ΤΟ ΕΙΔΩΛΟ

Είχαμε επιστρέψει, αλλά εκείνες τις μέρες αυτό δε μας αρκούσε. Θέλαμε να πιστεύουμε ότι δεν
είχαμε φύγει ποτέ, ότι όλο το Ταξίδι ταν ένα όνειρο. !να όνειρο που είχαμε δει και οι τέσσερις τ"ν
ίδια νύχτα. #ο$ερ σύμπτ%σ". &λλά αυτό προτιμούσαμε. &ν δεν πιστεύαμε σε μια απίστευτ"
σύμπτ%σ", 'α έπρεπε να παραδεχτούμε πράγματα που δε 'έλαμε, 'α στοίχει%ναν τον ύπνο μας και
δε 'α μας επέτρεπαν να συνεχίσουμε τις (%ές μας) δε 'α μπορούσαμε να σκεφτούμε τίποτα άλλο.
*ια αυτό κάναμε τους χα(ούς και πιστεύαμε ότι ταν μια σύμπτ%σ". +ταν $ολικό και ο μόνος
τρόπος για να μ"ν τρελα'ούμε. ,όσο λά'ος κάναμε-
.ομί(% και οι άλλοι άρχισαν να το αισ'άνονται κάποια στιγμ, απλ/ς δεν 'ελαν να το
παραδεχτούν. 0αι δε λέ% για το γεγονός ότι ο άλλος κόσμος υπρχε) αυτό ταν το μόνο σίγουρο,
παρόλο που δεν το λέγαμε ποτέ ούτε αναμεταξύ μας. 1ιλά% για τα στίγματα που μας άφ"σε το
Ταξίδι) περισσότερο από όλους σε εμένα. &ισ'ανόμασταν πράγματα που δεν υπρχαν για τους
άλλους αν'ρ/πους. 2ύτε για αυτά συ("τούσαμε ποτέ, αλλά εγ/ έβλεπα.
2 ένας, ο δρυ3δ"ς, πάντα αναστένα(ε ελαφριά όποτε φυσούσε στ"ν πόλ". 0αταλά$αινε το τραγούδι
του ανέμου, του ψι'ύρι(ε αρχαία μυστικά και δε μπορούσε να μ"ν τα ακούει. 4ταν περπατούσαμε
μα(ί στο δρόμο, κά'ε τόσο σταματούσε για να κοιτάξει κάτι χορταράκια που φύτρ%ναν δίπλα στα
δέντρα. !σκυ$ε και τα παρατ"ρούσε λες και προσπα'ούσε να διακρίνει κάτι πάν% τους. 4ποτε
έ$λεπε κάποιο (%ντανό, σκύλο, γάτα, σπουργίτι, πάντα το κοιτούσε στα μάτια και αυτό του
ανταπέδιδε το $λέμμα. 5όλτες στο δάσος δεν πρότεινε ποτέ να κάνουμε ξανά.
2 άλλος, ο αλχ"μιστς, όταν στ"ρί(ονταν σε κάποιον τοίχο, πάντοτε τον χάιδευε ελαφριά όταν τον
άφ"νε, σα να είχε δε'εί μα(ί του. !νι%'ε τα μόρια του υλικού π/ς πάλλονταν, ξερε π/ς να τα
μετουσι/σει, να τα δ/σει άλλ" μορφ, όμ%ς ποτέ δεν το έκανε. Τα μάτια του γυάλι(αν όποτε
έ$λεπε υγρό να $ρά(ει, σα να οραματί(ονταν τι μπορούσε να κάνει. 5ι$λία δεν πολυδιά$α(ε μετά
τ"ν επιστροφ, " αγαπ"μέν" του παλιά ασχολία είχε χα'εί οριστικά.
2 τρίτος, ο πολεμιστς, όποτε έπρεπε να τρέξει, έριχνε μια ματιά σε όλ" τ" διαδρομ. #ο$όταν
π%ς αν δεν υπολόγι(ε το κά'ε του πάτ"μα με προσοχ, 'α έχανε τ"ν ισορροπία του από τ"ν
υπερφυσικ ταχύτ"τα. 0αι ταν γργορος, περισσότερο από παλιά. Το ξερα, το καταλά$αινα, το
έβλεπα. +ταν τόσο γργορος που σπάνια έτρεχε, δεν 'ελε τις μνμες του Ταξιδιού να
αναστατ/νουν τ"ν ρεμ" (% του.
Τελευταίος και καλύτερος, εγ/, ο μάγος. 6ιχαινόμουν που έπρεπε να φορά% και πάλι γυαλιά. 6το
Ταξίδι δεν τα είχα και έ$λεπα μια χαρά χ%ρίς αυτά. 7σ%ς κάτι τόσο μικρό και απλό να
τροφοδοτούσε τις εμμονές μου με τον καιρό του Ταξιδιού, ίσ%ς όχι. ,γαινα στο πανεπιστμιο
κα'"μερινά και μέρα με τ" μέρα αντιλαμ$ανόμουν περισσότερο τ"ν ανουσιότ"τα τ"ς (%ς. 2ι
κα'"γ"τές μιλούσαν για 'ε%ρματα και αποδείξεις αλλά το μόνο που μου έμενε πάντα ταν το
γεγονός ότι είχα ακούσει για μα'"ματικά. Τ"ν ουσία του μα'ματος, τα 'ε%ρματα και τις
αποδείξεις, πάντα τ"ν έχανα και δ" υποψια(όμουν ότι δεν ταν καν αλ"'ιν.
!να $ράδυ, στεκόμουν όρ'ιος μπροστά στον νιπτρα, στο μπάνιο, ετοιμα(όμουν να $ουρτσίσ% τα
δόντια μου. 6κεφτόμουν αν είχε νό"μα καν. +ταν παλιά συν'εια και $αρετ αλλά πλέον ένι%'α
π%ς ταν και ανούσια. ,άντα έ$γα(α τα γυαλιά μου για να μ" χρειά(εται να τα κα'αρί(% μετά.
,αρόλα αυτά, έ$λεπα ξεκά'αρα τ" $αριεστ"μάρα στο είδ%λό μου στον κα'ρέφτ".
Τότε τον γν/ρισα για πρ/τ" φορά. 1ου χαμογέλασε. !να ένοχο, χαιρέκακο χαμόγελο είχε
σχ"ματιστεί στο πρόσ%πο του ειδ/λου μου. 8ρχισε να μιλά, " φ%ν του $ου$, αλλά εγ/
μπορούσα να δια$άσ% τα χείλ" του. Ενστικτ%δ/ς, έπιασα τα γυαλιά μου να τα φορέσ% για να
$λέπ% καλύτερα) είχα συν"'ίσει να τα εμπιστεύομαι να μου λένε τ"ν αλ'εια, ο ανό"τος. 1όλις οι
φακοί $ρέ'"καν μπροστά στα μάτια μου, είδα ολοκά'αρα στον κα'ρέφτ" το σαστισμένο μου
πρόσ%πο. Τα έ$γαλα και ξαναείδα το είδ%λο, να χειρονομεί και να κραυγά(ει σι%π"ρά.
6υγκεντρ/'"κα για να $γάλ% άκρ" από αυτά που προσπα'ούσε να μου πει. +ταν " αρχ μιας
υπέροχ"ς φιλίας.
&πό τότε και κά'ε νύχτα μου έλεγε για τα μυστικά του κόσμου, τα λά'" και τις παραλψεις του
9"μιουργού. Τα πράγματα που είχα δει μέσα στ" μέρα, αλλά δεν τα είχα προσέξει. 1ου είπε π%ς
αν δεις τα σύννεφα στον ουρανό και αφού γυρίσεις το $λέμμα σου αλλού για λίγο, έπειτα τα
ξανακοιτάξεις, δε 'α είναι τα ίδια. 1ου είπε για το π/ς οι δείκτες τ%ν ρολογι/ν δεν κινούνται όταν
δεν τους κοιτά(ει κανείς και π/ς μπορείς να τους ξεγελάσεις για να το παρατ"ρσεις. 1ου είπε για
το που σε μερικούς δρόμους περνούν τα ίδια αυτοκίν"τα ξανά και ξανά, π%ς οι σκιές κάποι%ν
δέντρ%ν είναι λά'ος σχμα και γιατί μερικές φορές εν/ ακούς το κελά"δ"μα πουλι/ν δεν υπάρχει
κανένα εκεί γύρ%.
Τ"ν επόμεν" "μέρα, εγ/ πάντα δοκίμα(α όσα μου έλεγε. 1ου είχε πει να $γά(% τα γυαλιά μου για
να βλέπω, και όταν το έκανα όλα επαλ"'εύονταν. 2 κόσμος γύρ% μου ίσ%ς να ταν ανούσιος, αλλά
" δικ μου (% δεν ταν. Τ"ν είχα αφιερ/σει στο να $ι/νει όλες αυτές τις μικρές αλ'ειες που
αποκάλυπταν σιγά:σιγά τ" μεγαλύτερ" αλ'εια; το ψέμα του 9"μιουργού.
1ερικές φορές αναρ%τιόμουν γιατί με $ο"'ούσε το είδ%λο, γιατί μου τα έλεγε όλα αυτά.
&ναρ%τιόμουν αν υπρχε ταν αποκύ"μα τ"ς φαντασίας μου. 1ια φορά, μά(εψα αρκετό 'άρρος
για να τον ρ%τσ%. 1ου απάντ"σε ότι με προετοίμα(ε για κάτι, ότι 'α μά'αινα σύντομα τι ταν
αυτό. 8φ"σε τ"ν άλλ" ερ/τ"σ" αναπάντ"τ", όμ%ς.
2 καιρός περνούσε κι εγ/ δεν είχα πει τίποτα ακόμ" στους άλλους για τα πράγματα που έ$λεπα.
Είχαν δ" αρχίσει να προσαρμό(ονται και να $ολεύονται και δεν 'ελα να τους υπεν'υμίσ% κάτι
που προτιμούσαν να ξεχάσουν. Τα στίγματα γίνονταν όλο και πιο ανεπαίσ'"τα. 9υσκολευόμουν
πια να τα διακρίν%, αλλά ταν ακόμα εκεί. ,οτέ δε 'α κατάφερναν να ξεχάσουν εντελ/ς, όσο και
να το είχαν ανάγκ".
1ια από αυτές τις νύχτες ρ/τ"σα το είδ%λο γιατί έπρεπε να $γά(% τα γυαλιά μου για να βλέπω.
Είδα το ίδιο χαμόγελο που μου είχε δείξει εκείνο το πρ/το $ράδυ) ταν ικανοποι"μένος με εμένα.
1ου είπε π%ς τα γυαλιά είναι παρ%πίδες, σχεδιασμένες για να πλαισι/νουν, να περιορί(ουν τ"ν
όρασ μου. Είναι " απάντ"σ" του κόσμου στ" δύναμ μου να βλέπω, οι αλυσίδες που με κρατούν
υπάκουο υπ"ρέτ" τ"ς ανουσιότ"τας. 1ου δίδαξε ένα ξόρκι, ταν όπ%ς οι γ"τείες που μά'αινα στο
Ταξίδι. 1ου είπε να το εκτελέσ% και ότι 'α πιάσει. 9εν είχα λόγο να αμφι$άλλ%. 1ε δια$ε$αί%σε
ότι ακόμα δεν είχα δει τίποτα.
!κανα ό,τι μου είπε και για πρ/τ" φορά από τότε που επιστρέψαμε κατάφερα να κοιμ"'/
κανονικά. +ταν ο πιο γργορος τρόπος για να ανακαλύψ% τι εκπλξεις μου επιφύλασσε " επόμεν"
"μέρα. 4ταν ξύπν"σα και κατάλα$α τι είχε γίνει, άφ"σα να σχ"ματιστεί και στο δικό μου πρόσ%πο
αυτό το ένοχο χαμόγελο. <ούσα σε ένα χάρτινο κόσμο. Τα πάντα γύρ% μου ταν φτιαγμένα από
χαρτί (%γραφισμένο με ξυλομπογιές. +ταν ανακουφιστικ " ανακάλυψ" ότι " $ι$λιο'κ" δεν είχε
$ι$λία, αλλά ορ'ογ/νια παραλλ"λεπίπεδα σε διάφορα χρ/ματα με ακατάλ"πτα σ"μάδια στ" 'έσ"
τ%ν τίτλ%ν. Το πλ"κτρολόγιο δεν ταν παρά μια (%γραφιά πάν% στο γραφείο, εν/ το ίδιο το
γραφείο και όλα τα αντικείμενα περίπλοκες χειροτεχνίες φτιαγμένες από τον αργόσχολο
9"μιουργό. &λλά μουν χαρούμενος. 2 κόσμος δεν ταν μόνο ανούσιος) ταν ψεύτικος.
5ιάστ"κα να $ρ% ένα κα'ρέφτ" να μιλσ% στο φίλο μου, αλλά σύντομα αντιλφ'"κα ότι δε 'α τον
έ$λεπα ποτέ ξανά. 4λοι οι κα'ρέφτες ταν αδειανά φύλλα χαρτιού. *ύρισα στο δ%μάτιό μου και
$ρκα τα γυαλιά μου. 1ε το που τα φόρεσα, " αυταπάτ" επανλ'ε. 2 κόσμος έμοια(ε αλ"'ινός.
*ια λίγ" /ρα, εν/ σκεφτόμουν τι έπρεπε να κάν%, τα έ$α(α και τα έ$γα(α συνεχ/ς για να
συγκρίν% π/ς φαίνονταν κα'ετί με και χ%ρίς αυτά.
Τελικά, αποφάσισα να το π% στους άλλους. &κόμα κι αν άλλα(ε " (% τους και αναγκά(ονταν να
$γουν από τ" $ολικ 'έσ" όπου $ρίσκονταν, δε μπορούσα να τους αφσ% να (ουν μέσα σε ένα
ψέμα. .όμι(α ότι οι πράξεις μου 'α είχαν επιπτ/σεις στ" δικ τους (% αλλά 'α άφ"ναν
ανεπ"ρέαστ" τ" δικ μου. ,ροφαν/ς, μόλις άκουσαν τι είχα να π% με πραν για τρελό. Επιχείρ"σα
να αποδείξ% τους ισχυρισμούς μου αλλά μάταια προσπα'ούσα να διπλ/σ%, να τσαλακ/σ% να
σκίσ% ό,τι έ$ρισκα μπροστά μου. 1ετά άρχισα να τους εξ"γ/ για το π/ς εκείνος ο μάγος που μας
είχε υποσχε'εί ότι 'α μας έστελνε πίσ% μας είχε κορο=δέψει. #άν"καν να το σκέφτονται για λίγο,
αλλά ταν αδιανό"το να το αποδεχτούν. 2ι παλιοί μου συνταξιδι/τες, πεπεισμένοι ότι είχα σαλέψει
με έτρεχαν σε οφ'αλμίατρους και ψυχολόγους. Είχαν ανάγκ" να φορτ/σουν το πρό$λ"μα σε
εμένα, μ"ν ταρακουνσει τίποτα τον τέλειο, χάρτινο, ανούσιο, μικρόκοσμό τους.
> ψυχολόγος $ρκε τ"ν εύκολ" λύσ" ότι απλ/ς δεν 'ελα να φορά% γυαλιά, λες και μουν κανένα
νιάνιαρο. 2 οφ'αλμίατρος πρότεινε να κάν% διορ'%τικ εγχείρισ", αφού τα σιχαινόμουν τόσο
πολύ. 4λος ο κόσμος συν%μοτούσε εναντίον μου, οι χάρτινοι άν'ρ%ποι δεν 'ελαν να ξέρ%.
+'ελαν να μ" βλέπω, 'ελαν να ξεχάσ%, να χα'/ μέσα στ"ν αυταπάτ". 4σο με πίε(αν, άλλο τόσο
απαρνιόμουν τον πειρασμό. 0αταριόμουν κά'ε μέρα τον κόσμο και τον 9"μιουργό του; τον μάγο.
Εκείνος ταν υπεύ'υνος για όσα (ούσα. 0ανείς δε με εμπιστεύονταν και όλοι παρίσταναν ότι
νοιά(ονταν για το καλό μου. > μάχ" ταν πνευματικ $έ$αια. 0ανείς δεν τολμούσε να με
αναγκάσει. +'ελαν να πεισ'/, αυτός ταν ο απόλυτος τρόπος να με νικσουν. 6το τέλος, με
άφ"σαν συχο. 2 χάρτινος κόσμος είχε καταλά$ει ότι ταν αδύνατο να με κρατσει.
!παψα να μιλά% σε όλους. 2ι άλλοι, μερικές φορές, επειδ δ'εν αν"συχούσαν για εμένα, με
ρ%τούσαν τι έκανα και αν έ$λεπα ακόμα τίποτα περίεργο. !τσι απλά τα είχαν όλα στο κενό
μυαλουδάκι τους, το περιτριγυρισμένο από το ρο(, πολυεδρικό, χάρτινο κρανίο τους. &λλά δεν
έγινε τίποτα. &φού είχα απαρν"'εί τ" λ'", περίμενα ανά πάσα στιγμ να μου φανερ%'εί "
!ξοδος. 8λλοτε τ" φαντα(όμουν σα μια δίφυλλ" πύλ" που 'α εμφανί(ονταν από το που'ενά. &πό
τ" μια μεριά 'α ταν χάρτιν", από τ"ν άλλ" αλ"'ιν. 8λλες φορές φαντα(όμουν τ"ν επόμεν"
"μέρα 'α ξυπνούσα και δε 'α έ$λεπα το (%γραφιστό τα$άνι. &λλά ποτέ δεν είχα ύπνο, ούτ%ς
άλλ%ς. 2 χάρτινος κόσμος δεν είχε εγκαταλείψει τ"ν προσπά'ειά του ακόμα. &πλ/ς
αναδιοργάν%νε τ"ν επί'εσ του. Εκτός κι αν περίμεναν μέχρις ότου να μ"ν αντέχ% άλλο /στε να
αποδεχτ/ τ"ν εύκολ" λύσ" που 'ελαν να μου επι$άλλουν. > λογικ τ%ν εχ'ρ/ν μου παρέμενε "
ίδια, οι επι'έσεις τους έγιναν έμμεσες, πιο ύπουλες. Το κά'ε τι που έβλεπα, εκτός από ψέμα ταν
ταυτόχρονα μια πρόσκλ"σ" να τα παρατσ%.
&φού αντιλφ'"κα ότι " συνείδ"σ" τ"ς κατάστασ"ς του κόσμου δεν αρκούσε από μόν" τ"ς για να
με ελευ'ερ/σει από αυτόν, άρχισα να ανα("τ/ τ"ν !ξοδο ο ίδιος. > πιο απλ λύσ", ο 'άνατος,
ταν ταυτόχρονα " πιο εύκολ" και " πιο δύσκολ". &πό τ" μια μεριά, " αυτοκτονία σ"μαίνει
παραίτ"σ", εν/ εγ/ επι("τούσα ακρι$/ς το αντί'ετο. +ταν εύκολο να γίνει, όπ%ς και " υποταγ.
&πό τ"ν άλλ", ταν επικίνδυνο. 9εν υπρχε καμιά εγγύ"σ" ότι δε 'α κατέλ"γα σε μια χάρτιν"
0όλασ". 7σ%ς οι μάχες με τους εχ'ρούς με είχαν κουράσει και ο φό$ος είχε δ" αρχίσει να
φυτρ/νει μέσα μου, ψι'υρί(οντας για το ενδεχόμενο να κάν% λά'ος.
,οτέ δε $ρκα ούτε μία εναλλακτικ πρότασ". 6ε έναν κόσμο ψεύτικο, όπου δεν υπάρχει κανένας
τρόπος να μά'εις οτιδποτε, είχα μόνο τις σκέψεις μου να με συντροφεύουν στο μονοπάτι τ"ς
ανα(τ"σ"ς τ"ς Εξόδου. &φού αυτές δε μπορούσαν να ανοίξουν κάποιο καινούριο μονοπάτι, "
ανα(τ"σ" κατέλ"ξε μια πορεία αποδοχς του 'ανάτου.
Τ"ν απόφασ" τ"ν πρα ένα απόγευμα. 5γκα στο μπαλκόνι κι ετοιμάστ"κα να π"δξ%. 9εν μουν
έτοιμος να το κάν%, όμ%ς. 0οίτα(α τον χάρτινο ουρανό. ,αρακολου'ούσα το αόρατο χέρι που τον
(%γράφι(ε πορτοκαλί τρα$/ντας άγαρμπες γραμμές εδ/ κι εκεί. Ταυτόχρονα, ένας χάρτινος
πορτοκαλοκόκκινος δίσκος, χ%ρούσε δε χ%ρούσε στ" χούφτα μου, κινούνταν προς το γαλά(ιο
φύλλο που κυμάτι(ε υπό τις διαταγές του 9"μιουργού. 6ύντομα, το αόρατο χέρι άλλαξε χρ/μα και
$άλ'"κε να (%γραφί(ει τον ουρανό $α'ύ γαλά(ιο. &μέσ%ς μετά, μια αόρατ" καρφίτσα άρχισε να
ανοίγει τρύπες στο χάρτινο στερέ%μα, που επέτρεπαν να περάσει το φ%ς ενός μακρινού κεριού.
> ελπίδα αυτ, το τρεμάμενο φ%ς του κεριού που δάνει(ε τ" λάμψ" του στα αστέρια, μου έδ%σε τ"
δύναμ" να $άλ% σε εφαρμογ το σχέδιό μου. > διαδρομ μέχρι το έδαφος μου φάν"κε μεγάλ".
!νι%'α σαν κομμάτι χαρτί που λικνί(εται στον αέρα, π"γαίνοντας από εδ/ κι από εκεί
$αριεστ"μένα πριν σταματσει στο έδαφος. 4ταν έφτασα εκεί, ο χρόνος έμοια(ε να σταμάτ"σε,
όλα ταν ακίν"τα. !νας χος, σα χαρτί που σκί(εται συντάραξε τ"ν πλάσ". 2 χρόνος άρχισε να
κυλά ξανά. 6"κ/'"κε αέρας. 1ε πρε ψ"λά, πετούσα. 0άπου διέκρινα μια σχισμ στον ουρανό
μεγαλύτερ" από τις υπόλοιπες, να ταλαντεύεται από τον αέρα, να ανοίγει και να κλείνει αφνοντας
το φ%ς από το μακρινό κερί πότε να περνάει και πότε όχι. 0ιν'"κα προς τ"ν !ξοδο αφού είπα το
τελευταίο αντίο στον χάρτινο κόσμο που απλ/νονταν στα πόδια μου.
8νοιξα τα μάτια μου. Το τα$άνι ταν από πέτρα. 1ε πλ"μμύρισε ικανοποί"σ". 2 μάγος στέκονταν
από πάν% μου και με παρατ"ρούσε. Είπε κάτι, δεν πρόσεξα τι, και με $ο'"σε να σ"κ%'/ από το
κρε$άτι. 1ε οδγ"σε στα πάν% δ%μάτια, μου έδ%σε να φά% και να πι%. 8ρχισε να μιλάει. 1ε τον
επίσ"μο τόνο τ"ς φ%νς του έλεγε για τους 1ελετ"τές τ"ς #λόγας, για τους σκοπούς τους, για
πειράματα, για έναν κόσμο:είδ%λο φτιαγμένο στο καλούπι τ%ν αναμνσε/ν μας. 9εν του έδινα
πολύ σ"μασία. Το μυαλό μου εμένα ταν στο Ταξίδι που δεν είχε τελει/σει και στους
συνταξιδι/τες που έπρεπε να σ/σ%. +μουν 'υμ%μένος μα(ί του, αλλά " έκστασ" από τ"ν
απελευ'έρ%σ" ταν πολύ μεγάλ" για να έχει ο 'υμός λόγο στο τι έκανα. !στρεψα όλ" μου τ"ν
προσοχ μου σε αυτόν για λίγο. 1ε προσκαλούσε να γίν% κι εγ/ 1ελετ"τς τ"ς #λόγας, μα'"τς
του. !λεγε για το π/ς τα μάτια μου 'α ταν πολύτιμα για τους σκοπούς τους και π/ς 'α μου
δίδασκε να τα αξιοποισ%. !λεγε π%ς τους φίλους μου έπρεπε να τους αφσ% στ"ν ψευδαίσ'"σ"
για τ/ρα. Του είπα 'α το σκεφτ/. &πάντ"σε ότι 'α πγαινε μια $όλτα. +ξερα ότι 'α τον πρόδιδα
και 'α έσ%(α τους συνταξιδι/τες μου μόλις έφευγε. Το ξερε και αυτός.