Professional Documents
Culture Documents
უკანასკნელი ცნობები:
ძალიან რომ შეწუხდნენ ზეცაში, პირველი რანგის ანგელოზი გაბრიელი ლუციფერს ეწვია,
ფრთის ქვეშიდან სამოთხის ღვინის ბოთლი დააძრო და იმ დროის გახსენება შესთავაზა,
როცა ყველანი ერთად იყვნენ. ლუციფერმა არაფერი შეიმჩნია, სკამი შესთავაზა გაბრიელს,
დედიშობილა აფროდიტეს ჭიქები მოატანინა, ბეჰემოტმა საყასბოდან კატის სამწვადე
მოარბენინა, მოკლედ ჩაუსხდნენ რა. მესამე ჭიქის მერე გავრიელმა სიცილ-სიცილით
შეაპარა, იქნებ ამურს სთხოვო, ჩვენს გოგოს შეეშვასო.
- რომელმა სევდამ – თვალები დააელმა ამურმა – კაცი რომ უნდათ და ვერ მიმხვდარან?
- დიადო ლუციფერ, უკვე გვიანია, მაგას გრძელის და მსხვილის გარდა ვერაფერი უშველის –
ჩაიცინა ამურმა
- რამდენსაც მოითხოვ
- ბევრია
- მევაჭრები?
- სამართლიანობას ვიცავ
- და იცი დღეს ეს გოგო ვინ არის? ბ-ო-ზ-ი! – გამოსცრა ლუციფერმა – გუშინ 18 წლის
ლაწირაკმა იხმარა, დღეს ბიზნესმენმა გაჟიმა, ხვალ სულ სხვას გაუშლის ფეხებს
- მამა ღმერთს ხომ არ აბრალებ ძმაო ჩემო?
- არ ვიცი, ჩვენ მისთვის თითი არ დაგვიდია, მხოლოდ ერთი გეგმიური ისარი 15-16 წლის
ასაკში
- მე ყველა ისარს ვაძრობ, სამაგიეროდ თქვენ ნორჩი პოეტის სულს მითმობთ, შევთანხმდით?
ამური რორღაც ფხიზელი იყო. დაემონის წინ მორჩილად გაჩერდა, თან ისრით ყურს
იჩიჩქნიდა,
- ის, პოეტი?
- რა ხდება ამურ?
ტიფლისში წვიმდა.
2008 წელი
6 აპრილი