ဓမၼဆိုတာဘာလဲ

ဓမၼသည္ ျဖစ္သည္။

ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္ေနသြားႏိုင္ေရးအတြက္ မိမိကိုယ္တုိင္ခ်မ္းသာစြာ

နည္းနိႆရည္းျဖစ္သည္။

အတတ္ပညာ

ေနသြားႏိုင္ေရးအတြက္

နည္းနိႆရည္းလည္းျဖစ္သည္။

အျခားပုဂၢိဳလ္မ်ားအား ခ်မ္းသာစြာ ေနထိုင္သြားလိုၾကသည္။ သို႕ရာတြင္ ကၽြႏု္ပ္တ႕သည္ ခ်မ္းသာစစ္၊ ို ခ်မ္းသာမွန္ဆသည္မွာ မည္သည့္အရာျဖစ္သည္ ဆိုသည္ကို နားမလည္ၾကေပ။ ထို႔ျပင္ ခ်မ္းသာစစ္ ို ခ်မ္းသာမွန္ကို ေ၀းကြာေနျပီး မည္သို႔မည္ပံု စိတ္ဆင္းရဲ ရရွိႏိုင္သည္ကိုလည္း ကုိယ္ဆင္းရဲ နားမလည္ၾကေပ။ သို႕ျဖစ္၍ လြဲမွားေသာ သူတစ္ပါး ခ်မ္းသာသုခေနာက္သို႕ အူယားဖားယား အေျပးလုိက္ေနၾကသည္။ ခ်မ္းသာစစ္၊ ခ်မ္းသာမွန္နဲ႕ ျဖစ္ေနၾကရသည္။ မိမိကိုယ္ကိုမွ်သာမက တုိ႕အားလည္း စိတ္ဆင္းရဲ ကိုယ္ဆင္းရဲျဖစ္ေအာင္ ျပဳမူေနၾကသည္။

ခ်မ္းသာစစ္ ခ်မ္းသာမွန္သည္ အဇၥ်တၱျငိမ္းခ်မ္းမွဳ၌သာ ရွိသည္။ အဇၥ်တၱျငိမ္းခ်မ္းမွဳသည္ စိတ္၏ ေဖာက္ျပန္မွဳ ကင္းျခင္း၌သာရွိသည္။ စိတ္ၾကည္လင္သန္႕ရွင္းမွဳ၌သာ ရွိသည္။ စိတ္၏ေဖာက္ျပန္မွဳ ကင္းေနသည့္ အေျခအေနသည္သာလွ်င္ စစ္မွန္ေသာ ခ်မ္းသာမွဳ စစ္မွန္ေသာ ျငိမ္းခ်မ္းမွဳ၏ အေျခအေနျဖစ္သည္။

ထို႕ေၾကာင့္ စစ္မွန္ေသာ ေဖာက္ျပန္မွဳ

စိတ္ႏွလံုးစင္ၾကယ္သန္႕ရွင္းစြာ ခ်မ္းသာမွဳကို ကင္းရွင္း၏။ ထိုမွ်ေလာက္ပင္

ေနထိုင္သြားသူသာလွ်င္ ဆင္းရဲဒုကၡကင္းသည္။

စစ္မွန္ေသာ

ျငိမ္းခ်မ္းမွဳ၊ ဘ၀

ခံစားရသူျဖစ္ေလသည္။

အၾကင္ပုဂၢိဳလ္သည္

အၾကင္မွ်ေလာက္

ထိုမွ်ေလာက္ပင္

တစ္ေလွ်ာက္ေနထုိင္သြားသည့္ နည္းနိႆရည္းမွန္ကို နားလည္သည္။ ထိုမွ်ေလာက္ပင္ တရားရွင္ (သို႕မဟုတ္) ဓမၼရွင္ျဖစ္ေလသည္။ စိတ္ႏွလံုးစင္ၾကယ္သန္႕ရွင္းေအာင္ ျပဳမူက်င့္ၾကံျခင္းသည္သာ လွ်င္ ဓမၼျဖစ္ေလသည္။ ယင္းသည္ပင္လွ်င္ ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္ ေနထိုင္သြားႏိုင္ေရးအတြက္ ပတ္သက္၍၊ ကၽြမ္းက်င္၏။ နည္းနိႆရည္းျဖစ္သည္။ ယင္းအတတ္ပညာႏွင့္ အတတ္ပညာျဖစ္သည္။ ယင္းနည္းႆရည္းႏွင့္ အၾကင္မွ်ေလာက္

ပတ္သက္၍

ပုဂၢိဳလ္တစ္စံုတစ္ဦးသည္

ထိုမွ်ေလာက္ပင္

တရားရွင္ျဖစ္ေလသည္။

ဓမၼရွင္ျဖစ္ေလသည္။ ယင္းသည္သာလွ်င္

တရားရွင္

(သို႕မဟုတ္) ဓမၼရွင္ဟူေသာ စကား၏ မွန္ကန္ေသာ အနက္အဓိပါၸယ္ဖြင့္ျဖစ္ေလသည္။

သဘာ၀၏မက်ိဳးေပါက္ မပ်က္စီးေသာ နိယာမတစ္ခုရွိသည္။ ယင္းကို ကမၼဖလနိယာမဟုေခၚေခၚ၊ သို႕မဟုတ္ ဓမၼနိယာမဟုေခၚေခၚ ေခၚႏိုင္သည္။ အမည္နာမကြဲျပားျခားနားမွဳေၾကာင့္ မည္သို႕မွ် ျဖစ္ေပၚလာရမည့္ အက်ိဳးတရားသည္ အေၾကာင္းတရားမ်ား ျခားနားမသြားေပ။ ဤသို႕ ျပဳလုပ္လွ်င္ ယင္း၏အက်ိဳးတရား ထိုသို႕ျဖစ္ေပၚလာႏုိင္မည္ မဟုတ္ေပ။ အေၾကာင္းတရားမ်ားေၾကာင့္ မရွိသည့္အခါ ျဖစ္ေပၚလာႏုိင္မည္ မဟုတ္ေတာ့ေပ။

ယင္းနိယာမ

တရားအတုိင္း

ကၽြႏု္ပ္တို႕၏

စိတ္ႏွလံုးသည္ စသည္တို႕

ရန္ျငိွဳးထားမွဳ၊

ေဒါမနႆျဖစ္မွဳ၊ အခါမ်ား၌ကား

မနာလို၀န္တိုမွဳ၊

ေၾကာက္ရ႕ထိတ္လန္႕မွဳ ြံ

လႊမ္းမိုးျခင္းခံရသည့္

ကၽြႏု္ပ္တ႕သည္ စိတ္ဂနာမျငိမ္ မျဖစ္ၾကရေပ။ ဆင္းရဲဒုကၡႏွင့္လည္း ကင္းေ၀းေနရသည္။ မိမိ၏ ို အဇၹ်တၱခ်မ္းသာမွဳ၊ ျငိမ္းခ်မ္းမွဳ၏ အရွင္သခင္အျဖစ္ျဖင့္ ေနၾကရသည္။

ေဖာက္ျပန္မွဳမ်ားျဖစ္ေပၚမလာေအာင္ ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္ ပံုသ႑ာန္သည္

ေနနည္းထိုင္နည္းကို မွန္ကန္ေသာ

သင္ၾကားျပသသည့္အရာသည္ နည္းနိႆရည္းျဖစ္သည္။ ခ်မ္းသာမွဳကို

ေနထိုင္သြားႏိုင္ေရးအတြက္ အလြန္တရာပင္

မွန္ကန္ေသာ အတတ္ပညာျဖစ္သည္။ ယင္းသည္ပင္လွ်င္ ဓမၼစစ္၊ ဓမၼမွန္ျဖစ္သည္။ ဓမၼစစ္ ဓမၼမွန္၏ ေကာင္းက်ိဳးျပဳတတ္သည့္အရာျဖစ္သည္။ ျပဳတတ္သည့္ အရာျဖစ္သည္။

ေဖာက္ျပန္မွဳကင္းျပီး ကၽြႏု္ပ္တ႕သည္ ို သူတစ္ပါးအတြက္ ေဖာက္ျပန္မွဳ

အညစ္ေၾကးကင္းစင္ေသာ စစ္မွန္ေသာ

စိတ္ႏွလံုးျဖင့္ ခ်မ္းသာမွဳ၊

က်င့္သံုးေနထိုင္သည့္အခါတိုင္း ျငိမ္းခ်မ္းမွဳကို ခံစားၾကရသည္။

မိမိကိုယ္တိုင္လည္း ခံရျပီး

ခ်မ္းသာမွဳ၊ ျငိမ္းခ်မ္းမွဳအေၾကာင္းလည္း ျဖစ္ၾကရသည္။ ထိုနည္းအတိုင္းပင္ ညစ္ေၾကးမကင္းေသာ စိတ္ႏွလံုးျဖင့္ က်င့္သံုးေနထိုင္သည့္

လႊမ္းမိုးျခင္း

အခါ၌ကား ကၽြႏ္ုပ္တ႕သည္ မိမိကုိယ္တုိင္လည္း ပူပန္မွဳႏွင့္ၾကံဳရသည္။ တျခားပုဂၢိဳလ္မ်ားအတြက္ ို ပူပန္မွဳအေၾကာင္းလည္းျဖစ္ၾကရသည္။ ဖ်က္စီးရာလည္း ေရာက္ေနၾကရေလသည္။ လူ႕အဖြ႕အစည္း ဲ လူ႕ေလာက၏ ျငိမ္းခ်မ္းမွဳကို

အမ်က္ထြက္မွဳ၊ ဘ၀င္ျမင့္မွဳစေသာ ကဲ့ရ႕ျခင္း၊ ဲ ေျပာဆိုၾက၏။

လုိခ်င္မွဳ၊

တပ္မက္မွဳ၊

ေၾကာက္ရြံ႕ထိတ္လန္႕မွဳ၊

ျငဴစူမွဳ၊

မနာလို၀န္တိုမွဳ၊ ကၽြႏ္ုပ္တ႕သည္ ုိ

စိတ္ႏွလံုးေဖာက္ျပန္မွဳမ်ား၏

သားေကာင္ဘ၀ေရာက္ျပီး

သတ္ျဖတ္ျခင္း၊ ခိုး၀ွက္ျခင္း၊ ဗလကၠာရျပဳျခင္း၊ လိမ္ညာျခင္း၊ ေကာက္က်စ္စဥ္းလဲျခင္း၊ ကုန္းေခ်ာျခင္း၊ အက်ိဳးမဲ့စကားေျပာျခင္းတို႕ကို ယင္းသုိ႕ ျပဳလုပ္သည့္အခါ ျပဳလုပ္ၾက၏။ မိမိႏွင့္ ရုန႕ရင္းၾကမ္းတမ္းေသာစကားကို ္ ပူပန္ဆင္းရဲမွဳ၏ သူတစ္ပါးတို႔အတြက္

အေၾကာင္းျဖစ္လာၾကရသည္။ စိတ္ႏွလံုးေဖာက္ျပန္မွဳမပါဘဲ မည္သည့္ကိုယ္ႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ (ကာကိယ) မေကာင္းမွဳ (ကုိယ္ျဖင့္က်ဴးလြန္ေသာမေကာင္းမွဳ)၊ သို႕မဟုတ္ ႏွဳတ္ႏွင့္ပတ္သက္သည့္ (၀ါစသိက) မေကာင္းမွဳ (ႏွဳတ္ျဖင့္ က်ဴးလြန္ေသာ မေကာင္းမွဳ) မ်ိဳးမွ ျဖစ္ေပၚမလာႏိုင္ေပ။

သို႕ရာတြင္ စိတ္ႏွလံုးေဖာက္ျပန္မႈ ျဖစ္ေပၚလာသည့္အခါ ကၽြႏု္ပ္တ႕သည္ ကိုယ္ႏွင့္ပတ္သက္သည့္ ို (ကာယိက) မေကာင္းမွဳမ်ားကို (၀ါစသိက) မပ်က္မကြက္ ျပဳလုပ္ၾကသည္ ဟူ၍ကား (ကာယိက) မဟုတ္ေပ။ မေကာင္း၊ မ်ားေသာအားျဖင့္ ယင္းကဲ့သုိ႕ေသာ ကိုယ္ႏွင့္ပတ္သက္သည့္ မေကာင္းမွဳမ်ားကို

ႏွဳတ္ႏွင့္ပတ္သက္သည့္

မက်ဴးလြန္ဘဲ

ေနႏိုင္ၾကေလသည္။

ယင္းသုိ႕ေနျခင္းအားျဖင့္ မ်က္ေမွာက္တြင္ တျခားပုဂၢိဳလ္မ်ား၏ အက်ိဳးယုတ္မွဳ၊ ထိခိုက္မွဳတို႔ကိုလည္း မျပဳလုပ္ဘဲ ေနရာေရာက္သည္။

သုိ႕ရာတြင္ အျပစ္မကင္းေသာ စိတ္ႏွလံုးေဖာက္ျပန္မွဳ လႊမ္းမိုးျခင္းခံရသည့္အတြက္ အကယ္၍ စိတ္ႏွလံုးဂနာမျငိမ္ျဖစ္ေနလွ်င္ကား အဖ်င္းဆံုးစိတ္ႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ (မနသိက) မေကာင္းမွဳ (စိတ္ျဖင့္က်ဴးလြန္ေသာ မေကာင္းမွဳ) ကို က်ဴးလြန္ၾကမည္သာ ျဖစ္သည္။ ယင္းသို႕ျပဳလုပ္ျခင္း အားျဖင့္ မိမိ၏ျငိမ္းခ်မ္းမွဳလည္း လက္လႊတ္ဆံုးရွံဳးသြားရသည္။ မ်က္ကြယ္တြင္ တျခား ပုဂၢိဳလ္မ်ား၏ ျငိမ္းခ်မ္းမွဳကိုလည္း ခ်ိဳးဖ်က္ရာေရာက္သည္။ ကၽြႏု္ပ္တ႕စိတ္ႏွလံုး၏ ို ျငိမ္းခ်မ္းမွဳကိုလညး္

ခ်ိဳးဖ်က္ရာေရာက္သည္။ မျပဳလုပ္ဘဲ မေနေပ။

ကၽြႏု္ပ္တ႕စိတ္ႏွလံုး၏ ို ၾသဇာအရွိန္အ၀ါ

ညစ္ေၾကးမကင္းသည့္ မလႊမ္းဘဲမေနေပ။

လွိဳင္းတံပိုးမ်ားသည္ ညစ္ညမ္းသြားေအာင္

အနီးအနားပတ္၀န္းက်င္ကုိလည္း

ကၽြႏု္ပ္တို႕၏ စိတ္ႏွလံုးသည္ စိတ္ေဖါက္ျပန္မွဳ ကင္းရွင္ျပီး ညစ္ေၾကးသန္႕စင္သြားသည့္အခါ၌ကား သူ႕အလိုလိုပင္ ခ်စ္ခင္မွဳ၊ ထိုအခါ ၾကင္နာမွဳ အျပည့္ျဖစ္လာေလသည္။ မိမိကိုယ္တုိင္လည္း ေမတၱာ ကရုဏာ အျပည့္ ျဖစ္လာေလသည္။ ျဖစ္လာေလသည္။ မလုပ္ဘဲ မေနေပ။ ကၽြႏု္ပ္တ႕သည္ ို ခ်မ္းသာမွဳ၊ ျငိမ္းခ်မ္းမွဳကို

ခံစားရေလသည္။ မ်က္ကြယ္၌ တျခားပုဂၢိဳလ္မ်ားအတြက္ ခ်မ္းသာမွဳ၊ ျငိမ္းခ်မ္းမွဳ၏ အေၾကာင္းလည္း ကၽြႏု္ပ္တို႕၏ ညစ္ေၾကးကင္းစင္သည့္ စိတႏွလံုး ္ လွိဳင္းတံပိုးမ်ားသည္ အနီးအနားပတ္၀န္းက်င္ကိုလည္း ၾသဇာအရွိန္အ၀ါ လႊမ္းမိုးေစျပီး ညစ္ေၾကးကင္းစင္သြားေအာင္

ထို႕ေၾကာင့္

မိမိကုိယ္ကို

ႏွိပ္ကြက္ထိန္းခ်ဳပ္ရံုသက္သက္သည္ အစပထမတြင္

ဓမၼ၏

ဘက္စံုအဂၤါစံု

ျပည့္စံုမွဳ

မဟုတ္ေပ။ သုိ႕ရာတြင္ ဓမၼကို က်င့္သံုးျခင္း သို႕မဟုတ္ ဦးထိပ္ထားျခင္း၏ ပထမေျခလွမ္းမွာ ယင္းအဆင့္မွသာ ျဖင္သာလွ်င္ ့ ေရွာင္ၾကဥ္ရေပမည္။ အစျပဳေလသည္။ ကၽြႏ္ုပ္တ႕သည္ ုိ ထိန္းခ်ဳပ္ႏွိပ္ကြက္ျခင္း မေကာင္းမွဳတိ႕ကို ု ကိုယ္ႏွင့္ပတ္သက္သည့္ မေကာင္းမွဳ၊ ႏွဳတ္ႏွင့္ပတ္သက္သည့္

ထိုေနာက္တြင္ကား (မနသိက) ပတ္သက္သည့္ ပတ္သက္သည့္

နိစၥပတ္

အေလ့အက်င့္ျပဳလုပ္ျခင္းအားျဖင့္ ကင္းေ၀းလြတ္ေျမာက္သြားေအာင္ မေကာင္းမွဳမ်ား ေဖာက္ျပန္မွဳ မျဖစ္ျခင္း၏

စိတ္ႏွလံုးႏွင့္ပတ္သက္သည့္ လုပ္ရမည္။ စိတ္ႏွလံုးႏွင့္ စိတ္ႏွလံုးႏွင့္

မေကာင္းမွဳတိ႕မွ ု (မနသိက) (မနသိက)

အနက္အဓိပါၸယ္မွာ

ကင္းစင္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။

ေဖာက္ျပန္မွဳမရွိေသာ

ညစ္ေၾကးကင္းစင္သည့္ စိတ္ႏွလံုးသည္ သူ႕အလိုအေလ်ာက္ပင္ စိတ္ႏွလံုးႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ (မနသိက) မည့္သည့္ မေကာင္းမွဳကိုမဆို၊ ႏွဳတ္ႏွင့္ပတ္သက္သည့္ (၀ါစသိက) မည္သည့္မေကာင္းမွဳ ကိုမဆို၊ ကိုယ္ႏွင့္ပတ္သက္သည့္ (ကာယိက) မည္သည့္မေကာင္းမႈကိုမဆို က်ဴးလြန္ေတာ့မည္

မဟုတ္ေပ။ ထို႕ေၾကာင့္ အဓိကအခ်က္မွာ မိမိ၏စိတ္ႏွလံုးကို ေဖာက္ျပန္မွဳမ်ားႏွင့္ လြတ္ကင္းေအာင္ ထားျခင္းျဖစ္ေလသည္။

ကၽြႏ္ုပ္တ႕သည္ မိမိတ႕၏လုပ္ငန္းတိုင္း လုပ္ငန္းတိုင္းႏွင့္ ပတ္သက္ျပီး သတိလက္မလြတ္မွသာ ို ို ယင္းလုပ္ငန္းမ်ားကို အျပစ္ေဒါသ ကင္းစင္ေနေအာင္ ထားႏိုင္ေပမည္။ မိမိ၏စိတ္ႏွလံုးႏွင့္ သတိရွိေနမွ စိတ္ႏွလံုးကို ပတ္သက္၍လည္းေကာင္း၊ နေမာ္နမဲ့ေနလွ်င္ကား၊ တည္ျမဲေနေအာင္ (ကာယိက) စိတ္ႏွလံုးေဖာက္ျပန္မွဳႏွင့္ ပတ္သက္၍လည္းေကာင္း၊ ဘယ္ေတာ့မွ

သာလွ်င္ စိတ္ႏွလံုးကိုေဖာက္ျပန္မွဳ ကင္းရွင္းေနေအာင္ ထားႏိုင္ေပမည္။ စိတ္ႏွလံုးႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေတြေ၀ေနလွ်င္ကား လုပ္ႏိုင္မည္ ကၽြႏု္ပ္တ႕သည္ ို ထိုေၾကာင့္ စင္ၾကယ္သန္႕စင္ေနေအာင္ မဟုတ္ေပ။ စိတ္ႏွလံုး၏ စင္ၾကယ္သန္႕စင္ေနမွဳကို (၀ါစသိက) အလုပ္မ်ားကို

ထိန္းထားႏိုင္မည္

မဟုတ္ေပ။

မိမိ၏ကိုယ္ႏွင့္ပတ္သက္သည့္

အလုပ္မ်ားကိုလည္းေကာင္း၊

ႏွဳတ္ႏွင့္ပတ္သက္သည့္

လည္းေကာင္း၊ စိတ္ႏွင့္ပတ္သက္သည့္ (မနသိက) အလုပ္မ်ားကိုလည္းေကာင္း၊ မိမိတို႕၏ စိတ္ႏွင့္ စိတ္လွဳပ္ရွားမွဳကိုလည္းေကာင္း အျမဲမျပတ္ စစ္ေဆးသည့္ အေလ့အက်င့္သည္သာလွ်င္ ဓမၼကို က်င့္သည့္ ဓမၼကို ဦးထိပ္ထားသည့္ မွန္ကုန္ေသာ အေလ့အက်င့္ျဖစ္ေလသည္။

တစ္စံုတစ္ခုေသာ အလုပ္ကို မလုပ္မီႏွင့္ လုပ္ေနခ်ိန္၌ ကၽြႏု္ပ္တ႕သည္ ယင္းအလုပ္၌ ကၽြႏု္ပ္တို႕ ို ကိုယ္တုိင္ႏွင့္ လုပ္သင့္သည္။ အေသအခ်ာ သူတစ္ပါး၏ေကာင္းက်ိဳးရွိေနသလား၊ အကယ္၍ ဆိုးက်ိဳးရွိေနပါက သို႕မဟုတ္ ဆိုးက်ိဳးရွိေနသလားဟူေသာ မျပဳလုပ္သင့္ေပ။ ယင္းကဲ့သို႕ အခ်က္ကို စစ္ေဆးၾကည့္ရွဳသင့္ပါသည္။ အကယ္၍ ေကာင္းက်ိဳးရွိေနသည္ဆိုပါက ထိုအလုပ္မ်ိဳးကို ထိုအလုပ္မ်ိဳးကို ဉာဏ္ႏွင့္ယွဥ္ျပီး စစ္ေဆးစိစစ္၍ လုပသည့္အလုပ္မ်ိဳးသည္ ္ ဘယ္အခါမဆို

ေကာင္းက်ိဳးကို ျပဳသည့္ အလုပ္မ်ိဳးသာလွ်င္ ျဖစ္ေနေပလိမ့္မည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ထိုအလုပ္မ်ိဳးသည္ ဓမၼႏွင့္ ညီညြတ္သည့္ အလုပ္မ်ိဳးလည္း ျဖစ္ေနေပလိမ့္မည္။

အကယ္၍ တစ္ခါတစ္ရံ၌ မိမိႏွင့္ သူတစ္ပါးအတြက္ အက်ိဳးမဲ့ကို ျဖစ္ေစမည့္ ကုိယ္ႏွင့္ဆိုင္ေသာ (ကာယိက) သို႕မဟုတ္ ႏွဳတ္ႏွင့္ဆိုင္ေသာ (၀ါစသိက) မေကာင္းမွဳတို႕ကို မစူးစမ္းမဆင္ျခင္ဘဲႏွင့္

သတိလက္လြတ္ ပူပန္မေနဘဲ

က်ဴးလြန္ျပဳလုပ္မိပါက အလ်င္အျမန္ ေတြ႕ဆံုလ်က္

ယင္းအျပစ္ကို ထိုသူတို႕၏

အေၾကာင္းျပဳျပီး

ေနာင္တတစ္ဖန္ သို႕မဟုတ္ မိမိအမွားကို

မိမိ၏သူေတာ္ေကာင္း

အေပါင္းအေဖာ္ႏွင့္ျဖစ္ေစ ေရွ႕ေမွာက္၌ မိမိအျပစ္ လုပ္ျပီး

ဆရာသမားႏွင့္ျဖစ္ေစ

ဖြင့္ဟ၀န္ခံသင့္ေလသည္။

ယင္း၀န္ထုပ္ၾကီး

ေပါ့ပါးသြားေအာင္

အနာဂတ္ကာလတြင္

သတိထားျပီး ေနသြားမည္ဟု အဓိဌာန္ျပဳသင့္ေလသည္။

စိတ္ႏွလံုးႏွင့္ပတ္သက္၍လည္း ျဖစ္မသြားေအာင္

ယင္းသို႕အားျဖင့္

ႏိုးႏိုးၾကားၾကားရွိေနေအာင္ စိတ္ႏွလံုးတြင္

သတိလက္လြတ္

အေလ့အက်င့္ျပဳသင့္ေလသည္။

တစ္စံုတစ္ခုေဖာက္ျပန္မွဳကို

စစ္ေဆးၾကည့္သင့္ေပသည္။ စစ္္ေဆးမွဳျပဳပါက ေဖာက္ျပန္မွဳသည္ တစ္စတစ္စအားနည္းသြားျပီး ပေပ်ာက္သြားေပလိမ့္မည္။

တစ္ခါတစ္ရံ ထားရန္ ယင္းသည္

သတိလက္လြတ္ျဖစ္ျပီး

စစ္ေဆးမွဳမျပဳလုပ္မိသည့္အတြက္ အေလ့အက်င့္

ယင္းေဖာက္ျပန္မွဳက ျပဳသင့္ေလသည္။ သိပၸံနည္းက်သည့္

ကၽြႏု္ပ္တ႕အေပၚ လႊမ္းမိုးသြားပါကလည္း ယင္းကိုသတိရျပီး ပူပန္မေနသင့္ေပ။ သတိတရားပိုျပီး ို ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်လ်က္ ဓမၼစစ္ ဓမၼမွန္၌ ႏိုးႏိုးၾကားၾကားရွိေနေအာင္ ခိုင္မာစြာ ရပ္တည္ေနႏိုင္ရန္အတြက္

နည္းလမ္းျဖစ္ေလသည္။

မိမိအလုပ္ႏွင့္ ပတ္သက္ျပီး ႏိုးႏိုးၾကားၾကားရွိေစေသာ၊ သတိရွိေစေသာ အေလ့အက်င့္သည္ ဓမၼစစ္ ဓမၼမွန္အေလ့အက်င့္ျဖစ္ေလသည္။ မိမိ၏အလုပ္ကို ျပဳျပင္ေပးေသာ စိတ္ႏွလံုးစင္ၾကယ္ သန္႕စင္မွဳ ကို ရရွိေစသည့္ နည္းလမ္းသည္ ဓမၼနည္းလမ္းျဖစ္ေလသည္။

ကၽြႏု္ပ္တ႕သည္ မိမိကိုယ္ကို စစ္ေဆးျပီး မိမိအေတြ႕အၾကံဳကို အေျခခံလ်က္ ၾကည့္ရွဳေလ့လာပါက ို မေကာင္းမွဳတစ္ခုစီတစ္ခုစီ၏ အေၾကာင္းမွာ မိမိစိတ္ႏွလံုး၏ ညစ္ညမ္းျခင္းျဖစ္သည္ ဆိုသည္ကို ေတြ႕ရေပလိမ့္မည္။ ေဖာက္ျပန္မွဳတိုင္း၏ အေၾကာင္းမွာ မိမိ၏ `ငါ` သို႕မဟုတ္ `သကၠာယ` ႏွင့္

ပတ္သက္၍ နက္ရိႈင္းစြာျဖစ္ေပၚေနသည့္ အစြဲသို႔မဟုတ္ အာရံုညႊတ္မႈ တိမ္သလႅာ ဖံုးအုပ္ထားသျဖင့္ `ငါ` သို႕မဟုတ္ ေဘာင္အတြင္း၌ `သကၠာယ`ကို ဦးစားေပးျပီး ဖက္တြယ္ထားသည့္အခါ က်ဥ္းေျမာင္းသည့္ ဖမ္းမိျပီး စိတ္ႏွလံုး ညစ္ညဴသြားျပီးလွ်င္ မေကာင္းမွဳအျဖစ္

အက်ိဳးသက္ေရာက္လာမည့္ အလုပ္မ်ိဳးကို တစ္ခုမဟုတ္တစ္ခု က်ဴးလြန္ျပဳလုပ္ရသည့္ အေျခေနမ်ဳိး ေရာက္သြားရတတ္ေလသည္။

မိမိကိုယ္ကို

စူးစမ္း

စစ္ေဆးၾကည့္သည့္

အေလ့အက်င့္ျဖင့္

မိမိအေတြ႕အၾကံဳေပၚမွာ

ရပ္ျပီး

ၾကည့္မွသာလွ်င္

ကၽြႏု္ပတို႕တစ္ကိုယ္က်ိဳးအတြက္ ္

ေဖာက္ေဖာက္ျပန္ျပန္

ျဖစ္ေနသည့္အခါ

သူတစ္ပါး၏ အက်ိဳးမဲ့ကို ျပဳလုပ္သည့္နည္းတူ မိမိ၏ စစ္မွန္ေသာ အက်ိဳးလည္း မျပီးေျမက္ဆိုသည့္ အခ်က္ကို ရွင္းလင္းျပတ္သားစြာ သိရွိႏိုင္ေပသည္။

ထို႕ျပင္

ယင္းတိမ္သလာက

လြတ္ကင္းသြားသည့္အခါ၌

အတၱဟိတႏွင့္

ပရဟိတႏွစ္ခုလံုး

ျပည့္၀ႏိုင္သည္ဆိုသည့္ အခ်က္ကိုလည္း ရွင္းလင္းျပတ္သားစြာ သိျမင္ႏို္င္ေပသည္။ အတၱဟိတ ႏွင့္ ပရဟိတ ႏွစ္ခုလံုး ျပည့္၀သည့္ အလုပ္သည္သာလွ်င္ ဓမၼျဖစ္ေလသည္။ အတၱႏွင့္ ပရမည္သူမွ အက်ိဳးမရသည့္ အလုပ္မွာမူ ဓမၼမဟုတ္ေပ။ အဓမၼသာလွ်င္ ျဖစ္ေလသည္။ မိမိႏွင့္အမ်ားအတြက္ အက်ိဳးရွိမွဳ ေရာျပြမ္းေနသည့္ ေနမွဳထိုင္မွဳမ်ိဳးျဖင့္ေနသည့္ ေနထိုင္မွဳမ်ိဳးျဖင့္ ေနထိုင္သြားျခင္းသည္ သာလွ်င္ ဓမၼျဖစ္ေလသည္။ မိမိႏွင့္ အမ်ားသည္ ကိုင္းကၽြန္းမွီ ကၽြန္းကိုင္းမွီ ျဖစ္ေနသည္။

ကၽြႏု္ပ္တို႕၏ ေကာင္းမွဳ မေကာင္းမွဳတိ႕သည္ ု ျဖစ္ေအာင္၊ စိတ္ဆင္းရဲ

ကၽြႏု္ပ္တ႕ကိုသာလွ်င္ စိတ္ခ်မ္းသာ ကိုယ္ခ်မ္းသာ ို ျပဳလုပ္သည္ မဟုတ္ေပ။ ကၽြႏ္ုပ္တုိ႕၏

ကိုယ္ဆင္းရဲျဖစ္ေအာင္

တျခားအေပါင္းအေဖာ္မ်ား အေပၚတြင္လည္း ၾသဇာ အရွိန္အ၀ါ သက္ေရာက္ လႊမ္းမိုးသည္။ လူသည္ လူ႕အဖြ႕အစည္း၏ တျခားအဖြဲ႕၀င္မ်ားႏွင့္ အတူတကြ ေနထိုင္ရသည္။ လူသည္ လူ႕အဖြဲ႕အစည္း၏ ဲ ခြဲ၍မရေသာ အဂၤါအစိတ္အပိုင္းျဖစ္သည္။ မိမိကိုယ္တုိင္လည္း လူ႕အဖြ႕အစည္းၾသဇာ အရွိန္အ၀ါ ဲ လႊမ္းမိုးမွဳခံရသည္။ လႊမ္းမိုးေနသည္။ မိမိကလည္း ထို႕ေၾကာင့္ လူ႕အဖြ႕အစည္းကို ဲ အနည္းႏွင့္အမ်ား ၾသဇာအရွိန္အ၀ါ ကၽြႏ္ုပ္တ႕သည္ ုိ ဓမၼက်င့္စဥ္အရ ကိုယ္က်င့္တရားေကာင္းမြန္စြာ

ေနထိုင္သြားၾကမည္ဆိုလွ်င္ မေကာင္းမွဳကို ေရွာင္ၾကဥ္ျပီး ေကာင္းမွဳကို ျပဳလုပ္သည္သာမကဘဲ တျခားပုဂၢိဳလ္မ်ား၏ အက်ိဳးရွိရာရွိေၾကာင္းကိုလည္း ျပဳလုပ္ရာ ေရာက္ေပသည္။

ဘ၀၏ တန္ဖိုးအတြက္သာလွ်င္ ဓမၼက်င့္စဥ္ ရွိေနျခင္းျဖစ္သည္။ အကယ္၍ ဓမၼကို အေလ့အက်င့္ ျပဳလုပ္ျခင္းအားျဖင့္ ဘ၀၏တန္ဖိုးျမင့္မား မသြားပါက၊ ကၽြႏ္ုပ္တို႕၏ လူမွဳေရး အျပဳအမူမ်ား ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမလာပါက၊ ကၽြႏ္ုပ္တ႕မိမိအတြက္ႏွင့္ သူတစ္ပါးအတြက္ အက်ိဳးေက်းဇူးရွိေနသည့္ ုိ ေနနည္းထုိင္နည္းမ်ိဳးျဖင့္ ေနထိုင္မသြားႏိုင္ပါက ယင္းကဲ့သို႕ေသာ တစ္ဦးႏွင့္ တစ္ဦးဆက္ဆံေရးကို ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲရန္အတြက္ ဓမၼသည္ ကၽြႏု္ပ္တ႕အတြက္ ုိ ျဖစ္ေလသည္။ ကၽြႏ္ုပ္တို႕ ဘာေက်းဇူးမ်ားမွာနည္း။ ဘယ္သူ႕အတြက္မွ ေက်းဇူးရွိမည္ မဟုတ္ေပ။ ဓမၼသည္ ကၽြႏ္ုပ္တို႕၏ ဆက္ဆံေရး ကၽြမ္းက်င္လိမၼာလာေစရန္ ျဖစ္ေလသည္။

အိမ္ေထာင္စု၊ လူ႕အဖြ႕အစည္း၊ လူမ်ိဳး၊ ႏိုင္ငံ၊ ႏိုင္ငံတကာ တစ္ဦးႏွငတစ္ဦး ဆက္ဆံမွဳ အားလံုးသည္ ဲ ့္ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးႏွင့္ တစ္ဦးဆက္ဆံမွဳ အေပၚ၌ အေျခတည္ေနသည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္ ဓမၼစစ္ ဓမၼမွန္သည္ ပုဂၢိဳလ္တိုင္း ပုဂၢိဳလ္တိုင္း ဤလူ႕ျပည္၌ ဤလူ႕ဘ၀၌ အျခားပုဂၢိဳလ္မ်ားႏွင့္ ဆက္ဆံေရး ေကာင္းမြန္လာေအာင္ ျပဳျပင္ေပးသည့္အရာျဖစ္သည္။

ဓမၼသည္ သႏၵ႒ိကျဖစ္သည္။ မ်က္ေမွာက္ ျဖစ္သည္။ ဤဘ၀အတြက္ ျဖစ္သည္။ ဤေလာကအတြက္ ိ ျဖစ္သည္။ ပစၥ်ပၸန္အတြက္ ျဖစ္သည္။ မိမိ၏ ပစၥ်ပၸန္ကို ျပဳျပင္ထားသူတစ္ဦးသည္ အနာဂတ္အတြက္ ပူပင္စရာ မလိုေတာ့ေပ။ ထိုသူ၏အနာဂတ္သည္ သူ႕အလိုလို ျပဳျပင္ျပီးသား ျဖစ္ေနေပလိမ့္မည္။ ဤေလာက သို႕မဟုတ္ ဤဘ၀ကို ျပဳျပင္ထားသူတစ္ဦးသည္ တမလြန္ေလာက သို႔မဟုတ္ တမလြန္ ဘ၀အတြက္ ပူပင္စရာမလိုေတာ့ေပ။ ထိုသူ၏ တမလြန္ ေလာက သို႕မဟုတ္ တမလြန္ဘ၀သည္ ျပဳျပင္ျပီးသား ျဖစ္ေနေပလိမ့္မည္။

မိမိ၏

ပစၥ်ပၸန္ကို

မျပဳျပင္ႏိုင္ဘဲ၊

မိမိ၏

ဤေလာက

သို႕မဟုတ္

ဤဘ၀ကို

မျပဳျပင္ႏိုင္ဘဲ၊

အနာဂတ္ကိုသာ

ေမွ်ာ္မွန္းေနသူသည္

တမလြန္ေလာက

သို႕မဟုတ္

တမလြန္ဘ၀ကိုသာ

အာရံုစိုက္ေနသူသည္ မိမိကိုယ္ကုိ လိမ္ညာလွည့္စားေနသူသာ ျဖစ္ေလသည္။ မိမိ၏ စစ္မွန္ေသာ ေကာင္းက်ိဳးႏွင့္ ေ၀းကြာေနရသူသာ ျဖစ္ေလသည္။ ဓမၼစစ္ ဓမၼမွန္ လက္လြတ္ဆံုးရွံဳးေနရ သူသာ ျဖစ္ေလသည္။

ဓမၼသည္

အကာလိက

ျဖစ္သည္။

ခ်က္ခ်င္း

လက္ငင္းအက်ိဳးျပဳတတ္သည့္ အရာျဖစ္ေလသည္။ ဤေလာက၌ မရရွိ

အရာျဖစ္သည္။ ပူေဇာ္ မခံစားရလွ်င္၊

ယခုမ်က္ေမွာက္ ပသမွဳတစ္ခုခုျပဳျပီး

ဤဘ၀၌

အက်ိဳးေပးသည့္

ဓမၼအမွတ္ျဖင့္

ယင္းအက်ိဳးေက်းဇူးကို

ေဖာက္ျပန္မွဳကင္းသည့္ စိတ္ႏွလံုး ညစ္ေၾကးကင္းစင္မွဳ၏ ခ်မ္းသာစစ္ ခ်မ္းသာမွန္ကို ဤဘ၀၌ မရရွိမခံစားရလွ်င္ တစ္ခုခု အလွည့္စားခံေနရျပီဟူ၍သာ မွတ္ပါ။ ဓမၼစစ္ ဓမၼမွန္ႏွင့္ ကင္းကြာေနရျပီ ဟူ၍သာမွတ္ပါ။

ဓမၼသည္အားလံုးႏွင့္ ေလွ်ာက္သြားသူသည္ ဓေလ့ထံုးစံတို႕ကို

သက္ဆုိင္သည္။ ဓမၼကို

သို႕ျဖစ္၍

ဓမၼစစ္

ဓမၼမွန္သည္

ဂိုဏ္းဂဏႏွင့္ အကာခြံ

ဘယ္လိုအဆက္အစပ္မ်ိဳးမွ မရွိေပ။ ဘယ္လိုအေပးအယူမ်ိဳးမွ မရွိေပ။ ဓမၼစစ္ ဓမၼမွန္၏ လမ္းမေပၚ က်င့္သံုးသည့္အခါ၌ ဂိုဏ္းဂဏတစ္ခုခု၏ အႏွစ္မဲ့ လိုက္နာေဆာင္ရြက္ရန္အတြက္ က်င့္သံုးျခင္းလည္းမဟုတ္ေပ။ လြဲမွားေသာ

မ်က္ကန္း ယံုၾကည္ခ်က္ေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာသည့္ အစဥ္အလာ၏ သားေကာင္ျဖစ္ျပီး တစ္စံုတစ္ခုကို မ်က္စိမွိတ္ ယံုၾကည္ရန္အတြက္ က်င့္သံုးျခင္းလည္းမဟုတ္ေပ။

ဓမၼစစ္

ဓမၼမွန္ကို

အေလ့အက်င့္

ျပဳလုပ္သူသည္

မိမိ၏ဘ၀ကို

ခ်မ္းသာမွဳႏွင့္

ျပည့္စံုသည့္ဘ၀ျဖစ္ေအာင္၊ ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့မွဳႏွင့္ ျပည့္စံုေသာဘ၀ျဖစ္ေအာင္ ျပဳလုပ္ရန္အတြက္ ဓမၼကို က်င့္သံုးေဆာက္တည္ျခင္း ျဖစ္ေလသည္။ ဓမၼႏွင့္ ကိုက္ညီသည့္ ေနနည္းထိုင္နည္းမ်ိဳးျဖင့္ ေနသြားရန္အတြက္ ဓမၼကိုေသခ်ာဂနစြာ နားလည္သေဘာေပါက္ျပီး ဓမၼကို အတၱႏွင့္ပရ ႏွစ္ဦးစလံုး၏

အက်ိဳးရွိမွဳအတြက္ ျဖစ္ေလသည္။

အေၾကာင္းတရားအျဖစ္

အမွတ္ထားျပီး

ဓမၼကို

က်င့္သံုးေဆာက္တည္ျခင္း

နားလည္သေဘာေပါက္မွဳမရွိဘဲ မ်က္ကန္းယံုၾကည္ခ်က္ သက္သက္ျဖင့္လည္းေကာင္း၊ သို႕မဟုတ္ မသိအပ္မသိရသည့္ တစ္စံုတစ္ခုေသာ စြမ္းအားကို ႏွစ္သိမ့္မွဳ ေက်နပ္မွဳရွိေစရန္အတြက္ လည္းေကာင္း၊ သို႕မဟုတ္ ယင္းမသိအပ္မသိရသည့္ တစ္စံုတစ္ခုေသာ စြမ္းအားကို ထိတ္လန္႕ စိုးရြ႕ေသာေၾကာင့္လည္းေကာင္း ဓမၼကို က်င့္သံုးေဆာက္တည္ျခင္း မဟုတ္ေပ။ ံ

ဓမၼကို က်င့္သံုးေဆာက္တည္ျခင္းသည္ ဒုစရုိက္မ်ားကို ခ်ိဳးႏွိမ္ထားရန္ အတြက္သာ သက္သက္ မဟုတ္ေပ။ ဒုစရုိက္မ်ား အျပည့္အ၀ ျငိမ္းေအး ကင္းရွင္းသြားရန္အတြက္လည္း ျဖစ္သည္။ ဓမၼကို မိမိအတြက္သာလွ်င္မဟုတ္ေပ။ လူမ်ားစြာတုိ႕၏ အက်ိဳးရွိမွဳ၊ က်င့္သံုးေဆာက္တည္ျခင္းသည္း

ခ်မ္းသာမွဳအတြက္လည္းျဖစ္ေပသည္။

ဓမၼသည္ အမ်ားပိုင္ အမ်ားဆုိင္ျဖစ္သည္။ အမ်ား၏အက်ိဳးကို သယ္ပိုးေဆာင္ရြက္သည္။ ဂိုဏ္းဂဏ တစ္ခုခုႏွင့္ေသာ္လည္းေကာင္း က်င့္သံုး အုပ္စုတစ္ခုခုႏွင့္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ အကယ္၍ ဓမၼသည္ လူမ်ိဳးတစ္မ်ိဳးႏွင့္ေသာ္ ဂိုဏ္းဂဏ တစ္ခုခုႏွင့္ လည္းေကာင္း၊ ခ်ည္ေႏွာင္ထားျခင္းမရွိေပ။ ယင္းသို႕ နားလည္သေဘာေပါက္ျပီးမွသာလွ်င္ ဓမၼကို ေဆာက္တည္သင့္ေလသည္။ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ အုပ္စုတစ္ခုခုႏွင့္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ လူမ်ိဳးတစ္မ်ိဳးမ်ိဳးႏွင့္ေသာ္လည္းေကာင္း ခ်ည္ေႏွာင္ထားပါက ဓမၼ၏ စင္ၾကယ္မွဳ၊ စစ္မွန္မွဳသည္ ပ်က္စီး ေပ်ာက္ကြယ္ သြားေပလိမ့္မည္။ ဓမၼသည္ လူအင္အားႏွင့္ ဆိုင္ေနသမွ် ကာလပတ္လံုး၊ ေဒသအားလံုးႏွင့္ ဆိုင္ေနသမွ်ကာလပတ္လံုး၊ ကာလအားလံုးႏွင့္ ဆိုင္ေနသမွ် ကာလပတ္လံုး စင္ၾကယ္ေနေပလိမ့္မည္။ စစ္မွန္ေန ေပလိမ့္မည္။ ဓမၼသည္ အားလံုးအတြက္ တညီတည္း အက်ိဳးေပးသည္။ ေက်းဇူးျပဳသည္။ ခ်မ္းသာမွဳေပးသည္။ ဓမၼသည္အားလံုးအတြက္ လက္ခံနာယူထုိက္သည့္အရာ ျဖစ္သည္။

စင္ၾကယ္သန္႕ရွင္းသည့္ ပတ္၀န္းက်င္၌ ေနထုိင္ျခင္း၊ စင္ၾကယ္သန္႕ရွင္းသည့္ ေလကို ရွဳရွိဳက္ျခင္း၊ ကိုယ္ကာယကို သန္႕ရွင္စြာ ထားျခင္း၊ သန္႕ျပန္႕သည့္ အ၀တ္အစားကို ၀တ္ျခင္း၊ သန္႕စင္လတ္ ဆတ္သည့္ အစားအစာရိုးရိုးကို စားျခင္း တုိ႕ကိုျပဳလုပ္ျခင္းမွာ ကိုယ့္အတြက္ အက်ိဳးရွိေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ အုပ္စုတစ္စု၊ သို႕ရာတြင္ ယင္းအရာမ်ားသည္ ကိုယ့္အတြက္ မွ်သာမဟုတ္ေပ။ အားလံုးအတြက္ လူမ်ိဳးတစ္မ်ိဳး၊ ညီတူညီမွ်ပင္ ဂိုဏ္းဂဏတစ္ခု အတြက္လည္းမဟုတ္ေပ။

အက်ိဳးျဖစ္ထြန္းေစေလသည္။

မိမိသာလွ်င္မကဘဲ

တျခားဘယ္သူျဖစ္ျဖစ္

အကယ္၍

မစင္ၾကယ္ေသာ၊

မသန္႔ရွင္းေသာ

ပတ္၀န္းက်င္၌ ေနထိုင္ပါလွ်င္၊ ညစ္ညမ္းေသာ အဆိပ္ျဖစ္ေစတတ္ေသာ ေလကို ရွဴရိွဳက္ပါလွ်င္၊ ကိုယ္ကာယႏွင့္ အ၀တ္အစားတို႔ကို ညစ္ညစ္ပတ္ပတ္ထားပါလွ်င္ က်န္းမာေရးကို ထိခိုက္ေစမည္ သာျဖစ္၏။ ေ၀ဒနာသည္၊ ဒုကၡသည္ဘ၀ ေရာက္ရမည္သာျဖစ္၏။

ယင္းနိယာမသေဘာတရားသည္

အားလံုးႏွင့္သက္ဆိုင္၏။

ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးတစ္ေယာက္ႏွင့္သာ

သို႔မဟုတ္ လူမ်ိဳးတစ္မ်ိဳးႏွင့္သာ သက္ဆိုင္သည့္အရာ မဟုတ္ေပ။

ထိုနည္းအတိုင္းပင္

ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးတစ္ေယာက္သည္

မိမိ၏စိတ္ႏွလံုးကို

ေဖာက္ျပန္မႈမ်ားျဖင့္

ေဖာက္ျပန္သြားေအာင္ ျပဳလုပ္ပါက ဗ်ာမ်ားရတတ္ေလသည္။ ထိုသူ၏ သလိပ္သည္းေျခခၽြဲတို႔၌ မညီမွ်မႈျဖစ္ေပၚလာသည္။ ထိုသူသည္ ေရာဂါေ၀ဒနာကပ္ေရာက္သူ ျဖစ္သြားရသည္။

က်န္းမာေရးႏွင့္ပတ္သက္သည့္ စိတ္ႏွလံုးေပၚ၌ ညီတူညာတူ

ရိုးရိုးစည္းကမ္းဥပေဒမ်ားသည္ ခ်ၾကည့္၍ရသည္။ သဘာ၀သည္

အားလံုး၏

ကိုယ္ကာယႏွင့္

ယင္းစည္းကမ္းဥပေဒတို႔ကို

ခ်ိဳးေဖာက္သူမည္သူနည္း။ မည္သည့္လူမ်ိဳးနည္း၊ မည္သည့္ ဂိုဏ္းဂဏနည္း ဆိုသည္ကို မၾကည့္ေပ။ သဘာ၀သည္ မည္သည့္ ဂိုဏ္းဂဏတစ္ခုခုက ပုဂၢိဳလ္ကိုမွ မငဲ့ညွာမသနားေပ။

အျခား မည့္သည့္ ပုဂၢဳိလ္တစ္ဦး တစ္ေယာက္ကိုမွလည္း အမ်က္မပြားေပ။

ငွက္ဖ်ားသည္ မဟုတ္ေပ။

ငွက္ဖ်ားသာျဖစ္သည္။ ဟိႏၵဴလည္း

မဟုတ္ေပ။ ဗုဒၶဘာသာလည္း မဟုတ္ေပ။

ဂ်ိန္းလည္း မဟုတ္ေပ။

ဖာရဆီလည္း မဟုတ္ေပ။ မြတ္စလင္လည္း မဟုတ္ေပ။ ခရစ္ယာန္လည္း

ထိုနည္းအတိုင္းပင္ မဟုတ္ေပ၊

ေဒါသ၊

ဣႆာ၊

အာဃာတစေသာ

ေဖာက္ျပန္မွဳမ်ားသည္

ဟိႏၵဴလည္း

ဗုဒၶဘာသာလည္း

မဟုတ္ေပ။

ဂ်ိန္းလည္းမဟုတ္ေပ။

ဖာရဆီလည္းမဟုတ္ေပ။ ယင္းေဖာက္ျပန္မွုမ်ား

မြတ္စလင္လည္း မဟုတ္ေပ။ ခရစ္ယာန္လည္းမဟုတ္ေပ။ ထိုနည္း ၎ပင္

မျဖစ္ေအာင္ေနျခင္းသည္လည္း ဟိႏၵဴလည္းမဟုတ္ေပ။ ဗုဒၶဘာသာလည္းမဟုတ္ေပ။ ဖာရဆီလည္း မဟုတ္ေပ။ မြတ္စလင္လည္းမဟုတ္ေပ။ ခရစ္ယာန္လည္းမဟုတ္ေပ။ ေဖာက္ျပန္မွဳကင္းရွင္းေအာင္ ေနျခင္းသည္သာလွ်င္ ဓမၼျဖစ္သည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ဓမၼစစ္ ဓမၼမွန္သည္ ဟိႏၵဴလည္း မဟုတ္ေပ။ ဗုဒၶဘာသာလည္း မဟုတ္ေပ။ ဂ်ိန္းလည္း မဟုတ္ေပ။ ဖာရဆီလည္းမဟုတ္ေပ။ မြတ္စလင္လည္း မဟုတ္ေပ။ ခရစ္ယန္လည္း မဟုတ္ေပ။ ယင္းသည္ ဓမၼစစ္ ဓမၼမွန္ သက္သက္သာျဖစ္သည္။

ဓမၼသည္ စံထားေလာက္သည့္ ေနနည္းထိုင္နည္း တစ္ခုျဖစ္သည္။ ခ်မ္းသာသုခရွိစြာျဖင့္ ေနေသာ ျမင့္ျမတ္သည့္ ေနနည္း ထိုင္နည္းျဖစ္သည္။ ျငိမ္းခ်မ္းမွဳကို ရရွိေစသည့္ ညစ္ေၾကး ကင္းစင္ေသာ နိႆရည္းျဖစ္သည္။ အားလံုးကိုေကာင္းက်ဳိးေပးတတ္သည့္ က်င့္၀တ္ ဥပေဒေပါင္းခ်ဳပ္ျဖစ္သည္။ ယင္းသည္ အားလံုးအတြက္ျဖစ္သည္။

သီလႏွင့္ျပည့္စံုျခင္း၊

သမာဓိႏွင့္

ျပည့္စံုျခင္း၊

ပညာႏွင့္ျပည့္စံုျခင္းတုိ႕သည္

ဗုဒၶဘာသာတုိ႕၏ ဓမၼမျဖစ္ေစရ

ဓမၼသာျဖစ္ပါသလား။ တျခားပုဂၢိဳလ္မ်ား၏ ဓမၼ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလား။ ရာဂကင္းျခင္း၊ ေဒါသကင္းျခင္း၊ ေမာဟကင္းျခင္းတို႕သည္ ဂ်ိန္းတို႕၏ ဓမၼသာျဖစ္ပါသလား။ တျခားပုဂၢိဳလ္မ်ား၏ ေတာ့ဘူးလား။ ပညာတည္ျမဲျခင္း၊ သံေယာဇဥ္ ကင္းျပတ္ျခင္း၊ ဘ၀မွလြတ္ေျမာက္ျခင္းတုိ႕သည္

ဟိႏၵဴတို႕၏ ဓမၼသာျဖစ္ပါသလာ။ တျခားပုဂၢိဳလ္မ်ား၏ ဓမၼ မျဖစ္ရေတာ့ဘူးလား။ ေမတၱာကရုဏာ စိတ္ျဖင့္ လူ႕အက်ိဳးေဆာင္ျခင္းသည္ ခရစ္ယာန္တို႕၏ ဓမၼသာျဖစ္ပါသလား။ တျခားပုဂၢိဳလ္မ်ား၏ ဓမၼ မျဖစ္ထုိက္ဘူးလား။ ဇတ္ခြဲျခင္းမႈမထားဘဲ လူမွဳေရးညီမွ်မွဳကို ေဆာင္ရြက္သြားျခင္းသည္ မြတ္စလင္ တို႕၏ ဓမၼသာျဖစ္ပါသလား။ တျခားပုဂၢိဳလ္မ်ား၏ ဓမၼမဟုတ္ႏိုင္ဘူးလား။

ဓမၼကို က်င့္သံုးေဆာက္တည္ျခင္း၏ အဓိကရည္ရြယ္ခ်က္မွာ ကၽြႏ္ုပ္တုိ႕ လူျဖစ္ရန္အတြက္ျဖစ္သည္။ လူေတာ္ လူေကာင္းျဖစ္ရန္အတြက္ ျဖစ္သည္။ လူေတာ္လူေကာင္း ျဖစ္လာပါက ဟိႏၵဴေကာင္း၊ ဗုဒၶဘာသာေကာင္း၊ ဂ်ိန္းေကာင္း၊ မြတ္စလင္ေကာင္း၊ ခရစ္ယန္ေကာင္း ခရစ္ယန္၊ မြတ္စလင္ စသည္ ျဖစ္ေန၍ေကာ ဘာထူးမွာနည္း။ စသည္တုိ႕ျဖစ္လာမည္မွာ မလြဲေပ။ လူေတာ္ လူေကာင္း မျဖစ္ပါက ဗုဒၶဘာသာျဖစ္ေန၍ေကာ ဘာလုပ္မွာနည္း။ ဟိႏၵဴ၊ ဂ်ိန္း၊

ဓမၼ၏ ယင္းစင္ၾကယ္မွဳ၊ စစ္မွန္မွဳကို နားလည္ရမည္။ ဦးထိပ္ထားရမည္။ ကၽြႏ္ုပ္တ႕အားလံုး၏ ဘ၀၌ ို ဓမၼစစ္ ဓမၼမွန္ ႏိုးၾကားေပါက္ဖြားလာေအာင္ လုပ္ရမည္။ အႏွစ္မဲ့သည့္ အကာအခြံတို႕၏ တန္ဖိုးကို ေလွ်ာ့ခ် ပစ္ရမည္။ အျမစ္ျဖဳတ္ပစ္ရမည္။ ဓမၼစစ္ ဓမၼမွန္သည္ စင္ၾကယ္သန္႕ရွင္းေသာ ဘ၀၏အဂၤါ အႏွစ္၏တန္ဖိုးအမွန္ကို အကဲျဖတ္တတ္ရမည္။ အစိတ္အပုိင္းျဖစ္ရမည္။ ယင္းသို႕

ျပဳလုပ္ျခင္း၌သာလွ်င္ ကၽြႏ္ုပ္တ႕၏စစ္မွန္ေသာ ေကာင္းက်ိဳး၊ စစ္မွန္ေသာ သုခ တည္ရွိေနေပသည္။ ို