The Diary Written by: Jessica Concha 2005 This story may not be re-printed or re-distribut ed without the

permission of the author. Contact: jessicastories@gmail.com http: //www.jessicastories.weebly.com/ http://twitter.com/jessica_concha/ ***1*** Ang ganda ng sikat ng araw. Pero kahit ganun pa man eh nasasayang ko lan g kasi hindi naman ako lumalabas ng bahay lalo na kapag walang pasok. Hello? Sin ong kakausapin ko naman kapag lumabas ako? Yung mga barkada ng Kuya ko sa basket ball?O yung mga batang babae na mahilig maglaro ng lutu-lutuan? Gosh! Mas pipiliin ko na lang sa loob ng bahay kaysa naman piliin ko ang isa sa mga yun. At masasa bi kong 'This is me' dahil ang buhay ko, puro aral, school, at loob lang ng baha y maliban na lang kapag kinakailangan ko na talagang lumabas. Kaya nga siguro ma s masaya pa ako sa school kaysa sa bahay. At least sa school, mas marami akong n akakausap na ka-age ko, pati sa level ng utak parehas. First day of school, thir d year na ako. Ayoko na ngang pumasok dahil nalipat ako sa section 1. Syempre, a ko lang ang nalipat at wala akong kakilala. Anong gagawin ko? May pagkamahiyain ako sa simula. Tatanga lang ako. Patingin-tingin, walang kausap habang silang la hat eh magkakakilala na lahat. Paano ba naman akong hindi mababato nito, maging katabi mo ba naman eh lalaki. At hindi basta-bastang lalaki... ang tahimik! Para ng ang salita nya, mabibili mo pa. Lagi pang nakayuko. "Hello po. Wala pa po kas i akong kakilala dito at wala po kasi akong naging classmate. Pwede po bang maki pagkilala?" naku please! Please! para naman may kausap na ako. Ang tahimik mo ka si eh! Hanggang sa lumipas ang decade, hindi man lang ako pinansin. Tuloy pa rin siya sa pagsulat ng requirements. Sabi ko na nga ba, dapat hindi na lang ako na gsalita, hangin lang naman ako dito eh. Hindi napapansin. Kaya ang masasabi ko n a lang eh... 'Never mind.' Hindi naman ako galit sa kanya. Syempre, malay ko ba naman kung talagang ganun lang siya... misteryoso. Ayokong katabi to! Grabe! Mag wawala ako nito eh. Boring... nakakabingi. Pero pagkapos naming magsulat, nakati ngin ako nun sa bintana. Syempre, wala nga akong kausap di ba? Saglit lang ay ma y naramdaman akong kumakalabit sa akin. Isang daliri. Oh well, siya lang naman a ng katabi ko. Si Mysterious Guy. "Hello din po. Sorry kanina ha...nakakahiya kas i." Boses niya yun? Ang hinahon. Sabi ko na nga ba baka binibili ang salita nito kaya pati boses nya, na-preserve. "Ano pong pangalan nyo?" Magsalita ka... mags alita ka... "'Wag mo na akong i-po, bata pa ko e. Daryll. Ikaw?" "Ako? Lhea Jani ne. Lj na lang..." Daryll... Daryll pala ang name ng seatmate ko.

Tapos nun, silence na naman. Asar! Akala ko pa naman kapag nalaman ko na yung pa ngalan nya at nagpakilala na siya sa akin eh hindi na ganito katahimik. Inaasaha n ko pa naman may kausap na ko. Pero hindi pala... wala pa rin. Break time na. A s usual, lalabas ako para hanapin yung mga dati kong classmate para naman may ma kasabay akong kumain. Wala pa nga akong ka-close di ba? Kaya hahanapin ko na lan g sila. Alangan namang yayain ko si Daryll, eh baka naman tatsulok na yung mundo hindi pa rin siya nagsasalita. "Miss, may kasabay ka ba kumain? Kain tayo" tama ba yung narinig ko? May nagyayaya sa akin??? OMG... "Wala po eh. Sige po sabay tayo." tapos nun eh nagsimula na kaming lumakad. "Ano bang name mo? Ako nga pala si Marianne." "Lhea Janine. LJ na lang" Pagkatapos ng pagpapakilala, pumunta na kami sa school canteen. Kumain kami. At least ngayon, may makakasundo pala ako ng first day ng school. Akala ko wala eh. Nagtawanan lang kaming dalawa. Ang say a nga eh. Ang dami naman palang kumakain ngayon. Tapos may tumayong lalaki. Bigl ang... tumakbo. "'Di ba classmate din natin yun? Yung tumakbo? Alam mo ba ang na me niya?" "Daryll. Seatmate ko nga siya eh" Oh bakit naman kaya tumakbo na lang bigla yun? "Ano? Seatmate mo siya? Buti nakakatagal ka? Ang tahimik nun eh. Firs t Year pa lang ako, nakikita ko na yun. Laging nag-iisa. Minsan nakayuko. Ang we ird.." "Tahimik nga, pero tingin ko ok naman siya." Grabe naman makalait 'to, hi ndi naman siya weird. Pagbalik namin sa room, napansin namin na walang tao. Kaya ayun, doon na lang muna kami ni Marianne sa labas. Kitang-kita sa bintana si Da ryll, nakapatong yung kanang braso niya sa sandalan ng upuan, tapos yung mga dal iri niya natatakpan ang kanang mata niya. Oo nga, ang tahimik na naman niya. Mis teryoso... pero sa tingin ko 'di siya weird. May problema kaya siya? O talagang ganun lang siya? "Tingnan mo LJ, ikaw ba naman makakita ng ganyan 'di mo iisipin g weird? Sandali lang ha, tawag kasi ako nung classmate ko dati. Babalik ako." L umingon ako nung tumakbo si Marianne. Kaya lang pagtingin ko ulit sa loob ng roo m, wala na si Daryll. Nagkakapagtaka naman na bigla na lang siyang nawala, kaya pumasok na ako. Pagpasok ko, nagulat ako nung nasa pinto siya. Nakaupo... nakayu ko... "A-anong ginawa mo diyan?" Hay nakakagulat naman siya. "Kanina ka pa ba di yan?" Kinausap niya ako ng hindi man lang tumitingin sa akin. Ni-hindi man lang lumingon. Ano ba yan? Ngayon lang ako nagkaroon ng classmate na lalaki na na-puz zle talaga ako. Ewan ko ba... parang... iba. Sana lang... makilala ko pa siya... ***2*** "Kanina ka pa ba diyan?" "Ha? H-hindi. Kadarating ko lang." Ano bang pro blema niya? Bakit antahimik niya? Hindi normal. Pagkatapos nung tinanong niya ak o, tumayo na siya at bumalik doon sa upuan at yumuko na naman. Inay ko po! Ano b a yan? Kakatingin ko lang sa kanya, hindi ko na napansin nung nagdatingan na yun g mga classmates namin. Wala daw yung teacher namin sa Physics I. Yeah... 3rd ye ar pa lang may Physics na kami. Pero Physics I, hindi pa ganun ka major unlike s a 4th year. Since usually sa simula ng taon eh kailangan mag-elect ng class

officers, kailangan magpakilala isa-isa. Hindi naman na sa harapan ng lahat, kah it sa upuan na lang. Haaay! Much better. Nakakahiya kasi kung sa harapan pa. Pag katapos magpakilala ek-ek na yan, syempre election na. Hindi naman ako nageexpec t na maeelect ako. Hindi naman nila ako kilala sa tingin ko kahit nagkaroon na n g pagpapakilala. Ewan ko ba... hindi naman ako striking person na sa unang tingi n mo, tititigan mo talaga. President namin si Marvin Cortez. Then Vice si Genina ... pababa. Nung nasa last na Muse... nagulat na lang ako nung tanungin ako nung isa doon sa mga classmates ko. "Miss anong pangalan mo?" tapos ngumiti siya. "L hea Janine Martinez." Tapos nagtaas siya ng kamay. Sinabi na niya yung respectfu lly nominate na linya kapag botohan. Shocking! Nakakahiya. Sino nga ba naman ako para maging muse? "Siya nga pala, Rico Renegado." Ayun, na-elect akong Muse ng klase kahit 'di ko naman inaasahan na mananalo ako. Mas inasahan ko pa ngang man alo si Mona, Short for Mona Rae, kasi ang puti na niya at maganda talaga siya. K apansin-pansin naman talaga siya. Ewan ko ba kung anong pumasok sa utak nila at ako ang binoto. Tatlo lang naman ang lamang ko sa boto. 29-26. Fifty-five kami k asi sa klase. At alam niyo ba kung ano ang ikinagulat ko? Akalain mo si Daryll a ng na-elect na Escort. Ewan! Kung nakita niyo lang siya, as in deadma effect tal aga. Tahimik. Walang pakialam kung maelect man siya or what. Pero ang kaibahan l ang sa akin, majority ng klase siya ang binoto. Maya-maya pa, nag-bell na. Ibig sabihin uwian na. Nagsialisan na yung mga classmates namin pero may natira pa na man. Inayos ko na yung locker ko para hindi magulo at pagkatapos ay umuwi na rin ako. At ang kapansin-pansin na naman, nakaupo lang si Daryll sa upuan niya. Nag susulat ng kung ano. Hindi ko na alam kung anong oras na siya umuwi. Alangan nam ang tanungin ko pa siya. Maghihintay na naman ako ng 100 taon bago marinig yung sagot nya. Pero imbis na umuwi na ako, tumambay pa ako sa field kasama nung dati kong classmates. Niyaya kasi nila ako eh. "Ei, asensado tayo ha, section 1 na" inasar naman ako ng dati kong classmate. "Oo nga Lj, nahiwalay ka tuloy. Kasi an g talino eh!" "Hindi naman. Ok lang naman ako doon. At least, new friends." "Kan ina dumaan kami doon sa room niyo, nakatingin ka doon sa bintana. Wala ka yatang kausap. Walang silbi yung katabi mo. Nakakausap mo ba yun? Eh ayun yata yung ta himik na laging nakaupo, nag-iisa na parang ewan." "Si Daryll? Hindi. Okay naman siya. Yun nga lang may pagkatahimik pero ganun lang siguro siya sa simula. Kapa g tumagal siguro, dadaldal na rin yun!" "Kung ako sa yo Lj, ngayon pa lang lumip at ka na ng upuan. Mababato ka lang kapag katabi mo buong maghapon yung Daryll n a yun. Saksakan ng tahimik." Ewan ko rin. Kapag sinasabi nila na si Daryll eh ta himik, weird o kung ano pa man, lagi kong sinasabi na okay naman siya. Tingin ko naman talaga okay siya. Siguro nga pinanganak na siya na ganun ka misteryoso. A t, napaka-interesting malaman kung bakit siya ganun. Sabi nila since first year pa siya ganun. At kahit ako, napapaisip niya. Maya-maya lang eh tinuro nung dati kong classmate si Daryll. Pauwi na yata. Nag-excuse ako para kausapin siya. "Da ryll!" Huminto lang siya sa paglakad pero hindi lumingon. Tapos naabutan ko na s iya. "Pauwi ka na? Pwede bang sumabay? Taga saan ka ba?

"Ikaw pala. Sige. Sa 4th ako nakatira. Ikaw?" "Sa 5th. Mas malayo pala ng isang kanto yung sa inyo. Mauuna pa pala akong bumaba ng jeep sa yo." "Magji-jeep ka? Lalakad lang kasi ako ngayon eh." Ngek. Pero sa totoo lang, pwede naman talagang lakarin dahil malapit naman sa school. Ako lang naman ang tamad eh may pajeep-j eep pa. "Ha, o sige lalakad na lang din ako ngayon. Malapit lang naman eh." Ayun tuloy, napasabay ako sa kanya. Nung naglalakad na kami... wow sobra! Ang dami n aming napagusapan. Sa sobrang dami nga ng napag-usapan namin eh HINDI ko pa nga alam kung ano ang mga bagaybagay tungkol sa kanya. GOSH! Ang tahimik nya talaga. Hindi nagsasalita. Bilang mo lang talaga yung mga salitang sasabihin niya. At n agkamali yata ako ng desisyon na sabayan siya dahil alangan namang magsalita ako dahil sa sobrang haba nung silence, bigla na lang akong magsasalita. Ang awkwar d naman yata nun. Kaya nga siguro nagulat na lang ako nung tanungin niya ako. "A h... hmmm... ano bang hilig mong gawin?" "A-ako? Wala naman. Manood ng TV. Mag-c omputer. Hindi kasi ako pala-labas ng bahay maliban na lang kung gagala kami ng mga kaibigan ko." OMG! May Himala! Nagsalita siya. Sige Lj, tanungin mo na siya doon sa tanong na kanina mo pa dapat itinanong. "Daryll 'wag kang magagalit ah, pero itatanong ko lang... may problema ka ba? Ang tahimik mo kasi eh. O talaga l ang na gusto mong napapag-isa lagi? Kasi, lagi na lang kitang nakikitang nag-iis a, madalas ka pang nakayuko. Bakit ba? Pero kung ayaw mong sagutin, ok lang. Nacurious lang kasi ako eh." Naku! Sana sagutin niya. Sana lang please! Pero kung ayaw niyang sabihin ok lang. Pero... sana... Sana lang... sabihin niya... **3** "Bakit mo naman naitanong?" Haay! Painosente effect pa itong mokong na ito . Bakit hindi ba niya alam sa sarili niya na napakamisteryoso niya at napakatahi mik kaya maraming napapaisip kung bakit nga ba? At marami na nagsasabi na mababa to ka lang kung kasama mo siya. "Kasi, ang tahimik mo eh. Lagi ka pang nag-iisa at nakayuko. Ginagawa lang naman yun ng may problema di ba?" "W-wala. wala akong problema. Ganito lang talaga ako." Grabe! Na-convince ako talaga. Over 100%, mg a 10% siguro. Feeling ko kasi meron talaga siyang tinatagago. Pero ano? Pero Lj, malay mo naman kung talagang ganun lang siya 'di ba?? Masyado kang nag-iisip. M aya-maya pa eh nasa 5th St. na kami. Sa kanto namin.Eh siya sa susunod pa. Paano n a yan, kailangan na naming maghiwalay. Ang kapal ko naman kung magpapahatid pa a ko sa kanya sa bahay. Close ba kami? New classmates pa lang kami. "Ei Daryll, Di to na ako eh. Salamat sa pagsabay mo sa akin ha. Ingat ka sa pag-uwi." sabay win k naman ako at smile. "Ah.. sige."

Wow! Ang dami niyang sinabi. 'Ah' tapos 'sige'. Uy dalawa yun. Ineexpect ko pa n aman na sasagot siya ng "Ingat ka rin" o kayamag-ooffer na ihatid ako. Pero kahi t hindi na yung dalawang yun. Kahit sabihin man lang niya yung pangalan ko okay na sana. Nagpakilala naman ako kanina, pero hindi ko pa naririnig na nabanggit n iya ang pangalan ko. Mysterious naman. Pagkauwi ko ng bahay eh nagpahinga lang a ko saglit tapos dumeretso na ako sa dalawa kong bestfriend: Ang ever dear bedroo m ko at ang aking Diary. Grabe! Ang tagal ko na rin silang nakasama. Since bata pa ako. Nakasama ko na sila sa lungkot at saya. Kapag may sama ako ng loob, sa k anila ko nailalabas. Yun nga lang, hindi sila tao na nakakapagbigay ng advice. L agi lang silang nakikinig sa akin. Good listeners nga sila eh. Ay syempre, subok ko na sila, 'di nila ako iniiwan. Dear Diary, First day of classes, alam mo mas aya naman. Wala pa akong masyadong kakilala dahil bago lang ako. Syempre excitin g dahil new friends na naman at bagong pakikisama. Seatmate ko? Si Daryll. Alam mo, siya ang taong mapapaisip ka talaga eh. Hindi siya katulad ng ibang guys sa school na happy-go-lucky, cool, makwento, pumoporma. Siya yung guy na laging nak ayuko, nag-iisa at tahimik. Misteryoso no? Nakasabay ko nga siya umuwi ngayon eh , pero hindi rin ako nakumbinsi sa sinabi niya na ganun lang talaga siya at wala siyang problema. Feeling ko kasi, meron siyang tinatago. At ang pinagdadasal ko eh mabanggit man lang niya yung pangalan ko. Alam ko naman na nakapagpakilala n aman ako, pero all day hindi ko man lang narinig yung pangalan ko na lumabas sa bibig niya. Oo nga pala, may naging kaibigan din ako. Si Marianne, classmate ko. Okay naman siya. Napapatawa nga niya ako eh. Tapos na-elect pa akong muse sa kl ase dahil kay Rico, yung treasurer. Pero sa totoo, may itsura yung Rico. Cute na man. Sige dito na lang, magmumuni-muni muna ako. Lj 'Di ko na namalayan, nakatul og ako ng 'di kumakain. Diet? Hindi no. Ang aga ko nagising nung sumunod na araw . Kasi ang aga ko rin nakatulog. Sabagay, ganun naman talaga ako dati pa... maag a pumasok. Lagi nga akong nauuna sa klase. Siguro naman bukas na yung room dahil sa guard o kaya sa janitor. Naligo na ako. Nagbihis ng uniform. Kumain. Nag-too thbrush. Tumingin sa salamin. Then check ulit ng gamit and off to school. Medyo madilim-dilim pa nga nung umalis ako. Mag-6:00 pa lang kasi, pasikat pa lang yun g araw. Naglakad na lang ako dahil exercise na rin. Pagkadating ko sa school, wa la pang tao maliban sa mga guard at kung anik-anik pa na staff ng school. Eh mab ait naman si manong guard, matanong nga. "May dumating na po bang estudyante? Ma gandang umaga po." "Ayan ka na naman, si Early bird. Pero ngayon, may nauna na s a iyo eh. Ibang section yun alam ko. Di mo yata yun classmate." 'Di ko classmate . Sabagay, ibig sabihin ako ang nauna ngayon sa klase ko. Pero, paano naman nala man ni manong guard na 'di ko nga classmate yun eh iba na ang mga classmate ko n gayon? Ewan. Pagkadating ko ng room, nagulat ako. Ako pala manong guard ha ang E arly Bird? You're wrong. May nauna na sa akin. Pero 'di ako malungkot at nawala na yung title na Early Bird sa akin. Classmate ko din naman yung nakakuha. Nakit a ko ang parehong figure: nakaupo sa sulok ng room, nakayuko, tahimik, gwapo per o misteryoso. Mapapaisip ka talaga bakit ganun siya. Eh di si Daryll. **4** "Ikaw pa lang ang dumating?" nagulat naman ako. Nandun pa siya sa sulok at nakaupo. Wow LJ, maghintay ka na naman ng 48 years wala pa ring sagot. Anyway, never mind na lang ulit. Obvious naman 'di ba siya pa lang ang tao? Tanga ka tal aga!

"Maaga ka rin pa lang pumapasok." Hindi ba ako nananaginip? Nagsalita siya. OMG! "Dati pa. Nakasanayan ko na kasi eh." "Ako rin eh. Maaga akong pumapasok. Ayoko kasing lumakad sa corridor ng maraming tao..." "Bakit naman?" "Ayoko lang." Gra be! Ang ayos na naman ng sagot niya. Pumapasok siya ng maaga dahil ayaw niyang m aglakad sa corridor kapag maraming tao na. Dahil ayaw lang niya? "Pwede bang mag kwento ka tungkol sa iyo? Tapos ako naman. Para makilala naman kita. Ang tahimik mo kasi. Napakahirap mong i-predict." "Hindi interesting ang buhay ko. Walang e spesyal. Ikaw na lang ang magkwento." "'Di pwede yun, kailangan ikaw rin. O sige , ako na lang ang mauuna." Tapos nun, nagkweto na ako sa kanya. Di ko alam kung nakikinig ba siya sa akin o mukha lang akong tanga dito na nagkwekwento samantal ang yung kausap ko eh nakayuko lang, tahimik at hindi nagsasalita. "...tapos ayu n, dito kami lumipat kaya dito na ako nag-aral. Marami na rin akong naging kaibi gan dito, yun nga lang wala akong kakilala at naging classmate ngayon sa section na ito..." Tinignan ko siya, wala man lang siyang reaksyon sa kinuwento ko. Say ang lang ang effort. 'Di bale, mas ok na rin to at least nagsasalita siya sa aki n kahit papaano. "O, ikaw naman Daryll! ako na ang nauna eh." "A-ako? Ahhh..." M agsisimula nang bumuka yung bibig niya ng may biglang dumating na isa pa naming classmate. Si Rico. "Oh, kayo pa lang? Sabagay maaga pa naman." "Oo kami pa lang . Pero malapit na rin sigurong dumating yung mga yun." Bigla na lang tumayo si D aryll sa pagkakaupo niya sa sulok, kinuha niya yung bag niya at lumabas ng room. Ano na namang problema nun? "Saan pupunta yun?" "Di ko alam eh." Sayang naman. Magkwekwento pa naman sana si Daryll kung hindi dumating si Rico. Haay! Sayang t alaga. "Ang misteryoso ng lalaking yun. Ewan ko ba, 'di mo maintindihan. Ang tah imik, laging nag-iisa, madalas pang nakayuko. Hindi mo malaman kung bakit ganun siya. Hindi naman yan ganyan dati eh." "Anong ibig mong sabihin na hindi siya ga nyan dati?" "Naging clasmmate ko siya nung elementary. Ang dami ngang nagkakagus to diyan dahil palangiti, hindi siya suplado. Malapit yan sa mga babae nun, laha t yata kaibigan nya na. Eh lumipat na ako ng school kaya 'di ko na alam kung ano ng nangyari. Ang alam ko, ang kilala kong Daryll nun eh masaya palagi, nakangiti , hindi nakayuko, at palakaibigan. Ngayon, kabaligtaran na yata." "Malay mo, may mga pagbabago naman talaga sa ugali natin." "Pero, pagbabago na ganun na lang a ng pagkakaiba doon sa dati? Ibang-iba talaga sa dati" Sabagay, may point siya. D ati pala siyang masayahin, pero ngayon bakit hindi na? Napapaisip na naman ako. Ano kayang nangyari? Ang gulo. Ayokong mag-isip ng mag-isip. Baka mabaliw lang a ko.

"Alam ko rin, lahat ng babaeng nagkagusto sa kanya ngayong high school, lahat ti nurn-down niya. Wala siyang nililigawan, walang pinopormahan. Bihira lang makipa g-usap. Pero sa kabila nun, marami pa ring may gusto sa kanya..." "Sa 'yo rin na man ah, marami ring nagkakagusto.." "Hindi naman. Pero kung meron man, kinakaibi gan ko hindi ko tinu-turn down gaya ng ginagawa niya." Wow. Bait naman. Eh, magk aiba naman kayo ng ugali ni Daryll. Siya, bilang lang ang sinasabi. Buti pa 'ton g si Rico, ang daming kwento. Maya-maya pa eh dumami na kami. Nagdatingan na yun g mga classmates namin dahil malapit na rin naman ng mag-time. Si Daryll nakita ko sa labas ng room dala yung bag niya at papasok na rin. Bigla na lang may sumi gaw ng "I love you Daryll!" sa labas. Dire-diretso lang siya ng lakad, nakayuko hanggang sa makapasok na siya sa room. Tinitignan nga siya ng buong klase. Kung ako naman din ang nasa kalagayan niya eh maiilang rin naman ako. Umupo siya sa u puan sa tabi ko at pinatong yung kamay niya sa desk at sinandal niya yung ulo ni ya. 'Di ko alam kung natutulog ba siya o nahihiya lang. Tinignan ko siya, tahimi k pa rin. Tinignan ko sa labas yung mga babae na sumigaw. Fans Club? 'Di ko alam . Tapos lumapit yung isa. "Miss, classmate mo si Daryll di ba?" "Oo, bakit?" "Pw ede, pakibigay naman ito sa kanya. Pakisabi na rin na mag-aantay ako." "Ahh, o s ige." "Thanks ha." Tapos tumakbo na yung babae. Siguro Sophomore yun. Ano naman kaya itong pinabibigay niyang papel na mabango pa kay Daryll? Hmm... Love Letter .. ***5*** Pumasok na ako sa room, pagkatapos ibigay nung babae yung love letter ny a para kay Daryll. Sabagay, may itsura naman talaga si Daryll. Ang lakas ng dati ng. Bukod pa dun, talagang mapapaisip ka sa kanya kung ano ba talaga yung tinata gao niya. Wala pang nakakapagpaamin sa kanya, kasi parang ilang siya sa bagay na yun. First Subject, Chemistry. Wow! Pakilala ever lang naman. Okay lang, kahit papaano nakakapagdaldal na ako sa mga bago kong classmate kahit na yung katabi k o, nagsasalita rin pero mas madalas tahimik. Ayos lang. Basta, bibigyan ko siya ng time para makagaanan ako ng loob para naman mai-share niya kung may problema ba siya o wala. Next Subject, Physics. Okay naman, nag-discussed lang tungkol sa Vector and Scalar Quantity. Pinadefine din ang Physics. Haay! Ilang minuto lang ... break na! Yes! Nagsilabasan na lahat. May mga natira pa rin naman sa loob ng classroom. Kasama sa mga lumabas ng room e si Daryll. Oo nga pala, 'di ko pa na ibibigay yung letter niya. "Daryll, sandali lang..." Huminto na naman siya nang hindi na naman lumilingon. Bakit ganito to? Naku LJ! Masanay ka na. "May nagpapa bigay nga pala sa iyo kanina." sabay abot naman ako sa kanya nung letter. Tinign an niya yung letter. Pero parang wala naman sa kanya. "Sabi pa niya, maghihintay daw siya sa iyo. Ewan ko kung ano yun. Basta yun yung sinabi niya tapos tumakbo na. Girlfriend mo ba siya?"

Shut up LJ! Kung anu-ano yang itinatanong mo sa kanya. Kung girlfriend man niya, ano naman sa yo? Nonsense na naman ako. Hindi na naman ako sinasagot. "Hindi. H indi ko nga siya kilala." Ibig sabihin yung babae eh, plain admirer lang niya. A ng tibay! Ang lakas ng loob! Siya pa ang nanliligaw kay Daryll. Binasa niya yung letter. Ewan ko, pero blangko ang reaksiyon ng mukha niya. Walang emosyon. Hind i mo malaman kung ano yung iniisip niya. "Pakisabi sa nagbigay nito, hindi ako p upunta. Maghintay siya kung gusto niya. Wala akong pakialam. Tsaka, itapon mo na rin yan, hindi ko kailangan ng basura niya." Ano ba tong lalaking to! Babae na nga ang lumalapit, ang pakipot pa. Tsaka hindi ko nga kilala yung babae na yun e h. Alam ko yung mukha, pero hindi ko alam ang pangalan. Tsaka, san ko naman haha napin yun dito sa campus? "Teka lang, ano bang pangalan nun? Hindi ko nga siya k ilala." "Basahin mo na lang yan kung gusto mo. Hindi ko na binasa yung pangalan, wala akong pakialam kung sino siya. Sabihin mo sa kanya yung sinabi ko." Tapos lumabas na siya na yung kamay niya nasa bulsa. Hindi naman siya nakayuko ngayon pero mag-isa lang siya. Anong gagawin ko? Susundin ko ba yung sinabi niya? Teka nga mabasa nga ito, di naman siguro masama dahil sinabi naman niya at para malam an ko yung pangalan. Dear Daryll, Siguro nagtataka ka kung sino ako at bakit ako sumulat sa iyo. Dederetso na ako sa point ko. Oo, isa ako sa mga babaeng laging tumitingin sa 'yo at isa rin sa mga yun na sana eh lingunin mo man lang. Kung o k lang sa 'yo, magkita naman tayo sa likod ng Bldg. A, uwian 5:30 pm. Sana makap unta ka talaga. Gusto kasi kitang makausap man lang at makilala. Gusto kita. Dit o na lang. Jonalyn Ano? Anong gagawin ko? Wala man lang year at section na nakal agay. Wala ring room number o building man lang ng babaeng to. Sige na nga... ta ma. Ako na lang ang pupunta mamaya sa likod ng Building A. Isosoli ko na lang it ong sulat kaysa naman itapon ko gaya ng sabi ni Daryll. "Lj!" "Oy Rico..." "Ano ba yang sulat na yan? Tara kain tayo." "I-ito? Wala. Tara kain tayo." Sinama ako ni Rico sa cafeteria. Nung magbabayad na ako eh inunahan ba naman ako. Ililibre na lang daw niya ako, since new friends at new classmates naman kami. Tsaka hin di raw siya nagpapalibre sa babae. Pagkatapos namin kumain, nabusog talaga ako. Grabe! Ang dami ba namang pagkain ang binili. At may take-out pa ko! Kasi naman, hindi ko naubos. Nung naglalakad na kami ni Rico sa corridor ng building namin, madadaanan kasi namin yung CR ng boys at girls. Ang daming babae doon sa labas nung CR, nakakapagtaka. Pero, CR yun eh, bakit pa ako magtataka? Sakto namang lu mabas si Daryll sa CR ng boys. Basa yung buhok niya kaya wet look siya. Ang cute nga niya. Bagay naman. Binasa niya yung buhok niya tsaka basa rin yung mukha ni ya. Naghilamos yata. Nag-hi sa kanya yung mga babae pero tinakbuhan lang niya yu ng mga babae. Suplado? Siya, baka talagang ganun lang siya. "Tingnan mo, tinakbu han lang niya yung mga babae. Mukhang nakikipagkaibigan lang naman sila." Hindi ko maipagtanggol si Daryll kay Rico. Tama naman kasi siya. Nakikipagkilala yung mga babae, tinakbuhan niya. Talaga kayang iwas lang siya sa mga tao? O misteryos o lang talaga? Sa room naman,

nagsasalita naman siya kahit sa iba pa naming classmate bukod sa akin, pero tahi mik siya madalas. Lumipas dalawa pa naming subject na English tsaka Geometry. Na glunch break na rin. Obviously, uuwi ako ng bahay. Pagbalik ko sa room, nakipagd aldalan na naman ako. Maingay na nga ako sa klase. Kabaligtaran kami nung katabi ko. Kung siya tahimik, ako maingay. Kung siya misteryoso, ako showy. Ganun tala ga! Magkaiba kami eh. Hindi ko na namalayan, mag-5:30 na pala. Kailangan ko pala ng i-meet yung babae doon sa Building A. Isosoli ko yung letter niya. Hindi ko i tatapon gaya nga ng sabi ni Daryll. Tama, pupunta ako. ***6*** Pagkatapos ng kla se eh uwian na. Umalis na kaagad ako ng room para pumunta doon sa likod nung Bld g. A. Naisip ko kasi na baka nandun na yung babae. Si Daryll, nowhere in sight n a. Siyempre, wala namang pakialam sa mundo yun kaya tiyak na umuwi na yun. Ako n aman ay naglakad na papunta doon sa likod ng Bldg A. Tahimik nga dito, at lalo na ring sigurado na walang estudyante na makakakita kung sino man ang gusto mong imeet sa lugar na ito. Naku naman! Yung babae na yun, bakit kasi dito pa. Paglaka d ko doon eh ingat na ingat ako. Narinig ko na lang na may boses ng babae na nag salita ng... "Daryll?"... napansin kong nagulat siya nung nakita niya ako. "Sorr y ha, na-disappoint ba kita?" "May imi-meet ka ba dito?" tanong niya sa akin nun g nakita na niya ako, "Teka, hindi ba ikaw yung babae na pinagbigyan ko nung sul at para kay Daryll di ba?" "Hindi. Wala akong imi-meet dito. Pero ako nga yung c lassmate ni Daryll. Oo nga pala, nandito ako para ibalik itong sulat mo sa kanya ..." "Isosoli? Bakit...ba---? "Pasensya ka na ah. Inabot ko na yan kay Daryll ka nina. Eh..." 'Wag ka magkakamali LJ na sabihin yung mga masasakit na salitang bi nitiwan ni Daryll kanina. Tiyak na maiiyak to. Okay lang naman siguro na magsinu ngaling ka muna para 'di siya masaktan. "Thank you daw diyan sa sulat. Na-apprec iate niya. Kaya lang, hihingi daw siya ng sorry dahil hindi siya makakapunta kay a ako na lang pinapunta niya dito. Pinababalik niya ito kasi nabasa naman na daw niya" "Talaga sinabi niya yun? Okay lang sa akin kung hindi siya makakapunta. B aka busy siya. Ang saya ko naman!" halata ko sa mukha niya na sobrang saya niya, "Nabasa niya to? Tsaka naapreciate niya?" "Ha? O-oo naman. Si Daryll pa. Ang ba it nun." "Akala ko kasi suplado siya gaya nung ginawa niya sa ibang babae na gus to siyang imeet dito. Kagaya nung ginawa niya sa friends ko. Naiyak nga sila eh. Tiyak ko kapag naikwento ko sa kanila yung sinabi mo sa akin na sinabi ni Daryl l, maiinggit sila tiyak, kahit na hindi siya nakapunta okay lang. Ang saya ko ta laga. Sige pala mauna na ako. Uuwi na kasi ako eh. Ingat ka ha." "O-oo naman. In gat ka din..." "Pakisabi nga pala kay Daryll na hindi lang siya gwapo, ang bait pa niya. Pakisabi na rin na alam ko na hindi siya gaya nung iniisip ng iba na su plado at weird." Umalis na yung babae. Ang bigat sa pakiramdam. Tama kaya yung g inawa ko? Hindi ko sinabi yung mga dapat na sinabi ko sa kanya. Lahat kabaligtar an. Lahat magaganda. Ayoko kasi makita yung reaksiyon niya, tiyak masasaktan siy a. Siguro rin... kapag nalaman to ni Daryll, baka magalit sa akin yun. Sana lang hindi na lang niya malaman.

May ilang minuto rin akong nakatayo doon sa Likod ng Bldg. A at nakasandal lang doon sa pader. Mayamaya lang, napag-isipan ko ng umuwi. Pero nung papaalis na ak o, may narinig akong tao galing doon sa likuran pa. Yung mukha niya halong lungk ot at galit. 'Di ko alam kung tatakbo ba ako o ano. May dapat ba akong ikatakot kung si Daryll naman siya? Nagulat na lang ako nung hinawakan niya ako sa dalawa ng braso ko ng mahigpit nung paalis na ako. Galit siya sa akin alam ko. Ang higp it-higpit talaga. Sa sobrang higpit, masakit nga eh. "Aray ko! Ano ka ba! Bitiwa n mo nga ako!" "Bakit mo sinabi yun! Ha! Ano bang problema mo! Sabi ko, sabihin mo sa kanya wala akong pakialam sa kanya maghintay man siya! At hindi ko kailang an ng basura niya! Pero anong ginawa mo! Binaliktad mo..." "Aray!" sabay bitiw n aman niya sa akin. Tinitigan lang niya ako nung binitawan na niya ako. Parehas l ang kaming nakatayo doon na naghihintayan sa sasabihin ng isa't isa. "Wala akong problema! Ikaw ang may problema! Sa tingin mo ba, magiging masaya ka ba kung la hat ng babae na lumalapit sa yo tinatakbuhan mo at tinuturn-down mo? Ha? Ang hir ap sa yo, nahihirapan kang mag-open ng nararamdaman mo sa iba! Gusto mo lahat na sayo lang. Makasarili ka! Kung kasalanan ko yung nangyari kanina... Sorry! Masa ya ka na?" Tumakbo na ako. Ang alam ko lang naiwan siya doong nakatayo na nakaha rap sa pader. Hindi ako naiiyak, naiinis ako. Pero sa isang banda, kasalanan ko rin naman na baliktarin ang lahat. Ano ba namang pakialam ko sa kanya? Kung ganu n yung gusto niyang mangyari, wala na ako doon. Eto kasi ang hirap sa akin. Paki elamera. Palabas na ako ng gate. Nakasalubong ko si Rico at yung ilang classmate s namin. Pauwi na rin sila siguro. "O sige. Mauna na kayo..." Sabay lumapit siya sa akin "Anong problema? Bakit ganyan yang mukha mo?" "Wala naman. Inasar lang kasi ako nung mga classmates ko dati." "Yun lang ba? 'Wag mong intindihin yun. P auwi ka na ba? Tara hatid na kita. Tingnan mo madilim na." Oo nga pala. Madilim na at nakakatakot pa naman doon sa street namin. Minsan nagkalat pa naman nag mg a addict doon. Sige na nga. "Sige. Okay lang ba sa 'yo?" "Oo naman. Tara." Sumak ay kami ng jeep kaya mabilis lang kami na nakarating sa kanto namin. Nag-thank y ou na lang ako kay Rico nung makarating na ako sa bahay. Tapos umalis na siya. B uti pa yun eh... mabait. Madaldal. Kumain na kami ng hapunan tapos nagpalit na a ko ng damit. Nagsulat ako sa bestfriend kong Diary, lahat ng nangyari at lahat n g inis ko. Bwisit! Bwisit talaga! Next day, siyempre maaga na naman akong papaso k. Kahit ayokong pumasok ng maaga dahil alam kong nandun na si Daryll, wala na a kong magagawa eh nakasanayan ko na ito. Hindi ako pumasok ng maaga para magpapan sin din sa kanya. Ang alam ko, naiinis ako sa kanya. At siyempre, magkakamali pa ba ako? Nandun na naman siya sa parehong posisyon. Hindi ko siya pinansin gaya nung ginawa ko kahapon na batiin siya kadarating pa lang. Siya tahimik lang, hin di man lang lumingon. Wala rin akong pakialam. Pero nagulat na lang ako... Tumay o siya at tumabi sa akin. ***7***

Nagulat ako nung tumabi siya sa akin. Pero hindi siya nakaharap sa akin, nakatal ikod siya. Ano na namang gusto niyang palabasin? Ang gulo talaga nito. Kasi nama n eh.. Kasi naman talaga! "Ah... hindi ako magso-sorry sa 'yo sa nangyari kahapo n." "Kahit ako. Oo, kasalanan ko na iba yung sinabi ko sa kanya. Pero nakaganti ka na, ang sakit ng mga braso ko." "Hindi niyo kasi ako naiintindihan. Mas gusto ko na ganito ako." "Talagang hindi ka namin maiintindihan kasi wala ka namang s inasabi." "Dahil ayoko. Wala akong tinatago. Wala. Bakit ba hindi kayo naniniwal a na ganito lang talaga ako? Bakit ba ang daming nagtatanong sa akin kung ano da w ba ang problema ko?" "Iba kasi yung kinikilos mo sa sinasabi mo. Lagi kang nak ayuko, nag-iisa, tahimik. Ginagawa yun ng mga may problema" Pagkatapos kong sina bi yun, hindi na siya nagsalita. Walang nagsasalita sa amin. Tahimik kami pareha s. Nakakabingi. Kaya nga nung nagdatingan na yung mga classmates namin, laking p asasalamat ko dahil umingay na. Ok naman yung klase, buti nga hindi boring. Nagcheck ako nung locker ko nung breaktime na. Pero nakakapagtaka, bakit nasa locke r ko itong mga sulat na to. "Daryll, To Daryll... Eh kay Daryll lahat itong sula t na to ah? Bakit nasa locker ko? Baka naman akala nila na yung locker ko eh loc ker niya. Nakakainis naman sila! Yung mga sulat nila dito pa nila ihuhulog sa lo cker ko! Kung susulat lang din sila, 'wag na silang mandamay." Pagbalik ko sa ro om, konti pa lang ang tao. Nag-eenjoy pa siguro sila sa cafeteria ng daldalan. N aupo na lang ako doon sa upuan ko at hihintayin ko si Daryll para maibigay ito s a kanya. Paglingon ko, may nagbato sa akin ng hotdog sandwich. WOW! Sarap ah. Yu ng pinakamalaki pa yung binili. "Para san 'to?" "Kumain ka muna. Masama ang nagp apalipas ng gutom." "Thanks ha. Libre 'to ah. Walang bayad. Baka bigla mo na lan g akong singilin." Haay! Mabuti na lang at may dala siyang pagkain. Nagugutom na rin kasi ako. Nakakainis talaga siya. Bakit kaya hindi pa niya nababanggit ang pangalan ko? Nakakahiya naman kung sabihin ko sa kanya na banggitin niya man lan g kahit minsan. Ay Oo nga pal! Bago ko makalimutan... "Oo nga pala, ano namang g inagawa ng mga sulat nila sa locker ko? Nakakainis ha. Baka akala nila locker mo yung locker ko" "Ako ang may gawa niyan..." "Ikaw?" "Oo. Ako nga. Kasi sabi mo 'di ba ayaw mong nakikita na nasasaktan sila. Ayaw mo rin na tinu-turn down ko s ila. Kaya nilagay ko yan sa locker mo. Ikaw na ang magbasa kung gusto mo. Basura lahat yan. Kung ayaw mo silang masabihan ko na wala akong pakialam sa kanila, s iguro naman mas makabubuti na yan. Ayaw mo namang itapon ko." "Eh para sa iyo la hat yan ah, bakit naman ako ang magbabasa? Oo ayaw kong nasasaktan yung mga baba e, pero syempre, dapat ikaw ang naga-appreciate niyan hindi ako." "Wala akong pa kialam sa gusto nilang sabihin. Itatapon ko rin naman lahat yan. At wala akong p akialam kung sino man sila." Yumuko siya na parang anyong matutulog. Hmp! Bwisit ! Ang sungit nito. Ibabalik ko na lang lahat ito kaysa itapon. Kawawa naman kasi sila. Maya-maya pa, may dumating. Dumating yung babae na nakikipag-meet kay Dar yll kahapon sa likod ng

Bldg. A. Lagot na. Tinawag nung isa naming classmate si Daryll dahil ipinapatawa g daw nung babae. Tumayo naman siya at lumapit doon sa pinto at kinausap yung ba bae na naghihintay sa kanya. Ako naman, nakinig sa usapan. "Ah, Daryll, ako nga pala yung sumulat sa iyo kahapon na nakikipag-meet sa likod ng Bldg. A." Si Dary ll naman nakayuko lang. Hands in his pocket. 'Di mo nga alam kung nakikinig siya . "Gusto ko lang mag-thank you dahil ang bait mo pala talaga. Kahit na hindi ka nagpunta kahapon, ok lang. At masaya ako dahil na-appreciate mo yung ginawa ko." "Tapos ka na ba?" "Ha?" "Kung tapos ka na, 'wag mo na akong pupuntahan dito. At 'wag na 'wag mo rin akong bibigyan ng mga basura mo. Dahil habang na sa iyo pa lang itapon mo na, 'wag mo nang hintayin na itapon ko pa yun sa para sa 'yo." Na papaluha na yung babae. Grabe naman to! Ang sakit nun ah! Kaya tumayo na ako at nakialam... "Naku Miss! Pagpasensyahan mo na siya. Badtrip lang kasi siya ngayon kaya ganyan siya." "Tumahimik ka nga. Totoo lahat ng sinabi ko. Ano pang hinihi ntay mo? Alis! Alis na! Tumakbo na yung babae. Umiiyak nga siya eh. Ikaw ba nama n eh ipahiya sa harap ng maraming estudyante. Kasalanan ko ito eh! Pinaasa ko pa siya. Pinipilit kong pagandahin yung image ni Daryll sa kanya. Kung may dapat s isihin, ako yun. "Ano ka ba! Tingnan mo yung ginawa mo! Hindi ka ba naaawa na na papaiyak mo sila?" "Hindi. Magsasawa rin sila. Kapag nalaman nila na ganito ako, titigil din yang mga yan." Tapos umalis siya at umupo. Nakayuko na naman siya. Malungkot yung mukha niya. Tahimik na naman. Sabi ni Rico, hindi siya ganito dat i... hindi kaya ginagawa lang niya yun para lumabas na masama sa iba? Ang gulo. Ngayon ang lungkot-lungkot ng mukha niya. Ginusto rin kaya niya yung mga ginawa niya? Kasi sa tingin ko, hindi. Kung titignan mo siya, hindi siya matigas na par ang bato. Yung mukha niya malungkot. Mabilis naman yung mga nangyari. Nagklase k ami. Natawag pa nga si Daryll sa recitation sa Statistics namin. Akalain mo, nag rerecite pala siya. At siya pa ang nagbigay ng exact meaning ng statistics ng wa lang binabasa. Galing! Yun nga lang, misteryoso. Nung uwian na, nakalabas na ako ng gate. Naglakad-lakad ako ng kaunti. Hinarang ako ng isang grupo ng mga babae . Ano to? Bakit? Tapos lumabas yung babae na sinigawan ni Daryll kanina at narin ig kong sinabi niya na "Oo siya yun" "Oy, ano bang problema mo?" "Ako? wala akon g problema? Bakit ba? Uuwi na ako eh." "Ang kapal naman ng mukha mo! Matapos mon g gawin yun!" "Bakit? Ano bang kasalanan ko sa inyo?" "Sa amin wala, pero sa kan ya meron." sabay turo doon sa babae na sinigawan ni daryll. "Bakit sinabi mo na naapreciate ni Daryll yung ginawa niya? Bakit iba yung sinabi mo sa kanya sa sin abi ni Daryll?" "Ayoko kasi siyang masaktan." "Kaya pala napahiya siya kanina nu ng puntahan niya si Daryll sa room niyo. Sinigawan siya. Lumabas pa siyang kaawa -awa. Kasalanan mo yun. Nag-expect pa naman siya." "Jonalyn! Gumanti ka na sa ma lditang to!"

Lumapit yung Jonalyn sa akin... "Sasampalin lang naman kita. Yung una, para sa p amamahiya mo sa akin. Pangalawa, dahil lumabas akong kaawa-awa..." "Ang tatapang niyo. Palibhasa, nasa labas kayo ng school" Nung sasampalin na niya ako hindi a ko makagalaw dahil hinawakan ako nung dalawa niyang kasama. Natigilan sila. May dumating. Savior. Ang misteryosong si Daryll. ***8*** Nakita kong nag-panic sila nung padaan si Daryll. Pero hindi pa rin nila ako binibitiwan. Ang kaibahan lang, mas maluwag na yung pagkakahawak nila sa ak in ngayon. "Girl, si Daryll!" "Ooops, wag kang pahahalata, masisira ang image na tin sa kanya." Tapos dinaanan lang kami ni Daryll. As in, OO dumaan lang siya. A NO 'TO? Akala ko pa naman savior na siya. Wala pala siyang pakialam. Nakakainis talaga siya! Akala ko talaga ililigtas niya ako. Sabagay, asa ka pa LJ... Nung m akalagpas na siya sa amin, tinitignan pa rin nung tatlo si Daryll. "Akala ko hih into na siya para iligtas itong babae na to. Magkaklase pa naman sila" "Oo nga. Kinabahan ako dun ah!" Bigla na lang huminto sa paglalakad si Daryll. Mga limang h akbang siguro malayo sa amin. Nagsalita siya habang nakatalikod. Hindi man lang lumingon. "Kung ano man yang binabalak niyo, 'wag niyong ituloy. Baka sa susunod , makalimutan kong babae kayo." Ano? Nagsalita na naman siya ng hindi man lang h umaharap. Nakatalikod sa amin. Ganyan naman siya lagi. Binitiwan ako nung dalawa ng babae na humahawak sa akin. Tumakbo na yung tatlo. Ouch! Ang sakit na naman n g mga braso ko. Masyado nang nabugbog ito. Masakit pa nga yung braso ko dahil sa higpit nang pagkakahawak sa akin ni Daryll nung nagalit siya, tapos ngayon nada gdagan pa yung sakit. "Daryll! Sandali lang.." Alam kong nakikinig siya. Gusto k o lang mag-thank you... "Gusto ko lang sana magthan--" naputol yung sasabihin ko "Yung dapat na mangyayari sa iyo ngayon, dapat lang para sa iyo dahil binalikta d mo ang lahat. 'Wag mong iisipin na niligtas kita, dahil hindi. Tsaka tabla na tayo sa nangyari... wala ka nang atraso sa kin, ganun din ako sa 'yo" Pagkatapos nung sinabi niya yun, tumakbo na siya... ewan ko, di ko talaga makuhang magalit sa kanya kahit na sinabi pa niyang hindi niya ako niligtas... dahil para sa aki n niligtas niya ako. Pagkauwi ko ng bahay, naabutan ko yung kuya ko na kumakain. Kahit na madalas kaming mag-away ng kuya ko, malupit naman mag-advice yan kapag may problema ako. Minsan din, shoulder to cry on din siya. "Lj, yung cd ko ba n g Metallica na sa 'yo?" "Wala. Aanhin ko naman yun?"

Kumain ako kasabay nung Daddy at Mommy ko. Tapos, umakyat na ako. Naku? nasan na ba yung diary ko??? 'Di ko talaga makita yung diary ko. San na ba yun? Dito ko lang naman yun nilalagay sa drawer. Bakit wala? "Mommy, nakita niyo po ba yung n otebook dito na kulay pink na may lining na blue?" "Ay Oo nga pala. Nalimutan ko nang ibalik. Sorry Lj. Naglinis kasi kami kanina. Bakit ano ba yung notebook na yun at mahalaga sa iyo?" "Wala naman po. Nasaan po ba?" "Nasa ibabaw ng refrige rator. Kunin mo na lang doon. Mabuti na lang pala at hindi ko tinapon kanina. Ak ala ko kasi notebook mo pa yun nung 2nd year ka pa." Haay naku! Mabuti na lang t alaga Mommy at hindi mo naitapon. Dahil kung hindi, iiyakan ko talaga yan. Mahal agang-mahalaga sa akin yun. Pagkakuha ko nung diary ko sa baba, nagsulat ulit ak o tungkol sa nangyari sa akin kanina. Naguguluhan na talaga ako sa kanya. Oo nag uguluhan ako sa kanya. 'Di ko na alam... nakatulog na pala ako. Thursday na. Pag dating ko sa school... medyo madilim pa pero ok lang. Bukas na yung room. Ineexp ect ko na nandun na siya. Pero wala. Wala siya. Nakakapagtaka naman. Maagang pum apasok yun ah? Bakit wala pa siya? Pero bakit ko ba siya hinahanap... pakialam k o ba. Nung nasa loob na ako ng room, nagsulat na lang ako ng assignment habang n aghihintay ako ng mga darating. May naririnig akong tunog. Tunog ng gitara. "Ako 'y Sa 'Yo" ng First Circle yung tinutugtog. Paglabas ko ng room, may nakaupo sa may Bldg. D. Nakasandal. Sabi ko na nga ba eh, nandito na to... si Daryll. Marun ong siyang maggitara? Remember Lj, pakisamahan mo siya. Niligtas ka niya. "Sabi ko na nga ba eh nandito ka. Marunong ka palang maggitara?" Pero bigla na lang ni yang niligpit yung gamit niya. "Obvious ba. Naggigitara nga ako eh. Nakita mo na man." Hmp! Sungit! Bwisit na 'to. Lj... be nice. Kahit ganyan siya... be nice. " Kasi naman, walang nakakakita sa iyo since first year na marunong ka pala. 'Di m o kasi nilalabas yung talent mo." "Ikaw marunong ka ba?" "Naku! Hindi eh. Pero g usto ko sana. Kaya lang, sabi nila mahirap daw eh. Maraming chords" "Sa umpisa l ang yun. Pero kapag sanay ka na, madali na." "Ahh, sige i-try ko." "Gusto mo tur uan kita?" nakita ko naman na mukhang seryoso siya sa offer niya. "Talaga? Ok la ng sa yo?" "Ganitong oras kita tuturuan. Kaya maaga kang pumasok. Ayokong may ma kakita..." kainis 'to. Nahihiya ba siya na makitang kasama ako? "Sige. Salamat h a." "Pwede bang, sa yo muna itong gitara ko? Kasi, ayokong makita nila na dala k o yan. Pwede ba?" "Oo naman. Bakit ayaw mo bang malaman nila na may talent ka di yan?" "Bukas. Agahan mo. Magsisimula tayo. Madali lang yan. Basta tuluy-tuloy ka lang, matututo ka." Haay.. iniba naman niya yung usapan... hindi niya sinagot y ung tanong ko...

"Paano ka naman natuto tumugtog?" "May nagturo sa akin. Sabi pa niya, turuan ko daw yung mga gustong matuto gaya ng ginawa niya." sabay yumuko siya.. Natahimik k aming dalawa. Yumuko na naman siya. Ano ba yan! Okay na nga kanina, malungkot na naman siya ngayon. Kung ano man yun, 'di ko na lang itatanong. "Tara balik na t ayo sa room. Sa 'yo muna yan. Ingatan mo ha. Mahalaga sa akin yan eh." Tapos nun , bumalik na kami sa room. Ang saya ko naman! Sa wakas, matututo na ako maggitar a! May magtuturo na sa akin... kaya lang ang aga naman masyado. Ibig sabihin, ma aga akong gigising nito arawaraw. Tama magsisimula na kami... Bukas... bukas na... ***9*** Pagbalik namin sa room, nandun na si Mona tsaka sa Rico. Nagtatanungan s ila sa assignments. Sabagay, mauuna na ako. 'Di naman ako balak sabayan sa pagla kad ni Daryll eh. "Lj, nagawa mo na yung assignment sa Statistics?" tanong ni Ri co sa akin nung napansin niya na pumasok na ako sa room. "Di ko pa po tapos eh." "Paano ba yung Spearman Rank Correlation? Nakakalito kasi yun eh." "Oo nga Rico . Tama ka diyan" "Medyo nalito din ako doon. Pero okay naman din" "Marunong kang maggitara Lj?" "Ako? Hindi." "Kanino yan?" "I-ito? uhmm..." Lj, wag mong sasabi hin na kay Daryll yan. Ayaw niyang may makaalam di ba? "Sa kaibigan ko sa ibang section. Hiniram ko lang." Bigla na lang pumasok si Daryll. Tahimik lang. Wala m an lang sinabing "Hi good morning" o kaya kahit "Hi" pwede na. "Daryll, nagawa m o na yung assignment sa Statistics?" "Oo." sagot niya na parang wala naman siyan g pakialam. "Nakuha mo na? Anong sagot?" "Nasa bag ko. Kunin nyo dun. Nandun na yung sagot" Tapos lumabas na siya. Ang galing naman niya. Nakuha na niya yung sa got e samantalang pinapaself-study lang kami alam na niya kung paano? Wow. Ibig sabihin, nagpapakopya na siya. Nagpunta ako sa locker ko, yung ritwal na lagi ko ng ginagawa kapag breaktime. Syempre, iniingatan ko yung gitara ni Daryll at bak a masira. Mahalaga pa naman sa kanya yun. Kasi naman eh, bakit ba ayaw niya ipaa lam na marunong siya nun. Dapat nga ipagmalaki pa niya yun. Nung bumibili ako sa canteen, may nakasabay ako na mga babae. Pinag-uusapan nila si Rico.

"Tingnan mo! Ayun sa kaliwa, si Rico!!!" "Oo nga noh! Ang gwapo niya talaga! Diy an pala ang room niya." "Girls... girls... tumingin kayo kung sinong parating." "Oh my God! Si Daryll!" "Ang tahimik talaga niyan!" "Pero ang cute naman niya. A lam mo ba, pag nagkaroon ng pagkakataon kakaibiganin ko yang si Daryll para nama n malaman ko kung ano bang problema niya at napakatahimik niya. I'm sure, maiing git sa akin yung mga tao dito." "Hoy! Mangarap ka na lang." sabi nung isa na par ang naiinis doon sa kasama niya. "O sige. Pustahan tayo, lalapitan ko yan. Kapag kinausap ako niyan at nahawakan ko si Daryll, lilibre mo ako ng lunch." "Hay na ku! Susungitan ka lang niyan I'm sure." "Manood ka." sagot niya at nagsimula na siyang maglakad sa direksiyon ni Daryll. Nung nilapitan niya si Daryll, ano pa n ga bang aasahan mo kundi hindi lamang siya pinansin ni Daryll. Tumakbo siya sa k ung saan pero hindi sa room. Sorry na lang sa inyo, ganun talaga siya. Pagbalik ko sa room, nagulat talaga ako. Yung... yung gitara ni Daryll ginagamit nila! Na ku naman. Magagalit sa akin yun. "Ei, pwede po bang makuha na yung gitara?" inistretch ko naman yung kamay ko para iabot nila sa akin yung gitara ni Daryll. "L j. Pahiram muna. Ang ganda naman nitong gitara eh" "Sorry, hindi kasi sa akin ya n eh. Hiniram ko lang. Baka magalit yung may-ari." "Bakit naman siya magagalit? Hindi ko naman sisirain?" Naku... please naman. Baka dumating na siya iisipin nu n kung kani-kanino ko lang pinahihiram yung gitara niya. At sa kasamaang palad, dumating si Daryll. Lagot na. Nakatingin lang siya sa direksiyon namin, hindi na man galit yung mukha niya pero yun pa rin yung usual na mukha niya na blangko an g expression. Umupo siya sa upuan namin. "Lj... naputol yung string ng gitara." "Ano? Naku, hindi pa naman sa akin yan" Biglang lumingon si Daryll nung marinig niya yun. Lumabas siya ng room. Naku naman talaga! baka galit na siya. "Madali l ang naman magpalit ng string eh. 'Wag kang mag-alala, papalitan ko." Oo madali n gang magpalit at bumili ng string. Eh ang kaso nga, mahalaga kay Daryll itong gi tara tapos... ganito na... Nahihiya naman ako sa kanya. Sabi niya ingatan ko, ka so anong nangyari? Kasi naman... paano kung may sentimental value pati kadulu-du luhan ng string ng gitara na ito sa kanya? Hindi na nun mapapalitan sa pagbili l ang ng bago. Patay na... ***10*** Naku! Lagot na ako talaga. Paano na yan? Galit kaya siya? Anong gagawin ko. Kasi naman talaga... kasi naman...

"Oh Lj, mamayang uwian antayin mo ko dito, bibili ako ng string." "Ha? Oo.. sige ... basta bilisan mo lang Renz ha." Nung nagkaklase kami, wala na ako sa konsent rasyon. Ni-hindi ko na nga matignan si Daryll dahil hindi siya nagsasalita... di ko alam kung galit ba siya o ano. Pero sabagay, ganyan naman talaga siya. Pagka tapos ng klase namin sa Values, lumabas kaagad si Renz para bumili ng string. Me ron kasi sa may kanto nun, yung shop malapit sa school. Si Daryll, wala sa room pero yung bag niya nasa upuan pa. Baka magalit talaga yun... ayoko na! Bumalik d in si Renz nung nakabili na siya. Siya na rin yung naglagay nung string dahil an o ba namang malay ko doon. Umuwi na siya at yung iba naming classmates kaya inan tay ko na lang si Daryll na bumalik para isoli na yung gitara niya. Siguro, mags o-sorry na lang ako sa kanya, mag-eexplain at tatanggapin kung ano man yung sasa bihin niya. At yun na nga, dumating na siya. Nakayuko habang naglalakad. "Daryll ..." Hindi siya sumagot. Naku naman! Baka galit nga siya... mahalagang-mahalaga pa naman sa kanya yung gitara tapos ano? Anong nangyari? "Ito na nga pala yung g itara mo. Uhmm... sorry nga pala sa nangyari. Kasi.. mmm... hindi ko naman talag a kasalanan...ano kasi eh.." Ang hirap pala nito. Magpapaliwanag ka sa taong hin di ka man lang tignan o sagutin. Hindi ko malaman kung galit ba talaga siya... " Hindi ko talaga kasalanan, pagdating ko na lang eh---" "Kung wala kang kasalanan , bakit kailangan mong magpaliwanag?" Ano? Ano daw? Hindi ko kailangang magpaliw anag? Nakakagaan naman sa pakiramdam. Pero bakit? Dapat magalit siya di ba? Tata nggapin ko naman eh... "Kasi, baka iba yung iniisip mo. Alam mo na, iba yung nak ita mo. Tsaka mahalaga sa 'yo yung gitara. Sorry talaga." "Hindi ako ganun kabab aw. Umuwi ka na. Gabi na." "Okay lang ba talaga? Salamat ha." "Umuwi ka na..." K inuha ko na yung bag ko. Hindi man lang niya narinig yung paliwanag ko. Hindi si ya galit. Ang hinahon nga ng boses niya. Siya kaya? Wala pa bang balak umuwi? "H indi ka pa ba uuwi?" "Mauna ka na. Maya-maya pa ako" "O sige. Ingat ka." "Bukas. Agahan mo" sinabi niya habang nakayuko. Lumabas na ako ng room. Madilim na nga. Ano pa ba ang gagawin niya doon? Wala nang tao. Masilip nga... Pero nung sinili p ko siya, nakaupo pa rin siya doon... hindi siya gumagalaw. Yung mga palad niya natatakpan yung mukha niya. Siguro, nalungkot siya sa nangyari doon sa gitara n iya. Kasalanan ko 'to eh. 'Di bale, babawi na lang ako sa kanya...

***11*** Umuwi na ako pagkatapos nun. Gabi na nga kaya mabuti na lang at maramirami pa namang tao sa street namin. Buti na lang walang mga adik na nagkalat sa daan. Nagkatrauma pa naman na ako nung harangin ako at habulin. Natakot talaga a ko nun at 'di ko na talaga alam kung anong gagawin ko kung hindi pa dumating yun g kuya ko. Ngayon, kahit na lagi akong nasa bahay at hindi pala-labas, mas gusto ko na lagi akong nasa school. Mas masaya kasi ako doon, maraming kausap. Nakatu log na lang ako nung mag-note ako sa diary ko ng babawi ako sa kanya. Maaga pa k asi akong gigising dahil tuturuan pa ako ni Daryll kung paano maggitara. Tumunog yung alarm ko 4:00 am, antok na antok pa nga ako kaya ayaw ko pang bumangon per o kailangan. Ako na rin yung nagluto ng sarili kong agahan, yung mga normal na g inagawa papuntang school... tapos umalis na ako. Bukas na yung room nung dumatin g ako. Lagi naman eh. Wala doon yung bag niya. Nakita ko na lang na may tao doon sa Bdg. D, sa parehong posisyon habang naggigitara. Si Daryll nga. "Kanina ka p a ba? Gandang umaga." "Hindi naman." Nagtataka lang talaga ako. Siya kasi ang un ang dumarating sa room namin, pero sa uwian, madalas siya ang nahuhuli umalis pe ro hindi naman lagi. Minsan kasi umaalis na siya kahit may tao pa sa room. Ano k ayang oras ito nagigising? Mukhang hindi naman siya puyat. Kung iisipin, kumplet o pa niya yung assignments. "Simulan na natin sa basics." "Ha? Ngayon na agad? S -sige...." Friday na nga pala ngayon. Last day na nitong linggo na 'to. Pero kah it minsan, hindi pa niya nababanggit yung pangalan ko, at hindi ko pa rin siya n akikitang ngumiti o kaya tumawa. Kailan kaya mangyayari yun? Nagsimula na kami. Okay naman. Nung simula, ang galing ko nga eh pero nung pinaulit niya sa akin si mula sa A, naku... limut-limot ko na. Marami rin naman akong natandaan. Not bad for a beginner. Ang init nga ng kamay niya nung mahawakan niya yung kamay ko nun g tinuturuan niya, 'di tulad ko... malamig dahil maaga pa. "Daryll, ang hirap na man nung B" "Hindi ka lang sanay. Masasanay ka rin." sabi niya na parang ini-enc ourage lang niya ako. "Gaano ba katagal ito matutunan?" "Basta tuloy tuloy ka la ng, kahit isa o dalawang araw kaya na." dalawang araw? No way. "Alam mo, hindi k o na siguro tadhana yung pagtugtog ng gitara. Kasi kahit anong turo nila sa akin , hindi naman ako natututo. Nahihirapan talaga ako. Nagbago na ang isip ko, 'wag mo na lang akong turuan kasi sayang lang yung pagod mo. Mas okay na ako sa pagk anta sa school choir." "Siguro nga hindi mo lang talaga hilig ang paggigitara. M arunong ka palang kumanta." sagot niya sa akin na parang interesado talaga siya sa sinabi ko. "Oo. Marami na kasi ang nagsayang ng pagod sa akin na turuan ako m aggitara kaya mas okay siguro kung focus na lang ako sa choir." "Oo nga. Kung sa an naman ang hilig mo, dun ka. Ako kasi hilig ko to eh. Di mo naman kailangan pi litin ang sarili mo." Nagkaroon ng silence. Buti naintindihan niya ako. Hindi ko na lang sasayangin yung pagod niya para turuan ako. Hindi naman ako matuto-tuto .

"Pwede bang magtanong?" "Ano yun?" "Di ba dati nagkwento ako sa 'yo tungkol sa a kin. Tapos dapat ikaw naman kaya lang dumating si Rico. Kung okay lang sa 'yo, m agkwento ka naman tungkol sa iyo..." "Hindi interesting ang bagay-bagay tungkol sa akin, kaya wag na lang" "Kahit na, yung ginagawa mo... lagi? Okay na yun." Tu mingin siya sa malayo. Nasa kandungan niya yung gitara. Kahit hindi na niya ako turuan... ok lang! Kahit papaano, kaya ko na yan. Ang gusto kong malaman, yung t ungkol sa kanya. Kahit konti lang. "Ako, mahilig akong maggitara. Lagi lang akon g nasa kwarto ko kapag walang pasok, hindi ako mahilig lumabas." Parehas pala ka mi. Hindi mahilig lumabas. Kahit pala ganyan siya, may similarities din pala kam i. "Yun lang?" "Sinabi ko naman sa iyo, hindi interesting ang bagay tungkol sa a kin." "Hindi ah! Bakit mo naman iniisip yun? Kaya ko lang naman nasabi na yun la ng ... e kasi naman, ang tipid mong magkwento. Kaya nga maraming napa-puzzle sa iyo." Yumuko na naman siya. Haay! 'Wag mo sabihing... malungkot siya? "Daryll... " Hindi siya tumingin sa akin, pero alam kong nakikinig siya. Alam ko. "Kung may problema ka, 'wag kang mahiyang magsabi. Baka, makatulong ako..." Tumayo siya. Kinuha niya yung bag niya. Medyo dumarami na kasi yung mga estudyante. "Yung git ara ko... ikaw muna ang maghawak." inabot naman niya sa akin yung gitara niya. " Pasensya ka na talaga kahapon ha." "Sige... kita na lang tayo..." Tapos tumakbo na siya. Hindi man lang siya nagkwento ng kahit na ano... Ok lang. Maghihintay n a lang ako... ***12*** Pagkatapos ng umaga na iyon, wala naman naging espesyal m aliban sa nilibre ko siya nung breaktime. Ayaw pa nga niyang tanggapin at tinakb uhan pa ako. Pero syempre nahabol ko siya. Grabe! ang bilis niyang tumakbo! Napa god ako dun. First week na ng July. Wala pa ring pagbabago. Mysterious pa rin si ya sa paningin ko. Hindi pa nga niya nababanggit ang pangalan ko tulad ng dati. Lagi pa rin siyang nakayuko, nag-iisa at tahimik. Nasanay na rin ako. Nung PE cl ass namin, meron kaming konting test na kukunin yung BMI (Body Mass Index) tsaka yung usual na Standing Long Jump, 1,000 meter run, at kung anu-ano pa. "Class, open na nga pala ang registration sa pagsali niyo sa mga club" sabi nung teacher namin sa P.E. Syempre, mas exciting na dahil pwede na sumali sa theater, cheeri ng squad, dance club, basketball, soccer etc. Mas magiging busy na kami kapag ka sali na. Plano kong sumali sa Cheering, no. 1 sa list ko yun, at ang dance club at theater club ay pinagpipilian ko. Mahirap kasi kung tatlo ang sasalihan ko, b aka di ko kayanin. "Siya nga pala, Mr. Romualdez, nakita ng Admin ang standing m o sa P.E. Class, pati ang BMI mo. May

potential ka na maging varsity para sa school." Biglang napatingin kami kay Dary ll. Wow! May potential? Siya? Sabagay matangkad naman siya. Soccer na lang kaya ang salihan niya... hindi... Basketball... kahit ano... "Inaasahan kong sasali k a at makita ka sa Sports Club. Basketball na lang." Tumingin siya kay Sir. Ibig sabihin ba nun eh sasali nga siya at magtatry-out? Grabe na to. "Pasensya na po, pero hindi po ako interesado sa ganyan." tapos yumuko na naman siya. Ano daw? H indi pwede... sayang ang chance... Sumali ka na...please... "Pero kapag naging p layer ka ng school, pwedeng ibalik ang tuition fee mo at maging scholar ka na, p ag-isipan mo." "Pasensya na po talaga." patuloy pa rin yung pagtanggi niya kay S ir. Pagkatapos ng klase ni Sir P.E., usap-usapan na yung mga sasalihan nilang cl ub. Last subject na ang susunod... Values. Ano ba naman itong si Daryll? Sayang. Sigurado naman na papasa siya. Mukhang interesado pa naman ang Admin sa kanya. "Uhmm... Daryll.... bakit naman ayaw mong mag-member ng Sports club? Pwede ka ta lagang player ng basketball. Matangkad ka naman, tsaka ibabalik ang tuition mo k apag nagkataon... sayang yung chance mo." Pero tinignan lang niya ako. Hindi man lang sumagot. At ayun, nung tumahimik na ako eh yung mga classmates naman namin ang gumulo sa kanya... 'sumali ka na'... 'Oi Daryll, wag kang mag-alala ichiche er kita'... 'mas dadami ang fan mo niyan pag nagkataon'... 'dadami na naman magk akacrush sayo niyan'... "Iwanan niyo nga ako pwede?" Nagulat sila sa sinabi ni D aryll... nagalit kaya siya? "May sarili akong utak para mag-isip, at may sarili rin akong desisyon." Sabagay, pinag-iisipan pa naman niya. May sarili siyang des isyon. 'Di siya dapat pilitiin... "At wala rin akong pakialam..." Tumahimik na l ang yung mga classmates namin. Nagulat yata sa kanya. Pagkatapos nung Values tim e eh uwian na. Siya ang unang lumabas sa room. Nakapagtataka. Usually huling uma alis ng room yun eh. Dumeretso ako sa locker para ilagay yung gamit ko at nang m akauwi na. Paglabas ko ng gate, may nakasandal doon sa pader, nakayuko. "Bakit n andyan ka pa?" "Napagisip-isip ko na, magtatry-out ako sa basketball." "Talaga? Mahilig ka ba sa basketball?" "Hindi. 'Di ba sabi mo sumali ako. Kayamagtatry-ou t ako." Tapos umalis na siya. Ano daw? Dahil sabi ko sumali siya kaya sasali nga siya. Akala ko ba may sarili siyang desisyon? Ano yun, napilitan? ***13*** Umuw i na ako dahil wala naman na akong gagawin sa labas ng school. Pagdating ko ng b ahay eh dumeretso na ako sa kwarto ko, may assignment pa kasi ako sa Geometry at sa Social Studies. Pero hindi na ako makapagconcentrate... Bakit nya ginawa yun ? naguguluhan na talaga ako sa kanya...

Nung sumunod na araw, naging busy na ang klase namin para magpasa ng requirement s na kailangan para makasali sa bawat club. Sa school gym ako dederetso dahil Ch eering ang sasalihan ko, hiwalay naman ang court ng players sa cheering space do on. Ang dami ng tao pagdating ko doon. Sana pala inagahan ko na, kailangan ko pa tuloy pumila. Nasaan kaya yung mga classmates ko? Hay. Buti pa sila malapit na. Sa kabilang side naman, nakita ko yung mga naka-P.E. uniform at naka-jersey. Tr y-outs para sa Basketball Team. Nasaan kaya siya? Sabi niya, sasali na siya. 'Wa g mo sabihing nagsisinungaling lang pala siya? "Miss, dito yung pila." sabi nung isang girl na hindi ko kilala. "Ay ganun ba, may hinahanap lang kasi ako. Magta try-out kasi yun sa basketball." "Ahh, yung mga classmates ko din sumali eh, per o alam ko talagang pili lang ang makakasali" Lumingon ulit ako sa direksiyon ng mga nagta-try out sa basketball.. WHAAAAT??? Si Daryll. Nagyon ko lang nakitang naka-jersey. Bagay pala sa kanya. Lagi kasi siyang naka-polo eh, napakaformal ng dating niya parati. At yung rubber shoes niya ha, astig, T-Mac yata. Nyekz! Lum ingon... Mabuti na lang nakaiwas ako ng tingin. Nakita kaya niya ako? Nakakahiya . Baka isipin niya... hindi naman siguro. Wala namang pakialam sa girls yun eh. Pagkatapos ng isang oras na pagpila at screening, sa wakas tapos na. Results na lang ang hihintayin para sa pumasa. Ilalagay kasi yun sa Announcement Board... s iguro bukas na. Pumunta muna ako sa cafeteria, ayoko kasi sa room panay classmat es ko lang ang nandun na lalaki na kung saan-saan galing. Sabihin pa nila, sinis ilipan ko pa sila. Kasi naman eh! May CR naman sa room pa nagpapalit ng damit. " Miss, isa nga pong cheeseburger tsaka coke..." Tapos may narinig akong nagsalita ng "Gawin niyo na pong dalawa, ako na po ang magbabayad." Huh? sino kaya to? An g bait ah... ililibre pa ako, yaman! Sino pa e di si.... ***14*** "Oh... Rico... ako na lang magbabayad." hay.. akala ko pa naman, akala ko si... si Rico pala. "San ka sumali?" tanong niya sa akin habang nakangiti. "C heering... ikaw?" "Sa Theater club eh. Plano ko rin sana sa soccer pa." "Oh tala ga! Theater Club Ka? Plano ko rin sumali diyan eh, pinagpipilian ko pa sa Dance Club tsaka yun." Pagkatapos namin makuha yung order namin kay ate na tindera, ay un... umupo na kami. Konti na lang yung vacant seats, kaya doon na lang kami sa apatan naupo. Then, usap-usap muna. "Bukas yata ipopost yung results ng mga naka pasa bawat club eh." sabi ko naman sa kanya sabay subo ng malaki doon sa cheeseb urger ko. "Oo nga, sana nga makapasok tayo eh tsaka yung mga classmates natin." "Nasaan na nga pala yung ibang girls? Sina Mona lang ang nakita ko sa cheering k anina." "Kadalasan ng girls sa Dance Club sumali, mga lima yata sa Theater, yung iba sa Sports." "Ah ganun ba..."

Nagkaroon ng silence dahil kumain muna kami. Aba! Wala kaming mararating kung da ldalan ng daldalan. Hay! Sana pumasa ako tsaka yung iba pa naming classmates. "B akit naman cheering ang sinalihan mo? Alam ko ginagabi ang cheerers dahil sa pra ctice. Madalas yan ang ginagabi kasabay kasi ng practice ng Sports club." "Gusto ko kasi. Since elementary kasi nagche-cheering na ako. Hilig ko na yun. Pero ku ng hindi ako papasa ok lang." "Sus! Kaya mo yan... ikaw pa" sus, kunwari pa ito. "Hay! Sana nga." "Gusto mo pa ng food? O-order pa ko.." "H-hindi. Huwag na. Ala m mo, tataba ako sa 'yo niyan eh." "O sige. Pero okay lang, 'wag ka mahiya." Hab ang nag-uusap kami ni Rico, aba naenjoy ko yun ah! Okay pala ka-chikkahan to eh. Nalaman ko na may kapatid pala siyang dalawa pang mas bata sa kanya. Yung panga lawa si Marco at yung pinakabata eh 3 years old, si Myca. Ang gulo-gulo nga sa s chool ngayon eh, lahat busy, lahat may pinagkakaabalahan. Wala na ring klase... Nakakakaba nga eh, baka kasi hindi ako makuha sa cheering... pero sabi nga ni Je ssie at Justin sa Korean Dramang Full House eh.. "Kaya Yan! GO!" pati na rin sa Lovers in Paris "Aja!" Nyay! Napaghahalataan yata ako na nanonood. Pero magandan g pampalakas loob yun. Tama... lakas lang ng loob yan. Mabuti na lang din at nag kita kami ni Rico dito sa cafeteria dahil kung hindi.. naku! Baka wala pa rin ak ong kausap hanggang ngayon. Ang ingay-ingay nga sa cafeteria dahil maraming tao, kaya nakakagulat nung biglang tumahimik. Pumasok si Daryll. Napatingin siya doo n sa mga tao, kaya yumuko na lang siya. Naka-jersey siya at may dalang bag. Mukh ang pagod siya. Bumili siya ng pagkain pero wala ng vacant seat maliban dun sa i nuupuan namin ni Rico. Burger din at drinks ang inorder niya. "Daryll! Dito oh, may upuan pa..." Naghahanap kasi siya ng upuan. Napatingin siya sa amin ni Rico at nung makita niya kami eh, hindi siya lumapit at tumakbo palabas. Ha? Ano yun? Bakit siya tumakbo nung niyaya siya ni Rico na tumabi sa amin? Ang gulo niya... Naghahanap siya ng upuan di ba? ***15*** "Anong problema nun?" sabay turo ni Ri co kay Daryll. "Aba, malay ko. Ganyan naman talaga siya di ba?" "Hindi siya gany an dati. Sabi ko nga sa iyo, mas okay yung Daryll dati." "E ang kaso nga, siya n a ang Daryll ngayon." pinagtanggol ko naman siya kay Rico. "Sabagay... " Pagkata pos namin kumain eh umalis na kami ni Rico sa cafeteria. Dumeretso kami sa room at ayun, nagsiuwian na pala sila para mag-lunch. Napakabusy nga talaga ng lahat, kaya pati mga classmates ko hindi ko man lang nasilayan. "Ano uuwi ka na ba?" t anong ni Rico sa akin dahil lunch break naman na.

"Oo. Uuwi muna ako at maliligo. Nakakapagod kaya!" "O sige, hatid na pala kita --" "Hindi wag na! Ano ka ba!" "-- Sa gate. Ikaw naman eh, 'di pa ako tapos." Pa gkalabas ko ng gate, naglakad na ako. Ang gulo ko no! Kasi dati, sumasakay pa ak o ng jeep kahit walking distance lang ang bahay sa school. Pero naimpluwensiyaha n ako eh. Ayun parang ganun sa lalaking yun na naglalakad, matangkad, parating n akayuko, yung dalawang kamay niya nasa bulsa niya... Teka... si Daryll ba yun? N gek! Siya nga! "Pauwi ka na?" hinabol ko naman siya. Naku! Napasobra yata ako, n agulat yata siya sa akin... "Oo." Wow! Ang sipag talaga nitong sumagot. "Sabay n a tayo..." offer ko naman sa kanya. "Magkasabay na nga tayo ngayon eh." Amf! Pig ilan niyo ko! Mabubugbog ko itong lalaking ito. Ikaw na nga ang nagpapakabait, n apakasungit pa. "Ano okay naman ba ang try-out sa basketball?" "Ok naman." heto na naman tayo sa mga maiikling sagot niya. "Sana pumasa ka no, sana ako rin tsak a yung iba nating classmates." "Sa dami ng sumasali, malabong lahat tayo pumasa. " Tapos may narinig kami na nag-ring sa bag niya. Cellphone niya yata. "Bakit hi ndi mo sagutin? Malay mo, mahalagang tawag yan." Parang napilitan siyang kunin y ung cellphone niya sa bag niya. Ayun, mayaman siguro siya. 6600 ba naman ang cel lphone. Pero sabagay, mura na lang yun ngayon. "Excuse me lang." At ayun, sinago t niya yung phone niya. Ayan tuloy, na-curious ako kung anong itsura ng bahay ni la. Matignan nga kapag wala na siya. Kasi nasa kabilang kanto lang yung bahay ni la pero hindi ko pa nakikita. Nakikipag-usap pa rin siya... hmm... "Pauwi na po ako, 'wag niyo na po akong tawagan kapag nasa school po ako." "Sino yun?" "Mommy ko. Sinabihan ko na siyang 'wag akong tawagan, tumawag pa rin" "Bakit ayaw mo n aman siyang tumawag?" hindi ba ang rude naman niya sa Mommy niya? "Ayoko lang." Ha? Ayaw niya lang? Grabe, ang liwanag ng sagot niya ha. Oo nga pala, kailangan kong makita yung bahay niya. Pero syempre kailangan hindi niya malaman, tiyak hi ndi yun papayag. Yang supladong si Daryll? Naku malabo. Kaya, kapag nakaalis na siya, susundan ko siya ng di niya namamalayan. Wish me luck.

"Paano, dito na lang ako, ingat ha." "Sige." Start ang operation. Okay, medyo ma layo-layo siya sa akin, lumiko siya. Okay dahan-dahan lang LJ baka mahuli ka niy a. Paunahin mo siya... Here we go. Nakaliko na ako syempre. Ha? Tama ba itong na kikita ko? Nagulat ako... ***16*** HA??? Sinasabi ko na nga ba... Saan na siya? "Ano ba yan! Kakaliko lang niya pero nawala na siya! Ang bilis naman niyang magl akad, saan kaya yung bahay niya dito? Naku naman. Babalik na nga lang ako.. nawa la na siya. Nakakahilo naman yung init." Kung iniisip niyo na ang ikinagulat ko ay ang mabilis na pagkawala ni Daryll e nagkakamali kayo... as in nagulat ako da hil nakabangga ko siya eksaktong pagtalikod ko. Patay! Huli... "Aaaaaaaaaaaaahhh hh!!!!!!!" "Uy... sandali lang. Okay ka lang?" Ano ba to? Kabute na bigla na lan g susulpot. "Anong ginagawa mo dito?" "Ha? Ako? Ano e..." naku naman... akala ko pa naman e ang bilis niyang maglakad yun pala nasa likod ko na siya. Narinig ni ya kaya yung mga pinagsasasabi ko? Naku! "Di ba sa kabilang kanto ka nakatira?" "Kasi... uhmm.. nalimutan ko kasi na..." excuse. Kailangan ko makaisip ng excuse ... "Na ano? "K-kunin y-yung number mo. Tama... E akala ko nawala ka na, yun pal a ano..." ang bilis na ng tibok ng puso ko. Ano ba naman yan! "Nasa likod mo ko. .." "O-oo. Kasi naman eh, inaasahan ko wala ka na tapos nasa likod pala kita. Pa ano ka napunta diyan 'di ba nauna ka? "Bumili kasi ako doon" sabay turo doon sa maliit na tindahan. "Doon? May mabibili ba diyan? E ang liit-liit ng tindahan na yan eh" "Pero okay dyan." Grabe! Buti nakalusot ako. Phew! Ikaw ba naman pagtal ikod mo, nasa likod na lang bigla-bigla yung hinahanap mo. "Nakita kasi kita na naglalakad, kaya lumapit ako... tumalikod ka naman." Oh my God! Should I say SUC CESS? Kasi naman, ibig sabihin nung nakita niya ako eh, saka pa lang siya lumapi t. Ibig sabihin hindi niya narinig yung mga kababalaghang pinagsasasabi ko... "D aryll... yung ano nga pala..." "Yung?"

"Yung ... number mo..." naku talaga! Kahit hindi ito ang sadya ko, pwede na rin. Kesa naman sabihin ko na hinahanap ko yung bahay niya. Nakakahiya. "Ah.. yun ba .." Kinuha niya yung cellphone niya sa bag niya. Pinakita niya yung nasa contact s tapos Daryll... syempre, todo pretend naman ako na talagang iyon ang sadya ko. "Para san yan?" "Wala naman. Classmates. Normal lang naman yun di ba?" "Ahh. Hi ndi kasi ako mahilig magbigay ng number." hindi naman na nakakapagtaka yun. "Gan un ba? Sorry. Kung ayaw mo ok lang." "Ikaw naman na ang nagsabi di ba, 'Classmat es.' " "Thanks ha." Asus. Mabuti na lang at hindi nagsungit. Akala ko pa naman e h may balak siyang kunin yung number ko o ano pa man, wala pala. Dapat kasi hind i na ako na-spy kay Daryll eh, baka mapahamak pa ako niyan. Dapat ibang bagay na lang ang iniintindi ko. Mission ko, kailangan... mabanggit niya yung pangalan k o at tsaka makita ko siyang ngumiti. Tama. Anong oras na ba? Ano? 12:28 na? Mag12:30 na ah.1:00 ang klase. Kaya pala ang init-init eh tanghali na pala. "Sige p ala. Una na ako." Pagtalikod ko, ayan na naman... may humawak sa braso ko. Naku. Pwede naman akong tawagin sa pangalan ko di ba? "Bakit?" "Gusto mong kumain? Ma lapit na mag-time. Sabay na lang tayo." Tama ba yung narinig ko? Sabay kaming kakain? ***17*** Lumabas kami ng 4th stree t... paglabas mo kasi, sakayan na tapos commercial areas pa. No choice naman, Mi co's lang ang nandun. Mico's, kainan yun, masasarap ang pagkain pero may kamahalan nga lang ang singil. Buti na lang may P120 pa ko. Kapag nadagdagan pa ang kakai nin patay na ako. Pagpasok namin sa loob... wow aircon! Grabeh! Init na init na ako ah! Umorder na kami, at syempre, kumain. "Ah Daryll, alam na ba sa inyo na d ito ka kumain?" "Pwede naman ako kumain saan ko man gustuhin." "Ah..."wala banag pakialam yung parents niya at hindi siya hinahanap? Ang hinhin naman nito kumai n, parang dalagang Filipina. Mukhang mas lalaki pa ako kumain dito. Paano ba nam an eh, tahimik na nga dahan-dahan pa. "Ano kasi... uhmm... anong nangyari sa try -out niyo?" "Pinapagawa nila sa amin ang mga walang kwentang bagay."sobra naman 'to. Hindi naman siguro walang

kuwenta. "Walang kwenta? Bakit naman?" "Try out nila, basics... walang kwenta." Sungit talaga nito! Naku! Babatukan ko ito eh. "Oo nga pala, bakit tumakbo ka kani na sa cafeteria?" "Ayoko ng maraming tao. At ayoko rin ng tinatawag nila ako." s abagay, ganun naman talaga siya. "Pero syempre, nakikipagkaibigan lang naman sil a" "Hindi ako interesado." "Pero mas ok na maraming kaibigan di ba?" "Mas ok kun g pipiliin mo lang." Ha? Teka, ano bang standard mo sa pagpili? Ang arte naman. Nung malapit na kaming matapos kumain, syempre kailangan na naming magmadali dah il 12:50 na. Naku ha! Malapit na mag-time... Pumasok muna ako ng CR para mag-ayo s. Paglabas ko na lang babayaran. Magkano kaya yun? Talaga naman oh! Mahal pa ka si dito eh... Pero ang gulo niya talaga. Akalain mo yun, kumakain siya... mahinh in. Kakausapin mo, hindi man lang tumingin sa yo. Away na 'to! Paano ko ba ito m apapadaldal! Paglabas ko ng CR, nililigpit na nung babae yung pinagkainan namin. Wala na si Daryll sa upuan niya. Nasaan na yun? "Miss, magkano po ba yung kinai n namin... nasaan na po yung lalaki na nakaupo dito kanina?" "323 pesos po mam a ng kinain niyo. Binayaran na po nung lalaki na iyon na nasa labas." sabay turo k ay Daryll P323? E dalawa lang kami. Tapos binayaran na niya. Nandun pa siya sa lab as, as usual, nakayuko. "Ang galante naman po nun, binayad po niya eh P500 hindi man lang kinuha yung sukli..." Sayang yun ah! ***18*** Ano ba talaga yun? P500 hindi kinuha ang sukli. Sayang y un. Hmmm, ang yaman naman niya. Tapos may payuko-yuko na naman siya doon sa laba s. Kung hindi ko lang ito kaklase sinipa ko na ito eh para paaminin. Ipapatortur e ko para malaman kung bakit ba siya ganyan. Pero, thanks na rin dahil nilibre n iya ako. Lumabas na ako sa Mico's. Ayun nandun siya, nakayuko at yung kamay nasa bulsa. Haay naku! Sanayan na lang din siguro. "Ei Daryll!" Hindi man lang siya lumingon. Grabe! ang bait ah! "Bakit ang tagal mo, tara na." "Ano kasi... uhmm.. . thanks nga pala doon sa paglibre"

Tinignan niya lang ako pero hindi sumagot.. ano ba yan! Hello? May kausap ba ko? "Oo nga pala, bakit... bakit nga pala hindi mo kinuha yung sukli mo? Sayang yun ah..." "Sinong nagsabi sa 'yo?" "Yung babae sa loob. Sabi niya, 'di mo daw kinu ha yung sukli mo." "Sabihin mo sa kanya, ang daldal niya.." Sungit nito. Naku na man! Kinakausap ka ng maayos. Ano bang problema nito at 'di mo maintindihan ang mga kinikilos? Hindi normal. "Pwede bang magtanong?" "Sa ginagawa mo, nagtatanon g ka na." sabagay, may point naman siya. "Ano kasi... mayaman ka ba? Kung okay l ang. Kung ayaw mong sagutin, ayos lang din." Inayos niya yung bag niya... hindi man lang lumingon para tumingin... "Malalate na tayo. Tara na." Oh well, never m ind. Huwag alalahanin ang tanong ko. Ayaw niyang sagutin. Sabagay, pakialam ko b a? Mayaman siya.. e ano... Habang naglalakad kami, nakakainis talaga ito. Hindi man lang ako sabayan sa paglakad. Sa katunayan, nauuna siya sa akin. What a gent leman! Kung hindi lang ako nilibre nito, totohanan ko na talaga na naiinis ako. "Daryll! Oi! Hintay naman." Huminto siya para hindi lumingon. Talaga naman oh! " Dapat, sumasabay ka sa babae. Mas magalang tignan kung sasabayan mo siya. E 'di kapag kasama mo pala ang girlfriend mo, hindi mo siya sinasabayan sa paglakad?" Tumingin siya sa akin na para bang nagulat. Nakita ko yun. Nagulat siya. May nas abi ba akong masama? "Saan mo nakuha yung sinabi mo?" "Ha? Ano? 'Di ko maintindi han" "Saan mo nakuha yung mga sinabi mo!" "W-wala. Naisip ko lang." Tumakbo siya pagakatapos nun. Ano yan? Kasasabi ko pa lang na dapat sumabay siya sa babae la lo naman akong tinakbuhan. Pasalamat siya nasa school na kami. Narinig ko na lan g siyang sumigaw ng.. "Wala akong girlfriend.. kailangan ko pa bang ulitin yun?" Hay naku. 'Di ko talaga siya maintindihan. Nakakapagod mag-isip kung bakit ba s iya ganyan. Oh well... tanggapin ko na lang siguro. Pagpasok ko ng school, wala na akong kasabay. Siyempre naman, ikaw ba naman eh takbuhan ng lokong yun. Kakai nis! "Lj!" "Oi, Maica.. kumusta?" "Eto... busog pa kakakain lang" "Ako rin eh, b usog na busog pa. Kumain kasi ako sa Mico's." "Mico's? Mahal dun ah.."oo nga eh, muntik pa akong mapabayad ng mahal.

"Oo nga eh, muntik ng mapasubo. Mabuti na lang at nilobre ako ni---" "Nino? Ang bait naman. Mapera... nilibre ka pa. Sa mahal ng presyo dun nalibre ka pa..." "H indi. Wala. Huwag mo ng isipin yun." "Ikaw naman. Sige na sabihin mo na." Biglan g dumating yung iba kong classmate na close friends ko dati. Naman! "Lj... aba! Okay yan.. sumali ka pala sa cheering ha." "Ha.. ah.. oo..." "Oo nga pala! Nakit a ka namin kasama mo si Daryll sa Mico's ah. Oy... ikaw ha! Ano yun date?" "Si D aryll? Whoa! Astig ka! Siya ba yung nanlibre sa iyo? Akalain mo nakasabay mo yun ? Ang ilap sa tao nun ah." "Ano kasi eh.." Ano ba naman 'to... nilakasan pa nila yung mga boses nila. Kapag may nakarinig, iisipin ni Daryll pinagmamalaki ko na nakasabay ko siyang kumain at nilibre niya ako. E ano naman ang dapat ipagmalak i dun? Wala naman. Big deal na kaagad. "Hindi naman date yun. Nagkataon lang na nagkasabay kami." "Patunayan mo nga?" "Hindi naman talaga eh.." "O sige, ganito na lang, maniniwala lang kami na hindi yun date kapag napasulat mo si Daryll kah it sa isang maliit na papel lang na sinasabing hindi yun date. Ok ba yun? Kapag wala kaming natanggap na note sa kanya, date yun. " "Hindi naman talaga eh! Tsak a, ang babaw niyo ah! Makaalis na nga!" "Lj! Lj! Mamayang break! Hihintayin nami n yung note sa eld. Sasabihin namin sa buong barkada" Ano ba yan? Sasabihin ko ba kay Daryll? Nakakahiya... ***19*** Nakakainis! Kung hindi ko lang kaklase ang mga iyon inaway ko na. Ang OA ha! Sinabi ng hindi date yun... may pasulat-sulat pang nalalaman. At sa dinami-dami ng tao, si Daryll pa . Amd speaking of Daryll... teka.. siya yun ah! Patay narinig niya yung usapan.. . Ang malas! Lumapit siya sa mga kaklase ko. Ha? Galit? Okay Lj, makilapit ka do on. "Teka, ano to? Daryll?" "Yung ka date mo Lj!" "Hindi nga date yun!"ano ba ya n! Sinabi pa sa harapan niya! "Ang bilis mo namang sabihin. Kasasabi pa lang nam in nandito na si Daryll" "Oo nga..."

Bakit ba hindi sila makaintindi? Date? Ayan narinig na ni Daryll. Harap-arapan p a. Iisipin niyan, ang kapal talaga ng mukha ko para ipagkalat na nag-date kami. "Kung wala kayong magawa sa buhay niyo, huwag kayong nakikialam sa buhay ng iban g tao." Hindi nakapagsalita yung mga classmate ko. Alam ko, nagalit siya. Nakaka takot pa naman yan kapag nagalit. "Ano kasi Daryll, sorry. 'Di ko naman talaga s inabi na---" "Sinabi ko naman sa yo, kung wala kang kasalanan, bakit kailangan m ong mag-sorry?" Sabi ko nga eh, ititikom ko ang bibig ko. Mas mabuti na wag nang magsalita "Late na tayo. Bilisan mo." Habang naglalakad kami sa corridor, nauun a siya. Ayoko siyang sabayan. Wala akong sasabihin sa kanya. Para ano pa? Nakaka hiya yung nangyari. Tapos ano? Kakapalan ko na naman yung mukha ko na kausapin s iya.. never! "Oi." Wow ang galang! Ganda pala ng pangalan ko, Oi. Lj hindi Oi. " Ha?" "Mas magalang tignan kung sabay tayo maglalakad. Bakit ang bagal mo?" Sabi ko na nga ba eh, nabibingi na naman ako. Tama na naman kaya yung naririnig ko? Y umuko na lang ako. Alam niyo ba, para kaming kambal parehas na habang naglalakad sa corridor eh parehas nakayuko. Siguro iniisip ng mga tao na kay Daryll eh nor mal yun, tapos ako naman eh gaya-gaya. Marami na nitong gusto na kumalbo sa akin . Ang bait naman nitong si Daryll ngayon. Ngayon lang ha. "Ang bagal mo maglakad !" sabay yumuko na naman siya. Ako mabagal? May nakain ba ito? ***20*** Hindi ko talaga maintindihan ito. Minsa n ang sungit, minsan yung kilos niya kabaligtaran. Hindi mo na maintindihan. Ano bang iniisip niya? Teka, mali e... ano bang problema niya? "Ei LJ..." Ha? Ano? Bakit? "R-rico? Ibig kong sabihin 'Rico.'" Si Daryll naman, dire-diretso sa room . Doon naupo. Kanina lang kasabay mo tapos makikita mo wala na, nakaupo na pala. Paano kung kinausap ko siya, e di nagmukha akong tanga wala na pala siya doon. "Kasabay mo yung tao na yun?"sabay turo naman niya kay Daryll. "Ha? Oo. Bakit na man?" "Alam mo naman kung gaano ka misteryoso ng tao na yan. Masungit pa. Walang pakialam yan sa ibang tao. Baka masaktan ka kapag may nasabi yan na 'di maganda . Sabi nga rin nila 'weird.'" "Sa tingin ko hindi naman siya weird. Okay siya." "Sabi mo eh. Boss kita?" sumaludo naman siya sa akin.

"Pwede na ba akong umupo?" "Ay Oo nga pala, sorry Lj. Hinarang nga pala kita." U mupo na ako doon sa upuan siyempre. Nandun si Daryll. Hindi naman siya nakayuko ngayon. Nagsusulat. Tahimik. Weird? Sa kanila siguro weird siya. Pero sa akin okay naman ang kinikilos niya. Yun nga lang, napapaisip din ako. Oo minsan naiisip k o kung dapat bang isipin na weird siya kapag minsan mabait at minsan masungit si ya? "Okay ka lang?" tanong niya sa akin nung napansin niya ako. "Ha? O-oo." "Tul ala ka kasi." Ang tanga ko talaga. Kung hindi pa naman kamalasan yun ewan ko na. Tumingin ako sa kanya tapos, ayun nagisip-isip. Natulala na pala ako. "May prob lema ba?" "Wala." Tanungin daw ba ako kung may problema? Bakit kaya hindi niya i tanong yun sa sarili niya. May mangyayari ba sa buhay niya kung magiging mistery oso siya habang buhay? Wala naman ah. Tapos nagklase na kami. Ayos naman. Inaant ok-antok ako... pagod kasi. Pero 'di ko inaasahan yung breaktime. Sinabihan kasi si Daryll ng teacher namin na tawagin niya ako at yung isa ko pang classmate. N arinig ko naman. Pero nagpretend ako na 'di ko narinig. Titignan ko lang kung ta tawagin niya ako sa pangalan. "Mr. Romualdez, pakitawag si Ms. Martinez at Ms. C ortez. May ipapagawa lang ako sa kanila." Ayun. Lumabas siya ng classroom. Paano ba namang hindi siya mauutusan eh siya lang ang tao sa loob ng room. Mahilig ka si mag-isa, eh hindi pa naman nakakaalis yung teacher namin sa STATISTICS. "Oi." heto na naman itong Oi na habit niya. Hindi ako lumingon. Try ko lang naman eh. Baka mapilitan. Kaya lang... kinalabit ako. "Tawag kayo ni Mam." Pagkaalis ni Da ryll... nainis lang ako. "OI?" Tama ba yun? Bininyagan naman ako para magkapanga lan. "Bakit Oi Ang tawag sayo ni Daryll?" "Ewan ko." Bukas result na ng pasok sa club bukas. Phew! sana makapasok. "Sintas mo." ***21*** "Sintas mo..." Pakialam ba nito sa sintas ko. Natatakpan n aman ng jogging pants ko yung sapatos ko. Ang talas naman ng mata niya para maki ta na tanggal na yung sintas ko. Sabagay, hindi nga naman nakatali. "Kung hindi mo itatali, ikaw rin..." Opo. Itatali ko na po. Baka magalit ka pa niyan eh kasa lanan ko pa. Aba! aalis na naman. Nakayuko pa. Malaki

nga yata ang problema nito. Pumasok na ako sa room kasama si Nehlie dahil pinata wag nga kami ni Mam. Ayun, ano pa nga ba kundi may ipapacheck na naman sa amin. Ang tamad talaga nito. "O sige aalis na ako. Bukas ko na lang kukunin yang mga p apel. Ms. Martinez, hati kayo ni Ms. Cortez." "Sige po mam. Ok po." ngumiti nama n si Nehlie. Pagkaalis ni Mam, nakita kong sumimangot si Nehlie. Sabagay, ganyan naman talaga yan. Kailangan mabait sa harapan ng teacher, 'di naman pwedeng sag ut-sagutin dahil ang bagsak namin GUIDANCE OFFICE. "Ang tamad-tamad talaga niyan g teacher na yan. Magtuturo siya, panay nasa Manila paper tapos ipapareport niya . Hindi naman niya pinapaliwanag. Nakakainis! Imbis na walang gagawin biglang ma y ipapacheck. Dapat kay Daryll niya 'to binibigay, siya yung magaling sa STATS e h." kitang-kita na inis na inis talaga si Nehlie. "Hayaan mo na Nehlie, alangan namang ipasa natin kay Daryll ito no. Sa atin ito pinagawa tsaka baka magalit la ng yun o kaya magsungit." "Oo nga. Tara labas muna tayo. Sa bahay na lang natin gawin yan. Wala naman ng klase, Kalahati lang kasi may audition pa yata para sa mga club." Kaya ayun, lumabas muna kami ni Nehlie. Pinakilala ko nga siya sa mga dati kong classmate at akalain mo yun, nakikipagdaldalan naman na kaagad. Wala ng tao sa room. Siguro naman babalik din yung mga classmate namin doon mamaya. P umunta kami sa gym para manood ng mga nagau-audition at try outs sa mga sports a t sa cheering. Sumali rin kami ni Nehlie sa Dance Club. Pagkatapos bumili kami n g pagkain at pumunta sa eld at doon na kami naupo. "Nakakapagod yun ah! Sana naman makapasok tayo sa Dance Club." hinihingal naman na pagkakasabi niya. "Oo nga nap agod ako. Ano ba ang pinuntahan mong club kaninang umaga?" "Theater. Ang galing nga ni Rico eh. Kung nakita mo lang, sa kanya ngumingiti yung mga audience." "Ka si may itsura. Pero sabagay- magaling naman talaga si Rico."at ang bait pa niya. "Oo nga pala, nakikita ko kayo ni Daryll minsan na magkasabay umuwi ah. Uyy! An ong meron?" "Anong- anong meron?" "Wala. Magkasabay kasi kayo umuwi. Hinahatid k a ba nun sa bahay niyo?"intrigera naman nito. "Hindi. Hindi talaga. Nagkataon la ng na malapit yung bahay ko sa bahay niya. Isang kanto lang. sa 4th kasi siya." "Nakita mo na yung bahay nila?" "HA? h-hindi. Wala rin akong balak malaman." Hay naku. Sinungaling ka Lj. Parang kanina lang, gusto mong malaman kung saan yung bahay nila. "Alam mo ba yung dating mga classmate ko, sinubukan nilang sundan si Daryll para malaman yung bahay niya. Kaya lang ang lakas makaramdam. Iniligaw b a naman sila. Kung saan-saan dumaan at lumiko tapos tumakbo. Ayun, 'di na nila n alaman. Pero alam nila sa 4th." "Okay lang naman siguro malaman yung bahay niya, nagulat lang siya siguro kung bakit siya sinusundan, kaya niligaw niya. Kahit n aman ako kung may sumusunod sa akin, ililigaw ko rin." Tinignan naman ako ni Neh lie na parang nagtataka. "Balik na nga tayo sa room. I-check na natin yung mga p apel tapos makauwi na rin. Umuwi naman na yung iba."

Pabalik na kami ni Nehlie sa room. Ayun, bago pa kami makarating eh marami naman palang istasyon ito bago kami makarating. "Hay naku. Isasaksak ko na lang ito s a bag ko. Uuwi na ako. Lj, mauna na ako ha!" "O sige. B-bye. Ingat." Pagtingin k o doon sa papel... Whoa! May check na! E siraulo naman pala ni Mam Stats eh. Mag bibigay ng papel, nacheckan naman na pala niya. "Sintas mo..." Napasigaw ako dun . May tao pala na nakaupo doon sa sulok. Ayan na naman yang sintas na yan. Sabag ay nakatanggal naman talaga. "Anong ginagawa mo diyan sa sulok?"tanong ko sa kan ya habang hawak ko yung dibdib ko sa sobrang gulat. "Nakaupo. Sintas mo. Ikaw ri n." Napatingin ako doon sa papel. Ang linis nung pagkakacheck. 'Di tulad ko... b asta makapagcheck, okay na. "Napansin mo ba kung may gumalaw dito? Kung may nagc heck." "Oo. May napansin nga ako." "Sino?" "Ako." ***22*** "Ikaw?" "Oo.. ako" sabay tayo doon sa sulok. "Bakit mo pinakiala m itong gamit ko?" Kinuha niya yung bag niya. Pauwi na yata. Di niya yata narini g yung tanong ko eh. Tapos huminto siya sa pintuan pero hindi lumilingon. "Nasa desk ko kanina yan.. Sintas mo." Umalis na siya. Nasa desk niya? Oo nga pala, na gmamadali kami kanina ni Nehlie kaya naiwan ko yata sa desk niya ito. 'Di ko na matandaan. Ang tanga ko talaga. Tsaka, bakit ba ako nagagalit sa kanya? Dapat ng a magpasalamat pa ako at wala na akong gagawin. Sintas! Bakit ba lagi niyang pin apansin yung sintas ko? Anong problema niya dun? Kung madapa man ako, ngayon? Um uwi na ako. Ewan ko. Parang naguilty ako sa ginawa ko. Sabihan ko daw ba siya ng "Bakit mo pinakialaman yung gamit ko?" tama ba yun? Parang hindi. Pero, wala na mang kung anong expression sa mukha niya. Lagi namang ganun. Nababago lang yun k apag, galit na galit siya at yung normal na wala talaga. Dear Diary, Ewan ko ba. Parang naguiguilty ako sa ginawa ko. Tama ba yun? Wala naman yata siyang kasala nan. Nasa desk niya. LJ Nung sumunod na araw, nakapasok ako sa Dance at sa Cheering. Ang saya nga eh! As usual, mali na naman ang spelling ng pangalan ko, Luea Janin Martinez. E nag pasa naman ako ng form na tama ang spelling ng pangalan ko. Si Nehlie naman, pas ok din sa Dance Club kaya lang hindi siya nakapasok sa Theater. Si Rico

naman ang unang-una sa listahan sa boys na nakapasok Theater Club. Yung ibang cl assmate namin, ayun. Buhay pa naman. Nakapasok din. "Hanapin mo yung pangalan ni Daryll." "Ano ka ba, baka nga 'di sumali yun kahit na isa. Wala yatang hilig eh " "Nakita ko kaya siya na nagtry-out sa basketball... bilis na" "Ayun o, si Rico ! Pasok siya sa theater. Saka si Mario sa Dance Club." "Oo na mahal mo na sila. Hanapin mo na yung sa basketball." Biglang binatukan nung isa yung kasama niya s abay sabing, "Gaga ka talaga. Hindi nila nilalagay yung mga nakapasok sa Sports Club dito." "Bakit hindi mo kaagad sinabi? Tara punta tayo sa SC Bulletin baka n andun." Oo nga. Tiyak, nasa Sports Club Bulletin nga yun. Titignan ko ba? 'Wag n a. Bakit? E ano naman kung nakapasok siya o hindi. Pero... pero... ako yung nags abi sa kanya na sumali siya,at dahil din sa akin kaya nagtryout nga siya. Kaya m ay pakialam nga ako. Siguro naman maririnig ko na yun sa kanila no. Sa kung sinu -sino diyan na pwedeng ng bumuo ng I LOVE DARYLL fans club. Ang tibay din nila e h, sinusungitan na nga sila at walang pakialam, tuloy pa rin sila. Pagdating ko sa room, marami ng tao. Nag-uusap tungkol sa mga nakapasok sa bawat Club. Nakaup o si Rico sa upuan ni Daryll, at ayun biglang dumating yung teacher namin. Mga m ay sampu o higit pa ang wala sa klase. Nasaan kaya yun? Bakit wala siya? "Good M orning Lj, tsaka Congrats din nakapasok ka sa Cheering at Dance Club." "Congrats din, pasok ka sa Theater eh. Una sa listahan! Ang lupit mo ah. Oo nga pala, bak it wala yung iba?" "Ah, yung mga kasali sa Sports Club, pinatawag para sa meetin g saka sa paunang training. Pero half day lang yata yun." "Ganun ba? Sinu-sino b a yung mga nakapasok sa Sports Club?"ngumiti naman ako. "Si Marlon, Rina, Bon... ." Marami nang nabanggit na pangalan si Rico, pero walang Daryll na naligaw. Hin di kaya siya nakapasok? Kung hindi man, bakit siya absent? Nasaan kaya siya? ***23*** Nasaan kaya yun? Absent? Siguro. Ano kayang nangyari. Hay! Magsisimula na yung klase wala pa siya. Saan na kaya napadpad yun? Nakapas ok kaya siya sa Basketball team? Ewan. "Ok class, turn to page 54..." Ayan, nags isimula na nga. Wala pa rin. Si Rico ang katabi ko, mas iba ang pakiramdam. Si R ico, nakakausap ko... kahit papaano nagsasalita. Si Daryll naman, bihira magsali ta. Magsasalita lang kung kailangan. Magsasalita lang kung tungkol sa lesson. Ma gsasalita lang kung inutusan man siya. Magsasalita lang kung... kung... kailan n iya gusto. "Lj, page 55 na tayo." "Ano kasi... 55 na ba?" sabay lipat ko naman n g page. Maya-maya pa, dumating si Sir Lapid, nagcocoach sa basketball team.

"Linda..." Tapos tumayo si Ma'am CHEM, Linda kasi ang pangalan niya. Lumapit siy a kay Sir Lapid. "Class, nandito na ba si Daryll?" Sabay sabi ng lahat na wala p a. Wala naman talaga. Umalis na si Sir Lapid nung marinig namin na sinabi ni Ma' am na "O sige pa pupuntahin ko na lang siya sa gym". Bumalik na rin si Ma'am sa board pagkatapos. "Class, bakit wala si Daryll? Hinahanap siya ni Ronald," Ronal d ang pangalan ni Sir Lapid, "Siya na lang ang wala doon sa gym." Syempre, expec ted na pasok na siya sa team. Bakit naman siya hinahanap ni Sir Lapid kung ganun ? Ang galing naman niya... pero nasaan kaya siya? Malapit na matapos yung Chemis try class, pero wala pa rin siya. 'Di na nga siguro siya papasok. Tumuro na lang bigla si Mona sa bintana. "Ayun si Daryll oh! Kasabay ni Ma'am Fajardo" Si Ma'a m Fajardo yung medyo may edad na teacher ng Social Studies Department. Hawak-haw ak siya ni Daryll. Ha? Ano yun? Tapos yung shoulder bag ni Ma'am Fajardo hawak d in ni Daryll. Pagdating nila sa room, sinabi kaagad ni Ma'am Linda na kailangan na si Daryll sa gym. Tinanong pa nga siya kung bakit ngayon lang siya dumating. "Hay naku Linda, wag mong tanungin yung bata. Sige na hijo pumunta ka na sa gym. " sabay sabi ni Ma'am Fajardo. Bigla namang tumakbo si Daryll. Papunta na siguro sa gym. Baka nagsisimula na yung meeting doon para sa Basketball Team. "Ano ban g nangyari Ma'am?" "Eh ayun, nahulog ako doon sa hagdan kaninang umaga. Nagkatao n namang yung batang yun e nakaupo lang doon sa isang tabi at nakayuko, at sinam ahan naman na niya ako sa Nurse. E kay bait na bata, kaya na-late. Mukhang maaga pa naman pumasok. Oo nga pala hindi ko naitanong, anong pangalan ng batang yun? " Sabay nagtawanan ang buong klase. Tinulungan at sinabayan na nga siya e hindi pa pala niya naitanong ang pangalan. Kahit si Ma'am Chem e napangiti sa sinabi n i Ma'am Fajardo. Narinig ko si Rico na nagsabi na "Si Ma'am Fajardo talaga!" "Si Daryll Romualdez po Ma'am. Sige po ihahatid ko na lang po kayo sa Social Dept. matatapos naman na po itong klase ko." Pagkatapos nung klase, pinag-usapan naman na yun. Yung iba, sinabi na sa mga naging kaklase nila sa ibang section. As usu al, big deal na naman si DARYLL ROMUALDEZ. At lalo pang big deal dahil member na ng team. Pagdating nung breaktime, nagpunta ako sa cafeteria kasama si Mariane at Nehlie. Nagyaya rin sila sa eld para tignan yung iba naming classmate na kasali sa soccer, volleyball at iba pa. "Punta naman tayo sa gym. Tignan natin si Daryl l" Si Daryll lang classmate namin na nakapasok sa Basketball Team. Mga naka-PE U niform na ang buong team pagdating namin doon. Stretching. Pasimula pa lang yata . Umupo muna kami doon sa bleacher. Nakita na kami ni Daryll tapos nagulat na la ng kami nung lumapit siya sa amin. Akala namin kung bakit tapos tumingin sa akin . "Di ko sinasadya yung kahapon." Pagkatapos nun eh umalis na siya habang nakayu ko. Tinanong na ako nung dalawa kung ano ang ibig sabihin

nung sinabi ni Daryll. 'Di niya sinasadya? Ahh, yung kahapon. Dahil sinabihan ko siya na pinakialaman yung gamit ko. Nakakaguilty naman. ***24*** "Lj ano yun?" tanong naman ni Nehlie "Oo nga anong ibig sabihin nun?" Parang dumikit na yung mga paa ko sa kinauupuan ko. Hindi ko alam pero, naguiguilty talaga ako. Kung tutuusin, wala naman talaga siyang kasal anan. Ewan ko ba! Ang gulo. "Lj! Tara na time na!" Bumalik na kami sa room. Nags imula na yung practice para sa basketball team. Pagkatapos ng dalawang boring na klase namin, uwian na. Wala namang nangyaring espesyal ng araw na ito maliban n a lang, nung nagsalita siya. E bakit naman espesyal yun? Yung misteryosong mahir ap i-predict espesyal? Hindi ako sumasali sa liga ng fans club niya. 'Di rin ako mahilig sumali sa epidemya. Habang naglalakad ako. Ang bango. Di ko alam kung s aan galing pero mabango. Pagtingin ko sa harapan ko, si Daryll naglalakad. Nakay uko pa rin tulad ng dati. Wala namang nagbabago eh. Gusto ko siyang tawagin para kausapin, pero anong sasabihin ko? Sorry? O 'Ok lang yun.' Ewan ko ba. Basta bu muka na lang yung bibig ko at tinawag siya. Huminto naman siya. "Sandali lang." Hindi naman siya nagsalita. Basta huminto lang siya para maghintay dahil tinawag ko siya. Lj, kaya mo yan. Hinga ng malalim. "Kasi, ano eh.. uhmm.. gusto ko san ang humingi ng sorry. Alam ko naman na ako yung may kasalanan nung sinabi ko na pinakialaman mo yung gamit ko. E ako naman yung may kasalanan na iwan yun sa des k mo. Kaya hindi mo kailangang mag-sorry." Ayun, bigla na lang siyang lumingon m ula sa pagkakayuko. Nagulat ako nung tumingin lang siya, tapos nagsalita na rin. "'Di ako nag-sorry, sinabi ko lang kung ano yung nangyari. Na hindi ko sinasady a... " "Ganun ba.. sorry talaga ha" Pagkatapos nun, sabay na kaming naglakad pap auwi. Parang total relief yung nangyari. Pero ang gulo niya... hindi daw yun sor ry pero ang dating, parang ganun na rin. Siguro nga may mga bagay na iba ang pam antayan niya sa buhay. Iba nga kumbaga. Oo nga pala, walang pasok. Makakatulog a ko ng mahaba-haba. At least... makakapagpahinga naman ako. Natulog ako ng gabi n a kaya nung Sabado, tanghali na rin ako nagising. Wala si Kuya, may lakad na nam an siguro. Kinuha ko yung notebook ko tapos may nakalagay na number. Number ni D aryll. Oo nga pala, kinuha ko yung number niya dati para makalusot na hindi ko s iya sinusundan. Pero kanya kaya ito? O baka kung kanino ito. Baka nga walang hil ig sa cellphone yun eh. Itetext ko kaya? Try lang naman eh. Kung hindi magrerepl y, e di ok lang. Nagtext ako ng quote about Friends tapos naghintay ako ng reply . Ten minutes na wala pa rin. E sabi ko na nga... walang hilig. Pero bigla na la ng nag-vibrate yung phone ko. Tinignan ko para basahin yung text. Kaya lang... h indi eh.... Hindi text dahil nakalagay sa screen ng phone ko... 'Calling... Daryll'

***25*** Si Daryll tumatawag? Sasagutin ko ba? Huwag na. Wala naman akong sasabi hin. Pero baka siya meron. E hindi naman niya alam yung number ko 'di ba? Hindi nga niya kinuha kaya malay ba niya kung sino ako. Pero Lj, harmless naman kung s asagutin mo. Isa pa, load niya hindi load mo. Calling... Daryll Pero sinagot ko. Kahit wala akong sasabihin, sinagot ko pa rin. Ang gulo ko no! E may topak na r in siguro ako katulad nung tumatawag. "Uhmm, hello?" Narinig ko lang na may soun d doon sa kabilang linya. 'Di ko alam kung music galing sa radio o nanonood ng t v. Walang sumasagot pero alam ko, nandun pa rin. "S-ssi Lj to. Tinignan ko lang kung sa classmate ko 'to." Wala pa ring sumasagot galing sa kabilang linya. Pero naririnig ko pa rin na nandun. Ano ba to? Nagsasayang ng load? Tumawag-yawag hi ndi naman pala magsasalita. O baka naman iniisip niya na sino kaya akong siraulo ng babae na nagpapakilala kung wrong number naman. Ang awkward ha. Pinakinggan k o pa rin. Wala eh. Napatingin na nga lang ako sa phone ko tapos nung binalik ko para pakinggan ulit. Wala pa rin. Pero may narinig akong nagsalita. "Aalis muna ako. Pupunta ako sa opisina. Sabihin mo na lang kay manang yung kailangan mo. Ba balik din ako kaagad. Daryll ano ba! Nakikinig ka ba? Sino ba yang kausap mo?" T apos bigla na lang naputol. As in wala na. Binaba na niya. Sino yun Mommy niya? Ibig sabihin, si Daryll nga. E bakit hindi siya nagsasalita? Samantalang ako e n asabi ko na yung sasabihin ko tapos siya, nagsasayang ng load. Pati ba naman sa cellphone tipid pa rin siya magsalita? Ang gulo. "Lj." "Bakit?" teka kuya ko yun ah. Akala ko umalis 'tong baliw na to. "Gusto mong sumama?"tinanong naman niya ako pagkatapos niyang kumatok sa pinto ko. "Saan?" "Sa court. Magbabasketball ka mi. Kasama sina Clarice at Brenda. Lagi ka na lang nandito. 'Di ka ba nabobored? " Tumayo naman na ako at binuksan yung pinto. Yung kuya ko, nakajersey na. "Lj! Anong oras na naka-pajama ka pa rin! Bilisan mo nga!" "Oo sasama ako. Antayin mo ko. Maliligo lang ako. Pagmamadaliin mo pa ako. Akala mo naman ang layo ng cour t. Sa 4th lang naman!" "Bilisan mo! Nagkamali pa yata ako ng desisyon na yayain ka." tapos lumabas na si kuya sa kwarto ko. Teka... 4th? Oo nga, sa kabila yung court. Baka magkaroon ng pagkakataon na makita ko yung bahay nila Daryll. Pero.. . siya kaya yun? Siguro. May nagsabi na Daryll sa phone. Siya na nga yun. Pagkat apos kong maligo, nag-jogging pants lang ako. Diyan lang naman. Kasabay ko si ku ya papunta sa 4th. Pagdating namin doon, nandun na yung dalawang kaibigan ni kuy a na ang alam ko si Kuya Julius at Kuya Oliver kasama si Ate Clarice at Brenda. "Pare may naglalaro eh." sabi ni kuya Oliver "Sus isa lang naman yun Oliver, e d i isali natin. 2 on two." "E 'di sige. Dalawa kami. Dalawa kayo. Pssst!"

Paglingon niya. Oh God. Si Daryll. Anong ginagawa niya dito? Pero 4th 'to eh. Na tural lang na nandito siya. "Sali ka sa amin. 2 on two. Basketball." "Sorry hind i ako interesado. Kayo na lang uuwi na ako." Kinuha na ni Daryll yung bola niya. Spalding pa. Hindi naman niya ako nakita. "Kuya, kilala ko yan. Classmate ko ya n si Daryll. Kasama sa team ng basketball ng school. Magaling yan. Sige na Daryl l." "Ganun ba. Tara." Napatingin siya sa akin na para bang nagulat. Malay ba niy a na nandun ako. Pero, pumayag din. Magkakampi sila ni Kuya. Kami namang tatlong babae, naupo lang doon sa gilid. Pakain-kain lang. Ang galing naman pala ni Dar yll. Akala ko ba 'di siya interesado? E panay siya ang nag-shoot eh. Parang daig pa niya si Kuya. Pero si kuya ok din. Nanalo nga sila eh. Galing. Pagkatapos, u malis na si Daryll ng wala man lang salitang sinabi sa akin. "Ayos yung classmat e mo ah! Ang galing" "Sabi ko sa 'yo eh" ngek! Kala mo naman alam ko nga. Bigla nalang nagsalita si Ate Charice. May tinuro siya kay ate Brenda. "Pumasok siya d oon?" "Oo nga. Romualdez Residence... Lj, bakit di mo sinabi na Romualdez pala a ng apelyido ng cutie na yun." "Ha?" "Ano ka ba! Ang cute nun! 'Wag mo sabihing, wala kang crush dun kung classmate mo siya. Hello? Wala nang Maria Clara ngayon. " Ano? Yung bahay na yan. Malaki na 2 storey house? What's the big deal? Hay nak u kunwari ka pa. Nabilib ka rin naman dahil malaki yung bahay. "Well, alam ko ma y kaya sila. Buti na lang... 'di siya mayabang. I mean, hindi mo nga malalaman n a mayaman siya eh. Nakita mo yun, wala man lang binabanggit" Hay naku. 'Di ko al am kung dapat ba akong matawa sa sinabi ni Ate Brenda. Kung alam lang niya kung bakit wala siyang binabanggit e dahil, madalas tahimik ang tao na yun. Pero... w alang may alam... na may kaya pala siya. Hindi kasi sociable yun eh. Biglang nag -vibrate yung phone ko. At hindi ko inaasahang may nagtext. Si Daryll. "Sintas m ." na naman?? ***26*** Sintas ko na naman? Ang laki talaga ng problema nun. Haba ng tumatagal, lalong lumalaki. Pati sintas pinapansin. Pero, ang ganda pala ng b ahay nila. "Lj... ano ka ba?" Nagulat ako kay Kuya. Hindi ba niya alam na nagmum uni-muni ako tapos bigla na lang akong sisigawan. "Ano na naman?" ang galang ko no. Parang mas matanda pa ako sa kanya. "Yung sintas mo. Lagi ka na lang ganyan! 'Di ka binibilhan ng sapatos para ikaladkad mo lang sa daan!"

"At kuya, kailan ka pa naging si Mommy?" Tumawa naman sina Kuya Oliver at Kuya J ulius. Nagulat talaga ako kay Kuya. Pati ba naman siya sumasali sa epidemya na t anggal yung sintas ko? O yung epidemya na sabihin na sintas mo? Pagkatapos namin g kumain bumalik na kami sa bahay. Nagbihis lang ako tapos ginawa ko na yung mga assignment ko. Wala namang espesyal na nangyari nung linggo, nagsimba kami nung hapon tapos kumain sa Jollibee. Hay! Sa wakas lunes na naman. 2nd week of July na. Bagal no? Pero mas nag-eenjoy ako sa school kesa sa bahay. Pumunta ako sa an nouncement board, at nakita ko na start na ng practice ng cheering every 5:30-7: 30 araw-araw. Torture na 'to tiyak! Mahirap na humanap ng time para sa lessons. Nakasabay ko si Nehlie hanggang sa classroom. Ang bilis ko ngang nakasundo si Ne hlie. Napakakulit kasi at masaya kasama. Naglesson lang kami sa napakahabang lis tahan ng mga subject. Periodic table sa Chem, scical sa Physics, euphemisms sa E nglish, angles sa Geom, walang kamatayang Noli sa Filipino, exam sa Statistics n a naperfect na naman ni Daryll at ni Rico, Electricity sa T.L.E., Origin of Spec ies sa Social, Music of Thailand sa MAPEH at Virtues sa Values. Yeeeesss! Tapos na. Ay hindi pa pala. Practice pa pala sa cheering. Nagpunta ako sa close gym. N akahiwalay kasi yung gym para sa players ng basketball at yung praktisan ng chee rers. Carpeted yun kaya yung mga kasali sa cheering, hindi umiitim. Astig no! Na kilala ko si Kuya Jun at Ate Susan. Trainors namin sa cheering. Matagal na rin s ila sa trabahong yan... kaya kilala na sila sa school. Pinagpalit kami ng P.E. u niform sa locker room at nag-start sa stretching. Syempre, basic. "Okay girls ay os yan." sabi ni ate Susan "'Yung boys natin di naman in-demand. Kailangan lang natin sila sa exhibition, pero mas common na wala muna tayong boys sa ngayon." K aya pala. Nagtataka kasi ako kung bakit walang boys. Kailangan kasi sila sa mga buhatan thingy. Hindi ko binalak sumali para magbuhat ng mabigat ha. Pero, okay lang naman siguro kung matapat ako doon. Pagkatapos ng dalawang oras, nagpunta n a kami sa locker room para magpalit. Wala pa kaming natutunan. Panay kung anu-an o lang ang sinabi ni Ate Susan at Kuya Jun. Pero napagod ako. Sabi nila, 'di dap at binibigla ang cheering. Dahil ang cheering... dapat praktisado. Habang tumata gal daw, dance to the music na. Tama naman sila doon. Yung mga basics nila, naka kapagod. Pasabayin ba naman sa tugtog? E yung tugtog mabilis. Ang bigat nung bag ko nung paalis na ako ng gym. May damit kasi. Gabi pa naman na. Pero kaya ko ya n. Marami pang tao. Maglalakad na lang ako. Paglabas ko ng gym, tapos na rin ang basketball practice. Yung soccer hindi pa. Tama si Rico, yung cheering ang mada las ginagabi dahil kasabay nga ng Sports Club. Nakita ko si Daryll, naglalagay n g gamit. Pero wala akong balak batiin siya ngayon, ang alam ko kasi... pagod ako at gusto kong matulog. Pero di ko inaasahan na sabihin niyang "Uuwi ka na?" ... hindi kasi ako nun tinatanong kung uuwi na ako. Madalas walang pakialam yun o k aya sinasabing umuwi na ako. "Sabay na tayo.. kung... ok lang sa 'yo" Ngayon ko lang na-realize, weird nga siya. Hindi ko sinasabing weird siya dahil misterious effect siya, kung hindi weird dahil hindi normal ang kilos niya ngayon. Sasabay siya? Naglakad na kami papalabas. Nung nasa school kami, walang nagsasalita. Pe ro nung nakalabas na kami... nabasag yung katahimikan. "Kumusta naman ang practi ce?" "Ayos lang... kayo?" "Simula pa lang eh. Basics"

Hindi ko inaasahang nagtatanong na rin siya. Pero, mas ok na yun kesa hindi kami nag-uusap. Tatawid na sana ako nung hilahin niya ko. "May sasakyan pa" Nawawala na nga ako sa sarili ko dahil sa pagod. Di ko alam kung bunga lang ba ng pagod at naiiba si Daryll ngayon. Baka imahinasyon ko lang na nagsasalita na siya. "Ok ka lang ba?" "O-oo. Ok lang. Napagod lang ako." Tapos tumahimik na naman. Tumin gin pa nga siya sa akin na parang nagtataka. Dapat nga ako yung magtaka ngayon d i ba? Hindi siya nakayuko... nagsasalita... weird. Alam ko lang, hindi ko ito im ahinasyon. Naamoy ko na naman yung pabango niya. Alangan namang sa imahinasyon k o, naamoy ko yun. Bigla na lang siyang nagsalita. "5th na" Oo nga 5th na. Ano ba ng nangyayari sa akin? Parang ang bigat ng katawan ko. Wala na akong balak magti ngin ng notebooks kung may assignment. Gusto ko lang, matulog. "Hindi ka ok. Tar a ihahatid kita sa inyo. Yung bag mo, ibigay mo na sa kin" "Ok nga ak-" AYoko na ng maglakad. Alam ko lakad lang ako ng lakad. Nasaan na ba yung bahay namin? "Lj ..." Boses ni kuya. Ibig sabihin nasa bahay na ko. "Thanks sa paghatid sa kanya. " "Salamat ha. Daryll" Hindi nga ito imahinasyon. Nakasabay ko nga siya umuwi. B akit may sudden change? Dinala pa niya yung bag ko. Anyways, wala akong balak ma g-isip ngayon. Gusto kong matulog. Pag-akyat ko ng kwarto, nagpalit lang ako tap os nag-isip nga kaunti. Si Daryll ba talaga yun? ***27*** Pagkagising ko kinabuk asan, ang lamig. Ang lamig talaga. Hindi naman nakabukas yung aircon, at lalo na mang wala akong balak magbukas ng aircon dahil July na. Medyo umaambon-ambon. Pe ro bakit ang lamig? Quarter to 5 na ng magising ako. Ang lamig din dito. May nag bukas ba ng aircon? Hay Lj! Tanga ka talaga. Ang init mo oh! May lagnat ka. Pero sabagay, may gamot diyan, iinom na lang ako... mamaya lang wala na to. Ayoko ma g-miss ng lesson. Pagkatapos kong maligo... kumain at yung iba pang ritwal bago pumasok ng school, ininom ko yung gamot sa medicine cabinet. Paano ba naman, pra ctice tapos mauulanan ka ng kaunti... tama ba yun? Pagdating ko ng school, walan g tao sa room. Naupo na ako sa upuan ko. Ang bigat ng katawan ko. Ang lamig tala ga. Kaya sinandal ko na lang yung ulo ko sa braso ko para makapagpahinga. Sana n aman, mawala na yung lagnat ko. "Bakit pumasok ka pa?"

Ano ba naman 'tong si Daryll. Ikakamamatay ko ng maaga eh sakit sa puso. Di ko n a naman siya napansin doon sa sulok. Tama Lj, sinaniban lang si Daryll kahapon k aya iba siya. Nakita mo... normal na naman siya ngayon? Nakaupo at nakayuko doon sa sulok. Yung imahinasyon mo kahapon bunga lang ng pagod... "Anong ibig mong s abihin?" "May sakit ka" "Mawawala rin yan. Uminom naman na ako ng gamot. Ang lam ig no! Tag-ulan na nga" "Hindi malamig. Nilalagnat ka lang" Sabi ko nga mali ako . Sorry itay! Pasensya. Nagsimula na yung klase. Hanggang ngayon nilalamig pa ri n ako. Pero siguro naman bumaba na yung lagnat ko. Ang tahimik ko ngayon. Ang da ming nagtataka. Pakinig-kinig na lang ako... ang hirap pala no! Kapag may sakit ka tapos sabayan mo pa ng boring na lesson... di kaya ako makatulog nito?' Pagka tapos nung dalawang lesson, lumapit sa akin si Nehlie. Syempre, nagyayaya sa caf eteria. "Tara na girl... gusto ko mag-macaroni spaghetti ngayon. Tara na. Ang ba gal mo!" Pagkatayo ko sa upuan ko, napaupo ako. Ang bigat ng katawan ko. "Ayos k a lang?" "O-oo naman" "Nilalagnat yan." sabay labas naman ng room ni Daryll. Pak ielamero talaga 'to. Ang daldal! "Bakit pumasok ka pa bruha ka! Nilalagnat ka pa la!" "Uminom naman na ako ng gamot eh, mawawala rin ito." "Uuwi ka. Halika na. I hahatid kita. Sasabihin ko na lang sa teachers na--" "Nehlie! Ayokong umuwi." "A lam mo, may sira rin pala yang ulo mo. Doon na lang tayo sa clinic!" "Gamot na l ang Nehlie. Ok na ko" "Naku Lj! Kung wala ka lang sakit binatukan na kita. Siya. .. hihingi ako ng gamot sa clinic!" "Thanks Nehlie" Kaya ayun, naghintay lang ak o kay Nehlie sa room. Obvious ba... ako na lang ang nandito. Medyo nilalamig.. p ero kaya pa naman ng powers ko. Ayokong umuwi. Wala namang mangyayari kung nasa bahay ako. Dito, di ko namimiss ang lessons. Pagbalik ni Nehlie, may dala siyang macaroni spaghetti. Binigay niya rin sa akin yung gamot ko. "Kumain ka... bago ka uminom ng gamot" "Thanks Nehlie ha! Alam mo, pwede ka nang caregiver" sabay k uha ko doon sa macaroni "Hoy babaeng may topak, at sinong maysabi sa 'yo na yang macaroni ang kakainin mo?" "Ano pala?" "Ito ang sa 'yo" sabay turo doon sa isa.

"Noodles?... Nehlie naman, anong oras pa ko matatapos ang init nyan! Bakit yan y ung binili mo. Sana parehas na lang tayo" "Alam mo, mas mabuti nga yan eh. Sige ka kapag di mo kinain yan di ka makakapag-practice ng cheering" "Di ko na 'to ba bayaran. Libre mo na 'to ah! Pero kakainin ko na rin" "At sinong tinakot mo? Sir a ka talaga. Pera ko ba ang ginamit ko diyan?" "Ha kanino?" "Kay Rico" Kay Rico pala. Ang dami ko nang atraso dun ha. Lagi na lang akong nililibre. "Alam mo, ma y gusto siguro sa 'yo yun si Rico" "Ano ka ba! Friendly lang siya" "Friendly... asus! Maypakipot effect ka pang nalalaman. Manhid ka ba? Sa tingin mo ba ililibr e ka nun at tatabihan... kung wala siyang gusto sa 'yo?" "Nehlie, binibigyan mo ng malisya ang wala naman" "Meron kaya siyang gusto sa 'yo" "Wala sabi" Sabay pu masok naman si Daryll. Dala yung bag niya. "Daryll. Sige nga 'oo' ka na lang. Di ba?" "Para san?" "Oo ka na lang..." Hindi sumagot si Daryll. O-oo ba naman yun kung di niya alam kung para saan? "Ito talagang si Daryll walang suporta. 'Di mo ba alam na bini-brainwash ko itong si Lj na may gusto sa kanya si Rico" "Ano?!? " "Anong 'ano' ka dyan! Parehas pala kayo nito ni Lj eh.. ang lakas ng topak." " Nehlie... alam mo..." Lumabas naman si Daryll pagdating ni Sir Lapid. Kinausap s iya kaya ito namang si Nehlie eh parang baril kung magsalita. Ang daming kwento. Ang daming pang-asar. "Ang bango kamo niyan" "Nung noodles?" sabay kain ko nama n sa noodles "Alam mo Lj, may sakit ka nga... sakit sa utak. Tinutukoy ko... si Daryll. Turn-on no! Kung hindi lang yan misteryoso at may nililigawan, tiyak di pa siya nakakagawa ng move sinagot na siya" "Sobra ka naman" "Nagpapaka-exag lan g. Kaw talaga oh. Pero syempre... may katotohanan din naman yung sinasabi ko. Di ba? Nga pala... Dance Club mamayang 4:00"

"Dance Club? tapos cheering. Ano ba yan? bakit sabay?" "Eh ganun eh. wala kang m agagawa. May boys sa Dance Club, hanap tayo" "Nehlie... ikaw na lang ok... wala akong balak" "Ang corny nito" Pagkatapos ng klase, di na ako umuwi ng bahay. Sa school na ako nag-lunch. Umuwi si Nehlie sa kanila, pero bago umalis sinabi niya na wala na akong lagnat. Ayos! Makakapag-practice ako mamaya. Ginawa ko na yung assignment ko sa Filipino na hindi ko ginawa kagabi at tinulugan ko. Nagklase r in kami 1:00-3:45 tapos sabay na kami umalis ni Nehlie para sa Dance Club. At sa negative part, hindi na naman nagsasalita si Daryll. Wala pa siyang nasasabi si mula nung sinabi niyang 'ano' kay Nehlie. Sanayan na lang. Pagdating namin sa Da nce Room, marami na ring tao ang naghihintay. Galing ng iba't ibang curriculum. Nagusap muna kami ni Nehlie habang naghihintay. "Alam ko na kung saan yung bahay ni Daryll" "ows! Pano? galing mo girl!" "Hindi naman sinasadya. Nakalaro kasi s iya nila kuya nung sabado. Ayun, nakita namin yung bahay. Ang ganda ng bahay nil a" "Sosyal! Sabagay di naman mapapagkaila. Yung sapatos niya... T-mac. Alam ko n asa 5K na yung latest nun. Tapos, naliligo yata ng pabango... Yung polo niya... ayos di ba" "Oo nga." "Ang gwapo nun oh..! Ayun!" "Ano ba yan... Nehlie..." Bigl ang dumating na si Mam Cassandra. Sinabing niyang magline-up according sa height ... Syempre kung sino daw ang katapat mo siya yung partner mo. At sa kasamaang p alad, partner ko yung crush ni Nehlie. "Magpakilala na kayo sa isa't isa para wa la nang nakakailangan" Lumingon ako kay Nehlie na nasa bandang likuran. May kata ngkaran kasi ang bruha. Nakita kong nag-double thumbs up siya habang nakangiti. "Miss... Mario nga pala" sabay abot nung lalaki sa kanyang kamay na parang nakik ipag shake hands. "Lj" Mario? ah.. narinig ko na yung pangalan niya dati... san nga ba? hmmm... never mind. Konting pagpapakilala... ayun, dahil kami na raw ang magkakasama lagi-lagi. Kaya di malabo na maging closefriends kaming lahat. Pero sa kaso ni Nehlie... malabong close-friends lang. Loka-loka na yun. Pagkatapos nung meeting, tinanong ako ni Nehlie sa pangalan nung partner ko. "Mario. Masaya ka na?" "Samahan mo ko, tignan natin sa listahan ng Dance Club yu ng apelyido." Tinignan naman namin. At kung swertehin ka nga naman, unang-una sa lisatahan yung Mario. Agustino, Mario Jay.

"Ang ganda ng pangalan no... di ba Lj? di ba?" "Crush mo lang siya kaya mo nasas abing maganda yung pangalan niya" "At least ako may crush, ikaw abnormal. Wala a kong alam na crush mo." "Maraming artista no" Naghiwalay na kami ni Nehlie. Baba lik na siya sa room para mag-Values pa. Ako naman sa gym. Pagdating ko doon, nak ayuko si Daryll sa labas ng gym habang nakatayo. Yung kanang paa niya nakasandal doon sa pader. Ang cute nga niya tignan. Pwede nang kunan ng picture. Binati ko lang siya ng 'kumusta' tapos papasok na ako sa loob. Pero nagsalita siya. "Naki lala mo pala si Mario..." ***28*** "Anong ibig mong sabihin? Kilala mo si Mario? " sabay tingin ko naman sa kanya. "Pumasok ka na. Nandun na sila" "Teka...ano" " Pumasok ka na..." Hindi man lang siya gumalaw doon. Pumasok na ako sa loob ng na gtataka na naman. Tama nga siya, nandito na ang mga cheerers at trainors. "Lj... right?" "Opo. Kuya Jun." Nagsimula na rin. Nag-start kami sa acrobats. Para mala man kung sino ang ilalagay sa ganito at ilalagay sa ganyan. Ako... kahit saan. T inuruan kami ng steps sa isang buon kanta. Sinabay ang konting acrobatic para da w may dating. Sabi ni Ate Susan, maraming tugtog daw ang gagawin namin. Di na ra w kasi masyadong uso ang yells sa cheering. Gagamitin lang daw namin yun kapag n ag-cheer sa players ng school. Hanggang sa break ng practice at uwian eh napaisi p pa rin ako kung bakit kilala ni Daryll si Mario. Pero nalimutan ko rin yun ng konti pero bumalik din nung makita ko siya. At syempre, magkasabay na naman kami ng uuwi dahil parehas lang naman ang dinadaanan namin. "Daryll..." Hindi siya su magot. Pero alam ko nakikinig siya. "Tungkol kay Mario... kilala mo siya?" "Oo, partner mo" "Imposible namang narinig mo yung usapan namin. Hindi naman kita nak ita kanina" "Bestfriend ko siya." Teka... tama na naman ba yung narinig ko? Best friend? Hindi ko nga sila nakikitang magkasama. "Bestfriend mo siya? Kailan pa? Hindi ko nga kayo nakikita na magkasama... o nag-uusap. Sa kaso niyong dalawa, m agkaibang curriculum... ang labo talaga" "Hindi malabo. Lahat, pwedeng maging ma gkaibigan, kung gugustuhin"

Sabagay, may point siya. Maganda nga yun di ba, partner ko yung besfriend... ni Daryll Romualdez... Huminto ako saglit kaya siya nasa harapan ko e huminto rin. Hindi man lang siya lumingon. "Tama ka. Lahat pwedeng maging magkaibigan... kung gugustuhin. Pero syempre, dapat... pipiliin" Bigla siyang lumingon sa akin na p arang nagulat na naman sa sinabi ko. Hindi naman niya gawain yung lumingon kung may sinasabi ako... Mangyari man siguro yun... bihira. Pero ngayon... lumingon s iya. May nasabi na naman ba ako? Masama? "Mas magalang tignan, kung sasabay ka m aglakad" sabi niya. Pero yung mukha niya, parang gulat pa rin sa sinabi ko. Inul it na naman niya yung sinabi ko sa kanya dati. Natutuwa naman ako at tinatandaan niya yung mga sinasabi ko. Habang naglalakad kami, alam kong lumingon siya sa d ireksiyon ko ng isang beses, pero hindi nagtagal at yumuko siya ulit. Ano ba tal agang nangyayari? Parang nakakapagod na siyang maintindihan. Kahit alam ko sa sa rili ko na, madali lang gawin yun. Kahit alam ko na, kaya ko. Nung dumating kami sa 5th at nagpaalam na ako sa kanya, wala naman siyang sinabi. Nakayuko lang si ya habang kinakausap ko. Nakatayo lang siya doon habang naglalakad ako nung lumi ngon ako. Nakayuko siya tapos umalis din. Lagi ko ng nakakasabay si Daryll sa pa g-uwi pagkatapos ng practice. Habang tumatagal, medyo naiintindihan ko na siya. Pero kapag may nasasabi na rin ako sa kanya, napapansin ko na nagugulat siya sa akin... pero hindi ko alam kung bakit. Sa Dance Club naman, lagi namang nag-aawa y si Nehlie at Mario. Ewan ko ba kung paano nagsimula... siguro nung napaatras s i Mario kay Nehlie tapos hindi man lang nag-sorry. At syempre ang tulay nila par a mag-usap ng sarcastic... ay ako... Ayos naman si Mario... mabait. Kaya nung na gkaroon naman ng pagkakataon, at ngayon yun, tatanungin ko siya tungkol kay Dary ll. ANo kayang sasabihin niya? ***29*** "Mario, pwede ba tayong mag-usap?" sabay lin gon naman ni Mario. Ano bang nangyayari sa akin? Kung may mas curious pa sa akin sa isang tao, ewan ko na. Basta alam ko... kakausapin ko ang bestfriend niya. " Lj, kung ikaw lang ok. Pero kung kasama mo yang babae na yan, (sabay turo kay Ne hlie), 'wag na lang." "Ano, kasi... isama na natin si Nehlie... mabait naman yan eh.. ano... sige na." "Alam mo Lj, kung ayaw ng kumag na yan, 'wag na lang. Bak it gusto ko bang makipag-usap sa katulad niya?" Siniko ko naman si Nehlie. Ito t alagang babae na ito. Mabuti naman at pumayag si Mario... dahil kung hindi... pa tay na. Umupo naman si Mario at kami rin naman ni Nehlie. Pinauna na niya yung k aibigan niya. "Tungkol saan ba?" sabay pasok ng kamay sa bulsa "Itatanong ko lan g kung... kilala mo ba si Daryll, Daryll Romualdez?" "Ano ka ba Lj, ano namang n aisipan mo at itanong dito sa lalaking 'to kung kilala niya si Daryll?" "Nehlie pwede ba! Kahit ngayon lang, wala munang away... ok?"

Ngumiti lang si Mario. 'Di ko alam kung sa tanong ko o dahil sa pinagsabihan ko si Nehlie. Pero hindi iyon ang kaso... "Oo kilala ko siya. Bakit?" Halos natalik uran ko na si Nehlie doon sa sinagot ni Mario. Kilala nga niya. Ibig sabihin, ma y alam siya tungkol kay Daryll. Sumandal naman si Mario sa pader. Nakatiklop yun g dalawa niyang paa. "Kaanu-ano mo siya?" "Bestfriend. Hindi pa rin ako makapani wala hanggang ngayon, siya pa rin ang nag-iisang bestfriend ko. Pero hindi ko al am, kung ako pa rin ang sa kanya..." "Teka, teka... bestfriend mo si Daryll?" "N arinig mo naman 'di ba, Miss taray?" Lumingon naman si Nehlie sa kanya. Mukhang galit. Pero dahil nakiusap ako na wala munang away, hindi na siya nag-salita. "P ero, bakit hindi ko kayo nakikitang nag-uusap? Magkasama man lang? Paano kayong naging mag-bestfriend kung walang communication?" "E para saan pala ito? (pinaki ta yung cellphone) ... nag-uusap pa rin naman kami kahit papaano" "Ibig sabihin ni Lj, personal contact." Ngumiti na naman si Mario. Naaapreciate ko na ayos din itong bestfriend ni Daryll. Palangiti. Siya kaya? "Mas ok ka pala kung mahinaho n ka magsalita. Personal contact? Minsan. Nagkikita kami. Kapag uwian kung nagka taon... kapag breaktime kung nagkita. Tahimik pa rin siya. Wala pa ring nagbago. Namimiss ko na yung Daryll dati..." Ito yun. Ito na yun. Malalaman ko na rin ku ng bakit. "Anong ibig mong sabihing... Daryll dati? Hindi ba siya, talagang gany an?" "Lj, Hindi. Hindi siya ganyan dati. Bestfriend ko siya since grade 3, pero ang kilala kong Daryll... sobrang kulit. Ngingiti kung dapat, tatawa kung tatawa . Kapag binati yan sa corridor namin, babati rin siya kahit 'di niya kilala. Kay a nga, ayos yan pagdating sa girls. Pero dahil elementary, wala pa siyang balak nun manligaw. Ganun siya. Madalas kami sa bahay nila, paano doon lagi may pagkai n. May kaya kasi sila. Mabait naman yung parents niya... pati si Dana --" "Teka, sino si Dana?" "Ahh, si Dana. Kapatid niya. Actually, ate niya. Ayos yun... mab ait din. Kaya lang 'di ko na siya nakikita, siguro nasa States. Dinala siguro ng Daddy niya doon para mag-college" Si Nehlie naman ang ngumiti, tapos umayos siy a sa pagkakaupo. "Akalain mo yun Lj, sa sobrang tahimik ni Daryll... hindi natin alam na may kapatid pala" "Tapos..." "Saan na ba ako? ahh, ayun. Nagsimula lang naman siyang maging tahimik nung Grade 6. Nakayuko. Laging nasa sulok." "Hindi mo ba nalaman kung bakit? Kung anong problema?" "Yan nga din yung iniisip ko. La gi kong sinasabi sa kanya na pwede niyang sabihin sa akin dahil halos magkapatid na rin kami. Lagi niyang sinasabi, wala. Sa pinapakita niya at sa pagbabago niy a... alam kong meron. Pero ayaw niyang sabihin. Ako pa naman na bestfriend niya. Ewan ko ba. Baka nawalan na siya ng tiwala sa

akin." "Ano ka ba! Hindi totoo yan." "Kaya ayun, bihira na rin kaming mag-usap. Paano... tahimik. Hindi na rin siya palakwento. Mag-aapat na taon na rin siyang ganyan. Pero 'di pa rin nagbabago..." Biglang may tumawag kay Mario. Niyayaya na siya. Nagpaalam na kami kay Mario. Naglakad na kami ni Nehlie nang humabol si M ario sa amin. "Lj! Sandali lang!"... huminto naman kami. "Teka lang, bakit inter esado ka tungkol sa bagay-bagay tungkol kay Daryll? Unang beses na may nagtanong sa akin tungkol sa kanya" "Katulad mo, napapaisip din ako" "(ngumiti) Kung may pagbabago na... sabihin mo sa akin" "Oo ba!" Umalis na kami ni Nehlie. Parang gu lat na gulat si Nehlie sa mga narinig niya. Salita ng salita. Parang nalungkot a ko para kay Mario. Dahil, bestfriend niya, hindi niya alam kung anong problema. Sa tingin ko, hindi nawalan ng tiwala si Daryll sa kanya. Kasi nung tinanong ko siya dati, sinabi niya "Bestfriend ko siya" ... ibig sabihin, bestfriend pa rin niya si Mario. Wala lang siyang lakas ng loob sabihin yung problema niya. Pero, halos apat na taon na.... hindi na normal. Ilang araw din yung lumipas. Septembe r na. Nakalagay sa Announcement Board eh magkakaroon ng Field Trip. Nakalimutan ko rin kahit papaano yung bagay-bagay tungkol sa lessons, dance club, cheering.. . at tungkol kay Daryll. Yung utak ko nasa Field Trip. Pero sa tingin ko hindi l ang ako ang interesado... halos buong klase yata interesado.... Lahat pinag-uusa pan yung gagawin nila sa Field Trip... Maliban kay Daryll... ***30*** Second wee k na ng September. Ayos naman, sa Wednesday na ang Field Trip, Lunes ngayon so i big sabihin dalawang araw na lang. Normal pa rin naman sa school, lessons... dan ce club at cheering pa din. Medyo li-lo sa pag-aaway si Nehlie at Mario, nakabut i naman kasi sumasakit na ang ulo ko sa kanilang dalawa para umawat. Sa cheering naman, naka-dalawang tugtog na ang buong grupo. Kasama na namin yung mga boys k asi may stunts na. Sa ngayon, nasa human throw kami. Alam ko binawal na before d ahil may nadidisgrasya, pero ngayon eh pinayagan na ulit dahil may certain restr ictions. Si Daryll naman eh madalas ko pa ring nakikita sa umaga sa Bldg. D, nun g una nagbabasa at kung minsan tumutugtog ng gitara. Pero sa lahat ng nangyari, isa ang hindi ko inaasahan. At iyon ay nung pabalik kami ni Nehlie sa room galin g sa Dance Club, lahat ng classmate namin eh nasa loob at nagkaklase. May nakita kaming nag-aantay na babae sa bench sa harap ng room, naka-formal dress siya, s houlder-length ang buhok at sa tingin ko nasa 40's. Naupo kami sa tabi niya para maghintay na matapos yung teacher namin sa PE. "Hello mga hija, magandang hapon , classmate niyo ba ang anak ko?" Nagulat kami ni Nehlie, malay ba namin kung si no ang anak niya. Pero sinagot naman siya ni Nehlie. "Uhmm, sino po ba ang anak niyo? Dito po kasi ang room namin, baka nga po classmate namin siya at tatawagin po namin" "Naku, huwag na. Nagpunta lang ako dito ng 'di niya alam. Kapag nalam an niya tiyak hindi papayag yun. Sherryl Romualdez, mommy ako ni Daryll Romualde z kung kilala niyo siya" tapos eh hinawakan niya si Nehlie sa kamay. "Naku, mara mi pong nakakakilala sa anak niyo, pero classmate po namin siya." "Mommy po kayo ni Daryll? Bakit ayaw po ninyong malaman niya na nandito kayo?" Tumingin sa aki n yung mommy niya, at napansin ko na hindi niya masyadong kamukha. Pero maganda naman, at tanging yung mata lang ang napansin ko na kaparehas ng sa mommy niya.

"Eh nalaman ko kasi na may Field Trip pala sa Wednesday. Wala man lang binabangg it itong si Daryll. Simula nung rst year siya eh hindi siya sumasama sa mga eld trip. Gusto ko namang magsaya siya, hindi puro aral. Kakausapin ko lang sana yung teac her niyo para bayaran yung fee, kapag nabayaran ko na eh wala na siyang magagawa kundi sumama." "Oo nga po, loner po yata ang anak niyo. Mahilig mag-isa" ngumit i naman si Nehlie "Nasanay na siya siguro, pero kapag naging maayos siguro lahat ... babalik din siya sa dati" "Mrs. Romualdez, ano po ba--?" Naputol yung sasabh in ko nung natapos yung klase at lumabas na yung teacher namin. Tumayo naman si Mrs. Romualdez... tapos isinama siya sa Faculty. Hindi kasi yun ang adviser nami n. Sayang lang at hindi ko naitanong. Mabilis namang dumating ang Wednesday. Nung tuesday eh sabay kami ni Nehlie na n ag-grocery ng mga snacks sa bus, at syempre sa beach. Unang-una kasi yung beach, tapos... historical places na. Gusto kasi nila na mag-relax ang mga estudyante. 3 :00am pa lang eh nagising na ako, naligo ako... tapos nag-iwan na ng note kay mo mmy at daddy na umalis na ako. Kinuha ko na yung malaki kong bag na puno ng pagk ain, damit, iba pang personal things at pera. Madilim pa nung dumating ako sa sc hool, pero 'di tulad nung dati na walang tao. Ngayon, maraming tao. Mga parents na naghahatid, students na naghahanap ng bus. # at teachers na nagkalat. Kami na man dahil buong klase ang sumama, nasa iisang bus kami. Bus # 2. Nakita ko naman kaagad yung bus. Pag-akayat ko, maingay na rin sila. Ngayon yata eh hindi ako a ng early bird... mukhang maraming excited sa amin. Nakita ko na si Nehlie na nas a bandang likuran, doon siya naupo sa dalawahan para sa aming dalawa. "Akala ko mala-late ka eh" sabay about ng Potato chips sa akin "Akala ko rin eh... kanina ka pa?" "Medyo. Dumating ako nandito na si Bon, Rico at Daryll" Parang nag-iba y ung pakiramdam ko. Si Daryll... paano kaya sinabi ng mommy niya sa kanya? Nagali t kaya siya? "Lagi naman silang nauuna eh..." Biglang may humawak sa balikat ko. .. si Rico pala. "Good Morning Lj, sinong katabi mo?" sabay ngiti "Obvious ba Ri co, ako? Ikaw, basta may maitanong ka lang at makausap mo si Lj..." Natatawa lan g ako sa sinabi ni Nehlie. Naglokohan naman na sa klase. Si Rico kasi, eh umamin na. Kapag may tanong sa mga autograph na "Who is your crush?" ... pangalan ko a ng nilalagay niya. Wala lang naman sa akin yun... kaibigan ko pa rin siya. "Nehl ie, ganun talaga." "Sinong pinakamaaga sa inyong tatlo kanina?" "Si Daryll. Lagi naman. Ayun o, nakaupo sa pinakalikod." Napatingin kami ni Nehlie sa bandang li kuran. Siya pa lang ang nakaupo doon dahil yung mga katabi niya eh busy sa pakik ipagdaldalan. Nakatingin siya sa bintana, yung damit niya eh parang long-sleeve na naka-fold sa siko at naka-pants.

Naisip ko lang kung anong pakiramdam ni Daryll, para bang nandito ka pero ayaw m o naman. 'Di siya nagsasalita, Tahimik lang siya doon. "Daryll, gusto mo?" Tumin gin si Daryll kay Nehlie, tapos sa akin... teka, namalikmata ba ako sa akin? Tap os bumalik yung tingin niya kay Nehlie at umiling.. "Loner talaga yan. I wonder nasaang bus yung bestfriend niya" "Bakit naman?" "Baka kasi kailangan niya ng co mpany. Imagine mo nga sa buong eld trip naglalakad tayo ng by two's or three's... t apos siya nag-iisa? Ano yun? Maeenjoy ba niya?" "Siguro. Ganyan niya gusto eh, n ag-iisa. In the rst place, ito ang gusto ng mommy niya. Sakaling... mag-enjoy siya" 4:30am na nung umalis kami sa school. Late kasi si Mona. Pagkatapos nun, nagsis igawan na yung mga classmates namin. May kantahan na rin sa bus. Masaya ang laha t... makikita mong may gumagalang pagkain na pinagpapasa-pasahan. Lahat maingay. Lahat nagsasaya. Pero tanging isa lang ang hindi. Siguro naman kilala niyo na. Nanduon lang siya sa dulo buong biyahe hanggang sa Villa Miranda Resort... Bumab aba na ang lahat. Nauna na si Nehlie at kinuha ko pa yung gamit ko. Si Daryll na man eh hindi gumagalaw, siya na lang ang tao sa bus. "Wala ka bang balak bumaba? " "Wala" "Sige na... nakita mo maaraw na. Maganda sa beach ngayon. Tara na" Sa p agyaya ko sa kanya, hindi ko inaasahang nahawakan ko yung kamay niya. Wala lang naman sa akin yun. Napatingin siya sa kamay ko na nakahawak sa kanya. "Sorry" Ta tanggalin ko na yung kamay ko, pero napansin ko... humawak siya. Mahigpit. HIndi niya binitawan yung kamay ko hanggang sa kinuha niya yung bag niya. Mukhang wal a siyang dala. Hinawakan niya yung kamay ko? Mainit nga yung kamay niya. Binitaw an lang niya, nung malapit na kaming lumabas sa pintuan ng bus. Anong nangyari d un? ***31*** Pagkababa namin ng bus, pumila na kami para pumasok doon sa loob. N agulat na naman ako sa kanya. Nandun siya sa bandang dulo ng pila, hawak yung ba g niya. Mukhang wala siyang dala, siguro wala siyang balak maligo sa beach. Pagp asok namin, maraming cottage. Ang ganda ng view at bandang dulo ng kanan eh may batuhan, may mga bangka. Malinis yung tubig, daming shells. Yung ibang estudyant e e hindi na nakapaghintay at sumugod na sa tubig. Kami namang buong klase eh ku muha ng tatlong cottage para sama-sama kami. Sabay na kami pumunta ni Nehlie sa CR, wala naman akong balak maligo pero magpapalit na rin ako in case na magkaroo n ng basaan. Alam mo na, uso yun. Marami ngang tao sa CR, kaya naghintay pa kami ni Nehlie, tapos sunblock... si Nehlie talaga ang daming arte.. pero humingi na rin ako. Nakita namin si Mario at yung classmates niya, pinakilala pa nga kami sa dalawa pang bago na di namin kilala. Bad mood na naman si Nehlie, pero nginit ian lang siya ni Mario.

Nilatag ko yung tela sa buhanginan at doon kami naupo. Syempre, binasa kami ni R ico. Pinanood namin sila mag-contest sa tubig, at nanalo naman si Bon. Nung maka kita sila ng isda, hinuli nila at nilagay sa cooler na dala ni Mona. Nung makita nung staff ng resort, pinabalik na rin. "Nehlie, balik muna tayo sa cottage, na gugutom na 'ko" "Nagugutom ka na? e kumain ka sa bus ah!" " 'Di ako masyadong ku main, sige na. Tsaka yung cellphone mo, baka nawala na yun" "Ayos lang yun, kain is kasi eh. Ayaw akong bigyan ng bago" Pagbalik namin sa cottage, nandun yung ib a naming classmates. Yung iba kumakain... yung iba walang balak maligo, may nagl alaro ng cards... chess... at yung isa... nasa batuhan. Teka... siya ba yun? Tin uro ko kay Nehlie yung nag-iisang tao doon sa malayo sa lahat. Doon sa batuhan. Parang si Daryll, pero hindi ko naman alam kung nasaan siya. "Oo siya yun... hay aan mo na lang siya. Nagsasayang ng binayad yan eh" Siguro nga kailangan niya ng privacy. Kumain naman kami ni Nehlie... umikot kami sa buong beach, at nakilala pa namin yung lifeguard. Si ate naman na nasa shop sa beach e nagtitinda ng mga souvenirs. Bumili naman ako nung key chain, si Nehlie e pen topper. Bandang 12: 00 eh uminit na kaya bumalik na yung iba sa cottage nila. Kumain ng lunch dahil pinag-ready na dahil aalis ng 1:00. Kumakain na kaming lahat at si Rico eh binig ay pa sa akin yung cake niya. Isa lang ang wala doon at hindi nakikisalo... nand un sa malayo.. may hawak na bata sa dalawang balikat... ha? Niyaya ko si Nehlie na lumapit. Nakita rin niya at na-curious kung anong nangyari. Tumakbo naman kam i at narinig namin yung boses nung bata. "Kuya, kaya ko po" Tinignan namin si Da ryll, nasa tubig siya at hawak yung bata. Basa na yung damit niya, at hanggang t uhod yung tubig kung saan siya nakatayo. Iniwan niya yung sapatos niya sa buhang inan kasama nung bag niya. Yung mukha niya, di ko malaman kung galit ba o ano. " Alam mo ba kung anong ginagawa mo! Ha!" sa sobrang galit niya eh inaalog na niya yung bata. "Matagal na po naming ginagawa yung mangisda, sanay na po kami. Kuya , aray! ang higpit nung hawak niyo.." "Daryll!" Lumingon siya sa akin, tapos sa bata. Ano bang problema niya? Galit na galit siya. "Ano bang ginagawa mo sa bata Daryll?" Lumapit kami sa tubigan kung saan sila nakatayo. Nung hinawakan ko siy a para awatin, malakas niyang iniwas yung braso niya. Kinuha niya yung sapatos a t bag niya... at umalis. "Anong problema nun?" "Ang sakit" sabi nung bata habang hawak yung balikat niya. "Anong bang nangyari?" "Nakita po kasi namin siyang na kaupo diyan sa batuhan kanina pa pero hindi naman po namin kinausap dahil baka m ay malalim na iniisip. Kasama ko po itong kapatid ko, mangingisda po kami." Naki ta ko yung batang kasama niya. Siguro, 7 yrs old.

"Bakit siya nagalit?" "Hindi nga rin po namin alam. Nung lalangoy na kami papala lim, hinatak niya po ako tapos nagalit na siya. Dapat daw hindi ako pumupunta do on dahil bata pa daw po ako. Sabi ko naman, sanay na rin po kami... pero ayaw ni yang makinig. Ayaw niya kaming mangisda. Kapag di namin ginawa yun, wala kaming ititinda. Sige na po pala ate... " Lumangoy na yung bata papalayo kasama yung ka patid niya. Naiwan kami ni Nehlie doon na nakatayo. "Eh hindi naman pala marunon g makinig si Daryll eh... sinabi nang sanay na. Baka inisip niya na malulunod yu ng bata." Kung saan tumakbo si Daryll, malay. Kami naman ni Nehlie eh bumalik na . Paano kaya magpapalit ng damit si Daryll? Mukhang sa itsura ng bag niya, walan g laman. Baka cellphone lang ang nandun. Pinilit ko na lang ngumiyi pagkatapos n un. Naiisip ko kasi yung mukha ni Daryll. Yung mukha na yun, yun yung pinakita n iya sa akin sa Bldg. A... Nauna na kami ni Nehlie sa CR dahil marami nang tao pa gkatapos nilang kumain. Pagdating namin sa bus, kami lang yung tao maliban sa ta o sa dulo. Si Daryll. Basang-basa yung damit niya. Mukhang di siya nagpalit... a t lalo namang wala siyang pampalit. Di kaya siya giniginaw? Aircon pa naman yung bus. "Bakit hindi siya bumili ng t-shirt doon sa shop? Para naman kahit papaano hindi siya nalalamigan" "Nehlie, imagine mo nga na si Daryll eh magsusuot ng ku lay white na t-shirt na may naka-print na shark na naka shades? Sa tingin mo gus to niya yun?" "Well, bagay nga sa kanya yun eh. Yung shark, simbolizes loner peo ple. At syempre yung shades, privacy. Siyang-siya di ba?" "Ewan ko sa 'yo. Lahat binibigyan mo ng meaning." Nandun lang siya, tahimik at nakatingin na naman sa bintana. Kung hindi mo siya kialala, iisipin mong malungkot lang siya. Pero dahi l classmate namin siya, masasabi naming ganyan talaga siya. Gaano kaya kalamig y ung basa yung damit mo na tipong tumutulo pa yung tubig tapos nasa loob siya ng aircon na bus? Ako siguro di ko kinaya. "Kung ako sa kanya, doon muna ako sa lab as at magpapatuyo kahit papaano sa araw" "Eh kaso nga, hindi nga ikaw siya" Inab utan namin siya ng towel, pero hindi niya tinanggap. Ni-hindi man lang nga tumin gin sa amin eh. Tapos pagdating ng mga classmate namin at papaalis na, napansin nilang medyong basa si Daryll pero hindi ganun ka-big deal gaya sa amin ni Nehli e. Dumating kami sa National Museum... naisip ko lang... kailangan namin si Mari o. Dahil kahit anong pilit namin sa kanya... ayaw na niyang bumaba ng bus. At na ng mahanap namin si Mario, tumakbo siya papunta sa bus. Sa wakas, magkakausap na rin sila. ***32*** "Mario, nandun na siya sa loob." Pum asok naman kaagad si Mario. Makikita mo sa mukha niya ang isang tunay na kaibiga n. Worried nga siya. Kami naman ni Nehlie ay pumasok na sa museum. Malamig. Napa tingin pa nga ako sa bus... nakita ko na nakatayo si Mario at umupo... "Lj.. Oy! "

"Ha? Bakit? Di mo naman kailangan akong sigawan di ba?" "Tulala ka na naman eh. Alam mo magtapat ka nga..." sabay huminto si Nehlie "Magtapat na ano?" "May crus h ka ba kay Daryll? Yung totoo lang ha... sa kinikilos mo kasi, lagi kang intere sado kay Daryll..." "Ako? H-hindi. Wala akong gusto sa kanya." "Hmm.. talaga lan g ha..." "Seryoso ako..." "Joke lang ito naman di na mabiro. Naniniwala naman ak o eh..." Pagpasok namin sa museum... ayos naman. Maraming makikita. Masakit sa p aa. Pero wala ako sa mood na ienjoy ang essence ng museum. Napaisip din ako sa t inanong ni Nehlie... may gusto nga ba ako sa kanya? Kasi ang alam ko wala. Since rst year pa naman ganito na ako. Wala akong gusto sa kanino man. Siguro meron pero hindi ko lang alam. Panay artista kasi ang nasa listahan ko. At syempre... wala akong balak sumali sa epidemya di ba? Curious lang ako sa kanya. Natutuwa ako k apag nandyan siya... napapaisip kung wala siya. Ganun lang. At yung diary ko... diary ko... panay tungkol na nga sa kanya... kay Daryll. HIndi ko alam... "Ang g anda ng mga pots noh! Galing. Na-preserve pa nila... Bakit ba ang tahimik mo bru ha?" "Nagugutom na kasi ako..." sabay hawak sa tiyan... "Nagugutom ka na naman? Eh samantalang kakakain lang natin. ALam mo hindi ako magtataka kung tataba ka n a lang bigla..." Sinabi ko lang yun para tumahimik si Nehlie. Mahirap kasing lum usot sa kanya kapag nagtanong na siya. Mga dalawang oras din kami sa museum, may dalawa pang pupuntahan tapos sa Star City na. Next stop... Bahay Tsinoy... Paba lik na kami ni Nehlie ng sakto namang lumabas ng bus si Mario. Nginitian lang ni ya kami. "Ano na?" "Ayos na siya... intindihin niyo na lang..." "Paano naming ii ntindihin e hindi nga namin alam kung bakit?" "Nehlie!" ang loka-loka talaga nit ong babae na 'to... "Sorry, wala akong karapatan magsabi. Hintayin niyo na lang na sa kanya manggaling..." "Ibig mong sabihin, alam mo na yung dahilan?" Humawak lang siya balikat ko at ngumiti ng kaunti. 'Di na kailangan ng words para ipali wanag yung gusto niyang sabihin. Alam na niya. Sa bahay Tsinoy naman, iba na yun g suot na t-shirt ni Daryll. Pinahiram siguro siya ni Mario. Black t-shirt na ka si ang suot niya. Magkasama silang dalawa, si Mario makikita mong salita ng sali ta, si Daryll... tahimik lang habang yung kamay nasa bulsa. Panay wax sa bahay t sinoy... ayos lang din... pero di ko binasa yung mga nakasulat eh... 5:30 naman na nung makarting kami sa Star City. Yes! Ayos to... Makakapag-enjoy ako lalo. R ide all you can kami nila Nehlie. At dahil doon... gusto naming i-try lahat kung kakayanin. Unang ride... Viking. Pagkatapos nun, marami na kaming nasakyan. Pat i yung mga pambata nga eh nasakyan na rin namin ni Nehlie. Lion King, The Little Mermaid, Jurassic Park, The Mummy... etc... at yung natira na lang eh Blizzard at Flying

carpet. Nakita rin namin si Rico... niyaya pa nga kami na sumama sa kanila. Kaya lang ayaw namin dahil apat na lalaki yung kasama niya. Hello? babae kami... Nag utom na kami ni Nehlie. Pero wala kaming balak kumain ng marami at nakakabusog i n case na bumaliktad yung sikmura namin. Alam mo na. Gusto naming kainin e yung hindi naman masyadong nakakabusog... ice cream... Surpresa naman nung makita nam in si Mario na mag-isa. May hawak siya na kinakain niya. Hotdog yata, di ko alam eh... nasa plastic kasi. "Himala yata at mag-isa ka" ngumiti naman si Nehlie "H indi may kasama ako. Ayun." sabay turo kay Daryll, mukhang bumibili ng hamburger . "Ahh... akala ko ikaw lang." "Alam mo di ka naman pala mataray eh, maganda ka pa. Friends?" Natuwa naman ako at nakipagshake-hands si Nehlie. Sa wakas eh magk akasundo na rin sila. Wala nang aso at pusa sa dance Club. Si daryll naman eh pa palapit na... "Saan kayo pupunta? Marami na ba kayong nasakyan?" "Medyo. Kakain lang kami ng Thumbs-Up. . Ayaw kasi naming mabusog at baka bumaliktad ang sikmur a namin mamaya sa Blizzard" "Thumbs-Up? Yung maliliit na ice cream? Hindi nga yu n nakakabusog. Cute lang tignan..." "Ayos lang yun. Pagkain pa rin naman..." Si Daryll naman eh nakatayo lang doon at tahimik... "Bibili lang ako..." "Teka... k abibili mo lang ah... anong bibilin mo?" sabay tanong ni Mario kay Daryll. "Thum bs-Up..." tapos umalis... "Teka sasama ako." sabay tumingin sa amin... "Dito lan g kayo... Babalik kami" Nagulat lang kami ni Nehlie doon sa dalawa. Pagbalik nil a, may dala silang tig-isang karton ng thumbs-up. E loko naman pala itong mga it o eh, di pa kami sinabay sa pagbili nila. "Sayang sana nagpabili na lang kami... " Inabot naman ni Daryll yung box ng thumbs-up niya sa akin. Ha? ANo 'to... bini bigay niya? "Thumbs-Up mo... kunin mo na" "Ha? Thanks..." "O Nehlie... thumbs-up mo" Kinuha naman ni Nehlie yung sa kanya. Wow ang bait ah.. nilibre pa kami... "Pera ba ni Daryll yung pinanglibre dito?" sabi ni Nehlie habang kinakain yung s a kanya... "Yung kay Lj, libre ni Daryll. Yung sa 'yo, pera ko..." sabay ngiti.. . Pagkatapos nun, nagyaya sila sa Blizzard. Akalain mong sa tinagal-tagal namin sa Star City eh, The Mummy pa

lang ang napuntahan ng dalawa. Kaya kami ni Nehlie... sinamahan sila sa Viking a t iba pang rides. Tahimik pa rin si Daryll. Wala ngang reaksiyon sa rides eh. Ga nun lang siya talaga. Nanlibre pa. Bagay nga silang magbestfriend ni Mario. Nagl akad kami ng naglakad. Nasa unahan kami ni Daryll. Huminto lang ako nung hinawak an ako sa braso ni Daryll "Bakit?" "Nawawala sila..." "Nasaan na sila?" Ngayon.. . dalawa na lang kami ni Daryll... ***33*** "Nasaan na ba sila? Ano ba yan... yu ng dalawang yun oh... tara hanapin natin..." Tinalikuran ko naman si Daryll... t apos naramdaman ko na lang na humawak na naman siya sa braso ko... "Huwag kang h umiwalay... maraming tao" Kaya ayun... napilitan ako na dumikit sa kanya. Hinana p namin sina Nehlie at MArio... Yung dalawa na yun... bigla na lang nawawala. An g sakit na ng paa ko... anong oras na ba.. 8:30... past 9:00 pa yata kami aalis dito... Kami naman ni Daryll... nagpunta doon sa Hunted House. Oo nga, di namin ito napuntahan ni Nehlie. Nalimutan namin. Yung The Mummy pala yung napasok nami n. Alam niyo ba yung pakiramdam na gustong gusto mong sumigaw tapos hindi mo mag awa dahil mapapahawak ka sa katabi mo na wala namang reaksiyon? ANg hirap di ba. .. Gusto ko nang tumakbo pero di ko magawa... Bumulong lang siya sa akin... "Kun g natatakot ka, humawak ka sa kamay ko..." tapos hinawakan niya yung kamay ko.. Hindi ko alam pero... hindi ko matandaan kung sumigaw ba ako o hindi. Nung lumab as na kami, gusto ko nang tanggalin yung pagkakahawak ng kamay niya sa kamay ko. Nakakahiya na kasi... "Daryll yung kamay ko..." Binitawan naman niya. At sa hul ing sandali ay hinanap naman namin sila Nehlie.. wala talaga... Maaga pa para pu munta sa bus pero masakit na yung paa ko... "Daryll, ang sakit na ng paa ko eh.. . pwede bang bumalik na lang tayo sa bus? Alam ko maaga pa pero marami naman na tayong nasakyan. Babalik din naman siguro sina Nehlie doon... Pero kung gusto mo pang mag-stay, kaya ko naman na bumalik sa bus" Hindi naman siya sumagot pero s umunod siya sa akin. Humawak siya sa wrist ko... (sa pulso) hindi sa kamay... ma init talaga yung kamay niya... tapos pagdating namin sa bus... kami pa lang ang tao. Naupo ako sa labas, ayoko sa loob ng bus eh. "Kung gusto mo sa loob ng bus ok lang. Dito na lang ako" Tinignan niya lang ako habang nakalagay yung kamay ni ya sa bulsa. Medyo nakakailang, pero wala lang naman yun tapos tumingin sa paa k o... "Yung sintas mo" "Ahh... sabi ko nga eh...Hayaan mo na lang..." Pero hindi niya hinayaan. Lumuhod siya at siya ang nagtali ng sintas ko... Whoa! First time niyang ginawa yun... "Anong ginagawa mo?"

"Tinatali ko para sa 'yo" Hay... dami talagang magugulat kung classmate mo eh ga nito. May topak kung minsan... mabait naman kung tutuusin. Ang bango nga niya... naliligo kaya siya ng pabango?? Naupo lang kami doon... madilim pero ayos lang. Nag-usap ng kaunti... as in kaunti... "Oo nga pala, yung bayad ko sa Thumbs Up. .." "Di mo na kailangang bayaran yun..." May dumating naman na matandang lalaki na nagtitinda ng accessories. Sinenyasan ko siya na hindi kami bibili pero si Da ryll ang tumawag... "Manong, magkano po dito?" Tinanong niya yung bracelet na it im na may kasamang dalawang singsing na itim din.. "P20 lang hijo..." "Pabili po ng isa..." Binili naman niya yung bracelet.. sa bagay.. unisex naman. Kulay iti m eh... tapos umalis na yung manong... "Sa 'yo na lang..." "Sa akin? Bakit naman ?" "Sige na.. kunin mo." Binuksan ko naman yung plastic. Ang bait naman niya. So bra-sobra na. Kanina thumbs-up ngayon.. bracelet at singsing... Sinuot ko naman yung bracelet at yung isang singsing... at yung isang singsing ibibigay ko na la ng sa kanya... "Sa 'yo na lang itong isa..." Kinuha naman niya. Tig-isa kami. Hi ndi nga kasya sa daliri niya eh.. kaya doon na lang sa hinliliit nya nilagay... Ayos nga eh... hindi nga siya gaanong nagsasalita pero hindi siya boring kasama. . gets niyo? Hindi ka nga mahihiya sa kanya... pero sana lang di ba.. matutunan naman niyang tumawag sa pangalan.. o kaya ngumiti man lang... Kahit minsan kasi di pa niya ako tinawag sa pangalan ko o kaya makita ko man lang siyang ngumiti.. . masaya na ako... Maya-maya lang... dumating na sina Nehlie. Hinatid siya ni Ma rio. "Saan kayo nanggaling?" "Bigla na lang kayong nawala... hanap kami ng hanap sa inyo..." "Kayo nga yung nawala eh..." "Ano yang suot niyong singsing? Hmmm.. . kayo ha.." "Binili lang namin doon kay Manong..." "papasok na ko sa loob..." P umasok na nga si Daryll sa loob. Ang gulo niya noh? Pero ayun.. nung naipon na k ami eh aalis na yung bus... Uuwi na kami... Di ko naman aakalain na pagbalik nam in sa start uli ng klase magugulat ako sa mga pangyayari... SIguro nga

malalaman ko na unti-unti yung dahilan... dahilan ng... Pagkamisteryoso ni Daryll... ***34*** After nung eld trip, almost 12:00 na rin kami nakarating. So, mga 1:30am na ako nakatulog. Wala kaming pasok ng thursday dahi l puyat kami sa eldtrip at sa friday eh meron na. Asar noh! Di pa nila ginawang thu rsday yung eld trip para naman dire-diretso na wala nang pasok. Pero at least, may friday na I'm looking forward to. Ordinary lessons lang naman. Yung typical na m akikinig ka sa boring na classes, makikipag-daldalan at magdrawing kung ayaw mo namang makinig. Absent si Daryll ngayon, I wonder kung nasaan nga siya. Pero nga yon... hindi siya sumulpot gaya ng dati na kasama niya si Mam Fajardo. Break na kasi, which means... halfway na ng morning classes. "Bakit wala ang fafa mo?" "F afa ka dyan. At saka, malay ko. Alam ko ba lahat ng nangyayari sa kanya?" "Uy, l oko lang.. baka magalit ka na nyan. Oo nga pala... ang cute niyang bracelet at s ingsing na binigay sau.. black.. imformal pero cute" Dumating naman si Sir Lapid nung kakasimula ng English time namin. Hindi namin alam kung bakit dahil hindi naman practice ng Sports Club. Kinausap niya yung teacher namin tapos pumunta si ya sa harapan. "Announcement... sa November eh inter-high competition na ng Spor ts. Which means na dapat eh ready na kayo lalo na sa mga members ng Sports Club. Kasama rin yung cheerers ng school dahil kasama kayo ng players sa inter-high. Ngayon ipapasa yung form sa division na binigay ko kay Mr. Romualdez nung last m eeting--- Nasaaan si Mr. Romualdez?" Halos lahat naman ng klase eh sumagot ng "A bsent"... wala naman talaga siya eh... "Ano? Absent? Eh kailangan yung form ngay on para sa division. Wala nang copy yun. Sino bang nakakaalam ng bahay ni Mr. Ro mualdez?" Walang nagsalita o nagtaas naman ng kamay. Ako naman eh walang gana ma kinig kay Sir Lapid... Sabagay, wala naman talagang nakakaalam ng bahay niya dah il tinatakbuhan niya yung sumusunod sa kanya... except me... Si Nehlie naman eh hindi ko alam, tinuturo pala ako. Nakita ko lang nung nakataas yung braso niya s a gilid ko. "Nehlie.. ano ba ya--" "Miss Martinez, alam mo ba yung bahay niya? P lease lang kailangan ngayon yung form na yun. Nandun yung pirma ng buong Sports Commitee para sa players natin. Kapag di yun naipasa ngayon, di tayo makakasali sa inter-high" "Ahh.. sir kasi-" "Opo sir alam niya. Actually pupunta na nga po siya ngayon eh" "Ahh sige. Ieexcuse ko na lang kayo sa teacher niyo... Oo Miss C ortez sumama ka na para di nag-iisa si Miss Martinez" At ayun nga. May pagka-bal iw talaga itong si Nehlie. Ayoko ngang pumunta sa bahay nila. Nakakahiya kaya. A t ano bang malay ko kung ano siya pag nasa bahay nila. "Bakit mo ako tinuro?" "A lam mo naman di ba? Sinabi mo sa akin dati. At least ngayon may opportunity na t ayo makita yung bahay niya. Tingin mo, gaano sila kayaman?"

"Nehlie.. hindi ko alam... ok" Nakakairita talaga. Ayoko ngang pumunta sa bahay niya. AT eto nasa 4th na kami. At sa tapat ng isang magandang bahay. "Whoa! Tama ka nga.. may kaya sila!" "Nehlie... tumahimik ka nga... mag-doorbell ka na lang " Nag-doorbell naman si Nehlie. May nagbukas ng pinto, well... di namin kilala. "Good Morning po. Classmate po kami ni Daryll, pwede po ba sa kanya... important e lang." "Kay Sir? Teka lang... Mam... may tao pong naghahanap kay Sir Daryll" U malis naman yung babae... which means, maid siya. Sir Daryll? Hmmm... malaki nam n yung bahay nila... hindi na siguro nakakapagtaka. May lumabas na babae, ngayon ... kilala na namin. Yung mommy niya. "Ay mga hija... pasok kayo. Nasa taas si D aryll eh. Pasok..." "Ahh cge po--" siniko ko naman si Nehlie. Hay... ang lakas t alaga ng loob nito... "Hindi naman po kami magtatagal. May kukunin lang po kami sa kanya tapos aalis na po kami." "Sige na pumasok na kayo. Ang tagal nang hindi nagdadala ng bisita si Daryll. Ay bihira na siya mag-imbita" Wala naman kaming nagawa kundi pumasok. Ayun, pagkaupo namin sa sofa nila, nag-serve naman sila ng juice. "So... kumusta naman ang anak ko sa school?" "Matalino po yung anak niyo . Kaya lang tahimik" "Ahh, hindi na ko nagtataka doon. Dito rin sa bahay bihira ko nang makausap yung anak ko na yan eh." "Bakit nga po pala absent siya ngayon? " "Nilalagnat. Nung umuwi siya galing ng eld trip nilalagnat na siya. Pati kahapon. Kanina nga lang bumaba yung lagnat niya... kaya lang di na namin siya ginising dahil baka mabinat kapag pumasok pa siya" Bumulong naman si Nehlie sa akin ng "N ung sa suot nyang basang damit sa loob ng bus... Nalamigan siguro siya" ... tama naman si nehlie doon... Sa pagtingin ko sa bahay nila, may nagiisang picture fr ame doon na nakita ko. Si Daryll, bata pa siya at may kasama siyang babae... hal os kasing-edad namin. "Mrs. Romualdez... sino po--?" "Tita Sherryl na lang. Ahh. . iyan ba, si Daryll yan nung 11 years old siya at si Dana nung 14. Kapatid niya yan si Dana." Ang ganda nung kapatid ni Daryll. Kamukha siya nung mommy niya. A t ang kaibahan lang sa picture, nakangiti siya. Kaya lang batang Daryll ang naka ngiti... hindi yung teenager na Daryll na laging nakayuko. "Uhmm... Mrs. Romua-, Tita Sherryl... ano po bang nangyari kay Daryll? Sobrang tahimik po kasi niya.. ." "Oo nga po. Marami nga rin pong nagtataka sa kanya. May sakit po ba siya?" "N ehlie..." "Ewan ko ba dyan sa batang yan. Bigla na lang nagbago. Masayahin naman dati yan, nagsimula lang nung--"

"Mommy" Napatingin kami sa hagdan. Nandun si Daryll, nakatayo. Tumayo naman kami ni Nehlie. Hindi ko alam kung sinadya ba niyang putulin yung sasabihin nung mom my niya o nagkataon lang. "O Daryll, anak. Kumusta na ang pakiramdam mo? May lag nat ka pa ba?" "Bakit hindi niyo po ako ginising?" "Kanina lang bumaba yung lagn at mo..." "Mommy, wala akong sakit" Tumingin naman siya sa amin ni Nehlie. Nakak agulat. Parang nakakatakot na nga magsalita at baka masigawan niya kami. "Pinapu nta kami ni Sir Lapid. Yung Form daw sa Sports Commitee... nasa 'yo yata" "O eto yung form. Pakisabi, susunod na lang ako.... Mommy, papasok ako." Umakyat naman siya. Nagulat nga kaming lahat pati yung Mommy niya. Tapos bigla niyang sinabi. . "'Wag niyo na akong hintayin. Mauna na kayo" Nagpaalam naman na kami ni Nehlie kay Mrs. Romualdez at naglakad na pabalik ng school. Ang hirap alisin sa isip y ung nakangiting Daryll sa picture. "Alam mo Lj, kung hindi pa autistic ang tawag doon hindi ko na alam" "Hayaan mo na lang..." "Sayang yun, sasabihin na sana ng mommy niya, dumating pa" "Oo nga. Nakita mo yung picture?" "Oo. Ang ganda nung kapatid niya noh!" Hindi naman yun ang ibig kong sabihin. Si Daryll yung napansi n ko, hindi yung ate niya. Siguro nga tama si Mario na college na yun... at nasa States. Kasi medyo matured ng kaunti yung mukha ng ate niya. "Papasok pa siya.. . akala mo naman wala talaga siyang sakit.. baliw nga!" Pagdating namin sa schoo l, last subject na. Nagthank-you naman sa amin si Sir Lapid. Inantay na lang nam in matapos yung subject... tapos lunch break na. Sa school ako kakain. "Lj... gu sto mong sumama sa Hard Rock mamayang gabi? Friday naman na eh... walang pasok. Boy-hunting tayo" "Oo nga... aral ka na lang ng aral pati yang mga club na yan" Yung dalawang yan, classmate at friends ko nung second year... "Ha? uhmmm--" Sas agot na sana ako ng biglang may sumagot para sa akin... "Hindi siya sasama..." * **35*** May sumagot para sa akin. Pero hindi naman yun ang dapat kong isasagot. Dapat eh, "O sige, basta libre nyo ko..." .. kaso, nandito si Daryll... "Ei Lj, meron na ba akong di nalalaman sa inyo?"

"Wala" "Kayo na ba?" "Hindi! Ano ba!" "Eh bakit pinagbabawalan ka niya?" "Hindi siya sasama... dahil sinabi ko. Tara" sabay hinila naman niya ako. Ang higpit ng a eh. Ang sakit. Huminto lang kami nung nasa eld kami. Mainit, kaya walang tao. "Ar ay ko! Daryll ano ba!" "Sa susunod na yayain ka nila, at ganun ang gusto nilang gawin mo... hindi ka sasama" "E ano naman sa 'yo kung gusto kong sumama?" Nag-ib a yung expression ng mukha niya. Parang galit na di mo maintindihan. "Ano namang klase ng babae ang sasama para sa BOY HUNTING?" Ang sakit naman nun. Ganun ba a ng iniisip nya. Ang sakit naman niya magsalita. Hindi naman niya naiintindihan. "Alam mo... (habang yung daliri ko nasa dibdib niya) wala ka namang pakialam kun g kanino ko gustong sumama. ANo ba kita? Classmate lang kita. Kaibigan. Pero ala m mo, hindi ko inisip na ganyan kababa yung tingin mo sa akin. Sa tingin mo ba g usto kong sumama para gawin yun? Hindi ako ganun Daryll. Kaya kung iniisip mo na ginagawa ko yun dahil gusto ko, nagkakamali ka. Umalis ako habang nakatayo siya doon. 'Di ko alam pero napaluha na lang ako dun sa sinabi niya. Masakit yun. Ka hit sa 'yo naman sabihin yun masakit di ba? Nagulat siya sa akin. Yung mukha niy a... nagulat. Alam ko hindi ko nasabi sa inyo, pero hindi lang isang beses niya ginawa sa akin yan. Nung una, si Rico. Pinagbawalan niya ko na sumama kay Rico. Sumunod, tumatawid ako, tumakbo lang ako sa daan dahil wala ako sa sarili ko, na galit na siya. Ano bang problema niya? "Sandali lang!" "Ayoko nang makinig sa 'y o. Pagod na ko. Naiinis na rin ako. HIndi nga talaga kita maintindihan. Akala ko nga kaya ko. Ano bang problema mo? Pwede ba hayaan mo ko sa gusto ko." Galit na talaga ako sa kanya. Nakakainis talaga. HIndi ko alam, pero kusa na lang lumaba s sa akin. Nagtinginan na nga yung ibang tao... wala akong pakialam. "Gusto mong malaman yung problema ko? Ha? Sige! Sasabihin ko sa 'yo. Para maintindihan mo! Umupo ka... sinabi ko umupo ka... Yun ba yung gusto mo? Malaman kung ano ba?" Na paupo na lang ako doon sa damuhan ng eld. Galit man siya o hindi, pakialam ko sa ka nya. Ang alam ko galit ako sa kanya. Pero, galit nga ba ako?? "Huwag kang yumuko ... tumingin ka sa akin..." Tinaas niya yung ulo ko. Tumingin pa nga siya sa mat a ko. Umiiyak pa rin ako. Pero, mahinahon na siya magsalita. HIndi na ko galit s a kanya. "Napag-isipan ko na to... sasabihin ko na sa 'yo..." ... iba yung mukha niya, kung titignan mo siya... hindi mo makukuhang magalit... hindi talaga. Ser yoso siya. Makikita mo rin yun sa mga mata niya.

At ito na ang pinakahihintay ko... ***36*** "Saan mo gustong simulan? Sa pamilya ko?" Malungkot na yung mukha niya... ngayon ko lang siya nakitang ganun... "Dar yll alam mo..." "Makinig ka... gusto ko maintindihan mo ko..." Tapos tumahimik s iya saglit, at huminga ng malalim. Umupo siya at tumingin sa malayo... "Sabi nil a maswerte kami... may kaya yung pamilya namin. Businessman si daddy, nasa isang magandang kumpanya si mommy. Dalawa lang kaming anak nila, nakatatanda kong kap atid... si Dana at ako." Dumadami na yung mga estudyante... yung iba nakatingin sa amin. Siguro nagtataka sila kung bakit kausap ko itong katabi ko. Yung iba, p arang gustong mangalbo... walanh reaksiyon. Nakatingin lang. "Siguro masasabi ko na hindi patas sa amin si Daddy. Mas pinipili niya lagi si Dana kesa sa akin... mas nagagalit siya sa akin sa isang bagay kesa kay Dana... pero kahit minsan, h indi ko nakuhang mainggit kay Dana. Wala akong naramdamang galit sa kanya, dahil alam ko, wala siyang kasalanan para siya ang gustuhin ni Daddy." "E bakit... ga nun ang daddy mo sa 'yo?" habang pinupunasan yung luha... "HIndi ko alam. Kaya y un na rin siguro yung dahilan kung bakit hindi kami nagkasundo ni Daddy. Si momm y lang ang patas sa amin... Malapit ako kay Dana, hindi nga lang siya kapatid sa akin... bestfriend ko na rin siyang maituturing. Kapag may problema ako, nandun siya. Siya rin yung nagturo sa akin maggitara... mga bagay na ganun na hindi ma gawa nung parents namin..." Humangin lang saglit, tapos tinuloy na niya... hinah angin pa nga yung buhok niya... "Nung umuwi si daddy galing States, pumunta kami sa probinsya namin para magbakasyon. Beach. Hindi niya kami pinayagan na pumunt a sa dagat dahil malakas daw ang alon... pero niyaya ko si Dana. Sinabi niya sa akin na kung sakaling mahuli kaming dalawa ni Daddy, siya na lang ang aako ng ka salanan. Dahil alam namin parehas na hindi makukuhang magalit ni Daddy sa kanya. .." "Anong nangyari?" "Akala ko, mawawala na yung kapatid ko sa akin. Muntik na siyang malunod nun... kundi lang kami nakita nung nangingisda. Dinala pa siya sa hospital nun... at mula nun pinangako ko sa sarili ko na aalagaan ko siya. Siya lang naman ang kakampi ko sa pamilya...." "Pero Daryll..." Hindi man lang siya tumingin sa akin ngayon. Malayo pa rin yung tingin niya habang nagkwekwento siya ... "Dahil dun sa nangyari... alalang-alala si Daddy. Binigyan pa nga si Dana ng kwintas, mahalaga daw yun sa pamilya dahil sa lola pa daw namin nanggaling yun. .. Akala ko ok na lahat. Naging masaya kami nung mga sumunod na araw. Bakasyon n un. " "Nasaan si Dana? Nasa States? Dinala ba siya ng Daddy mo doon?" Pero hindi niya ako sinagot. Nakita ko na lang tumulo yung luha niya. Si Daryll, umiiyak? " Galing kami nun sa park. Naggitara kami dun. 11 ako. Mag-third year na nun si Da na, ako mag-grade 6. Umuwi na kami para kumain. Hiniling pa nga niya sa akin na sana pilitin kong makasundo si Daddy. Nahulog yung kwintas niya sa daan habang n aglalakad kami... at sinabi kong kukunin ko para sa kanya. Tumakbo ako para kuni n, hanggang sa nahawakan ko na yung kwintas niya na binigay ni Daddy. Hindi ko a lam na may dumarating nun na sasakyan, basta ang narinig ko na lang e sinigaw ni ya yung pangalan ko... " Nagsimula na ring tumulo yung luha ko... dahil parang n akikita ko na yung susunod na mangyayari. Tuloy-tuloy

na yung daloy ng luha niya... "Naramdaman kong may tumulak sa akin... sumunod nu n, wala na akong matandaan. Nagkulong na lang ako sa kwarto ko. HIndi ko natupad yung pangako ko na aalagaan ko siya. Bakit ba niya yun ginawa?" "Niligtas ka ni ya Daryll... ginawa niya yun para sa 'yo" "Hindi niya yun dapat ginawa! Alam mo na yung pakiramdam ko? Pakiramdam ko na yung buhay na nasa akin ngayon... dapat sa kanya. Hindi para sa akin. Sinabi ko sa sarili ko na wala akong karapatang ma ging masaya, dahil ako yung dahilan kung bakit wala na siya. Pinilit kong mapagisa simula nun, nagtaka lahat nung biglang nagbago ako. Dating masayahin... mist eryoso ngayon..." "Pero hindi mo dapat ginagawa yan sa sarili mo! May karapatan kang magsaya. Dahil ba sa nawala sa 'yo yung kapatid mo, magiging ganyan ka na?" Humarap na siya sa akin... pero umiiyak pa rin siya... "Sinabi ko na sa 'yo, wa la na akong karapatang magsaya! Wala na yung kapatid ko! Anong gusto mong gawin ko?? At kaya rin laging nasa bulsa yung kamay ko... dahil dito... dahil din dito kung bakit hindi ko na siya kasama... " Nilabas niya yung isang kwintas. Ang ga nda. Tinignan niya yun... tapos sa akin. "Ito yung kwintas niya. Tingin ko kasi, kapag dala ko yan palagi... kasama ko na siya. Si Daddy naman, sinisi rin sa ak in yung nangyari. Hindi na siya nun umuwi sa Pilipinas... mag-aapat na taon na." Tumayo naman si Daryll... aalis na yata siya... "Nakikiusap ako... sana wag mon g sasabihin kahit kanino.." "Daryll... niligtas ka ni Dana. Niligtas ka niya hin di para gawin mong miserable yung buhay mo. Ginawa niya yun, para magawa mo yung hinihiling niya, na magkasundo kayo ng daddy niyo. Pero anong ginagawa mo? Sina sayang mo lahat ng ginawa niya..." Huminto siya habang nakatalikod sa akin... na kinig sa sasabihin ko at tinuloy yung pag-alis... pero huminto siya at lumingon. .. "May isang bagay pa pala ako na sasabihin sa 'yo... gusto kong mapalapit sa ' yo... gusto kitang alagaan..." "Ano?! ANong ibig mong sabihin?" "Nakikita ko sa 'yo si Dana. Marami kayong pagkakaparehas. At parang nabuhay siya sa 'yo. Gusto kong mapalapit sa 'yo, dahil... tinuturing na kitang kapatid..." tapos umalis na siya... OUCH! Ang sakit. Lalo lang akong naiyak. Lj ano ka ba! Dapat matuwa ka pa nga di ba? Tinuturing ka niyang kapatid. Pero bakit ako nasasaktan? Kapatid? Kapatid lang? Ngayon ko lang ba narealize yung matagal nang di ko napapansin.... Mahal ko na yata siya, higit sa isang kapatid... ***37*** Pagkaalis ni Daryll, t umayo na ako galing sa eld. Di pa nga ako kumakain. Ang sakit na ng mga mata ko kak aiyak, ngayon lang uli ako umiyak ng ganito. Yan tuloy nakatingin na sila sa aki n. Akala ko kapag nalaman ko na yung totoo, magiging masaya ako... magiging ok l ahat. Hindi pala. Nasaktan lang ako. Kapatid? Hindi ako yung kapatid niya. Hindi ba niya nakikita yun? Siguro nga... gusto ko siya noon pa... hindi ko lang alam . Kasi, kung hindi, bakit ako nasasaktan? "Ljjjjjjjjj!!!!" Si Nehlie. Sumisigaw sa corridor. Buti pa siya.. mukhang masaya.

"Nakita ko si Mario! Ang saya!" sabay talon. "Ganun ba? E di ok na pala kayo..." "Teka nga... may napapansin ako. Anong problema?" Tinignan ako ni Nehlie. Nakay uko kasi ako. "Ayos lang ako..." "Anong ayos ka dyan! Baka gusto mong upakan kit a. Tignan mo nga yang itsura mo? Anong nangyari sa 'yo? Kumain ka na ba?" "Hindi pa. Nehlie, pwede bang samahan mo muna ako sa room? Ok lang ba na, sa akin na l ang muna 'to" "Ok.. basta kung medyo ok ka na, sabihin mo sa akin. Baka makatulo ng ako." Sana nga Nehlie. Kaso wala eh. Sa kanya na nanggaling. Kapatid lang ako sa kanya. Kaya pala... iba siya makitungo sa akin. Kaya rin nagugulat siya sa m ga sinasabi ko dahil... halos parehas kami ni Dana. Naupo lang ako doon sa class room. Konti pa lang ang tao... buti pa sila, mukhang walang problema. AT eto, yu ng upuan sa tabi ko? Hindi ko alam kung nasaan nagpunta yung nakaupo dyan. Ang a lam ko... mahal ko yung taong umuupo dyan. Nagklase kami. Yung katulad ng dati. May dalang pagkain si Daryll... binigyan pa nga niya ako. Pero wala akong gana. SIno naman ang nasa mood kumain kung ganito ang pakiramdam mo? "Kumain ka. Ano k a ba? Sinabi ko sa 'yo na gusto kitang alagaan di ba? Tanggapin mo 'to" Haay Dar yll. Ganito na nga yung sitwasyon, di mo pa rin ako tinatawag sa pangalan ko. O kaya... ngumiti ka lang, siguro magiging ok na ko. "Thanks" Bago mag-4:00, umali s na kami ni Nehlie. Natuwa nga ako eh. Parang, gusto ko munang lumayo. Ang hira p kasi sa pakiramdam na may Daryll ka na katabi. Bago kami umalis, ito yung sina bi niya "Oh... eto ang panyo. Wag ka ng iiyak. Ano bang problema? Galit ka pa ba sa sinabi ko kanina? Na pinagbawalan kita? Sorry na.. ok... " Sana nga yun yung iniiyakan ko eh. Yung nasaktan ako sa sinabi mo na "Boy Hunting?" kaso hindi. " Nehlie... Lj... good afternood" si Mario.. nakangiti siya. "Psst. Wag ka nga mun a. Hindi good ang afternoon nitong babae na 'to ngayon" "Bakit? Anong nangyari?" Naupo kami saglit dahil hindi pa naman nagsisimula. Kinuwento ko kay Mario na a lam ko na... at si Nehlie naman eh naintindihan na hindi ko pwedeng sabihin sa k anya dahil nangako ako. Pero sa lahat ng sinabi ko sa kanila, isang bagay lang a ng hindi ko binanggit. At yun yung nasaktan ako nung sinabi niyang kapatid na an g turing nya sa akin. Tumunog yung cellphone ni Mario. Nag-excuse siya sa amin s aglit... tapos binaba niya na hindi mo malaman yung expression ng mukha niya. "S i Daryll... Bantayan daw muna kita. Baka daw umiyak ka na naman" sinabi niya sa akin. "ANg sweet naman niya. Sayang, kung alam ko lang" "Nehlie, hindi ganun yun g nangyayari sa iniisip mo. Kaibigan ko lang siya at walang espesyal na nagyayar i na

hindi mo nalalaman" Pagkatapos sa Dance Club... dumeretso naman ako sa gym. Naup o ako sa may bench. Siguro nga mas ok na rin 'to. Yung mas malapit ako sa kanya. Itatago ko na lang kung anong meron sa akin. KAsalanan ba niya kung makita niya si Dana sa akin? "Lj... kailangan mo ng company?" Paglingon ko. Si Rico. Mabuti naman at nandito siya. "Bakit wala ka sa klase?" "Theater Club." sabay naupo si ya sa tabi ko. "Kung gusto mong umiyak, welcome kang sumandal sa kin.." "Ok lang ?" "Oo naman. Sige na. Ilabas mo yan hanggang sa maubos lahat." Sumandal naman a ko sa kanya. Ayos sa pakiramdam. Gumaan talaga. Mabuti na lang nandito si Rico.. . kung hindi, hindi siguro ako magiging ok. Bakit ba hindi ko siya napapansin? M abait naman siya. Palibhasa kasi busy ako sa pagtuklas sa pagiging misteryoso ni Daryll... nalimutan ko si Rico. "Tara na... magsisimula na sila" si Daryll... i ba na naman ang expression ng mukha niya. Baka naman pati ito bawal na. "Sige Lj , mauna na ko. Kung kailangan mo ng kausap... nandito lang ako" "Salamat ha." Pa gpasok ko sa gym... nandun na sila. Nagkalat nga ako buong practice. Wala kasi a ko sa sarili ko. Napagalitan pa ako ni Ate Susan. Natapos din yung araw na yun. Mabuti na lang at friday. Saturday at Sunday eh walang Daryll Romualdez akong ma kikita. Mas mabuti na yun... para naman luminis yung utak ko. Dumating din yung October. AYos na ko. Napag-isipan ko naman na kung iiyak ko la hat yun, may mangyayari ba? Hindi naman mababago yung sinabi niya. Nangyari na y un eh. Ayos naman na ako kay Daryll. Lagi siyang nandyan. Bilang, kapatid sa sch ool. Si Nehlie naman eh nililigawan na ni Mario. Akalain mo yun? Nag-aaway lang sila dati tapos ngayon... buti pa sila. Si Rico naman ang company ko. Kapag brea ktime o kaya lunch, kasabay ko siya. Maliban na lang siguro kung nandyan si Dary ll. Para kasing ayaw niya si Rico. Medyo umiiwas kasi siya. Medyo madaldal na ri n siya ng konti.. pero hindi ko pa rin siya nakikitang ngumiti. Hindi pa nga rin marunong tumawag sa pangalan. Tama ba yun? Member na si Daryll ng banda. Sa kat unayan, section kasi namin ang na-assign sa Battle of the Bands... at lead guita rist siya. Walang gustong mag lead singer sa room. Kinukuha nila ako kaya lang a yoko dahil marami na akong gagawin. Hindi na kaya ng powers ko. Kaya yung teache r namin, naghanap ng pwede sa ibang section. "Bakit ayaw mo?" "Ayoko lang. Isa p a, marami akong gagawin" "Ganun ba? Sayang naman"

"ALam mo Daryll, tama yang ginagawa mo. Nilabas mo na rin sa kanila na may talen t ka sa paggigitara" Hindi na siya masyadong yumuyuko o nag-iisa. Pero minsan, m akikita mo pa rin siyang ganun. At least, hindi na madalas. ANg laking improveme nt... simula nung sinabi niya sa akin lahat. First week of October. Ayos lang. M edyo maayos naman lahat. Thursday nun. Nasa room kami ni Nehlie. Kami nga lang n andun eh. Nanonood kasi sila ng soccer game sa eld. Kaya kami lang ni Nehlie. Nang biglang may tumunog. "Ano yun?" "Cellphone mo? May tumatawag yata" "Hindi noh. H indi naman yun ang tone ko eh" "Kanino yun?" "Ewan." Pinakinggan ni Nehlie kung saan galing. Sa bag ni Daryll. "Kay Daryll. Bakit kasi iniiwan niya yung cellpho ne niya dito? Kapag nanakaw yan. Sabagay... mayaman naman... sasagutin ko ba?" " Sige. Hindi naman siguro yun magagalit" "Saan na ba yung zipper ng bag niya? ayu n..." Kaya lang nung nakuha na ni Nehlie, nag-miss call na. "Ngeek. Wala na" Tap os tumunog uli... "ANo ba to.. pasaway na--... si Mario" Sinagot naman ni Nehlie . Tapos... ngumiti pa nag loka-loka. Nagulat.. tapos inexplain niya kung bakit s iya ang sumagot, tapos binaba na nya. "Girl!!! Waaaa!" "Ano? Para kang sira" "Hu laan mo anong araw ngayon?" "Uhmm... thursday. October...6. O ngayon?" "Birthday ni Daryll ngayon!" ***38*** "Alam mo ba na birthday niya ngayon?" sinabi ni Neh lie habang nakangiti. "H-hindi. Wala nga siyang nababanggit eh. Kung alam ko, bi nati ko na siya kanina. Tara nga hanapin natin si Mario" Lumabas kami ng room at hinanap si Mario. Ang ingay nga at medyo busy lahat dahil sa soccer game. Bukas eh may seminar lahat ng teachers sa buong city para sa Inter-high. Expected na wala nang pasok bukas. Nasaan na ba yang Mario na yan? Ang hirap niyang hagilapi n. Naku naman kasi, bakit ba hindi ko nakuha yung number niya sa cellphone ni Da ryll. "Itetext ko na nga lang na pumunta sa canteen. " nilabas yung cellphone.

"Loka-loka ka naman pala! Alam mo naman pala yung number bakit hindi mo pa tinex t kanina pa" Nagpunta naman kami ni Nehlie sa canteen at bumili lang kami ng kak ainin habang hinihintay si Mario. Nakangiti pa nga ang loko habang naglalakad pa parating sa amin. Si Daryll naman eh mabuti nang hindi namin nakikita, hello? Hi ndi nga namin alam kung nasaan siya eh. "Oh ano sasama ka Lj?" sabay upo doon sa upuan sa tabi ni Nehlie. "Sasama saan?" "Kasi, pupunta kami sa Face Five mamaya . Balak kasi naming papuntahin doon si Daryll, hindi nga niya alam. Doon na lang natin i-celebrate. Napag-usapan na namin ni Nehlie sa text eh, sagot na naming dalawa yung food... yun na yung regalo namin sa kanya." "Tatlo na kaya tayo suma got ng food, malay ko ba na birthday niya ngayon wala akong nabiling regalo. Hin di ko pa nga siya nababati. Hindi mo kasi sinabi sa akin..." "Lj... 'wag ka nang mag-alala sa regalo mo. Ano ka ba? Ready na yung regalo mo. Actually hindi mo n ga rin alam eh, parehas kayo ng celebrant. At sa tingin ko magugustuhan niya yun g regalo mo." "Teka nga, anong ready na ang regalo ko? Wala nga akong binibili e h. At saan ka naman nakarinig na pati yung magreregalo eh hindi alam yung regalo niya? Mario! Paano naman ako makakasigurong magugustuhan niya yung regalo ko na sabi mo... kung hindi ko nga alam... Nehlie, may alam ka ba?" Ngumiti lang si N ehlie. Hindi ko alam kung may alam ba siya o wala. Pero siguro sinabi na sa kany a ni Mario. "Ano ka ba Lj.. siyempre magugustuhan niya yun. Si Daryll pa. Kilala ko na yun eh.. Oo nga pala, nasa practice ng banda si Daryll. Nasa Music Room y ata sila eh kasama yung mga ka-member niya. Last week yata ng October yung Battl e of the Bands. Inimbitahan din namin yung mga kabanda niya, kaya lang hindi mak akasama yung tatlo. So yung drummer lang at si Fatima yung makakasama " "Ahh.. s i Bon yung drummer. Teka, sino naman si Fatima?" "Yung lead singer. Wala yatang nakuha sa section niyo kaya sa ibang section kumuha. Nakausap ko nga yun eh, at pumayag naman siya sumama." "May topak kasi yang si Lj eh. Siya dapat yun kasi m ember siya ng choir... kaso ayaw niya." "Nehlie, marami na akong ginagawa. Sa le ssons nga lang eh... pati sa Dance Club at cheering. Ayoko nang madagdagan pa." "O sige. Sunduin ko kayo ng uwian. Sabay-sabay tayo sa Face Five. Si Daryll, hay aan muna natin. Tatawagan ko na lang siya kapag nandun na tayo." Umalis na rin s i Mario. Face Five? Kanino naman kayang ideya yun. Haay naku! Nakakainis naman. Parang Hard Rock. Meron yata silang gustong ipaalala sa akin eh. Pero di bale... birthday naman ni Daryll. Ayos lang. Pero teka lang... Ano ba yung regalo ko??? ***39*** Hindi ba obvious? Kahit ako hindi ko rin maisi p kung ano ba yung sinasabi nilang'gift'ko. Pero alam ko napansin na rin nila... a s imple thing... KAKANTA AKO FOR DARYLL. Galing yan kay Mario. Nasa Face Five na n ga kami ngayon eh. Pero, ok ne. I know how to sing... pero syempre, sa harap ng mar aming tao... at idagdag mo pa na kakanta ako para sa isang tao? Oh well. Stop it Lj. May dumating. "Fatima... Bon..." Siya pala si Fatima. Hindi naman ganun kah aba yung buhok. Maputi, mas matangkad sa akin at hindi naman

maipapagkailang maganda rin siya. "Oo nga pala, Bon... Fatima... si Lj at Nehlie " "Hindi mo na kailangang ipakilala si Bon, classmate namin yan eh. Hello Fatima "sabay ngiti. Inistretch ko yung kamay ko for a shake hand pero nabalewala dahil h indi tinanggap ni Fatima. Nag-wave lang siya. Ok lang naman, madilim kasi baka h indi na niya napansin. May dalang bag si Fatima. Regalo niya yata para kay Daryl l. Alam mo ba kung ano yung iniisip ko? Feeling ko, mas matagal na kong kakilala ni Daryll pero ako yung walang gift... at siya, meron. Tinawagan ni Mario si Da ryll para papuntahin doon. Syempre wala siyang alam. At dumating din siya na puz zled ang expression ng mukha at hawak yung cellphone niya sa kanang kamay. Sumalub ong naman kaagad si Fatima st pinaupo niya si Daryll sa tabi niya na kaharap nam an ng upuan ko. "Anong kalokohan 'to?"sinabi niya sa akin ng pabulong. "Bakit hind i mo sinabi sa akin na espesyal pala yung okasyon ngayong araw na ito sa 'yo?" P uzzled pa rin yung expression ng mukha niya. Kung may celebrant pa na ganito kag aya niya... ewan ko na. "Espesyal? Bakit... ano bang meron?" "My God Daryll... b irthday mo ngayon! Ito nga pala yung gift ko sa 'yo"si Fatima.Tumingin pa nga siya sa akin. Malay ko ba kung sinadya niya o kung may ibig sabihin ba yung tingin n a yun. Pero wala naman siguro, nginitian pa nga niya ako. "Birthday? Anong date ba?" "Oct. 6" "Ahh... ok. Nakalimutan ko. Wala lang naman sa akin yun. Ordinary day." Umorder na ng pagkain sina Mario. Kumuha sila ng pizza, chicken, softdrink s, saka marami pa. Siguro nga hindi namin mauubos lahat. Dumating na rin yung ba nda, 8:00 na rin siguro. Nagset-up sila ng equipments. At syempre, kinakabahan a ko. Nakakainis naman kasi yung ideya nila. "Sino ba ang nandito ngayon na may bi rthday? May celebrant ba tayo for the day?" yung isang lalaki sa banda. Syempre, ganun naman parati. Kinakantahan nila yung mga celebrant na nasa restaurant. Ti nuro namin si Daryll, wala lang... tahimik lang siya. Wala ngang kangiti-ngiti n a makikita sa kanya. Pero halata naman sa kanya na masaya rin siya. Tapos narini g na namin yung kanta na "Happy Birthday to you.... Today is your birthday... " etc... Kumanta yung banda ng mga latest na kanta. Then, nagpahinga sila saglit t apos tumayo yung babae na lead singer nila."Pwede bang paakyatin ng stage yung cel ebrant... at ang friend niya na si... Lj? tama ba? Ok Lj." Kinabahan ako lalo. T umingin pa nga si Daryll sa akin kaya sabay na kami umakyat sa stage. Hindi ko t alaga gusto itong ideya ni Mario... hindi talaga.Pumalakpak na sina Nehlie... ha bang umaakyat kami. Pinaupo si Daryll doon sa malapit sa naggigitara."So, ang kakant ahin ni Lj for the celebrant is I'm with you ni Avril Lavigne"tapos bumaba na yung babae at ang natira na lang sa stage ay ako, si Daryll at yung guitarist ng ban da na tutugtog para sa akin. Tumingin ako doon sa guitarist para sa signal na si mulan na para matapos na rin... pero nakita ko na kinuha ni Daryll yung gitara, na para bang ibig sabihin eh... gusto niyang siya ang maggitara? Haay. Tapos... tumugtog na siya. I'm Standing on a bridge I'm waitin in the dark I thought that you 'd be here by now Theres nothing but the rain

No footsteps on the ground I'm listening but theres no sound Isn't anyone tryin to nd e? Won't somebody come take me home It's a damn cold night Trying to gure out this l t you take me by the hand take me somewhere new I dont know who you are but I... I'm w ith you Tumingin ako kay Daryll, seryoso pa rin siya sa paggigitara niya. Isang ba gay na naman na napahanga ako sa kanya... pero syempre... may mga bagay na unexp ected... sabihin na lang nating, tulad nito. im looking for a place searching for a face is anybody here i know cause nothings going right and everythigns a mess and n ne likes to be alone Isn't anyone tryin to nd me? Won't somebody come take me home I damn cold night Trying to gure out this life Wont you take me by the hand take me s ere new I dont know who you are but I... I'm with you Kinuha niya yung isa pang micr ophone. Nakatayo lang ako doon hanggang sa matapos ang kanta. Alam mo yun, para akong sira doon. Kaya bumaba na lang ako ng stage. "Ano ba sa tingin niya yung gin agawa niya?" "Hindi ko rin alam yan..." "Lalabas muna ako..." "Lj.. galing mo! P arehas kayo ni Fatima" Yeah right. Si Fatima. Hindi naman ako naghahanap ng komp etensya. Bakit ba ginawa yun? Lumabas muna ako. Doon muna ako naupo doon sa laba s ng Face Five. Dumadaan pa nga yung mga sasakyan sa harapan ko. Hindi ko alam k ung bakit naiiyak ako.. para yun lang. "Bakit wala ka sa loob?" ***40*** Paglingo n ko, si Daryll... di naman na maipagkakaila. Siya lang naman ang may boses na g anun. Tumabi siya sa akin. "Ha? Ano kasi-- medyo nilalamig lang ako... yung aircon kasi eh" "Alam mo, huwag mo nang baguhin yung dahilan... teka umiiyak ka?" Napa nsin niya pala. Ayoko ka nga sana na makita niya. Kahit kailan talaga ang sama-s ama ko. Birthday niya tapos ganito ako. "Hindi" "Eto, panyo. Alam mo naman na ay okong nakikita kang umiiyak di ba?"

"Alam mo, pangalawa na itong panyo mo sa akin. Isosoli ko na lang... nalilimutan ko kasi parating dalhin" "Di na kailangan, panyo lang naman... Ang galing mo ka nina ah" Natuwa naman ako sa sinabi niya. Hindi ko alam, pero kapag nanggaling s a kanya... mabilis akong matuwa. Kung alam lang niya kung gaano siya kahalaga sa akin... kaso, mabuti nang hindi. Nakikita niya ako bilang kapatid niya. Ayoko n ang masira pa yun. "Thanks. Pero magaling din naman si Fatima eh." "Ikaw yung ti nutukoy ko... hindi siya" Tumahimik kami parehas. Panay sasakyan lang yung narir inig namin. "Sorry ha" "Sorry? Para saan?" "Kasi hindi ako magaling sa bagay na ganito. Yung, patawanin yung mga umiiyak. Paano naman kasi, kahit ako sa sarili ko, hindi ako madalas tumawa" Hindi ko alam, pero natawa na lang ako sa sinabi n iya. Ang babaw ko no? "Bakit ka tumawa?" "Sinabi mo kasi na hindi ka madalas tum awa, ang sabihin mo... hindi ka tumatawa. Ni-ngiti nga wala eh." "Hindi lang nam an sa pamamagitan ng pagngiti at pagtawa nakikitang masaya ka... pero maniwala k a man sa hindi, ngayon lang ako ulit naging masaya" Tumingin siya sa akin... ser yoso nga siya. "At isa sa pinakanagustuhan ko sa araw na ito... yung kumanta ka. Simula pa lang nung nag-usap tayo sa Bldg. D, at sinabi mo na member ka ng choi r... hindi ko alam pero simula nun hiniling ko na sana marinig kitang kumanta. K ahit minsan lang." "Ganun? Hindi naman ako ganun kagaling." Tumayo siya sa pagka kaupo niya, humarap sa akin na parang nakaluhod. "Pwede bang magtanong?" "Sa kat unayan nagtatanong ka na... pero dahil birthday mo sige" "ah... pwede ba... pwed e ba kitang yakapin?" Ano daw? Tama ba yung narinig ko? "Ha?" "Kahit ngayon lang ... please" Lumapit na siya sa akin... hindi ko alam yung dahilan kung bakit sin abi niya yun... pero... "Daryll... Lj... bakit kayo nandito? Tara na pumasok na kayo" Tumingin lang si Daryll sa akin... tapos tumayo siya. In-offer pa niya yun g kamay niya para makatayo ako. "Sa susunod na lang... at pwede bang iwasan mong umiyak?" "Daryll! Tara na!"

Pumasok naman kami sa loob. Sabay-sabay kaming tatlo. AKo, si Daryll at si Fatim a. Pero siguro, kahit ayaw naming matapos yung araw na ito e hindi naman pwede. Gabi na nga eh. Mabuti na lang at walang pasok bukas. "O... paano tayo ngayon?" "Naku gabi na... medyo nakakatakot umuwi pero, kaya ko pa naman" "Sorry Fatima, hindi kita maihahatid ha... sasakay pa ako ng bus. Isang oras pa mula dito yung bahay namin." "Ok lang Bon..." "Ako na lang maghahatid kay Nehlie... Daryll, ano ?" Parang hindi siya makapagdesisyon. Ako naman ayos na akong umuwi mag-isa. Mal iwanag pa naman ngayon sa 5th at tiyak nasa labas naman si Kuya. SInabi kasi niy a na aantayin niya ako sa labas ng bahay. Kaya ok lang sa akin na si Fatima na l ang ang ihatid niya. "Ihatid mo na lang si Fatima. Kaya ko nang umuwi. Tumawag n aman ako sa bahay kanina bago kami pumunta dito, sinabi ni kuya hihintayin niya ako sa labas.." "Pero--" "Thanks Lj!" "O sige. Kita-kita na lang sa Monday. Happ y Birthday Bro" "Oo nga... happy birthday ulit Daryll" Pagkatapos ng batian... u wian na syempre. Si Nehlie at Mario ay naglakad dahil sa kanto pa sila sasakay. Si Bon naman eh tumawid na dahil dalawang sakay pa siya. Si Fatima naman at Dary ll eh sasakay din yata... at ako? lalakad siguro hanggang 5th "Tara na Daryll" t apos humawak siya sa braso ni Daryll Naglakad na sila saglit. Tinanggal ni Daryl l yung pagkakahawak ni Fatima sa kanya, at lumingon. "Ingat... sa pag-uwi" Kaya ayun... umalis na sila. Ako naman eto, naglalakad mag-isa. Ayos lang, mahalaga n aman eh naging masaya daw siya sa bithday niya. Iba talaga siya. Sa kalalakad ko eh nakarating din ako sa 5th. Maliwanag pa nga, pero maraming lalaki na nagkala t. Mabuti na lang at nandun si Kuya. "Akala ko madaling araw ka pa darating eh. Kanina pa ko nilalamok dito. Hindi ka ba naaawa sa guwapo mong kuya?" "Hindi. Pe ro thanks kuya" "Kumusta naman ang celebration?" "Ayun masaya naman... kantahan. .. kumain ng marami" "Bakit hindi mo ako inuwian? Ikaw talaga... sa susunod ilil ibre mo na ako, lagi na lang kitang hinihintay sa paguwi mo" Umakyat na ako sa k warto ko. Pagod na pagod na ako kaya hindi na ako nakaligo ulit. Nagpunas lang a ko tapos nagpalit ng pantulog. Kahit ganun yung kuya ko, mahal na mahal ko yun. Eh si brother Daryll? hmmm... kapatid nga lang nga di ba? Ibang kaso naman sya.

Nakatulog din ako. Nanaginip pa nga ako pero hindi ko na rin matandaan. Friday. Walang pasok. Pahinga! Yeeesss! Teka nga.. nasaan na ba yung diary ko? Lagi na l ang nawawala. Ayun. Dear Diary, Hi bestfriend. Wala lang namiss na kita. Alam mo ba? Masaya ako kahapon kahit na meron konting nangyaring di maganda. Mabuti na lang nandun si Daryll. Kaka-15 lang nga niya kahapon. Siguro tatandaan ko na yun g birthday niya para sa susunod makabili na ako ng regalo. Ok... Oct. 6. Sige di to na lang muna. Lj. May nagri-ring. Tama ba? Oo... yung cellphone ko. "Hello?" Walang sumagot. "Hello? Daryll alam kong ikaw yan. Bakit ba?" "Wala lang. Naisip an ko lang tumawag. Sige pala. Bye" Ang gulo niya. Tumawag ng walang dahilan. "L j! Lj!" si Daddy yun ah... "Bakit po Daddy?" "May bisita ka dito sa baba. Halika nga dito at bumaba ka" Bumaba naman ako. At syempre... bisita? Wala naman akong inimbitahang pumunta sa bahay para gumawa ng assignment o kung ano man. At kung may dapat pang ikagulat sa darating e siya... si Fatima... ***41*** Wait lang... baka namamalikmata lan g ako? Si Fatima? Hindi nga niya alam yung bahay namin di ba? Hindi naman kami c lassmates before... hindi rin naman kami close friends... pero bakit nandito siy a? "Fatima?" "Ahh, Lj..." tumayo siya sa pagkakaupo niya. Nanonood si daddy ng b asketball. Panggabi yata siya sa work niya ngayon. "Tara sa taas tayo. Maingay d ito eh... doon tayo sa kwarto ko" Umakyat naman kaming dalawa, kung ano man yung sadya niya... hindi ko alam. Pero harmless naman siguro kung maging mabait ako sa kanya? Pumunta siya dito bilang isang tao... therefore bisita pa rin siya. "W ow... nice room" sinabi niya pagkabukas ko ng pinto "Sorry ha, medyo makalat pa. Gumagawa kasi ako ng homework kaya nagkalat pa yung notebooks ko sa study table . Upo ka muna..." sabay turo ko sa upuan malapit sa TV "Gusto mo ba ng maiinom? Juice? Softdrinks?" "Hindi. 'Wag na... hindi naman ako nauuhaw. Gusto lang sana kitang kausapin." "Kausapin? Para saan? Ay teka nga pala... paano mo nalaman yun g bahay ko?"

"Kay Daryll. Kagabi kasi aalis na kami para ihatid niya ako sa bahay, kaya lang hiniling niya na kung pwede ba sana na sundan ka muna namin... para daw masigura do na nakauwi ka ng maayos. Tapos pangako niya na ihahatid nya ako kaya nalaman ko yung bahay mo" "Talaga? Sinundan niyo ako? Hindi ko kayo napansin eh" "May in iisip ka lang siguro kaya 'di mo kami napansin... at saka yun naman yung gusto n iya. Pero dahil na kay Daryll naman na ang topic, siya naman talaga ang pinunta ko dito" "Pero yung bahay niya hindi dito... sa 4th siya. Sa kabilang kanto" "Hi ndi ibig kong sabihin--" "Joke lang. Alam ko naman eh. Ano bang tungkol sa kanya ?" sabay ngiti ko naman "Ahmmm, interesado ka ba kay Daryll?" "Ano?!?" "I mean, may gusto ka ba sa kanya?" Gustung-gusto kong sabihin na "OO... gusto ko siya. G USTUNG-GUSTO! Mahal ko na nga yata siya eh. Pero sana lang di lang ako kapatid s a kanya... ang hirap nga ng sitwasyon ko eh..." pero hindi yun ang nasabi ko... "Wala. Wala akong gusto sa kanya" "Para kasing interesado siya sa iyo. Para bang , gusto ka niya palaging kasama. Malapit siya sa 'yo. Hindi kagaya ng ginagawa n iya sa ibang babae na sinusungitan niya... tinatakbuhan" "Para ko lang siyang ka patid. Ganun lang. At alam kong ganun din siya sa akin" Tumingin ako sa kanya. H indi naman pala siya yung tipong kaiinisan mo... pero siyempre... iyon din sigur o yung naisip ko sa kanya noong una. "Teka lang... may gusto ka ba sa kanya?" "A h.. ako? Oo" "Hindi naman na nakakapagtaka. Marami naman eh" pati ako. "Gusto ko nga sana mag-sorry kahapon. Kasi kumanta ako. Kasi alam mo na, nadala lang tala ga ako. Isa kasi yun sa kakantahin namin sa Battle of the Bands" "Ganun ba? Ayos lang yun. Ang galing mo nga kahapon" "Pwede ba akong humingi ng favor?" "Ayos l ang basta sa tingin ko kaya kong gawin" Ngumiti naman siya. Hindi ko alam pero p arang tuwang-tuwa siya. "Kayang-kaya mo Lj! Alam ko kasi na malapit ka sa kanya. .. kay Daryll. Tiyak na makikinig siya sa 'yo, katulad kagabi. Pwede bang tulung an mo ako na mapalapit sa kanya? Kasi sa banda kapag natapos ang practice umaali s na siya. Gusto ko lang naman malaman yung mga gusto niya... ganun para mapalap it ako sa kanya. Pwede ba? I-build up mo ko sa kanya." "Ha... kasi. Hindi naman na kita kailangang ibuild-up sa kanya. Mabait naman si Daryll. Kayang-kaya mo na mang mapalapit sa kanya kahit wala ako" "Please... Lj... tulungan mo ko. Gusto k o talaga siya. AT ikaw naman na ang nagsabi na parang kapatid ka na niya, sigura dong makikinig siya sa iyo."

"Sige titignan ko." Pagkatapos nung nag-usap kami... umalis naman na si Fatima. Oo, mabait siya. Pero kaya ko bang gawin para sa kanya yung gusto niya? Lalo pa at si Daryll na ang usapan. Paglalapitin ko ang taong gusto ko sa iba... ***42*** Kahit ayaw ko, dumating an g Monday. Oct. 10 na. Alam mo yun? Gagawa ako ng bagay na maglalayo sa akin sa t aong gusto ko... naguguluhan na nga ako eh. Dapat kaya sinabi ko na kay Fatima n a gusto ko siya? Paano naman kung nalaman niya. Ang hirap i-risk kung ano man an g tingin niya sa akin ngayon. "Lj..." "Oh Rico... ayos ka lang?" "Ayos naman. Eto, napagod dahil tumakbo ako d ahil hinahabol kita" "Bakit naman kasi hinahabol mo ako?" "Gusto kasi kitang mak asabay maglakad eh... oo nga pala, kummusta naman ang cheering?" "Ayun, maayos n aman na. Polishing kami eh para sa November. Yung theater naman?" "May performan ce kami sa last week ngayong October... pwede ka bang manood?" Manood? Wala akon g pera para sa tickets... Pero gusto ko sana... "Kasi... kulang yung pera ko par a sa ticket. Alam mo na, nagbayad pa kasi kami para sa costume ng cheering" "Ok lang. Sagot ko na yung ticket. 4:30 pm, sa 27" "Ahh... ok." Sabay na kaming nagl akad ni Rico sa room. Ang bait nga nya eh, sinagot pa niya yung ticket para lang makanood ako. Naupo na ako sa upuan ko hanggang sa dumami na yung tao. Si Daryl l naman eh dumating din dala yung bag niya galing sa labas. Siguro naman eh kani na pa yan nandito... yung dati niyang ginagawa. "Kanina ka pa?" tapos umupo siya sa upuan niya. "Medyo." "Galing ka sa Bldg. D?" "Nagpa-practice kasi ako para s a banda. Malapit na kasi yung laban" "Ahh...galingan nyo. Kaya niyo yan" Dumatin g din yung teacher namin. Normal lessons... boring pero kailangan. Second half n g pang-umagang klse eh umalis na yung mga member ng banda. Ang alam ko, hanggang 1st half sila ng klse mamayang hapon. Tagal no? Kasi naman malapit na yung laba n nila. Ayos naman na ang mood ko buong umaga. Kaya lang nung uwian para sa lunc h break bumalik lahat ng iniisip ko ng makita ko si Fatima. Pupunta kasi ako sa cafeteria para kumain ng lunch. "Lj! Sandali lang" hinihingal din siya nung humi nto

"Bakit? Tapos na practice nyo?" "Tapos na ngayong umaga. Meron pa mamayang hapon . Lunch Break kasi. Saan ka pupunta?" "Sa cafeteria. Nagugutom na kasi ako. Kaka in ako ng lunch" "Ganun ba? Pupunta rin ako ng cafeteria." "Kakain ka na? Sabay na tayo" sinabi ni Daryll sa akin. Hindi ko naman alam na nandun na siya. "Ahh a no kasi... nakalimutan ko. Pupunta pala ako sa library para sa research natin. A lam mo yun... si Fatima yata kakain na, sabay na lang kayo. SIge una na ko" "San dali la--" Tumalikod na ako. Nakita kong nag-wink sa akin si Fatima. Ano bang gi nagawa ko? Ginagawa ko yung gusto ni Fatima. Na mapalapit siya kay Daryll. Pero paano naman yung gusto ko? Malabo na siguro. Naglakad naman na ako. Sa library? Wala naman akong gagawin doon. Nagawa ko na yung research nung Sunday. Sa room? Ayoko doon... then... BAAAAAAAAMMMMMMM! Ouch! Ang sakit. "Sorry... Lj" si Rico n a naman. AKo na nga yung bumangga sa kanya, siya pa yung nag-sorry. "Ako na lang pupulot... ayos lang... Rico wag mo nang pulutin" Pero ayun, dinala na niya yun g gamit ko. Ano pa nga ba magagawa ko eh pinulot na nya "Ano bang iniisip mo? Ma y problema ba?" "Wala naman. Papunta kasi ako sa..." "Sa..." nakatingin siya sa akin... pero nakangiti "Sa swing... doon kasi ako kakain ng lunch eh" "Kakain na rin ako eh... sabay na tayo. Nakabili ka na ba? Wala ka pang pagkain ah..." "Pu punta muna ako sa cafeteria..." "Doon yung cafeteria di ba?" sabay turo niya sa likuran ko "Oo nga. KAsi.. pwede bang magpabili na lang?" "O sige. Mauna ka na s a swing. Susunod na lang ako." tapos tumakbo na siya. "Teka lang! Rico! Ito yung pambili..." hay... wala na siya. Dumeretso naman na ako sa swing. Library daw? Ang galing mong umiwas Lj. Sa sobrang galing mo masaya ka ba? Hindi di ba... Nau po muna ako doon habang hinihintay si Rico. Tama, nandyan naman si Rico. Bakit b a kay Daryll na lang lahat ng atensyon. Dumating naman siya na may dalang dalawa ng plastic. Bumili pa yata siya sa stand ng Jollibee sa school. "Bayad ko... mag kano ba?" "Hindi wag na. Libre ko. Hindi ba sinabi mo na magbabayad pa kayo para sa costume ng cheering? Mahal din yun..."

"Hindi. Kalimutan mo na yung sinabi ko. Rico... sobra na" "Ayos lang Lj. Masaya naman ako kapag nakakasama kita eh!" "Naku naman... -- thanks" Umupo na rin siya sa tabi ko. Binuksan na niya yung binili niya. Kumuha ako ng french fries at si nimulan ko nang kainin yung kanin at yung chicken. Hanggang sa muntik na akong m abulunan sa sinabi niya. "Nakita ko si Daryll sa cafeteria. Kasama niya yung lea d singer ng banda. Nagtinginan nga yung mga tao sa kanila. Hindi naman kasi soci able si Daryll. Pero mukhang mabait naman siya doon sa babae" Ouch! Sabagay... L j, normal lang yun kay Daryll. Mabait naman siya di ba? Sa lahat. Normal lang na maging mabait siya kay Fatima. "Lj... may gusto lang sana akong itanong sa iyo. .." "Ano yun?" habang sumusubo ng kanin... "Ah... kasi... matagal ko nang guston g sabihin eh..." sabay tumingin na naman siya sa akin... "Ano ba yun?" "Pwede bang manligaw?" ***43*** Parang recorder na paulit-ulit kong naririnig yu ng sinabi ni Rico. "Pwede bang manligaw?" , "Pwede bang manligaw? , "Pwede bang manligaw?" ... Lj ano ba! "Bakit ka nakangiti?" "Ha? Wala lang. Flattered talaga ako sa sinabi mo. Alam mo yun, si Rico ka. Pero sorry, hindi pwede..." Ineexpec t ko na malulungkot siya o kung ano man... pero ano ba itong pinapakita niya... nakangiti pa siya. "Hindi dahil sa tinuturn-down kita... pero kasi, hindi pa ako pwede eh. Yung... alam mo na. College pa ako allowed." "Inexpect ko na baka yan nga ang isasagot mo. Ok lang. Pero may hiling lang sana ako... pwede ba?" "Ano naman?" "Pwede ba tayong maging close friend? Ibig kong sabihin, gagawin ko yung mga bagay-bagay in my own special way. Gusto kong i-prove sa lahat na gusto kit a... ok lang ba?" "Oo naman. Bakit hindi." Pagkatapos naming kumain, pabalik na kami ng classroom. Alam niyo, hindi ako naiilang kay Rico na sinabi niya na gust o niya ako. Hindi ako tulad nung iba na kapag nasabi yung bagay na yun... nagbab ago lahat. At kung swertehin ka nga naman, guesskung sino kasalubong namin? Si D aryll at Fatima. Wow Lj! Ang swerte mo naman. "Oh Daryll... diretso kayo sa Musi c Room?" Pero hindi si Daryll yung sumagot, si Fatima. "Ahh oo. Fatima nga pala" sabay abot ng kamay tapos tumingin siya sa akin. "Rico. O sige pala, mauna na k ami ni Lj"

Hindi na rin ako nakapagsalita. Ano namang sasabihin ko? Wala naman di ba? Tumin gin si Daryll sa akin pero yumuko na lang ako. Hindi ko alam kung anong meron. P agbalik namin ng room, si Nehlie naman ang sumalubong sa akin. Naupo naman si Ri co sa upuan niya. "Oy babae, anong drama mo at sabay kayong kumain ni Rico?" "Ba kit bawal na ba yun?" "Hindi. Wala lang. Naninibago lang ako eh. At saka magkasa ma si Fatima at Daryll ah. Kainis na bruha yun! Ang kapal ng mukha! May pakantakanta pang nalalaman nung thursday. Kung alam lang niya, kung hindi ka naman tum anggi sa banda makakapasok ba siya?" "Nehlie, mabait naman siya..." Humarap sa a kin si Nehlie.. ang kulit talaga nito. "At kailan pa Lj naging mabait ang bruhan g lintang tulad niya? Tignan mo nga kung paano makadikit kay Daryll. Hay naku! T eka nga pala, sama ka sa amin ni Mario mamayang 2:00. Nood tayo ng parctice ng b anda" "Ha? May klase tayo ha..." "Gaga... wala tayong Stats noh! May sakit yata si Mam eh. Si Mario naman ewan ko ba dun! Sabi niya PE daw nila. Tapos naman na daw siya doon sa whatsoever performance nila. Ano sama ka?" "O sige.." Pagkatapo s ng unang subject, lumabas naman kami ni Nehlie. Kasabay namin si Rico lumabas. "Saan kayo pupunta?" "Sa practice ng banda. Manonood lang. Sama ka? Samahan mo si Lj." "Ok" Sabay-sabay kaming naglakad nina Nehlie at Rico. Nung malapit na ka mi sa Music Room... nandoon naman na si Mario. Sabay naman sila ni Nehlie, at ka mi ni Rico sa likuran. Pagpasok namin sa Music Room, yung members lang ng banda ang nandun. Nakaupo si Daryll habang nakatingin doon sa gitara tapos tumingin ku ng sino yung pumasok. Kung hindi ako nagkakamali, tumingin siya kay Rico. Nanood lang kami. Hindi ko alam pero parang may problema sa pagtugtog nila. Nagulat pa nga kami nung tumigil si Daryll sa paggigitara. "Daryll.. bakit ba?" si Bon "Na putol yung string..." "Hindi ka naman nakakaputol ng string tuwing practice" "Pe ro ngayon oo... nakita niyo naman di ba" "Daryll... sorry na" sabay hawak ni Fat ima sa balikat ni Daryll. "Pwede ba, wag mo akong hawakan?" Tumayo siya... ewan ko ba... ano bang problema niya. "Sorry. Sige na, ulit na tayo." Pagkatapos nun. .. nakatyo na siya tumugtog.

"Lj, labas muna tayo. Bad mood yata si Daryll." "Oo nga... Nehlie, labas muna ka mi" Lumabas naman kami ni Rico. Naupo muna kami saglit tapos nagpaalam siya na b ibili lang siya ng makakain. Tataba ako kapag kasama ko si Rico. Lumabas naman n g Music Room si Daryll. ANg laki talaga ng problema nito. "Bakit nandito ka?" "I naantay ko lang si Rico. Bumili lang siya. Ikaw? Bakit hindi pa kayo mag-practic e nila Fatima?" "Ano bang problema at tinutulak mo ako sa kanya?" "Ano bang prob lema sa kanya... ayos naman siya ah..." "Yun ba yung gusto mong mangyari? Gusto mong siya ang kasama ko? Sige pagbibigyan kita... Oo nga pala... bibili pa ko ng string" Sakto namang pag-alis ni Daryll dumating si Rico... nakakainis siya tal aga. Naiinis na rin ako sa sarili ko. Ito ba talaga ang gusto ko?? ***44*** Alam ko na hindi ito ang gusto ko. Pero ano naman ang gagawin ko? Sabihin kay Fatima ? Ayoko. "Oh, anong gusto mo dito sa dalawa?" sabay pinakita niya yung softdrink s... "Yung coke na lang... thanks ulit." Alam niyo kung anong ginagawa ko? Iniis ip ko na lang na beer yung coke. Tama bang maglasing? Hindi pa nga ako nakakatik im kahit na drop lang ng beer. Nagpunta rin ako sa practice para sa Dance Club p agkatapos sa cheering. Ganun naman palagi ang buhay ko eh. Bihira na rin akong k ausapin ni Daryll nung mga sumunod na araw. Oo, kinakausap pa rin niya ako. At t ama siya, pinagbigyan niya ako ng si Fatima ang lagi niyang sasamahan. At dahil doon, nasasaktan ako. Ewan ko ba sa sarili ko. Sino pa ba ang ineexpect niyong m akakasama ko parati? Si Rico di ba? Actually, he's a nice guy. Mas madali siyang intindihin kesa kay Daryll. Marami nga rin kaming similarities. Unlike Daryll a nd me, hindi talaga siguro pwede. Third week of October na. Wednesday. Medyo mab ilis. Hindi ko naman na kailangang ikwento sa inyo yung buhay ko sa school na le ssons, Dance Club, Cheering... Daryll and Fatima... pati na rin si Rico. Alam ni yo naman na yun... "Lj! Nood tayo ng Battle of the Bands ha! Sa laban nila" "Oo naman syempre! Teka, kailan ba? Next week na di ba?" "Oo. Next Thursday. Sa 27, 6:00pm" "Ano?!? 27? Hindi pwede..." "Anong di pwede ka dyan! Eh sa 27 nga. Bakit may gagawin ka ba?" "Performance ng play ni Rico yun. 4:30pm... Hello? Almost 2 hrs yun. E di 6:30 pa lang ako makakaalis doon sa Arts Center. Pero ok lang sigu ro, hindi naman siguro sila mauuna mag-perform. Aabot naman siguro ako" "I don't think so..."

"Bakit naman?" "Number two yata sila. Kaya tingin ko di ka na aabot" "Paano mo n aman nalaman yung number nila?" "Pangalawa kasi ang school natin na nagregister sa laban. Kung pang-ilan ka, yun na din yata ang number mo sa pagpeperform. Ewan , yun ang sabi sa akin ni Mario na sabi ni Daryll" "Paano na yan... nag-promise na ako kay Rico. Hindi na ako pwedeng umatras." "Sayang naman Lj... di ba napagk asunduan na natin." Umalis naman na si Nehlie. Paano na ba yan? Gusto kong panoo rin si Rico... kaibigan ko rin naman siya. Sa lahat ng ginawa niya para sa akin, yung simpleng play na gusto niyang panoorin ko hindi ko pa makukuhang puntahan? Pero gusto ko rin na mapanood yung laban nila... yung laban ni Daryll... "Manon ood ka sa 27?" Paglingon ko.. syempre, sino pa ba... si BROTHER Daryll... "Hindi ko alam. May pupuntahan kasi ako at aabutin hanggang 6:30, baka hindi na ako um abot" "Yung pupuntahan mo ba eh theater play?" "Paano mo nalaman?..." "Alam mo, na sa 'yo naman kung hindi ka pupunta. Pero bilang kapatid, importante din sa ak in yun..." Tapos umalis na siya. Kinokonsensya ba niya ako? Kasi kung OO, effect ive eh. "At oo nga pala, salamat sa 'yo. Mabait pala siya, gaya ng sabi mo..." O UCH! Teka nga, kailangan ko pa bang sabihin kung sino yung tinutukoy niya? Of co urse si Fatima. Pero, I don't care about Fatima at this very moment. How will I be in two places at once? Lalo na sa 27... Kasi naman yung play, sana naman inag ahan na nila... kahit 3:00, para naman 5:00 tapos na. Bakit kasi 4:30 pa??? Nung nasalubong ko si Rico, binigay na niya sa akin yung ticket. Pupunta ako sa play . Minsan lang naman 'to. Pero minsan lang din naman yung laban. Aaaarrrrggghhhhh ! Ayoko na! Pagkauwi ko ng bahay, nandun si Kuya. Mabuti pa siya eh... parang di nagkakaroon ng problema. "Hi kuya" "Aba! Himala. Ang aga mo yatang umuwi ngayon ." "Wala. Gusto ko lang matulog..." "Sa tingin ko hindi ka makakatulog sa lagay mo na yan..." "Anong ibig mong sabihin?" "Oh come on lil' sis... obvious ba na m ay iniisip ka?" "Stop calling me lil' sis ok? Pero... di nga, obvious?" "Wow! An g galing ko talaga! Ibig sabihin may iniisip ka nga?" Nakakainis talaga 'to! Bwi sit sa buhay! "Asar ka! Hindi ka nakakatulong!"

"Paano naman ako makakatulong eh hindi mo nga sinasabi yung problema na yan" "Al am mo kuya... ok sige sasabihin ko. Sa 27 kasi, manonood ako ng theater play. Ac tually 2hrs yun kaya aabutin yung laban ng banda ng classmates ko. Gustung-gusto ko pumunta doon, kaya lang naka-promise na ako na pupunta sa theater play..." " Ok. In your handsome brother's point of view, mas mahalaga sa iyo yung band. Per o Lj, sa theater play nangako ka. At alam nating 'a promise is a promise'... at kung di ka pupunta, kahit ako naman yun... masasaktan ako. SIno ba yun nag-invit e sa iyo?" "It doesn't matter kung sino... aakyat na nga ako. Hindi mo naman pin agaan yung loob ko" Paakyat na ako sa hagdan ng may naisip ako... yung problema na mas mahalaga pa sa theater play at laban ng banda. "Kuya teka lang. May isa p a nga pala." "Ano yun?" "As my BROTHER, halimbawa lang... may isang girl na may gusto sa iyo. Actually, pinapakita mo sa akin na ayaw mo sa kanya pero tinutulak kita... dahil sa tingin ko iyon yung tama..." "For God sake Lj loka-loka ka ba? !? kahit kapatid kita maiinis ako sa iyo. Bakit mo naman ako pinagtutulakan sa t aong di ko naman gusto? At syempre, ayaw na ayaw yun lalong-lalo na ng mga guys. Kaya please, huwag mong gagawin sa akin yun. Pwede?" tapos ngumiti siya. DI ko alam bumaba ako ulit ng hagdan at kiniss si kuya sa pisngi. Ewan ko ba, para tal aga akong sira. Alam mo yun, nakakuha ako ng guy point of view, at to be precise ... my BROTHER pa. Siguro nga tama siya.... at dahil doon, titigilan ko na itong kahibangan ko. Dahil lang kay Fatima? She's just a friend. Bakit kailangan kong sundin yung gusto niya kahit na nasasagasaan na yung gusto ko? Si Daryll... ano bang ginawa ko? Sa ngayon... Yung gusto ko naman ang masusunod... ***45*** Nung sumunod na araw eh isa lang a ng nasa isip ko. At iyon ay ang kausapin si Fatima. Oo, napag-isipan ko na. Kaka usapin ko siya. "Bon, nakita mo ba si Fatima?" "Hindi eh, kadarating ko lang..." Hinanap ko pa yung ibang member ng banda. Nakita ko naman si Ralph. Well, hindi ko siya nabanggit pero siya yung lead singer na lalaki. "Ralph, si Fatima?" "Ah h, alam ko nasa garden siya eh. Kasama niya yata si Daryll..." sabi ni Ralph. "G anun ba? Thanks ha." Naglakad na naman ako. Kasama na naman niya si Daryll? Gard en? Ano ba naman itong si Ralph. Hindi sinabi sa akin kung saang garden ba. Scie nce o Math? Magkabilang dulo pa naman yun. Inuna ko na sa Science garden. Wala. For sure nasa Math garden nga sila. Nakasalubong ko naman yung ibang mga estudya nte na hindi ko naman kilala. Binati pa nga ako. Pero pagdating ko sa Math Garde n, nasaktan lang ako sa nakita ko. Magkasama nga sila at magkatabi pa. Bigla nam ang tumayo si Daryll nung makita niya ako...

"Lj..." "Fatima, pwede ba kitang makausap?" "Sure." Nagpaalam naman na si Daryll at umalis. Kami naman ni Fatima eh naupo. "Tungkol saan ba?" "Fatima... umaatra s na ako. Doon sa usapan na paglalapitin ko kayo. Alam ko medyo huli na dahil na gawa ko naman na pero hindi ko na kaya. Kung magiging malapit pa rin sa iyo si D aryll pagkatapos nito, nasa kanya na yun. Pero umaatras na ako." Ikinagulat ko l ang, nakangiti siya. Ano ba ito, nang-iinsulto? "Lj, kakaiba ka. Kaya pala ganun ka na lang kung ituring ni Daryll. Ok lang, alam ko nahihirapan ka na rin." nah ihirapan ka na rin? Bakit may rin? Ibig sabihin ba nun... pati siya? Well, hindi si Daryll tinutukoy ko. Si Fatima. "Thanks Fatima. Mauna na ako. May klase pa k asi ako eh" Hinding-hindi ko makakalimutan yung araw na ito. Parang gumaan ulit yung dinadal a ko. Alam mo yun, yung mga araw na lumipas.... bakit ba ngayon ko lang ito gina wa? Dumating din naman yung 27. Worst nightmare. Parang ang gusto ko na lang gaw in eh wala na lang puntahan sa dalawa. Pwede ba yun? Pero 4:00 na, kailangan ko nang umalis para sa play ni Rico. Tinawagan naman ako ni Rico na nagso-sorry sa akin at hindi raw niya ako masusundo. May rehearsal pa kasi sila at syempre kung anu-anong make-up thingy na gagawin pa sa kanila. At dumating din ako sa Arts C enter, marami nang tao. Naghintay lang ako ng ilang minuto at pinatay na mga ila w. Nakatingin na kaming lahat sa stage. Ang title eh "The Dreamer"... at syempre , si Rico si Francis. Kaibigan nung lead role. 9 years old lang yung bida, kaya ayun... kailangan kasi bata para sa role na yun. Maganda yung play. Ang storya n iya ay umiikot sa iba't ibang Fairy Tales. Nakakatulog yung bata (Stephen) tapos sa panaginip niya ay naging kaibigan niya si Francis na dinala siya sa iba't ib ang istorya. Pero wala naman dito yung isip ko. Almost 6:00 na. Ano ba yan. Kahi t na gaano kaganda yung play, mahirap talaga kapag ang nasa isip mo eh mas mahal aga pa sa ginagawa mo ngayon. Bumaba na si Rico sa backstage, wala pa kasi siya sa scene. Narinig ko na lang na may lumapit sa akin at bumulong. "Pumunta ka na. .. alam kong mahalaga sa iyo yun" Napatingin na lang ako sa kanya. "Pero yung--" "Ending? Ikukwento ko na lang sa iyo. Sige na! Baka mahuli ka" Tumakbo naman ak o kaagad. Ayaw pa nga akong palabasin ni Manong Guard dahil hindi pa daw tapos. Pero dahil sa kinukulit ko siya, pinalabas din ako. Nag-para naman ako kaagad ng jeep. Naku naman! Anong oras ako makakarating doon. Please naman Manong driver, bilisan mo. Pagdating ko naman sa CC (wag niyo nang tanungin yung meaning) kung saan gaganapin yung banda. May tumutugtog na sa stage. Nasaan na ba sina Nehlie at Mario? Ano ba yan? Ayun. Tumabi naman ako kaagad kay Nehlie. Sa sobrang hing al ko hirap na hirap na akong magsalita.

"Oh, anong nangyari sa 'yo?" "Anong number na?" "Number Four" "Ibig sabihin... t apos na yung number two?" Si Nehlie naman ang sumagot. Sarcastic pa nga ang pagk akasabi niya. Para ngang galit siya. "Oo tapos na. Kaya nga four na di ba?" Saya ng lahat ng pinaghirapan ko para lang makapunta dito. Tapos si Nehlie galit pa.. . ano ba yan... hindi na ako umabot. Tapos na sila Daryll... ***46*** Napaupo na lang ako sa sobrang pagod at lungkot. Ano ba yan? Bakit hindi ko na naabutan? S ayang lahat... sana pala tinapos ko na lang yung play ni Rico kung alam ko lang na ganito yung aabutan ko. "Kailangan mo ng tulong?" sabay abot ng kamay niya... Si Daryll. Ewan ko ba... pero parang pakiramdam ko ayaw ko siyang makita ngayon ... "Daryll..." tapos tumayo na ako at inbot ko yung kamay niya... "Nandito ka p ala... Akala ko hindi ka na darating" "Sorry..." Hindi ako tumingin sa kanya. Sa sahig na lang ako tumingin... Ang ingay nga ng mga tao... "Sorry? Para saan?" " Hindi ko kayo napanood. Number two kayo di ba? Sorry talaga. Gusto ko talaga kay ong mapanood kaya nagmadali ako papunta dito, kaya lang hindi pa rin ako umabot. .." "Pwede bang tumingin ka sa akin?" Tumingin naman ako sa kanya. Nakatingin pa nga siya sa mga mata ko... "Di mo kailangang mag-sorry. Number 6 pa kami. Hindi pa kami nagpe-perform" "Ha? Akala ko... sabi nila--" Tumingin naman ako sa dire ksiyon ni Nehlie at Mario... tawa sila ng tawang dalawa. Nakakaloko nga eh... "Nak akainis kayo! Hindi nakakatawa" "Lj... kung nakita mo lang talaga yung reaksiyon ng mukha mo! Grabeh! Seryosong-seryoso ka. Nag-usap na kami ni Mario, kunwari n agalit ako sa 'yo. Ano ayos ba? Pwede na ba kaming artista?" "Nagbunutan na lang kung sino ang unang magpeperform para daw fair. Ni-request din kasi nung number one dahil wala pa yung drummer nila, kaya ayan sina Daryll eh 6 pa. 'Wag kang m ag-alala... 4 pa lang" Nakakainis talaga pero masaya. Ibig sabihin, mapapanood k o pa sila. Nakatingin naman sa akin si Daryll... "Hindi ko alam na mahalaga pala sa iyo itong laban... hindi mo alam kung gaano ako kasaya at nakarating ka..." Gaano kasaya? Naku... wala ngang kangiti-ngiti. Pero Lj, naalala mo yung sinabi niya... hindi lang sa pagngiti at pagtawa naipapakita na masaya ka.

Naghintay pa kami hanggang sa matapos yung four... tapos ve. Sa wakas! sina Daryll na. Umakyat na sila ng stage... si Bon, Fatima, Daryll, Ralph etc... pito kasi s ila. Tumabi naman ako kina Nehlie kahit na nakakainis talag nung niloko nila ako . Pero ano pa nga bang magagawa ko? Maloko talaga itong dalawa na ito. Inayos ni la yung mga gagamitin... tapos nagsalita na si Fatima... "Ready na ba kayo?" Sum agot naman yung mga tao na iba't iba. Pero kadalasan eh.. OO. "Let us introduced ourselves... Fatima Leyan... lead singer" "Raphael Reyes... lead singer..." at nagpakilala naman si Bon at yung isang guitarist na classmate din namin... then si Daryll... "Our lead guitarist..." At hindi naman na nakaka-shock na maraming sumigaw. Narinig ko na lang yung iba na "Anong pangalan"... Tumayo naman si Dary ll... "I'm Daryll Romualdez, lead guitarist... sana magustuhan niyo yung perform ance namin. Yung laban na ito ay para sa friends ko... especially the girl weari ng black and blue shirt." Nagsigawan naman ng "awwwww" at syempre, maraming nagt inginan ng shirts. "Lj... ikaw yun..." "Hindi kaya..." sabay tumingin naman ako sa shirt ko. Hindi ko napansin na black and blue yung kulay ng suot ko. "Ikaw yu n. Sino pa ba yung tinutukoy niya?" "Marami kayang nakasuot na may black and blu e... hindi lang naman ako" "Pero sa tingin mo kilala naman sila ni Daryll?" Pero kahit maraming nakasuot na black and blue, sana ako na lang yung tinutukoy niya . Pero mahirap umasa kaya... that's not a big deal. Tinignan namin yung stage... nagsimula na silang tumugtog. Solo si Daryll sa simula. Ang galing! At medyo ma haba na rin yung natugtog nila. Kumakanta na yung audience ng biglang huminto. A kala mo nga nag-brown out o parang may nasira. Nakaka-shock nga. Anong nangyari? Tapos nagsalita si Daryll sa microphone sa harap niya... "Sound check lang po" Nag-ingay ulit yung audience. Grabeh! Ang galing nilang mambitin. Sound check la ng yun? Alam ko magaling siyang maggitara, pero hindi ko inaasahan na ganito kag aling. Napapahanga na naman ako sa kanya. Hindi ko na kailangang sabihin yung mg a tinugtog nila. Apat lahat. 2 kay Fatima at 2 kay Ralph. Kung baguhan ka lang, hindi mo maiiwasang maitanong kung sinu-sino ba yung members ng banda. Sobrang g aling talaga. Lahat sila. Tinuro pa nga ni Mario yung judges, hindi ko alam pero tawa ng tawa yung judges lalo na nung simula sa sound check. Nagpalakpakan nama n yung mga tao nung natapos sila. Worth it naman pala yung effort kong pumunta d ito. Bumaba na sila sa gilid ng stage. May mga sumalubong, hinarang pa nga sina Ralph at Daryll. At syempre... nakabalik din sila kung nasaan kami nina Nehlie.

"Ayos ba?" "Ang galing! Sobra! Hindi ako nagbibiro pero kapag hindi pa kayo nana lo niyan may dayaan na talaga!" "Oo nga... Daryll, ayos soundcheck ha. Planado b a yun?" "Sa katunayan, planado. Kaya lang... hindi namin inaasahan na ganun nama n pala kagaling. Kahit ako nagulat eh. Di naman namin inaasahan." Usap-usap muna kami. Hanggang sa naupo na kami sa gilid. Umalis sina Fatima at Bon... "Ei Dary ll, sino naman yung girl na nakasuot ng black and blue shirt?" yung isang classm ate namin na isa sa guitarist. "Obvious ba... si Lj" "Hindi kaya.. maraming naka suot ng ganito" "Teka, akala ko ba si Fati--?" sabi ni Ralph Siniko siya ni Mari o. Ewan ko ba, parang iniiwasan nila yung topic about Fatima and Daryll. "Pwede na bang umuwi? Gabi na" "Pwede na siguro. Kami na lang maghihintay ng result" "O sige. Uuwi na kami. Hindi siya pwedeng gabihin" sabay hawak ni Daryll sa akin. "Ihahatid mo si Lj?" "Ayos lang. Pwede naman akong tumawag kay Kuya. Saka... 7:1 0 pa lang naman" Pero hinila na niya ako. Uuwi na daw? Ayos lang naman kung hind i. Narinig ko na lang na nag-bye sila sa amin. Naku naman, nag-eenjoy pa ako doo n. Sumakay kami ng jeep. Pero hindi iyon yung jeep papunta sa 4th at 5th. Ano ba yan? Saan kami pupunta? "Daryll, di naman ito yung jeep pauwi..." "Ok lang ba s a 'yo kung sa park muna tayo? Maingay kasi doon." "Ayos lang..." Pagkababa namin , doon kami sa park. Medyo malayo yun sa 5th pero pwede rin namang lakarin. Naup o muna kami. "Ok lang ba yung performance?" "Sobra! As in, ang galing nyo nga eh ! Ang galing din nung solo mo..." tapos ngumiti naman ako sa kanya... "Yun lang naman ang kailangan ko eh, yung sa iyo manggaling yang mga yan" "Ganun?" "Oo. Ka ya nga para sa iyo yung laban. Ikaw yung tinutukoy ko kanina..." "Ako? Hindi nga ako nakakasiguro. Hindi mo nga binaggit yung pangalan ko. Maraming nakasuot na may black and blue" Tumingin siya sa akin... sa iba naman ako tumingin... "Kahit hindi ko binanggit yung pangalan mo... ikaw yung tinutukoy ko"

"Teka lang... baka naman hindi mo ko kilala kaya hindi mo alam ang pangalan ko? O kaya naman eh nakalimutan mo, kasi may naaalala ako na nagpakilala ako sa 'yo noong rst day of classes. O sige na nga... magsimula tayo ulit. Hello po, I'm Lhea Janine Martinez. Lj na lang para maikli... ikaw?" "Alam mo, hindi mo na kailanga ng gawin yan. Kilalang-kilala kita at alam ko kung sino ka. Nakalimutan? Bakit k o naman gagawin yun? Sa lahat ng pangalan ng gusto kong kalimutan, hindi kasama ang pangalan mo sa listahan. Bibili ako ng pagkain, anong gusto mong kainin?" "I kaw nang bahala..." Tumayo na siya para bumili ng pagkain. Nagugutom na rin kasi ako. Nagulat na lang ako nang huminto siya at lumingon. Tumingin siya sa akin. Ano na naman ba? "Oo nga pala, lalo kang gumaganda........ Lj..." tapos ngumiti siya ***47*** Umalis na si Daryll para bumili. Tama ba yung narinig at nakita ko ? Tinawag niya akong Lj. Hindi na 'Hoy' o kung ano pa man. Ngumiti siya? First t ime niya ginawa yun. Ang cute niya... o dapat bang sabihin na gwapo? Wow! Grabeh itong araw na ito... Bumalik naman na siya. May dalang pagkain... "Oh... sorry ha ito yung binili ko. Ayoko kasing bumili ng junk foods, hindi kasi tayo mabubu sog kaya ito na lang hotdog sandwich" "Totoo ba yung narinig ko? Tinawag mo akon g Lj?" "Oo tinawag kitang Lj." tapos ngumiti na naman siya... "Ngumiti ka ulit! Bagay pala sa iyong nakangiti eh. Pero bagay din naman ang seryoso. Siguro kahit ano namang expression ng mukha mo bagay pa rin" "Pero para sa akin, hindi bagay sa iyo ang umiiyak. Dahil tuwing nangyayari yun, hindi lang ikaw ang nasasaktan " "Siguro nga..." sabay kagat ko naman doon sa hotdog sandwich "Sorry nung mga h uling araw..." "Para saan? Yung tungkol kay Fatima? Ok lang yun... pero teka, di ba malapit ka na sa kanya?" "Hindi. Tuwing magkasama kami, siya lang ang nagkwe kwento. Wala akong sinasabi sa kanya tungkol sa akin gaya ng mga sinabi ko sa iy o" "Pero di ba sinabi mo sa akin nung nagpa-practice kayo nun--" "Sinabi ko pagb ibigyan kita... hindi ko sinabing iiwan kita." "Sobra na akong na- atter sa mga sina sabi mo" "Eh ikaw, nung mga huling araw... kayo?" "Ah.. kami ni Rico? Close frie nd ko siya gaya ng dati. Ayos naman siya eh, sa katunayan tinanong pa nga niya a ko kung---..." "Tinanong ka niya kung?" Ngumiti lang ako sa kanya. Hindi ko na l ang sasabihin. "Wala kalimutan mo na..."

"Lj, ano yung tinanong niya sa iyo?" Oh well... ano pa nga bang magagawa ko. Nab anggit mo na Lj.. ituloy mo na. "Tinanong niya ako kung... kung pwede bang manli gaw" "Ano?!? Tinanong niya yun?! Anong sabi mo?!?" Hindi ko alam na magugulat si ya. Kaka-shock nga yung reaksiyon niya. "Sabi ko... hindi pwede." Ngumiti siya s a sinabi ko. Habang tumatagal ang weird na niya... Tama ba yung word ko? "Sinabi kong hindi dahil wala pa akong balak sa ganyang bagay. Saka college pa ako allo wed. Oo nga pala, bakit wala ka pang girlfriend? Kung tutuusin gwapo ka naman... as in." "Wala kasi akong balak. Isa pa... hindi pa naman siguro kailangan di ba ?" Pumunta kami sa swing at doon naupo. Ang lamig, sobra. Nag-usap kami doon. Sa katunayan, marami na akong nalaman sa kanya. Gaya ng tuwing christmas eh mag-is a siya dahil yung mommy niya eh nagpupunta sa states para bisitahin yung daddy n iya. Ayaw kasi niyang sumama, hindi kasi sila magkasundo ng daddy niya. Sabi pa niya, yung kwarto daw niya ang pinakapaborito niyang part ng bahay nila. Kapag m ay time daw, pwede raw akong pumunta doon. Hello? Bakit ako pupunta doon? Nakaka hiya. Tawa pa nga siya ng tawa. Hindi ko alam pero ngayon ko lang siya nakitang masayang-masaya. Nakakatuwa nga tignan na yung seryosong si Daryll, tawa ng tawa ngayon. Nabasa pa nga siya doon sa gripo sa park, kaya tinanggal niya yung t-sh irt niya. Doble yung suot niya, long-sleeves yung naka-doble. Pagkatapos nun, 8: 30 na yata nung umalis kami. May pasok pa kasi kami bukas. AT ayaw naman naming macurfew dahil 9:00 eh may gumagalang mga pulis. "Alam mo, hindi ko alam pero ma saya ako kapag kasama kita..." "Siguro, dahil ngayon ka lang ulit tumawa kaya mo nasabi yan" "Hindi... seryoso ako" Naglakad kami ng medyo malayo hanggang sa na karating kami sa bahay. Tumingin pa nga siya sa bahay namin. "Alam ko mas maliit yung bahay namin kumpara sa bahay niyo" "Siguro yung kuwarto mo, yung isa na yu n sa gilid na may bintana." "Oo, paano mo nalaman?" "Yun lang kasi yung walang i law. Kaya naisip ko, kwarto mo yun. Kanina sa sinabi ko, totoong maganda ka..." Nakakahiya naman... "Ahh... gusto mong pumasok?" "Hindi... gabi na. Uuwi na rin ako. Good night... Lj" "Bye. Good night din. Salamat sa libre" Ngumiti siya bago tumalikod para umalis. Kita ko na naman yung likod niya. Ang bango niya. Kapag napatabi ka nga dyan... parang ayaw mo nang umalis. Pero nagulat ako sa ginawa n iya.

Bumalik siya at hinalikan ako sa pisngi... ***48*** Hindi ko alam kung gaano ako katagal nakatayo doon at hindi nakakilos. Mabuti na nga lang at hindi siya lumi ngon at makikita niya akong parang sira doon na hindi gumagalaw. Nagulat lang ka si ako sa kanya, si Daryll ba yun? Pagpasok ko sa bahay, inakala pa nga ni Mommy na may sakit ako. Ang pula-pula raw kasi ng mukha ko, mainit pa daw. Umakyat la ng ako dahil hindi naman na ako gutom dahil pinakain na ako ni Daryll. Pumasok n aman ako sa banyo at nakipagsigawan kay Kuya dahil ang tagal. Tapos, kinuha ko s i bestfriend at nagsulat. Nakatulog ako mga 10:00 na rin siguro. Pagpasok ko sa school, yung usual na walang tao at ako yung nauuna. Binati ko si Manong Guard.. . tapos dumeretso na ako sa room. Na-miss ko 'to! Nakayuko na naman siya sa sulo k at tahimik lang. "Hi Daryll... " Siguro nga malaki na yung naging pagbabago ni ya. Pero syempre, nakikita ko pa rin siyang ganyan. Hindi na nga lang madalas. T inaas niya yung ulo niya para lumingon... tapos nginitian niya ako. Oo nga pala, Friday ngayon. Walang pasok bukas. "Pupunta ka ba sa locker mo mamaya?" "Oo. Ba go mag-klase. Kukunin ko yung ibang gamit ko" "Pwede bang, magpakuha ng isang no tebook? Chemistry" "Sure." Binigay naman niya sa akin yung susi niya. Nung lumiw anag na at dumami na ang estudyante... pumunta naman na ako sa locker ko para ku nin yung Physics notebook ko pati Geometry. Medyo magulo pa nga yung locker ko d ahil hindi ko na naaayos. Teka... nasaan na ba yung locker ni Daryll? May number nga pala sa susi niya. Nakita ko naman yung locker niya. Binuksan ko naman... a t may nahulog na sobre. Teka nga, locker ba ito ng lalaki? Parang mas panlalaki pa tignan yung locker ko sa gulo niya ngayon. Ang bango... kaamoy nung pabango n ya. Walang nakasulat na subject sa harapan ng notebook niya... kailangang tignan ko pa isa-isa yung laman. Hmmm... Physics, TLE... Values... ayun! Chemistry. Ku kunin ko na nga. Isasama ko ba itong mga sobre niya? Katulad na naman ng dati. B uti pa sila alam nila yung locker number ni Daryll... siguro tinitignan nila kun g saan niya binubuksan. Pagbalik ko naman ng room, nakaupo na siya sa upuan. Ina bot ko sa kanya yung chem notebook niya at yung mga sobre. "Saan mo nakuha ito?" tanong niya habang hawak niya yung sobre "Sa locker mo. Sulat yata, para sa 'yo " "Ah ganun ba.. thanks Lj" Hindi nga ako nanaginip kahapon. Ngumingiti na siya at tinatawag na niya ako sa pangalan. Ayos naman yung klase. Masaya nga eh. Nung breaktime, naupo si Daryll sa bench sa tapat ng room namin. Si Nehlie naman ang tumabi sa akin sa loob ng room. "Anong ginawa mo doon?" sabay nguso kay Daryll sa labas. "Bakit?"

"Ngumingiti siya. May sakit ba yan? Infairness bagay sa kanya" "Ewan. Kahapon pa siya ngumingiti eh" May lumapit na Junior kay Daryll. Narinig pa nga naming ini imbita siya sa birthday. Grabe! Hindi ko kaya yun. Iimbitahan mo ang taong, hind i mo naman ganun ka-close? At hindi mo pa classmate. Sinagot naman siya ni Daryl l ng.. "Sorry, busy ako". "Ang sungit pa rin..." "Ganun naman talaga siya eh..." "Hindi na ako magtataka kung liligawan ka niyan... May gusto yata sa 'yo eh. Pa ra sa 'yo daw yung laban. Ikaw ha" "Hay naku Nehlie... lahat na lang..." Nagulat kami ni Nehlie nung lumingon sa amin... tapos kumaway. Hay naku... Nakakatuwa n ga nung nagdrawing si Daryll sa papel. Sabi niya hulaan ko daw kung sino... "Ha? Sino?" babae yung drawing... marunong pala siyang magdrawing Tapos tumawa siya. Loko-loko... "Kamukha mo ba?" "Hindi" "Mabuti naman. Hindi ikaw yan eh. Kakaiba ka eh... kaya hindi kita kayang i-drawing" "ANg weird" "Pahiram ng kamay mo..." Para kaming sirang dalawa na hindi nakikinig sa teacher. Ewan ko ba. Si Daryll ngayon medyo makulit. Medyo lang. "Anong meron sa kamay?" "Wala lang. Gusto ko l ang hawakan." Hay naku... sasagot na sana ako nang biglang tinawag siya ng teach er namin sa Geom. At syempre.. nasagot naman niya. Kaya pala medyo madaldal, nap ag-aralan na niya. Ayos naman ang lessons. Nagpunta naman kami ni Nehlie sa Danc e Club para sa practice. Nandoon na si Mario. "Mario... ang gwapo natin ah" "Gwa po naman talaga ah" "Ganun? Ok.. sige. Libre mangarap." "Libre ba kayo bukas?" " Bakit... anong meron?" "Labas tayo. Niyaya ko na si Daryll" "Ang bilis ha" "Dapa t kasi kaming dalawa lang. Medyo boring kaya sama na lang kayo."

"O sige.. ano Lj?" "Ha? Tayong apat lang? Hindi ko alam, baka may gagawin ako. I isipin ko muna" "Huwag mo nang isipin kung may gagawin ka. Pano, Nehlie sunduin kita sa inyo. Lj, sunduin ka na lang ni Daryll. Tawagan ko na lang siya. 3:00pm bukas" Natapos naman na yung practice namin. Tinawagan nga ni Mario si Daryll. K ainis. Hindi pa nga ako pumapayag eh. "Lj... ayos yun! Ang galing di ba? Dalawa kami ni Mario, crush ko naman yung siraulo na yan eh. Tapos kayo ni Daryll. Naku kawawa ka naman girl... yung tahimik pa natapat sa 'yo" "At sino naman nagsabi sa 'yo na partner-partner? Apat tayo. Silang dalawa, tapos tayo" "Gaga ka ba Lj? Hindi mo ba nage-gets? Simple lang yung gustong sabihin ni Mario. Casual lang p agkakasabi niya. Double date" Double date? ***49*** Nagising ako nung Saturday na para bang ayaw kong bumangon sa kama. Gusto kong doon lang ako at hindi na umalis. Pero syempre, di naman pw ede yun kaya bumaba pa rin ako. Ang ingay-ingay sa kwarto ni kuya, siguro nag-pl ay station na naman siya. Pagbaba ko eh nag-vacuum si Mommy sa sala at si Daddy naman eh nagbabasa ng diyaryo sa lamesa habang umiinom ng kape. Ano pa nga ba? " Mabuti naman Lj at gumising ka na. Tulungan mo akong maglinis" si mommy... galit kasi yan sa alikabok "Ok... kakain lang po ako at magbibihis" Tinignan ko si Da ddy, seryoso pa rin siya sa pagbabasa. Tapos, nakita niya akong nakatitig sa kan ya. Nginitian ko lang siya. "Ano? Bakit ganyan ka makatingin? May kailangan ka n a naman?" hay naku, sa wakas binaba rin ni daddy yung diyaryo niya. "Wala naman po. Magpapaalam lang sana" "O sige pumapayag na ako" "Dad? Hindi mo man lang ba gustong marinig kung bakit ko gustong magpaalam?" "Syempre gusto ko. Niloloko la ng kita anak" sabay inom naman niya sa kape. "Hay naku... hayaan mo yang Daddy m o at masaya lang yan" sabi ni mommy "Bakit naman po?" "Saka na lang. Ano ba yung pinagpapaalam mo?" "Kasi po Dad, aalis po ako mamayang 3. May susundo po sa aki n. Ok lang ba?" "Yun lang pala, naku ok lang susunduin ka naman pala. Basta hind i lalaki" Ayos na sana yung introduction niya eh, kaya lang dinugtungan pa niya. .. "Dad... lalaki po"

"Ano? Lj... sino yun? Ha?" "Classmate ko po. Aalis po kasi kami nina Nehlie..." "Ahh, o sige. Kasama naman pala si Nehlie" Phew! Muntik na. Pumayag din. Akala k o kasi hindi eh. Si Daddy kasi, ayaw niya na may pumupunta na guy sa bahay o kay a sinusundo ako. Feeling niya kasi, kung sino yun na boyfriend ko or what. Pumap ayag lang yun kapag may project o kaya may kasamang girl sa lakad. Pagkatapos ko ng kumain, umakyat naman ako para magpalit ng pajama. Maglilinis muna kami ni Mo mmy. Mabuti nang magpakabait at baka magbago pa ang isip nila. Si kuya naman, ay un... nasa kwarto lang. Nakakatuwa nga ang kwarto niyan eh, nakalagay sa pinto n iya "DANGER: DO NOT ENTER". Ayaw kasi niyang pumapasok kami sa kwarto niya... pe ro ako, kapag wala siya hinahalungkat ko yung gamit niya. Ayos kasi doon eh, may kung anu-anong gamit. Daming kaartehan sa buhay. Naglinis naman kami ni Mommy. Mabilis namang natapos dahil wala namang dumi masyado dahil halos arawaraw yatan g naglilinis ng bahay ang aking mother. Hay naku! At syempre, si Kuya at Daddy a ng naglinis ng kotse... siguro kagaya ko may kailangan din si Kuya kaya nagpapak asipag din. 2:00 pa lang eh naligo na ako. Malay ko ba kung anong oras darating si Daryll. Nagbibihis pa lang ako, sumigaw si Kuya. "Lj! May bisita ka! Yung Dar yll yata" Siya nga. Ang aga naman niya. 2:20 pa lang ah... O siya! Magpapantalon na lang ako. Si Nehlie at MArio ang may ideya nito eh. Kailangan ko palang mags umbrero. Mainit sa labas. Pagkababa ko, ano pa nga bang aasahan ko. Kinakausap n i Daddy si Daryll sa sofa. Hay naku... si Daddy talaga. Sabi ko na nga ba, magsi simula yan si Daddy sa pagtatanong kung boyfriend ko ba siya, manliligaw at kapa g nagtagal eh natatapos sa paborito niyang basketball player. "Alis na po kami D ad..." "Oy! Lj... agahan mo ang uwi" "Ok po" Naglakad lang kami ni Daryll hangga ng sakayan. Sa kanto lang naman yun. Sa mall kasi kami magkikita-kita nina Nehli e.Kung hindi dahil sa kanila, sana nakahiga lang ako sa kwarto ko ngayon. Hindi kami nag-usap hanggang sa makarating sa mall. Hindi naman na nakakapanibago. "Sa an na kaya sila?" "Dito ka lang, titignan ko doon" "O sige" Umalis naman si Dary ll at ako naman eh tumingin-tingin doon para kina Nehlie. Wala. Nasaan na kaya s ila? tapos naramdaman ko na lang yung cellphone ko. May nagtext. From: Nehlie Me ssage: Nandyn n b kau? Sinagot ko siya ng "Oo bruha. san n kau?"... inaasahan ko na ang isasagot niya eh 'cge, hntyin nyo nlng kmi dyn' pero hindi eh... ang sin agot nya eh... 'wow galing! enjoy kau ha' What the...... Anong ibig niyang sabih ing, enjoy kami? Eksakto namang dumating si Daryll

"Tumawag si Mario... hindi daw sila darating. Enjoy na lang daw" "Ano 'to set-up ? Nakakainis talaga sila. Mainit pa naman. Uuwi na lang ako" Tumalikod na ako na ng humawak siya sa akin... "Nandito na lang din tayo, bakit hindi pa natin itulo y?" "Ha?" "Sama ka sa akin... sige na" Ayoko na talagang ituloy, pero pinilit ni ya ako. Pumayag na rin ako. Tapos tinaggal niya yung sumbrero ko at sinuot niya. "Pahiram lang..." saka siya ngumiti Naglakad kami papasok sa mall. Ano naman ka yang gagawin namin? Kapag ako nakita dito ng barkada ni kuya at nabanggit kay Da ddy... patay na ko. Habang naglalakad kami, may nakita ako na kahawig ni Rico. A no ba yan? Nagpaparamdam? Teka, teka... si Rico nga! Makakasalubong pa namin. "B akit ka nagtatago?" Pero yung tanong niya... eh nasagot din ng hindi ko ginawa. "Oh Daryll... dito ka pala. Sinong kasama mo?" Pero nakita na niya ako. Ano ba y an... ang malas nga naman "Lj?" "H-hi Rico" "Saan kayo pupunta?" "Nag-iikot lang ..." "Gusto mong sumama?" "Sure... ok lang?" Pagkatapos nun, ayun tatlo na kami nina Rico. Hindi ko alam pero parang gusto kong manliit at umuwi na lang sa baha y. Kapag nakita ko talaga si Mario at Nehlie... hindi ko alam kung anong magagaw a ko sa kanya. "Tara, bili tayo ng ice cream" Habang naglalakad kami, kami ni Ri co ang magkasabay sa harapan. Si Daryll naman ang nasa likuran na sumusunod sa a min. Kamay sa bulsa pero hindi siya nakayuko. Bumili ako ng ice cream na ang avor e h 'cookies n cream' at ganuon na rin ang pinili ni Rico. Pero si Daryll "Rocky R oad po." Pumasok naman kami sa Arcade. Ang tagal ko na ring hindi nakakapunta di to. Kailangan namin ng tokens para makapaglaro. "Bibili lang ako ng tokens" "Ako na lang..."

Umalis naman si Daryll para bumili. Si Rico naman ang naiwan na kasama ko. Pagba lik ni Daryll, hindi ko alam kung magkano ang binili niya at sobrang dami ng haw ak niya. Naglaban kami ni Rico samantalang si Daryll eh humiwalay at naglaro ng 'Shooting' doon. Hilig nga niya ang basketball. Nakakatuwa talaga si Rico. Akala in mo yun, talo ako palagi sa kanya. Pero yung tickets niya, binibigay niya sa a kin. Kaya ako naman pumunta doon sa 'Exchange Section' at nagtingin. At syempre, yung puppy na stuff toy ang gusto ko kaya lang kulang pa yung ticket. "Ang gand a sana, kaya lang kailangan pa natin ng tickets" "Miss... pwede bang bilhin na l ang yung stuff toy" si Daryll, tinanong niya doon sa babae "Sorry po sir, hindi pwede. Kailangan po may tickets kayo na ipapapalit" "O sige Lj. Kailangan pa pal a nating manalo kung gusto mo yun." Umalis naman si Daryll at bumalik doon sa sh ooting. Oo nga, try ko rin kaya yun. "Ang galing mo naman. Bakit lahat shoot?" " Swerte lang siguro" "Magaling ka kasi sa basketball. Matagal ka na bang naglalar o niyan?" "Dati. Ngayon lang ulit. Ano contest tayo?" "Sige. Kaya lang tiyak na talo na ako." Sabay kaming naghulog ng token para sabay din yung oras. May mga n a-shoot na bola sa akin pero hindi naman ganoon karami. Malay ko ba diyan! At pa gkatapos ng laro... sabi sa akin eh "YOU WIN"... huh?!? "Nanalo ka..." "Imposibl e, nakita kita kanina." "Tinalo mo nga ako eh" "Nagpatalo ka ba?" "Magaling ka l ang..." Bakit ganun? Nanalo ako sa kanya? Kay Rico talo ako eh... Matagal din ka ming naglaro doon. Ang dami ba namang token na binili. Kaya ayun, nakuha rin nam in yung stuff toy na pinagnanasaan ko. Tapos lumabas din kaming tatlo. "Thanks s a inyong dalawa" "Ikaw pa Lj..." "Ok lang ba sa inyo kung papasok lang ako doon sa 'accessories shop?' alam ko kasi mga lalaki kayo kaya alam kong wala kayong h ilig doon" "Ok lang. Sasamahan ka namin ni Daryll" Nakita ko namang tumango si D aryll. Nasa likuran pa rin namin siya na sumusunod. Pagpasok namin sa shop, nagt ingin-tingin lang ako. Wala pa naman akong balak bumili dahil wala pa akong pera kaya sa susunod na lang. May nakita akong magandang design... dalawa ang pweden g kulay. Pink or Blue. "Tingin niyo anong mas magandang kulay para dito, pink or blue?" pinakita ko naman yung bracelet Sabay silang sumagot ng "Pink" at "Blue" naman si Daryll. Nakakahiya namang pumili ng kulay. Kapag pinili ko yung pink, iisipin ni Daryll pinapaboran ko si Rico. Kapag Blue naman, ganoon din naman ang iisipin ni Rico.

Binaba ko naman yung bracelet at binalik ko na lang doon sa lalagyan. "Hindi pa naman ako bibili. Sa susunod na lang" totoo naman yung sinabi kong dahilan kaya lang umiiwas lang ako na pumili ng kulay. Pagkatapos naman naming maglibot na ta tlo ng wala namang binibili, pumasok kami sa Steak n Shake. Syempre, shake ang g usto ko. Naupo kami doon sa gilid. Nakakahiya na talaga. Umorder kami at nagusap -usap. "Rico, bakit ka nga pala napadpad ngayon sa mall?" "Sa theater. May hinah anap kasi akong material para sa props." "Ganun ba?" "Daryll, kumusta naman kayo ni Fatima?" Hindi ko alam kung bakit tinanong ni Rico yun...pero sumagot naman si Daryll "Anong ibig mong sabihing kumusta?" "Balita kasi na lagi kayong magkas ama nun lalo na nung banda. Ano bang meron?" "Wala. At kung meron man ano naman sa iyo?" "Ei, easy lang kayo ha" "May gusto ka ba kay Lj?" "Ano ba... bakit mo t inatanong yan? Tama na ang biro Rico" "Seryoso ako Lj... tingin ko kasi, parehas kaming may gusto sa iyo" "Umuwi na tayo." "Ako na lang ang magbabayad" "Hindi a ko na lang. Ako naman lagi ang nanlilibre kay Lj sa school eh" Tumayo na ako sa sobrang inis sa kanila. Simple lang yung mga ginagamit nilang salita pero halata ng nagaaway sila. "Hindi. Ako ang magbabayad. Uuwi na ako" Nag-iwan ako ng pera doon sa lamesa at umalis na. Alam kong nakatingin sila pero dire-diretso na akon g umalis. Mag-away man sila sa mga walang kwentang bagay mabuti nang wala ako do on. Magkaiba sila. Si Rico masayahin, si Daryll medyo seryoso. Unang pumansin sa akin si Rico kesa kay Daryll nung rst day of classes. Parehas kami ni Rico madalas sa mga bagay-bagay. Si Daryll kadalasan ang dahilan kung bakit nasasaktan ako, si Rico ang umaalalay sa akin. Pero si Daryll ang mahal ko. Marami na ring nagaw a si Rico para sa akin... pero kay Daryll lagi ako. Si Daryll ba talaga, o dapat si Rico??? ***50*** Since papasok na ang November, mahaba-haba rin na walang pasok. Sa 3 pa ang pasok namin which means, thursday p a! Yes! Habang pahinga rin nun. Hindi naman na kami makakauwi ng probinsya, dahi l malayo yun at tiyak malaki gagastusin kaya siguro magdadasal na lang kami. Sa positive part naman, totally Daryll and Rico free ako. Ang saya naman!

Lumipas yung araw ko ng nakikipaglaro kay kuya ng 'GO FISH'... laro sa cards yun na nakuha namin sa pinsan namin. Haay naku! Ang daya niya talaga. Oo nga pala, nakatanggap ako ng text galing kay Rico. Nagso-sorry siya. Kay Daryll naman eh t umawag siya, pero hindi naman nagsasalita. Hindi mo talaga malaman kung anong gu tsong mangyari nun. Wala namang magandang palabas kaya nagkulong na lang ako sa kwarto ko at nag-drawing. Sa kasamaang palad eh may naalala ako. Naalala ko yung drawing ni Daryll. Kaasar talaga yun! Bigla na lang pumapasok sa utak ko. Medyo boring nga kapag walang pasok. Mas pipiliin ko talaga na may klase kesa wala. P ero syempre, dumating din ang November 3. Na-late pa nga si Nehlie dahil 9:00 na siya pumasok. Nagtaka nga rin siya kung bakit hindi ko raw kinakausap si Daryll at Rico... kaya kinuwento ko sa kanya yung kasalanan niya simula't simula pa la ng. "Oh My God! Lj, nakakatuwa naman yun!" "Anong nakakatuwa doon?" "Basta nakak atuwa. Affected yata si Daryll eh. Hindi na naman nagsasalita. Nag-iisa yata yun ngayon eh" "Ano naman ang gusto mong gawin ko?" "Kausapin mo na kasi. Ayun lang oh" "Ayoko. Bakit ko naman gagawin yun?" Dumating naman si Rico. May dalang bul aklak. Umupo siya sa upuan sa kaliwa ko. "Lj, sorry na talaga. Alam ko galit ka. .. sorry. Sana 'wag ka nang magalit" Hindi ko na makuhang tumanggi pa. Nakakatuw a talaga na ayos na kami ni Rico. Nandyan na naman ang isa sa pinakamalapit sa a kin. Paglipas ng ilang araw, hindi pa rin kami nag-uusap ni Daryll. Si Rico na a ng madalas kong kasama. Partner ko pa nga siya sa IP namin kaya every weekend na sa bahay nila ako. Mabait naman yung parents niya, at yung dalawa pa niyang kapa tid. Hindi ko alam kung ako ba dapat ang kumausap kay Daryll. Wala naman akong k asalanan kung tutuusin. Kung nakaya ni Rico na kausapin ako, anong pagkakaiba ku ng siya rin? Nakikita ko siya madalas sa Bldg. D. Para ngang bumalik yung dating siya. Madalas nakayuko, tahimik, tumatakbo kapag maraming tao, hindi ngumingiti at higit sa lahat hindi na niya ako kinakausap. Oo inaamin ko, nakakamiss din. Pero siguro dapat hayaan ko na lang siya. Kung gusto niyang ganyan... siya naman ang magpapasya. Nanliit pa nga ako nung nagsalita si Rico sa harap ng klase at sinulat niya na 'I LOVE YOU LJ' ... nakakahiya talaga pero vulgar talaga si Rico . Yung iba sinasabing ang swerte ko, ako naman sa tingin ko sobra na yung pagkam abait nya. Malapit na rin ang inter-high. Sa 14 na nga yun mag-oopen. Maayos nam an na ang cheering. Tingin ko eh ready na rin ang players. Pero hindi ko alam ku ng dapat ba akong manood ng basketball. Sa 16 kasi ang laban nila at ang cheerin g eh 15. Si Mario naman eh seryoso na kay Nehlie. Hindi pa rin siya sinasagot pe ro ang tiyaga rin ng loko. Buti pa nga siya eh... At ngayon... Monday. Opening n g inter-high. Naka-uniform kami ng pang-cheering at pati rin yung players. May p arade pa kasi nalalaman.

"Lj!" May tumatawag sa akin. Meron nga ba? "Lj!" Yup. Tama yung narinig ko. Pang alan ko nga. Wow! Si Fatima. "Fatima? Long time no talk..." "Oo nga eh. Hinabol lang kita. Ang ganda ng costume niyo ah" "Kainis nga eh. Ang ikli" "Galingan mo ha! At oo nga pala, pakisabi rin kay Daryll... Good Luck" "Ha? Hindi ba pwedeng ikaw na lang?" "Hindi ko siya makita eh. Matagal ko na rin siyang hindi nakikita at nakakausap. Last week ko siya huling nakausap. Ang tahimik niya sobra" Buti pa si Fatima. Last week niya huling nakausap si Daryll. AKo? Nung Oct. 28 pa. "K asi..." "Sige na pala.. alis na ako. Dumaan lang ako para doon. Pakisabi ha" tap os tumakbo na siya. ANo ba naman itong si Fatima? Ayoko ngang kausapin si Daryll eh. Alam ba niyang hindi ko alam kung anong sitwasyon namin ngayon? War? Hindi naman. Basta hindi ko alam. Ang alam ko lang hindi kami nag-uusap at hindi niya ako pinapansin. Tapos ngayon... magpapasa ako ng message papunta sa kanya? Hindi ko nga alam kung nasaan siya. Iuutos ko na lang kay Mario, o kaya kay Nehlie. " Nehlie, pakisabi nga kay Daryll sabi ni Fatima good luck daw sa 16" "Hindi sa ak in sinabi, sa 'yo" "Please Nehlie. Alam mo namang hindi kami nag-uusap di ba?" " Kaya nga kailangan mo siyang kausapin. Nahihiya ka ba sa kanya?" "Siguro... ei M ario mabuti nandyan ka. Favor naman" "Huwag mong tatanggapin" "Sabi ni Nehlie 'w ag daw. Sorry Lj. Ano ba sana yun?" "Nakakainis ka naman Nehlie..." "Kasi sinabi ni Fatima sabihin niya kay Daryll na good luck. Ayaw niyang kausapin si Daryll" "Pansin ko nga parang hindi kayo ok ngayon. Tinawagang ko nga si Tita Sherryl, lagi daw nasa kwrato yang si Daryll. Lalabas lang kapag kakain" "Hala ka Lj. Kas alanan mo kapag nagkasakit si Daryll! Hala ka! Kasi hindi mo kinakausap." "Siya nga ang hindi kumakausap.... Ok! Sasabihin ko na... pero yung sinabi lang ni Fat ima. Nasaan ba siya?" "Nasa room. Nagre-ready yata. Cute nga niya sa uniform nil a. Puntahan mo na. Mag-isa lang siya doon" Pumunta naman ako sa room. Ano bang s asabihin ko? Hi Daryll kumusta... uhmmm, hello.. arrrgggghh! Bakit ba ako nahihi ya?

At ayun nga siya, nagsusuot ng sapatos... tumingin lang siya sa akin pero hindi nagsalita. "Ah... pinapasabi nga pala ni Fatima good luck daw. Hindi ka raw kasi niya makita. Sige alis na ako." Kainis para talaga akong sira. Huminto naman ak o... "Good luck din pala... ako naman nagpapasabi" Tapos tumakbo na ako papalaba s. Nasa pinto pa lang ako ng narinig ko siyang tinawag ako ng "Lj...". Na-miss k o na talaga siya. Kahit ano pang mga nangyari, namimiss ko rin pala siya. "Thanks. Good Luck din..." ***51*** Simple lang yung sinabi niya na salita, pero natuwa talaga ako. Hindi naman na niya ako kinausap buong araw. Sa parade, wala l ang mainit. Nahihiya na nga ako eh, sasabihan ka ba naman na ang sexy ng damit m o.. eh ayoko nun. Isa pa, ayoko ng ganun. Nung dumating yung umaga ng 15, 6:00 p a lang nasa school na ang cheerers. Mag-aayusan pa kasi eh. Yung ibang players n aman, nasa school sila para sa last practice. Pero wala akong nakitang sign ni D aryll. Sayang laban pa naman namin ngayon. Before 8:00 naman kami dumating sa ci ty gym. Doon kasi gaganapin lahat. Nakakatuwa nga at nandun yung iba kong classm ates, including Rico. Binati pa nga niya ako at nawala naman yung kaba ko. At sy empre, wala naman kaming magagawa kundi mag-perform. Bago kami mag-perform, naki nig pa kami sa mahabang pep-talk ni Ate Susan. Grabe talaga, nakakakaba na. At t inawag din naman kami. Hindi ko na ikukuwento sa inyo yung nangyari nung laban. Alam naman na ninyo yung mga nangyayri kapag "Cheering Competition" kaya hindi n aman na ganun ka big-deal. Sumayaw kami, may exhibition at syempre walang kamata yang smile. Todo suporta naman yung mga schoolmates namin kaya lalong lumakas yu ng loob namin. At ang result, 1st runner up kami. Sayang nga eh pero ok lang nam an. Hindi ko alam kung dapat ba akong manood ng basketball. Pero bakit ba ako af fected? E ano naman kung manood ako. Pinilit pa ako ni Nehlie na manood para buk as at sabi niya i-explain na lang niya yung game. Hindi ko kasi alam ang bagay-b agay tungkol sa basketball. Ang alam ko lang, may dalawang team at paramihan ng mashoot sa ring. Naalala ko noon na pumayag si Daryll nung sinabi kong mag try-o ut siya kahit na noon eh hindi siya interesado. Natuwa pa nga ako nun pero nagta ka. Pero ngayon, bukas na ang laban nila. Wala man lang akong naririnig na salit a galing sa kanya. Sudden chane nga. Kaya sana lang, bumalik na sa dati. 16 na. Dumating naman ako sa school at kasabay ko si Nehlie na pumunta sa Gym. Wala nan g klase, buong school. Busy kasi lahat. Dumating naman kami sa gym. Marami nang tao kaya hindi kami ni Nehlie sa bandang unahan. Ang ingay nga. At syempre dumat ing na yung maglalaban na team. Naka-blue sila. At kapansin-pansin na naman si D aryll, siya lang kasi yung nakaupo habang lahat nag-stretching at siya naman tah imik lang doon. Bagay pala sa kanya yung uniform nila. "Yung game hati sa apat n a quarter" Ineexplain ni Nehlie sa akin yung bagay-bagay. Hindi ko nga talaga al am. Interesting sa akin ang basketball pero sa tinagal-tagal ngayon ko lang nabi gyang pansin. "Ayos na ba kayo ni Daryll?" "Ha?"

"Wala. Sabi ko kasama siya sa First Five" Nagsimula naman na yung game. Actually parang ayokong manood eh. Alam mo yun, nakikita ko lang siya. Tumutulo na yung pawis sa mukha niya pero seryoso siya. Hindi naman na ako nagulat na magaling si ya maglaro, nakita ko na siya dati nung nakalaro siya ni Kuya. Hindi ko na kaila ngan ikwento yung game gaya ng sa cheering. Sa katunayan, takbo dito at takbo do on, shoot dito at shoot doon. Nung 1st at second quarter lamang sila. Pero nagba go lahat nung 3rd quarter. Pumito yung referee. Nilabas sa game yung number 12.. . teka si Daryll yun! Dumudugo yung mukha niya "Nehlie, alam ko hindi ako masyad o sa basketball pero alam kong foul yun" "Oo nga eh. Sabi aksidente daw na na-he ad butt siya. If I know sinadya nilang gawin yun" Nakita kong bumalik siya sa up uan. Panay dugo na yung mukha niya. Pinikit na niya yung kaliwang mata niya. Tin amaan kasi siya sa kilay. Feeling ko gusto kong bumaba doon pero naisip ko bakit naman? Lumamang yung kalaban nang matapos yung 3rd quarter. Hindi na pinasok si Daryll. Nilagyan ng band-aid yung sugat niya pansamantala para hindi mapunta sa mata niya yung dugo. Pero umaagos pa din. 4th quarter na. Kaninang maingay yung school namin dahil lamang kami pero ngayon parang nawalan ng energy at mahina n a. Konting time na lang yung natira... nag time-out si Sir Lapid at pinasok uli si Daryll. "Bakit siya pinasok? MAy sugat siya di ba?" "Ok lang yan Lj. Relax ka lang dyan. Dalawa naman yung mata ni Daryll di ba? Makakakita pa naman siya." P abiro lang yung pagkakasabi ni Nehlie. Pero ano bang magagawa ko. Coach ba ako p ara hindi siya paglaruin? Hindi naman. Last ten seconds na... pinasa kay Daryll yung bola. Parang nag-aalangan pa siyang tumira. 85-83 yung score, lamang ang ka laban. Umaagos na yung dugo sa mata niya... 5... 4.... tinira na niya yung bola. 3... 2... Nagsigawan na yung mga tao. Tapos na ang laro. Binigyan ng pamunas si Daryll para sa dugo niya sa mukha. Kahit kami ni Nehlie hindi makapaniwala. "Aahh hhhhhh! Lj!" "Ang galing. Na-shock ako dun. Last second 3point shot" "Feeling ko talaga matatalo na tayo. Ang ikli na ng time. Pero na-shoot pa niya. Nanalo tay o ng 1point. Akalain mo nga naman ang swerte" Umalis naman na kami sa gym. Nanal o kami. Masaya, pero hindi ko makalimutan yung mukha ni Daryll na panay dugo. Ew an ko ba. Feeling ko ako yung nasugatan. Nasaan kaya gianmot yung sugat niya? Na ging maayos naman yung inter-high. Ang sama ko noh! Cheering lang talaga at Bask etball ang binigyan ko ng importansiya. Yun lang naman ayos na ako. Pero sa voll eyball natalo yung school namin, 2nd sa soccer, champion sa basketball, 3rd sa b adminton at iba pang sports. At ang nakakatuwa, hindi uuwing luhaan ang school. Dumating yung awarding. Syempre, maraming tao. Nandun lahat ng players, cheerers , teachers at mga ibang tao galing sa ibang school. Nagkaroon pa ng picture taki ng. Gusto kong i-congratulate si Daryll pero hindi ko nagawa. Hindi naman niya a ko kinakausap, tapos lalapit ako na para bang nagpapapansin. Todo papuri namn na tanggap ko sa classmates ko sa pagkakapanalo namin. At sa negative part, hindi k asali si Daryll doon. Pero ok lang dahil napasaya naman ako ni Rico. December na. Lapit na ang pasko. Wala pa rin masyadong klase dahil busy pa rin k ami. Para saan? Sa school fair (a.k.a Christmas Bazaar). Di pa rin niyo gets? We ll, yung event sa school na merong Wedding Booth, Jail

Booth, Disco etc... at nahati rin yung grupo. Napunta ako sa Horror Booth. Medyo matrabaho pero exciting naman yun. Yung kikitain mapupunta sa Student Council a t PTA para sa school. Hindi ko pa rin masyadong feel ang mga nangyayari. Ano ban g nangyari kay Daryll? Ayun lang siya. Pakalatkalat nga yun eh. Hindi ko alam ku ng saan napapadpad. Mabuti na rin at gumagaling na yung sugat niya. Medyo mataga l na rin pero hanggang ngayon may band-aid pa rin siya. December 12-13 itong Baz aar. Ang christmas party naman sa Friday, 16 na naman. At syempre, inaayos pa na min yung horror booth pero yung ibang booth nagsimula na sila. On the go na ang Jail Booth. Sa kasamaang palad nga, nahuli ako habang nakaupo sa bench. Bakit? K asi may nakalagay sa ilalim ng bench na "Bawal umupo dito"... ganun naman talaga . Yung mga bawal, nakatago kaya hindi mo alam kung kailan ka pwede at hindi pwed eng hulihin. Ayos din naman sa Dedication Booth. Mabuti na nga lang malapit yun sa Booth namin kaya naririnig ko yung Music. Kaya lang madalas malulungkot na so ngs kaya nakakabwisit para bang gusto nilang ipaalala yung sitwasyon meron ako. At syempre, panira ng moment ng may nagpiring sa akin. "Ei! Anong ginagawa niyo. .." "Lj martinez di ba?" Wala na akong makita dahil may piring na ako at hinawak an na ako. Lalaki siguro kasi boses lalaki eh" "Hindi ako si Lj. Anong Booth kay o?" Naglakad naman na kami. Kainis naman. Wala akong makita. "Nagsinungaling ka pa eh. Tinuro ka sa amin. Wedding Booth kami" Wedding Booth? Arrrrgggghhhh! Kain is na talaga. Alam ko kunwarian lang, pero nakakahiya kaya na ikakasal ka doon n a tipong makikita pa ng maraming tao. At syempre, tinanggal lang nila yung pirin g ko nung nandun na ako sa Wedding Booth. "Aantayin lang namin yung partner mo. Hirap hanapin. Kanina pa yun nahuhuli namin, pagkatapos tumatakbo. Si Romualdez nga pala tinutukoy ko.." Hindi ko alam kung dapat ba akong matuwa o ano. Sino na man kayang may pakana nito? "Sinong nag-sponsor?" "Kaibigan mo daw. Nehlie? At m ay kasama siyang matangkad." Si Mario na yun tiyak. Naku! Mapapatay ko talaga si Nehlie. Pati si Mario. Nananahimik ako sa Horror Booth tapos ganito na. Hindi n aman ako makakaalis dito kaya makikisakay na lang ako. Kunwari lang naman. Pero hindi kami nagpapansinan ni Daryll... kainis talaga. Nakita kong dinala siya ng apat na lalaki. Sa katunayan, nakapiring na siya. Apat talaga? Ako dalawa lang e h. Halatang ayaw niya at hindi siya nagpapahuli. Tinanggal na yung piring niya. Syempre hindi niya alam kung sino, at nung lumabas na ako sa harapan sakto naman g tumalikod siya at tumakbo. Ano yun? Ouch. Nasaktan ako at tumakbo siya. ***52*** Umalis na lang ako sa Wedding Booth . Hindi ako nahihiya at tinakbuhan niya ako. Nasasaktan ako. Kahit naman hindi t otoo yun, masakit pa rin. Bakit ba siya ganun? Hindi ba pwedeng kahit sandali la ng eh makisakay muna siya sa mga bagay-bagay, o talagang gusto lang niyang may n asasaktan? Bumalik na ako sa Booth namin. Ayun, marami nang tao na nakapila. Kar amihan, freshmen at sophomores. Sa labas kasi ako naka-assign, tagakuha ng bayad nila. Mahirap din yun, kasi ang init eh sa sobrang tao. Hindi pa

rin ako ok, pero ano pa bang magagawa ko? Narinig ko yung usapan nung iba. Hindi ko alam kung sinasadya ng pagkakataon o talagang ganun lang talaga. Pinag-uusap an nila si Daryll. "Alam ko tatlong beses na siya nahuli ng Wedding Booth pero l aging tumatakas. Sabi nga ni Kuya Mark dami pa naman daw nagpalista ng pangalan niya. Buti pa ako, classmate lang." Parang nakagaan ng kaunti yun sa pakiramdam ko. Tama Lj, ganun talaga siya. Narinig mo naman di ba? Hindi lang ikaw ang tina kbuhan niya. "Lj... whoa! Ang dami na palang tao. Ang init dito. Hindi pa rin ay os dito sa loob. Nasa room yung ilang garbage bags at props, ako na lang magbaba ntay dito" "O sige. Nakita ko nga kaninang umaga ang dami niyong iniwan doon. Ak o na lang ang kukuha..." Naglakad naman na ako doon sa maraming tao pabalik ng r oom. Ang tiyaga nilang maghintay, hindi pa tapos ayusin ang Horror Booth. Pagpas ok ko sa room, ang gulo. May mga bukas na bag, may damit dito at damit doon. Gam it na kung anu-ano para sa booth. Tapos nakita ko na yung garbage bags, at yung iba pang props. Pero malay ko bang may lalabas sa CR. Nagulat na naman ako. "Dar yll? Nakakainis ka! Bakit ka biglang lumalabas? Nakakagulat naman. Teka, anong g inagawa mo diyan? Ang init sa loob ng CR ah" Ako na ang nagsimulang magsalita. K ung hindi ko sisimulan, hindi naman ako papansinin nito. Pero sa totoo lang, nag ulat talaga ako at hindi ko alam na may tao pala doon. "Sorry Lj. Nagulat ba kit a? Nagtatago kasi ako" "Nagtatago? Para saan?" "Nakakainis na nga eh. Lagi nila akong hinuhuli..." Bumalik na naman yung kanina. Feeling nito! Akala mo walang n angyari at wala siyang nasaktan kung magsalita. "Ahh, sige pala. Alis na ako. Ba balik na ako sa Horror Booth" Naglakad na ako pabalik sa pinto para lumabas. Per o tumakbo siya at humarang doon. Ayaw akong palabasin. "Pwedeng padaan?" "Pwede ba tayong mag-usap?" "Hindi ba pwedeng mamaya na lang? Marami pa kaming gagawin. Inaantay nila ako doon. Inaayos pa namin ang Horror Booth" Hindi ko alam kung b akit sinasabi ko na mamaya na lang kami mag-usap. Pero nung mga huling araw hini hiling ko na sana kausapin niya ako. Ngayong nandito na, umiiwas ako. Pero kaila ngan ko talagang bumalik... marami pang gagawin. "Sorry pero di kita palalabasin . Hindi na kasi makapaghihintay yung sasabihin ko. Importante lang. Pwede ba?" " Matatagalan ba?" "Sa totoo lang hindi ko alam." "Hindi mo alam? Mamaya na lang k asi. Promise mag-uusap tayo. Kailangan ko na talagang bumalik." Pero hindi siya umalis doon. Tumayo lang siya. Seryoso pa rin yung mukha niya.

"O sige. Bilisan mo lang ha" "Teka lang..." Tapos nakita ko para siyang nag-iisi p. Siguro magso-sorry siya sa nangyari nung Oct. December na kasi. Ang tagal na rin nun. Pero kahit di naman niya gawin yun, obvious ba na pinatawad ko na siya? Kinakausap ko na nga siya eh... "Paano ko ba sisimulan?" ***53*** Paano niya sisimulan? Hindi ko alam. Siya ang may sasabihin itatanong niya sa akin? Sana naman bilisan na niya, kailangan na a ko sa Horror Booth. "Ano ba yun?" "Uhmm... kasi..." Hindi pa rin siya umaalis do on sa pinto. Ayaw talaga niya magpadaan. Kaya para kaming sira parehas na nakata yo doon malapit sa pinto. Buti nga bukas na eh kaya nakikita ko yung mga dumadaa n. Naku! Kapag nakita kami ng Jail Booth patay na. "Naaalala mo yung sinabi ko s a 'yo dati?" "Alin sa mga sinabi mo? Marami na..." "Yung sinabi ko na... para ki tang kapatid..." "Oo naman. Natatandaan ko pa. Sa eld yun di ba?" "Sana pakinggan m o ko mabuti... sinabi ko noon na gusto kitang alagaan" "Oo.." Hindi ko alam kung saan patungo yung usapan. Parang binabalik lang niya yung sinabi niya dati. Ala m ko naman na yun... "Sinabi ko na nakikita ko sa 'yo si Dana. Marami kayong pag kakaparehas, sa kinikilos... sa mga sinasabi. Gusto kitang alagaan dahil doon... pero alam mo..." Haaay! Baka mahabang usapan ito. Lagot na ako... "Habang tumat agal... lalo kang nagiging espesyal. Nakikita ko na iba ka sa kanya. Ibig kong s abihin... ibang-iba. Ewan ko ba sa sarili ko kung bakit ngayon ko lang narealize lahat. Alam ko naguguluhan ka sa sinasabi ko... pero, nung mga araw na hindi ki ta kinakausap... sinadya ko yun. Nagisip-isip ako. Hindi ko rin alam kung bakit nami-miss kita nun.... at alam ko na kailangan mo rin ng space. Habang tumatagal ... kinokontra ko yung sarili ko na kapag may nararamdaman akong kakaiba, sinasa bi ko... hindi pwede, kapatid lang ang tingin mo sa kanya. Hanggang kapatid lang . Ang hirap pala... dahil hindi lang hanggang kapatid.." Naguguluhan na ako... h indi ko na talaga siya maintindihan... "Pasensya ka na... hindi kasi ako magalin g sa ganitong bagay. Ngayon ko lang kasi 'to naramdaman eh. Hindi ko alam talaga kung paano ko sasabihin... hindi ko alam yung tamang salita para i-describe kun g ano ka ba talaga sa akin. Crush? mababaw masyado. Gusto kita? kulang eh... per o isa lang ang alam kong tama para dito... Lj... uhmmmm... alam ko magulo lahat. Ang gulo ko no? Paano ba dapat sabihin na mahal kita? Sorry... hindi ko talaga alam..." Sa akin niya tinatanong kung paano sabihin na mahal niya ako? Kakaiba.. . Para akong sira doon na hindi makapag-salita. Ang bilis ng tibok ng puso ko. S inabi ba niya talaga yun? Simple lang pagkakasabi niya... pero tumagos talaga... Pero may narinig kaming nagsalita sa labas...

"OH-MY-GOD! OH-MY-GOD TALAGA.." sabay tumakbo na siya... "Nehlie!... Nehlie!" nari nig niya yung sinabi ni Daryll. Hahabulin ko sana siya palabas kaya lang nandun pa rin si Daryll... "Lj..." seryoso pa rin siya... "Mahal mo ko?" "Oo. Mahal na mahal." "Tinakbuhan mo nga ako kanina sa wedding booth eh.." "Ha? Nandun ka ba?" "Oo. Tumakbo ka paalis nung lumabas ako" "Hindi kita nakita. Hindi ko talaga al am. Yun yung totoo. Kung alam kong nandun ka, sa tingin mo aalis ako?" "Bakit... bakit ako? Anong nakita mo sa akin? Kung tutuusin, si Lj lang ako" "Anong nakit a ko sa 'yo? Hindi ko alam. Hindi ko alam kung anong nakita ko. Basta ang alam k o... naramdaman ko na lang" Biglang may dumating na naman sa room... at kapag mi namalas ka nga naman "Oi kayong dalawa... bawal ang nagtatago sa room. Hoy! May dalawa dito! Dalhin niyo sa Headquarters..." "Ei sandali lang.. babalik pa ako s a Horror Booth" at dumating yung kasama niya "Aba... dalawa nga! Ilagay niyo sa lover's jail!" Ang malas talaga... dinala kami nung taga jail booth. Nakakainis. Babalik na ako. Si Daryll tahimik pa rin... pero natutuwa talaga ako sa sinabi niya... kaya eto nakakulong kami. "May pera ka bang dala? Nasa room yung pera ko " Nakaupo lang siya doon. Nakangiti. Teka nga... nakangiti??? "Nasa bag ko yung pera ko. Sorry... " "Ei kuya! Palabasin niyo na kami! Kailangan ako sa horror bo oth." "Hindi pwede..." "Samahan niyo na lang kami sa room. Babayaran namin kayo. Nandun yung pera namin..." "Hindi nga pwede ang kulit mo... dyan na nga kayo" T apos sinara niya yung pinto. Ang tahimik talaga... "Paano ba yan... dito lang ta yo.." "Nang-iinis ka ba?" "Hindi. Natutuwa nga ako eh. Kahit gaano tayo katagal dito ok lang... Kasama naman kita" Parang gusto kong matunaw sa mga sinasabi niy a. Hindi niya daw alam kung paano sabihin yung mga yun??? Mukha nga. Pero, kahit hindi niya alam kung pano... tinamaan talaga ako... si Daryll ba naman... at sa negative part...

Gaano kami katagal nakakulong dito? ***54*** Nakaupo siya doon sa sulok at ako n aman doon sa sulok sa kabilang dulo. Hindi naman madilim dahil may ilaw, malamig din naman. Kitang-kita nga kami sa bintana, pero sarado yung pinto. Nakakainis talaga. Sana makaalis na kami dito. "Sana naman makalabas na tayo dito..." "Lj.. ." "hmmm?" "Naniniwala ka ba sa akin? Sa sinabi ko kanina?" "Seryoso ka naman eh , kaya Oo" "Thanks. Totoo lahat yun" Hindi ko alam kung anong gagawin namin doon . Siguro rin galit na yung mga kasama ko sa Horror Booth. Ang tagal ko nang nawa la. "Anong booth ka nga pala natapat?" "Dedication." "Oh i see. Malapit lang pal a kayo sa amin." "Oo nga eh. Mamayang 3:00, makinig ka sa Announcement ng Booth namin.." "Anong meron?" ''Basta, mamayang 3:00" "Hindi nga natin alam kung kaila n tayo makakalabas dito..." Tumayo siya at tumingin doon sa bintana. Tapos bumal ik din siya sa inuupuan niya. "Wala sila. Nanghuhuli siguro." May kinuha siya sa bulsa niya. Hindi ko makita kung ano... "Gusto mong makinig ng music?" sabay pi nakita niya yung galing sa bulsa niya. ''Wow! May iPod ka?" Tumango lang siya... "Share tayo..." Umupo siya sa tabi ko. Binigay niya sa akin yung isang earphone at nakinig ng music. Tig-isa kami at pinahawak niya sa akin yung iPod mismo at ako na lang daw ang mamili kung anong gusto ko. Buti pa siya may iPod, matagal k o nang ginugulo ang daddy ko magkaroon lang nun. Mahal kasi eh. Ang tagal naming nakikinig doon. Wala man lang pakialam yung mga tao na palabasin kami. Naguguto m pa naman na ako. Hindi na siya nagsasalita. Tahimik lang siya doon. Hanggang s a bumagsak yung ulo niya sa balikat ko. Nyek! Tulog siya??? ***55***

Natulog siya? Tama bang tulugan ako? Buti na lang nasa akin yung iPod niya. Kain is na 'to. Ang bigat niya! Palibhasa mas matangkad sa akin. Pero, ayoko na siyan g gisingin. Napagod 'to siguro kakatakbo. Kasi naman... Ang tagal din naman niya ng natulog. Inaantok na nga ako kaya lang di pwedeng matulog. AYoko nga! Isa pa, nangangawit na balikat ko. Mahigit isang oras na kami dito. Hanggang sa wakas, nagising rin ang loko. "Ei, Sorry Lj.. nakatulog pala ako" "Oo nga eh, ang sama mo tinulugan mo ko" "Ayos ka lang?" "Medyo nangawit lang ang balikat..." "Sana g inising mo ako..." "Hindi na... mukhang pagod ka eh" "E di may atraso pala ako s a 'yo..." "Parang..." Napatingin ako sa bintana. Si Mario! Kaya tumakbo ako... a t kinatok yung bintana... at ang swerte, tumingin. Binuksan naman nung lalaki yu ng pinto. "Lj, nandito ka lang pala. Kanina ka pa namin hinahanap. 1:30 na" "Oo nga eh. Gutom na nga ako. Pwede ba bayaran mo muna kami. Nasa room kasi pera nam in" "Kami? Sino kasama mo..." sabay tumingin siya sa loob Tumayo naman na si Dar yll... buti na lang makakalabas na kami "Daryll? Wow! Magkasama kayo dito? Ilang oras na kayo?" "Isang oras at kalahati siyang natulog... isama mo pa yung gisin g siya.. ang tagal na namin dito. Please, kailangan talaga naming lumabas." "O s ige na nga. Nakakaawa kayo" "Thanks Mario" Nakalabas naman na kami. Feeling ko! Ilang araw ako doon.. grabe naman sila magkulong. Nakakainis yun. Patay na ako s a mga classmate ko. Pabalik na ako sa Horror Booth ng may humabol sa akin... "Lj .. sandali lang" "Bakit?" "Gutom ka na di ba? Sabay na tayo..." "Medyo... pero p upunta muna ---" "May atraso ako sa 'yo di ba? Babawi muna ako" "Ok lang talaga yun..." "Sa akin.. hindi ok.. Tara na" Hinila na niya ako... hay naku! Mahirap t alaga kapag pasaway ang mga tao...Kaya ayun, kumain kami. Pero syempre, bumalik muna kami sa room para kunin yung pera niya. Binalik ko na rin yung iPod niya... baka maubos ko battery eh. Ayos nga yung kinain namin, nabusog ako.

"Thanks sa food" "Thanks kanina..." "Ei... anong oras na ba?" "2:10..." "Ano?? S ige pala una na ko... kita na lang tayo mamaya. Bye" Tumakbo na ako sa Horror Bo oth. At syempre, ang dami kong tinanggap na tanong gaya ng "San ka ba galing?", "Bakit ka nawala?" , "Anong nangyari sa 'yo"... at syempre dumagdag pa si Nehlie ... "Ei ikaw ha! Kakatuwa kayo!" "Nagpapatawa ka?" "Hindi naman... tara nga. Naw ala ka na lang doon sa room. Samahan mo ako sa mall. Bili tayo ng gagamitin. Tap os naman na nila ayusin kaya lang, pandagdag" "O sige... marami ba? Bakit sa mal l pa? Ang layo ha... lalabas pa tayo ng school" "Asus! Ayaw mo lang umalis ng sc hool dahil kay Daryll" "Loka! Kinulong kasi kami kaya nawala ako.. Happy?" At ay un... umalis na nga kami ni Nehlie. Kakakain ko lang pero aalis na naman. Grabeh ! Sa tagal namin sa Jail Booth... ganitong oras katatapos ko lang kumain. Ikagug ulat ko pala ang pagbalik ko sa school... ***56*** Umalis kami ni Nehlie sa scho ol at pagkalabas namin sumakay na kami sa jeep papuntang mall. Ayun, sinabi ko n a nga ba pauulanan ako ng tanong nito. Ganyan naman talaga yan eh, kapag may nat uklasan... akala mo hinahabol sa sobrang bilis makibalita. "Ei kailan pa?" Nakat ingin ako sa bintana. Ang sarap ng hangin ha... "Ang alin?" "Huwag ka ngang magk unwari. Alam mo naman tinutukoy ko... si Daryll" "Oh, anong meron sa kanya?" "Lj , paano ka niya minahal kung ganyan ka ka-engot.. alam mo yun?" "Ahh, yun ba. Hi ndi ko alam kung kailan pa. Basta sinabi lang niya sa akin..." "So... anong feel ing? Ano naman siya sa iyo?" "Ha? Ano..." "Akala mo hindi kita nahahalata... uma min ka nga" Syempre, considered as bestfriend na rin si Nehlie, sinabi ko sa kan ya na mahal ko nga si Daryll. Ewan ko ba, bigla na lang siyang nag-ingay. Ayos n a sa akin na sabihin ko kay Nehlie, siya naman naging honest siya tungkol kay Ma rio. Ang unfair ko naman kung ako hindi. Pagbaba namin ng jeep, nagsimula na kam ing umikot sa mall at maghanap ng pwedeng pakinabangan. Ano

yung mall, basurahan para may pakinabangan? Kaya ayun, nakakuha naman kami ng mg a spiders, skull, at kung anu-ano pa. Naisip rin namin na bumili kami ng yelo (a s in ice), tapos babasain yung kamay para naman kapag may nanghila ng paa, malam ig di ba? Wala akong balak manakot, hindi ako magaling sa bagay na yun. Kaya ako , na-assign sa labas. Ni-request ko eh. Bumili pa kami ng inumin bago kami sumak ay ng jeep pabalik ng school. Uhaw na uhaw na kasi kami kakaikot. Ang bigat pa m an din ng dala-dala namin kaya natagalan pa kami sa pagsakay. Sa wakas nakasakay kami uli. "Ang sakit ng paa ko" "Akala mo ba ikaw lang? E nasa akin yung mabibi gat... bruha ka" "E ikaw kumuha niyan eh..." Pagdating namin sa school, ang saya -saya namin ni Nehlie at nakapag-gala pa kami kahit na saglit lang. Teka, saglit nga ba? 3:22 na pala. Kaya kami eh dumeretso sa Horror Booth at para kaming sir a doon ni Nehlie na clueless sa mga nangyayri. "Lj... congrats!" "Oo nga Lj cong rats.." Napatingin na lang ako kay Nehlie... ano bang sinasabi nila? "Nehlie, ba kit nila ako kino-congrats?" "Aba malay ko. Kasama mo ako di ba?" "Ei Mona bakit nga-- Aaaarrrrggghhh!" May piring na naman ako. Ano na naman ba ito? Naiinis na ako ha! Sobra na... as in sobra na! Hindi ba pwedeng sa loob na lang ako ng Hor ror Booth at doon na lang maupo. Papayag na akong manakot.Narinig ko na lang si Nehlie na sumigaw ng... "Wedding Booth ulit, Lj!" Kung sino naman ang ikakasal sa a kin sana naman bilisan na. Gusto ko nang manahimik eh... si, RICO? "Ei Rico..." "Kalokohan na naman ito nina Marvin eh... kasi sa nagyari sa Dedication Booth. C ongrats nga pala" "Teka bakit nga pala...?" Kaya ayun, bwisit na kasalan yan. Na kisakay naman kami ni Rico. I do dyan at I do dito. Ay sus! May singsing pang na lalaman at fake na certi cate. Pagkatapos nun, syempre walang kiss the bride! Walang ganun no! Pero yung mga classmate namin sa labas eh niloloko kami. Pagkatapos n un, lumabas na kami "Rico sandali lang..." "Oh bakit?" "Bakit mo 'ko sinabihan n g congrats kanina?" "Tungkol doon sa dedication..." "Anong dedication?" "Nandito ka ba kaninang 3:00?" "Oo nga pala! Nakalimutan ko. Sinabi sa akin ni Daryll. P ero, umalis kami ni Nehlie, nagpunta kami sa mall... kadarating ko nga lang nung hinuli ako ng wedding booth" "Wala ka nun?"

"Bakit nga?" Narinig ko na lang na tinawag na ni Marvin si Rico, kaya nag-sorry si Rico na kailangan na niyang bumalik. At nakita ko naman si Fatima at Mario. " Congratulations Lj" "Oo nga" "Para saan ba?" naiinis na ako... sobra "Sabi ko na nga ba ikaw eh" "Ang alin?" "Oh My God... nandito ka ba kanina?" ''Wala...Halos kadarating lang namin ni Nehlie galing ng mall" "Sayang naman, moment yun" "Nag salita kasi yung dedication booth kanina na free yung mga susunod na songs nila. Tapos pinasa kay Daryll yung microphone" "Oo. Tapos, ano ba yung sabi niya? Ayu n, 'Hello everyone, this is Daryll Romualdez speaking...' ganun.." "Tapos sabi p a niya, yung unang song... is dedicated to the very special girl in his heart.." "Nagkaroon pa nga ng long pause... tapos sinabi niya... ikaw" "Ano? Ginawa niya yun? Sobrang dami na ng ginawa niya ngayong araw na ito" "Lj, kinausap niya ko dyan dati. Naghanap lang siya ng time" "Yung iba medyo nainis kasi si Daryll ba naman yun. Maraming tao ngayon sa Bulletin Board, tinitignan yung picture mo nun g cheering kasi hindi ka nila kilala... kaya ayun, nagkumpulan doon" "Sayang tal aga Lj, hindi mo narinig. Sabihin mo na lang kay Daryll" OH-MY-GOD!... DARYLL! ***57*** Hay naku... sayang at hindi ko naabutan. Siguro, mas maganda pa naman pakinggan kung galing sa kanya. Anong oras na ba? Ahh, mag5:00 na pala. Uwian na rin. Wala naman ng tao at pagod na rin ako. Iisipin ko pa lang na bukas meron pa parang susuko na ako. "Ei, una na ako. Uuwi na ko... nak akapagod" "Ingat Lj!" Naglakad naman na ako pabalik ng room. Ang sakit ng katawa n ko, lalong lalo na yung mga binti ko. Bukas kaya sa loob na lang ako para hind i na ako mahuli? Kainis naman oh... "Lj!" Paglingon ko, sino pa nga ba... si Dar yll. "Saan ka pupunta?" "Sa room"

Nakatingala na naman ako. Pagod ka na nga tapos yung kausap mo matangkad pa. "Ha tid na kita--" "O sige..." tapos dumeretso na akong maglakad na parang wala sa s arili "-- sa bahay nyo..." Napalingon ako sa kanya, pero nakangiti siya na di ko malaman kung nang-iinis ba, o talagang ganun. "Kung tungkol na naman yan sa atr aso mo, alam mo equal na tayo. Kasi, nilibre mo na ako ng lunch... tapos pinahir am mo yung iPod mo, nagsalita ka sa Dedication kaninang 3:00 na sabi mo pakingga n ko na hindi ko naman naabutan... alam mo yun? Wala ka nang atraso" "Tingin ko hindi pa tayo equal" "Ha?" "Ikaw naman ang may atraso sa akin. Hindi mo napaking gan yung sinabi ko kaninang 3:00, para maging equal tayo... pumayag ka nang ihat id kita at baka pag-isipan ko na equal na..." sinabi nya yun ng nakangiti... "Ok ... sabi ko nga may atraso ako" Pagkakuha namin ng bag namin sa room, lumabas na rin kami ng school. May mga ilang estudyante na parang nakatingin (parang lang) kasi hindi ako sigurado dahil diretso lang ako nakatingin. At sa wakas, nakalab as din kami. "Akin na yan..." "Ang alin?" "Bag mo. Ako nang magdadala" "Huwag na ..." "Bilis na... ako nang magdadala. May atraso ka.." Kinuha naman na niya yung bag ko. Tapos, nanahimik din naman kami na parang ganun sa simula noon na hindi siya pala-salita. Ako nang nagsasabi, tahimik pero hindi boring. Paanong nangya ri yun? Oh come on! Gumagana ang heart... "Lj!" sabay hinila na naman niya ako.. . nakalagay na naman yung kamay niya sa bulsa. Ngayon na-curious ako kung nandun ba sa loob at hawak niyang yung kuwintas ng kapatid niya. "Bakit?" Bigla na lan g siyang ngumiti. Nagulat ako kasi nung tinawag niya ako, medyo galit na di tala ga maintindihan yung expression ng mukha niya.. tapos ngumiti. "Bakit? Ano? Di k ita maintindihan, kanina galit ngayon nakakaloko ka na nakangiti..." "Wala. Sasa bihin ko lang sintas mo... Ako na nga." Tapos lumuhod siya para itali. Hindi nam an niya kailangan gawin yun kaya lumuhod na rin ako. "Ako na lang..." Pagkatapos kong itali yung sintas, nakatingin naman siya. "May kasalanan na naman ako?"

"Wala naman. Masama na bang titigan ka ngayon?" Naglakad na kami pauwi. Tinotoo nga niya, nung nasa tapat na kami ng bahay tsaka lang niya binigay yung bag ko. Nandun pa nga si Kuya sa labas namin. "Ei... Daryll" sabay tapik sa likod ni Dar yll. Kapag ganyan ang ngiti ng kuya ko, hindi mo mapapagkatiwalaan. "Kuya, uuwi na siya" "Easy ka lang lil' sis. May itatanong lang ako... Nanliligaw ka ba sa k apatid ko?" "Kuya! Hindi siya nanliligaw..." "Lj, mabuti na ang maliwanag. Malay ko, yun pala boyfriend mo na 'to. Lagot ka kay Daddy" "Hindi pa niya ako boyfri end" "Anong hindi pa?" "Bawal pa di ba? Hihintayin ko na lang..." "Aba ayos ka t song! O sige, basketball tayo sa Sabado ulit. Nagustuhan ko yung game natin dati ... galing mo eh" "Kuya, nag-champion nga sila sa inter-high." "E di maganda." " Sige una na ko. Bye Lj..." Nakita ko siyang palayo umalis. Nakayuko at nasa buls a ang kamay. Siguro, hindi ko masasabi na naalis na yung dating siya... kasi par te na yun ng buhay niya. Pero masaya ako na pilit niyang pinapasaya ang sarili n iya. Di katulad dati, wala raw siyang karapatang sumaya. Pumasok naman na ako sa bahay. Sabay-sabay kaming kumain nina Mommy, Daddy at Kuya. Pagkatapos nun, pin aghugas naman ako ng pinggan. Ayos lang, deserve ko naman. Lagi na kasi akong wa lang sa bahay. Kaya pagkatapos nun, naligo na ako at nagpalit... tapos dumeretso sa kwarto ko. Walang assignment kaya nakakatuwa. Nahiga ako at nagisip-isip. Is ang araw. Isang araw lang pero ang daming nangyari. Tinakbuhan niya ako sa Weddi ng Booth, nasaktan ako. Pagkatapos, umamin siya na mahal niya ako. Nakulong kami sa Jail Booth halos dalawang oras... nilibre niya ako ng lunch... kinasal pa ak o kay Rico tapos nalaman ko na nakalimutan kong sinabihan niya ako sa 3:00 annou ncement. May nagri-ring. Cellphone ko. "Hello..." Hindi na naman nagsasalita, si Daryll naman 'to eh. Lagi na lang ganyan. "Magsalita ka nga... nagsasayang ka n g load" "Ok lang... plan naman 'to eh" "Sabi ko nga... plan yan. Bakit?" "Tatano ng ko lang kung anong ginagawa mo?" "Wala lang... nagiisip-isip bago matulog..." "Ano namang iniisip mo? Sana kasama ako..."

"Ang OA... ikaw anong ginagawa mo?" "Nandito sa kwarto ko, nanonood ng Tv" "Ahh. .. ganun ba... sinong kasama mo?" "Hindi ko alam. Nasa baba sila. Hindi ko nakit a" Hay. Hindi niya alam kung sinong kasama niya sa bahay. Nasa baba siguro ang m ommy niya. "O sige pala, tumawag lang ako para mang-istorbo. Tulog ka na ha?" "O o na po...itay" "O sige pala.. Lj..... ay sandali lang--" "Ano?" "I Love you po! " tapos binaba na niya... ***58*** Feeling ko nga nun hindi na ako makakatulog s a lahat ng ginawa niya. Pero siyempre, dahil si Lj ako, nakatulog pa rin naman a ko. Nung second day ng Christmas Bazaar, ayos lang din naman. Hindi nga lang mas yadong nakakapagod 'di gaya nung rst day. May bumabati na rin sa akin sa corridor, pero hindi ko naman kilala. Freshmen kadalasan. Maganda rin naman ang kinalabasa n ng Christmas Party namin. Nabunot ko si Chris, classmate din namin. Mahilig sa RRJ yun... kaya niregaluhan ko siya ng shirt at cap. Tuwang-tuwa naman siya. Bi nigyan ko naman si Nehlie libro. May favorite author kasi siya kaya collection n iya yung mga gawa nun. Sabi pa niya, hindi na niya kailangan gumastos para doon. Kay Mario naman, binigyan ko siya ng cd, tatlo lang (wala na kasi akong pera! heh e)... si Rico? Hindi ko siya kinalimutan. Ang bait niya sa akin eh. Binigyan ko siya ng stuff for computer... actually hindi ko nga alam gamitin yun pero siya g usto niya dahil magaling din siya sa computer (hindi ko pa pala nabanggit yun!) At kay Daryll? Hindi naman ganoon ka espesyal. Pero syempre, lahat naman ng mala pit sa akin niregaluhan ko. Binigyan ko siya ng tatlong miniature models ng bask etball players. Hindi ko alam kung meron na siya nun, pero nakita ko kasi yun. K ainis nga eh, ang hirap niyang bilihan. Baka kasi meron na siya. Pagkatapos nung party, uwian na rin. Niregaluhan din ako ni Nehlie, Mario at Rico... pati yung nakabunot sa akin. Kung ano man yun? Huwag na. Hindi naman na ganun kahalaga. Nu ng dumating yung Saturday, inis na inis ako kay Kuya at ang aga-aga na nanggisin g. Hindi ko alam kung bakit kasi bigla na lang siyang pumnasok sa kwarto ko. "Ku ya, bakit ba? Ang aga-aga nandito ka" "Ei Lj, may number ka ba ni Daryll?" "Oo. Bakit?" "Niyaya ko siya maglaro ngayon eh kaya lang hindi ako makakapunta. May l akad kami ng barkada sa school. Kukunin ko yung bagong form." "Kunwari ka pa, ga gala ka lang" "Ikaw na magtext, sabihin mo sorry. Sa susunod. Sayang nga gusto k o pa namang makalaro yun. Sige alis na ko" Napilitan din naman akong bumangon. A no pa nga bang magagawa ko eh gising na ako? Naligo ako at nagbihis pagkatapos e h nag-almusal na. Kinuha ko rin yung cellphone ko para itext si Daryll. 15 minut es na wala pa ring reply. Imposible namang walang load, plan siya di ba?

Tinawagan ko naman. Hindi naman low-batt dahil ring lang ng ring at walang sumas agot. Haay! Kainis naman si Kuya! Pupunta na nga lang ako. December 17 na nga pa la. Malapit na ang pasko. Feel na feel ko na nga eh. Bakasyon.. malamig... decor ations! The best! Nakarating naman ako sa 4th. Nakita kong nandun siya sa court at naglalaro. "Ei!" Lumingon naman siya nung tinawag ko. Ang cute naman niya. "O h, Lj... kuya mo?" "Pinapasabi niya sorry daw hindi siya makakarating. Pupunta k asi sila sa school niya ngayon. Tinetext kita hindi ka nagrereply. Tinawagan din kita walang sumasagot kaya pumunta na ako. Sige pala, dumaan lang ako. Bye!" "N asa kwarto ko kasi yung cellphone ko. Iniwan ko na...Sandali lang... " "Bakit?" "Mahilig ka ba sa basketball?" "Uhmmm, medyo. Hindi ko lang alam masyado ang rul es pero ok sa akin ang basketball." "One-on-one tayo" "Nagpapatawa ka ba? Hindi nga ako marunong. Syempre talo na ko sa 'yo. Player ka nga eh" "E di tuturuan ki ta... kung gusto mo" "Hindi 'wag na. Kasi--" Bigla na lang niyang pinasa ng malakas yung bola. Buti na lang nasalo ko. Sabay ngumiti siya sa akin. "Tara... Game na!" ***59*** "Hindi nga ako marunong!" "Walang rules... basta, aa gawin mo lang yung bola... mag-shoot ka. Ganun lang!" "O sige..." "O ikaw na una sa bola." Alam mo yun, hindi pa nag-iinit yung kamay ko sa bola... wala na naag aw na niya. "1-0" "Ang daya mo! Sa akin yung bola di ba?" "Kaya nga ganun, kaila ngan aagawin mo. Alangan namang tumayo lang ako. O sige, hahayaan kita." Totoo n ga, hindi niya inaagaw yung bola sa akin. Kaya nagkaroon ako ng pagkakataon na l umapit sa ring. Tiyak kasi hindi aabot kapag malayo ako. At nung tinira ko... na kuha niya tapos nag-shoot siya. "2-0"

"Bakit mo hinarangan! Ayan tuloy hindi na shoot." Tinawanan lang niya ako. Haay! Sinasabi ko na nga ba wala akong say pagdating sa laban ng basketball. Hindi ak o marunong tapos yung kalaban ko player pa. Idagdag mo pa na mas matangkad sa ak in. Tingin niyo mananalo ako? Unfair ha! Inagaw niya rin sa akin yung bola at nu ng pag-ikot niya, natumba ako. Masakit yun ha... "Ok ka lang? Sorry ha..." "Ok l ang..." "Kailangan mo ng tulong?" sabay abot niya ng kamay niya.. "Ayos lang..." "Bilis na, marumi dyan. Itatayo na nga kita..." Sa wakas din nakatayo ako. Buti nga hindi narumihan yung damit ko. Kaya ayun, tinuloy namin yung laro. Wala tal agang pag-asa na manalo ako. "8-0... Lj! Shoot mo naman..." "Ang yabang mo! Mas magaling ka lang..." "Akin na nga... ganito kasi..." Lumapit siya sa akin at kin uha niya yung bola... "Mas maganda tuwing titira ka, may pwersa. Kasi, hindi tal aga yan aabot sa ring. Hawakan mo sa dalawang kamay... kamay mo nga?" Kinuha niy a yung isang kamay ko at nilagay niya sa bola, at ganun din sa isa. Asus! Wala n amang posisyon ang kamay pag tumitira. Kahit ano lang. Meron nga ba? Hindi ko al am kung gaano kami katagal naglaro doon. Basta ang alam ko, nung naka-shoot ako ng isa tuwangtuwa na ako at gusto ko nang tumigil dahil sa pagod. ang score 22-1 . Grabe! Konti lang naman ang lamang. "Wow! Galing mo ha" "Huwag ka nga! Nang-aa sar ka pa. At least nga naka-shoot pa" "Ayos nga yung shoot mo eh, isa lang pero ringless" Naupo ako doon sa gilid ng court... kakapagod. "Pagod na ako..." "Ako rin..." "Nagugutom na rin ako... kasi ikaw pinagod mo ko!" "Gusto mong kumain s a bahay?" "Hindi 'wag na. Yun na lang ayos na ako" sabay turo ko doon sa nagtiti nda... "Ano?!?" Lumapit kami doon kay Manong. Nagtitinda siya ng shball. Ayos, mara mi rin siyang tinda. "Manong magkano po ba?"

".50 sa shball, piso sa kikiam at squidball." "Ahh, shball po tig-limang piso pati kik iam" Nakatingin lang si Daryll sa akin... parang di mo siya maintindihan... "Mas arap ba yan?" "Huwag mong sabihin sa akin na hindi mo alam ang shball?" "Alam ko, k aya lang hindi pa ako nakakatikim. Hindi naman kasi ako bumibili." "Tikman mo, m asarap yan." Hindi talaga ako makapaniwala na hindi pa siya nakakatikim ng simpl eng shball na tinitinda sa daan. Parang sira no! Gutom pero eto ang kinakain namin. "Ano sa tingin mo?" "Masarap ha... Manong pabili pa nga..." Natatawa na lang si Manong sa amin dahil marami na kaming binili... Nakakatuwa talaga si Daryll, pa rang bata na rst time makakakain ng ganyan. Sabagay, rst time nga niya. "Ano naman po yan?" "Ah yan, yung iba tukneneng ang tawag nila... sa ibang lugar kwekwek. Hari na yan na may itlog sa loob" "Ganun po ba? pabili nga po niyan. Titikman ko lang ..." Pagkatapos naming kumain, bumili lang kami ng inumin doon sa tindahan. Buma lik din kami sa court para maupo. "Hindi ko talaga inaasahan na hindi ka pa naka katikim niyan" "Tingin ko kasi hindi masarap. Pero masarap pala. Thanks Lj! Kung hindi dahil sa 'yo, hindi naman ako bibili" "Kadalasan ng street foods masarap naman. Sa susunod, subukan mo naman yung iba" "O sige... pero sa ngayon sa lahat ng street foods, shball stand na ang favorite ko. Pero sa totoo lang... masarap ta laga!" "Anong oras na ba?" "12:35..." "Ano? Baka hinahanap na ako sa amin..." "P ahiram cellphone mo..." "Bakit?" "Pahiram lang..." Binigay ko naman yung cellpho ne ko sa kanya. Nagpipindot siya doon tapos binalik niya sa akin. "Anong ginawa mo?" "Tinext ko mommy mo. Pinaalam kita hanggang 3:00" "Hindi papayag yun..."

Pero may nagreply... si mommy nga... sinagot niya "K" ... ang tipid naman sumago t ni mommy. "Paano ba yan, pumayag. Tara na!" sabay hila sa akin... "Saan?" "Sa bahay namin..." ***60*** "Sandali lang! Madadapa ako...! Hey!" Buti naman humint o. Hello? Ang bilis niyang tumakbo, wala akong ma-say! Pupunta kami sa bahay nil a? Sabagay, 2nd time. Living Room pa lang nila nakikita ko. "Oh, bumalik na pala kayo si-" "Ei mom amelia... huwag mo ituloy yan. Anak niyo ko, dapat Daryll taw ag mo sa akin" "Pasensya na anak ko... aba, may kasama kang kaibigan ngayon ha" "Opo. Mom Amelia, si Lj po. Lj, Mommy ko" What the..?!? Mom? Na-meet ko na mommy niya. At natatandaan ko, Sherryl ang name, not Amelia. Pero, ang bait niya ha. "Pasok na kayo Mam Lj, Daryll mainit dyan. Papasukin mo yung bisita mo." "Ah.. L j na lang po..." Hindi ako sanay ng tinatawag ng 'Ma'am' or shorter 'mam', feeli ng ko ang tanda ko na. Lj na lang, mas casual pa. Pagpasok namin sa bahay nila, maganda talaga. May nakaupo doon sa Lanai nila. Isang lalaki at isang babae. Pin aupo naman ako nung Mom Amelia, tapos si Daryll eh umakyat. "Ang ganda po ng bah ay..." "Oo nga. Medyo workaholic na rin yata ang Daddy niya. Ayaw ng umuwi ng Pi nas para doon sa business niya doon." "Uhmm.. pwede po bang magtanong?" "Oo nama n hija..... ano ba yun?" "Ah, kasi po... nalito lang ako. Tinatawag po kayo ni D aryll na 'mom', anak niyo po ba siya? I mean, I thought it was Tita Sherryl" "Ah h yun ba. Si Mam Sheryll talaga ang Mommy niya. Malapit lang ako sa batang yan k asi ako na ang nagpalaki dyan. Mas gusto niyang mom ang itawag sa akin. Hindi ng a yan nagpapatawag ng sir. Pangit daw kasi pakinggan. Ok lang din sa akin kung t awagin mo akong mama, mom o kaya mommy. Kaibigan ka naman na ng anak ko." "Ahh, ganun po ba. Matagal na po kayo sa pamilya nila?" "Oo naman. Kaya nga kilalang-k ilala ko na yang bata na yan. Tatahi-tahimik pero makulit paminsan-minsan. At yu ng kapatid niya, naku... mas seryoso nga lang yun sa kanya" "Si Dana po?" "Kilal a mo na pala si Dana. Iniyakan ko yung bata na yun lalo na nung nasa ospital kam i. Siguro nga na-trauma na yang anak ko kaya nun hindi na masyado nagsasalita. P ero nitong mga huling araw, medyo nagbibiro na." "Oo nga po eh... Si Tita Sherry l po, wala po ba siya?"

"Nasa States. Umalis siya nung 10 pa. Every christmas doon siya sa Daddy ni Dary ll nagcecelebrate. Ayaw namang sumama nitong anak ko, mas gusto daw niya dito." Hay! Oo nga pala. Bakit ko ba kinalimutan yun? Every Christmas nga pala, naiiwan siya dito. Ang lungkot naman nun... "Tuwing Pasko, kaming apat ang nandirito. A yun si Miranda, kasamahan ko yan dito. At yun naman si Fredo, driver nila." "Lj, bonding kayo ng mommy ko ha..." Nandun na naman siya sa hagdan. Lagi ko na lang siyang hindi napapansin kapag nandun siya. Katulad dati. "Oo nga eh..." "Dining Room tayo." "Ay oo nga pala, nalimutan ko kayong tanungin. Kumain na ba kayo?" "Opo. May natikman nga po akong bago..." sabay ngiti "Ano naman yun?" "Fishball! at saka, kikiam... pati na rin yung, ano ba yun... orange?" Tinawanan ko na lan g siya. Para kasing bata. Nagpalit na siya ng damit. "Lj, gusto mo magpalit ng d amit?" "Hindi 'wag na. Ok lang" "Magpalit ka nga hija. Mainit sa labas. Tiyak pi nagpawisan kayo." "Ok lang po talaga..." "Ganun ba? AYos lang ba sa 'yo. Maramin g t-shirt itong anak ko..." E di lalong HINDI! Hindi ko na-picture sarili ko na suot ang isa sa t-shirt ni Daryll ha. Hindi ko rin pinangarap magsuot ng malaki. Ok na kong ganito. "O sige.. sabi mo eh. Halika, may papakita ako sa 'yo" "Ano yun?" "O sige pala, magluluto lang ako ng merienda para mamaya. Sa kusina lang a ko kapag kailangan niyo ko" "Ok po Mom Amelia. Ei Lj! Tara.." "Saan tayo pupunta ?" "Malalaman mo ba kung hindi ka aakyat ng hagdan?" Syempre, wala na rin akong magagawa. Nandito naman na ako. Kaya ayun, ang dami niyang kalokohan. Doon kami pumasok sa plain white door. At nagulat lang ako sa nakita ko... kwarto niya 'to ??? "Kwarto mo?" Tumango lang siya... Para kasing hindi kwarto ng lalaki. Masyad ong malinis. Parang lahat in order. Dapat sa lalaki magulo di ba? "Yung kwarto m o, dalwa na ng kwarto ko."

"Gusto mong manood, ok lang. Gusto mong magpatugtog, ayos lang din. Kung--" "Bak it tatlo yung gitara mo? Pero ito lang lagi ang dinadala mo sa school" "Sa kin y ung sa gitna. Kaya Dana yung red at kay Daddy yung green." "Marunong maggitara y ung Daddy mo? Wow!" "Yeah." tapos naupo na lang siya. "Sorry." Alam ko namang di sila magkasundo, pero di ko naman sinasadya na dalhin doon yung topic. "Oo nga pala... paano mo napapayag mommy ko? Ano bang sinabi mo sa text?" "Sinabi ko cla ssmate mo ko sa 4th, pupunta ka sa bahay... tapos sinabi ko ihahatid na lang kit a" "Ei, baka dumating Daddy ko papatayin ako nun" "Nakilala ko na at nakausap yu ng daddy mo. I think he's cool." ''Talaga?" Napansin ko na may picture silang da lawa ni Dana. Nakangiti pa sila parehas. "Ang cute niyo dito, ilang taon ka niya n?" "11? 11 yata..." "May movies dyan, gusto mong manood?" "Anong meron?" "Horro r..." "Ayoko nun... eto na lang." sabay pakita ko ng cd. "O sige kung yan gusto mo. Meet Joe Black?" Para talagang sira... nanood kami doon. Pero di kami magkatabi ha. Pinaupo niya ko sa kama niya doon siya sa sofa. Nakakatawa rin na medyo nakakalungkot. Pero s iya, wala man lang karea-reaction sa pinapanood. "May nagri-ring..." "Cellphone ko. Ikaw na sumagot..." "Ako? Bakit ako?" "Baka si MArio lang yan..." Kinuha ko naman yung cellphone niya at sinagot ko. Pero walang nakalagay number sa calling . As in, Calling lang ang nakalagay. Ang weird. Pero sinagot ko... tinanong pa k ung sino ako... so explain pa. "Kausapin ka daw..." 'Sino yan?" Hinga ng malalim ... Kaya mo yan Lj...

"Daddy mo..." ***61*** "Daddy ko? Bakit naman siya tumawag?" sabay kuha ng phone sa akin. Halatang ayaw niyang kausapin yung daddy niya. Pero mabuti na rin sigu ro yun. Matagal na rin silang ganyan. "Hello....... Dad" Nag-usap naman sila. Ak o, nawala yung concentration ko doon sa pinapanood ko at di ko mapigilang mapaki nggan yung sinasabi niya sa daddy niya. "Ayos lang po... wala! wala po akong kai langan..." ganun niya kinausap yung daddy niya. Ewan ko ba... bakit ba ganun? Ay os na sana lahat pero nagulat ako nung tinignan niya yung phone niya tapos bigla niyang binato sa kama. Tumama pa nga sa pader... "Ok ka lang?" "Labas lang ako. .." Lumabas naman siya. Tinignan ko yung phone niya, nasa line pa rin yung Daddy niya. "Uhmmm, hello po. Lumabas po si Daryll, iniwan niya itong cellphone niya. " "Ganun ba... hindi pa rin pala nagbabago yang anak ko na yan..." "Siguro nga p o... pero ok naman na po siya kahita papaano..." "Oo nga pala, girlfriend ka ba ng anak ko?" "Naku hindi po! Ininvite lang po niya ko katulad ng sinabi ko kanin a. Magkaibigan lang po kami. Classmate ko po kasi siya." "Hindi ko na nga siguro makukuha ang loob ng anak ko na yan" "Ah, alam niyo po... sa kinikilos ni Daryl l at sa mga sinasabi niya, mahal po niya kayo. Kaya lang sa tingin ko, nahihiya siya na i-open yung topic na yun sa inyo. Siguro dahil na rin po sa dahilan na g alit pa rin po kayo sa kanya dahil sa nangyari kay Dana, hindi rin po niya kayo nakakasama. Parang, hindi niya nararamdaman na nandiyan po kayo para sa kanya. P asensya na po kayo sa akin... alam ko po dapat hindi po ako nakikialam..." "Sa t ingin mo ganun ang nararamdaman niya?. Malaki na nga rin ang kasalanan ko diyan sa anak ko na yan. Mahal ko naman yan... hindi ko lang alam kung bakit di ko mak uhang maging daddy sa kanya... hindi ko alam kung paano ko ipapakita. Kaya nga t uwing tumatawag ako diyan, lagi kong tinatanong kung may kailangan ba siya. Akal a ko kasi sa ganoong paraan napapakita ko na mahal ko siya." "Kaya niyo po iyon, hinihintay lang po niya kayo..." "O sige pala, sana alagaan mo muna siya habang wala kami diyan. Ano nga palang pangalan mo hija?" "Lj po" Pagkatapos nun, para ng natuwa rin ako sa ginawa ko. Nung nakausap ko yung daddy ni Daryll, ang ineex pect ko eh yung masungit na walang pakialam sa mundo. Pero hindi, iba lang din s iguro ang tingin ni Daryll sa kanya. At sa kanya na rin nanggaling na mahal niya si Daryll. Hindi lang niya alam kung paano niya ipapakita. Lumabas naman ako ng kwarto ni Daryll at bumaba. Kung sa ganito ako nakatira, ang lungkot siguro ng buhay ko. Mas pipiliin ko na na kasama ko sina mommy, daddy at kuya... mas masay a pa rin. Nakaupo siya doon sa Sofa nila, nakayuko siya pero lumingon siya nung bumaba na ako. "Hatid na kita..."

"O sige... 4:00 na pala. Patay na ako kay mommy. Hanggang 3:00 lang ako eh..." P inakain lang kami saglit ni Mom Amelia tapos umalis na rin kami. Lagot na ako. S imula umaga hanggang hapon wala ako. Tapos, ang paalam ko 3:00 past 4:00 na. Haa y! Mapapagalitan ako nito. Pagpasok ko sa bahay, pinapasok ko na rin si Daryll. Nakita kong nasa kusina si Kuya... at ang ikinagulat ko eh naka-apron siya. "Mag aling Ms. Lhea Janine Martinez! Anong oras na?" "4:10?" "Anong oras ang paalam m o?" "3:00? Teka nga kuya, kailan ka pa naging si Mommy? Bakit ikaw ang nagagalit eh kay mommy kami nagpaalam." "Hay naku! Nung nagtext po si daryll ako po ang n agreply ng 'K' at hindi si mommy. Ipinaalam na nga lang kita at sinabi kong nase nd na kaya wala nang magagawa tapos anong oras ka naman pala uuwi." "Sorry! Hind i ko po alam" Nakatayo lang si Daryll doon. At medyo natuwa akong makita na ngum ingiti siya dahil kay kuya "Bakit ka may hawak na malaking kutsilyo ha?" "Obviou s ba naghihiwa ako" "Hindi, bakit ikaw ang gumagawa niyan?" "Eh kasi po, late ka nga umuwi kaya ako po ang pinagluluto ni Mommy" "Pero kuya bagay ha" Napaatras na lang kami ni Daryll sa sumunod na ginawa ni Kuya... "At ikaw!..." sabay turo ng kutsilyo kay Daryll "Kung hindi mo alam maraming beses na akong naiinis dyan kay Lj na tipong gusto ko siyang patayin pero kahit anong oras handa akong pumat ay para diyan..." "Kuya ang drama mo..." Pero dire-diretso pa rin siya at nakatu ro pa rin yung kutsilyo kay Daryll "Kaya ikaw! Hinay-hinay ka sa panliligaw sa k apatid ko dahil kapag hindi mo inayos lagot ka sa akin" At sa total relief namin ni Daryll, binaba rin niya yung kutsilyo at naghiwa ulit "Kuya hindi siya nanli ligaw..." "Ganun na rin yun! Lagi naman kayong magkasama" Tumawa lang si Daryll kay Kuya. Para talagang sira itong kuya ko. Dumating naman si Mommy galing sa ta as. "Rj! Ano na namang problema mo at sumisigaw ka na naman dyan" "Wala naman mo mmy. Nagle-lecture lang" Oo nga pala, hindi ko pa nababanggit ang pangalan ng ku ya ko. "Oh Lj nandito ka na pala. Daryll... kumusta?"

"Mabuti naman po" "Gusto mong kumain dito? Ayos lang naman" "Hindi na po. Ok lan g... pauwi na rin po ako. Hinatid ko lang po si Lj" "Ganun ba... salamat." "Ei, Daryll... ingat. Thanks nga pala" "Una na po ako... sige po" Ngumiti lang siya b ago umalis... si Kuya naman may pahabol pa "Daryll yung sinabi ko! Sa susunod pa la... game tayo ulit" Tumango lang si Daryll at umalis na. Nakakatuwa naman iton g araw na ito... especially my bro... the best siya talaga. Kaya kahit ganun yun .. mahal ko yun... Ayos lang naman yung mga sumunod na araw. Wala nga lang akong natatanggap na kahit ano kay Daryll... kahit text o tawag. Ok lang naman, baka busy rin siya katulad namin dahil malapit na ang christmas. Tapos ng ilang araw. .. December 24 na... ***62*** December 24 na. Grabe, si Mommy nagluluto na sa baba. Parang nakakatuwa isipin na mamayang 12:00:01 pasko na.. at mamayang gabi rin N oche Buena na. Ang saya noh! Talagang Christmas is a time for family. Pero, sa i bang tao kaya? Hmmm, example. Misteryoso dati, medyo nagbago pero tahimik pa rin . Nakayuko, mas gustong nag-iisa at laging nanggugulat. Matangkad, parang nalili go ng pabango... uhmm ano pa ba? Isasama ka sa isang lugar kahit di ka pa pumapa yag... mabait... matalino naman at... OK FINE! Guwapo. Haay! Kakalungkot naman s iyang isipin. Wala yung mommy at daddy niya. Mabuti na lang nandun sina Mom Amel ia. Bakit kaya hindi siya nagpaparamdam? Kahit text man lang di ba... "Oy Lj... nakahiga ka dyan.. tulungan mo ako..." "Anong gagawin?" "Ihaw tayo..." "May nalu to na?" kakagutom naman... "Wala pa po takaw! Tara na.. kaya ka tumataba pahigahiga ka lang..." "Sandali lang..." "Halika na..." Hinila ako ni kuya pababa. Wal a naman akong magawa mas malakas siya sa akin. Pero enjoy din naman yun, mag-iih aw kami sa labas. Tiyak, wala pang Noche Buena mauubos na 'to. Nagluto naman kam i ni Kuya. Nangamoy usok nga kami parehas eh. Pasaway kasi si kuya, papaypayan n iya yung inihaw papunta sa akin... kaya ayun, medyo maluha-luha ako. Si Daddy na man ang kasama ni Mommy sa loob. Nagluluto sila. Hindi nga bagay kay Daddy, pero pwede na rin. "Kuya pwedeng magtanong?"

"Hindi pwede..." "Ito naman! Sige na kaya..." "O sige.. siguraduhin mo lang maay os yan lagot ka sa akin.." "Sinong nililigawan mo? O kaya may girlfriend ka na b a? Wala ka kasing binabanggit sa akin.." "Nililigawan meron... girlfriend meron din..." "Kuya!" "Ito naman di mabiro. Nililigawan meron." "Talaga? Pakilala mo s a akin" "Huwag na baka siraan mo ko.." "Hindi.. ibibuild-up nga kita eh..." "Huw ag na. Sige papakilala kita. Sa January na lang kapag start na uli ang klase. Ta tawagan ko nga siya mamayang 12 eh..." "At kailan ka pa naging sweet?" "Aba lil' sis matagal na. Nature na yun ng bro mo. E ikaw?" "Ang yabang nito. Teka, anong ako?" "Si Daryll.. ano yun?" "Kaibigan ko yun loko!" "Ang showbizz mo. Pero sa totoo lang, boto ako dun" "Shut up." "Binati ka na ba nun? Last time na nakita k o yun nung late kayong umuwi..." "Hindi pa... hindi ko rin siya nakikita" Pagkat apos namin mag-ihaw ni kuya, pumasok na kami at nag-unahan sa banyo. Parehas kas i kaming amoy usok. Nanalo na naman siya. Haay! 48 years na di pa rin tapos yun tiyak kaya naupo muna ako sa sala at nanood. May mga kapitbahay kami na nagdadal a ng pagkain na handa rin nila, kaya si mommy ganun din naman ang ginawa. Nung l umabas si kuya at nakaligo na ako, hindi ko alam na nakatulog na ako doon sa sal a at nagising ako ng 11:00 na. Nagulat nga ako dahil sakto lang din naman pala h alos. Sa labas kami kakain. Wala lang, trip siguro nila. Malamig din sa labas. T inawagan ko naman sina Nehlie, Rico, Mario at iba ko pang kaibigan nung 11:30... kasi kapag 12 baka wala na akong time tumawag. Tiyak, busy na ang lines at tiya k rin... busy na akong kumakain nun. Sinubukan kong tawagan si Daryll pero walan g sumasagot ng phone niya. Ano na kayang balita dun? Pagdating ng 12, kinuha ni Kuya yung phone niya at tinawagan yung, alam niyo na. As if naman synchronize yung oras niya doon sa girl. Pero naiinis parang kulang nga eh... walang Daryll. Dra ma ko no? Pero namimiss ko din yun. Iba kasi eh. Nagluto si mommy ng usual spagh etti, may chicken, yung inihaw namin ni kuya na hotdog at barbe-q at syempre di naman nawala ang dessert. Nagbigayan naman na kami ng gift namin sa isa't isa. A t syempre, akalain mong niregaluhan ako ng bro ko! Hay! Habang tumatagal talaga, mas lalo akong napapalapit dun sa loko na yun. Dati kasi, hindi masyado.

Pagkatapos nun, syempre niligpit na rin namin lahat. Kailangan na rin matulog at bukas tiyak may namamasko kina mommy na mga inaanak nila. Ako naman e hindi mak atulog sa sobrang haba ba naman ng tinulog ko maghapon. Kaya ayun, alas-3 ng mad aling araw na rin eh bagsak na rin ako. Nanaginip na naman ako. This time, nanag inip ako na kasali raw ako sa soccer team. Weir huh! Hindi ko pinangarap. Pero s yempre, nasira yun nung dumating na naman si Kuya sa kwarto. Asus lagi naman. "K uya naman! Puyat ako. Alas-3 na ako naktulog.. pwede ba!" sabay takip ng unan.. "Paskong-pasko ganyan ka. Buong mundo gising na at namamasko tapos ikaw natutulo g pa..." "Nananaginip pa ako eh... mamaya na lang" "Ayaw mo talagang bumangon?" "Ayaw... kaya alis ka na ok?" "O sige aalis na ako. Nasa akin pa naman yung rega lo mo" Napabangon ako kaagad sa sinabi ni Kuya. Regalo? Sa ninang ko? Wala naman na akong ninang na nandito. Lahat nasa malalayong lugar na. ''E di bumangon ka. .. o ayan na nga. Pakisabi thanks" Lumabas naman na si Kuya nang ibigay niya yun g regalo ko. Maliit na box lang siya kaya nung buksan ko... hindi talaga ako mak apaniwala. Anong laman? iPod. Grabe! ANg mahal nito tapos niregalo lang sa akin. May kasama siyang bracelet na blue na gusto ko nung kasama ko si Rico at Daryll sa mall. Tapos may kasamang card. Dear Lj, Hi! Merry Christmas! Sana masaya nam an kayo. Hindi naman na nakakapagtaka yun, one of a kind yung family mo eh. Oo n ga pala, binili ko yung bracelet na gusto mo. Blue, tingin ko mas babagay ang bl ue sa 'yo, rather than pink. Sa iPod nga pala, naalala ko kasi na gusto mo yun d ahil nung nakulong tayo sa Jail Booth. Pasensya na sa gift ha! Hindi ko binigay nung Christmas Party kasi gusto ko sa Christmas Day. At huwag kang mag-alala, hi ndi yan pera ni Mommy o ni Daddy. Galing yan sa allowance ko since nung 12... So till here na lang muna... Love you po. Miss na kita... Daryll. ***63*** Pagkata pos kong basahin yung card, napatingin na lang ako dun sa gift niya. Imagine, ga ling lang yun pinambili niya nun nung 12 lang... wala na kaming pasok nung 16... nakapag-ipon na siya ng ganun kabilis? Gaano ba kalaki ang allowance niya. Pero , di ka talaga nag-iisip Lj. Wala yung parents niya, syempre iniwanan siya ng pe ra... imposibleng wala. Umupo ako doon sa steps ng hagdan namin at nakita kong n akaupo si Kuya sa lamesa sa kusina namin at si Mommy naman ang nag-aayos ng kung anu-ano. "Ei Kuya, kailan niya ito dinala?" "Ewan ko kay Mommy, basta binigay n iya yung apat na gift. Isa sa bawat isa sa atin. Ano, tinext mo na yung thank yo u ko?" "Hindi pa. Mommy, kanina pa po ba niya ito dinala?" "Maaga siyang dumaan dito kanina. Mga mag alas-6 siguro. Tapos umalis din kaagad at may pupuntahan da w siya. Ibigay ko daw yan sa 'yo. Niregaluhan nga din kami ng Daddy mo"

"Talaga?" wow... ang bait naman niya. "Ano? Anong laman nung sa 'yo?" "Ikaw muna ..." "Basketball... sa 'yo?" Pinakita ko sa kanya yung iPod at bracelet, napaaky at siya sa hagdan. "iPod? Mommy, niregaluhan si Lj ng iPod. Di ba pinapabili niy a sa 'yo ito kaya lang mahal" "Oo na... niregalo nga niya.. obvious ba?" "Galant e yang batang yan... siguro mayaman sila" Hindi siguro mommy... Oo. Hindi lang n iya pinapakita yun. Umakyat ako sa kwarto at kinuha ko yung cellphone ko. Itetex t ko na lang siya. Hindi ako sigurado kung may magrereply pero mas maganda nang makapagthank you. Nasa kalagitnaan na ako ng mala-telenovela kong text eh nag-ri ng na lang. Nagulat pa nga ako. Tumatawag siya? Tinignan ko pa nga ng medyo mata gal bago ko sinagot. Kung bakit ko ginawa yun, hindi ko rin alam. Nung pinakingg an ko, masayang-masaya siya. " Thank you talaga... thank you. Hindi ko alam kung paano ako dapat magpasalamat sa 'yo... The best ka talaga!" "Sandali lang... an ong sinasabi mo? Na wrong number ka yata Daryll" Dapat ako yung nagthank you di ba? Bakit ba masaya ito... "Dapat nga ako yung magthank you sa gift mo. Thanks t alaga, sabi rin nila dito.." "Hindi ako na wrong number, para sa 'yo talaga yung thanks na yun.. Kung ano man yung sinabi mo... I owe you! Sobra" "Para saan? Hi ndi ko maintindihan" "Masaya lang talaga ako. Ngayon ko lang naramdaman 'to. Kun g ano man ang sinabi mo sa kanya, nagbago talaga lahat." Medyo puzzled pa rin ak o sa sinasabi niya... Hindi ko nga siya maintindihan pero hindi ko na lang siya kinokontra dahil sa sobrang saya niya. Pero nasagot naman yung tanong ko nung si nabi niya na... "For the first time, I have a Dad" ***64*** Pagkatapos nung tawag ni Daryll nung 25, hindi naman na nasundan ng sumunod na araw. Sinabi niya sa akin na uuwi daw ang Daddy niya kasama ang Mommy niya galing sa States sa January. Masayang New Year no? Pero hindi naman January 1. First week of January pero hindi New Years Day. Sabi nga nila, start the year right. Dahil hindi tumawag si Daryll o kaya nag text nung mga huling araw, na-shock na lang ako nung nagparamdam nung December 3 1, New Years Eve. Tumawag siya ng malapit nang mag-12, tapos para kaming sira na nagbatian ng Happy New Year sa phone. Sinabihan pa nga niya ako na tumalon daw ako kung gusto ko raw tumangkad. Siya kasi, hindi na niya kailangan. Obviously, hindi siya sa bahay nila nagcelebrate ng New Year, inimbitahan yata siya ni Mari o sa bahay nila. Kahit ayaw ko man o gusto, darating ulit ang pasukan. January 2 nga eh. Napaaga kasi maaga ang naging bakasyon namin ng December. Una kong naki ta sa school, at sa kasabihang start the year right?? Si Rico ang sign. "Hi Lj.. . Happy new Year"

"Oo nga eh... ilang beses mo akong binati sa text..." "Gusto ko na ngang magpasu kan eh, corny pero na-miss talaga kita" "Ahh... ako rin naman na-miss ko rin lah at" Gusto ko sanang sabihin sa kanya na "Na-miss din naman kita eh" kaya lang na pangunahan ako ng hiya. Kaya ayun nilahat ko na lang para hindi halata. Nauna ka mi ni Rico sa room. Naupo kami sa bench dahil naka-lock pa. Nag-usap kami doon a t sa positive part, hindi ako na-boring. Sabagay, hindi naman talaga boring kasa ma si Rico. Nagtaka lang ako dahil walang man lang anino si Daryll na nandito na . Kasi naksanayan ko na siya lagi ang nauuna. Pero ngayon, wala siya. Dumami nam an kami habang nag-uusap kami ni Rico, nagbatian ng walang kamatayang Happy New Year at natapos lang kami ni Rico nang tawagin ako ni Nehlie. "Oi bruha! Happy N ew Year!" "Happy New Year din" "Masaya ba ang baksyon mo?" "Oo naman. Masaya tal aga." "Totoo bang niregaluhan ka ni Daryll ng iPod?" "Kanino mo nalaman?" "So to too pala. Syempre kay Mario..." "Syempre rin bestfriends..." "Ayos yang manlilig aw mo ha" "Parehas kayo ni Kuya! Hindi siya nanliligaw..." "Magiging busy na nam an tayo ngayong month na ito lalo na sa Dance Club" "Bakit naman?" "Hello? Next month, February..." "Alam ko. January then February..." "Loka. Ibig kong sabihin , February... JS Prom. Dance Club tayo kaya tayo ang sasayaw sa cotillion" "Ano? E di mag-waltz na naman tayo niyan... nasa modern na nga babalik pa sa makaluma ." "Ganun talaga... part na ng prom ang cotillion" Pagkatapos sabihin ni Nehlie yung JS Prom, parang ayaw ko nang dumating ang February. Gusto kong January na l ang palagi. Pero sinabi ni Kuya, masaya daw yun kaya aatend ako. Hindi ko naman nakausap si Daryll nung mga unang oras. Nung break namin ng afternoon classes eh tumabi siya sa akin sa garden habang hinihintay ko si Nehlie. Nagbabasa ako ng magazine habang naka-kagat pa doon sa sandwich na kinakain ko. "Ei Lj..." "Oh... Hello Daryll"

" 'musta?" "Ayos lang naman. Ikaw?" "Ayos na ayos." Tuloy pa rin ako sa pagbasa doon sa magazine kaya half listening na lang ako sa kanya. Narinig ko na lang na gtatanong na siya. "Ok lang ba?" "Ha? T-teka lang. Sorry di ko narinig..." "Sabi ko, di ba nabanggit ko na darating sina Daddy rst week of January?" "Oo." "Bukas y un..." "Bukas na? E di maganda." "Gusto kang makilala ni Daddy... ok lang ba?" N abulunan yata ako sa sinabi niya kaya napainom ako ng tubig ng de-oras. "Ahh... kasi... sure." "Thanks Lj! Kailan mo gusto?" "Saturday na lang..." "O sige. Aali s na pala ako, pinapatawag kasi kami sa Music Room." "Bakit naman?" Pero hindi n a niya ako nasagot. Umalis na siya nung may sumigaw. "Daryll! Halika na!" ***65* ** Totoo nga yung sinabi ni Nehlie, busy na naman ang January. Panay practice ka mi ng sayaw para sa Prom. Grabe! Dati isang oras lang, ngayon balak pa nilang ku nin buong afternoon classes namin. Siya nga pala, sina Daryll ang tutugtog sa Pr om kaya busy rin siya. Sa katunayan bihira na kami magkita at mag-usap. Kapag na gusap kami, nangungumusta sa isa't isa at kadalasan tungkol sa Saturday. Alam ni yo na. Dahil hindi kami parehas ng time ng practice, magkaiba rin ang breaktime nila. Minsan nga nakikita ko silang banda eh tawa ng tawa sa garden. Pero siya h indi, pero alam ko masaya rin siya. Oo nga pala, ngumingiti na rin siya sa ibang tao pero bihira lang. Kaya maswerte pa rin kami nina Kuya, Mommy at Daddy at na kikita namin siyang tumawa. Saturday na nga pala ngayon. Imi-meet ko yung Daddy ni Daryll. Balak ko sana na magsuot ng formal dress, kaya lang si Daryll ang nag text na magpants na lang daw ako. Tama ba yun? Sinundo naman niya ako ng 4:30 ng hapon. Ang aga, kung dinner yun. Ang pagkakaiba lang sa pagsundo niya sa akin n gayon, may dala siyang kotse nila. Ang OA no! Sa 4th lang may kotse pa. At kapar ehas ko naka-pants din siya. "Sure ka pants?" "Oo naman. Ok yan." "Wala lang, ka si... parang di angkop. Formal meeting tapos pants?"

"Ano ka ba... ang cute mo nga eh" Habang umaandar yung kotse, (obviously di siya ang nagda-drive dahil 15 pa lang siya) nagulat na lang ako nung lumagpas sa 4th . "Teka, di ba--?" Umiling lang siya. Haay! Saan naman kaya? Sa isang sosyal na restaurant? E di mas lalong hindi angkop yung suot ko. Pero ok lang, si Daryll d in naman naka-pants. Parehas kaming out of place kung saka-sakali. Hindi ko alam kung kinakabahan ba ako o ano. Kasi, ayos naman sa akin na i-meet ko yung Daddy niya. Ang kaso lang, baka masungit. Alam niyo na, hindi niya kasundo yun di ba? Huminto kami sa hindi sosyal na restaurant na iniisip ko. Nagulat nga ako eh. H indi ko inaasahan na dito. At ano ba yun? Blue Lane Bowling Arena. As in BOWLING ? Ang tagal ko nang di naglaro niyan. Hindi na ako marunong. "Sigurado ka, Blue Lane?" Tumango lang siya, tapos ngumiti. "Tara na, hinihintay na nila tayo sa lo ob" Parang naiimagine ko yung sarili ko na nakasuot ng bestida tapos magbo-bowli ng. Parang, yun ang hindi tama. Buti na lang pala pants. Pumasok kami sa Shoes S ection at nagpalit ng sapatos. Bayad na siguro yung game namin. Umalis kami at d oon na naglakad sa bowling arena. At syempre, di na kailangang hanapin dahil nak ita ko na si Tita Sherryl na nakaupo kasama ang isang lalaki. OMG! Nginitian ako ni Tita Sherryl at kumiss naman si Daryll. Tumayo na yung... replica ni Daryll. Older Version nga lang. "Dad, si Lj po. Lj... daddy ko" "Ahh, ikaw pala si Lj. Gustung-gusto kitang makilala" Wala akong nasabi kundi "Hello po." Gusto niyong malaman yung itsura? Kabaligtaran talaga ng nasa isip ko. Nung una palang, iniis ip ko na baka nga daddy ni Daryll ang kamukha niya. Di niya kasi kamukha si Tita Sherryl maliban sa mata. Ngayon yung kaharap ko, nakangiti sa akin. Parang si D aryll talaga. Haay! Di naman pala masungit. Iniisip ko yung tipong mala-telenove la na sasabihin na sino ba naman ako at kasama ko yung anak niya. Yeah right! Ga nun ang inisip ko... pero mali ako. At, cool talaga ang Daddy niya. Akalain mong Bowling ang pinili dahil ayaw niya ng dinner dahil masyado daw formal. Naglaro kami doon, sa katunayan magaling talaga yung Daddy ni Daryll. Si Tita Sherryl, a verage. Si Daryll ang humahabol na score sa Daddy niya at ako ang third place. P agkatapos ng unang game eh naupo muna kami para kumain. "Lj, umorder ka lang ha. .." "Ahh... opo." "Kumusta naman ang school Daryll?" "Ayos naman po mommy. Medyo busy, kasi kami ang tutugtog sa prom" "Aba malapit na pala ang JS Prom niyo ha. Kayo ba ang magka-date?" Sana hindi na lang niya tinanong yun. Lalo lang akong nahiya. Isa pa, January pa lang. Napakaaga naman.

"Hindi po. January pa lang po. Matagal pa naman." Uminom naman yung Daddy ni Dar yll bago ulit nagsalita. "Pasensya ka na, di pa pala ako nagpapakilala ng maayos . Danilo Romualdez, Tito Nilo na lang para hindi masyadong seryoso" sabay tawa n iya. Nung dumating yung pagkain, panay ang lagay ni Daryll ng pagkain sa akin. S a katunayan, baka sumabog na ako sa sobrang dami ng pagkain. "Lj, naaalala mo yu ng tinanong ko sa 'yo sa phone?" "Uhmmm, ano po ba doon?" "Yung tinanong kita ku ng girlfriend ka ba ng anak ko. Sa katunayan, akala ko talaga. Kung hindi mo sin agot yun siguro iisipin ko na ikaw. Sabagay, gusto kita para sa anak ko." "Pasen sya ka na Lj sa Tito Nilo mo, ganyan talaga yan. Nung nasa States kami panay ang tanong kung sino ba si Lj bago nakumbinsi na di ka niya girlfriend." Nanliliit na talaga ako. Si Daryll naman panay lang ang tawa sa sinasabi ng Daddy niya. Ba tukan ko 'to eh! Nakikisakay sa mga sinasabi. Nagpahinga kami saglit dahil nagka roon pa ng question and answer galing sa Daddy niya. Pagkatapos, naglaro ulit. H abang tumatagal eh naeenjoy ko yung company ng pamilya ni Daryll. Masaya naman p ala. Kaya lang, kailangan nang umuwi. Syempre, alangan namang doon lang kami. Su makay sa isang kotse sina Tita Sheryll. Nag-kiss pa sila sa akin bago sila umali s. Kami anman, doon sa isa na pinangsundo ni Daryll. "Tara na..." Sumakay naman na kami. Ang sakit nga ng braso ko eh. Sinabi ni Daryll sa akin na magaling daw talaga ang Daddy niya sa bowling, sport niya daw yun. Pagod naman na ako kaya bu ti na lang nakarating na kami sa gate ng bahay namin. "Thanks nga pala ha. Nag-e njoy talaga ako" Hindi naman ako nagsisinungaling doon. Nag-enjoy talaga ako. "H indi, thanks sa 'yo. Bihira lang tumawa si Daddy, pero napapatawa mo siya" Sigur o nga doon siya nagmana... "Natutuwa talaga ako sa Daddy mo. Hanggang ngayon di pa rin ako convince na siya yung hindi mo kasundo" "Nagbago nga lahat di ba? Dah il, sa 'yo" "Nagbago lahat, dahil gusto rin niyang baguhin yun..." "Sabi mo eh.. . Sige pala, alis na ako" "Ingat ha..." Nagtaka naman ako na nandun pa rin siya nakatayo. Kung titignan mo, para siyang nag-aalangan sa harapan ko. Hindi niya m alaman kung anong gagawin. "Bakit parang alangan ka kumilos?" "Ha ano kasi... ku ng pwede sana..."

Medyo naguluhan ako nung una. Nung napansin niya na hindi ko maintindihan, ginaw a rin niya. Para akong naparalyze na di ko maintindihan. "Good night, Lj." Nakas akay na siya doon sa kotse niya ng lumabas siya uli "Iba ka talaga..." Umalis na siya at ako naman nakatayo pa rin doon. Hindi naman na ako dapat ma-shock doon pero tuwing gagawin niya yun, na-shock ako palagi. Parang nung una. Napahawak na naman ako sa pisngi ko... ***66*** Pagkatapos ng gabi na yun, nagin g maganda naman ang weekend ko. Busy pa rin naman sa school, panay pa rin ang pr actice namin sa Dance Club. Dati dalawang oras, ngayon buong afternoon classes n a rin. Dahil malapit ang Music Room sa amin, minsan kapag may free time eh pumup unta kami nina Nehlie at Mario sa practice nila Daryll. Lagi nga naming naabutan g seryoso si Daryll, kinacareer yata ang pagiging lead guitarist. Sa practice na man namin, tawa kami ng tawa ni Mario kaya lagi kaming napapagalitan. Malayo kas i sa amin si Nehlie kaya ayun seryoso rin siya sa practice niya. Nagkaroon ng pa rt na magpapalit ng partner, kaya ang second partner ko eh ang pangalan ay Paulo . Kilala ko naman siya sa mukha, kasi hanggang ngayon hindi ko pa saulo lahat ng co-member ko sa Dance Club. Siya naman kilala na ako, siguro dahil kilala na ri n kami lahat. Nakilala ko naman na yung nililigawan ni Kuya. Sa positive part, m aganda naman siya. Ok naman pala ang taste ng bro ko pagdating sa girls. Ang pan galan niya eh Csarina, at sobrang bait pa. Sana nga lang sagutin na niya ang kuy a ko. Matagal na ring nanliligaw si Mario kay Nehlie. Ilang buwan na rin. 4month s na yata, hindi ko matandaan. Seryoso nga yata. Nung dumating ang February, lal ong lumakas ang tension para sa Juniors at Seniors. Kadalasan maririnig mo na na g-uusap tungkol sa gowns o kaya kung sino ang Prom date nila. Si Bon nga nagpatu long pa sa akin na yayain si Marianne. Hindi naman na kami masyadong nagkikita a t nag-uusap ni Daryll. Busy siya, busy rin ako. Sandali lang kami magkasama sa s chool, kadalasan pa eh naghahabol siya ng lesson. Pinagtataka ko lang, kahit wal a siya sa klase at laging nasa practice eh kumpleto pa rin siya ng lecture pati quizzes. "May prom date ka na?" Tinanong ako ni Nehlie habang kumakain kami sa c anteen. "Err, wala pa. Kailangan ba talaga nun?" "Hindi naman necessity, pero sy empre mas cute tignan kung may partner kang pupunta di ba?" "Whatever. May nagya ya na sa 'yo?" "Yep." "Hay naku... si ko na kailangang manghula. Obvious ba, si Mario" Tinawanan lang ako ni Nehlie. Tapos may tinuro siya sa akin na tignan ko raw. Banda nina Daryll. Tumatawa sila tapos siya walang reaksiyon. Oo nga pala, ngumingiti na rin naman siya sa ibang tao, pero hindi madalas. Kaya nga maswerte pa kami nina kuya na nakikita namin siyang tumawa. "Oh, ano naman?" "Basta nagiinit talaga ang ulo ko diyan sa Fatima na yan. Sabi mo mabait naman at kaibigan mo siya, pero

tuwing nakikita ko yan lagi pa ring nakadikit kay Daryll" "Normal lang naman sigur o yun. Isa pa, magkasama sila ng madalas di ba?" "Basta... kahit kailan talaga h indi ko feel yan. If I know dumidikit siya kay Daryll sakaling yayain siyang mag ing date sa Prom" Ang issue na baka sakaling yayain ni Daryll si Fatima sa Prom ay napakalaking possibility. Isa pa, sila ang close ngayon. Hindi naman ako worr ied na walang prom date, mas gusto ko pa ngang wala eh... Umalis naman kami ni N ehlie. Nakita nga nila kami at tinawag pero sabi ni Nehlie 'wag daw akong liling on dahil ayaw niyang sumama sa kanila. Nag-usap na lang kami sa gown ng cotillio n, purple ang natapat sa akin at pink sa kanya. Parehas kasi ang gown ng member ng cotillion, kulay lang ang nagkaiba. Katulad ko, nagpatahi rin si Nehlie ng pa mpalit na gown. Ako naman, kahit gown na lang ng cotillion pwede na kaya lang mo mmy ko ang nag-insist na magpatahi daw para sa akin. Royal Blue ang kulay, spagh etti strap, may beads, at layers syempre. Simple lang siya pero maganda naman pa ra sa akin. Lalo kaming napagod nung February 8. Feb. 10 kasi ang Prom. 2 days t o go na lang Prom na. Wala akong Prom Date, hindi naman yun big deal. Breaktime. Nakaupo ako nun sa bench sa labas ng room namin ng may tumabi sa akin. Tinanong ako ng usual na 'Lj, may date ka na ba sa Prom?'... syempre, pumayag ako. Ang a lam ko lang masaya talaga ako. May Prom date na rin ako kahit hindi naman talaga kailangan. At yun ay si Rico... ***67*** Bago ang Prom, todo handa na ang lahat . Wala kaming pasok ng Friday ng umaga pero kami ni Nehlie eh dumaan sa school a t tinignan yung design. May malaking stage, design sa buong eld at kung anu-ano pa. Nagusap kami na magkita na lang mamaya tapos umuwi na kami. Alas-6 ang simula n g Prom. Natulog pa nga ako dahil tiyak gabi na matatapos o kaya madaling-araw. P agkagising ko, niloko pa ako ni Kuya na wala daw magsasayaw sa akin. Hindi naman na ako pupunta sa kung saang beauty shop, mommy ko na lang ang mag-aayos sa aki n. Nakalugay lang ang buhok ko. Sabi ni mommy, mas magandang ilugay kapag mahaba . KOnting ayos at design ayos na. Sinuot ko yung gown ng cotillion, mauuna kasi yun kaysa sa tunay na event. At alam niyo ba, suot ko pa rin yung black na sings ing na binili namin ni Daryll sa Star City. Hindi nga siya nararapat doon, pero 'di ko makuhang tanggalin. Light make-up lang ang nilagay sa akin. Ayoko rin nam an ng makapal. Kinuha ko yung phone ko, sakaling may nakaalala. Panay si Rico, N ehlie, Mario at iba ko pang classmate. Wala man lang galing sa kanya. Quarter to six ng dumating si Rico sa bahay. Ang guwapo nga niya eh kaya hindi ko talaga m aiwasang 'di humanga. Nagulat si Mommy at Kuya. Wala kasi si Daddy. Sino ba ang inaasahan nila? Eh si Rico ang Prom date ko. "Lj, si Rico ang date mo?" binulong sa akin ni Kuya. "Yep. Bakit?" "Akala ko si--" "Kuya, aalis na kami. Bye!" Sa t otoo lang, sinadya ko talagang putulin yung sasabihin ni Kuya. Ayokong isipin yu n, hindi ko alam kung bakit may sudden change. Hindi rin naman kami nag-away. In iwan ko na nga pala yung pampalit ko na gown sa locker ko. Para hindi na rin pro blema.

"Ang ganda mo ah!" "Hep! Walang mambobola ha" "Hindi... totoo talaga" "Rico ang guwapo mo. Sa totoo lang" "Talaga? Thanks" Actually, sumakay kami ni Rico. Nakat ingin nga yung mga nakasakay sa amin pero understood na nila yun. Pagbaba namin sa school, marami nang tao. "Wait, may kukunin lang ako sa locker ko" Huminto ka mi saglit. May kinuha si Rico sa locker niya. "Para sa 'yo nga pala" sabay abot sa akin. "Wow! Bouquet, Thanks! Gentleman ka talaga!" "May napansin lang ako" "A no yun?" habang tinitignan yung bulaklak. "Yung black ring" "Ahh ito ba? May sen timental value kasi ito eh kaya hindi ko tinanggal" "I think it's cute, bagay na man" Kahit kailan talaga the best si Rico. Habang naglalakad kami, lalo akong na hihiya. Malapit na kami sa room. "Bruha! Ang ganda mo naman!" Sino pa nga ba, e di si Nehlie. "Ang cute ng gown ng cotillion no!" "Oo nga eh. Hi Rico!" "Hello N ehlie" "Mario, ang gwapo natin ah! Astig ka!" "Syempre. Parehas kayo ni Nehlie. Tumangkad dahil sa heels" "Two inches lang ito no!" Sabay-sabay na kaming pumunt a sa eld. Syempre, walang katapusang batian ng mga kakilala. Naupo kami doon sa gil id. Naka-ready na yung instruments sa stage na gagamitin nina Daryll. Speaking o f Daryll, hindi ko pa siya nakikita. "Mauuna pala ang cotillion" "Oo nga. Kinaka bahan na ako. Pagkatapos yata ng speech. Next eh, Hall of Fame! Meron pala!" "Me ron nga. Kaninong mga pangalan na naman kaya ang gagamitin nila" Para sa mga hin di nakakaalam, ang Hall of Fame ay isang buong istorya na gagamitin ang pangalan ng mga sikat mula sa staff ng school hanggang sa students. Kadalasan, walang se nse. Katatawanan lang kumbaga.

"Si Yana at Larry ang emcee" "Oows? Cute nila ha" Si Yana at Larry, parehas sila ng Senior. Sa pagkakaalam ko, partners sila in Personal life. "Good evening Ever yone!" "This is the event we've all been waiting for" "I can see alot of beautif ul and handsome faces" "We are all going to enjoy the night dancing different so ngs from classic to disco" "Ang to jam with the schools band" "Let's open the do or and enjoy!" "The Junior and Seniors Promenade!" sabay nilang sinabi Palakpaka n naman yung mga tao. Tinawag si Mam Valencia para mag-lead ng opening prayer. P agkatapos nun, tinawag ako ni Nehlie dahil pagkatapos ng speech cotillion na. Si nabihan naman ako ni Rico na galingan ko raw. "Nakita mo na si Daryll?" sabi ni Nehlie habang naglalakad "Hindi" "Hinahanap nga namin ni Mario buong banda hindi namin makita. Si Ralph nakita namin kaya lang umalis kaagad. Ano kayang tutugtu gin nila?" Pagdating namin doon sa mga ka-member namin, para kaming sasabog laha t. Panay purple at pink. Buti nga cute tignan. "Let's Welcome, the members of th e Dance Club... for the cotillion--" sabi ni Larry "Mario, ito na" "Kaya natin ito Lj" "Oo nga!" Pagpasok namin sa eld para magsimula, feeling ko nanginginig ang tuhod ko. Kinakabahan talaga ako. At syempre, simula na. Tumatawa na naman si Mario, kaya feeling ko practice lang. Nawala tuloy yun g kaba ko. Ikot dito, ikot dyan... then change partners. Waltz lang ng waltz. Da anin na lang sa ngiti. "Hi Paulo" sabi ko habang nagsasayaw at katapat ko na si Paulo. "Hello Lj, ganda mo ha!" "Ang daming bolero ngayon" "Sayaw kita mamaya, s aan ba kayo?" "Sure. Sa post 6 kami malapit" Ayos din yang si Paulo. Dancer tala ga siya. Natapos naman na ang cotillion, mabuti nga hindi ako natapilok at wala naman akong nakalimutan. Dumaan kami ni Nehlie sa locker para kunin yung pampali t namin na gown. Sumakit yung talampakan ko kaka-

waltz. Sa bathroom ng room namin kami nagpalit. Nilagay ko yung gown ng cotillion sa paper bag at babalik kami uli ni Nehlie sa locker. Nagulat na lang ako nung n apatigil siya sa paglalakad. "Bakit?" tanong ko naman "Tignan mo kung sinong dum arating..." Napatingin ako sa makakasalubong namin. Yung banda. Nangunguna si Fa tima at Daryll, nakalagay na naman yung kamay niya sa bulsa pero medyo nakayuko. Kasunod nila sina Ralph, Bon at yung tatlo pa. "Tara dito tayo sa gilid" "Oo ng a. Ayokong magpakita sa kanila" Gumilid kami at nagtago. Lumagpas naman na sila. Ang gwapo talaga niya. "Pabango ni Daryll yun. Dumaan lang.. haay! Buti hindi t ayo nakita" "Oo nga eh... lumagpas din" Tinignan namin ni Nehlie habang naglalak ad sila. Akala ko tapos na at hindi kami nakita... pero.... Lumingon sa amin si Daryll... ***68*** Pagkalagay namin ni Nehlie sa locker, nag lakad na kami pabalik sa eld. Paano niya nalaman na nandun kami? "Akala ko pa naman hindi na tayo nakita" Ako naman, hindi masyadong nakikinig kay Nehlie. Parang k inakain ako ng mga iniisip ko. "Lumingon pa sa atin, ano namang ibig sabihin nun ? Tingin mo Lj" sabay siko sa akin. "Ha?" "Wala. Tinatanong lang kita kung prom date ba ni Daryll si Fatima?" "Ewan." "Yung linta na yun!" Nung nasa eld na kami, u mupo naman na si Nehlie sa tabi ni Mario at ako naman sa inuupuan namin ni Rico. "Nagpalit ka ha, Blue naman" "Ano nang meron?" "Magsisimula pa lang ang Hall of Fame" Inikot ko naman yung paningin ko. Saan kaya sila nagpunta? Saan kaya sila umupo? Naman! Ang daming tao. "Dumating na nga pala sina Daryll" "Nasaan?" "Nak aupo malapit sa stage. Pagkatapos ng Hall of Fame tutugtog na sila eh." Nakita k o na naman siya. Bagay talaga sa kanya yung suot niya. May binubulong siya kay R alph, pagkatapos niyang bumulong eh nagulat na lang ako...

TUMINGIN SA DIREKSIYON NAMIN NI RICO. Hindi man lang ngumiti o kumaway. Seryoso yung mukha niya na tumingin tapos binalik niya yung tingin niya sa stage. Ako na man, nakinig na lang sa candidates ng Hall of Fame. Pasok sa teachers si Mam Faj ardo, Ate Susan ng cheering, Sir Lapid, Mam Valencia at ang principal namin na s i Mrs. Agaya. "Larry sa students naman..." sabi ni Yana. "Oo nga. Here it goes.. . From 4th year section 2, Englisg Club President Emma Quejano" Palakpakan naman ang Seniors. Hindi ko yata yun kilala. "The cutie Theater President, Rico Reneg ado" Biglang nag-react si Rico. Natawa naman ako. Marami rin siyang fans. "The D ancer, John Paulo Santos" "Bulung-bulungan sa corridor, school hearthrob basketb all player and lead guitarist.. Daryll Romualdez" Nakita kong tinutulak-tulak si ya nina Ralph doon. Katulad ni Rico, sigawan din sa kanya. 'Di naman na nakakapa gtaka na nakasama siya. At ang pinaka-huli eh si Arnold Stephano na walking encycl opedia ng Senior. Panay kalokohan at katatawanan lang. Naging Ibong Adarna si Ma m Fahardo, si Ate Susan at Sir Lapid ang Romeo and Juliet, naging Mr. Bean si Ri co, Elvis Presley si Paulo at si Daryll naman ang The Boy who cried Wolf. Para s a buong detalye ng istorya, tanungin niyo si Carina Del Rio na staffer ng school paper namin at siya ang gumawa. Ang galing nga niya kung paano niya napagugnayugnay. "And now, let's give a round of applause to--" Sila na. Ayokong makita si lang tumugtog. Isa-isa na silang umaakyat at nagsimulang ayusin yung instruments . "Rico, ok lang ba sa room muna ako" "Bakit?" "Ayoko lang makinig..." "Gusto mo samahan kita?" "Hindi 'wag na. Ok lang ako. Enjoy mo na lang yung music." Pumun ta naman na ako sa room. Hanggang doon nga naririnig yung music nila. Mukhang an g saya-saya nga eh. Pati audience sumasabay sa pagkanta. Ang tagal din nilang na nduon, marami silang tinugtog. Nag-stay pa ako sa room kahit na narinig ko na ta pos na. Ang tagal ko rin doon na nakaupo, para akong sira no? Narinig ko na lang , may dumating. Si Bon pala... at Daryll. "Oh Lj, bakit nandito ka?" "Wala lang. .. may tumatawag kasi sa akin eh hindi ko marinig kaya nandito ako" ang galing m o naman magimbento ng istorya. "Kainan na yata sa eld. Next sayawan na. Bakit di ka pa pumunta?" "Oo nga. Nagugutom na rin ako. Sige pala" Umalis ako ng walang Hi o Hello galing kay Daryll. Nakayuko nga siya nung dinaanan ko. Si Rico naman, na kangiti nung bumalik ako. Kainan na nga, binigyan niya ako ng food... pagkatapos eh, Sweer Dance na.

Nagtayuan na yung mga tao. Shocks! Simula na... "Sayaw tayo?" yaya naman sa akin ni Rico. Nagpunta kami sa gitna gaya ng sa iba. So sobrang bait at sweet ni Ric o nahiya tuloyy ako. "Huwag ka ngang ganyan, nahihiya ako." "Totoo naman talaga eh, Lj, masama na bang sabihin yun?" Matagal din kaming sumayaw ni Rico. First D ance ko siya, kasi hindi naman counted ang cotillion dahil performance lang nama n yun. Sinayaw ako ng mga classmates ko, sina Marvin, Ralph, Bon at yung iba pa. Sinayaw rin ako ni Mario, si Paulo na partner ko sa cotillion at para madagdaga n pa ang hiya ko eh sinayaw pa ako ni Sir Lapid. Marami rin namang nagsayaw sa a kin kaya nakakatuwa. Sumakit nga yung paa ko eh. Pagkatapos ng rst half of Dancing, 12:00 in-announce nila yung Prom King and Queen at Faces of the night. Parehas Senior ang nanalo ng Prom King and Queen at parehas Junior ang Faces of the Nigh t. Sumayaw yung teachers bilang performance nila. Pagkatapos eh Disco then last Dance na. Matatapos na yung Prom, hindi man lang niya ako kinausap. Umalis uli a ko sa eld at sinabihan ko si Rico na isayaw na niya yung mga hindi niya sinayaw. Na gpunta ako sa Science Garden, at tahimik doon at walang tao. Doon ako umupo at t umalikod sa gate. Masaya naman pala talaga yung Prom, pero mahirap pala kapag fe eling mo may kulang. Habang nagiisip-isip ako doon, may nrinig na lang akong nag sabi ng "May kasama ka?" ... lalo lang akong nainis kasi obvious ba na mag-isa l ang ako dito. "Wala" pero nakatalikod pa rin ako. Hindi ko naman yun pinansin pe ro nagsalita na naman ng "Alam mo, ang ganda mo talaga... Lj"... Napalingon ako, kasi kilala niya ako. "Alam mo-- .... Daryll?" "Pwedeng umupo?" "Sige, di naman siguro bawal umupo diyan" Naupo naman siya sa harap ko. Ngayon naman, kinakausa p niya ako. Naguguluhan na talaga ako sa kanya. "Hindi ka nanood nung tumugtog k ami" "Sinabi ko na yung dahilan kay Bon kanina, nandun ka di ba?" "I see..." "Ba kit 'di ka sumasayaw doon? Last Dance na yata..." "Ayoko lang. Ayoko rin doon. D ito ko gusto mag-stay" "Eh yung Prom date mo?" "Prom date? Wala akong Prom date" Tinignan ko siya. Habang tumatagal, lalong magulo. "Lj, sinadya kong 'di ka yay ain"

"Huh?!?" "Sabi ko, sinadya kong 'di ka yayain bilang Prom Date ko. Bakit? Dahil sa pagtugtog. Naisip ko tiyak na lagi yung banda ang makakasama ko. Hindi ikaw. Ayoko naman na ikaw ang prom date ko tapos hindi rin naman kita kasama buong Pro m. Gusto ko, maging Prom Date mo yung makakasama at tiyak na maeenjoy mo. At wor th it naman kung sino" "Medyo naguguluhan lang ako kung bakit bigla mo na lang a kong 'di kinausap. Galit ka ba?" Umalis siya sa upuan niya at tumayo sa harap ko . "Pwede ba?" sabay offer ng kamay niya "Para saan yan?" "Sayaw tayo." "Ano ka b a, wala ngang tugtog eh." "Does it matter? Please, kapag pumayag ka ikaw ang rst an d last dance ko" "Wala ka pang isinasayaw?" "Wala. Sige na, pumayag ka na" Seryo so pa rin yung mukha niya. Tumayo naman na ako. Yung usual na nasa balikat at wa ist sa pagsasayaw. Dahil walang tao, tahimik. Walang tugtog pero sumasayaw kami. Saan ka naman nakakita nun? Parang sira 'di ba. Pagtingin ko sa kanya, nakangit i siya. Bagay talaga sa kanya ang ngumiti. Alam niyo yun, masasabi mo na hindi y un proper dance. Walang tugtog, dapat boring 'di ba. Pere hindi eh. Matagal din kaming sumayaw doon, sa katunayan hindi ko alam kung gaano katagal. Parang tumig il yung oras. Nagulat pa ako nung yumakap siya sa akin. Ang higpit, baka nga hin di na ako makahinga. Pero nung bumitaw siya, tinanggal niya yung coat niya. "Mal amig na... isuot mo ito" "Ok lang, kahit 'wag na..." "Isuot mo na... ayokong mag kasakit ka." Napilitan naman akong umupo ulit suot yung coat niya. Ang bait nama n niya. Nakatingin pa nga siya sa akin na 'di ko malaman kung bakit. Seryoso na naman siya... at naisip ko, siya na siguro ang pinaka-kakaiba sa lahat ng sumaya w sa akin. At syempre, last dance ko siya. "Bakit ganyan ka tumingin?" Ngumiti n a naman siya. Pero iba yung ngiti na yun sa normal na ngiti niya. "May sasabihin lang sana akong mahalaga... Lj." ***69*** Umupo kami ulit doon sa bench ng garden. Magkaharap kami katulad kanina. Alam niyo ba, hindi ko alam ku ng bakit kinakabahan ako. Madalas ko siyang nakikitang seryoso, pero may kakaiba talaga ngayon. Malamig na nga, kung hindi dahil sa coat niya, siguro giniginaw na ako ngayon. Hindi ko alam kung anong mahalagang sasabihin niya kaya siguro yu n na rin ang dahulan kung bakit puzzled na naman ako. Yung ngiti niya kanina, al am kong may ibig sabihin yun. Hindi yun yung normal na ngiti niya. "Ano ba yun?" sabi ko naman.

Hindi siya sumagot kaagad. Siguro dahil hindi niya alam kung paano sisimulan, o pinipili niya yung mga salitang gagamitin niya at pwede ring nahihirapan siyang sabihin. Sana lang 'wag niya akong tignan ng ganun. "Nung mga huling araw, alam kong napansin mong hindi kita kinakausap. Hindi sa dahilang galit ako sa 'yo, ku ndi katulad dati... nagiisip-isp na naman ako." Ito yung tinatanong ko kanina. H indi niya ako nasagot dahil in-offer niya yung kamay niya para sumayaw. Ngayon l ang niya sasabihin. "Matagal na akong nagdadalawang-isip pero sa tingin ko makak atulong kung lumayo muna ako sa 'yo. Kaya hindi kita kinausap, kaya umiiwas ako. " Sa sinabi niyang yun, hindi ko talaga naintindihan. Parang, malabo lahat. May problema siya? Kapag may problema pa naman ito, asahan mong... hindi basta-basta ng problema. "Sorry... pero 'di ko maintindihan" Ilang beses ko na siyang nakita ng seryoso. Pero sa lahat ng pagiging seryoso niya, may ilan na tumatak sa akin. Nung bago pa lang kaming magkaklase, sinabihan ko yung babae ng magagandang bag ay at binaliktad ko yung sinabi ni Daryll. Nagalit siya. Galit na galit. Isa yun sa seryosong mukha niya na hindi ko makakalimutan. Nung eld trip sa dagat, naaalal a ko pa nung nagagalit siya sa bata. Idagdag mo pa yung umamin siya sa akin sa eld, lahat-lahat tungkol sa kapatid niya. Pero ang masasabi ko lang, isa ito sa 'di ko makakalimutang pagiging seryoso niya. Hindi ko alam kung bakit ko nasabi, nar aramdaman ko lang. "Lj, babalik na sa States si Daddy this March. Inaamin ko na kailan lang kami nagkasundo at naging masaya talaga ako. Masayang-masaya. Ayoko siyang umalis, at ayokong malayo na naman sa kanya. Masarap pala sa pakiramdam k apag nandiyan siya." Hindi ko alam kung gaano siya kalungkot at gaano kahirap pa ra sa kanya iyon. Hindi ko pa kasi nararanasan ang mawalan at malayo kay Daddy. At ayoko namang mangyari yun. Hindi ko alam kung paano ipapaliwanag ang sa tingi n kong nararamdaman niya, tanging alam ko lang... malungkot siya. "Kinausap ko s iya. Sinabi kong, 'di na niya kailangang umalis. Na mag-stay na lang siya. Pero hindi pwede. Business na naman. Pero kasi-- magulo na lahat. 'Di ko na talaga al am kung ano ba dapat ang gagawin ko" Para akong nabagsakan ng kung ano man na ti pong 'di ko na kakayanin. Kahi hindi niya ituloy, naiintindihan ko na kung ano b a yung gusto niyang iparating. Ang hirap nga. Hindi lang para sa kanya, pero par a sa akin na rin. At ang masakit pa, hindi pabor sa akin ang nararapat sa desisy on. "Sumama ka..." pagkatapos ng mahabang pananahimik ko, saka lang ako nakapagsalita. Tinignan niya ako na parang gulat ang expression ng mukha niya. Sana lan g, 'wag niya akong tignan ng ganun. Kapag pinagpatuloy niya yun, 'di ko na kakay anin. "Ano?" "Sabi ko sumama ka" "Pero Lj..." "Pero ano?" "Gusto ko. Gustung-gus to kong sumama. Naguguluhan na talaga ako. Gusto kong sumama dahil kay Daddy, pe ro ayokong umalis dahil... ikaw. Ayokong umalis dahil ayaw kitang iwan." sabay t inakpan niya yung mukha niya ng kamay niya. Tulungan niyo ko... please. Hindi ko na talaga kaya. Gusto ko nang umuwi, gusto kong nasa kwarto na lang ako at doon makakapag-isa ako. "Daryll, ayokong ako yung dahilan kung bakit naguguluhan ka. Libre kang sumama. Please... 'wag naman sana ako yung dahilan kung bakit malala yo ka sa Daddy mo. Alam kong gusto mong sumama, bakit hindi mo

subukan?" Hindi siya tumingin sa akin. Mahabang silence bago ulit siya nagsalita . "Kapag sumama ako, 'di ako sigurado kung kailan ako babalik. Lj, wala ka dun! Ang laki ng mawawala sa akin." 'Di ko alam kung bakit napaluha na lang ako. Baki t ba ganyan siya? Lagi na lang niya akong pinapaiyak. Ayoko ngang umiyak, sabi n i Kuya sa akin masaya ang Prom. Memorable. Nakuha ko na yung pagiging masaya ng Prom. Pero hindi ko alam na ito pala yung memorable para sa akin. Pagpapaalam. " Sinabi ko naman 'di ba, libre kang sumama. Ok lang talaga. Sa tingin mo ba magug ustuhan ko na ako yung dahilan kung bakit-- Please. Ayokong ako ang dahilan kung b akit ka naguguluhan. Hindi ka dapat maguluhan dahil ang tamang desisyon eh sumam a ka. Mahirap lang din para sa akin." Tumayo na naman siya sa inuupuan niya. Yum akap siya ng mahigpit. Mahigpit-na mahigpit. Kakaiba yung yakap na yun, kung ala m niyo lang kung anong ibig sabihin ko. Hindi ko na napigilan, nagtuluy-tuloy na talaga yung agos ng luha ko. Nakakainis talaga siya kahit kailan... sana 'di ni ya ako pinaiiyak. Nasasaktan lang ako at nalulungkot. Aalis siya. Tama aalis siy a. Ayoko sanang mangyari yun, pero yun ang tama. Parang dapat itanim ko na sa ut ak ko, lalung-lalo na sa puso ko na nalalapit na siyang mawala sa tabi ko. "Than ks Lj. Mahal na mahal kita. Pangako--" "Huwag kang mangako. Ayoko. Kung magiging masaya ka dun, 'di mo kailangang bumalik." "Hindi ko sasabihing goodbye... ayok ong ring magpaalam sa iyo." Lalo lang tuloy akong naiyak sa sinabi niya. Ano ka ba Lj! Dapat masaya ka 'di ba? Makakasama niya ang daddy niya. Sabihin na lang n ating tears of joy ito, kahit alam ko sa sarili ko na hindi. Ngayon ko lang nain tindihan kung bakit nasabing last dance ko siya, dahil huli na talaga yun. Kapag dumating ang March, mawawala na sa akin ang isang napakahalagang tao. Wala nang nakayuko, yung kamay laging nasa bulsa, mas gustong tahimik at laging nag-iisa, mysterious guy nga sa iba, yung pagngiti at pagtawa niya, yung amoy ng pabango niya... lahat mawawala. Ngayon ko rin naiintindihan na 'the hardest part is to l et go'... konti na lang ang araw na nandito siya. Lahat isasama niya sa pag-alis niya. Lalung-lalo na... Pati puso ko madadala rin niya... ***70*** Pagkatapos ng Prom, hinatid ako ni Ri co. Nagtaka pa nga siya kung bakit daw parang naging matamlay ako, pero dahil ma galing akong magtago ng nararamdaman ko, wala naman siyang napansin at hindi na na gtanong pa. Pumasok naman na ako sa loob ng bahay at nakita kong gising pa si ku ya. Nakaupo siya sa sofa tumingin siya sa akin nang dumating ako. Nagdire-direts o lang ako pagkatapos ko siyang batiin. "Pagkatapos mong maglinis at magpalit, b umalik ka dito." Hindi ko naman na pinansin si Kuya dahil baka kung ano na naman yun. Nagpahinga lang ako saglit tapos naglinis na ako ng katawan at nagpalit ng pajama. Ang bigat-bigat naman ng dinadala ko... bakit ba ganun? Katulad ng sina bi ni Kuya, bumaba pa rin ako kahit na gusto kong nasa kwarto na ako. Alas-2 na ng madalingaraw gising pa rin siya. Parang siya ang nanggaling sa Prom. "Ano ba yun? Bakit ba?" Medyo naiirita kasi ako. Kung aasarin lang niya ako at ganito an g pakiramdam ko, baka hindi ko alam kung anong magagawa ko sa kanya. "Huwag ka d iyan sa hagdan. Umupo ka nga dito sa sofa." Bumaba naman ako katulad ng sabi niy a. Umupo ako doon. Ano na naman bang nagawa ko sa kanya.

"Kumusta ang Prom?" "Yun lang ba yung itatanong mo? Masaya... memorable. O sige, pwede na akong umalis?" Hindi ako pinaalis ni Kuya. Hinila niya ako ulit doon s a sofa. Naiyak na naman ako. "Kuya! Ano bang problema mo! Matutulog na ako." "Lj ... napansin na kita kanina. Anong problema?" "Wala. Wala Kuya. Pwede na ba akon g umakyat?" "Hindi ka aakyat hanggang 'di mo sinasabi yan. Lj, kuya mo ko. Kaya nga nandito ako, para kasama mo. Para tulungan ka. Mas magaan kung sasabihin mo. " Napatingin ako kay Kuya. Sa sobrang dami ng luha sa mata ko, hindi ko na siya masyadong makita. "Kuya... aalis na siya! Aalis siya." "Halika nga dito" sabay y akap naman sa akin ni Kuya. "Bakit ganun?" "Mahal mo siya?" Siguro alam na ni Ku ya kung sino ang tinutukoy ko. Hindi ko alam kung paano. Nagulat na lang ako sa kanya, kaya tumango ako. "Pupunta na siya sa States..." Nung umiiyak ako, nandun si Kuya sa tabi ko. Sinabi niya sa akin yung mga salitang makakapag-comfort sa akin. Kung ano man ang mga iyon, sa amin na lang. Hindi niya ako hinayaang umaky at habang umiiyak pa ako. Hindi raw niya ako paalisin hanggat di tumitigil ang l uha ko. Pagkatapos nun, isa na naman ang kailangan ko sa ganitong mga pangyayari . Ang bestfriend ko. At katulad ni Kuya, nakagaan talaga siya. Tanghali na akong nagising nung Sabado. Si Kuya, nakaalis na. Normal na naman ak o, kahit papaano may dinadala pa rin. Masaya na rin ako para kay Daryll. Kahit p apaano nakilala ko siya. Buong araw ko eh lalabs lang ako kapag kakain, o kaya m anood ng tv. Mabuti na nga lang at hindi ako tinatanong nina daddy at mommy. Ala m kong may napapansin din sila, pero di nila makuhang magtanong dahil tuwing nasa bahay ako eh ganito ang lagi kong ginagawa. Hindi sila sigurado kung may problem a ba ako. Isa pa, ayoko ring matanong nila. Sunday naman, hindi ko alam kung bak it alas-5 eh gising na ako. Hindi na ako makatulog pagkatapos nun. Kaya naglaro na lang ako ng snake sa cellphone ko. AYoko namang manood... at bandang 6 yata n g may natanggap akong text. Galing kay Daryll. Sender: Daryll +63918******* Lj, 'stah? reply k, ttwagan kta. Hindi ko alam kung magrereply ba ako o ano, pero sy empre... nagreply pa rin ako kahit nagtatalo ang isip ko. Kaya ayun, tumawag nga siya. "Akala ko hindi ka pa gising... ang aga yata" "Hindi na kasi ako makatulo g."

"Kung wala kang gagawin, sama ka sa 'kin" "Saan?" "Pumayag ka na..." "Kasi--" "P lease..." "Ok.. sige." "Sunduin kita... ngayong umaga. 9:00" "Ang aga naman yata " "Maraming nakalista sa schedule natin..." ***71*** Before 9:00 nga ng sinundo ako ni Darryl. Siya pa nga ang nagpaalam sa akin kay Mommy, sinabi niya baka raw a butin ng hapon o gabi. Ngeek? Ang tagal naman yata. Gaano ba karami yung pupunta han namin? "O sige, basta ihatid mo lang si Lj pauwi sakaling gabihin ha?" "Kahi t po umaga, hapon o madaling-araw pa eh ihahatid ko po siya" Pagkalabas namin ng bahay, 'di pa rin ako makapagsalita. Hindi ko naman alam ang sasabihin ko malib an sa magtanong eh. Kaya, nanahimik na lang ako. "Ei, 'wag ka namang tahimik." " Ano kasi-- saan ba tayo pupunta?" "Alam mo, pinag-isipan ko na yan. Sa katunayan nga nilista ko pa lahat. Pero hindi naman yata maganda tignan kung may dala ako ng papel kaya sinaulo ko na lang." "Sasakay tayo?" "Oo nga pala. Pasensya na ha. Hindi na ako nagpa-drive. Ayokong may kasama tayo eh. Kung pwede lang sana akon g mag-drive... dalawa lang tayo. Mas maganda na siguro yung sumakay... ok lang b a?" "Oo naman. Kahit ano..." Tumawid kami at sumakay ng jeep. Eto na naman kami, sabi niya lahat ng babayaran sagot niya. Sana nga daw hindi na ako nagdala ng p era. Ayoko nga ng ganun eh, nahihiya ako. Libre na naman lahat. Matagal din kami ng nakasakay sa jeep. Kung naaalala niyo, lumipat kami kaya yung ibang bagay-bag ay sa lugar na 'to eh hindi ko alam. At isa na ito. Bababa na sana ako ng jeep n g pinaupo niya ulit ako. Siya daw ang maunang bababa. Well kaka-disappoint ha! ' Di ba lady's rst?" "Nag-iisip ka na naman tungkol doon sa pagbaba sa jeep?" "Hindi. " "Lj, kung sa iba pinapauna nila ang babae bilang sign ng pagiging gentleman, s a akin hindi. Gusto kong ako yung mauna para maalalayan kita kapag bumaba ka. Ok ?" Ayun naman pala eh. Yung na-disappoint ako nawala na naman at napalitan ng po gi points. Engot ka talaga Lj.

"Sure ka ba talaga dito tayo?" "Oo." "School?" "School ko 'to nung elementary ak o. May gusto lang akong ipakita sa iyo. Mahalaga rin sa akin ang lugar na 'to eh " Pumasok naman na kami doon sa school. Dahil walang pasok, yung guard lang ang ta o at bukas naman yung gate. Kilala pa nga siya nung guard, kaya pinapasok kami. Habang naglalakad, nakasara yung kamay ko doon sa panyo ko. Yung itsura eh para akong manununtok. Nagulat nga ako nung humawak siya sa kamay ko. Eh nakasara. Kaya inangat niya at tinignan. "Inaabuso mo yung panyo mo ha..." sabay ngiti naman n iya. Naglakad pa kami saglit at tumigil kami doon sa isang room. "Room ko nung k inder ako." "Talaga?" "Alam ko may pictures sila dyan ng mga nagaral dito eh... halika, tignan natin" Hinanap naman namin yung batch niya. At ang nakakainis na part, pinahanap niya sa akin kung nasaan siya. Eh panay mga bata, malay ko ba ku ng sino siya doon. "Hindi mo mahanap? Ito ako oh.." "Ikaw yan? Bakit mas mataba ka yata nung maliit! Ang cute mo naman! Teka, bakit nakaside ka?" "Hinihintay ko kasi si Dana. Darating kasi siya. May umaaway sa akin nun, kaya pupuntahan niya . Bata pa rin naman siya eh" Tinuro niya sa akin yung mga naging room niya. Nung grade 1 siya iniiyakan daw niya ang moon bakit daw kasi nawawala sa umaga. Nung grade 2 daw siya, pinalo raw siya dahil sinulatan niya yung picture ng asawa ng teacher niya. Grade 3 naman daw siya nagsimulang ma-late palagi. Tuwing dumadaa n daw kasi siya sa corridor, may bumabati sa kanya na 'di niya kilala. Kaya naki ki-hi na lang din siya. Simula nun, maaga na siyang pumapasok. Grade 4 daw siya nung may sinuntok siya dahil niloloko daw si Dana. Grade 5 naman siya nung madul as siya sa eld at dinala pa sa hospital. At nung bakasyon nung grade 5 hanggang sa nakilala ko siya nagbago lahat. Alam ko na yun. "Sabi nila bakit naging isnabero daw ako... tara, dito yung paborito kong lugar." Dinala niya ako sa likod ng mg a room. Para ngang walang pupunta doon. At may naalala na naman ako. "Dito ako m adalas." "Anong ginagawa mo?" "Uupo ako dito, wala akong kasama o kausap. Minsan inaabot ako ng 2 hanggang 3oras na nandito. Hinihintay kong gumabi bago ako uma lis." Parang naiimagine ko yung sarili ko na nakaupo sa likod ng isang room, aab utin ng tatlong oras na walang kausap at walang gagawin kundi mag-isip... eh bor ing yata. "Bakit naman naging favorite mo ito?" "Wala kasing pumupunta dito mali ban sa akin. Kung meron man, bihira. Gusto ko dito, walang tao. Hindi maingay."

"May naaalala ako sa lugar na ito..." "Likod ng Bldg. A sa school natin? Alam ko , doon kita sinaktan di ba?" Ibig sabihin niyang sinaktan eh, physically. Kung n atatandaan niyo pa yung part na yun. "Oo nga, ang higpit mong humawak nun. ANg s akit ng braso ko." "Hanggang ngayon nga pinagsisisihan ko kung bakit ginawa ko y un." Umalis kami doon. Grabe! Ang tahimik doon. Feeling ko nga mabibingi ako. Ku ng ako yun, 'di talaga ako tatagal doon. "Dito sa stage, hiyang-hiya ako nun." " Bakit naman?" "Valentines Day nun. May mga card na binigay sa akin, may nagyayay a... nainis ako. Tinapon ko lahat. Para kasing, walang nakakaintindi sa akin. Ka ya nun, nagsulat ako. Hindi ko nga alam kung nandito pa yun eh." "Ano naman yung sinulat mo?" "Hukayin natin, gusto mo?" "Hukayin?" Ngumiti siya sa akin. Tapos kumuha siya ng stick. "Nilagay ko yun sa bote. Tapos binaon ko." Naghukay kami d oon sa buhanginan. Nakita kong may palatandaan na nakalagay, "DR' ... nyikes! An g weird. Nagbaon pa siya ng kung ano. Hukay-kami ng hukay hanggang sa malalim na . May bote nga. "Sabi ko na, nandito pa eh" Kinuha naman niya. May papel nga doo n sa loob. "Gusto mong basahin?" Nilabas naman niya at binasa ko ng malakas. " ' Hindi maganda ang pakiramdam ko. Bakit ba ganun sila? Hindi nila ako naiintindih an. Bigay sila ng bigay ng basura nila, nagyayaya sa kung anong pagsasayang ng o ras. Wala ba akong makikilala na hindi niya gagawin ang bagay na yun? Yung ipapaki ta niya sa akin na hindi siya interesado kung kilala ba ako... kundi kung sino b a ako. Wala bang tao na makikita kong kakaiba sa lahat... Gusto kong, maramdaman na maging masaya ako kapag kasama siya. Masaktan din dahil sa kanya. Sino naman kaya? Meron nga ba?' " Napatigil naman na ako sa pagbabasa at tumingin ako ulit sa kanya.. "Bata ka pa pala, kung anu-ano na iniisip mo." "Grade 6 na ako niyan , hindi na ako masyadong bata..." "Whatever..." Lalo naman akong kinabahan nung lumapit siya... ayokong ginagawa niya yun. Mahihiya na naman ako. "Gusto ko lang malaman mo, ikaw ang nakasulat diyan... Lj" ***72***

Hay naku... ayan na. Papalapit na naman siya. Ayoko ng ganyan... please, wag kan g ganyan Daryll. Nahihiya na ako. "Ouch! ang sakit!" Nagulat naman siya. Seryoso tapos biglang nag-ouch ako. "Bakit? Anong problema?" Mabuti na lang na-distract siya. Pero totoo yun ha! Hindi ako nag-drama. Ganda ng timing. "Kasi... kinagat ako ng langgam!" Tinawanan lang niya ako. Baliw pala ito eh! Kinagat na nga ako , tatawanan pa. Batukan ko kaya ito. "Labas na tayo ng school." "Anong oras na?" "10:30" "Ano? 10:30 pa lang?" "Oo. Kaya nga marami pa tayong pupuntahan. Halika na." Nagpaalam naman kami kay Manong Guarfd ng school. Hindi ko alam kung saan yung susunod na pupuntahan namin... siya ang superior eh. Taga-sunod lang ako. " Ano bang hinahanap mo?" "Alam ko meron dito eh..." "Ano nga?" "Yung nagtitinda. Lj, sa tingin ko may alam akong 2 street foods. Hindi pa ako sure pero tingin ko ." Wala na. Delikado ito. Kailan pa ba nakaalam ng street food si Daryll Romuald ez? Hindi di ba. Fishball nga isang beses pa lang tumikim, yung iba pa kaya? "Na tikman mo na ba yun? Siguro. Mas marami kang alam sa akin sa bagay na ganito eh" "Suntukin kaya kita dyan. Ano ba yung tinutukoy mo?" "Ahh... ice candy?" "Ano?! ?" Tulungan niyo ako! Bakit ko ba kasama itong lalaki na ito na tipong ice candy lang, tuwang-tuwa na siya. Ano ba yan! "Seryoso ka?" "Bakit, mukha ba akong nag bibiro?" Tinignan ko siya. Mukha ngang di siya nagbibiro. Pero natatawa lang ako sa kanya. Maghanap daw ba ng nagtitinda ng ice candy? "Ok ne." "Ayaw mo yata." "Ka si, natatawa lang ako. Ice candy? Bata pa ako bili na ako ng bili nun eh"

"Wag na nga lang..." sabay umalis... Aba galit? Ang babaw... "Oi! Ito naman hind i mabiro." Hinabol ko naman siya. Pero pagkatingin ko nakangiti siya. Anak ng pa tatas naman oh! Pigilan niyo ko. Kaya natulak ko siya "Ano na namang kasalanan k o?" "Wala." "Bibili na tayo ng ice candy?" "Sabi mo eh! Bilisan mo, medyo mainit na" Pumunta siya doon sa tindahan. Pagbalik niya, may dala siyang apat na ice c andy. Kaya naman pala gusto niya yun, WOW! Sobra. Parang, halo-halo. Kung ano an g naiisip niyo sa halo-halo, maliban syempre sa ice cream... basta! Yung mga hal o nun... yun yung nakalagay sa ice candy. "Wow! As in! Ngayon lang ako nakatikim ng ganitong ice candy. Parang... halo-halo?" "Tapos kanina ayaw mo pa... Lj, ak o naka-discover niyan!" "Oo na... ikaw na. Magkano 'to?" "5pesos." P5.00? Sabaga y... worth it talaga! Ang sarap eh... "Lj" "Ano?" "Pwede?" "Pwedeng ano?" Ganun naman palagi. Gagawin niya bago pa ako sumagot. This time, hindi ako na-paralyze . Parang may ice cube sa tiyan ko. Dahil kaya sa ice candy? Umakbay siya sa akin ... ***73*** Pagkatapos naming kumain ng ice candy na tipong namanhid yung kamay ko, umalis na kami at sumakay uli. Saan kaya susunod? Feeling ko nga sobrang ta gal na naman naming nakasakay. Ito na talaga yung matatawag kong biyahe. Pagkaba ba namin. Dito? Beach? Resort? "Pasok tayo..." "Teka, may entrance fee ba?" "Wal a." "Wala? Bakit wala?" "Basta wala. Akong bahala."

Sabi ni boss eh. Kaya ayun, pumasok kami. Konti lang ang tao sa loob, siguro dah il linggo ngayon at may pasok bukas. Wala silang balak mag-beach. "Doon tayo, ma s maganda ang view doon." At syempre, doon kami sa mataas na batuhan. Nahirapan nga akong umakyat eh. Sira poise! Paakyatin ba naman kasi ako sa mataas. Pero sy empre, nakaakyat pa rin. "Ano maganda ba?" "Oo naman." "Nakikita mo yun?" "Alin, yung naka-red o naka-green?" Yung tinutukoy namin, yung dalawang lalaki na naka -swimming trunks. Ngeek! Teenagers na yata. "Nainitan sila kaya ganyan ang suot nila." "Ha?" "Kanina kasi naka-pants sila. Eh mabigat kaya tinanggal nila. At ya n Lj ang 'wag mong titignan. Awat na!" "Patawa ka? Tinitignan ko yung shop. Teka , paano mo nalaman na nainitan sila at nakapants kanina?" "Wala lang. Hula ko. I mbento." "Sira." ''May idea ka ba kung bakit kita dinala dito?" "Parang... naaal ala ko kasi yung eld trip." "Tama yung naiisip mo. Dito nangyari yun." Katulad ng n ormal na resort, may bathroom para sa shower, tindahan ng souvenir, bilyaran at court para sa nagbabasketball. May nagtitinda rin ng pagkain. "Dito?" Tumango la ng siya. Tapos tumingin siya sa dagat. "Dito muntik nang malunod si Dana sa kasa lanang ako naman ang may gawa pero siya ang umaako." Napansin ko lang, tuwing na gku-kwento siya, hindi na siya ganun kalungkot. Maganda na rin siguro yun, at le ast nakapagmove-on na siya. "Nangyari na yun eh..." "Dito rin binigay ni Daddy i to kay Dana..." sabay pakita ng kwintas. Hanggang dito pala dala niya yun. "Bini gay ng Daddy mo kay Dana yan dito?" Ngayon naman tumingin na siya sa akin. Nakng iti siya, pero may pagka-seryoso. "Kaya nga mahalaga itong lugar na ito eh... da hil dito ito binigay kay Dana." Hindi ko alam kung anong sasabihin ko kaya nanah imik na lang ako. "At syempre, magiging mahalaga pa lalo ang lugar na ito..."

Puzzled na naman ako. Itatanong ko na sana pero nasagot niya nung sumunod na sin abi niya... "Dahil dito ko ibibigay ang kwintas na ito sa 'yo..." ***74*** "Ibib igay mo sa akin yan?" "Oo.. gusto ko sa 'yo mapunta 'to" Tinignan ko yung kwinta s. It's white gold. Kung alam niyo yung ibig sabihin ko. At yung pendant, may na kacircle na stones at sa gitna eh heart kulay blue. Ang hirap ipaliwanag yung itsura niya, pero sa tingin ko nakuha niyo naman. Sinuot niya sa akin, sa totoo lang ' di ko nga alam na sinusuot niya dahil parang nawala na naman ako sa sarili ko. " Bagay naman sa 'yo" "Kahit kanino naman bagay 'to eh" "Hindi. May standards ako kung kanino dapat bumagay yan. At, pasadong-pasado ka" Parang tumatayo siya doon sa batuhan kaya napatingin ako sa kanya. Aalis na yata kami. Pero nakita ko, ib a yung ginawa niya. "Ei anong ginagawa mo?" Tinatanggal niya yung sapatos na suo t ko... Hindi naman niya kailangang gawin yun.. "Tinatanggal ko..." siguro sa is ip-isip niya, Lj obvious ba? "Ako na lang... ano bang gagawin?" "Lakad tayo doon , sa mababaw lang tayo 'wag kang mag-alala" "Sabi mo eh..." Nang natanggal ko yu ng sapatos ko, este medyas pala kasi siya ang nagtanggal ng sapatos ko, nakating in na naman siya. "Ano?!? Bakit ganyan ka na naman?" "Huwag mo naman akong konse nsyahin Lj..." "Huh? Anong konsensyahin?" "Kasi, tuwing nakakasama kita at masay a ako palagi... feeling ko kinokonsensya ko ako na 'wag na akong umalis..." "Hin di ah! Nanahimik ako..." "Tara na nga, bumaba ka na diyan sa batuhan.." Pagkabab a ko, pinagpag ko yung pantalon ko. Parang lumakas yung hangin... Humawak siya sa kamay ko.... ***75*** Pagkatapos naming maglakad-lakad doon sa s eashore, (english talaga!) umalis naman na kami. Syempre, pinatuyo muna namin yu ng paa namin bago nag-medyas. Sabi niya kumain daw muna kami. Sa Burger King kam i kumain. Kung natatandaan niyo pa na unang beses kaming kumain na magkasabay eh

nung bago pa lang kaming magka-klase... sa Micos. Sabi ko sa inyo, mahinhin siya kumain at parang mas lalaki pa ako. Ganun pa rin ngayon. Naalala ko rin na sobr a yung binayad niya at 'di niya kinuha yung sukli, ganun pa rin ngayon. Nakita k o na lang may nilalabas siya sa wallet niya. "Natatandaan mo ito?" sabay pakita ng puting papel. "Ano yan?" "Resibo. Tinago ko yung resibo nung una tayong kumai n sa Micos. Alam ko iniisip mo para akong sira, pero mahalaga sa akin ito..." Wh at?! Tama ba yung narinig ko? Tinago pa niya? Para ngang sira. Paano namang magi ging mahalaga ang isang simpleng resibo? Oh well, that's Daryll. So unusual... U malis kami nun sa Burger King at naglakad ng kaunti. Akala ko kung ano yung tinu turo niya, bahay pala. Doon daw sila nakatira dati, maganda rin katulad nung bah ay nila ngayon. At tinuro niya kung saan kinuha sa kanila si Dana. Nahalata kong malungkot siya, pero dinaan niya ako sa ngiti kaya parang nawala yung atensyon ko. Napagod na rin ako kakasakay at kakalakad kaya nagpahinga kami. Saan? Sa pla yground ng mga bata. Malay ba naming may nawawalang bata... kaya lumapit si Daryll . Anong ginawa niya? Binuhat niya yung bata... "Ei, ano yan?" "Nawawala daw siya eh..." "Ang cute mo naman, anong pangalan mo?" "Er-riol" hindi ko maintindihan yung sinabi. Yan ang narinig ko... "Ano daw?" "Never mind. tara hanapin natin yu ng nanay niya..." At naglakad kami para hanapin yung nanay nung bata. At nung ma kita namin, nagulat ako sa sinabi nung babae. Haay! Ayokong sabihin. Nakakahiya talaga. Kahit si Daryll nahiya rin... Marami pa kaming ginawa... pero hinatid ni ya ako nung sinabi kong masakit na yung mga paa ko. At para madagdagan pa ang ikag ugulat ko, sumama siya hanggang sa kwarto ko. Pumayag naman si Mommy dahil titig nan lang daw ni Daryll yung kwarto ko... OH--NO! Nakakahiya! ***76*** "Ei mommy! Bakit naman pumayag ka?" "Pumayag na Lj... gusto ko lang namang makita" "Oo nga Lj, makalat siguro yung kwarto mo..." "Kasi naman..." Umakyat naman ako. Kasunod ko nga si Daryll. Nung tinignan ko siya, parang sinusukat niya ang bawat detalye ng bahay namin kung makikita niyo lang siya... iba kasi yung tingin na yun eh. "Bakit ganyan ka tumingin? Alam kong maliit yung bahay namin." "Ha?-- Wala lang. Gusto ko yung style...." Kung iisipin kong mabuti, ano namang gusto niya sa sty le ng bahay namin? Oo yung bahay niya at bahay namin parehas may hagdan. Pero he llo? Kung ikukumpara mo naman, talagang mas maganda naman yung sa kanila.

Nung nasa hallway na kami sa taas, huminto ako sa paglalakad. "Ayoko na... kasi naman, 'wag mo nang tignan" Pero dire-diretso siya sa paglalakad, at binuksan yu ng pinto ng kwarto ko. Ngeek! Paano niya nalaman? "Ito na 'di ba? Papasok na ko ha..." Pumasok nga siya, ano pa nga bang magagawa ko kundi sumunod sa kanya sa l oob ng kwarto ko. Hindi naman masyadong magulo, pero kasi kung iisipin mo yung k warto niya, ang layo talaga sa kwarto ko. Nakatayo lang siya doon, nakatingin. " Ok tama na ang drama, alam kong maliit di gaya ng sa kwrato mo, alam kong pangit di gaya ng sa kwarto mo... alam kong--" "It's cute." Napanganga na lang ako sa kanya. Cute? Ano bang klaseng taste meron ito? "Cute ka diyan! Syempre sinasabi mo lang yan. Alangan namang sabihin mong 'Lj, ang pangit at ang gulo ng kwarto m o..." Nakatingin siya doon sa sofa... may nakapatong na unan doon. "Pwede naman siguro akong umupo di ba?" "Yeah right! Sige upo ka na nga..." Umupo naman siya. Doon sa side ng sofa pinatong niya yung kamay niya... itsurang at home na at ho me. Tumingin siya sa akin ng nakangiti. "Honestly, I like your room." "Alam ko n andyan yung mga libro nakakalat, at kung anu-anong bagay diyan..." "Ganun naman talaga dapat ang kwarto di ba? Kapag may libro diyan, ibig sabihin ginagamit mo. Kung may kalat diyan, sign na THIS IS A REAL ROOM. Nandito ka, kaya natural lan g yan. Lj, hindi naman siya makalat eh..." Hindi naman ako nakasagot. Wala naman akong sasabihin eh... "Sabi nga nila di ba, HOUSE is just a form of architectur e. Mananatiling HOUSE lang yun. Plain, walang espesyal. Pero kung may LOVE, fami ly... HOME na ang tawag. At itong bahay niyo... Home ang tawag dito, yung sa ami n HOUSE. Kung nakukuha mo yung point ko. Kung papipiliin ako kung saan ako titir a simula't simula pa lang, mas gugustuhin ko dito..." Naupo ako doon sa kama ko. Napatingin ako doon sa picture frame ko nung bata pa ako, kaya tinaob ko. "Di m o na kailangang itago yan, nakita ko na. Ilang taon ka niyan?" "Ang bilis mo ha. .. 7 or 8? Hindi ko na matandaan" "Ano yun?" Napatingin ako doon sa tinitignan n iya. Yung card na binigay niya at yung giftwrap na regalo niya nung christmas... "Alam mo na yan... tignan mo" Lumapit siya doon sa side table ko, at naupo nama n sa kabilang side nung kama. Nakita niya yung card at yung wrapper, ang t*nga k o talaga! Bakit ba doon ko nilagay yun! Alam kong nagmo-moment ako doon sa simpl eng mga bagay na yun, pero kailangan pa ba niyang malaman?

"Lj..." "Ano?" "Your one of a kind..." Feeling ko uminit yung buong mukha ko... di k0 alam kung bakit... "Kaya nga nagustuhan kita..." ***77*** Haay! Kailangan ko ng yelo! Feeling ko an g init ng mukha ko. Gustung-gusto kong suntukin si Daryll sa mukha, bakit ba kap ag may sinasabi siyang ganung bagay... iba yung impact sa akin? Sa akin lang ha, ewan ko lang kung pati sa iba. Pagkatapos mag-discuss ng kung anu-ano sa kwarto ko, dumating naman si Kuya. Kapag hindi nakatingin si Daryll, nanunukso pa ang loko! Nakakainis talaga yun... Pero kahit anong gawin ko, uuwi rin siya. Syempre , di naman pwedeng matulog si Daryll sa amin. Sinamahan ko siyang bumaba, at hum into kami sa gate. "Oh pano ba yan, bye-bye na..." "Bye ka diyan, may pasok tayo bukas, makikita pa kita..." Bakit ba niya sinabi yun? Parang nagpapaalam. Ayoko ng ganun! Makikita pa niya ako bukas, dahil may pasok. Paano kung sa susunod na mga araw hindi na? Haay! Kahit ngayon lang aalisin ko muna yun sa isip ko. Lj, 'wag ngayon. Masaya naman ako eh, hindi ko kailangang problemahin yun. "Anong pr oblema?" "Wala." ''Parang meron eh... o sige pala..." Naglakad na siya papalayo. Napatingin ako sa kanya. Ngumiti siya bago tumalikod sa akin. Parang gusto kong bigla na lang maglaho doon. Ewan ko ba, ayokong makita yung likod niya. AYokong naglalakad siya papalayo... Pakiramdam ko, huling beses ko nang makikita yung lik od niya. Hindi nakalagay yung kamay niya sa bulsa, suot ko na yung kwintas. Hind i rin siya nakayuko, gusto ko lang siyang pagmasdan maglakad, hindi ko siya naoo bserbahang mabuti. Parang ang isang hakbang niya, dalawa na ng sa akin. Sana hin di na siya umalis. Ikinakatakot ko yung araw na iyon. Pumasok kami kinabukasan, at nung mga sumunod na araw eh naging masaya rin. May bago siyang natuklasang st reet food (daw?), at hindi ko alam ang tawag. Alam niyo ba yung naglalako ng ice cream? Akalain mong ipapalaman pala sa hamburger bun ang ice cream (weird nga!) ... unusual, pero masarap. AT kahit gaano kasaya, darating at darating ang bagay na ayaw mo namang mangyari . Sabi nga nila, planado na ang mga bagay. Kahit hindi mo gustong maranasan, wal a kang magagawa. Planado na nga 'di ba? Hindi ba pwedeng umatras? Hindi ba pwede ng hindi na lang maranasan? At alam kong hindi ko kakayanin ang bagay na yun, la lo pa't sa araw na ito mangyayari yun. At hindi ako pupunta... ***78*** Tinignan ko yung cellphone ko 3:00 am pa lang.. . 7:00 am ang departure niya. Hay! Ayokong pumunta. Lj, hindi mo kakayanin kaya dito ka na lang sa bahay. Tinignan ko yung cellphone ko, panay galing kay Nehlie , Mario at syempre kay Daryll. May ilan ding galing sa classmates namin, alam di n nila kasing aalis si DAryll ngayon.

Sender: Mario +63917********* Lj, gcng k n b? Sender: Nehlie +63919******* Ei, a no na? 7 ang ight n daryll... At kung anu-ano pang galing kay Mona, Ralph, MArvin s i Fatima at tatl pang galing kay Nehlie at isa ulit kay Mario. Panay 'reply k nm n' , 'oi ano na?' at isa lang ang ayaw kong basahin, yung arrow sa tapat ng pang alan ni Daryll. Bubuksan ko ba? Ano bang sasabihin niya? Bye? Kung Bye lang din, ayokong mabasa o kaya marinig. Pero huli naman na di ba? Lj, aalis na siya! Sir a ka ba? Sa pagtatalo ng isip ko at dahil ayoko namang mag-reply sa kahit na kan ino, ayoko ring makatanggap ng kahit ano na namang message... pinatay ko yung ce llphone ko. Matutulog na lang siguro ulit ako. Iisipin ko na lang, masamang pana ginip lahat. Panaginip na kapag nagising ako, masaya siyang kasama yung Daddy ni ya. Wala nang aalis, wala na ring iiwanan. Pwede ring itulog ko ang lahat at kal imutan ang lahat. Kalimutan na nakilala ko si DARYLL ROMUALDEZ. Ganun naman bago ako magthird year. Hindi ko siya kilala, tahimik siya, misteryoso... wala naman akong pakialam dati. Siguro kung kakalimutan ko siya, o kaya hindi ko nakilala. .. hindi naman ako masasaktan dahil sa kanya. Sa totoo lang, marami siyang nagaw a para pasayahin ako pero siya rin ang nagiging dahil para saktan ako. Ang gulo no? Parang kapag naging masaya ako dahil sa kanya, may equal na msasaktan ako sa future. Tama, siguro nga itutulog ko na lang lahat. Pagdating ng 7:00, bye-bye Daryll Romualdez. Dadalhin naman na niya yung puso ko, ano pa bang gusto niyang kunin? Kakalimutan ko na lang lahat... ayokong makitang umalis siya. AYokong umiya k, bakit naman? Hindi ko kailangang umiyak... ayoko... hindi pwede. Sa pag-iisip ko ng bagay-bagay, gustuhin ko mang matulog eh parang ayaw sumarado ng utak ko. Ipipikit ko yung mata ko, kung anu-anong naalala ko. Sa Bldg. A, sa Micos, sa d agat nung eld trip, sa eld ng school, nung laban ng banda, sa park, nung birthday niya , christmas... lahat-lahat! Nagulat na lang ako nung bumukas yung pinto ng kwart o ko... 'Madadagdagan pa yung iniisip ko...Ano na naman ba?' ***79*** Nung bumuk as yung pinto ko, napatingin ako. Dalawang tao yung nasa labas ng kwarto ko. Ayo ko ngang tignan sila, kasi naman lalo lang akong nagi-guilty. Tapos, ano na, iiy ak ako sa harap nila? Sasabihin, ang OA ko naman at iiyakan ko si Daryll. Hindi nila ako kilala na taong ganun, pero yun ang totoo. Nagtalukbong ako, kunwari tu log pa rin ako at hindi ko alam na binuksan nila yung pinto ko. "Tama na yan... 'wag ka ngang magkunwari, alam kong gising ka. Lj, ano ba!" Si kuya. Tanong niyo kung sino yung kasama niya na nakaupo ngayon sa kama ko? Sana 'di na lang siya pumunta dito sa bahay. "Anong ano ba! Ang aga-aga, ang laki ng problema mo kuya" "Ayan gising na siya. Lalabas muna ako at doon ako sa sala, kausapin mo yan at siraulo ngayon yang si Lj. May problema sa utak yan, este sa puso pala..." Tinig nan ko ng masama si Kuya, kung nagpapatawa siya... hindi ako natawa. Lalo lang a kong naiinis. Galit nga ako, pero hindi ko alam kung para saan yung galit ko. Gu sto kong magwala na 'di ko maintindihan, ayaw ko kasi yung nararamdaman ko. At a ng lalo nakakaiinis pa, hindi ko alam kung paano aalisin. Tapos ngayon may dumat ing pa. Kung dadagdag siya sa problema, ewan ko na. Kung gusto niya akong tulung an, hindi ko alam kung may paraan para makatulong siya. "Ang aga nandito ka. Pin apasok ka ni Kuya?"

Tumingin siya sa akin, tingin na may ibig sabihin. "Bakit ganyan ka makatingin?! Ha? Nakakainis na talaga" "Lj, anong ginagawa mo?" "Nehlie, ano ba sa tingin mo ... e di natutulog! Ginising niyo nga ako eh" "Bakit ganyan yang tono mo magsali ta? Galit ka? Sa tingin ko hindi galit yan eh... pinapakita mo lang galit ka." " Manghuhula ka ba?" "Ei, huwag ka ngang ganyan. Alam ko kung anong pakiramdam ng iiwan" "Ows talaga? Paano mo namang nalaman, naranasan mo na ba?" "E di umamin k a rin. Hindi ko pa naranasan, pero alam ko. Hindi ko alam kung bakit ko nalaman. .. cellphone mo?" "Wala. Low batt" Itatago ko sana yung cellphone ko pro nakita na ni Nehlie at nakuha na niya sa akin. "Nehlie..." "Bubuksan ko lang Lj, kung l ow batt nga" Binuksan nga niya, umilaw naman na nung binuksan niya. 'Di ko alam kung dapat bang sipain si Nehlie, naiinis talaga ako na di ko maintindihan. Ang sama ko no? Siguro nga ang sama ko. "Wow, low batt na pala ang tawag sa battery na Full bars pa. At may message. Check ko lang sa inbox ha? Lj... babasahin ko p ara sa yo..." Yung tono naman niya, parang nang-aasar. Ano bang gusto niyang pal abasin? Cellphone ko yun, personal thing tapos babasa-basahin niya lang? "Aba, n asa inbox yung messages ko. Nabasa na pala. Wala ka bang load? Hindi ka nagrerep ly eh. Sa pagkakaalam ko, kahapon kasama kitang bumili ng load. 300 pa nga, ubos mo na?" "Tama na nga yan, nakakaasar na talaga..." "Oi, may message si Daryll. Balita ko aalis siya ngayon eh. Babasahin ko yung message ha... sa katunayan 5 m essages eh." "Wag mong babasahin... Nehlie!" Pero binasa na niya. Ano pa bang ma gagawa ko? "Lj, alis kami ng 7. Pupunta ka ba? Kung 'di, ok lang. Pero mas magan da sana kung nandun ka. 2nd message, Lj, sagutin mo yung cellphone mo... gusto l ang kitang kausapin, kahit ngayon lang.. Pangatlo, Please, may problema ba? Pang -apat, Bakit di ka nag-rereply? Please naman... Lj at 5th message Kung pwede lan g kitang puntahan diyan sa bahay niyo para malaman kung anong problema, kaya lan g kailangang 4:00 ang mag check in kami ng baggage, 3 hours before ng ight..." Tini gnan ko lang si Nehlie, ayokong sumagot. Alam ko lang, umiyak na ako nung binasa niya bawat isang message galing kay Daryll. "ANo bang ginagawa mo? Alam kong ma lungkot ka, kaya nga nandito ako eh. Kami rin ni Mario malungkot... lahat naman tayo eh." Yumakap sa akin si Nehlie. Hindi ko alam kung gaano ko nabasa yung blo use niya, alam ko lang, ang sakit talaga. Bakit ba ganun?

"Nehlie, aalis na siya... Aalis na siya." "Sige labas mo lang... mas ok kapag na wala yan..." "Naalala ko siya, lahat ng ginawa namin. ANg sama-sama niya!" "Lj, napag-isipan mo na ba kung pupunta ka sa airport?" Nung sinabi ni Nehlie yun, sa ka lang ako bumitaw. Napag-isipan ko na nga 'di ba? Umiling lang ako sa kanya "I big sabihin ba ng iling na yan eh hindi ka pupunta?" "Ayoko. AYokong makitang aa lis siya... Hindi ako pupunta." "Kung yan ang gusto mo na sa 'yo yan. Pero sinab i niya, mas maganda kung nandun ka. Kahit ako ang tatanungin dapat pumunta ka. M ahaba pa yung oras, kung magbabago man yung isip mo. Pero kung hindi na..." "Hindi na rin ako pupunta..." ***80*** Hindi ko alam kung gaano kami katagal ni Nehlie na tahimik sa kwarto ko. Kinuha ko yung remote ng tv, at hindi na-pirmi s a isang channel. Hindi ko nga naiintindihan kung ano yung palabas eh. Siya naman , text lang ng text. Yung cellphone ko hawak niya, tunog nga ng tunog... "Lj, gu sto mong kausapin?" "Sino?" "Daryll." Humindi na naman ako. Ayoko ngang makarini g ng 'bye' galing sa kanya... kung may magpapaalam man, sa akin dapat manggaling .. hindi sa kanya. "Ei Daryll, eto si Lj ha... sabi niya sandali lang." "Nehlie! Sinabi ko ayoko..." "Bilisan mo na! Sobrang naiinis na ako sa 'yo Lj, aalis na siya 'di mo pa pagbigyan..." Pinakinggan ni Nehlie yung phone tapos sinabi niya 'eto na siya..." Kinuha ko yung cellphone, iba yung sound sa kabilang line. Hala tang nasa airport na nga sila. "Hello, Lj?" Hindi ako sumagot... papakinggan ko lang siya, pero walang manggagaling sa akin. "Nasa airport na kami, sana ok ka. Mukhang 'di ka na makakapunta, ok lang naman sa akin. Pero sayang naman... gusto pa naman kitang makita. Wala tayong communication ng 1 week yata..." Tumawa siy a, tawa na alam kong hindi totoo... hindi naman pilit pero parang tawa na kulang ba... "Mami-miss kita. Hinahanap ka nga ni Daddy at Mommy eh, sabi ko baka hind i ka makarating. Bandang 6:00 siguro papasok na kami sa loob, hindi ko na kayo m akakausap kahit sa phone, bawal kasi kaya tumawag na ako ngayon... May sasabihin lang sana ako..." Para akong nabingi sa lahat ng sinabi niya. Parang lahat, bum abaon kahit simpleng salita tumatatak sa akin. Daryll, ok lang na umalis ka. Kun g alam mo lang kung gaano ka kahalaga sa akin... Kung alam mo lang, kung nasabi ko lang sa 'yo na mahal kita... pero hindi ako kasing tapang mo. Hindi ko kayang sabihin, ayokong isipin mong masasaktan ako dahil iiwan mo ko... pero yun ang t otoo...

"Naalala mo nung pumunta tayo sa school ko nung elementary, doon sa lugar na may binaon ako... bumalik ako doon. May binaon uli ako. Nandun yung gusto kong sabi hin sa 'yo. ALam kong para akong sira para gawin pa yun, pero sana may nagawa na man ako kahit isang bagay na sana kahit wala ako maalala mo pa rin ako. Kung mer on mang isa... sana meron talaga... Bumalik ka doon sa school, basahin mo ha..." May narinig akong tumunog galing doon sa linya niya, may sinabi pero hindi ko n aintindihan... Pababalikin niya ako sa school para sa simpleng message na gusto niyang sabihin? "Lj, kailangan ko nang ibaba yung phone... papasok kami sa loob. Sayang 'di ko narinig yung boses mo... Sige pala..." huminga siya ng malalim.. "I love you Lj..." Basta ang alam ko pagkatapos nun, binigay ko na kay Nehlie. W ala na naman ako sa sarili ko... bakit ba ganun? "...sana may nagawa naman ako k ahit isang bagay na sana kahit wala ako maalala mo pa rin ako. Kung meron mang i sa..." Nung sinabi niya yun, ano ba yung naisip ko? Kung may nagpapaalala man sa akin sa kanya? Ang pumasok sa utak ko... Hindi lang isa...at hindi ko mabilang lahat ... ***81*** After that incident, an g alam ko lang eh naging malungkot ako. Pinangatawanan ko nang hindi ako pupunta ng airport, at kahit humabol naman ako nun eh tiyak nakapasok na sila sa loob, hindi ko na rin siya makikita. Pagkatapos nung tawag na yun, wala na akong narin ig galing kay Daryll hanggang sa umabot sa 7am na ight nila. Isa lang ang ibig sabi hin nun... wala na siya. After 2 days, mas ok na ako kaysa nung araw ng pag-alis niya. Saturday yun eh, Monday na ngayon. Vacation na nga pala, at ilang weeks n a lang 4th year high school na ako... Dumaan naman si Mario nung Sunday sa bahay , nalaman niya yung bahay ko dahil kay Fatima. Nagtanong siya kung bakit hindi a ko pumunta at kung anu-ano, nally tumigil din siya nung napansin niya na hindi ko f eel yung topic. Sinabi niya na hindi mahilig si Daryll sa email, o internet sur ng p ero ita-try daw niyang gumawa para naman daw maka-communicate siya sa amin. That felt good. Kahit papaano, makakausap pa rin namin siya. Halatang nalungkot din si Mario sa pag-alis ni Daryll. Imagine, since elementary eh magkaibigan na sila tapos aalis pa si Daryll. Ganun pa rin sila ni Nehlie, on the stage pa rin ng p agliligawan. Sa katunayan, hindi mo nga mapapansin na nanliligaw pa lang si Mari o sa kanya kasi parang sila na. ANg tagal na rin niyang seryoso kay Nehlie, hind i ko lang alam kung kailan pa magiging offocial. Si Kuya naman, madalas nilalayo yung mga bagay na makakapag-paalala sa akin sa kanya. Hindi ko alam kung bakit ginagawa niya yun. Akala niya siguro mas lalong makakatulong pero hindi niya ala m kahit sa kwarto ko eh maraming kung anu-anong bagay na naalala ko siya. Wala n aman na akong magagawa kundi magmove-on. Wala namang mangyayari sa akin kung ara w-araw lang naman akong magpapakalungkot at iiyak. Kasama sa plano ng move-on eh yung bakasyon namin. Pumayag na rin akong sumama for two weeks sa bahay ng tita ko. 3 hours lang naman ang biyahe ng bahay nila sa lugar namin. Nung araw na pa paalis na kami, nagtext pa sa akin si Nehlie na ingat daw. Si Rico naman, ganun pa rin sa dati. Kaibigan pa rin. Sinabi ni Mario na wala pa rin daw siyang balit a kay Daryll, hindi pa raw kasi tumatawag. Binuhat ni Kuya yung bag ko at sumaka y na kami sa kotse. Dalawa kami sa likod at halos hindi naman ako nagsalita buon g biyahe. "Oist! Gusto mo?" tinanong sa akin ni Kuya sabay pakita nung chewing g um. "Ayoko..."

"Sus, tatawag din yun" Napatingin naman ako kay Kuya. Nakangiti siya. Nakakainis pero napatawa niya rin ako. Hindi naman na ako nag-eexpect ng tawag galing kay Daryll, pero parang may hinahanap pa rin ako. "Rj, tigilan mo nga si Lj..." sabi ni Daddy. Alam din naman ni Mommy at Daddy yung tungkol sa pag-alis ni Daryll. Hindi ko nga alam kung bakit hindi ako pinapagalitan ni Daddy dahil ganun na lan g ako ka-affected sa pag-alis ng isang guy, e samantalang restricted ako sa baga y na yun. Siguro para kay Daddy, ok si Daryll. Pagkadating naman namin sa Tita k o, nandun na siya sa pinto. Kasama niya si Yonyon, yung pinsan namin na 3 years old. Hinahanap ko si Cassey at Ordane, mas matanda si Cassey na kasing edad ko a t si Ordane naman eh 12 years old. "Sina Cassey at Ordane tita?" "Si Cassey nasa taas, si Ordane nasa labas yata at naglalaro." "Iaakyat ko lang itong gamit tap os hahanapin ko po si Ordane..." Si Kuya kasi kahit na 18 years old na eh kasund ong kasundo niya si Ordane. Nakakatuwa naman kasi yun, dinadala niya lagi si Kuy a noon kung saan siya may alam na magandang babae. Ewan ko lang kung ganun pa ri n ngayon, e samantalang sinagot na siya nung nililigawan niya. "Aakyat lang po a ko sa taas... nandun po si Cassey di ba?" "Oo sige puntahan mo na doon..." Si Ti ta Farah na lang ang nag-aalaga sa tatlo niyang anak. Hiwalay na kasi sila ni Ti to Ric eh, pero may support pa naman galing sa kanya kahit papaano. Isa pa, may kaya naman sila kaya hindi problema kahit maghiwalay sila. Umakyat ako at nakita kong nakaupo si Cassey sa kama niya, halatang tumangkad itong pinsan ko na 'to nung huli kong makita. Binuksan ko yung pinto at nanonood pala siya. "Cassey!" " Lj! Dumating na pala kayo, hindi ko narinig yung kotse niyo ah.." "Ang lakas ng Tv mo eh..." Hininaan naman na niya yung Tv... "Na-miss ko na kayo ni kuya Rj, s an na yun?" "Hinanap yata si Ordane..." "Hay naku, nakakainis yun... kasama nung mga kalaro niya." "Bakit naman?" "Basta bwisit, lagi na lang nila akong binabat o..." "Hayaan mo na, bata pa naman sila eh..." "Yan din ang sabi ni Mama sa akin ..." Mukhang ayos naman dito kina tita Fara. At siguro ilang araw lang malilimut an ko rin si Daryll. "Kilala mo pa ba sina Sandra, Mickey at Yulah?"

"Oo naman... si Yulah di ko na masyadong matandaan..." "Eh si Kane at Joseph nat atandaan mo pa?" "Joseph at Kane, sino yun?" "Kalaro natin ng football dati. Ang tatangkad na nga nila ngayon eh. College na si Kane sa pasukan.. third year hig h school si Joseph..." "Ahh yung magkapatid na lagi nating sinisipa dati?" "Oo y un... itong lugar namin probinsiyang-probinsiya kung ikukumpara kung saan kayo n akatira. At least, doon city. Sana nga doon kami nakatira sa inyo para magkalapi t na lang tayo ng bahay." Narinig ko na lang na tinawag na kami para kumain... b umaba naman na kami ni Cassey... Tiyak magiging masaya rin naman ako, kahit wala siya. Kaya mo yan Lj... GO! ***82*** Kumain naman na kami sa baba, nagluto si T ita Farah ng spaghetti, kaya ayun naparami yung kain ko dahil wala akong nginuya buong biyahe. Pagkatapos naming kumain saka lang dumating si Kuya at Ordane, pa wis na pawis si Ordane, si Kuya naman medyo lang. Nahuli naman silang kumain sa amin, kami ni Cassey eh nanood. "Ate Lj, sama kayo sa amin ni Kuya Rj?" Napating in naman ako kay Ordane, cute pa rin pala 'to. May pagka-chinito kasi. "Saan?" " Kina-osep" "Hindi na ako sasama, pagod na ako. Kayo na lang nina Cassey, ang lay o kaya" Kung ano man yung sinabi ni Ordane, hindi ko naintindihan. "Ano daw? Saa n?" "Ordane, nandun ba sila?" "Oo, pati sina Sandra nandun..." Biglang binalik n i Cassey yung atensyon niya sa akin... "Sabi niya punta raw tayo sa bahay nila J oseph at Kane... nandun din sina Sandra." "Aaah. Hindi ko na talaga sila matanda an" "Osep ang palayaw ni Joseph, si Kane, kane lang talaga. Ang ikli na ng panga lan para magkapalayaw pa." Pagkatapos magpahinga ni Ordane at hindi na masyadong mainit sa labas, lumakad na kami. Hindi na sumama si Kuya, ayaw na daw niyang m aglakad ng malayo. Totoo nga yung sinabi ni Kuya, malayo nga. Pero hindi naman a ko masyadong napagod kasi hindi na nga masyadong mainit. Nandun kami sa labas ng isang maliit pero magandang bahay... medyo familiar. "Pasok na tayo... nanonood yata sila ng movie eh" Pumasok naman na kaming tatlo. Ayoko pa nga nung una kas i baka may aso na bigla na lang akong kagatin, pero wala naman daw pala silang a lagang aso kaya ok na.

Nakita ko yung apat na tao sa loob ng sala, napatingin pa sila sa amin. "Cassey! Ordane... ey, may bago ha" Tinanggal namin yung suot naming tsinelas, tapos umu po kami doon sa sofa. "Osep, Yulah, Mickey, at Sandra... natatandaan niyo pa siy a?" Nagtinginan silang sabay-sabay sa akin. Sana lang hindi nila ginawa yun, nai lang talaga ako na lahat ng mata eh naibaling sa akin. "Oo naman! Ang tangkad mo na ah.. Lj?" si Mickey yun alam ko... "Si Lj nga! Tagal mo nang si nadalaw dito ..." si Sandra naman yun, nginitian ko lang... "Kailan ka pa dumating? Kumusta n a ha?" syempre, siya siguro si Yulah. "Kanina lang... before lunch. Dumaan na ba yung kuya ko dito?" "Oo dumaan na dito yun, ang lakas pa rin palang mang-asar n i Rj ha! Pero ang gwapo niya ngayon kesa dati, anong ginawa nun?" Natawa na lang ako, kailan pa ba naging gwapo ang kuya ko? Haay! Siguro ganun talaga... kapag kapatid mo, hindi yata gwapo sa paningin mo. Medyo lang... "Si Kane?" sa wakas n agsalita rin si Cassey... nakakapagod nang tignan ng lahat. "Wala eh. Busy na ka si siya, college na siya sa pasukan. Hindi na siya dito mag-aaral, wala kasing k wenta college schools dito eh kaya mag-dorm yata siya" "Ganun ba? Sayang di na s iya nakita ni Lj..." "Lj, anong year mo na?" nagulat naman ako, bigla na lang si yang nagtanong sa akin... "4th year sa pasukan..." "Mas matanda ka pala sa akin, third year pa lang ako eh sa pasukan. Sabi ni Rj, medyo malungkot ka daw nung m ga huling araw ah.. bakit ba? Hindi niya kasi sinabi..." "W-wala yun. Niloloko l ang kayo ni Kuya. Alam mo naman, ganun talaga yung kuya ko" Bwisit talaga si Kuy a. Ang daldal. Mapapatay ko yun eh! "Kuya Osep, saan na yung ipapahiram mo na ba la ng playstation sa akin?" "Ahh yung Vice City? Teka kukunin ko..." Umalis nama n na si Joseph. Natatandaan ko na nga sila. Sila yung kalaro namin noon madalas, at nung nakita ko yung picture frame natatandaan ko na si Kane. Yun yung madala s kong kaasaran. Sayang nga wala na siya. Tinadtad naman nila ako ng tanong, sim ula nung naging high school ako. Wala naman akong naikwento sa kanila na mahalag a, ayoko lang. Meron silang laro na palabunutan kung sino yung bibili ng meriend a. Obvious na lahat sila eh ayaw dahil alam ko na malayo. Nag-volunteer ako na a ko na lang. In the end, si Joseph ang kasama ko. Naglakad din naman kami, ok lan g siguro. Na-miss ko rin 'to. Ang tagal ko na rin kasing hindi naka-bisita dito eh. "Lj, naalala mo pa yung kapatid ko?" "Si Kane? Medyo lang. Sa totoo lang nun g binanggit kayo sa akin ni Cassey hindi ko na kayo matandaan pero

nung nakita yung frame, medyo naaalala ko na." "Bakit ngayon lang kayo ulit bumi sita dito?" "Busy eh.. walang time..." "Bili na lang tayo ng shake, binigay na n ila yung pera sa akin eh.." "Wala akong pera, kayo na lang. Hindi ako nagdala eh ." "Nilibre ka ni Cassey, bayad na tayong lahat." Dahil marami kaming binili, pi nalagay na lang namin sa plastic. Mas matangkad lang sa akin na kaunti si Joseph , napag-iiwanan na talaga ako. Pagbalik namin, nagkainan naman na kami. Masaya n ga dito. Si Kuya naman eh dumating at naka-bike pa ang loko. Bumili rin siya ng shake, tapos hawak naman niya yung cellphone niya. Nagkaroon ng kuhanan ng numbe r dahil hindi pa naka-save yung number nila sa amin, at nung medyo gabi na eh um uwi na kami. Naka-pajama na ako at naupo ako doon sa terrace ng kwarto ni Cassey . Hindi pa naman ako inaantok. Lumabas siya nun sa banyo ng basa pa yung buhok n iya. "Ayos ba Lj?" "Oo, cute nga yung pajama mo... bagay sa 'yo" "Hindi, itong s uot ko... sila" "Sila ba? Oo naman, ang babait nga nila eh.." "Sinong ka-text mo ?" "Yung kaibigan ko.. si Nehlie..." Naupo lang kami doon, malamig pero hindi ma ginaw.. ang sarap nga ng hangin eh... tapos nag-vibrate na lang yung phone ko. S ender: +63928******* Hi, c Lj po b 2? Napaisip naman ako saglit, naisip ko na ba ka sina Joseph, Sandra, Mickey o Yulah dahil kinuha nila yung number ko. Nag-rep ly naman ako at binanggit ko kay Cassey, sabi niya tinitignan siguro nila kung t ama yung nakuha nilang number. Nag-reply ako ng 'yep, cno 2?' tapos sinend ko na . Saglit lang at may nakuha na kaagad akong reply. Nung binasa ko, maikli lang y ung text... Hi Lj... Kane 2... 'stah na? ***83*** "Sino daw?" "Kane?" "What? si Kane?" tumayo naman siya at kinuha yung phone niya. "Bakit?" "AKin na, ico-compa re ko yung number ni Kane at baka sina SAndra lang yan at pinagtri-tripan ka na sila si Kane." Binigay ko naman sa kanya. Hindi naman ako interesado kung sino y un, si Kane man siya o hindi. Ewan ko ba,

wala pa akong pakialam sa mga bagay-bagay ngayon. Bakit kaya wala pa ring balita kay Daryll? "Hindi ako makapaniwala, number nga ni Kane yan" Nireplyan ko naman yung text, tinanong pa nga niya ako kung bakit ang tagal daw ng reply. Siyempre kumustahan, kahit na hindi ko na siya masyadong matandaan. Hindi naman kami clo se nito kaya hindi ko siya feel kausap. Makulit nga siya, kahit text masasabi mo . Sender: Kane +63928******* ano? bye na agd... l k nang load? 'wag k mnang ma2l og Hindi pa naman ako matutulog. Nag-bye lang ako kasi wala na talaga akong load . Si Cassey naman eh pumasok na sa loob at giniginaw daw siya, at ako naman eh n akaupo pa rin doon. Maya-maya lang may pumasok na text, hindi galing kay Kane. S martload. Ayun, may nag-eload sa akin ng 115. Tapos nagtext si Kane. Sender: Kan e +63928******* Ayan my load k n ulit... =) 'ei, sayang pera mo' Kaya ayun, ok lang daw sa kanya. Nag-usap lang kami, medyo sumakit yung daliri ko kakapindot ng mga letra tapos totoong nagpaalam na ako da hil inaantok na talaga ako. Hindi naman naubos yung load na binigay niya, pero s ana lang 'di na niya ginawa yun kasi feeling ko may utang ako sa taong 'di ko na man kilala. Pumasok naman na ako sa lob at nakatulog din ako kaagad. Pagkagising ko, nandun na silang lahat sa baba at kumakain, halatang ako na lang yung gisin g. Bandang tanghali naman nung makita ko si Mickey. Tinawanan niya lang ako nung naikwento ni Cassey na kinukulit daw ako ni Kane. "Kinulit ka din ni Kane? Ako din kagabi. Grabe yun, ayaw magpatulog. Ang tagal ko bago napapayag na patulugin ako. Homesick yata yun eh, naghahanap ng kausap" "Siguro..." "Lj, ang cute nama n niyang kwintas mo... saan mo nabili?" Napahawak na lang ako bigla doon sa kwin tas na binigay ni Daryll. Sana lang 'di niya pinaalala sa akin. "Binigay sa akin ng kaibigan ko... hindi ko binili." "Binigay ni Daryll..." sabi ni Kuya, dumati ng pala siya. "Daryll? Sinong Daryll?" sabi ni Sandra. Nakikinig din pala siya s a amin. "Kaibigan ko..." tinignan ko ng masama si Kuya, kailangan pa ba niyang s abihin yun? "Kaibigan daw? Crush ni Lj yun eh... sa katunayan hindi lang pala si ya" sabay tawa ni Kuya. "Pati ako... loko lang!" "Gwapo ba?" "Huwag mong pansini n yan si Kuya, may topak yan." "Patingin ng picture, meron ka ba Lj?" "W-wala eh ." Picture? Wala akong picture ni Daryll, kahit isa. Bakit ba hindi ko naisip da ti yun? Kahit isa lang, hindi man lang

ako nakahingi. Kahit stolen shot wala. Baka makalimutan ko yung mukha niya kapag tumagal. Nakalimutan din nila yung topic tungkol kay Daryll. Mabuti naman. Feel ing ko magkakasakit ako kapag nababanggit siya eh. Nakakamiss din pala siya, ano kayang ginagawa niya ngayon? Ok lang naman ang bakasyon namin. Monotonous nga l ang kasi paulit-ulit. Sa lahat ng ginawa namin ang pinakaayaw ko eh nung nag-swi mming kami. Sa dagat kasi, parang may gustong ipaalala. Nalaman ko naman na may crush pala si Sandra sa kuya ko kaya pala ganun na lang siyang makitawa sa jokes ni Kuya kahit hindi naman talaga nakakatawa. Hindi naman na ako kinulit ni Kane pagkatapos ng text na yun, madalas si Mickey ang ka-text niya. Si Ordane naman, bumili ng t-shirt, ang design eh shark na naka-shades. Bigla na lang nag-ring y ung boses ni Nehlie sa utak ko. Naalala ko yung sinabi niya nung eld trip. Shark si mbolizes loner people, shades eh privacy. Does that mean something? ***84*** Pag katapos ng bakasyon, umuwi rin naman kami. Ang bilis nga ng 2weeks eh, wala nama n kasing nangyaring mahalaga nung nandun kami pero inaamin ko na naging masaya t alaga ako. Nalungkot nga ako nung pauwi na kami, mawawalan na naman ako ng kausa p. Tuwing gabi, nagsusulat pa rin ako sa Diary ko. Medyo makapal na siya sa sobr ang dami ko nang sinulat. Katext ko na rin sina Joseph at yung tatlo pa.. yung p insan ko na si Cassey eh binalitang nahulog daw sa hagdan si Yonyon, pero buti n aman daw at bukol lang. Hindi ko alam kung anong pumasok sa utak ko nung Thursda y ng umaga, nag-jogging pants ako at nag-rubber shoes at buti naman at pinahiram ako ni Kuya ng bola niya. Naglakad ako hanggang sa court ng 4th, walang tao kay a naglaro akong mag-isa ng shooting. Magaling na rin ako kahit papaano, magaling din kasi yung nagturo sa akin. Siguro nga namimiss ko lang talaga siya. Nagtata ka na nga ako bakit wala pa ring tawag sa kanya. Nakakainis na nga siya! Nung ma pagod ako, naupo ako doon sa gilid. Naghihintay ako doon na baka saka-sakali may lumabas sa bahay na yun na nakayuko at kamay eh nasa bulsa na biglang ngingiti sa akin. Siguro nga namimiss ko rin yung taong nagsasabi sa akin na 'sintas mo' , habit niya yun dati. Ayokong umiyak. Hindi naman nakakaiyak pero inaamin kong malungkot. Tuwing nakikita ko yung bahay nila, iniisip ko na lang na nandun siya sa loob at nagkukulong sa kwarto niya. Pwede ring naggigitara siya. Dumaan din si manong na nagtitinda ng shball, nakakainis na timing. Hindi ako bumili, nagpapaa lala lang siya. Dala-dala ko yung bola nung umuwi ako sa bahay. Unusual nga para sa babae na ganun, pero gusto ko talaga. Tinext ko si Mario, sinabi niya na hin di pa rin daw tumatawag si Daryll. Niyaya ko naman si Nehlie na mag-mall, kasi n aiinip na rin ako at gusto ko namang maghappy-go-lucky. Pumayag naman siya at 3: 00 nasa bahay na siya Nag-ikot kami sa mall. Masaya naman at kasama ko si Nehlie na makulit. Sabi niya sa akin, balak daw niyang sagutin si Mario kapag nag-star t na ang pasukan. Loka-loka talaga yun. Nung nagutom kami sa pagod kakalakad, na gpunta kami sa Jollibee at umorder ng pagkain. Dahil punuan, nakiupo kami doon s a lalaki na nasa apatan na upuan. Pumayag naman siya na makiupo kami. Tahimik la ng siya doon samantalang ang lakas ng tawanan namin ni Nehlie. Tapos nailang na lang ako nung tumingin ba naman siya sa amin. Siguro nadaldalan sa amin. Umuwi n aman na kami at nagulat na lang ako nung may tumatawag sa akin. Walang name at w alang number. Just calling... Na-excite ako sa nakita ko... ***85*** May tumataw ag? Calling lang? Ibig sabihin ba nun eh... international call? Oh-my-God. Siya kaya? Kung international call, sino naman ang tatawag sa akin maliban sa kanya.. . siya lang talaga. Hindi naman ako tatawagan ng mga kamag-anak ko sa cellphone ko... as if naman alam na nila yung number ko.

Ang tagal nang tumutunog ng ringtone ko pero 'di ko alam sa sarili ko kung gaano ko katagal nag-isip bago ko sinagot. Siguro kinakabahan ako na baka ma-disappoi nt ako. Pero sinagot ko pa rin. "Hello?" Walang sound. Wala nga akong naririnig. Pakiramdam ko nga, naputol yung kabilang linya. Tinignan ko yung itsura ng phon e ko, ganun pa rin naman. Ibig sabihin, connected pa. "Hello? Hello..." Wala pa rin. Bwisit! Kaasar naman. Wala talagang sound. Siguro nga may problem sa linya doon o sa linya dito. Ibababa ko na lang. Kanina natatakot ako na ma-disappoint, ayun na-disappoint nga ako. Akala ko naman kung siya na. Parang sinasadya ng ta dhana na ganito eh, na inisin ako dahil alam niyang matagal ko nang hinihintay y ung tawag niya. Tapos nung may possibility, walang sound? Asar talaga... Ipapagp atuloy ko na lang ang paglalakad ko. Ang sakit na nga ng paa ko eh. Pero hindi p a ako nakakatalong hakbang nag-ring ulit yung phone ko. "Hello... hello... hello ?" ano ba yan, bwisit talaga. Walang sound. Hindi kaya... bingi lang ako? Imposi ble... Hindi ko alam kung dapat na naman bang ibaba ko. Bakit ba kasi walang sou nd... hindi ba niya ako naririnig kung siya man? "Ei, sorry ha... bababa ko na ' to. Bye!" Nung sinabi ko ulit yun na tipong ang tono ko eh inis na di mo maintin dihan kung bakit dapat ba akong mainis dahil malay mo eh may problema lang talag a, may sumagot sa kabilang linya. Sinabi niyang... "Sandali lang... 'wag mong ba baba, Lj" tapos nagulat na lang ako na di ko naman aakalain na may sasagot pala. Sa kaka-hello ko eh worth it naman pala na may sasagot. Hindi ako nakapagsalita tapos sinabi niya... "Galit ka ba? Sorry..." . Kanina.. oo, ngayon hindi na. "S ino 'to?" Parang nalungkot siya sa kabilang linya na tipong huminga pa siya ng m alalim. Narinig ko pa yun... "Nalimutan mo na boses ko?" Sa totoo lang hindi. Ka hit hindi ko siguro itanong, kilalang-kilala ko yung boses na yun. Kahit sa phon e, o personal... sino bang makakalimot sa boses niya? Matagal-tagal ko na ring g ustong marinig yung boses na yun... at ngayon, tinatanong ko pa kung sino? ANg l aki talaga ng problema mo Lj. "Hindi... gusto ko lang makasiguro kung tama ba ak o sa hula ko kung sino ka. Sino ba 'to?" Bigla na lang siyang tumawa, tawa na pa rang ang saya niya. Weird? Tawanan ba ako. "Sino bang hula mo?" "Si... Daryll?" NArinig ko na lang na sinabi niya at napatawa ako eh... "And your right! You won $1,000,000!" ***86*** May pagkasira din talaga si Daryl l... nanalo daw ako? Haay.. ewan. "Daryll... alam mo, nakakainis ka" Sinabi ko l ang yung totoo, naiinis ako sa kanya. Pero hindi ako galit, magkaibang bagay nam an yung galit sa inis eh. "Ha? Bakit naman po?"

"Po ka diyan! Basta, may 3 major reasons kung bakit ako naiinis sa 'yo" "Bakit n ga? Seryoso ako. Ayokong naiinis ka sa akin. " "Una, ngayon ka lang tumawag... d apat nung dumating ka diyan di ba?... Pangalawa, hindi ka sumagot kaagad, anong gusto mong mangyari? Nagsasayang ka ng pambayad ng international call? At pangat lo..." Hindi ko alam kung dapat ko bang sabihin yung pangatlo. Pero parang dapat na hindi. Ang gulo. Dapat pala sinabi ko 2 major reasons lang. "Ano naman yung pangatlo?" "Pangatlo, nakakainis ka dahil..." haay kaya mo yan... "--- nakakamis s ka. Bakit ba ganyan ka?" Tahimik lang siyang nakinig sa akin nung sinabi ko yu n. Tapos nung napansin niya siguro na wala na akong sasabihin, saka lang siya na gsalita ulit. "Ang hirap palang bumawi sa kasalanan ko kung malayo ka. Una, hind i ako nakatawag sa dahilang nag-stay kami sa hotel nung dumating kami dito. Yung phone, local lang. I mean, pwede lang within United States. Isa pa, may jet lag ako nung dumating ako dito. Gusto kong tumawag sa 'yo nung mismong nasa airport kami kaya lang, di ko na nahiram yung phone ni Daddy. Pangalawa, hindi ako suma got kaagad. Ok kasalanan ko yun, katulad dati gusto kong pakinggan yung boses mo . Hindi ka pa pala sanay sa akin, sorry. Pangatlo..." Napaisip naman ako. Kung s aka-sakaling bibigyan niya ng dahilan yung pangatlo, hindi ko alam kung anong is asagot niya. Ano naman ba ang dapat? Kasalanan ba niya na nakakamiss siya? Lj, a ng laki-laki talaga ng problema mo. Tama bang isisi yun sa kanya? "Pangatlo, nam imiss mo ko sa dahilang hindi ko naman masasagot kundi ikaw. Pero Lj, attered ako s a sinabi mong yun. Sa lahat ng mga bagay na sinabi sa akin na nakakainis daw ako , ikaw lang ang nagbigay ng reason na hindi ko masagot. Sorry talaga." Ang weird . Naguluhan lang lalo ako sa sinabi niya. "Ok. Tama na yun, naguguluhan lang ako ... ano kumusta?" "Muy Bien... gracias. Y tu?" "Ha? Di ko maintindihan. Marunong ka ng Spanish?" "Sabi ko 'very well thanks. And you?'. At hindi po ako marunong ng Spanish. Si Daddy kasi may kinausap na Mexican, tapos yan yung sinagot niya. Ginaya ko lang." "Ayos lang naman. Malapit na ang pasukan." "Oo nga pala, paran g gusto ko tuloy pumasok diyan. Homesick na nga ako eh.. Namimiss ko na talaga y ung shball..." Napangiti na lang ako sa sinabi niya. Na-miss din pala niya yung shball . "Konti pa lang napupuntahan namin dito, hindi rin naman ako mahilig mamasyal. Nagpunta kami sa Orlando, sa Seaworld. Disney World, hindi ako interesado" "Ano, marami ka nang nakilala diyan? teenagers?" "Guys o gals?" "Err, both." "Hmmm... let see. Sa guys, meron naman na. Mas matangkad sila sa akin." Napaisip na nama n ako. Mas matangkad pa sa kanya? Sobra na yun.

"Sa gals..." Nag-isip siya. Siguro nga marami na siyang nakilala na girls doon.. . hindi pala, baka nagpakilala... Nung inaantay ko yung sagot niya, bigla na lan g tumunog yung cellphone ko... Pagtingin ko... Arrrrgggghhhh! Low Batt! ***87*** Hay naku kapag minamalas ka nga naman oh, na low batt pa. Oh well, ano pa nga b ang magagawa ko, pero at least nakausap ko siya... yun ang mahalaga! Sayang, hin di ko man lang nahingi yung number niya (as if naman tatawag ako, ang mahal yata !) o kaya kung naligaw na siya sa computer at nag-create ng email address. Nakau wi naman na ako sa bahay nung araw na yun, at para madagdagan pa yung kamalasan ko eh nung naicharge ko na, hindi na siya tumawag. Mabilis namang natapos yung b akasyon. Pasukan na naman. Nakakainis pero, kailangan eh. Iba na ang spirit ng s chool, wala kasi siya. 4th year high school, in short... senior na ako. Medyo ma gulo sa school. Dahil sigawan ng sigawan, yung iba dinala sa guidance. May deten tion slip yata sila. Iba na ang room ko, sa taas na sa dulo ng hallway. Ang naka kainis nga lang, sa kabilang dulo naman yung naissue sa akin na locker. Classmat e ko pa rin si Nehlie at yung iba, si Mario naman classmate ko na rin. Ang saya nga eh. Sama-sama na naman kami. Nakita ko rin si Rico. Bagong gupit yung buhok niya, kaya maikli na. Siya na yata ang president ng tanghalan, pero hindi ako su re. Magkakaroon na naman kasi ng audition para sa mga club, pero dahil dati na k aming member... hindi na namin kailangang makigulo sa mga sophomore, freshmen at junior. "Oi lukaret! ang nagpagupit ka ba?" "Trim lang. 2 inches." "Kaya pala f eeling ko umikli ang hairlaloo mo." "Si Mario classmate na natin ah, kaya pala h yper ka na naman." "Galing nga eh. Sabi niya ang saya daw niya. Paano pa kaya ku ng mamaya?" sabay ngiti naman niya. Mamaya? Ano bang meron mamaya? Ay, oo nga pa la. Sasagutin na nga pala ni Nehlie si Mario. Ang saya nila no! "Ano tumawag na si Fafa Daryll mo?" "Fafa ka diyan. Pero oo, tumawag na siya... kaya lang na low -batt ako nung araw na yun." "Ang swerte mo naman girl! Dapat sa cellphone mo ti natapon sa dagat." May narinig ba akong dagat? Wala, kunwari wala. Oh please! He lp me! Nagpapaalala na naman sila. "Narinig mo ba yung usapan sa corridor kanina ?" "Hindi. Ano?" "Pinag-uusapan nila si Daryll kanina. Ayun, medyo shock sila at ngayon lang yata nila nalaman na nasa america na ang pinapantasya nila. Ang swe rte talaga ni Daryll! Malayo na sa taong ganyan!" sabay tingin ni Nehlie sa liku ran ko. Napatingin naman ako. Nung una, di ko naintindihan. Si Fatima pala. Haay ! Hanggang ngayon kasi ayaw pa rin ni Nehlie sa kanya. Ano bang magagawa ko? Kah it anong kumbinsi ko na mabait si Fatima, walang epekto sa kanya. "Hi Lj, Hi Nel !"

"Hindi naman Nel ang nickname ko... wala akong palayaw. Nehlie na lang, ok?" Sin iko ko naman si Nehlie. Kulit din nito eh. "Hi Fatima. Ano, musta na?" "Eto, nah ihirapan kami ngayon. Naghahanap kami ng bagong lead guitarist eh." "Wala pa kay ong nahahanap?" "Alam ko maraming interesado kaya magpapaaudition kami sa Friday . Wala na kasi si Daryll." Parang gustong sumakit ng ulo ko, pero dinaan ko na l ang sa ngiti. Umalis naman na si fatima nung tinawag siya nung classmate niya ya ta. Niyaya naman ako ni Rico sa cafeteria, kaya ayun nalibre na naman ako. Nagsi mula naman yung klase sa usual orientation ng teachers. Nakakasawa nga eh kasi h alos paulit-ulit lang yung sinasabi nila. Katabi ko ng upuan si Ralph, sobrang i ngay nga eh kaya tawa ako ng tawa sa kanya. "Lj" "Oh?" "Ok ka lang diyan?" "Nama n. Bakit mo natanong?" "May bibigay ako sa 'yong magugustuhan mo." "Ano?" "Bukas na lang, di ko dala. Pero feeling ko magugustuhan mo. Sa 'yo na lang yun." "Sab ihin mo na kasi..." "Kulit mo. Bukas, promise!" Tinignan ko lang si Ralph. Para sa isang lalaki, unusual talaga at ang haba ng pilikmata niya. Medyo magulo nga lang yung buhok niya kaya minsan nakakainis dahil sa sobrang gulo dugyot na tign an, pero cute naman yan. Makulit yan madalas. Ano naman yung magugustuhan ko na ibibigay niya? Hindi ko alam.... ***88*** Hindi ko na lang pinansin si Ralph. Pa ano ba naman kung iisipin ko yun eh baka hindi na ako makatulog. O siya, makikin ig na lang ako ng music. My beloved iPod! Mabuti na lang laging nasa bag ko 'to eh. Dumating naman na yung dalawa pa naming teacher. Strict yung isa doon kaya n akakabwisit. Yung isa naman, ayos lang pero kung anu-ano ang pinagsasabi kaya Th anks goodness talaga nung uwian na. Pagkauwi ko sa bahay eh wala namang nangyari ng mahalaga. Ritual na kumain ako. Marahil naglinis ako ng katawan at marahil di n eh nagtoothbrush ako. Pagkatapos nun, natulog na ko. Nagising ako ng maaga kin abukasan. Maaga na naman akong pumasok sa school at nakita kong wala si Manong g uard. Iba kasi yung nagbabantay. Madilim pa rin sa school, kaya nung naglakad ak o sa corridor eh napatingin ako doon sa dati naming room at sa Bldg. D. Nung nas a room na ako, tumingin ako doon sa sulok sakaling may nakaupo doon at nag-iisa. Naupo na lang ako doon sa upuan ko at nagmuni-muni. Kung nakatulog man ako, sig uro, pero hindi ko matandaan. Nung lumiwanag na, nagdatingan naman na yung iba k ong classmates. Nakita ko na si Ralph. Excited yata akong makita itong tao na 't o ngayon. Hindi naman masyadong magulo yung buhok niya ngayon, kaya cute

naman siya. "Lj, maaga kang pumasok?" "Medyo lang." "Dala ko na yung ibibigay ko , tara labas tayo at baka may humingi patay na ako" Lumabas naman na kami ni Ral ph at naupo kami doon sa bench. May dala siyang notebook "Ano nakatulog ka naman ?" "Feeling mo naman dahil doon hindi na ako makakatulog" May nilabas siya galin g doon sa notebook.. "Meron na kasi ako niyan, buo kami. Eh may solo pala kaya s a 'yo na lang" sabay abot nung papel yata... "Ano namang gagawin ko sa papel na yan?" "Papel ka diyan. ANg sama nito. Ibibigay ko ba sa 'yo kung walang kwenta. Baliktarin mo kaya." Binaliktad ko naman. As in Wow! Grabe, meron siya nito at b inibigay niya sa akin? Ang saya! Ang saya talaga! I love Ralph na talaga (as a f riend lang ha)... I owe him alot! "Ralph, ang saya! Ang saya-saya talaga!" "Sabi ko na magugustuhan mo eh." "Teka, paano mo nalaman na..." "Sa bait niyang yun a t lagi mong kasama, di mo pa ba naman siya magustuhan. Kaya nga gusto kong lumab as tayo eh. Baka kasi maraming humingi, mamumulubi ako. Isa pa wala na akong cop y niyan. Sige pala pasok na ako." Pumasok naman na si Ralph sa room. Hindi ko al am kung gaano ko katagal tinignan yung binigay niya. Hanggang umabot yung time. Sobrang saya! Kung ano yung binigay niya... Picture ni Daryll nung laban ng band na naka-mic at isang nakalingon na nakangiti... (side view)... ***89*** Nilagay ko yung picture na binigay ni Ralph sa Diary ko at yung isa eh sa wallet ko. Ti nakpan ko nung ibang pictures, baka may makakita kasi. The rest ng June eh lumip as din ng walang kakwenta-kwenta. Hindi pa ganun ka-proper ang lessons kaya bori ng na boring na ako. Nung dumating ang July, nauso na naman ang audition para sa clubs. Dahil senior na kami, hindi na kami makikigulo sa Freshmen, Sophomores a t Juniors. Pasok na yung mga dati. Kapag may time pa ako sa hapon, madalas akong pumupunta sa eld at nauupo sa damuhan sa ilalim ng puno. Lagi nga akong niloloko n g dati kong classmates na mangangamoy damo raw ako, pero dahil madalas uwian ako nandun kahit mangamoy damo man ako eh ok lang. Nag-start na naman ang practice ng cheering. Nasabayan na naman ng Dance Club. Lagi na naman akong wala sa klase kaya pinagalitan pa ako ni Mrs. Del Rosario, teacher ko sa research. Sabi niya, kapag lagi raw akong wala sa klase eh wala na akong matututunan. May pinababasa na namang nobela ang teacher ko sa Filipino. Nagkakanda-duling-duling na nga yu ng mga nata ko eh hindi ko pa rin maintindihan yung nakasulat. Masyado naman kas ing makata ang mga manunulat ng 19- kupong-kupong. Hindi ba nila maintindihan na modern world na? "Pwedeng umupo dito?" narinig ko na lang na may nagsabi. Si Ma rio pala.

"Sure, wala naman akong kasama" Umupo siya doon sa tabi ko pero hindi naman tabi ng-tabi kasi maluwang naman ang uupuan. "Tumawag na sa 'yo si Daryll?" Napatingi n naman ako sa kanya. Isa pa yun. Simula nung na-low batt yung cellphone ko hind i na tumawag. "Hindi pa nga eh. Nung na-low batt ako 'di na siya tumawag" "Sayan g naman. Nakausap ko si Mom Amelia, hindi naman daw sila tumatawag sa bahay nila diyan. Sabagay, wala naman silang kakausapin." "Si Nehlie nga pala?" "Nagpunta sa English Lab, kakausapin yata yung Head" "Ah, akala ko kung saan na naman siya nagpunta" "Lj, may itatanong lang ako sa 'yo" "Ano yun?" Tumingin lang sa akin si Mario, medyo seryoso pero nakangiti naman siya. "Gusto mo bang bumalik si Dar yll dito?" Naman! Ano bang klaseng tanong yan? "Oo, bakit naman hindi?" "Wala ka si siyang nabanggit kung babalik ba siya o ano. Basta nung umalis siya... yun na " "Oo nga eh, pero sinabi ko naman sa kanya kung magiging masaya siya doon 'di n aman na niya kailangang bumalik" Tumahimik kami parehas na tipong walang nagsali ta. Maya-maya, nagsalita ulit siya. "Oo nga pala naalala ko, may entrance exam p ara sa mga mag-eenter ng college. Sabay-sabay na tayong tatlo ni Nehlie." "Kaila n ba?" "October. Sama-sama na lang tayo sa iisang school ulit" "Oo nga, ayos yun ! Hindi ko pa nga naiisip kung anong course ko. Feeling ko kasi 'di pa ako magco -college." Pagkatapos ng araw na yun, puro review lang ang ginawa namin para sa entrance exam. Nag-inquire kasi kami doon sa university, dito lang din sa city n amin. Ayaw na kasi namin pare-parehas na lumayo pa. Binigyan kami ng reviewer ng school at tipong malunod ako sa sobrang dami ng babasahin. Wala naman kaming pa sok ng end of July dahil sa bagyo pero niyaya ako ni Nehlie at Mario na sumama s a kanila kahit na umuulan dahil rst monthsary nila. Out of Place nga ako eh. Moment nilang dalawa yun tapos kasama ako. Sabi nila, mas masaya raw. Kumain kami sa S hakey's kasi yun ang unang restaurant na nakita namin nung mapagod kami ni Nehli e. Syempre, treat ni Mario. Niloloko nga namin si MArio na kunwari marami kaming gustong bilhin at tinitignan namin kung kailan siya maba-bankrupt. Ang nakakain is lang, 'di namin nalaman. Sumakay naman kami ng jeep ng bigla na lang napakapa ako sa bulsa ko. Kinabahan ako. "Bakit, anong problema?" sabi ni Nehlie sa akin nung mapansin niyang panay ang galaw ko sa upuan ko sa jeep. "Nasaan na ba yun? " kinakabahan na talaga ako.

"Bakit, ano yung hinahanap mo Lj?" "Nawawala yung cellphone ko" "Ano? Saan mo ni lagay?" "Sa bulsa. Ngayon ko lang napansin na wala na pala dito." Sa kasamaang p alad, wala doon sa jeep yung cellphone ko. Siguro nahulog ko sa Shakey's, may du mukot sa bulsa ko at hindi ko naramdaman o kaya nailapag ko kung saan. Sinubukan naming i-ring pero unattended na siya. Pagkauwi ko nang bahay eh malungkot na a ko at problemado. Sinabi ko kay Mommy at Daddy at syempre sinermonan ako ni Dadd y. Hindi naman kasi kami mayaman para bumili ng bago. Ngayon, out of the beat ak o sa lahat. Pero, hindi naman dahil sa sermon ni Daddy kaya ako malungkot at pro blemado. Sana talaga hindi nawala. Ngayon pa. Mahalaga pa naman yun. Paano kung tatawag si Daryll niyan? ***90*** Nakakadalawang-linggo pa lang ako ng walang ce llphone feeling ko luging-lugi na ako. Hindi ako makapag-text, walang tawag o an o man. Nakikihiram na nga lang ako kay Kuya at mabuti naman at pumapayag siya. S inabi ni Mario na tumawag daw sa kanya si Daryll. Tinanong daw niya kung bakit l aging unattended yung phone ko at yun nga, nalaman niya na nawala ko nga. Ang t* nga ko kasi eh! Magbi-birthday na nga pala ako this September, kung pwede ko nga lang sanang sabihin kay Daddy na cellphone na lang ang iregalo sa akin ginawa k o na. Kaya lang, baka magalit. Second to the last week ng August eh minalas pa a ko at nadala ako sa Guidance Of ce para sa detention. Tatlong beses na kasi akong la te sa rst subject ko ng hapon. Ayan tuloy, 4 saturdays akong nasa school hanggang u mabot ang September. Nakakahiya nga eh! Ayos yung pa-birthday sa akin. "Bruha, l apit na ang birthday mo ha!" "Wala naman akong plano eh" "Ikaw wala, kami meron. " "Ano ka ba! 'Wag na noh!" "Asus ok ka lang? 'Di pwede yun. Iti-treat ka na lan g namin. Sama mo si Rj kung gusto mo" "Si Kuya?" "Oo, sino pa bang Rj ang tinutu koy ko?" "O sige. Sasabihin ko na lang isama niya si Ate Arianne" "Arianne? Sino ng Arianne?" "Girlfriend niya. Baka kasi hindi sumama yun, alam mo na" "Astig di n yung kuya mo eh! Third year college na siya di ba?" "Oo, kaka-19 lang niya nun g June." Pagdating ng September 9, niyaya na kami ni Nehlie. Anim kami. Si Nehli e at si Mario, si Kuya at si Ate Arianne at syempre ako at si ako. Birthday ko n aman kaya ok lang kahit walang partner. Kumain kami sa Sams. Nagkantahan pa nga kami eh. Nagulat pa nga ako kay Kuya at magaling din pala siyang kumanta. Sa ban yo ko lang kasi yun naririnig kumanta. Syempre, nagmana siya sa akin.

Pagkatapos nun, may bigayan pa ng regalo. Sana lang 'di na nila ako niregaluhan kasi masaya naman na ako. Ang regalo ni Kuya at ni Ate Arianne eh bag. Ang cute nga eh, si Ate Arianne daw ang pumili nun. Si Nehlie naman, cd and regalo sa aki n. Dagdag koleksiyon. "Oh, save the best for last" sabi ni Mario. May nilabas si yang paper bag na blue na may konting violet na design. Nilapag niya sa table yu n. Nakasarado pa ng ribbon. "Binili pa namin yan" sabi ni Nehlie "Binili pa nami n, according sa nagpapabigay" Huh?! Ano daw? "Lj oh, basahin mo na yung card..." abot naman ni Kuya. Binigay nila sa akin yung card. Familiar neat handwriting. Tapos, binasa ko na. Dear Lj, Happy Birthday! Tumanda ka na naman ng isang taon. Sana masaya ka, miss na nga kita eh. Pinadala ko yung card na 'to kay Mario at nagpadala ako ng pera para bilhin yung gusto kong iregalo sa 'yo. Sabi kasi sa a kin, kapag dito ko binili yan baka matagalan daw mag-shift. Ayos lang ako dito. Hindi naman ganun kasaya kumpara diyan pero may mga kaibigan na rin ako. Hope yo u find my gift useful. Wish you all the best and take care always. Love, Daryll Napatingin ako doon sa regalo niya. Parang gusto kong umiyak na 'di ko maintindi han. Sobra na talaga siya. Sana lang 'di na siya nag-abala pa. Sino ba namang 'd i matutuwa kung bigyan ka ng ganitong regalo. Useful? Sobrang useful... Binigyan niya ako ng cellphone... ***91*** Pagkatapos nung gabing yun, 'di pa ri n ako maka-recover sa binigay niya. Tumawag siya sa akin at ang tagal din naming nag-usap. How cool is that? The rest ng September eh puno ng practice at lesson s. Idagdag mo pa na may Saturday detention ako. Mabuti na lang, last na yung nga yon. For the rst time, hindi ko ma-feel ang essence ng October. Nung birthday ni Da ryll ng 6, tinawagan ko lang siya kahit na lam ko na mahal. Nag-iinsist pa nga s iya na ibaba ko daw at siya na lang ang tatawag pero 'di ako pumayag. Sino ba an g may birthday? Wala akong panregalo sa kanya na ipapadala pa. Hindi kasi ako ma yaman. Kaya ko hindi ma-feel ang essence ng October eh malapit na ang entrance e xam. Third week kasi yun, kinakabahan na nga ako at baka hindi ako pumasa. Nung second week eh gabi-gabi na lang akong gising magreview lang. Sa school, halos l ahat eh madalas nakayuko at nagbabasa. Konti na lang ang panahon para sa daldala n. Nung third week na, sinundo ako ni Nehlie at Mario sa bahay. Nahihiya na nga ako sa dalwang 'to eh kasi lagi na lang akong priority nila. Maaga kaming dumati ng doon. Excuse na kaming mga seniors na merong test ngayon sa school, at sa uni versity naman eh sari-saring mukha ng mga college students ang nakita namin. Ila ng oras din kaming naupo doon sa torture room kung saan kami nag-test. Ang hirap kung tutuusin, lalo na yung Science at Math. Mahirap din yung iba, ewan ko ba.. . torture talaga. Nakaraos din naman kami. Sa sobrang tagal naming nag-test na t atlo kasama yung ibang estudyante galing ng ibang school eh nagutom talaga ako. Hindi namin mahanap yung cafeteria nila kaya nagtanung-tanong pa kami nina Nehli e. Ang malas pa nga namin dahil nung kakain na kami eh kasabay namin yung ibang college students. Napuno tuloy yung cafeteria nila.

Habang naglalakad kaming tatlo, may kasunod kaming dalawang lalaki na college na . Yung isa, mas maliit ng kaunti kay Mario at yung isa naman eh mas matangkad. T wa kami ng tawa ni Nehlie nang bigla na lang tumawag yung isang lalaki na mas ma liit. "Miss, sa 'yo ba 'to?" sabay pakita nung panyo. Panyo ko yun. Nahulog ko p ala. "Sa akin nga, thanks ha" sabi ko na lang at tumalikod na kami at sumunod ka y Mario. Habang naglalakad kami, nagsalita yung isa ng "Lj"... yung mas maliit k ay Mario. Napalingon ako. "Excuse me, do I know you?" hindi ako nagtataray. Tina nong ko lang kasi nakakapagtaka at kilala niya ako. "Lj ba ang name mo?" sabi ni ya ulit. "Huwag mong sabihing nanghula ka, ang galing mo naman." sabi ni Nehlie. "Kilala mo ba sila Lj?" Umiling lang ako kay Mario. Malay ko ba kung sino 'to. "Sorry Miss, sabi kai nitong kasama ko Lj daw ang pangalan mo. Tawagin daw kita para makasiguro." Nabaling yung tingin ko doon sa kasama niya na matangkad. Hind i ko siya kilala. "Kilala ba kita?" "Lj right?" sabi niya. "Yeah. sino ka ba?" " Sabi ko na nga ba eh, familiar kasi yung mukha mo. Hindi mo na ako natatandaan n oh?" "Hindi. Talagang 'di kita matandaan, 'di namn kita kilala" Ngumiti lang siy a sa akin. Sino ba 'to? "Nakalimutan mo na nga ako. Sana sa mukha lang, sa name hindi. Sana naman matatandaan mo kapag nagpakilala ako..." Lumapit siya at inabo t yung kamay niya sa akin. "Siguro naman matatandaan mo na ako... Kane, Kane Orl ean." sabi niya. ***92*** Ano? Si Kane? As in si Kane na ka-text ko nung summer na binigyan pa ako ng load? Teka, ang gulo. Si Kane ba talaga 'to? Biglang tuman gkad yata. Alam ko, pandak 'to eh. "Kane? Teka nga, nanloloko ka ba?" "Miss, Kan e talaga pangalan nito." "Si Kane talaga ako. Kapatid ni Joseph. Pinsan mo si Ca ssey, Ordane at Yonyon di ba?" Si Kane nga. Sino pa bang nakakakilala sa mga pin san ko at sa kapatid niya. Nakakapagtaka naman. "Si Kane ka nga siguro. Nagtatak a lang kasi ako eh. O siya, Kane o kung sino ka man, si Mario at Nehlie mga kaib igan ko. Nehlie, Mario, si Kane kababata ko." Nakipag-kamay lang si Mario at Neh lie. Pinakilala rin ni Kane yung classmate niya, este, hindi ko pala alam kung

kaanu-ano ba niya 'to. Basta, Tunee ang pangalan. "Paano ka naman napadpad dito? " "Eh hindi ba nabanggit nila Joseph? Kasi naman naghahanap kami ng university k ung saan pwede magcollege. Dito ako nag-entrance exam. Kaya nung summer wala ako nun doon, bumibili na kasi ako ng libro at nag-lilipat sa dorm. Alam mo naman m ga college doon, walang kwenta." "Ganun ba? Sabagay, feeling ko nga rin wala kan g matutunan doon eh. Hindi kasi nila nabanggit sa akin kung saang university ka mag-aaral. Sabi lang nila, rst year college ka na ngayong pasukan. Malay ko bang di to ka mag-aaral." "Ikaw, magco-college ka pa lang?" "4th year high school pa lan g kami. Nag-test kami para maka-enter dito. Teka, bakit ang tangkad mo yata?" "E wan ko ba. Kaka-sports siguro." Sa dami naman ng makikita ko, yung ;di pa inaasa han. Sabi ni Kane, maagaw raw siya ngayon dahil may meeting lang sila sa soccer team. Nagso-soccer pala siya. Nung pauwi na kami nina Nehlie at Mario, humiwalay na sila. Sumama sa akin si Kane sa bahay para makita niya si Kuya pati na rin s i Mommy at Daddy. Hay naku! Paano ko kaya malalaman na tipong kaaapak palang ng sapatos ni Kane sa doorstep namin eh niyaya na siya ni Kuya sa taas? Oo nga nama n, Guys will always be... GUYS. Sa amin na siya naghapunan. Cute din si Kane kun g titignan mo. Pero wala akong gusto sa kanya. Para kasi sa akin, siya pa rin yu ng Kane na kaasaran ko nung maliit pa ako at tipong madumi parati yung damit. Pe ro tignan mo nga naman ngayon, college freshman na siya. Umuwi siya bandang 10:0 0 na siguro. Kinuha niya yung bago kong number dahil yung luma pa rin yung nasa kanya. Napuyat ako kinabukasan. Si Kuya kasi, palibhasa panggabi yata siya ngayo n. Tinatamad pa akong tumayo nun pero syempre pumasok pa rin ako. Mabuti na lang at may seminar lang ngayon. Nakakaantok pa naman. Nakita ko si Sir Lapid na nag lalakad sa corridor. Binati ko naman siya. "Sir kumusta?" "Oh Martinez, mabuti. Bakit wala ka sa seminar?" "Paakyat pa lang po ako. Tiyak naman 'di pa po magsis imula yun. Filipino Time nga po 'di ba?" "Oo nga. Hiniram ko yung mga players eh , malapit na naman ang inter-high." "Kaya nga po eh, pinahihirapan kami sa cheer ing. Lagi kaming binibilad sa araw." "O siya sige na pala at baka nasa gym na si la.." "Ingat po Sir Lapid! Good Luck sa Inter High" "Salamat." Umakyat na ako sa taas. Mabuti na lang at sinave na ako ng upuan ni Nehlie. Inaantok-antok pa nga ako sa seminar, ang nakakainis lang pagkatapos eh isulat daw sa pad kung anong naintindihan namin. Pagkatapos ng seminar, dumeretso ako sa locker room para mag palit ng damit. May practice na naman. 7:00 pm na kami natapos kaya pagod na pag od ako. First week of November nung dumalaw si Kane sa school. Sabi niya, malaki daw ang school namin kumpara sa naging school niya nung high school siya. Kasab ay ko siya maglakad kaya tinanong pa ako ng classmates ko. "Lj, boyfriend mo?" " Hindi noh! Kababata ko 'tong si Kane." sabi ko naman. Kung sakalin kaya kita diy an! 'Di ko yata maimagine

ang sarili ko na maging boyfriend si Kane. Yung iba, nacutan kay Kane. Ang weird ! Pero kahit ako naman nung una cute din siya sa tingin ko. Pero syempre kapag n aisip mo na kalaro mo yun dati, nawawala yung idea na yun. "Kane, mukhang type k a ng iba dito ah, lakas mo tsong!" "Ganun?" "May girlfriend ka na ba?" "Wala pa. " "Hanap kita gusto mo? Alam ko may pagka-topak ka pero may itsura ka naman." "A no yan, compliment o insult?" "Parehas!" Ginulo ba naman yung buhok ko. Siraulo talaga 'to. Nakauwi naman ako sa bahay. Hindi ako hinatid ni Kane dahil magkaiba kami ng direksiyon ng pupuntahan. Ang sama noh! Pero ok lang. Pakaliwa yung bah ay namin, pakanang direksiyon ang dorm niya. Pagdating ko sa kwarto ko, nagsulat na naman ako sa bestfriend ko. Ngayon naiba naman siya kahit papaano. Pagkasara ko, nakita ko yung cover at napatitig lang ako. Nami-miss ko na talaga si Daryl l... ***93*** Nung inter-high, todo cheering na naman kami sa mga players. Ayan na naman, todo batian din sa suot ng cheerers. Ayoko nga ng ganun 'di ba? Sasabi han ka na naman ng 'ang sexy mo' eh nakakainis! Naiilang kasi ako lalo pa't maik li yung suot ko. Nanalo kami sa volleyball, table tennis, soccer pero rst runner up lang sa basketball. Yung ibang sports, hindi ko na matandaan. Kapag nakakakita ako ng jersey na may number 12, naiimagine ko na ROMUALDEZ yung pangalan. Shocki ng! Sumasakit na naman ang ulo ko. Nung christmas season naman, umuwi si Kane sa kanila pero madalas ko siyang ka-text pati sina Sandra. Pinagtri-tripan nila ak ong lahat. Batian ng batian. "Lj, Merry Christmas" sabi niya sa phone, kaya ako naman bati-bati rin. Ang ingay-ingay ng patugtog ni Kuya kaya 'di ko napansin na may tumatawag pala sa akin. "Hello!!!" medyo napasigaw yata ako, ang ingay kasi . "Hi Lj, Daryll 'to." Oh Gosh! Si Daryll! "Daryll! Merry Christmas!" ang saya n aman... "Merry Christmas din. Tumawag ako ng 12, 12:00am na ba diyan?" Napatingi n ako doon sa orasan namin, 12:01 na. Hindi naman synchronize lahat ng relo. At least 12:00 pa din! "Oo! Anong oras na diyan?" "12:00 noon, December 24" 12hrs a head pala ang Pinas... oh well! "Wow! Nice huh, kaka-25 lang dito..."

"Lj..." Ang sweet naman niya. Tumawag pa siya ng 12:00. Daryll you're one of a k ind talaga. Kaya nga, kaya nga... ano eh... si Daryll ka! Basta, alam niyo na an g ibig sabihin ko. May sinabi sa akin si Daryll pero hindi ko narinig. Ang ingay kasi eh kaya ang naintindihan ko lang eh nung nagbye siya dahil tinatawag na si ya nung mommy niya. Nag-lift na naman ang christmas spirit ko dahil kay Daryll, tumawag lang siya solve na ako. January, nagpasukan na naman. Bumalik na uli si Kane at mukhang ayos ang Christmas at New Year vacation niya. Nagpractice naman kami sa Dance Club. In-announce na may cotillion na naman para sa Prom. Thank go odness talaga nung sinabing yung Juniors daw ang sasayaw nun. Hindi ko kasi feel mag-waltz eh. Pagdating ng February, lalong tumaas yung tension para sa Juniors and Seniors. Maraming excited sa Prom, at hindi ako kabilang doon. Masaya nga a t memorable ang Prom, 'memorable' ang word na malalim para sa akin ang kahulugan . Kahit na ayokong umattend ng Prom, pinilit ako ni Nehlie. Dahil emcee si Rico, si Ralph ang naging Prom date ko. Tawa nga ako ng tawa sa kanya pano ba naman e h ang kulit-kulit. Nung valentine's day na tipong kapapasok ko pa lang ng gate e h may nagbigay sa akin na dalawang lalaki ng rose pero hindi ko naman sila kilal a. Hmmm Lj, admirer? Hindi siguro. Pero nakakatuwa nga eh, ang bait naman nila. Niyaya naman ako ni Kane na mag-volleyball sa gym nila dahil wala naman daw guma gamit. Nakakainis nga siya eh, ang lakas-lakas tumira. "Ei ano ba Kane! Nakakain is na! Ang lakas-lakas mong tumira pulot tuloy ako ng pulot ng bola" "Sorry, I c an't help it!" sabay hawak doon sa braso niya na parang sinasabing 'ang laki ng muscle ko' "Kapal mo! Feeling mo ang laki ng muscle mo, panay buto naman yan!" M ay binulong siya, o baka talagang mahina lang kaya hindi ko narinig. "Anong sabi mo?" "Wala. Sabi ko ang cute mo. Tara na, talo ka naman sa akin." Naglaro pa ka mi. As usual, talo nga ako. Hello? Ang fair ng laban. Lalaki siya, babae ako. Ma tangkad naman siya, ako... Medyo lang! Hinatid naman na niya ako sa bahay. Umali s din siya kaagad. Dumating na yung result ng exam namin. Kinabahan tuloy ako. P agbukas ko, wow! accepted ako! Ang saya! Tinext ko si Mario at Nehlie, accepted din sila. Ibig sabihin, iisang Alma Mater na naman kami! Sama-sama, mas masaya! Nung March na, naging busy at malungutin na ang Seniors. Busy dahil malapit na a ng graduation namin. Malungkot dahil hiwa-hiwalay na. Nakuha ko naman na yung pi cture ko na naka-toga, mabuti na lang pwede akong kumandidato na Ms. Photogenic ng Beauty Pageant. Dumating ang Graduation Day. Ang daming white lady sa school. Ang daming parents, at kung sinu-sino pang mahalaga 'kuno' na tao ng school. Sa bleachers lang ginanap yung graduation. Crowded nga sa sobrang dami ng tao pero mabuti na lang at hindi mainit. Nakakakaba rin at baka hindi tawagin ang pangal an ko. Pero malabong mangyari yun, third honorable mention yata 'to kahit laging wala sa klase! "Waa! Graduate na tayo! 'Di ako makapaniwala na magco-college na !" "Oo nga eh, kakaiyak naman. Ang dami kong mami-miss sa school na 'to." Lumapi t sa akin yung iba kong classmates, nanghihingi ng pic. Tinawag lahat ng naka-gr aduate at ang swerte

ko at kasama yung pangalan ko. After 48 years dahil sa sobrang dami ng estudyant e, announcement na ng honorols. Grabe kasama ako doon! Sinimulan nila sa pang-8t h honorable pataas. Kasama ko si Daddy umakyat ng stage. Kakahiya nga eh. "Salut atorian, Desiree Reyes" sabay akyat naman ni Des. "And Valedictorian, Rico Reneg ado" Pinalakpakan namin si Rico. Siya na ang valedictorian namin simula nung uma lis si Daryll. Top 2 kasi siya dati, eh wala na si Daryll kaya na-move. Nagkaroo n naman ng kantahan, graduation song. Napaluha nga rin ako eh, akalain niyo yun! Kahit ganyan yang mga classmates kom mami-miss ko sila. Dami ring memories ng s chool na 'to, Cheering, Dance Club, Bldg. A, Bldg. D, yung room namin dati, eld, Ch ristmas Bazaar... basta halos lahat! Masaya talaga ang high school life. At ngay on naman... iba naman ang haharapin ko. ***94*** After nung graduation, binigay din sa amin yung Yearbook namin. Ayun, may mga absent kaya hindi nakuhanan ng pi cture. Nakangiti pa nga ako dun, mabuti na lang talaga! Hindi ko na ikukuwento y ung naging bakasyon namin. Bakit? Parang hindi rin naman kasi bakasyon. Nung las t week ng March nagpunta kami sa swimming pool, wala lang para i-treat namin yun g mga sarili namin. Hindi sumama si Kuya kasi nagkasakit. Nagkakasakit din pala yun? Akala ko kasi mala-kalabaw yun eh. April naman nung nag-enroll kami. Medyo matagal yung response kasi pinag-aaralan daw yung transcript of records namin sa dati naming school. Kinuha ko eh Computer Information Systems, mahilig din nama n ako sa computer at sabi ni Mommy at Daddy eh in-demand daw yun ngayon. Nagpunt a kami sa school at inayos yung schedule. Nakakahilo nga pero kinaya pa rin nami n. Binigay na sa amin yung list ng books kaya kami ni Nehlie at Mario eh ikot ng ikot kung saan makakabili. Ang mamahal nung libro, ewan ko lang talaga kay Dadd y ngayon pa't dalawa na kaming college ni Kuya. Second Week ng May na namin natapo s kumpletuhin yung books. 3rd week naman ang pasukan. Mas maaga kaysa sa mga Hig h School at Elementary. Si Daryll naman, siguro doon na siya mag-aaral. Hindi ko alam, hindi ko pa siya nakakausap. Hindi ko man lang naramdaman yung bakasyon, katulad nina Nehlie... tinatamad pa akong pumasok. Medyo kinakabahan pero excite d na rin. "Hala ka, Professor mo pala si Larni sa BUS M02A!" yung sinabi ni Kane , number yun nung subject ko. Financial Accounting Principles I. "Bakit?" "Madam ot sa grade yan eh. Mahilig magbigay ng D" Hindi naman ako kinabahan. Pero sinab i rin ni Kuya sa akin, high school life ang pinakamasaya, college ang torture ch amber. Siguro nga mararanasan ko na yun. Wala nang paeasy-easy Lj. Nung rst day nam in, na-late ako. Ang ganda ng impression ko no? Tinanghali kasi ako ng gising. A las-8 na, als-9 ang simula ng klase ko. Tapos pagdating ko pa malay ko ba na sa 3rd oor pala itong Accounting Principles na ito! Naku naman! Lagot na. Siguro naman pagbibigyan ako kasi 1st day pa lang naman. "Last name?" sabi nung babaeng Prof essor. "Martinez po." "Martinez, you're late! Sit down!" oy hindi ako bingi! OA nito, rst day pa lang naman.

Umupo naman ako. Aircon naman yung mga classroom pero pinagpapawisan ako. Paano ba naman, napahiya kaagad ako. Kainis talaga! Kapag mamalasin ka lang din naman, kay Prof. Larni pa! Tama si Kane, hindi mo nga siya magugustuhan. Nakausap ko n aman si Nehlie at Mario. Sinabi rin nila yung mga reklamo nila sa mga Professors . Syempre, hindi naman namin masasabi ng harap-harapan yun kaya kami-kami na lan g ang nagdadamayan. "Oo nga! Bwisit din yung Professor Tamare na yun! Basta asar !" "Easy lang Nehlie... Mario, bakit tahimik ka?" "Wala lang. Meron pa kasi akon g libro na hindi nabibili." "Akala ko ba nakumpleto mo na?" "Akala ko rin eh..." Naupo si Mario doon sa bakanteng upuan sa cafeteria. May hawak lang siyang burg er. "Pupunta tayo ng school bukas." "Bakit?" "Oo nga, bakit?" "Magreretire na si Sir Lapid. Last day na niya bukas." Sabay pa kaming sumagot ni Nehlie ng 'Ano?' pero siguro dapat eh hindi na kami nagulat. May edad na rin si Sir Lapid, kaya normal lang ang pagreretire. Close pa naman kami doon. Saka, ang bait ng sir nam in na yun kaya nga isa siya sa mga namimiss ko. "Oo, bukas nga yung last day niy a. Dalawin natin at baka hindi na natin makita yun. 2 weeks na tayong 'di dumada an sa school." "Sure, mahal ko yata si Sir Lapid. Ano Nehlie?" "Aba syempre! Iyo n pa lagi akong inaasar nun ako pa ang aatras?" Nung uwian na, nag-stay pa ako s a school. Nauna na sa akin sina Nehlie at MArio at ako naman eh napagtripan ko n a manood sa soccer practice nina Kane. Parang kabayo nga sumipa yun! Ang lakas e h. Tama lang sa kanya ang soccer. "Ang lakas sumipa ah, parang horsie-horsie!" " Horsie ka diyan! Ikaw, wala kang balak mag-sports?" "Ayoko, tiyak busy na. Wala na akong balak sa bagay na yan..." "Sayang, masaya rin naman eh... taga-cheer ka na lang kapag may laban. Ayos na yun!" Pagod na si Kane pagkatapos nung practic e kaya hindi na ako nagpahatid. Napagod din naman ako, nautusan pa kasi akong ha napin yung Physics Lab. Hindi ko alam kung saan kaya nanakit yung paa ko at nahi lo ako. Sumakay ako ng jeep at lumagpas pa ako ng baba. Sa kanto na ako ng 4th n akapag-para. Iba talaga epekto kapag pagod ka! Napatingin ako doon sa court. May tao pa nga na naglalaro at may nakaupo din naman sa gilid. Ang saya nila maglar o! kailan kaya mag liga? Dati-rati, nagbabasketball pa kami doon. Kumain pa kami ng shball! Tama ba yun? Siguro. Naglakad lang ako doon hanggang 5th. Wala sa labas si Kuya. Gumaling na yun kaya lang hindi pa pumasok. Ang sama eh noh! Hayaan na lang natin siya.

Hindi ako makatulog nung gabi na. Ewan ko ba, hindi ko rin mapaliwanag. Ano bang dahilan kung bakit 'di ka makatulog? May problema? Not really. Ayaw sumarado ng brain ko? Siguro. May nag-iisip sa akin? Ang kapal mo!... Basta, sana makatulog na ako. Mala-late na naman ako kay Larni. Mapapahiya na naman ako. Hindi ko yun ma-take! Hindi ko talaga inaasahan eh nangyari... Kinabukasan. ***95*** Hindi n aman ako na-late kinabukasan. Ang saya nga eh! Syempre, pa-good impression na ak o kay Larni. Gusto kong ipakita na 1st impression never lasts... tama Lj! Be opt imistic! Pagkatapos nung 1st class, naghabol ako para sa susunod. Magkabilang bu ilding kasi kaya takbo dito at takbo doon ang ginagawa ko. Buti nga hindi ako na la-late sa mga susunod na subjects, pero hingal na hingal ako kapag dating. Abse nt-minded ako sa loob ng room. Naalala ko kasi si Sir Lapid. Pupunta nga pala ka mi sa school ngayon. Nakakamiss yung teacher na yun! Mahal ko yun eh, ang bait n iya kasi. Isa pa, siya ang teacher na malapit sa mga students. Kaya, pupunta tal aga ako. Baka kasi hindi ko na siya makita after niyang mag-retire. Nag-drawing lang ako doon sa notebook paper ng binder ko. I-discuss ba naman ang part ng sub ject ng calculus kasi daw mahalaga na magaling ka sa Math pagdating sa Computer Systems. Kailangan daw ng at least 'B' na grade sa Algebra Years mo at Geometry. .. isama mo na ang kung anu-anong version ng Math. Hello? High School ko pa napa g-aralan yun. Limot na. Tapos pati ba naman dito iaaply yun? Ewan. Pagdating nam an ng panahon kapag nagkatrabaho na kami pare-parehas eh hindi naman kami tatanu ngin kung ano ang absolute value ng kung anong variable at numbers! May naalala pa ako, iyan ding history na yan... kapag iinterviewhin ka ba sa trabaho mo tata nungin ka ba kung kailan namatay si Magellan? Hindi naman. Kapag tinatanong ko s a kanila yun, sinasabi nila sa akin na mahalaga ang history in a manner to expal in kung paano tayo naging ganito, o yung iba eh ang dahilan eh 'history repeats itself'... Oh shut up! "Martinez.." that's me! Last name ko yun ah... "Professor ?" ano ba yan! Kung magtatanong 'to, hindi ko alam. Hindi naman ako nakikinig. " Ok." Duh? Ano yun? Ok? Tinawag niya ako tapos ok? Baliw? "Bakit niya ako tinawag ?" "Ewan ko ba diyan, nagche-check pa ng attendance eh college na tayo." wow! sa bi ko nga eh, attendance. Akala ko naman kung ano na... phew! Pagkatapos ng maka mundong araw na ito eh masayang-masaya na ako at aalis na rin kami nina Nehlie. Feeling ko kasi sasabog yung utak ko kahit na hindi ako nakinig masyado. Wala la ng, I need a break. "Ano, tara na.." "Oo nga, sakay na tayo." "H-hindi ako makak asabay. Mauna na kayo." "Bakit naman?" "Hindi ko pa nga kumpleto yung libro ko ' di ba? Dadaan lang ako sa bookstore dito, mauna na kayo at susunod na lang ako." "Asus! Akala ko naman kung ano na... O sige pala, kita na lang tayo sa school." Nauna naman na kami ni Nehlie sa school. Sumakay kami at talaga feel na feel ko yung hangin sa mukha ko. Ang saya ha! Nakakarelax. Nung dumating kami sa school , hapon na kasi yun at uwian na rin. Sinadya naming uwian para masolo namin si

Sir Lapid. Kapag may mga tao pa kasi, tiyak maraming istorbo. Naupo kami doon sa bench at hinintay si Mario. 30 mins din yata tapos dumating siya. Naglakad kami doon papunta sa room ni Sir Lapid. Eksakto namang nagpa-pack siya kasi naka-box na rin yung iba niyang gamit. Napatingin siya sa amin tapos napangiti. Tinigil niya yung ginagawa niya nung nasa pinto na kaming tatlo. Pumasok na kami at naup o. "Kilala ko itong mga ito... member ng Dance Club, na lagi akong kinukuhanan n g picture... Mr. Agustino!" "Sir talaga! Nasa akin pa nga po yung mga picture ni yo eh... Gwapo niyo dun!" Binaling niya yung tingin niya sa amin ni Nehlie... "A ng madaldal at bungisngis ng section 1, Ms. Cortez!" Nagtawanan naman kami, ayos din yung piling salita ni Sir. "Hindi ako bungisngis Sir!" "At ang tahimik at m adalas kong nakakausap sa corridor, Miss Martinez!" Nag-appear ako kay Sir. Akal ain niyo ba namang sa edad niyang yan minsan eh bagets ang kilos. Tumingin siya doon sa pintuan. Kakagulat nga eh "Aba apat pala kayo, akala ko wala na kayong k asama" "Sir talaga, wala po kaming kasama." "Oo nga sir, tumatanda na! Hindi na marunong magbilang." Pero parang hindi kami narinig ni Sir. Hindi niya pinansin yung mga sinabi namin. Nakatingin pa rin siya doon sa pinto at nagsalita. "Nagin g player ko 'to sa Basketball, naging star player. Uhmmm, Mr..... Romauldez" Par ang nabingi ako doon sa huling sinabi niya. Tama ba yung narinig ko? teka, tama ba? Hindi pwede, imposible. Wala siya dito eh. Napatingin ako doon sa pintuan ga ya ni Nehlie sa sobrang gulat. May nakatayo doon na matangkad, ang suot eh brigh t orange shirt, black pants at white cap. Para akong na-petri ed. "Daryll?!?" ***96* ** Nagulat talaga ako sa nakita ko. Hindi ako makapagsalita at makakilos at napa nsin ko rin na ganun din ang reaksiyon ni Nehlie. Kailan siya dumating? Wala siy ang sinabi. Ang gulo... ang gulo talaga. Nakatayo pa rin siya doon sa pinto at p umasok. Ngumiti siya kay Sir Lapid and to my surprise... tinignan ako. Na-miss k o yung ngiti na yun. Pero parang 'di ako mapakali, hindi ko rin maipaliwanag. An g alam ko lang eh sana matapos na 'to at gusto ko nang umuwi. "Daryll!! Kaka-sho ck ka! Akin na lang yung cap mo!" Tinanggal niya yung cap niya at binato niya ka y Nehlie. Nasalo naman niya. Naupo siya doon sa upuan sa tabi ni Sir Lapid. "Sir.. . magreretire na po pala kayo." "Oo, kailangan eh... yung mga buto-buto ko eh gu sto ko namang i-relax." Nadala yung usapan ng magkwento si Sir Lapid nung nagsim ula siya sa school. Ako naman, natahimik na lang.

Hindi na ako nakapagsalita at kapag nagkakaroon ng pagkakataon ang tipid-tipid p a daw. Parang... hindi ko alam. Nagpapasalamat talaga ako nung natapos na. Lumab as na kaming apat, nauna ako... kasunod silang tatlo. "Teka nga, ang gulo niyo. Mario alam mo bang darating si Daryll?" Napangiti lang si Mario. Ngiti na parang alam mo na yung sagot tapos may dinagdag siya... "Sinabi niya... 'wag ko munang sabihin sa inyo. Dumating siya nung Saturday." "Sinabi ko talaga kay Mario..." "Oh siya medyo gabi na... uwi na tayo. Lj.." "Uuwi na ako. Sige una na ko." "Sig e, ingat kayo Mario, ihahatid ko si Lj." Nauna na sina Mario. Nakita ko na lang, nawala na sila sa view. Binilisan ko yung lakad ko kasi ayoko siyang makasabay. Ewan ko nga ba, ang sama-sama talaga ng ugali ko. Tapos tumakbo siya sa akin. " Lj.." "Ano?" "Galit ka ba?" "Bakit naman?!? Nagulat lang ako..." "Parang kasi eh ..." Tumahimik na lang ako. Ano namang isasagot ko? Hindi ako galit, parang naii nis. Weird noh! "Ok. Biglaan yung uwi ko. Dapat nga hindi na matutuloy eh." "Bak it ka nag-eexplain? Hindi naman ako galit." "Makinig ka muna, please." O siya, p agbigyan mo na Lj. Mukhang may sasabihin naman talaga. "Dapat hindi na ako dito magco-college. Ayaw ni Daddy na umuwi na ako. Alam mo naman na sa America, hangg ang 12th grade bago ka mag-college. Nag-10th grade ako, gusto nila pati yung rem aining 2 years doon ako mag-aral. Pero ayoko. Ayaw rin ni Daddy pero wala naman siyang magagawa. Paano ako nag-enroll? Nagtest ako online. Sinabi ni Mario. Acce pted ako, at dahil alam nila hanggang May 31 ang classes, understood na wala ako ng rst week. Dito ko gusto mag-college, hindi doon. Para sa akin, mas masaya kung dito. Masaya dahil may dahilan..." "Daryll... nagulat lang talaga ako. Tumawag k a ba? Hindi. May sinabi ka? Wala nga akong clue eh.." "Sinabi ko sa 'yo na babal ik ako... matagal na." "Kailan? wala, wala kang sinabi." "Sinabi ko sa 'yo, at i papaalala ko. Pero hindi ngayon, iuuwi muna kita." "Iuuwi?" "Sa bahay niyo syemp re." "Alam ko sa bahay namin, pero 'di na kailangan. "

Nagsimula na naman akong maglakad. Naramdaman ko na naman yung kamay niya na hum awak sa akin. Nung hinila niya ako, napaikot ako. Yumakap siya ng mahigpit. "Ano ng ginagawa mo?" "Lj... bumalik ako dahil may dahilan. Sinabi ko naman 'di ba? A lam kong hindi tama yung sasabihin ko, pero ako yung naghintay." Ano daw? balikt ad. Ako yung naiwan dito, ibig sabihin ako yung naghintay.. hindi siya. Ang gulo mo Daryll Romualdez. "Ano-- ang gulo mo." "Hindi magulo. Totoong naghintay ako. Pero sana ngayon naman hayaan mo ko... hayaan mo kong patunayang mahal talaga k ita..." **97*** Sender: Kane hntyin kta s sch. Kagigising ko lang. Papansin din itong si Kane. Maghihintay lang sa school, nags ayang pa ng load sa text. Feeling ko ang dami na namang load ng utak ko, hindi d ahil sa school kundi sa nangyari kagabi. Buti nga nakauwi pa ako. Hindi ko alam kung ano yung ibig sabihin niya, nung tinanong ko si Nehlie ang labo naman nung sinagot niya. Nung dumating ako sa school, nakatyo si Kane doon sa labas ng gate . Ang kulit din nito, bakit doon naghintay? "Oi ano ka ba! Maghihintay ka lang d ito pa sa mainit." "Ayoko kasing ma-miss yung pagpasok mo. Ang daming pumapasok. Tara nga sabay tayo may sasabihin ako." "OA mo! Bakit ba?" Nakapasok na kami pe ro nandun pa rin kami malapit sa gate. Kainis 'tong si Kane. Kung hindi ko lang 'ko kaibigan sinipa ko na 'to eh. "Favor naman. Pwede ba?" "Basta kaya ko... sur e" "Payag ka muna." "Ayoko nga, ano muna?" "Please, pumayag ka na Lj." "Depende. Ano muna Kane?" Parang nadismaya siya na 'di mo maintindihan. Sino bang papayag sa favor na hindi mo alam kung anong gagawin mo? "Ok. Ganito kasi yun, may vars ity cheerleader. Eh interesado yata sa akin, pero hindi ko siya type. Ayoko sa k anya. Madalas yun sumunod sa akin. Para tantanan na ako, sinabi ko may girlfrien d na ako--" "Stop it! Alam ko na yan. Hindi Kane.. sorry ayoko!" "Lj please... k ailangan lang talaga. Ngayon lang naman..." "Kane ayoko, magpapanggap akong girl friend mo kahit hindi naman? Iba na lang i-hire mo noh. Ang dami

diyan." "Nakakahiya kaya.." "Tapos sa akin hindi ka nahihiya?" "Lj please-- naku naman! Ito na siya. Lj.." Napatingin ako doon sa dumarating. Hindi ko naman mas isisi si Kane kung ito pala yung gusto niyang iwasan. Mukhang addict na 'di mo m aintindihan. May tatlong hikaw sa tenga pati sa kilay. Lj, tutulungan mo ba? Eee h! kasi naman... talaga naman oh! "Ok ne sige na nga! Siguraduhin mo lang na ngayon lang Kane... kung hindi--" "Hi Kane." "Hi Amanda. Oo nga pala si Lj, girlfriend ko. Lj, si Amanda... varsity cheerleader." Makikipagkamay na sana ako pero napa hiya ako. Ang chaka! "Ikaw pala yung girlfriend ni Kane, akala ko naman kung sin o na." Empty sentence ba yun o may meaning? Feeling ko may meaning. Nakakainsult o. O siya, 'wag patulan. Hindi ka naman talaga girlfriend. Idaan sa ngiti. "Sa s usunod Kane, pumili ka naman." Na-shock ako dun! Ang sakit nun ah! "Sa susunod d in, Miss, pipili ka ng taong iinsultuhin mo, dahil hinding-hindi ko hahayaan mai nsulto yung taong nasa harap mo." Si Daryll... nasa school? "Teka, bago ka dito? Nagon lang kita nakita. I'm--" "Sorry, hindi ako interesado." Parang napahiya y ung Amanda, kaya umalis. Saka lang nagsalita si Kane. "Amanda, leave us alone! K ung pwede sana..." "Pare, sa susunod... 'wag mong hayaang insultuhin yung girlfr iend mo. Dahil ako, hindi ko kayang tiisin ang bagay na yun. Sige, una na ko. Na glakad siya na ang kamay eh nasa bulsa. OH-MY-GOD! "Daryll! Hindi mo na--" "Than ks Lj." "Kane, galit siya 'di ba? Galit siya?" "Sino?" "Yung kinausap mo... si D aryll." "Daryll ba ang pangalan nun?" Parang nalungkot ako na parang gusto kong umiyak. Nakakainis naman! Bakit ganun? Hindi naman niya naiintindihan.

"Lj, I get it. I'll talk to him." "Huwag na.. ako na lang. Galit yata eh.." "Ako ang kakausap Lj... isa pa hindi siya galit... nagseselos siya..." ***98*** Nung pumasok ako sa rst two subjects ko, nakinig naman ako. Mabait ako ngayon pero hind i ko maiwasang maisip yung nangyari kanina. Kasi naman talaga! Bakit ganun no? K apag mamalasin ka na lang din, nandun pa talaga si Daryll! Nung narinig ko yung alarm, nagmadali akong lumabas ng room. Ang daming lumilipat ng room, yung iba p apunta ng cafeteria. Hinanap ko sina Nehlie, pero nung napagod ako eh mag-isa ak ong dumeretso sa cafeteria. Kung alam ko lang... hindi na sana ako naghanap. "Lj , tara dito!" nandun na silang tatlo at nakaupo. Lumapit naman ako at umupo. Sit ting arrangements? Ganito yun. Si Nehlie at Mario eh magkatapat ng upuan. In sho rt, magkatapat din kami ni Daryll. Ewan Lj! Pinahaba mo pa. Umorder na kami ng k akainin namin. Hotdog yung kinuha ko pero hindi ko makain-kain. Si Nehlie at Mar io lang yata ang may gana. Si Daryll kasi, coke-in-can lang ang binili. Kung tit ignan mo siya, sa table lang naka- x yung mata niya. Hindi naman yukung-yuko yung ul o niya kasi makikita mo pa rin yung mukha niya. Buti pa yung table, tinititigan. Kaming tatlo dito, parang hangin. Ok, aaminin ako. Affected talaga ako sa nangy ari kanina na nandun si Daryll. Pero kung sa expression ng mukha niya ibabase ko kung affected siya, the answer is no. Ganun pa rin. Hindi siya apektado, 'di ga ya ko. Tahimik kami parehas, walang nagsasalita. Yung dalawa lang ang nag-iingay . Napansin din naman nila kami. "Oi ano ba kayo? Lj kainin mo nga yang hotdog mo !" "Oo nga, bakit ang tahimik niyo? Para kayong nabasa ng malamig na tubig ah." Hindi ko na kaya, aalis na muna ako. Kaya tumayo ako. "Sige una na ko, may klase na ako ngayon." "Di ba mamaya pa?" "Sabi ko, may klase na ako, NGAYON." Na-shoc k yata sa akin kaya hindi na sila sumagot. Naiwan doon yung hotdog na hindi ko n aman nakain. Nung naglakad na ako papalabas ng cafeteria, narinig kong nagsalita si Daryll kaya napalingon ako. Hindi siya nakatingin sa akin, doon pa rin sa ta ble. "Sunday, 2:00pm, susunduin kita." Hindi ko alam yung isasagot ko. Anong sas abihin ko? 'Hindi ako pupunta' ... o kaya naman 'Bakit nagseset ka ng araw at or as?' . Pero hindi ko ginawa. Dire-diretso lang akong lumabas pagkatapos nun, sig uro nga curious din ako kung anong meron sa Sunday. Pagkalabas ko, nakasalubong ko si Kane at nginitian pa ako. Napansin niyang wala ako sa mood ngumiti kaya ti napik niya ako sa balikat at umalis na ako. Siya naman, sa cafeteria ang tuloy. Hindi ko alam yung mga sumunod na nangyari.... Alam ko na lang... Sunday na.. ***99***

Simula nung nagising ako ng umaga, lumabas lang ako para kumain at bumalik din a ko sa kwarto ko. Naguluhan na naman ang utak ko. Si Kuya sa kwarto niya eh mukha ng masaya naman, dinig na dinig ko na naman yung pinapatugtog niya. 12:30 pa lan g yata eh naligo na ako pero dahil mahaba ang muni-muni ko eh past 1:00 na ako n atapos. Nung narinig kong tumatawag si Mommy sa baba, kinabahan na ako. This is it. Nandiyan na siya sa baba. Pagkababa ko ng hagdan, nakatayo si Daryll doon sa sala. Kinakausap siya ni Daddy. Hindi ko alam ang pinaguusapan nila pero mukhan g masaya si Daddy. "Lj, nandyan ka na pala. Bakit hindi mo binanggit na nakauwi na pala dito si Daryll?" oo nga, hindi ko nasabi. Kung sasabihin ko naman, tiyak si Daddy hindi naman interesado. Ewan ko ba ngayon. "Nakalimutan ko po, Sorry." Kinuha ko yung cellphone ko at nilagay ko sa bulsa. Tama, hindi pa rin ako nada dala sa nangyari sa una kong cellphone. Siguro naman walang mangyayari dito. Sin abihan lang ako nina Daddy ng 'ingat kayo' at yun... wala na. Si Kuya eh hindi b umaba. Sa lakas ng music niya eh hindi niya kami narinig. Wala tuloy siyang clue na si Daryll Romualdez ay nasa Pinas na ulit. "Ano, ready ka na?" napatingin ak o sa kanya. Ready naman na ako. Nakangiti siya. Totoong ngiti. There's something with that smile. "Oo. Saan ba tayo pupunta?" "Basta. Akong bahala." Hindi ko si ya maintindihan. Akala ko nga galit siya pero ngayon parang masaya siya. Unfortu nately, jeep na naman kami. Mag-17 pa lang si Daryll sa October at kahit na nagdrive siya sa US (15 or 16 kasi eh allowed na mag-drive sa US) at may license eh hindi siya alowed dito till 18. Ok lang naman sa akin yun, kahit ano naman ok. Kung saan kami nagpunta dapat siguro eh hindi na ako magtaka. Pero ewan ko ba, n agtaka pa rin ako. School, elementary school. "Tara, mauuna akong bababa sa 'yo" Naalala ko na naman yun. Sa kanya kasi kapag bababa ng jeep gusto niyang siya a ng mauuna kaysa sa babae. Contrast ng kasabihang 'Ladies rst'. Ang reason niya, mas naaalalayan ang girl kapag guy ang nauna. All in all, mas gusto ko yung style n iya. Addition to that... si Daryll siya. Huminto kami sa spot na may 'DR' at ayu n nanguha siya ng stick. Naupo lang ako doon. "May kasalanan ka sa akin..." sabi niya. Teka, ako may kasalanan? Ano? "Wala akong kasalanan, Meron ba?" "Nung uma lis ako at sinabi kong pumunta ka sa school dahil may message ako para sa 'yo, p umunta ka ba?" Napaisip naman ako. Nalimutan ko na yun. As in, limot ko na. How stupid I am to forget that! Wala tuloy akong idea. "Sorry, nakalimutan ko talaga . Hindi ko naman sinasadya." "Nung dumating ako at sinabi kong gusto kong i-prov e sa 'yo na matagal ko nang sinabi sa 'yo na babalik ako. Kaya tayo nandito, par a patunayan ko." Inabot na naman niya sa akin yung bottle na binasa ko noon. Nea t handwriting, simple white paper and blank ink ang ginamit sa sulat. I felt num b habang binabasa ko yung rst part ng sulat. Pero yung last part lang ang talagang natuluyan akon umiyak '... alam kong ayaw mo akong mangako ako pero gagawin ko L j. Gusto kong isipin parati na may iniwan akong pangako para gagawa at gagawa ak o ng paraan para tuparin ko yun. Babalik

ako Lj, dahil ikaw ang dahilan ko. Ayokong kalimutan ka, dahil hinding-hindi ko gagwin yun. At kaya pag bumalik na ako, handa na ako para itanong ang matagal ko nang dapat tinanong at ginawa. Pero marunong akong maghintay. Ayokong magpaalam dahil Mahal Kita. Daryll' Napatingin ulit ako sa kanya, blurred na yung paningi n ko kaya pinunasan ko yung luha ko. Lumapit siya sa akin. Hinawakan niya yung d alawang kamay ko, mainit. Seryoso siya, bagay na hindi na nakakapanibago. "Prom Night Lj, kung naaalala mo pa..." Prom Night? As in JS Prom? sino bang makakalim ot nun? Yun yung time na sinabi niyang aalis siya. Hindi ako sumagot pero tinulo y niya yung sasabihin niya. "Naaalala ko nun, plano ko ring mangako. I'm a guy o f promises Lj, pero tinutupad ko. Hindi ko natuloy nun, dahil nga ayaw mo. Alam mo ba kung ano yung pangako na yun na hindi ko natuloy sabihin sa 'yo? May kaugn ayan yun sa itatanong ko ngayon. I respect you a lot." "Ano ba yung itatanong mo ?" sa dami ng naging kasalanan ko sa kanya, isang tanong lang na gusto niyang sa gutin ko ang kapalit ng lahat. He lean closer, medyo nakatingala na ako sa kanya dahil ang tangkad niya. Yung sumunod na lang eh ang mga salitang nagulat talaga ako. "Kinausap niya ako, and that felt good. " Hindi ko na naman maintindihan y ung sinasabi niya. Pero nung magtatanong na ako, nasagot na niya sa susunod niya ng sinabi. "Akala ko noon, ang pagseselos eh gawa-gawa lang ng utak. Sabi ko sa sarili ko, hindi yun mag-eexist sa akin pero nangyari. Pero nasaktan talaga ako doon dahil akala ko talaga... Pero ok na ako, maliwanag na lahat. Alam ko na yun g totoo kaya masaya na ulit ako. Gusto ko lang sana namang itanong... at sana na man right time na... Lj, pwede na ba akong manligaw?" ***100*** Kung irerelate k o sa Worlh History, feeling ko na-reach ko na ang Golden Age kagaya ng mga ibang bansa. Sabi nila kapag Golden Age, mapayapa, lahat nasa ayos, at higit sa lahat masaya ka. Bakit ko nasabing Golden Age ang moment na yun? Siguro ang dahilan k o eh hindi dahil sa pagtatanong niya.... pero dahil, galing sa kanya lahat. Nain tindihan niya lahat, ano pa bang hahanapin ko? Sa tingin niyo anong sinagot ko s a tanong niya? Well, dapat siguro hindi ako magbibigay ng sagot sa inyo kung sin abi ko bang yes or no... dahil alam ko namang malalaman at malalaman niyo rin yu n. After that, nagpunta kami sa park. Kung naaalala niyo pa yung park na kung sa an niya unang beses binanggit yung pangalan ko. Pero this time, may dala na kami ng pagkain. Nung naupo kami, napansin ko yung kanang kamay niya. Napatingin din ako sa kanang kamay ko. Napangiti na lang ako. Para akong sira no? Pero may dahi lan naman. Suot pa rin ni Daryll yung ring sa hinliliit niya na binili namin sa Star City, ako naman, sa ring nger. Nagkwentuhan lang kami doon. Sinabi niya kung a no yung mga nangyari sa kanya doon, sabi niya eh sinasali siya sa Varsity Footba ll Team kaya lang ayaw niya. Loyal yata sa basketball eh. Hinatid niya naman ako sa bahay medyo gabi na rin. Sa wakas eh nakita na rin siya ni Kuya. Kung titign an mo, mas matangkad na yata si Daryll kay Kuya. Mukhang aalis si Kuya, nakabihi s kasi. "Oh, dumating ka na pala? kailan pa?" "Ay naku ngayon lang nalaman! Nung isang taon pa po siya dumating!" "Tahimik ka nga diyan Lj, ano musta ang tate?" "Ha?" "Ay, di pala niya alam yun. Sabi ko, kumusta ang States?" "Ayos lang, sig uro sa Physical and economical status ng States para sa akin, mas lamang sa Pili pinas. Pero

kung icoconsider ko ang other means, de nitely I will choose Philippines." "Ahh, I s ee. Kaya yang si Lj lumalaki ulo niyan eh!" sabay ginulo yung buhok ko. "Bakit? Ano? Hindi ko na-gets.." "Hayaan mo yan, walang alam yan sa lovelife" "Kuya, aal is ka?" "Hindi, kadarating ko nga lang eh.. hindi pa ako nakakapagbihis." Kawawa naman si Mommy at Dady, and dalawa nilang anak na MArtinez eh parehas magala... si Kuya man o ako. Umuwi rin naman si Daryll pagkatapos pa siyang hamunin ni Ku ya sa playstation. Obviously, nanalo si Kuya. Hindi naman masyado si Daryll sa p laystation, pero marunong din siya. Nung gabi naman, hindi na naman ako makatulo g. Kasi naman napaisip na naman ako, dati kaibigan ko si Daryll. Hindi siya nanl iligaw pero he's really nice to me. Parng ganun na rin daw yun sabi ni Nehlie. K ung hindi siya nanliligaw nun, paano ba siya talaga manligaw? Nung pumasok na ak o, si Kane kaagad ang nakita ko. I owe this guy eh, kaya nakakatuwang makita. "T hanks." "Para saan?" "Huwag ka ngang ganyan, alam kong alam mo yung tinutukoy ko ." "Si Daryll?" Tumango na lang ako. "Oi sagutin mo na yung tanong ko dati, baki t ba wala ka pang girlfriend? Bading ka ba?" Nagulat na lang ako kay Kane nung t umawa ba naman ng malakas. "Saan mo nakuha yan? Ako bading?! Lj, halikan kita di yan!" Napaatras naman ako doon sa sinabi niya. Hindi safe! "Loko ka, nagtatanong lang ako." "The answer is no. Straight ako no." "Eh bakit nga ganun? wala kang girlfriend?" "Kasi.. wala lang. Habang naglalakad kami, sakto namang nakasalubon g ko si Daryll at Mario. Bigla na lang binatukan ni Mario si Daryll. "Lj! kadara ting mo lang, sakto pala kami." "Kadarating ko lang..." Tumingin si Mario kay Ka ne, pero nakangiti siya. "Kane pare, may naalala ako. 'Di ba nung isang araw sin abi mo tuturuan mo ako sa soccer? Kasi gusto ko ngayon na sana..."

"Ahh... ano.. oo nga pala. Sige pala punta tayo ng eld." "Paano ba yan Daryll, una na kami. Lj, kita na lang tayo." "ha? Teka lang..." "Una na kami..." "Bro, ayusi n mo!" sabay tapik kay Daryll. Umalis na sina Mario. Nahalata ko naman na sinady a nila yun. Si Daryll naman, nakataas yung dalawang kamay to the back of his hea d. Nakangiti lang siya. Narinig ko na lang si Mario sumigaw na... "Ok, first day for Daryll!" ***101*** Iniwan nga kami ni Kane at Mario. In short, kami na lang ni Daryll yun g nakatayo doon malapit sa gate maliban na lang doon sa mga pumapasok. "Hayaan m o yan si Mario, sa totoo lang wala pa naman akong naiisip gawin. Sorry ha." Hind i ako disappointed. Bakit naman? Ang honest nga eh. "Ha?" "I mean, alam mo naman wala akong experience sa ganito. At tingin ko, hindi naman talaga dapat pinapla no. Kung saan na lang siguro dalhin..." "Hi Daryll..." sabay giggle. "Tara nga!" sabay hinila ba naman ako. Nung hinila niya ako, tumakbo ba naman ng mabilis. A ng hirap nun, pakiramdam ko madadapa na ako. Grabe naman! "Ei! Daryll... teka la ng!" "Sorry." "Saan ba tayo pupunta? kasi mamaya lang may subject na ako." "Huwa g kang mag-alala, sabay tayong papasok." "Professor mo din si Larni?" Tumango la ng siya. Nalimutan ko, he's taking up Computer Science. Computer Systems naman a ko... medyo similar sa ibang parts, pero magkaiba pa rin kahit papaano. "Tinanon g mo ba kung saan tayo pupunta?" "Oo." "Music Room A1" "Bakit?" "Walang tao doon eh.." Ano daw? Bakit doon? Hinihingal-hingal pa ako hanggang sa nakarating kami sa Music Room A1. Tatlo kasi ang Music Room, up to A-3.

Umupo ako doon sa sofa katapat nung inupuan niya. "Anong gagawin natin?" "Tanung in mo ko..." "Tungkol saan?" "Kahit ano. Since I'm courting you, gusto kong mala man mo kung ano yung gusto mong malaman pa sa akin. Kapag nasagot ko lahat... " I'll start doing my part... ***102*** Tanong? Ano namang itatanong ko? Marami ri n naman kung tutuusin, pero anong uunahin ko? Baka kasi ang kalabasan parang aut hograph eh. "Parang autograph?" "Ikaw bahala..." "Uhmmm, favorite color?" simula n sa wala pang kwenta. Wala pa akong maisip eh. "Black or Blue. Mostly, black." "Movie?" "Ahh, marami. Walang particular." "Song?" "That's hard. I'll chose, Kah it Kailan." "Bakit yun?" "Hindi ko rin alam eh." Nag-isip pa ako. Haay! Wala tal agang kwenta yung mga tanong ko. "May naging crush ka ba since elementary o high school?" "Elementary, hindi ko pa siguro alam ang sinasabing 'crush'. High scho ol before you, artista meron." How weird? Wala siyang naging crush except artist a? Grabe naman... Sino namang maswerteng artista yun? "Sinong artista?" "Honestl y, I forgot the name. Hindi na siya lumalabas sa TV ngayon eh." Ano ba yan! Tanu ngan ba ito o ano? Ang labo ng mga sagot niya... "Sa tingin mo sa mga darating n a panahon, anong makakapag-pasaya sa 'yo?" "Sa tingin ko, sa 'yo manggagaling yu ng sagot." "Ano ang gusto mo sa babae?" "Original. Hindi siguro yun tamang adjec tive para idescribe ang isang girl. Pero ang original sa sarili niya at sa kinik ilos niya ang napapansin ko."

"Ano ang greatest turn-off sa 'yo?" "Turn-off? Siguro... yung girl na showy. I m ean, yung wala na sa lugar." Marami pa akong tinanong sa kanya. Kung ano yun, hi ndi ko na maiisa-isa lahat. Pero sa totoo lang, lahat interesting habang tumatag al. Tahimik lang kami doon, panay pa nga ang ngiti niya. Nagulat na lang kami nu ng may nagtanong na... 'Daryll, boxers o briefs?' Pagtingin namin, si Nehlie, ka sama si Mario. "Ei! Kayo ha, nagsosolo!" "Hayaan mo na sila..." "Daryll, hindi m o pa sinasagot yung tanong ko. Ano ba?" Hindi naman sinagot ni Daryll. Alam nama n niya na nagbibiro lang si Nehlie. Lumabas lang si Nehlie at Mario sa may pintu an kasi tinawag sila nung Professor ng Theater Arts. Pumasok din naman sila kaag ad. "Bakit daw?" "Open na daw yung school mail." "School mail?" "Explain ko na l ang sa 'yo mamaya." "Lj, free ka ba today?" "After class, oo." "Ok. Ganito na la ng, text ka sa inyo at magpaalam ka na baka gagabihin ka ng uwi. Kapag pumayag, susunduin kita sa last class mo, 5:20." "Yeah, bakit ba para saan? Baka kasi hin di ako payagan" "Kapag hindi naman pumayag... Susunduin pa rin kita sa last clas s mo, 5:20." Ano daw? Tama ba yung narinig ko? ***103*** Nagtext na lang ako kay Mommy na baka nga gabihin ako. As usual nung una hindi pumayag. Pinilit ko na l ang at ayun, kilala naman daw nila si Daryll kaya ok lang. Wala naman akong idea kung saan kami pupunta, siguro maggagala na naman kami. Almost 1 hour yung pagi tan ng 3rd class sa 4th class ko kaya pumunta ako sa eld at nanood ng practice nina Kane. Dahil soccer nga, sipaan nga ng sipaan. At kapag minamalas ka nga naman, tumama pa yung bola sa akin. Sakit nun ah! "Lj! Nandyan ka pala, si Xavier yung tumira... nasaktan ka ba?" "Ayos lang Kane, pero nahilo ako dun ah" "Pare, mag-s orry ka naman!" "Sorry" "Kung labag pa yun sa kalooban mo, bawiin mo na lang! Ba bae yan pare!" "Ok lang, dito kasi ako naupo eh."

Umalis naman yung Xavier, infairness ang yabang ha! "Pupunta ka sa homecoming?" "Saan?" "Homecoming. Parang sa US, sa kanila football ang celebration kadalasan ng homecoming. Dito sa atin, soccer dahil wala naman tayong football. May game k asi kami, ano pupunta ka?" "Siguro, hindi pa ako sure. Ano bang meron kapag home coming?" "Parang Prom, pero mas informal. Kahit ano naman pwedeng suotin kaya la ng mas madalas gowns sa girls. Kung hindi mo gusto magsuot nun, yung iba naman n ag-denim pants o kaya jersey. Pero konti lang nagsusuot nun." "In short, it's ma inly dancing?" "Parang ganun na nga..." "Anong oras na ba?" "5:15..." "O sige pa la, aalis na ako eh." "Ok, ingat ha. Pupunta na ako sa locker room, amoy pawis n a ako!" "Bye Kane!" Dinala ko yung isang notebook ko at iniwan ko sa locker sa h allway. Wala na akong dala-dala kasi hindi ko naman feel. Dahil konti lang yung tao sa hallway, naramdaman kong may sumusunod sa akin. Tuwing lilingon ako, wala naman. Nagtatago siguro. "Ok, huwag ka nang magtago... alam kong may tao diyan! Labas na pwede?" Lumabas naman na siya, asus! Dapat bang katakutan? "Loko ka! N ananakot ka yata eh! Nakakainis talaga!" sabay hinampas ko siya sa balikat. "Sor ry na, ang lakas mong makaramdam." "Talaga lang..." "Saan ka ba galing? Kanina p a kita hinahanap." "Nanood ako ng practice nina Kane. Eh yung last class ko eh w ala naman yung Professo, hindi na ako pumasok." Umalis na kami sa school. Ok, me dyo madilim na rin. Nagpunta kami sa... well, tawag namin eh TRAFFIC JAM. Marami ng nagsasabi cool daw yun kasi mapapaisip ka talaga, pero never pa akong nakapun ta kasi malayo sa amin. Halos makatulog na nga ako nung pumunta kami dito. Pero nung maraming ilaw yung sumagi sa paningin ko, para akong nabuhayan ng dugo. "Tr af c Jam?" "Yung iba inaabot ng oras bago makalabas diyan, tayo kaya?" "Seryoso ka? Yung iba nga limang oras na kaya naglalabas ng white ag eh!" "Seryoso ako. Tara nga ." sabay humawak siya sa kamay ko. Seryoso nga siya. Nakita kong ngumiti siya, a nong ibig sabihin nun?

Let me explain, ano ba ang TRAFFIC JAM? Sa katunayan, halo-halo yun na matetest talaga yung skills mo. Yung iba, inaabot ng oras bago makalabas. Pwede kang magg ive-up at pumunta ka sa crew sa gilid o kung nasa bandang gitna ka eh itaas mo y ung white ag. Kahit sino kasi, kapag nakakuha ka nung coin na nakalagay eh 'TrJm' s a gitna, ibig sabihin naka-survive ka. Ibig sabihin nun, magaling ka! Ang ginawa namin sa loob eh nagtatatakbo. Nakakapagod talaga at dahil gabi na eh mahirap n a kaming makakita dahil may maze pa! May mummy rin sa loob na tipong hinila pa a ko para isuot yung 'mask kuno' ni Tutankhamen. Syempre hindi ko sinuot, si Daryl l ang nakipagpalit. "Ang bigat!" sabay tawa siya ng tawa. "Anong meron sa loob n ung mask?" "Bugs? Yeah, bugs yata." Nung naglakad kami at syempre mahaba-haba pa ang gagawin namin bago makalabas at susuko na yung paa ko pero masaya, may tinu ro si Daryll sa akin na salamin. Kapag huminto ka at tinignan mo yung sarili mo, magbabago ka ng itsura. Naging si George Bush siya, Marie Curie naman ako. May parang road sa loob. May machine na mga police. Nag-jaywalking kami at nahulo ka mi. Tawa lang kami ng tawa at kinuha yung 'id' namin na binigay sa entrance. Hin into niya lahat ng tao at ang penalty namin para makadiretso sa buong game eh pa tayuin ba naman kami sa gitna at pakantahin kami ng Lupang Hinirang. Yung mga ka sabayan naming tao na naghihintay, tinatawanan kami. Hindi ko alam kung nahihiya ba si Daryll o ano, pero kumanta din siya. "--ang mamatay ng dahil sa 'yo." "Ay os ka rin ah!" "Buti naman tapos na, sa susunod nga... walang jaywalking! Kaya p ala yung iba nahihirapan makalabas dito." Dahil parang maze yung buong yun, napa sakay pa kami sa 'Crazy Bus'. Malay ba naming ganun yun, pakiramdam ko eh naiwan yung puso ko sa itaas. Hindi ko alam kung hindi ako sumigaw, o talaga lang na h indi ko narinig yung sarili ko na sumigaw. Hindi ko na sasabihin lahat ng nangya ri. Basta masaya lahat. Ang hindi ko makakalimutan, yung gameshow. Last stop kas i yun, maraming tanong. Isa kami sa contestant bago kami lumabas. "Last question ... Who created Winnie the Pooh?" sabi nung lalaki. Ok, alam kong matatalo kami. Hindi ko alam kung sino ang nag-create ng Winnie the Pooh kahit na napapanood k o yun kung minsan. Asahan mo pang alam ni Daryll yun, tiyak naman hindi dahil la laki siya. Pero nagulat na lang ako, nag-buzzer siya. "A.A. Milne." "Ang your ri ght! You survived the Traf c Jam! Please claim your coin and the staff will guide yo u to the exit..." Lumabas na kami. Ang saya talaga kahit na nakakapagod! Grabeh! The best talaga yung last question! Nakakatawa! Sino ba namang mag-iisip na sim pleng creator ng Winnie the Pooh eh kilala ni Daryll? "Paano mo nalaman yun? Win nie the POoh? "Paano mo nalaman yun? Winnie the Pooh?" "Alam ko hindi mo expecte d na alam ko yun. Paano ko nalaman? Kasi nung elementary kami nina Mario, mataga l na naming hinahanap kung sino ang nag-create. Dahil bata pa kami, may nagsabi sa amin na baka 'POE' daw ang apelyido ng creator, so nung napasali kami sa cont est at 'Poe' ang nilagay namin, natalo kami. Nag-start kami nun mag-research, ka ya asahan mong alam din yun ni Mario." "How unusual!" "8 pm pa lang..."

"Dalawang oras din tayo sa traf c jam?" "At least, two hours... kung hindi tayo nahu li ng police dahil sa jaywalking, siguro mas maaga nating natapos." Naupo kami d oon sa rock bench dahil medyo buhanginan, nagtanggal kami ng sapatos. Hindi po i to beach ha! Mabuhangin lang talaga at may konting grass kaya pwede kang umupo d oon kung gusto mo. May mga nagtitinda doon ng kung anu-ano, at syempre... asahan mo ring 'di namin maiiwasang bumili. Nag-try din siya ng archery, kapag nanalo kasi may price syempre! At syempre, natalo kami. Hindi kasi kami marunong mag-ar chery. Gumilid kami ulit. Alam ko lang, inaantok na ako. Sa sobrang pagod, bagsa k na bagsak na talaga ako. The best talaga si Daryll! Hindi siguro the best sa l ahat ng tapo, pero para sa akin siya na rin yun! "Lj! Oh, inumin mo na 'to." huh? teka, oo nga, si Mommy.. Bakit--?. "Mommy, anon g oras na po?" "7:30 na, aalis kami ng Daddy mo at si Rj eh hindi yata uuwi ngay on. Kaya mo bang mag-isa?." "Opo. Ako pa!" It's been a month nung nagpunta kami sa Traf c Jam. Malungkot ako ngayon, kasi naman nagkasakit ako. Tatlong araw na rin akong nagkukulong sa kwarto ko, nilalagnat kasi ako kahapon pa. Pero ngayon, hin di na. Homecoming na nga pala today... tama... TODAY. At hindi ako pupunta. Kapa g minamalas ka nga naman, may sakit pa ako ngayon. Kung kailan... HOMECOMING PA. Malungkot ako, sina Nehlie, Mario at Daryll siguro pupunta sa Homecoming. Si Ku ya, wala. Sina Mommy, aalis dahil may kinalaman doon sa insurance nila na kung a no man yun. At ako, maiiwan dito. Sender: Daryll +63918******* =) Hay! Ewan ko ba? Nagsasayang na naman 'to ng loa d. Akalain mo bang mag-text, smiley lang? 'ano n nmn ang ibg savhn ng txt m?' th en... SEND. Daryll +63918******* la lng, 'nu ginagawa mo? Sinagot ko naman yung text niya. Hindi nga pala alam ni Daryll na may sakit ako tatlong araw na. Ang n akakaalam lang, si Nehlie. Ang reason ko? Ayoko kasing hindi siya pumunta sa Hom ecoming. As if naman dahil sa akin hindi siya pupunta! Haay... wish ko lang.

Siguro 8pm na ng gabi eh nanonood ako mag-isa sa sala namin. Sina Mommy, wala pa rin. Sinabi naman niya na baka madaling araw na sila uuwi. Balikan kasi at maha ba yung biyahe nila. Si Kuya, asahan mo pa yun. Ano kayang ginagawa nila sa Home coming? Siguro ngayon ang saya nila at panay ang kain at sayaw nilang tatlo. Kaw awang Lj. Ok lang! Marami pang ganyang opportunity. Tumawag naman si Daryll sa p hone ko, at ayun nga... nagtatanong bakit daw wala ako. Lagi ko na lang sinasabi 'wala sina mommy, enjoy ka ha'. Pero parang yung boses niya, wala sa mood. Ang tatag din nila Nehlie, talagang hindi nila sinabi na may sakit ako. The best tal aga! Nakaka-dalawang pelikula na ako na tipong naka-pajama ako ng may kumatok sa pinto namin. Pagbukas ko... "Teka nga--" "Pwedeng pumasok?" "Ha... ano.. kasi.. sure." seryoso na naman yung mukha niya. Galit kaya 'to? Alam na kaya niya na.. . sinabihan ko sina Nehlie? "Bakit hindi mo sinabi na may sakit ka pala kaya hin di ka makakapunta ng Homecoming?" "Kasi, gusto ko i-enjoy niyo..." "Tingin mo ma eenjoy ko?" galit ba 'to? "Hindi ko alam." Napayuko na lang ako. Ok ne, kasalanan k o na. Tinaas niya yung ulo ko, and to my relief, ngumiti naman siya sa akin. "Sa na sinabi mo sa akin Lj..." "Kasi naman--" "Ok. Kung alam ko lang na hindi ka ma kakapunta ng homecoming, dadalin ko ang homecoming sa 'yo." Ha? "Bakit ganyan ka makatingin? Ok, hindi literally na dadalin ko yung homecoming, hindi ko yata ka ya yun! Ibig kong sabihin, dito na lang ako... sasamahan kita. Pwede na bang pum asok?" Pinapasok ko naman siya. Na-shock lang talaga ako. Ang bait naman niya. " Nakokonsensya kasi ako eh.." "Huwag kang makonsensya ok, hindi ko naman talaga m aeenjoy doon." Naupo na lang ako sa sofa. He's not wearing tuxedo. Naka-formal p olo lang siya. Kulay blue pa nga. "Kay Rj ba itong gitara?" sabay turo niya doon sa gitara ni Kuya na nakakalat sa sala. "Oo." Kinuha niya yung gitara, at tinono niya. Pinatay ko na yung TV kasi hindi naman na kami nanonood. Maggigitara na naman siya. "Huwag mo akong tawanan ha..." Napa isip naman ako. Bakit naman ako tatawa eh magaling naman siyang maggitara? Pero sumunod na lang... rst time niyang ginawa kaharap ako. "Nang makita ka'y di ko mala man,

Saan ka galing, sa paroroon Nakuha mong kausapin ang aking puso Nakakulong Ilang araw, ilang buwan ang dumaan Tayo'y naging tunay na magkaibigan Kahit malayo ka 'y parang andyan ka rin Sa 'king piling, o may lihim... Nais kong sabihin sa iyo , Mahal kita at di kita iiwan Nais kong yakapin kang mahigpit, Kailanman ay di k ita pababayaan Mahal ko, mahal ko... Ang larawan mo'y nasa paligid Minamasdan at hinahagkan At habang lumilipad ang aking puso May binabanggit, may sinasambit.. . Nais kong sabihin sa iyo, Mahal kita at di kita iiwan Nais kong yakapin kang m ahigpit, Kailanman ay di kita pababayaan Mahal ko, mahal ko... Nais kong sabihin sa iyo, Mahal kita at hindi kita iiwan Nais kong yakapin kang mahigpit, Kailanm an ay di kita pababayaan Nais kong sabihin sa iyo, Mahal kita t di kita iiwan Na is kong yakapin kang mahigpit, Kailanman ay di kita pababayaan Mahal ko, mahal k o... Nais ko... Habang ginagawa niya yun, seryoso siyang naggigitara, titingin... ngingiti. Kuma nta siya? Pakiramdam ko, gusto ko nang manliit. Hindi ko makalimutan yung seryos ong tingin niya. "Kumakanta ka?" "Alam kong hindi ako magaling kumanta, buti hin di mo ako tinawanan." "Para saan yun?" "Serenade... para sa 'yo. " Tumayo siya a t nagtingin ng cd doon na nakalagay doon sa divider namin. Parang alam ko na 'to ... "Pwede?" "Ano?" "Pwede kitang isayaw? Iba na ngayon Lj kaysa nung Prom, may tugtog naman ngayon. Please?" Nung tumayo ako, yung normal na nasa balikat yung kamay ko, sa waist yung kamay niya. Tapos tumahimik kami... tugtog lang ang nari rinig. The strands in your eyes that color them wonderful, Stop me and steal my breath.

Emeralds from mountains thrust toward the sky Never revealing their depth. Tell me that we belong together, Dress it out with the trappings of love. I'll be cap tivated, I'll hang from your lips, Instead of the gallows of heartache that hang from above Nagulat na lang ako... Nung yumakap na siya. Sayaw ba 'to? I'll be your crying shoulder, I'll be love's suicide. I'll be better when I'm ol der, I'll be the greatest fan of your life. Rain falls angry on the tin roof As we lie awake in my bed. You're my survival, you're my living proof. My love is a live not dead. Tell me that we belong together. Dress it out with the trappings of love. I'll be captivated, I'll hang from your lips, Instead of the gallows of heartache that hang from above I've been dropped out, burned up, fought my way back from the dead. Tuned in, tu rned on, remembered the things that you said "Mas naenjoy ko talaga dito, thanks Lj." "Ano ka ba, thanks sa 'yo." At ginawa k o na lang, ang hindi ko pa ginagawa dati. Hinalikan ko siya sa pisngi. Hinawakan pa nga niya... "Para saan yun?" "Mabait ka kasi sa akin, lagi kang nandiyan." " Lagi akong nandito, dahil mahal kita. Masaya talaga ako..." Alam ko na lang, mag-12 na rin yata umuwi si Daryll. Anong ginawa niya? Tumawag at umorder ng pizza. Kumain kami, at kung anu-ano pa ang ginawa namin. Siguro ga nun talaga ang pakiramdam ko kapag kasama ko siya... masaya ako, at laging secur ed. Parang kapag kasama mo siya, iingatan ka niya. Kapag kasama mo siya, espesya l ka. Kaya nga siguro dahil na rin doon... kaya mahal ko rin siya. Hindi ko lang sinasabi, hindi ko rin alam kung alam niya. Dahil alam ko... may tamang panahon para doon. ***104*** Naging varisty si Daryll ng basketball team bandang Middle of November. Late na siyang nagtry-out pero nakapasok naman siya. Bihira lang k ami nina Nehlie na makanood ng prctice niya dahil kadalasan may klase na kami. N ung naglalakad kami sa corridor, nagulat na lang kami sa nagsalita.

"Oo, number 12... yung guwapo na matangkad... nasa clinic yata, na-leg injury." Tumingin naman si Nehlie sa akin, papasok kasi kami ng cafeteria. At alam kong p arehas kami ng iniisip. "Number 12? 'Di ba...si Daryll yun?" "Tara, punta tayo s a clinic." Actually, parang mini-hospital na rin yun. Hindi namin tinatawag na m ini-hospital dahil OA na masyado. Kahit na mas malaki sa isang normal na clinic, clinic pa rin ang tawag namin. Pagkadating namin doon, ayaw kaming papasukin. N akakainis naman. "Sorry Ms. Martinez, Ms. Cortez... hindi pwedeng pumasok." "Tit ignan lang po namin yung player ng basketball na may leg injury. Please naman po Mam!" "Hindi nga pwede." "Please po mam, hindi naman po kami magtatagal sa loob . Payagan niyo lang kami, kahit saglit lang." "O siya, ang kulit niyong dalawa. Basta bilisan niyo." Sa wakas! Pinapasok din naman kami. Ano na naman kayang nan gyari kay Daryll? Dati nung lumaban siya nung inter-high nung third year high sc hool kami, accidentally siyang na-head butt kaya dumugo yung kilay niya. Ngayon naman, leg-injury. Sa susunod kaya ano na? Nakita namin siyang nakaupo doon sa i sa sa mga cott (bed) at naka-stretch yung isa niyang paa. Binibendahan bandang a nkle. "Anong nangyari sa 'yo?" "Pagkatalon ko nung rebound, nagkabanggaan kami n i Valdez. Ayun, mali yung bagsak ko. Sabi nila dislocated daw pero gagaling din. Ouch!" "Hay naku Daryll, isa lang ang ibig sabihin niyan, 'wag ka nang magbaske tball" biniro naman siya ni Nehlie. "Hindi pwede, itutuloy ko. Isang tao lang na man ang nagkumbinsi sa akin na magbasketball eh, hanggang ngayon siya pa rin nam an yung dahilan." sabay tumingin siya sa akin, pero yumuko din dahil tinignan ni ya yung paa niya. "Asus si Lj na naman! Si Lj ba nagsabi sa 'yo na mag-try out?" "Starting nung third year high school... Oo. Hanggang ngayon." Ahh, naalala ko na. Ako nga pala nagsabi sa kanya na magtry-out siya. Sinabi pa nga niya sa akin noon, susubukan niya... dahil sinabi ko. Hanggang ngayo pa rin ba? Tahimik pa s iya noon, hindi na ngayon. Akalain ko bang yung simpleng approach ko sa kanya no on, matatandaan pa niya? "Ayos lang naman ako..." "Hindi mo naman talaga kailang ang gawin yun." "Hilig ko rin 'to, kaya ok lang." Pumasok naman na yung nurse sa loob. "HIndi kayo pwedeng magtagal." "Ahh, ok. Sige lalabas na kami." "Aalis na kayo kaagad?"

"Hindi pwedeng magtagal eh, pinilit lang namin sila na papasukin kami." "Paano k a nga pala uuwi mamaya?" "Kaya ko naman sumakay ng jeep." "May sakit pa rin ba y ung driver niyo?" "Oo." "Sasamahan na lang kita umuwi, baka hindi ka makalakad." Umalis naman kami ni Nehlie kasi tatlong beses na kaming sinabihan na kailangan na naming lumabas. Pagkatapos nung last class ko, bumalik ako doon at nakaupo n a si Daryll sa labas. Akala mo wala siyang injury kasi nakasuot na yung sapatos niya. Pero nung tumayo na at maglalakad, may slight limp. "Tara na nga, huwag ka ng magpabigat ha. Aalalayan lang kita." Ang tagal naming naglakad bago pa kami n akalabas ng school. Sumakay kami ng jeep at nahirapan din naman siyang ihakbang. Kasi tuwing ihahakbang niya yung isang paa niya, nalilipat yung weight ng kataw an niya sa may injury kaya nasasaktan siya. Pero nakasakay pa rin naman kami. Nu ng bumaba na kami sa 4th, nakarating din naman kami sa bahay nila. Ganun pa rin yung bahay nila, maganda pero medyo malungkot. Nasa States parehas si Tita Sherr yl at Tito Danilo, siya lang ang naiwan dito. "Pagod na ako..." Halata ko namang parang inaantok-antok siya. Si Mom Amelia, nagluluto sa kusina. "Gusto mong tul ungan kita umakyat sa kwarto mo?" "Hindi. Ok na muna ako dito. Masakit pa yung p aa ko. Mamaya na lang siguro ako aakyat." Nagkwento na lang ako sa kanya. Nakini g naman siya kahit alam kong pagod siya. Nung tinanong ko siya at hindi na siya sumagot, alam kong nakatulog na siya. Nakasandal lang siya doon sa arm rest ng s ofa nila, kaya 'di mo iisiping natutulog siya maliban na lang kung titignan mo. Pagkatapos nun, umalis na ako. Lagi siyang nagpapadala ng bulaklak sa amin. Sabi ni Mommy, nalulunod na daw kami sa bulaklak. Alam nilang nanliligaw sa akin si Daryll, pero 'di katulad dati na over-protective si Daddy na tipong tanong ng ta nong. Tinupad niya yung sinabi niya... college. "Lj, ano na bang standing ni Daryll sa 'yo?" nagulat na lang ako sa tanong ni Ma rio. "Ha?" "Wala lang, gusto ko lang malaman. Tagal na kasi kitang kilala pero h indi ka pa nag-open sa akin tungkol sa bestfriend ko. Laging kay Nehlie. Kailan mo ba siya balak sagutin? ***105*** "Kailan ko sasagutin?" "Oo... kung plano mo. " "Honestly Mario, I have no idea. Hindi ko talaga alam.. kung kailan."

"Aha! Nandito lang pala kayo. Hindi niyo ba alam na mas nagkakaroon pa ako ng le g-injury niyan kakalakad sa buong campus!" "Tama bang gawing biro yun?" "Uy conc ern, iba na yan! Sayang 'di narinig ni Daryll." Tumawa lang si Mario, si Nehlie talaga... iba ang batayan sa buhay. "Ei, may balita ako. Serious! Tara lapit kay o..." "Ano?" Lumapit naman kami ni Mario, siguro nga curious kami parehas. Seryo so kasi yung mukha ni Nehlie. Bihira kasi mangyari yun. "Kilala niyo ba yung pla yer, Daryll... oo Daryll Romualdez yung pangalan?" "Wag ka nga Nehlie! Kalokohan na naman yan." Bumulong lang si Mario sa akin ng, 'makisakay ka na lang...' tap os nakinig na lang ako kahit alam ko na biro na naman yun. "Ayun, si Daryll daw, sabi-sabi ilang buwan na rin palang nanliligaw doon sa.. Lj, Lj Martinez ba yun ? Sino ba yung bruha na yun?" Hindi ko na lang pinansin... alam niyo naman yun. "Oh tapos?" "Tapos alam niyo ba kung anong meron? Hindi pa daw yata alam nung Lj na meron palang para sa kanya na nakasulat sa bulletin galing daw doon sa Daryl l." Nagulat naman ako sa narinig ko, ano na naman ba 'to? Loko o totoo? "Nehlie kung nagbibiro ka..." "Serious nga eh!" Naglakad naman na ako. Hindi ko alam kun g dapat ba akong maniwala o ano, kasi naman si Nehlie hindi mo maintindihan. Per o dahil madadaanan naman yung bulletin namin malapit sa library, makikita ko rin naman kung meron talaga nang hindi sinasadya. Akalain niyo ba namang... WHAAAAAT? "Sabi sa 'yo eh." 'Lj, after class, auditorium... kita tayo, hihintayi n kita." Daryll [/color] Napaisip naman ako. Kung tutuusin, ano namang big deal doon sa sulat. Parang gan ito lang yun, simpleng meeting... bakit sa iba big deal? Hinila ko sa pagkaka-ta pe yung sulat, tapos papaalis na kami. Pero hinila ako ni Nehlie. "Oi, may nakak alimutan ka..."

"Ano? wala naman ah..." "Ayun oh!" sabay turo ni Nehlie sa taas. Napatingin ako doon sa itaas. Dahil mataas yung Bulletin Board namin, malay ko bang yung arrow na katabi nung sulat eh para sa akin din pala... may isang rose doon sa pinaka-c orner ng Bulletin.... ang weird talaga. Humabol lang si Mario... at siya yung ku muha. May note doon, 'sorry kung mataas, baka kasi may kumuha...' ***106*** "Ano bang meron sa auditoriu m mamaya?" "Aba, anong malay ko! Tanong mo kay Daryll. Alam mo namang iba ang ta kbo ng utak nun 'di tulad sa normal na nilalang." Tinignan ko si Mario, sakaling may alam siya. "Wala akong idea... " Hindi ko na lang inisip kung ano ba yun, ti yak naman kung ano lang yun dahil sa auditorium naman. Hindi naman siguro ako da pat kabahan. Ayun, nakinig naman ako sa mga Professors ko. Nagka-certi cate pa ako d ahil naabot ko yung goal limit na 40 sa keyboarding. As if naman ang hirap nun, pero siyempre nakakatuwa pa rin na makakuha ng award kahit na simple lang yun. " Hindi kaya, yung Norweigan!" "Mali, yung Danish..." ano na naman ba ito? Panay n ationality yata naririnig ko. O siya, makialam na nga ako para malaman ko. "Ano ba yang naririnig ko na American, Mexican na kung ano man yun?" "Ah ito ba, kasi nag-research kami sa internet ng kung ano-ano. Nakuha namin itong test na ginaw a daw yata ni Eistein. Sabi niya, kapag nasagutan daw eh ang I.Q mo eh top 2% ya ta." Kinuha ko naman yung papel at binasa ko. Tiyak top 2% na ang IQ ko.. Kapal ko ! Ganito kasi yun, may 5 different nationalities (Danish, Norweigan, German, Bri tish, at Swede) . Bawat isa sa kanila may kanya-kanyang brand ng cigarette (Pall Mall, Dunhill, Blends, Blue Master, Prince). Iba-iba rin yung favorite drinks n ila (coffee, tea, milk, beer, water), pati rin yung kulay ng bahay nila (red, gr een, white, yellow blue). At syempre ang pinaka nale ng pagkakaiba eh yung pets nila . Sa sobrang haba nung nakasulat, nalaman ko rin kung ano yung tanong sa dulo. 'Who keeps the fish?' simple lang 'di ba! "Oh sige, hiramin ko 'to ha. Iso-solve ko." "Sure, sakit na nga ng ulo ko diyan!" Ok, time to go to the auditorium. Ki nuha ko lang yung napaka-liit kong bag at pinagdiskatahan kong tignan yung 'Eins tein's test'. Kailangan pala talaga ng papel at ballpen para masagutan mo. O siy a, saka na lang. Wala namang interruptionnug papunta ako sa auditorium. Dahil me dyo malapit yun sa gym, maraming tao sa

labas. Pumasok na ako sa loob ng auditorium... akalain niyong may mga sampung ta o rin siguro doon. Apat pa sa sampung yun eh Professors. At sa gilid... si Mr. I njury #12. Naka-lean na naman sa upuan sa harap niya. Pumunta ako doon sa upuan malapit sa kanya, weirdo talaga 'to paminsan-minsan. Bakit kaya niya ako pinapun ta dito? "Oi, Daryll... ano ba 'to?" Tumingin naman siya sa akin, akalain mo yun ... bigla-bigla na lang ngumiti. Kakagulat talaga. Tapos bigla na siyang tumayo. "Professor, dumating na po yung partner ko." partner? Ha? Para saan? "O sige Ro mualdez, ililista ko yung pangalan." Lumapit naman yung Professor na babae sa ak in pero hindi ko siya kilala. May dala-dala siyang papel na nasa board at ballpe n. "Anong pangalan mo Miss?" teka nga, bakit ako magpapalista eh malay ko ba kun g ano yan? "Teka-- ano.." "Lhea Janine Martinez ang pangalan niya Professor." sa bay sabi ni Daryll. Ano bang meron? Para naman akong sira dito na walang kaalamalam kung saan ako pinapasok ni Daryll. "O sige, basta 2 days na lang... mag-rea dy na kayo. Dismissal na." Nag-alisan naman na yung mga tao sa auditorium. Kakar ating ko pa lang at 'di pa ako nag-iinit sa upuan ko uwian na agad? Wala nga ako ng kaalam-alam kung anong nangyari. "Halika na..." "Daryll, ano ba yun?" "Oo nga pala, hindi ko pa naeexplain sa 'yo." sabay umupo siya ulit. "OO NGA EH... nili sta na lang yung pangalan ko nang hindi ko alam kung anong gagawin." "Ganito kas i yun, may training kasi na inorganize sa *La Verdad*. So, pili lang yung pupunt a... nakasama ako. Sabi, kailangan ng partner, yung partner ko hindi makakasama dahil hindi niya kaya yung fee. Kaya... ikaw yung pinili ko. Computer Systems na man yung kinukuha mo..." "Paano kung hindi ko rin kaya yung fee? O kaya hindi ak o payagan? Napaka-complicated naman..." "Yung fee? Ako nang magbabayad. Kung hin di ka papayagan? Akong bahala doon." "Saan daw mag-stay doon?" "Hotel..." "Hotel ??" Umuwi na ako pagkatapos nun. Hinatid lang ako ni Daryll. Pero this time, sin undo siya. Paano ba naman eh, pilay eh! Pagkauwi ko sa bahay, sinabi lang niya iku musta ko na lang siya kina Mommy at Daddy, pati kay Kuya at aalis na daw siya. P agpasok ko ng bahay... "Kailan ang alis niyo papuntang La Verdad?" sabi ni Kuya. ***106*** "Ano bang me ron sa auditorium mamaya?"

"Aba, anong malay ko! Tanong mo kay Daryll. Alam mo namang iba ang takbo ng utak nun 'di tulad sa normal na nilalang." Tinignan ko si Mario, sakaling may alam s iya. "Wala akong idea... " Hindi ko na lang inisip kung ano ba yun, tiyak naman k ung ano lang yun dahil sa auditorium naman. Hindi naman siguro ako dapat kabahan . Ayun, nakinig naman ako sa mga Professors ko. Nagka-certi cate pa ako dahil naabot ko yung goal limit na 40 sa keyboarding. As if naman ang hirap nun, pero siyemp re nakakatuwa pa rin na makakuha ng award kahit na simple lang yun. "Hindi kaya, yung Norweigan!" "Mali, yung Danish..." ano na naman ba ito? Panay nationality yata naririnig ko. O siya, makialam na nga ako para malaman ko. "Ano ba yang nar irinig ko na American, Mexican na kung ano man yun?" "Ah ito ba, kasi nag-resear ch kami sa internet ng kung ano-ano. Nakuha namin itong test na ginawa daw yata ni Eistein. Sabi niya, kapag nasagutan daw eh ang I.Q mo eh top 2% yata." Kinuha ko naman yung papel at binasa ko. Tiyak top 2% na ang IQ ko.. Kapal ko! Ganito ka si yun, may 5 different nationalities (Danish, Norweigan, German, British, at Sw ede) . Bawat isa sa kanila may kanya-kanyang brand ng cigarette (Pall Mall, Dunh ill, Blends, Blue Master, Prince). Iba-iba rin yung favorite drinks nila (coffee , tea, milk, beer, water), pati rin yung kulay ng bahay nila (red, green, white, yellow blue). At syempre ang pinaka nale ng pagkakaiba eh yung pets nila. Sa sobran g haba nung nakasulat, nalaman ko rin kung ano yung tanong sa dulo. 'Who keeps the fish?' simple lang 'di ba! "Oh sige, hiramin ko 'to ha. Iso-solve ko." "Sure, sakit na nga ng ulo ko diyan!" Ok, time to go to the auditorium. Ki nuha ko lang yung napaka-liit kong bag at pinagdiskatahan kong tignan yung 'Eins tein's test'. Kailangan pala talaga ng papel at ballpen para masagutan mo. O siy a, saka na lang. Wala namang interruptionnug papunta ako sa auditorium. Dahil me dyo malapit yun sa gym, maraming tao sa labas. Pumasok na ako sa loob ng auditor ium... akalain niyong may mga sampung tao rin siguro doon. Apat pa sa sampung yu n eh Professors. At sa gilid... si Mr. Injury #12. Naka-lean na naman sa upuan s a harap niya. Pumunta ako doon sa upuan malapit sa kanya, weirdo talaga 'to pami nsan-minsan. Bakit kaya niya ako pinapunta dito? "Oi, Daryll... ano ba 'to?" Tum ingin naman siya sa akin, akalain mo yun... bigla-bigla na lang ngumiti. Kakagul at talaga. Tapos bigla na siyang tumayo. "Professor, dumating na po yung partner ko." partner? Ha? Para saan? "O sige Romualdez, ililista ko yung pangalan." Lum apit naman yung Professor na babae sa akin pero hindi ko siya kilala. May dala-d ala siyang papel na nasa board at ballpen.

"Anong pangalan mo Miss?" teka nga, bakit ako magpapalista eh malay ko ba kung a no yan? "Teka-- ano.." "Lhea Janine Martinez ang pangalan niya Professor." sabay sabi ni Daryll. Ano bang meron? Para naman akong sira dito na walang kaalam-ala m kung saan ako pinapasok ni Daryll. "O sige, basta 2 days na lang... mag-ready na kayo. Dismissal na." Nag-alisan naman na yung mga tao sa auditorium. Kakarati ng ko pa lang at 'di pa ako nag-iinit sa upuan ko uwian na agad? Wala nga akong kaalam-alam kung anong nangyari. "Halika na..." "Daryll, ano ba yun?" "Oo nga pa la, hindi ko pa naeexplain sa 'yo." sabay umupo siya ulit. "OO NGA EH... nilista na lang yung pangalan ko nang hindi ko alam kung anong gagawin." "Ganito kasi y un, may training kasi na inorganize sa *La Verdad*. So, pili lang yung pupunta.. . nakasama ako. Sabi, kailangan ng partner, yung partner ko hindi makakasama dah il hindi niya kaya yung fee. Kaya... ikaw yung pinili ko. Computer Systems naman yung kinukuha mo..." "Paano kung hindi ko rin kaya yung fee? O kaya hindi ako p ayagan? Napaka-complicated naman..." "Yung fee? Ako nang magbabayad. Kung hindi ka papayagan? Akong bahala doon." "Saan daw mag-stay doon?" "Hotel..." "Hotel??" Umuwi na ako pagkatapos nun. Hinatid lang ako ni Daryll. Pero this time, sinund o siya. Paano ba naman eh, pilay eh! Pagkauwi ko sa bahay, sinabi lang niya ikumus ta ko na lang siya kina Mommy at Daddy, pati kay Kuya at aalis na daw siya. Pagp asok ko ng bahay... "Kailan ang alis niyo papuntang La Verdad?" sabi ni Kuya. ***107*** "Paano mo na laman Kuya?" yun na lang ang nasabi ko. Parang ganito rin yun dati... alam ko na ang sagot kahit di ko na itanong. "Ako ang unang nagtanong, kailan ang alis niy o papuntang La Verdad?" "Ahh, sabi after two days. Sunday na..." "Ano sa linggo pa? Gusto ko nang umalis ka para naman matahimik na itong bahay." "Oh, paano mo nga nalaman?" Tinawanan lang ako ni Kuya. Para talaga 'tong baliw. Msy nakakataw a ba sa sinabi ko? "Ano na?" "Tanong mo na lang kay Mommy. Alis na ako." "Aalis ka na naman? Oy!"

Ayun, tumakbo na at may dala-dalang bola. Saka naman pumasok si Mommy galing sa kitchen proper at may nilapag sa dining table. Nag-bake yata siya eh. "Mommy..." "Daddy mo ang tumawag dito, sinabi niya nagpaalam daw si Daryll. Nung una ayaw kang payagan dahil akala niya gagala lang kayo doon, tapos nalaman niyang traini ng kaya pumayag siya. Nagtataka nga kami ng Daddy mo at sabi ni Daryll wala raw kailangang bayaran. Sagot ba yun ng school?" Hindi pala niya sinabi na may babay aran. Sinadya niya kaya yun para magpakabait at ililibre ako o kaya naman dahil in isip niya na baka hindi ako payagan kung may babayaran? Oh well, never mind. Hin di ko alam kung dapat ba akong magsinungaling kay Mommy o sasabihin ko na lang y ung totoo, tapos narinig ko na lang tumunig yung oven namin. Phew! Save by the b ell. Pabalik na ulit si Mommy kaya ang nasabi ko na lang 'Aakyat na po ako!' at ayun... ganun na nga. Dahil Friday naman, hindi ako pumasok ng Saturday. Oo, may Saturday classes pero alam naman na nila na kasama ako sa training kaya, napaka -harmless. Walang masasabi yung mga Professors ko na sakit na katamaran lang ang nasa akin. Hindi naman na makakadalaw sina Nehlie at Mario sa bahay dahil pangg abi sila, so expected na puyat sila kinabukasan ng linggo at hindi rin naman nil a makikita na aalis kami. Nagtext na lang sila nung gabi na magiingat kami doon at uwian daw sila ng pasalubong. Naka-pack naman na yung gamit ko. Dinala ko yun g malaking bag ni Kuya kasi naman wala akong malaking bag. Si Daddy naman eh nag -uwi ng kung anu-anong pagkain at sabi niya para daw may ngunguyain doon at pati na rin sa biyahe. Binigyan niya ako ng allowance at... off to go na. Dahil madi lim pa, dumating si Daryll doon sa bahay 3:10 yata ng umaga dahikl 3:30 kami aal is. Nagtaka lang ako bakit hindi na siya masyadong nagli-limp, tapos pinakita ni ya yung ankle supporter niya kaya mukhang stiff at hindi nagagalaw. Pagaling nam an na daw yun kaya ok lang. "Ingat kayo doon, Lj huwag pupunta kung saan-saan." "Mommy naman, 6 years old ako, obvious!" "Bye..." "Bye Daddy... bye Mommy.." sab ay nag-kiss na lang ako. "Alis na po kami. Kita na lang po tayo sa Friday or thu rsday kapag napaaga po kami ng uwi." Umalis naman na kami at nakarating din kami kaagad sa school. Pagdating namin doon, paalis na yung van na sasakyan namin. P asaway talaga, maiiwan pa sana kami. "Martinez, Romualdez, kanina pa namin kayo hinihintay... Sumakay na nga kayo." Dahil nga kami na lang ang hinihintay, yung pinakalikod na lang ang vacant sa van. Nakita ko namang ngumiti si Daryll. "Ano? " "Wala lang. Mabuti na lang pala tayo yung huli." At natuwa pa siya nun? ***108 *** Balak ko sanang matulog buong biyahe dahil sa sobrang aga naming nagising pe ro dahil mukhang walang balak magpatulog yung katabi ko eh nawala na lang biglabigla yung antok ko. Walo kami sa bus, anim na lalaki at dalawang babae. Yung dr iver at yung isang professor na babae na hanggang ngayon eh hindi ko kilala, si Martin at Roger sa upuan malapit sa pinto, si Roy at Juan sa middle seat at kami naman ni Daryll sa dulo. Tinanggal niya yung ankle supporter niya kaya nakita k o naman kung gaano ka-stiff yun.

"Sabi nung doctor, after 2 days at naipractice ko ng lakad, ok na daw." "Over na nga sa practice yan eh." "Oi kayong dalawa, nagsosolo." "Matulog ka na lang Rog er.." Mahaba naman yung biyahe. Sa sobrang haba, dalawang beses lang kami nagsto p-over. May kasama pa kami kaya lang nasa kabilang van sila at sa hotel na lang sa La Verdad magkikita-kita. Wala naman gaanong espesyal na nangyari sa buong bi yahe, paano mo naman maeenjoy eh nakakapagod talaga! Idagdag mo pa si Daryll, ta ma bang pagtripan yung baby sa kabilang sasakyan nung medyo traf c. Tawa ng tawa sa kanya yung baby, kung paano niya nagawa eh hindi ko alam. Hindi ko yata na-imagi ne si Daryll bilang comedian. Pero nakakatuwa namang isipin na mahilig talaga si ya sa bata. Siguro 2p.m. na kami nakarating sa hotel. Yung mga kasama namin, hin di pa nakarating kaya nauna kami. Ok, dahil partner-partner eh magkakasama sa is ang room. Pero dahil guy/gal kami ni Daryll, sinama na lang ako doon sa dalawang girl na magkapartner dahil 'di kami pwedeng magkasama sa isang room. Buti na la ng! We spent the rest of the day ng pagre-ready sa training na kung ano. New fri ends na naman ako sa mga roommate ko, si Maya and Marie (the two M's)... magkapa tid kasi. "Ahh, ikaw pala yung nililigawan ni Daryll" "Ha? ah---" "Oo siya yun, kalat nga sa batchmates ko eh, ang cute kasi nun. Swerte mo naman!" "Nakita niyo na yung mga students galing ng ibang lugar? Dumating na sila eh. Pagkababa ko s a lobby, nagcheck-in na sila. May guwapo rin pero di ko alam ang pangalan." "Ano ng oras daw ba bukas?" "8 yata ng umaga, kaya maaga daw ang call time." Narinig na lang namin na may kumakatok sa pinto namin. First day pa lang, medyo boring n a. Binuksan naman ni Maya yung pinto, pero as usual para sa akin. "Lj" Sino pa n ga ba? "Oh, bakit?" "Sama ka? Bili tayo ng psalubong kina Mario." "Oo nga pala, muntik ko nang makalimutan yun. O sige bihis lang ako." "Bihis? Hindi na kailang an. Tara na..." sabay hinila na ako. Baliw talaga 'to. Ang ganda talaga kapag na sa hotel ka. Naku, kung ganito lang ba kaganda ang loob ng bahay namin eh di san a nagdiriwang ako araw-araw, kaso hindi eh. Bumaba na kami at huminto kami sa ma in entrance katapat nung maliit na coffee area. Papalabas na sana kami nang bigl ang may tumawag sa akin. "Lj!" parang-Sabay kaming tumalikod ni Daryll... Sinabi ko na, parang siya. Teka mali, hindi pala parang siya... Siya talaga. Lumapit n a kami ni Daryll at nilagay na naman niya yung kamay niya sa bulsa.

"Rico! Grabe! Anong ginagawa mo dito?" "Training. Ganda pa rin natin ah... kasam a ba kayo?" "Ehhh...Oo. Tagal nga naming nag-biyahe eh. Kumusta naman ang studie s?" "Ayun medyo nahihirapan. Teka, Daryll pare! Kailan ka pa dumating?" "Last Ma y." "Oh, hindi ko alam yun. Nawalan na kasi ako nag contact sa mga dating classm ates eh, nawala ko kasi yung phone ko. Oo nga pala, ka-batch ko... Leonardo." "H i." Nakipagkilala naman kami doon sa kasama niya. Mabait naman kaya lang tahimik . "Saan kayo pupunta?" "Iikot lang, maghahanap ng pasalubong..." "Ganun ba, kapa g bumalik kayo magkwento ka naman Lj. Room 220 kami, ikaw?" "210 ako eh. O sige pagbalik na lang namin." Papaalis na kami ni Daryll nang nagtanong na naman si R ico. "Teka lang Lj, may tanong pa pala ako..." "Ah, ano yun?" "Kayo ba ni Daryll ?" Napatingin naman ako kay Daryll, tahimik lang siya. "Hindi." "Talaga? Ok. Kit a na lang tayo mamaya." Dire-diretso naman na kami ni Daryll hanggang sa makalab as na kami. Wala naman kaming alam sa La Verdad na lugar kaya kung saan-saan na lan siguro kami pupunta. Mabuti na lang marami kaming dalang extrang pera in case na maligaw kami. At sa wakas, nakarating kami sa isang mall. Nagtitingin ako doo n ng remembrance na may "La Verdad" na print para kay Nehlie, tapos si Daryll eh tahimik na naman. "Tingin mo ok ba 'to?" sabay pinakita ko yung isang pang-disp lay na maliit. Ayoko yatang magdala ng malaki ah! "Lj... pupunta ka mamaya?" "Ha ?" "Pupunta ka ba mamaya, yung sinabi mo kay Rico?" "Ah yun ba, oo. Kaka-miss di n kasi yun! tagal ko na siyang 'di nakikita eh." Nagikot-ikot kami hanggang sa t atlong plastic na yung hawak ko, si Daryll isang box lang ang dala. Hindi ko nga nakita yung laman nun dahil kay Mario niya ibibigay yun, pero ok lang baka kasi guy thing. "Gusto ko nun.. teka bibili lang ako ha." "Hindi, dito ka na lang. A ko na lang ang bibili."

"Sigurado ka?" Tumango lang siya, libre na naman ako. "Thanks ha." Ayun, binili nga niya ako. Nalibre na naman ako. Naku naman, as if mahal! Cotton candy lang n aman yun. Tapos napansin ko kung ano yung tinitignan ni Daryll. "Gripo?" "Yeah." "Bakit?" "Ang galing kasi nilang gumawa, akala mo nag- oat talaga." "Kung may pera lang ako, binili ko na yan." "Saan mo ilalagay?" "Sa bag ko. Ibibigay ko sana ka y Mommy, kaya lang iisipin ko pa lang na nasa baha si Kuya, wala na. Tiyak sira na yan wala pang dalawang araw." "Pagod ka na ba?" "Oo eh." "Kung ganun, bukas n a lang pala... balik na tayo?" "Bukas ang alin?" "Bukas na lang Lj..." Bumalik k ami kaagad sa hotel. Sana pala sinabi ko na hindi pa ako pagod. Hindi naman sigu ro yun mahalaga. Siguro 6:30 na kami nabalik dahil madilim na. Sumakay kami ng e levator dahil sa 4th oor pa kami. 210 ako, 212 naman siya. Isang room lang ang pagi tan. Nakapasok na si DAryll sa room niya at nung ilalagay ko na yung cardkey sa sliding pad, I heard a familiar voice. "Lj, tara dito!" "Sorry Rico, panay lalak i yata kayo diyan eh!" "Hindi, sa lobby na lang tayo gusto mo?" "O sige. Mas mar aming tao doon. Ilalagay ko lang 'to sa loob." "Sige." Naipasok ko naman na sa l oob yung mga kung anu-anong pinamili namin ni Daryll para kina-Nehlie, at tinaas ko yung buhok ko. Si Rico naman, ayun naghihinay na pala sa baba. There's someh ting with this guy. Kung ano man yun, hindi ko alam. "Anong gusto mo?" "Ice tea na lang, hindi ako gutom eh. Kumain kasi kami." Ayun, order naman na siya. "So, how's college life?"

"Ayun, dreadful. Naiinis lang kasi ako. Madalas pa akong absent-minded." "Partne r mo si DAryll?" "Oo." "Haay..." "Para saan yun?" "Wala lang..." Habang tumataga l naiilang na ako kay Rico. Kanina comfortable pa ako sa kanya, pero ngayon... p arang naiiba. Pero gumaan-gaan naman nung nagkwento siya ng bagay-bagay na nangy ari sa kanya. This time, nasa track team siya at hindi theater club. Ang laking pagbabago ha! Samantalang ako, napdaan lang. Walang sinalihan. Sabagay, ayoko na man. Ayun, usap-usap lang. Nakilala ko rin yung ibang kasama niya sa university nila. Bumaba naman si Marie kasi hinahanap niya ako, sabay nalaman ko na lang na yung tinutukoy pala nilang guwapo na nakita nila eh si Rico. Ok ne! Napuyat na nam an ako nung call time kinabukasan. Paano ba naman eh 10:00 na yata ako natulog. Si Daryll naman, ang aga manundo. Kulit nga eh. "Wake up Lj!" kalalabas ko pa la ng ng pinto at bihis na bihis na ako. "Inaantok pa ako." "Breakfast muna tayo sa baba. Alam ko may buffet treat sila eh." Nung kakain na kami, wala na naman ako sa sarili ko. Kumuha lang ako nung pinggan at kasunod ko si Daryll. Hindi ko al am kung anong kakainin ko, mukhang masarap lahat pero inantok pa talaga ako. Kay a si Daryll, panay ang lagay ng kung anu-ano sa pinggan ko. "Ayan kumain ka ng m arami, kaya ka pumapayat. Ito pa, idagdaig mo 'to." Oo na lang ako ng oo. Kapag dating namin doon sa upuan, saka ko lang napansin na dalawang plato pala yung pa ra sa akin na kinuha niya. Paano ko naman uubusin lahat yun? "Ang dami naman..." "Oo ka lang ng oo kanina... kaya mo yan." "Sama nito. Pero mukhang masarap ah." Inuna kong kainin yung cake. May cookie doon na mala-Oreo ang dating. Pinag-spl it ko yung gitna at dahil vanilla yung palaman, pinahid ko kay Daryll. Dugyot ko no? "Bakit?" Tumawa na lang ako, parang gulat na 'di mo maintindihan yung mukha niya. Bihira mo kasi yun makikitang ganun. "Yeah right Lj, buti na lang may res troom dito sa baba." Pagkatapos naming kumain, sabay-sabay kaming lahat papunta sa convention sa La Verdad. Ang laki at ang ganda nung convention nila, tinalo t alaga yung sa amin. Nakita ko naman si Rico na tawa ng tawa doon sa mga kasama n iya. Cute pala talaga si Rico... hindi ko kasi binibigyan ng halaga dati.

Hindi boring yung training 'di gaya nung mga normal training na tulog ka na bago mo pa malaman na tapos na pala lahat. Kalahati lang yung pinakinggan namin ni D aryll paano ba naman e drawing siya ng drawing ng kung anu-ano. Lumapit naman si Rico nung half-time break at bumulong sa akin. "Pwede ka ba mamaya?" sabi niya. "Bakit?" "Sama ka sa akin after training..." "Pero kasi--" "Please." "Kasi--" " Please?" "Ok. Sige na nga." Ayoko sanang pumayag kasi naman sinabi ni Daryll na aalis kami ulit ngayon. Pero naka-oo na ako. Minsan lang naman ito. Pagbigyan na... ***109*** After nung kal ahati ng training, lumabas na ako kasama si Daryll. Dahil medyo maraming tao, na gkakandahabahaba na yung leeg ko eh wala pa rin yung anino ni Rico sa paningin k o. "Ayun siya oh, kung hinahanap mo..." Kung hindi ko lang kilala 'to si Daryll na classmate ko dati, matagal ko nang inisip na may lahing manghuhula 'to. Paano ba naman kadalasan, nalalaman niya kung anong iniisip ko, o kung ano ang narara mdaman ko. Ako naman minsan, pa-dedma lang kahit na alam kong totoo. "Ha?" Pero hindi na ako nakapag-tanong, kasi lumapit na si Rico. "Ok ka na? Pare, hiramin k o muna si Lj ha... may pupuntahan lang kami..." "Ahh... kausapin ko lang siya, s aglit lang bago kayo umalis." "O sige." Dinala niya ako doon sa gilid. May sasab ihin na naman siya. Alam ko kasalanan ko, sinabi niya aalis kami pero kay Rico a ko sasama. "Hihintayin ko kayo bumalik." "Sorry ha, kasi--" "Ok lang, hihintayin na lang kita." Ngumiti siya sa akin, pero hindi masayang-masaya. sabay humawak siya sa balikat ko... "Ingat ha.." Habang naglalakad na ako, kasabay ko na si Ri co. Si Daryll naman, tumalikod na para umalis. Nakasakay na kami sa jeep kung sa an man kami papunta nung may naalala ako na hindi ko naitanong kay Daryll. Maghi hintay

daw siya? Ano yun, lalabas siya sa room niya para tumingin kung dumating na kami ? "Ei, ok ka lang? Ang tahimik mo ah." sabi ni Rico nung napansin niya na sa bin tana lang ako nakatingin. "Ha--ano, kasi eh, may naalala lang ako. Oo nga pala, saan tayo pupunta?" "First time mo ba dito sa La Verdad?" "Oo eh." Nung bumaba n a kami ni Rico, nakita ko kung saan niya ako dadalhin. Botanical Garden. Wow! Gr abe! "Paano mo natuklasan to?" "I've been here when I was 8. Mahilig sa owers yung mama ko eh. Sabagay sabi naman ng Papa ko halos lahat daw ng mga babae mahilig s a owers, kaya dinala kita dito." Ang ganda talaga doon, nakaka-relax. "Bakit nga pa la..." "Bakit kita dinala dito? Lj, hindi mo ba nahahalata?" "Nahahalata na ano? " "Nililigawan kita." Ano daw? Nanliligaw siya? Kailan pa? Kanina? Teka, hindi k o yata alam yung bagay na yun. "Ha?" "Lj, college ka na... sinabi mo sa akin dat i pwede kung ngayon. Oo, ikaw pa rin. Akala ko nga hindi na kita makikita kaya s inasabi ko nun dapat na magmove-on na ako, pero nagkita ulit tayo." Hindi ko ala m ang sasabihin ko, wala kasi akong masabi eh. "Alam kong may sariling way si Da ryll, ganun din ako." Since my 3rd year and 4th year life na kilala ko si Rico, hindi ko siya nakita nang higit pa sa isang kaibigan. Siguro dati oo, lalo na nu ng 4th year eh nagkagusto rin ako sa kanya nang hindi ko nalalaman. Kadalasan ka si kapag umaga nun at hindi niya ako nababati at hindi ko siya nakikita, hinahan ap ko rin siya. Crush ba ang tawag doon? Marahil. Pero kaya ko lang naman nabigy ang-pansin si Rico nun dahil wala si Daryll. Pero ngayon... hindi ko alam. It's a choice between them. Yun nga lang, mas malapit sa akin si Daryll. Naupo kami d oon sa bench sa may gitna nung garden na yun. Dahil para sa lahat, libre doon at walang bayad. Huwag ka nga lang maninira ng mga bulaklak. Pero si Rico eh makul it at kumuha ng bulaklak. Pumitas siya doon nung wala nang nagbabantay. Dahil me dyo hapon na eh wala na masyadong tao. Umalis lang siya para bumili ng kakainin. "Lj.." "Hmmm?" "Naalala mo yung play nung third year na kasabay nung Battle of the Bands?" "Oo, bakit?" "Sa totoo lang nung hinayaan kita na pumunta nun... par ang nagselos ako kay Daryll. Pero dahil alam ko na mahalaga sa 'yo yun, ok lang at least napasaya naman kita." Marami na ring nagawa si Rico para sa akin. Hindi nga lang niya sinasabi kung nasasaktan na siya. Dapat ba akong maguilty? Siguro . Ako yung involved. Pero hindi ko na rin yun maibabalik. Nangyari na eh...

"Rico, sorry dati ha. Alam mo, ang swerte-swerte naman ng magiging girlfriend mo ." Nginitian lang niya ako, hindi tuloy ako makatingin ng diretso. Pagkatapos do on, may pinuntahan kami kasunod. Souvenir shop. Alam niya kasi mahilig ako doon. Naalala niya nung eld trip kasi kami ni Nehlie eh ang tagal bago umalis sa mga sou venir shops. Binilihan niya ako ng jacket. Kaya lang naman, dahil maginaw na at wala siyang dala na pwede kong gamitin. Ayun, nasayang na naman ang pera dahil s a akin. "Oh, suot mo!" sabay binato niya sa akin yung jacket. "Bakit bumili ka p a? Hindi naman na kailangan. Kaya ko pa naman." "Kapag nagkasakit ka, ako ang ma y kasalanan. Suot mo na." "Thanks ha." Napunta pa kami sa mall. Saka ko lang naa lala, nung nakita ko yung gripo na dating tinitignan ni Daryll. Nagyaya pa si Ri co manood ng movie, pero nung nakita ko yung oras at 9:30 na, para akong nataran ta. Kailangan na naming bumalik. "Rico, pwede na ba tayong bumalik, gabi na kasi eh." "Ah, o sige. Tara na balik na tayo." Dahil punuan na yung mga sasakyan, me dyo matagal pa kami bago nakasakay. Medyo malayo yung hotel doon sa mall, kaya n aman nainip lang ako kakaupo doon. Tahimik na kami parehas ni Rico... at 10:13 n a yata kami nakabalik sa hotel. Sabay kami sa elevator. Dahil 220's pa ang numbe r niya, sa next oor pa siya. Nauna naman akong bumaba sa kanya at talagang nag-than ks ako at naenjoy ko talaga yun. Nung naglalakad na ako sa hallway papunta sa kw arto namin nina Maya at Marie, meron akong nakita na para bang ang lakas ng nagi ng impact sa akin. May nakaupo doon sa pintuan namin, yung kanang paa niya eh me dyo nakataas kaya nakasandal yung ulo niya sa tuhod. Si Daryll. Yung suot niyang damit, yun pa rin yung kanina sa training. Hindi pa siya nagpapalit. Gaano na b a siya katagal naghihintay diyan? Parang may kung ano na nabuhay sa akin... nagiba na lang bigla yung pakiramdam ko. Bago ako kumatok doon sa pinto namin, umup o ako doon sa tabi niya kaya nagising siya. Saka naman siya ngumiti. "Lj, nandya n ka na pala." "Bakit nandito ka?" "Sinabi ko naman 'di ba. hihintayin kita." "S ana hindi na, kanina ka pa ba dito?" "Since 7:00. Pinapaalis nga nila ako dito, pero nag-stay ako. Hinayaan na lang nila ako dito." "Baliw ka talaga kahit kaila n. Hindi mo naman na kailangang gawin yun di ba?" "Mahalaga nang nalalaman ko na nakabalik ka." Dahil tumayo na ako, tumayo na rin siya. "Sige pala, papasok ka na yata eh. Good night Lj..." "Good night..."

Papasok na sana ako ng pinto nang sumilip uli ako sa kanya. Nilagay na niya yung cardkey niya. Sabihin niyo nang baliw, pero hindi ko rin mainindihan kung bakit iba ang naging epekto sa akin nung nakita ko siya na nakaupo doon sa pinto nami n. Tatlong oras na siyang naghihintay doon, pero hindi siya umalis. "Daryll!" Lu mingon naman siya sa akin... "Thanks" Nung gabing yun, hindi ako makatulog para sa isang napakahalagang bagay na hindi ko pinag-isipan dati pa man. Kapapasok ko pa lang kanina, sinabi na ni Maya na naghihintay daw si Daryll. Nakita ko naman siya. Pinapapasok daw sana nila sa lo ob kaya lang ayaw daw niya. Ngayon, tulog na sila parehas. Madaling-araw na nga eh. Hanggang ngayon nakatalukbong pa rin ako at nag-iisip. Ilang beses na niyang napatunayan na seryoso siya. Siguro naman... dapat ko nang subukan yung next st age other than close friends. Pero paano si Rico? Si Rico, malabo. Isa pa, kung saka-sakali... malayo naman siya sa akin. Mabait siya pero... kuya lang siguro a ng tingin ko sa kanya. Ano naman kayang mararamdaman niya kung saka-sakaling sab ihin kong kapatid lang siya sa akin? Ang sakit-sakit nun. Naramdaman ko na kasi dati yun eh... kay Daryll. Hanggang ngayon nga naririnig ko pa rin yung huling s alita na binanggit niya sa akin sa eld. "---tinuturing na kitang kapatid..." Nalimu tan ko na nga yung mga sinabi niya nun, pero yung mga huling salita na yun... hi nding-hindi mawawala sa akin. Sa mga salita kasi na yun nalaman kong, mahal ko s iya. Si Daryll na nga siguro. Nakapag-decide na ako, bukas ng hapon... kakausapi n ko na siya. Mali, mamaya na pala yun dahil umaga na. Uunahin ko si Rico, tapos siya... Panahon na siguro para sagutin ko siya... ***110*** Dahil 5:00 ng umaga dapat gu mising, asahan mo nang puyat talaga ako. Para ngang hindi ako natulog. Kung kaha pon pagkagising ko eh antok na antok pa ako, wala iyon sa pakiramdam ko ngayon. Habang nahihintay akong matapos si Maya sa loob ng banyo at si Marie sa isa pa, naupo ako doon sa sofa. Hindi ko namalayan eh nakatulog na pala ako. Naramdaman ko na lang may umaalog sa akin. Nag-aayos na silang dalawa. "Lj, ok ka lang ba? Parang antok na antok ka pa ah. Anong oras ka na ba nakatulog?" "Ano eh... ah, h indi ko matandaan." "7:00 na, hindi ka pa ba maliligo?" "Ano? 7:00 na?" Para ako ng nabuhusan ng malamig na tubig at napatakbo na lang ako bigla. Isang oras na l ang, hindi na siguro ako makakain. Parang may gagawin akong mahalaga na nawala s aglit sa utak ko. Pagkatapos kong maligo at magbihis sa banyo na tipong minadali , kinuha ko yung handbag ko. 7:45 na. Hindi na talaga ako kakain. Paglabas ko, n apasigaw na lang ako ng sobrang lakas, may nagtakip sa bibig ko. "Sssshhhh... 'w ag kang sumigaw. Baka isipin nila kini-kidnap kita. Sorry ha, natakot ba kita?" Hindi naman ako makapagsalita dahil hindi pa rin niya inaalis yung kamay niya. N ung napansin niya, nasabi na lang niya eh... 'ooops, my bad.' Pagkatapos nun, sa ka ko naalala kung ano yung mahalagang gagawi ko. "Paano ba naman naktalikod ako at sobrang tahimik dito tapos kapag harap ko nandiyan ka. Sa susunod nga 'wag m ong gagawin yan dail bibigyan mo ako ng sakit sa puso."

"Sorry, kanina pa kasi kita hinihintay sa baba. Kaka-alis nga lang nila, kaya um akyat na ako." "Medyo 'Sleepless in Seattle' ako ngayon eh. Ang laki na nga ng e yebags ko. Pumipikit nga yung mata ko eh." "Tiyak hindi ka na makakakain niyan, 10 to 8:00 na eh" sabay tingin doon sa relos niya na sinisigurado pa ang oras. " Eh parang ganun na nga. Sayang ang essence ng hotel food, eat all you can pa nam an" "Eto, kumuha ako ng cake. Kainin mo na lang habang papunta. Dapat alagaan mo ang sarili mo." Napatingin naman ako sa kanya pero pasimple lang. Diretso lang yung tingin niya at seryoso yung mukha habang naglalakad. Simple words yet means alot. Naubos ko naman yung cake na kinuha niya. Maliit lang naman yun na naka-t ransparent wrap with red print design. Umupo na naman kami sa bandang likuran. T inawanan pa nga ako ni Daryll pero natigilan siya nung tinignan ko dahil muntik pa akong madapa doon sa upuan sa gitna. Narinig ko yung speaker na nagsimulang m agsalita tungkol sa ICMS (International Communications Monitoring System), na ex ample lang niya. Yung ICMS na yun eh walang kinalaman sa ICMS ng ibang kumpanya. Mahalaga daw yun sa business lalo na kung magde-deal with computers. Nag-discus s siya kung paano yun nagru-run at narinig ko na lang na sinabi niyang 'work wit h your partner using ICMS' which means dalawa kami ni Daryll pero after that... wala na akong maalala. Everything went black. Nagulat na lang ako sa alarm ng ha lf-time break. Sumakit nga yung ulo ko at bumilis yung tibok na puso ko. Napahaw ak pa nga ako sa noo ko dahil medyo masakit. "You need some rest Lj" Thank goodn ess talaga nung nakuha kong iangat yung ulo ko at nakatayo si Rico sa harap ko. Nasa convention pa rin kami at papalabas pa yung iba para kumain. Wala si Daryll at ang natitira na lang sa loob eh kami ni Rico at yung ibang staff ng training na naguusap-usap sa far end of the room. "Half-time na ba?" "Oo, mukhang napago d kita kahapon. Sorry nga pala." "Hindi, hindi naman yun. Talagang hindi lang ak o makatulog." tapos nagtingin-tingin ako. Gustung-gusto kong tanungin si Rico ku ng nasaan si Daryll pero ayun na naman yung pakiramdam ko na parang hindi tama. Ang nasabi ko na lang... "Ah Rico, kung ok lang sa 'yo, pwede ka bang pumunta sa Pool Area mamayang 6:30?" Pool Area lang ang unang pumasok sa isip ko dahil yun ang tahimik na part ng hotel dahil sa 10th oor yun. Doon ko sana siya balak kausap in. "Sa Pool Area? Sure. 6:30 ha" May tumawag kay Rico na ka-batch niya kaya nap ilitan naman siyang umalis. Napasandal na naman ako sa braso ko, nag-iisip kung kaya ko ba yung mamaya. Hindi ko yata kayang sabihin kay Rico na 'si Daryll ang mahal ko' o kaya 'try to nd a deserving girl.' Medyo masakit yung mga yun, bakit hi ndi na lang 'you're more like a brother to me'. Napalakas yata yung rehearse ko kasi narinig ko si Daryll. "Sino?" "Ha?" "Sino yung para mong kapatid? Ah, baka nananaginip ka lang. Kain ka muna." Akala niya natutulog ako. iniisip niya sigur o kung gaano ako ka-weird na nagsasalita kapag tulog. "Anong nangyari kanina? Na gising na lang ako half-time na" sabay kuha ko doon sa pagkain "Thanks ulit" "Ka nina? Nakatulog ka na lang diyan kaya hinayaan na kita. Mukhang kailangan mo tal aga ng tulog."

"Anong nangyari doon sa ICMS thing natin?" "Huwag kang mag-alala, ginawa ko na. Buti nga nandito tayo sa likod kaya hindi ka kita." "Sana ginising mo ako..." "H indi na kailangan." Habang kumakain kami, 'di ko na naman mapigilan yung sarili ko na tignan siya habang kumaain. Ganun pa rin siya since third year, ang hinahon kumain. "Bakit? May dumi ba ako sa mukha?" Natawa na lang ako. "Wala." "Ikaw mer on." Napahawak nama ako sa mukha ko. Nakakahiya naman. "Saan?" "Ako na ang magta tanggal." He lean closer to me almost 4 inches away yung mukha niya. Nilagay niy a yung index nger niya sa pisngi ko pababa sa chin. Wala naman siyang ginawa peero I felt something. Saka naman nadagdagan pa yun nung bigla siyang nag-kiss sa pis ngi ko. Tinignan ko lang siya. "Kumain ka na nga..." sabay ngumiti lang siya. Ev erything went well hanggang sa matapos yung computer thing namin. Hindi naman na ako nakatulog kaya medyo ok naman. 5:00 na kami pinalabas. Nauna lang si Daryll sa akin dahil biglang nag-ring yung phone niya at kinailangan niyang lumabas da hil maingay sa loob. Kinuha ko yung naiwan niyang gamit at nung labasan na lahat at palapit n ako sa kanya may kausap pa rin siya... "Pero Mommy..." sabi niya a t nung makita niya ako eh narinig ko na lang na sinabi niya eh "Pag-iisipan ko p o, I'll call you back later." Lumapit naman siya sa akin. "Mommy mo?" "H-ha? Oo eh. Nangungumusta lang." Nakabalik naman na kami kaagad. Bago siya pumasok sa ro om niya, sinabi ko yung sinabi ko kanina kay Rico. "Daryll, Pool Area, 6:30" Hin di ko na narinig yung sagot niya dahil pumasok na ako kaagad. Si Maya at Marie eh maggagala daw kaya solo ko yung kwarto. Napahiga na lang ako doon sa kama at tum ingin doon sa kisame. Haay... kaya ko 'to. 6:15 ako umalis sa kwarto namin at na g-elevator na ako papuntang 10th oor. Naupo ako doon habang hinihintay ko kung sino ang unang darating. At si Rico yun. "Ang aga mo yata." "Maaga ka rin naman eh." Umupo siya sa harap ko. Hindi ko alam kung paano ko dapat simulan lahat. "Rico. .." sabay hinga ng malalim. Seryoso naman si Rico, talagang nakikinig siya sa ak in.

"You're such a very nice guy. Simula nung high school tayo, ikaw ang unang nakap ansin sa akin. Sa katunayan, ang dami mo nang nagawa para sa akin. I owe you alo t..." Nakatingin pa rin siya sa akin at dahil pas 6 na, madilim na. "Pagkatapos nung graduation, akala ko makakahanap ka nang ibang mamahalin mo. Pero nagkamali ako. Hindi dahil sa hindi kita binibigyan ng chance, kaya lang... ang hirap nam an sabihin dahil ayoko kitang saktan." Hindi ko inaasahan yung expression ng muk ha niya, kasi nakangiti siya sa akin. "Lj, alam ko dati pa at pinag-isipan ko na may possibility na mangyayari at mangyayari 'to. Pero I prepared myself. Masaya na ako kung magiging masaya ka. Iba ka kasi eh, hindi ko rin alam kung bakit. S ana maging masaya kayong dalawa..." Dahil doon sa sinabi niya, naiyak na lang ak o. Hindi ko alam kung para saan. Sa lungkot ba para kay Rico? o tears of joy dah il nasa akin na yung blessing niya. Niyakap ko na lang siya ng mahigpit na para bang nagpapaalam ako sa kanya. Ang tagal nun, at sa tingin ko deserve naman niya . Sana talaga makahanap siya ng para sa kanya. Nung bumitaw na kami parehas, kin iss ko siya sa pisngi niya. "Thanks Rico" Naunang umalis sa akin si Rico at ako naman eh naupo pa rin doon habang hinihintay ko si Daryll. Past 7:00 na wala pa rin siya. Bakit ba late yun? Dahil hindi ko na makuhang maghintay pa, umalis na ako at nagpunta sa tapat ng room niya at kumatok. Next thing I know... Daryll's gone. ***111*** "Miss, nasaan na yung naka-room dito? Lumipat ba siya?" nakita ko na l ang na may nag-aayos sa room ni Daryll. "Sorry po mam hindi ko po alam. Itanong niyo na lang po sa lobby.." Hindi ko na napakinggan yung sinabi nung babae. Tuma kbo ako kaagad sa elevator at nang makita ko na nasa fth oor pa lang, ginamit ko na yu ng hagdan. Hingal na hingal ako nung nasa lobby, pero wala akong pakialam doon. "Sir, nasaan na po yung nagro-room sa 212? Yung matangkad na lalaki na kasama sa training?" "Sa room 212 po ba? Teka titignan ko po." Nagpipi-pindot siya doon s a computer tapos sinabi niyang... "Nagcheck-out na po yung nasa room na yun ng 6 :45" "Ha? Hindi pwede... bakit?" Hanggang ngayon wala akon idea kung bakit umali s siya ng hindi nagsasabi. Nakita ko yung isang Professor, yung kasama namin sa van. "Professor, si Daryll po? Nakita niyo po ba siya? Bakit wala po yung gamit niya? Sabi po sa lobby--" "Martinez saglit lang, isa-isa lang" Saka naman ako tu mahimik. "Nagpaalam sa akin si Romualdez kung pwede ba niyang 'di tapusin yung t raining. Hindi ko na nga pinayagan

nung una pero sabi niya kailangan daw talaga niyang umalis. Babalik na daw siya. " "Pero Professor, bakit po siya umalis?" "Hindi ko alam, basta yun lang ang sin abi niya." Papaalis na sana yung Professor at aakyat na sa taas nang tawagin niy a ako ulit... "Oo nga pala, sabi niya ibigay ko daw 'to sa 'yo." sabay abot nung papel. Binuksan ko yung papel na inabot sa akin at binasa ko. Dire-diretso pa r in sa pagsasalita yung Professor namin pero 'di ko naintindihan yung mga nauna n iyang sinabi. "... at bukas, ihahanap ka namin ng bagong partner para sa trainin g kasi wala na si Romualdez." Pero nakapag-decide na ako kung ano talaga ang dap at kong gawin. "Hindi na po kailangan Professor." "Anong hindi na kailangan? Kai langan mo ng partner sa training" "Hindi na po kailangan dahil... dahil I'm chec king out tomorrow. I'm no longer in this training." sabay akyat ko naman. "Ano b ang nangyayari sa inyo? Nagsasayang kayo ng pera. Kabataan talaga ngayon!" Haban g umaakyat ako, nag-blurred na lang yung paningin ko. Anong ibig sabihin nung su lat niya? Nakakainis naman siya. Ano bang nangyari? Bigla na lang siyang umalis. May ginawa ba ako? Akala ko pa naman nagyong araw na ito ko na sasabihin sa kan ya, mali pala ako. Binuksan ko uli yung medyo mahaba niyang sulay. Yung mga huli ng sinulat niya ang hindi ko maintindihan: 'I'm willing to let you go...' Anong gusto niyang iparating? Sinubukan kong tawagan yung cellphone niya, pero unaatte nded na parati. "Lj, ok ka lang?" Nakita kong siniko ni Marie si Maya. Nahalata nila siguro na umiiyak ako. Inayos ko yung bag ko at nilagay yung iba kong gamit para bukas. "Aalis ka?" "Maya, Marie... thanks sa company niyo ha. Oo, aalis ak o bukas?" "Paano yung training?" "Nag-quit na ako" Kinabukasan, 3:00 pa lang eh umalis na ako sa hotel. Sumakay ako ng bus. Uncomfo rtable nga dahil sobrang maalog sa likuran kaya hindi rin ako nakatulog. Dahil m aaga pa at walang traf c, 11:00 ng tanghali na ako nakarating sa Bus Station namin. Ang bigat-bigat nung bag ko kaya nag-tricycle ako papunta ng bahay. Binuksan ko yung gate namin at kumatok sa pinto. Si Kuya ang nagbukas. Halata kong nagulat s iya sa akin. "Lj? Akala ko ba--?" "Hi Kuya." yun na lang ang nasabi ko. Inulan nam an nila ako ng tanong at so far so good nasagot ko naman ng satisfying answers. Sinabi kong nauna si Daryll dahil emergency at ako naman eh nag-decide na lang s umunod. Umakyat naman ako sa kwarto ko at nagpahinga. I'm exhausted. 2 days na a kong walang tulog, panay pa ang iyak ko.

Bandang hapon na ng mapag-isipan kong pumunta sa 4th. Nandito na kaya siya? Sigu ro dahil kahapon pa siya nag-biyahe. Nag-doorbell ako at si Mom Amelia ang lumab as. "Mom Amelia, si Daryll po?" "Si Daryll? Hindi ba magkasama kayo sa training at thursday pa ang balik niyo?" "Ibig niyo pong sabihin wala siya dito?" "Hindi pa siya umuuwi simula nung umalis kayo ng linggo." "Sige po thank you" "Bakit, n asaan siya?" Hindi ko naman masagot yung tanong niya. Ang sinabi ko na lang eh "Ha hanapin ko po siya.." dahil nahalata kong nag-aalala na yung mukha niya. Nag-dia l ako ng number sa phone ko. "I need some help..." "Lj, I have no idea. Ang alam namin ni Mario eh naeenjoy niyo ang training sa La Verdad tapos ngayon malalaman kong nawawala si Daryll?" "Hindi ko nga rin alam kung nasaan siya. Baka alam ni Mario" "I told you tinawagan ko na siya hindi daw niya alam." Napaupo na lang ako at tinakpan ko yung mukha ko ng palad ko. Ano b ang nagyari sa kanya? Sinamahan ako ni Nehlie hanggang sa makarating sa bahay. U malis din naman siya kaagad at binigay ko sa kanya yung binili namin ni Daryll. Two days na yung lumipas. Walang sign ni Daryll. Friday na ngayon pero pagod na akong maghanap pa. Nagready na akong pumasok kahit na alam ko sa sarili ko na hi ndi dapat. Nagbabaka-sakali ako na pumasok si Daryll. Sinubukan ko ulit tawagan yung cellphone niya, nag-ring tapos biglang nawala. Sinadya ba niya yun? Pagkada ting ko sa school, wala akong spirit ng kaunting kasiyahan man lang. Lumapit sa ak in si Mario, hindi ko na nga siya nakakausap. Kagaya ko, malungkot din ang mukha niya.

"Ei, musta?" "Ayos lang" sabay umupo siya doon sa tabi ko. "Ang lungkot natin ah .." "Parang ikaw.." Tama naman si MArio, malungkot talaga ako. "Sayang naman kay o" sabay hinga ng malalim. Tinignan ko lang si Mario, sa eld siya nakatingin. "Ano? " "Sabi ko sayang naman kayo. Akala namin ni Nehlie magiging kayo ni Daryll..." Ok, I missed that part. Ang gulo naman ni Mario. "Mario, alam mo ba kung nasaan siya?" "Oo. 'Di ba sinabi niya rin sa 'yo nung tinawagan ka niya na sa amin muna siya tutuloy?" "Tinawagan? Hindi ko pa siya nakakausap tatlong araw na. Wala ng a akong clue kung nasaan siya tapos ngayon malalaman ko nasa inyo siya? I felt s o humiliated. Para akong tanga..." "Ok Lj, this is not our fault. Hindi naman na min alam na hindi niya sinabi sa 'yo. ANg sabi niya sa amin, siya daw ang magsas abi sa 'yo" "Yeah right!" naiinis na talaga ako. "Kung hindi lang talaga sa ting in ni Daryll na aalagaan ka at secured ka kay Rico, hindi naman niya makukuhang umalis ngayon at bumalik ng America." Para akong nabingi doon sa huling mga sina bi ni Mario. Aalis? Ngayon? "Aalis siya? Pakiulit mo nga yung sinabi mo?" "Huwag mong sabihin sa akin na hindi ka niya tinawagan? Ihahatid ko nga sana siya ngay on sa airport pero hindi siya pumayag. Sabi niya siya daw ang tatawag sa 'yo. 10 :00 ang ight niya." Tumakbo na lang ako. Narinig kong tinatawag ako ni Mario pero w ala na akong panahon par doon. Narinig kong sinigaw niya na "Northwest Airlines Flight 72Q"... Bakit naman ganun? Aalis siya? Secured kay Rico? Alam ko kapag um alis siya ngayon... hindi na siya babalik. Kailangang maabutan ko siya. Kung aabot pa ako... ***Ending*** Hindi ko alam kung paano ko nagawang makarating sa airport. Maraming tao, lahat hindiko kilala. Hanggang ngayon hindi pa rin tumatatak sa isip ko yung sinabi nu ng babae sa akin nang magtanong ako sa Flight 72Q ng Northwest Airlines: "Sorry Mam, nakaalis na po yung ight na yun 2 minutes ago." That's it! Wala na. Hindi na a ko umabot. Umalis siya ng maraming tanong sa isip ko, lahat magulo. Tumakbo ako sa restroom. Hindi ko alam kung gaano ako katagal umiiyak doon. Ang pula-pula na ng buong mukha ko. Siguro nga walang chance para sa amin, wala. I'm a total wre ck siguro nung lumabas ako, physically or emotionally. Naupo na lang ako sa benc h.

***Epilogue*** This is Daryll. I spent 3 hours basahin lang ang istoryang sinulat ni Lj. Wait, "our story" pala. She entitled it 'The Diary', sa iba walang kaugnayan pero para sa akin, nakuha ko kung bakit. Siguro iniisip niyo kung gaano karaming tanong y ung naiwan ng story, kaya nandito ako para sagutin kung kaya ko. Tumwag ang momm y ko from States para sabihing gusto niyang bumalik ako ng America at nakabili n a siya ng ticket via electronic system. I guessed that explains kung bakit after 3 days eh ready na ang ight ko. Nung gabing umalis ako, alam kong hindi dapat dahi l ayaw ko siyang iwan. Nakita kong kayakap niya yung kaibigan namin, at doon nai sip ko na hindi siya pababayaan nun dahil alam kong maal na mahal siya ng tao na yun. Siguro, nabigyan lang ako ng dahilan para umalis. Sumulat ako sa kanya, pe ro gaya ng dati, parang kulang yung mga sinulat ko. Then, Friday. Araw ng ight ko. Tinatawag na yung passengers para sumakay. May nabuo na naman sa isip ko. Magulo na kung magulo. Minsan nga, kahit ako eh nasusurpresa on how my mind works. At tama yung naging desisyon ko. Siguro rin, planado na lahat ng mangyayari para sa amin. Hindi ko rin inaasahan pero paglingon ko, may nakaupo doon sa bench... um iiyak. Hindi ko alam kung dapat ba akong matuwa, pero oo. "Sintas mo..." Then, s he looked at me. Tumayo siya at yumakap sa akin. Sa katunayan hindi namin napans in parehas na nabuhat ko na pala siya. I kissed her. Kung magulo pa rin lahat, f or me that explains everything. That incident happened 3 years ago, pero natatan daan ko pa rin... ***Aftermath*** Daryll and I are graduating this week. Ang say a nga eh! After all, kami rin pala. Akala ko nga nun sa sulat niya, he's really letting me go. Pero sa airport, may karugtong pala yun. "I'm willing to let you go... if necessary, but, I won't give you up." Si Mario and Nehlie, pupunta sila ng Cebu. Matagal din siguro kaming hindi magkikita-kita. Mami-miss ko sila. Kan e graduated a year ago. May trabaho na nga siya eh. He's doing great lalo pa nga yon at inspired. Remember Mickey? As of Rico, never heard anything from him sinc e... YESTERDAY. We're good friends. Sa katunayan, ako yung tanungan niya nung pr ocess ng panliligaw niya kay Lyna. Siya yung girlfriend niya ngayon. Hmmmmmm.... my brother? Ayun. Sabi niya plano niyang magpakasal next year. Engage na nga an g loko! Akalain mo yun? Pero ang kuya ko... he's really, THE GUY! Si Mommy at Da ddy naman eh nakuha ko na ang blessing papunta ng States. Yup! Nabasa niyo ng ta ma. Pupunta kami ni Daryll sa States next month. Bibisitahin namin yung parents niya at syempre... ipapakilala niya ako. This time, more formal at mas legal. Ot her than that, mamasyal kami. DISNEYWORLD AND SEAWORLD! Ayos di ba? Kung may hih ilingin pa ako, ewan ko na lang. Kung hahakbang naman kami ni Daryll sa next ste p higher than being in a relationship... hindi muna ngayon. May right time para doon. At syempre, WE'RE GETTING THERE! SOON, kapag ready na kami parehas.... and I guess.... that ends up our story.