Maar eens zullen zij weten wanneer zij de bestraffing zien. Qu'ran sura 25.

De drie monotheïstische godsdiensten, Christendom, Islam en Judaïsme, kennen in

hun Heilige schriften en in de exegese daarvan een beschrijving van een voorbestemd
cataclysmisch einde van de wereld, waarna de mens, stuk voor stuk, door God zal
worden gewogen en beoordeeld. De straf zal in overeenstemming zijn met het ge-
wicht en het aantal zonden, maar er is geen plaats voor hen in het Koninkrijk Gods en
het Nieuwe Jeruzalem blijft voor hen gesloten. Uiteindelijk zal het symbool van het
kwaad, de Duivel, in een bodemloze put worden geworden. De wereld is eindelijk
zonder zonde. Zowel in de Koran als in de Bijbel wordt duidelijk gezegd, dat slechts
God het moment kent, waarop zich het apocalyptische scenario zal voltrekken. Toch
zijn er volgens hedendaagse christenen tekenen, die het Einde der Tijden aankondi-
gen. Het inzicht in de betekenis van de Bijbelse profetieën groeit ook. Alles duidt
erop dat het ondergangs- en zuiveringsproces van de aarde en haar bewoners is be-
gonnen. We worden dagelijks overspoeld met berichten over oorlog, honger en
pandemiën. Natuurrampen en zinlooos geweld teisteren de wereld.
Johannes van Patmos begint deze beschrijving met de aankondiging van vier ruiters.
Deze zullen verovering en oorlog, hongersnood, pestilentie en een afschuwelijk dood
over de aarde verspreiden. Volgens veel hedendaagse gelovigen zullen zij deze vol-
trekking meemaken. Het einde is nabij en slechts bekering tot het geloof, maakt red-
ding mogelijk. Het Romeinse terreurbewind was een goede voedingsbodem voor apo-
calyptische stromingen en geschriften. De Essenen, die ons de Dode Zee-rollen over-
leverden, waren ervan overtuigd, dat hun wereld zou vergaan. In zekere zin was dat
zo. De Romeinen sloegen de Joodse opstand neer en brandschatten Jeruzalem. De
Tempel, herbouwd door Herodes werd verwoest en vervangen door een Romeinse
tempel gewijd aan Jupiter. Een Romeinse, heidense tempel, op de plek waar Abraham
voornemens was zijn zoon te offeren. De Joden werden verstrooid, zoals de profeten
hadden voorspeld en de Romeinen hernoemden het gebied Palestina. Een verwijzing
naar de Filistijnen, de aartsvijanden van de Israëlieten.
Waarom koos Johannes voor het beeld van de vier ruiters. Volgens sommige historici
speelt Johannes hier in op de angstgevoelens van de Romeinen voor de Parthen. Een
nomadenvolk dat in Turkije en Syrië woonde. Zij kunnen zich als enigen beroemen
op het feit dat zij nooit door de Romeinse legioenen zijn verslagen. In tegendeel, in
twee gevallen namen de Parthen Romeinse keizers gevangen. Hun grote kracht was
de cavallerie. Hun ruiters waren ongrijpbaar voor een klassiek leger en hun
bewapening, pijl en boog, gebruikten ze met grote accuratesse. De Romeinen werden
keer op keer afgeslacht en uitbreiding van het Romeinse rijk naar het Oosten werd
daardoor onmogelijk. Johannes van Patmos kende in ieder geval het boek Daniël.
Ook in dit oudtestamentische boek worden het einde der tijden beschreven en de
komst van het Beest uit de Zee. Johannes gebruikt dit beeld ook.
“En ik zag uit de zee een beest opkomen
met tien horens en zeven koppen;
en op zijn horens tien kronen
en op zijn koppen namen van godslastering”.
Openbaring 13:1
Het Boek der Boeken 26: De Openbaring van Johannes (3)