Werkwoorden kunnen algemeen worden gedenieerd als een

woordsoort die een handeling, gebeurtenis of toestand uitdrukt of

voornoemde zaken mee helpt uitdrukken.
Werkwoorden verschillen als woordsoort wezenlijk van naamwoorden,
doordat ze geen verwijzende functie hebben maar een actie (doen,
gooien), toestand (zijn, staan, drijven) of een gebeurtenis (sterven,
glinsteren) uitdrukken.
Een belangrijk kenmerk van werkwoorden is verder dat ze in veel talen
een groot aantal verschillende morfologische verschijningsvormen
kunnen aannemen. Het voorkomen van deze verschillende vormen
wordt vervoeging of conjugatie genoemd. Bij de vervoeging spelen een
aantal aspecten zoals tijd, wijs en persoon een cruciale rol, de
zogeheten grammaticale categorien. Al deze aspecten komen in de
vervoegde werkwoordsvormen tot uiting, met name in de specieke
uitgangen. In sommige (synthetische) talen zit er nog meer informatie in
een werkwoordsvorm vervat, waardoor deze in extreme gevallen op
zichzelf als een hele zin kan fungeren (dit heet ook wel taalkundige
incorporatie).
Bron: Wikipedia