Παλιά μου τέχνη κόσκινο, που λέει ο λαός…

Από το Μάρτιο του 2002, επί πρωθυπουργίας του

“εκσυγχρονιστή” Κώστα Σημίτη, διαβόητου και για την
επάρατη "αναβάθμιση" του ΧΑΑ σε μοχλό δήθεν “ανάπτυξης”
της Οικονομίας – “ανάπτυξης” που από τότε πήρε τον
κατήφορο και δε λέει ν' ανηφορίσει – τα Υπουργεία Εθνικής
Οικονομίας (ΥΠ.ΕΘ.Ο.) και Οικονομικών συγχωνεύτηκαν στο
Υπουργείο Οικονομίας και Οικονομικών, το σημερινό ΥΠ.Ο.Ο.
( Εφημερίς της Κυβερνήσεως – Αριθμός Φύλλου 57 – 21
Μαρτίου 2002)

Η συγχώνευση αυτή ήταν, λέει, υψίστης οικονομικής σημασίας διότι

ο εμπνευστής της ευελπιστούσε προσθέτοντας τα δύο όμικρον, που
μοιάζουν σα δύο μηδενικά, να βγάλει νούμερο με θετικό πρόσημο, ή
έστω μηδέν. Σκέφτηκε, λοιπόν, μηδέν συν μηδέν πόσο κάνει; Μα
προφανώς μηδέν, και με λίγη αλχημεία μπορεί να κάνει και ένα. Σιγά
μην το πάρουν είδηση οι κουτόφραγκοι! Αν όμως δεν κάνει ούτε
μηδέν ούτε ένα, πράγμα που είναι και η ελληνική παράδοση-έθιμο
στα εν λόγω Υπουργεία, τότε δε μπορεί να μας κατηγορήσει κανείς
για υποκρισία και ψευδολογία. Ας διάβαζαν καλύτερα το ακρωνύμιο.
Με λίγη φαντασία το ΥΠ.Ο.Ο. μπορεί να διαβαστεί και ως ΥΠ.Ο.0,
δηλαδή ΥΠΟ.0, με άλλα λόγια ΥΠΟ το μηδέν.

Αυτή ήταν η φιλοδοξία του σοσιαλιστή κουμπάρου που πάντρεψε τα

δύο Υπουργεία σε ένα: να κρατάει τον ισολογισμό μονίμως
ελλειμματικό, δηλαδή στο μείον, τουτέστιν υπό το μηδέν.
Καταλάβατε; Βέβαια τα όμικρον έχουν και άλλη μεταφορική
σημασία. Με τι άλλο μοιάζει το όμικρον; Μα προφανώς με τρύπα.
Έτσι λοιπόν, η ονομασία ανταποκρίνεται πλήρως στην τρύπα του
προϋπολογισμού, η οποία δε μπορεί να βουλώσει με καμία
κυβέρνηση. Βρε την άτιμη την τρύπα παιχνίδια που μας παίζει!

Τώρα θα μου πεις, εντάξει τα συγχώνευσαν τα μηδενικά,

δηλαδή τα όμικρον, δηλαδή τις τρύπες του προϋπολογισμού.
Το «Εθνικής» τι τους έφταιγε και το πέταξαν από τη μέση; Δηλαδή
δε μπορούσε το συγχωνευμένο αχαΐρευτο Υπουργείο να λέγεται
«Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών»;

Ευχαριστώ για την ερώτηση. Και αυτό έχει την απάντησή του. Το
«Εθνικής» ήταν άκρως ρατσιστικό και φασιστικό κι έπρεπε να
φύγει από το τίτλο διότι μας εξέθετε διεθνώς. Τι νόημα έχει το
«Εθνικής» Οικονομίας σε μια πολυπολιτισμική χώρα σαν τη δική
μας, όπου βρίσκουν καταφύγιο όλοι οι κατατρεγμένοι, ανεξαρτήτως
φυλής, χρώματος και θρησκείας; Η τρύπια Οικονομία μας προφανώς
δεν είναι «Εθνική» αλλά διεθνιστική, σύμφωνα πάντα και με τις
αρχές του σοσιαλισμού. Επομένως η αφαίρεση της λέξης «Εθνική»
εξυπηρετούσε και ύψιστα διεθνιστικά οικονομικά συμφέροντα.

Πάμε πάρα κάτω. Τώρα, λοιπόν, οι τύχες μας καθορίζονται από το

ΥΠΟΟ, δηλαδή το Υπουργείο Οικονομίας και Οικονομικών! Με είχε
ρωτήσει τις προάλλες ο Μπόμπος τηλεφωνικά εάν οι δύο λέξεις,
«Οικονομίας» και «Οικονομικών» είναι συνώνυμες και, αν ναι, τί
χρειάζονται και οι δύο. Του απάντησα: «Είναι και δεν είναι
συνώνυμες, γι’ αυτό χρειάζονται και οι δύο. Η πρώτη λέξη, που εσύ
νομίζεις ότι περισσεύει, είναι απαραίτητη για να θυμίζει στο λαό πως
πρέπει μονίμως να κάνει οικονομία, δηλαδή να σφίγγει διαρκώς το
ζωνάρι του κατά τη διαχείριση των οικονομικών του, ώστε να βγάζει
από τη μύγα ξύγκι.» Φυσικά η απάντησή μου δε χαροποίησε το
Μπόμπο, που συν τοις άλλοις ήταν καλοφαγάς και δεν έχαφτε μύγες.

Κοντολογίς, υπήρξαν τρείς ζωτικές για τη χώρα μας σκοπιμότητες για

τη σωτήρια συγχώνευση και μετονομασία των δύο αχαΐρευτων
Υπουργείων σε ένα. Κι όπως γράφω τούτες τις γραμμές, φτερνίστηκα
και τρεις φορές, που σημαίνει πως αλήθεια λέω. Εξάλλου, όπως
πληροφορήθηκα από τα πράσινα παπαγαλάκια, ο πετεινός του
εντιμότατου Υπουργού του ΥΠΟΟ, προχτές, λίγο πριν ο κ.
Παπαθανασίου ανακοινώσει τα νέα μέτρα για το υποτιθέμενο μίκρεμα
της αφιλότιμης μαύρης τρύπας, έκραξε τρεις φορές για να
επαληθευτεί το ρηθέν, «Πριν αλέκτορα φωνήσαι τρις απαρνήση
με»! Εκείνος όμως, σαν τον παράνομο Ιούδα, ουκ ηβουλήθη
συνιέναι… Ωιμέ!

Έτσι, ο ανεπαρκής Υπουργός της ανοικονόμητης Οικονομίας, μετά

την καθιερωμένη σπαραξικάρδια εισαγωγή όπου έριξε την ευθύνη
στην επάρατη διεθνή οικονομική κρίση, λέγοντας, «Η περίοδος
που διανύουμε είναι, για ολόκληρη την Ευρώπη, η
δυσχερέστερη μέσα στα δύο χρόνια που διαρκεί ήδη η
παγκόσμια οικονομική κρίση», πέρασε στο παρασύνθημα και μας
επέδωσε τη λυπητερή.

Όταν διάβασε τα νέα μέτρα ο Μπόμπος, είπε στη μαμά του:

- «Μαμά, θέλω να στείλω ένα SMS στον κ. Παπαθανασίου,

ξέρεις το νούμερο του κινητού του;».

- «Δεν το ξέρω παιδί μου, αλλά τι θέλεις να του γράψεις;».

- «Να, θέλω να του πω: “Δεν ήξερες, δε ρώταγες;”»

- «Μα ποιον να ρώταγε παιδί μου, όλοι στο ΥΠΟΟ έχουν IQ κάτω
από το μηδέν. Όλοι πειράματα κάνουν στου κασίδη το κεφάλι. Γι’
αυτό κάθε τόσο οι αποτυχημένοι Πρωθυπουργοί πετάνε τους
υπουργούς Οικονομίας στον κάλαθο των αχρήστων, ώστε να
βγάλουν την ευθύνη από πάνω τους.»

- «Ναι, τώρα που μου το λες θυμήθηκα τον πρώην “τσάρο”

της Οικονομίας το Γιάννο Παπαντωνίου, το πρωτοπαλίκαρο
του Σημίτη. Πού βρίσκεται κρυμμένος αυτός τώρα; Κι ο άλλος,
ο Αλογοσκούφης, πού να βόσκει άραγε;»

- «Μακάρι νάξερα, Μπόμπο μου. Κάπου σε καταπράσινα λιβάδια θα

βόσκουν οι "φτωχούληδες"… Πάντως εκείνο που ξέρω είναι πως, αν
υπήρχε Δικαιοσύνη, όλοι οι Υπουργοί Οικονομίας της χώρας μας που
μεγάλωσαν την τρύπα του ελλείμματος αντί να την κλείσουν,
θάπρεπε να είναι στον Κορυδαλλό με ισόβια.»

Τώρα εσείς οι αναγνώστες ίσως με ρωτήσετε γιατί ανάμιξα πάλι το

Μπόμπο σε μια τόσο σοβαρή υπόθεση. Να, δεν άντεξα στον πειρασμό
όταν έλαβα Email από τη μαμά του που με παρακαλούσε να
δημοσιεύσω την επίκαιρη στιχομυθία που είχε με το Μπόμπο.
Άλλωστε είμαι θαυμάστριά του, και πώς να το κρύψω άλλωστε;

- «Μαμά, εμάς που δεν έχουμε ούτε ημιυπαίθριο, ούτε

σκάφος αναψυχής, ούτε ιστιοπλοϊκό, και το αυτοκινητάκι μας
είναι 970 κυβικών, μας πλήττουν τα νέα φορομπηχτικά μέτρα
του κυρ Γιάννη του Παπαθανασίου;»

- «Πώς δε μας πλήττουν παιδάκι μου. Δεν άκουσες που έβαλαν

πρόσθετο “τέλος”, από 12% έως 20% στην κινητή τηλεφωνία;»

- «Και γιατί το είπαν “τέλος”;»

- «Μα για να μας θυμίζουν το τέλος που πλησιάζει στο φτωχό, λόγω
ασιτίας. Από δω και πέρα, λοιπόν, θα πρέπει να προσέχεις να μην
πιάνεις την πολυλογία στο κινητό με τους φίλους σου.»

- «Γιατί βρε μαμά; Αυτό είναι άδικο μέτρο, δεν έβρισκαν

τίποτε άλλο;»

- «Φαίνεται ήθελαν να εφαρμόσουν την παροιμία “τα πολλά λόγια

είναι φτώχια.” Όσο πιο πολύ μιλάς από δω και πέρα τόσο θα
φτωχαίνεις. Ίσως φροντίζουν και για την ψυχή μας, διότι πάνω στην
πολυλογία, όλο και κάποιον θα κουτσομπολέψεις, θα πεις και κάνα
μπινελίκι, και θα κολαστείς. Κατάλαβες;»

- «Κατάλαβα! Με άλλα λόγια, φτώχεια και αγιοσύνη πάνε

μαζί… Για πες μου τώρα, Μαμά, πού αλλού μας πλήττουν τα
μέτρα;»

- «Στη βενζίνη, παιδάκι μου, στη βενζίνη… Μας έβαλαν ειδικό φόρο
κατανάλωσης 6 λεπτά ανά λίτρο. Λες και δε μας έφταναν τα
καθημερινά αυθαίρετα καπέλα που βάζουν οι βενζινοπώλες… Έτσι,
πρέπει να περιορίσουμε και τις μετακινήσεις μας τώρα.»

- «Ωχ, κι εγώ που θέλω να με πηγαίνεις καθημερινά στην

παραλία για μπάνιο τώρα το καλοκαίρι;»

- «Πάνε αυτά, κοπήκανε παιδί μου.»

- «Μα αν κόβονται οι μετακινήσεις, κόβονται οι συνομιλίες με

τα κινητά, τότε πώς θα εισπράξει ο Υπουργός τα αναμενόμενα
για να μικρύνει την τρύπα του ελλείμματος;»

- «Έλα μου ντε! Αυτό αναρωτιέμαι κι εγώ, και ο κάθε κοινός νους.
Φαίνεται δεν έχουν ακούσει την παροιμία που λέει η φτήνια τρώει
τον παρά...»

- «Μαμά, όταν θα μεγαλώσω θέλω να γίνω Υπουργός

Οικονομίας και Οικονομικών. Πιστεύω πως καλύτερα θα τα
καταφέρω απ’ αυτούς τους άχρηστους.»

- «Αμ δεν έχεις τα προσόντα παιδί μου για τέτοιο πόστο.»

- «Εντάξει, θα σπουδάσω οικονομικά για να έχω και τα τυπικά

προσόντα.»

- «Ούτε τότε θα τα έχεις»!

- «Δηλαδή τι χρειάζεται παραπάνω;»

- «Κυρίως χρειάζεται να μην ξέρεις πώς να χωρίσεις δυο

γαϊδουριών άχυρα, δηλαδή να είσαι βλάκας, κι εδώ εσύ υστερείς,
επειδή μου έμοιασες και είσαι ξουράφι. Κατόπιν χρειάζεται να έχεις
στραβισμό, να είσαι υποκριτής και ψεύτης, και να είσαι και βλοσυρός
τύπος που βλέπεις το λαουτζίκο σαν κουνούπια. Αυτά.»

- «Ε, τότε δε θα γίνω ποτέ Υπουργός στο ΥΠΟΟ. Ας τους να

κουρεύονται!»

- «Το θλιβερό είναι παιδί μου ότι εκείνοι δεν κουρεύονται. Εμάς
κουρεύουν σύριζα και κοντεύουν να μας γδάρουν.»

Και σ’ άλλα με υγεία, παιδιά! Τα πρώτα 100 χρόνια είναι δύσκολα.

Συγνώμη που σήμερα δεν τα κατάφερα να είμαι πιο σοβαρή. Πότε-
πότε μου βγαίνει κανένα ευτράπελο. Είναι η φυσική άμυνα του
οργανισμού απέναντι στη θλίψη. Άλλωστε, δεν έχω κανένα αφεντικό
για να λογοδοτήσω και να μου ξηλώσει τα ανύπαρκτα γαλόνια!

Τελειώνοντας, σας αφιερώνω το επόμενο αγαπημένο μου τραγούδι

που πρωτοερμήνευσε η αξέχαστη Σωτηρία Μπέλλου. Εάν σας
εκφράζει, τραγουδήστε νοερά μαζί μου: Θα έλθει και για μας μια
Κυριακή!

Μην κλαις και μη λυπάσαι που βραδιάζει,

εμείς που ζήσαμε φτωχοί
του κόσμου η βροχή δε μας πειράζει,
εμείς που ζούμε μοναχοί…

Τα σπίτια είναι χαμηλά

σαν έρημοι στρατώνες,
τα καλοκαίρια μας μικρά
κι ατέλειωτοι οι χειμώνες…

Μην κλαις και μη φοβάσαι το σκοτάδι

εμείς που ζήσαμε φτωχοί,
του κόσμου η απονιά δε μας τρομάζει
θα έρθει και για μας μια Κυριακή!

Τα σπίτια είναι χαμηλά

σαν έρημοι στρατώνες
τα καλοκαίρια μας μικρά
κι ατέλειωτοι οι χειμώνες…
ΣΕΦΕΡΟΥ