Ano ang Taoismo?

Ang Taoismo, mula sa Tsinong Daojiao (binibigkas do (tulongimpormasyon) jio (tulongimpormasyon)), ay tumutukoy sa iba't ibang magkakaugnay na pang-pilosopiya at pangrelihiyon na mga tradisyon at kaisipan. Naimpluwensiyahan ang Silangang Asya ng mga tradisyon na ito sa loob ng dalawang libong taon at lumaganap sa Kanluran. Nangangahulugan ang salitang, Tao (o Dao, depende sa iskima ng romanisasyon) bilang "landas" o "daan", bagaman may mga ibang basal na kahulugan ito sa ibang pambayang relihiyong Tsino at pilosopiya. Binibigyan din ng kagandahang-asal at etika ng Taoismo ang Tatlong Hiyas ng Tao: pagkahabag, patitimpi, at kababaang-loob. Pangkalahatang nakatuon ang kaisipang Taoista sa kalikasan, kaisahan ng mga tao-kosmos , kalusugan, mahabang buhay, wu wei (aksyon sa pamamagitan ng walang aksyon), kalayaan, kawalang-kamatayan at pagka-kusang-loob. Ang Pangalang Taoism ay nagmula sa tao, salitang Tsino na ang ibig sabihin ang daan. Naniniwala ang Taoist na pinakamahalagang mamuhay sa natural na pamamaraan. Ang tao ay dapat umayon sa kalikasan. Ang mga paghihirap, pagdurusa, sakit at problema ng tao ay resulta ng hindi pagsunod sa paraan ng kalikasan. Ang tao ay maihahalintulad sa isang bagay na walang hugis at porma. Ang mga karagatan at ilog ay kinalalagyan. Kaya makapangyarihan ang tao dahil mapagkumbaba ito. Ang tao rin ang nagbibigay ng pwersa sa

lahat ng nilalang.

Yin-Yang
Sa pilosopiyang Intsik, ang diwa ng Yin-Yang (pinapayak na Intsik; tradisyunal na Intsik; pinyin: ynyng), na madalas na tinatawag bilang "yin at yang", maraming mga likas na kadalawahan (halimbawa na ang babae at lalaki, dilim at liwanag, mababa at mataas, lamig at init, tubig at apoy, atbp.), ay iniisip bilang isang pagpapahayag na pisikal ng diwa ng yin-yang, ay ginagamit upang ilarawan ang tila mga puwersang nagbabaligtaran o nagsasalungatan ay mayroong pagkakaugnayan at magkasalalay o magkatuang sa likas na mundo; at, kung paano paano sila nakapagpapalitaw o nakapagpapabangon ng isa't isa habang nakikipagugnayan sila sa kanilang mga sarili. Ang diwa ay nakahimlay sa mga pinagmulan ng maraming mga sangay ng klasikal na mga agham at pilosopiyang Intsik, pati na sa pagiging isang pangunahing gabay sa tradisyunal na panggagamot ng mga Intsik, at isang panggitnang prinsipyo ng iba't ibang mga anyo ng sining ng pakikipaglaban at ehersiyo ng mga Intsik, katulad ng

baguazhang, taijiquan (t'ai chi), at qigong (Chi Kung) at ng I Ching.

Ang yin at yang ay talagang mga puwersa o lakas na magkasukat o tumutulong sa isa't isa -- hindi naglalabanan -na nag-uugnayan o nagtutugunan upang makabuo ng isang buo na mas malakas kaysa sa magkahiwalay na bahagi; bilang epekto, ito ay isang masiglang sistema. Ang bawat bagay ay mayroong mga aspeto ng yin at ng yang (halimbawa, ang anino ay hindi maaaring lumitaw kung walang liwanag). Ang kahit na alin sa dalawang pangunahing mga aspeto ay maaaring lumitaw na mas mas malakas sa loob ng isang partikular na bagay, na nakabatay sa saligan ng pagmamasid. Ang konsepto ng yin at yang ay madalas na sinasagisag ng sarisaring mga anyo ng simbolong Taijitu, na marahil ay ang pinaka nakikilalang sagisag sa mga kulturang Kanluranin. Mayroong persepsiyon na ang yin at yang ay katumbas ng kasamaan at ng kabutihan. Subalit, sa metapisikang Daoista, ang pagkakaiba ng mabuti at ng masama at iba pang mga paghahatol na dikotomo ay perseptuwal (batay sa pandama) at hindi totoo; kung kaya't ang yin-yang ay isang hindi mahahati o hindi mapaghihiwalay na kabuoan. Samantala, sa etika ng Konpusyanismo naman, pinaka namumukod-tangi na ang

pilosopiya ni Dong Zhongshu, isang sukatang moral o dimensiyong pangmoralidad ang ikinabit sa ideya ng yin-yang.

Yin-Yang

Sino ang nagtatag ng Taoismo?

Si Laozi ayon sa kaugalian ay itinuturing bilang ang may-akda ng Tao Te Ching, bagaman ang pagkakakilanlan ng may-akda nito ay pinagtatalunan sa buong kasaysayan Ito ay isa sa mga pinaka- makabuluhang akda sa Chinese cosmogony. Tulad ng karamihan sa iba pang mga sinaunang pilosopong Intsik,si Laozi ay madalas na nagpapaliwanag ng kanyang mga ideya sa pamamagitan ng paraan ng kabalintunaan, pagkakatulad, laang-gugulin ng mga sinaunang kasabihan, pag-uulit, mahusay na proporsyon, tula, at ritmo. Sa katunayan, ang buong aklat ay maaaring basahin bilang isang pagkakatulad ang ruler ay ang kamalayan, o sa sarili, sa pagninilay at hindi mabilang ang mga nilalang o imperyo ay ang karanasan ng katawanpagpapahalaga at mga gusto. Sipi tulad ng "Harangan ang openings, isinara ang pinto" at "mga pantas na walang ginagawa ng mga lugar ng pagkasira ay hindi kailanman kahit ano" sumangguni sa pag-upo sa pagninilay. "Panatilihin ang mga taong walang pinag-aralan" Nangangahulugan itong huwag bigyang-pansin ang Senses at saloobin. Ang Tao Te Ching, madalas na tinatawag na lamang Laozi pagkatapos nito ipinalalagay may-akda, inilalarawan ang Dao (o Tao) bilang ang pinagmulan at tamang-tama ang lahat ng pag-iral: ito ay hindi nakikita, ngunit hindi transendente, napakalaki malakas pa mapagpakumbaba, pagiging ugat ng lahat ng bagay . Ayon sa Daodejing, ang mga kawani na tao ay walang mga espesyal na lugar sa loob ng Dao, pagiging isa lamang sa marami nitong ("sampung libong") manifestations. Ang mga tao ay mong mga gusto at libreng kalooban (at samakatuwid ay magagawang baguhin ang kanilang sariling likas na katangian). Maraming mga gawa "unnaturally", upsetting ang natural na balanse ng Dao. Daodejing Ang mga nagnanais na mag-aaral na humantong sa isang "kita" sa kanilang natural na estado, sa masarap na pagsasamahan sa Dao. Wika at maginoo karunungan ay critically assess. Taoism tumingin sa kanila

bilang likas at pinapanigang artificial, malawak ang paggamit paradoxes upang patalasin ang punto.

Si Livia Kohn ay nagbibigay ng isang halimbawa kung paano hinihikayat ni Lauzi ang isang pagbabago sa diskarte, o bumalik sa "kalikasan", sa halip na aksyon. Ang teknolohiya ay maaaring magdala ng tungkol sa isang huwad na kahulugan ng pag-unlad. Ang sagot na ibinigay ng Laozi ay hindi ang pagtanggi sa teknolohiya, ngunit sa halip ay naghahanap ng kalmado estado ng Wu Wei, libre mula sa mga gusto. Ito nauugnay sa maraming mga pahayag sa pamamagitan ng paghihikayat sa Laozi pinuno upang panatilihin ang kanilang mga tao sa "kamangmangan", o "ulol". Ang ilang mga iskolar na igiit paliwanag na ito pinapansin ng relihiyon na konteksto, at iba pa tanong ito bilang isang humihingi ng tawad ng pilosopiko pagkakaugnay-ugnay ng teksto. Hindi ito magiging hindi karaniwang pampulitika payo kung Laozi Literal na nilayon upang sabihin sa pinuno upang panatilihin ang kanilang mga tao na walang pinag-aralan. Gayunman, ang ilang mga termino sa teksto, tulad ng "lambak espiritu" (gushen) at "kaluluwa" (po), magkakaroon ng isang

metapisiko konteksto at hindi maaaring madaling reconciled na may pulos etikal na pagbabasa ng mga gawain.

Lao Tzu

Tao Te Ching
The Tao Te Ching or Daodejing, also often called Laozi, is widely regarded to be the most influential Taoist text. According to legend, it was written by Laozi. However, authorship, precise date of origin, and even unity of the text are still subject of debate, and will probably never be known with certainty. The earliest texts of the Tao Te Ching that have

been excavated - the Guodian bamboo slips - date back to the late 4th century BC. Throughout the history of religious Taoism, the Tao Te Ching has been used as a ritual text. "The name that can be named is not the eternal name." There is significant, at times acrimonious debate regarding which English translation of the Tao Te Ching is to be preferred, and which particular translation methodology is best] The Tao Te Ching is not thematically ordered. However, the main themes of the text are repeatedly expressed using variant formulations, often with only a slight difference. The leading themes revolve around the nature of Tao and how to attain it. Tao is said to be ineffable, and accomplishing great things through small means. Ancient commentaries on the Tao Te Ching are important texts in their own right. Perhaps the oldest one, the Heshang Gong commentary, was most likely written in the 2nd century CE. Other important commentaries include the one from Wang Bi and the Xiang'er.

Daozang
The Daozang (, Treasury of Tao) is also referred to as the Taoist canon. It was originally compiled during the Jin, Tang, and Song dynasties. The version surviving today was published during the Ming Dynasty. The Ming Daozang includes almost 1500 texts. Following the example of the Buddhist Tripiaka, it is divided into three dong (, "caves", "grottoes"). They are arranged from "highest" to "lowest": The Zhen ("real" or "truth" ) grotto. Includes the Shangqing texts. The Xuan ("mystery" ) grotto. Includes the Lingbao scriptures. The Shen ("divine" ) grotto. Includes texts predating the Maoshan revelations. Daoshi generally do not consult published versions of the Daozang, but individually choose, or inherit, texts included in the Daozang. These texts have been passed down for generations from teacher to student.[ The Shangqing school has a tradition of approaching Taoism through scriptural study. It is believed that by reciting certain texts often enough one will be rewarded with immortality.

Wu Wei
Wu wei (Chinese: ; a variant and derivatives: traditional Chinese: ; simplified Chinese: ; pinyin: w wi; Japanese: ; Korean: ; Vietnamese: V vi; English, lit. non-doing) is an important concept in Taoism that literally means non-action or non-doing. In the Tao te Ching, Laozi explains that beings (or phenomena) that are wholly in harmony with the Tao behave in a completely natural, uncontrived way. As the planets revolve around the sun, they "do" this revolving, but

without "doing" it. As trees grow, they simply grow without trying to grow. Thus knowing how and when to act is not knowledge in the sense that one would think, "now I should do this," but rather just doing it, doing the natural thing. The goal of spiritual practice for the human being is, according to Laozi, the attainment of this natural way of behaving. Wu may be translated as not have or without; Wei may be translated as do, act, serve as, govern or effort. The literal meaning of wu wei is "without action", "without effort", or "without control", and is often included in the paradox wei wu wei: "action without action" or "effortless doing". The practice of wu wei and the efficacy of wei wu wei are fundamental tenets in Chinese thought and have been mostly emphasized by the Taoist school. One cannot actively pursue wu wei. It is more a mere observation of one's behavior after they have accepted themselves for who they are and release conscious control over their lives to the infinite Tao. There is another less commonly referenced sense of wu wei; "action that does not involve struggle or excessive effort". In this instance, wu means "without" and Wei means "effort". The concept of "effortless action" is a part of Taoist Internal martial arts such as T'ai chi ch'uan, Baguazhang and Xing Yi. It follows that wu wei complies with the main feature and distinguishing characteristic of Taoism, that of being natural. To apply wu wei to any situation is to take natural action. In Zen Calligraphy, wu wei has been represented as a circle. In China, the Wu Wei Characters themselves resonate with old Taoist stories.

Dai Temple

Situated to the north of Tai'an City, the Dai Temple is a Taoist temple as well as the largest and best-preserved architectural complex on Mt. Taishan. Also called the East Dai Temple, it is one of the four most famous ancient architectural complexes including the Forbidden City in Beijing, the Temple of Confucius, the Kong Family Mansion and the cemetery of Confucius in Qufu, and the Mountain Resort in Chengde.The Dai Temple is also famed as the forest of stone tablets. It houses many stone inscriptions of different periods in history and some Han Dynasty stone sculptures. The most celebrated is Li Si's inscriptions on the stone. Li was the Prime Minister in the Qin Dynasty (221BC-206BC). Meanwhile, there are also some cultural relics, offerings and the sacrificial utensils bestowed by the emperors in the temple.

Bagua
The Taijitu symbol as well as the Ba gua ("Eight Trigrams") are associated with Taoist symbolism While almost all Taoist organizations make use of the yin and yang symbol, one could also call it Confucian,. The yin and yang make an "S" shape, with yin (Black or Red) on the right. One is likely to see this symbol as decorations on Taoist organization flags and logos, temple floors, or stitched into clerical robes. According to Song Dynasty sources, it originated around the 10th centuryPreviously, yin and yang were symbolized by a tiger and dragon.Taoist temples may fly square or triangular flags. They typically feature mystical writing or diagrams and are intended to fulfill various functions including providing guidance for the spirits of the dead, to bring good fortune, increase life span, etc.Other flags and banners may be those of the gods or immortals themselves.