-1-

M G R . G I J S E N D I E P D O O R H E T S L I J K G E H A A L D .. .
Het artikel over Mgr. Gijsen (Telegraaf van 11 april 2014) is zwaar overtrokken en ongenuanceerd. Juist diezelfde dag lees ik van Paus Franciscus dat hij onlangs gezegd heeft: De duivel bestaat echt. Heel ons Christelijk leven is een strijd. En dat wij, zondige mensen, in die strijd soms vallen, is voldoende bekend, maar na bekering kan het leven zeer goed en waardevol zijn. Enkele gevallen? Sint-Petrus heeft zijn Meester verloochend; de Sint-Paulus heeft eerst de Christenen vervolgd en ter dood laten brengen; Sint-Augustinus leidde een losbandig leven voordat hij tot heiligheid kwam; de Sint-Ignatius van Loyola, Theresia van Avila, Charles de Foucauld: stuk voor stuk heiligen die aanvankelijk een middelmatig leven hebben geleid. Laat dat dan ook in bepaald opzicht het geval zijn geweest met Mgr. Gijsen zaliger gedachtenis, maar dat neemt zijn overgrote waarde voor de Nederlandse Kerk niet weg: als bisschop was hij een rots in de branding! Ik vind het wijs en moedig van de huidige leiding van het bisdom Roermond Bisschop Mgr. Wiertz en Hulpbisschop Mgr. De Jong dat zij er ronduit voor uitkomen en de consequenties ervan aanvaarden. Geen enkele reden om zo zwaar te overdrijven. Die aanklacht van onbetamelijk gluren mist iedere grond: als surveillant behoor je je ogen goed te gebruiken. Bovendien erkent de schrijver zelf: dat was geen geval van seksueel misbruik. Dat er ook sprake zou zijn geweest van verkrachting is ongefundeerd, maar dient wel ter opzweping van de beschuldigingen die met de haren erbij zijn gesleept. Tijdens de jaren dat hij bisschop was van Roermond, c.q. van Reykjavik, is er geen enkel geval van seksueel misbruik bekend, maar dat wordt wel gesuggereerd. Wat het stellen van homoseksuele handelingen betreft (die zijn niet overeenkomstig Gods bedoeling en derhalve zondig) nam hij het normale standpunt in van de Kerk. In dat kader nu van rabiaat (woedend, doldriftig) te spreken is onwaarachtig en beledigend. Zijn aftreden als bisschop van Roermond en het terugtreden in Oostenrijk, had absoluut niets met seksueel misbruik te maken gehad, wel met de ellende die hij van alle kanten ondervond wegens zijn moedig verdedigen van de normale Katholieke geloofs- en zedenleer. Dit kan ik met de grootste stelligheid benadrukken. Als fractieassistent van de RKPN (R.-K. Partij Nederland) in de Tweede Kamer was ik de naaste medewerker van Klaas Beuker, die vijf jaar (1972 -77) de partij in de Kamer vertegenwoordigde. In die jaren, maar vooral nadien, hadden we regelmatig contact met Mgr. Gijsen. Het klikte goed, mede omdat en Mgr. Gijsen en Klaas Beuker leraar geschiedenis geweest waren. De zo hartelijke Bisschop Gijsen gaf ons vaak advies, en door hem geruggesteund zijn we menigmaal naar Rome afgereisd. Ontelbaar zijn de curieprefecten en prelaten die we er gesproken hebben. Tweemaal hadden we een persoonlijke audintie bij de paus (bij Paulus VI na zijn algemene woensdagaudintie, bij Johannes Paulus II na zijn ochtendmis in zijn privkapel). Ons lobbyen was vooral gericht op het verkrijgen van een beter Nederlands episcopaat dat bar slecht was onder Kardinaal Alfrink. De benoeming van Mgr. Simonis en Mgr. Gijsen was vr onze tijd, maar een duidelijk succes was de aanstelling van Mgr. Ter Schure tot Bisschop van Den Bosch. Goddank hebben we nu in al onze bisdommen geloofsgetrouwe Bisschoppen, die hun taak goed verstaan. O, dat geestenscheidend thema van seksueel misbruik! Het komt in alle kringen voor, ook in de Protestantse, in het seculiere onderwijs en ongodsdienstige instituten, maar o wee als de verdenking een Katholiek priester treft, en in dit geval onze geliefde Jo Gijsen in zijn beginperiode als kapelaan. Is hij thans van zijn sokkel gevallen? Beslist niet! Zijn verdiensten zijn te groot. Als het waar is dat hij jongens heeft betast, kan hij dan later niet tot hoge deugd en heiligheid zijn gekomen? Wie van ons kan dat beoordelen? In mijn hart blijf ik er diep van overtuigd: ja, de eer der altaren zal eens voor hem zijn weggelegd! Steyl, 15 april 2014 ingezonden brief Ja n L e e c h b u rc h A u w e rs