Het Ardennenoffensief DE Duitse aanval Op 16 december 1944 werd het Ardennenoffensief ingezet, Duitse infanteriedivisies van het 6e pantserleger

van de Belgische Ardennen binnen, de tanks werden in de achterhoede gehouden om eventuele eerste successen nog verder uit te breiden. De Amerikaanse divisie die in de Ardennen verbleven werden totaal verrast. Met hun rechterflank stuiten de Duitsers op de 2de en de 99ste divisie van het Amerikaanse 5de legerkorps, dat nog onder het bevel stond van Generaal-majoor Leonard Gerow. De 2de divisie was een ervaren, geharde eenheid die zeer snel van de verrassing herstelde. De 99ste divisie had zeer veel moeite, ze had nog nooit eerder harde strijd hoeven te leveren. Uiteindelijk slaagde het Amerikaanse 5de korps erin, alle vijandelijke aanvallen tegen te houden op de heuvelrug bij Elsenborn. Bij Losheim, waar de Amerikaanse 14de pantserdivisie maar lichte weerstand bood, wist Generaal Dietrich zonder veel moeite een bres in het front te slagen en door te breken. Daarmee opende hij de weg naar Stavelot en was hij in de positie om de linkervleugel van het Amerikaanse 106de divisie te dwingen om te keren. Een paar uur later werd het Amerikaanse 106de divisie in de pan gehakt door het Duitse 5de pantserleger, dat ook de Amerikaanse 28ste divisie naar Clervaux terugdreef. Het Amerikaanse 7de leger telde nog maar 4 divisies en groepeerde zich rond Echternach. het geallieerd opperbevel Toen de eerste berichten over een Duitse aanval bij het geallieerd opperbevel binnenkwam was Generaal Bradley in vergadering in Versailles. Enkele uren later meldde een rapport dat het Amerikaanse 1ste leger 8 Duitse divisies hadden geteld. Eisenhower en Bradley begrepen onmiddellijk de gevolgen van dit offensief. De mankracht waarover de geallieerden in de Ardennen beschikten op 16 december 1944 was klein, nog kleiner dan het aantal manschappen die de Belgische Ardennen verdedigden bij de Duitse inval op 13 mei 1940. De reserves bleven beperkt tot het 18de luchtlandingskorps van Generaal-majoor Ridgeway. Het Amerikaanse 9de leger kreeg de opdracht zijn 7ste pantserdivisie naar de Ardennen te sturen om het het 1ste leger te ondersteunen, het Amerikaanse 10de pantserdivisie van het Amerikaanse 3de leger moest zich ook naar de Ardennen begeven. Enkele dagen later zou Eisenhower ook het 2de pantserdivisie, die net in Frankrijk aangekomen waren, kunnen inzetten. de 87ste divisie en het 17de luchtlandingsdivisie werden ingeroepen, maar moesten nog van Engeland komen, het zou dus nog een tijd duren voor zij aan de strijd konden deelnemen. Intussen konden de Amerikanen tegen 21 Duitse divisies slechts 6 van hun eigen divisies opstellen, daar kwam dan nog bij dat de successen van Skorzeny's commando's en van de parachutisten van von der Heydte ( +- 1500 man) het voor deze divisies nog verwarrender maakten, zij waren verkleed als Amerikanen gedropt en moesten kruispunten verander, bruggen verzekeren en de Amerikanen zoveel mogelijk in verwarring brengen, waar zij dan ook zeer goed in slaagden. nog meer tegenslag voor de geallieerden ... Nog een grotere tegenvaller was het slechte weer, zodat er bijna geen luchtaanvallen mogelijk waren. Dit was een bittere pil, zeker omdat het Amerikaanse 9ste luchtvloot beschikten over het meest doeltreffende anti-tank wapen, hun P-51 en andere vliegtuigen. Maar de weerberichten bleven met een eentonige regelmaat ' laaghangende bewolking' en ' dichte mist' melden gedurende de week van 16 tot 23 december 1944. De toestand was zeer ontmoedigend. de Duitsers wijken De ommekeer in de slag in de Ardennen kan samengevat worden in n woord : "BASTOGNE".

Brigadier-Generaal A.C. McAuliffe en de 101ste luchtlandingsdivisie hebben heldhaftig gevochten rond het stadje Bastogne. Ook de Amerikaanse 7de pantserdivisie en haar bevelhebber Brigadier-Generaal Robert Hasbrook verdienen die hoogste lof voor hun gedrag onder vijandelijk vuur. De moeilijke liggen en goede verdediging van Saint-Vith dwong het Duitse 5e pantserleger tussen 18 en 22 december 1944 zijn krachten te spreiden. Het stadje werd pas na uitdrukkelijk bevel ontruimd door de Amerikanen. Op 19 december 1944 hebben 6.000 Amerikanen zich wel moeten overgeven in de SchneeEifel, maar overal elders weerden de Amerikanen zich heldhaftig tegen alle aanvallen van de Duitsers. Jacques Mordal schreef : "De grote verdienste van de Amerikaanse troepen was dat enkele bevelhebbers en een handjevol verspreide eenheden, niettegenstaande het element van verrassing en de aanvankelijke wanorde, de situatie hebben gered door enkele zeer belangrijke punten verbeten te blijven verdedigen. Het lot van zoveel divisies heeft zelden afgehangen van zo weinig afzonderlijk optredende kleine gevechtseenheden." Enkele voorbeelden : De stad Malmedy werd gered door een bataljon van de mijnopruimingsdienst. n compagnie van het Amerikaanse 51ste gevechtsbataljon van de genie hield de volledige voorposten van de Duitse gevechtsgroep ' Peiper' tegen. ( leider van deze groep 'Obersturmbannfhrer Joachim Peiper ), ze bliezen ook de brug over de Salm bij Trois - Ponts open dwongen Peiper om via de Amblve terug te keren om een andere brug te zoeken namelijk die bij Werbomont. bastogne omsingeld ! Generaal von Manteuffel had een beter tactisch inzicht dan andere aanwezige Duitse bevelhebbers en veroverde Clervaux en Wiltz zonder veel moeite, waardoor de weg naar Bastogne vrijkwam. Nu er een kans was om volledig door de linies te breken en het belangrijke punt 'Bastogne' te veroveren adviseerde Model en von Rundstedt aan Hitler om het 2de SS - korps an het 5de pantserleger onmiddellijk als steun in de zetten. Maar Hitler weigerde, hij kon niet toestaan dat een elite SS groep van zijn Nazi partij onder bevel kwam van generaals van het leger, die hij al lang wantrouwde en zelfs haatte. Doch stootte van Manteuffel door tot Bastogne. Eisenhower kreeg te horen dat Bastogne en zijn 101ste luchtlandingsdivisie al bijna helemaal omsingeld waren en besloot maatregelen te treffen. Op 19 december om 11.00 uur, liet hij Bradley, Devers, Patton en Verdun bij zich roepen. de tegenaanval ! Eisenhower had maar n punt op zijn agenda : de geallieerde tegenaanval ! De 6 Amerikaanse divisies van Generaal Pattons 3de en 12de korps moesten vanuit het Saarland naar het front Echternach-Diekirch- Bastogne. Tegelijkertijd zou zijn 8ste korps deel uit gaan maken van het Amerikaanse 3de leger. De rechtervleugel van Generaal Devers strijdmacht zou zich dan uitstrekken van Bitche tot aan Saarbrcken. Dit bevel ging over een troepenbeweging van 133.178 voertuigen over een zeer lange afstand, dit werd afgelegd in slechts 5 dagen. Er werden door het 3de leger 56.000 ton aan voorraden aangebracht, de verbindingsdienst legde ruim 36.000 meter nieuwe telefoonkabels. Dit alles werd in de sneeuw en over beijzelde wegen volbracht, een sterke prestatie ! bastogne houdt vol ...

Terwijl de plannen van versterking en tegenaanval op gang kwamen, trok de Amerikaanse 101ste luchtlandingsdivisie zich naar Bastogne zelf toe om zich te voegen bij de eenheden van de 9de en 10de pantserdivisies die de stad verdedigden. Vervolgens trok het Duitse 47ste pantserkorps ten Noorden en ten Zuiden om de stad heen, en liet de belegering van Bastogne over aan de 26ste Volksgrenadiersdivisie. Toen de bevelhebber van deze eenheid, Luitenant - Generaal Heinz Kokott, aan de verdediger van Bastogne Generaal McAuliffe een ultimatum stelde om zich over te geven, krijg hij het alom bekende antwoord : "Nuts" of in het Nederlands "val dood". Doch stootte Dietrich met zijn 2de pantserkorps door en dwong hij Generaal Hasbrook om op 21 december 1944 Saint-Vith te verlaten. Door versterkingen konden de Geallieerden langs de lijn Manahy-Grandmenil-Hotton-Marche weer een aangesloten front vormen. De geallieerde opmars ! Op 22 december 1944 had von Rundstedt in Koblenz al besloten tot onmiddellijke terugtrekking uit de Ardennen, want de vooropgestelde doelen waren niet meer haalbaar. Hitler die zich in Ziegenberg bevond weigerde, hij dacht dat hij weer in de aanval kon overgaan, als hij de reserves van de Duitse strijdkrachten in de strijd zou werpen, dan konden ze tenminste Bastogne veroveren. Maar daar hielden de Amerikanen verbeten stand ! Op 23 december 1944 kwam er meer hoop voor de geallieerden wanneer er eindelijk heldere zonneschijn gemeld werd. Onmiddellijk stegen geallieerde vliegtuigen op, de eerste dag al werden 2.000 opdrachten uitgevoerd en in de 3 volgende dagen nog eens 15.000. Op 24 december 1944 vielen 2.000 Amerikaanse bommenwerpers, vergezeld van 900 jachtvliegtuigen, de vliegvelden bij Frankfort en de verbindingsknooppunten bij Kaiserslautern, BadMnster, Koblenz, Neuwied en Euskirchen aan, ze verloren slechts 39 vliegtuigen. Tegelijkertijd konden 961 Dakota's en 61 zweefvliegtuigen 850 ton voorraden en munitie droppen boven het belegerde Bastogne en dat was zeer broodnodig. Doch werden er ook vergissingen gemaakt, het stadje Malmedy dat al in Amerikaanse handen was werd door vergissing tweemaal gebombardeerd ! Op 24 december 1944 hadden de geallieerden 32 divisies in de strijd om de Ardennen, daarover stonden 29 Duitse divisies. Duitsland neergeslagen ... Toen von Rundstedt bemerkte hoe hachelijk de situatie was geworden, herhaalde hij zijn verzoek om het offensief te staken, maar Hitler weigerde nogmaals ! Inmiddels had de Duitse 2de Pantserdivisie onder bevel van Luitenant-Generaal von Lauchert de steden Ciney, Beauraing en Celles bereikt. Ze stoten daar op het Britse 29ste pantserbrigade. Op 25 december kreeg de Duitse 2de pantserdivisie een flankaanval te verduren door het Amerikaans 2de pantserdivisie, het Duitse 2de pantserdivisie werd van de kaart geveegd. De Duitse verliezen : 2.500 gesneuvelden, 1050 krijgsgevangenen, 81 van 88 tanks vernietigd, 7 lichte kanonnen, al zijn veldgeschut ( 74 stuks) en 405 voertuigen. Na deze slag kreeg het Amerikaanse 2de pantserdivisie zijn bijnaam " hell on wheels " ( de hel op wielen ). Na deze verpletterende slag had von Manteuffel geen keus, hij trok zijn 47ste pantserkorps terug naar Rochefort. Patton 3de leger had heel wat moeite om Bastogne te ontzetten, door goede weerstand van de Duitse 5de luchtlandingsdivisie aan zijn linkerkant en het Duitse 7de leger aan zijn rechterkant. Op 26 december 1944 slaagde men erin om met het belegerde garnizoen in Bastogne in verbinding te komen, de doorgang was maar slechts een paar honderd meter breed.

Hitler hoorde van deze nederlagen, maar nam er afstand van. Op 28 december 1944 sprak hij tegen zijn generaals over een operatie ' Nordwind', een aanval tegen het Amerikaanse 7ste leger in de Elzas. Hitler deed of hij wel tevreden was over zijn operatie Herbstnebel, een andere naam voor het Ardennenoffensief. In plaats van zijn 5de en 6de pantserleger terug te trekken achter de Siegfriedlinie, stond hij erop dat deze legers onder onmogelijke omstandigheden de Ardennen moesten proberen te behouden. Deze 2 groepen werden volledig teruggeduwd en het Ardennenoffensief was niet meer ! oorlogsmisdaad ... De Groep "Peiper" onder leiding van SS -er Joachim Peiper kwam op 17 december 1944 tijdens zijn opmars langs Baugnez het Amerikaanse Batterij "B" 285ste veld artillerie bataljon en een deel van het 291ste ingenieurs bataljon tegen, de strijd was hard maar zeer kort, de Amerikanen moesten met alleen geweren en mitrailleurs het opnemen tegen zware tanks, dit was onbegonnen werk en de commandant gaf het teken van overgaven ! De Amerikaanse soldaten lieten hun wapens vallen en Peiper leidde hen naar een weide. Daarna werd het bevel gegeven het vuur te openen ( weten nog niet wie, Joachim Peiper of een andere officier , maar de groep ' Peiper' was de verantwoordelijke ) de Amerikaanse krijgsgevangen werden neergemaaid in de weide, het sneeuw kleurde rood ! 80 krijgsgevangen werden vermoord , enkele konden vluchten en vertelden deze slachting dan ook meteen door ! Op 13 januari 1945 werd het gebied pas veroverd door de Amerikanen en de lijken werden ontdekt, bevroren in het sneeuw. Joachim Peiper werd later gevat en veroordeeld samen met andere oorlogsmisdadigers.