Polaris Burmese Library - Singapore - Collection - Volume 68

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
ppftmPm&Sifpepfwdkufzsufa&;
jidrf;csrf;a&;'dDrdkua&pDa&;vlYtcGifhta&;
aqmif;yg;rsm; twGJ 68
ေက်ာက္ခဲမ်ားကုိ က်ဳံးထည့္ၿပီး လွည္းေပၚတင္ရသည္။ ေက်ာက္ခဲတျခင္းအတြက္

ကေလးတေယာက္၏ လုပ္အားခမွာ ၁၅ က်ပ္ ျဖစ္သည္။
txl;aqmif;yg;
မင္းကုိႏုိင္ (သုိ႔မဟုတ္) ေပၚဦးထြန္း ပုံရိပ္” ----------
ေရးသူ...... ကုိစုိးထြန္း
၁၉၈၉ ဇူလိုင္ ၁၉ … တခုေသာ အာဇာနည္ေန႔ …

(မတရားတဲ့ အမိန္႔အာဏာဟူသမွ် တာ၀န္အရ ဖီဆန္ၾက) --
-------- ေမာင္ရစ္
ဥပေဒႏွင့္မညီေသာ ဥပေဒ ___ udkayg

ေဒၞေအာင္ဆန္းစုဳကည္ကို အမဵိႂးသမီး
ကမၲာ့ေခၝင္းေဆာင္မဵားေကာင္စီ ဂုဏ္ထူးေဆာင္
အဖၾဲႛဝင္အဴဖစ္ ေရၾးခဵယ္
vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) aqmif;yg;rsm; twGJ 68 1

ppftmPm&Sifpepfwdkufzsufa&;
jidrf;csrf;a&;'dDrdkua&pDa&;vlYtcGifhta&;
aqmif;yg;rsm; twGJ 68
txl;aqmif;yg;
မင္းကုိႏုိင္ (သုိ႔မဟုတ္) ေပၚဦးထြန္း ပုံရိပ္” ----------
ေရးသူ...... ကုိစုိးထြန္း

(မတရားတဲ့ အမိန္႔အာဏာဟူသမွ် တာ၀န္အရ ဖီဆန္ၾက) --
-------- ေမာင္ရစ္
ဥပေဒႏွင့္မညီေသာ ဥပေဒ ___ udkayg

ကမၲာ့ေခၝင္းေဆာင္မဵားေကာင္စီ ဂုဏ္ထူးေဆာင္
အဖၾဲႛဝင္အဴဖစ္ ေရၾးခဵယ္
yHkEdSyfrSwfwrf;
vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) twGuftxl;xkwfa0onf

2008 ckESpf
PifumyledKifiH
POLARIS BURMESE LIBRARY ( SINGAPORE )


rmwdum
1/ သတင္းဋီကာ အခန္း (၆) ---------- ဘာသာဴပန္ - ေမာင္ဝံသ
2/ အာဆီယံ ဥပေဒေရးရာအဖဲြ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ေစလႊတ္ဖို႔ လူ႔အခြင့္အေရးအဖဲြ႕ ေတာင္းဆို
3/ ဘန္ကီမြန္း ျမန္မာႏိုင္ငံသြားဖို႔ အစီအစဥ္မရွိေသး
4/ ကမၻာ့စီးပြားေရး က်ဆင္းမႈကေန လူမႈေရးမတည္ၿငိမ္မႈ ျဖစ္ႏုိင္ဟု အိုင္အမ္အက္ဖ္ သတိေပး
5/ သတင္းမီဒီယာ ႏွိပ္ကြပ္မႈအတြက္ ျမန္မာစစ္အစိုးရ ေ၀ဖန္ခံရ
6/ ျမန္မာ့အေရး အီးယူနဲ႔ဂ်ပန္ ပုံမွန္ေဆြးေႏြးဖို႔ သေဘာတူ
7/ ၀ေဒသတြင္ AK-47 ထုတ္ေနၿပီ
8/ ရင္ဝယ္မခ်ိေသာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မ်ားစြာ ---------- ၾကည္ေဝ
9/ ဘဂၤလား ပင္လယ္ေအာ္ အေရာင္းသြက္
10/ လူ႔အခြင့္အေရးသမား ဦးျမင့္ေအးကို ေထာင္ေျပာင္း
11/ How the Regime Punishes Political Prisoners’ Families---------- By SAW YAN NAING
12/ သတင္းစာဆရာၾကီး ဦးသန္းညြန္႔ ကြယ္လြန္
13/ အႏွစ္ ၂၀၊ မျပယ္ေသးတဲ့ ဒဏ္ရာနဲ႔ သင္ခန္းစာ တခ်ဳိ႕ ---------- ေအာင္သာငယ္
14/ A Toast to Asean ---------- By KYAW ZWA MOE
15/ မိုးမခ က ယူနီကုတ္ ၅.၁ စနစ္သုံး ျမန္မာစာလုံးႏွင့္ စမ္းသပ္ ဆုိက္တခု ထုတ္လႊင့္
16/ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီ အင္အားစုမ်ားကို အထူး ကူညီသြားမည္ဟု မက္ဒလင္း ေအာလ္ဘ႐ိုက္ေျပာၾကား
17/ စစ္ေခါင္းေဆာင္ထံ တင္ျပေသာ စာကို ဖတ္မႈျဖင့္ ေထာင္ခ်ခံရ
18/ ထူးကုမၸဏီက မလိခတည္းခိုခန္းကို လႊဲယူဦးမည္
19/ စကၤာပူေရာက္ ျမန္မာမ်ား ျပည္ေတာ္ျပန္ေရး ေလယာဥ္လက္မွတ္ အခက္အခဲျဖစ္
20/ ဴမန္မာႎိုင္ငံ အမဵိႂးသမီးမဵားအဖၾဲႚခဵႂပ္ကို အေမရိကန္ ဒီမိုကေရစီသိပၯံမႀ ဆုခဵီးဴမၟင့္
21/ ဗိုလ္ခဵႂပ္မႀႃး႒ကီးထံေပးစာကို ဖတ္ဴပမႁဴဖင့္ ေထာင္ဒဏ္ခဵမႀတ္
22/ စစ္တုိင္းမႀႃး ၃ ဦးကုိ ဴပည္နယ္တုိင္း ဝန္႒ကီးမဵား အဴဖစ္ ထူးထူးဴခားဴခား ပူးတၾဲခန္ႛ၊ ရာထူး တိုးဴမၟင့္ ေပးဴခင္းမဵားလည္း ဴပႂလုပ္
23/ ထူး ကုမၯဏီက မလိခ တည္းခိုခန္းကို လၿဲယူ၊ အမႀတ္ (၂) လ႖ပ္စစ္ စၾမ္းအား ဝန္႒ကီးဌာန ဴဖန္ႛဴဖႃးေရး လုပ္ငန္းကိုလည္း
ဝယ္မည္

24/ စစ္အစိုးရ ကတိမတည္လို႔ ဘန္ကီမြန္း စိတ္ပ်က္
25/ ျမန္မာအစိုးရ တရားစီရင္ေရးစနစ္ကို ဖိႏွိပ္ဖို႔အသံုးခ်
26/ ဗုိလ္ခဵႂပ္မႀႃး႒ကီး မိသားစုအတၾက္ ေမတၨာစာ
27/ ရင္ဝယ္မခ်ိေသာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မ်ားစြာ ---------- ၾကည္ေဝ
28/ ျပႆနာမ်ားစြာ လာေတာ့မည္ဟု ဦးဝင္းတင္သတိေပး
29/ ျမားေလးရွိရာ ေငြထားပါ ---------- ေက်ာ္ေက်ာ္
30/ လြတ္လပ္မႈ ဆိတ္သုဥ္းတဲ့ ေနရာက အျပစ္မ်ား ---------- ၾသရသ
31/ စစ္အာဏာရွင္ အမိုက္တိုက္ေအာက္က ဓာတ္လုိက္ေနတဲ့ ျမန္မာျပည္ -------- သန္းစိုးလိႈင္
32/ ေထာင္ေျပာင္း ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသား ဥပေဒရပိုင္ခြင့္ ဆုံးရႈံး

33/ ေဒၚစုကုိ အမ်ဳိးသမီး ေခါင္းေဆာင္မ်ား ေကာင္စီ ဂုဏ္ထူးေဆာင္ အဖြဲ႔၀င္ ရာထား
34/ ျမန္မာစစ္တပ္ အမႈိက္ရွင္းနည္း

35/ အန္အယ္လ္ဒီ၏ အနာဂတ္ အမွန္တကယ္ မႈန္၀ါးေနၿပီလား
(သတင္းသံုးသပ္ခ်က္)
36/ အန္အယ္လ္ဒီ၏ အနာဂတ္မႈန္၀ါးေနဟု

ဦး၀င္းတင္သုံးသပ္
37/ လူငယ္ႏွင့္အနာဂတ္ ေဆြးေႏြးပြဲမွ ဦး၀င္းတင္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား
38/ ဥပေဒေက်ာင္းသူမဟန္နီဦးကုိ လား႐ႈိးေထာင္ေျပာင္း
39/ ထီဆုိင္ႀကီးမ်ား သိန္း (၁,၀၀၀) ဆု အပိုေၾကး အၿပိဳင္ေစ်းေခၚ
40/ ကားေစ်းကြက္ အေရာင္းအဝယ္ မရွိ
41/ အမွတ္ (၂) လွ်ပ္စစ္စြမ္းအား၀န္ႀကီးဌာန ျဖန္႔ျဖဴးေရးလုပ္ငန္း ဦးေတဇအား ေပးေတာ့မည္
42/ တပ္ဆင္အတြက္ ေရြးစရာ သိပ္မက်န္ေတာ့ ---------- ကုိ၀ုိင္း/ျမလူ
43/ လူေတြ ထီမထုိးႏုိင္၊ ရန္ကုန္ ထီဆုိင္ႀကီးေတြ အ႐ႈံးခံေရာင္း

44/ ကူ၀ိတ္ျမန္မာသံ႐ံုးအတြက္ သံ႐ံုးစရိတ္ေထာက္ပံ့ေၾကး ကူ၀ိတ္အစိုးရ ကမ္းလွမ္း
45/ စစ္ဗုိလ္မ်ားကုိ ခ႐ုိင္ႀကံ့ဖြံ႕ဥကၠ႒ရာထူးေပးရန္ စီစဥ္
46/ ေနျပည္ေတာ္၀န္ထမ္းမ်ား ေျမကြက္ဖုိးမတတ္ႏုိင္၍ အိမ္မေဆာက္ႏုိင္
47/ ရန္ကုန္ လင္းစေဒါင္း ဓာတ္ေငြ႕စက္႐ုံ မီးေလာင္၊ (၂) ဦးဒဏ္ရာရ
48/ ေန႔စဥ္သတင္းစာ ထုတ္ခြင့္ရျပီဆိုတဲ့ ဂ်ာနယ္တိုက္ ၄ ခု
49/ လူ႔အခြင့္အေရး အခ်ိဳးေဖာက္ခံရဆံုး ၁၀ ႏိုင္ငံတြင္ ျမန္မာပါဝင္
50/ Roger Cohen: Two shoes for democracy --------- By Roger Cohen
51/ လူသားကပ္ေဘး က်ေရာက္မႈ ၁၀ ႏိုင္ငံစာရင္းထဲ ျမန္မာႏိုင္ငံ ပါ၀င္
52/ ေဒၞေအာင္ဆန္းစုဳကည္ကို အမဵိႂးသမီး ကမၲာ့ေခၝင္းေဆာင္မဵားေကာင္စီ ဂုဏ္ထူးေဆာင္ အဖၾဲႛဝင္အဴဖစ္ ေရၾးခဵယ္
53/ ႎႀစ္ရႀည္ေထာင္ကဵ ေကဵာင္းသားမဵားက တိုင္းဴပည္ေကဵးဇူးဆပ္ဖိုႛ ေဴပာဳကား
54/ မူဂါဘီကို ႐ူးသြပ္ေနတဲ့ အာဏာရွင္ဟု ကုလအရာရွိ ေ၀ဖန္
55/ သစ္ခိုးထုတ္ေရာင္းစားမႁေဳကာင့္ တရုတ္စီးပၾားေရး သမားေတၾနဲႛ ေဒသခံေတၾ မဳကာခဏ ခိုက္ရန္ဴဖစ္ပၾား
56/ ႓မိႂႚသစ္ေဖၞဖိုႚ လယ္ေဴမေတၾကို ကုမၯဏီေတၾကသိမ္းယူ႓ပီး စပၝးစိုက္ေန
57/ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕မ်ား AK-47 က်ည္ဆန္ရွားပါး
58/ မဂႆလာဒံု ေလတပ္ စခန္းကို ဦးေတဇပိုင္ ပုဂံ ေလေဳကာင္းလိုင္း အသံုးဴပႂမည္
59/ ႎုိင္ငံေရး အကဵဥ္းသားေတၾ ကူညီေနတဲ့ ဦးဝင္းတင္ကုိ အာဏာပုိင္ေတၾ ေႎႀာင့္ယႀက္
60/ အုိင္အယ္လ္အုိသိုႛ တိုင္ဳကားမႁဴဖင့္ အလုပ္သမား ကုိခင္ေမာင္ခဵႂိကို ေထာင္ ၅ ႎႀစ္ ထပ္ခဵ
61/ ပဲခူးေထာင္မႀ ႎိုင္ငံေရး အကဵဥ္းသား တဦး ကိုယ့္ကိုယ္ကို အဆံုးစီရင္
62/ ႎုိင္ငံေရးအကဵဥ္းသား မိသားစုမဵားကို ဦးဝင္းတင္ သၾားေရာက္အားေပး
63/ ေနဴပည္ေတာ္မႀာ သတင္းစာထုတ္ေတာ့မည္
64/ သန္းေရႊ ႏိုင္ငံျခားေရးမူဝါဒ ----------- ေအာင္ေဇာ္
65/ ္ကုန္တြင္ဖြင့္သည့္ ေရႊေစ်းကြက္၊ ကုန္သည္ငယ္မ်ား လက္လွမ္းမမီ ---------- ေအာင္သက္၀ုိင္း
66/ These Shoes Are Made for More than Walkin’---------- By AUNG ZAW
67/ စစ္အစုိးရက ဘိန္းစိုက္ခိုင္းေနဟု တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔က ေျပာဆို

68/ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး သန္းေရႊႏွင့္အဖြဲ႔ ဆိုင္ကလံုးဒဏ္ခံ ေဒသသို႔ သြားေရာက္မည္
69/ မင္းကုိႏုိင္ (သုိ႔မဟုတ္) ေပၚဦးထြန္း ပုံရိပ္” ---------- ေရးသူ...... ကုိစုိးထြန္း။
70/ “ဥပေဒႏွင့္မညီေသာ ဥပေဒ” ----------- udkayg
71/ ႏိုင္ျမန္မာ - ကမၻာမေၾကဘူး အေရးေတာ္ပုံ သီခ်င္း
72/ ၁၉၈၉ ဇူလိုင္ ၁၉ … တခုေသာ အာဇာနည္ေန႔ …

(မတရားတဲ့ အမိန္႔အာဏာဟူသမွ် တာ၀န္အရ ဖီဆန္ၾက) ---------- ေမာင္ရစ္
73/ နအဖ ျပည္ထဲေရး ၀န္ႀကီးရဲ ႔ ထုိးေဖာက္မႈ အစီအစဥ္
74/ ျမ၀တီၿမိဳ႕မွာ ေလာင္းကစား၀ုိင္းႀကီးေတြ မ်ားလာ
75/ ေက်ာက္ေခတ္တပ္မေတာ္၏စြမ္းရည္
(သို႔မဟုတ္) ယိုးဒယား-ဗမာစစ္ ၂ဝဝ၁ (သို႔မဟုတ္) ယိုးဒယား-ဗမာစစ္ ၂ဝဝ၁ ---------- ဂါမဏိ
76/ Extra sleep reduces heart risk
77/ ကြန္ျမဴနစ္ဆန္႔က်င္ေရးလူႀကီးမင္းမ်ား --------- ေရးသူ-တင္မိုး
78/ ငါမင္းကိုလြမ္းတယ္ 'ဂၽြန္' ----------

ေရးသူ-ျငိမ္းေအးအိမ္
79/ မဲဇာေတာသို႔ ဒုတိယတေခါက္ျပန္ေရာက္ရျခင္း ----------

ေရးသူ- ေလထီးအုန္းေမာင္
80/ ဓားေတာင္၊ မီးပင္လယ္ႏွင့္ ျမသန္းတင့္(ပထမပိုင္း)

ေရးသူ-ထက္ျမက္
81/ ႀကိဳးၾကာသံႏွင့္မုန္တိုင္းစင္ေရာ္ (သို႔မဟုတ္) ပ်ံသန္းျခင္းအႏုပညာ

ေရးသူ- ခ်စ္ဦးညိဳ
82/ မိႈင္းရာျပည့္္ ေက်ာင္းသားအေရးအခင္း ၃၂ ျပည့္၊ ၂၃ မတ္ ---------- ေရးသူ-ေမာင္ေအး၀င္း
83/ ဘ၀ကင္းဗတ္ေပၚကသံမဏိစုတ္ခ်က္ၾကမ္း (အပိုင္း ၁)

ဖိုးသံစိမ္း-ေရးသည္။
84/ ေမာင္ေမာင္ရဲ႔ႀကိဳးၾကာသံ
ေရးသူ- ေမာင္ေမာင္
85/ ဗုဒၶႏွင့္ေတြ႔ဆံုျခင္း ---------- ေရးသူ - တင္မိုး

86/ ေဂါတမေရ မျပန္ေလနဲ႔-ေအာင္ျခင္းကိုးပါး ---------- ေရးသူ - ေဒါက္တာသန္းထြန္း
87/ စစ္အာဏာရွင္မ်ားေခတ္ ရုပ္ရွင္ဆင္ဆာ ---------- ၀င္းေဖ
88/ အမွတ္တရ မုိင္ယာမီ (၂) ---------- ဉာဏ္ဦးေမာင္
89/ ေမာင္ေလး ဖိုးဉာဏ္ ---------- မိုးခ်ဳိသင္း


သတင္းဋီကာ အခန္း (၆)

ဝၝရႀင္တန္ပိုႛစ္ သတင္းစာ႒ကီးမႀာ ႎႀစ္ ၄၀ နီးပၝး သတင္းေထာက္၊ အယ္ဒီတာ တာဝန္ေတၾကို
ထမ္း႟ၾက္ခဲ့ဳကတဲ့ Jr. Leonard Dowine နဲႛ Robert G. Kaiser, Knoft, 2002 တုိႛ ေရးသားခဲ့တဲ့
'The News about the Nesw: American Journalism in peril' စာအုပ္ထဲက အေရးပၝတဲ့
အခဵက္ေတၾကို ေကာက္ႎႁတ္ ဘာသာဴပန္ထားတဲ့ ေမာင္ဝံသရဲႚ "သတင္းဋီကာ" စာအုပ္က
"အခန္း (၆) - သတင္းတန္ဖုိး ဟူသည္၊ ဆီဘီဘရီတီသတင္းမဵား ႒ကီးစုိးခဵိန္၊ ဆီဘီဘရီတီ
ေနာက္လုိက္ သတင္းစာ ပညာ၊ ေရလုိက္လၾဲတဲ့ ဂဵာနယ္လစ္ ဆီလီဘရီတီမဵား၊ သတင္းႎႀင့္
ေဖဵာ္ေဴဖေရး အဴပန္အလႀန္၊ သတင္း တန္ဖုိး အေဴပာင္းအလဲနဲႛ ပရိသတ္အလုိကဵ သတင္း" တုိႛကို
ဴပန္လည္ ကူးယူ ေဖာ္ဴပလိုက္တာ ဴဖစ္ပၝတယ္။ ဒီစာအုပ္ကို နန္းေဒဝီစာေပက ၂၀၀၈ ခုႎႀစ္၊
ေမလမႀာ ပထမအ႒ကိမ္ ပံုႎႀိပ္ ဴဖန္ႛခဵိခဲ့တာ ဴဖစ္ပၝတယ္။
ဝဲေအာက္ေဒၝင့္ ပံုမႀာ - ကုလသမဂၢ ဒုကၡသည္မဵား ဆုိင္ရာ မဟာမင္း႒ကီး (UNHCR) ရဲႚ အထူး

သံတမန္ အန္ဂဵီလာ ဂဵိႂလီးရဲႚ နယူးေဒလီ ခရီးစဥ္မႀာ သူနဲႛ သူႛ သားငယ္ မက္ေဒၝ့ခ္ (Maddox)
(ဝဲဘက္မႀ ဦးထုပ္အဴပာ ေဆာင္းထားသူ) တုိႛကို ဴမန္မာ ဒုကၡသည္ ကေလး ၂ ဦးတုိႛနဲႛ ေဆာ့ကစား
ေနပံု။
သတင္းဋီကာ အခန္း (၆)
သတင္းတန္ဖုိး ဟူသည္
၁၉၉၀ ႎႀစ္မဵားဟာ အေမရိကန္ သတင္းစာ ေလာကအတၾက္ ေပဵာ္စရာ ဆယ္စုႎႀစ္မဵား

မဟုတ္ခဲ့ပၝဘူး။ အလၾန္နည္းပၝးတဲ့ သတင္း အဖၾဲႚအစည္း အခဵႂိႚသာ 'ပန္းပန္လဵက္ပဲ' လုိႛ
ေဴပာႎုိင္တဲ့ အေဴခအေန ရႀိခဲ့တယ္။ သတင္းစာ အမဵားစုဟာ အဆင္မေဴပခဲ့ဳကဘူး။
အဴမတ္မဵားမဵား ရဖိုႚပဲ ေရႀး႟ႁတဲ့ ပုိင္ရႀင္ေတၾရဲႚ ဖိအားေဳကာင့္ ေကာင္းမၾန္တဲ့ သတင္းစာ ပညာေတၾ
အႌၾန္ႛခဵႂိး ခံခဲ့ရတယ္။ သိမ္ဖဵင္းတဲ့ အေဳကာင္းအရာေတၾက ပုိ႓ပီး အေရး႒ကီးတဲ့ သတင္းေတၾကုိ
လၿမ္းမုိးခဲ့တယ္။ 'ဆီလီဘရီတီ' လုိႛ ေခၞတဲ့ ထင္ရႀား ေကဵာ္ဳကားသူေတၾရဲႚ သတင္းက သမၳတေတၾ၊
ရႀင္ဘုရင္ေတၾရဲႚ သတင္းေတၾထက္ ပုိအေရးပၝသလုိ ဴဖစ္လာတယ္။ သတင္းေလာကက လူေတၾ

ကုိယ္တုိင္က အစဥ္အလာ သတင္းတန္ဖုိးမဵား (News Values) ဆုိတာ ေပဵာက္ပဵက္
ကုန္ေတာ့မလားလုိႛ ထင္မႀတ္ခဲ့ဳကတယ္။
အဲဒီေနာက္ ၁၁ စက္တင္ဘာ ၂၀၀၁ ေရာက္လာတဲ့ အခၝ သတင္းမီဒီယာ ေလာကဟာ

ေဴပာင္းလဲ သၾားဴပန္တယ္။ တမဵႂိးသားလုံးနဲႛ ဆုိင္တဲ့ ေဘးဆုိး႒ကီး ဳကံႂရတဲ့အခၝ
သတင္းေထာက္ေတၾ၊ အယ္ဒီတာေတၾ၊ ထုတ္လုပ္သူေတၾ၊ ေကာ္လံ ေဆာင္းပၝးရႀင္ေတၾ၊ သတင္း
ေဳကညာသူေတၾ၊ ပုိင္ရႀင္ေတၾ အားလုံး အထိ ဘာလုပ္ရမယ္ ဆုိတာ သိတယ္။ ေဳကာ္ဴငာ
ဝင္ေငၾေတၾ ဘာေတၾကုိ ေဘးဖယ္ထားလုိက္႓ပီး ယေနႛေခတ္ရဲႚ အ႒ကီးဆုံး သတင္းဴဖစ္ရပ္႒ကီးနဲႛ
ပတ္သက္႓ပီး ကၾက္ကၾက္ကၾင္းကၾင္း တာဝန္သိသိ တင္ဴပဳကဖုိႛပဲ ဦးစားေပး ခဲ့ဳကတယ္။ သတင္းစာ
ဖတ္သူေတၾ၊ တီဗၾီ ဳကည့္သူေတၾဟာ အရင္က တခၝမႀ မရဖူးတဲ့ သတင္းေပးမႁေတၾကုိ ရခဲ့ဳကတယ္။
အဲဒီ အဳကမ္းဖက္ တုိက္ခုိက္မႁေတၾက အေမရိကန္ သတင္း အဖၾဲႚအစည္းေတၾကုိ

ေလးနက္တဲ့ ႟ုိက္ခတ္မႁ ဴဖစ္ခဲ့တယ္။ 'Portland Origonian' သတင္းစာက အယ္ဒီတာ
ဆန္ဒီမင္း႟ုိးက အဲဒီ တုိက္ခုိက္မႁေတၾေဳကာင့္ မီဒီယာေတၾဟာ ဒီမုိကေရစီ အတၾက္
ဘယ္ေလာက္ အေရး႒ကီးတယ္ ဆုိတာ ပုိ႓ပီး ထင္ရႀားလာတယ္။ အယ္ဒီတာေတၾဟာ
စာဖတ္သူေတၾကုိ အသိပညာ ဴဖစ္ေစတဲ့ သတင္း အခဵက္အလက္ေတၾ ေပးဖုိႛ တာဝန္ရႀိတယ္
ဆုိတာ ပုိ႓ပီး ေပၞလၾင္လာတယ္လုိႛ ေဴပာပၝတယ္။
သတင္းလုပ္ငန္းထဲက အားလုံးလုိလုိ အဲဒီတာဝန္ကုိ ေကဵပၾန္ေအာင္ ႒ကိႂးစား

ခဲ့ဳကတာလည္း ေတၾႚခဲ့ရတယ္။ ေနႛစဥ္ သတင္းစာ အမဵႂိးေပၝင္း ၉၇ မဵႂိး ထုတ္ေဝေနတဲ့ ဂန္းနက္
(Gannett) ကုမၯဏီက သတင္းစာ ၇၅ ေစာင္ဟာ အဳကမ္းဖက္ တုိက္ခုိက္ခံရတဲ့ ေနႛမႀာပဲ
သတင္းစာ အခဵပ္ပုိ အထူးထုတ္ေတၾ ထုတ္ေဝခဲ့တယ္။ ေနာက္ေနႛမဵားမႀာလည္း ပုံမႀန္
သတင္းစာမႀာ စာမဵက္ႎႀာေတၾ တုိး႓ပီး သတင္းေတၾ ဴပည့္စုံႎုိင္သမ႖ ဴပည့္စုံေအာင္ ေဖာ္ဴပခဲ့ဳကတယ္။
နက္တ္ဝၝခ္ (Network) တယ္လီေဗးရႀင္းက ေလးရက္လုံးလုံး ေဳကာ္ဴငာေတၾ လုံးဝ မထည့္ဘဲ
ရပ္ထားခဲ့တယ္။ ေဳကာ္ဴငာ ဝင္ေငၾေတၾ အမဵား႒ကီး ဆုံး႟ႁံးခံ႓ပီး ဆုံးဴဖတ္ခဲ့ပၝတယ္။ ဒၝေတၾဟာ
အေကာင္းဆုံး သတင္း တန္ဖုိးထားမႁကုိ ဴပတာေတၾပဲ ဴဖစ္တယ္။
၁၉၈၀ ႎႀစ္မဵားနဲႛ ၁၉၉၀ ႎႀစ္မဵားက သတင္း တန္ဖုိးထားမႁနဲႛ ယႀဥ္ေဴပာမယ္ ဆုိရင္

သိသိသာသာ ေဴပာင္းလဲ သၾားတာပၝ။ အထက္က တင္ဴပခဲ့သလုိပဲ အေမရိကန္
သတင္းစာေတၾဟာ အေပၝစား သတင္းေတၾရဲႚ လၿမ္းမုိး တၾင္ကဵယ္မႁ ခံေနခဲ့ရတဲ့
အေနအထားကေန အဳကမ္းဖက္ တုိက္ခုိက္ ခံရမႁေဳကာင့္ ဴပန္လည္ နာလန္ ထူလာခဲ့တယ္။
ေကာင္းတဲ့ သတင္းစာ ပညာဆုိတာ လူေတၾ ႎႀစ္သက္စဖၾယ္ ဴဖစ္ေအာင္ လုပ္႟ုံမ႖ မကဘူး၊
မလၾဲမေသၾ လုိအပ္ခဵက္လည္း ဴဖစ္တယ္။ (Good Journalism was not just appealing, but
absolutely necessary) ဆုိတဲ့ အခဵက္ကုိ သတင္းစာ ထုတ္လုပ္သူေတၾေရာ၊ ဖတ္႟ႁသူေတၾပၝ
သေဘာေပၝက္ သၾားဳကတယ္။
သတင္းတန္ဖုိး (News Values) ဆုိတာကုိလည္း သတင္းစာ ပညာဆုိင္ရာ ေလ့လာ

ဖၾင့္ဆုိမႁ အတည္ဴပႂ လာဳကတယ္။ သတင္းတန္ဖုိး ဆုိတာ ဒၝေတၾပၝပဲလုိႛ လၾယ္လၾယ္ေလး
ေဴပာလုိက္လုိႛေတာ့ မရပၝဘူး။ ဘာေဳကာင့္လဲ ဆုိေတာ့ ေနရာတုိင္းမႀာ တန္ဖုိး ဆုိတာ
အေဴပာင္းအလဲေတၾ ရႀိတတ္လုိႛပၝပဲ။

သတင္းတန္ဖုိးနဲႛ ပတ္သက္႓ပီး ABC News ႟ုပ္သံလၿင့္ ဌာနက လူေတၾ အ႒ကိႂက္လည္း
ဴဖစ္ေစ၊ အကဵႂိးရႀိတဲ့ သတင္းလည္း ဴဖစ္ေစ ဆုိ႓ပီး လုပ္ခဲ့ဖူးတာ ရႀိတယ္။ သမၳတ ကလင္တန္ရဲႚ
သမၳတ သက္တမ္း ေနာက္ဆုံးႎႀစ္ ဴဖစ္တဲ့ ၂၀၀၀ ဴပည့္ႎႀစ္မႀာ ABC News က လူ႒ကိႂက္မဵား ေနတဲ့
႟ုပ္ရႀင္ မင္းသားေလး လီယုိနာဒုိ ဒီကက္ပရီယုိကုိ ငႀားရမ္း႓ပီး သမၳတ ကလင္တန္နဲႛ အင္တာဗဵႃး
တခု စီစဥ္ ထုတ္လၿင့္ခဲ့တယ္။
အင္တာဗဵႃးကုိ ႒ကိႂတင္စီစဥ္ ႟ုိက္ကူး႓ပီး ထုတ္လၿင့္ခဵိန္ကုိ ၂၀၀၀ ဴပည့္ႎႀစ္ ေဴမကမာၲေနႛ

(Earth Day 2000) လူထု အစည္းအေဝး႒ကီး ဝၝရႀင္တန္မႀာ ကဵင္းပခဵိန္နဲႛ တုိက္ဆုိင္႓ပီး
ထုတ္လၿင့္တယ္။ ဘာေဳကာင့္လဲ ဆုိေတာ့ အဲဒီ အစည္းအေဝးမႀာ ဒီကက္ပရီယုိက
ဂုဏ္ထူးေဆာင္ သဘာပတိလည္းဴဖစ္၊ အစီအစဥ္မႀႃးလည္း လုပ္တာကုိး။
အစဥ္အလာ သတင္းစာစံနဲႛ ဆုိရင္ ဒီလုိ လုပ္ပုံမဵႂိးဟာ ေလႀာင္ေဴပာင္စရာ႒ကီး

ဴဖစ္ေနတယ္။ လူငယ္ ႟ုပ္ရႀင္ မင္းသားေလးကုိ အေမရိကန္ ဴပည္ေထာင္စု သမၳတနဲႛ
အင္တာဗဵႃးလုပ္ဖုိႛ အခေဳကးေငၾေတၾ ေပး႓ပီး ငႀားရမ္းတယ္။ အင္တာဗဵႃးမႀာ ေမးဴမန္းမယ့္
ဴပႍနာက ေဴမကမာၲ ဴပႍနာ ဴဖစ္တယ္။ ႟ုပ္ရႀင္ မင္းသားေလးဟာ အဲဒီ အေရးကိစၤ အတၾက္
အား႒ကိႂးမာန္တက္ ပၝဝင္ ေဆာင္႟ၾက္ေနသူ ဴဖစ္တယ္။ သည္အစီအစဥ္အေဳကာင္း ABC ရဲႚ
ဝၝရႀင္တန္ဗဵႃ႟ုိက သတင္းပ႟ုိဖက္ရႀင္နယ္ေတၾဆီ ေရာက္သၾားေတာ့ စိတ္ဆုိးမာန္ဆုိး
ဴဖစ္ကုန္ဳကသတဲ့။ ABC ရဲႚ သတင္း တာဝန္ခံ အဴဖစ္ ေဆာင္႟ၾက္ေနတဲ့ ေဒးဗစ္ဝက္စတင္က
ဆုိရင္ သူႛလူေတၾဆီကုိ အီးေမးလ္ပုိႛ႓ပီး ဴပစ္တင္ ႟ႁတ္ခဵတယ္။
"ဘယ္သူမႀ ဒီေလာက္ မမုိက္မဲဘူး၊ သတင္းစာ ဆရာရဲႚ အခန္းကၸ အားလုံးကုိ

သတင္းစာ ဆရာေတၾပဲ လုပ္ရမယ္" လုိႛ သူက ေရးလုိက္တယ္။ အဲဒီ သတင္း ထၾက္လာေတာ့
အိမ္ဴဖႃေတာ္က ဒီကက္ပရီယုိနဲႛ ကလင္တန္ အင္တာဗဵႃးကုိ ABC က ေမတၨာရပ္ခံ႓ပီး
စီစဥ္တာပၝလုိႛ ထုတ္ေဖာ္ ေဴပာလုိက္တယ္။ ဝက္စတင္ဟာ သူႛလုပ္ေဖာ္ ကုိင္ဖက္ေတၾကုိ
ေဒၝပၾရဴပန္တယ္။ သူႛ အီးေမးလ္ကုိ သတင္းေထာက္ေတၾ သိေအာင္ လုပ္ရေကာင္းလားလုိႛ
ေဒၝပၾတာတဲ့။ ေနာက္ေတာ့ ေပၞလာဴပန္တာက ဝက္စတင္ ကုိယ္တုိင္ပဲ ဒီသတင္း
ေပၝက္ဳကားေအာင္ လုပ္ခဲ့တာတဲ့။
ဒီေတာ့ကာ သည္ဴပႍနာကုိ ဘယ္လုိ ေဴဖရႀင္း လုိက္ဳကသလဲ ဆုိေတာ့ ဘယ္လုိမႀ

မေဴဖရႀင္းပၝဘူး။ ABC က သူႛမူလ အစီအစဥ္ အတုိင္း ဆက္လုပ္ခဲ့တယ္။ ဒီကက္ပရီယုိနဲႛ သမၳတ
ကလင္တန္ အင္တာဗဵႃး၊ အင္တာဗဵႃးလုိႛ မေဴပာခဵင္ရင္လည္း ေဆၾးေႎၾးခန္းေပၝ့။ အဲဒၝ ABC
႟ုပ္သံက ထုတ္လၿင့္ခဲ့တာပၝပဲ။
သတင္းစာဆရာ လုပ္ရမယ့္ အလုပ္ကုိ ႟ုပ္ရႀင္ မင္းသားက ဝင္လုပ္ရေကာင္းလား ဆုိ႓ပီး

ေဒးဗစ္ဝက္စတင္က ေဒၝသတ႒ကီး ထေအာ္ေပမယ့္ တီဗၾီဳကည့္ ပရိသတ္ဆီက ဘာသံမႀ
ထၾက္မလာပၝဘူး။ ၂၀၀၀ ဴပည့္ႎႀစ္ နက္တ္ဝၝ့ခ္ တယ္လီေဗးရႀင္း တခုဆီက ဒၝမဵႂိး ထုတ္လၿင့္တာ
အဆန္း မဟုတ္ဘူးလုိႛ ပရိသတ္ သေဘာေပၝက္ထားလုိႛ ဴဖစ္ႎုိင္တယ္။ ဒၝမႀမဟုတ္ရင္ ပရိသတ္
ကုိယ္ႎႁိက္က အဲဒၝမဵႂိးကုိပဲ သတင္းအဴဖစ္ တန္ဖုိးထားလုိႛရင္လည္း ဴဖစ္ႎုိင္တယ္။

ဆီဘီဘရီတီ သတင္းမဵား ႒ကီးစုိးခဵိန္
၂၀ ရာစု ေႎႀာင္းပိုင္း သတင္း တန္ဖုိးထားပုံ အေဴပာင္းအလဲဟာ ေကာင္းမၾန္တဲ့ သတင္းစာ

ပညာကုိ အဆင့္ကဵ သၾားေစတယ္။ သူတုိႛ အေလးထားတဲ့ သတင္းတန္ဖုိးဟာ ဆီလီဘရီတီ
(celebrities) ေခၞ ထင္ေပၞ ေကဵာ္ဳကားသူမဵား အေဳကာင္းက အမဵားစု ဴဖစ္ေနတယ္။
အေမရိကန္ေတၾဟာ ပင္ကုိယ္ သဘာဝကုိက နာမည္႒ကီးေတၾကုိ စိတ္ဝင္စားတဲ့ သေဘာ

သဘာဝ ရႀိတယ္။ ဘုိးေဘး အေမရိကန္႒ကီးေတၾ ေခတ္ကလည္း အေနာက္ေတာ႟ုိင္းေဴမက
ဟီး႟ုိးနဲႛ ဗီလိန္ေတၾကုိ စိတ္ဝင္စားဳကတယ္။ ေဟာလိဝုဒ္နဲႛ ေရဒီယုိ ေခတ္ဦးပုိင္း
ေဖဵာ္ေဴဖသူေတၾကုိလည္း တန္းတန္းစၾဲ ဴဖစ္ခဲ့ဳကတယ္။ အဲဒီေနာက္ လူမႁ ဆက္ဆံေရး ဘဝထဲက
ေကဵာ္ဳကားသူေတၾ၊ အားကစား ဳကယ္ပၾင့္ေတၾကုိ ေသာင္းေသာင္းဴဖဴဖ အားေပးဳကတယ္။
ဒီကေနႛေခတ္မႀာေတာ့ အေမရိကန္ လူထုဟာ ဟုိင္းတက္ ဘီလဵံနာေတၾ၊ ဆယ္ေကဵာ္သက္
ဂီတ႟ုပ္ရႀင္ ေဖဵာ္ေဴဖသူေတၾ၊ ရက္ပၝေတၾ၊ တီဗၾီမႀာ မဳကာခဏ ေတၾႚရသူေတၾ၊ ပီးပဲလ္ မဂၢဇင္းမႀာ
ေဖာ္ဴပခံရသူေတၾကို စၾဲလမ္းဳကတယ္။
အီလက္ထေရာနစ္ မီဒီယာေတၾက ဆီလီဘရီတီေတၾ ထုတ္လုပ္ေပးတယ္။

(celebritication) မိဒီယာေတၾမႀာ မဳကာခဏ ပၝရႀိတဲ့ လူေတၾဟာ ဆီလီဘရီတီေတၾ
ဴဖစ္လာပၝတယ္။ လူေတၾကလည္း ဆီလီဘရီတီေတၾရဲႚ ဘဝနဲႛ ခဵစ္ေရး ခဵစ္ရာ
အေဳကာင္းသတင္းေတၾ သိခဵင္လာဳကတယ္။ မီဒီယာေတၾဟာ ဆီလီဘရီတီေတၾ ဖန္တီးေပး႓ပီး
လူေတၾက သူတုိႛကုိ စိတ္ဝင္စားလာတဲ့ အခၝ သူတုိႛ အေဳကာင္းေတၾကုိ ေဖာ္ဴပ႓ပီး အလုပ္
ဴဖစ္ဳကဴပန္တယ္။
ဆီလီဘရီတီ သတင္းေတၾကုိ သတင္းစာေတၾရဲႚ လူမႁ ဘဝကၸေတၾနဲႛ ေဖဵာ္ေဴဖေရး

သတင္းကၸေတၾမႀာ ပုံမႀန္ ထည့္ေပး ခဲ့ဳကတယ္။ အတၾင္း စာမဵက္ႎႀာေတၾကေန မဵက္ႎႀာဖုံး
သတင္းေတၾ ဴဖစ္လာတဲ့ အထိပဲ။ တုိင္းမ္နဲႛ နယူးစ္ဝိခ္ သတင္းမဂၢဇင္းေတၾ ဆုိရင္
ဆီလီဘရီတီေတၾရဲႚ ပုံေတၾနဲႛ မဳကာခဏ မဵက္ႎႀာဖုံး ဖၾဲႚစည္းတယ္။ ဆီလီဘရီတီ
သတင္းေတၾခဵည္းပဲ ထည့္သၾင္းတဲ့ ပီးပဲလ္ မဂၢဇင္း ဆုိရင္ အေမရိကန္မႀာ ေပၞဴပႃလာ အဴဖစ္ဆုံး
အဴမတ္အမဵားဆုံး မဂၢဇင္း ဴဖစ္လာတယ္။ Access Hollywood Entertainment Tonight, CNN
Entertainment News စတဲ့ ႟ုပ္ဴပေလာကက ဆီလီဘရီတီ အစီအစဥ္ေတၾကုိ ခဵည္းေဴပာတဲ့
ေကဘယ္လ္ တယ္လီေဗးရႀင္းေတၾကုိ လူေတၾက အ႓မဲ ေစာင့္ဳကည့္ဳကတယ္။
ဆီလီဘရီတီေတၾရဲႚ အေဳကာင္းဟာ ပုံမႀန္ သတင္း ထုတ္လၿင့္မႁေတၾမႀာပၝ

နယ္ခဵဲႚလာတယ္။ ဒန္ရားသားက CBS ညပုိင္း သတင္း မာတိကာေတၾမႀာ အ႒ကီးမားဆုံး
အေဴပာင္းအလဲ တခုက ဆီလီဘရီတီ သတင္းေတၾ မဵားလာတာပဲလုိႛ ေဴပာတယ္။
"က႗န္ေတာ္ကေတာ့ ပၝသင့္ ပၝထုိက္တယ္ ထင္တာထက္ ဆီလီဘရီတီ သတင္းေတၾ

ပုိမဵားေနတယ္ ထင္တာပဲ" လုိႛ ရားသားက ၂၀၀၀ ဴပည့္ႎႀစ္တုန္းက ေဴပာဖူးတယ္။ "ဒၝဟာ
ပရိသတ္ရဲႚ အ႒ကိႂက္ ေဴပာင္းလဲလာတာ ဴဖစ္တယ္ဆုိတဲ့ အဴမင္ကုိ က႗န္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္နဲႛ
လက္မခံႎုိင္ခဲ့ဘူး" လုိႛ သူက ဆက္ေဴပာခဲ့တယ္။

ပရိသတ္အ႒ကိႂက္ ေဴပာင္းလဲပုံဟာ နက္ဝပ္ေတၾရဲႚ နံနက္ပိုင္း သတင္း အစီအစဥ္မဵားနဲႛ
ယင္းတုိႛရဲႚ သတင္းမဂၢဇင္း အစီအစဥ္ေတၾကုိ ဳကည့္ရင္ ပုိ႓ပီး သိသာလာတယ္။ CBS ရဲႚ 60
MINUTES အစီအစဥ္ဟာ ဆီလီဘရီတီမဵားနဲႛ ေတၾႚဆုံခန္းေတၾခဵည္း ဴဖစ္တယ္။
မီဒီယာ ေလာကမႀာ ဆီလီဘရီတီ သတင္းေတၾ ပုိ႓ပီး သိသိသာသာ လၿမ္းမုိးလာတာ

၁၉၉၀ ႎႀစ္မဵား အတၾင္းက စတင္ခဲ့တယ္။ အုိေဂဵ ဆင္ပဆန္ လူသတ္မႁ၊ ႓ဗိတိန္ မင္းသမီး
ဒုိင္ယာနာ ပၝရီ႓မိႂႚမႀာ ကားေမႀာက္႓ပီး ကၾယ္လၾန္ဴခင္း၊ ကလင္တန္ လူဝင္းစကီး အ႟ႁပ္ေတာ္ပုံ၊
ဂ႗န္အက္ဖ္ကေနဒီ ဂဵႃနီယာ ေမာင္းႎႀင္တဲ့ ေလယာဥ္ငယ္ ပဵက္ကဵ႓ပီး သူရယ္၊ သူႛဇနီးရယ္၊
ခယ္မရယ္ ေသဆုံးဴခင္းတုိႛဟာ ထင္ရႀားတဲ့ သတင္းေတၾပၝပဲ။
တယ္လီေဗးရႀင္း ေခတ္ရဲႚ ေတာ္ေတာ္ေစာေစာပုိင္းကလည္း သမၳတ ဂ႗န္အက္ဖ္ကေနဒီ၊

သူႛညီ ေရာဘတ္ကေနဒီ၊ ေဒၝက္တာ မာတင္ လူသာကင္းတုိႛ လုပ္ဳကံခံရတာ၊ ဗီယက္နမ္ စစ္ပၾဲ၊
ဝၝးတားဂိတ္ အ႟ႁပ္ေတာ္ပုံ၊ သမၳတ နစ္ဆင္ ႎုတ္ထၾက္ရဴခင္းတုိႛကုိ လူေတၾ အထူး
စိတ္ဝင္စားခဲ့ဳကတယ္။ သုိႛေပမဲ့ အဲဒၝေတၾဟာ ဒီေနႛေခတ္ ဆီလီဘရီတီ သတင္းေတၾနဲႛ လုံးဝ
ဴခားနားတယ္။ အဲဒီ သတင္းေတၾက တုိင္းေရးဴပည္ေရးနဲႛ ဆက္စပ္ေနတယ္။ ဒီေနႛေခတ္
ဘယ္ဟာမဵႂိးနဲႛ တူသလဲ ဆုိေတာ့ ၂၀၀၁ စက္တင္ဘာ ၁၁ ေနာက္ပုိင္း သတင္း တင္ဆက္ပုံေတၾနဲႛ
ဆင္တူပၝတယ္။
MacNei-Lehrer News Hour ရဲႚ ပူးတၾဲ အစီအစဥ္မႀႃးေဟာင္း ေရာဘတ္မက္ေနးလ္က

၁၉၆၃ ခုႎႀစ္၊ သမၳတ ကေနဒီ လုပ္ဳကံခံရပုံနဲႛ စဵာပန သတင္းကုိ တီဗၾီက ထုတ္လၿင့္ခဲ့တဲ့
တိပ္ေခၾေဟာင္းေတၾ ဴပည္ဳကည့္တယ္။ ႓ပီးေတာ့ ၁၉၉၃ ခုႎႀစ္ ဂ႗န္အက္ဖ္ ကေနဒီ ဂဵႃနီယာ
ေလယာဥ္ ပဵက္ကဵ ေသတဲ့ သတင္း ထုတ္လၿင့္ပုံနဲႚ ယႀဥ္ဳကည့္တယ္။ ဟုိေခတ္က သမၳတ ကေနဒီ
သတင္းကုိ ေပးခဲ့ပုံဟာ တာဝန္ရႀိမႁ တာဝန္သိမႁနဲႛ သိကၡာရႀိရႀိ သတင္းေပးတာ ဴဖစ္တယ္။
တမဵႂိးသားလုံး ဝမ္းနည္း ပူေဆၾး ေနဳကခဵိန္နဲႛ ကုိက္ညီေအာင္ သတင္း ထုတ္လၿင့္ ခဲ့ဳကတယ္လုိႛ
သူက သုံးသပ္တယ္။ ဂ႗န္အက္ဖ္ ကေနဒီ ဂဵႃနီယာ သတင္းကုိ တီဗၾီေတၾက ထုတ္လၿင့္ခဲ့ပုံကုိေတာ့
သူက ဴပစ္တင္ ႟ႁတ္ခဵတယ္။
ဂ႗န္အက္ဖ္ ကေနဒီ ဂဵႃနီယာဟာ ကၾယ္လၾန္ခဵိန္က ႎုိင္ငံေရး မဂၢဇင္းတေစာင္ရဲႚ

ထုတ္ေဝသူ ဴဖစ္တယ္။ သူဟာ လုပ္ဳကံခံရတဲ့ သမၳတ ကေနဒီရဲႚ သားဴဖစ္႓ပီး ႟ုပ္ရည္
ေခဵာေမာတယ္။ ကုိယ္ရည္ကုိယ္ေသၾး ထူးဴခားတယ္။ အလႀမယ္ က႟ုိလင္း ဘက္ဆက္နဲႛ
လက္ထပ္လုိက္လုိႛလည္း နာမည္ ပုိ႒ကီးသၾားတယ္။ သူသာ မေသေသးရင္ တုိင္းဴပည္မႀာ
အေရးပၝသူ တေယာက္ ဴဖစ္ေကာင္း ဴဖစ္ႎုိင္တယ္။ သုိႛေပမဲ့ ေသဆုံးခဵိန္မႀာေတာ့ ေဂဵအက္ဖ္ေက
ဂဵႃနီယာဟာ ဘာမႀ ေဴပာပေလာက္သူ မဟုတ္ေသးဘူး။ ေသာဳကာေနႛ ညတညမႀာ
သူေမာင္းလာတဲ့ ေလယာဥ္ကေလး ပဵက္ကဵ႓ပီး ေသဆုံးခဲ့တယ္။ သူႛသတင္းကုိ တီဗၾီေတၾက စေန
တနဂႆေႎၾ ႎႀစ္ရက္ဆက္ ထုတ္လၿင့္ခဲ့ဳကတယ္။ သတင္းက ဘာမႀ ထူးထူးေထၾေထၾ ေဴပာစရာ
မရႀိဘူး။ ေလယာဥ္ ပဵက္ကဵ႓ပီး လုိက္ပၝသၾားသူ အားလုံး ေသဆုံးတယ္။ ေမာင္းႎႀင္သူက
ေဂဵအက္ဖ္ေက ဂဵႃနီယာ ဴဖစ္တယ္။ သူက ဘယ္သူႛသား ဴဖစ္တယ္။ သူႛဇနီးက ဘယ္သူ
ဒၝထက္ပုိ႓ပီး ေဴပာစရာလည္း သိပ္မရႀိဘူး။ တီဗၾီ ကင္မရာေတၾက ပဵက္ကဵတဲ့ ေလယာဥ္ေလးကုိ
ရႀာေဖၾ ေနဳကတဲ့ သေဘႆာေတၾရဲႚ ခပ္လႀမ္းလႀမ္း ဴမင္ကၾင္းကုိ ႟ုိက္ဴပတယ္။
ေသာဳကာေနႛ ေဖာင္ပိတ္တဲ့ သတင္း မဂၢဇင္းေတၾကလည္း မဵက္ႎႀာဖုံး တင္ထားတဲ့ မူလ

သတင္း ေဆာင္းပၝးေတၾကုိ ဴဖႂတ္ပစ္႓ပီး ေဂဵအက္ဖ္ေက ဂဵႃနီယာ ေလယာဥ္ပဵက္ကဵ ေသဆုံးတဲ့
သတင္းကုိ မဵက္ႎႀာဖုံး တင္ဳကတယ္။ U.S. News & World Report ဆုိရင္ ပုံႎႀိပ္႓ပီးသား
ထၾက္ေတာ့မယ့္ စာေစာင္ ေစာင္ေရေပၝင္း ၁.၈ သန္းကုိ ပစ္ထားလုိက္႓ပီး ေဂဵအက္ဖ္ေက ဂဵႃနီယာ
သတင္းမဵက္ႎႀာဖုံး ေဴပာင္းလဲ ပုံႎႀိပ္တယ္။ ေသာဳကာေနႛက သူတုိႛ ေလယာဥ္ ပဵက္ကဵတဲ့
သတင္းကုိ တနလႆာေနႛထုတ္ စာေစာင္မႀာ အရအမိ ေဖာ္ဴပခဲ့တယ္။ တုိင္းမ္ မဂၢဇင္းကလည္း အဲဒီ
သတင္းကုိ စာမဵက္ႎႀာ ၃၇ မဵက္ႎႀာ ေပးတယ္။ Time Warner ကုမၯဏီကပဲ ထုတ္ေဝတဲ့ ပီးပဲလ္
မဂၢဇင္းကေတာ့ အဲဒီ သတင္းခဵည္း ၄၁ မဵက္ႎႀာ ထည့္တယ္။ အဲဒီ မဂၢဇင္း စာေစာင္ေတၾရဲႚ
ထုတ္ေဝသူေတၾ၊ အယ္ဒီတာေတၾက သည္သတင္းပၝရင္ ေစာင္ေရတက္မယ္ ဆုိတာ သိေနဳကလုိႛ
ပရိသတ္အ႒ကိႂက္ လုိက္လုပ္ဳကတာ ဴဖစ္တယ္။ အလားတူပဲ သူႛထက္ ႎႀစ္ႎႀစ္ေစာ႓ပီး ဒိုင္ယာနာ
မင္းသမီး ကားေမႀာက္ ေသတဲ့ သတင္းကုိ သုိင္းဝုိင္းခဵဲႚထၾင္ ေရး႓ပီး ထည့္ခဲ့ဳကလုိႛ ပီးပဲလ္နဲႛ
နယူးစ္ဝိခ္ မဂၢဇင္းမဵားဟာ ေစာင္ေရ ႎႀစ္သန္းစီ ေရာင္းခဲ့ဳကရတယ္။
ဝၝရႀင္တန္ပုိႛစ္နဲႛ တဴခား သတင္းစာ႒ကီးေတၾကလည္း ေဂဵအက္ဖ္ေက ဂဵႃနီယာ ေသတဲ့

သတင္းကုိ ႎုိင္ငံ အ႒ကီးအကဲမဵား အတၾက္ သီးသန္ႛထားရႀိတဲ့ ေနရာမဵႂိးကေန အသားေပး
ထည့္ေပးခဲ့ဳကတယ္။ တီဗၾီေတၾ သည္သတင္းကုိ အလ႖ံပယ္ ထုတ္လၿင့္ခဲ့ဳကတာရယ္၊ အေသဆုိးနဲႛ
ေသတတ္တဲ့ အစဥ္အလာရႀိတဲ့ ကေနဒီ မဵႂိး႟ုိး အေဳကာင္းရယ္၊ စာဖတ္ ပရိသတ္က
သည္သတင္းကုိ ေသခဵာေပၝက္ စိတ္ဝင္စားဳကမႀာပဲ ဆုိတဲ့ အသိစိတ္ရယ္၊ အဲဒၝေတၾက
သတင္းစာ အယ္ဒီတာေတၾကုိ ဳသဇာ လၿမ္းေနတယ္။
ပရိသတ္ အဴမင္ကဵေတာ့ တမဵႂိး ဴဖစ္ေနဴပန္တယ္။ လူထု သေဘာထား စနည္းနာခဵက္

တခု အဆုိအရ ကေနဒီ ဂဵႃနီယာ ေသဆုံးတဲ့ သတင္းကုိ မီဒီယာေတၾက သတင္း ေပးခဲ့ဳကတာ
မဵားလၾန္းတယ္လုိႛယူဆသူ ၅၂ ရာခုိင္ႎႁန္း ရႀိတယ္။ ၅၅ ရာခုိင္ႎႁန္းကေတာ့ သည္သတင္းမဵႂိးကုိ
အလၾန္အက႗ံ ေဖာ္ဴပတဲ့ သတင္း လုပ္ငန္းေတၾဟာ ပရိသတ္ေတၾကုိ ဆၾဲေဆာင္ဖုိႛ အတၾက္ အဓိက
ရည္႟ၾယ္ခဲ့ဳကတာ ဴဖစ္တယ္။ သည္သတင္းဟာ အေရးပၝတဲ့ သတင္းလုိႛ ထင္ဴမင္ယူဆလုိႛ သတင္း
ေပးခဲ့ဳကတာ မဟုတ္ဘူးလုိႛ အေဴဖေပးတယ္။
သုိႛေပမဲ့ သည္သတင္းမဵႂိးကုိ ပရိသတ္က အငမ္းမရ ဳကည့္ဳကတာေတာ့ အမႀန္ပဲ။

တီဗၾီေတၾရဲႚ လူဳကည့္ အမဵား အနည္း စာရင္းမႀာ သည္သတင္းမဵႂိးဟာ ဳကည့္သူ အမဵားဆုံး
အမဵႂိးအစားထဲ ပၝဝင္တယ္။ အေမရိကန္ေတၾ အဖုိႛ ကေနဒီ ဂဵႃနီယာ ေသတဲ့ သတင္းဟာ
ဒုိင္ယာနာ မင္းသမီး ေသတဲ့ သတင္းထက္ပုိ႓ပီး စိတ္ဝင္စားစရာ ဴဖစ္ေနတယ္။ အုိေဂဵ ဆင္ပဆန္
အမႁထက္လည္း ကေနဒီ ဂဵႃနီယာ သတင္းကုိ ပုိစိတ္ဝင္ စားဳကတယ္။
ေမာ္နီကာ လူဝင္းစကီး အ႟ႁပ္ေတာ္ပုံတုန္းကလည္း သည္အတုိင္းပဲ။ လူထု သေဘာထား

စနည္းနာဳကည့္တဲ့ အခၝ လူဝင္းစကီး သတင္းေတၾကုိ မီဒီယာေတၾက ေဖာ္ဴပတာ မဵားလၾန္းတယ္လုိႛ
ယူဆေဳကာင္း ပရိသတ္ အမဵားစုက ေဴဖတယ္။ သိုႛေပမဲ့ ABC ႟ုပ္သံက ဘာဘရာေဝၝလ္ဗားစ္နဲႛ
လူဝင္းစကီး ေတၾႚဆုံခန္း ထုတ္လၿင့္တဲ့ အခၝ ကဵေတာ့လည္း တယ္လီေဗးရႀင္း သမုိင္းတေလ႖ာက္
လူဳကည့္ အမဵားဆုံး အစီအစဥ္ေတၾထဲမႀာ တခု အပၝအဝင္ ဴဖစ္သၾားတယ္။ လူဝင္းစကီးရဲႚ
မႀတ္မိသမ႖ မႀတ္တမ္း စာအုပ္ ပၝးပၝးေလးလည္း ဘက္ဆဲလား ဴဖစ္ခဲ့တယ္။
ဒၝေတၾ အားလုံးဟာ ဆီလီဘရီတီ အစၾဲ႒ကီးစၾဲတဲ့ အေမရိကန္ေတၾရဲႚ သဘာဝက

မီဒီယာေတၾ အေပၞ ႟ုိက္ခတ္ခဵက္ေတၾ ဴဖစ္ပၝတယ္။

ဆီဘီဘရီတီ ေနာက္လုိက္ သတင္းစာ ပညာ
အေမရိကန္ ဴပည္ေထာင္စုဟာ တုိင္းဴပည္ အကဵယ္အဝန္း ႒ကီးမားသေလာက္ တေနရာနဲႛ

တေနရာ မတူညီတဲ့ အဴမင္ေတၾ ရႀိဳကတယ္။ သုိႛေပမဲ့ တူညီတာ တခုကေတာ့ ဆီလီဘရီတီလုိႛ
ေခၞတဲ့ ထင္ေပၞ ေကဵာ္ဳကားသူေတၾ အေဳကာင္းကုိ စိတ္ဝင္စားဳကတာပၝပၝ။ ဆီလီဘရီတီေတၾ
အေဳကာင္းမႀာေတာင္ သူတုိႛရဲႚ လူမသိ သူမသိ အိမ္ေထာင္ေရး ဴပႍနာေတၾ၊
အ႟ႁပ္ေတာ္ပုံေတၾကုိ ပုိ႓ပီး စိတ္ဝင္စားဳကတယ္။
ဴပႃး သုေတသန ဌာန (Pew Research Center) က ဒၝ႟ုိက္တာ အန္ဒ႟ူးကုိဟတ္

(Andrew Kohut) က ၂၀၀၀ ဴပည့္ႎႀစ္မႀာ သူတုိႛ စစ္တမ္း ေကာက္ဳကည့္တဲ့ အခၝ အေမရိကန္
တယ္လီေဗးရႀင္းဳကည့္ ပရိသတ္ ေလးေယာက္မႀာ သုံးေယာက္ဟာ ဆီလီဘရီတီ
အေကဵာ္အေမာ္ေတၾ အေဳကာင္းနဲႛ အ႟ႁပ္ေတာ္ပုံ သတင္းေတၾကုိပဲ စိတ္ဝင္စားတယ္လုိႛ
ေတၾႚခဲ့ရသတဲ့။
ဒီေနႛေခတ္ မီဒီယာေတၾဟာ ပရိသတ္ မဵားမဵားရဖုိႛ၊ ေဳကာ္ဴငာ မဵားမဵားရဖုိႛ၊ အဴမတ္ေငၾ

မဵားမဵားရဖုိႛ အ႒ကိတ္အနယ္ ယႀဥ္႓ပိႂင္ ေနဳကခဵိန္မႀာ ဴပႃး (Pew) အဖၾဲႚက ေတၾႚရႀိခဵက္ဟာ
မီဒီယာေတၾကုိ ဆီလီဘရီတီ ေရာဂၝပုိ ထေအာင္ လုပ္ေပးလုိက္သလုိ ဴဖစ္သၾားတယ္။
ဒီကိစၤနဲႛ ပတ္သက္႓ပီး USA Today သတင္းစာက ႎုိင္ငံေရး ပင္တုိင္ ေဆာင္းပၝးရႀင္

ေဝၞလ္တာ ရႀက္ပီ႟ုိရဲႚ အေတၾႚအဳကံႂဟာ မႀတ္သားစရာ ဴဖစ္တယ္။
သမၳတ ကလင္တန္ မုိနီကာ လူဝင္စကီးနဲႛ ႟ႁပ္ခဲ့တဲ့ ဇာတ္လမ္းက ႎုိင္ငံေရး

ေဆာင္းပၝးရႀင္႒ကီး တေယာက္ရဲႚ ဘဝကုိ အေဴပာင္းအလဲ ဴဖစ္ေစခဲ့တာပၝ။ ရႀက္ပီ႟ုိက သူႛကုိ
အင္တာဗဵႃးလုပ္တဲ့ ဴပဇာတ္ေရး ဆရာ အန္နာဒီဗီေရစမစ္ကုိ ေဴပာဴပတယ္။
"၁၉၉၇ ဒီဇင္ဘာလမႀာ က႗န္ေတာ္ လမ္းမႀားကုိ ေလ႖ာက္မိ႓ပီလားလုိႛေတာင္ ထင္မိခဲ့တယ္၊

က႗န္ေတာ္ဟာ သတင္းေကာ္လံ ေဆာင္းပၝးရႀင္ တေယာက္ဴဖစ္ဖုိႚ တစ္သက္လုံး
ေမ႖ာ္မႀန္းထားခဲ့တယ္၊ အဲဒီအတၾက္ပဲ ႒ကိႂးစားအား ထုတ္ခဲ့တယ္၊ စစ္ေအး၊ ဂဵႂိးဇက္မကၺာသီ၊
ဗီယက္နမ္ စတဲ့ ဴပႍနာေတၾကုိ ေဝၞလ္တာ လပ္မန္းေစာင့္ဳကည့္သလုိမဵႂိး ေစာင့္ဳကည့္ခဵင္တယ္၊
က႗န္ေတာ္တုိႚ ေခတ္ကဵေတာ့ ဘိလ္ကလင္တန္နဲႚ သူႚရဲႚ ခဵိန္ခၾင္အားမ႖တဲ့
ဘတ္ဂဵက္အေဳကာင္းလုိ ဟာမဵႂိးေတၾကုိ ေရးခဲ့တယ္၊ အဲဒီလုိ ေနရာကေန ဒီကိစၤ
(လူဝင္စကီးဇာတ္႟ႁပ္) ဝင္ပၝလာေလေရာ၊ အားလုံး ႟ုတ္တရက္႒ကီး ေဴပာင္းလဲကုန္တယ္ဗဵာ"
ရႀက္ပီ႟ုိဟာ USA Today မႀာ တစ္ပတ္ ႎႀစ္႒ကိမ္ ပင္တုိင္ေဆာင္းပၝး ေရးတယ္။

ကလင္တန္ လူဝင္စကီး ဇာတ္လမ္း ဟုိးေလးတေကဵာ္ ဴဖစ္ေနခဵိန္ ၁၃ လ အတၾင္း ရႀက္ပီ႟ုိ
ေရးခဲ့တဲ့ ပင္တုိင္ ေဆာင္းပၝး စုစုေပၝင္းရဲႚ ေလးပုံသုံးပုံဟာ လူဝင္စကီး ကိစၤ အေပၞ သုံးသပ္
ေဝဖန္ခဵက္ေတၾ ဴဖစ္ေနခဲ့တယ္။ ႎုိင္ငံေရး ေဆာင္းပၝးရႀင္႒ကီးလည္း ပရိသတ္ အလုိကဵ ကဴပခဲ့ရတဲ့
ဥပမာ ဴဖစ္တယ္။

၂၀၀၁ ခုႎႀစ္၊ ေႎၾရာသီက ဴဖစ္ေပၞခဲ့တဲ့ ခဵစ္ေရး႒ကိႂက္ေရး ဇာတ္႟ႁပ္ တခုကုိလည္း
စာနယ္ဇင္းေတၾက ပရိတ္သတ္ အ႒ကိႂက္ လုိက္ေရး ခဲ့ဳကရေသးတယ္။ (သတင္းစာ ပညာမႀာ
Tabloidization လုိႛ ေခၞပၝတယ္။)
ကယ္လီဖုိးနီးယားက ဒီမုိကရက္တစ္ ပၝတီ လၿတ္ေတာ္အမတ္ ဂယ္ရီကၾန္ဒစ္ (Gary

Condit) နဲႛ ဝၝရႀင္တန္က အလုပ္သင္ ဆရာဝန္မေလး ခဵန္ဒရာလီဗုိင္ (Chandve Levy) တုိႛ
တိတ္တိတ္ပုန္း ဇာတ္လမ္း ႟ႁပ္ခဲ့ဳကတယ္။ အဲဒီႎႀစ္ ဧ႓ပီလမႀာ လီဗုိင္ ႟ုတ္တရက္
ေပဵာက္ဆုံးသၾားတယ္။ ကၾန္ဒစ္က သူနဲႛ လီဗုိင္ ဆက္ဆံေရး မရႀိခဲ့ပၝဘူးလုိႛ လိမ္ေဴပာတယ္။
ဒၝေဳကာင့္ သတင္းေထာက္ေတၾနဲႛ တီဗၾီ ေဆၾးေႎၾးခန္း အစီအစဥ္မႀႃးေတၾက လီဗုိင္ ေပဵာက္ဆုံးမႁမႀာ
ကၾန္ဒစ္ကုိ မသကႆာစရာ လူအဴဖစ္ ေဴပာဆုိခဲ့ဳကတယ္။ ရဲအဖၾဲႚကေတာ့ ကၾန္ဒစ္ဟာ မသကႆာစရာ
လူ မဟုတ္ပၝဘူးလုိႛ ေဴပာတယ္။ ဘာလဲ ေဴပာေဴပာ ဳသဂုတ္လေလာက္မႀာ ကၾန္ဒစ္ ေရာဂၝဟာ
မီဒီယာေတၾမႀာ ဟုိးေလးတေကဵာ္ ဴဖစ္လာတယ္။ ေကဘယ္လ္ သတင္း နက္ဝပ္ေတၾမႀာေရာ
တဴခား မီဒီယာေတၾမႀာပၝ အခန္းဆက္ သတင္းအဴဖစ္ ေဖာ္ဴပ လာဳကတယ္။ ကၾန္ဒစ္ သတင္း
ေနာက္ဆက္တၾဲ တခုခုမႀ မေဴပာႎုိင္ရင္ဘဲ အဲဒီ မီဒီယာ ညံ့ရာကဵသလုိ ဴဖစ္လာတယ္။
မဳကာခင္ ရက္ပုိင္းမႀာပဲ စက္တင္ဘာလ ၁၁ ရက္ အဳကမ္းဖက္ တုိက္ခုိက္မႁ

ဴဖစ္ပၾားလာတဲ့ အခၝကဵမႀ ကၾန္ဒစ္သတင္း ဴမႂပ္သၾားတယ္။ စက္တင္ဘာလ ၁၁
တုိက္ခုိက္မႁ႒ကီးဟာ အေမရိကန္ မီဒီယာ ေလာကကုိ ဴဗႂန္းစား႒ကီး ဆၾဲလႀည့္ လုိက္သလုိ
ဴဖစ္ခဲ့တယ္။ တကယ့္ သတင္းတန္ဖုိး ဆုိတာ ဘာလဲလုိႛ လက္ေတၾႚ ဴပလုိက္သလုိ ဴဖစ္တယ္။
ဆီလီဘရီတီ ေနာက္လုိက္ သတင္းစာ ပညာကေတာ့ ဆက္ရႀိ ေနဆဲပၝပဲ။ ထူးဴခားတာက

ဆီလီဘရီတီေတၾကုိ ေရႀႚတန္း တင္ရင္း တင္ရင္း ဆီလီဘရီတီ သတင္းစာ ဆရာေတၾ
ထၾက္ေပၞလာတာ ဴဖစ္တယ္။
နက္ဝပ္ သတင္း အစီအစဥ္မႀႃး (anchorman) ေတၾဟာ အေရးပၝလာသူေတၾ

ဴဖစ္လာတယ္။ လူေတၾဳကားထဲမႀာ သူတုိႛဟာ ႟ုပ္ရႀင္ သ႟ုပ္ေဆာင္ေတၾလုိ ဴဖစ္လာတယ္။
သူတုိႛရတဲ့ လစာကလည္း အဴမင့္ဆုံးႎႁန္း၊ တကၠသုိလ္ေတၾကလည္း သူတုိႛကုိ ဂုဏ္ထူးေဆာင္ဘၾဲႚ
ဒီဂရီေတၾ ခဵီးဴမၟင့္လုိႛ။ သူတုိႛေရးတဲ့ စာအုပ္ေတၾကလည္း ဘက္ဆဲလား ဴဖစ္ကုန္တာ မဵားတယ္။
တခၝတေလ လမ္းေပၞမႀာ သူတုိႛကုိ ေတၾႚရင္ ေကာင္မေလးေတၾက သူတုိႛ နာမည္
ေအာ္ဟစ္ဳကတယ္။
သတင္း မီဒီယာ အုပ္စု႒ကီးေတၾက ႎႀစ္ပတ္လည္ ညစာစားပၾဲေတၾ ကဵင္းပရင္ ထင္ရႀားတဲ့

ႎုိင္ငံေရးသမားေတၾ၊ ႟ုပ္ရႀင္ေလာက က ဆီလီဘရီတီေတၾနဲႛ သတင္းစာ ဆရာ ေတၾႚဆုံ
မိဳကတယ္။ တယ္လီေဗးရႀင္း နက္ဝပ္ (networks) နဲႛ အဓိက သတင္းစာ႒ကီးေတၾက ဝၝရႀင္တန္
သတင္းေထာက္ေတၾဟာ ႎုိင္ငံေရးသမားေတၾ၊ ေဟာလိဝုဒ္ စတားေတၾနဲႛ အ႓ပိႂင္ မဵက္ႎႀာ
ပၾင့္ဳကတယ္။ အဲသလုိ ပၾဲလမ္းေတၾကုိ တက္ေလ့ရႀိတဲ့ ေဟာလိဝုဒ္ စတားေတၾကေတာ့
ဝၝရင္းဘီတီ၊ အန္းနက္ဘီနင္း၊ ကယ္ဗင္စေပဆီ၊ ကုိက္ကယ္ဒတ္ကလက္စ္၊ ေရႀာင္ပင္း၊
ေမာ္ဂန္ဖဲယားခဵႂိင္းလ္၊ တၾမ္ဆဲလက္၊ မာတင္ရႀိန္း၊ ကလဲဒိန္းနဲႛ ကယ္ဗင္ေကာ္စနာတုိႛ ဴဖစ္ဳကတယ္။
နယူးေယာက္တုိင္းမ္ သတင္းစာ႒ကီးရဲႚ ဝၝရႀင္တန္ဗဵႃ႟ုိမႀႃး ဴဖစ္ခဲ့တဲ့ မုိက္ကယ္အုိရက္စ္

(Michael Orekes) က သူႛ သတင္းစာတုိက္ဟာ အိမ္ဴဖႃေတာ္ သတင္းေထာက္မဵား ညစာစားပၾဲ
တက္ဖုိႛ လက္မႀတ္ မဝယ္ေတာ့ဘူးလုိႛ ၁၉၉၉ က ေဳကညာခဲ့တယ္။
"႟ုပ္ရႀင္ မင္းသမီးေတၾ၊ ထင္ေပၞ ေကဵာ္ဳကားသူေတၾ၊ ႎုိင္ငံေရးသမားေတၾနဲႛ အေရာေရာ

အေႎႀာေႎႀာ ေနထုိင္တာဟာ ကဵႂပ္တုိႛရဲႚ အသက္ေမၾးဝမ္းေကဵာင္း ပုံရိပ္ မဟုတ္ဘူး" လုိႛ သူက
ေဴပာခဲ့တယ္။ သုိႛေပမဲ့ နယူးေယာက္တုိင္းမ္ သတင္းေထာက္ေတၾပဲ အဲသလုိ ပၾဲမဵႂိးေတၾကုိ
မတက္တာပၝ။ ကဵန္တဲ့ သတင္းစာေတၾ ႟ုပ္သံေတၾကေတာ့ ႟ုင္ရႀင္ ေလာကသားေတၾနဲႛ
ပၝတီပၾဲေတၾ ဆင္ႎၿဲ ေနခဲ့ဳကတာပၝပဲ။
ေဟာလိဝုဒ္ စတားေတၾထဲက လူ႓ပိန္း႒ကိႂက္ သတင္းမဵႂိး မဟုတ္ဘဲ အေလးအနက္

သတင္းတန္ဖုိး ရႀိတာေတၾကုိ ေဆာင္႟ၾက္ သူေတၾလည္း ရႀိတယ္။
ဥပမာ ဒီကက္ပရီယုိ ဆုိပၝေတာ့၊ ပတ္ဝန္းကဵင္ ထိန္းသိမ္းေရး၊ မဵႂိးတုန္းေတာ့မယ့္

သတၨဝၝေတၾကုိ ကယ္ဆယ္ ေစာင့္ေရႀာက္ေရး စတာမဵႂိးေတၾကေန အာဖဂန္ နစၤတန္
အမဵႂိးသမီးမဵား အခၾင့္အေရး ဴပႍနာနဲႛ တိဘက္ ဴပႍနာအထိ အမဵားအကဵႂိး အေရး
ကိစၤေတၾမႀာ စၾမ္းစၾမ္းတမံ ကူညီ ေဆာင္႟ၾက္တယ္။ ဝၝရႀင္တန္ပုိႛစ္ အတင္းအဖဵင္း
ပင္တုိင္ေဆာင္းပၝးရႀင္ လၾႂိက္ဂရပ္ (Loyed Grove) က ဒီကယ္ပရီယုိတုိႛလုိ ယုံဳကည္ခဵက္ တခုခု
အတၾက္ ႒ကိႂးစား ပမ္းစား ပၝဝင္ ေဆာင္႟ၾက္ရတဲ့ ဆီလီဘရီတီေတၾကုိ cause celebs လုိႛ
စကားလုံးထၾင္႓ပီး နာမည္ ေပးထားတယ္။
အဲသလုိ ယုံဳကည္ခဵက္သမား ဆီလီဘရီတီေတၾကုိ ကၾန္ဂရက္ လၿတ္ေတာ္က အေဳကာင္း

အားေလဵာ္စၾာ ဖိတ္ဳကား႓ပီး ကၾန္ဂရက္ လၿတ္ေတာ္ဆုိင္ရာ ဳကားနာမႁေတၾနဲႛ စုံစမ္း ေမးဴမန္းတဲ့
အခၝ မီဒီယာေတၾက သူတုိႛရဲႚ ထၾက္ဆုိ တင္ဴပခဵက္ေတၾကုိ ေလးေလးစားစား ေဖာ္ဴပေပးေလ့
ရႀိတယ္။
မဳကာေသးခင္ကပဲ ႟ုပ္ရႀင္မင္းသမီး ဂုိလ္ဒီေဟာင္း (Goldie Hawn) က တ႟ုတ္ဴပည္နဲႛ

အေမရိကန္ ကုန္သၾယ္ေရး လၾတ္လပ္ခၾင့္ေတၾ ေပးမယ့္ကိစၤ အေပၞ ကန္ႛကၾက္ အေရးဆုိခဲ့တယ္။
မင္းသမီးက သတင္းစာ ရႀင္းလင္းပၾဲ တခုမႀာ အဲဒီ ကိစၤ ထုတ္ေဖာ္ေဴပာ႓ပီး ကၾန္ဂရက္
လၿတ္ေတာ္က တ႟ုတ္ကုိ ကုန္သၾယ္ေရး ေလ႖ာ့ေပၝ့ လုိက္ေလဵာတဲ့ ဥပေဒဳကမ္း အတည္မဴပႂဖုိႛ
ေတာင္းဆုိတယ္။ အဲဒၝ႓ပီးေတာ့ Hard ball with Chris Mathews ပ႟ုိဂဵႃဆာက ဂုိလ္ဒီေဟာင္းကုိ
NBC ႟ုပ္သံရဲႚ ေတၾႚဆုံခန္းမႀာ မက္သယူးစ္နဲႛ ေတၾႚဆုံ ေမးဴမန္းခန္း စီစဥ္ေပး႓ပီး တ႟ုတ္နဲႛ
ကုန္သၾယ္ေရး ဥပေဒဳကမ္း ကိစၤ သူမရဲႚ သေဘာထားေတၾကုိ ေဖာ္ထုတ္ခၾင့္ ေပးခဲ့တယ္။
ဆီလီဘရီတီေတၾကုိ ပၾဲထုတ္ရင္း သတင္းစာဆရာေတၾ ကုိယ္တုိင္ ဆီလီဘရီတီေတၾ

ဴဖစ္လာတာကေတာ့ အဓိက အားဴဖင့္ တီဗၾီ၊ နက္ဝပ္ေတၾေဳကာင့္ ဴဖစ္တယ္။ တီဗၾီ ေတၾႚဆုံ
ေမးဴမန္းခန္းေတၾမႀာ ေမးပုံဴမန္းပုံ အကၾက္ေဳကာင့္ လူေတၾက သူတုိႛကုိ အထင္႒ကီး႓ပီး ရင္းႎႀီး
ေနဳကတာ ဴဖစ္တယ္။
ေရလုိက္လၾဲတဲ့ ဂဵာနယ္လစ္ ဆီလီဘရီတီမဵား
သတင္းစာ ဆရာေတၾထဲက တီဗၾီေတာ့ခ္႟ႁိး (talk shows) ေတၾမႀာ မဳကာခဏ ပၝဝင္

ေဆၾးေႎၾးရာကေန ဆီလီဘရီတီ ဴဖစ္ကုန္သူေတၾထဲမႀာ ေဝၝလ္စထရိဂဵာနယ္ သတင္းစာက

ေပၝလ္ဂဵီေဂၝ့၊ နယူးစ္ဝိခ္ မဂၢဇင္းက အီလင္နာကလစ္ဖ္၊ ဝၝရႀင္တန္ပုိစ္ပက အီေဂဵဒီယၾန္း၊ ရႀီကာဂုိ
ထရီ႕ဗန္းက ဂဵိမ္းဝၝရင္း၊ ဆင္ဒီကိတ္ တက္ ေကာ္လံ ေဆာင္းပၝးရႀင္ ေဘာ့ႎုိဗက္တုိႛ ပၝဝင္တယ္။
သူတုိႛဟာ The Last Debate ဇာတ္ကားမႀာေတာင္ ပၝဝင္ သ႟ုပ္ေဆာင္ဖုိႛ သေဘာတူခဲ့ဳကတယ္။
အဲဒၝက PBS သတင္း အစီအစဥ္မႀႃး ဂဵင္လီရား ေရးတဲ့ မီဒီယာ ေလာကနဲႛ အေမရိကန္
ႎုိင္ငံေရးအေဳကာင္း ဝတၪႂ ဇာတ္လမ္း ဴဖစ္တယ္။ တီဗၾီ ဇာတ္လမ္း ဴဖစ္တယ္။ တီဗၾီ ဇာတ္လမ္းတၾဲ
အဴဖစ္ ႟ုိက္ကူးမႀာပၝ။
သတင္းစာ ဆရာရဲႚ ဆီလီဘရီတီ အခန္းကၸ အေရးပၝမႁဟာ စက္တင္ဘာ ၂၀၀၀ က

နယူးေယာက္ ဘတ္ဖဲလုိးမႀာ ေပၞလၾင္လာတယ္။ NBC က တင္မ္ရတ္ဆယ္ဟာ နယူးေယာက္
အထက္လၿတ္ေတာ္ (ဆီးနိတ္) အမတ္ေလာင္း ႎႀစ္ေယာက္ အဳကား အေခဵအတင္
စကားစစ္ထုိးပၾဲ ႟ုပ္သံ အစီအစဥ္ကုိ ေဆာင္႟ၾက္ ေပးေနတယ္။ အမတ္ေလာင္းေတၾက
ဟီလာရီေရာ့ဒ္ ကလင္တန္နဲႛ ရစ္လာဇီယုိတုိႛ ဴဖစ္တယ္။
ရတ္ဆတ္ဟာ ႎုိင္ငံေရး နယ္ပယ္ကေန သတင္းစာ ေလာကထဲကုိ ေရာက္လာသူပၝ။

သူဟာ ဆီေနတာ ဒယ္နီယယ္ ပက္ထရစ္မၿႂိနီဟန္နဲႛ ဂၝဗၝနာမာရီယုိ ကူအုိမုိတုိႛရဲႚ သတင္း
ဴပန္ဳကားေရးမႀႃး လုပ္ခဲ့ဖူးသူ ဴဖစ္တယ္ NBC ႟ုပ္သံရဲႚ Meet the Press ကၸမႀာ နာမည္
ရခဲ့တယ္။ ဴပန္လႀန္ ေမးခၾန္းေတၾ အေမးေကာင္းသူ၊ အေသးစိတ္ ေမးဴမန္းတတ္သူ အဴဖစ္
လူ႒ကိႂက္မဵားတယ္။ ရတ္ဆတ္ဟာ အဲဒီ အစီအစဥ္ေဳကာင့္ လူသိမဵားတဲ့ စတားတပၾင့္
ဴဖစ္လာတယ္။
ဘယ္ဖဲလုိး႓မိႂႚမႀာ ဴပႂလုပ္တဲ့ စကားစစ္ထုိးပၾဲမႀာ ေဒသခံ သတင္းစာ ဆရာ ႎႀစ္ေယာက္ကုိ

ဖိတ္ေခၞ႓ပီး အမတ္ေလာင္းေတၾကုိ ေမးခၾန္းေတၾ ေမးခုိင္းတယ္။ တင္မ္ရတ္ဆတ္ကလည္း ဝင္႓ပီး
ေမးဴမန္းတယ္။
ရတ္ဆတ္က မစၤစ္ ကလင္တန္ကုိ ဗီဒီယုိ တိပ္ေခၾ တခု ဴပခဵင္တယ္လုိႛ ေဴပာတယ္။

MSNBC စက္ အဖၾဲႚက တိပ္ေခၾတခု ထုိးဴပတယ္။ NBC’s Today အစီအစဥ္က ၁၉၉၈
ဇန္နဝၝရီလမႀာ မစၤစ္ ကလင္တန္နဲႛ အင္တာဗဵႃး လုပ္ထားတဲ့ တိပ္ေခၾပၝ။ အဲဒီ အင္တာဗဵႃးမႀာ မစၤစ္
ကလင္တန္က သူမရဲႚ ခင္ပၾန္းနဲႛ မုိနီကာ လူဝင္စကီးဟာ မ႟ုိးမသား ဆက္ဆံေရး မရႀိခဲ့ပၝဘူးလုိႛ
ေဴပာခဲ့တာကုိ အားလုံး ဴပန္လည္ ဴမင္ေတၾႚ ဳကားသိဳကရတယ္။ အင္မတန္႒ကီးမားတဲ့
လက္ယာဂုိဏ္း ပူးေပၝင္း ဳကံစည္မႁ႒ကီး တခုက သမၳတကုိ တုိက္ခုိက္ဖုိႛ လီဆယ္ခဲ့တာပၝလုိႛ မစၤစ္
ကလင္တန္က ေဴပာတာလည္း ပၝဝင္တယ္။
တိပ္ဖၾင့္ဴပ အ႓ပီးမႀာ အင္တာဗဵႃး ဆရာ ရတ္ဆတ္က "အေမရိကန္ ဴပည္သူေတၾကုိ

လႀည့္စားခဲ့မိတဲ့ အတၾက္ ခင္ဗဵား ေနာင္တရရဲႚလား။ ဴပည္သူေတၾကုိ အင္မတန္႒ကီးမားတဲ့
လက္ယာဂုိဏ္း ပူးေပၝင္း ဳကံစည္မႁရဲႚ အစိတ္အပိုင္း အဴဖစ္ စၾပ္စၾဲ ေဴပာဆုိခဲ့တာနဲႛ ပတ္သက္႓ပီး
ခင္ဗဵား အခု ေတာင္းပန္မလား" လုိႛ ဆင့္ကာ ဆင့္ကာ ေမးဴမန္းတယ္။
မစၤစ္ ကလင္တန္ဟာ ဴပႃးဴပႃးပဵာပဵာ ဴဖစ္သၾား႓ပီး၊ "ဟုတ္ပၝတယ္၊ တင္မ္ ရႀင္သိတဲ့

အတုိင္းပဲ၊ အဲဒီ အခဵိန္က က႗န္မ အတၾက္ေရာ က႗န္မ မိသားစုအတၾက္ေရာ က႗န္မတုိႛ
ႎုိင္ငံအတၾက္ပၝ အလၾန္မႀ စိတ္မခဵမ္းေဴမ့စရာ အခဵိန္ပၝ" လုိႛ ဴပန္ေဴဖတယ္။

ဒၝဟာ စကားစစ္ခင္းပၾဲ အစီအစဥ္ရဲႚ ဇာတ္အနာဆုံး အခုိက္အတန္ႛ ဴဖစ္တယ္။
ရတ္ဆတ္ရဲႚ ေမးခၾန္းက သူႛကုိပုိ႓ပီး အာ႟ုံစုိက္စရာ ဴဖစ္သၾားတယ္။ သူက အမတ္ေလာင္းကုိ
ေတာင္းပန္ ခုိင္းေနတာ ဴဖစ္တယ္။
ရတ္ဆတ္ ခုလုိ ေမးပုံမဵႂိးဟာ သတင္းစာ ေလာကမႀာ ဂယက္႟ုိက္ သၾားတယ္။ သတင္းစာ

ဆရာဟာ အဲသေလာက္ ေဴပာဖုိႛ လုိ မလုိ ေဝဖန္ ေစာဳကာခဲ့ဳကတယ္။ အမတ္ေလာင္း
ႎႀစ္ေယာက္ စကားစစ္ထုိးပၾဲ ထိန္းေပးသူ (Moderator) ေနရာက ေဆာင္႟ၾက္ေပးတဲ့ သတင္းစာ
ဆရာက အမတ္ေလာင္း တေယာက္ရဲႚ ဗီၾဒီယုိ တိပ္ေခၾကုိ ဖၾင့္ဴပ႓ပီး ဴပစ္တင္ ေဝဖန္တဲ့ စကားမဵႂိး
ေဴပာတာဟာ သတင္းစာ ကဵင့္ဝတ္အရ လုပ္သင့္ လုပ္ထုိက္ရဲႚလား ဆုိတာကုိပၝ ေဆၾးေႎၾး
လာဳကတယ္။ ဘာပဲေဴပာေဴပာ ဆီလီဘရီတီ အေနအထားကုိ ေရာက္သၾားဳကတဲ့ သတင္းစာ
ဆရာမဵားဟာ သတင္းရဖုိႛ ေမး႟ုံ ဴမန္း႟ုံ မဟုတ္ေတာ့ဘဲ ကုိယ္တုိင္ ပၝဝင္ ကစားသူ (Playears)
အဴဖစ္ ဴပႂမူခဲ့ဳကတာ ထုံးစံလုိ ဴဖစ္ေနပၝ႓ပီ။
နယူးေယာက္နဲႛ ဝၝရႀင္တန္ကုိ အဳကမ္းဖက္သမားေတၾ တုိက္ခုိက္ခဲ့ဳကတဲ့ 'ႎုိင္းအလဲဗင္း'

ေနာက္ပုိင္းရက္ေတၾမႀာလည္း တင္မ္ရတ္ဆတ္ဟာ သူႛအဆင့္ကုိ ဴပတဲ့ ေဆၾးေႎၾးမႁေတၾ
ဴပႂလုပ္ခဲ့တယ္။ တုိက္ခုိက္မႁေတၾ ဴဖစ္႓ပီးတဲ့ တနဂႆေႎၾေနႛမႀာ ကင့္ပ္ေဒးဗစ္ စခန္းက ဒုတိယသမၳတ
ဒစ္ေခဵနီကုိ အင္တာဗဵႃး လုပ္ရာမႀာ ရတ္ဆတ္ဟာ သူႛကုတ္အကဵႈ ရင္ဘတ္မႀာ အနီ၊ အဴဖႃနဲႛ
အဴပာဖဲဴပား အ႒ကီး႒ကီး တပ္ဆင္ထားတယ္။
ေနာက္ႎႀစ္ရက္ အဳကာမႀာ Today အစီအစဥ္က ဧည့္ခံပုဂၢႂိလ္ မတ္လူယာနဲႛ

ေဆၾးေႎၾးခန္းမႀာ ရတ္ဆတ္က အမဵားဴပည္သူ ထင္ဴမင္ခဵက္ အေဳကာင္းကုိ ေဴပာရင္း။
"လူထုရဲႚ ေဒၝသဟာ ဆူပၾက္ေန႓ပီ။ တုိင္းဴပည္ရဲႚ ဘယ္ေနရာမႀာ မဆုိ လူတုိင္း မေကဵမနပ္

ဴဖစ္ေန႓ပီ။ ထုိက္သင့္တဲ့ တန္ဖုိးေပးဖုိႛ သူတုိႛ လုိလားေနဳကတယ္။ ေရရႀည္စစ္ပၾဲ ႎၿဲခဵင္ ႎၿဲရပၝေစ။
က႗န္ေတာ္တုိႛ အေကာင္းဆုံး လုပ္ဳကရမႀာပဲ။ က႗န္ေတာ္တုိႛရဲႚ အလံကုိ ဴမၟင့္တင္ရမယ္။
က႗န္ေတာ္တုိႛ လုံဴခံႂေရး သတင္းေတၾ ပုိေရးဳကမယ္။ ပုိ႓ပီး သတိထားဳကရမယ္" လုိႛ
ေဴပာသၾားတယ္။ ဒၝဟာ သတင္းေဝဖန္ သုံးသပ္ခဵက္လား။ ႎုိင္ငံေရး မိန္ႛခၾန္း ေဴပာသၾားတာလားလုိႛ
သတင္းစာ ဆရာေတၾ အခဵင္းခဵင္းကေတာင္ ဴပန္လည္ သုံးသပ္ ခဲ့ဳကရတယ္။
မည္သုိႛရႀိေစ တီဗၾီ ေဆၾးေႎၾးခန္းေတၾေဳကာင့္ သတင္းစာ ဆရာေတၾထဲက ဆီလီဘရီတီ

ဴဖစ္သၾားသူေတၾဟာ ဴပည္သူလူထု ေ႟ၾးေကာက္ တင္ေဴမၟာက္ ခံရသူေတၾထက္ ပုိ႓ပီး အေရးပၝသလုိ
ဴဖစ္သၾားဳကတယ္။ ေ႟ၾးေကာက္ခံ ရာထူးရႀင္ေတၾ ကုိယ္တုိင္က ထင္ရႀား ေကဵာ္ဳကားတဲ့ သတင္း
မီဒီယာသမားေတၾဟာ သူတုိႛထက္ပုိ႓ပီး အေရး႒ကီးသူေတၾလုိႛ ထင္ဴမင္ လာဳကတယ္။
အဲသလုိ ထင္ဴမင္ေလာက္ေအာင္လည္း အဲဒီ သတင္းစာ ဆရာေတၾက သမၳတကိုေတာင္

မခဵန္ဘဲ ေဝဖန္ခဲ့ဳကတယ္။
တင္မ္ရတ္ဆတ္ဟာ NBC News ရဲႚ ဝၝရႀင္တန္ ဗဵႃ႟ုိမႀႃး အဴဖစ္ပၝ ေဆာင္႟ၾက္ရင္း

လူဝင္စကီး ကလင္တန္ အ႟ႁပ္ေတာ္ပုံကုိ အထုပ္ဴဖည္ ဴပခဲ့တယ္။ ABC ရဲႚ ဝၝရႀင္တန္
သတင္းေထာက္ တီဗၾီ ပူးတၾဲ ဧည့္ခံသူ ဆမ္ေဒၞနယ္လ္ဆန္နဲႛ ရတ္ဆတ္ ႎႀစ္ေယာက္စလုံးက
သမၳတ ကလင္တန္ လိမ္ေဴပာခဲ့ရင္ ရက္ပုိင္း အတၾင္း ႎုတ္ထၾက္ သၾားေစရမယ္လုိႛ ဳကံႂးဝၝး

ခဲ့ဳကတယ္။ (ကလင္တန္ကေတာ့ မႎုတ္ထၾက္ခဲ့ပၝဘူး။ လိမ္ေဴပာ ခဲ့တာကုိလည္း ေနာက္ေတာ့
ဝန္ခံတယ္။)
ရက္အနည္းငယ္ အဳကာမႀာ ရတ္ဆတ္က ေဴခလႀမ္းတမဵႂိး လႀမ္းဴပန္တယ္။ အင္တာနက္

အတင္းအဖဵင္း ေကာ္လံ ေဆာင္းပၝးရႀင္ မက္ဒရတ္ခဵ္ကုိ Meet the Press အစီအစဥ္မႀာ ေတၾႚဆုံ
ေမးဴမန္းတာပၝ။ မတ္ဒရတ္ခဵ္ဟာ အင္တာနက္မႀာ သတင္းပၝရင္ ႓ပီးေရာဆုိ႓ပီး မတိကဵ မေရရာ
မေသခဵာတဲ့ အတင္းအဖဵင္းေတၾကုိ ေရးေနသူလုိႛ နာမည္ ႒ကီးေနခဲ့သူပၝ။
သူတုိႛ ႎႀစ္ေယာက္သား ကလင္တန္နဲႛ လူဝင္စကီး ဇာတ္လမ္းကုိ ေဆၾးေႎၾးခဲ့ဳကတယ္။

ရတ္ဆတ္က 'သတင္းေတၾ' Report လုိႛ သုံးႎႁန္းတယ္။ ဒရတ္ခဵ္က အရပ္ထဲမႀာ
ေဴပာေနဳကတာကေတာ့ Talk all over this town လုိႛ သုံးႎႁန္းတယ္။
"ကလင္တန္ဟာ အိမ္ဴဖႃေတာ္က အဴခား ဝန္ထမ္းမေလးေတၾနဲႛလည္း ဇာတ္လမ္းေတၾ

ရႀိခဲ့ေသးတယ္လုိႛ လူဝင္စကီးက ေဴပာတယ္" လုိႛ အဲဒီ ေဆၾးေႎၾးခန္းမႀာ ေဴပာသၾားခဲ့ဳကတယ္။
အေထာက္အထား တစုံတရာ မဴပႎုိင္ဘဲ အဲသလုိ သူတုိႛ ေဴပာဆုိ သၾားဳကတာကုိ

သတင္းစာ ကဵင့္ဝတ္ ေစာင့္ထိန္းသူမဵားက လက္မခံဳကပၝဘူး။ လူဝင္စကီးက အဲဒီ စကားကုိ
ဘယ္မႀာ ေဴပာတာလဲ။ ဘယ္သူႛကုိ ေဴပာတာလဲ။ အေထာက္အထား မခုိင္လုံတဲ့ စကားကုိ တီဗၾီ
ေဆၾးေႎၾးခန္းမႀာ ထည့္မေဴပာသင့္ဘူးလုိႛ ေဝဖန္ဳကတယ္။
သတင္းႎႀင့္ ေဖဵာ္ေဴဖေရး အဴပန္အလႀန္
၂၀ ရာစု ကုန္ခၝနီးေလာက္မႀာ သတင္း တန္ဖုိးနဲႛ ပတ္သက္တဲ့ ေနာက္ထပ္ဝိေသသ လကၡဏာ

တခု ေပၞေပၝက္လာတယ္။ အဲဒၝကေတာ့ သတင္းလည္း ေဖဵာ္ေဴဖေရး၊ ေဖဵာ္ေဴဖေရးလည္း သတင္း
ဆုိတဲ့ သေဘာထား ဴဖစ္တယ္။ (News treated as entertainment, and entertainment
treated as news)
တကယ္တမ္း ဳကည့္မယ္ ဆုိရင္လည္း ေဖဵာ္ေဴဖေရးဟာ သတင္းရဲႚ အစိတ္အပိုင္း တခု

ဴဖစ္တယ္။ သတင္းစာေတၾမႀာ ေကာမစ္ ႟ုပ္ေဴပာင္ေတၾ ေဖာ္ဴပတာ ႎႀစ္ ၁,၀၀၀ နီးနီး ရႀိခဲ့႓ပီ။ ၁၉
ရာစု ပဲနိ သတင္းစာ (The Penny Press) လုိႛ ေခၞတဲ့ တဴပား ႎႀစ္ဴပားတန္ သတင္းစာေတၾကေန
ယေနႚေခတ္ တက္ဘလၾႂိက္ သတင္းစာေတၾ အထိ ေဖဵာ္ေဴဖေရးပုိင္းကုိ ေလးနက္ သတင္းစာ
ပညာ (Serious Journalism) ထက္ အေလးကဲခဲ့ဳကတာ ဴငင္းလုိႛ မရပၝဘူး။ သုိႛေပမဲ့
အလၾန္တုိေတာင္းတဲ့ အခဵိန္ကာလ တခု အတၾင္းမႀာ မီဒီယာေတၾဟာ သတင္းနဲႛ ေဖဵာ္ေဴဖေရး
အဳကား အားမ႖ေဴခကုိ သိသိသာသာ ေဴပာင္းလဲခဲ့ဳကတယ္။ အထူးသဴဖင့္ တယ္လီေဗးရႀင္း
မီဒီယာေတၾက ေဴပာင္းလဲတာ ပုိသိသာတယ္။
၂၀၀၀ ဴပည့္ႎႀစ္၊ ေႎၾရာသီမႀာ CBS News ရဲႚ အမႁေဆာင္ အရာရႀိေတၾက ေဖဵာ္ေဴဖေရး

အစီအစဥ္ေတၾဳကားမႀာ သတင္းညၟပ္ဖုိႛ ဆုံးဴဖတ္ ခဲ့ဳကတယ္။ နံနက္ပုိင္း သတင္း အစီအစဥ္ The
Early Show ကုိ လူ႒ကိႂက္မဵားတဲ့ ေဖဵာ္ေဴဖေရး အစီအစဥ္ ႎႀစ္ခုရဲႚဳကားမႀာ ထုတ္လၿင့္ေပးတာ
ဴဖစ္တယ္။ အဲဒီႎႀစ္ခုက Survivor နဲႛ Big brother ဆုိတဲ့ reality ေဖဵာ္ေဴဖေရး႟ႁိး ေတၾပၝ။ ႓ပိႂင္ပၾဲ

အစီအစဥ္ေတၾ ဴဖစ္တယ္။ The Early Show အစီအစဥ္က သတင္းဖတ္သူ ဂၾႂိက္စ္ခဵင္းက Big
brother ေဖဵာ္ေဴဖေရး အစီအစဥ္မႀာ ေဝဖန္ ေဆၾးေႎၾးသူ အဴဖစ္လည္း ပၝဝင္တယ္။ တဴခား
ေဖဵာ္ေဴဖေရး အစီအစဥ္မႀာလည္း သတင္းဖတ္သူက ဝင္ပၝတယ္။
နက္ဝပ္ သတင္းဌာနခၾဲက သတင္းသမားေတၾ ဒီလုိမဵႂိး လုပ္ဳကရတာဟာ

သင့္ေတာ္ရဲႚလားလုိႛ နယူးေယာက္တုိင္း သတင္းေထာက္က CBS News ရဲႚ ဥကၠႉ
အန္ဒ႟ူးေဟးဝပ္ကုိ ေမးေတာ့ "ဒၝဟာ လက္ေတၾႚ စမ္းသပ္မႁ တခု ဴဖစ္တယ္။ အကဵႂိးရႀိတဲ့ အတၾက္
ဆက္႓ပီး ကဵင့္သုံးေနတာပၝ" လုိႛ ေဴဖတယ္။
'The Early Show' သတင္း အစီအစဥ္ကုိ ထုတ္လုပ္သူ စတိဗ္ဖ႟ုိက္မန္းကေတာ့

အဴပတ္ပဲ ဴပန္ေဴပာတယ္။ Survivor လုိ ေဖဵာ္ေဴဖေရးေတၾရဲႚ ေကဵးဇူးေဳကာင့္ သတင္း အစီအစဥ္
႔ကင္းကဵန္ေနတာ ဴဖစ္တယ္လုိႛ ေဴပာတယ္။
၂၀၀၀ ဴပည့္ႎႀစ္၊ သမၳတ ေ႟ၾးေကာက္ပၾဲ အတၾက္ မဲဆၾယ္ ေနဳကခဵိန္မႀာ 'သတင္း' နဲႛ

'ေဖဵာ္ေဴဖေရး' ေပၝင္းစပ္မႁနဲႛ စပ္လဵဥ္းတဲ့ သင္ခန္းစာသစ္ကုိ ရခဲ့ဳကတယ္။ မဲဆႎၬရႀင္ေတၾကုိ
စစ္တမ္း ေကာက္ဳကည့္တဲ့ အခၝ အသက္ ၁၈ ႎႀစ္ကေန ၂၉ ႎႀစ္ဳကား အေမရိကန္
လူငယ္အားလုံရဲႚ ထက္ဝက္ေလာက္က သမၳတ ေ႟ၾးေကာက္ပၾဲနဲႛ ပတ္သက္တဲ့ သတင္းေတၾကုိ
ညနက္ပုိင္း တီဗၾီ ဟာသ႟ႁိးပၾဲေတၾ ထုိင္ဳကည့္ရင္း သိဳကရတယ္လုိႛ ေဴဖတယ္။ သူတုိႛ အဓိက
ဳကည့္တာက သတင္း မဟုတ္ဘူး။ ဟာသ ေဖဵာ္ေဴဖေရး အစီအစဥ္ေတၾ ဳကည့္ရင္း သမၳတ
ေ႟ၾးေကာက္ပၾဲ သတင္းေတၾကုိ ဳကားေဖာက္ လၿင့္ေပးတာ ဴမင္လုိက္ ဳကားလုိက္ရတာ ဴဖစ္တယ္။
ဇာတ္လမ္း႟ုပ္ရႀင္ ဴပေနတဲ့ဳကားမႀာ ေဳကာ္ဴငာဝင္သလုိ ေဖဵာ္ေဴဖေရး အစီအစဥ္ဳကားမႀာ သတင္း
ဝင္တုိးရတာ ဴဖစ္တယ္။ ဒီလုိနဲႛ ဟာသလုလင္ Jay Leno နဲႛ Deve Le Lterman တုိႛဟာ ႎုိင္ငံေရး
သတင္းေထာက္ေတၾ ဴဖစ္လာဳကတယ္။ သမၳတေလာင္းေတၾကလည္း သည္အကၾက္ကုိ
သိဳကတယ္။ ဒၝေဳကာင့္ လီႎုိတိုႛ၊ လက္တားမင္းတုိႛကေန အုိပရာ ဝင္းဖေရးနဲႛ ရဲဂဵစ္ဖီးလ္ဘင္တုိႛ
အထိ ဳကားဴဖတ္ဝင္ဖုိႛ ႒ကိႂးစားခဲ့ဳကတယ္။
ေဖဵာ္ေဴဖေရးကေန သတင္း လုပ္ႎုိင္ရင္ သတင္းကေန ေဖဵာ္ေဴဖေရးလုပ္လုိႛ ရရမႀာေပၝ့လုိႛ

ဆုိဳကတယ္။ ၁၉၈၀ ႎႀစ္မဵား ေႎႀာင္းပုိင္းမႀာ တက္ဘလၾႂိက္ သတင္းစာေတၾကုိ တီဗၾီပုံစံနဲႛ
လၿင့္ေပးတာ ေခတ္စားခဲ့တယ္။ တက္ဘလၾႂိက္ သတင္းစာမႀာပၝတဲ့ မႁခင္းသတင္းေတၾ လိင္မႁကိစၤ
သတင္းေတၾပၝတဲ့ ထူးဴခားဆန္းဳကယ္တဲ့ ဴဖစ္ရပ္ေတၾကုိ ဇာတ္ဆန္ဆန္ ပုိပုိသာသာေလးနဲႛ တီဗၾီက
ဴပန္ေဴပာတယ္။ ဒၝမဵႂိးေတၾရဲႚ ေရႀႚေဆာင္ ေရႀႚ႟ၾက္ေတၾကေတာ့ A Current Affair, Inside
Edition, Hared-Copy စတဲ့ အစီအစဥ္ေတၾပၝပဲ။ အဲဒီ အစီအစဥ္ေတၾ အားလုံးကုိ နယ္ေဴမ
႟ုပ္သံလၿင့္ စခန္းေတၾဆီ ဴဖန္ႛေဝေပးတယ္။ နယ္ေဴမ ႟ုပ္သံေတၾက ကုိယ့္ပရိသတ္ဆီ ထပ္ဆင့္
လၿင့္ထုတ္ဳကတယ္။
၁၉၉၀ ႎႀစ္မဵားရဲႚ ခၝးလယ္ေလာက္မႀာ အဲဒီ ေဖဵာ္ေဴဖေရး သတင္း အႎႀစ္သာရမဵားကုိ

ဴပည့္ဴပည့္စုံစုံ ေစ့ေစ့စပ္စပ္ စူးစမ္း ေလ့လာခဲ့တဲ့ အီလီႎၾႂိင္း တကၠသုိလ္ သတင္းစာ ပညာ
ပၝေမာကၡ မက္သယူး စီ အားလက္ခဵ္က အဲဒီ 'သတင္း႟ႁိး' မဵားရဲႚ ေရပန္းအစားဆုံး
အေဳကာင္းအရာေတၾက မာဖီးယားရယ္၊ စိတ္လႁပ္ရႀားစရာ လူသတ္မႁေတၾရယ္၊
ဴပည့္တန္ဆာမႁေတၾရယ္၊ ပုံမႀန္ မဟုတ္တဲ့ လိင္မႁ ကိစၤေတၾရယ္ မဟုတ္တ႟ုတ္လုပ္တဲ့
ဆီလီဘရီတီမဵားရဲႚ အဴပႂအမူေတၾရယ္၊ လိမ္လည္မႁနဲႛ စားသုံးသူမဵားကုိ မတရား ဴပႂမႁေတၾရယ္
စတာေတၾ ဴဖစ္တယ္လုိႛ ေဴပာတယ္။
ေဖာ္ဴမႃလာကေတာ့ တက္ဘလၾႂိက္ သတင္းစာ ပညာ (Tabloid Journalism)

အတုိင္းပၝပဲလုိႛ ပၝေမာကၡ အားလက္ခဵ္က ေဴပာတယ္။ မႁခင္း၊ လိင္မႁ၊ အတင္းအဖဵင္းနဲႛ
လူစိတ္ဝင္စားတာ မႀန္သမ႖ကုိ ဦးစားေပးတာပဲလုိႛ သူက ေကာက္ခဵက္ ခဵပၝတယ္။
သတင္းခဵည္း သက္သက္ကေတာ့ ပရိသတ္ကုိ ဘယ္လုိမႀ မဆၾဲေဆာင္ႎုိင္ဘူး ဆုိတာ

အမဵား သိ႓ပီးသားပၝ။ MSNBC က တက္ဘလၾႂိက္ သတင္း မဂၢဇင္းေတၾကုိ ႟ုပ္သံလၿင့္ ပုံစံနဲႛ
ဴပန္လၿင့္တဲ့ အခၝ တီဗၾီ ပရိသတ္ ပုိဳကည့္တယ္လုိႛ ေတၾႚရႀိတယ္။ အထူးသဴဖင့္ လူငယ္ပုိင္းက
အဲဒီလုိ ေဖဵာ္ေဴဖေရး သတင္းေတၾကုိ ပုိဳကည့္ဳကတယ္လုိႛ ဆုိတယ္။ အဲဒီ ႟ႁိးေတၾထဲက Special
Edition နဲႛ Crime Files ဆုိတဲ့ ႟ႁိးႎႀစ္ခု ဆုိရင္ မႁခင္းနဲႛ လိင္မႁကိစၤကုိ ဦးစားေပး႓ပီး
ထုတ္လၿင့္ေနတာပၝ။
သတင္း မဂၢဇင္း ကၸေတၾထဲမႀာ Dateline, Prime Time Live, 48 hours

စတာေတၾကေတာ့ ဣေဴႎၬရရ ထုတ္လၿင့္တဲ့ အစီအစဥ္ေတၾ ဴဖစ္တယ္။ ပုိ႓ပီး ပညာသည္
ဆန္ပၝတယ္။ လစာေကာင္းေကာင္း ေပးထားတဲ့ အသံလၿင့္ အစီအစဥ္မႀႃးေတၾ၊
သတင္းေထာက္ေတၾကုိ အသုံးဴပႂတဲ့ အစီအစဥ္ေတၾပၝ။
စံဴပ ႟ုပ္သံ မဂၢဇင္း ကၸကုိ ေဴပာႎုိင္တာကေတာ့ '60 Minutes' အစီအစဥ္ ဴဖစ္တယ္။

ေလးနက္တဲ့ စူးစမ္းေဖာ္ထုတ္ သတင္း ေပးခဵက္ေတၾနဲႛ တင္ဆက္တယ္။ ဆီလီဘရီတီ
အင္တာဗဵႃးေတၾကုိလည္း အေတာ္မဵားမဵား ေဖာ္ဴပတယ္။ '60 Minutes' ရဲႚ အင္တာဗဵႃးေတၾမႀာ
႟ုပ္ရႀင္ သ႟ုပ္ေဆာင္ေတၾ၊ ေရာ့ (ခ္) အဆုိေတာ္ေတၾ အဴပင္ ဴပည့္တန္ဆာေတၾ၊ လူအစုလုိက္
အဴပံႂလုိက္ သတ္ခဲ့တဲ့ လူသတ္သမားေတၾ၊ ကေလးမဵားကုိ မေတာ္တေရာ္ ဴပႂသူေတၾ၊
လူးစည္းကမ္း ခဵႂိးေဖာက္႓ပီး အခဵစ္ဇာတ္လမ္း ခင္းသူေတၾ၊ ေဳကာက္မက္ဖၾယ္ ေရာဂၝဆုိးဒဏ္
ခံရသူေတၾလည္း ပၝဝင္တယ္။ အဲဒၝေတၾကုိ ေလးနက္ သတင္း ပံုစံမဵႂိးနဲႛ လၿင့္ထုတ္တယ္။
တင္ဆက္သူေတၾကေတာ့ ပရိသတ္နဲႛ က႗မ္းဝင္႓ပီးတဲ့ နက္ဝပ္သတင္း ေဳကညာသူေတၾ ဴဖစ္တယ္။
အဲဒၝေဳကာင့္ ဘာနဲႛ တူသၾားသလဲ ဆုိေတာ့ နယူးေယာက္တုိင္းမ္ ဖၾဲႚစည္းမႁ ပုံစံထဲမႀာ

နယူးေယာက္တုိင္းမ္ သတင္းေထာက္ေတၾက နာမည္ခံ႓ပီး ေရးတဲ့ သတင္းေတၾနဲႛ ေနရႀင္နယ္
အင္ကၾႂိင္ရာကုိ ပုံႎႀိပ္ထားသလုိ ဴဖစ္ေနတယ္။
တီဗၾီ ပရိသတ္ အ႒ကိႂက္ သတင္း ဇာတ္လမ္း ဆုိတာ လူဆုိး ပၝရမယ္။ သားေကာင္လည္း

ပၝရမယ္။ ထိပ္တုိက္ ေတၾႛတာလည္း ပၝရမယ္။ A Villain, a victim and a confrontation လုိႛ
NBC ႟ုပ္သံ ထုတ္လုပ္သူမဵားက ေဴပာဖူးတယ္။
သတင္း တန္ဖုိး အေဴပာင္းအလဲ
တီဗၾီ႟ႁိးေတၾဟာ မဳကာခဏ ဆုိသလုိ အေရး႒ကီးတဲ့ စူးစမ္း ေဖာ္ထုတ္ သတင္းေတၾကုိ တင္ဴပ

တတ္ဳကတယ္။ အထူးသဴဖင့္ စားသုံးသူေတၾ နစ္နာမႁနဲႛ ေဆးဝၝး ဴပႍနာေတၾကုိ ေဖာ္ထုတ္ေလ့
ရႀိတယ္။

နက္ဝပ္ေတၾရဲႚ လူဳကည့္ အမဵားဆုံး အခဵိန္ သတင္း မဂၢဇင္း ကၸေတၾရဲႚ ေလးပုံ တပုံဟာ
မႁခင္းနဲႛ တရား႟ုံး သတင္းေတၾ ဴဖစ္တယ္။ ထက္ဝက္ေလာက္က လူပုဂၢႂိလ္ေတၾ အေဳကာင္း၊
လူေနမႁ ပုံစံေတၾနဲႛ ဆီလီဘရီတီ ေဖဵာ္ေဴဖခန္းေတၾ ဴဖစ္တယ္။ ၈% ေလာက္ပဲ ပညာေရး၊ စီးပၾားေရး၊
ႎုိင္ငံဴခားေရး၊ စစ္ေရး၊ အမဵႂိးသား လုံဴခံႂေရး၊ ႎုိင္ငံေရး၊ လူမႁသက္သာ ေခဵာင္ခဵိေရး
အေဳကာင္းအရာေတၾ ပၝတယ္လုိႛ၁၉၉၇ ခု၊ Project for Excellence in Journalism
ေလ့လာခဵက္ စစ္တမ္း တခုက ေဖာ္ဴပတယ္။
၁၁ စက္တင္ဘာလ ၂၀၀၁ ေနာက္ပုိင္းမႀာေတာ့ မဂၢဇင္း႟ႁိးေတၾရဲႚ ေဖာ္ဴမႃလာဟာ

႟ုတ္ဴခည္း ေဴပာင္းလဲသၾားတယ္။ ပထမေတာ့ အဳကမ္းဖက္ တုိက္ခုိက္မႁေတၾရဲႚ
ဂယက္႟ုိက္ခဵက္ေတၾကုိ ေဖာ္ဴပတယ္။ သတင္း အမဵားစုဟာ မေသ ကဵန္ရႀိသူေတၾ အေဳကာင္း၊
ဒၝမႀမဟုတ္ ေသဆုံး သၾားသူေတၾရဲႚ မိသားစုေတၾ အေဳကာင္း လူအမဵား စိတ္ဝင္စားတာေတၾ
ဴဖစ္တယ္။ တဴခား သတင္းေတၾကေတာ့ အတိတ္ကာလက အဳကမ္းဖက္ လုပ္ရပ္ေတၾ အေဳကာင္း၊
အုိစမာဘင္ လာဒင္ရဲႚ ကုိယ္ေရး ရာဇဝင္၊ သူနဲႛ သူႛအေပၝင္းပၝေတၾကုိ အမဲလုိက္သလုိ
လုိက္လံရႀာေဖၾ ေနဳကပုံ စတာေတၾကုိ ထုတ္လၿင့္ခဲ့ဳကတယ္။ ႎုိင္ငံဴခားကရတဲ့
သတင္းေတၾကုိလည္း ေဖာ္ဴပခဲ့ဳကတယ္။
ပီတာဂဵင္းနင္း (Peter Jennings) ဟာ ABC ရဲႚ Prime Time နဲႛ ၂၀/၂၀

အစီအစဥ္ေတၾမႀာ စက္တင္ဘာလ ေနာက္ပုိင္းရက္ေတၾမႀာ ထုတ္လၿင့္ ေပးခဲ့ရတယ္။
လူဳကည့္ အမဵားဆုံး အခဵိန္ ပရိသတ္က ဘာလုိခဵင္တယ္ ဆုိတဲ့ သီအုိရီ အတၾက္ ပုံေသ

ရႀိ႓ပီးသားလုိႛ ပီတာဂဵင္းနင္းက ဝၝရႀင္တန္ပုိႛစ္ အယ္ဒီတာမဵားကုိ ေအာက္တုိဘာ ၂၀၀၁ မႀာ
ေဴပာတယ္။ မဂၢဇင္း ႟ႁိးေတၾေဳကာင့္လည္း လက္ငင္း သတင္းေတၾကုိ လူေတၾ ပုိစိတ္ဝင္စား
လာဳကတယ္။ အဳကမ္းဖက္ ဝၝဒကုိ စစ္ပၾဲသစ္ ဆင္ႎၿဲတဲ့ ရလဒ္ အဴဖစ္ ႎုိင္ငံဴခား
သတင္းေတၾကုိလည္း လူေတၾ ဳကည့္လာဳကတယ္။ ဒၝဟာ အေဴပာင္းအလဲရဲႚ ပထမ
လကၡဏာရပ္မဵားပဲလုိႛ ပီတာဂဵင္းနင္းက ေဴပာတယ္။ တယ္လီေဗးရႀင္းေတၾမႀာ ၁၁ စက္တင္ဘာလ
၂၀၀၁ မတုိင္မီက ဆုိရင္ လက္ငင္း သတင္းေတၾ ဳကည့္ရခဲတယ္။ အဲဒၝဟာ ၂၀ ရာစု ကုန္ခၝနီး
အခဵိန္ သတင္း တန္ဖုိး ေဴပာင္းလဲသၾားဴခင္းကုိ ဴပတာပဲ ဴဖစ္တယ္။
ဟုိ ယခင္သတင္း တန္ဖုိး ဆုိတာေတၾက အစုိးရ၊ ႎုိင္ငံေရး၊ ႎုိင္ငံေရးသမား၊ ဴပည္သူႛနီတိ

ဘဝမဵားထဲက ထူးဴခားတာေတၾ ဴဖစ္တယ္။ အဲဒီကေန မႁခင္း၊ မုိးေလဝသ၊ ကဵန္းမာေရး၊ စားသုံးသူ၊
ရင္းႎႀီးဴမၟႂပ္ႎႀံသူ၊ ေဖဵာ္ေဴဖေရးနဲႛ တဦးခဵင္း ပုဂၢႂိလ္ေရး ဘဝမဵားဟာ သတင္း တန္ဖုိး ပုိရႀိ လာခဲ့တယ္။
သတင္း တန္ဖုိး အေဴပာင္းအလဲဟာ တယ္လီေဗးရႀင္းေတၾမႀာ ပုိ႓ပီး သိသာတယ္။

နက္ဝပ္ေတၾရဲႚ ညပုိင္း သတင္း အစီအစဥ္ေတၾကုိ ဳကည့္ရင္ ႎုိင္ငံတကာ သတင္းေတၾနဲႛ
ဝၝရႀင္တန္က သတင္းေတၾကုိ ေဖာ္ဴပတာဟာ လၾန္ခဲ့တဲ့ ၁၅ ႎႀစ္၊ အႎႀစ္ ၂၀ ေလာက္က
ေဖာ္ဴပခဲ့တာထက္ အမဵား႒ကီး နည္းသၾားတယ္။
ႎုိင္ငံဴခား သတင္း ေဖာ္ဴပမႁကုိ မႀတ္သား တၾက္ခဵက္ထားတာ ရႀိတယ္။ ညပုိင္း သတင္း

အစီအစဥ္ သုံးခုက ၁၉၈၉ ခုမႀာ ႎုိင္ငံဴခားသတင္း ထုတ္လၿင့္ခဵိန္ ၄၀၃၂ မိနစ္ ရႀိခဲ့တယ္။
(ဘာလင္တံတုိင္း႒ကီး ႓ဖိႂခဵတဲ့ ႎႀစ္ပၝ)။ ၂၀၀၀ ဴပည့္ႎႀစ္ ကဵေတာ့ ႎုိင္ငံဴခားသတင္း ထုတ္လၿင့္ခဵိန္
၁၃၈၂ မိနစ္ပဲ ရႀိေတာ့တယ္။ အစုိးရသတင္း၊ ႎုိင္ငံေရးသတင္း၊ ႎုိင္ငံဴခားေရးရာ စတာေတၾဟာ
သတင္းတန္ဖုိး အဆင့္အတန္း အားဴဖင့္ ေနာက္တန္းကုိ ေရာက္သၾားဳကတယ္။ ကဵန္းမာေရး
သတင္း၊ စားသုံးသူ သတင္း၊ ကင္ဆာကုိ စစ္ဆင္ဴခင္း၊ မူးယစ္ေဆးဝၝးကုိ စစ္ဆင္ဴခင္းနဲႛ ဴပည္တၾင္း
ဴဖစ္ရပ္ေတၾကုိပဲ ပရိသတ္က သတင္းလုိႛ ယူဆ လာခဲ့ဳကတယ္။
၂၀၀၀ ဴပည့္ႎႀစ္မႀာ နက္ဝပ္ သုံးခုစလုံးက သတင္း အစီအစဥ္မႀႃး႒ကီး သုံးေယာက္ကုိ

အင္တာဗဵႃး လုပ္တဲ့အခၝ စစ္ေအးလၾန္ေခတ္ အေမရိကဟာ သာယာဝေဴပာ႓ပီး ေကဵနပ္
ႎႀစ္သိမ့္ေနတယ္။ အဲဒီ သဘာဝနဲႛ ကုိက္ညီတဲ့ သတင္း ခံစားမႁပဲ ရႀိေတာ့တယ္လုိႛ ေဴပာဳကတယ္။
ဥပမာ ဘ႟ုိေကာ (Brokaw) က ဘာေဴပာသလဲ ဆုိရင္ သူႚရဲႚ (Nightly News) ကၸမႀာ

အာဖရိက သတင္း တပုဒ္ကုိ နံပၝတ္တစ္ ေနရာထား႓ပီး လၿင့္ထုတ္ႎုိင္တဲ့ ေခတ္ကုိ
ဴပန္မေရာက္ေတာ့ဘူးလုိႛ ေဴပာတယ္။ သုိႚေပမဲ့ NBC အေနနဲႛကေတာ့ အာဖရိက သတင္းေတၾကုိ
ဆက္႓ပီး ထုတ္လၿင့္ သၾားမႀာပၝလုိႛ ေဴပာတယ္။
အင္တာဗဵႃးမဵားမႀာ အစီအစဥ္မႀႃး႒ကီး သုံးေယာက္စလုံးက သူတုိႛကုိယ္ သူတုိႛ

အစဥ္အလာ သတင္းတန္ဖုိး လက္ကဵန္ ကဵန္ရႀိ ေနသမ႖ေလးကုိ ကာကၾယ္
ေစာင့္ေရႀာက္ေနသူမဵား အဴဖစ္ ပုံေဖာ္ ေဴပာဆုိ သၾားဳကတယ္။ ဘ႟ုိေကာနဲႛ ဂဵင္းနင္းက သတင္း
တန္ဖုိးသစ္ဘက္က ခုခံ ေဴပာသၾားဳကေသးတယ္။ သူတုိႛဟာ ႟ုပ္သံ ဳကည့္႟ႁ နားဆင္တဲ့
ပရိသတ္ကုိ သူတိုႛရဲႚ ေနႛစဥ္ ဘဝမဵား အတၾက္ အေရးပၝတဲ့ သတင္း အခဵက္အလက္ေတၾ
ေပးခဲ့ဳကပၝတယ္လုိႛ ေဴပာခဲ့ဳကတာပၝ။
အန္ဒ႟ူးလက္ (Andrew Lack) ကဲ့သုိႛေသာ တယ္လီေဗးရႀင္း အမႁေဆာင္

အရာရႀိမဵားကေတာ့ ပုံစံေဟာင္း သတင္းေတၾဟာ ေခတ္သစ္ ေစဵးကၾက္မႀာ မေအာင္ဴမင္
ႎုိင္ေတာ့ဘူးလုိႛ ဴမင္ဳကတယ္။
ဒၝေဳကာင့္ ပုံစံေဟာင္း သတင္းေတၾကုိ အေတာ္မဵားမဵား သူတုိႛ စၾန္ႛပစ္ဳကတယ္။ ႎုိင္ငံဴခား

သတင္းေတၾ ေလ႖ာ့႟ုံသာ မကဘူး၊ အေမရိကန္ ဴပည္တၾင္းက ႎုိင္ငံေရး သတင္းေတၾကုိပၝ
ေလ႖ာ့ပစ္တာ ဴဖစ္တယ္။
အေမရိကန္ ဴပည္ေထာင္စု ဖၾဲႚစည္း အုပ္ခဵႂပ္ပုံ အေဴခခံ ဥပေဒရဲႚ ပထမ ဴပင္ဆင္ခဵက္ဟာ

လၾတ္လပ္ေသာ စာနယ္ဇင္းမဵားသည္ ႎုိင္ငံေရးမဵားမႀာ အာ႟ုံ ထားဳကလိမ့္မယ္ ဆုိတဲ့
မႀန္းဆခဵက္ဴဖင့္ ေရးသားခဲ့တာ ဴဖစ္တယ္။ သုိႛေပမဲ့ ေခတ္သစ္ တယ္လီေဗးရႀင္း နက္ဝပ္ေတၾက
အဲဒီ အယူအဆကုိ ေကဵာ္႓ပီး ေ႟ၾႚလဵား သၾားခဲ့႓ပီ ဴဖစ္တယ္။
ႎုိင္ငံေရး သတင္းေတၾကုိ ေကဘယ္စနစ္ သုံးတဲ့ တီဗၾီေတၾက ေဖာ္ဴပတာ မဵားတယ္။

ဒၝေပမဲ့ အေမရိကန္ အိမ္ေထာင္စုမဵားရဲႚ ေလးပုံ သုံးပုံဟာ ေကဘယ္ မရႀိဳကဘူး။ ႓ပီးေတာ့
ေကဘယ္ အစီအစဥ္မဵားဟာ အဓိက နက္ဝပ္မဵားရဲႚ ႟ႁိးေတၾေလာက္ လူ႒ကိႂက္ မမဵားဘူး။
ေနႛခင္းပုိင္းမႀာ (CNN, Fox News, MSNBC) တုိႛကုိ ဳကည့္တဲ့ ပရိသတ္ဟာ ၁၀၀,၀၀၀ ေအာက္ပဲ
ရႀိတယ္။ ၂၀၀၁ ႎႀစ္လယ္ပုိင္းမႀာ ေကဘယ္ သတင္း နက္ဝပ္ သုံးခုစလုံး (CNN, MSNBC, Fox)
ကုိ ေနႛစဥ္ ဳကည့္တဲ့ ပဵမ္းမ႖ ပရိသတ္္ဦးေရးဟာ ၇၃၅,၀၀၀ ပဲ ရႀိတယ္။
ႎုိင္ငံေရးမႀာ စိတ္ဝင္စားမႁ ေလဵာ့နည္းလာတာ ေဒသအလုိက္ ႟ုပ္သံလၿင့္ ဌာနေတၾမႀာ

ပုိ႓ပီး သိသာ ထင္ရႀားတယ္။ အဲဒီ နယ္ေဴမ ႟ုပ္သံေတၾရဲႚ သတင္းဌာနက လူေတၾကလည္း
ခပ္ေအးေအးပဲ။ ဆူဆူပူပူ ဴဖစ္တတ္တဲ့ ဴပည္နယ္ေတၾက နယ္ေဴမ ႟ုပ္သံလၿင့္ ဌာနေတၾဟာ ႎႀစ္ႎႀစ္
တ႒ကိမ္ေလာက္ (ေ႟ၾးေကာက္ပၾဲ ရာသီေတၾမႀာ) ႎုိင္ငံေရး မဲဆၾယ္ပၾဲေတၾနဲႛ လႁပ္လႁပ္ရႀားရႀား
ဴဖစ္ေလ့ရႀိတယ္။ သုိႛတုိင္ေအာင္ ႟ုပ္သံ သတင္းေထာက္ေတၾဟာ ႎုိင္ငံေရး သတင္းေတၾ လုိက္ဖုိႛ
သိပ္စိတ္မပၝဳကဘူး။ ဴပည္နယ္ ႓မိႂႚေတာ္ရဲႚ အပမႀာရႀိတဲ့ ႓မိႂႚေတၾက တီဗၾီဌာနေတၾ ဆုိရင္ ဴပည္နယ္
အစုိးရ သတင္းတိုႛ၊ ဴပည္နယ္ လၿတ္ေတာ္ သတင္းတုိႛ လုိက္ဖုိႛေတာင္ သတင္းေထာက္ မလၿတ္ဘဲ
ေနတတ္ဳကတယ္။
ႎုိင္ငံေရး သတင္း၊ အစုိးရ သတင္းေတၾကုိ တီဗၾီေတၾက ေဖာ္ဴပမႁ နည္းပၝးလာတာဟာ

ႎုိင္ငံရဲႚ ဴပည္သူႛနီတိ အစဥ္အလာကုိပၝ ကဵဆင္း အားနည္းေစတယ္။ မဲဆႎၬရႀင္ေတၾ အေနနဲႛ
သတင္း အခဵက္အလက္ ေလဵာ့နည္း႓ပီး ရရႀိဳကတဲ့ အတၾက္ မႀန္ကန္တဲ့ ေ႟ၾးခဵယ္မႁကုိ
ဴပႂႎုိင္ဳကေတာ့မႀာ မဟုတ္ဘူး။
ႎုိင္ငံလုံးဆုိင္ရာ ေဒသဆုိင္ရာ ႎုိင္ငံေရးသမားေတၾဟာ မီဒီယာေတၾက ႎုိင္ငံေရးအေပၞ

စိတ္ဝင္စားမႁ ေလဵာ့နည္းလာတဲ့ အတၾက္ သူတုိႛ အေပၞလည္း ဂ႟ုတစုိက္ ေစာင့္ဳကည့္မႀာ
မဟုတ္ဘူးလုိႛ ယူဆ႓ပီး မေတာ္မတရား ဴပႂမူ ကဵင့္ဳကံ လာႎုိင္ဳကတယ္။
ပရိသတ္အလုိကဵ သတင္း
တပတ္ တ႒ကိမ္ထုတ္တဲ့ ပုံႎႀိပ္သတင္း မဂၢဇင္းေတၾဟာ တခဵိန္က အေမရိကရဲႚ သတင္း

ယဥ္ေကဵးမႁမႀာ အေရးပၝခဲ့ဳကတယ္။ သတင္း မဂၢဇင္းေတၾဟာ သတင္း ေဝဖန္ခဵက္ေတၾကို အဓိက
အသားေပးခဲ့ဳကတယ္။ သုိႚေပမဲ့ တယ္လီေဗးရႀင္းေတၾက ေဖဵာ္ေဴဖေရးေတၾကုိ အားဴပႂလာဳကခဵိန္မႀာ
သတင္း မဂၢဇင္းေတၾကလည္း ေရာေယာင္ ေနာက္လုိက္ လုပ္ခဲ့ဳကတယ္။ ဆီလီဘရီတီမဵားရဲႚ
ကုိယ္ေရး ကိုယ္တာေတၾကုိ သတင္း မဂၢဇင္းေတၾက ပုိ႓ပီး ေဖာ္ဴပ လာဳကတယ္။ သတင္းပိုင္းကုိ
ဳကည့္ရင္လည္း လူအမဵား စိတ္ဝင္စားမယ့္ ဴဖစ္ရပ္ေတၾကုိပဲ ထည့္ဳကတယ္။ ႎုိင္ငံေရး
သတင္းေတၾ၊ မူဝၝဒေရးရာေတၾဟာ ေနာက္တန္းကုိ အလုိလုိ ေရာက္သၾားတယ္။
ကမႝာေကဵာ္ Times မဂၢဇင္းတုိႛ၊ Newsweek မဂၢဇင္းတုိႛရဲႚ မဵက္ႎႀာဖုံးေတၾကုိ ဳကည့္ရင္

အံ့အားသင့္စရာေတၾေတာင္ ဴဖစ္လာတယ္။ မဵက္ႎႀာဖုံး သတင္း ေဆာင္းပၝးေတၾဟာ
ေလးေလးနက္နက္ အေဳကာင္းအရာေတၾကုိ တတ္ႎုိင္သမ႖ ေရႀာင္ရႀား႓ပီး ေပၝ့ေပၝ့ပၝးပၝး
ဘာသာရပ္ေတၾကုိ ေရးဳကတယ္။ အဲဒီသတင္း မဂၢဇင္း႒ကီး ႎႀစ္ခုလုံးရဲႚ သတင္း စုေဆာင္းေရး
အဖၾဲႚေတၾကုိ ႓ပီးခဲ့တဲ့ ၂၅ ႎႀစ္အတၾင္း သိသိသာသာ ေလ႖ာ့ခဵပစ္ခဲ့တာ ေတၾႚရတယ္။
ေနႛစဥ္ သတင္းစာေတၾကုိ ဳကည့္ဦးမလား၊ သူတုိႛလည္း ႎုိင္ငံေရးရာ၊ အစုိးရေရးရာနဲႛ

ကမာၲလုံးဆုိင္ရာေတၾကုိ တဴဖည္းဴဖည္း ေရႀာင္ေသၾ လာဳကတယ္။ ေဝၝလ္တာခ႟ၾန္းကုိက္ ဆုိတဲ့
တီဗီၾသတင္း ေဝဖန္ေရး ဆရာ႒ကီးက ႟ုပ္သံဳကည့္ ပရိသတ္ကုိ ေနႚစဥ္ သတင္းစာေတၾ ဖတ္ဳကဖုိႛ၊
ကမာၲႛေရးရာေတၾကုိ ဴပည့္ဴပည့္စုံစုံ နားလည္ခဵင္ရင္ ေနႛစဥ္ သတင္းစာေတၾထဲမႀာ ရႀာဳကည့္ဳကဖုိႛ
တုိက္တၾန္းေလ့ ရႀိတယ္။ သုိႛေပမဲ့ ဒီေနႛေခတ္မႀာ ခ႟ၾန္းကုိက္ အဳကံေပးသလုိမဵႂိး ေနႛစဥ္
သတင္းစာေတၾကုိ မႀန္မႀန္ဳကည့္ရင္ေတာင္မႀ ႎုိင္ငံေရးရာေတၾကုိ ဘယ္ေလာက္မႀ ပုိသိလာစရာ
မရႀိဘူး။

American Journalism Review က ၂၀၀၀ ဴပည့္ႎႀစ္၊ ေစာေစာပုိင္းမႀာ အ႟ၾယ္အစားစုံ
ေနႛစဥ္ သတင္းစာ အမဵားစုကုိ ေလ့လာမႁ တခု ဴပႂခဲ့တယ္။ အဲဒီမႀာ ေတၾႚရတာက
သတင္းစာေတၾဟာ ႎုိင္ငံဴခားသတင္းကုိ တမဵက္ႎႀာေတာင္ မေပးဳကဘူး။ အေမရိကန္ အစုိးရ
သတင္းနဲႛ ႎုိင္ငံေရးသတင္းေတၾကုိလည္း ဝတ္ေကဵတန္းေကဵပဲ ေရးဳကတယ္။ သတင္းစာဖတ္
ပရိသတ္ကုိ ကုိယ့္ႎုိင္ငံ အေဳကာင္းနဲႛ ကမာၲႛအေဳကာင္း ေကာင္းေကာင္းသိရႀိတဲ့
ႎုိင္ငံသားေကာင္းေတၾ ဴဖစ္လာေအာင္ ဴပည့္စုံ လုံေလာက္တဲ့ သတင္းေတၾ ေပးေနတဲ့ အေမရိကန္
သတင္းစာဆုိလုိႛ လက္တစ္ဆုပ္စာ ေလာက္ပဲ ရႀိေတာ့တယ္။
အေမရိကန္ သတင္းစာ အယ္ဒီတာနဲႛ ထုတ္ေဝသူ အမဵားစုဟာ သူတုိႛ

စာဖတ္ပရိသတ္ေတၾ ပုိ႓ပီး စိတ္ဝင္စားမယ္လုိႛ ထင္တဲ့ နယ္ပယ္ေတၾကုိပဲ အာ႟ုံစုိက္
လာဳကတယ္။ အဲဒၝေတၾကေတာ့ ကုိယ့္နယ္ေဴမ ေဒသထဲက ဴဖစ္ရပ္ေတၾ၊ စီးပၾားေရး
လုပ္ငန္းသတင္းေတၾနဲႛ လူမႁဘဝ သတင္းေတၾ ဴဖစ္တယ္။ ၁၉၈၀ ႎႀစ္မဵားနဲႛ ၁၉၉၀ ႎႀစ္ အတၾင္း
ႎိုင္ငံဴခား သတင္းေတၾနဲႛ ႎုိင္ငံလုံးဆုိင္ရာ သတင္းေတၾကုိ စာဖတ္သူ စိတ္ဝင္စားလာေအာင္
မ႒ကိႂးစားခဲ့ဳကဘူး။
"ႎုိင္ငံလုံး ဆုိင္ရာ အေရး႒ကီးတဲ့ သတင္းေတၾကုိ အေလးထား႓ပီး ထည့္တဲ့ သတင္းစာေတၾ

နည္း႓ပီးရင္း နည္းလာတယ္။ အဓိက အေမရိကန္ သတင္းစာ႒ကီးက တခဵႂိႚဆုိရင္ အဲသလုိ
သတင္းမဵႂိးေတၾကုိ ထည့္ကုိ မထည့္ေတာ့ဘူး" လုိႛ ေလာ့စ္အိန္ဂဵလိစ္ တုိင္းမ္ သတင္းစာ
အမႁေဆာင္ အယ္ဒီတာ ဂ႗န္ကာ႟ုိးလ္က ေဴပာတယ္။
'ေရာ့ခ္ဖုိႛဒ္ (အီလီႎၾႂိင္း) ရယ္ဂဵစ္စတာ' သတင္းစာ အယ္ဒီတာ လင္ဒၝ ခရစၤကန္နင္ဂမ္ကုိ

တေနႛ တေနႛ ႎုိင္ငံေရးသတင္း ဘယ္ေလာက္မဵားမဵား ထည့္သလဲလုိႛ ေမးေတာ့ "သိပ္မမဵားဘူး"
လုိႛေဴဖတယ္။
စာဖတ္သူ ပရိသတ္ရဲႚ အသံကုိ နားေထာင္တဲ့ အခၝ ကမာၲႛသတင္းနဲႛ တႎုိင္ငံလုံး ဆုိင္ရာ

သတင္းေတၾကုိ ကုိယ့္နယ္ေဴမ ေဒသ သတင္းေတၾေလာက္ စိတ္မဝင္စားဳကဘူး ဆုတ ိ ာ
သိခဲ့ရတယ္လုိႛ သူမက ေဴပာတယ္။
တကယ္ဆုိရင္ ေရာ့ခ္ဖုိႛဒ္႓မိႂႚက ကုန္ေခဵာ ထုတ္လုပ္တဲ့ ကုမၯဏီေတၾဟာ ကမာၲႛ

အေရႀႚဖဵားေဒသ၊ ဂဵာမနီနဲႛ ဳသစေဳတးလဵတုိႛနဲႛ ဆက္ဆံမႁ အမဵား႒ကီး ရႀိတယ္။ တကမာၲလုံးနဲႛ
အေရာင္းအဝယ္ ဴဖစ္ထၾန္း ေနတာပၝ။ သူမရဲႚ သတင္းစာတုိက္ဟာလည္း အကဵႂိးအဴမတ္
ဴဖစ္ထၾန္းေနတဲ့ ဂန္းနက္ လုပ္ငန္းတၾဲက ပုိင္ဆုိင္တာ ဴဖစ္တယ္။ သုိႛတုိင္ေအာင္ သူမရဲႚ
သတင္းစာဟာ တႎုိင္ငံလုံး ဆုိင္ရာ သတင္း တမဵက္မႀာနဲႛ ႎုိင္ငံဴခား သတင္းစာ မဵက္ႎႀာဝက္ပဲ
ေနႛစဥ္ ထည့္တယ္။
"ေရာ့ခ္ဖုိႛဒ္႓မိႂႚက စာဖတ္ပရိသတ္နည္းတူ အေမရိကန္ သတင္းစာ ပရိသတ္အမဵားစုဟာ

ကုိယ့္နယ္ေဴမေဒသ သတင္းကုိပဲ ဦးဆုံးအေလးထား႓ပီး ႎုိင္ငံလုံးဆုိင္ရာ သတင္းနဲႚ
ႎုိင္ငံဴခားသတင္းေတၾကုိ ဒုတိယေနရာမႀာ ထားတယ္။ ဒၝဟာ ၂၀၀၁ ရဲႚ
အဳကမ္းဖက္တုိက္ခုိက္ခံရမႁ မတုိင္ခင္ စာဖတ္သူမဵားကုိ စစ္တမ္းေကာက္ဳကည့္ခဲ့တဲ့
အေနအထား ဴဖစ္တယ္။"

၁၉၉၉ ခုႎႀစ္မႀာ Associated Press - AP သတင္းဌာနက သတင္းစာဖတ္ ပရိသတ္ ၁၅၀
ေကဵာ္ကုိ သေဘာထား ေမးဳကည့္တဲ့ အခၝ အလၾန္နည္းပၝးတဲ့ အေရအတၾက္သာ ႎုိင္ငံဴခား
သတင္းနဲႛ ႎုိင္ငံလုံးဆုိင္ရာ သတင္းေတၾ ဖတ္ခဵင္ပၝတယ္လုိႛ ေဴဖခ့ဲဳကတယ္။ အမဵားစုက ဘစ္ဇနက္၊
တကၺႎုိလုိဂဵီ၊ အားကစား ေဖဵာ္ေဴဖေရး၊ ကဵန္းမာေရးနဲႛ ကုိယ္လက္ ဳကံ့ခုိင္ေရး ဆိုင္ရာ
သတင္းေတၾကုိ ပုိ႒ကိႂက္တယ္လုိႛ ေဴဖတယ္။
၁၉၉၀ ႎႀစ္မဵားက စ႓ပီး ဂလုိဘယ္ စီးပၾားေရး ကဵယ္ဴပန္ႛလာတယ္။ သုိႛေပမဲ့ သတင္း

အဖၾဲႚအစည္းေတၾက ႎုိင္ငံဴခား သတင္းေထာက္ေတၾ ဴပည္ပမႀာ တုိးခဵဲႚ ခန္ႛထားဖုိႛ
စိတ္မဝင္စားခဲ့ဳကဘူး။ ဝၝရႀင္တန္က ႎုိင္ငံဴခားေရး ဌာနကုိ ပုံမႀန္ သတင္းမယူတဲ့ သတင္း
ဌာနေတၾေတာင္ ရႀိခဲ့သတဲ့။ ၉၀ ႎႀစ္မဵားမႀာ ႎုိင္ငံဴခား သတင္းေထာက္နဲႛ ႎုိင္ငံဴခားေရး ဌာန
တာဝန္ကဵ သတင္းေထာက္ေတၾကုိ ေလ႖ာ့ခဵပစ္တဲ့ သတင္းစာေတၾ အမဵား႒ကီး ရႀိခဲ့တယ္။ အဲဒီ
ဆယ္စုႎႀစ္ အတၾင္း ဝၝရႀင္တန္ပုိႛစ္၊ နယူးေယာက္တုိင္းမ္၊ ေဝၝလ္စထရိ ဂဵာနယ္နဲႛ ယူအက္စ္ေအ
တူေဒး သတင္းစာေတၾသာ သူတုိႛရဲႚ ႎုိင္ငံဴခား ဗဵႃ႟ုိေတၾကုိ တုိးခဵဲႚ ခဲ့ဳကတယ္။
၁၁ စက္တင္ဘာ ၂၀၀၁ ခုႎႀစ္ မတုိင္မီက အေမရိကန္ သတင္း မီဒီယာေတၾက

အေမရိကန္ ဴပည္ေထာင္စုကုိ ဂလုိဘယ္ လူႛအဖၾဲႚအစည္းထဲမႀာ အေရးပၝတဲ့ အဖၾဲႚဝင္ တဦးအဴဖစ္
ပုံေဖာ္ခဲ့ဳကတယ္။ အေမရိကန္ဟာ ဂလုိဘယ္ လူႛအဖၾဲႚအစည္းနဲႛ က႗န္းကုိင္းမႀီ ကုိင္းက႗န္းမီႀ
ဆက္ဆံ ေနတယ္လုိႛ ေရးဳကတယ္။ အေမရိကန္ စီးပၾားေရး ေကာင္းမၾန္ ေနတာဟာ ႎုိင္ငံဴခား
ဇာတိဖၾား သန္းေပၝင္းမဵားစၾာ ပၝဝင္ေနတယ္။ ႎႀစ္စဥ္ ႎႀစ္တုိင္းလည္း ႎုိင္ငံဴခားက လာေရာက္
ေနထုိင္ဳကသူေတၾ တုိးပၾားေနတယ္ စသဴဖင့္ ေရးခဲ့ဳကတယ္။ ဒၝေဳကာင့္ အေမရိကန္ဟာ ႎုိင္ငံဴခား
အေဳကာင္း သိစရာ မလုိဘူး။ ႎုိင္ငံဴခားက လူေတၾကသာ အေမရိကန္ အေဳကာင္း သိဖုိႛ ႒ကိႂးစား
ေနဳကရတယ္ ဆုိတဲ့ သေဘာမဵႂိး ရႀိခဲ့တယ္။
စက္တင္ဘာ ၁၁ ရက္ တုိက္ခုိက္မႁေတၾလည္း ဴဖစ္႓ပီးေရာ အေမရိကန္ မီဒီယာေတၾဟာ

ႎုိင္ငံဴခား သတင္းမႀ သတင္း ဆုိတာမဵႂိး ဴဖစ္လာ ဳကဴပန္တယ္။ ဴပည္ပက အဳကမ္းဖက္သမားေတၾ
အေဳကာင္း၊ သူတုိႛ ပုန္းေအာင္းေနတဲ့ ေနရာမဵား အေဳကာင္း စသည္ စသည္ဴဖင့္ အေမရိကန္
စာဖတ္ပရိသတ္ သိခဵင္တာေတၾ အမဵား႒ကီးကုိ မီဒီယာေတၾက ခဵက္ခဵင္း ရႀာေဖၾ စုေဆာင္း တင္ဴပ
ခဲ့ဳကရတယ္။
ဒၝဟာလည္း စာဖတ္ ပရိသတ္ကပဲ မီဒီယာေတၾရဲႚ လမ္းေဳကာင္းကုိ ဴပႂဴပင္ လုိက္တာပဲ

ဴဖစ္တယ္။
အေမရိကန္ သတင္းစာေတၾဟာ ၁၉၉၀ ႎႀစ္မဵားမႀာ ႎုိင္ငံလုံးဆုိင္ရာ အစုိးရ

သတင္းေတၾကုိ စုေဆာင္း ေရးသားမႁ အပုိင္းမႀာ တုိးတက္မႁ မရႀိခဲ့ဘူး။ ၁၉၉၀ ခုႎႀစ္မႀာ အေမရိကန္
သတင္းစာမဵားရဲႚ အေဴခအေနကုိ စီမံကိန္း (Project) တခု အေနနဲႛ ေလ့လာခဵက္ တရပ္
ဴပႂလုပ္ခဲ့တယ္။ ဴပႃးကုသုိလ္ေရး အဖၾဲႚ (Pew Charitable Trusts) က ႒ကီးမႀႃး ဴပႂလုပ္တဲ့ စီမံကိန္း
ဴဖစ္တယ္။ ေလ့လာ ေတၾႚရႀိခဵက္ေတၾကုိ အေမရိကန္ ဂဵာနယ္ မဂၢဇင္း ရီဗဵႃး စာေစာင္မႀာ ပုံႎႀိပ္
ေဖာ္ဴပခဲ့တယ္။
ဝၝရႀင္တန္႓မိႂႚေတာ္မႀာ တာဝန္ကဵတဲ့ အေမရိကန္ သတင္းေထာက္ အမဵားစု႒ကီးဟာ သူတုိႛ

နယ္ေဴမေဒသက စာဖတ္ ပရိသတ္ေတၾ စိတ္ဝင္စားတဲ့ သတင္းမဵႂိးေတၾကုိပဲ သတင္း ေရးဳကတယ္။

သူတုိႛ ေဒသက ကၾန္ဂရက္ အမတ္ေတၾရဲႚ လုပ္ေဆာင္ခဵက္ သတင္းေတၾနဲႛ သက္ဆုိင္တဲ့
ဖက္ဒရယ္ ေအဂဵင္စီေတၾရဲႚ ေဆာင္႟ၾက္ခဵက္ သတင္းေတၾကုိပဲ စုေဆာင္း ေရးသားတယ္။
အေရး႒ကီးတဲ့ ဝန္႒ကီး ဌာနေတၾမႀာ အထုိင္ သတင္းေထာက္ေတၾ (beat reporters) ထားဳကရတဲ့
ထုံးစံ ရႀိေပမယ့္၊ ၁၉၉၉ ခုႎႀစ္မႀာ အထုိုင္ သတင္းေထာက္ေတၾေတာင္ အေတာ္ နည္းသၾားတယ္။
ကာကၾယ္ေရး ဌာန၊ တရားေရး ဌာနနဲႛ အေမရိကန္ တရား႟ုံးခဵႂပ္တုိႛမႀာ အထုိင္
သတင္းေထာက္ထားတဲ့ သတင္းစာ ၁၂ ေစာင္ေလာက္ပဲ ရႀိေတာ့တယ္။ ဴပည္တၾင္း အခၾန္ဌာန၊
လူမႁ ဝန္ထမ္းဌာန၊ ပတ္ဝန္းကဵင္ ကာကၾယ္ေရး ေအဂဵင္စီ၊ အစားအစာနဲႛ ေဆးဝၝး အာဏာပုိင္
အဖၾဲႚ၊ ဖက္ဒရယ္ ဆက္သၾယ္ေရး ေကာ္မရႀင္၊ စုိက္ပဵႂိးေရးနဲႛ အလုပ္သမား ဌာန စတဲ့
ေနရာေတၾကုိ ပုံမႀန္လာ႓ပီး သတင္း ေထာက္လႀမ္းတဲ့ သတင္းေထာက္ေတၾလည္း အေတာ္
ရႀားသၾားတယ္။
'အေမရိကန္ သတင္းစာမဵားရဲႚ အေဴခအေန' ေလ့လာခဵက္ စစ္တမ္း ေကာက္ေနတဲ့

ကာလမႀာ ဴပည္ထဲေရး ဝန္႒ကီး ဌာနအတၾက္ အထုိင္ သတင္းေထာက္ ထားတဲ့ သတင္းစာတုိက္
တတုိက္မႀ မရႀိဘူး ဆုိတာ ေတၾႚရသတဲ့။ သည္ဌာနဟာ ဴပည္ေထာင္စု ေဴမယာ ဧက သန္း ၅၀၀
ကုိ ထိန္းခဵႂပ္ ကၾပ္ကဲရတဲ့ ဌာနဴဖစ္႓ပီး အမဵႂိးသား ဥယဵာဥ္ အစီအစဥ္ေတၾကုိလည္း တာဝန္
ယူေနတာ ဴဖစ္တယ္။
အစုိးရ ဌာနတုိင္းမႀာ ကုိယ့္ဌာနရဲႚ လုပ္ငန္းေဆာင္တာေတၾကုိ ေဖာ္ဴပတဲ့ သတင္းစာေတၾေတာ့
ရႀိဳကတာခဵည္းပဲ။ သုိႛေပမဲ့ အဲဒီ စာေစာင္မႀာ စာလၿာေလးေတၾကုိ သက္ဆုိင္သူ ပညာရႀင္ေတၾကပဲ
ေလ့လာဳကတယ္။ သီးဴခား ပရိသတ္ အလၾန္ နည္းသၾားတယ္။ သတင္းစာေတၾက ေဖာ္ဴပမႀ
အေထၾေထၾ ပရိသတ္ ဖတ္မိမႀာ ဴဖစ္ပၝတယ္။
ဖက္ဒရယ္ အစုိးရ သတင္းေတၾကုိ အေမရိကန္ သတင္းစာေတၾက တုိေရရႀားေရပဲ

ထည့္ေပးဳကတာ မဵားတယ္။ ယႀဥ္လုိက္ရင္ ဴပည္နယ္ အစုိးရ သတင္းေတၾကုိ ပုိ႓ပီး ဦးစားေပးတယ္။
အေမရိကန္ ဴပည္ေထာင္စုမႀာ ဴပည္နယ္ အစုိးရ ဆုိတာေတၾကလည္း အေတာ္ အေရး႒ကီးတာကုိး။
အေမရိကန္ ဴပည္နယ္ အစုိးရေတၾဟာ ၁၉၉၇ မႀာ အစုိးရ ဝန္ထမ္း ေလးသန္းေအာက္
ခန္ႛထားတယ္။ (ေနာက္တႎႀစ္မႀာ ဖက္ဒရယ္ အစုိးရရဲႚ ဝန္ထမ္း အင္အားက ၂ ဒသမ ၈ သန္း
ရႀိတယ္) ဴပည္နယ္ အစုိးရေတၾဟာ ၁၉၉၉ မႀာ ေဒၞလာ ၉၀၄ ဘီလဵံ သုံးစၾဲတယ္။ (ဖက္ဒရယ္
ဘတ္ဂဵက္ ထက္ဝက္ ေကဵာ္ေကဵာ္ ဴဖစ္ပၝတယ္။)
ကဵန္းမာေရး ေစာင့္ေရႀာက္မႁ၊ ကေလး လူငယ္ ေစာင့္ေရႀာက္မႁ၊ သက္သာ ေခဵာင္ခဵိေရး၊ ပညာေရးနဲႛ
သက္႒ကီး ႟ၾယ္အုိ ေထာက္ပံ့ေရး စတဲ့ ကၸေတၾမႀာ ဖက္ဒရယ္ မူဝၝဒေတၾထက္ ဴပည္နယ္
မူဝၝဒေတၾက အေမရိကန္ေတၾရဲႚ ဘဝကုိ ပုိ႓ပီး နီးစပ္ ထိေတၾႚတယ္။ အဲဒီ ကၸေတၾမႀာ
ဴပည္နယ္မဵားရဲႚ အေရးပၝမႁဟာ ၁၉၈၀ ႎႀစ္မဵား ေစာေစာပုိင္းက စ႓ပီး မႀန္မႀန္ တုိးတက္ ႒ကီးထၾား
လာေနတယ္။
ေကာ္ပုိရိတ္ အေမရိကက သည္အေဴပာင္းအလဲကုိ သတိဴပႂမိ႓ပီး ဴဖစ္လုိႛ ေကာ္ပုိေရးရႀင္းေတၾနဲႛ
အကဵႂိးစီးပၾား အုပ္စုေတၾက မဳကာေသးခင္ ႎႀစ္မဵားအတၾင္း ဴပည္နယ္ ႓မိႂႚေတာ္ေတၾမႀာ
ဆၾယ္တရားေဟာသူ (Lobbyists) ေတၾ ေထာင္နဲႛ ခဵီ႓ပီး ခန္ႛထား တာဝန္ ေပးခဲ့ဳကတယ္။
သည္အခဵိန္မႀာ သတင္းစာေတၾက မတူတ႟ူ လုပ္ေနခဲ့ဳကတယ္။ အေမရိကန္

သတင္းစာမဵားရဲႚ အေဴခအေန ေနာက္ထပ္ ေလ့လာခဵက္ တရပ္က သတင္းစာေတၾဟာ ၈၀
ႎႀစ္မဵားနဲႛ ၉၀ ႎႀစ္မဵားမႀာ ဴပည္နယ္ အစုိးရမဵားရဲႚ သတင္းစုေပၝင္း ေဖာ္ဴပမႁေတၾကုိေတာင္ ေလ႖ာ့ခဵ
ပစ္တယ္လုိႛ ေတၾႚရႀိရသတဲ့။ ဴပည္နယ္ လၿတ္ေတာ္ေတၾမႀာ ထားရႀိတဲ့
သတင္းေထာက္ေတၾကလည္း ဝၝရင့္ေတၾ မဟုတ္ဘဲ ဝၝႎုေတၾ ပုိမဵားပၝသတဲ့။ ဴပည္နယ္
အစုိးရမဵားရဲႚ လုပ္ငန္းေတၾ အေဳကာင္း ဝၝရင့္ သတင္းေထာက္မဵားက အတၾင္းကဵကဵ စုံစမ္း
ေရးသားတဲ့ in-depth coverage ဆုိတာမဵႂိး မရႀိသေလာက္ ဴဖစ္ခဲ့တယ္။
၂၀ ရာစုကုန္နီးပၝး ေနာက္ဆုံးႎႀစ္မဵားမႀာ အေမရိကန္ သတင္း တန္ဖုိးရဲႚ အေရးပၝဆုံး
အေဴပာင္းအလဲဟာ ဘာလဲလုိႛေမးရင္ အေရး႒ကီးတဲ့ အေဳကာင္းအရာေတၾကုိ အေလးအနက္
သတင္း ေထာက္လႀမ္း ေရးသားဴခင္း သိပ္မရႀိဳကေတာ့တာပဲလုိႛ ဴဖစ္ႎုိင္ပၝတယ္။
သတင္း တန္ဖုိးနဲႛ ပတ္သက္႓ပီး သတင္း ေထာက္လႀမ္း ေရးသားဴခင္းသည္ အမဵား

အကဵႂိးေဆာင္ လုပ္ငန္း ဴဖစ္သည္။ ထုိႛအတူ ကုိယ့္အကဵႂိးလည္း ေအာင္သည္။ (ေငၾေဳကး
အဴမတ္အစၾန္း ရရႀိသည္) ဟု ခံယူထားရာက သတင္းမဵား ေဖာ္ဴပဴခင္းသည္ ပရိသတ္မဵားကုိ
ဆၾဲေဆာင္ဖုိႛ ဴဖစ္သည္။ ေဳကာ္ဴငာ မဵားမဵားရဖုိႛ ဴဖစ္သည္။ အဴမတ္ ထၾက္ဖုိႛ ဴဖစ္သည္လုိႛ ခံယူခဵက္
ေဴပာင္းလဲ သၾားဳကတာဟာ ထူးဴခား ပၝေပတယ္။
တယ္လီေဗးရႀင္း နက္ဝပ္ေတၾ ပုိင္ဆုိင္တဲ့ ေကာ္ပုိေရးရႀင္း႒ကီးေတၾ နယ္ေဴမ ႟ုပ္သံလၿင့္ ဌာနေတၾနဲႛ
သတင္းစာေတၾဟာ (႕ခင္းခဵက္ အနည္းငယ္က လၾဲလုိႛ) သူတုိႛရဲႚ သတင္း အဖၾဲႚေတၾကုိ ေလ႖ာ့ခဵ
ခဲ့ဳကတယ္။ ေလးနက္ သတင္းမဵား ေထာက္လႀမ္း ေရးသားဖုိႛ ဆုိတဲ့ ရည္႟ၾယ္ခဵက္ေတၾကုိ
ပယ္ဖဵက္ ခဲ့ဳကတယ္။ ေစာင္ေရ မဵားမဵား ထုတ္ႎုိင္ဖုိႛ၊ သုိႛမႀသာ ေဳကာ္ဴငာရႀင္ေတၾကုိ
ဆၾဲေဆာင္ႎိုင္မယ္ ဆုိတဲ့ အခဵက္ကုိပဲ ေရႀႚတန္း တင္ခဲ့ဳကတယ္။ သတင္းစာတုိက္မဵားရဲႚ
အယ္ဒီတာ အမဵားစုနဲႛ တီဗၾီသတင္း တာဝန္ခံ အမဵားစုဟာ ပုိင္ရႀင္ေတၾရဲႚ ဖိအား ေပးဴခင္းကုိ
ခံခဲ့ဳကရတယ္။ ဒၝဟာ အေမရိကန္ သတင္းစာမဵားရဲႚ အေဴခအေန သုံးသပ္ခဵက္ အႎႀစ္ခဵႂပ္ပၝပဲ။
ေဳကာ္ဴငာကုိ သတင္း ပုံစံနဲႛ ထိေရာက္ေအာင္ လုပ္ခဲ့ဳကတာေတၾလည္း ရႀိတယ္။ ဘာလ္တီမုိး႓မိႂႚက
WBAL တီဗၾီနဲႛ Mercy ေဆး႟ုံတုိႛ လုပ္သၾားဳကပုံဟာ ထင္ရႀားတဲ့ သာဓက ဴဖစ္တယ္။ ၁၉၉၄
ခုႎႀစ္မႀာ Mercy ေဆး႟ုံက သူတုိႛရဲႚ အမဵႂိးသမီး ကဵန္းမာေရး ဌာနသစ္ ဖၾင့္တာကုိ ေဳကာ္ဴငာဖုိႛ
WBAL နဲႛ ညိၟႎႁိင္းတယ္။ The Woman’s Doctor ဆုိတဲ့ ေခၝင္းစဥ္နဲႛ တနလႆာေနႛတိုင္း ညေန ၅
နာရီက ၁၁ နာရီဳကား ပုံမႀန္ သတင္း ထုတ္လၿင့္ခဵိန္မဵား အတၾင္း ပုံမႀန္ အစီအစဥ္ကေလး
တခုအဴဖစ္ ထုတ္လၿင့္ေပးတယ္။ အဲဒီကေန အဂႆၝေနႛနဲႛ စေနေနႛ နံနက္ပုိင္းေတၾမႀာပၝ The
Woman’s Doctor ဇာတ္လမ္းေလးေတၾ လၿင့္ေပးတယ္။
Mercy ေဆး႟ုံက သည္အစီအစဥ္ ထုတ္လၿင့္ႎုိင္ဖုိႛ ေဳကာ္ဴငာေပး႓ပီး ခုိင္းတယ္။ WBAL ရဲႚ

သတင္းဌာနက ထုတ္လုပ္မႁ တာဝန္ ယူရတယ္။ Mercy ေဆး႟ုံက လူနာေတၾ၊ ဆရာဝန္ေတၾကုိ
ဖိတ္ေခၞ႓ပီး ဇာတ္လမ္းတၾဲေလးမဵား အဴဖစ္ ဖန္တီး ႟ုိက္ကူးတာပၝ။ အစီအစဥ္ လၿင့္႓ပီးတုိင္း WBAL
ရဲႚ ေဆးဝၝးဘက္ ဆုိင္ရာ သတင္းေထာက္က အေသးစိတ္ အခဵက္အလက္ေတၾ သိခဵင္ရင္ Mercy
ေဆး႟ုံကုိ စုံစမ္း ေမးဴမန္း ႎိုင္ပၝတယ္လုိႛ ေဴပာ႓ပီးမႀ ရပ္ဆုိင္းတယ္။
သည္အစီအစဥ္ဟာ Mercy ေဆး႟ုံအတၾက္ ကေတာ့ အရမ္း ေအာင္ဴမင္ ခဲ့တာပၝပဲ။ WBAL မႀာ
ေဳကာ္ဴငာ ဇာတ္လမ္းတၾဲ မလၿင့္ခင္က ဘာလ္တီမုိး႓မိႂႚက လူ႒ကိႂက္မဵားတဲ့ ေဆး႟ုံစာရင္းမႀာ Mercy
ဟာ နံပၝတ္ ၇ မႀာ ရႀိခဲ့တယ္။ WBAL မႀာ The Woman’s Doctor အစီအစဥ္ ပုံမႀန္
ထုတ္လၿင့္ခဲ့တာ တႎႀစ္ ဳကာ႓ပီးခဵိန္မႀာေတာ့ Mercy ဟာ နံပၝတ္ ၄ ေနရာ ေရာက္သၾားတယ္။
ႎႀစ္ႎႀစ္ ဳကာ႓ပီးတဲ့ အခၝ နံပၝတ္ ၁ ေနရာ ရသၾားတယ္။ (အေမရိကမႀာ အေကာင္းဆုံး
ေဆး႟ုံမဵားထဲက တ႟ုံဴဖစ္တဲ့ ဂ႗န္ေဟာ့ပ္ကင္း ေဆး႟ုံ တည္ရႀိတဲ့ ႓မိႂႚမႀာ ခုလုိ ဴဖစ္သၾားတာပၝပဲ။)
၂၀၀၀ ဴပည့္ႎႀစ္မႀာ The Woman’s Doctor အစီအစဥ္ WBAL ထုတ္လၿင့္တာ ခုႎႀစ္ႎႀစ္

ရႀိခဲ့႓ပီ။ အဲဒီ ေခၝင္းစဥ္ကုိ Mercy ေဆး႟ုံရဲႚ မူပုိင္ ဆုိ႓ပီး ေအာက္က စာတန္း ထုိးေပးရတယ္။
Mercy ရဲႚ တဴခား ေဳကာ္ဴငာေတၾမႀာလည္း The Woman’s Doctor နာမည္ကုိ သုံးလာဳကတယ္။

ေဆး႟ုံကေရာ ႟ုပ္သံ ဌာနကပၝ သူတုိႛ ဘယ္လုိ ႎႁန္းထားနဲႛ အေပးအယူ လုပ္ခဲ့ဳကတယ္ ဆုိတာ
ထုတ္ေဖာ္ မေဴပာပၝဘူး။ သုိႛေပမဲ့ တႎႀစ္ တႎႀစ္ ေဒၞလာသိန္းခဵီ႓ပီး ေပးခဲ့ရမႀာေတာ့ ေသခဵာပၝတယ္။
Mercy ေဆး႟ုံက WBAL ရဲႚ သတင္း အစီအစဥ္ကုိ ဝယ္ယူ ခဲ့တာလားလုိႛ WBAL ရဲႚ
အေထၾေထၾမန္ေနဂဵာ ဘီလ္ဖုိင္းကုိ ေမးေတာ့ "မဟုတ္ဘူး" လုိႛ ေဴဖတယ္။
"သူတုိႛက ေဳကာ္ဴငာခဵိန္ကုိ ဝယ္တာပၝ၊ အဲဒၝအဴပင္ က႗န္ေတာ္တုိႛရဲႚ ႟ုပ္သံကုိဳကည့္တဲ့
ပရိသတ္ေတၾကုိ ကဵန္းမာေရး သတင္း ေပးႎုိင္ဖုိႛ သူတုိႛက က႗န္ေတာ္တုိႛကုိ ကူညီတာပၝ၊
က႗န္ေတာ္တုိႛက အယ္ဒီတာ လုပ္ငန္း ကၾပ္ကဲမႁနဲႛ လုံးဝ ထိန္းခဵႂပ္႓ပီး ထုတ္လၿင့္ ခဲ့တာပၝ" လုိႛ
ဘီလ္ဖုိင္းက ရႀင္းဴပတယ္။
WBAL က Mercy ေဆး႟ုံမႀ ဆရာဝန္မဵား လူနာမဵားကုိ ေလလႁိင္းထဲက ထုတ္လၿင့္ေပးတယ္။
႟ုပ္သံဳကည့္ ပရိတ္သတ္က အမဵႂိးသမီး ကဵန္းမာေရး ဆုိင္ရာ ပညာေပး အခဵက္အလက္မဵား
ရရႀိတယ္။ Mercy ေဆး႟ုံ ဖုန္းနံပၝတ္လည္း ရရႀိတယ္။ ဒၝဟာ မဵက္ေမႀာက္ကာလ အေမရိကန္
မီဒီယာေလာကရဲႚ သတင္း တန္ဖုိးသစ္ ဴဖစ္ေနပၝသတဲ့။
ဘာသာဴပန္ - ေမာင္ဝံသ
အာဆီယံ ဥပေဒေရးရာအဖဲြ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ေစလႊတ္ဖို႔

လူ႔အခြင့္အေရးအဖဲြ႕ ေတာင္းဆို
17 December 2008 http://www.voanews.com/burmese/2008-12-17-voa5.cfm
ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္း တရားေရးစနစ္ကို စစ္အစိုးရက ႏိုင္ငံေရး ဖိႏွိပ္မႈေတြအတြက္

အသံုးခ်ေနတာေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ တရားစီရင္ေရး လြတ္လပ္မႈအတြက္ အာဆီယံ အေရွ႕ေတာင္
အာရွႏိုင္ငံမ်ား အသင္းအေနနဲ႔ ဥပေဒေရးရာ အဖဲြ႕ ေစလႊတ္ဖို႕ အေမရိကန္အေျခစိုက္ Human
Right Watch လူ႕အခြင့္အေရး ေစာင့္ၾကပ္မႈအဖဲြ႕ႀကီးက အာဆီယံကို တို္က္တြန္းလိုက္ပါတယ္။
အာဆီယံအဖဲြ႕အေနနဲ႕ကေတာ့ ဒီေတာင္းဆိိုခ်က္အတိုင္း လိုက္ပါေဆာင္ရြက္ႏိုင္ပ့ါမလား..
ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္းႏိုင္ငံေရးစနစ္မေျပာင္းလဲပဲ တရားေရးစနစ္လြတ္လပ္ဖို႕ဆိုတာ ျဖစ္ပါ့မလား..
ကိုသားညြန္႕ဦးက စံုစမ္းေမးျမန္းထားပါတယ္။
ျမန္မာႏိုင္ငံကေန တေန႕ကပဲ ထိုင္းနယ္စပ္ကို ထြက္ေျပးေရာက္ရိွလာတဲ့ လူ႕အခြင့္အေရးေရွ႕ေန

ေစာေက်ာ္ေက်ာ္မင္းရဲ႕ ထြက္ခ်က္ေတြနဲ႕ အျခားသူတို႕ရတဲ့ အေျခအေနေတြကို ေပါင္းစပ္ၿပီး
ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္း ဥပေဒစိုးမိုးမႈမရိွတဲ့အေပၚ အာဆီယံဆိုတဲ့ ေဒသဆိုင္ရာအဖဲြ႕အစည္းအေနနဲ႕
၀င္ေရာက္ကိုင္တြယ္ဖို႕ အႀကံျပဳတာျဖစ္တယ္လို႕ Human Rights Watch
လူ႕အခြင့္အေရးေစာင့္ၾကပ္မႈအဖဲြ႕က ေျပာပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ေတာ့ ၿပီးခဲ့တဲ့ ေတာက္ေလွ်ာက္
ဖမ္းဆီးေထာင္ခ်ခံေနရတဲ့ လႈပ္ရွားတတ္ၾကြသူေတြအေပၚ တရားၾကားနာမႈေတြ စီရင္မႈေတြကို
ေစာင့္ၾကည့္ စစ္ေဆးဖို႕ျဖစ္တယ္လို႕ ဆိုပါတယ္။ အာဆီယံအသင္းႀကီးအေနနဲ႕ မၾကာခင္ကပဲ
အာဆီယံပဋိဥာဏ္စာတမ္းကို အတည္ျပဳခဲ့ႏိုင္ၿပီမို႕ - အာဆီယံမွာ ဒီလို လုပ္ႏိုင္တဲ့
အတိုင္းအတာရိွတယ္လို႕ Human Rights Watch ျမန္မာေရးရာကၽြမ္းက်င္သူ David Mathieson
က ေျပာပါတယ္။

အာဆီယံပဋိဥာဏ္စာခ်ဳပ္ထဲမွာ လူ႕အခြင့္အေရးနဲ႕ပတ္သက္လို႕
လုပ္ႏိုင္ေခ်နည္းလမ္းအခ်ိဳ႕ရိွပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ အာဆီယံလူ႕အခြင့္အေရးအဖဲြ႕ ဖဲြ႕ဖို႕ကိစၥ
ဒီသေဘာတူညီခ်က္ထဲမွာ ပါ၀င္ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ အာဆီယံအုပ္စုႀကီးအတြက္ေရာ ဒီပဋိဥာဏ္
စာခ်ဳပ္အတြက္ပါ ျမန္မာႏိုင္ငံကိစၥဟာ ႀကီးမားတဲ့ စိန္ေခၚခ်က္ပါ။ ဒီေတာ့ စစ္အစိုးရက
ေျပာေျပာေနတဲ့ ၂၀၁၀ခုႏွစ္ ေရြးေကာက္ပဲြ မတိုင္ခင္ အေျခအေန ကာလမွာ အတိုက္အခံ
ႏိုင္ငံေရး လႈပ္ရွားသူေတြကို တရားေရး စနစ္သံုးၿပီး ဖိႏွိပ္ေနတဲ့အေပၚ အာဆီယံအေနနဲ႔
ျမန္မာႏိုင္ငံအေရး ေျခလွမ္းတခုနဲ႔ တုန္႔ျပန္ႏိုင္ပါတယ္။
မၾကာခင္ ကာလတုန္းကလည္း ျမန္မာႏိုင္ငံဆိုင္ရာ ကုလသမဂၢ လူ႔အခြင့္အေရး ကိုယ္စားလွယ္

မစၥတာ ေသာမတ္ ကင္တာနားကလည္း ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ တရားေရးစနစ္ဆိုင္ရာ
အေျပာင္းအလဲေတြလုပ္ဖို႕ ဥပေဒေတြကို ျပန္သံုးသပ္ဖို႕ အႀကံျပဳတိုက္တြန္းပါတယ္။ အခုလို
ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္း လူ႕အခြင့္အေရးေရွ႕ေနေတြကိုယ္တိုင္ ေထာင္တန္းက်
ထြက္ေျပးရတဲ့အေျခအေနဟာ ဥပေဒစိုးမိုးမႈမရိွဘူးဆိုတဲ့ သရုပ္သကန္ပဲလို႕လည္း
လူ႕အခြင့္အေရးလႈပ္ရွားသူေတြက ေ၀ဖန္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒီလို အေျခအေနမ်ိဳးမွာ
အာဆီယံတင္မဟုတ္ပဲနဲ႕ ႏိုင္ငံတကာတရားေရးအဖဲြ႕အစည္းေတြကေရာ တစံုတရာ အေရးယူ
ေျဖရွင္းေပးႏိုင္မယ့္ အလားအလာ ရိွပါသလား။ Mr.David Mathieson ကို ေမးၾကည့္ပါတယ္။
ဒီကိစၥကလည္း ျပည္တြင္း ဥပေဒဆိုင္ရာ ကိစၥေတြျဖစ္ေနတာ့ ႏိုင္ငံတက ာအေနနဲ႔

အမ်ားႀကီးေတာ့ လုပ္မေပးႏိုင္ပါဘူး။ ႏိုင္ငံတကာက အေကာင္းဆံုးလုပ္ႏုိင္တာကေတာ့ အခု
တရားေရးမမွ်တတာေတြ အျပင္းအထန္ တုန္႕ျပန္ေျပာဆိုဖို႕လိုပါတယ္။ ျပည္တြင္းဥပေဒဆိုေပမယ့္
ဒီဥပေဒေတြဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြရဲ႕ အခြင့္အေရးကို ထိခိုက္လို႔ မရပါဘူး။ ဥပေဒေတြ
တရားေရးစနစ္ေတြကို ႏိုင္ငံေရး ဖိႏွိပ္မႈအတြက္ အသံုးခ်တာ မလုပ္သင့္ပါဘူး။
အခုလို လူ႕အခြင့္အေရးအဖဲြ႕ႀကီးကေန အာဆီယံကေန ဥပေဒအဖဲြ႕လႊတ္ဖို႕ တိုက္တြန္းတဲ့အေပၚ

မၾကာခင္ကပဲ ထိုင္းျမန္္မာနယ္စပ္ကို ထြက္ေျပးလာရတဲ့ လူ႕အခြင့္အေရးေရွ႕ေန
ကိုေစာေက်ာ္ေက်ာ္မင္းရဲ႕ သေဘာထားကိုေမးၾကည့္ပါတယ္။
အာစီယံကေန ဥပေဒအဖဲြ႔ တဖဲြ႔သြားမယ္ဆုိရင္ ေကာင္းပါတယ္။ အဲဒီ ဥေပဒအဖဲြ႔ဟာ

လြတ္လြတ္လပ္လပ္နဲ႔ တရားေရးရာေတြကို ၾကည့္ရႈ စစ္ေဆးခြင့္ရမယ္ဆုိရင္ ေကာင္းပါတယ္။
ႏုိင္ငံတကာအဖဲြ႔အစည္းေတြက ဦးေအာင္တုိးတို႔အပါအ၀င္ တရားသူႀကီးခ်ဳပ္တုိ႔၊ ေရွ႕ေနခ်ဳပ္တုိ႔၊

တရားေရးအဖဲြ႔တုိ႔ဆီကို သြားၿပီး တရားေရး လြတ္လပ္ခြင့္ရွိလာဖုိ႔ ဖိအားေပးမယ္ဆုိရင္
ျဖစ္ႏုိင္ပါ့မလား။
တရားသူႀကီးခ်ဳပ္တုိ႔ ေရွ႕ေနခ်ဳပ္တုိ႔ဆီသြားရင္ တရားစီရင္ေရးစနစ္က

လြတ္လြတ္လပ္လပ္ျဖစ္လာမွာ မဟုတ္ဘူး။ တကယ္တမ္း တရားေရး စနစ္ကို အဓိက

စြတ္ဖက္ေနတာက အုပ္ခ်ဳပ္ေရး စနစ္က ၀င္ေရာက္စြက္ဖက္ေနတာဆုိေတာ့ အစုိးရကိုပဲ ပိုၿပီး
ဖိအားေပးရမယ္လုိ႔ ျမင္ပါတယ္။
အခုလို ကိုေစာေက်ာ္ေက်ာ္မင္းတို႔လုိ႔ လူ႔အခြင့္အေရး ေရွ႕ေနေတြေတာင္

တိန္းေရွာင္ထြက္လာရတယ္ဆုိေတာ့ ေနာက္ပိုင္းမွာ ႏုိင္ငံေရးအရ ဖမ္းဆီးခံရတဲ့သူေတြအတြက္
ေရွ႕ေန၊ ေရွ႕ရပ္ေတြေရာ ရွိႏုိင္ပါဦးမလား။
တကယ္ပဲ ႏုိင္ငံေရးသမားေတြရဲ႕ လုပ္ရပ္ေတြကို ေလးစားတယ္။ ကိုယ္ခ်င္းစားတဲ့ ေရွ႕ေနေတြ

အနည္းအပါးေတာ့ ရွိပါေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေရွ႕ေနအသစ္ေတြက
လုိက္ပါေဆာင္ရြက္လုိတဲ့စိတ္ေတြ မရွိေတာ့ဘူး အမ်ားႀကီးပဲ
ေနာက္ဆုတ္ကုန္တယ္ဆုိတာကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ သိထားပါတယ္။
ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ၿပီးခဲ့တဲ့လေတြအတြင္းကပဲ လူ႕အခြင့္အေရးေရွေန႕အခ်ိဳ႕ တရားရံုးမထီမဲ့ျမင္ျပဳမႈနဲ႕

ဖမ္းဆီးေထာင္ခ်ခံရပါတယ္။ ကိုေစာေက်ာ္ေက်ာ္မင္းဟာလည္း ေထာင္ဒဏ္ ၆လ မ်က္ကြယ္
အမိန္႕ခ်ခံထားရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း သူဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ေနလို႕မျဖစ္ေတာ့ပဲ
ထိုင္းျမန္မာနယ္စပ္ကို တိမ္းေရွာင္လာတာလို႕ ဆိုပါတယ္။
ဘန္ကီမြန္း ျမန္မာႏိုင္ငံသြားဖို႔ အစီအစဥ္မရွိေသး

ကုလသမဂၢ အတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္ ဘန္ကီမြန္း (Ban Ki-moon) ျမန္မာႏုိင္ငံကုိ ဒီဇင္ဘာလ

အတြင္းမွာ သြားေရာက္ဖို႔ရွိတယ္ဆုိတဲ့ သတင္းေတြနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး မေန႔ကက်င္းပခဲ့တဲ့
ပုံမွန္ မြန္းလြဲပုိင္း သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲမွာ သူ႕ရဲ႕ ေျပာေရးဆုိခြင့္ရွိသူ အမ်ဳိးသမီး
မစ္ရွဲလ္ မြန္းတာ့စ္ (Michele Montas) က ခ်က္ခ်င္းလက္ငင္းသြားဖုိ႔ အစီအစဥ္ မရွိ
ေသးဘူးလုိ႔ ေျပာလုိက္ပါတယ္။ အေၾကာင္းစုံကို ေဒၚခင္စုိး၀င္းက တင္ျပေပးထားပါ
တယ္။
ကုလသမဂၢ အတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္ ဘန္ကီမြန္းဟာ ၿပီးခဲ့တဲ့ဇြန္လအတြင္း နာဂစ္မုန္တုိင္း

သင့္ေဒသ ကယ္ဆယ္ေရးလုပ္ငန္း အေျခအေနေတြကို ကိုယ္တုိင္သြားၿပီး ေလ့လာခဲ့
တုန္းက လူမႈေရးသက္သက္ျဖစ္လုိ႔ အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရး အပါအ၀င္
တျခားႏုိင္ငံေရးကိစၥေတြကုိ ေဆြးေႏြးဖို႔ သူ ေနာက္တေခါက္ ျမန္မာႏုိင္ငံကုိသြားဖုိ႔
စီစဥ္မယ္၊ ဒီဇင္ဘာလအတြင္း ျဖစ္ႏုိင္ေျခရွိတယ္ဆုိတဲ့ သတင္းေတြေၾကာင့္ သူတကယ္
ပဲ သြားျဖစ္ေတာ့မွာလား ဆုိတာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး မေန႔ကက်င္းပခဲ့တဲ့ သတင္းစာရွင္းလင္း
ပြဲမွာ သတင္းေထာက္ေတြက ေမးခဲ့ၾကရာမွာ ကုလသမဂၢ အတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္ရဲ႕ ေျပာေရး
ဆုိခြင့္ရွိသူ မစ္ရွဲလ္ မြန္းတာ့စ္က အခုလိုေျဖၾကားခဲ့ပါတယ္။

"ေနာက္ဆုံးအႀကိမ္ သူေျပာခဲ့တာ ခပ္ရွင္းရွင္းပါပဲ။ သူ အေျခအေနကို ေစာင့္ၾကည့္
ေနဆဲပါပဲ။ သူ မသြားခင္ အႏွစ္သာရရွိတဲ့ ေဆြးေႏြးမႈေတြ အထေျမာက္တယ္၊
မေျမာက္ဘူးဆုိတာကုိ အရင္သိဖုိ႔လိုပါတယ္။ တုိးတက္မႈတစုံတရာ လက္ဆုပ္လက္ကုိင္
ျပႏုိင္တယ္ဆုိတဲ့ အရိပ္လကၡဏာ ျပႏုိင္မွသာ သူ႕ရဲ႕ခရီးစဥ္က အဓိပၸာယ္ရွိမွာပါ။"
ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးအတြက္ ျမန္မာစစ္အစုိးရ၊ ေနအိမ္

အက်ယ္ခ်ဳပ္ ခ်ခံထားရတဲ့ ျမန္မာ့ဒီမုိကေရစီေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၊
တုိင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ ႏုိင္ငံေရးပါတီ ေခါင္းေဆာင္ေတြအၾကား ကုလသမဂၢ
အတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္ ဘန္ကီမြန္းရဲ႕ကုိယ္စား ၾကား၀င္ေစ့စပ္ေပးေနရတဲ့ အထူးအႀကံေပး
ပုဂၢိဳလ္ မစၥတာ အီဘရာဟင္မ္ ဂမ္ဘာရီ (Mr. Ibrahim Gambari) ေရာ ျမန္မာႏုိင္ငံကုိ
သြားဖုိ႔ အစီအစဥ္ရွိပါသလားလို႔ သတင္းေထာက္ေတြက ေမးျမန္းၾကရာမွာ မစ္ရွဲလ္
မြန္းတာ့စ္က …
"မစၥတာဂမ္ဘာရီတေယာက္ ေဒသတြင္းက ျမန္မာ့အေရးမွာ အေရးပါတဲ့ ႏုိင္ငံေတြက

ပုဂၢိဳလ္ေတြနဲ႔ အၿမဲမျပတ္ အဆက္အသြယ္လုပ္ေနၿပီး အေျခအေနကုိ မ်က္ျခည္မျပတ္
ေစာင့္ၾကည့္ေနပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ခ်က္ခ်င္းလက္ငင္းေတာ့ ျမန္မာႏုိင္ငံကုိသြားဖို႔
အစီအစဥ္မရွိေသးဘူး" လုိ႔ ေျဖၾကားသြားပါတယ္။
ျမန္မာႏုိင္ငံ အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးအတြက္ ႏုိင္ငံတကာက ၀ုိင္းၿပီးတုိက္တြန္း

ေနတဲ့ၾကားကပဲ ျမန္မာစစ္အစုိးရက ဒီမုိကေရစီေရး အင္အားစုေတြကို မတရားဖမ္းဆီး၊
ႏွစ္ရွည္ေထာင္ဒဏ္ေတြ အျပစ္ေပးေနၾကတာေၾကာင့္ ကုလသမဂၢ အတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္
ဘန္ကီမြန္းအေနနဲ႔ ကုိယ္တုိင္သြားၿပီး ျမန္မာျပည္တြင္းအေျခအေန တုိးတက္မႈရွိေအာင္
ျမန္မာစစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြကို တုိက္တြန္းပါလုိ႔ ေတာင္းဆုိေနၾကပါတယ္။
အဲဒီလိုေတာင္းဆုိေနၾကတဲ့အထဲမွာ အာရွႏုိင္ငံက ဥပေဒျပဳလႊတ္ေတာ္အမတ္ ၂၄၀၊

ကမၻာ့ႏုိင္ငံေခါင္းေဆာင္ေဟာင္း ၁၁၂ ေယာက္နဲ႔ အီးယူ ဥေရာပသမဂၢ ျမန္မာႏုိင္ငံ
ဆုိင္ရာ အထူးကိုယ္စားလွယ္ ပီယာ႐ုိ ဖက္ဆီႏုိ (Piero Fassino) တုိ႔လည္း ပါ၀င္ၾက
ပါတယ္။
ကမၻာ့စီးပြားေရး က်ဆင္းမႈကေန လူမႈေရးမတည္ၿငိမ္မႈ ျဖစ္ႏုိင္ဟု

အိုင္အမ္အက္ဖ္ သတိေပး
ကမၻာ့စီးပြားေရးတက္လာေအာင္ ပိုမုိခုိင္မာတဲ့ ေဆာင္ရြက္ခ်က္ေတြကို ႏုိင္ငံေတြက

မလုပ္ေဆာင္ႏုိင္ဘူးဆိုရင္ ေနရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ မၿငိမ္မသက္တာေတြ
ေပါက္ကြဲလာႏုိင္တယ္လုိ႔ ႏုိင္ငံတကာ ေငြေၾကးရန္ပုံေငြအဖြဲ႕ (အုိင္အမ္အက္ဖ္) ရဲ႕
အႀကီးအကဲက ေျပာပါတယ္။

အားနည္းေနတဲ့ စီးပြားေရးကို ခံႏုိင္ရည္ရွိေအာင္
စီးပြားေရးေကာင္းလာေအာင္ လုပ္မယ့္ အစီအစဥ္
ေတြကို တုိးခ်ဲ႕ၾကဖို႔ ဒုိမိနစ္ စထေရာက္စ္-ခန္း
(Dominique Strauss-Kahn) က တိုက္တြန္း
လိုက္ပါတယ္။
ခုိင္မာတဲ့လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြသာ မရွိဘူးဆုိရင္
ကမၻာ့စီးပြားက်ကပ္ကုိ တကမၻာလုံး ရင္ဆုိင္ရဖြယ္
ရွိတယ္လို႔ စပိန္ႏုိင္ငံမွာ က်င္းပေနတဲ့ ညီလာခံမွာ
အုိင္အမ္အက္ဖ္ အႀကီးအကဲ တခုမွာ သူက ေျပာသြားတာပါ။ အဲဒီလုိဆုိရင္
ဒုိမိနစ္ စထေရာက္စ္-ခန္း။ ကမၻာ့စီးပြားက်ကပ္ဟာ လုိတာထက္ ပိုၾကာႏုိင္ပါ
ဒီဇင္ဘာ ၁၁၊ ၂၀၀၈။ တယ္လုိ႔လည္း သူက ေျပာပါတယ္။
ကမၻာတ၀န္း စီးပြားေရး ထုိင္းလာတာကေန

တ႐ုတ္ႏုိင္ငံရဲ႕ တက္လာေနတဲ့ စီးပြားေရးေတာင္မွ ေရွာင္သြားလို႔ ရမွာမဟုတ္ဘူးလို႔
အုိင္အမ္အက္ဖ္ရဲ႕ စီမံခန္႔ခြဲမႈ ၫႊန္ၾကားေရးမႉးက ဆုိပါတယ္။ တ႐ုတ္ႏုိင္ငံရဲ႕ ေနာက္ႏွစ္
စီးပြားေရးတုိးတက္မႈႏႈန္းကုိ ၈% ခန္႔မွန္းထားခဲ့ရာက အခု ၅% ၀န္းက်င္ကို ေျပာင္းလဲ
ခန္႔မွန္းရပါလိမ့္မယ္လို႔လည္း သူကဆုိပါတယ္။
ဥေရာပရဲ႕ စီးပြားတက္ကိန္း အစီအစဥ္ကလည္း မလုံေလာက္ေသးဘူးလုိ႔ သူက

ေျပာပါတယ္။ အဲဒီအစီအစဥ္ဟာ ဥေရာပ စုစုေပါင္း ျပည္တြင္းထုတ္ကုန္ရဲ႕ ၁.၅% ရွိတဲ့
ေငြပမာဏကို သုံးမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ႏုိင္ငံေတြအားလုံးေပါင္းလုိက္ရင္ ကမၻာ့
စုစုေပါင္း ထုတ္ကုန္တန္ဖုိးရဲ႕ ၂% နဲ႔ညီမွ်မယ့္ စီးပြားတက္ကိန္း အစီအစဥ္ေတြကို
ေဆာင္ရြက္ၾကဖို႔ အုိင္အမ္အက္ဖ္က အႀကံေပးထားပါတယ္။
သတင္းမီဒီယာ ႏွိပ္ကြပ္မႈအတြက္
ျမန္မာစစ္အစိုးရ ေ၀ဖန္ခံရ
ကမၻာ့ ၁၀၂ ႏုိင္ငံက သတင္းစာတုိက္ႀကီး ၁၈,၀၀၀ ေက်ာ္ပါ၀င္တဲ့အဖြဲ႕က ျမန္မာျပည္

မွာ သတင္းသမားေတြ၊ လြတ္လပ္စြာ သေဘာထားထုတ္ေဖာ္ခြင့္ လႈံ႔ေဆာ္သူေတြကုိ
ေထာင္ခ်ေနတာ ရပ္ပါလုိ႔ စစ္အစုိးရကို တုိက္တြန္းလိုက္ပါတယ္။
ကမၻာ့သတင္းစာတုိက္ႀကီးမ်ားအသင္း လက္ဘႏြန္ႏုိင္ငံ ေဘရြတ္ၿမိဳ႕မွာ တနလၤာေန႔က

စည္းေ၀းပြဲလုပ္ၿပီး ထုတ္ျပန္လိုက္တဲ့ ေၾကညာခ်က္ထဲမွာ ျမန္မာျပည္မွာ စစ္အစိုးရ

က်င့္သုံးေနတဲ့ ၀ါဒလမ္းစဥ္ေတြဟာ ကမၻာေပၚမွာ အဖိႏွိပ္ဆံုး၊ အႏွိပ္ကြပ္ဆုံးေတြထဲမွာ
ပါ၀င္ေနတယ္လို႔ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။
စစ္အစိုးရအေနနဲ႔ ႏုိင္ငံတကာ သေဘာထား လြတ္လပ္ခြင့္၊ ေဖာ္ထုတ္ခြင့္ စံႏႈန္းမ်ား

က်င့္သုံးလာေရး ၀ုိင္း၀န္းဖိအားေပးၾကပါလို႔လည္း ျမန္မာ့အိမ္နီးနားခ်င္း အေရွ႕ေတာင္
အာရွႏုိင္ငံမ်ားကို ကမၻာ့သတင္းစာတုိက္ႀကီးမ်ားအသင္းက တုိက္တြန္းလိုက္ပါတယ္။
ျမန္မာျပည္မွာ ေထာင္သြင္းအက်ဥ္းခ်ခံေနရတဲ့ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသား ၂,၁၀၀ ေက်ာ္

ထဲမွာ သတင္းသမားေတြ၊ လြတ္လပ္စြာ သေဘာထားေဖာ္ထုတ္ခြင့္ လႈံ႔ေဆာ္သူေတြ
ပါ၀င္ၾကတယ္လုိ႔လည္း ေၾကညာခ်က္ထဲမွာ ေထာက္ျပထားပါတယ္။
ျမန္မာျပည္မွာ နာဂစ္ဆုိင္ကလုန္း ေလမုန္တုိင္းဒုကၡသည္မ်ားနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး သတင္း

ဓာတ္ပုံ႐ုိက္ခဲ့လို႔ အမ်ဳိးသမီးသတင္းေထာက္ အိမ့္ခုိင္ဦး မၾကာေသးခင္ကပဲ
ေထာင္ဒဏ္ ၂ ႏွစ္ က်ခံခဲ့ရပါတယ္။
ျမန္မာ့အေရး အီးယူနဲ႔ဂ်ပန္ ပုံမွန္ေဆြးေႏြးဖို႔ သေဘာတူ

ျမန္မာႏုိင္ငံအေရး တုိးတက္မႈေတြရွိလာေအာင္
အီးယူ ဥေရာပအဖြဲ႕၀င္ႏုိင္ငံေတြနဲ႔ ဂ်ပန္ႏုိင္ငံ
အၾကား ပုံမွန္ေဆြးေႏြးတုိင္ပင္သြားမယ္ဆုိၿပီး
ျမန္မာႏုိင္ငံဆိုင္ရာ ဥေရာပႏုိင္ငံေတြရဲ႕ အထူး
ကုိယ္စားလွယ္ ပီယာ႐ုိ ဖက္ဆီႏုိ (Piero
Fassino) က ေၾကညာခ်က္ ထုတ္ျပန္ပါတယ္။
ဂ်ပန္ႏုိင္ငံခရီးစဥ္ကအျပန္ အခုလို ေၾကညာ
ျမန္မာႏုိင္ငံဆုိင္ရာ အီးယူ အထူး ခ်က္ ထုတ္ျပန္တာပါ။ အေသးစိတ္ကို
ကုိယ္စားလွယ္ မစၥတာ ပီယာ႐ုိ ကိုသိန္းထိုက္ဦးက တင္ျပေပးထားပါတယ္။
ဖက္ဆီႏုိ။
မစၥတာဖက္ဆီႏုိဟာ ဂ်ပန္ႏုိင္ငံ တိုက်ဳိၿမိဳ႕မွာ
ဒီဇင္ဘာ ၂၀၊ ၂၀၀၇။
တနလၤာေန႔က ဂ်ပန္ ဒုတိယႏုိင္ငံျခားေရး
၀န္ႀကီး ႏုိဘန္ဟိေဒး မုိင္ႏုိရီကာ၀ါ (Nobuhide Minorikawa) နဲ႔ ေတြ႕ဆုံခဲ့ပါတယ္။
ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ ေနာက္ဆုံးအေျခအေနေတြကို ေတြ႕ဆုံေဆြးေႏြးခဲ့တယ္ဆုိၿပီး ေၾကညာ
ခ်က္မွာ ေဖာ္ျပပါတယ္။
ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ စစ္အစိုးရနဲ႔ အတိုက္အခံ ဒီမိုကေရစီအင္အားစုေတြ၊ တုိင္းရင္းသား

လူမ်ဳိးစုေတြအၾကား စစ္မွန္တဲ့ ႏုိင္ငံေရး ေတြ႕ဆုံေဆြးေႏြးမႈေတြ ေပၚေပါက္လာဖို႔
အေရးႀကီးေနၿပီဆုိတာကို မစၥတာဖက္ဆီႏိုက ဂ်ပန္ႏုိင္ငံနဲ႔ သေဘာတူ ေဆြးေႏြးခဲ့
တယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။

ဂ်ပန္ႏုိင္ငံဟာ ေရွ႕လာမယ့္ႏွစ္ႏွစ္ ကုလသမဂၢ လုံၿခဳံေရးေကာင္စီရဲ႕ အလွည့္က် အဖြဲ႕၀င္
ႏုိင္ငံ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလို လုံၿခဳံေရးေကာင္စီမွာ အၿမဲတမ္းမဟုတ္တဲ့ အလွည့္က်အဖြဲ႕၀င္
အျဖစ္ ပါ၀င္ခြင့္ရတဲ့အခ်ိန္ အာရွရဲ႕ အဓိကႏုိင္ငံျဖစ္တဲ့ ဂ်ပန္နဲ႔ အီးယူအၾကား ျမန္မာ
ႏုိင္ငံအေရး လက္တြဲေဆာင္ရြက္ဖို႔ အေရးႀကီးတယ္ဆုိတာကို မစၥတာ ပီယာ႐ို ဖက္ဆီႏုိ
က အေလးအနက္ ေျပာဆုိေဆြးေႏြးခဲ့ပါတယ္။
ဒီလိုအေရးႀကီးတဲ့အတြက္ အီးယူနဲ႔ ဂ်ပန္ႏုိင္ငံအၾကားမွာ ျမန္မာႏုိင္ငံ့အေရး ပုံမွန္

ေဆြးေႏြးတာေတြ လုပ္မယ္လုိ႔ ေျပာတာျဖစ္ပါတယ္။
အန္စီယူဘီ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏုိင္ငံ အမ်ဳိးသားေကာင္စီ ဥေရာပေရးရာ႐ုံး ၫႊန္ၾကား

ေရးမႉး ဦးႏြယ္ေအာင္ကေတာ့ မစၥတာဖက္ဆီႏုိရဲ႕ ျမန္မာ့အေရး ႀကိဳးပမ္းမႈေတြကို
ႀကိဳဆိုပါတယ္။ ဂ်ပန္အျပင္ တျခားအေရးႀကီးတဲ့ အာရွႏုိင္ငံေတြနဲ႔ ထိေတြ႕ဆက္ဆံၿပီး
ျမန္မာႏုိင္ငံအတြက္ အေကာင္းဆုံးျဖစ္ေအာင္လုပ္ဖုိ႔ သူတုိ႔အေနနဲ႔ အႀကံေပးထားတယ္
လို႔ ေျပာပါတယ္။
"မစၥတာဖက္ဆီႏုိက ဒီလို ဂ်ပန္ႏုိင္ငံနဲ႔ သြားၿပီးေဆြးေႏြးတာကို အျပဳသေဘာမ်ဳိး

ေဆြးေႏြးတယ္၊ အေကာင္းဘက္ကေန က်ေနာ္တုိ႔ ျမင္ပါတယ္။ ဂ်ပန္အစိုးရဟာလည္း
သူတုိ႔ လုံၿခဳံေရးေကာင္စီ ေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ျမန္မာႏုိင္ငံအတြက္ လုပ္လိမ့္မယ္လို႔
က်ေနာ္တုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္တယ္။ မစၥတာဖက္ဆီႏုိကိုလည္း က်ေနာ္တုိ႔ ေတြ႕တုိင္းေတြ႕တုိင္း
အၿမဲ Request လုပ္ပါတယ္။ အာရွကိုလာတဲ့အခါ ဂ်ပန္၊ အိႏၵိယ၊ တ႐ုတ္တုိ႔နဲ႔ က်ေနာ္တုိ႔
ျမန္မာႏုိင္ငံအတြက္ Positive Result ထြက္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေပးဖို႔ကုိ ေျပာတဲ့အခါမွာ
ေနာက္ဆုံး ဘရပ္ဆဲလ္မွာ ေတြ႕တုန္းကလည္း သူ႕ကုိေျပာခဲ့တဲ့အခါ သူက လက္ခံပါ
တယ္။
"အီးယူရဲ႕ကုိယ္စားလွယ္လည္းျဖစ္၊ မစၥတာဖက္ဆီႏုိဟာ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ အေရးကိုလည္း

အရင္ကတည္းက ေဆာင္ရြက္ခဲ့တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္တဲ့အတြက္ သူ႕ရဲ႕တုိက္တြန္းခ်က္ေတြ၊ သူ႕ရဲ႕
ေတာင္းဆုိခ်က္ေတြကို ဂ်ပန္ႏုိင္ငံတုိ႔၊ အာဆီယံႏုိင္ငံေတြက နားေထာင္ၿပီး ေဆာင္ရြက္
စရာရွိတာေတြကို ေဆာင္ရြက္လိမ့္မယ္လို႔ က်ေနာ္တုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။ မစၥတာ
ဖက္ဆီႏုိက ဒီ့အျပင္ အေထြေထြအတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္ မစၥတာဘန္ကီမြန္းေတာင္မွ ျမန္မာ
ျပည္ကုိသြားဖို႔ လုိတယ္လို႔ ထည့္ေျပာတဲ့အတြက္ သူ႕ရဲ႕ Statement ကို က်ေနာ္တုိ႔ ႀကိဳဆုိ
ပါတယ္။"
ဂ်ပန္ႏုိင္ငံကအျပန္ သတင္းေထာက္ေတြနဲ႔ ေတြ႕ဆုံတဲ့အခ်ိန္မွာ ျမန္မာႏုိင္ငံဆိုင္ရာ

ဥေရာပႏုိင္ငံေတြရဲ႕ အထူးကုိယ္စားလွယ္ ပီယာ႐ုိ ဖက္ဆီႏုိက ကုလသမဂၢ အတြင္းေရး
မႉးခ်ဳပ္ ဘန္ကီမြန္းကိုယ္တုိင္ ျမန္မာႏုိင္ငံကိုသြားမယ္ဆုိရင္ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ေတြ႕ဆုံ
ေဆြးေႏြးေရး ေပၚေပါက္လာဖို႔အတြက္ အေထာက္အကူျဖစ္ႏုိင္တယ္ဆိုၿပီး မစၥတာ
ပီယာ႐ုိ ဖက္ဆီႏုိက ေျပာဆုိပါတယ္။

အတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္ ဘန္ကီမြန္းက ျမန္မာႏုိင္ငံကို သြားမယ္ဆုိရင္ ခရီးစဥ္ေတြအတြင္း
အဓိပၸာယ္ရွိတဲ့ တိုးတက္မႈေတြရွိမွသာ သြားေရာက္မယ္၊ ဒီလုိ တိုးတက္မႈေတြရွိႏုိင္မယ့္
အခ်ိန္အခါကို ေစာင့္ေနတယ္လုိ႔ ေျပာပါတယ္။
မစၥတာ ပီယာ႐ို ဖက္ဆီႏုိကေတာ့ အတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္ရဲ႕ ပုဂၢိဳလ္ေရးအရ အစပ်ဳိး

ေဆာင္ရြက္မႈေတြဟာ ျမန္မာ့အေရးအတြက္ အက်ဳိးရွိမယ္လုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္တဲ့အေၾကာင္း၊
အတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္အေနနဲ႔ စနစ္တက် ျပင္ဆင္မႈေတြလုပ္ၿပီး ျမန္မာႏုိင္ငံကို သြားသင့္
တဲ့အေၾကာင္း အႀကံျပဳ ေျပာဆုိထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။
၀ေဒသတြင္ AK-47 ထုတ္ေနၿပီ

WEDNESDAY, 17 DECEMBER 2008 19:33 ဧရာ၀တီ
တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး အဖြဲ႕တဖြဲ႕ ျဖစ္သည့္ ၀ျပည္ စည္းလုံးညီညြတ္ေရး
တပ္မေတာ္ (UWSA) က ၎တို႔ တပ္ဖြဲ႕မ်ားႏွင့္ စစ္အစိုးရၾကား တိုက္ပြဲမ်ား ျဖစ္ပြားသည့္အခါ
အသုံးျပရန္အတြက္ ကိုယ္ပိုင္
စစ္လက္နက္ ပစၥည္းမ်ား
ထုတ္လုပ္ေနေၾကာင္း သိရသည္။
တရားမ၀င္ မူးယစ္ေဆးႏွင့္
လက္နက္ေမွာင္ခို အေရာင္းအ၀ယ္
ျပဳလုပ္ေနသည့္ UWSA မွ
တပ္ဖြဲ႕၀င္မ်ား
ယင္း UWSA ထုတ္လုပ္ေသာ

စစ္လက္နက္ ပစၥည္းမ်ားမွာ AK-47
အမ်ိဳးအစား ေသနတ္မ်ားႏွင့္
က်ည္ဆံမ်ား ျဖစ္သည္ဟု ရွမ္းျပည္တပ္မေတာ္ (ေတာင္ပိုင္း) ေျပာခြင့္ရ ပုဂၢိဳလ္ တဦးျဖစ္သည့္
စိုင္းဆိုင္ေမာ၀္က ေျပာသည္။
“UWSA က အခု သူတို႔ ကိုယ္ပိုင္လက္နက္ ထုတ္ေနၿပီ၊ သူတို႔ အခု ထုတ္တဲ့ AK-47 က

တ႐ုတ္လုပ္နဲ႔ တူတယ္၊ မႏွစ္က စထုတ္တာ”ဟု ၎က ေျပာျပသည္။
တျခားေသာ UWSA ႏွင့္ နီးစပ္သူ တဦးကလည္း “UWSA လက္နက္ ထုတ္တာက သူတို႔

တပ္ဖြဲ႕ေတြ အတြက္ခ်ည္းပဲ မဟုတ္ဘူး၊ ဒီ ရွမ္းျပည္နယ္ အတြင္းက သူတုိ႔နဲ႔ မဟာမိတ္
တိုင္းရင္းသား အဖြဲ႕ေတြကိုလည္း ေရာင္းတယ္”ဟု ေျပာသည္။
ရွမ္းျပည္နယ္ အပါအ၀င္ ျမန္မာႏိုင္ငံေျမာက္ပိုင္းတြင္ ရွမ္း၊ ကုိးကန္႔၊ မုန္းလား၊ ကခ်င္ စသည့္

တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႕မ်ား ရွိေၾကာင္း သိရသည္။

“UWSA အဖြဲ႕က အဲဒီ AK-47 ေသနတ္ လုပ္ပုံ လုပ္နည္းကို တ႐ုတ္ဆီကေန ေလ့လာခဲ့တာ”

ဟုလည္း ၎ UWSA ႏွင့္ နီးစပ္သူက ဆိုသည္။
UWSA သည္ တရားမ၀င္ မူးယစ္ေဆး၀ါး ေရာင္း၀ယ္မႈမွ ရရွိေသာ ၀င္ေငြၿပီးလွ်င္ လက္နက္

ေမွာင္ခို ေရာင္းခ်ျခင္းမွ ၀င္ေငြရရွိေၾကာင္း ေမလ အတြင္းက ထုတ္ျပန္သည့္ “ဂ်ိန္း” စစ္ဘက္
လုံၿခံဳေရး သတင္းဆိုင္ရာ (The Jane’s News Security reported) ထုတ္ျပန္ခ်က္အရ
သိရွိရသည္။
UWSA အေနႏွင့္ ကခ်င္ျပည္ လြတ္လပ္ေရး တပ္မေတာ္ (KIA) အဖြဲ႕ႏွင့္ အိႏၵိယ လက္နက္ကိုင္

သူပုန္ အဖြဲ႕မ်ားသို႔ လက္နက္ ေရာင္းခ်ျခင္းမွ ေငြေၾကး အေျမာက္အျမား ရရွိေၾကာင္း ၿပီးခဲ့သည့္
ဒီဇင္ဘာ ၁၂ ရက္ေန႔ တြင္လည္း “ဂ်ိန္း” က ထုတ္ျပန္ထားသည္။
UWSA ၏ ယခု လက္နက္ငယ္ ထုတ္လုပ္မႈသည္ ထိုေဒသရွိ တုိင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္

အဖြဲ႕မ်ားအတြင္း ပထမဆုံး အႀကိမ္ ေအာင္ျမင္စြာ ထုတ္လုပ္ႏိုင္ျခင္း ျဖစ္သည္ ဟုလည္း
ဆိုသည္။
လတ္တေလာ လက္နက္ ထုတ္လုပ္ရာ ေဒသသည္ တရုတ္-ျမန္မာ နယ္စပ္အနီး UWSA

ဌာနခ်ဳပ္ရွိရာ ပန္ဆန္း ေျမာက္ဘက္ ၁၂၅ ကီလိုမီတာ ခန္႔ကြာေ၀းၿပီး UWSA အႀကီးအကဲ
ေပါက္ယူခ်မ္း၏ ဇာတိ ျဖစ္ေသာ ၀ ေတာင္ တန္းေပၚရွိ ေခြးမ နယ္ေျမအတြင္း၌ ျဖစ္ေၾကာင္း
သိရသည္။
ယခုအခါ ထိုင္း-တ႐ုတ္-ျမန္မာ နယ္စပ္ တေလွ်ာက္တြင္ UWSA တပ္ဖြဲ႕၀င္ ၂၀၀၀၀ ခန္႔ကုိ

တပ္ျဖန္႔ ခ်ထားေၾကာင္း၊ ရွမ္းျပည္နယ္ ေအာက္ဘက္ တြင္လည္း ၆၀၀၀၀ မွ ၁၂၀၀၀၀
ခန္႔ရွိေသာ ၀ ႐ြာသားမ်ား အေျခခ် ေနထိုင္လွ်က္ ရွိေၾကာင္း တ႐ုတ္-ျမန္မာ နယ္စပ္ အေျခစိုက္
စစ္ေရးေလ့လာသူ ဦးေအာင္ေက်ာ္ေဇာက ေျပာျပသည္။
UWSA အဖြဲ႕သည္ တ႐ုတ္ လက္နက္ ထုတ္လုပ္သူမ်ား၊ တျခားေသာ တိုင္းရင္းသား

လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႕မ်ားႏွင့္ ဆက္သြယ္ၿပီး တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ ယူနန္ ျပည္နယ္ဘက္
လမ္းေၾကာင္းမွေန၍ လက္နက္ အေရာင္း အ၀ယ္ ျပဳလုပ္မႈမ်ား ရွိသည္ဟုလည္း ဆိုသည္။
အဆိုပါ UWSA အဖြဲ႕သည္ ျမန္မာစစ္အစိုးရႏွင့္ ၁၉၉၀ ခုႏွစ္ အေစာပိုင္း ကာလတြင္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး

ယူထားေသာ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႕ျဖစ္ၿပီး ေ၀ေရွာက္ခမ္း အပါအ၀င္ UWSA
ေခါင္းေဆာင္မ်ားကို တရားမ၀င္ မူးယစ္ေဆး၀ါး ေရာင္း၀ယ္မႈျဖင့္ အေမရိကန္ အစိုးရက
အလိုရွိေနခဲ့သည္။

ရင္ဝယ္မခ်ိေသာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မ်ားစြာ
WEDNESDAY, 17 DECEMBER 2008 18:54 ၾကည္ေဝ
HTTP://WWW.IRRAWADDY.ORG/BUR/INDEX.PHP?OPTION=COM_CONTENT&VIEW
=ARTICLE&ID=507:2008-12-17-11-55-37&CATID=2:ARTICLE&ITEMID=14
အလင္းေရာင္ ေကာင္းစြာ မ၀င္ေသာ အစိုးရ သံမဏိ စက္႐ံုတခု၏ အလုပ္သမား လိုင္းမွ
အခန္းက်ဥ္းေလး တခုထဲတြင္ “အေမ ... နာတယ္ နာတယ္” ဟ ုညည္းညဴရင္း ေခၽြးေစးမ်ား
ထြက္ေနေသာ အသက္ ၂၅ ႏွစ္အရြယ္ သမီးျဖစ္သူကို ၾကည့္ရင္း ဘာလုပ္လို႔ ဘာကိုင္ရမွန္း
မသိေအာင္ ေသာက ေ၀ေနသည့္ မိခင္ျဖစ္သူက ေခၽြးသုတ္ ေပးကာ ယပ္ေတာင္ကိုသာ
အတြင္ခပ္ေပးေနခဲ့သည္။
တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ သမီးမ်က္ႏွာမွာ ေသြးဆုတ္စျပဳလာၿပီး အသံမ်ား တိုးတိမ္သြားရာ

အေမျဖစ္သူမွာ ထိတ္လန္႔ တုန္လႈပ္လာၿပီး ေဘးပတ္၀န္းက်င္က အခန္းမ်ားဆီသို႔
ေအာ္ဟစ္အကူအညီ ေတာင္းမိေတာ့သည္။
ေဘးပတ္၀န္းက်င္က သိၿပီီဆုိသည္ႏွင့္ ထိုအျဖစ္အပ်က္ကို ဘယ္လို ေျဖရွင္းရမလဲ ဆိုတာကို

ေဒၚေအး တေယာက္ မေတြးဆရဲေတာ့။ သမီးျဖစ္သူက ဗိုက္ထဲမွ ၃လအရြယ္ သေႏၶသားကို
အရပ္လက္သည္ အမ်ိဳးသမီး၏ အကူအညီႏွင့္ မေန႔ကပင္ ဖ်က္ခ် ခဲ့သည္ မဟုတ္လား။
ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ တရားမ၀င္ ကေလးဖ်က္ခ်ျခင္းမွာ ရာဇ၀တ္မႈတခု က်ဴးလြန္ျခင္းပင္။
ကိုယ္၀န္သံုးလကို လက္သည္ႏွင့္ ဖ်က္ခ်မည္ဟု သမီးေျပာတုန္းက သူမအေနႏွင့္ မတားမိခဲ့ပါဟု

ေဒၚေအးက ေျပာဆိုသည္။
“သူ႔မွာက ကေလးကလည္း ၂ ေယာက္ေတာင္ရွိတယ္၊ ၿပီးေတာ့ အေႂကြးေတြလည္း ရွိေသးတယ္

ဆိုေတာ့ က်မလည္း မလုပ္ေကာင္းဘူးဆိုတာ သိပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ မတတ္သာတဲ့အဆံုးမွာ
က်မလည္း .. မတားမိေတာ့ တာပါ” ဟု ေျပာရင္း ငို႐ႈိက္ေလေတာ့သည္။
သူမ၏ သမီးမွာအဆိုပါ စက္႐ံုမွ လစာနည္း ၀န္ထမ္းတဦးျဖစ္ၿပီး ခင္ပြန္းသည္မွာလည္း

သူမလိုပင္ လစာနည္း အစိုးရ၀န္ထမ္းတဦး ျဖစ္သည့္အတြက္ စား၀တ္ေနေရးတြင္ အခက္
အခဲျဖစ္လ်က္ရွိေၾကာင္း၊ ထိုကာလတြင္ တတိယေျမာက္ကိုယ္၀န္ ရလာသည့္အတြက္
အရပ္ေၾကးစား လက္သည္တဦးထံတြင္ ကိုယ္၀န္ဖ်က္ခ်ခဲ့ၿပီး ႏွစ္ရက္ေျမာက္ေန႔တြင္
ဗဟိုအမ်ိဳးသမီး ေဆး႐ံုသို႔ ေရာက္ရွိလာရျခင္းျဖစ္ေေၾကာင္း သိရွိရသည္။
ေဆး႐ံုတြင္ ေသြးဆိပ္တက္ေနေသာ ေ၀ဒနာႏွင့္ ေဆး၀ါးကုသမႈ ခံေနရေသာ အမ်ိဳးသမီးမွာ

စက္႐ံုမွ အလုပ္ျပဳတ္မည့္အျပင္၊ ကိုယ္၀န္ဖ်က္ခ်သည့္အတြက္ ဥပေဒအရ
တရားစြဲဆိုျခင္းခံရကာ ျပစ္ဒဏ္ ၃ ႏွစ္ က်ခံရမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း သူက ေျပာျပသည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ အမ်ိဳးသမီးအမ်ားစုမွာ သားဆက္ျခားနည္း မ်ားႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး

ဗဟုသုတနည္းပါးျခင္း၊ ေငြေၾကး မျပည့္စံုျခင္းတို႔ေၾကာင့္ ႀကိဳတင္ စီစဥ္ျပင္ဆင္ထားျခင္း မရွိေသာ
ကိုယ္၀န္ ေဆာင္ျခင္း၏ ဆိုးက်ိဳးကို ခံစားၾကရသည္။
ေဆး႐ံုသို႔ ကိုယ္၀န္ဖ်က္ခ်ကာ ေရာက္ရွိလာေသာ အမ်ိဳးသမီးမ်ား အမ်ားအျပား ရွိေနေၾကာင္း

ရန္ကုန္ အမ်ိဳးသမီးေရာဂါ အထူးကု ဆရာ၀န္ႀကီးတဦးက ေျပာသည္
“အခု ေဆး႐ံုေရာက္လာတဲ့ မိန္းမေတြမွာ ၁၀ ေယာက္ရွိရင္ ၇ ေယာက္က ကိုယ္၀န္ ဖ်က္ခ်

လိုက္လို႔ ေရာက္လာတာပဲ။ တႏွစ္ထက္တႏွစ္တိုးလာတယ္ အဲဒီ လူနာအမ်ိဳးအစားက လြန္ခဲ့တဲ့
၂၀၀၄ ကနဲ႔ စာရင္ ၃ ဆရွိတယ္၊ လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၀ ႏွစ္တုန္းကထက္စာရင္ ၈ ဆ နီးပါး ေလာက္
ရွိပါတယ္” ဟုု သူက ဆုိသည္။
ဆက္လက္၍ သူက ကိုယ္၀န္ဖ်က္ခ်က်ေသာ အမ်ိဳးသမီးအမ်ားစုမွာ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးၿပီး

ကေလးအေရအတြက္ မ်ားသူ အိမ္ေထာင္သည္ သားသည္ အေမမ်ား ျဖစ္ၾကသည္ကို
ေတြ႕ျမင္ရသည္ဟု ဆိုသည္။
၎တို႔အေနႏွင့္ ထံုးတမ္းစဥ္လာအရ ကိုယ္၀န္ဖ်က္ခ်ျခင္းသည္ ဘာသာေရးအရ သူတပါး

အသက္ကို သတ္ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း နားလည္ထားသည့္ျပင္ ဥပေဒအရပါ ျပစ္ဒဏ္ခံရမည္ကို
သိေနေသာ္လည္း ေနာက္ဆုံး ႀကံရာမရသျဖင့္ ဖ်က္ခ်ၾကျခင္းျဖစ္သည္ဟု ဆရာဝန္ႀကီးက
ေျပာဆိုသည္။
ကိုယ္၀န္ဖ်က္ခ်ေသာ အမ်ိဳးသမီးအမ်ားစုသည္ အရပ္လက္သည္ မ်ားႏွင့္ မိ႐ိုးဖလာ

ေဆးၿမီးတိုမ်ားကို အသံုးခ်ၾကသည္။ အမ်ိဳးသမီးတခ်ိဳ႕မွာ ျပည္တြင္းေစ်းကြက္တြင္
ကိုယ္၀န္ဖ်က္ေဆးအျဖစ္ နာမည္ႀကီး လ်က္ရွိေသာ ေကသီပန္၊ စိန္ကုလားေသြးေဆး၊
ႏွစ္ခြက္ေဆး စသည့္ ပူစပ္ေသာ ေသြးေဆးျပင္းမ်ားကို အရက္ႏွင့္ေရာေသာက္ျခင္း၊ ခ်င္းႏွင့္
ထန္းလ်က္ကို ေရာႀကိဳေသာက္ျခင္း၊ င႐ုတ္ေကာင္းႏွင့္ေရေႏြး ေရာစပ္ေသာက္ျခင္း တုိ႔
ျပဳလုပ္ၾကသည္ကို ေတြ႕ရသည္။
အရပ္လက္သည္အမ်ားစုမွာ ဆီးခံု႐ိုး ေနရာကို ႏွိပ္နင္းျခင္း၊ ထု႐ိုက္ေစျခင္း၊ ၀မ္းဗိုက္ျပင္

အေရျပားမွတဆင့္ သားအိမ္ကို ျပင္းထန္စြာ ႏွိပ္ျခင္း စသည့္နည္းမ်ား သံုးကာဖ်က္ခ်ေပးၾကၿပီး
သားအိမ္ထဲသို႔ ဖဲထီး႐ိုးမ်ား၊ တုတ္တံမ်ား၊ စက္ဘီးစပုတ္တံမ်ား၊ သစ္ကိုင္းမ်ားထည့္ျခင္းျဖင့္
သားအိမ္ထဲမွ သေႏၶသားကို ထိခိုက္ ပ်က္စီးေအာင္ လုပ္ျခင္း စသည့္ နည္းလမ္းမ်ားကို
အသံုးျပဳလ်က္ရွိသည္ကို ေတြ႕ျမင္ရေၾကာင္း ဆရာ၀န္မ်ား၏ ေျပာျပခ်က္အရ သိရွိရသည္။
ထိုနည္းမ်ားကို အသံုးျပဳသူမ်ားသည္ သားအိမ္ေပါက္ျခင္း၊ သားအိမ္ထဲတြင္ ေသဆံုးၿပီး

သေႏၶသား၏ အပိုင္းအစမ်ား က်န္ရစ္ခဲ့ျခင္း၊ ေရာဂါပိုး၀င္ေရာက္ျခင္း၊ ေသြးလြန္ျခင္း၊
ေသြးဆိပ္တက္ျခင္း စသည့္ ေရာဂါမ်ားျဖစ္ပြားၾကျပီး အသက္ေသဆံုး သည္အထိ
ျဖစ္လာၾကသည္ကို ေတြ႕ျမင္ရေၾကာင္း သိရွိရသည္။

“အဓိကကေတာ့ ဆင္းရဲၾကပ္တည္းၾကတာနဲ႔ ၀င္ေငြနည္းပါးၾကတာေၾကာင့္ပဲ။ ေနာက္တခ်က္ က
သားဆက္ ျခားနည္းဆိုင္ရာ ဗဟုသုတပိုင္းမွာ အားနည္းတာ၊ လြတ္လပ္ပြင့္လင္းမွႈ မရွိတာနဲ႔
အလုပ္အကိုင္ရရွိမႈ ခက္ခဲ တာေတြက အခုေခတ္ရဲ႕ ကိုယ္၀န္ဖ်က္ခ်ရျခင္း အေၾကာင္းရင္း ေတြပဲ"
ဟု သားဖြားႏွင့္မီးယပ္ အထူးကု ဆရာ၀န္ႀကီးတဦးက ေျပာဆိုသည္။
ကိုယ္၀န္ဖ်က္ခ်ၾကေသာ အမ်ဳိးသမီးမ်ားမွာ အသက္ ၂၅ ႏွစ္မွ ၄၀ ၀န္းက်င္အရြယ္

အမ်ိဳးသမီးမ်ားျဖစ္သည္ကို ေတြ႕ရသည္ဟု သူက ဆက္ေျပာသည္။
ခုတင္တလံုးေပၚတြင္ ေကြးအိပ္ရင္းနာက်င္မႈ ေ၀ဒနာကို အံႀကိတ္ခံစားေနေသာ မမာလာက

“က်မမွာ သားေလး ၁ ေယာက္ရွိတယ္။ အခု ဒီဖ်က္ခ်လိုက္တဲ့ ကုိယ္၀န္က ဒုတိယေျမာက္ပါ။
ဒီကေလးကို ေမြးလိုက္ရင္ က်မ အလုပ္ျပဳတ္မွာ ေသခ်ာတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ မဖ်က္ခ်င္ဘဲ
ဖ်က္ခ်လိုက္တာပါ” ဟု ေျပာျပသည္။
သူအလုပ္လုပ္ေသာ ေရသန္႔စက္႐ံုက အလုပ္စ၀င္စဥ္ကတည္းက အိမ္ေထာင္ရွိသည္ဟု

ဆိုေသာေၾကာင့္ မီးဖြားခြင့္မရွိ၊ ကိုယ္၀န္ရွိလွ်င္ အလုပ္ထြက္ရမည္ဟု ႀကိဳတင္ေျပာဆို
ထားေသာေၾကာင့္ ယခုကဲ့သို႔ ကိုယ္၀န္ကို ဖ်က္ခ်လိုက္ရျခင္းျဖစ္သည္ဟု ဆိုသည္။
အိမ္ေထာင္ရွိေသာ အမ်ဳိးသမီးမ်ားအေနႏွင့္ အလုပ္အကိုင္အခြင့္အလမ္း နည္းပါးသည့္ျပင္

ယေန႔ေခတ္ အလုပ္ရွင္မ်ားက အိမ္ေထာင္သည္အမ်ိဳးသမီးမ်ားအား အလုပ္ခန္႔ရာတြင္ ကိုယ္၀န္
ေဆာင္ပါက ေမြးဖြားခြင့္ ၄၅ ရက္ႏွင့္ ထို ၄၅ ရက္အတြက္ လစာ အျပည့္ ေပးရမည္
စိုးေသာေၾကာင့္ ကိုယ္၀န္ေဆာင္လွ်င္ အလုပ္ထြက္ ရမည္ဟု ႀကိဳတင္ သတိေပးထားေလ့
ရွိသည္။
သားဆက္ျခားနည္း အမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိသည့္အနက္ ေစ်းအသက္သာဆံုး သားဆက္ျခားနည္း ျဖစ္သည့္

ေဆးျပား စားသံုးျခင္း ဆိုသည္ပင္ တကတ္လွ်င္ လက္လီေစ်းကြက္၌ အနည္းဆံုး ေငြက်ပ္ ၇၀၀
ေစ်းေပါက္လ်က္ ရွိေသာေၾကာင့္ ၀င္ေငြနည္းပါးသူမ်ားမွာ ေရရွည္မသံုးစြဲႏိုင္ေၾကာင္း သိရသည္။
ထို႔ျပင္ ၎ေဆးကတ္မွာ အမ်ိဳးသမီးတိုင္းႏွင့္ မတည့္ သည့္အတြက္ တခ်ိဳ႕သာ သံုးစြဲႏိုင္သည္။
တျခားသားဆက္ျခားနည္း တခုျဖစ္ေသာ လစဥ္ သားဆက္ျခားေဆး ထိုးမည္ ဆိုပါကလည္း

တလခံေဆး၊ ႏွစ္လခံေဆးႏွင့္ သံုးလခံေဆး ဟူ၍ရွိရာ ကုန္က်စရိတ္အေနႏွင့္ ေဆးဖိုးႏွင့္ထိုးခ
အနည္းဆံုးက်ပ္ ၁၅၀၀ မွ က်ပ္ ၃၀၀၀ ထိ ကုန္က်ေသာေၾကာင့္ ၀င္ေငြနည္း မိသားစုမ်ားမွ
အမ်ိဳးသမီးမ်ား အသံုးျပဳနိုင္မႈ နည္းပါးသည္ကို ေတြ႕ျမင္ရသည္။
ထို႔ျပင္ သားသမီးမ်ားေသာေၾကာင့္ သားေၾကာျဖတ္မည္ဆိုပါကလည္း အစိုးရက ကန္႔သတ္

ထားေသာ ဥပေဒမ်ားရွိေသာေနရာ အသက္ ၃၅ ႏွစ္ေအာက္ အမ်ိဳးသမီးမ်ား သားေၾကာ
ျဖတ္ခြင့္မရဟု သိရသည္။
တျခားသားဆက္ျခားနည္းတခုျဖစ္သည့္ ကြန္ဒံုးသံုးစြဲနည္းမွာလည္း ၀င္ေငြနည္း မိသားစုမ်ား

အတြက္ အဆင္မေျပေၾကာင္း သိရွိရသည္။ ကြန္းဒံုးတခု၏ လက္ရွိေပါက္ေစ်းမွာလည္း လက္လီ
ေစ်းကြက္တြင္ က်ပ္ ၂၀၀ ႏွင့္အထက္ ရွိေနရာ တေန႔လုပ္အားခေငြ က်ပ္ ၁၅၀၀ သာရေသာ
အလုပ္သမားမ်ားအေနႏွင့္ ၀ယ္ယူ သံုးစြဲႏိုင္သည့္ အင္အားမရွိေပ။
ကိုယ္၀န္ဖ်က္ခ်ေပးသည့္ အရပ္လက္သည္မ်ား၏ ေစ်းႏႈန္းမွာ က်ပ္ ၅ ေထာင္မွ က်ပ္ ၂

ေသာင္းထိ ရွိသည္။ က်န္းမာေရးမႉး သို႔မဟုတ္ သူနာျပဳဆရာမ စေသာ ေဆး၀န္ထမ္း
မ်ားထံတြင္ျပဳလုပ္ပါက ပိုလံုၿခံဳမႈရွိၿပီး ေစ်းနႈန္းမွာလည္း အနည္းဆံုးက်ပ္ ၅ ေသာင္းမွ ၁ သိန္းထိ
ေပးရေသာေၾကာင့္ ၀င္ေငြနည္းပါးသူမ်ား မလုပ္ႏိုင္ေၾကာင္း သိရွိရသည္။
ကိုယ္၀န္ဖ်က္ခ်သူ အမ်ားစုမွာ ေစ်းသက္သာေသာ အရပ္လက္သည္မ်ားထံတြင္သာ ဖ်က္ခ်ၾက

ေသာေၾကာင့္ ေဆး႐ံုေရာက္ရျခင္း၊ အသက္ေသဆံုးရျခင္းမ်ား ရွိလာသည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ကို္ယ္၀န္ဖ်က္ခ်ျခင္းကို ရာဇ၀တ္မႈ တခုအျဖစ္ သတ္မွတ္ထားၿပီး ကိုယ္၀န္

ဖ်က္ခ်သူႏွင့္ ဖ်က္ခ်ေပးသူမ်ားကို ေထာင္ ဒဏ္ ၃ ႏွစ္ႏွင့္အထက္ သတ္မွတ္ကာ ေထာင္ဒဏ္
ေရာ ေငြဒဏ္ပါ ႏွစ္မ်ိဳးစလံုး အျပစ္ေပးလ်က္ရိွေၾကာင္း သိရွိရသည္။
ဘဂၤလား ပင္လယ္ေအာ္ အေရာင္းသြက္

TUESDAY, 16 DECEMBER 2008 19:18 ေအးလဲ့
နာမည္ႀကီး ေရာ့ခ္ အဆိုေတာ္ ေလးျဖဴ၏ ေနာက္ဆံုးထြက္ တကိုယ္ေတာ္ စီးရီး “ဘဂၤလား

ပင္လယ္ေအာ္” ကို The Sun စတူရီယိုမွ ဒီဇင္ဘာလ ဒုတိယ အပတ္ထဲတြင္ တေခြလွ်င္ ၁၈၀၀
က်ပ္ႏႈန္းျဖင့္ စတင္ျဖန္႔ခ်ိ ေရာင္းခ်ခဲ့ရာ ႏွစ္ရက္အတြင္း အေရာင္းဆိုင္မ်ား၌ ျပတ္သြားခဲ့ေၾကာင္း
ျဖန္႔ခ်ိေရးမွ တဆင့္သိရသည္။
၎ေတးစီးရီးကို ကိုေလးျဖဴ၏
ပင္တိုင္ေတးဂီတအဖြဲ႕ အိုင္ရင္းခေရာ့စ္(အိုင္စီ)
ကပင္ တီးခတ္ေပးထားၿပီး
ေမာင္ေမာင္ေဇာ္လတ္၊ ေနာေနာ္၊ လင္းလင္း၊
ရယ္ဂ်ီ တို႔ ေရးသားထားသည့္ သီခ်င္း ၁၃ ပုဒ္
ပါရွိသည္။
ေမာင္ေမာင္ေဇာ္လတ္ေရးသားသည့္
“စာမ်က္ႏွာ တဆယ့္ငါး” ဆုိသည့္သီခ်င္းေခါင္းစဥ္ ကို မူလက စာမ်က္ႏွာ တဆယ့္ေျခာက္” ဟု
အမည္တပ္ထားၿပီးျဖစ္ေသာ္လည္း စာေပစိစစ္ေရးက ၎ေခါင္းစဥ္ကို ပယ္သျဖင့္ “စာမ်က္ႏွာ
တဆယ့္ငါး” ဟု ျပန္ေျပာင္း လိုက္ရေၾကာင္း အိုင္စီ အသိုင္းအဝန္းႏွင့္ နီးစပ္သူ တဦးက
ေျပာသည္။
“စာမ်က္ႏွာ ၁၆ ဆိုတာ သတင္းစာမွာ နာေရးေၾကာ္ျငာပါတဲ့ စာမ်က္ႏွာ မို႔လို႔ ျဖဳတ္တယ္တဲ့” ဟု

၎က ဆိုသည္။
ဘဂၤလား ပင္လယ္ေအာ္ အေခြထြက္သည့္ေန႔တြင္ တၿပိဳင္နက္တည္းဲ အင္တာနက္ေပၚ၌

အေခြတေခြလံုးစာ သီခ်င္းမ်ားႏွင့္ သီခ်င္းစာအုပ္ (အီးဘုတ္ခ္) ပါ ပ်ံ႕ႏွံ႔သြားခဲ့သည္။
“ဘယ္လိုပဲ ခ်က္ခ်င္းအင္တာနက္ေပၚ တင္ေပမယ့္ ေလးျဖဴပရိသတ္အစစ္ကေတာ့

မူရင္းအေခြကို ဝယ္ၾက တာပါပဲ။ သူတို႔က ခ်က္ခ်င္း ပ်ံ႕ႏွံ႔သြားေစခ်င္တဲ့ ေစတနာနဲ႔ လုပ္တာ
ဆိုေပမယ့္ အဲလိုႀကီးေတာ့ မလုပ္သင့္ ဘူးေပါ့ဗ်ာ” ဟု ရန္ကုန္ေန ေလးျဖဴ၏ ပရိသတ္တဦးက
ျပည္ပေရာက္ ေလးျဖဴ၏ ပရိသတ္မ်ားကမူ အင္တာနက္စာမ်က္ႏွာေပၚတြင္ အေခြထြက္သည္ႏွင့္

တၿပိဳင္နက္ နားေထာင္ခြင့္ရေသာေၾကာင့္ လက္ခံအားေပးၾကသည္။
၎ေတးစီးရီးကို ေငြေဆာင္ကမ္းေျခရွိ ဘဂၤလားပင္လယ္ေအာ္ ဟိုတယ္တြင္ပီတီအယ္လ္ PTL

အသံဖမ္းစက္မ်ားျဖင့္ အစအဆံုး အသံသြင္းခဲ့ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း အိုင္စီမွ ဒရမ္မာ ကိုခရမ္းက
“ေငြေဆာင္က ဟိုတယ္မွာ အသံဖမ္းတာဆိုေပမယ့္ အရသာက စတူဒီယိုမွာ

လုပ္ထားတဲ့အတိုင္းပဲ။
ခ်စ္စမ္းေမာင္ဖမ္းတာ သိပ္ေကာင္းတယ္။ အိမ္မျပန္ဘဲ ၁၀ ရက္ေလာက္အဲဒီမွာေနျပီး အၿပီး
လုပ္ၾကတာ။ ေတာ္ေတာ္ေလး အားရတယ္။ ကမ္းေျခမွာဆိုေတာ့ အားလံုး Stress
ေတြလည္းနည္းတယ္ တျခား အလုပ္လည္း မရွိဘူးေပါ့။ ႐ိုက္ကူးေရးပါ အၿပီးလုပ္တယ္” ဟု
ကိုခရမ္းကဆိုသည္။
ယခုအေခြႏွင့္ပတ္သက္၍ တခ်ိဳ႕ေသာ ေလးျဖဴပရိသတ္မ်ားက သီခ်င္းမ်ားကို ေပ်ာ့လြန္းသည္ဟု

သံုးသပ္ၾကသည္။
“ေလးျဖဴဆိုရင္ ေရာ့ခ္ျဖစ္ေနမွေလ။ ခုဟာက ခၽြဲေနသလိုပဲ။ ေပါ့ပ္ကေလးေတြနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ကို

ေပ်ာ့ေျပာင္းေနတာ သိပ္မႀကိဳက္ဘူး” ဟု ၎၏ ပရိသတ္တဦးကေျပာသည္။
၎အေခြႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး အဆိုေတာ္ေေလးျဖဴကို ဖုန္းျဖင့္ဆက္သြယ္ေမးျမန္းရန္ ဧရာဝတီမွ

ႀကိဳးစား ေသာ္လည္း ဆက္သြယ္၍ မရရွိခဲ့ေပ။
အဆိုေတာ္ေလးျဖဴသည္ စင္ျမင့္ေဖ်ာ္ေျဖပြဲမ်ားတြင္ ပါဝင္သီဆိုျခင္း မရွိခဲ့သည္မွာ ၂

ႏွစ္ေက်ာ္ၾကာခဲ့ၿပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း ၿပီးခဲ့သည့္ၾသဂုတ္လအတြင္းတြင္ နာဂစ္
မုန္တိုင္းရန္ပံုေငြပြဲအတြက္ အိုင္စီႏွင့္တြဲဖက္၍ သီဆိုခဲ့သည္။
အိုင္စီေတးဂီတအဖြဲ႔သည္ ယေန႔ ၁၆ ရက္ေန႔ႏွင့္ ၁၇ ရက္ေန႔မ်ားတြင္ အဆိုေတာ္ အငဲ၊ မ်ိဳးႀကီး၊

ေနာေနာ္၊ Rဇာနည္၊ ဝိုင္ဝိုင္း၊ Lလြန္းဝါ၊ ေကာ္နီ၊ ခင္ဘုန္းတို႔ႏွင့္ ထိုင္း - ျမန္မာနယ္စပ္
ျမဝတီၿမိဳ႕တြင္ ေဖ်ာ္ေျဖ တင္ဆက္မည္ ျဖစ္ေၾကာင္း သတင္းရရွိသည္။
လူ႔အခြင့္အေရးသမား ဦးျမင့္ေအးကို
ေထာင္ေျပာင္း
WEDNESDAY, 17 DECEMBER 2008 14:16 ကိုစိုး
http://www.irrawaddy.org/bur/index.php?option=com_content&view=article&id=5
05:2008-12-17-12-31-55&catid=1:news&Itemid=2
စစ္အစိုးရက ေဖာက္ခြဲေရး သမားဟု စြပ္စြဲဖမ္းဆီး၍ ႏွစ္ရွည္ ေထာင္ဒဏ္ ခ်မွတ္ခံထားရေသာ
လူ႔အခြင့္အေရး ကာကြယ္ ျမႇင့္တင္သူမ်ား အဖြဲ႕ (HRDP) မွ ဦးျမင့္ေအးႏွင့္ တျခားေသာ HRDP
အဖြဲ႕၀င္မ်ားကို ေ၀းလံသည့္ အက်ဥ္းေထာင္မ်ားသို႔ ေျပာင္း ေရႊ႕လိုက္ေၾကာင္း သိရသည္။
စစ္အာဏာပိုင္မ်ားက ပုဒ္မ ၃ ခုျဖင့္ စြဲဆုိ၍ ေထာင္ဒဏ္စုစုေပါင္း ၂၈ ႏွစ္ခန္႔ ခ်မွတ္ထားသည့္

ဦးျမင့္ေအးအား ဒီဇင္ဘာ ၁၆ ရက္ေန႔က အင္းစိန္ေထာင္မွ ကယားျပည္နယ္ လိြဳင္ေကာ္
ေထာင္သို႔ေျပာင္းေ႐ႊ႕လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္ ဟု ဇနီးျဖစ္သူ ေဒၚလဲ့လဲ့က ေျပာသည္။
“လိြဳင္ေကာ္ ေထာင္ကို ၁၆ ရက္ေန႔က ေျပာင္းလိုက္တာ၊ အဲဒီလိုၾကားေတာ့

ဘာလုပ္ရမွန္ေတာင္မသိဘူးျဖစ္သြား တယ္၊ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ က်န္းမာေရးေကာင္းပါတယ္၊
စစ္ေဆးတာ နည္းနည္းၾကမ္းလို႔ ေသြးေပါင္ေတြ ဘာေတြ က်တယ္လို႔ေတာ့ ၾကားတယ္”ဟု
၎က ဧရာ၀တီသို႔ ေျပာသည္။
ဦးျမင့္ေအးကို ယခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ ၈ ရက္ေန႔ ၈ ေလးလုံး အႏွစ္ ၂၀ ျပည့္ေန႔တြင္

အာဏာပိုင္မ်ားက ဖမ္းဆီးခဲ့ၿပီး ပုဒ္မ ၁၃(၅) ႏွင့္ ေထာင္ဒဏ္ ၅ ႏွစ္၊ ၁၇(၁) ႏွင့္ ေထာင္ ၃ ႏွစ္ ၊
ပုဒ္မ ၃/၆ ေဖာက္ခြဲေရး ပုဒ္မ ျဖင့္ ေထာင္ တသက္ တကြ်န္း ခ်မွတ္ခဲ့ျဖင္းျဖစ္သည္ဟုလည္း
၎က ေျပာျပသည္။
ေဒၚလဲ့လဲ့ကဆက္လက္ၿပီး“တသက္တကြ်န္း ဆုိတာက အႏွစ္ ၂၀ နဲ႔ လဲလို႔ ရတယ္တဲ့၊ စုစုေပါင္း

၂၈ ႏွစ္ေပါ့၊ အယူခံကိစၥကို ဦးျမင့္ေအးက ဘာမွ မေျပာဘူး၊ က်မအေနနဲ႔လည္း အယူခံ
တက္ခ်င္စိတ္မရွိေတာ့ပါဘူး”ဟု ေျပာဆုိသည္။
အဆိုပါ ဦးျမင့္ေအးကို စက္တင္ဘာလဆန္းက ျပဳလုပ္သည့္ စစ္အစိုးရသတင္းစာ ရွင္းလင္းပြဲ

၁/၂၀၀၈ တြင္ ရဲခ်ဳပ္ ဗုိလ္မႉးခ်ဳပ္ ခင္ရီက ေ႐ႊျပည္သာ ၿမိဳ႕နယ္ ႀကံ့ဖြံ႕႐ုံး ဗုံးကြဲမႈႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး
တာ၀န္ရွိသူအျဖစ္ စြပ္စြဲထားၿပီး အန္အယ္လ္ဒီ လူငယ္အဖြဲ႕၀င္မ်ားျဖစ္ေသာ
ကိုရန္ေ႐ႊ(ထန္းတပင္ၿမိဳ႕နယ္)၊ ကိုေဇာ္ေဇာ္ေအာင္ (ေရႊျပည္သာၿမိဳ႕ နယ္) ႏွင့္ ကုိရန္ေနာင္စိုး

(လိႈင္သာယာၿမိဳ႕နယ္)တို႔ကုိ အဓိက ေဖာက္ခြဲေရးျပဳလုပ္သူမ်ားဟု ေျပာဆိုခ်က္ကို စက္တင္ဘာ
၈ ရက္ထုတ္ျမန္မာ့ အလင္း သတင္းစာတြင္ ေဖာ္ျပထားသည္။
ယင္း စြပ္စြဲ အေရးယူခံရသူမ်ားျဖစ္သည့္ ကိုရန္ေရႊ အား ကေလးေထာင္၊ ကိုေဇာ္ေဇာ္ေအာင္ကို

ရမည္းသင္း ေထာင္ မ်ားသို႔ ေျပာင္းေ႐ႊ႕လိုက္ေၾကာင္းႏွင့္ HRDP အဖြဲ႕မွ ကိုမ်ိဳးမင္းကို
ေထာင္ေျပာင္းလိုက္ေသာ္လည္း မည္သည့္ေထာင္သို႔ ေျပာင္းသည္ကို မသိရွိရေသးေၾကာင္း
ဦးျမင့္ေအး၏ ဇနီးကေျပာသည္။
ဦးျမင့္ေအးကို ဖမ္းဆီးစဥ္ ၎၏ အိမ္အား အာဏာပိုင္မ်ားက တနာရီခြဲခန္႔ ေမႊေႏွာက္ရွာေဖြၿပီး

အမ်ိဳးသားဒီမို ကေရစီ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ (အန္အယ္လ္ဒီ) ဥကၠဌ ဦးေအာင္ေရႊသို႔ လိပ္မူပုိ႔သည့္စာႏွင့္
စာရြက္စာတမ္းတခ်ိဳ႕အပါအ၀င္ ၁၉၇၆ ခုႏွစ္က အစိုးရထုတ္သည့္ အဓိကရုဏ္းႏွင့္
ပတ္သက္သည့္ စာအုပ္၊ HRDP အဖြဲ႕၏ နာဂစ္ ကူညီေရးလုပ္ သည့္ အခ်က္ အလက္မ်ား၊ ယင္း
နာဂစ္ ဒုကၡသည္မ်ား ကိုယ္တိုင္ အကူအညီေတာင္းခံထားေသာ စာမ်ားကို ရွာေဖြပုံစံ ႏွင့္
သိမ္းဆည္းသြားေၾကာင္းလည္း ၎က ဆိုသည္။ ဦးျမင့္ေအး၏ ေနအိမ္တြင္ အန္အယ္လ္ဒီ
ရုံးခန္း အငွားထား သည္ဟု သိရသည္။
အလားတူ ၾသဂုတ္လ ၆ ရက္ေန႔က HRDP အဖြဲ႕မွ ကိုမ်ိဳးမင္း ႏွင့္ ကိုသန္႔ေဇာ္ျမင့္တို႔ ၂ ဦးကို

အာဏာပိုင္မ်ားက ဖမ္းဆီးခဲ့ေသာေၾကာင့္ HRDP မွ ဖမ္းဆီးခံရသူေပါင္း ၃၀ ၀န္းက်င္ခန္႔
ရွိၿပီျဖစ္သည္။
ဘန္ကီမြန္း ျမန္မာျပည္ မသြား

WEDNESDAY, 17 DECEMBER 2008 19:32 ေအးခ်မ္းေျမ႕
မစၥတာ ဘန္ကီမြန္း အေနႏွင့္ ဒီဇင္ဘာလ အတြင္း ျမန္မာျပည္သို႔ ထပ္မံ သြားေရာက္ရန္
စီစဥ္ထား ေသာ္လည္း ယခုအခါ ၎ႏွင့္ ကုလသမဂၢ၏ အထူး ကိုယ္စားလွယ္ မစၥတာ
အီဘရာဟင္ ဂန္ဘာရီ တို႔ ၂ ဦးစလံုး ျမန္မာျပည္သို႔ အေစာတလွ်င္ သြားေရာက္ရန္ အစီအစဥ္
မရွိေတာ့ေၾကာင္း တရားဝင္ ေျပာၾကားလိုက္သည္။
“ေလာေလာဆယ္ေတာ့ သူျမန္မာျပည္ကိုသြားဖို႔ အစီအစဥ္မရွိေသးပါဘူး။ ဘယ္ေတာ့

သြားမယ္ဆိုတာလည္း မသိပါဘူး” ဟု မစၥတာ ဘန္ကီမြန္း၏ ေျပာေရးဆိုခြင့္ရွိသူ မစ္ခ်ယ္
မြန္တက္စ္က နယူးေယာက္ရွိ ကုလသမဂၢဌာနခ်ဳပ္တြင္ သတင္းေထာက္မ်ားကို မေန႔က
ေျပာၾကားလိုက္သည္။
ဆက္လက္၍ ၎က ကုလသမဂၢ၏ အေထြေထြအတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္ ကိုယ္တိုင္ ျမန္မာျပည္ သို႔

သြားေရာက္ခဲ့ေသာ္ျငားလည္း ဒီမိုကေရစီအေရး လႈပ္ရွားသူမ်ားကို ႏွိမ္နင္းေနမႈႏွင့္ ပတ္သက္၍
ေလွ်ာ့ခ်ေပးေရးကို ေတာင္းဆိုရာတြင္ေအာင္ျမင္မႈ မရခဲ့ဟု ဆိုသည္။
ကုလသမဂၢ အေထြေထြအတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္ မစၥတာ ဘန္ကီမြန္း ျမန္မာျပည္သို႔ ေနာက္ တႀကိမ္

သြားမည္ဆိုလွ်င္ ရလဒ္ေကာင္းမ်ား ထြက္ေပၚလာမည္ဟု ေသခ်ာေပါက္ မေျပာႏို္င္ေသာ္လည္း
တခ်ိဳ႕က သြားသင့္သည္ဟု ယူဆေနၾကသည္။
ျပည္တြင္းရွိ စစ္အစိုးရ အတုိက္အခံေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ တိုင္းရင္းသား ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္

ႏိုိင္ငံေရး ေလ့လာသံုးသပ္သူတို႔က မစၥတာဘန္ကီမြန္း၏ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္မႈမ်ားကို သံသယ
ရွိေနၿပီး အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ အဖြဲ႕အစည္းမ်ား၏ ေတာင္းဆိုခ်က္မ်ားကို ျငင္းဆိုသည့္
စစ္အစိုးရအေပၚ ထူးျခားသည့္ ေျပာင္းလဲမႈ ျဖစ္ေပၚရန္ မစြမ္းေဆာင္ႏိုင္ဟု ယံုၾကည္ေနၾက သည္။
အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္၏ ေျပာေရးဆိုခြင့္ရွိသူ ဦးဥာဏ္ဝင္းက မစၥတာဘန္ကီမြန္း

အေနႏွင့္ ရလဒ္ေကာင္းမ်ား ထြက္ေပၚလာရန္ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္မည့္သူမဟုတ္ဟု ေျပာၾကား သည္။
ဆက္လက္၍ ၎က ကုလသမဂၢ အထူးကိုယ္စားလွယ္ မစၥတာဂန္ဘာရီသည္လည္း
ျမန္မာျပည္ခရီးစဥ္မ်ားကို အႀကိမ္မ်ားစြာ သြားခဲ့သည့္တိုင္ ေအာင္ျမင္ တိုးတက္မႈကို
မေဆာင္က်ဥ္းႏိုင္ခဲ့ဟု ေဝဖန္ေျပာၾကားသည္။
“ဘန္ကီမြန္းရဲ႕ ၿပီးခဲ့တဲ့ ျမန္မာျပည္ ခရီးစဥ္တုန္းကလည္း ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ဘာမွ

ေဆြးေႏြးခဲ့တဲ့ လကၡဏာ မေတြ႕ခဲ့ရဘူး” ဟု ၎ကဆက္ေျပာသည္။
မစၥတာဂန္ဘာရီသည္ ျမန္မာစစ္အစိုးရ၏ ဖိတ္ၾကားခ်က္ကို လက္ခံခဲ့ေသာ္လည္း ႏိုင္ငံတကာ

မိသားစုမ်ား၏ ဒီမိုကေရစီအေရး တိုက္ပြဲဝင္ေနသူမ်ားအေပၚ ႏွိမ္နင္းေနမႈ
ေလွ်ာ့ခ်ေပးေရးအတြက္ ေတာင္းဆိုမႈကို လိုက္ေလ်ာရန္ မစြမ္းေဆာင္ႏိုင္ခဲ့ေပ။
“မစၥတာဘန္ကီမြန္းအေနနဲ႔ကေတာ့ အေျခအေနေကာင္းကို ေစာင့္တာ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။

ျမန္မာျပည္ကို သူ အရင္တေခါက္ မသြားခင္ကလည္း အက်ိဳးရွိမယ့္ ေတြ႕ဆံုမႈ တစံုတရာ
ျဖစ္မွာပါလို႔ ေျပာခဲ့ေသးတာပဲ” ဟု မြန္တက္စ္က ေျပာသည္။
မစၥတာဘန္ကီမြန္းသည္ ျမန္မာျပည္သို႔ ၿပီးခဲ့သည့္ေမလက ဆိုင္ကလုန္းမုန္တိုင္း

တိုတ္ခတ္ခံရၿပီးေနာက္ပိုင္း သြားေရာက္ခဲ့ကာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊအပါအဝင္ ထိပ္တန္း
စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ားႏွင့္ ေတြ႕ဆံုခဲ့ ေသာ္လည္း ႏိုင္ငံေရးႏွင့္ ပတ္သက္သည့္
အေၾကာင္းအရာမ်ားကို တလံုးတပါဒမွ် ေျပာဆိုခဲ့ျခင္းမရွိေပ။
ရန္ကုန္အေျခစိုက္ ဇိုမီးအမိ်ဳးသားကြန္ဂရက္မွ သဘာပတိ ဦးစင္စိန္ထ်န္းက မစၥတာ ဘန္ကီမြန္း

အေနႏွင့္ ျမန္မာ စစ္အစိုးရ၏ သေဘာတူညီခ်က္မပါဘဲ ေအာင္ျမင္မႈကို ေဆာင္ က်ဥ္းႏိုင္ရန္
မလြယ္ကူဟု ေျပာဆိုသည္။
“တကယ္လို႔ သူလာမယ္ဆိုရင္ အက်ိဳးရွိႏိုင္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း က်ေနာ္တို႔

ထင္တာက ထင္တာပဲ။ စစ္အစိုးရ လုပ္တာက တမ်ိဳးျဖစ္ခ်င္ ျဖစ္ေနတာ” ဟု ၎က
ဆက္ေျပာသည္။

ႏိုင္ငံေရးသမားေဟာင္း တဦးျဖစ္သူ သခင္ခ်န္ထြန္းကလည္း မစၥတာဘန္ကီမြန္းကို ျမန္မာ
ျပည္သို႔လာ၍ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးသန္းေရႊႏွင့္ ေတြ႕ဆံုကာ ႏိုင္ငံေရးကိစၥရပ္မ်ား ေဆြးေႏြး သင့္သည္
ဟုဆိုသည္။
ျမန္မာ့အေရးကၽြမ္းက်င္သူ တဦးျဖစ္သည့္ ကိုဝင္းမင္းကမူ “ဘန္ကီမြန္းက ျမန္မာျပည္ကို

ထပ္သြားခ်င္ပံု မရဘူး။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ျမန္မာျပည္ႏိုင္ငံေရး အေျခအေနက ခုထိ တိုးတက္မႈ
မွ မရွိတာဘဲ။ ၿပီးေတာ့ သူသြားခဲ့လို႔ ေအာင္ျမင္မႈ ထပ္မရဘူးဆိုရင္ ဂန္ဘာရီလို ပဲ
သူ႔ကိုဝုိင္းေဝဖန္တာ ခံရမွာ” ဟု ေျပာသည္။
မစၥတာ ဘန္ကီမြန္းသည္ ဒီဇင္ဘာလအတြင္း ျမန္မာျပည္သို႔ ေနာက္တႀကိမ္သြားေရာက္ ရန္

စီစဥ္ထားၿပီးျဖစ္ေသာ္လည္း ျမန္မာစစ္အစိုးရ အေနႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ားကို ႏွစ္ရွည္
ေထာင္ဒဏ္မ်ား ခ်မွတ္ၿပီးေနာက္ပိုင္း ၎၏ ခရီးစဥ္ကို ျပန္လည္ ႐ုတ္သိမ္းခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။
How the Regime Punishes Political

Prisoners’ Families
By SAW YAN NAING Wednesday, December 17, 2008
The wife of imprisoned activist Pyone Cho spent about 90,000 kyat (US $75) on a
10-day journey to visit him in jail in Kawthaung, southern Burma. The sister of
another political prisoner, the prominent labor rights activist Su Su Nway, spent
only slightly less on a six-day journey to visit her in Kale Prison in Sagaing Division,
central Burma.
Family members spoke to The Irrawaddy about the huge difficulties they faced as a
result of the regime’s decision to consign activists condemned in the recent series of
trials to prisons in various remote parts of Burma.

The decision is being described by
human rights organizations as a
form of torture, imposed not only
on the abused prisoners
themselves but also on their
families.
More than 100 of the estimated 215

activists sentenced in the
November trials to terms of
imprisonment of up to 68 years
have been consigned to at least 20
isolated prisons in various parts of
Mandalay prison. (Photo: Nick
Burma, according to the Thailand-
Dunlop/The Irrawaddy) based Assistance Association for
Political Prisoners (Burma), known as the AAPP.
AAPP Joint-Secretary Bo Kyi said it was international practice elsewhere in the

world to confine condemned people in prisons close to where family members lived.
“Here [Burma] they were moved to prisons far from their relatives.”
Bo Kyi accused the regime of intentionally creating problems for prisoners and their
families, causing mental and physical pain.
Many of the political prisoners were being held under inhumane conditions and
were being tortured, Bo Kyi said. Some prisons had no doctors or facilities for
treating inmates.
“Some political prisoners are not allowed to walk outside their compounds,” Bo Kyi
said. “They even can’t see the sun. It is very dangerous for the health of those
detained in cold locations over the next few months.”
Several political prisoners, including Zarganar, Burma’s best-known comedian, are

in Myitkyina Prison, Kachin State, where temperatures drop below zero in winter.
One Rangoon source said a youth member of the opposition National League for
Democracy, Aung Kyaw Oo, serving a 19-year sentence in Pegu Prison, had been
savagely beaten and denied medical treatment.
When Aung Kyaw Oo’s wife visited the prison on December 3 she was denied
permission to see him and had to wait until December 13. A prison source said
Aung Kyaw Oo had told his wife about the beatings.
A defense lawyer, Saw Kyaw Kyaw Min, who recently fled to Thailand, said one of
his clients, Myint Aye, founder of the group called Human Rights Defenders and
Promoters, had also been tortured while in prison.
“Prison authorities questioned him continuously for five days. They didn’t let him
sit down and sleep. He finally collapsed.”
Myint Aye was convicted of involvement in a bomb attack on an office run by the
junta-backed Union Solidarity and Development Association in Rangoon’s
Shwepyithar Township on July 1.

The New York-based international rights group Human Rights Watch has also
deplored the regime’s decision to send political detainees to remote prisons.
In a statement issued on Tuesday, Elaine Pearson, the group’s deputy Asia director,
accused the regime of using the country's legal mechanisms to threaten political
prisoners and deny them access to justice.
The statement also urged Asean Secretary-General Surin Pitsuwan to assign an

independent legal assessment team to closely watch the treatment of political
prisoners in Burmese courts and in Burmese prisons.
It said Asean should address Burma's lack of respect for the rule of law when it
holds its rescheduled summit meeting in early 2009.
Pearson said: “The government locks up peaceful activists, sends them to remote
prisons, and then intimidates or imprisons the lawyers who try to represent them.
This abuse of the legal system shows the sorry state of the rule of law in Burma.”
Copyright © 2008 Irrawaddy Publishing Group | www.irrawaddy.org
COMMENTARY
A Toast to Asean
By KYAW ZWA MOE Wednesday, December 17, 2008
Officials toasting Asean’s new charter in Jakarta on Monday marks a peculiar

moment in regional political history.
While the officials themselves were full of praise and positive comments, the 500
million people in the region may be asking themselves has the Association of
Southeast Asian Nations (Asean) ever done anything to actually change their lives
since it was formed?
The objective answer is very little as a staunch defender of democracy and human
rights.
When Indonesian President Susilo Bambang Yudhoyono said: “This is a

momentous development when Asean is consolidating, integrating and
transforming itself into a community,” people can rightly be skeptical.
After all, when Asean debated the new charter that also contains a human rights
section, the rogue state of Burma, a full Asean member, was at the table arguing
against any interference in its internal affairs.

The Burmese government even signed the charter in July. Nyan Win, the Burmese
foreign minister, said the signing “demonstrates our strong commitment to
embrace the common values and aspiration of the people of Asean to build… a
sharing and caring community.”
This is the same rhetoric that has come out of Asean for decades, leading many
observers to lose faith in the regional body as a defender of democracy and human
rights.
Only a few months later, the junta’s puppet courts began handing out harsh prison
sentences to more than 200 people from monks to relief workers to leading political
activists, sentences of up to 68 years imprisonment.
The lengthy imprisonments were not enough for the junta, only days later almost all
of the newly imprisoned activists were transferred to remote prisons outside
Rangoon, more systematic, psychological torture not only for the political prisoners
but also for their families who have to spend more time and expense to maintain
contact.
Most Asean officials have recognized Burma as a “problem child” ever since the
grouping embraced the junta as a full member in 1997. At that time, some Asean
officials may have optimistically believed that its fellow nations could influence the
outlaw military government for the better. There is no evidence of that ever
happening for the past 11 years.
For Asean to embrace Burma, giving it a protective cover of respectability, is surreal

and macabre.
Asean has constantly been on the defensive, deflecting calls from Western nations
to do more with its policy mantra of “non-interference” in domestic affairs.
In fact, the new Asean charter has no provision to sanction anti-democratic

members like Burma where human rights violations are rampant.
The updated rhetoric in the new charter will be a challenge for several member-
nations to meet, especially authoritarian regimes like Burma, Vietnam and Laos. In
fact, the whole issue of democracy and human rights in Southeast Asia runs hot and
cold in all nations, including founders Indonesia, Malaysia, Philippines, Singapore
and Thailand.
All have blemished records, most recently Thailand, which postponed a scheduled
Asean Summit in December because of political strife. The summit is now set for
February.
Human rights issues are clearly the new hot potato for Asean. Its charter has no
teeth, no provisions for sanctions, suspension or expulsion against member states.
You may rightly ask, what’s the point of having a human rights section if Asean
can’t even expel a state for gross, systematic violations, such as Burma?
Will the Burmese generals fear the Asean human rights charter? The generals will
continue to suppress the Burmese people and manipulate Asean, using the time-
tested, non-interference principle in domestic policies.

As a result, Asean will continue to dance to the junta’s tune.
The real problem is in the politics within Asean member states. The governments
simply lack a strong belief that democracy and human rights abuses are important
enough to defend and fight for in ways that would effectively penalize member
states.
In spite of the new Asean charter and its human rights pact, don’t expect any big
changes to come from Asean in the future. It will be business as usual when it
comes to member states that practice anti-democratic values and abuse human
rights.
မိုးမခ က ယူနီကုတ္ ၅.၁ စနစ္သုံး ျမန္မာစာလုံးႏွင့္

စမ္းသပ္ ဆုိက္တခု ထုတ္လႊင့္
မိုးမခ
ဒီဇင္ဘာ ၁၇၊ ၂၀၀၈
၂၀၀၈ ႏွစ္ကုန္ခါနီးတြင္ မိုးမခက ၀က္ဆိုက္တခု တိုးခ်ဲ႔ျပီး ယူနီကုတ္ ၅.၁ စနစ္သုံး

ျမန္မာစာလုံးႏွင့္ သတင္း ေဆာင္းပါးမ်ားကို တင္ဆက္မည္ ျဖစ္သည္။ လက္ရွိ ဆိုက္မ်ား၊
ဘေလာက္မ်ားတြင္ ပုံမွန္ ဆက္လက္တင္ဆက္ေနမည့္အျပင္ ထို ဆိုက္အသစ္တြင္ စာမူမ်ားကို
စာလုံးစနစ္အသစ္ႏွင့္ ကူးယူ တင္ျပထားမည္။
၂၀၀၇ ႏွစ္ဆန္းက စတင္ျပီး မိုးမခ၀က္ဆိုက္တြင္ ယူနီကုတ္ ျမန္မာစာလုံးစနစ္

စတင္သုံးစြဲခဲ့ရာ ျမန္မာအိုင္အက္စ္ပီအဖြဲ႔၏ ဘီအိုင္တီေဖာင့္ကို သုံးခဲ့သည္။ ၎ေနာက္ ၂၀၀၇
စက္တင္ဘာေနာက္ပိုင္း ျပည္တြင္းႏွင့္ ဘေလာ့ဂါမ်ားအၾကား လူၾကိဳက္မ်ားေသာ
ေဇာ္ဂ်ီေဖာင့္ကိုပါ ပူးတြဲ အသုံးျပဳခဲ့သည္။ ယခု ၂၀၀၉ အတြက္ ၾကိဳတင္ျပင္ဆင္သည့္အေနႏွင့္
ယခုေပၚလာသည့္ စနစ္သစ္ေဖာင့္ကို စမ္းသပ္ဆိုက္တြင္ ပူးတြဲ တင္ဆက္ရန္ စီစဥ္ျခင္းျဖစ္သည္။
နည္းပညာအရ ကူညီသည့္အဖြဲ႔မွာ သံလြင္ေဆာ့ဖ္ အဖြဲ႔ျဖစ္သည္။ ထူးျခားခ်က္တခုမွာ

စနစ္သစ္ေဖာင့္ မရွိသည့္ ကြန္ပ်ဳတာမ်ားျဖင့္ ထို၀က္ဆိုက္ကို ၾကည့္ရႈပါက ထိုေဖာင့္ကို
ကူးယူျခင္း ျပဳလုပ္စရာမလိုဘဲ ဂ်ာဗားနည္းစနစ္တခုက ျမန္မာစာလုံးကို ဂရပ္ဖစ္ပုံစံမ်ားအျဖစ္
ေျပာင္းလဲေပးမည္ျဖစ္ရာ စာဖတ္သူတို႔အတြက္ အဆင္ေျပလြယ္ကူေစမည္ ျဖစ္သည္။
စိတ္၀င္စားသူတို႔အေနႏွင့္ http://MoeMaKa.Info သို႔ သြားေရာက္ လည္ပတ္ႏိုင္ျပီ

ျဖစ္သည္။

ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီ အင္အားစုမ်ားကို အထူး ကူညီသြားမည္ဟု

မက္ဒလင္း ေအာလ္ဘ႐ိုက္ေျပာၾကား
ဇာနည္ http://www.mizzimaburmese.com/news/regional/2161-2008-12-16-15-46-53.html
အဂၤါေန႔၊ ဒီဇင္ဘာလ 16 2008 22:04 - ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္
ခ်င္းမိုင္ (မဇၩိမ)။ ။ ျမန္မာႏိုင္ငံ ဒီမိုကေရစီေရးအတြက္ ယံုၾကည္ခ်က္ ခိုင္မာသူမ်ားကို

အထူးဂ႐ုျပဳ ကူညီသြားမည္ဟု အေမရိကန္ ႏိုင္ငံျခားေရး ၀န္ၾကီးေဟာင္း မက္ဒလင္း ေက
ေအာလ္ဘ႐ိုက္က အဂၤါေန႔က ေျပာၾကားလိုက္သည္။
အေမရိကန္အေျခစိုက္ အမ်ဳိးသားဒီမိုကရက္တစ္ အင္စတီက်ဴ႕ ေခၚ NDI မွ ၀ါရွင္တန္ျမိဳ႕တြင္

ျပဳလုပ္ေသာ စတုတၴအၾကိမ္ေျမာက္ မက္ဒလင္း ေက ေအာလ္ဘ႐ိုက္ ဆုႏွင့္ ၁၈ ၾကိမ္ေျမာက္
W. Averell Harriman Democracy ဆုခ်ီးျမႇင့္ျခင္း အခမ္းအနားတြင္ ေျပာလိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။
"က်မက တခ်ဳိ႕ေတြ ထင္သလို ဒီ ဆုနာမည္ကို ေရြးခ်ယ္ခဲ့တဲ့သူ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္

က်မဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ အနာဂတ္ ဒီမိုကေရစီေရး အတြက္ ယံုၾကည္ခ်က္ ထားရွိတဲ့ သူေတြကို
ကူညီတာမွာ တကယ့္ကို ႐ူး႐ူးးမူးမူး ဂ႐ုစိုက္တာပါ" ဟု ေအာလ္ဘ႐ိုက္က ဆုအခမ္းအနားတြင္
ေျပာသည္ကို NDI ၏ အင္တာနက္ စာမ်က္ႏွာမ်ားတြင္ ေဖာ္ျပထားသည္။
ဒီမိုကေရစီေရးကို စြမ္းစြမ္းတမံ ေဆာင္ရြက္ေနသည့္ ႏိုင္ငံတကာမွ ပုဂၢိဳလ္မ်ားႏွင့္

အဖြဲ႔အစည္းမ်ားကို အေထာက္အကူျပဳသည့္အေနျဖင့္ ခ်ီးျမႇင့္ျခင္းျဖစ္ျပီး ၂၀၀၈ ခုႏွစ္အတြက္
ဆုကို အမ်ိဳးသမီးမ်ား အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ (ျမန္မာႏိုင္ငံ) ႏွင့္ W. Averell Harriman Democracy ဆုကို
ႏိုဘယ္ျငိမ္းခ်မ္းေရးဆုရွင္ ဘုန္းေတာ္ၾကီး ဒက္စမြန္တူးတူးတို႔က ရရွိခဲ့သည္။
NDI ၏ ဥကၠဌ တဦးလည္းျဖစ္သူ ေအာလ္ဘ႐ိုက္က ဆုခ်ီးျမႇင့္အားျဖင့္ " အမ်ိဳးသမီးမ်ား အဖြဲ႔ခ်ဳပ္

အဖြဲ႔၀င္ေတြကို သူတို႔ရဲ႕ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြ၊ က်မတို႔ရဲ႕ ညီအကို ေမာင္ႏွမေတြ နဲ႔ အတူတူ
တိုင္းျပည္နဲ႔ လူမ်ိဳးရဲ႕ အိပ္မက္ေတြကို ဆက္လက္ရွင္သန္ေနေစဖို႔ အတြက္ လြယ္ကူမႈေတြ
ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္" ဟု အခမ္းအနားတြင္ ေျပာသြားသည္။
၁၉၈၃ ခုႏွစ္တြင္ စတင္ဖြဲ႔စည္းခဲ့ေသာ ၀ါရွင္တန္ အေျခစိုက္ NDI သည္ ပရဟိတ

အဖြဲ႔တစ္ခုျဖစ္ၿပီး ဒီမိုကေရစီအတြက္ လုပ္ေဆာင္ေနေသာ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားကို
ေထာက္ပံ့ေနေသာ အဖြဲ႔ျဖစ္ျပီး ျမန္မာ့ ဒီမိုကေရစီေရးအတြက္ ၁၉၉၅ ခုႏွစ္ကတည္းက
ကမၻာအႏွံ႔ရွိ ကြန္ယက္မ်ားျဖင့္ ပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္ခဲ့သည္။
ဆုရရွိေသာ အမ်ိဳးသမီးမ်ား အဖြ႔ဲခ်ဳပ္ (ျမန္မာႏိုင္ငံ) (WLB) ၏ကိုယ္စား ဆုတက္ေရာက္ယူခဲ့သူ

အမ်ဳိးသမီးမ်ား ႏိုင္ငံေရးစြမ္းရည္ ျမင့္မားေရးလုပ္ငန္း တာ၀န္ခံ မသင္းသင္းေအာင္က "ဒီလိုမ်ိဳး

လာယူရေတာ့ ဂုဏ္ယူတာေပါ့ ေနာက္ျပီးေတာ့ အဖြဲ႔အစညး္ အေနနဲ႔လဲ အမ်ိဳးသမီးမ်ား အဖြဲ႔ခ်ဳပ္
ျမန္မာႏိုင္ငံ ဆိုျပီးေတာ့လည္း ႏိုင္ငံတကာ အထူးသျဖင့္ ဒီအေမရိကားမွာ ရွိတဲ့
ေခါင္းေဆာင္ေတြကလဲ သိသြားတယ္။ ေနာက္ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ အေရး အမ်ိဳးသမီးေတြရဲ႕
လႈပ္ရွားမႈေတြနဲ႔ ပတ္သက္ျပီးေတာ့လည္း သိသြားၾကေတာ့ ဂုဏ္ယူပါတယ္" ဟု မဇၩိမကို
ေျပာျပသည္။
ေအာဘ႐ိုက္သည္ အေမရိကန္သမတ ကလင္တန္ လက္ထက္၊ ႏိုင္ငံျခားေရး ၀န္ၾကီး အျဖစ္

တာ၀န္ထမ္းေဆာင္စဥ္က ျမန္မာ့စစ္အစိုးရကို လူသိရွင္ၾကား ေ၀ဖန္ခဲ့သူျဖစ္သည္။
ျမန္မာစစ္အစိုးရႏွင့္ အတိုက္အခံ ဒီမိုကေရစီအင္အားစုမ်ား အၾကား ေတြ႔ဆံု ညွိႏႈိင္းမႈ

ျဖစ္ေပၚလာေစရန္ ကုလသမဂၢမွ ပါ၀င္ပတ္သက္မႈမ်ားကိုလည္း ေထာက္ခံ အားေပးခဲ့သည္။
မဒလင္း ေအာလ္ဘ႐ိုက္၏ ျမန္မာႏိုင္ငံအေပၚ ထားရွိေသာ သေဘာထားႏွင့္ ပတ္သက္၍

"သူ႔အေနနဲ႔ ေတာက္ေလွ်ာက္ ျမန္မာ့အေရးကို ေျပာခဲ့တာေတြ၊ စာေတြ ေရးထားတာေတြ ရွိေတာ့
ေနာက္တက္လာမယ့္ အိုဘားမား အစိုးရ လက္ထက္မွာလည္းပဲ ျမန္မာႏိုင္ငံ ဒီမိုကေရစီေရးနဲ႔
ပတ္သက္တာေတြမွာ သူကဆက္ျပီး ဖိအားေတြ ေပးသြားႏိုင္မယ္။ ပါ၀င္မယ္လို႔ ထင္ပါတယ္" ဟု
မသင္းသင္းေအာင္က သူ႔အျမင္ကို ေျပာျပသည္။
ေအာဘ႐ိုက္သည္ ျမန္မာ့ ဒီမိုကေရစီေခါင္းေဆာင္ ႏိုဘယ္ျငိမ္းခ်မ္းေရးဆုရွင္

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္လည္း ၁၉၉၅ ခုႏွစ္က ေတြ႔ဆံုခဲ့ဖူးသည္။
မၾကာေသးခင္ကမွ ထုတ္ေ၀ခဲ့ေသာ သူ၏ "မ်ိဳးျဖဳတ္သတ္ျဖတ္ျခင္းကို ကာကြယ္ျခင္း"

အစီရင္ခံစာတရပ္တြင္ ျမန္မာစစ္အစိုးရမွ လူ႔အခြင့္အေရး ခ်ိဳးေဖာက္မႈမ်ားကို
တားဆီးရန္အတြက္ လိုအပ္လာပါက အေမရိကန္အစိုးရမွ စစ္ေရးအသံုးျပဳ၍ ေျဖရွင္းရန္
တိုက္တြန္းထားသည္။
အဆိုပါ အစီရင္ခံစာတြင္ လက္ရွိအေျခအေနတြင္ ျမန္မာ ႏိုင္ငံ အေရွ႕ဖက္ျခမ္းတြင္ ျမန္မာ

စစ္တပ္၏ တိုက္ခိုက္မႈႏွင့္ တိုင္းရင္းသား မ်ိဳးႏြယ္စုမ်ားကို ဖိႏွိပ္မႈမ်ားေၾကာင့္ လူေပါင္း ၆
သိန္းခြဲေက်ာ္ ေနရပ္ေရႊ႔ေျပာင္းၾကရျပီး ေက်း႐ြာေပါင္း ၃၅၀၀ ခန္႔ ဖ်က္ဆီးခံရသည္ဟု ပါရွိသည္။

စစ္ေခါင္းေဆာင္ထံ တင္ျပေသာ စာကို ဖတ္မႈျဖင့္ ေထာင္ခ်ခံရ

သဲသဲ http://www.mizzimaburmese.com/news/inside-burma/2170-2008-12-17-15-12-17.html
ဗုဒၶဟူးေန႔၊ ဒီဇင္ဘာလ 17 2008 21:29 - ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္
နယူးေဒလီ (မဇၩိမ)။ ။ေရႊ၀ါေရာင္ ေတာ္လွန္ေရးေၾကာင့္ ထိမ္းသိမ္းခံေနရသည့္ ညီျဖစ္သူထံ

ေထာင္၀င္စာ လာေတြ႔စဥ္ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားမ်ားအား ေထာင္တြင္း ေဆးကုသခြင့္ျပဳရန္
ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးၾကီး သန္းေရႊထံ တင္ျပေတာင္းဆိုထားသည့္စာကို ဖတ္ျပမႈျဖင့္ လူတဦးကို ေထာင္၆
လ ခ်မွတ္လိုက္သည္။
ေထာင္၁၉ ႏွစ္ ခ်မွတ္ခံရေသာ လိႈင္သာယာ NLD အဖဲြ႔၀င္ ကိုသန္႔ဇင္မ်ိဳး၏ အကို

ကိုသန္႔ဇင္ဦးသည္ ၿပီးခဲ့ေသာ ဇန္န၀ါရီလ ၁၄ ရက္ေန႔က ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးၾကီး သန္းေရႊအပါအ၀င္
ကမၻာ့ၾကက္ေျခနီ၊ ကုလသမဂၢ ဒုကၡသည္မ်ား မဟာမင္းၾကီး႐ုံးႏွင့္ အမ်ဳဳးိသား ဒီမိုကေရစီ
အဖြဲ႔ခ်ဳပ္သို႔ ေပးပို႔ေသာစာကို ညီျဖစ္သူကို ေထာင္၀င္စာေတြ႔စဥ္ ဖတ္ျပ၍ အဖမ္းခံခဲ့ရသည္။
အင္းစိန္ အက်ဥ္းေထာင္မႉးမွ (ေထာင္လက္စဲြ ဥပေဒ ပုဒ္မ ၄၂ ) ေထာင္တြင္းသို႔ ခြင့္မျပဳသည့္

စာရြက္စာတမ္း ယူေဆာင္မႈျဖင့္ ၿပီခဲ့ေသာ ဇန္န၀ါရီလ ၃၁ ရက္ေန႔က တရားစဲြဆိုၿပီး
အင္းစိန္ၿမိဳ႕နယ္ တရား႐ုံးမွ ယခုလို ေထာင္ဒဏ္ ခ်မွတ္ခံရျခင္း ျဖစ္သည္ဟု ကိုသန္႔ဇင္ဦး၏
မိတ္ေဆြတဦးက ေျပာသည္။
"ဖတ္ျပတဲ့ ၂၂ ရက္ေန႔က ေထာင္မႉး ကိုယ္တိုင္ လာရွင္းတယ္ ဘာျပႆနာမွ မရွိဘူး၊ ၃၁ ရက္

ေန႔က်မွ လာဖမ္းၿပီး အာမခံနဲ႔ ျပန္လႊတ္ထားတာ ေထာင္ဥပေဒ ပုဒ္မ ၄၂ နဲ႔လို႔ ေျပာတယ္"ဟု
သူကေျပာသည္။
သို႔ေသာ္လည္း ေထာင္၀င္စာေတြ႔စဥ္ ဖတ္ျပရန္ ယူေဆာင္သြားစဥ္ အဆင့္ဆင့္ စစ္ေဆးခံၿပီးမွ

ခြင့္ျပဳ၍ ေထာင္အာဏာာပိုင္မ်ားေရွ႕တြင္ ဖတ္ျပခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။
တရားလို သက္ေသျဖစ္သည့္ ေထာင္၀န္ထမ္း ၄ ဦးမွ တဦး က အဆိုပါ စာရြက္အား

ေထာင္တြင္းသို႔ သယ္ယူရန္ ခြင့္ျပဳခဲ့ေၾကာင္း ထြက္ဆိုခဲ့သည္။
ယခုစဲြဆိုထားေသာ အမႈကို ထိေရာက္စြာ အေရးယူရန္ ျပည္ထဲေရး ၀န္ၾကီးဌာနမွ မွတ္ခ်က္

ေရးသားေပးပိုထားသည့္ စာကို အင္းစိန္ ၿမိဳ႕နယ္တဲြဘက္ တရားသူၾကီး ေဒၚေဘဘီက မတ္လ ၂၈
ရက္ ေန႔တြင္ အမႈစစ္ေဆးသည့္အခါ တရား႐ုံးထဲ၌ မွားယြင္းစြာ ဖတ္ၾကားခဲ့ေၾကာင္း
အတိုက္အခံ ႏိုင္ငံေရး အသိုင္းအ၀ိုင္းက ေျပာသည္။
ယခုအခါ ကိုသန္႔ဇင္ဦးအား အင္းစိန္ အက်ဥ္းေထာင္တြင္ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားသည္။

ထူးကုမၸဏီက မလိခတည္းခိုခန္းကို လႊဲယူဦးမည္

ဇာနည္ http://www.mizzimaburmese.com/news/inside-burma/2169-2008-12-17-
12-39-12.html
ခ်င္းမုိင္ (မဇၩိမ)။ ။ ထူးမိသားစုပိုင္ ခရီးသြားကုမၸဏီက ျမန္မာႏိုင္ငံေျမာက္ဖ်ားပိုင္း ခရီးသြား

အထင္ကရေနရာရွိ ပုဂၢလိကပိုင္ ဟုိတယ္တခုကို လႊဲေျပာင္းယူျပန္ျပီ ျဖစ္သည္။
ကခ်င္ျပည္နယ္၊ ပူတာအိုမွ မူလာရွီးဒီးရြာရွိ ပုဂၢလိကပိုင္ ဟိုတယ္ တခုျဖစ္သည့္

မလိခတည္းခိုခန္း (Malikha Lodge)ကို Balloons Over Bagan ၏ ပိုင္ဆိုင္မႈမွ နအဖ
ထိပ္တန္းေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ နီးစပ္သည္ဟု လူသိမ်ားသည့္ ဦးေတဇ၏ ထူးလုပ္ငန္းစုမ်ား
လက္ေအာက္ရွိ Myanmar Treasure Resorts အပိုင္အျဖစ္ လႊဲေျပာင္း၀ယ္ယူခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။
"ဟုတ္ပါတယ္။ ပိုင္ရွင္ေျပာင္းပါတယ္။ Management (စီမံခန္႔ခြဲမႈ) ကလည္း ေလာေလာဆယ္မွာ

Myanmar Treasure ကေန သြားပါမယ္။ ဟိုတယ္ Booking (အခန္းၾကိဳတင္ မွာယူမႈ)ေတြ
ေငြေပးေခ်မႈေတြ ကလည္း Myanmar Treasure ကေနပဲ လုပ္သြားမွာပါ" ဟု Myanmar
Treasure အေရာင္းျမႇင့္တင္ေရးဌာန မွ တာ၀န္ရွိသူက မဇၩိမကို ေျပာသည္။
ထူးကုမၸဏီ၏ တလအတြင္း သံုးၾကိမ္ေျမာက္ျဖစ္လာသည့္ ပိုင္ဆိုင္မႈ လႊဲေျပာင္းျခင္းသည္ ၂၀၀၉

ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီ ၁ ရက္ေန႔မွ စ၍ အသက္၀င္မည္ ျဖစ္သည္။
လုပ္ငန္းမ်ား လႊဲေျပာင္းစဥ္ကာလအတြင္း ဟိုတယ္အခန္းမ်ား ၾကိဳတင္မွာယူမႈကို လာမည့္

ဒီဇင္ဘာ ၂၀ ရက္ေန႔အထိသာ Balloons Over Bagan မွ လက္ခံေဆာင္ရြက္မွာ ျဖစ္သည္။
လိခတည္းခိုခန္း မွ တာ၀န္ရွိသူတဦးက "က်ေနာ္တို႔ အခုကတည္းက Booking ေတြကို

Myanmar Treasure ကို လႊဲေနပါျပီ။ ေနာက္ပိုင္းဆိုရင္ သူတို႔ကိုပဲ တိုက္႐ိုက္
ဆက္သြယ္ရပါမယ္" ဟု မဇၩိမကို ေျပာျပသည္။
ဟိုတယ္တြင္း စီမံခန္႔ခြဲမႈကို လက္ရွိအုပ္ခ်ဳပ္ေနေသာ Balloons Over Bagan မွ Myanmar

Treasure ၏ အုပ္ခ်ဳပ္မႈ အသစ္ေအာက္တြင္ မလုပ္လိုေသာ ၀န္ထမ္းမ်ား အလုပ္ႏႈတ္ထြက္မႈမ်ား
ရွိေနသည္ဟုလည္း သိရသည္။
Balloons Over Bagan သည္ ျမန္မာ့ ေရွးေဟာင္းျမဳိ႕ေတာ္ တခုျဖစ္သည့္ ပုဂံတြင္ လူလိုက္ပါ

စီးနင္းႏိုင္သည့္ ဓာတ္ေငြ႔သံုး မီးပံုးပ်ံမ်ား စီးနင္းမႈ လုပ္ငန္းကို ျမန္မာျပည္တြင္း ပထမဆံုး
လုပ္ေဆာင္ေနေသာ လုပ္ငန္းစု တခုျဖစ္သည္။
Malikha Lodge ကို အဆင့္ျမင့္ ဘန္ဂလို ၈လံုးျဖင့္ ပူတာအိုေလဆိပ္မွ ၁၅ မိနစ္ခန္႔

ကားလမ္းျဖင့္သြားရေသာ မူလာရွီးဒီရြာ မူလာေခ်ာင္းေဘးတြင္ ေဆာက္လုပ္ထားျခင္းျဖစ္သည္။
ပူတာအိုေဒသသည္ ကမၻာလွည့္ခရီးသည္မ်ား အဖို႔ ေတာေတာင္တြင္း လမ္းေလွ်ာက္

ခရီးလွည့္လည္ျခင္း၊ မူလာေခ်ာင္း႐ိုးတေလွ်ာက္ အေပ်ာ္တမ္းေလွေလွာ္ျခင္း၊
သုေတသနလုပ္သူမ်ားႏွင့္ ေလ့လာသူမ်ားအဖို႔ ရွားပါး လိပ္ျပာမ်ား၊ ေက်းငွက္မ်ားႏွင့္
သစ္ခြမ်ားကို လာေရာက္ေလ့လာၾကေသာ ေဒသျဖစ္သည္။
ထူးလုပ္ငန္းစုမ်ား အုပ္ခ်ဳပ္မႈေအာက္မွ ဟုိတယ္လုပ္ငန္းတခုျဖစ္သည့္ Aureum Palace

ဟိုတယ္စုမ်ားေအာက္မွ Aureum ဟိုတယ္တခုမွာ ပူတာအို ေဒသတြင္ပင္ တည္ေဆာက္ဆဲ
အဆင့္တြင္ ရွိေနသည္။
Malikha Lodge ကို လတ္တေလာတြင္ မူလအမည္ျဖင့္သာ ဆက္လက္

လုပ္ေဆာင္ေနဦးမည္ဟု သိရသည္။
ထူးလုပ္ငန္းစုမွ ျပီးခဲ့သည့္ ႏို၀င္ဘာလအတြင္းကလည္း မႏၲေလးတိုင္း ျပင္ဦးလြင္ရွိ

ကန္ေတာ္ၾကီး ႐ုကၡေဗဒ ဥယ်ာဥ္အတြင္းမွ Kandawgyi Lodge ႏွင့္ ပုပၸါးမွ Popa Mountain
Resort တို႔ကို Woodland Travels မွ ၀ယ္ယူခဲ့ေသးသည္။
စကၤာပူေရာက္ ျမန္မာမ်ား ျပည္ေတာ္ျပန္ေရး

ေလယာဥ္လက္မွတ္ အခက္အခဲျဖစ္
နန္းေဒ၀ီ http://www.mizzimaburmese.com/news/regional/2166-2008-12-17-10-
01-12.html
နယူးေဒလီ (မဇၩိမ)။ ။ ဒီဇင္ဘာ အားလပ္ရက္အတြင္း ျပည္ေတာ္ျပန္ စကၤာပူေရာက္
ျမန္မာမ်ား မ်ားျပားေနသျဖင့္ ေလယာဥ္လက္မွတ္ အခ်ိန္မီရရွိရန္ အခက္အခဲ ျဖစ္ေနသည္။
ယခုလအတြင္း ခရစ္စမတ္၊ ၂၀၀၉ ႏွစ္သစ္ကူးႏွင့္ ဇန္န၀ါရီလ တ႐ုတ္ႏွစ္သစ္ကူး

ကာလမ်ားအတြင္း ေက်ာင္းႏွင့္ ႐ုံးပိတ္ရက္ အားလပ္ရက္မ်ားတြင္ ေနရပ္ျပန္ကာ လည္ပတ္မည့္
ျမန္မာမ်ား မ်ားျပားေနသည့္အတြက္ ေလယာဥ္လက္မွတ္ ရရွိေရး ခက္ခဲေနျခင္း ျဖစ္သည္။

"လာမယ့္ ဇန္န၀ါရီလကို ျမန္မာျပည္ျပန္မလို႔ လက္မွတ္၀ယ္ထားတာ
စက္တင္ဘာလကတည္းက။ အခုတေလာ လူေတြၿပံဳေနေတာ့ လက္မွတ္ေတြက
ဘြတ္ကင္လုပ္ၿပီးတာနဲ႔ ပိုက္ဆံ ခ်က္ခ်င္း သြားေခ်ရတယ္။ မဟုတ္ရင္ waiting list ထဲ
ေရာက္သြားတတ္တယ္" ဟု စကၤာပူေရာက္ ျမန္မာအင္ဂ်င္ယာတဦးျဖစ္သူ မေမသြယ္ က
MAI အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ျမန္မာ့ေလေၾကာင္းလိုင္းႏွင့္ စကၤာပူေလေၾကာင္းပိုင္ SilkAir

အဲလိုင္းတြင္ ျမန္မာျပည္ အျပန္လက္မွတ္ ၾကိဳတင္ယူထားသူ ျပည့္ေနသည္ဟု စကၤာပူႏိုင္ငံ
ပင္နီဇြဲလားပလာဇာတြင္ ေလယာဥ္လက္မွတ္ ေရာင္းသည့္ ျမန္မာဆိုင္တဆိုင္က
လက္မွတ္အေရာင္း ၀န္ထမ္းတဦးကလည္း ယခုလို ေျပာသည္။
သူက "ဘြတ္ကင္အျပည့္ပဲ အမေရ။ ဒီဇင္ဘာမွာ အျပည့္ပဲ။ ဇန္န၀ါရီလ ၂၃၊ ၂၄၊ ၂၅

အျပည့္ရွိတယ္။ လက္မွတ္ လိုခ်င္တယ္ဆိုရင္ ဇန္န၀ါရီ ၁၀ ရက္ မတိုင္ခင္အထိ
ဘြတ္ကင္ရမယ္။ ေဖေဖာ္၀ါရီလအတြင္းေတာ့ ေခ်ာင္သြားမွာပါ" ဟု ေျပာသည္။
အလားတူ တရက္လွ်င္ ၂ ၾကိမ္ႏွင့္ တနဂၤေႏြတြင္ ၃ ၾကိမ္အထိ ေျပးဆြဲေနသည့္ ရန္ကုန္-စကၤာပူ

SilkAir ေလေၾကာင္းလိုင္း ခရီးစဥ္စဥ္တြင္လည္း လက္မွတ္မ်ားမွာ ဒီဇင္ဘာလအတြက္
ဘြတ္ကင္အျပည့္ရွိေၾကာင္း ရန္ကုန္ရွိ SilkAir ေလေၾကာင္းလိုင္း customer service မွ
ကိုရဲေက်ာ္က ေျပာသည္။
"ျမန္မာေကာ၊ ႏို္င္ငံျခားသားေတြပါ ပါတယ္။ ဒီအခ်ိန္က အရင္ႏွစ္ေတြလိုပဲ ခရီးသည္ အမ်ားဆံုး

သြားေနတဲ့ အခ်ိန္ဆိုေတာ့ ခရီးစဥ္က်ပ္တယ္။ သြားခ်င္ရင္ေတာ့ waiting list နဲ႔ေတာ့ ရတယ္။ .
. ဒီဇင္ဘာလ ၂၂ ရက္ေန႔အတြက္ SilkAir ေလေၾကာင္းလိုင္း တစီးထပ္တိုးမယ္။ တရက္ထဲပါ။
ခရီးစဥ္ တအားက်ပ္ေနလို႔ပါ" ဟု သူက ေျပာသည္။
MAI ၏ ရက္သတၱႏွစ္ပတ္ခံ အသြားအျပန္ လက္မွတ္ဖိုးခမွာ စကၤာပူေဒၚလာ ၃၈၃၊

တလခံလက္မွတ္ဆိုလွ်င္ ၄၅၂ ေဒၚလာႏွင့္ Silk ကမူ စကၤာပူေဒၚလာ ၄၀၀ ႏွင့္ ၄၄၀
အသီးသီးျဖစ္သည္။
ရန္ကုန္-စကၤာပူ-ရန္ကုန္ ေလေၾကာင္း ခရီးစဥ္မ်ားကို MAI ႏွင့္ SilkAir တို႔သာ ေျပးဆြဲေနၿပီး၊

အဲပုဂံ (ေတဇပိုင္) ေလေၾကာင္းလိုင္းကို အေမရိကန္ႏိုင္ငံမွ စစ္အစိုးရအေပၚ စီးပြားေရးပိတ္ဆို႔မႈ
ျပဳလုပ္ၿပီးေနာက္ပိုင္း ခရီးစဥ္မ်ား ရပ္နားခဲ့သည္။

ဴမန္မာႎိုင္ငံ အမဵိႂးသမီးမဵားအဖၾဲႚခဵႂပ္ကို အေမရိကန္

ဒီမိုကေရစီသိပၯံမႀ ဆုခဵီးဴမၟင့္
2008-12-16 http://www.rfa.org/burmese/news/burmese_womens_group_awarded-
12162008095625.html/story_main?textonly=1
NDI ေခၞ အမဵႂိးသားဒီမိုကေရစီသိပၯံ အဖဲၾႚ႒ကီးမႀ ခဵီးဴမၟင့္ေသာ ဆုကို ဴမန္မာႎိုင္ငံ

အမဵႂိးသမီးမဵားအဖဲၾႚခဵႂပ္ (WLB)ကိုယ္စား ေဒၞသင္းသင္းေအာင္(ဝဲ)က အေမရိကန္ ႎိုင္ငံဴခားေရး
ဝန္႒ကီးေဟာင္း မယ္ဒလင္း ေအာလ္ဘ႟ိုက္ (ယာ)ထံမႀ ဒီဇင္ဘာ ၁၅ရက္က
ဝၝရႀင္တန္ဒီစီ႓မိႂႚေတာ္တၾင္ လက္ခံယူ႓ပီးေနာက္ ေတၾႚရပံု ဴဖစ္ပၝသည္။ (Photo: RFA)
ကမႝာတလၿား ဒီမိုကေရစီေရး လႁပ္ရႀားမႁေတၾမႀာ စၾမ္းစၾမ္းတမံ ေဆာင္႟ၾက္ေနသူေတၾကို ႎႀစ္စဥ္

ဆုခဵီးဴမၟင့္ေနတဲ့ အေမရိကန္ႎိုင္ငံအေဴခစိုက္ NDI ေခၞ အမဵႂိးသားဒီမိုကေရစီသိပၯံ အဖဲၾႚ႒ကီးက
၂၀၀၈ ခုႎႀစ္အတၾက္ ေတာင္အာဖရိကႎိုင္ငံက ႎိုဘယ္လ္ ႓ငိမ္းခဵမ္းေရးဆုရႀင္ ဘုန္းေတာ္႒ကီး
Desmond Tutuနဲႛ ဴမန္မာႎိုင္ငံ အမဵႂိးသမီးမဵားအဖဲၾႚခဵႂပ္ WLB တိုႛကို ေ႟ၾးခဵယ္႓ပီး ပူးတဲၾဂုဏ္ဴပႂဆု
ခဵီးဴမၟင့္တဲ့ အခမ္းအနားတရပ္ကို ဒီဇင္ဘာ ၁၅ရက္ မေနႛက ေနႛလည္ပိုင္းက ကဵင္းပခဲ့ပၝတယ္။
ဒီအခမ္းအနားရဲ့ ထူးဴခားခဵက္နဲႛ ပတ္သက္႓ပီး NDI ရဲ့ ဒုတိယဥကၠႉဴဖစ္သူ Shari Bryan က RFA

ကိုအခုလိုေဴပာဴပပၝတယ္။
ဒီဂုဏ္ဴပႂပဲၾအခမ္းအနားကို အေမရိကန္ ႎိုင္ငံေရးေလာကမႀာ အေရးပၝတဲ့ လၿတ္ေတာ္အမတ္ေတၾ၊

ႎိုင္ငံဴခားေရးဌာနက အဆင့္ဴမင့္အရာရႀိေတၾနဲႛ အဴခား NGO အဖဲၾႚအစည္းေတၾ
တက္ေရာက္ဳကတဲ့အတၾက္ ႎိုင္ငံတကာမႀာ ဒီမိုကေရစီေရးအတၾက္ ကူညီေဆာင္႟ၾက္ေပးေနတဲ့
NDI ရဲ့ လုပ္ငန္းေတၾကို ခဵဴပခၾင့္ရပၝတယ္။ အလားတူပဲ ဆုကို လက္ခံရရႀိတဲ့ ပုဂၢိႂလ္ေတၾ၊
အဖဲၾႚအစည္းေတၾနဲႛ ပတ္သက္႓ပီး သူတိုႛသိခၾင့္ရတာဟာ ဒီအခမ္းအနားရဲ့ ထူးဴခားခဵက္
ဴဖစ္ပၝတယ္လိုႛ ေဴပာသၾားတာပၝ။
တဆက္တည္းပဲ NDI အဖဲၾႚ႒ကီးအေနနဲႛ ဒီႎႀစ္အတၾက္ ဴမန္မာႎိုင္ငံ အမဵႂိးသမီးမဵားအဖဲၾႚခဵႂပ္ WLB

ကို Madeleine Albright ဆုအတၾက္ ေ႟ၾးခဵယ္ခဲ့တာနဲႛ ပတ္သက္႓ပီး အခုလိုရႀင္းဴပပၝတယ္။
အခု WLB ကို ေပးတဲ့ဆုဟာ တကယ္တမ္းေတာ့ ေထာက္ပံ့ေငၾ ေဒၞလာ ႎႀစ္ေသာင္းငၝးေထာင္

ေပးအပ္ခဵီးဴမၟင့္တာဴဖစ္ပၝတယ္။ အထူးသဴဖင့္ ႎိုင္ငံေရးနယ္ပယ္မႀာ အမဵႂိးသမီးေတၾ

တက္တက္႔က႔က ပၝဝင္လာေအာင္ လႁပ္ရႀားေနတဲ့ ႎိုင္ငံတကာ အမဵႂိးသမီးအဖဲၾႚအစည္းေတၾကို
ႎႀစ္စဥ္ေ႟ၾးခဵယ္႓ပီး NDI အဖဲၾႚ႒ကီးက ေထာက္ပံ့ဆု ခဵီးဴမၟင့္တာပၝ။ WLB အဖဲၾႚဆိုရင္
ဴမန္မာႎိုင္ငံေရးနယ္ပယ္ထဲမႀာ အမဵႂိးသမီးေတၾ ပၝဝင္ခၾင့္ရေအာင္ တုိက္ပဲၾဝင္ေနတဲ့အဴပင္၊
အမဵႂိးသမီးေတၾရဲ့ စၾမ္းရည္ဴမင့္မားလာေအာင္ သင္တန္းေတၾ ပိုႛခဵေဆာင္႟ၾက္
ေပးေနတဲ့အဖဲၾႚဆုိေတာ့ NDI က သတ္မႀတ္ထားတဲ့ အခဵက္နဲႛကိုက္ညီေနတာေဳကာင့္
ဒီႎႀစ္အတၾက္ ေ႟ၾးခဵယ္ခဵီးဴမၟင့္ခဲ့တာ ဴဖစ္တယ္လိုႛ Shari Bryan ကေဴပာသၾားတာပၝ။
ႎိုဘယ္လ္ ႓ငိမ္းခဵမ္းေရးဆုရႀင္ ေတာင္အာဖရိကဘုန္းေတာ္႒ကီး Desmond Tutu ကို ၂၀၀၈

ခုႎႀစ္အတၾက္ Harriman ဆု ေပးအပ္ခဵီးဴမၟင့္သလိုမဵႂိး ၁၉၉၆ ခုႎႀစ္ကလည္း ႎိုဘယ္လ္
႓ငိမ္းခဵမ္းေရးဆုရႀင္ ေဒၞေအာင္ဆန္းစုဳကည္ကို NDI အဖဲၾႚ႒ကီးက ဂုဏ္ဴပႂဆု ခဵီးဴမၟင့္ခဲ့ပၝတယ္။
ဒီအခမ္းအနားကို အေမရိကန္လၿတ္ေတာ္အမတ္ေတၾ၊ ႎိုင္ငံဴခားေရးဌာနက

အဆင့္ဴမင့္အရာရႀိေတၾ၊ ႎိုင္ငံတကာ သံတမန္အသိုင္းအဝိုင္းနဲႛ NGO အဖဲၾႚအစည္းေတၾအပၝအဝင္
စုစုေပၝင္း တက္ေရာက္သူ ဧည့္ပရိတ္သတ္ ၉၀၀ နီးပၝး ရႀိပၝတယ္။
ဗိုလ္ခဵႂပ္မႀႃး႒ကီးထံေပးစာကို ဖတ္ဴပမႁဴဖင့္ ေထာင္ဒဏ္ခဵမႀတ္

2008-12-16 http://www.rfa.org/burmese/news/brother_of_prisoner_sent_to_jail-
နအဖ ဴမန္မာ စစ္အစိုးရ၏ ထိပ္သီးေခၝင္းေဆာင္ ဗိုလ္ခဵႂပ္မႀႃး႒ကီး သန္းေ႟ၿ။ (Photo: AFP)
၂၀၀၈ခု ဇန္နဝၝရီလက အင္းစိန္ေထာင္အတၾင္းမႀာ ဖမ္းဆီးခံထားရတဲ့ ညီဴဖစ္သူကို သန္ႛဇင္မဵိႂးနဲႛ

တဴခားႎိုင္ငံေရး အကဵဥ္းသားေတၾ ကဵန္းမာေရးအတၾက္ ဗိုလ္ခဵႂပ္မႀႃး႒ကီး သန္းေ႟ၿဆီ

ေပးပိုႛတဲ့စာကို ေထာင္ထဲမႀာ ဖတ္ဴပတဲ့အတၾက္ အစ္ကိုဴဖစ္သူ ကိုသန္ႛဇင္ဦးကို အင္းစိန္ေထာင္
စုေပၝင္းတရား႟ံုးက ဒီဇင္ဘာ ၁၅ရက္က ေထာင္ဒဏ္ ၆ လ ခဵမႀတ္လိုက္ပၝတယ္။
ကိုသန္ႛဇင္ဦးဟာ စက္တင္ဘာ ေ႟ၿဝၝေရာင္ သံဃာ့လႁပ္ရႀားမႁအ႓ပီးကတည္းက ဖမ္းဆီးခံထားရတဲ့

လိႀႂင္သာယာ အန္အယ္ဒီလူငယ္ ကိုသန္ႛဇင္မဵိႂးနဲႛ ႎိုင္ငံေရး ယံု႒ကည္ခဵက္ေ႒ကာင့္
အကဵဥ္းခဵခံထားရတဲ့ အင္းစိန္ေထာင္တၾင္းက ႎိုင္ငံေရးအကဵဥ္းသားေတၾကို ေကာင္းမၾန္တဲ့
ေဆးကုသမႁေပးဖိုႛ ႎိုင္ငံေတာ္အ႒ကီးအကဲ ဗိုလ္ခဵႂပ္္မႀႃး႒ကီး သန္းေ႟ၿဆီကို တင္ဴပထားခဲႛပၝတယ္။
ဒီတင္ဴပတဲ့ စာကို အင္းစိန္ေထာင္တၾင္းမႀာ ဖတ္ဴပတယ္ဆို႓ပီး ကိုသန္ႛဇင္မဵိႂးရဲ့အစ္ကို
ကိုသန္ႛဇင္ဦးကို ေထာင္အာဏာပိုင္ေတၾက ႓ပီးခဲ့တဲ့ ဇန္နဝၝရီလက အကဵဥ္းေထာင္ အက္ဥပေဒ
ပုဒ္မ ၄၂ ခၾင့္မဴပႂတဲ့ စာ႟ၾက္စာတမ္း ေထာင္ထဲ အသၾင္းအထုတ္ လုပ္တဲ့အမႁနဲႛ တရားစၾဲခဲ့႓ပီး
ဒီဇင္ဘာ ၁၅ ရက္ မေနႛက ေထာင္ဒဏ္ ၆လ ခဵမႀတ္လိုက္ပၝတယ္။ ကိုသန္ႛဇင္ဦးရဲ့
သူငယ္ခဵင္းဴဖစ္သူ တဦးက အခုလို စီရင္ခဵက္ခဵလိုက္တာနဲႛ ပတ္သက္႓ပီး RFAကို ေဴပာဴပပၝတယ္။
အဲဒီေတာ့ ဒီေထာင္တၾင္းမႀာ ဗိုလ္ခဵႂပ္မႀႃး႒ကီး သန္းေ႟ၿဆီေရးတဲ့ စာေလးဖတ္ဴပခဲ့တဲ့

ကိစၤေလးေတာင္မႀ ဴပည္ထဲေရးဝန္႒ကီးလို ဝန္႒ကီးကေန႓ပီး ထိေရာက္ ဟန္ႛတား
အဴပစ္ဒဏ္ေပးရမယ္လိုႛ တရားစီရင္ေရးကိစၤကို အုပ္ခဵႂပ္ေရးက ဝင္ေရာက္စၾက္ဖက္ရင္ ႓ပီးခဲ့တဲ့
တရားစီရင္ေရးကိစၤေတၾ အမိန္ႛခဵတဲ့ကိစၤေတၾမႀာ ဒီလိုပဲ ဒီအာဏာပိုင္
အသိုင္းအဝိုင္းကေန႓ပီးေတာ့ ဘယ္ေလာက္ ဴပစ္ဒဏ္ခဵမႀတ္ရမယ္ဆို႓ပီး တရားသူ႒ကီးေတၾကို
တိုက္႟ိုက္ အမိန္ႛလႀမ္းေပးေနတာကို ယံုမႀားသံသယ ဴဖစ္စရာမရႀိဘူးေလ။
သူငယ္ခဵင္း။ ။ “အင္းစိန္႓မိႂႚနယ္ စုေပၝင္းတရား႟ံုးက ေထာင္ ၆လ ခဵမႀတ္လိုက္ပၝတယ္။

အမႁကေတာ့ သူႛညီ ကိုသန္ႛဇင္မဵိႂးကို စာဖတ္ဴပတဲ့အမႁနဲႛပၝ။ ဟုတ္တယ္ခင္ဗဵား၊ သူႛကို
အရင္စၾဲထားတဲ့ပုဒ္မနဲႛပဲ ေထာင္၆လ ခဵမႀတ္လိုက္တာပၝ။ ဟုတ္တယ္ခင္ဗဵား၊ သူႛကိုဖမ္း႓ပီးေတာ့
အင္းစိန္ေထာင္ကို ပိုႛလိုက္ပၝတယ္။ ”
ကိုသန္ႛဇင္ဦးကို စတင္တရားစၾဲခံရပံုနဲႛ ေနာက္ဆံုးစီရင္ခဵက္ ခဵခံရသည္ထိ ဴဖစ္ပဵက္ခဲ့ ပံုကို

ႎိုင္ငံေရးလႁပ္ရႀားမႁေတၾမႀာ အတူပၝဝင္ေဆာင္႟ၾက္ခဲ့တဲ့ မိတ္ေဆၾတဦးက RFAကို
အခုလိုရႀင္းဴပပၝတယ္။
မိတ္ေဆၾ။ ။ “လိႁင္သာယာကေန ေ႟ၿတိဂံုဘုရားထိ လမ္းေလ႖ာက္တဲ့ထဲမႀာ ပၝတယ္ေလ

ပၝတဲ့အတၾက္ သူႛညီက အဖမ္းခံရေရာ သူႛညီအဖမ္းခံရတဲ့အခဵိန္မႀာ ေထာင္ထဲမႀာ ကဵန္းမာေရး
ေစာင့္ေရႀာက္မႁက တအား ဆိုး႟ၾားတယ္ေပၝ့ေနာ္ အဲလိုဴဖစ္ေနတဲ့အတၾက္ သူကေန
ဗိုလ္ခဵႂပ္မႀႃး႒ကီး သန္းေ႟ၿဆီကို လိပ္မူ႓ပီးေတာ့ စာေရးတယ္ တိုင္တယ္ေပၝ့။
အဲလိုအေ႒ကာင္း႒ကားတဲ့စာကို သၾားေတၾႚတဲ့အခၝကဵေတာ့ သူႛညီကို သူကဖတ္ဴပတာ အဲဒၝကို
တရား႟ံုးကေနတရားစၾဲတာ။ အင္းဟုတ္တယ္ခင္ဗဵား၊ အခဵႂပ္ကားနဲႛ
တခၝတည္းေခၞသၾားတာေပၝ့ေနာ္။ ”
ကိုသန္ႛဇင္ဦးအမႁကို စတင္႓ပီး အင္းစိန္႓မိႂႚနယ္ ဒု႓မိႂႚနယ္တရား႟ံုးမႀာ စတင္စစ္ေဆးခဲ့တုန္းက

ကိုသန္ႛဇင္ဦးနဲႛ ပတ္သက္႓ပီး ဴပည္ထဲေရးဝန္႒ကီးက ႌၿန္႒ကားခဵက္ထုတ္ထားတဲ့
ထိေရာက္ဟန္ႛတား အဴပစ္ဒဏ္ေပးရမယ္လိုႛ ေရးထားတဲ့စာကို တရားသူ႒ကီး ေဒၞေဘဘီက
မႀားဖတ္ဴပခဲ့တာနဲႛ ပတ္သက္႓ပီး သူက ဆက္ေဴပာဴပပၝတယ္။

မိတ္ေဆၾ။ ။ “ ပထမဆံုး စၾဲခဵက္တင္တဲ့ေနႛက သူႛကို တရားသူ႒ကီးက စာတေစာင္ မႀား႓ပီး
ဖတ္ဴပလိုက္တယ္။ အဲဒီစာကဘာလဲဆိုေတာ့ ဴပည္ထဲေရးဝန္႒ကီးဌာနကေန႓ပီးေတာ့
တိုက္႟ိုက္ႌၿန္႒ကားထားတာ ထိေရာက္ဟန္ႛတား အဴပစ္ဒဏ္ေပးရမည္လိုႛ ဥစၤာေလးဗဵ။
အဲဒီေတာ့ ဒီေထာင္တၾင္းမႀာ ဗိုလ္ခဵႂပ္မႀႃး႒ကီး သန္းေ႟ၿဆီေရးတဲ့ စာေလးဖတ္ဴပခဲ့တဲ့
ကိစၤေလးေတာင္မႀ ဴပည္ထဲေရးဝန္႒ကီးလို ဝန္႒ကီးကေန႓ပီး ထိေရာက္ ဟန္ႛတား
အဴပစ္ဒဏ္ေပးရမယ္လိုႛ တရားစီရင္ေရးကိစၤကို အုပ္ခဵႂပ္ေရးက ဝင္ေရာက္စၾက္ဖက္ရင္ ႓ပီးခဲ့တဲ့
တရားစီရင္ေရးကိစၤေတၾ အမိန္ႛခဵတဲ့ကိစၤေတၾမႀာ ဒီလိုပဲ ဒီအာဏာပိုင္
အသိုင္းအဝိုင္းကေန႓ပီးေတာ့ ဘယ္ေလာက္ ဴပစ္ဒဏ္ ခဵမႀတ္ရမယ္ဆို႓ပီး တရားသူ႒ကီးေတၾကို
တိုက္႟ိုက္ အမိန္ႛလႀမ္းေပးေနတာကို ယံုမႀားသံသယ ဴဖစ္စရာမရႀိဘူးေလ။ ”
ကိုသန္ႛဇင္ဦးနဲႛ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ သူငယ္ခဵင္းဴဖစ္သူ ေဴပာဴပသၾားတာပၝ။ ကိုသန္ႛဇင္ဦး

ေထာင္ထဲကို ယူသၾားတဲ့စာဟာ စစ္ေဆးေရးအဆင့္ဆင့္ကို ဴပ႓ပီးမႀ ယူသၾားတာဴဖစ္႓ပီး
ဖတ္ဴပတုန္းကလည္း ေထာင္အေစာင့္ေတၾ ေရႀႚမႀာ တရားဝင္ ဖတ္ဴပခဲ့တဲ့အတၾက္
ဒီလိုဴပစ္ဒဏ္ခဵမႀတ္တဲ့အတၾက္ တရားမ႖တမႁမရႀိဘူးလိုႛ ႎိုင္ငံေရးလႁပ္ရႀားသူေတၾက
ေဴပာေန႒ကပၝတယ္။
စစ္တုိင္းမႀႃး ၃ ဦးကုိ ဴပည္နယ္တုိင္း ဝန္႒ကီးမဵား အဴဖစ္ ထူးထူးဴခားဴခား

ပူးတၾဲခန္ႛ၊ ရာထူး တိုးဴမၟင့္ ေပးဴခင္းမဵားလည္း ဴပႂလုပ္
ဴမန္မာ စစ္အစိုးရသည္ စစ္တုိင္းမႀႃး ၃ ဦးအား ၎တုိႛ နယ္ေဴမမဵား၌ စီးပၾားေရး၊ လူမႁေရး စသည့္ လုပ္ငန္းမဵားကုိ စစ္အစိုးရ
ကုိယ္စား စီမံခန္ႛခၾဲ အုပ္ခဵႂပ္ႎုိင္ရန္ အတၾက္ဆုိ႓ပီး ႎုိဝင္ဘာ ၂၀ ရက္ေနႛစၾဲဴဖင့္ ဌာနလက္ကုိင္ မရႀိသည့္ ဴပည္နယ္ တုိင္း ဝန္႒ကီးမဵား
အဴဖစ္ ခန္ႛအပ္လုိက္သည္။
႟ိုက္သတ္လိုႛ မကုန္ႎိုင္ေအာင္ကို ေဖာင္းပၾ ေတာထေနတဲ့ နအဖ စစ္ဗိုလ္ခဵႂပ္မဵား။

ေခတ္႓ပိႂင္နဲႛ ဧရာဝတီ ၊ ၁၇ ၊ ဒီဇင္ဘာ ၊ ၂၀၀၈
ဌာနလက္ကုိင္ မရႀိသည့္ ဴပည္နယ္တုိင္း ဝန္႒ကီးမဵား အဴဖစ္ ခန္ႛအပ္ဴခင္း ခံရသည့္ ဝန္႒ကီး

၃ ဦးမႀာ မႎၩေလး၊ လပခတုိင္းမႀႃး ဗိုလ္ခဵႂပ္တင္ေငၾ၊ ပုသိမ္၊ နတခတုိင္းမႀႃး ဗိုလ္ခဵႂပ္ ေကဵာ္ေဆၾႎႀင့္
မုံ႟ၾာ၊ နမခ တုိင္းမႀႃး ဗိုလ္ခဵႂပ္ ဴမင့္စုိးတုိႛ ဴဖစ္သည္ဟု ႎုိဝင္ဘာ ၂၀ ရက္ေနႛစၾဲဴဖင့္ ထုတ္ဴပန္သည့္
အမိန္ႛစာတၾင္ ေဖာ္ဴပထားသည္။
ထုိအမိန္ႛစာကုိ နအဖ အတၾင္းေရးမႀႃး (၁) ဒု-ဗိုလ္ခဵႂပ္႒ကီး သီဟသူရ တင္ေအာင္ဴမင့္ဦးက

လက္မႀတ္ထုိး ထုတ္ဴပန္ထားဴခင္း ဴဖစ္သည္ဟု အမိန္ႛစာ ဖတ္႟ႁရသည့္ ေနဴပည္ေတာ္
အရာရႀိမဵားက ေဴပာသည္။
ပုသိမ္ အေဴခစုိက္ လပခ တုိင္းမႀႃး ဗိုလ္ခဵႂပ္ တင္ေငၾကုိ ႎုိဝင္ဘာ ၁ ရက္ေနႛစၾဲဴဖင့္ ဝန္႒ကီး

ခန္ႛအပ္ဴခင္း ဴဖစ္႓ပီး နတခ တုိင္းမႀႃး ဗိုလ္ခဵႂပ္ ေကဵာ္ေဆၾကုိ ႎုိဝင္ဘာ ၇ ရက္ႎႀင့္ နမခ တုိင္းမႀႃး
ဗိုလ္ခဵႂပ္ ဴမင့္စုိးကုိ ႎုိဝင္ဘာ ၁၄ ရက္ ေနႛစၾဲ အသီးသီးဴဖင့္ ဝန္႒ကီးမဵား ခန္ႛအပ္ခဲ့သည္။ ဝန္႒ကီး
ခန္ႛသည့္ အမိန္ႛစာပၝ အဆုိပၝ တုိင္းမႀႃး ၃ ဦး၏ ရာထူးမဵားကုိ မူလ ဗိုလ္မႀႃးခဵႂပ္ ရာထူးဴဖင့္
မဟုတ္ဘဲ ဗိုလ္ခဵႂပ္ ရာထူးတုိး႓ပီး ဝန္႒ကီး ေပးခဲ့ဴခင္း ဴဖစ္သည္။
စစ္တိုင္းမႀႃးမဵားကုိ ဌာန လက္ကုိင္ မရႀိသည့္ ဴပည္နယ္ႎႀင့္ တုိင္းအလုိက္ ဝန္႒ကီးမဵား

ခန္ႛအပ္ဴခင္းမႀာ ပထမဆုံး အ႒ကိမ္ဴဖစ္႓ပီး၊ ၂၀၁၀ ေ႟ၾးေကာက္ပၾဲ မတုိင္မီ တပ္ထဲမႀ ပထုတ္လုိသည့္
အရာရႀိ အခဵႂိႚကုိ အခဵိႂသပ္ ေဘးထုတ္လုိက္ဴခင္း ဴဖစ္ႎုိင္သလုိ အရပ္ဘက္ အုပ္ခဵႂပ္ေရးကုိ
အဆုိပၝ စစ္တုိင္းမႀႃးမဵားႎႀင့္ စမ္းသပ္ဴခင္းလည္း ဴဖစ္ႎုိင္သည္ဟု ရန္ကုန္ ႎုိင္ငံဴခား
သတင္းေထာက္ အခဵႂိႚက ယူဆသည္။
အဆုိပၝ တုိင္းမႀႃးမဵားအား ဌာနလက္ကုိင္ မရႀိသည့္ ဴပည္နယ္ႎႀင့္ တုိင္းအလုိက္

ဝန္႒ကီးမဵား အဴဖစ္ ခန္ႛအပ္ဴခင္းကုိ မည္သည့္အတၾက္ တုိင္းဴပည္သိုႛ မေဳကညာ ေသးသည္ကုိမူ
ရႀင္းရႀင္းလင္းလင္း မသိရေသးေပ။
ဴမန္မာ စစ္အစိုးရ စစ္တပ္၏ အဆင့္ဴမင့္ အရာရႀိမဵား အတၾင္း ရာထူး တိုးဴမၟင့္ ေပးဴခင္းမဵား

ဴပႂလုပ္ေနမႁသည္ လာမည့္ ၂၀၁၀ ခုႎႀစ္ ေ႟ၾးေကာက္ပၾဲ အတၾက္ ႎိုင္ငံေရးအရ ဴပင္ဆင္မႁ ဴပႂလုပ္
ေနဴခင္း ဴဖစ္ေဳကာင္း ေလ့လာသူမဵားက ေဴပာသည္ဟု ႓ပီးခဲ့သည့္ ၁၆ ရက္ေနႛ ဧရာဝတီ
သတင္းတပုဒ္တၾင္ ေဖာ္ဴပ ပၝရႀိခဲ့သည္။
ဴပည္တၾင္း ဴပည္ပ အေဴခစိုက္ စစ္ေရး ေလ့လာသူမဵားက ယင္းသိုႛ ဒု-ဗိုလ္ခဵႂပ္႒ကီး အဆင့္

ရာထူး တုိးဴမၟင့္လိုက္သူ အနည္းဆုံး ဗိုလ္ခဵႂပ္ ၃ ဦး ရႀိသည္ဟု ဆိုသည္။
ယခင္ အေနာက္ပိုင္းတိုင္း စစ္ဌာနခဵႂပ္ တိုင္းမႀႃး ဗိုလ္ခဵႂပ္ ေမာင္ရႀိန္ကို အသစ္

ဖၾဲႚစည္းထားသည့္ ဌာနဴဖစ္ေသာ တပ္မေတာ္ စစ္ေဆးေရးႎႀင့္ စာရင္း စစ္ခဵႂပ္ (ဳကည္း၊ ေရ၊ ေလ)
ရာထူး အသစ္သိုႛ တိုးဴမၟင့္ ေပးအပ္လိုက္သည္ဟု စစ္ေရး ေလ့လာသူမဵားက ေဴပာသည္။
ထုိႛအဴပင္ အမႀတ္ (၃) စစ္ဆင္ေရး အထူးအဖၾဲႚမႀႃး (ကစထမႀႃး) ဗိုလ္ခဵႂပ္ ခင္ေဇာ္၊ အမႀတ္

(၄) စစ္ဆင္ေရး အထူး အဖၾဲႚမႀႃး (ကစထမႀႃး) ဗိုလ္ခဵႂပ္ သာေအးႎႀင့္ စစ္ေရးခဵႂပ္ ဗိုလ္ခဵႂပ္

သူရဴမင့္ေအာင္တိုႛကို ဒု-ဗုိလ္ခဵႂပ္႒ကီးမဵား အဆင့္သိုႛ ရာထူး တိုးဴမၟင့္ ေပးအပ္ လိုက္ေဳကာင္းလည္း
ဧရာဝတီ သတင္းအရ သိရသည္။
ထူး ကုမၯဏီက မလိခ တည္းခိုခန္းကို လၿဲယူ၊ အမႀတ္ (၂) လ႖ပ္စစ္

စၾမ္းအား ဝန္႒ကီးဌာန ဴဖန္ႛဴဖႃးေရး လုပ္ငန္းကိုလည္း ဝယ္မည္
ထူး မိသားစုပိုင္ ခရီးသၾား ကုမၯဏီက ဴမန္မာႎိုင္ငံ ေဴမာက္ဖဵားပိုင္း ခရီးသၾား အထင္ကရ ေနရာရႀိ

ပုဂၢလိကပိုင္ ဟုိတယ္ တခုကို လၿဲေဴပာင္း ယူဴပန္႓ပီ ဴဖစ္သည္။ ေခတ္႓ပိႂင္ သတင္းတပုဒ္ အရလည္း
ဦးေတဇသည္ အမႀတ္ (၂) လ႖ပ္စစ္ စၾမ္းအား ဝန္႒ကီးဌာန၏ ဴဖန္ႛဴဖႃးေရး အပုိင္းအား ၂၀၁၀ တၾင္
ဝယ္ယူမည္ဟု စံုစမ္း သိရႀိရသည္။
နအဖ ထိပ္တန္း ထိပ္တန္း ေခၝင္းေဆာင္မဵားႎႀင့္ နီးစပ္သည္ဟု လူသိမဵားသည့္ စီးပၾားေရး

လုပ္ငန္းရႀင္ ဦးေတဇ ေအာင္ပၾဲ ခံေနပံု။
မဇ႙ိမနဲႛ ေခတ္႓ပိႂင္ ၊ ၁၇ ၊ ဒီဇင္ဘာ ၊ ၂၀၀၈
ကခဵင္ဴပည္နယ္၊ ပူတာအိုမႀ မူလာရႀီးဒီး႟ၾာရႀိ ပုဂၢလိကပိုင္ ဟိုတယ္ တခုဴဖစ္သည့္ မလိခ

တည္းခိုခန္း (Malikha Lodge) ကို Balloons Over Bagan ၏ ပိုင္ဆိုင္မႁမႀ နအဖ ထိပ္တန္း
ေခၝင္းေဆာင္မဵားႎႀင့္ နီးစပ္သည္ဟု လူသိမဵားသည့္ ဦးေတဇ၏ ထူးလုပ္ငန္းစုမဵား လက္ေအာက္ရႀိ
Myanmar Treasure Resorts အပိုင္အဴဖစ္ လၿဲေဴပာင္း ဝယ္ယူခဲ့ဴခင္း ဴဖစ္သည္။
"ဟုတ္ပၝတယ္။ ပိုင္ရႀင္ ေဴပာင္းပၝတယ္။ Management (စီမံခန္ႛခၾဲမႁ) ကလည္း

ေလာေလာဆယ္မႀာ Myanmar Treasure ကေန သၾားပၝမယ္။ ဟိုတယ္ Booking (အခန္း
႒ကိႂတင္မႀာယူမႁ) ေတၾ ေငၾေပးေခဵမႁေတၾကလည္း Myanmar Treasure ကေနပဲ လုပ္သၾားမႀာပၝ"
ဟု Myanmar Treasure အေရာင္းဴမၟင့္တင္ေရး ဌာနမႀ တာဝန္ရႀိသူက မဇ႙ိမကို ေဴပာသည္။
ထူးကုမၯဏီ၏ တလအတၾင္း သံုး႒ကိမ္ေဴမာက္ ဴဖစ္လာသည့္ ပိုင္ဆိုင္မႁ လၿဲေဴပာင္းဴခင္းသည္

၂၀၀၉ ခုႎႀစ္၊ ဇန္နဝၝရီ ၁ ရက္ေနႛမႀ စ၍ အသက္ဝင္မည္ ဴဖစ္သည္။

လုပ္ငန္းမဵား လၿဲေဴပာင္းစဥ္ ကာလအတၾင္း ဟိုတယ္ အခန္းမဵား ႒ကိႂတင္ မႀာယူမႁကို
လာမည့္ ဒီဇင္ဘာ ၂၀ ရက္ေနႛ အထိသာ Balloons Over Bagan မႀ လက္ခံ ေဆာင္႟ၾက္မႀာ
ဴဖစ္သည္။
မလိခ တည္းခိုခန္း မႀ တာဝန္ရႀိသူ တဦးက "ကဵေနာ္တိုႛ အခု ကတည္းက Booking

ေတၾကို Myanmar Treasure ကို လၿဲေနပၝ႓ပီ။ ေနာက္ပိုင္းဆိုရင္ သူတိုႛကိုပဲ တိုက္႟ိုက္
ဆက္သၾယ္ရပၝမယ္" ဟု မဇ႙ိမကို ေဴပာဴပသည္။
ဟိုတယ္တၾင္း စီမံခန္ႛခၾဲမႁကို လက္ရႀိ အုပ္ခဵႂပ္ေနေသာ Balloons Over Bagan မႀ

Myanmar Treasure ၏ အုပ္ခဵႂပ္မႁ အသစ္ေအာက္တၾင္ မလုပ္လိုေသာ ဝန္ထမ္းမဵား
အလုပ္ႎႁတ္ထၾက္မႁမဵား ရႀိေနသည္ဟုလည္း သိရသည္။
Balloons Over Bagan သည္ ဴမန္မာ့ ေရႀးေဟာင္း ႓မိႂႚေတာ္ တခုဴဖစ္သည့္ ပုဂံတၾင္

လူလိုက္ပၝ စီးနင္းႎိုင္သည့္ ဓာတ္ေငၾႚသံုး မီးပံုးပဵံမဵား စီးနင္းမႁ လုပ္ငန္းကို ဴမန္မာဴပည္တၾင္း
ပထမဆံုး လုပ္ေဆာင္ေနေသာ လုပ္ငန္းစု တခု ဴဖစ္သည္။
Malikha Lodge ကို အဆင့္ဴမင့္ ဘန္ဂလို ၈လံုးဴဖင့္ ပူတာအို ေလဆိပ္မႀ ၁၅ မိနစ္ခန္ႛ

ကားလမ္းဴဖင့္ သၾားရေသာ မူလာရႀီးဒီ႟ၾာ မူလာေခဵာင္းေဘးတၾင္ ေဆာက္လုပ္ထားဴခင္း ဴဖစ္သည္။
ပူတာအို ေဒသသည္ ကမာၲလႀည့္ ခရီးသည္မဵား အဖိုႛ ေတာေတာင္တၾင္း လမ္းေလ႖ာက္

ခရီးလႀည့္လည္ဴခင္း၊ မူလာေခဵာင္း႟ိုး တေလ႖ာက္ အေပဵာ္တမ္း ေလႀေလႀာ္ဴခင္း၊ သုေတသန
လုပ္သူမဵားႎႀင့္ ေလ့လာသူမဵား အဖိုႛ ရႀားပၝး လိပ္ဴပာမဵား၊ ေကဵးငႀက္မဵားႎႀင့္ သစ္ခၾမဵားကို
လာေရာက္ ေလ့လာဳကေသာ ေဒသ ဴဖစ္သည္။
ထူးလုပ္ငန္းစုမဵား အုပ္ခဵႂပ္မႁ ေအာက္မႀ ဟုိတယ္ လုပ္ငန္း တခုဴဖစ္သည့္ Aureum

Palace ဟိုတယ္စုမဵား ေအာက္မႀ Aureum ဟိုတယ္ တခုမႀာ ပူတာအို ေဒသတၾင္ပင္
တည္ေဆာက္ဆဲ အဆင့္တၾင္ ရႀိေနသည္။
Malikha Lodge ကို လတ္တေလာတၾင္ မူလ အမည္ဴဖင့္သာ ဆက္လက္ လုပ္ေဆာင္

ေနဦးမည္ဟု သိရသည္။
ထူး လုပ္ငန္းစုမႀ ႓ပီးခဲ့သည့္ ႎိုဝင္ဘာလ အတၾင္းကလည္း မႎၩေလးတိုင္း ဴပင္ဦးလၾင္ရႀိ

ကန္ေတာ္႒ကီး ႟ုကၡေဗဒ ဥယဵာဥ္ အတၾင္းမႀ Kandawgyi Lodge ႎႀင့္ ပုပၯၝးမႀ Popa Mountain
Resort တိုႛကို Woodland Travels မႀ ဝယ္ယူ ခဲ့ေသးသည္။
တခဵိန္တည္းမႀာ အမႀတ္ (၂) လ႖ပ္စစ္ စၾမ္းအား ဝန္႒ကီးဌာန၏ ဴဖန္ႛဴဖႃးေရး အပုိင္းအား

၂၀၁၀ တၾင္ ဝယ္ယူမည့္ ကိစၤႎႀင့္ စပ္လဵဥ္း၍ EPC မႀ ဝန္ထမ္း တဦးက "၂၀၁၀ မႀာ ဦးေတဇက
အမႀတ္ (၂) လ႖ပ္စစ္ စၾမ္းအားဌာနကို ဝယ္မယ္ေပၝႛေနာ္။ ဝယ္႓ပီးရင္ လူေဟာင္းေတၾ
အကုန္ဴဖႂတ္႓ပီး လူငယ္ လူသစ္ေတၾနဲႛ အစားထိုးမယ္လိုႛ ေဴပာတယ္။ အရင္ လူေဟာင္းထဲက
လူငယ္ေတၾက စာေမးပၾဲ ဴပန္ေဴဖ၊ လူေတၾႚ စစ္တာေတၾ လုပ္႓ပီး ေအာင္မႀ အလုပ္ ဴပန္ရမယ္တဲ့။
အဲဒီအခၝ ကဵရင္ ၁ သိန္းခၾဲေလာက္ ရမယ္ဳကားတယ္။ ခုရတာက ၂၇,၀၀၀ ပဲ ရတယ္" ဟု
ေခတ္႓ပိႂင္သုိႛ ေဴပာဳကားသည္။
အဆုိပၝ စီမံကိန္း ၂၀၁၀ တၾင္ စတင္မည္ ဴဖစ္ေသာ္လည္း စမ္းသပ္ကာလ အေနဴဖင့္

လာမည့္ႎႀစ္ ၂၀၀၉ ထဲ၌ ႓မိႂႚနယ္ အခဵိႂႚကုိ စမ္းသပ္႓ပီး လ႖ပ္စစ္ ဴဖန္ႛဴဖႃး လုပ္ကုိင္
ေဆာင္႟ၾက္သၾားမည္ ဴဖစ္ေဳကာင္းကုိလည္း EPC ဝန္ထမ္း တဦးက ေဴပာသည္။
၎က "၂၀၀၉ မႀာ သူက စမႀာဗဵ။ ဘယ္လို စမလဲဆိုေတာ့ သူ (ဦးေတဇ) က ႟ႁံးမလား၊

ဴမတ္မလား သိခဵင္ေတာ့ အရင္ဆံုး သူက downtown ၆ ႓မိႂႚနယ္ရယ္၊ ေ႟ၿဴပည္သာ၊ ဒဂံု၊
လိႁင္သာယာတိုႛလို စက္မႁဇုန္ ရႀိတဲ့ ႓မိႂႚနယ္ေတၾကို အရင္ဝယ္႓ပီး အ႟ႁံးအဴမတ္ တၾက္ဦးမႀာဗဵ။ ႓ပီးမႀ
၂၀၁၀ မႀာ အ႓ပီးသတ္ ဝယ္မႀာေပၝႛေနာ္" ဟု ေဴပာသည္။
ထုိသုိႛ ဴမန္မာ့ လ႖ပ္စစ္ စၾမ္းအားဌာန ဴဖန္ႛဴဖႃးေရး အပုိင္းကုိ ဦးေတဇ ဝယ္ယူ႓ပီးေနာက္

လက္ရႀိ အစုိးရ အမႁထမ္း ဝန္ထမ္းမဵား ဳကံႂေတၾႚ ဳကရမည့္ အခက္အခဲမဵားကုိလည္း
အမည္မေဖာ္လိုသူ EPC ဝန္ထမ္း တဦးက "ကဵေနာ္ကေတာႛ စာေမးပၾဲ ဝင္ေဴဖဳကည့္မယ္ဗဵာ၊
ေအာင္သၾားေတာ့ အဲ့ဒီမႀာ ဴပန္လုပ္႟ံုေပၝ့။ ကိုယ့္မႀာ အေတၾႚအဳကံႂလည္း ရႀိ႓ပီးသား ဆိုေတာႛ
အဆင္ေဴပတာေပၝ့။ ေနာက္လခလည္း ေကာင္းတယ္ ဆိုေတာ့ေလ။ ဒၝေပမဲ့ သူႛလူနဲႛသူ ေနရာေတၾ
ဴပည့္သၾားတာမဵိႂး ဆိုရင္ေတာ့ ေအာက္ေဴခ ဝန္ထမ္းေတၾ ေသ႓ပီေပၝ့ဗဵာ" ဟု ေခတ္႓ပိႂင္သုိႛ
ေဴပာဳကားသၾားသည္။
စစ္အစိုးရ ကတိမတည္လို႔ ဘန္ကီမြန္း စိတ္ပ်က္

ျမန္မာစစ္အစိုးရဟာ ဒီမိုကေရစီေရးအေျပာင္းအလဲေတြ လုပ္ခ်င္တဲ့ဆႏၵရွိပံုမရဘူးလို႔

ကုလသမဂၢအတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ ဘန္ကီမြန္းက ေျပာလိုက္ပါတယ္။ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ထဲမွာ
ကုလသမဂၢအတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးသတင္းစာရွင္းလင္းပြဲကို မေန႔က
လုပ္ခဲ့တဲ့အေတာအတြင္း မစၥတာဘန္ကီမြန္းက ေျပာသြားတာပါ။ အျပည့္အစံုကို
ကိုေက်ာ္ေက်ာ္သိန္းက တင္ျပထားပါတယ္။
အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စု၊ နယူးေယာက္ၿမိဳ႕၊ ကုလသမဂၢ ဌာနခ်ဳပ္မွာ တနာရီၾကာ လုပ္ခဲ့တဲ့

သတင္းစာ ရွင္းလင္းပြဲရဲ႕ အဖြင့္နားမွာကိုပဲ ျမန္မာႏုိင္ငံ ကိစၥကို မစၥတာ ဘန္ကီမြန္းက
ထည့္ေျပာသြားတာပါ။ ျမန္မာႏိုင္ငံနဲ႔ ေဟတီႏိုင္ငံတို႔ အပါအ၀င္ ကမာၻတ၀န္းက သဘာ၀
ေဘးအႏၲရာယ္ က်ေရာက္ရာ ေဒသေတြမွာ ကုလသမဂၢက တုန္႔ျပန္ လုပ္ေဆာင္ခဲ့တဲ့ အေပၚ
သူ႔အေနနဲ႔ ေက်နပ္မိတဲ့အေၾကာင္း မစၥတာဘန္ကီမြန္းက ဆိုပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ျမန္မာႏိုင္ငံက
တျခား အေျခအေနေတြ အေပၚမွာေတာ့ သူ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ျဖစ္ရပါတယ္တဲ့။
“ဒီမိုကေရစီေရး ေတြ႔ဆံု ေဆြးေႏြးပြဲေတြ လုပ္ဖို႔နဲ႔ ႏုိင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေတြ အားလံုးကို

လႊတ္ေပးဖို႔ ေပးထားတဲ့ ကတိေတြကို ျမန္မာအစိုးရက အေကာင္အထည္ ေဖာ္ခ်င္ပံု မရတဲ့အေပၚ

က်ေနာ္ စိတ္ပ်က္မိပါတယ္။”
ကုလသမဂၢ အတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ ကိုယ္တိုင္ ျမန္မာႏိုင္ငံကို သြားၿပီး ဒီႏွစ္ကုန္မွာ ႏုိင္ငံေရး

အက်ဥ္းသားေတြ လြတ္ေျမာက္ လာေအာင္ ျမန္မာ စစ္အစိုးရနဲ႔ ေဆြးေႏြးေျပာဆိုဖို႔ ကမာၻ႔
ေခါင္းေဆာင္ေဟာင္းေတြ၊ လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ေတြ စသည္ျဖင့္ ၀ိုင္းၿပီး
တိုက္တြန္းၾကတာေတြ ၿပီးခဲ့တဲ့ ရက္ပိုင္းေတြအတြင္း ဆက္တိုက္လို ထြက္ေပၚခဲ့ပါတယ္။ ဒီ့အေပၚ
ကုလသမဂၢဘက္က တုန္႔ျပန္ခ်က္ ေတြကိုလည္း ေတာက္ေလွ်ာက္လို ေတြ႔ခဲ့ၾကရပါတယ္။
ဒီဇင္ဘာလ ၁၆ ရက္ေန႔မွာပဲ အတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ရဲ႕ ေျပာေရးဆိုခြင့္ရွိသူ မီရွဲလ္ မြန္းတာ့စ္က
ကုလသမဂၢ အတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ အေနနဲ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ခ်က္ျခင္း လက္ငင္းသြားဖို႔ အစီအစဥ္
မရွိေသးဘူးလို႔ ေျပာခဲ့တဲ့အတြက္ ဒီႏွစ္ကုန္မွာ ႏုိင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေတြ လြတ္ေျမာက္လာဖို႔
ကုလသမဂၢဘက္က တိုက္တြန္း ေတာင္းဆို ေသာ္ျငား ထူးျခားမႈရွိမလာႏုိင္ေတာ့မယ့္ပံုပါပဲ။
မစၥတာ ဘန္ကီမြန္းက တနာရီၾကာ သတင္းစာ ရွင္းလင္းပြဲအတြင္း ျမန္မာႏိုင္ငံ ကိစၥကို

အစပိုင္းမွာ အထူးအေလးထား ေျပာၾကားခဲ့တဲ့ အတြက္ လာမယ့္ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္မွာလည္း
ျမန္မာႏိုင္ငံအေရးဟာ ကုလသမဂၢရဲ႕ ဦးစားေပး အေရးကိစၥ ေတြထဲမွာ ပါ၀င္ေနမယ္လို႔ ေတာ့
ခန္႔မွန္းႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း မ်ားျပားလွတဲ့ ကမာၻ႔ေရးရာေတြအၾကား၊ ျမန္မာႏုိင္ငံထက္
ပိုၿပီးဆိုးရြားတဲ့ တျခားႏုိင္ငံေတြရဲ႕ အေရးကိစၥေတြ အၾကား ျမန္မာ့အေရးကို ကုလသမဂၢက
ဘယ္ေလာက္ တြန္းတြန္းတိုက္တိုက္ လုပ္မွာလဲဆိုတဲ့အေပၚမွာ ေတာ့ ေမးခြန္းေတြရွိေနဆဲပါ။
၂၀၀၈ ခုႏွစ္အတြင္း ကမာၻတ၀ွမ္း ပဋိပကၡ အေျခအေနေတြ၊ အထူးအေလးထား ကိုယ္တြယ္ခဲ့ရ၊

ကိုင္တြယ္ေနရဆဲ အေျခအေန ေတြကို ကုလသမဂၢအတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္က ေရြးထုတ္ၿပီး
ေျပာသြားခဲ့ပါတယ္။ ဒီကိစၥေတြဟာ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ မွာလည္း ကုလသမဂၢက အထူးအေလးထားၿပီး
ဆက္ေဆာင္ရြက္ သြားမယ့္ ကိစၥေတြလို႔ ယူဆႏုိင္မွာပါ။ အဲဒါေတြထဲမွာ ျမန္မာႏုိင္ငံ ကိစၥအျပင္
ကြန္ဂို ဒီမုိကရက္တစ္ သမၼတႏုိုင္ငံက အၾကမ္းဖက္မႈေတြ ကိစၥ၊ အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာ လူ႔အခြင့္
အေရး ေၾကညာ စာတမ္း ႏွစ္ ၆၀ ျပည့္ခဲ့ၿပီး ျဖစ္ေပမယ့္ ကမၻာတ၀န္း လူ႔အခြင့္အေရး
ခ်ဳိးေဖာက္မႈေတြ ဆက္ရွိေနေသးတဲ့ ကိစၥ၊ ဆူဒန္ ႏုိင္ငံ ဒါးေဖာေဒသ ပဋိပကၡ၊ စားနပ္ရိကၡာ ဖူလုံဖို႔
ကိစၥ၊ ကိုဆိုဗိုအေရး၊ အေရွ႕ အလယ္ပိုင္း အေရး၊ အီရတ္၊ ဇင္ဘာေဘြ၊ ဆိုမာလီယာ နဲ႔
အာဖဂန္နစၥတန္ပဋိပကၡေတြကို ကုလသမဂၢအတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္က ေရြးထုတ္ၿပီး အထူး
အေလးထား ေျပာသြားခဲ့ပါတယ္။
လာမယ့္ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္မွာ ရင္ဆိုင္ရမယ့္အခက္အခဲေတြဟာ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ထက္

ေလ်ာ့နည္းသြားစရာမရွိတဲ့အေၾကာင္းနဲ႔ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ဟာျဖင့္
အက်ပ္အတည္းမ်ဳိးစံုတဲ့ႏွစ္ျဖစ္ပါတယ္လို႔ ကုလသမဂၢအတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္က ေျပာသြားခဲ့ပါတယ္။

ျမန္မာအစိုးရ တရားစီရင္ေရးစနစ္ကို ဖိႏွိပ္ဖို႔အသံုးခ်

ျမန္မာႏိုင္ငံက ႏုိင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေတြကို ႏွိပ္စက္ညႇဥ္းပန္းဖို႔နဲ႔ တရားဥပေဒအရ ခံစားခြင့္ေတြ

မရေအာင္လို႔ ျမန္မာ စစ္အစိုးရဟာ တရားေရးစနစ္ကို အသံုးခ်ၿပီး လုပ္ေဆာင္ေနတယ္လို႔
ႏုိင္ငံတကာ လူ႔အခြင့္အေရးအဖြဲ႔တခုက ေ၀ဖန္ ေျပာဆိုလိုက္ပါတယ္။
ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္း လႈပ္ရွားၾကသူေတြကို ဘယ္လို ခ်ဳပ္ေႏွာင္ အက်ဥ္းခ်တယ္၊

သူတို႔ရဲ႕အက်ဳိးေဆာင္ေရွ႕ေနေတြကို ဘယ္လို ႏွိပ္ကြပ္တယ္ဆိုတာေတြကို မၾကာေသးခင္ကမွ
ႏုိင္ငံကေနထြက္ေျပးလာတဲ့ ျမန္မာေရွ႕ေနတဦးရဲ႕ ထြက္ဆိုခ်က္ေတြအရ သိရွိၾက ရတယ္လို႔
နယူးေယာက္အေျခစိုက္ လူ႔အခြင့္အေရးေစာင့္ၾကည့္ေလ့လာေရးအဖြဲ႔က ေျပာလိုက္တာပါ။
သီတင္းပတ္ေပါင္းမ်ားစြာ ပုန္းေအာင္းေနခဲ့ရၿပီးတဲ့ေနာက္ အသက္ ၂၈ ႏွစ္အရြယ္

ေရွ႕ေနကိုေစာေက်ာ္ေက်ာ္မင္း လြန္ခဲ့တဲ့ရက္ အေတာ္ၾကာက ထိုင္းႏိုင္ငံကို
ထြက္ေျပးေရာက္ရွိလာခဲ့တယ္လို႔ အဲဒီအဖြဲ႔ကေျပာပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕ အမႈသည္ေတြက ကန္႔ကြက္
ဆႏၵျပတဲ့အေနနဲ႔ တရားသူႀကီးကို ေက်ာခုိင္းေနခဲ့ၾကတာကို သူက ၀င္တားဖို႔ ပ်က္ကြက္တယ္
ဆုိၿပီး ေထာင္ဒဏ္က်ခံဖို႔ ၿပီးခဲ့တဲ့ ေအာက္တိုဘာလမွာ ျပစ္ဒဏ္ ခ်မွတ္ခံခဲ့ရတယ္လို႔
ကိုေစာေက်ာ္ေက်ာ္မင္းက လူ႔အခြင့္အေရးအဖြဲ႔ကို ေျပာျပခဲ့ပါတယ္။ တရား႐ံုးကို
မေထမဲ့ျမင္လုပ္မႈနဲ႔ ေရွ႕ေနကိုေရာ အမႈသည္ေတြကိုပါ တရားသူႀကီးက ေထာင္ဒဏ္စီရင္ခဲ့တာပါ။
ဗုိလ္ခဵႂပ္မႀႃး႒ကီး မိသားစုအတၾက္ ေမတၨာစာ

" . . . ဴမန္မာ စစ္တပ္ အေရး ေလ့လာသူတိုႛက ဗိုလ္ခဵႂပ္မႀႃး႒ကီး သန္းေ႟ၿ၏ ေနရာကို ဗိုလ္ခဵႂပ္႒ကီး
သူရေ႟ၿမန္းက ဆက္ခံလိမ့္မည္ဟု ဆိုဳကေသာ္လည္း ယခု စစ္အစိုးရပိုင္ သတင္းစာမဵား၏
ေဖာ္ဴပခဵက္ကို ဳကည့္ကာ 'ဟုတ္ပၝ့မလား' ဟု ေမးခၾန္း ထုတ္ရမလို ဴဖစ္ေနေပသည္ . . . " . . .
[၂၀၀၈ ဒီဇင္ဘာလ ၁၉ ရက္ေနႛက ဧရာဝတီ ဴမန္မာပိုင္း ကၾန္ရက္စာမဵက္ႎႀာတၾင္ လၿင့္တင္
ထားတဲ့ ေအးခဵမ္းေဴမ့ရဲႚ "ဗုိလ္ခဵႂပ္မႀႃး႒ကီး မိသားစုအတၾက္ ေမတၨာစာ" သတင္း ေဆာင္းပၝးကို
ဴပန္လည္ ကူးယူ ေဖာ္ဴပလိုက္တာ ဴဖစ္ပၝတယ္။]

(၅၁) ႒ကိမ္ေဴမာက္ စစ္တကၠသိုလ္ ဗိုလ္ေလာင္း သင္တန္း ဆင္းပၾဲတၾင္ ဗိုလ္ခဵႂပ္မႀႃး႒ကီး မိသားစုကို

ဤသိုႛေတၾႚရပံု။ (ဓာတ္ပံု - ဴမန္မာ့အလင္း)
ဗုိလ္ခဵႂပ္မႀႃး႒ကီး မိသားစုအတၾက္ ေမတၨာစာ
Friday, 19 December 2008 13:48 ၊ ေအးခဵမ္းေဴမ့
အံ့ဳသစရာ ေကာင္းေလာက္ေအာင္ မိသားစုကို လူထုေရႀႚ မဳကာခဏ ခဵဴပေရႀႚတန္း

အတင္ဆံုးေသာ ဴမန္မာ့ စစ္ေခၝင္းေဆာင္႒ကီး အဴဖစ္ ဗိုလ္ခဵႂပ္မႀႃး႒ကီး သန္းေရၿကို မႀတ္တမ္း
တင္ရမည္ ဴဖစ္သည္။
မဳကာေသးမီက ဴပင္ဦးလၾင္႓မိႂႚ စစ္တကၠသိုလ္တၾင္ ဴပႂလုပ္သၾားေသာ (၅၁) ႒ကိမ္ေဴမာက္

ဗိုလ္ေလာင္း သင္တန္းဆင္း အခမ္းအနားတၾင္ ဗိုလ္ခဵႂပ္မႀႃး႒ကီး သန္းေ႟ၿသည္ ဇနီး ေဒၞ႒ကိႂင္႒ကိႂင္၊
သမီး ၂ ေယာက္၊ ၎၏ အခဵစ္ဆံုးေဴမး ေနေ႟ၿေသၾးေအာင္ႎႀင့္ ေဴမး မိန္းကေလး တဦးတိုႛကို
ေရႀႚတန္း၌ ဆၾဲထုတ္ ဴပသထားေဳကာင္း ေတၾႚရသည္။
ဴမန္မာ့အလင္း သတင္းစာ စာမဵက္ႎႀာ ၃ ပၝ ပံုမဵားအရ ဗိုလ္ခဵႂပ္မႀႃး႒ကီး၏ မိသားစုက

ေရႀႚဆံုးတန္းတၾင္ တဴခားေသာ ဗိုလ္ခဵႂပ္႒ကီးမဵား၏ ထိုင္ခံုမဵားႎႀင့္ ကၾဲဴပားေသာ ထိုင္ခံု႒ကီးမဵားေပၞ
အခန္ႛသား ထိုင္ေနသည္ကို ေတၾႚရမည္ ဴဖစ္သည္။
၎မိသားစု ထိုင္ေနေသာ ပံုမႀာ ဗိုလ္ခဵႂပ္မႀႃး႒ကီးက ဗိုလ္ေလာင္း တပ္ရင္းကို

စစ္ေဆးေနစဥ္ (သိုႛမဟုတ္) မိန္ႛခၾန္း ေဴပာဳကားေနစဥ္ ႟ိုက္ထားေသာ ပံုဴဖစ္႓ပီး အလယ္ခံုရႀည္တၾင္
ဗိုလ္ခဵႂပ္မႀႃး႒ကီး သန္းေ႟ၿ ေနရာ၏ တဘက္ တခဵက္၌ ဇနီး ေဒၞ႒ကိႂင္႒ကိႂင္ႎႀင့္ ေဴမးဴဖစ္သူ
ေနေ႟ၿေသၾးေအာင္တိုႛ အသီးသီး ထိုင္ေနသည္ကို ေတၾႚရမည္ ဴဖစ္သည္။

သတင္းစာတၾင္ ဗိုလ္ခဵႂပ္မႀႃး႒ကီးက ဗိုလ္ေလာင္း တပ္ရင္း၏ အေလးဴပႂမႁ ခံယူေနပံု႓ပီးလ႖င္
၎ မိသားစု ဓာတ္ပံုက အေပၞဆံုးတၾင္ ဴဖစ္သည္။ ေအာက္တၾင္မႀ စစ္အစိုးရ၏ တတိယ
ေခၝင္းေဆာင္ ေနရာတၾင္ ရႀိေသာ ဗိုလ္ခဵႂပ္႒ကီး သူရေ႟ၿမန္းႎႀင့္ အတၾင္းေရးမႀႃး ၁ သီဟသူရ
တင္ေအာင္ဴမင့္ဦးတိုႛ၏ ပံုမဵားကို ေတၾႚရသည္။
ဒုတိယ ေခၝင္းေဆာင္ တဦးဴဖစ္သူ ဒုတိယဗိုလ္ခဵႂပ္မႀႃး႒ကီ ေမာင္ေအးကမူ

၎အခမ္းအနားသိုႛ တက္ေရာက္ဴခင္း မရႀိေဳကာင္း သတင္းစာက ေရးသားထားသည္။
ဗိုလ္ခဵႂပ္မႀႃး႒ကီး သန္းေ႟ၿ အေနႎႀင့္ ၎၏ မိသားစုကို လူထုေရႀႚသိုႛ ထုတ္ဴပဴခင္းမႀာ

ယခုတ႒ကိမ္က ပထမဆံုး မဟုတ္ဘဲ ယခင္ႎႀစ္မဵားကလည္း ဗိုလ္သင္တန္း ဆင္းပၾဲတိုင္းတၾင္
၎၏ မိသားစုတိုႛ အုပ္စုလိုက္ တက္ေရာက္ေလ့ ရႀိ႓ပီး ေဴမးဴဖစ္သူ ေနေ႟ၿေသၾးေအာင္ ေခၞ
ဖိုးလဴပည့္ကို ငယ္စဥ္ ကတည္းက သၾားေလရာ ေခၞသၾားေလ့ရႀိေဳကာင္း ေတၾႚရသည္။
စစ္အစိုးရ၏ ပၾဲလမ္းသဘင္မဵားတၾင္ ၎၏ မိသားစုဝင္မဵားကို ဴမင္ေတၾႚရသည္မႀာ

မဆန္းလႀေသာ္လည္း စစ္တပ္၏ အေရး႒ကီးလႀေသာ ယခုကဲ့သိုႛ အခမ္းအနား၌ ဇနီး၊ သမီးမဵားႎႀင့္
ေဴမးကို စစ္ဗိုလ္ခဵႂပ္မဵား၏ ေရႀႚတၾင္ ေနရာ ခဵထားသည္မႀာ ပေဒသရာဇ္ေခတ္ ဘုရင္မဵား
မင္းခမ္းမင္းနား အဴပည့္အစံုႎႀင့္ ပၾဲတက္သည္ကို ဴမင္ရသည္ႎႀင့္ တူေနသည္။ ေခတ္အဆက္ဆက္
အုပ္စိုးခဲ့ေသာ ဗိုလ္ခဵႂပ္႒ကီးမဵားကို ယခုကဲ့သိုႛ မဴမင္ရဘူးေပ။
ဗိုလ္ခဵႂပ္မႀႃး႒ကီး သန္းေ႟ၿသည္ ပေဒသရာဇ္ စနစ္ကို အားကဵသူ၊

ဘုရင္းမင္းဳတား႒ကီးကဲ့သိုႛ ၎၏ လက္ေအာက္ ငယ္သားမဵားက ဆက္ဆံသည္ကို ႎႀစ္သက္သူ
အဴဖစ္ သတင္း႒ကီးသည္။
ဴမန္မာစစ္တပ္ အေရး ေလ့လာသူတိုႛက ဗိုလ္ခဵႂပ္မႀႃး႒ကီး သန္းေ႟ၿ၏ ေနရာကို

ဗိုလ္ခဵႂပ္႒ကီး သူရေ႟ၿမန္းက ဆက္ခံလိမ့္မည္ဟု ဆိုဳကေသာ္လည္း ယခု စစ္အစိုးရပိုင္
သတင္းစာမဵား၏ ေဖာ္ဴပခဵက္ကို ဳကည့္ကာ 'ဟုတ္ပၝ့မလား' ဟု ေမးခၾန္း ထုတ္ရမလို
ဴဖစ္ေနေပသည္။
ဴမန္မာႎိုင္ငံတၾင္ အုပ္စိုး ဗိုလ္ကဵခဲ့ေသာ စစ္အာဏာရႀင္ အဆက္ဆက္ကို ဳကည့္မည္

ဆိုလ႖င္ပင္ ဗိုလ္ခဵႂပ္မႀႃး႒ကီး သန္းေ႟ၿကဲ့သိုႛ မိသားစုကို ေရႀႚတန္းတင္၍ ထုတ္ေဖာ္ ဴပသခဲ့သူတိုႛ
မရႀိခဲ့ေပ။ သက္ဆိုး အရႀည္ဆံုး စစ္အာဏာရႀင္ ဗိုလ္ခဵႂပ္႒ကီး ေနဝင္း ပင္လ႖င္ ၎၏ မိသားစုကို
သတင္းစာမဵက္ႎႀာထက္ ယခုေလာက္ ေဖာ္ဴပဴခင္း မရႀိခဲ့။
"ဗိုလ္ခဵႂပ္မႀႃး႒ကီးက သန္းေ႟ၿ မင္းဆက္ကို ထူေထာင္ဖိုႛ စဥ္းစားေနတာ" ဟု ဝၝရင့္

ႎိုင္ငံေရးသမားေဟာင္း႒ကီး တဦးဴဖစ္သူ သခင္ခဵန္ထၾန္းကလည္း ေဴပာသည္။ သခင္ ခဵန္ထၾန္း
ေဴပာသည့္ အတိုင္း ကလည္း ဴဖစ္ႎိုင္စရာ ရႀိသည္။
သတင္း ဓာတ္ပံုမဵားကို ဳကည့္ဴခင္းဴဖင့္ ဗိုလ္ခဵႂပ္မႀႃး႒ကီး သန္းေ႟ၿ၏ ေနရာကို သူ၏

ေဴမးဴဖစ္သူကပင္ ဆက္ခံမည္လားဟု ထင္စရာ ရႀိေန၏။

စစ္တပ္ အသိုင္းအဝန္းႎႀင့္ နီးစပ္သူမဵားကေတာ့ ဗိုလ္ခဵႂပ္မႀႃး႒ကီး မရႀိေတာ့လ႖င္ စစ္တပ္
အတၾင္း၌ လႁိက္စားေနေသာ အတၾင္း႒ကိတ္ ဴပႍနာမဵား ေပၞထၾက္လာကာ ဗိုလ္ခဵႂပ္႒ကီးမဵား
အခဵင္းခဵင္း အ႓ပိႂင္အဆိုင္ ေနရာလုဳကရင္း အကၾဲအ႓ပဲမဵား ဴဖစ္ႎိုင္သည္ဟု သံုးသပ္ဳကသည္။
ယေနႛထုတ္ စစ္အစိုးရပိုင္ သတင္းစာမဵားထဲတၾင္ေတာ့ မင္းဳတား႒ကီးက ပုဂံ

ေ႟ၿ႓မိႂႚေတာ္႒ကီးကို လႀည့္လည္ကာ ဘုရားမဵားဖူးရင္း အလႀႃဴပႂေနသည္ကို ဓာတ္ပံုမဵား
ေဝေဝဆာဆာဴဖင့္ ဴမင္ေတၾႚရသည္။ ယမန္ႎႀစ္ကလည္း ဗိုလ္ေလာင္းသင္တန္း ဆင္းပၾဲအ႓ပီး ယခု
ခရီးစဥ္ အတုိင္းပင္ တိုင္းခန္း လႀည့္လႀည္ခဲ့၏။
မဳကာေသးမီကလည္း သတင္းစာမဵားတၾင္ ဒု-ဗိုလ္ခဵႂပ္မႀႃး႒ကီး ေမာင္ေအး ေဂၝက္သီး

႟ိုက္ေနပံုကို မဵက္ႎႀာဖံုး၌ ပံု႒ကီးမဵားဴဖင့္ ေဖာ္ဴပထားသည္ကို ေတၾႚရေသးသည္။ ဗိုလ္ခဵႂပ္မႀႃး႒ကီးက
တိုင္းေရးဴပည္ရာ ကိစၤမဵား၊ ဘာသာေရး အလႀႃအတန္း ကိစၤမဵားဴဖင့္ အလုပ္မဵားေနစဥ္ ဒုတိယ
အဆင့္ရႀိသူ ဒု-ဗိုလ္ခဵႂပ္မႀႃး႒ကီး ေမာင္ေအးက အေပဵာ္အပၝး ကိစၤမဵားဴဖင့္ ႟ႁပ္ေနသည္ကို
ေဖာ္ဴပခဵင္သည္လား မသိ။
ထိုႛေဳကာင့္ မင္းဳတား႒ကီး အေနႎႀင့္ ၎နတ္႟ၾာ မစံမီ အ႟ိုက္အရာ လၿဲေပးရမည့္သူကို

မေတၾႚေသးဴခင္း ဴဖစ္ႎိုင္သည္။ ရာဝ၀င္ထဲမႀ ဘုရင္ မင္းဴမတ္မဵားလို သားေတာ္၊ ေဴမးေတာ္မဵားကို
လၿဲေဴပာင္း ေပးအပ္ရန္ အစီအစဥ္ ရႀိသည္လားေတာ့ မဆိုႎိုင္ေပ။ ၎ႎႀင့္ အနီးစပ္ဆံုးသူမဵားပင္
၎၏ စိတ္တၾင္း မည္သိုႛ ဳကံစည္ ေနသည္ကို မသိရႀိရဟု ဳကားဖူး၏။
မည္သိုႛပင္ ဳကံစည္ေနသည္ ဴဖစ္ေစ ဴမန္မာဴပည္၌ ေခတ္အဆက္ဆက္ ဳကံႂဳကရဖူးေသာ

အေတၾႚအဳကံႂ၊ အဴဖစ္အပဵက္မဵားကို ေထာက္႟ႁ စဥ္းစားပၝက တဗိုလ္ကဵလ႖င္ ၎တဗိုလ္၏
မိသားစုဝင္ အသိုင္းအဝန္း အားလံုး အနိစၤ သေဘာဴဖင့္ ကိစၤ ေခဵာ႓မဲ ဴဖစ္သည္။
ရာဇပလၴင္ေပၞသိုႛ ပုခံုးထမ္း တင္၍ ရ႟ိုးထံုးစံ မရႀိပၝေခဵ။
ရင္ဝယ္မခ်ိေသာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မ်ားစြာ
WEDNESDAY, 17 DECEMBER 2008 18:54 ၾကည္ေဝ
HTTP://WWW.IRRAWADDY.ORG/BUR/INDEX.PHP?OPTION=COM_CONTENT&VIEW=
ARTICLE&ID=507:2008-12-17-11-55-37&CATID=2:ARTICLE&ITEMID=14
အလင္းေရာင္ ေကာင္းစြာ မ၀င္ေသာ အစိုးရ သံမဏိ စက္႐ံုတခု၏ အလုပ္သမား လိုင္းမွ
အခန္းက်ဥ္းေလး တခုထဲတြင္ “အေမ ... နာတယ္ နာတယ္” ဟ ုညည္းညဴရင္း ေခၽြးေစးမ်ား
ထြက္ေနေသာ အသက္ ၂၅ ႏွစ္အရြယ္ သမီးျဖစ္သူကို ၾကည့္ရင္း ဘာလုပ္လို႔ ဘာကိုင္ရမွန္း
မသိေအာင္ ေသာက ေ၀ေနသည့္ မိခင္ျဖစ္သူက ေခၽြးသုတ္ ေပးကာ ယပ္ေတာင္ကိုသာ
အတြင္ခပ္ေပးေနခဲ့သည္။
တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ သမီးမ်က္ႏွာမွာ ေသြးဆုတ္စျပဳလာၿပီး အသံမ်ား တိုးတိမ္သြားရာ

အေမျဖစ္သူမွာ ထိတ္လန္႔ တုန္လႈပ္လာၿပီး ေဘးပတ္၀န္းက်င္က အခန္းမ်ားဆီသို႔
ေအာ္ဟစ္အကူအညီ ေတာင္းမိေတာ့သည္။
ေဘးပတ္၀န္းက်င္က သိၿပီီဆုိသည္ႏွင့္ ထိုအျဖစ္အပ်က္ကို ဘယ္လို ေျဖရွင္းရမလဲ ဆိုတာကို

ေဒၚေအး တေယာက္ မေတြးဆရဲေတာ့။ သမီးျဖစ္သူက ဗိုက္ထဲမွ ၃လအရြယ္ သေႏၶသားကို
အရပ္လက္သည္ အမ်ိဳးသမီး၏ အကူအညီႏွင့္ မေန႔ကပင္ ဖ်က္ခ် ခဲ့သည္ မဟုတ္လား။
ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ တရားမ၀င္ ကေလးဖ်က္ခ်ျခင္းမွာ ရာဇ၀တ္မႈတခု က်ဴးလြန္ျခင္းပင္။
ကိုယ္၀န္သံုးလကို လက္သည္ႏွင့္ ဖ်က္ခ်မည္ဟု သမီးေျပာတုန္းက သူမအေနႏွင့္ မတားမိခဲ့ပါဟု

ေဒၚေအးက ေျပာဆိုသည္။
“သူ႔မွာက ကေလးကလည္း ၂ ေယာက္ေတာင္ရွိတယ္၊ ၿပီးေတာ့ အေႂကြးေတြလည္း ရွိေသးတယ္

ဆိုေတာ့ က်မလည္း မလုပ္ေကာင္းဘူးဆိုတာ သိပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ မတတ္သာတဲ့အဆံုးမွာ
က်မလည္း .. မတားမိေတာ့ တာပါ” ဟု ေျပာရင္း ငို႐ႈိက္ေလေတာ့သည္။
သူမ၏ သမီးမွာအဆိုပါ စက္႐ံုမွ လစာနည္း ၀န္ထမ္းတဦးျဖစ္ၿပီး ခင္ပြန္းသည္မွာလည္း

သူမလိုပင္ လစာနည္း အစိုးရ၀န္ထမ္းတဦး ျဖစ္သည့္အတြက္ စား၀တ္ေနေရးတြင္ အခက္
အခဲျဖစ္လ်က္ရွိေၾကာင္း၊ ထိုကာလတြင္ တတိယေျမာက္ကိုယ္၀န္ ရလာသည့္အတြက္
အရပ္ေၾကးစား လက္သည္တဦးထံတြင္ ကိုယ္၀န္ဖ်က္ခ်ခဲ့ၿပီး ႏွစ္ရက္ေျမာက္ေန႔တြင္
ဗဟိုအမ်ိဳးသမီး ေဆး႐ံုသို႔ ေရာက္ရွိလာရျခင္းျဖစ္ေေၾကာင္း သိရွိရသည္။
ေဆး႐ံုတြင္ ေသြးဆိပ္တက္ေနေသာ ေ၀ဒနာႏွင့္ ေဆး၀ါးကုသမႈ ခံေနရေသာ အမ်ိဳးသမီးမွာ

စက္႐ံုမွ အလုပ္ျပဳတ္မည့္အျပင္၊ ကိုယ္၀န္ဖ်က္ခ်သည့္အတြက္ ဥပေဒအရ
တရားစြဲဆိုျခင္းခံရကာ ျပစ္ဒဏ္ ၃ ႏွစ္ က်ခံရမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း သူက ေျပာျပသည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ အမ်ိဳးသမီးအမ်ားစုမွာ သားဆက္ျခားနည္း မ်ားႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး

ဗဟုသုတနည္းပါးျခင္း၊ ေငြေၾကး မျပည့္စံုျခင္းတို႔ေၾကာင့္ ႀကိဳတင္ စီစဥ္ျပင္ဆင္ထားျခင္း မရွိေသာ
ကိုယ္၀န္ ေဆာင္ျခင္း၏ ဆိုးက်ိဳးကို ခံစားၾကရသည္။
ေဆး႐ံုသို႔ ကိုယ္၀န္ဖ်က္ခ်ကာ ေရာက္ရွိလာေသာ အမ်ိဳးသမီးမ်ား အမ်ားအျပား ရွိေနေၾကာင္း

ရန္ကုန္ အမ်ိဳးသမီးေရာဂါ အထူးကု ဆရာ၀န္ႀကီးတဦးက ေျပာသည္
“အခု ေဆး႐ံုေရာက္လာတဲ့ မိန္းမေတြမွာ ၁၀ ေယာက္ရွိရင္ ၇ ေယာက္က ကိုယ္၀န္ ဖ်က္ခ်

လိုက္လို႔ ေရာက္လာတာပဲ။ တႏွစ္ထက္တႏွစ္တိုးလာတယ္ အဲဒီ လူနာအမ်ိဳးအစားက လြန္ခဲ့တဲ့
၂၀၀၄ ကနဲ႔ စာရင္ ၃ ဆရွိတယ္၊ လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၀ ႏွစ္တုန္းကထက္စာရင္ ၈ ဆ နီးပါး ေလာက္
ရွိပါတယ္” ဟုု သူက ဆုိသည္။
ဆက္လက္၍ သူက ကိုယ္၀န္ဖ်က္ခ်က်ေသာ အမ်ိဳးသမီးအမ်ားစုမွာ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးၿပီး

ကေလးအေရအတြက္ မ်ားသူ အိမ္ေထာင္သည္ သားသည္ အေမမ်ား ျဖစ္ၾကသည္ကို
ေတြ႕ျမင္ရသည္ဟု ဆိုသည္။

၎တို႔အေနႏွင့္ ထံုးတမ္းစဥ္လာအရ ကိုယ္၀န္ဖ်က္ခ်ျခင္းသည္ ဘာသာေရးအရ သူတပါး

အသက္ကို သတ္ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း နားလည္ထားသည့္ျပင္ ဥပေဒအရပါ ျပစ္ဒဏ္ခံရမည္ကို
သိေနေသာ္လည္း ေနာက္ဆုံး ႀကံရာမရသျဖင့္ ဖ်က္ခ်ၾကျခင္းျဖစ္သည္ဟု ဆရာဝန္ႀကီးက
ေျပာဆိုသည္။
ကိုယ္၀န္ဖ်က္ခ်ေသာ အမ်ိဳးသမီးအမ်ားစုသည္ အရပ္လက္သည္ မ်ားႏွင့္ မိ႐ိုးဖလာ

ေဆးၿမီးတိုမ်ားကို အသံုးခ်ၾကသည္။ အမ်ိဳးသမီးတခ်ိဳ႕မွာ ျပည္တြင္းေစ်းကြက္တြင္
ကိုယ္၀န္ဖ်က္ေဆးအျဖစ္ နာမည္ႀကီး လ်က္ရွိေသာ ေကသီပန္၊ စိန္ကုလားေသြးေဆး၊
ႏွစ္ခြက္ေဆး စသည့္ ပူစပ္ေသာ ေသြးေဆးျပင္းမ်ားကို အရက္ႏွင့္ေရာေသာက္ျခင္း၊ ခ်င္းႏွင့္
ထန္းလ်က္ကို ေရာႀကိဳေသာက္ျခင္း၊ င႐ုတ္ေကာင္းႏွင့္ေရေႏြး ေရာစပ္ေသာက္ျခင္း တုိ႔
ျပဳလုပ္ၾကသည္ကို ေတြ႕ရသည္။
အရပ္လက္သည္အမ်ားစုမွာ ဆီးခံု႐ိုး ေနရာကို ႏွိပ္နင္းျခင္း၊ ထု႐ိုက္ေစျခင္း၊ ၀မ္းဗိုက္ျပင္

အေရျပားမွတဆင့္ သားအိမ္ကို ျပင္းထန္စြာ ႏွိပ္ျခင္း စသည့္နည္းမ်ား သံုးကာဖ်က္ခ်ေပးၾကၿပီး
သားအိမ္ထဲသို႔ ဖဲထီး႐ိုးမ်ား၊ တုတ္တံမ်ား၊ စက္ဘီးစပုတ္တံမ်ား၊ သစ္ကိုင္းမ်ားထည့္ျခင္းျဖင့္
သားအိမ္ထဲမွ သေႏၶသားကို ထိခိုက္ ပ်က္စီးေအာင္ လုပ္ျခင္း စသည့္ နည္းလမ္းမ်ားကို
အသံုးျပဳလ်က္ရွိသည္ကို ေတြ႕ျမင္ရေၾကာင္း ဆရာ၀န္မ်ား၏ ေျပာျပခ်က္အရ သိရွိရသည္။
ထိုနည္းမ်ားကို အသံုးျပဳသူမ်ားသည္ သားအိမ္ေပါက္ျခင္း၊ သားအိမ္ထဲတြင္ ေသဆံုးၿပီး

သေႏၶသား၏ အပိုင္းအစမ်ား က်န္ရစ္ခဲ့ျခင္း၊ ေရာဂါပိုး၀င္ေရာက္ျခင္း၊ ေသြးလြန္ျခင္း၊
ေသြးဆိပ္တက္ျခင္း စသည့္ ေရာဂါမ်ားျဖစ္ပြားၾကျပီး အသက္ေသဆံုး သည္အထိ
ျဖစ္လာၾကသည္ကို ေတြ႕ျမင္ရေၾကာင္း သိရွိရသည္။
“အဓိကကေတာ့ ဆင္းရဲၾကပ္တည္းၾကတာနဲ႔ ၀င္ေငြနည္းပါးၾကတာေၾကာင့္ပဲ။ ေနာက္တခ်က္ က

သားဆက္ ျခားနည္းဆိုင္ရာ ဗဟုသုတပိုင္းမွာ အားနည္းတာ၊ လြတ္လပ္ပြင့္လင္းမွႈ မရွိတာနဲ႔
အလုပ္အကိုင္ရရွိမႈ ခက္ခဲ တာေတြက အခုေခတ္ရဲ႕ ကိုယ္၀န္ဖ်က္ခ်ရျခင္း အေၾကာင္းရင္း ေတြပဲ"
ဟု သားဖြားႏွင့္မီးယပ္ အထူးကု ဆရာ၀န္ႀကီးတဦးက ေျပာဆိုသည္။
ကိုယ္၀န္ဖ်က္ခ်ၾကေသာ အမ်ဳိးသမီးမ်ားမွာ အသက္ ၂၅ ႏွစ္မွ ၄၀ ၀န္းက်င္အရြယ္

အမ်ိဳးသမီးမ်ားျဖစ္သည္ကို ေတြ႕ရသည္ဟု သူက ဆက္ေျပာသည္။
ခုတင္တလံုးေပၚတြင္ ေကြးအိပ္ရင္းနာက်င္မႈ ေ၀ဒနာကို အံႀကိတ္ခံစားေနေသာ မမာလာက

“က်မမွာ သားေလး ၁ ေယာက္ရွိတယ္။ အခု ဒီဖ်က္ခ်လိုက္တဲ့ ကုိယ္၀န္က ဒုတိယေျမာက္ပါ။
ဒီကေလးကို ေမြးလိုက္ရင္ က်မ အလုပ္ျပဳတ္မွာ ေသခ်ာတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ မဖ်က္ခ်င္ဘဲ
ဖ်က္ခ်လိုက္တာပါ” ဟု ေျပာျပသည္။
သူအလုပ္လုပ္ေသာ ေရသန္႔စက္႐ံုက အလုပ္စ၀င္စဥ္ကတည္းက အိမ္ေထာင္ရွိသည္ဟု

ဆိုေသာေၾကာင့္ မီးဖြားခြင့္မရွိ၊ ကိုယ္၀န္ရွိလွ်င္ အလုပ္ထြက္ရမည္ဟု ႀကိဳတင္ေျပာဆို
ထားေသာေၾကာင့္ ယခုကဲ့သို႔ ကိုယ္၀န္ကို ဖ်က္ခ်လိုက္ရျခင္းျဖစ္သည္ဟု ဆိုသည္။
အိမ္ေထာင္ရွိေသာ အမ်ဳိးသမီးမ်ားအေနႏွင့္ အလုပ္အကိုင္အခြင့္အလမ္း နည္းပါးသည့္ျပင္

ယေန႔ေခတ္ အလုပ္ရွင္မ်ားက အိမ္ေထာင္သည္အမ်ိဳးသမီးမ်ားအား အလုပ္ခန္႔ရာတြင္ ကိုယ္၀န္
ေဆာင္ပါက ေမြးဖြားခြင့္ ၄၅ ရက္ႏွင့္ ထို ၄၅ ရက္အတြက္ လစာ အျပည့္ ေပးရမည္
စိုးေသာေၾကာင့္ ကိုယ္၀န္ေဆာင္လွ်င္ အလုပ္ထြက္ ရမည္ဟု ႀကိဳတင္ သတိေပးထားေလ့
ရွိသည္။
သားဆက္ျခားနည္း အမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိသည့္အနက္ ေစ်းအသက္သာဆံုး သားဆက္ျခားနည္း ျဖစ္သည့္

ေဆးျပား စားသံုးျခင္း ဆိုသည္ပင္ တကတ္လွ်င္ လက္လီေစ်းကြက္၌ အနည္းဆံုး ေငြက်ပ္ ၇၀၀
ေစ်းေပါက္လ်က္ ရွိေသာေၾကာင့္ ၀င္ေငြနည္းပါးသူမ်ားမွာ ေရရွည္မသံုးစြဲႏိုင္ေၾကာင္း သိရသည္။
ထို႔ျပင္ ၎ေဆးကတ္မွာ အမ်ိဳးသမီးတိုင္းႏွင့္ မတည့္ သည့္အတြက္ တခ်ိဳ႕သာ သံုးစြဲႏိုင္သည္။
တျခားသားဆက္ျခားနည္း တခုျဖစ္ေသာ လစဥ္ သားဆက္ျခားေဆး ထိုးမည္ ဆိုပါကလည္း

တလခံေဆး၊ ႏွစ္လခံေဆးႏွင့္ သံုးလခံေဆး ဟူ၍ရွိရာ ကုန္က်စရိတ္အေနႏွင့္ ေဆးဖိုးႏွင့္ထိုးခ
အနည္းဆံုးက်ပ္ ၁၅၀၀ မွ က်ပ္ ၃၀၀၀ ထိ ကုန္က်ေသာေၾကာင့္ ၀င္ေငြနည္း မိသားစုမ်ားမွ
အမ်ိဳးသမီးမ်ား အသံုးျပဳနိုင္မႈ နည္းပါးသည္ကို ေတြ႕ျမင္ရသည္။
ထို႔ျပင္ သားသမီးမ်ားေသာေၾကာင့္ သားေၾကာျဖတ္မည္ဆိုပါကလည္း အစိုးရက ကန္႔သတ္

ထားေသာ ဥပေဒမ်ားရွိေသာေနရာ အသက္ ၃၅ ႏွစ္ေအာက္ အမ်ိဳးသမီးမ်ား သားေၾကာ
ျဖတ္ခြင့္မရဟု သိရသည္။
တျခားသားဆက္ျခားနည္းတခုျဖစ္သည့္ ကြန္ဒံုးသံုးစြဲနည္းမွာလည္း ၀င္ေငြနည္း မိသားစုမ်ား

အတြက္ အဆင္မေျပေၾကာင္း သိရွိရသည္။ ကြန္းဒံုးတခု၏ လက္ရွိေပါက္ေစ်းမွာလည္း လက္လီ
ေစ်းကြက္တြင္ က်ပ္ ၂၀၀ ႏွင့္အထက္ ရွိေနရာ တေန႔လုပ္အားခေငြ က်ပ္ ၁၅၀၀ သာရေသာ
အလုပ္သမားမ်ားအေနႏွင့္ ၀ယ္ယူ သံုးစြဲႏိုင္သည့္ အင္အားမရွိေပ။
ကိုယ္၀န္ဖ်က္ခ်ေပးသည့္ အရပ္လက္သည္မ်ား၏ ေစ်းႏႈန္းမွာ က်ပ္ ၅ ေထာင္မွ က်ပ္ ၂

ေသာင္းထိ ရွိသည္။ က်န္းမာေရးမႉး သို႔မဟုတ္ သူနာျပဳဆရာမ စေသာ ေဆး၀န္ထမ္း
မ်ားထံတြင္ျပဳလုပ္ပါက ပိုလံုၿခံဳမႈရွိၿပီး ေစ်းနႈန္းမွာလည္း အနည္းဆံုးက်ပ္ ၅ ေသာင္းမွ ၁ သိန္းထိ
ေပးရေသာေၾကာင့္ ၀င္ေငြနည္းပါးသူမ်ား မလုပ္ႏိုင္ေၾကာင္း သိရွိရသည္။
ကိုယ္၀န္ဖ်က္ခ်သူ အမ်ားစုမွာ ေစ်းသက္သာေသာ အရပ္လက္သည္မ်ားထံတြင္သာ ဖ်က္ခ်ၾက

ေသာေၾကာင့္ ေဆး႐ံုေရာက္ရျခင္း၊ အသက္ေသဆံုးရျခင္းမ်ား ရွိလာသည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ကို္ယ္၀န္ဖ်က္ခ်ျခင္းကို ရာဇ၀တ္မႈ တခုအျဖစ္ သတ္မွတ္ထားၿပီး ကိုယ္၀န္

ဖ်က္ခ်သူႏွင့္ ဖ်က္ခ်ေပးသူမ်ားကို ေထာင္ ဒဏ္ ၃ ႏွစ္ႏွင့္အထက္ သတ္မွတ္ကာ ေထာင္ဒဏ္
ေရာ ေငြဒဏ္ပါ ႏွစ္မ်ိဳးစလံုး အျပစ္ေပးလ်က္ရိွေၾကာင္း သိရွိရသည္။
ျပႆနာမ်ားစြာ လာေတာ့မည္ဟု ဦးဝင္းတင္သတိေပး

FRIDAY, 19 DECEMBER 2008 19:39 ဇာနည္၀င္း
အမ်ဳိးသား ဒီမုိကေရစီ အဖဲြ႔ခ်ဳပ္သည္ ျပႆနာ မ်ားစြာကုိ ႀကဳံေတြ႔ ရေတာ့မည္ဟု အဖဲြ႔ခ်ဳပ္
ေခါင္းေဆာင္ တဦးျဖစ္သူ ဦးဝင္းတင္က ၿပီးခ့ဲသည့္ အဂၤါေန႔တြင္ ေျပာၾကား လုိက္သည္။
“(အဖဲြ႔ခ်ဳပ္ရဲ႕) အေနအထားကုိ ၾကည့္မယ္ဆုိရင္ အားလုံး သိၾကတဲ့အတုိင္းပဲ၊ ေရွ႕ႏွစ္

အနည္းငယ္ဆုိရင္ ျပႆနာေတြ အမ်ားႀကီးနဲ႔ ရင္ဆုိင္ရေတာ့မယ္”ဟု ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ အဖဲြ႔ခ်ဳပ္႐ုံးတြင္
ျပဳလုပ္ေသာ ေဟာေျပာပဲြ တခုတြင္ ယင္းသုိ႔
ေျပာၾကားလုိက္ျခင္း ျဖစ္သည္။
ဦးဝင္းတင္ (ဓာတ္ပံု - ဧရာဝတီ)
အဖဲြ႔ခ်ဳပ္ ႀကဳံေတြ႔ရမည့္ ျပႆနာတခုအျဖစ္

စစ္အစုိးရ၏ ေရြးေကာက္ပဲြ အတြက္
ႏုိင္ငံေရးပါတီမ်ား မွတ္ပုံတင္ၾကရမည့္
အေရးကုိ ဥပမာေပးခ့ဲသည္။
စစ္အစုိးရက စိတ္ႀကိဳက္ ေရးဆဲြထားသည့္

ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံဥပေဒကို ၿပီးခ့ဲသည့္ ေမလတြင္ အတည္ျပဳခ့ဲၿပီး ေရြးေကာက္ပဲြကုိ
လာမည့္ ၂ ႏွစ္အတြင္း ျပဳလုပ္မည္ဟု ေၾကညာထားသည္။ လြန္ခ့ဲသည့္ ၁၈ ႏွစ္က ျပဳလုပ္ခ့ဲသည့္
ေရြးေကာက္ပဲြတြင္ အႏုိင္ရခ့ဲသည့္ အဖဲြ႔ခ်ဳပ္က အဆုိပါ အေျခခံ ဥပေဒကို ျပန္သံုးသပ္ရန္
စစ္အစုိးရကုိ တုိက္တြန္းထားသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း စစ္အစုိးရက စီစဥ္ထားသည့္ အတုိင္း
ေရြးေကာက္ပဲြ ျပဳလုပ္ရန္ ႀကိဳးပမ္းလ်က္ ရိွသည္။
ဤသုိ႔ေသာ အေျခအေနတြင္ မၾကာမီက အက်ဥ္းေထာင္မွ ျပန္လြတ္လာၿပီး အဖဲြ႔ခ်ဳပ္၏

ေခါင္းေဆာင္ တဦးအျဖစ္ ျပန္လည္ တာ၀န္ေပးခံရသူ ဦး၀င္းတင္က ရင္ဆုိင္ရမည့္
အခက္အခဲမ်ားစြာ ရိွလာမည္ဟု ေျပာလုိက္ျခင္း ျဖစ္သည္။
ဦး၀င္းတင္၏ သတိေပးခ်က္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ျပည္ပေရာက္ လူ႔ေဘာင္သစ္ ဒီမုိကရက္တစ္ပါတီ

တြဲဖက္ အေထြေထြ အတြင္းေရးမွဴး ကုိေငြလင္းက “အခုလည္းပဲ အဖဲြ႔ခ်ဳပ္က ၂၀၁၀
ေရြးေကာက္ပဲြကုိ ဘယ္လုိရင္ဆုိင္ရမလဲ ဆုိၿပီး စိန္ေခၚခံေနရတယ္” ဟု ဆုိသည္။
“အဖဲြ႔ခ်ဳပ္က ဒီကေန႔အထိ ေတာင့္ခံေနႏုိင္တာက လူထုက သူ႔ကုိ ေထာက္ခံထားလုိ႔၊ လုပ္ပုိင္ခြင့္

ေပးထားလုိ႔ျဖစ္တယ္။ လူထုရဲ႕အားနဲ႔ပဲ လုပ္ခ်င္တ့ဲလုပ္ငန္းေတြ အကုန္လုံးကုိ လူထုနဲ႔အတူ
လုပ္ၾကရလိမ့္မယ္။ ဥပမာ … ပါတီအျဖစ္ မွတ္ပုံတင္မလား မတင္ဘူးလား ဆုိတာမွာ

မတင္ဘူးလုိ႔ ဆုံးျဖတ္တယ္ဆုိရင္ လူထုနဲ႔အတူ ရင္ဆုိင္ဖုိ႔လုိတယ္။ ေရြးေကာက္ပဲြအတြက္
အမတ္စာရင္းေတြ တင္ခုိင္းရင္ မတင္ႏုိင္ဘူး၊ ဒီကိစၥကုိ လုံး၀ စဥ္းစားမွာ မဟုတ္ဘူးလုိ႔
ေတာင့္ခံမယ္ ဆုိရင္ အဲဒါအတြက္ လူထုနဲ႔အတူ ျပင္ဆင္ရလိမ့္မယ္” ဟု ကုိေငြလင္းက
ဧရာ၀တီသုိ႔ ေျပာျပသည္။
အဂၤါေန႔ကျပဳလုပ္သည့္ ေဟာေျပာပဲြတြင္ ဦး၀င္းတင္က တက္ေရာက္လာသည့္ လူငယ္မ်ားအား

ျပႆနာအခက္အခဲမ်ားအတြက္ ထြက္ေပါက္ကုိသာ စဥ္းစားျခင္းမျပဳဘဲ “ေဖာက္ထြက္ဖုိ႔
စဥ္းစားေစခ်င္ပါတယ္။ ဒါဟာ ပုိၿပီး အေရးႀကီးပါတယ္” ဟု တုိက္တြန္းလုိက္သည္။
လွ်ပ္တျပက္မႏၱေလး
ဓာတ္ပုံသတင္း
ဒီဇင္ဘာ ၁၈၊ ၂၀၀၈
ေဖာ္ျပပါပုံမ်ားမွာ “ျမန္မာျပည္တြင္ လူထုက အုပ္ခ်ဳပ္သူလူတန္းစားကုိ ေၾကာက္ရသည္။
အုပ္ခ်ဳပ္သူမ်ားကလည္း လူထုကုိ ေၾကာက္ေနၾကသည္၊ မုိင္ေပါင္းရာခ်ီေ၀းသည့္
စိတၱဇၿမိဳ႕ေတာ္တြင္ တြယ္ကပ္ေနၾကသည္” ဟု အစခ်ီၿပီးေရးထားေသာ ေဆာင္းပါးမွ ဓာတ္ပုံမ်ား
ျဖစ္သည္။ ကမၻာ့အလွဆုံး၊ အက်ည္းတန္ဆုံး ႏုိင္ငံမ်ားတြင္ပါ၀င္ေသာ ျမန္မာျပည္/ၿဗိတိသွ်
အင္ပါယာ၏ ေနာက္ဆုံးဝိဥာဥ္ အမည္ရိွေဆာင္းပါးကုိ တြင္ ဖတ္ရွဳႏုိင္သည္။
ေက်ာက္ခဲသယ္သည့္အလုပ္ လုပ္ကုိင္ေနေသာ ေျခဗလာ

ကေလးသူငယ္

ေက်ာက္ခဲမ်ားကုိ က်ဳံးထည့္ၿပီး လွည္းေပၚတင္ရသည္။ ေက်ာက္ခဲတျခင္းအတြက္ ကေလးတေယာက္၏ လုပ္အားခမွာ ၁၅ က်ပ္ ျဖစ္သည္။
ကမၻာေက်ာ္ လူရႊင္ေတာ္ ပါပါေလး၊ လူေမာ္
မႏၱေလးမွ အခေပး လမ္းေဘးတယ္လီဖုန္းရုံ

ျမားေလးရွိရာ ေငြထားပါ
ေက်ာ္ေက်ာ္
ဒီဇင္ဘာ ၁၈၊ ၂၀၀၈
http://moemaka.com/index.php?option=com_content&task=view&id=2978&Itemid
=1
စီးပြားေရး အက်ပ္အတည္းကာလမွာ လူေတြက အသံုးအစဲြကို ပိုမိုဂရုစိုက္လာပါတယ္။

မ၀ယ္မျဖစ္တဲ့ အစားအေသာက္ကလဲြရင္ အျခားပစၥည္းေတြကို တကယ္လိုအပ္လာမွ
၀ယ္ၾကေတာ့တယ္။ တခ်ဳိ႕က အသံုးစရိတ္ကို စာရင္းဇယားနဲ႔ ေန႔စဥ္မွတ္ၾကတယ္။ လစဥ္
ဘယ္ေလာက္သံုးလိုက္တယ္၊ ေနာက္လဆို ဘယ္ေလာက္ထိ ေခၽြတာမယ္၊ စုမယ္ေပါ့
စည္းကမ္းတက်လုပ္ပါတယ္။ ေျပာေတာ့ လြယ္ပါတယ္၊ တကယ္လုပ္ၾကည့္ရင္ မလြယ္ကူပါဘူး။
က်ေနာ္လည္း အရင္တုန္းက Excel spreadsheet သံုးၿပီး ေန႔စဥ္အသံုးအစဲြစာရင္းကို

မွတ္သားေလ့ရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ စာရင္းသာ မွတ္ထားတယ္၊ ကိန္းဂဏန္းေတြက အသံုး၀င္တဲ့
စံထားႏိုင္တဲ့ တြက္ခ်က္မႈစနစ္တစ္ခု မျဖစ္ခဲ့ဘူး။ လစဥ္ ၀င္ေငြ၊ ဘတ္ဂ်က္၊ သံုးေငြ၊
ေပးရန္အေႀကြး စတာေတြကို ကိုယ္တိုင္လည္း အခ်ိန္ကုန္ခံၿပီး မတြက္ခ်က္ႏိုင္ဘူး။
စာရင္းမွတ္တာလည္း တခ်ိဳ႕ရက္ေတြ ေမ့သြားလိုက္၊ က်န္သြားလိုက္နဲ႔ မွတ္လိုက္ပ်က္လိုက္
ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ပိုမိုလြယ္ကူမယ့္ နည္းလမ္းတစ္ခုကို လိုလားမိခဲ့တယ္။
အခုေတာ့ Rudder လို႔ေခၚတဲ့ အခမဲ့သံုးစဲြခြင့္ေပးထားတဲ့ ေငြေၾကးစီမံမႈ ၀က္ဘ္ဆိုက္ကို

သံုးေနပါၿပီ။ အဲဒီ ၀က္ဘ္ဆိုက္ဟာ ေန႔စဥ္လစဥ္ သံုးေငြ၊ ၀င္ေငြ စတာေတြကို အေသးစိတ္
ခဲြျခမ္းစိတ္ျဖာၿပီး အီးေမးလ္နဲ႔ပို႔ေပးတယ္၊ ေနာက္ၿပီး ေန႔စဥ္ ဘယ္ေလာက္ပဲ သံုးသင့္တယ္ စတဲ့
ဘတ္ဂ်က္ေတြကိုလည္း ေဖာ္ျပေပးတယ္။
လူအမ်ားအျပားဟာ ယခင္သံုးေနက် Microsoft Money၊ Quicken တို႔ကို မသံုးေတာ့ဘဲ

သူတို႔ရဲ႕ ေငြေရးေၾကးေရးကိစၥကို အင္တာနက္ေပၚမွာပဲ လုပ္ေဆာင္ေနၾကပါတယ္။ eBay နဲ႔
amazon.com တို႔ကိုပဲ ေက်းဇူးတင္ရမွာေပါ့။ သူတို႔ရဲ ႔ အင္တာနက္ကေန လူသံုးကုန္ပစၥည္းမ်ား
အလြယ္တကူ ၀ယ္ယူႏိုင္တဲ့စနစ္ေတြအေပၚ လူအမ်ားအျပား ယံုၾကည္စိတ္ခ်လာတာေၾကာင့္
ဘဏ္စာရင္းေတြ၊ စေတာ့ရွယ္ယာ ကစားတာေတြကိုလည္း အင္တာနက္မွာ
ပိုမိုအသံုးျပဳလာၾကတယ္။ အခုအခါမွာ အေမရိကန္မိသားစုရဲ ႔ ၄၀ ရာခိုင္ႏႈန္းက
အင္တာနက္ေပၚက ဘဏ္မ်ားရဲ ႔ ၀န္ေဆာင္မႈေတြကို အသံုးျပဳေနၾကၿပီလို႔ TowerGroup
လို႔ေခၚတဲ့ ေငြေၾကးအတိုင္ပင္ခံ ကုမၸဏီက ေဖာ္ျပထားပါတယ္။
အထူးသျဖင့္ facebook၊ iTunes တို႔နဲ႔ ႀကီးျပင္းလာတဲ့ လူငယ္ေတြဟာ အခမဲ့ရႏိုင္ၿပီး

သံုးရလည္းလြယ္ကူတဲ့ အင္တာနက္ေပၚက ေငြေၾကးစီမံခန္႔ခဲြမႈ ေဆာ့ဖ္၀ဲလ္ကို
ပိုမိုအသံုးမ်ားလာမယ္လို႔ ခန္႔မွန္းေနၾကပါတယ္။ လူသံုးမ်ားတဲ့ ၀က္ဘ္ဆိုက္ေတြက ဟူစတန္ၿမိဳ႔မွ
Rudder၊ နယူးေယာက္က Thrive နဲ႔ ေနာက္တစ္ခုက ကယ္လီဖိုးနီးယားျပည္နယ္
ေမာင့္တိန္းဗ်ဴး(Mountain View)က Mint.com တို႔ျဖစ္ပါတယ္။

Mint.com ကေတာ့ လူသံုးအမ်ားဆံုးျဖစ္ၿပီး အဖဲြ႔၀င္ေပါင္း ၆၅၀,၀၀၀ ေက်ာ္ရွိေနပါၿပီ။
အဲဒီ ၀က္ဘ္ဆိုက္ဟာ အဖဲြ႕၀င္ေတြရဲ႕ ခရက္ဒစ္ကတ္ စာရင္း၊ ဘဏ္စာရင္း အားလံုးကို
တေနရာတည္းမွာ စုစည္းေပးထားၿပီး ေန႔စဥ္သံုးစဲြေငြေတြကို စာရင္းနဲ႔ ဂရပ္ဖ္ပံုေတြနဲ႔
ေဖာ္ျပေပးပါတယ္။ ခရစ္ဒစ္ကတ္အေၾကြး ေပးရေတာ့မယ့္ ေန႔ရက္ကို သတိေပးတဲ့ဟာ၊ ဒါ႔အျပင္
အတိုးႏႈန္းပိုေကာင္းမယ့္ ဘဏ္ေတြကိုလည္း ႏႈိင္းယွဥ္ျပေပးတဲ့ "ways to save"
၀န္ေဆာင္မႈကိုလည္း ျဖည့္စြက္ထားေပးပါတယ္။
အခု က်ေနာ္သံုးေနတဲ့ Rudder ကလည္း ေကာင္းပါတယ္။ ေန႔စဥ္သံုးစဲြတဲ့

အသံုးစာရင္းကို မွတ္တမ္းတင္ေပးၿပီး၊ လတိုင္း သံုးစဲြတဲ့ အေလ့အထ၊ လစဥ္ဘတ္ဂ်က္ကိုလည္း
တြက္ခ်က္ထားေပးတာေၾကာင့္ ကိုယ္႔ရဲ႕ ၀င္ေငြထြက္ေငြကို ပိုနားလည္လာ အသံုးအစဲြလည္း
စနစ္က်လာပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး Rudder က ညြန္ေပးလိုက္တာေၾကာင့္ က်ေနာ့္ရဲ႔
၀ါရွင္တန္ျမဴခြ်ယ္ (WAMU) ဘဏ္က ေငြစုစာရင္းကို အတိုးႏႈန္းပိုရတဲ့ Citigroup ကို
ေရႊ႕ေျပာင္းခဲ့ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ေငြေၾကးစီမံမႈနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အခ်ိန္ကုန္သက္သာေစဖို႔ သင္ရဲ႕ေငြကို

ကြန္ပ်ဴတာ ဖန္သားျပင္ေပၚက ျမားေလး (cursor) သြားမယ့္ေနရာမွာ ထားၾကည့္ပါလို႔။ ။
ရည္ညြန္းေသာဆိုက္မ်ား
Rudder = rudder.com
Thrive = justthrive.com
Mint = mint.com
( ဒီဇင္ဘာ ၁၇ ေန႔ထုတ္ ေ၀ါစထရိဂ်ာနယ္ကို ကိုးကားသည္။)
လြတ္လပ္မႈ ဆိတ္သုဥ္းတဲ့ ေနရာက အျပစ္မ်ား

ၾသရသ
ဒီဇင္ဘာ ၁၉၊ ၂၀၀၈

http://moemaka.com/index.php?option=com_content&task=view&id=2982&Itemid=
1
ခင္ဗ်ားကေတာ့ သိမွာမဟုတ္ဘူး။ က်ေနာ္တို႔ ေထာင္က်တာ ဘာအမႈေတြနဲ႔လဲ။

လူ႔အခြင့္အေရး မရွိလုိ႔ဆိုျပီး ခင္ဗ်ားက သတင္းထဲ ထည့္ေျပာမယ္။ လြတ္လပ္စြာ
ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုခြင့္ မရွိလို႔ ဆိုျပီး သတင္းထဲ ထည့္ေရးမယ္။ က်ေနာ္တို႔ကို ေထာင္ဒဏ္ အႏွစ္
၂၀၊ ၃၀၊ ၄၀၊ ၅၀၊ ၆၀၊ အဲသည္လို အျပစ္ေတြခ်၊ ျပန္လည္ေခ်ပဖို႔ ၾကိဳးစားေတာ့ ေရွ႔ေနေတြကိုပါ
ေထာင္ခ်။ ဟုတ္လား။ က်ေနာ္တို႔ကို အေ၀းၾကီးက အက်ဥ္းေထာင္ေတြကို ပို႔လိုက္ျပီ။

က်ေနာ္တို႔က ၈၈ မ်ဳိးဆက္ေတြ၊ ဒါဟာ ျမန္မာျပည္မွာ အျပစ္တခုပဲ။ အင္း …
က်ေနာ္တို႔က အတုိက္အခံပါတီက ပါတီ၀င္ေတြ၊ လူငယ္ေတြ၊ ဒါလည္း အျပစ္တခုပဲ။ ျပီးေတာ့
အင္တာနက္တပ္ထားတဲ့ ကြန္ပ်ဴတာ သုံးစြဲလို႔၊ ကြန္ပ်ဴတာသုံးစြဲနည္းေတြကို တပါးသူေတြကို
သင္ၾကားျပသေပးလို႔။ ဒါေတြဟာ က်ေနာ္တုိ႔ကို ျပစ္မႈေျမာက္ေစတဲ့ အေျခခံေတြခ်ည္းပဲ။
ေနာက္ထပ္ ဘာစြဲခ်က္ေတြ ေျပာခ်င္ေသးလဲ။ က်ေနာ္တို႔က ဒီဗီဒီအေခြတခုကို ကူးမိလို႔၊

သိမ္းထားမိလို႔၊ သူမ်ားကို ေပးေ၀မိလို႔၊ ဟုတ္လား။ ဆင္ဆာက ခြင့္ျပဳတာတို႔ ဘာတို႔ က်ေနာ္တို႔
ဘယ္သူ႔ကို သြားေမးရမွာလဲ။ ဒီအေခြေတြကို ၾကည့္မိတာကိုက အျပစ္ျဖစ္ေနျပီ။ တျပည္လုံးက
ျပည္သူေတြလည္း ဒီအေခြၾကည့္ဖူးျပီးသားဆိုျပီး သက္ေသျပႏိုင္ရင္ က်ေနာ္တို႔ကုိ
လႊတ္ေပးမွာလား။
ေနာက္ထပ္ ဘာအမႈေတြ ရွိေသးလဲ။ အင္တာနက္ လိပ္စာေတြ၊ အီးေမး လိပ္စာေတြ

ရွိတာကိုက ျပစ္မႈေျမာက္ေစတဲ့ အေျခခံေတြတဲ့လား။ က်ေနာ္တုိ႔အီးေမးေတြထဲမွာ သူမ်ားေတြ
လာပို႔ထားတဲ့ ဟာသေတြ၊ ျပက္လုံးေတြ၊ ကာတြန္းေတြ၊ စာသားေတြ ေရာက္ေနတာနဲ႔
က်ေနာ္တို႔မွာ အျပစ္ရွိျပီတဲ့လား။ ခင္ဗ်ားတို႔ စာတိုက္ပုံးထဲကို သူမ်ားေတြ
ထည့္ခ်င္တဲ့စာလာထည့္တာကို ခင္ဗ်ားက လက္မခံဘဲ ေနလို႔ရမလား။ အဲသလို စာေတြ၊
စာသားေတြ၊ ကာတြန္းေတြ ေတြ႔တာနဲ႔ က်ေနာ္တို႔မွာ အျပစ္ ရွိသြားျပီလား။ အဲသလိုမ်ဳိးလူေတြ
တျပည္လုံးမွာ ရွိေနတယ္လို႔ ခင္ဗ်ားကို ေျပာျပႏိုင္ရင္ ခင္ဗ်ားက လႊတ္ေပးမွာလား။

ႏိုင္ငံျခားသြားတာကလည္း ျပစ္မႈေျမာက္ေစတဲ့ အေျခခံတဲ့လား။ စာၾကည့္တိုက္ေတြ
သြားတာလည္း အျပစ္ပဲလား။ ဘာတဲ့ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ သြားလာတဲ့ေနရာေတြကို
သြားမိတာကိုက အျပစ္တဲ့လား။ ပြဲေတြ အျငိမ့္ေတြ ၾကည့္တာကလည္း အျပစ္ပဲလား။ ျပီးေတာ့
ေျပာေသးတယ္၊ ဆူပူ ဆႏၵျပတဲ့ေနရာေတြကို သြားလို႔ တဲ့။ ဘုရားေတြမွာ သံဃာေတာ္ေတြ
စီတန္းလွည့္လည္ ေမတၱာသုတ္ ရြတ္တာဟာ ဆူပူတာဆိုရင္၊ အဲဒီ သံဃာေတာ္ေတြကို
၀ိုင္းယံျပီး လိုက္မိတဲ့ က်ေနာ္တို႔မွာ အျပစ္ရွိတယ္လို႔ သူတို႔က ဆုံးျဖတ္လိုက္ျပီး ျဖစ္တယ္။
ကဲ … အျပစ္က ဘယ္မွာလဲ။ ႏိုင္ငံေတာ္ ျငိမ္၀ပ္ပိျပားမႈကို ထိခိုက္ေအာင္၊

ႏိုင္ငံေတာ္အၾကီးအကဲမ်ား ဂုဏ္သိကၡာထိခုိက္ေအာင္ က်ေနာ္တို႔ ဘာေတြ လုပ္လိုက္မိသလဲ။
ဘာေတြ အၾကမ္းဖက္ သတ္ျဖတ္ ရိုက္ႏွက္ လုပ္လိုက္မိသလဲ။
က်ေနာ္တို႔တေတြနဲ႔ သူတို႔တေတြနဲ႔ သေဘာခ်င္း မတူၾကတာဟာ အျပစ္ပဲ။ ရာဇ၀တ္မႈပဲ။

ပုဒ္မ ၅၀၅ (ခ) ပဲ။ က်ေနာ့္ အၾကိဳက္နဲ႔ သူတို႔ အၾကိဳက္ မတူညီၾကတာကိုက
အၾကီးက်ယ္ဆုံးေသာ ႏိုင္ငံေတာ္လုပ္ၾကံမႈၾကီးပဲ။ အနည္းဆုံး ေထာင္ဒဏ္ အႏွစ္ ၂၀ …။
က်ေနာ္ၾကိဳက္တာ က်ေနာ္ ထပ္ေျပာအုံးမယ္ … က်ေနာ္တို႔ ၾကိဳက္တာ က်ေနာ္တို႔

ေရြးခ်ယ္တာက လြတ္လပ္မႈ၊ တရားမွ်တမႈနဲ႔ ဒီမိုကေရစီ။ သူတို႔က စစ္အာဏာရွင္စနစ္။
ဒါေၾကာင့္ သူတို႔က က်ေနာ္တို႔ကို ေျပာတယ္။ က်ေနာ္တို႔မွာ အျပစ္ရွိတယ္။ ေထာင္ဒဏ္

ႏွစ္ေပါင္း ၂၀ နဲ႔ အထက္ …
တျပည္လုံးက ျပည္သူေတြက ခင္ဗ်ားတို႔ကို မၾကိဳက္ဘူး၊ လက္မခံဘူးဆိုတာ တရားရုံးမွာ

သက္ေသေခၚျပလိုက္မယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔ ဘာလုပ္မွာလဲ။ တရားရုံးကို ဖ်က္မွာလား။ ေနာက္ထပ္
ေထာင္ဒဏ္ ႏွစ္ေပါင္း ၆၀၀ လား၊ ၆၀၀၀ လား။

စစ္အာဏာရွင္ အမိုက္တိုက္ေအာက္က ဓာတ္လုိက္ေနတဲ့

ျမန္မာျပည္
သန္းစိုးလိႈင္
ဒီဇင္ဘာ ၂၀၊ ၂၀၀၈

http://moemaka.com/index.php?option=com_content&task=view&id=2984&Itemid=
1
ျမန္မာျပည္ကို အျပန္လမ္းမွာ စင္ကာပူေလဆိပ္ေပၚ ေလယာဥ္ ၀ဲတဲ့အခါ

ေအာက္ငံု႕ၾကည့္လိုက္ေတာ့ တိုက္ေတြတာေတြက မီးေရာင္ေတြ၊ လမ္းမႀကီးေတြက
မီးတိုင္တန္းေတြကို ျမင္ရၿပီး “စင္ကာပူဆိုတာ ဒီလုိပါလား … ” လို႔ခံစားရပါတယ္။ တဖန္
ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ကို ဆင္းျပန္ေတာ့ မ်က္ေစ့တဆံုး ၿမိဳ႕ရဲ႕မီးေရာင္ေတြ၊ အျမန္လမ္းမႀကီးေတြရဲ႕
မီးတိုင္ေတြ တန္းစီေနတာ ေျမြႀကီးတေကာင္ လဲေလ်ာင္းေနသလို ထင္ရပါတယ္။
ေလယာဥ္ဆင္းၿပီးေတာ့လည္း မီးေရာင္စံု ထိန္ညီးေနတဲ့ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ကို ရႈျမင္ရပါတယ္။
အဲဒီကေန ရန္ကုန္ျပန္ေတာ့ တနာရီခန္႔အၾကာမွာ ေလယာဥ္မယ္က “မၾကာခင္ ရန္ကုန္

မဂၤလာဒုံေလဆိပ္ကို ဆင္းသက္ပါေတာ့မယ္ …” လို႔ဆိုပါတယ္။ ေအာက္ကို ငံု႔ၾကည့္လိုက္ေတာ့
အ၀ါေရာင္မီးပြင့္ ႀကိဳးတိုးႀကဲတဲနဲ႔ နီယြန္မီးေခ်ာင္းေရာင္ အနည္းငယ္ကလြဲရင္
ေမွာင္မည္းေနပါတယ္။ “ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ႀကီးမွ ဟုတ္ရဲ႕လား၊ ေရာက္မွ ေရာက္ေသးရဲ႕လား …” လို႔
ထင္မိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မိနစ္ပိုင္းအတြင္းမွာ ေလယာဥ္ကြင္းေပၚ ဆင္းသက္လို္က္ေတာ့
“ရန္ကုန္ပါလား …” လို႔ ယံုၾကည္လိုက္ရပါတယ္။
လွ်ပ္စစ္မီးဒုကၡ
လြန္ခဲ့တဲ့လ မွစၿပီး ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရဲ့ ရပ္ကြက္ေတြ၊ ၿမိဳ႕နယ္ေတြမွာ လွ်ပ္စစ္မီး အလွည့္နဲ႔

ေပးတဲ့အျပင္ တရက္ကို ၆ နာရီ သာသာပဲ ေပးႏိုင္ပါေတာ့တယ္။ ခါတိုင္းႏွစ္ေတြဆိုရင္
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွာ ဇန္န၀ါရီလကုန္ေလာက္မွ ဆည္ေရ နည္းသြားလို႔ ဆိုၿပီး လွ်ပ္စစ္မီး အလွည့္က်
ေပးပါတယ္။

မိုးရာသီ အလယ္ေလာက္ကေန ႏွစ္ကုန္ေလာက္အထိ တေန႔ ၁၆ နာရီ ၁၈ နာရီ
၀န္းက်င္ရေပမယ့္၊ ဒီႏွစ္ကေတာ့ ေဆာင္းရာသီေတာင္ မေရာက္ေသးတဲ့ ႏို၀င္ဘာလ
အစမွာကတည္းက လွ်ပ္စစ္မီးေတြ အေျခအေန ေတာ္ေတာ္ဆိုးေနတာ ေတြ႕ရပါတယ္။
“ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ကို တဖက္တလမ္းက လွ်ပ္စစ္ဓါတ္အား ထုတ္ေပးေနတဲ့ စီအင္ဂ်ီ သံုး

တာဘိုင္စက္ေတြ ပ်က္တာလား၊ စီအင္ဂ်ီ မလာလို႔လား …” စတဲ့ ခန္႔မွန္း ေျပာဆိုမႈေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳး
ထြက္ေပၚခဲ့ေပမယ့္၊ သက္ဆိုင္ရာ ၀န္ႀကီးဌာနကေတာ့ အေၾကာင္းရင္းကို ဘာမွ မေျပာဘဲ ေရငံု
ႏႈတ္ပိတ္သာ ေနပါတယ္။
ဒီလို အခ်ိန္အခါမွာ သတင္း ဂ်ာနယ္ေတြက ရန္ကုန္တိုင္း လွ်ပ္စစ္ရံုး၊

အလံုလွ်ပ္စစ္စြမ္းအားရံုး(ယခင္၀န္ႀကီးရံုး) ကိုဖုန္းဆက္ကာ ေမးေပမယ့္လည္း ေရေရရာရာ
ေျဖၾကားေလ့မရွိပါဘူး။
ဂက္စ္ပိုက္လိုင္းေပါက္လို႔ ရက္ပို္င္းေလာက္သာ ျဖစ္သလိုမ်ိဳး စီးတီးအက္ဖ္အမ္က

ေျပာၿပီး ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ေျပာဆိုျခင္း မရွိပါဘူး။ ျမန္မာႏိုင္ငံက ၀န္ႀကီးဌာနအမ်ားစုဟာ
၀န္ႀကီးဌါနရဲ႕ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြကို ၀ါဒျဖန္႔ဖို႔ ေလာက္သာ သတင္းဂ်ာနယ္ေတြကို
အသံုးခ်ၾကပါတယ္။ လူထုအတြက္ ဘယ္ေလာက္ပဲ အေရးႀကီးတဲ့ သတင္းျဖစ္ပါေစ၊ ၀န္ႀကီးဌာန
အက်ိဳးမရွိဘူး ဆိုပါက တရား၀င္ ဘယ္ေတာ့မွ မေျပာပါဘူး။ ယခုလည္းပဲ လူဦးေရ ၅
သန္းေက်ာ္ရွိတဲ့ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ လွ်ပ္စစ္မီး လာတခ်က္ ျပတ္တခ်က္ ျဖစ္ေနတဲ့ အေၾကာင္းကို
ရွင္းရွင္းလင္းလင္း အသိမေပးပါဘူး။ တင္းၾကပ္တဲ့ စာေပစိစစ္ေရးေအာက္က
ျမန္မာ့ပံုႏွိပ္မီဒီယာဟာ တကယ့္အျဖစ္မွန္ရဲ႔ အရိပ္ အေရာင္ ျပန္ဟပ္ရုံေလာက္ကေလးနဲ႔သာ
သတင္းေတြကို ေဖၚျပႏိုင္တာမို႔လို႔ ယခုတပတ္ ျမန္မာတိုင္းမ္ ဂ်ာနယ္မွာ “ရန္ကုန္
မီးစက္ေရာင္းအား ထိုးတက္လာတယ္ …” ဆိုတဲ့ သတင္းပါရင္ ရန္ကုန္မွာ လွ်ပ္စစ္မီး
အေျခအေန ေတာ္ေတာ္ ဆိုးေနၿပီလို႔ ေကာက္ခ်က္ခ်ႏိုင္ပါတယ္။
ၿမိဳ႕ျပမီးသံုးစြဲမႈနဲ႔ လူေတြရဲ႕ဘ၀
ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ားအတြက္ လွ်ပ္စစ္မီးပ်က္ျခင္းဟာ ေန႔တဓူ၀ အေတြ႕အႀကံဳလို

ျဖစ္ေနၿပီး ရန္ကုန္ၿမိဳ႕နဲ႔ မႏၱေလးၿမိဳ႕က ၿမိဳ႕ခံေတြအတြက္ လွ်ပ္စစ္မီးအေၾကာင္း ေခါင္းထဲ ထည့္
မစဥ္းစားရတာ ဆိုလို႔ တစ္ႏွစ္မွာ ၃ လ ေတာင္ မျပည့္တတ္ပါဘူး။

ေန႔စဥ္ “ မီး ဘယ္အခ်ိန္ ပ်က္မလဲ၊ ဘယ္အခ်ိန္ ျပန္လာမလဲ …” ဆိုတာကို ေခါင္းထဲ
ထည့္ထားရပါတယ္။ ေက်ာင္းသားလည္း ေက်ာင္းသားမို႔လို႔၊ အိမ္မွာေနရင္း ကိုယ္ပိုင္စီးပြားေရး
လုပ္တဲ့သူလည္း သူ႔လုပ္ငန္းနဲ႔ လွ်ပ္စစ္မီးနဲ႔ ဆက္စပ္ေနသလို၊ အလတ္စား
လုပ္ငန္းရွင္ေတြလည္း လွ်ပ္စစ္မီးလာဖို႔အတြက္ ေပးရ ကမ္းရနဲ႔ အားလံုးအတြက္ ၁၂
ရာသီပတ္လံုး ဗ်ာမ်ားေနၾကရတဲ့ ဘ၀ပါ။
လူေတြရဲ႔ ေန႔စဥ္ လႈပ္ရွားမႈေတြကို လွ်ပ္စစ္မီးလာခ်ိန္နဲ႔ လိုက္ညွိၿပီး လႈပ္ရွားၾကရတဲ့သူ

ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အမ်ားအျပားရွိပါတယ္။ လွ်ပ္စစ္မီးက ညသန္းေကာင္ေက်ာ္မွလာလို႔ ေရစုပ္
တင္ဖို႔၊ အ၀တ္ေလွ်ာ္ဖို႔၊ မီးပူတိုက္ဖို႔ကအစ မနက္ေစာေစာ လွ်ပ္စစ္မီး မျပတ္ခင္
လွ်ပ္စစ္ထမင္းအိုး ထၿပီးခ်က္ရတဲ့အထိ အိမ္ရွင္မေတြလည္း ေန႔ခင္း နားေနၿပီး၊ ညသန္းေခါင္မွာ
အိမ္အလုပ္ ထ လုပ္ရတဲ့ ဘ၀ပါ။
ေက်ာင္းသားေတြအေနနဲ႔လည္း မီးမလာလို႔ စာက်က္ခ်ိန္၊ အိပ္ခ်ိန္ကို လွ်ပ္စစ္မီးနဲ႔

လိုက္ညွိရတဲ့ ဒုကၡလည္း မေသးလွပါဘူး။ ျမန္မာႏိုင္ငံက ၿမိဳ႕ေနလူေတြမွာ မီးလာတာ ျမင္ေနရင္၊
တခုခု ဘယ္လို အသံုးခ်ရမလဲလို႔ စိတ္ကူးတဲ့အက်င့္ေတာင္ လူေတြမွာ စြဲလာပါတယ္။ အဲဒီအထိ
လွ်ပ္စစ္မီးက လူေတြရဲ႕ဘ၀ကို ထိန္းခ်ဳပ္ထားပါတယ္။
လွ်ပ္စစ္မီးလက္ထဲက စီးပြားေရးဘ၀
ကုိယ္ပိုင္စီးပြားေရးလုပ္ငန္း လုပ္တဲ့သူေတြအတြက္ကေတာ့ စီးပြားေရး မလုပ္ခင္

လုပ္ကိုင္မယ့္ ရပ္ကြက္ဟာ ႏိႈင္းယွဥ္မႈအားျဖင့္ လွ်ပ္စစ္မီးလာခ်ိန္ မ်ားရဲ႕လားဆိုတာ အရင္
ေရြးရပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ မီးမလာခဲ့ရင္သံုးဖို႔ မီးစက္ကိုလည္း ၀ယ္ယူ ရင္းႏွီးရပါေသးတယ္။
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ထဲမွာ စာစီစာရိုက္၊ ကြန္ပ်ဴတာဆားဗစ္၊ အင္တာနက္ကေဖးလိုမ်ိဳး
လုပ္ငန္းေသးအတြက္ေတာင္ က်ပ္ေငြ ၅ သိန္းမွ ၁၀ သိန္း ၀န္းက်င္ဖိုး မီးစက္အတြက္
သံုးရပါတယ္။
ဒီထက္ အနည္းငယ္ႀကီးတဲ့လုပ္ငန္းမ်ိဳး၊ စားေသာက္ဆိုင္လိုမ်ိဳးဆို မီးစက္ႀကီးႀကီး

လိုတာမို႔ က်ပ္ေငြ သိန္း ၂၀၊ ၃၀ အနည္းဆံုး သံုးၾကရပါတယ္။ စီးပြားေရးလုပ္ငန္း တခု
ထူေထာင္ရာမွာ လွ်ပ္စစ္မီးအတြက္ ရင္းႏွီးရတဲ့ေငြက အရင္းအႏွီးအားလံုးရဲ႕ ၁၀% မွ ၁၅%
အၾကား ရွိပါတယ္။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ထဲမွာ လမ္းေလွ်ာက္တဲ့အခါ အိမ္ေတြ၊ လုပ္ငန္းေတြ၊
ကုမၸဏီေတြကသံုးတဲ့ ေလးေထာင့္ပံု သံေသတၱာေတြလို မီးစက္ေတြက လမ္းေလွ်ာက္ရ
ခက္ခဲေလာက္ေအာင္ ပလက္ေဖာင္းတေလ်ာက္ တန္းစီေနတာပါ။
ကုမၸဏီႀကီးေတြနဲ႔ ဟိုတယ္လို ပလာဇာလိုမ်ိဳးက သံုးတဲ့မီးစက္ေတြဆိုရင္ တလံုး

တလံုးကို သိန္း ၁၀၀ ေက်ာ္ကေန သိန္း ေလး ငါး ေျခာက္ရာ အထက္ထိ ရွိပါတယ္။
အထည္ခ်ဳပ္စက္ရံုတရံုဆိုရင္ သိန္း ၂၀၀ ေက်ာ္တန္၊ တပတ္ရစ္မီးစက္ ၂ လံုး ၃ လံုး
၀ယ္ထားရတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ အရံအေနနဲ႔ ထားတာ၊ လုပ္ငန္းလည္ပတ္မႈပမာဏအလုိက္
အႀကီး အေသး သံုးတာမ်ိဳးေၾကာင့္ အရြယ္အစား မတူတာမ်ိဳးကိုလည္း ၀ယ္ထားၾကရပါတယ္။

မႏၱေလးၿမိဳ႕က ဟိုတယ္လုပ္ငန္းရွင္ေတြဆိုရင္လည္း မီးစက္ အႀကီး အေသး ၃ မ်ိဳး ၃ စား
ထားၿပီး ဧည့္သည္ကို ၀န္ေဆာင္မႈေပးၾကရပါတယ္။ ေန႔ခင္းမွာ၊ အဲယားကြန္းမလိုတဲ့အခ်ိန္မွာ
မီးစက္အေသး၊ သိုမဟုတ္ အခန္းမ်ားရင္ အလတ္ကိုသံုးၿပီး၊ ညဘက္ မီးမလာတဲ့အခ်ိန္မွာမွ
စက္အႀကီးကို လွည့္ရပါတယ္။
ထို႔အတူပဲ ျမန္မာႏိုင္ငံခရီးသြားလုပ္ငန္းရ႕ဲ ဆြဲေဆာင္မႈတရပ္လို႕ ေခၚဆိုတဲ့ ေငြေဆာင္

ေခ်ာင္းသာက ဟိုတယ္ေတြလည္း မီးစက္ အႀကီး အေသး ၃ မ်ိဳးေလာက္ ထားရွိၾကရတာပါ။
ေငြေဆာင္လို ျပည္တြင္းဧည့္သည္ အ၀င္နည္းတဲ့ ဟိုတယ္ေတြမွာ တည တညကို မီးစက္
ဒီဇယ္ဖိုးက ေသာင္း ဂဏန္း၊ သိန္း ဂဏန္း အထိရွိတယ္လို႔ လုပ္ငန္းရွင္ေတြက ဆိုပါတယ္။
ေငြေဆာင္ကမ္းေျခရဲ႕ ဟုိတယ္လုပ္ငန္း မတိုးတက္ႏိုင္ရတဲ့ အေၾကာင္းအခ်က္ေတြအနက္

လွ်ပ္စစ္မီး သြယ္တန္းႏိုင္ျခင္းမရွိလို႔ ဟိုတယ္ေတြရဲ႕ ၀င္ေငြထဲက ရာခုိင္ႏႈန္း အမ်ားစုကို
လွ်ပ္စစ္မီးအတြက္ သံုးစြဲလိုက္ၾကရတာပါ။
လွ်ပ္စစ္မီးအတြက္ ျမန္မာႏိုင္ငံက လူတန္းစားအသီးသီး ဒီေလာက္အထိ

ေငြသံုးေနၾကရတာ ဘာလို႔ စုေပါင္းၿပီး မီးစက္ လွည့္တာတို႔၊ မီးေပးတာတို႔ မလုပ္ၾကသလဲလို႔
ေမးေကာင္း ေမးပါလိမ့္မယ္။
အစိုးရက ခြင့္မျပဳလို႔ပါပဲ။
လွ်ပ္စစ္မီး ကလာတဲ့ ပါ၀ါ ျပီးေတာ့ …
အခ်ိဳ႕ေသာ ရပ္ကြက္ငယ္ေတြမွာ မီးေပးခ်ိန္ အလြန္ နည္းလြန္းတာ၊ ဒါမွမဟုတ္ ရက္

အတန္ၾကာမွ မီးလာတာမ်ိဳးဆိုရင္ အိမ္ေတြကို ၀ါယာႀကိဳး သြယ္တန္းၿပီး တညကို ၁၀၀၊ ၂၀၀
အေနနဲ႔ မီးေပးတာမိ်ဳး ရွိေပမယ့္ ဒိထက္ပိုၿပီး ပုဂၢလိကလွ်ပ္စစ္မီးေပးတာမ်ိဳးကို ခြင့္မျပဳပါဘူး။
လိႈင္သာယာ စက္မႈဇုန္လိုမ်ိဳးမွာ စက္ရံုတိုင္း စက္ရံုတိုင္း မီးစက္ႀကီးေတြ ထားၿပီး

ေမာင္းေနၾကတာ တေန႔ တေန႔ကို ဒီဇယ္ဖိုး သိန္းဂဏန္းနဲ႔ ကုန္က်ပါတယ္။ အဲဒီလို စက္ရံုေပါင္း
ရာနဲ႕ ခ်ီၿပီး တရက္ တရက္ကို သိန္းနဲ႔ခ်ီတဲ့ ေလာင္စာေတြ သံုးေနမယ့္အစား စုေပါင္းၿပီး

မီးစက္ႀကီးႀကီး တည္လုိက္ရင္ လုပ္ငန္းတခုခ်င္း မီးစက္ဖိုးလည္း သက္သာ၊ ေလာင္စာဖိုးလည္း
သက္သာမွာ ကို လူတိုင္းေတြးမိၾကပါတယ္။
အဲဒီအေျခအေနကို ျမင္လို႔ အက္ဖ္အမ္အိုင္ကုမၸဏီပိုင္ရွင္ ဆာ့ဂ်္ပန္းက စက္မႈဇုန္ကို

မီးေပးဖို႔ အစိုးရနဲ႔ ညွိပါေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ခြင့္မျပဳပါဘူး။ အစိုးရသြယ္တန္းထားတဲ့
လွ်ပ္စစ္မီးလိုင္းပဲကို အခေပးၿပီး ငွားသံုးပါမယ္လို႔ ကမ္းလွမ္းေပမယ့္လည္း အစိုးရက
ခြင့္မျပဳတဲ့အတြက္ စက္ရံုတိုင္း ကိုယ့္မီးစက္နဲ႔ ကိုယ္ေမာင္းကာ သံုးစြဲေနရပါေတာ့တယ္။
စစ္အစိုးရအေနနဲ႔ လွ်ပ္စစ္မီးကိုလည္း ႏိုင္ငံေရးအာဏာရဲ႕ အေျခခံတခုလို႔ ရႈျမင္ထားပံု

ရပါတယ္။ ျမန္မာတႏိုင္ငံလံုး လွ်ပ္စစ္မီးအေျခအေန ဘယ္ေလာက္ပဲ ဆိုး၀ါးေနပါေစ။ ၿပိဳင္ဆိုင္
လုပ္ကိုင္ခြင့္ရွိတဲ့ ပုဂၢလိကကုမၸဏီကို လုပ္ပိုင္ခြင့္ေပးဖို႔ ဘယ္တုန္းကမွ စိတ္မကူးခဲ့ပါဘူး။
လွ်ပ္စစ္မီးနဲ႕ ႏိုင္ငံေရး
လွ်ပ္စစ္မီးေၾကာင့္ လူေတြ အစိုးရကို ေထာက္ခံမႈ ေလ်ာ့နည္းေနရတာကို အစိုးရအေနနဲ႔

တဖက္မွာ ၾကားသိေပမယ့္၊ ဘယ္တုန္းကမွ လွ်ပ္စစ္မီးစီမံကိန္းေတြကို ေရရွည္အျမင္နဲ႔ ခ်မွတ္
လုပ္ကိုင္ခဲ့တာ မေတြ႕ရပါဘူး။ ႏိုင္ငံတကာ အလယ္မွာ တရုတ္ရဲ႕ႏိုင္ငံေရး ေထာက္ခံမႈကို
ရလိုတာေၾကာင့္ တရုတ္လုပ္ ေရအားလွ်ပ္စစ္ တပတ္ရစ္ေတြ၊ ေလာင္စာသံုး တာဘိုင္
တပတ္ရစ္ေတြ ၀ယ္ယူၿပီးေနာက္ အလုပ္မျဖစ္တာေတြလည္း မၾကာခဏ ၾကားေနရပါတယ္။
ၿပီးခဲ့တဲ့ ဆႏၵခံယူပြဲ မတိုင္ခင္က ကားပြဲစားတဦးကို ေထာက္ခံမလား၊

ကန္႔ကြက္မလားေမးရာမွာ …
“လွ်ပ္စစ္မီးေတာင္ မွန္ေအာင္ မလုပ္ႏိုင္တဲ့ အစိုးရကို ဘာ အေၾကာင္းေၾကာင့္

ေထာက္ခံရမွာလဲ၊ အိမ္မွာ မဲေပးပိုင္ခြင့္ရွိသူ ၅ေယာက္ ရွိတယ္၊ အားလံုး ကန္႔ကြက္မဲ ပဲ”
လို႔ ျပန္ေျဖပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ စစ္အစိုးရဟာ မဲလိမ္တဲ့ နည္း၊ ၀န္ထမ္းနဲ႕မိသားစုေတြကို ၿခိမ္းေျခာက္တဲ့

နည္းနဲ႔ အတည္ျပဳေၾကာင္း ေၾကျငာခဲ့ပါတယ္။ တဘက္မွာ လွ်ပ္စစ္မီးအခက္အခဲေၾကာင့္ လူေတြ
အစိုးရကို မေထာက္ခံတာ၊ စိတ္ကုန္တဲ့အက်ိဳးဆက္ ျဖစ္ေပၚသလို၊ အျခားတဘက္မွာလည္း
အစိုးရရဲ႕ တလြဲ စီမံခန္႔ခြဲမႈေၾကာင့္ လူေတြ လွ်ပ္စစ္မီးနဲ႔ အခ်ိန္ကုန္ ေငြကုန္ျဖစ္ေနရတာကိုမ်ား
စစ္အစိုးရက ႏွစ္သက္စြာ ေရြးခ်ယ္ထားသလားလို႔ စဥ္းစားစရာပါ။
ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ လူအမ်ားအျပားရဲ႔ လုပ္အားေတြ၊ အခ်ိန္ေတြ၊ ၀ိရိယေတြဟာ အစိုးမရတဲ့

လွ်ပ္စစ္မီးအတြက္ အခ်ည္းႏွီး သံုးစြဲေနၾကရပါတယ္။

မီးစက္နဲ႔ ဖိထားတဲ့ ျမန္မာလူေနမႈဘ၀
အိမ္တိုင္း အိမ္တိုင္း အင္ဗာတာ၊ ဘက္ထရီအိုးႀကီး၊ ကြန္ပ်ဴတာမွာ ပါ၀ါ ဘက္အပ္လုပ္တဲ့

ယူပီအက္စ္ေတြ၊ အိမ္သံုး မီးစက္ေတြနဲ႔ ေငြ၊ အခ်ိန္၊ လုပ္အားေတြ သံုးစြဲလိုက္ၾကရသလို၊
အဲဒါေတြနဲ႔ အခ်ိန္ကုန္ေနတာေၾကာင့္ စစ္အစိုးရကို ဆန္႔က်င္ဖို႔ အခ်ိန္နဲ႔ လုပ္အားမရွိေအာင္မ်ား
ရည္ရြယ္သလား လုိ႔ အခ်ိဳ႕က သံသယ ရွိၾကပါတယ္။ လူေတြကို အဲဒီလိုအေျခအေနမွာ
က်င္လည္ေနေအာင္ တမင္ ရည္ရြယ္ လုပ္ေဆာင္ထားတာလို႔ ယံုၾကည္သူေတြလည္း
ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ရွိပါတယ္။
စစ္အစိုးရ ရဲ႕အာဏာရွင္စရိုက္
စစ္အစိုးရရဲ႕ အာဏာရွင္စရိုက္ ေနာက္လကၡဏာတခုကေတာ့

စစ္အစိုးရအုပ္ခ်ဳပ္သူေတြဟာ၊ စစ္တပ္ဟာ ဘယ္ေတာ့မွ အရပ္သားေတြနဲ႔ အခြင့္အေရး
တတန္းထဲ မေနတာပါပဲ။
လွ်ပ္စစ္မီးသံုးစြဲရာမွာလည္း ယခင္ ရန္ကုန္မွာ ေနထိုင္စဥ္က “ဗီအိုင္ပီလိုင္း”လို႔ေခၚတဲ့

၂၄ နာရီ လံုးလံုး မပ်က္ေစရတဲ့ လိုင္းကို စစ္အစိုးရ ေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ ၀န္ႀကီးေတြေနတဲ့
အိမ္ေတြ၊ ရပ္ကြက္ေတြမွာ သြယ္တန္းထားေစၿပီး၊ သာမန္လူေတြနဲ႔ အဆင့္အတန္း
ခြဲျခားထားခဲ့ပါတယ္။
တခါ ပ်ဥ္မနားကို ေျပာင္းသြားၿပီးေနာက္မွာ “ပ်ဥ္းမနားေနျပည္ေတာ္”ဟာ ပထမဆံုး

ဦးစားေပးျဖစ္လာၿပီး ေပါင္းေလာင္း ေရအားလွ်ပ္စစ္က ထုတ္ယူလို႔ရတဲ့ ဓါတ္အားေတြကို
ေနျပည္ေတာ္က လူမရွိတဲ့လမ္းေတြမွာ ေန႔ခင္းပါ ထြန္းညွိထားရေလာက္ေအာင္သံုးၿပီး
ရန္ကုန္ကိုေတာ့ အေမွာင္ထဲမွာ ထားထားခဲ့ပါတယ္။
စစ္အာဏာရွင္ေတြဟာ စစ္သားမဟုတ္တဲ့သူေတြ သူတို႔နဲ႔တန္းတူ ရည္တူ

သြားလာေနထိုင္မွာကို ဘယ္တုန္းကမွ မလိုလားပါဘူး။ ကားမွန္ေတြမွာ ေနကာ
စတစ္ကာအနက္ကို စစ္အရာရွိႀကီးေတြစီးတဲ့ ကားမွာသာ ကပ္ခြင့္ရွိၿပီး၊ သာမန္အရပ္သားပိုင္
ကားမွာ ကပ္ရင္ အေရးယူသလိုပဲ၊ စစ္အရာရွိေတြေနတဲ့ ေနရာ၊ စစ္တပ္ေနရာေတြမွာ လွ်ပ္စစ္မီး
လာေစၿပီး သာမန္အရပ္သားေတြကို တဆင့္နိမ့္သေဘာနဲ႔ ဒုကၡခံထားခိုင္းတဲ့ သေဘာထားဟာ
စစ္အာဏာရွင္ေတြရဲ့ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ (ဆိုက္ကို) အေတြးအေခၚတခု ျဖစ္ေနပါတယ္။
မစားရ၀ခမန္း လွ်ပ္စစ္စီမံကိန္းေတြ
ေရအားလွ်ပ္စစ္စီမံကိန္းေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ စစ္အစိုးရရဲ႕ သတင္းစာေတြမွာ၊ တီဗီေတြမွာ

မစားရ၀ခမန္း ေျပာဆိုလာတာ ဆယ္စုႏွစ္ ေပါင္း ႏွစ္ခု မက ၾကာခဲ့တာေၾကာင့္
ျပည္သူလူထုကလည္း အယံုအႀကည္ မရွိေတာ့ပါဘူး။
ၿပီးခဲ့တဲ့ ၁၀ စု ႏွစ္ တခုေလာက္က ေပါင္းေလာင္း ေရအားလွ်ပ္စစ္စီမံကိန္း ၿပီးရင္ မီဂါ၀ပ္

ဘယ္ ႏွစ္ေထာင္ ထြက္မယ္၊ သံုးလို႔ေတာင္ မကုန္ဘူး … ဆိုတဲ့ အေျပာေတြ၊
ေရးသားတာေတြဟာ မွတ္မိေနၾကဆဲပါ။
ေပါင္းေလာင္းၿပီးေတာ့လည္း ပ်ဥ္းမနားေနျပည္ေတာ္မွာပဲ သံုးၿပီး၊ နဂိုက မစားရ၀ခမန္း

ေျပာဆိုခ်က္ေတြဟာ လက္ေတြ႕မွာ တရုတ္က တပတ္ရစ္ တာဘုိင္ေတြနဲ႔ ေျပာသေလာက္
မထြက္တာကလည္း စစ္အစိုးရရဲ႕ စီမံကိန္းေတြရဲ႔ သဘာ၀ပါပဲ။
ယခုလို ရန္ကုန္၊ မႏၱေလးနဲ႔ အျခားၿမိဳ႕ေတြမွာ အေမွာင္က်ေနတာေတာင္မွပဲ ျမန္မာႏိုင္ငံ

ေျမာက္ပိုင္းမွာ ေရအားလွ်ပ္စစ္ကထြက္တဲ့ ဓါတ္အားေတြ အမ်ားအျပား ရွိေနၿပီး၊ ေတာင္ပိုင္းသို႔
ပို႔ေဆာင္မယ့္ ဓါတ္အားလိုင္းေတြ မရွိတာေၾကာင့္လို႔ လွ်ပ္စစ္ဓါတ္အား ပို႔လႊတ္ေရး
စီမံကိန္း(ေတာင္ပိုင္း) ညႊန္ၾကားေရးမွဴး ဦးသိန္းလိႈင္က ေျပာၾကားတယ္လို႔ ႏို၀င္ဘာ ၂၅
ရက္ေန႔ထုတ္ သတင္းစာမွာ ေဖၚျပထားပါေသးတယ္။
ေျမာက္ပိုင္းမွာ လွ်ပ္စစ္ဓါတ္အား မီဂါ၀ပ္ ၂၀၀၊ ၃၀၀ ပိုေနၿပီး ေတာင္ပိုင္းကို ပို႔စရာ

ဓါတ္အားလိုင္းေတြ တည္ေဆာက္ေနျပန္ၿပီလို႔ လူထုကို ေခၽြးသိမ့္ဦးမယ့္ သေဘာပါပဲ။
ရွမ္းျပည္ေျမာက္ပိုင္းရဲ႕ ၿမိဳ႕ေတာ္ျဖစ္တဲ့ လားရိႈးကို ညေမွာင္ခါစ ၀င္လာတဲ့အခါ တၿမိဳ႕လံုး
အေမွာင္ထဲမွာ ေနေနၾကတာေတြ႕ရပါတယ္။
လားရိႈးဇာတိ ဗင္ကားေမာင္းသူ ကိုျမတ္မင္းက

“မီးစက္ မႏိႈးၾကေသးတာ၊ ဒိထက္ေမွာင္မွ ေငြတတ္ႏိုင္တဲ့သူေတြက
မီးစက္ႏိွဳးၾကလိမ့္မယ္။ အစိုးရလွ်ပ္စစ္မီးကေတာ့ အေရွ႕ေျမာက္ပိုင္း တိုင္းစစ္ဌာနခ်ဳပ္မွာပဲ
လာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ၿမိဳ႕က ဒီလိုပဲ မီးက ၃ ရက္ေလာက္မွ တခါ လာတယ္” လို႔ေျပာပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ယခုေျပာတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံေျမာက္ပိုင္းမွ လွ်ပ္စစ္ဓါတ္အားဆိုတာေတြက

ျမန္မာျပည္သူေတြကို ပံုေျပာတာလို႔ပဲ လူေတြက ထင္မွတ္ထားလိုက္ပါတယ္။
စစ္အာဏာရွင္တုိက္ထားတဲ့ လွ်ပ္စစ္က်ိန္စာ
တရုတ္ျပည္နယ္စပ္မွာ တရုတ္ျပည္ဘက္က၀ယ္သံုး၊ ထုိင္းႏိုင္ငံနယ္စပ္မွာ

ထိုင္းႏိုင္ငံဘက္က လွ်ပ္စစ္ဓါတ္အား ၀ယ္သံုးၿပီး၊ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕
သဘာ၀အရင္းအျမစ္ေတြကိုေတာ့ တရုတ္၊ ထိုင္းနဲ႔ ဘဂၤလားေဒ႔ရွ္ကိုေတာင္
ေရအားလွ်ပ္စစ္ထုတ္ဖို႔ ေရာင္းခ်ထားပါတယ္။
ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ျမစ္ေခ်ာင္းေတြ ေပါမ်ားေပမယ့္၊ တလြဲစီမံခန္႔ခြဲမႈနဲ႔

လာဘ္စားမႈေတြေၾကာင့္ ၿပီးသြားတဲ့ ေရအားလွ်ပ္စစ္စီမံကိန္းေတြဟာ ထင္ထားတာနဲ႔ လြဲၿပီး၊
လက္ေတြ႕ အသံုးမတည့္ ျဖစ္ေနတာပါ။
အခုလည္း “ရဲရြာ”ေရအားလွ်ပ္စစ္စီမံကိန္းကို မစားရ၀ခမန္း ေျပာဆိုေနျပန္ပါတယ္။ အဲဒီ

စီမံကိန္းၿပီးရင္ ဘယ္ေလာက္ ထြက္မယ္ ဆိုတာကို ဘယ္ျမန္မာျပည္သူကမွ မယံုစားေတာ့ပါဘူး။
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ကိုေပးေနတဲ့ စြန္႔ပစ္ေလာင္စာသံုး တာဘိုင္ေတြကို ၿပီးခဲ့တဲ့ ၂ ႏွစ္ ၀န္းက်င္မွာ စီအင္ဂ်ီ
ေျပာင္းခဲ့ပါတယ္။
သို႔ေပမယ့္လို႔ ႏိုင္ငံျခားကိုေတာ့ တႏွစ္နဲ႔ တႏွစ္ တိုး ေရာင္းေနၿပီး၊ လွ်ပ္စစ္

တာဘိုင္ေတြကိုေတာ့ စီအင္ဂ်ီ လံုေလာက္ေအာင္ မေပးႏိုင္ တာေၾကာင့္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႔ဟာ
ပိုၿပီးေတာင္ အေျခအေနဆိုးလာပါေသးတယ္။
သတင္းစာေတြမွာ လွ်ပ္စစ္မီးအေၾကာင္း ေရးလြန္း၊ တီဗီေတြမွာ လွ်ပ္စစ္စီမံကိန္းေတြ

အေၾကာင္း ေျပာလြန္းေဖၚျပလြန္းလို႔ စစ္အစိုးရကို ထိထိမိမိ ပ်က္လံုးထုတ္သူ လူရႊင္ေတာ္
ဇာဂနာက “စစ္အစိုးရ သတင္းစာေတြ ကိုင္ေတာင္ မကိုင္ရဲဘူး။ ဓါတ္လိုက္မွာစိုးလို႔ …”
ေျပာခဲ့တာဟာ ထိမိလြန္းလို႔ လူေတြၾကားထဲ စြဲခဲ့ပါတယ္။
ေနာက္ဆံုးေကာက္ခ်က္ခ် ေျပာရရင္ေတာ့ ျမန္မာလူထုကို လွ်ပ္စစ္မီး မေပးႏိုင္တာဟာ

စစ္အစိုးရရဲ႕ အာဏာရွင္စရိုက္၊ အမ်ားျပည္သူအေပၚ ေစတနာမရွိတာကို ေပၚလြင္ေစတဲ့
အထင္ရွားဆံုး ဥပမာတခုပါ။
(Photos – Inverter – Than Soe Hlaing, Others – Internet)

ေထာင္ေျပာင္း ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသား ဥပေဒရပိုင္ခြင့္ ဆုံးရႈံး

မႏၲေလး အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္က ကိုေရႊေမာင္အပါအ၀င္ေလးဦးကို
မႏၲေလးမွာဖမ္း၊ အင္းစိန္မွာေထာင္ခ်ၿပီးတဲ့ေနာက္ ဖ်ာပံုေထာင္ကို ေျပာင္းေရႊ႕ခဲ့ပါ
တယ္။ ဖ်ာပံုေထာင္ေရာက္သြားတဲ့ ကိုေရႊေမာင္ကို မၾကာေသးခင္ကမွ သြားေတြ႔
ခဲ့တဲ့ ဇနီးျဖစ္သူကို ကိုေက်ာ္ေက်ာ္သိန္းက ဆက္သြယ္ေမးျမန္းထားပါတယ္။
ကိုေရႊေမာင္ဟာ မႏၱေလးေထာင္ကေန ဒီႏွစ္ ဧၿပီလမွာ ရန္ကုန္၊ အင္းစိန္ေထာင္
ကိုေျပာင္း၊ အဲဒီမွာ ခုနစ္လၾကာၿပီးတဲ့ေနာက္မွာမွ ေထာင္ ၈ ႏွစ္ခ်ၿပီး အခုတခါဖ်ာပံု
ေထာင္ကို ေျပာင္းခံခဲ့ရတာပါ။ သူအပါအ၀င္ေလးဦးကို အင္းစိန္ေထာင္ကေန ဖ်ာပံု
ေထာင္ ေျပာင္းေရႊ႕ခဲ့တဲ့ေန႔က တလမ္းလံုး ဘာမွမစားရဘဲ သြားခဲ့ရတယ္လို႔ သူ႔ရဲ႕
ဇနီးျဖစ္သူ မသန္းသန္း၀င္းက ေျပာျပပါတယ္။
“အင္းစိန္ေထာင္ကေန ဖ်ာပံုေထာင္ကို ၁ ရက္ေန႔ကေန သေဘၤာနဲ႔ ည သူတို႔ေခၚ
သြားတယ္တဲ့။ ဟုိမွာ ဖ်ာပံုေထာင္ကို ၂ ရက္ေန႔မွာ ေရာက္တယ္တဲ့။ လမ္းမွာ
သူတို႔ ဘာမွလည္း မစားရဘူးတဲ့။ ဒီအတိုင္း တင္လႊတ္လိုက္တာတဲ့။ သူတို႔ လံုၿခံဳ
ေရးနဲ႔ေပ့ါ။ လံုၿခံဳေရးေတြကိုလည္း ဘာမွမေကၽြးလိုက္ဘူးဆိုေတာ့ လံုၿခံဳေရးေတြက
လည္း ဘာမွ မတတ္ႏိုင္ဘူးတဲ့။”
ကိုေရႊေမာင္နဲ႔အတူ ဖ်ာပံုေထာင္ကို ေျပာင္းေရႊ႕ခံခဲ့ရသူေတြကေတာ့ ကိုေဇာ္၀င္း၊
ကုိ၀ဏၰေအာင္နဲ႔ ဦးပဥၨင္း ဦးသုမန၊ လူအမည္ ဦးမင္းသက္တုိ႔ျဖစ္ပါတယ္။ အဖမ္း
ခံရၿပီးကတည္းက ေထာင္သာက်သြား၊ ေထာင္သံုးခုသာ ေျပာင္းသြားတယ္၊
ကိုေရႊေမာင္ကို ဘာပုဒ္မနဲ႔ေထာင္ခ်တယ္၊ သူက်ဴးလြန္တဲ့အျပစ္က ဘာေတြ
ဆိုတာကို ကာယကံရွင္ ဇနီးသည္အေနနဲ႔ တရား၀င္၀င္ တိတိက်က် ဘာမွမသိရ
ဘူးလို႔ မသန္းသန္း၀င္းက ေျပာပါတယ္။
“ခုခ်ိန္ထိ က်မတို႔ကို စာရြက္လည္း ထုတ္မေပးေသးဘူး။ သူ႔ကိုေတာ့ ပုဒ္မ (၅၀၅)
လို႔ေတာ့ က်မၾကားတာပဲ။ ပုဒ္မ (၅၀၅) က သံုးမႈတဲ့။ ပုဒ္မ (၃၄၅) လား ဘာလဲ
မသိဘူး။ သံဃာကို အၾကည္ညိဳပ်က္ေစမႈဆိုၿပီး အဲဒါက တမႈတဲ့။ သူတို႔ကို
ေလးမႈနဲ႔ ေထာင္ ၈ ႏွစ္ခ်တယ္တဲ့။ က်မ အဲဒီလိုပဲသိရတယ္။ က်မ အခု သူတို႔ အဲဒီ
အမႈရဲ႕ စာရြက္ေတြ သြားထုတ္ေတာ့လည္း မရေသးဘူး။ အဲဒီလိုပဲ ေျဖလိုက္တာ
ေထာင္က။ တရားဥပေဒအရ က်မတို႔မွာ ဘာမွ ခုခံခြင့္မရွိတာကို က်မရင္ထဲမွာ
ခံစားရတာေပါ့ေနာ္။ ဘာမွ ခုခံခြင့္လည္းမရွိဘူး။ က်မတို႔ဘက္က ေရွ႕ေနထားခြင့္
လည္း က်မတုိ႔မွာ မရလိုက္ဘူးေလ။ ဒီအတိုင္းပဲ တရားမဲ့ႀကီးကို ေထာင္ခ်လိုက္
တာပဲ။ ၿပီးေတာ့ ကိုေရႊေမာင္နဲ႔ပါသြားတဲ့ ပိုက္ဆံေတြလည္း က်မ ျပန္မရဘူး။ အဲဒါ
ေတြကိုပါ သူတို႔ ခုခ်ိန္ထိ ယူထားတာပဲ။”
မႏၲေလးကေန ဖ်ာပံုကိုသြားမယ္ဆိုရင္ အရင္ဆံုး ရန္ကုန္ကိုသြား၊ အဲဒီကေနမွ ကား
ႏွစ္ဆင့္ထပ္စီးၿပီး ဖ်ာပံုေထာင္ထိအေရာက္ စုစုေပါင္း မိုင္ ၅၀၀ ေက်ာ္ခရီးကို သြား
ရတာပါ။ ဒါေပမယ့္လည္း မသန္းသန္း၀င္းကေတာ့ ခင္ပြန္းျဖစ္သူကို ဘယ္လို
အေျခအေနမ်ဳိးမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေရာက္ေအာင္ သြားေတြ႔ေနမွာပါလို႔ ေျပာပါတယ္။

“ႀကိဳးစားရမွာေပါ့။ ကိုယ့္ေယာက္်ားတေယာက္ ဘယ္လိုပဲ ျပန္ၿပီးေတာ့ လႊတ္ပဲ
ေပးေပး၊ ျပန္မလႊတ္ဘဲနဲ႔ပဲ ထားထား က်မကေတာ့ ႀကိဳးစားၿပီး သြားေတြ႔ရမွာပဲ
သူ႔ကို၊ သူကေတာ့ ဘာမွမေျပာပါဘူး။ ငါ့မိန္းမတဲ့။ လာရတာ ေတာ္ေတာ္ေ၀းတယ္
တဲ့။ ကေလးေလးနဲ႔ လာရတာဆိုေတာ့ စိတ္မေကာင္းဘူးတဲ့။ အရင္လို တလ
တေခါက္ မလာပါနဲ႔တဲ့။ ကေလးကိုလည္း သနားလို႔ပါတဲ့။ ကေလး ငယ္ငယ္ေလး
နဲ႔ဆိုေတာ့။ ႏွစ္လေနမွ တေခါက္ေလာက္လာခဲ့ပါတဲ့။ သူကေတာ့ အဲဒီလို ေျပာတာ
ေပါ့။ က်မ သူ႔ကို စိတ္မခ်ဘူးေပါ့ေနာ္။ မတတ္ႏိုင္ဘူးေပါ့။ တလတေခါက္ေလာက္
သြားႏိုင္ေအာင္ က်မ ႀကိဳးစားရမွာေပါ့။”
ဖ်ာပံုေထာင္ကို ေျပာင္းေရႊ႕ခံလိုက္ရတဲ့ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသား ကိုေရႊေမာင္ရဲ႕ဇနီး
ျဖစ္သူ မသန္းသန္း၀င္း ေျပာသြားတာပါ။
ကုိေရႊေမာင္တုိ႔ကို ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္ စက္တင္ဘာလ ေရႊ၀ါေရာင္လႈပ္ရွားမႈအၿပီး ဖမ္းဆီး
ခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီကာလေတြက ဖမ္းဆီးထားခဲ့သူေတြကို ၿပီးခဲ့တဲ့သီတင္းပတ္
ေတြအတြင္း ေထာင္ဒဏ္ႏွစ္ရွည္ေတြခ်၊ မိသားစုနဲ႔ ေ၀းလံတဲ့ေထာင္ေတြကို
ေျပာင္း လုပ္ခဲ့တဲ့ထဲမွာ ကိုေရႊေမာင္တို႔လည္း အပါအ၀င္ပါ။
အဲဒီလို ေထာင္ခ် ေထာင္ေျပာင္းတာေတြ မလုပ္ဖို႔၊ လက္ရွိ ဖမ္းထားၿပီးသားလူေတြ
ကိုလည္း ျပန္လႊတ္ဖို႔ ၀ိုင္း၀န္းေတာင္းဆိုေနၾကေပမယ့္ ျမန္မာစစ္အစိုးရကေတာ့
ဆက္ၿပီး အန္တုေနဆဲပါ။ ဒါေၾကာင့္လည္း ျမန္မာႏုိင္ငံက ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသား
ေတြ ျပန္လြတ္လာဖို႔ရာဟာ ကုလသမဂၢလံုျခံဳေရးေကာင္စီက အေရးယူလုပ္
ေဆာင္မွရမယ္လို႔ သံုးသပ္ေျပာဆုိတာေတြလည္း ထြက္ေပၚေနေၾကာင္းပါ။
ေမာင္းဴပန္လက္နက္္မဵားကို ဝ အဖၾဲႚ ထုတ္လုပ္ေနသည္ ဆိုဴခင္း

2008-12-18 http://www.rfa.org/burmese/news/wa_group_manufactures_ak-47_rifles-12182008150351.html
နအဖ စစ္အစိုးရႎႀင့္ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲထားေသာ ဝလက္နက္ကိုင္ အဖၾဲႚမႀ တပ္သားတဦး (ယာ) ႎႀင့္ နအဖစစ္တပ္မႀ
စစ္သားမဵားကို ရႀမ္းဴပည္နယ္ ေဴမာက္ပိုင္း ကဵိႂင္းတံု႓မိႂႚအနီး ပန္ဆန္းတၾင္ အတူတကၾ ေတၾႚရေသာ ယခင္ မႀတ္တမ္း
ဓာတ္ပံုတခု ဴဖစ္ပၝသည္။ (Photo: AFP)
စစ္အစိုးရနဲႛ ႓ငိမ္းခဵမ္းေရးယူထားတဲ့ UWSA ဝဴပည္ ေသၾးစည္းေရးအဖၾဲႚမႀာ ရႀိတဲ့ ကိုယ္ပိုင္

လက္နက္စက္႟ံုကေန AK 47 ႟ိုင္ဖယ္ေတၾ ထုတ္လုပ္ေနတယ္ဆိုတဲ့ သတင္းေတၾ
ကဵယ္ကဵယ္ဴပန္ႛဴပန္ႛ ထၾက္ေပၞေနပၝတယ္။

ဒီသတင္းနဲႛ ပတ္သက္႓ပီး နယ္စပ္အေဴခစိုက္ လက္နက္ကိုင္အဖၾဲႚေတၾ နဲႛ စစ္ေရး
ေလ့လာသူေတၾကလည္း အတည္ဴပႂ ေဴပာဆိုပၝတယ္။ ဒၝအဴပင္ UWSA ရဲ့ လက္နက္ေတၾကုိ
တဴခားအဖၾဲႚအစည္းေတၾကို ေရာင္းခဵတာမဵိႂးလည္း ရႀိတယ္လိုႛ ေဴပာဆိုေနဳကပၝတယ္။ RFA မႀ
ဥိီးတင္ေအာင္ခိုင္က ဆက္သၾယ္ေမးဴမန္း ထားပၝတယ္။
ေဒၚစုကုိ အမ်ဳိးသမီး ေခါင္းေဆာင္မ်ား

ေကာင္စီ ဂုဏ္ထူးေဆာင္ အဖြဲ႔၀င္ ရာထား
ျမန္မာ့ဒီမုိကေရစီေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ကို
ကမာၻ႔အမ်ဳိးသမီး ေခါင္းေဆာင္မ်ား ေကာင္စီရဲ႕ ဂုဏ္ထူးေဆာင္
ေကာင္စီ အဖြဲ႔၀င္အျဖစ္ ခန္႔အပ္ဖို႔ ရာထားလိုက္ပါတယ္။
၀ါရွင္တန္ ၿမိဳ႕ေတာ္ အေျခစိုက္ ကမာၻ႔အမ်ဳိးသမီး ေခါင္းေဆာင္မ်ား
ေကာင္စီက ေၾကညာခ်က္ ထုတ္ျပန္ထားတာနဲ႔ပတ္သက္လို႔
ကိုသိန္းထိုက္ဦး က တင္ျပထားပါတယ္။
ကမာၻ႔အမ်ဳိးသမီး ေခါင္းေဆာင္မ်ား ေကာင္စီမွာ ကမာၻတ၀ွမ္း

ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီေခါင္းေဆာင္ လက္ရွိနဲ႔ အရင္က တာ၀န္ ထမ္းေဆာင္ခဲ့တဲ့ အမ်ဳိးသမီး
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေခါင္းဆာင္ ၃၇ ေယာက္က ဦးေဆာင္ ဖြဲ႔စည္းထားတဲ့ အဖြဲ႔ပါ။
(ေမလ ၆၊ ၂၀၀၂) ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ ဒီအဖြဲ႔ရဲ႕ ပထမဆုံး ဂုဏ္ထူးေဆာင္
ေကာင္စီအဖြဲ႔၀င္အျဖစ္ ခန္႔အပ္ဖို႔ မဲေပး ရာထားခံထားရပါတယ္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ ျမန္မာျပည္ လြတ္လပ္ေရး၊ လူ႔အခြင့္အေရးကို ေလးစား လုိက္နာဖို႔ နဲ႔

ဒီမုိကေရစီ ျပန္လည္ ေပၚထြန္းေရး ႀကိဳးပမ္းခ်က္ေတြေၾကာင့္ အခုလို ကမာၻ႔အမ်ဳိးသမီး
ေခါင္းေဆာင္မ်ား ေကာင္စီရဲ႕ ဂုဏ္ထူးေဆာင္ ေကာင္စီ အဖြဲ႔၀င္ အျဖစ္လက္ခံဖို႔ ရာထားတာလို႔
ေၾကညာခ်က္မွာ ေဖာ္ျပပါတယ္။
ကမာၻ႔အမ်ဳိးသမီး ေခါင္းေဆာင္မ်ား ေကာင္စီဟာ ကမာၻတ၀ွမ္း အမ်ဳိးသမီး

ေခါင္းေဆာင္ေတြအေပၚ တာ၀န္အပ္ႏွင္းမႈနဲ႔ အမ်ဳိးသမီးအမ်ဳိးသား ခြဲျခားမႈေတြ အဆုံးသတ္ဖို႔၊
အမ်ဳိးသမီးေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ အေမွ်ာ္အျမင္နဲ႔ အေတြ႔အၾကဳံေတြကို အေျခခံၿပီး ကမာၻတ၀ွမ္း
အစိုးရေကာင္းေတြ ေပၚလာေအာင္ ေထာက္ပံ႔ကူညီဖုိ႔ ဦးတည္ၿပီး ႏုိင္ငံတကာ အတုိင္းအတာနဲ႔
ေဆာင္ရြက္ေနတဲ့ အဖြဲ႔ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီအဖြဲ႔ရဲ႕ လက္ရွိ ဥကၠ႒က ကုလသမဂၢလူ႔အခြင့္ေရးရာ ေကာ္မရွင္ မင္းႀကီးအျဖစ္ တာ၀န္

ထမ္းေဆာင္ခဲ့ဘူးတဲ့ အုိင္ယာလန္ သမၼတေဟာင္း ေမရီ ေရာ္ဘင္ဆင္ (Mary Robenson) ပါ။
ေကာင္စီ အဖြဲ႔၀င္ တေယာက္ျဖစ္တဲ့ ဂါနာ သမၼတေဟာင္း ဂ်ဲနက္ ေဂ်ဂင္ (Janet Jagan) က
ျမန္မာႏုိင္ငံအတြင္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ ႏုိင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေတြအတြက္

စိုးရိမ္တဲ့အေၾကာင္း၊ အျမန္ဆုံး ျပန္လြတ္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္တဲ့အေၾကာင္း ေျပာဆုိတာကိုလည္း
ေၾကညာခ်က္မွာ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။
ေနာက္ ျပင္သစ္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ေဟာင္းအျဖစ္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့ဘူးတဲ့ အီဒစ္တ္ ခရက္စ္ဆန္

(Edith Cresson) ကလည္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ လြတ္ေျမာက္ေရးနဲ႔
အမ်ဳိးသမီးေခါင္းေဆာင္မ်ား ေကာင္စီရဲ႕ ႀကိဳးပမ္းခ်က္ေတြကို ေထာက္ခံတဲ့ အေၾကာင္း
ေျပာဆုိထားပါတယ္။
ျမန္မာစစ္တပ္ အမႈိက္ရွင္းနည္း
တပ္မေတာ္အရာရွိတဦး (၁၉-၁၂-၂၀၀၈)
http://www.khitpyaing.org/articles/December_08/19-12-08a.php
ဗ်ဴဟာမႉးနဲ႔ အထက္စစ္အာဏာရွင္ေတြဟာ ၀ိနည္းလြတ္ အမိန္႔မ်ား ေပးတတ္ရာ “မင္းတို႔

အမိႈက္သ႐ိုက္ေတြ ရွင္းပစ္ၾက” ဆုိၿပီး အမိန္႔ေပးရင္ပဲ လက္ေအာက္ခံတပ္မ်ားက ရြာေတြကို မီး႐ႈိ
႔ရတဲ့ ထံုးစံ ရွိပါတယ္။ အခ်ိဳ႕တပ္ရင္းေတြ အေနနဲ႔လည္း အထက္ဌာနေတြကို မိမိအတြက္
အမႈမပတ္ေအာင္ လုပ္ႀကံသတင္းတင္တဲ့အခါ ရြာေတြမွာ ေသာင္းက်န္းသူေတြရဲ ႔ အမာခံ
လူေတြရွိလို႔ မသကၤာတဲ့အတြက္ သြားေရာက္ရွင္းလင္းရာ ခုခံလို႔ မီး႐ႈိ႕ ဖ်က္ဆီးရျခင္း ျဖစ္တယ္လို႔
အေၾကာင္းျပပါတယ္။
အမွန္တကယ္ေတာ့ အထက္ဌာနေတြကလည္း လက္ေအာက္မွ တင္ျပခ်က္ကို

မသိက်ဳိးကြ်န္ျပဳကာ စံုစမ္းေဖာ္ထုတ္ အေရးယူျခင္း မရွိခဲ့တဲ့အတြက္ အျပစ္မဲ့ ျပည္သူေတြအေနနဲ႔
အိုးမဲ့အိမ္မဲ့ျဖစ္ရ၊ သတ္ျဖတ္ခံရတာမို႔ တုိင္းရင္းသားေတြရဲ ႔ နာၾကည္းခ်က္ဟာ ေမ့ေပ်ာက္ဖြယ္ရာ
ရွိမွာ မဟုတ္ေတာ့ပါ။
ရွမ္းျပည္ေတာင္ပိုင္း လင္းေခးၿမိဳ ႔က ခလရ (၉၉) ဟာ ၁၉၉၇ ခုႏွစ္ မတ္လမွာ

တပ္ပတ္၀န္းက်င္မွာရွိတဲ့ ရြာေတြကို ေခၚယူၿပီး ရန္သူ႔သတင္း အခ်က္အလက္ေတြကို
ေမးျမန္းစစ္ေဆးခဲ့ၾကပါတယ္။ အဲ့ဒီလို စစ္ေဆးေမးျမန္းခဲ့ရာမွာ ဘာအေၾကာင္းမွ မထူးလို႔
စစ္ေဆးတဲ့ အရာရွိေတြဟာ စိတ္မရွည္ေတာ့ဘဲ ပန္က်ိဳင္းရြာမွ ရြာသားေတြကို စတင္ထု႐ိုက္
ႏွိပ္စက္သတ္ျဖတ္ခဲ့ၾကပါတယ္္။ အဲဒီပန္က်ိဳင္းဆုိတဲ့ ရြာေလးကုိ ဆက္တိုက္ဆုိသလို
ေခၚယူစစ္ေဆးသတင္းေမးခဲ့ရာ ပန္က်ိဳင္းရြာက လူေတြ တေယာက္မွ မရွိေတာ့ဘဲ တျခား
တေနရာကို ထြက္ေျပးတိမ္းေရွာင္သြားၿပီး ရြာပ်က္သလုိ ျဖစ္သြားခဲ့ပါတယ္။ စစ္တပ္က
လုပ္ခ်င္ရာ လုပ္ေတာ့ သတ္ရင္ အေသခံေတာ့မယ္ဆိုတဲ့ သက္ႀကီးရြယ္အိုေတြသာ
က်န္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ က်န္ရွိေနတဲ့ သက္ႀကီးရြယ္အိုေတြကိုေတာင္ မညႇာတာဘဲ
(တပ္ေရး ဗုိလ္ႀကီး) ဗိုလ္ႀကီးေက်ာ္သိန္းက ရြာေရာ၊ လူေတြပါ မီး႐ိႈ႕ ဖ်က္ဆီးခဲ့ကာ
သတ္ျဖတ္လိုက္ပါတယ္။
ဒါ့အျပင္ ရွမ္းျပည္ေတာင္ပိုင္း ၀မ္ဆင္းၿမိဳ႕ရွိ ခလရ (၂၈၇) မွာလည္း ေအာက္ပါျဖစ္စဥ္ေတြ

ျဖစ္ပြားခဲ့ပါတယ္။ ၂၀၀၁ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလရဲ႕ ညတညမွာ ၀မ္ဆင္းၿမိဳ ႔ရွိ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေရွ႕မွာ
ဘုရားပြဲက်င္းပေနစဥ္ SSA အဖြဲ႔ေတြဟာ ခလရ (၂၈၇) ဘက္မွ စစ္သားေတြကို အနီးကပ္
ပစ္သတ္ၿပီး ထြက္ေျပးသြားခဲ့ပါတယ္္။ CSM ဒု အရာခံဗိုလ္တဦး၊ တပ္ၾကပ္ႀကီး စာေရးတဦးနဲ႔
ရဲေဘာ္ႏွစ္ဦးတို႔ ေသဆံုးခဲ့ရပါတယ္္။ အဲဒီ ျဖစ္စဥ္အေပၚ သက္ဆုိင္ရာ ရြာသားေတြနဲ႔
ရြာလူႀကီးေတြကုိ ရန္သူ႔သတင္းကို ႀကိဳတင္ မတင္ျပရ ေကာင္းလားလို႔ဆုိၿပီး ခလရ (၂၈၇) ဒု-
တပ္ရင္းမႉး ဗိုလ္မႉး ေ၀လင္းက ေဒါသူပုန္ထကာ စတင္ အေရးယူပါေတာ့တယ္။
ျဖစ္စဥ္ျဖစ္တဲ့ ညတြင္းခ်င္းမွာပင္ ရြာမွာရွိတဲ့ ဥကၠ႒၊ အတြင္းေရးမႉး အဖြဲ႔၀င္ေတြကို ခ်က္ခ်င္း

ဖမ္းဆီးထားၿပီး ေနာက္ေန႔ နံနက္တြင္ ထု႐ိုက္ႏွိပ္စက္ စစ္ေဆးခဲ့ပါတယ္္။ ဒါေပမယ့္
ဘာသတင္းမွ မရခဲ့တာမုိ႔ တပ္ရင္းအခ်ဳပ္ထဲမွာ ထည့္ထားၿပီး (၇) ရက္ ဆက္တုိက္ ေရေလာင္း၊
အ၀တ္အုပ္၊ တုတ္နဲ႔႐ုိက္ ထမင္းမေကၽြးဘဲ လူမဆန္စြာ ႏွိပ္စက္ ညႇဥ္းပန္းခဲ့ပါတယ္။
ရြာသားေတြဟာ ရန္သူ႔သတင္း အမွန္တကယ္ မသိတာကို ဘယ္လိုမွ မေျဖတတ္ေလ၊ ထု႐ိုက္
ႏွိပ္စက္မႈ ျပင္းထန္လာေလျဖစ္ေနတာမုိ႔ ေနာက္ဆံုး သူတုိ႔ကုိ သတ္လိုက္ဖို႔ ေတာင္းဆုိတဲ့အထိ
ျဖစ္လာခဲ့ရပါတယ္။(၇) ရက္ ျပည့္တဲ့ေန႔မွာပင္ ဒုတိယတပ္ရင္းမႉး ဗိုလ္မႉးေ၀လင္းက အမိန္႔အရ
ဖမ္းဆီးထားတဲ့ အဲဒီ ရြာသား (၁၅) ေယာက္ကုိ မည္သူနဲ႔မွ ေတြ႕ခြင့္မေပးေတာ့ဘဲ တပ္ရင္းရဲ႕
အေနာက္ဘက္မွာရွိတဲ့ ေတာင္ေျမမွာ သူတို႔ ကိုယ္တုိင္ကို က်င္းတူးခုိင္းၿပီးေတာ့ ရက္စက္စြာ
ပစ္သတ္ခဲ့ပါတယ္။ တခ်ိဳ႕က်ေတာ့ မေသမရွင္နဲ႔ ဒီအတုိင္းပဲ ေျမျမႇဳပ္လိုက္ၾကပါတယ္။
အဲဒီတပ္မွာပင္ မုဒိန္းမႈ ျဖစ္စဥ္ ထပ္မံ ျဖစ္ပြားခဲ့ပါေသးတယ္။ ၂၀၀၂ ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီလခန္႔က

ခလရ (၂၈၇) ဌာနခ်ဳပ္ တပ္ရင္းမွာပင္ ဌာနခ်ဳပ္ တပ္ခြဲမႉး ဗိုလ္မႉးသန္းေဇာ္ဟာ
ေဘးပတ္၀န္းက်င္မွာရွိတဲ့ လားဟူ စုစည္းရြာေလးတရြာမွ အပ်ိဳေခ်ာေခ်ာေလးေတြကို
အဓမၼစည္း႐ံုး သိမ္းသြင္းၿပီး အေပ်ာ္ႀကံ မုဒိန္းက်င့္ႀကံပါတယ္။
ဗုိလ္မႉးသန္းေဇာ္ဟာ အဲဒီ ဧရိယာ နယ္ေျမတ၀ိုက္မွာ အႀကီးဆံုးအာဏာပုိင္ ျဖစ္တာမုိ႔
စားေသာက္ဆုိင္ေတြမွာ ေသာက္စားမူးယစ္ၿပီး မိန္းမပ်ိဳေတြကို ေခၚယူညအိပ္
ေပါင္းသင္းခဲ့ပါတယ္။ အခ်ိဳ ႔မိန္းမပ်ိဳေတြကိုေတာ့ ဆန္၊ ဆီ၊ ႏုိ႔ဆီ အနည္းငယ္ေလာက္သာ
ႏွစ္သိမ့္ေပးၿပီး တခ်ိဳ ႔ကိုက်ေတာ့ အာဏာျဖင့္ ၿခိမ္းေျခာက္ အႏိုင္က်င့္ခဲ့ပါတယ္။
ဆင္းရဲတဲ့ ရြာက ရြာသားေတြဟာ ပထမေတာ့ သည္းခံေနၾကေပမယ့္ မိန္းကေလး
ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား အႏိုင္က်င့္ခံလာရတဲ့အခါမွာ မခံရပ္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ အထက္ စစ္ဌာနခ်ဳပ္ေတြကို
တုိင္ၾကားပါေတာ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ အေၾကာင္းမထူးတာေၾကာင့္ ေနာက္ေတာ့ ရြာသားေတြဟာ
အေရွ ႔ပိုင္းတုိင္း စစ္ဌာနခ်ဳပ္ တုိင္းမႉး ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေမာင္ဘုိထံသုိ႔ သြားေရာက္တုိင္ၾကားခဲ့ျပန္တယ္။
ဒါေၾကာင့္ တုိင္းမႉး ကိုယ္တုိင္ ၀မ္ဆင္းသို႔ သြားေရာက္ စစ္ေဆးခဲ့ပါတယ္္။ ဒီလုိ
အဓမၼျပဳက်င့္တာကို လားဟူရြာမွ အျပဳခံရသူ အပ်ိဳမ်ားကို ေခၚၿပီး ဟုတ္ မဟုတ္ စစ္ေဆးခဲ့ရာ
ဟုတ္မွန္ေၾကာင္း ေဖာ္ထုတ္ သိရွိခဲ့ပါတယ္္။
ဗုိလ္မႉးသန္းေဇာ္ဟာ တပ္ရင္းအခ်ဳပ္ထဲမွာ တလအခ်ဳပ္ခံထားရၿပီး အက်ဥ္းစစ္တရား႐ံုးခ်ဳပ္က

သူ႔အား အရပ္၀တ္လဲခုိင္းလိုက္ပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ ဗိုလ္မႉးသန္းေဇာ္ဟာ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး
တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔အစည္းတခုမွာ ၀င္ေရာက္ေနေၾကာင္း သိခဲ့ရပါတယ္္။ အဲဒီ
ဗိုလ္မႉးသန္းေဇာ္ဟာ အခဲမေက်ဘဲ အဲဒီရြာနဲ႔ တပ္ရင္းအား မၾကာခဏ
ၿခိမ္းေျခာက္သံေပးေနေၾကာင္းလည္း သိရွိရပါတယ္။

ေရွ ႔တန္းစစ္ဆင္ေရး နယ္ေျမေတြမွာ စစ္တပ္က ႀကီးစိုးေနတာမို႔ ဥပေဒမဲ့ လုပ္ခ်င္ရာ
လုပ္ေနတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ ျပည္သူလူထုအေနနဲ႔ လူ႔အခြင့္အေရး ခ်ိဳးေဖာက္ခံရ႐ံုသာမက
မိန္းကေလးေတြ အၾကမ္းဖက္ ခံရတဲ့ ျဖစ္စဥ္ေတြလည္း မၾကာခဏ ျဖစ္ပြားေနတာမို႔
ျပည္သူလူထု ေထာက္ခံမႈကင္းမဲ့ေနၿပီး တပ္ရင္းေတြရဲ႕ စည္း႐ံုးေရး က်ဆင္းေနမႈတို႔ကို
ေတြ႔ရွိေနရပါတယ္။
မုဒိန္းမႈျဖစ္စဥ္မွာ အတုိင္းအတာတခုထိ အေရးယူမႈ ရွိခဲ့ေသာ္လည္း လူသတ္မႈ ျဖစ္စဥ္မွာ

တိုင္းမႉးအေနနဲ႔ အေရးယူမႈ မရွိတာကို ေတြ႔ရလို႔ တပ္မေတာ္ရဲ ႔ သမုိင္း အမည္းစက္ႀကီး တစက္
စြန္းထင္းခဲ့တာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ မုဒိန္းမႈအရ အေရးယူလိုက္တဲ့ ဗိုလ္မႉး သန္းေဇာ္ရဲ ႔
ျပစ္ဒဏ္မွာလည္း ေပ့ါပါးလြန္းၿပီး စစ္ဥပေဒအရပဲ ၾကည့္ၾကည့္၊ နယ္ဘက္ ဥပေဒအရပဲ
ၾကည့္ၾကည့္ ေထာင္ဒဏ္က်ခံသင့္ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ တုိင္းမႉးျဖစ္တဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေမာင္ဘုိဟာ
လက္ေအာက္ခံ အရာရွိေတြကုိ ဥပေဒနဲ႔အညီ အေရးယူမႈ ပ်က္ကြက္တာမုိ႔ ဘက္လုိက္မႈနဲ႔
အကာအကြယ္ေပးခဲ့ေၾကာင္း ေပၚလြင္ထင္ရွားခဲ့ပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေမာင္ဘုိ ကုိယ္ႏိႈက္က
စစ္အာဏာရွင္ပီပီ သူ႔ရဲ႕ တိုင္းစစ္ဌာနခ်ဴပ္ လက္ေအာက္ခံ ၀န္ထမ္းေတြနဲ႔ ျပည္သူလူထုအေပၚ
ၾကမ္းခ်င္တိုင္းၾကမ္း၊ ရမ္းခ်င္တုိင္း ရမ္းတဲ့လူ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ အသတ္ခံရတဲ့ တုိင္းရင္းသား
လူမ်ိဳးစုေတြရဲ ႔ နာၾကည္းခ်က္ေတြေၾကာင့္ ခလရ (၂၈၇) တပ္ဌာနခ်ဳပ္ရဲ ႔ လံုၿခံဳေရး၊
စည္း႐ံုးေရးေတြဟာ ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ ရရွိႏိုင္ေတာ့မွာ မဟုတ္ေတာ့သလို ျပည္သူၾကားက
ေပါက္ဖြားလာခဲ့တဲ့ တပ္မေတာ္ဟာ ျပည္သူနဲ႔ တသားတည္း မျဖစ္ေတာ့တာကို ၀မ္းနည္းဖြယ္
ေတြ႔ေနရပါတယ္။
အထက္လူႀကီးေတြရဲ ႔ မဟာဗ်ဴဟာအရ ၀မ္ဆင္းရြာလုိမိ်ဳး ရန္သူ႔ဧရိယာတ၀ိုက္အတြင္း

တပ္ရင္းေတြကို ဖြင့္လွစ္ရတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ နယ္ေျမစိုးမိုးေရးနဲ႔ ရန္သူ႔ ဧရိယာ က်ံဳ႕သြားေစေရး
ျဖစ္တာမို႔ ခလရ (၂၈၇) ရဲ႕ လုပ္ကိုင္ပံုေၾကာင့္ မဟာဗ်ဴဟာအထမေျမာက္ေတာ့ေၾကာင္း
တင္ျပလုိက္ရပါတယ္။
ရြာသား (၁၅) ဦးကို အသားလြတ္ သတ္ျဖတ္လုိက္တဲ့ လူသတ္မႈ ျဖစ္စဥ္အရ ဒု-တပ္ရင္းမွဴး

ဗိုလ္မႉးေ၀လြင္ဟာ SSA ပစ္ခတ္မႈေၾကာင့္ ဘုရားပြဲမွာ ေသဆံုးသြားတဲ့ အရာခံ အၾကပ္ႀကီး
ရဲေဘာ္ေတြအတြက္ အထက္ဌာနမွ ၎အား အေရးယူခံရမယ့္ အေရးမွ လြတ္ကင္းေစဖုိ႔
ရြာသားေတြကို သူပုန္အမာခံလို႔ မတရားစြပ္စြဲၿပီး သတ္ျဖတ္လိုက္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္မုိ႔ စစ္အာဏာရွင္ေတြနဲ႔ တခ်ိဳ ႔တပ္ေတြဟာ ရြာမီး႐ႈိ ႔မႈ၊ လူသတ္မႈနဲ႔ မုဒိန္းမႈ စတဲ့

ျပည္သူလူထုအေပၚ အႏုိင္က်င့္ ဗိုလ္က် သတ္ျဖတ္မႈ ျဖစ္စဥ္မ်ားကို ျဖစ္ပြားခဲ့ေပမယ့္
ႏုိင္ငံတကာအဆင့္ထိ ေရာက္ဖုိ႔ ေနေနသာသာ ေအာက္ေျခမွာပင္ ရင္နာစြာ
တိမ္ျမဳပ္ေပ်ာက္ကြယ္သြားတဲ့ ျဖစ္စဥ္မ်ား ရွိခဲ့ေၾကာင္း သာဓကမ်ားနဲ႔ ေဖာ္ထုတ္တင္ျပ
ေပးပို႔လိုက္ပါတယ္။

အန္အယ္လ္ဒီ၏ အနာဂတ္ အမွန္တကယ္

မႈန္၀ါးေနၿပီလား
(သတင္းသံုးသပ္ခ်က္)
NEJ/ ၁၈ ဒီဇင္ဘာ ၂၀၀၈
ယခုလ (၁၆) ရက္ေန႔က ရန္ကုန္ အန္အယ္လ္ဒီ႐ံုးခ်ဳပ္တြင္ “လူငယ္ႏွင့္အနာဂတ္” ေခါင္းစဥ္ျဖင့္

ေဟာေျပာေဆြးေႏြးခဲ့ရာ ဦးေဆာင္ေဟာေျပာေဆြးေႏြးသူ အန္အယ္လ္ဒီ
ဗဟုိအလုပ္အမႈေဆာင္အဖြဲ႕၀င္ ဦး၀င္းတင္က အန္အယ္လ္ဒီ၏ အနာဂတ္သည္ မႈန္၀ါးေနေၾကာင္း
ခ်ျပေဆြးေႏြးခဲ့သည္။
အန္အယ္လ္ဒီ၏ လက္ရွိအေနအထားကို ၾကည့္မည္ဆိုလွ်င္ ၂၀၁၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲအတြက္လည္း

ဆံုးျဖတ္ခ်က္မခ်ႏိုင္၊ စစ္အစိုးရဘက္ကလည္း အန္အယ္လ္ဒီႏွင့္ မေဆြးေႏြးႏိုင္ဟု
အျပတ္ေျပာထားသည့္အတြက္ ေနာက္တဆင့္ မည္သို႔ေျခလွမ္း လွမ္းရမည္မွာ
မေရမရာျဖစ္ေနသည္။ ဦး၀င္းတင္သည္ အန္အယ္လ္ဒီဗဟိုအလုပ္အမႈေဆာင္ အဖြဲ႔ထဲတြင္
အန္အယ္လ္ဒီ၏ အနာဂတ္ကို မႈန္၀ါးေနသည္ဟု ပကတိအေနအထားအတိုင္း
ျပတ္ျပတ္သားသား သံုးသပ္လိုက္သည့္ ပထမဆံုး အမႈေဆာင္အဖြဲ႕၀င္တဦး ျဖစ္သည္။
ဦး၀င္းတင္ဘက္ကလည္း အန္အယ္လ္ဒီ၏ အနာဂတ္ကို မႈန္၀ါးေနသည္ဟု ေျပာရာတြင္

စိတ္ပ်က္ျခင္း၊ အဆိုးျမင္ျခင္း စသည့္ အခ်က္မ်ားကို အေျခခံျခင္းမဟုတ္ဟု ၀န္ခံထားသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ အန္အယ္လ္ဒီ၏ အနာဂတ္ အမွန္တကယ္ မႈန္၀ါးျခင္း ဟုတ္မဟုတ္
ဆန္းစစ္ရန္လိုလာသည္။
ေရနံေခ်ာင္း အန္အယ္လ္ဒီဒု-ဥကၠ႒ ေဒၚခင္ေစာေဌးကမူ အန္အယ္လ္ဒီ၏ အနာဂတ္အေပၚ

ဦး၀င္းတင္၏ သံုးသပ္ခ်က္ မွန္ကန္သည့္အတြက္ ေထာက္ခံသည္ဟု ေခတ္ၿပိဳင္ကို ေျပာသည္။
“အန္တီကေထာက္ခံတယ္။ ဦး၀င္းတင္ေျပာတာေတြဟာ မွန္သင့္သေလာက္မွန္တယ္ေပါ့ေနာ္။

အန္အယ္လ္ဒီအေနနဲ႔ မႈန္၀ါး၀ါးဆိုတာ မွန္ႏိုင္တယ္ဆိုတာက အန္တီတို႔ကိုေတာ့ သူတို႔က hot
line လို႔ေခၚတာကိုးကြ။ ေ႐ႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးတုန္း ကဆို အန္တီတို႔က အန္အယ္လ္ဒီကို
ထြက္ေစခ်င္တာေပါ့ေနာ္။ သူတို႔က မထြက္ဘူးေပါ့ေနာ္။ မထြက္တဲ့အခါမွာ အန္တီတို႔
မေကြးတိုင္းက လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ ေဒါက္တာေအာင္မိုးညိဳကလည္း ထေျပာတယ္။
က်ေနာ္တု႔ိက အန္အယ္လ္ဒီ ရွင္သန္ေရးက အဓိကလား ဒီမိုကေရစီရရွိေရးက
အဓိကလားလို႔ေမးတာ။ တိုင္းႏွစ္ပတ္လည္အစည္းအေ၀း မႏွစ္ကေပါ့။
ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးကျဖစ္ေနၿပီသား။ ဦးေအာင္ေရႊကဘာေျပာတုန္းဆိုေတာ့
ဒါေတြကေမးစရာမလိုပါဘူးတဲ့ အတူတူပဲတဲ့ ဆိုၿပီးေျပာတာေပါ့။ အခုပံုစံက အန္တီ
အျမင္ကလည္း အန္အယ္လ္ဒီက အန္အယ္လ္ဒီရွင္သန္ေရးေနာက္ကိုပဲ
သူကျဖစ္ေနတဲ့သေဘာကိုး။ ဒီမိုကေရစီရရွိေရးက အဓိက မဟုတ္တာျဖစ္ေနတာကိုး၊
ထြက္ရမယ့္အခ်ိန္မွာ မထြက္ခဲ့ၾကတာကိုး” ဟု ေဒၚခင္ေစာေဌးက ေျပာသည္။

သို႔ေသာ္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွ ၀ါရင့္ႏိုင္ငံေရးသမားႀကီး သခင္ခ်န္ထြန္းကမူ အန္အယ္လ္ဒီ၏
အနာဂတ္အေပၚ ေဒၚခင္ေစာေဌးကဲ့သို႔ မယူဆေပ။ အန္အယ္လ္ဒီ၏ အနာဂတ္သည္
လူငယ္မ်ားအေပၚ အမ်ားႀကီးမူတည္သည္ဟု သခင္ခ်န္ထြန္းက ယူဆသည္။ ဤေနရာတြင္
ဦး၀င္းတင္၏ အယူအဆႏွင့္ သခင္ခ်န္ထြန္းတို႔ နီးစပ္သည္။ ယေန႔လူငယ္မ်ားသည္
ထြက္ေပါက္ဆိုသည့္စကားကို တြင္တြင္ေျပာလာၾကသည့္အတြက္
ထြက္ေပါက္ထက္အေရးႀကီးသည္မွာ အနာဂတ္ကို ေဖာက္ထြက္ဖို႔ျဖစ္ေၾကာင္း ဦး၀င္းတင္က
ေထာက္ျပခဲ့သည္။ သခင္ခ်န္ထြန္းကမူ အေသခံရဲသည့္ လူငယ္မ်ား စုစည္းမိလာလွ်င္
အေျခအေနေျပာင္းႏိုင္သည္ဟု ယံုၾကည္ သည္။
“လံုး၀အေျခအေနမေကာင္းဘူးလို႔ေတာ့ ေျပာလို႔မရပါဘူး။ မူတည္တာကေတာ့

လူငယ္ေတြေပၚတည္တာေပါ့။ လူငယ္ေတြရဲ႕ တက္ႂကြမႈ၊ သတၱိရွိမႈ၊ ဇြဲရွိမႈ၊ ေလ့လာမႈ လိုတာေပါ့။
စာေတြမ်ားမ်ားဖတ္ရမယ္။ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးမႈေတြ မ်ားမ်ားလုပ္ရမယ္။ ခုျဖစ္ေနတာကေတာ့
အစိုးရက ႏွိပ္ကြပ္ေနတဲ့အခါ ခု လူငယ္ေတြပါမက်န္ေအာင္ လုပ္ေနတယ္။ ဒီဘက္မွာ
ကစဥ့္ကလ်ားနဲ႔ ျဖစ္တာ ဓမၼတာပဲ။ အဲဒါကို ဘယ္လိုျပန္လုပ္ရမလဲဆိုတာ လူငယ္ေတြက
ေသခ်ာေလ့လာရမယ္။ လူထုအံုႂကြမႈဆိုတာကလည္း လူထုက
ေမတၱာပို႔တဲ့လုပ္ငန္းျပတာကိုလည္း ပစ္ခတ္သတ္ျဖတ္ခံရတယ္။ ဖမ္းဆီးၿပီး အဆမတန္
ႏွိပ္ကြပ္ခဲ့တယ္။ အခုဟာက စစ္အစိုးရက အေရးသာေနတာေပါ့ေလ။ သို႔ေသာ္လည္း
မျမင္ႏိုင္တဲ့အႏၱရာယ္ေတြ အစိုးရအတြက္ရွိပါေသးတယ္။ လူငယ္ေတြအေနနဲ႔ တက္ႂကြတယ္၊
သတၱ္ိရွိတယ္၊ ဇြဲရွိတယ္၊ အေသခံရဲတဲ့ ဒီလိုလူငယ္ေတြက က်န္ေသးတာပဲ။ သူတို႔အေနနဲ႔
စုစုစည္းစည္း မျဖစ္ေသးလို႔။ အေျခအေနက ေျပာင္းလဲမႈမရွိတာ။ တခ်ိန္မွာ စုစုစည္းစည္းနဲ႔
လုပ္သြားရင္ ညီၫြတ္တဲ့ အင္အားစုျဖစ္သြားရင္ ေျပာင္းသြားႏိုင္တယ္” ဟု သခင္ခ်န္ထြန္းက
အန္အယ္လ္ဒီက လႊတ္ေတာ္ေခၚယူေရး ေတာင္းဆိုထားသည့္တိုင္ အန္အယ္လ္ဒီ၏

အနာဂတ္မႈန္၀ါးေနသည္ဆိုသည့္ ဦး၀င္းတင္၏ အယူအဆကို လက္ခံေၾကာင္း ေဒၚခင္ေစာေဌးက
ေျပာသည္။ မည္သည့္အတြက္ ဤသို႔လက္ခံေၾကာင္း ေခတ္ၿပိဳင္ကေမးျမန္းရာ ေဒၚခင္ေစာေဌးက
ယခုကဲ့သို႔ ရွင္းျပသည္။
၎က “လက္ခံတယ္ဆိုတာ။ လူႀကီးေတြကေတာ့ လူငယ္ေတြ နာမွာေၾကာက္လို႔ေပါ့ေနာ္။

အခုေခတ္ေတြ႔ေနရတဲ့ အာဏာရွင္ကလည္း အဂၤလိပ္အစိုးရကို ေတာ္လွန္တာထက္
ခက္ေနတာကိုး။ ဆယ္ဆမက ဆိုးေနတာကိုး။ သူတို႔ကေတာ့ ကိုယ့္အင္အား
မျပဳန္းတီးခ်င္တာလည္း ပါမွာေပါ့ေနာ္။ အန္တီတို႔ကေတာ့ အသက္ (၆၀)
တန္းလဲေရာက္ေနတယ္၊ ကိုယ့္သမိုင္းတေခတ္မွာ တိုက္ရမွာ တိုက္ရမွာေပါ့။
အန္အယ္လ္ဒီအနာဂတ္က ေမွးမွိန္ဖို႔ရာ အခုအေျခအေနက မ်ားေနတယ္။ ၿမိဳ႕တိုင္းၿမိဳ႕တိုင္း
မညီတာေပါ့။ အန္တီထင္တာကေတာ့ အန္အယ္လ္ဒီရဲ႕ အီးစီး စီအီးစီအဖြဲ႔က အသက္ (၈၀)
ေက်ာ္ (၉၀) ေတြျဖစ္ေနေတာ့ သူတို႔က တအားစိုးရိမ္ႀကီးေနတာ။ ေနာက္ထပ္ေသကုန္မွာ
အဖမ္းခံရမွာေပါ့။ အန္အယ္လ္ဒီလူငယ္ေတြ ဖမ္းခံရတယ္ဆိုတာ အန္အယ္လ္ဒီက
ဦးေဆာင္လို႔မဟုတ္ဘူး။ ကိုယ့္သေဘာကိုယ့္နည္းနဲ႔ ၈၈ ေတြကို ေထာက္ခံၿပီး
လုပ္သင့္လုပ္ထိုက္လို႔ လုပ္ရင္း ဖမ္းခံရတာ” ဟု ေျပာသည္။
အန္အယ္လ္ဒီ ဗဟိုေခါင္းေဆာင္ပိုင္းတြင္ တိုင္းျပည္ဒီမိုကေရစီရဖို႔ဦးမတည္ဘဲ ပါတီတည္ၿမဲေရး၊
ဗဟိုတည္ၿမဲေရးကိုသာ ဦးစားေပးေနသည္ဟူေသာ ထင္ျမင္ယူဆခ်က္မ်ားရွိေနသည့္အေပၚ
သခင္ခ်န္ထြန္းအား ေခတ္ၿပိဳင္က ေမးျမန္းခဲ့ရာ သခင္ခ်န္ထြန္းက ယခုကဲ့သို႔ ေျပာၾကားသည္။
၎က “လူႀကီးေတြက ဒီလိုေလ။ ခုဟာ ဌာနခ်ဳပ္တခုပဲ ဖြင့္ခြင့္ေပးထားတာပဲ။ တိုင္း၊ ခ႐ိုင္၊

ၿမိဳ႕နယ္ ဘာမွဖြင့္ခြင့္မရွိဘူး။ အစိုးရက တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ေဆာင္႐ြက္ေနတယ္။ ဒီဘက္က်ေတာ့
အမႈေဆာင္ေတြက အသက္ (၈၀) ေက်ာ္ေတြကိုး။ ဆိုေတာ့ လူအိုလူနာေတြပဲ။
သူတို႔ေခါင္းေဆာင္ၿပီးေတာ့ ဒီလို အစည္းေ၀းႀကီးလုပ္မယ္ဆိုလည္း သိပ္မရႏိုင္ဘူး။
ႏွိပ္ကြပ္တာေတြရွိ တာကိုး။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္လြတ္တဲ့အထိ သူတို႔က
ပါတီေလးတည္ၿမဲေနရင္ ၿပီးေရာဆိုတဲ့သေဘာလို႔ ယူဆတယ္ေလ။ ဒါလည္း
မွန္ကန္တဲ့လုပ္ရပ္လို႔ထင္တယ္။ လူငယ္ေတြကေတာ့ လူငယ္ပီပီ သူတို႔ဘာသူတို႔ ေအာက္မွာ
စည္း႐ံုးၿပီးေတာ့ ညီၫြတ္ေရးတည္ေဆာက္ၾကေပါ့။ လွ်ဳိ႕၀ွက္ၿပီးလုပ္ရမွာေပါ့။ လိုတာကေတာ့
လူငယ္ေတြက တက္ႂကြတဲ့ လူငယ္ေတြက ဥာဏ္နဲ႔ယွဥ္ၿပီး စည္း႐ံုးတတ္ရမယ္။ လူႀကီးေတြကို
ေခါင္းေဆာင္ပါလား၊ အစည္းအေ၀းေျပာင္လုပ္လို႔မရဘူးဆိုတာ လူႀကီးေတြကသိတယ္။
ဒါေၾကာင့္ လူငယ္ေတြက သူတို႔ဘာသာသူတို႔ ေအာက္ေျခမွာ ခိုင္မာသထက္ခိုင္မာေအာင္၊
ေတာင့္တင္း သထက္ေတာင့္တင္းေအာင္၊ က်ယ္ျပန္႔သထက္ က်ယ္ျပန္႔ေအာင္ သူတို႔
စည္း႐ံုးဖို႔လိုအပ္တယ္။ အင္အားရွိသထက္ရွိေအာင္ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ တိုးတိုးတိတ္တ္ိတ္
စည္း႐ံုးၾကေပါ့။ ေျပာင္လုပ္လို႔ေတာ့ မရႏိုင္ဘူးေလ။ လူထုအားဆိုတာကလည္း ကိုယ့္ဟာကိုယ္
လူ (၁,၀၀၀) ေလာက္နဲ႔ (၁) ေသာင္းေလာက္နဲ႔မရဘူး။ (၅) ေသာင္း (၁)
သိန္းေလာက္နဲ႔လုပ္ႏိုင္မွ” ဟု ေျပာသည္။
သခင္ခ်န္ထြန္းက လူထုအင္အား သိန္းႏွင့္ခ်ီ၍ လမ္းေပၚထြက္ေစခ်င္ေသာ္လည္း ၂၀၀၇

စက္တင္ဘာ အေရးအခင္းကိုျပန္ ၾကည့္လွ်င္ ေမွ်ာ္လင့္ထားသေလာက္
လူထုလမ္းေပၚထြက္မလာသည္ကို အထင္ရွားေတြ႔ရသည္ဟု ရန္ကုန္ႏိုင္ငံျခားသတင္းေထာက္
မ်ားက ေျပာသည္။ အဓိကအခ်က္မွာ စစ္အစိုးရ၏ လက္စားေခ်မႈကို
ေၾကာက္လန္႔စိုးရိမ္သည့္အျပင္ စီးပြားေရးက်ပ္တည္းမႈပါ ေပါင္းစပ္လိုက္သည့္အခါ
ရန္ကုန္လူထုအေနျဖင့္ မိသားစု ဘ၀အစေတးခံဖို႔ လက္တြန္႔သြားျခင္းျဖစ္ႏိုင္သည္ဟု
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ခံတခ်ဳိ႕က သံုးသပ္သည္။
အန္အယ္လ္ဒီဘက္ကိုျပန္ၾကည့္လွ်င္ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုအေျခခံဥပေဒကို ျပန္သံုးသပ္ရန္ႏွင့္

လႊတ္ေတာ္ေခၚေပးေရးအတြက္ (၆) လအတြင္း အေၾကာင္းျပန္ၾကားေပးရန္ စစ္အစိုးရကို
ရာဇသံေပးထားသည္။ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုအေျခခံဥပေဒကို ျပန္သံုးသပ္ေရးအတြက္
အမ်ဳိးသားညီလာခံလို ညီလာခံႀကီးကို ေနာက္တႀကိမ္ျပန္လည္မက်င္းပႏိုင္ဟု စစ္အစိုးရဘက္က
ရွင္းရွင္းလင္းလင္းေျပာထားၿပီးျဖစ္သည့္အျပင္ က်င္းပခဲ့သည့္ ေညာင္ႏွစ္ပင္ညီလာခံႀကီးသာ
အမွန္ကန္ဆံုး လမ္းေၾကာင္း ျဖစ္သည္ဟု စစ္အစိုးရက ယံုၾကည္ထားသည္။ ထို႔ေၾကာင့္
အန္အယ္လ္ဒီက ေတာင္းဆိုထားသည့္ လႊတ္ေတာ္ေခၚေပးေရး ကိစၥျဖစ္ႏိုင္ေခ်ရွိမရွိ
ျပန္လည္စဥ္းစားရန္လိုလာသည္။

လႊတ္ေတာ္ေခၚေပးေရး အန္အယ္လ္ဒီ၏ ယခုအႀကိမ္ေတာင္းဆိုခ်က္သည္
ပထမဆံုးေတာင္းဆိုခ်က္မဟုတ္၊ ၁၉၉၈ ခု ၾသဂုတ္လ (၂) ရက္ေနာက္ဆုံးထားၿပီး
စစ္အစိုးရဘက္က လႊတ္ေတာ္ေခၚေပးရန္ ၁၉၉၈ ခု ေမလ (၂၈) ရက္ေန႔တြင္ အန္အယ္လ္ဒီက
ေတာင္းဆုိခဲ့သည္။ ထုိ႔ေနာက္ ၁၉၉၈ ခု ဇူလုိင္ (၂၄) ရက္ (၂၉) ရက္ႏွင့္ ၾသဂုတ္ (၁၂) ရက္က
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ ရန္ကုန္ျပင္ပ ခရီးစဥ္မ်ားကုိ နအဖဘက္က ေႏွာင့္ယွက္ခဲ့သည္။
နအဖဘက္က လႊတ္ေတာ္ေခၚမေပးသည့္အျပင္ ႏုိင္ငံေရးသမား အမ်ားအျပားကုိ ဖမ္းဆီးမႈမ်ား
လုပ္ခဲ့သည္။
၂၀၀၆ ခု ေဖေဖာ္၀ါရီလ ျပည္ေထာင္စုေန႔၌လည္း အထူးေၾကညာခ်က္ထုတ္ျပန္ၿပီး

လႊတ္ေတာ္ေခၚယူေရး ေတာင္းဆိုခဲ့သည္။ ၂ဝဝ၆ ခု ဧၿပီလ (၁၇) ရက္ ႏွစ္ဆန္းတရက္ မတုိင္ခင္
အေၾကာင္းျပန္ရန္ ရက္သတ္မွတ္ထားခဲ့ေသာ္လည္း နအဖက ဂ႐ုစိုက္ခဲ့ျခင္းမရွိေခ်။ ယခုအႀကိမ္
(၆) လအတြင္း လႊတ္ေတာ္ေခၚေပးေရးအေၾကာင္းျပန္ရန္ ေတာင္ဆိုခ်က္အေပၚ
စစ္အစိုးရဘက္က လိုက္ေလ်ာမႈအေျခအေနမွာ အခြင့္အလမ္းနည္းပါးသည္ဟု ရန္ကုန္ႏိုင္ငံေရး
အသိုင္းအ၀န္းက ယူဆသည္။ အန္အယ္လ္ဒီဗဟိုအလုပ္မႈေဆာင္အဖြဲ႔၀င္ ဦးခင္ေမာင္ေဆြကမူ
(၆) လျပည့္ၿပီးသည့္ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ တခ်ိန္ခ်ိန္တြင္မွ အန္အယ္လ္ဒီဘက္က
ေရြးေကာက္ပြဲႏွင့္ပတ္သက္၍ အေျဖေပးႏိုင္မည္ဟု ေခတ္ၿပိဳင္ကိုေျပာသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ အန္အယ္လ္ဒီ၏အနာဂတ္သည္ ဦး၀င္းတင္ယူဆသကဲ့သို႔

အမွန္တကယ္မႈန္၀ါးေနသလား၊ သခင္ခ်န္ထြန္းယူဆသကဲ့သုိ႔
အနာဂတ္ရွိေသးသလားဆိုသည္မွာ ၂၀၀၉ ခု တခ်ိန္ခ်ိန္တြင္ အေျဖေပၚလာေတာ့မည္ျဖစ္သည္။

အန္အယ္လ္ဒီ၏ အနာဂတ္မႈန္၀ါးေနဟု
ဦး၀င္းတင္သုံးသပ္
ျမင့္မုိးေဇာ္ / ၁၈ ဒီဇင္ဘာ ၂၀၀၈ http://www.khitpyaing.org/news/December_08/18-12-08a.php
အန္အယ္လ္ဒီ၏ အနာဂတ္ မႈန္၀ါးလ်က္ရွိသကဲ့သို႔ ျမန္မာႏုိ္င္ငံ၏ အနာဂတ္သည္လည္း

စစ္အာဏာရွင္စနစ္၏ အရိပ္မည္းႀကီး လႊမ္းမုိးေနသည္ဟု အန္အယ္လ္ဒီ
ဗဟုိအလုပ္အမႈေဆာင္တဦးျဖစ္သူ ဦး၀င္းတင္က ေျပာသည္။
မၾကာခင္က ရန္ကုန္ အန္အယ္လ္ဒီ႐ုံးခ်ဳပ္၌ က်င္းပခဲ့သည့္ လူငယ္ႏွင့္

အနာဂတ္ေဟာေျပာပြဲတြင္ ဦး၀င္းတင္က ယခုကဲ့သို႔ ေျပာၾကားလုိက္ျခင္း ျဖစ္သည္။
အန္အယ္လ္ဒီ၏ အနာဂတ္ မႈန္၀ါးေနသည္ဟု ဆိုရာ၌ စိတ္ပ်က္ျခင္း၊ အဆုိးျမင္ခ်င္း စသည့္

အျမင္မ်ားေပၚ အေျခခံေျပာၾကားျခင္းမဟုတ္ေသာ္လည္း လက္ရွိျမန္မာႏုိင္ငံေရးအေျခအေနအရ

ဒီမိုကေရစီသည္ ယေန႔ နက္ျဖန္ဆုိသလုိ ျဗဳန္းကနဲ ေပၚလာမည့္အရာမဟုတ္ဟု ဦး၀င္းတင္က
သတိေပးလုိက္သည္။
ေခါင္းေဆာင္မႈအပုိင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဦး၀င္းတင္က ဆက္ေျပာရာ “ႏုိင္ငံေရးအဖြဲ႕အစည္းတခုမွာ

လႈပ္ရွားမႈဆုိတာအေရးႀကီးပါတယ္။ သက္၀င္ေနရမယ္၊ လႈပ္ရွားေနရမယ္၊ ဒီလုိမွသာလွ်င္
က်ေနာ္တုိ႔ နုိင္ငံေရးလုပ္လုိ႔ရမယ္။ ႏုိင္ငံေရးအဖြဲ႕တခုဟာ လူထုကုိ စည္း႐ုံးနုိင္ရမယ္၊
လူထုကုိေခါင္းေဆာင္ႏုိင္ရမယ္။ ေခါင္းေဆာင္တယ္ဆုိတာလည္း စည္း႐ုံးသူမရွိဘဲ
ေခါင္းေဆာင္ေနလုိ႔မရဘူး၊ ဆုိင္းဘုတ္တင္ထား႐ုံနဲ႔လည္း ေခါင္းေဆာင္လုိ႔ မရဘူး။
အၿမဲတမ္းလႈပ္ရွားေနရမယ္။ အဲဒီေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ ေဆြးေႏြးၾကတယ္” ဟု ေျပာသည္။
ျမန္မာျပည္၏အနာဂတ္ႏွင့္ပတ္သက္၍ ဦး၀င္းတင္က သုံးသပ္ရာ၌

“ဗမာျပည္ရဲ႕အနာဂတ္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ေျပာရမယ္ဆုိရင္ေတာ့ အမ်ားႀကီးပဲ။ ဒီထဲမွာ က်ေနာ္တုိ႔
ႏုိင္ငံေရး၊ စီးပြားေရးေတြကုိေတာ့ က်ေနာ္မေျပာခ်င္ပါဘူး။ က်ေနာ္ ေျပာခ်င္တာကေတာ့
အနာဂတ္အေၾကာင္းပါပဲ။ က်ေနာ္တုိ႔ လြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္က
ေမွ်ာ္မွန္းခဲ့တဲ့အနာဂတ္ကလည္း စစ္အစုိးရရဲ႕ ဖိႏွိပ္မႈနဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္မႈနဲ႔ ဆုိတာေတြနဲ႔ပဲ
ရင္ဆုိင္ေနရတယ္။ ေနာက္ထပ္အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ဆုိတာကုိ ေမွ်ာ္မွန္းၾကည့္ေတာ့လည္း
ဒီစစ္တပ္ဆုိတဲ့ စစ္ယႏၲရားႀကီးကလည္း ဘယ္လုိမွ ပီပီျပင္ျပင္ေခ်ာေခ်ာေမြ ့ေမြ႕
ေျပာင္းလဲလာမယ့္ အေနအထားဆုိတာ မျမင္ရေသးပါဘူး။ ဒါဟာ
စိတ္ပ်က္ဖုိ႔ေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး။ သုိ႔ေသာ္ ဘာပဲေျပာေျပာ အရွိတရားက အရွိတရားပါပဲ” ဟု
(၆) လအတြင္း ဖြဲ႕စည္းပုံအေျခခံဥပေဒျပန္လည္သုံးသပ္ရန္ လႊတ္ေတာ္ေခၚေပးေရး

အန္အယ္လ္ဒီက စစ္အစိုးရကုိ ရာဇသံေပးထားေသာ္လည္း စစ္အစိုးရဘက္က မည္သို႔မွ်
အေၾကာင္းျပန္ျခင္း မရွိေသးေပ။ အန္အယ္လ္ဒီဘက္ကလည္း (၆) လေက်ာ္သည္ထိ
စစ္အစိုးရဘက္က အေၾကာင္းမျပန္ပါက မည္သို႔ ႏုိင္ငံေရးအရ
ဆက္လက္ေဆာင္ရြက္မည္ဆုိသည္မွာ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း မရွိေသးေပ။
အန္အယ္လ္ဒီ ဗဟိုအလုပ္အမႈေဆာင္အဖြဲ႔၀င္ ဦးခင္ေမာင္ေဆြကမူ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကိစၥကုိ

(၆) လ မျပည့္မခ်င္း အန္အယ္လ္ဒီက ဆုံးျဖတ္မည္မဟုတ္ေသးေၾကာင္း ေခတ္ၿပိဳင္သို႔
“အေျခခံဥပေဒ ျပန္လည္သံုးသပ္ခြင့္ရမယ္ဆိုမွသာလွ်င္ ရမယ္ မရဘူး ဆိုတဲ့အေပၚမွာ

မူတည္ၿပီးေတာ့ ၂၀၁၀ ကို ျဖတ္သန္းဖို႔ စဥ္းစားရမွာျဖစ္တဲ့အတြက္ ခုခ်ိန္ခါမွာ ဘာကိုမွ
ႀကိဳၿပီးေတာ့ စဥ္းစားလို႔ မျဖစ္ႏိုင္ေသးတဲ့ အေနအထားမို႔လို႔။ ေတာင္းထားတဲ့ (၆) လ
ဆိုတဲ့ကာလလည္း မျပည့္ေသးတဲ့အတြက္ အန္ကယ္တို႔အေနနဲ႔ ဘာမွ ျပတ္ျပတ္သားသား
ေပးလို႔မရေသးပါဘူး။ လက္ရွိေလာေလာဆယ္မွာ ၉၀ ျပည့္ႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္က
ရွိေနေသးတယ္။ အစိုးရကေန တရား၀င္ ပစ္ပယ္ပါတယ္ဆိုၿပီးေတာ့ ဥပေဒထုတ္ၿပီးေတာ့ကာ ၉၀
ျပည့္ႏွစ္ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္ကို က်ဳပ္တို႔အစိုးရကေနၿပီးေတာ့ ဖ်က္သိမ္းလိုက္ၿပီလို႔

ေၾကညာထားျခင္း မရွိေသးပါဘူး။ အဲဒီေတာ့ ဒီဟာေတြကို ေက်ာ္လႊားၿပီးေတာ့ကာ
အန္ကယ္တို႔က စဥ္းစားလို႔ မျဖစ္ပါဘူး” ဟု ဦးခင္ေမာင္ေဆြက ေျပာသည္။
လူငယ္ႏွင့္အနာဂတ္ ေဆြးေႏြးပြဲမွ ဦး၀င္းတင္၏

ေဟာေျပာခ်က္မ်ား
ျမင့္မုိးေဇာ္ / ၁၈ ဒီဇင္ဘာ ၂၀၀၈ http://www.khitpyaing.org/news/December_08/18-
12-08b.php
ဒီဇင္ဘာလ ၁၆ ရက္ ေန႔လယ္ပုိင္းက ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ အန္အယ္လ္ဒီ႐ုံးခ်ဳပ္တြင္ လူငယ္ႏွင့္

အနာဂတ္ေဆြးေႏြးပြဲတရပ္ က်င္းပခဲ့သည္။ ယင္းေဟာေျပာပြဲ၌ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္
ဗဟုိအလုပ္အမႈေဆာင္အဖြဲ႕၀င္ ဦး၀င္းတင္က လူငယ္ႏွင့္အနာဂတ္ဆုိေသာေခါင္းစဥ္ျဖင့္
ေဟာေျပာခဲ့သည္။ ေဟာေျပာပြဲကုိ ႏွစ္ပတ္ျခား အဂၤါေန႔တုိင္း ေဟာေျပာမည္ျဖစ္သည္။ အဆုိပါ
ေဟာေျပာပြဲမွ ဦး၀င္းတင္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ားကုိ ေကာက္ႏုတ္ေဖာ္ျပလုိက္ပါသည္)
အန္အယ္လ္ဒီေခါင္းေဆာင္ပုိင္းႏွင့္ ေအာက္ေျခအျပန္အလွန္နားလည္ေရး
အမ်ိဳးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ ဗဟုိအလုပ္အမႈေဆာင္မ်ားႏွင့္တကြ လူငယ္အဖြဲ႕၀င္မ်ားခင္ဗ်ား။

က်ေနာ္ဟာ ဒီေဟာေျပာပြဲလုပ္မယ္လုိ႔ စီစဥ္ၿပီးကာမွ ေနထုိင္မေကာင္းတာကတေၾကာင္း၊
ေနာက္ၿပီးမ်က္စိလည္း ခြဲစိတ္မႈလုပ္ရေတာ့ ေဟာေျပာမႈနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးေတာ့
အဆင္မေျပတာေလးေတြရွိပါတယ္။ သုိ႔ေသာ္ ဘယ္လုိပဲရွိရွိ မူလရည္ရြယ္ခ်က္က
ေဟာေျပာတာဆုိတဲ့ ပုံစံမ်ိဳးထက္ က်ေနာ္ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့သေဘာက က်ေနာ္တုိ႔ေတြ အဖြဲ႕
ခ်ဳပ္ေခါင္းေဆာင္ပုိင္းနဲ႔ ေအာက္ေျခအဖြဲ႕အစည္းအဆင့္ဆင့္က ေဆာင္ရြက္ေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြကုိ
အထူးသျဖင့္ေတာ့ လူငယ္ေတြနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ လူငယ္ေတြနဲ႔အျပန္အလွန္ ေဆြးေႏြးျခင္း၊
တုိင္ပင္ျခင္း တေယာက္သေဘာတေယာက္စဥ္းစားႏုိင္တဲ့သူေတြျဖစ္ေအာင္
လုပ္ခ်င္တဲ့သေဘာပါ။ အဲဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္က ေဟာေျပာပြဲဆုိတဲ့ ပုံစံထက္
ေဆြးေႏြးပြဲဆုိတဲ့ပုံစံမ်ိဳး ပုိမေကာင္းဘူးလားလုိ႔ လူငယ္ေတြကုိ ေမးျမန္းၾကည့္ပါတယ္။
အဲဒီလုိ္ေမးျမန္းတဲ့အခါက်ေတာ့ သူတ္ုိ႔ကလည္း သူတုိ႔လုပ္ခ်င္တဲ့အစီအစဥ္ေတြ အမ်ားႀကီးကုိ
ေျပာျပပါတယ္။
အဲေတာ့ က်ေနာ္ေျပာခ်င္တဲ့သေဘာက ေဟာေျပာပြဲဆုိတဲ့သေဘာမ်ိဳးကုိ

က်ေနာ္တုိ႔ပညာရွင္ေတြက ေဟာ ေျပာတဲ့အပုိင္းေပါ့။ ေဆြးေႏြးပြဲဆုိတာကေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔
ကုိယ့္အခ်င္းခ်င္း တေယာက္နဲ႔တေယာက္ သေဘာေပါက္ေအာင္၊ စကားေပါက္ေအာင္လုပ္ဖုိ႔
အေရးႀကီးတယ္လုိ႔ထင္တဲ့အတြက္ ေဆြးေႏြးပြဲပုံစံမ်ိဳးလုပ္ခ်င္ တာပါ။
အားလုံးေဆြးေႏြးၿပီးတဲ့အခါက်ေတာ့ ေဟာေျပာပြဲပုံစံနဲ႔တပုိင္း ေဆြးေႏြးပြဲပုံစံနဲ႔ကတပုိင္း ႏွစ္ပုိင္းနဲ႔
လုပ္မယ္လုိ႔ ဆုံးျဖတ္ခဲ့ၾကပါတယ္။
ဒီကိစၥနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး လူႀကီးေတြကုိလည္း အသက္အရြယ္ႀကီးရင့္မႈကတပုိင္း၊

မအားမလပ္ျဖစ္တာကတပုိင္းနဲ႔ ရွိေနတာသိပါတယ္။ သုိ႔ေသာ္လည္း အားလပ္တဲ့အခ်ိန္ေလးမွာ

ပါ၀င္ၿပီးေဆြးေႏြးေပးဖုိ႔ကုိ ဖိတ္ေခၚထားပါတယ္။ ဒီလုိလုပ္ခ်င္းအားျဖင့္
လူႀကီးေတြရဲ႕အသိအျမင္ေတြကုိ လူငယ္ေတြ သိျမင္ခြင့္ရမွာျဖစ္သလုိ တခါလူငယ္ေတြရဲ႕
ေမးခြန္းေတြကို ေလ့လာၾကည့္ရင္းနဲ႔ လူငယ္ေတြ ဘယ္လုိစဥ္းစားေနတယ္၊ ဘယ္ဘက္ကုိ
မ်က္ႏွာမူေနတယ္ဆုိတာကုိ လူႀကီးေတြ သိရွိႏုိင္ပါတယ္။
စည္း႐ုံးသူမရွိဘဲေခါင္းေဆာင္၍ မရ
အဲဒီေတာ့ လူႀကီးေတြ သိပ္ၿပီးပင္ပင္ပန္းပန္းမျဖစ္ေအာင္ ေဟာေျပာပြဲဆုိတဲ့ပုံစံမ်ိဳးထက္

ေဆြးေႏြးပြဲဆုိတဲ့ပုံစံမ်ိဳး လုပ္သြားရင္ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးလုပ္ခ်င္ပါတယ္။ ဒါလည္း
က်ေနာ္ဘာပဲေျပာေျပာ ေဟာေျပာပြဲလုိ႔ပဲ ေျပာေျပာ၊ ေဆြးေႏြးပြဲလုိ႔ပဲေျပာေျပာ
ႏုိင္ငံေရးအဖြဲ႕အစည္းတခုမွာ လႈပ္ရွားမႈဆုိတာ အေရး ႀကီးပါတယ္။
သက္၀င္ေနရမယ္လႈပ္ရွားေနရမယ္။ ဒီလုိမွသာလွ်င္ က်ေနာ္တုိ႔ နုိင္ငံေရးလုပ္လုိ႔ရမယ္။
ႏုိင္ငံေရးအဖြဲ႕တခုဟာ လူထုကုိ စည္း႐ုံးနုိင္ရမယ္၊ လူထုကုိေခါင္းေဆာင္ႏုိင္ရမယ္။ ေခါင္း
ေဆာင္တယ္ဆုိတာလည္း စည္း႐ုံးသူမရွိဘဲ ေခါင္းေဆာင္ေနလုိ႔ မရဘူး။ ဆုိင္းဘုတ္တင္ထား႐ုံနဲ႔
လည္း ေခါင္းေဆာင္လုိ႔ မရဘူး၊ အၿမဲတမ္း လႈပ္ရွားေနရမယ္။ အဲဒီေတာ့ ဒီဟာက က်ေနာ္တုိ႔
ေဆြးေႏြးၾကတယ္။ ေျပာၾကတယ္ဆုိတဲ့ဟာက လႈပ္ရွားမႈတခုပဲျဖစ္ပါတယ္။
အခုေဟာေျပာပြဲမွာ လူငယ္နဲ႔ အနာဂတ္ဆုိတဲ့ေခါင္းစဥ္ကုိ ေပးထားပါတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔

ဒီေခါင္းစဥ္ကုိ ေပးထားတာလဲဆုိေတာ့ လူငယ္ေတြသည္သာ အနာဂတ္ကုိပုိင္ဆုိင္တဲ့
အင္အားစုေတြျဖစ္ပါတယ္ဆုိတာကုိ
သ္ိျမင္ၿပီးေတာ့မွာ ဒီကိစၥကုိေျပာတာျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ လူငယ္နဲ႔အနာဂတ္ဆုိတာကုိ
ေျပာတဲ့အခါမွာ ဘယ္ကေနစၿပီး ေျပာခ်င္လည္းဆုိေတာ့ ကမာၻနဲ႔ အနာဂတ္ဆုိတာေလးကုိ
စၿပီးေျပာခ်င္ပါတယ္။
ကမာၻႀကီးရဲ႕အနာဂတ္မႈန္၀ါးေန
ကမၻာႀကီးရဲ႕ အနာဂတ္ကုိ က်ေနာ္ အက်ဥ္းေျပာရမယ္ဆုိရင္ ကမာၻႀကီးရဲ႕အနာဂတ္ဟာလည္း

အေတာ့ကုိ စုိးရ္ိမ္စရာအေနအထားရွိေနပါတယ္။ ေျပာရမယ္ဆုိရင္ ကမာၻႀကီးရဲ႕လူဦးေရဟာ
ေနာက္လာမယ့္ ႏွစ္ေတြအတြင္းမွာ ကမာၻႀကီးမွာ သန္းေပါင္း (၉,၀၀၀) ေလာက္ရွိလာမယ္။
အခုရွိေနတဲ့သန္းေပါင္း (၇,၀၀၀) မွာကုိေတာင္ ကမာၻႀကီးအေနနဲ႔က ေကၽြးဖုိ႔ေမြးဖုိ႔ အေတာ့ကုိ
ခက္ေနတဲ့အေျခအေန ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒီသန္းေပါင္း (၇,၀၀၀)၊ (၈,၀၀၀)၊ (၉,၀၀၀)
ဆုိတဲ့ဟာေတြဟာ အေရအတြက္သေဘာပဲလုိ႔ ေျပာရင္လည္း ေျပာလုိ႔ရပါတယ္။
ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ ရွိေနတာကုိး။ (၆,၀၀၀) ကေန (၇,၀၀၀) ျဖစ္ေနတာကုိး။ သုိ႔ေသာ္လည္း
ဒီျပႆနာကုိ က်ေနာ္တုိ႔စဥ္းစားတဲ့အခါမွာ ေကၽြးဖုိ႔ေမြးဖုိ႔တင္ၿပီးတာမဟုတ္ဘူး။
လူဆုိတာက ထမင္းစား႐ုံနဲ႔လည္းၿပီးတာမဟုတ္ဘူး။ လူေပါင္းသန္း (၇,၀၀၀) ေလာက္

ျဖစ္လာတဲ့အခါမွာ ဘယ္လုိလုပ္ရမယ္လုိ႔ စဥ္းစားတဲ့သူေတြ သိပၸံပညာရွင္ေတြရွိပါတယ္။ သုိ႔ေသာ္
လူဆုိတာက လူျဖစ္လာရင္ ေနဖုိ႔ ထုိင္ဖုိ႔ အုိးအိမ္ေတြလုိလာမယ္။
လူေတြနဲ႔ပတ္သက္ေနတဲ့ကိစၥေတြကုိ ထည့္စဥ္းစားရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ေကာင္းၿပီ
ကမာၻႀကီးဟာ ဒီလုိလူေပါင္းသန္းေပါင္း (၉,၀၀၀) ဆုိတဲ့အေနအထားကုိ ေရာက္လာရင္
သူတုိ႔ေနထုိင္ အသက္ရွင္ဖုိ႔ တုိးၿပီးလုပ္လာၾကမယ္။ အဲဒီအခါ သယံဇာတေတြ ရွားပါးလာမယ္။
ဥပမာေရနံဆုိရင္ ရွားလုိ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ လုပ္ငန္းရွင္ႀကီးမ်ားက သုိေလွာင္လုိ႔ ျဖစ္ျဖစ္ လာမယ့္ႏွစ္ေပါင္း
(၁၀၀) ေတာင္ခံပါ့မလားဆုိတဲ့ ျပႆနာေပၚလာတယ္။ အျခားျခားေသာသယံဇာတမ်ားလည္း
ဒီလုိပဲ။ ရွားပါးျခင္း၊ ကုန္ခန္းျခင္းဆုိတာေတြ ရွိလာမွာျဖစ္တယ္။
အခုေျပာခဲ့သလုိ ကမာၻႀကီးရဲ႕အနာဂတ္ကုိ မွန္းဆခ်က္ေတြနဲ႔ သိပံၸပညာရွင္ေတြရဲ႕

ေတြ႕ရွိခ်က္ေတြဟာ စိတ္ပ်က္အားငယ္မႈမရွိဘူးလုိ႔ ဆုိေသာ္ျငားလည္း ကမာၻႀကီးရဲ႕ အနာဂတ္ဟာ
မႈန္၀ါးလ်က္ရွိေနတာကုိ ေတြ႕ရမွာျဖစ္တယ္။ ဒါဟာ ကမာၻရဲ႕အနာဂတ္ဆုိရင္လည္းမမွားဘူး။
စီးပြားေရးကပ္ေတြ လူ႔အခြင့္အေရးအေျခအေနေတြကုိ ၿခံဳၿပီးၾကည့္ရင္ ကမာၻရဲ႕အနာဂတ္ဟာ
ပုိၿပီးစုိးရိမ္စရာေတြရွိတယ္ဆုိတာကို ေတြ႕ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဘာပဲေျပာေျပာ အနာဂတ္ကေတာ့
ရွိေနမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာလည္း ေနာက္ထပ္ျဖစ္ေပၚလာမယ့္လူငယ္ေတြက
ဆက္လက္ၿပီးရင္ဆုိင္သြားရမယ့္ ျပႆနာလည္းျဖစ္ေနပါတယ္။
ျမန္မာျပည္ရဲ႕အနာဂတ္ကုိ စစ္ယႏၲရားႀကီးစုိးထားဆဲ
ေနာက္တခုက က်ေနာ္တုိ႔ ဗမာျပည္ရဲ႕ အနာဂတ္ပါ။ ဗမာျပည္ရဲ႕ အနာဂတ္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး

ေျပာရမယ္ဆုိရင္ေတာ့ အမ်ားႀကီးပဲ။ ဒီထဲမွာ က်ေနာ္တုိ႔ ႏုိင္ငံေရး၊ စီးပြားေရးေတြကုိေတာ့
က်ေနာ္မေျပာခ်င္ပါဘူး။ က်ေနာ္ ေျပာခ်င္တာကေတာ့ အနာဂတ္အေၾကာင္းပါပဲ။ က်ေနာ္တုိ႔
လြန္ခဲ့တဲ့အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္က ေမွ်ာ္မွန္းခဲ့တဲ့ အနာဂတ္ကလည္း စစ္အစုိးရရဲ႕ဖိႏွိပ္မႈနဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္မႈနဲ႔
ဆုိတာေတြနဲ႔ပဲ ရင္ဆုိင္ေနရတယ္။
ေနာက္ထပ္အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ဆုိတာကုိ ေမွ်ာ္မွန္းၾကည့္ေတာ့လည္း ဒီစစ္တပ္ဆုိတဲ့

စစ္ယႏၲရားႀကီးကလည္း ဘယ္လုိမွ ပီပီျပင္ျပင္ေခ်ာေခ်ာေမြ႕ေမြ႕ေျပာင္းလဲလာမယ့္
အေနအထားဆုိတာ မျမင္ရေသးပါဘူး။ ဒါဟာစိတ္ပ်က္ဖုိ႔ ေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး။ သုိ႔ေသာ္
ဘာပဲေျပာေျပာ အရွိတရားက အရွိတရားပါပဲ။ လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာအတြင္းမွာပဲ
ဒီစစ္အာဏာရွင္ကုိ ေျဖရွင္းဖုိ႔ အမ်ားႀကီး ႀကိဳးပမ္းခဲ့ၾကတယ္။ ဥပမာဆုိရင္
စစ္အာဏာရွင္ယႏၲရားႀကီးက ဒီမုိကေရစီကို ေရာ့အင့္ဆုိၿပီးေတာ့ ေပးမွာမဟုတ္ပါဘူး။ သုိ႔ေသာ္
အျခားအျခားေသာ အေဆာက္အအုံေတြ၊ စစ္တပ္နဲ႔ပတ္သက္တဲ့အဖြဲ႕အစည္းေတြ၊
စစ္တပ္နဲ႔ဆုိင္တဲ့လုပ္ငန္းေတြ အျခားျခားေသာ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းႀကီးမ်ားကလည္း စစ္တပ္ရဲ႕
အုပ္ခ်ဳပ္မႈကုိ ခံေနရတဲ့အေျခအေနမ်ိဳးမွာ က်ေနာ္တုိ႔ဟာ ခ်က္ခ်င္းေျပာင္းလဲဖုိ႔ဆုိတာ
မျဖစ္နုိင္ပါဘူး။ ျမန္မာျပည္မွာ ဒီမုိကေရစီ အစုိးရေျပာင္းလဲဖုိ႔ဆုိတာ စစ္တပ္ရဲ႕ ဖိႏွိပ္မႈေတြ၊
ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈေတြကုိ လူတုိင္းသိပါတယ္။ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ အနာဂတ္ဟာလည္း က်ေနာ္
ေစာေစာကေျပာသလု္ိ ကမာၻႀကီးရဲ႕ အနာဂတ္လုိပဲ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ရဲ႕
အရိပ္မည္းႀကီးလႊမ္းမုိးေနတာကုိ ေတြ႕ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဗမာျပည္ရဲ႕အနာဂတ္ဆုိတာ ဗမာျပည္တြင္းမွာ ေနထုိင္ၾကတဲ့လူငယ္ေတြ ႀကံဳေတြ႕ရမယ့္

အနာဂတ္ျဖစ္ေနပါတယ္။ အဲဒါေတြကို ညႇိႏႈိင္းဖုိ႔လုိပါတယ္။ ေဆြးေႏြးဖုိ႔လုိပါတယ္။ ဒီေန႔
မနက္ျဖန္ဆုိသလုိ ဒီမုိကေရစီဟာ ဘြားခနဲ ေပၚလာမွာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒါကုိခင္ဗ်ားတုိ႔လည္း
သိမွာပါပဲ။ ေတြးမိၾကမယ္ထင္ပါတယ္။

အန္အယ္လ္ဒီရဲ႕ အနာဂတ္လည္းမႈန္၀ါးေန
ဆက္ၿပီး အဖြဲ႕ခ်ဳပ္လူငယ္ေတြကုိ အန္အယ္လ္ဒီရဲ႕ အနာဂတ္ကုိ နည္းနည္း ေျပာခ်င္ပါတယ္။

ေျပာခ်င္တယ္ဆုိေပမယ့္ ေျပာစရာလည္း မ်ားမ်ားစားစားမရွိပါဘူး။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့
အန္အယ္လ္ဒီနဲ႔ ကင္းကြာေနတာကလည္း ၾကာၿပီဆုိေတာ့ ဘာေတြျဖစ္ေနတယ္ဆုိတာကုိ
တိတိက်က်ေတာ့ မသိဘူး။
က်ေနာ္မွန္းလုိ႔ရသေလာက္ကေတာ့ ကမာၻရဲ႕ အနာဂတ္လုိ၊ ျမန္မာရဲ႕အနာဂတ္လုိ၊ အန္အယ္လ္ဒီရဲ႕

အနာဂတ္ကလည္း အေတာ္ကုိမႈန္၀ါးလ်က္ရွိတယ္ဆုိတာကုိေတာ့ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ ဒါဟာ
စိတ္ပ်က္ျခင္း၊ အဆုိးျမင္ျခင္း စတဲ့အျမင္ေတြအေပၚမွာ အေျခမခံပါဘူး။
က်ေနာ္တုိ႔အထဲမွာ အသက္(၁၀၀) ေက်ာ္ေနနုိင္တဲ့သူေတြ ရွိနုိင္ပါတယ္။ ရွိဦးေတာ့လည္း

သူတုိ႔ရဲ႕ ဦးေဆာင္ႏုိင္မႈဆုိတာ အမ်ားႀကီးေလ်ာ့လာမွာျဖစ္ပါတယ္။ သုိ႔ေသာ္
ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈေတြေၾကာင့္လည္း သူတုိ႔ဆီမွာ ဆက္လက္ၿပီးေတာ့ ရွင္သန္ႏုိင္စြမ္း နည္းတယ္လုိ႔
ဒီေန႔တက္ေရာက္လာတဲ့ လူငယ္မ်ား စဥ္းစားမိၾကမွာပဲ။ ႏုိင္ငံေရးဆုိတာကလည္း
ေႂကြတလွည့္ၾကက္တခုန္ဆုိတဲ့ သေဘာလည္း ရွိတာေပါ့ဗ်ာ။ ဒီမွာ အန္အယ္လ္ဒီရဲ႕
အေနအထားကုိၾကည့္မယ္ဆုိရင္ အားလုံးသိၾကတဲ့အတုိင္းပဲ၊ ေရွ႕ႏွစ္အနည္းငယ္ဆုိရင္
ျပႆနာေတြအမ်ားႀကီးနဲ႔ ရင္ဆုိင္ရေတာ့မယ္။
အဲဒီလုိျပႆနာေတြထဲမွာ အေျခခံဥပေဒနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ သေဘာထားေတြ၊

သုံးသပ္စရာရွိတာေတြ ဒါေတြကို ဘယ္လုိေျဖရွင္းမလဲဆုိတာေတြ၊
ဘယ္လုိအေျဖေပၚမလဲဆုိတာေတြကို စဥ္းစားၾကရေတာ့မွာ ျဖစ္တယ္။ တခါ
အဲဒီအေျခခံဥပေဒကေနေပါက္ဖြားလာမယ့္ ပါတီအဖြဲ႕အစည္း မွတ္ပုံတင္ဖုိ႔ ကိစၥေတြ ဒါကေတာ့
ထားလုိက္ပါေတာ့။ ဒါဟာလည္း အေျခခံဥပေဒဆုိင္ရာကိစၥေတြကုိ အဆင့္ဆင့္ေဆာင္ရြက္
မႈေပၚမွာ ဆက္ၿပီးေဆာင္ရြက္ရမယ့္ကိစၥေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ခ်န္ထားလုိ႔ မရတဲ့ကိစၥက
ဘယ္လုိပဲေျပာေျပာ ပါတီေတြ မွတ္ပုံတင္ျခင္းကိစၥပဲျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီေတာ့ အန္အယ္လ္ဒီရဲ႕ အေနအထားကလည္း အနည္းနဲ႔အမ်ား ျပႆနာေတာ့ မေသးဘူးလုိ႔။

ဒါဟာလည္း အေျခခံဥပေဒနဲ႔ တြဲရက္ပါလာတဲ့ ပါတီေတြ တရား၀င္ရပ္တည္ပုိင္ခြင့္နဲ႔လည္း
ဆုိင္ေနတယ္။ ဘယ္လုိပဲေျပာေျပာ အန္အယ္လ္ဒီရဲ႕ အေနအထားဟာလည္း ျပႆနာေတြ
အမ်ားႀကီးနဲ႔ ရင္ဆုိင္ဖုိ႔ ရွိပါတယ္။ သုိ႔ေသာ္ ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ တကယ္လုိ႔
ႏုိင္ငံေေရးျပႆနာေတြကုိ ေျဖရွင္းလုိက္လုိ႔ က်ေနာ္တုိ႔ ပါတီက ႏုိင္ငံေတာ္ရဲ႕
ႏုိင္ငံေရးရာလႈပ္ရွားမႈေတြဟာ အေကာင္အထည္ ေပၚလာမယ္၊ ပါ၀င္ၿပီးေတာ့
သက္၀င္လႈပ္ရွားလာမယ္ဆုိရင္ေတာင္မွ ျပႆနာေတြ အမ်ားႀကီးပဲလုိ႔ ထင္ပါတယ္။
တုိင္းျပည္ျပႆနာေတြ က်န္ေသး
အဲဒီျပႆနာေတြဟာလည္း လူငယ္ေတြ ရင္ဆုိင္သြားရမယ့္ ျပႆနာေတြျဖစ္ေနတယ္။

အန္အယ္လ္ဒီ ရဲ႕ ျပႆနာလုိ႔လည္း ေျပာလုိ႔မရပါဘူး။ ဒါဟာ
အမ်ိဳးသားေရးျပႆနာလည္းျဖစ္တယ္။ တခ်ိန္မွာ ရွိေနတဲ့ျပႆနာေတြကုိ အန္အယ္လ္ဒီမွာ

ပါ၀င္ေနတဲ့လူငယ္ေတြက ကုိင္တြယ္ေျဖရွင္းသြားရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အန္အယ္လ္ဒီအေနနဲ႔
အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ နုိင္ငံေရးျပႆနာေတြကုိ ေျဖရွင္းလုိ႔ ေျပလည္သြားရင္ေတာင္
တုိင္းျပည္အတြက္ ျပႆနာေတြက ရွိေနေသးတယ္။ တုိင္းျပည္အတြက္ ဆုိတာက
က်ေနာ္ေစာေစာကေျပာသြားသလုိ စီးပြားေရး၊ ပညာေရး၊ လူမႈေရး၊ နုိင္ငံေရးျပႆနာ ေတြဟာ
အမ်ားႀကီးေျဖရွင္းစရာေတြ ရွိေနေသးတယ္။ ဒါေတြကိုလည္း လူငယ္ေတြဟာ မလႊဲမေသြ
ရင္ဆုိင္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ ဒီကိစၥဟာ ေခါင္းထဲမွာထည့္ၿပီးေတာ့
စဥ္းစားၾကရမယ့္ကိစၥ ျဖစ္တယ္ဆုိတာကုိ ေျပာခ်င္ပါတယ္။
မႈန္၀ါးတဲ့အနာဂတ္ကုိ ေျဖရွင္းဖုိ႔တာ၀န္ရွိ
အခု က်ေနာ္ေျပာခဲ့တဲ့အခ်က္ေတြကုိ အေျခခံစဥ္းစားရင္ လူငယ္ေတြရဲ႕ အနာဂတ္ဟာ

ေျပာစရာမ်ားမ်ားစားစား မက်န္ေတာ့ပါဘူး။ လူငယ္ေတြဟာ ကမာၻရဲ႕ အနာဂတ္ျဖစ္သလုိ
တုိင္းျပည္ရဲ႕ အနာဂတ္ကုိလည္း လူငယ္ေတြပဲ ကုိင္တြယ္ရမွာျဖစ္သလုိ၊ အန္အယ္လ္ဒီရဲ႕
အနာဂတ္ကုိလည္း လူငယ္ေတြကပဲ ကုိင္တြယ္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ခ်ဳပ္လုိက္ရင္ မႈန္၀ါးေသာကမာၻရဲ႕ အနာဂတ္၊ မႈန္၀ါးေသာတုိင္းျပည္ရဲ႕ အနာဂတ္၊ မႈန္၀ါးေသာ အန္

အယ္လ္ဒီရဲ႕အနာဂတ္ အဲဒါေတြကို လူငယ္ေတြသာလွ်င္ ေျဖရွင္းၾကရမွာျဖစ္ပါတယ္။
အန္အယ္လ္ဒီ လူငယ္ေတြဟာ အျခားသာမန္လူငယ္ေတြထက္စာရင္ ဒီမုိ္ကေရစီေရးမွာ
အေတြ႕အႀကံဳလည္းရွိတယ္၊ အစဥ္အလာလည္းရွိတယ္။ အဲဒီေတာ့ ဒီအစဥ္အလာေတြကုိ
ကုိင္တြယ္ၿပီး ဒီအစဥ္အလာေတြအတုိင္း ရပ္တည္ၿပီး ျပႆနာေတြကို ေျဖရွင္းသြားရမွာလည္း
ျဖစ္တယ္လုိ႔ ယူဆပါတယ္။
အဖြဲ႕အစည္း ေလာင္းရိပ္
ဒါဘာျဖစ္လုိ႔ က်ေနာ္ ေျပာရသလဲဆုိရင္ လူငယ္ေတြကိစၥကုိ စဥ္းစားတဲ့အခါမွာ အဖြဲ႕

အစည္းအတြင္း မွာ ရွိတဲ့လူငယ္ေတြဟာ အဖြဲ႕အစည္းရဲ႕ ေလာင္းရိပ္ဟာ
တခါတေလမွာသြားၿပီးေတာ့ ထုိးေနတာေတြ ရွိတတ္ပါတယ္။ အဲဒီေတာ့
အဖြဲ႕အစည္းေတြကလည္း သတိထားရမွာက လူငယ္အဖြဲ႕အစည္းဆုိတာ ခုိင္းတာလုပ္ဖုိ႔
နုိ႔မုိ႔ရင္လည္း အင္အားျပဖုိ႔ေလာက္ပဲ သေဘာထားလုုိ႔ မရပါဘူး။ ဒီလူငယ္အဖြဲ႕အစည္းဆုိတာ
အဖြဲ႕အစည္းတခုလုံးရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္မႈ အစိတ္အပုိင္းတခုျဖစ္ေန တယ္လုိ႔ သေဘာထားရမယ္။
ဒီလုိမွသာလွ်င္ လူငယ္ေတြအေနနဲ႔ ေခါင္းေဆာင္ေတြကုိ ပ်ဳိးေထာင္ ေပးျခင္း၊
ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းျဖစ္ဖုိ႔ ျမႇင့္တင္တာ၀န္ေပးျခင္း၊ ေခါင္းေဆာင္အဆင့္ဆင့္စြဲတင္ျမႇင့္
တင္ျခင္းဆုိတဲ့ စီမံမႈအဆင့္ဆင့္ကုိ ေဆာင္ရြက္မႈပုံစံေပၚမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီေတာ့
အဖြဲ႕အစည္းတုိင္း အဖြဲ႕အစည္းတုိင္းအေနနဲ႔ ေစာေစာကေျပာခဲ့သလုိ ေလာင္းရိပ္မိတတ္တဲ့
သေဘာတရား ရွိတတ္ေသာ္ျငားလည္း အဖြဲ႕အစည္းမွာ မွန္ကန္တဲ့သေဘာထားရွိရင္
ဒီလူငယ္ေတြဟာ ဘယ္ေတာ့မွ ေသးသိမ္သြားမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါလည္းပဲ
သေဘာေပါက္ထားရမယ့္ အခ်က္တခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။
စည္းကမ္းရွိတဲ့ ဒီမုိကေရစီမဟုတ္

လူငယ္အဖြဲ႕ဖြဲ႕စည္းဖုိ႔စဥ္းစားတဲ့အခါမွာ ရဲရင့္ျခင္း၊ ဇြဲရွိရမယ္။ ဇြဲဆုိတာကလည္း အားလုံးသိၾကတဲ့
အတုိင္းပဲ စြဲစြဲၿမဲၿမဲလုပ္တယ္။ အားသြန္ခြန္စုိက္လုပ္တယ္ဆုိတဲ့ ဇြဲမ်ိဳး၊ မာန္ဆုိတာလည္း ရွိရမယ္။
အေရးအႀကီးဆုံးအခ်က္ကေတာ့ စည္းကမ္းရွိျခင္းပဲ။ ေဒၚစုရဲ႕ေကာင္းေသာ
အရည္အခ်င္းေတြထဲမွာ စည္းကမ္းလည္း ပါ၀င္ပါတယ္။ ေဒၚစုဟာ စည္းကမ္းကုိ
တန္ဖုိးထားတယ္၊ သူမ်ားကုိလည္း စည္းကမ္းရွိေစခ်င္တယ္။ အဲဒီေတာ့ က်ေနာ္တုိ႕ဟာ
ဒီအခ်ိန္မွာ စည္းကမ္းအေၾကာင္းကုိ ေဒၚစုကုိ တည္ၿပီး ေျပာရတာလည္း မေကာင္းဘူး၊ ေတာ္ၾကာ
ေဒၚစုပါ စည္းကမ္းရွိေသာ ဒီမုိကေရစီထဲပါ သြားမွာလည္း စုိးရတာကုိး။
လူငယ္ေတြကုိ က်ေနာ္ေျပာခ်င္တာက စည္းကမ္းနဲ႔ပတ္သက္လုိ႔ေတာ့ အေလးထားပါ။ ေဒၚစုမွာ

ေစာေစာကေျပာတဲ့ ရဲရင့္ျခင္း၊ ဇြဲေကာင္းျခင္း၊ ဥာဏ္ပညာျမင့္မားျခင္း စတဲ့အခ်က္ေတြအျပင္
စည္းကမ္းရွိျခင္းဆုိတာက အေရးအႀကီးဆုံးတခုလုိျဖစ္ေနတယ္။ ဒါေတြကုိ အၿမဲတမ္း
စံနမူနာယူပါ။ ေဒၚစုရဲ႕ ေကာင္းျခင္းေတြကုိ ေလ့လာပါ။ ဒါဟာလည္း လူငယ္ေတြ အနာဂတ္ကုိ
ရင္ဆုိင္တဲ့အခါမွာ ဒါေတြဟာ အေကာင္းဆုံး စံျပဳရမယ့္အရာေတြလည္း ျဖစ္ပါတယ္။
အနာဂတ္ကုိ ေဖာက္ထြက္ၾကပါ
အနာဂတ္ကုိ ဦးေဆာင္မယ့္လူငယ္ေတြအေနနဲ႔ တခါတေလ ေတြးတဲ့ေခၚတဲ့ေနရာမွာ

ထြက္ေပါက္ဆုိတဲ့ စကားကုိေျပာၾကတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ ထြက္ေပါက္ဘယ္မွာလဲ၊ ထြက္ေပါက္ကုိ
ဘယ္လုိလုပ္မလဲ စသည္ျဖင့္ ထြက္ေပါက္ကိစၥေတြကုိ ခဏခဏၾကားလာရတယ္။ ဒီေတာ့
အနာဂတ္ကုိရင္ဆုိင္တဲ့အခါ ခုနကေျပာသလုိ လူငယ္ေတြရင္ဆုိင္ရမယ့္ အနာဂတ္အလြန္ကုိ
ခက္ခဲနက္နဲတဲ့ အေနအထားမွာ ရွိေနတယ္။ အဲဒီလုိထြက္ေပါက္ထက္ ပုိၿပီးအေရးႀကီးတာက
ေဖာက္ထြက္ဖုိ႔ပဲျဖစ္ပါတယ္။ ေဖာက္ထြက္ဖုိ႔ကုိ စဥ္းစားၾကပါ။ ေဖာက္ကုိထြက္ရမယ့္အနာဂတ္လုိ႔
က်ေနာ္ျမင္တယ္။ အဲဒီေတာ့ အၿမဲတမ္းထြက္ေပါက္ကုိခ်ည္း စဥ္းစားမေနဘဲ ေဖာက္ထြက္ဖုိ႔
စဥ္းစားေစခ်င္ပါတယ္။ ဒါဟာ ပုိၿပီးအေရးႀကီးပါတယ္လုိ႔ ေျပာရင္း နိဂုံးခ်ဳပ္ပါတယ္။
ဥပေဒေက်ာင္းသူမဟန္နီဦးကုိ
လား႐ႈိးေထာင္ေျပာင္း
ျမင့္မုိးေဇာ္ / ၁၈ ဒီဇင္ဘာ ၂၀၀၈ http://www.khitpyaing.org/news/December_08/18-
12-08d.php
ၿပီးခဲ့သည့္လပုိင္းအတြင္း ဖမ္းဆီးေထာင္ခ်ျခင္းခံခဲ့ရသည့္ ေနာက္ဆုံးႏွစ္ဥပေဒေက်ာင္းသူ

မဟန္နီဦးအား ရန္ကုန္အင္းစိန္ေထာင္မွ လား႐ႈိးေထာင္သုိ႔ နုိ၀င္ဘာ (၂၄) ရက္တြင္
ေျပာင္းေရႊ႕ခဲ့သည္ဟု ဖခင္ျဖစ္သူက ေခတ္ၿပိဳင္သုိ႔ ေျပာသည္။
မဟန္နီဦးအား အာဏာပုိင္မ်ားက အသင္းအဖြဲ ့ပုဒ္မ(၆)၊ ၅၀၅/ခ စသည့္ပုဒ္မမ်ားျဖင့္

ေထာင္ဒဏ္ (၉) ႏွစ္ခြဲခ်မွတ္ခဲ့ၿပီး ယခုကဲ့သုိ႔ လား႐ႈိးေထာင္သုိ႔ေျပာင္းေရႊ႕ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
လား႐ႈိးေထာင္တြင္ ေဒါပုံၿမိဳ႕နယ္မွ ကုိအုံးေဂ်ာ္၊ ကုိထြန္းျမင့္ထြန္း၊ ကုိမင္းေဇယ်၊ ကုိျမင့္ဟန္၊
မဂၢင္ဆရာေတာ္တုိ႔လည္း ရွိသည္။

မဟန္နီဦးအား စစ္အစုိးရအာဏာပုိင္မ်ားက ၿပီးခဲ့သည့္ႏွစ္ စက္တင္ဘာအေရးအခင္းအၿပီးတြင္
ဖမ္းဆီးခဲ့ၿပီး သူမႏွင့္အတူ ကုိစည္သူေမာင္ကုိလည္း ဖမ္းဆီးခဲ့ကာ
ယခုကဲ့သုိ႔ျပစ္ဒဏ္မ်ားခ်မွတ္ျခင္းခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
ေနာက္ဆုံးႏွစ္ဥပေဒေက်ာင္းသူ မဟန္နီဦးသည္ စက္တင္ဘာ

လူထုခ်ီတက္လမ္းေလွ်ာက္ဆႏၵျပပြဲတြင္ တက္ႂကြစြာပါ၀င္လႈပ္ရွားခဲ့သူတဦးလည္းျဖစ္ေၾကာင္း
သူမ၏ဖခင္က ေျပာသည္။
“ေထာင္၀င္စာေတြ ့စဥ္ကလည္း က်ေနာ္တုိ႔ကုိ (၁၅) မိနစ္ေလာက္ပဲ ေတြ႕ခြင့္ေပးတာပါ။

ေနာက္ရက္က်ေတာ့ စကားေတာင္ေျပာခြင့္မေပးေတာ့ဘူးလုိ႔ေတာင္ေျပာတယ္။ ဒါေပမယ့္
က်ေနာ္တုိ႔က အတင္းေတာင္းဆုိေတာ့မွ စကားေျပာခြင့္ေပးပါတယ္။ က်ေနာ္စုိးရိမ္တာက
က်ေနာ့္သမီးမွာ ေလးဘက္နာေရာဂါရွိတယ္။ အခုေရာက္ေနတဲ့ေထာင္ကလည္း
ရွမ္းျပည္နယ္ဆုိေတာ့ အေအးကေတာ့ သိတဲ့အတုိင္းပဲ။ က်န္းမာေရးအတြက္
အရမ္းကုိစုိးရိမ္ပါတယ္။ ခရီးကလည္း အရမ္းကုိေ၀းကြာေနၿပီး တကယ္လုိ႔
သမီးတခုခုျဖစ္ရင္ေတာင္ က်ေနာ္တုိ႔အခ်ိန္မီ သိဖုိ႔ဆုိတာ မလြယ္ကူပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္လည္း
သမီးရဲ႕ က်န္းမာေရးအတြက္ အရမ္းကုိစုိးရိမ္မိပါတယ္ဟု” မဟန္နီဦး၏ဖခင္က ေခတ္ၿပိဳင္သုိ႔
ေျပာၾကားသည္။
ထီဆုိင္ႀကီးမ်ား သိန္း (၁,၀၀၀) ဆု

အပိုေၾကး အၿပိဳင္ေစ်းေခၚ
NEJ/ ၁၈ ဒီဇင္ဘာ ၂၀၀၈
ရန္ကုန္ရွိ ထီဆုိင္ႀကီးမ်ား အခ်င္းခ်င္း (ေငြက်ပ္ ၂၀၀ တန္ထီ) သိန္း (၁,၀၀၀) ဆုေၾကးထီမ်ား

စတင္ေရာင္းခ်သည့္ ယခုလအတြင္း ထီထုိးသူမ်ားအား အပုိဆု အၿပိဳင္ေစ်းေခၚေနသည့္အတြက္
ထီေစ်းကြက္ အၿပိဳင္အဆုိင္ ျဖစ္ေပၚေနသည္။
“အစုိးရက သိန္း (၁၀၀) ကုိ သိန္း (၅၀) အပုိစနစ္နဲ႔ သိန္း (၁,၀၀၀) ကုိ သိန္း (၅၀၀)
အပုိဆုေပးရမယ္လုိ႔ ေျပာတဲ့အတြက္ သိန္း (၁,၀၀၀) ကုိ သိန္း (၅၀၀) အပုိဆုေပးမယ္လုိ႔
မုိးယံေရႊလမင္းနဲ႔ ျမတ္ဆုကုေဋက ေျပာတယ္ဗ်” ဟု ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရွိ လစဥ္ထီထုိးသူ အၿငိမ္းစား
ရဲ၀န္ထမ္းေဟာင္းတဦးက ေျပာသည္။
သုိ႔ေသာ္ ျမတံခြန္ႏွင့္ ေအာင္သန္းဆုထီဆုိင္တြင္ သိန္း (၁,၀၀၀) ေပါက္ပါက သိန္း (၆၀၀)

အပုိေပးမည္ဟု ဆုိသျဖင့္ ယင္းဆုိင္၌ ထီထုိးခဲ့ေၾကာင္း သကၤန္းကၽြန္းေန ေမာင္လွထြန္းဆုိသူက
ျမတံခြန္ႏွင့္ ေအာင္သန္းဆု ထီဆုိင္ကုိ ဆက္သြယ္ေမးျမန္းခ်က္အရ သိန္း (၆၀၀)

ေပးမည္ဆုိသည္မွာ အစုိးရက သတ္မွတ္ခ်က္ သိန္း (၅၀၀) အျပင္ အပုိ သိန္း (၁၀၀) ကုိ

ထီဆုိင္ပုိင္ရွင္က သိန္း (၁,၀၀၀) ေပါက္သူအတြက္ ထပ္မံဂုဏ္ျပဳႏုိင္ရန္ စီစဥ္ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း
ျမတံခြန္ႏွင့္ ေအာင္သန္းဆုမွ သိန္း (၆၀၀) အပုိေပးျခင္းကုိ မုိးယံေရႊလမင္းႏွင့္ ျမတ္ဆုကုေဋက

မခံမရပ္ႏုိင္ျဖစ္ကာ သိန္း (၁,၀၀၀) ေပါက္ပါက သိန္း (၈၀၀) အပုိေပးမည္ဟုလည္း ရန္ကုန္တြင္
သတင္းထြက္ေနသည္။
ေအာင္ဆုထူးပုိင္ ထီဆုိင္တဆုိင္က “ေသခ်ာေပါက္ ၿပိဳင္ဆုိင္မႈေတြ ျဖစ္လာမွာပဲ။

ေရာင္းအားေကာင္းဖုိ႔အတြက္ ဆြဲေဆာင္မႈေတြ လုပ္လာၾကမွာပဲ။ တဆုိင္နဲ႔တဆုိင္ သူ႔ထက္ငါ
လုပ္ေနၾကမွာပဲ။ က်ေနာ္တုိ႔ဆုိင္ကလည္း သူတုိ႔ ဒီလုိၿပိဳင္ဆုိင္ေနရင္ သူတုိ႔လုိ လုိက္လုပ္ရမွာပဲ။
ဒါေတြ မျဖစ္လာဖုိ႔အတြက္ သက္ဆုိင္ရာက ေသေသခ်ာခ်ာ သတ္မွတ္ေပးသင့္တယ္” ဟု
အစုိးရက အပုိဆုေၾကးကုိ သိန္း (၅၀၀) ထက္ ပုိမေပးရန္ ေျပာဆုိမႈအရ

ေအာင္ဘာေလသိန္းဆုဌာနမွ အႀကီးအကဲမ်ားက ထီဆုိင္ပုိင္ရွင္မ်ားကုိေခၚယူကာ
ေျပာျပထားေၾကာင္း သိရသည္။
“သူတုိ႔က သိန္း (၅၀၀) ထက္ ပုိမေပးရဘူးလုိ႔ ေျပာတာပဲ။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တုိ႔က

ထီထုိးတဲ့သူေတြကုိ လက္ေဆာင္အပုိေငြသားေပးတာက်ေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ဆႏၵပါ။ ေစတနာပါ”
ဟု ျမတံခြန္ႏွင့္ ေအာင္သန္းဆုထီကုိယ္စားလွယ္တဦးက ေျပာသည္။
ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ မုိးယံေရႊလမင္းႏွင့္ျမတ္ဆုကုေဋ၊ ေအာင္ဆုထူးပုိင္၊ ျမတံခြန္ႏွင့္ ေအာင္သန္းဆု

စေသာ ထီဆုိင္မ်ားမွာ ထိပ္တန္း ထီဆုိင္ႀကီးမ်ားျဖစ္ၾကၿပီး ထိပ္တန္းထီဆုိင္မ်ား၏
ေစ်းကြက္ၿပိဳင္ဆုိင္မႈမ်ားေၾကာင့္ အျခားထီဆုိင္မ်ားကုိ ေရာင္းအား ထိခုိက္ႏုိင္ေၾကာင္း
ေရႊေမာင္းထီဆုိင္၏ တာ၀န္ရွိသူက ေျပာသည္။
၎က “ေငြအင္အားရွိလုိ႔ အၿပိဳင္အဆုိင္လုပ္ေနတာက ျပႆနာမရွိဘူး။ ထုိးတဲ့သူရတာပဲ။

ဒါေပမယ့္ အျခားထီဆုိင္ေတြက ျပႆနာရွိတယ္။ အစုိးရက တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္နဲ႔ အပုိဆု
(၅၀၀) အျပင္ ေနာက္ထပ္ ဘယ္လုိလက္ေဆာင္မွ အပုိမေပးရဘူးဆုိတာမ်ဳိး လုပ္သင့္တယ္” ဟု
ဒီဇင္ဘာ (၂) ရက္ေန႔မွစ၍ အစုိးရထံမွ ထီတေစာင္လွ်င္ (၁၈၂) က်ပ္ႏႈန္းျဖင့္ ေရာင္းခ်ေပးၿပီး

ထီဆုိင္ႀကီးမ်ားက (၂၅၀) က်ပ္ျဖင့္ ေရာင္းကာ ကုိယ္စားလွယ္မ်ားကုိ (၂၃၀) က်ပ္ႏႈန္းျဖင့္
ေရာင္းခ်ခဲ့ၿပီး နယ္ၿမိဳ႕မ်ားတြင္ (၃၀၀) က်ပ္အထိ ေစ်းေပါက္ေနသည္။
“ေစ်းကြက္ၿပိဳင္ဆုိင္မႈလုပ္ရတာက အရင္က သိန္း (၅၀၀) ေပါက္ရင္ သိန္း (၅၀၀)

အပိုဆုေပးခဲ့တုန္းက ထုိးသူေတြ မ်ားတယ္။ အခုက သိပ္မထုိးၾကေတာ့ဘူး။ ဒီအတြက္ မျဖစ္မေန
ထီးထုိးသူေတြကုိ မက္လုံးေပးဖုိ႔ လုိလာတယ္” ဟု အေတြ႕အႀကံဳ အႏွစ္ (၂၀) ခန္႔
ထီအေရာင္းအ၀ယ္လုပ္လာသူတဦးက ဆုိသည္။

ကားေစ်းကြက္ အေရာင္းအဝယ္ မရွိ

NEJ/ ၁၇ ဒီဇင္ဘာ ၂၀၀၈
ယခုလက္ရွိ ရန္ကုန္ကားေစ်းကြက္တြင္ ကားအေရာင္းအဝယ္ မရွိသေလာက္ နည္းပါးေနရသည့္

အဓိကအေၾကာင္းရင္းမွာ စီးပြားေရးက်ပ္တည္းမႈေၾကာင့္ ျဖစ္ေၾကာင္း
ဟံသာဝတီကားေစ်းကြက္မွ ဝါရင့္ ဝယ္ေရာင္းႀကီးတဦးက ေျပာသည္။
၎က “ အခုတေလာ အစိုးရက လိုင္စင္မဲ့ကား ဆိုၿပီး သိမ္းထား၊ ဖမ္းထားတာေတြကို ေလလံ

ဆက္တိုက္ လုပ္ေနတယ္။ ဒီအတြက္ ကားေစ်းကြက္ထဲကို ကားအေရအတြက္ နည္းနည္း
ဝင္လာတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကားေစ်းႏႈန္းေတြဟာ အရင္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ေစ်းႏႈန္းေတြနဲ႔ ႏႈိင္းရင္ (၃ဝ-၃၅)
ရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္ က်သြားတယ္။
တၿပိဳင္နက္တည္း ဘက္ေပါင္းစံုက စီးပြားေရးက်ဆင္းေနေတာ့ က်ေနတဲ့ ေစ်းႏႈန္းေတြနဲ႔ေတာင္
အေရာင္းအဝယ္ မျဖစ္ဘူး” ဟု ေျပာသည္။
နအဖ စစ္အစိုးရက ၿပီးခဲ့သည့္လမ်ားအတြင္း ေနျပည္ေတာ္၊ ေတာင္ငူႏွင့္ မႏၲေလးၿမိဳ႕တုိ႔တြင္

သိမ္းဆည္းကားမ်ားကို ေလလံပစ္သည့္အတြက္ ေစ်းကြက္ထဲသုိ႔ ကားမ်ိဳးစံု အစီး (၁,ဝဝဝ) နီးပါး
ဝင္ေရာက္လာေၾကာင္း၊ ၀င္ေရာက္လာသည့္ ကားမ်ားတြင္ ေစ်းကြက္ထဲ၌ အမွန္တကယ္
လူႀကိဳက္မ်ားသည့္ ၁၉၉၄-၉၅ ဝန္းက်င္ မာခ္တူး၊ တိုယိုတာဗင္၊ ပါဂ်ဲ႐ိုး စသည့္ ကားမ်ားမွာ
ရာဂဏန္းခန္႔သာ ပါေၾကာင္း ကားပဲြစားမ်ားက ေျပာျပၾကသည္။
အေရာင္းသြက္ ကားအနည္းငယ္ခန္႔သာ ေစ်းကြက္ထဲ ေရာက္လာေသာ္လည္း

ဝယ္လိုအားမရွိျခင္း၊ ယခင္က ဝယ္ေရာင္းလုပ္သည့္ လက္ႀကီးသမားမ်ားလည္း စီးပြားေရး
မေကာင္း၍ ကားေစ်းကြက္ထဲ ဝင္မလာၾကျခင္း တုိ႔ေၾကာင့္ ေစ်းႏႈန္းမ်ား က်ဆင္းလာရျခင္း

ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ယခုလက္ရွိ ေစ်းႏႈန္းက်ဆင္းေနသည့္အျပင္ အစိုးရက ေနာက္ထပ္ ေလလံပဲြမ်ား
ျပဳလုပ္မည္ဆိုသည့္သတင္းမ်ားေၾကာင့္ ကားေစ်းႏႈန္း ဆက္က်မည္ဟု မွန္းဆၿပီး
အေရာင္းအဝယ္မရွိသေလာက္ ေအးသြားျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း အဆုိပါကားပြဲစားမ်ားက ေျပာသည္။
ကားအေရာင္းအဝယ္ နည္းသြားသည့္အတြက္ ကားဝယ္ေရာင္း ပဲြစားလုပ္ငန္းႏွင့္

အသက္ေမြးသည့္ ပဲြစားမ်ားလည္း အျခားအလုပ္အကိုင္မ်ားဘက္သုိ႔ ေျခဦးလွည့္သြားေၾကာင္း
လက္ရွိ ကားေစ်းကြက္၌ အေရာင္းအဝယ္သြက္သည့္ ၁၉၈၈-၈၉ ေမာ္ဒယ္ ဆန္နီ

ဆူပါဆလြန္းကားမ်ားသည္ ယခင္ က်ပ္ သိန္း (၃ဝဝ) အထက္မွ ယခု က်ပ္ သိန္း (၂ဝဝ)
ေအာက္၊ ဆူဇူကီး ဝယ္ဂြန္ အာရ္ပလပ္စ္ ကားမ်ားသည္ ယခင္ က်ပ္ သိန္း (၄ဝဝ) အထက္မွ
ယခု က်ပ္ သိန္း (၃ဝဝ) သို႔ က်ဆင္းလာၿပီး က်ပ္ သိန္း ေထာင္ဂဏန္းအထက္ ကားမ်ားမွာမူ
အဆိုပါကားမ်ားထက္ ေစ်းပိုက်သည္ဟု သိရသည္။
ယခုကဲ့သုိ႔ ျမန္မာျပည္တြင္း ကားေစ်းႏႈန္းမ်ား က်ေနေသာ္လည္း ႏိုင္ငံတကာ

ကားေစ်းႏႈန္းမ်ားနွင့္ ႏႈိင္းယွဥ္ပါက လက္ရွိ ကားေပါက္ေစ်းသည္ (၁ဝ) ဆခန္႔ ေစ်းႀကီးေနဆဲ
ျဖစ္ေၾကာင္း နယ္စပ္မွ ေမွာင္ခို ကားတင္သြင္းသည့္ စက္မႈဇုန္ လုပ္ငန္းရွင္မ်ားက ေျပာသည္။
ယခုလက္ရွိ ရန္ကုန္တြင္ က်ပ္ သိန္း (၅ဝဝ-၆ဝဝ) ေစ်းေပါက္ေနသည့္ (၉၅-၉၆) ေမာ္ဒယ္

တိုယိုတာ မာခ့္တူး ဆလြန္းကား၊ တိုယိုတာ ဒီဇယ္ဗင္ အမ်ိဳးအစား ကားမ်ားသည္ ထိုင္းနယ္စပ္
မဲေဆာက္-ျမဝတီဘက္တြင္ ျမန္မာေငြ က်ပ္ သိန္း (၄ဝ-၅ဝ) ခန္႔ျဖင့္ ဝယ္ယူ၍ရႏိုင္ေၾကာင္း
အဆုိပါ စက္မႈဇုန္လုပ္ငန္းရွင္မ်ားက ေျပာသည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံ၌ စစ္အစိုးရက ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ကားတင္သြင္းခြင့္ပါမစ္မ်ားကို ထိန္းခ်ဳပ္ထား၍

ႏိုင္ငံတကာေစ်းႏႈန္းမ်ားႏွင့္ မႏႈိင္းယွဥ္ႏိုင္ေအာင္ ေစ်းျမင့္ေနျခင္းျဖစ္သည္။
အဆုိပါတန္ဖိုးႀကီးျမင့္သည့္ ကားပါမစ္မ်ားကို ေရာင္းစားၿပီး ထိပ္ပိုင္း စစ္အာဏာရွင္မ်ား
ကိုယ္က်ိဳးစီးပြား ရွာေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။
ျမန္မာျပည္သူမ်ားမွာမူ အျခားေရြးခ်ယ္စရာ မရွိသည့္အတြက္ မရွိမျဖစ္ ကားသံုးရန္

လိုသူမ်ားသည္ ေစ်းႏႈန္းျမင့္မားစြာေပးၿပီး ဝယ္ယူသံုးစဲြခဲ့ရၿပီး ယခုလက္ရွိ စီးပြားေရး
က်ဆင္းလာမွသာ ကားေစ်းမ်ား အလ်င္အျမန္ က်ဆင္းလာျခင္းျဖစ္သည္။
အမွတ္ (၂) လွ်ပ္စစ္စြမ္းအား၀န္ႀကီးဌာန

ျဖန္႔ျဖဴးေရးလုပ္ငန္း ဦးေတဇအား ေပးေတာ့မည္
ျမင့္မုိးေဇာ္/ ၁၇ ဒီဇင္ဘာ ၂၀၀၈ http://www.khitpyaing.org/news/December_08/17-12-
08c.php
ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးသန္းေရႊႏွင့္နီွးစပ္သူဟု နာမည္ႀကီးေနသည့္ Air Bagan ေလေၾကာင္းလုိင္းပိုင္ရွင္

ဦးေတဇသည္ အမွတ္(၂) လွ်ပ္စစ္စြမ္းအား၀န္ႀကီးဌာန၏ ျဖန္႔ျဖဴးေရးအပုိင္းအား ၂၀၁၀ တြင္
၀ယ္ယူမည္ဟု စံုစမ္းသိရွိရသည္။
အဆုိပါကိစၥႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ EPC မွ ၀န္ထမ္းတဦးက “၂၀၁၀ မွာ ဦးေတဇက အမွတ္ (၂)

လွ်ပ္စစ္စြမ္းအားဌာနကို ၀ယ္မယ္ေပါ႔ေနာ္။ ၀ယ္ၿပီးရင္ လူေဟာင္းေတြ အကုန္ျဖဳတ္ၿပီး လူငယ္
လူသစ္ေတြနဲ႔ အစားထိုးမယ္လို႔ ေျပာတယ္။ အရင္လူေဟာင္းထဲက လူငယ္ေတြက
စာေမးပြဲျပန္ေျဖ၊ လူေတြ႔စစ္တာေတြ လုပ္ၿပီး ေအာင္မွ အလုပ္ျပန္ရမယ္တဲ့။ အဲဒီအခါက်ရင္ (၁)
သိန္းခြဲေလာက္ ရမယ္ၾကားတယ္။ ခုရတာက (၂၇,၀၀၀) ပဲရတယ္” ဟု ေခတ္ၿပိဳင္သုိ႔
အဆုိပါစီမံကိ္န္း ၂၀၁၀ တြင္ စတင္မည္ျဖစ္ေသာ္လည္း စမ္းသပ္ကာလအေနျဖင့္ လာမည့္ႏွစ္

၂၀၀၉ ထဲ၌
ၿမိဳ႕နယ္အခ်ိဳ႕ကုိ စမ္းသပ္ၿပီး လွ်ပ္စစ္ျဖန္႔ျဖဴးလုပ္ကုိင္ေဆာင္ရြက္သြားမည္ ျဖစ္ေၾကာင္းကုိလည္း
EPC ၀န္ထမ္းတဦးက ေျပာသည္။
၎က “၂၀၀၉ မွာ သူကစမွာဗ်။ ဘယ္လိုစမလဲဆိုေတာ့ သူ (ဦးေတဇ) က ႐ႈံးမလား၊ ျမတ္မလား

သိခ်င္ေတာ့ အရင္ဆံုး သူက downtown (၆) ၿမိဳ႕နယ္ရယ္၊ ေရႊျပည္သာ၊ ဒဂံု၊ လိႈင္သာယာတို႔လို
စက္မႈဇုန္ရွိတဲ့ ၿမိဳ႕နယ္ ေတြကို အရင္၀ယ္ၿပီး အ႐ႈံးအျမတ္တြက္ဦးမွာဗ်။ ၿပီးမွ ၂၀၁၀ မွာ
အၿပီးသတ္၀ယ္မွာေပါ႔ေနာ္” ဟု ေျပာသည္။
ထုိသုိ႔ ျမန္မာ့လွ်ပ္စစ္စြမ္းအားဌာနျဖန္႔ျဖဴးေရးအပုိင္းကုိ ဦးေတဇ၀ယ္ယူၿပီးေနာက္

လက္ရွိအစုိးရအမႈထမ္း ၀န္ထမ္းမ်ား ႀကံဳေတြ႕ၾကရမည့္ အခက္အခဲမ်ားကုိလည္း

အမည္မေဖာ္လိုသူ EPC ၀န္ထမ္းတဦးက “က်ေနာ္ကေတာ႔ စာေမးပြဲ ၀င္ေျဖၾကည့္မယ္ဗ်ာ၊
ေအာင္သြားေတာ့ အဲ့ဒီမွာ ျပန္လုပ္႐ံုေပါ့။ ကိုယ့္မွာ အေတြ႕အႀကံဳလည္း ရွိၿပီးသား ဆိုေတာ႔
အဆင္ေျပတာေပါ့။ ေနာက္လခလည္း ေကာင္းတယ္ဆိုေတာ့ေလ။ ဒါေပမယ္႔ သူ႔လူနဲ႔သူ
ေနရာေတြ ျပည့္သြားတာမ်ိဳးဆိုရင္ေတာ့ ေအာက္ေျခ၀န္ထမ္းေတြ ေသၿပီေပါ့ဗ်ာ” ဟု
ေခတ္ၿပိဳင္သုိ႔ ေျပာၾကားသည္။
အဆုိပါ၀န္ထမ္းက ဆက္လက္၍ “၀န္ထမ္းေတြကိုလစာေကာင္းေကာင္းေပးမယ္ဆုိေတာ့

မီတာခေတြကုိ တုိးေကာက္မယ္ေလ။ ဒါေပမယ့္ မီးလာတာမလာတာေတာ့ မက်ိန္းေသပါဘူး” ဟု
ထုိသုိ႔ျမန္မာ့လွ်ပ္စစ္စြမ္းအားဌာနကုိ ပုဂၢလိကပုိင္ျပဳလုပ္ရန္ သတင္းမ်ား ထြက္ေပၚလာစဥ္အတြင္း

ျမန္မာႏုိင္ငံ၌ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္အားျဖန္႔ျဖဴးႏုိင္မႈသည္ ၿမိဳ႕နယ္မ်ားအလွည့္က်စနစ္ျဖင့္သာ
လွ်ပ္စစ္မီးရရွိေနေၾကာင္းကုိ ျပည္သူတဦးက ေျပာသည္။
၎က “အခုဆုိရင္ မီးလာတဲ့အခ်ိန္ထက္ မလာတဲ့အခ်ိန္က ပုိမ်ားေနတယ္။ ဘာမွကုိလုပ္လုိ႔

မရတာ။ ပုဂၢလိက ကကုိင္မယ္ဆုိရင္လည္း မီတာခေတြ တုိးလာတာပဲရွိမယ္။ မီးလာတာကေတာ့
ေျပာင္းလာမွာမဟုတ္ဘူးလုိ႔ ထင္ေၾကးေပးေနၾကတယ္” ဟု ေျပာသည္။
တပ္ဆင္အတြက္ ေရြးစရာ သိပ္မက်န္ေတာ့

ကုိ၀ုိင္း/ျမလူ ၁၉ ဒီဇင္ဘာ ၂၀၀၈ http://www.khitpyaing.org/news/December_08/19-
12-08f.php
တပ္ဆင္ ရွင္နာ၀ါထရာ အခု ဘယ္ေရာက္ေနၿပီနည္း။
အခ်ဳိ႕ကေတာ့ အေမရိကတိုက္အလယ္ပိုင္း ေတာင္ဘက္အစြန္ က်သည့္

ပနားမားႏိုင္ငံမွာဟုေျပာသည္။ ႏိုင္ငံေရးအရ အႏၲရာယ္ရွိသူ၊ ရာဇ၀တ္မႈ ျပစ္ဒဏ္ထိထားသူ၊
ပိုင္ဆိုင္သည့္ေငြမ်ားလည္း အာမခံခ်က္မရွိသူ ၀ရမ္းေျပး ထိုင္း၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ေဟာင္းကို
ႀကိဳဆိုလက္ခံလိုသည့္ႏိုင္ငံမ်ား နည္းသထက္နည္းလာၿပီျဖစ္သည္။
တပ္ဆင္သည္ ဒူဘိုင္းႏိုင္ငံတြင္ ေနေတာ့မည့္ဟန္ ဖန္တီးလိုေသာ္လည္း ဒူဘိုင္းႏိုင္ငံကလည္း

၎အားဆက္၍ လက္ခံလိုမည့္ပံု မေပၚေပ။ တ႐ုတ္ႏွင့္ ေဟာင္ေကာင္တို႔ကလည္း တပ္ဆင္ကို
လက္ခံလိုက္ျခင္းျဖင့္ ျပႆနာ အတက္ခံလိုျခင္းမရွိၾကေပ။ ထိုင္းႏိုင္ငံႏွင့္
သံတမန္ဆက္ဆံေရးရွိေသာ ႏိုင္ငံအမ်ားစုသည္ တပ္ဆင္၏ ႏိုင္ငံေရးအ႐ႈပ္အရွင္းမ်ားေၾကာင့္
၎အား လက္ခံလိုသည့္ဆႏၵ မရွိၾကေခ်။
တပ္ဆင္သည္ ထိုင္းႏိုင္ငံသို႔ ေအာင္ျမင္သည့္ သူရဲေကာင္းတဦးအျဖစ္ ျပန္လာလိုေသာ္လည္း

အဆိုပါ အျမင္သည္ ယခုအခါ မျဖစ္ႏိုင္သေလာက္ အေနအထားျဖစ္သည္။ ၎အေနျဖင့္
ထိုင္းႏိုင္ငံသို႔ က်ဆံုးမႈႏွင့္ ျပန္လာႏိုင္မည္ မဟုတ္ေပ။ ယခုအခါ ၎၏ ေငြမ်ားသည္လည္း
ယခင္ကထက္ အလြန္နည္းသြားၿပီးျဖစ္သည္။ ထို႔အျပင္ အရာရာတိုင္းကို ေငြျဖင့္ ၀ယ္၍မရ။

အေပါင္းအသင္း မိတ္ေဆြမ်ား၊ ေထာက္ခံသူမ်ားမွာလည္း ယခုအခါ ၎အား
စြန္႔ခြာသြားၾကၿပီျဖစ္သည္။
ထိုင္းႏိုင္ငံႏွင့္ တရားခံအလႊဲအေျပာင္း သေဘာတူထားသည့္ ႏိုင္ငံမ်ားတြင္

ေနထိုင္ရန္မျဖစ္ႏိုင္ေသာေၾကာင့္ တပ္ဆင္အေနျဖင့္ ၎၏ လႈပ္ရွားသြားလာမႈမ်ားကို
သတိထားစီစဥ္ရေတာ့မည္လည္းျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ပနားမား (သို႔) ပါပူ၀ါနယူးဂီနီကဲ့သို႔ေသာ
လူသိမမ်ားသည့္ ႏိုင္ငံမ်ားတြင္သာ ၎အေနျဖင့္ သြားေရာက္ ေနထိုင္ရဖြယ္ရွိေနသည္။
ၿဗိတိန္ႏိုင္ငံက တပ္ဆင္အား ျပည္၀င္ခြင့္ဗီဇာ ပိတ္လိုက္ၿပီးသည့္ေနာက္ ၿဗိတိန္၏

ဓနသဟာယႏိုင္ငံမ်ားသို႔လည္း တပ္ဆင္အေနျဖင့္ ၀င္ေရာက္ခြင့္ရေတာ့မည္မဟုတ္ေပ။
စင္ကာပူႏိုင္ငံသည္ပင္ တပ္ဆင္အား ထပ္မံလက္ခံလို ခ်င္စိတ္ မရွိေတာ့ေပ။ အကယ္၍
တပ္ဆင္က အေမရိကန္ႏိုင္ငံသို႔ ၀င္ေရာက္ႏိုင္ရန္ ျပည္၀င္ခြင့္ေလွ်ာက္ထား လာပါက
အေမရိကန္က မည္သို႔တုံ႔ျပန္မည္နည္း။
တပ္ဆင္၏ သံတမန္ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္သည္လည္း ယခုအခါ ဖ်က္သိမ္းျခင္း ခံရၿပီးျဖစ္ေနသည္။

တပ္ဆင္အား ၎ႀကိဳက္သည့္ႏိုင္ငံကို ျပည္၀င္ခြင့္ေလွ်ာက္ရန္မလိုဘဲ သြားလာႏိုင္ေရးအတြက္
ယခင္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္မ်ား၊ ႏိုင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီးမ်ားက ထုတ္ေပးထားျခင္းျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ အဆိုပါ
အထူးအခြင့္အေရးကို တပ္ဆင္အေနျဖင့္ ယခုအခါ ရႏိုင္ေတာ့မည္ မဟုတ္ေပ။
ဒီမိုကရက္မ်ား အာဏာရလာေတာ့မည္မွာ ေသခ်ာသြားသည့္အခ်ိန္ ယခုအပတ္အေစာပိုင္းကမွ

ႏိုင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီးဌာနက တပ္ဆင္၏ သံတမန္ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ကို အလ်င္အျမန္
ဖ်က္သိမ္းခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ တပ္ဆင္အား ေထာက္ခံေနသည့္ ဗ်ဴ႐ိုကေရစီအုပ္ခ်ဳပ္ေရး ယႏၲရား၊
ရဲႏွင့္ ပါလီမန္တို႔မွာလည္း လ်င္ျမန္စြာျဖင့္ က်ဆံုးကုန္ၾကၿပီျဖစ္သည္။ ယခုအခါ
ထိုင္းအာဏာပိုင္မ်ားက တပ္ဆင္၏ ႐ိုး႐ိုးႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ကိုပင္ ဖ်က္သိမ္းပစ္ရန္
စဥ္းစားလာေနၾကၿပီျဖစ္သည္။
တပ္ဆင္၏ ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ ဖ်က္သိမ္းခံရမႈႏွင့္ဆက္စပ္၍ ၎၏သားျဖစ္သူ Panthongtae

Shinawatra အား ယခုအပတ္ အေစာပိုင္းက ဆက္သြယ္ေမးျမန္းခဲ့ရာ ယခင္က
၎၏ဖခင္သည္ ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ အမ်ားအျပား ကိုင္ေဆာင္သြားလာခဲ့ေသာ္လည္း ယခုအခါ
မည္သည့္ႏိုင္ငံတြင္ ေရာက္ရွိေနသည္ကို မသိရေၾကာင္း ျပန္ေျဖခဲ့သည္။
ကမၻာ့စီးပြားေရးက်ဆင္းမႈဂယက္အတြင္း တပ္ဆင္၏ ေငြေၾကးသည္လည္း

ထိခိုက္မႈမ်ားရွိခဲ့သည္။ ၎၏ ေရနံေရာင္း၀ယ္ေရး လုပ္ငန္းမ်ားတြင္ ဆံုး႐ံႈးမႈမ်ားရွိခဲ့ေၾကာင္း
အတည္မျပဳႏိုင္ေသးသည့္ သတင္းမ်ား ထြက္ေပၚေနသည္။ ေရနံတစည္ကို အေမရိကန္ေဒၚလာ
(၁၆၀) အထိ ေစ်းမတက္မီက တစည္လွ်င္ ထိုင္းဘတ္ေငြ (၂,၇၆၀) ႏွင့္ညီမွ်သည့္
အေမရိကန္ေဒၚလာ (၈၀) မွ (၉၀) သို႔တက္ခဲ့သည္။ ယခုအခါ တစည္လွ်င္ (၄၅) ေဒၚလာသာ
ေစ်းရွိေတာ့သည္။ ယင္းသို႔ ေစ်းက်ဆင္းသြားျခင္းသည္ တပ္ဆင္၏ ပိုင္ဆိုင္မႈမ်ားမွ
ထက္၀က္ေက်ာ္ ဆံုး႐ႈံးသြားႏိုင္မည္ျဖစ္သည္။

အရင္းအႏွီးႏွင့္ ေငြေၾကးေစ်းကြက္အတြင္းမွ ရင္းႏွီးျမဳႇပ္ႏွံသူမ်ားသည္ ေစ်းကြက္
ကေမာက္ကမျဖစ္မႈေၾကာင့္ ေဒ၀ါလီခံရသည္အထိ ဆိုးရြားစြာခံခဲ့ၾကရသည္။ ဤကိစၥတြင္
တပ္ဆင္သည္လည္း လြတ္ဖြယ္မရွိေပ။ မည္သို႔ပင္ အစီအစဥ္က်နစြာ ျပဳလုပ္ထားပါေစ ၁၉၉၈ ခု
(၁၉၉၇ အာရွေငြေၾကးေစ်းကြက္ ဂယက္ေၾကာင့္္) ေစ်းကြက္ ကေမာက္ကမျဖစ္မႈမ်ားေၾကာင့္
(နယူးေယာက္အေျခစုိက္) ထိပ္တန္းရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈဘဏ္ႀကီး (Long-Term Capital
Management) ပင္လွ်င္ ၿပိဳလဲခဲ့ရသည့္ ဥပမာမ်ားရွိေနသည္။
တပ္ဆင္သည္ ေလာင္းကစားသမားႀကီးအျဖစ္ လူသိမ်ားခဲ့သူျဖစ္သည္။ မည္သို႔ ဆုံး႐ႈံးရမလဲ၊

မည္သို႔ အေရးနိမ့္ရမလဲဆုိ္သည္လည္း နားမလည္။ သူကုိယ္တုိင္ ႏုိင္ငံေရးေလာက၊
စီးပြားေရးေလာကထဲ သယ္လာသည့္ ႏုိင္သူအကုန္စားစတမ္းအျမင္ကုိသာ
လက္ကုိင္ထားေလ့ရွိသည္။ ခုေတာ့ ထုိအျမင္မ်ားႏွင့္ ေျပာင္းျပန္ တပ္ဆင္တေယာက္
ခံစားေနရရွာသည္။ သူ၏ ႏုိင္ငံေရးကံဇာတာႏွင့္ ဓနဥစၥာမ်ား ရာသက္ပန္ တည္ၿမဲလိမ့္မည္ဟု
တပ္ဆင္ထင္ခဲ့သည္။ သိုေသာ္ ေငြေၾကးေစ်းကြက္ႏွင့္ ႏုိင္ငံေရးက တပ္ဆင္ကုိ ေက်ာခုိင္းခဲ့ၿပီ။
.
တပ္ဆင္၏ သံသယရွိဖြယ္ ေငြေၾကးအေရာင္းအ၀ယ္ကိစၥမ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍
ၿဗိတိသွ်အာဏာပိုင္မ်ားႏွင့္ ျပႆနာတက္ႏုိင္သည္။ ယူေကသို႔ ျပည္၀င္ခြင့္
အပိတ္ခံထားရသည့္အခ်က္လည္း ၿဗိတိသွ်အာဏာပိုင္မ်ားႏွင့္ ျပႆနာတက္စရာ
အေၾကာင္းတရပ္ျဖစ္ဖြယ္ရွိသည္။ တပ္ဆင္သည္ ၿဗိတိန္ႏိုင္ငံမွ Manchester City
ေဘာလံုးအသင္းကို ဘတ္ေငြ သန္း (၄,၀၀၀) ေက်ာ္ႏွင့္ညီမွ်သည့္ ေပါင္စတာလင္ သန္း (၈၀)
ျဖင့္ ၀ယ္ယူခဲ့ၿပီး အဘူဒါဘီမွ Sheikh Mansour ကို ေပါင္ သန္း (၂၁၀) ျဖင့္ ျပန္ေရာင္းခ်ခဲ့သည္။
အဆိုပါေရာင္း၀ယ္မႈသည္ ၿဗိတိသွ် အရာရွိမ်ားအား သတိထားစရာျဖစ္ခဲ့ရၿပီး “ဆင္နာထရာ
ဘာေတြလုပ္ဖို႔ႀကိဳးစားခဲ့တာလဲ” ဆိုသည့္ သံသယမ်ားျဖစ္ေပၚေစၿပီး တပ္ဆင္၏
ေငြေၾကးအေျပာင္းအလႊဲလုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားကို သတိထားစရာ ျဖစ္ေစခဲ့သည္။
Arabianbusiness.com က ၿဗိတိန္အစိုးရက အေမရိကန္ ေဒၚလာ သန္း (၄,၀၀၀) ရွိ

တပ္ဆင္၏ပိုင္ဆိုင္မႈမ်ားကို ထိန္းခ်ဳပ္လိုက္ၿပီျဖစ္ေၾကာင္း မၾကာေသးမီက ထုတ္ျပန္ခဲ့သည္။
“ၿဗိတိန္က တပ္ဆင္၏ ေဒၚလာသန္း (၄,၀၀၀) ဖိုး ပိုင္ဆိုင္မႈမ်ားကို ထိန္းခ်ဳပ္လိုက္သျဖင့္
Manchester City အား Sheikh Mansour ထံ မျဖစ္မေနေရာင္းလိုက္ ရျခင္းျဖစ္သည္။ ထို႔အျပင္
ၿဗိတိန္က ျပည္၀င္ခြင့္ ပိတ္လိုက္သျဖင့္ ပိုအခက္အခဲျဖစ္သြားသည္။ ထို႔အျပင္ ၎၏
ဇနီးကလည္း ၿပီးခဲ့သည့္ အပတ္က ၎အား ကြာရွင္းခဲ့သည္” ဟု Arabianbusiness
သတင္းတပုဒ္က ေဖာ္ျပသည္။
ထူးျခားသည္မွာ ၿဗိတိသွ်အာဏာပိုင္မ်ားက တပ္ဆင္ထံမွ ေဒၚလာ သန္း (၄,၀၀၀) မွန္မမွန္

အတည္ျပဳရန္ မည္သူမွ် ေနာက္ဆက္တြဲ စံုစမ္းမႈမ်ား မျပဳလုပ္ျခင္းျဖစ္သည္။ အဆိုပါ
ေငြေၾကးသည္ အေရအတြက္ နည္းလွသည္မဟုတ္ေပ။ ဘတ္ေငြ ဘီလီယံ (၁၄၀) ႏွင့္ညီမွ်သည့္
ထုိေငြပမာဏသည္ ထုိင္းႏုိင္ငံ စီးပြားက်ပ္ေနသည့္ ကာလအတြင္း ေက်းလက္ေဒသမ်ားထိ
ေထာက္ပံ့ေပးရမည့္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္သစ္ အာဘီဆစ္ ၀ိဇၨာဇီ၀၏ စီးပြားေရးတက္လာေအာင္
အားေပးမႈ စီမံကိန္းကုန္က်စရိတ္ထက္မ်ားေနသည္။

ယခုလ (၁၁) ရက္ေန႔ထုတ္ Los Angeles Times သတင္းစာႀကီးတြင္ Bhumibol, Thailand's
Remarkable King ေခါင္းစဥ္ျဖင့္ ထင္ျမင္ခ်က္ေရးသားခဲ့ေသာ W Scott Thompson ကလည္း
“တခ်ိန္တည္းပင္ ၿဗိတိသွ် အာဏာပိုင္မ်ားက တပ္ဆင္၏ ပိုင္ဆိုင္မႈမ်ားကို ထိန္းခ်ဳပ္လိုက္ၿပီး
၎၏ ျပည္၀င္ခြင့္ကိုလည္း ပိတ္ပင္လိုက္ သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ တပ္ဆင္၏ ေက်းလက္
လူႀကိဳက္မ်ားမႈမွာလည္း က်ဆင္းလာဖြယ္ရွိသည္” ဟု ၎၏ ထင္ျမင္ခ်က္အတြင္း၌
ထည့္သြင္းေရးသားခဲ့သည္။
တပ္ဆင္၏ အာမခံခ်က္မရွိ မသန္႔ရွင္းေသာ ေငြမ်ားလႊဲေျပာင္းမႈႏွင့္ ထိုင္းတရား႐ံုးက ေထာင္ဒဏ္

(၂) ႏွစ္ ခ်မွတ္ထားျခင္းတို႔သည္ အဆိုပါ ထိန္းခ်ဳပ္မႈႏွင့္ ျပည္၀င္ခြင့္ျငင္းပယ္ျခင္းတို႔၏
အေျခခံအေၾကာင္းမ်ားျဖစ္သည္။
ျပည္ပတြင္ရွိသည့္ ၎၏ ပိုင္ဆိုင္မႈမ်ား ေလ်ာ့နည္းသြားသျဖင့္ တပ္ဆင္၏ ပိုင္ဆိုင္မႈမ်ားသည္

ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္း၌သာ အမ်ားစု က်န္ရွိေနေတာ့သည္။ သို႔ေသာ္လည္း ၎၏ ေငြ ဘတ္ သန္း
(၇,၆၀၀) ကိုလည္း ထိုင္းအာဏာပိုင္မ်ားက အဂတိမႈမ်ားျဖင့္ ဆက္စပ္၍
ထိန္းခ်ဳပ္ထားၿပီးျဖစ္သည္။ အဆုိပါ ေငြမ်ားမွာ ၎ပိုင္ ရွင္းေကာ္ပိုေရးရွင္း ဆက္သြယ္ေရး
ကုမၸဏီရွယ္ယာမ်ားကုို စင္ကာပူ Temasek Holdings သို႔ ေရာင္းခ်ရာမွရရွိခဲ့သည့္ ေငြမ်ား
ျဖစ္သည့္အတြက္ ျပန္လည္ရရွိရန္ တပ္ဆင္က က်ားကုတ္က်ားခဲ ႀကိဳးစားေနဆဲ ျဖစ္သည္။
သို႔ေသာ္ ၎၏ မူမမွန္သည့္ ခ်မ္းသာမႈကို တရား႐ံုးတင္ စစ္ေဆးရန္ရွိသျဖင့္ ယခုတဖန္
ႀကိဳးစားမႈသည္လည္း ေအာင္ျမင္ရန္ အခြင့္အလမ္း အလြန္နည္းပါးေနသည္။
၎၏ ဇနီး Pojaman သည္ ယခုအခါ ၎ႏွင့္ ႏွစ္ဦးသေဘာတူ ကြာရွင္းလိုက္ၿပီျဖစ္သည္။

တပ္ဆင္၏ ေငြေၾကးဆိုင္ရာ အ႐ႈပ္အရွင္းအားလံုးကို Pojaman ကသိေနသည္။ ထို႔ေၾကာင့္
Pojaman အေနျဖင့္ ၎ႏွင့္ ၎၏ သားသမီးမ်ားအတြက္ ရသင့္ရထိုက္သည့္ ပိုင္ဆိုင္မႈမ်ားကို
ခံစားရမည္ျဖစ္သည္။ တပ္ဆင္မွာမူ ထိုမွ က်န္ရွိသည့္ ေငြကို ႏိုင္ငံေရးေလာကအတြင္း
ျပန္လည္အေျခခ်ႏိုင္ရန္ အသံုးျပဳမည္ျဖစ္သည္။
တပ္ဆင္အေနျဖင့္ ယခုအခါ မိသားစုတာ၀န္ မရွိေတာ့သည့္အတြက္ ဘာမွ်ပူစရာမရွိေပ။

ကုိယ္လုပ္ခ်င္တာ လုပ္ႏုိင္ၿပီျဖစ္သည္။ တပ္ဆင္ ထပ္တလဲလဲ ေျပာသည့္ အခ်က္မွာ “ငါ့ကို
ေခ်ာင္ပိတ္မိေအာင္ မလုပ္ၾကပါနဲ႔” ဟူ၍ျဖစ္သည္။
( ဒီဇင္ဘာ ၁၉ ရက္ ထုတ္ The Nation သတင္းစာပါ ေဆာင္းပါးရွင္ Thanong Khanthong ၏

ေဆာင္းပါးကုိ ျပန္ဆိုထားျခင္းျဖစ္သည္)
-----------------------------------------------------
တပ္ဆင္၏ စီးပြားေရး၊ ႏုိင္ငံေရး အသုံးခ်မႈ

(သုံးသပ္ခ်က္)
ျပည္ပတြင္ ထြက္ေျပးတိမ္းေရွာင္ေနရသည့္ ထုိင္း၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ေဟာင္း တပ္ဆင္၏

ခ်မ္းသာမႈအပုိင္းကုိ ျပန္ၾကည့္လွ်င္ စေတာ့ေစ်းကြက္ကုိ က်င္က်င္လည္လည္

ကစားႏုိင္သည့္အရည္အခ်င္း၊ စီးပြားေရး လာဘ္ျမင္ ခ်င္း၊ အေပါစားနည္းပညာကုိ သုံးတတ္ျခင္း၊
ႏုိင္ငံေရး အဆက္သြယ္ေကာင္းျခင္း၊ ႏုိင္ငံေရးအာဏာကုိ သုံးၿပီး ကုိယ္က်ိဳးစီးပြားလုပ္ျခင္း
စသည့္အခ်က္မ်ားကုိ အေျခခံသည္ဟု ျမင္ၾကသည္။
နာမည္ေက်ာ္သြားသည့္ ျဖစ္ရပ္မွာ ၁၉၉၇ အာရွေငြေၾကးစီပြားကပ္ဆုိက္သည့္အခ်ိန္တြင္

တပ္ဆင္ႏွင့္ၿပိဳင္ဘက္ ထုိင္းကုမၸဏီႀကီးမ်ား ဘတ္ေငြတန္ဖိုးခ်မႈေၾကာင့္
ခြက္ခြက္လန္႐ႈံးသည့္အခ်ိန္တြင္ တပ္ဆင္၏ ရွင္နာ၀ပ္ထရ ကုမၸဏီက
အႀကီးအက်ယ္ပြလုိက္သည္။ တပ္ဆင္သည္ ထုိအခ်ိန္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ခ်ာဗာလစ္အစိုးရထဲမွ
ဘ႑ာေရး၀န္ႀကီး ထႏြန္ ဘီဒရႏွင့္ ရင္းႏွီးသည္။ ဘတ္ေငြတန္ဖုိး ခ်ေတာာ့မည္ကုိ
ဘ႑ာေရး၀န္ႀကီး ထႏြန္သာ သိသည္။
ဤတြင္ ဘတ္ေငြတန္ဖုိးမခ်ခင္ (၆) လ ေက်ာ္ကတည္းက တပ္ဆင္က သူကုမၸဏီအုပ္စုပုိင္

ႏုိင္ငံျခားေငြ (၇၀) ရာႏႈန္းေက်ာ္ကုိ ႀကိဳကာၿပီး ရင္းႏွီးထားလုိက္သည့္အတြက္
ပြသြားျခင္းျဖစ္သည္။ ဘတ္ေငြမေမ်ာခင္မွာပင္ သူပုိင္ ရွင္းနာ၀ပ္ထရ တယ္လီကြန္းရွယ္ယာေတြ
ေထာင္တက္ကုန္သည္။ ၁၉၉၇ ခု ဇန္န၀ါရီႏွင့္ စက္တင္ဘာအတြင္း တပ္ဆင္၏
ရွင္းေကာ္ပုိေရးရွင္း လက္ခြဲျဖစ္သည့္ မုိဘုိင္းဖုန္းကုမၸဏီႀကီး ေအအုိင္အက္စ္က စေတာ့ေစ်းကြက္
ေငြလဲႏႈန္းကြာသည့္အေပၚမွ ဘတ္ သန္း (၃,၀၀၀) နီးပါး ျမတ္သြားသည္။
ႏုိင္ငံျခားေခ်းေငြအတုိးႏႈန္းမ်ား နည္းသည္ဆုိၿပီး စီပီ၊ ဂ်က္စမင္၊ ယူကြန္းစသည့္

တယ္လီကြန္းကုမၸဏီႀကီးမ်ား စေတာ့ေစ်းကြက္တြင္ ေငြပုံေငြရင္းမ်ားမ်ားျဖင့္ ေအာထည့္ရာ
ဘတ္ေငြထုိးက်သည့္အခ်ိန္ႏွင့္တုိက္ၿပီး ခြက္ခြက္လန္ ႐ႈံးကုန္သည္။ စီပီအုပ္စုက ဘတ္ (၂၆)
ဘီလီယံ၊ ဂ်က္စမင္က (၁၁) ဘီလီယံႏွင့္ ယူကြန္းက (၁၇) ဘီလီယံထိ ေငြလဲႏႈန္းေပၚမွာ
ခံၾကရသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ တပ္ဆင္သည္ ဘ႑ာေရး၀န္ႀကီး ထႏြန္ ဘီဒရထံမွ
သတင္းႀကိဳရတာျဖစ္ရမည္ဟု ဒီမုိကရက္ပါတီက သံသယရွိခဲ့သည္။ ထႏြန္ ၀န္ႀကီးရာထူးမွ
ႏုတ္ထြက္အၿပီးတြင္ တပ္ဆင္က ထႏြန္အား သူ၏ ရွင္းေကာ္ပုိေရးရွင္း လုပ္ငန္းစစ္ေကာ္မတီတြင္
ခန္႔ထားလုိက္သည့္အတြက္ သံသယမ်ား ပုိႀကီးခဲ့သည္။
တပ္ဆင္၏ မူလကုမၸဏီျဖစ္သည့္ ရွင္နာ၀ပ္ထရ ကြန္ပ်ဴတာ ကုမၸဏီကုိ ၁၉၈၃ ခုႏွစ္တြင္ စတင္

တည္ေထာင္သည္။ တပ္ဆင္ ရဲအရာရွိအျဖစ္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနစဥ္ ထုိင္းရဲအဖြဲ႕သုိ႔
ကြန္ပ်ဴတာမ်ား ငွားရမ္းခဲ့သည္။ ခ်တ္တီခ်ိဳင္းအစိုးရလက္ထက္ ပုဂၢလိက လြဲေျပာင္းမႈမ်ား
အႀကီးအက်ယ္လုပ္ရာ တယ္လီကြန္းလုပ္ငန္း (၇) ခုကုိ တပ္ဆင္တဦးတည္း ရလုိက္သည္။
ထုိအခ်ိန္က ဆယ္လူလာဖုန္းလုပ္ငန္း လုိင္စင္ တပ္ဆင္အား ခ်ေပးခဲ့သည့္ Telephone
Organization of Thailand (TOT) အႀကီးအကဲ ပုိင္ဘြန္းကုိ ေနာက္ပုိင္း တပ္ဆင္က သူ၏
ရွင္းေကာ္ပုိေရးရွင္းတြင္ ဒု-ဥကၠ႒ ခန္႔ခဲ့သည္။
၁၉၉၃ ခုႏွစ္တြင္ ထုိင္းအစိုးရထံမွ ေနာက္ထပ္ရသည့္ ကန္ထ႐ုိက္ႏွင့္ ပထမဆုံး

ဆက္သြယ္ေရးၿဂိဳဟ္တုကုိ တပ္ဆင္ လႊတ္တင္ႏုိင္ၿပီးေနာက္ပုိင္း ျမန္မာ၊ ဗီယက္နမ္၊ လာအုိ၊
ကေမာၻဒီးယား၊ အိႏၵိယႏုိင္ငံတုိ႔မွာ ေဖာက္သည္ႏုိင္ငံမ်ားျဖစ္လာသည္။ ၂၀၀၀ ျပည့္ႏွစ္

အလယ္ပုိင္းတြင္ တပ္ဆင္ပုိင္ ရွင္းေကာ္ပုိေရးရွင္း၏ ပုိင္ဆုိင္မႈတန္ဖုိးမွာ ဘတ္ (၃၄)
ဘီလီယံခန္႔ရွိၿပီး ကုမၸဏီခြဲ (၂၁) ခု ရွိလာသည္။
တပ္ဆင္သည္ ခ်တ္ခ်ိဳင္းပါတီႏွင့္နီးစပ္သလုိ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ခ်တ္တီခ်ိဳင္းႏွင့္လည္း ရင္းႏွီးသည္ဟု

နာမည္ထြက္သည္။ အထူးသျဖင့္ ဆက္သြယ္ေရးလုပ္ငန္း ကန္ထ႐ုိက္မ်ားကုိ
ခ်တ္တီခ်ိဳင္းအစိုးရလက္ထက္တြင္ တပ္ဆင္ အမ်ားဆုံး ရခဲ့သည္။ ၁၉၉၈ ခုထိ
စီပီကုမၸဏီအုပ္စုပုိင္သည့္ ဒါနင္းက ႏုိင္ငံေရးပါတီမ်ားကုိ ေငြေထာက္ပံ့ၿပီး ႏုိင္ငံေရးကုိ
ၾသဇာလႊမ္းႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးပမ္းေနစဥ္ တပ္ဆင္ကလည္း သူပုိင္ဓနကုိ သုံးၿပီး ႏုိင္ငံေရးထဲ
၀င္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးပမ္းခဲ့သည္။
၁၉၉၄ ခုတြင္ ခၽြမ္လိပုိင္၏ ၫြန္႔ေပါင္းအစိုးရထဲမွာ အမတ္မဟုတ္သူ တပ္ဆင္ ဖလန္းဒါမ

ပါတီကတဆင့္ ႏုိင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီး ျဖစ္လာၿပီး ႏုိင္ငံေရးေလာကထဲ ေရာက္လာသည္။ (၃)
လမၾကာခင္ တပ္ဆင္ႏုတ္ထြက္ရ သည္။ (၆) လမၾကာခင္ ဖလန္းဒါမပါတီ
ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္လာၿပီး ၁၉၉၅ ေရြးေကာက္ပြဲအၿပီး ဒု-၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ျဖစ္လာသည္။ တပ္ဆင္သည္
ဖလန္းဒါမပါတီ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္လာၿပီးသည့္တုိင္ အျခားပါတီမ်ားကုိ
ေငြေထာက္ပံ့ေပးေနသည္ဟု ေျပာၾကသည္။
၁၉၉၈ တြင္ ကုိယ္ပုိင္ ထုိင္းရပ္ထုိင္းပါတီကုိ ဘတ္ေငြ သန္း (၃) ေထာင္အကုန္ခံၿပီး

စတင္တည္ေထာင္သည္။
လူေတြ ထီမထုိးႏုိင္၊ ရန္ကုန္ ထီဆုိင္ႀကီးေတြ အ႐ႈံးခံေရာင္း

NEJ/ ၁၉ ဒီဇင္ဘာ ၂၀၀၈
ရန္ကုန္ရွိ ထီဆုိင္ႀကီးမ်ားမွ ထီမ်ားအား အ႐ႈံးခံေရာင္းခ်ေနေၾကာင္း ထီဆုိင္မ်ားကုိ

ေမးျမန္းခ်က္အရ သိရသည္။
“ကုိယ္စားလွယ္ယူတဲ့ သူေတြကုိ တေစာင္ကုိ (၁၅၀) က်ပ္နဲ႔ေပးပါတယ္။ အစုိးရဆီကယူတဲ့

ေစ်းႏႈန္းထက္ ေလွ်ာ့ၿပီး ေရာင္းခ်ေပးတာပါ။ မ်ားမ်ား ရင္းႏွီးထားတဲ့သူ မ်ားမ်ား႐ႈံးမွာပဲ” ဟု
ေအာင္ဆုထူးပုိင္ ထီဆုိင္၏ အေရာင္းတာ၀န္ခံတဦးက ေျပာသည္။
ထီဆုိင္ႀကီးမ်ားမွ ကုိယ္စားလွယ္ယူေရာင္းသူမ်ားကလည္း အေစာင္ (၃၀) ပါ မဂၤလာစုံတြဲ

ထီတအုပ္လွ်င္ (၅,၅၀၀) က်ပ္ျဖင့္ ေရာင္းခ်လ်က္ရွိသည္။
“ထီဆုိင္ပုိင္ရွင္ေတြက သူတုိ႔ဆုိင္မွာတင္ၿပီး ေရာင္းရင္ေတာ့ တေစာင္ကုိ (၂၀၀) က်ပ္နဲ႔

ေရာင္းတယ္။ ကုိယ္စားလွယ္ကုိ (၁၅၀) က်ပ္နဲ႔ေရာင္းတယ္။ ဒီလက သိန္း (၁,၀၀၀) ထီစၿပီး
ေျပာင္းလဲတဲ့ စမ္းသပ္ကာလပါ။ အဲဒီစမ္းသပ္ကာလမွာပဲ စီးပြားေရးေတြက မေကာင္းၾကဘူး။
လူေတြက ထီေပါက္ခ်င္ေပမယ့္ ထီတေစာင္ကုိ (၂၅၀) က်ပ္၊ (၃၀၀) က်ပ္နဲ႔ မထုိးႏုိင္ၾကဘူးေလ။
အဲဒီေတာ့ လက္ေပြ႕သမားေတြ၊ ထီကုိယ္စားလွယ္ေတြကုိ ေစ်းခ်ေပးမွသာ ထီထုိးႏုိင္ၾကမွာမုိ႔လုိ႔
အခုလုိ အ႐ႈံးခံေရာင္းတာ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္” ဟု မုိးယံေရႊလမင္းႏွင့္ ျမတ္ဆုကုေဋ၏
ထီကုိယ္စားလွယ္မ်ားက ေျပာသည္။
“ထီတအုပ္ (အေစာင္ ၃၀) ကုိ (၇၀၀) က်ပ္ေလာက္ အ႐ႈံးေပၚတယ္ဗ်ာ။ အစုိးရကေတာ့
ရမယ့္အခြန္ေငြေတြ ရၿပီးသား။ သူတုိ႔က အသားတင္က်န္တာေပါ့ေလ။ က်ေနာ္တုိ႔လုိ
လုပ္ငန္းရွင္ေတြကေတာ့ ဒီလမွာ လုံး၀႐ႈံးတာပဲ” ဟု အမည္မေဖာ္လုိသူ ထီလုပ္ငန္းရွင္တဦးက
ယခု ထီေရာင္းအားက်၍ အ႐ႈံးခံေရာင္းခ်ရာတြင္ အစုိးရအေနျဖင့္လည္း မည္သည့္ ျပႆနာမွ

မရွိေၾကာင္း၊ ကုိယ္စားလွယ္မ်ားအေနျဖင့္လည္း တက္ေစ်း၊ က်ေစ်းအတုိင္း ေရာင္းခ်ႏုိင္ၿပီး
ထိခုိက္မႈမရွိေၾကာင္း၊ သုိ႔ေသာ္ ထီလုပ္ငန္းရွင္မ်ားမွာ မ်ားစြာအထိနာ အ႐ႈံးေပၚေၾကာင္း
ကူ၀ိတ္ျမန္မာသံ႐ံုးအတြက္ သံ႐ံုးစရိတ္ေထာက္ပံ့ေၾကး
ကူ၀ိတ္အစိုးရ ကမ္းလွမ္း
ကူ၀ိတ္ႏိုင္ငံတြင္ ဖြင့္လွစ္မည့္ ျမန္မာသံ႐ံုးအတြက္ ပထမ (၃) လတာ ကုန္က်စရိတ္ကို

ကူ၀ိတ္အစိုးရက သံ႐ံုးစရိတ္ ေထာက္ပံ့ေပးရန္ ကမ္းလွမ္းထားသည္ဟု
သံတမန္သတင္းရပ္ကြက္က ေျပာသည္။
ျမန္မာစစ္အစိုးရအေနျဖင့္ ကူ၀ိတ္၏ ကမ္းလွမ္းခ်က္ကို လက္ခံ မခံ ဆိုသည္မွာ

ရွင္းရွင္းလင္းလင္း မသိရေသးေပ။
ျမန္မာစစ္အစိုးရသည္ ကူ၀ိတ္တြင္ ျမန္မာသံ႐ံုးဖြင့္လွစ္ရန္အတြက္ ႏိုင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီးဌာန ဒု-

၀န္ႀကီး ဦးျမင့္ေမာင္ကို မၾကာခင္က ကူ၀ိတ္သို႔ ေစလႊတ္ခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္
ႏိုင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီးဌာနတြင္ ႏိုင္ငံျခားေငြျပတ္လပ္ေနသည့္အတြက္ ကူ၀ိတ္အစိုးရက ပထမ (၃)
လအတြက္ သံ႐ံုးစရိတ္ ေထာက္ပံ့ေပးရန္ ယခုကဲ့သို႔ ကမ္းလွမ္းလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
ျမန္မာစစ္အစိုးရအေနျဖင့္ ကူ၀ိတ္အစိုးရကမ္းလွမ္းသည့္ သံ႐ံုးစရိတ္ေထာက္ပံ့ေၾကး

လက္ခံမည္ဆိုပါက မ်က္ႏွာပူစရာျဖစ္ေၾကာင္း သံတမန္တဦးက ေခတ္ၿပိဳင္သို႔ေျပာသည္။
စစ္ဗုိလ္မ်ားကုိ ခ႐ုိင္ႀကံ့ဖြံ႕ဥကၠ႒ရာထူးေပးရန္ စီစဥ္

စစ္တပ္၌ ရာထူးတက္ရန္လမ္းမရွိေတာ့သည့္ စစ္အရာရွိမ်ားကုိ အရပ္ဘက္တြင္

ခ႐ုိင္ႀကံ့ဖြံ႕ဥကၠ႒အဆင့္ ရာထူးမ်ားေပးေတာ့မည္ျဖစ္ၿပီး အရာထမ္းမဟုတ္သည့္
စစ္ဘက္၀န္ထမ္းမ်ားကုိမူ ေနျပည္ေတာ္လႊတ္ေတာ္႐ုံးတြင္
တာ၀န္ထမ္းေဆာင္းခုိင္းမည္ျဖစ္သည္ဟု စစ္အရာရွိတဦးက ေျပာသည္။

စစ္တပ္မွ မၾကာခင္ အရပ္ဘက္ေျပာင္းေပးမည့္ ဗိုလ္မႉးအဆင့္ (၃,၀၀၀) ေက်ာ္ရွိၿပီး ၎တို႔အား
ခ႐ိုင္ႀကံ့ဖြံ႕ဥကၠ႒ ရာထူးယူမလား၊ ပင္စင္သြားမလား ေရြးခ်ယ္ခုိင္းထားသည္ဟု စုံစမ္းသိရသည္။
မၾကာခင္က စစ္အရာရွိ အေတာ္မ်ားမ်ားကုိ အရပ္ဘက္ ၀န္ႀကီးဌာနမ်ားသို႔
ခြဲတမ္းခ်ေပးၿပီးေနာက္ပုိင္း လက္ရွိ ႀကံ့ဖြံ႕မ်ားေနရာကုိ စစ္ဗိုလ္မ်ားႏွင့္ အစားထုိးရန္
စစ္အစိုးရဘက္က ျပင္ဆင္ေနျခင္းျဖစ္သည္။
လက္ရွိ ႀကံံ့ဖြံ႕ ဥကၠ႒ ရာထူးယူထားသူမ်ားမွာ အဖြဲ႕အစည္း ရန္ပုံေငြမ်ား

မ်ားျပားစြာရွိထားသည့္အတြက္ ေနာက္လာမည့္ စစ္ဗိုလ္မ်ားႏွင့္ ပဋိပကၡျဖစ္စရာ
အေၾကာင္းရွိသည္ဟု ေနျပည္ေတာ္ အရာရွိအခ်ဳိ႕က သုံးသပ္သည္။
ေနျပည္ေတာ္ လႊတ္ေတာ္႐ုံး၀န္ထမ္းမ်ားအျဖစ္ ေျပာင္းရမည့္ တပ္ၾကပ္ႀကီးကဲ့သိ္ု႔ေသာ

အဆင့္မ်ားမွ အသက္ (၄၅) ႏွစ္ေက်ာ္သူမ်ားကုိ ေျပာင္းခုိင္းမည္ျဖစ္သည္ဟု
ေနျပည္ေတာ္သတင္းရပ္ကြက္က ေျပာသည္။ အဆုိပါအဆင့္မ်ားကုိ ေနျပည္ေတာ္
လႊတ္ေတာ္႐ုံး၀န္ထမ္းမ်ားအျဖစ္ မသြားလုိပါက ပင္စင္ေပးမည္ဟုလည္း ဆက္ေျပာသည္။
ေနျပည္ေတာ္၀န္ထမ္းမ်ား ေျမကြက္ဖုိးမတတ္ႏုိင္၍ အိမ္မေဆာက္ႏုိင္

ေနျပည္ေတာ္၀န္ထမ္းမ်ားအတြက္ အိမ္ေဆာင္ရန္ ေျမကြက္မ်ားေပးေသာ္လည္း

ေငြမတတ္ႏုိင္သည့္အတြက္ မည္သူမွ် အိမ္မေဆာက္ႏုိင္ျဖစ္ေနသည္ဟု ၀န္ထမ္းတဦးက
ဥတၱရသီရိ ၿမိဳ႕ကြက္သစ္တြင္ ေနျပည္ေတာ္၀န္ထမ္းမ်ားအတြက္ ေျမခ်ေပးထားၿပီး ေပ (၆၀) ေပ

(၄၀) တကြက္ကုိ (၃) သိန္း၊ ေပ (၆၀) ေပ (၈၀) တကြက္ကုိ (၅) သိန္း ေတာင္းသည့္အတြက္
၀န္ထမ္းမ်ား အိမ္မေဆာက္ႏုိင္ ျဖစ္ေနသည္ဟု ေျပာသည္။
သို႔ေသာ္ ေနျပည္ေတာ္တြင္ ေငြတတ္ႏုိင္သည့္ ၀န္ႀကီး၊ ဒုတိယ၀န္ႀကီး၊ ၫႊန္ၾကားေရးမႉးခ်ဳပ္ႏွင့္

ဦးေဆာင္ၫႊန္ၾကားေရးမႉးအဆင့္ အရာရွိမ်ားမွာမူ အိမ္မ်ား အသီးသီး ေဆာက္ေနၾကသည့္အျပင္
အဆုိပါပုဂၢိဳလ္မ်ားအတြက္ အိမ္အလကား ေဆာက္ေပးမည့္ ပုဂၢလိက ကုမၸဏီမ်ားလည္း
ရွိသည္ဟု စုံစမ္းသိရသည္။
ေနျပည္ေတာ္တြင္ ၀န္ႀကီး၊ ဒုတိယ၀န္ႀကီး၊ ၫႊန္ၾကားေရးမႉးခ်ဳပ္ႏွင့္

ဦးေဆာင္ၫႊန္ၾကားေရးမႉးအဆင့္ အရာရွိမ်ားအတြက္ အိမ္ေဆာက္ရန္ ေျမေနရာမ်ား
အခမဲ့ေပးေသာ္လည္း သာမန္၀န္ထမ္းမ်ားအတြက္ ေ၀းလံသည့္ ၿမိဳ႕သစ္မ်ား၌သာ
ေနရာခ်ေပးထားသျဖင့္ ၀န္ထမ္းမ်ား မေက်မနပ္ျဖစ္ေနသည္။
၀န္ႀကီး၊ ဒုတိယ၀န္ႀကီး၊ ၫႊန္ၾကားေရးမႉးခ်ဳပ္ႏွင့္ ဦးေဆာင္ၫႊန္ၾကားေရးမႉးအဆင့္

အရာရွိမ်ားအတြက္ အိမ္ပုံစံ (၄၂) မ်ဳိးေပးထားၿပီး ႏွစ္သက္ရာပုံစံကုိ တထပ္ဒီဇုိင္းျဖင့္
တႏွစ္အတြင္း အၿပီးေဆာက္ရန္ ေျမေနရာမ်ား အခမဲ့ေပးထားသည္။

သာမန္၀န္ထမ္းမ်ားကုိမူ ဥတၱရသီရိ၊ ဒကၡိဏသီရိ စသည့္ ေ၀းလံသည့္ ၿမိဳ႕သစ္တုိ႔တြင္
အိမ္ေဆာက္လုိပါက မိမိစရိတ္ျဖင့္ ေဆာက္ရမည္ဆိုသည့္အတြက္ ၀န္ထမ္းမ်ား မေက်မနပ္
ျဖစ္ေနသည္ဟု ၀န္ထမ္းတဦးက ေျပာသည္။
(၂၄) ခန္းပါ ေနျပည္ေတာ္ ၀န္ထမ္းအိမ္ရာ တကြက္ အလုံး (၁၁၀) ျဖင့္ မူလက (၁၀) ကြက္
ေဆာက္ေပးရန္ လ်ာထားခဲ့ေသာ္လည္း ယခုအခါ ဓနသီရိ၊ ဥာဏသီရိ၊ ဗလသီရိ၊ သုခသီရိ၊
၀ဏၰသီရိ စသည့္ ၀န္ထမ္းအိမ္ရာ (၅) ကြက္ႏွင့္ အၿပီးသတ္ထားသည့္အတြက္ ၀န္ထမ္းမ်ား
ေနထုိင္ေရး ကသီလင္တ ျဖစ္ေနသည္ဟုလည္း ေျပာသည္။
ရန္ကုန္ လင္းစေဒါင္း ဓာတ္ေငြ႕စက္႐ုံ မီးေလာင္၊ (၂) ဦးဒဏ္ရာရ

အမွတ္ (၁) စက္မႈ၀န္ႀကီးဌာနပိုင္ ရန္ကုန္၊ ဗိုလ္တေထာင္ၿမိဳ႕နယ္ လင္းစေဒါင္းရွိ

ေအာက္စီဂ်င္ဓာတ္ေငြ႕စက္႐ံု မီးေလာင္မႈေၾကာင့္ လူ (၂) ဦးဒဏ္ရာရၿပီး ေဆး႐ံုတင္ထားရသည္။
ယေန႔ ေန႔လယ္ (၁) နာရီခြဲခန္႔၌ မီးေလာင္မႈျဖစ္ပြားၿပီး မီးသတ္ကား အစီးေရ (၁၅)

စီးခန္႔လာသည္ဟု မ်က္ျမင္ သက္ေသမ်ားက ေျပာသည္။
အဆိုပါစက္႐ံုမွ စက္႐ံုမႉးမွာ ဦးေနထြန္းျဖစ္ေၾကာင္း လင္းစေဒါင္းမွ ယင္းစက္႐ံုအနီးေနသူတဦးက

“စက္႐ံုမႉးတို႔ဆီကို ဒီေန႔ပဲ မီးသတ္က လူႀကီးေတြ လာၿပီးေတာ့ စစ္တာပဲ။ မီးေဘးအႏၲရာယ္

ကင္းေ၀းေရးအတြက္ လာၿပီး သတိေပးတာေတြ႕တယ္” ဟု အဆိုပါစက္႐ုံအနီးေနသူက
မီးေလာင္ရျခင္းမွာ သံျပားမ်ားျဖတ္ေတာက္ရာတြင္ အသံုးျပဳရေသာ ဓာတ္ေငြ႕တမ်ိဳးကို

အသံုးျပဳေနရာမွ ယင္း ဓာတ္ေငြ႕ပိုက္ပြင့္ကာ မီးကူးစက္ေလာင္ျခင္းျဖစ္ၿပီး လူ (၂) ဦး
ဒဏ္ရာရေၾကာင္း သိရသည္။

မ်က္ျမင္သက္ေသတဦးကမူ “အခုပဲ ေဆး႐ံုႀကီးကို ပို႔တာပါ။ စိုးရိမ္ရလားေတာ့ မသိေသးဘူး။
က်ေနာ့္အထင္ကိုေျပာရရင္ေတာ့ နည္းနည္းေတာ့မ်ားမယ္ဗ်” ဟု မ်က္ျမင္သက္ေသက ဆိုသည္။
မီးေလာင္မႈမွာ မိနစ္ပိုင္းတြင္ ၿငိမ္းသြားၿပီး အေဆာက္အအံုမ်ားကို ကူးစက္ေလာင္ကၽြမ္းမႈ

မရွိေၾကာင္း၊ သို႔ေသာ္ အနီးရွိ လုပ္ငန္းသံုးပစၥည္း အတိုအထြာမ်ားကို
ေလာင္ကၽြမ္းသြားသည့္အတြက္ ဆံုး႐ႈံးမႈတန္ဖိုးမွာ သိန္းႏွင့္ခ်ီ ရွိႏိုင္ေၾကာင္း သိရသည္။
အဆိုပါ မီးေလာင္မႈျဖစ္ေသာ ဓာတ္ေငြ႕စက္႐ံုမွာ ေဆး႐ံုသံုး ေအာက္စီဂ်င္မ်ား ထုတ္ေပးေနေသာ

စက္႐ံုျဖစ္သည္။
ဴမန္မာ့ ဒီမိုကေရစီ ေခၝင္းေဆာင္ ေဒၞေအာင္ဆန္းစုဳကည္၏ ပံုတူ ေကာက္ေဳကာင္း

ပန္းခဵီ။ (ပန္းခဵီ - ထိန္လင္း)

ေန႔စဥ္သတင္းစာ ထုတ္ခြင့္ရျပီဆိုတဲ့
ဂ်ာနယ္တိုက္ ၄ ခု
သန္းစိုးလိႈင္
ဒီဇင္ဘာ ၂၁၊ ၂၀၀၈
နအဖ စစ္အစိုးရက ပုဂၢလိက သတင္းဂ်ာနယ္တိုက္ ၄တိုက္ကို မၾကာမီ လပိုင္းအတြင္းမွာ

ေန႔စဥ္သတင္းစာ ထုတ္ေ၀ခြင့္ေပးဖို႔ အာမခံ လိုက္တယ္လို႔ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕က ဂ်ာနယ္တိုက္ပိုင္ရွင္နဲ႔
နီးစပ္တဲ့သူေတြက ေျပာဆိုၾကပါတယ္။
လြန္ခဲ့တဲ့ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္၀န္းက်င္အတြင္းမွာ ပုဂၢလိကဂ်ာနယ္တိုက္ပိုင္ရွင္ေတြဟာ

ေန႔စဥ္သတင္းစာ ထုတ္ေ၀ခြင့္ရဖို႔ ျပန္ၾကားေရး ၀န္ႀကီးဌာနကို ေလွ်ာက္ထား ႀကိဳးစားခဲ့ၾကတာ
အားလံုးသိရွိၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ နအဖ အစိုးရက ခြင့္ျပဳဖို႔ ၀န္ေလးေနခဲ႔ၿပီး
ဂ်ာနယ္တိုက္ပိုင္ေတြက ထုတ္ေ၀ခြင့္ရႏိုးနဲ႔ ျပင္ဆင္ေမွ်ာ္လင့္ေနခဲ့ၾကတာပါ။
အဲဒီေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကို နအဖ ျပန္ၾကားေရး၀န္ႀကီးဌာနက အခုမွ ျဖည့္ဆည္းတဲ့

ထုတ္ေ၀ခြင့္ ျပဳ သေဘာတူလိုက္တာပါ။
ကြက္ၾကားမိုး သတင္းစာ ထုတ္ေ၀ခြင့္
ဒါေပမယ့္လည္း ေလွ်ာက္ထားတဲ့ ပုဂၢလိကဂ်ာနယ္တိုက္ေတြ အားလံုးကို

ခြင့္ျပဳတာမဟုတ္ပဲ စစ္အစိုးရကုိ ဆန္႔က်င္ေရးသားျခင္း မရွိတဲ့၊ နအဖ အစိုးရကို မီဒီယာနဲ႔
ကူညီပံ့ပိုးေပးေနတဲ့ တိုက္တခ်ိဳ႕ကိုသာ ခြင့္ျပဳဖို႔ သေဘာတူလိုက္တာပါ။
ယခု ထပ္မံ သိရွိရတဲ့ အခ်က္အလက္ေတြအရဆိုရင္ ျမန္မာတိုင္းမ္၊ အီလဲဗင္း မီဒီယာ၊

ေပၚျပဴလာနဲ႔ ရန္ကုန္မီဒီယာဂရုပ္တို႔ လို႔ဆိုပါတယ္။
အဆိုပါဂ်ာနယ္ တိုက္ ၄ ခုအနက္ ျမန္မာတိုင္းမ္ဟာ ၾသစေတးလ် ႏိုင္ငံသား ေရာ့စ္

ဒန္ကေလက စစ္ေထာက္လွမ္းေရးနဲ႔ တြဲဘက္ထူေထာင္ခဲ့ၿပီး စစ္ေထာက္လွမ္းေရး

ေခ်မႈန္းခံရၿပီးေနာက္ ျပန္ၾကားေရး၀န္ႀကီးနဲ႔ နီးစပ္သူ သုတစြယ္စံု စာအုပ္တိုက္ပိုင္ရွင္ ေဒါက္တာ
တင္ထြန္းဦးကို ရွယ္ယာ၀ယ္ယူေစၿပီး အစိုးရက နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ခ်ဳပ္ကိုင္ထားတဲ့ ဂ်ာနယ္
တိုက္ပါ။
အီလဲဗင္းမီဒီယာကေတာ့ စစ္အစိုးရနဲ႔ ေပၚေပၚထင္ထင္ ဆက္ႏြယ္မႈ မျပေပမယ့္ နအဖ

အစိုးရအဖြဲ႕ထဲက အာဏာရွိတဲ့ ဗိုလ္မွဴးႀကီးတစ္ဦးက ရွယ္ယာ၀င္ထားၿပီး အဆိုပါ အရွိန္အ၀ါနဲ႔
စာေပစိစစ္ေရးမွာ အထူးအခြင့္အေရးရလ်က္ရွိတယ္လို႔ မီဒီယာေလာကမွာ
နားလည္ထားၾကပါတယ္။ တနည္းေျပာရရင္ နအဖနဲ႔ ဆက္ႏြယ္ရာ ဆက္ႏြယ္ေၾကာင္း
ယံုၾကည္စိတ္ခ်လို႔ ထုတ္ေ၀ခြင့္ ခ်ေပးမယ့္ သေဘာပါ။
ေပၚျပဴလာနဲ႔ ရန္ကုန္မီဒီယာဂရုပ္မွ စာေရးဆရာ ဟိန္းလတ္နဲ႔ ကိုကို(စက္မႈ) တို႔ကလည္း

ျပန္ၾကားေရး ၀န္ႀကီးဌာနကဖြဲ႕စည္းေပးထားတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံစာနယ္ဇင္းအဖြဲ႕မွာ အလုပ္အမႈေဆာင္
ရာထူး အသီးသီး ယူထားၾကသူေတြျဖစ္လို႔ နအဖအစိုးရက ယံုၾကည္စိတ္ခ်ရသူေတြပါ။
ေပၚျပဴလာကိုေတာ့ ကစထမွဴး လုပ္ေနတဲ့ ဒုတိယ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ခင္ေမာင္သန္းရဲ႕

သမီးျဖစ္သူ ပါ၀င္ပတ္သက္ေနတယ္ လို႔လည္း အဆိုပါတိုက္နဲ႔ နီးစပ္သူမ်ားက ေျပာပါတယ္။


ပုဂၢလိက မီဒီယာကေန လူထုကို အခမဲ႔ ၀ါဒျဖန္႔ဖို႔ ၾကံစည္
နအဖ အစိုးရအဖြဲ႕ရဲ႕ ျပန္ၾကားေရး၀န္ႀကီးျဖစ္သူ ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ေက်ာ္ဆန္းက ၿပီးခဲ့တဲ့

ႏွစ္နွစ္ခန္႔က စၿပီး “မီဒီယာကို မီဒီယာနဲ႔ တိုက္ရမယ္ …” ဆိုတဲ့ ေၾကြးေၾကာ္ခ်က္နဲ႔ ပုဂၢလိကပိုင္
မီဒီယာေတြကို ကိုင္တြယ္ အသံုးခ်ခဲ့ပါတယ္။ မၾကာခဏ သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲေတြလုပ္၊
အဲဒီသတင္းေတြကို ပုဂၢလိကပိုင္ဂ်ာနယ္ေတြရဲ႕ မ်က္ႏွာဖံုးမွာ ေရာင္စံုနဲ႔ ေဖၚျပၾကတယ္ ဆိုရင္
နအဖက သူတို႔ရဲ႕ အသံ၊ သူတို႔ရဲ႕ အျမင္ေတြကို လူထုေရွ႕အခမဲ႔နည္းနဲ႔ ေရာက္ေစခဲ႔တာပါ။
ကုိယ့္အရင္းအႏွီးနဲ႔ ထုတ္တဲ့ ပုဂၢလိကဂ်ာနယ္တိုင္းမွာ အစိုးရရဲ႕ ေပၚလစီ

ေဆာင္းပါးေတြကို စာမ်က္နွာ တမ်က္ႏွာျပည့္ အခမဲ႔ ထည့္ေပးရပါတယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့
အစိုးရက ျပည္တြင္း၊ ျပည္ပ အတိုက္အခံကို ဆန္႔က်င္ေရး ၀ါဒျဖန္႔ကင္ပိန္းလုပ္တဲ့အခါ
ပုဂၢလိကဂ်ာနယ္ေတြကပါ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ နအဖ အာေဘာ္အတိုင္း
ေဆာင္းပါးေရးၿပီးထည့္ဖို႔ အားေပးပါတယ္။
ၿပီးခဲ့တဲ႕ႏွစ္ စက္တင္ဘာ ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရး ျဖစ္ၿပီးခါစမွာ ျမတ္ခိုင္ရဲ႕

လွ်ပ္တျပက္ဂ်ာနယ္က ေရးေပး လုပ္ေပးခဲ့တာမ်ိဳးပါ။
အခု တႀကိမ္ သတင္းစာ ထုတ္ေ၀ခြင့္ေပးဖို႔ အာမခံလုိက္တဲ့ သေဘာဟာ လာမယ့္

၂၀၁၀ ခုနွစ္ေရြးေကာက္ပြဲမတိုင္မီ အစိုးရရဲ႕ လက္ေ၀ခံပါတီေတြအတြက္ ပုဂၢလိက မီဒီယာကေန
၀ါဒျဖန္႔ဖို႔ အႀကံအစည္ရွိပံုရတယ္လို႔ ေလ့လာသူ တစ္ဦးက ခန္႔မွန္းေျပာဆိုပါတယ္။

ပါတီစံုေရြးေကာက္ပြဲ ဆိုတဲ႔အတြက္ ပါတီေတြက နအဖ အစိုးရရဲ႕ သတင္းစာကို
တိုက္ရိုက္သံုးစြဲခြင့္ ရွိမွာ မဟုတ္ဘဲ နအဖ လက္ေ၀ခံပါတီမ်ားအတြက္
မီဒီယာလိုအပ္လာပါတယ္။ ပါတီေတြအေနနဲ႔ ကိုယ္ပိုင္ ပါတီသတင္းစဥ္လိုမ်ိဳး
မထုတ္ေ၀ႏိုင္ေသးရင္ေတာင္မွ နအဖအစိုးရကို ေထာက္ခံမယ့္ ပုဂၢလိက သတင္းစာေတြကို
အသံုးခ်ၿပီး လူထုကိုစည္းရံုးမယ္လို႔ ရည္ရြယ္ခ်က္ ရွိပံုရတယ္ လို႔လည္း အဆိုပါ ေလ့လာသူက
ေျပာဆိုပါတယ္။
က်ဆံုးေနတဲ့ နအဖ အစိုးရသတင္းစာမ်ား
နအဖအစိုးရရဲ႕ အသံ၊ အာေဘာ္ ျမန္မာ့အလင္း၊ ေၾကးမံုနဲ႔ ျမန္မာ့အလင္း

အဂၤလိပ္ဘာသာ တို႔ဟာ ၿပီးခဲ့တဲ႔ႏွစ္မ်ားအတြင္း တေစာင္ကို ၁၀ က်ပ္မွ ၅၀ က်ပ္သို႔
ေစ်းျမွင့္ၿပီးေနာက္ပိုင္း ေစာင္ေရ သိသိသာသာ က်ဆင္းသြားခဲ့ပါတယ္။ ယခင္က
ေစ်းသက္သာလြန္းလို႔ လစဥ္ယူထားသူအမ်ားအျပား ရပ္စဲခဲ့ၾကပါတယ္။ ယခုအခါ
အစိုးရသတင္းစာရဲ႕ ေစာင္ေရဟာ သိန္းဂဏန္းမရွိေတာ့ဘဲ ေသာင္းဂဏန္းမွ်သာ
ရွိေတာ့တယ္ဆိုတဲ့ ေျပာဆိုမႈမ်ားလည္း ၾကားသိရပါတယ္။
ေစ်းႏႈန္းမတက္ခင္က ေၾကးမံုသတင္းစာဆိုရင္ ေစာင္ေရ ၂သိန္း၀န္းက်င္

ရိုက္ႏွိပ္ခဲ့တာပါ။ ယခုေနာက္ပိုင္း စာဖတ္သူ လူထုက ပုဂၢလိက သတင္းဂ်ာနယ္ေတြကိုသာ
မွန္မွန္၀ယ္ဖတ္ၾကေတာ့ၿပီး သတင္းစာကို နာေရးနဲ႔ ေႀကာ္ျငာ ၾကည့္ရံုသာ
သေဘာထားၾကပါေတာ့တယ္။
အစိုးရသတင္းစာကို ဖတ္ရႈသူ ပိုမိုနည္းသြားေစမယ့္ စိုးရိမ္မႈေၾကာင့္

ပုဂၢလိကသတင္းစာကို ခြင့္မျပဳလိုေပမယ့္ အျခားတဘက္မွာ အစိုးရနဲ႔ နီးစပ္သူေတြကို
ထုတ္ေ၀ခြင့္ေပးျခင္းနည္းျဖင့္ မီဒီယာကို မီဒီယာနဲ႔တိုက္တဲ့ ျပန္ၾကားေရး၀န္ႀကီးရဲ႕ မဟာဗ်ဴဟာကို
အေကာင္အထည္ေဖၚဖို႔ ႀကိဳးစားတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။
ေန႔စဥ္သတင္းစာကို စာေပစိစစ္ေရးက မရိုက္ႏွိပ္မီ တေစာင္လံုး ၾကည့္ရႈစစ္ေဆးႏိုင္ဖို႔

မလြယ္ကူတာေၾကာင့္ ယခင္တေလွ်ာက္လံုး ေန႔စဥ္သတင္းစာ ထုတ္ေ၀ခြင့္ေပးဖို႔ကို
ျငင္းပယ္ခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။
ယခုလာမယ့္ ေန႔စဥ္ သတင္းစာေတြကိုေတာ့ ဘယ္ပံုဘယ္နည္းနဲ႔ စိစစ္ခ်ဳပ္ကိုင္ထားမယ္

ဆိုတာ ေစာင့္ၾကည့္ၾကရဦးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
(Illustation - International Society for Human Rights – 2008,“Support us in the fight

for press freedom” Source : Adsoftheworld, Agency : Leo Burnett Frankfurt
(Germany)

လူ႔အခြင့္အေရး အခ်ိဳးေဖာက္ခံရဆံုး ၁၀ ႏိုင္ငံတြင္

ျမန္မာပါဝင္
MONDAY, 22 DECEMBER 2008 18:45 ေအးခ်မ္းေျမ႕
ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ ကမၻာေပၚတြင္ လူ႔အခြင့္အေရးႏွင့္ က်န္းမာေရး အေရးေပၚ ေစာင့္ေရွာက္မႈ
အညံ့ဖ်င္းဆံုး ႏိုင္ငံျဖစ္ေၾကာင္း နယ္စည္းမျခား ဆရာဝန္မ်ားအဖြဲ႕ (အမ္အက္စ္အက္ဖ္) ၏
ထုတ္ျပန္ခ်က္အရ သိရသည္။
ထိုကဲ့သို႔ က်န္းမာေရးႏွင့္ လူ႔အခြင့္အေရး ေစာင့္ေရွာက္မႈ ညံ့ဖ်င္းသည္ဟု ဆိုရာတြင္

ကမၻာ့အဆိုးရြားဆုံး ႏိုင္ငံမ်ားျဖစ္ၾကေသာ ကြန္ဂို၊ ဆုိမာလီ၊ အီရတ္၊ ဆူဒန္၊
ပါကစၥတန္ႏိုင္ငံမ်ားႏွင့္ တန္းတူ ျမန္မာႏိုင္ငံက လိုက္ပါေနသည္ဟု အမ္အက္စ္အက္ဖ္ က
အမ္အက္စ္အက္ဖ္အေနႏွင့္ ယခုကဲ့သို႔ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈအနည္းပါးဆံုး၊

လံုၿခံဳမႈအကင္းမဲ့ဆံုး၊ လူ႔အခြင့္အေရး အခ်ိဳးေဖာက္ခံရဆံုး ၁၀ ႏိုင္ငံကို ၁၉၉၈ ခုႏွစ္မွစတင္
ေၾကညာလာခဲ့ရာ ယခုအခါ ၁၁ ႀကိမ္ေျမာက္ေၾကညာျခင္းျဖစ္သည္။
၂၀၀၈ ခုႏွစ္ တႏွစ္တာအတြင္း လူ႔အခြင့္အေရးခ်ိဳးေဖာက္ အခံရဆံုး ၁၀ ႏိုင္ငံကို

အမ္အက္စ္အက္ဖ္က တနဂၤေႏြေန႔က ထုတ္ေဖာ္ေၾကညာခဲ့ရာတြင္ “ျမန္မာႏိုင္ငံနဲ႔ ဇင္ဘာေဘြလို
ႏိုင္ငံေတြမွာ အစိုးရက က်န္းမာေရးကို ဦးစားေပး ေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ ပ်က္ကြက္႐ံုမကဘူး
ၾကားဝင္ေဆာင္ရြက္ေပးမယ့္ အန္ဂ်ီအိုေတြကိုလည္း မသကၤာဘူး။ လူ႔အခြင့္အေရး
ေစာင့္ေရွာက္တဲ့ အဖြဲ႕အစည္းေတြမွာလည္း ကန္႔သတ္ခ်က္ေတြၾကားက လုပ္ေဆာင္ ေနရတာ
ေတြ႕ရတယ္” ဟု ေဖာ္ျပပါရွိသည္။
ျမန္မာျပည္တြင္းရွိ ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာေသာ ခုခံအားက်ဆင္းသည့္ ေဝဒနာ ခံစားေနရသူတို႔မွာ

ေဆးကုသခြင့္ ကင္းမဲ့လွ်က္ ေသဆံုးေနရေသာ္လည္း စစ္အစိုးရအေနႏွင့္ ၎ေဝဒနာသည္တို႔ကို
ပါဝင္ကူညီမႈ အလြန္ပင္ နည္းပါးလွ်က္ရွိေၾကာင္း အမ္အက္စ္အက္ဖ္က ျဖည့္စြက္ေျပာၾကားသည္။
“ပဋိပကၡေၾကာင့္၊ စစ္ေၾကာင့္ က်န္းမာေရး ေစာင့္ေရွာက္မႈမခံရတဲ့၊ လ်စ္လွ်ဴ႐ႈခံေနရတဲ့၊

တကယ့္ကို အေရးေပၚလိုအပ္ေနတဲ့ သန္းေပါင္းမ်ားစြာ ေသာ လူေတြကို
ဦးစားေပးကူညီႏိုင္မယ္ဆိုတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ ဒီစာရင္း ထုတ္ျပန္တာပါ” ဟု အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ
အမ္အက္စ္အက္ဖ္ ဥကၠဌ ေဒါက္တာ ခရစၥတိုဖီ ဖိုနီးယားက ေျပာသည္။
၎အဖြဲ႕အစည္း၏ သတင္းထုတ္ျပန္ခ်က္တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္အတြင္း

ဆိုးရြားေသာ လူ႔အခြင့္အေရးခ်ိဳးေဖာက္မႈ ကပ္ေဘး ႀကီး ၂ ခုကို ခံစားခဲ့ရသည္ဟုဆိုသည္။
ယင္းကပ္ေဘးႀကီး ၂ ခုမွာ လူေပါင္း ၁၃၀၀၀၀ ေက်ာ္ ေပ်ာက္ပ်က္ ေသဆံုးရသည့္

နာဂစ္ဆိုင္ကလုန္းမုန္တိုင္းကပ္ေဘးႏွင့္ ေဆးကုသမႈ ကင္းမဲ့ကာ ေသဆံုးေနရသည့္ HIV/ AIDS
ေဝဒနာ ကပ္ေဘးတို႔ ျဖစ္သည္။
“စစ္အစိုးရ အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့တဲ့ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္က စၿပီး ျမန္္မာႏိုင္ငံက ပဋိပကၡေပါင္းမ်ားစြာ ႀကံဳေတြ႕ခံစား

ခဲ့ရပါတယ္။ အဲဒီထဲကမွ နာဂစ္ဆိုင္ကလုန္း မုန္တိုင္းကေတာ့ ျပင္ပကမၻာက ေမ့ေလ်ာ့ခံထားရတဲ့
ျမန္မာ ျပည္သူ ေတြအတြက္ ေနာက္ဆံုးခံရတဲ့ ကပ္ေဘးတခုပါ။ ဝမ္းနည္းစရာေကာင္းတာက
ဒီဒဏ္ေတြကို အားအနည္းဆံုး ဆိုတဲ့ ျမန္မာျပည္သူေတြက ခံစားေနရတာပါပဲ” ဟု
အမ္အက္စ္အက္ဖ္က ဆိုသည္။
အမ္အက္စ္အက္ဖ္၏ အဆိုအရ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ေအအာရ္ဗီေဆး အေရးေပၚလိုအပ္ေနသည့္

HIV/AIDS ေဝဒနာရွင္ ၇ ေသာင္းခြဲေက်ာ္ ရွိေနၿပီး ၎တို႔ထဲမွာ ၂၀ ရာခိုင္ႏႈန္းသာ ေဆးကုသမႈ
ခံယူခြင့္ရသည္ဟု သိရသည္။
Roger Cohen: Two shoes for

democracy
By Roger Cohen
Sunday, December 21, 2008
NEW YORK: Of all the questions Barack Obama needs to ask right now, the most
important should be addressed to the Secret Service: How the heck did Muntader
al-Zaidi get his second shoe off?
Al-Zaidi, of course, is the Iraqi television journalist who expressed his rage at the
U.S. occupation of his country by hurling first one shoe, then the other, at President
George W. Bush in Baghdad. He's now in detention.
As for his shoes, they're not going to end up on some gilded stand in a dusty
museum somewhere in the Arab world. They've apparently been destroyed at a
laboratory during a search for explosives. Yes, you read that right.
The shadow of Richard Reid, the would-be shoe-bomber of 2001 whom most
regular air travelers would happily submit to protracted torture, extends even to
Iraq. One thing's for sure: Al-Zaidi, now a hero in much of the Arab world, won't be
short of replacement footwear once he emerges from captivity.
When that will be is anyone's guess. He's apologized to Prime Minister Nuri Kamal
al-Maliki. Bush has urged the Iraqis "not to overreact."
One theory is that time enough is needed for the journalist's bruises to fade. One
certainty is that the pummeling he got was as intense as the reaction to what he did
was slow. A second shoe is one too many. Change the last letter in shoe and you
have shot.

These, however, were mere shoes. The throwing of them was offensive - and
harmless. Journalists should not throw shoes, even at inept American presidents.
Still, with apologies to the late E.M. Forster, I'm tempted to call this incident: "Two
Shoes for Democracy."
Bush, when the shoes came his way, was in the Green Zone, the walled four-
square-mile home to Western officialdom and the Iraqi government that has about
as much in common with the rest of Iraq as Zurich has with Falluja.
For all it reflects of Iraqi life beyond its walls in what is sometimes called the Red
Zone, the Green Zone might as well be in Baton Rouge.
This sprawling urban garrison, where U.S. forces moved into Saddam Hussein's
Mesopotamian Fascist Republican Palace right after the 2003 invasion, is a
monument to failure. As long it exists in the center of Baghdad, Iraqi democracy will
be hollow.
It is openness, accessibility and accountability that distinguish democracies from

dictatorships. Or it should be. A country governed from a fortress inaccessible to 99
percent of its citizens may be many things, but is not yet a democracy.
Al-Zaidi's gesture broke those barriers, penetrated the hermetic sealing, and
brought Red-Zone anger to Green-Zone placidity. In this sense, his was a
democratic act.
What it said was: "Tear down these walls." What it summoned was the deaths, exile
and arbitrary arrests that U.S. incompetence has inflicted on countless Iraqis - a toll
on which al-Zaidi has reported. What it did was thrust Bush, for a moment, out of
the comfort zone of his extravagant illusion. Perhaps, for a second, the other shoe
dropped.
After the incident, I heard from a U.S. friend now serving in the joint security station
in Sadr City, the teeming Shiite district of Baghdad from which al-Zaidi hailed. He
wrote: "We did not get a fusillade of shoes thrown over the concrete barriers and
razor wire. One college engineering student in Sadr basically said re: the press
conference incident: 'Well that's the democracy you brought us, right?"'
Or rather, it was a glimmering of such a democracy. Anyone throwing a shoe at

Saddam Hussein would have been executed, along with numerous other members
of his family, within hours of such an incident. Iraq is slowly learning the give-and-
take of a system where differences are accommodated rather than quashed.
But the process is slow. Recovering from murderous despotism takes a minimum of
a generation.
Al-Zaidi's anger was that of a Shiite - at the U.S. occupation and at all the loss.
There is fury and fear, too, among Sunnis, whose "awakening" dealt a devastating
blow to Al Qaeda in Iraq but whose mistrust of the now-dominant Shiite is visceral.
Another of Obama's pressing questions should be: Does my 16-month withdrawal
timetable risk reigniting sectarian war?
One thing is certain: Before the United States pulls out its combat troops, the Green
Zone must cease to exist. While it's there, it's a sign that Iraqis - all Iraqis - have not

yet learned to live together. The district chairman in Sadr City said this to my U.S.
friend last week: "The Green Zone needs to be deleted."
That was the message in al-Zaidi's gesture. He's being held for insulting a foreign
leader and could face long imprisonment. But the Green Zone is an insult to all
Iraqis. Al-Zaidi should be released and an Iraqi-American commission on
terminating the Green Zone established at once.
Bush dodged a shoe; he cannot dodge shame
လူသားကပ္ေဘး က်ေရာက္မႈ ၁၀ ႏိုင္ငံစာရင္းထဲ

ျမန္မာႏိုင္ငံ ပါ၀င္
Medical Sans Frontiers နယ္ျခားမဲ့ဆရာ၀န္မ်ား
အဖြဲ႕ကေန လူမႈကပ္ေဘးက်ေရာက္ေနတဲ့ အဆုိး
ဆုံး ၁၀ ႏုိင္ငံစာရင္းကို ထုတ္ျပန္တဲ့ေနရာမွာ
အဲဒီအထဲ ျမန္မာႏုိင္ငံကိုပါ ထည့္သြင္းထားပါ
တယ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ျပည္သူေတြရဲ႕ က်န္းမာေရး
ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္မႈေတြကို လ်စ္လ်ဴ႐ႈခံေနရၿပီး
နာဂစ္မုန္တုိင္းသင့္ေဒသသုိ႔
လူမႈကပ္ေဘးဆုိက္ေရာက္တဲ့ အေျခအေနဆုိးကုိ
အကူအညီ ေပးရန္
ရင္ဆုိင္ေနရတယ္လို႔ MSF က ျပဳစုတဲ့ အစီရင္
ေရာက္ရွိေနသည့္
ခံစာထဲမွာ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္
MSF ၀န္ထမ္းတဦး။
အခုလို MSF က ေျပာရတာလဲဆုိတာ
(ဓာတ္ပုံ-MSF
ဆက္သြယ္ေမးျမန္းထားတဲ့ ကုိသားၫြန္႔ဦးက
အင္တာနက္စာမ်က္ႏွာ)
တင္ျပေပးထားပါတယ္။
အခု MSF နယ္ျခားမဲ့ဆရာ၀န္မ်ားအဖြဲ႕ရဲ႕ စာရင္းထဲမွာ ကမၻာေပၚက လူသားကပ္ေဘး

အဆုိးဆုံးႏုိင္ငံ ၁၀ ႏုိင္ငံထဲမွာ ျမန္မာႏုိင္ငံဟာ အျခား အာဖရိကႏုိင္ငံေတြျဖစ္တဲ့
ဇင္ဘာေဘြ၊ ကြန္ဂုိ၊ ဆူဒန္၊ အီသီယိုပီးယား ႏုိင္ငံေတြနဲ႔ စစ္မက္ျဖစ္ေနတဲ့ အီရတ္ႏုိင္ငံ
တုိ႔နဲ႔အတူ ထည့္သြင္းခံထားရတာပါ။ အဓိကအခ်က္ကေတာ့ အခုႏွစ္ဆန္းပုိင္း
တုိက္ခတ္ခဲ့တဲ့ ဆုိင္ကလုံးမုန္တုိင္းဒဏ္ေၾကာင့္ ျမန္မာႏုိင္ငံ ျမစ္၀ကၽြန္းေပၚေဒသမွာ
ျပည္တြင္းျပည္ပ အကူအညီေတြ ရေပမယ့္ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရးလုပ္ဖုိ႔ လိုအပ္ခ်က္
ေတြ အမ်ားအျပား လိုေနတဲ့ကိစၥကို ေထာက္ျပပါတယ္။
ဒါ့အျပင္ အေျခခံက်န္းမာေရး ေစာင့္ေရွာက္မႈစနစ္ အားနည္းတာေတြေၾကာင့္လည္း

အခုလို ၁၀ ႏုိင္ငံစာရင္းထဲမွာ ျမန္မာႏုိင္ငံကိုပါ ထည့္သြင္းထားတာလို႔ ဆုိပါတယ္။
ႏွစ္ဆန္းပုိင္းက မုန္တုိင္းသင့္ခဲ့တဲ့ ျမစ္၀ကၽြန္းေပၚေဒသမွာ ေနထုိင္သူ ျမန္မာျပည္သူ
ေတြဟာ နိစၥဓူ၀ အက်ပ္အတည္းေတြ အခုအခ်ိန္အထိ ရင္ဆုိင္ေနရတယ္လို႔ ရန္ကုန္

ၿမိဳ႕က ျမန္မာႏုိင္ငံဆုိင္ရာ MSF ဒုတိယ ဌာေနတာ၀န္ခံ လုခ္ အာရန္းဒ္ (Luke Arend)
ေျပာပါတယ္။
အခုႏွစ္ ေမလဆန္းပုိင္းက တုိက္ခတ္ခဲ့တဲ့ ဆုိင္ကလုံးမုန္တုိင္းေၾကာင့္ ေၾကကြဲစရာ

အေျခအေနေတြကို အေရးေပၚ တုံ႔ျပန္ေဆာင္ရြက္တဲ့လုပ္ငန္းေတြ ဧရာ၀တီျမစ္၀ကၽြန္း
ေပၚေဒသမွာ ေဆာင္ရြက္ေနပါတယ္။ အဲဒီမွာရွိေနသူေတြ ေန႔စဥ္လုိလုိ သူတို႔ဘ၀
အေျခအေနေတြကို ရင္ဆုိင္ဖို႔ အားနည္းေနပါတယ္။ အကူအညီေပးေရးအဖြဲ႕ေတြက
လည္း ေန႔စဥ္ေတာ့ ကူညီေနပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း ျပန္လည္ထူေထာင္ေရးလုပ္ငန္း
ေတြအတြက္ေတာ့ အေထာက္အပံ့၊ အကူအညီေတြ အမ်ားႀကီးလိုအပ္ေနတုန္းပါပဲ။”
ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္း လူသားကပ္ေဘး အက်ပ္အတည္း ႀကဳံေနရတဲ့ကိစၥဆုိတဲ့ေနရာမွာ

ျမစ္၀ကၽြန္းေပၚေဒသေတြမွာတင္ မဟုတ္ဘဲ အျခား ျမန္မာႏုိင္ငံေဒသေတြမွာ က်န္းမာ
ေရးေစာင့္ေရွာက္မႈ အားနည္းတာေၾကာင့္လည္း ျဖစ္တယ္လို႔ လုခ္က အခုလိုေျပာပါ
တယ္။
“MSF အဖြဲ႕ရဲ႕ စုိးရိမ္ခ်က္က ဒီ ျမစ္၀ကၽြန္းေပၚေဒသတင္ မဟုတ္ဘဲနဲ႔ အျခား ျမန္မာႏုိင္ငံ

ေနရာအေတာ္မ်ားမ်ားမွာ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ လုိအပ္ခ်က္ေတြ
ရွိေနတာပါ။ HIV/AIDS ေရာဂါနဲ႔ပတ္သက္လို႔ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈ အလြန္
အမင္း လုိအပ္ေနပါတယ္။ အျခား အသက္အႏၱရာယ္ျပဳေနတဲ့ ေရာဂါေတြကလည္း
ရွိပါတယ္။ ငွက္ဖ်ားေရာဂါ၊ တီဘီ အဆုတ္ေရာဂါေတြ ျဖစ္ပါတယ္။”
MSF အဖြဲ႕အေနနဲ႔ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္းမွာ HIV/AIDS တုိက္ဖ်က္ေရးလုပ္ငန္းေတြကို အထူး

အေလးေပး ေဆာင္ရြက္ေနတာပါ။ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္း ေရာဂါသည္ ၈၀% ေလာက္ကို
လက္ခံျပဳစုေပးေနတယ္လို႔ ဆုိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း ကုလသမဂၢ ကိန္းဂဏန္း
အရ အခုႏွစ္အတြင္း ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ HIV/AIDS ေၾကာင့္ ေသဆုံးသူဟာ ၂၅,၀၀၀
၀န္းက်င္ အနည္းဆုံးရွိမယ္လို႔ ခန္႔မွန္းထားပါတယ္။
ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္း ARV ေဆးျပားရရွိဖို႔ အခက္အခဲေတြရွိတာေၾကာင့္ ေရာဂါသည္ေတြ

ဟာ လာမယ့္ႏွစ္မွာလည္း အလားတူ အေရအတြက္အတုိင္း ေသဆုံးဖုိ႔ရွိတယ္လို႔
MSF ကပဲ အခု ၿပီးခဲ့တဲ့လက ထုတ္ျပန္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဒီလုိ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈ
အားနည္းေနတဲ့အေပၚမွာ လက္ရွိ ျမန္မာအစိုးရကိုခ်ည္း ေျပာလို႔မျဖစ္ဘဲ ႏုိင္ငံတကာ
အသုိင္းအ၀ုိင္းအေပၚမွာလည္း တာ၀န္ရွိတယ္လို႔ လုခ္က အျပစ္တင္ခဲ့ပါတယ္။
“တကယ္လို႔သာ ဒီလူေတြ ARV အသက္ကယ္ေဆး သုံးစြဲႏုိင္မယ္ဆုိရင္ အသက္ရွင္ေန

ဦးမွာပါ။ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈနဲ႔ပတ္သက္လုိ႔ ရင္းႏွီးေဆာင္ရြက္မႈက မရွိ
သေလာက္ပါ။ ဒီကိစၥမွာ အစိုးရကိုခ်ည္း တာ၀န္အရွိဆုံးလုိ႔ ပုံခ်လို႔မရပါဘူး။ ႏုိင္ငံတကာ
အသိုင္းအ၀ုိင္းမွာလည္း တာ၀န္ရွိပါတယ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံကိုေပးတဲ့ ႏုိင္ငံတကာက အကူ
အညီ၊ အေထာက္အပံ့ေတြဟာ ကမၻာေပၚမွာ အနိမ့္ဆုံးပါ။ ေယဘုယ်အားျဖင့္ဆုိရင္
တဦးကို ၃ ေဒၚလာပဲ ေထာက္ပံ့ေပးတယ္လို႔ ဆိုႏုိင္ပါတယ္။

“ဖြံ႕ၿဖဳိးဆဲႏုိင္ငံေတြက HIV/AIDS တုိက္ဖ်က္ေရး အစီအစဥ္ေတြကို ေဆာင္ရြက္ေပးေန
တာ ႏုိင္ငံတကာအလႉရွင္ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာေတာ့ ဒီလိုမဟုတ္
ပါဘူး။ ကုလသမဂၢရဲ႕ ေထာင္စုႏွစ္စီမံကိန္းကုိ ၾကည့္မယ္ဆုိရင္လည္း ၂၀၁၀ ခုႏွစ္
တကမၻာလုံးမွာ ARV အသက္ကယ္ေဆးေတြ ရရမယ္ဆုိတဲ့ ရည္မွန္းခ်က္ရွိပါတယ္။
ဒါက ျမန္မာျပည္သူေတြအဖို႔ေတာ့ အလွမ္းေ၀းေနတုန္းပါ။ ဒီအတြက္ ျပည္တြင္းေရာ
ျပည္ပကပါ လုပ္စရာေတြ အမ်ားႀကီးပါ။”
အျခားတဖက္မွာေတာ့ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္း ႏုိင္ငံတကာက ကူညီေရးလုပ္သားေတြ

ႀကဳံေနရတဲ့ ျပႆနာကေတာ့ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္း ေနရာအခ်ဳိ႕ကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္
သြားလုိ႔မရတဲ့ ျပႆနာပါ။ MSF ကေတာ့ သူတုိ႔လုပ္ေနတဲ့ ျမစ္၀ကၽြန္းေပၚေဒသ
ကယ္ဆယ္ေရးလုပ္ငန္း အေတာ္မ်ားမ်ားအတြက္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ သြားေရာက္ခြင့္
အာဏာပုိင္ေတြက ခြင့္ျပဳေပမယ့္ အခ်ဳိ႕အဖြဲ႕အစည္းမွာေတာ့ အျခား ျမန္မာႏုိင္ငံေဒသ
ေတြကို သြားေရာက္ဖုိ႔ အကန္႔အသတ္ေတြ ႀကဳံေနရတယ္လုိ႔ ၀န္ခံထားပါတယ္။
ကမၲာ့ေခၝင္းေဆာင္မဵားေကာင္စီ
ဂုဏ္ထူးေဆာင္ အဖၾဲႛဝင္အဴဖစ္ ေရၾးခဵယ္
2008-12-20
http://www.rfa.org/burmese/news/DASSK_honorary_member_of_women_leaders_
council-12202008141936.html/story_main?textonly=1
အေမရိကန္ဴပည္ေထာင္စု ဝၝရႀင္တန္႓မိႂႛအေဴခစိုက္ အမဵိႂးသမီး ကမၲာ့ ေခၝင္းေဆာင္မဵား ေကာင္စီ

The Council of Women World Leaders က ေဒၞေအာင္ဆန္းစုဳကည္ ကို ဂုဏ္ထူးေဆာင္
အဖၾဲႛဝင္အဴဖစ္ သတ္မႀတ္လိုက္တယ္လိုႛ ေဳကညာလိုက္ပၝတယ္။
လၾတ္ေဴမာက္ေရးအတၾက္ ေဒၞေအာင္ဆန္းစုဳကည္ ႒ကိႂးပမ္းေနတဲ့ သူႛရဲႛ ထူးဴခားတဲ့ ေခၝင္းေဆာင္မႁ၊

လူႛအခၾင့္အေရး ႒ကိႂးပမ္းမႁနဲႛ ဴမန္မာဴပည္မႀာ ဒီမိုကေရစီ ဴပန္လည္ ထၾန္းကားေရး
႒ကိႂးပမ္းမႁေတၾေဳကာင့္ ဒီ အမဵိႂးသမီး ကမၲာ့ေခၝင္းေဆာင္မဵား ေကာင္စီက ဂုဏ္ထူးေဆာင္
အဖၾဲႛဝင္အဴဖစ္ လက္ခံဖိုႛ ဝိုင္းဝန္း႓ပီး ဆႎၬမဲေပးခဲ့ဳကတာလိုႛ သိရပၝတယ္။
ဒၝေဳကာင့္ ေဒၞေအာင္ဆန္းစုဳကည္ဟာ အမဵိႂးသမီး ကမၲာ့ ေခၝင္းေဆာင္မဵားေကာင္စီရဲႛ ပထမဆံုး

ဂုဏ္ထူးေဆာင္အသင္းဝင္ဴဖစ္လာခဲ့ပၝ႓ပီ။
အမဵိႂးသမီး ကမၲာ့ ေခၝင္းေဆာင္မဵားအဖၾဲႛဝင္ ဂူယာနာသမတေဟာင္း Janet jagan က

ေဒၞေအာင္ဆန္းစုဳကည္နဲႛ ႎိုင္ငံေရး အကဵဥ္းသားေတၾကို လၿတ္ေပးဖိုႛ ႎႀစ္ေပၝင္းမဵားစၾာ
တိုက္တၾန္းခဲ့ေဳကာင္း၊ သူတိုႛအတၾက္ အထူးစိုးရိမ္မိေဳကာင္းနဲႛ ဴမန္မာ့ႎိုင္ငံေရး အကဵဥ္းသားေတၾ
အဴမန္ဆံုး ဴပန္လည္လၾတ္ေဴမာက္ဖိုႛ ေမ႖ာ္လင့္မိေဳကာင္း ေဴပာပၝတယ္။

အမဵိႂးသမီး ကမၲာ့ ေခၝင္းေဆာင္မဵား ေကာင္စီဝင္ ေနာက္တဦးဴဖစ္တဲ့ ဴပင္သစ္ဝန္႒ကီးခဵႂပ္ ေဟာင္း
Edith Cresson က ဒီအသင္းရဲႛ ေဆာင္ရၾက္ခဵက္ကို သူႛအေနနဲႛေထာက္ခံေဳကာင္း ေဴပာပၝတယ္။
ဒီအမဵိႂးသမီး ကမၲာ့ ေခၝင္းေဆာင္မဵားေကာင္စီ ကို ၁၉၉၆ ခုႎႀစ္မႀာ လက္ရႀိတာဝန္ယူေနတဲ့

နိုင္ငံ့ေခၝင္းေဆာင္ေတၾအဴပင္ အ႓ငိမ္းစားေခၝင္းေဆာင္ေတၾပၝ ပၝဝင္ဖၾဲႛစည္းခဲ့႓ပီး၊ အဖၾဲႛဝင္ ၃၇ ဦး
ရႀိပၝတယ္။ ဒီအဖၾဲႛဟာ အစိုးရ အုပ္ခဵႂပ္ေရးဆိုင္ရာေတၾ ေကာင္းမၾန္ဖိုႛ၊ ကဵား မခၾဲဴခား
ဆက္ဆံမႁပေပဵာက္ဖိုႛ၊ ကမၲာေပၞမႀာ ဒီမိုကေရစီပိုမိုထၾန္းကားလာဖိုႛ ႒ကိႂးစားေနတဲ့ အဖၾဲႛဴဖစ္ပၝတယ္။
ဒီအဖၾဲႛရဲ့ လက္ရႀိ ဥကၠဌကေတာ့ အိုင္ယာလန္ႎိုင္ငံ သမတ တာဝန္နဲႛ ကုလသမဂၢ လူႛအခၾင့္အေရး

ဆိုင္ရာ မဟာမင္း႒ကီးအဴဖစ္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ခဲ့ဘူးတဲ့ ေမရီေရာ္ဘင္ဆန္ Mary Robinson
ဴဖစ္ပၝတယ္။
(Courtesy of Artist Min Kyaw Khine)
ဴမန္မာ့ ဒီမိုကေရစီ ေခၝင္းေဆာင္ ေဒၞေအာင္ဆန္းစုဳကည္၏ ပံုတူ ေကာက္ေဳကာင္း ပန္းခဵီ။

(Courtesy of Artist Min Kyaw Khine)

ႎႀစ္ရႀည္ေထာင္ကဵ ေကဵာင္းသားမဵားက
တိုင္းဴပည္ေကဵးဇူးဆပ္ဖိုႛ ေဴပာဳကား
2008-12-19 http://www.rfa.org/burmese/news/prisoners_in_strong_spirit-
(Photo: generation-wave.blogspot.com)
Generation Wave ေခၞ မဵိႂးဆက္သစ္ လူငယ္မဵားအဖၾဲႚမႀ အဖမ္းဆီးခံရ႓ပီး

ႎႀစ္ရႀည္ေထာင္ဒဏ္ကဵ အဖၾဲႚဝင္မဵား၏ ဓာတ္ပံုကို ၎တိုႛ၏ အင္တာနက္ ဘေလာ့ဂ္
စာမဵက္ႎႀာတၾင္ ေဖာ္ဴပထားပံု ဴဖစ္ပၝသည္။ (Photo: generation-wave.blogspot.com)
၂၀၀၇ စက္တင္ဘာ ေ႟ၿဝၝေရာင္ေတာ္လႀန္ေရးမႀာ ပၝဝင္ခဲ့ဳကတဲ့ မဵႂိးဆက္သစ္

ေကဵာင္းသားလူငယ္ေတၾကို စစ္အစိုးရက ဖမ္းဆီး႓ပီး ႎႀစ္ရႀည္ေထာင္ဒဏ္ေတၾ ခဵမႀတ္တဲ့အဴပင္
နယ္စၾန္နယ္ဖဵား အကဵဥ္းေထာင္ေတၾကို ေ႟ၿႛေဴပာင္းခဲ့ေပမဲ့ အမဵားစုဟာ စိတ္ဓာတ္ေရးရာအရ
ခိုင္မာေနတယ္လိုႛ သိရပၝတယ္။
စစ္အစိုးရက မတရားဖိႎႀိပ္ေနတာေတာင္ ေကဵာင္းသားလူငယ္ေတၾ ႎိုင္ငံေရးလုပ္ဳကတာ၊

ေတာ္လႀန္ေရး လုပ္ဳကတယ္ဆိုတာ တိုင္းဴပည္ေကာင္းဖိုႛအတၾက္ သမိုင္းေပးတာဝန္ကို
ေကဵပၾန္ေအာင္ ေဆာင္႟ၾက္ခဵင္လိုႛ ဴဖစ္တယ္လိုႛ ေထာင္ ငၝးႎႀစ္ခဵမႀတ္ခံရ႓ပီး ဒီဇင္ဘာ ၃
ရက္ေနႛက ေညာင္ဦးေထာင္ကို ေ႟ၿႛေဴပာင္းခံရတဲ့ မဵႂိးဆက္သစ္လူငယ္မဵား အစည္းအ႟ံုး
(Generation Wave) အဖဲၾႚဝင္ ဥပေဒေကဵာင္းသား ကိုသီဟဝင္းတင္က ဒီရက္ပိုင္းအတၾင္း
တံုႛဴပန္ေဴပာဆိုခဲ့ပၝတယ္။
အခုလို ေဴပာဆိုမႁဟာ ဴမန္မာႎိုင္ငံမႀာ တိုးတက္ေဴပာင္းလဲမႁေတၾ ဴဖစ္ဖိုႛအတၾက္

ေခတ္အဆက္ဆက္ ႒ကိႂးစားခဲ့ဳကတဲ့ လူငယ္ေတၾရဲ့ ခံယူခဵက္္ကို ထင္ဟပ္ေနတာ ဴဖစ္တယ္လိုႛ
မဵႂိးဆက္သစ္လူငယ္မဵား အစည္းအ႟ံုးရဲ့ ေဴပာေရးဆိုခၾင့္ရႀိသူ ကိုမိုးေသၾးက ေဴပာပၝတယ္။
ကိုမိုးေသၾး။ ။ “ သူေဴပာတဲ့ စကားထဲမႀာ ပၝတဲ့အရ ဆိုလိုႛရႀိရင္ က႗န္ေတာ္တိုႛ ဘာကို

ဴမင္ရမလဲဆိုေတာ့ လူငယ္တေယာက္ဟာ ကိုယ္ ေမၾးခဲ့တဲ့တိုင္းဴပည္၊ ကိုယ္
႒ကီးဴပင္းခဲ့တဲ့တိုင္းဴပည္ဟာ ကိုယ့္အေပၞမႀာ ေကဵးဇူးေတၾ ရႀိတယ္ဆိုတာကို သူေကဵးဇူး
သိတတ္တဲ့သေဘာ။ အဲဒီေတာ့ ဒီေကဵးဇူးေတၾကို ဴပန္႓ပီးေတာ့မႀ ဆပ္ရမယ္။ တိုင္းဴပည္ကို
တာဝန္ေကဵရမယ္ဆိုတာကို ေလးေလးနက္နက္ သူယံုဳကည္ထားတယ္ဆိုတာကို
ေတၾႚရတယ္ခင္ဗဵ။ အလားတူပဲ သူက သူတိုႛ ဒီလိုမဵိႂး ေကဵးဇူးေတၾကို ေကဵေအာင္ ဆပ္ေနသလိုပဲ။
တဴခားလူငယ္ေတၾ၊ တဴခား ဴပည္သူေတၾကိုလည္း သူက တိုင္းသူဴပည္သား တေယာက္အေနနဲႛ
မိမိတိုင္းဴပည္အေပၞကို ေကဵးဇူးကို ေကဵေအာင္ဆပ္ဖိုႛ ကိုယ့္တာဝန္ကို သိဖိုႛ ဆိုတာကို
သူႌၿန္ဴပသၾားတယ္လိုႛ က႗န္ေတာ္တိုႛ ဴမင္ပၝတယ္။ ဒၝကိုလည္း က႗န္ေတာ္တိုႛ ေလးေလးနက္နက္
ေထာက္ခံသလို က႗န္ေတာ္တိုႛလည္း က႗န္ေတာ္တိုႛ အဖၾဲႚဝင္ေတၾ ေဴပာထားတဲ့ ခံယူခဵက္အတိုင္း
မမႀိတ္မသုန္ ဆက္႓ပီးေတာ့ လုပ္သၾားမယ္လိုႛ ေဴပာခဵင္ပၝတယ္ခင္ဗဵ။ ”
ကိုသီဟဝင္းတင္ကို ေညာင္ဦးေထာင္ရဲ့ သီးသန္ႛေဆာင္မႀာ ထားတယ္လိုႛ သိရပၝတယ္။
အလားတူပဲ မဵႂိးဆက္သစ္လူငယ္မဵား အစည္းအ႟ံုးကို တည္ေထာင္သူတဦးဴဖစ္တဲ့ အဆိုေတာ္

ေဇယဵာေသာ္ကလည္း သူႛကိုေထာင္ဒဏ္ ေဴခာက္ႎႀစ္ ခဵမႀတ္လိုက္တဲ့အေပၞ
ဂုဏ္ယူတဲ့အေဳကာင္းနဲႛ ကမႝာ့ လူႛအခၾင့္အေရး ေဳကညာစာတမ္းပၝအခဵက္ေတၾ ဴမန္မာႎိုင္ငံမႀာ
အဴပည့္အ၀ ရရႀိဖိုႛ သူႛအေနနဲႛ ဆက္လက္တိုက္ပဲၾဝင္သၾားမယ္လိုႛ တံုႛဴပန္ေဴပာဆိုခဲ့တယ္လိုႛ
GWအဖဲၾႚရဲ့ အင္တာနက္ စာမဵက္ႎႀာမႀာ ေဖာ္ဴပထားပၝတယ္။
မူဂါဘီကို ႐ူးသြပ္ေနတဲ့ အာဏာရွင္ဟု

ကုလအရာရွိ ေ၀ဖန္
ဇင္ဘာေဘြသမၼတ ေရာဘတ္ မူဂါဘီ (Robert Mugabe) ဟာ လက္ေတြ႕နဲ႔ ကင္းကြာ

ေနတဲ့၊ ႐ူးသြပ္ေနတဲ့ အာဏာရွင္ျဖစ္တယ္လုိ႔ ကုလသမဂၢ လူ႔အခြင့္အေရး အႀကံေပး
ပုဂၢဳိလ္က ေျပာပါတယ္။
ဇင္ဘာေဘြႏုိင္ငံမွာ ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့အရာေတြဟာ အင္မတန္ ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့

အေျခအေနကုိ ေရာက္လာေနတာေၾကာင့္ ေတာင္အာဖရိကႏုိင္ငံအေနနဲ႔ မစၥတာ
မူဂါဘီကုိ ဆက္ၿပီး အကာအကြယ္ မေပးသင့္ဘူးလုိ႔ တနလၤာေန႔က ဆြစ္ဇာလန္ႏုိင္ငံ
က ေရဒီယုိအသံလႊင့္ဌာနနဲ႔ ျပဳလုပ္တဲ့ ေမးျမန္းခန္းမွာ ဂ်င္း ဇီးဂလား (Jean Ziegler)
က တုိက္တြန္းေျပာၾကားလုိက္တာပါ။
သမၼတ မူဂါဘီ ရာထူးကဆင္းေပးဖုိ႔ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု၊ ၿဗိတိန္နဲ႔ တျခား

တုိင္းျပည္ေတြက ေတာင္းဆုိေနတဲ့အထဲ ေတာင္အာဖရိႏုိင္ငံက မပါ၀င္ပါဘူး။ ကုလ
သမဂၢ လုံၿခံဳေရးေကာင္စီက ၾကား၀င္ေဆာင္ရြက္မယ့္ ကိစၥကုိလည္း ႐ုရွားနဲ႔ တ႐ုတ္
ႏုိင္ငံတုိ႔က ဟန္႔တားခဲ့တယ္လုိ႔ မစၥတာဇီးဂလားက ေျပာပါတယ္။ ဇင္ဘာေဘြႏုိင္ငံမွာ
လက္ရွိအာဏာရပါတီနဲ႔ အတုိက္အခံအၾကား အာဏာခြဲေ၀အုပ္ခ်ဳပ္မယ့္ အစီအစဥ္
မွာလည္း မစၥတာမူဂါဘီက ၾကားထဲက အဟန္႔အတားအျဖစ္ ရွိေနတာေၾကာင့္
မေအာင္ျမင္ဘဲ ျဖစ္ေနတယ္လုိ႔ အာဖရိကဆုိင္ရာ ၿဗိတိသွ်သံအမတ္ႀကီး မာ့က္
မဲေလာ့ခ်္ (Mark Malloch) က ေျပာပါတယ္။

သစ္ခိုးထုတ္ေရာင္းစားမႁေဳကာင့္ တရုတ္စီးပၾားေရး သမားေတၾနဲႛ

ေဒသခံေတၾ မဳကာခဏ ခိုက္ရန္ဴဖစ္ပၾား
2008-12-21 http://www.rfa.org/burmese/news/illegal_logging_in_kachin_state-
ဴမန္မာႎိုင္ငံ ေဴမာက္ပိုင္းမႀ သစ္လံုးမဵားကို တ႟ုတ္ႎိုင္ငံသိုႛ ပိုႛေဆာင္မည့္ သစ္တင္ကား႒ကီးမဵား

ဴဖစ္ပၝသည္။ တ႟ုတ္ႎိုင္ငံသိုႛ သစ္လံုးမဵားကို ႎႀစ္စဥ္ ေဒၞလာ သန္း ၃၀၀ဖိုးခန္ႛ တရားမဝင္ ကုန္ကူး
ပိုႛေဆာင္ေနသည္ဟု Global Witness သဘာဝ ပတ္ဝန္းကဵင္ ထိန္းသိမ္းေရး အဖၾဲႚမႀ
ခန္ႛမႀန္းထားသည္။ (Photo: AFP)
ကခဵင္ဴပည္နယ္ ေဴမာက္ပိုင္း ခဵီေဗၾ႓မိႂႛနယ္အတၾင္းမႀာ တရားမဝင္ သစ္ခိုးထုတ္ေရာင္းစား

မႁေတၾေဳကာင့္ တရုတ္စီးပၾားေရး သမားေတၾနဲႛ ေဒသခံဴပည္သူေတၾ မဳကာခဏ ခိုက္ရန္
ဴဖစ္ပၾားေနတယ္လိုႛ သိရပၝတယ္။
ဴမစ္႒ကီးနား႓မိႂႛ ေဴမာက္ဖက္ ခဵီေဗၾေဒသ ေမခဴမစ္နဲႛ မလိခဴမစ္အဳကားက သစ္ေတၾကို လၾန္ခဲ့တဲ့ ၃

ႎႀစ္ေလာက္ ကတည္းက ထုတ္ယူေရာင္း စားေနဳကတာဴဖစ္ပၝတယ္။ အဲဒီေဒသက
ထၾက္တဲ့သစ္ေတၾဟာ ခဵီေဗၾ႓မိႂႛကေနတဆင့္ တရုတ္ ဴမန္မာနယ္စပ္ ဒီမိုကေရစီသစ္
တပ္မေတာ္ကခဵင္ အင္န္ဒီေအေက ဌာနခဵႂပ္ရႀိရာ ပန္ဝၝ႓မိႂႛကေန တရုတ္ႎိုင္ငံဖက္ကို
သယ္ထုတ္သၾားတာ ဴဖစ္ပၝတယ္။ အဲဒီဳကားထဲမႀာ ဂိတ္႒ကီး ၁၀ ဂိတ္ ေလာက္နဲႛ
ဂိတ္ငယ္အေဴမာက္အမဵား ဴဖတ္သန္းရတယ္လိုႛလည္း သိရပၝတယ္။ သစ္ခိုးထုတ္တဲ့ လုပ္ငန္းမႀာ
ေဒသခံတေယာက္က ဦးေဆာင္ေနတယ္လိုႛ ခဵီေဗၾ႓မိႂႛသား တေယာက္က အာအက္ဖ္ေအကို
ေဴပာပၝတယ္။
ခဵီေဗၾ႓မိႂႛသားတဦး။ ။ "သူက စစ္တပ္ကိုလဲ သူကသၾားေဴပာ၊ တရုတ္ေလာပန္းေတၾကိုလဲ

သူကသၾားေဴပာ ေပၝင္း႓ပီးမႀ အဲလိုသစ္ခိုးလုပ္ေနတာ၊ ဒီေဒသခံေတၾကို သူတိုႛက လမ္း လုပ္ေပးမယ္၊
အေဆာက္အအံု လုပ္ေပးမယ္၊ ရံုးလုပ္ေပးမယ္ေဴပာ႓ပီးမႀ သူက ဘာမႀ မေပးဘူးေပၝ့ က႗န္ေတာ္တိုႛ
ခဵီေဗၾမႀာကဵေတာ့ သစ္ဆိုလိုႛဘာမႀ မရႀိေတာ့ဘူး။"
သစ္ေတၾခုတ္ယူ ေရာင္းစားရာမႀာ ဴမန္မာစစ္တပ္ အာဏာပိုင္ေတၾနဲႛ တရုတ္

ေလာပန္းေတၾအဳကား ပၾဲစားလုပ္ေပး ေနသူဟာ ေမာင္ဦးဆိုသူဴဖစ္ပၝတယ္။
ဒီလိုသစ္ခိုးထုတ္တာေတၾ ဟာ ေဒသခံေတၾက သူတိုႛအတၾက္ဘာမႀ အကဵိႂးမရႀိတာေဳကာင့္

သစ္ကားေတၾကို ရန္ဴပႂမႁေတၾ ရႀိသလို သစ္ေလာပန္းေတၾနဲႛလဲ မဳကာခဏဆိုသလို
ရန္ဴဖစ္ေနဳကတယ္လိုႛ အဲဒီ႓မိႂႛခံကပဲ ေဴပာပၝ တယ္။
ခဵီေဗၾ႓မိႂႚသားတဦး။ ။ "ရၾာသားေတၾက သူတိုႛကို ခံစားခၾင့္ ေပးမယ္ဆို႓ပီးမႀ ဘာမႀ မေပးဘူး သူတိုႛက

ဝင္လာတဲ့ တရုတ္ကားေတၾ ကားမႀန္ေတၾကို လိုက္ရိုက္ ခဲနဲႛထု အဲဒၝမဵိႂးေတၾ ဴဖစ္တာေပၝ့ေနာ
အဲဒၝမဵိႂးဴဖစ္လိုႛ သူတိုႛက ကိုဦးဆိုတဲ့လူက စစ္တပ္နဲႛ ရဲေတၾကို အေစာင့္ခိုင္းတာေပၝ့ တညမႀ
တသိန္းခၾဲေလာက္ အေစာင့္ခ ေပးတာေပၝ့ ေစာင့္ခိုင္းလဲ မရဘူး ဴပည္သူလူထုက
လံုး၀သေဘာမတူဘူး၊ ကားေတၾပၝ လိုက္ရိုက္ အဲဒၝမဵိႂးဴဖစ္႓ပီးမႀ ေနာက္ဆံုးမႀေတာ့ စစ္တပ္နဲႛ
မရဘူးဆို႓ပီးမႀ မီးသတ္နဲႛ ရဲကို ဴပန္ထိမ္းခိုင္း ရယကနဲႛ ရၾာသားေတၾက ရန္ဴပန္ဴဖစ္၊ တရုတ္နဲႛလည္း
ရန္ဴပန္ဴဖစ္၊ တရုတ္ဆိုရင္ ဓၝးေတၾထုတ္လာ႓ပီး မႀ ဴပည္သူလူထုကို ထိုးမယ္
ေနာက္ဴပည္သူလူထုေတၾက မင္းတိုႛတရားမဝင္ ခိုးထုတ္ေန႓ပီးမႀ ငၝတိုႛကို ဴပန္ခဵိန္းေဴခာက္တာေပၝ့
ဓၝးေတၾပၝ ဴပန္ဆၾဲထုတ္၊ ရိုက္မယ္လိုႛလုပ္ရင္လည္း ရဲေတၾက မလုပ္ဳကနဲႛ ဴပန္ေဴပာေတာ့
ဴပည္သူလူထု လုပ္ပိုင္ခၾင့္မရႀိေတာ့ဘူးေပၝ့။"
၁၀ ဘီးကား၊ ၁၂ ဘီးကားေတၾနဲႛ တင္ထားတဲ့ သစ္ကားေတၾ ခဵီေဗၾ႓မိႂႛကို အခုတေလာ ညစဥ္ ၁၀

နာရီေလာက္မႀာ ဴဖတ္ေမာင္းသၾား ေနတာေဳကာင့္ ေဒသခံေတၾ အိပ္ေရး ပဵက္ရတာကလည္း
ရန္ဴဖစ္ရတဲ့ အေဳကာင္းအရင္းတခု ဴဖစ္တယ္လိုႛ သူကေဴပာပၝတယ္။ အဲဒီေမခ
ဴမစ္ပတ္၀နး္ကဵင္က ထၾက္တဲ့သစ္ေတၾကေတာ့ ေဒသအေခၞ ေတာင္ေဴခဆိုတဲ့ သစ္မာ
အမဵိႂးအစားနဲႛ တဴခားသစ္မာေတၾ ဴဖစ္ပၝတယ္။
အခုႎႀစ္ ပၾင့္လင္းရာသီမႀာ ေမခနဲႛ မလိခဴမစ္အဳကားရႀိ ဴမစ္႒ကီးနား၊ ဆၾမ္ပရာဘၾမ္နဲႛ ခဵီေဗၾ

ေဒသအတၾင္းက သစ္ေတၾအဴပင္၊ ဗန္းေမာ္ ေရၿကူေဒသက သစ္ေတၾကိုလည္း
ေဴမာက္ပိုင္းတိုင္းမႀႃးက တိုက္ရိုက္ သစ္ခုတ္ယူခၾင့္ေပး ထားတယ္လိုႛ ကခဵင္လူမႁဖၾံႛ႓ဖိႂးေရး
ကၾန္ယက္အဖၾဲႛ ဥကၠဌ ဦးေအာင္ဝၝက ေဴပာပၝတယ္။ အခုလို ေဒသအတၾင္းကသစ္ေတၾ ခုတ္ယူ
ေရာင္းစားခံရေပမဲ့ ဴပည္သူလူထု အတၾက္ လံုး၀အကဵိႂးမရႀိသလို သဘာ၀ ပတ္ဝန္းကဵင္ေတၾ
ပဵက္စီးတာေဳကာင့္ ဦးေအာင္ဝၝက ကန္ႛကၾက္ပၝတယ္။
ဦးေအာင္ဝၝ။ ။ "သစ္ထုတ္တာက ေဴမာက္ပိုင္းတိုင္းမႀႃးကေန ဦးစီး႓ပီးမႀ တရုတ္ေတၾကို

တာဝန္ေပးတယ္၊ ေငၾကဵတာ့ တရုတ္ေတၾက တိုင္းမႀႃးကို တိုက္ရိုက္ေပးေနတယ္၊ အခုလက္ရႀိ
အကဵိႂးရႀိေနတာက နအဖ စစ္တပ္ေတၾရဲႛ တိုးခဵဲႛမႁ၊ စစ္တပ္ေတၾရဲႛ ဝင္ေငၾရႀိမႁ၊ အဲဒီအေပၞမႀာပဲ
သူတိုႛက လုပ္ေနတယ္။ ဒၝေဳကာင့္က႗န္ေတာ္တိုႚ လူထုေတၾအတၾက္ ဘာမႀ အကဵိႂးမရႀိဘူး၊
လက္ရႀိအေဴခအေနမႀာလည္း ဴပည္သူလူထုအတၾက္ ဘာမႀ လုပ္ေပးႎိုင္စၾမ္း လည္းမရႀိဘူး၊
ဒၝေဳကာင့္ က႗န္ေတာ္တိုႛအေနနဲႛ သစ္ထုတ္လုပ္တာေတၾကို ဴပင္းဴပင္းထန္ထန္ ကန္ႛကၾက္ပၝတယ္။
အခုလိုလုပ္ဴခင္းအားဴဖင့္ သဘာ၀ ပတ္ဝန္းကဵင္ေတၾကို အလၾန္တရာမႀ ထိခိုက္ပၝတယ္။"
ကခဵင္လၾတ္ေဴမာက္ေရးအဖၾဲႛ ေကအိုင္အိုနဲႛ ဴမန္မာစစ္အစိုးရတိုႛ ၁၉၉၄ ခုႎႀစ္ အပစ္အခတ္

ရပ္စဲေရး သေဘာတူ လက္မႀတ္ေရး ထိုး႓ပီးေနာက္ပိုင္းမႀာ ကခဵင္ဴပည္နယ္အတၾင္းက သစ္ေတၾ
တရုတ္ဴပည္ဖက္ကို အလံုးအရင္းနဲႛ ခုတ္လဲႀထုတ္ေရာင္း လာဳကတာပၝ၊ ကခဵင္ဴပည္နယ္
ေဴမာက္ပိုင္းတိုင္းႀႃႁးေတၾဴဖစ္တဲ့ ဗိုလ္ခဵႂပ္ေကဵာ္ဝင္း၊ ဗိုလ္ခဵႂပ္ေမာင္ေမာင္ေဆၾ၊ ဗိုလ္ခဵႂပ္ အုန္းဴမင့္၊
အခု လက္ရႀိတာဝန္ယူေနတဲ့ ဗိုလ္ခဵႂပ္စိုးဝင္း လက္ထက္အထိ အခုလို ကခဵင္ဴပည္နယ္အတၾင္းက
သစ္ေတၾ ပံုစံအမဵိႂးမဵိႂးနဲႛ ထုတ္ယူ ေရာင္းစားဳကတာပၝ။ ေဴမာက္ပိုင္းတိုင္းမႀႃး အဆက္ဆက္သာ
တေယာက္႓ပီးတေယာက္ ခဵမ္းသာသၾားဳကေပမယ့္ ဴပည္သူလူထုကေတာ့ ဘာမႀတိုးတက္မႁမရႀိပဲ
ဒီအတိုင္းပဲ ကဵန္ေနခဲ့တယ္လိုႛ ကခဵင္ဴပည္နယ္ လူထုက ေဴပာဆိုေနဳကပၝတယ္။

႓မိႂႚသစ္ေဖၞဖိုႚ လယ္ေဴမေတၾကို
ကုမၯဏီေတၾကသိမ္းယူ႓ပီး စပၝးစိုက္ေန
2008-12-21
http://www.rfa.org/burmese/news/confiscated_land_use_by_companies-
ရန္ကုန္တိုင္း ႓မိႂႚနယ္ ၃ ခုက ႓မိႂႚကၾက္သစ္ေဖၞဖိုႚ သတ္မႀတ္ထားတဲ့ လယ္ေဴမမဵားထဲက

႓မိႂႚကၾက္မေဖၞဴဖစ္ပဲ ကဵန္ရႀိတဲ့ လယ္ေဴမေတၾကို လယ္လုပ္ေနတဲ့ လယ္သမားမဵားထံကေန
ကုမၯဏီေတၾက သိမ္းယူလိုက္တာေဳကာင့္ လယ္သမားေတၾ အခက္ခဲေတၾ ေနရတယ္လိုႛ
စံုစမ္းသိရႀိရပၝတယ္။
ရန္ကုန္တိုင္း၊ ဒဂံုေတာင္၊ ဒဂံုအေရႀႚနဲႚ ဒဂံုဆိပ္ကမ္း ႓မိႂႚနယ္ ၃ ခုက ႓မိႂႚသစ္ေဖၞဖိုႚ

ေဴမကၾက္ေတၾထဲက ကဵန္ေဴမမဵားကို ႓မိႂႚနယ္အတၾင္းရႀိ လယ္သမားေတၾက လယ္လုပ္ကိုင္လ႖က္
ရႀိဳကပၝတယ္။ အခုႎႀစ္ မိုးစပၝး ရိတ္သိမ္း႓ပီးခဵိန္ ေႎၾရာသီမႀာ ထပ္႓ပီးစိုက္မယ့္ ေႎၾစပၝးကိုေတာ့
ကုမၯဏီမဵားနဲႛ ပူးတၾဲေဆာင္ရၾက္ဖိုႛ အာဏာပိုင္ေတၾက လမ္းႌၿန္ခဲ့တယ္လိုႛ သိရပၝတယ္။
ခုလိုပူးေပၝင္း ေဆာင္ရၾက္ရာမႀာ ကုမၯဏီမဵားက ေငၾအားနဲႚ စက္ပစၤည္းပံ့ပိုးမႁ ေပးရန္နဲႚ
လယ္သမားေတၾက လုပ္အား စိုက္ထုတ္ရန္ႌိႀႎိႁင္း ေဆာင္ရၾက္ခဲ့႓ပီး႓ပီလိုႛ လယ္သမားေတၾက
ေဴပာပၝတယ္။ ဒၝေပမယ့္ မိုးစပၝးမဵား ရိတ္သိမ္း႓ပီးခဵိန္မႀာ ရၾာသာ႒ကီးဖက္မႀာ ဧရာေရၿဝၝ ကုမၯဏီက
လယ္သမားေတၾကို စပၝးကၾင္းေတၾကို ဴပန္မလာဖိုႛ ႎႀင္ထုတ္ေနတယ္လိုႛ သိရပၝတယ္။
ရၾာသာ႒ကီးက လယ္သမားတဦးက ခုလို ေဴပာပၝတယ္။
စိုက္ပဵိႂးေရးအတၾက္ ႎၾားႎႀင့္ဖက္၍ ထၾန္ယက္ လုပ္ကိုင္ေနေသာ ဴမန္မာ ေတာင္သူလယ္သမား

သားအဖ ဴဖစ္ပၝသည္။ (Photo: AFP)
လယ္သမားတဦး။ ။ "မိုးစပၝးသိမ္း႓ပီးရင္ ထၾက္ေပးရမယ္ဆို႓ပီး ေမာင္းထုတ္တယ္။

ကဵေနာ္တိုႛလယ္သမားေတၾက မိုးစပၝးသိမ္း႓ပီးေတာ့ ကိုယ့္ရပ္ရၾာကို ဴပန္သၾားဳကရတယ္။ ဧရာေရၿဝၝ
ကုမၯဏီက ရၾာသာ႒ကီးနဲႛ သံုးခၾဳကားက လယ္ေတၾမႀာ လုပ္ငန္းစတင္ေန႓ပီ၊ သူတိုႛကိုယ္တိုင္
ေႎၾစပၝးကို စိုက္ပဵိႂးမယ္ဆို႓ပီးမႀ လယ္ယာလုပ္သားကိုလည္း သူတိုႛစိတ္႒ကိႂက္ တဴခားေဒသက
ငႀားရမ္း႓ပီးေတာ့မႀ စလုပ္ဳကတယ္။ ဒီလယ္ယာေဴမေတၾဟာ ဘုိးဘၾားပိုင္ေဴမေတၾ ဴဖစ္ပၝတယ္။
သိုႛေသာ္ ၁၉၈၉ ခုႎႀစ္မႀာ ႎုိင္ငံေတာ္ စီမံခဵက္အရ ႓မိႂႛရၾာေဖၞထုတ္ေရး အတၾက္ဆို႓ပီး ေကဵးရၾာ ၂၂
ရၾာက လယ္ယာေဴမေတၾ သိမ္းတဲ့ထဲမႀာ ပၝသၾားပၝတယ္။"
လယ္သမားမဵားနဲႚ ပူးေပၝင္းေဆာင္ရၾက္ဖိုႚ အာဏာပိုင္ေတၾက လမ္းႌၿန္မႁေပး႓ပီး
လယ္သမားေတၾနဲႚ ညိႀႎိႁင္းခဲ့တဲ့ ကုမၯဏီမဵားကေတာ့ ထူးကုမၯဏီ၊ ယုဇနနဲႚ ဧရာေရၿဝၝ ကုမၯဏီေတၾ
ဴဖစ္ဳကတယ္လိုႚ စံုစမ္းသိရႀိရပၝတယ္။
တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕မ်ား AK-47 က်ည္ဆန္ရွားပါး

TUESDAY, 23 DECEMBER 2008 17:55 ဧရာ၀တီ
တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႕မ်ားအေနႏွင့္ စစ္အစိုးရ တပ္ဖြဲ႕မ်ားႏွင့္ ရင္ဆိုင္ တိုက္ခိုက္ရန္
အားေလ်ာ့ လာျခင္းသည္ လက္နက္ခဲယမ္း အခက္အခဲ မ်ားေၾကာင့္ ျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။
အထူးသျဖင့္ ၎တို႔အသုံးျပဳေနေသာ AK-47 ေခ်မႈန္းေရး ႐ိုင္ဖယ္ ေသနတ္ က်ည္ဆန္မ်ား

၀ယ္ယူရရွိရန္ အခက္အခဲမ်ား ႀကံဳေတြ႕ေနရသည္ဟု ထိုင္း-ျမန္မာ နယ္စပ္တေလွ်ာက္ရွိ
တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႕မ်ားက ေျပာဆုိၾကသည္။
စစ္ေရးေလ့က်င့္ေနေသာ ရွမ္းျပည္တပ္မေတာ္ (ေတာင္ပိုင္း) တပ္ဖြဲ႕ဝင္မ်ား (ဓာတ္ပံု -

ေအအက္ဖ္ပီ)
“အခု AK-47 အ၀ယ္ ရပ္ထားရတယ္၊ အဲဒီ ေသနတ္က်ည္ဆန္က ဘယ္ေနရာမွာမွ

၀ယ္လို႔မရဘူးျဖစ္ေနလို႔”ဟု ကရင္အမ်ိဳးသား အစည္းအ႐ုံး(KNU) လက္ေအာက္ခံ
ကရင္အမ်ိဳးသားလြတ္ေျမာက္ေရးတပ္ဖြဲ႕ (KNLA) တပ္မဟာ (၆) ထိန္းခ်ဳပ္နယ္ေျမျဖစ္သည့္
ထိုင္း-ျမန္မာနယ္စပ္ ဘုရားသုံးဆူရွိ KNLA တပ္ဖြဲ႕၀င္ တဦးက ေျပာျပသည္။
ယင္း AK-47 ေသနတ္က်ည္ဆန္ ရွားပါးမႈေၾကာင့္ တိုင္းရင္းသား

လက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႕မ်ားအေနႏွင့္ စစ္အစိုးရ စစ္တပ္ မ်ားကို ဆန္႔က်င္တိုက္ခိုက္မႈ
ရပ္တန္႔ေနရျခင္းျဖစ္သည္ဟုလည္း ၎ကဆုိသည္။
“AK-47 က်ည္ဆန္ကို ထိုင္းဘက္မွာ ၀ယ္ဖုိ႔ကလည္း အခက္အခဲရွိတယ္၊ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆုိေတာ့

အခု ထိုင္းစစ္တပ္ က အေမရိကန္လုပ္ M-16 ေအာ္တိုမက္တစ္ ႐ိုင္ဖယ္ေတြကို သုံးေနတာ”ဟု
ဘုရားသုံးဆူ ရွိ မြန္ျပည္သစ္ပါတီ (NMSP)အဖြဲ႕၀င္ တဦးက ဧရာ၀တီသို႔ ေျပာသည္။
အဆိုပါ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႕မ်ားသည္ ျမန္မာစစ္အစိုးရကို ဆယ္စုႏွစ္မ်ားစြာ

ဆန္႔က်င္တိုက္ခိုက္ ခဲ့ၾကေသာ္လည္း မၾကာေသးေသာႏွစ္မ်ားမွစတင္၍ လက္နက္ ခဲယမ္း
အခက္အခဲမ်ားေၾကာင့္ အင္အားေလ်ာ့ နည္းလာခဲ့ၾကၿပီး တိုက္ခိုက္ေရးဘက္တြင္လည္း
အားနည္းလာေၾကာင္း သိရသည္။
လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ ၂၀ ခန္႔က ကေမၻာဒီးယား စစ္ပြဲမွ ပုိလွ်ံလက္နက္ခဲယမ္းမ်ားကို ထိုင္းစစ္တပ္က

ဆယ္ဘီးကား ႀကီးမ်ားျဖင့္ နယ္စပ္ျဖတ္ေက်ာ္ သယ္ေဆာင္၍
ျမန္မာလက္နက္ကိုင္သူပုန္အဖြဲ႕မ်ားသို႔ သက္သာသည့္ ေစ်းႏႈန္း ျဖင့္ ျပန္လည္ ျဖန္႔ျဖဴးခဲ့ဖူးသည္။
မၾကာေသးခင္က ဘန္ေကာက္ပို႔စ္ သတင္းစာတြင္လည္း ႐ုရွ ထုတ္ AK-47 ၊ အေမရိကန္ထုတ္

M-16 ေသနတ္ မ်ား၊ အေပါ့စား စက္ေသနတ္မ်ား အပါအ၀င္ လက္နက္ငယ္ ပစၥတို
ေသနတ္မ်ား၊ RPG ေလာင္ခ်ာ၊ လက္ပစ္ဗံုး ႏွင့္ SAM-7 ကဲ့သို႔ေသာ ေျမျပင္မွ ေ၀ဟင္ပစ္
ဒုံးက်ည္မ်ား စေသာ လက္နက္ခဲယမ္းမ်ားကို ကားမ်ားျဖင့္ သယ္ေဆာင္၍
အေရာင္းအ၀ယ္ျပဳလုပ္ရန္ မည္ကဲ့သို႔ သိုေလွာင္သည္ကို ေရးသားထားသည္။
ဘိန္းဘုရင္ ခြန္ဆာသည္လည္း ၎တပ္ဖြဲ႕၏ ႏွစ္ပတ္လည္စြမ္းရည္ျပပြဲမ်ား၌

လက္နက္မ်ားျပသရာတြင္ အဆိုပါ SAM-7 ဒုံးက်ည္မ်ားကို ျပသခဲ့ဖူးသည္။ ၎သည္ ၁၉၉၆
ခုႏွစ္တြင္ ျမန္မာစစ္အစိုးရထံ လက္နက္ခ်ခဲ့သည္။
“အရင္က ကေမၻာဒီးယား နယ္စပ္ကေန ျမန္မာနယ္စပ္ကို လက္နက္သယ္ယူရတာ အခက္အခဲ

မရွိခဲ့ဘူး၊ အခုေတာ့ လက္နက္၀ယ္ဖို႔ က ေတာ္ေတာ္ ခက္သြားၿပီ”ဟု မြန္တိုင္းရင္သား
လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႕၀င္ေဟာင္း တဦးကလည္း ေျပာျပသည္။
လက္ရွိအေျခအေနအရ ရွမ္း (SSA) ႏွင့္ ကရင္တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕မ်ားသည္

ယင္းသို႔ အခက္အခဲမ်ားၾကား မွ ျမန္မာစစ္အစိုးရကို ဆန္႔က်င္တိုက္ခုိက္ေနသည့္ တိုင္းရင္းသား
အဖြဲ႔မ်ား ျဖစ္သည္။
စစ္အစိုးရကို ျပန္လည္တိုက္ခိုက္ေနသည့္ မ်ားစြာေသာ အဆိုပါသူပုန္တပ္သားမ်ားအတြက္

လက္နက္ ေ႐ြးခ်ယ္ သုံးစြဲခြင့္သည္လည္း အေရးပါေၾကာင္း သိရသည္။
“က်ေနာ္ကေတာ့ AK-47 ကိုႀကိဳက္တယ္၊ M-16 ထက္ပုိေကာင္းလို႔”ဟု ကရင္တပ္ဖြဲ႕၀င္ တဦး

ကေျပာသည္။

ယင္း AK-47 သည္ ၾကာရွည္အသုံးခံၿပီး ထိန္းသိမ္းျပဳျပင္ရန္လည္းမ်ားစြာမလိုအပ္ေသာေၾကာင့္

၎အေနႏွင့္ ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ ျခင္းျဖစ္သည္ဟုလည္း ဆုိသည္။
သို႔ေသာ္ AK-47 က်ည္ဆန္သည္ ေစ်းႀကီးေၾကာင္း၊ က်ည္တေတာင့္လ်ွင္ ထိုင္း ဘတ္ေငြ ၁၀

ဘတ္ - ၁၅ ဘတ္ (က်ပ္ ၃၅၀ - ၅၂၅ ) ခန္႔ ေပးရေၾကာင္း AK-47 ကိုႀကိဳက္ႏွစ္သက္သည့္
တျခားေသာ တပ္ဖြဲ႕၀င္တဦးကလည္း ေျပာသည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံေျမာက္ပိုင္းရွိ တခ်ိဳ႕ေသာ လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႕မ်ားကလည္း စီးပြားေရးတြက္ျဖင့္

က်ည္ဆန္ ၀ယ္ယူ သုံးစြဲမႈ ေလ်ွာ့ခ်ေနေၾကာင္း သိရသည္။
တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး အဖြဲ႕တဖြဲ႕ျဖစ္သည့္ ၀ ျပည္

စည္းလုံးညီညြတ္ေရးတပ္မေတာ္ (UWSA) သည္ ၎တို႔ တပ္ဖြဲ႕မ်ားႏွင့္ စစ္အစိုးရၾကား
တိုက္ပြားမ်ားျဖစ္ပြားသည့္အခါ အသုံးျပရန္ ႏွင့္ မဟာမိတ္ တိုင္းရင္းသား အဖြဲ႕မ်ားကိုျပန္လည္
ေရာင္းခ်ရန္အတြက္ မၾကာေသးခင္က AK-47 ႏွင့္ က်ည္ဆန္မ်ား ကိုယ္ပိုင္ ထုတ္လုပ္ေနသည္။
UWSA သည္ ျမန္မာစစ္အစိုးရႏွင့္ ၁၉၉၀ ခုႏွစ္ အေစာပိုင္းကာလတြင္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ယူ
ထားေသာ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕ျဖစ္သည္။
ပေလာင္တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႕၀င္ေဟာင္း တဦးကမူ UWSA တြင္ ေရာင္းခ်ရန္

က်ည္ဆန္မ်ား အဆင္သင့္ရွိၿပီး အရည္အေသြးအနည္းငယ္ညံ့၍ ေစ်းႏႈန္း သိပ္မသက္သာဟု
တခ်ိန္တည္းတြင္ပင္ ၎တို႔ အဖြဲ႕အေနႏွင့္ UWSA ထံမွ လက္နက္ႏွင့္ က်ည္ဆန္မ်ား

မ၀ယ္ယူႏိုင္ေသးေၾကာင္း KNU အဖြဲ႕၀င္ တဦးကလည္း ေျပာဆိုသည္။
အဆိုပါ လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕ KNU သည္ ၁၉၉၅ ခုႏွစ္တြင္ စစ္အစိုးရက ၎တို႔၏ ဌာနခ်ဳပ္ကို

သိမ္းပိုက္ျခင္း ခံခဲ့ရသည္။ ထိုအခ်ိန္မွစ၍ ေျပာက္က်ား စနစ္ျဖင့္ စစ္အစိုးရကို ဆက္လက္
တိုက္ပြဲ၀င္ခဲ့သည္။
လက္ရွိ ထိုင္း-ျမန္မာ နယ္စပ္တြင္ AK-47 ႏွင့္ M-16 ေသနတ္တလက္လ်ွင္ ဘတ္ ၁၀၀၀၀ -

၁၅၀၀၀ (ေဒၚလာ ၂၉၅ - ၄၄၀)ခန္႔ရွိေၾကာင္း၊ ယခင္ ၁၀ ႏွစ္ခန္႔က ဘတ္ ၄၀၀၀ ခန္႔ရွိၿပီး
က်ည္ဆန္တေတာင့္လ်ွင္ ၃ ဘတ္ ခန္႔သာ ရွိေၾကာင္း ဘုရားသုံးဆူရွိ လက္နက္၀ယ္ယူသူ
တဦး၏ အဆိုအရ သိရသည္။
ဧရာ၀တီက ရရွိထားေသာ စာမ်က္ႏွာ ၆၈ မ်က္ႏွာပါ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္အတြင္းက ထုတ္ျပန္သည့္

ျမန္မာစစ္အစိုးရ၏ လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕အစည္းမ်ားႏွင့္ပတ္သက္ေသာ မဟာဗ်ဴဟာ လ်ွိဳ႕၀ွက္
အစီရင္ခံစာတြင္ ၿပီးခဲ့သည့္ႏွစ္အတြင္း သူပုန္ ၁၅၇ ဦးအေသရခဲ့ၿပီး ၃ရ ဦး
အသက္ရွင္လ်က္ဖမ္းဆီးရမိေၾကာင္း၊ ၎တို႔အေနႏွင့္ မိုင္းမ်ားေထာင္၍ တိုက္ခိုက္ခဲ့ေၾကာင္း၊

လူတဦး မိုင္းနင္းမိပါက က်န္ လူ ၃ ဦး သို႔မဟုတ္ ၄ ဦးကိုပါ တိုက္ခိုက္ၿပီးသကဲ့သုိ႔ ဗ်ဴဟာ ခ်မွတ္
တိုက္ခဲ့ေၾကာင္း ပါရွိသည္။
မဂႆလာဒံု ေလတပ္ စခန္းကို ဦးေတဇပိုင္ ပုဂံ

ေလေဳကာင္းလိုင္း အသံုးဴပႂမည္
ရန္ကုန္ ေလဆိပ္မႀာ ရႀိတဲ့ အရင္ မဂႆလာဒံု ေလတပ္ ဴပႂဴပင္ေရး စခန္းကို Air Bagan ေလယာဥ္ေမာင္း သင္တန္းေကဵာင္း အဴဖစ္
ေဴပာင္းလဲ ဖၾင့္လႀစ္ဖိုႛ ထူးကုမၯဏီကို လုပ္ကိုင္ခၾင့္ ေပးလိုက္တယ္လိုႛ သိရပၝတယ္။
နအဖ၏ လက္ရင္း စီးပၾားေရးသမား အဴဖစ္ အေမရိကန္ႎႀင့္ ဥေရာပ သမဂၢ (EU) တိုႛက နာမည္ပဵက္
စာရင္းသၾင္းထားေသာ ထူး ကုမၯဏီႎႀင့္ အဲယားပုဂံ ေလေဳကာင္းလိုင္း ပိုင္ရႀင္ ဦးေတဇ (ပံုတၾင္ အဝိုင္း ဴပထားသူ) ကို
ဗိုလ္ခဵႂပ္မႀႃး႒ကီးႎႀင့္ အတူ ေတၾႚရစဥ္။ (ဓာတ္ပံု - ဴမန္မာ ဘေလာ့ဂၝ)
အာရ္အက္ဖ္ေအ ၊ ၂၃ ၊ ဒီဇင္ဘာ ၊ ၂၀၀၈
ဒၝေပမဲ့ ငႀားရမ္းတာလား အ႓ပီးအပိုင္ ေရာင္းခဵတာလား ဆိုတာကေတာ့ စံုစမ္းလိုႛ

မသိရေသးပၝဘူး။
ဒီလို ထူးကုမၯဏီပိုင္ ဴဖစ္သၾားတဲ့ အတၾက္ ဒီေလတပ္ စခန္းမႀာ ေနထိုင္ဳကတဲ့ ေလတပ္

ဝန္ထမ္းေတၾနဲႛ မိသားစုေတၾဟာ အိုးအိမ္ ေဴပာင္းေ႟ၿႚ ေပးေနရတယ္လုိႛ သိရပၝတယ္။ ဒီစခန္းကို
ေလတပ္ ဴပႂဴပင္ေရး စခန္း အဴဖစ္ ၁၉၅၅ က တည္ေထာင္ခဲ့တာ ဴဖစ္ပၝတယ္။

Air Bagan ဟာ ဴမန္မာ စစ္အစိုးရ အရာရႀိ႒ကီးေတၾနဲႛ နီးစပ္႓ပီး စစ္လက္နက္ ပစၤည္း
ေရာင္းဝယ္ခၾင့္ ရထားတဲ့ ဦးေတဇရဲႚ ထူးကုမၯဏီက ပိုင္ဆိုင္ပၝတယ္။
ဒီေလေဳကာင္းလိုင္းကို ဴမန္မာ့ ေလေဳကာင္းနဲႛ ပူးေပၝင္း႓ပီး ၂၀၀၄ ခုႎႀစ္က စတင္

တည္ေထာင္ခဲ့တာ ဴဖစ္ပၝတယ္။ ၂၀၀၄ ႎိုဝင္ဘာလထဲမႀာ စတင္ပဵံသန္းခဲ့ပၝတယ္။ ဒီကုမၯဏီမႀာ
ဝန္ထမ္း ၂၅၀ ေကဵာ္ရႀိ႓ပီး မႎႀစ္ အေမရိကန္ အစိုးရက ထူးကုမၯဏီနဲႛ အဲယားပုဂံကို စီးပၾားေရး
ပိတ္ဆိုႛခဲ့တဲ့ေနာက္ စင္ကာပူႎိုင္ငံကို ေဴပးဆၾဲပဵံသန္းတဲ့ ခရီးစဥ္ကို ရပ္နားခဲ့ရပၝတယ္။
ႎုိင္ငံေရး အကဵဥ္းသားေတၾ ကူညီေနတဲ့

ဦးဝင္းတင္ကုိ အာဏာပုိင္ေတၾ ေႎႀာင့္ယႀက္
ဴမန္မာ စစ္အစုိးရက ဖမ္းဆီး ေထာင္ခဵ႓ပီး မိသားစုနဲႛ ေဝးလံတဲ့ ေထာင္ေတၾကုိ ပုိႛေဆာင္ခံရတဲ့
ႎုိင္ငံေရး အကဵဥ္းသားေတၾ အေနနဲႛ ေထာင္တၾင္း ဆုိး႟ၾားတဲ့ အေဴခအေနေတၾနဲႛ ဳကံႂေနရလုိႛ
ကန္ႛကၾက္ ဆႎၬဴပတဲ့ အဴဖစ္မဵႂိးေတၾ အထိ ရႀိေနတယ္လုိႛ နီးစပ္သူေတၾ၊ မိသားစုေတၾက
ေဴပာပၝတယ္။ ဒီလုိ အကဵဥ္းသားေတၾ အဴပင္ ကဵန္ရစ္တဲ့ မိသားစုေတၾမႀာလည္း အခက္အခဲေတၾနဲႛ
ဳကံႂေနရတာကုိ အားေပး ကူညီဖုိႛ ႒ကိႂးပမ္းသူေတၾ အေနနဲႛလည္း အာဏာပုိင္ေတၾရဲႚ ႓ခိမ္းေဴခာက္
ေႎႀာင့္ယႀက္မႁေတၾနဲႛ ဳကံႂေနရတာပၝ။ ကုိယ္တုိင္လည္း ႎႀစ္ရႀည္ေထာင္ဒဏ္ ကဵခံခဲ့ရတဲ့ ႎုိင္ငံေရး
အကဵဥ္းသားေဟာင္း တဦးဴဖစ္တဲ့ ဦးဝင္းတင္ဟာ ဆုိရင္လည္း ဒီလုိ အဴဖစ္မဵႂိးနဲႛ ဳကံႂခဲ့ရပၝတယ္။
၂၀၀၈ ခုႎႀစ္၊ ဒီဇင္ဘာ ၁၆ ရက္ေနႛက အဲန္အယ္လ္ဒီ ႟ုံးခဵႂပ္တၾင္ သတင္းစာ ဆရာ႒ကီး

ဦးဝင္းတင္က "လူငယ္ႎႀင့္ အနာဂတ္" ေခၝင္းစဥ္ဴဖင့္ အဲန္အယ္လ္ဒီ အဖၾဲႚဝင္မဵားအား ေဟာေဴပာပၾဲ
ဴပႂလုပ္ေနပံု။
ဗီၾအိုေအနဲႛ မဇ႙ိမ ၊ ၂၃ ၊ ဒီဇင္ဘာ ၊ ၂၀၀၈
ႎုိင္ငံေရး တက္႔က လႁပ္ရႀားသူေတၾကုိ ေထာင္ဒဏ္ ဴပစ္ဒဏ္ေတၾ ခဵမႀတ္႓ပီးေတာ့ မိသားစုနဲႛ

အလႀမ္းေဝးရာ နယ္ေထာင္ေတၾကုိ ပုိႛေဆာင္လုိက္တဲ့ ေနရာမႀာ အခု ေရာက္သၾားတဲ့
ေထာင္ေတၾမႀာ ဆုိရင္လည္း ဖိႎႀိပ္မႁေတၾနဲႛ ဳကံႂဳကရလုိႛ မေကဵမနပ္ ကန္ႛကၾက္တာေတၾ ရႀိေနတာပၝ။
အခုေနာက္ဆုံး ဆုိရင္လည္း ေထာင္ဒဏ္ ၆၅ ႎႀစ္ အထိ ကဵခံေနရတဲ့ ၈၈ မဵႂိးဆက္
ေကဵာင္းသားေတၾထဲက မၾန္ဴပည္နယ္ ေမာ္လ႓မိႂင္ေထာင္ကုိ အပုိႛခံလုိက္ရတဲ့ ကုိသက္ေဇာ္ဟာ

အာဏာပုိင္ေတၾရဲႚ ကန္ႛသတ္မႁေတၾကုိ မခံႎုိင္လုိႛ အစာငတ္ခံ ဆႎၬဴပတဲ့ အထိ ဴဖစ္ေနတယ္လုိႛ
ႎုိင္ငံေရး အကဵဥ္းသား မိသားစုဝင္ေတၾက ေဴပာဴပဳကပၝတယ္။
နယ္ေထာင္ေတၾကုိ ေရာက္သၾားတဲ့ ႎုိင္ငံေရး အကဵဥ္းသားေတၾရဲႚ အေဴခအေနေတၾနဲႛ

ပတ္သက္လုိႛ ၈၈ မဵႂိးဆက္ ေကဵာင္းသား ေခၝင္းေဆာင္ တဦးဴဖစ္တဲ့ ကိုဴပံႂးခဵႂိရဲႚ ဖခင္ဴဖစ္သူ
ဦးဝင္းေမာင္ ေဴပာဴပတာကေတာ့ …
"အေဴခအေန ဆုိးေနတယ္။ တခဵႂိႚ ေနရာေတၾမႀာ ေတာ္ေတာ္ကို ဆုိးဆုိး႟ၾား႟ၾား

ဴဖစ္ေနတယ္။ ေမာ္လ႓မိႂင္လည္း ေတာ္ေတာ္ဆုိးတယ္ ေဴပာတယ္။ ဘူးသီးေတာင္လည္း ဆုိးတယ္
ေဴပာတယ္။ ေမာ္လ႓မိႂင္ကေတာ့ အစကတည္းက ႎုိင္ငံေရး ပုဒ္မေတၾကို ႎႀိပ္ကၾပ္တဲ့ သေဘာ
ရႀိတယ္။ အဲဒၝေဳကာင့္မိုႛလုိႛလည္း ဆက္ဴဖစ္ သလားေတာ့ မသိဘူး၊ ေနာက္ပုိင္း ေရာက္လာတဲ့
လူေတၾကုိ။ အဲဒီမႀာ ၇ ေယာက္ ရႀိတယ္ ေဴပာတယ္။ တေယာက္ဴဖစ္ေတာ့ ကဵန္တဲ့ ၆
ေယာက္ကလည္း သိပ္မခံခဵင္ ဴဖစ္႓ပီးေတာ့ ဴပႍနာ ဴဖစ္မႀာကို စုိးရိမ္ ေနရတယ္။ ကုိသက္ေဇာ္က
ေဴပာလည္း ေဴပာတယ္။ ကဵန္တဲ့ အကဵဥ္းသားေတၾကို မညၟာမတာ ဆဲတာ ဆုိတာ ႒ကိမ္းတာ
ေမာင္းတာ လုပ္တယ္လုိႛ ဳကားရတယ္။ ႓ပီးေတာ့ အခု ေနာက္ပုိင္းမႀာလည္း လမ္းေလ႖ာက္ခၾင့္
မေပးတာတုိႛ၊ အဴပင္ထၾက္ခၾင့္ မေပးတာတုိႛ၊ အစားအေသာက္ ညံ့တာတုိႛ။ အမႀန္ကေတာ့ အဲဒီမႀာ
ဴဖစ္ေနတဲ့ ကိစၤေတၾက တခဵႂိႚ တာဝန္ရႀိတဲ့ လူေတၾက ေပဵာ့ေပဵာင္း ဴငင္သာစၾာ ကုိင္တၾယ္တယ္
ဆုိရင္ေတာ့ ဴပႍနာက သိပ္မဴဖစ္ဳကဘူးေလ။ မဟုတ္လုိႛ ကေတာ့ ဴပႍနာဴဖစ္တဲ့
သေဘာေလးေတၾ ပၝတယ္။ ကေလးတုိႛ ဘာတုိႛလည္း အဲလုိပဲ။ ဟိုအရင္ေခတ္က ဆုိရင္ က၊ ခ၊ ဂ
ဆုိ႓ပီး ထားတယ္။ ဂ အဆင့္ ေထာင္မႀာဆိုရင္ ႎုိင္ငံေရး ပုဒ္မ လုံးလုံးမရႀိဘူး။ အခုေတာ့ ဂ
အဆင့္ရယ္ ဘာရယ္ မဟုတ္ေတာ့ဘူး၊ အကုန္ ေရာေမၿ႓ပီး လုပ္လုိက္တယ္။ အဲလုိ
လုပ္လုိက္ေတာ့ ေထာင္အေသးေလးေတၾမႀာလည္း ႎုိင္ငံေရးသမားေတၾ ေရာက္ကုန္တယ္။"
ဒီလုိ ႎုိင္ငံေရး အကဵဥ္းသားေတၾ အခက္အခဲေတၾ ဳကံႂေနရသလုိ ကဵန္းမာေရး

ဴပႍနာေတၾနဲႛလည္း ဳကံႂေနဳကရတာပၝ။ နယ္ေထာင္ေတၾ သာမက ရန္ကုန္ အင္းစိန္
ေထာင္တၾင္းမႀာပၝ ကဵန္းမာေရး ဴပႍနာေတၾနဲႛ ရင္ဆုိင္ေနရတဲ့ အထဲမႀာ နာဂစ္ေလေဘး
အကူအညီ ေပးတဲ့ လုပ္ငန္းေတၾ လုပ္ကုိင္ရင္း ဖမ္းဆီးခံခဲ့ရတဲ့ မယဥ္ယဥ္ဝုိင္းဟာ ဆုိရင္လည္း
အစာအိမ္နဲႛ ဆက္စပ္တယ္လုိႛ ယူဆရတဲ့ ေရာဂၝေဳကာင့္ အေဴခအေန ဆုိး႟ၾားလုိႛ ဒီကေနႛပဲ
ေထာင္ေဆး႟ုံကုိ ပုိႛရတဲ့ အထိ ဴဖစ္ခဲ့တယ္လုိႛလည္း မိသားစုနဲႛ နီးစပ္သူေတၾက ေဴပာပၝတယ္။
ဒၝအဴပင့္ မဇ႙ိမ သတင္း တပုဒ္အရ အဲန္အယ္လ္ဒီ အဖဲၾႚဝင္ ဦးတင္ယု

(လႁိင္သာယာ႓မိႂႚနယ္) နဲႛ ၈၈ မဵႂိးဆက္ ေကဵာင္းသားမဵား အဖဲၾႛမႀ ကိုကို႒ကီး (စမ္းေခဵာင္း႓မိႂႚနယ္)
တုိႛဟာ ကဵန္းမာေရး အေဴခအေန တေနႛတဴခား ပိုမို ဆိုး႟ၾားလာလိုႛ အင္းစိန္ ေထာင္တၾင္းရႀိ
ေဆး႟ံုမႀာ ကုသ ေနရေဳကာင္းလည္း သိရပၝတယ္။ ေ႟ၿဝၝေရာင္ လႁပ္ရႀားမႁမႀာ ပၝဝင္ခဲ့လိုႛ
ဖမ္းဆီးခံရသူ လႁိင္သာယာ အဲန္အယ္လ္ဒီ အဖၾဲႚဝင္ ဦးတင္ယုဟာ ႓ပီးခဲ့တဲ့လ ၁၃ ရက္ေနႛက
အင္းစိန္ေထာင္တၾင္း တံခၝးပိတ္ တရားခၾင္က ေထာင္ဒဏ္ ၇ ႎႀစ္ခဲၾ ခဵမႀတ္ခဲ့ကာ ယခုအခၝမႀာ
အ႟ိုးကဵီးေပၝင္းတက္ ေရာဂၝေဳကာင့္ ေထာင္ေဆး႟ံုမႀာ ကုသေနရသူ ဴဖစ္ပၝတယ္။
"ဦးတင္ယုက အ႟ိုးကဵီးေပၝင္းတက္ ေရာဂၝနဲႛ ေဴခေထာက္ကို ဂဲ စၾဲေနရတယ္။

ေထာင္ေဆး႟ံုကို သူႛအေဆာင္ကေန သၾားတယ္။ ေဴခေတာက္ကို ဂဲ စၾဲရတာက အခဵိန္ပိုင္းနဲႛ
ကုသေနတယ္" ဟု အင္းစိန္ေထာင္နဲႛ နီးစပ္သူတဦးက ေဴပာပၝတယ္။

သူက ဆက္႓ပီး၊ "ဦးတင္ယုလိုပဲ ၈၈ ေကဵာင္းသား ေခၝင္းေဆာင္ တဦး စမ္းေခဵာင္း
ကိုကို႒ကီးလည္း ဂဲ စၾဲေနရတယ္။ သူႛကဵေတာ့ အခဵိန္ပိုင္းနဲႛ မဟုတ္ဘူး။ အ႓မဲတမ္း ဂဲ စၾဲဖိုႛ
အင္းစိန္ေထာင္ ေဆး႟ံုကို ေရာက္ေန႓ပီ။ ဘာေရာဂၝမႀန္း မသိရေသးဘူး" လိုႛ မဇ႙ိမကို
ေဴပာဆုိပၝတယ္။
ဒီလုိ ႎုိင္ငံေရး အကဵဥ္းသားေတၾ အဖက္ဖက္က အခက္အခဲေတၾ ဳကံႂေနရလုိႛ

တတ္အားသေ႟ၾႚ အကူအညီ ေပးဖုိႛ ႒ကႂိးပမ္း ေနသူ တေယာက္ကေတာ့ ကုိယ္တုိင္လည္း ႎႀစ္ရႀည္
ေထာင္ဒဏ္ေတၾ ကဵခံခဲ့ရတဲ့ ႎုိင္ငံေရး အကဵဥ္းသားေဟာင္း တဦးဴဖစ္တဲ့ သတင္းစာ ဆရာ႒ကီး
ဦးဝင္းတင္ပၝ။
"ဒီေလာက္ ေဝးေဝးလံလံ ရန္ကုန္မႀာ ေနတဲ့လူက ပူတာအုိေထာင္မႀာ သၾားကဵတဲ့

ဆုိေတာ့ မိသားစုက ဘယ္လုိ လုိက္မလဲ။ ပူတာအုိ အပိုႛခံရတဲ့ လူတုိႛ၊ စစ္ေတၾကို ပိုႛခံရတဲ့ လူတိုႛ၊
ေတာ္ေတာ္ကို ဒုကၡ ေရာက္တယ္။ ကဵေနာ္ ဟုိေနႛက သၾားဳကည့္တဲ့ ေဒၝပုံက မိသားစုတစု ဆုိရင္
အိမ္ေတၾက စုတ္ဴပတ္သတ္ ေနတာပဲ။ လူေတၾက အလၾန္ကုိ ဆင္းရဲ႓ပီး အလၾန္ဒုကၡ ေရာက္ေနတဲ့
မိသားစုေတၾ။ ကဵေနာ္ သၾားေတၾႚတဲ့ အခၝကဵေတာ့ တခုပဲ ကဵေနာ္ ေကဵနပ္တာက မိသားစုေတၾက
အားတက္တယ္၊ ေကဵနပ္တယ္၊ အားရႀိတယ္။ ဘာဴဖစ္လိုႛ အားရႀိလဲ ဆုိေတာ့ ကဵေနာ္တိုႛ
အဲန္အယ္လ္ဒီ အေနနဲႛ၊ အဖၾဲႚအစည္း အေနနဲႛ အလုပ္လုပ္တယ္၊ အကဵဥ္းသား တေယာက္ကုိ
တလ ၅,၀၀၀ စသည္အားဴဖင့္ ေပးတယ္။ ကဵေနာ္တုိႛ ဒၝေတၾ လုပ္ေနပၝတယ္။"
"သိုႛေသာ္ ဘယ္ေလာက္ပဲ လုပ္လုပ္ ကဵေနာ္ကဵေတာ့ မေနႛ တေနႛကမႀ ေထာင္ထဲက

ထၾက္လာတဲ့လူ၊ ေထာင္အေတၾႚအဳကံႂေတၾ ရႀိတဲ့ လူအေနနဲႛ လာ႓ပီးေတၾႚတဲ့ အခၝကဵေတာ့
သူတုိႛလည္း အားတက္တယ္။ ကဵေနာ္ကလည္း အဖၾဲႚအစည္း တခုရဲႚ လုပ္ငန္း အေနနဲႛ လုပ္တာ
မဟုတ္ဘူး၊ ကဵေနာ့္ ခံစားခဵက္နဲႛ လုပ္တဲ့ အခၝကဵေတာ့ သူတုိႛလည္း အားတက္တယ္ေပၝ့ဗဵာ။
သူတုိႛ အားတက္တာ ဴမင္ေတာ့ ကဵေနာ္လည္း စိတ္ထဲမႀာ အမဵား႒ကီး ဴဖစ္တယ္။ ကဵေနာ့္
ေထာင္ေ႔ကးေတၾေပၝ့။ အရင္တုန္းက ကဵေနာ့္ကို ကူညီ ေစာင့္ေရႀာက္ထားခဲ့တဲ့ လူတကာရဲႚ
အေ႔ကးေတၾ၊ ကဵေနာ္ နည္းနည္း နည္းနည္း ဖဲ့ဆပ္ ေနရသလို စိတ္ထဲမႀာ ခံစားရတာေပၝ့။"
ဒီလုိ ဘဝတူ ႎုိင္ငံေရး အကဵဥ္းသားေတၾကုိ တပုိင္တႎုိင္ အကူအညီ ေပးဖုိႛ ႒ကိႂးပမ္း

ေနေပမဲ့လည္း အာဏာပုိင္ေတၾရဲႚ ေႎႀာင့္ယႀက္မႁေတၾနဲႛလည္း ရင္ဆုိင္ ေနရတာပၝ။
မဳကာေသးခင္က ဒီလုိ ဳကံႂခဲ့ရတဲ့ အေတၾႚအဳကံႂ တခုကုိလည္း ဦးဝင္းတင္က အခုလုိ
ဆုိပၝေသးတယ္။
"ကဵေနာ္ သၾားေလရာ ဘယ္သၾားသၾား ေမာ္ေတာ္ ဆုိင္ကယ္ ၂ စီးေလာက္ကေတာ့ အ႓မဲ

လုိက္ေနတာပဲ။ တေနႛတုန္းက ကဵေနာ္ ေဴမာက္ဥကၠလာပ သၾားတယ္။ ကဵေနာ္ သၾားတဲ့ ေနရာကို
အဲဒီေနႛက အားလုံး ၉ စီးေလာက္ လုိက္လာတယ္။ ကဵေနာ္ သၾားေလရာ လုိက္တဲ့အခၝ ကဵေတာ့
သၾားတဲ့ အိမ္ကလည္း အကဵဥ္းသားအိမ္၊ သုိႛမဟုတ္ အကဵဥ္းကဵခံ ေနရတဲ့လူရဲႚ အိမ္၊ အဲဒီ
အိမ္ေရႀႚမႀာ ေမာ္ေတာ္ဆုိင္ကယ္ ၇ စီး၊ ၈ စီးေလာက္နဲႛ ႟ုန္း႟ုန္း႟ုန္း႟ုန္း လုပ္တဲ့ အခၝ ကဵေတာ့
အိမ္ရႀင္တုိႛ၊ ရပ္ကၾက္တုိႛက ေဳကာက္တာ ရႀိတာေပၝ့ဗဵာ။ အဲေတာ့ ကဵေနာ့္ကုိေတာင္
မလာေစခဵင္တဲ့ သေဘာ ဴဖစ္ေကာင္း ဴဖစ္မယ္။"
"အဲေတာ့ သူတုိႛရဲႚ ဟန္ႛတားမႁက ကဵေနာ့္ အေပၞ တုိက္႟ုိက္ဆုိတဲ့ သေဘာထက္

ပတ္ဝန္းကဵင္ကို ဟန္တ
ႛ ားမႁ လုပ္တဲ့ အခၝ ကဵေတာ့ ကဵေနာ့္ကုိေတာင္ လက္ခံခဵင္တဲ့လူ၊
လက္ခံဝံ့တဲ့လူ နည္းနည္းလာေအာင္ လုပ္တာေပၝ့ဗဵာ။ သိုႛေသာ္ ကဵေနာ္ ေတၾႚတာက
မိသားစုေတၾကလည္း အေတာ္ကို ဟက္ဟက္ပက္ပက္ပဲ၊ ဘယ္သူကမႀ ဂ႟ုမစိုက္ဘူး။
ဘယ္သူကမႀ တၾန္ႛဆုတ္ဴခင္း မရႀိဘူး။ ကဵေနာ္တုိႛ လာတဲ့အတၾက္ ဝမ္းသာတယ္၊ အားရႀိတယ္။
ကဵေနာ္တုိႛ လာတဲ့အတၾက္ သူတုိႛရဲႚ သားေဴမးမဵား အတၾက္ ေဴပာစရာ စကား ရႀိတယ္။ သူတုိႛေတၾ
ဝမ္းသာတယ္။ အဲလုိဟာေတၾ ေတၾႚခဲ့တယ္။ ကဵေနာ္ေတာ့ ကဵေနာ္ လုပ္ေနတာ မႀန္လည္း
မႀန္တယ္။ ဆက္လည္း လုပ္ရဦးမႀာပဲ။ ကဵေနာ္ လုပ္ႎုိင္သမ႖ လုပ္သၾားမယ္။"
********
အုိင္အယ္လ္အုိသိုႛ တိုင္ဳကားမႁဴဖင့္ အလုပ္သမား

ကုိခင္ေမာင္ခဵႂိကို ေထာင္ ၅ ႎႀစ္ ထပ္ခဵ
အလုပ္သမားေတၾ ရပုိင္ခၾင့္ အတၾက္ ႎုိင္ငံတကာ အလုပ္သမား အဖဲၾႚခဵႂပ္ (အုိင္အယ္လ္အုိ) ကုိ တုိင္ဳကားမႁနဲႛ အာဏာပိုင္ေတၾက
အင္းစိန္ေထာင္မႀာ ဖမ္းထားတဲ့ လႁိင္သာယာ စက္မႁဇုန္ လုပ္သား ကုိခင္ေမာင္ခဵႂိ (ေခၞ) ကုိဖုိးတုတ္ကုိ မေနႛက ေထာင္ ၅ ႎႀစ္
ထပ္မံ အမိန္ႛ ခဵပၝတယ္။
႓ပီးခဲ့တဲ့ႎႀစ္ စက္တင္ဘာ ေ႟ၿဝၝေရာင္ ေတာ္လႀန္ေရး ကာလက ရန္ကုန္႓မိႂႚေတာ္မႀ ဴပည္သူမဵား

လမ္းမဵားေပၞ ထၾက္လာဳကစဥ္ ေတၾႚဴမင္ရပံံု။
၂၃ ၊ ဒီဗီၾဘီ ၊ ဒီဇင္ဘာ ၊ ၂၀၀၈

ရန္ကုန္တုိင္း ရန္ကင္း႓မိႂႚနယ္ တရား႟ုံးက လူဝင္မႁ ႒ကီးဳကပ္ေရး အက္ဥပေဒ ၁၃/၁ -
နယ္စပ္ ဴဖတ္ေကဵာ္မႁနဲႛ စီရင္ခဵက္ လုိက္တာဴဖစ္ပၝတယ္။
အခုလ ၈ ရက္ေနႛကလည္း ၅၀၅ (ခ) - ႎုိင္ငံေတာ္ အဳကည္ညႂိ ပဵက္ေစမႁ အပၝအဝင္

ပုဒ္မ ၄ ခုနဲႛ ဳကည့္ဴမင္တုိင္႓မိႂႚနယ္ တရား႟ုံးက ေထာင္ဒဏ္ ၁၉ ႎႀစ္ ခဵ႓ပီး ဴဖစ္ပၝတယ္။ ဒၝေဳကာင့္
ကိုခင္ေမာင္ခဵႂိဟာ စုစုေပၝင္း ေထာင္ဒဏ္ ၂၄ ႎႀစ္ ကဵခံရမႀာ ဴဖစ္ပၝတယ္။
လႁိင္သာယာ စက္မႁဇုန္ ေအ - ၂၁ ဆပ္ဴပာ စက္႟ုံက အလုပ္သမားေတၾရဲႚ ရပုိင္ခၾင့္

အတၾက္ အုိင္အယ္လ္အုိကို တုိင္ဳကားခဲ့လုိႛ မႎႀစ္ ဳသဂုတ္လ ၂ ရက္ေနႛက ဖမ္းဆီး ခံရပၝတယ္။
သူနဲႛအတူ ဖမ္းဆီးခံရတဲ့ စက္႟ုံလုပ္သား အဖဲၾႚခဵႂပ္ဝင္ေတၾ ဴဖစ္တဲ့ ကုိကံဴမင့္ကုိ

ဳကည့္ဴမင္တုိင္ တရား႟ုံးက ပုဒ္မ ၃ ခုနဲႛ ေထာင္ ၁၀ ႎႀစ္ ခဵ႓ပီး၊ ကုိညႂိဝင္းကုိ ပုဒ္မ ၂ ခုနဲႛ ေထာင္ ၅
ႎႀစ္ ခဵ႓ပီး ဴဖစ္ပၝတယ္။ သူတုိႛကုိလည္း ပုဒ္မ ၅၀၅ (ခ) - ႎုိင္ငံေတာ္ အဳကည္ညႂိ ပဵက္ေစမႁကုိ
အဓိက ထား႓ပီး တရားစဲၾဆုိခဲ့တာ ဴဖစ္ပၝတယ္။
ပဲခူးေထာင္မႀ ႎိုင္ငံေရး အကဵဥ္းသား တဦး

ကိုယ့္ကိုယ္ကို အဆံုးစီရင္
မတရားသင္း ဆက္သၾယ္မႁ ပုဒ္မနဲႛ ေထာင္ဒဏ္ ခဵမႀတ္ ခံထားရတဲ့ ႎိုင္ငံေရး အကဵဥ္းသား
ကိုေမာင္စန္းဟာ ပဲခူးေထာင္ထဲမႀာ ႓ပီးခဲ့တဲ့ ဒီဇင္ဘာလ ၁၉ ရက္ေနႛက ကိုယ့္ကိုယ္ကို
အဆံုးစီရင္ သၾားတယ္လိုႛ အာရ္အက္ဖ္ေအက စံုစမ္း သိရႀိရပၝတယ္။
သံေဴခဴခင္း ခတ္ခံထားရသည့္ ဴမန္မာႎို္င္ငံမႀ ႎိုင္ငံေရး အကဵဥ္းသားမဵား၏ သၸာန္ကို သ႟ုပ္ေဖာ္

ဴပသထားေသာ ႎိုင္ငံေရး အကဵဥ္းသားမဵား လၿတ္ေဴမာက္ေရး လႁံႛေဆာ္ ပိုစတာ တခု။
အာရ္အက္ဖ္ေအ ၊ ၂၃ ၊ ဒီဇင္ဘာ ၊ ၂၀၀၈
အခုလို အဆံုးစီရင္သၾားတဲ့ ကိုေမာင္စန္းဟာ ေထာင္အိမ္သာထဲမႀာ မိမိ ပုဆိုးနဲႛ မိမိ

ဇၾဲ႒ကိႂးခဵ ေသဆံုး သၾားတာလိုႛ သိရပၝတယ္။

ကိုေမာင္စန္းဟာ အစာအိမ္ေရာဂၝ အဴပင္၊ အသည္း႒ကီးတဲ့ ေရာဂၝေတၾပၝ ခံစား ေနရ႓ပီး
သူႛေရာဂၝေတၾကို ထိထိေရာက္ေရာက္ ေဆးကုသခၾင့္ဴပႂဖိုႛ ေထာင္ထဲမႀာ ေတာင္းဆိုခဲ့ေဳကာင္း၊
မိဘေတၾ အေနနဲႛလည္း ေဆးကုသခၾင့္ ေတာင္း႓ပီး ေဆးဝၝးေတၾ ပိုႛေပးတာကိုလည္း
ေထာင္အာဏာပိုင္ေတၾက မေပးတဲ့ အဴပင္ ပၝဆယ္ထုပ္ေတၾကိုပၝ သိမ္းဆည္းလိုက္ေဳကာင္း၊
ေနာက္ေတာ့ ေရာဂၝကလည္း မသက္သာ၊ မိသားစုဝင္ေတၾနဲႛလည္း လၾတ္လၾတ္လပ္လပ္
ေဴပာဆိုခၾင့္ မရႀိတဲ့ အတၾက္ စိတ္ညစ္႓ပီး အခုလို အဆံုးစီရင္ သၾားတယ္လိုႛ သိရေဳကာင္း
ပဲခူးေထာင္နဲႛ နီးစပ္သူ တဦးက ေဴပာပၝတယ္။
မိသားစုေတၾက ကိုေမာင္စန္း အခုလို အဆံုးစီရင္ သၾားတာကို သိသိခဵင္း ဆိုသလို

ပဲခူးေထာင္ကို လိုက္သၾားေပမဲ့ ေထာင္အာဏာပိုင္ေတၾက ႟ုပ္အေလာင္းကို ပဲခူးမႀာပဲ
သ႓ဂႇႂဟ္ခိုင္း႓ပီး၊ ဇာတိဴဖစ္တဲ့ ေ႟ၿကဵင္႓မိႂႚကို ဴပန္သယ္ယူခၾင့္ မဴပႂဘူးလိုႛ ဆိုပၝတယ္။ ဒၝေဳကာင့္
မိသားစုဝင္ေတၾက ဒီဇင္ဘာလ ၂၀ ရက္ေနႛမႀာပဲ ကိုေမာင္စန္းရဲႚ ႟ုပ္အေလာင္းကို ပဲခူးမႀာ
သ႓ဂႇႂဟ္ လိုက္တယ္လိုႛ သိရပၝတယ္။
ႎုိင္ငံေရးအကဵဥ္းသား မိသားစုမဵားကို
ဦးဝင္းတင္ သၾားေရာက္အားေပး
2008-12-23
http://www.rfa.org/burmese/news/u_win_tin_visited_prisoners_families-
စစ္အစိုးရက ၁၉ႎႀစ္ဳကာ ဖမ္းဆီးထားခဲ့သည့္ သတင္းစာဆရာ႒ကီး ဟံသာဝတီ ဦးဝင္းတင္ (ဝဲ)

စက္တင္ဘာ ၂၃ရက္ေနႛက ေထာင္မႀ လၾတ္လာခဲ့႓ပီးေနာက္ ေနထိုင္မည့္ မိတ္ေဆၾ၏ အိမ္သိုႛ
ေရာက္ရႀိလာစဥ္ ဝမ္းသာလိႁက္လႀဲစၾာ ဆီး႒ကိႂႎႁတ္ဆက္ေနပံု ဴဖစ္ပၝသည္။ (Photo: AFP)
ႎိုင္ငံေရးပုဒ္မေတၾနဲႛ အထိန္းသိမ္းခံ၊ အကဵဥ္းကဵခံေနရတဲ့ ႎိုင္ငံေရးအကဵဥ္းသားေတၾရဲ့

မိသားစုေတၾ ဆီကို အမဵိႂးသားဒီမိုကေရစီအဖၾဲႚခဵႂပ္က အလုပ္အမႁေဆာင္အဖၾဲႚဝင္
သတင္းစာဆရာ႒ကီး ဦးဝင္းတင္က သၾားေရာက္အားေပးတာ၊ ပစၤည္း ကူညီေထာက္ပံ့တာေတၾ
လုပ္ေဆာင္ေနတဲ့အတၾက္ မိသားစုေတၾနဲႛ ႎုိင္ငံေရးအကဵဥ္းသားေတၾက
ဝမ္းသာ႒ကိႂဆုိဳကတယ္လိုႛ သိရပၝတယ္။

မဳကာခင္ကမႀ ႎႀစ္ရႀည္ အကဵဥ္းကဵေနရာက ဴပန္လၿတ္လာတဲ့ ဆရာ႒ကီးဦးဝင္းတင္က အခုလို
ႎိုင္ငံေရး အကဵဥ္းသားေတၾရဲ့ မိသားစုေတၾထံကို ကိုယ္တိုင္လာေရာက္ အားေပးေနတာနဲႛ
ပတ္သက္႓ပီး ေထာင္ဒဏ္ ၂၁ ကဵခံေနရတဲ့ ၁၉၉၀ ဴပည့္ႎႀစ္ ပုဇၾန္ေတာင္႓မိႂႚနယ္ ေ႟ၾးေကာက္ခံ
ဴပည္သူႛလၿတ္ေတာ္ ကုိယ္စားလႀယ္နဲႛ အမဵိႂးသား ဒီမိုကေရစီ အဖၾဲႚခဵႂပ္အဖၾဲႚဝင္ ဦးႎိုင္းႎိုင္းရဲ့
ဇနီးေဒၞတင္တင္လႀက အခုလို ေဴပာဴပပၝတယ္။
ေဒၞတင္တင္လႀ။ ။ "ေကာင္းပၝတယ္၊ အားလာေပးတယ္ဆိုေတာ့ ပိုအားရႀိတာေပၝ့၊
ဒီလိုလူ႒ကီးတေယာက္က၊ သူလို ႎႀစ္ရႀည္ကဵထားတဲ့သူက ကိုယ္ခဵင္းစာစိတ္နဲႛ အဲလိုလာ႓ပီးေတာ့
ႎႀစ္ရႀည္ကဵေနတဲ့ လူေတၾကို လာ အကူအညီေပးတယ္ဆိုေတာ့ အရမ္းလည္း ဝမ္းသာမိတယ္။
ကိုယ့္ေယာကဵ္ားမလၾတ္ေသးေပမဲ့ သူတိုႛ လၾတ္တဲ့သူကေန အားေပးစကာ
းလာေဴပာတယ္ဆိုေတာ့ ပို႓ပီးအားရႀိသၾားပၝတယ္။ အန္တီတိုႛတင္ မဟုတ္ပၝဘူး၊
တဴခားအမဵား႒ကီးရႀိတယ္ အားငယ္္ေနဳကတဲ့သူေတၾ၊ ရႀိတယ္ေလ။ အဲလို အန္အယ္လ္ဒီ ႟ံုးက
လူ႒ကီးေတၾ လာ႓ပီး အားေပးတယ္ဆိုေတာ့ သူတိုႛ ဝမ္းသာတာေပၝ့။ ခုေတာင္ ဆရာက
ေပးလိုက္လိုႛ အိ္ုဗာတင္းတဗူးကို ေထာင္ထဲပိုႛလိုက္ေတာ့ ေကာင္းတယ္ဆုိ႓ပီး သူတိုႛ
ဝမ္းသာေနဳကတယ္။ သူကလည္း အားလံုး လူေတၾဝမ္းသာဳကမႀာပဲလိုႛ ေဴပာပၝတယ္။ "
ပုဇၾန္ေတာင္႓မိႂႚနယ္ ဴပည္သူႛလၿတ္ေတာ္ကိုယ္စားလႀယ္ ဦးႎိုင္းႎိုင္းဟာ ၁၉၉၁ ဴပည့္ႎႀစ္မႀာ ပုဒ္မ
၁၂၂ (၁) နဲႛ ေထာင္ဒဏ္ ပထမတ႒ကိမ္ကဵခံရ႓ပီး ၂၀၀၀ ဴပည့္ႎႀစ္မႀာ ေဒၞေအာင္ဆန္းစုဳကည္ကို
ဴပန္လည္ လၿတ္ေပးေရး စာေရးေတာင္းဆိုမႁနဲႛ ပုဒ္မ ၅ (ည) အရ ေထာင္ဒဏ္ ၂၁ ႎႀစ္
ကဵခံေနရပၝတယ္။
အခုလို NLD ပၝတီေခၝင္းေဆာင္ပိုင္းက ႎိုင္ငံေရးအကဵဥ္းသား မိသားစုဆီ ကိုယ္တိုင္လာေရာက္
အားေပးတာနဲႛ ပတ္သက္လိုႛ ဝမ္းသာအားရဴဖစ္ရသလို၊ ဂုဏ္ယူတဲ့အေဳကာင္း ႎႀစ္႒ကီး
အကဵဥ္းသား တဦးဴဖစ္တဲ့ ကိုသက္ဦးရဲ့ အမဵိႂးသမီး မဴပံႂးဴပံႂးေအးက ေဴပာပၝတယ္။
မဴပံႂးဴပံႂးေအး။ ။ "ကဵမတိုႛအေနနဲႛကေတာ့ ဝမ္းသာတယ္ေပၝ့ေနာ္၊ ကဵမတိုႛ အဴပင္မႀာကဵန္ခဲ့တဲ့
ကိုယ္တင္မဟုတ္ဘူး ေပၝ့ေနာ္၊ အကဵဥ္းကဵ မိသားစုေတၾကို ကိုယ္တိုင္လာ အားေပးတယ္ဆိုေတာ့၊
ေလးလည္းေလးစားတယ္၊ ဝမ္းလည္းသာတယ္၊ ႒ကိႂလည္း႒ကိႂဆိုပၝတယ္။"
ကိုသက္ဦးဟာ ႎိုင္ငံေရးပုဒ္မေတၾနဲႛ ေထာင္ဒဏ္ ၂၆ ႎႀစ္ ကဵခံေနရပၝတယ္။ အခုလို ဆရာ႒ကီး
လာေရာက္ အားေပးတာကို အာဏာပိုင္ေတၾက မဵက္ေဴခမဴပတ္
လိုက္လံေထာက္လႀမ္းေနတယ္လုိႛလည္း မဴပံႂးဴပံႂးေအးက ေဴပာပၝတယ္။
မဴပံႂးဴပံႂးေအး။ ။ " မေနႛက အန္ကယ္႒ကီးလာသၾားေတာ့ ကဵမက အိမ္မႀာ မရႀိဘူး၊
ဴပန္ေရာက္လာေတာ့ အိမ္မႀာ ထိုင္ခၝပဲ ရႀိေသးတယ္ အက္စ္ဘီ တေယာက္က လာ႓ပီး ခုနကတဲ့
အန္ကယ္႒ကီး ဦးဝင္းတင္ လာသၾားသလားတဲ့။ ဟဲ့ - ငၝလည္း မသိလိုက္ဘူးလိုႛ၊ ေနာက္မဳကာဘူး၊
ေနာက္တေယာက္က ဖုန္းထပ္ဆက္တယ္၊ အန္ကယ္႒ကီး ဘယ္ကို ထၾက္သၾားသလဲတဲ့၊ ကဵမက
မသိဘူးလိုႛ ေဴဖလိုက္တယ္။ ေနာက္ေယာင္ခံ လိုက္ေနတာေပၝ့ေနာ္၊ အမႀန္ေတာ့ စားဖိုႛ ေသာက္ဖိုႛ
လာ႓ပီး ေပးတာ၊ အားေပးတာ၊ လူမႁေရးအရေလ၊ ကိုယ္လည္းမရႀိရင္ တတ္ႎိုင္သေလာက္
ကူညီေပးတာပဲ။ မဟုတ္တာလုပ္တာမႀမဟုတ္ပဲ။ ဒၝလည္း သူတိုႛ အလုပ္ေပ့ၝေလ၊ ဒၝေပမဲ့ အဲဒီလို
လာ႓ပီးေမးတာ သေဘာမေတၾႚဘူး၊ ကိုယ္က မဟုတ္တာ လုပ္ေနတာမႀမဟုတ္ပဲေလ။ "
ေနာက္ပိုင္းမႀာလည္း ႎိုင္ငံေရးယံုဳကည္ခဵက္ေဳကာင့္ ႎႀစ္ရႀည္အကဵဥ္းကဵေနတဲ့ ႎုိင္ငံေရးအကဵဥ္း
သားမိသားစုေတၾရဲ့ ဘဝ၊ ရင္ဆိုင္ရတဲ့အခက္ခဲေတၾနဲႛ ႎုိင္ငံေရး ယံုဳကည္ခဵက္ စတာေတၾနဲႛ
ပတ္သက္႓ပီး RFA မႀ ကိုေကဵာ္မင္းထၾန္းက ဆက္သၾယ္ ေမးဴမန္းထားပၝတယ္။

ေနဴပည္ေတာ္မႀာ သတင္းစာထုတ္ေတာ့မည္
2008-12-22 http://www.rfa.org/burmese/news/newspaper_to_be_published_in_naypyidaw-
နအဖ စစ္အစိုးရ၏ ႓မိႂႚေတာ္သစ္ ေနဴပည္ေတာ္တၾင္ ေဆာက္လုပ္႓ပီးခၝစ အသစ္စက္စက္ လူေန

တိုက္ခန္းအိမ္ရာမဵားကို ၂၀၀၈ခုႎႀစ္ ေမလ ၂၃ရက္ေနႛက ေတၾႚရပံု ဴဖစ္ပၝသည္။ (Photo: AFP)
ဴမန္မာစစ္အစိုးရအာဏာပိုင္ေတၾအေနနဲႛ ပဵဥ္းမနားအေဴခစိုက္ ေနဴပည္ေတာ္ တိုမ္းစ္ (Nay Pyi

Daw Times) သတင္းစာကို လာမဲ့ ၂၀၀၉ ခုႎႀစ္ ဇန္နဝၝရီလထဲမႀာ ထုတ္ေဝဖိုႛ ဴပင္ေနတယ္လိုႛ
RFAက စံုစမ္းသိရပၝတယ္။
ဒီသတင္းစာဟာ စစ္အစိုးရ႓မိႂႚေတာ္သစ္ ေနဴပည္ေတာ္မႀာ ပထမဆံုးထုတ္ေဝမဲ့ သတင္းစာဴဖစ္႓ပီး

စစ္အစိုးရ ဴပန္ဳကားေရးဝန္႒ကီးဌာနက ထုတ္ေဝမႀာ ဴဖစ္တယ္လိုႛ သိရပၝတယ္။ ဒီသတင္းစာဟာ
ဴမန္မာဘာသာနဲႛ ထုတ္ေဝမႀာဴဖစ္႓ပီး ေနဴပည္ေတာ္နဲႛ ပဵဥ္းမနားေဒသက ေဒသခံသတင္းေတၾကို
ဦးစားေပး ထုတ္ေဝမယ္လိုႛ ဆိုပၝတယ္။
အခုအခၝမႀာ ပဵဥ္းမနားမႀာ သတင္းစာတိုက္႟ံုးကို ဖၾင့္လႀစ္လိုက္႓ပီး သတင္းေထာက္ေတၾလည္း

ခန္ႛထား႓ပီး႓ပီလိုႛ သိရပၝတယ္္။
အခုအခၝမႀာ စစ္အစိုးရ ထုတ္သတင္းစာ ၃ ေစာင္ရႀိ႓ပီး ေဳကးမံုနဲႛ ဴမန္မာ့အလင္းက ဴမန္မာလို

ဴဖစ္ပၝတယ္။ ဒီအထဲမႀာ ေစာင္ေရအမဵားဆံုးက ေဳကးမံုသတင္းစာဴဖစ္႓ပီး ေစာင္ေရ ၂ သိန္း
၄ေသာင္းေကဵာ ္ရႀိပၝတယ္။
ဴမန္မာႎိုင္ငံလူဦးေရက ၅၄ သန္း ရႀိတဲ့အတၾက္ စစ္အစိုးရ သတင္းစာဖတ္သူ အေရအတၾက္ဟာ

အလၾန္နည္းပႛ းပႛ တယ္။ အစိုးရ ဝႛ ဒဴဖန္ႛ ဖိုႛ သက္သက္သာ ထုတ္ေဝတဲ့အတၾက္
သတင္းစာဖတ္သူ အမ ားစုဟာ နာေရးနဲႛ ေဳကာ္ဴငာေတၾကိုသာ ဖတ္ေလ့ရႀိဳကပႛ တယ္
ေနျပည္ေတာ္ ေန႔စဥ္သတင္းစာ ထြက္ေတာ့မည္
TUESDAY, 23 DECEMBER 2008 17:55 ေအာင္သက္ဝိုင္း

=ARTICLE&ID=525:2008-12-23-10-55-45&CATID=1:NEWS&ITEMID=2

ေနျပည္ေတာ္ ေန႔စဥ္သတင္းစာ အမည္ရွိ သတင္းစာ တေစာင္ကို လာမည့္ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္
ဇန္န၀ါရီလ အတြင္း စတင္ ထုတ္ေ၀ေတာ့မည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ေနျပည္ေတာ္ ျပန္ၾကားေရး ၀န္ႀကီး
ဌာနမွ အရာရွိႀကီး တဦးက ေျပာၾကားသည္။
အသစ္ထုတ္ေ၀မည့္ ေနျပည္ေတာ္ သတင္းစာသည္ ျမန္မာ့အလင္း၊ ေၾကးမုံတို႔ကဲ့သို႔ပင္ အစိုးရ

ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ သတင္းမ်ားကို ဦးစားေပး ေဖာ္ျပမည္ျဖစ္ကာ တႏုိင္ငံလုံး
အတုိင္းအတာထိ ျဖန္႔ခ်ိ သြားမည္ျဖစ္ၿပီး ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲ ကာလအတြက္ စစ္အစိုးရ၏
၀ါဒျဖန္႔ခ်ိေရး သတင္းမ်ားကို ဆက္တုိက္ ေဖာ္ျပသြားမည့္ သတင္းစာတေစာင္
ျဖစ္လာဖြယ္ရွိေၾကာင္း သိရသည္။
“ျမန္မာ့အလင္းတို႔ ေၾကးမုံတုိ႔လိုပဲ ႏုိင္ငံေတာ္ အစိုးရနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ သတင္းေတြ ဦးစားေပး

ထုတ္မွာ။ လာမယ့္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ သတင္းေတြကို အခ်ိန္နဲ႔ တေျပးညီ
ထုတ္ျပန္သြားဖို႔ အဓိကပါ” ဟု လည္း ၎ကဆိုသည္။
ေနျပည္ေတာ္ သတင္းစာသည္ ျမန္မာ့အလင္းႏွင့္ ေၾကးမုံသတင္းစာ မ်ားထက္ပင္ ပိုမို

ႀကီးက်ယ္ေသာ သတင္းစာႀကီး တေစာင္ ျဖစ္လာႏုိင္ေၾကာင္း ျပန္ၾကားေရး ၀န္ႀကီးဌာနႏွင့္
နီးစပ္ေသာ အသိုင္းအ၀န္းမွ ၾကားသိရသည္။
“အဲဒီသတင္းစာက စစ္အစိုးရ အေျခစိုက္တဲ့ ၿမိဳ႕ေတာ္ကေန ထုတ္မွာဆိုေတာ့ ရွိၿပီးသား

သတင္းစာ ေတြထက္ ပိုၿပီး အရွိန္အ၀ါ ႀကီးလာႏုိင္တယ္” ဟု မႏၲေလး စာနယ္ဇင္း
အသုိင္းအ၀န္းမွ သတင္းစာ ဆရာႀကီး တဦးက သုံးသပ္သည္။
မီဒီယာကို မီဒီယာႏွင့္ တုိက္မည္ဟူ၍ သတင္း မီဒီယာကို စစ္လက္နက္ ပစၥည္းသဖြယ္

သေဘာထား ေျပာဆို ႀကဳံး၀ါးေလ့ရွိေသာ ျပန္ၾကားေရး၀န္ႀကီး ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ ေက်ာ္ဆန္း
လက္ထက္တြင္ ေနျပည္ေတာ္ သတင္းစာသည္ ျပည္ပအေျခစိုက္ ျမန္မာမီဒီယာမ်ားကို
တုိက္ခိုက္မည့္ သတင္းစာ တေစာင္ ျဖစ္လာႏိုင္ေၾကာင္း ရန္ကုန္အေျခစိုက္ သတင္းသမား
တဦးက ေျပာသည္။
“သတင္းစာ တေစာင္ ထပ္တိုးလာတယ္ ဆိုေပမယ့္ ေရွ႕က ထုတ္ေ၀ေနတဲ့ ေနာင္ေတာ္

သတင္းစာေတြလို အစိုးရ အာေဘာ္နဲ႔ ျပည္ပမီဒီယာေတြကို တိုက္ခိုက္ ေ၀ဖန္မယ့္ ပုံစံမ်ဳိးပဲ
လာမွာပါ။ ျပည္သူေတြ အတြက္ေတာ့ ဘာမွ သိပ္ထူးလာမွာ မဟုတ္ပါဘူး” ဟု ၎က ဆိုသည္။
အစိုးရက ၀ါဒျဖန္႔ သတင္းစာမ်ား ထပ္မံ ထုတ္ေဝ ေနသကဲ့သို႔ ျပည္တြင္း ပုဂၢလိက သတင္း

မီဒီယာမ်ားအေပၚ တင္းက်ပ္ေသာ မူ၀ါဒမ်ားႏွင့္ ခ်ဳပ္ကိုင္ အေရးယူမႈမ်ား ျပဳလုပ္ကာ သတင္း
သမားမ်ား ကိုလည္း သတိႀကီးစြာ ေစာင့္ၾကည့္ ေနေၾကာင္း ျပည္တြင္း စာနယ္ဇင္း အသုိင္း
အ၀န္းမွ သိရွိရသည္။
“အခု ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ နာဂစ္ကာလမွာေကာ အေျခခံဥပေဒ ဆႏၵခံယူပြဲမွာပါ ျပည္တြင္း သတင္း

ဂ်ာနယ္ေတြရဲ႕ သတင္း ေရးသားမႈေတြကို အႀကီးအက်ယ္ ဆင္ဆာ ျဖတ္ေတာက္ခဲ့တယ္။
ဒါ့အျပင္ စာေပစိစစ္ေရး ေပၚလစီကို ခ်ဴိးေဖာက္ၿပီး ကိုယ့္သေဘာနဲ႔ကိုယ္ သတင္း
ေဖာ္ျပေရးသားလာရင္ ဂ်ာနယ္ပိတ္သိမ္းမယ္၊ လူကိုပါ ေထာင္ခ်မယ္ဆိုတဲ့ ၿခိမ္းေျခာက္မႈ
မ်ဳိးေတြကလည္း ရွိေနတယ္” ဟု မႏၱေလးသား သတင္း အယ္ဒီတာ တဦးက ရွင္းျပသည္။
၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲ နီးကပ္လာသည္ႏွင့္အမွ် အစိုးရအေနျဖင့္ ျပည္တြင္း သတင္း မီဒီယာမ်ား

အေပၚ ပိုမို ထိန္းခ်ဳပ္လာဖြယ္ရွိၿပီး ယခုထက္ ပိုမိုတင္းက်ပ္ေသာ သတင္း ေရးသားခြင့္ ပိတ္ပင္
တားဆီးမႈမ်ဳိး ရင္ဆိုင္ရဖြယ္ ရွိေၾကာင္းႏွင့္ သတင္းသမားမ်ားအေပၚ အလြန္ သတိႀကီးစြာ
ေစာင့္ၾကည့္ လာႏုိင္ၿပီး ေထာင္ခ် အေရးယူမႈမ်ား ျပဳလုပ္လာႏုိင္ေၾကာင္း ျပည္တြင္း စာနယ္ဇင္း
အသိုင္းအ၀န္းက သုံးသပ္သည္။
“ကင္မရာ၊ ကြန္ပ်ဴတာရွိရင္ အီလက္ထရြန္းနစ္ အက္ဥပေဒအရ ဆိုၿပီး ေထာင္ခ်လို႔ရတယ္။

အီးေမးလ္ရွိရင္ တရားမ၀င္ အဖြဲ႕အစည္းနဲ႔ ဆက္သြယ္တယ္ ဆိုၿပီး ေထာင္ခ်လို႔ ရတယ္။ ဒါ့အျပင္
ႏုိင္ငံေတာ္ အၾကည္အညဳိ ပ်က္ေစမႈဆိုၿပီး သတင္းသမားေတြ အေပၚ ေထာင္ခ်ခဲ့တဲ့ ဥပမာေတြ
ရွိေနေလေတာ့ သူတို႔မ်က္စိထဲမွာ ၾကည့္မရတဲ့ သတင္းသမားကေတာ့ အခ်ိန္မေရြး ပုုဒ္မ
တခုခုတပ္ၿပီး ေထာင္ထဲ ပို႔လိုက္႐ံုပဲ။ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲ နီးလာတာနဲ႔ အမွ် သတင္း
သမားေတြ အမ်ားႀကီး သတိထားဖို႔ လိုလာပါၿပီ” ဟု မႏၱေလးသား သတင္း အယ္ဒီတာက
စစ္အစုိးရသည္ ျပည္တြင္း သတင္း ဂ်ာနယ္မ်ား အေပၚ သတင္းေရးသား ေဖာ္ျပခြင့္ တင္းက်ပ္

ေန႐ံုမွ်မက ၀န္ႀကီးဌာန မ်ားကိုလည္း သတင္း ဂ်ာနယ္မ်ားႏွင့္ ဆက္သြယ္ ေျဖၾကားမႈမ်ား
မျပဳလုပ္ရန္ တားျမစ္မႈမ်ား ရွိေနေၾကာင္း သိရွိရသည္။
“နာဂစ္ ေနာက္ပိုင္း ၀န္ႀကီးဌာန သတင္း လိုက္ရတာ ေတာ္ေတာ္ ခက္လာတယ္။ သူတို႔ေပးတဲ့

သတင္းေလာက္ပဲ ေရးခြင့္ရွိတယ္” ဟု ရန္ကုန္ အပတ္စဥ္ထုတ္ သတင္းဂ်ာနယ္ တခုမွ အလြတ္
သတင္းေထာက္ တဦးက ေျပာသည္။
ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ဦးေဇာ္သက္ေထြး၊ ဦးသက္ဇင္၊ ေဒၚအိမ့္ခိုင္ဦး အပါအ၀င္ ေထာင္ခ် ခံေနရသည့္

စာနယ္ဇင္းသမား ဆယ္ဂဏန္း နီးပါးရွိေနၿပီး အက်ဥ္းက် ခံရသူမ်ားမွာ ႏုိင္ငံေတာ္ အစုိးရ
အၾကည္ညဳိ ပ်က္ေစမႈပုဒ္မ၊ အီလက္ထရြန္းနစ္ ပုဒ္မ၊ တရားမ၀င္ အဖြဲ႕အစည္းမ်ားႏွင့္
ဆက္သြယ္မႈ အစရွိသည့္ စစ္အစိုးရ စိတ္ႀကိဳက္ ဥပေဒပုဒ္မမ်ားျဖင့္ အနည္းဆုံး ေထာင္ဒဏ္ ၂
ႏွစ္မွ ေထာင္ဒဏ္ အႏွစ္ ၂၀ ေက်ာ္အထိ ခ်မွတ္ခံၾကရသည္။

သန္းေရႊ ႏိုင္ငံျခားေရးမူဝါဒ
MONDAY, 22 DECEMBER 2008 18:09
=ARTICLE&ID=518:2008-12-22-11-10-31&CATID=14:2008-10-21-07-40-
03&ITEMID=25
ေအာင္ေဇာ္
ျမန္မာျပည္ကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေနဝင္း စတင္ အုပ္စိုးသည့္ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္မွစ၍ ဘက္မလိုက္
ႏိုင္ငံျခားေရး ဝါဒကို က်င့္သံုးလာခဲ့ၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊ လက္ထက္ တြင္လည္း “တက္ႂကြ
လြတ္လပ္သည့္ ႏိုင္ငံျခားေရး ဝါဒကို” ခ်မွတ္ က်င့္သံုးေနသည္ဟု ေဖာ္ျပေလ့ရွိသည္။
အေမရိကန္ႏွင့္ အေနာက္ႏုိင္ငံမ်ားက စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ အႀကီးအကဲမ်ား ၎ႏိုင္ငံမ်ားသို႔

သြားေရာက္ခြင့္၊ ျပည္ဝင္ခြင့္မ်ား အပါအဝင္ တဦးျခင္း ပစ္မွတ္ထားကာ စီးပြားေရး ပိတ္ဆို႔မႈမ်ား
လုပ္ခဲ့ခ်ိန္တြင္ စစ္အစိုးရကအိမ္နီးခ်င္း ႏိုင္ငံမ်ားႏွင့္ ဆက္ဆံေရး ပိုမို ေဖာ္ေရြ ပ်ဴငွာလာသည္ကို
ေတြ႕ျမင္ရသည္။ ၎အေျခအေနကို ၾကည့္ျခင္းျဖင့္ စစ္အစိုးရ၏ ၾကားေန ႏိုင္ငံျခားေရး မူဝါဒ၌
အကန္႔ အသတ္ရွိသည္ဟု ဆိုရမည္ျဖစ္သည္။
ကုလသမဂၢ အထူးကိုယ္စားလွယ္မ်ား ျမန္မာျပည္သို႔ လာေရာက္တိုင္း ေတြ႕ဆံုရန္ ျငင္းဆိုခဲ့သည့္

ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးသန္းေရႊကို ယခုလဆန္းက တ႐ုတ္ႏိုင္ငံျခားေရးဝန္ႀကီး ယန္က်ဲခ်ိ
လာေရာက္စဥ္က ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ ႀကိဳဆိုခဲ့ေၾကာင္း ျမင္ေတြ႕ၾကရသည္။ ၂၀၀၇ စက္တင္ဘာ
အေရးေတာ္ပံု အၿပီးကလည္း ႏိုင္ငံျခားေရးဝန္ႀကီး ဦးဥာဏ္ဝင္းကို တ႐ုတ္ျပည္သို႔
အထူးကိုယ္စားလွယ္ အျဖစ္ ေစလႊတ္ခဲ့ေသးသည္။
ဤသည္ကိုၾကည့္ျခင္းျဖင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးသန္းေရႊ၏ စစ္အစိုးရသည္ ၎၏ မိတ္ေဆြ

ေပါက္ေဖာ္ႀကီးကို မည္မွ်အားကိုးေၾကာင္း ေတြ႕ရွိႏိုင္သည္။
ျမန္မာ့စစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ ေပါက္ေဖာ္ႀကီးတို႔ ဆက္ဆံေရးမွာ အဆင္ေျပသည္ဟု ထင္စရာ

ရွိေသာ္လည္း ေတာက္ေလွ်ာက္ေခ်ာေမြ႕ခဲ့သည္ေတာ့ မဟုတ္ေပ။ အတိအက် ဆိုရလွ်င္ ၁၉၆၀ မွ
၇၀ ဝန္းက်င္ကာလ မ်ားအထိ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံအစိုးရက ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ (ဗကပ) ကို
ကူညီေထာက္ပံ့ခဲ့ဖူးသည္။
ထုိစဥ္က တိုင္းျပည္ကို ခ်ယ္လွယ္ေနေသာ ဦးေနဝင္းကို “ဖက္ဆစ္ႀကီး” ဟု အမည္ေပးကာ

ေရဒီယိုေပက်င္း အသံလႊင့္ဌာနမွ တေၾကာ္ေၾကာ္ေအာ္၍ ျဖဳတ္ခ်ရန္ ႀကိဳးပမ္းေနသည့္တိုင္
၎မွာ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံသို႔ အႀကိမ္ ႀကိမ္သြား၍ တ႐ုတ္ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ားႏွင့္ ေတြ႕ဆံု၍
ဆက္ဆံေရးကို ႀကိဳးပမ္း တည္ေဆာက္ ယူခဲ့သည္။

၁၉၇၀ မွ ၈၀ ဝန္းက်င္အခ်ိန္မ်ားတြင္ ဦးေနဝင္းက ေနာက္တန္းမွ တ႐ုတ္ႏွင့္ ဆက္ဆံေရး
ေျပျပစ္ အဆင္ေျပေရးအတြက္ အားသြန္ ႀကိဳးပမ္းေနစဥ္ တဘက္ ေရွ႕တန္းစစ္မ်က္ႏွာ၌
ဗိုလ္သန္းေရႊႏွင့္ တျခားေသာ စစ္ဗိုလ္မ်ားက တ႐ုတ္အစုိးရ ေထာက္ပံ့ေပးထားေသာ
ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီကို အႀကီးအက်ယ္ တိုက္ခိုက္ေခ်မႈန္းလွ်က္ ရွိသည္။
ယေန႔အခ်ိန္တြင္ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီလည္း မရွိေတာ့။ တ႐ုတ္ အစိုးရသည္လည္း ၁၉၈၈

ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာမွစ၍ ကမၻာ့အရက္စက္ဆံုး အစိုးရကို စီးပြားေရးအကူအညီမ်ား
ေထာက္ပံ့ေပးေနခဲ့ရာ တ႐ုတ္ - ျမန္မာ နယ္စပ္ ကုန္သြယ္မႈပမာဏမွာ ယခုဆိုလွ်င္
အေမရိကန္ေဒၚလာ ၁. ၅ ဘီလ်ံထိ တိုးတက္ မ်ားျပားလာၿပီျဖစ္ေၾကာင္း ေတြ႕ရသည္။
ယခုအခါ တ႐ုတ္အစိုးရက ၂၀၀၉ ခုႏွစ္အတြင္း စစ္ေတြႏွင့္ ယူနန္ကို ဓာတ္ေငြ႕ပိုက္လိုင္း

သြယ္တန္းရန္ အထိ စီစဥ္ၿပီး ျဖစ္ေနၿပီ။ ၎ဓာတ္ေငြ႕ပိုက္လိုင္းအတြက္ တ႐ုတ္အစိုးရ၏ CNPC
ေရနံကုမၸဏီက အေမရိကန္ ေဒၚလာ ၂. ၅ ဘီလ်ံ အကုန္အက်ခံ စိုက္ထုတ္ၿပီး ရွယ္ယာ ၅၀. ၉
ရာခိုင္ႏႈန္း ပိုင္ဆိုင္ကာ ျမန္မာပိုင္ ေရနံကုမၸဏီ MOGE က က်န္သည့္ ရာခိုင္ႏႈန္းရွယ္ယာ
ပါဝင္မည္ျဖစ္သည္။
တ႐ုတ္အစိုးရသည္ ျမန္မာျပည္ႏွင့္ စီးပြားေရးပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈကို လုပ္ေဆာင္သည္ႏွင့္

တၿပိဳင္နက္တည္း နယ္စပ္ေဒသရွိ လက္နက္ကိုင္ထႂကြမႈမ်ားကိုလည္း ၿငိမ္ဝပ္ေစခ်င္သည့္
အေနအထားရွိသည္။
ယခင္က တ႐ုတ္ျပည္ျဖစ္ စစ္လက္နက္ပစၥည္းမ်ား အရည္အေသြး ညံ့ဖ်င္းသည္ဟု

ညည္းညဴခဲ့ၾကေသာ ျမန္မာစစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ ယခုအခါ ကုလသမဂၢအပါအဝင္
ႏိုင္ငံတကာ မိသားစု၏ ေတာင္းဆို မႈမ်ားကို ဗီတိုအာဏာ သံုးကာ ပယ္ခ်ေပးေနသည့္
တ႐ုတ္အစိုးရကို ေက်းဇူး အထပ္ထပ္ တင္ေနၿပီ ျဖစ္သည္။
ျမန္မာစစ္အစိုးရကို စီးပြားေရးအရ ကူညီမႈမ်ားေပးေနသည့္တိုင္ေအာင္ တိုးတက္မႈ ရွိမလာသည့္

အေပၚ တ႐ုတ္အစိုးရက သံသယဝင္လွ်က္ရွိေသာ္လည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးသန္းေရႊ
မရွိေတာ့သည့္ေနာက္ပိုင္းႏွင့္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲ ရလဒ္အေျခအေနကို ေလ့လာ ေစာင့္ၾကည့္
ေနျခင္းသာျဖစ္သည္။
တ႐ုတ္အစိုးရက ႏွစ္ေပါင္း ၂၀ ခန္႔ ကူညီမႈမ်ား၊ စီးပြားေရးအရ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈမ်ား

ျပဳခဲ့ေသာ္လည္း ျမန္မာျပည္ႀကီးမွာ ခၽြတ္ၿခံဳက်ေနေပရာ ၎တို႔အေနႏွင့္ စစ္အစိုးရ
သက္ဆိုးရွည္ေရးအတြက္ အလုပ္အေႂကြး ျပဳေနသကဲ့သို႔ ျဖစ္ေန၏။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးသန္းေရႊလက္ထက္ ျမန္မာျပည္ ႏိုင္ငံျခားေရး မူဝါဒကို ျပန္လည္ေလ့လာမည္

ဆိုပါလွ်င္ အလ်ဥ္းသင့္သလို ေရြးခ်ယ္ေပါင္းသင္းေရး မူဝါဒ ျဖစ္ေနသည္ကို ေတြ႕ရေပလိမ့္မည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးသန္းေရႊ မၾကာခဏ ေျပာဖူးသည့္ စကား ရွိပါသည္။ ၎၏ဘက္တြင္ တ႐ုတ္၊

႐ုရွားႏွင့္ အိႏၵိယ ႀကီးသံုးႀကီးတို႔ကသာ ေထာက္ပံ့ေပးေနပါက စစ္အစိုးရရပ္တည္ႏိုင္မည္ဟု
ယံုၾကည္သည္ ဟူ၍ျဖစ္၏။ ထို ႀကီးသံုးႀကီး တြင္ တ႐ုတ္က အေရးအႀကီးဆံုးဟု
ဆိုရမည္ျဖစ္သည္။
လတ္တေလာကာလတြင္ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ားက မိတ္သစ္ ေဆြသစ္မ်ား၊ ေစ်းကြက္သစ္မ်ားႏွင့္

စီးပြားေရး အရ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈ အသစ္မ်ား ရွာေဖြလာသည္ကိုေတြ႕ရသည္။
ယခုလအတြင္း ကူဝိတ္တြင္ သံ႐ံုးဖြင့္လိုက္ၿပီ။ ကူဝိတ္ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္က ၾသဂုတ္လအတြင္း

ျမန္မာျပည္သို႔ လာကာ စီးပြားေရးႏွင့္ နည္းပညာပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ရန္ ႏွစ္ႏိုင္ငံ
သေဘာတူစာခ်ဳပ္ လက္မွတ္ေရးထိုး လိုက္ၿပီျဖစ္သည္။ ထို႔ျပင္ ဒုတိယႏိုင္ငံျခားေရးဝန္ႀကီး
ေမာင္ျမင့္ကို ကူဝိတ္သုိ႔ အလည္အပတ္ ေစလႊတ္ကာ ကူဝိတ္တြင္ အေျခခ်ေဆာင္ရြက္ႏို္င္မည့္
စီးပြားေရးအေျခအေနမ်ားကို ေလ့လာေစခဲ့သည္။
အေရွ႕အလယ္ပိုင္းေဒသႏွင့္ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ျခင္းမွာ ယခုတႀကိမ္က ျမန္မာျပည္အတြက္

ပထမဆံုး မဟုတ္ေပ။ ၂၀၀၆ ခုႏွစ္ကလည္း အီရန္ႏိုင္ငံ၏ စြမ္းအင္ ဒုဝန္ႀကီးက ျမန္မာျပည္သို႔
လာလည္သြားခဲ့ ေသး၏။
ၿပီးခဲ့သည့္ႏွစ္ ဧၿပီလအတြင္းကေတာ့ ျမန္မာျပည္စစ္အစိုးရႏွင့္ ေျမာက္ကိုရီးယားတို႔၏ သံတမန္

ဆက္ဆံေရးကို ျပန္လည္ျမင္ေတြ႕ၾကရသည္။ ေတာင္ကိုရီးယားသမၼတႏွင့္အဖြဲ႕ ရန္ကုန္
အာဇာနည္ ကုန္းတြင္ ဗံုးခြဲတိုက္ခိုက္ ခံရၿပီး ေနာက္ပိုင္း ၂ ႏိုင္ငံအစိုးရတို႔ ဆက္ဆံေရး
အေျခအေန တန္းသြားခဲ့ရာ ယခုကဲ့သို႔ ႏွစ္ေပါင္း ၂၀ ေက်ာ္ၾကာမွ ဆက္ဆံေရး ျပန္လည္
စတင္လာျခင္းျဖစ္သည္။
၎ ၂ ႏိုင္ငံ တရားမဝင္လွ်ိဳ႕ဝွက္စြာ ျပန္လည္ဆက္ဆံခဲ့သည္မွာေတာ့ ၾကာခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။

ျမန္မာအစိုးရက ေျမာက္ကိုရီးယားမွ လက္နက္မ်ား ဝယ္ယူခဲ့သည့္ျပင္ တျခားအတည္ျပဳခ်က္
မရႏိုင္ေသးသည့္ စစ္ေရးဆိုင္ရာ ပူးေပါင္းမႈမ်ားေၾကာင့္ “ဝင္႐ိုးစြန္း” ၂ ႏိုင္ငံ၏ ဆက္ဆံေရးကို
ေစာင့္ၾကည့္သည့္ႏိုင္ငံမ်ား ရွိခဲ့သည္မွာ ယခုထိပင္ျဖစ္သည္။
အထက္ပါအခ်က္မ်ားကို ျပန္လည္သံုးသပ္မည္ ဆိုပါလွ်င္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊအေနႏွင့္

ႏိုင္ငံတကာ၌ ပါးနပ္စြာ မိတ္ေဆြသစ္မ်ား ရွာေဖြေနသည္ကို ေတြ႕ႏိုင္သည္။
စိတ္ဝင္စားစရာ ေကာင္းသည့္အခ်က္မွာ ဦးေနဝင္း အစိုးရလက္ထက္က တိုင္းျပည္ကို

တံခါးပိတ္ဝါဒ က်င့္သံုးေစခဲ့ေသာ္လည္း ၎၏ မိသားစုမ်ား၊ ဝန္ႀကီးမ်ားမွာ အေနာက္ႏိုင္ငံမ်ားသို႔
အတြင္သြားေနခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ အေနာက္ႏိုင္ငံမ်ားမွ အေထာက္အပံ့မ်ားစြာ ရရွိခဲ့သည္။
ျပည္သူလူထုႏွင့္ တိုင္းျပည္ကို တံခါးပိတ္ ထားျခင္းျဖစ္ၿပီး ၎မိသားစုႏွင့္ အစိုးရအဖြဲ႕က
အေနာက္ ႏိုင္ငံမ်ားႏွင့္ ကူးလူးဆက္ဆံေရးမ်ား ေကာင္းခဲ့ၿပီး အကူအညီမ်ားစြာ ရခဲ့သည္ကို
ေတြ႕ရသည္။

ထို႔ျပင္ ဦးေနဝင္း၏ လက္ေအာက္မွ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ အေတာ္မ်ားမ်ား အေမရိကားႏွင့္
အဂၤလန္တို႔တြင္ စစ္ေရးႏွင့္ပတ္သက္၍ ပညာသင္ၾကားဖူးသည္ခ်ည္း ျဖစ္သည္။
မူးယစ္ေဆးဝါးႏွိမ္နင္းေရးအတြက္ဟု ဆိုကာ အေမရိကန္က ေထာက္ပံ့ေသာ ရဟတ္ယာဥ္မ်ား၊

အမ္ ၁၆ ေအာ္တိုမက္တစ္ ႐ိုင္ဖယ္ ေသနတ္မ်ား ပံ့ပိုးေပးခဲ့ရာတြင္ ဦးေနဝင္းအစိုးရက ၎
အေထာက္အပံ့ ပစၥည္းမ်ား ကို မူးယစ္ ႏွိမ္နင္းရာတြင္သာမကဘဲ တိုင္းရင္းသားမ်ားကို
ႏွိမ္နင္းရာတြင္ပါ သံုးခဲ့သည္။
ထိုကဲ့သို႔ေသာ အေနာက္ႏိုင္ငံမ်ား၏ ကူညီေထာက္ပံ့မႈေၾကာင့္ပင္လွ်င္ စစ္အစိုးရ

သက္ဆိုးရွည္ခဲ့သည္ဟု ဆိုရမည္ျဖစ္သည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊႏွင့္ ျမန္မာျပည္သို႔ လာလည္ၾကေသာ ႏိုင္ငံျခားတိုင္းျပည္မ်ားမွ

ေခါင္းေဆာင္မ်ား လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္သည့္ ျမင္ကြင္းကို ျမင္ရတိုင္း ျပည္သူလူထုကို
ႏွိပ္စက္ညႇဥ္းပန္းေသာ ဆိုးရြားလွသည့္ အစိုးရကို အာဏာၿမဲေအာင္ လိုလိုလားလား
ကူညီေနျခင္းသာ ျဖစ္ၿပီး ျပည္သူလူထုကို ဆင္းရဲၿမဲ ဆင္းရဲေနေအာင္
ဝိုင္းဝန္းဖိႏွိပ္ေနျခင္းျဖစ္သည္ဟု ျမန္မာ့အေရး ေလ့လာေစာင့္ၾကည့္သူမ်ားက သံုးသပ္ၾကသည္။
တခ်ိဳ႕ေသာ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး ေလ့လာသူတို႔က စစ္အစိုးရကို အေနာက္ႏို္င္ငံမ်ားက ပူးေပါင္း

ေဆာင္ရြက္ သင့္သည္၊ စီးပြားေရးပိတ္ဆို႔မႈ ရပ္တန္႔သင့္သည္္ဟု ေျပာၾကသည္။ စစ္အစိုးရႏွင့္
ပူးေပါင္းမည္ဆိုလွ်င္ေတာ့ ျမန္မာျပည္သူ လူထုက ခၽြတ္ၿခံဳက်ၿမဲက်ကာ စစ္အစိုးရက
၎ဆက္ဆံေရးမ်ားအၾကား အက်ိဳးျဖစ္ထြန္း လာမွာ ေသခ်ာလွသည္။
္ကုန္တြင္ဖြင့္သည့္ ေရႊေစ်းကြက္၊ ကုန္သည္ငယ္မ်ား လက္လွမ္းမမီ

TUESDAY, 23 DECEMBER 2008 15:48
HTTP://WWW.IRRAWADDY.ORG/BUR/INDEX.PHP?OPTION=COM_CONTENT&VIEW=
ARTICLE&ID=523:2008-12-23-08-50-17&CATID=1:NEWS&ITEMID=2
ေအာင္သက္၀ုိင္း
ျမန္မာႏုိင္ငံ ေရႊလုပ္ငန္းရွင္မ်ားအသင္းက ထုတ္ျပန္သည့္ စည္းကမ္းခ်က္ မ်ားေၾကာင့္

ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွ အရင္းအႏွီး နည္းပါးသည့္ ေရႊကုန္သည္မ်ား အခက္ ေတြ႔ေနသည္။
စည္းကမ္းခ်က္ မ်ားတြင္ ေရႊအေရာင္းအ၀ယ္ တရား၀င္ လုပ္ကုိင္ေရးအတြက္ အသင္းသုိ႔

အသင္း၀င္ေၾကး က်ပ္သုံးသိန္းခဲြ ေပးသြင္းရန္၊ သတ္မွတ္ထားသည့္ ေနရာတြင္သာ
ေရာင္း၀ယ္ရန္ ဟူေသာအခ်က္မ်ား ပါ၀င္ၿပီး ယခုလ ၁၅ ရက္ေန႔တြင္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕လယ္ရိွ
ေရႊဘုံသာလမ္းမွ တုိက္ခန္းတခုကုိ ေရႊေစ်းကြက္အျဖစ္ ေနရာသတ္မွတ္ ေပးခဲ့သည္။ ျပည္တြင္း
ေရႊေစ်းႏႈန္းကုိ ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ရန္ ရည္ရြယ္သည္ဟု ဆုိသည္။

ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွ စိန္ေရႊရတနာ အေရာင္းဆိုင္ တဆိုင္ (ဓာတ္ပံု - peace-on-earth.org)
“ေရႊကုန္သည္ေတြဆိုတုိင္း လူခ်မ္းသာေတြ မဟုတ္ပါဘူး။ ကုန္သည္ ဆိုေပမယ့္ ပြဲစားသာသာ

ပုံစံမ်ဳိးေတြက မ်ားတယ္။ တခ်ဳိ႕ကုန္သည္ေတြဆို တပိုင္း၊ ႏွစ္ပုိင္း (အေခါက္ ေရႊတဆယ္သား၊
ႏွစ္ဆယ္သား) ေလာက္ပဲ အေရာင္းအ၀ယ္ လုပ္ၿပီး လည္ပတ္ေနၾကတာ။ အဲဒီေတာ့
သူတို႔ေတာင္းတဲ့ အသင္း၀င္ေၾကး သုံးသိန္းခြဲကို မတတ္ႏုိင္ၾကဘူး” ဟု ရန္ကုန္ လမ္းမေတာ္
ၿမိဳ႕နယ္မွ ေရႊဆိုင္ပုိင္ရွင္ တရုတ္အမ်ဳိးသား တဦးက ေျပာျပသည္။
ယခင္ကက့ဲသုိ႔ ေရႊဘုံသာ လမ္းမေပၚတြင္ အေရာင္းအ၀ယ္ မလုပ္ႏုိင္ေတာ့ေၾကာင္း၊ လြတ္လပ္စြာ

ေရာင္း၀ယ္ ေဖာက္ကား ခ့ဲၾကသည့္ အရင္းအႏွီး နည္းပါးသည့္ ေရႊကုန္သည္မ်ား ေစ်းကြက္
ေပ်ာက္သြားၾကေၾကာင္း သိရသည္။
“ဒီေစ်းကြက္ ဖြင့္တဲ့ေန႔ကစၿပီး ေရႊဘုံသာ လမ္းတေလွ်ာက္မွာ ရဲေတြ ခ်ထားတယ္။ အေရာင္း

အ၀ယ္ လုပ္ခ်င္ရင္ ေရႊလုပ္ငန္းရွင္ အသင္း၀င္ၿပီး သတ္မွတ္ထားတ့ဲ ေနရာမွာ ေရာင္း၀ယ္ဖို႔
ေျပာတယ္” ဟု ေရႊဘုံသာလမ္းမွ စိန္ေရႊရတနာ အေရာင္းဆုိင္ႀကီး တခု၏ ပိုင္ရွင္ျဖစ္သူက
စစ္အစိုးရက အမ်ားစု ေရာင္း၀ယ္ႏုိင္ေသာ ေစ်းကြက္မွ လူနည္းစုသာ ေရာင္း၀ယ္ႏုိ္င္ေသာ

ေစ်းကြက္ပုံစံကို ေျပာင္းလဲျခင္း ျဖစ္သည္ဟု ရန္ကုန္မွ စီးပြားေရး သမားတဦးက သုံးသပ္သည္။
“အရင္တုန္းကဆိုရင္ ေရႊေစ်းကြက္ရယ္လို႔ သတ္သတ္မွတ္မွတ္ မရွိေတာ့ ေစ်းကို ထိန္းဖို႔

မလြယ္ဘူး။ အခုေတာ့ ေရႊေစ်းကို ထိန္းခ်ဳပ္ဖို႔ လြယ္သြားမယ္။ ျပည္တြင္းေရး မတည္မၿငိမ္ျဖစ္လို႔
ေရႊေစ်းတက္တာ မ်ဳိးဆိုရင္
လူနည္းစု ေရႊကုန္သည္ ေတြကုိ ဆြဲစိ (ဖမ္းဆီး) တာမ်ဳိး၊ ဖိအားေပးတာမ်ဳိး လုပ္ၿပီး ေစ်းခ်ခုိင္းလို႔
လြယ္သြားမယ္” ဟု ၎က ေျပာဆုိသည္။
အဆိုပါ ေရႊေစ်းကြက္က ေပါက္ေစ်းကို ေန႔စဥ္ ထုတ္ျပန္မည္ ျဖစ္သည္ဟု

ေရႊကုန္သည္ႀကီးမ်ားက ေျပာသည္။ ထုိေစ်းကြက္တြင္ ေရႊအေရာင္းအ၀ယ္ ျပဳလုပ္ေနၾကသည့္
ရန္ကုန္တုိင္း ေရႊလုပ္ငန္းရွင္ အသင္း၀င္ ၁၅၀ ေက်ာ္ ရွိသည္။ အသင္း မ၀င္ႏုိင္ေသာ
ေရႊကုန္သည္ အမ်ားအျပား အလုပ္လက္မဲ့ ျဖစ္ေနေၾကာင္း သိရသည္။
ဒီဇင္ဘာလ ၁၅ ရက္ေန႔ အဆိုပါ ေရႊေစ်းကြက္ဖြင့္ပြဲ အခမ္းအနားတြင္ ျပည္ထဲေရး၀န္ႀကီးဌာန

အထူးစုံစမ္း စစ္ေဆးေရး ဦးစီးဌာန ညႊန္ၾကားေရးမႈး ဦးေအးေမာင္သန္း တက္ေရာက္ၿပီး
ေစ်းကြက္တြင္ ထိန္းညိွ ေရာင္း၀ယ္ ေဖာက္ကားၾကရန္ ဖိအားေပး ေျပာဆိုခဲ့ေၾကာင္း
ၾကားသိရသည္။
“တိုက္ရုိက္ ၿခိမ္းေျခာက္တာမ်ဳိးေတာ့ မဟုတ္ဘူးေပါ့။ သြယ္၀ိုက္ၿပီး ေျပာတာ။ ေရႊေစ်းတက္ရင္

ခင္ဗ်ားတို႔မွာ တာဝန္ အျပည့္ရွိတယ္ဆုိၿပီး ေျပာသြားတယ္” ဟု ဦးေအးေမာင္သန္းက
ေျပာၾကားေၾကာင္း ဖြင့္ပြဲ တက္ေရာက္ခဲ့သည့္ ေရႊကုန္သည္ တဦးက ျပန္လည္ရွင္းျပသည္။
လက္ရွိ ျပည္တြင္း ေရႊေစ်းကြက္တြင္ အကယ္ဒမီ အေခါက္ေရႊ တက်ပ္သားလွ်င္ က်ပ္ ၅၂၅ ၀၀၀

ေက်ာ္ရွိသည္။
COMMENTARY
These Shoes Are Made for More than Walkin’

By AUNG ZAW Friday, December 19, 2008
The Iraqi reporter who threw his shoes at US President George W Bush provided a
reminder that to hit someone with a shoe in the Middle East is considered the
supreme insult—but it’s an act of contempt that also probably applies almost
anywhere in the world.
Burma had a shoe issue of its own in the past—although no American was involved.
Britain was at the center of this one.
British diplomats and officials were told to remove their shoes and socks when
visiting the Burmese court. It was more than a matter of etiquette and became a
political issue, too.
The British resented having to stoop to remove their shoes and socks before an
audience with the king. The Burmese regarded it as an act of respect towards their

monarch, but the British found it insulting.
After the British colonized Burma, tensions over the issue intensified and helped
fuel Burmese nationalism.
The British colonizers took no serious note of Burmese sensibilities and kept their
shoes defiantly on. Soldiers marched in their combat boots through Mandalay
Palace and temples, symbolically trampling on the feelings of monks and the
general Burmese public.
After seeing their monarchy dismantled by the British, the Burmese now felt that
Buddhism and Burmese values were under threat.
In 1916 and 1917, resentment reached a height, with the Young Men’s Buddhist
Association, one of Burma’s earliest civil society groups, registering strong protests
against the British disregard for etiquette. The “shoe issue” further fired Burmese
nationalism and brought many young Burmese into the political arena. Finally, they
won.
Even after independence, the “shoe issue” remained a sensitive one for many
Burmese.
During my high school days, some teachers and principals insisted on students
removing their flip-flops before entering their offices. I remembered a teacher
indirectly suggesting to her students that they should remove their footwear before
meeting her.
I was among the many students who complied, rather than risk the teacher’s anger.
She seemed to be happy to see us performing this act of respect.
It’s good to see the tradition of removing footwear before entering Buddhist temples
and shrines surviving in Burma, but the “shoe issue” has now surfaced in other, less
worthy surroundings
Government ministers and officials are reportedly removing their shoes before
meeting the junta leaders. It’s unclear whether a government order has been issued
requiring them to do so—I was told such an instruction had not been given.
Nevertheless, ministers and officials are appearing shoeless before Snr-Gen Than
Shwe—out of forced respect or seeking some favor or other.
The “shoe issue” cropped up dramatically in 1997, when one small faction of Karen
insurgents led by Saw Tha Hmu He surrendered to Gen Maung Aye, vice chairman
of the ruling council.
Karen people at the ceremony and watching it on TV were outraged when Maung
Aye, during an inspection of confiscated weapons, walked on the Karen flag, which
had been laid on the ground. They protested that Maung Aye’s disrespect had
damaged hopes for national reconciliation.
As Nancy Sinatra once sang: “These boots are made for walkin’.” In some sensitive
circles, however, they have a much more potent and political purpose.

စစ္အစုိးရက ဘိန္းစိုက္ခိုင္းေနဟု
တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔က ေျပာဆို
မဇၩိမသတင္းဌာန
နယူးေဒလီ (မဇၩိမ)။ ။ ျမန္မာစစ္တပ္က ေဒသခံ ေက်းရြာသားမ်ားကို အခြန္အေကာက္
ရရွိရန္အတြက္ ဘိန္း အတင္းအက်ပ္ စိုက္ပ်ဳိးခိုင္းေနသျဖင့္ ရွမ္းျပည္နယ္ ေတာင္ပိုင္းႏွင့္
အေရွ႔ပိုင္းတို႔တြင္ ဘိန္းစိုက္ပ်ဳိးမႈ မ်ားျပားလာေနသည္ဟု ထိုေဒသတြင္း လႈပ္ရွားေနေသာ
တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ အုပ္စုတစုက ေျပာသည္။
ေဒသခံေက်းရြာသားမ်ားကို အတင္းအက်ပ္ စိုက္ပ်ဳိးခိုင္းေနသျဖင့္ ျမန္မာစစ္တပ္သည္ အဆိုပါ

ဘိန္းစိုက္ပ်ဳိးေရး လုပ္ငန္းတြင္ တိုက္႐ိုက္ ပါဝင္ပတ္သက္ လာေနေၾကာင္းျဖင့္ လားဟူ
ဒီမိုကရက္တစ္တပ္ဦး (LDF) ဥကၠ႒ အိုက္လံုခမ္းမြယ္ (Ailong Khammwe) က ေျပာသည္။
ျမန္မာစစ္တပ္က ပါဝင္ပတ္သက္ၿပီး အားေပးအားေျမႇာက္ လုပ္ေန၍ ေဒသခံေက်းရြာသားမ်ား

ဘိန္းစိုက္ပ်ဳိးမႈမွာ ရွမ္းျပည္နယ္အေရွ႔ပိုင္း မိုင္းတံု မိုင္းဆတ္ေဒသအတြင္း တိုးပြားလာေနသည္ဟု
ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္ ေရာက္ရွိေနေသာ ခမ္းမြယ္က မဇၩိမကို ေျပာၾကားသည္။
“ျမန္မာစစ္တပ္က ေဒသခံလူထုကို ဘိန္း အတင္းအက်ပ္ စိုက္ခိုင္းေနၿပီး၊ မူးယစ္ေဆးဝါး

ထုတ္လုပ္ရာမွာလည္း အကူအညီေပးေနတယ္” ဟု ခမ္းမြယ္က ေျပာသည္။
ေဒသခံလူထု ဤသို႔ဘိန္းစိုက္ပ်ဳိးျခင္းလုပ္ငန္းမွ အခြန္အေကာက္မ်ား ေကာက္ယူေနျခင္းျဖင့္

ျမန္မာစစ္တပ္သည္ အျမတ္အစြန္းမ်ား ရရွိေနသည္ဟု သူက ဆိုသည္။
ဤသို႔ ဘိန္းစိုက္ပ်ဳိးေရးလုပ္ငန္းတြင္ ျမန္မာစစ္တပ္ ပါဝင္ပတ္သက္ေနမႈႏွင့္ ေဒသခံ

ေက်းရြာသားမ်ားအား အတင္းအက်ပ္ ဘိန္းစိုက္ပ်ဳိးခိုင္းေနသည့္ သတင္းကို သီးျခား
လြတ္လပ္ေသာ အတည္ျပဳခ်က္ မရယူႏိုင္ေသာ္လည္း၊ ထိုင္းအေျခစိုက္ သွ်မ္းသံေတာ္ဆင့္
သတင္းေအဂ်င္စီ (S.H.A.N) မွ အယ္ဒီတာ ဦးခြန္ဆိုင္းဂ်ဳိင္ယန္ (Khuensai Jaiyen) ကမူ
ရွမ္းျပည္နယ္အေရွ႔ပိုင္းႏွင့္ ေတာင္ပိုင္းတို႔တြင္ ၂ဝဝ၅ ခုႏွစ္ကတည္းက စတင္၍ ဘိန္းစိုက္ပ်ဳိးမႈ
တစတစ တိုးလာခဲ့ရာ ယခုႏွစ္ ၂ဝဝ၈ သည္ အမ်ားဆံုးႏွစ္ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာဆိုသည္။
ရွမ္းျပည္နယ္ေျမာက္ပိုင္း အထူးသျဖင့္ ဝ ႏွင့္ ကိုးကန္႔ အထူးေဒသမ်ားတြင္ ဘိန္းစိုက္ပ်ဳိးမႈ

ေလ်ာ့က်သြားၿပီးေနာက္ ဘိန္းစိုက္ပ်ဳိးမႈ လုပ္ငန္းသည္ ျပည္နယ္ေတာင္ပိုင္း ေဒသမ်ားသို႔
ေျပာင္းေရႊ႔ ေရာက္ရွိလာခဲ့သည္ဟု ရွမ္းျပည္နယ္အတြင္း ဘိန္းစိုက္ပ်ဳိး ထုတ္လုပ္မႈ
အေျခအေနကို အေသးစိတ္ ေလ့လာေရးသား တင္ျပေနေသာ ဦးခြန္ဆိုင္းက ေျပာသည္။
ဝျပည္ ေသြးစည္းညီညြတ္ေရ းတပ္မေတာ္ (UWSA) က ၂ဝဝ၅ ခုႏွစ္တြင္

ဘိန္းစိုက္ပ်ဳိးထုတ္လုပ္မႈကို ရပ္ဆိုင္းရန္ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ၿပီးေနာက္ ဘိန္းစိုက္ပ်ဳိးမႈ
ရွမ္းျပည္နယ္ေျမာက္ပိုင္းတြင္ ႏိႈင္းယွဥ္ခ်က္အရ ေလ်ာ့နည္းက်ဆင္းသြားခဲ့ေသာ္လည္း
ဤလုပ္ငန္းသည္ ျပည္နယ္ေတာင္ပိုင္းသို႔ ေရႊ႔ေျပာင္းေရာက္ရွိသြားခဲ့သည္ဟု ဦးခြန္ဆိုင္းက
“စီးပြားေရး မေျပလည္တာရယ္၊ ေနထိုင္စားေသာက္ေရးအတြက္ လံုလံုေလာက္ေလာက္

ဝင္ေငြရဖို႔ ခက္တာရယ္တို႔ေၾကာင့္ ဘိန္းမစိုက္ခ်င္ဘဲ စိုက္ရတယ္လို႔ ေဒသခံလူထုက
ေျပာပါတယ္” ဟု ဦးခြန္ဆိုင္းက ေျပာသည္။ ထုိ႔ျပင္ စစ္တပ္ အပါအဝင္
ေဒသခံအာဏာပိုင္မ်ားက အတင္းအက်ပ္ အခြန္အေကာက္မ်ား ေကာက္ခံသည့္အတြက္
အေျခအေနမွာ ပို၍ဆိုးသြားရသည္ဟုလည္း သူက ဆက္ေျပာသည္။
သို႔ေသာ္ မုိင္းဆတ္ၿမ့ဳိနယ္ရွိ ေဒသခံ ေက်းရြာသားတဦးကမူ LDF ၏ ေျပာဆိုခ်က္အတိုင္း

မဟုတ္ဘဲ ျမန္မာစစ္တပ္က ေက်းရြာသားမ်ားကို ဘိန္း အတင္းအက်ပ္ စိုက္ပ်ဳိးခိုင္းသည္
ဆိုသည္ကို သူ မသိေၾကာင္း မဇၩိမကို ေျပာၾကားသြားၿပီး၊ မၾကာေသးမီႏွစ္မ်ားအတြင္း
ဘိန္းစိုက္ပ်ဳိးထုတ္လုပ္မႈ သိသာစြာ တိုးလာသည္ဆိုျခင္းကိုမူ ဝန္ခံ ေျပာၾကားသြားခဲ့သည္။
“အာဏာပိုင္ေတြက အတင္းအက်ပ္ စိုက္ခိုင္းတယ္ဆိုတာေတာ့ က်ေနာ္မသိဘူး။ အဲဒီလိုပဲ

ဘိန္းစိုက္ပ်ဳိးတာကို တားျမစ္တာ၊ ကန္႔သတ္တာေတြ လုပ္တာလည္း က်ေနာ္ မသိဘူး၊
မၾကားဖူးဘူး။ ဒီေတာ့ အာဏာပိုင္ေတြက လူထုကို စိုက္ခြင့္ေပးထားတယ္ဆိုတဲ့ အဓိပၸာယ္
သက္ေရာက္တာေပါ့” ဟု အမည္မေဖာ္လိုသူ အဆိုပါ ေက်းရြာသားက ေျပာသည္။
လြန္ခဲ့ေသာ ၁ဝ ႏွစ္အတြင္း ဘိန္းစိုက္ပ်ဳိးမႈလုပ္ငန္း အၾကီးအက်ယ္ တိုးမ်ားလာသည္ကို

ကိုယ္တိုင္ေတြ႔ရွိေသာ္လည္း ျမန္မာစစ္တပ္က ေဒသခံေက်းရြာသားမ်ားကို အတင္းအက်ပ္
စိုက္ပ်ဳိးခိုင္းေနသည္ ဆိုျခင္းကိုမူ မိမိ မသိေၾကာင္း ျငင္းဆိုေျပာၾကားသြားသည္။
အာဏာပိုင္မ်ားသည္ မူးယစ္ေဆးဝါး ကူးသန္းေရာင္းဝယ္ေရးလုပ္ငန္း လုပ္ကိုင္ေနၾကသျဖင့္

အျပန္အလွန္ အက်ဳိးရွိျခင္းေၾကာင့္ ေဒသခံေက်းရြာသားမ်ားကို ဘိန္းစိုက္ရန္ အတင္းအက်ပ္
ခိုင္းေစရန္ မလိုေၾကာင္းျဖင့္ အဆိုပါ ေက်းရြာသားက ေျပာသည္။
မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ ခမ္းမြယ္ကမူ သူ႔ေျပာဆုိခ်က္ကို မွန္ကန္ေၾကာင္း သက္ေသျပရန္အတြက္

စိတ္ဝင္စားသူ မည္သူမဆိုကို မိုင္းတံု၊ မိုင္းဆတ္ရွိ ေဒသခံေက်းရြာသားမ်ားႏွင့္ ေပးေတြ႔ၿပီး
ကိုယ္တိုင္ၾကည့္ေစလိုေၾကာင္းႏွင့္ အထူးသျဖင့္ လားဟူတိုင္းရင္းသားမ်ားကို ဤသို႔ ဘိန္း
အတင္းအက်ပ္ စိုက္ခိုင္းေလ့ရွိေၾကာင္း ေျပာသည္။
“ႏိုင္ငံတကာ အသိုင္းအဝိုင္းအေနနဲ႔ ကိုယ္တိုင္ ဒီကိစၥေတြကို ကိုယ့္မ်က္ေစ့နဲ႔ ကိုယ္တိုင္

ျမင္ခ်င္တယ္ဆိုရင္လည္း က်ေနာ္တို႔ လားဟူ LDF အဖြဲ႔အေနနဲ႔ ‘နအဖ’ ရဲ့ ဘိန္းခင္းေတြရွိတဲ့
မိုင္းဆတ္၊ မိုင္းတံုနယ္ေျမကို ေခၚသြားၿပီးျပဖို႔ အဆင္သင့္ ရွိပါတယ္” ဟု ျမန္မာစစ္အစိုးရ၏
တရားဝင္ အမည္ျဖစ္ေသာ ‘ႏိုင္ငံေတာ္ ေအးခ်မ္းသာယာေရးႏွင့္ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရး ေကာင္စီ’ (SPDC)
ဟူေသာ အမည္ကို ရည္ၫႊန္း၍ ခမ္းမြယ္က ေျပာၾကားသြားသည္။
(ေဆာ္လမြန္ သတင္းေပးပို႔၍ မံုပီးေရးသားသည္)
ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး သန္းေရႊႏွင့္အဖြဲ႔ ဆိုင္ကလံုးဒဏ္ခံ

ေဒသသို႔ သြားေရာက္မည္
မဇၩိမသတင္းဌာန
အဂၤါေန႔၊ ဒီဇင္ဘာလ 23 2008 21:50 - ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္
နယူးေဒလီ (မဇၩိမ)။ ။ ဒီဇင္ဘာလကုန္ အားလပ္ရက္ ခရီးစဥ္အျဖစ္ ရန္ကုန္တိုင္းႏွင့္

ဧရာဝတီတိုင္းအတြင္း လည္ပတ္မည့္ ျမန္မာစစ္ေခါင္းေဆာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးသန္းေရႊႏွင့္အဖြဲ႔ကို
ႀကိဳဆိုေရးအတြက္ ျပင္ဆင္မႈ လုပ္ငန္းမ်ား လုပ္ကိုင္ရန္ ဝန္ႀကီးမ်ားႏွင့္ စီးပြားေရးသမား
အမ်ားအျပား ဆိုင္ကလုံးမုန္တိုင္းဒဏ္ခံ ဧရာဝတီ ျမစ္ဝကၽြန္းေပၚသို႔ အေျပးအလႊား
သြားေရာက္ေနသည္။
ဗုိလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးသည္ သူရေရႊမန္း၊ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္သိန္းစိန္၊ အတြင္းေရးမွဴး (၁) သီဟသူရ

တင္ေအာင္ျမင့္ဦးႏွင့္အတူ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕သို႔ တနလၤာေန႔က ေရာက္ရွိေနၿပီး၊ ရန္ကုန္တိုင္းအတြင္းရွိ
မုန္တိုင္းဒဏ္ခံ ၿမိဳ႕နယ္မ်ားသို႔ ဗုဒၶဟူးေန႔တြင္ သြားေရာက္ၾကည့္ရႈမည္ဟု ျမန္မာျပည္၏
ေတာတြင္းၿမဳိ႕ေတာ္သစ္ ေနျပည္ေတာ္သတင္းရပ္ကြက္က ေျပာၾကားျခင္းျဖစ္သည္။
တပ္မေတာ္အႀကီးအကဲႏွင့္ သူ၏အဖြဲ႔သည္ ဗုဒၶဟူးေန႔တြင္ ရန္ကုန္တိုင္း ေဒးဒရဲ၊ ကြမ္းၿခံကုန္းႏွင့္

က်ဳိက္လတ္ၿမိဳ႕နယ္မ်ားသို႔ သြားေရာက္၍ ကယ္ဆယ္ေရးလုပ္ငန္းမ်ားႏွင့္ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရး
လုပ္ငန္းမ်ားကို သြားေရာက္စစ္ေဆးၾကည့္ရႈမည္။ သူ႔မိသားစုႏွင့္အတူ ဧရာဝတီတိုင္း
ေငြေဆာင္ကမ္းေျခသို႔ အားလပ္ရက္ခရီး ထြက္ရန္လည္း စီစဥ္ထားသည္ဟု
အဆိုပါသတင္းရပ္ကြက္က ေျပာသည္။
သို႔ေသာ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးသည္ ဒီဇင္ဘာလ ၂၇ ရက္ႏွင့္ ၂၈ ရက္ေန႔မ်ားတြင္ ဒုတိယအႀကိမ္

ခရီးစဥ္အျဖစ္ ဧရာဝတီတိုင္းရွိ ဖ်ာပံု၊ ဘိုကေလး၊ ေမာ္လၿမိဳင္ကၽြန္း၊ ငပုေတာႏွင့္
လပြတၱာၿမိဳ႕မ်ားသို႔လည္း သြားေရာက္မည္။

စီစဥ္ထားေသာခရီးစဥ္ေၾကာင့္ ရန္ကုန္ႏွင့္ ဧရာဝတီတိုင္းအတြင္း ျပန္လည္ထူေထာင္ေရး

လုပ္ငန္းမ်ား လုပ္ကိုင္ရန္ တာဝန္ေပးျခင္းခံရေသာ ဝန္ႀကီး အမ်ားအျပားႏွင့္ သက္ဆုိင္ရာ
ကုမၸဏီမ်ားအၾကား စိုးရိမ္ထိတ္လန္႔မႈမ်ား ျဖစ္ေပၚေနသည္ဟု သိရသည္။
မီးရထား၊ သစ္ေတာ၊ ဟိုတယ္ႏွင့္ ခရီးသြားလာေရး၊ အားကစားဝန္ႀကီးဌာနမ်ားကို

တာဝန္ယူထားေသာ ဝန္ႀကီးမ်ား အပါအဝင္ ဝန္ႀကီးအမ်ားအျပားႏွင့္ စစ္အစိုးရ၏ စီးပြားဖက္
ကုမၸဏီမ်ားျဖစ္ေသာ ထူးထေရဒင္း၊ မက္စ္ျမန္မာ (Max Myanmar) ၊ ေအရွားေဝါလ္ဒ္ (Asia
World) ၊ အီဒင္ျမန္မာ (Eden Myanmar) ၊ ယုဇန ႏွင့္ ဒဂံုတို႔သည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး
လာေရာက္ၾကည့္ရႈမည့္ ေနရာမ်ားတြင္ "ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္မႈမ်ား" လုပ္ရန္ အေျပးအလႊား
သြားေရာက္ေနသည္ဟု အဆိုပါ သတင္းရပ္ကြက္က ေျပာသည္။
"အဲဒီေနရာေတြမွာ ေနာက္ဆံုးမိနစ္ အေခ်ာသတ္လုပ္ငန္းေတြ လုပ္ဖို႔ ခိုင္းထားတယ္။ ၿခံစည္း႐ိုး

ေဆးသုပ္တာတို႔၊ ေျမႀကီးေပၚ လွဲက်င္းထားတာတို႔၊ အိမ္ေတြငွားထားတာတို႔ လုပ္ေနၾကတယ္။
အစိုးရခ်ေပးတဲ့ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရး လုပ္ငန္းေတြေၾကာင့္ ဆိုင္ကလံုးဒုကၡသည္ေတြ
အက်ဳိးခံစားေနၾကရပါၿပီဆိုတာ ျပဖို႔ေပါ့" ဟု ထိုသတင္းရပ္ကြက္က ေျပာသည္။
ဆိုင္ကလံုးဒဏ္ခံ ေဒသမ်ားတြင္ အလုပ္မ်ား ဆက္လက္လုပ္ေဆာင္ေနဆဲရွိေၾကာင္း

ျပသရန္အတြက္ အဆိုပါ ကုမၸဏီမ်ားသည္ ယင္းတို႔၏ ထြန္စက္မ်ား၊ ဘူဒိုဇာမ်ား၊
လမ္းႀကိတ္စက္မ်ားႏွင့္ ထရပ္ကား အမ်ားအျပားကို လုပ္ငန္း လုပ္ေဆာင္ရာ ေနရာမ်ားသို႔
ျပန္လည္ယူေဆာင္လာေနသည္။ သို႔ေသာ္ အဆိုပါ သတင္းရပ္ကြက္၏ အဆိုအရ
ကုမၸဏီမ်ားသည္ ဤေဒသမ်ားမွ သူတို႔ဘာသာ ျပန္လည္ထြက္ခြာသြားခဲ့ျခင္းျဖစ္ၿပီး၊ ဆုိင္ကလံုး
ဒုကၡသည္မ်ားအတြက္ ေဆာက္လုပ္ထားေသာ အိမ္မ်ားကို ျပန္လည္ေရာင္းစားသြားသည္ဟု
"ဝန္ႀကီးေတြကေတာ့ သူတို႔လုပ္ထားတာေတြ ဘယ္ေလာက္ ေအာင္ျမင္ထိေရာက္ေနတယ္

ဆိုတာျပဖို႔ အေကာင္းဆံုး လုပ္ေနၾကတာပဲ။ တခ်ဳိ႕က မုန္တိုင္းဒုကၡသည္ေတြအတြက္
ေဆာက္ထားတဲ့ အိမ္ေတြကို ျပန္ေရာင္းစားၾကတယ္။ တခ်ဳိ႕က ငွားစားၾကတယ္။
ျပန္ေဆာက္ထားတဲ့ ရြာေတြကလည္း ရြာပ်က္ေတြလုိပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ အခု ေဆးျပန္သုပ္ေနရတာ"
ဟု ထုိ သတင္းရပ္ကြက္က ေျပာသည္။
"အခုေတာ့ မနက္ဖန္ (ဒီဇင္ဘာလ ၂၄ ရက္) သြားမဲ့ေဒသျဖစ္တဲ့ ကြမ္းၿခံကုန္းလမ္းကို သူတို႔

(ဝန္ႀကီးေတြနဲ႔ ကုမၸဏီေတြ) ျပန္ျပင္ေနၾကတယ္" ဟု ထုိသတင္းရပ္ကြက္က ဆက္ေျပာသည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးသန္းေရႊႏွင့္ သူ႔အဖြဲ႔သည္ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရးႏွင့္ အေရးေပၚ

စီမံကိန္းမ်ားျဖစ္သည့္ မုန္တိုင္းခို အေဆာက္အဦမ်ား ေဆာက္လုပ္ထားျခင္းကို
ၾကည့္ရႈလိုေသာ္လည္း၊ အဆိုပါ အေဆာက္အဦမ်ားမွာ မေဆာက္လုပ္ရေသးသည့္အတြက္
ကြန္ျပဴတာပါဝါပိြဳင့္ျဖင့္ ရွင္းလင္းတင္ျပျခင္းသာ လုပ္ႏိုင္မည္ဟုလည္း ထိုသတင္းရပ္ကြက္က

မည္သုိ႔ပင္ျဖစ္ေစ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးႏွင့္ အဖြဲ႔သည္ ရဟတ္ယာဥ္မ်ားျဖင့္သာ

ပ်ံသန္းစစ္ေဆးၾကည့္ရႈမည္ ျဖစ္သည့္အတြက္ ဝန္ႀကီးမ်ားႏွင့္ စီးပြားေရးသမားမ်ားအတြက္
စိတ္သက္သာရာရေစသည္ဟု ဆိုသည္။ သူတို႔အေနႏွင့္ အမွန္တကယ္ လုပ္ေဆာင္ရန္မလိုဘဲ
အျပသက္သက္သာ လိုသည္ဟု ထိုသတင္းရပ္ကြက္က ေျပာသည္။
"ေနာက္တခါ မုန္တိုင္းဒီေရတက္လာခဲ့ရင္ ခုိလံႈဖို႔ ဆိုင္ကလံုးမုန္တိုင္းခို အေဆာက္အဦေတြနဲ႔

လမ္းေတြ တည္ေဆာက္ဖို႔ဆိုတာ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးဆိုတာ သူ ေကာင္းေကာင္းသိပါတယ္။
ဝန္ႀကီးေတြကလည္း ကမ္း႐ိုးတန္းတေလွ်ာက္ ေဘးက ရႊံ႕ေတြ ပံုထားလိုက္႐ုံပဲ။
ေလယာဥ္ေပၚကၾကည့္ရင္ တာအျမင့္ႀကီး ဖို႔ထားတဲ့လမ္းလို ျဖစ္ေနမွာေပါ့။ အဲဒါက မိုးရြာတာနဲ႔
ၿပိဳမွာပဲ" ဟု ထိုသတင္းရပ္ကြက္က ေျပာသည္။
ဤသို႔ အျပလုပ္ငန္းမ်ား ရွိေနေသာ္လည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးႏွင့္ အဖြဲ႔သည္ ေသခ်ာစြာ

စစ္ေဆးၾကည့္ရႈလွ်င္ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရး လုပ္ငန္းမ်ား ၿပီးစီးမႈအတိုင္းအတာကို
သိရွိႏိုင္သည္ဟု အဆိုပါ သတင္းရပ္ကြက္က ေျပာသည္။
"ဒါေပမဲ့ ျပႆနာက သူတို႔ကလည္း ဒီေနရာေတြ လာၾကည့္တယ္ဆိုတာ နာမည္ခံသက္သက္ပဲ။

အားလပ္ရက္ ေတဇရဲ႕ ေငြေဆာင္အပန္းေျဖစခန္းကို အပန္းေျဖခရီးထြက္ရင္း
လမ္းႀကံဳဝင္ၾကည့္တဲ့ သေဘာေလာက္ပဲ" ဟု အဆိုပါ သတင္းရပ္ကြက္က စစ္အစိုးရ၏
အႀကီးဆံုး လက္ရင္းတပည့္ စီးပြားေရးသမားနဲ႔ ထူးထေရဒင္း ကုမၸဏီပိုင္ရွင္ ဦးေတဇကို
ရည္ၫႊန္းေျပာၾကားသြားခဲ့သည္။
(မံုပီးေရးသားသည္)
မင္းကုိႏုိင္ (သုိ႔မဟုတ္) ေပၚဦးထြန္း ပုံရိပ္”

http://kopaw07.blogspot.com/
မင္းကုိႏုိင္လုိ႔ နာမည္တြင္ေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အခ်င္းခ်င္းေတာ့ ေပၚဦးထြန္းအျဖစ္
သိၾကတဲ့သူ.....။ ဒီလူနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ စၿပီး ဆုံေတြ႕ၾကတဲ့ေန႔ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔လုိပဲ အထဲက
ျပန္ထြက္လာတဲ့ ညီအစ္ကုိတေယာက္ရဲ႕ ရဟန္းခံပြဲမွာ စၿပီးေတြ႕ခဲ့ၾကတာပါ။
အဲဒီေန႔က ကုိယ့္အခ်င္းခ်င္းျပန္ၿပီး ဆုံျဖစ္ၾကလုိ႔ အားလုံးေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးနဲ႔ စကားေတြ

ကိုယ္စီေျပာၾက၊ ႏႈတ္ဆက္ၾကနဲ႔ စည္စည္ကားကားပါပဲ။ ဒီလုိနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ရင္းႏွီးေနတဲ့

ကုိၿပဳံးခ်ဳိကုိ ေတြ႕လုိ႔ သူ႕ကုိ ကၽြန္ေတာ္ႏႈတ္ဆက္ေတာ့၊ သူက “ခဏလာပါအုံး၊ ခင္ဗ်ားကုိ
ကၽြန္ေတာ္ ကုိေပၚဦးနဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးမလုိ႔” ဆုိၿပီး ေခၚတာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္
သူ႕ေနာက္လုိက္သြားတယ္။
အသားျဖဴျဖဴ၊ ႏွာေခါင္းခၽြန္ခၽြန္နဲ႔ လူလတ္ပုိင္းအရြယ္တေယာက္ ထုိင္ေနတဲ့ေနရာေရာက္ေတာ့

ကုိၿပဳံးခ်ဳိက ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ႏွစ္ေယာက္ကုိ မိတ္ဆက္ေပးတယ္။ သူကလဲ ထုိင္ေနေတာ့
ကၽြန္ေတာ္က မတ္တပ္ရပ္ရင္းကေန ခါးကုိင္းလုိက္ၿပီး “ေအးဗ်ာ၊ ခုလုိ က်န္းက်မ္းမာမာ
ျပန္ေတြ႕ရတာ အရမ္း၀မ္းသာတယ္” ဆုိၿပီး လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္လုိက္တယ္။ ဒီမွာတင္၊ သူက
“ဟာဗ်ာ၊ အဲဒီလုိ သူစိမ္းမဆန္ပါနဲ႔။ လာပါ၊ အားရပါးရ ႏႈတ္ဆက္ရေအာင္” ဆုိၿပီး မတ္တပ္ထရပ္၊
ရင္ခ်င္းအပ္ၿပီး ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ဖက္ၿပီး ႏႈတ္ဆက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း အဲဒီေတာ့မွ
အားနာသြားတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူက ဆက္ေျပာပါေသးတယ္။ “ခင္ဗ်ားအေၾကာင္းကုိ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔
စစ္ေတြမွာ အတူေနခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းသားတေယာက္က ေျပာျပလုိ႔ သိၿပီးပါၿပီ။ ခုမွပဲ
လူခ်င္းေတြ႕ေတာ့တယ္” လုိ႔ ေျပာတယ္။
ကၽြန္ေတာ္လည္း ခုမွ စၿပီးသိေပမယ့္ သူ႕ရဲ႕ ႐ုိးသားပြင့္လင္းမႈေၾကာင့္ ညီအစ္ကုိလုိ ရင္းႏွီးမႈ

ရွိသြားသလုိပါပဲ။ အဲဒီေန႔ကေတာ့ မွတ္မွတ္ရရ ၂၀၀၅ ခုႏွစ္ မတ္လ (၂၇) ရက္ျဖစ္တဲ့
ေတာ္လွန္ေရးေန႔ပါ။ အဲဒီကအျပန္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေက်ာင္းသားေတြကုိ NLD က
ေတာ္လွန္ေရးေန႔အခမ္းအနားကုိ တက္ဖုိ႔ ဖိတ္ထားလုိ႔ အားလုံး စုံစုံညီညီနဲ႔
သြားတက္ျဖစ္ၾကတယ္။ အဲဒီေန႔ဟာ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ ေက်ာင္းသားမ်ားရဲ႕ စတင္စုစည္းေပါင္းဆုံမႈ
အဖြင့္နိဒါန္းလုိ႔ ေျပာရင္ရမယ္ထင္ပါတယ္။
ေတာ္လွန္ေရးေန႔ အခမ္းအနားမသြားခင္ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ကုိေပၚဦးတုိ႔ ႏွစ္ေယာက္ဟာ တေနရာမွာ

ထုိင္ၿပီး ခဏေလာက္ စကားေျပာျဖစ္ၾကတယ္။ သူက သူ႕ခံစားခ်က္ကုိ ရင္ဖြင့္ျပပါတယ္။
သူ႕အေနနဲ႔ ႏုိင္ငံေရးကုိ တသက္လုံး လုပ္ဖုိ႔ မရွိဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ တုိင္းျပည္ မွန္ကန္တဲ့
လမ္းေၾကာင္းမွာ ေရာက္ေနၿပီဆုိရင္ အနားယူၿပီး အႏုပညာအလုပ္ေတြနဲ႔ ဘ၀ကုိ
အခ်ိန္ကုန္ခ်င္တယ္ဆုိတဲ့ အေၾကာင္းကုိ ေျပာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း သူေျပာတာကုိ
သေဘာတူလက္ခံပါတယ္ဆုိတဲ့ အေၾကာင္းေျပာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကုိယ္တုိင္လည္း
လုပ္သင့္လုပ္ထုိက္လုိ႔ ကာလတခုကို ၀င္ၿပီး ႏုိင္သေလာက္ ထမ္းၾကည့္တာ။ ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္းနဲ႔
ေအးေအးေဆးေဆး ျဖစ္ရင္ေတာ့ ဘ၀မွာ ဒိျပင္ ကုိယ္၀ါသနာပါရာ၊ ေပ်ာ္ေမြ႕ရာနဲ႔
ျဖတ္သန္းေနထုိင္မွာပါပဲလုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ကဆုိေတာ့၊ သူက “ဟုတ္ၿပီးဗ်ာ၊ ခင္ဗ်ားက ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕
သက္ေသေနာ္။ ကၽြန္ေတာ္တခ်ိန္ေရာက္လုိ႔ နားခ်င္ၿပီလုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ေျပာတဲ့အခါ၊
ကန္႔ကြက္သူေတြ ရွိရင္၊ ခင္ဗ်ားက သက္ေသလုိက္ေပးေနာ္” လုိ႔ သူက ၀မ္းသာအားရ
ေျပာခဲ့တယ္။

သူေရးျဖစ္ခဲ့တဲ့ ၀တၳဳတုိေတြကုိ သူလြတ္လာေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ဖတ္ဖုိ႔ေပးၿပီး ေ၀ဖန္ပါအုံးလုိ႔
ေျပာေသးတယ္။ ဖတ္ေတာ့ ဖတ္ျဖစ္ပါတယ္။ ေ၀ဖန္တဲ့အထိေတာ့ မေရာက္လုိက္ဘူး။
အလုပ္ေတြကလဲ မ်ားၾကတာကုိး။
ေနာက္ပုိင္းမွာ သူနဲ႔ သြားရင္းလာရင္း ေလ့လာအကဲခတ္မိရသေလာက္၊ သူဟာ

အႏုပညာသမားေတြ၊ အထူးသျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္ေတြ႕မိသေလာက္က စားေရးဆရာ၊
ကာတြန္းဆရာ၊ ကဗ်ာဆရာေတြနဲ႔ေတြ႕ရင္ လက္ဘက္ရည္ဆုိင္မွာ ေတာ္ေတာ္နဲ႔
မထျဖစ္ေတာ့ဘူး။ အလုပ္ရွိလုိ႔သာ စကားျဖတ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္တုိ႔နဲ႔အတူသြားရေပမယ့္ ဆက္ၿပီး
ထုိင္ခ်င္ေသးတယ္။ ပန္းခ်ီတုိ႔၊ ဂီတတုိ႔မွာလည္း အလားတူပါပဲ။ သူဟာ အဲဒီအေၾကာင္းေတြ
ေဆြးေႏြးေျပာဆုိေနရရင္ သူ႕စိတ္ဟာ ပုိၿပီး ရႊင္လန္းတြက္ႂကြေနတဲ့ပုံရွိတယ္။
သူ႕ေနရာကေနၿပိးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ စာနာနားလည္မိပါတယ္။ ဟုိလူ၊ ဒီလူနဲ႔ ေတြ႕ရ၊
အသိမိတ္ေဆြေတြက ခင္မင္မႈနဲ႔ ဖတ္လုိ႔သြားရနဲ႔ ကိုယ္ပုိင္အခ်ိန္က နည္းပါတယ္။
နားရတယ္ဆုိတာ သိပ္မရွိလွပါဘူး။
သူ႕မွာ အာ႐ုံေၾကာ အားနည္းတဲ့ ေရာဂါလည္း ရွိတယ္။ သူ႕က်န္းမာေရးအတြက္ ဦးေႏွာက္နဲ႔

အာ႐ုံေၾကာဆရာ၀န္ႀကီးတေယာက္ဆီကုိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေခၚသြားၿပီး ျပေတာ့ ဆရာ၀န္က
ေသေသခ်ာခ်ာ စစ္ေဆးၿပိးေတာ့ ေဆးေတြ အမ်ားႀကီးေပးလုိက္တယ္။ ဆရာ၀န္လည္း
၀မ္းသာအားရနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔နဲ႔ အတူတြဲထုိင္ၿပီး အမွတ္တရ ဓါတ္ပုံ ႐ုိက္ယူထားလုိက္တယ္။
စမ္းသပ္ခေတာ့ မယူလုိက္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ေဆးဖုိးက ေတာ္ေတာ္က်သြားတယ္။
ဟာသျဖစ္သြားတာက ကၽြန္ေတာ္တုိ႔မွာ ေဆးဖုိး အလုံအေလာက္မပါခဲ့ဘူး။ ဆရာ၀န္ကေတာ့
မပါရင္ မေပးပါနဲ႔လုိ႔ ေျပာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကုိေပၚဦးက အားနာတတ္ေတာ့ “မဟုတ္တာ
ဆရာရယ္။ ေနာက္တေခါက္လာေပးပါမယ္” လုိ႔ ေျပာၿပီး ေနာက္အေခါက္မွ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔
ေပါင္းေပးလုိက္ၾကတယ္။
ဆရာ၀န္က သူ႕ကုိ အနားယူခုိင္းတယ္၊ ေဆးကုိ ပုံမွန္၊ အခ်ိန္မွန္ေသာက္ခုိင္းေပမယ့္၊ ေန႔တုိင္း

သြားလာေနရေတာ့ ဘယ္မွာ နားခ်ိန္ရွိမလဲ။ ေဆးေသာက္ခ်ိန္လဲ မမွန္ျဖစ္တာေပါ႔၊ ၿပီးေတာ့
ေဆးေတြက ေသာက္ၿပီးရင္ မေနားမျဖစ္ နားေနရမယ့္ အာ႐ုံေၾကာေဆးေတြ။ ေဆးကလည္း
ေဆးျပင္းေတြဆုိေတာ့ ေသာက္ၿပီးၾကာလာတာနဲ႔ အိပ္ခ်င္သလုိလုိ ထုိင္းမႈိင္းလာတယ္လုိ႔
ေျပာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔နဲ႔ အတူတူ သြားလာေနရေတာ့ ဆန္႔က်င္ဖက္ေတြ
လုပ္သလုိ ျဖစ္တာေပါ႔။ ၿပိးေတာ့ သြားလာေျပာဆုိေနရေပမယ့္
ထုိင္းထုိင္းမႈိင္းမႈိင္းျဖစ္ေနတာေပါ႔ဗ်ာ။ အခ်င္းခ်င္းစကားေျပာရင္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ မီဒီယာေတြနဲ႔
အင္တာဗ်ဴးရင္ပဲျဖစ္ျဖစ္ စကားေျပာလုိ႔ မေကာင္းဘူးေပါ႔။ အမွန္ေတာ့ အနားယူရမွာပါ။ ဒါေပမယ့္
အနားယူခ်ိန္က နည္းပါတယ္။ ဒီေတာ့ ေနာက္တေခါက္မွာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔က ဆရာ၀န္ကု
ေဆးျပင္းေတြ မတုိက္ဖုိ႔ ေတာင္းပန္ရေတာ့တာေပါ႔။ လူက နားခ်င္ေပမယ့္ အေျခအေနက
သူ႕ကုိနားခြင့္မေပးပါဘူး။ ေရွ႕လာမယ့္ ျမန္မာျပည္ခရီးၾကမ္းႀကီးမွာလည္း သူေျပာသလုိမ်ဳိး
နားေနခ်ိန္ရပါ႔မလားဆုိတာ မေရရာတဲ့ အေနအထားပါပဲ။
သူဟာ ဟာသဉာဏ္လည္းရွိတယ္။ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္ပုံလည္းရတယ္။

အဲဒီလုိေနတတ္တာဟာလည္း သူ႕က်န္းမားေရးအတြက္ ပုိသင့္ေတာ္မယ္လုိ႔
ကၽြန္ေတာ္ထင္တယ္။ ေလာကႀကီးရဲ႕ ကေမာက္ကမျဖစ္မႈ၊ ေလာ္မာေဖာက္ျပားမႈ၊
နိမ့္က်ပ်က္စီးမႈေတြကုိ ေယာနိေသာမနသိကာရ စိတ္နဲ႔ မွန္မွန္ ႏွလုံးသြင္းၿပီး ေနႏုိင္ရင္ေန၊
ဒါမွမဟုတ္ ဟာသအျမင္နဲ႔ ၾကည့္ၿပီးေနႏုိင္ရင္ ႀကဳံလာရတဲ့ ေလာကဓံေတြကုိ လြယ္လြယ္ကူကူ
ေပါ႔ေပါ႔ပါးပါး ျဖတ္သန္းႏုိင္မယ္လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ ယုံၾကည္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ စုၿပီး
ေဆြးေႏြးေျပာဆုိ စကားေကာငး္ေနၾကတဲ့အခ်ိန္ သူက ဟာသလုပ္ၿပီး ၀င္ေဖါက္ရင္
ပြဲက်သြားတာေတြရွိတယ္။ အႀကိတ္အနယ္၊ အေခ်အတင္ ေဆြးေႏြးရလုိ႔ ေခါင္းေတြ
ပူေနတဲ့အခ်ိန္ ဟာသေလးေတြနဲ႔ အပူဖုေလးေတြကုိ ႀကိတ္ေခ်ရတာေလးေတြဟာ
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အတြက္ ေပါ႔ပါးေစပါတယ္။
သူအထဲမွာ ဧကစာက်င့္ေနတုန္းက ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ဟာသေလးတခု ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ျပန္ေျပာျပလုိ႔

ေဖာက္သည္ခ်ခ်င္ေသးတယ္။ အဲဒီတုန္းက သူ႕က ဆံပင္ညႇပ္မလုိ႔ ၀န္ထမ္းတေယာက္ကုိ
ေျပာတယ္။ ဒါေပမယ့္ ၀န္ထမ္းက သူ႕ကုိ “ကုိမင္းကုိႏုိင္ ဆံပင္က သိပ္မရွည္ေသးဘူး။
မညႇပ္ပါနဲ႔အုံး” ဆုိၿပီး ေျပာတယ္တဲ့။ တမင္သက္သက္ ညစ္တာေပါ႔ဗ်ာ။ အဲဒါနဲ႔ သူက
“ခင္ဗ်ားစကားကုိ မွတ္ထားေနာ္။ ကၽြန္ေတာ္ ဆံပင္မညႇပ္ဘဲ ေနမယ္” ဆုိၿပီး
အရွည္ႀကီးျဖစ္တဲ့အထိ ေနလုိက္တယ္။ ၀န္ထမ္းေတြက သူ႕ရဲ႕ ေနေရးထုိင္ေရး၊
က်န္းမာေရးအေျခအေနကုိ အၿမဲေစာင့္ၾကည့္စစ္ေဆးေနရတာဆုိေတာ့၊ တေန႔မွာ သူက
တံျမက္စည္းတေခ်ာင္းကုိ ဂစ္တာလုပ္ၿပီး ပါးစပ္ဆုိင္းနဲ႔တီးရင္း သီးခ်င္းေတြ
အက်ယ္ႀကီးေအာ္ဆုိေရာ။ ဒီေတာ့ ၀န္ထမ္းတေယာက္က အေျပးအလႊား လာၾကည့္တယ္။ သူ႕ကုိ
ဆံပင္႐ွည္ရွည္၊ ႏႈတ္ခမ္းေမႊး၊ မုတ္ဆိတ္ေမႊးေတြနဲ႔ တံျမက္စည္းကုိ
ဂစ္တာလုပ္ၿပီးတီးေနတာလဲေတြ႕ေရာ၊ မ်က္လုံးျပဴး မ်က္ဆံျပဴးျဖစ္သြားၿပီးေတာ့ “ဟာ၊
ကုိမင္းကုိႏုိင္၊ သတိထားပါ၊ သတိထားပါ” လုိ႔ ေျပာၿပီး ဆရာ၀န္ကုိ
ေျပးအေၾကာင္းၾကားေတာ့တာပဲ။ ၀န္ထမ္းက သူ႕ကုိ စိတ္ေဖာက္သြားၿပီ ထင္တာ။ အမွန္ကေတာ့
တကယ္အ႐ူးျဖစ္သြားတာက သူမွန္း ၀န္ထမ္းချမာ သေဘာမေပါက္လုိက္ရွာဘူး။
သူေျပာျပတဲ့ ၁၆ ႏွစ္တာ ဧကစာက်င့္ရင္း ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ဟာသေလးေတြထဲက တစ္ခုေပါ႔ဗ်ာ။
သူ႕ကုိ အရပ္သားသတၱိရွင္ဆု ခ်ီးျမႇင့္တုန္းက အင္တာဗ်ဴးတခုမွာ “ဒီဆုကုိ

ကုိယ္တုိင္တက္ေရာက္ၿပီး သြားယူမွာလား” လုိ႔ ေမးေတာ့ သူက “သူ႕အေနနဲ႔ ပတ္စပုိ႔ ရဖုိ႔
အခက္အခဲ ရွိတယ္။ တကယ္လုိ႔ သြားယူခြင့္ရရင္ေတာင္ ျပန္လာလုိ႔ ရမွာ မဟုတ္ဘူး။ သူ႕အေနနဲ႔
ျမန္မာျပည္နဲ႔ေရာ၊ ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြနဲ႔ေရာ ခြဲခြာမေနခ်င္ဘူး။ တုိင္းရင္းသားျပည္သူလူထုနဲ႔
ဒုကၡေတြအတူ မွ်ေ၀ခံစားၿပီး၊ ေအးအတူ ပူအမွ် မခြဲမခြာ ေနခ်င္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္
သြားခြင့္ရရင္ေတာင္ သြားယူျဖစ္မွာ မဟုတ္ဘူး”လုိ႔ ျပန္ေျပာခဲ့တယ္။
ခုဆုိရင္ ကုိမင္းကုိႏုိင္အပါအ၀င္ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသားမ်ားဟာ ျပည္သူေတြ ရင္ဆုိင္ေနရတဲံ

အေထြေထြ အက်ပ္အတည္းေတြအတြက္ ျပည္သူ႕ကုိယ္စား ျပည္သူ႕ဘက္မွ မားမားမတ္မတ္
ရပ္တည္ေဆာင္ရြက္ရင္း နအဖ စစ္အစုိးရရဲ႕ အၿငိဳးအာဃာတႀကီးမားတဲံ တုန္႔ျပန္မႈေတြေၾကာင့္
သမုိင္းတြင္တဲ့ ႏွစ္ရွည္ေထာင္ဒဏ္ေတြ က်ခံရၿပီး ေ၀းလံေခါင္သီတဲ့
ျမန္မာျပည္အစြန္အဖ်ားေဒသက ေထာင္အသီးသီးကုိ ပုိ႔ခံလုိက္ရပါၿပီ။
နအဖ အစုိးရဟာ မင္းကုိႏုိင္အပါအ၀င္ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ ေက်ာင္းသားေတြ၊ တုိင္းျပည္နဲ႔ လူမ်ဳိးကုိ

ခ်စ္ျမတ္ႏုိးၾကတဲ့၊ ဒီမုိကေရစီနဲ႔ လူ႕အခြင့္အေရးကုိ တန္ဘုိးထားၾကတဲ့ ရဟန္းသံဃာေတာ္ေတြ၊
တုိင္းရင္းသားညီအစ္ကုိေတြနဲ႔ တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူ လူငယ္ေက်ာင္းသားေတြ၊ ျပည္သူေတြကုိ
ရက္ရက္စက္စက္ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ေခ်မႈန္းႏွိပ္ကြပ္ေနၿပီး ေ၀းလံလွတဲ့
အစြန္အဖ်ားေဒသေတြဆီကုိ ပုိ႔႐ုံမက ျမန္မာျပည္ကပါ ထြက္ခြာသြားေစခ်င္မွာပါ။ ဒါေပမယ့္
ျမန္မာျပည္ႀကီး ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာ၀ေျပာၿပီး ဖြံ႕ၿဖဳိးတုိးတက္လာေစဖုိ႔၊ ျမန္မာျပည္မ်ာ ေမြးဖြားတဲ့
သူတုိင္းဟာ သူတုိ႔ရသင့္ရထုိက္တဲ့ လူ႕အခြင့္အေရးေတြကုိ တရားမွ်တစြာ
ရရွိခံစားႏုိင္ၾကေစဘုိ႔အတြက္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဟာ အထိန္းသိမ္းခံ၊ အႏွိပ္စက္ခံဘ၀နဲ႔
ေဘးဒုကၡမ်ဳိးစုံကုိ ရင္ဆုိင္ေက်ာ္လႊားရင္း တပ္မေတာ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားက
နားလည္လက္ခံယုံၾကည္ၿပီး အားလုံးနဲ႔ လက္တြဲပူးေပါင္းကာ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ အေထြေထြ
အက်ပ္အတည္းေတြကုိ ညႇိႏႈိင္းေျဖရွင္းၾကရမယ့္ ေန႔တေန႔ကုိ ေရာက္ရွိဘုိ႔ ခုိင္ခုိင္မာမာ
ယုံၾကည္ေမွ်ာ္လင့္ရင္း ႀကဳိးပမ္းေဆာင္ရြက္လ်က္ ရွိေနဆဲပါ။
ေရးသူ...... ကုိစုိးထြန္း။
(ကုိစုိးထြန္းေရးသားတဲ့ ကုိမင္းကုိႏုိင္အေၾကာင္းကုိ က်ေနာ့္ဘေလာ့မွာ လြန္ခဲ့တဲ့

ေအာက္တုိဘာလက တင္ခဲ့ဘူးပါတယ္။ အဲသည္တုန္းက အျပည့္အစုံ မေဖာ္ျပႏုိင္ခဲ့ပါဘူး။ အခုမွ
ကုိစုိးထြန္းက ျပည္တြင္းကေန ထပ္မံေပးပုိ႔လာတဲ့အတြက္ က်ေနာ့္ဘေလာ့ဂ္မွာ အစအဆုံး
ေဖာ္ျပေပးလုိက္ပါတယ္။ သူမွတ္မိသလုိ ျပန္ေရးထားတာျဖစ္တဲ့အတြက္ အရင္ေရးခဲ့တဲ့စာမူနဲ႔
ထပ္တူထပ္မွ်ေတာ့ မတူလွပါဘူး။)

“ဥပေဒႏွင့္မညီေသာ ဥပေဒ”
http://kopaw07.blogspot.com/2008_09_01_archive.html
(စကၤာပူ ဒု-၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ေ၀ါင္ကန္ဆင္းေျပာၾကားခ်က္ႏွင့္ပတ္သက္၍ စကၤာပူလူမ်ဳိး နာမည္ေက်ာ္
ေဆာင္းပါးရွင္ Alex Au (yawningbread) ေရးသားေသာ Burmese patriots "undesirable",
says Singapore government ေဆာင္းပါးအား ဘာသာျပန္ဆုိသည္။)
“စကၤာပူအစုိးရမွ ျမန္မာအတုိက္အခံမ်ားအား ႏွင္ထုတ္ျခင္း” ဆုိတဲ့ ေဆာင္းပါးထဲမွာ

၄င္းတုိ႔တုိင္းျပည္ကုိ အုပ္ခ်ဳပ္ေနေသာ စစ္အစုိးရအား ဆန္႔က်င္ေသာ ႏုိင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈမ်ား၏
ရလဒ္အျဖစ္ ျမန္မာအခ်ဳိ႕ကုိ စကၤာပူအစုိးရက ႏွင္ထုတ္ခဲ့ျခင္းအေၾကာင္းကုိ
“ေယာင္းနင္းဘရက္ဒ္”က ေရးသားခဲ့သည္။ ထုိျဖစ္ရပ္သည္ ယခုသီတင္းပတ္အတြင္း
ပါလီမန္တြင္ ထပ္မံတင္ျပေဆြးေႏြးစရာျဖစ္လာခဲ့သည္။ ဒု-၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ႏွင့္
ျပည္ထဲေရး၀န္ႀကီးျဖစ္သူ ေ၀ါင္ကန္ဆင္းက စထရိတ္စ္တိုမ္းစ္ႏွင့္ တူေဒးသတင္းစာမ်ားထဲတြင္
ေရးသားထားသည့္အတုိင္း အစုိးရ၏ လုပ္ရပ္ကုိ ကာကြယ္ေျပာၾကားခဲ့သည္။
မေန႔က ထုတ္ျပန္ခဲ့ေသာ သူ၏ သတင္းထုတ္ျပန္ခ်က္ထဲတြင္ မစၥတာေ၀ါင္း ေျပာၾကားခ်က္မွာ

ျမန္မာႏုိင္ငံသားမ်ားသည္ ၄င္းတုိ႔၏ ႏုိင္ငံေရးဦးတည္ခ်က္မ်ား ျပည့္၀ေရးအတြက္
ဆႏၵျပပြဲမ်ားကဲ့သုိ႔ေသာ တရားမ၀င္ လႈပ္ရွားမႈမ်ားကုိ ျပဳလုပ္ျခင္းျဖင့္ စကၤာပူ၏ ဥပေဒကုိ
မထီမဲ့ျမင္ ျပဳလုပ္ခဲ့သည္ ဆုိ၏။
ဤသည္မွာ ဥပေဒေဘာင္အတြင္းမွသာ လုပ္ေဆာင္ရန္ စကၤာပူရဲတပ္ဖြဲ႕မွ အႀကိမ္ႀကိမ္အဖန္ဖန္

သတိေပးသည့္ၾကားမွ လုပ္ေဆာင္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္ဆုိ၏။
“အုိဘီပီ သည္သာ စကၤာပူတြင္ ရွိေသာ တဖြဲ႕တည္းေသာ မ်ဳိးခ်စ္အဖြဲ႕မဟုတ္။ ထုိ႔ျပင္

အုိဘီပီသည္ဟာ ျမန္မာ့အေရးကုိ စုိးရိမ္ပူပန္စိတ္ျဖင့္ လႈပ္ရွားမႈမ်ားကုိ ကမကထျပဳ
ေဆာင္ရြက္ေသာ တဖြဲ႕တည္းေသာအဖြဲ႕အစည္းမဟုတ္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ဥပေဒကုိ
လုိက္နာေဆာင္ရြက္ေသာ အျခားအဖြဲ႕အစည္းမ်ားကဲ့သုိ႔မဟုတ္ဘဲ အုိဘီပီသည္ ေျဗာင္က်က်ပင္
ကၽြႏု္ပ္တုိ႔၏ ဥပေဒမ်ားကုိ အစဥ္တစုိက္ ဖီဆန္ရန္ ဆုံးျဖတ္ခဲ့သည္။”
ယင္းကဲ့သုိ႔ေသာ လႈပ္ရွားမႈမ်ားမွ တခုသည္ ၿပီးခဲ့ေသာႏွစ္က အာဆီယံ

ထိပ္သီးေဆြးေႏြးပြဲအတြင္း ႏုိ၀င္ဘာလ ၂၀ ရက္ေန႔တြင္ လမ္းမေပၚထြက္ ဆႏၵျပခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။
လူေလးဆယ္ခန္႔သည္ ဘန္နာမ်ားကုိ ကုိင္ေဆာင္လ်က္ စစ္အစုိးရအား မေက်နပ္မႈမ်ားကုိ
ေဖာ္ျပရန္ ေအာခ်ာ့ဒ္ပရိတ္ ဟုိတယ္ေရွ႕ ပလက္ေဖာင္းေပၚသုိ႔ ထြက္ခဲ့ၾကသည္။

ယင္းအျဖစ္အပ်က္ကုိ ကုိးကား၍ မစၥတာေ၀ါင္းက ေျပာၾကားသည္မွာ “ယင္းအုပ္စုသည္

အမ်ားျပည္သူႏွင့္ သတင္းမီဒီယာမ်ား၏ အာ႐ုံစုိက္မႈကုိ ရရွိေစရန္ တမင္သက္သက္
ရည္ရြယ္ကာ ထိပ္သီေဆြးေႏြးပြဲက်င္းပရာ ရွန္ဂရီလာ ဟုိတယ္အနီးေနရာကုိ
ေရြးခ်ယ္ျပဳလုပ္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္” ဟူ၏။ ( “ဟဲ့…. ဆႏၵျပပါတယ္ဆုိေနမွ ဘယ္..လူမသိ၊ သူမသိ
ေခ်ာင္ထဲမွာ သြားျပေနလုိ႔ျဖစ္မလဲဟဲ့”…။ ပုံ- ဘာသာျပန္သူ)
“၄င္းတုိ႔၏ ဥပေဒႏွင့္မညီေသာ အျပဳအမူေၾကာင့္ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔၏ လုံၿခဳံေရးမ်ားကုိ

မလုိလားအပ္ေသာ အာ႐ုံေထြျပားမႈျဖစ္ေပၚေစၿပီး ထိပ္သီးေဆြးေႏြးပြဲတက္ေရာက္လာေသာ
ကုိယ္စားလွယ္ေတာ္ႀကီးမ်ား (ထုိအထဲတြင္ အခ်ဳိ႕မွာ
အာဆီယံအစုိးရေခါင္းေဆာင္မ်ားပါသည္)အတြက္ စီမံထားေသာ လုံၿခဳံေရးအစီအစဥ္မ်ားကုိ
ထိပါးေစသည္။”
-စထရိတ္စ္တုိင္းမ္စ္သတင္းစာ၊ ၁၈ ရက္ စက္တင္ဘာလ ၂၀၀၈ ခု
(ျမန္မာ့အေရးလႈပ္ရွားသူမ်ား “ဥပေဒကုိ ဖီဆန္” ဆုိေသာ သတင္းမွ)
စထရိတ္စ္တုိင္းမ္စ္ႏွင့္ တူေဒးတြင္ ေဖာ္ျပခဲ့ေသာ သတင္းအျပည့္အစုံကုိ ဒီမွာ ဖတ္႐ႈႏုိင္ပါသည္။
စထရိတ္စ္တုိင္းမ္စ္သတင္းစာတြင္ အုိဘီပီမွ ကမကထျပဳခဲ့ေသာ “ဥပေဒနဲ႔မညီသည့္”

လုပ္ရပ္မ်ားကုိ အျခားျမန္မာအဖြဲ႕မ်ားမွ ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ “ဥပေဒနဲ႔ညီသည့္” လုပ္ရပ္မ်ားႏွင့္
ႏႈိင္းယွဥ္ကာ စာရင္းဇယားႏွင့္တကြ ေဖာ္ျပထားေပသည္။ ဇယားမွတဆင့္ အလြယ္တကူ
ေတြ႕ျမင္ႏုိင္သည္မွာ ေအာက္ဒုိး (ျပင္ပတြင္) ျပဳလုပ္ေသာ လႈပ္ရွားမႈမွန္သမွ်သည္
“ဥပေဒႏွင့္မညီ”သည့္လုပ္ရပ္ျဖစ္ၿပီး အေဆာက္အဦးထဲတြင္ ျပဳလုပ္သမွ်ကုိမူကား ခြင့္ျပဳသည္
ဆုိသည့္အခ်က္ကုိ ျဖစ္သည္။ ထုိအေၾကာင္းကုိ ေနာက္ပုိင္းတြင္ ေဆြးေႏြးမည္။
ႏုိင္ငံတႏုိင္ငံသည္ တုိင္းျပည္ထဲသုိ႔ ဘယ္သူ၀င္သင့္သည္၊ ဘယ္သူ႕ကုိ ႏွင္ထုတ္သင့္သည္

စသျဖင့္ ဆုံးျဖတ္ပုိင္ခြင့္ရွိပါလား…။ ရွိပါသည္။ ထုိအခ်က္ႏွင့္ပတ္သက္၍ အျငင္းပြားစရာမရွိပါ။
ေမးျမန္းစရာရွိသည္မွာ ဘယ္သူ႕ကုိ ႏွင္ထုတ္သင့္သည္ဟု ဆုံးျဖတ္ရာတြင္
မည္သည့္အခ်က္အလက္မ်ားအေပၚ အေျခခံစဥ္းစား၍ ဆုံးျဖတ္သနည္း
ဆုိသည့္ေမးခြန္းျဖစ္သည္။ အကယ္၍ ထုိဆုံးျဖတ္ခ်က္သည္ ႀကဳိက္သလုိဆုံးျဖတ္ခ်က္
(သုိ႔မဟုတ္) က်ဳိးေၾကာင္းမခုိင္လုံဘဲ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ျဖစ္ေနခဲ့လွ်င္ သင့္ေတာ္ပါမည္ေလာ။
“လူ၀င္မႈႀကီးၾကပ္ေရးမွ အာဏာပုိင္မ်ားသည္ ဤအုပ္စုငယ္အား မလုိလားအပ္ေသာ

ပုဂၢဳိလ္မ်ားအျဖစ္ ယူဆကာ ၄င္းတုိ႔အား ႏွင္ထုတ္ဘုိ႔ မွန္ကန္စြာ ဆုံးျဖတ္ခဲ့သည္။ ”

…..၄င္းတုိ႔၏ ယခုျဖစ္ရပ္ကုိ မီဒီယာႏွင့္တကြ ျပည္ပရွိ မသိနားမလည္ေသာ
အဖြဲ႕အစည္းမ်ားမွတဆင့္ ႏုိင္ငံေရးသေဘာသက္ေရာက္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ေနမႈအား
မစၥတာေ၀ါင္းက ႐ႈတ္ခ်လုိက္သည္။
သူက ၄င္းတုိ႔သည္ လူ၀င္မႈႀကီးၾကပ္ေရး၏ အေရးယူမႈအား ႏုိင္ငံေရးအရအေရးယူမႈဟု

လုပ္ႀကံေျပာၾကားေနသည္ဟု စြပ္စြဲလုိက္သည္။
------- စက္တင္ဘာလ ၁၈ ရက္ ထုတ္ တူေဒးသတင္းစာပါ 'Undesirable' persons should
leave, House told သတင္းကုိ ကုိးကားသည္။
အထက္တြင္ ေတြ႕ခဲ့ရသည့္အတုိင္း ေ၀ါင္း၏ေျပာဆုိခ်က္မွာ ထုိသူမ်ားသည္ စကၤာပူ၏

ဥပေဒမ်ားကို အစဥ္တစုိက္ ခ်ဳိးေဖာက္ခဲ့သည္ ဆုိျခင္းျဖစ္သည္။ ဤေနရာတြင္
ကၽြႏု္ပ္ေတြးမိသည္မွာ စကၤာပူႏုိင္ငံသားမ်ားအေနျဖင့္ ၄င္းတုိ႔ဖာသာ ျပန္ေမးသင့္သည္မွာ
“ဤဥပေဒမ်ားကုိယ္တုိင္က မည္မွ် ဥပေဒႏွင့္ ညီပါသနည္း” ဆုိသည့္ေမးခြန္းျဖစ္သည္။
သုိ႔တည္းမဟုတ္ ၄င္းဥပေဒမ်ားကုိ အနက္အဓိပၸါယ္ျပန္ဆုိရာတြင္ (ဥပေဒကုိ အသုံးခ်ဘုိ႔
စဥ္းစားရာတြင္) အဘယ္မွ် ဥပေဒႏွင့္ ေလ်ာ္ညီစြာ စဥ္းစားဆုံးျဖတ္ပါသနည္း ဟူေသာ
ေမးခြန္းျဖစ္သည္။ အကယ္၍ ဥပေဒကုိယ္တုိင္က ဥပေဒႏွင့္မညီညြတ္ပါက စကၤာပူအစုိးရ၏
လုပ္ရပ္သည္ စာရိတၱပုိင္းဆုိင္ရာတြင္ ေကာင္းမြန္မွန္ကန္သည္ဟု မည္သုိ႔မွ် အေၾကာင္းျပ၍
မရေတာ့ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
ဥပေဒႏွင့္မညီေသာ ဥပေဒမ်ား
ဤေဆြးေႏြးပြဲတြင္ ဥပေဒမ်ားကုိယ္တုိင္က ဥပေဒႏွင့္မညီႏုိ္င္ဆုိေသာ အယူအဆကုိ

ဆုပ္ကုိင္မိရန္အေရးႀကီးေပသည္။ ဥပမာတခုေပးရလွ်င္….
အတုိက္အခံပါတီတခုတည္ေထာင္ျခင္းအတြက္ မျဖစ္မေနေသဒဏ္ေပးရမည္ဟု ပါလီမန္တြင္
ဥပေဒတရပ္ကုိ ျပ႒ာန္းလုိက္ပါက အမ်ားျပည္သူအေနျဖင့္ ထုိဥပေဒ၏ မတရားမႈ၊ မွားယြင္းမႈကုိ
အႀကီးအက်ယ္ အံ့အားသင့္တုန္လႈပ္ၾကေပမည္။ တရားမွ်တမႈကို အစစ္အေဆးမခံႏုိင္ေသာ၊
တိမ္းမွားယြင္းေစာင္းေနေသာ ဥပေဒမ်ားသည္ ဥပေဒႏွင့္မညီေသာ ဥပေဒမ်ားျဖစ္သည္။
အလားတူပင္ အေျခခံလူ႕အခြင့္အေရးမူ၀ါဒမ်ားျဖင့္ ဆန္႔က်င္ေနေသာ ဥပေဒမ်ားသည္
ဥပေဒႏွင့္မညီေသာ ဥပေဒမ်ားပင္ျဖစ္ေလသည္။
ဥပမာအေနျဖင့္ အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာ အေထြေထြလူ႕အခြင့္အေရးေၾကညာစာတမ္းကုိ ၾကည့္ပါ။
အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာ အေထြေထြ လူ႕အခြင့္အေရးေၾကညာစာတမ္းဆုိသည္မွာ အဘယ္နည္း။

အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာ လူ႕အခြင့္အေရးေၾကညာစာတမ္းသည္ လူသားမ်ဳိးႏြယ္စုတရပ္လုံးတြင္

ပါ၀င္ေသာ အဖြဲ႕၀င္အားလုံး၏ အေျခခံက်ေသာ၊ ခြဲခြာဖဲ့ထုတ္၍မရေသာ အခြင့္အေရးမ်ားကုိ
အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာမွ် သေဘာတူစာခ်ဳပ္ေရးထုိးထားျခင္းျဖစ္သည္။ ၁၉၄၈ ခု၊ ဒီဇင္ဘာလ ၁၀
ရက္ေန႔တြင္ ကုလသမဂၢအေထြေထြညီလာခံႀကီးမွ လက္ခံအတည္ျပဳကာ
ဤေၾကညာစာတမ္းသည္ လူသားတုိ႔၏ သတ္သတ္မွတ္မွတ္ရပုိင္ခြင့္မ်ား၊
လြတ္လပ္မႈမ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍ ႏုိင္ငံမ်ားအၾကား ပထမဦးဆုံးအႀကိမ္
သေဘာတူညီခ်က္ပင္ျဖစ္သည္။
ဤလူ႕အခြင့္အေရးမ်ားထဲတြင္ ႏွိပ္စက္ညႇင္းပမ္းမႈမွ ကင္းလြတ္ပုိင္ခြင့္၊ ဥပေဒေရွ႕ေမွာက္တြင္

တန္းတူညီမွ် အခြင့္အေရးရပုိင္ခြင့္၊ တရားမွ်တေသာ တရားစီရင္မႈကုိ ရပုိင္ခြင့္၊ လြတ္လပ္စြာ
လႈပ္ရွားသြားလာခြင့္၊ ႏုိင္ငံေရးခုိလႈံခြင့္ေလွ်ာက္ထားပုိင္ခြင့္ႏွင့္ လြတ္လပ္စြာေတြးေခၚခြင့္၊
ယုံၾကည္ကုိးကြယ္ခြင့္၊ ေတြးေတာႀကံစည္ခြင့္၊ ေဖာ္ထုတ္ခြင့္တုိ႔ကဲ့သုိ႔ေသာ
လူမႈေရးႏွင့္ႏုိင္ငံေရးဆုိင္ရာ အခြင့္အေရးမ်ားပါ၀င္သည္။ ေၾကညာစာတမ္းပါ
အခြင့္အလမ္းမ်ားတြင္ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရးႏွင့္ ယဥ္ေက်းမႈအခြင့္အေရးမ်ားျဖစ္ေသာ
စား၀တ္ေနေရးႏွင့္ က်န္းမာေရးဆုိင္ရာ အခြင့္အေရးမ်ား၊ လူမႈလုံၿခဳံေရးမ်ား၊ အလုပ္လုပ္ခြင့္၊
လုပ္အားခႏွင့္ထုိက္တန္ေသာ လုပ္ခရပုိင္ဆုိင္ခြင့္၊ သမဂၢမ်ားဖြဲ႕စည္းပုိင္ခြင့္နွင့္
ပညာသင္ၾကားခြင့္တုိ႔လည္း ပါ၀င္ေပသည္။
လူမ်ဳိးတုိင္း၊ ႏုိင္ငံတုိင္းအတြက္ တေျပးတည္းစံထားစရာ စံခ်ိန္စံညႊန္းအျဖစ္

ရည္ရြယ္ခဲ့သည့္အားေလ်ာ္စြာ လြန္ခဲ့သည့္ ႏွစ္ေပါင္းငါးဆယ္အတြင္းတြင္
ဤအေထြေထြလူ႕အခြင့္အေရးေၾကညာစာတမ္းသည္
အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာဥပေဒထုံးတမ္းစဥ္လာတြင္ သမုိင္းမွတ္တုိင္ မွတ္ေက်ာက္တခုျဖစ္လာၿပီး
အစုိးရတုိင္းအေနျဖင့္ ၄င္းမူ၀ါဒအေပၚတြင္ လုိက္နာက်င့္သုံးရန္
လုိအပ္ခ်က္တရပ္ျဖစ္လာခဲ့ေခ်သည္။
ယခု ေ၀ါင္ကန္ဆင္းက ျမန္မာမ်ား ခ်ဳိးေဖာက္သည္ဟုေျပာေနေသာ ဥပေဒမွာ လြတ္လပ္စြာ

စုေ၀းပုိင္ခြင့္ကုိ စည္းၾကပ္ေသာ ဥပေဒျဖစ္ေနသည္။ ေ၀ါင္းအဆုိအရ ထုိျမန္မာမ်ားသည္
အစုိးရထံမွ ခြင့္ျပဳခ်က္လုိင္စင္မပါဘဲ ဆႏၵျပျခင္းကုိ ကမကထျပဳခဲ့သည္ဆုိသည္။
ထုိကဲ့သုိ႔ ျပင္ပတြင္ စုေ၀းပုိင္ခြင့္ကုိ စည္းၾကပ္ေသာဥပေဒသည္ လူအမ်ားစု၏

အက်ဳိးစီးပြားအတြက္ (ဥပမာ လူအမ်ားလုံၿခဳံေရးအတြက္) လုိအပ္သည္၊ ထုိ႔ေၾကာင့္
စုေ၀းျခင္းမျပဳလုပ္မီ ခြင့္ျပဳခ်က္လုိင္စင္ ေတာင္းခံရန္လုိအပ္သည္ စသျဖင့္
အေၾကာင္းျပခ်က္ေပးရန္ ျဖစ္ႏုိင္ေပသည္။ အျခား အစုိးရကုိ ဆန္႔က်င္ေသာ
အဖြဲ႕အစည္းမ်ားကဲ့သုိ႔မဟုတ္ဘဲ ေယာင္းနင္းဘရက္ဒ္အေနျဖင့္ ထုိဥပေဒ ထားရွိရျခင္းကုိ
မူ၀ါဒအားျဖင့္ ေထာက္ခံပါသည္။
သုိ႔ရာတြင္ ထုိလုိင္စင္ကုိ ခ်င္ေဂး စီတန္းလွည့္လည္ပြဲကဲ့သုိ႔ အစုိးရက အားေပးျမႇင့္တင္ေသာ

လႈပ္ရွားမႈမ်ားမွလြဲ၍ မည္သည့္အခါကမွ် လုိင္စင္ထုတ္ေပးျခင္းမရွိခဲ့သည္မွာ
အျဖစ္မွန္ပင္ျဖစ္သည္။ ထုိကဲ့သုိ႔ ထပ္တလဲလဲ ျပင္းထန္စြာ ပယ္ခ်ျခင္း (လုိင္စင္ခ်မေပးျခင္း)ျဖင့္
ဥပေဒ၏ မူလ ရည္ရြယ္ခ်က္ကုိ ေဖာက္ဖ်က္ ဖ်က္ဆီးရာေရာက္ေပသည္။ မူလက
က်ဳိးေၾကာင္းဆီေလ်ာ္သည့္ အေၾကာင္းျပခ်က္ျဖစ္သည့္ အမ်ားစုလုံၿခဳံေရး ျဖစ္ရေတာ့မည့္အစား
အတုိက္အခံမ်ား (သေဘာထားအျမင္မတူညီသူမ်ား)ကုိ ႏွိပ္ကြပ္ရန္ျဖစ္လာခဲ့ေခ်သည္။
ဤသည္မွာ အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာတြင္ လက္ခံက်င့္သုံးေနေသာ ဥပေဒျဖစ္သည့္
အေထြေထြလူ႕အခြင့္အေရး ေၾကညာစာတမ္းပါ အခြင့္အေရးကုိ ခ်ဳိးေဖာက္ျခင္း ျဖစ္သည္။
ထုိ႔ေၾကာင့္ ဤဥပေဒ၏ အဓိပၸါယ္ကုိ အစုိးရက ျပန္ဆုိပုံ (တနည္း) အသုံးခ်ပုံမွာ ဥပေဒႏွင့္မညီ

ျဖစ္ေနသည္။
အကယ္၍ ဥပေဒကုိယ္၌က သုိ႔မဟုတ္ ဥပေဒကုိ အသုံးခ်ပုံက ဥပေဒႏွင့္မညီခဲ့လွ်င္ အစုိးရ၏

စြတ္စြဲခ်က္ျဖစ္ေသာ “ဤဥပေဒမ်ားကုိ ျမန္မာမ်ားက မ်က္ကြယ္ျပဳျခင္းသည္ ဥပေဒႏွင့္မညီ”
ဆုိေသာ ေျပာဆုိခ်က္သည္ တရားမွ်တေသာ၊ သမာသမတ္က်ေသာ
ေျပာဆုိမႈျဖစ္ႏုိင္ပါဦးေတာ့မည္ေလာ။ အလားတူပင္ ဤအက်ဳိးအေၾကာင္းမခုိင္လုံေသာ
အေၾကာင္းျပခ်က္သည္ ျမန္မာမ်ားကို ႏွင္ထုတ္ရျခင္းအတြက္ တရားမွ်တေသာ
အေၾကာင္းျပခ်က္ေကာင္းတခု ျဖစ္ႏုိင္ပါဦးမည္ေလာ။
တစုံတေယာက္အား ဥပေဒခ်ဳိးေဖာက္သျဖင့္ အျပစ္ေပးမည္ဆုိလွ်င္ ထုိခ်ဳိးေဖာက္သည္ဆုိေသာ

ဥပေဒကုိယ္၌က မတရားသည့္ဥပေဒျဖစ္ေနခဲ့ပါက ထုိခ်ဳိးေဖာက္သူအား
အျပစ္ေပးသင့္ပါသေလာ။
သံ႐ုံးပိတ္ျခင္း
ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ ျပည္တြင္းသတင္းစာမ်ားတြင္ မေဖာ္ျပေသာ သတင္းမ်ားမွာ ျပည္ပရွိ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔၏

သံ႐ုံးမ်ားသည္ ယခုအခါ ဆႏၵျပသူမ်ား၏ ဦးတည္ခ်က္ ျဖစ္လာခဲ့ျခင္းျဖစ္သသည္။
ထုိဆႏၵျပပြဲမ်ားသည္ ေ၀ါင္းေျပာသလုိ မသိနားမလည္ေသာ ျပည္ပေရာက္အဖြဲ႕အစည္းမ်ားမွ
လူအာ႐ုံစိုက္လာေစရန္ႏွင့္ မီဒီယာမ်ားမွ အာ႐ုံစုိက္လာေစရန္ ကမကထလုပ္ၿပီး
ျပဳလုပ္ခဲ့ရျခင္းျဖစ္ေပမည္။

ဤဓါတ္ပုံမ်ားမွာ ၾသဂုတ္လ ၂၉ ရက္ေန႔က လန္ဒန္ရွိ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔၏ ဟုိင္းေကာ္မစ္ရွင္
(သံ႐ုံး)အျပင္ဖက္တြင္ ဆႏၵျပခဲ့ေသာ ပုံမ်ားျဖစ္သည္။ ဤဆႏၵျပပြဲေၾကာင့္ သံ႐ုံးအမႈထမ္းတဦး
သံ႐ုံးအျပင္ထြက္ကာ ေန႔လည္ဘက္ သံ႐ုံးပိတ္ေၾကာင္း ႏုိ႕တစ္စာ ကပ္ရသည္အထိ ျဖစ္ခဲ့သည္။
(ဓါတ္ပုံကုိ မူရင္းေဆာင္းပါးတြင္ သြားၾကည့္ပါရန္)
စက္တင္ဘာလ ၁ ရက္ေန႔ကလည္း အိႏၵိယျပည္ နယူးေဒလီၿမဳိ႕ရွိ စကၤာပူသံ႐ုံးေရွ႕တြင္

ဆႏၵျပပြဲျဖစ္ခဲ့သည္။
ဤအျဖစ္အပ်က္မ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍ အေရးတႀကီး ေမးသင့္သည့္ ေမးခြန္းမွာ လန္ဒန္ႏွင့္

နယူးေဒလီရွိ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔၏ သံ႐ုံးမ်ားအျပင္ဘက္တြင္ ေႂကြးေၾကာ္သံဆုိင္းပုဒ္မ်ားကုိင္ေဆာင္၍
ဆႏၵျပခဲ့သူမ်ားသည္ “ဥပေဒႏွင့္မညီေသာ”လုပ္ရပ္မ်ားကုိ ျပဳလုပ္ေနျခင္းေလာ၊ ထုိ႔အတြက္
သူတုိ႔ကုိ ၿဗိတိသွ်အစုိးရႏွင့္ အိႏၵိယ အစုိးရမ်ားမွ တုိင္းျပည္က ႏွင္ထုတ္မည္ေလာဆုိသည့္
ေမးခြန္းျဖစ္ပါသည္။
အကယ္၍သာ ၄င္းတုိ႔အေနျဖင့္ အဆုိပါကံၾကမၼာမ်ဳိးကုိ ခံရႏုိင္ဘြယ္မရွိဟု ကၽြႏု္ပ္တုိ႔

ေတြးထင္ခဲ့လွ်င္ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ဘာသာ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ ေအာက္ပါအတုိင္း ျပန္ေမးၾကည့္သင့္သည္။
“စကၤာပူက ဘာေၾကာင့္ သူမ်ားနဲ႔ မတူရသလဲ၊ ဥပေဒနဲ႔ညီျခင္း၊မညီျခင္းအေပၚ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔၏

ခံယူခ်က္(အေတြးအေခၚ) သည္ ဘာေၾကာင့္ သူမ်ားႏွင့္မတူ တမူထူးဆန္းေနရပါနည္း။”
မူရင္းဖတ္႐ႈရန္။
Burmese patriots "undesirable", says Singapore government
Yawning Bread. 20 September 2008
Burmese patriots "undesirable", says Singapore

government
In Singapore shows Burmese dissidents the door, Yawning Bread
wrote about some cases of Burmese being effectively deported, as a
result of their political activities against the military junta that is
ruining their country. This issue came up in Parliament this week.
Wong Kan Seng, Deputy Prime Minister and Home Affairs Minister,
defended the government's actions, as reported in the Straits Times
and Today.
In his reply, released yesterday, Mr Wong said the Myanmar nationals

disregarded Singapore laws by staging illegal activities, like outdoor
protests, to pursue their political agenda.

This was despite repeated police advice to stick to lawful avenues.
[snip]
'The OBP is by no means the only patriotic group in Singapore or the

only group that has organised activities to express their concern about
the situation in Myanmar. However, unlike other groups which have
conducted their activities in a lawful manner, the OBP has chosen to
do so in open and persistent defiance of our laws.'
One such activity was a street protest on Nov 20 last year during the
Asean Summit. Some 40 people, carrying banners, walked down a
pavement outside the Orchard Parade Hotel to voice their discontent
with the junta.
Citing the incident, Mr Wong said the group intentionally protested

near the summit's Shangri-La Hotel venue to court public and media
attention.
'Their unlawful behaviour was an unnecessary distraction to our

security forces and could have compromised the security
arrangements for the summit delegates, some of whom were heads of
Asean governments.'
-- Straits Times, 18 September 2008,

Myanmar activists 'defied our laws'
The full articles in the Straits Times and Today are archived here.
The Straits Times helpfully provided a list of the "unlawful" things that
the Overseas Burmese Patriots (OBP) organised, compared to the
"lawful" things that other Burmese groups did. You will see from the
list that everything that was outdoor was "unlawful", but indoor things
permitted, a point I will come to later.
Does a country have the right to decide who enters and who should
leave? Of course. On that principle, there should be no dispute. The
question is what considerations go into deciding who should leave? If
the considerations are arbitrary or poorly founded, are they rightful?
The [Immigration and Checkpoints Authority] considers this small

group to be "undesirable" persons and "rightly decided" they should
leave...
[snip]
... Mr Wong denounced them for politicising the issue through the
media and through "uninformed foreign groups".
He accused them of "distorting the (ICA's) actions... as being

politically motivated.

-- 'Today' newspaper, 18 September 2008,
'Undesirable' persons should leave, House told
As you can see above, Wong said these individuals had persistently
defied the laws of Singapore. I think Singaporeans need to ask
themselves, how lawful are these laws, or at least, how lawful is the
manner in which these laws are interpreted? Because if they are
unlawful, then there is no moral justification for doing what the
government did.
Unlawful laws
It is important in this discussion to grasp the concept that laws can be

unlawful. For example, if Parliament passed a law that made capital
punishment mandatory for organising an opposition party, many
people would be aghast by how unjust and disproportionate such a law
would be. Laws that do not meet a test of justice and proportionality
are unlawful, as are those that contradict some fundamental principles
of human rights.
For example, refer to the Universal Declaration of Human Rights:
What is the Universal Declaration of Human Rights?
The Universal Declaration of Human Rights is the primary international

articulation of the fundamental and inalienable rights of all members of
the human family. Adopted by the United Nations General Assembly on
December 10, 1948, the UDHR represents the first comprehensive
agreement among nations as to the specific rights and freedoms of all
human beings.
Among others, these include civil and political rights such as the right
not to be subjected to torture, to equality before the law, to a fair trial,
to freedom of movement, to asylum and to freedom of thought,
conscience, religion, opinion and expression. The rights outlined in the
UDHR also include economic, social and cultural rights such as the
right to food, clothing, housing and medical care, to social security, to
work, to equal pay for equal work, to form trade unions and to
education.
Originally intended as a "common standard of achievement for all

peoples and all nations", over the past fifty years the Universal
Declaration has become a cornerstone of customary international law,
and all governments are now bound to apply its principles.
The law the Wong claimed the Burmese broke was that regulating the
freedom the assembly. In essence, Wong said these individuals were
instrumental in organising protest marches without a licence from the
government.

It is possible to argue that this law regulating public assembly is lawful
in that there are public concerns, e.g. public safety, that justify having
to obtain a licence before going ahead. Unlike some anti-government
groups, Yawning Bread does not dispute the principle behind such a
law.
But the reality is that licences are almost never given, except for such
government-promoted events like the Chingay float parade. This
pattern of refusal strongly suggests that the intent of the law has been
thwarted; instead of applying a reasoned consideration of public
safety, it has been used to stifle dissenting opinion – a breach of the
Universal Declaration of Human Rights, now regarded as customary
international law.
Hence, the manner of implementation of this law is unlawful.
If the law itself, or its implementation, has been unlawful, how

justifiable is the government's claim that ignoring these laws is then
"unlawful"? And is a poorly founded claim a good enough reason to
justify deportation?
Can you penalise someone when the rule he is said to have broken is
an unjust rule in the first place?
Diplomatic mission closed
Our local newspapers have not reported that Singapore's diplomatic

missions abroad have been the target of protests. These must have
been organised by what Wong derisively referred to as "uninformed
foreign groups", out to "court public and media attention".
Here are pictures of protests mounted outside our High Commission in

London on 29 August 2008, forcing a staffer there to put up a notice
saying it's closed for the afternoon.


On 1 September, there were more protests, this time in front of our High
Commission in New Delhi.
A pertinent question would be whether these

protestors with placards outside our missions
in London and New Delhi were doing
"unlawful" things and if they would soon be
deported by the British and Indian
governments.
If we do not think it likely that they would

suffer such a fate, then we must ask
ourselves: Why is Singapore different? Why is
our idea of lawfulness so strange?
© Yawning Bread
Footnotes
None
Addenda
1. On 22 Sept 2008, Yawning Bread received an email from a Burmese named

"Han", who pointed out that a distinction made by Wong Kan Seng, and reported
in the Straits Times (see above), was incorrect. The email said, "Both 'unlawful'
and 'lawful' activities mentioned in the newspaper were actually done by the
SAME group, OBP and its supporters. But they wrote in a way that only the
'unlawful' activities were done by OBP and the rest of 'lawful' activities were done
by OTHER groups. That is totally wrong."
Yawning Bread wonders whether the attempt by the government to create the

impression of different groups might be one of trying to cause dissension and
confusion among one's enemies -- and age-old tactic. But why would the
Singapore government see Burmese patriots as enemies?
Yawning Bread. 22 August 2008
Singapore shows Burmese dissidents the door

Led by Singapore's George Yeo, Asean foreign ministers
last September "expressed their revulsion to Myanmar
Foreign Minister Nyan Win over reports that the
demonstrations in Myanmar [were] being suppressed by
violent force", and called on the military junta there to
"work towards a peaceful transition to democracy."
Singapore's Prime Minister Lee Hsien Loong had spoken "to

his ASEAN counterparts... and [would] be writing to Senior
General Than Shwe," the joint Asean statement said [1].
During that period, Singapore was the rotating chair of
Asean, and people thought this unusually strong statement
was a hopeful sign of where Singapore stood. But was this
government, always so boastful of its "integrity", being
sincere?
After handing over the chair of Asean to Thailand last

month, Singapore appears to have reverted to its true
nature -– and mindless of our international reputation too
-– which is to punish anyone who had organised and
spoken out against a fellow authoritarian government.
Their core philosophy seems to be: "Autocrats of the

world, unite!"
Six Burmese have been thrown out of Singapore in the last

month or so when their residency passes were denied
renewals. While the immigration office has not provided
any explanation for any of these cases -- and the silence
itself can be read as sinister -– "they had some
commonalities", said Myo Myint Maung at a press
conference on 22 August.
All six have had their personal particulars recorded by the

police at one or more events organised by the expatriate
Burmese community since last September, and each of
them have, at least once, been summoned to Tanglin
Police Station for investigation.

The press conference on 22 August 2008 at Peninsular

Excelsior Hotel. Picture shows only half the room.
The Burmese in Singapore have organised "more than

dozen" events in the last few months, from the march
along Orchard and Tanglin Roads during the Asean summit
held in Singapore last November, to petition signing
against the sham referendum, to prayer vigils for those
slain in the streets of Rangoon, said Myo. All have been
peaceful, but they have also been a reflection of the deep
anger felt by Burmese over the vileness of the military
regime.
Paid for his education, then threw him out
One of the six persons our government threw out had in

fact been bonded to work for Singapore-registered
companies for 3 years, a condition of a tuition grant given
by the Ministry of Education. Maung Soe Thiha had been
looking forward to start work when he graduated from the
National University of Singapore this year.
His student pass expiring upon graduation, he applied for a

Long Term Social Visit Pass, to look for a job. This should
be routine, and "normally, people on Long term Social Visit
Passes can stay for 6 months or more to seek
employment," said Myo. But in Soe Thiha's case, the
government rejected his application altogether, giving no
reason for its decision.
Simultaneous with these events, the young man's job

search had just about found success. Hai Yong Engineering
was prepared to give him his first job and the company
promptly filed an electronic application for an Employment
Pass for him. Without any visa at all, however, Soe Thiha
had to leave Singapore. Hai Yong's application for an
Employment Pass for him is still in limbo three weeks later.

He is now languishing in Cambodia living on his savings.
Employer wants him, but government says Go!
Another equally ridiculous case is that of Hlaing Moe. He

had been working as a Technical Supervisor with Sankyu
(Singapore) Pte Ltd since July 2006 on an S Pass, which is
the residency document for skilled foreigners. He applied
for a renewal of his S Pass in July this year (his company
was willing to continue employing him) but this application
was also rejected without any explanation.
He therefore could only continue staying for a short while

more under a Social Visit Pass (i.e. a tourist pass).
Hlaing Moe was also a part-time student at Ngee Ann

Polytechnic, studying for a Diploma in Technology
(Mechanical) with exams Cold heart
on 14 – 24 August 2008.
He appealed for an Hlaing Moe was not even allowed
extension of his Social to stay on for 2 more weeks to
Visit Pass to enable him finish his exams. Were our
to complete his exams, bureaucrats just plain unfeeling?
but this appeal was Were they merely being robotic?
rejected, also without
any reason. Or were they deliberately being
cruel?
He is now languishing in
Malaysia.
Myo Myint Maung provided more details of 2 other cases at

the press conference, which you can glean from his press
release, archived as Burmese citizens denied renewal of
visas in Singapore
Singapore still trying to "recruit" talent

Not in the Press Statement is the
case of Thu Yein Win (right). He
was at the press conference to
share with the public his
experience over his application for
Permanent Residency (PR).
Thu Yein Win has been working in

Singapore for over a year (but less
than 2 years) as an Assistant
Engineer with a private company.
He is also on the executive
committee of the Overseas
Burmese Patriots in Singapore
(OBP).
In April this year, he applied for Permanent Residency,

following which he was asked to attend an interview at the
Immigration and Checkpoints Authority (ICA) in June.
To his surprise, there was virtually nothing in the two-and-

a-half hour interview relating to his application for PR
status, nothing on his qualifications or the documents that
he had submitted. Instead, the 2 officers present focussed
exclusively on his Burmese patriotic activities.
"They asked me: 'Who is the leader of the OBP? How many
members do you have? Who are they? What are their
names? Where do you usually gather for meetings?' And
they also asked about my close friends."
At one point, they asked him if he would inform them in

advance of any activities by the OBP. It's not clear (to me
at least) what answer he gave them, but the more
important point, as you can see, is what our government
agents are up to.
Thu Yein Win had in March this year helped organise a

petition against the junta's referendum on their extremely
undemocratic new constitution. While doing so, his
particulars were recorded by some officers, and he was
subsequently summoned to a police station for
investigations.
The number of Burmese whose particulars have been

recorded by the police for participating in various activities
is unknown. "Perhaps 50," was Myo Myint Maung's best
guess. But going by these examples, all of them may well
be expecting the worst.

It's not easy to find another
country to take them. Do
they have to return to
Burma? Chasing them out
of Singapore "may put
them into physical danger
of the violence that the
Singapore government
condemned [last year],"
said Myo Myint Maung.
Myo was careful to stress

that he was not calling
Myo Myint Maung (standing) these cases deportations.
kicking off the press He pointed out that strictly
conference. speaking, each case was
one of a non-renewal of
residency papers. He concedes that such decisions are up
to the Singapore government; as foreigners they cannot
demand the right to stay. The intent of the press
conference was to raise awareness of this trend and ask
the Singapore government for reasons for the non-
renewals.
He was being diplomatic.
Yawning Bread is a citizen of Singapore. I don't have to be

diplomatic. Let me be blunt: For all practical purposes,
these are deportations. By putting their lives at risk, the
Singapore government is as callous as the junta when they
blocked foreign aid to Cyclone Nargis victims. By
penalising anyone who has spoken out against generals,
the Singapore government is aiding and abetting those
generals in their
continuing crime against
humanity. Meanwhile, the government will
be boasting of liberalisation
On Monday morning (25 August

2008), there will be an
announcement by the authorities of
the new rules governing
demonstrations allowed at Hong
Lim Park.
They will be blowing their horn

about how sensitive they are to
people's wishes for greater
freedom of expression.
Please, when you read about their

magnanimity in the mainstream

Not only is this press, think about the worry faced
deportation policy by Burmese who have lived
morally wrong -- happily among us for years, and
shockingly, revoltingly who have contributed to
wrong -- but from a self- Singapore's economy. And see
interest perspective, it is beyond our government's public
unbelievably stupid. relations.
Do we think the military regime will last forever?

Impossible. One day, it will fall and these young men and
women whom we antagonise today will quite possibly be
part of the new government. How can it serve Singapore's
interest to be on the wrong side of history?
What fools we have for a government.
© Yawning Bread
Footnotes
1. Statement by Asean Chair, 27 Sept 2007, Link.

Return to where you left off
“ဒု-၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ေျပာၾကားခ်က္ႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍”
(ျမန္မာ့အေရးလႈပ္ရွားသူမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ စကၤာပူႏုိင္ငံ ဒု-၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ႏွင့္

ျပည္ထဲေရး၀န္ႀကီးျဖစ္သူ ေ၀ါင္ကန္ဆင္း၏ ေျပာၾကားခ်က္အေပၚ စကၤာပူႏုိင္ငံသားတဦး
တုန္႔ျပန္ေရးသားခ်က္အား ဘာသာျပန္သည္။)

စကၤာပူတြင္ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ စုေ၀းျခင္း၊ ဆႏၵျပျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ ျမန္မာမ်ဳိးခ်စ္မ်ားအား ဗီဇာႏွင့္
အလုပ္လုပ္ကုိင္ခြင့္ ပါမစ္မ်ား သက္တမ္းတုိးမေပးရျခင္း၏ ေနာက္ကြယ္မွ တကယ့္
သေဘာထားအမွန္ကုိ ဒု-၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ႏွင့္ ျပည္ထဲေရး၀န္ႀကီး ေ၀ါင္ကန္ဆင္းမွ
အတည္ျပဳေျပာၾကားသြားခဲ့သည္။
ေမွ်ာ္လင့္ထားသည့္အတုိင္းပင္ “ဥပေဒမ်ားအား အစဥ္တစုိက္ ဖီဆန္ျခင္း”သည္ စကၤာပူတြင္
အလုပ္လုပ္ကုိင္လ်က္ရွိေသာ (သုိ႔မဟုတ္) ပညာသင္ယူေနေသာ ျမန္မာအခ်ဳိ႕အား ၄င္းတုိ႔၏
ေနထုိင္ခြင့္မ်ား ကုန္ဆုံးသည့္အခါ ထြက္သြားရန္ ေျပာၾကားရျခင္း၏ ေနာက္ကြယ္က
အေၾကာင္းရင္းမွန္ ျဖစ္ေၾကာင္း ဒု-၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ေ၀ါင္းက အတည္ျပဳသည္။ ( စက္တင္ဘာလ ၁၈
ရက္ေန႔ထုတ္….စထရိတ္စ္တုိင္းမ္စ္ သတင္းစားပါ “ျမန္မာလႈပ္ရွားသူမ်ားသည္ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔
ဥပေဒမ်ားအား ဖီဆန္သည္” ဆုိေသာ သတင္းကုိ ကုိးကားသည္။)
ဒု-၀န္ႀကီးခ်ဳပ္သည္ ပါလီမန္တြင္ ႏုိမင္နိတ္တက္ အမတ္တေယာက္ျဖစ္သူ ယူနစ္ေအာ္လ္ဆင္
တင္ျပလာေသာ ေမးခြန္းကုိ တုန္ျပန္ရာတြင္ ေျပာဆုိခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ သူမ၏ ေမးခြန္းမွာ
“ျမန္မာစစ္အစုိးရမွ စကၤာပူအစုိးရအား ျမန္မာစစ္အစုိးရဆန္႔က်င္သူမ်ားအေပၚ ႏွိပ္ကြပ္ႏွိမ္နင္းရန္
(သုိ႔မဟုတ္) ၄င္းတုိ႔၏ ေနထုိင္ခြင့္မ်ားကုိ ျငင္းပယ္ရန္ ဖိအားေပးျခင္း၊ ေတာင္းဆုိျခင္းမ်ား
ရွိခဲ့သေလာ” ဟူေသာ ေမးခြန္းပင္ျဖစ္သည္။
ဒု-၀န္ႀကီးခ်ဳပ္၏ ထုတ္ျပန္ေၾကညာခ်က္မွာ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔အတြက္ အထူးတလည္ အံ့အားသင့္စရာ
မဟုတ္ေပ။ ေမးစရာ ရွိသည္မွာ “ကၽြႏု္ပ္တုိ႔အားလုံး သိၿပီးသားအခ်က္ကုိ အတည္ျပဳရန္
အစုိးရသည္ အဘယ္ေၾကာင့္ ဤမွ်ၾကာျမင့္စြာ အခ်ိန္ယူခဲ့ရသနည္း” ဆုိသည့္ အခ်က္ျဖစ္သည္။
ယခုႏွစ္ ဇြန္လနဲ႔ ၾသဂုတ္လမ်ားအတြင္းက ျမန္မာမ်ဳိးခ်စ္ ၆ ဦး၏ ရီအင္ထရီပါမစ္၊ အီးပီ၊ ဒဗလ်ဴပီ
ႏွင့္ အလည္အပတ္ ေနထုိင္ခြင့္မ်ားကုိ စကၤာပူလူ၀င္မႈႀကီးၾကပ္ေရးအာဏာပုိင္မ်ားႏွင့္
အလုပ္သမားအင္အား၀န္ႀကီးဌာနမွ ျငင္းပယ္ခဲ့စဥ္အခါက မည္သည့္အေၾကာင္းျပခ်က္မွ်
အာဏာပုိင္မ်ားဘက္မွ ေပးခဲ့ျခင္းမရွိ။ အယူခံလႊာ (appeal)ကုိ ပယ္ခ်သည့္အခါတြင္လည္း
မည္သည့္အေၾကာင္းျပခ်က္မွ်မေပး။ ယခုကဲ့သုိ႔ တကယ့္အေၾကာင္းရင္းမွန္ကုိ ေျပာျပႏုိင္ရန္
အစုိးရအေနျဖင့္ အဘယ္ေၾကာင့္ ကာလၾကာျမင့္စြာ အခ်ိန္ယူခဲ့ရသနည္း။
ျမန္မာႏုိင္ငံသားတုိ႔သည္ “ျပင္ပတြင္ ဆႏၵျပျခင္းမ်ား” ကဲ့သုိ႔ေသာ တရားမ၀င္သည့္
လႈပ္ရွားမႈမ်ားျဖင့္ ၄င္းတုိ႔၏ ႏုိင္ငံေရးရည္မွန္းခ်က္မ်ားကုိ ေဖာ္ေဆာင္ခဲ့သည္ဟုလည္း ဒု-
၀န္ႀကီးခ်ဳပ္က ေျပာၾကားခဲ့ေသးသည္။
ဤေဆာင္းပါး၏ ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ လူငါးေယာက္ထက္ပုိ၍ စုေ၀ျခင္းကုိ တားျမစ္ေသာ
ဥပေဒသည္ မွ်တ၏၊ မမွ်တ၏ကုိ အကဲျဖတ္ရန္မဟုတ္။ သုိ႕မဟုတ္ အတုိက္အခံမ်ားကို
ႏွိပ္ကြပ္ရာတြင္ ဤဥပေဒကုိ လုိသလုိထုတ္ယူသုံးစြဲသေလာဆုိသည့္အခ်က္ေပၚတြင္
အေထာက္အထားႏွင့္တကြ ေျပာဆုိသုံးသပ္ရန္လည္းမဟုတ္။ ဤကိစၥမ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍
ကၽြႏု္ပ္အျမင္ကုိ စာဖတ္သူမ်ားအေနျဖင့္ ကာလၾကာျမင့္စြာကပင္ နားလည္သေဘာေပါက္ၿပီး

ကၽြႏု္ပ္ေထာက္ျပလုိေသာအခ်က္မွာ အာဏာပုိင္မ်ားအေနျဖင့္ ျမန္မာမ်ဳိးခ်စ္မ်ားအေပၚတြင္
စာနာေထာက္ထားငဲ့ညႇာျခင္း အလ်ဥ္းကင္းမဲ့သည့္အခ်က္ကုိပင္ ျဖစ္သည္။
ျပည္ပေရာက္ျမန္မာမ်ဳိးခ်စ္မ်ားသည္ စစ္အစုိးရမွ ရဟန္းရွင္လူမ်ားအေပၚ သတ္ျဖတ္ျခင္းကုိ
ကန္႔ကြက္ဆႏၵျပခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ထုိ႔အတူ စစ္အစုိးရေရးဆြဲေသာ အေျခခံဥပေဒအား
အတည္ျပဳရန္ႀကဳိးစားသည့္ အတုအေယာင္ လူထုဆႏၵခံယူပြဲအား
ဆန္႔က်င္ကန္႔ကြက္ခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ဤအေရးမ်ားသည္ တိတ္ဆိတ္မေနဘဲ
ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆုိသင့္ေသာ အေရးကိစၥမ်ားျဖစ္သည္။ ျမန္မာတုိ႔၏ အသက္အုိးအိမ္စည္းစိမ္ႏွင့္
မိသားစုေပါင္းမ်ားစြာကုိ ထိပါးေနေသာ အေရးကိစၥမ်ားလည္း ျဖစ္သည္။ သုိ႔စင္လ်က္ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ
ဆႏၵျပခဲ့ေသာ ျမန္မာလူမ်ဳိးမ်ားအေပၚတြင္ အဘယ္ေၾကာင့္ အစုိးရသည္ ၄င္း၏ သိနားလည္စိတ္
ေခါင္းပါးမႈ၊ အၾကင္နာတရားေခါင္းပါးမႈကုိ ျပသခဲ့ရသနည္း။ ၄င္းမ်ဳိးခ်စ္ျမန္မာတုိ႔သည္ ၄င္းတုိ႔၏
လႈပ္ရွားမႈမ်ားကို ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ျပဳမူခဲ့ၾကသည္။ ၄င္းတုိ႔ေၾကာင့္ အမ်ားျပည္သူအား
အေႏွာက္အယွက္မျဖစ္ေစခဲ့၊ အဆင္မေျပမႈမ်ားအားလည္း မျဖစ္ေစခဲ့။ သုိ႔စင္လ်က္
အဘယ္ေၾကာင့္ ၄င္းတုိ႔အား သာမန္ရာဇ၀တ္သားမ်ားႏွင့္ တတန္းတစားတည္းထားကာ
ဆုံးျဖတ္သနည္း။
ဒု-၀န္ႀကီးခ်ဳပ္က ေျပာလုိက္ေသးသည္။ “ျမန္မာတုိ႔သည္ စကၤာပူဥပေဒမ်ားကုိ ခ်ဳိးေဖာက္စဥ္က
ခ်ဳိးေဖာက္ခဲ့ၿပီး ေနာက္တြင္ စကၤာပူ၌ ေနထုိင္ခြင့္ကုိ ၄င္းတုိ႔၏ ရပုိင္ခြင့္သဖြယ္ ဖီဆန္ကာ
ေတာင္းဆုိခဲ့ၾကေသးသည္” ဟူ၏။
ဤေျပာၾကားခ်က္သည္ ပုံႀကီးခ်ဲ႕ကာ တဖက္သတ္ေျပာၾကားမႈျဖစ္သည္။
ျမန္မာမ်ဳိးခ်စ္မ်ားအေနျဖင့္ စကၤာပူတြင္ ေနထုိင္ခြင့္သည္ ၄င္းတုိ႔ ရပုိင္ခြင့္ျဖစ္သည္ဟု
၄င္းတုိ႔ယူဆေၾကာင္း မည္သည့္အခါကမွ် တုိးတုိးတိတ္တိတ္ေသာ္လည္းေကာင္း၊
လူသိရွင္ၾကားေသာ္လည္းေကာင္း ေျပာၾကားခဲ့ဘူးျခင္းမရွိ။ ၾသဂုတ္လ ၂၂ ရက္ေန႔က
ပင္နင္ဆူးလား အိတ္ဇဲရွားဟုိတယ္တြင္ ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲတြင္ မစၥတာ
မ်ဳိးျမင္ေမာင္မွ အထူးတလည္ေဇာင္းေပးေျပာၾကားခဲ့ေသာအခ်က္မွာ ၄င္းတုိ႔အေနျဖင့္
အထူးမ်က္ႏွာသာေပးမႈမ်ားကုိ ေတာင္းဆုိေနျခင္းမဟုတ္ေၾကာင္း၊ ၄င္းတုိ႔အား တရားမွ်တစြာ
ဆက္ဆံမႈ (right to be treated fairly) ကုိသာ ေတာင္းဆုိျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာၾကားခဲ့သည္။
ဒု-၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ေျပာၾကားသည့္ ေနာက္တခ်က္မွာ “၄င္းတုိ႔သည္ ယခုကိစၥကုိ မီဒီယာမွတဆင့္၊
အေၾကာင္းရင္းမွန္ကုိ ေသခ်ာမသိေသာ ျပည္ပအဖြဲ႕အစည္းမ်ားမွတဆင့္
ႏုိင္ငံေရးအသြင္မေရာက္ ေရာက္ရန္ ႀကဳိးပမ္းေနၾကသည္။ ထုိသုိ႔ႀကီးပမ္းရာတြင္ ၄င္းတုိ႔အား
စကၤာပူမွ ႏွင္ထုတ္ျခင္းသည္ ႏုိင္ငံေရးအရ တြန္းအားေၾကာင့္ျဖစ္သည္ဟု
တမင္လုပ္ႀကံလီဆည္ခဲ့ၾကေသးသည္” ဆုိျခင္း ျဖစ္သည္။
ကၽြႏု္ပ္အျမင္အရဆုိလွ်င္ ဤကိစၥကုိ ႏုိင္ငံေရးအသြင္မေရာက္ ေရာက္ေအာင္ ဖန္တီးေနသူမွာ
ျမန္မာမ်ဳိးခ်စ္မ်ားမဟုတ္။ ဒု-၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ကုိယ္တုိင္သာျဖစ္သည္။ လူအမ်ား၏
အသက္အုိးအိမ္စည္းစိမ္ႏွင့္ မိသားစုမ်ားစြာအေပၚ ေဘးအႏၱရာယ္က်ေရာက္ေနၿပီဆုိလွ်င္
၄င္းတုိ႔၏ ေဘးဒုကၡကုိ အမ်ားသိေစရန္ အမ်ားေရွ႕ေမွာက္သုိ႔ ထြက္ျခင္းသည္ မွားယြင္းသည္ဟု
ဆုိႏုိင္မည္ေလာ။ အကယ္၍ စကၤာပူႏုိင္ငံသားအခ်ဳိ႕အေနျဖင့္ ျပည္ပႏုိင္ငံတခုတြင္ ယခုကဲ့သုိ႔
မတရားျပဳမူခံခဲ့ရမည္ဆုိလွ်င္ ဒု-၀န္ႀကီးခ်ဳပ္အေနျဖင့္ ၄င္းစကၤာပူႏုိင္ငံသားမ်ားအား
သူတုိ႔ဒုကၡအား ေရငုံႏႈတ္ပိတ္ေနေစရန္ ေမွ်ာ္လင့္ေနဦးမည္ေလာ ဟု ေမးစမ္းခ်င္ပါသည္။
မူရင္းကုိ ဖတ္႐ႈရန္။
DPM Wong confirms true intent behind non-renewal of visas/work permits of
Burmese residents in Singapore
DPM Wong confirms true intent behind

non-renewal of visas/work permits of
Burmese residents in Singapore
September 19, 2008
Written by Ng E-Jay
19 Sept 2008http://www.sgpolitics.net/?p=697
Deputy Prime Minister and Home Affairs Minister Wong Kan Seng has confirmed the true
intent behind the non-renewal of visas and work permits of some Burmese patriots in
Singapore who were involved in peaceful assemblies and demonstrations.
As expected, DPM Wong has affirmed that “persistent defiance of the laws” was the real
reason why a number of Burmese nationals working or studying here were asked to leave
when their immigration passes expired. (ST, “Myanmar activists ‘defied our laws’”, 18 Sept
2008)
DPM Wong was responding to a question raised in Parliament by Nominated MP Eunice

Olsen who had asked if Burma’s military rulers had pressured or requested the Government
to clamp down on anti-junta activists and deny them residence in Singapore.
DPM Wong’s statement does not come as a surprise to any of us. The question is, why has
the Government taken so long to confirm what we had known all along?
When 6 Burmese patriots were denied renewals of their PR re-entry permits, employment
passes, work permits, or social visit passes by the Immigration and Checkpoint Authority
(ICA) and the Ministry of Manpower (MOM) in July/Aug this year, no reason was provided
by the authorities. Even on appeal, no reason was given for the rejections. Why has the
Government taken so long to come clean as to the real reason for all this?
DPM Wong said the Burmese nationals disregarded Singapore laws by staging illegal
activities, like outdoor protests, to pursue their political agenda.
The purpose of this article is not to judge whether the laws against public assembly of 5 or
more persons are just or unjust, or to provide reasons whether this particular law has been
selectively applied to suppress dissent. Long time readers know my stand on this.
Rather, I would like to put forward the point that the authorities have displayed a distinct
lack of compassion towards the Burmese patriots.

The Overseas Burmese Patriots protested against the murderous actions of the junta against
monks and civilians, as well as the sham referendum on the new military-drafted
Constitution for Burma. These are just causes that deserve a voice, and these issues affect
the lives and families of all Burmese. Why has the Government displayed such insensitivity
and lack of compassion by castigating the Burmese who participated in these peaceful
demonstrations? These Burmese patriots conducted all their activities peacefully and did not
cause any public disturbance or inconvenience, so why are they being judged on the same
level as petty criminals?
DPM Wong said that these Burmese “chose to break the law and yet defiantly demand the
right to stay in Singapore as an entitlement“.
This statement is loaded and biased. The Burmese patriots never claimed, explicitly or
implicitly, that they felt their stay in Singapore was an entitlement. During a press
conference on 22 Aug at Peninsula Excelsior Hotel, the host, Mr Myo Myint Maung Marc,
emphasized that the Burmese were not seeking special favours, but only the right to be
treated fairly.
DPM Wong also said, “They have tried to politicize the issue through the media and
through uninformed foreign groups, in the process distorting the actions to remove them
from Singapore as being politically motivated.”
In my opinion, it is DPM Wong who is politicizing the issue, not the Burmese patriots.
When lives and families are at stake, is it so wrong to go public with the issue so as to make
known their plight? If it were a group of Singaporeans who was being victimized in another
foreign country, perhaps DPM Wong would also prefer them to remain silent about their
plight?
ႏိုင္ျမန္မာ - ကမၻာမေၾကဘူး
အေရးေတာ္ပုံ သီခ်င္း
ၾသဂုတ္ ၁၊ ၂၀၀၈
ဂီတပညာရွင္ မာမာေအးက ႏိုင္ျမန္မာကို အမွတ္တရ ရွိရွိနဲ႔ ျပန္ေျပာင္း ေျပာျပပါတယ္။

ကိုယ္ပိုင္သံစဥ္ စတီရီယို သီခ်င္းေရးတဲ့ ျမန္မာဆန္တဲ့ သီခ်င္းေရးဆရာ၊ ၈၈ အေရးေတာ္ပုံမွာ
သူေရးတဲ့သီခ်င္း “ကမၻာမေၾကဘူး” သီခ်င္းကို အေရးေတာ္ပုံၾကီးက ရင္ထဲ၊ အသည္းထဲက ေပြ႔ဖက္
ရွင္သန္ခဲ့လို႔ ၈၈ အေရးေတာ္ပုံရဲ႔ ဥဒါန္းတြင္တဲ့ ေတာ္လွန္ေရး သီခ်င္း ျဖစ္ခဲ့တာ။ သူေနတဲ့
ေျမာက္ဥကၠလာမွာ အေရးအခင္း ေနာက္ပိုင္း ေျခခ်ဳပ္နဲ႔ ေနခဲ့ရတဲ့ ကာလေတြ ရွိခဲ့။ ႏိုင္ငံျခား သီခ်င္းသံစဥ္
ျဖစ္ေနတာကလြဲလို႔ သူေရးလိုက္တဲ့ သီခ်င္းစာသားဟာ ျမန္မာလူငယ္ေတြ အားလုံးအတြက္
ေတာ္လွန္ေရး စိတ္ဓာတ္ကို ေခတ္အဆက္ဆက္ လက္ဆင့္ကမ္းႏိုင္တဲ့ ၾသဇာၾကီးလွတဲ့ သီခ်င္း
အႏုပညာ တခုပါပဲ တဲ့။ အဲဒီ သီခ်င္း စာသားနဲ႔ သီခ်င္းကို ျပန္လည္ ရွာေဖြ တင္ဆက္လိုက္ပါတယ္။
အင္တာနက္ေပၚက ရတာပါ။

Listen or Download the Song from Here >>>
Picture from - http://emotionalcorner.lanolay.com/?p=365

၈၈ အႏွစ္ ၂၀
(အခန္းဆက္မ်ား)

(မတရားတဲ့ အမိန္႔အာဏာဟူသမွ် တာ၀န္အရ ဖီဆန္ၾက)
ေမာင္ရစ္
ဇူလိုင္ ၁၆၊ ၂၀၀၈
(1988 Burma Democracy Uprising - File Photo, Internet)
ပါတီေတြရဲ႔ အစ
၁၉၈၈ စက္တင္ဘာ ၁၈ မွာ စစ္တပ္က အၾကမ္းဖက္ျပီး တိုင္းျပည္အာဏာကို

သိမ္းခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၈၈ ႏွစ္ကုန္ပိုင္းကေန ၁၉၈၉ ဇူလိုင္လအထိကို ျပန္ၾကည့္ရင္
ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြရဲ႔ တပ္ဦး၊ သမဂၢနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြ အျပိဳင္းအရိုင္းနဲ႔ အင္အားေတြ
စုစုစည္းစည္း ရွိေနတဲ့အခ်ိန္ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။
၁၉၈၈ စက္တင္ဘာ ၂၇ မွာ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ (အင္န္အယ္ဒီ)ကို

စစ္တပ္ဆီမွာ မွတ္ပုံတင္ျပီး ႏိုင္ငံေရးပါတီ ဖြဲ႔လိုက္ပါတယ္။ အျခား လူၾကီး လူငယ္ပါတီေတြလည္း
ဖြဲ႔ခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒီတုန္းက ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲကို ၀င္ျပိဳင္ၾကဖို႔ မဟုတ္ပါဘူး။
တပါတီအာဏာရွင္ကေန စစ္အာဏာရွင္အျဖစ္ အေရခြံလဲလိုက္တဲ့ စစ္တပ္နဲ႔
အေပါင္းအပါေတြကို နည္းမ်ဳိးစုံ ေနရာမ်ဳိးစုံကေန ဆက္တိုက္ပြဲ၀င္ဖို႔ ေနရာယူၾကတာပဲ
ျဖစ္ပါတယ္။
တရား၀င္ ရပ္တည္ခြင့္မရတဲ့ လူငယ္တပ္ဦးေတြ၊ ေက်ာင္းသားသမဂၢေတြက

အင္အားေတြဟာ တရား၀င္ ရပ္တည္လိုက္ၾကတဲ့ ပါတီေပါင္းစုံရဲ႔ ဌာနခ်ဳပ္ေတြ၊ ရုံးခန္းေတြမွာ
စုေ၀းညီညြတ္ခြင့္ ရၾကပါတယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲကာလမတိုင္ခင္မွာ ၾကားျဖတ္အစိုးရ တရပ္ျဖစ္ေစ၊
အိမ္ေစာင့္အစိုးရ တရပ္ျဖစ္ေစ တခုခုတည္ေဆာက္ထူေထာင္ၾကဖို႔နဲ႔ စစ္အစုိးရရဲ႔

တရား၀င္ရပ္တည္ခြင့္ကို ျပည္တြင္းမွာေကာ၊ ျပည္ပမွာပါ စိန္ေခၚခြင့္ရႏိုင္ၾကဖို႔ဆိုတာ
လက္တကမ္းမွာဆိုတဲ့ ျပင္းထန္တဲ့ စိတ္ဓာတ္နဲ႔ ယုံၾကည္ခ်က္ တေသြးတေမြးေတြနဲ႔လို႔ ဆိုရမယ္
ထင္ပါတယ္။
1986 July 19th - Martyrs Day Event in Rangoon, Daw Khin Kyi, Aung San
Suu Kyi with her son
မာရွယ္ေလာေအာက္က ပထမဦးဆုံးလူထုစုေ၀းခ်ီတက္မႈၾကီး
၁၉၈၈ ဒီဇင္ဘာလ ၂၇ မွာ နာမက်န္းျဖစ္ေနတဲ့ ေဒၚခင္ၾကည္

(ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္မိခင္) ကြယ္လြန္ပါတယ္။ စစ္တပ္ဖိႏွိပ္ထားတဲ့ အေစာပိုင္းကာလမွာ
ပထမဦးဆုံး အတိုက္အခံ ဒီမိုကေရစီအင္အားစုၾကီး ျပန္လည္စုစည္းၾကျပီး လမ္းမမ်ားေပၚမွာ
အင္အားျပခ်ီတက္ၾကတဲ့ အၾကီးက်ယ္ဆုံးေသာ စ်ာပနအခမ္းအနား ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
ပထမဦးဆုံးအၾကိမ္ စစ္တပ္နဲ႔ အတိုက္အခံတို႔ အင္အားစမ္းၾကတဲ့ ပြဲလို႔ ဆိုႏိုင္ပါမယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေသနတ္ေမာင္းတံေပၚမွာ စစ္သားေတြရဲ႔ ေသြးဆာေနတဲ့ လက္ေတြ

အဆင္သင့္ျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ လူထုၾကီးဟာ ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြနဲ႔အတူ စုေ၀းခ်ီတက္လို႔ ၈၈ ရဲ႔
ေတာ္လွန္ေရးသီခ်င္း၊ ဥဒါန္းသီခ်င္းျဖစ္တဲ့ ကမာၻမေၾကဘူး ကို လမ္းေပၚမွာ သိမ့္သိမ့္တုန္ေအာင္
ဟစ္ေၾကြးခဲ့ၾကပါတယ္။ အဲဒီ စ်ာပနမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က သူ႔မိခင္ကို တိုင္တည္ျပီးေတာ့
ျမန္မာျပည္ၾကီးနဲ႔ ျမန္မာျပည္သားမ်ားအားလုံးအတြက္ ဒီမိုကေရစီေရးကို သူ
ျမဳပ္ႏွံေဆာင္ရြက္မယ္လို႔ ကတိသစၥာဆိုခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။

1988 August 28th, Rangoon University Campus, Min Ko Naing at the

Student Union Conference
ျမန္မာျပည္လူ႔အခြင့္အေရးေန႔ အျဖစ္သတ္မွတ္တဲ့ ဒုတိယအၾကိမ္ေျမာက္ လူထုလႈပ္ရွားမႈ
၁၉၈၉ မတ္လ ၁၃ မွာေတာ့ ရန္ကုန္ပင္မတကၠသိုလ္နဲ႔ စက္မႈတကၠသိုလ္၀င္းထဲမွာ

ဖုန္းေမာ္က်ဆုံးျခင္း ပထမႏွစ္လည္ လူထုစည္းေ၀းပြဲ အခမ္းအနားနဲ႔ ျမန္မာျပည္
လူ႔အခြင့္အေရးေန႔ အျဖစ္ သတ္မွတ္ျခင္းကို ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ခဲ့ၾကပါတယ္။
အဲဒီကစျပီးေတာ့ စစ္တပ္ရဲ႔ ေသြးခြဲ ဖမ္းဆီးႏွိမ္ႏွင္းမႈေတြကို စတင္ရင္ဆိုင္ၾကရေတ့ာတာ

ျဖစ္ပါတယ္။ ဗကသ ေခါင္းေဆာင္ တဦးျဖစ္တဲ့ ကိုမင္းကိုႏိုင္ကို မတ္လကုန္ပိုင္းမွာ
ဖမ္းလိုက္ပါတယ္။ သုိ႔ေပမယ့္ စစ္တပ္ကို ဘက္ေပါင္းစုံက၊ နည္းေပါင္းစုံကေန ၀ိုင္း၀န္းျပီး
တိုက္ခိုက္ၾကဖို႔၊ ရင္ဆိုင္ၾကဖို႔ စိတ္ေရာ ကိုယ္ေရာ အင္အားျပည့္ လတ္ဆတ္ေနတဲ့
ဒီမိုကေရစီေရး အတိုက္အခံ အင္အားစုၾကီးကေတာ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ခြပ္ေဒါင္းအလံေတြ
အျမင့္ဆုံး လႊင့္ထူေနၾကတာပါပဲ။
အာဏာဖီဆန္ျခင္းအစ - အင္န္အယ္ဒီသၾကၤန္ပြဲနဲ႔ တတိယအၾကိမ္ လူထုစုေ၀းမႈၾကီး
၁၉၈၉ ဧျပီမွာ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ရုံးစိုက္ရာ တကၠသိုလ္ရိပ္သာလမ္း

ေဒၚစုအိမ္ေရွ႔လမ္းမေပၚမွာ စင္ထုိးျပီး ဒီမုိကေရစီသၾကၤန္နဲ႔ သံခ်ပ္္ျပိဳင္ပြဲ ျပဳလုပ္ပါတယ္။
ေက်ာင္းသား၊ လူငယ္၊ ပါတီ၊ တပ္ဦးေပါင္းစုံအျပင္ ျပည္သူလူထုၾကီးတရပ္လုံးက ခ်ိန္႔ခ်ိန္႔သဲ
အားေပးခဲ့ၾကပါတယ္။
ပြဲေတာ္မ်ား၊ အခမ္းအနားမ်ားရဲ႔ ထုံးစံအတိုင္း ပြဲျပီးတိုင္း ေခါင္းေဆာင္မ်ား၊

အင္အားစုမ်ားကို စစ္အစိုးရက လိုက္လံဖမ္းဆီးတာေတြ၊ ထိမ္းသိမ္းအက်ဥ္းခ်တာေတြကို
ျပဳလုပ္လာေပမယ့္ အဲဒီအခ်ိန္က အတိုက္အခံေတြက ခ်ိနဲ႔တြန္႔ဆုတ္သြားတယ္ရယ္လို႔ မရွိပါဘူး။
အင္န္အယ္ဒီသံခ်ပ္ျပိဳင္ပြဲမွာ နံမည္ရခဲ့တဲ့ သံလ်င္အဖြဲ႔ကို စစ္ေထာက္လွမ္းေရးက

အျပန္လမ္းမွာ ဖမ္းဆီးခဲ့ပါတယ္။ အဲန္အယ္ဒီ လူငယ္အဖြဲ႔ရဲ႔ အစဦးအင္အားတခုျဖစ္တဲ့
သုံးေရာင္ျခယ္ ေက်ာင္းသားအဖြဲ႔က လူငယ္ေတြကိုလည္း ဖမ္းဆီးျခင္း ခံရပါတယ္။
ေက်ာင္းသားသမဂၢ၊ လူငယ္တပ္ဦးနဲ႔ ပါတီ၀င္လူငယ္ေတြ (လူငယ္ပါတီမ်ား၊ လူ႔ေဘာင္သစ္ပါတီ၊

အင္အယ္ဒီလူငယ္) ကို စစ္ခုံရုံးတင္ျပီး ၃ ႏွစ္၊ ၅ ႏွစ္ ေထာင္ခ်ေနျပီဆိုတာကို
အတုိက္အခံအင္အားစုအားလုံးက ရင္ေကာ့ျပီး ရင္ဆိုင္ၾကတဲ့ အခ်ိန္ျဖစ္ပါတယ္။ ၅ (ည) တို႔၊ ၁၀
(က) တို႔ ပုဒ္မေတြရဲ႔ အစပိုင္း ကာလမ်ား …
Early Days in 1989, U Win Tin, Daw Aung San Suu Kyi and U Moe Thu at
one NLD meeting
စစ္တပ္၏ ႏွိပ္ကြပ္မႈမ်ားနဲ႔ အာဏာဖီဆန္ေရး တိုက္ပြဲမ်ားအစ
အဲဒီအခ်ိန္ေတြကစျပီး အာဏာသိမ္း စစ္တပ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားကိုယ္တုိင္ ဦးေဆာင္ျပီး

တိုင္းျပည္သို႔ ထုတ္လႊင့္တဲ့ မိန္႔ခြန္းရွည္မ်ား၊ သတင္းစာ ရွင္းလင္းပြဲမ်ားနဲ႔ သတင္းစာ ကာတြန္း
ေဆာင္းပါး မ်ားကတဆင့္ စြပ္စြဲပုတ္ခတ္ တိုက္ခိုက္မႈေတြ ျမွင့္တင္လာတဲ့ ကာလေတြလို႔
ေျပာရပါမယ္။
၁၉၈၉ ေမလ ေနာက္ပိုင္းက စျပီးေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ မဟာမိတ္ပါတီမ်ား

တင္လာတာကေတာ့ အာဏာဖီဆန္ေရးပဲ ျဖစ္ပါေတာ့တယ္။
ရန္လုိလာတဲ့ အာဏာရွင္ေတြ၊ တဖက္သတ္ အၾကမ္းဖက္လာတဲ့ စစ္တပ္၊

စစ္ေထာက္လွမ္းေရးကို အစြမ္းကုန္အသံုးခ်ျပီး အတိုက္အခံအင္အားစုေတြကို
စတင္ျဖဳိခြဲလာေနတဲ့အခ်ိန္၊ ေရွ႔ေရးအလားအလာ မေသခ်ာတဲ့ ပါတီစံု
ေရြးေကာက္ပြဲဆိုတာေတြေၾကာင့္ - " မတရားတဲ့ အမိန္႔အာဏာ ဟူသမွ် တာ၀န္အရ ဖီဆန္ၾက "
ဆုိတဲ့ ေၾကြးေၾကာ္သံကို ဒီမုိကေရစီအင္အားစုက တျပိဳင္နက္တည္း ေထာက္ခံလာတာ
အာဏာဖီဆန္ေရး တိုက္ပြဲလမ္းေၾကာင္းဟာ ၁၉၈၉ ဇူလိုင္ ၁၉ နဲ႔လည္း

တိုက္ဆိုင္လာေနပါတယ္။
စစ္အစုိးရဟာ အဲဒီအခ်ိန္တုံးက ကြန္ျမဴနစ္ေတြ လက္၀ဲအုပ္စုေတြက

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ ၀ိုင္းယံျပီး ၾကိဴးဆြဲေနေၾကာင္း တြင္တြင္ၾကီး စြပ္စြဲပါတယ္။ ၁၉၈၈
ဒီဇင္ဘာ ၃ ကတည္းက အထက္ပါ စြပ္စြဲခ်က္ေတြနဲ႔ ပါတီက ႏႈတ္ထြက္ခဲ့သူ ေအာင္ၾကီးကိုလည္း
ကိုးကားလို႔ ေကာင္းေနတဲ့အခ်ိန္မွာ အာဏာဖီဆန္ေရး လမ္းေၾကာင္းကို ေခ်မႈန္းဖို႔အတြက္

ဦး၀င္းတင္က အစျပဳလုိ႔ အဲန္အယ္ဒီရဲ႔ အင္အားစုတခုျဖစ္တဲ့ တတ္သိပညာရွင္ေတြကို
အမႈအမ်ဳိးမ်ဳိးဆင္ျပီး ဖမ္းဆီးေထာင္ခ်တာေတြ က်ဳးလြန္ခဲ့ပါတယ္။
File Photo
၁၉၈၉ အာဇာနည္ေန႔ အခမ္းအနားျဖင့္ လူထု ခ်ီတက္ပြဲဆီသို႔
ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြကေတာ့ ၁၉၈၉ ဇူလိုင္ ၁၉ ကို ပစ္မွတ္ထားျပီး

အာဏာဖီဆန္ေရးတိုက္ပြဲကို စစ္တပ္နဲ႔ ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္ျပီး ဆင္ႏြဲမယ္လို႔
သႏၷိ႒ာန္ခ်ထားတဲ့အတုိင္း ျပင္ဆင္ေနၾကေတာ့တာပါပဲ။ ဗကသ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္က ကိုကိုၾကီးတို႔
ဦးေဆာင္တဲ့ ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြက ျမိဳ႔ုျပင္ လမ္းေၾကာင္းတခု။ ဂၽြဳိင့္အက္ရွင္ေကာ္မီတီ -
ေဂ်ေအစီ လို႔ေခၚတဲ့ သီးျခားသမဂၢေတြ၊ လူငယ္တပ္ေပါင္းစုေတြပါတဲ့ အစုအဖြဲ႔တခုက ျမိဳ႔ထဲက
လမ္းေၾကာင္းတခုနဲ႔ အာဇာနည္ကုန္းကို ခ်ီတက္ၾကမယ္လို႔ ျပင္ဆင္ေနၾကပါတယ္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ အင္အယ္ဒီပါတီကေတာ့ ေရႊဂုံတိုင္ကေန ပါတီရုံးခ်ဳပ္ရွိရာ
တကၠသိုလ္ရိပ္သာလမ္းကေန ခ်ီတက္လာမယ္လို႔ စဥ္းစားခဲ့ၾကပုံ ရပါတယ္။
စစ္တပ္က အမိန္႔ထုတ္ျပန္ထားတဲ့အတိုင္း ၅ ေယာက္ထက္ ပိုျပီး လူ မစုပါဘူး။ ဒါေပမယ့္

လူေတြကို ၃ ေယာက္၊ ၄ ေယာက္ တတန္း တန္းစီျပီး အင္အားကို ရာ ေထာင္ခ်ီတဲ့အထိ
ခ်ီတက္ၾကမွာပါ။ ခ်ီတက္သူမ်ားက လမ္းခရီးမွာ ေၾကြးေၾကာ္သံေတြ ေအာ္ဟစ္တာ၊
ဆိုင္းဘုတ္ေတြ ကိုင္ေဆာင္တာ မလုပ္ပါဘူး။ အသံတိတ္ စုေ၀းခ်ီတက္ပြဲ တခု ဆင္ႏြဲမွာ
ျဖစ္ပါတယ္။ ေခါင္းေဆာင္မ်ားက တားဆီးလာတဲ့ လုံျခဳံေရးေတြ စစ္သားေတြကို
တည္တည္ျငိမ္ျငိမ္ ရင္ဆိုင္ျပီး ေျဖရွင္းမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ မဆူ မပူဘဲ
အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ၾကီးမ်ားကို အေလးျပဳဖို႔ လာတဲ့ ေက်ာင္းသား လူငယ္ေတြကို ဘာအမႈနဲ႔
ဖမ္းမွာတဲ့လဲ။
ဖမ္းရင္လည္း အဖမ္းခံၾကဖို႔ ျပင္ဆင္ထားျပီး ျဖစ္ပါတယ္။ တေယာက္ဖမ္းရင္ သူနဲ႔အတူ

လိုက္အဖမ္းခံၾကဖို႔ ဆုံးျဖတ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ စစ္တပ္က အဲဒီတုန္းက လူစုလူေ၀းေတြကို
ျဖိဳခြဲဖို႔အတြက္ စစ္ကားေပၚက ခုန္ဆင္း၊ ညာသံေပးျပီး တုတ္ေတြနဲ႔ လိုက္ရိုက္၊ အလဲလဲ အျပိဳျပိဳနဲ႔
ျပည္သူေတြကို စစ္ကားေတြအေပၚ တိရစၦာန္ေတြလို ပစ္တင္ျပီး အၾကမ္းဖက္တဲ့ လုပ္ရပ္ကို

ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္ဖို႔အတြက္ "အားလုံး မေျပးဘူး၊ အရိုက္ခံမယ္။ ငါတို႔ေတြရဲ႔ သတၱိကို အေသခံျပီး
ျပၾကမယ္" လို႔ ဆုံးျဖတ္ခဲ့ၾကပါတယ္။
စတုတၳအၾကိမ္နဲ႕ ေနာက္ဆုံးအၾကိမ္ အာဏာဖီဆန္တဲ့ လူထုစုေ၀းခ်ီတက္ပြဲ
အၾကမ္းမဖက္၊ ျငိမ္းခ်မ္းတဲ့၊ ညီညြတ္စုစည္းတဲ့၊ အာဏာဖီဆန္မႈ၊ ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္မႈနဲ႔

စစ္အစုိးရကို စိန္ေခၚၾကမယ္လို႔ ျပင္ဆင္ထားသမွ်ဟာ ဇူလိုင္ ၁၈ မွာ
ပ်က္စီးမတတ္ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။ စစ္တပ္က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၊ ဦးတင္ဦးနဲ႔ အဲင္န္အယ္ဒီ
ေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ အဖြဲ႔၀င္မ်ားကို ၀င္ေရာက္ဖမ္းဆီး ခ်ဳပ္ေႏွာင္လိုက္ျခင္းနဲ႔ စစ္တပ္က
တုန္႔ျပန္လိုက္တာ ျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီတုန္းက သမဂၢေတြ လူငယ္တပ္ဦးေတြက ၁၉၈၉ ဇူလိုင္ ၁၉ ကို သူတို႔ခ်ည္းနဲ႔

ရင္ဆိုင္ျဖတ္သန္းဖို႔ ဆုံးျဖတ္ခဲ့ၾကတယ္။ အားလုံးနဲ႔ တိုင္ပင္ထားတဲ့အတိုင္း ဆင္ေျခဖုံးဖက္က
စစ္ေၾကာင္းတခု၊ ျမိဳ႔ထဲက စစ္ေၾကာင္းတခုနဲ႔ ခ်ီတက္ဖုိ႔ စုေ၀းၾကခဲ့ၾကတယ္။
အဲဒီတုံးက အာဇာနည္ေန႔ တေန႔ဟာျဖင့္ အဲဒီတုန္းက ပါ၀င္ဆင္ႏြဲခဲ့တဲ့ ၈၈ မ်ဳိးဆက္

ေက်ာင္းသား လူငယ္မ်ားအားလုံးအတြက္ ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲ မတိုင္ခင္အတြင္း
ေနာက္ဆုံးအၾကိမ္ အင္အားကုန္ထုတ္သုံးျပီး ဆင္ႏႊဲခဲ့တဲ့ အာဏာဖီဆန္တဲ့
ဆႏၵျပပြဲၾကီးတခုအျဖစ္ က်န္ရစ္ခဲ့ပါတယ္။
ျမိဳ႔ထဲက ခ်ီတက္လာတဲ့ ေဂ်ေအစီ အစုအဖြဲ႔က မနက္ကတည္းက ေလဟာျပင္ေစ်းနားက

စုေ၀းျပီး မင္းမႏိုင္အရပ္ ဦး၀ိစာရလမ္းအတိုင္း အာဇာနည္ကုန္းကို ၂ ေယာက္တတန္း
ျငိမ္သက္စြာ ခ်ီတက္ခဲ့ၾကပါတယ္။ လူတန္းၾကီးက ေထာင္ခ်ီမယ္လို႔ ခန္႔မွန္းခဲ့ၾကျပီး သူတို႔ေတြ
အသံတစက္မွ မထြက္ခဲ့ၾကပါဘူး။ အခ်င္းခ်င္း လက္တို႔ျပီး သတိေပးေနတာက စည္းကမ္းရွိဖုိ႔၊
မေျပးဖို႔၊ အဖမ္းခံဖို႔၊ အရိုက္ခံဖို႔နဲ႔ တစုတစည္းတည္း ရင္ဆိုင္ၾကဖို႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ တာ၀န္ခံတဲ့
ေခါင္းေဆာင္ေတြက အဆင့္ဆင့္ သတင္းပို႔ျပီး တားဆီးလာတဲ့ စစ္တပ္က အရာရွိေတြကို
ျငိမ္းခ်မ္းစြာ ရင္ဆိုင္ေဆြးေႏြးဖို႔ကို ျပင္ဆင္ထားပါတယ္။
သြားဖက္ဆိုင္ရာ ေဆးတကၠသိုလ္ေရွ႔မွာ တၾကိမ္ အတားခံရေပမယ့္ အဲဒီက စစ္ဗိုလ္က

မဆူတဲ့ လူတန္းၾကီးကို သြားခြင့္ျပဳလိုက္ပါတယ္။ သို႔ေပမယ့္ တပ္မေတာ္ ခမ္းမေရွ႔နားမွာေတာ့
ထိုစဥ္က ရန္ကုန္တိုင္း တိုင္းမွဴး မ်ဳိးညြန္႔ကိုယ္တိုင္ စီးနင္းလာတဲ့ သံခ်ပ္ကာ ကားမ်ား၊
စစ္ကားမ်ားက ပိတ္ဆို႔ျပီး လူစုခြဲတာကို သူတို႔ ၾကဳံခဲ့ၾကပါတယ္။
စစ္သားေတြက ညာသံေပးျပီး တုတ္ေတြ ေ၀ွ႔ရမ္းကာ လူအုပ္ထဲကို

ေျပး၀င္လာခဲ့ၾကေပမယ့္ သူတို႔ေတြက တပ္ဦးမပ်က္ခဲ့ၾကဘူး။ ေရာက္ေနတဲ့ေနရာမွာ
သူတို႔ရပ္ျပီးေတာ့ ရင္ဆိုင္ပါတယ္။ ေရွ႔ဆက္သြားလို႔မရတဲ့အခါ စည္းကမ္းတက်ပဲ
ေနာက္လွည့္ျပီး ျပန္ခ်ီတက္ၾကပါတယ္။ စစ္သားေတြက အတင္းတိုး၀င္လာၾကလို႔ စစ္သားေတြက
ခ်ီတက္သူေတြ ၾကားထဲ ျပန္႔၀င္ျပီး ကၽြံကုန္ၾကလို႔ ကစဥ့္ကလ်ားျဖစ္မယ့္ ဆႏၵျပသူေတြကို
ရိုက္ႏွက္ဖမ္းဆီးမယ္ဆိုတဲ့ အေျခအေန မရလို႔ စစ္သားေတြ အံ့အားသင့္က်န္ရစ္ခဲ့ၾကပါတယ္။

အဲဒီ ေန႔ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ျပသလိုက္ႏိုင္တဲ့ သက္ေသ (အျမတ္) ကေတာ့ အာဏာဖီဆန္တဲ့
ထိပ္တိုင္ရင္ဆိုင္တဲ့ ျငိမ္းခ်မ္းစြာ တည္တည္ျငိမ္ျငိမ္ တစုတစည္းထဲ လႈပ္ရွားမႈဆိုတာ
လက္နက္ကိုင္ထားတဲ့ အာဏာရွင္ေတြကို ျခိန္းေျခာက္ႏိုင္တယ္။ ေျခာက္ျခားေအာင္
လုပ္ႏိုင္တယ္ ဆိုတာပါပဲ။ ရလိုက္တဲ့ သင္ခန္းစာကေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ႏိုင္ငံေရးအရ ဦးေဆာင္မႈ
ဆုံးျဖတ္မႈ လုပ္ငန္းစဥ္ ဆက္လက္ခ်မွတ္ေပးႏိုင္မယ့္ ဦးေဆာင္သူမ်ားနဲ႔ အဆက္ျပတ္ေတာက္ျပီး
အားေပ်ာ့သြားခဲ့ၾကရတာပါ။
ညဖက္မွာ စစ္အစိုးရ ရုပ္ျမင္သံၾကားကေန ဆူပူလႈံ႔ေဆာ္သူေတြကို

လုံျခဳံေရးတပ္ဖြဲ႔၀င္ေတြက ဥပေဒႏွင့္အညီ အေရးယူဖမ္းဆီးျခင္း၊ ျဖိဳခြဲလိုက္ေၾကာင္း
ေၾကျငာပါတယ္။ ျမိဳ႔ထဲက ခ်ီတက္တဲ့ လမ္းေၾကာင္းက ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြ၊
အစုအဖြဲ႔ေတြကို ခ်က္ျခင္း ဖမ္းဆီးျခင္း မခံခဲ့ရေပမယ့္၊ ျမိဳ႔ျပင္လမ္းေၾကာင္းက ကိုကိုၾကီးနဲ႔
ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္အခ်ဳိ႔ကိုေတာ့ စစ္တပ္က ေခတၱဖမ္းဆီးထိမ္းသိမ္းခဲ့ပါတယ္။
In 2007 July 19th Martyrs Day Event, Ko Ko Gyi, Min Ko Naing & Htay
Kywe
၁၉၈၉ ဇူလိုင္ ၁၉ ေနာက္ဆက္တြဲ
ျမန္မာျပည္ရဲ႔ အာဇာနည္ေန႔တိုင္းဟာ စစ္အစိုးရကို အာဏာဖီဆန္တဲ့ အထိမ္းအမွတ္ေန႔

အျဖစ္ ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြ၊ ႏိုင္ငံေရးပါတီ၀င္ေတြအတြက္ စြဲမွတ္ျပီး က်န္ရစ္တယ္လို႔
ေျပာခ်င္ပါတယ္။
အဲဒီေန႔ကို ႏွစ္စဥ္ ျဖတ္သန္းၾကတိုင္းမွာ
- စစ္အစုိးရ မတရားသိမ္းပိုက္ထားတဲ့ ျပည္သူ႔အာဏာ ျပည္သူ႔လက္ထဲ ျပန္ေရာက္ဖို႔၊
- စစ္အစိုးရ ဖ်က္ဆီးေဖ်ာက္ဖ်က္ဖို႔ ၾကိဳးစားေနတဲ့ လြတ္လပ္ေရးနဲ႔

အမ်ဳိးသားေရးေခါင္းေဆာင္ၾကီးေတြကို ျပည္သူတို႔ ထာ၀ရ သတိရေနေၾကာင္း ျပသဖို႔နဲ႔
- အာဇာနည္ၾကီးေတြရဲ႔ အေမြ တပ္မေတာ္စစ္သည္ေတြကို မတရားသိမ္းပိုက္ထားတဲ့

စစ္အာဏာရွင္ေတြရဲ႔လက္ထဲကေန ျပည္သူေတြဆီ စည္းရုံးဖို႔အတြက္

ရဲရင့္တဲ့ ျပည္သူလူထုၾကီးက စစ္အစုိးရရဲ႔ မတရားတဲ့ အမိန္႔အာဏာေတြကို ဖီဆန္ျပီး
ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီေရးအာဇာနည္ေတြ အင္အားျပၾကတဲ့ ျမင့္ျမတ္တဲ့ ေန႔တေန႔ပဲ ျဖစ္ပါေတာ့တယ္။
နအဖ ျပည္ထဲေရး ၀န္ႀကီးရဲ ႔ ထုိးေဖာက္မႈ အစီအစဥ္

ျပည္ထဲေရး အရာရွိတဦး (၂၄-၁၂-၀၈)
http://www.khitpyaing.org/news/December_08/24-12-08a.php
နအဖ ျပည္ထဲေရး၀န္ႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေမာင္ဦး၏ စီမံကြပ္ကဲမႈအရ ရဲမႉးသန္းထြန္း ဦးစီးသည့္

ေအာက္ေဖာ္ျပပါ အဖြဲ႕၀င္ (၂၀) ဦးဟာ ရန္ကုန္မွ ျမ၀တီ၊ ျမ၀တီမွ မဲေဆာက္သို႔ ဒီဇင္ဘာ (၁၉)
ရက္ေန႔တြင္ ေရာက္ရွိခဲ့သည္။ အဆုိပါအဖြဲ႕၏ ဦးတည္ခ်က္မ်ားမွာ ျပည္တြင္းမွ လာေရာက္မည့္
နယ္စပ္ေဒသရွိ အတိုက္အခံ အဖြဲ႔အစည္းမ်ား တခ်ိဳ ႔က ဖြင့္လွစ္မည့္ သင္တန္းေပါင္းစံု
တက္ေရာက္မည့္သူမ်ားအား ေထာက္လွမ္းရန္၊ ရရွိသည့္ အခ်က္အလက္မ်ားကို ျပည္တြင္းသို႔

အခ်ိန္မီ သတင္းပို႔ရန္၊ သင္တန္းဖြင့္လွစ္မည့္ အဖြဲ႔အစည္းမ်ား ႐ံုး၊ ေနရာ၊ သင္တန္း က်င္းပသည့္
ေနရာထိ ထုိးေဖာက္သြားေရး စီမံေဆာင္ရြက္ရန္ ျဖစ္ပါသည္။
ေနာက္ဦးတည္ခ်က္မွာ နယ္စပ္ေဒသတြင္ UG (Underground) လုပ္သူမ်ား လွ်ဳိ႕၀ွက္စြာ

ျပည္တြင္းသို႔ ၀င္ေရာက္မည့္ အစီအစဥ္လမ္းေၾကာင္းႏွင့္ ရည္ရြယ္ခ်က္မ်ားကို ေဖာ္ထုတ္
ေထာက္လွမ္းသြားရန္၊ အတုိက္အခံ အဖြဲ႔အစည္း ႐ံုးမ်ားတြင္ ျပည္တြင္းက တရားမ၀င္
လာေရာက္လုပ္ကိုင္ေနသူမ်ား၏ လႈပ္ရွားမႈ သတင္းမ်ားကုိပါ ေဖာ္ထုတ္သြားရန္ စသည့္
ဦးတည္ခ်က္မ်ား ပါ၀င္ေၾကာင္း သိရသည္။ ထုိးေဖာက္ေရးအဖဲ႔ြ၌ ပါ၀င္သူမ်ားမွာ
ေအာက္ပါအတုိင္း ျဖစ္သည္။
၁။သန္းထြန္း
၂။ေဇာ္မင္းထြန္း
၃။တင္ထြန္းေအာင္
၄။ထြန္းထြန္း၀င္း
၅။ေစာေက်ာ္ေထြး
၆။ညီမင္းသူ
၇။ေမာင္ေထြး
၈။ေအာင္ေထြး
၉။ေနလင္း
၁၀။သူရေအာင္
၁၁။ေက်ာ္ႏုိင္
၁၂။စိုးစိုးေထြး
၁၃။မိုးပပေအာင္
၁၄။မိေအးမာ
၁၅။ေဆြေဆြ၀င္း
၁၆။သီသီေအာင္
၁၇။မသန္းေအး
၁၈။ႏုိင္ႏုိင္ေဇာ္
၁၉။သက္မာ
၂၀။ဆင့္ဆင့္ေအးတုိ႔ ျဖစ္ၾကသည္။
အဖြဲ႔ေခါင္းေဆာင္ ရဲမႉးသန္းထြန္းဟာ ေတာင္ပိုင္းတုိင္း စစ္ဌာနခ်ဳပ္ လက္ေအာက္ခံတြင္

တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့ေသာ တပ္မေတာ္ အရာရွိတဦးျဖစ္ၿပီး ေမွာ္ဘီ ရဲတပ္ရင္းသု႔ိ ေျပာင္းေရႊ႕႔ခဲ့သူ
ျဖစ္သည္။ ရဲမႉးသန္းထြန္းဟာ ထူးခြ်န္သူတဦး ျဖစ္ၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ျမ၏ သားအငယ္ဆံုးကုိ
စည္း႐ံုးႏိုင္စြမ္း ရွိခဲ့သူ ျဖစ္ကာ DKBA အဖြဲ႕၏ ပံ့ပိုးမႈျဖင့္ ျမ၀တီမွ မဲေဆာက္ကို
ထုိးေဖာက္ႏုိင္ေအာင္ စီစဥ္ေနသူ ျဖစ္သည္။ ရဲမႉး သန္းထြန္းႏွင့္ အဖြ႔ဲကို လႈပ္ရွားႏုိင္ရန္
ေအာက္ပါအတုိင္း ေနရာခ် စီမံေဆာင္ရြက္ခဲ့ပါသည္။

၁။ မယ္ေတာ္ေဆးခန္းတြင္ တာ၀န္ခ်ထားသူ (၅) ဦး
၂။ စက္႐ံု အလုပ္႐ုံမ်ားတြင္ တာ၀န္ခ်ထားသူ (၃) ဦး
၃။ မဲေဆာက္ၿမိဳ ႔ေပၚတြင္ တာ၀န္ခ်ထားသူ (၇) ဦး
၄။ ျမ၀တီၿမိဳ ႔တြင္ အေရးေပၚ စစ္ဆင္ေရးအတြက္ အရန္အင္အား (၅) ဦး
မယ္ေတာ္ေဆးခန္း၊ စက္႐ံု အလုပ္႐ုံႏွင့္ မဲေဆာက္ၿမိဳ ႔ေပၚတြင္ တာ၀န္ခ်ထားသူ စုစုေပါင္း (၁၅)

ဦးတုိ႔ကို ထုိင္း လက္ကုိင္ဖုန္းမ်ား ကိုယ္စီ ေပးထားၿပီး ျမ၀တီကို စဥ္ဆက္မျပတ္
သတင္းပုိ႔ဆက္သြယ္ေရးအတြက္ အထူးမွာၾကားထားခဲ့သည္ဟု သိရသည္။ သူတုိ႔ကုိ ျမ၀တီသုိ႔
ေန႔ခ်င္းျပန္ မသြားခိုင္းဘဲ မဲေဆာက္ၿမိဳ ႔ တ၀ုိက္တြင္ အေျချပဳကာ လွည့္လည္လႈပ္ရွားခုိင္းပါ
သည္။ သူတုိ႔ရဲ ႔ လံုၿခံဳေရးအတြက္ နာမည္၀ွက္မ်ားကို ေအာက္ပါ အတုိင္း အသီးသီးေပး
ထားသည္။
အဖြဲ႔ေခါင္းေဆာင္ သန္းထြန္းအား (ဗိုက္ႀကီး)၊ ထြန္းထြန္း၀င္းအား (ေခါင္းေျပာင္)၊ ေဇာ္မင္းထြန္း

အား (ဒီေကး)၊ တင္ထြန္းေအာင္အား (ကုလားေလး) ၊ ေစာေက်ာ္ေထြးအား (ကိုသြက္)၊
ညီမင္းသူ အား (ေမာင္ခၽြန္)၊ ေမာင္ေထြးအား (မယက)၊ ေအာင္ေထြးအား (ကို႐ႈတ္)၊
ေနလင္းအား (ေဂ်ာ္နီ)၊ သူရေအာင္အား (သိန္းသိန္း)၊ ေက်ာ္ႏုိင္အား (ေကာက္ေကာက္)၊
စိုးစိုးေထြးအား (ေပါက္စီ)၊ မိုးပပေအာင္ အား (ငကန္း)၊ မိေအးမာအား (မမြန္)၊ ေဆြေဆြ၀င္းအား
(ေဒၚႀကီး)၊ သီသီေအာင္အား (ေဒါက္တို)၊ မသန္းေအးအား (ေဒြးေလး)၊ ႏိုင္ႏုိင္ေဇာ္အား (မိေဇာ္)၊
သက္မာအား (ငေၾကာက္)၊ ဆင့္ဆင့္ေအး အား (ေဒၚေအး) ဟု အသီးသီး ဖုန္းထဲမွာ
ေခၚေျပာၾကရန္ မွာၾကားထားသည္။
သူတုိ႔ (၂၀) ဦးထဲမွာ ကရင္လူမ်ိဳးမ်ားနဲ႔ မြန္လူမ်ိဳးမ်ားကုိ ထည့္ထားျခင္းေၾကာင့္

နယ္စပ္ေဒသတြင္ ရွိေသာ တုိင္းရင္းသား လူမ်ိဳးစုထဲထိ ထုိးေဖာက္၀င္ေရာက္မည္ ျဖစ္ၿပီး
လုိအပ္ပါက ဘာသာစကား ကန္႔သတ္ခ်က္ကို ေက်ာ္လႊား ေထာက္လွမ္းႏုိင္မည္ ျဖစ္သည္။
စုိးရိမ္စရာ ေကာင္းသည့္အခ်က္တခုက မိန္းကေလး အင္အားစု တ၀က္နီးပါး ပါ၀င္ေန၍
အတုိက္အခံ အဖြဲ႔အစည္းမ်ား အေနျဖင့္ ေလွ်ာ့တြက္ၿပီး မိမိ၏ အတြင္းစည္းထဲကို အလြယ္တကူ
၀င္ခြင့္ေပးသြားမည့္ အလားအလာ ျဖစ္ေနသည္။
ျပည္ထဲေရး၀န္ႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေမာင္ဦး မွာထားခ်က္က အခု လႊတ္ထားသည့္ ေထာက္လွမ္းေရး

အဖဲြ႔အား အတုိက္အခံ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားက ရိပ္မိသိရွိသြားခဲ့ပါက ခ်က္ခ်င္း ျပန္လာခဲ့ရန္
မွာၾကားထားသည္ဟု သိရသည္။
ယခုအခါမွာ တပ္မေတာ္ ေထာက္လွမ္းေရး ၫႊန္ၾကားေရးမႉး႐ံုး မရွိေတာ့သည့္အတြက္

ျပည္ထဲေရး ၀န္ႀကီးဌာနအေနျဖင့္ SB (Special Branch) အထူးရဲတပ္ဖြဲ႔ကို အမာခံထားကာ CID
မႈခင္းတပ္ဖြဲ႕ႏွင့္ BSI အထူး စံုစမ္းစစ္ေဆးေရး ဦးစီးဌာနတုိ႔မွ တပ္ဖြဲ႔၀င္မ်ားကို ထုတ္ႏုတ္ၿပီး
အပတ္တကုတ္ ႀကိဳးပမ္းေဆာင္ရြက္ေနရသည္။
ေထာက္လွမ္းေရးမ်ားက ၎တုိ႔၏ အမာခံ သတင္းေပးမ်ားႏွင့္ အခ်က္အလက္မ်ားကို

ဖ်က္ဆီးခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ စမ္းတ၀ါး၀ါးျဖင့္ ေျမစမ္းခရမ္းပိ်ဳး လုပ္ေနရသည့္ အေနအထား ရွိပါသည္။
လက္ရိွ လႊတ္လိုက္သည့္ ေထာက္လွမ္းေရး အဖြဲ႔၏ အားထားရာ အမာခံ သတင္းေပးမွာ DKBA
ျဖစ္ၿပီး DKBA တုိ႔၏ မဲေဆာက္ၿမိဳ ႔အေျခစိုက္ ေနရာမ်ားကို အမွီျပဳၿပီး လႈပ္ရွားၾကမည့္
အေနအထားမ်ိဳး ရွိပါသည္။
ျပည္ထဲေရး ၀န္ႀကီးဌာနအေနျဖင့္ ေထာက္လွမ္းေရး တပ္ဖြဲ႔ကဲ့သုိ႔ လွ်ဳိ႕၀ွက္စြာ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ျခင္း

မရွိဘဲ ရန္ကုန္တုိင္း ေအးခ်မ္းသာယာေရးႏွင့္ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရး ေကာင္စီ႐ံုး၏ ပါ၀ါကုိ အသံုးျပဳၿပီး ျမ၀တီ
ၿမိဳ႕ ေအးခ်မ္းသာယာေရးႏွင့္ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးေကာင္စီသုိ႔ ကူညီေပးေရး ၫႊန္ၾကား
တုိက္တြန္းထားသည္ကို ေတြ႕ရသည္။
မည္သုိ႔ဆုိေစ အတုိက္အခံ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားအေနျဖင့္ မဲေဆာက္တခြင္တြင္ ဖထီး ပဒုိမန္းရွာ

လုပ္ႀကံခံရမႈႏွင့္ မယ္ပတြင္ (UG) ကုိရဲ အား ျပန္ေပးဆြဲခံရမႈမ်ားကို သင္ခန္းစာယူၿပီး
လံုၿခံဳေရးအထူးသတိျဖင့္ အတြင္းစည္းကုိ တင္းက်ပ္ကာ အဆုိပါ အဖြဲ႔၀င္မ်ားကို ေဖာ္ထုတ္
ေခ်မႈန္းၾကရန္ ေစတနာေကာင္းျဖင့္ တုိက္တြန္း ေရးသားလို္က္ရပါသည္။
ျမ၀တီၿမိဳ႕မွာ ေလာင္းကစား၀ုိင္းႀကီးေတြ မ်ားလာ

NEJ/ ၂၄ ဒီဇင္ဘာ ၂၀၀၈
ျမဝတီခ႐ိုင္ အာဏာပိုင္မ်ား၏ ခြင့္ျပဳခ်က္ျဖင့္ ျမဝတီၿမိဳ႕တြင္ ဘာသာေရးကို အေၾကာင္းျပ၍

ေပ်ာ္ပြဲရႊင္ပြဲႏွင့္ ေလာင္းကစားပြဲမ်ိဳးစုံကို ျပဳလုပ္လာခဲ့သည္မွာ (၁၅) ရက္ခန္႔ရွိၿပီး ရာဇ၀တ္မႈမ်ား
သိသိသာသာ မ်ားလာသည္ဟု ၿမိဳ႕ခံမ်ားက ေျပာသည္။

ျမဝတီၿမိဳ႕အမွတ္ (၃) ရပ္ကြက္ရွိ ဓမၼရန္ေအာင္ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္း ျပဳျပင္ရန္ႏွင့္ ဘုရားတည္၊
ေက်ာင္း ေဆာက္ရန္ အလႉေငြရရွိေရးအတြက္ ေဒသခံအာဏာပိုင္မ်ားက (အာဝါေဒး)
ပြဲျပဳလုပ္ရန္ ၿပီးခဲ့သည့္ (၁၅) ရက္မွ စတင္ခြင့္ျပဳခဲ့ျခင္းျဖစ္ၿပီး ညစဥ္ ေသာင္းႏွင့္ခ်ီသည့္
ေလာင္းကစားသမားမ်ား ပြဲေတာ္တြင္း လာေရာက္ကာ ေလာင္းကစားျပဳလုပ္ၾကသည္။
ျမဝတီၿမိဳ႕ခံတဦးက “ဒီေန႔ပါဆို (၁၅) ရက္ရွိၿပီ။ ဓမၼရန္ေအာင္ေက်ာင္းအတြက္ အလႉေငြလိုေတာ့

ခ႐ိုင္လူႀကီးေတြ က နားလည္မႈနဲ႔ (အာဝါေဒး) ပြဲ က်င္းပခြင့္ တလေပးတယ္။ ျမန္မာဇာတ္အဖြဲ႕
(၅) ဖြဲ႕၊ တဖြဲ႕ကို (၃) ညႏႈန္းနဲ႔ ကတာ အခုဆိုရင္ (၁၅) ရက္ရွိၿပီ၊ ေလာင္းကစားကေတာ့ အစုံပဲ။
အနီေထာင္၊ ကာလာခြဲ၊ အန္ဂလုံ၊ ေရႊေဘာလုံး၊ ကြန္ပ်ဴတာဆယ္ဆ ကစားနည္း မ်ိဳးစုံပဲ။
ႏိုင္တဲ့လူရွိသလို ႐ႈံးတဲ့လူလည္းအမ်ားႀကီးပဲ။ တခ်ိဳ႕ဆို ပြဲလာတာ ဆိုင္ကယ္နဲ႔လာတယ္၊ ျပန္ေတာ့
ဆိုင္ကယ္ မပါေတာ့ဘူး။ ကစားတာ႐ႈံးလို႔ သူမ်ားကို ေပးလိုက္ရတယ္။ ပြဲလုံၿခဳံ ေရးကိုေတာ့
ဒီေကဘီေအက တာဝန္ယူေပးတယ္။ အက်ိဳးဆက္ကေတာ့ ျမဝတီနယ္မွာ ဂ်ပိုးသူခိုးေတြ
မ်ားလာ တယ္။ အာဏာပိုင္ေတြကိုယ္တိုင္က ခြင့္ျပဳေတာ့ ဘယ္သူမွမေျပာရဲဘူး” ဟု ေျပာသည္။
အဆိုပါကစားဝိုင္းမ်ားသို႔ လူႀကီးလူငယ္၊ က်ားမ မေရြး လာေရာက္ကစားၾကၿပီး

ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားမ်ား လည္း လူႀကီးမ်ားနည္းတူ လာေရာက္ကစားၾကေသာေၾကာင့္
မိဘအမ်ားစုမွာ သားသမီးမ်ားအတြက္ ရတက္ မေအး ျဖစ္ၾကရသည္ကို ျမဝတီကမ္းနားတြင္
စက္ေလွေမာင္းသူတဦးက “ပြဲက လဝက္ေလာက္ရွိၿပီ။ ကေလး ေတြလည္း ေျပာမရဆိုမရနဲ႔
တခ်ိဳ႕ဆို အိမ္ကပစၥည္းခိုးေရာင္းၿပီး သြားကစားတာေတြလည္း အမ်ားႀကီးပဲ။ တခု
ေသခ်ာတာကေတာ့ ျမဝတီမွာ ဒီလိုပြဲမ်ိဳးလုပ္ရင္ သူခိုးေပါမယ္၊ စက္ဘီးေပ်ာက္မယ္၊
ဆိုင္ကယ္ေပ်ာက္မယ္၊ ဒါကေတာ့ ပုံမွန္ပဲ။ က်ေနာ့္သားဆိုရင္ ဘယ္လိုမွေျပာလို႔မရဘူး
ညတိုင္းသြားတယ္။ ဒီလိုပြဲမ်ိဳးကေတာ့ မလုပ္ ေစခ်င္ဘူး” ဟု ေျပာသည္။
ဓမၼရန္ေအာင္ေက်ာင္းတြင္ က်င္းပျပဳလုပ္သည့္ အာဝါေဒးပြဲေတာ္ႏွင့္ပတ္သက္၍ ျမဝတီခ႐ိုင္

သံဃနာယက ဥကၠ႒ ကုိးနဝင္းေက်ာင္းဆရာေတာ္ ဦးေဇာတိပါလက “ဓမၼရန္ေအာင္ေက်ာင္းမွာ
ပြဲလုပ္တာေတာ့သိတယ္။ ဘာပြဲလည္းေတာ့ ဘုန္းႀကီးလည္း မသိေသးဘူး။ ဘုန္းႀကီးလည္း
အခုမွ ခရီးသြားရာက ျပန္ေရာက္တယ္” ဟု ေခတ္ၿပိဳင္သို႔ မိန္႔ၾကားသည္။
ေဒသခံအာဏာပိုင္မ်ားက အာဝါေဒးပြဲမ်ားကို ျမဝတီၿမိဳ႕တြင္း က်င္းပခြင့္မျပဳဘဲ ျမဝတီၿမိဳ႕ျပင္ရွိ

ဒီေကဘီေအအေျခခ်ရာ စခန္းမ်ားႏွင့္ ၎တို႔ ႀကီးစိုးရာ ေနရာေဒသမ်ားတြင္သာ
က်င္းပၾကေသာ္လည္း ယခုက်င္းပသည့္ပြဲသည္ ျမဝတီၿမိဳ႕၏ အမွတ္ (၃) ရပ္ကြက္ထဲတြင္
က်င္းပခြင့္ျပဳသျဖင့္ ေဒသခံမ်ားၾကားတြင္ အာဏာပိုင္မ်ား၏ လုပ္ရပ္ကို
နားမလည္ျဖစ္ၾကရသည္ဟု ၿမဳိ႕ခံတဦးက ဆိုသည္။
ေလာင္းကစားဝိုင္းတဝိုင္းလွ်င္ တညတာဝိုင္းေၾကးအျဖစ္ (၁) သိန္းမွ (၅) သိန္းအထိ

ပြဲေတာ္က်င္းပေရးအဖြဲ႔သို႔ အလႉေငြေပးေဆာင္ရသည္။ ေလာင္းကစားဝိုင္းႀကီးမ်ားမွာ (၁၀)
ဝိုင္းခန္႔ရွိၿပီး ဝိုင္းအေသးမ်ားမွာလည္း အမ်ား အျပားရွိသည္။
အာဝါေဒးပြဲတြင္ လာေရာက္ကျပသည့္ ျမန္မာဇာတ္သဘင္အဖြဲ႔တခုမွ မင္းသားႀကီးတဦးက

“က်ေနာ္တို႔ ကရင္ျပည္နယ္မွာ လြန္ခဲ့တဲ့ဆယ္ႏွစ္ေလာက္ကစၿပီး ျမန္မာဇာတ္အဖြဲ႔နဲ႔
ကရင္ဇာတ္အဖြဲ႔ေတြ အားလုံးေပါင္း အဖြဲ႕ (၁၅) ေလာက္ ရွိတယ္။ ဒါကလည္း
ဒီေကဘီေအေပၚၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ သူတို႔ကို ေလာင္းကစားပြဲေတြ လုပ္ခြင့္ေပး ေတာ့ ဟန္ျပအေနနဲ႔
ဇာတ္အဖြဲ႔ကို မိုးအလင္းကျပခိုင္းတယ္။ ကရင္ျပည္နယ္တေၾကာမွာ ဒီေကဘီေအက သူတို႔
ရန္ပုံေငြရဖို႔ အာဝါေဒးပြဲလုပ္ေတာ့ အာဝါေဒးပြဲေတြရဲ႕ ေတာင္းဆိုခ်က္အရ ဇာတ္အဖြဲ႔ေတြလည္း
မ်ားလာတာျဖစ္ တယ္။ က်ေနာ္တို႔ဇာတ္ကို မိုးအလင္းကေပမယ့္ ၾကည့္တဲ့လူေတြကေတာ့
ၾကက္ဝိုင္းသာသာေလာက္ပဲရွိတယ္။ ညေၾကးေတာ့ အျပည့္ေပးပါတယ္။ ေဖေတာ့၊
ေမာင္ေတာ့န႔ဲပဲ မိုးလင္းေအာင္ ဟန္ျပကေပးရတာပဲရွိတယ္။ အဓိက ေလာင္းကစားပြဲျဖစ္ဖို႔
က်ေနာ္တို႔က အျဖည့္ခံေတြပါ” ဟု ေျပာသည္။
အဆိုပါ မင္းသားႀကီးကပင္ လာမည့္္ (၂၇) ေန႔တြင္က်ေရာက္မည့္ ကရင္ႏွစ္သစ္ကူးပြဲေတာ္

အခမ္းအနားတြင္ လည္း ဒီေကဘီေအအဖြဲ႔က ၎တို႔ဇာတ္အား ကျပရန္ ငွားရမ္းထားၿပီး
အာဝါေဒးပြဲႏွင့္အတူ အနည္းဆုံး (၅) ည ကျပရန္ရွိသည္ဟု ဆက္လက္ေျပာၾကားသည္။
ေလာင္းကစားႏွင့္ ေပ်ာ္ပြဲရႊင္ပြဲကို အေျခခံသည့္ အာဝါေဒးပြဲကို

ဒီေကဘီေအအဖြဲ႔စတင္ေပၚေပါက္သည့္ ၁၉၉၄ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ (၂၁) ရက္ေန႔ ေနာက္ပိုင္းတြင္
ကရင္ျပည္နယ္အတြင္းရွိ ေက်းလက္ေတာရြာမ်ားတြင္ ရန္ပုံေငြပြဲ အျဖစ္ ေနရာေဒသအႏွံ႔
က်င္းပၾကသျဖင့္ အာဝါေဒးႏွင့္ ဒီေကဘီေအသည္ ဖြားဖက္ေတာ္ျဖစ္သည္ဟု ကရင္ျပည္ နယ္မွ
အထင္ကရ ကရင္ဘုန္းေတာ္ႀကီးတပါးက မိန္႔ၾကားခဲ့ဖူးသည္။
ေက်ာက္ေခတ္တပ္မေတာ္၏စြမ္းရည္
(သို႔မဟုတ္) ယိုးဒယား-ဗမာစစ္ ၂ဝဝ၁
ဂါမဏိ
http://www.khitpyaingnews.org/articles/march_08/26-3-08_garmani.php
၂ဝဝ၁ ခုႏွစ္ေဖေဖာ္ဝါရီလမွာ နအဖဟာ ဝ အဖြဲ႔က အက္စ္အက္စ္ေအ (ေတာင္ပိုင္း) အဖြဲ႔ကို

တိုက္ၿပီး ထိုင္းနယ္စပ္ဘက္ နယ္ေျမလုတာကို အကူအညီေပးတဲ့အေနနဲ႔ နယ္စပ္တေလွ်ာက္
စစ္ဆင္ေရးဆင္ႏႊဲခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီစစ္ဆင္ေရးအတြင္း ေဖေဖာ္ဝါရီ (၉)ရက္ ညေနပိုင္းမွာေတာ့
နအဖတပ္ေတြက ထိုင္းႏိုင္ငံအတြင္း နယ္စပ္မ်ဥ္းကေန (၁)ကီလိုမီတာအကြာမွာရွိတဲ့ မဲဖာလြမ္
ခ႐ိုင္ ဘန္ပန္ႏြန္းရြာအနီး ေတာင္ကုန္းေပၚက ထိုင္းနယ္ျခားစခန္း အမွတ္ (၉၆၃၁) ကို စီးနင္း
တိုက္ခိုက္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီစခန္းဟာ ကီလိုမီတာ (၄ဝ) အကြာမွာရွိတဲ့ တာခ်ီလိတ္ တဖက္ကမ္း
မယ္ဆိုင္နဲ႔ ခ်င္း႐ိုင္လမ္းေၾကာင္းကို စိုးမိုးထားၿပီး အၿမဲတမ္းတပ္မဟုတ္တဲ့ ထိုင္း ရိန္းဂ်ားတပ္
အင္အား(၂ဝ) က စခန္းထိုင္ထားပါတယ္။ ဒါကို နအဖတပ္အင္အား (၉ဝဝ) ေက်ာ္နဲ႔ ဝ တပ္ဖြဲ႔
အင္အား (၆ဝဝ) ပါဝင္တိုက္ခိုက္ခဲ့ပါတယ္။
တိုက္ခိုက္တဲ့အ ေၾကာင္းကေတာ့ လြယ္ေကာဝမ္ ရွမ္းသူပုန္စခန္းကို တိုက္ဖို႔ သို႔မဟုတ္ လက္

နက္ႀကီးနဲ႔ပစ္ဖို႔ ပစ္ကြင္းေကာင္းမယ့္ေျခကုတ္ ရခ်င္တဲ့အတြက္နဲ႔ ထိုင္းႏိုင္ငံထဲ မူးယစ္ေဆး ေတြ

ခိုးသြင္းႏိုင္ေအာင္ လမ္းေၾကာင္းေပၚပိတ္ေနတဲ့ ထိုင္းတပ္ေတြကို ဖယ္ရွားခ်င္တဲ့အတြက္
တိုက္တဲ့အခ်ိန္ဟာ ေသာၾကာေန႔ ညေနပိုင္းျဖစ္ေတာ့ ထိုင္းရိန္းဂ်ားစစ္သားေတြ အေတာ္မ်ား မ်ား

အိမ္ခဏျပန္သြားခ်ိန္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ရွိေနတဲ့ရိန္းဂ်ားေတြဟာ ဗမာေတြခ်ဥ္းကပ္လာ တာကို
အခ်ိန္မိသိခဲ့ၿပီး အျပင္းအထန္ခုခံခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အင္အားအဆမတန္သာလြန္တဲ့ ဗမာနဲ႔
“ဝ” တပ္ေတြဟာ တိုက္ပြဲခ်ိန္ေလးနာရီၾကာတာေတာင္ စခန္းမသိမ္းႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။
ေလးနာရီအတြင္း ဗမာတပ္ (၂ဝဝ) ေလာက္ထဲမွာ (၁၄) ေယာက္က်ခဲ့ၿပီး (၃ဝ)ေလာက္ ဒဏ္ ရာ

ရသြားပါတယ္။ ထိုင္းရိန္းဂ်ားေတြဘက္ကေတာ့ (၂)ေယာက္က်ၿပီး (၁၁)ေယာက္ ဒဏ္ရာ
ရခဲ့ပါတယ္။ ထိုင္းေတြဟာက်ည္ကုန္ခါနီးၿပီျဖစ္လို႔ ဒဏ္ရာသမားအားလံုးကိုအပါေခၚၿပီး ဆုတ္
လိုက္တဲ့အတြက္ စခန္းအမွတ္ (၉၆၃၁) ဟာ နအဖတပ္ေတြလက္ထဲ က်သြားပါတယ္။
နအဖ ဟာ သိမ္းပိုက္ရထားတဲ့စခန္းနဲ႔ ဖမ္းမိထားတဲ့ရိန္းဂ်ားေတြကို အသံုးခ် ေထာင္ေခ်ာက္

ဆင္ၿပီး ေရာက္လာမယ့္ထိုင္းစစ္ကူေတြကို သတ္ကြင္းဆင္ေခ်မႈန္းဖို႔ မူလတုန္းက ရည္ရြယ္ခဲ့
ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ရိန္းဂ်ားေတြက အျပင္းအထန္ခုခံလို႔ သူတုိ႔အႀကံ ပ်က္သြားတဲ့အတြက္
သတ္ကြင္းဆင္ေစာင့္ဖို႔ထားတဲ့ အရံတပ္ေတြကို တိုက္ပြဲထဲဆြဲသြင္းခဲ့ရပါတယ္။
ေဖေဖာ္ဝါရီ (၁ဝ)ရက္ေန႔မွာ ထိုင္းသံခ်ပ္ကာတပ္မ (၁) လက္ေအာက္ခံ အမွတ္ (၃) ျမင္းစီး

တပ္ရင္းက ဘရင္းကယ္ရီယာတရင္း၊ ေျခလ်င္တပ္ခြဲတခြဲ၊ အမ္-၆ဝ တင့္ကားတခြဲ ေပါင္းစုၿပီး
စစ္ကူလာပါတယ္။ ညေနပိုင္းမွာ မယ္ဆိုင္အနီးေရာက္လာၿပီးေတာ့ ဆုတ္သြားတဲ့ရိန္းဂ်ားေတြ
ေနာက္ လိုက္တိုက္ေနတဲ့ ဗမာတပ္ေတြကို ဝင္တိုက္ပါတယ္။ ျမင္းစီးတပ္ရင္းက ဒလၾကမ္း
တိုက္တဲ့အတြက္ နအဖ တပ္ေတြဟာ နယ္စပ္မ်ဥ္းေက်ာ္ေအာင္ ျပန္ဆုတ္သြားပါတယ္။ နအဖ
ဘက္က (၁၇)ေလာင္း က်န္ခဲ့ၿပီး ဒဏ္ရာသမား (၆ဝ)ကို ထုိင္းက သံု႔ပန္းရလိုက္ပါတယ္။ ဝ
အမ်ားစု ျဖစ္ပါတယ္။ ထိုင္းဘက္ကေတာ့ က်ဆံုးသူမရွိဘဲ (၇)ေယာက္ဘဲ ဒဏ္ရာရပါတယ္။
(၁၁) ရက္ေန႔မနက္မွာေတာ့ နအဖ တပ္ရင္း(၃) ရင္းဟာ တ႐ုတ္လုပ္ တီ-၆၉ တင့္ကားေတြ၊

အေျမာက္ႀကီးေတြနဲ႔ မယ္ဆိုင္ကို တုိက္ပါတယ္။ ထိုင္းေတြက နအဖ ပင္မစစ္ေၾကာင္းက တီ-၆၉
ေတြကို အမ္-၆ဝ ေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္ပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ခ်င္းမိုင္ေလတပ္စခန္းက တက္ လာတဲ့
ထိုင္းေလတပ္ အက္ဖ္-၅ တိုက္ေလယဥ္ေတြက ေလဆာပဲ့ထိန္းဗံုးေတြနဲ႔ခ်ပါတယ္။ ထိုင္းဘက္က
အမ္-၁ဝ၉ ၁၅၅မမ ေအာ္တိုပစ္ေဟာင္ဝစ္ဇာအေျမာက္ေတြ၊ အစြမ္းထက္လွတဲ့ ဂ်ီစီအန္-၅၅
ၿဂိဳဟ္တုသံုး လက္နက္ႀကီးပစ္မွတ္ရွာစက္ေတြပါ စစ္ကူေရာက္လာေတာ့ နအဖ စစ္ေၾကာင္းေတြ
က်ဆံုး ဒဏ္ရာ သံု႔ပန္းဖမ္းခံရတာေတြမ်ားၿပီး ဆက္မတက္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။
ထိုင္းအမွတ္ (၃) တပ္မေတာ္တခုလံုးက အင္အားစုစည္းစစ္ျပင္ၿပီး မယ္ဆိုင္ဘက္ စစ္ကူပို႔

ေပးသလို ထိုင္းေလတပ္ကလည္း ဗမာတပ္ေတြနဲ႔ ေထာက္ပံ့ေရးစစ္ေၾကာင္းေတြကို ထပ္ခါ
ထပ္ခါ အျပင္းအထန္တိုက္ပါတယ္။ တနဂၤေႏြေန႔ မြန္းလြဲပိုင္းမွာေတာ့ ထုိင္းတပ္ေတြဟာ
အက္စ္အက္စ္ေအ(ေတာင္ပိုင္း) ရွမ္းေတာ္လွန္ေရးတပ္ဖြဲ႔ေတြနဲ႔ပူးတြဲၿပီးေတာ့ ဗမာတပ္ေတြကို

ထိုင္းေျမထဲက အၿပီးသတ္တိုက္ထုတ္၊ နယ္ျခားစခန္းအမွတ္ (၉၆၃၁) ကို ျပန္သိမ္းႏိုင္ခဲ့ပါ တယ္။
တာခ်ီလိတ္အေနာက္ဘက္ ႏွစ္မိုင္အကြာက ေတာင္ကုန္းတခုမွာလည္း ထိုင္းနဲ႔ ဗမာတပ္ေတြ

တုိက္ၾကပါတယ္။ ေထာက္ပံ့ေရးတာဝန္ယူေနတဲ့ ထိုင္းေလတပ္ ရဟတ္ယဥ္ ယူအိတ္ခ်္-၁
အိတ္ခ်္တစီးကို ဗမာဘက္ကပစ္လို႔ ထိခိုက္ခဲ့ၿပီး ေျမျပင္ကို အေရးေပၚဆင္းခဲ့ရပါတယ္။
ေလတပ္သားေတြေတာ့ အထိအခိုက္မရွိပါ။
ည (၇) နာရီခြဲမွာေတာ့ ႏွစ္ဘက္ အပစ္ရပ္သေဘာတူညီခ်က္ရခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ နအဖ က

ေနာက္ထပ္ တပ္အင္အား (၂ဝဝဝ) ကို လက္နက္ႀကီးေတြနဲ႔အတူ က်ဳိင္းတံုကေန တာခ်ီလိတ္
ပို႔ခဲ့ၿပီး လက္နက္ႀကီးေတြ အျပန္အလွန္ပစ္ၾကတာနဲ႔ ထိုင္းစစ္ေလယာဥ္ေတြ စစ္ဆင္တာေတြ
ႀကိဳၾကား ႀကိဳၾကားဆက္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ခ်င္းမိုင္အေျခစိုက္ ထုိင္းေလတပ္စခန္းဌာနခ်ဳပ္ဟာ
ထိုင္းေလေၾကာင္းစစ္ဆင္ေရးအားလံုးကို ဒီတိုက္ပြဲစဥ္အတြင္းဦးစီးခဲ့ပါတယ္။ အင္မတန္လည္း
ေအာင္ျမင္ခဲ့ပါတယ္။
ေဖေဖာ္ဝါရီ (၁ဝ) ရက္နဲ႔ (၁၂)ရက္ၾကားမွာ ထိုင္းတိုက္ေလယာဥ္ေတြ အႀကိမ ္(၇ဝ) စစ္ထြက္

ခဲ့ပါတယ္။ တာခ်ီလိတ္ေဂါက္ကြင္းမွာခ်ထားတဲ့ နအဖအေျမာက္တပ္ကို ထိုင္းေလတပ္ အက္ဖ္ -
၅ (၄)စီးက ေလဆာပဲ့ထိန္းဗံုးေတြနဲ႔ တိုက္ခဲ့တယ္။ တစီးက အစၥေရးနည္းပညာနဲ႔ ေလဆာ
လမ္းၫႊန္ေပးၿပီး က်န္တဲ့သံုးစီးက ဗံုးႀကဲတာျဖစ္တယ္။ နအဖေလယာဥ္ပစ္အေျမာက္က နည္း
နည္းပါးပါးပဲ ျပန္ပစ္ႏိုင္ၿပီး ထိုင္းေလယာဥ္ေတြကိုလည္း မထိခဲ့ပါဘူး။ ဒီတိုက္ခိုက္မႈအတြင္း
ဗမာစစ္သား အနည္းဆံုး (၁) ဒါဇင္ေလာက္က်ၿပီး အနည္းဆံုး အရပ္သား (၅) ေယာက္ေသ
(၁၀) ေယာက္ေလာက္ ဒဏ္ရာရခဲ့တယ္လို႔သိရတယ္။
ဗမာေလတပ္ကေတာ့ ဒီစစ္ပြဲအတြင္း အၿမီးေတာင္မေတြ႔ရပါဘူး။ အဲဒီတုန္းက နအဖဆီမွာ

အမ္အိုင္ဂ်ီ-၂၁ ကို တုထားတဲ့ တ႐ုတ္လုပ္ အက္ဖ္-၇ တိုက္ေလယာဥ္အုပ္တအုပ္ စစ္ဆင္ေရး
မွာပါခဲ့တယ္လို႔ တရားဝင္ထုတ္ျပန္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ တပ္မေတာ္(ေလ)မွာရွိတဲ့ အက္ဖ္
-၇ ေလယာဥ္အုပ္ သံုးအုပ္စလံုး အစင္း (၃ဝ)ေက်ာ္ကို နအဖ က တိုက္ပြဲဝင္ခိုင္းခဲ့ပါတယ္။
ဒီ အက္ဖ္-၇ ေတြကို အစၥေရးနည္းပညာနဲ႔ အဆင့္ျမႇင့္ထားပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လက္ေတြ႔မွာ ေတာ့
ဒီထဲက (၆) စင္း ပဲပ်ံလို႔ရၿပီး က်ဳိင္းတံုကြင္းကို ေရာက္လာပါတယ္။
တာခ်ီလိတ္/မယ္ဆိုင္ဟာ က်ဳိင္းတံုေတာင္ဘက္ ကီလိုမီတာ (၁၅ဝ) ေလာက္ေဝးၿပီး အက္ဖ္

-၇ မွာ လက္နက္ခဲယမ္းအျပည့္တပ္ဆင္လိုက္ရင္ ပ်ံႏိုင္တဲ့ခရီးတာရဲ႕ နယ္ကုန္ျဖစ္ေနပါတယ္။
ထိုင္းေလတပ္က အက္ဖ္-၅ ေတြ ဗမာျပည္ထဲက ပစ္မွတ္ေတြကိုတိုက္တဲ့အခါ ဒီဗမာေလတပ္
အက္ဖ္-၇ ေတြ တစီးမွ ေပၚမလာပါဘူး။ နအဖ ေလတပ္မွာ က်န္တဲ့တျခားေလယာဥ္ေတြ၊
ရဟတ္ယာဥ္ေတြကလည္း အဆင့္နိမ့္ၿပီး တဝက္ေလာက္ဘဲ ပ်ံသန္းတိုက္ပြဲဝင္ႏိုင္တဲ့ အေျခ
အေနရွိပါတယ္။ အမ္အိုင္ဂ်ီ-၁၉ ကိုလိုက္တုထားတဲ့ တ႐ုတ္လုပ္ ေအ-၅ အမ္ ေတြကေတာ့
အက္ဖ္-၇ ထက္ေတာင္ စြမ္းေဆာင္ရည္ပိုညံ့ပါတယ္။ အေျခခံအားျဖင့္ ေျပာရရင္ နအဖမွာ
အဲဒီတုန္းက ေလာက္ေလာက္လားလားေလတပ္ မရွိပါဘူး။

ဗမာေလေၾကာင္းကာကြယ္ေရးကလည္း ထိုင္းတိုက္ေလယာဥ္ေတြ လုပ္ခ်င္သလိုလုပ္ေနတာ
ကို တားဆီးႏိုင္စြမ္းမရွိခဲ့ပါဘူး။ ၁၉၉၈ ခုတုန္းက ဘူလ္ေဂးရီးယားကဝယ္ထားတဲ့ အက္စ္ေအ-
၁၆ ဂ်င္းမ္လက္/အစ္ဂလာ အိုင္အီး ပခံုးထမ္း ေလယာဥ္ပစ္ဒံုးက်ည္ အလက္ (၁ဝဝ)ေက်ာ္
ရွိေနေပမယ့္ အခုစစ္ပြဲမွာ မသံုးခဲ့ပါဘူး။
ႏွစ္ဖက္စလံုးက တပ္ကူေတြ ထပ္အားျဖည့္ၾကေပမယ့္ မယ္ဆိုင္တိုက္ပြဲဟာ ေနာက္ဆံုးမွာ ေစ့

စပ္ေဆြးေႏြးၿပီးေျဖရွင္းႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ နယ္စပ္အေျခအေနကေတာ့ ဆက္လက္တင္းမာေနခဲ့ၿပီး ေမ
(၁ဝ) ရက္မွာ ရွမ္းျပည္ ေက်ာက္ခက္ေဒသကို ဒီအက္ဖ္-၁၆ ေတြက တိုက္ခိုက္ခဲ့ေသး တယ္။
နအဖက သင့္ေတာ္သလိုလက္တံု႔ျပန္မယ္လို႔ ကန္႔ကြက္ၿခိမ္းေျခာက္ခဲ့ေပမယ့္ ဘာစစ္ ေရး (ေလ
ေၾကာင္းအပါအဝင္) မွ မလႈပ္ရွားႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။ ထိုင္း ဘက္ကလဲ ေနာက္ထပ္ ေလ
ေၾကာင္းတိုက္ခိုက္မႈေတြ မလုပ္ေတာ့ဘဲ ေစ့စပ္ေဆြးေႏြးမႈေတြ ဆက္လုပ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒီ့ ေနာက္
သက္ဆင္အစိုးရ တက္လာေတာ့ တင္းမာမႈေတြ ေလ်ာ့ပါးေအာင္ လုပ္ခဲ့ပါတယ္။
ထိုင္းဘက္ကသတင္းအရ ထိုင္းရိန္းဂ်ားတပ္ေတြေၾကာင့္တင္ ဗမာစစ္သား (၈ဝ)အထိ က်ခဲ့

တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ တိုက္ပြဲစဥ္တခုလံုးမွာ ထိုင္းဘက္က တေယာက္က်ၿပီး (၃၇) ေယာက္
ဒဏ္ရာရခဲ့ပါတယ္။ ထိုင္းရြာသား (၃) ေယာက္လည္း ေသၿပီး (၇)ေယာက္ ဒဏ္ရာရခဲ့တယ္။
မယ္ဆိုင္ၿမိဳ႕က အမ်ဳိးသမီး (၂) ဦးလည္း ဗမာအေျမာက္ေတြလက္ခ်က္ေၾကာင့္ေသသြားတယ္ လို႔
ထိုင္းဘက္က တရားဝင္ထုတ္ျပန္ပါတယ္။ ထိုင္းဘက္က ေျမျပင္တိုက္ပြဲဦးစီးခဲ့တဲ့ အမွတ္ (၃)
ျမင္းစီးတပ္ရင္းက ဗိုလ္ႀကီးဆြန္ခန္နီလ္ဖန္ အေျပာအရ ဗမာစစ္သား (၁ဝဝ)နီးပါး က်ခဲ့
တယ္လို႔ဆိုပါတယ္။ နယ္ျခားစခန္း အမွတ္ (၉၆၃၁) ကို ျပန္သိမ္းရခ်ိန္မွာေတာ့ နအဖစစ္သား
(၃) ေလာင္းပဲ ေတြ႔ခဲ့ရပါတယ္။ က်န္တဲ့ အေလာင္းေတြကိုေတာ့ ဗမာျပည္ဘက္ ျပန္ဆြဲ
သြားတယ္လို႔ ယူဆရပါတယ္။ (အခုျပဳတ္သြားၿပီျဖစ္တဲ့) နအဖ ေထာက္လွမ္းေရးအရာရွိႀကီး
ဗိုလ္မႉးႀကီးေက်ာ္သိန္းကေတာ့ နအဖ တပ္ဘက္က (၁၂) ေယာက္က်ၿပီး (၁၅)ေယာက္ ဒဏ္
ရာရတယ္လို႔ အတည္ျပဳခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒါေတြက ထိုင္းတပ္နဲ႔တိုက္လို႔ထိတာ မဟုတ္ ဘဲ
ရွမ္းသူပုန္ေတြနဲ႔ တိုက္ရင္းထိတာလို႔ ဆိုပါတယ္။
ဘယ္လိုဘဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီတိုက္ပြဲအရွိန္ေၾကာင့္ ေသြးပ်က္သြားတဲ့ နအဖတပ္ဟာ ၂ဝဝ၂ ခု ဇြန္လ

မွာ ထုိင္းတပ္ေတြနဲ႔ စစ္ထပ္ျဖစ္တဲ့အခါ နအဖတပ္ရင္း တရင္းဟာ လံုးဝမတိုက္ဘဲ ထြက္ေျပး
တဲ့အတြက္ တရင္းလံုးကို ေသဒဏ္ေပးလိုက္ေၾကာင္း အတည္မျပဳႏိုင္တဲ့သတင္းေတြ ထြက္ခဲ့
ပါတယ္။
ဒီစစ္ပြဲရဲ႕ရလဒ္အျဖစ္ နအဖဟာ ၂ဝဝ၁ ဇြန္လမွာ ႐ုရွႏိုင္ငံက ေဒၚလာသန္း (၁၃ဝ)ဖိုး အမ္အိုင္ ဂ်ီ-

၂၉ (၁ဝ)စီး ေအာ္ဒါမွာခဲ့ပါတယ္ (တန္ဖိုး ၃ဝ ရာခိုင္ႏႈန္းကိုလက္ငင္းေငြေခ်ၿပီး က်န္တာကို
ဆယ္ႏွစ္အတြင္းအၿပီးေခ်ရမွာျဖစ္ပါတယ္)။ ဗမာေလတပ္အတြက္ဝယ္တဲ့ အမ္အိုင္ဂ်ီ-၂၉ ေတြ
ဟာ ၁၉၈ဝ ခုႏွစ္မ်ားေႏွာင္းပိုင္းက တည္ေဆာက္ခဲ့တာျဖစ္ၿပီး မူလတုန္းက အီရတ္နဲ႔ ဆီးရီး
ယားႏိုင္ငံေတြအတြက္ ထုတ္လုပ္ခဲ့တဲ့ အစီး (၇ဝ) ထဲကျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီႏိုင္ငံေတြကို မေရာင္း
ျဖစ္လို႔ ႐ုရွႏိုင္ငံ လူခိုဗစ္စီစက္႐ံုမွာပဲ ဂိုေဒါင္ထဲေအာင္းေနခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဗမာေလတပ္ရဲ႕
အစဥ္အလာေတြ လည္ပတ္ပံုေတြအရၾကည့္ရင္ ဒီအမ္အိုင္ဂ်ီ-၂၉ ေတြဟာ ထိုင္းေလတပ္ရဲ႕

သာလြန္မႈကို ဘယ္ေလာက္ေခ်ဖ်က္ႏိုင္မယ္ဆိုတာလည္းမေရရာလွပါဘူး။
၂ဝဝ၂ ခုႏွစ္စပိုင္းမွာ ဗမာေလတပ္ကေလယာဥ္မႉးေတြ အစုလိုက္အၿပံဳလိုက္ တပ္ကထြက္ၾက

တဲ့သတင္းေတြ ၾကားခဲ့ရပါတယ္။ အဓိကအေၾကာင္းရင္းကေတာ့ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံကေပးတဲ့ ေလ
ယာဥ္ေတြ (အက္ဖ္-၇ နဲ႔ ေအ-၅ ေတြ)၊ စက္ပစၥည္းကိရိယာေတြ အရည္အေသြးညံ့ဖ်င္းလွတာ
ေၾကာင့္ ေလယာဥ္ေတြအမ်ားစုဟာ မပ်ံႏိုင္ျဖစ္ၿပီး တခ်ိန္လံုး ေလယာဥ္႐ံုထဲကမထြက္ႏိုင္ ျဖစ္
ေနလို႔ စိတ္ဓာတ္က်ၿပီး တပ္ထြက္ကုန္ၾကတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ဗမာ့ေလတပ္စခန္းေတြမွာ
ဒီေလယာဥ္ေတြထိန္းသိမ္းျပဳျပင္ေရးအတြက္တြဲဖက္ေပးထားတဲ့ တ႐ုတ္ပညာရွင္ေတြ နည္းျပ
ဆရာေတြကလည္း ေမာက္မာလွၿပီး ဆက္ဆံေရး႐ိုင္းျပတာကလည္း မေက်နပ္မႈေတြကို ျဖစ္
ေစခဲ့ပါတယ္။ ဗမာေလယာဥ္မႉးတခ်ဳိ႕ကဆိုရင္ တ႐ုတ္ေတြဟာသင္ၾကားျပသကူညီေပးဖို႔ထက္
ဗမာေလတပ္ကို သူလွ်ဳိလုပ္ေထာက္လွမ္းဖို႔ အဓိကထားတယ္လို႔ေတာင္ စြပ္စြဲၾကပါတယ္။
ဒါ့အျပင္ အခုလိုေလတပ္အရာရွိေတြ တပ္ထြက္ၾကတဲ့ ေနာက္အေၾကာင္းတခုက အမ္အိုင္ဂ်ီ

-၂၉ ေတြဝယ္တာကို မေက်နပ္တာလည္း ပါပါတယ္။ တပ္မေတာ္(ေလ)က ထိပ္တန္းအရာရွိ
အမ်ားစုဟာ ႐ုရွႏိုင္ငံက အမ္အိုင္ဂ်ီ-၂၉ ေတြဝယ္တာကို ဆန္႔က်င္ၾကပါတယ္။ သူတို႔က ပို
အဆင့္ျမင့္တဲ့ ျပင္သစ္လုပ္ မီးရတ္ဂ်္ ၂ဝဝဝ သို႔မဟုတ္ ကမၻာ့နံပတ္(၁) တိုက္ေလယာဥ္ျဖစ္တဲ့
႐ုရွလုပ္ အက္စ္ယူ-၂၇ ေတြကို လိုခ်င္ၾကပါတယ္။ ဒီကိစၥေၾကာင့္ မိတၳီလာေလတပ္စခန္း ဌာန
ခ်ဳပ္မႉးနဲ႔ အထက္က နအဖထိပ္သီးေတြ အျပင္းအထန္စကားမ်ားခဲ့ပါတယ္။
မိတၳီလာေလတပ္မႉးအျမင္မွာ ဒီအမ္အိုင္ဂ်ီ-၂၉ ေတြဟာ သူ႔စြမ္းေဆာင္ရည္နဲ႔ မကာမိေလာက္

ေအာင္ ေစ်းႀကီးလြန္းတယ္ (ဝါ) မတန္ဘူး၊ အီရတ္ႏိုင္ငံအတြက္ ရည္ရြယ္ထုတ္လုပ္ခဲ့တာျဖစ္ လို႔
ဂိုေဒါင္ထဲ (၁ဝ)ႏွစ္ေလာက္ ေလ ေနခဲ့ၿပီးၿပီ၊ တိုက္ေဆြးျဖစ္ေနၿပီ၊ ထိုင္းေလတပ္ အက္ဖ္ -၁၆
ေတြကို မယွဥ္ႏိုင္ဘူးလို႔တင္ျပခဲ့ပါတယ္။ အခုလို အႀကံဉာဏ္ေကာင္းေတြေပးတဲ့အတြက္
နအဖဟာ မိတၳီလာေလတပ္စခန္းမႉးကို ရာထူးျဖဳတ္၊အဆင့္ခ်ၿပီး ျမစ္ႀကီးနားေလတပ္စခန္းကို
ေျပာင္းပစ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအခါမွာ တပ္မႉးကလည္း တပ္ကထြက္ပစ္လိုက္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္
ေနာက္ပိုင္းမွာ နအဖက သူ႔ကိုျပန္ေခ်ာ့တဲ့အေနနဲ႔ ဦးပိုင္လီမိတက္မွာ ျမက္ျမက္ကေလးစားရ တဲ့
ရာထူးေနရာတခု ေပးခဲ့ပါတယ္။
ေယဘုယ်ေျပာရရင္ ဗမာ့ေလတပ္မွာ ေလယာဥ္ အလြန္ဆံုး (၁ဝ)ရာခိုင္ႏႈန္းက (၂ဝ) ရာခိုင္

ႏႈန္းပဲ “ပ်ံသန္းႏိုင္” တဲ့အဆင့္ရွိပါတယ္။ ဒါဟာ တိုက္ပြဲဝင္ႏိုင္တဲ့အဆင့္ကို ေျပာတာမဟုတ္ဘဲ
ပ်ံ႐ံုပ်ံႏိုင္တာကို ေျပာတာျဖစ္ပါတယ္။ အသစ္ေရာက္လာတဲ့ အမ္အိုင္ဂ်ီ-၂၉ ေတြဟာ အရင္
ဗမာ့တိုက္ေလယာဥ္ေတြထက္ေတာ့ အဆင့္ျမင့္ေပမယ့္ ေျမျပင္အေထာက္အကူကို အႀကီး
အက်ယ္အားထားရပါတယ္။ ေျမျပင္ထိန္းသိမ္းႀကံ့ခုိင္မႈ မေကာင္းရင္ ထိထိေရာက္ေရာက္
တိုက္ပြဲဝင္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဗမာနအဖနဲ႔ ဗမာစစ္တပ္ရဲ႕ ထံုးတမ္းစဥ္လာ ညံ့ဖ်င္းလေဘာ္
က်မႈဟာ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းတဲ့ပစၥည္းျဖစ္ပေစ သံုးမရေအာင္ျဖစ္သြားေစမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
စစ္တပ္အလုပ္ စစ္တပ္မလုပ္တဲ့ စစ္လက္ဝါးႀကီးအုပ္အေျခခံဥပေဒကို ဇြတ္အတင္းအတည္ျပဳ

ခ်မွတ္လိုက္ရင္ေတာ့ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ဟာ ႏိုင္ငံတကာနဲ႔ပခံုးခ်င္းမယွဥ္ႏိုင္ေတာ့တဲ့ ေက်ာက္

ေခတ္စစ္တပ္ဘဝမွာပဲ ဂုဏ္သိကၡာမဲ့မဲ့၊ ဝမ္းမဝ ခါးမလွနဲ႔ စုတ္ျပတ္စြာ ဆက္လက္ ေက်ာက္ခ်
ေနမွာ ေျမႀကီးလက္ခတ္မလြဲျဖစ္ပါတယ္။ ။
ကိုးကားအၫႊန္း။ ။ www.acig.org
Dec 24, 2008
Extra sleep reduces heart risk

CHICAGO - JUST one extra hour of sleep a day appears to lower the risk of
developing calcium deposits in the arteries, a precursor to heart disease, US
researchers said on Tuesday.
The finding adds to a growing list of health consequences - including weight

gain, diabetes, high blood pressure - linked to getting too little sleep.
'We found that people who on average slept longer were at reduced risk of
developing new coronary artery calcifications over five years,' said Dr Diane
Lauderdale of the University of Chicago Medical Center, whose study
appears in the Journal of the American Medical Association.
'It was surprisingly strong,' Dr Lauderdale said in a telephone interview.
Calcium deposits in the coronary arteries are considered a precursor of

future heart disease. 'It's a very early marker of future risk,' she said.
Unlike other studies looking at the risks of getting too little sleep, which use
people's own estimates of their sleep patterns, Dr Lauderdale's team set out
to measure actual sleep patterns.
They fitted 495 people aged 35 to 47 with sophisticated wrist bands that
tracked subtle body movements. Information from these recorders was fed
into a computer program that was able to detect actual sleep patterns.
The team used special computed tomography, or CT, scans to assess the
buildup of calcium inside heart arteries, performing one scan at the start of
the study and one five years later.
After accounting for other differences such as age, gender, race, education,
smoking and risk for sleep apnea, the team found sleep duration appeared
to play a significant role in the development of coronary artery calcification.
Sleep matters
About 12 per cent of the people in the study developed artery calcification
during the five-year study period. Among those who had slept less than five
hours a night, 27 per cent had developed artery calcification.
That dropped to 11 per cent among those who slept five to seven hours,
and to 6 per cent among those who slept more than seven hours a night.
Dr Lauderdale said it is not clear why this difference occurred in people who
slept less, but they had some theories.
Because blood pressure tends to fall off during sleep, it could be that people
who slept longer had lower blood pressure over a 24-hour period.
Or, it could be related to reduced exposure to the stress hormone cortisol,

which is decreased during sleep.
Or it may be some unidentified process.
'It's something of a mystery,' Dr Lauderdale said.
Dr Kathy Parker, a sleep researcher from the University of Rochester's

School of Nursing in New York, said the study underscores the role sleep
plays in health.
'People think that sleep doesn't matter but clearly it does. Sleep deprivation
is a public health problem and studies such as this show how increasing
sleep duration can have tremendously positive effects,' Dr Parker, who was
not involved in the research, said in a statement.
Dr Lauderdale said her findings should be confirmed by others, but said

many studies point to the need for at least six hours of sleep a night. --
REUTERS
Saturday, October 27, 2007
ကြန္ျမဴနစ္ဆန္႔က်င္ေရးလူႀကီးမင္းမ်ား
ေရးသူ-တင္မိုး
http://mayaonlinemagazine.blogspot.com/2007/10/blog-post_27.html
(၁)
ဒီလူႀကီးေတြ...ဒီလူႀကီးေတြ....
သြားေရေတြ တမ်ားမ်ား
လူသားစား က်ားပါးစပ္နဲ႔
အရပ္မွာ "ဗ်ိဳး" ဟစ္ၿပီး
"ကြန္ျမဴနစ္ဆန္႔က်င္ေရး" တဲ့
အေရးပါတဲ့ ဒီေဆာင္ပုဒ္နဲ႔
လုပ္စားေပါင္းမ်ားခဲ့ၿပီ။
(၂)

ကြန္ျမဴနစ္ေတြ ဆိုတာ
ဘုရားမ႐ွိ တရားမသိ
အမွားအတိနဲ႔
အလကားငတိေတြ ထင္ေအာင္
တြင္တြင္ႀကီး ၀ါဒျဖန္႔
ကြန္ျမဴနစ္တေစၧနဲ႔ လွန္႔
႐ြာအႏွံ႔ ရပ္အႏွံ႔ ေမာင္းထု
ျပည္သူကိုေတာ့ ေထာင္းထုၿပီး
မေကာင္းမွဳမွာ သရဖူေဆာင္း
သူရဲေကာင္းႀကီး ဟန္ပန္လုပ္
အာဏာကို အေခ်ာင္အုပ္ၾကတယ္၊
...
ပုပ္လိုက္တဲ့ သမိုင္း
ယုတ္ပတ္တဲ့ အၾကံ႐ိုင္းေပပ။
(၃)
ကြန္ျမဴနစ္ကို လက္ညိွဳးထိုး
ကိုယ္က်ိဳးကို အရႏွိဳက္
ဓါးျပတိုက္ ခါးပိုက္ေဆာင္တပ္ေတြနဲ႔ပါလား။
လဲဗီးတဲ့....ျပဴေစာထီးတဲ့...
လက္နက္မဲ့ ျပည္သူေတြကို
ကူညီမလို အေၾကာင္းျပၿပီး
ေထာင္းလေမာင္းထေအာင္ ႏွိပ္စက္ခဲ့တာ
မပ်က္ႏိုင္တဲ့ သမိုင္းတကြက္ပါ။
ကြန္ျမဴနစ္ ရန္စြယ္ဟာ
ဓမၼ ႏၱရာယ္ အစစ္ပါပဲလို႔
ကလိမ္ကညစ္ နည္းထံုးေတြနဲ႔
ဖီးလံုးေတြလႊင့္ထုတ္
စာအုပ္ စာတမ္း ေရဒီယို
ထိုထိုေသာ သတင္းစာေတြနဲ႔
အတင္းညာကာ ၀ါဒျဖန္႔
႐ြာလန္႔ေအာင္ လုပ္ၾကတယ္။
႐ိုးသားတဲ့ ဗုဒၶဘာသာ
တို႔ျမန္မာလူထုရဲ႔ စိတ္ထဲ
ကြန္ျမဴနစ္ သူရဲပံုျပင္ေတြနဲ႔
ယံုထင္ေၾကာင္ထင္ ျဖစ္ေအာင္
သံေၾကာင္ေတြ ဟစ္ၾကတယ္

တကယ္ညစ္တာက သူတို႔....သူတို႔။
မသိဘူးလို႔မ်ားမထင္နဲ႔
ျပည္သူေတြက "ျမင္"ပါတယ္။
ျပည္သူေတြက "လ်င္"တယ္။
(၄)
မွန္တဲ့စကားတခြန္း
တစြန္းတစ မဟလိုက္ေလနဲ႔
ကြန္ျမဴနစ္ တံဆိပ္ကပ္
အရပ္နဲ႔ လွည့္တိုက္မယ္။
အခြင့္အေရး ဆိုစကား
တျပားဘိုးမွ် မေတာင္းလိုက္ေလနဲ႔
ကြန္ျမဴနစ္ေတြ ေသြးထိုး
သူပုန္မ်ိဳး အဖ်က္သမားေတြလို႔
မတရားစြပ္စြဲၿပီး
နည္းမ်ိဳးစံု ၿဖိဳခြဲပစ္မယ္။
အမွန္ကို ခ်စ္တာနဲ႔
ကြန္ျမဴနစ္ ျဖစ္ရေရာလား။
လူႀကီးမင္းမ်ား ခင္ဗ်ား....
စဥ္းစဥ္းစားစားလဲ လုပ္ၾကပါအံုး။
(၅)
ေက်ာင္းသားေတြ မခံႏိုင္လို႔
သံၿပိဳင္ဟစ္ အံုၾကြေတာ့လဲ
သူပုန္ထမဲ့ ဗကပ တဲ့
ဗကပ လွံဳ႕ ေဆာ္လို႔
ေၾကြးေၾကာ္သံ အနႏၱနဲ႔
အလွ်ံထမတတ္
ဆႏၵျပၾကတာတဲ့။
ဒီလိုပုတ္ခတ္ လုပ္ဇာတ္ခင္းျပီး
ျပႆနာရဲ႕ အတၳဳပၸတ္ အရင္းအျမစ္ကို
မစိစစ္ မေဖြ႐ွာ
အာဏာျပ ပါ၀ါျပၿပီး
အဓမၼႏွိမ္နင္း
အျပစ္ကင္းတဲ့ ကေလးငယ္ေတြကို
ပစ္ကြင္းအျဖစ္ ႐ြယ္ၾကျပန္တယ္။

ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ ခြပ္ေဒါင္းအလံဟာ
အတန္တန္ ေသြးစြန္းခဲ့ရတယ္။
လြတ္လပ္ေရး ရျပီးကထဲက
တကသ ဗကသ
ေက်ာင္းသားသမဂၢေတြကို
ဗကပရဲ႕ သူပုန္ဌာနခ်ဳပ္ရယ္လို႔
ယုတ္မာေကာက္က်စ္ ညစ္ညစ္ပတ္ပတ္နဲ႔
ပစ္ခတ္ သတ္ျဖတ္ခဲ့တာ
မွတ္တိုင္ႀကီးတတိုင္
ဇူလိုင္ ၇ ရက္ သက္ေသပါ။
တခါလာ ဗကပနဲ႔ တခါလာ ဗကပနဲ႔
ဟာသ ရသေတာင္ေျမာက္ကုန္ၿပီ
ဗကပတေစၦ ေျခာက္တုန္းပါကလား။
(၆)
အမွန္တကယ္အျဖစ္က
ျပည္တြင္းစစ္နဲ႔ စားသာေနတာ
အာဏာလက္႐ွိ လူတစုပါ။
ျပည္တြင္းစစ္ကို လက္ညိွဳးညႊန္
ကြန္ျမဴနစ္ကို အျပစ္ပံုခ်
ရသမွ်အခြင့္အေရး အိပ္ထဲပိုက္
ႏွိဳက္ခ်င္တိုင္း ႏွိဳက္
ပိုက္ခ်င္တိုင္း ပိုက္
မိုက္ခ်င္တိုင္း မိုက္
႐ိုက္ခ်င္တိုင္း႐ိုက္
ေ႐ႊစိတ္ေတာ္အႀကိဳက္ပ၊
ၿမိဳ႕ ႐ြာေတြ မီးတိုက္လိုတိုက္
ငမိုက္သားေတြ တန္ခိုးႀကီးသထက္ႀကီး
အမ်ိဳးသမီးေတြ ယူလိုယူ
ဇမၺဴေပၚမွာ ဇိမ္ေတြက်
အိမ္ေတြရ တံဆိပ္ေတြရ
ဧရာမ သူရဲေကာင္းလို႔
အေၾကာင္းျပလို႔လဲေကာင္းေသး
ကြန္ျမဴနစ္ဆန္႔က်င္ေရး ဆိုင္းဘုတ္နဲ႔
၀ိုင္းအုပ္ ၀ိုင္းတုတ္လိုက္ၾကတာ
အလုပ္ကိုျဖစ္လို႔၊
တကယ့္ မ်ိဳးခ်စ္ပုဂၢိဳလ္ေတြ ပါလားေနာ္။

(၇)
ဒီလူေတြနဲ႔ ျငိမ္းခ်မ္းေရး
ဘယ့္ႏွယ္လုပ္ ေဆြးေႏြးၾကမလဲ
ျငိမ္းခ်မ္းေရး အသံၾကားရင္
နား၀မွာ ခါးေနတဲ့လူေတြ
စစ္႐ွိမွ ႀကီးပြါး
စစ္နဲ႔ဘဲ လုပ္စားေနၾကတာ
စစ္အား မေကာင္းရင္
ဂ်စ္ကားေတာင္ ေမာင္းႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး။
စစ္အလုပ္ ကင္းေ၀းမဲ့
ျငိမ္းခ်မ္းေရး ကိစၥကိုမ်ား
တရားသေဘာနဲ႔
အလကား ေဟာမေနနဲ႔
ေမာ႐ံုသာ အဖတ္တင္မယ္
"၀တၳဳနိပါတ္ ပိဋကတ္"ကို
လွ်ာျပတ္ေအာင္ ေဟာေသာ္လဲ
ေဟာရင္းသာ ပ်ံေတာ္မူရမယ္
"ဆန္ျဖဴျဖဴတခြက္မွ် ထြက္ႏိုင္ပံုမရ" ဆိုတဲ့၊
ဦးပုညဖြဲ႔တဲ့ လူစားမ်ိဳးပါတကား။
(၈)
ဒီလိုနဲ႔ပဲ
တို႔လူထုမွာေတာ့
ပူမွဳေတြဖံုး
အပူလံုးေတြၾကြ ယူက်ံဳးမရ
ျပည္တြင္းစစ္ဒုကၡနဲ႔
ေျပးရ လႊားရ ပုန္းရ ေအာင္းရ
ဘ၀ေတြ ပ်က္ခဲ့ျပီ။
လက္နက္ေတြ တလၾကမ္းနဲ႔မို႔
အမ်ိဳးသားပန္းမွ ပြင့္ႏိုင္ပါအုံးမလား။
တႏိုင္ငံလံုး ျပာပံုေပါက္
တည္ေဆာက္လို႔မွ ရႏိုင္ပါအံုးမလား။
စစ္မီးေတြ တေလာင္တည္းေလာင္
ပစၥည္းေတြလဲ ေျပာင္ခဲ့ျပီေလ
ေျပာင္ခဲ့ျပီေလ။
(၉)

ဒီလို ဒီလိုနဲ႔
ဒီမိုကေရစီ ျပဳတ္က်
စစ္ဗိုလ္ႀကီးေတြ တန္ခိုးထတဲ့
မဆလေတြ မင္းမူခဲ့
တိုင္းျပည္ရဲ႕ ရန္သူဟာ ဗကပလို႔
တဖြဖြ စြပ္စြဲရင္း
ဖြတ္မြဲစာရင္း တို႔တေတြ ေရာက္ကုန္ျပီ၊
မွိဳလိုေပါက္လာတဲ့ မဆလဗဟိုေကာ္မတီ
ဘာေကာင္စီ ညာေကာင္စီ
အလံနီ အလံျဖဴ လက္နက္ခ်နဲ႔
မဆလ စစ္ဗိုလ္ႀကီးေတြဟာ
တသီးတသန္႔ အခန္႔စားစံရာ
ပါရမီ ေငြၾကာရံ
ရန္ကင္း ကေမၺာဇ ဗိုလ္ခ်ဳပ္႐ြာေတြမွာ
တိုက္တာႀကီးေတြ ဟိန္းထ
ပစၥည္းေတြက သိန္းမက
ဘိန္းခ်သလား ေအာက္ေမ့ေလာက္ေအာင္
ဆို႐ွယ္လစ္နိဗၺာန္ အေရာက္ခ်ီတက္ခဲ့ၾကတယ္။
ကြန္ျမဴနစ္ ဆို႐ွယ္လစ္ ေက်းဇူးေတြနဲ႔

စားဦး စားဖ်ားေတြ ေ၀စားခဲ့ၾကတယ္။
မဆလက ေမြးဖြားတဲ့ လူတန္းစားတရပ္

မားမားမတ္မတ္ ေပၚေပါက္ခဲ့တယ္
အခြင့္အေရးမွန္သမွ် လက္ကုန္ႏွိဳက္
အရက္တငံု က်ိဳက္ျပီး လႊတ္ေတာ္၀င္
မဆလလမ္းစဥ္ ေအာင္ရမယ္လို႔
မယံုၾကည္ပဲ ေၾကြးေၾကာ္ျပီး
အေရးေပၚ ဆို႐ွယ္လစ္ေတြက
စခန္းသစ္ ဖြင့္ခဲ့ၾကတယ္။
ျမန္မာ့ဆို႐ွယ္လစ္တေခတ္ ထူေထာင္ပံုေတြေလ။
(၁၀)
ခုအခါ လူထုကနာျပီမို႔
တပါတီစနစ္ ျဖဳတ္ခ်၊ ဒီမိုကေရစီ အမ်ားဆႏၵနဲ႔
အစိုးရဖြဲ႔ေရး လူထုက ဟစ္ေၾကြးေတာ့
ဆူပူေရးသမား ဗကပမ်ား တဲ့။

လုပ္စားေနတဲ့ လူႀကီးမ်ားက
ေ႐ွးနည္းအတိုင္း တံဆိပ္တပ္ျပီး
လူထုလုပ္ရပ္ ေသးသိမ္ေအာင္
ကလိန္ေစ့ျငမ္းဆင္ ေနျပန္ျပီ။
ျပည္ေထာင္စု ျပိဳကြဲျပီး
ဖ႐ိုဖရဲ မျဖစ္ေအာင္တဲ့။
မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ဓါတ္ တခြဲသားနဲ႔
စကားကို တရားလုပ္
လႊင့္ထုတ္ေနက် ဓါတ္ျပားေဟာင္းအတိုင္း
အပ္သြားေၾကာင္းထပ္ျပီး
အဓမၼပါးစပ္နဲ႔
က်ားက်ား မီးယပ္လုပ္ၾကျပန္ျပီ။
ေက်ာင္းသားနဲ႔ ျပည္သူ
ဆူပူေအာင္လုပ္တာ ဗကပ လို႔တမ်ိဳး
အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္အတြင္း
ကြန္ျမဴနစ္ေတြ စီးနင္းေလဟန္
သတင္းေတြ ခ်ဲ႕ ကား
အတင္းလိမ္လည္ လွည့္စားလို႔တမ်ိဳး
မဟားဒယား ၾကံစည္ျပီး
ဒီမိုကေရစီကို ဟန္႔တားေနျပန္ျပီ။
(၁၁)
ခုေတာ့
သမိုင္းကသိ လူကမိျပီ
လူႀကီးမင္းတို႔ လက္ရာ
ညာလို႔ မရေတာ့ဘူး
ႏိုးၾကားတဲ့ ျပည္သူေတြမို႔
အထူ အပိန္းေတြ မထင္ၾကနဲ႔ေတာ့
ပါးစပ္ဟ လိုက္တိုင္း
အူမကို အတိုင္းသားပါပဲ။
လူႀကီးမင္းတို႔ ေဖာ္နည္းကားေတြ
ေခတ္မစားေတာ့ဘူး
ေခတ္ေနာက္က် သြားပါျပီ။
"ျပည္သူေတြဟာ ဗကပ မဟုတ္"
ဗကပ နဲ႔လွန္႔တိုင္း
လန္႔လိမ့္မည္မဟုတ္။
ႏိုင္ငံေရး အေျခအေန

ေရ-ေျမ-ေလ-မီး ဓါတ္ႀကီးေလးပါးကို
ပိုင္းျခားလို႔ သိေနျပီ။
ကြန္ျမဴနစ္ဆန္႔က်င္ေရး လက္သံုးဓါးနဲ႔
တသက္လံုး လုပ္စားဖို႔ၾကံရင္
ပန္လန္လက္
ပက္လက္လန္ မည္သာမွတ္ေပေရာ့။
ပါးစပ္က ဘုရား ဘုရား
လက္က ကားယားကားယားနဲ႔
စားဖား လူႀကီးမင္းမ်ား ခင္ဗ်ား............။ ။
တင္မိုး။
[ ၂၀၀၀၊ ၾသဂုတ္လ ၁၅ ရက္မွာ လမင္းတရာစာေပဆက္ဆံေရးက ထုတ္ေ၀လိုက္တဲ့
"တင္မိုး ရဲ႕ ဗုဒၶႏွင့္ေတြ႔ဆံုျခင္းႏွင့္ အျခားကဗ်ာမ်ား"စာအုပ္မွ ကူးယူေဖာ္ျပတာ ျဖစ္ပါတယ္]
Sunday, January 20, 2008
ငါမင္းကိုလြမ္းတယ္ 'ဂၽြန္'
ေရးသူ-ျငိမ္းေအးအိမ္
http://mayaonlinemagazine.blogspot.com/2008_01_01_archive.html
မႏၱေလးကို ကၽြန္ေတာ္ စေရာက္ဖူးတာ လြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ကပါ။ 'ဂၽြန္'လို႔ေခၚတဲ့

သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ အတူေရာက္ခဲ့ဖူးတဲ့ အဲဒီတုန္းက မႏၱေလးဟာ ခုလို ကြန္ကရစ္ေတာအုပ္ထဲမွာ
ၾကပ္ခဲႀကီး အက်ဥ္းက်မေနဘူးလို႔ ထင္ပါတယ္။ သစ္သားအိမ္ေတြ ျခံ၀င္းေတြနဲ႔
၀ပ္၀ပ္ၿငိမ္ၿငိမ္ေလး ႐ွိခဲ့ပါတယ္။ ျမန္မာၿမိဳ႔ပီလို႔ ျမန္မာရနံ႔ကိုလည္း ခံစားရခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက
၂၆ ဘီလမ္းနဲ႔ ဘူတာႀကီးနားတ၀ိုက္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အေျခခ် တည္းခိုခဲ့ၾကရ ဖူးသေပါ့။
၂၀၀၅ ကုန္ခါနီးမွာ မႏၱလာၿမိဳ႔ကို ၀င္ခလုပ္ ထြက္ခလုပ္ေရာက္ေတာ့ 'ဂၽြန္'ကို လြမ္းမိပါတယ္။

ဟိုတုန္းက ေႏွာင္းခဲ့ရက္ေတြကို တမ္းတမိပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဘူတာနဲ႔ နီးရာမွာ တည္းခိုရင္း
သူ႔ကို လြမ္းစိတ္ ေျဖခဲ့မိပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ တည္းတဲ့ေနရာက ၾကည့္ရင္ဘူတာႀကီးက ေမးတင္ထားတဲ့ (၇၈)လမ္းကို

အလ်ားလိုက္ ႀကီး ျမင္ေနရပါတယ္။ သစ္လြင္က်ယ္ေျပာေနတဲ့ လမ္း (၃၀)ကိုလည္း
ျမင္ေန၇ပါတယ္။ (၇၈)လမ္းဟာ ေန႔ေန႔ညည အသြားအလာမျပတ္ စည္ကားလႈပ္႐ွားလ်က္ပါပဲ။
အရင္ကထက္ ပိုလာတာက၊ တိုက္တာ ေတြ၊ ကားေတြ၊ နီယြန္မီးေတြ လူေတြပဲ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။
ကၽြန္ေတာ္အျမင္မွာေတာ့ မႏၱေလးဟာ အသားပိုျဖဴ လာတယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္

စီးပြါးေရး အခ်က္အခ်ာက်တဲ့ေနရာေတြ၊ ၿမိဳ႔လည္ေခါင္လို ေနရာမ်ိဳးေတြမွာပါ။
ဘယ္ႏိုင္ငံေရာက္ေနမွန္း မသိတဲ့ 'ဂၽြန္' နဲ႔ ျပန္ဆံုရင္၊ မႏၱေလးဟာ တို႔ႏွစ္ေယာက္
စေရာက္ဖူးစဥ္တုန္းကထက္ ပိုအသားျဖဴလာတဲ့ အေၾကာင္း ျပန္ေျပာင္း ေျပာျပျဖစ္လိမ့္မယ္
ထင္ပါတယ္။ သူကလည္း ကၽြန္ေတာ့္ကို '၀သုေျႏၵလက္ေရး' တို႔ 'ဆယ္ႏွစ္မ်က္ႏွာနာရီစင္'
တို႔အေၾကာင္းမ်ား ျပန္ေျပာေလဦးမလား မသိေတာ့။
အရင္က သံလမ္းေတြကို သူ႔နံ႐ိုးေတြအျဖစ္ တပ္ဆင္ထားၿပီး၊ ေျမျပင္မွာ ျပားျပား၀ပ္ကေလးပဲ

ေနထိုင္ခဲ့တဲ့ ဘူတာ႐ံုႀကီးဟာ ခုေတာ့ အစြမ္းကုန္ အလွျပင္ထားတဲ့ အပ်ိဳႀကီးတေယာက္
ဧည့္သည္ ဗိုလ္ပံုအလည္မွာ ထည္ထည္ခန္႔ခန္႔ႀကီး ထိုင္ေနတဲ့ပံုမ်ိဳး ျဖစ္ေနပါၿပီ။
ေအာက္ဆံုးထပ္မွာ ရထားေတြကို ငံုခဲထား၊ ပထမထပ္မွာ ကားေတြရပ္နားဖို႔၊

လက္မွတ္၀ယ္ဖို႔၊ လူနားဖို႔၊ က်န္တဲ့အထပ္ေတြမွာ ဘာဖို႔ညာဖို႔ စသျဖင့္ သင့္တင့္ေအာင္
စီစဥ္ျပင္ဆင္ ထားေပမယ့္၊ ကၽြန္ေတာ့္ စိတ္ထဲမွာ ဟိုတုန္းက မႈန္ကုပ္ကုပ္ ပံုစံေလးကိုပဲ
ျပန္လြမ္းေနမိသလိုလို။ အဲဒါမိ်ဳးကို ေျပာတာေနမွာ၊ အတိတ္ထဲက ျပန္မထြက္တတ္တဲ့
ေနာက္ျပန္ဆြဲ အေဟာင္းသမား အေတြးဆိုတာ။
ကၽြန္ေတာ္ဟာ အတိတ္က မလြတ္ေျမာက္ႏိုင္ေသးတဲ့ အစြဲေဟာင္းေတြကို တယုတယ

ေပြ႔ပိုက္ၿပီး အနာဂတ္ကို ၾကည့္ေမွ်ာ္တဲ့မ်က္လံုးေတြနဲ႔ ဘူတာတ၀ိုက္(ဟိုးတုန္းက ကၽြန္ေတာ္တို႔
ယာယီကြန္းခိုတဲ့ ေနရာ)ကို ၾကည့္လိုက္မိပါတယ္။
မနက္ခင္းေနဟာ ဘူတာ အေဆာက္အဦရဲ႔ အေပၚပိုင္းကို စြန္းထင္းေနပါတယ္။ ရထားဆိုက္ဖို႔

ေစာလြန္းေသးေပမယ့္ ခရီးသည္ ႀကိဳမယ့္ကားေတြကေတာ့ ဘူတာ မ်က္ႏွာစာမွာ အစီအရီပါပဲ။
အေပၚထပ္ ကားရပ္တဲ့ ေနရာမွာေတာ့ ေလးဘီးကားေတြသာ စီတန္းေနတတ္တာ ေတြ႔ရပါတယ္။
ေနရာအမ်ိဳးမ်ိဳးက ေရာက္လာသူေတြ၊ ဦးတည္ရာအရပ္ရပ္ကို ထြက္ခြါသြားမယ့္သူေတြနဲ႔၊
ဒီဘူတာဟာ ႏွစ္ေပါင္းဘယ္ေလာက္ေတာင္ ႐ွင္သန္ေနထိုင္ခဲ့ၿပီလဲ။ ဘူတာႀကီးကေတာ့
အသစ္ျဖစ္ခဲ့ၿပီ။ ခရီးသည္ ေတြလည္း အသစ္ပဲ ျဖစ္မွာပါ။ စစ္ႀကိဳေခတ္က ခရီးသည္
တေယာက္တေလကျဖင့္ ဒီအခ်ိန္မွာ ခရီးသြား မေနေလာက္ေတာ့ဘူး။ ခရီးသည္ေတြ
အသစ္သစ္ျဖစ္ခဲ့သလို သူတို႔ရဲ႔ဘ၀ေတြဟာလည္း သစ္လြင္ေပ်ာ္႐ႊင္တဲ့ အသစ္ေတြ
ျဖစ္ရင္ေကာင္းမွာပဲလို႔ ေတြးမိတယ္။
ဟိုးတုန္းက ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေရာက္ခဲ့တဲ့ ဘူတာမႈန္ကုပ္ကုပ္ေလးမွာ ခရီးသည္ေတြဟာ

လက္က အထုတ္ကို ဆြဲလို႔၊ ေခါင္းကအထုတ္ကို ႐ြက္လို႔၊ ပခုံုးက၀န္ေတြ ထမ္းလို႔ ဘူတာဆီ
၀င္ထြက္ သြားလာေနတတ္ပါတယ္။ ခုလူေတြလည္း ဒီလိုပါပဲ။ အရင္က မ႐ွိဘူးတဲ့
ႂကြပ္ႂကြပ္အိတ္ ဆိုတာမ်ိဳးနဲ႔ ထုတ္ပိုး ဆြဲသယ္ေနတာတခုပဲ သစ္ဆန္းလာသလားလို႔ စဥ္းစားမိ
ျပန္ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆီမွာ ေဟာင္းေပမယ့္လည္း ေကာင္းေနဆဲပါဆိုတဲ့ အသံုးကို

သိပ္သံုးတတ္ၾကပါ တယ္။ တကယ္ပါ။ ေဟာင္းေသာ္လည္း အေကာင္းလုပ္သံုးေနရေသးတဲ့
ယာဥ္ေတြကို အဲဒီဘူတာ နားတ၀ိုက္၊ ႏိုင္လြန္ကတၱရာ လမ္းသစ္ႀကီးေတြေပၚမွာ အၿမိန္႔သား
သြားသြားလာလာ လုပ္ေနၾကတာ ေတြ႔ရျပန္တယ္။

(ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ အစြဲမကၽြတ္ေသးတဲ့ တေစၦတေကာင္လို ဘူတာနားမွာပဲ ေနထိုင္မိၿပီး
အျခားေနရာေတြ မေရာက္ခဲ့လို႔ အဲဒီနားမွာ ေတြ႔ေၾကာင္းေျပာတာပါ။ အျခားေနရာမွာလည္း
အသံုးျပဳဆဲ သြားလာဆဲ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ရန္ကုန္မွာေတာင္ သံုးဘီးကားကလြဲရင္ စစ္ႀကိဳေခတ္က
ကားႀကီးေတြ ေျပးတုန္းလႊားတုန္း၊ သန္တုန္းျမန္တုန္း၊ ေငြ႐ွာတုန္းကိုး။)
ပီပါခြံ သံျပားေတြက ကားေဘာ္ဒီျဖစ္၊ အျမဲျပန္ျပန္ ျပဳတ္ထြက္တတ္လြန္းတဲ့ ဂီယာတံကို

သစ္သား ခြေထာက္ေလးနဲပေထာက္၊ ၀န္ပိုတင္ႏိုင္ေအာင္ မတန္တဆ ေလးသံျပားေတြပိုး၊ သူ႔ကို
ထုတ္လုပ္ လိုက္တဲ့ စက္႐ံုနဲ႔ ပညာ႐ွင္ေတြ အနိစၥသေဘာကို ျပဆိုသြားၿပီးသည့္တိုင္၊
သူကိုယ္တိုင္ ႐ွင္သန္ေနေသး တဲ့ အာဂသူရဲေကာင္း ေမာ္ေတာ္ကားႀကီးေတြ ေပၚမွာ
ကၽြန္ေတာ္တို႔ မ်ိဳးဆက္သစ္ေတြက လိုက္ပါ စီးသြားေနၾက။ (အင္း လိုရာေရာက္ဖို႔က အဓိက
က်ပါတယ္။ ဘယ္နည္းနဲ႔ ေရာက္ေရာက္ေပါ့။ စိတ္က ေလးေတာ့ ထားတတ္ဖို႔ လိုပါမယ္)
အဲသလို ဟိုဟိုဒီဒီ ေတြးေနတုန္း မေန႔က လမ္းမွာ ေတြ႔ခဲ့ရတဲ့ ဘူတာခရီးသည္ကို ပို႔အၿပီး

ႏြမ္းလ်လ် အိမ္ျပန္ေနတဲ့ ဆိုက္ကားသမားႀကီးကို သြားသတိရမိတယ္။ 'ဂၽြန္' ေရ ဟိုတုန္းက
ကိုယ္တို႔ ဆိုက္ကား မစီးခဲ့ၾကေပမယ့္ ဆိုက္ကားသမားႀကီးေတြရဲ႔ မ်က္ႏွာကို လိုက္လိုက္
ၾကည့္မိတတ္တာ မွတ္မိလား။ ခု ကိုယ္ျမင္ခဲ့ရတဲ့ မ်က္ႏွာဟာလည္း အဲဒီတုန္းက မင္းနဲ႔ ကိုယ္
ျမင္ဖူးခဲ့တဲ့ မ်က္ႏွာပါပဲကြာ။ လက္ထဲမွာ မီးၿငိမ္းထားတဲ့ ေဆးေပါ့လိပ္တိုကေလး
ၫႇပ္ထားတာကအစ အဲဒီအတိုင္းပါပဲ။ ပိန္မြဲမြဲ ၫႇိဳးႏြမ္းႏြမ္း မ်က္ႏွာေတြဟာ စစ္ႀကိဳေခတ္
ေမာ္ေတာ္ကားေတြလိုပဲ အသက္႐ွည္လြန္းလွတယ္ သူငယ္ခ်င္း။ သူဆိုက္ကားနင္းေနတဲ့
လမ္းမႀကီးကေတာ့ မင္းနဲ႔ကိုယ္ ေလွ်ာက္ခဲ့ဖူးတဲ့ ခ်ိဳင့္မ်ားမ်ား က်ဥ္းေျမာင္းေျမာင္း လမ္း
မဟုတ္ေတာ့ဘူးေပါ့။
ဟိုးတခ်ိန္ မင္းနဲ႔ကိုယ္ ဘူတာမွာ လူေစာင့္ေနတုန္းက ေတြ႔ခဲ့ဖူးတဲ့ ခရီးသည္ေတြလိုပဲ။

ဘုန္းႀကီး ေတြ၊ မိန္းမေတြ၊ သက္ႀကီး႐ြယ္အိုေတြ၊ ကေလးေတြ၊ အလႊာစံုက လူေတြ သြားျမဲ၊
လာျမဲ၊ တိုးေ၀ွ႔ျမဲ၊ အထုတ္ အပိုးေတြ လက္မွာဆြဲလို႔၊ လိုရာသြားလာေနၾကျမဲပါ သူငယ္ခ်င္း။
ကြမ္းယာဆိုင္၊ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ေလးေတြအေပၚ က်ံဳးေလေအးေလး ျဖတ္တိုက္ျမဲ

အေျခအေန ကို ျမင္ရေတာ့ မင္းကို လြမ္းလိုက္တာ။
'ဂၽြန္' ေရ မင္းေရာ ခုႏွစ္အသစ္၊ လမ္းအသစ္ေတြေပၚမွာ လူအေဟာင္း အေျခအေန

အေဟာင္းႀကီးနဲ႔ ခရီးဆက္ေနတုန္းပဲလား။ ကမၻာ ျဖစ္မႈနဲ႔အညီ ေျပာင္းသင့္တာ အားလံုး
ေျပာင္းလဲခဲ့ၿပီလား။ အိမ္ေထာင္ ရက္သား က်ၿပီလား၊ က်န္းမာေပ်ာ္႐ႊင္စြာ ႐ွိရဲ႔လား။
'ဂၽြန္'
ႏွစ္ေတြၾကာလို႔ မင္းေမြးေန႔ဟာ ဂၽြန္လ (၁)ရက္လား၊ ဒီဇင္ဘာ (၃၁)လား၊ ငါ ေ၀ေ၀၀ါး၀ါး

ျဖစ္ခဲ့ေပမယ့္ အခုရက္ေတြအေတာအတြင္းမွာ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ ငါမင္းကို လြမ္းလိုက္တာ။
အခ်စ္နဲ႔ အလြမ္းမွာေတာ့ ေဟာင္းတယ္ သစ္တယ္ရယ္လို႔ ႐ွိမယ္ မထင္ဘူးကြာ။
ၿငိမ္းေအးအိမ္
၂၀၀၅၊ ဒီဇင္ဘာ (၃၁)။
[အေျခအေန အေၾကာင္းတစံုတရာေၾကာင့္ စာေရးသူထံမွ ခြင့္ျပဳခ်က္မယူလိုက္ရပဲ

မာယာေပၚ တင္လိုက္တာကို ခြင့္လႊတ္နားလည္ဖို႔ ေတာင္းပန္ပါတယ္]
Sunday, January 27, 2008
ငါမင္းကိုလြမ္းတယ္ဂၽြန္ (၂)
ေရးသူ-ၿငိမ္းေအးအိမ္
ကၽြန္ေတာ့္မွာ 'ဂၽြန္'ဟုေခၚေသာ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ ႐ွိသည္။ သူႏွင့္ကၽြန္ေတာ္

သိကၽြမ္းခဲ့သည္ မွာ ႏွစ္ေပါင္း သံုးဆယ္႐ွိၿပီ။ သူႏွင့္ကၽြန္ေတာ္ ကြဲကြာေနခဲ့သည္မွာေတာ့
ႏွစ္ေပါင္းႏွစ္ဆယ္ခန္႔ မကႏိုင္။ သို႔ေသာ္ သူ႔ကို ကၽြန္ေတာ္ေမ့ေလ်ာ့ သြားျခင္းမ႐ွိ။ သူ႔ လက္တြင္
ပတ္ေနက် အိႏၵိယႏိုင္ငံလုပ္ သားေရႀကိဳးအနက္ႏွင့္ ေ႐ႊေရာင္လက္ပတ္နာရီ ျပားျပားေလးကိုပင္
ကၽြန္ေတာ္မွတ္မိ ေနေသးေတာ့ သည္။
ဗမာစစ္စစ္တေယာက္ ျဖစ္ေသာ္လည္း ဘုရားစူးရပါေစ့ ဗမာပါဗ်ာဟု ေျပာရေလာက္မည့္ ထူးျခား
ေသာ သူ႔႐ုပ္ရည္ေၾကာင့္ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ သူ႔နာမည္ေၾကာင့္ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ သူ႔ကို
ထူးျခားစြာ အမွတ္ရေနျခင္းမ်ိဳး မဟုတ္မွန္း ကၽြန္ေတာ့္ဖာသာ သိေနသည္။
ကၽြန္ေတာ့္ အမွတ္ရျခင္းမွာ အလြမ္းတို႔ နက္နက္႐ႈိင္း႐ိႈင္း ပါ၀င္ေနသည္။ သူ႔ကို သတိတရ ႐ွိတိုင္း

သူ႔အညိဳေရာင္ အသားအေရႏွင့္ ျဖဴေဖြးေသာ သြားမ်ားကိုလည္းေကာင္း၊ တဟားဟား ရယ္သံ
ၾသၾသကို လည္းေကာင္း၊ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ႀကီးကို ျမင္ၾကားေနမိတတ္သည္။
သူသည္ သက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္း တကၠသိုလ္တခုမွ အလြန္စာေတာ္ေသာ ေက်ာင္းသား ျဖစ္သလို
အေတာ့္ကို အူတူတူ အတတႏိုင္ေသာ လူထူးလူဆန္းတေယာက္လည္း ျဖစ္ေနျပန္သည္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ လူငယ္ေခတ္သည္ လမ္းသူရဲဂိုဏ္းဟုေခၚေသာ ခပ္ေပေပ လူငယ္မ်ား အုပ္စုဖြဲ႔
ရန္ျဖစ္တတ္သည့္ ဓေလ့ ကုန္လုလု အခ်ိန္ေလး ျဖစ္သည္။ စိန္ေဂၚလီဂိုဏ္း၊
ဘာဂိုဏ္းညာဂိုဏ္းတို႔ ေပ်ာက္ကြယ္စ ျဖစ္ေသာ္လည္း စ႐ိုက္ၾကမ္းေလးမ်ား က်န္ေနေသးသည့္
အခ်ိန္။ တရက္တြင္ 'ဂၽြန္'က ေရေက်ာ္ရပ္ကြက္႐ွိ သူ႔သူငယ္ခ်င္းမ်ားထံ သြားလည္သည္။
ထိုညက ေရေက်ာ္တြင္ပင္ သူအိပ္လိုက္ရန္ ဆံုးျဖတ္သည္။ ညသန္းေခါင္ခန္႔တြင္ ေရေက်ာ္႐ွိ
သူ႔သူငယ္ခ်င္းမ်ားက အျခားရပ္ကြက္မွ လူငယ္မ်ားႏွင့္ ရန္ျဖစ္ၾကသည္။ ထိုအခါ
ရပ္ကြက္မတူေသာ လူငယ္အုပ္စု ႏွစ္ခု သံလမ္းကူး တံတားတခုေပၚတြင္ ခ်ိန္း႐ိုက္ၾကရန္
ျပင္ဆင္ၾကသည္။ တုတ္ဓါးကိုယ္စီ ကိုင္ေဆာင္ကာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားက ထိုတံတားဆီ
သြားၾကေသာအခါ ငါလည္း လိုက္မည္ဟု 'ဂၽြန္'က လိုက္ပါ သြားခဲ့သည္။ ဓါတ္တိုင္
မီးေရာင္ေအာက္ တြင္ ဟိုဘက္အုပ္စုႏွင့္ သည္ဘက္အုပ္စု ရန္ေစာင္ေနၾကသည္။ အုပ္စုတခုႏွင့္
တခုၾကား ဓါတ္တိုင္ တတိုင္ ကြာသည္။ သို႔ေသာ္ တကယ္တန္း ခုတ္ထစ္ ႐ုိက္ႏွက္သည့္
ရန္ပြဲမျဖစ္ပဲ ဆဲဆိုပြဲ တခုအျဖစ္သာ ပြဲၿပီး၍ ျပန္ခဲ့ၾကသည္။ လမ္းတေလွ်ာက္တြင္ က်န္သူမ်ား
အာေပါင္အာရင္းသန္သန္ႏွင့္ ရန္ပြဲအေၾကာင္း ေျပာဆိုေနၾကေသာ္လည္း 'ဂၽြန္'က
ႏႈတ္ဆိပ္ေနသည္။ သူ တစံုတရာကို နက္နက္နဲနဲ ေတြးေနပံုရသည္။ သည့္ေနာက္ သူက

သူငယ္ခ်င္းဘက္ကို လွည့္ကာ ေမးခြန္းတခု ေမးလိုက္သည္။
"ေဟ့ေကာင္ လဒ..ခုနတုန္းကသာ တကယ္ရန္ျဖစ္ခဲ့ရင္ မင္းကိုင္ထားတဲ့ငွက္ႀကီးေတာင္ဓါးကို
အသြားကေန ခုတ္မွာလား.. ဓါးျပားနဲ႔ ႐ိုက္မွာလား..."
အေမးခံရေသာ လဒ ေခၚ သူငယ္ခ်င္းမွာ ေငါင္းစင္းစင္း ျဖစ္သြားခဲ့သည္။ ထိုေမးခြန္းအတြက္
အေျဖကိုေသာ္လည္းေကာင္း၊ ထိုေမးခြန္းမ်ိဳးကို ေသာ္လည္းေကာင္း သူ
ေယာင္မွားေတြးမိထားပံုမရ။
"မင္းဆိုရင္ေကာ" ဟု ျပန္ေမးရာ၊ တုတ္ ဓါးမေျပာႏွင့္ ငွက္ေတာင္ေမြးတေခ်င္းပင္ လက္ထဲ
ကိုင္မသြားခဲ့ေသာ 'ဂၽြန္'ကိုယ္တိုင္ ထံတြင္လည္း သူသိခ်င္ေသာ ထိုအေျဖ မ႐ွိခဲ့။
သူသည္ 'ၾကည္ေအး' ကိုႀကိဳက္ၿပီး၊ 'ေရဆန္လမ္း' ကို တိုက္ခိုက္ခဲ့ေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ိဳး
ျဖစ္သည္။ သူ႔ အေတြးအိမ္တို႔သည္ ညက္ေညာေပ်ာ့ေျပာင္းသလို ႐ွိေသာ္လည္း ဆံုးျဖတ္မႈတို႔မွာ
ဓါးသြားတခုလို ထက္ျမက္မာေၾကာမည္မွန္း ဘယ္သူမွ ႀကိဳမသိခဲ့။
ကၽြန္ေတာ္ ခုခ်ိန္မွာ ဂၽြန္ကို လြမ္းေနခဲ့ရၿပီ။
'ဂၽြန္' မိန္းမရၿပီလား။ သားသမီး ပြါးစီၿပီလား။ ဘယ္ေနရာမွာ ဘာအလုပ္ကို လုပ္ကိုင္ေနသည္လဲ။
အသက္႐ွင္လ်က္ေကာ ႐ွိေသးသည္လား။ ဘာဆိုဘာမွ ကၽြန္ေတာ္ မသိ။ အဆက္အသြယ္မ႐ွိ။
ကၽြန္ေတာ့္မွာ မေမ့မေလ်ာ့ျခင္းမ်ားသာ အျပည့္အသိပ္ ႐ွိေနခဲ့သည္။
ကၽြန္ေတာ့္ လြမ္းစိတ္တို႔ အိပ္မက္ ျဖစ္သြား၏။
အိပ္မက္ထဲတြင္ ေခ်ာင္း ဟုေခၚေသာ ေရစီးေၾကာင္း တခု႐ွိသည္။ ထိုေရတို႔ ၾကည္လဲ့၏။
ေရစီးေအာက္တြင္ ေက်ာက္စရစ္လံုး ျဖဴျဖဴညိဳညိဳေလးမ်ား အျပည့္အသိပ္ အိပ္စက္ေနၾကသည္။
ထို ေရစီးေခ်ာင္းေလးသို႔ ေရာက္ရန္ ေရမရ၍ ေသြ႔ေျခာက္ေနေသာ အလားတူ ေက်ာက္တံုးေပါင္း
မ်ားစြာကို နင္းကာ အေတာ္ၾကာေအာင္ ေလွ်ာက္ခဲ့ၾကရေသးသည္။ ထိုသို႔ ေလွ်ာက္လာၾကစဥ္
'ဂၽြန္' က ေခ်ာင္းေက်ာက္ခ်င္း အတူတူ စိုတဲ့ေက်ာက္ကစို ေျခာက္တဲ့ေက်ာက္ကေျခညက္နဲ႔
သဘာ၀တရားႀကီး ကိုယ္တိုင္က တရားမွ်တမႈ မ႐ွိဘူးဟု ေတြးမေနႏိုင္ေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ္
အာမမခံပါ။ သူသည္ တရားမွ်တမႈကို အရာ အားလံုးထက္ ပိုခ်စ္တတ္သူ ျဖစ္ေၾကာင္းကိုေတာ့
ရဲရဲႀကီး အာမခံပါမည္။ ထိုေခ်ာင္းကေလးသည္ နယ္ေျမႏွစ္ခုကို ျခားထား၏။ ထိုနယ္ျခား
ေခ်ာင္းေလးက သူႏွင့္ ကၽြန္ေတာ့္ကို ရာသက္ပန္ စည္းျခား ထားမည္လား။ အိပ္မက္က
ထိုအခ်က္ကို အတည္မျပဳ။ သူသည္ အျမႇဳပ္မထြက္ေသာ ဆပ္ျပာကို တြင္တြင္တိုက္ရင္း
ေရခ်ိဳးေနသည္။ သူ႔လက္က ေ႐ႊေရာင္ လက္ပတ္နာရီေလးကို ခၽြတ္ၿပီး
ေက်ာက္တံုးေလးတတံုးေပၚ တင္ထားသည္။ ထိုနာရီသည္ ေနေရာင္တြင္ ေ႐ႊေျပာင္ေျပာင္
လက္ေန၏။ ထိုနာရီေလး သူ႔လက္တြင္ ႏွစ္ ဘယ္ေလာက္ၾကာေအာင္ ေနထိုင္ သြားမည္လဲ။
နာရီ ဟူသည္မွာ အခ်ိန္ကို ကိုယ္စားျပဳ၏။ နာရီမ်ားက ရက္မ်ားကို ေစာင့္ၾကပ္သည္။ ရက္မ်ားက
လမ်ား ႏွစ္မ်ား ျပကၵဒိန္မ်ားကို ေစာင့္ၾကပ္မည္။ အိပ္မက္သည္ ကၽြန္ေတာ့္ကို
သကၠရာဇ္မ်ားေနာက္ကြယ္သို႔ အတင္း ျပန္တြန္းပို႔၏။
ဂၽြန္ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ငယ္ဘ၀သို႔ ျပန္ေရာက္သြားခဲ့ ျပန္ၿပီ။
ထိုသကၠရာဇ္တႏွစ္က ဂၽြန္ အလုပ္စာေမးပြဲ တခုေျဖသည္။ ကၽြန္ေတာ္ အမွတ္မမွားလွ်င္
ထိုအလုပ္သည္ ေဆးသုေတသနလိုမ်ိဳး အလုပ္ျဖစ္လိမ့္မည္။ စာေတာ္ေသာ ကၽြန္ေတာ့္ဂၽြန္
ေရးေျဖတြင္ အဆင့္(၁)ျဖင့္ ေအာင္သည္။ ႏႈတ္ေျဖတြင္လည္း ေလွ်ာေလွ်ာ႐ွဴ႐ွဴ။
အလုပ္၀င္ရေတာ့မည္။ ေဆးစစ္ရန္ တဆင့္သာ က်န္သည္။ ေဆးေအာင္လွ်င္ သူ႔မွာ အလုပ္႐ွိၿပီ။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္းတစုထဲတြင္ ပထမဆံုး အလုပ္အကိုင္ ႐ွိသူအျဖစ္ သူစာရင္း

၀င္သြားေတာ့မည္။ ကၽြန္ေတာ္ ၀မ္းသာသည္။ ေဆးစစ္မည့္အခ်ိန္ နီးလာၿပီ။ ထိုအခ်ိန္မွာမွ
ဂၽြန္သည္ ပန္းနာရင္ၾကပ္လား၊ ဖ်ားနာသည္လားမသိ တခုခု ျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူ
ေဆးက်မွာ စိုးရိမ္ေနမိသည္။ သူငယ္ခ်င္းမ်ားက (အျမင္အရ) က်န္းမာေရးအေကာင္းဆံုးဟု
ယူဆေသာ ကၽြန္ေတာ့္ကို ဂၽြန္႔ကိုယ္စား ေဆး႐ံုႀကီးတြင္ ေဆးစစ္ခံေပးရန္ တိုက္တြန္းၾကသည္။
ကၽြန္ေတာ္ေဆးေအာင္လ်င္ ဂၽြန္ အလုပ္ရၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္သည္ ဂၽြန္၏ မွတ္ပံုတင္ ႏွင့္
ေလဘာကဒ္တို႔ကို ယူၿပီး သူ႔ကိုယ္စား ေဆး႐ံုႀကီးသို႔ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ခ်ီတက္ခဲ့သည္။ ထိုအျဖစ္သည္
လူငယ္ဘ၀၏ မဟာ စြန္႔စားခန္းျဖစ္၏။
ထိုအခ်ိန္ အခိုက္အတန္႔ေလးတြင္ ကၽြန္ေတာ္သည္ ဂၽြန္ျဖစ္၏။
ဂၽြန္သည္ ကၽြန္ေတာ္ ျဖစ္၏။
သူႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္သည္ အသက္၀ိဥာဥ္ႏွစ္ခု ခႏၶာကိုယ္ႏွစ္ခုျဖစ္ေသာ္လည္း တခုတည္း ျဖစ္ခဲ့ဖူး
သည့္ အခ်ိန္ခဏတာေလးသည္ ထိုအခ်ိန္ေလးပင္ ျဖစ္ပါသည္။
ကၽြန္ေတာ့္ လုပ္ေဆာင္မႈတို႔သည္ ရာဇ၀တ္မႈျဖင့္ အေရးယူခံရႏိုင္သည့္ လိမ္လည္မႈတခု
ေျမာက္ေနေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ္ ထိတ္လန္႔မေနခဲ့။
စစ္ေဆးသည့္ ဆရာ၀န္က တကိုယ္လံုးခၽြတ္ဆိုေတာ့လည္း ဆယ္တန္းေအာင္၍ တကၠသိုလ္
ေက်ာင္းေတာ္ႀကီး တက္ရမည့္ အခ်ိန္က ေဆးစစ္ခံခဲ့ရဖူးသည့္ အေတြ႔အႀကံဳေၾကာင့္ ရဲရဲျမန္ျမန္
အခၽြတ္ ခံ ခဲ့ျပန္သည္။ အေရျပားေရာဂါ၊ အူက်ေရာဂါတို႔ အစစ္ခံခဲ့ရၿပီးေနာက္ ကုတင္ေပၚ
တက္ခိုင္းကာ ေအးစက္စက္ နားၾကပ္ျဖင့္ ဟိုေထာက္သည္ေထာက္ စမ္းသပ္ျပန္သည္။
သည့္ေနာက္ ရၿပီဟု အခန္းျပင္ထြက္ခိုင္းသျဖင့္ ေပါ့ပါးေပ်ာ္႐ႊင္ေသာစိတ္ျဖင့္ ျပန္လာခဲ့သည္။
ေနာက္ရက္ ေဆးစစ္ခ်က္ သြားယူေတာ့ ႏွလံုးမွာ ခိုညည္းသံ ေပါက္ေနသည္ဆိုလား၊
ႏွလံုးအဆို႔႐ွင္မ်ား သိတ္မေကာင္းဆိုလား မသိေတာ့ပါ။ ေဆး႐ံုမွ ကၽြန္ေတာ့္ကို
႐ွင္းေတာ့ျပသည္။ သည့္ေနာက္ ယခုအလုပ္ႏွင့္ မသင့္ေလ်ာ္ပါ ဟူေသာ မွတ္ခ်က္စာ႐ြက္ေလးကို
လက္ခံရလိုက္သည္။ ကၽြန္ေတာ့္မ်က္လံုးတို႔ကို ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ မယံုႏိုင္ခဲ့။ ကၽြန္ေတာ္
ယံုျခင္း မယံုျခင္းက အေရးမႀကီး။ အေရးႀကီးသည္မွာ ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္ေသာ ဂၽြန္ ကၽြန္ေတာ့္ေၾကာင့္
ေဆးက်ကာ အလုပ္မ၀င္ လိုက္ရျခင္းပင္ျဖစ္သည္။
ထိုရလဒ္ကို သြားတၿဖီးၿဖီး တၿပံဳးၿပံဳးႏွင့္ လက္ခံခဲ့ေသာ ဂၽြန္ကို ကၽြန္ေတာ္နားမလည္ႏိုင္ခဲ့။
ထိုအခ်ိန္က သူ႔အေမႏွင့္ ညီညီမမ်ားအတြက္ အလြန္ခက္ခဲေနေသာ အခ်ိန္ ျဖစ္သည္။ အလုပ္ႏွင့္
၀င္ေငြ အေရးတႀကီးလိုအပ္ေနေသာ လူတေယာက္က အေတာ္ဆိုးရြားေသာ ဆံုး႐ႈံးမႈကို ပကတိ
အၿပံဳးျဖင့္ လက္ခံႏိုင္ခဲ့သည္။ ထိုစိတ္တို႔ကို ကၽြန္ေတာ္အမွတ္ရေနျခင္း ျဖစ္မည္။ ထိုစိတ္တို႔ကို
ကၽြန္ေတာ္ ခ်စ္ေနမိျခင္း ျဖစ္မည္။
ကၽြန္ေတာ့္မွတ္ဥာဏ္တို႔ ေမ်ာက္တေကာင္လို ခုန္ေပါက္ေန၏။ ဂၽြန္၏ အူအေသာ အျဖစ္တခု
ေခါင္းထဲ ေရာက္လာျပန္သည္။
အခန္းႀကီးတခုထဲတြင္ သူငယ္ခ်င္းမ်ား စုေနၾကရေသာ အခ်ိန္ကာလတခုက ျဖစ္သည္။
တေန႔လာလည္း ဒီမ်က္ႏွာ၊ မ်က္ႏွာသစ္လည္း ဒီမ်က္ႏွာ၊ အိမ္သာတက္လည္း ဒီမ်က္ႏွာ၊ ထမင္း
စားလည္း ဒီမ်က္ႏွာ၊ အိပ္ရာ၀င္လည္း ဒီမ်က္ႏွာ၊ မျမင္ခ်င္လည္း ဒီမ်က္ႏွာ၊ ျမင္ခ်င္လည္း
ဒီမ်က္ႏွာ...၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔အတြက္ ျမင္ေနရေသာ မ်က္ႏွာမ်ားသည္ ေခါက္႐ိုးေၾကေနၿပီ။
ထို႔ေၾကာင့္ ေနာက္ေျပာင္ ျခင္း၊ မေတာ္မတည့္ မဟုတ္က ဟုတ္က ေခ်ာက္ခ်ေျပာဆိုျခင္း မ်ားကို
ကစားနည္းသစ္မ်ားသဖြယ္ တီထြင္ကစားကာ နာရီမ်ားကို ႐ိုက္ခ်ိဳးေခ်ဖ်က္ ေနရေသာ
အခ်ိန္လည္းျဖစ္သည္။

'ျမတ္ကိုကို' ဆိုေသာ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္က ပ်င္းရိဖြယ္ ေန႔ခင္းတခုကို အေျပာင္အပ်က္
စကားျဖင့္ စျဖိဳခြင္းသည္။
"ကိုယ္တို႔ စမ္းေခ်ာင္းက ေရခဲေပါက္ဆီ ေရာင္းတဲ့အသည္ေတြက ဆန္းတယ္ေမာင္၊
ေရခဲေပါက္ဆီ ေလးေတြကို ဗန္းထဲစီထည့္ၿပီး၊ ေဟာဒီက ေရခဲေပါက္ဆီ စားၾကဦးမလား႐ွင္ လို႔
ေအာ္ေရာင္း လည္ ေရာင္းတာဗ် မယံုမ႐ွိနဲ႔"
ေလသံေအးေအး မင္ေသေသနဲ႔ အတည္ေပါက္ လုပ္ခ်လိုက္သည္။ အေၾကာသိသူမ်ားကေတာ့
ၿပံဳးစိစိမ်က္ႏွာမ်ားကို မ်က္ႏွာပိုးသပ္ၿပီး ဒီေထာင္ေခ်ာက္ထဲ ဘယ္သူ၀င္လာမလဲ
ေစာင့္ၾကည့္ေနၾက သည္။ မိနစ္အခ်ိဳ႔ ၿငိမ္ဆိတ္သြား၏။ ထို႔ေနာက္ ဂၽြန္႔ အသံ ထြက္လာသည္။
"ေဟ့ေကာင္..ျမတ္ကို၊ ေရခဲေပါက္ဆီဆိုတာ ဘယ္လိုဟာတုန္း"
"ဘုရားေရ... ေရခဲေပါက္ဆီ မသိတဲ့လူက ႐ွိေသးတယ္။ ေရခဲေပါက္ဆီဆိုတာ ေရခဲကို ျခစ္ခံုနဲ႔
ျခစ္၊ ေရခဲ မြမြေလးေတြရေတာ့ ဆုပ္ၿပီး၊ အဲဒီေပၚမွာ အေရာင္ဆိုးထားတဲ့ သၾကားရည္ေတြ
အနံ႔ေတြ ျဖန္းၿပီးေတာ့ ေရာင္းတာ၊ က်ဳပ္တို႔ စမ္းေခ်ာင္းမွာ အဲဒါကို ေရခဲေပါက္ဆီလို႔ ေခၚတာ"
စိတ္႐ွည္လက္႐ွည္ ႐ွင္းျပေနေသာ ျမတ္ကို မ်က္ႏွာေပၚတြင္ စိတ္မ႐ွည္မႈမ်ား အတိုင္းသားေပၚ
ေနသည္။
မိနစ္အနည္းငယ္ ၿငိမ္သက္သြားျပန္သည္။
အာခိမိဒိ ေရ၏ေဖါ့ဂုဏ္သတၱိကို ႐ွာေတြ႔သြားသလိုမ်ိဳး အလန္႔တၾကား အသံတခု
ထြက္လာသည္။ အသံ႐ွင္သည္ ဂၽြန္ ျဖစ္၏။ သူေျပာလိုက္သည္မွာ
"ေဟ့ေကာင္...ေရခဲေပါက္ဆီလို႔ မၾကားဖူးပါဘူးကြာ၊ မင္းေျပာတာ ေရခဲျခစ္ေနမွာပါ။ ထားပါ၊
မင္းေျပာတဲ့ ေရခဲေပါက္ဆီေတြကို အဲလို လည္ေရာင္းရင္ အရည္ေပ်ာ္ကုန္မွာေပါ့" ဟုျဖစ္သည္။
ျမတ္ကိုထံမွ "ခြီး" ကနဲ အသံတခု ထြက္ေပၚလာသည္။ ႀကိတ္ရယ္ေနရာမွ ဖံုးမႏိုင္ ဖိမရ
ေပၚလာေသာ ေလသံ ျဖစ္သည္။ ဂၽြန္ကေတာ့ ျမတ္ကို ဘာေၾကာင့္ရယ္သည္ကို
နားမလည္ႏိုင္သလို စိုက္ၾကည့္ေန၏။
ကၽြန္ေတာ့္ဇာတ္လိုက္ေက်ာ္ ဂၽြန္သည္ ထိုသို႔ေသာ ႐ိုး႐ွင္းမႈမ်ားကို ႐ႈတ္ေထြးေအာင္
ၾကည့္ျမင္တတ္ ေသာ္လည္း ႐ႈတ္ေထြးေသာ စနစ္မ်ားကိုမူ ႐ွင္းလင္းစြာ ျမင္လြယ္တတ္သည္မွာ
သူ၏ ထူးျခားေသာ စြမ္းရည္ တခုျဖစ္သည္။
သူႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ အတူတကြ မိုင္ေထာင္ခ်ီအေ၀းသို႔ ပ်ံသန္းဖူးခဲ့ၾက၏။
သူႏွင့္ကၽြန္ေတာ္အတူတကြ ဘ၀တခုလံုးကို တြင္းနက္ႀကီးထဲ ပစ္ထည့္ ပံုေအာခဲ့ၾကဖူး၏။
သူႏွင့္ကၽြန္ေတာ္ အတူတကြ ေႏွာင္ႀကိဳး အားလံုးကို ပယ္ျဖတ္ကာ ပင္လယ္အဆံုး႐ွိမည္ထင္ရာ
႐ြက္လႊင့္ခဲ့ဖူး၏။ ထူးဆန္းသည္မွာ ထိုအတူတကြ ႏွစ္ကာလမ်ား အေၾကာင္းေတြးတိုင္း
ျပင္း႐ွအားေကာင္းေသာ မုန္တိုင္းတခု ကၽြန္ေတာ့္ ရင္ကို ဗဟိုျပဳလာတတ္၏။ အေတြးထဲမွာ
မိုးမခပင္မ်ား ၫိႇဳ႔ ၫိႇဳ႔စို႔စို႔ စိမ္းအံု႔ေနတတ္၏။ ေတာင္ေပၚ လြင္ျပင္တခုက စပါးခင္းမ်ား
ေ႐ႊေရာင္၀င္းမွည့္ ေနပံုကို ျမင္ေရာင္ေနတတ္၏။
"အဲသလို စပါးေတြ မွည့္ခ်ိန္မွာေပါ့...၊ ေဟာဟိုက မိုးမခပင္ေတြေအာက္မွာ.." အစခ်ီေသာ ဂၽြန္၏
ပံုျပင္ေျပာသံမ်ားကို ၾကားေယာင္ေနမိတတ္၏။ ျပန္မရႏိုင္ေတာ့ေသာ အတိတ္တို႔သည္
လြမ္းဆြတ္ဖြယ္ ေကာင္းသည္ဆိုလွ်င္ ဂၽြန္႔ကို ကၽြန္ေတာ္လြမ္းေနသည့္ ဘယ္ေတာ့မွ
ဖုန္တက္မည္မဟုတ္ေသာ အလြမ္းတို႔သည္ ေၾကကြဲဖြယ္ေကာင္းေနလိမ့္မည္။
ျမင့္မားေသာ ေတာင္စဥ္ေတာင္ထြတ္မ်ားဆီသို႔ ေႁမြလိမ္ေႁမြေကာက္ လမ္းက်ဥ္းကေလးျဖင့္
တက္သြားေနေသာ (သို႔မဟုတ္) တေ႐ြ႔ေ႐ြ႔ဆင္းေနေသာ ကားတစီးေပၚတြင္ ဂၽြန္ႏွင့္ကၽြန္ေတာ္္

ခရီးသည္မ်ားအျဖစ္ အတူလိုက္ပါခဲ့ဖူးၾကပါသလား။ လိုက္ခဲ့ၾကဖူးသည္ဆိုလွ်င္ ကၽြန္ေတာတို႔
စီးမိေသာ ကားသည္ သကၠရာဇ္ဟု အမည္ရေသာ ကားတစီးသာ ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။
အျဖဴေရာင္ ႏွလံုးသားရွိၿပီး လူသားခ်စ္စိတ္ သည္းထန္ေသာ ပညာတတ္ လူခၽြန္တိုင္းကို အလြန္
ခ်စ္ခင္ အားကိုးတတ္သည့္ ကၽြန္ေတာ့္အေဖသည္ ဂၽြန္႔အေၾကာင္းကို အျမဲ တဖြဖြ ေျပာတတ္၏။
ဂၽြန္႔ကို လြမ္းေနတတ္၏။ ယခုမူ ဂၽြန္႔ကိုတသသ လြမ္းေနတတ္ေသာ အေဖ ကြယ္လြန္ခဲ့သည္မွာ
ဆယ္စုႏွစ္ တခုေက်ာ္ခဲ့ၿပီ။ ဂၽြန္ ဘယ္ဆီမွာလဲ။ သူေရာ အေဖ့ကို သတိတရ ႐ွိေနမည္လား။
အေဖ အသက္႐ွင္လ်က္ ႐ွိေနသည္ဟု ထင္ေနဦးမည္လား။ လူမလာခင္ အၿပံဳးေတြ
အရင္လာတတ္တဲ့ ေကာင္ႀကီးဟု သူ႔ကို ေထာပနာခဲ့ေသာ အေဖ့အသံမ်ားကို
သူၾကားေယာင္ေနဦးမည္လား။
ဂဴလီယာ အမည္႐ွိ ႐ုပ္႐ွင္ဇာတ္ကား အေၾကာင္းအရာမ်ား ေခါင္းထဲတြင္ လွ်ပ္တျပက္ ေပၚေပါက္
လာခဲ့သည္။ ေမြးလာသည့္ ကေလးကို ကိုယ္ခ်စ္ခင္ယံုၾကည္ေသာ မိတ္ေဆြရဲေဘာ္တေယာက္၏
အမည္မွည့္ေခၚခဲ့ေသာ ဇာတ္၀င္ခန္းက ထိုသတိရမႈကို ျဖစ္ေပၚေစသည့္ ပင္မအရင္းအျမစ္
ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ ကၽြန္ေတာ္သမီးေလးကို ဂၽြန္လတြင္ ေမြးဖြားခဲ့ေသာ္လည္း ဂၽြန္ပါသည့္
အမည္ကို ကၽြန္ေတာ္ မေပးျဖစ္ခဲ့ပါ။
ဟိုေ၀းေ၀းမွာ ေ႐ႊေရာင္ လက္ပတ္နာရီတလံုး တလက္လက္ေတာက္ေနသည္။ စိုင္းထီးဆိုင္၏
သီခ်င္းသံကို သဲ့သဲ့ၾကားရျပန္သည္။ ထိုသီခ်င္းကို သူဆိုေနမည္လား။ သို႔မဟုတ္
သူေရးေပးဖူးေသာ စာတေစာင္ထဲမွာ ပါသည့္ စာသားမ်ားက သူ႔အလိုလို
အသံထြက္ေနၾကမည္လား။
"ရည္မွန္းခ်က္အတြက္ ၾကင္နာသူကို စြန္႔ခဲ့တဲ့ သူရဲေကာင္းေတြ ႐ွိခဲ့လဲကြယ္ ငယ္႐ြယ္သူမို႔
အခ်စ္တခုသာ ကိုးကြယ္အားထားရာ ထင္မွတ္ယူမယ္"
ရာဇ၀င္႐ွည္ ႏွစ္သမိုင္းမ်ားတြင္ ၾကင္နာသူ အသီးသီးကို စြန္႔ခဲ့ေသာ သူရဲေကာင္း
ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ ႐ွိခဲ့သည္လဲ။ ရမည္၊ ေရာက္မည္ မေသခ်ာေသာ္လည္း
လူသားအားလံုးအတြက္ဟူေသာ ယံုၾကည္မႈျဖင့္ နတ္ေဒ၀တာတို႔၏ ပန္းတပြင့္ကို ဆြတ္ယူရန္
ႀကိဳးစားခဲ့သူတို႔၏ ဖ၀ါးမ်ားသည္ ၾကမ္းတမ္းရက္စက္မႈက ေပးေသာ ဒဏ္ရာမ်ားေၾကာင့္
ေသြးခ်င္းခ်င္း နီေနလိမ့္မည္ ထင္သည္။
"ငွက္ေတြဟာ ပ်ံရင္းေသတယ္၊ လူေတြဟာ ၾကံရင္းေသတယ္"
ထိုစကားသည္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေခတ္က နာမည္အလြန္ႀကီးခဲ့ေသာ ႐ုပ္႐ွင္ဇာတ္ကား တကားမွာ
ဇာတ္၀င္ စကားျဖစ္သည္။
ထိုကားအမည္သည္ "ပ်ံသာပ်ံပါ ထက္အာကာ"လား။ သိပ္မေသခ်ာ။
ထို၀တၳဳသည္ ဆရာမႀကီး ခင္ေဆြဦး၏ ၀တၳဳလား။ ဒါလည္း သိပ္မေသခ်ာ။
ေသခ်ာသည္မွာ ထိုဇာတ္ကားတြင္ ေစာျမသႏၱာ ဟူေသာ မင္းသမီး သ႐ုပ္ေဆာင္ခဲ့သည္။ ထို
ဇာတ္၀င္စကားကို သူေျပာၾကားခဲ့သည္။ တီစကြဲယားတေခ်ာင္း ကိုင္ကာ စက္မႈတကၠသိုလ္
ေနာက္ခံျပဳ ဇာတ္လမ္း၏ စက္မႈေက်ာင္းသူအျဖစ္ သ႐ုပ္ေဆာင္ခဲ့သည္။ ထိုဇာတ္ကား
႐ံုတင္စဥ္မွာ ကၽြန္ေတာ္ သည္ ဆယ္တန္းေျဖဆိုရမည့္ ေက်ာင္းသားတေယာက္ ျဖစ္ခဲ့သည္။
အင္ဂ်င္နီယာ ေက်ာင္းတက္ခ်င္ လြန္းေသာ စိတ္ျဖင့္ ႐ုပ္႐ွင္႐ံုတြင္ ျပားငါးဆယ္ ေ႐ွ႔ဆံုးတန္းမွာ
၀င္ၾကည့္ကာ ဇာတ္၀င္စကားမ်ားကို ကက္ဆက္ျဖင့္ ဖမ္းယူၿပီး အိမ္ေရာက္မွ အႀကိမ္ႀကိမ္
ဖြင့္နားေထာင္ခဲ့ဖူးသည္။ ကၽြန္ေတာ္သည္ ပ်ံရင္းေသခ်င္ေသာ ငွက္တေကာင္ အမွန္ပင္
ျဖစ္ခ်င္ခဲ့၏။ ဂၽြန္ အမည္႐ွိ ကၽြန္ေတာ့္ငွက္ကေလး ဘယ္ထိေ၀းတဲ့ ခရီးကို

ပ်ံသန္းထြက္ခြါသြားသည္လဲ။
ယခုေရာက္ေနသည့္ အသက္အ႐ြယ္တြင္ ၾကံစည္ျခင္းအမႈကို ျပဳဖို႔ ခက္ခဲေနၿပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း
မေသမခ်င္း ပ်ံသန္းေနရေသးသည့္ အေျခအေနမွ မလြတ္ေျမာက္ႏိုင္ေသးသည္မွာ ဂၽြန္ေရာ
ကၽြန္ေတာ္ ကိုယ္တိုင္ ပါျဖစ္သည္။
ဧၿပီလ၏ ေႏြရက္မ်ားသည္ ေျမျပန္႔လြင္ျပင္တြင္ ပူအိုက္စပ္ေနေသာ္လည္း ေတာင္တန္းမ်ားတြင္
မပူ။
ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အသြားအလာမဲ့သျဖင့္ ပ်က္စီးေနေသာ စစ္က်န္ ကတၱရာလမ္းေဟာင္းတခု ေပၚ
တြင္ ဂၽြန္ႏွင့္ကၽြန္ေတာ္ ေအးေဆးစြာ လမ္းေလွ်ာက္ေနသည္ဟု စိတ္အာ႐ံုတြင္
ခံစားလိုက္မိျပန္သည္။ ထိုအခ်ိန္သည္ ညေနခင္း ျဖစ္ပံုရ၏။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မ်က္စိေ႐ွ႔တြင္
ေတာင္ကုန္းေတာင္ကမူမ်ား ႐ွိသည္။ မ်ဥ္းသားသလို စီးဆင္းေနေသာ ေခ်ာင္းငယ္တခု ႐ွိသည္။
ထိုေနရာတြင္ တခ်ိန္က ႀကီးက်ယ္ခန္းနားခဲ့ ဖူးေသာ ထိုအရပ္၏ အတိတ္ႏွစ္မ်ားလည္း ႐ွိခဲ့သည္။
လြမ္းဆြတ္ျခင္း၊ သတိရျခင္း ဆိုသည္မွာ ျမက္ဖ်ား ႏွင္းစက္ႏွင့္ တူသလား။ ဖြဲဖြဲမွ သည္းသည္း
ရြာခ်တတ္ေသာ မုတ္သုန္မိုးႏွင့္ တူသလား။ ေနမလာမီ အံုဆိုင္းစုဖြဲ႔တတ္ေသာ
ေတာင္ေပၚျမဴမ်ားႏွင့္ တူသလား။ သို႔မဟုတ္ ေက်ာက္ေဆာင္ေက်ာက္သားလို
ခိုင္မတ္ေနတတ္သည္လား။ ကၽြန္ေတာ္သ႐ုပ္ မခြဲတတ္ခဲ့။
ေသေသခ်ာခ်ာႀကီးကို ေျပာႏိုင္သည္မွာ ထိုရက္မ်ား အတြင္း ကၽြန္ေတာ္ဂၽြန္႔ကို တခုတ္တရ
လြမ္းေနခဲ့သည္ ဆိုသည့္အေၾကာင္း။
ေက်ာက္ေခတ္ဂူေဟာင္း တခုႏွင့္တူေသာ ကၽြန္ေတာ္ေနထိုင္သည့္ (၂၁)ရာစု ၿမိဳ႔ျပ တိုက္ခန္းတခု
ထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္ အသံကုန္ေအာင္ ဟစ္လိုက္မိသည္။
"ငါ မင္းကို လြမ္းတယ္ ဂၽြန္"
ထိုေအာ္သံကို ဂၽြန္ မၾကားႏိုင္မွန္း ကၽြန္ေတာ္သိေနသည္။ ကၽြန္ေတာ့္သိမႈကို ကၽြန္ေတာ့အလြမ္း
မ်ားက မသိႏိုင္ခဲ့ၾက။
နက္ျဖန္မနက္ ေနသာဦးမည္လား။
ကၽြန္ေတာ္သည္ 'ဖာနန္ဒို' အမည္႐ွိ သီခ်င္းတပုဒ္ကို တီးခတ္သီဆိုေနမိၿပီ။ ထိုမနက္၏
အလင္းမ်ား သည္ ကၽြန္ေတာ့္ သံစဥ္ႏွင့္ စာသားမ်ား ျဖစ္ခဲ့၏။
ကၽြန္ေတာ့္သီခ်င္းသံသည္ အလြမ္းတို႔ျဖင့္ စိုေနသည္။
ျငိမ္းေအးအိမ္
၂၀၀၆၊ မိုးရာသီ။
[အေျခအေန အေၾကာင္းတစံုတရာေၾကာင့္ စာေရးသူထံမွ ခြင့္ျပဳခ်က္မယူလိုက္ရပဲ မာယာေပၚ

တင္လိုက္တာကို ခြင့္လႊတ္နားလည္ဖို႔ ေတာင္းပန္ပါတယ္]

Friday, January 25, 2008
မဲဇာေတာသို႔
ဒုတိယတေခါက္ျပန္ေရာက္ရျခင္း
ေရးသူ- ေလထီးအုန္းေမာင္
[ဗမာျပည္ရဲ႔ လြတ္လပ္ေရးသမိုင္းမွာ သူရဲေကာင္းတဦးျဖစ္တဲ့ ေလထီးအုန္းေမာင္(အသက္ ၈၂

ႏွစ္) ဟာ သကၠရာဇ္ ၂၀၀၀ျပည့္၊ ဒီဇင္ဘာ ၂၈ မွာ ကြယ္လြန္ခဲ့ပါတယ္။ ခုဆိုရင္ (၇) ႏွစ္တိုင္ခဲ႔ၿပီ။
ဦးအုန္းေမာင္ဟာ ေလထီးဆင္း ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရးသမား၊ ကိုလိုနီနယ္ခ်ဲ႔အပါအ၀င္ ဖိႏွိပ္တဲ့
အုပ္စိုးသူေတြကို လက္နက္နဲ႔ေရာ၊ လက္နက္မဲ့ပါ ဆန္႔က်င္တိုက္ခိုက္ခဲ့သူ၊ ကိုကိုးကၽြန္း
ႏွစ္ေခါက္၊ ေဂၚတူးကၽြန္းတေခါက္ ျပန္ခဲ့သူ၊ အသက္ (၇၀) နီးမွ ႐ွစ္ေလးလံုးလူထုအံုၾကြမွဳႀကီးမွာ
ေ႐ွ႔တန္းက တက္တက္ၾကြၾကြ ပါ၀င္ခဲ့သူျဖစ္တယ္။
မာယာ ၂၀၀၁ မတ္လထုတ္မွာ ေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ မိုးဂ်ာနယ္၊ အတြဲ (၈)၊ အမွတ္ (၂)၊ မတ္လ ထုတ္က
ရဲေဘာ္ေလထီးဦးအုန္းေမာင္ရဲ႔ "မဲဇာေတာသို႔ဒုတိယတေခါက္ျပန္ေရာက္ရျခင္း" ေဆာင္းပါးကို
ဒုတိယ အႀကိမ္အျဖစ္ မာယာက အမွတ္တရ ျပန္လည္ေဖာ္ျပပါတယ္။]
[မိုးဂ်ာနယ္ႏွင့္.....သို႔၊
အေျခအေနမေပးလို႔ ခြင့္ျပဳခ်က္မေတာင္းခံလိုက္ရတာကို နားလည္ခြင့္လႊတ္ပါရန္ ေလးစားစြာျဖင့္
အႏူးအညြတ္ ေတာင္းပန္အပ္ပါတယ္။]
ကၽြန္ေတာ္တို႔သည္ မႏၱေလးတြင္ က်င္းပေသာ လူထုေဒၚအမာ၏ ၈၂ ႏွစ္ေျမာက္ ေမြးေန႔ပြဲသို႔

တက္ေရာက္ၿပီးေနာက္ မႏၱေလးမွ အင္းေတာ္ႏွင့္ ကသာၿမိဳ႔မ်ားသို႔ ခရီးဆန္႔ခဲ့ၾက၏။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ အဖြဲ႔တြင္ သခင္အုန္းျမင့္ (တိုးတက္ေရး)ႏွင့္ သခင္သိန္းေမာင္(၀ါးခယ္မ)တို႔လည္း
ပါၾကပါသည္။

မႏၱေလးမွ ျမစ္ႀကီးနားသို႔ ရထားျဖင့္ ညေန ၅ နာရီထြက္ခဲ့ရာ ညေမွာင္စပ်ိဳးခ်ိန္တြင္ ေ႐ႊဘိုသို႔
ေရာက္သည္။ ေ႐ႊဘိုမွ ထြက္လာကတည္းက အညာေဆာင္း၏ အေအးဓါတ္က ပို၍
ကဲလာသည္။ အညာေဆာင္း၏ အေအးဒဏ္ကို မခံႏိုင္သျဖင့္ ရထားျပဴတင္းေပါက္ တံခါးမ်ားကို
ပိတ္၍ အေႏြးထည္မ်ား ၀တ္ကာ ကာကြယ္ေနရသည္။ ရထားသည္
ေမွာင္ႀကီးမဲမဲတြင္တဘူတာရပ္ တဘူတာထြက္ျဖင့္ ခုတ္ေမာင္း လာခဲ့ရာ ကၽြန္ေတာ္လည္း
မေပ်ာ္တခ်က္ ေပ်ာ္တခ်က္ျဖင့္ ေမွး၍ လိုက္ပါလာခဲ့သည္။
မဲဇာေတာ
နံနက္လင္း၍ ရထားျပဴတင္းေပါက္ တံခါးမ်ားကို ဖြင့္ၾကည့္ လိုက္ေသာအခါ နန္းခမ္း၊ ဘံုေခ်ာင္း၊

မဲဇာ၊ ဆည္႐ြာ စေသာ ဘူတာမ်ားကို တဘူတာၿပီး တဘူတာ ေတြ႔ရသည္။ ေဘးပတ္၀န္းက်င္
တခုလံုး တြင္ကား ႏွင္းမ်ားေ၀ေနသည္။ ရထားျပဴတင္းေပါက္မွ အေ၀းသို႔ ေမွ်ာ္ၾကည့္
လိုက္ေသာအခါ ၫိႇဳ႔ဆိုင္း အံု႔မႈိင္းေနေသာ သစ္ေတာႀကီးမ်ား၊ ေတာင္တန္းႀကီးမ်ားကို မႈန္၀ါး၀ါး
ေတြ႔ရသည္။ မဲဇာေတာ၊ မဲဇာေတာင္၊ မင္း၀ံေတာင္တန္းႀကီးမ်ားျဖစ္ေၾကာင္း၊ ေဘးမွ
ခရီးသည္တဦးက ေျပာျပသည္။
ထိုေတာ ထိုေတာင္တန္းမ်ားသည္ ဒုတိယ ကမၻာစစ္အတြင္းက သခင္ဗိုလ္၊ မန္း၀င္းေမာင္တို႔
ေခါင္းေဆာင္ေသာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရဲေဘာ္တစု ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရး တာ၀န္ျဖင့္ အိႏၵိယသို႔
သြားခဲ့ရာ တြင္ ကုန္းေၾကာင္းျဖတ္သန္း ေလွ်ာက္လွမ္းခဲ့ၾကေသာ ေတာေတာင္မ်ားပင္ ျဖစ္၏။
ကၽြန္ေတာ္တို႔သည္ အေ၀းတြင္ ျမင္ေနရေသာ မဲဇာေတာ၊ မင္း၀ံေတာင္မ်ားကို ေငးေမွ်ာ္ၾကည့္ၿပီး
လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္း ၅၀ ေက်ာ္က အျဖစ္အပ်က္မ်ားကို ေတြးေတာေနမိခဲ့သည္။
အင္းေတာ္
မၾကာခင္မွာပင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ စီးလာေသာ ရထားသည္ အင္းေတာ္ဘူတာသို႔ ဆိုက္သည္။
ဘူတာတြင္ အင္းေတာ္မွ မိတ္ေဆြမ်ားက လာေရာက္ႀကိဳဆိုၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ တည္းခိုရမည့္
ဦးေစာလႈိင္ (ဗဟိုတရား႐ံုးေ႐ွ႔ေန)၏ အိမ္သို႔ ေခၚေဆာင္သြားသည္။ ဦးေစာလႈိင္တို႔ မိသားစုမွာ
သေဘာေကာင္းၿပီး အလြန္ေဖာ္ေ႐ြသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အင္းေတာ္တြင္ ေနစဥ္အတြင္း
ဧည့္၀တ္ျပဳဳၾကသည္မွာ အားနာစရာပင္ ေကာင္းလွသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အဖြဲ႔မွ သခင္သိန္းေမာင္
တေယာက္သာ အင္းေတာ္၊ ကသာၿမိဳ႔မ်ားသို႔ ရာက္ဖူးၿပီး ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ သခင္အုန္းျမင့္မွာ တခါမွ
မေရာက္ဖူးေပ။
ကၽြန္ေတာ္သည္ အင္းေတာ္သို႔ မေရာက္ဖူးေသာ္လည္း အင္းေတာ္ဆိုေသာ နာမည္ကိုကား
ၾကားဖူးေန၏။ အင္းေတာ္အမည္ကို စ,ၾကားဖူးသည္မွာ ဒုတိယကမၻာစစ္အတြင္း ဂ်ပန္ေခတ္က
၀င္းဂိတ္၏ခရီးေ၀းထိုးေဖာက္ေရး
၁၉၄၃ ခုႏွစ္၊ ေဖေဖာ္၀ါရီလေလာက္က ၿဗိတိသွ် စစ္တပ္မွ ေမဂ်ာဂင္နရယ္ ၀င္းဂိတ္သည္
အင္အား ၃၀၀၀ ျဖင့္ ျမန္မာျပည္ေျမာက္ပိုင္း႐ွိ ဂ်ပန္အုပ္ခ်ဳပ္ထားေသာ နယ္ေျမအတြင္း
ခရီးေ၀းထိုးေဖာက္၍ ေျပာက္က်ားစစ္ ဆင္ႏႊဲခဲ့သည္။ ၀င္းဂိတ္၏ ရန္သူဂ်ပန္နယ္ေျမအတြင္းသို႔
ခရီးေ၀းထိုးေဖာက္ တိုက္ခိုက္ေရး ရည္႐ြယ္ခ်က္မွာ-

ရန္သူ၏ ဆက္သြယ္ေရး လမ္းေၾကာင္းမ်ားကို ျဖတ္ေတာက္ရန္အတြက္ မႏၱေလး-ျမစ္ႀကီးနား
ရထားလမ္းႏွင့္ တံတားမ်ားကို ေဖာက္ခြဲ ဖ်က္ဆီးပစ္ရန္၊
ဂ်ပန္တို႔ သိုေလွာင္ထားေသာ ရိကၡာႏွင့္ လက္နက္က်ည္ဆံမ်ား သိုေလွာင္ေရးစခန္းမ်ားကို
ဖ်က္ဆီးရန္၊
ရန္သူကို တိုက္ပြဲငယ္ကေလးမ်ား ဆင္ႏႊဲၿပီး အေႏွာက္အယွက္ေပးရန္ တို႔ျဖစ္သည္။
ဤရည္႐ြယ္ခ်က္ကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ရန္ ၀င္းဂိတ္တပ္မ်ားသည္ အင္းေတာ္ ပတ္၀န္းက်င္
တ၀ိုက္တြင္ စစ္ေရးလႈပ္႐ွားမႈကို ျပဳလုပ္ခဲ့သည္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရထားစီးလာစဥ္က ေတြ႔ခဲ့ရေသာ နန္းခန္း၊ ဘံုေခ်ာင္း၊ မဲဇာ မီးရထားလမ္းမ်ား၊
မဲဇာေခ်ာင္း တံတားမ်ားသည္ ၀င္းဂိတ္တပ္မ်ား ေဖာက္ခြဲ ဖ်က္ဆီးခဲ့ဖူးေသာ ရထားလမ္းမ်ား၊
တံတားမ်ားပင္ ျဖစ္သည္။ ၀င္းဂိတ္တပ္မ်ားသည္ ထီးခ်ိဳင္႔ၿမိဳ႔ထဲကိုပင္ ၀င္ေရာက္ခဲ့ေသးသည္။
၁၉၄၄ ခုႏွစ္ကလည္း ၀င္းဂိတ္၏ ခရီးေ၀းထိုးေဖာက္ေရး တပ္မ်ားသည္ အင္းေတာ္၊ ဗန္းေမာ္၊
မိုးေကာင္း ႀတိဂံနယ္ေျမမ်ားအတြင္း ေလထီးစစ္သားမ်ားဆင္းကာ ခံတပ္ၿမိဳ႔မ်ား တည္ေဆာက္၍
ခံတပ္ စစ္ဆင္ေရးကို ေနာက္တႀကိမ္ ဆင္ႏႊဲခဲ့ေသးသည္။ ထိုအႀကိမ္တြင္ ၀င္းဂိတ္တပ္မ်ားသည္
အင္းေတာ္ကိုပင္ အလစ္၀င္ေရာက္ တိုက္ခိုက္ကာ ရိကၡာႏွင့္လက္နက္မ်ား သိုေလွာင္ရာ
စခန္းမ်ားကို ေဖာက္ခြဲ ဖ်က္ဆီးခဲ့သည္။ ထိုေၾကာင့္လည္း အင္းေတာ္သည္ ၀င္းဂိတ္၏
စစ္ေရးလႈပ္႐ွားမႈေၾကာင့္ စစ္အတြင္းက လူသိမ်ားၿပီး ထင္႐ွားေသာ ၿမိဳ႔ေလးတၿမိဳ႔ ျဖစ္လာသည္။
ထိုစဥ္က ကၽြန္ေတာ္တို႔သည္ အင္းေတာ္ႏွင့္ အင္းေတာ္နယ္ေျမအတြင္း လႈပ္႐ွားေနေသာ
၀င္းဂိတ္၏ စစ္ေရးလႈပ္႐ွာမႈသတင္းမ်ားကို တဆင့္စကား တဆင့္နားျဖင့္ လည္းေကာင္း၊
ထိုစဥ္က ထုတ္ေ၀ေသာ ဂ်ပန္စစ္တပ္က ခ်ဳပ္ကိုင္ထားသည့္ ျမန္မာသတင္းစာ မ်ားတြင္
တစြန္းတစ ဖတ္ရသျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ အင္းေတာ္ဆိုေသာ နာမည္ကို ၾကားဖူးေနျခင္း
အင္းေတာ္တြင္ ေရာက္ေနစဥ္အတြင္း ဦးေစာလႈိင္၊ ဦးၫြန္႔လြင္ စေသာ မိတ္ေဆြမ်ားက
အင္းေတာ္ မွ တန္ခိုးႀကီးဘုရားမ်ားကို လိုက္လံပို႔ေဆာင္၍ ဖူးေမွ်ာ္ၾကည္ညိဳေစသည္။
အင္းေတာ္ေလးကန္ကို ၾကည့္႐ႈေစသည္။ ထီးခ်ိဳင့္ၿမိဳ႔ကိုလည္း ေလ့လာေရးခရီးအျဖစ္
ပို႔ေဆာင္ေပးသည္။ ထီးခ်ိဳင္႔ၿမိဳ႔မွာ ဧရာ၀တီျမစ္ကမ္းေပၚတြင္ တည္႐ွိၿပီး သာယာလွပေသာ
ၿမိဳ႔ကေလးတၿမိဳ႔ ျဖစ္သည္။ မႏၱေလး-ထီးခ်ိဳင့္ ကားလမ္း၊ မႏၱေလး-ထီးခ်ိဳင့္ သေဘၤာလမ္းမ်ား
ေပါက္သျဖင့္ စီးပြါးေရးလုပ္ငန္း ေကာင္းမြန္ေသာ ေၾကာင့္လည္း ၿမိဳ႔ကေလးမွာ စည္ကားေနသည္။
မဲဇာကမ္းမွလြမ္းေစတီမ်ားကို ျပဳျပင္တည္ေဆာက္ေသာဆရာေတာ္
ထီးခိ်ဳင့္ၿမိဳ႔သို႔ ေရာက္စဥ္ တည္ေတာဆရာေတာ္အား သြားေရာက္ဖူးေမွ်ာ္ၾကသည္။ တည္ေတာ

ဆရာေတာ္မွာ သက္ေတာ္ ၈၀ ေက်ာ္ၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း က်န္းမာသန္စြမ္းလ်က္ပင္
႐ွိေနေသးသည္။
တည္ေတာဆရာေတာ္သည္ စစ္ႀကိဳေခတ္က စာနယ္ဇင္းမ်ားတြင္ 'ထီးခ်ိဳင့္နတ္ဆိုး' ကေလာင္
အမည္ျဖင့္ ေဆာင္းပါး၊ ကဗ်ာ၊ ေလးခ်ိဳးမ်ားကို ေရးသားခဲ့ေသာ ဆရာေတာ္ ျဖစ္သည္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေက်ာင္းသားဘ၀က 'ထီးခ်ိဳင့္နတ္ဆိုး' ၏ ကဗ်ာ ေဆာင္းပါးမ်ားကို
ဖတ္ခဲ့ရဖူးသည္။
လက္၀ဲသုႏၵရ အမတ္ႀကီး မင္းျပစ္မင္းဒဏ္ေၾကာင့္ မဲဇာသို႔ အပို႔ခံခဲ့စဥ္အတြင္း ေစတီပုထိုးမ်ားကို

တည္ထားကိုးကြယ္ခဲ့သည္။ ထိုေစတီမ်ားမွာ ႏွစ္ေပါင္း ၂၀၀ ေက်ာ္လာခဲ့ၿပီ ျဖစ္သည္။ သဘာ၀
ေဘးဒဏ္ေၾကာင့္ ပ်က္စီးယိုယြင္းေနေသာ ေစတီပုထိုးမ်ားကို ဆရာေတာ္က ဦးေဆာင္၍ ျပဳျပင္
တည္ေဆာက္ေနသည္။ ယခုအခါ ဆရာေတာ္၏ ေကာင္းမႈေၾကာင့္ ထံုးျဖဴေဖြးေဖြးႏွင့္
ၾကည္ညိဳသပၸါယ္ ဖြယ္ ေကာင္းေနပါၿပီ။
ဆရာေတာ္ေရးေသာ 'မင္းလက္၀ဲသုႏၵရ၏ မဲဇာကမ္းမွ လြမ္းေစတီမ်ား' အမည္႐ွိ စာအုပ္ကို
ကၽြန္ေတာ္တို႔အား ဆရာေတာ္က လက္ေဆာင္ေပးပါသည္။
ဂ်ံဳးဂ်ံဳးက်႐ြာ
ဦးေစာလိႈင္ႏွင့္ ဦးၫြန္႔လြင္တို႔သည္ ကၽြန္ေတာ့္အား ထီးခိ်ဳင့္သို႔ ပို႔ၿပီးေနာက္ ကၽြန္ေတာ္သြားခ်င္
ေသာ မဲဇာေတာမွ ဂ်ံဳးဂ်ံဳးက်႐ြာသို႔လည္း ပို႔ေပးသည္။ မဲဇာေတာမွ ဂ်ံဳးဂ်ံဳးက်႐ြာကေလးသို႔
သြားလိုျခင္း မွာ ဂ်ံဳးဂ်ံဳးက်႐ြာကေလးသည္ ဖက္ဆစ္ဆန္႔က်င္ေရး လႈပ္႐ွားမႈတြင္ တနည္းမဟုတ္
တနည္းျဖင့္ ပါတ္သက္ေနေသာ ႐ြာကေလး ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ပင္။
၁၉၄၂ ခုႏွစ္တြင္ ဂ်ပန္တပ္မ်ားက ေမာင္းထုတ္လိုက္သျဖင့္ အဂၤလိပ္တပ္မ်ားႏွင့္ တ႐ုတ္တပ္မ်ား
ဒေရာေသာပါးႏွင့္ ဆုတ္ခြါထြက္ေျပး သြားခဲ့ရသည္။ ထိုသို႔ ဆုတ္ခြါထြက္ခဲ့ရာတြင္ ဖက္ဆစ္
ဆန္႔က်င္ ေရးသမားမ်ား ျဖစ္ေသာ ကိုသိန္းေဖ(ဦးသိန္းေဖျမင့္)၊ သခင္ျမသြင္ ႏွင့္ သခင္ေက်ာ္စိန္
တို႔သည္ ဖက္ဆစ္ဆန္႔က်င္ေရးအတြက္ မဟာမိတ္မ်ားႏွင့္ ဆက္သြယ္မႈရယူရန္
ခ်န္ေက႐ွိတ္တ႐ုတ္တပ္မ်ားႏွင့္ လိုက္ပါသြားခဲ့ၾကသည္။ ဤသို႔ လိုက္ပါရာတြင္
ခ်န္ေက႐ွိတ္တပ္မ်ားႏွင့္ ဆက္ဆံေရး အဆင္မေျပ သျဖင့္ ဆက္၍မလိုက္ေတာ့ပဲ
လမ္းတ၀က္မွေန၍ ျပန္လည္ ထြက္ေျပး ခဲ့ၾကသည္။ တ႐ုတ္တပ္မွ ထြက္ေျပးခဲ့ၾကၿပီးေနာက္
ပထမဆံုး ပုန္းေအာင္း ေ႐ွာင္တိမ္းေနရေသာ ႐ြာမွာ ထိုဂ်ံဳးဂ်ဳံးက် ႐ြာကေလး ပင္ ျဖစ္သည္။
ေခတၱစတည္းခ်
ထို႔ေနာက္ ၁၉၄၄ ခုႏွစ္တြင္လည္း သခင္ဗိုလ္ ေခါင္းေဆာင္ေသာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရဲေဘာ္ ၉
ေယာက္ သည္ ဖက္ဆစ္ဆန္႔က်င္ေရးတာ၀န္ျဖင့္ အိႏၵိယသို႔ ကုန္းေၾကာင္းခရီး သြားခဲ့ရာတြင္
ေခတၱစတည္းခ် ခဲ့ေသာ ႐ြာကေလးမွာလည္း ထိုဂ်ံဳးဂ်ံဳးက် ႐ြာကေလးပင္ ျဖစ္သည္။ သို႔ျဖင့္
မဲဇာေေတာ၊ မဲဇာေခ်ာင္းႏွင့္ ဂ်ံဳးဂ်ံဳးက်႐ြာကေလးတို႔မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔စိတ္ထဲတြင္
အျမဲအမွတ္ရေနသျဖင့္ ထိုေနရာ ထိုေဒသမ်ားသို႔ သြားလိုေနျခင္း ျဖစ္သည္။ သြားသာ
သြားလိုသည္။ ထို ဂ်ံဳးဂ်ံဳးက်႐ြာကေလးမွာ မဲဇာေတာထဲတြင္ ႐ွိၿပီး လမ္းခရီးကလည္း
ခက္ခဲၾကမ္းတမ္းသျဖင့္ ထို႐ြာကေလးသို႔ ျပန္ေရာက္ဖို႔ ဆိုသည္မွာ မလြယ္ကူဟု
ထင္မွတ္ခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ အင္းေတာ္ႏွင့္ မဲဇာေတာမွ ဂ်ံဳးဂ်ံဳးက်႐ြာကေလးတို႔မွာ
ေမာ္ေတာ္ကားလမ္း ေပါက္ေနၿပီ ျဖစ္သျဖင့္ စစ္အတြင္းက ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေရာက္ခဲ့စဥ္ကေလာက္
ခက္ခက္ခဲခဲ ပင္ပင္ပမ္းပမ္း မသြားရေတာ့ေပ။
ကၽြန္ေတာ္တို႔သည္ ကားကေလးျဖင့္ အင္းေတာ္မွ နံနက္၉ နာရီထြက္ခဲ့ၾကရာ ဂ်ံဳးဂ်ံဳးက်
႐ြာကေလး သို႔ နံနက္ ၁၀ နာရီသာသာတြင္ ေရာက္သည္။ အင္းေတာ္ႏွင့္ ဂ်ံဳးဂ်ံဳးက်
႐ြာကေလးမွာ ကားျဖင့္ တနာရီ ေက်ာ္ေက်ာ္သာ သြားခဲ့ရေတာ့သည္။
မဲဇာေတာသို႔ ဒုတိယတေခါက္

ကၽြန္ေတာ့္တသက္တြင္ ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္ေရာက္ႏိုင္ေတာ့မည္ မဟုတ္ေတာ့ဟု ထင္မွတ္ခဲ့ေသာ
မဲဇာေတာ၊ မဲဇာေခ်ာင္းႏွင့္ ဂ်ံဳးဂ်ံဳးက်႐ြာကေလးကို ဒုတိယအၾကိမ္ ေရာက္ခဲ့ရျပန္သည္။
မဲဇာေတာ၊ မဲဇာေခ်ာင္းႏွင့္ ဂ်ံဳးဂ်ံဳးက်႐ြာကေလးသို႔ ပထမအႀကိမ္ ေရာက္ခဲ့သည္မွာ စစ္အတြင္း
ဂ်ပန္ေခတ္က ျဖစ္ၿပီး ဖက္ဆစ္ဆန္႔က်င္ေရးတာ၀န္ျဖင့္ ေရာက္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
ေရာက္ခဲ့ပံုမွာ ဤသို႔ျဖစ္၏။ သခင္ဗိုလ္(ျမန္မာျပည္တြင္းသို႔ ေလထီးႏွင့္ ဆင္းရန္အျပန္တြင္
ဂ်က္ဆိုးေလဆိပ္၌ ေလယာဥ္မီးေလာင္ပ်က္က်၍ ေသဆံုးခဲ့သူ)၊ မန္း၀င္းေမာင္ (သမတေဟာင္း
ဦး၀င္းေမာင္-ကြယ္လြန္) တို႔ေခါင္းေဆာင္၍ ကိုေက်ာ္ရင္
(မႏၱေလးတကၠသိုလ္ပါေမာကၡခ်ဳပ္ေဟာင္း-ကြယ္လြန္)၊ ကိုခ်စ္ေကာင္း(ဗိုလ္မွဴးခ်စ္ေကာင္း-
ေတာတြင္းက်ဆံုး)၊ ဗိုလ္ဘၫြန္႔(ပီကင္းျပန္-ကြယ္လြန္)၊ ကိုသန္း(ကြယ္လြန္) ႏွင့္
ကၽြန္ေတာ္တို႔သည္ ဖက္ဆစ္ဆန္႔က်င္ေရးတာ၀န္ျဖင့္ အိႏၵိယသို႔ သြားရန္ မႏၱေလးသို႔
ခရီးစခဲ့ၾကသည္။
မႏၱေလးမွတဆင့္ အထက္ဗမာျပည္တိုင္းမွဴး ဗိုလ္မွဴးဗထူး၏ အစီအစဥ္ျဖင့္ အိႏၵိယသို႔
ခရီးဆက္ၾက သည္။ အိႏၵိယသို႔ ကသာ၊ ျမစ္ႀကီးနားနယ္မ်ားမွ ျဖတ္သြားရမည္ ျဖစ္သျဖင့္
ထိုနယ္မ်ားကို ကၽြမ္းက်င္ေသာ ဗိုလ္မွဴးဗထူး၏ တပ္မွ ဗိုလ္လွေဖႏွင့္
တပ္သားေမာင္ေက်ာက္တို႔ကို လမ္းျပအျဖစ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွင့္ ထည့္ေပးလိုက္သည္။
ကၽြန္ေနာ္တို႔ အဖြဲ႔သည္ စစ္ကိုင္းမွေကာလင္းသို႔ ရထားႏွင့္ သြားခဲ့ရၿပီး ရထား
ဆက္မထြက္ႏိုင္ေတာ့ သျဖင့္ ေကာလင္းမွစ၍ ကၽြန္ေတာ္တို႔သည္
ကုန္းေၾကာင္္းေလွ်ာက္ခဲ့ၾကရသည္။
တေတာ၀င္၊ တေတာထြက္၊ တေတာင္တက္၊ တေတာင္ဆင္းျဖင့္ ကုန္းေၾကာင္းေလွ်ာက္ခဲ့ၾကရာ
ကသာနယ္မွ ဂဟဲဆိုေသာ႐ြာသို႔ ေရာက္သည္။ ေရာက္ေသာအခါ ဗိုလ္မွဴးဗထူး၏
လမ္းျပအျဖစ္ထည့္ ေပးလိုက္ေသာ ဗိုလ္လွေဖမွာ အျပင္းဖ်ားေတာ့သည္။ ဗိုလ္လွေဖအား
ကၽြန္ေတာ္တို႔တြင္ ပါလာေသာ ေဆး၀ါးမ်ားျဖင့္ ႀကိဳးစားကုသၾကသည္။ ေပ်ာက္ႏိုးႏိုးႏွင့္
ေစာင့္ၾကည့္ၾကေသာ္လည္း ရက္သာၾကာသြား သည္။ အဖ်ားကမသက္သာ။ သို႔ေၾကာင့္
ကၽြန္ေတာ္တို႔သည္ ၾကာၾကာမေစာင့္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ ဗိုလ္လွေဖ အား သူ႔အစ္မ႐ွိရာ တေကာင္းသို႔
ျပန္ပို႔ရန္ စီစဥ္ခဲ့ၾကသည္။ လူမမာကို မဲဇာေခ်ာင္း ကမ္းေပၚ႐ွ ဂ်ံဳးဂ်ံဳးက်႐ြာကေလးသို႔ ထမ္းစင္ျဖင့္
သယ္ယူခဲ့ၾကသည္။ ဂ်ံဳးဂ်ံဳးက်႐ြာတြင္ တရက္ႏွစ္ရက္ နားၿပီး ေစာင့္ၾကည့္ေသးေသာ္လည္း
ထူးမလာသျဖင့္ ေ႐ွ႔ခရီးဆက္ေရး ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေဆြးေႏြးၾကသည္။ အိႏၵိယသို႔
အျမန္ဆံုးေရာက္ဖို႔ အေရးႀကီးသျဖင့္ လူႏွစ္စုခြဲကာ တစုက အိႏၵိယသို႔ ဆက္လက္သြားခဲ့ၾက ၿပီး
တစုက လူမမာအား တေကာင္းသို႔ ပို႔ရန္ ဆံုးျဖတ္ၾကသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ သခင္ဗိုလ္ ေခါင္းေဆာင္၍ ကိုေက်ာ္ရင္၊ ကိုဘၫြန္႔၊ ကိုသန္းႏွင့္ ေမာင္ေက်ာက္တို႔က
အိႏၵိယသို႔ ခရီးဆက္သြားရန္ ျဖစ္သည္။ မန္း၀င္းေမာင္ ေခါင္းေဆာင္၍ ကိုခ်စ္ေကာင္းႏွင့္
ကၽြန္ေတာ္က ဗိုလ္လွေဖအား တေကာင္းသို႔ သြားပို႔ၾကရန္ ျဖစ္သည္။
ေနာက္တေန႔တြင္ လူစုခြဲၾကသည္။ ရဲေဘာ္အားလံုး၏ မ်က္ႏွာမ်ားတြင္ စိတ္မေကာင္းသည့္
အမူအရာမ်ား ေပၚေနသည္။ သခင္ဗိုလ္တို႔ အုပ္စု နံနက္ပိုင္းတြင္ ခရီးထြက္သြားၿပီးေနာက္
မန္း၀င္းေမာင္ ေခါင္းေဆာင္ေသာ ကၽြန္ေတာ္တို႔အုပ္စုက ညေနပိုင္းတြင္ ၀ါးေဖာင္တခုကို ၀ယ္၍
ေဖာင္ေပၚတြင္ လူမမာကိုတင္ကာ ဂ်ံဳးဂ်ံဳးက်႐ြာေခ်ာင္းဆိပ္မွ ေန၍ မဲဇာေခ်ာင္းအတိုင္း ေဖာင္ျဖင့္
ေမွ်ာခဲ့ၾကသည္။ တညလံုး ေဖာင္ေမွ်ာလာၾကရာ ညနက္ေလ ဆီးႏွင္းမ်ား
တေပါက္ေပါက္က်လာၿပီး အေအးက လြန္ကဲလာသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ ေစာင္မ်ားကိုလည္း

လူမမာကို ျခံဳေပးထားရသျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တကိုယ္လံုးမွာ ခိုက္ခိုက္တုန္ေအာင္ ခ်မ္းေနသည္။
ေရေႏြးအိုးတည္၍ လက္ဖက္ရည္ ၾကမ္း ပူပူေလးေသာက္ကာ အခ်မ္းကို
ကာကြယ္ေနၾကရသည္။ ေဖာင္ကို တအိအိႏွင့္ ေမွ်ာခဲ့ရာ ႏွစ္ရက္ေလာက္ အၾကာတြင္
တေကာင္းသို႔ ေရာက္ခဲ့သည္။
ရဲေဘာ္မ်ားကို ေအာက္ေမ့သတိရျခင္း
ကၽြန္ေတာ္သည္ ယခုတေခါက္ ဂ်ံဳးဂ်ံဳးက်႐ြာသို႔ ေရာက္ေသာအခါ ၀မ္းသာအားရစြာျဖင့္

႐ြာကေလး ကို လွည့္ပတ္ၾကည့္သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ စတည္းခ်ခဲ့ေသာ အိမ္ကေလးကို
႐ွာေဖြၾကည့္သည္။ ႐ြာမွ လူေဟာင္းမ်ားကို စံုစမ္းၾကည့္သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔
ေဖာင္ႏွင့္ေမွ်ာခဲ့ေသာ မဲဇာေခ်ာင္းကိုလည္း သြား၍ ၾကည့္သည္။ စစ္အတြင္း ထို႐ြာသို႔
အတူသြားခဲ့ ေရာက္ခဲ့ၾကသည့္ ရဲေဘာ္မ်ားႏွင့္လည္း အျဖစ္အပ်က္ မ်ားမွာ တေရးေရး
ျမင္ေယာင္လာမိပါသည္။
မဲဇာေတာ၊ မဲဇာေခ်ာင္းႏွင့္ ဂ်ံဳးဂ်ံဳးက်႐ြာကေလးမ်ားကို ေတြ႔ရေသာအခါ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္း
၅၀ ေက်ာ္က အျဖစ္အပ်က္မ်ားကို ျပန္လည္ သတိရလာၿပီး စိတ္ထဲတြင္ ၀မ္းနည္း၀မ္းသာ
ျဖစ္ခဲ့ရသည္။
၀မ္းသာျခင္းမွာ ကၽြန္ေတာ္တသက္တြင္ ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္ေရာက္ေတာ့မည္ မဟုတ္ဟု
ထင္မွတ္ခဲ့ ေသာ မဲဇာေတာ၊ မဲဇာေခ်ာင္းႏွင့္ ဂ်ံဳးဂ်ံဳးက်႐ြာကေလးကို မေမွ်ာ္လင့္ပဲ
ျပန္ေရာက္ခဲ့ရေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။
၀မ္းနည္းျခင္းမွာ မဲဇာေတာ၊ မဲဇာေခ်ာင္းႏွင့္ ဂ်ံဳးဂ်ံဳးက်႐ြာကေလးသို႔ ထိုစဥ္က ေရာက္ခဲ့ၾကေသာ
ကြယ္လြန္သြားၾကသည့္ ရဲေဘာ္မ်ားကို ေအာက္ေမ့တသ သတိရေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။
စစ္အတြင္းက ဤေတာ၊ ဤ႐ြာကေလးသို႔ ေရာက္ခဲ့ၾကေသာ ရဲေဘာ္ ကိုးေယာက္တြင္
သခင္ဗိုလ္၊ မန္း၀င္းေမာင္၊ ကိုေက်ာ္ရင္၊ ကိုဘၫြန္႔၊ ကိုခ်စ္ေကာင္း၊ ကိုသန္း၊
ေမာင္ေက်ာက္တို႔မွာ မ႐ွိၾကေတာ့ေပ။ ကြယ္လြန္ကုန္ၾကၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ကိုလွေဖတို႔
ႏွစ္ေယာက္သာ အသက္မေသပဲ က်န္႐ွိေတာ့သည္။
ကြယ္လြန္သြားၾကၿပီ ျဖစ္ေသာ ထိုရဲေဘာ္မ်ားကို ကၽြန္ေတာ္ေအာက္ေမ့တသ သတိရသကဲ့သို႔
သခင္အုန္းျမင့္ႏွင့္ သခင္သိန္းေမာင္တို႔ကလည္း ထိုရဲေဘာ္မ်ားမွာ သူတို႔ႏွင့္ ခင္မင္ရင္ႏွီးေသာ
ရဲေဘာ္မ်ား ျဖစ္ၾကသျဖင့္ ေအာက္ေမ့တသ သတိရၾကသည္။
ဂ်ံဳးဂ်ံဳးက်႐ြာကေလးကို အားရေအာင္ လွည့္ပတ္ၾကည့္႐ႈ ၿပီးေနာက္ မခြဲခ်င္ မခြါခ်င္ျဖင့္ ထို႐ြာ
ကေလးမွ ခြဲခြါခဲ့ရသည္။ ခြဲခြါရေသာ္လည္း မဲဇာေတာ၊ မဲဇာေခ်ာင္းႏွင့္
ဂ်ံဳးဂ်ံဳးက်႐ြာကေလးကိုကား ကၽြန္ေတာ့္ စိတ္ထဲတြင္ ေမ့ေပ်ာက္၍ မရဘဲ အမွတ္ရေနမည္သာ
ျဖစ္ပါသတည္း။
ေလထီးအုန္းေမာင္
[မိုးဂ်ာနယ္၊ အတြဲ(၈)၊ အမွတ္(၂)၊ ၁၉၉၈ မတ္လ]

Saturday, February 23, 2008
ဓားေတာင္၊ မီးပင္လယ္ႏွင့္
ျမသန္းတင့္(ပထမပိုင္း)
[ထက္ျမက္ရဲ႔ သူတို႔ ကိုးေယာက္ စာအုပ္၊ ၂၀၀၅ စက္တင္ဘာလ၊ ပထမအႀကိမ္ပံုႏွိပ္ျခင္း၊ မွ

ကူးယူေဖာ္ျပပါတယ္]
၉၈ ခုႏွစ္၊ ေမလထုတ္ ကလ်ာမဂၢဇင္းတြင္ ဆရာမဂ်ဴး၏ "ဆရာ့ကိုလြမ္းတဲ့စာ" ဟူေသာ
ေဆာင္းပါး ကို ဖတ္လိုက္ရသည္။ ဆရာျမသန္းတင့္ႏွင့္ ရင္းႏွီးခဲ့ပံု၊ ေလးစားၾကည္ညိဳဖြယ္
ေကာင္းပံုတို႔ကို ေရးထားၿပီး သူမ ငယ္စဥ္က ဆရာျမ ဘာသာျပန္သည့္ "ဘ၀တကၠသိုလ္" ကို
ဖတ္ၿပီး စိတ္ဓါတ္ခြန္အား ေကာင္းလာပံု၊ ယခုလည္း စာမွန္မွန္ ေရးဖို႔၊ စိတ္ဓါတ္မက်ဖို႔
အားေပးပံုတို႔ကို ေရးထားသည္။ ဆရာျမ၏ စာအုပ္မ်ားကို ငွားဖတ္ၿပီး ျပန္မေပးရေသး၍
စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ရသည္ကိုလည္း ေရးသည္။
ထိုမဂၢဇင္း၌ ပင္ ေဒါက္တာေမာင္ေမာင္ညိဳကလည္း ဘာသာျပန္ က၀ိဆိုၿပီး ဆရာျမကို

အမွတ္တရ ေရးသည္။ ဧၿပီလထုတ္ မဂၢဇင္းမ်ားမွစၿပီး ဆရာျမသန္းတင့္အတြက္
အလြမ္းစာမ်ားကို ေဖာ္ျပခဲ့ၾကသည္။ စာေရးဆရာမ်ားက ေရးသျဖင့္ သူ႔အေၾကာင္း လြမ္းစရာ၊
အမွတ္ရစရာမ်ားမွာ စာေပအေၾကာင္း ျဖစ္သည္။ စာေပပညာ႐ွင္တဦး၊ ဘာသာျပန္က၀ိတဆူ
အစ႐ွိသျဖင့္ ႏွေျမာစရာ အလြန္ေကာင္းေသာ စာေရးဆရာႀကီးအျဖစ္ ေထာမနာ ျပဳၾကသည္။
ယခု ဆရာမဂ်ဴး၏ စာတြင္လည္း-
'လူ႔ဘ၀မွာ ေသျခင္းတရား (Mortality) နဲ႔ အတူ မေသျခင္းတရား (Immortality) ဆိုတာလည္း
အမ်ိဳးအစားတခု အျဖစ္ ႐ွိေနတယ္။ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားပဲ ေသျခင္းတရားကို
ရင္ဆိုင္ႏိုင္ဖို႔အတြက္ မေသျခင္းတရားကို အရင္ဆုပ္ကိုင္ ပိုင္ဆိုင္မိေအာင္ အသည္းအသန္
ႀကိဳးစားၾကရတယ္။
တခ်ိဳ႔မွာေတာ့ အားလံုးက ေမ့ေလ်ာ့ စြန္႔ပယ္ထားခံရမႈေၾကာင့္ လူ႔ကိုယ္ခႏၶာႀကီး
တကယ္မေသဆံုး ခင္မွာပဲ ေသေနခဲ့ၿပီ။ အဲဒီလိုပဲ လူကိုယ္ခႏၶာ ေသခဲ့ၿပီးေနာက္
ႏွစ္ရာေပါင္းမ်ားစြာ အသက္႐ွင္က်န္ရစ္ ေနတဲ့ လူအမ်ိဳးအစားေတြလည္း သမိုင္းမွာ အမ်ားႀကီး
႐ွိေနပါတယ္။ သူတို႔ဟာ မေသျခင္းတရား (Immortaltity) ကို ရ႐ွိသြားသူေတြလို႔ ကၽြန္မတို႔
အားၾကရတယ္။
"ျမသန္းတင့္" ဆိုတဲ့ နာမည္ဟာ မေသျခင္းတရား (Immortality) ပဲ ျဖစ္ပါတယ္'
ဟု ေရးထား၏။ လန္ဒန္၌ Time လို သတင္းစာႀကီးကလည္း ဆရာျမ ကြယ္လြန္ျခင္းကို
ဓာတ္ပံုႏွင့္ တကြ ေဖာ္ျပသည္။ ေအအက္ဖ္ပီ သတင္းဌာနကလည္း သူ႔အေၾကာင္း
အက်ဥ္းေရးၿပီး တကမၻာလံုးကို သတင္းေပးပို႔သည္။ စာေရးဆရာ၊ ဘာသာျပန္ဆရာ၊
ကြန္ျမဴနစ္အယူအဆ႐ွိ၍ ေထာင္ထဲတြင္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားေနရသူ၊ အိႏိၵယသမုဒၵရာတြင္း႐ွိ

ကိုကိုးကၽြန္းသို႔ ပို႔ခံရသူ၊ အမ်ိဳးသားစာေပဆုကို ငါးႀကိမ္ တိုင္တိုင္ ရ႐ွိခဲ့သူ စသျဖင့္
သတင္းစာထဲတြင္ ေဖာ္ျပထားသည့္ ဆရာျမသန္းတင့္အေၾကာင္းေရးသမွ် စာမ်ားတြင္ သူ
ျဖတ္သန္းခဲ့သည့္ ႏိုင္ငံေရး၊ နယ္ခ်ဲ႔ ဆန္႔က်င္ေရး၊ ဖက္ဆစ္ဆန္႔က်င္ေရး၊ ျပည္တြင္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊
ကမၻာ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လႈပ္႐ွားမႈမ်ားအေၾကာင္း မည္သူကမွ် အထူးျပဳ မေရးၾက။ ထိုအ
ေၾကာင္းမ်ားကို သူႏွင့္အတူ ျဖတ္သန္းခဲ့သည့္ ရဲေဘာ္ရဲဘက္မ်ားက ေရးမွ သိ႐ွိၾကရမည္
ျဖစ္သည္။ သူ ေရာက္ခဲ့သည့္ ကိုကိုးကၽြန္းဘ၀အေၾကာင္း၊ သူေရာက္႐ွိခဲ့သည့္ ဘ၀တကၠသိုလ္
အေၾကာင္းမ်ားကို လည္း သူနဲ႔အတူ ေက်ာ္လႊားခဲ့သူမ်ားက ေရးမွ ပိုမိုျပည့္စံုေပလိမ့္မည္။
ကလ်ာမဂၢဇင္း၌ပင္ ဆရာ ေဒါက္တာေမာင္ေမာင္ညိဳက ဘာသာျပန္ က၀ိ သို႔မဟုတ္
ကၽြန္ေတာ္သိေသာ ဆရာျမသန္းတင့္ဟု ေရးထားေသာ အလြမ္းစာထဲတြင္-
"စာေပႏွင့္ ႏိုင္ငံေရး အစဥ္အလာႀကီးသူ"
စင္စစ္ ဆရာျမသန္းတင့္သည္ အသက္ငယ္ငယ္ႏွင့္ စာေပႏွင့္ ႏိုင္ငံေရး အစဥ္အလာႀကီးသူ
ျဖစ္သည္။ ၁၉၄၄ ခုႏွစ္တြင္ ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရး၌ ပါ၀င္ခဲ့ၿပီးေနာက္ ၁၉၄၅-၄၇ ခုႏွစ္တြင္
မႏၱေလးခ႐ိုင္ ဖဆပလ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ႏွင့္ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီတို႔တြင္ အခိ်န္ျပည့္
တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ ခဲ့သူ ျဖစ္သည္။ စစ္ၿပီး၍ ၁၉၄၈ခု၊ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္သို႔
ေရာက္ေသာအခါတြင္လည္း တကၠသိုလ္သမဂၢ ႏွင့္ တကၠသိုလ္မဂၢဇင္း ေကာ္မတီတို႔တြင္
ပါ၀င္လႈပ္႐ွားခဲ့သူ ျဖစ္၏။ ဆရာျမသန္းတင့္သည္ ေနာက္ပိုင္း တြင္ တကၠသိုလ္မွ ထြက္၍
ျပင္ပႏိုင္ငံေရးေလာက၊ စာေပေလာက၌ ဦးေဆာင္မႈအခန္းက ပါ၀င္ လႈပ္႐ွားခဲ့၏။
စာေပသစ္လႈပ္႐ွားမႈ၊ ကမၻာ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လႈပ္႐ွားမႈ၊ ျပည္ေတာ္သစ္ဂ်ာနယ္၊ တိုးတက္ေရး
သတင္းစာ၊ ျပည္သူ႔တိုးတက္ေရးပါတီ စသည္ျဖင့္။ သို႔ျဖင့္ ထိုစဥ္က အေ႐ွ႔ဥေရာပ
ဆို႐ွယ္လစ္ႏိုင္ငံမ်ား ႏွင့္ တ႐ုတ္ျပည္သူ႔သမၼတႏိုင္ငံမ်ားသို႔ ကမၻာ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ကိုယ္စားလွယ္
အျဖစ္ေရာက္ခဲ့၏။ ကိုကိုး ကၽြန္းသို႔ ႏွစ္ႀကိမ္ အပို႔ခံခဲ့ရသည္။ (၁၉၅၈ခုႏွစ္ႏွင့္ ၁၉၆၃) ဟု
ေရးသားထားေလသည္။ ဆရာျမ ဘ၀သည္ တိုက္ပြဲျဖစ္သည္။ ျပည္သူ႔အတြက္
တိုက္ပြဲ၀င္ခဲ့သည္။ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္မ်ား၊ အဂၤလိပ္ နယ္ခ်ဲ႔သမား အားလံုးကို တိုက္ပြဲ၀င္ခဲ့သည္။
ျပည္တြင္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရး အတြက္၊ ကမၻာ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရး အတြက္၊
အမ်ိဳးသားလြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္၊ ႏိုင္ငံလြတ္လပ္ေရးအတြက္.....။
ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ဆရာျမသန္းတင့္သည္ ဘ၀တကၠသိုလ္၌ သိကၽြမ္းရင္းႏွီးခဲ့ရပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္က
မူလတန္း၊ သူက ဘြဲ႔လြန္။ ယခင္က လံုး၀မသိကၽြမ္းခဲ့ေသာ ဆရာဗန္းေမာ္တင္ေအာင္ႏွင့္
ဆရာျမကို တခ်ိန္တည္းတြင္ တၿပိဳင္တည္းရင္းႏွီးခဲ့ရသည္။ စစ္ႏွင့္ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို အမွတ္
(၉)အထိသာ ဖတ္ခဲ့ရ ေသာ ကၽြန္ေတာ္တို႔က က်န္အခန္းမ်ားႏွင့္ ဇာတ္သိမ္းပိုင္းကို သူ႔ထံမွ
ညစဥ္ နားေထာင္ခဲ့ရပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔သည္ ဆရာျမေရးခဲ့ေသာ အေမွာင္ရိပ္၀ယ္ႏွင့္
ဆယ္ႀကိမ္ေျမာက္ အလည္ေရာက္ျခင္းတို႔ အေၾကာင္း ေမးၾကသည္။ သူက စိတ္႐ွည္လက္႐ွည္
ေျဖျပသည္။ မနက္ဘက္ မ်က္ႏွာသစ္၊ လမ္း ေလွ်ာက္ၿပီးခ်ိန္တြင္၊ Learner အဘိဓာန္ကို
အစကေန တ႐ြက္ခ်င္း ဆရာျမ ဖတ္ေလ့႐ွိသည္။ မ်က္မွန္ထူႀကီးႏွင့္ မ်က္လံုးနား ကပ္ဖတ္သည္။
စာအုပ္ကလည္း ႐ွားပါးသျဖင့္ ထိုအဘိဓာန္မွာ အဖိုးတန္လွေသာ ရတနာတပါး
ျဖစ္ေနေလသည္။ တညေနတြင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ထံသို႔ စာအုပ္ (၃) အုပ္ ေရာက္လာပါသည္။
စာအုပ္႐ွားပါးလွသည့္ေနရာ၊ စာအုပ္ငတ္မြတ္ေနသည့္ အခ်ိန္တြင္ မည္သို႔မည္ပံု မ်က္စိလည္၊
မ်က္စိလွ်မ္းၿပီး ေရာက္လာသည္မသိ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ သူအရင္ဖတ္မည္၊ ငါ အရင္ဖတ္ မည္ဟု
အလုအယက္ ျဖစ္ေနၾကသည္။ ဦးတင္ေအာင္ႏွင့္ ဦးျမသန္းကေတာ့ ၀မ္းသာအားရ ျပံဳးၿပီး

ၾကည့္ေနၾကသည္။ ဦးတင္ေအာင္က ကၽြန္ေတာ့္ ပုခံုးကို ဖက္ၿပီး 'တယ္ထူးဆန္းတာပဲဗ်'
ဟုေျပာသည္။ ဦးျမသန္းကေတာ့ 'ခင္ဗ်ားကေတာ့ အေတာ္ကုသိုလ္ကံေကာင္းတဲ့လူပဲဗ်'
ဟုေျပာေလသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လူငယ္မ်ားက ဆရာဗန္းေမာ္တင္ေအာင္ကို
ဦးတင္ေအာင္ဟုေခၚၿပီး ဆရာျမသန္းတင့္ကို ဦးျမသန္းဟု ေခၚခဲ့ၾကသည္မွာ ယခုထိ
ႏႈတ္က်ိဳးေနေလၿပီ။ ကိုခင္ေမာင္ေဇာ္ (ေဇာ္၀င္းကို)တို႔လို ခ်ာတိတ္မ်ားကမူ 'ဦးေလး' ဟု
ေခၚၾကပါသည္။
ကၽြန္ေတာ္ရေသာ စာအုပ္မ်ားမွာ အဂၤလိပ္လိုေရးထားေသာ စာအုပ္ (၃) အုပ္ျဖစ္သည္။
ဘုရားပံုႏွင့္ Buddha ဆိုေသာစာအုပ္၊ ခ်ားလ္စ္ဒစ္ကင္း၏ Great Expectation၊
ဆြန္းမားဆက္ေမာ္န္၏ Narrow Corner တို႔ျဖစ္ေလသည္။ ထိုအခ်ိန္က စာေရးဆရာ
ေကတီဦးေက်ာ္တင့္မွာလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွင့္ အတူ ႐ွိေနသည္။ ဦးေက်ာ္တင့္လည္း
ဆမ္းမားဆက္ေမာန္ကို အသည္းစြဲ ျဖစ္သည္။ စာငတ္ေနသည့္ အခ်ိန္ျဖစ္၍ ထိုစာအုပ္မ်ားမွာ
အဂၤလိပ္စာကၽြမ္းက်င္ေသာ သူတို႔အဖို႔ အလြန္တပ္မက္စရာမ်ား ျဖစ္ေနသည္။ အထူးသျဖင့္
ေမာ္န္၏ စာအုပ္ကို သူတို႔သံုးဦးလံုး ဖတ္ခ်င္ေနပံုရသည္။ တေယာက္လက္ တေယာက္ ယူ၍သာ
ၾကည့္သည္။ ဦးတင္ေအာင္ႏွင့္ ဦးျမသန္းက ဘာမွမေျပာ။ ဦးေက်ာ္တင့္ကမူ
'ေဟ့လူ...ခင္ဗ်ားၾကည့္ၿပီးရင္ က်ဳပ္ဖတ္မယ္ေနာ္' ဟု ကၽြန္ေတာ့္ ပခုန္းကို ဖက္ၿပီး
ေျပာလိုက္သည္။ ကၽြန္ေတာ္က ဦးျမသန္းတို႔ႏွစ္ဦးကို အားနာပါးနာျဖင့္ လွမ္းၾကည့္လိုက္ရာ
ဦးျမသန္းက 'Narrow Corner ကို ကိုေက်ာ္တင့္ကို ေပးဖတ္လိုက္ပါဗ်ာ၊ သူကေမာ္န္ဆိုရင္
သိပ္ႀကိဳက္တဲ့လူ' ဟု ေျပာလိုက္ သည္။ ဦးတင္ေအာင္ကလည္း ေခါင္းညိတ္၍ ေထာက္ခံသည္။
ထိုေန႔က Great Expectation ကို ဦးတင္ေအာင္ကဖတ္၊ Buddha ကို ဦးျမသန္းကဖတ္ၿပီး၊
Narrow Corner ကို ဦးေက်ာ္တင့္က ဖတ္ၾကသည္။ ညဘက္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ထိုင္ေနက်
စကား၀ိုင္းမွာ ေနရာေျပာင္းလိုက္ရသည္။ ဦးတင္ေအာင္ႏွင့္ ဦးျမသန္းတို႔ ခုတင္မ်ားတြင္
ကၽြန္ေတာ္မထိုင္ျဖစ္ေတာ့ပါ။ ေန႔လည္းအတူ တူ၊ ညလည္းအတူ တူ၊ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ
အတူေနလာခဲ့ရသူမ်ားသည္ သာမန္ ရင္းႏီွးသူမ်ားထက္ ပိုမိုပါသည္။ ထိုသို႔ေနရာမွ ကၽြန္ေတာ္တို႔
အားလံုး ႐ုတ္တရက္ ေ႐ႊ႔ေျပာင္းခဲ့ၾကရသည္။
၁၉၆၉ခု၊ ေဖေဖာ္၀ါရီလ အတြင္းတြင္ အိႏၵိယသမုဒၵရာအလယ္၊ ဘဂၤလားပင္လယ္ေအာ္ အတြင္း႐ွိ
ကိုကိုးကၽြန္းၿမိဳ႔နယ္မွ ဘ၀တကၠသိုလ္သို႔ တဆင့္တက္ သင္ၾကားခဲ့ရေလသည္။
ေနသားက်လာေသာ အခါ၊ ဦးေက်ာ္တင့္က အဂၤလိပ္သတၳဳစာအုပ္မ်ား ရ႐ွိခဲ့၏။ သားျဖစ္သူက
ပို႔ေပးသည္။ အထူးသျဖင့္ ဆြန္းမားဆက္ေမာ္န္ ၀တၳဳမ်ားျဖစ္သည္။ ၀တၳဳတိုေပါင္းခ်ဳပ္မ်ား
အတြဲလိုက္ Summing up, The Moon and the Six Pence, Human Bondage စေသာ
စာအုပ္မ်ားကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဖတ္ၾကရသည္။ ဦးေက်ာ္တင့္က သူ စာအုပ္မ်ားရတိုင္း
ဦးတင္ေအာင္၊ ဦးျမသန္းႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ငွား၏။ ကၽြန္ေတာ္ေတြ႔ ဖူးသမွ်တြင္ ေမာန္ကို
သေဘာအက်ဆံုး၊ ေမာန္၏ စာေပအေရးအသားကို အႏွစ္သက္ဆံုးမွာ ဦးေက်ာ္တင့္ ျဖစ္ပါသည္။
Narrow Corner တအုပ္တည္းကို (၂၃)ေခါက္တိတိ ဖတ္ခဲ့သည္။ အခ်ိဳ႔စာပိုဒ္မ်ားကို အလြတ္
႐ြတ္ျပ၏။ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္ၿပီး လူငယ္ဆန္သည့္ ဦးေက်ာ္တင့္ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ေပါင္းမိသည္။
ဦးေက်ာ္တင့္ႏွင့္ဦးျမသန္းမွာ အခင္ဆံုး ျဖစ္ေလသည္။
ဦးျမသန္းသည္ စိတ္႐ွည္သည္။ မိမိကခ်ည္း ေျပာသည္ထက္ သူတပါးေျပာသည္ကို ေလးေလး
စားစား နားေထာင္သည္။ ႐ွင္းျပစရာ ႐ွိသည္ကိုလည္း သေဘာေပါက္ေအာင္ ႐ွင္းျပတတ္သည္။
လူက ေအးေအးေပ်ာ့ေပ်ာ့ဟု ထင္ရေသာ္လည္း အလုပ္ၾကမ္းမွန္သမွ်ကို သူလုပ္ႏိုင္သည္။

အသားမာေသာ သစ္နီပင္ႀကီးမ်ားကို ထင္းဆိုက္ရန္လွဲလ်င္လည္း ငါးမန္းစြယ္ကို
ေကာင္းေကာင္းဆြဲႏိုင္သည္။ ေရလည္းထမ္းႏိုင္သည္။ စမ္းၾကည့္မည္ဆိုၿပီး ဦးေက်ာ္တင့္ႏွင့္အတူ
ဆန္အိတ္ထမ္းၾကည့္ရာ ႏွစ္ဦး စလံုးထမ္းႏိုင္သည္။ ငယ္ငယ္ကတည္းက ေရလံုး၀
မကူးတတ္ေသာ ဦးျမသန္းႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔သည္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႔ မိုင္၂၆၀ လွမ္းေသာ
ပင္လယ္ထဲေရာက္မွ ေရကူးတတ္ၾကသည္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ သေဘာေလာက္သာ
ကူးတတ္ခဲ့ၿပီး ဦးျမသန္းက ကၽြမ္းကၽြမ္းက်င္က်င္ ကူးတတ္သြားသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဆရာမ်ားမွာ
ကိုေဖေအာင္ႏွင့္ ကိုၿငိမ္းေမာင္ျဖစ္သည္။ ဦးျမသန္းသည္ ေရကူးအေျခခံ
တတ္ကၽြမ္းသြားသည္ႏွင့္ ၾကာၾကာမွန္မွန္ ေလ့က်င့္ေတာ့သည္။ သူက Crawling ေခၚ ေရထဲတြင္
အသက္႐ွဴဖို႔ ေခါင္းေပၚ႐ံုေလးေနၿပီး အခ်ိန္ၾကာျမင့္စြာ ကူးျခင္းကို သေဘာက်သည္။ အနည္းဆံုး
တနာရီ ေရကူး၏။ တခါတရံ ႏွစ္နာရီေက်ာ္ေအာင္ ကူးတတ္သည္။ အလုပ္တခုကို ဇြဲႀကီးႀကီးႏွင့္
စိုက္လိုက္မတ္တတ္ လုပ္တတ္ေသာ အက်င့္႐ွိသည္။ ကိုကိုးကၽြန္းေရာက္ၿပီး အျပင္သို႔
လြတ္လပ္စြာ ထြက္ခြင့္ရသည္ႏွင့္ ဦးျမသန္းလမ္းမွန္မွန္ ေလွ်ာက္ေတာ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔က
ကၽြန္းအေနာက္ဘက္ ျခမ္းတြင္ ေနၾကၿပီး ခရီးေ၀းေ၀းေလွ်ာက္ဖို႔ ျပန္႔ျပဴးက်ယ္ေျပာေသာ
သဲေသာင္မ႐ွိ။ အေ႐ွ႔ဘက္ ကမ္းတေလွ်ာက္လံုးမွာ တမိုင္ေက်ာ္ေက်ာ္႐ွည္လ်ားသည့္
သဲေသာင္ျပင္ႀကီး ႐ွိ၏။ ေသာင္ျပင္အဆံုး ေျမာက္ဖက္၌ ေသာင္ျပင္အဆံုး ေျမာက္ဖက္၌
ဂ်ယ္ရီကၽြန္းေလး႐ွိသည္။ ပင္လယ္ဘက္ ေသာင္ျပင္ အဆံုးတြင္ ျပန္႔ျပဴးေသာ
ေက်ာက္သားျပင္ႀကီး ႐ွိေလသည္။ ပင္လယ္ေရျပင္သည္ ေက်ာက္ျပင္ဆံုး သဲေသာင္စပ္ထိ
တက္၏။ ေရတက္ေနလ်င္ ေရေကာင္းေကာင္းကူး၍ ရေလသည္။ ထိုအေ႐ွ႔ဘက္
ေသာင္ျပင္ေပၚတြင္၊ မနက္တိုင္း ဦးျမသန္းလမ္းေလွ်ာက္ေလ့႐ွိသည္။ မနက္ (၅)
နာရီထိုးသည္ႏွင့္ ဦးျမသန္း ကၽြန္ေတာ့္ကို လာႏိွဳးေလ့႐ွိ၏။ အေႏြးထည္၊ ဦးထုပ္၊
လမ္းေလွ်ာက္သည့္ တုတ္ကိုင္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ ဂ်ယ္ရီထိပ္မွ ဘန္ကာေတာင္ထိ
ေလွ်ာက္ၾကၿပီးေနာက္ ဘန္ကာေတာင္ေပၚ ဆက္တက္ကာ အနားယူၾက၏။ ထိုအခ်ိန္မွာပင္
ဦးျမသန္းက သူ႔ဘ၀ ျဖတ္သန္းမႈ တစိတ္တပိုင္းကို ေျပာျပတတ္ပါသည္။
အားလပ္သည့္ ေန႔မ်ားတြင္ မနက္ပိုင္းလမ္းေလ်ာက္ၿပီး ေန႔လယ္ပိုင္းတြင္ ဦးျမသန္း
စာေရးပါသည္။ စာေရးသည္ ဆိုရာ၀ယ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔တြင္ ႐ွိေသာ အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္
ေရးထားေသာ ႏိုင္ငံေရးက်မ္း မ်ားကို ဘာသာျပန္ဆိုျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ေမာ္စီတုန္းေရးေသာ
'ျပည္သူတြင္းပဋိပကၡကို မွန္ကန္စြာ ကိုင္တြယ္ေျဖ႐ွင္းနည္း'၊ 'တ႐ုတ္ျပည္လူ႔အဖြဲ႔အစည္း႐ွိ
လူတန္းစားမ်ားကို ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာျခင္း'၊ 'ယင္အန္စာေပႏွင့္ အႏုပညာမိန္႔ခြန္း'၊
'အိုယန္ဟိုင္ေတးသံ' ၀တၳဳႀကီးကိုေရးေသာ တ႐ုတ္စာေရးဆရာ ခ်န္ခ်င္းမိုင္၏
'အတၱကို႐ိုက္ခ်ိဳးျခင္း' (Break the self) ေဆာင္းပါး၊ စတာလင္၏ 'ဆို႐ွယ္လစ္စီးပါြးေရး
ျပႆနာမ်ား' စေသာ (ကၽြန္ေတာ္မွတ္မိသမွ်) စာအုပ္မ်ားကို ဦးျမသန္း(ဆရာျမသန္းတင့္)
ဘာသာျပန္ ခဲ့သည္။ ေျပာစမွတ္ ျပဳေလာက္သည္မွာ Anti-Duhring ဆိုေသာ
ဖရက္ဒရစ္အိန္ဂ်ယ္ေရးသည့္ 'ဒူးရင္းဆန္႔က်င္ေရး' က်မ္းႀကီးကို ဘာသာျပန္ျဖစ္ခဲ့ပါသည္။
အစပိုင္းကေတာ့ သူဘာသာသူ ေရးပါသည္။ အဂၤလိပ္စာအုပ္ကို မ်က္လံုးနားကပ္ဖတ္လိုက္၊
ျမန္မာျပန္မည့္စာအုပ္ကို မ်က္လံုးနားကပ္ေရးလိုက္ျဖင့္ ၾကာလာေသာအခါ ျမင္ေနရသည့္
ကၽြန္ေတာ္တို႔ က သနားလာသည္။ ဦးျမသန္းသည္ ေသဆံုးသြားသည္အထိ အၿငိမ္မေန၊
အနားေနတတ္သည့္ လူစားမ်ိဳး မဟုတ္ေပ။ ေရာက္ရာေနရာ၊ က်ရာဘ၀၌ အျမဲတေစ
႐ုန္းကန္လႈပ္႐ွားေနသူ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေရာက္ရာေနရာတြင္ သူစာေရးေနျခင္း ျဖစ္၏။

စာေရးျခင္း၊ စာဖတ္ျခင္းသည္ သူ႔အလုပ္ျဖစ္ သလို သူ႔အနားယူမႈလည္း ျဖစ္ေနႏိုင္ေပသည္။
စာအုပ္မ်ားကို မ်က္လံုးနားကပ္ၿပီး စာေရးေနသျဖင့္၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေရးေပးပါရေစ၊ ဦးျမသန္းက
အဂၤလိပ္စာအုပ္ပဲ ဖတ္ၿပီး ပါးစပ္က ျမန္မာျပန္ကိုပဲ ႐ြတ္ပါဟု အတင္းေတာင္းပန္ရေလသည္။
ပထမ သူက ျငင္းေနေသးသည္။ ေနာက္မွ သူ လက္ခံသည္။ Anti-Duhring က်မ္းကို
'ဒူးရင္းဆန္႔က်င္ေရးက်မ္း'ဟု ျမန္မာလိုျပန္ၿပီး အဂၤလိပ္ဘာသာမွေန ျမန္မာ ဘာသာသို႔
ႏႈတ္တိုက္ ႐ြတ္သြားေတာ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔က တေယာက္တလွည့္စီ လိုက္ေရးၾကၿပီး တပိုဒ္
သို႔မဟုတ္ တမ်က္ႏွာ၊ ႏွစ္မ်က္ႏွာ ေရးၿပီးေသာအခါ ျမန္မာျပန္ကို ျပန္ဖတ္ခိုင္းသည္။ ျမန္မာစာ
အေရးအသား မေခ်ာသည္မ်ား၊ မႀကိဳက္သည္မ်ားကို ျပန္ျပင္သည္။ လိုအပ္သည္မ်ားကို
ျဖည့္သည္။ မလိုအပ္သည္မ်ားကို ျဖတ္ပစ္လိုက္သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေရးၿပီးသည့္စာမ်ားကို
သူျပန္စစ္သည္။ ျပန္ေခ်ာသည္။
ဒူးရင္းဆန္႔က်င္ေရးက်မ္းကို ဘာသာျပန္ဆိုခဲ့စဥ္က ဆရာျမသန္းတင့္သည္ သူ႔ကိုယ္ေရာ စိတ္ပါ
ျမႇပ္ႏွံ၍ ဘာသာျပန္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ က်န္းမာေရးအတြက္ႏွင့္ စိတ္ၾကည္လင္
လန္းဆန္းဖို႔အတြက္ မနက္ပိုင္း လမ္းေလွ်ာက္ထြက္သည္။ ညပိုင္းမွလြဲ၍ က်န္အခ်ိန္မ်ားတြင္
အားလပ္သည္ႏွင့္ ဘာသာျပန္ ခဲ့ေလသည္။ ကၽြန္ေတာ္မွတ္မိေနသည့္အခန္းမွာ Theory of
Force ျဖစ္၏။ အၾကမ္းဖက္မႈအေၾကာင္း၊ လူတန္းစား ကြဲျပားမႈႏွင့္ လူတန္းစား
တိုက္ပြဲအေၾကာင္း၊ ေခါင္းပံုျဖတ္ အႏိုင္က်င့္မႈႏွင့္ လက္နက္၏ အေရးပါမႈ အေၾကာင္းတို႔ကို
အိန္ဂ်ယ္က ဒူးရင္းကို ေခ်ပထားသည္။ သေဘၤာေပၚတြင္ ပုန္ကန္မႈ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္
ေရာ္ဘင္ဆင္က႐ူးဆိုးကို ကၽြန္းကေလးတကၽြန္းေပၚ ထားခဲ့ၿပီး ျပစ္ဒဏ္ခ်မွတ္ခဲ့ပံု၊
ေသနတ္တလက္၊ ယမ္းမႈတထုပ္၊ က်ည္ေစ့တဆုပ္၊ ရိကၡာေျခာက္တထုပ္၊ ေပးခဲ့ပံုမ်ားကို
ေရးသားထား သည္။ လူမ႐ွိသည့္ ကၽြန္းတြင္ တေယာက္တည္းေနခဲ့ရေသာ
ေရာ္ဘင္ဆင္က႐ူးဆိုးမွာ လူ႐ိုင္းေလး တဦးကို ေတြ႔ ႐ွိခဲ့သည္။ လူ႐ိုင္းမ်ားေနေသာ
ကၽြန္းစုမ်ားတြင္ မ်ိဳးႏြယ္စုျခင္း ေခါင္းပံုျဖတ္ၾကရာမွ ထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္လာသူ ျဖစ္သည္။
ပင္လယ္ခရီးကို ေလွတစင္းျဖင့္ ေလွာ္ခတ္ျဖတ္သန္းၿပီး ေရာက္႐ွိလာျခင္း ျဖစ္သည္။
ေရာ္ဘင္ဆင္က႐ူးဆိုး လူ႐ိုင္းကေလးကို ဖ႐ိုက္ေဒး Friday ဟု အမည္ေပး လိုက္ေသးသည္။
ထိုအခ်ိန္မွ စ၍ လူသူမ႐ွိေသာ ကၽြန္းကေလးတကၽြန္းတြင္ ပထမ လူတေယာက္၊ ေနာက္
လူႏွစ္ေယာက္ ျဖစ္ထြန္းလာေသာအခါ အစားအေသာက္ႏွင့္ အ၀တ္အထည္ ပိုင္ဆိုင္မႈ႐ွိသူ
ေရာ္ဘင္ဆင္က႐ူးဆိုးႏွင့္ ပိုင္ဆိုင္မႈမ႐ွိသူ ဖ႐ိုက္ေဒးတို႔ၾကားတြင္ လူတန္းစားျပႆနာ၊ ပိုင္ဆိုင္မႈ
ျပႆနာ ေပၚလာသည္။ ဖ႐ိုက္ေဒးကို ခိုင္းေစရာမွ အႏိုင္က်င့္မႈ၊ ၫႇင္းပန္းႏွိပ္စက္မႈမ်ား
ျဖစ္လာသည္။ လူကို ေသေစႏိုင္၊ နာက်င္ေစႏိုင္သည့္ လက္နက္႐ွိေသာ လူယဥ္ေက်း
ေရာ္ဘင္ဆင္က႐ူးဆိုးက ဘာမွမ႐ွိေသာ လူ႐ိုင္းေလး ဖ႐ိုက္ေဒးအေပၚ စိုးမိုးျခယ္လွယ္ခြင့္
ရ႐ွိခဲ့ေလသည္။ ဖရက္ဒရစ္အိန္ဂ်ယ္ သည္ ေပ်ာ့ကြက္ ဟာကြက္မ႐ွိေလာက္ေအာင္ ဒူးရင္းကို
တခ်က္ခ်င္း ေခ်ပခဲ့သည္။ 'ဒူးရင္းဆန္႔က်င္ ေရးက်မ္း' အခန္းတခန္း ျပန္ဆိုၿပီးသည္ႏွင့္
ဆရာျမသန္းတင့္က ကၽြန္ေတာ္တို႔ အားလံုးကို ေန႔လည္ခင္း ၌ ဖတ္ျပေလ့ ႐ွိသည္။ ေရးၿပီးသမွ်
စာမူမ်ားကို ႀကိဳးျဖင့္သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ခ်ည္ေႏွာင္ၿပီးသူ႔အိပ္ရာေဘး တြင္
သိမ္းဆည္းထားေလသည္။ မည္သို႔ပင္ ျဖစ္ပါေစ၊ ဒူးရင္းဆန္႔က်င္ေရးကို ဆရာျမကိုယ္တိုင္
အပင္ပန္းခံ ဘာသာျပန္ဆိုခဲ့ျခင္းကိုကား ကၽြန္ေတာ္တို႔အားလံုး သိ႐ွိခဲ့ၾကပါသည္။
ဆရာဗန္းေမာ္တင္ေအာင္ႏွင့္ ဆရာဒဂုန္တာရာမွာ တခုတည္းဖြားမ်ား ျဖစ္သည္။
ဆရာျမသန္းတင့္ မွာ သူတို႔ႏွစ္ဦးထက္ ဆယ္ႏွစ္ငယ္သည္။ သို႔ေသာ္ သူတို႔အခ်င္းခ်င္း

ေျပာဆိုဆက္ဆံမႈမွာ ရင္းႏွီး ၾကသည္။ ဆရာျမက ဆရာတာရာ၊ ဆရာဗန္းေမာ္ကို ကိုတင္ေအာင္၊
ကိုေဌးၿမိဳင္ဟုေခၚၿပီး ဆရာျမကိုေတာ့ ကိုျမသန္းဟု ေခၚၾကသည္။ ဆရာတာရာႏွင့္မူ
စာေပသစ္လႈပ္႐ွားမႈတုန္းက ရင္းႏွီးခဲ့ၿပီး၊ ျပည္တြင္းျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏွင့္ ကမၻာ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရး
လႈပ္႐ွားမႈတြင္ အတူလက္တြဲခဲ့ၾကသည္။ ကမၻာ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရးညီလာခံ က်င္းပရာ
ဆြစ္ဇလန္ႏိုင္ငံသို႔ အတူ သြားေရာက္ခဲ့ၾကသည္။ ထိုရင္းႏွီးမႈမ်ား၊ အယူအဆ တူညီမႈမ်ားက
သူတို႔၏ အသက္အ႐ြယ္ကြာဟမႈကို ေပ်ာက္ျပယ္ေစခဲ့သည္။ အတန္းေဖာ္ (Classmate)
အခန္းေဖာ္(Roommate) မ်ားလည္း ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ဆရာဗန္းေမာ္က ဆရာျမထက္
ေက်ာင္းသက္႐ွည္ေလသည္။ ထိုရင္းႏွီးမႈမ်ားေၾကာင့္ 'ကိုတင္ေအာင္၊ ကိုေဌးၿမိဳင္' ဟု
ေခၚပံုရသည္။ စာေပအရ ရင္းႏွီးမႈေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ပံုရပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔သည္ ဆရာျမႏွင့္
ဘ၀တကၠသိုလ္မွာ ရင္းႏွီးခင္မင္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ဆယ္ႏွစ္ကြာေသာ္လည္း ဆရာတပည့္
ဆက္ဆံေရးမဟုတ္။ ရဲေဘာ္ရဲဘက္ဆက္ဆံေရး၊ ညီအစ္ကိုဆက္ဆံေရး၊ တူ၀ရီးဆက္ဆံေရးမ်ား
ျဖစ္သျဖင့္ ဦးေလးဟု ေခၚၾကသည္။ ဦးျမသန္း၊ ကိုျမသန္းဟု ေခၚၾကသည္။ သူကလည္း
လူငယ္မ်ားကို 'ကို' တပ္၍ ေလးေလးစားစား ေခၚေ၀ၚဆက္ဆံသည္။ ထို႔ေၾကာင့္
သာမန္လူအမ်ားအဖို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ ရင္းႏွီးမႈကိုမသိလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ အေခၚအေ၀ၚ
အသံုးအႏႈန္းမ်ားကို အျမင္ေစာင္းႏိုင္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔သည္ အလြန္ ခ်စ္ခင္ရင္းႏွီးသူမ်ား၊
အတူေန၊ အတူစား၊ အတူအိပ္၊ အတူသြားခဲ့သူမ်ား၊ ေသေဖာ္႐ွင္ဖက္မ်ား၊ အနစ္နာခံခဲ့သူမ်ား၊
ဘ၀ကို စြန္႔လႊတ္ခဲ့သူမ်ား ျဖစ္ပါသည္။ ဆရာျမ ကြယ္လြန္သြားျခင္းသည္ ဆရာျမကို စာေပအရ
ၾကည္ညိဳေလးစားသူမ်ားအဖို႔ စာေရးဆရာတဦး ဆံုး႐ႈံး သြားျခင္းသာျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔အဖို႔
အလြန္ရင္းႏွီးေသာ ရဲေဘာ္တေယာက္၊ အသက္ေပး ခ်စ္ၾကည္ခဲ့ေသာ မိတ္ေဆြတေယာက္
ဆံုး႐ႈံးခဲ့ျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ သူ႔မိသားစုမွ လြဲၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ ထက္ ေၾကကြဲပါသည္ဆိုလ်င္
မဲ့ၿပံဳးၿပံဳး႐ံုကလြဲၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘာမွ် မေျပာလိုပါ။
ဒုတိယပိုင္းဆက္ဖတ္ပါ။
Sunday, February 24, 2008
ဓားေတာင္၊ မီးပင္လယ္ႏွင့္ ျမသန္းတင့္(ဒုတိယပိုင္း-ဇာတ္သိမ္း)

ဆရာျမသည္ ဘ၀တူခ်င္း အနစ္နာခံသူ ျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ ေလးစားၾကည္ညိဳသူမ်းထဲတြင္

သူ႔အား ပိုမိုေလးစားရသည္မွာ ထိုပုဂၢိဳလ္မ်ားထက္ သူက ပိုမို အနစ္နာခံခဲ့ေသာေၾကာင့္
ျဖစ္သည္။ လႊဆြဲလ်င္ သူက ကၽြန္ေတာ္တို႔ထက္ အသက္ႀကီးျခင္း၊ မ်က္မွန္ထူတပ္ၿပီး
အျမင္အာ႐ံုနည္းျခင္းတို႔ ေၾကာင့္ သူ႔ကို ဘာမွ်မလုပ္ဖို႔ အတင္းတားေသာ္လည္း သူလက္မခံ။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွင့္ တန္းတူ လႊဆြဲသည္။ က်န္းမာေရးေကာင္းသူ ျဖစ္၍ ကၽြန္ေတာ္တို႔ထက္
ပိုလုပ္သည္။ သူ႔အသက္အ႐ြယ္ လူႀကီးမ်ားထက္ သူက ပိုအလုပ္လုပ္သည္ကိုကား မည္သူမွ်
ျငင္းႏိုင္လိမ့္မည္ မဟုတ္ေပ။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ထမင္းစားသည့္အခါ ႏွစ္ေယာက္ကို ဟင္းတခြက္(ေ၀ျခင္းလြယ္ရေအာင္

ႏွစ္ေယာက္ တခြက္ ထည့္ေပးျခင္း ျဖစ္ပါသည္) စားၾကသည္။ တတ္ႏိုင္သမွ် ဟင္းတံုး
အေသးအႀကီး မွ်ထည့္ထားသည္။ ဆရာျမသည္ ဟင္းခြက္ထဲမွဟင္းကို သူစားရမည့္ အခ်ိဳးထက္
အျမဲေလွ်ာ့စားသည္။ အတူစားသည့္ ရဲေဘာ္ကို ပိုစားေစသည္။ အတူစားသူကလည္း မစားဘဲ
သူ႔ကို ဦးစားေပးပိုထည့္လွ်င္ သူ လက္မခံ။ အတင္းထည့္ေပးလွ်င္လည္း ထမင္းကို အျမန္စား၍
သူ ထသြားတတ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွင့္ ေနခဲ့ရသည့္ ကာလတြင္ ေဆးလိပ္ (၂)လိပ္
ဆိုလ်င္လည္း သူ (၂)လိပ္ပဲ ေသာက္သည္။ ပဲေလွာ္ (၁၀)ေစ့ဆိုလ်င္လည္း ထို႔ထက္
ေလွ်ာ့စားပါသည္။ ပိုင္ဆိုင္မႈအတြက္ ဆရာျမ ေလာဘတက္သည္ကို ကၽြန္ေတာ္မေတြ႔ဘူးပါ။
အသက္ငယ္ငယ္ ႀကီးႀကီး သိမ္သိမ္ေမြ႔ေမြ႔ ေလးေလး စားစား ဆက္ဆံသည္။
ခ်စ္စရာအေကာင္းဆံုးမွာ တဖက္သားေျပာစကားကို ေလးေလးနက္နက္ နားေထာင္ျခင္း
ျဖစ္သည္။ သူသိၿပီးသား အေၾကာင္းအရာ ျဖစ္လ်င္လည္း သူ ဂ႐ုစိုက္ၿပီး နားေထာင္သည္။
စာေရးဆရာ အေတာ္မ်ားမ်ား အထူးသျဖင့္ အသက္ႀကီးေသာ စာေရးဆရာႀကီးမ်ား သည္
လူငယ္မ်ားကို စကားေတာ္ေတာ္ေျပာသည္။ (အ႐ြယ္လြန္ ေရာဂါတခုလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္)
သူတို႔ ေမာမွ အားရမွ တဖက္လူကို စကားေျပာခြင့္ေပးသည္။ ဆရာျမသည္ ထိုသူမ်ားထဲတြင္
မပါပါ။ စကား၀ိုင္းတခုတြင္ ဘက္ညီေသာ အေဖာ္တဦး ျဖစ္သည္။ နားလည္းေထာင္သည္။
ေျပာစရာ ႐ွိသည္ကိုလည္း ေျပာသည္။စကားေျပာေလာဘမႀကီး၊ စကားအမ်ားဆံုး ေျပာျခင္းျဖင့္
၀ိုင္းသားမ်ားကို အႏိုင္မက်င့္ေပ။ ဆရာျမကို ေလာဘမႀကီးဟု ဆိုေသာ္လည္း
သူေလာဘတက္လြန္းသည္ကို ကၽြန္ေတာ္ အတူေနစဥ္က ေတြ႔ခဲ႔ရသည္။ ထိုအရာမ်ားမွာ
စာဖတ္ေလာဘ ႀကီးျခင္းႏွင့္ စာေရးေလာဘ ၾကီးျခင္းပင္ ျဖစ္ပါသည္။
သူမ်က္စိ ဘာေၾကာင့္ မႈန္ရသလဲဟု ကၽြန္ေတာ္က ေမးဖူးသည္။
'စာဖတ္မ်ားလြန္းလို႔ေပါ့ဗ်၊ ဂ်ပန္ေခတ္တုန္းကဆိုရင္ ေရနံဆီမီးခြက္နဲ႔ ဖတ္တယ္။ မီးခြက္နား
ကပ္ၿပီး ဖတ္ရင္းနဲ႔ မ်က္စိမႈန္လာရတာပဲ' ဟု ဆရာျမက ျပန္ေျဖခဲ့ပါသည္။ ကိုကိုးကၽြန္းသို႔
ဒုတိယအႀကိမ္ ေရာက္ခ်ိန္၌ သူ႔မ်က္လံုးမ်ားမွာ ဆိုးသထက္ ဆိုးလာသည္။ ၁၉၅၈ ခုႏွစ္က
ကိုကိုးကၽြန္းသို႔ ပထမ အႀကိမ္ သူေရာက္သည္။ ထိုအခ်ိန္က သူ႔မ်က္လံုးမ်ား ယခုေလာက္
မဆိုးေသး။ ပထမတုန္းက သူႏွင့္ အတူေနခဲ့ရေသာ ယခု ဒုတိယအႀကိမ္တြင္လည္း
အတူေနခဲ့ရေသာ ေလထီးဦးအုန္းေမာင္ႏွင့္ ဦးေဖေအာင္တို႔က ေျပာပါသည္။ မိမိတို႔၏
မိသားစုမ်ားထံ တလတႀကိမ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ စာေရးၾကပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ စာမ်ားကို
ဦးျမသန္းအား ေပးဖတ္ၾကသလို သူ႔စာမ်ားကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔အား ေပးဖတ္ပါသည္။
သူ႔မ်က္စိ မႈန္လာျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး သူေရးထားသည္ကို ကၽြန္ေတာ္ ယခုတိုင္
မွတ္မိေနပါသည္။
'ေမာင့္မ်က္လံုးေတြက မႈန္သထက္မႈန္လာတယ္။ ၾကည့္ရတာ အားမရေတာ့ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ကိစၥမ႐ွိ
ပါဘူး။ မ်က္စိလံုး၀ မျမင္ရေတာ့လို႔ စာမေရးႏိုင္ရင္လည္း ေဘဘီတို႔ကို တေယာထိုးၿပီး ေမာင္
ေကၽြးႏိုင္ ပါတယ္'
ဆရာျမ တေယာထိုးတတ္သည္ကို သူႏွင့္ ရင္းႏွီးသူတိုင္းပင္ သိၾကပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္က
ကိုယ္တိုင္ ျမင္ဖူးသည္။ လသာေသာ ညတည ကၽြန္ေတာ္တို႔ အေဆာင္၏ ေနာက္ဘက္
လေရာင္ျဖာ က်ေနေသာ ျပတင္းေပါက္တြင္ တေယာက္တည္းထိုင္ၿပီး ဆရာျမ
တေယာထိုးေနသည္။ တေယာသံ ၾကားတုန္းကေတာ့ သူမွန္းမသိ။ တေယာထိုးသင္ေနေသာ
ေမာင္ျမေသာင္းတို႔လို လူမ်ား၏ လက္သံမ်ိဳး မဟုတ္။ အခၽြဲအႏြဲ႔မ်ားျဖင့္ တုန္ယင္လိႈက္လွဲစြာ
ထြက္ေပၚလာေသာ တေယာသံေၾကာင့္ စာဖတ္ေနရာမွ တခ်က္တခ်က္ သီခ်င္းစာသားကိုပါ
လိုက္ဆိုသံ ၾကားရသည္။ ထိုအခါက်မွ ဆရာျမမွန္းသိရၿပီး ေနာက္ဘက္သို႔ အသာေလး

ကၽြန္ေတာ္ေလွ်ာက္လာခဲ့ပါသည္။ ဆရာျမ တေယာကို ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ ထိုးတတ္မွန္း ထိုအခါက်မွ
လူတေယာက္၏ ဘ၀သည္ သူျဖတ္သန္းခဲ့ရေသာ သမိုင္း၏ ႐ိုက္ခတ္ခ်က္ကို ခံရသည္။
ထို႐ိုက္ခတ္ခံရေသာ သမိုင္းကိုပင္ ထိုလူက ပါ၀င္ ေရးဆြဲသြားတတ္ေပသည္။
ဆရာျမသန္းတင့္က အသက္ (၁၄)ႏွစ္သားကစၿပီး ႏိုင္ငံေရးနယ္သို႔ ၀င္ေရာက္ခဲ့၏။ ၁၉၄၃
ခုႏွစ္တြင္ အာ႐ွလူငယ္အဖြဲ႔သို႔ ဆရာျမ ၀င္ေရာက္လႈပ္႐ွားခဲ့သည္။ ကေလးသာသာအ႐ြယ္
အသက္ (၁၄) ႏွစ္၊ (၁၅) ႏွစ္ေလာက္ကပင္ ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရးသမားတဦး ျဖစ္ခဲ့သည္။
ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရး ေျမေအာက္ကလပ္စည္းမ်ား တြင္ ဆရာျမ တာ၀န္ယူခဲ့ေလသည္။
ေနာက္ လြတ္လပ္ေရးတိုက္ပြဲတြင္ နယ္ခ်ဲ႔ေအာက္မွ လြတ္ေျမာက္ ေရးအတြက္ အသက္
(၁၆)ႏွစ္အ႐ြယ္တြင္ ေျခစံုပစ္၍ က်ရာတာ၀န္ကို ထမ္းေဆာင္ခဲ့သည္။ ဖက္ဆစ္မ်ားကို
ေမာင္းထုတ္လိုက္ၿပီး ဒုတိယကမၻာစစ္ႀကီး ၿပီးဆံုးခဲ့ေသာ္လည္း ျဗိတိသွ်နယ္ခ်ဲ႔သမား မ်ားသည္
သူ၏ ဘိုးဘြားပိုင္ အေမြပစၥည္းတခုအျဖစ္ သေဘာထားကာ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ဆက္လက္
ကၽြန္ျပဳခဲ့ျပန္သည္။ ျမန္မာေတာ္လွန္ေရးသမားမ်ားကလည္း ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္ႏွင့္ ဖက္ဆစ္၀ါဒကို
တိုက္ထုတ္ လိုက္ရၿပီးေနာက္ နယ္ခ်ဲ႔သမားကို ထပ္မံတိုက္ထုတ္ရန္၊ လြတ္လပ္ေရး
ရယူရန္အတြက္ ျပင္ဆင္ခဲ့ၾက၏။ ဆရာျမသန္းတင့္သည္ အထက္ျမန္မာျပည္ ဖဆပလအဖြဲ႔ခ်ဳပ္၊
မႏၱေလးခ႐ိုင္တြင္ လည္းေကာင္း၊ မႏၱေလးခ႐ိုင္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီတို႔တြင္ လည္းေကာင္း၊
အခ်ိန္ျပည့္ တာ၀န္ယူရင္း ျမင္းျခံခ႐ိုင္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီကိုလည္း တည္ေထာင္ကာ
ခ႐ိုင္ေကာ္မတီ၀င္အျဖစ္ တာ၀န္ယူခဲ့ေလသည္။ 'လယ္သမားမ်ား သီးစားခ မေပးေရးတိုက္ပြဲ၊
လက္ငုတ္လယ္ျပန္ထြန္ေရးတိုက္ပြဲ၊ ေျမ႐ွင္ႀကီးမ်ား၏ လယ္မ်ားကို အတင္း၀င္ထြန္ေရးတိုက္ပြဲ'
စေသာ လယ္သမားတိုက္ပြဲမ်ားကို 'အက္ကူးသခင္သိန္းေဖ' ႏွင့္အတူ တိုက္ပြဲ၀င္ခဲ့ၾကသည္။
ထိုသို႔ ျမင္းျခံခ႐ိုင္တြင္ တာ၀န္ယူေနစဥ္ ႐ွင္မေတာင္ဓားျပဂိုဏ္းႀကီး အေၾကာင္း
သူ႔ကိုယ္ေတြ႔အျဖစ္အပ်က္အား ကၽြန္ေတာ့္ကို ေျပာျပခဲ့ေလသည္။
ထိုေန႔မနက္က ကၽြန္ေတာ္တို႔ အေ႐ွ႔ဘက္ကမ္းတြင္ လမ္းမေလွ်ာက္ျဖစ္ပါ။ အိပ္ရာထ
ေနာက္က်သျဖင့္ နံနက္ (၆) နာရီေလာက္မွ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ၾကပါတယ္။ နီးနီးနားနား
အေနာက္ ဘက္ကမ္း၊ အလယ္႐ြာဘက္သို႔ ႏွစ္ေယာက္သား ေလွ်ာက္ခဲ့ၾကေလသည္။
အေနာက္ဘက္ကမ္းသည္ အေ႐ွ႔ဘက္ကမ္းလို သဲေသာင္ျပင္ႀကီး မ႐ွိေပ။
ေတာင္ကုန္းေျမျပင္႐ွိၿပီး ကမ္းေျခမွာလည္း ေက်ာက္ စြယ္မ်ား၊ ေက်ာက္ျပင္ႀကီးမ်ားသာ ႐ွိသည္။
ေတာင္ကိုျဖတ္ၿပီး ေတာင္ႏွင့္ေျမာက္ ကားလမ္း ႐ွိ၏။ ကၽြန္ေတာ္တို႔သည္ ကားလမ္းအတိုင္း
ေလွ်ာက္ခဲ့ပါသည္။ ေဘးတဘက္တြင္ ေတာင္နံရံ၊ တဘက္၌ေခ်ာက္၊ ထိုမွ လြန္လွ်င္
က်ယ္ေျပာလွေသာ ပင္လယ္ျပင္ႀကီးကို ေတြ႔ရသည္။ သစ္႐ြက္မ်ား ေပၚတြင္
ႏွင္းရည္စက္ေလးမ်ား တင္က်န္ေနၿပီး၊ ေဆာင္း၀င္စျဖစ္၍ ပင္လယ္မွ ျဖတ္တိုက္လာေသာ
ေလေအးေၾကာင့္ အေႏြးအက်ႌမ်ားကို ဆြဲေစ့လိုက္ၾက၏။ ေတာင္ထိပ္ သစ္ပင္ေပၚမွ
ငွက္ကေလးမ်ား၏ ေတးဆိုသံကို ၾကားေနရသည္။
"ဦးျမသန္း..ဟစ္ခ်္ေကာ့ရဲ႔ တူကက္ခ်္ေအသ္ဖ္ (To Cath a Theif) ၾကည့္ဖူးလား"
"ၾကည့္ဖူးပါတယ္၊ ဘာျဖစ္လို႔လဲ"
"ဒီေနရာကေန ပင္လယ္ကို လွမ္းျမင္ရေတာ့ အဲဒီကားထဲက မြန္တီကာလို ျမင္ကြင္းနဲ႔
မတူဘူးလား လို႔"
"ဟုတ္တယ္ဗ်၊ ဒါေပမဲ့ ဒီက ပိုလွတယ္။ ပိုၿပီးလည္းသာယာတယ္။ ပိုၿပီးလည္း ေအးခ်မ္းတာေပါ့။

မြန္တီကာလိုကေတာ့ ကားလမ္းနဲ႔၊ ကမ္းစပ္မွာ သေဘၤာေတြနဲ႔ ဆိုေတာ့
ဒီေလာက္မသာယာဘူးလို႔ ေျပာတာပါ။ ေတာင္ေပၚကေန ၾကည့္ရတဲ့ ျမင္ကြင္းဟာ အေပၚစီးက
ၾကည့္ရေတာ့ သာမန္ထက္ လွေနတာပါပဲ။ မႏၱေလးေတာင္ေပၚက ျမင္ကြင္း၊ ပုပၸါးေတာင္က
ျမင္ကြင္းေတြလည္း သူ႔ေဒသနဲ႔သူ လွေနတာေပါ့ဗ်ာ"
"ေတာင္ဆိုလို႔၊ ဦးျမသန္း တ႐ုတ္ျပည္ေရာက္ေတာ့ က်င္ကန္းေတာင္ကို သြားခဲ့ေသးလား"
"က်င္ကန္းေတာင္ေတာ့ မေရာက္ခဲ့ပါဘူး၊ ငယ္ငယ္တုန္းက ႐ွင္မေတာင္ေတာ့
ေရာက္ခဲ့ဖူးပါတယ္"
"ဗ်ာ"
"ဟုတ္တယ္၊ တ႐ုတ္ျပည္မွာ ဂ်ပန္က်ဴးေက်ာ္ကာလနဲ႔ ကူမင္တန္အုပ္စိုးမႈကာလေတြမွာဆိုရင္
ဓားျပေတြ အလြန္ေသာင္းက်န္းခဲ့တယ္။ လူအင္အား၊ လက္နက္အင္အား ေကာင္းေကာင္းနဲ႔
ဓားျပ ဂိုဏ္းႀကီးေတြဟာ ႏိုင္ငံအႏွံ႔မွာလိုလို ႐ွိေနခဲ့တယ္။ အထူးသျဖင့္ ေတာေတာင္ ထူထပ္ၿပီး
ပုန္းခိုလို႔ ေကာင္းတဲ့ က်င္ကန္းေတာင္လို ေနရာမ်ိဳးတ၀ိုက္မွာ ဓားျပေတြ ေသာင္းက်န္းခဲ့တာေပါ့။
တိုင္းျပည္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကလည္း မတည္ၿငိမ္၊ ျပည္သူေတြရဲ႔ စီးပြါးေရးကလည္း
အလြန္က်ပ္တည္းေနတဲ့ အခါမ်ိဳးမွာ သူခိုးဓားျပေတြ မင္းမူေပါမ်ားလာတတ္တာ ဓမၼတာပဲေလ။
အဲဒီ ဓားျပေတြနဲ႔ ဓားျပဂိုဏ္းႀကီးေတြကို တ႐ုတ္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီက ေကဒါေတြလႊတ္ၿပီး
စည္း႐ံုးခဲ့တယ္ဗ်။ တခ်ိဳ႔ေကဒါေတြဆိုရင္ ဓားျပေတြကို စည္း႐ံုးရင္း ဓားျပေတြက သတ္ပစ္တာ
ခံလိုက္ၾကရတယ္။ ေခါင္းမာၿပီး ဆိုးသြမ္းတဲ့ ရက္စက္လြန္းတဲ့ ဓားျပဂိုဏ္းႀကီးေတြက်ေတာ့
ပါတီက တပ္နဲ႔ တိုက္ခိုက္ ေခ်မႈန္းပစ္ရတယ္။ စီးပြါးေရးစနစ္ေၾကာင့္ ဓားျပျဖစ္ရတယ္
ဆိုတဲ့အေျခခံကို နားလည္ထားေတာ့ ဓားျပဂိုဏ္းအမ်ားစုဟာ ေတာ္လွန္ေရးထဲ ပါလာၿပီး ဂ်ပန္ကို
ေတာ္လွန္ခဲ့ၾကတယ္။ ကူမင္တန္ေတြကို ေတာ္လွန္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဆီမွာလည္း
ဒီလိုအျဖစ္မ်ိဳးေတြ ႐ွိခဲ့ၾကပါတယ္"
ကၽြန္ေတာ္တို႔သည္ လမ္းေလွ်ာက္ရင္းမွ ေတာင္တဆစ္ခ်ိဳးေကြ႔႐ွိ ေက်ာက္တံုးႀကီးတတံုးေပၚတြင္
ထိုင္နားေနျခင္း ျဖစ္သည္။ ဦးျမသန္းက ပင္လယ္ဘက္ ေမွ်ာ္ေငးၾကည့္ေန၏။ သူသည္
တစံုတရာကို အမွတ္ရ ေတြးေတာေနပံုရသည္။ ပင္လယ္ျပင္မွာ ၿငိမ္သက္ၿပီး
လိႈင္းၾကက္ခြပ္ကေလးမ်ားသာ ေျပးေန၏။ မနက္ခင္း ေနေရာင္ေၾကာင့္ ေရျပာျပာမွာ
တလက္လက္ ေတာက္ေနသည္။ ေက်ာက္ျပင္ႀကီးေပၚတြင္ ေက်ာက္နက္တံုးႀကီးႏွစ္တံုးကို
ေသတၱာႀကီးႏွစ္လံုး ေထာင္ထားသလို အထင္းသား ျမင္ေနရသည္။ ထို
ေက်ာက္တံုးႀကီးႏွစ္လံုးမွာ ဆယ့္ႏွစ္ေပခန္႔ ျမင့္ၿပီး၊ တလံုးႏွင့္တလံုး ႏွစ္ေပခန္႔သာျခားကာ
ေက်ာက္သားျပင္ႀကီးတြင္ ထီးထီးႀကီး တည္႐ွိေနၾကသည္။ ႏွစ္ခုစလံုး အျမင့္ တဆယ့္ႏွစ္ေပ၊
အနံေျခာက္ေပ၊ ထု သံုးေပခန္႔ ႐ွိေပလိမ့္မည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔က ေက်ာက္ညီေနာင္ဟု
အမည္ေပးထားေလသည္။ ညေနတိုင္း ေက်ာက္ညီေနာင္ထိပ္သို႔ တက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔
ေဆးလိပ္ ေသာက္ၾက၊ စကားေျပာၾကသည္။ ဒုတိယ ကမၻာစစ္ကာလႏွင့္ စစ္ၿပီးကာလမ်ားတြင္
အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္ တည္ၿငိမ္မႈမ႐ွိျခင္း၊ စပ္ကူးမတ္ကူးအခ်ိန္ ျဖစ္ေနျခင္းေၾကာင့္ ဓားျပသူခိုး
ထႂကြခဲ့သည္။ ျမစ္၀ကၽြန္းေပၚဘက္၌ ဖ်ာပံု၊ ေဒးဒရဲတြင္ လသာသန္းေမာင္တို႔၊ ငသိုင္းေခ်ာင္းတြင္
ဆင္ဖိုးထြန္းတို႔မွာ နာမည္ႀကီး ဓားျပမ်ား ျဖစ္သည္။ ေတာမီးေလာင္ခ်ိန္တြင္ ေတာေၾကာင္မ်ား
လက္ခေမာင္း ခတ္ေနျခင္းပင္။
"႐ွင္မေတာင္ဆိုတာ ပခုကၠဴခ႐ိုင္ထဲမွာ ႐ွိတယ္ဗ်။ ခင္ဗ်ားတို႔ ၾကားဖူးတဲ့ ႐ွင္မေတာင္
သနပ္ခါးဆိုတာ အဲဒီနယ္က ထြက္တဲ့ သနပ္ခါးကို အစြဲျပဳ ေခၚတာေပါ့ေလ။ ဒီေဒသေတြမွာက

သနပ္ခါး ပင္ေပၚတယ္။ သနပ္ခါးတို႔၊ သန္းတို႔၊ ဒဟတ္တို႔၊ ထေနာင္း၊ တမာတို႔ ေပါက္တဲ့
ေဒသေတြပါ။ ႐ွင္မေတာင္ဆိုတာ သိပ္ျမင့္တဲ့ ေတာင္ႀကီးတလံုး မဟုတ္ဘူး။
ခပ္နိမ္႔နိမ္႔ေတာင္ေလးပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မနက္ပိုင္းတက္တဲ့ ဘန္ကာေတာင္ထက္ေတာ့
ျမင့္တာေပါ့ဗ်ာ။ ေတာင္ေျခမွာ သနပ္ခါးေတာ၊ ေတာင္ေပၚမွာလဲ သနပ္ခါးပင္ ႐ွိပါတယ္။
အဲဒီတုန္းက ဒီေဒသမွာ ဓားျပေတြ ေပါတယ္ဗ်။ ပခုကၠဴတင္ မဟုတ္ပါဘူးေလ။
က်န္ေဒသေတြမွာလည္း ဓားျပေတြ ေသာင္းက်န္းေနတာပါပဲ။ ေက်ာက္ပန္းေတာင္း ေပါက္စတို႔၊
ႏြားထိုးႀကီးေမာင္ေက်ာ္တို႔၊ ႐ွင္မေတာင္ခင္ေမာင္တို႔ စတဲ့ ဓားျပဂိုဏ္းေတြဟာ အင္နဲ႔အားနဲ႔
ထႂကြေနၾကပါတယ္။ အင္အားအေကာင္းဆံုးကေတာ့ ႐ွင္မေတာင္ခင္ေမာင္ဂိုဏ္းပါ။
ဓားျပအင္အား (၁၀၀)ေက်ာ္ေလာက္ ႐ွိတယ္။ ဓားျပသူခိုးေတြ ေသာင္းက်န္းလြန္းေတာ့ ရပ္႐ြာမွာ
ေနထိုင္သူေတြအဖို႔ လံုျခံဳမႈမ႐ွိေတာ့ဘူး။ လူထုအတြက္ လံုျခံဳမႈ
မ႐ွိဘူးဆိုရင္ေတာ္လွန္ေရးအတြက္လည္း ျပည္သူကို စည္း႐ံုးဖို႔ အခက္အခဲ ႐ွိတာေပါ့။
တကယ္ေတာ့ ဓားျပတိုက္ လုယက္တယ္ ဆိုတာဟာ အလုပ္အကိုင္မ႐ွိဘဲ
စီးပြါးေရးက်ပ္တည္းလို႔ ဆိုတာကို တရားအျဖစ္လက္ခံေပမယ့္ ဓားျပလုပ္ၾက တာကို
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ခြင့္မဲပဳႏိုင္၊ အားလည္းမေပးဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ဓားျပတိုက္တယ္ ဆိုတာ
သူတပါးပစၥည္း၊ ေငြေၾကးဥစၥာကို အႏိုင္က်င့္ လုယက္ယူတာပဲ၊ သူတပါး လုပ္အားနဲ႔ ရထားတာ
တျခား ဘာနည္းနဲ႔ ရရေပါ့ဗ်ာ။ အဲဒီ သူတပါးရဲ႔ ပစၥည္းဥစၥာကို လက္နက္နဲ႔ ဗိုလ္က်
လုယူတာမ်ိဳးကို အယူအဆအရကို ကၽြန္ေတာ္တို႔က ဆန္႔က်င္ရမွာဘဲ။ ဒါေၾကာင့္ ဒီဓားျပေတြကို
(တစ္) စည္း႐ံုးမယ္၊ (ႏွစ္) စည္း႐ံုးမရရင္ တိုက္ခိုက္ၿပီး ျပစ္ဒဏ္ေပးရမယ္လို႔
ဆံုးျဖတ္လိုက္ပါတယ္။"
"ရဲေဘာ္တေယာက္ကို ႐ွင္မေတာင္ ဓားျပဂိုဏ္းစည္း႐ံုဖို႔ လႊတ္လိုက္တယ္။ ဒီရဲေဘာ္က
ေက်ာင္းသားအ႐ြယ္ ခပ္ငယ္ငယ္ပဲ။ လြယ္အိပ္တလံုးနဲ႔ ဓားျပေသာင္းက်န္းတဲ့
႐ွင္မေတာင္ဘက္ကို သူတေယာက္တည္း ထြက္ခဲ့တာေပါ့။ ဓားျပေတြကလည္း
သူ႔ကိုေတြ႔ေတာ့ဖမ္းစစ္တယ္။ ဘယ္က ေကာင္လဲ၊ ဘာလာလုပ္လဲေပါ့။ သူကလည္း
ခရီးသြားပါလို႔ ေျပာတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူ႔ပံုပန္းက လယ္သမား၊ ကိုင္းသမားနဲ႔လည္းမတူဘူး၊
ေတာ႐ုပ္လည္းမေပါက္၊ ၿမိဳ႔သားပံု ခပ္ႏုႏုလူငယ္ေလးဆို ေတာ့ မယံုသကၤာျဖစ္ၿပီး
ဖမ္းလိုက္တယ္၊ ႐ွင္မေတာင္ထိပ္မွာ စခန္းခ်ထားတဲ့ ဓားျပေခါင္းေဆာင္ ႐ွိရာေခၚသြားတာေပါ့။
ဓားျပေခါင္းေဆာင္က အရပ္ေကာင္းေကာင္း၊ အလံုးအဖန္ကလည္း ခပ္ေတာင့္ ေတာင့္ဗ်၊
အသားကလည္းျဖဴတယ္။ မ်က္ႏွာက တည္တည္ၾကည္ၾကည္ပဲ။ စကားေျပာတဲ့ အခါမွာလည္း
ခပ္ေအးေအးပဲ ေျပာတယ္။ ဓားျပနဲ႔မတူဘူး။ ပြဲစားႀကီးတေယာက္နဲ႔ တူတယ္။ အစကေတာ့
ဒီရဲေဘာ္ကို သတင္းေပးလား၊ လူဆိုးထိန္းလားလို႔ ထင္တာေပါ့။ ေနာက္မွ
ႏိုင္ငံေရးသမားတေယာက္၊ လြတ္လပ္ေရးအတြက္ တိုက္ပြဲ၀င္ေနသူ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္
တေယာက္ ဆိုတာ သိသြားေတာ့ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ျဖစ္သြားၾကတယ္။ လူဆိုးေခါင္းေဆာင္ကလည္း
သူ႔အေၾကာင္းကို ေျပာျပတယ္။ အရင္ကေတာ့ အလြန္႐ိုးသားတဲ့လူ၊ ေကာင္းေရာင္း ေကာင္း၀ယ္
လုပ္ကိုင္စားေသာက္ေနရင္းက သူႀကီးအႏိုင္က်င့္ခံရ၊ ေျမ႐ွင္က အေႂကြးနဲ႔လယ္သိမ္း၊ မိန္းမက
မီးတြင္းထဲမွာ ကေလးေရာအေမပါေသ။ ဒီအခါ နာက်ည္းၿပီး ဓားျပျဖစ္သြားရတာပဲ။ ဒီလိုနဲ႔
ရဲေဘာ္ေလး က ဓားျပေခါင္းေဆာင္နဲ႔ ေတာင္ေပၚမွာ အတူေန၊ အတူစားၿပီး
တပါတ္ေလာက္ေနခဲ့တယ္။ ဓားျပဘ၀ကို စြန္႔လႊတ္ဖို႔ ေဖ်ာင္းဖ်တယ္။ အဂၤလိပ္နယ္ခ်ဲ႔သမားနဲ႔
အရင္း႐ွင္စနစ္ေၾကာင့္ ျမန္မာျပည္သူေတြ ဆင္းရဲေနရတဲ့အေၾကာင္းကို ႐ွင္းျပတယ္။

ေျမ႐ွင္ပေဒသရာဇ္စနစ္ကိုသာ ေခ်မႈန္းပစ္ႏိုင္ရင္၊ နယ္ခ်ဲ႔စနစ္နဲ႔ အရင္း႐ွင္စနစ္ကို
ဖယ္႐ွားပစ္ႏိုင္ရင္ ဓးျပ၊ သူခိုးစတဲ့ စီးပြါးေရးေၾကာင့္ ေပၚေပါက္လာရတဲ့ ဒုစ႐ိုက္ေတြ
ပေပ်ာက္သြားလိမ့္မယ္လို႔ ေျပာျပတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ႐ွင္မေတာင္ဂိုဏ္းဟာ ဓားျပတိုက္တာေတြ
ေလ်ာ့လာတယ္၊ ေနာက္ဆံုး ဓားျပဂိုဏ္းႀကီးကို ဖ်က္လိုက္ၿပီး နယ္ခ်ဲ႔ဆန္႔က်င္ေရး
ေတာ္လွန္ေရးသမား ေတြ ျဖစ္လာၾကတယ္။ အကုန္လံုးေတာ့ မဟုတ္ဘူးေပါ့ဗ်ာ၊ ဒါေပမဲ့
ဓားျပေခါင္းေဆာင္ဆိုရင္ ရန္သူကို ႐ြပ္႐ြပ္ခၽြံခၽြံတိုက္ရင္းနဲ႔ ေတာ္လွန္ေရးမွာ က်ဆံုးသြားခဲ့ပါတယ္။
၀တၳဳေရးဖို႔ ေကာင္းတယ္ဗ်။ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာခ်င္တာက တ႐ုတ္ျပည္ေတာ္လွန္ေရးမွာ
ပါ၀င္တိုက္ခိုက္ခဲ့တဲ့ ဓားျပဂိုဏ္းေတြ ႐ွိသလို ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆီမွာလည္း ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရး၊
နယ္ခ်ဲ႔ဆန္႔က်င္ေရး၊ အမ်ိဳးသားလြတ္ေျမာက္ေရး ေတာ္လွန္ေရးမွာ ဓားျပဂိုဏ္းေတြ၊
ဓားျပေတြလည္း ပါ၀င္တိုက္ခိုက္ခဲ့ဖူးတယ္လို႔ ေျပာခ်င္တာပါ"
"အဲဒီ ႐ွင္မေတာင္ဓားျပဂိုဏ္းကို စည္း႐ံုးဖို႔ တာ၀န္ေပးခံရတဲ့ ရဲေဘာ္က ဘယ္သူလဲ၊
ဦးျမသန္းလား"
ကၽြန္ေတာ့္ေမးခြန္းကို ဆရာျမက မေျဖ။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း သူ မႀကိဳက္ဘူးထင္၍ ထပ္မေမး
ေတာ့။ သို႔ေသာ္ ဓားျပေခါင္းေဆာင္ႏွင့္ ေတြ႔ခဲ့ပံု၊ ဓားျပေခါင္းေဆာင္၏ ပံုပန္းသဏၭန္ကို
အေသးစိတ္ ေျပာျပေနပံု၊ ေဆြးေႏြးၾကပံု တို႔ကို ကိုယ္တိုင္ၾကံဳရသလို ဆရာျမက ေျပာေနသျဖင့္
သူပဲဟု ေကာက္ခ်က္ခ်ခဲ့သည္။ ထိုအေၾကာင္းကို ဘ၀တကၠသိုလ္မွ ခြဲခြါၾကသည္အထိ၊ လူ႔ဘ၀မွ
ခြဲခြါသြားသည္ အထိ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မေျပာျဖစ္ ၾကေတာ့ပါ။ ထိုေန႔မနက္က ကၽြန္ေတာ္တို႔သည္
အလယ္႐ြာထိ လမ္းေလွ်ာက္ျဖစ္ခဲ့ၾကသည္။ ေတာင္အဆင္း ျပန္႔ျပဴးေသာ ေျမညီလမ္း၏
ေအာက္တြင္ အားပါးတရ စကားေျပာခဲ့ၾကသည္။ ေတာင္ေတြ၊ ကားလမ္းေတြႏွင့္
ပင္လယ္႐ႈခင္းကို ျမင္ရေသာအခါ ကၽြန္ေတာ္က ႐ုပ္႐ွင္ကားထဲ႐ွိ မြန္တီကာလိုကို
သတိရ႐ွိေသာ္လည္း သူက တ႐ုတ္ျပည္ေတာ္လွန္ေရး၏ ဘူမိနက္ သန္
က်င္ကန္းေတာင္တန္းကို လြမ္းဆြတ္ေနခဲ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လမ္းေလွ်ာက္ခဲ့ၾကေသာ
ေတာင္ေၾကာ၊ ေတာ၀န္း၊ သဲေသာင္ျပင္၊ အုန္းပင္တန္းတို႔ၾကားတြင္ သူ၏ႏွလံုးသဲပြတ္ျဖစ္ေသာ
'ဓားေတာင္ကိုေက်ာ္၍မီးပင္လယ္ကိုျဖတ္မည္' သည္ အျမဳေတခဲ့ပါသည္။ ထိုေဒသတြင္
သံေခ်ာင္းတို႔၊ ေမြးဖြားခဲ့သည္။ သံေခ်ာင္းတို႔ အသက္စြန္႔ခဲ့ၾကသည္။ ကိုနႏၵာတို႔၊ ကိုရဲျမင့္တို႔
က်င္လည္ခဲ့ၾကသည္။ လြတ္ေျမာက္ခဲ့ၾကသည္။ ဆရာျမ၏ သံေခ်ာင္းသည္ ထိုပင္လယ္ျပင္တြင္
က်န္ရစ္ခဲ့သည္။ ယခုအခါ သူခ်စ္ေသာ သံေခ်ာင္းတို႔ႏွင့္အတူ ဆရာျမသည္လည္း
စြန္႔လႊတ္သူမ်ား၏ ဘံုဗိမာန္တြင္ အတူ႐ွိေနပါလိမ့္မည္။
လြန္ခဲ့ေသာ (၂၇)ႏွစ္က ဦးျမသန္း ေျပာခဲ့ဖူးေသာ ႐ွင္မေတာင္ဓားျပဂိုဏ္းႀကီးအေၾကာင္းသည္
ကၽြန္ေတာ့္မွတ္ဥာဏ္ထဲတြင္ မတင္မက် က်န္ေနခဲ့ရာမွ ဦးျမသန္းကြယ္လြန္သြားသည့္အခါ
ေျပာစရာ စကား ျဖစ္လာခဲ့ပါသည္။ ပခုကၠဴသား ဆရာျမႏွင့္ ျမင္းျခံခ႐ိုင္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ၊
ခ႐ိုင္ေကာ္မတီ၊ ႐ွင္မေတာင္ဓားျပဂိုဏ္းကို စည္း႐ံုးခဲ့သူမွာ ဆရာျမ ဟုတ္ မဟုတ္။ ပခုကၠဴခ႐ိုင္မွ
ေက်ာင္းသားရဲေဘာ္ တေယာက္က ဘာေၾကာင့္ ျမင္းျခံခ႐ိုင္သို႔ ေရာက္႐ွိသြားၿပီး
ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္ဆန္႔က်င္ေရး၊ ျဗိတိသွ် လက္ေအာက္မွ လြတ္ေျမာက္ေရးတိုက္ပြဲမ်ား
ျပဳလုပ္ခဲ့သနည္း။ ထိုအေၾကာင္းမ်ားကို ထိုအခ်ိန္က ျမင္းျခံခ႐ိုင္တြင္ ဆရာျမႏွင့္အတူ
တာ၀န္ယူခဲ့ေသာ ဆရာမိႈင္းႏွင့္ ေတြ႔ခဲ့ရပါသည္။
"ကိုျမသန္းက ပခုကၠဴ ၿမိဳင္ကေနကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမင္းျခံမွာ တာ၀န္လာယူပါတယ္။ ပခုကၠဴကေန
ျမင္းျခံလာၿပီး တာ၀န္ယူရတာလည္း အဲဒီတုန္းက သူ႔ေဒသဆိုင္ရာ အေျခအေနေတြေၾကာင့္ပဲ။

တခ်ိဳ႔ဆို မႏၱေလးသြားၾက၊ မိတၴီလာသြားၾကနဲ႔ နယ္ေျမခြဲၿပီး တာ၀န္ယူၾကတာပါ။ သက္ဆိုင္ရာ
ဖဆပလအဖြဲ႔ခ်ဳပ္နဲ႔ ပါတီေတြက သတ္မွတ္တဲ့အတိုင္း သြားၾကရတာပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆီ
ေရာက္လာေတာ့ အက္တူးသခင္ အုန္းေဖရဲ႔ ေခါင္းေဆာင္မႈ ေအာက္မွာ လုပ္ၾကပါတယ္။
႐ွင္မေတာင္ဂိုဏ္းကို သခင္အုန္းေဖက ကိုျမကိုပဲ တာ၀န္ေပးၿပီး စည္း႐ံုးခိုင္းတယ္လို႔
ကၽြန္ေတာ္ထင္တယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ကိုျမသန္းက သေဘာတရား ပိုင္တယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမင္းျခံခ႐ိုင္ ဆိတ္ထိန္း႐ြာမွာ ပထမဆံုးဖြင့္တဲ့ ႏိုင္ငံေရး သင္တန္းမွာ
သင္တန္းဆရာက ကိုျမသန္းပဲ။ အဲဒီတုန္းက သူ႔အသက္က႐ွိလွ (၁၆) ႏွစ္ေပါ့။ ဒါေပမယ့္ သူက
စာသိတ္ဖတ္တယ္။ ညဆိုလည္း မီးခြက္နားကပ္ၿပီး စာဖတ္တာပဲ။ မ်က္မွန္ကထူထူ၊ လူကလည္း
ငယ္ငယ္ဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔က သူ႔ကို ဂ်ိဳ႐ွီျမသန္းလို႔ ေခၚၾကတယ္။ (ဂ်ိဳ႐ွီဆိုသည္မွာ
အိႏၵိယကြန္ျမဴနစ္ပါတီ၊ အေထြေထြ အတြင္းေရးမွဴး ဂ်ိဳ႐ွီကို ဆိုလိုသည္) အေနအထိုင္ကလည္း
သိတ္႐ိုးသားတယ္။ ႐ွိတဲ့ အ၀တ္ႏွစ္စံုေလာက္ကိုပဲ အလဲအလွယ္နဲ႔ ၀တ္တယ္။ အစားအေသာက္
က်ေတာ့ ထန္းလ်က္နဲ႔ပဲ ထမင္းစားတာဗ်။ အ၀တ္နဲ႔အစားကို အလြန္ျခိဳးျခံႏိုင္တဲ့သူပါ။ သူ
သင္တန္းေပး ေတာ့ သူ႔သင္တန္းမွာ ကၽြန္ေတာ္လည္း တက္ခဲ့တယ္။ အိန္ဂ်ယ္ရဲ႔ အိမ္ေထာင္မႈ၊
ပုဂၢလိကပစၥည္းနဲ႔ လူတန္းစားတို႔ရဲ႔ မူလအစ Origin of Family, Private Properties and the
Class ဆိုတဲ့ က်မ္းကို သူက သင္ေပးပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက ဓားျပေတြကလည္း တိုက္လိုက္တာ
တျခိမ္းျခိမ္းပဲ။ ဓားျပေတြ ဓားျပဂိုဏ္းေတြကလည္း ေပါေပါ့။ ဒီေတာ့ ဓားျပရန္ကို
ထိတ္ထိတ္လန္႔လန္႔ ျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ လူထုကို စည္း႐ံုးဖို႔အတြက္ လူထုဘ၀ လံုျခံဳေရးကို
ဦးစားေပး လုပ္ေဆာင္ရမယ္လို႔ ပါတီက ဆံုးျဖတ္တယ္။ နယ္ခ်ဲ႔သမားနဲ႔
အလိုေတာ္ရိေတြကိုလည္း ေၾကာက္ရ၊ ဓားျပကိုလည္းေၾကာက္ရ နဲ႔ က်ီးလန္႔စာစား
ျဖစ္ေနရတဲ့အခ်ိန္မွာ လူထုကို စည္း႐ံုးဖို႔ဆိုတာ အခက္အခဲ ေတြ႔ႏိုင္တယ္ မဟုတ္လား။ ဒီေတာ့
လြတ္လပ္ေရးတိုက္ပြဲအတြက္ အင္အားလည္းတိုးေအာင္၊ လူထုဘ၀ကို လံုျခံဳေအာင္ဖန္တီးၿပီး
လူထုကိုစည္း႐ံုးႏိုင္ေအာင္၊ ကိုျမသန္းလို သေဘာတရားလည္း႐ွိ၊ စြန္႔လႊတ္စြန္႔စားရဲသူ
လည္းျဖစ္တဲ့သူ႔ ကို တာ၀န္ေပးလိုက္တာပါပဲ။" ဟု ဆရာမိႈင္းက စိတ္႐ွည္လက္႐ွည္
႐ွင္းျပပါသည္။ ဆရာျမသည္ သူ႔အေၾကာင္းကို အမႊမ္းတင္၍ ေျပာေလ့မ႐ွိပါ။
သူတပါးအေၾကာင္းကိုလည္း နာမည္ကို ေဖာ္မေျပာပါ။ ေတာ္လွန္ေရးကာလက
လူမႈေရးအထင္လြဲၿပီး အခ်င္းခ်င္း အသတ္ခံရေသာ ေတာ္လွန္ေရးသမား
သခင္ႀကီးတဦးအေၾကာင္း သူ ေျပာဖူးသည္။ ရင္နင့္စရာ အျဖစ္အပ်က္ တခုအျဖစ္ႏွင့္သာ
မွတ္သား လိုက္ရသည္။ မည္သူမည္၀ါမွန္း မသိခဲ့ပါ။ အျခားပုဂၢိဳလ္မ်ားကို ေမးၾကည့္မွ
မည္သူမွန္းသိရေတာ့ သည္။
ယခု ဆရာျမသန္းတင့္ မ႐ွိေတာ့ၿပီ။ လူမ႐ွိေတာ့ေသာ္လည္း သူ႔စာမ်ားကား ႐ွိေနဆဲ။
သူ႔အယူအဆ၊ သူ႔ႏိုင္ငံေရး၊ သူ႔သမိုင္း၊ သူ႔ဂုဏ္သိကၡာမ်ားက ႐ွင္သန္က်န္႐ွိေနဆဲပင္။
ကၽြန္ေတာ္သည္ ဆရာျမကို စာေပနယ္တြင္ စာေပအရ သိကၽြမ္းရင္းႏွီးရသည္ မဟုတ္ဘဲ
ႏိုင္ငံေရးနယ္တြင္ ကၽြမ္း၀င္ၿပီး ဘ၀တကၠသိုလ္ႏွင့္ ကိုကိုးကၽြန္းတြင္ ရင္းႏွီးခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ရင္းႏွီးမႈအရ သူ႔ကို 'ခင္ဗ်ား၊ ဦးျမသန္း' ဟုေခၚေ၀ၚမိသည္မ်ား႐ွိပါသည္။ သူအား
ေလးစားခ်စ္ခင္ၾကေသာ စာဖတ္သူမ်ားႏွင့္ သူ႔စာေပမိတ္ေဆြမ်ားအဖို႔ ထိုအေခၚအေ၀ၚမ်ားကို
နားကေလာႏိုင္ပါသည္။ ထို႔အတြက္ ကၽြန္ေတာ့္အား ခြင့္လႊတ္ၾကပါရန္ အႏူးအၫြတ္
ေတာင္းပန္အပ္ပါသည္။
ယခု ဆရာျမသန္းတင့္ မ႐ွိေတာ့ၿပီ။ လူမ႐ွိေတာ့ေသာ္လည္း ႐ွင္သန္ေနေသာ သူ႔စာမ်ား႐ွိဆဲ။

ထို႔ေၾကာင့္ သူႏွင့္ ရင္းႏွီးခဲ့ေသာ ႏိုင္ငံေရးနယ္၊ စာေပနယ္၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးနယ္ စသည့္ နယ္ပယ္
အသီးသီးမွ ရဲေဘာ္မ်ားႏွင့္ မိတ္ေဆြမ်ား၏ သူ႔အေၾကာင္းမွတ္တမ္းတင္ထားျခင္းကို ယခုကဲ့သို႔
စာအုပ္ တအုပ္ ထုတ္ေ၀လိုက္ျခင္းအားျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္၀မ္းသာ ဂုဏ္ယူမိပါသည္။ ယခု
စာအုပ္တအုပ္ ေလာက္ႏွင့္ မေက်နပ္ၾကေသးဘဲ သူႏွင့္ပတ္သက္ေသာ အထိမ္းအမွတ္၊
ဆုမ်ားကိုလည္း မျပတ္ျပဳလုပ္ ၾကဖို႔ အေလးအနက္ တိုက္တြန္းလိုပါသည္။
ထက္ျမက္
[စာပေဒသာဥယ်ဥ္မွဴးႀကီး ျမသန္းတင့္ အမွတ္တရ၊ ပ-အႀကိမ္၊ ၂၀၀၀ျပည့္ႏွစ္၊ ယေန႔မႏၱေလး
စာအုပ္တိုက္]
Thursday, March 27, 2008
ႀကိဳးၾကာသံႏွင့္မုန္တိုင္းစင္ေရာ္ (သို႔မဟုတ္)
ပ်ံသန္းျခင္းအႏုပညာ
ေရးသူ- ခ်စ္ဦးညိဳ
{၁၉၇၆ မိႈင္းရာျပည့္မွာ စစ္အစိုးရက လိုက္လံဖမ္းဆီးလို႔ ၀ရမ္းေျပးအျဖစ္ တိမ္းေ႐ွာင္ေျပးခဲ့ရတဲ့

metallurgy (သတၱဳေဗဒ) အင္ဂ်င္နီယာ ေက်ာင္းသား ေမာင္ေမာင္ (ကြယ္လြန္သူ ဂီတ ပညာ႐ွင္
ကိုေမာင္ေမာင္ (ခ) အဥၥလီေမာင္ေမာင္)ကို၊ ၃၂ ႏွစ္ေျမာက္ မိႈင္းရာျပည့္အေရးအခင္းမွာ
အမွတ္တရ ႐ွိေနတာနဲ႔ ၁၉၉၈ မတ္လ မာယာမွာ ေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ ေဆာင္ပါးကို ျပန္လည္ ေဖာ္ျပျခင္း
ျဖစ္ပါတယ္။}
......ငွက္တို႔သည္ 'ဟူလို' အမည္႐ွိေသာ ယင္းတို႔၏ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးအား "အသင္ေခါင္း

ေဆာင္ႀကီး ငါတို႔အား ဘုန္းတန္ခိုးႀကီးေတာ္မူေသာ အ႐ွင္သခင္ ငွက္ဘုရင္ 'စီေမာင္ေတာ္' ထံသို႔
ေခၚေဆာင္ ေပးေလာ့" ဟု ေတာင္းပန္တိုးလိွ်းၾကကုန္၏။ ငွက္ေခါင္းေဆာင္ 'ဟူလို' ကလည္း
ငွက္အေပါင္းအား ယင္းတို႔ ခ်ီတက္ျဖတ္သန္းရမည့္ ခရီးကႏၱာရ၏ ဒုကၡဆင္းရဲ အေထြေထြ၊
ေၾကာက္ မက္ဖြယ္ အျပားျပားတို႔ကို ႐ွည္လ်ားစြာ ႐ွင္းလင္းေဖာ္ျပ၏။ ပ်ံသန္းေက်ာ္လြန္ရမည့္
ခုႏွစ္ဆင့္၊ ခုႏွစ္တန္ေသာ ခ်ိဳင္႔၀ွမ္းႀကီးမ်ား အေၾကာင္းကို 'ဟူလို' သည္ ဥပမာအေျမာက္အမ်ား၊
ဆင္ျခင္ သံုးသပ္ဖြယ္ အျပားျပားႏွင့္ ေရာေပါင္းယွက္ေထြ ဆာဆာေ၀ေ၀ ေျပာျပေလသည္။
ငွက္တို႔ ပ်ံသန္းေက်ာ္လြန္ရမည့္ ခ်ိဳင့္၀ွမ္းအစဥ္သည္ကား-

ပထမ- ႐ွာေဖြျခင္းခ်ိဳင့္၀ွမ္း
ဒုတိယ- ခ်စ္ျခင္းခ်ိဳင့္၀ွမ္း
တတိယ- နားလည္ျခင္းခ်ိဳင့္၀ွမ္း
စတုတၳ- လြတ္လပ္ျခင္းႏွင့္ အတြယ္လြတ္ျခင္း ခ်ိဳင့္၀ွမ္း
ပဥၥမ-သန္႔စင္စြာ တေပါင္းတစည္းတည္း ျဖစ္ျခင္း ခ်ိဳင့္၀ွမ္း
ဆဌမ- အံ့ၾသျခင္း ခ်ိဳင့္၀ွမ္း
သတၱမ- ပစၥည္းဥစၥာဆင္းရဲျခင္းႏွင့္ ပလာဟင္းျဖစ္ျခင္း ခ်ိဳင့္၀ွမ္းတို႔ ေပတည္း။
[၁၃ ရာစု စာဆို Fard Aladin Attar ၏ The Conference of the Birds ပ်ိဳ႔ ႀကီးမွ]
ဘသန္း(ဓမိၼက) ျမန္မာျပန္ေသာ ေယာနသံစင္ေရာ္ (သတၱမအႀကိမ္ထုတ္) စာအုပ္
ေနာက္ပိုင္းတြင္ ဒႆနပံုေဆာင္၀တၳဳ ၃ပုဒ္ပါ႐ွိခဲ့ရာ အထက္ပါ ဖရာစီ စာဆို ဖရ္ဒ္ အာလာဒင္
အတၱား၏ (ငွက္ညီလာခံ) သည္ တပုဒ္ အပါအ၀င္ ျဖစ္၏။ ဒႆနပံုေဆာင္ ၀တၳဳသဖြယ္ျဖစ္ေသာ
ထိုပ်ိဳ႔ႀကီး၌ အေထာင္အေသာင္းေသာ ငွက္တို႔သည္ သမုဒၵရာမ်ား၊ ေတာင္တန္းမ်ား၊
ကႏၱာရမ်ားကို ပ်ံသန္းေက်ာ္ ျဖတ္ခဲ့ၾကရာ ေနာက္ဆံုး ငွက္သံုးက်ိပ္သာလ်င္
ခရီးပန္းတိုင္အဆံုးသို႔ ေရာက္ခဲ့ၾကသည္ဟု ဆိုပါသည္။
ကိုေမာင္ေမာင္ႏွင့္ ခင္ေမာင္တိုး၏ ' ႀကိဳးၾကာသံ ' ကို နားေထာင္တိုင္း ကၽြန္ေတာ္သည္ ဖရ္ဒ္
အာလာဒင္အတၱား၏ ငွက္ညီလာခံပ်ိဳ႔ႀကီးမွ ထို ဇာတ္ကြက္ကို ေအာက္ေမ့ဆင္ျခင္ ေနမိပါသည္။
xxxx xxxx xxxx xxxx xxxx
'ႀကိဳးၾကာသံ' ဟူေသာ သီခ်င္းေခါင္းစီး အမည္ကို ေတြ႔လိုက္ေသာအခါ 'ႀကိဳးၾကာကရ၀ိတ္၊

ေတာလံုးတိတ္မွ်၊ ညိတ္ညိတ္တြန္ထူး' ဆိုသည့္၊ ေ႐ွးေခတ္စာဆိုတဦး၏ အဖြဲ႔အရ၊
ႀကိဳးၾကာငွက္၏ သာယာေသာ အသံႏွင့္အတူ ႀကိဳးၾကာဖိုမတို႔၏ ရာသက္ပန္ သစၥာတိုင္အခ်စ္ကို
ၾကားရေတာ့မည္ဟု ထင္ခဲ့မိ၏။ မဟုတ္ပါ။
ကိုေမာင္ေမာင္ ႏွင့္ ခင္ေမာင္တိုးတို႔သည္ ႀကိဳးၾကာ၏အလွကို အသံတြင္မ႐ွာ၊ အသံတြင္ မယူဘဲ
'ပ်ံသန္းမႈ' ျဖင့္ ေရးဖြဲ႔ သီဆိုလိုက္ၾကပါသည္။
'မိုးဦး ၀င္ေရာက္လာတဲ့အခါ ႐ိုးမေပၚ ျဖတ္ပ်ံရင္း......'
ခင္ေမာင္တိုးသည္ သူ၏ ခ်ိဳေသာ ပင္ကိုယ္သံကို အကြန္႔အျမဴး၊ အလူးအလြန္႔ မလုပ္ဘဲ
(အသံပရိယာယ္ တန္ဆာမဆင္ဘဲ) ႐ိုး႐ိုး ေအးေအးေလးျဖင့္ စဖြင့္လိုက္၏။ ကၽြန္ေတာ့္
အာ႐ံုထဲတြင္ ၫို႔ေသာ ေကာင္းကင္ျပင္ႀကီးတခုလံုး ႀကိဳးၾကာငွက္တို႔၏ ေတာင္ပံမ်ားျဖင့္
ေဖြးေဖြးျဖဴသြားသည္။
' ျဖတ္ပ်ံရင္း.......' စာသားေနာက္မွာ တေယာသံ (ဟု ကၽြန္ေတာ္ၾကားသည္) တခ်က္ လြန္႔လူး

ကပ္ပါလာသည္။ ႀကိဳးၾကာတို႔၏ အေတာင္ပံ ခတ္သံလား...၊ ေလစီးေၾကာင္း၏ ဆန္႔က်င္
ေအာ္ျမည္သံ လား....။
' ေျမာက္ဖက္ကို ဦးတည္လွည့္ကာ
သားေဖာက္ရာ အရပ္ဆီ
မိုင္ေထာင္ခ်ီ ျပန္(ပ်ံ)ေလၿပီ.........'
သီခ်င္းစာအုပ္မ်ား၌ (ျပန္ေလၿပီ) ဟူ၍ (ျပန္) စာလံုးကို သံုးျပထားပါသည္။ သီခ်င္းနားေထာင္
ရသူ အဖို႔မွာမူ ျပန္ (Return) ေရာ၊ ပ်ံ (Fly) ႏွစ္မ်ိဳးစလံုး ခံစားရ၏။
ေျမာက္ဖက္......ဘယ္အထိနည္း.....။ သားေဖာက္ရာ အရပ္ဆီ....... မိုင္ေပါင္းေထာင္ခ်ီ ပ်ံသန္း
ၾကေလကုန္သည္တဲ့။ တေယာသံေလးက ' ျပန္ေလၿပီ' စာသားေနာက္မွာ ကပ္ပါလာျပန္သည္။
'ႀကိဳးၾကာငွက္တို႔ရဲ႔ မိုင္ေထာင္ခ်ီ ခရီးစဥ္'
ပထမပိုဒ္ ဤတြင္ ၿပီးထားပါသည္။ ေတးသြား၊ စာသား၊ ခင္ေမာင္တိုး၏ဆိုဟန္ တို႔ႏွင့္အတူ
ကၽြန္ေတာ္ မိုင္ေထာင္ခ်ီခရီးစဥ္ထဲသို႔ လိုက္ပါ ပ်ံသန္း သြားခဲ့သည္။ (ကၽြန္ေတာ္
ႀကိဳးၾကာငွက္တေကာင္ ျဖစ္သြားသည္။)
ဒုတိယအပိုဒ္တြင္-
' မ်ိဳးဆက္ရဲ႔ အားမာန္တခုပါ လမ္းေၾကာင္းမွန္ ေ႐ြးခ်ယ္ျခင္း..........'
အတူလိုက္ပါ ပ်ံသန္းရင္းမွ (ႀကိဳးၾကာငွက္တေကာင္ျဖစ္ေနရင္းမွ) ကၽြန္ေတာ္သည္ သီခ်င္း
နားေထာင္သူ အျဖစ္ကိုပါ ရ႐ွိေနျပန္၏။ ပထမအပိုဒ္ႏွင့္ သံစဥ္တူ ဤ 'မ်ိဳးဆက္ရဲ ႔
အားမာန္တခုပါ' ဒုတိယပိုဒ္သည္ ပ်ံသန္းျခင္း ခရီးစဥ္ႏွင့္အတူ ပ်ံသန္းျခင္းေသနဂၤဗ်ဴဟာႏွင့္
ပ်ံသန္းျခင္း သေဘာတရား တခုကို ေဖာ္ထုတ္လာသည္။
' လမ္းေၾကာင္းမွန္ ေ႐ြးခ်ယ္ျခင္း'
ေလစီးေၾကာင္း၊ တူ႐ူပ်ံသန္းရမည့္ေဒသ၊ မနားမေန လႈပ္႐ွားေနရသည့္ ေတာင္ပံမ်ား၊ ဟိုး
ေအာက္ဖက္တြင္ ေတာင္တန္းမ်ား၊ သစ္ေတာမ်ား၊ ပင္လယ္သမုဒၵရာမ်ား၊ ျမက္ခင္းျပင္မ်ား၊
လြင္တီး ေခါင္ ကႏၱာရမ်ား။
' ........အမ်ားနည္းတူ သက္လံုမေကာင္းရင္
ေမြးဖြားရာအရပ္ဆီ၊ မိုင္ေထာင္ခ်ီ ပ်ံေနရင္း........'
တေယာသံေလး ၀င္လာျပန္ၿပီ။
'....ႀကိဳးၾကာငွက္တခ်ိဳ႔ေလ ခ်ီလာစဥ္ က်န္ရစ္ၿပီ......'
အေထာင္အေသာင္း အုပ္စုႀကီးထဲမွ အခ်ိဳ႔ ႀကိဳးၾကာတို႔၏ ေတာင္ပံမ်ားသည္ စြင့္စြင့္ကားကား
ထက္ေအာက္လႈပ္႐ွား ေနရာမွ ယြင္းၿပိဳသြားၾကသည္။ ပ်ံသန္းမႈပံုစံ ပ်က္သြားသည္။
ထို႔ေနာက္.....
သူတို႔ သမုဒၵရာထဲသို႔၊ ေတာင္တန္း ေတာအုပ္မ်ားထဲသို႔ ထိုးစိုက္ က်ဆင္းသြားၾက၏။
တေကာင္......၊ ေနာက္တေကာင္.....၊ ေနာက္တေကာင္.... အမ်ားနည္းတူ သက္လံု
မေကာင္းၾက ႐ွာသူ ေတြ၊ က်န္ရစ္ၿပီ။ သက္လံုေကာင္းေသာ ႀကိဳးၾကာေတြကေတာ့ ဆက္၍ ပ်ံဆဲ
ပ်ံျမဲ။
သံစဥ္တူေသာ ပထမပိုဒ္ ႏွင့္ ဒုတိယပိုဒ္တို႔ကို နားေထာင္ေနရင္း၊ ရင္ထဲမွာ ေၾကကြဲလာသည္။

ပထမပိုဒ္ကို နားေထာင္စဥ္က ရ႐ွိေသာ ခံစားမႈသည္ သံစဥ္တူ ဒုတိယပိုဒ္ အဆံုးတြင္ ေျပာင္းလဲ
သြား၏။ က်န္ရစ္ခဲ့ေသာ ႀကိဳးၾကာတို႔ကို ပ်ံသန္းဆဲ ပ်ံျမဲ ႀကိဳးၾကာတို႔ ကယ္တင္မေနအားႏိုင္ၾက။
မိမိတို႔၏ ေတာင္ပံမ်ားကို တခ်က္ကေလးမွ မနား၊ လႈပ္႐ွားေပးေနၾကရသည္။
'သက္လံုမေကာင္းသူတို႔' က်န္ရစ္ခဲ့ ၾကေပေတာ့ကြယ္။ ဆက္ပ်ံေသာ ႀကိဳးၾကာတို႔၏ အေတာင္ ပံ
ေအာက္က ႏွလံုးသားထဲတြင္ က်န္ရစ္သူတို႔အတြက္ ေၾကကြဲစြာ ႏႈတ္ဆက္ျခင္းျဖင့္ပင္ မေလ်ာ့ႏိုင္
ေသာ အားမာန္ကို အစားျဖည့္လိုက္ၾကရ၏။
ကိုေမာင္ေမာင္ ႏွင့္ ခင္ေမာင္တိုး တို႔သည္ ႀကိဳးၾကာငွက္တို႔၏ ပ်ံသန္းမႈခရီးစဥ္ကို ဤမွ်ျဖင့္
ရပ္နားၿပီးဆံုး မထားအပ္ေၾကာင္း ေကာင္းစြာသိၾကေသာ အႏုပညာ႐ွင္မ်ား ျဖစ္ၾကပါသည္။
က်န္ရစ္ခဲ့ေသာ ႀကိဳးၾကာငွက္တို႔အတြက္ ေၾကကြဲရသည့္ ကၽြန္ေတာ့္ကို chorus ပိုဒ္ျဖင့္ ပုတ္ႏိႈး
သတိေပးပါသည္။
'ဆံုးျဖတ္ခ်က္ တခုက်မယ့္
အ႐ႈံးနဲ႔ ေအာင္ျမင္ျခင္းဟာ
႐ွိသင့္တဲ့ အားနဲ႔မာန္.... ဟန္ႏိုင္မွ'
ဒရမ္ခ်က္ (Drum beat) ေျပာင္းသြားသည္။ 'ဆံုးျဖတ္ခ်က္တခုက်မယ့္' ႏွင့္ '႐ွိသင့္တဲ့အားနဲ႔
မာန္' တို႔သည္ စကားလံုး အေရအတြက္ခ်င္း မတူၾကပါ။ (တခုက ခုႏွစ္လံုး၊ တခုက ေျခာက္လံုး)
သို႔ေသာ္ အခ်က္ခ်င္း အတူတူ ျဖစ္သည္။ ေျခာက္ခါ။
ထိုေျခာက္ခါ၊ ေျခာက္ေနရာစလံုးမွာ ဒရမ္က ေျခာက္ခ်က္တိုင္တိုင္ ၀င္ေပးသည္။ ဂီတေဗဒ အရ
ဒါကို ဘာေခၚသလဲ ကၽြန္ေတာ္မသိပါ။ စကားလံုးတိုင္းမွာ ဒရမ္တခ်က္ျဖင့္ ေျခာက္လံုးေျခာက္ခါ
ေျခာက္ေနရာစလံုး 'ထပ္' ေပးလိုက္ျခင္းသည္ ေသာတ အာ႐ံုမွ ေသာကဒယကို ႏိုးႏိုးၾကားၾကား
ျဖစ္ေအာင္ လႈံ ႔ ေဆာ္ရာေရာက္သည္။ ခံစားမႈအားျဖင့္ဆိုလ်င္ က်န္ရစ္ခဲ့ေသာ
ႀကိဳးၾကာတို႔အတြက္ ေၾကကြဲမႈသည္ ေလ်ာ့ပါးသက္သာသြားကာ တက္ႂကြေသာ ေ၀ဒနာျဖင့္သို႔
ကူးေျပာင္းသြားေလသည္။
Chorus အပိုဒ္ အဆံုးတြင္ 'ဟန္ႏိုင္မွ' သည္ အင္အားႀကီးေသာ အ႐ွိန္တခုကို ထုတ္လႊင့္ေပး
လိုက္သည္။ 'မွ' တြင္ အသံ တက္ထားသည္။ ျပန္မခ်။ Bb7 အသံ အတိုင္းထားသည္။ တခ်ိန္လံုး
ခ်ိဳျမေအးေဆးစြာ သီဆိုခဲ့ေသာ ခင္ေမာင္တိုးသည္လည္း 'ဟန္ႏိုင္မွ' တြင္၊ အသံေပါက္ေရာ၊
ေလပါ အားထည့္ လိုက္သည္။
ဒီအခ်ိန္မွာ ႀကိဳးၾကာငွက္တို႔ကလည္း ႐ိုးမ၏ အျမင့္ဆံုးကို ျဖတ္ေက်ာ္ေနၾကၿပီ။
xxxx xxxx xxxx xxxx
'႐ိုးမေပၚ ျဖတ္ေက်ာ္လႊားခ်ိန္
စီးလမ္းေလေၾကာင္းလႊာထဲ
ခ်ဥ္းနင္း ၀င္ေရာက္လာ ၿပီးရင္
အားစိုက္ ေမွ်ာလိုက္နဲ႔
မိုင္ေထာင္ခ်ီ ျပန္(ပ်ံ)ေနၿပီ'
တတိယအပိုဒ္သည္လည္း ပထမ၊ ဒုတိယပိုဒ္မ်ားႏွင့္ သံစဥ္တူပင္ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္
အရသာခ်င္း မတူေတာ့ပါ။ စာသား အေျပာင္းအလဲေၾကာင့္ ျဖစ္မည္။ Chorus
အပိုဒ္ခုခံၿပီးတာေၾကာင့္ လည္းျဖစ္မည္။

'ႀကိဳးၾကာငွက္တို႔ရဲ႔ မိုင္ေထာင္ခ်ီ ခရီးစဥ္.........'
ဤ အခ်ပိုဒ္ၿပီးလွ်င္ 'ဆံုးျဖတ္ခ်က္တခုက်မယ့္' အဆိုျပန္၀င္ၿပီး အတီးပိုဒ္၀င္သည္။ တီးပိုဒ္က
အဆိုစာသားပိုဒ္ သံစဥ္အတိုင္း လိုက္ေလ်ာေသာ တီးပိုဒ္ မဟုတ္ပါ။ ေတးေရး ကိုေမာင္ေမာင္
အေနျဖင့္ ဤေနရာမွာ တီးပိုဒ္ကို ဘယ္လို ရည္႐ြယ္ခ်က္ႏွင့္ ထည့္သလဲေတာ့ ကၽြန္ေတာ္
မသိႏိုင္ပါ။ သို႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ့္ အဖို႔မူ အလြန္အဆင္ေျပေသာ တီးပိုဒ္ ေနရာခ်ထားမႈဟု
ျမင္သည္။
'႐ွိသင့္ေသာ အားမာန္' တို႔ႏွင့္ ဟန္ခ်က္ညီေအာင္ ထိမ္းသိမ္းထားရင္း၊ ႀကိဳးၾကာတို႔ ဆက္ပ်ံ
ေနၾကသည့္ ခရီးကာလ အပိုင္းအျခားတခုကို တီးပိုဒ္က နိမိတ္ေဆာင္ျပသည္ဟု ကၽြန္ေတာ္
ခံစား ရသည္။
တီးပိုဒ္ၿပီးေတာ့ တတိယပိုဒ္ '႐ိုးမအေပၚ ျဖတ္ေက်ာ္လႊားခ်ိန္' ျပန္ဆိုသည္။ အဆိုထဲမွာ
တေယာသံ(?) က လူးလွိမ့္၍ ၀င္သည္။ ထို႔ေနာက္ ' ဆံုးျဖတ္ခ်က္တခု က်မယ့္' ကိုးရပ္စ္
ဆက္ဆို သည္။ 'ဟန္ႏိုင္မွ' စာသားကို အဆိုျဖင့္ တင္ထားခဲ့သည္။ အီးဖလက္၊ စီမိုင္နာ၊
ဘီဖလက္၊ စီမိုင္နာ ေကာ့ဒ္မ်ားျဖင့္ ဖြဲ႔စည္းေသာ အတီးသံက တစတစ မွိန္ေပ်ာက္(Fade Out)
ျဖင့္ ဆံုးသြားသည္။
ႀကိဳးၾကာတို႔ ႐ိုးမေပၚ ျဖတ္ေက်ာ္သြားၾကၿပီ။ ဟိုး..... မိုးကုပ္စက္၀ိုင္းဆီတြင္ တစတစ
ေ၀းသြားေသာ ႀကိဳးၾကာတို႔ကို ကၽြန္ေတာ္ မ်က္စိတဆံုး ျမင္ေနရသည္။ အျဖဴေရာင္
ေကာင္းကင္ႀကီး တျဖည္းျဖည္း ေသးငယ္သြားသည္။ သူတို႔ ဆက္ပ်ံသြားၾကၿပီ။
xxxx xxxx xxxx xxxx
ေဆာင္းခိုငွက္တို႔သည္ မိုင္ ၂၀၀၀ ထက္ မနည္းေသာ ခရီးကို သမုဒၵရာျဖတ္၍

ပ်ံသန္းၾကေၾကာင္း၊ လမ္းခရီးတေလွ်ာက္ ရပ္နားစရာ ကၽြန္းလံုး၀ မ႐ွိသျဖင့္
(ကုန္းေျမေတာင္တန္းကို ျဖတ္သန္းရာမွာလည္း သစ္ပင္ေတာအုပ္မ်ား၌ နားေလ့မ႐ွိ) မရပ္မနား
ပ်ံသန္းၾကေၾကာင္း ဖတ္ဖူး၏။ အာတိတ္ စင္ေရာ္ငွက္မ်ိဳးဆိုလ်င္ ေဆာင္းရာသီ
ေရာက္လုနီးလာသည့္အခါ သူ၏ ေပါက္ဖြားရာ ေျမာက္၀င္႐ိုးစြန္းေဒသမွ မိုင္ေပါင္း
တေသာင္းေက်ာ္ ေ၀းေသာ ေတာင္ဘက္ ၀င္႐ိုးစြန္းေဒသသို႔ ခရီးထြက္ကာ ေဆာင္းရာသီ
ကုန္ဆံုးေတာ့မွ ေျမာက္၀င္႐ိုးစြန္းသို႔ ျပန္သည္ဟု ဆိုသည္။
ေတးေရး ကိုေမာင္ေမာင္ႏွင့္ သီဆိုသူ ကိုခင္ေမာင္တိုး တို႔သည္ ငွက္တို႔၏ ဤသဘာ၀မွ
ႀကိဳးၾကာငွက္၏ ပ်ံသန္းျခင္းကို ယူကာ ေရးဖြဲ႔သီဆို သြားၾကသည္။ ႀကိဳးၾကာသံဆိုလွ်င္
သာယာေသာ အသံဟု စြဲမွတ္ထားေလ့႐ွိၾကသည့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔အတြက္ ကိုေမာင္ေမာင္ႏွင့္
ကိုခင္ေမာင္တိုးတို႔ ေပးပို႔လိုက္ေသာ ႀကိဳးၾကာသံကား လွပနက္႐ႈိင္းမႈ အတိ ႐ွိေနေတာ့သည္။
ေတးေရးေတးဆို အႏုပညာသမားတို႔၏ အာ႐ံုက်က္စားမႈႏွင့္ တဆင့္ျပန္လည္ တင္ျပေပးမႈကို
ကၽြန္ေတာ္ ေလးစားစြာျဖင့္ ေက်းဇူးတင္စကား ဆိုရပါသည္။ 'ႀကိဳးၾကာသံ' သီခ်င္းသည္ ႏွစ္ခါ
သံုးခါ ၾကား႐ံုမႈျဖင့္ နားစြဲလြယ္၊ လိုက္ဆိုလြယ္ေသာ သံစဥ္ဖြဲ႔စည္းမႈ ျဖစ္သည္။
ကိုးရပ္စ္ပိုဒ္ႏွင့္ေပါင္းပါမွ သံစဥ္ ႏွစ္မ်ိဳးပဲ ႐ွိသည္။ ဤသို႔ ႐ွင္းလင္းလြယ္ကူျခင္းသည္ပင္
ႀကိဳးၾကာသံ၏ လွပေသာ(ျပည့္စံုေသာ) အႏုပညာ တန္ဆာဆင္မႈ ျဖစ္လာသည္။ ႐ွင္းလင္း
လြယ္ကူေသာ သံစဥ္ႏွင့္ အတူ ႐ွင္းလင္း လြယ္ကူ ေသာ စာသား(စကားလံုး) မ်ားျဖင့္
ဖြဲ႔စည္းထားသည္။ ဤသည္ပင္လွ်င္ အေၾကာင္းအရာႏွင့္ အာေဘာ္တို႔၏ ႀကီးက်ယ္

ေလးနက္မႈကို ႀကီးစြာေသာ အေထာက္အပံ့ ျဖစ္ေစသည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ ထင္သည္။
႐ိုးစင္း ႐ွင္းလင္းလြယ္ကူမႈ၊ မလိုအပ္ပဲ တန္ဆာ ခ်ဲ႔ထြင္ မြမ္းမံျခင္းမျပဳမႈတို႔ကို ေရးဖြဲ႔သူေရာ၊
သီဆိုသူပါ ေကာင္းစြာ နားလည္ၾကပါေပသည္။ ကိုခင္ေမာင္တိုး သည္လည္း
ႀကိဳးၾကာသံသီခ်င္းတြင္ သမားဂုဏ္ျပသည့္ အ႐ိႈက္အဟက္ အတြဲ႔အငင္ မ်ားျဖင့္ ေဆာ့ကစား
မသြားပါ။ သူ၏ ေအးေဆး ခ်ိဳျမေသာ အသံျဖင့္ ႐ိုး႐ိုးေလး ဆိုသြားသည္။ ေၾကကြဲျပျခင္း၊
ၾကံဳး၀ါးျပျခင္း စသည္မ်ားမလုပ္။
ေရးဖြဲ႔သူ၊ သီဆိုသူ၊ တီးခတ္သူ အားလံုးပင္ သူတို႔၏ ႀကိဳးၾကာသံထဲက '႐ွိသင့္တဲ့ အားနဲ႔မာန္-
ဟန္ႏိုင္မွ' အပိုဒ္ႏွင့္လိုက္ေလ်ာညီၫြတ္ ၾကပါေပသည္ ဟု ေလးစားစြာ ေက်းဇူးတင္စကား
ဆိုလိုက္ ရေပသည္။
ခင္၀မ္းႏွင့္ သူ၏ မုန္တိုင္းစင္ေရာ္
ေထာင္ခ်ီေသာ ႀကိဳးၾကာငွက္တို႔ ႐ိုးမကို ျဖတ္ေက်ာ္ေနၾကခ်ိန္မွာပင္ သမုဒၵရာလိႈင္းႏွင့္ မိုး

မုန္တိုင္း လွ်ပ္စစ္တို႔ အၾကားမွ တေကာင္တည္းေသာ ငွက္ကေလးကို ေတြ႔ရျပန္သည္။ ခင္၀မ္း၏
'မုန္တိုင္းစင္ေရာ္'
'သာယာတဲ့ ေလၫႇင္း ေအးခ်မ္းစြာ ေလဟုန္စီးၿပီး ေပ်ာ္ျမဴးကာ'
ဂိုးဂိုး (GoGo) ႐ိုက္ခ်က္ႏွင့္ Key F ထဲမွာ ခင္၀မ္း၏ ႐ွင္းေသာ၊ ပီသေသာ အသံ စ,ေပၚ
လာသည္။ F Key သည္ ျမန္မာ ၅ ေပါက္သံႏွင့္ နီးစပ္ၿပီး၊ အသံခ်ိဳသည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ထင္သည္။
ခင္၀မ္း၏ ေက်ာ္ၾကားေသာ 'ျပည္မွာေဆာင္း' မွာလည္း F ျဖင့္ပင္ ဆိုထားေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ္
သတိထားမိသည္။ [အဆိုေတာ္တေယာက္သည္ အနည္းဆံုး ကီး ၄ မ်ိဳးေလာက္ ဆိုႏိုင္သည္ဟု
ၾကားဖူး၏။ ကီးစံုဆိုႏိုင္သူ အေတာ္႐ွားေၾကာင္း၊ Any Key ဆိုႏိုင္သူ ဟူ၍ မိမိႏွင့္တင္တင္ျမ
သာ႐ွိသည္ ထင္ေၾကာင္းျဖင့္ ဦး၀င္းဦး တခါေျပာဖူးသည္ကိုလည္း သတိရမိသည္။ ကီးစံု
ဆိုႏိုင္ျခင္းမွာ အသံအိုး၊ အသံအား (ပါရမီပဲထားလိုက္ပါေတာ့) ျဖင့္ဆိုင္ၿပီး၊ ခ်ီးက်ဴးအားက်ဖြယ္
ျဖစ္ေသာ္လည္း အႏုပညာ စြမ္းရည္တခုလို႔ေတာ့ မဆိုႏိုင္ဟု ထင္ပါသည္။ အႏုပညာ
စြမ္းရည္ဆိုတာက မိမိ ႏိုင္ေသာကီးကို ဘယ္ေလာက္ ဂုဏ္ရသေျမာက္ မေျမာက္ သီဆိုႏိုင္သလဲ
ဆိုသည့္ အခ်က္ျဖင့္သာ ဆိုင္သည္ ထင္၏။ စကားခ်ပ္ျဖစ္ပါသည္။]
Key F သည္ ခင္၀မ္း၏ ႐ွင္းေသာ၊ ၿပီေသာ၊ ျမည္ေသာ အသံႏွင့္ အလိုက္ဖက္ဆံုး Key
ျဖစ္သည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ထင္သည္။ 'မုန္တိုင္းစင္ေရာ္' ကို Key F ထားျခင္းမွာ ခင္၀မ္း
တမင္တကာ ေ႐ြးခ်ယ္ထားမႈ ျဖစ္သည္ဆိုလွ်င္ ထိုေ႐ြးခ်ယ္မႈ မွန္သည္ဟု ေသာတ႐ွင္တေယာက္
အေနႏွင့္ ေျပာပါရေစ။
သာယာတဲ့ ေလၫႇင္း ေအးခ်မ္းစြာ ေလဟုန္စီးၿပီး ေပ်ာ္ျမဴးကာ ႏွစ္ေၾကာင္းႏွင့္ပင္ အတိုခ်ဳပ္
ခင္းက်င္းလိုက္ၿပီးေနာက္ သီခ်င္း၏ လိုရင္း(၀တၳဳသြားအရ ဆိုလ်င္ Plot) အဆင့္သို႔ ဆြဲေခၚသြား
လိုက္၏။
'ဘ၀အလွည့္ အဆင္မသင့္ ငွက္စင္ေရာ္မွာ ႐ုတ္တရက္ မုန္တိုင္းက်ေရာက္လာ'
မုန္တိုင္းကို ျပမည့္ ေခ်ာက္ခ်ား ထိတ္လန္႔ဖြယ္ ဂီတသံေတြမ်ား လာမည္လားဟု နားေထာင္
ေနရင္း ကၽြန္ေတာ္ေတြးလိုက္မိသည္။ ဒရမ္႐ိုက္ခ်က္ (ေမႊခ်က္) အနည္းငယ္သာ
(ႏွစ္ဘားေလာက္ပဲ ႐ွိမည္ထင္၏) ထြက္ေပၚလာသည္။ သမ႐ိုးက် အေတြးျဖင့္
ေမွ်ာ္လင့္ထားေသာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပံဳးမိပါ သည္။ ခင္၀မ္းက မုန္တိုင္းကို ေျပာခ်င္တာမဟုတ္။

စင္ေရာ္....မုန္တိုင္းစင္ေရာ္ ကိုပဲ ေျပာခ်င္တာ ျဖစ္၏။ လွပ ပိယိေသာ အကူးအေျပာင္းေလးေပပဲ။
'မိုးေမွာင္မဲမဲ လွ်ပ္ျပက္လာ
အၫႇာအတာ ကင္းမဲ့ အားငယ္စရာ
တကိုယ္တည္း ေဖာ္ေ၀း ကမ္းမျမင္သာ
ပ်ံသန္းရင္း ေလျပင္း ေက်ာ္ျဖတ္႐ွာ'
ဤ ဒုတိယပိုဒ္သည္လည္း ေနာက္ထပ္ အခင္းအက်င္း အသစ္ကို ျပေသာ အပိုဒ္သာ
ျဖစ္ပါေသးသည္။ Climax အထြတ္သို႔ ေခၚေနတုန္းပဲ ျဖစ္သည္။ ခင္၀မ္း၏ ဆိုသံမွာေတာ့
က႐ုဏာသံပါလာၿပီး 'အၫႇာအတာကင္းမဲ့' 'အားငယ္စရာ' 'တကိုယ္တည္း' 'ေဖာ္ေ၀း'
'ေက်ာ္ျဖတ္႐ွာ' စေသာ စကားလံုးမ်ားကလည္း မုန္တိုင္းထဲမွ စင္ေရာ္ေလးတေကာင္အတြက္
သနားဖြယ္ အၫႊန္းမ်ား သာ ျဖစ္ၾကေပသည္။
xxxx xxxx xxxx xxxx
'ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ အနာဂတ္ တေနရာ

ေအးခ်မ္းတဲ့ ဘ၀ေရာက္ရမွာ
တည္ၿငိမ္တဲ့ အသိတရား ရင္ထဲ
တည္ေဆာက္ကာ
အားငယ္ေနလဲ
အားငယ္ေနဆဲ........'
မုန္တိုင္းမိေသာ စင္ေရာ္တေကာင္၏ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မွာ ကာလအားျဖင့္၎၊ ေဒသအားျဖင့္၎၊
မုန္တိုင္းမွ လြတ္ေျမာက္ေရး ပင္ျဖစ္၏။ စိမ္းစိုေသာကမ္း၊ ကၽြန္းသာယာ၊ အစာေရစာေပါေသာ
ေသာင္ျပင္ စသည္ မဟုတ္ပါ။ သူက်ေရာက္ေနေသာ မုန္တိုင္းထဲမွ လြတ္ေရး။ ဒါသည္ပင္၊
သူ၏ပစၥဳပၸန္၊ အနာဂါတ္။ ငါလြတ္ေျမာက္ရမယ္။ ဤ အသိတရားကိုပင္ သူသည္ တည္ၿငိမ္စြာ
တည္ေဆာက္ယူ လိုက္၏။ သူ႔ အေတာင္ပံ၊ သူ႔အၿမီးတို႔ မိုးမုန္တိုင္းႏွင့္ လွ်ပ္စီးေအာက္၀ယ္
ဖ႐ိုဖရဲ လြင့္စင္ေနမည္။ သို႔ေသာ္ သူ႔ရင္ထဲမွာ တစံုတရာကိုေတာ့ တည္ၿငိမ္စြာ သူ
ထိမ္းသိမ္းတည္ေဆာက္ထားသည္။ ရင္ထဲမွာ ဖ႐ိုဖရဲ မျဖစ္။ အသိတရား ကစဥ့္ကလ်ား မျဖစ္။ ငါ
လြတ္ေျမာက္ရမယ္။
'အားငယ္ေနလဲ' ႏွင့္ 'အားငယ္ေနဆဲ' ကို ခင္၀မ္းဆိုသံအျပင္ ေနာက္က ထပ္နင္းဆိုသံတခုျဖင့္
ျဖည့္ဆက္ေပးထားပံုမွာ ႏွစ္လိုဖြယ္ ေကာင္းလွပါသည္။ ထိုအသံသည္ စင္ေရာ္၏
ဒုတိယအသံလည္း ျဖစ္သည္။ တည္ၿငိမ္ေသာ အသိတရား၏ အသံလည္း ျဖစ္သည္။
'အံကိုသူခဲကာ
ပ်ံ၀ဲ ပ်ံေနဆဲပါ'
'ပ်ံ၀ဲ ပ်ံေနဆဲပါ' တြင္ မိတ္ဖက္ အသံတသံ (2nd လား 3rd အသံလား ကၽြန္ေတာ္မသိပါ) ျဖင့္
တခ်ိန္တည္း ၀င္လာေပးပံုမွာလည္း လွပ၏။ ဤသို႔ ၀င္ေပးလိုက္ျခင္းေၾကာင့္ မုန္တိုင္းစင္ေရာ္၏
တရစပ္ မနားေသာ ေတာင္ပံမွ စဥ္ဆက္မျပတ္ေသာ အေတာင္ပံ အရိပ္ပြါးမ်ားကို ကၽြန္ေတာ္
ျမင္လာရသည္။ အမ်ားအေခၚ Choir လိုက္ေပးသည္ဟု ဆိုၾကမလား မသိပါ။ သို႔ဆိုလွ်င္ ဤ
'ပ်ံ၀ဲေနဆဲပါ' ၌ လိုက္ေပးပံုသည္ တကယ္ကို လိုအပ္စြာ ကြက္တိ၀င္ျခင္းဟု ဆိုခ်င္ပါသည္။
'မုန္တိုင္းစင္ေရာ္ေလးရယ္' မွာလည္း ထို႔အတူ ျဖစ္၏။ ထို႔ေနာက္ အတီးပိုဒ္ ၀င္လာသည္။

စင္ေရာ္ေလး ပ်ံေနပံုကို ျပေသာ အတီးပိုဒ္ပင္ ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ သီခ်င္းစာအုပ္ျဖင့္ လိုက္မၾကည့္ပဲ
ဒီအတိုင္း နားေထာင္ပါက ဤ အတီးပိုဒ္အဆံုးမွာ သီခ်င္းၿပီးပဲ သြားမလား သို႔မဟုတ္ မုန္တိုင္းမွ
လြတ္ေျမာက္ျခင္းဆိုင္ရာ အပိုဒ္သစ္ ထပ္လာဦးမလားဟု ေမွ်ာ္လင့္ခ်င္စရာ။
သို႔ေသာ္ ခင္၀မ္းသည္ အကြက္ခ် ဇာတ္လမ္းတပုဒ္လို မဖန္တီးပါ။ သူ၏ မုန္တိုင္းစင္ေရာ္ကို
မုန္တိုင္းစင္ေရာ္ အျဖစ္သာ သူဆိုျပပါသည္။
'ပ်ံေနဆဲ ႐ွာဆဲ ေအးခ်မ္းရာ'
မုန္တိုင္းစင္ေရာ္ ပ်ံေနဆဲပင္။ 'မမွ်တတဲ့ ဘ၀ရဲ႔ ကံၾကမၼာ'။ ဤ စကားႏွစ္ခုၾကားမွာ Lead Guitar
က ခု၍ ဆက္ေပးသည္။
'လမ္းေလွ်ာက္႐ွာတဲ့ ငွက္စင္ေရာ္မွာ မုန္တိုင္းဒဏ္ခ်က္ လူးလိမ့္ကာ'
မုန္တိုင္းကိုလည္းေကာင္း၊ စင္ေရာ္ကိုလည္းေကာင္း၊ ပ်ံသန္းမႈကိုလည္းေကာင္း၊ ခင္၀မ္း
ဆက္ဆိုေနပါသည္။ လြတ္ေျမာက္ၿပီဟု သူဇာတ္သိမ္းမေပးပါ။ မုန္တိုင္းစင္ေရာ္၏ ပ်ံသန္းမႈကို
ဆက္ကာ ဆက္ကာ ျပသေနသည္က 'ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္တေနရာ' အပိုဒ္တပိုဒ္လံုးကို ျပန္ေကာက္
ထပ္ဆိုလိုက္ျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။
မုန္တိုင္းစင္ေရာ္ေလး၊ မုန္တိုင္းစင္ေရာ္ေလး.......မုန္တိုင္းစင္ေရာ္ေလး......Lead Guitat ၏
Effect ႀကိဳးသံျဖင့္ အသံတေျဖးေျဖး မွိန္သြားပါသည္။ ေသာတအာ႐ံု အားျဖင့္ေတာ့ သီခ်င္းသံ၊
ဂီတသံ စဲကာစဲကာ တိုးတိမ္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားၿပီ။ သို႔ေသာ္-
မုန္တိုင္း၏ စင္ေရာ္ေလး ဆက္ပ်ံေနသည္ကိုကား ရင္ထဲမွာ အတိုင္းသား ျမင္ေန ၾကားေန
ရသည္။ သူ႔ကို က႐ုဏာ သက္ေနရင္းကပင္ သူ႔အေပၚ ယံုၾကည္ေနျပန္သည္။
ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ခင္၀မ္း တပတ္ေက်ာ့ဆိုေသာ
'ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ အနာဂတ္ တေနရာ၊ ေအးခ်မ္းတဲ့ ဘ၀ေရာက္ရမွာ၊ တည္ၿငိမ္တဲ့ အသိတရား
ရင္ထဲ တည္ေဆာက္ကာ' အပိုဒ္ေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။
မုန္တိုင္းစင္ေရာ္ေလး......
xxxx xxxx xxxx xxxx
ေယာနသံ စင္ေရာ္ကို သတိရမိပါသည္။

'ေလသည္ သူ၏ ဦးေခါင္းအား ဘီလူးသဘက္သဖြယ္ ျမည္ဟည္း တိုက္ခတ္၏။ တနာရီလွ်င္ မိုင္
၇၀၊ မိုင္ ၉၀၊ မိုင္ ၁၂၀၊ ထို႔ထက္ထို႔ထက္ ျမန္ေသာႏႈန္းျဖင့္ တဟုန္တည္း ထိုးဆင္းေနေလ၏။
ယခု တနာရီလွ်င္ မိုင္ ၁၄၀ ႏႈန္းတြင္ ယခင္က မိုင္ ၇၀ ႏႈန္းမွာကဲ့သို႔ အေတာင္မ်ားကို
ထိမ္းရသည္မွာ မခက္လွ'
ေယာနသံသည္ တနာရီလွ်င္ ၂၁၄ မိုင္ႏႈန္းျဖင့္ ပ်ံသန္းႏိုင္ခဲ့ျခင္းအတြက္ ဂုဏ္ယူအားရမဆံုး
ျဖစ္ခဲ့၏။ ေလ့က်င့္ရာ စခန္းသို႔ သြားကာ ေပ ၈၀၀၀ အျမင့္ ေ၀ဟင္သို႔ တက္လွ်င္၊ ေအာက္သို႔
စိုက္ထိုးဆင္းရန္ လွည့္နည္း၊ တိမ္းနည္း၊ ၀ိုက္နည္းမ်ားကို ေလ့က်င့္သည္ဟု ဆိုပါသည္။
'ဘ၀ဆိုတာ အသက္႐ွင္ေနႏိုင္ေအာင္သာ လုပ္ဖို႔ မဟုတ္ေသး၊ တျခားတတ္စရာေတြလည္း
အမ်ားႀကီး ႐ွိေသးတယ္ဆိုတာ သင္းတို႔ သိၾကမွာပဲ၊ တို႔တေတြဟာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို မသိမႈ
အေမွာင္ႀကီး ထဲက ဆြဲပင့္ မ,တင္ႏိုင္သားပဲ' ဟု ေယာနသံက ေႂကြးေၾကာ္၏။
ေယာနသံ၏ ၀ိမုတၱိ အယူအဆႏွင့္ ေလ့က်င့္မႈကို ကၽြန္ေတာ္ ဂုဏ္ျပဳပါသည္။ ဒါေပမယ့္ ခင္၀မ္း၏
မုန္တိုင္းစင္ေရာ္ေလးကို ကၽြန္ေတာ္ ပိုမို ေလးစားခ်စ္ခင္ေနသည္။

ဘာေၾကာင့္လည္းဆိုေတာ့ သူက မုန္တိုင္းစင္ေရာ္ျဖစ္ေနလို႔ပင္။
ခ်စ္ဦးညိဳ
သင့္ဘ၀မဂၢဇင္း၊ အမွတ္ (၃)၊ ၁၉၉၇။
Sunday, March 23, 2008 http://mayaonlinemagazine.blogspot.com/2008/03/blog-

post_23.html
မိႈင္းရာျပည့္္ ေက်ာင္းသားအေရးအခင္း
၃၂ ျပည့္၊ ၂၃ မတ္
ေရးသူ-ေမာင္ေအး၀င္း
ဒီေန႔ မနက္ ၅ နာရီ၊ အလုပ္၀င္ရမွာမို႔၊ ၃ နာရီခြဲ ကတည္းက အိပ္ရာကႏိုးေနတယ္။ ကိုယ္လက္

သန္႔စင္တဲ့ အခန္းမွာ ထိုင္ရင္း၊ တံခါးမွာခ်ိတ္ထားတဲ့ ျပကၡဒိန္ကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ၊့
တနဂၤေႏြ မတ္လ ၂၃ ရက္ပါလား။ ေၾသာ္.... မတ္လ၊ ၂၃ ရက္။ ၂၃ ရက္ မတ္လ....။ ဟိုလြန္ခဲ့တဲ့
၃၂ ႏွစ္က မတ္လ ၂၃ ရက္ကို အေတြးက ေရာက္သြားတယ္။
အမွတ္တရေန႔မွာ၊ အမွတ္တရ ဖတ္ဖို႔၊ ဓူ၀ံစာေပက လက္ေဆာင္ရထားတဲ့ အေရးေတာ္ပံု (၄)
ေစာင္တြဲကို အလုပ္သြားတဲ့ အိပ္ထဲ ထည့္လာခဲ့တယ္။ ဖတ္ရင္းနဲ႔ တဆက္ထဲမွာပဲ၊ သူငယ္ခ်င္း
ေအာင္ေစာဦး၊ ကိုျမင့္လိႈင္နဲ႔ ကိုေဌး၀င္း(ဂ်ာမဏီ)ဆီ၊ ၃၂ ႏွစ္ အမွတ္တရ
တယ္လီဖံုးေခၚလိုက္တယ္။ အတိတ္ေတြကို ျပန္ေျပာ ျဖစ္ၾကတယ္။
xxxx xxxx xxxx xxxx
၁၉၇၆ မတ္လ။ စာေမးပြဲ နီးလို႔ စာအတူက်က္ေနက် သူငယ္ခ်င္းေတြ ကိုယ့္အိမ္မွာ စာလာ

က်က္ၾကတယ္။ သမိုင္း စဥ့္ငူေဆာင္မွာေနတဲ့ ေအာင္ေက်ာ္စိုးရယ္၊ တလမ္းထဲေနတဲ့ ၀င္းေမာင္
(ဖိုး၀ ဘိနပ္-ယခု ကြယ္လြန္)ရယ္၊ မင္းဟန္(ဗိုလ္ႀကီးေဟာင္း-ယခု အေမရိက)ရယ္၊
သန္းလြင္ရယ္ စာက်က္ဖို႔ ညဦးပိုင္းေလာက္မွာ အသီးသီးေရာက္လာၾကတယ္။ ဒီညေတာ့
သူတို႔ကို ဖြင့္ေျပာလိုက္တယ္။ စာမက်က္ၾကနဲ႔ေတာ့၊ စာေမးပြဲက ျဖစ္ေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူးလို႔။
ကိုယ္လဲ အဲဒီညက ေစာေစာ အိပ္ရာ၀င္ တယ္။ မနက္ေစာေစာ ေက်ာင္းသြားရမယ္။
ကိုမိႈင္းတို႔အုပ္စုက ပန္းဘဲဆရာႀကီး ဦးခ်စ္ရဲ႔ ထမင္းေၾကာ္ဆိုင္မွာ။ ကိုယ္တို႔က ေႏြးေအးမွာ။
သူတို႔ ဦးခ်စ္ ထမင္းေၾကာ္ဆိုင္က ထေတာ့ ကိုယ္တို႔လဲ ေႏြးေအးက ထတယ္။
(ပိုက္ဆံမေလာက္လို႔ ဦးခ်စ္ဆီမွာ ထမင္းေၾကာ္ အေႂကြးက်န္ခဲ့တာ ေနာက္ေတာ့
ကိုမိႈင္းေျပာျပတယ္)။
အေဆာင္ (၁) ေအာက္မွာ စုၾကတယ္။ ကိုမိႈင္းလို႔ က်ေနာ္တို႔ ေခၚတဲ့ ကိုတင္ေအးၾကဴ
(ေမာင္မိႈင္းလြင္-အင္း၀) က၊ ၀ိုင္းကပ္ေပးဖို႔ သူ႔လက္ထဲက ပိုစတာတခ်ိဳ႔ က်ေနာ့္ကို
လွမ္းေပးတယ္။ သူရယ္၊ ဗိုလင္း (ကိုသန္းလင္း-ဘုန္းႏြယ္လင္း)ရယ္၊ ကို၀င္းျမင့္

(၀င္းမင္းေထြး)ရယ္၊ က်ေနာ္ရယ္ ပိုစတာေတြ ကပ္ၾက တယ္။ ေနာက္တေယာက္ ႏွစ္ေယာက္၊
ပါေသးတယ္။
ကိုမိႈင္းရယ္၊ ဗိုလင္းရယ္၊ က်ေနာ္ရယ္က ၁၉၆၉ ေက်ာင္းေရာက္ ကတည္းက တန္းခြဲ အတူတူ၊
စာေမးပြဲက် အတူတူ။ လုပ္အားေပးေတြမွာ၊ ကဗ်ာေတြ ေရးၾကတဲ့အထဲမွာ၊ အတူတူ။ ကိုမိႈင္းက
ၿမိဳ႔ျပ(civil)၊ ဗိုလင္းက ခ်ည္မွ်င္(textile)၊ က်ေနာ္က ဓါတု(chemical)။ က်ေနာ္တို႔
စာေမးပြဲက်ႏွစ္မွာ ကို၀င္းျမင့္(ယခု-သီခ်င္းေတြေရးတဲ့ ၀င္းမင္းေထြး) ေက်ာင္းေရာက္ လာေတာ့
အတန္းေတြက တူသြားျပန္ေရာ။ ဒါေပမယ့္ ကို၀င္းျမင့္နဲ႔က မိႈင္းရာျပည့္ျဖစ္တဲ့ႏွစ္မွ ရင္းႏွီး
သြားတာ။
ပိုစတာေတြ ကပ္ၿပီးတဲ့ အခ်ိန္မွာ အေဆာင္(၁) ေအာက္မွာ လူေတြလဲ အေတာ္စုမိလာၿပီ။
ကိုမိႈင္းစကား စေျပာေတာ့ လက္ခုပ္သံေတြေၾကာင့္ လူေတြ မ်ားသထက္မ်ားလာတယ္။
လူအေတာ္မ်ား လာေတာ့ ကိုမိႈင္းနဲ႔ က်ေနာ္က ေက်ာင္းေ႐ွ႔မွာ သြားေနတဲ့ ကားေတြကို ေခ်ာဆြဲဖို႔
ထြက္ခဲ့ၾကတယ္။ လူအုပ္ႀကီးကလဲ ေနာက္က လိုက္လာတယ္။ ေက်ာင္းေ႐ွ႔
ဘတ္စ္ကားမွတ္တိုင္မွာ လာရပ္တဲ့ ဘတ္စ္ ကားေတြ၊ စက္႐ံုေတြက ႀကိဳ/ပို႔ ယာဥ္ေတြကိုတားၿပီး၊
က်ေနာ္တို႔ဟာ မ်ိဳးခ်စ္စာဆိုေတာ္ႀကီး သခင္ ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းရဲ႔ ရာျပည့္ပြဲက်င္းပဖို႔၊ ဆရာႀကီးရဲ႔
ဂူဗိမာန္ကိုသြားရမွာ ျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း၊ ခရီးသည္ ေတြကို ေမတၱာရပ္ၿပီး ကားေပၚက
ဆင္းခိုင္းပါတယ္။ ကားဘယ္ႏွစ္စင္းလဲ မမွတ္မိဘူး၊ စက္မႈက ေက်ာင္းသားေတြကို တင္ၿပီး
၀ိဇၨာသိပၸံကိုထြက္ခဲ့ၾကတယ္။
က်ေနာ္က ေနာက္ဆံုးကားနဲ႔ လိုက္လာၿပီး၊ သမိုင္းလမ္းဆံုမွာ ျပန္ေကြ႔တဲ့ ဟီးႏိုးကားငယ္
တစီးကို တားဖို႔ ဆင္းလိုက္ပါတယ္။ ဟီးႏိုး ကားငယ္အလြတ္တစီးကို ေခ်ာဆြဲၿပီး
သမိုင္းေကာလိပ္၀င္း ထဲက တိရစၦာန္ ေမြးျမဴေရးနဲ႔ ေဆးကုသေရးတကၠသိုလ္က
ေက်ာင္းသားေဆာင္ကို သြားၿပီး၊ စာေမးပြဲ ေျဖဖို႔ သြားေတာ့မယ့္ ေက်ာင္းသားေတြကို
သြားေခၚပါတယ္။
အဓိပတိလမ္းမွာ လူစုၾကတယ္။ ကိုမိႈင္းတရားေဟာေနတုန္း ေက်ာင္းသူတေယာက္လဲ မလွမ္း
မကမ္းမွာ စကားလာေျပာ ေနပါတယ္။ သူမရဲ႔ အကိုျဖစ္သူကို စစ္အစိုးရက ဖမ္းသြားတဲ့အတြက္၊
ခုလို အကို တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ လာေရာက္ပူးေပါင္းေၾကာင္း ေျပာေနပါတယ္။ သူက
အဲဒီေန႔ ၂၃ ရက္ေန႔ သတင္းစာထဲ ပါတဲ့၊ အဖမ္းခံရတဲ့ ကိုတင္ေမာင္ဦးရဲ႔ ညီမလို႔ ေျပာပါတယ္။
ေက်ာင္းသားေတြဟာ စည္းကမ္း႐ွိ႐ွိ ေသေသသပ္သပ္နဲ႔ ငါးေယာက္တတြဲစီ တန္းစီၿပီး မိႈင္းဂူကို
ခ်ီတက္ၾကတယ္။ အသံလႊင့္႐ံုအတြင္းနဲ႔ ဟံသာ၀တီအ၀ိုင္း စာေပဗိမာန္အေပၚကေန မွန္ဘီလူး
အႀကီးစား ေတြ တပ္ထားတဲ့ ကင္မရာေတြနဲ႔ တျဖတ္ျဖတ္ ႐ိုက္ေနတာေတာင္
ေလွာင္ေျပာင္တာက လြဲလို႔ ေက်ာင္းသားေတြ ဘက္က ျပႆနာ မ႐ွာခဲ့ပါဘူး။ (ဒီပံုေတြ
က်ေနာ္တို႔ အဖမ္းခံရေတာ့ စစ္ေၾကာေရးမွာ ေထာက္လွမ္းေရးေတြက ျပတယ္။ ပံု ၅၀
ေက်ာ္ေလာက္႐ွိတယ္။)
ဆန္းသီရိ႐ုပ္႐ွင္ ေ႐ွ႔ေရာက္ေတာ့ ႐ုပ္႐ွင္႐ံုထဲမွာ အသံခ်ဲ႔စက္ေတြ မိုက္က႐ိုဖံုးေတြ ႐ွိေၾကာင္း၊
ငါးေယာက္တတြဲ တန္းေဘးက ရံၿပီး လိုက္လာတဲ့ က်ေနာ္နဲ႔ ေဇာ္ေဖ၀င္း(ယခု
ျပည္တြင္းျပန္ေရာက္- ၿငိမ္းအဖြဲ႔) ကို ႐ုပ္႐ွင္႐ံုေ႐ွ႔မွာ ရပ္ၾကည့္ေနတဲ့ လူတေယာက္က
လာေျပာေသးတယ္။ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ စီတန္းလွည့္လည္တာ ျဖစ္တဲ့ အတြက္ မူလရည္႐ြယ္ခ်က္ကို
မပ်က္ေအာင္ ထိမ္းရမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ေျပာခဲ့ပါတယ္။
စစ္အစိုးရကလဲ ခ်ီတက္ရာလမ္းတေပါက္ပဲ ဖြင့္ထားေပးတယ္။ ျပည္လမ္းအတိုင္း ေျမနီကုန္း ထိ၊

ဖြင့္ေပးထားၿပီး၊ ဟံသာ၀တီမွာ ဦး၀ိစာရဘက္ခ်ိဳးမဲ့ လမ္းမွာ စစ္သားေတြ ကာၿပီး၊ ရပ္ေစာင့္ေန
တယ္။ ေျမနီကုန္းေရာက္ေတာ့ ၿမိဳ႔ထဲနဲ႔ စမ္းေခ်ာင္းဘက္ကို မသြားႏိုင္ေအာင္ စစ္သားေတြ
ကာရပ္ၿပီး လမ္းပိတ္ထားပါတယ္။
က်ေနာ္တို႔က ေျမနီကုန္းေလဟာျပင္ ေ႐ွ႔ကျဖတ္ၿပီး ၀ိဇယ႐ံုေ႐ွ႔ကေန ဦး၀ိစာရလမ္းဘက္ကိုခ်ိဳး
ပါတယ္။ ဦး၀ိစာရလမ္းမွာ၊ လမ္းထိပ္ေတြမွာ၊ ရပ္ေစာင့္ေနတဲ့ စစ္သားေတြထဲက
စစ္သားတေယာက္ လြယ္ကိုင္ထားတဲ့ ေသနတ္ေျပာင္း၀ထဲကို ဇာနည္ဘို(ယခု
လကၡဏာဆရာႀကီး) က ေနာက္ေျပာင္ၿပီး သစ္ကိုင္းကေလးလား၊ ပန္းပြင့္ ကေလးလား
အေသအခ်ာေတာ့ မမွတ္မိေတာ့ဘူး၊ သြားထိုးထည့္လို႔၊ ေက်ာင္းသားေတြက လက္ခုပ္တီးၾက
တယ္။ ကာယကံ႐ွင္ စစ္သားက ဣေျႏၵေဆာင္ထားေပမဲ့ ရီခ်င္ေန တဲ့ မ်က္ႏွာေပးနဲ႔
ျပန္ၾကည့္တယ္။
ေ႐ႊတိဂံုဘုရားေတာင္ဘက္က ဆရာႀကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းဂူေ႐ွ႔မွာ စုၾကၿပီး၊ ဆရာႀကီးကို
က်ေနာ္တို႔ ဦးၫြတ္ဂါရ၀ ျပဳၾကတယ္။ ကိုမိႈင္းက ဆရာႀကီးရဲ႔ စာေတြ ကဗ်ာေတြကို ေဖာ္ၾကဴးၿပီး
တရားေဟာ ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ဆရာႀကီးရဲ႔ ဂူေ႐ွ႔၊ ေ႐ႊတိဂံုဘုရားလမ္းေပၚ က်င္းပေနတာကို
ေက်ာေပးထားတဲ့ တပ္မေတာ္ ေငြစာရင္းလား၊ မွတ္တမ္း႐ံုးလား မမွတ္မိေတာ့တဲ့ ၀င္းႀကီးထဲက၊
ကားလမ္းမနဲ႔ ကပ္လ်က္ ႏွစ္ထပ္ပ်ဥ္ေထာင္တန္းလ်ားႀကီးေပၚကေန မွန္ဘီလူးအျဖဴေရာင္
အႀကီးစား တပ္ထားတဲ့ ကင္မရာနဲ႔ စိမ္ေျပနေျပ ႐ိုက္ေနတာ ေတြ႔ရတယ္။ ခဏေနေတာ့
အဲဒီ႐ံုးထဲက စစ္ကားတစီး ဆင္းလာပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔က သူ႔ အေပါက္ကို ပိတ္ကာၿပီး တရားပြဲ
လုပ္ေနတာဆိုေတာ့၊ သူ တေျဖးေျဖး ဘီးလွိမ့္ဆင္းလာတဲ့ ကားဟာက်ေနာ္တို႔ ၀ိုင္းထဲကို
ေရာက္လာတယ္။ ေက်ာင္းသား တခ်ိဳ႔က စစ္ကားကို ခ်မယ္ႏွက္မယ္၊ လုပ္ၾကေသးတယ္။
သူ႔မွာ ျပႆနာ႐ွာခ်င္လို႔ ကိုယ့္၀ိုင္းထဲ ၀င္လာတာဆိုရင္၊ သူဆင္တဲ့အကြက္ တည့္တည့္နင္း
ျဖစ္မွာစိုးလို႔ ေအာ္ေနဟစ္ေနတဲ့ ေက်ာငး္သား အခ်ိဳ႔ကို ေျဖာင့္ဖ်ၿပီး၊ ျပႆနာေကာင္ စစ္ကားကို
ထြက္ဖို႔ လမ္းေပါက္ဖြင့္ေပးလိုက္ပါတယ္။ စစ္ကားဟာ စစ္သားေတြ လမ္းပိတ္ရပ္ေနတဲ့
ၿမိဳ႔ထဲဖက္ကို ထြက္ သြားပါတယ္။ သူတို႔ ဟာ က်ေနာ္တို႔ကို ေက်ာင္းကေန ဆရာႀကီးဂူအထိ
တေပါက္ပဲ ေပးထားတာမို႔ ၿမိဳ႔ထဲဖက္ မသြားႏိုင္ေအာင္လဲ ပိတ္ကာထားပါတယ္။
တရားပြဲၿပီးေတာ့ ေက်ာင္းသားတခ်ိဳ႔က မိဘျပည္သူေတြကိုလဲ အသိေပးတဲ့ အေနနဲ႔ ၿမိဳ႔ထဲကို
လွည့္လည္မယ္လို႔ အစေထာင္လာပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔က ဆရာႀကီးရဲ႔ ေမြးေန႔ အႏွစ္၁၀၀ ျပည့္
က်င္းပ ဂါရ၀ျပဳဖို႔ လာတာမို႔ ေက်ာင္းကိုပဲ ျပန္ဖို႔ အစီစဥ္႐ွိေၾကာင္း၊ ထႂကြေနတဲ့
ေက်ာင္းသားတခ်ိဳ႔ကို ေဖ်ာင္းဖ် ထိမ္းသိမ္းလာခဲ့ႏိုင္ပါတယ္။ လာရာလမ္းအတိုင္းပဲ ျပန္ခဲ့တာမို႔
ေက်ာင္းကို ေခ်ာေမာစြာပဲ ျပန္ေရာက္ပါ တယ္။
အဓိပတိလမ္းကို ျပန္ေရာက္ေတာ့ က်ေနာ္တို႔ရဲ႔ ဆရာေတြ ဆရာမေတြဟာ ဘြဲ႔ႏွင္းသဘင္
အေဆာက္ အဦးႀကီးရဲ႔ ေလွခါးရင္းမွာထိုင္ေနၾကတယ္။ ဘြဲ႔ႏွင္းသဘင္ခမ္းမႀကီးထဲ မ၀င္ၾကဖို႔
ေမတၱာရပ္ၾကပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ရဲ႔ ႐ူပေဗဒဆရာႀကီး ဦးလႊမ္းမိုးကိုေတာ့ ေကာင္းေကာင္း
မွတ္မိေနပါ တယ္။ ဆရာေတြက ၀တၱရားအရသာ ကာေနပံုရတယ္။ မ်က္ႏွာေတြက
မေကာင္းၾကပါဘူး။ က်ေနာ္တို႔ ကလဲ ဆရာေတြကို အႏူးအၫြတ္ ေတာင္းပန္ခဲ့ပါတယ္။
ကို၀င္းျမင့္ (၀င္းမင္းေထြး) က ေ႐ွ႔က ဦးေဆာင္ ထြက္လာေတာ့ ဆရာေတြလဲ အသာတၾကည္ပဲ
လမ္းဖယ္ေပးလိုက္ၾကတယ္။
ဘြဲ႔ႏွင္းသဘင္ခန္းမႀကီးရဲ႔ ဘာဂ်ာတံခါးႀကီးကို ေအာက္ေျခကေန ဆြဲၿပီး လွန္ဖြင့္ လိုက္ပါတယ္။
သပိတ္ဘူမိနက္သန္ (ဦးသန္႔အေရးအခင္း၊ ေ႐ႊတိဂံုအေရးအခင္း၊ ယခု မိႈင္း)

ဘြဲ႔ႏွင္းသဘင္ခန္းမကို သိမ္းပိုက္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ရန္သူက သူ႔ရဲ႔ လက္နက္တခုျဖစ္တဲ့
ေက်ာင္းေတြပိတ္လိုက္ၿပီ ဆိုတာနဲ႔ ၿဖိဳခြဲလိုက္တာ သပိတ္စခန္းမွာ တေျဖးေျဖးလူနဲ လာတယ္။
ေလးငါးရက္လြန္ေျမာက္လာေတာ့ အင္းယားလမ္းဘက္၊ စီးပါြးေရးတကၠသိုလ္ေနာက္ဘက္ကို
စစ္ကားေတြ ေရာက္လာတယ္။ ဘြဲ႔ႏွင္းသဘင္က ေ႐ႊ႔ရမယ္။ ေျခရာေဖ်ာက္တဲ့လူလဲ
ေဖ်ာက္ရမယ္။ က်ေနာ္တို႔ သိမ္းထားတဲ့ ကားႏွစ္စီး႐ွိတယ္။ တစုက တကၠသိုလ္ပံုႏွိပ္တိုက္က
သိမ္းထားတဲ့ ကားေလး ေပၚမွာ စာကူးစက္ေတြ ဘာေတြ တင္ၿပီး
စက္မႈတကၠသိုလ္ဘက္ေရာက္သြားတယ္။
ကိုမိႈင္းတို႔ အစုက သိမ္းထားတဲ့ ေဒါ့ဂ်စ္ကားႀကီးနဲ႔ ဆရာႀကီးေျမးေတြ ေက်ာင္းတက္ေနတဲ့
ဟံသာ၀တီအ၀ိုင္းထိပ္က အထက ေက်ာင္းကိုေ႐ႊ႔မယ္ဆိုၿပီး ခ်ီတက္ၾကတယ္။ ေနာက္မွ သူတို႔
ျပန္ေျပာ ျပတာ။ ေဒါ့ဂ်စ္ကားမွာကလဲ ခြပ္ေဒါင္းအလံက တလူလူလြင့္လို႔။
ရဲ၀ိုင္ယာလက္ကားက သူတို႔ေနာက္ က လိုက္လာတယ္။ လိုက္တမ္းေျပးတမ္း ကစားတုန္း သူတို႔
ကားေပၚက ၾကဲခ်တဲ့ စာ႐ြက္ေတြက ေနာက္ကလိုက္လာတဲ့ ၀ိုင္ယာလက္ကား မွန္မွာ
သြားကပ္ေရာ။ အသံလႊင့္႐ံုေ႐ွ႔မွာ ေထာက္လွမ္းေရးေတြ ကားရပ္ၿပီး ကားမွန္က စကၠဴေတြ
ဆင္းဖယ္ေနတုန္း ေဒါ့ဂ်စ္ကားေမာင္းသူက ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ ကားကို ၾကံေတာသုသန္ထဲ
ေမာင္းေျပးၿပီး၊ သခ်ႋဳင္းထဲမွာ ကားရပ္ၿပီး ထြက္ေျပးသြားတယ္။ ကားေပၚမွာ ပါလာတဲ့ သူေတြလဲ
လြတ္ရာ ကၽြတ္ရာ ထြက္ေျပးၾကရတယ္။ မြတ္နားတို႔က ၾကံေတာထဲမွာပဲ မိသြားတယ္။
ကိုမိႈင္းတို႔သံုးေယာက္ (ကိုမိႈင္း၊ ဗိုလင္း၊ ကို၀င္းျမင့္)က ဆင္မလိုက္မွာ သြားမိတယ္။
မလွၿမိဳင္တို႔က အိမ္တအိမ္ကေန သံ႐ံုးတခုကို ခိုလႈံဖို႔အသြားမွာ မိသြားတယ္။
ႀကိဳတင္ ေ႐ွာင္တိမ္းႏိုင္သူေတြထဲက တခ်ိဳ႔ လြတ္ေျမာက္တဲ့နယ္ေျမ၊ ပန္ဆန္းကို ေရာက္သြား
တယ္။ က်ေနာ္ကိုေတာ့ ဧၿပီလ ၁၀ ရက္ေန႔မွာ အိမ္မွာ လာဖမ္းတယ္။ မိသြားတဲ့သူေတြကို
အတြဲလိုက္ ေထာင္ ၉ႏွစ္၊ ၇ ႏွစ္၊ ၅ႏွစ္ စီ ခ်လိုက္တယ္။ က်ေနာ္တို႔က ႏွစ္ ႏွစ္ေနၿပီး ၁၉၇၈
ဧၿပီမွာ အေရးအခင္း ေက်ာင္းသားေတြကို လႊတ္ေပးတဲ့ ႏိုင္ငံေတာ္ေကာင္စီ လြတ္ၿငိမ္းခြင့္နဲ႔
လြတ္ပီး၊ က်န္တဲ့လူေတြက ၂/၈၀ ႏိုင္ငံေတာ္ေကာင္စီ အေထြေထြ လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္မွာ
လြတ္ၾကတယ္။
မိႈင္းရာျပည့္ဟာ ၇၀ခုႏွစ္လြန္ ေက်ာင္းသားအေရးအခင္းေတြရဲ႔ ေနာက္ဆံုးအေရးအခင္းပါပဲ။
PO S TED B Y MAU NG AY E WIN AT 8 :5 1 PM
L A B EL S : ကိ ု ယ္ ေ တြ ့ ျ ဖ စ ္ ရ ပ ္ မ ွ န ္
1 COMMENTS:
Nyo Htet Nyo said...

ဆရာခင္ဗ်ား
ယခု တင္ေအးၾကဴ (ေမာင္မိႈင္းလြင္) မည္သည့္ေနရာသို ့ေရာက္ရွိ

ေနသည္ကိုသိရွိပါက ေဖာ္ျပေပးေစလိုပါသည္။ကိုေခ်ာႏြယ္၏
ညီမေလးမမျမင့္ ကဗ်ာထဲတြင္ “ေအာ့ဇဝစ္အက်ဥ္းစခန္းက ညီသူ
ငယ္ခ်င္း တင္ေအးၾကဴ (ေမာင္မိႈင္းလြင္) ဟုေဖာ္ျပထားပါသည္။

ထိုကဗ်ာမွာ ေအာက္တိုဘာ၂၀၀၂ ဟန္သစ္မဂၢဇင္းတြင္ပါဝင္ခဲ့
ေသာကဗ်ာျဖစ္ပါသည္။စာေရးသူ ဂါမဏိ၏ ယမမင္းဥယ်ာဥ္သို ့အလည္ေရာက္ျခင္း
စာအုပ္တြင္လည္း ကိုမိႈင္းလြင္ကို မိႈင္းရာျပည့္
ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ေဖာ္ျပထားပါသည္။ထိုစာအုပ္အဆံုးပိုင္းတြင္လည္း
ကိုမိႈင္းလြင္ကို (အမ်ိဳးသားႏိုင္ငံေရးတပ္ေပါင္းစု၊
ယခု နအဖေထာင္ထဲ ) ဟုထပ္မံေဖာ္ျပထားပါသည္။ကိုမိႈင္းလြင္
ယခုေထာင္က်ေနဆဲလား၊ျပန္လည္လြတ္ေျမာက္လာျပီလား သိရွိ
ပါကေဖာ္ျပေပးပါခင္ဗ်ာ။
ေလးစားလ်က္
ညိဳထက္ညိဳ(စက္မႈ၊ ၉၆မ်ိဳးဆက္၊ smsy.iblogger.org )
MARCH 2 4 , 2 00 8 10 :3 5 PM
Thursday, April 3, 2008 http://mayaonlinemagazine.blogspot.com/2008/04/blog-post_03.html
ဘ၀ကင္းဗတ္ေပၚကသံမဏိစုတ္ခ်က္ၾကမ္း
(အပိုင္း ၁)

၁၉၉၁ ႏို၀င္ဘာ ရန္ကုန္ေဆာင္းက ခါတိုင္းႏွစ္ေတြထက္ ပိုေအးတဲ့ႏွစ္။ ရန္ကုန္သူ ရန္ကုန္

သားေတြ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ အိပ္ေနၾကမယ့္ အခ်ိန္။ မနက္ သံုးနာရီ။ အင္းစိန္မွာ
ေဆာင္းမုန္တိုင္းၾကမ္း တခု အၾကမ္းပတမ္း တိုက္ခတ္ေနတယ္။ ညဥ့္ငွက္ဆိုးေတြရဲ႔
ေအာ္သံေတြ။ မဟုတ္ေသးဘူး။ ညဥ့္ငွက္ ဆိုး ထိုးသံေတြထက္ ပိုဆိုးတဲ့ အသံေတြ
ဆက္တိုက္ေပၚထြက္ေနတယ္။ ဆီထည့္မထားတဲ့ သံတံခါးဖြင့္ သံေတြက ႀကိဳးတိုက္က
ႀကိဳးသမားေတြကို ႀကိဳးေပးဖို႔ ဖြင့္ေနတဲ့ အသံေတြလား။ ေဆာင္းမုန္တိုင္းရဲ႔ မိုးႀကိဳးထစ္သံေတြလို႔
ထင္ရရဲ႔။ အသံေတြက တျဖည္းျဖည္းနီးလာတယ္။ ႀကိဳးတိုက္က မဟုတ္တာေတာ့
ေသခ်ာသြားၿပီ။ ေထာင္၀င္နံပါတ္၊ အမည္၊ အဘအမည္ ေခၚသံေတြ ဆက္တိုက္
ေအာ္ေခၚေနတယ္။
ေဟာ... သူ႔နာမည္ပါလား။ အိပ္ရာက လူးလဲ အျမန္ထလိုက္တယ္။ ကိုယ့္ပစၥည္းကိုမွ စံုေအာင္

သယ္ခြင့္ မရလိုက္ဘူး။ ဇြတ္အတင္း ဆြဲေခၚသြားၾကတယ္။ အသတ္အပုတ္ၾကမ္းတဲ့ ဆူမိုေဆာင္း
နပန္းသမားရဲ႔ ခႏၶာကိုယ္ႀကီးေအာက္မွာ အေႏြးထည္မပါဘဲ တန္းစီ၊ ေခါင္းငံု႔၊ ထိုင္ေနၾကရတယ္။
မေန႔ညကတင္ ေထာင္အျပင္က ကထိန္တခုမွာ ဧည့္ခံေနတဲ့ ျမန္မာဆိုင္း၀ိုင္းတခုရဲ႔ တီးလံုးသံ
ၾကားမိေသးတယ္။ အခုေတာ့ ေျခခ်င္းခတ္သံေတြ ညံလို႔။ ဘာေတြ ျဖစ္ေနၾကတာလဲ။
ေျပာင္းေ႐ႊ႔မႈ တခုနဲ႔ ႀကံဳရေတာ့မယ္ ထင္တယ္။
သံေယာဇဥ္ေတြ၊ အံ့ၾသမႈေတြ၊ ခ်မ္းစီးမႈေတြ ၿပိဳင္တူခံစားေနရခ်ိန္မွာ သူ႔ေခါင္းေပၚကို
သံထည္ပစၥည္းတခု လာထိေတြ႔တယ္။ ေအးျမရမယ့္ သံထည္က ပူေႏြးလို႔ပါလား။
မာရသြန္ခရီးကို ေျပးလာရတဲ့ စက္ကတ္ေၾကးတလက္ေပါ့။ သူ႕ရဲ႔ ခပ္တိုတို ဆံပင္ေမႊးေတြကို
စက္ကပ္ေၾကးက ခပ္သြက္သြက္ ဇိုးဇိုးဇတ္ဇတ္ ဆြဲႏႈတ္ေနတယ္။ ေခါင္းေပၚမွာ စက္ကတ္ေၾကး။
ေျခေထာက္မွာ သံေျခခ်င္း။ ဆံပင္ၫႇပ္တာေရာ၊ သံေျခခ်င္းခတ္တာေရာ၊ တမိနစ္အတြင္း
ၿပီးသြားတယ္။ ေနာက္တေယာက္တဲ့.......။
ဘယ္သူက စေျပာလိုက္တယ္ မသိဘူး။ မႏၱေလး၊ မႏၱေလးကိုတဲ့။ မႏၱေလးကို ခ်စ္ခင္သူေတြက
စိတ္ထဲမွာ ႀကိတ္ၿပီး ေပ်ာ္ေနၾကတယ္။ သူတို႔ (၃) ေဆာင္ကေတာ့ လူေပါင္း ႏွစ္ဆယ္။
ဟိုလူေတြက (၄)ေဆာင္က။ ဟိုဘက္ကလူေတြက (၅) ေဆာင္က။ ၿပီးေတာ့ တိုက္ေတြ
ဘက္ကလည္း လူေတြ ထြက္လာၾကတယ္။ ရိကၡာဂိုေဒါင္ေ႐ွ႔က ကြက္လပ္မွာ
ထမင္းထုပ္ကိုယ္စီနဲ႔ လူေတြေဖြးေဖြးလႈပ္ေနၿပီ။ မိတ္ေဆြ၊ သူငယ္ခ်င္း၊ အမႈတြဲေတြကို
လွမ္းႏႈတ္ဆက္ၾက။ ဘယ္သူေတြ ပါလို႔ ဘယ္သူေတြ က်န္ရစ္ခဲ့ သလဲ။ အပိုင္သား
ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ ပါလဲ။ အေပါင္းအသင္း ပါ-မပါ။ မပါလည္း ကိစၥ မ႐ွိဘူး။ သူတို႔ စိတ္ထဲမွာ
တေကာင္တည္းပဲ - ဒါေပမယ့္ ျခေသၤ့ဆိုတဲ့ ျခေသၤ့စိတ္ဓါတ္ ကိုယ္စီနဲ႔။ ခဲသတၱဳၾကယ္ပြင့္
ေတြကေတာ့ ပိုၿပီးေခ်ာင္ခ်ိ လြတ္လပ္တဲ့ ေနရာေကာင္းကို ပို႔ေပးမယ္လို႔တဲ့။ သူက
ေတးေရးဆရာ စိုင္းခမ္းလိတ္ရဲ႔ "စာေခ်ာက္႐ုပ္" သီခ်င္းကို သတိရမိတယ္။ ပိုၿပီး လြတ္လပ္တဲ့
ေထာင္ရယ္လို႔ ဒီေခတ္မွာ ႐ွိသတဲ့လား။
သူတို႔ တန္းစီၿပီး ထြက္လာၾကတယ္။ ဗူးတံခါး ဖြင့္လိုက္ၿပီ။ သူတို႔ကို ကားစိမ္းႀကီးေတြက
ဖင္ထိုးထားၿပီး အဆင္သင့္ ေစာင့္ေနတယ္။ ဗူး၀နဲ႔ ကားဖင္နဲ႔ ေတ့လ်က္သားေလ။
အမ်ားျပည္သူ ႐ွဴတဲ့ေလ။ ေအာက္ဆီဂ်င္ အျပည့္ပါတဲ့ေလ။ လတ္ဆတ္တဲ့ေလေတြ
အဆုတ္ထဲကို အားရပါးရ ႐ွဴသြင္းလိုက္တယ္။ အရသာ႐ွိလွပါကလား။ မနက္ ေနျခည္ႏု၊

သစ္ရိပ္ႏု၊ နီညိဳေရာင္စက္ဘီး။ ဖလန္နယ္ အနီကြက္၀တ္ ကေလးငယ္။ က်စ္ဆံၿမီး မည္းမည္း
႐ွည္႐ွည္ တုတ္တုတ္၊ ေက်ာင္းသူမေလးရဲ႔ ဖဲႀကိဳးျပာ၊ ဆြမ္းခံထြက္ေနတဲ့ ဘုန္းႀကီးရဲ႔ ၀ါထိန္တဲ့
သကၤန္း၊ နက္ေမွာင္ေနတဲ့ သပိတ္ေပၚမွာ ေ႐ႊနီငွက္ေပ်ာဖီး။ အျဖဴေရာင္ မဟုတ္တဲ့ အေရာင္ေတြ
သူ ခ်က္ခ်င္းခံ စား လိုက္တယ္။ သူတို႔ကားရဲ႔ ေ႐ွ႔မွာလည္း ကားတစင္းရပ္ထားလို႔။ ကားေပၚမွာ
သူ႔မိတ္ေဆြေတြ ပါလာၾကတယ္။ တြဲဘက္ေထာင္ကို အျပစ္ဒဏ္နဲ႔ ပို႔ထားတဲ့
သူ႔မိတ္ေဆြေတြေပါ့။ ကားေတြ စ, ထြက္ၿပီ။
ဘယ္ေနရာ ၾကည့္ၾကည့္ အသစ္အဆန္းေတြခ်ည္း။ ၾကည့္လို႔ မ၀ႏိုင္ဘူး။ လူေတြျပည့္ၾကပ္ ေနတဲ့
ဘတ္စ္ကားေတြ၊ မီးခိုးျပာ၀တ္စံုနဲ႔ လုပ္သားေတြ၊ ေက်ာင္း၀တ္စံုနဲ႔ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူေတြ၊
လက္ေပြ႔ေစ်းသည္ေတြ၊ ေစ်းသြားမယ့္ အိမ္႐ွင္မေတြ၊ ဆိုက္ကားဆရာေတြ သူတို႔ကို ၾကည့္ေနၾက
တယ္။ ဒီျမင္ကြင္းဟာ အခ်ိဳ႔အတြက္ေတာ့ ဘာမွ မထူးဆန္းသလိုဘဲ။ ေထာင္သားေတြ၊
ရဲဘက္ေတြ ကားသံုးစီးတိုက္နဲ႔ တေနရာရာကို သြားၿပီး ျပစ္မႈေႂကြး ေခၽြးနဲ႔ဆပ္ၾကမလို႔။
မဟုတ္ဘူး။ လံုး၀ မဟုတ္ဘူး။ ဘာျပစ္မႈေႂကြးလဲ။ ဘာလို႔ ေခၽြးနဲ႔ ဆပ္ရမွာလဲ။ ဘယ္သူ႔ကို
ဆပ္ရမွာလဲ။ သူတို႔ ႐ွင္းျပေနၾကတယ္။ အနားက လူေတြက သူတို႔ ႐ွင္းျပတာကို မၾကားၾက၊
မျမင္ၾကဘူး။ ျမင္တဲ့ လူကလည္း ခပ္ေ၀းေ၀းမွာ။ မၾကားႏိုင္ဘူး။ ပတ္၀န္းက်င္နဲ႔ သူတို႔နဲ႔
လြဲေခ်ာ္မႈတခု ျဖစ္ေနၿပီ။
ကားေတြက ရန္ကုန္ဘူတာႀကီးကို ဦးမတည္ဘဲ အင္းစိန္ဘူတာေ႐ွ႔မွာ ထိုးရပ္လိုက္တယ္။
မႏၱေလးကို ဆိုတာ ဟုတ္ပါ့မလား။ မႏၱေလး မဟုတ္ရင္ ဘယ္ကို ပို႔မွာလဲ။ မေရရာမႈေတြက
သံကုန္ဟစ္ ေနၾကတယ္။ သံသယေတြက ပြက္ေလာညံလို႔။ မိတ္ေဆြ အသစ္ေတြ မိနစ္နဲ႔အမွ်
တိုးေနတယ္။ နာမည္၊ လူပံုသ႑န္၊ ၿမိဳ႔နယ္၊ ပုဒ္မ၊ က်တဲ့ႏွစ္၊ အဖြဲ႔အစည္းေတြကို ဦးေႏွာက္ထဲမွာ
လက္ေရးတိုနဲ႔ လိုက္မွတ္ေနရတယ္။ တခ်ိဳ႔က ပုဒ္မ ႏွစ္ခု၊ သံုးခု။ က်တဲ့ႏွစ္ကလည္း မနည္း။
ကိစၥမ႐ွိ။ ကိုယ္ထမ္းထား ရတာမွတ္လို႔ဆိုတဲ့ စတိုင္နဲ႔။ အမ်ားစုက ႏွစ္ႀကီးႀကီး။ ကိုင္းႀကီးႀကီး
နားသူေတြ။
ေဟာ..... အခ်က္အလက္ေတြ၊ မွတ္စရာေတြ ဆက္တိုက္၊ ဒလေဟာ ၀င္ေနရာက ခ်က္ခ်င္း
ရပ္တန္႔သြားတယ္။ စကားသံေတြေတာင္ တိတ္လို႔။ သူတို႔ မ်က္ႏွာေတြ အားလံုး
၀င္းပသြားၾကတယ္။ ေတးေရးဆရာ ကိုေမာင္ေမာင္ရဲ႔ သီခ်င္းတပုဒ္ ဘူတာ႐ံု
လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ထဲက ပ်ံ႔လြင့္လာတယ္။ ေတးသံ႐ွင္က ကိုခင္ေမာင္တိုး ေလ။ အားလံုးရဲ႔
ခႏၶာကိုယ္မွာ ေသြးလွည့္ပတ္မႈေတြက ပိုျမန္လာ ၾကတယ္။ အခုမွ မိတ္ေဆြျဖစ္ၾကရတဲ့
လူေတြကလည္း ဒီသီခ်င္းသံေၾကာင့္ ပိုပိုၿပီး ေသြးနီးလာၾကတယ္။
"မိုးဦး၀င္ေရာက္ လာတဲ့အခါxx ႐ိုးမေပၚ ျဖတ္ပ်ံရင္းxx ေျမာက္ဖက္ကို ဦးတည္လွည့္ကာxx
သားေပါက္ရာ အရပ္ဆီ မိုင္ေထာင္ခ်ီ ပ်ံေလၿပီxx ႀကိဳးၾကာငွက္တို႔ရဲ႔ မိုင္ေထာင္ခ်ီ ခရီးစဥ္...."
ပူေႏြးတဲ့ လက္ဖ၀ါးတခု သူ႔လက္ေကာက္၀တ္ကို လာဖ်စ္တယ္။ လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့
ေျမာင္းျမသား ပုသိမ္ေကာလိပ္ ေက်ာင္းသားကေလး ျဖစ္ေနတယ္။
"မ်ိဳးဆက္ရဲ႔ အားမာန္တခုပါxx လမ္းေၾကာင္းမွန္ ေ႐ြးခ်ယ္ရင္းxx အမ်ားနည္းတူ သက္လံု
မေကာင္းရင္......"
'ႀကိဳးၾကာသံ' သီခ်င္းကို ဒိျပင္လူေတြထက္ ပိုၿပီးခံစားေနၾကသူေတြ၊ ပိုၿပီး ခံစားႏိုင္စြမ္း႐ွိတဲ့
သူေတြ၊ စာရင္းခ်ဳပ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ စုစုေပါင္း ကိုးဆယ့္ကိုးေယာက္။ ေၾသာ္.... ႀကိဳးၾကာ
ကိုးဆယ့္ကိုး ေကာင္ပါလား။
"ဆံုးျဖတ္ခ်က္ တခုခ်မယ္xx အ႐ႈံးနဲ႔ ေအာင္ျမင္ျခင္းဟာxx ႐ွိသင့္တဲ့ အားနဲ႔မာန္xx ခံႏိုင္မွ...."

မေတာ္တဆလား၊ တိုက္ဆိုင္မႈတခုလား။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုေမာင္ေမာင္နဲ႔ ကိုခင္ေမာင္တိုးကို
သူတို႔အားလံုး ေက်းဇူးတင္ေနၾကတယ္။
ရထားက မလာေသးဘူး။ 'ႀကိဳးၾကာသံ' သီခ်င္းက လႈပ္႐ွားေနတဲ့ သူတို႔ စိတ္ကို ခဏေလး
အတြင္းမွာ ၿငိမ္သက္ ေအးခ်မ္းသြားေအာင္ လုပ္ႏိုင္စြမ္း႐ွိတယ္။ အႏၱရာယ္ မလြယ္ႏိုင္သူတို႔က
ရထားသံလမ္းနဲ႔ ပလက္ေဖာင္းေဘးမွာ ျဖစ္သလို သြားလိုက္ၾကတယ္။ ေျခခ်င္းနဲ႔ သူတို႔နဲ႔
အသားမက် ေသးဘူး။ သူတို႔ရဲ႔ ပေဒသာေျခခ်င္းကို ဆီးစက္တခ်ိဳ႔ စင္ကုန္တယ္။ ေနာက္ထပ္
ဘာအႏၱရာယ္ေတြ လာဦးမွာမွန္းမသိခင္ အႏၱရာယ္အေသးစားေလးကို ႐ွင္းႏွင့္တဲ့ သေဘာပါ။
ဘူတာမွာ လူက တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ စည္စျပဳေနၿပီ။ စတစ္ေကာ္လာနဲ႔ လူေတြ၊ ပန္းပြါးလြယ္အိပ္ နဲ႔
လူေတြ၊ မိေခ်ာင္းအိုႀကီးေတြ တခ်ိဳ႔က ဟိုနားတေကာင္၊ ဒီနားတေကာင္။ တခ်ိဳ႔က
အၿမီးခ်င္းလိမ္လို႔။ သူတို႔ အားလံုးက ဘူတာမွာ အသိမိတ္ေဆြေတြ ဘယ္သူ႔ကို ေတြ႔မလဲလို႔
စူးစမ္းေနၾကတယ္။ ဘယ္ကို ေ႐ႊ႔ရမယ္ဆိုတာေတာ့ မသိ။ တေနရာရာကိုေတာ့ ေ႐ႊ႔သြားၿပီလို႔၊
မိဘ ေဆြမ်ိဳး မိတ္ေဆြေတြကို အသိေပးခဲ့ ခ်င္တယ္။ မိတ္ေဆြ၊ သူငယ္ခ်င္း၊ အသိ၊
မ်က္မွန္းတမ္းမိသူ တေယာက္ေယာက္ ဘယ္မလဲ။ လာပါ။ က်ား၊ မ တေယာက္ေယာက္ေပါ့။
မဟုတ္မဟတ္ေတြ လုပ္ရင္ အသိေတြက ေတြ႔တတ္ၿပီ။
ခက္ၿပီ။ ရထားတစင္းက ေတာင္ဘက္က လာေနၿပီ။ မႏၱေလး မျဖစ္ႏိုင္တာ ေသခ်ာသြားၿပီ။
လြဲေခ်ာ္သြားၿပီ။ ႀကိဳးၾကာေတြနဲ႔ သိရတဲ့လူက တေယာက္မွ ေပၚမလာဘူး။ ရထားေပၚမွာ
ခရီးသည္ေတြ ပါလာၾကတယ္။ တခ်ိဳ႔က လွလွပပ ၀တ္စားထားတယ္။ အမ်ားစုက ခပ္ႏြမ္းႏြမ္း။
ရထားက အျမန္ရထား ဟုတ္ပံု မေပၚဘူး။ ေလာ္ကယ္ရထား ျဖစ္ဖို႔ မ်ားတယ္။ ဒီရထားက
ဘယ္ကို သြားရတဲ့ ရထားလဲ။ သူတို႔ထဲက လူငယ္တေယာက္က ခရီးသည္မေလးကို
လွမ္းေမးလိုက္တယ္။ ခရီးသည္မေလးက သိပ္အံ့ၾသ ထိတ္လန္႔သြားပံုရတယ္။
မ်က္ႏွာပ်က္သြားတယ္။ ဘာမွ ျပန္မေျပာဘူး။ မတူမတန္သလိုလို။ ရာဇ၀င္လူဆိုးႀကီးလို႔
ထင္သြားဟန္တူရဲ႔။ လြဲေခ်ာ္ရျပန္ၿပီ။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေက်ာင္းသားေတြပါ။ မဂၤလာေတာင္ၫြန္႔က လက္ဘက္ရည္ေဖ်ာ္ရင္း တကၠသိုလ္
တက္ေနသူရဲ႔ အသံ ၾကားလိုက္ရတယ္။ ဒီတခါ အေျပာခံရသူေလးက ႏႈတ္လွန္ထိုးလိုက္တယ္။
အံမယ္ ဒီ႐ုပ္ေတြကမ်ားတဲ့။ လူငယ္ေတြက ဒီကေလးမေလးကို ေကာင္စီျပဳတ္တေယာက္ရဲ႔
သမီး။ ဒါမွမဟုတ္ ရ၀တရဲ႔ သမီးလို႔ တြက္ဆလိုက္ၾကတယ္။ ကေလးမေလးကိုလဲ
အျပစ္မဆိုသာဘူး။ သူတို႔ရဲ႔ ဆံပင္ေတြက ပံုပ်က္ပန္းပ်က္ေတြ မဟုတ္လား။ မ,စိတ္မႊန္ေနတဲ့
ဆိတ္သိုးတေကာင္ စားထားတဲ့ ေလွကားထစ္ ျမက္ခင္းနဲ႔ တူေနတယ္။ မ်က္ႏွာမသစ္ၾကရလို႔
အဆီျပန္ေနၾကတယ္။ မ်က္ေခ်းဗရပ်စ္နဲ႔။ ၀တ္ထားတာကလည္း အထက္ကအျဖဴ၊
ေအာက္ကအျဖဴ။
သူတို႔ သံေျခခ်င္းကို တဖက္ကဆြဲ၊ အိပ္ရာလိပ္ကို တဖက္ကသယ္ၿပီး တြဲ႐ွိရာကို ေလွ်ာက္သြား
ၾကတယ္။ အင္းစိန္ဘူတာတခုလံုး သံေျခခ်င္းသံေတြ ညံေနတယ္။ တြဲဆီေရာက္ၿပီ။ တြဲကို
ၾကည့္ၿပီး သူတို႔ မွင္တက္မိေနၾကတယ္။ တြဲက လူစီးတြဲ မဟုတ္ဘူး။ သီးသန္႔တြဲ၊ အခ်ဳပ္တြဲ၊
လူစီးတြဲကို ဖိႏွိပ္ကရိယာတခုျဖစ္ဖို႔ ရထားစက္႐ံုတခုမွာ အထူးျပဳျပင္ထားတဲ့ တြဲပါ။ တဖက္က
သံျပားေတြနဲ႔ အလံု ပိတ္ထားတယ္။ တဖက္မွာပဲ ျပတင္းေပါက္ပါတယ္။ ေလွ်ာက္လမ္းခ်န္ထားၿပီး
သံဆန္ကာနဲ႔ အထဲမွာ အကန္႔တကန္႔ ကန္႔ထားတယ္။ သံေျခခ်င္းေတြနဲ႔ တြဲေပၚတက္ရတာ
မလြယ္ဘူး။
ရဲေဘာ္တို႔ေရ.... ဒါ, အစပဲ ႐ွိေသးတယ္။ ေနာင္မွာ ဘယ္လို အခက္အခဲေတြ၊ ဒုကၡေတြ၊ ဆင္းရဲ

ပင္ပမ္းမႈေတြ ၾကံဳရဦးမယ္ မသိဘူး။ တက္ထားၾက။ ဒိထက္ ခက္ခဲတဲ့ ေတာင္ထြတ္ေတြကို
တက္ၾကရ ဦးမယ့္ ေတာင္တက္သမားေတြ မဟုတ္လား။ ဒုကၡဆင္းရဲေတြကို ဖ၀ါးေအာက္မွာ
ထားမယ့္ ေတာင္တက္သမား ကိုးဆယ့္ကိုးေယာက္ လာၿပီေဟ့။
သူတို႔ကို တြဲႏွစ္တြဲမွာ မွ်ထည့္လိုက္တယ္။ ေထာင္၀န္ထမ္းေတြ၊ လံုျခံဳေရးလိုက္မယ့္ ရဲေတြလည္း
မွ်ၿပီးေတာ့ ေနရာယူလိုက္ၾကတယ္။ "မင္းတို႔ ေျပးရဲတဲ့သူ ေျပးၾကည့္။ ငါတို႔မွာ ပစ္၀ရမ္းပါတယ္၊
မင္းတို႔ရဲ႔ အေလာင္းကို ေကာက္ၿပီး ခရီးဆက္ရမွာပဲ" တဲ့။ ႀကိဳးၾကာငွက္ေတြကို ေသနတ္နဲ႔
ျခိမ္းေျခာက္ေနပါကလား။ ႀကိဳးၾကာငွက္ေတြကေတာ့ ရယ္လိုက္ရတာ ဖတ္ဖတ္ေမာ၊ ရင္ဘတ္
ေနာက္ကေက်ာေပါ့။ တြဲထဲမွာ ေတာ္ေတာ္ ေမွာင္ေနတယ္။ သူ႔မ်က္စိက က်င့္သား မရေသးဘူး။
သံဆန္ကာထဲကို ျမန္ျမန္၀င္ဖို႔ ေျပာသံၾကားရတယ္။ ၀က္တိုးေပါက္ကေလးထဲ ေခါင္းငံု႔ၿပီး
တိုး၀င္ၾကရတယ္။ မ်က္စိက တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ က်င့္သားရလာတယ္။ တြဲရဲ႔ အလယ္မွာ
အိမ္သာ႐ွိတယ္။ တံခါးမပါဘူး။ လူတထိုင္စာပဲ ကာထားတယ္။ ၾကမ္းျပင္တခ်ိဳ႔က ေဆြးေျမ့ေနတဲ့
တြဲႀကီး။ စကၠဴစုတ္၊ ပလတ္စတစ္စ၊ ေဆးလိပ္တို၊ သစ္႐ြက္ေျခာက္၊ အမိႈက္ေတြ ဗရပြနဲ႔။
မဂၢင္ဆရာေတာ္ႀကီးကို တြဲရဲ႔ ထိပ္တေနရာမွာ သီးသန္႔တေနရာ သူတို႔ စီစဥ္ေပးၾကတယ္။
အိပ္ရာလိပ္ေတြ ဆင့္ထပ္ထားတဲ့ အေပၚမွာ ထိုင္ဖို႔ ဆရာေတာ္ကို ေလွ်ာက္ၾကတယ္။
ဆရာေတာ္က ျငင္းတယ္။ အျမင့္မွာ မထိုင္ဘူး။ သူတို႔လိုပဲ ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ ထိုင္လိုက္တယ္။
အင္းစိန္ကို ေက်ာေပးသြားမယ့္ တူ႐ူကို မ်က္ႏွာမူလို႔။ ထမင္းထုပ္ေတြကို တေနရာမွာ
သပ္သပ္ပံုၾကတယ္။ ဆရာေတာ္ႀကီးရဲ႔ ဆြမ္းထုပ္နဲ႔ ဒိျပင္ ဦးဇင္းေတြရဲ႔ ဆြမ္းထုပ္ေတြကို
ေရစႀကိဳက ဦးဇင္းက ယူလာၿပီး သူတို႔ ထမင္းထုပ္ေတြနဲ႔ ေရာၿပီး စုပံုလိုက္တယ္။
ရထားဘီးက တလိမ့္ခ်င္း စ,လွိမ့္ေနၿပီ။ လိုက္ပို႔သူမဲ့ေနတဲ့ ခရီးသည္ ကိုးဆယ့္ကိုးေယာက္ရဲ႔
ဘယ္ကိုမွန္း မသိတဲ့ ခရီးလည္း စ, ၿပီ။ ေနရစ္ေတာ့ စုတ္ပဲ့တဲ့ အင္းစိန္ယဥ္ေက်းမႈေဟာင္း။
ေထာင္စာမ်က္ႏွာသစ္တခုကို သူတို႔ စလွန္လိုက္ၾကၿပီ။
ရထားရဲ႔ ျပတင္းေပါက္မွာ ေပၚလာတဲ့ ႐ႈခင္းေတြကို ႐ုပ္႐ွင္ကားတကားလို ၾကည့္ေနၾကတယ္။

အလုပ္႐ံုသြားမယ့္ အလုပ္သမားေတြ၊ ကိုရင္ေလးေတြ၊ ေစ်းသည္ေတြ၊ အုံးပင္ေတြ၊
ဆိုက္ကားေပၚထိုင္ ေနတဲ့ ဆိုက္ကားသမားေတြ၊ သာမန္လက္လုပ္လက္စားေတြက
ဒီဇာတ္ကားမွာ သဘာ၀က်က် သ႐ုပ္ေဆာင္ေနၾကတယ္။ ရထားက တျဖည္းျဖည္းနဲ႔
အ႐ွိန္ရလာတယ္။ ျမင္ကြင္းကလည္း တရိပ္ရိပ္နဲ႔ ေျပာင္းလဲေနတယ္။ ၿမိဳ႔ျပကြက္ေတြကေန
ေက်းလက္ျပကြက္ေတြ ျဖစ္လာတယ္။ အင္းစိန္ကတည္းက ၀မ္းကိုက္လာတဲ့
ပုစြန္ေတာင္ဘက္က လူက ပထမဆံုး မိလႅာစတက္ၿပီေပါ့။
စပါးေတြက စ, သိမ္းေနၿပီ။ ယု၊ ေအာင္ေဘာ္ နဲ႔ ဘခက္တို႔ရဲ႔ မိတ္ေဆြေတြ အလုပ္မ်ားတဲ့ အခ်ိန္။
စပါးရိတ္ေနရာက တေ႐ြ႔ေ႐ြ႔ သြားေနတဲ့ သံၾကက္ျခင္း ႏွစ္ျခင္းကို လွမ္းၾကည့္ေနၾကတယ္။
လယ္ကြင္းေတြထဲမွာ ၿမိဳ႔သစ္ဆိုၿပီး အကြက္သစ္ေတြ ခ်ထားတာ လွမ္းေတြ႔ေနၾကတယ္။ ယုရဲ႔
မိတ္ေဆြေတြ ေနာင္ႏွစ္က်ရင္ ဒီေနရာမွာ စပါးရိတ္ဖို႔ မလိုေတာ့ဘူး။ ဘယ္ေနရာမွာ ဘာသြားလုပ္
ၾကမလဲ။ ဘယ္ကဖြင့္တဲ့ အသံခ်ဲ႔စက္ မွန္းမသိဘူး။ "အမိန္႔ေတာ္ပါတယ္၊ အမိန္႔ေတာ္ပါတယ္"
တဲ့။
သူက မဂၢင္ဆရာေတာ္ႀကီးရဲ႔ ေျခအစံုကို လွမ္းၾကည့္မိတယ္။ ဆရာေတာ္ႀကီးမွာ ဖိနပ္မပါဘူး။

သူလိုပဲ ဆရာေတာ္ႀကီးက ပေဒသာေျခခ်င္းနဲ႔။ သူက ေျခခ်င္းရဲ႔တဆိပ္ကို စူးစမ္းေနမိတယ္။
ႏြားတံဆိပ္လား၊ ဂ်ိဳးသိန္းတံဆိပ္လား၊ အၫြန္႔တလူလူနဲ႔ အနာဂတ္မွာ အလားအလာေကာင္းတဲ့
ေက်ာင္းသားလူငယ္ေလးရဲ႔ ေျခေထာက္မွာ သံေျခခ်င္းအိုႀကီးခတ္ထားလို႔ပါလား။ ဒီေျခခ်င္းကို
ဘယ္သူနဲ႔ စၿပီး ေစ်းဦးေဖာက္တာလဲ။ အဲဒီလူက ဘာပုဒ္မလဲ။ ေထာင္ဘယ္ႏွႏွစ္ က်သြားသလဲ။
တကယ္ေရာ သူ အျပစ္က်ဴးလြန္ခဲ့သလား။ ေငြနည္းလို႔ တရား႐ႈံးသြားသူလား။ အခု အဲဒီလူ
ဘယ္မွာလဲ။ အသက္႐ွင္လ်က္ပဲလား။ သန္သန္မာမာပဲလား။ ဇာတိေျမကို ျပန္ေရာက္ရဲ႔လား။
သူ႔မိသားစုနဲ႔ ျပန္ေတြ႔ရရဲ႔လား။ ဒီေျခခ်င္းကို လူဘယ္ႏွေယာက္ ၀တ္သြားၿပီးၿပီလဲ။ အဲဒီလူေတြရဲ႔
ဘ၀ကို သိခြင့္ရရင္ သူသိခ်င္တယ္။ ေျခခ်င္းေတြကို သူ စကားသင္ေပးခ်င္တယ္။
ေျခခ်င္းေတြသာ စကားတတ္ ရင္ ..... ။ သူေတြးေနရာက ပါတ္၀န္းက်င္ကို ျပန္ၿပီး
သတိထားမိတယ္။
ဒီတြဲထဲမွာ ဧရာ၀တီျမစ္ ကမ္းနံေဘးက၊ စစ္ေတာင္းျမစ္ ကမ္းနေဘးက၊ ၿပီးေတာ့ သံလြင္ျမစ္
ကမ္းနေဘးက၊ ခ်င္းတြင္း၊ စလင္းေခ်ာင္း၊ ပင္းေခ်ာင္း၊ ယင္းေခ်ာင္း နံေဘးက သူ႔ရဲေဘာ္ေတြကို
ျမင္ေယာင္ေနတယ္။ ျမစ္ေတြ ေခ်ာင္းေတြ ေပါင္းစုၿပီးဘယ္သူမွ မဟန္႔တားႏိုင္တဲ့ ေရစီးမ်ိဳးနဲ႔
ဒိုက္၊ သ႐ိုက္၊ အမိႈက္ေတြကို တိုက္စားေနပံုကို သူ စိတ္ကူးပံုေဖာ္ၾကည့္တယ္။ ဧရာမ
ေရစီးေၾကာင္းႀကီး ပါလား။
ရထားက အ႐ွိန္ေလွ်ာ့လာတယ္။ ဘူတာငယ္ကေလးတခုကို ၀င္ေတာ့မလို႔ ထင္ရဲ႔။ အသက္ႏွင့္
မမွ်ေအာင္ မ်က္မွန္ထူထူ တပ္ထားတဲ့ အထက ေက်ာင္းသားကေလးက တြဲထဲမွာ
လူးလာေခါက္ျပန္ သြားၿပီး မိတ္ေဆြသစ္၊ မိတ္ေဆြေဟာင္းေတြကို ႏႈတ္ဆက္ေနတယ္။
ဘာလိုလိုနဲ႔ စက္႐ံုၿမိဳ႔ကေလးနား တျဖည္းျဖည္းနီး လာေနၿပီ။ သူက စက္႐ံုၿမိဳ႔ကေလးက
အလုပ္သမားေတြရဲ႔ ဘ၀ကို စဥ္းစားေနမိတယ္။ သူ႔ၿမိဳ႔မွာ႐ွိတဲ့ မီးျခစ္စက္၊ ဗ်စ္စက္၊ ေစာင္စက္၊
သစ္စက္က သူ႔မိတ္ေဆြ အလုပ္သမားေတြဆီ စိတ္က ေရာက္သြားျပန္ေရာ။ သူ႔မိတ္ေဆြ
အလုပ္သမားေတြနဲ႔ ဒီစက္႐ံုၿမိဳ႔က အလုပ္သမားေတြ ဘာကြာျခားေန သလဲ။
စက္႐ံုၿမိဳ႔ကေလးမွာေနတဲ့ ကဗ်ာဆရာႀကီးကို တဆက္တည္း သတိရလိုက္မိတယ္။ ဆရာႀကီး
ေနတဲ့ အိမ္ကေလးက ဘယ္ဟာေလးလဲ။ ကဗ်ာဆရာႀကီး ႐ွိမယ့္ေနရာကို သူ မမွန္းဆတတ္ဘူး။
ကားလမ္းကေန တေခါက္ပဲ သူေရာက္ဖူးတာ မဟုတ္လား။ ရထားက ဘူတာ႐ံုမွာ ခဏပဲ
ရပ္တယ္။ ၿပီးေတာ ဆက္ထြက္ခြါလာတယ္။
သူက ပထ၀ီ၀င္ ဂုဏ္ထူးတန္းေက်ာင္းသားနဲ႔ စကားေဖာင္ဖြဲ႔ေနမိတယ္။ ဒီ ေက်ာင္းသားရဲ႔
ေက်းဇူးက သူတို႔လို လူေတြအေပၚမွာ ႐ွိတတ္ၾကတယ္ေလ။ ပံုစံေဆာင္၊ ပံုစံခန္းေတြမွာ
သားေရပတ္ သံေတြ တ႐ႊမ္း႐ႊမ္း၊ ၀ါးရင္း တုတ္ေတြ တ၀ဲ၀ဲျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ ဒီေက်ာင္းသားေလးက
အႏၱရာယ္မ႐ွိ၊ ေဘးမထိေအာင္ ေစာင့္ေ႐ွာက္ ကာကြယ္တတ္တယ္။ ကာကြယ္ေလ့ ႐ွိတယ္။
သူတို႔ကို ရထားက ဘယ္အထိ သယ္ေဆာင္သြားမလဲ မသိ။ နာမည္ႀကီးတဲ့ သာယာ၀တီကို
လား။ သာယာ၀တီဆိုတာနဲ႔ သူက 'ေတာင္ဆင္း၀' ကိုပါ တြဲလ်က္ သတိရေနမိတယ္။ ပဲခူးတိုင္း
ေက်ာင္းသားလက္ေ႐ြးစင္ ေဘာလံုးသမားေလးက ေျခခ်င္းႏွစ္ေခ်ာင္းဆံုရာအရပ္ကို ၫႊန္ရင္း
အခုမွပဲ ေဘာသမားအစစ္ ျဖစ္ေတာ့တယ္တဲ့။ သာယာ၀တီ မဟုတ္တာေတာ့ ေသခ်ာသြားၿပီ။
ဒါျဖင့္ရင္ သူတို႔ကို ဘယ္ပို႔မလဲ။ ျပည္ကိုလား။ ေထာင္႐ွိတဲ့ ၿမိဳ႔ေတြ စဥ္းစားၾကည့္မိတယ္။
ရထားက ရပ္ျပန္ၿပီ။ အေစာင့္လိုက္လာသူကို ဘာဘူတာလဲလို႔ ေမးၾကည့္တယ္။ အေစာင့္က
တြဲျပင္ ေခါင္းထြက္ၾကည့္ၿပီး ဘာဘူတာမွ မဟုတ္ဘူးလို႔ ေျပာတယ္။ ကုကၠိဳပင္ႏွစ္ပင္နဲ႔
ထန္းပင္ႏွစ္ပင္ကို လွမ္းေတြ႔ရတယ္။ တေယာက္ေယာက္က ရထားကို တားၿပီး စီးတာ ထင္ပါရဲ႔။

ဒီတခါ ရပ္မယ့္ဘူတာက တိုက္ႀကီးဘူတာ။
တိုက္ႀကီး ဘူတာေရာက္ေတာ့ လူတေယာက္ကို လွမ္းၿပီး ေခၚသံၾကားတယ္။ "ကိုသက္ဦးကို
ေခၚေပးပါ၊ ဒီမွာ သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြ ပါလာတယ္" လို႔ ေျပာသံ ၾကားလိုက္တယ္။ ဟိုလူခ်ာကနဲ
လွည့္သြားတယ္။ ဘူတာက ခပ္ေသးေသးကေလး။ စာအုပ္အငွားဆိုင္မွာ စူပါတန္း၀င္
စာေရးဆရာ တခ်ိဳ႔ရဲ႔ နာမည္၊ သူတို႔ရဲ႔ စာအုပ္ေၾကာ္ျငာေတြကို ေျမျဖဴနဲ႔ ေရးထားတယ္။
ကိုသက္ဦးဆိုတဲ့ လူငယ္က ေမာႀကီးပန္းႀကီးနဲ႔ ေရာက္ခ်လာတယ္။ သူက အလင္းထဲကမို႔
တြဲထဲက လူေတြကို ေနေရာင္ကာၿပီး ၾကည့္ေနတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေဟာင္းေတြကို ႐ုတ္တရက္
မွတ္မိပံု မေပၚဘူး။ ႐ုပ္ေတြကလည္း မွတ္မိႏိုင္စရာ မ႐ွိဘူး မဟုတ္လား။ ေနာက္ေတာ့
ေညာင္ေလးပင္က ဓာတ္ပံုဆရာကို သူ မွတ္မိသြားတယ္။ အထဲနဲ႔အျပင္
စကားအလုအယက္ေျပာသံေတြ ညံသြားတယ္။ စကားေျပာေနရင္းက ကိုသက္ဦးရဲ႔ ပါးျပင္မွာ
မ်က္ရည္ေတြ စီးက်လာတယ္။ ၀မ္းသာလို႔လား၊ ၀မ္းနည္းလို႔လား။ ႏွစ္ခုစလံုးေၾကာင့္ထင္ရဲ႔။
တြဲျပတင္းေဘာင္ကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ နာနာဆုပ္ကိုင္ရင္း လက္ဖမိုးေပၚကို သူ႔မ်က္ႏွာ
အပ္ခ်လိုက္တယ္။ လူေတြၾကားမွာ၊ ခရီးသြားေတြ ၾကားမွာ ေယာက်္ားသား တေယာက္
႐ိႈက္ႀကီးတငင္နဲ႔ ငိုေနပါလား။ သူ႔အငိုက တြဲေပၚကလူေတြကိုပါ ကူးစက္လုလု။ စိတ္မေကာင္း
ျဖစ္ၾကရတယ္။ "ေဟ့လူ၊ ငိုမေနနဲ႔ေလဗ်ာ။ လုပ္စရာ႐ွိတာ လုပ္ဦး။ က်ဳပ္တို႔ ေဆးလိပ္
သိပ္ေသာက္ခ်င္ေနတယ္" အသံတသံပဲ။ ေနာက္တသံက "လြယ္တာပဲလုပ္ဗ်ာ" တဲ့။
ကိုသက္ဦးက နီးရာ ဆိုင္တဆိုင္က ေဆးလိပ္ေတြ၊ မံု႔ေတြ မ,ခ်လာတယ္။ သူပိုင္ ဆိုင္က
ယူလာတဲ့ ဟန္ပန္နဲ႔။ မ်က္ရည္စက္လက္နဲ႔ ကိုသက္ဦးကို ဆိုင္႐ွင္က အံ့ၾသတဲ့ အၾကည့္နဲ႔
ၾကည့္ေနတယ္။ ဘာမွ မေျပာဘူး။ တကယ္လည္း ဘူတာ႐ံုကေလးမွာ ဒါမွမဟုတ္ တိုက္ႀကီး
တၿမိဳ႔လံုးမွာ၊ ဒါမွမဟုတ္ တိုက္ႀကီး တနယ္လံုး မွာ ကိုသက္ဦးကို ျငဴစူမယ့္လူ ႐ွိပံု မေပၚဘူး။
ဘာေၾကာင့္လဲ။ ကိုသက္ဦးဟာ ႐ွစ္ေလးလံုး အေရးေတာ္ ပံုႀကီးမွာ တိုက္ႀကီးရဲ႔ တိုက္ပြဲ၀င္
ေခါင္းေဆာင္၊ ၿပီးေတာ့ သရက္ေတာက လြတ္လာတာ မၾကာေသးဘူး။
မီးခိုးနဲ႔ ေ၀းေနတဲ့ အဆုပ္ေတြ၊ ေဟာင္းေလာင္းျဖစ္ေနတဲ့ ပါးစပ္ေျခာက္ေျခာက္ေတြ အလုပ္ရ
သြားၿပီ။ ဂတ္ဗိုလ္ဆီက ခရာတြတ္သံ ၾကားလိုက္ရတယ္။ ႏႈတ္ဆက္သံေတြ ညံသြားတယ္။ ခါးက
ပုဆိုးနဲ႔ မ်က္ရည္စေတြကို သုတ္၊ ပုဆိုးကို တိုတိုျပင္၀တ္လိုက္တဲ့ တိုက္ႀကီးသားတေယာက္
ေန႔ခင္းႀကီးမွာ ရင္နာစရာ ျပဇာတ္တပုဒ္ ၾကည့္လိုက္ရသလို၊ ကိုယ္တိုင္လည္း
၀င္သ႐ုပ္ေဆာင္လိုက္ရ ေသးတယ္။ ျပဇာတ္နာမည္က 'ေန႔ခင္းအိပ္မက္' တဲ့။
ေဆးလိပ္ငတ္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ေဆးလိပ္ေသာက္ရတာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ အရသာ႐ွိတယ္
ဆိုတာ ေဆးလိပ္ငတ္ဖူးသူတိုင္း သိၾကတယ္။ ေက်းဇူးသိပ္တင္ပါတယ္ ကိုသက္ဦးရယ္။
ကေလးၿမိဳ႔နယ္ နတ္ေျမာင္း႐ြာက ဦးဇင္းေလးက တိုင္းရင္းသားဖြံ႔ၿဖိဳးေရးသိပၸံဆင္း
တခြါးတေယာက္ နဲ႔ စကားလက္ဆံု က်ေနတယ္။
"၀က္လွကေလး၊ ဆတ္ဖား႐ိုး၊ ကိုင္းပင္ႀကီး၊ ဥဒို၊ ဖားေလးကြင္း တို႔မွာ ကၽြန္ေတာ့္အမ်ိဳးေတြ
႐ွိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က ဆင္ကူးက" တခြါးရဲ႔ အသံက ခပ္၀ဲ၀ဲ။ ရထားခုတ္သံနဲ႔ ေရာေနတယ္။
ဦးဇင္းက နားစိုက္ေထာင္ေနရတယ္။
"အမ်ိဳးေတြဆီ ျပန္လာတာကို ဖမ္းၿပီး ေထာင္ခ်တာဗ်"
"ဘယ္ႏွခုႏွစ္ကလဲ"
"၈၃ က"
"ဘယ္ႏွေယာက္တုန္း"

"၆၃ ေယာက္ေလ"
"ဘယ္ကေန ျပန္လာတာလဲ"
"မာနယ္ပေလာက" တဲ့။
၄/၈၉ နဲ႔ ေသဒဏ္ကေန တသက္တကၽြန္း ေျပာင္းသြားသတဲ့။ ဗိုက္ဆာရာမွာ သူမ်ားထက္ထူး ၿပီး
ေစာေစာဆာတတ္သူက ဦးဇင္းကို အ႐ႊန္းေဖာက္ေနျပန္ၿပီ။
ရထားက ဥကၠံ၊ သံုးဆယ္၊ သာယာ၀တီ တို႔ကို ျဖတ္ခဲ့ၿပီ။ ရထားရဲ႔ ျပတင္းေပါက္မွာ
လယ္ကြင္းေတြ အျပည့္ေရးထားတဲ့ အ၀ါေရာင္ဗရဗ်စ္နဲ႔ ပန္းခ်ီကားတခ်ပ္ လာကပ္ထားတယ္။
ငိုက္ ျမည္းေနတဲ့ စပါးကလည္း အ၀ါ၊ ကတံုးတံုးထားတဲ့ ႐ိုးျပတ္ကလည္း အ၀ါ၊ ျမင္ျမင္သမွ်
အ၀ါခ်ည္းပဲ။ ငွက္ေတာ္ကေလးပဲ အနက္ေရာင္။ ငွက္ေတာ္ကေလးေတြ၊ ပုစဥ္းထိုး
ငွက္ကေလးေတြ တဂ်ံဳးဂ်ဳံးနဲ႔ ဆူညံေအာ္ဟစ္ေနတဲ့ ရထားႀကီးကို အေၾကာက္အလန္႔မ႐ွိ
ၾကည့္ေနၾကတယ္။ ဒီေန႔မွ ထူးထူးျခားျခား ပါလာတဲ့ သံေလွာင္အိမ္ ႏွစ္ခုကို သူတို႔ ၾကည့္ၾကရင္း
အေျဖထုတ္ေနၾကတယ္။ သံေလွာင္အိမ္ေတြ ထဲမွာ ဘယ္သူေတြ ပါလာၾကသလဲ။
ငွက္ေတာ္ကေလးတို႔ေရ......။
ပုစဥ္းထိုးငွက္ကေလးတို႔ေရ.....။
ငါတို႔ အင္းစိန္က လာၾကတာကြဲ႔။ အားလံုး ကိုးဆယ့္ကိုးေယာက္ေပါ့။ တို႔ကို ဘယ္ပို႔မွာမွန္း
မသိဘူး။ ေသခ်ာတာတခုကေတာ့ ငါတို႔ ဘ၀က မင္းတို႔ေလးေတြလို မဟုတ္ဘူးကြဲ႔။ ငါတို႔ ခ်စ္တဲ့
မိဘေတြ၊ ငါတို႔ခ်စ္တဲ့ အိမ္သူသက္ထားေတြ၊ ေဆြမ်ိဳးမိတ္သဂၤဟေတြနဲ႔ ေ၀းတဲ့ဆီကို
ပို႔ေတာ့မလို႔။ ငါတို႔ အသိုင္းအ၀ိုင္းအားလံုး ဆင္းရဲဒုကၡနဲ႔ ၾကံဳေတြ႔ေနရေအာင္၊ ႏိုင္ငံေရး
မလုပ္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ စိတ္ဓါတ္ က်ေစဖို႔ကြဲ႔။ သူတို႔ ျဖစ္ေစခ်င္သလို ျဖစ္မတဲ့လား။
စမ္းၾကည့္လိုက္ေလ။
ငွက္ေတာ္ေလးေမာင္ႏွံက သူေျပာလိုက္တာကို ၾကားသြားတယ္ ထင္ပါရဲ႔။ အၿမီးကေလး
ေျမႇာက္လိုက္ၾကၿပီး ေစြ႔ခနဲ ပ်ံသြားၾကတယ္။ ပုစဥ္းထိုး ငွက္ကေလးပါ လိုက္ပ်ံသြားတယ္။
ငွက္ေတာ္ ကေလးက ပုစဥ္းထိုး ငွက္ကေလးကို ႐ွင္းျပေနတယ္။ ပုစဥ္းထိုးငွက္ကေလးကလည္း
စကားေတြ သိပ္ေျပာတဲ့ ဆက္ရက္ကေလးကို ထပ္႐ွင္းျပတယ္။ ဆက္ရက္ကေလးကေန
စာ၀ါေလး။ ေနာက္ စာ၀ါကေလးကေန ဂ်ိဳးလည္ေပ်ာက္ေလး။ ဂ်ိဳးလည္ေပ်ာက္ေလးကေန.......။
သူ႔ဇနီး ေထာင္၀င္စာ လာေတြ႔ရင္ ငွက္ကေလးတေကာင္ကမ်ား ဒီအေၾကာင္း လာေျပာေသး
လားလို႔ ေမးရဦးမယ္။
လက္ပံတန္းဘူတာေရာက္ေတာ့ ေန ေတာ္ေတာ္ျမင့္ေနၿပီ။ ဆရာေတာ္ႀကီးတို႔ေတာင္ ပံုစံဆြမ္း
ဘုဥ္းေပးလို႔ ၿပီးကာနီးလုၿပီ။ ဦးဇင္းေတြ ဘဲဥအစိမ္းနဲ႔ ပံုစံငပိ ေရာနယ္ၿပီး ျဖစ္သလို ဘုဥ္းေပးေန
ၾကရ႐ွာတယ္။ ဆရာေတာ္မ်ား ဒီေန႔ ဆြမ္းစားနည္းမယ္ ထင္တာ။ မနည္းၾကဘူး။ ခါတိုင္းလိုပဲ
ဘုဥ္းေပးေနၾကတယ္။ တဖက္သံလမ္းမွာ ရပ္ထားတဲ့တြဲက ကုန္စိမ္းသည္က သူတို႔ကို ၾကည့္ၿပီး
စိတ္ကူးရလာတယ္ထင္တယ္။ နံနံပင္ေတြ တေပြ႔ႀကီး လက္ေဆာင္လာေပးတယ္။
ေပေရနံေစာ္ေနတဲ့ သံေလွာင္အိမ္ထဲမွာ ဗမာနံနံနံ႔က ေမႊးႀကိဳင္သင္းသြားတယ္။ တယ္လဲ
ထြားႀကိဳင္းလွတဲ့ ဗမာနံနံေတြ ပါလား။ ဆရာေတာ္တို႔ကို ဦးဦးဖ်ားဖ်ား ကပ္လိုက္ရတယ္။
ေရစႀကိဳနယ္ ကၽြန္းဖိုပင္႐ြာသား ဦးဇင္းပိန္ကေလးက နံနံပင္ေတြကို ပလုပ္ပေလာင္း
ဘုဥ္းေပးလိုက္တယ္။
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ကုန္စိမ္းသည္ႀကီးေရ.........။

ဖိုးသံစိမ္း
ဘ၀ကင္းဗတ္ေပၚက သံမဏိစုတ္ခ်က္ၾကမ္း- အပိုင္း (၁) ၿပီး။
၂၀၀၃ ခု၊ ႏို၀င္ဘာ ၂၇ ထုတ္၊ မာယာမဂၢဇင္း မွ ျပန္လည္ကူးယူေဖာ္ျပျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
Friday, April 11, 2008
ဘ၀ကင္းဗတ္ေပၚကသံမဏိစုတ္ခ်က္ၾကမ္း (အပိုင္း ၂)
ရထားျပတင္း ပိတ္ကားေပၚက ႐ုပ္႐ွင္ကားက မေျပာင္းေသးပါဘူး။ ေက်းလက္ေနာက္ခံ သ႐ုပ္မွန္

ဇာတ္လမ္းကို ျပေနတုန္းပဲ။ မြန္းတိမ္းကာနီးၿပီမို႔ ကာဘြန္ေခ်ာင္း အသစ္လဲလိုက္သလို
ျမင္ကြင္းက ပိုၿပီး စူးရဲေတာက္ပေနတယ္။ လယ္ကြက္ေတြ၊ ခင္တန္းကေလးေတြ၊ စိုးစိုး၊
ကိုသိန္းတန္နဲ႔ မိုးမိုးတို႔ရဲ႔ မိတ္ေဆြေတြကို တခါတခါမွာ လွမ္းျမင္ရတယ္။ စိုးစိုးနဲ႔ မိုးမိုးေနရာမွာ
ေဟမာေန၀င္းနဲ႔ ေမဆြိတို႔ ေရာက္ေနၾကၿပီလား။
လက္ပံတန္းက တက္လိုက္လာတဲ့ စီးကရက္နဲ႔ေဆးလိပ္ ဗန္းလြယ္ထားသူ ကေလးက သူတို႔ကို

ၾကည့္ၿပီး စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ေနတာလား။ တြဲမွားတက္မိတဲ့အတြက္ ယူၾကံဳးမရ ျဖစ္ေနတာ လား
မသိ။ မ႐ႊင္ျပ လွဘူး။ ပါးေစာင္ထဲမွာ ဗမာေဆး႐ြက္ႀကီး ငံုထားတဲ့ ပဲခူးက ေဂါပကလူႀကီးက
မ်က္ေတာင္ ပုတ္ခတ္ ပုတ္ခတ္လုပ္ရင္း ဂါထာတခုကို ႐ြတ္လိုက္လာတယ္။ ဆရာ၀န္ကေတာ့
ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို သရက္ေထာင္ပို႔ရင္ ေကာင္းမယ္။ ေအာင္လံမွာ ကၽြန္ေတာ့္ အမ်ိဳးေတြ ႐ွိသတဲ့။
ရထားက တလႈပ္လႈပ္နဲ႔။ ပုခက္ထဲထည့္ၿပီး သူတို႔ကို ေခ်ာ့သိပ္ေနသလိုပဲ။ ေတးသြားကေတာ့
စထြက္ကတည္းက ေတးသြား။ မယ္လိုဒီက ဂ်ဳန္းဂ်ဳန္း။ ဟာမိုနီက ဂ်က္ဂ်က္ေလ။
မဇၩိမတိုင္းေရာ၊ အယုဒၵယတိုင္းကပါ ျပန္လာတဲ့ စံုေတာၿမိဳင္ ေက်ာင္းသားေလးက
ေဆးတကၠသိုလ္က မ်က္မွန္တပ္ ေက်ာင္းသားကေလးနဲ႔ ရယ္စရာေတြ ေျပာရင္း
တျပံဳးျပံဳး႐ွိေနၾကတယ္။ အပူအပင္ဆိုတာ ဂ်ိဳနဲ႔လား။
အလံုသစ္စက္ကလူနဲ႔ သူ႔အမႈတြဲက ေခါင္းခ်င္းဆိုင္ၿပီး ေဆးလိပ္ကို တလွည့္စီ ဖြာေနၾကတယ္။
လက္ထဲမွာလဲ ေဆးလိပ္စြပ္ က်ည္ေေတာက္ကို ျမဲျမဲဆုပ္ထားတယ္။ ေနက နည္းနည္းေစာင္းစ
ျပဳလာၿပီ။ ျမင္ကြင္းကေတာ့ သူတို႔ ခ်စ္တဲ့ လယ္ကြင္းေတြပဲ။ ခင္တန္းကေလးေတြက ဟိုနားတစု၊
ဒီနားတစု။ သူတို႔က စိမ္းျမတာကို ျမတ္ႏိုးတယ္။ လယ္သမားေတြကို ေလးစားၾကတယ္။ သူတို႔
ဘ၀ကို တန္ဘိုးထားၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီျမင္ကြင္းကို သူတို႔ ဘယ္ႏွစ္ရက္ပဲ ထိုင္ၾကည့္ၾကည့္
မ႐ိုးႏိုင္တဲ့ ျမင္ကြင္းေပါ့။ ေဟာဒီ လယ္ယာ႐ႈခင္းေတြကေန သူတို႔အတြက္ လက္ရာေျမာက္
ပန္းခ်ီကားေတြ၊ ပီျပင္တဲ့ ႐ုပ္႐ွင္ေတြ၊ ခံစားရမယ့္ ကဗ်ာေတြ၊ ဂႏၳ၀င္ေတးေတြ၊
လက္ကမခ်ခ်င္ေလာက္ေအာင္ ေကာင္းတဲ့ ၀တၳဳေတြ ျဖစ္လာလိမ့္မယ္။ ေဟာ ရထားက
ေႏွးသြားျပန္ၿပီ။ လက္နက္ကိုင္ ပုလိပ္တေယာက္က နတၱလင္းေရာက္ေတာ့မယ္တဲ့။
နတၱလင္းဆိုရင္ ဗိုလ္ျဗဴးရဲ႔ နတၱလင္းေပါ့။
ဘူတာက ခရီးသည္ေတြနဲ႔ စည္ကားေနတယ္။ ဗိုလ္ျဗဴးရဲ႔ မိဘေတြဆီ အေၾကာင္းၾကားခိုင္းသံ
ၾကားရတယ္။ ျမန္ျမန္သြားေျပာေပးပါဗ်ာ ဆိုတာကို လူငယ္သံုးေယာက္က သံၿပိဳင္နီးပါး

မွာေနၾကတယ္။ အင္းစိန္မွာပဲ ႐ွိေနတယ္ အမွတ္နဲ႔ ေထာင္၀င္စာ သြားေတြ႔ေနရင္ လူပမ္း၊
ေငြကုန္မယ့္ လြဲေခ်ာ္မႈ တခု မဟုတ္လား။ ၿပီးေတာ့ ဘယ္သူကေရာ ကိုယ့္မိဘနဲ႔ မေတြ႔ခ်င္တဲ့သူ
႐ွိပါ့မလဲ။ စကၠန္႔ေတြ မိနစ္ေတြက အကုန္ျမန္လွတယ္။ ဗိုလ္ျဗဴးအိမ္က တေယာက္မွ
ေရာက္မလာဘူး။ သံေလွာင္အိမ္ထဲကလူေတြ လည္ပင္း႐ွည္ေနၾကၿပီ။ ဟိုဟာ
ဗိုလ္ျဗဴးအေဖလား။ ဟိုဟာကေတာ့ ဗိုလ္ျဗဴးအကိုလား။ အသက္ အေတာ္အသင့္ရတဲ့
အမ်ိဳးသမီးျမင္ရင္ ဗိုလ္ျဗဴးအေမလို႔ ထင္မိၾကတယ္။ မဟုတ္ဘူး။ တေယာက္မွ မဟုတ္ဘူး။
ဂါတ္ဗိုလ္ရဲ႔ ခရာသံ ၾကားလိုက္ရတယ္။ ရထားထြက္ေတာ့မယ္။ ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲ။ ခုမွေတာ့
ဘာမွ မတတ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ တနည္းပဲ ႐ွိေတာ့တယ္။ အဲဒါကေတာ့ ေတြ႔တဲ့ လူတေယာက္ကို
လွမ္းမွာတဲ့နည္းပဲ။
သူ႔အေဖရဲ႔ ဆန္စက္လိပ္စာနဲ႔ သူ႔သားေထာင္ေျပာင္းသြားၿပီ။ အေရးႀကီးတယ္၊ သြားေျပာေပး
ပါတဲ့။ နားေထာင္ေနတဲ့သူက ႐ိုး႐ိုးသားသား ကူညီခ်င္စိတ္ ႐ွိပံုရတယ္။ ရထားက စထြက္ၿပီ။
နတၱလင္းမွာ ဘုရားပြဲႀကီးတခု က်င္းပေနတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဗုဒံၶ၊ ဓမၼံ၊ သံဃံ ထြန္းျမင့္ေအာင္
ဘဲဥမု႔ံသိုင္းျခံဳသည္၊ အနႏၱေမတၱာ ေဒၚမွည့္ႀကီး အေၾကာ္ဆိုင္၊ ပဥၥဂုဏံ ေ႐ႊမန္းကဖီး စတဲ့
ဆယ့္ႏွစ္ပြဲ ေစ်းဆိုင္ကေလးေတြ ေတြ႔လိုက္ရတယ္။ ဒီဘုရားပြဲမွာ ဘာဇာတ္အဖြဲ႔
လာကေနသလဲ။ ဖ်ာတခ်ပ္ ဘယ္ေစ်းလဲ။ ႐ံု၀င္ခေရာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ျဖစ္ေနၿပီလဲ။ သူက
ၿမိဳ႔ေတာ္ကိုယဥ္ေအာင္နဲ႔ ဆရာ၀င္းစည္သူတို႔ကို ျဖတ္ခနဲ သတိရလိုက္တယ္။ ဒီပုဂၢိဳလ္ေတြ
ေနထိုင္လို႔မွ ေကာင္းၾကရဲ႔လား။ ဘာနဲ႔ ၀မ္းေက်ာင္းေနၾကသလဲ။
ရထားက ဘူတာက ထြက္ၿပီး မီတာႏွစ္ရာေလာက္ ေရာက္ေတာ့ ဘရိတ္ဖမ္းသံေတြ တဂ်ီဂ်ီနဲ႔
ၾကားလိုက္ရတယ္။ ဘာမ်ား ျဖစ္ျပန္ ၿပီလဲ။ ဘရိတ္ဖမ္းေပမယ့္လည္း ရထားက ေတာ္ေတာ္နဲ႔
မရပ္ဘူး။ ေဟာ ရပ္သြားၿပီ။ ရပ္ၿပီးေတာ့ ေ႐ွ႔ဆက္မသြား။ ေနာက္ကို ျပန္ခုတ္ေနတယ္။
ဆယ့္ႏွစ္ပြဲေစ်းသည္ေတြ ေရာ၊ ကတၱရာလမ္းေပၚက ဘုရားပြဲေစ်း ေလွ်ာက္သူေတြပါ
ေနာက္ျပန္ခုတ္ေနတဲ့ ရထားကို ၾကည့္ေနၾက တယ္။ သူတို႔လည္း ႐ုပ္႐ွင္ဖလင္ကို
ေနာက္ျပန္ရစ္ျပေနတာ ၾကည့္ေနရသလိုပဲ။ လြဲေခ်ာ္မႈတခုေတာ့ ျဖစ္ျပန္ၿပီ။ ရထားက ေႏွးရာက
ရပ္သြားတယ္။ တြဲေတြက ပထမ ရပ္ခဲ့ဖူးတဲ့ေနရာမွာ ကြက္တိ ရပ္ေနပါလား။
ပလက္ေဖာင္းေပၚက လူတခ်ိဳ႔ သံေလွာင္အိမ္ႏွစ္ခုကို ဂ႐ုစိုက္ ၾကည့္ေနၾကတယ္။ က်, ေနေၾကာင့္
သံေလွာင္အိမ္ေတြက နည္းနည္းေတာ့ ပိုလင္းသလို အ႐ွိသား။ အေမ..... အေမ......။
ဗိုလ္ျဗဴးရဲ႔အသံ။ နဖူးမွာ၊ နသယ္မွာ၊ ႏႈတ္ခမ္းအထက္မွာ၊ ေမးေစ့မွာ ေခၽြးစိုေနတဲ့အေမ။ အေမရဲ႔
၀မ္းသာသြားတဲ့ မ်က္ႏွာကေလးက ဘယ္သ႐ုပ္ေဆာင္မွ တုမရတဲ့ မ်က္ႏွာ။ နေဘးမွာ ဗိုလ္ျဗဴးရဲ႔
အမ်ိဳးေတြ။ သံေလွာင္အိမ္ထဲက တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားေလးတေယာက္နဲ႔ ရင္တုန္
ပန္းတုန္ႏွလံုးခုန္ ေနၾကတဲ့ ေဆြမ်ိဳးတစု အထက္ေအာက္ စကားေျပာေနၾကတယ္။ သူတို႔က
ပြဲၾကည့္ပရိသတ္ေလ။ သားအမိ စကားေျပာေနပံုကို ၾကည့္ၿပီး ပရိသတ္က ရင္ထဲမွာ မခ်ိတင္ကဲ
ခံစားေနၾကရတယ္။ သံဇကာေတြကို အစြမ္းကုန္ ဆြဲျဖဲပစ္၊ သံေျခခ်င္းေတြကို ႐ိုက္ခ်ိဳးလႊင့္ပစ္ၿပီး
သားျဖစ္သူကို သူ႔အေမရင္ခြင္ထဲ ထည့္ထားခဲ့ခ်င္တယ္။
အေမက ပလက္ေဖာင္းေပၚက။ သားက သံေလွာင္ခ်ိဳင့္ထဲက။ နံေဘးက ကေလးေတြက
မ်က္ေတာင္ေတြ ပုတ္ခတ္၊ ပုတ္ခတ္နဲ႔ ။ မက်ေစခ်င္တဲ့ မ်က္ရည္ေတြ
ေကာ္ထုတ္ေနၾကသလိုလို။ ဆရာေတာ္ႀကီးေတာင္မွ ဒီျမင္ကြင္းကို ဆက္မၾကည့္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။
မ်က္လံုးေတြကို ရထားၾကမ္းျပင္ဆီ ေ႐ႊ႔ထားေတာ္မူ႐ွာတယ္။ သံဇကာနားကပ္ေနတဲ့
ေျမာင္းျမသားကို နေဘးလူေတြက ၀ိုင္းအံုဖိထားလို႔ သူ႔နဖူးမွာ သံဇကာအရာ ထင္သြားတယ္။

မိနစ္ေတြက တကယ္ကို ကုန္လြယ္လြန္းလွတယ္။ သားအမိ ေျပာလက္စ မသတ္ရေသးဘူး။
ရထားက ျပန္ထြက္ၿပီ။ အေမက ရထားနဲ႔ ယွဥ္လို႔ ေျခလွမ္း ခြန္ႏွစ္လွမ္း၊ ႐ွစ္လွမ္း
လိုက္လာခဲ့ေသးတယ္။ ခရီးဆံုးထိေအာင္ လိုက္ႏိုင္ရင္ ေျပးလိုက္မယ့္ အေမ။ အခုေတာ့ အေမ
က်န္ရစ္ၿပီ။ ဗိုလ္ျဗဴးရဲ႔ ညီလို႔ ထင္ရသူကေလးက ရထားျပတင္းေဘာင္ကို တြဲလြဲခိုရင္း စကားေတြ
ေျပာေနျပန္တယ္။ သူ႔ခမ်ာ ခုနက မေျပာရ႐ွာပဲကိုး။ သံေလွာင္အိမ္ထဲက လူေတြက ေနရစ္ခဲ့ဖို႔
စိုးရိမ္စိတ္နဲ႔ ၀ိုင္းေျပာတယ္။ ရထားက အ႐ွိန္ရစ ျပဳေနၿပီ။ ခက္ေတာ့ ခက္ေနၿပီ။ လူငယ္ေလးကို
ထပ္ေျပာၾကရတယ္။ ဒီေတာ့မွ အသာ ခုန္ဆင္းေနရစ္ခဲ့တယ္။ ဒီတခါ လြဲေခ်ာ္မႈကေတာ့
သံေလွာင္အိမ္ ထဲက လူေတြကိုသာမက ဘူတာမွာ ႐ွိတဲ့ လူေတြကိုပါ ေ၀ဒနာေတြ
ေပးလိုက္တယ္။ သူတို႔ အခ်င္းခ်င္းလည္း စကားမေျပာျဖစ္ၾက။ ဘုရားပြဲေစ်းတန္း၊
ကားလမ္းနဲ႔သစ္ပင္ေတြကို သူတို႔ သတိမရၾကေတာ့ဘူး။ လွမ္းၾကည့္မိျပန္ေတာ့ ျမင္ကြင္းက
မသဲမကြဲ ေ၀၀ါးေနတယ္။ ဗိုလ္ျဗဴးက လက္ဖမိုးနဲ႔ သူ႔မ်က္လံုးေတြကို ပြတ္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့
သြားတက္ကေလးေပၚေအာင္ တခ်က္ႀကိဳးစား ၿပီး ျပံဳးျပတယ္။ သူ႔အျပံဳးကို ျမင္ရတဲ့
သူေတြကလည္း မခ်ိသြားၿဖဲ ျဖစ္သြားၾကတယ္။
စလင္းက ဥယ်ဥ္ျခံစိုက္ပ်ိဳးသူနဲ႔ စက္မႈလယ္ယာမွာ အမႈထမ္းသူက ဘယ္သူမွ မသိေစခ်င္တဲ့
စကားေတြ ေျပာေနသလိုမ်ိဳး။ သူကေတာ့ အေ၀းမွာ႐ွိတဲ့ ဇနီးသည္ဆီ စိတ္ေရာက္ေနတယ္။
ဆိတ္သိုးတေကာင္ ၀င္စားထားတဲ့ ေလွကားထစ္ေတာင္ယာလို ဆံပင္မ်ိဳးနဲ႔ ပေဒသာသံေျခခ်င္း
၀တ္လ်က္ သူ႔ပံုကို ဇနီးသည္ ျမင္ေစခ်င္တယ္။ ဒီအေတြးကေရာ ပံုမွန္ဟုတ္ရဲ႔လား။
ရင္တုန္တတ္တဲ့ ဇနီးကို ေနာက္ ရင္မတုန္ေအာင္လို႔ ေကာ္ဖီျပင္းျပင္းတခြက္ တိုက္သလိုမ်ိဳးလို႔
သူ ထင္ေနမိတယ္။
"လူေတြနဲ႔ ေ၀းေ၀းxx ေ၀းတဲ့နယ္ေျမxx အတူတူသြားသြား..သြားၾကမယ္ေလxx နက္႐ိႈင္းတဲ့
ေတာရဲ႔ရင္ခြင္မွာေပ်ာ္ေန သဘာ၀ရဲ႔ ရင္ေသြးငယ္ေတြ"
တြဲရဲ႔ ေဒါင့္ဆီက သီခ်င္းသံ ထြက္ေပၚလာတယ္။
"ဒီကမၻာမွာ စစ္ စစ္ စစ္ မျဖစ္ရာေျမxx တေနရာ ႐ွိ ႐ွိ ႐ွိ ရမယ္ေလ ထာ၀ရ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ ႐ွာကာ
ေပ်ာ္႐ႊင္ေနxx သဘာ၀ရဲ႔ ရင္ေသြးငယ္ေတြ"
အစက တေယာက္တည္း အသံ။ ေနာက္ေတာ့ နေဘးက လိုက္ဆိုၾကတယ္။ ဆရာေတာ္ႀကီးရဲ႔
မ်က္ႏွာမွာ အၿပံဳးတဖူး ဖူးေနတယ္။
"ပိုင္ဆိုင္တာ အားလံုး စြန္႔ကာေလxx မနာလိုစရာ လည္းပဲ မ႐ွိေတာ့ေပxx ဘယ္သူမဆို
အားလံုးတန္းတူေပxx ညီအကိုလို ၾကင္နာမႈနဲ႔ေလxx ေလာကသစ္တခု တည္ေန"
သံၿပိဳင္ဆိုတဲ့သူေတြ ပိုမ်ားလာတယ္။ သူက ဒီသီခ်င္းကို အစအဆံုးမရ။ ရတဲ့အပိုဒ္ေတြပဲ
လိုက္ဆိုမိတယ္။ သူ႔မွာ လွည့္ပတ္ေနတဲ့ ေသြးေတြ ေႏြးရာက ၾကက္သီးဖ်န္းကနဲ ထသြားတယ္။
ဘယ္လို ျဖစ္ၾကတာလဲ။
လူေတြ၊ အသက္ေတြ၊ ျဖတ္သန္းတဲ့ဘ၀ေတြ၊ အေတြ႔အၾကံဳေတြ မတူၾကပဲနဲ႔ စိုင္းခမ္းလိတ္ရဲ႔
သီခ်င္းက်ေတာ့ သံၿပိဳင္ဆိုေနၾကပါလား။ ခံစားေနၾကရပါလား။ သဘာ၀ရဲ႔ ရင္ေသြးငယ္ဆိုတာ
ဘယ္သူေတြလဲ။ ဆင္မလိုက္က မွဲ႔ပါတဲ့၊ ဥတၱရၿမိဳင္က ျပန္လာတဲ့ အိုက္ကတြတ္ဂ်ာရဲ႔ ဆိုသံက
စူးထြက္ ေနတယ္။ သူတို႔ အားလံုး သီဆိုႏိုင္တဲ့ သီခ်င္းေတြ ေရးတဲ့ စိုင္းခမ္းလိတ္ကို
ေက်းဇူးတင္ေနမိတယ္။
အခုဆိုရင္ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေက်ာ္ တရက္ည။ လမင္း ၀ိုင္း၀ိုင္းစက္စက္ႀကီးက ပဲခူး႐ိုးမ
ေပၚက တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ တိုးထြက္လာေနေရာ့မယ္။ သူက စိတ္ကူးနဲ႔ ပန္းခ်ီကားတခ်ပ္

ေရးေနမိတယ္။ နက္ျပာျပာ ညခ်မ္း၊ ျမစိမ္းျပာ အလယ္႐ိုးမ၊ ေဘာ္ေငြေရာင္လမင္း တပိုင္းတစ၊
ၿပီးေတာ့ တိမ္မွ်င္ပါးပါး ေလး ဟိုတစ ဒီတစ။ သူတို႔ ၾကည့္ခ်င္တဲ့ ေငြလမင္း၊ အလယ္႐ိုးတို႔ကို
မျမင္ၾကရဘူး။ သံထူျပားႀကီးက ကာဆီးေနတယ္။ ေၾသာ္...ေငြလမင္း၊ အလယ္႐ိုးနဲ႔ သဘာ၀ရဲ႔
ရင္ေသြးငယ္ေတြပါလား။ သီခ်င္းက ေနာက္တပုဒ္ ေျပာင္းသြားတယ္။ ေမွာင္ပိန္းေနတဲ့
သံေလွာင္အိမ္ႀကီးထဲမွာ အာ႐ံုခံစားစရာဆိုလို႔ နားေသာတ အာ႐ံုပဲ ႐ွိေတာ့တယ္။ "နံရံ
မုန္းတီးသူမ်ား ေျပးထြက္ခဲ့ေဟ့ ကၽြန္ေတာ္ေနတဲ့ တဲငယ္ေလး၊ ျမက္ခင္းစိမ္းနဲ႔ တဲငယ္ေလး၊
မိုးမခေတာထဲက တဲငယ္ေလး" သူ႔နားထဲကို "နံရံမုန္းတီးသူမ်ား" ဆိုတဲ့ စကားက
ပဲ့တင္ထပ္ေနတယ္။ စိတ္ကူးထဲမွာ မိုးမခေတာ စိမ္းျမျမေလးနဲ႔ ညိဳမိႈင္းမိႈင္း သစ္လံုးတဲ ကေလး
တလံုး ပံုေဖာ္ၾကည့္ေနမိတယ္။ မ်က္လံုးကို ေမွးစင္းထားရာက ျပန္ဖြင့္လိုက္တယ္။
ဘယ္ေနရာၾကည့္ၾကည့္ အနက္နဲ႔ အေမွာင္ခ်ည္း။ ၾကယ္ကေလးတလံုးတေလကိုမွ မျမင္ရ။
တခုခုကို ျမင္ရလို ျမင္ရျငား သူက ျပတင္းေပါက္ကို ေငးေနတယ္။ ျပည္၀င္ခါ နီးၿပီတဲ့။
ျပည္ေဆာင္းက ေအးျမဖို႔ အ႐ွိန္ယူေနတယ္။ ရထားကလည္း ေဇာင္းထဲျပန္၀င္
အစာစားရေတာမယ့္ ျမင္းတေကာင္လို ေျခကုန္သုတ္ေနတယ္။ ေဆးလိပ္မီးေတြလည္း
က်ဲပါးေနၿပီ။ ႐ုပ္ျပကာတြန္းဆရာတေယာက္ ဆီကပဲ ေဆးလိပ္မီးရဲရဲေလး ေတြ႔ရရဲ႔။
ေခ်ာင္းျဖတ္တံတားေလးတခု ရထားျဖတ္ေတာ့ မယ္လိုဒီေရာ၊ ဟာမိုနီေရာ ပိုက်ယ္သြားတယ္။
ခဏေန ဟိုမွာ ျပည္ၿမိဳ႔။ ျပည္ေ႐ႊဆံေတာ္ကို မီးေရာင္ေတြၾကားမွာ ေ႐ႊေရာင္တ၀င္း၀င္းနဲ႔
လွမ္းဖူးရတယ္။ ရထားလမ္းဆံုး ျပည္ကို ေရာက္ေတာ့မယ္။ သူတို႔ ျပည္မွာ ေနရမွာလား။
မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ ျပည္ေထာင္က 'ဂ' အဆင့္ေထာင္လို႔ ၾကားဖူးတယ္။ ကိုင္းႀကီးႀကီး နားသူေတြကို
ထားလို႔ မရဘူး။ ဒါျဖင့္ရင္ ဘယ္ေထာင္ပို႔မွာလဲ။
ဒီဇယ္မီးခြက္ မွိတ္တုတ္တုတ္နဲ႔ တဲငယ္ေလးတခ်ိဳ႔ ဟိုတစု။ ဒီတစု။ ဘာလုပ္စားၾကတဲ့ မိသားစု
ေတြလဲ။ လယ္သမားေတြလား။ တံငါေတြလား။ မီးရထားလမ္း အလုပ္သမားေတြလား။
ဆီးႏွင္းေတြ ကာေနတာေၾကာင့္ လေရာင္က လင္းသင့္သေလာက္ မလင္းဘူး။
ေလးေပမီးေခ်ာင္း၊ ေမာ္ေတာ္ကားမီး၊ မာက်ဴရီမီး၊ တိုက္တာ အေဆာက္အဦး။ ၿမိဳ႔ျပ
အမွတ္အသားတခ်ိဳ႔ ျမင္ေနရၿပီ။ ဘူတာနားက တန္းလ်ားေတြကေတာ့ ေမွာင္နဲ႔ မဲမဲေလးေတြ။
ဒိျပင္ၿမိဳ႔ေတြကလို မီးရထားအလုပ္သမား တန္းလ်ားေတြ လို႔ သူ ထင္တယ္။
ျပည္ဆိုျပန္ေတာ့လည္း သူ႔ မိတ္ေဆြ သီဟတင္ထြဋ္ခင္ကို သတိရျပန္ေရာ။ သူ႔မိတ္ေဆြက
အင္းစိန္ သံုးေဆာင္မွာ က်န္ရစ္ခဲ့ၿပီ။
ရထားက ေလာ္ကယ္ရထားပီပီ မ်က္ႏွာမြဲမြဲ ေခ်ာင္က်က် ခပ္ေမွာင္ေမွာင္ တေနရာမွာ သြားရပ္
တယ္။ သူတို႔တြဲေအာက္ကို စမ္းတ၀ါး၀ါးနဲ႔ ဆင္းၾကရတယ္။ လိုက္ပို႔တဲ့ ၾကယ္ပြင့္ေတြက
"ေရအိုးေတြ ပါေအာင္ ယူခဲ့ၾကေဟ့။ ေနာက္တေန႔ ခရီးဆက္ရအံုးမယ္" ခရီးဆက္ရအံုးမယ္
ဆိုပါလား။ ျပည္ၿမိဳ႔ရဲ႔ အထက္မွာ ႐ွိတဲ့ သရက္ေထာင္၊ ပခုကၠဴေထာင္ တို႔ကို
ေျပးၿပီးသတိရမိတယ္။ အခ်ိန္က ႐ွစ္နာရီေက်ာ္ ေလာက္ ႐ွိၿပီထင္ရဲ႔။ ျပည္ဘူတာမွာ သူတို႔
ကိုးဆယ့္ကိုးေယာက္ရဲ႔ ေျခခ်င္းသံေတြက ညံေနတယ္။
ရန္ကုန္ အျမန္ရထားစီးၾကမယ့္ ခရီးသည္ေတြနဲ႔ လိုက္ပို႔သူေတြ ဘူတာမွာ ျပည့္ေနတယ္။ ဒီထဲမွာ
သူတို႔ အသိမိတ္ေဆြမ်ား ပါေလမလားလို႔ ႐ွာၾကည့္ေသးတယ္။ တေယာက္မွ မေတြ႔ၾကဘူး။
ဘူတာအျပင္မွာ ကားႏွစ္စီးက အသင့္ေစာင့္ေနတယ္။ တစီးက အခ်ဳပ္ကား။ တစီးက အမိုးမပါတဲ့
ဘီအမ္ကား။ ခရာသံ တတြီတီြနဲ႔ လမ္းေၾကာင္း႐ွင္းရင္း ကားေတြ
အျမန္ေမာင္းထြက္လာၾကတယ္။ ျပည္ေ႐ႊဆံေတာ္ဘုရားပြဲ႐ွိတဲ့ ျပည္ၿမိဳ႔က စည္ေနတယ္။ ဒီႏွစ္

စြယ္ေတာ္လွည့္တဲ့ႏွစ္တဲ့။ ပြဲေစ်းသြား သူေတြ၊ တည္းခိုခန္းေတြ၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္႐ုပ္ထုတို႔ တရိပ္ရိပ္နဲ႔
က်န္ရစ္ခဲ့ၿပီ။ သူတို႔က ၿမိဳ႔လယ္မွာ႐ွိတဲ့ ေထာင္ေ႐ွ႔ ေရာက္ေနၾကပါေပါ့လား။
ျပည္ေထာင္က လူေတြက သူတို႔ကို သစ္သားတန္းေတြၾကားက မသိမသာ လွမ္းၾကည့္ေန
ၾကတယ္။ ေထာင္၀င္းထဲက ေစတီေတာ္ကေလးနားက ျဖတ္ၿပီး ေဆး႐ံုေဆာင္မွာ
ေနရာခ်ထားေပး တယ္။ အေပၚထပ္မွာ အမ်ားစု၊ တခ်ိဳ႔က ေအာက္ထပ္မွာ။ သူက
ေအာက္ထပ္မွာ အိပ္ရတယ္။ ျပည္ေထာင္ ေငြတေထာင္ပါရင္ မိန္းမေတာင္ မလြမ္းဘူးဆိုတဲ့
ဆို႐ိုးစကား ၾကားဘူးတယ္။ ေအာက္ထပ္မွာ စစ္တုရင္ ခံု႐ွိတယ္။ ေမာင္စိန္၀င္း(ပုတီးကုန္း)နဲ႔ မိုမို
(ေဆးတကၠသိုလ္) တို႔ကို ေတြ႔ခဲ့ တယ္။ အင္းစိန္မွာ လကို မျမင္ရတာ ၾကာခဲ့သူေတြ ျပည္မွာ
သာတဲ့လကို ခံစားရတဲ့ ညေပါ့။ လမင္းက ၀ိုင္းစက္စက္။ တခ်ပ္ေပၚတခ်ပ္ ဆင့္ထားတဲ့
အုတ္ခဲေတြေပၚက တေ႐ြ႔ေ႐ြ႔ျမင့္တက္လာေနၿပီ။ အဟူဂ်ာ ဓါတ္ပံုတိုက္က ႐ိုက္ထားတဲ့
ေခတ္ေဟာင္း မႏၱေလးမဟာမုနိပံုေတာ္ကို အဲဒီအထဲမွာ သူဖူးခဲ့ရေသး တယ္။ အဲဒီတုန္းက
မဟာမုနိကိုယ္ေတာ္က ကိုယ္လံုးေတာ္ ခပ္သြယ္သြယ္ပဲ ႐ွိေသးတယ္။
ေနာက္တေန႔ ႏွစ္ဆယ္သံုးႏို၀င္ဘာ မနက္အေစာႀကီးမွာ အိပ္ရာက ထၾကရတယ္။ ထမင္းထုပ္
ေတြ ေ၀တယ္။ လံုျခံဳေရးယူသူေတြက သံေျခခ်င္းကို စနစ္တက် စစ္တယ္။ ငါး၊ ေျခာက္၊ ခြန္နစ္၊
႐ွစ္.... အမွတ္စဥ္ေအာ္ၿပီး အျပင္ဘက္ ထြက္ၾကရတယ္။ အျပင္မွာ အခ်ဳပ္ကား အဆင္သင့္
ေစာင့္ေနၿပီးသား။ ကားေပၚကို တ၀က္ေလာက္ ေရာက္ၿပီးမွ အားလံုးျပန္ဆင္းခိုင္းၿပီး ေထာင္ထဲ
ျပန္ထည့္လိုက္တယ္။ ဒီတခါ လြဲေခ်ာ္မႈကေတာ့ သေဘၤာေရာက္မလာတဲ့ လြဲေခ်ာ္မႈတဲ့။
သေဘၤာဆိုပါလား။ ေရလမ္းခရီး က်န္ေသးတယ္ ဆိုတဲ့ သေဘာပဲ။ ျပည္မွာတရက္ ထပ္ၿပီး
ေနရတယ္။ ျပည္ေထာင္က သူတို႔ကို ထမင္း သံုးနပ္ ေကၽြးလိုက္ရတဲ့ ေန႔ေပါ့။
ႏွစ္ဆယ့္ေလး ႏို၀င္ဘာမွ ျပည္ေထာင္ အမွန္တကယ္အစစ္ ထြက္ခြါလာၾကရတယ္။ မေန႔က လိုပဲ
အေစာႀကီးထရ၊ ထမင္းထုပ္ေတြ ယူၾကရတယ္။ ထမင္းထုပ္ထဲမွာ မေန႔ကလိုပဲ ဘဲဥေတြ ပါလာ
တယ္။ အာ႐ုဏ္ေတာင္ မပ်ိဳးေသးဘူး။ သူတို႔ ဆိပ္ကမ္းကို ေရာက္ေနၿပီ။
ျပည္ၿမိဳ႔က ေက်ာက္ပံုဆိပ္ကမ္းဆိုတာ ဒီဟာထင္ရဲ႔။ ေရက်ခ်ိန္မို႔ ကမ္းပါးက ေတာ္ေတာ္ေစာက္
တယ္။ သေဘၤာေပၚမွာပဲ မီးေတြလင္းေနတယ္။ ပါတ္၀န္းက်င္က ေမွာင္လို႔။ သူ႔မိတ္ေဆြ
ကြန္ျပဴတာ ဆရာက ျပံဳးျပႏႈတ္ဆက္ရင္း မေန႔က အိပ္လို႔ ေပ်ာ္ၾကရဲ႔လားလို႔ ေမးေနတယ္။
ေထာင္ေျပာင္း ကိုးဆယ့္ကိုးေယာက္မွာ အရင္ဆံုးလြတ္မယ့္ လြတ္ခါနီး
ပ်ဥ္းမနားမ်ိဳးဆက္ေလးက ဆရာေတာ္ႀကီးရဲ႔ အိပ္ရာလိပ္ကို ကူညီသယ္ေပးေနတယ္။
သေဘၤာေပၚအတက္မွာ ထန္းေခါက္ေတာင္ထဲ ပိုးလိုးပက္ လက္လန္ေနတဲ့ နတ္႐ုပ္ေတြက
သူတို႔ကို ဆီးႀကိဳေနၾကတယ္။ မဂၤလာမနက္ပါ ကိုႀကီးေက်ာ္။
အေပၚထပ္ အေနာက္ဖက္ျခမ္းမွာ သူတို႔အားလံုး တန္းစီေနရာယူၾကရတယ္။ အေ႐ွ႔ဆီက ေရာင္နီ
ပ်ိဳးလာၿပီ။ ျပည္ေဆာင္းကလဲ အေပြ႔အဖက္ ၾကမ္းတာပါပဲလား။ သေဘၤာရဲ႔ ကုန္ပတ္ေပၚ
အသက္ကယ္ေဘာမွာ 'တမန္' လို႔ ေရးထားတယ္။ ေၾသာ္...'တမန္' တဲ့လား။ ဘယ္သူေတြကို
ေစမယ့္ 'တမန္' လဲ။ ႀကိဳးၾကာေတြကိုလား။ ဘယ္ကို ေစမယ့္ 'တမန္' လဲ။ ေရေျမတဆံုး
ေစခ်င္ရာေစေတာ့ 'တမန္' ေရ။
သူ႔ေရစီးသံေၾကာင့္ ပတ္၀န္းက်င္ကို အေႏွာက္ယွက္ျဖစ္မွာ စိုးေနပံုရတယ္။ ျမစ္မင္းဧရာက
အသံတိတ္ ဧကစာရီက်င့္ေနတယ္။ တယ္လဲ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ ဧရာ၀တီပါလား။
ဒီျမစ္ေရေတြက သူတို႔ ၿမိဳ႔ကို ျဖတ္စီးခဲ့တဲ့ ျမစ္ေရေတြ။ သူ႔မိတ္ေဆြ ကဗ်ာဆရာ၊ ဆံသဆရာ
ယုထင္ ဆင္းဆင္းၿပီး ေရခ်ိဳးခဲ့တဲ့ ျမစ္ႀကီးေပါ့။ သူ႔ရဲေဘာ္ ကိုေက်ာ့ေမာင္ေနတဲ့ ဂင္ဂဲကို

ျဖတ္စီးခဲ့တယ္။ ကဗ်ာဆရာ (ကို)ေလးေမာင္ရဲ႔ ျမင္းျခံ၊ ေအာင္ေက်ာ္ဆန္းေနခဲ့တဲ့ ျမင္းျခံကို
ျဖတ္စီးခဲ့တယ္။ သူက မႏၱေလးေထာင္ထဲ မွာ႐ွိေနတဲ့ ေအာင္ေက်ာ္ဆန္းကို သတိရေနတယ္။
ကိုယ့္လူ အလကားေနမယ့္ သူေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ ကိုယ့္ဘ၀ တိုးတက္ရာ
တိုးတက္ေၾကာင္းအတြက္ အလုပ္တခုခု လုပ္ေနမယ့္လူ။
အပိုင္း(၂)ၿပီး။
Friday, April 18, 2008
ဘ၀ကင္းဗတ္ေပၚကသံမဏိစုတ္ခ်က္ၾကမ္း (အပိုင္း ၃၊
ဇာတ္သိမ္းပိုင္း)
ေဒါင္းဖန္၀ါက သူ႔အေတာင္ပံေတြကို ျဖန္႔ကားစ ျပဳေနၿပီ။ သူတို႔အားလံုး ႐ႊင္ျပတဲ့ မ်က္ႏွာ

ကိုယ္စီနဲ႔။ ဘယ္ကိုမွန္းမသိတဲ့ ခရီးတခုကို ခ်ီတက္ၾကဘို႔ အဆင္သင့္ ျဖစ္ေနၾကၿပီ။ ဗမာျပည္ထဲ
မဟုတ္ေသးဘူး။ ဗမာျပည္အစြန္အဖ်ား။ အဲသည္လိုလဲ မဟုတ္ေသးဘူး။ ေ၀းလန္ခက္ခဲတဲ့
တိုင္းျခား ျပည္ျခား။ ဘယ္ေနရာကို ပို႔ပို႔။ ပို႔လိုက္ၾကစမ္း။ စိမ္လိုက္ေလ။ ဒါေပမယ့္ အလွည့္က်
မႏြဲ႔ၾကစတမ္းေဟ့။ သေဘၤာ ထြက္ခါနီးၿပီ။ လူေတြ ပ်ားပန္းခတ္ေနၾကတယ္။ သေဘၤာက ဥၾသကို
ဆင့္ဆင့္ဆြဲလိုက္တယ္။ ဘာသာျပန္ရရင္ လာၾက၊ လာၾက၊ သေဘၤာထြက္ေတာ့မယ္တဲ့။
မၾကာဘူး။ သေဘၤာစထြက္ၿပီ။ တခြါးတို႔ ဆယ္ေယာက္နဲ႔ ဆရာေတာ္ေတြအနားမွာ သူက
ေနရာယူမိလ်က္သား။ သေဘၤာဦးပိုင္းမွာမို႔ ေလတိုး နည္းနည္းသက္သာတယ္။
"အေ႐ွ႔ဆီမွာ ေရာင္နီေလးသမ္းလို႔ လာၿပီxx မိုးလင္းေတာ့မယ္xx ထေတာ့ ႏွမေလးရယ္xx

အခ်ိန္ဆိုတာ လူကိုမေစာင့္ဘူးေလကြယ္xx"
'ေန႔သစ္' သီခ်င္းက ပဲ့ပိုင္းဆီက ေပၚထြက္လာတယ္။
"ကမၻာေျမအတြက္ မဂၤလာ႐ွိတဲ့အခ်ိန္ပဲxx ေလေကာင္းေတြ ႐ွဴ႐ိွက္ၾက သဘာ၀ကို မွီ၀ဲၾကxx
ဒီေန႔သစ္ဟာxx တို႔ကို ေအာင္ျမင္မႈအသစ္ေတြ ေပးလာႏိုင္တယ္" တဲ့။
'တမန္' က မွန္မွန္ ဆန္တက္ေနတယ္။ ဧရာ၀တီအေနာက္ဘက္ကမ္းမွာ ေတာင္ပူစာေလးေတြ၊
ၿပီးေတာ့ ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး ေစတီကေလးေတြ။ အေ႐ွ႔ဘက္ကမ္းဆီမွာလဲ ထိုနည္းတူပဲ။
ပတ္၀န္းက်င္က လွခ်င္တိုင္းလွေနတယ္။ ေျမာက္ဘက္ကို ဦးတည္ခုတ္ေနတာမို႔
ေျမာက္ျပန္ေလကလည္း တဟူးဟူးနဲ႔။ ေတာင္ပူစာေလးေတြေပၚမွာ ၾသဇာပင္ေတြ တန္းစီၿပီး
စိုက္ထားတယ္။ ေၾသာ္ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ ဧရာ၀တီ။ အျပစ္မ႐ွိတဲ့ လူ ကိုးဆယ့္ကိုးေယာက္။
ေန႔သစ္နဲ႔ တမန္တို႔ ေပါင္းမိၾကပါေပါ့လား။
သူက ျမစ္ေတြ ေခ်ာင္းေတြကို ခ်စ္တယ္။ ကၽြန္းပင္၊ ပိေတာက္ပင္၊ ထင္း႐ွဴးပင္ေတြကို ခ်စ္တယ္။

စံပယ္ျဖဴျဖဴ၊ ဇြန္ျဖဴျဖဴ၊ စိန္ပန္းနီနီ၊ ခ်ယ္ရီနီနီတို႔ကို ျမတ္ႏိုးတဲ့သူ။ ဆင္ေတြ၊ က်ားေတြ၊
ေ၀လငါးေတြကို သဘာ၀အတိုင္း ထားခ်င္သူ။ ၿပီးေတာ့ စစ္ကို မုန္းတဲ့သူ။ စိတ္ကူးထဲကေန
သူခ်စ္ျမတ္ႏိုးတဲ့ စိန္းလန္းၿငိမ္းခ်မ္းမႈေတြကို အားပါးတရ ေျပာေနမိတယ္။ နားေထာင္သူ
ပရိသတ္ အေထာင္အေသာင္းကို ေျပာေနရသလို သူခံစားရတယ္။ တကယ္နားေထာင္ေနသူက
သူတေယာက္ တည္း။ အထည္စက္႐ံု (သမိုင္း) က တ႐ုတ္သူရဲေကာင္း နာမည္နဲ႔လူ၊
သခၤ်ာဂုဏ္ထူးတန္း တက္ေနသူက စက္မႈတကၠသိုလ္ ေနာက္ဆံုးႏွစ္က အရပ္႐ွည္႐ွည္နဲ႔လူကို
ကြန္ျပဴတာပညာကို မိတ္ဆက္ေပးေနတယ္။ သေဘၤာက စစၥရံဆိပ္ကမ္းကို ကပ္ၿပီ။ အထက္ကို
ဆန္ၾကမယ့္ စစၥရံသူေတြလဲ ဧရာမ ဂံုအိပ္ႀကီးေတြကို ေခါင္းေပၚ႐ြက္ၿပီး ခပ္နဲ႔နဲ႔
ကုန္းေဘာင္ကေလးေပၚ ခပ္သြက္သြက္ တက္လာၾကတယ္။ သူကေတာ့ ဗိုလ္မင္းဒင္နဲ႔ ဇနီး
၀မ္းဆြဲဆရာမႀကီးတို႔ရဲ႔သား သူ႔သူငယ္ခ်င္း ေမာင္ေမာင္သိန္းတို႔ မိသားစုနဲ႔
ပံုေဖာ္ၾကည့္ေနမိတယ္။ သူက ခ်ီးက်ဴးဂုဏ္ျပဳထိုက္တဲ့ မိသားစုေတြကို အေလးျပဳ
ခ်ီးက်ဴးဂုဏ္ျပဳခ်င္သူ တေယာက္လည္း ျဖစ္တယ္။ စစၥရံမွာ သေဘၤာက သိပ္မၾကာဘူး။ ခဏနဲ႔
ျပန္ထြက္လာတယ္။
သူက တခြါးတေယာက္နဲ႔ ႀကိဳးစားၿပီး စကားေျပာၾကည့္တယ္။ အျမဲတမ္း မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ ေနတဲ့
တခြါးကသူ႔ကို စကား ဟက္ဟက္ပက္ပက္ ျပန္ေျပာခ်င္ပံုမရဘူး။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကိုၾကည့္ၿပီး
နံေဘးက တခြါးက ျပံဳးစိစိနဲ႔။ သူ႔မွာ ဇနီး႐ွိသလားလို႔ေမးေတာ့ မ႐ွိဘူးလို႔ ခပ္ျပတ္ျပတ္
ျပန္ေျဖတယ္။ ၿပီးေတာ့ ခ်ာကနဲ တဖက္ကို လွည့္သြားတယ္။ ဒါျဖင့္ ရည္းစားေကာ
႐ွိသလားေမးေတာ့ သူက ပါးစပ္ကမေျဖပဲ ေခါင္းတခ်က္ ညိတ္ျပတယ္။ မ်က္စိကေတာ့
ဆီးေပါက္ထည့္ရမယ့္ ေသာက္ေရအိုး အေဟာင္းကို ေငးလို႔။ ရည္းစားနာမည္ေလးက
ဘယ္သူတဲ့လဲဆိုေတာ့ ခဏစဥ္းစားၿပီး ျပန္ေျဖလိုက္ တယ္။ 'ဂါမဏိ' တဲ့။ ေျပာၿပီးေတာ့ ဟိုဘက္
လွည့္သြားတယ္။ သူက တခြါးရဲ႔ ေနာက္ေစ့က တမတ္၀ိုင္းေလာက္႐ွိတဲ့ ဆံပင္ျဖဴအကြက္ကို
ၾကည့္ရင္း ပါးစပ္ဟသြားမိတယ္။
မဇၩိမေဒသက ျပန္လာတဲ့ ျမ၀တီပံုႏွိပ္တိုက္က အမႈထမ္းကေလးက သူ႔နံေဘးမွာ ထိုင္ရင္း
ကုန္းပတ္ကို မီးျခစ္ဆံ အေဟာင္းတေခ်ာင္းနဲ႔ ႀတိဂံပံုေလး ေရးဆြဲလိုက္တယ္။
စီးကရက္ဗူးတ၀က္ ေလာက္႐ွိတဲ့ ႀတိဂံကေလးပါ။ သူက သူ႔မိတ္ေဆြ လက္ထဲက
မီးျခစ္ဆံအေဟာင္းေလးကိုယူၿပီး ခုနက ႀတိဂံပံုထဲမွာ စတုဂံပံုေလး ခပ္ဖြဖြျခစ္လိုက္တယ္။
သူ႔မိတ္ေဆြက မ်က္မွန္ကို တခ်က္ပင့္ရင္း ျပံဳးျပတယ္။ ၿပီးေတာ့ စတုဂံထဲမွာ သူ႔မိတ္ေဆြက
ဆဌဂံတခု ေရးလိုက္တယ္။ ဒီတခါ သူက အဲဒီဆဌဂံထဲမွာ အဌဂံတခု ကပ္ကပ္သပ္သပ္
ေရးေပးလိုက္တယ္။ သူ႔မိတ္ေဆြက ခုနကထက္ ပိုၿပီး႐ႊင္လန္းတဲ့ အျပံဳးနဲ႔ အဲဒီ အဌဂံထဲမွာ
ကၽြန္ေတာ္ ဘာပံုဆက္ေရးမယ္ ထင္သလဲလို႔ သူ႔ကိုေမးတယ္။ သူက ဗမာျပည္ ေျမပံုေပါ့လို႔
ေျဖလိုက္ေတာ့ သူ႔မိတ္ေဆြက မီးျခစ္ဆံအေဟာင္းေလး ကို လႊတ္ခ်ၿပီး သူ႔လက္ကိုဆြဲရင္း
၀မ္းသာအားရ ႏႈတ္ဆက္တယ္။ ဟုတ္တယ္။ ခင္ဗ်ားဟာ ကၽြန္ေတာ္ၾကားဖူးတဲ့ လူပဲတဲ့။
ဦးေလးနဲ႔ ေဒၚေဒၚတို႔မွာ လက္က်န္ သားတေယာက္႐ွိတယ္။ အဲဒီလူ ႏိုင္ငံေရးမလုပ္ေအာင္
ဦးေလးတို႔ ေဒၚေဒၚတို႔က ပန္းခ်ီေဆးေတြ ၀ယ္ေပးထားတယ္တဲ့။ ခင္ဗ်ား အေၾကာင္း
ကိုမုတ္သုံဆီက ၾကားဖူးတယ္။
တခ်ိဳ႔လူငယ္ေတြ ခရီးသည္တခ်ိဳ႔နဲ႔ မိတ္ေဆြ ျဖစ္စျပဳၿပီ။ ခရီးသည္ေတြထဲမွာ သရက္ၿမိဳ႔
အထက္တန္းေက်ာင္းက ဆရာမတေယာက္ ပါလာတယ္။ "ဆရာမ.... ဆရာမ.... ဆရာမ" တဲ့။
ေလၫႇင္းက သယ္ေဆာင္လာတယ္။ ေက်ာင္းသားေလးေတြရဲ႔ ေသြးေတြ ပူေႏြးကုန္ၾကတာေပါ့။

ငွက္ေပ်ာသီးေရာင္းၿပီး ေက်ာင္းတက္ရတဲ့ ေက်ာင္းသား၊ သတင္းစာပို႔ၿပီးမွ ေက်ာင္းတက္ရတဲ့
ေက်ာင္းသား။ အိမ္အတြက္ တဖက္တလမ္း ၀င္ေငြ ႐ွာေပးၿပီး ေက်ာင္းတက္ရတဲ့ ေက်ာင္းသား
ေလးေတြ ဆရာမကို စူးစမ္းၿပီး ၾကည့္ေနတယ္။ တမန္ကေတာ့ ပံုမွန္အတိုင္း ဧရာ၀တီကို
ဆန္တက္ ေနတုန္းပါပဲ။ အသားညိဳညိဳ ေက်ာင္းသားေလး တေယာက္က ဆရာမကို အၾကာႀကီး
ၾကည့္ေနရင္း ႏႈတ္ခမ္းကို စူလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ တံေတြးတခ်က္ ႀကိဳးစား ၿမိဳခ်လိုက္တယ္။
သူတံေတြးေတြ မ်ိဳမ်ိဳခ်ေနရတာ ဘယ္ႏွစ္ႀကိမ္ ႐ွိေနၿပီလဲ မသိဘူး။ သူ႔ ရင္ထဲမွာ ပူၿပီး
ဗေလာင္ဆူေနပံုရတယ္။ တခုခုကို အၾကာႀကီး ၿမိဳသိပ္ထားရတဲ့ ပံုစံ။ ေနာက္ေတာ့ သူက
ဆက္ၿပီး ေအာင့္မထားႏိုင္ေတာ့ဘူး။ သူ႔ ႏႈတ္ဖ်ားက စကားသံုးလံုး ထြက္လာတယ္။ "ဆရာမ" ။
ဗုေဒၶါ။ ဘယ္သူ႔အသံပါလိမ့္။ ဆရာမရဲ႔ နားထဲမွာ ဒီအသံကို က်က္မိေနသလိုလို။ တပည့္
တေယာက္ရဲ႔ အသံ။ ဘယ္တပည့္မ်ား ဒီ 'တမန္' ေပၚ မွာ ပါလာပါလိမ့္။ အသံလာရာကို ဆရာမ
လွည့္ၾကည့္ ႐ွာၾကည့္မိတယ္။ တပည့္တေယာက္မွ မေတြ႔ဘူး။ အင္းစိန္ေထာင္ကေန
သရက္ေထာင္ကို ေျပာင္းလာတဲ့ ေထာင္ေျပာင္းေတြကိုပဲ သူေတြ႔ေနရတယ္။ ဆရာမရဲ႔
အၾကည့္ကို ေက်ာင္းသားေလးက နားလည္ေနတယ္။ "ကၽြန္.....ကၽြန္.....ကၽြန္ေတာ္
ေခၚလိုက္မိတာပါ ဆရာမ" တကယ့္ကို ႐ိုးသားျဖဴ စင္တဲ့ အသံပဲ။ "ကၽြန္ေတာ္
ေက်ာင္းသားတေယာက္ပါ ဆရာမရယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ပါးစပ္က ဆရာမလို႔ ေခၚခြင့္မရတာ
ႏွစ္အေတာ္ ၾကာခဲ့လို႔ပါ"။ အသံကေလးက ထိန္းေျပာေနရင္း တိမ္၀င္သြားတယ္။
ေက်ာင္းသားေလးရဲ႔ ရင္မွာ ဟင္းလင္းပြင့္သြားၿပီ။ လတ္တေလာ ခံစားခ်က္ေတြ အကုန္ သြန္ခ်
လိုက္မိၿပီ။ စကားမဆက္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ဆရာမက ေတြကနဲ တခ်က္ျဖစ္သြားၿပီး ရင္ထဲမွာ နင့္ေန
ေအာင္ ခံစားသြားရတယ္။ စာအသင္ေကာင္းတဲ့ ဆရာမက သူခံစားေနရေတာ့ ပါးစပ္က
မေျပာတတ္ေအာင္ပဲ ဆြ႔ံအ, သြားတယ္။ မ်က္လံုးေတြက ဟန္မေဆာင္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္
သူ႔ခါးၾကားထဲက လက္ကိုင္ပု၀ါကို အကူအညီ ေတာင္းလိုက္ရတယ္။ ဣေျႏၵရရ စီးဆင္းေနတဲ့
ျမစ္မင္းဧရာေတာင္မွ ခဏ ရပ္သြားေလသလား မသိ။
သူကေတာ့ တမန္ဟာ ေနာဧရဲ႔ သေဘၤာနဲ႔ တူသလားလို႔ စဥ္းစားၾကည့္ ေနျပန္တယ္။
တမန္ေပၚမွာ ေတာင္ပံ႐ိုင္းေတြနဲ႔ မာန္ဟုန္ျပင္းတဲ့ သိမ္းငွက္ေတြ ပါလာတယ္။ ရန္သူကို
တိုက္ခိုက္ရာမွာ သတၱိေကာင္းတဲ့ လည္ဆံေမြးတဖြားဖြားနဲ႔ ျခေသၤ့ေတြ ပါလာတယ္။
စစ္မက္ေတြကို ခါးသီးတဲ့ စိတ္အျပည့္နဲ႔ ႐ြံမုန္းတတ္တဲ့ ႀကိဳးၾကာေတြ ပါလာတယ္။
ၿငိမ္းခ်မ္းစိမ္းလန္းမႈကို အသက္လို ျမတ္ႏိုးတတ္တဲ့ သံလြင္ခက္ခ်ီ ခ်ိဳးျဖဴေတြ ပါလာတယ္။
ၿပီးေတာ့ အခ်င္းခ်င္း ရဲေဘာ္ရဲဘက္စိတ္ဓာတ္ အျမဲ႐ွိတဲ့ ဟၤသာေတြ ပါလာၾကတယ္လို႔
သူေတြးမိတယ္။
ေၾသာ္.....ေတြးေနရင္း ဟိုမွာ ဟိုမွာ ရဲေဘာ္တို႔ ၾကည့္ၾကေဟ့။ ေ႐ႊဟသၤာေတြ၊ ေ႐ႊဟသၤာေတြ။
ျမစ္မင္းဧရာရဲ႔ ေဂါရာဘက္ကမ္းမွာ ေဆာင္းေနစာကို လႈံေနၾကတဲ့ ေ႐ႊဟသၤာအုပ္ကို လွမ္းျမင္ေန
ရတယ္။ အေဆြ- ဟသၤာတို႔ေရ... ကၽြန္ေတာ္တို႔ေနတဲ့ ၿမိဳ႔႐ြာေတြကို ေရာက္ခဲ့ရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔
အေၾကာင္း မိဘေဆြမ်ိဳးေတြကို ေျပာျပလိုက္ပါ။သူက ဟသၤာေတြကို လွမ္းေျပာေနမိတယ္။
ခါတိုင္းနဲ႔ မတူတဲ့ တမန္ကို ဟသၤာေတြကလည္း လည္ျပန္ လွည့္ၾကည့္ေနၾကတယ္။
ဟသၤာေတြကို ခ်စ္သူအဖို႔ ဒီျမင္ကြင္းက ေမ့ရက္စရာ မ႐ွိဘူး။ တမန္ သေဘၤာေပၚက ေတးသံေတြ
ပ်ံ႔လြင့္ေနပါလားေဟ့။ ဟဲ့ ေကာင္ပ်ိဳေလးေတြ၊ ေကာင္ပ်ိဳမေလးေတြ မဆူၾကနဲ႔။
တိတ္တိတ္ေနစမ္း။ နားေထာင္ၾကည့္ၾကစမ္း။
"သံလြင္စစ္ေတာင္းxx ညာလက္ေမာင္းေဟ့xx စစ္ေမာင္းသံခ်ီxx ဒုဌ၀တီ။

မိႈင္းရီစိမ္းျမ ႐ိုးမေတြသည္xx ေနာင္ေတာ္ျမတ္မို႔ လက္အုပ္ခ်ီ။
ျပည္သူ႔ရဲ႔ေသြးxx ျပည္သူ႔ရဲ႔ေသြးxx ျပည္သူ႔ရဲ႔ေသြးxx ဧရာ၀တီ...." ဆိုပါလား။
ဟသၤာေတြရဲ႔ လည္ပင္းက အေမႊးႏုေလးေတြ၊ ရင္ဘတ္မွာ အသစ္ထိုးထြက္ေနတဲ့ ေမြးညင္း
ကေလးေတြ ေထာင္ထကုန္ၾကတယ္။ ေၾသာ္....ဧရာ၀တီ။ ေ႐ႊဟသၤသာေတြနဲ႔
စိမ္းလန္းၿငိမ္းခ်မ္းေရး သမားေတြ ေပါင္းစံုမိၾကပါေပါ့လား။
သူက စကၠဴတ႐ြက္ ရေအာင္႐ွာတယ္။ တျခမ္းပဲရတယ္။ တဖက္ပဲ လြတ္တဲ့ စကၠဴ။ ၿပီးေတာ့
ေဘာလ္ပင္တေခ်ာင္း လိုက္ငွားတယ္။ လြတ္ေနတဲ့ဘက္မွာ ေန႔စြဲေရးတယ္။ သူနဲ႔ ရဲေဘာ္ေတြရဲ႔
နာမည္ေတြ၊ လိပ္စာေတြ၊ ပုဒ္မေတြ၊ က်တဲ့ႏွစ္ေတြ၊ အျမန္ေရးလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့
ပလတ္စတစ္ဘူးခြံ ထဲ ထည့္ၿပီး အေစာင့္ေတြ မျမင္ေအာင္ ျမစ္မင္းဧရာေၾကာမွာ
ေမ်ာလိုက္တယ္။ ဒီဘူးကို တေယာက္ေယာက္က ရလိမ့္မယ္။ ရတဲ့သူက ျဖစ္တဲ့နည္းနဲ႔
အေၾကာင္းၾကားလိမ့္မယ္။ သူတို႔ထဲက တေယာက္ေယာက္ရဲ႔ မိသားစုဆီ ဒီစာေရာက္မွာ
ဧကန္လို႔ သူယံုေနတယ္။
စကၠဴရဲ႔ တဖက္က ျမန္မာ့ဆို႐ွယ္လစ္လမ္းစဥ္ပါတီက သီးႏွံ၀ယ္ယူေရးနဲ႔ ပါတ္သက္ၿပီး
လိွ်ဳ႔၀ွက္ၫႊန္ၾကားခ်က္ကို လက္ႏွိပ္စက္နဲ႔ ႐ိုက္ထားတယ္။ တဖက္ကေတာ့ သူ႔လက္ေရး။
စကၠဴကေလးက တာ၀န္တခုကို ထမ္းေဆာင္ခဲ့ၿပီးမွ ေနာက္တာ၀န္တခု
ထမ္းေဆာင္ရဦးေတာ့မယ္။ သူက စကၠဴေလးကို ေမးၾကည့္မိတယ္။ စကၠဴတျခမ္းေလးေရ
ဘယ္သူ႔အတြက္ အလုပ္လုပ္ေပးရတာ မင္းေပ်ာ္သလဲ။ ဘာမွ မေၾကာက္နဲ႔ေလကြယ္။
လြတ္လြတ္လပ္လပ္သာေျပာ။ မင္းမွာ စကၠဴအခြင့္အေရး အျပည့္အ၀ ႐ွိတယ္။ ေျဖပါဦးကြယ္။
စကၠဴတျခမ္းေလးက ဘယ္လိုေျဖမယ္ ထင္ပါသလဲ။
"ေန၀င္ညကို ကူးျဖတ္ရဲမွx- ေရာင္နီလာတဲ့ ေန႔သစ္ကို ေရာက္မယ္xx ယံုၾကည္ျခင္းနဲ႔
ႀကိဳးစားထားမွxx တခ်ိန္မွာ ေအာင္ျမင္ လြတ္ေျမာက္မယ္ မဟုတ္လားxx သံသရာလမ္းဟာ
မေခ်ာေမြ႔ တတ္ေတာ့ ရင္ဆိုင္ရန္ ခြန္အားျဖည့္ ရဲေဘာ္ေရ...."
ေလွငယ္တစင္းေပၚက မိသားစုက တမန္ရဲ႔ စက္သံကို ေဖာက္ထြက္လာတဲ့ 'ခြန္အားျဖည့္
ရဲေဘာ္ေရ' သီခ်င္းကို ၾကားသြားတယ္။
"အ႐ႈံးမေပးနဲ႔ ရဲေဘာ္ေရxxx ရဲရင့္မွ ေက်ာ္ျဖတ္သြားxx အမ်ားအက်ိဳးအတြက္ တာ၀န္ထမ္း
႐ြက္တဲ့အခါxx တကယ္ကိုယ္က်ိဳး စြန္႔ႏိုင္မွxx "
ေၾကာင္႐ုပ္ေတြ အမ်ားႀကီး ေဆးမင္ေၾကာင္ ထိုးထားတဲ့ တခြါးတေယာက္က သူ႔လက္ဖ်ံနဲ႔
လက္ေမာင္းမွာ ထေနတဲ့ ၾကက္သီးေမြးညင္းေတြကို ျပေနတယ္။
"ဥာဏ္ေျမကတုတ္ဟာ စြမ္းအားသတၱိxx တမန္ေတာ္ဟာ သတိတရားနဲ႔ မေမ့နဲ႔ဦးxx "
ေဒသခံ ခရီးသြားေဖာ္ေတြ ၫႊန္ျပရာဘက္ကို သူတို႔ ေမွ်ာ္ၾကည့္ၾကတယ္။ ဟိုဟာ ဇာလီေတာင္၊
ဟိုဟာ သင္ပုန္းေတာင္၊ ၿပီးေတာ့ ကေ၀ေတာင္ ဒီဘက္ဆံုးက ထံုးေတာင္။ ဇာလီ၊ သင္ပုန္း၊
ကေ၀၊ ထံုး ဆိုပါလား။ အသက္ႀကီးႀကီး ခရီးသြားတေယာက္က သရက္ၿမိဳ႔ရဲ႔ သမိုင္းကို
ေျပာျပေနတယ္။ သူက ဘိလပ္ေျမစက္က ဘယ္ဟာတုန္းလို႔ ေမးမိတယ္။ ဘာလိုလိုနဲ႔
သရက္ၿမိဳ႔ကို ေရာက္ေတာ့မွာပါလား။ ေထာင္ေျပာင္းတို႔ ထံုးစံအတိုင္း ဂန္းပိုက္ေတြ၊
၀ါးရင္းတုတ္ေတြ တံခါးတခ်ပ္ ငါးခ်က္ႏႈန္းနဲ႔ မိတ္ဖြဲ႔မွာကိုလဲ မမႈဘူး။ တံုးဆိုတိုက္၊
က်ားဆိုကိုက္ဆိုတဲ့ စိတ္ဓါတ္နဲ႔ ဘာကို မဆို ရင္ဆိုင္ဘို႔ သူတို႔ အသင့္ျဖစ္ေနၾကတယ္။
"ကမၻာမေၾကဘူး xx ငါတို႔ေသြးနဲ႔ ေရးခဲ့ရတဲ့ ေမာ္ကြန္းေတး xx ေတာ္လွန္ေရး xx ဒီမိုကေရစီ
တိုက္ပြဲအတြင္းမွာ က်ဆံုးေသာ xx ေၾသာ္ သူရဲေကာင္းတို႔ေရ xx"

သီခ်င္းသံက ဆြဲဆြဲငင္ငင္နဲ႔ ခံစားလို႔ သိတ္ေကာင္းေနတယ္။
"ကိုယ္ေတာ္မိႈင္း xx ရာဇ၀င္ေတြလည္း ႐ိုင္းခဲ့ရၿပီ အဖိုးေရ xx သခင္ေအာင္ဆန္း xx
ႏိုင္ငံေတာ္လည္း ေသြးစြန္ခဲ့ၿပီ အဖေရ xx ေၾသာ္ လုပ္ရက္ၾကေပ xxx"
ျမစ္ေၾကာင္းၾကပ္လို႔ တမန္က သရက္ဆိပ္ကမ္းမွာ မကပ္ႏိုင္ဘူး။ သရက္ေျမာက္ဘက္ စမ္းအိုင္
(စအိုက္)႐ြာမွာ သြားကပ္တယ္။ ဆိပ္ကမ္းမွာ ႐ႈသိုးသိုးနဲ႔ ခက္ထန္တဲ့ ထင္း႐ွဴးပင္ေတြ
ညိဳ႔ေနတယ္။ ဆိပ္ခံေပၚမွာလည္း ၾကယ္ပြင့္ေတြ ေနရာ ယူထားၾကတယ္။ သူတို႔ ဆိပ္ခံကတဆင့္
ကမ္းေပၚ စတက္ၾက ရၿပီ။ မြန္းတိမ္းကာစ သရက္ေနက သူတို႔ကို မၫႇာဘူး။ ေခါင္းေပၚ
ျခစ္ျခစ္ေတာက္ေအာင္ ပူတဲ့ေန။ ေျခေထာက္က မီးေသြးမီးလို ပူျပင္းတဲ့ သဲျပင္ထဲမွာ
ေနလွန္းထားသလိုပဲ။ လူစံုတဲ့အခါ ေသာင္ျပင္က်ယ္ႀကီးကို ျဖတ္ၿပီး သူတို႔ကို
ႏြားအုပ္တအုပ္ေမာင္းသလို ေမာင္းလိုက္ၾကတယ္။ လမ္းေပၚက ေလွ်ာက္ရတာ မဟုတ္ဘူး။
စမ္းအိုင္သားေတြ ထြန္ယက္စိုက္ပ်ိဳးထားတဲ့ စိုက္ကြင္းေတြထဲက ျဖတ္ၿပီးေမာင္းေနတယ္။
စမ္းအိုင္သားေတြနဲ႔ သူတို႔နဲ႔ ရန္တိုက္ေပးတဲ့ နည္းတမ်ိဳး ေပါ့။ သူတို႔က စိုက္ပ်ိဳးထားတဲ့
ပင္ပ်ိဳကေလးေတြကို သတိထားၿပီး အတတ္ႏိုင္ဆံုး ေ႐ွာင္ကြင္းၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ႏံုးေျမထဲမွာ
သံေျခခ်င္းေတြနဲ႔ သူတို႔ လမ္းမေလွ်ာက္တတ္ဘူး။ တခ်ိဳ႔ ပင္ပိ်ဳးကေလးေတြကို မေတာ္တဆ
တက္နင္းမိသြားတယ္။ စမ္းအိုင္က ႐ြာသားမ်ားခင္ဗ်ာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေၾကာင့္ သီးႏွံခင္း
ပ်က္သြားပါလိမ့္မယ္။ တမင္တကာ ဖ်က္လိုစိတ္နဲ႔ နင္းမိတာ မဟုတ္ပါဘူး။ မေတာ္တဆ
ျဖစ္ရတာပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ခြင့္လႊတ္ဖို႔ ေမတၱာရပ္ပါတယ္။ သူက ေမတၱာရပ္ေပမယ့္
ထင္း႐ွဴးအမွတ္အသားေတြရဲ႔ ဆဲဆိုႀကိမ္းေမာင္းသံေတြက မိုးလံုးညံေနတယ္။ သူတို႔ ေျခလွမ္းကို
မီေအာင္ မလိုက္ႏိုင္တဲ့ ေညာင္ေလးပင္က ဓါတ္ပံုဆရာ ေသာင္ျပင္မွာ က်န္ရစ္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္
သူက စတိုင္က်လွတယ္။ သူ႔အိပ္ရာလိပ္ကို သူထမ္းစရာမလိုဘူး။ ၀န္ထမ္းတေယာက္က
ထမ္းရတယ္။ ကားေတြေပၚ မတက္ခင္ သစ္သားတံတား႐ွည္တခုကို ျဖတ္ခဲ့ရတယ္။တံတားနားမွာ
ဇရပ္တေဆာင္႐ွိတယ္။ အဲဒီဇရပ္မွာ အသံမစဲပဌာန္းပြဲ နဖူးစီးတခု ခ်ိတ္ဆြဲထားေလရဲ႔။
ေ႐ႊသက္လြတ္ဘုရား၊ သတၱဌာနဘုရား၊ ေ႐ႊဘံုသာဘုရား စတဲ့ တန္ခိုးႀကီးဘုရားေတြ ႐ွိတဲ့
သရက္ၿမိဳ႔။ ဇာလီေတာင္ဆရာေတာ္ႀကီး သတင္းသံုးခ့ဲတဲ့ သရက္ၿမိဳ႔။ ျမင္းေခါင္းတံဆိပ္ ဘိလပ္
ေျမစက္႐ွိတဲ့ သရက္ၿမိဳ႔။ သံမဏိ႐ွည္တဲ့ သဟာရစာၾကည့္တိုက္ ႐ွိတဲ့ သရက္ၿမိဳ႔။ တခ်ိန္က
ကေလးေထာင္ (ေဘာ္စတယ္လ္) ႐ွိတဲ့၊ သံဃာေတာ္အပါး ႏွစ္ရာေက်ာ္တို႔အတြက္
ေန႔စဥ္အလွဴခံ ထြက္ေလ့႐ွိတဲ့၊ သေျပပင္ ဓမၼာ႐ံုက ၾကာသာပေတး ဆြမ္းေလာင္းအသင္းက
သီခ်င္းေတြ အပတ္စဥ္ ၾကားရတဲ့၊ အသံမစဲပဌာန္းပြဲ မၾကာခဏ က်င္းပတတ္တဲ့၊
ေဂၚရာေစ်းကခ်က္တဲ့ အရက္ေတြကို ေသာက္ၿပီး မူးၾကတဲ့၊ မာမာေအးရဲ႔ ခ်မ္းေျမ့ပါေစသီခ်င္း
အျမဲဖြင့္တဲ့၊ ေယာက်္ား႐ွာ အဆိုေတာ္ သန္းသန္းေဌးေနတဲ့၊ ေငြေသာင္ယံနဲ႔ မိုးေက်ာ္တို႔႐ွိတဲ့
သရက္ၿမိဳ႔ကို သူတို႔ ေရာက္ၾကၿပီ။
(၁၈၆၉) ခုႏွစ္ကတည္းက အဂၤလိပ္တည္ခဲ့တဲ့ ေထာင္ေဟာင္းႀကီးပါလား။ ၉၅-၉၆-၉၇-၉၈-၉၉
အမွတ္စဥ္ေတြ ေရၿပီး ေထာင္ထဲ၀င္ၾကရတယ္။ တလာစီတာေတာ့ ေနရာလပ္ မက်န္ဘူး။
သူ႔ကိုေတာ့ ဖင္ကုန္းခိုင္းၿပီး ႐ွာေနပါလား။ ေနပူထဲမွာ အေခါက္ေပါင္းမ်ားစြာ၊ လေပါင္းမ်ားစြာ
ေရဆြဲၾကရလိမ့္မယ္ လို႔ သူတို႔ မေမွ်ာ္လင့္ ခဲ့ၾကဘူး။ အျပစ္ မေတြ႔ ေတြ႔ေအာင္႐ွာၿပီး
႐ိုက္မယ္ဆိုတာ သူတို႔ မသိခဲ့ၾကဘူး။ ေလးလံတဲ့ ဆန္အိတ္၊ ပဲအိတ္၊ ႏွမ္းအိတ္ေတြ၊ ပ်ဥ္ေတြ
ထမ္းၾကရမယ္ဆိုတာ သူတို႔ မေတြးမိ ခဲ့ၾကဘူး။ အျပစ္မဟုတ္တာေတြကို အျပစ္လုပ္ၿပီး
မိေက်ာင္းတက္တက္ရင္း တုတ္ေတြနဲ႔ ၀ိုင္းေဆာ္ၾကလိမ့္မယ္ ဆိုတာ မသိခဲ့ၾကဘူး။

အလြန္ေအးတဲ့ ေဆာင္းရာသီ၊ အုတ္သံမံတလင္းေပၚမွာ ဖ်ာမပါ၊ အခင္းမပါဘဲ
အိပ္ၾကရမယ္ဆိုတာ မသိခဲ့ၾကဘူး။ ဆက္ေအာင္ႏိုင္တို႔၊ ညိဳထြန္းလူတို႔၊ ေရာက္ႏွင့္ေနတာ သူတို႔
မသိခဲ့ၾကဘူး။ သူတို႔ ခ်စ္တဲ့ ရဲေဘာ္ 'အိုင္ကို'၊ 'ဦးအာစရ'၊ 'ကိုျမင့္ေဆြ' တို႔ကို
စေတးထားခဲ့ရမယ္ဆိုတာ သူတို႔ မသိခဲ့ၾကဘူး။ စစ္ယူနီေဖာင္း၀တ္ ေထာင္ပိုင္တေယာက္က
ရက္ရက္စက္စက္ ႏွိပ္ကြပ္ေတာ့ မယ္ဆိုတာ သူတို႔ မသိခဲ့ၾကဘူး။ ....ခဲ့ၾကဘူး။ .....ခဲ့ၾကဘူး။
......ခဲ့ၾကဘူး။
ေဟာ နားေထာင္ၾကည့္ပါဦး။ ဒါဘာသံလဲ။ နံေဘးက ေျမလတ္သားတေယာက္ကို သူ
ေမးၾကည့္တယ္။ သရက္အထက္တန္းေက်ာင္းက ေက်ာင္းတက္ေခါင္းေလာင္းသံတဲ့။ သူ႔
အနားက ေက်ာင္းသားေလးရဲ႔ မ်က္ႏွာ တမ်ိဳးေလး ျဖစ္သြားတယ္။ သူ အဓိပၸါယ္ မေဖာ္တတ္ဘူး။
နယ္ခ်ဲ႔သမားက ဘယ္လိုရည္႐ြယ္ခ်က္နဲ႔ ေထာင္ႀကီးတခုနဲ႔ အထက္တန္းေက်ာင္းတခုကို
နီးနီးကပ္ကပ္ တည္ေဆာက္သြားခဲ့ပါသလဲ။ ေအာက္တန္းက်တဲ့ ႐ုပ္၀တၳဳပစၥည္းနဲ႔ အထက္တန္း
က်မယ့္ ေက်ာင္းသားေတြကို ျခိမ္းေျခာက္ဖို႔ပဲ ျဖစ္လိမ့္မယ္။ ဒီေက်ာင္းကို သေဘၤေပၚမွာ ေတြ႔ခဲ့တဲ့
ဆရာမ ေက်ာင္းမွန္မွန္တက္လိမ့္မယ္။ ဒီလို ေက်ာင္းတက္ရင္ ေထာင္နားေရာက္တိုင္း တမန္ေပၚ
ေတြ႔ခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းသားေလးေတြကို သတိရရင္ ရလိမ့္မယ္။ မရတဲ့ေန႔လည္း ႐ွိႏိုင္တယ္။
သရက္အထက္တန္းေက်ာင္းက ေက်ာင္းတက္ေခါင္းေလာင္သံ ၾကားရတိုင္း ေထာင္ထဲမွာ႐ွိတဲ့
ေက်ာင္းသားေလးေတြရဲ႔ စိတ္ထဲမွာ စာအံခ်င္တဲ့စိတ္ ေပၚလာတတ္တယ္။ ဒီလို စာအံခ်င္တဲ့
စိတ္ကို ေထာင္ကလြတ္တဲ့အထိ သယ္ယူသြားၾကတယ္။ သူတို႔ ေျဖဆိုၾကတဲ့ စာေမးပြဲေတြမွာ
ဂုဏ္ထူးေတြ တေပြ႔တပိုက္ႀကီးနဲ႔ ေအာင္ျမင္ၾကတာ ဆရာမ သိရရင္ ဘယ္လို ခံစားရမလဲ။
ဖိုးသံစိမ္း
[၁၉၉၁ ႏို၀င္ဘာ ၂၄ အမွတ္တရ]
[၂၀၀၃ ႏို၀င္ဘာလထုတ္ မာယာမွာ ေဖာ္ျပခဲ့ၿပီး ယခု အင္တာနက္မဂၢဇင္းမွာ ထပ္မံေဖာ္ျပျခင္း
ျဖစ္ပါတယ္။]
POSTED BY MAUNG AYE WIN AT 2:00 PM
LABELS: ၀တၳ ဳ

Wednesday, June 18, 2008
Wednesday, June 18, 2008
ေမာင္ေမာင္ရဲ႔ႀကိဳးၾကာသံ
ေရးသူ- ေမာင္ေမာင္
တကယ္ေတာ့ ဘ၀မွာ မထင္မွတ္ဘဲ သီခ်င္းေရးသူတေယာက္ ျဖစ္လာတာပါ။ ကၽြန္ေတာ္

မူလတန္းေက်ာင္းသား အ႐ြယ္တုန္းက စႏၵရားတီးတတ္ခ်င္လို႔ အေဖ့ကို ပူဆာပါတယ္။ အေဖက
ဘႀကီးသန္႔ (ဦးသန္႔၊ ဒါးတန္း)ကို အကူအညီေတာင္းေတာ့ ဆရာဦးသိမ္းေမာင္ဆီမွာ
စႏၵရားတီးသင္ဖို႔ ဘႀကီးသန္႔က စီစဥ္ေပးပါတယ္။ ဒါးတန္းဦးသန္႔က ကၽြန္ေတာ့္ဦးသိမ္းေမာင္ရဲ႔
ဆရာပါ။ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႔ ဂီတဘ၀ အဲဒီက စလိုက္တာ၊ ၁၀ တန္း ေက်ာင္းသားဘ၀ေရာက္တဲ့အထိ
စႏၵရားတီးသင္ခဲ့ပါတယ္။ အလယ္တန္းနဲ႔ အထက္တန္း ေက်ာင္းသားဘ၀က်ေတာ့ အျမင္ေတြ
အမ်ိဳးမ်ိဳး ေျပာင္းလဲလာပါတယ္။ ၁၀ တန္းစာေမးပြဲေျဖၿပီး တကၠသိုလ္ မတက္ခင္ မႏၱေလးၿမိဳ႔မ
အေပ်ာ္ထမ္းတူရိယာအသင္းမွာ ငါးလေလာက္ စႏၵရားတီးခဲ့ပါတယ္။
၁၉၆၇-၁၉၆၈ ခုႏွစ္မွာ စက္မႈတကၠသိုလ္ (R.I.T.) စတက္ပါတယ္။ တကၠသိုလ္

ေက်ာင္းအိပ္ေက်ာင္းစားဘ၀မွာ စႏၵရားနဲ႔ကၽြန္ေတာ္ အဆက္ျပတ္သြားပါတယ္။ အရင္က
ဂ႐ုမစိုက္ခိခဲ့တဲ့ "ဟာမိုနီ အသံဖြဲ႔စည္းျခင္း" နဲ႔ "တန္ျပန္ေတးသြား" ဆိုင္ရာ စာအုပ္ေတြ ႐ွာၿပီး
ဖတ္မိတယ္။ မွတ္စုအတိုအထြာေတြ ထုတ္ၿပီး မွတ္တယ္။ က်က္တယ္။ နားမလည္၊ သေဘာ
မေပါက္၊ မ႐ွင္းတာေတြကို ဂီတ လိုက္စားသူေတြနဲ႔ ေမးျမန္းတယ္၊ ျငင္းခုန္တယ္၊ ေဆြးေႏြးတယ္။
ခင္ေမာင္တိုး၊ ကိုေန၀င္း၊ ကိုရဲလြင္တို႔နဲ႔ ခင္မင္ရင္းႏွီးတဲ့ ကာလအေတာ္ၾကာမွ ကၽြန္ေတာ္

ဂီတာကို တီးခ်င္စိတ္ ေပၚလာတာပါ။ ဂီတာဟာ အသံရဲ႔ အတြဲအဖက္ သေဘာ သဘာ၀ကို
ေလ့လာလို႔ရတဲ့ တူရိယာပစၥည္းတမ်ိဳးပါပဲ။ စႏၵရားေလာက္ နည္းပညာပိုင္းမွာ (Techniques)
မခက္ဘူးလို႔ အရင္က ထင္ခဲ့တယ္။ (အမွန္ကေတာ့ တူရိယာပစၥည္းတိုင္းဟာ သူ႔ဟာနဲ႔သူ
ခက္တာပါပဲ)။ ေကာင္းတာကေတာ့ ကိုယ္နဲ႔ သင့္ေတာ္မယ့္ တူရိယာပစၥည္း ေ႐ြးမိဖို႔
အေရးႀကီးပါတယ္။ ဒါပါပဲ။ ေခတ္ၿပိဳင္သီခ်င္းေရးသူေတြနဲ႔ ၀ါသနာ တူတယ္လို႔သာ ေျပာရတယ္၊
တကယ္ေတာ့ ႀကိဳက္ႏွစ္သက္တဲ့ ဟန္ခ်င္းမတူပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ေရးရင္ မ်ဥ္းေၾကာင္း သေကၤတ
(Staff-Notation) နဲ႔ မွတ္ပါတယ္။ ေရးစတုန္းကေတာ့ တူရိယာပစၥည္း တခုရယ္၊ ဆိတ္ၿငိမ္တဲ့
ပတ္၀န္းက်င္ရယ္ ႐ွိမွပဲ ေရးလို႔ ရပါတယ္။ သီခ်င္းပုဒ္ေရ ၉၀ ေက်ာ္ေရးၿပီးတဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့
တူရိယာပစၥည္းတခုခု အနားမွာ မ႐ွိလည္း ေရးလို႔ျဖစ္ လာတယ္။
သီခ်င္းေရးတဲ့ေနရာမွာ ေတးသြားေဘာင္ကိုလည္း တင္ႀကိဳ႐ွာမထားဘူး။ စာသားပိုဒ္ ကိုလည္း
အရင္ေရးမထားဘူး။ ပထမေရးခ်င္တဲ့ အေၾကာင္းအရာကို စဥ္းစားတယ္။ ေရးတဲ့အခါ
အသံုးခ်မယ့္ ဂီတသံအဖြဲ႔အစည္း (Musical Forms & Figures) ပံုစံတြဲေတြကို စိတ္ထဲမွာ
ေဖာ္ၾကည့္တယ္။ အဲဒီေနာက္ ဂီတ၀ါက် (Musical Phrase) နဲ႔ စာသား၀ါက် (Lyric) တခုရၿပီး
တခုဆက္တယ္။ ေျပာခ်င္တဲ့ အေၾကာင္းအရာ ျပည့္စံုၿပီထင္ရင္ အဆံုးသတ္လိုက္တယ္။
ထပ္ေျပာခ်င္တဲ့အခါ ဆက္ေရးျပန္ေရာ။ ေတးသြားပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ စာသား ပဲျဖစ္ျဖစ္ အားမရရင္
ခဏခဏ ျပင္တယ္။ အသံသြင္းၿပီး (Recording) အေခြထဲ ေရာက္သြားၿပီးမွ မႀကိဳက္ရင္လည္း
ေခ်ာင္ထိုးထားလိုက္ေတာ့တယ္။
သီခ်င္းေရးရင္ေတာ့ ခံစားမႈ ႐ွိရမွာေပါ့ေလ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ခံစားမႈ႐ွိမွ သီခ်င္းေရး တာပါ။
ဒါေပမယ့္ ေရးနည္းကို မေလ့လာဘဲ၊ ေရးစပ္တဲ့ အတတ္ပညာကို မလိုက္စားဘဲ၊
ခံစားမႈေနာက္ကိုခ်ည္း လိုက္လို႔ေတာ့ မျဖစ္ဘူးေပါ့ေလ။ အမ်ားစုကေတာ့ ခံစားမႈလြန္ကဲဟန္
(Emotional Type)ကို ႐ႈပ္ေနတယ္။ "သိပ္ၿပီး ျပင္းျပတဲ့ ခံစားမႈ" တခုဟာ ပန္းခ်ီကားတခ်ပ္ကို
လည္း ဖန္တီးႏိုင္တယ္။ သီခ်င္းတပုဒ္ကိုလည္း ဖြဲ႔ႏြဲ႔ႏိုင္တယ္။ ပန္းခ်ီ ဆြဲတတ္လို႔လည္း
မဟုတ္ဘူး။ သီခ်င္းစပ္တတ္လို႔လည္း မဟုတ္ဘူးလို႔ ယူဆၾကတယ္။ အမွန္ကေတာ့ ခံစားမႈနဲ႔
နည္းနာပိုင္း မွ်တေအာင္ ေရာစပ္ရမွာပါ။ တီးကြက္ေဖာ္တာက်ေတာ့ ခံစားမႈနဲ႔ မဆိုင္ေတာ့ဘူး။
ပန္းပု၊ ပန္းခ်ီ၊ ဂီတ၊ ကဗ်ာ စတဲ့ သုခုမလက္ရာေတြရဲ႔ ရသဟာ "ခံစားသူရဲ႔ အာ႐ံုထက္ျမက္မႈ"
ဒါမွမဟုတ္ "ခံစားႏိုင္စြမ္း" ေပၚမူတည္ၿပီး အရသာ အမ်ိဳးမ်ိဳး ကြဲႏိုင္တယ္။ ခံစားမႈဆိုတာ
ေဘာင္မ႐ွိဘူး၊ လြတ္လပ္တယ္။ သီခ်င္းတပုဒ္ေရးၿပီးရင္ ကိုယ္တိုင္ဆိုၾကည့္ တယ္။
ထစ္ေငါ့ေနတယ္ထင္တဲ့ စကားလံုးနဲ႔ ႏုတ္ (Note)ကို "တလံုးစီ" ဒါမွမဟုတ္ "အစံုလိုက္"
ျပင္တယ္။ ျပင္စရာမ႐ွိရင္ တီးကြက္ကို ထပ္ၿပီး ျဖည့္စြက္ရပါတယ္။ သီခ်င္းေရးတဲ့ေနရာမွာ
စာသား (Melody) ခ်ည္းသက္သက္ မဟုတ္ဘဲ အားလံုးကို တာ၀န္ယူခ်င္တာပါပဲ။ ေကာင္း
မေကာင္း ကိုယ္နဲ႔ပဲ သက္ဆိုင္တာေပါ့။
ခင္ေမာင္တိုး ဆိုတဲ့ "ႀကိဳးၾကာသံ" ကေတာ့ အေ႐ွ႔တိုင္း အယူအဆေလးကို အေျခခံတာပါပဲ။
သစၥာတရားဆိုပါေတာ့ အေဖာ္ကြဲရင္ ရင္ကြဲနာက်ေသတယ္လို႔ေတာင္ ေျပာၾကတယ္
မဟုတ္လား။ တ႐ုတ္အယူအဆကေတာ့ အသက္႐ွည္တယ္ေပါ့ဗ်ာ။ ဂ်ပန္မွာေတာ့ ခါးနာေနရင္
စကၠဴေတြနဲ႔ ႀကိဳးၾကာပံု ခ်ိဳးၾကတယ္။ အ႐ုပ္က တေထာင္ျပည့္ရင္ မေသဘူးလို႔လည္း
ဆိုၾကတယ္။ အဲဒါေလးေတြ ပါေအာင္ ေရးထားတာပါပဲ။
ေမာင္ေမာင္။

(၁၉၈၆၊ ဧၿပီလ၊ စံပယ္ျဖဴမဂၢဇင္းမွာပါတဲ့ "ဂီတသံစဥ္ေတးခ်င္းဖြဲ႔သီ" က႑မွ
ေကာက္ႏႈတ္တင္ျပထားတဲ့ Beauty မဂၢဇင္း ထဲက ေဆာင္းပါးကို ကူးယူေဖာ္ျပပါတယ္)။
ဗုဒၶႏွင့္ေတြ႔ဆံုျခင္း
ေရးသူ - တင္မိုး
ဘာမဟုတ္ညာမဟုတ္နဲ႔
ငါဗုဒၶဘုရားကိုေတာင္မွ
ေရွးေဟာင္းပစၥည္းေတြအၾကားမွာ
ေရာင္းစားခံရ
စီးပြါးေရးမ်က္စိ စူး႐ွတဲ့
ဒီလိုဥေရာပမွာ
မင္းကဘာလာလုပ္သလဲတဲ့
ဗုဒၶက ေမးေတာ္မူတယ္။
ကိုယ္ေတာ္မသိလို႔ေနာ္
ကိုယ္ေတာ္သာ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ႐ွိရင္
ပူေဇမိအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔
႐ွိခိုးခံရမွာေတာ့ အမွန္ပါပဲ။
ဒါေပမယ့္
မမွန္တာေတြေျပာ မမွန္တာေတြေဟာေနရ
ကိုယ္ေတာ္ေကာ ဗုေဒၶါတ,မိၿပီး
ေျပးႂကြခ်င္မွာ ေသခ်ာတယ္။

မမွန္တာေတြ ေျပာေတာ့လဲ
သံသရာတေၾကာမွာ
အဖန္တရာ ေမာေနဦးမွာကိုး ဘုရာ့။
လက္နက္ကိုင္စစ္တပ္က
အရပ္ရပ္ေနျပည္ေတာ္
ၾကားလို႔မွ မေလ်ာ္ေအာင္
ေအာ္ဒါေတြထုတ္ မေတာ္တာေတြ လုပ္ေနေတာ့
ဗုဒၶကိုႀကိဳးတုပ္
အခ်ဳပ္ထဲသြင္းရင္ မခက္ပါလား။
ဒီေကာင္ေတြက ဥာဏ္လဲမ႐ွိ
အမွန္လဲမသိ
ကတိလဲမတည္
အပလီအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔
၀စီအိုးကလဲ ပုပ္ေစာ္နံ
ႏိုင္ငံကိုလဲမေလးစား
ကေလးကလား စိတ္ဓါတ္နဲ႔
သိပ္ၿပီးညစ္ပတ္ၾကပါတယ္။
စစ္တပ္ဆိုတာ ျပည္သူကိုအႏိုင္က်င့္ဖို႔
ေျမႇာက္ပင့္အားေပး
ဓါးေသြးခိုင္းထားတဲ့
အ႐ိုင္းမ်ားရဲ႔ ခိုလႈံရာ
ဗိုလ္တကာတို႔ရဲ႔ ဘုရင္ပါဘုရား
ဗိုလ္ေန၀င္းစစ္တပ္ဆိုတာ
ပစ္ခတ္ဖို႔နဲ႔ ညစ္ပတ္ဖို႔ပဲ သိတာမဟုတ္လား။
ျပည္သူေတြကေတာ့ တက္တက္မြဲ
ရဟန္းေကာင္းေတြက ခြက္လက္စြဲ
ဒင္းတို႔တေတြက သဘက္သရဲ
လက္နက္ပဲ အဓိက
လက္နက္ပဲ ပဓါန
လက္နက္စိုးမိုးတဲ့ စစ္၀ါဒပါ။
ကိုယ္ေတာ့္အဖို႔ကေတာ့
ဥေရာပ စူပါမားကက္မွာ
ၿငိမ္သက္စြာ စံပါယ္တာကမွ

အႏၱရာယ္ခပ္သိမ္း ကင္းေပ်ာက္ၿငိမ္းၿပီး
သိန္းသန္းမက တန္ဘိုးတက္
ဗုဒၶ ဗုဒၶ ဆိုၿပီး
ႏႈတ္ဟလို႔ အႁမြက္ခံရဦးမယ္
စိတ္လက္မသာ ႐ွိေတာ္မမူပါနဲ႔ ဘုရား။
ျမန္မာစစ္ဗိုလ္ေတြ လုပ္သမွ်နဲ႔ေတာ့
ဗုဒၶ ဗုဒၶ အခ်ဳပ္ကမတက္
ဒုကၡဖက္ရရင္
မုခ်မသက္မသာ ျဖစ္ေနရမွာပါ။
တပည့္ေတာ္ ငပါမႊားက
တရားခ်တယ္ မထင္ပါနဲ႔
တိုင္းျပည္က တကာတကာမအေပါင္း
အေထာင္းခံရတာမ်ားလြန္းလို႔
ျပားျပားေမွာက္ေနရင္းက
တရားေပါက္ရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
ခြင့္လႊတ္ေတာ္မူပါ
အ႐ွင္ဘုရား။
တင္မိုး
ဧၿပီ ၁၂၊ ၂၀၀၀။
{လမင္းတရာစာေပဆက္ဆံေရးက ထုတ္ေ၀တဲ့ တင္မိုး ရဲ႔ "ဗုဒၶႏွင့္ေတြ႔ဆံုျခင္းႏွင့္
အျခားကဗ်ာမ်ား" စာအုပ္၊ ၂၀၀၀၊ ၾသဂုတ္လ ၁၅ရက္}
ေဂါတမေရ မျပန္ေလနဲ႔-ေအာင္ျခင္းကိုးပါး
ေရးသူ - ေဒါက္တာသန္းထြန္း
အ, ပါေပ့ တင္မိုးရယ္
ေက်ာက္ဆင္းတု ကိုယ္ေတာ္ကို
ဒီက အက်ိဳးအေၾကာင္း
ကုန္စင္ေအာင္ ေလွ်ာက္ထားၿပီးမွ
မျပန္ေလနဲ႔လို႔
မင္းတားလို႔ ရမတဲ့လား....။

႐ွင္ေတာ္ဘုရားက
အယုတ္ဆံုး အ႐ိုင္းဆံုးဆိုရင္
ခ်က္ခ်င္းေတြ႔၊ ရေအာင္ခၽြတ္
ေအာင္ျခင္းကိုးပါး လာမယ္ေလ
မင္းမမီမွာ ငါစိုးတယ္....။ ။
ငါ ကဗ်ာဆရာ မဟုတ္ဘူး....။ တင္မိုး ကဗ်ာဖတ္ၿပီး ေရးခ်င္လြန္းလို႔ ေရးတယ္။

ေဒါက္တာသန္းထြန္း
၀င္းေဖလြယ္အိတ္ အမွတ္ ၉
စစ္အာဏာရွင္မ်ားေခတ္ ရုပ္ရွင္ဆင္ဆာ
၀င္းေဖ
ဒီဇင္ဘာ ၂၄၊ ၂၀၀၈ http://moemaka.blogspot.com/
ေသာတရွင္မ်ားခင္ဗ်ား
ၿပီးခ့ဲတ့ဲအပတ္က “မဟူရာ”ဇာတ္ကား ရုိက္ကူးခ့ဲတ့ဲ အေၾကာင္းေတြ ေျပာရင္း ေသာတရွင္ေတြ
သိသင့္တ့ဲ အခ်က္တခ်က္ကုိလည္း သြားၿပီး သတိရမိပါတယ္။ ဆန္းဆန္းျပားျပား မဟုတ္ပါဘူး။
စစ္အာဏာရွင္မ်ားေခတ္ ရုပ္ရွင္ဆင္ဆာအေၾကာင္းပါ။
“မဟူရာ” ဇာတ္ကားမွာ အဓိကေျပာခ်င္တ့ဲ စကားက တပါးသူအတြက္ ေက်းဇူးျပဳထားတ့ဲ

ေက်းဇူးရွင္ ဆုိတ့ဲသူဟာ ေက်းဇူးစားဆီက အတုန္႔အလွည့္ ေက်းဇူးျပန္ဆပ္ဖုိ႔
ေတာင္းတ့ဲေနရာမွာ အလြန္အကြ်ံ ေတာင္းခံလာတ့ဲအတြက္ အားလုံး
ပ်က္စီးဆုံးရွဳံးကုန္ၾကရတ့ဲအေၾကာင္း ဓမၼဓိ႒ာန္က်က် ေဖာ္က်ဴးလုိျခင္းပါပဲ။
ဇာတ္ေၾကာင္းကုိ တုိတုိေျပာရရင္ ေကာလိပ္ဂ်င္ေန၀င္းက အသက္သခင္ေက်းဇူးရွင္၊

ဦးထြန္းေ၀က ေက်းဇူးစားပါ။ ေကာလိပ္ဂ်င္ေန၀င္းက အကူအညီ လုိလာေတာ့ ဦးထြန္းေ၀ကုိ
အကူအညီ ျပန္ေတာင္းပါတယ္။ ဦးထြန္းေ၀က ေကာလိပ္ဂ်င္ေန၀င္းကုိ ေက်ေက်နပ္နပ္ႀကီး
ျပန္လည္ ကူညီရင္း ေက်းဇူးဆပ္ပါတယ္။ ဒါေပမ့ဲ ေကာလိပ္ဂ်င္ေန၀င္းက အကူအညီ
အႀကိမ္ႀကိမ္ ေတာင္းလာရုံတင္မက မျဖစ္ႏုိင္တ့ဲ မေတာင္းသင့္တ့ဲ အကူအညီေတြကုိ
ေတာင္းလာပါတယ္။ အဲဒီမွာတင္ ႏွစ္ဦးစလုံးရဲ႕ ဘ၀ေတြ ပ်က္ၾကရေတာ့တာပါပဲ။
စစ္ရုပ္ရွင္ဆင္ဆာက “မဟူရာ”ဇာတ္ကားဟာ စစ္တပ္နဲ႔ ျပည္သူအေၾကာင္းကုိ ရုိက္ထားတာပဲ

လုိ႔ စြပ္စဲြရင္း ဓမၼဓိ႒ာန္ လုပ္ပစ္လုိက္ပါတယ္။ ေပ ေသာင္းတေထာင္ေလာက္သာရိွတ့ဲ
ဇာတ္ကားကုိ ေပေပါင္း ေထာင့္သုံးရာေက်ာ္ ျဖတ္ပစ္ခုိင္းပါတယ္။
“မဟူရာ”ဇာတ္ကားထဲက လူၾကမ္း လူဆုိးေနရာမွာ ဘာ့ေၾကာင့္ ေကာလိပ္ဂ်င္ေန၀င္းကုိ

သုံးရတာလဲ ဆုိတ့ဲ ေသးေသးမႊားမႊား ျပႆနာမ်ဳိးကေလးေတြလည္း စြပ္စဲြခ်က္ အျဖစ္

ပါပါေသးတယ္။
“မဟူရာ”ဇာတ္ကားက ေျပာခ်င္တာက ဘယ္ေက်းဇူးရွင္နဲ႔ ဘယ္ေက်းဇူးစားမဆုိ

အေဖနဲ႔သားပဲျဖစ္ျဖစ္၊ လင္နဲ႔မယားပဲျဖစ္ျဖစ္ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းပဲျဖစ္ျဖစ္၊
တုိင္းျပည္ႏွစ္ျပည္ပဲျဖစ္ျဖစ္ သူတုိ႔အၾကားမွာ မျဖစ္သင့္တာ မျဖစ္ၾကရေအာင္ ေထာက္ျပ
အႀကံျပဳဖုိ႔ ႀကိဳးပမ္းထားတာသာ ျဖစ္ပါတယ္။ တခုေတာ့ ရိွပါတယ္၊ စစ္တပ္နဲ႔
ျပည္သူအၾကားမွာလည္း ဒီလုိ မလုိလားအပ္တာေတြ မျဖစ္ေစခ်င္ဘူး ဆုိတာကလည္း
ဓမၼဓိ႒ာန္သေဘာအရ အလုိလုိ ပါ၀င္ေနတာကေတာ့ အမွန္ပါပဲ။
“မဟူရာ”ဇာတ္လမ္္းထဲမွာ စစ္ဗုိလ္စစ္သားေတြအေၾကာင္း မပါပါဘူး။ “မဟူရာ”ဇာတ္ကားထဲမွာ

ကေလးေခ်ာ့တ့ဲ အခန္းကေလးတခု ပါပါတယ္။ ကေလးပုခက္ေလးနဲ႔ ၀န္းက်င္ကုိ
ျပင္ဆင္တ့ဲအခါမွာ ႏုိင္ငံေတာ္အစုိးရကုိယ္တုိင္က ေမတၱာရပ္ခံ ညႊန္ၾကားထားခ်က္တခုကုိ
သြားသတိရပါတယ္၊ ရုပ္ရွင္ကားေတြမွာ အလ်င္းသင့္တုိင္း ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈဆုိင္ရာ
ရုိးရာအႏုပညာကေလးေတြကုိ ေဖာ္ျပေပးၾကပါ တ့ဲ။ ဒါနဲ႔ တိမ္ေကာ ပေပ်ာက္လုနီးနီး ျဖစ္ေနတ့ဲ
စစ္ကုိင္းက ရုပ္ေသးရုပ္ ခုတ္ရုပ္ကေလးေတြကုိ ခက္ခက္ခဲခဲ ရွာႀကံၿပီး ကေလးပုခက္ေလးနားမွာ
တန္ဆာဆင္ ရိုက္ကူးခ့ဲပါတယ္။ မင္းသမီး၊ မင္းသား၊ ၀န္နီ၊ ၀န္စိမ္း၊ ျမင္းရုပ္ နဲ႔ ေဇာ္ရုပ္ အားလုံး
၆ ရုပ္ ရိွပါတယ္။ ရုပ္ရွင္စိစစ္ေရးဆင္ဆာက အဲဒီအရုပ္ကေလးေတြကုိ နတ္ရုပ္ေတြ ဆုိၿပီး
အဲဒီအခန္းကုိ ျဖတ္ပစ္ရမယ္ လုိ႔ ေျပာပါတယ္။ မဟုတ္ပါဘူး၊ ၀န္ႀကီးဌာနရဲ႕ ညႊန္ၾကားခ်က္နဲ႔အညီ
အလ်င္းသင့္ ဆီေလ်ာ္တ့ဲ ျမန္မာ့ရုိးရာ အႏုပညာကုိ ႀကိဳးႀကိဳးစားစား ေဖာ္ထုတ္ထားတာပါ လုိ႔
ရွင္းျပေတာ့လည္း “မဆလ စစ္အစုိးရ ၀န္ႀကီးေတြဟာရုပ္ေသးရုပ္ေတြပဲ” လုိ႔
ေလွာင္ေျပာင္ထားတာမဟုတ္လား ဆုိၿပီး ျဖတ္ေတာက္ ပိတ္ပင္ခံရတာပါပဲ။
ျမန္မာ့ရုပ္ရွင္ေလာကမွာ ရုပ္ရွင္ဆင္ဆာဘုတ္အဖဲြ႔က ဒုကၡေပးခ့ဲတာေတြ အမ်ားႀကီး ရိွပါတယ္။

ရုပ္ရွင္ပညာသည္ေတြအားလုံး မခံရဘူးတ့ဲသူ မရိွသေလာက္ပါပဲ။ အရင္ က်ေနာ္ တင္ျပခ့ဲသလုိ
ဆရာႀကီးဦးသုခက က်ေနာ့္ကုိ ဇာတ္ညႊန္းေရးေပးဖုိ႔ အပ္တုန္းက တခါတည္းနဲ႔ သုံးပုဒ္ေတာင္
အပ္ပါတယ္။ ဘာျပဳလုိ႔လဲ ဆုိေတာ့ ရုပ္ရွင္ဇာတ္လမ္း စိစစ္ေရးက ပယ္ခ်တာ သိပ္ၾကမ္းတယ္
တ့ဲ။ တခုမရ တခု ျပန္ျပန္ၿပီး တင္ႏုိင္ေအာင္ တခါတည္းနဲ႔ သုံးပုဒ္သာ ေရးေပးကြာလုိ႔
အပ္ပါတယ္။ ဆရာႀကီး ေတြးေခၚ ေမွ်ာ္ျမင္တာ အလြန္ မွန္ပါတယ္။ တကယ္တမ္း ရုိက္ကူးခြင့္
တင္တ့ဲအခါမွာ သုံးပုဒ္စလုံး အပယ္ခံရပါတယ္။
ဆရာႀကီးဦးသုခလုိပဲ ၀ါရင့္ သဘာရင့္ သိကၡာရင့္တ့ဲ ဒါရုိက္တာႀကီးေတြ ဒီတုန္းက အမ်ားႀကီး

ရိွေနပါေသးတယ္။ ဆရာႀကီး ေရႊဒုံးဘီေအာင္တုိ႔ ဆရာႀကီးဦးခ်စ္ခင္တုိ႔ ဆုိတာေတြလည္း
ရုပ္ရွင္ရုိက္ကူးခြင့္ တင္ၾကတ့ဲအခါမွာ အႀကိမ္ႀကိမ္ ပယ္ခ်ခံၾကရပါတယ္။ ဒီဆရာႀကီးေတြဟာ
သိကၡာႀကီးတ့ဲ ပညာေပးကားေတြ အမ်ားႀကီး ရုိက္ကူး တင္ျပခ့ဲၾကၿပီးျဖစ္တာကုိ
မေထာက္ထားဘဲ နတ္ေနကုိင္းမခ်န္ စိစစ္ေရးက ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ထားခ့ဲပါတယ္။ ျမန္မာ့ရုပ္ရွင္
ပန္းေကာင္းအညြန္႔ခ်ဳိးခံရၿပီး အရည္အေသြး ည့ံဖ်င္း ေခတ္ေနာက္က်န္ခ့ဲရတ့ဲ
အေၾကာင္းရင္းေတြထဲမွာ စစ္အစုိးရရဲ႕ ရုပ္ရွင္စိစစ္ေရးဟာ ထိပ္တန္းက တာ၀န္ရိွသူေတြ

စစ္အစုိးရက ရုပ္ရွင္စိစစ္ေရးအဖဲြ႔ ဘာ့ေၾကာင့္ ဒီလုိ မတရား ဖိႏွိပ္ ခ်ဳပ္ခ်ယ္္ေနတာလဲလုိ႔ ေမးရင္

တစ္က စစ္အစုိးရက သူ႔ကုိ ဆန္႔က်င္တုိက္ခုိက္မွာ သိပ္ေၾကာက္တ့ဲ အေၾကာက္လြန္ေရာဂါ
ျဖစ္ပါတယ္။ ႏွစ္ကေတာ့ အာဏာအလဲြသုံးစားလုပ္မႈ ျဖစ္ပါတယ္။ သုံးကေတာ့ မသိနားမလည္မႈ
မတတ္ကြ်မ္းမႈ ျဖစ္ပါတယ္။ ေလးက ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ျခင္းအားျဖင့္ စားေပါက္ ဖန္တီးၿပီး ေငြညစ္
အက်င့္ပ်က္ ခ်စားမႈ စတာေတြေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ေတြကုိ
အႏုပညာသည္ေတြ ဘယ္လုိမ်ား ခံႏုိင္ရည္ ရိွေနၾကသလဲ ဆုိေတာ့ ဒီလုိ မသိနားမလည္မႈ၊
အာဏာအလဲြသုံးစားလုပ္မႈ၊ အႏုိင္က်င့္မႈ၊ အက်င့္ပ်က္ေငြညစ္မႈ ဆုိတာေတြဟာ
အႏုပညာေလာကမွာသာ မဟုတ္ဘူး၊ တႏုိင္ငံလုံးမွာ က်င့္သုံးေနတာပါပဲေလ ဆုိတ့ဲ အေတြးနဲ႔
ခါးစည္းခံေနၾကရရွာတာျဖစ္ပါတယ္။ အလ်င္းသင့္သလုိ ဆက္လက္ တင္ျပပါ့မယ္။
က်န္းမာ ခ်မ္းသာၾကပါေစ။ က်ေနာ္ ၀င္းေဖပါ။ ။
[ မူရင္း - ဘီဘီစီ၊ ျမန္မာဌာန - http://www.bbc.co.uk/myanmar ]
အမွတ္တရ မုိင္ယာမီ (၂)

ဉာဏ္ဦးေမာင္
ေလဆိပ္ကုိ လာႀကိဳသူက ကုိေကာင္းထြဋ္။ နာမည္မၾကားဖူး၊ လူမေတြ႔ဖူးေပမယ့္

ကုိယ့္ကုိလာႀကိဳသူဟာ သူပဲျဖစ္မယ္ဆုိတာ ျမင္လုိက္တာနဲ႔ပဲ သိလုိက္တယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ။
ကုိယ့္ကုိ ေဖာ္ေရြတဲ့အမူအယာနဲ႔ ၿပဳံးျပေနတာက ဒီပတ္ဝန္းက်င္မွာ သူတေယာက္တည္း ရွိတာ။
ေနာက္ၿပီး အနီးအနားမွာ အာရွမ်က္ႏွာကလည္း အနည္းပဲ ရွိတာပဲဟာ။
ေဖာ့ေလာ္ရာေဒး ေလဆိပ္ကထြက္ထြက္ျခင္း သတိထားမိတာက ရာသီဥတု

ေႏြးေႏြးေထြးေထြးျဖစ္ေနတာနဲ႔ ေနေရာင္ျခည္ လင္းလင္းလက္လက္ ျဖစ္ေနတာကုိပါ။ မေန႔က
ကာလီဖုိးနီးယားကေန ကုိယ္ထြက္လာေတာ့ ေဒသအပူခ်ိန္က ဖာရင္ဟုိက္ ၅ဝ ဝန္းက်င္။
ရာသီကလည္း အုံ႔အုံ႔ဆုိင္းဆုိင္း၊ မႈိင္းမႈိင္းမႈန္မႈန္။ ခု ဖေလာ္ရီဒါမွာက ဖာရင္ဟုိက္ ၇ဝ
ေက်ာ္ေက်ာ္။ ေဆာင္းလုိ႔ ဆုိဖုိ႔ပင္ အခက္။ ဒီေတာ့ ဖေလာ္ရီဒါက ေႏြးေထြးလွပစြာပဲ ကုိယ့္ကုိ
ႀကိဳဆုိလုိက္တယ္ လုိ႔ ဆုိႏုိင္မယ္ေပါ့။ ေက်းဇူးပါ၊ ဖေလာ္ရီဒါ။
ဖေလာ္ရီဒါမွာ ေနာက္တခု သိသာတာက သစ္ပင္ေတြ ႀကီးႀကီးမားမား မရွိတာကုိပါ။ ဒါေပမယ့္

ျမင့္ျမင့္ေတြကေတာ့ ေနရာအႏွံ႔။ လမ္းေဘးဝဲယာတခုိ စိမ္းစိမ္းစုိကာ မိႈင္းညိဳ႔ေနတဲ့ ထန္းပင္ေတြ၊
အုန္းပင္ေတြက မ်က္စိတဆုံး။ ညီညာစြာ။ ရွဳမဆုံးႏုိင္။ ဖေလာ္ရီဒါရဲ႕ သေကၤတ အလွေတြေပါ့။
ဒီေတာ့လည္း ထန္းေတာေတြေပါတဲ့ အညာေက်းလက္ ေတာသဘာဝေတြကုိ ျပန္လည္လုိ႔
သတိရမိျပန္ေရာ။ ဒါေပမယ့္ ဒီက ထန္းပင္တန္းေတြၾကားမွာက အဝတ္မပါ ကုိယ္ဗလာနဲ႔
ဟုိဟုိဒီဒီ ေျပးလႊားကာ ေဆာ့ကစားေနတဲ႔ ကေလးငယ္ေတြ မပါသလုိ ဘူးဘဲတြန္ေအာ္မည္ကာ
အစာရွာေနတဲ့ ႏြားအုပ္ေတြလည္း ဘယ္မွာပါႏုိင္မွာလဲ။ ေနာက္ၿပီး မီးခုိးေငြ႔တလူလူနဲ႔
ထန္းေတာင္သူတုိ႔ရဲ့ ထန္း ရြက္မုိးကာ အိမ္ေဂဟာေတြလည္း မရွိဘူးေလ။ ဒါေတြအစား
ေဘးဘက္ဝဲယာ ထန္းပင္ေတြ စီကာတန္းေနတဲ႔ ညီညာ လမ္းမမ်ားေပၚမွာ ျဖဴနီျပာဝါ
ေရာင္စုံျဖာေနတဲ့ ကားမ်ိဳးစုံေတြသာ တလွစ္လွစ္ ေျပးလႊားေနတာနဲ႔ ဟုိတစု ဒီတစု
ေကာင္းကင္ကုိ အၿပိဳင္လုတက္ေနတဲ့ မုိးေမွ်ာ္ေခတ္မီ အေဆာက္အဦေတြကုိပဲ ေတြ႔ႏုိင္တယ္ေပါ့။
ေတာအလွ ေတာသဘာဝကုိ ခ်စ္ေပမယ့္ အလြန္ကြာျခားလွတဲ့ လူေနမႈဘဝရဲ့ ျဖစ္စဥ္ေတြကုိ
ႏိႈင္းယွဥ္လုိ႔ ေတြးမိျပန္ေတာ့ ရင္မွာ အပူမီးက လာဟပ္ျပန္တယ္။ အုိ … ခြင့္လႊတ္ပါ ဖေလာ္ရီဒါ။
ဒီအပူက မင္းနဲ႔ ဘာမွ မဆုိင္ပါဘူး။
တည္းခုိမယ့္ေနရာနဲ႔ ေလဆိပ္က မိနစ္ ၂ဝ ေလာက္ ေမာင္းရတယ္။

တည္းခုိရာေနရာေရာက္ေတာ့့ ၁ဝ နာရီခြဲခန္႔။ ေန႔လည္စာစားဖုိ႔ ျပင္ေနသူေတြက
ျပင္ဆင္ေနၾကတယ္။ေအာ္ ဟုတ္တာေပါ့။ ကုိယ္ဒီကုိလာျခင္းအေၾကာင္းကုိ မေျပာရင္
ကုိယ့္မုိင္ယာမီခရီးက ဘယ္ျပည့္စုံမွာလဲ။ သိပ္ကုိ ေျပာဖုိ႔လုိတာေပ့ါ။
လြန္ခဲ့တဲ့ တလေလာက္က ခင္မင္တဲ့ဆရာေတာ္ေလး အရွင္ပညာေဇာတကမိန္႔တယ္။ ႏုိဝင္ဘာရဲ႕

ေက်းဇူးေတာ္ေန႔နားရက္မွာ သူသီတင္းသုံးေနတဲ့ ဖေလာ္ရီဒါ မီရမာၿမိဳ႔က
ဓမၼာေလာကေက်ာင္းမွာ သိမ္သမုတ္ပြဲနဲ႔ ကထိန္ပြဲ စုေပါင္းက်င္းပမယ္။ အနီးအနားက
ျမန္မာမိသားစုေတြလည္း လာၾကမယ္။ သူရင္းႏွီးတဲ့ အေဝးေနဆရာေတာ္ ေတာ္ေတာ္
မ်ားမ်ားကိုလည္း ပင့္ဖိတ္ထားတယ္။ အနီးအနားကုိလည္း လုိက္ပုိ႔ေပးဦးမယ္ (ဒီစကား က
ကုိယ့္အႀကိဳက္)။ ဒီပြဲကုိ လာႏုိင္မယ္ဆုိ လာခဲ့ဖုိ႔ ကိုယ့္ကုိလည္း ဖိတ္တယ္။ ျမန္မာစကားပုံေလးနဲ႔
ေျပာရရင္ “ေရငတ္ေနသူ ေရတြင္းထဲ က်” ဆုိသလုိေပါ့။ ဘယ္ မလာႏုိင္ပဲ ရွိလိမ့္မလဲ။
ေျပာခဲ့သလုိ ဖေလာ္ရီဒါရဲ႕ မုိင္ယာမီက ကုိယ့္အိပ္မက္ရဲ႕ တစိတ္ တပုိင္းပဲေလ။ ေနာက္ၿပီး
ဒီအိပ္မက္က လွပတဲ့ အိပ္မက္။ လွပတဲ့ အိပ္မက္ဆုိတာက တကယ္ မဟုတ္ခဲ့ရင္ေတာင္
အနည္းဆုံး အိပ္ေပ်ာ္ေနခုိက္မွာေတာ့ အလြန္ခ်မ္းေျမ႕စရာ ေကာင္းတယ္မဟုတ္လား။ ခု
ကုိယ္မက္ေနတာက ႏုိးေနစဥ္မက္တဲ့ တကယ့္အိပ္မက္။ ေရာက္ေနတာကလည္း
ဓမၼာေလာကဆုိတဲ့ ေက်ာင္းေလးမွာ။ ဒီလုိဆုိေတာ့ ကံၾကမၼာက ကုိယ့္ကုိ မ်က္ႏွာသာေပးသား။

အရာရာမွာ ဒီလုိပဲ ျဖစ္သင့္တာေပါ့။
ေနေရာင္ တႏွစ္ပတ္လုံးနီးပါး ေတာက္ပေနတတ္လုိ႔ ဖေလာ္ရီဒါသားေတြက သူတုိ႔ျပည္နယ္ကုိ

ခ်စ္စႏုိးနဲ႔ Sun Shine State လုိ႔ အမည္ေပးထားတယ္။ ဆီေလ်ာ္လုိက္ဖက္တဲ့
နာမည္ေလးျဖစ္မွာပါ။ ဓမၼာေလာကဆုိတာကလည္း တရားအလင္းေရာင္ေတြ ေတာက္ပတယ္
ဆုိတဲ့သေဘာ။ ေလာကဓာတ္တခုလုံး တရားအလင္းေရာင္ေတြ ထြန္းလင္းေစမယ္ဆုိတဲ့
သေဘာ။ ဘယ္ေလာက္ မဂၤလာရွိတဲ့ နာမည္ေလးလဲ။
ကုိယ္ကေတာ့ ေမွ်ာ္လင့္မိတယ္။ တရားအလင္းေရာင္ေတြ ေတာက္ပေစရမယ္ဆိုတဲ့

ရည္ရြယ္ခ်က္ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ တည္ေထာင္ထားတဲ့ မီရမာလမ္းေထာင့္ရွိ ဓမၼာေလာကကေန
စတင္ထြန္းညိွလုိက္တဲ့ တရားအလင္းေရာင္ေတြကေန ေနေရာင္က ပယ္ေဖ်ာက္ႏုိင္တဲ့ သဘာဝ
အမုိက္အေမွာင္ေတြကုိပါမက ေနေရာင္က လုံးဝ မပယ္ေဖ်ာက္ႏုိင္တဲ့
ကိေလသာအေမွာင္ေတြကုိပါ ပယ္ေဖ်ာက္ကာ ဖေလာ္ရီဒါရဲ့ မီရမာၿမိဳ႔ေလး၊ ဒီကတဆင့္
ဖေလာ္ရီဒါ ျပည္နယ္၊ ဒီကမွတခါ ထပ္ကာထပ္ကာ ဆင့္လုိ႔ ကမၻာေျမႀကီးတျပင္လုံး၊
စႀကၤာဝဠာႀကီး တခြင္လုံး ထြန္းလင္း ေတာက္ပ လာႏုိင္ေစဖုိ႔ကုိ။ ဒါက တကယ္ ျဖစ္မလာႏုိင္တဲ့
အိပ္မက္မ်ိဳးမွ မဟုတ္တာ။

ေမာင္ေလး ဖိုးဉာဏ္
မိုးခ်ဳိသင္း
တခါတေလက်ရင္ ကမ္းေျခမွာ ထိုင္ရင္း ေငးရင္ ဟိုး အေ၀း မွဳန္ပ်ပ်က ပင္လယ္ကူး
သေဘာၤႀကီးေတြ ျဖတ္သြားတာ ေတြ႔ရင္ သေဘာၤေတြကို သေဘာက်တဲ႔ ကိုယ္႔ရဲ႔
တဦးတည္းေသာ ေမာင္ေလးကို သတိရမိတတ္တယ္။ သူ႔နံမည္က ဥာဏ္မိုး တဲ႔။ အေဖ နဲ႔
အေမကေတာ႔ ဖိုးဥာဏ္ လို႔ ေခၚတယ္။
သူနဲ႔ ကုိယ္နဲ႔က တႏွစ္ႀကီး တႏွစ္ငယ္။ ေဆာ႔ေဖာ္ ေဆာ႔ဖက္၊ ေက်ာင္းသြားေဖာ္

ေက်ာင္းသြားဖက္။ ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ႔ တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ မ်က္စိေအာက္က
အေပ်ာက္မခံႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ခ်စ္ၾကတယ္။ ကိုယ္ကလဲ သူ႔ကို ေခၚတာ ေမာင္ေလး တဲ႔၊
သားသား တဲ႔။ သူကလဲ ကိုယ္႔ကို မမခ်ိဳ တဲ႔။
ကိုယ္တို႔အိမ္မွာ ငယ္ငယ္ကဆိုရင္ အေဖက မိသားစု၀င္ေတြရဲ႔အသံကို ကက္ဆက္ထဲ

အသံသြင္းထားတတ္တယ္။ တိပ္ေခြေလးနဲ႔ေပါ႔။ မိသားစု စကားေျပာတာ သီခ်င္းဆိုၾကတာ
အစုံပဲ။ အားလုံး တေယာက္တပုဒ္စီ ဆိုၾက၊ ၿပီးရင္ ျပန္နားေထာင္ၾက နဲ႔။ ေပ်ာ္စရာ ေကာင္းပါေပ႔။
ကိုယ္ကလဲ က ရင္း သီခ်င္းဆိုတာ အသံသြင္းထားေသးတယ္။ ေရဒီယုိ သီခ်င္းေတြေပါ႔။
ကိုယ္ကေတာ႔ စိန္နားကပ္ႀကီး ပန္ရမလို သီခ်င္းကို အျမဲဆိုတာ။ က်မအဖို႔

ေမာင္႔တမ်က္ႏွာ ကမၻာႀကီး တခုလို .. အဲဒီသီခ်င္းေပါ႔။ ဒါေပမဲ႔ စကားက မပီေသးေတာ႔ ပါးပို႔
ေမာင္႔မ်က္ႏွာ တဘာႀကီး တခုလို လို႔ ဆိုတယ္။ ဆိုရင္းနဲ႔ ေနာက္အပိုဒ္ေတြက်ေတာ႔
မရေတာ႔ဘူး။ စာသား မရေတာ႔ ၀ါး ဆို ေနတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ အဲ႔ ဆိုၿပီး ကေလးငိုသံေလး ေပၚလာၿပီး ကိုယ္က “ေမာင္ေလး ႏိုးၿပီ၊

ေမာင္ေလး ႏိုးၿပီ ”လို႔ ေအာ္ၿပီး ေျပးသြားတာ။ အဲဒီအေခြေလးကို ႀကီးတဲ႔အထိ၊ ဖြင္႔လို႔

ရေသးတဲ႔အထိ ဖြင္႔တုန္း။ သိမ္းထားတုန္း။ သီခ်င္းစာသားမရတာ ေမာင္ေလး ကယ္သြားေပလို႔ပဲ။
အဲဒီလို ခ်စ္ခဲ႔ရတဲ႔ ကိုယ္႔ရဲ႔ ေမာင္ေလးေပါ႔။
ငယ္ငယ္တုန္းက ေသာၾကာေန႔ ညေနဖက္ဆိုရင္လဲ ေရႊေသြး ေတဇ ထြက္တဲ႔ရက္မို႔

အရင္ဦးဆုံး ဖတ္ရဖို႔ ဦးၾကရတယ္။ အေစာႀကီး ႀကိဳဦးလုိ႔လဲ မရဘူး။ ေသာၾကာေန႔ မနက္
ႏိုးလာတဲ႔အခ်ိန္က စ ၿပီး ဦးလို႔ ရၿပီ။ ဒါနဲ႔ ေသာၾကာေန႔မနက္ အိပ္ယာက ႏိုးတာနဲ႔ ဥာဏ္မိုးက ငါ
ေရႊေသြး၊ ေတဇ ပထမ တဲ႔။ သူ ဦးတဲ႔အခ်ိန္ ကိုယ္က ခလူး ခေလာ အိပ္ေကာင္းတုန္း။
ကိုယ္ႏိုးလာေတာ႔ သူက ဦး ၿပီးေနၿပီ။ ညေနက်လို႔ အေမ ေရႊေသြး ၀ယ္လာရင္ သူက

အရင္ဖတ္ရေတာ႔မွာ။ ဒါနဲ႔ ကိုယ္လဲ ညေနက်ေတာ႔ ေရႊေသြးဖတ္ခ်င္လြန္းလို႔ သူ႔ေရွ႔မွာ
လမ္းသလားေနရတယ္။ မမ ဖတ္ျပမယ္ေလ၊ အတူတူ ဖတ္ၾကမယ္ေလ ေမာင္ေလး၊ အဲဒီလို
သြားသြား ႏွဴးေနရတာ။ သူကလဲ သုံးခါထက္ ပို မႏွဴးရဘူး။ မမခ်ိဳ ဖတ္ျပ လို႔ ေျပာလိုက္တာပဲ။
အဲဒီေတာ႔ သူ႔ဖာသာသူ ေသာၾကာေန႔ မနက္ အေစာႀကီး ထ ၿပီး ဘယ္ေလာက္ ႀကိဳ ဦးဦး၊

ဖတ္ေတာ႔ အတူတူဖတ္ရတာပါပဲ။ သူကလဲ ကိုယ္ဖတ္ျပရင္ ေက်နပ္လို႔။ သူတေယာက္တည္း
မဖတ္ခ်င္ေတာ႔သေလာက္ ကိုယ္ဖတ္ျပတာကို စြဲတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ႔ ကိုယ္က
ဇာတ္ေကာင္ေတြ စကားေျပာတာ ဖတ္ရင္ အသံေန အသံထား အနိမ္႔အျမင္႔နဲ႔
စကားတကယ္ေျပာေနသလို ဖတ္တာကိုး။ လူဆိုးဆိုလဲ လူဆိုး အသံ၊ ယုန္ကေလးဆိုလဲ
ယုန္ကေလး အားငယ္တဲ႔ အသံ။
ကိုယ္တို႔ ေမာင္ႏွမ ႏွစ္ေယာက္ အိပ္ယာေပၚမွာ ၀မ္းလ်ားေမွာက္ၿပီး ဖတ္ၾကတာပါ။ သူက

ေဘးမွာ ကိုယ္ဖတ္တာကို ပါးစပ္တလွဳပ္လွဳပ္နဲ႔ တလုံးခ်င္း လိုက္ရြတ္လို႔။ ကိုယ္ေက်ာ္သြားရင္
ဒီမွာ က်န္ခဲ႔ၿပီလို႔ ေထာက္ ျပ တတ္သူပါ။ ကိုယ္က ဆြဲထားတဲ႔ သရုပ္ေဖာ္ ပန္းခ်ီဆိုလဲ
ျဖည္႔စြက္ၿပီး ဘာသာျပန္လိုက္ေသးတာ။ ပုံကို ၾကည္႔ပါလား ၀ံပုေလြက ကိုက္စားေတာ႔မွာ
စသျဖင္႔ေပါ႔။ ဆရာႀကီး ဦးဘၾကည္ ပန္းခ်ီေတြဆိုရင္ အသက္၀င္လြန္းလို႔ သိပ္ႀကိဳက္တာေပါ႔။
ငယ္ငယ္ကတည္းကေန ၇တန္း ၈တန္း အထိ က်ဴရွင္တက္လဲ ကိုယ္တို႔

ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္ အတူတူပဲ။ ကိုယ္႔ထက္ သူက ၁ တန္းငယ္ေပမဲ႔ ကိုယ္အေဖာ္ရေအာင္
မိဘေတြက သူ႔ကို အျမဲ ကိုယ္႔အတန္း လိုက္တက္ေစတယ္။ သူက ဥာဏ္လဲ ေကာင္းတယ္။
ဒါေၾကာင္႔ ၈တန္းမွာ သူ ၅ဘာသာ ဂုဏ္ထူး ထြက္ေသးတယ္။
အဲဒီလို လုံးေထြးေနတဲ႔ ကိုယ္တို႔ ေမာင္ႏွမ ႏွစ္ေယာက္ နည္းနည္းေ၀းသြားတာက သူ

၉တန္းေလာက္မွာပါ။ သူက မိန္းကေလးေတြ အမေတြၾကားထဲမွာ ႀကီးျပင္းလာရသူမို႔ မိန္းမ
ဆန္မွာ ႏြဲ႔မွာ သူ႔ကိုယ္သူ အင္မတန္ ပူပုံရတယ္။ ခုမွ အဲဒီအခ်ိန္ေတြကို ျပန္စဥ္းစားမိတာက သူ
ဒီလို ေယာက်ာၤးဆန္ဆန္ ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္းပုံကို ႀကိဳးစား ေဆာက္တည္ယူရပုံရတယ္ လို႔
ထင္မိတာပါ။
ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ႔ ကိုယ္တို႔ အိမ္မွာ ေယာက်ာၤးေလးဆိုလို႔ သူ႔အျပင္

အေဖသာရွိတယ္၊ အေဖဆိုတာကလဲ စိတ္က ႏူးႏူးညံ႔ညံ႔၊ စာနဲ႔ ကဗ်ာမွာပဲ ေပ်ာ္ေမြ႔သူ။ သံေတာင္

တခ်က္ ရိုက္ဖူးသူ မဟုတ္။ ဥာဏ္မိုး အရြယ္ေရာက္လာေတာ႔ အေမနဲ႔ ကိုယ္တို႔ညီအမေတြမွာ
အစြန္းႏွစ္ခုၾကား စိတ္ ပင္ပန္းလိုက္တာ။
ၾကံဳရတဲ႔ ေယာက်ာၤးႏွစ္ေယာက္မွာ အေဖက်ေတာ႔ ႏူးညံ႔လြန္းလို႔ တဖက္စြန္းမွာ

ရပ္ေနတဲ႔သူ။ စိတ္ကူးယဥ္ ကမၻာထဲမွာပဲ ေနခ်င္သူ။ ဥာဏ္မိုးက်ေတာ႔ အေဖနဲ႔ ဆန္႔က်င္ဖက္
တကယ္႔ကို ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း ၀ုန္း၀ုန္း ဒိုင္းဒိုင္း။ လက္ေတြ႔က်က်။ ကိုယ္တို႔ ရင္းႏွီး
ႀကီးျပင္းလာရတဲ႔ အေဖ႔ပုံစံနဲ႔ တျခားစီ။ သူလဲ ဟိုဖက္ တဖက္စြန္းမွာ ရပ္သူေပပဲ။
ဥာဏ္မိုးက အိမ္ခင္လြန္းသူပါ။ အိမ္ဟင္း အိမ္ထမင္းမွ ျမိန္သူေပါ႔။ မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္း

အျပင္လူအေပၚမွာေတာ႔ သူက အင္မတန္ ေကာင္းတယ္။ အိမ္မွာေတာ႔ ဗိုလ္က်ခ်င္၊
အႏိုင္လိုခ်င္တယ္။ အေမက ခ်စ္လြန္းေတာ႔ အလိုလည္း လိုက္ရွာတယ္။ တဦးတည္းေသာ
သားေထြး ေပကိုး။
ေနာက္ အေမ ဆုံးေတာ႔ သူ လုံး၀ ေျပာင္းလဲသြားတယ္။ အေတာ္လဲ ရင္႔က်က္လာတယ္။

စာဖတ္တာလဲ ၀ါသနာပါေတာ႔ စာကလဲ သူ႔ကို ေျပာင္းလဲေစတယ္။ သူ႔ကို အျမဲ
ေမတၱာထားေနတဲ႔ မိဘနဲ႔ မိသားစု ေမတၱာကိုလည္း နားလည္သြားတာ ပါမွာပါပဲ။
သူ ရည္းစားထားေတာ႔ တအိမ္လုံး ေန႔ခ်င္းမဆိုင္း သိသြားတာပါပဲ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ႔

ဥာဏ္မိုးက အိမ္မွာ “ သူ ငါ႔ကို ျပဳစားေနၿပီ။ သူ႔ကိုပဲ သတိရၿပီး ျမင္ေနတယ္။ ကယ္ၾကပါအုံး” လို႔
ေအာ္ေနလို႔ပါ။ ကိုယ္တို႔မွာ သူ႔မိန္းကေလးကို မျမင္ဖူးခင္ကတည္းက သနားလိုက္ရတာ။ သူ
ဗိုလ္က်မွာ စိတ္ပူရတာကိုး။
ကိုယ္ကလဲ စင္ကာပူကေန ပို႔စ္စကဒ္ေလး ပို႔လိုက္ေသးတယ္။ ပုံေလးက လူ၀ံႀကီးက

သူ႔ဂ်ိဳင္းၾကားထဲမွာ ေၾကာင္ေသးေသးေလး ညွပ္ၿပီး ခ်ီထားပုံပါ။ နင္နဲ႔ နင္႔ေကာင္မေလးပုံ
ဆိုၿပီးေတာ႔ေလ။ သူက အသားညိဳညိဳ လူေကာင္က ထြားထြား၊ သူ႔ မိန္းကေလးက အသားျဖဴျဖဴ
ပိန္ပိန္ေသးေသး ခပ္ျပံဳးျပံဳး ခပ္ေအးေအး ေလ။ နံမည္က ယဥ္ယဥ္ တဲ႔။
သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ ရန္ကုန္ျမစ္ကို ျမင္ေနရတဲ႔ ေနရာေလးမွာ အျမဲထိုင္ၿပီး စကားေတြ

ေျပာၾကတာတဲ႔။ ဥာဏ္မိုးက သေဘာၤေတြကို အရမ္း စိတ္၀င္စားတယ္။ သူက အေ၀းက
လွမ္းျမင္ရတဲ႔ ပင္လယ္ကူး သေဘာၤႀကီးေတြကို ၾကည္႔ၿပီး သေဘာၤေတြ အေၾကာင္း
ရွည္ရွည္ေ၀းေ၀း ရွင္းျပ တတ္တာ တဲ႔။ သေဘာၤနဲ႔ ပတ္သက္တဲ႔ ပညာရပ္ေတြကို
၀ါသနာပါလြန္းလို႔ သေဘာၤသား ျဖစ္ခ်င္တာ တဲ႔။
သူတို႔ လက္ထပ္အၿပီး ၇လ အၾကာမွာ သူ သေဘာၤလိုက္သြားတယ္။ သူ တကယ္

သေဘာၤလိုက္ရၿပီဆိုေတာ႔လဲ ေပ်ာ္ပုံ မရပါဘူး။ သူခ်စ္တဲ႔ ယဥ္ယဥ္နဲ႔ ကိုယ္တို႔မိသားစုကို
အေတာ္လြမ္းရွာတာပါ။ ပင္ပန္းတာလဲ ပါမွာပါ။ ဖုန္းထဲမွာ သူငို ေနတယ္။ မခ်ိဳ..ယဥ္ယဥ္႔ကို
သတိရလိုက္တာ တဲ႔။ ယဥ္ယဥ္နဲ႔ စကားမေျပာလိုက္ရဘူး တဲ႔။ အဲဒီတုန္းက ယဥ္ယဥ္က သူ
ဖုန္းဆက္မယ္ မွန္း မသိလို႔ သူ႔ မိဘ ျမိဳ႔ကို အလည္လိုက္သြားေနတာ။ ေနာက္ ၂ရက္ၾကာ
ထပ္ဆက္ေတာ႔ သူတို႔ ဖုန္းေျပာလိုက္ရတယ္။

ေနာက္ တပတ္ေလာက္ၾကာေတာ႔ သူလိုက္သြားတဲ႔ သေဘာၤေအးဂ်င္႔က အေၾကာင္းၾကား
လာပါတယ္။ ဥာဏ္မိုး ဆုံးၿပီတဲ႔။ အလုပ္လုပ္ရင္း ရင္ဘတ္ေအာင္႔တယ္ဆိုလို႔ အခန္းထဲ
နားတုန္းခဏ ျငိမ္ျငိမ္သက္သက္ ဆုံးရရွာတယ္။ ဆိပ္ကမ္းဆိုက္တုန္းမို႔ ခ်က္ခ်င္း ေဆးရုံတင္
ႀကိဳးစားကုေသာ္လည္း ဆုံးႏွင္႔ၿပီ တဲ႔။ ႏွလုံး ရုတ္တရက္ ရပ္သြားတယ္လို႔ ေဆးစာမွာ ပါတယ္။
ကိုယ္တို႔အားလုံးလဲ ရူးမတတ္က်န္ခဲ႔တာပါပဲ။ သူ႔ကို အင္ဒိုနီးရွားက မီဒန္ကၽြန္းေလးမွာ

ဗုဒၶဘာသာထုံးတမ္းစဥ္လာအတိုင္း ကိုယ္႔အမ်ိဳးသားကိုယ္တိုင္ လိုက္သြား သျဂိဳဟ္ၿပီး ကိုယ္တို႔ရဲ႔
တဦးတည္းေသာ ေမာင္ေလးရဲ႔ အရိုးအိုးေလး သာ ျပန္သယ္လာခဲ႔တယ္။
သူဆုံးတာ ၇ ႏွစ္ေက်ာ္ခဲ႔ၿပီ။ သူဆုံးေတာ႔ အသက္က ၂၇ ႏွစ္။ အရြယ္ေကာင္းတုန္း

သန္မာ ဖ်တ္လတ္တုန္း။ ခုျပန္ေတြးရင္ ခု မယုံႏိုင္ ျဖစ္ရေသး။ ယဥ္ယဥ္လဲ ခုထိ
တေယာက္တည္း။ ဥာဏ္မိုး ေမြးေန႔ေတြမွာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကို ဆြမ္းပို႔ျမဲ။
လူ႔ဘ၀ဆိုတာ တကယ္တိုတယ္။ ေနရတဲ႔ အခ်ိန္ေလးမွာ တေယာက္ကို တေယာက္

ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ ၾကည္ၾကည္ႏူးႏူး ေနသြားခ်င္တယ္။ နားလည္ၿပီး အျပန္အလွန္ ယုံၾကည္မွဳေတြနဲ႔ပဲ
ဘ၀ကို ဆက္ေလွ်ာက္ခ်င္တယ္။
ပင္လယ္ကမ္းေျခတေနရာမွာ ပင္လယ္ကူး သေဘာၤႀကီးေတြ ဟိုး အေ၀းကေန

တေရြ႔ေရြ႔သြားေနတာ လွမ္းျမင္ရင္ ကိုယ္႔ျမင္ကြင္းေတြက အျမဲတမ္း မ်က္ရည္ေတြနဲ႔
ေ၀၀ါးသြားေတာ႔တာပဲေလ။ ။


ပုံ ၁ - ျမန္မာ့အလင္းသန္းညြန္႔ (၂၀၀၆)
သတင္းစာဆရာၾကီး ဦးသန္းညြန္႔ ကြယ္လြန္

တာယာေ၀ယံ
ဒီဇင္ဘာ ၂၂၊ ၂၀၀၈
"ျငိမ္းခ်မ္းေရးသည္ လူ႔ေလာကအတြက္သာမက သက္ရွိ၊ သက္မဲ့ ေလာကကိုပါ သာယာ
၀ေျပာစည္ပင္ေစသည္။ သို႔ျဖစ္၍ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္း ၆၅ ႏွစ္ ေက်ာ္၊ ၇၀ ခန္႔ ကိုလိုနီေခတ္
သူ႔ကၽြန္ဘ၀ႏွင့္ ဒုတိယကမာၻစစ္ၾကီးအတြင္း ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္တို႔၏ ယုတ္မာရက္စက္စြာ
အုပ္ခ်ဳပ္ခံရေသာ ဘ၀မ်ားမွာပင္ ျမန္မာတိုင္းရင္းသား ျပည္သူတို႔သည္ လြတ္လပ္ေရးကိုပင္
ရေအာင္ ယူခဲ့သည္။ ကမာၻသူ ကမာၻသား သတၱ၀ါမ်ား အားလုံး ဘ၀ သာယာ၀ေျပာေစရန္
မိမိတကိုယ္ေကာင္းရုံ စိတ္ထား ပယ္၍ အၾကမ္းဖက္မႈႏွင့္ စစ္မက္လိုလားမႈမ်ားကို ဆန္႔က်င္ကာ
ျငိမ္းခ်မ္းေရး၏ အင္အာ ျဖည့္စြက္မွသာလွ်င္ မိမိႏွင့္အတူ သတၱ၀ါအမ်ား ခ်မ္းသာၾကျပီး
ဘ၀တိုးတက္ စည္ပင္၀ေျပာ သာယာမည္ ျဖစ္ေလသည္။ …"
(ျမန္မာအလင္း သန္းညြန္႔၊ ရနံသစ္ မဂၢဇင္း၊ ၂၀၀၆၊ ေမလ)

အႏွစ္ ၂၀၊ မျပယ္ေသးတဲ့ ဒဏ္ရာနဲ႔

သင္ခန္းစာ တခ်ဳိ႕
ေအာင္သာငယ္
ဒီဇင္ဘာ ၂၁၊ ၂ဝဝ၈
http://moemaka.blogspot.com/search?updated-max=2008-12-
22T16%3A54%3A00-08%3A00&max-results=10
အိမ္ကထြက္လာသည္မွာၾကာၿပီ။ ၾကာၿပီဆို အေတာ့္ကို ၾကာေနၿပီ။ ဘယ္ေလာက္ေတာင္

ၾကာေနၿပီလဲဆိုေတာ့ ထြက္လာခဲ့တဲ့ ရက္ကေန ျပန္တြက္ရေပမေပါ့။ အိမ္က ထြက္လာတဲ့ေန႔က
၁၉၈၈၊ စက္တင္ဘာ ၂၁။ ခုဆို ဒီဇင္ဘာ ၁၈၊ ၂ဝဝ၈ ဆိုေတာ့ အႏွစ္ ၂ဝ ေတာင္ မကေတာ့ဘူး။
လေတာင္ စြန္းေနၿပီ။
အႏွစ္ ၂ဝ ဆိုတာ နည္းေနာတဲ့ အခ်ိန္ ကာလေတြ မဟုတ္။ လူသားတေယာက္

ေမြးဖြားလာရာကေန လူ႕ဘဝမွာ အေတြ႔အၾကံဳေတြ အတတ္ပညာေတြနဲ႔ ကိုယ့္ေျခေထာက္ေပၚ
ကိုယ္ရပ္တည္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ၿပီးျပည့္စံုသည္အထိ လံုေလာက္တဲ့ အခ်ိန္ကာလ။
ဒီကာလအတြင္းမွာ ကိုယ္လိုက္စားရာ သို႔မဟုတ္ ကိုယ္ရူးသြပ္ရာ အတတ္ပညာ တခုခုမွာ
တဖက္ကမ္းခပ္ေလာက္ေအာင္ကို လံုေလာက္တဲ့ အခ်ိန္ကာလေပပဲ ။
၁၉၈၈၊ စက္တင္ဘာ ၂၁ မွာ ေမြးတဲ့ ကေလးတေယာက္ဟာ က်ားက်ား၊ မမ ခုဆို အသက္ ၂ဝ

ျပည့္ျပီးျပီ။ တႏွစ္တတန္း မွန္မွန္ ေအာင္ခဲ့ရင္ ဘြဲ႔ရတေယာက္ျဖစ္ေနၿပီ။ ေလ့လာ လိုက္စားခဲ့တဲ့
အတတ္ပညာတခုကိုလိုက္လို႔ ခုဆိုရင္ ပညာရွင္တေယာက္ ျဖစ္ေနေလာက္ၿပီ။ ဘဝ တခုကို
ကိုယ္တိုင္ ကိုယ္က် စတင္ တည္ေဆာက္ေနသူတေယာက္ ျဖစ္ေနေလာက္ၿပီ။ လက္တြဲေဖာ္
တေယာက္နဲ႔ေတာင္ ဘဝတခုကို အတူတကြ တည္ေဆာက္ေနၾကမယ့္ အခ်ိန္ကာလေတာင္
ျဖစ္ေနၿပီ။
ျပန္စဥ္းစားၾကည့္မိေတာ့ ၁၉၈၈ မတ္လ၊ ဖုန္းေမာ္ အေရးအခင္းကေန စတင္လိုက္တဲ့ ၁၃၅ဝျပည့္

ဒီမိုကေရစီ အေရးေတာ္ပံုႀကီးဟာ ခုဆို အႏွစ္ ၂ဝ ရွိခဲ့ၿပီ။ ဒီမိုကေရစီ ရရွိေရး
လႈပ္ရွားမႈႀကီးတခုလံုးရဲ႕ သက္တမ္းဟာ ခုဆို အႏွစ္ ၂ဝ ရွိေနခဲ့ၿပီးၿပီ။
ဒါဆို ၁၉၈၈ မတ္လကတည္းက ေမြးဖြားဖို႔ႀကိဳးစားခဲ့ၾကတဲ့ ဒီမိုကေရစီ ကေလးေလးဟာ ခုခ်ိန္ဆို

လူလားေျမာက္ေနၿပီေပါ့။ သူ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် ဒီမိုကေရစီ ႏိုင္ငံေတာ္ ဘဝတခုကို
တည္ေဆာက္ ေနၿပီေပါ့။
တကယ့္ အျဖစ္အပ်က္မွာေတာ့ သည္လို မဟုတ္ေသး။ ကေလးေလးက အႏွစ္ ၂၀ သက္တမ္း

ရွိခဲ့ၿပီး အေတြ႔အၾကံဳေတြ စံုေနခဲ့သည့္တိုင္ ကိုယ့္ေျခေထာက္ေပၚ ကိုယ္ မရပ္ႏိုင္ေသး။ ကိုယ္ပိုင္
ဘဝတခုကို မထူေထာင္ႏိုင္ေသး။ ေျပာရရင္ လူလား မေျမာက္ႏိုင္ေသး။

ဘယ္သူမွ မျငင္းဆိုႏိုင္တဲ့ အခ်က္အလက္ကေတာ့ ဒီမိုကေရစီ ကေလးေလးဟာ အႏွစ္ ၂၀

ၾကာသည့္တိုင္ ကိုယ္တိုင္ လမ္းမေလွ်ာက္ႏိုင္ေသးတာပါပဲ။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီ အႏွစ္ ၂၀ ဆိုတာကို က်ေနာ္တို႔အားလံုး မွတ္မွတ္ရရ နာက်င္ေနခဲ့ၾကပါျပီ။
၁၉၈၈ ခုႏွစ္ကစၿပီး ဗမာျပည္မွာ ရွိရွိသမွ် မိသားစုေတြ အေတာ္မ်ားမ်ားရဲ႕ ဘဝေတြဟာ

ေျပာင္းလဲသြားပါတယ္။ မိဘေတြက သားသမီးေတြနဲ႔ ကြဲ။ သားသမီးေတြက မိဘေတြနဲ႔ ကြဲ။
တခ်ဳိ႕မိသားစုေတြမွာ မိဘေတြက သားသမီးေတြကို ဆံုးရွဳံး။ တခ်ိဳ႕ မိသားစုေတြမွာေတာ့
သားသမီးေတြက မိဘေတြကို ဆံုးရွံဳး။
ထားပါေတာ့။ က်ိန္းေသတာ တခုကေတာ့ ၁၉၈၈ ဟာ ဗမာျပည္မွာ ရွိရွိသမွ် မိသားစု

အေတာ္မ်ားမ်ားရဲ႕ ဘဝကို ေျပာင္းျပန္ လွန္ပစ္ခဲ့တာပါပဲ။
မိသားစုဝင္တခ်ိဳ႕ဟာ ငရဲသားေတြရဲ႕ အက်ဥ္းစခန္းေတြမွာ ကိုယ့္ကုိယ္ကို ရွာေဖြေတြ႔ရွိသြားတယ္။

တခ်ိဳ႕ကေတာ့ သုသာန္မွာ စကား တလံုးတေလမွကို မဆိုႏိုင္ေအာင္ နႈတ္ပိတ္ တိတ္ဆိတ္လို႔။
တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ေတာၾကိဳ အံုၾကားထဲမွာ လက္နက္ တစံုတရာကို အံၾကိတ္ ကိုင္စြဲရင္း။
တခ်ဳိ႕ကေတာ့ အိမ္နဲ႔ေဝးရာမွာ ေျခာက္ျခားမ်က္လံုးေတြနဲ႔ ပတ္ဝန္းက်င္တခုလံုးကို
က်ီးကန္းေတာင္းေမွာက္ ၾကည့္လို႔။ တခ်ဳိ႕ကေတာ့ ကိုယ့္အိမ္ထဲမွာ ကိုယ္ေနရင္း
ကိုယ့္ႏႈတ္ခမ္းေတြကို ကုိယ္ တင္းတင္း ေစ့လို႔။
ဒီလိုနဲ႔ အမွန္တရားအတြက္ ကိုယ္ ႏိုင္ရာ ႏိုင္ရာ တာဝန္ကို ထမ္းရြက္ခဲ့ၾကသူေတြ ေနရာတိုင္း

ဝန္းက်င္တိုင္း ၿမိဳ႕တိုင္း နယ္တိုင္းမွာ ေတြ႔ခဲ့ၾက ေတြ႔ေနရ ေတြ႔ေနရဦးမွာပါပဲ။ သမိုင္းက
ကိုယ့္ပခံုးေပၚကို တင္ေပးလိုက္တဲ့ တာဝန္ကို ထမ္းရြက္သယ္ပိုးရင္း အခ်ိန္ကာလေတြကို
ေမ့ထားခဲ့ၾကရတယ္။ တခ်ိဳ႕လည္း ဥပေဒေဘာင္အတြင္းမွာ ပါတီအဖြဲ႕အစည္းေတြထဲ
ပါဝင္ေဆာင္ရြက္ရင္း။ တခ်ဳိ႕လည္း လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႕အစည္းေတြ အတြင္းမွာ။ တခ်ဳိ႕လည္း
ေျမေအာက္လုပ္ငန္းေတြ လုပ္ေဆာင္လို႕။ တခ်ဳိ႕တေလလည္း ျပည္ပမွာ။ အားလံုးဟာ
ကေလးငယ္ေလး တေယာက္ လူလားေျမာက္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနခဲ့ၾက။
ဒီလိုနဲ႕ အခ်ိန္ကာလက အႏွစ္ ၂၀ ဆိုတဲ့အေရအတြက္တခုကို ေရာက္လာတဲ့အခါ

ဒီကေလးငယ္ေလးဟာ လမ္းေလွ်ာက္ဖို႔မေျပာနဲ႕ ထိုင္ေတာင္ မထိုင္ႏိုင္ေသး၊ ပက္လက္ေလး
ျဖစ္ေနတုန္း ဆိုေတာ့အားလံုးက ရင္နာေနရတယ္။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အမွန္တရားကို ခ်စ္တတ္တဲ့သူေတြအားလံုးဟာ ဒဏ္ရာရခဲ့ပါျပီ။
ခုေတာ့ ဒီဒဏ္ရာဟာ အႏွစ္ ၂၀ ၾကာခဲ့ျပီ။ အိုင္းအမာ တခုလို ဗမာျပည္ရဲ႕ ရင္ဘတ္ေပၚမွာ

ဖုထစ္ေနတဲ့ ဒီဒဏ္ရာဟာ အားလံုး နာက်င္ေနရတဲ့ အနာတခုပါပဲ။ သည္အနာဟာ
မျပယ္ေသးတဲ့ ဒဏ္ရာပါပဲ။

ဒဏ္ရာေတြ ရေတာ့ ေၾကာင္ေတြလို က်ားေတြလို ကိုယ့္ဒဏ္ရာေတြကို ကိုယ့္လွ်ာနဲ႔ကိုယ္
လ်က္ရတယ္။ အႏွစ္ ၂၀ ၾကာလာေတာ့ ဒဏ္ရာေတြက ျပင္းလာတယ္။ က်ားနာေတြလိုပဲ
ဒီဒဏ္ရာေတြကို ထိမိရင္ ဘယ္သူမွ မခံႏိုင္ဘူး။ အလိုအေလ်ာက္ကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္
တုန္႔ျပန္တတ္လာၾကတယ္။
တခခ်ဳိ႕က ဥပေဒေဘာင္အတြင္းက တိုက္ပြဲဝင္ေနသူေတြကို လက္ညွိဳးထိုးတယ္။ တခ်ိဳ႕က

လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႕အစည္းေတြကို ေမးေငါ့တယ္။ တခ်ိဳ႕က ျပည္ပေရာက္ေနသူေတြကို
အျပစ္ဖို႕တယ္။ တခ်ိဳ႕က ျပည္သူလူထုၾကီးကို မ်က္ေစာင္းထိုးတယ္။
ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ အားလံုးဟာ အႏွစ္ ၂၀ က ေပးလိုက္တဲ့ ဒဏ္ရာေတြ ကိုယ္စီနဲ႕ပါ။

ျပင္းထန္လာတဲ့ ဒဏ္ရာေတြမွာ သင္ခန္းစာတခ်ိဳ႕ကို ေတြ႕ရတယ္။ အဲဒီအခါ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္
လွ်ာနဲ႔လ်က္လို႔ မရေတာ့ဘူး။
၁၉၈၈ ခုနွစ္ လူထုတိုက္ပြဲေတြ အျမင့္ဆံုး အမွတ္ကို ေရာက္ေနခ်ိန္မွာ အျပင္းထန္ဆံုးေသာ

လူထုတိုက္ပြဲကို လက္နက္ကိုင္တိုက္ပြဲနဲ႕ မေပါင္းစပ္နိုင္ခဲ့ၾကဘူး။ ဒါဟာ တကယ့္
အျဖစ္အပ်က္ပါ။ အဲဒါေၾကာင့္ပဲ ၁၉၈၈ လူထု အေရးေတာ္ပံုၾကီး ေအာင္ပြဲနဲ႕ ေဝးခဲ့တယ္။
လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႔အစည္းတိုင္းမွာ အဲဒီအေျခအေနနဲ႕ ပတ္သက္လို႔ အက်ိဳးအေၾကာင္း

အခ်က္အလက္ေတြ ရွိႏိုင္ပါတယ္။ ဘာလို႔ေျပာႏိုင္လဲ ဆိုေတာ့ က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ လက္နက္ကိုင္
ေတာ္လွန္ေရးထဲမွာ ပါဝင္ခဲ့ဖူးတာေၾကာင့္ပါပဲ။ သို႕ေသာ္လည္း လူထုတိုက္ပြဲကို လက္နက္ကိုင္
တိုက္ပြဲနဲ႕ မေပါင္းစပ္ႏိုင္ခဲ့တဲ့ ခ်ဳိ႕ယြင္းခ်က္ႀကီးကို အႏွစ္ ၂၀ တိုင္
မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနလို႔ေတာ့ မရပါဘူး။
ေနာက္တခုကေတာ့ ဘံုရန္သူကို အားလံုးက သိေနၾကသည့္တိုင္ လက္ေတြ႕မွာ အဖြဲ႕

အစည္းတိုင္းဟာ ကိုယ့္အဖြဲ႔အစည္းအတြင္းမွာကို ဝါဒေရးရာ အယူအဆေရးရာ ပုဂၢိဳလ္ေရးရာ
ဘာသာေရးရာ အတြင္းပဋိပကၡေတြနဲ႕ နပမ္းလံုးေနခဲ့ၾကတယ္။ စည္းရံုးေရးအရ
ၿပိဳကြဲေနခဲ့ၾကတယ္။ ကြန္ျမဴနစ္ေတြ၊ ဆိုရွယ္လစ္ေတြ၊ မဆလေဟာင္းေတြ၊ တပ္ထြက္ေတြ၊
ဦးႏုလူေတြ၊ ဖဆပလေတြ၊ ခရစ္ယာန္ေတြ၊ ဗုဒၶဘာသာေတြ၊ အၾကမ္းမဲ့တိုက္ပြဲ၊
လက္နက္ကိုင္တိုက္ပြဲ၊ ေသနတ္ တခ်က္မွ မေဖာက္ဖူးခဲ့တဲ့ေကာင္၊ ေထာင္မက်ခဲ့ဖူးတဲ့ေကာင္၊
ေတာင္ေက်ာ္ေတြ၊ သေဘၤာသားေတြ၊ စာအုပ္သမားေတြ စသည္ျဖင့္ စကားလံုးေတြ ေထာင္ခ်ီ
ေနခဲ့တယ္။ တဖြဲ႕ခ်င္းစီမွာ ျပသနာေတြ အမ်ိဳးစံုေနခဲ့ၾကၿပီး မွန္မွန္ကန္ကန္ မေျဖရွင္းႏိုင္ၾကတဲ့အခါ
ဘံုရန္သူ ေပ်ာက္ေနခဲ့တာ အမွန္ပါပဲ။
ဒီလိုနဲ႕ အဖြဲ႕အစည္းေတြဟာ အႏွစ္ ၂၀ အၾကာမွာ တျဖည္းျဖည္း အားနည္းလာတာပါပဲ။

အုပ္စုေတြ ကြဲတယ္၊ အဖြဲ႔ဝင္ေတြ ႏႈတ္ထြက္တယ္ ႏိုင္ငံရပ္ျခားေတြကို ထြက္သြားတယ္
စသည္ျဖင့္ အဖြဲ႔ေတြဟာ အားနည္းလာတာပါပဲ။ တဖြဲ႔ခ်င္းစီမွာ အားနည္း လာတဲ့အခါ အဲအဖြဲ႔ေတြ
စုစည္းထားတဲ့ တပ္ေပါင္းစုေတြမွာလည္း အားနည္းမႈေတြ ျဖစ္လာေတာ့တာပဲ မဟုတ္လား။
လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔ေတြ အားနည္း လာတဲ့အခါ ရန္သူ႕ဖိအားကို တစံုတရာ ခံစားလာရတာ
အမွန္ပါပဲ။ ဒီအခါမွာ ၿငိမ္းအဖြဲ႕ေတြ ေပၚေပါက္လာေတာ့တာပါပဲ။ ဒီအခါ လက္နက္ကိုင္
အင္အားစုေတြမွာ ပိုလို႕ေတာင္ အခက္အခဲ ႀကီးလာၾကရတာပါပဲ။
ေနာက္တခုကလည္း တေလွ်ာက္လံုးမွာ ျငင္းခုန္ေနခဲ့ၾကတဲ့ အၾကမ္းမဖက္ (Non-violent

Action) နဲ႕ အၾကမ္းဖက္ (Armed Struggle) ကြဲလြဲေနမႈကလည္း ဒီမိုကေရစီေရး
လႈပ္ရွားမႈၾကီးတခုလံုးကို ရိုက္ခတ္ပါတယ္။ LA က အမ်ိဳးသားေန႔ စာေပေဟာေျပာပြဲမွာ
ဆရာစြမ္းရည္ ေျပာသြားခဲ့တဲ့ စကားကို က်ေနာ္ အေတာ္ သေဘာက်ပါတယ္။ အၾကမ္းဖက္ဖက္
အႏုဖက္ဖက္ အေရးႀကီးတာက တခုခုကို ဖက္ေနဖို႔ပါပဲ ဆိုတဲ့ ဆရာ့စကားက အလြန္တန္ဖိုးရွိတဲ့
စကားပါ။
က်ိန္းေသတာတခုကေတာ့ လက္နက္ကိုင္ တိုက္ပြဲနဲ႔ လူထုတိုက္ပြဲကို မေပါင္းစပ္ႏိုင္သမွ်၊

စည္းရံုးေရး ၿပိဳကြဲေနမႈေတြကို မေျဖရွင္းႏိုင္သမွ်၊ လက္နက္ကိုင္ တိုက္ပြဲနဲ႔ က်န္တဲ့ တိုက္ပြဲ
ပံုသ႑ာန္ေတြကို မွန္မွန္ကန္ကန္ မေပါင္းစပ္ႏိုင္သမွ် က်ေနာ္တို႔ ျမင္ခ်င္တဲ့
ကေလးေလးတေယာက္ သူ႔ေျခေထာက္ေပၚ သူရပ္ေနတာကို ျမင္ရဖို႔ ေဝးပါေသးတယ္လုိ႔
ယူဆမိပါေၾကာင္း။

Polaris Burmese Library - Singapore - Collection - Volume 68

Uploaded by

Document Information

Original Title

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

Polaris Burmese Library - Singapore - Collection - Volume 68

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

ေက်ာက္ခဲမ်ားကုိ က်ဳံးထည့္ၿပီး လွည္းေပၚတင္ရသည္။ ေက်ာက္ခဲတျခင္းအတြက္

မင္းကုိႏုိင္ (သုိ႔မဟုတ္) ေပၚဦးထြန္း ပုံရိပ္” ----------

၁၉၈၉ ဇူလိုင္ ၁၉ … တခုေသာ အာဇာနည္ေန႔ …

ဥပေဒႏွင့္မညီေသာ ဥပေဒ ___ udkayg

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) aqmif;yg;rsm; twGJ 68 2

မင္းကုိႏုိင္ (သုိ႔မဟုတ္) ေပၚဦးထြန္း ပုံရိပ္” ----------

၁၉၈၉ ဇူလိုင္ ၁၉ … တခုေသာ အာဇာနည္ေန႔ …

ဥပေဒႏွင့္မညီေသာ ဥပေဒ ___ udkayg

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) twGuftxl;xkwfa0onf

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) aqmif;yg;rsm; twGJ 68 3

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) aqmif;yg;rsm; twGJ 68 4

2/ အာဆီယံ ဥပေဒေရးရာအဖဲြ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ေစလႊတ္ဖို႔ လူ႔အခြင့္အေရးအဖဲြ႕ ေတာင္းဆို

3/ ဘန္ကီမြန္း ျမန္မာႏိုင္ငံသြားဖို႔ အစီအစဥ္မရွိေသး

4/ ကမၻာ့စီးပြားေရး က်ဆင္းမႈကေန လူမႈေရးမတည္ၿငိမ္မႈ ျဖစ္ႏုိင္ဟု အိုင္အမ္အက္ဖ္ သတိေပး

5/ သတင္းမီဒီယာ ႏွိပ္ကြပ္မႈအတြက္ ျမန္မာစစ္အစိုးရ ေ၀ဖန္ခံရ

6/ ျမန္မာ့အေရး အီးယူနဲ႔ဂ်ပန္ ပုံမွန္ေဆြးေႏြးဖို႔ သေဘာတူ

7/ ၀ေဒသတြင္ AK-47 ထုတ္ေနၿပီ

8/ ရင္ဝယ္မခ်ိေသာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မ်ားစြာ ---------- ၾကည္ေဝ

9/ ဘဂၤလား ပင္လယ္ေအာ္ အေရာင္းသြက္

10/ လူ႔အခြင့္အေရးသမား ဦးျမင့္ေအးကို ေထာင္ေျပာင္း

12/ သတင္းစာဆရာၾကီး ဦးသန္းညြန္႔ ကြယ္လြန္

13/ အႏွစ္ ၂၀၊ မျပယ္ေသးတဲ့ ဒဏ္ရာနဲ႔ သင္ခန္းစာ တခ်ဳိ႕ ---------- ေအာင္သာငယ္

14/ A Toast to Asean ---------- By KYAW ZWA MOE

15/ မိုးမခ က ယူနီကုတ္ ၅.၁ စနစ္သုံး ျမန္မာစာလုံးႏွင့္ စမ္းသပ္ ဆုိက္တခု ထုတ္လႊင့္

16/ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီ အင္အားစုမ်ားကို အထူး ကူညီသြားမည္ဟု မက္ဒလင္း ေအာလ္ဘ႐ိုက္ေျပာၾကား

17/ စစ္ေခါင္းေဆာင္ထံ တင္ျပေသာ စာကို ဖတ္မႈျဖင့္ ေထာင္ခ်ခံရ

18/ ထူးကုမၸဏီက မလိခတည္းခိုခန္းကို လႊဲယူဦးမည္

19/ စကၤာပူေရာက္ ျမန္မာမ်ား ျပည္ေတာ္ျပန္ေရး ေလယာဥ္လက္မွတ္ အခက္အခဲျဖစ္

20/ ဴမန္မာႎိုင္ငံ အမဵိႂးသမီးမဵားအဖၾဲႚခဵႂပ္ကို အေမရိကန္ ဒီမိုကေရစီသိပၯံမႀ ဆုခဵီးဴမၟင့္

21/ ဗိုလ္ခဵႂပ္မႀႃး႒ကီးထံေပးစာကို ဖတ္ဴပမႁဴဖင့္ ေထာင္ဒဏ္ခဵမႀတ္

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) aqmif;yg;rsm; twGJ 68 5

25/ ျမန္မာအစိုးရ တရားစီရင္ေရးစနစ္ကို ဖိႏွိပ္ဖို႔အသံုးခ်

26/ ဗုိလ္ခဵႂပ္မႀႃး႒ကီး မိသားစုအတၾက္ ေမတၨာစာ

27/ ရင္ဝယ္မခ်ိေသာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မ်ားစြာ ---------- ၾကည္ေဝ

28/ ျပႆနာမ်ားစြာ လာေတာ့မည္ဟု ဦးဝင္းတင္သတိေပး

29/ ျမားေလးရွိရာ ေငြထားပါ ---------- ေက်ာ္ေက်ာ္

30/ လြတ္လပ္မႈ ဆိတ္သုဥ္းတဲ့ ေနရာက အျပစ္မ်ား ---------- ၾသရသ

31/ စစ္အာဏာရွင္ အမိုက္တိုက္ေအာက္က ဓာတ္လုိက္ေနတဲ့ ျမန္မာျပည္ -------- သန္းစိုးလိႈင္

32/ ေထာင္ေျပာင္း ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသား ဥပေဒရပိုင္ခြင့္ ဆုံးရႈံး

34/ ျမန္မာစစ္တပ္ အမႈိက္ရွင္းနည္း

36/ အန္အယ္လ္ဒီ၏ အနာဂတ္မႈန္၀ါးေနဟု

38/ ဥပေဒေက်ာင္းသူမဟန္နီဦးကုိ လား႐ႈိးေထာင္ေျပာင္း

39/ ထီဆုိင္ႀကီးမ်ား သိန္း (၁,၀၀၀) ဆု အပိုေၾကး အၿပိဳင္ေစ်းေခၚ

40/ ကားေစ်းကြက္ အေရာင္းအဝယ္ မရွိ

41/ အမွတ္ (၂) လွ်ပ္စစ္စြမ္းအား၀န္ႀကီးဌာန ျဖန္႔ျဖဴးေရးလုပ္ငန္း ဦးေတဇအား ေပးေတာ့မည္

42/ တပ္ဆင္အတြက္ ေရြးစရာ သိပ္မက်န္ေတာ့ ---------- ကုိ၀ုိင္း/ျမလူ

43/ လူေတြ ထီမထုိးႏုိင္၊ ရန္ကုန္ ထီဆုိင္ႀကီးေတြ အ႐ႈံးခံေရာင္း

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) aqmif;yg;rsm; twGJ 68 6

45/ စစ္ဗုိလ္မ်ားကုိ ခ႐ုိင္ႀကံ့ဖြံ႕ဥကၠ႒ရာထူးေပးရန္ စီစဥ္

46/ ေနျပည္ေတာ္၀န္ထမ္းမ်ား ေျမကြက္ဖုိးမတတ္ႏုိင္၍ အိမ္မေဆာက္ႏုိင္

47/ ရန္ကုန္ လင္းစေဒါင္း ဓာတ္ေငြ႕စက္႐ုံ မီးေလာင္၊ (၂) ဦးဒဏ္ရာရ

48/ ေန႔စဥ္သတင္းစာ ထုတ္ခြင့္ရျပီဆိုတဲ့ ဂ်ာနယ္တိုက္ ၄ ခု

49/ လူ႔အခြင့္အေရး အခ်ိဳးေဖာက္ခံရဆံုး ၁၀ ႏိုင္ငံတြင္ ျမန္မာပါဝင္

51/ လူသားကပ္ေဘး က်ေရာက္မႈ ၁၀ ႏိုင္ငံစာရင္းထဲ ျမန္မာႏိုင္ငံ ပါ၀င္

52/ ေဒၞေအာင္ဆန္းစုဳကည္ကို အမဵိႂးသမီး ကမၲာ့ေခၝင္းေဆာင္မဵားေကာင္စီ ဂုဏ္ထူးေဆာင္ အဖၾဲႛဝင္အဴဖစ္ ေရၾးခဵယ္

53/ ႎႀစ္ရႀည္ေထာင္ကဵ ေကဵာင္းသားမဵားက တိုင္းဴပည္ေကဵးဇူးဆပ္ဖိုႛ ေဴပာဳကား

54/ မူဂါဘီကို ႐ူးသြပ္ေနတဲ့ အာဏာရွင္ဟု ကုလအရာရွိ ေ၀ဖန္

55/ သစ္ခိုးထုတ္ေရာင္းစားမႁေဳကာင့္ တရုတ္စီးပၾားေရး သမားေတၾနဲႛ ေဒသခံေတၾ မဳကာခဏ ခိုက္ရန္ဴဖစ္ပၾား

56/ ႓မိႂႚသစ္ေဖၞဖိုႚ လယ္ေဴမေတၾကို ကုမၯဏီေတၾကသိမ္းယူ႓ပီး စပၝးစိုက္ေန

57/ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕မ်ား AK-47 က်ည္ဆန္ရွားပါး

58/ မဂႆလာဒံု ေလတပ္ စခန္းကို ဦးေတဇပိုင္ ပုဂံ ေလေဳကာင္းလိုင္း အသံုးဴပႂမည္

59/ ႎုိင္ငံေရး အကဵဥ္းသားေတၾ ကူညီေနတဲ့ ဦးဝင္းတင္ကုိ အာဏာပုိင္ေတၾ ေႎႀာင့္ယႀက္