2009

Λογοτεχνικό Ηµερολόγιο
Ο Βασίλης ∆. Αναγνωστόπουλος γεννήθηκε το 1941 στον Άγιο Γεώργιο ∆οµοκού.
Σπούδασε µε υποτροφία κλασική φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του
Πανεπιστηµίου Αθηνών και συµπλήρωσε τις σπουδές του στη Γερµανία. Υπηρέτησε
ως φιλόλογος στη δηµόσια και ιδιωτική εκπαίδευση. Είναι καθηγητής της
νεοελληνικής λογοτεχνίας στο Πανεπιστήµιο Θεσσαλίας, όπου και διδάσκει από το
1989. Έχει κατευθύνει τη δράση του σε εκπαιδευτικά, κοινωνικά και πολιτιστικά
ζητήµατα. Ασχολείται µε την κριτική του βιβλίου, ιδιαίτερα µε την έρευνα και τη
µελέτη της παιδικής λογοτεχνίας, καθώς και µε τη λαϊκή παράδοση και γλώσσα. Είναι
διευθυντής του περιοδικού ∆ιαδροµές. Έχει βραβευτεί από τη Γυναικεία
Λογοτεχνική Συντροφιά, τον Κύκλο του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου και το
Πανεπιστήµιο τη Padova. Έχει γράψει βιβλία της ειδικότητάς του για τη γλώσσα, την
ποίηση, την παιδική-νεανική λογοτεχνία, τη λαϊκή λογοτεχνία, η λαϊκή παράδοση,
βιβλία για παιδιά, ανθολόγια κ.ά.
 Μ' ένα βιβλίο συντροφιά

Όταν ήµουν πολύ µικρό παιδί έκανα µύριες αταξίες. Πότε έσπαζα βάζα, πότε
έκοβα τα φύλλα απ' τα λουλούδια του κήπου και άλλες φορές άδειαζα τα
συρτάρια. Όµως το βράδυ πριν κοιµηθώ ηχούσε στ' αυτιά µου µια ιστορία, ένα
παραµύθι και πολύχρωµες εικόνες µε κρατούσαν συντροφιά, µε ηρεµούσαν και
µε γαλήνευαν. Ποιο να ήταν άραγε το µαγικό φίλτρο της φρονιµάδας
αναρωτιόµουν και απάντηση δεν έβρισκα.
Ο καιρός περνούσε και µεγάλωνα. Άκουγα να µου λένε ότι το βιβλίο είναι ο
καλύτερος φίλος µας. Μ' ένα βιβλίο ταξιδεύεις σε χώρες µαγικές, βαδίζεις στα
µονοπάτια της φαντασίας. Μα πως είναι δυνατό αυτές οι µουντζούρες να γίνουν
φίλοι µου και τα' απλά χαρτιά να µεταµορφωθούν σε αεροπλάνα, πλοία,
αερόστατα. Το συµπέρασµα……Ανοησίες των µεγάλων……..
Νοµίζω ότι γνωρίζετε την παιδική περιέργεια. Άρχισα λοιπόν να ξεφυλλίζω τα
βιβλία και να διαβάζω. Και να οι µουντζούρες - που τώρα ήταν γράµµατα, λέξεις,
φράσεις - µου ψιθύριζαν διάφορα µυστικά και έγιναν οι φίλοι που µαζί
ονειρευόµασταν και µου ψιθύριζαν διάφορα µυστικά και έγιναν οι φίλοι που µαζί
ονειρευόµασταν και ταξιδεύαµε σε περίεργες παραµυθοχώρες. Να τι εννοούσαν
οι «µεγάλοι σοφοί». Και µια µέρα ένας συγγραφέας ήρθε στο σχολείο. Ήταν ένας
απλός άνθρωπος, όπως ο γείτονας, ο φίλος, ο δάσκαλος. Αλλιώς τον
φανταζόµουν, απόµακρο, λιγοµίλητο. Το µόνο υπερβολικό που διέκρινα πάνω
του «Η αγάπη για τα βιβλία». Μιλούσε γι' αυτά και τα µάτια του έλαµπαν. Κι η
αγάπη αυτή θαρρείς πως άνθισε και στη δική µου καρδιά. Μου φανέρωσε ένα
θησαυρό και µπορούσα πια ν' ανοίξω το κασελάκι για να τον αποκτήσω.
Εµπειρία µοναδική, συνάντηση καθοριστική. Το ηλιοβασίλεµα, η ανατολή, τα
πρωτοβρόχια, το ουράνιο τόξο φαντάζουν πια διαφορετικά, τα κοιτώ κι
αισιοδοξώ, συγκινούµαι, γεµίζω συναισθήµατα.
Και τώρα τόσοι πολλοί συγγραφείς µου στέλνουν ευχές - µηνύµατα. Ευχές που
γίνονται οι σπόροι απ' τους οποίους ξεπροβάλλει το περιβόλι της φιλαναγνωσίας
και τα κλαδιά των δέντρων αγκαλιάζουν όλο τον κόσµο.
Να τους πω «ευχαριστώ», ίσως φανεί κοινότυπο, απλοϊκό. Όµως µόνο αυτή η
λέξη φτάνει απ' την καρδιά στα χείλη.
Σας ευχαριστώ πολύ γιατί µου δείχνετε το δρόµο της φιλαναγνωσίας.
Σας ευχαριστώ πολύ γιατί µου µαθαίνετε να ζω το όνειρο, να ελπίζω και να
πληµµυρίζω αισθήµατα.
Οι εκπαιδευτικοί
του 1ου Περαµατικού Ολοήµερου ∆ηµοτικού Σχολείου Πορταριάς «Ν. Τσοποτός»
4
 Λίγα λόγια

∆εν είναι µόνο ευχάριστη αλλά και αξιέπαινη η

ενασχόληση του Μαθητικού Συνεταιρισµού µε
δραστηριότητες που υπερβαίνουν την καθηµερινή
σχολική ζωή και ανοίγονται προς την κοινωνία. Είναι
σηµαντικό ότι συνεργάζονται γονείς, κηδεµόνες και
σχολείο. Ένα τέτοιο παράδειγµα είναι αυτό το
Ηµερολόγιο του 2009, που είναι καρπός συντονισµένων
προσπαθειών µαθητών και δασκάλων του ∆ηµοτικού
Σχολείου Πορταριάς. Είναι αφιερωµένο σε δώδεκα
συγγραφείς – όσοι και οι µήνες. Έτσι δίνεται η ευκαιρία
να γνωρίσουν µικροί και µεγάλοι δώδεκα πνευµατικούς
ανθρώπους, που είναι κοντά στον αγώνα του σχολείου και
γενικότερα της εκπαίδευσης. Οι αναγνώστες µε τη µελέτη
της βιογραφίας και της εργογραφίας των συγγραφέων
έχουν να κερδίσουν πολλά σε γνώσεις και πολιτισµό.
Ιδιαίτερα η επαφή των νέων – µαθητών και µαθητριών-
µε πρόσωπα της πνευµατικής ζωής και µε τα βιβλία τους
καλλιεργούν την φιλαναγνωσία και τη βιβλιοφιλία.
Αποκτούν, έτσι, σταθερές συνήθειες που τους
συνοδεύουν όλη τους τη ζωή.
Συγχαρητήρια για το Ηµερολόγιο του 2009 και η
καινούρια Χρονιά να φέρει καρπούς πνευµατικούς σε
όλους, Υγεία και Ειρήνη σε όλον τον κόσµο.

Β. ∆. Αναγνωστόπουλος
Καθηγητής Πανεπιστηµίου