Professional Documents
Culture Documents
5. 02. 09
ορθότητα τηs Τραπεζικήs πρακτικήs. Αν και όλοι νοιώθαμε ότι «κάτι δεν πάει καλά
» με την ελληνική οικονομία
να είναι μόνιμα «ασθενική», ένα τεράστιο ποσοστό του πληθυσμού μαs να ζεί στο
όριο τηs φτώχειαs και παρά ταύτα να στηρίζει περίπου 40 Τράπεζεs με
πλούσια, κερδοφορία, ζηλευτή και από μεγάλεs τράπεζεs διεθνούs επιπέδου, ο
ειδικόs τηs Σύμπραξηs, κατέγραψε τεκμηριωμένα την πλήρη εικόνα, όπου
μπορούμε να δούμε ανάγλυφα την συμβολή τουs στην . . . καθίζηση τηs Εθνικήs
οικονομίαs, των εξαγωγών μαs και των εισοδημάτων μαs, σε σύγκριση με την δική
τουs . . . ανεμπόδιστη άνθηση ! ! ! Λόγω του μεγέθουs του, στέλνομε στο σημερινό
Δελτίο το πρώτο μέροs και το υπόλοιπο στο επόμενο. Επίσηs έχομε αφαιρέσει
πολλούs Πίνακεs, που μόνο ειδικοί εκτιμούν,
==================================================
Εισαγωγή
Για την αξιολόγηση του Τραπεζικού συστήματοs μιαs χώραs χρησιμοποιούνται δύο
δείκτεs :
Η συγκυρία του ανατοκισμού και τηs αύξησηs των επιτοκίων είχαν δραματικέs
επιπτώσειs στουs δανειολήπτεs και στιs επιχειρήσειs τουs γιατί αύξησαν το κόστοs
του χρήματοs από 14%-16% το 1979-80 στο 183,3 % το 1990 για 3μηνο ανατοκισμό
μόνο τόκων. Όταν ο ανατοκισμόs περιλαμβάνει προμήθειεs, φόρουs, έξοδα κλπ, το
κόστοs του χρήματοs έφτανε μέχρι και 288,7 % το χρόνο!! (περίπτωση Ξενοδοχείου
στη Σάμο από δάνειο ΕΤΒΑ).
Η κύρια δικαιολογία των Τραπεζών ότι τα υψηλά επιτόκια ήταν αναγκαία για να
αντιμετωπίσουν τιs συνέπειεs του πληθωρισμού διαψεύδεται από τα στατιστικά
στοιχεία που έχει δημοσιεύσει η Τράπεζα τηs Ελλάδοs. Κατά την περίοδο 1990-1997,
ο μέσοs ετήσιοs όροs των πιστώσεων των Τραπεζών προs ιδιώτεs και ιδιωτικέs
επιχειρήσειs ήταν 7.175,4 δισ. Δρχ. έναντι μέσου ετήσιου όρου ιδιωτικών
καταθέσεων (όψεωs, προθεσμίαs και δεσμευμένων σε δραχμέs) 12.680,0 δισ.
δραχμών. Έτσι ότι έχαναν από την απαξίωση, εξ αιτίαs του πληθωρισμού, των
χορηγήσεών τουs προs ιδιώτεs και επιχειρήσειs, το κέρδιζαν σχεδόν στο διπλάσιο,
από την απαξίωση των καταθέσεών τουs. Τι γινόταν όμωs με το υπόλοιπο των
καταθέσεων 12.680,0 - 7.175,4= 5.504,6 δισεκ. Δραχμών ; Αυτό ήταν το «μεγάλο
όπλο» τουs για την εξασφάλιση τηs κυβερνητικήs ανοχήs, συνενοχήs και
υποστήριξηs όχι μόνο στο θέμα των πανωτοκίων αλλά και πολλών άλλων. Αυτή η
διαφορά χρησιμοποιήθηκε για τη χρηματοδότηση με ευνοϊκούs όρουs δημοσίων
επιχειρήσεων και οργανισμών, την κάλυψη ελλειμμάτων του προϋπολογισμού, τη
μετάλλαξη του εξωτερικού δημόσιου χρέουs σε εσωτερικό, το «φούσκωμα» τηs
«φούσκαs» του χρηματιστηρίου σε προεκλογικέs περιόδουs, σε «αγαθοεργίεs»
όπωs η αποκατάσταση των σεισμόπληκτων στο Μενίδι, και πολλά άλλα τα οποία
κατέστησαν το Τραπεζικό σύστημα παράγοντα τηs διαπλοκήs.
Αν συσταθεί μία εξεταστική επιτροπή τηs Βουλήs για να ερευνήσει την τύχη των
επενδύσεων που επιδοτήθηκαν από τουs εκάστοτε αναπτυξιακούs νόμουs, θα
διαπιστώσει ότι οι περισσότερεs αν όχι όλεs οι επιχειρήσειs που πήραν από
Τράπεζεs τη συμπληρωματική δανειοδότηση (15-30% τηs επένδυσηs), όχι μόνο
έχασαν τελικά τιs επιχειρήσειs τουs, την ίδια συμμετοχή, τα σπίτια τουs που
είχαν υποθηκεύσει για να πάρουν το συμπληρωματικό Τραπεζικό Δάνειο αλλά επί
πλέον υβρίζονται ωs αναξιόπιστοι και «μπαταξήδεs».
Η πιο σκανδαλώδηs ίσωs περίπτωση ήταν η απόφαση 50730/30.8.1990 του
Υπουργού Εθνικήs Οικονομίαs με την οποία εκχώρησε στο Διοικητή τηs Α.Τ.Ε. τιs
αρμοδιότητέs του σχετικά με την αποδοχή αιτήσεων, έλεγχο, έγκριση, ανάκληση και
έκδοση αποφάσεων επενδυτικών σχεδίων σύμφωνα με τον αναπτυξιακό νόμο
1892/1990. Με την εκχώρηση αυτή η ΑΤΕ είχε διπλή αρμοδιότητα : τηs
Εποπτεύουσαs Αρχήs και ταυτόχρονα τηs δανείστριαs Τράπεζαs. Από
περιπτώσειs που έχουν φτάσει ενώπιον τηs Δικαιοσύνηs προέκυψαν αποδείξειs ότι
η ΑΤΕ χρησιμοποίησε την πρώτη αρμοδιότητα για να μεγιστοποιήσει, κατά την
επιεικέστερη έκφραση, τα ίδια οφέλη από τη δεύτερη αρμοδιότητα, που σε μερικέs
περιπτώσειs άγγιζε τα όρια τηs καταδολίευσηs του πιστούχου.
συμβαλλομένων, πάντοτε μέσα στουs περιορισμούs του άρθρου 296 του Α.Κ.
296 του Α.Κ., 111 και τηs αποφάσεωs 289/80 τηs Ν.Ε. συμφωνούμενοs
ανατοκισμόs έχει τιs αυτέs συνέπειεs όπωs και ο υπέρ το ανώτατο θεμιτό όριο
συμφωνούμενοs τόκοs, άρα η συμφωνία είναι άκυρη, ή, αν ο ανατοκισμόs
επιτρέπεται μέχρι ορισμένου χρόνου ή ποσού, είναι άκυρη κατά το υπερβάλλον. Η
αναφορά στην απόφαση 289/80 τηs Ν.Ε. υπενθυμίζει ότι αφορά ανατοκισμό τόκων
κεφαλαίου εν καθυστερήσει και ωs εκ τούτου θεωρεί παράνο-μεs και άκυρεs τιs
αυτόματεs κεφαλαιοποιήσειs και ανατοκισμούs που όπωs προαναφέρθηκε έχουν
καθιερώσει καθ΄ υπέρβαση του νόμου οι Τράπεζεs.
Έχουν γίνει αναφορέs στον ελληνικό τύπο για περιπτώσειs «κυκλωμάτων», «μέσα
και έξω από τιs Τράπεζεs» που «λυμαίνονται» τουs πλειστηριασμούs οφειλετών
Τραπεζών. Με τον τίτλο «Τα «κοράκια» τηs οδού Αρμοδίου», το ΒΗΜΑ τηs Κυριακήs
28 Ιανουαρίου 2007 επαναφέρει το θέμα και αποκαλύπτει «τα οργανωμένα
κυκλώματα των πλειστηριασμών» με τα οποία «συνεργάζονται» στελέχη των
Τραπεζών, ενώ η Τράπεζα τηs Ελλάδοs «σφυρίζει αδιάφορα». Για τουs
«παροικούντεs στην Ιερουσαλήμ» η «ενδοτραπεζική εκμετάλλευση» των θυμάτων
των πανωτοκίων είναι γνωστή και αναπτύσσεται σε τρία κυρίωs επίπεδα.:
Στο δεύτερο επίπεδο είναι πάλι στελέχη των ίδιων υπηρεσιών των Τραπεζών που δεν
αρκούνται σε «μικροδωράκια» και «επιδόματα παραγωγικότηταs» αλλά έχουν στόχο
«να φάνε το σπίτι του οφειλέτη για ένα κομμάτι ψωμί», και
Στο τρίτο επίπεδο είναι, κατά τα καταγγελλόμενα στη ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, στελέχη των
Τραπεζών σε μόνιμη και διαρκή «συνεργασία» με «κοράκια» των
πλειστηριασμών.
Το νομοθετικό πλαίσιο για την εξάλειψη αυτών των φαινομένων υπάρχει, Π.Κ. 404 §
3,4, 187 περί οργανωμένου εγκλήματοs. Αν τα φαινόμενα αυτά παραμένουν
ενδημικά δεν οφείλεται στη έλλειψη νομοθετικήs πρόβλεψηs αλλά στην αδιαφορία
και αδράνεια των εποπτικών αρχών για την εφαρμογή του Νόμου.
Η Τράπεζα τηs Ελλάδοs αποποιείται τον ελεγκτικό ρόλο τηs και συγκαλύπτει
την τραπεζική παρανομία
‘Όλεs οι παράνομεs και καταχρηστικέs πράξειs των Τραπεζών που προαναφέρθηκαν
καθώs και η προκλητική περιφρόνηση του Νόμου και των δικαστικών αποφάσεων
δεν θα μπορούσαν να πραγματοποιηθούν και να καθιερωθούν αν οι ελεγκτικέs Αρχέs
(Υπουργείο Εθνικήs Οικονομίαs σαν πολιτική Αρχή και η Τράπεζα τηs Ελλάδοs,
θεσμικό όργανο και ανεξάρτητη Αρχή ελέγχου του Τραπεζικού συστήματοs)
ασκούσαν σωστά τα εποπτικά καθήκοντα τουs. Για ποιο σκοπό η Τράπεζα τηs
Ελλάδοs διαθέτει μια πολυπληθή Γενική Διεύθυνση Ελέγχου Τραπεζών ;
Αποκαλυπτικέs είναι οι ενέργειεs του Διοικητή τηs Τράπεζαs τηs Ελλάδοs. Αντί να
ελέγξει, σαν Εποπτεύουσα Αρχή, τη συμμόρφωση των Τραπεζών προs το Νόμο και
τιs αποφάσειs των Δικαστηρίων, συγκάλεσε, ύστερα από αίτηση τηs Ένωσηs
Ελληνικών Τραπεζών (βλ. ΔΕΛΤΙΟ ΕΝΩΣΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ, τεύχοs
Γ/2002) το Νομικό Συμβούλιο τηs Τράπεζαs, συμβουλευτικό και μη νομοθετημένο
όργανο, το οποίο γνωμοδότησε ότι
«…τα ανώτατα όρια που ισχύουν για τα εξωτραπεζικά επιτόκια δεν είναι δυνατόν να
ισχύσουν αναλογικώs και επί των τραπεζικών επιτοκίων στιs περιπτώσειs που η
Τράπεζα τηs Ελλάδοs δεν καθορίζει ανώτατο ύψοs των τελευταίων, δεδομένου ότι
η παράλειψη αυτή τηs Τράπεζαs δεν δημιουργεί κενό αλλά συν
</div>