Shoe Box dreyexistence 2012 This is not edited. Do not plagiarize. Prologue Ako si Ella Mae Dimautot.

. Ella for short. I hate my surname. I really really rea lly hate my surname. They say I'm almost perfect. But I can prove them wrong. Yup, we're having lots of money, I'm having an attractive appearance and sex app eal. Pero may kulang saken. I need someone to love me and take care of me. I'm now 19 years old, and still, NTBSB ako. [NTBSB : No True Boyfriend Since Bir th] tawanan niyo na ko. Ang habol lang naman kasi nila sakin is my appearance an d yung money. After 18 and one-half years. May pumasok sa buhay ko kahit hindi naman pinto, at kinumpleto ang buhay ko. At first, I served him as a guest. But he's my husband now.

I was like... OWYEAH. Chapter One. Panibagong araw, pero paulit-ulit. Walang nagbabago. Nakakabagot na. Nakakasawa. Ano pang silbi ng pagiging mayaman. E hindi naman ako masaya. Tss. Walang pasok. Mall nalang muna ko. Lumabas na ko ng kwarto at pumunta sa dining table kung saan nakahanda ang mga p agkain. "Yaya! Tara na! Samahan mo na ko kumain." Wala na kong magulang. Uh, wag ganun, masyadong brutal. Nagpaalam ako kila Mommy na gusto ko na maging independent. Ka ya ayun, pinapadalhan nila ko ng pera every month. "Po? Sigurado po kayo ma'am?" "Oo naman yes. Tara na." Pagkatapos nun ay tinulak ko siya papuntang lamesa at k umain kami. "Ay, by the way yaya. Aalis pala ko mamaya. Nasira kasi yung sapatos ko. Atsaka mamimili ako ng bagong damit." "Ah. Okay po ma'am. Dito na po ba kayo manananghalian o doon na po?" "Sa tingin ko doon na ko manananghalian at maghahapunan."

"Ok po." Nagpahinga muna ko ng saglit pagkatapos ko kumain at naligo. Sumakay na ko ng ko tse at umalis. Ilang oras din akong paikot-ikot sa department store hanggang sa may nakita akon g sapatos. Wala siyang heel. Simple pero attractive. Yung tipong mapapatingin ka kagad dun. Tinawag ko kagad ang saleslady at pinalagay sa box. Pagkatapos nun ay dineposit ko na ang mga pinamili ko at pumuntang sinehan. Umuw i na ko ng matapos na yung palabas. Dumiretso na kong kwarto at binuksan ang box ng sapatos na binili ko. Ang ganda talaga. Ng hugutin ko yung sapatos mula sa box, may nakita ako... Chapter Two. May nakita akong papel. Nakalagay, "Hi! Text mo ko a. Eto number ko: 0947956****. Balita ko kasi nagpali t ka na daw ng number. Aantayin ko text mo. =)))))"

Sino kaya yun? Mapag-tripan nga. Kinuha ko na ang cellphone ko at tinext yung number na yun. Nagreply naman siya agad. Astig no? Hindi siya jejemon. OUR CONVERSATION: Ako : Hi. Siya : Emilie? Ikaw ba 'yan? Ako : Awts. Anlayo naman ng Ella sa Emilie. Siya : Ha? Kay Emilie ko lang binigay number ko. Nilagay ko yun sa isang shoebox kaninang umaga sa pinagtatrabahuan niyang dep. store. Paano napunta sa'yo yan? Ako : Aba'y malay ko. Kaano-ano mo ba siya? Siya : Soon-to-be-girlfriend. Ako : Wahaw. Lalaki ka pala. Sigurado ka jan bro? Parang hindi ah. Halatang bast ed ka.

Siya : Sino ka ba? Si Madam Auring para sabihin kung anong mangyayari? Ako : Hindi noh. Bulag ka ba? Ella nga diba? Basa-basa din! Siya : Bakit? Nagpakilala ka ba sakin kanina?! Ako : Hindi. Pero sinabi kong malayo ang Ella sa Emilie. CS pre! Siya : Ay bahala ka na nga jan! Maghanap ka ng mapagti-tripan mo! Ako : Huy! Anong pangalan mo? Siya : -Ako : Wala kang pangalan? Awts. Tamad siguro magulang mo. Tsktsk. Siya : Manahimik ka nga! Christian pangalan ko okay?! Christian Cruz! Ako : HAHA. Okay. Pero last na tanong na 'to. Please pakisagot.

Siya : Ge. Nu un? Ako : Pwede ba tayong mag-meet? Siya : HAHAHHAHAHA. Okay ka lang? Umayos ka nga. Ako : Oo, ayos ako. Walang sakit. Di ako galing mental o kahit saan pa. Basta ma g-meet tayo bukas. Dun tayo sa Greenwich sa SMF. 3:00 pm. I'll be waiting. Lilib re kita. Kahit magkano. Siya : Uh...Eh...sige. Libre ah! Ako : Sige. Promise. Bye muna. Unlicut na ko e. Siya : Ge. Chapter Three. Ewan ko ba. Pagkatapos ng conversation namin na yun. Parang ang saya-saya ko. Ng ayon ko lang 'to naranasan. Kakaiba. Is this Love? Pero parang napakaimposible. Di ko pa nga siya nakikita e.

Tomorrow is the day. Excited na talaga ko. Sa sobrang excited di na ko makatulog . Ay bahala na si Batman. Nagpadala na ko ng gatas kay yaya para makatulog na ko. --- KINABUKASAN --Pagkagising na pagkagising ko, binuksan ko agad ang cabinet ko. Anhirap mamili. Wala akong masuot. Pero, wait, but, ha? Anung nangyayare saken? Kakaiba na talaga 'to. Grabe. Buong araw na kong naghahanap ng masusuot pero walaaaa! Nagpatulong na rin ako k ay Yaya. Until I found a dress. Green. Simple rin siya, yet, attractive. Bagay sa sapatos na nabili ko kahapon. Atlast, my problem is solved. Ala-una na ng mag-ayos ako sa sarili ko. Alas-dos ako natapos. 2:30 pm. I'm now riding at my Innova on the way to SMF. Syet. Na-traffic pa. 3:00 pm. Here at Greenwich. Sisiputin ba ko ng Christian na yun?! Kapag hindi ni ya ko sinipot, hahanapin ko yung Emilie na yun at sasabihing di siya gusto ni Ch ristian!

3:10. Oh gosh. May gwapo. Nakatayo sa pintuan. Wearing a green polo and maong. N apakasimple pero attractive din. Bagay kami. :">> "Miss, pansin ko lang. Kanina ka pa nakatingin sakin. any problem with my presen ce here?" Sabi sakin nung lalaki. Kahit nakashades siya, I can still see his bro wn eyes that can melt me anytime. "Uhm..miss? Nga pala. Bat tayo lang customer d ito? Reserved ba?" "Oh I see. Kasi I invited my friend na pumunta dito. Gusto ko kasi siya ma-meet. Kakakilala lang kasi namin kahapon and I want our meeting to be special." Dirediretso kong sabi. "Ella?!" Sabi niya na may halong pagkagulat. "Oh my gosh! Christian?! Is that you?" Gulat din ako infairness ha. Akala ko muk hang kanto 'tong Christian na 'to e. "Oh yes. Ampangit mo pala sa personal no? Mas maganda ka lang katext." "Oh come on. Sabi ko na nga ba di ka gwapo e. Astig ko talaga." Ako na sinungali ng. "I heard nothing. Bla bla. Tara na, kain na tayo." "Tss. Di mo kasi matanggap na di ka gwapo. HAHA." In a bulong way.

"Ha? May sinasabi ka?" Tumingin na naman siya sakin. Ohmaygassh! Matutunaw na ko dito! "Meron. Tao ako diba. Di naman ako pipi." Payuko kong sabi. Baka makita niyang n agba-blush ako. "Ts. Pilosopo" "Panget." Ganti ko. Patawarin niyo po ko sa pagsisinungaling ko. Ohemgee. "Bahala ka na nga. Kumain na tayo." "HAHA. Talo!!" Natawa na lang ako e. Di ko sinasadyang naangat ko ulo. Then... "Uyy! Bat ka namumula? Crush mo ko no? Aminiin." Owgad. Nahalata niya. Syet! Isip ng palusot! Bilis!! "Crush?! Kita?! ASA DRE! KE LAN PA? HAHAHA!" "Tsk. Bahala ka" "Tsaka pano mo nalamang namumula ako? Nakatingin ka sakin?" Yeha. Kinikilig akoo o. Wow change mood ah. Di sumagot? Parang nanlanta 'tong Christian na 'to. Hmm.

"Oh." Pagsisimula ko. Napatingin na naman siya saken. Ayan na naman siya eeeeh. Yuko ulit. "Magkwento ka tungkol sa inyo ni Emilie." Awts. "Ayun. Mukhang malapit na kong sagutin. HAHA." Nainis ako sa sagot niya. Badtrip. "Weh. Kelan ka pa natutong manghula?" "Nung makilala kita." Waaaa! Ohemgeee. May naitulong ako sa buhay niya. Ohgosh. Saya ko. "Sowws. Di ka man lang nag-thank you. Pasalamat ka, kung di dahil sakin, may bago ka na naman g natutunan." "Thank you." "You're welcome" Pagkatapos naming kumain, binayaran ko na yung pagkain at yung rent sabay alis p apuntang parking lot. Chapter Four.

"Sa tingin mo, may pag-asa ba ko kay Emilie?" Seryosong tanong sakin ni Christia n, sabay tingin sa kawalan. "Malay ko. Di naman ako si Madam Auring at hindi ko naman siya kaano-ano." Ang b igat ng pakiramdam ko. "Haay. E kung tulungan mo kaya ako?" Tumingin ulit siya sakin, pero may kakaiba sa mata niya. Parang puno ito ng kalungkutan na ewan. Malay ko ba, bigla ko na lang nasabing, "Sige, ilalakad ba kita sa kanya?" Oh sh t. Bat ko sinabi yon? Nakakainis. "Talaga?! Salamat Ella! Salamaaaat!" Tapos bigla niya ko niyakap. Isang mahigpit na yakap. Di ako makagalaw, feeling ko nasa paraiso na ko. Ang saya sa pakiramdam. Parang napawi yung bigat ng pakiramdam ko kanina. Sana laging ganto. Sana... Bigla siya kumalas sa pagkakayakap. Tulala pa rin ako. "So..so..sorry." Payuko niyang sabi. "O..o..okay lang yun. Wag mo na yun alalahanin." Namumula kong sabi. Sino ba namang di magba-blush kapag may poging yumakap sayo? Haha.

Di pa rin siya nagsasalita. "So, kelan kita ilalakad sa kanya? Paano ba?" Pagsis imula ko. Bumibigat na naman pakiramdam ko. Iniangat niya ulo niya at sinabing, "Kahit kailan. Basta wag mo sabihing nag-mee t tayo at nagpatulong ako sayo." Pakiramdam ko pasan ko na ang mundo. Naghahalo-halo emosyon ko. Di ko maintindih an. Magulo. Masakit. "Ay alam ko na!" Masigla niyang sabi. "Dapat araw-araw tayong nagkikita." "Eh? Bakit naman?" "May ibibigay ako sayong papel, tapos ibigay mo kay Emilie." Nabuo ang isang mat amis na ngiti sa kanyang labi. Samantalang ako, napupuno ng mga taong hindi nagd a-diet ang mundong pasan ko. Bigat. "Ah. Ano bang laman nun?" Pilit kong sabi. Pigilan mo Ella sarili mo. Sa dinami-rami ng lalaking nanloko sayo noon. Ngayon ka pa nakaramdam ng ganyan. At sa taong di mo pa lubos na kilala ka nahulog. Bat ko ba kinakausap sarili ko? Naloloka na ko. "Uhm. Sweetest things on Earth?" Napangiti siya. Ginantihan ko na lang siya ng p ilit na ngiti.

"Ah. Sige. Bukas ulit. Masyado ng marami ang nangyari ngayong araw. Uwi na ko. B ye." At walang pagda-dalawang isip, sumakay na ko sa kotse ko at pinaharurot. Meron pa siyang sinabi, di ko na inintindi. Bahala na. Chapter Five. CHRISTIAN'S POV "Emilie.." Nag-aalinlangan ako. Baka masira ang pagkakaibigan namin kapag ginawa ko 'to. Ay bahala na. "Oh baket?" sagot ni Emilie saken sabay tingin. Yumuko naman ako. "May sasabihin sana ako sayo.." "Ano nga?" Naiinip niyang sabe. "Gu..gusto kita. Ay mali. Mahal na pala ki--" Tumayo bigla si Emilie. At nagsimulang lumakad palayo. Dapat di ko nalang talaga sinabi. Waaaaa. Anung gagawin ko ngayon? Leche. Bahala na.

"EMILIE! PWEDE BA 'KONG MANLIGAW?" Sinigaw ko na. Syet. Nakakahiya ako. Malapit na ko malusaw sa kinatatayuan ko. Atleast nahinto siya sa paglalakad. Humarap sakin at umirap. Syet nagalit siya. Bakit ba ganun? Kapag nalaman nilang gusto o mahal ka ng isang tao, lalayuan ka? Kung ayaw niya sakin, sabihin niya na. Hindi yung magpapaasa siya. Haay. Mga ba bae talaga. Umuwi na kagad ako pagkatapos kong masawi. Ang drama e. Dumiretso na ko sa kwarto ko, wala nang kain-kain. Buong araw kong inisip yun. P ara na naman akong nalulusaw sa pwesto ko. Nakakaloko. Tinawagan ako ni Chel, repa ko. May sasabihin daw saken. Wow. Ambilis kumalat ng balita ah. Trending kame. Sabi nila nagpalit daw ng numb er si Emilie dahil sa ginawa ko. Tapos... *TING* bright idea pre. Nanghingi ako ng papel sa kanila at ng ballpen. May sinulat ako. Nagpaalam na ko sa kanila pagkatapos nun. Pumunta ako sa pinagtatatrabahuan ni E milie at nilagay yung papel sa isang shoebox.

Nagpaload ako pagkatapos ko gawin yun. Para kapag nagtext siya, BOOM. Mission su ccess. Haha. Umuwi na ko at natulog. Pagkagising ko sa umaga. Si Emilie pa rin ang nasa isip ko. Mula kagabi hanggang ngayon. Lagi kong naiisip yung irap sakin ni Emilie. Parang galit siya at kinakahiya ako . Ano bang meron sakin? Haay. Natulog na lang ulit ako ng may kumatok sa pintuan. "TOK TOK TOK! TOK TOK TOK!" Wagas makakakatok? May balak atang sirain yung pinto. "Andyan na..." Yun nalang nasabi ko. Binuksan ko na yung pinto. "Kain na." Sabi ng mama ko. Sus. Yun lang pala ang sasabihin. Nako. "Mamaya na. Di pa ko nagugutom." Sabay s ara ng pinto. Sa totoo lang, gutom na ko. Itulog ko nalang muna 'to. *** Nakita ko si Emilie, papalapit sakin. Galit pa rin ba siya? O sasagutin niya ko? Kahit malayo pa lang siya, nakikita ko ang ngiti niya na ubod ng tamis.

Pero... Bakit parang nawawala unti-unti? Unti-unti ng sumisimangot si Emilie habang papalapit siya ng papalapit sakin. Ng makarating siya sa harap ko, nagsalubong ang kilay niya. Galit siya! Nakakatakot. Itinaas niya ang dalawa niyang kamay, at ngayon, sinasakal na niya ko. Hindi ako makahinga. "Emilie..aaarrrggggghhhhhh" "E....MI....LIEEEEE!" *** Napatayo ako bigla sa kama. Panaginip lang pala. Bakit ako binangungot? Tumingin ako sa orasan, 5:00 pm na pala. Makakain na nga. Dala siguro 'to ng gut om. Bumaba na ko at kumain ng hapunan, agahan, at tanghalian. Gutom na gutom e. Kinapa ko yung bulsa ng short ko kung andun yung cp ko. WALA! Dali-dali kong hin anap yung cp ko dahil napakaimportante nun. Baka magtext si Emilie.

Pumunta 'ko sa kwarto ko at nakita ko naman kagad ang cellphone ko. At saktong p agpulot ko, may nagtext. Galing 0919069****. Siguro siya na 'to. Nagreply ako pero sa kasawiang palad. Hi ndi siya si Emilie. Awts. Nakakatuwa siya kausap. Kung di lang siya nag-unlicut. Kakausapin ko siya hangga ng bukas, kahit wala akong tulog. Kung pwede ko lang sana siya loadan. Kaso baka sabihin niya may gusto ako sa kan--Teka...teka. Ano ba 'tong pinagsasabi ko? Gusto ko siya?! Oh fck. Nababaliw na ' ko. Kakakilala ko pa lang sakanya tapos gusto ko na siya?! Imposible. Sa buong oras ko siyang kausap, nakangiti ako. Pakiramdam ko ang saya ko. Nakali mutan ko ang lungkot na naramdaman ko kay Emilie. Salamat Ella. Salamat. Chapter Six. CHRISTIAN'S POV Grabe. Hirap magpaalam kila Mommy. Buwis-buhay e. Malaki naman na 'ko. Kaya ko n a mag-isa. Tsk.

Sumakay na kagad ako sa motor ko pagkatapos magpaalam at dumiretso sa SMF. pinar k ko na ang motor ko at pumunta sa Greenwich. Bakit ba nila ko pinagtitinginan? Malulusaw ako sa mga titig nila e. Meron ba 'k ong dumi sa mukha? Makayuko na nga lang. Andito na ko sa pintuan ng Greenwich. Kakaiba. Bakit parang walang customer ngay on dito? Lugi ba? Pumasok ako at nakita ko ang isang babaeng maganda, sexy, maputi at maamo ang mu kha. Mas maganda 'tong babaeng 'to kay Emilie. Simula ng pumasok ako, titig na titig sakin yung babae. Kanina pa a! Lapitan ko nga. "Miss, pansin ko lang. Kanina ka pa nakatingin sakin. any problem with my presen ce here?" Sabi ko sa babae. Hindi pa rin sumasagot.. "Uhm..miss? Nga pala. Bat t ayo lang customer dito? Reserved ba?" "Oh I see. Kasi I invited my friend na pumunta dito. Gusto ko kasi siya ma-meet. Kakakilala lang kasi namin kahapon and I want our meeting to be special." Kakakilala lang kahapon? Ella?! "Ella?!" Siya ba talaga 'to? Akala ko mukhang palengkera 'tong babaeng 'to e.

"Oh my gosh! Christian?! Is that you?" Gulat din siya e. Ngayon lang siguro siya nakakakita ng gwapo. "Oh yes. Ampangit mo pala sa personal no? Mas maganda ka lang katext." Bat ba 'k o lumaking sinungaling? Waaaa. "Oh come on. Sabi ko na nga ba di ka gwapo e. Astig ko talaga." Sinungaling din siya e. Di siya marunong. Masyadong halata. Haha. "I heard nothing. Bla bla. Tara na, kain na tayo." Sabi ko. "Tss. Di mo kasi matanggap na di ka gwapo. HAHA." Bulong niya, pero malakas. Mun timang lang e. "Ha? May sinasabi ka?" Sabi ko sakanya sabay tingin. "Meron. Tao ako diba. Di naman ako pipi." Yumuko siya, nahihiya ba siya sakin? "Ts. Pilosopo" sabi ko. "Panget." Nakikipagbarahan siya. "Bahala ka na nga. Kumain na tayo."

"HAHA. Talo!!" Buong magdamag ko siyang tinitignan. Ang ganda talaga niya kahit simple lahat ng nasa kanya. Pero si Emilie, gusto niya laging magara. Nung masabi niya yun, iniangat niya ulo niya. Nakita kong nagba-blush siya. "Uyy ! Bat ka namumula? Crush mo ko no? Aminiin." After 5 seconds, sumagot siya. Halatang-halata e. "Crush?! Kita?! ASA DRE! KELAN PA? HAHAHA!" "Tsk. Bahala ka" kunyaring tampo ko. "Tsaka pano mo nalamang namumula ako? Nakatingin ka sakin?" Nahuli ako. Patay. Di na lang ako magsasalita. "Oh. Magkwento ka tungkol sa inyo ni Emilie." Yumuko ulit siya nung tumingin ako sa kanya. "Ayun. Mukhang malapit na kong sagutin. HAHA." "Weh. Kelan ka pa natutong manghula?" Halata talaga, kumokontra e.

"Nung makilala kita." Sabi ko. Nung makilala ko 'tong babaeng 'to, nahulog kagad ako sa kanya. Isang text. Isan g tingin. Simple siya. Hindi maarte. Hindi maitatangging mas lamang si Ella kay Emilie. "Sowws. Di ka man lang nag-thank you. Pasalamat ka, kung di dahil sakin, may bag o ka na namang natutunan." "Thank you." Namimilosopo kong sagot. "You're welcome" sumakay na siya sa trip. Alam mo yung feeling na sabay kayo maglakad. Nagtitinginan. Nagke-kwentuhan. Ang gaan talaga ng loob ko sa kanya. Pinagtitinginan kami sa mall. Meron pang kumalabit sakin, sabi niya, "Bagay kayo 'tol". Natuwa ako sa sinabi niyang yun. Napangiti ako. Lumingon ako sa likod at nakita ko ang isang lalaki, ngumiti siya sakin. Nginiti an ko na lang din. At sa wakas. Nakarating din kami sa parking lot.

Chapter Seven. CHRISTIAN'S POV "Sa tingin mo, may pag-asa ba ko kay Emilie?" Seryosong tanong ko sa kanya. "Malay ko. Di naman ako si Madam Auring at hindi ko naman siya kaano-ano." Mukha ng nabadtrip a. Halata na. "Haay. E kung tulungan mo kaya ako?" Tumingin ulit ako sa kanya. Naalala ko na n aman ang sakit na naranasan ko sa kanya. Parang nalulusaw na naman ako sa pagkah iya. "Sige, ilalakad ba kita sa kanya?" Sabi niya. Pero walang tono. Parang patay kau sap ko. "Talaga?! Salamat Ella! Salamaaaat!" Tapos niyakap ko siya. Yakap na puno ng pag mamahal at kagalakan. Mali 'tong ginagawa ko. Mali. Pero yung pakiramdam na sa loob ng yakap niya, pak iramdam mong ligtas ka, sa kanya ko lang naranasan. Sana laging ganto. Kumalas na ko sa pagkakayakap. Baka marinig puso ko. "So..so..sorry." Payuko kong sabi. Namumula ako. Di ko mapigilan. Grabe.

"O..o..okay lang yun. Wag mo na yun alalahanin." Yumuko rin siya. Siguro nagba-b lush siya. "So, kelan kita ilalakad sa kanya? Paano ba?" Nakatingin siya sa kawalan. Sa may bandang itaas. Diba ganun yung ginagawa ng mga umiiyak? Di naman siya umiiyak a. "Kahit kailan. Basta wag mo sabihing nag-meet tayo at nagpatulong ako sayo." Yun nalang nasabi ko. Ano ba talaga tong nararamdaman ko? Anhirap. Taena. "Ay alam ko na!" Kunyaring masigla kong sabi. "Dapat araw-araw tayong nagkikita. " "Eh? Bakit naman?" Tumingin ulit siya sakin. "May ibibigay ako sayong papel, tapos ibigay mo kay Emilie." Napangiti ako ng ma kita ko ulit ang mukha niya. Kaso wala siyang emosyong pinakita. Di tulad kanina . "Ah. Ano bang laman nun?" Sabi niya. Halos nakasara na bibig niya. Ano nga bang laman? Uh.

"Uhm. Sweetest things on Earth?" Ngumiti ako dahil nakaisip ako kagad ng palusot . "Ah. Sige. Bukas ulit. Masyado ng marami ang nangyari ngayong araw. Uwi na ko. B ye." Sumakay kagad siya sa kotse niya. "Ingat Ella..." Yun nalang nasabi ko. Hindi niya ko narinig. Chapter Eight. CHRISTIAN'S POV Habang sumusunod ako sa kotse ni Ella, nakita kong bigla siyang umiyak, salamat sa side mirror. Gusto ko siya i-comfort. Napatingin siya sa side mirror. Bakit ba hindi niya sinasara yung bintana niya? Gusto ba niyang may makakitang umiiyak siya? Binilisan niya ang pagda-drive.

Sinundan ko siya ng palihim. Nang makarating ako sa bahay nila, nakita niya 'ko. Tinanggal ko ang helmet ko a t dahang-dahang lumapit sa kanya. Niyakap ko siya. "Bakit ka umiiyak kanina? May nasabi ba kong masama sayo? O may umaway sayo? Hin di ko papayagang may magpaiyak sa kaibigan ko." Yun na lang nasabi ko. Bakit umiyak siya ulit? May masama ba 'kong nasabi? Hirap ispelengin ng mga baba e. Di na nga muna 'ko magsasalita. Baka magalit saken. Hinayaan ko siyang umiyak sa polo ko kahit puno na ng luha at sipon niya. Pagkatapos nun kumalas na siya sa pagkakayakap. "Ella, punasan mo na luha mo. Sayo na lang yan kung gusto mo. Dalhin mo lagi ang panyong yan ah. Para lucky charm." "Sa....sa...salamat." Sabi niya. Nakayuko pa rin.

"You're always welcome. Bestfriend na kita simula sa araw na 'to ah. Bestfriend! Sige na. Matulog ka na." Sabi ko. Ayoko na. Lagi nalang sawi. Lecheng buhay 'to oh. Kaibigan, bestfriend, super be stfriend, super duper bestfriend. Nako. Suko na ko. Pumasok na siya sa gate ng bahay nila. Sumigaw ako, "GOOD NIGHT! SWEET DREAMS SA BESTFRIEND KONG CUTEEEE! Bukas ah!" Gusto ko ulit makita mukha niya. Ano bang mali sa sinabi ko? Anoo? Nako. Makauwi na nga. Dahan-dahan akong pumasok ng bahay. Nakita ko si mama. Hala. Natatakot ako. "Kamusta ang date niyo? Sino ka-date mo? Magiging tatay ka na ba?" Diretso-deret so niyang sabi. "Ma, hindi yun date, wala akong girlfriend, crush lang. Siya yung kasama ko kani na. Tsaka hindi ako magiging tatay. Hindi siya malandi." Oo, gusto ko na si Ella. Higit pa sa nararamdaman ko kay Emilie.

"Oh, anong ginawa niyo kanina?" Sabi sakin ni Mama. "Kumain, nag-usap-usap. Deal" haha. "Yun lang? Ano bang klaseng date 'yan? Ang boring naman." "Halala. Di nga kasi date yung nangyari ma. Kaibigan--" Di ko maituloy. Higit sa kaibigan, bestfriend, super bestfriend at super duper b estfriend ang tingin ko sa kanya. Gusto ko si Ella. Si Ella. Pero magkaiba ang 'gusto' sa 'mahal'. Sino ba mahal ko? Si Emilie? O si Ella? Si no ba gusto ko? Si Ella? O si Emilie? Pero.... Gusto kong maging girlfriend si Ella. Pero paano si Emilie? Waaaaaaaa! Anggulo ng buhay ko! "Oh bakit naputol sasabihin mo? Ibig sabihin ba, gusto mo yung babaeng yon, higi t pa sa kaibigan? O gusto mo sanang maging date yung nangyari?" Dere-deretso niy ang sabi.

Paano niya nalaman? Astig a. May kapangyarihan ba ang mga nanay sa mundo? Mind r eader ba silang lahat? Sana pala naging nanay ako para mabasa ko nasa isip ni Ella kanina. "Anggaling mo ma." Yun nalang nasabi ko. Umakyat na kagad ako ng kwarto pagkatap os kong sabihin yun. Natulog na akong iniisip ang dalawang babae. Haaaaaay. Chapter Nine. CHRISTIAN'S POV KINABUKASAN... Salamat sa alarm clock na gumigising sakin. Bago ko pindutin ang 'Dismiss' may n akalagay na detail, "Meeting with Ella" Ay oo nga pala! Muntik ko ng makalimutan yun. Kumuha kagad ako ng papel at ballp en, isip...isip...isip ng sweet na bagay.... E kung magsorry kaya muna 'ko? Ah alam ko na.

Tinext ko si Ella. Sabi ko magkita ulit kami sa Greenwich, pero wag na siya magr e-reserve. Sayang pera. Sabi naman niya, "okay." Sumakay na 'ko ng motor. At umalis. Okay. Andito na 'ko sa tapat ng pintuan ng Greenwich. Nakita ko yung isang babae ng naka-shades. Parehongpareho ng itsura ng mukha ni Ella. Simple pa rin. Si Ella siguro 'to. Umupo ako sa harap niya. Ibinigay ang isang papel sabay sabing, "Ibigay mo 'to ng deretsahan kay Emilie a. Wag mo ng ilagay sa shoebox. Baka may makapulot na naman e." May halo yung pagbibiro pero di man lang siya tumawa. Galit pa rin ba siya? "Okay." Yun lang. Umalis na kagad siya pagkatapos nun. Bakit ganun? ELLA'S POV

Andito ako sa Greenwich, hinihintay si Christian. Ilang minuto na nakalipas, wal a pa rin siya. Bakit kaya lagi siyang late? Oh ayan na siya. Hinahanap ako. Nakashades ako ngayon kasi namamaga mata ko. Bwi sit kasi. Pinapaiyak ako. "Ibigay mo 'to ng deretsahan kay Emilie a. Wag mo ng ilagay sa shoebox. Baka may makapulot na naman e." Eto mismo sinabi niya. Ewan ko ba kung maiinis ako o hin di. Kung mahal niya yung tao, dapat siya mismo yung nagbibigay. Kung torpe ka, loser ka. Pero ako naman 'tong tanga. Sumunod. Syet. Habang nakaupo ako sa kotse. Kinuha ko yung papel, binasa ko yung nakasulat. "Hi Emilie! Sorry sa ginawa ko nung isang araw ah. Di ko na kasi kayang itago pa yung nararamdaman ko kaya sinabi ko na sayo. Walang pumilit sakin. Pwede ba kit ang maging girlfriend? I love you... --Christian" Pagkatapos 'kong mabasa yung laman ng letter na 'to. Punong-puno ako ng pagka-in ggit. Sana ako nalang si Emilie. Naiiyak na naman ako. Hinde. Kailangan ko 'tong pigilan.

Pumunta na 'kong department store at hinanap si Emilie. Hindi naman ako nabigo. Binigay ko na kagad ang papel at umalis na. Araw-araw 'tong nangyayari. Simula ngayong araw hanggang magpakailanman. Kinabukasan, binasa ko ulit yung letter, "Emilie, gusto kita. =)))) --Christian" Yun lang? Natawa ako dun ah. Laptrip. Ang haba nito a. Haha! Kinabukasan..binasa ko ulit yung letter, "Emilie, I love you with all of my heart, and my soul. Sagutin mo na 'ko please. =))))) --Christian" Ayoko na. Masyadong mapilit. Eto na ang huling beses na babasahin ko yung mga le tter na binibigay niya sakin. Nasasaktan ako e. EMILIE'S POV

Waaaa! 3 araw na 'kong binibigyan ng letter ni Christian! Nakakainis! Di ko nga siya gusto! Duh! Masyado siyang simple. Ayoko sa kanya. Yuckkies. Eww. Di kami bagay. Sayang ako 'pag napunta ako sa kanya. Haay nako. Masyadong mapilit 'tong Christi an na 'to. Nakakainis talaga. Atsaka sino ba yung babaeng laging nagpapadala ng letter sakin? Lagi siyang naka -shades. Ano ba siya? Aswang? Bampira? Or what? Pinag-uusapan tuloy ako ng mga ka-trabaho ko. Nakakainis. Eto na ang pang-apat na araw. Sigurado akong bibigyan ulit ako ng letter ni Chri stian. Patay na patay sakin e. Ang ganda ko talaga. Pero nung pagkabasa ko sa letter, I was like... HUH?! Bakit ganun yung laman ng letter? Watda?! Chapter Ten. EMILIE'S POV

HUH?! BAKIT GANITO ANG LAMAN NG LETTER?! WATDAEFF! "Miss! Miss!" Anu ba yan. Bingi ba 'tong babaeng 'to?! "Miss! Miss! MISSSSS!" Sa wakas, lumingon din. Lumapit siya sakin. "Bakit?" Tanong niya sakin. "Hindi para sakin 'tong letter na 'to." "Ha?!" Gulat din siya e. "Basahin mo." Iniabot ko sa kanya yung letter. Nagdalawang-isip muna siya, pero kinuha rin naman. Bakas sa mukha niya pagkagulat. Pero napangiti siya. Natuwa? Haha. ELLA'S POV "Miss! Miss!" Ako ba yung tinatawag? "Miss! Miss! MISSSSS!" Ako nga ata.

Lumingon ako at lumapit. "Bakit?" Tanong ko sa kanya. "Hindi para sakin 'tong letter na 'to." Sabi niya sakin. Mukha siyang mataray. "Ha?!" Nagulat ako. Kung hindi para sa kanya, para kanino? "Basahin mo." Nagdalawang-isip ako. Baka naman....haay. Kinuha ko na lang at bin asa. Nakalagay, "Hi Ella! Alam kong masyado akong torpe para sabihin sayo 'to. Salamat sa paglil ibre mo sakin sa Greenwich nung nagmeet tayo for the first time. Salamat at hina hayaan mo 'kong yumakap sayo. Alam mo ba, sa loob ng yakap mo, pakiramdam ko, li gtas ako, feeling ko, ayoko nang kumalas sa pagkakayakap sayo. Simula ng makatex t kita, ang saya-saya ko. Kung hindi ka lang nag-unlicut nung isang araw, itetex t kita kahit mag-umaga. Kung pwede lang kitang loadan, ginawa ko na. Salamat sa lahat. At sana, wag kang umiwas at lumayo sakin kapag nabasa mo na yung 3 salita na nakalagay dito a. I love you Ella. --Christian." Grabe. Totoo ba 'tong nabasa ko? Waaa. Kinikilig ako! Grabe. di ko mapigilan ang pag-ngiti ko. Pakiramdam ko pwede na ko himatayin sa kinatat ayuan kong 'to. Ang saya-saya ko. Grabe.

Umuwi kaagad ako at kinuha ang cellphone ko. *1 unread message* Galing kay Christian. OUR CONVERSATION.. Christian : Hi. Ako : Hi din. =")))))))) Christian : Nabasa mo? Ako : Oo. Binigay sakin ni Emilie. Christian : Anong reaction mo? Ako : ---

Christian : Awts. Ako : Uyy. :)) Christian : Po? Ako : I love you. ="> ;))) Christian : Waaaa! So....tayo na? Ako : Yup. =")) Christian : I Love You Ella. :''D Ako : I love you more. :">> Christian : I love you Most. :")) uhm.. Can I ask you for a date? Ako : Of course. :))) Christian : Yes!! Sa Greenwich ulet? XD

Ako : Sige. But I'll make it romantic huh. Let's wear red. Christian : Yes ma'am. Chapter Eleven. CHRISTIAN'S POV Andito na 'ko sa SM. Kinakabahan ako. Grabe. Papasok na 'ko sa Greenwich. As I e xpected, naka-reserve na naman. May nakasabit na red curtains sa mga wall. The colors everwhere were Red, Pink, and White. Pati mga waiter ganun din yung suot na kulay. Angganda. Sinamahan pa ng romantic music. Nakita ko siya, nakatingin sakin habang ako naman ay manghang-mangha sa nakikita ko. "Flowers, for you." Buti nalang red din yung mga bulaklak na binigay ko sa kanya . "Hala ka. Magkanong pera ang binayad mo para dito?" Bakas pa rin sa mukha ko a ng pagkamangha. "Hmmm. Let me say, it's all free." Nakangiti niyang sagot saakin sabay kuha sa b ulaklak.

Angganda talaga niya. Naka-dress pa rin siya at angganda talaga ng damit niya. O kay, it's plain red. Pero umiiba yung dating kapag tinitignan mo mukha niya. Ang buhok naman niya ay naka-curl yung dulo, nagmeet yung dalawang side and cinl ip. She looks like a princess. Kulang nalang yung maliit na korona sa ulo. "Ha?! Free? Paano?" Nagulat ako. Libre?! Watda. "My father is the owner of this Greenwich branch. That's why laging okay lang." Medyo nag-iba yung mood niya. Hmmm. "Ah. Ella..." "Ow?" "Angganda mo." Napayuko ako nun. Nahihiya talaga 'ko. Lumapit ang kamay niya sa mukha 'ko. Itinaas niya yung ulo ko. Nakita ko ang mat a niyang itim na itim. Ang ganda tignan. Nagsalubong ang mga mata namin na punong-puno ng ekspresyon. Dahan-dahan siyang lumapit sakin, palapit ng palapit. Inilalapit niya ang mukha niya sa mukha ko, gusto niyang halikan ko siya.

Nilapit ko rin ang mukha ko sa kanya hanggang sa napapikit na 'ko at naramdaman ko ang kanyang labing mapupula. Ako na ang pinakamasayang lalaki sa buong mundo nung mga oras na 'yon. At dahil sa salamin ang harap ng restaurant, madaming nagpicture samin, nalaman ko nalang dahil sa mga flash na sobrang liwanag. Di ko alam kung ano talaga yung pinipicturan e. Yung itsura ba ng restaurant o kami? Yung iba sumisigaw ng, "Yiiiiieeeee!". ELLA'S POV Ako na ang pinakaswerteng girlfriend sa buong mundo. Ang daming nagpicture sa amin habang nagkikiss kami. Bwisit naman e. Gusto ko si ya masolo. Mga inggitero't inggitera 'tong mga 'to. Ilang minuto kaming nasa ganoong posisyon, ng huninto na 'ko, huminto na rin siy a. "I love you Christian."

"I love you more Ella." Sabay namin nasabing, "I LOVE YOU MOST!" Pagkatapos nun, sumakay ako sa motor ni Christian at pinakilala niya ko sa magul ang niya. Dun na 'ko kumain ng hapunan. Pagkatapos nun, umuwi kami sa bahay namin at pinakilala ko siya kay Yaya. And vi a Facebook, pinakilala ko si Christian kay Mommy and Daddy. EMILIE'S POV Ha? Anung meron sa Greenwich ngayon? May artista ba? Andaming nagpipicture a. Na ks. Nakisingit ako sa mga tao sa harap ng Greenwich para malaman kung sino ang nando n. Nagulat nalang ako ng makita ko si Christian at yung babaeng nagbibigay sakin ng letter. Angganda ng paligid ng restaurant. Grabe. Walang kwento boyfriend ko, di man lang ako binigyan ng ganitong surprise tulad nito. Hmmp! Makikipagbreak na 'ko sa kaniya. Nakakainis!

Naiingit akoooo! Chapter Twelve. (finale) Hi. Ako si Ella Mae Cruz. I'm now happily married and 6 months pregnant. My one and only husband is Christian. I love very much. Kahit iniwan niya ko ng sobrang aga, okay lang yun. Christian, kung nasaan ka man ngayon, sana masaya ka dyan. Tandaan mo, ikaw lang at ang anak natin ang mamahalin ko. Hindi kita ipagpapalit kahit kanino. Sa bawat paggising ko, lagi kong nakikita ang picture nating pamilya. Ang saya. Namimiss ko na. Antayin mo ko Christian. Magkikita ulit tayo. Sana makita mo anak mo. Kahit hind i ka namin nakikita. "Yaya, aalis po muna ulit ako. Gusto niyo pong sumama?" "Sige iha." Sumakay na kami sa kotse ko at pumuntang palengke. Pinabili ko si Yaya ng bulakl ak at kandila.

Andito na kami ngayon sa sementeryo. Ilang minuto rin ang nasayang sa paglalakad at nahanap ko na rin yung puntod. 'Christian J. Cruz' 'Born on the 6th of January 1990' 'Died on the 31th of May 2 012' "Hello honey. Say hi to our son. His name is also Christian. Sana kahit wala ka na. Naiisip mo pa rin kami. Ingat ka dyan ah. I love you." Di ko maiwasan ang pagpatak ng aking luha. Nalulungkot at natutuwa ako. Dahil al am kong kung nasaan man siya ngayon, masaya na siya doon. --- FLASHBACK --"Oh honey, lalaki anak natin! Ang saya ko talaga! Magiging tatay na 'ko!" Masigl a niyang sabi. "Yehey! Tuwa naman si Daddy oh. Baby, baby, anong ipapangalan namin sayo ng pogi ng daddy mo?" Tuwang tuwa kami buong pamilya noon, nang biglang, "Honey! Sino ang bumabangga sa atin?" Tumingin ako sa likod, isang puting kotse, di ko makita ng maayos ang nagda-driv e dahil tinted ang window nila.

"Hindi ko alam! Di ko makita!" Hanggang duon nalang ang alam ko, ang natatandaan ko na lang, nasa ospital ako. Malaki pa rin naman ang tiyan ko. My baby survived. Kamusta kaya si honey? Nakita ko yung isang doctor, tinawag ko siya. "Doc! How's the condition of my husband?" Natatakot talaga ako. "Uhm. I'm sorry ma'am. Your husband is dead. Uh, ma'am, are you having a relatio n with the lady riding in the white car?" Ano? Tama ba pagkakarinig ko? Hinde! Hindi 'to pwede! Buhay pa si Christian! Buh ay pa siyaaa! Yung babae! Yung babae ang may kasalanan! Siya ang may kasalanan k ung bakit namatay si Christian! Langya siya! "Who is the lady?!" "Emilie Chrysostomo ma'am." Emilie? Familiar. Siya ba yung dating gusto ni Christian?!

"How's her condition?" "She's also dead" Buti naman. Sigurado 'kong sa impyerno na ang bagsak ng babaeng yon! Tngina niya ! "Thanks." Pagkatapos ng mga ilang araw sa ospital, pinayagan na 'kong lumabas. Nalungkot ako ng sobra. Gusto ko ng sumunod kay Christian kung nasaan man siya n gayon, pero kailangan kong maging buhay para sa baby namin. Kailangan 'kong maging malakas. --- END OF FLASHBACK --Umiiyak na naman ako. Sinindihan ko ang kandila at nilapag ang mga bulaklak sa t apat ng puntod niya. Dun na muna kami kumain at umalis din kami.

Pinuntahan ko rin naman ang puntod ni Emilie, pero di ko siya binigyan ng kung a no. "Buti nga sayo." Yun nalang nasabi ko. ~* A N G T U N A Y N A W A K A S *~