Πολιτική ισότητα και «συνεταιριστική» ομοσπονδία

Οι βασικές πρόνοιες που κατοχυρώθηκαν με διμερείς συμφωνίες μεταξύ των

εκπροσώπων των κοινοτήτων οδηγεί στο συμπέρασμα, ότι υπάρχει μια εθελοντικά
εκφρασμένη απόφαση για σύσταση ομοσπονδίας γι’ αυτό και δύναται να
προσδιορισθεί ως «συνεταιριστική» ομοσπονδία. Αυτή η αμοιβαιότητα
υπογραμμίζει την αναγκαιότητα αποκατάστασης της αρμονίας των συμφερόντων
της κυπριακής κοινωνίας, που αντικειμενικά υπάρχει ανεξάρτητα από την εθνική
σύνθεση του πληθυσμού. Αυτά υποβάλλουν και επιβάλλουν τη δημιουργία
συνεταιριστικού κράτους. Δηλαδή, ο ομοσπονδιακός μηχανισμός μαζί με τα όργανα
των κρατιδίων ή πως αλλιώς θα ονομάζονται, δημιουργούν ενιαίο κρατικό
μηχανισμό και όλα τα βασικά του τμήματα θα ενεργούν με τρόπο που θα βοηθούν
στην υλοποίηση των οραμάτων που θέτει η ενοποιημένη κοινωνία. Ο καταμερισμός
των λειτουργιών των κρατικών οργάνων περιφέρειας και κέντρου υπογραμμίζει ότι
δεν μπορεί η ομοσπονδία παρά να στηρίζεται στο «συνεταιρισμό». Η
συνεταιριστική ομοσπονδία, εφόσον είναι συνεταιριστική, σημαίνει ότι θα εδράζεται
στην πολιτική ισοτιμία των κρατιδίων. Σ’ αυτή την περίπτωση, η πολιτική ισοτιμία
που αναγνωρίστηκε σαν αρχή, ταυτίζεται με την έννοια της εθνικής κυριαρχίας
της κάθε κοινότητας δηλαδή με το δικαίωμα της κάθε μιας να σχηματίσει το δικό
της κρατίδιο και κρατικά όργανα. Μ’ αυτό δε σημαίνει, ότι η κυριαρχία και η
διεθνής προσωπικότητα της Ομοσπονδίας παραβιάζονται μ’ οποιοδήποτε τρόπο.
Κρατική κυριαρχία του ομοσπονδιακού κράτους και εθνική κυριαρχία των
κρατιδίων δεν βρίσκονται σε αντιπαράθεση, αλλά απλώς υπογραμμίζεται η
πολυεθνική ιδιαιτερότητα της ομοσπονδίας. Η επανάληψη δεν αποτελεί στείρα
τυποκρατία αλλά τονισμός της εθελοντικής συμμετοχής αλλά και ο σεβασμός προς
το κύρος του ομοσπονδιακού κράτους που πρέπει να επιδειχθεί. Είναι καιρός να
ξεφύγουμε από τη μονοχρωμία του συνηθισμένου σκέπτεσθαι και ενεργείν. Γι’
αυτό θεωρώ ότι δεν είναι αναγκαία η περίληψη ρήτρας στο ομοσπονδιακό
σύνταγμα που να προβλέπει απαγόρευση της απόσχισης, που δεν αποτελεί παρά
μια τυπική διάταξη, όπως και στο σύνταγμα του 1960. Αν η μια ή η άλλη
κοινότητα αποφασίσει να εξέλθει από την ομοσπονδία διερωτώμαι ποια δύναμη
μπορεί να επιβάλει διαφορετική άποψη. Απαιτείται, λοιπόν, πλήρης σεβασμός προς
το ομοσπονδιακό κράτος που αποτελεί ζωτική προϋπόθεση για επιβίωσή του. Το
όραμα όλων των φορέων και πάνω απ’ όλα των ηγετών του κοινού κράτους,
πρέπει να είναι η ενοποίηση της κυπριακής κοινωνίας και όχι η παραμονή σε
σχηματικές συνθέσεις. Αυτό το όραμα θα πρέπει να συνδεθεί άμεσα με κοινά
συμφέροντα, έτσι που οποιεσδήποτε τάσεις απόσχισης που δυνατόν να
προωθηθούν από δυνάμεις που υποστηρίζουν την εθνική καθαρότητα, να μη
βρουν γόνιμο έδαφος. Οπωσδήποτε στα πρώτα βήματα θα υπάρξουν δυσκολίες,
αλλά η κοινωνία κινείται μπροστά, εξελίσσεται, η παγκοσμιοποίηση υποβάλλει
προσαρμογές στα σύγχρονα δεδομένα. Η Ευρωπαϊκή Ένωση αποτελεί ένα άλλο
ουσιαστικό παράγοντα που απαιτεί από το κυπριακό κράτος και τους μηχανισμούς
του προσαρμογή στις σύγχρονες αντιλήψεις διαχείρισης για να μπορεί να βρίσκεται
στους ίδιους ρυθμούς ανάπτυξης με την Ευρώπη σε όλους του τομείς.
Επακόλουθο, η ομοσπονδία που θα εγκαθιδρυθεί δεν μπορεί παρά να
προσαρμόζεται στα πανευρωπαϊκά δεδομένα, θα είναι εκ των πραγμάτων
εξελικτική. Με άλλα λόγια θα εγκαθιδρυθεί συνεταιριστική εξελικτική ομοσπονδία.

Κυριάκος Τζιαμπάζης

Εφημερίδα ΠΟΛΙΤΗΣ 22/3/2008