Şakır Şirvanî
(XVIII. Yüzyıl)
XVIII. yüzyılda yaşamış olan Şakır Şirvanî; hem
klâsik, hem de sözlü halk edebiyatı tarzında eserler
vermiştir. Divanı günümüze kadar ulaşamayan
şairin cönklerde bir çok şiiri bulunmaktadır. Fuzûlî
edebî mektebine dahil olan Şakir Şirvanî, orjinal
şiirler de yazmıştır. Onun "Ahval-i Şirvan" adlı
tarihî manzumesi özellikle önemlidir. O, bu eserinde
Nadir Şah Afşar'ın Şirvan'a hücumunu tasvir etmiş,
zulüm ve kötülüğe karşı çıkmıştır.
Şiirler
Ey gül, sene nisbet gül-i xendân ola bilmez,
Hüsnün kimi heç bağda gülüstân ola bilmez,
Qeddin kimi xoş serv-i xuramân ola bilmez,
Mânendsene hüri-yi qılman ola bilmez
Zülfün kimi bir sünbül-i reyhan ola bilmez.
Ey qaşları yay, gözleri nergis, ruxi zîbâ
Her yerde ki, vesfin oxuram men dexi e'lâ,
Ey kâkili sünbül, deheni qönçe-yi hemrâ,
Yoxdur sene manend gözüm dehrde hemtâ,
Yox sen teki bir Yusif-i Ken'ân ola bilmez
Şakir Şirvanî'nin "Ahval-i Şirvan" adlı eseri,
tarihî bir gerçek üzerinde yazıldığı için devrin olay-
larını ve durumunu araştıracaklara faydalı bir eser-
dir.
C. Gehramanov, "XVII-XVIII. Asırlar Azer-
baycan Edebiyatı" adlı antolojisinde Şakir Şir-
vanî'nin muhammes ve murabbalarmdan örnekleri
ve aynı zamanda "Ahval-i Şirvan" manzumesini
yayımlamıştır.
Ey gül (yüzlü sevgili)! Hiç bir gülen gül seninle
mukayese edilemez. Hiç bir bağın güllüğü
senin güzelliğin gibi olamaz. Yürüyen servi bile
senin hoş boyun gibi olamaz. Cennet hurileri
bile sana benzer olamaz. Saçların gibi güzel
kokan sünbül olamaz.
Ey yay gibi kaşlı, nergis gibi gözlü, süslü ya-
naklı (sevgili)! Ben her yerde senin yüce özel-
liklerini okurum (görürüm, sezerim). Ey saçları
sünbül, ağzı kırmızı gonca (gibi olan sevgili)!
Sana gözüm gibi bir yoldaş dünyada yoktur.
Senin gibi bir Yusif-i Kenan olamaz. (Yusuf-i
Kenan: Güzelliğiyle meşhur Yusuf Peygamber).
Ruxsâr-i letifin en gözel mâh-i münevver,
Etrâf-i ruxünde düzelib encüm-i exter,
Ey qemzesi qanlar alıcı, qâmeti er-er,
Xâl-i xetini çün dileyib müşk-i müetter,
Heç sen kimi esrde insan ola bilmez.
Mehbûbsan ey dilber-i xoş lehçe serâpâ,
Alemde benimde tek sene yox aşiq-i şeydâ
Ey lebleri püste, periveş, gerdeni mînâ
Dîvâne kimi düşdü benim başıma sevda
Saldı meni bir derde ki, derman ola bilmez.
Ey tûti-yi şekkerşiken ü tubi-yi xoşqed,
Ey dişleri inci, deneni ola zeberced,
Bu işve ile görse seni belke eğer bed,
Şâkir ki, görüb"selli ela al-i Mehemmed"
Yox sen teki bir hûri-yi qılmân ola bilmez.
EHVAL-I .ŞİRVAN
Ey könül, min-be'd gel ol xâliq-i yezdân üçün,
Hörmet-i al-i resulü rövze-yi rizvân üçün,
Cem1-i derk-i eql qıl derd-i dil-i pünhân üçün,
Resm-i ayin-i qedimin dut, reh-i ürfân üçün,
Tâ qılam bir nezm inşâ bu smıq dövrân üçün.
Ne revdır kim, könül etvâr-i şe'r izhâr ede,
Şe'r-i nâmövzûnumu ustâd yox, hemvâr ede,
Qorxaram nâgeh görüb min-te'n ül'ü-1 ebsâr ede,
Bul dil-i efkârımı bundan beter efkâr ede,
Yüz duta te'n oxları her dem ten-i üryan üçün.
Olsa cismim zexm-i tir-i te'ne-yi eğyârden,
Bolsa könlüm çak tiğ-i çerx-i keçreftârden,
Tapsa yüz min rexne dil e'da-yi bedkirdârden,
Isterem her növ1 ilen erz eyleyem exbârden,
Guş edin, ey dustlar, bu qisse-yi Şirvan üçün.
Cem' olub esrar bünyad-i şerâret qıldılar,
Ne eceb şur-i şer-i xosrov xesâret qildılar,
Özleriçün de'vi-yi hökm-i imaret qildılar,
Aqibet dünyâ vü din mülkini ğâret qildılar,
Hasil-i din, neqd-i iman verdiler üsyan üçün.
Tatlı yanağın sanki parlak bir ay gibi ne gü-
zeldir. Yıldızlar, yanağının etrafına yerleşmiş.
Ey bakışları öldürücü, boyu servi (olan sevgili)!
Güzel kokulu misk, yanağının benini o kadar
arzu etmiş ki, bu devirde senin gibi insan ola-
maz.
Ey hoş dilli dilber, sen baştan ayağa sevgilisin.
Dünyada sana benim kadar düşkün âşık yok-
tur. Ey dudakları fıstık gibi, peri kadar güzel ve
billur gerdanlı (sevgili)! Deli divâne gibi benim
de başıma sevda düştü, beni öyle bir derde
koydu ki, dermanı olamaz.
Ey şeker yiyen (tatlı) papağan (gibi dilli), hoş
tuba ağacı (gibi) boylu; Ey dişleri inci, ağzı fıstık
olası (sevgili)! Seni bu nazınla ya kötü birisi gör-
seydi. "Hz. Muhammed ve onun soyuna salât
ve selâm olsun" ki, seni Şakir gördü. Hayır,
senin gibi bir cennet hurisi olamaz.
ŞİRVAN'IN DURUMU
Ey gönül! Bundan sonra o yaratıcı Tanrı için
gel. Yüce peygamberin hürmeti, cennet bah-
çeleri ve gizli gönül derdi için aklını başına
topla. İrfan (:ilâhi bir feyiz olarak kâinatın sır-
larını bilme) yolu için ilk yaratılış törenini ha-
tırla ki, bu perişan dünya için bir şiir yazayım.
Gönlüm şiir tavırlarını göstermesi için ne ge-
rekmektedir? Ölçüsüz, vezinsiz şiirlerimi din-
leyecek bir üstad da yok. Görüş, anlayış sa-
hiplerinin beni ansızın görüp kınamalarından
korkarım. Bu yaralı gönlümü, bundan beter ya-
ralamalarından (korkarım). Kınama oklarının
her zaman çıplak vücuda yönelmesinden (kor-
karım).
Bedenim yabancıların kınama oklarıyla ya-
ralansa; gönlüm uğursuz feleğin kılıcıyla parça
parça olsa; gönül kötü amel işlemekten yüz bin
zarar bulsa da her çeşit haberi sizlere sunmak
isterim. Ey dostlar! Bu "Şirvan Hikâyesi"ni din-
leyin.
Kötüler bir araya toplanıp kötülük yapmak için
karar aldılar. Sultanın kötülüğü ve zarara uğ-
raması için ne acayip gürültü ettiler. Kendileri
için mamur ve zengin olma davası güttüler. So-
nunda din ve dünya varlığını yağma ettiler.
İsyan etmek için din serveti ve iman parası ver-
diler (dine ve imana sarıldılar).
El-eyaz ol vâqie her yerde buldı iştihar,
Qıldı her bedbext olan rah-i zelalet ixtiyar,
Qurdu bünyad-i fesadı qövm-i tire rûzigar,
Bu fesad ü fitneden dövran olubdur târimar,
Gör ne enva' ile ğövğâ saldılar Iran üçün.
Çün ol şehr içre bir xan-i müqerrer vâr idi,
Teb'i xoşter, vesfi Sefter, ne't-i Heyder vâr idi,
Xülqi behter, dadperver, edl-i küster vâr idi,
Dutdular ol şehsuvâri çün müqedder vâr idi,
Dest-i pâ derbeste irsal etdiler zindan üçün.
Oldu peyda ol zaman Sam adlu bir âli tebar,
Eylemiş dövran anı tir-i ceadan dilfikar,
Bî-enîs ü munis ü püriztirâb ü xârizar,
Lâcerem ol mülki me'lunı eylemiş dar'ül-qerar,
Menzil olmuş bürc-i idbar ol meh-i tâbân üçün.
Tâle'i yüz verse ger, her dun ü ednâ şâh olur,
Dehrara biqedr iken bir ehl-i izz ü câh olur,
Bext eğer her kimseden yüz dönderüb ikrah olur,
İzz-i rif etden düşer dövran ana bedxâh olur,
E'tibar etmek xetadır gerdiş-i dövran üçün.
Müxteser cem' etdiler çox leşker-i nâpâyidar,
Leşker-i xelq-i Muqan ü lezgi-yi nâsâzgar,
Küfrdür ol lezgi-yi bedxişe qılmaq e'tibar,
Verdiler ol binevaye text-i rext-i şâhvar,
Seltenet textinde mensub etdiler dîvân üçün.
Bilmek olmaz fe'lini bu çerx-i geçreftârdır,
Fitnedir daim işi, bir sahir-i xunxârdır,
Bir kese iqbal verse, axırı idbârdır,
Bezmine aldanma kim bir sâqi-yi eyyârdır,
Bade-yi zehrin müheyya eylemiş rindân üçün.
Hâsilen bu şuriş-i esrar pünhân olmadı,
Bilmemiş bu fitneni bir ehl-i dövran olmadı,
Nuh tufanında hem, bir beyle tûfân olmadı,
Munca seyl-i fitneni bend etmek imkân olmadı,
Âqibet me'ruz olundu ol şeh-i şâhân üçün.
Kısa zamanda bu durum, her yerde duyuldu.
Bedbaht olanların hepsi bu aşağılık yolu seç-
tiler. Zaman, bu karanlık kalabalığa boz-
gunculuk binası kurdu. Bu bozgunculuk ve fit-
neden dolayı dünya, darmadağın oldu. Gör ki,
İran için ne biçim kavgalar yaptılar.
O şehir içinde iktidarda olan bir han vardı ki;
huyu hoş, Sefter (:düşman saflarını yaran yiğit)
vasıflı, Haydar (: Hz. Ali) gibi özellikleri vardı.
Yaratılışı güzel, adaletperver ve doğruluğu ya-
yıcı idi. O iyi at binicisi (hanı), değerli olduğu
için yakaladılar. Zindana atmak için de elini
ayağını bağladılar.
O zaman "Sam" adlı bir asil kişi meydana çıktı.
Felek, onu cefa okuyla gönlü yaralı etmiş. Dost-
suz, sevgilisiz, ızdırap dolu, ağlayan ve yıkılmış
(bir kişiydi). Şüphesiz ki; karar mercii o mem-
leketi bildirmiş, malûm eylemiş. O ay yüzlü için
talihsizlik burcu, durak olmuş.
Eğer talihi yüz vermiş olsa her kötü ve alçak
şah olur. Dünyada kıymetsiz biri iken itibar ve
makam sahibi olur. Eğer talih, bir kişiden yüz
çevirirse o kişi iğrenilecek seviyeye düşer. Şeref
ve itibardan düşüp felek ona kötülük verici
olur. Devranın dönüşüne itibar etmek (bu yüz-
den) hatadır.
Kısacası pek çok, fakat sebatsız asker topladılar.
Bunlar Mugan halkı askeri ile uygun işlerle uğ-
raşmayan lezgilerden (oluşmaktaydı). O soyu
kötü lezgilere itibar etmek küfürdür. O yersiz
yurtsuz kişiye şahlara lâyık taht ve yatak ver-
diler. Divan kurulması için saltanat tahtını ona
sundular.
Bu, uğursuz felektir; onun işlerini anlamak
mümkün değildir. Onun işi her zaman fitne çı-
karmaktır. O kan dökücü bir sihirbaz gibidir.
Onun eğlence meclisine aldanma, çünkü hilekâr
bir içki dağıtıcısıdır. Rindler (: dünya işlerine
ehemmiyet vermeyen, kalender) için zehir ka-
dehini hazır etmiştir.
Netice olarak fesat çıkaranların gürültüsü gizli
kalmadı. Bu bozgunculuğu dünyada bilmeyen
İnsan kalmadı. Nuh tufanında bile böyle tufan
olmadı. Bunca bozgunculuk seline engel olmak
mümkün olmadı. Sonunda o şahlar şahına
Hu mm sunuldu.
Ol şeh irsal eyledi bir re'yet-i ejdermisal,
Bir nece xan-i ezîmüşşan cengi berkemal,
Görse ger min Rüstem-i cengane eyler infial,
Zerrece endîşe qılmaz, merg-i halından xeyal,
Ehd-i mohkem bağlayıb, baş qoydular meydân üçün.
Çünki oldu vârid ol dem leşker-i nüsretşüar,
Toeman iqbal-i banüsret qerin-i bextiyar,
Çhldılar merdan eveş tehviH tiğ-i âbdar,
Çıxdı xurşid-i seadet encüm oldu târimar,
Lefz-i Bismillah oxundu firqe-yi şeytân üçün.
Merd olan min-be'd bu de'vaye perva qılmasm,
Dehrara bu şüğl-i biencamı peyda qılmasm,
Ta özün bihude bu alemde rüsvâ qılmasm,
Hiç kim bu seltenet babında de'vâ qılmasm,
Çerx anı qılmış müsellem Nadir-i dövran üçün.
Sen deme şehr-i Şemaxi menbe'-i fisq ü fesad,
Xişt-i bidad ile qoymuşdur binasın ustad,
Çıxdi zülmin textine şehzade-yi âlinejad,
Yer yüzünden mütleqa ref' oldu resm-i edl ü dad,
Açdı ebvab-i belasın çerx o dem Şirvan üçün.
Gör ne enva-i siyâset eyledi izhâr çerx,
Eyledi ez xab-i çeşm-i fitnera bîdâr çerx,
El-eman feryad bu zulmünden, ey qeddâr çerx,
Qıîdm İslam ehlini pür-derd ü pür-âzâr çerx,
Ya meğer bad-i xezan esdi gül-i xendân üçün.
Mücrüm ü nâmücrümün ferq etmeyib dîvânını,
Filheqiqet bağladı dövran der-i ehsânını,
Tökdüler naheq yere çox bigünahın qanını,
Xelq unutdu bu cefadan Kerbelâ meydânını,
Ya kerim-i dadres, sen yet bu gün divan üçün.
Çünki fürset düşdi yaran, kafiristân ehline,
Çekdiler tiğ-i siyaset çox müselmân ehline,
Verdiler cam-i şehadet, ye'ni imân ehline,
Qaldurub xeyli melek peyğami rizvân ehline,
Düşdi ateş reşkden tâ hûri-yi qılmân üçün.
Axdı çün seylâb-i xûn-i al-i Şirvan ehlinin,
Düşdi yeğma külfet ü etfali Şirvan ehlinin,
Oldu qaret her ne var emvali Şirvan ehlinin,
Sernigun olmuş eceb iqbalı Şirvan ehlinin,
Kim ola düşmüş bele bir derd-i bîpâyân üçün.
O şah, ejderhaya benzer bir bayrak ile mü-
kemmel savaşçı ve şanı yüce hanlar gönderdi.
Eğer onları bin tane Rüstem gibi savaşçı gör-
müş olsalardı şaşırırdılar. Onlar ölümü ha-
yallerine bile getirmezler, zerre kadar endişe
duymazlardı. Savaş meydanı için ant içerek bu
yola baş koydular.
O Allah'ın yardımını almış askerler, yetiştikleri
zaman parlak kılıçlarını yiğitçe döndürdüler,
mutluluk güneşi ortaya çıktı, yıldızlar dar-
madağın oldu (kayboldu). "Bismillah" sözü, şey-
tanın bozgunculuğunu önlemek için okundu.
Mert olan bundan sonra bu davadan korkmasın,
dünyada bu sonsuz meşgaleyi ortaya çıkarmasın
ki, böylece kendisini bu dünyada boş yere rezil
rüsva etmesin. Hiç kimse bu saltanat kapısında
iddia sahibi olmasın. Felek onu bu devrin ender
bulunan Nadir Şah'ına feda kılmış.
Şamahı şehri meğer fitne ve fesat kaynağı
olmuş. Usta, binasını zulüm tuğlasıyla örmüş.
Yüksek tabiatlı şehzade, zulüm tahtına çıktı.
Adalet ve hukuk düzeni kesinlikle yer-
yüzünden kalktı. O zaman felek, Şirvan için
belâ kapılarını açtı.
Gör, felek ne çeşit siyaset oyunları gösterdi,
fitne çıkaran gözlerden uykuyu kaldırdı. Ey
gaddar felek, senin bu zulmünden "elaman"
deyip feryat ediyoruz. İslâm dininden olanları
dert ve işkence içinde bıraktın. Meğer gülen gül
için sonbahar rüzgârı esmekteymiş.
Suçlu, suçsuz divanını ayırmadan felek, iyilik
kapısını gerçekten kapattı. Boş yere bir çok gü-
nahsızın kanını döktüler. Bu işkence, halka Ker-
belâ meydanındaki olayları bile unutturdu. Ey
yardıma yetişen Tanrı, bu gün divan (mah-
keme, meclis) da yardımımıza sen bari yetiş.
Çünkü dostlar, kâfirlerin eline fırsat düştü. Bir-
çok müslümana karşı siyaset kılıcını çektiler.
Yani iman sahiplerine şehadet şarabı verdiler.
Bir çok melek cennete gireceklere kadeh kal-
dırıp (şehitlik şarabı sundular). Cennet hu-
rilerinin içine kıskançlıktan ateş düştü.
Şirvan'da yaşayanların al kanı sel olup aktı. Şir-
vanlıların mallan ve çocukları yağma edildi.
Şirvanlıların ne kadar malı varsa talan edildi.
Şirvanlıların talihi acayip bir şekilde ters
döndü. Böyle sonsuz bir derde düşmüş kimse
var mıdır?
Ey dirîğâ, var idi Şirvanda iki kedxudâ,
Her biri pürkâr-i Şirvan, qütb-i erz ü vessemâ,
Ye'ni nûri söylerem şe'ninde yüz min "la-fetâ",
Hem biri ol Mirze, derviş-i dürr-i dilgüşâ,
Oldular vâqif olar bu âfet-i tüğyân üçün.
Bu cahan esbâbden dest-i elâqet çekdiler,
Aqibet bu bezmden xeyli melâlet çekdiier,
Türfe iste'dâd ile meyl-i iqâmet çekdiler,
Çeşme-yi şemşîrden cam-i Şehâdet çekdiler,
Oldular qevvas-i behr-i rehmet-i rehmân üçün.
Bu mürüvvetdir mi, Şirvan cennet'ü-1 me'vâ iken,
Ziynet-i ruy-i zemin, arayiş-i dünyâ iken,
Melce-i ehl-i dua feqr ehline ne'vâ iken,
Dustlar nüzhetfeza. düşmenleri e'mâ iken,
Cay-i te'nendaz ola, her nakes ü nadan üçün.
Sanma kim, dövran özü mundan peşîmân olmaya,
Sîne-yi ehl-i hesed suzan ü büryân olmaya,
Kimdir ol zalim ki, munca zulme heyrân olmaya,
Çıxsun ol gözler ki, bu ehvala giryân olmaya,
Ehtimal olduqca tâ dem dîde-yi giryân üçün.
Esleh'ü-1 emâlsen, ey şehriyar-i xoşxisal,
Yox sene manend bir sahib-neseb ferxende fal,
Textigâhmdır senin şâhâ, Ereş tek xoş mehal,
Ey şehâ, tâ heşr bulmaz dövlet-i hökmün zeval,
Dâidir qüddûsiler bu dövlet-i erkân üçün.
Aferin idrâkma, ey dürr-i behr-i mümkinat,
Olmusam iqbal ile mümtaz-i ehl-i kâinat,
Nuh tek buldun, eceb bu verte-yi qemden nicat,
Dövlet-i pâbûsine min hâtem eyler iltifat,
Men-i sergerdan gezer bir loğme-yi ehsân üçün.
Eyledin tedriç ile tedbir-i ehvâl-i Ereş,
Qılmısan e'dâları elqisse pâmâl-i Ereş,
Cem'dir başında mütleq izz ü iqbâl-i Ereş,
Astan-i pâkine e'yân ü etfâl-i Ereş,
Men' qılman, ey gözüm, cem' olsalar qurbân üçün.
Eyvanlar olsun! Şirvan'da her biri yeryüzünde
ve gökyüzünde kutbu olan, Şirvan'ın işlerini
gören iki kethüda vardı. Yani açıkça söy-
lüyorum, işlerinde yüz bir cömert onlar gibi de-
ğildi. Onlardan birinin adı Mirza idi ve gönül
ferahlatan inci gibi bir dervişti. Onlar bu az-
gınlık felaketinin farkına vardılar.
Onlar bu olaylara vasıta olmamak için dün-
yadan ilgilerini çektiler. Sonunda bu meclisten
epeyce sıkıntı çektiler. Şaşılacak bir anlayışla
(olayları) meydana çıkarmak istediler. Kılıç çeş-
mesinden (onlar da) şehitlik şarabı içtiler.
Tanrı'nın rahmet denizinin dalgıcı oldular.
Şirvan; Me'va Cenneti (Cennet'in sekiz kıs-
mından biri) gibi bir yer iken, bu yapılanlar yi-
ğitlik midir? (Şirvan); yeryüzünün ve dünyanın
süsü iken, dua sahiplerine ve fakirlere sığınacak
bir yurt iken, dostlar için gönül açan, düş-
manlar için ise kör iken her eksik ve terbiyesiz
insan için kınama okları atılan yar olsun, bu
reva mıdır?
Sanma ki, bu felek yaptıklarından kendisi piş-
man olmayacaktır, haset sahiplerinin sinesi
kebab gibi ateşle yanmayacaktır. Bunca zulme
şaşırmayacak zalim var mıdır? Bu durum kar-
şısında ağlayabilen göz için ihmal olduğu halde
ağlamayan gözler çıksın.
Ey güzel huylu padişah! Sen hayırlı işler gö-
rensin. Senin gibi kutlu, mübarek uğurlu bir
soya sahip yoktur. Ey şah, Ereş gibi güzel yerler
senin tahtını kuracağın yerdir. Ey şah! Senin
hükmündeki devlet kıyamet gününe kadar
zeval bulmaz. Allah'ın tecellisine mazhar olmuş
kimseler senin devletin için duacıdırlar.
Ey varlık denizinin incisi, senin anlayışınsa afe-
rin. Sen bahtınla dünyadaki insanların seçkini
olmuşsun. Nuh Peygamber gibi bu üzüntü uçu-
rumundan nasıl da kurtuldun. Senin ayağını
öpme saadetine bin padişah ermek ister. Benim
gibi bir şaşkın da bir lokma bağışın için gezer
durur.
Ereş'in durumuna sırasıyla tedbirler aldın. Kı-
sacası düşmanlarını, Ereş'in ezilmiş insanları
kılmışsın. Ereş'in baht ve şerefi mutiak olarak
senin başında toplanmıştır. Ereş'in çocukları ve
ileri gelenleri temiz dergâhına kurban kesmek
için toplansalar, ey gözüm, engel olma.
Ey Şehâ, ol dem ki, çekdin tiğ-i bextin ez niyam,
Zerber-i şemşîr ile e'dadan aldın intiqam,
Söylerem cür'et bile bir sözünü bi-neng-i nam,
Bilmiş ol kim, heşrden bir mülk olmaz ber nizam,
Qilmasan tenbîh eğer eşrar-i Dağıstan üçün.
Şîşe-yi könlüm şikestdir, te'ne-yi bedxâh ilen,
Qalmışam şimdi belâ küncünde dûd-i âh ilen,
Yoxsa bu meydanda men bazu qılardım şâh ilen,
Şâkirâ, sen sidqini möhkem qıl ol Allah İlen,
Gûşe-yi zilletde qalmaz yüz dutan sübhân üçün.
Ey Şah! Ne zaman talih kılıcını kınından çektin,
o zaman kılıç darbenle düşmanlardan in-
tikamını aldın. İsminden utanmadan cüret gös-
tererek bir sözünü söylerim: Bilmiş ol ki, eğer
Dağıstan'daki arabozucular için bir uyarıda bu-
lunmazsan bir ülke, bir araya toplamakla dirlik
düzenlik bulmaz.
Gönül şişem, kötülük düşünenlerin kınamaları
yüzünden kırıktır. Şimdi çektiğim ahların dumanıyla
belâ köşesinde kalmışım. Yoksa ben bu meydanda
şahlarla bile bilek güreştirirdim. Ey Şakir! Sen
Allah'la bağlılığını sağlam tut. Yüzünü Allah'a
yönelten, aşağılık bir köşede kalmaz.