A tribu das

Plumas de
Cores

Conta…

Detrás da
cascada (conto
Cheyenne)
O Campamento
Cheyenne instalouse
nun amplio val. Inda
non saíra o sol e xa
comezaran as
actividades do día.
Dulce Medicina e
Plantado no Chan
saíron cazar xa que
había moita fame no
campamento, a caza
escaseaba e a xente
estaba a enfermar
Viron unha
colina entón
decidiron
subir para
ver dende
arriba si
había algún
cervo pola
zona
Seguiron o curso
do río pero cando
estaban chegando
a cima sentiron un
barullo enorme:
descubriron unha
gran cascada!
Abraiados
polo poder
da auga
decidiron
atravesar a
cascada
para ver o
que existía
detrás
ll Descubriron
a unha
muller ante
unha
fogueira que
os invitou a
comer xunto
a ela e os
trataba
coma fillos
Colocou ante eles dous pratos: un de carne e outro dunha pasta amarilla e
díxolles:
- Esto é bisonte e esto millo.
Ambos comeron con fame pero os pratos sempre estaban cheos.
A muller puxo na cabeza de cada un unha
pluma vermella e pintoulles na frente un sol e
unha lúa. Sinalando para a esquerda dixo…
-Mirade o Bisonte!
Os dous xóvenes miraron e viron grandes
bestas que nunca antes coñeceran,
galopando pola pradeira e levantando
nubes de pó coas súa pezuñas.
Logo a velliña sinalando para a dereita
dixo…
Mirade o millo!
E os dous guerreiros viron campos de plantas cultivadas
que oscilaban co vento. Resultoulles extraño porque
nunca as viran.
Dulce Medicina foi obsequiado cun prato con
carne de bisonte para que o repartira entre o seu
pobo que nunca ía pasar fame grazas a que,
dende entón, este animal viviría nas pradeiras.
Plantado
no Chan
recibiu
millo
para que
a súa
xente o
plantara
e tiveran
sempre
algo que
comer
Foron guiados ata a cascada para que
voltaran a súa casa e lle dixeran ao
seu pobo que levaban cousas
maravillosas, cousas que os farían
felices…
Cando os Cheyenne os
viron comprenderon que
traían boas novas
E as
mulleres
foron, dende
entón, as
encargadas
de preparar
a carne de
bisonte e
curtir as
peles
E os homes de
plantar o millo…
 Por eso , cando os bisontes se desplazan
os indios tamén moven os seus
campamentos …

e ao
chegar a
primavera
plantan o
millo

Dende entón, non volveron pasar máis fame