Στην κλασικότερη διαδρομή μαραθωνίου στον κόσμο, αυτή που

ονειρεύονται να τρέξουν έστω και μία φορά ερασιτέχνες και επαγγελματίες

δρομείς κάθε εθνικότητας, η πολιτεία, τα ΜΜΕ και οι πολίτες ήταν απόντες.
Παρά την καλή διοργάνωση του αγώνα αυτού καθεαυτού, αν σκεφτεί κανείς
ότι πρόκειται για μία δύσκολη διαδρομή ως προς τη διοργάνωση της, αφού
δεν είναι κυκλική γύρω από την πόλη, όπως οι άλλοι μαραθώνιοι, αλλά
γραμμική, δηλαδή μία ατελείωτη ευθεία που διασχίζει την Αθήνα, η
προώθηση και διαφήμιση της εκδήλωσης ήταν ελλιπέστατη.
 Ελάχιστες αφίσες, λειψές καταχωρήσεις στον τύπο,
μηδαμινές αναφορές στα ΜΜΕ, ακόμη και στα
ιστολόγια, ας μη μιλήσουμε για αεροπανό ή άλλους
τρόπους προώθησης της πιο σημαντικής αθλητικής
εκδήλωσης που έχουμε να επιδείξουμε διαχρονικά.
Τρόπους και τεχνογνωσία θα μπορούσαμε να
δανειστούμε από τους κουτόφραγκους στο εξωτερικό,
που προσελκύουν δεκάδες χιλιάδες δρομείς, όταν εδώ
μόλις που έσπασε το φράγμα των 10000.

Κι αν δεν ήταν κι οι αξιοθαύμαστοι εθελοντές που μέσα

στη βροχή βοηθούσαν έμπρακτα και ηθικά τους
δρομείς, ίσως να χώλαινε και το αμιγώς αθλητικό
κομμάτι.

Όταν η πολιτεία δεν διατυμπανίζει το μεγάλο αθλητικό της προϊόν, είναι

επόμενο και οι πολίτες να δυσανασχετούν στα φανάρια και να
διαπληκτίζονται με τους αστυνομικούς που δεν μπορούν να πάνε για την
κυριακάτική τους βόλτα λόγω του ευτελούς μαραθωνίου. Τι κι αν κάθε
δρομέας είχε φορτωμένους στην πλάτη του 2 και 3 μήνες σκληρής
προετοιμασίας με πειθαρχία και προσήλωση στη συγκεκριμένη μέρα; Τι κι
αν ανάμεσα στους συμμετέχοντες υπήρχαν ηρωικές μορφές: ένα
πολυάριθμο γκρουπ διαβητικών ασθενών από τον Καναδά, ημιπληγικοί
μεσήλικες που έσερναν σχεδόν το ένα πόδι στην άσφαλτο, παιδιά με
αναπηρίες, μητέρες με κούνιες, δρομείς ντυμένοι με εξάρτηση αρχαίου
πολεμιστή, υπέρβαροι που έδιναν τον προσωπικό τους αγώνα…

Όλοι αυτοί και μαζί τους πολλοί άλλοι έδωσαν το δικό τους αγώνα και
κάλυψαν με τα ρυθμικά τους βήματα και τις κοπιώδεις αναπνοές τα 42.195
μέτρα της διαδρομής.

Το βράδυ στην ΤιΒι, οι μεγάλοι καναλάρχες έκριναν, όπως φαίνεται, το

γεγονός ως αντιεμπορικό και προτίμησαν να μας βομβαρδίσουν για άλλο
ένα βράδυ με Ντόρα και Σαμαρά, μετά να διανθίσουν το δελτίο με λίγο
τείχος Βερολίνου και λίγο από γρίπη, να μας δείξουν και τα γκολ της
αγωνιστικής κι αυτό ήταν...

Μάταια περιμέναμε να ακούσουμε μία απλή αναφορά στον Κλασικό

Μαραθώνιο Αθηνών.

Φαίνεται πως η πραγματικότητα των μήντια είναι διαφορετική από

αυτή της αληθινής ζωής…
Όσο για τη συμμετοχή από το νησί μας, αξίζουν συγχαρητήρια στους 3
συμμετέχοντες (Γιάννης Παντελάκης, Σωτήρης Σκούρτης και Γιώργος
Δανιηλίδης) που αν και ακόμα αμφισβητούνται από κάποιους μονίμως
στρεβλά σκεπτόμενους (μέχρι και το θέμα των παράνομων
μεταδημοτεύσεων θυμήθηκαν κάποιοι, σε μια στιγμή ολωσδιόλου
ακατάλληλη), εντούτοις, διαφήμισαν το νησί μπαίνοντας με το πανό της
φωτογραφίας στο Παναθηναϊκό Στάδιο, έχοντας ήδη εμπνεύσει κι άλλους,
πιθανώς και γηγενείς, για να λάβουν μέρος του χρόνου, στον επετειακό
Μαραθώνιο των 2500 ετών από τη γέννησή του.
Αντίστοιχα συγχαρητήρια αξίζουν ασφαλώς και στους Μαρία Σιφναίου και
Φώτη Σκιαδά που τίμησαν και φέτος την Πάρο με τη συμμετοχή τους.

Και του χρόνου περισσότεροι…

πηγή των παραπάνω φωτό: αντιπάρια φωνή, Vicky’s, das boot, και βέβαια
οι δρομείς…

http://antiparos-blog.blogspot.com/2009/11/blog-post_10.html