Βιομήχανοι, Κυβ

ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΘΡΙΑΣΙΟΥ

Συνεχίζεται η πολιτική υποβάθμισης του Θριασίου νοσοκομείου

Μετά την απόλυση 85 εργαζομένων με συμβάσεις ορισμένου χρόνου,

ακολούθησε το κλείσιμο της Ψυχιατρικής Κλινικής

Σοβαρότατα προβλήματα στη λειτουργία του Θριασίου νοσοκομείου και των

Κέντρων Υγείας Ελευσίνας και Μεγάρων προκαλεί η πολιτική υποβάθμισης και
εμπορευματοποίηση της υγείας που εφαρμόζει η κυβέρνηση της ΝΔ, όπως
παλαιότερα έκαναν και οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ.
Οι μεγάλες ελλείψεις προσωπικού έχουν σαν αποτέλεσμα στα περισσότερα
νοσηλευτικά τμήματα να εργάζονται ένας ή δύο νοσηλευτές/νοσηλεύτριες ανά
βάρδια για 25 – 35 ασθενείς, ενώ στις παθολογικές κλινικές με τα ράντζα και τα
«επικουρικά» κρεβάτια προστίθενται συχνά περισσότεροι από 15 ασθενείς.
Οι γιατροί του νοσοκομείου συχνά υποχρεώνονται να εργάζονται για πάνω
από 36 συνεχόμενες ώρες ή και να ξεπερνούν τις 8 εφημερίες τον μήνα, με ότι
αυτό συνεπάγεται για την υγεία τους και την ποιότητα της παρεχόμενης φροντίδας
Τα κέντρα Υγείας Ελευσίνας και Μεγάρων υπολειτουργούν λόγω έλλειψης
προσωπικού και δεν μπορούν να καλύψουν τις υγειονομικές ανάγκες των κατοίκων,
ενώ στον Ασπρόπυργο, την Μάνδρα, τα Βίλια και τις Ερυθρές δεν υπάρχουν
υποδομές πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας εκτός από τα υποβαθμισμένα Ιατρεία του
ΙΚΑ και τα περιφερειακά ιατρεία.
Μεγάλες ελλείψεις υπάρχουν και στα υπόλοιπα τμήματα και υπηρεσίες του
νοσοκομείου (μαγειρεία, εργαστήρια, φαρμακείο, διοικητικές και τεχνικές
υπηρεσίες, τμήμα ιματισμού, εργάτες).
Η κατάσταση θα χειροτερέψει με την απόλυση, μέσα στον Φεβρουάριο 2009,
85 περίπου εργαζομένων, που εργάζονται σήμερα στο νοσοκομείο με συμβάσεις
ορισμένου χρόνου. Οι απολύσεις αυτές θα χειροτερέψουν την έλλειψη προσωπικού
στο νοσοκομείο, με ότι αυτό συνεπάγεται στην παρεχόμενη περίθαλψη των
ασθενών αλλά και στην εντατικοποίηση της εργασίας για τους υπόλοιπους
εργαζόμενους.
Η πιο πρόσφατη συνέπεια της πολιτικής υποβάθμισης των Θριασίου
νοσοκομείου ήταν η απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου του νοσοκομείου για
διάλυση της Ψυχιατρικής κλινικής και μεταφορά σε άλλα νοσηλευτικά τμήματα των
νοσηλευτών που υπηρετούσαν στην κλινική. Πρόκειται για εξειδικευμένο
προσωπικό, με εμπειρία στην αντιμετώπιση της ψυχικής νόσου.
Είχε προηγηθεί η συστηματική αποψίλωση της κλινικής από ιατρικό
προσωπικό, με αποτέλεσμα να έχει απομείνει μόνο ο διευθυντής ιατρός και ένας
επικουρικός επιμελητής, με αποτέλεσμα η κλινική να έχει τεθεί «προσωρινά» εκτός
ψυχιατρικής εφημερίας από τον Αύγουστο 2008.
Οι συνέπειες από την διάλυση της Ψυχιατρικής Κλινικής γίνονται ακόμα
μεγαλύτερες αν ληφθεί υπόψη ότι χειροτερεύει η ήδη απαράδεκτη κατάσταση με τις
μεγάλες ελλείψεις στον Τομέα της Ψυχικής Υγείας, που εκφράζεται και με δεκάδες
ράντζα στις υπόλοιπες Ψυχιατρικές κλινικές των δημοσίων νοσοκομείων.
Είναι η φανερό ότι η διάλυση της Ψυχιατρικής κλινικής είναι ένα
ακόμη δώρο της κυβέρνησης προς τους μεγαλοεπιχειρηματίες που
λυμαίνονται τον Τομέα της Ψυχικής Υγείας και θησαυρίζουν σε βάρος των
ασθενών, των οικογενειών τους και των ασφαλιστικών ταμείων.
Πρόκειται για εφαρμογή των κατευθύνσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης
για την παραπέρα υποβάθμιση και εμπορευματοποίηση των δημοσίων
νοσοκομείων, ώστε η υγεία να αποτελέσει προνομιακό χώρο επένδυσης και
κερδοφορίας για τους μεγαλοεπιχειρηματίες.
Απάντηση στα σχέδια της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των κυβερνήσεων μπορεί
να δώσει ο αποφασιστικός αγώνας όλων των εργαζομένων, όλων των λαϊκών
οικογενειών, γιατί η υγεία είναι κοινωνικό δικαίωμα και μας αφορά όλους.
Στην κατεύθυνση αυτή προτείνουμε την δημιουργία επιτροπής αγώνα από
σωματεία και μαζικούς φορείς της περιοχής που θα οργανώνει ΠΑΝΘΡΙΑΣΙΑΚΕΣ
ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ για την ουσιαστική αναβάθμιση του Θριασίου νοσοκομείου και
των κέντρων υγείας στα πλαίσια ενός αποκλειστικά δημόσιου δωρεάν συστήματος
υγείας που θα εξασφαλίζει τα δικαιώματα των υγειονομικών και θα καλύπτει
πλήρως και τις λαϊκές ανάγκες.
Καλούμε όλους τους εργαζόμενους και όλα τα σωματεία να
συμπαραταχθούν μαζί μας στον αγώνα για την υπεράσπιση και την
διεύρυνση των δικαιωμάτων μας, ξεκινώντας με τα ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΑ
ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΑ την ΤΡΙΤΗ 17 ΜΑΡΤΗ, για να μην πληρώσουν οι
εργαζόμενοι τις συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης.