You are on page 1of 1

Ο βράχος και το κύμα

Αριστοτέλης Βαλαωρίτης
Στο συμβολισμό του ποιήματος, βράχος είναι ο κατακτητής Τούρκος και κύμα ο υπόδουλος Ελληνισμός. "Μ ριασε βράχε να διαβ!"" το κύμα ανδρει#μ νο λ $ει στην π τρα του $υαλού %ολό, μελανιασμ νο. Μ ριασε, μες στα στή%η μου, που &σαν νεκρά και κρύα, μαύρος βοριάς ε'!λιασε και μαύρη τρικυμία. ('ρούς δεν χ# $ι& άρματα, κού'ια βοή $ι& αντάρα, χ# ποτάμι αίματα, με % ριε)ε η κατάρα του κόσμου, που βαρ %ηκε, του κόσμου, που &πε τ!ρα, βράχε, %α π σεις, 'τασεν η 'οβερή σου !ρα" *ταν ερχόμουνα σι$ά, δειλό, παραδαρμ νο και σ# &$λυ'α και σ# &πλενα τα πόδια δουλ#μ νο, περή'ανα με κοίτα+ες και '!να+ες του κόσμου να δει την κατα'ρόνεση, που πά%αινε ο α'ρός μου. ,ι αντίς ε$! κρυ'ά κρυ'ά, εκεί που σε 'ιλούσα μ ρα και νύχτα σ& σκα'τα, τη σάρκα σου εδα$κούσα και την πλη$ή που σ& άνοι$α, το λάκκο που &%ε κάμ# με 'ύκη τον επλάκ#να, τον κρυβα στην άμμο. Σκύ)ε να ιδής τη ρί+α σου στης %άλασσας τα βύ%η, τα % μελα σου τα &'α$α, σ& καμα κου'ολί%ι. Μ ριασε, βράχε, να διαβ!" Του δούλου το ποδάρι %α σε πατήσει στο λαιμό... Ε-ύπνησα λιοντάρι"

You might also like