MIKO UVAKOVI, Estetika apstraktnog slikarstva, Beograd 1998

Kontekst i teorija Bauhaus

Bauhaus, kola za arhitekturu, dizajn i vizuelne umetnosti (slikarstvo, skulpturu, pozorite, fotografiju, film) osnovana je u Vajmaru u Nemakoj 1919. Nastao je spajanjem Visoke kole za likovne umetnosti i Visoke kole za primenjene umetnosti. Polazna ideja osnivaa je bila: Krajnji cilj svih vizuelnih umetnosti je zgrada, tj. stvaranje celovitog umetnikog dela koje objedinjuje razliite umetnosti u jedinstvo sklada. Bauhaus je od 1919. do 1924. bio smeten u Vajmaru, od 1925. do 1930. u Desau, a od 1931. do 1933. u Berlinu. Mogu se razlikovati tri perioda, odreena upravom Valtera Gropijusa, Hanesa Majera i Ludviga Mis van der Roea. Gropijus je osniva i upravnih Bauhausa u periodu od 1919 do 1928. Prvom periodu je svojstveno povezivanje kasnog ekspresionizma, utopijskih zamisli promena sveta kroz promenu prostora umetnosti i konstruktivistikih zamisli izloenih parolom: Umetnost i tehnologija novo jedinstvo. Uprava Hanesa Meyera trajala je od 1928 do 1930 . Drugom periodu svojstveno je utemeljenje racionalistikih pretpostavki konstruktivizma i funkcionalizma, tj. prilagoavanje i razvijanje umetnosti saglasno zahtevima tehnoloke revolucije XX veka. Izmeu 1930. i 1933. Bauhausom je rukovodio Ludvig Mis van der Roe. Za trei period karakteristino je sukobljavanje konstruktivistikog racionalizma Bauhausa sa drutvenim iracionalizmom i ideologijom nacionalsocijalizma. Bauhaus je zatvoren 1933. u posleratnom periodu znatno je uticao na razvoj arhitekture, modernistikog dizajna, slikarstva, fotografije, filma, skulpture i teorije umetnosti. U SAD-u zamisli i projekti Bauhausa su nastavljeni delovanjem kola Novi Bauhaus ikago, kola za dizajn ikago, Black Mountain College. Amerika, a posle Drugog svetskog rata i evropska industrija, omoguile su primene zamisli i projekata industrijskog dizajna i arhitekture. Pokreti neokonstruktivizma, novih tendencija, kinetike i programske umetnosti u 50-tim godinama obnovili su konstruktivistike zamisli, nacrte i projekte umetnika Bauhausa. Nastanak i razvoj Bauhausa ne moe se posmatrati odvojeno od kulturnih, politikih i drutvenih deavanja svojstvenih Vajmarskoj nemakoj. Rad Bauhausa se podudara sa trajanjem Vajmarske republike. To je doba sloma nemakog carstva, uspona i poraza komunistike revolucije, uspostavljanja graanske demokratije, velike ekonomske krize, snanog kulturnog, naunog i tehnolokog prosperiteta, nastajanja nasionalsocijalistike ideologije i rasistikih teorija, zaetka internacionalne kulture i umetnosti. Gropijus je 1919 objavio Program Bauhausa. Od osnivanja do 1923. na rad Bauhausa presudno su uticali Iten i Gropijus. Kao arhitekta Gropijus je poao od zamisli humanizacije industrije, sistematskog prouavanja arhitekture, socioutopijskih ideja , uticaja i rezultata umetnikih pokreta sa kraja XIX i poetka XX veka kao to su Arts and Crafts, Art-Nova (secesija) i ekspresionizam. iri smisao odreuje rani Gropijusov pristup zamislima i sklonostima celovitom umetnikom delu (Gesamtkinstwerk) koje se ostvaruje arhitekturom, tj. sintezom umetnosti u arhitekturi. Konani cilj vizuelnim umetnosti je kompletna zgrada. Njihova uzviena fukcija je nekada bila dekoracija zgrada. Danas one egzistiraju u izolaciji od koje se mogu osloboditi svesnim, kooperativnim naporom svih zanatlija. Arhitekte, slikari i skulptori moraju ponovo da prepoznaju sutinski kompozitni karakter zgrade. Tako e njihov rad biti proet arhitektonskim duhom koji je izgubljen u salonskoj umetnosti. Arhitekte, skulptori, slikari okrenimo se zanatima . Gropijus iznosi kritiku autonimije umetnosti i umetnika da bi program Bauhausa razvio kao drutveni projekat. U ranim odreenjima Bauhausa bitno je prepoznati kritiku statusa umetnika kao izolovane, autonomne jedinke. Umetnost nije profesija. Izmeu umetnika i zanatlije nema sutinske razlike. Umetnik je uzvieni zanatlija. U retkim trenucima inspiracije, trenucima koji nadilaze volju, dar

neba moe uzrokovati da njegov rad procveta u umetnosti. Ali vetina i znanje su u zanatu sutinske za svakog umetnika. U njima je izvor kreativne imaginacije . Za umetnike Bauhausa je zahtev za racionalnom analizom i sintezom procedura graenja umetnikog dela i istraivanja funkcija umetnosti bio polazni uslov za nastavu i delovanje u koli. U periodu izmeu 1919. i 1923. Gropijus je zamisao jedinstva umetnosti i zanata transformisao u zamisao jedinstva umetnosti i tehnologije, ime je napravljen korak iz predindustrijske u industrijsku epohu. Johanes Iten je umetnikim, teorijskim i pedagokim radom bitno uticao na usmerenja Bauhausa. Teite je na umetnikoj nastavi. Iten je organizovao primarni kurs koji je bio kima Bauhausa. Uenici su ga pohaali bez obzira da li su se pripremali za arhitekte, stolare, dizajnere ili umetnike. Primarni kurs odnosio se na osnovno izuavanje forme i materije: Primarni kurs ima tri zadatka: da oslobodi kreativne sile, a time i umetnike talente studenata. Njihovo sopstveno iskustvo i percepcija treba da dou do izraaja u autentinom radu. Studenti su se postepeno oslobodili mrtvila konvencija i stekli hrabrost da stvaraju sopstveni rad. Da studentima olaka izbor karijere. Svaki student je brzo pronaao materijal prema kome je imao afinitet: drvo, metal, staklo itd. Da studentima prezentuje principe kreativne kompozicije. Zakoni forme i boje otvaraju im svet objektivnosti. Kako se rad razvija omoguava da se na razliite naine subjektivni i objektvni problemi forme i boje dovedu do interakcije . Itenova izuavanja i praktikovanja orijentalno-mistikih doktrina, kao to je persijski mazdaizdam1, imale su znaajan uinak na njegova pedagoka uverenja i nastavu. Njegov pedagoki metod moe se razumeti kao povezivanje formalnih vebi oblikovanja i rada sa materijalima sa meditativnim sistemom koncentracije i intuitivnog injenja. Za prvi period rada Bauhausa izmeu 1919. i 1923. znaajno je bilo povezivanje tradicija nemakog romantizma sa teozofijom, istonim religijama i idealima srednjevekovnog neimarstva. Primer takvog miljenja je Itenov tekst Analize starih majstora. Izlae se analiza uspostavljanja forme, pri emu je doivljaj bazini modus dela: Doiveti umetniki rad znaiponovo ga doiveti; znai probuditi ono sutinsko u njemu, probuditi ivi kvalitet svojstven formi, koji u njoj nezavisno ivi. Umetniki rad se u meni ponovo raa . i Doivljaj je sposobnost uma i duha. Ako ona obuhvata fenomen sirovog materijala, tada fizika sposobnost proizvodi doivljaj, ali ako se odnosi prema oseajnom, tada duhovna sposobnost proizvodi doivljaj . U Itenovom metodu bitan je dualizam formalne materijalne vebe i duhovog pokretanja receptivnog doivljaja. Ovaj dualizam je neka vrsta ekspresionistikog razumevanja dela i relacije dela i subjekta. Postoje tri razliita stepena pokretanja doivljaja: ......ako liniju crtam rukom, fiziki sam pokrenut; ovo je prvi, fiziki stepen pokretanja. Ako svoje oseanje pokreem du linije, u drugom sam, psihikom, stepenu pokretanja. Ako liniju mentalno vizuelizujem, u treem sam, mentalnom, stepenu pokretanja. Fiziki stepen je in spoljanjeg pokretanja; mentalni stepen je in unutranjeg; psihiki stepen je kombinovan in unutranjeg i spoljanjeg pokretanja. Nastava u Bauhausu se odvijala u radionicama koje su uenici pohaali nakon zavrenog primarnog kursa. Program rada se vremenom menjao, a najkompletniji je bio u desauskom periodu Gropijusove uprave. Svrha nastavnog programa je potpuno zanatsko, tehniko i formalno obuavanje sa ciljem da se uestvuje u izgradnji, tj., da se praktino istrae izgradnja zgrade i unutranja dekoracija razvojem standardnih prototipova za industriju i zanatstvo. Nastavne oblasti su bile podeljene u dve grupe: 1. praktina nastava u radionicama za drvo, metal, boju, tkanje i tampu, emu je dodato izuavanje materijala i alata, knjigovodstva, finansija i ugovornog prava; 2. praktina i teorijska nastava o formi obuhvatala je: opaanje (nauka o materijalima, izuavanje prirode), reprodukovanje vienog (geometrijske projekcije, konstruisanje, tehniko crtanje i izrada modela trodimenzionalnih struktura) i dizajn (izuavanje prostora, broja), emu je dodata nastava iz teorije umetnosti i nauka. Studiranje je trostepeno: 1. primarni uvodni kurs tajao je dva semestra
1

Od staropers. "sveznajui". To je religiozno ubeenje Persijanaca, Meana (imali dravu u sz. delu Irana, Mediji, koju je 550. pne pokorio persijski kralj Kir), Parta (iranski narod, koji je u IIIv. pne obrazovao u si. Persiji, izmeu Eufrata i Inda, svoju dravu, koju je sruio Artaksersk 226. g) i dr, nazvano po kultu boga Ahuramazde (Ormuzda). Osnovno naelo je borba dobra (Ahuramazde) i zla (Ahrimana), svetla i tame. Sinonim za zoroastrizam, uenje verskog reformatora Zaraturstre (iveo u VII-VI v. pne, reformator stare persijske religije; prema njemu ivot je stalna borba izmeu dobra i zla, istine i lai, svetlosti i mraka)

2. opti kurs u jednoj od izabranih radionica uz pripremni kurs iz oblikovanja sa osnovama arhitekture trajao je 6 semestara 3. nastava iz arhitekture 3 semestra. Nakon Itenovog odlaska iz Bauhausa 1923. primarni kurs su preuzeli Laslo-Moholji Na i Jozef Albers. Oni su za razliku od Itena primarni kurs odredili kao ekperimentalno istraivaku radionicu usmerenu na izuavanje osnovnih principa oblikovanja i tehnologije materijala. Moholji-Na je predavao teoriju a Albers vodio radionicu. U praksi obojica su eksperimetnisali sa materijalima: Moholji-Na sa staklom, metalom i icom, a Albers prvih godina iskljuivo sa papirom. Prema Albersovim reima kurs je bio usmeren: na unutranje snage i praktine mogunosti materijala i vodio je bezlinom oblikovanju ili, vodio je od kolaa do montae. Nakon Itenovog odlaska primarni kurs je preusmeren na tehnoloki i oblikovni eksperimentalni formalizam zasnovan racionalnim principima ekonomije oblikovanja. Drugim reima, Itenov kurs je bio voen metafizikim i duhovnim naporom intuitivnog otkrivanja vizuelnih fenomena kroz fizike, psiholoke i mentalne interakcije materijala i subjekata. Istraivanja MoholjiNaa i Albersa ila su ka uspostavljanju eksperimenta, tj. rada sa vizuelnim fenomenima posredstvom racionalno determinisanog pro-naunog ili pro-tehnikog specificiranja i shematizovanja oblikovanja. Istraivanja su formalna, zato to su zasnovana na skupu pravila i na osnovu njih na kombinatorici vizuelnih elemenata. Princip ekonominosti odnosio se na racionalno-reduktivne sheme konstruisanja formi, tj. na minimalnu upotrebu materijala u postizanju oekivanog estetskog efekta. Princip ekonominosti ukorenjen je u formalnim naukama poput logike i matematike, gde se eli doi do minimizirane logike ili matematike forme. Albers je zapisao: .......kada u formi neto ostane neiskorieno, znai da proraun ne valja i da se umeao sluaj, to je neodgovorno ......... Ekonominost oblikovanja je bila zasnovana na formalistikim i tehnicistikim idejama, a imala je za cilj da iskljui spontanost, intuitivnost i sluaj, to je uzrokovalo da formalna ekonominost oblikovanja postane estetski kriterijum koji je omoguio uvoenje kriterijuma funkconalnosti tj. stava da je samo funkcionalno oblikovan upotrebni objekt zadovoljavajui (lep). Zamisao ekonominosti potie iz teorije percepcije: teorije getalta2. Osnovna zamisao getalta je zamisao totaliteta i ukazuje da celina kao takva postoji i da njena vrednost nije jednaka sumi delova, tj. da opaanje totaliteta tei da poprimi najbolju moguu formu, pri emu su dobre forme one jednostavne, pravilne, simetrine i konzistentne. Umetnici Bauhausa su zamisli getalta invertovali od koncepta percepcije u poetiki i produktivni koncept. Ekonominost oblikovanja se pokazala kao zakonitost prinude uravnoteenja, tj. postizanja vizuelnog totaliteta minimalnim brojem elemenata povezivanja. Moholji-Na i Albers su u primarnom kursu postavili rad umetnika na zamislima eksperimenta, istraivanja i analize materijala i njihovih odnosa. U ranom periodu Bauhausa radionice su vodili umetnici i majstori-zanatlije. Umetnici su drali teoriju forme a majstori praktinu nastavu. Prvih par godina rada umetniku nastavu u radionicama je uglavnom drao Iten, a kasnije su se ukljuili i drugi umetnici. Tako je radionicu za skulpturu u kamenu nakon Itena drao lemer, a tehniku nastavu Joseph Hartwig. Vremenom su uspostavljene knjigovezaka i tamparska radionica, odeljenje za tipografiju i komercijanu umetnost. Pozorina radionica osnovana je 1921. Grupa za izvoenje svetlosnih kompozicija je zapoela sa radom 1922. a paralelno je delovao i Bauhaus-orkestar, koji se u poetku proekspresionistiki oslanjao na nemaku, slovensku, jevrejsku i maarsku muziku tradiciju, a po prelasku u Desau transformisao se u dez orkestrar. Izmeu 1919. i 1925. nije postojala radionica za Arhitekturu. Gropijus je drao predavanja iz teorije, istorije arhitekture i statike na privatnim asovima ili povremeno u okviru redovne nastave. Savet Bauhausa je 1924. oformio grupu za arhitekturu. Jedno od prvih ostvarenja bila je eksperimentalna kua Bauhausa na kojoj su Gropijus i Adolf Meyer radili kao arhitekte, a Georg Munk kao dizajner. Zgradu Bauhausa u Desau je projektovao Gropijus saglasno zahtevima, idejama i funkcijama nove kole za vizuelne umetnosti i arhitekturu. Izgraena je u modernom duhu, otklonjena je simetrina fasada, posmatra mora da se okree oko zgrade da bi razumeo trodimenzionalni karakter arhitektonske forme i funkcije prostora. Od 1922. u Bauhausu su prisutne zamisli konstruktivizma. Tih godina je u Vajmaru iveo i osniva De Stijla Teo van Dusburg. U njegovoj kui okupljali su se nemaki umetnici, pripadnici De Stijla, dadaisti, konstruktivisti i uenici iz Bauhausa. On je u Vajmaru 1922. organizovao internacionalni skup Konstruktivistika internacionalna stvaralaka radna zajednica na kojoj su izmeu ostalih
2

Od nem. "lik", "oblik". Na poetku XX veka i posle to je bio uticajan pravac u psihologiji, po kome se smatra da psiholoke pojave imaju prirodu celovitosti i strukture, koje utiu na "delove" iz kojih se sastoje. Celina ima kvalitativno nove, drugaije delove i funkcije nego njeni delovi pojedinano ili uzeti kao prost zbir. (npr. doivljaj muzike melodije - nije prost zbir tonova nego jedinstvena celina koja ima svoj oblik).

nastupili: u ime maarske konstruktivistike grupe Moholji-Na, u ime sovjetskog konstruktivizma El Lisicki, kao i Hans Rihter, Verner Gref i drugi. Izmeu Dusburga i umetnika Bauhausa postojalo je rivalstvo ali i meusoban uticaj. Dolaskom Moholji-Naa za predavaa u Bauhausu dolo je do radikalnog preokreta ka konstruktivizmu. Gropijus je ovu tendenciju podrao predlaui novi koncept kole parolom Umetnost i tehnologija novo jedinstvo. Zamisao jedinstva umetnosti i tehnologije odreuje Bauhaus kao modernistiku kolu. Ovo jedinstvo je tokom 20-tih razliito interpretirano: od politike neutralnosti socio-utopijskog i socijal-demokratskog karaktera do marksistikog i boljevikog revolucionarnog aktivizma. Usmeravanje ka konstruktivizmu uzrokovalo je da niz ekspresionistiki nastrojenih umetnika (Iten, rejer, Mareks) napusti kolu. Fajningerje prestao da predaje, a Kle i Kandinski nali su se na margini. Zanatske radionice transformisale su se u proizvodne industrijske jedinice sa modernom opremom. U periodu izmeu 1926. i 1928. pod upravom Moholji-Naa radionica za metal je postala uspena proizvodna jedinica. U njoj se radilo na primeni elika i sintetikih materijala u izradi nametaja i predmeta za kunu upotrebu. Fraza Bauhaus stil duguje rezultatima istraivanja Moholji-Naa u radionici za metal. Gropijus je 1928 napustio Bauhaus, sa njim su otili Moholj-Na, Bajer, Brauner, a neto kasnije lemer. Novi direktor postao je Hanes Majer, koji je od 1927. vodio odeljenje za arhitekturu. On je objedinio zamisli funkcionalizma, tehniko-produktivistikog karaktera sa leviarsko-materijalistikom ideologijom. On je bio kritian prema eklekticizmu i pluralizmu dotadanjeg Bauhausa. Njegove postavke su usmerene na arhitekturu, a arhitektonski koncept je produkt formule: funkcija-ekonomija. Pod funkcijom se razume usaglaenost arhitektonskog produkta sa potrebama modernog drutva, a pod ekonomijom nain usaglaavanja arhitekture i materijalne baze drutva. Postavljajui ovakve kriterijume Mejer je redukovao estetske i umetnike kriterijume na stav: ...... funkcionalnost neke kue je u suprotnosti sa umetnikim komponovanjem. Mejerova fukcionalistika pozicija je bliska antiumetnikim i revolucionarnim stavovima sovjetskog konstruktivizma: Umetnost je mrtva, neka ivi tehnologija. Dok Mejer iskljuuje umetniki i estetski zahtev kao nefunkcionalan, dotle su Gropijus i MoholjNa u funkcionalizmu, ekonomiji oblikovanja i redukcionizmu videli nove estetske kriterijume. Meyer je video ulogu intelektualca-arhitekte kao moralnog predvodnika u klasnoj borbi. Nije u potpunosti uspeo da izvede transformaciju Bauhausa jer je 1930 smenjen sa funkcje direktora kole. Iste godine je i Kle preao na Akademiju u Dizeldorfu, gde je predavao do 1933. Novi direktor Bauhausa postao je 1930. Mis van der Roe. Zbog ekonomskih tekoa on menja plan studija i spaja radionice i odsek za arhitekturu u radionicu za gradnju i dogradnju. U Desau su nacionalsocijalisti zatvorili Bauhaus 1932. Da bi odrao kolu Mis van der Roe je preselio Bauhaus u Berlin. Tamo je Bauhaus delovao kao privatni, nezavisni predavaki institut. Predavanja su se oslanjala na program iz Desaua ali praktina nastava nije izvoena. *** Teorijske osnove i kontekst miljenja predavaa Bauhausa utemljen je u ekspresionistikom krugu socijal-utopistikih kretanja i konstruktivistikoj umetnosti. Veina predavaa je usvojila racionalni i konstruktivni ematizam koji je zatim uklapan u individualne poetike. Racionalni i konstruktivni politiki stav se razvija u rasponu od strukturalnosti getalta preko zahteva tehnolokog oblikovanja sa novim materijalima do matematikog projektovanja. Naznaene proceduralnosti su u odnosu na ekspresionistiku poetiku odredive kao reduktivne metode. Razvijena su tri aksioloka sistema: metafiziki sistem koji vrednost dela vidi u duhovnom (simbolikom, kontemplativnom) ispunjenju, a karakteristian je za rani Bauhaus i za autore Itna, Kandinskog i Klea tehnostetski sistem koji vrednost dela vidi u formalnim, materijalnim i tehnikim aspektima redukovanog i ekonomino oblikovanog vizuelnog dela, karakteristian za Gropijusa, Albersa, Moholj-Naa funkcionalistiki sistem koji vrednost dela vidi u uklopljenosti umetnikog ili arhitektonskog produkta u zahteve savremene tehnoloke, urbane, ekonomske ili politike organizacije, karakteristian je za Hanesa Meyera.

Rasprava pedagokog rada umetnika u Bauhausu treba da ukae na tri oblasti od znaaja: na teoriju primarsnog kursa kao optu teoriju vizuelnog oblikovanja teoriju slikarstva i skulpture i

teoriju novih medija: teorija scene Oskara lemera i filma, fotografije i reklame Lasla MoholjiNaa.

World of Art, Enciklopedija

Bauhaus
Nemaka kola umetnosti, dizajna i arhitekture, koju je osnovao Valter Gropius. Bila je aktivna u Vajmaru od 1925. do 1932. i u Berlinu od 1932. do 1933, kada su je nacisti zatvorili. Ime Bauhaus potie od srednjevekovnog bauhutten ili masonske loe. kola je uspostavila obrazovanje kroz radionice za razliku od nepraktine studijsko akademske edukacije. Njen doprinos razvoju funkcionalizma u arhitekturi bio je veoma znaajan. Ona je primer savremene elje da se oformi ujedinjena akademija koja e sadravati umetnike kolede, i kolede za umetnost i zanate i kole arhitekture, tako promoviui bliu saradnju izmeu praktikovanja lepe i primenjene umetnosti i arhitekture . Poreklo kole lei u pokuajima XIX i ranog XX veka da ponovo uspostave vezu izmeu umetnike kreativnosti i manufakture koja je prekinuta industrijskom revolucijom. Po Valteru Gropijusu 1923. glavni uticaji su Don Raskin i Vilijam Moris, i razliiti individualci i grupe sa kojima je bio u direktnoj vezi. Na primer, Henri van de Velde; lanovi Darmstadt umetnike kolonije kao to je Peter Behrens; Deutscher Werkbund; i Arbeitsrat fur Kunst.
1. VAJMARSKI PERIOD (1919-1925)

Gropijus je osnovao Staatliches Bauhaus (Gradski) u Vajmaru spajanjem bive Kunstschule (Umetnike kole) i Kunstgewerbeschule (Umetniko-zanatska kola), kojoj je upravljao. Iako je Van de Velde prvobitno predloio Gropijusa kao mogueg naslednika 1915, pitanje nije reeno sve do 4 godine kasnije, nakon Prvog svetskog rata. Aluziju na srednjevekovne masonske loe u imenu Bauhausa naglasio je Lajonel Fajningerov ekspresionistiki i kubistiki inspirisan drvorez gotike katedrale, iskoriten za naslovnu stranu manifesta bauhausa iz 1919. Gropijusov manifest glasi: Krajnji cilj umetnike aktivnosti je graenje!. Arhitekti, skulptori, slikari, svi se moramo vratiti na zanate! Umetnik je uzviena manifestacija zanatlije. dajte da osnujemo.novu gildu zanatlija bez klasnih podela koje su postavljene kao arogantne barijere izmeu zanatlija i umetnika!.dajte da zajedno stvorimo novu graevinu budunosti koja e biti sve odjednom: arhitektura i skulptura i slikarstvo. Povratak na ideale srednjevekovnih zanata bio je u kontrastu sa onim to je Gropijus zagovarao pre rata i onome to e dominirati posle 1922. Ove promene u smeru se mogu najlake objasniti okolnostima perioda. Devastacije rata i neposredni posleratni period naterale su Gropijusa da sumnja u maine i u progres koji je sa njima povezan. Kao i mnogi njegovi savremenici, roen je sa romantinom utopijskom nadom da se povratkom na srednji vek, sa njegovom dubokom spiritualnou i drutvenim idealima, znaenjem i direkcijama, dolazi do napretka. Sline ideje u to vreme cirkulisale su u berlinskom Arbeitsrat fur Kunst, kojoj je Gropijus pripadao, i koja ima veliki uticaj u ranim danima Bauhausa. Gropijus je poeo da okuplja avangardne umetnike bez konkurencije. 1919. zaposlio je skulptore Johanesa Itena i Lajonela Fajningera i skulptora Gerharda Marcksa kao uitelje u Bauhausu. Do 1922. prikljuio im se i or Muche i Lotar rejer, od kojih su obojica, kao i Iten, poticali iz kruga oko ekspresionistike Sturm galerije u Berlinu, koju je vodio Hervard Valden. Prikljuili su im se i Oskar lemer, Pol Kle i Vasilij Kandinski. Struktura Bauhaus kurikuluma Gropijus ga je predstavio u dijagramu obliku toka, spolajnji krug odnosi se na 6-meseni preliminarni kurs (Vorkurs), dva srednja prstena stoje za 3-godinji kurseve (Formlhere i Werklehre), kao i kurs koritenih materijala. Centar kruga odnosi se na graevinsku konstrukciju i inenjering. Jedna od najuticajnijih osoba u prvom periodu Bauhausa bio je Johanes Iten., koji je osnovao poznati preliminarni kurs, na iskustvima koje je stekao kao student Adolfa Hozlera u tutgartu . Ovaj obavezni preliminarni kurs trudio se da pridolice oslobodi ustaljenih akademskih tradicija i da ih naui da aktiviraju svoj individualni umetniki potencijal. Takoe je sadravao i osnove kreativnosti, koje su

trebale da slue kao temelj za naknadni trening u radionicama. Osnova kursa bila je Itenov generalni koncept o umetnikoj vrednosti kontrastnih efekata , bilo svetlo-tamnog, materijala i tekstura, formi, boja i ritmova. Istankuto mesto posveeno je Itenovom predavanju Analiza starih majstora. Njihovi ciljevi bili su ili uspostavljanje racionalne perceptivne slikarske strukture zasnovane na geometriji i konstrukciji, ili osnovno znaenje izraeno u delu, koje se treba osetiti empatijom. Oseanje i razmiljanje, intuicija i intelekt, ekspresija i konstrukcija bili su nerazdvojno povezani u Itenovoj holistiki zamiljenoj edukaciji i kurikulumu. Obrazovanje i predavaka struktura osposobljavale su studente da se kvalifikuju dvostruko, i kao umetnici i kao zantalije. Dualni sistem u pitanju; sa jedne strane umetniko obrazovanje poznato kao Formlhere, sa najveim naglaskom ka inovaciji, sastoji se od Kleovih predavanja o problemima forme, i Seminara boja Kandinskog, njegovog Uvoda u apstraktne elemente forme, i njegovog kursa o analitikom crtanju, koji su bili od posebnog znaaja. Drugi deo silabusa bile su praktine instrukcije (Vorklere/ Werklehre), gde su studenti poseivali bauhaus radionice. injenica da su u ranim danima u Bauhausu studenti i profesori bili odvajani kao majstori i egrti, naglaava orijentaciju ka zanatima. Svaka radionica imala je dva profesora, umetnika i zanatliju ili tehniara, ili u Bauhaus terminologiji Meister der Form i Meister des Handwerks. Svaki profesor bio je specijalista za jednu ili vie formi umetnosti, iako u ranim danima Bauhausa sfere aktivnosti nisu uvek bile uspostavljene zbog estim smena meu osobljem. Meu majstorima forme spadao je i Gropijus, ija je drvorezna radionica pravila stolice strogo kubine tektonike i do odreenog stepena pod uticajem sledbenika De Stijla, naroito Gerita Ritfelda. Modernistiki stilovi uticali su i na rad Kandinskog u njegovoj radionici zidnog slikarstva, dok je folklor inspirisao Mucheovu tekstilnu radionicu. Trening kroz radionice imao je za cilj savladavanje specifinih tehniko-zanatskih vetina, kao i umetnikih i dizajnerskih, na osnovnom principu uenja kroz rad na konkretnim praktinim zadacima. Lini, privatni estetski jezik majstora postajao je javno-institucionalan, koji potie iz tehnikoorijentisanog reavanja problema. Ovaj pokuaj uspostavljanja komunikacije izmeu umetnosti i zanata bila je veoma progresivna ideja, u ono vreme mogla se meriti samo sa revolucionarno-ruskom Vkhutemas u Moskvi. Bauhausovska integracija razliitih umetnosti i zanata pojaan je avangardnom pozorinom radionicom koju je prvo vodio rejer, zatim lemer. Uporedo sa proizvodnjom slika lemer je dizajnirao kostime za svoje balete koji su podseali na obojene metalne skulpture ( The Abstract, 1922). Uprkos takvim pokuajima kao to su spajanje razliitih umetnosti u jednom umentikom delu, Bauhaus je u svojoj ranoj fazi bio daleko od Gesamtkunstwerka pod krilima arhitekture. U prvim godinama nije postojao odsek za arhitekturu, iako je, po prvobitnom konceptu, ona trebala da bude temelj Bauhausa. tavie, nije bilo efektne koordinacije izmeu pojedinanih radionica, iako je bilo izuzetaka, na primer saradnja nekoliko radionica za nametaj sa dekoracijom ekspresioniste Hausa Somerfelda u Dahlemu, Berlinu, koje je dizajnirao Gropijus. Razni proizvodi radionica iz ove prve ekspresionistike faze bauhausa pokazuju uticaj Johanesa Itena: sa svom njihovom formalnom strogou to su jedini komadi zanatskog procesa, neki sa ornamentalnim povrinama. Pokazuju otar kontrast sa principima predratnog Werkbunda okrenutog ka masovnoj produkciji. Jo jedna interesantna kontradikcija odnosi se na ulogu ena u Bauhausu. Iako je bauhaus od poetka primao i ene, do 1920. Gropijus je premestio ene sa Vorkursa u tkake, grnarske ili knjigoveznike radionice, i spreio je njihovo upisivanje na studije arhitekture. Prvih godina Bauhaus su ozbiljno drmali sukobi izmeu Gropijusa i Itena. Pored linih neslaganja, ovo je bio sukob principa koji je proistekao iz nekompatibilnosti izmeu Itenovog naglaavanja autonomije umetnike kreativnosti i Gropijusovog interesa ka socijalno posveenom dizajnu. Itenova osnovna orijentacija ka lepim umetnostima praena je boemskim stavom i kvazireligioznim aktivnostima Mazdaznan pokreta. Nasuprot tome, Gropijus je bio zainteresovan za pronalaenje novog mesta za umetnika u drutvu, koji je izgubio svoje korene u XIX veku, da mu omogui da uestvuje na socijalno-konstruktivan nain na oblikovanju realnosti. Kao rezultat, Gropijus je od 1922. podravao pokret u Bauhausu ka industrijskom dizajnu, zasnovan na formuli: umetnost i tehnologija, novo jedinstvo: tehnologija ne treba umetnost, ali umetnost treba tehnologiju . Ova tendencija ojaala je u posleratnom periodu, ljudi su bili u potrazi ka socijalno neophodnim i praktinim stvarima. Pomak od zanata ka industriji podudara sa slabljenjem ekspresionistikog uticaja i prodorom ruskih konstruktivistikih ideja preko Kandinskog i uea El Lisickog na dadaistiko-konstruktivistikoj konferenciji u Vajmaru, 1922 obojica. 1921-2. Teo van Dusburg naselio se u Vajmaru i drao svoje privatne seminare zasnovane na konstruktivizmu, to je bilo u suprotnosti sa ekspresionistikim Bauhausom. Naiao je na entuzijastini odziv, naroito od Itenovih protivnika. Iten nije bio spreman da se povinuje novim pravcima u Bauhausu i napustio je kolu 1923.

Naimenovanjem Lasla Moholj-Naa 1923. za Itetnovu zamenu, funkcionalizam postaje dominantan faktor u razvoju kole. Za razliku od Itena Na nije imao problema sa mainama i industrijom, tvrdio je da je tehnologija realnost XX veka. Moholji-Na vodio je pripremni kurs od 1923 do 1928. Njegova predavanja bila su zasnovana na naunom konceptu, koncentrisana na reavanje konstruktivnih problema, u mnogo veoj meri nego u Itenovo vreme. Tehnika reproduktivnost postala je osnovni princip Bauhaus aktivnosti. Repertoar formalno veoma redukovanih predstava Moholji-Naa imao je veliki uticaj na dizajn i u radionicama. Radio je kao majstor u radionici metala. Ovi novi trendovi predstavljeni su javno prvi put na velikoj Bauhaus izlobi 1923. Sadravala je pregled internacionalne arhitekture, dizajne J.J.P.Ouda, Le Courbusiera i Gropijusa, kuu Georga Mucha, gde je nekoliko Bauhaus radionica radilo na enterijeru i nametaju/opremi. Murali Joosta mita, Herberta Bayera i Oskara lemera bili su izloeni u kolskim prostorijama. Bili su izloeni i predmeti proizvedeni u radionicama, koji su pokazali pomak od zanatsko proizvedenih individualnih radova ka industrijskoj masovnoj produkciji. Od poetka Bauhaus je bio meta napada od strane politiki konzervativnih snaga. Uprkos pozitivnom prijemu izlobe u nemakoj i meunarodnoj tampi, finansiranje je drastino smanjeno nakon pobede desniarskih partija 1924. 1925. odlueno je da se Bauhaus zatvori.
2. PRVE GODINE U DESAU (1925-1928)

1925. Bauhaus je premeten iz Vajmara u Desau, industrijski grad u povoju. Brojne promene povezane su sa ovim preseljenjem. Preliminarsni kurs je produen sa 6 meseci na 1 godinu, radionice su bile temeljno renovirane a grnarstvo, koje je prethodno drao Marcks, nije vie bilo delo kurikuluma. Promene su takoe obuhvatile i sistem dualnog predavanja, umetnici i zanatlije; ovaj sistem bio je uzrok mnogim konfrontacijama tako da su sada predavai bili Jungenmeisteri. Oni su i samo proli kroz Bauhaus i ovu duplu kvalifikaciju, umetniku i zanatsku. Neke radionice ne samo da su imale nove ljude kao voe nego su promenile i ime da bi naglasile moderne industrijske potrebe: npr. prethodni slikarski odsek pod Fajningerovom upravom postaje advertajzing odsek koji vodi Herbert Bayer. tavie, u Desau itava kola dobila je sekundaran naziv Hochschule fur Gestaltung. Opti uslovi znatno su se popravili. Sa dovoljnim finansijskim sredstvima na raspolaganju od 1926. Bauhaus je bio smeten u novu zgradu od stakla i armiranog betona, koju je projektovao Gropijus. Bila je kamen temeljac funkcionalizma. Zgrada je sadravala kolu, radionice i studentske domove u tri krila, dinaminog arhitektonskog oblika. Spoljanost je bila u skladu sa unutranjom podelom prostora, tako su na primer radionice imale velike zidove od stakla. Dizajn zgrade ostvaruje funkcionalistiku elju da arhitektura bude spoj nauke i tehnologije. U Desau radionice metala i nametaja bile su najuticajnije. U radionici za nametaj Marcel Breuer, student u Bauhausu od 1920, razvio je stolice od cevastog elika, novi prodor u dizajnu nametaja, potpuno funkcionalne i potencijal industrijske masovne proizvodnje. Najznaajnija karakteristika ovog metalnog nametaja bila je njegova mala masa, providnost, svetlost i lakoa pomeranja. Pod Moholji-Naom radionica metala je nastavila da postavlja standarde za postepenu transformaciju Bauhausa u modernu laboratoriju prototipa za industrijsku masovnu proizvodnju. Ovo se naroito odnosi na klasine, inovativne dizajne za osvetljenje od strane Marianne Brandt, Karla J.Juckera itd. Radionicu zidnog slikarstva u Desauu je vodio Hinnerk eper. Za razliku od interesovanja Kandinskog za apstraktno monumentalno slikarstvo, koje vie nije odgovaralo modernim arhitektonskim dizajnima, efer stavlja naglasak na probleme upotrebe boja u graditeljstvu i enterijeru, to je demonstrirao planom za Bauhaus zgradu u Desau. Isti proces modernizacije vidljiv je i u odjelu za oglaavanje. Iako je utilitarni pristup generalno dominirao u Desau, radionica skulpture bila je izuzetak. Nju je vodio mit. Ova faza reorganizacije i konsolidacije kulminirala je 1927. uspostavljanje odseka za arhitekturu na elu sa Hansom Mejerom. Zahvaljujui njemu sistematino izuavanje arhitekture postavljeno je na naune osnove. Odbaena je sva estetika koja nije bila u skladu sa socijalistiki-inspirisanim funkcionalizmom. Gropijus naputa Bauhaus 1928. Odabrao je da radi kao nezavisni arhitekta u Berlinu. Meyer je preuzeo upravu. U isto vreme Moholji-Na, Beyer i Brauer naputaju Bauhaus. Muche je ve napustio Desau 1927.
3. POSLEDNJI PERIOD I KASNIJI UTICAJI (od1928)

Kao novi direktor Meyer, socijalno posveen i jaki pripadnik marksistike ideologije, u potpunosti je poeo da sprovodi svoje koncepte u vezi sa Bauhaisom i drutvom: Graenje i stvaranje su nevidljivi, to je proizvod drutva.Bauhaus u Desau nije umetniki fenomen, ve socijalni. Na rad kao kreativnih dizajnera uslovljen je drutvom, drutvo nam namee itav program zadataka . Pod Meyerovom upravom program Bauhausa veoma se udaljio od originalnog koncepta objedinjene umetnike kole ka centru produkcije koja zadovoljava drutvene potrebe. Sada je odsek arhitekture postao centralni fokus itavog bauhausa, ne u integralnom smislu kako je to naznaeno u manifestu, ve kao uveliko autonoman odsek, odvojen od ostalih radionica. Meyer je promovisao strog funkcionalizam u arhitekturi, zgrada treba da bude organizovana u skladu sa ekonomskim, tehnikim, socijalnim i psiholokim faktorima, iako je diskutabilno da li su njegove graevine zadovoljile ove kriterijume. Njegova marksistika ubeenja vidljiva su na takvim graevinama kao to su radnike etvrti u Torenu, Desau, gde se kuama pristupalo sa zajednikih balkona, kao i u Allgeimeiner Deutscher Gewerkschaftsbund kola u Bernu pored Berlina, njegovo glavno arhitektonsko delo, sa kojim je osvojio takmienje 1926. Uticaj onih umetnika koji su se trudili da ree probleme inovativnim idejama i kreativnim dizajnom sve vie je opadao. U takvim uslovima neizbeno je bilo da Bauhaus pone da se raspada: lemer, sa svojim antropolokom osnovom na koju je eleo da postavi sistem obrazovanja u Bauhausu (Der Mensch), dao je ostavku 1929. 1931 Kle je otiao na Akademiju u Dizeldorf, a Kandinski postaje glavni Meyerov suparnik. U isto vreme ne moe se porei da je izmeu 1929. i 1930. Bauhaus radio izuzetno efikasno, kada je re o uinkovitosti i ekonomiji. Najveim delom zahvaljujui Meyerovoj transformaciji radionica u mesta produktivnog dizajna, da bi podvukao socijalnu potvrenost Bauhausa. 1929. osnovan je odsek za fotografiju, koji se nije zasnivao na eksperimentalnoj fotografiji (tipino za Moholji-Naa), ve na komercijalnoj. 1930. Meyer je otputen sa svoje pozicije direktora zato to je bio Marksista. Novi direktor, koga je preporuio Gropijus, postao je Mis van der Roe, jo jedan eksponent funkcionalizma. Meutim, on je odmah skrenuo u apolitini kurs. Kombinovao je potrebu za drutvenom efikasnou sa visokim estetskim standardima. Ipak, ostao je odan Meyerovom pravcu, pa je Bauhaus pod njegovim vostvom ostao i dalje kola arhitekture sa nekoliko kursvea dizajna, 2 za slikarstvo i 1 iz fotografije. Za razlika od Meyera, Mis van der Roe je favorizovao predavanje a ne Bauhausov program produkcije. Nakon pobede nacionalsocijalista 1932. Bauhaus u Desau je zatvoren. kola je preseljena u Berlin gde je nastavila da funkcionie kao privatni institut, pod znatno oteanim uslovima u zgradi bive fabrike. Meutim, nakon to je Adolf Hitler preuzeo vlast 1933, Bauhaus je konano zatvoren, kao produkt boljevizma. Mnogi njeni lanovi rasuli su se po Evropi i Americi, gde su nastavili da vre uticaje .

Bauhaus philosophy Manifesto, legacy, influence Manifesto

Gropius formulated a manifesto for the Bauhaus which started "The final goal of all artistic activity is architecture." The Bauhaus principles are best summarized by Alfred Barr, the Director of the Museum of Modern Art 1938, in his preface to the book Bauhaus (edited by Gropius and Bayer):
most student should face the fact that their future should be involved primarily with industry and mass production rather than with individual craftsmanship teachers in schools of design should be men who are in advance of their profession rather than safely and academically in the rearguard the schools of design should, as the Bauhaus did, bring together the various arts of painting, architechture, theatre, photography, weaving, typography, etc., into a modern synthesis which disregards conventional distinctions between the "fine" and "applied" arts it is harder to design a first rate chair than to paint a second rate painting-and much more useful a school of design should have on its faculty the purely creative and disinterested artist such as the easel painter as a spiritual counterpoint to the practical technician in order that they may work and teach side by side for the benefit of the student manual experience of materials is essential to the student of designesperience at first confined to free experiment and then extended to the practical workshop the study of rational design in terms of techniques and materials should be only the first step in the development of a new and modern sense of beauty because we live in the 20th century, the student architect or designer should be offered no refuge in the past but should be equipped for the modern world in its various aspects, artistic, technical, social, economic, spiritual, so that he may function in society not as a decorator but as a vital participant.

Gropius himself said,"The Bauhaus does not pretend to be a crafts school; contact with industry is consciously sought...the old craft workshops will develop into industrial laboratories: from their experimentation will evolve standards for industrial production...The teaching of a craft is meant to prepare for designing for mass production. Starting with the simplest tools and least complicated jobs, he gradually acquires ability to master more intricate problem and to work with machinery, while at the same time he keeps in touch with the entire process of production from start to finish ." (Naylor, p.93) Bauhaus teaching aimed to develop rational principles to determine the organization of type, rules, white space, colors, etc.(Livingston, p.145)

Legacy
The Bauhaus firmly establish industrial design. It stripped away the decoration, and left clean lines of function. To some this represents the removal of all that is human in the crafts. To the teachers and followers of the involved in the Bauhaus, function was the primary concern, removing the past was a secondary consequence. The Bauhaus ushered in the modern era of design. While there were similar movements, such as the de Stijl, the Bauhaus has become the symbol of modern design. It did achieve many of Gropius's goals. It left a legacy for visual communication programs, art and design schools to follow. Many of these schools use the courses developed at the Bauhaus. A Primer of Visual Literacy by Donis A. Donis (1973) is one of the most widely used books in visual communications courses. In this book the author state the following of the Bauhaus:

Their probing for a means to reconcile the artist and the machine became the
inspiration for the "Bauhaus," an art school started by Walter Gropius and a distinguished group of teachers in Germany directly after the ending of the war, in 1919. Its purpose was to pursue new forms and new solutions to man's basic needs as well as his aesthetic ones. The Bauhaus' curriculum returned to fundamentals, the basic materials, the basic rules of design. And the question they dared to ask led to new definitions of beauty in the unadorned and practical aspects of the functional.

Functional Techniques:
Simpicity Symmetry Angularity Abstraction Consistency Unity Organization Economy Subtlety Continuity Regularity Sharpness Monochomaticity

Influence
The Bauhaus influenced Later art movements such as Abstract Expressionists and Op-Art. The Abstract Expressionist's theme revolved around the color theories which evolved from the Bauhaus classes . The Hard-Edge and Minimal movements of the Abstract Expressionists explored color through clean, clear edges of solid color.(Piper, p.686) Op-Art is optical art, which tricks the retina to create the illusion of movment.(Piper, p.708) Op-Art is widely used in modern commercial graphic design.

Bauhaus people Gropius, Albers, Moholy-Nagy, Bayer, Itten

The Bauhaus school existed in Germany from 1919-1933. During that time it moved from Weimar to Dessau to Berlin. The staff's diverse background contributed to a comprehensive course study during each of these periods. Each of the instructors were well respected artist, architects and artisans in their own right. Many of those involved with the Bauhaus, professors as well as students, have their own place in art history books. Vasily Kandinsky and Paul Klee are examples of those best known for the legacy of art work, rather than being involved with the Bauhaus. However, a number of professors are mainly known for their involvement with the Bauhaus more than anything else.

10

Walter Gropius founded the Bauhaus school in Weimar Germany in 1919. He is the primary name associated with the Bauhaus and was the key person in shaping its philosophy. He was the director in Weimar and Dessau. Gropius was an architect, which influenced the initial course offerings and philosophy of the school. Gropius coined the term Bauhaus which means 'building house' in German. An early accomplishment in Gropius's career was a factory design for the Fagus Shoe Company. The adoption of structural steel and ferroconcrete freed the wall of its function as a structural element. Thus, to Gropious and those who followed the International Style of the 1920s, the wall was merely a curtain or climate barrier.(Arnason, p.312) Gropius was one of the first architects consistently design buildings using the wall in this manner. Many of his buildings used all glass walls, which was not common at the time. The "glass curtain" is now used by most architects, and can be seen in any modern city. Johannes Itten was initially responsible for teaching the preliminary 'basic' course. However, his philosophical perspective did not suite the Bauhaus. A rift developed over Itten's belief that one could attain "personal salvation through mystical communion with matter ", his followers "sought to transcend reality, and in doing so they questioned the fundamental premises of Bauhaus teaching ."(Naylor, p.66) Itten's contribution to visual communication was in the area of color, his book The Art of Color was subtitled A treatis on the color system . He said of color, "He who wants to become a master of color must see, feel, and experience each individual color in its many endless combinations with all other colors. Colors must have a mystical capacity for spiritual expression, without being tied to objects ." (Itten, p.6) Despite Itten's mystical slant, his color research is valuable to visual design for its theoretical framework. In his treatis, Itten included color plates, to show the effects of colors next to, and on top of each other. Laszlo Moholy-Nagy took over the preliminary basic course in 1923 after Itten left. He was involved with the de Stijl group, which was considered an opposing art movement. The fact that Gropius chose to ask Moholy-Nagy to teach each at the Bauhaus was a credit to his skills a building a movement. MoholyNagy was interested in typography, photography and cinema. (Naylor, p.76-79) Of all the teachers and many students, Moholy-Nagy was the most important to the development of visual communications. He was one of the pioneers of camera-less photography. Moholy-Nagy, like many of the other professors, went to America after his involvement with the Bauhaus. He eventually founded the Institute of Design in Chicago, later called the Illinois Institute of Design. Josef Albers was involved in research on the emotional and perceptual impact of color, line and geometric forms. His contributions included developing methods of educational instruction. Albers was accomplished in furniture design, lettering and glass painting. Albers went to the United States, after the Bauhaus was closed, and first taught at the Black Mountain College in North Carolina , then at the Cincinnati Art Academy, Yale, the Pratt Institute and at Harvard.(Wingler, p.422) He influenced the Abstract Expressionist of the 1950. Whose likes included Stella, Noland and Olitski, whose work is characterized by large shapes and flat color. Alber's book, Interaction of Color, is a corner stone of today's art classroom. Several years later Albers produced a series of paintings called Homage to the Square. At first glance, and viewed alone, these paintings appear to be flat color squares on top of each other. However, as a series, they represent further commentary on the interaction of colors, how colors act when next to each other. The Abstract Expressionist of the New York school were referencing Albers's work for their inspiration. Many of these large pieces, or similar ones more recently produced, are displayed in the atrium of large "modern glass buildings". Herbert Bayer's responsibility at the Bauhaus included typography and advertising techniques. (Wingler, p.423) Bayer also set up Bauhaus design exhibitions. He later went to America, where he developed exhibition techniques and commercial art. Major department stores, as well as advertising agencies employed him as an art consultant. (Wingler, p.423) He was very influential in developing commerical art as a profession in America. Other professors, at the Bauhaus included Kandinsky, Klee, Breuer, Meyer. Each of whom have been featured in their own exhibitions. Kandinsky greatly influenced early abstract expressionism. Paul Klee wrote Pedagogical Sketchbook which is an intellectual analysis of his own work . It illustrates the

11

marriage of scientific and mathematical precision with the organic processes of the imagination .(Piper, p.657) Students, included Max Bill who helped found the Ulm Hochschule fur Gestaltung (Technical College for Design). This German school was founded in 1950 and reflected the functionalist Bauhaus principles. (Livinston, p.28) Eliot Noyes was a student of the Bauhaus who helped develop the IBM Coporate Identity with Paul Rand (Livinston, p.103). More than 1250 student spent some time at the Bauhaus. Those students then spread the Bauhaus philosophy of art and industry working hand-in-hand.

Bauhaus places Weimar, Dessau, Berlin...America

The first phase of the Bauhaus was in Weimar. It was marked by an idealistic attempt to remove the decadent from Bolshevistic art (Whitford, p.9) The Dessau phase is one of "quasi-scientific ideas gradually replaced Romantic notions of artistic self-expression and brought about important changes in the school's curriculum and teaching methods"(Whitford, p.9) The locations are not significant for change of place, but modification of philosophy. Pure idealism adopted realism. Gropius, Albers, Moholy-Nagy and Bayer, as well as others settled in America after pressure from the Gestapo forced the Bauhaus to close in 1933. They influenced architectural, graphic, interior and industrial design in the United States, but beyond the obvious, they helped develop art school cirriculum.

Bauhaus products Buildings, furniture, ceramics, textile, graphic design.

One of the greatest achievements for the Bauhaus, and in particular Gropius, were the buildings at Dessau (built 1925-26). "The buildings represented the fusion of technical, social and aesthetic requirements that Gropius had always aimed at." (Naylor, p.107) The Bauhaus at Dessau included three main wings; school of arts and crafts; the workshops; and students' hostel. Much of the building was faced with glass. There were several bridges which connected the different sections of the complex. The workshops were functional, and a corporation was created to handle the products they produced. The Bauhaus at Dessau included; metal, furniture, weaving, typography, photography, wall-painting and sculpture workshops as well as departments for architecture, exhibition techniques and graphic design. The workshops utilized new techniques and materials of mass production in their creations. Among the many items it produced, was the first tubular chair.

References Books and links

Albers, Josef Interaction of Color. (Yale University Press, New Haven, 1975). Arnason, H.H. History of Modern Art. (Prentice-Hall, Englewood Cliffs New Jersey, 1986). Bayer, Herbert. Walter Gropius, Ise Gropius (editors) Bauhaus 1919-1928. (The Modern Museum of Art, New York, 1938). Canton, Joseph Harris The Utopian Vision of Moholy-Nagy. (UMI Research Press, Ann Arbor Michigan, 1984). Dearstyne, Howard Inside the Bauhaus. (Rizzoli, New York, 1986). Dondis, Donis A. A Primer of Visual Literacy. (MIT Press, Cambridge Mass, 1973). Dormer, Peter Design Since 1945. (Thames and Hudson, London, 1993). Eva, Forgacs The Bauhaus Idea and Bauhaus Politics. (CEU Press, New York, 1995). Itten, Johannes Design and Form. (Van Nostrand Reinhold Co., New York, 1975).

12

Itten, Johannes The Elements of Color. (Van Nostrand Reinhold Co., New York, 1970). Janson, H.W. History of Art. (Prentice-Hall, Englewood Cliffs New Jersey, 1985). Livingston, Alan and Isabella The Encyclopaedia of Graphic Design & Designers. (Thames and Hudson, London, 1992). Moholy-Nagy, Laszlo The New Vision. (Wittenborn, New York, 1928). Moholy-Nagy, Laszlo Vision in Motion. (Paul Theobold & Co., Chicago, 1965). Naylor,Gillian The Bauhaus. (E.P. Dutton & Co., New York, 1968). Piper, David (editor) The Illustrated Library of Art. (Portland House, New York, 1986). Whitford, Frank Bauhaus,. (Thames and Hudson, London, 1984). Wingler, Hans M.

The Bauhaus. (MIT Press, Cambridge Mass, 1980). ***

The ultimate aim of all creative activity is a building! The decoration of buildings was once the noblest function of fine arts, and fine arts were indispensable to great architecture. Today they exist in complacent isolation, and can only be rescued by the conscious cooperation and collaboration of all craftsmen. Architects, painters, and sculptors must once again come to know and comprehend the composite character of a building, both as an entity and in terms of its various parts. Then their work will be filled with that true architectonic spirit which, as "salon art", it has lost. The old art schools were unable to produce this unity; and how, indeed, should they have done so, since art cannot be taught? Schools must return to the workshop. The world of the pattern-designer and applied artist, consisting only of drawing and painting must become once again a world in which things are built. If the young person who rejoices in creative activity now begins his career as in the older days by learning a craft, then the unproductive "artist" will no longer be condemned to inadequate artistry, for his skills will be preserved for the crafts in which he can achieve great things. Architects, painters, sculptors, we must all return to crafts! For there is no such thing as "professional art". There is no essential difference between the artist and the craftsman. The artist is an exalted craftsman. By the grace of Heaven and in rare moments of inspiration which transcend the will, art may unconsciously blossom from the labour of his hand, but a base in handicrafts is essential to every artist . It is there that the original source of creativity lies. Let us therefore create a new guild of craftsmen without the class-distinctions that raise an arrogant barrier between craftsmen and artists! Let us desire, conceive, and create the new building of the future together. It will combine architecture, sculpture, and painting in a single form, and will one day rise towards the heavens from the hands of a million workers as the crystalline symbol of a new and coming faith.

Henry van de Velde, Art School building in Weimar, 190411

"From Morris to the Bauhaus" is a book title which has long become a slogan, positioning the Bauhaus in a line of development reaching back to the mid-nineteenth century in England. The artist William Morris (1834-1896) was founder and head of a reform movement whose aim it was to fight the damage incurred on culture by industrialization. From 1861 onward, he resuscitated old handcraft techniques in his workshops in order to produce high-quality goods such as fabrics, carpets, glass painting, furniture, and utility articles. In his own "Kelmscott Press", he published books, paving the way for the Jugendstil.

13

Morris produced a reform wave which was later to reach Germany, where industrialization only set in after the foundation of the Reich in 1871. Germany had also recognized that well-designed industrial products represented a considerable economic factor. The educational system in England was scrutinized in order to reform the German schools for arts and crafts. An entire generation of painters understood applied arts to be the major assignment. The Dresdner Werksttten (1898), whose machine furniture had been designed by Richard Riemerschmid, are the most well-known example for the setting up of workshops all over Germany. The year 1903 marks the foundation in Austria of the Wiener Werksttte, their most important representatives being Josef Hoffmann and Koloman Moser. A special role was played by the Belgian Henry van de Velde, who had been in Germany since 1897, had founded the School of Arts and Crafts in Weimar in 1907, and who paved the way for the Bauhaus. The school in Weimar was even physically the direct precursor of the Bauhaus, which took up work in van de Velde's school building.

Walter Gropius and Adolf Meyer, Fagus-Werk in Alfeld/Leine, started 1911

In 1907, artists and industrialists founded the Deutscher Werkbund in Munich, aimed at improving Germany's economy by "enhancing craft work". The young architect Walter Gropius soon became one of the leading figures in the Werkbund. In line with the ideas of his teacher, Peter Behrens, he considered industrial building to be the most important contemporary form of architecture. For the Fagus-Werk in Alfeld/Leine, which he began in 1911 together with his partner, Adolf Meyer, he realized a faade with storey-high steel windows, a motif which was to become an icon of industrial architecture. In 1914, he erected a model factory for the Werkbund exhibition, in search of an expressive and inspired language for building materials such as iron and glass - which in his eyes were timely, but without expression - combining glass stairwells with monumental building volumes of Egyptian inspiration.

In 1919, Gropius succeeded in enforcing his art school reform with the founding of the Bauhaus in Weimar. Not only had he turned central ideas of the Werkbund concerning art school reform into reality, he had also captured the spirit of change of a young generation willing to rebuild a bankrupt post-World War I Germany. The name Bauhaus seemed to fulfill these expectations, and the expressionist style of Lyonel Feininger's cathedral on the front of the Bauhaus manifesto, which invited participation in this adventure, came across as modern and future-oriented.

14