ΚΕΜΠΑ

3645
ΚΩΔΙΚΟΣ
3053

ΕΤΗΣΙΑΙ ΣΥΝΔΡΟΜΑΙ: ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ:

ΕΥΡΩ 50,00. ΚΥΠΡΟΥ: ΕΥΡΩ 60,00. ΕΥ-
ΡΩΠΗΣ: ΕΥΡΩ 90,00. ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΚΑΙ
ΑΛΛΩΝ ΧΩΡΩΝ: ΕΥΡΩ 100,00. ΤΙΜΗ
ΦΥΛΛΟΥ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ: ΕΥΡΩ 1,20

ΕΤΟΣ ΜΘ´ ΑΡ. ΦΥΛΛ. 1812 ΙΔΡΥΤΗΣ † Ἀρχιμ. Χαράλαμπος Δ. Βασιλόπουλος ΓΡΑΦΕΙΑ: ΚΑΝΙΓΓΟΣ 10 – 106 77 ΑΘΗΝΑΙ – ΤΗΛ. 210-38 16 206 ΤΕΛΕΦΑΞ ΣΥΝΤΑΞΕΩΣ 210-81 36 981 ΚΑΙ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟΥ 210-38 28 518 25 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2009 Η ΚΑΤΑ ΣΑΡΚΑ ΓΕΝΝΗΣΙΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Ο ΚΥΡΙΟΣ ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΣΩΤΗΡ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ ΚΟΣΜΟΥ

Ο Τοῦ Ἀρχιμ. Γεωργίου, Καθηγουμένου τῆς ἐν Ἁγίῳ Ὄρει Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Ὁσίου Γρηγορίου
ΤΑΝ ὁ Ἅγιος Ἄγγελος ἐμφανίσθηκε
στὸν δίκαιο Ἰωσήφ, γιὰ νὰ τοῦ ἐξαγ-
γείλη τὸ ὑπερφυὲς μυστήριο τῆς
Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ, τοῦ ἀπεκάλυψε
καὶ τὸ ὄνομα τοῦ παιδιοῦ: «καὶ καλέσεις τὸ
ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν· αὐτὸς γὰρ σώσει τὸν
λαὸν αὐτοῦ ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν»
(Ματθ. α´ 21), Ἰησοῦς σημαίνει Σωτήρ.
Τὸ παιδίον ποὺ ἐγεννήθη στὴν Βηθλεὲμ
τῆς Ἰουδαίας δὲν ἦταν ἕνας ἁπλὸς ἄνθρω-
πος, ἀλλὰ Θεὸς καὶ ἄνθρωπος, ὅπως τὸν
προανήγγειλαν οἱ Προφῆται τῆς Παλαιᾶς
Διαθήκης: «παιδίον ἐγενήθη ἡμῖν, Υἱὸς καὶ
ἐδόθη ἡμῖν… καὶ καλεῖται τὸ ὄνομα αὐτοῦ
μεγάλης βουλῆς ἄγγελος, θαυμαστὸς σύμ-
βουλος, Θεὸς ἰσχυρός, ἐξουσιαστής,
ἄρχων εἰρήνης, πατὴρ τοῦ μέλλοντος
αἰῶνος» (Ἡσ. θ´ 6). «Οὐκ ἦν ψιλὸς ἄνθρω-
πος… ἀλλὰ Θεὸς ἐνανθρωπήσας», κατὰ
τὸν Ἅγιο Κύριλλο Ἱεροσολύμων (ΙΓ´ Κατή-
χησις Φωτιζομένων, 33).
Κατὰ καιροὺς σπουδαῖοι ἄνθρωποι θέλη-
σαν νὰ βοηθήσουν τὸν ἄνθρωπο νὰ βγῇ
ἀπὸ τὴν τραγικότητά του. Φιλόσοφοι, πολι-
τικοί, διδάσκαλοι, ἐπιστήμονες καὶ ἐφευ-
ρέται. Κανεὶς ὅμως δὲν μπόρεσε νὰ τὸν λυ-
τρώση ἀπὸ τὴν ἁμαρτία, τὴν φθορὰ καὶ τὸν
θάνατο, διότι κανεὶς ἀπὸ αὐτοὺς δὲν ἦταν
ὁ Θεάνθρωπος. Μόνον ὁ Θεάνθρωπος Κύ-
ριος μποροῦσε νὰ νικήσῃ τοὺς τρεῖς μεγά-
λους ἐχθρούς μας, τὸν διάβολο, τὴν ἁμαρ-
τία καὶ τὸν θάνατο καὶ νὰ δώση καὶ σὲ μᾶς
τὴν δύναμι νὰ τοὺς νικοῦμε. Μόνο Αὐτὸς
μποροῦσε νὰ μᾶς ἐπανενώσῃ μὲ τὸν Θεὸ
καὶ νὰ μᾶς χαρίσῃ τὴν θέωσι. Γράφει σχε-
τικὰ ὁ Ἅγιος Γέροντας π. Ἰουστῖνος Πόπο-
βιτς: «Μία θλιβερὰ παρέλασις ἀτελῶν καὶ
μὴ ὡλοκληρωμένων ἀνθρώπων. Καὶ ἐν
μέσῳ αὐτῶν Ἐκεῖνος, ὁ πλήρης μυστηρίου
θαυμαστὸς Θεάνθρωπος: θείῳ τῷ τρόπῳ
τέλειος καὶ ἀνθρωπίνως πραγματικός. Τὸ
ἀνθρώπινον ἀγαθόν Του εἶναι θείως τέλει-
ον καὶ ὡλοκληρωμένον· ἡ ἀνθρωπίνη ἀγά-
πη Του εἶναι θείως τελεία καὶ ὡλοκληρω-
μένη· ὡς καὶ ἡ δικαιοσύνη Του, καὶ τὸ ἔλε-
ός Του, καὶ ἡ εὐσπλαχνία Του καὶ ἡ ἀθανα-
σία Του, καὶ ἡ αἰωνιότης Του καὶ τὸ κάλλος
Του: Ὅλα εἶναι ἀνθρωπίνως πραγματικά,
ἀλλὰ καὶ θείως τέλεια καὶ ὡλοκληρωμένα»
(Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία καὶ Οἰκουμενισμός,
σελ. 188–189).
Ὁ Θεάνθρωπος Κύριος ἔσωσε τὴν βαρύ-
τατα πάσχουσα φύσι μας ὄχι μὲ κάποιο
ἐξωτερικὸ τρόπο, ἀλλὰ ἑνώνοντας τὴν
κατὰ τρόπο ἄρρητο μὲ τὴν Θεία Του φύσι
μέσα στὴν Θεία Του ὑπόστασι. Ἵδρυσε τὴν
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 5ην ΣΕΛ.

Διὰ νὰ ἀποκατασταθῆ τὸ Κράτος Δικαίου εἰς τὴν Ἑλλάδα

Ο ΥΦΥΠΟΥΡΓΟΣ κ. ΜΠΟΛΑΡΗΣ ΖΗΤΕΙ ΤΗΝ ΠΛΗΡΗ

Η ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΙΣ

ΑΝΑΤΡΟΠΗΝ ΤΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ—ΚΡΑΤΟΥΣ

Ἡ διακοπὴ δὲν πρέπει νὰ περιορισθῆ εἰς τὴν Διοικοῦσαν
ΤΟ ΠΡΩΤΟΝ ΒΗΜΑ Ἐκκλησίαν, ἀλλὰ καὶ εἰς τὰς σχέσεις Κλήρου καὶ Λαοῦ
Γράφει ὁ κ. Στέργιος Ν. Σάκκος, ῾Ομ. Καθ. Πανεπιστημίου
Τήν πλήρη ἀνατροπήν τῶν σχέ- στήν ἐλευθερία». Καί διερωτᾶται Ἐκκλησία, ἀλλά διότι ἀντιδρᾶ ἡ πορεύονται. Ὑπενθυμίζομεν πρός
«Χριστός γεννᾶται, δοξάσατε· Χριστός ἐξ σεων Κράτους–Ἐκκλησίας μεθο- μέ ποῖον δικαίωμα τό Κράτος δέν συντριπτική πλειοψηφία τοῦ Ἑλλη- τούς Κρατοῦντας, πώς, ὅταν ἡ Κυ-
οὐρανῶν, ἀπαντήσατε· Χριστός ἐπί γῆς, ὑψώθητε!»

Μ
δεύει ἡ Κυβέρνησις, συμφώνως μέ ἠμπορεῖ νά ἐπιβάλη τάς θέσεις του. νικοῦ λαοῦ, εἰς τήν ὁποία περιλαμ- βέρνησις τοῦ κ. Σημίτη κατήργησε
᾿ ΑΥΤΕΣ τίς δοξολογικές ἰαχές, πού ταυτόχρονα ἀποτελοῦν ὁμιλίαν τήν ὁποίαν ἔκανεν ὁ ὑφυ- Λησμονεῖ ἠθελημένως ὅτι αἱ Κυ- βάνονται καί οἱ ὀπαδοί τοῦ ΠΑΣΟΚ, τήν ἀναγραφήν τοῦ Θρησκεύμα-
σωτήρια παραγγέλματα γιά τούς πιστούς, ἀρχίζει τόν 38ο πουργός Οἰκονομικῶν κ. Μπόλα- βερνήσεις ἀδυνατοῦν νά ἐπιβά- ἡ ὁποία ἔχει μεγάλην ἐκκλησιολο- τος ἀπό τάς ἀστυνομικάς ταυτότη-
Λόγο του, ἀφιερωμένο στή γέννηση τοῦ Σωτῆρος, ὁ ἅγιος ρης εἰς τήν Θεολογικήν Σχολήν λουν τάς προοδευτικάς θέσεις γικήν συνείδησιν καί πιστεύει ὅτι τας κατ᾽ ἐντολήν τοῦ Ἰουδαϊκοῦ
Γρηγόριος ὁ θεολόγος. Τά πατερικά παραγγέλματα ἔγιναν ὕμνος πα- τοῦ Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, των, ὄχι διότι ἀντιδρᾶ ἡ Διοικοῦσα Ἑλληνισμός καί Ὀρθοδοξία συμ- Συμβουλίου τῆς Νέας Ὑόρκης, με-
νηγυρικός στά στόματα τῶν πιστῶν καί ἡ ᾿Εκκλησία τά ἀπευθύνει ὡς μέ τήν συμμετοχήν πανεπιστη- ταξύ ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι ἀντέδρα-

ΒΟΗΘΟΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ
προσκλητήριο χαρᾶς καί εὐφροσύνης στήν ἀνθρωπότητα ὅλη. Κι μιακῶν καί Κληρικῶν. Τήν ἐκδήλω-
εἶναι τό τριπλό αὐτό παράγγελμα ἕνας ἄριστος ὁδηγός γιά τόν σιν ὠργάνωσεν ἡ ΠΑΣΠ καί εἶχεν
καθένα, πού θά ἤθελε νά ἐμβαθύνει στό νόημα τῆς μεγάλης γιορτῆς ὡς θέμα της τάς σχέσεις Κράτους
τῶν Χριστουγέννων καί νά μελετήσει τήν προσφορά της στήν καί Ἐκκλησίας. Ὁ ὑφυπουργός εἰς
ἱστορία τοῦ κόσμου καί στήν προσωπική του ζωή. τήν ὁμιλίαν του ἐτόνισεν ὅτι αἱ
σχέσεις Κράτους–Ἐκκλησίας δέν
Μία περιττὴ διακόσμησις
῾Η γέννηση τοῦ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, ἡ ἐνανθρώπηση τοῦ Θεοῦ,
ἀφοροῦν μόνον εἰς τήν Διοικοῦσαν
διαφέρει ριζικά ἀπό τή γέννηση ὁποιουδήποτε ἄλλου ἀνθρώπου·
Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση
σαν, ἦταν οἱ ὀπαδοί τοῦ Κυ-
βερνῶντος Κόμματος. Αἱ δημοσκο-
πήσεις ἔδειχνον ὅτι τό 38% τῶν
ὀπαδῶν τοῦ ΠΑΣΟΚ ἦτο ἐναντίον
τῆς ἀποφάσεως τῆς Κυβερνήσεως
τοῦ κ. Σημίτη καί ὑπέγραψε εἰς τό
ἄτυπον δημοψήφισμα τῆς Ἐκκλη-
Τοιχογραφία Ἱεροῦ Ναοῦ Ζωοδόχου Πηγῆς Παιανίας.

Η
Κάθε γέννηση πάνω σ᾿ αὐτή τή γῆ ἐκ τῶν πραγμάτων περιορίζεται Ἐκκλησίαν ἀλλά τό σύνολόν της, σίας. Θά κηρύξη, κατόπιν τῶν προ-
τό ὁποῖον ἔχει ἄμεσον σχέσιν μέ ΠΡΟΣΦΑΤΗ ἀπόφαση τῆς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλη- αναφερομένων, ἡ Κυβέρνησις τόν Διὰ χειρὸς Φωτίου Κόντογλου καὶ τοῦ μαθητοῦ αὐτοῦ
στό χρονικό σημεῖο κατά τό ὁποῖο συντελεῖται. ῾Η γέννηση ὅμως τοῦ σίας μας, κατά τόν παρελθόντα Ὀκτώβριο, νά ἐκλέξει ἕξι νέ- Ἰωάννου Τερζῆ. Ἔτους 1946.
Θεανθρώπου ἁπλώνεται ἀέναα μέσα στήν ἱστορική πραγματικότητα. τόν Κλῆρον καί τόν Λαόν. Ἡ δήλω- Κλῆρον καί τόν Λαόν εἰς διωγμόν
σις αὐτή σηματοδοτεῖ εὐθέως τήν ους βοηθούς ἐπισκόπους γιά ἰσάριθμες Μητροπόλεις, δέν καί θά νομοθετήση ἐναντίον των;
῾Η Ἁγία Γραφή ἱστορεῖ τρεῖς γεννήσεις τοῦ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ: Πρίν ἀνατροπήν τῶν ὑπαρχόντων σχέ- προκάλεσε χαρά καί ἐνθουσιασμό στό λαό τοῦ Θεοῦ. Ἴσως νά χά- Ἐάν τό πράξη, θά καταστῆ μειοψη-
γίνει ὁ κόσμος καί ὁ χρόνος, «ἐκ γαστρός πρό ἑωσφόρου ἐγέννησά σεων, αἱ ὁποῖαι εἶναι συνταγμα- ρηκαν οἱ γνωστοί καί οἱ φίλοι τῶν ἐκλεγέντων βοηθῶν ἐπισκόπων φία καί δέν θά τήν διασώσουν Μᾶς ἀνανεώνει
σε» (Ψα 109, 3), ἀλλά καί «ἐγώ σήμερον γεγέννηκά σε» (Ψα 2, 7), δια- καί οἱ Μητροπολίτες πού τούς ζήτησαν. Ἀλλά αὐτό δέν εἶναι κάτι
Ο ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΧΡΟΝΟΣ
τικῶς κατοχυρωμέναι. Ἄρα εἰς τήν ἐκλογικῶς οἱ μετανάσται, οἱ ὁποῖοι
βεβαιώνει ἡ φωνή τοῦ οὐράνιου Πατέρα. προσεχῆ Συνταγματικήν Ἀναθεώ- πού πρέπει νά μᾶς ὁδηγήσει σέ ἐσφαλμένα συμπεράσματα. θά ψηφίσουν εἰς τάς ἐκλογάς. Ὡς
Αὐτός ὁ ἄναρχος καί «ἀΐδιος» Λόγος τοῦ Θεοῦ «σάρξ ἐγένετο καί ρησιν θά εὑρεθῶμεν ἀντιμέτωποι Προσωπικά δέν γνωρίζω κανένα ἀπ᾽ αὐτά τά πρόσωπα καί ἄρα πρός τήν δημιουργίαν τοῦ Τεμέ-
ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν» (᾿Ιω 1, 14). Γεννήθηκε ἐν χρόνῳ στή Βηθλεέμ μέ τήν περιθωριοποίησιν τῆς δέν ἐκφράζω καμιά κρίση γιά τό ἦθος τους καί τήν προσφορά τους νους θά εἴπωμεν εἰς τόν ὑφυπουρ-
τῆς ᾿Ιουδαίας ἀπό τήν Παρθένο Μαρία διά Πνεύματος ἁγίου. ᾿Αλλά Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία ἐνδεχομένως στήν Ἐκκλησία. Ἴσως τό μόνο πού θά μποροῦσα νά τούς καταλο- γόν ὅτι Τέμενος λειτουργεῖ εἰς τό Τοῦ κ. Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου
γεννᾶται ἐπίσης κάθε στιγμή μέχρι τή συντέλεια τῶν αἰώνων καί νά εὑρεθῆ καί εἰς διωγμόν, ἐάν γίσω εἶναι ἡ ἐπιθυμία τους νά γίνουν βοηθοί ἐπίσκοποι, δηλαδή Μοσχᾶτον τῆς Ἀττικῆς, ὅπως λει-
σκηνώνει στίς ψυχές ἐκείνων, πού μέ τή μετάνοια τόν δέχονται λυ- ἀντιδράση εἰς τά σχέδια τῶν ἐπίσκοποι χωρίς ποίμνιο. Ἡ φιλοδοξία τους νά ἀποκτήσουν τόν τουργοῦν καί χιλιάδες τζαμιά εἰς Μέγα καί ἀτίμητο τό δῶρο τῆς Ὁ ἐλεύθερος χρόνος, ἀποτε-
τρωτή καί σωτήρα: «κατοικῆσαι τόν Χριστόν διά τῆς πίστεως ἐν ταῖς Ἐκκλησιομάχων. Τό συμπέρασμα τρίτο βαθμό τῆς ἱερωσύνης, γιά νά φοροῦν τήν πεποικιλμένη μί- τάς συνοικίας τῶν Ἀθηνῶν, τοῦ ἐλευθερίας πού χάρισε ὁ Θεός λεῖ παγκόσμιο κατοχυρωμένο
καρδίαις ὑμῶν» (᾿Εφ 3, 17), γράφει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος. δέν εἶναι αὐθαίρετον, ἀφοῦ ὁ ὑφυ- τρα καί νά κρατοῦν τήν ποιμαντική ράβδο, δέν μπορεῖ νά ἀποσπά- κέντρου τῶν Ἀθηνῶν, τῆς Ἀττικῆς στόν ἄνθρωπο. Ἐλευθερία σκέ- δικαίωμα ἀπό διεθνεῖς ὀργανι-
Αὐτή ἡ τρίτη γέννηση συνδέεται ἄμεσα μέ τήν προσωπική μας πουργός Οἰκονομικῶν ἐλέγχει τήν σει τούς ἐπαίνους μου, ἀλλά καί πολλῶν ἄλλων, πού διακονοῦν ἀλλά καί τῶν πόλεων τῆς Ἑλλάδος. ψης, κίνησης, πορείας, ἔρευνας, σμούς. Καί αὐτό, γιατί παλαι-
ἱστορία, ἀφοῦ λαμβάνει χώρα μέσα στό ἴδιο τό εἶναι μας. Κι εἶναι ἡ Διοικοῦσαν Ἐκκλησίαν, τόν στήν Ἐκκλησία χωρίς ἀνταλλάγματα. Οὐδείς ἔχει ἐκ τῶν Ὀρθοδόξων ἐργασίας, διεκδίκησης δικαιωμά- ότερα, ἀκόμα καί σήμερα, ἀνά-
ἀπαραίτητη προϋπόθεση γιά τό πρῶτο παράγγελμα· νά δοξάσουμε Κλῆρον καί τόν Λαόν, διά τάς ἀντι- Χριστιανῶν δημιουργήσει ἐπεισό-
δράσεις του ἐπί τῆς ἀνεγέρσεως Πρέπει ὅμως νά ἐκφράσω τήν ἐνόχλησή μου, γιατί ἡ Ἱεραρχία δια ἤ ἔχει προβῆ εἰς ἀντιδράσεις
των, προστασίας ζωῆς, θρησκευ- μεσα στά δικαιώματα, πού πα-
τόν Χριστό πού γεννιέται. ᾿Αλλά ποιά εἶναι ἡ δόξα πού θά μποροῦσε γιά μιά ἀκόμη φορά ἀσχολήθηκε μέ ἐντελῶς δευτερεύοντα θέ- τικῆς πίστης καί λατρείας. ραβιάζονταν ἤ παραβιάζονται,
νά ἀποδώσει ὁ πεπερασμένος ἄνθρωπος στόν ἄπειρο καί ἐκ φύσεως Τεμένους εἰς τήν Ἑλλάδα, ἐνῶ διά τήν λειτουργίαν των. Ἡ πίστις
ἐμφανίζεται καί ὡς μέγας Θεολό- ματα, τά ὁποῖα ἐνδιαφέρουν μόνο μερικούς Μητροπολίτες καί ὄχι των εἶναι σεβαστή ἀπό ὅλους. Ὁ ἄνθρωπος ζεῖ μέσα στό χρό- ἦταν καί τό δικαίωμα τοῦ ἐλεύ-
ἔνδοξο Θεό; Εἶναι ἡ πλήρης παράδοση τῆς ἐλευθερίας μας στή δική τό σύνολο τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ θεσμός τῶν βοηθῶν ἐπισκόπων πρέ-
του βούληση, ἡ εἰλικρινής καί συνεχής προσπάθεια νά καταστήσου- γος, ὁ ὁποῖος ἐγκαλεῖ τούς Ὀρθο- Χρειάζεται Τέμενος, ὅταν λειτουρ- νο καί τήν ἐλευθερία. Χρόνος θερου χρόνου, ὥστε ὁ ἄνθρωπος
δόξους, ἐπειδή ἀπαγορεύουν τήν πει νά καταργηθεῖ. Ἄν αὐτό δέν θέλουν νά τό κάνουν οἱ Μητρο- γοῦν τζαμιά καί «ἰδιωτικόν» τέμε- νά τόν χρησιμοποιήσει μέ τρό-
με τόν Θεό κεντρικό ἄξονα τῆς ζωῆς μας. ᾿Από τό δικό του θέλημα πολίτες, τουλάχιστον γιά λόγους δικαιοσύνης, ἄς καθιερώσουν καί ἐλευθερία ἔχουν τέτοια συ-
ἀποκλειστικά νά ρυθμίζεται τό ἐνδιαφέρον, οἱ ἐπιθυμίες, οἱ στόχοι, ἀποτέφρωσιν νεκρῶν, ὑποστηρί- νος εἰς τό Μοσχᾶτον; Χρειάζεται ὁ ναλληλία, ὥστε ἡ μία ὑποστα- πους, πού ὁ ἴδιος θέλει καί
ζων ὅτι «ὁ Χριστός ἀναφέρεται ὅλοι οἱ πρωτοσύγκελλοι τῶν Μητροπόλεων νά εἶναι ἐπίσκοποι, γιά Μιναρές ἤ οἱ Μιναρέδες εἰς τήν
τά ἐπιτεύγματά μας, ὁ κόσμος τῆς σκέψεως, τοῦ συναισθήματος, νά ἱκανοποιηθοῦν οἱ φιλοδοξίες πολλῶν ἀγάμων κληρικῶν, ἀλλά σιάζεται στήν ἄλλη. Ὁ χρόνος ἀπαιτεῖ. Καί μή ξεχνᾶμε ὅτι, ὁ
τῆς βουλήσεώς μας. καρδίαν τῶν Ἀθηνῶν, ὅταν οἱ Μου- ἐλεύθερος χρόνος δέν εἶναι μό-
καί οἱ ἴδιοι νά τούς χρησιμοποιοῦν ὡς δεκανίκια, ὅταν τά γεράμα- σουλμάνοι ἀσκοῦν τά θρησκευτικά συμπορεύεται μὲ τήν ἐλευθερία
᾿Ιδιαίτερη σημασία ἀποκτᾶ ἡ δοξολογία τοῦ Θεοῦ στή σημερινή τα θά τούς περιορίσουν τίς σωματικές τους δυνάμεις καί θά εἶναι νο δικαίωμα, ἀλλά καί βασική
ἐποχή, ὅπου τόσοι ψευτοθεοί καί ψευτοθεές παρουσιάζονται στό ΣΗΜΕΡΟΝ ΕΙΣ ΤΟΝ «Ο.Τ.» ἀδύναμοι νά ἐπιτελέσουν τά καθήκοντά τους.
τους καθήκοντα ἄνευ ἐμποδίων καί ἡ ἐλευθερία μέ τό χρόνο.
Ὅπως τό ψάρι ζεῖ καί ἀναπνέει ἀνάγκη. Κάθε ἐργασία, ἔχει τίς
καί περιορισμῶν, καί ὅταν εἰς τήν
προσκήνιο, ἀξιώνοντας μία κυριαρχική θέση στή ζωή μας. Ποιός � Χριστὸς γεννᾶται, δοξάσατε! Ἀλήθεια, ποιός Μητροπολίτης μπορεῖ νά ἰσχυρισθεῖ μέ εἰλικρί- Ἑλλάδα ἐνοχλῆ τούς πολιτικούς μέσα στό νερό, ἔτσι καί ὁ δυσκολίες της, τά προβλήματά
ἀγνοεῖ ὅτι σήμερα τό χρῆμα, ὁ εὐδαιμονισμός, ἡ ὕβρις, ὁ καταναλω- Τοῦ κ. Λάμπρου Κ. Σκόν- νεια, ὅτι ἕνας βοηθός ἐπίσκοπος μπορεῖ νά τοῦ συμπαρασταθεῖ ἐξουσιαστάς ὁ ἦχος τῆς καμπάνας της, τήν κούρασή της, τήν πλή-
τισμός, ἡ τεχνολογική πρόοδος καί τά τόσα ἄλλα ἐπιτεύγματα τοῦ τζου. Σελ. 3
ἄνθρωπος ζεῖ καί ἀναπνέει μέσα
καλύτερα καί ἀποτελεσματικότερα στό πολυσχιδές ποιμαντικό καί καί διά ἀποφάσεων τόν περιώρι- στό χρόνο καί τήν ἐλευθερία. ξη της —εἴτε σωματική, εἴτε
ἀνθρωπίνου πνεύματος ἔχουν ἀναχθεῖ σέ ὑπεραξίες καί ἀντιμε- � Ἱστορικὸς συμβιβασμὸς ἄνευ φιλανθρωπικό του ἔργο ἀπ᾽ ὅ,τι ἕνας ἁπλός κληρικός, ὁ ὁποῖος σαν; Ἐκτός αὐτῶν, ὅμως, τό Τέμε- πνευματική— γιαυτό καί κάθε
τωπίζονται ὡς θεότητες; ῞Ολοι οἱ ἄνθρωποι, ἀπό τό ἕνα ἄκρο τῆς γῆς ἀνταλλαγμάτων τῆς Ἱ. Συνό- ἔχει ἱκανότητες καί ἐμπειρία; Τί μπορεῖ νά τοῦ προσφέρει παρα- νος δέν ἔγινε καί διά λόγους Ὁ χρόνος δέν εἶναι μόνο μιά
ὥς τό ἄλλο, καλοῦνται νά τίς λατρεύσουν καί νά τίς προσκυνήσουν. ἄνθρωπος, ἔχει ἀπόλυτη ἀνάγ-
δου τῆς Ἱεραρχίας μετὰ τῆς πάνω ὁ βοηθός ἐπίσκοπος; Μόνο στό θέμα τῶν χειροτονιῶν μπο- Ἐθνικῆς Ἀσφαλείας. Καί τοῦτο διό- διαδοχή στιγμῶν καί γεγονότων, κη ξεκουράσματος.
Εἴτε μέ καλυμμένη μορφή εἴτε ἀπροκάλυπτα, πάντως συστηματικά, ἡ Πολιτείας. Σελ. 6 ρεῖ νά τόν βοηθήσει. Σέ τίποτα ἄλλο. Κι ἐνῶ ἡ οὐσιαστική βοήθεια τι τά Τεμένη (ὄχι τά τζαμιά) ἔχουν ἀλλά ἑνότητα παρελθόντος, πα-
εἰδωλολατρία ἐπανέρχεται. ᾿Ανάμεσα στούς φανταστικούς θεούς � Σύμμαχος ὅλων τῶν ἐκκλη- θά εἶναι ἀνύπαρκτη, τά προβλήματα πού θά τοῦ δημιουργεῖ θά ταυτισθῆ καί μέ τήν τρομοκρατίαν. ρόντος καί μέλλοντος, ἔχει δέ Τό πρόβλημα εἶναι ὁ τρόπος
τῶν ἡμερῶν μας, ἡ ᾿Εκκλησία προβάλλει τόν μόνο ἀληθινό, τόν ἐναν- σιομάχων ὁ Μεσσηνίας κ. εἶναι πολλά. Ὁ βοηθός ἐπίσκοπος θά φιλοδοξεῖ νά τόν διαδεχθεῖ, Ἡ Ἑλλάς, συμφώνως μέ τάς ἐκτι- διάθεσης τοῦ ἐλεύθερου χρό-
θρωπήσαντα Θεό: «Χριστός γεννᾶται, δοξάσατε!». ἄμεση σχέση καί μέ τό χῶρο, κά-
Χρυσόστομος. Σελ. 6 μετά τήν κοίμησή του… Ἔτσι τά πράγματα θά περιπλέκονται καί ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 5ην ΣΕΛ. τι, πού τώρα δέν τό ἐξετάζουμε. νου. Γιατί, ἐλεύθερος χρόνος δέ
Κατεβαίνει ἀπό τόν οὐρανό ὁ ἀληθινός Θεός, «ἔκλινεν οὐρανούς � Τεκμηριωμέναι ἐπιστημονι- οἱ καταστάσεις θά γίνονται δυσάρεστες. σημαίνει καθισιό καί τεμπελιά
καί κατέβη». Καί μέσα στήν ἄρρητη συγκατάβασή Του δέν κάνει Κάποιος λοιπόν, θά πεῖ: Ἀφοῦ
χρήση τῆς θεϊκῆς Του παντοδυναμίας, ἀλλά ζητᾶ διακριτικά μία θέση
καὶ ἀπαντήσεις εἰς τοὺς ὀπα-
δοὺς τοῦ Δαρβίνου. Ὑπὸ τοῦ
Οἱ Μητροπολίτες, ἐκλέγοντας βοηθούς ἐπισκόπους, μειώνουν
τήν ἐλευθερία τους νά ἐκλέγουν νέους Μητροπολίτες, γιά τό λό- Εὐχαὶ τῆς Π.Ο.Ε. χρόνος καί ἐλευθερία πᾶνε μα-
καί ἀκινησία, ἀλλά ἐλεύθερη
ἀπασχόληση, σύμφωνα μέ τίς
στόν κόσμο, στή γῆ, στήν καρδιά μας. Θέλει ἐμεῖς ἑκούσια καί ὁλόψυ-
χα νά τόν προϋπαντήσουμε. Χριστός ἐξ οὐρανῶν, ἀπαντήσατε!
Σεβ. Μητροπολίτου Πειραι- γο ὅτι θά θεωρεῖται αὐτονόητο στή θέση τοῦ κοιμηθέντος Μη- καὶ τοῦ «᾿Ορθ. Τύπου» ζί, τότε γιατί μοιράζουμε τό χρό-
νο σέ ἐργασιακό καί σέ «ἐλεύθε-
ἐπιλογές τοῦ ἀνθρώπου.
ῶς κ. Σεραφείμ. Σελ. 3 τροπολίτη νά ἐκλεγεῖ ὁ μέχρι τότε βοηθός του. Ἀλλά καί στήν πε-
Εἶναι, στ᾿ ἀλήθεια, φοβερό ὅτι ἐνῶ ὁ ἐνανθρωπήσας Θεός ἦταν ὁ ρίπτωση, πού θά ἐκλέγεται ἄλλος κληρικός, θά παρατηρεῖται τό Τὸ Διοικητικὸν Συμβού- ρο»; Ἀλλ’ ἐμεῖς κάνουμε τή διά- Καί τέτοιοι τρόποι δημιουρ-
� Πῶς ὁ ΑΜΚΑ ὑπηρετεῖ τὸ κρά- γικῆς ἀξιοποίησης τοῦ ἐλεύθε-
νοσταλγούμενος καί ἀναμενόμενος ἀπό τήν ἀνθρωπότητα, ὅταν τος τοῦ ἀντιχρίστου. Σελ. 5 φαινόμενο, ὁ βοηθός ἐπίσκοπος νά εἶναι ὑπέργηρος καί ὁ νέος λιον τῆς «Πανελληνίου ᾿Ορ- κριση τοῦ χρόνου σέ «γίγνεσθαι»
ἔρχεται στόν κόσμο, ἐκεῖνος δέν τόν ὑποδέχεται, δέν τόν ἀποδέχε- Μητροπολίτης θά γίνεται ὁ βοηθός τοῦ βοηθοῦ του! θοδόξου ῾Ενώσεως» καὶ ἡ καί σέ χρόνο πέραν τῆς βιοπορι- ρου χρόνου, εἶναι: Ἐνασχόληση
ται οὔτε κἄν τόν καταδέχεται. «Εἰς τά ἴδια ἦλθε, καί οἱ ἴδιοι αὐτόν οὐ � «Συναγωγὴ τοῦ σατανᾶ». σύνταξις τοῦ «᾿Ορθοδόξου μέ τήν τέχνη (ζωγραφική, μου-
Τοῦ Ἀρχιμ. π. Μελετίου Ἀπ. Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι–καί οἱ Μητροπολίτες φυσικά– κάποια στιγμή στικῆς ἐργασίας, τόν ὁποῖο καί
παρέλαβον» (᾿Ιω 1,11), καταγράφει ὁ ἱστορικός-Εὐαγγελιστής. ῾Ο πρέπει αὐτοβούλως νά παραιτοῦνται. Ὅσο μάλιστα ὑψηλότερα κα- Τύπου» εὔχονται πρὸς τὰ σική, ποίηση, θέατρο κ.λπ.), ψυ-
κόσμος τόν ἀπώθησε. Καί τό φοβερότερο, αὐτή ἡ ἄρνηση ἔναντι τοῦ Βαδραχάνη. Σελ. 4 μέλη, τοὺς συνδρομητὰς χαρακτηρίζουμε «ἐλεύθερο».
θήκοντα ἔχουν, τόσο πιό γρήγορα πρέπει νά ἀποσύρονται. Συγκε- Ὅπως ὁ ἄνθρωπος χωρίζει τό χαγωγία, παιγνίδι, ἀθλητισμός,
᾿Ιησοῦ Χριστοῦ εἶναι ἐπαναλαμβανόμενη. Σέ κάθε ἐποχή βρίσκονται � Ἐπίσημος εἰρηνικὴ ἐπίσκεψις καὶ ἀναγνώστας τῆς ἐφη-
τοῦ Πατριάρχου Ἀλεξανδρεί- κριμένα οἱ Μητροπολίτες πρέπει νά τό δεχτοῦν αὐτό. Ἄς θυμηθοῦν χρόνο σέ ἐποχές, μῆνες, βδομά- μελέτη βιβλίων, προσωπικές
ἀνθρώπινες καρδιές πωρωμένες, σκληρές, ἀδιάφορες γιά τήν ἐξ ἐκεῖνα, πού ἔλεγαν στούς ἐνθρονιστήριους λόγους τους, ὅτι δη- μερίδος ὡς καὶ τὰς οἰκογε- ἐργασίες καί ἐνασχολήσεις) κ.ἄ.
οὐρανῶν ἐπίσκεψη τοῦ Θεοῦ. ας εἰς τὴν Ἐκκλησίαν τῆς νείας των, ἐπὶ ταῖς ἑορταῖς δες, μέρες, ὧρες, κ.λπ. ἔτσι δια-
Ἑλλάδος. Σελ. 3 λαδή ἀναλαμβάνουν καθήκοντα ὑψηλά καί οἱ ὦμοι τους εἶναι ἀσθε-
«᾿Ιδού ἕστηκα ἐπί τήν θύραν καί κρούω» (᾿Απ 3, 20), ἠχεῖ στούς νικοί, ὅτι οἱ ἴδιοι ποτέ δέν ἐπεδίωξαν τήν ἄνοδό τους στό ἐπισκοπι- τοῦ ἁγίου Δωδεκαημέρου, κρίνει τό χρόνο τῆς ἐργασίας Φέρνω στό μυαλό μου κάποτε,
αἰῶνες ἡ θεϊκή φωνή. Σάν ζητιάνος ὁ Κύριος μέρες καί νύχτες, � «Ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία». κό ἀξίωμα κ.λπ., γιά νά αἰσθάνονται ὅτι ὄντως στή γεροντική τους πᾶσαν παρὰ τοῦ ᾿Ενανθρω- καί τό χρόνο τόν «ἐλεύθερο», γιά ἐκείνη τή λεπτομέρεια τῆς ζωῆς
μῆνες καί χρόνια μένει ἔξω ἀπό τήν πόρτα τῆς καρδιᾶς μας. Χτυπᾶ Τοῦ κ. Δημ. Κ. Κουτσουλέ- ἡλικία δέν εἶναι δυνατόν νά ἀνταποκριθοῦν στά ὑψηλά καί βαριά πήσαντος Λόγου καὶ Θεοῦ νά τόν ἀξιοποιήσει ὅπως νομίζει τοῦ Χριστοῦ καί τῶν ἀποστόλων,
καί περιμένει νά τοῦ ἀνοίξουμε, γιά νά μᾶς προσφέρει μέ τόν ἐρχομό λου. Σελ. 4 τους καθήκοντα καί νά παραιτοῦνται ἐγκαίρως καί ἀξιοπρεπῶς. εὐλογίαν καὶ χάριν. καί ὅπως θέλει. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 2αν ΣΕΛ.
Του τά δῶρα Του· εἰρήνη, χαρά, φῶς, ἀτέλειωτη ζωή. Κι ἐμεῖς ἀδια-
φοροῦμε. ᾿Αλλά ὥς πότε; καὶ καπνίζονται» (Ψαλμ. ΡΓ´ ἐπειδὴ ὁλόκληρη ἡ ἀνθρωπότης Θεὸς ἐξαποστείλει καὶ εἰς τὰ εἰδω- τά του καὶ ἡ ἔλλειψις Θεογνωσίας.
Αὐτός ὁ ᾿Ιησοῦς Χριστός, πού ταπεινά ζητᾶ μιά θέση στήν καρδιά (103) 39)· ἦλθεν ὁ «δρακὶ τὴν ἐκληρονόμησε τὸ προπατορικὸν λολατρικὰ ἔθνη καταλλήλους φιλο- Καὶ εἶναι δὲ ἀπολύτως βέβαιον ὅτι
μας, θά ξαναέρθει στή γῆ κατά τή Β´ παρουσία Του. Θά περιβάλεται πᾶσαν ἔχων κτίσιν», δηλαδὴ ἁμάρτημα, δηλαδὴ τὴν ροπὴν σόφους καὶ ποιητὰς νὰ τὰ ἀφυπνί- κάθε ἄνθρωπος θὰ παρέμενεν
τότε ἀπό δόξα καί μεγαλοπρέπεια καί ὅλοι οἱ ἐκλεκτοί Του θά ἁρπα-
γοῦν στόν ἀέρα, γιά νά τόν ὑποδεχθοῦν, ὅπως γράφει στούς Θεσσα-
λονικεῖς ὁ ἀπόστολος Παῦλος (Α´ Θε 4,17). ᾿Από αὐτή τήν οὐράνια ὑπο-
Ο ΘΕΟΣ ΕΠΙ ΤΗΣ ΓΗΣ αὐτός, ποὺ κρατεῖ εἰς τὰς χεῖρας
Του ὅλην τὴν κτίσιν (Μ. Παρα-
πρὸς τὴν ἁμαρτίαν, ἤρχισε πλέον
ὀλίγον κατ᾽ ὀλίγον νὰ κατολισθαίνῃ
σουν καὶ νὰ τὰ προειδοποιήσουν
ὅτι πλησιάζει ὁ ἐρχομὸς τοῦ ἀληθι-
αἰωνίως ἀλύτρωτος καὶ δυστυχής,
ἂν ὁ Θεὸς δὲν εὐσπλαχνίζετο τὴν
δοχή θά ἀποκλεισθοῦν ὅσοι ἐδῶ στή γῆ δέν ἀποδέχθηκαν τόν ἐναν- σκευή)· ἦλθεν ὁ δημιουργὸς τοῦ πρὸς τὸ κακὸν καὶ τὴν ἁμαρτίαν, νοῦ Θεοῦ. Ἀλλὰ δὲν ἠμπόρεσε κα- ἐξαχρειωμένην εἰκόνα Του, τὸν
θρωπήσαντα Θεό. ῾Υπάρχει ἄραγε μεγαλύτερη τραγικότητα ἀπ᾿ αὐτή; Τοῦ κ. Δ. Γ. Καραχάλιου, τ. Γυμνασιάρχης– Φιλόλογος σύμπαντος καὶ ὅλων τῶν ἀνθρώ- μὲ ἀποτέλεσμα νὰ συσκοτίζεται νεὶς ἀπ᾽ ὅλους αὐτοὺς νὰ σώσῃ τὴν ἄνθρωπον. Δι᾽ αὐτό, ὅπως μᾶς λέγῃ
᾿Αλλά ποιό εἶναι τό ἐμπόδιο πού δέν ἐπιτρέπει νά ὑποδεχθοῦμε καί ῾Η γέννησις τοῦ Χριστοῦ, ἡ ἐναν- ἑορτῆς τῶν Χριστουγέννων εἶναι πων· διέβη τὸ κατῶφλι τῆς γῆς ὁ σὺν τῷ χρόνῳ ὁ νοῦς τῶν ἀνθρώ- ἀνθρωπότητα, διότι εἶχε πλέον καὶ ὁ ἀπόστολος Παῦλος, «ὅταν
νά δοξάσουμε τόν ἐνανθρωπήσαντα Κύριό μας; Τό ἀποκαλύπτει τό θρώπησις τοῦ Θεοῦ Λόγου, εἶναι δυνατὸν νὰ ἐκφρασθῇ ἐν περιλή- Υἱὸς τοῦ Θεοῦ ὡς Θεάνθρωπος! πων, κι ἔτσι νὰ φθάσουν κάποτε εἰς συντελεσθῆ ἐκεῖνο, ποὺ περιέγρα- δὲ συνεπληρώθη ὁ χρόνος, ποὺ
τρίτο παράγγελμα: «Χριστός ἐπί γῆς, ὑψώθητε»! Πρέπει νά ὑψω- τὸ μεγαλύτερον καὶ ἀνθρωπίνως ψει: ὁ Θεὸς ἐπὶ τῆς γῆς. Δὲν ἦλθε, Ἀλλὰ διατί ὁ Χριστός, ἂν καὶ τὸ χάος τῆς παραφροσύνης, ὥστε ψεν ὁ προφητάναξ Δαβὶδ μ᾽ ἕνα εἶχεν ὁρίσει ἡ πανσοφία τοῦ
θοῦμε, νά ξεκολλήσουμε ἀπό τό χῶμα· νά ἀποσπασθοῦμε ἀπό τόν νὰ λατρεύουν ὡς Θεὸν τὰ κτίσμα- συγκλονιστικόν του στίχον: «ταλαί- Θεοῦ, ἐξαπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸν
ἁμαρτωλό ἑαυτό μας, γιά νά ὑποδεχθοῦμε τόν «ἐξ οὐρανῶν» Θεό ἀκατανόητον μυστήριον τῆς ἱστο- δηλαδή, ἕνας ἄγγελος τοῦ Θεοῦ εἶναι Θεός, ἐφόρεσεν ἐπὶ τριάκον-
ρίας τοῦ κόσμου, καὶ δι᾽ αὐτὸ ἀπὸ οὔτε καὶ κάποιος μεγάλος προφή- τα τρία ἔτη τὴν φθαρτὴν καὶ ἐπώ- τα τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ. πωρος ἄνθρωπος! Ἐνῷ ἔχει πάρει Υἱόν Του εἰς τὸν κόσμον, ὁ ὁποῖος
μας. ᾿Εκεῖνος κατέβηκε στή γῆ, γιά νά ἀνεβάσει ἐμᾶς στόν οὐρανό· ἀπὸ τὸν Θεὸν τὴν ἀνυπολόγιστον ἔγινεν ἄνθρωπος ἀπὸ γυναῖκα,
ὄχι ὅμως διά τῆς βίας. Ζητᾶ μόνοι μας νά ὑψώσουμε τά μάτια καί τίς τότε θὰ γράφεται, ἀλλὰ καὶ θὰ κα- της οὔτε κι ἕνας ἔνδοξος κοσμικὸς δυνον ἀνθρωπίνην σάρκα καὶ ὡς Ὁ Θεὸς ὅμως, δὲν εἶχε ἀφήσει
τανοῆται μόνον μὲ τὴν πίστιν καὶ βασιλεύς ἢ καὶ κάποιος ὀνομαστὸς τιμὴν τῆς λογικῆς του φύσεως, καὶ συνεμορφώθη πρὸς τὸν μω-
καρδιές στόν οὐρανό. Θεάνθρωπος πλέον συνανεστράφη τὸν ἄνθρωπον χωρὶς κανένα πνευ-
τὴν δύναμιν τοῦ Θεοῦ. Ἐπίσης ἡ σοφός, ἀλλὰ ἦλθεν ἀπὸ τοὺς οὐρα- τοὺς ἁμαρτωλοὺς ἀνθρώπους τῆς ματικὸν φῶς μέσα καὶ εἰς αὐτὴν δὲν κατενόησε τοῦτο· δὲν ἐσυνε- σαϊκὸν νόμον, διὰ νὰ ἐξαγοράσῃ
᾿Αλλά ἐδῶ ἔγκειται ἡ μεγάλη δυσκολία. ῾Ως ἄνθρωποι τῆς πτώσεως ἐκείνους, ποὺ ἦσαν κάτω ἀπὸ τὴν
ὑποκύπτουμε στήν ἕλξη τῆς γῆς. Εἴμαστε ἕρμαια τῆς φθορᾶς, τῆς σάρκωσίς Του εἶναι καὶ ἓν ὑπερφυ- νοὺς τῶν οὐρανῶν «ὁ βασιλεὺς γῆς; Κι αὐτὸ ἠμπορεῖ νὰ τὸ γνω- τὴν ἀσέληνον ἐποχήν, διότι τὸν τίσθη, ἀλλὰ ἔταξε τὸν ἑαυτόν του
ἀπάτης, τῆς ἀδικίας, τοῦ φθόνου, τῆς ἁμαρτίας. Αὐτά λαχταροῦμε κι σικὸν θαῦμα, τὸ ὁποῖον κατὰ τὴν αὐτῶν, ποὺ βασιλεύουν ἐπὶ τῆς ρίσῃ οἱοσδήποτε πιστὸς Χριστια- εἶχεν εὐθὺς ἐξ ἀρχῆς προικίσει μὲ εἰς τὴν θέσιν τῶν ἀνοήτων ζώων, κατάραν τοῦ μωσαϊκοῦ νόμου,
ὄχι τόν Κύριο πού ἔρχεται ἀπό τόν οὐρανό, γιά νά μᾶς ὑψώσει, νά ὑμνολογίαν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλη- γῆς καὶ ὁ κύριος αὐτῶν, ποὺ κυ- νός, ἔστω καὶ «δι᾽ ἐσόπτρου ἐν ἔγινεν ὅμοιος μὲ αὐτὰ κατὰ τὴν διὰ νὰ πάρωμεν ὅλοι τὴν υἱοθε-
τὰ δύο ἄσβεστα φῶτα, τὸν νοῦν καὶ σίαν, τὴν ὁποίαν μᾶς εἶχεν ὑπο-
μᾶς ἀνεβάσει κοντά Του, στή βασιλεία Του. Στό χέρι μας εἶναι, σίας μας ὑπερβαίνει ὅλα τὰ θαύμα- ριαρχοῦν ἐπὶ τῆς γῆς» (Α´ Τιμ. αἰνίγματι» (Α´ Κορ. ιγ´ 12), ἂν τὴν συνείδησιν. Ἐπίσης εἶχε κατὰ ἀνοησίαν καὶ τὴν ζωήν των»
ὡστόσο, νά κόψουμε τά δεσμά πού μᾶς ἑνώνουν μέ τόν παλαιό τα. Εἶναι ὅμως καὶ ἀσύλληπτον στ´ 15)· ἦλθεν «ὁ Κύριος, ποὺ (Ψαλμ. ΜΝ´ (48) 19, 21). σχεθῆ ὁ Θεός. Ναί· δὲν εἶσθε
ἀναλογισθῇ εἰς ποίαν ἠθικοπνευ- καιροὺς ἐξαποστείλει εἰς τὴν γῆν
ἄνθρωπο. Εἶναι τό πρῶτο καί καθοριστικό βῆμα, γιά νά προσεγγίσου- ἀπὸ τὸν πεπερασμένον νοῦν τοῦ εἶναι τόσον ἰσχυρός, ὥστε ρίπτει πλέον δοῦλοι, ἀλλὰ υἱοὶ τοῦ
με τόν ἐνανθρωπήσαντα Θεό, νά τόν ὑποδεχθοῦμε μαζί μέ τούς ματικὴν κατάστασιν εὑρίσκετο ἡ καὶ τοὺς προφήτας, διὰ νὰ καλ- Εἰς αὐτὸ λοιπόν, τὸ ἀνθρωπίνως Θεοῦ» (Γαλ. δ´ 4 – 5).
ἁπλούς ποιμένες καί τούς σοφούς μάγους, νά τόν δοξάσουμε καί νά
ἀνθρώπου, ποὺ ἰλιγγιᾷ ὁσάκις τὸ ἓν βλέμμα εἰς τὴν γῆν καὶ τὴν κά- πρὸ Χριστοῦ ἀνθρωπότης. Μετὰ λιεργήσουν πνευματικὰ τὸν Ἑβρα- ἀγεφύρωτον ἠθικοθρησκευτικὸν
ἑνώσουμε τῆς καρδιᾶς μας τή δοξολογία μέ τόν ὕμνο τῶν ἀγγέλων· διερευνᾷ καὶ τὸ σκέπτεται. μνει νὰ τρέμῃ. Ἐγγίζει μόνον τὰ ἀπὸ τὴν ἐκ τοῦ Παραδείσου ἐξο- ϊκὸν λαόν, ὥστε νὰ ἀναμένῃ τὸν χάος εἶχαν ὁδηγήσει τὸν τότε Ὁ Χριστὸς ὅμως, δὲν ἦλθε σὰν
«Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καί ἐπί γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία!». Πάντως τὸ ὅλον νόημα τῆς ὄρη καὶ ἐκεῖνα πυρακτώνονται ρίαν τοῦ Ἀδὰμ καὶ τῆς Εὔας, Λυτρωτήν του· ἀκόμη δὲ εἶχεν ὁ ἄνθρωπον τὰ πάθη, τὰ ἁμαρτήμα- ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 2αν ΣΕΛ.
Σελὶς 2α
ΑΝΤΙ ΤΟΥ ΜΑΝΝΑ ΧΟΛΗΝ
Μ
ΙΑΝ κατά πάντα δικαίαν διαμαρτυρίαν
ἐκφράζει ἡ «Φθιωτική Ἐκκλησιαστική
Φωνή», καί τήν ὁποίαν μάλιστα, ὑπο-
γράφει ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Φθι-
ώτιδος κ. Νικόλαος, σχετικῶς μέ τήν μεγάλην
καί ἄδικον φορολογίαν, τήν ὁποίαν ἐπέβαλε
τό Κράτος εἰς τήν Ἐκκλησίαν. Γράφει λοιπόν
καί αὐτά:
«Πάλι ἡ Ἐκκλησία στό στόχαστρο. Πάλι τά
παιδιά ὑβρίζουν τήν Μητέρα τους. Πάλι ἀμφι-
σβητεῖται τό ἔργο καί ἡ τεράστια φιλανθρωπι-
κή προσφορά τῆς Ἐκκλησίας. Καί τοῦτο συμ-
βαίνει μόνο στήν Ἑλλάδα, στή χώρα τῆς Ὀρ-
θοδοξίας καί τῆς ζωντανῆς Ἐκκλησίας, στήν
ὁποία Ἑλλάδα καί Ἐκκλησία ἔχουν αἰωνίους
δεσμούς ἀγάπης καί τιμῆς. Γιατί ὅμως διασπεί-
ρεται τεχνηέντως στό λαό ἡ ἀμφιβολία καί ἡ
καχυποψία γιά τήν προσφορά τῆς Ἐκκλησίας,
γιά τήν ὁποία “καί οἱ λίθοι κεκράξονται”;... Δέν
Ἄνθρωπος «φυτόν»
ἐπὶ 23 χρόνια
ΗΤΟ διεθνής ἡ εἴδησις: «Ἐπί 23
βασανιστικά χρόνια ὁ Βέλγος Ρόμ
Χάουμπεν ἦταν παγιδευμένος στό
παράλυτο σῶμα του, μέ πλήρη συ-
ναίσθηση τοῦ τί συνέβαινε γύρω
του, ἀλλʼ ἀνίκανος νά ἐπικοινωνή-
ση μέ ὁποιοδήποτε πρόσωπο. Ἡ
ἐσφαλμένη διάγνωση ἦταν ὅτι ὁ
ἄνδρας, ὁ ὁποῖος τραυματίσθηκε
σοβαρώτατα σέ αὐτοκινητιστικό
ἀτύχημα τό 1983 σέ ἡλικία 20
ἐτῶν, βρισκόταν σέ κῶμα καί ἦταν
“φυτό”. Μόνον τό 2006 ὁ νευρολό-
γος Στῆβεν Λώρεϋς, χρησιμοποι-
ώντας νέα τεχνολογία τομογρά-
φων, διεπίστωσε ὅτι ὁ Χάουμπεν
εἶχε τίς αἰσθήσεις του! Σήμερα ὁ
46χρονος πλέον ἄνδρας γράφει
μηνύματα ἀκουμπώντας μία ὀθό-
νη ὑπολογιστοῦ».
Ἰδού ἕνα ἐπί πλέον ἐπιχείρημα,
διʼ ὅσους ἀμφισβητοῦν τόν ἐγκε-
φαλικόν θάνατον. Εὐτυχῶς, διότι
δέν τόν... τεμάχισαν!...
Ἐκκλησίαι
τῆς «ἀσχημοσύνης»
ΦΡΙΚΗ σέ καταλαμβάνει διά τήν
τοιαύτην καί τοσαύτην ἀποστα-
σίαν καί παρανομίαν τῶν προτε-
σταντῶν. Ἡ «Ζωή» μᾶς λέγει τά
γεγονότα μέ τό ὄνομά τους: «Ἐ-
πειδή κατά καιρούς ἐπανέρχεται
τό θέμα γιά τό Παγκόσμιο Συμ-
βούλιο τῶν Ἐκκλησιῶν, ἐμεῖς
τουλάχιστον οἱ Ὀρθόδοξοι, γιά νά
μή παρασυρώμεθα εἰς ἀτέρμονες
συζητήσεις, ἰδού τί ἐδήλωσε ὁ Γε-
νικός Γραμματεύς τοῦ Π.Σ.Ε.: “Ἡ
ἑνότητα τῶν Χριστιανικῶν Ἐκ-
κλησιῶν ἀντιμετωπίζει νέα σοβα-
ρά προβλήματα στούς κόλπους
τοῦ Π.Σ.Ε., λόγω διαφορῶν σέ θέ-
ματα Χριστιανικῆς ἠθικῆς, ὅπως
τά ἀντισυλληπτικά, ἡ σεξουαλική
ἀγωγή καί ἡ ὁμοφυλοφιλία. Πολ-
λές ἀπό τίς 330 Ἐκκλησίες, μέλη
τοῦ Συμβουλίου, δέχονται ἀναν-
τίρρητα τήν ὁμοφυλοφιλία καί
ἔχουν εἰδικές τελετές γιά ὅσα
ζεύγη ὁμοφυλοφίλων θέλουν νά
ἐπισφραγίσουν τίς σχέσεις τους
μέ τόν γάμο”»!
Θέλετε καί πρόσφατη εἴδηση;
«Ὑπέρ τῆς τέλεσης θρησκευτι-
κοῦ γάμου μεταξύ ἀνθρώπων τοῦ
ἰδίου φύλου ψήφισε χθές ἡ Σύνο-
δος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Σουηδίας
θέτοντας τέλος στή διαμάχη ἐ-
τῶν στούς κόλπους της» («Metro»
23 – 25.9.2009).
Καί τό περιοδικό στοχάζεται:
«Οἱ τοποθετήσεις αὐτές δέν προ-
καλοῦν ἁπλῶς ἀπορία, ἀλλά ἀγα-
νάκτηση. Δέν διάβασαν ποτέ τους
τό Α΄ κεφάλαιο τῆς πρός Ρωμαί-
ους ἐπιστολῆς τοῦ ἀποστόλου
Παύλου γιά νά δοῦν ἐκεῖ τήν πλή-
ρη ἀποδοκιμασία πρός τά πάθη
ἀτιμίας καί τήν ἀσχημοσύνην τῆς
ὁμοφυλοφιλίας; Μήπως ἀντί γιά
Ἐκκλησίες Χριστοῦ θά ἔπρεπε νά
γίνεται λόγος γιά “Συναγωγές τοῦ
Σατανᾶ”;».
Ὄντως, φρίκην καί ἀγανάκτη-
σιν προκαλοῦν τοιαῦται ἐνέργει-
αι. Ἀλλά ἄς μή λησμονῶμεν, ὅτι οἱ
αἱρετικοί ὅλοι εἶναι ψευδοδιδά-
σκαλοι. Εἶναι ἑπομένως δυνατόν,
νά διδάξουν καί πράξουν τάς πλέ-
ον ἀντιευαγγελικάς καί ἀντιχρί-
στους διδασκαλίας.
Ἐπαναφορὰ
τῶν θρησκευτικῶν
εἰς τὴν Ρωσίαν
ΤΟ ΕΠΙΣΗΜΟΝ Δελτίον τῆς
Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος «Ἐκκλη-
σία», ἀρ. τ. 9 μᾶς πληροφορεῖ ὅτι:
«Τό 70% τῶν Ρώσων πολιτῶν
ἐγκρίνει τήν εἰσαγωγή τοῦ μαθή-
ματος “Τά θεμέλια τοῦ Ὀρθοδό-
ξου πολιτισμοῦ” στά σχολεῖα τῆς
χώρας. Αὐτό κατέδειξε σχετική
ἔρευνα, ἡ ὁποία διεξήχθη ἀπό
εἰδικό ἐρευνητικό κέντρο σέ 46
περιφέρειες τῆς Ρωσικῆς Ὁμο-
σπονδίας καί ἀνακοινώθηκε στίς
10.9.2009. Τό μάθημα θά διδάσκε-
ται στά Δημοτικά καί Γυμνάσια
τῆς χώρας καί ἔχει προκαλέσει
πολλές συζητήσεις, διότι οὐσια-
στικά ἀποτελεῖ ἐπαναφορά ἑνός
μαθήματος, πού εἶχε καταργηθεῖ
ἐπί πολλές δεκαετίες γιά πολιτι-
κούς λόγους. Σέ ὁρισμένες περι-
φέρειες οἱ μαθητές, πού δέν εἶναι
Ὀρθόδοξοι θά μποροῦν νά ἐπιλέ-
ξουν τή διδασκαλία τῶν ἀρχῶν
τοῦ Ἰσλάμ ἤ τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ ἤ
Βουδδισμοῦ. Τό ἴδιο ἐρευνητικό
Κέντρο ἀνακοίνωσε τά ἀποτελέ-
σματα μιᾶς ἄλλης μεγάλης ἐρεύ-
νης, σύμφωνα πρός τήν ὁποία τό
72% τῶν Ρώσων δηλώνουν ὅτι
εἶναι Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί».
εἶναι παράλογο νά στίβεται κυριολεκτικά ἡ
Ἐκκλησία, ἡ ὁποία μέ προσφορές τῶν πιστῶν
ἐκ τοῦ ὑστερήματός των διακονεῖ τόν πόνο
καί τίς ἀνάγκες τῶν ἀνθρώπων; Οὐδέποτε μι-
λήσαμε γιά ἀπαλλαγή τῆς Ἐκκλησίας ἀπό τή
νόμιμη φορολογία, τήν ὁποία ἐκπληρώνει εἰς
τό ἀκέραιον. Ἀντιδροῦμε στήν αὔξηση μέ τρό-
πο ἄνισο τῆς φορολογίας καί στόν ὑποβιβα-
σμό τῆς Ἐκκλησίας...».
Πράγματι, ἐκπλήσσεται κανείς διά τήν στά-
σιν πρωτίστως τῆς πολιτείας καί τοῦ κράτους
ἀπέναντι τῆς Ἐκκλησίας. Οὐδείς ἐπερίμενε
τοιαύτην ἀδικίαν ἐκ μέρους ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι
ὁμιλοῦν καί ὑπόσχονται δικαιοσύνην. Ἄν μή
τι ἄλλο, τουλάχιστον ὀλίγον περισσότερος
σεβασμός πρός τήν Ἐκκλησίαν, καί ἄς μή πι-
στεύουν εἰς Θεόν! Ἀλλά, φαίνεται ὅτι καί ἐδῶ
ἰσχύει τό τοῦ Ντοστογιέφσκι: «Ἄν δέν ὑπάρ-
χη Θεός, ὅλα ἐπιτρέπονται»!
Πολύ εὐχάριστες οἱ εἰδήσεις ἐκ εδρος τοῦ Δ.Σ. τοῦ Ι.Σ.Α., σημει-
τῆς ὁμοδόξου Ρωσίας. Ὁποία ώνει ὁ κ. Ἀβραμίδης, ἀπεφάσισε
ἀντίθεσις μέ τήν πάλαι ποτέ ἀθεϊ- ἐν συμβουλίῳ στίς 12.2. 1988 ὅτι:
στικήν Ρωσίαν! Ὅσον ἐκεῖνοι με- “Δέν εἶναι δυνατόν νά ὑπεισέλθει
τά πίστεως προσέρχονται εἰς τήν σέ θέματα πίστεως. Ὁ Πανελλή-
Χριστιανισμόν, τόσον ἡμεῖς οἱ νιος Ἰατρικός Σύλλογος ἀπήντησε
Ἕλληνες ἀπιστοῦμεν καί ἀποστα- ὅτι, τό θέμα τῆς Θείας Κοινωνίας
τοῦμεν. Ὁ Θεός ἄς μᾶς λυπηθῆ ρυθμίζεται ἀποκλειστικά καί μό-
καί ἄς μᾶς χαρίση μετάνοιαν ἐπι- νον ἀπό τούς μυστηριακούς
στροφῆς. ἐκκλησιαστικούς Κανόνες, οὐδε-
μία δέ ἐπέμβαση τῆς πολιτείας
Μετάνοια βαρυποινίτου εἶναι δυνατή κατά τό Σύνταγμα”.
Καί ὁ εὐσεβής Καθηγητής προ-
ΙΔΟΥ καί μία περίπτωσις μετα-
νοίας βαρυποινίτου, τήν ὁποίαν σθέτει τά ἑξῆς: “Ἡ Ἐκκλησία τῆς
Ἑλλάδος ἀπαντᾶ ὅτι οὐδέποτε
δημοσιεύει ἡ «Ἑστία». Τήν μετα-
φέρομεν καθώς ἐγράφη: «Τήν σημειώθηκε μετάδοση νοσήμα-
τος μέ τή Θεία Μετάληψη. Οὔτε
ἐπιθυμίαν του νά χειροτονηθῆ
(Σ.Ε. τό ὀρθόν «χειροθετηθῆ») καί σέ ἱερέα, ὁ ὁποῖος, ὡς γνω-
στόν, “καταλύει”, δηλαδή καταπί-
μοναχός ἐξέφρασε στόν ἀρχιμαν-
δρίτη Γερβάσιο ἀπό τήν Θεσσαλο- νει καί ὅ,τι κατέληξε στό Ἅγιο Πο-
τήριο μέ τήν “ἁγία λαβίδα” ἀπό τά
νίκη, ὁ γνωστός κακοποιός Κώ-
στας Πάσσαρης. Τόν κακοποιό, ὁ στόματα ὅσων κοινώνησαν. Πολ-
λοί μάλιστα τῶν ἱερέων ἔφθασαν
ὁποῖος κρατεῖται στίς φυλακές
μέχρι καί περίπου αἰωνόβιοι».
τῆς Ρουμανίας, ἐπεσκέφθη προ-
σφάτως ὁ 80χρονος ἀρχιμανδρί- Ὀρθῶς ἐκθέτει τό θέμα ὁ κ.
της. Σέ συνέντευξή του πρός τήν Ἀθαν. Ἀβραμίδης. Ὅσοι δέν πι-
στεύουν, δέν δικαιοῦνται καί νά
κοινωνοῦν. Οἱ πιστεύοντες, θά
ΤΑ 40ΧΡΟΝΑ εἶναι ἔλεγχος διά τούς μή πι-
ΤΗΣ Π.Ε.ΦΙ.Π. στεύοντας.
(1969 – 2009) Ὁ Παπα–Καλὸς
ΤΟ 124ο ΤΕΥΧΟΣ τῆς Πα-
νελληνίου Ἑνώσεως Φίλων
«πιστὸς ἄχρι θανάτου»
ΤΟ ΕΚΛΕΚΤΟΝ περιοδικόν «Τά
τῶν Πολυτέκνων, μᾶς πληρο-
Νειᾶτα», ἀρ. φ. 370, ἀφιερώνει
φορεῖ διά τήν 40ῆν ἐπέτειον
δύο σελίδες εἰς τόν εὐσεβέστα-
ἀπό τῆς ἱδρύσεώς της. Τό πε-
τον ἱερέα καί καλόν ποιμένα τῶν
ριοδικόν, τό ὁποῖον φέρει τήν
Καλαβρύτων, π. Παναγιώτην Δη-
ὀνομασίαν «Ἑλληνορθόδοξη
μόπουλον ἤ Παπα-Καλόν, ὅπως
Πολύτεκνη ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ» ση-
τόν ἔλεγαν, ὁ ὁποῖος ἐξετελέσθη
μειώνει εἰς τό ἐξώφυλλον:
ὑπό τῶν Γερμανῶν μετά τῶν 1300
«Εἰδικό Ἀφιέρωμα στά 40 χρό-
νια Π.Ε.ΦΙ.Π. (1η Ὀκτωβρίου Καλαβρυτινῶν εἰς τάς 13 Δεκεμ-
1969 – 2009). Ἀναδρομική ἐνη- βρίου 1943. Τό περιοδικόν γράφει:
μέρωση». «Οἱ Γερμανοί ἔφτασαν στά Καλά-
Κατʼ ἀρχήν νὰ σημειώσωμεν βρυτα. Μόλις εἶχε τελειώσει τή
Θεία Λειτουργία ὁ ἱερέας π. Πανα-
ὅτι ἡ Π.Ε.ΦΙ.Π. ἔχει τιμηθῆ μέ
Βραβεῖον Ἀκαδημίας Ἀθηνῶν, γιώτης, ὁ Παπα-Καλός. Θά ἦταν ἡ
μέ εὐλογίαν καί σύστασιν τῆς τελευταία Λειτουργία τῆς ζωῆς
Ἱ. Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας καί του. Ἡ οἰκογένειά του τόν παρα-
καλεῖ νά φύγει... Ὅχι, ὄχι μάνα.
Ἱερῶν Μητροπόλεων Ἐκκλη-
σίας Ἑλλάδος καί Κύπρου, μέ Τό καθῆκον μου μέ κρατᾶ ἐδῶ.
Πῶς νά ἀρνηθῶ τό σταυρό, πού
ἔπαινον Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθη-
νῶν καί πολλῶν Δημοσίων καί μοῦ ἑτοιμάζει ὁ Κύριος; Τούς συγ-
Ἰδιωτικῶν Φορέων. Πρόεδρος κεντρώνουν ὅλους στό Δημοτικό
διατελεῖ ὁ κ. Ἀντώνιος Ε. Ἀν- Σχολεῖο καί ξεχωρίζουν τούς
τωνίου καί Διευθυντής Συντά- ἄνδρες ἀπό 14 μέχρι 80 χρόνων.
Ὁ π. Παναγιώτης τούς δίνει κου-
ξεως τοῦ τριμηνιαίου δημοσιο-
γραφικοῦ ὀργάνου «Ἑλληνορ- ράγιο καί ἐλπίδα. Τά Γερμανικά
πολυβόλα σπέρνουν τό θάνατο».
θόδοξη Πολύτεκνη ΟΙΚΟΓΕ-
ΝΕΙΑ», ὁ Ἁγιορείτης Μοναχός
Ἡ ἁγία μορφή τοῦ Παπα-Καλοῦ
Νικόδημος Μπιλάλης (πτ. Θεο- θά ἐμπνέη τούς μεταγενεστέ-
λογίας – Φιλολογίας), ὁ καί κύ-
ρους.
ριος μοχλός τοῦ ὅλου ἔργου.
Εὐχόμεθα καί προσευχόμε-
θα νά εὐοδωθῆ τό ἔξοχον ἔρ-
«Ὡς ὡραῖοι οἱ πόδες…»
Μὲ αὐτὸ τὸν ὄμορφο τίτλο δη-
γον τῆς Π.Ε.ΦΙ.Π.
μοσιεύει ἡ «Χριστιανική», ἄρθρο
τοῦ ἐπιμελητοῦ τῶν «Ἀπάντων»
τοῦ Ἀλεξάνδρου Παπαδιαμάντη κ.
ἐφημερίδα Jurnalul National τοῦ
Βουκουρεστίου, ὁ πατέρας Γερ- Ν. Δ. Τριανταφυλλοπούλου σχε-
βάσιος ἐπιβεβαίωσε ὅσα λέγονται τικὰ μὲ τὴν ἁπλότητα —καὶ στὶς
πώς ὁ Πάσσαρης ἐπιθυμεῖ νά χει- μετακινήσεις—, ποὺ πρέπει νὰ δια-
ροθετηθῆ μοναχός. Ὁ π. Γερβά- κρίνει τοὺς ἑκάστοτε Ἀποστόλους
σιος ἀνήκει στήν Ἀδελφότητα τοῦ Κυρίου μας ἤτοι Ἐπισκόπους,
“Ὁσία Ξένη” — Διακονία Ἀποφυ- Ἀρχιεπισκόπους, Πατριάρχες. Καὶ
λακίσεως Ἀπόρων Κρατουμένων ἐνῶ «πληγώνουν» τὶς καρδιὲς τῶν
καί Φυγοποίνων. Ὅπως ἐδήλωσε, πιστῶν τὰ ὑπερπολυτελῆ μέσα,
“ὁ Πάσσαρης εἶναι στό δρόμο τῆς ποὺ χρησιμοποιοῦν πολλοὶ Μητρο-
μετανοίας”, καί τοῦ εἶπε ὅτι ἐπιθυ- πολίτες, ὁ Πανάγαθος Θεὸς ἀνέ-
μεῖ νά γίνη μοναχός στό Ἅγιον δειξε πρόσφατα ὄχι Μητροπολίτη
Ὄρος, ὅταν ἀποφυλακισθεῖ. Ἀνέ- ἀλλὰ Πατριάρχη!, ποὺ δίδαξε πὼς
φερε ἐπίσης, ὅτι “ἡ φυλακή ἄλλα- τὸ Εὐαγγέλιο ἐφαρμόζεται καὶ σή-
ξε τόν Πάσσαρη, ὁ ὁποῖος πλέον μερα χωρίς… ἐκπτώσεις.
ἐπικοινωνεῖ καλύτερα καί εἶναι πιό «Μποροῦσε νὰ τὸν συναντήσει
ἀνοικτός, ἔχοντας στραφεῖ στόν κανεὶς σὲ κάποιο δρόμο τοῦ Βελι-
Θεό”». γραδίου νὰ κρατάει τσάντες μὲ
ψώνια ἀπὸ τὸ μπακάλικο τῆς γει-
Αἱ ψυχικαί ἀναγεννήσεις εἶναι
ἔργον τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ διά τονιᾶς ἢ ἁπλὸ ἐπιβάτη στὸ ἀστικὸ
μέσου τῶν ἱερέων Του. Εἴθε νά λεωφορεῖο καὶ τρόλεϊ. Ἂν δὲν τὸν
ὁλοκληρωθῆ ἡ μετάνοιά του, κα- γνώριζε, θὰ νόμιζε ὅτι ἦταν ἕνας
θώς καί ὁ ἱερός πόθος του διά τήν γηραιὸς μοναχός, κουρασμένος
μοναστικήν ζωήν. Εὐχόμεθα καί ἀπὸ τὶς νηστεῖες καὶ τὴ σκληρὴ
προσευχόμεθα. δουλειὰ σὲ κάποιο μετόχι μονα-
στηριοῦ, καὶ οὔτε θὰ περνοῦσε
...Θεία Κοινωνία ἀπὸ τὸ νοῦ του ὅτι ἦταν ὁ Πα-
τριάρχης…»
καὶ γρίππη τῶν χοίρων «Παραμονὲς τοῦ πολέμου στὸ
ΠΟΛΥΣ θόρυβος ἔγινε διά τό Κόσοβο, κατέβηκε στὴν Πρίστινα,
θέμα τῆς γρίππης ἐν σχέσει μέ γιὰ νὰ ἐμψυχώσει τοὺς Σέρβους
τήν Θείαν Κοινωνίαν. Ἐπʼ αὐτοῦ πιστούς, ποὺ περνοῦσαν δύσκο-
ἀναφέρεται εἰς δημοσίευμά του
λες ὧρες. Τὸ καθεστὼς Μιλόσε-
εἰς τά «Νειᾶτα», ὁ γνωστός εἰς βιτς ἤθελε πὼς καὶ πῶς νὰ “που-
ὅλους Καθηγητής Ἰατρικῆς τοῦ
λήσει” τὴν ἐπίσκεψη τοῦ Πατριάρ-
Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν. κ. Ἀθαν. χη γιὰ ἐπικοινωνιακοὺς λόγους,
Β. Ἀβραμίδης, ὅστις σημειώνει ἀλλὰ σκόνταψε στὴν ἄρνησή του
καί τά ἀκόλουθα:
νὰ μετακινηθεῖ μὲ ἑλικόπτερο,
ὅπως τοῦ πρότεινε ἡ Κυβέρνηση
«Κατά τόν ἰατρικό Σύλλογο τῶν
Ἀθηνῶν “πιό ἐπιζήμιος εἶναι ὁ πα- τοῦ Βελιγραδίου. Προτίμησε τὸ
νικός, παρά ὁ ἰός”. Ὁ πανικός δέ τρένο τῆς γραμμῆς καὶ ὅταν κατέ-
τοῦ φόβου συμπεριέλαβε στούς βηκε στὸ Κόσοβο Πόλιε τὸν περί-
κινδύνους μεταδόσεως τῆς νό- μενε μία τεράστια λιμουζίνα, τὴν
σου αὐτῆς καί τή Θεία Κοινωνία. ὁποία εἶχαν μισθώσει οἱ ζάπλουτοι
Τό θέμα εἶχε ἀνακινηθεῖ πολλές τραπεζίτες ἀδελφοὶ Κάριτς, γιὰ νὰ
φορές παλαιότερα μέ τή σύφιλη, μεταβεῖ πομπωδῶς στὴν Πρίστινα.
μέ τή φυματίωση, πιό πρόσφατα Ἀρνήθηκε εὐγενικὰ λέγοντας
καί μέ τό AIDS. Ὕστερα πιό ἔντο- στοὺς ὑπευθύνους τῆς ὑποδοχῆς
να ἐτέθη ἐρώτηση στήν Βουλή πὼς δὲν βολεύεται σὲ πολυτελῆ
καί ζητοῦσε βουλευτής ἀπάντηση σαλόνια καὶ μπῆκε σὲ ἕνα παλιὸ
ἀπό τό Ὑπουργεῖο Ὑγείας καί Γκόλφ, μὲ τὸ ὁποῖο ἔφθασε στὸν
Πρόνοιας. Ὁ Ἰατρικός Σύλλογος προορισμό του».
Ἀθηνῶν —ἤμουν τότε Ἀντιπρό- α.κ.
Η ΓΕΝΝΗΣΙΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ
Σ ΤΙΣ 25 Δεκεμβρίου ἡ Ἐκκλη-
σία μας ἑορτάζει τή γέννηση
τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ. Εἶναι με-
γάλη καί χαρμόσυνη ἡ ἡμέρα,
γιατί ὁ Θεός στέλνει τό μονο-
γενή του Υἱό στή γῆ γιά τή δική
μας σωτηρία.
Ἀπό τό Μέγα Ὡρολόγιο τῆς
Ἐκκλησίας μεταφέρουμε τή
σχετική περιγραφή τῆς γεννή-
σεως τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ:
«Ἐγεννήθη ὁ Σωτήρ ἡμῶν ἐν
Βηθλεέμ, πόλει τῆς Ἰουδαίας·
ὅπου ἀναβάς ὁ Ἰωσήφ ἀπό Να-
ζαρέτ τῆς Γαλιλαίας, συμπαρέ-
λαβε καί Μαριάμ τήν μνηστήν
αὐτοῦ, ἔγκυον οὖσαν, ἵνα, κατά
τόν ἐν ἐκείναις ταῖς ἡμέραις
ἐκδοθέντα ὁρισμόν τοῦ τότε
μοναρχοῦντος Αὐγούστου Καί-
σαρος, ἀπογραφῶσι καί αὐτοί
εἰς τόν κατάλογον τῶν ὑπηκόων. Ἐλθούσης δέ
τῆς ὥρας τῆς γέννας, καί διά τήν συνδρομήν τοῦ
Ο ΘΕΟΣ ΕΠΙ ΤΗΣ ΓΗΣ
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.
σκληρὸς καὶ ἀγέρωχος μονάρχης,
διὰ νὰ κατακτήσῃ βιαίως τὸν κό-
σμον μὲ τοὺς σιδηρόφρακτους καὶ
πάνοπλους στρατιώτας του. Ἀντι-
θέτως ἦλθεν εἰς τὴν γῆν ὡς
ἄοπλος, ἀδύναμος καὶ πτωχός. Δη-
λαδὴ ἦλθεν ὡς ἁπλοῦς ἄνθρωπος,
ποὺ ἐγεννήθη μάλιστα μέσα εἰς
ἕνα σπήλαιον καὶ μὲ τὰς πλέον τα-
πεινὰς συνθήκας, διὰ νὰ διδάξῃ
ἐμπράκτως τὴν ὑψίστην χριστια-
νικὴν ἀρετὴν τῆς ταπεινώσεως εἰς
τὸν ἄνθρωπον κάθε ἐποχῆς.
Ἐπίσης ἀνεκτίμητος προσφορὰ
τοῦ ἐνανθρωπήσαντος Χριστοῦ
εἶναι τὸ ὅτι μᾶς ἐδίδαξε τὴν εἰρή-
νην, ὅπως τὴν ἔψαλεν ἡ στρατιὰ
τῶν Ἀγγέλων κατὰ τὴν νύκτα τῆς
Γεννήσεώς Του: «καὶ ἐπὶ γῆς
εἰρήνη» (Λουκ. β´ 14). Καὶ συγκε-
κριμένα ὁ Χριστὸς ἦλθεν ἐπὶ τῆς
γῆς, διὰ νὰ φέρῃ εἰς κάθε ἄνθρω-
πον, ποὺ θὰ τὸν πιστεύσῃ ὡς Θε-
άνθρωπον, τὴν τριπλῆ εἰρήνην:
Πρῶτον μὲ τὸν Θεόν· δεύτερον μὲ
τὸν πλησίον του· καὶ τρίτον μὲ τὸν
ἑαυτόν του. Εἶναι παγκόσμιον καὶ
διαχρονικὸν ψυχολογικὸν φαινόμε-
νον τὸ νὰ αἰσθάνεται ὁ ἄνθρωπος
ἐνοχήν, ὅταν διαπράττῃ τὸ κακόν,
δηλαδὴ ὅταν παραβαίνῃ τὰς
ἐντολὰς τοῦ Θεοῦ. Κι αὐτὸ τὸ
αἴσθημα τῆς ἐνοχῆς οἱ ἀρχαῖοι
Ο ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΧΡΟΝΟΣ
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.
τήν ὁποία σημειώνει ὁ ἱερός
εὐαγγελιστής Μάρκος: Ἀφοῦ
γύρισαν οἱ ἀπόστολοι ἀπό περιο-
δεία —καί ἀσφαλῶς κουρασμέ-
νοι— ἀνάφεραν στόν Ἰησοῦ, ὅσα
ἔπραξαν καί ἐδίδαξαν.
«Καί εἶπεν αὐτοῖς· δεῦτε ὑμεῖς
αὐτοί κατ’ ἰδίαν εἰς ἔρημον τόπον,
καί ἀναπαύεσθε ὀλίγον· ἦσαν
γάρ οἱ ἐρχόμενοι καί οἱ ὑπάγον-
τες πολλοί, καί οὐδέ φαγεῖν
εὐκαίρουν� καί ἀπῆλθον εἰς ἔρη-
μον τόπον ἐν πλοίῳ κατ’ ἰδίαν»
(Μάρκ. ΣΤ΄ 30 – 32).
Πόσο ἀγαπᾶ τούς μαθητές Του
ὁ θεῖος Διδάσκαλος! Δέν ἐνδια-
φέρεται μόνο γιά τήν ψυχή τους,
ἀλλά καί γιά τό σῶμα τους. Καί
δέν ἤτανε μόνο ἡ κούραση τοῦ
κηρύγματος καί τῶν θαυμάτων,
ἀλλά δέν εὐκαιροῦσαν οὔτε νά
φᾶνε. Γιαυτό, τούς εἶπε ὁ Κύριος
νά πᾶνε σέ ἔρημο καί ἥσυχο τό-
πο, νά ξεκουραστοῦν. Πήρανε τό-
«ΘΕΟΔΡΟΜΙΑ»
Κυκλοφορήθηκε ἤδη, ἀπὸ τὴν
«Ἑταιρεία Ὀρθοδόξων Σπουδῶν»,
τὸ τεῦχος 3, Ἰουλίου – Σεπτεμβρίου
ἐ.ἔ., τοῦ περιοδικοῦ «Θεοδρομία». Ἡ
ὕλη καλύπτει τὰ κείμενα καὶ ἄρθρα,
ποὺ γράφτηκαν σχετικὰ μὲ τὴν «Ὁμο-
λογία Πίστεως», τὶς ἀντιδράσεις γιὰ
τὴν συνέλευση τῆς Μικτῆς Διεθνοῦς
Ἐπιτροπῆς Ὀρθοδόξων καὶ Ρωμαι-
οκαθολικῶν στὴν Κύπρο καὶ τὴν τε-
λικὴ ἔκβασή της.
Τὸ τεῦχος ἀνοίγει, μὲ ἄρθρο τοῦ
πρωτοπρ. Θεοδώρου Ζήση, μὲ τίτλο
«Συνυπεύθυνοι οἱ Οἰκουμενισταὶ γιὰ
τὴν κακοποίηση τοῦ Εὐαγγελίου καὶ
τὴν ἀπώλεια τῶν ἑτεροδόξων». Ἀκο-
λουθεῖ ἡ ἐπιστολὴ τοῦ Οἰκουμενικοῦ
Πατριάρχου πρὸς τὸν Ἀρχιεπίσκοπο
Ἀθηνῶν, μὲ τὴν ὁποία τὸν καλεῖ νὰ λά-
βει θέση καθὼς καὶ ἡ μακροσκελὴς
ἐπιστολὴ – ἐξήγηση τοῦ Μητροπολί-
του Γόρτυνος κ. Ἱερεμία, σχετικὰ μὲ
τὴν ἀναίρεση τῆς ὑπογραφῆς του, ἀπὸ
τὸ κείμενο τῆς «Ὁμολογίας Πίστεως».
Σὲ αὐτὴ ἀπαντᾶ μὲ ἐπιστολή του, ὁ
Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. Σεραφείμ.
Στὴ συνέχεια τοποθετεῖται ἕνα κεί-
μενο – παρέμβαση, λίγο πρὶν τὴν ἔναρ-
ξη τῶν ἐργασιῶν τῆς Μικτῆς Ἐπι-
τροπῆς, ὑπογεγραμμένο ἀπὸ τὰ μέλη
τῆς συνάξεως κληρικῶν καὶ μοναχῶν,
τὸ ὁποῖο ἀντικρούει τοὺς ἰσχυρισμοὺς
τῶν Οἰκουμενιστῶν ὅτι ἐνεργοῦν βά-
σει συνοδικῶν ἀποφάσεων. Ἀκολου-
θεῖ ὁμολογητικὸ κείμενο τοῦ πρωτοπρ.
Θεοδώρου Ζήση μὲ τίτλο «Ὁ Φώτης
Κόντογλου ἀπαντᾶ στὸν Οἰκουμενικὸ
Πατριάρχη». Στὸ ἴδιο πνεῦμα δημοσι-
εύεται κείμενο τοῦ πρωτοπρ. Ἀναστα-
σίου Γκοτσόπουλου. Διευκρινήσεις ἐπὶ
τῆς «Ὁμολογίας Πίστεως» δίδει, μὲ
ἕνα θαυμάσιο καὶ τρανὸ ἐπιχειρημά-
των κείμενό του, ὁ Μελενικιώτης
(ψευδώνυμο), ἐνῶ ὁ Νεμέσιος (ψευ-
δώνυμο), ἀπαντᾶ στὸν χαρακτηρισμὸ
«ἀπαράδεκτα πράγματα» τοῦ Οἰκ.
Πατριάρχου σχετικὰ μὲ τὴν «Ὁμολο-
γία Πίστεως».
Τὰ συμπεράσματα καὶ τοὺς προ-
βληματισμούς, ἀπὸ τὴν ἡμερίδα στὸ
Α.Π.Θ. σχετικὰ μὲ τὸν διάλογο
Ὀρθοδόξων καὶ Παπικῶν καταγρά-
φει ὁ Νικ. Βασιλειάδης, ἐνῶ δημοσι-
εύονται οἱ ἐπιστολὲς τοῦ Καθηγητοῦ
Δ. Τσελεγγίδη, τοῦ Μητροπολίτου
Κονίτσης κ. Ἀνδρέα καὶ τοῦ Μητρο-
πολίτου Πειραιῶς, οἱ ὁποῖες κρούουν
«Ἡ Γέννησίς σου Χριστέ ὁ
Θεός ἡμῶν, ἀνέτειλε τῷ κό-
σμῳ τό φῶς τό τῆς γνώσεως·
ἐν αὐτῇ γάρ οἱ τοῖς ἄστροις
λατρεύοντες, ὑπό Ἀστέρος
ἐδιδάσκοντο, σέ προσκυνεῖν,
τόν Ἥλιον τῆς δικαιοσύνης
καί σέ γινώσκειν ἐξ ὕψους
Ἀνατολήν, Κύριε δόξα σοι».
κλασικοὶ συγγραφεῖς τὸ ὠνόμασαν
Ἐρινύας, ἐνῷ οἱ σύγχρονοι ψυχία-
τροι ἄγχος. Τὸ δὲ αἴσθημα τῆς
ἐνοχῆς ἐν ἐσχάτῃ ἀναλύσει εἶναι
μία ἔχθρα, ἡ ὁποία ὑψώνει ἀπρο-
σπέλαστον τεῖχος μεταξὺ Θεοῦ καὶ
ἀνθρώπων. Ἀλλ᾽ ὁ ἀπόστολος
Παῦλος λέγει: «ὅταν ἤμεθα
ἐχθροί, ἐσυμφιλιώθημεν πρὸς τὸν
Θεὸν διὰ τοῦ θανάτου τοῦ Υἱοῦ
του» (Ρωμ. ε´ 10). Δηλαδὴ ὁ
Χριστὸς ἐγεφύρωσε τὸ χάσμα, ποὺ
ἡ ἁμαρτία εἶχε δημιουργήσει με-
ταξὺ τοῦ Θεοῦ καὶ τοῦ ἀνθρώπου.
Ἔτσι διὰ τὴς σταυρικῆς θυσίας καὶ
διὰ τῶν μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας
Του κάθε ἁμαρτία τοῦ ἀνθρώπου
συγχωρεῖται, ὁπότε τὸ αἴσθημα τῆς
ἐνοχῆς ἐξαφανίζεται.
Ἀπὸ τότε, ποὺ ὁ Κάϊν ἐφόνευσε
τὸν Ἄβελ, ἡ ἁμαρτία συνεχῶς δια-
ταράσσει τὰς σχέσεις τοῦ ἀνθρώ-
που καὶ μὲ τὸν συνάνθρωπόν του.
Ἡ ἀγάπη κάποτε φεύγει κι ἐπικρα-
τοῦν παντὸς εἴδους πόλεμοι, καὶ
τότε βάφεται καὶ πάλι κόκκινη ἡ
ἐπιφάνεια τῆς γῆς. Ἐκεῖ, λοιπόν,
φθάνει ὁ ἄνθρωπος, ὅταν λησμονῇ
τὴν ἐντολὴν τοῦ Θεοῦ: «ἀγαπή-
σεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν»
(Ματθ. κβ´ 39).
Ἀπὸ τὴν στιγμὴν ποὺ θὰ γεννηθῆ
κάθε ἄνθρωπος καὶ μέχρι τὴν ὥραν
τοῦ θανάτου του, παλεύουν μέσα
τε τό πλοῖο, καί ἐφαρμόζοντας
τήν ἐντολή τοῦ Κυρίου, πῆγαν
κάπου σ’ ἔρημο τόπο ν’ ἀναπαυ-
θοῦν καί νά φᾶνε.
Στό στίχο τοῦτο, εἶναι ἀξιόλο-
γη ἡ παρατήρηση τοῦ Παναγιώ-
τη Τρεμπέλα: «Καί οἱ δραστη-
ριώτεροι τῶν δούλων τοῦ Χρι-
στοῦ, δέν δύνανται νά εἶναι πάν-
τοτε εἰς ὑπερέντασιν ἐργασίας».
Ὁ Κύριος, μετά τή συμβουλή:
«Πηγαίνετε ὅλοι σας καί ἀνα-
παύεσθε». Πρόσθεσε μιά σημαν-
τική λέξη: «ὀλίγον». Στίς περι-
πτώσεις τοῦ ἐλεύθερου χρόνου,
ὑπάρχει ὁ κίνδυνος νά παρατη-
ρηθοῦν ὑπερβάσεις. Καί γιά νά
προσέξουν στό σημεῖο αὐτό οἱ
ἀπόστολοι, τούς σύστησε «ἀνα-
παύεσθε ὀλίγον». Τόσο χρόνο, ὅ-
σο χρειάζονταν νά ξεκουρα-
στοῦν, γιά νά πάρουν δυνάμεις
νά συνεχίσουν τό ἔργο τους. Δέν
ἀποκλείεται ἐκεῖ στήν ἔρημη
τοποθεσία, νά τούς δόθηκε ἡ εὐ-
τὸν κώδωνα τοῦ κινδύνου γιὰ τὴν
ἐπικείμενη (τότε) σύγκλιση τῆς
Μικτῆς Ἐπιτροπῆς στὴν Κύπρο.
Γιὰ τὸν διάλογο μεταξὺ Ὀρθοδό-
ξων καὶ Παπικῶν δημοσιεύεται καὶ ἡ
εἰσηγητικὴ ἔκθεση τῆς Ἱεροκοινο-
τικῆς Ἐπιτροπῆς ἐπὶ τῶν Δογματικῶν
τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Ἀκολουθοῦν ἡ
ἐπιστολὴ τοῦ Ἀρχιμ. Σαράντη Σαράν-
του πρὸς τὸν Οἰκ. Πατριάρχη, ἡ ἐπι-
στολὴ τοῦ Μητροπολίτου Περγάμου
πρὸς τοὺς Μητροπολίτες τῆς Ἑλλα-
δικῆς Ἐκκλησίας, τὸ ἀνακοινωθὲν
τῆς Ι.Σ.Ι. τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλά-
δας σχετικὰ μὲ τὴν «Ὁμολογία Πίστε-
ως» καὶ τὸν διάλογο.
Τὸ τεῦχος κλείνει μὲ κείμενο τοῦ
πρωτοπρ. Ἀναστασίου Γκοτσόπου-
λου μὲ τίτλο: «Ἔδοξε τῷ Ἁγίῳ Πνεύ-
ματι καὶ τῇ Ἱεραρχίᾳ», κείμενο τοῦ
ἰδίου σχετικὰ μὲ τὴν ἀνακοίνωση τῆς
Ἱεραρχίας καὶ τὸ τελικὸ ἀνακοι-
νωθὲν τῆς Μικτῆς Ἐπιτροπῆς τοῦ
διαλόγου στὴν Πάφο.
Ἂς μᾶς ἐπιτραπεῖ νὰ καταθέσουμε,
ὅτι τὸ ἐν λόγῳ τεῦχος καταγράφει τὴν
ἀνησυχία τῶν εὐσεβῶν κληρικῶν καὶ
λαϊκῶν γιὰ τὴν (τότε) ἐπικείμενη συ-
νάντηση τῆς Μικτῆς Ἐπιτροπῆς, στὴν
ὁποία πολλὰ «παράδοξα» εἶχαν ἑτοι-
μαστεῖ νὰ λάβουν χώρα, τὸν σκληρὸ
καὶ ἄγρυπνο ἀγώνα, ποὺ ἔδωσαν ὡς
ἄγρυπνοι ποιμένες καὶ τελικὰ τὴ νίκη
μὲ τὴν ματαίωση τῶν προγραμματι-
σθέντων περὶ πρωτείου καὶ τὴν ἀναβο-
λή τους γιὰ τὴν Βιέννη (20 – 27/09/10).
α.κ.
πολλοῦ πλήθους, μή ὄντος τό-
που περιττοῦ ἐν τῷ δημοσίῳ
καταλύματι, ἠνάγκασεν ἡ περί-
στασιν τήν Παρθένον, ἵνα,
εἰσελθοῦσα εἰς σπήλαιον, κεί-
μενον πλησίον τῆς Βηθλεέμ,
καί εἰς σταῦλον τῶν ἀλόγων
χρησιμεῦον, γεννήσῃ ἐκεῖ, καί
σπαργανώσασα τό βρέφος τό
γεννηθέν, ἀνακλίνῃ αὐτό ἐπά-
νω φάτνης».
Τὸ ἀπολυτίκιο τῆς ἑορτῆς
ἀναφέρει:
Πρωτ. Δ.Δ.Τ.
εἰς τὸν νοῦν καὶ τὴν ψυχήν του δύο
ἀντίθεται δυνάμεις: τὸ φῶς μὲ τὸ
σκότος, ἡ ἀλήθεια μὲ τὸ ψεῦδος, ὁ
ἄγγελος τοῦ Θεοῦ μὲ τοὺς δαίμονες.
Κι αὐτὸ συμβαίνει, ἐπειδὴ ἡ ἁμαρ-
τία διέσπασε τὴν προσωπικότητά
του. Τὸ πνεῦμα πολεμεῖ τὴν σάρκα
καὶ τὸ ἀντίθετον. Ὁ Χριστός, ὅμως,
ἦλθε καὶ διὰ νὰ βοηθήσῃ τὸν
ἄνθρωπον νὰ εἰρηνεύσῃ μὲ τὸν ἑαυ-
τόν του, καθ᾽ ὅτι διὰ τοῦ Εὐαγγελί-
ου Του μᾶς διαβεβαίνει ὅτι: «σᾶς
δίδω τὴν ἀληθινὴν καὶ βαθεῖαν
εἰρήνην» (Ἰωάν. ιδ´ 27), τὴν ὁποί-
αν ὁ πιστὸς καὶ ἀγωνιζόμενος Χρι-
στιανὸς βιώνει μέσα του συχνὰ ὡς
γαλήνην τῆς συνειδήσεώς του.
Ἔχει δὲ γραφῆ ὅτι κατὰ τὴν
ἐνανθρώπησιν ἀντιπροσέφεραν εἰς
τὸν Σωτῆρα μας: ἡ Παναγία τὰ πά-
ναγνα σπλάχνα της, οἱ Ἄγγελοι τὴν
δοξολογίαν, ἡ γῆ τὸ σπήλαιον, οἱ
ποιμένες τὸν αἶνον και οἱ Μάγοι τὰ
δῶρα. Ἀλλὰ καὶ τί ἠμπορεῖ νὰ Τοῦ
ἀντιπροσφέρῃ ὁ σημερινὸς ἄνθρω-
πος; Τὰς ἁμαρτίας του. Συνάμα δὲ
νὰ ἑορτάσῃ τὰ ἐφετινὰ Χριστού-
γεννα ὡς φιλόθεος καὶ ὄχι ὡς φιλό-
κοσμος καὶ μὲ τὴν ἰδίαν πίστιν καὶ
ταπείνωσιν, ποὺ εἶχεν ὁ ἀπόστολος
Παῦλος, ὅταν ἔγραφεν: «ὅτι
Χριστὸς Ἰησοῦς ἦλθεν εἰς τὸν κό-
σμον ἁμαρτωλοὺς σῶσαι, ὧν
πρῶτός εἰμι ἐγώ» (Α´ Τιμ. α´ 15).
καιρία νά συνομιλήσουν καί συ-
ζητήσουν κάποια πνευματικά
θέματα.
Ὁ ἐλεύθερος χρόνος εἶναι γιά
ὅλους τοὺς ἀνθρώπους, εὐκαι-
ρία δημιουργίας. Ὁ μεγαλύτερος
κίνδυνος τοῦ ἐλεύθερου χρόνου,
εἶναι ἡ ἀπραξία καί ἡ νωχέλεια
ἡ ἔλλειψη δραστηριότητας. Τό
«χρόνου φείδου», τοῦ Μενάν-
δρου, καί ὅσα εἶπαν οἱ σοφοί
ἄνθρωποι γιά τήν ἀξία τοῦ χρό-
νου, ἰσχύουν καί γιά τό χρόνο
τῶν διακοπῶν μας καί τίς ὧρες
τοῦ ἐλεύθερου χρόνου.
Ὁ μεγάλος μουσουργός Φράν-
τς Σοῦμπερτ, πίνοντας τόν κα-
φέ του σ’ ἕνα καφενεδάκι, ἔ-
γραψε ἕνα ἀπό τά ὡραιότερά
του lieder (τραγούδια) καί συ-
χνά, κάτω ἀπό κάποιο δέντρο,
κατάφερνε νά συνθέτει ἄλλες
μουσικές ἐμπνεύσεις.
Ἰδιαίτερα οἱ χριστιανοί, συν-
δυάζουν ἀνάπαυση καί ἱεραπο-
στολή. Καί γιά νά μή εἶμαι θεω-
ρητικός, θ’ ἀναφέρω τό ἑξῆς γε-
γονός, πού συμβαίνει ἀπό ἀρκε-
τές δεκαετίες στήν πατρίδα μας.
Ἄντρες καί γυναῖκες τῶν Ὀρθο-
δόξων Χριστιανικῶν Κύκλων, τά
καλοκαίρια πού πηγαίνουν γιά
λόγους ὑγείας στά Λουτρά Αἰδη-
ψοῦ, Ὑπάτης καί σ’ ἄλλα πού
διαθέτει ἡ χώρα μας, παίρνουν
μαζί τους καί χριστιανικά ἔντυ-
πα, μέ τά ὁποῖα προμηθεύουν
τούς παραθεριστές γιά νά ἐπω-
φελοῦνται πνευματικά τόν ἐλεύ-
θερο χρόνο τῶν διακοπῶν τους.
Ὁ χρόνος, ὑπό ὁποιαδήποτε
μορφή —εἴτε ἐπαγγελματικός,
εἴτε ἐλεύθερος— εἶναι δῶρο
τοῦ Θεοῦ. Γιαυτό, μή λησμο-
νοῦμε τοῦ Παύλου τή συμβου-
λή: «Ἐξαγοραζόμενοι τόν και-
ρόν» (Ἐφ. Ε΄16).
Ὁ Μητροπολίτης Γαλλίας
Πρὸεδρος τοῦ Συμβουλίου
Εὐρωπαϊκῶν Ἐκκλησιῶν
Ὁ Μητροπολίτης Γαλλίας κ.
Ἐμμανουὴλ ἐξελέγη κατὰ τὴν
16ην Δεκεμβρίου Πρόεδρος τοῦ
Συμβουλίου Εὐρωπαϊκῶν Ἐκκλη-
σιῶν, ὑπὸ τῆς Κεντρικῆς Ἐπι-
τροπῆς τοῦ Ὀργανισμοῦ.
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΙΣ
Φέρεται εἰς γνῶσιν τῶν φίλων
καί συνεργῶν τοῦ ἱεραποστολικοῦ
ἔργου ὅτι τό «Πατριαρχικόν Ἵδρυ-
μα Ὀρθοδόξου Ἱεραποστολῆς
Ἄπω Ἀνατολῆς» θά πραγματοποι-
ήση τήν Κυριακή 24 Ἰανουαρίου
2010 καί ὥρα 18.00´ ἐκδήλωση
στήν μεγάλη αἴθουσα τοῦ Φιλολο-
γικοῦ Συλλόγου «Παρνασσός»
(Πλατεῖα Καρύτση, Ἀθήνα). Στήν
ἐκδήλωση θά παρευρεθῆ ὁ Σεβ.
Μητροπολίτης Κορέας κ. Ἀμβρό-
σιος καί θά συμμετάσχη Κορεατι-
κό συγκρότημα παραδοσιακῆς
μουσικῆς, πού θά παρουσιάση ἐκ-
κλησιαστικούς ὕμνους καί παρα-
δοσιακά Κορεατικά τραγούδια.
Ἐκ τοῦ Πατριαρχικοῦ Ἱδρύματος
Ὀρθοδόξου Ἱεραποστολῆς
Ἄπω Ἀνατολῆς
25 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2009
᾽Αρχιμ. ΠΑΥΛΟΥ Κ. ΝΤΑΝΑ: «Μηνύματα παρηγοριᾶς στούς
πενθοῦντες». Ἀγρίνιο 2009, σελίδες 436.
Οἱ θλίψεις, οἱ πειρασμοί καί προ- σης: «Στήν φωτοφόρο καί ἁγία Ἀνά-
πάντων ὁ θάνατος, εἶναι κοινός σταση τοῦ Κυριου» σέ νεοελληνική
κλῆρος ὅλων τῶν ἀνθρώπων. Κάποι- μετάφραση.
ος ξένος εἶπε πώς, «ἄν ἡ γῆ μας ἦταν Μερικά ἀπό τά κεφάλαια εἶναι καί
ἕνα σφουγγάρι καί τή στίβαμε, θά αὐτά: —Ὁ φόβος τοῦ θανάτου. —Ἡ
ἔσταζε αἷμα καί δάκρυα». Ὁ θάνατος προετοιμασία μας. —Τί εἶναι παρά-
ὑπῆρξεν ὁ πικρός καρπός τῆς πρώτης δεισος. —Τά ἀγωνιώδη ἐρωτήματα.
ἁμαρτίας. Καί θά ‘ναι γιά πάντα, ὅσο —Ἡ αἰώνια ἀνάπαυση. —Μνήμη θα-
ζοῦμε στήν παροῦσα ζωή, ἡ τραγω- νάτου. —Τά μνημόσυνα. —Γιατί πε-
δία ἑνός μεγάλου μυστηρίου. Καί τό
θαίνουν νέοι; —Τό κατά Θεόν πέν-
πικρό τοῦτο μυστήριο τό ὑπερβαίνει ὁ θος. —Ἡ αὐτοκτονία. —Ἡ ἀποτέ-
ἄνθρωπος μονάχα μέ τήν ὑπερφυσι-
φρωση τῶν σωμάτων κ.ἄ.
κή ἐκείνη δύναμη, πού λέγεται πίστη.
Πίστη χριστιανική. Πίστη στήν Ὁ π. Παῦλος Ντανᾶς παραθέτει
πλούσια βιβλιογραφία, ἀλλά δέν πρό-
αἰώνια ζωή. Τό λέμε καί τό ἀπαγγέλ-
λομε συχνά στή θεία Λειτουργία: σεξα τό ἐξαίρετο καί σέ ξένες
«Προσδοκῶ ἀνάστασιν νεκρῶν καί γλῶσσες μεταφρασμένο βιβλίο τοῦ
ζωήν τοῦ μέλλοντος αἰῶνος».
Ὡστόσο, ὁ ἄνθρωπος γιά πάντα,
Νικολάου Βασιλειάδη «Τό Μυστή-
ριον τοῦ θανάτου». Μήπως τοῦ διέ-
φυγε;
ἔχει ἀνάγκη ἀπό παρηγοριά. Ἔχει
ἀνάγκη ἀπό συμπαράσταση. Καί πά- Καθώς σημειώνει ὁ π. Παῦλος:
νω ἀπ’ ὅλα, ἔχει ἀνάγκη τῆς θείας πα- «Μέ τό βιβλίο αὐτό δίνεται ἡ δυνατό-
ρηγοριᾶς. Γιαυτό καί πολύ σωστά ὁ τητα νά ἐντρυφήσουμε στό φοβερό
πολυγραφότατος ἀρχιμανδρίτης π. μυστήριο τοῦ θανάτου, νά διδαχ-
Παῦλος Ντανᾶς ἐπιγράφει τό βιβλίο θοῦμε ἀπό τό ἡρωϊκό φρόνημα τῶν
Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας, νά εἴμα-
του «Μηνύματα παρηγοριᾶς στούς
πενθοῦντες». στε σέ θέση νά παρηγορήσουμε κάθε
θλιμμένο ἄνθρωπο...».
Τό βιβλίο περιέχει σαράντα κεφά-
λαια γύρω ἀπό τό θάνατο καί τήν Αὐτό τοῦτο τό βιβλίο, ἀποτελεῖ πα-
ρηγοριά γιά κάθε πενθοῦντα.
ἀθανασία, καί τελευταῖα παραθέτει
τό λόγο τοῦ ἁγίου Γρηγορίου Νύσ-
Μιχ. Μιχαηλίδης
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ: «Πατερικόν τῶν Σπηλαίων τοῦ
Κιέβου», Ἔκδοσις «Ἱερά Μονή Παρακλήτου», Ὠρωπός
Ἀττικῆς 2005, σελίδες 301.
Ἀληθινοί πνευματικοί θησαυροί, λεγόμενους χρονογράφους τῆς
ὅσα βιβλία ἔχουν προέλευση τή λαμ- ἐποχῆς τους. Καί αὐτά, δυστυχῶς,
πρά Ἱερά Μονή Παρακλήτου. Ἀκό- εἶναι πολύ λίγα, σέ σύγκριση μέ τή χι-
μα πιό πολύτιμα, θά ‘λεγα, ὅσα μετα- λιόχρονη ζωή τῶν σπηλαιωτῶν πατέ-
φράζονται ἀπό τά ρωσικά, ὅπως ρων. Οἱ ἀλλεπάλληλες ἐπιδρομές τῶν
τοῦτο τό «Πατερικόν τῶν σπηλαίων Μογγόλων, Τατάρων καί ἄλλων
τοῦ Κιέβου». Αὐτό, μάλιστα, πού ἔχω ἐχθρῶν, μέχρι τό 1941 μέ τούς Γερμα-
στά χέρια μου, μέχρι τό 2005 μέτρησε νούς, ἀφαιρέθηκαν καί καταστράφη-
τήν ἔννατη ἔκδοση. Θά ἐπαναλάβω καν μοναδικά μνημεῖα τῆς ἐκκλησια-
πώς, οἱ ἐκδόσεις τῆς «Ἱερᾶς Μονῆς στικῆς ἀρχιτεκτονικῆς τοῦ 11ου μέχρι
Παρακλήτου», συναγωνίζονται ὁποι- τοῦ 18ου αἰώνα.Καί καθώς σημειώνε-
εσδήποτε ἄλλες ἐκδόσεις. ται: «στούς ἑπομένους δύο αἰῶνες,
Τό «Πατερικόν τῶν Σπηλαίων τοῦ μέχρι τήν πτώση τοῦ τσαρικοῦ κα-
θεστῶτος, ἡ Κιεβο —Πετσέρσκαγια
Κιέβου», καθώς ὑποσημειώνεται Λαύρα = Συνοδικό σταυροπήγιο ἀπό
στήν ἐσωτερική σελίδα, περιέχει: τό 1721— θά λάμπει σ’ ὅλη τή ρωσική
«Διηγήσεις ἀπό τή ζωή καί τά κατορ- ἐπικράτεια σάν ἐργαστήριο εὐσεβεί-
θώματα τῶν ὁσίων πατέρων τῆς Κιε- ας. Ὁ ἀκτινοβόλος αὐτός φάρος τοῦ
βο-Πετσέρσκαγια Λαύρας». Αὐτή ἡ πνεύματος καί τῆς Ὀρθοδόξου παρα-
Μοναστική Λαύρα τοῦ Κιέβου, εἶναι δόσεως ἔσβησε βίαια, «κρίμασιν οἷς
τό Ἅγιον Ὄρος τῆς Ρωσίας. Καί «μή Κύριος οἶδε», μετά τήν ὀκτωβριανή
νομίσει κανείς, ὅτι εἶναι μόνο τόσοι, ἐπανάσταση τοῦ 1917».
ὅσους ἀναφέρει τό βιβλίο. Εἶναι πολύ
περισσότεροι. Πολυάριθμα εἶναι τά Τό λαμπρό καί πνευματικότατο
ἅγια λείψανα πού ἀναπαύονται στά αὐτό βιβλίο, ἀναφέρεται ὀνομαστικά
σπήλαια τῆς Λαύρας! Καί ἀπ’ αὐτά, στούς ὁσίους πατέρες, ἀπό τόν κτίτο-
λίγα μόνο ἀνήκουν σέ γνωστούς καί ρα τῶν Σπηλαίων Ἀντώνιο καί τόν
ἐπώνυμους ὁσίους πατέρες. Ὄχι μόνο Καθηγούμενο Θεοδόσιο μέχρι τόν
οἱ βίοι, ἀλλά καί τά ὀνόματα τῶν πε- ὅσιο Πολύκαρπο. (Μερικοί ἀπ’
ρισσοτέρων δέν διεσώθηκαν, γιατί οἱ αὐτούς ἦσαν: Στέφανος, Νίκων,Βαρ-
συνεχεῖς πόλεμοι, οἱ ἐπιδρομές καί οἱ λαάμ, Ἐφραίμ, Ἡσαΐας, Δαμιανός,
καταστροφές τῆς ρωσικῆς γῆς ἀφάνι- Ματθαῖος, Νικήτας, Λαυρέντιος,
σαν κάθε στοιχεῖο: βιβλία, κατάστιχα, Ἀλύπιος, Ἀγαπητός, Ποιμήν, Σπυρί-
δων, Νίκων, Νέστωρ, Σίμων κ.ἄ.
ἐπιγραφές».
Ὁ Θεός πάντοτε στέλλει τούς ἁγί-
Στό βιβλίο εἶναι συγκεντρωμένο
κάθε στοιχεῖο τῆς ζωῆς καί τῆς διδα- ους Του γιά νά μᾶς καθοδηγοῦν.
σκαλίας τῶν πατέρων καί ὁσίων τῆς Συγχαίρουμε καί παρακαλοῦμε,
Λαύρας τῶν σπηλαίων τοῦ Κιέβου, εὔχεσθε ὑπέρ ἡμῶν.
ἀπ’ ὅσα μᾶς ἔχουν διασωθεῖ ἀπό τούς Μιχ. Μιχαηλίδης
Ἔτος ΚΖ´, Ἀριθμ. 48/25 Δεκεμβρίου 2009
ΒΙΒΛΙΑ – ΑΝΑΤΥΠΑ ΑΠΛΗ ΚΑΤΗΧΗΣΗ, τῆς ῾Ι. Μη-
τροπόλεως Γόρτυνος καὶ Μεγαλοπόλε-
ΑΓΙΟΥ ΛΟΥΚΑ, Ἀρχιεπισκόπου ως. ᾿Αριθμ. 1 καὶ 2. Συντάκτης· ῾Ο ᾿Επί-
Συμφερουπόλεως καὶ Κριμαίας «Ἡ
σκοπος ῾Ιερεμίας Φούντας. Δημητσά-
Πνευματικὴ Διαθήκη». Ἔκδοση Ἱ.
να, Μεγαλόπολη. Μάρτ., ᾿Απρίλ.,
Μονῆς Σαγματᾶ. Σχ. 20Χ14, σσ. 20. Μάϊος, ᾿Ιούν., ᾿Ιούλ., Αὔγ., Σεπτ. 2009.
Ἀρχιμ. ΔΑΝΙΗΛ Γ. ΑΕΡΑΚΗ
ΑΕΡΟΠΟΡΙΚΗ ΙΔΕΑ (᾿Αεροπο-
«Πρόσχωμεν». Ἀθήνα 2009. Σχ. ρικὴ ᾿Ακαδημία ῾Ελλάδος) (Α.ΑΚ.
16,50Χ12, σσ. 128.
Τοῦ ἰδίου «Ὀρθοδοξία». Ἀθήνα
Ε.). ᾽Απρ. – ᾿Ιούν. 2009.
ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟΝ ΒΗ-
2009. Σχ. 20,50Χ12, σσ. 128. ΜΑ. ᾿Επίσημο ὄργανο τοῦ Πανελ-
Κ. Γ. ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΑΚΟ-
ληνίου Συνδέσμου Βορειοηπειρωτι-
ΠΟΥΛΟΥ «Θεία Κοινωνία ἡ Σωτη- κοῦ ᾿Αγῶνος (ΠΑ.ΣΥ.Β.Α.). Πε-
ρία». Κατὰ τοὺς Πατέρες. Ἐκδόσεις
ρίοδος Γ´. Νοέμβ., Δεκ. 2008, ᾿Ιαν.,
«Φωτοδότες». Σχ. 18Χ11,50, σσ. 254. Φεβρ., Μάρτ., ᾿Απρίλ., Μάϊος –
Π. Μ. ΣΩΤΗΡΧΟΥ «Τὸ δεύτερον ᾿Ιούν., ᾿Ιούλ. – Αὔγ. 2009. ᾿Αθῆναι.
Πάσχα τῶν Ἑλλήνων» (Χαῖρε, ἡ Κε- ΓΝΩΣΕΣΘΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ,
χαριτωμένη). Ἐκδόσεις «Ὀρθόδοξος Μηνιαῖο περιοδικὸ ἐκδίδεται ἀπὸ τὸ
Κυψέλη». Σχ. 20,50Χ14, σσ. 32. «Κέντρο Γνήσιας ᾿Ορθοδόξου ῾Ιερα-
Τοῦ ἰδίου «Ὧρες ἐσχάτου σπαραγ- ποστολῆς ᾿Εκκλησιαστικῆς Δια-
μοῦ». Ἐκδόσεις «Ὀρθόδοξος Κυψέ- κονίας καὶ ᾿Αντιαιρετικοῦ ᾿Αγῶνος
λη». Σχ. 20,50Χ14, σσ. 40. «Παναγία ἡ ῾Οδηγήτρια τῶν ῾Απαν-
ταχοῦ ᾿Ορθοδόξων» τῆς ῾Ιερᾶς Μη-
ΠΕΡΙΟΔΙΚΑ – ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ τροπόλεως Μεσογαίας καὶ Λαυρεω-
ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΚΑΙ ΠΑΤΕΡΙ- τικῆς τῆς Γ.Ο.Ε. Μάϊος, ᾿Ιούν., ᾿Ιούλ.,
ΚΗ ΦΩΝΗ, Τριμηνιαῖον δελτίον ἐνη- Αὔγ., Σεπτ. 2009.
μερώσεως Γ.Ο.Χ. Δωδεκανήσου. ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΠΑΛΑΜΑΣ, Δι-
Ἀπρίλ., Μάϊος, ᾿Ιούν., ᾿Ιούλ. – Σεπτ. μηνιαῖον Θεολογικὸν καὶ ᾿Εκκλησια-
2009. Κάλυμνος. στικὸν περιοδικὸν ὄργανον τῆς ῾Ιερᾶς
ΑΠΟΣΤΟΛΗ, Τρίμηνη περιοδικὴ Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης. Μάρτ.
ἔκδοση ῾Ι. Ναοῦ ῾Αγ. Θεράποντος – ᾿Απρίλ., Μάϊος – ᾿Ιούν., ᾿Ιούλ. –
Μυτιλήνης. Μάϊος, ᾿Ιούν., – Δεκ. Αὔγ. 2009. Θεσσαλονίκη.
2009. Μυτιλήνη.
ΑΡΝΑΙΑ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ,
Περιοδικὴ ἔκδοση ἱστορικῆς – ἀρχαι-
ολογικῆς καὶ λαογραφικῆς ἐνημέρω-
σης καὶ καταγραφῆς. ᾿Ιαν. – Μάρτ., ῾Εβδομαδιαία ᾿Εκκλησιαστικὴ
᾿Απρίλ. – Μάϊος 2009. ᾿Αρναία Χαλ- ᾿Εφημερίς. ᾿Ιδιοκτησία· «Παν-
κιδικῆς. ελλήνιος ᾿Ορθόδοξος ῞Ενω-
σις» (Π.Ο.Ε.), Κάνιγγος 10, 106
ΑΓΙΟΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ, Τριμην.
ἔκδοση τῆς ῾Ι. Μητροπόλεως Θεσσα- 77 ᾿Αθῆναι. ᾿Εκδότης· Κων-
λιώτιδος καὶ Φαναριοφερσάλων. σταντῖνος Σωτ. Σωτηρόπουλος,
Φασίδερη 9, ῾Εκάλη. Διευθυν-
᾿᾿Ιαν. – Μάρτ. 2009.
τὴς Συντάξεως· Γεώργιος
Ζερβός, Θησέως 25, Νέα ᾿Ερυ-
ΑΙ ΟΜΙΛΙΑΙ ΤΗΣ Π.Ο.Ε.
θραία (14671). ῾Υπεύθυνος Τυ-
πογραφείου· Κωνσταντῖνος
Τὴν προσεχῆ Δευτέραν 28
Δεκεμβρίου καὶ τὴν ἑπομέ- Μιχ. Σαμωνᾶς, ᾿Αμαδριάδος 15,
Δροσιά. Τύποις «᾿Ορθοδόξου
νην 4 Ἰανουαρίου δὲν θὰ γί-
νουν ὁμιλίαι λόγῳ τῶν ἑ- Τύπου» (Θησέως 25, 14671 Νέα
ορτῶν τῶν Χριστουγέννων ᾿Ερυθραία, Τηλ. 210 81 34 951).
καὶ τῆς Πρωτοχρονιᾶς. ῾Ιστοσελίς «Ο.Τ.»:
Αἱ ὁμιλίαι θὰ συνεχισθοῦν www.orthodoxostypos.gr
τὴν μεθεπομένην Δευτέραν ᾿Ηλεκτρον. ταχυδρομεῖον:
11 Ἰανουαρίου καὶ ὥραν 7–8 orthotyp@otenet.gr
μ.μ. μὲ ὁμιλητὴν τὸν κ. Ἰ. Τὰ ἐνυπόγραφα ἄρθρα ἐκ-
Ἀγγελόπουλον Δρ. θεολο- φράζουν τὰς προσωπικὰς ἀ-
γίας καὶ μὲ θέμα: «Ἐξαγορα- πόψεις τῶν ἀρθρογράφων, οἱ
ζόμενοι τὸν καιρόν». ὁποῖοι καὶ φέρουν τὴν εὐθύ-
νην τῶν γραφομένων.
Μικραὶ Ἀγγελίαι ᾿Εὰν δὲν εὑρίσκετε τὴν ἐφη-
μερίδα μας εἰς τὸ περίπτερόν
ΙΕΡΟΨΑΛΤΗΣ, θεολόγος ζητεῖ σας, παρακαλοῦμεν νὰ τηλε-
θέσιν Ἱεροψάλτου εἰς Ἱερὸν Ναὸν φωνῆτε εἰς τὸν ἀριθμὸν 210-
Ἀθηνῶν. Τηλ. 210.9570774 καὶ κιν. 38.16.206, διὰ νὰ καλυφθῆ ἡ
6932922931. ἔλλειψις.
25 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2009 Σελὶς 3η

ΧΡΙΣΤΟΣ ΓΕΝΝΑΤΑΙ, ΔΟΞΑΣΑΤΕ! ΤΕΚΜΗΡΙΩΜΕΝΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΑΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ

Τὸ πιὸ εὐφρόσυνο ἄγγελμα
ὅλων των ἐποχῶν «ὁ Λόγος σὰρξ
ἐγένετο» (Ἰωάν. 1, 14) ἀποτελεῖ
τὴν ἀπαρχὴ τῆς χαρᾶς καὶ τῆς
ἐλπίδας γιὰ τὸ ἀνθρώπινο γένος.
Ἡ ἐνανθρώπηση τοῦ Θεοῦ εἶναι τὸ
μέγιστο γεγονὸς τῆς ἀνθρώπινης
ἱστορίας, διότι χάρις σὲ αὐτὸ
βρῆκε ὁ ἄνθρωπος καὶ ὁλόκληρη ἡ
δημιουργία, τὴν πραγματικὴ λύ-
τρωση. Γιʼ αὐτὸ οἱ χριστιανοὶ τὴν
ἁγία ἡμέρα τῶν Χριστουγέννων,
«ἐν ἑνὶ στόματι καὶ μία καρδία»
ὑμνοῦμε καὶ δοξάζουμε τὸ Θεάν-
θρωπο Κύριο.
Τὸ εὐλογημένο αὐτὸ γεγονὸς
εἶναι ὁ ἀντίποδας τοῦ φρικτοῦ
γεγονότος τῆς πτώσεως τοῦ
ἀνθρώπου καὶ ἡ ἀληθινὴ παλι-
νόρθωσή του στὴν προπτωτική
του κατάσταση. Ἂν ἡ πτώση
ὑπῆρξε ἡ χείριστη κατάρα καὶ ὁ
ὄλεθρος, ἡ θεία ἐνανθρώπηση
ὑπῆρξε ἡ ὕψιστη εὐλογία καὶ ἡ
χάρη. Μάλιστα μέσα ἀπὸ τὴν πα-
τερικὴ θεολογία τῆς Ἐκκλησίας
μας διαφαίνεται πώς, χωρὶς νὰ
εἶναι τὸ γεγονὸς τῆς πτώσεως
μέρος τῆς θείας οἰκονομίας, ἡ
σάρκωση τοῦ Θεοῦ Λόγου ἀπέβη
ἐν τέλει ὠφέλιμη στὸν ἄνθρωπο,
διότι ὄχι ἁπλὰ ἔγινε ἀποκατάστα-
ση τῆς πρὸ τῆς πτώσεως κατάστα-
σης τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλὰ διʼ αὐτῆς
ἔχουμε πραγματικὴ ὀργανικὴ συσ-
σωμάτωση τῆς ἀνθρωπίνης φύσε-
ως μὲ τὴ θεία φύση. Ἡ φύση τοῦ
Ἀδὰμ σαφέστατα ἦταν ξέχωρη
ἀπὸ τὴ θεία φύση. Στὸ πρόσωπό
του ἁπλὰ ὑπῆρχε ἡ ἄκτιστη ἐνέρ-
γεια τοῦ Θεοῦ. Στὸ πρόσωπο ὅμως
τοῦ μεταχριστιανικοῦ ἀνθρώπου
ὑπάρχει πραγματικὴ μετοχὴ στὴ
θεία φύση καὶ αὐτὸ ὀφείλεται βε-
βαίως στὴν ἐνανθρώπηση τοῦ
Θεοῦ.
Ὁ Θεὸς Λόγος γενόμενος
ἄνθρωπος, προσέλαβε πραγματικὰ
τὴν ἀνθρώπινη φύση στὸ θεανδρι-
κό Του πρόσωπο. Αὐτὴ ὅμως ἡ
πρόσληψη προϋπέθετε τὸν καθο-
λικὸ καθαρισμό της ἀπὸ τὸν ρίπο
τῆς ἁμαρτίας ποὺ ἔφερε μετὰ τὴν
πτώση, διότι ὁ ἀπόλυτα ἀναμάρτη-
τος Θεὸς δὲ μποροῦσε νὰ κατοι-
Τοῦ κ. Λάμπρου Κ. Σκόντζου, Θεολόγου – Καθηγητοῦ
ποι πιὰ φέρουμε φύση καθαρή,
ἁγία καὶ θεωμένη, χωρὶς νὰ ἔχου-
με συνειδητοποιήσει αὐτὴ τὴν
ὕψιστη θεία δωρεά.
Βεβαίως τὸ γεγονὸς τῆς ἀντι-
κειμενικῆς σωτηρίας τῆς ἀνθρωπί-
νης φύσεως δὲν αἴρει σὲ καμιὰ πε-
ρίπτωση τὴν ἐλευθερία τοῦ προ-
σώπου. Ἡ πραγμάτωση τῆς σωτη-
ρίας στηρίζεται στὴν προσωπικὴ
ἐλευθερία. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος
εἶναι ὁ διαπρύσιος κήρυκας τῆς
ἐλεύθερης ἐπιλογῆς τῆς σωτη-
ρίας, διατράνωνε στοὺς ἀποδέ-
κτες τῶν ἐπιστολῶν ὅτι «ἐπʼ ἐλευ-
θερία ἐκλήθητε» (Γαλ. 5, 13). Σα-
φέστατα, οἱ σωτήριες δωρεὲς τῆς
ἐνανθρωπήσεως τοῦ Θεοῦ, γιὰ
τὸν ἄνθρωπο, ποὺ δὲν ἐπιθυμεῖ νὰ
σωθεῖ, εἶναι σὰν νὰ μὴ ὑπάρχουν.
Ἐξαιτίας ἀκριβῶς τοῦ ἀπόλυτου
σεβασμοῦ τῆς ἀνθρώπινης ἐλευ-
θερίας ἀπὸ μέρους τοῦ Θεοῦ ἀπαι-
τεῖται ἡ προσωπικὴ συγκατάθεση
τοῦ ἀνθρώπου προκειμένου νὰ
ἐνεργοποιηθοῦν οἱ σωτήριες δω-
ρεὲς σὲ αὐτόν.
Ὡς προσωπικὴ συγκατάθεση
δὲν ἐννοοῦμε ἁπλὰ μιὰ νοητικὴ ἢ
συναισθηματικὴ συναίνεση, ἀλλὰ
μιὰ ὀντολογικὴ ἀποδοχὴ τοῦ Χρι-
στοῦ ὡς μοναδικοῦ σωτήρα καὶ
τὴν υἱοθέτηση τῆς νέας ἐν Χριστῷ
ζωῆς καὶ πολιτείας, ἡ ὁποία προ-
ϋποθέτει τὴν ἀποκήρυξη τοῦ βιώ-
ματος τοῦ «κόσμου», δηλαδὴ τῆς
μὴ αὐθεντικῆς ζωῆς. Ὁμιλοῦμε
γιὰ τὴ ζωὴ ποὺ βιώνεται μέσα στὸ
τοῦ διαβόλου. Χωρὶς τὴ θέλησή
του θὰ ἦταν ἀδύνατη ἡ πραγμάτω-
ση τῆς βασιλείας τοῦ ἀρχέκακου.
Ἡ μοιραία ἀπόφαση τοῦ ἀνθρώ-
που νὰ στασιάσει ἐναντίον τοῦ
Θεοῦ καὶ νὰ αὐτονομηθεῖ ἔδωσε
τὴ δύναμη στὸ διάβολο νὰ ὑλοποι-
ήσει τὸ καταχθόνιο σχέδιό του. Τὸ
πιὸ τραγικὸ στοιχεῖο τῆς πτώσης
εἶναι ὅτι αὐτὴ δὲν ἐπέδρασε μόνο
στὸν ἄνθρωπο, ἀλλά σὲ ὁλόκληρη
τὴ δημιουργία. Τὸ κακό, ποὺ
εἰσῆλθε διὰ τοῦ ἀνθρώπου στὸν
κόσμο, διαχύθηκε σὲ ὁλόκληρη
τὴν πλάση. Ἀποτέλεσμα εἶναι νὰ
«συστενάζει καὶ συνωδίνει ἄχρι
τοῦ νῦν» ἀναμένοντας καὶ αὐτὴ
τὴν ἀπὸ Θεοῦ ἀπελευθέρωσή
της ἀπὸ τὴ δουλεία τῆς ἁμαρτίας
(Ρωμ. 8, 22).
Ὅπως ἡ συγκατάθεση τοῦ
ἀνθρώπου νὰ υἱοθετήσει τὸ κακὸ
ἦταν ἐλεύθερη, ἔτσι καὶ ἡ συγκα-
τάθεση τοῦ Θεοῦ νὰ σώσει τὸν
ἄνθρωπο καὶ ὁλόκληρη τὴ δημι-
ουργία ἦταν ἀποτέλεσμα ἐλευθε-
ρίας. Τὸ ἀπʼ αἰῶνος ἀπόκρυφο
σχέδιο τῆς σωτηρίας τοῦ κόσμου
ἀπὸ μέρους τοῦ Θεοῦ ἦταν πρω-
τίστως ἀποτέλεσμα ἐλεύθερης
ἐπιλογῆς καὶ ἄμετρης ἀγάπης
τοῦ Θεοῦ. Ὁ Θεὸς Λόγος δέχτηκε
νὰ κενωθεῖ καὶ νὰ σαρκωθεῖ. Νὰ
ἀποβάλλει τὴ θεία Του μεγαλοπρέ-
πεια καὶ νὰ ἐνδυθεῖ τὴν ἀνθρώπινη
μικρότητα καὶ ταπείνωση μέχρι
τοῦ σημείου τοῦ θανάτου «θανά-
του δὲ σταυροῦ» (Φιλιπ. 2, 8). Τὸ
μόνο ἰσχυρὸ καὶ ἀποτελεσματικὸ
ἀντίδοτο στὴν ἔπαρση τῆς ἁμαρ-
τίας ὑπῆρξε ἡ θεία ταπείνωση, ἡ
ὁποία καὶ συνέτριψε ὁλοκληρωτι-
κά τὸ κακὸ καὶ θρυμμάτισε τὴν κε-
φαλὴ τοῦ νοητοῦ ὄφεως, ὅπως σα-
φέστατα προφητεύθηκε στὸ τρίτο
κεφάλαιο τῆς Γενέσεως ἀπὸ τὸν
ἴδιο τὸ Θεό.
Ὁ σαρκωμένος Θεὸς Λόγος χα-
ρακτηρίζεται ἀπὸ τὸν ἀπόστολο
Παῦλο ὡς «ἔσχατος Ἀδάμ», γιὰ νὰ
διακριθεῖ ἀπὸ τὸν πρῶτο πτωτικὸ
Ἀδάμ. Κάνοντας ἡ Ἐκκλησία μας
τὴ σύγκριση τῶν δύο προσώπων
μᾶς φανερώνει τὸ ἀσύλληπτο μέ-
γεθος τῆς δωρεᾶς τοῦ Θεοῦ γιὰ
ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΟΠΑΔΟΥΣ ΤΟΥ ΔΑΡΒΙΝΟΥ
Ὑπὸ τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιῶς κ. Σεραφείμ
Ὑπό τοῦ Μητροπολίτου Πει-
ραιῶς κ. Σεραφείμ ἐξεδόθη ἀνα-
κοίνωσις, διά τῆς ὁποίας δίδει
ἀπαντήσεις εἰς ὅλους ἐκείνους,
οἱ ὁποῖοι υἱοθετοῦν τήν θεωρίαν
τοῦ Δαρβίνου καί ἐπιχειροῦν νά
ἀποδώσουν τό θαῦμα τῆς ζωῆς
εἰς τήν τυχαιότητα, τήν ἀσυνει-
δησίαν καί τήν ἀνυπαρξίαν τοῦ
μηδενός. Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης
ἐξέδωσε τήν ἀνακοίνωσιν μέ
ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΩΝ ΦΩΤΩΝ ἀφορμήν τάς ἐπετειακάς ἐκδη-
3 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2010 λώσεις, αἱ ὁποῖαι ὠργανώθησαν,
διά νά τιμηθοῦν τά διακόσια ἔτη
Ἀπόστολος: Β´ Τιμ. δ´ 5 – 8 ἀπό τήν γέννησιν τοῦ Δαρβίνου
Εὐαγγέλιον: Μάρκ. α´ 1 – 8 καί τήν συμπλήρωσιν 150 ἐτῶν
ἀπό τήν δημοσίευσιν τοῦ βιβλίου
Ἦχος πλ. α´ — Ἑωθινὸν: Η´ του ὑπό τίτλον: «Ἡ καταγωγή τῶν
ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ εἰδῶν». Ὁλόκληρος ἡ ἀνακοίνω-
σις ἔχει ὡς ἀκολούθως:
Ο ΤΙΜΙΟΣ ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ «Μέ ἀφορμήν τό λῆγον ἔτος
2009, ἀφιερωμένον εἰς τήν ζωήν
Τό κύριο ἔργο τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου ἦταν νά
προετοιμάσει τούς ἀνθρώπους γιά νά δεχτοῦν τόν Ἰησοῦ Χρι- καί τό ἔργον τοῦ ἀνθρωπολόγου
καί φυσιοδίφου Καρόλου Δαρβί-
στό, τόν Υἱό τοῦ Θεοῦ, πού σέ λίγο θά ἄρχιζε τό σωτήριο ἔργο. νου εἰς ὅλας σχεδόν τάς μεγάλας
Ἦταν ὁ Πρόδρομος ὁ ἀπεσταλμένος τοῦ Θεοῦ, γιά τόν ὁποῖο πόλεις τῆς ῾Ελλάδος διῳργανώθη-
εἶχε μιλήσει ὁ προφήτης Ἠσαΐας: «Φωνή ἀνθρώπου κράζει στήν σαν ἐπετειακαί ἐκδηλώσεις ἀπευ-
ἔρημο καί λέει: Ἑτοιμάστε τό δρόμο ἀπό τόν ὁποῖο θά ἔλθει θυνόμεναι εἰς εὐρύτερον ἤ εἰδικόν
πρός ἐσᾶς ὁ Κύριος. Κάνετε ἴσιους καί ὁμαλοὺς τούς δρόμους,
κοινόν καθώς καί εἰς ὁλόκληρον
ἀπό τούς ὁποίους θά περάσει. Ἀπαλλαγεῖτε ἀπό τά ἐλαττώματά τόν κόσμον πραγματοποιήθησαν
σας καί καθαρίστε τήν ψυχή σας ἀπό τίς ἁμαρτίες. Ἑτοιμα-
ἐκθέσεις καί συνέδρια διά νά τιμή-
σθεῖτε νά δεχτεῖτε τόν Κύριο». σουν τό ἔργον τοῦ Βικτωριανοῦ
Ὁ λόγος τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου ἦταν πειστικός, γι᾽ αὐτό καί πή- «ἐπαναστάτη». Εἰδικώτερα στή χώ-
γαιναν κοντά του ὅλοι οἱ κάτοικοι τῆς Ἰουδαίας καί οἱ Ἱεροσο- ρα μας μέ τό τελευταῖο βιβλίο γνω-
λυμίτες καί βαφτίζονταν στόν Ἰορδάνη ποταμό, ὁμολογώντας στοῦ Βιολόγου καί ᾿Ακαδημαϊκοῦ,
φανερά τίς ἁμαρτίες τους. Ἡ ἁγία ζωή του ἀσκοῦσε μεγάλη ἐπί- τιμήθηκαν τά 200 χρόνια ἀπό τήν
δραση στό λαό. Ἡ ἀσκητική του βιοτή ὑπῆρξε τό πρότυπο ὅλων γέννηση τοῦ Δαρβίνου καί τά 150
χρόνια ἀπό τήν δημοσίευση τοῦ
τῶν μετέπειτα ἀσκητῶν καί μοναχῶν. Τό ἔνδυμά του ἦταν ὑφα-
σμένο ἀπό τρίχες καμήλας καί ἡ ζώνη στή μέση του ἦταν δερ- βιβλίου του «῾Η καταγωγή τῶν εἰ-
δῶν». ῞Ολες αὐτές οἱ ἐκδηλώσεις
μάτινη. Ἔτρωγε ἀκρίδες πού ἔφερνε ὁ ἄνεμος ἀπό τά νότια μέ-
πυροδότησαν διά μιά εἰσέτι φορά
ρη, καθώς καί μέλι, πού ἀποθήκευαν οἱ ἄγριες μέλισσες μέσα
στίς σχισμές τῶν βράχων. τήν διάδοση τῆς ἐξελικτικῆς θε-
ωρίας, πού ἀποδίδει τήν σύνθεση,
Προετοιμασία κάνει ὁ Θεός καί στόν κάθε ἄνθρωπο, προκειμέ- ἁρμονία καί ἀπερινόητη νόηση καί
νου νά δεχτεῖ τόν Χριστό. Ἐπιδιώκει τήν ἀφύπνισή του ἀπό τόν
σοφία, πού ἐκφράζεται διά τοῦ κτι-
λήθαργο τῆς ἁμαρτίας καί χρησιμοποιεῖ πολλούς τρόπους. Ἕνας στοῦ κόσμου στόν ἀπρόσωπο, ἀσυ-
ἐπίσκοπος, ἀναφερόμενος στήν ἀφύπνιση τοῦ ἀνθρώπου, σημει-
νείδητο καί τυχαῖο μηχανισμό τῆς
ώνει: «Μέ ἄπειρες φωνές, πότε σιγανές καί γλυκιές σάν τήν ἁπα- δῆθεν φυσικῆς ἐπιλογῆς καί τῆς
λή αὔρα καί πότε δυνατές καί συγκλονιστικές, σάν τόν κεραυνό
δῆθεν κοινῆς καταγωγῆς τῶν ζων-
τανῶν εἰδῶν.
Τὸ μεγάλο ψεῦδος
῾Η εὔλογος ἀντίρρησις εἰς ὅλον
αὐτόν τόν καταιγισμόν τῆς ἀντιεπι-
στημονικῆς μεθόδου πού ἐνῶ δῆ-
θεν καταλύει τό θρησκευτικό κο-
σμοείδωλο περί δημιουργίας καί
περί εὐφυοῦς σχεδιασμοῦ, οὐσια-
στικῶς ὑψώνει τό ἕωλο, ἀβάσιμο
καί ἀνεπέρειστο ἐπιστημονικῶς καί
λογικῶς κοσμοείδωλο τῆς ἀσυ-
ναρτήτου τυχαιότητος, ὡς αἰτίας
καί οὐσίας τοῦ ἐκπληκτικῆς συν -
θέσεως καί ἁρμονίας κόσμου, ἐπι-
γραμματικῶς χρεωστοῦμεν εἰς
ἀπάντησιν τῆς ὅλης αὐτῆς ἀντιεπι-
στημονικῆς καί ἀντιλογικῆς καί ἐξ
ἐμπαθείας καί μίσους κατά τοῦ Δη-
μιουργοῦ κινουμένης διαδικασίας,
νά καταθέσωμεν πρός τόν εὐσεβῆ
λαόν ἁπλάς σκέψεις πού ἀφοροῦν
τήν ψευδεστάτην καί κακότροπον
ἐξελικτικήν θεωρίαν καί ἀποδει-
κνύουν ὅτι ὁ κόσμος εἶναι δημιού-
ργημα τῆς ἀπερινοήτου σοφίας καί
ἀγάπης τοῦ ἐκτός αὐτοῦ ὑπάρχον-
τος Τρισαγίου Θεοῦ κατά τήν ὑπέ-
ροχον ἔκφρασιν τοῦ ἱεροῦ ψαλμω-
δοῦ: ῾῾ποίησιν δέ χειρῶν αὐτοῦ
ἀναγγέλει τό στερέωμα᾿᾿ (Ψαλμ.
18,1). Βεβαίως αἱ πλέον σύγχρονοι
φυσικαί θεωρίαι τῆς σχετικότητος
τοῦ ᾿Αϊνστάιν, τῆς ἀπροσδιοριστίας
τοῦ Χάϊζεμπεργκ καί τῶν κβάντα
τοῦ Μάξ Πλάνκ, ἀλλά καί ἀρκεταί
νεώτεραι καταδεικνύουν τήν σα-
θρότητα τῆς ἐξελικτικῆς θεωρίας,
πού ἀποδίδει τήν ὕπαρξη τοῦ κό-
σμου στήν τυχαιότητα καί στήν μη-
χανοκρατία τῆς φυσικῆς ἐπιλογῆς.
Αἱ ἐπιστημονικαί καί φιλολοσοφικαί
ἀποδείξεις κατά τοῦ μεγάλου τού-
του ψεύδους πού συντηροῦν γνω-
στοί διεθνιστικοί κύκλοι τυγχά-
νουν:
1. Τό πεπερασμένον τοῦ ὑλικοῦ
σύμπαντος, ῾Ο μαθηματικός τύπος
τοῦ ᾿Αινστάϊν Ε=mc2 ἥτοι ὅτι ἡ
ἐνέργεια ἰσοῦται πρός τό γινόμε-
νον τῆς μάζης ἐπί τό τετράγωνον
τῆς ταχύτητος τοῦ φωτός, τήν
ἀλήθειαν ταύτην ἀκριβῶς βεβαιεῖ
διότι ἡ ὕλη-μάζα καί ἡ ἐνέργεια
εἶναι ἕν καί τό αὐτόν νόμισμα. ῾Η
συμπαντική ὕλη σχηματίζεται ἐν τῷ
συνόλῳ της ἐκ χημικῶν στοιχείων,
τά βασικά συστατικά τῶν ὁποίων
εἶναι μονάδαι σταθεραί, δηλαδή
πεπερασμένα σωματίδια ἠλεκτρι-
σμοῦ ὁρισμένης μάζης καί ὡς ἐκ
τούτου ἔχει τέρμα-ὅρια ὡς βεβαιεῖ
καί ἡ σύγχρονος ἀστροφυσική, τό
σύμπαν εἶναι σφαιρικόν-κυρτόν κα-
τά τήν θεωρία τῆς σχετικότητος μέ
διάμετρον ἔχουσαν μῆκος δέκα
περίπου δισεκατομμυρίων ἐτῶν
φωτός. ῾Επομένως τό ὑλικόν σύμ-
παν ὡς πεπερασμένον εἶναι ὑλικόν
δημιούργημα «ἐξ οὐκ ὄντων», εἶναι
ἀποτέλεσμα-αἰτιατόν καί ὡς τοιοῦ-
τον δέν εἶναι ἄναρχον, δέν δύναται
νά ἔχει τήν αἰτίαν τῆς ὑπάρξεώς
του ἐν ἑαυτῷ καί εἶναι παραλογι-
σμός νά ἰσχυρίζεταί τις, ὅτι προῆλ-
θεν ἐκ τοῦ μηδενός ἤ εἶναι αὐτα-
πάτη. ῾Ο χῶρος καί ὁ χρόνος μπο-
ροῦν νά νοηθοῦν μόνον, ἀφ᾿ ἧς τό
ὑλικόν σύμπαν ἐδημιουργήθη «ἐξ
οὐκ ὄντων». Τό πεπερασμένον ὑλι-
κόν σύμπαν εἶναι δημιούργημα
ἄλλης οὐσίας καί ὑπάρχει που, δι-
ότι ἀντίκειται εἰς τήν λογικήν, ὅτι
ἐκ τοῦ ἀπαισίως χαίνοντος μη-
δενός καί ἐκ τῆς ἀνυπαρξίας ἐδη-
μιουργήθη τό ἀσυλλήπτου κάλ-
λους ἁρμονίας καί τάξεως ὑλικόν
σύμπαν καί ὅτι ὑπάρχει εἰς τό μη-
δέν, τό ὁποῖον κατά τήν λογικήν
καί τήν ἐπιστήμην σημαίνει ἄρνη-
σιν ὑπάρξεως. Τό ὑλικόν σύμπαν
ἀποτελεῖ τήν μεγαλειωδεστέραν
ἀπόδειξιν ὑπάρξεως τοῦ ἀληθοῦς
Θεοῦ, διότι διακηρύσσει τοῦτο, ὅτι
ὑπάρχει ἑτέρα οὐσία ἄπειρος, μή
ὕλη, ἀκατάληπτος καί ἀπερινόη-
τος, ἥτις τό ἔφερεν «ἐξ οὐκ ὄν-
των» εἰς τό εἶναι δημιουργικῶς, ὅτι
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 4ην ΣΕΛ.

ΕΠΙΣΗΜΟΣ ΕΙΡΗΝΙΚΗ ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ

κήσει σὲ πτωτικὴ καὶ ἁμαρτωλὴ ἐκκλησιαστικὸ σῶμα καὶ πραγμα- τὸ ἀνθρώπινο γένος. Ἂν στὸ πρό- καί τήν βροντή, προετοιμάζει ὁ Θεός κάθε ἀνθρώπινη ψυχή. Μέ-
φύση. Αὐτὸ σημαίνει πὼς ἡ τώνεται τὸ ἀνθρώπινο πρόσωπο, σωπο τοῦ πρώτου χοϊκοῦ Ἀδὰμ σα στήν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου, ἡ ὁποία χωρίς Θεό μοιάζει μέ ἔρη-
ἀνθρώπινη φύση ἔχει καθαρισθεῖ ἔχοντας ὡς πρότυπο τὸν ἀληθινὸ συντελέστηκε ἡ δημιουργία τοῦ μο καί στήν ὁποία ἀκούγονται οἱ βρυχηθμοί τῶν παθῶν, ἀντηχεῖ

ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

καὶ θεωθεῖ ἀπὸ τὴν εὐλογημένη ἄνθρωπο τὸ Θεάνθρωπο. ἀνθρώπου, στὸ θεῖο πρόσωπο τοῦ
στιγμή, ποὺ ὁ Θεὸς Λόγος ἐνοι- Ἡ πτώση τῶν πρωτοπλάστων Λυτρωτῆ μας συντελέστηκε ἡ
κοῦσε διὰ τῆς χάριτος τοῦ Ἁγίου σημαίνει οὐσιαστικὰ τὴν ἐλεύθερη ἀναδημιουργία τοῦ πεσόντος ἀν-
Πνεύματος στὴν ἁγνὴ γαστέρα συγκατάθεση τοῦ ἀνθρώπου νὰ θρώπου. Ἂν ὁ πρῶτος χοϊκὸς Ἀ-
τῆς Θεομήτορος. Ὅλοι οἱ ἄνθρω- ἑδραιωθεῖ στὸν κόσμο τὸ κράτος δὰμ εἶναι ὁ σωματικός μας γενάρ-
χης, ὁ δεύτερος Ἀδάμ, ὁ Χριστὸς
εἶναι ὁ πνευματικός μας γενάρ-
χης. Ὁ πρῶτος γενάρχης μᾶς κλη-
ροδότησε τὴν ὀδύνη τοῦ κακοῦ
καὶ τὸν ὄλεθρο τοῦ θανάτου καὶ
τῆς αἰωνίας της καταδίκης, ὁ δεύ-
τερος Ἀδὰμ μᾶς κληροδότησε τὴ
δυνατότητα τῆς σωτηρίας καὶ τὴ
μετοχή μας στὴν αἰώνια ζωή.
Ὁ σαρκωμένος Λόγος εἶναι ὁ
μοναδικὸς καὶ ἀναντικατάστατος
� ΤΡΙΑ ΠΑΘΗ ΜΑΣ ΤΥΦΛΩΝΟΥΝ. Σύντομα, περιεκτικά καί μέ σωτήρας τοῦ κόσμου. Οἱ ἀμέτρη-
σαφήνεια μᾶς ἀποκαλύπτει ὁ Ἅγιος Μᾶρκος ὁ Ἀσκητής τά τρία πά- τοι ἄνθρωποι «σωτῆρες» ὅλων τῶν
θη, πού τυφλώνουν τόν νοῦ καί τήν ψυχή μας. Διότι ὅπως γράφει στόν ἐποχῶν ἀποδείχτηκαν ἀπίστευτα
ἀνεπαρκεῖς καὶ ψεύτικοι. Καμιὰ
«Πνευματικόν Νόμον» του: «Τυφλώνεται ὁ νοῦς μέ τά τρία αὐτά πάθη:
τήν φιλαργυρία, τήν κενοδοξία καί τήν ἡδονή». Ἄς προσέξουμε πολύ ἄλλη προσωπικότητα στὴν ἀνθρώ-
πινη ἱστορία δὲν εὐεργέτησε τὴν
αὐτά τά τρία πάθη καί ἄς ἀποφεύγουμε τήν φιλοχρηματία, τήν δοξο- ἀνθρωπότητα ὅσο ὁ Ἰησοῦς Χρι-
μανία καί τήν φιληδονία ὅλων τῶν εἰδῶν καί θά ἔχουμε συνεχῶς τήν στός, διότι αὐτὸς δὲν εἶναι ἕνας
προστασίαν τοῦ Θεοῦ.
κοινὸς θνητός, ἀλλὰ ὁ σαρκωθεὶς
Θεός, ὁ μόνος δυνατὸς νὰ νικᾶ τὸ
� ΜΕ ΤΗΝ ΣΕΙΡΑΝ ΟΙ ΑΡΕΤΕΣ. Μιά πολύ σημαντική συμβου-
λή βρῆκα στό «Συμβουλευτικόν ἐγχειρίδιον» τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου κακὸ καὶ νὰ ἐλεεῖ τὸν πληγωμένο
ἀπὸ τὴν ἁμαρτία ἄνθρωπο. Εἶναι ὁ
τοῦ Ἁγιορείτου, ὅπου λέγει: «Οἱ ἀρετές πρέπει νά ἀποκτῶνται μέ τήν σει-
ράν καί διαδοχικά ἡ μία μετά τήν ἄλλην καί ὄχι ὅλες μαζί, γιά νά μή γίνον- μόνος ὁ Ὁποῖος προσφέρει ὀντο-
λογικὴ σωτηρία στὸν ἄνθρωπο καὶ
ται δύσκολες καί βαρειές οἱ προσπάθειες, ἀλλά εὔκολες καί ἐλαφρές, ὅπως ὄχι μονομερῆ, ὅπως οἱ διάφοροι
λέγει καί ὁ Ἅγιος Ἰσαάκ ὁ Σύρος: “Αἱ ἀρεταί ἀλλήλας διαδέχονται, διά τό κατὰ καιροὺς κοινωνικοὶ μεταρ-
μή γίνεσθαι τήν ὁδόν τῆς ἀρετῆς ἐπαχθῆ καί βαρεῖαν καί διά τοῦτο κατά τά- ρυθμιστές, ἢ οἱ πάμπολλοι φιλόσο-
ξιν αὐτάς κατορθοῦσθαι, καί ἐκ τούτου ἐλαφροῦσθαι” (Λόγος ΜΣΤ´). Μέ φοι, διὰ τῶν ὁποίων «οὐκ ἔγνω ὁ
ἄλλα λόγια, πρέπει μέ σύστημα καί τάξιν νά γίνεται ὁ καλός ἀγών». κόσμος διὰ τῆς σοφίας τὸν Θεὸν»
� ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΑΟΤΗΤΑ. Πολλοί θεωροῦν ὅτι πραότητα εἶναι ἡ (Α΄ Κορ. 1, 21). Μόνο διὰ τοῦ Χρι-
στοῦ σώζεται καθολικὰ καὶ ὁλο-
ἐξωτερική ἠρεμία στήν συμπεριφορά. Αὐτό ὅμως εἶναι τό ἔνδυμα τῆς
κληρωτικὰ ὁ ἄνθρωπος, διότι
πραότητος, τήν ὁποία ὁ Ἅγ. Ἰωάννης ὁ Σιναΐτης τήν προσδιορίζει στήν Αὐτὸς διὰ τῆς ἐνανθρωπήσεώς
ἐσωτερική της διάσταση καί λέγει στήν «Κλίμακα» τά ἑξῆς: «Πραότη-
Του προσέλαβε τὸ κάθε ἀνθρώπι-
τα σημαίνει καί εἶναι, νά παραμένη ἡ ψυχή ἀκίνητη καί ἀτάραχη, τόσον στίς νο πρόσωπο στὸ θεανδρικό Του
ἀτιμίες ὅσον καί τούς ἐπαίνους ἀπό τούς ἄλλους ἀνθρώπους». Τήν ἠρεμία πρόσωπο καὶ τὸ ἔκανε δικό Του
τῆς ψυχῆς μᾶς ὑποδεικνύει ὁ λόγος τοῦ Ἁγίου καί αὐτήν τήν ἠρεμία, πού κύτταρο. Ὁ ἑνωμένος ὀργανικὰ
στὸ σῶμα τοῦ Χριστοῦ ἄνθρωπος
εἶναι καί προθάλαμος τῆς εἰρήνης, πρέπει νά ἐπιδιώκουμε καθημερινά.
ἔχει αὐθεντικὴ φύση, διότι μετέχει
� Η ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΟΙ ΕΝΤΟΛΕΣ. Μιά πολύ ὡραία μεταφορική τοῦ αὐθεντικοῦ ἀνθρωπίνου προ-
εἰκόνα γιά τήν πίστη καί τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ, βρῆκα στό «Α´ Ἠθικόν τύπου, τοῦ Θεανθρώπου.
Λόγον» τοῦ Ἁγ. Συμεών τοῦ Νέου Θεολόγου, ὅπου ἀναφέρει σχε-
Ἡ μεγάλη ἑορτὴ τῶν Χριστου-
τικῶς τά ἀκόλουθα: «Ὅπως ἀκριβῶς τά ἐργαλεῖα δίχως τόν τεχνίτη καί γέννων, ἡ μητρόπολις τῶν ἑορ-
ὁ τεχνίτης δίχως τά ἐργαλεῖα, δέν μποροῦν νά ἐπιτελέσουν κάτι, ἔτσι τῶν, κατὰ τὸν ἱερὸ Χρυσόστομο,
καί ἡ πίστη δίχως τήν ἐκπλήρωση τῶν ἐντολῶν, οὔτε ἡ ἐκπλήρωση τῶν
δίνει τὴν εὐκαιρία σὲ κάθε σκεπτό-
ἐντολῶν δίχως τήν πίστη μᾶς ἀνανεώνει καθόλου καί οὔτε μᾶς ἀνα- μενο πιστὸ νὰ ἀναλογισθεῖ τὸ ἀ-
πλάθει ἤ μᾶς ἀπεργάζεται ἀπό παλαιούς σέ καινούριους». Μέ ἄλλα πύθμενο ἔλεος τοῦ Θεοῦ γιὰ τὸν
ἄνθρωπο κι ἀκόμα νὰ καταδείξει
λόγια, χρειάζονται νά εἶναι πάντοτε μαζί ἡ πίστη καί ἡ ἐκπλήρωση τῶν
ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ. τὴ σχιζοφρένια τοῦ συντριπτικοῦ
πλήθους τῶν ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι
� ΤΑ ΠΑΘΗ ΜΑΣ ΑΙΧΜΑΛΩΤΙΖΟΥΝ. Φαίνεται αὐτονόητη προσπερνοῦν τὸ ὑπέρτατο γεγο-
αὐτή ἡ ἀλήθεια. Πολλοί ὅμως τήν ὑποτιμοῦν καί τήν παραβλέπουν καί νὸς τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Θε-
γι᾽ αὐτό μένουν δέσμιοι τῶν παθῶν χωρίς νά τό καταλαβαίνουν. Ὁ οῦ μὲ ἀπίστευτη ρηχότητα καὶ νὰ
Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής ἀποσαφηνίζει τό θέμα αὐτό λέγοντας τὸ ταυτίζουν μὲ τὸν ἐφήμερο καὶ
στό βιβλίον του «Περί Ἀγάπης (Β´ Ἑκατοντάδα)» τά ἑξῆς: «Τά πά- ἐν πολλοῖς καταστροφικὸ κατανα-
λωτισμὸ τῶν ἁγίων ἡμερῶν. Ὁ ἐ-
θη, ἐξουσιάζοντας τόν νοῦ, τόν δεσμεύουν μέ τά ὑλικά πράγματα, καί
ἀφοῦ τόν χωρίσουν ἀπό τόν Θεόν, τόν κάνουν νά ἀσχολεῖται μέ αὐτά. νανθρωπήσας Θεὸς Λόγος ἀνέσυ-
ρε τὴν ἀνθρωπότητα ἀπὸ τὴν δυ-
Ὅταν ὅμως ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ κυριαρχήση στόν νοῦ, ἐλευθερώνει αὐτόν
σώδη καὶ σκοτεινὴ τάφρο τῆς
ἀπό τά δεσμά του καί τόν πείθει νά περιφρονῆ, ὄχι μόνον τά αἰσθητά φθορᾶς καὶ τοῦ θανάτου καὶ τὴν
πράγματα, ἀλλά καί τήν ἴδια τήν πρόσκαιρη ζωή μας». Ὁ ἔχων ὦτα
ἀνύψωσε στὰ δώματα τῆς ἀφθαρ-
ἀκούειν ἀκουέτω. σίας καὶ τῆς αἰωνιότητας. Διὰ
Π. Μ. Σωτῆρχος τοῦτο: «Εὐφραίνεσθε δίκαιοι,
οὐρανοὶ ἀγαλλιάσθε, σκιρτήσατε
τὰ ὄρη Χριστοῦ γεννηθέντος»!
ΒΙΒΛΙΑ - ΔΩΡΑ
Τώρα, ποὺ ἑορτάζουμε τὴν μεγάλη ἑορτὴ τῶν Χριστου-
ΟΡ ΘΟΔ ΟΞΟΝ ΣΗ ΜΕ ΙΩΜ Α ΤΑ ΡΙΟ Ν
γέννων, ἂς προτιμήσουμε ὅλοι τὰ πνευματικὰ δῶρα. Εἶναι
πιὸ χρήσιμα καὶ πιὸ ἀποτελεσματικὰ γιὰ ὅσους ἀγαποῦμε. Γι᾿ ΤΟ ΣΩΤΗΡΙΩΔΕΣ
αὐτὸ καὶ σᾶς προτείνουμε λίγες ἀπὸ τὶς ἐκδόσεις μας, ὅπως:
ΕΡΩΤΗΜΑ
᾿Αρχιμ. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ Δ. ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ
1. Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ ΕΞΗΓΗΜΕΝΗ (Κατὰ τοὺς Πατέρας)
(Β´)
Α) ΤΟ ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ
«Μποροῦμε νά προχωρήσουμε
Β) ΤΟ ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ (σχῆμα τσέπης) στή δεύτερη συμβουλή, πού ἔδωσε
Γ) ΑΙ ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ὁ ἀββᾶς Ἀντώνιος στόν ἀββᾶ Παμ-
Δ) Η ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗ βώ», εἶπα.
Ε) Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ ΕΞΗΓΗΜΕΝΗ (Τὸ κατὰ δύναμιν)
2. ΚΑΤΑ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΩΝ
«Νά μή μεταμελεῖσαι γιά πράγ-
μα πού πέρασε πιά. Εἶναι κάτι πού
3. ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ
ἰδιαίτερα πρέπει νά προσέχει ὁ
4. ΨΥΧΩΦΕΛΗ
5. ΤΑ ΠΑΡΑΞΕΝΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ πνευματικός ἀγωνιστής. Νομίζω ὅτι
6. ΒΙΟΙ ΑΓΙΩΝ πολλοί πέφτουν στήν παγίδα νά
στεναχωροῦνται γιά ἁμαρτήματα
Βιβλιοπωλεῖον τοῦ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΤΥΠΟΥ» τοῦ παρελθόντος, πού ἔχουν ἐξομο-
ὁδὸς Κάνιγγος 10 (Α´ ὄροφος) ᾿Αθῆναι 106 77, λογηθεῖ ἀλλά συνεχῶς τά θυ-
μοῦνται καί ἀπό ὑπερβολική εὐαι-
Τηλ. 210–38.16.206 ΦΑΞ 210–38.28.518
σθησία βιώνουν μιά μάταιη καί ἀνω-
ξαφνικά μιά φωνή: εἶναι ἴσως ἕνα συγκλονιστικό γεγονός, μιά θλί-
ψη, μιά ἀποτυχία, μιά μεγάλη χαρά. Τό καθένα ἀπό αὐτά καί ὅλα
μαζί συνιστοῦν τήν ἀφυπνιστική προδρομική φωνή».
Τό ἔργο τοῦ Προδρόμου πρέπει νά συνεχίζουν οἱ σύγχρονοι
κληρικοί, γιατί ὑπάρχει πολύς λαός, πού δέν ἔχει τήν ἀνάλογη
προετοιμασία, προκειμένου νά δεχτεῖ τή σωτήρια διδασκαλία
Εἰς τὴν Ἀλεξάνδρειαν συνεχίζει «νὰ ἀκούγεται ἡ Ἑλληνικὴ λαλιά»
τοῦ Χριστοῦ. Τό ἔργο τους εἶναι δύσκολο ἀλλά εὐχάριστο, ὅταν
Πολυήμερον ἐπίσημον εἰρηνικὴν
ἔχουν ὡς ὁδηγό τους τόν Ἰωάννη τόν Πρόδρομο. ἐπίσκεψιν εἰς τὴν Ἐκκλησίαν τῆς
Πρωτ. Δ.Δ.Τ. Ἑλλάδος πραγματοποιεῖ ἀπὸ τὴν
ἑσπέραν τῆς 7ης Δεκεμβρίου ὁ Πα-
τριάρχης Ἀλεξανδρείας καὶ Πάσης
Ὁ Νόμος τοῦ Θεοῦ καὶ ὁ ἄνθρωπος Ἀφρικῆς κ. Θεόδωρος, ὕστερα ἀπὸ
3. ΘΑ ΧΑΣΩΜΕΝ ΤΟΝ ΘΗΣΑΥΡΟΝ
πρόσκλησιν τοῦ Προέδρου τῆς
Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου, Ἀρχιεπι-
σκόπου Ἀθηνῶν κ. Ἱερωνύμου. Ἡ
ΤΗΣ ΑΛΗΘΙΝΗΣ ΣΟΦΙΑΣ
ἐπίσκεψις τοῦ Πατριάρχου συνέ-
πεσε μὲ ἐπεισόδια καὶ βανδαλι-
σμοὺς εἰς τὰς Ἀθήνας, μὲ ἀποτέλε-
σμα νὰ ματαιωθῆ ἡ προγραμματι-
Τοῦ Ἀρχιμ. Καλλίστρατου Ν. Λυράκη, τ. Ἱε-
σμένη δοξολογία εἰς τὸν Ἅγιον Διο-
ροκήρυκος Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν νύσιον. Τὴν 8ην Δεκεμβρίου ἀπε-
νεμήθη, κατὰ τὴν διάρκειαν πανη-
Φοβερὸς ὁ ἐφησυχασμὸς
γυρικῆς συνεδριάσεως τῆς Διαρ-
Εἶναι τρομερό γιά τόν ἄνθρωπο νά εἶναι ἀνέτοιμος γιά νά πα-
ρουσιασθεῖ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, καί ὁ θάνατος, ὡς κλέπτης καί λη- κοῦς Ἱερᾶς Συνόδου, εἰς τὸν Προ-
καθήμενον τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Ἁγί-
στής, ξαφνικά νά τόν ἁρπάξει ἀπό τή ζωή! Νά εἶναι ἀπορροφημέ-
νος ἀπό βιοτικές μέριμνες, νά ἔχει τήν ψυχή του ἀποκοιμισμένη ου Μάρκου ὁ Μεγαλόσταυρος τοῦ
καί ξένοιαστη καί ὁ θάνατος σάν παγίδα νά τόν συλλάβει πάνω στά Ἀποστόλου Παύλου ὡς ἐλαχίστη
πονηρά ἔργα του! Ὑπάρχει πιό φοβερό δυστύχημα ἀπό αὐτό καί τιμὴ ἀναγνωρίσεως διὰ τὸ ἔργον, τὸ
μεγαλύτερη καταστροφή ἀπό αὐτή; ὁποῖον ἐπιτελεῖται εἰς τὴν Ἀφρι-
Ἄ, ὄχι λοιπόν. Εἶναι ἀσυλλόγιστο νά ἐφησυχάζει ὁ ἄνθρωπος μέ κήν. Συμφώνως μὲ ρεπορτὰζ τοῦ δαγασκάρης στὴ γλώσσα τῆς χώ- Μοῦ ἔδωσε τὴν ἄδεια ἡ φιλόξε-
τήν ἀπατηλή σκέψη ὅτι ἀργεῖ ἀκόμη ὁ θάνατος καί ὅτι ἡ κρίση θά Ἀθηναϊκοῦ Πρακτορείου: ρας αὐτῆς καθὼς ἐπίσης καὶ στὴν νη χώρα τῆς Αἰγύπτου, ἀλλὰ τὸ
βραδύνει πολύ. Πόσους καί πόσους μέ τό δόλωμα αὐτό δέν συνέ- Ἱερὰ Μονὴ Πετράκη τὸ συγκύλιο ὑπουργεῖο εἶναι αὐτό, ποὺ μὲ βοη-
λαβε ὁ πονηρός στίς παγίδες του καί τούς ἀποκοίμησε τελείως σέ «Ὑποδεχόμενος θερμὰ τὸν Πα- τοῦ Πατριάρχου τοῦ Γρηγορίου θάει γιὰ νὰ μπορέσω νὰ συνεχίσω
τριάρχη Ἀλεξανδρείας, ὁ Ἀρχιεπί-
στιγμές, πού θά ἔπρεπε νά ἔχουν ὀρθάνοικτα τά μάτια τῆς ψυχῆς τοῦ Ε´, ποὺ ἐπέτρεψε στὴν ἐποχή τὸ μεγάλο ἀνθρωπιστικὸ ἔργο στὰ
σκοπος Ἀθηνῶν ἐξέφρασε τὴ δέ- του νὰ δημιουργηθεῖ σχολὴ στὴν 54 κράτη τῆς Ἀφρικῆς. Λίγο κα-
τους, νά ἐργάζονται γιά τήν προετοιμασία τους γιά τό μεγάλο τα- σμευση τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλά-
ξίδι. Καί ἐνῶ ὁ θάνατος ἦταν κοντά τους, αὐτοί ἦσαν τελείως ἀνύ- Ἱερὰ Μονὴ Πετράκη. θαρὸ νερὸ γιὰ τὰ παιδιὰ, ποὺ ἔ-
δος νὰ συνεχίσει νὰ βοηθᾶ τὸ ἀπο- χουν ἀνάγκη ἀλλὰ κυρία ὑπουργέ
ποπτοι. Ὅταν δέ ἐσήμανε ἡ ὥρα τοῦ τέλους, βρέθηκαν ἀπογυ- τελεσματικὸ καὶ ἀθόρυβο ἱεραπο- Τέλος, ὁ Πατριάρχης Ἀλεξαν-
μνωμένοι ἀπό κάθε στολισμό τῆς ἀρετῆς, βεβαρημένοι μέ πλῆθος δρείας ἐπισκέφθηκε τὴ Ριζάρειο μου μερικὰ θρανία, ἂς εἶναι καὶ σὲ
στολικὸ ἔργο, ὅπως τὸ χαρακτήρι- πρωτόγονη κατάσταση. Μὲ λίγο
ἁμαρτημάτων. Ἡ τραγική αὐτή πραγματικότητα δέν ἀποτελεῖ τήν σε τῆς Ἀλεξανδρινῆς Ἐκκλησίας. Σχολή, ἀπὸ τὴν ὁποία ὁ ἴδιος εἶχε
ἐσχάτη πλάνη καί τοῦ σημερινοῦ ἀνθρώπου, πού κωφεύει στήν πα- ἀποφοιτήσει ὡς σπουδαστής, ὅ- χῶμα, μὲ λίγα ξύλα οἱ αἴθουσες
ραγγελία τοῦ αἰωνίου «γίνεσθε ἕτοιμοι» (Λουκ. ΙΒ´ 40); Ἀφοῦ δη- Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυμος χα- που τοῦ ἐπιφυλάχθηκε θερμὴ ὑπο- ἑτοιμάζουν τὸ σχολεῖο νὰ μάθουν
ρακτήρισε τὸν Πατριάρχη Ἀλεξαν- αὐτὰ τὰ παιδιὰ τῆς ἠπείρου τοῦ
λαδή δέν γνωρίζετε πότε θά ἔλθει ὁ Κύριος, καί ἀφοῦ σᾶς εἶναι δοχή».
ἄγνωστη ἡ ὥρα τοῦ θανάτου σας καί ὁ χρόνος τῆς δευτέρας Πα- δρείας Θεόδωρο τὸ Β´ ὡς μιὰ ξεχω- μέλλοντος γράμματα, γιατί ἀπὸ τὰ
ρουσίας, πρέπει νά ἑτοιμάζεσθε διαρκῶς. ριστὴ προσωπικότητα καὶ παράδειγ- Μὲ τὴν ὑπουργὸν χεράκια τους τὰ ἀφρικάνικα θὰ
μα διοίκησης, ἀγάπης καὶ θυσίας. Παιδείας κριθεῖ τὸ δικό τους μέλλον.
Παγιδεύονται καί οἱ ἐπιστήμονες
Ὁ Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας Θέλω νὰ σᾶς πῶ ἕνα μεγάλο
Παρόμοιες δικαιολογίες μέ ὅλες ὅσες ἔχομε ἀναφέρει παραπά- εὐχαρίστησε ἀπὸ τὴν πλευρά του Τὴν μεσημβρίαν τῆς ἰδίας ἡμέ- εὐχαριστῶ καὶ θέλω νὰ ξέρετε ὅτι
ρας ὁ Πατριάρχης εἶχε συνάντησιν
νω, προβάλλουν καί πολλοί ἐπιστήμονες, διανοούμενοι καί ἄνθρω- γιὰ τὴ βοήθεια, ποὺ τοῦ παρέχεται στὴν Ἀλεξάνδρεια συνεχίζεται νὰ
ποι τῶν γραμμάτων. Ἀπορροφοῦνται ἐξ ὁλοκλήρου ἀπό τήν ἐπι- μετὰ τῆς ὑπουργοῦ Παιδείας καὶ
ἀπὸ τὶς μητροπόλεις τῆς Ἑλλάδος ἀκούγεται ἡ ἑλληνικὴ λαλιά, ποὺ
στήμη τους καί τά γράμματα. Καί ναί μέν εἶναι εὐγενής ἡ ἀπασχό- καὶ τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος Θρησκευμάτων κ. Ἄννης Διαμαν- θὰ ἔλεγε καὶ ὁ Καβάφης.
λησή τους, ἀλλά, ἄν μόνο μέ τήν ἐπιστήμη καί τά γράμματα ἀσχο-
στὸ δύσκολο ἱεραποστολικὸ ἔργο τοπούλου, τὴν ὁποίαν ηὐχαρίστησε Ἄννα Διαμαντοπούλου: Εἶναι
λοῦνται καί ἐξαιτίας αὐτῶν ἀφήνουν κατά μέρος τή σοφία τοῦ Νό- ἐκφράζοντας ἕνα μεγάλο εὐχα- διὰ τὴν πολύτιμον ἀρωγὴν τῆς
μεγάλη τιμὴ ἡ ἐπίσκεψη τοῦ Πα-
μου τοῦ Θεοῦ καί ἐγκαταλείπουν τό δρόμο τῆς ἀρετῆς, δέν ἔχουν ριστῶ καὶ στὴν ἑλληνικὴ πολιτεία, Ἑλλάδος, ἡ ὁποία εἶχεν ὡς ἀποτέ- τριάρχη. Ὁ Πατριάρχης καὶ οἱ Μη-
νά κερδίσουν τίποτε. Ἀπεναντίας, χάνουν μάταια τόν καιρό τους καί ποὺ μέσα σὲ δύσκολους καιροὺς λεσμα τὴν ἐπαναλειτουργίαν τοῦ τροπολίτες, ποὺ τὸν συνοδεύουν,
κλείνουν τά μάτια τῆς ψυχῆς τους στό σωτήριο φῶς τοῦ οὐρανοῦ! βρίσκεται πάντοτε στὸ πλευρὸ τοῦ ἐπιτελοῦν ἕνα ἐξαιρετικὰ σημαν-
Ἑλληνικοῦ Σχολείου εἰς τὴν Ἀλε-
Ἡ ἀνθρώπινη γνώση, ἡ ἐπιστήμη καί ἡ σοφία, θά καταργηθοῦν. δευτερόθρονου Πατριαρχείου. ξάνδρειαν ὕστερα ἀπὸ 470 ἔτη. τικὸ ἔργο γιὰ τὴ Χριστιανοσύνη,
Ἐκεῖνο πού μένει αἰώνιο καί πανευφρόσυνο στόλισμα τοῦ ἀνθρώ- Μιλώντας γιὰ τὰ προβλήματα γιὰ τὸν Ἑλληνισμὸ καὶ κυρίως γιὰ
που, εἶναι ὁ θησαυρός τῆς ἀρετῆς. Γι᾽ αὐτό, λοιπόν, τόν ἀτίμητο θη- Μετὰ τὴν συνάντησιν ἔγιναν αἱ
τῆς ἱεραποστολῆς ὁ Ἀλεξανδρινὸς ἀκόλουθαι δηλώσεις: τοὺς ἀνθρώπους τῆς Ἀφρικῆς.
σαυρό τῆς ἀληθινῆς σοφίας, λένε ὅτι δέν εὐκαιροῦν; Τί κρίμα! Μέ Προκαθήμενος ἀναφέρθηκε ἰδιαί-
ὅ,τιδήποτε καί ἄν ἀσχολούμαστε ἐδῶ στή γῆ, δέν πρέπει ποτέ νά λέ- «Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας Θε- Θὰ συνεχίσουμε μιὰ μακρὰ συ-
τερα στὰ προβλήματα, ποὺ ἀντιμε- νεργασία καὶ εἴμαστε σίγουροι ὅτι
με ὅτι δέν εὐκαιροῦμε νά φροντίζομε γιά τή γνώση τοῦ Νόμου τοῦ τωπίζει ὁ ἀφρικανικὸς πληθυσμὸς όδωρος: Σήμερα βρίσκομαι στὴν
Θεοῦ. Τίποτε, ἀπολύτως τίποτε, δέν πρέπει νά μειώνει ἤ νά νεκρώ- ὑπουργό μας, ποὺ μᾶς συνδέει καὶ καὶ τὰ ἑλληνικὰ πανεπιστήμια μπο-
μὲ τὶς ἀσθένειες καὶ ἰδιαίτερα τοῦ ροῦν νὰ συνεισφέρουν μὲ πολ-
νει τό ἐνδιαφέρον μας γιά τήν κατά Χριστό μόρφωση καί ζωή μας. AIDS καὶ τὴ δύσκολη ἐξεύρεση πό- φιλία ἀπὸ τὰ παλιά τὰ χρόνια.
Ἦρθα νὰ πῶ ἕνα μεγάλο εὐχα- λοὺς τρόπους στὴν ὑποστήριξη
Εἴμαστε ἀδικαιολόγητοι σιμου νεροῦ. αὐτοῦ τοῦ τόσο σημαντικοῦ
ριστῶ γιὰ τὸ σχολεῖο μας κάτω
Πρόφαση καί λόγος πονηρός, λόγος πού προέρχεται ἀπό τόν πο- Ὁ Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας στὴν Ἀλεξάνδρεια γιὰ τὰ παιδιὰ ἔργου. Σὲ αὐτὴ τὴ βάση θὰ ὀργα-
νηρό, εἶναι ὁ λόγος «δέν εὐκαιροῦμε». Λόγος χωρίς ἀλήθεια. Διό- προσέφερε πρὸς τὴν Ἱερὰ Σύνο- νώσουμε μιὰ νέα συνεργασία μὲ
τῆς Ἀφρικῆς, ποὺ ἄνοιξε μετὰ ἀπὸ
τι βρίσκεται βεβαίως καιρός γιά τήν τηλεόραση καί τά ἀτελείωτα δο, ὡς δῶρο, τὸ πρῶτο Εὐαγγέλιο, 470 χρόνια. τὸν Πατριάρχη».
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 4ην ΣΕΛ. ποὺ γράφτηκε ἀπὸ παιδιὰ τῆς Μα-
τί τόν ἀπελευθερώνει ἀπ᾽ τήν ἐνοχή
καί τίς τύψεις τῆς συνειδήσεως. Γι᾽
πάντα τό πνεῦμα τῆς μετανοίας γιά
τά τωρινά μας ἁμαρτήματα καί τίς
πε καθημερινά νά τηρεῖ. Τοῦ εἶπε
νά κυριαρχεῖ στή γλώσσα του, δη-
κτικά ἤ τά θεωροῦμε δευτερεύοντα
ἄν ὄχι καί περιττά. Μόνο οἱ ἔμπει-
φελή, θά ἔλεγα, μετάνοια. Ἐνῶ
ἔχουν μετανοήσει καί δέν ἔχουν ξα-
αὐτό εἶναι ἀνεξήγητη ἡ πικρία με-
τά τή μετάνοια. Νομίζω ὅτι ἡ προ-
τωρινές μας παραλείψεις. Πρέπει
ὅμως νά δοῦμε καί κάτι ἄλλο,
λαδή νά προσέχει τά λεγόμενά του,
γιά νά μή διαχέεται ὁ νοῦς του σέ
ροι ἄνθρωποι μποροῦν νά διατυπώ-
σουν τίς μεγάλες θεωρίες. Στήν
ναπέσει στό ἴδιο ἁμάρτημα, συνεχί- σοχή τοῦ ἀνθρώπου πρέπει πρωτί- ἐνδιαφέρον καί σημαντικό. Ὑπάρ- θέματα μάταια ἀλλά καί γιά νά μή ἐποχή μας ὅμως συμβαίνει ἀκριβῶς
στως νά εἶναι στραμμένη στό πα- χουν ἄνθρωποι πού ταράσσονται πικραίνει τούς ἀδελφούς του. Κυ- τό ἀντίθετο, γι᾽ αὐτό καί ἔχουμε
ζουν νά ἔχουν μιά πικρία στήν ψυχή
τους, πού μᾶλλον τούς βλάπτει. ρόν, τό σήμερα καί ὄχι στό χθές, καί γιά τά ἐνδεχόμενα ἁμαρτήματα ρίαρχος ἐπίσης πρέπει νά εἶναι καί σύγχυση γιά πολλά θέματα τῆς
Ἀγνοοῦν προφανῶς ὅτι ἡ μετάνοια πού ἔχει περάσει καί κάθε παρέμ- τοῦ μέλλοντος! Εἶναι τραγικό! Πόσο στήν κοιλία του. Νά μή ἐγκαταλεί- πνευματικῆς ζωῆς καί τοῦ ὀρθοδό-
ξου ἤθους», εἶπε ὁ Νήφων.
γιά συγκεκριμένα ἁμαρτήματα ἔχει βαση σ᾽ αὐτό εἶναι ἀδύνατη», συμ- ἐφευρετικός εἶναι ὁ διάβολος. Δένει πει τήν ἐγκράτεια, ἡ ὁποία δαμάζει
ὅρια. Κάποια στιγμή δηλαδή τελει- πλήρωσα. τούς ἀνθρώπους καί τούς ἐμποδίζει τό σῶμα καί διευκολύνει τήν κατα- «Δέν ἔχω νά πῶ κάτι περισσότερο
ώνει. Ὁ ἄνθρωπος ἐλευθερώνεται «Συμφωνῶ, φίλε μου. Τό παρόν νά ἀγωνίζονται κατά Θεόν καί νά πολέμηση τῶν διαφόρων παθῶν, στό θέμα μας. Εἶναι τόσο περιεκτικά
ἀπ᾽ τό ἁμαρτωλό παρελθόν του μέ εἶναι τό γήπεδο στό ὁποῖο γίνεται ὁ βλέπουν μέ ἀνοιχτούς ὁρίζοντες. πού συνεχῶς ζητοῦν ἱκανοποίηση. τά λόγια τοῦ ἀββᾶ Ἀντωνίου πρός
τή μετάνοια καί ἐξομολόγηση. Με- τόν ἀββᾶ Παμβώ καί δέν χρειάζονται
πνευματικός ἀγώνας. Τό παρελθόν Νομίζουν οἱ παγιδευμένοι αὐτοί χρι- Μοῦ κάνει ἐντύπωση ὅτι οἱ Ἅγιοι
τά πρέπει νά χαίρεται καί ὄχι νά πι- στιανοί, ὅτι πρέπει νά μεταμε- πάντα μιλοῦσαν γιά πρακτικά περαιτέρω ἀναλύσεις. Διάθεση ἀπο-
εἶναι μιά ἐμπειρία, ἄλλοτε χρήσιμη
κραίνεται καί νά χάνει τήν καλή λοῦνται καί γιά πράξεις πού θά γί- πράγματα, γιατί χωρίς αὐτά δέν δοχῆς τῶν λόγων τοῦ Ἁγίου ἀπαι-
καί ἄλλοτε βλαπτική γιά τό παρόν.
διάθεση, ἡ ὁποία εἶναι ἀναγκαία γιά Τό τί κάναμε ἤ τό τί δέν κάναμε νουν στό μέλλον! Αὐτό ὅμως εἶναι μπορεῖς νά ἀποκτήσεις ἀρετές ἤ νά τεῖται καί προθυμία γιά τήν τήρησή
τήν βίωση τοῦ παρόντος μέ τρόπο τους», εἶπα κλείνοντας τό διάλογο
χθές λίγη ἀξία ἔχει. Τό τί ἐπιλέγου- παραλογισμός καί πρέπει νά κατα- τίς διατηρήσεις, ἄν τυχόν τίς ἔχεις
θεοφιλή καί ἀποφασιστικό», εἶπε ὁ με καί τί κάνουμε σήμερα ἔχει ἀξία. πολεμεῖται. Ὁ ἀββᾶς Ἀντώνιος πέ- ἀποκτήσει. Προσωπικά δέν μέ γιά τήν ἀπάντηση τοῦ ἀρχικοῦ ἐρω-
Νήφων. Μέ τή μετάνοια ἀφήσαμε τό χθές ρα ἀπ᾽ τίς δύο πνευματικές συμ- ἐνθουσιάζουν οἱ μεγάλες θεωρίες τήματος «τί ποιήσω;», πού ἀπηύθυ-
νε ὁ ἕνας ἀββᾶς στόν ἄλλο ἀββᾶ.
«Δυστυχῶς ξεχνᾶμε ὅτι ἡ μετά- στό Θεό. Μέ τήν ἐπίκληση τοῦ βουλές ἔδωσε στόν ἀββᾶ Παμβώ γιά τήν πνευματική ζωή, τήν ὥρα
νοια δίνει χαρά στόν ἄνθρωπο, για-
Θεοῦ δραστηριούμαστε ἔχοντας καί δύο πρακτικές, τίς ὁποῖες ἔπρε- πού ὑστεροῦμε στά ἁπλά καί πρα- Πρεσβ. Διονύσιος Τάτσης
Σελὶς 4η
ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΚΡΙΣΕΙΣ
Ἡ Ὑπουργὸς Παιδείας
λέγει ναί(!) εἰς
τὴν ἀντικατάστασιν
τῆς Κυριακῆς προσευχῆς
Σὲ συνέντευξή της, ποὺ εἶχε πα-
ραχωρήσει σὲ ἀλβανὸ blogger (κ.
Νίκο Ago), ἡ νῦν Ὑπουργὸς Παιδεί-
ας κ. Ἄννα Διαμαντοπούλου, ὡς
τομεάρχης τοῦ ΠΑΣΟΚ σὲ θέματα
Παιδείας, ὑπερασπίζεται τὴν πρώην
διευθύντρια τοῦ 132 Δημοτικοῦ
Σχολείου κα Στ. Πρωτονοτάριου. Ἡ
ἐν λόγω διευθύντρια, κατὰ παρά-
βαση καὶ ὑπέρβαση τῶν ἁρμοδιο-
τήτων της παρέδιδε μαθήματα σὲ
παιδιὰ μεταναστῶν, στὴν μητρική
τους γλώσσα καὶ εἶχε ἀντικαταστή-
σει τὴν Κυριακὴ προσευχὴ μὲ ἕνα
ποίημα τοῦ Γ. Ρίτσου.
Στὴ συνέντευξη αὐτή, ἡ νῦν
Ὑπουργὸς δηλώνει ὅτι δούλεψε
πολὺ ὑπὲρ τῆς ὑποθέσεως τῆς κας
Πρωτονοτάριου, μὲ ἐπερωτήσεις
στὴ Βουλὴ κλπ., κατηγορεῖ τὴν Κυ-
βέρνηση τῆς Νέας Δημοκρατίας –
καὶ μάλιστα δηκτικὰ- ὅτι ἐπέβαλε(!)
στὰ παιδιὰ νὰ λένε τὴν Κυριακὴ
προσευχή, συμφωνεῖ ἀπόλυτα μὲ
τὸ νὰ λέγεται τὸ ποίημα τοῦ Γ. Ρί-
τσου ἀντὶ τῆς Κυριακῆς προσευ-
χῆς, ἀφοῦ σὲ πολλὰ σχολεῖα οἱ
Ἕλληνες εἶναι τὸ 1/3 τῶν μαθη-
τῶν, ἐκφράζει τὴν λύπη της ὅτι οἱ
ἀλβανοὶ καὶ οἱ ἄλλοι ἀλλοδαποὶ μα-
θητὲς δὲν μιλᾶνε τὴν μητρική τους
γλώσσα καὶ δεσμεύεται ὅτι θὰ στη-
ρίξει τὴν ἐκμάθηση τῆς μητρικῆς
γλώσσας ὅλων τῶν μαθητῶν–με-
ταναστῶν.
(Πηγή: thriskeftika.blogspot.com)
Ἐπίθεσις καὶ εἰς
τὸν συλλειτουργὸν
τοῦ δολοφονηθέντος
π. Δανιὴλ Σουσόγιεφ
Τὸ Σάββατο τὸ ἀπόγευμα, 5 Δε-
κεμβρίου ἐ.ἔ. ὁ π. Βιτάλιος Ζουμπ-
κώβ, συλλειτουργὸς τοῦ δολοφο-
νηθέντος ἱερομάρτυρος π. Δανιὴλ
Σουσόγιεφ, δέχτηκε ἐπίθεση ἀπὸ
ἀγνώστους. Οἱ τρεῖς ἄγνωστοι χτύ-
πησαν ἀνελέητα τὸν π. Βιτάλιο στὸ
κεφάλι καὶ στὰ πόδια.
Ὁ ἴδιος δήλωσε: «“Πιστεύω ὅτι
εἶναι μία συνέχεια αὐτῆς τῆς δολο-
φονίας. Αὐτὸ ἔγινε, ἐπειδὴ συμμε-
τεῖχα καὶ ἐγὼ σὲ διάφορες ἐκ-
πομπὲς καὶ σὲ μία μου συνέντευξη
ἤμουν πολὺ σκληρός, ἐπειδὴ ἤ-
μουν σοκαρισμένος ἀπὸ τὸ θάνατο
τοῦ φίλου μουʼʼ.
Ὁ π. Βιτάλιος συλλειτουργοῦσε
μὲ τὸν ἱερομάρτυρα π. Δανιὴλ στὴν
ἐνορία τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Θω-
μᾶ, τῆς ὁδοῦ Καντεμιροφσκαγιὰ
τῆς Μόσχας. Θυμίζουμε ὅτι ὁ Ἱερα-
πόστολος π. Δανιὴλ Σουσόγιεφ, δο-
λοφονήθηκε τὴν 19η Νοεμβρίου
ἐ.ἔ. μὲ 4 πυροβολισμοὺς στὸ κεφά-
λι καὶ στὸ στῆθος.
(Πληροφορίες ἀπὸ proskynitis.
blogspot.com)
Ξαναχτύπησε «πολιτισμικὰ»
ὁ Ὑπουργὸς Παιδείας
τῆς Κύπρου
Παρὰ τὴ λαϊκὴ κατακραυγή, ποὺ
ἔτυχε ἡ ὕποπτη πολιτικὴ τοῦ
Ὑπουργοῦ Παιδείας τῆς Κύπρου, κ.
Ἀνδρέα Δημητρίου, γιὰ «καλλιέρ-
γεια κουλτούρας εἰρηνικῆς συμ-
βίωσης Ἑλληνοκυπρίων καὶ Τουρ-
κοκυπρίων», ἐπανῆλθε αὐτὴ τὴ φο-
ρὰ μὲ ἐγκύκλιο.
Σὲ αὐτὴ ἐπισημαίνει: «Μέσα ἀπὸ
«ΕΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙΣ ΕΥΔΟΚΙΑ»
Τοῦ κ. Δημ. Κ. Κουτσουλέλου, Ἐπι-
τίμου Ἐπόπτου Δημ. Ἐκπαιδεύσεως
Ἕνα νοσταλγικὸ καὶ εὐφρόσυνο
ἀναρρίγημα πλημμυρίζει τὴν ψυχή
μας, σμιλεμένη ἀπ᾽ τὴ φθορὰ τοῦ
χρόνου καὶ τὶς δοκιμασίες τῆς ζωῆς,
κάθε χρόνο, ὅταν φθάνουν οἱ ἅγιες,
μεγάλες καὶ χρονιάρες μέρες.
Γιορτὲς μνήμης καὶ περισυλλογῆς,
ποὺ μοσχοβολοῦν ἀπὸ εὐλογημένες
ἀναμνήσεις, γεμάτες ἄσπρα καὶ λαμ-
περὰ σύννεφα, σὰν ἐκείνη τὴ φω-
τεινὴ νεφέλη, ποὺ τύλιξε τὸν Κύριο
στὴν κορυφή τοῦ βουνοῦ. Μένουν
βαθειὰ χαραγμένες στὰ βάθη τῆς
ψυχῆς μας καὶ ξαναγυρίζουν, μὲ τὰ
αἰώνια φτερά τους, στὸ νοῦ μας, ἐνῷ
ἀκούεται νὰ κρούει ἕνας ὑπέροχος
ἁρμονικὸς ἦχος, ποὺ ἀναδίνουν οἱ
ψυχικὲς χορδές. Ἄφησαν μέσα μας
τὸ μεγαλύτερο ἀπόθεμα ψυχικῶν
ἐξάρσεων καὶ ὑπέροχης μαγείας.
Μιὰ δύναμη ζωῆς ἔρχεται στὴ γῆ,
γιὰ νὰ συνεχίσει τὴν αἰώνια πάλη μὲ
τὸ γερασμένο κόσμο, καὶ τὸ θάνατο.
Τὸ Θεῖο Βρέφος «ἐσπαργανωμένον,
κείμενον ἐν φάτνῃ», φῶς, ἐλπίδα καὶ
λύτρωση, γεννιέται μέσα στὴ ζοφερὴ
νύχτα, στοὺς φοβεροὺς πάγους καὶ
στὰ πολλὰ χιόνια, γιὰ νὰ χαρίσει
στὴν ἀνθρωπότητα τὸν αἰώνιο θρόνο
τῆς ἀγάπης, τῆς εἰρήνης, καὶ τῆς
ἀλήθειας. Κατεβαίνει ἀπ᾽ τὸν ὕψιστο
θρόνο τῆς παντοδυναμίας Του, γιὰ
νὰ ἑνώσει, μὲ τὴν πάμφωτη κλίμακα,
τὸ ταπεινὸ Σπήλαιο τῆς Βηθλεὲμ μὲ
τὰ οὐράνια.
Οἱ φτωχοὶ ποιμένες καὶ οἱ εὐλαβι-
κοὶ Μάγοι, ἔκθαμβοι ἀπ᾽ τὸ μυστή-
ριο τῆς θείας εὐδοκίας, γίνονται οἱ
μεγαλόφωνοι κήρυκες τῆς νέας κο-
σμογονίας καὶ ξαναφέρνουν στὶς ψυ-
χές μας ὁλόκληρο τὸ πανάχραντο
μεγαλεῖο τοῦ Χριστιανισμοῦ.
«Τὸ ἄστρο τῆς Βηθλεέμ, ποὺ ἦταν,
ἄλλωστε, ἄστρο τῆς Ναζαρέτ —γρά-
φει ὁ Ἄγγελος Τερζάκης— δὲ σελαγί-
ζει ἐπάνω ἀπὸ ἕνα λίκνο, ἀνατέλλει
ἐπάνω ἀπὸ ἕναν τάφο. Τὸν Ἰησοῦ τὸν
ἐπέβαλε τὸ μαρτύριό του».
***
Ὁρμητικοὶ γίνονται σήμερα οἱ ἄνε-
μοι τῆς ὑλοφροσύνης. Νέοι κοινωνι-
κοὶ και πολιτιστικοὶ ὅροι διαμορφώ-
νονται, νέα πνευματικὰ καὶ κοινω-
νικὰ ρεύματα ἐκδηλώνονται καὶ βα-
θειὲς μεταβολὲς ἐπέρχονται στὴν
ἀνθρώπινη ζωή. Προβληματικὴ εἶναι
τοὺς κοινοὺς ἀγῶνες τοῦ λαοῦ
μας καὶ τῆς κοινῆς εἰρηνικῆς συμ-
βίωσης γιὰ αἰῶνες σὲ μεικτὰ χωριά,
διαφαίνεται ἡ ἀνάδειξη τῆς κοινῆς
πολιτιστικῆς κληρονομιᾶς καὶ τῆς
μακραίωνης παράδοσης Ἑλληνο-
κυπρίων καὶ Τουρκοκυπρίων. Τὰ
θετικὰ στοιχεῖα τῆς διαχρονικῆς
εἰρηνικῆς συμβίωσης καὶ τοῦ ἑνι-
αίου πολιτιστικοῦ προσώπου τῆς
Κύπρου διαφαίνονται σὲ ὅλες τὶς
ὄψεις τῆς λαϊκῆς παράδοσης, τὶς
ἐκδηλώσεις (πολιτιστικές, λαϊκὲς
καὶ θρησκευτικὲς) καὶ τὶς δραστη-
Τοῦ κ. Ἀντωνίου
Κ. Καλογήρου
ριότητες (γιορτές, γάμοι, συμπό-
σια) τῶν Ἑλληνοκυπρίων καὶ τῶν
Τουρκοκυπρίων μὲ τὴ συμμετοχὴ
ἀλλήλων».
Καὶ ἀναρωτιέται ὁ Ξένης Ξενο-
φῶντος (ἀρχισυντάκτης «Ἐργα-
τικῆς Φωνῆς»):
—«Ἡ μακραίωνη τουρκικὴ κα-
τοχὴ τῆς Κύπρου (1571–1878) συνι-
στοῦσε εἰρηνικὴ συμβίωση;
—Οἱ Τ/Κ πολέμησαν στὸ ἴδιο μέ-
τωπο μὲ τοὺς Ε/Κ γιὰ ἀπελευθέρω-
ση τῆς Κύπρου ἀπὸ τὸν Ἄγγλο δυ-
νάστη;
—Ποιὰ εἶναι τὰ κοινὰ μνημεῖα
πολιτιστικῆς κληρονομιᾶς Ε/Κ καὶ
Τ/Κ;
—Μήπως ὑπάρχει ἑνιαῖο πολιτι-
σμικὸ πρόσωπο τῆς Κύπρου καὶ
ἐμεῖς οἱ ἀφελεῖς “ἐθνικιστὲς” εἴμα-
στε τυφλοὶ καὶ δὲν τὸ βλέπουμε;».
(Πηγή: «Ἀλήθεια»)
Προβληματισμὸς
διὰ τὴν ὑπερπροβολὴν
τῆς Συνόδου τῆς Κοπεγχάγης
Ἐνῶ τὴν Δευτέρα 14 Δεκεμβρί-
ου ἐ.ἔ. ξεκίνησε ἡ δεύτερη ἑβδο-
μάδα ἐργασιῶν τῆς Συνόδου Κο-
ρυφῆς, στὴν Κοπεγχάγη, γιὰ τὶς κλι-
ματικὲς ἀλλαγές, μὲ τὴ συμμετοχὴ
μάλιστα 100 (!) ἡγετῶν, προβλημα-
τισμὸ προκάλεσε ἕνα γεγονός.
Πρόκειται γιὰ τὴν ὑποκλοπὴ ἑκα-
τοντάδων e–mails, ἀπὸ τοὺς ὑπολο-
γιστὲς τῆς μονάδας κλιματικῶν
ἐρευνῶν τοῦ βρετανικοῦ Πανεπι-
στημίου East Anglia. Τὸ περιεχόμενο
τῶν μηνυμάτων μοιάζει νὰ δείχνει,
ὅτι οἱ ἐπιστήμονες παραποίησαν ἢ
ἐπιχείρησαν νὰ παραποιήσουν κά-
ποια στοιχεῖα, ὥστε νὰ ἐπιβεβαι-
ώσουν ὅτι ἡ κλιματικὴ ἀλλαγὴ εἶναι
ἀνθρωπογενὴς καὶ ὅτι ἐπιδεινώνε-
ται μὲ ραγδαίους ρυθμούς!
Ἤδη, ὁ ἐπικεφαλῆς διαπραγμα-
τευτὴς τῆς Σαουδικῆς Ἀραβίας,
ἔσπευσε νὰ ἐπισημάνει ὅτι τὸ
σκάνδαλο κλόνισε συθέμελα τὴν
ἐμπιστοσύνη τῆς κοινῆς γνώμης
πρὸς τὶς ἐπιστημονικὲς μελέτες.
Παράλληλα διάφορες ἀνεξάρτητες
φωνές, μιλοῦν γιὰ μιὰ καλὰ ὀργα-
νωμένη πλεκτάνη, ὥστε νὰ προ-
ωθηθεῖ ἡ ἀνάδειξη μιᾶς Παγκό-
σμιας Κυβέρνησης καὶ νὰ ἐπιβλη-
θοῦν Παγκόσμιοι φόροι μὲ πρόφα-
ση τὴν σωτηρία τοῦ πλανήτη.
(Πληροφορίες ἀπὸ redskywar-
ning.blogspot.com, «Καθημερινή»,
www.infowars.com)
Ἄλλοι ὁμολογοῦν
τὴν πίστιν τους καὶ ἄλλοι…
Τὸν τελευταῖο καιρὸ προβλήθη-
κε ἀπὸ τὴν Κυβέρνηση ὁ καθη-
γητὴς Ἐμ. Κριαρᾶς. Μάλιστα, στὶς
26 Ὀκτωβρίου ἐ.ἔ. τὸν ἐπισκέφτη-
κε, στὴν οἰκία του καὶ ὁ Πρωθυ-
σήμερα ἡ ζωή μας, ἀνάμεσα σ᾽ ἀγω-
νίες καὶ θλίψεις, στεναγμοὺς καὶ πό-
νους, δοκιμασίες καὶ ἀχαριστίες.
Ὀφείλουμε ν᾽ ἀντικρύσουμε τὴν
πραγματικότητα, καταλύοντας τὴν
ὕλη καὶ δοκιμάζοντας τὸν ἑαυτό μας,
γιὰ ν᾽ ἀνακαλύψουμε τὸν ἀληθινὸ
ἄνθρωπο, τὴ γνήσια εἰκόνα τοῦ
Θεοῦ, ὥστε νὰ πάρουν ὅλα νόημα,
πίστη καὶ χάρη. Ἡ αἰώνια ἑλληνικὴ
ψυχὴ διέτρεξε στὴ διαδρομὴ τοῦ
χρόνου, τὰ πελάγη καὶ τοὺς ὠκεα-
νούς, τὰ σκοτάδια καὶ τὶς ἐρημιές,
γιὰ νὰ παρουσιάσει τὴ δύναμη τῆς
ζωῆς, ποὺ περικλείει ὁ νόμος τῆς
ἀγάπης.
Ἡ κρισιμότητα τῶν καιρῶν μας
ἐπιβάλλει τὸ ἱερὸ χρέος νὰ διανοί-
ξουμε τοὺς μελλοντικοὺς δρόμους
τῆς νέας γενιᾶς, φωτίζοντάς τους μὲ
τὸ φῶς τῆς χριστιανικῆς ἀλήθειας.
Στὰ Ἑλληνόπουλα ἀνήκει τὸ μέλλον
μιᾶς ἑαρινῆς πάντα Φυλῆς, μὲ τὸν
ὄρθρο τῆς δημιουργικότητας καὶ τὰ
φτερὰ τῆς φαντασίας.
***
Ἡ Γέννηση τοῦ Θείου Βρέφους
σημαίνει τὴν ἀρχὴ μιᾶς νέας ζωῆς κι
ἑνὸς καινούργιου κόσμου, ποὺ δημι-
ουργεῖται ζωντανὸς καὶ ὄμορφος,
ἠθικὸς καὶ ἰδανικός, αἰώνιος καὶ
ἄφθαρτος. Κάθε βρέφος, ποὺ γεν-
νιέται σὲ ταπεινὸ καλύβι ἢ σὲ ἀρχον-
τικὸ παλάτι, ἀνανεώνει τὴ ζωὴ καὶ
ὑπόσχεται εὐτυχία στὸ βασανισμένο
ἄνθρωπο. Κάθε παιδὶ συγκινεῖται
ἀπ᾽ τὴ Γέννηση, γιατὶ βρίσκεται πιὸ
κοντὰ στὸ μυστήριό της.
Τὸ ὑψηλὸ καὶ θεῖο νόημα τῶν
ἡμερῶν αὐτῶν πρέπει νὰ μεταδώσου-
μεν στὰ Ἑλληνόπουλα, ποὺ ἀνανεώ-
νουν τὴ ζωὴ καὶ τὸν πνευματικὸ
παλμὸ τοῦ Ἔθνους. Νὰ ἐξαρθοῦν καὶ
νὰ πιστέψουν. Ἔτσι, θὰ κρατήσουν
μέσα τους, μὲ βαθειὰ ἔννοια, τὴν παι-
διάστικη ψυχή, ποὺ θὰ εἶναι ὁ καρπὸς
τῆς ἁγιότητας, ἡ δικαίωση καὶ ἡ πα-
ρηγοριὰ σ᾽ ὅλη τὴ ζωή τους, ὅταν θὰ
σηκώσουν τὸ σταυρὸ τῶν πόνων, ποὺ
ἄφθονα δωρίζει ἡ βιοπάλη, κατὰ τοὺς
στίχους τοῦ ποιητῆ μας:
«Ὅ,τι ἔχεις μέσα σου παιδιάστικο
σὰ θησαυρὸ νὰ τὸ φυλάξεις.
Τοὺς λογισμούς, τοὺς πόθους
σου ἄλλαξε, μ᾽ αὐτὸ ποτὲ νὰ μὴν
ἀλλάξεις…».
πουργός. Στὴν συνάντηση αὐτὴ ὁ
κ. Ἐμ. Κριαρᾶς σημείωσε, πώς ἡ δι-
δασκαλία τῶν ἀρχαίων Ἑλληνικῶν
πρέπει νὰ ξεκινάει στὸ Λύκειο καὶ
ὄχι στὸ Γυμνάσιο.
«Τὸ Βῆμα» τῆς Κυριακῆς, 13/12,
ἀναδημοσίευσε μέρος τῆς συνέν-
τευξης τοῦ κ. Ἐμ. Κριαρὰ ἀπὸ «Τὰ
Νέα». Μεταφέρουμε ἕνα μικρὸ μέ-
ρος:
«Ἐρώτηση–πρόκληση: “Μὲ τὴ
θρησκεία πῶς τὰ πάτε; Γιατί λένε
πὼς ὅποιος γερνάει, τὸ γυρνάει
στὴ θρησκεία”. Ἀπάντηση ἀπερί-
φραστη: “Δὲν ἀνήκω σ᾽ αὐτούς. Οἱ
θρησκευτικές μου πεποιθήσεις εἶ-
ναι ὅμοιες ἀπὸ τότε, ποὺ ἔπαψα νὰ
πηγαίνω στὴν ἐκκλησία”. Περιτ-
τεύουν τὰ σχόλια».
(Πηγή: «Τὸ Βῆμα», «Τὰ Νέα», th-
riskeftika.blogspot.com)
Πρὸς κατάργησιν
τῆς ἀργίας τῆς Κυριακῆς;
Σὲ ἡμερίδα, ποὺ διοργάνωσε ἡ
Οἰκονομικὴ καὶ Κοινωνικὴ Ἐπιτρο-
πὴ (ΟΚΕ), μὲ θέμα: «Τὸ λιανικὸ ἐμ-
πόριο ὡς συνιστῶσα τῆς οἰκονο-
μικῆς καὶ κοινωνικῆς ἀνάπτυξης
ἰδιαίτερα σὲ περιόδους οἰκονομι-
κῆς κρίσης», ἡ Ὑπουργὸς Οἰκονο-
μίας, Ἀνταγωνιστικότητας καὶ
Ναυτιλίας κ. Λ. Κατσέλη, μίλησε
γιὰ «θεσμικὲς ἀγκυλώσεις, ποὺ
πρέπει νὰ ξεπεραστοῦν», ἐννοών-
τας τόσο τὴ νομοθεσία γιὰ τὸ ὡρά-
ριο ὅσο καὶ γιὰ τὸ ἄνοιγμα τῶν κα-
ταστημάτων τὶς Κυριακές.
Μάλιστα ἡ Ὑπουργός ἐξήγησε
ὅτι ἤδη ἔχει συσταθεῖ ὁμάδα ἀξιο-
λόγησης τοῦ θεσμικοῦ πλαισίου, ἡ
ὁποία θὰ εἰσηγηθεῖ ρυθμίσεις γιὰ
τὸ ὡράριο καὶ τὴν λειτουργία τῶν
καταστημάτων τὶς Κυριακές.
«Χρειάζεται νὰ δοῦμε τὸ θέμα μὲ
πιὸ φρέσκια ματιά. Πρέπει νὰ δοῦ-
με τί ἔχουν κάνει οἱ ἄλλες χῶρες»,
εἶπε χαρακτηριστικὰ ἡ ὑπουργός.
(Πληροφορίες ἀπό: «Τὰ Νέα»,
www.zoiforow.gr)
Οἱ παπικοὶ
εἰς Ἰωάννινα καὶ Πρέβεζα
Τὸν προστάτη τῆς Παπικῆς κοι-
νότητας τῆς Πρέβεζας καὶ τοῦ
ναοῦ τους (προσφάτως ἀνακαινι-
σμένου), τίμησαν οἱ παπικοὶ τὴν
Κυριακὴ 29 Νοεμβρίου ἐ.ἔ.
Τὰ τελευταῖα χρόνια, ὁ παπικὸς
Ἀρχιεπίσκοπος Κερκύρας Ἰωάννης
Σπιτέρης καὶ ὁ λειτουργὸς τῆς
Ἠπείρου Τζούλιο Γκραμένια, ποὺ
ἀνήκει στὸ Τάγμα τῶν Καπουτσί-
νων, πηγαίνουν στὴν Πρέβεζα. Φέ-
τος ὑπῆρξε —γιὰ πρώτη φορὰ—
χορήγηση τῆς θείας εὐχαριστίας
σὲ τέσσερα μικρὰ παιδιὰ ἀπὸ τὴν
περιοχή. Παρών στὴν τελετή, ὁ
Δήμαρχος τῆς πόλεως καὶ λοιποὶ
τοπικοὶ ἄρχοντες.
Στὰ Ἰωάννινα, τὴν λειτουργία
ἔκανε ὁ Ἀρχ. Ἰ. Σπιτέρης ὅπου καὶ
μοίρασε στοὺς πιστοὺς τὸ βιβλια-
ράκι τῆς θείας ἀνάγνωσης «Lectio
Divina”.
(Πληροφορίες ἀπὸ aktines.blog-
spot.com 10.12.09)
Ἡ Ἑλβετία
δὲν ἀπολογεῖται!
Ἡ ἐπικεφαλῆς τῆς Ἑλβετικῆς δι-
πλωματίας κα Μισλὲν Καλμὶ-Ρέϊ,
δήλωσε ἀπὸ τὸ Παρίσι, σχετικὰ μὲ
τὶς ἀντιδράσεις γιὰ τὸ δημοψήφι-
σμα κατὰ τῆς κατασκευῆς νέων μι-
ναρέδων, πώς ἡ χώρα της δὲν ἔχει
νὰ ἀπολογηθεῖ γιὰ ὁτιδήποτε. «Ὁ
ἑλβετικὸς λαὸς ψήφισε, πρέπει
αὐτὴ ἡ ψῆφος νὰ γίνει σεβαστή»,
σημείωσε.
Παραδέχτηκε, ὡστόσο ὅτι τὸ
ἀποτέλεσμα τοῦ δημοψηφίσματος
κινδυνεύει νὰ ἀποτελέσει πηγὴ
προβλημάτων. Δήλωσε ὅμως ὅτι:
«Δὲν ἦταν ψῆφος, ποὺ στρέφον-
ταν κατὰ τῆς μουσουλμανικῆς κοι-
νότητας, ἀλλὰ μία ψῆφος, ποὺ ἀν-
ταποκρινόταν σὲ ἕνα πλαίσιο παγ-
κοσμιοποίησης».
(Πληροφορίες ἀπὸ «Express”,
aktines.blogspot.com)
Ἀπειλαὶ κατὰ
τῶν Ὀρθοδόξων
εἰς Ἱεροσόλυμα
Τὸ Σάββατο 11 Δεκεμβρίου, δέ-
χτηκε ἐπίθεση ὁ καθεδρικὸς Ρω-
σικὸς Ὀρθόδοξος Ναὸς τῆς Ἁγίας
Τριάδας, στὰ Ἱεροσόλυμα. Οἱ δρά-
στες ἔγραψαν μὲ σπρέι, συνθήμα-
τα στὰ Ἑβραϊκά, ὅπως «Θάνατος
στοὺς Χριστιανούς».
Κατὰ τὸ παρελθὸν ἔχουν ὑπάρ-
ξει παρόμοια κρούσματα. Ἡ Ἰσραη-
λινὴ ἀστυνομία διενεργεῖ ἔρευνα.
(Πληροφορίες ἀπὸ Romfea)
Ἡ Ἁγία Βαρβάρα
Ἡ Ἁγία Μεγαλομάρτυς Βαρβά-
ρα εἶναι προστάτιδα τοῦ Πυροβο-
λικοῦ, ἀλλὰ καὶ τῶν πυροτεχνουρ-
γῶν. Αὐτὸ ἔχει τὴν ἱστορικὴ βάση
του στὸ γεγονὸς ὅτι ὁ πατέρας
της, ἀφοῦ τὴν ἀποκεφάλισε, φεύ-
γοντας ἀπὸ τὸν τόπο τοῦ μαρτυρί-
ου κεραυνοβολήθηκε.
Ἡ Ἁγία Βαρβάρα εἰκονογρα-
φεῖται —πολλὲς φορὲς— μὲ ἕνα
Ἅγιο Ποτήριο στὸ χέρι, ὡς προ-
στάτιδα ἐναντίον τοῦ αἰφνιδίου
θανάτου.
Ἡ Ἁγία Βαρβάρα, ὅμως, θεω-
ρεῖται καὶ ἀπὸ τοὺς ἀνθρακωρύ-
χους ὅλου τοῦ κόσμου, ὡς προ-
στάτιδά τους. Αὐτό, διότι τρέχον-
τας νὰ ξεφύγει ἀπὸ τὸν εἰδωλολά-
τρη πατέρα της, ἕνας βράχος ἄνοι-
ξε θαυματουργικὰ καὶ ἐκεῖ κρύ-
φτηκε.
Μάλιστα, στὸ Τιργκοῦ Ὀκνά τῆς
Ρουμανίας βρίσκεται ἕνας μονα-
δικὸς καὶ περικαλλὴς Ἱερὸς Ναός
της, πολλὰ μέτρα κάτω ἀπὸ τὴ γῆ,
ποὺ τὸν ἔφτιαξαν ἀνθρακωρύχοι
σκάβοντας σὲ ἕνα ἁλατωρυχεῖο. Ἡ
μνήμη της τιμᾶται καὶ σὲ πολλὲς
ἄλλες περιοχὲς μὲ ἀνθρακωρυ-
χεῖα, ὡς τὴν Σαξωνία, Σιλέτζια,
Βοημία, Λορένα, Τιρόλ, Βάλεα κ.ἄ.
(Πληροφορίες ἀπὸ proskynitis.
blogspot.com)
25 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2009
Η ΑΓΙΑ ΜΕΛΑΝΗ
ΝΕΑΝΙΚΑ
ΖΗΤΗΜΑΤΑ
Ἄλλο πράγμα εἶναι τε τὴν ἀπέραντη ἀγάπη του, τὰ δια- λειος τῆς Ἐκκλησίας μας ὑπῆρξε
χρονικὰ ἀγαθά τῆς παιδείας καὶ σὲ ὅλα του Μέγας καὶ γιʼ αὐτὸ τὸ
ὁ Santa Claus τὴν ἀρχιερατικὴ εὐλογία του καὶ τροπάριό του λέγει πὼς «ὁ λόγος
τῆς Coca Cola τώρα ποὺ βρίσκεται μετὰ τῶν του ἀκούστηκε σὲ ὅλη τὴν οἰκου-
Ἁγίων τοῦ Θεοῦ μεσιτεύει καὶ πα- μένη, δογμάτισε θεοπρεπῶς, τρά-
κι ἄλλο ὁ Ἅϊ Βασίλης ρακαλεῖ τὸν Θεὸ γιʼ αὐτά, ἰδιαίτερα νωσε τὴν φύση τῶν ὄντων (μέσα
δὲ ὅταν τὸν ἐπικαλοῦνται, κι ὄχι ἀπὸ τὶς ὁμιλίες του γιὰ τὴν δημι-
τῆς Ὀρθοδοξίας! μιὰ φορὰ τὸν χρόνο τὰ ἐφήμερα ουργία τοῦ κόσμου, τὴν ἀποκαλού-
Ὁ δικός μας Ἅϊ Βασίλης, ὁ κάποτε δὲ καὶ ἐπιβλαβῆ προϊόντα μενη «Ἑξαήμερο») κι ἔβαλε σὲ τά-
τῆς κατανάλωσης! ξη τὰ ἤθη τῶν ἀνθρώπων», ἐκεῖ
Ἅγιος Βασίλειος τῆς Ὀρθοδοξίας,
ὁ Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας καὶ δι- –Ἔτσι προσφέρει τὰ μέγιστα στὰ ποὺ ὁ ἄλλος θέλει νὰ τὰ βάλει–μὲ
τὸν καταναλωτισμὸ καὶ τὸ μπούχτι-
δάσκαλος τῆς Οἰκουμένης, τί σχέ- παιδιὰ καὶ δὲν τὰ παραπλανεῖ ἢ καὶ
ση μπορεῖ νὰ ἔχει μὲ αὐτὸν τὸν πα- τὰ ζημιώνει ὅπως ὁ ἄλλος! σμά μας μὲ τὴν ὕλη–σὲ πλήρη ἀτα-
ξία!
χύσαρκο ἀσπρομάλλη γέροντα τῶν
πολυεθνικῶν, τῆς παγκοσμιοποί- Ὁ «Ὀρθόδοξος Τύπος» Κι ὅμως αὐτὸν τὸν Μέγα Ἱεράρ-
ησης καὶ τῆς Ν. Ἐποχῆς; μέ τά «Νεανικά Ζητήματα» χη, ἔρχεται ὁ ἄλλος τῆς Δύσης, τὸ
σύμβολο αὐτὸ τῆς παγκοσμιοποί-
–Εἶναι λεπτός, ὀλιγαρκής, ἀσθε- ἀπευθύνεται εἰς τούς νέους
νικός, μὲ μακριὰ μαύρη γενειάδα, ησης τῆς ἑορτῆς μετὰ τὸ δένδρο,
καί τούς προσκαλεῖ ὅπως
ἀφοῦ δὲν πρόλαβε νὰ γεράσει στείλουν τάς ἐρωτήσεις των νὰ τὸν ἐπισκιάσει καὶ νὰ τὸν ὑπο-
καταστήσει πλήρως, ὡς καὶ αὐτὸ τὸ
(ἔφυγε σὲ ἡλικία 49 ἐτῶν) καὶ γε- διά σύγχρονα θέματα καί
νικὰ πρόσωπο τῆς ἄσκησης κι ὄχι ὄνομά του πῆρε!
προβληματισμούς τους εἰς
εὐτραφέστατος, μὲ προτεταμένη Γιατί ἡ «Ν. Ἐποχὴ» αὐτὸν τὸν
κοιλιά, ροδοκόκκινα μάγουλα, γα- τό ἠλεκτρονικόν μας ταχυ-
παχύσαρκο γέρο θέλει νὰ προσέ-
λανομάτης καὶ πονηρὸς γέρος, δη- δρομεῖον (orthotyp@otenet.gr), χουμε καὶ νὰ ἀγαποῦμε ὅλοι, αὐτὸν
λαδὴ πρόσωπο τῆς καλοπέρασης μέσω ΦΑΞ (210.8136981) ἤ
κάθε φορά μὲ πολὺ λαχτάρα νὰ πε-
ποὺ εἶναι ὁ ἄλλος! μέσῳ ἀλληλογραφίας (Θησέως ριμένουμε καὶ νὰ ὑποδεχόμαστε,
25, 14671 Νέα ᾿Ερυθραία).
–Ἔρχεται ἀπʼ τὴν Καισάρεια τῆς αὐτὸν νὰ ἔχουμε φωτισμένο στὰ
σπίτια, τὶς αὐλὲς καὶ τὶς καρδιές
Καππαδοκίας (Μ. Ἀσία) κι ὄχι ἀπὸ
τὴν Λαπωνία τῆς Φιλανδίας ὅπως – Ἀγαποῦσε πλήρως τὸν πά- μας!
σχοντα καὶ τὸν φτωχό, ἦταν φιλάν-
ὅρισε κάποιων ἡ φαντασία! Ἡ Ἁγιότητα, ἡ πνευματικότητα,
θρωπος καὶ ἐλεήμων, ἔδωσε ὅλη
–Εἶναι Μέγας καὶ Θεοφόρος Πα- του τὴν περιουσία πρὸς τὸν σκοπὸ ἡ πίστη στὸ Χριστό, ἡ ἀφιέρωση
Τὴν 31ην Δεκεμβρίου ἑορτάζομεν τὴν μνήμην τέρας τῆς Ἐκκλησίας, ἰδεώδης καὶ αὐτό, ἐπιτέλεσε σπάνιο ἔργο ἀγά- στὴν ὑπηρεσία Του, ἡ ὄντως φι-
στοργικὸς Ποιμενάρχης της, ὀργα- πης στὰ παγκόσμια χρονικὰ καὶ μὲ λανθρωπία, ἡ μόρφωση κ.λπ. εἶναι
τῆς Ἁγίας Μελάνης τῆς Ὁσίας νωτὴς τοῦ μοναχικοῦ βίου, ἀδα- πράγματα παρακατιανὰ καὶ ἀπεχθῆ
τὸ πρωτοφανὲς γιὰ τὴν ἐποχὴ του
μάντινη ψυχή, ὄντως Ἅγιος, τα- ὑπὲρ-ἵδρυμα, τὴν γνωστὴ Βασιλει- γιʼ αὐτὴν καὶ πρέπει νὰ περιφρονη-
«ΣΥΝΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΣΑΤΑΝΑ»
πεινὸς ὑπηρέτης τοῦ Χριστοῦ, μὲ άδα, παρεῖχε ὅ,τι καθένας εἶχε θοῦν, νὰ προσπερασθοῦν, νὰ κα-
ἀπέραντη ἀγάπη σʼ Αὐτὸν καὶ τὴν ταργηθοῦν! Ἐκεῖνο ποὺ προέχει
ἀνάγκη καὶ δὲν μοίραζε ἁπλῶς καὶ
Ἐκκλησία Του, γιὰ τὴν ὁποία ἀγω- εἶναι ἡ «μαγεία τῶν Χριστουγέν-
μόνο δῶρα, χωρὶς νὰ κάνει καμιὰ
νίστηκε μέχρι τέλους κι ἦρθε σὲ ἀπολύτως ἄλλη φιλάνθρωπη πράξη νων» μὲ ὅ,τι αὐτὸ σημαίνει!
Τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Μελετίου Ἀπ. Βαδραχάνη ρήξη μὲ τοὺς αἱρετικοὺς ἀλλὰ καὶ
ὅπως ὁ ἄλλος τῆς Δύσης, πού δέν Πρόκειται γιὰ ἕνα τέλεια κατα-
τὶς τότε κοσμικὲς ἐξουσίες, κατα- εἶναι φιλάνθρωπος ἀλλὰ ἔμπορος σκευασμένο κοινωνικὸ ψέμα, κα-
Ὁ Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης ὁ Θε- Θεὸς ἐξέλεξε καὶ οἱ πλεῖστοι τῶν τροπώνοντάς τους μὲ τὴν ἁγιότη-
ολόγος, εὑρισκόμενος στὴν Πά- Ἰσραηλιτῶν συνετάχθησαν μαζὶ μὲ (στὴν καλύτερη περίπτωση)! θαρὰ δυτικῆς προέλευσης κι αὐτό,
τα τῆς ζωῆς του καὶ τὴ δύναμη τοῦ γιὰ τὴν προσωποποίηση τοῦ «πνεύ-
τμο, περιῆλθε σὲ πνευματικὴ ἔκ- τοὺς ἐπαναστάτες, ὁ Θεὸς κόντεψε πνεύματός του καὶ ὄχι … ντίλερ – Μὲ τὴν χάρη καὶ τὴν ἁγιότητά
σταση, τὴν ἡμέρα τῆς Κυριακῆς, νὰ τὴν ξεκληρίσει. Ἔτσι καὶ οἱ Ἰου- του κερδίζει τὶς καρδιὲς τῶν ματος», ποὺ ἡ «Ν. Ἐποχὴ» θέλουν
τῶν πάσης μορφῆς ἐμπορευμάτων νὰ ἔχουν τὰ Χριστούγεννα, ἰδιαίτε-
καὶ ἄκουσε τὸν Χριστὸ νὰ τὸν προ- δαῖοι μετὰ τὴν ἐνανθρώπιση καὶ τὸ ποὺ εἶναι ὁ ἄλλος! ἀνθρώπων καὶ δὲν μπαίνει ἁπλῶς
ρα δὲ στὰ μάτια τῶν παιδιῶν, γιὰ
στάζει νὰ στείλει ἐπιστολὲς στοὺς κήρυγμα τοῦ Χριστοῦ πρέπει νὰ κά- στὰ σπίτια τους γιὰ τὰ περιττὰ προ-
Ἐπισκόπους τῶν Μικρασιατικῶν νουν ὑπακοὴ σʼ Αὐτόν, ποὺ προφή- –Μορφώθηκε πολύ, ἔγινε πανε- ϊόντα τῶν πολυεθνικῶν καὶ μάλιστα κλασσικὸ προϊόν τῆς παγκοσμιο-
πιστήμονας τῆς ἐποχῆς του (σπού- ποίησης μὲ βάση τὸ ὁποῖο ἰσοπε-
Ἐκκλησιῶν. Στὸν Ἐπίσκοπο τῆς τεψε ἡ Παλαιὰ Διαθήκη καὶ στοὺς ἀπʼ τὶς καμινάδες, λὲς κι εἶναι κά-
Ἐκκλησίας τῆς Σμύρνης διετάχθη διαδόχους Του. Ἡ συναγωγὴ τῶν δασε φιλολογία, μαθηματικά, φιλο- ποιο δαιμόνιο σὰν τὰ καλλικαντζά- δώνονται παραδόσεις, ἀξίες, ἀλλὰ
σοφία, ρητορική, ἠθική, ἀστρονο- καὶ μεγάλα ἢ καὶ ἱερὰ πρόσωπα τῶν
νὰ τοῦ γράψει τὰ ἑξῆς: Ἰουδαίων μετὰ τὴν ἔλευση τοῦ Κυ- ρια (ἢ εἶναι;), ὅπως ὁ ἄλλος!
ρίου πρέπει νὰ γίνει Ἐκκλησία. Ἂν μία, ἰατρική, γεωμετρία καὶ διαλε- λαῶν, ὅπως ὁ Ἱεράρχης Μέγας Βα-
«Τάδε λέγει ὁ πρῶτος καὶ ὁ ἔσχα- –Δὲν πετάει μὲ ἕλκηθρα καὶ τα-
τος, ὃς ἐγένετο νεκρὸς καὶ ἔζησεν· δὲν συμβεῖ αὐτὸ τότε ἀποβαίνει συ- κτικὴ) καὶ στὴ συνέχεια μέγας δι- σίλειος, γιὰ κλασσικὸ παράδειγμα
δάσκαλος καὶ ἀπαράμιλλος παιδα- ράνδους στὸν ἀέρα, πράξη μαγική, ἑνὸς ἐξωτικοῦ προσώπου μιᾶς
οἶδα σου τὰ ἔργα καὶ τὴν θλίψιν καὶ ναγωγὴ τοῦ σατανᾶ καὶ ἡ τιμωρία ἀλλὰ καταπολεμᾶ καὶ μὲ τὰ συγ-
θὰ εἶναι ἀνάλογη. γωγός, μὲ πολύτιμο καὶ ἀνυπέρ- ἐξωτικῆς, ἐπιφανειακῆς, ψεύτικης
τὴν πτωχείαν· ἀλλὰ πλούσιος εἰ καὶ γράμματά του ὅλες τὶς μαγικὲς καὶ
τὴν βλασφημίαν ἐκ τῶν λεγόντων Πράγματι τὸ ἄπιστο Ἰσραήλ, μετὰ βλητο συγγραφικὸ ἔργο, ποὺ τὸ καὶ γεμάτης … μαγείας (ὅπως τὴ
μελετᾶ ἔκτοτε ἡ ἀνθρωπότητα ἀποκρυφιστικὲς πρακτικές, ὅπως θέλουν) ἑορτῆς κι ὄχι πνευματικῆς
Ἰουδαίους εἶναι ἑαυτούς, καὶ οὐκ τὴν ἐνανθρώπηση τοῦ Χριστοῦ καὶ τὴν ἀστρολογία, τὴν μαντική, τὴν
εἰσὶν ἀλλὰ ΣΥΝΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΣΑΤΑ- τὴν ἐμφάνιση τοῦ χριστιανισμοῦ, (εἶπαν πὼς καὶ μόνον αὐτὸ θὰ κι ἀληθινῆς, ὅπως τὴν θέλει ἡ
ἀρκοῦσε νὰ τὸν δικαιώσει ὡς με- οἰωνοσκοπία κ.λπ.! Ὀρθοδοξία μας!
ΝΑ». Γνωρίζω λέγει ὁ Χριστὸς τὴν ἔγινε ὁ κυριώτερος ἐχθρός τοῦ χρι-
θλίψη, ποὺ ἔχεις καὶ τὴν φτώχεια, γάλο) γι᾽ αὐτὸ καὶ ἡ μὲν Ἐκκλησία –Ἡ ἁγιασμένη του μορφὴ φαίνε- Τόσο ψεύτικος, λοιπόν, ποὺ δὲν
στιανισμοῦ. Ἡ Καινὴ διαθήκη καὶ ἡ ται ἐπίσης στὰ κάλαντα πάλι, ὅπου
ποὺ ἀντιμετωπίζεις, ὅπως καὶ τὸ πό- μετέπειτα ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία τὸ τὸν ὀνόμασε Οἰκουμενικὸ Διδά- θὰ τὸν βρεῖτε οὔτε στὰ παραμύθια
σκαλο ἡ δὲ ἱστορία «Μέγα», ὅσο πήγαινε πεζοπορώντας καὶ μὲ τὸ
σο σὲ βλασφημοῦν αὐτοί, ποὺ λένε παρουσιάζει ξεκάθαρα καὶ μὲ πολλὰ τῆς γιαγιᾶς μας! Ἀκόμη κι αὐτὴ
γιὰ τοὺς ἑαυτούς τους ὅτι εἶναι ἐλάχιστους ὡς τὰ σήμερα, ἐνῶ ὁ ραβδί του, τὸ ὁποῖο μόλις τὸ ἀναρωτιέται, ποιὸς εἶναι αὐτὸς ὁ
τεκμήρια. Σιωνισμός, μασονισμός, ἀκουμποῦσε κάτω γιὰ νὰ πεῖ τὴν
Ἰουδαῖοι, ἐνῶ ὅμως δὲν εἶναι. Στὴν χιλιασμός, κουμμουνισμὸς εἶχαν ἄλλος τῆς Δύσης, δὲν ἔχει κανένα Ἅϊ Βασίλης, ποὺ ξαφνικὰ τώρα τε-
ἄλλο προσόν, πλὴν αὐτὸ τῆς προ- ἀλφαβήτα, πετοῦσε ξαφνικὰ κλω-
πραγματικότητα αὐτοί, πού σοῦ φέ- Ἰουδαίους ἱδρυτὲς καὶ ποδηγέτες νάρια «κι ἀπάνω στὰ κλωνάρια του λευταῖα φέρνει δῶρα καὶ γιατί δὲν
ρονται ἔτσι καὶ σὲ πολεμοῦν, κτυ- καὶ ἔπληξαν καὶ πλήττουν τὸν χρι- ώθησης τῶν ἐμπορευμάτων! τὰ ἔφερνε κάποια χρόνια πρίν; Τό-
–Δὲν εἶναι τυχαῖο πὼς τὰ κάλαν- πέρδικες κελαηδοῦσαν», δεῖγμα
πώντας στὸ πρόσωπο ἐμένα τὸν στιανισμὸ διαχρονικά. τῆς ἀντίληψης τοῦ λαοῦ, πὼς ἡ πα- σο ἐξωπραγματικός, ποὺ οὔτε καὶ
ἴδιο, δὲν εἶναι τίποτα ἄλλο παρὰ συ- τά μας λένε πὼς ἔρχεται ἀπὸ τὴν τώρα δὲν μπορεῖ κάτι νὰ σκεφθεῖ
ναγωγὴ τοῦ σατανᾶ. *** Καισαρεία, ὅπου «βαστάει πέννα ρουσία ἑνὸς τέτοιου Ἁγίου, ἦταν
γιὰ νὰ τὸν βάλει στὰ παραμύθια
Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος, καὶ χαρτί, χαρτὶ καὶ καλαμάρι», τὸ μεγάλη εὐλογία!
Στὴ Σμύρνη ἤκμαζε ἰουδαϊκὴ της!
ὅπως προαναφέραμε, γενόμενος καλαμάρι τοῦ πνεύματος, ποὺ μʼ –Ὅταν κάποιοι μιμοῦνται τὴ ζωὴ
κοινότητα, ἡ ὁποία ἦταν ἐχθρικῶς Καὶ μετὰ εἶναι κάποιοι ποὺ ἀνα-
διακειμένη ἀπέναντι στοὺς χρι- ἐν πνεύματι εἶδε ὅραμα στὴν Πά- αὐτὸ «τὸ χαρτὶ ὡμίλει» (=μιλοῦσε) τοῦ Ἁγίου κατὰ τὴν προτροπὴ τῆς
τμο. Εἶδε τὸν Χριστὸ «ἐν μέσῳ Ἐκκλησίας μας «ἑορτὴ Ἁγίου, μί- ρωτιοῦνται γιατί δὲν μπορεῖ νὰ μᾶς
στιανούς, ὅπως φαίνεται καὶ στὸ καὶ ὄχι τὸ σακκὶ, ποὺ εἶναι γεμάτο γεμίσει ἐκεῖ στὸ καταχείμωνο τὶς
τῶν ἑπτὰ λυχνιῶν», νὰ ἔχει «ἐν τῇ ἀπʼ τὴν ὕλη τοῦ ἐμπορίου! Κι ὅταν μηση Ἁγίου», κάποιοι ἄλλοι ντύ-
μαρτύριο τοῦ Ἁγίου Πολυκάρπου, καρδιές, οὔτε κι αὐτῶν τῶν μικρῶν
Ἐπισκόπου Σμύρνης, ὁ ὁποῖος δεξιᾶ χειρὶ αὐτοῦ ἀστέρας ἑπτά, ἀκουμπάει στὸ ραβδί του, τὸ κάνει νονται μὲ τὴν στολὴ τοῦ «Χοντρο-
καὶ ἐκ τοῦ στόματος αὐτοῦ ρομ- βασίλη»(!) καὶ κυκλοφοροῦν στοὺς παιδιῶν, ποὺ στὸ τέλος κυριεύον-
μαρτύρησε στὶς 23-2-155 μ.Χ. καὶ ὁ γιὰ «νὰ πεῖ τὴν ἀλφαβήτα», δηλαδὴ ται κι αὐτὰ μὲ θλίψη!
ὁποῖος σύμφωνα μὲ τὶς ἐξηγήσεις φαία δίστομος ἐκπορευομένη» ἀκόμη καὶ τότε ποὺ ξαποσταίνει δρόμους ἢ συμμετέχουν σὲ διάφο-
παλαιῶν ἐξηγητῶν τῆς Ἀποκαλύ- (Ἀποκ. 1, 13· 16). Οἱ ἑπτὰ λυχνίες ἀπὸ τὴν πεζοπορία, πάλι διδάσκει ρες ἐκδηλώσεις (ὡς καὶ στὸ βιβλίο Ναί, μονάχα οἱ Ἅγιοι τοῦ Θεοῦ,
ψεως εἶναι ὁ Ἐπίσκοπος, στὸν ὁ- ὅπως ἑρμηνεύει ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς τοὺς ἀνθρώπους «γράμματα σπου- τῶν ρεκὸρ Γκίνες εἶναι καταγε- ὅπως καὶ ὁ Μέγας Βασίλειος,
(Ἀποκ. 1, 20) εἶναι ἑπτὰ ἐκκλησίες γραμμένη χορωδία ἀπὸ 408 τέτοι- ἔχουν καὶ μεταδίδουν τὴν τόσο
ποῖον ἀναφέρεται ἡ παροῦσα ἐπι- δάγματα, τοῦ Θεοῦ τὰ πράγματα»
στολή. Στὴν παροῦσα ἐπιστολὴ καὶ οἱ ἑπτὰ ἀστέρες εἶναι οἱ ἄγγε- καὶ δὲν χαιρετάει τὰ πλήθη πετών- ους Ἅϊ Βασίληδες!), λὲς καὶ εἶναι ἀπαραίτητη σὲ ὅλους μας Θεία Χά-
λοι, δηλαδὴ οἱ ἐπίσκοποι τῶν ἑπτὰ ἀποκριά, γιατί δὲν ὑπάρχει κάτι ρη. Μὲ ὅλους καὶ μὲ αὐτὸν τὸν Μέ-
ἀναφέρεται ὅτι οἱ Ἰουδαῖοι βλα- τας μὲ τοὺς ταράνδους ὡς κομή-
σφημοῦσαν τὸν Ἐπίσκοπον τῆς ἐκκλησιῶν, ἡ δὲ ρομφαία ἡ δίστο- της (ἢ ὡς ξωτικό;)! ἀνώτερο ποὺ θὰ μποροῦσε αὐτὸς γα Ἅγιο, ἄς πορευτοῦμε στὴ νέα
μος εἶναι ὁ κοφτερὸς λόγος του, νὰ τοὺς ἐμπνεύσει! χρονιὰ καλοί μου φίλοι…
Σμύρνης, δηλαδὴ συμπεριφερό- –Ποτὲ του δὲν μοίρασε δῶρα
ταν ἀσεβῶς ἀπέναντί του καὶ τὸν ποὺ ἀπευθύνει σὲ κάθε ἐποχὴ καὶ –Ἀναμφισβήτητα ὁ Ἅγιος Βασί-
κάθε γενεὰ ἀνθρώπων. στὰ παιδιὰ ἀλλὰ τοὺς ἔδινε πάντο- Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος
διέβαλαν ἀποδίδοντάς του φαντα-
Τί συμβολίζει τὸ ὅραμα αὐτό;
ΤΕΚΜΗΡΙΩΜΕΝΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΑΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΟΠΑΔΟΥΣ ΤΟΥ ΔΑΡΒΙΝΟΥ
στικὲς κατηγορίες. Ἔτσι ἐπέτει-
ναν τὴν θλίψη του καὶ ἐξασθε-
νοῦσαν τὴν ταλαιπωρημένη ἀπὸ
τὴν φτώχεια προσωπικότητά του,
Ὅτι ὁ Κύριος εὑρίσκεται ἐν μέσῳ
τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἐνοικεῖ ἐν αὐτῇ.
Εἶναι παρὼν κατὰ δυναμικὸ καὶ ὄχι ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 3ης ΣΕΛ. σαρμογῆς καί ἐπιλογῆς καί μέ ἱκα- ἀποστάσεις, αἱ ἕλξεις καί ἀπώσεις
στατικὸ τρόπο. Κάνει κουμάντο, νότητα ἀναπαραγωγῆς καί διαιω- των, αἱ ταχύτηται καί ἀκτινοβολίαι,
χαρίζοντάς του, ὅμως, χωρὶς νὰ τὸ ἡ ἄπειρος αὐτή «μή ὕλη-οὐσία»
ἐποπτεύει, διοικεῖ, δίνει διαταγές. εἶναι ἀναίτιος καί ἄναρχος ἄλλως νίσεως δι᾿ ὁρισμένων συστημάτων, αἱ ἀλληλεπιδράσεις αὐτῶν εἶναι
θέλουν πνευματικὰ πλούτη ἀμύ-
θητης ἀξίας. Αὐτοὺς τοὺς Ἰουδαί- Αὐτὸ ποὺ λέγει στὸ τέλος τοῦ κατὰ θά ἦτο καί αὐτή πεπερασμένη, ὅτι ὀργάνων καί τρόπων ἀναπαραγω- προδήλως ἀπολύτως προϋπολο-
ους, οἱ ὁποῖοι πεισματικὰ καὶ φα- Ματθαῖον εὐαγγελίου, «Ἰδοὺ ἐγὼ πρός τήν ἄπειρον ταύτην καί ῾῾μή γῆς. Τό ἀγεφύρωτον χάσμα μεταξύ γισμένα μεθ᾿ ὑπερμαθηματικῆς ἀ-
νατικὰ ταλαιπωροῦσαν τὸν Ἐπί- μεθʼ ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας ὕλην-οὐσίαν᾿᾿ τό ὑλικόν σύμπαν ἔ- ἀνοργάνου καί ὀργανικῆς ὕλης ἐ- κριβείας. ῾Ως ἐκ τούτου καίτοι ἰ-
σκοπο Σμύρνης καὶ γινότανε ἔτσι ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος χει σχέσιν αἰτιατοῦ πρός αἴτιον. ῾Η πεκτείνεται καί μεταξύ τῶν δια- λιγγιωδῶς περιφέρονται πέριξ ὁρι-
θεομάχοι (πρβλ. Πράξ. 5, 39), ὁ ἀμὴν» (Ματθ. 28, 20), δὲν εἶναι κάτι ἄπειρος αὐτή «μή ὕλη-οὐσία», τήν φόρων ἐνοργάνων ὄντων ἐπικυ- σμένων κέντρων οὐδεμία διά μέ-
Χριστὸς στὴν ἐπιστολή του τοὺς ἀφηρημένο, κάτι φιλοσοφικό, κάτι ὁποίαν «πνεῦμα» ἀπεκάλεσεν ὁ ρουμένου τοῦ ἀποφθέγματος ῾῾πᾶν σου τῶν αἰώνων παρουσιάζεται
ἀποκαλεῖ «συναγωγὴ τοῦ σατα- νεφελῶδες, ἀλλὰ ἐκφράζει τὴν ἐνανθρωπήσας Λόγος (᾿Ιωάν. δ, 24) ὄν μόνον ἐξ ὁμοίου ὄντος γεννᾶται διαταραχή.
νᾶ». Χαρακτηρισμὸς πολὺ σκλη- ἀλήθεια ὅτι ὁ Χριστὸς ὀντολογικὰ εἶναι ὀντότης ἐνσυνείδητος, τήν καί ἀναπαράγεται᾿᾿ καταρριπτομέ- Κατόπιν τῶν ἐκτεθέντων παρί-
ρὸς καὶ ἀπότομος. Σήμερα, ἂν λε- εἶναι μέσα στὴν Ἐκκλησία Του καὶ ὁποίαν ἀποκαλοῦμεν Θεόν, πού νων οὕτω τῶν ἀντιεπιστημονικῶν σταται ἡ προσπάθεια τῶν γνωστῶν
γόταν ὁ χαρακτηρισμὸς αὐτός, ὁ κρατᾶ στὸ χέρι Του τοὺς ἑπτὰ ἀ- ἐνέχει τόν λόγον καί τήν αἰτίαν καί ἀντιλογικῶν θεωριῶν τόσον κύκλων νά ἀποδώσουν τό θαῦμα
Χριστὸς θʼ ἀποκαλεῖτο φονταμεν- στέρες, τοὺς Ἐπισκόπους, οἱ ὁποῖοι «τοῦ ἑαυτοῦ εἶναι ἐν ἑαυτῷ», εἶναι τῆς αὐτομάτου γενέσεως τῶν ἐ- τῆς ζωῆς εἰς τήν τυχαιότητα καί
ταλιστής, φανατικός, μισαλλόδο- πρέπει νὰ κάνουν ὅτι ἐκεῖνος θέλει, ἀναίτιος καί ἄπειρος. νοργάνων ὄντων ὅσον καί τῆς ἐξε- τήν ἀσυνειδησίαν καί ἀνυπαρξίαν
ξος, ἀκραῖος καὶ πάει λέγοντας. Κι νὰ εἶναι «τοῦ χεριοῦ Του»· καὶ λίξεως αὐτῶν. τοῦ μηδενός ὡς τό πλέον χαρα-
ὅμως ὁ Χριστὸς τοὺς Ἰουδαίους, ἀλλοίμονο ἂν δὲν εἶναι. Τὸ ἀγεφύρωτον χάσμα
3. ῾Η ὀργανική διάπλασις καί ἡ κτηριαστικό γνώρισμα τοῦ τραγικά
ποὺ δὲν πιστέψανε καὶ ἐμμένουν «Ὁ ἔχων οὖς ἀκουσάτω τί τὸ 2.῾Ωσαύτως ἡ ἀέναος διηνεκής πεσμένου καί ἀποτυχημένου ἀν-
Πνεῦμα λέγει ταῖς ἐκκλησίαις» κίνησις, ἀλλοίωσις, μεταμόρφωσις ζωή τῶν ἐνοργάνων ὄντων μέ τήν
στὴν ἀπιστία τους ἔτσι τοὺς χαρα- ἀπερινόητον σοφίαν, ἁρμονίαν, θρώπου, πού συμπνίγεται στήν
κτηρίζει. Δὲν τοὺς θεωρεῖ κἂν (Ἀποκ. 2, 11). Καὶ μάλιστα οἱ Ἐπίσκο- τῆς συμπαντικῆς ὕλης-μάζης ὑπό χοϊκότητα καί ἀδυνατεῖ νά ἀναχθῆ
ποι, οἱ προκαθήμενοι τῶν Ἐκκλη- τό κράτος ἀτέγκτων φυσικῶν νό- νομοτέλειαν, πρόβλεψιν πού εἰς
Ἰουδαίους. Γιατί καὶ ὁ Χριστὸς Ἰ- κάθε ἐχέφρονα δημιουργεῖ τό ἀπό τήν κτίση στόν κτίσαντα».
ουδαῖος ἦταν καὶ «ἡ σωτηρία ἐκ σιῶν, οἱ πατριάρχες. Νὰ θυμοῦνται, μων (ἐννόμων δυναμικῶν νομοτε-
τῶν Ἰουδαίων ἐστὶν», ὅπως εἶπε ὁ τὸ ἐπαναλαμβάνουμε, ὅτι ὁ Χρι- λειῶν) πρός ἐπιτέλεσιν καί πρα- θάμβος, τήν ἔκσταση καί τήν
Χριστὸς στὴν Σαμαρείτισσα. στὸς διοικεῖ τὴν Ἐκκλησία καὶ ὅτι γμάτωσιν πάντοτε ὁρισμένων σκο- ὑπέρβαση. Μόλις ἐκυκλοφορήθη
αὐτοὶ πρέπει νὰ εἶναι τοῦ χεριοῦ πῶν μαρτυρεῖ ὅτι εἶναι δημιούργη- Ἡ ἀνθρωπίνη ψυχὴ
Λοιπὸν οἱ Ἰουδαῖοι, οἱ ὁποῖοι ἐμ-
μένουν στὴν ἀπιστία τους, παύουν Του. Νὰ τηροῦν τὴν τακτική τοῦ μα ἐν τῷ συνόλῳ της διότι τήν αἰ- 4. Αἱ ἰδιότητες τῶν κατωτέρων
ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ
νὰ εἶναι συναγωγὴ Κυρίου (Ἀριθ. 16,
3· 20,4· 31,16) καὶ καταντοῦν συνα-
Χριστοῦ στὶς σχέσεις τους μὲ τοὺς
ἑτεροθρήσκους καὶ τοὺς αἱρετι-
τίαν τῆς κινήσεως, τροπῶν καί με-
ταμορφώσεών της ἔχει ἐκτός αὐ-
τοῦ ἀνθρώπου ἐμψύχων ὄντων καί ΤΣΕΠΗΣ ΤΗΣ Π.Ο.Ε.
ἡ ἀνθρωπίνη ψυχή. Τά ἔνστικτα,
γωγὴ τοῦ σατανᾶ. Πρέπει νὰ προσέ- κοὺς καὶ νὰ μὴ μεταίρουν ὅρια
αἰώνια ἃ ἔθεντο οἱ ἀπόστολοι καὶ οἱ
τῆς, καθ᾿ ὅσον αὐτή δέν ἔχει συ- ὁρμέμφυτα εἰς τά κατώτερα τοῦ τοῦ ἔτους 2010
ξουμε ὅτι στὰ χωρία Ἀριθ. 16, 3 καὶ νείδησιν τοῦ ἑαυτοῦ της. Οἱ αἰώνι- ἀνθρώπου ἔμβια ὄντα, μή προ-
20, 4 ἡ συναγωγὴ τῶν Ἰουδαίων ἐνῶ πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας. Δὲν οι, ἀΐδιοι, ἀναλλοίωτοι φυσικοί νό-
μποροῦν αὐτοὶ νὰ εἶναι εὐγενέστε- ϋπάρχοντα εἰς τήν ἀνόργανον ὕ-
ἦταν τοῦ Κυρίου, ἐν τούτοις, ἐπειδὴ μοι διά τῶν ὁποίων πραγματοποιεῖ- λην ὡς καί ἡ διά τοῦ ἀνθρώπου μό-
ὁ Κορέ, ὁ Δαθὰν καὶ ὁ Ἀβειρὼν ἐπα- ροι καὶ καλύτεροι τοῦ Χριστοῦ καὶ ται ὁ τελολογικός σκοπός τοῦ κό-
τῶν ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας. νον ἀμέσως ἐκδηλουμένη ἐνσυ-
ναστάτησαν ἐναντίον τοῦ Μωυσῆ σμου διότι ἡ διηνεκῶς, κινουμένη, νείδητος νόησις καί ἡ αὐτεξουσία
καὶ τοῦ Ἀαρών, τοὺς ὁποίους ὁ www.pmeletios.com τρεπομένη, ἀλλοιουμένη ὕλη, ἡ ἐξ
βούλησις ἀποδεικνύουν τήν ἐκ
ἀλόγων σωματιδίων μάζης ἠλε-
τοῦ ἀπερινοήτου Νοός σύνθεσιν
κτρικῆς ἀποτελουμένη, δέν εἶναι
ΘΑ ΧΑΣΩΜΕΝ ΤΟΝ ΘΗΣΑΥΡΟΝ ΤΗΣ ΑΛΗΘΙΝΗΣ ΣΟΦΙΑΣ δυνατόν νά ἐκπορεύει δυνάμεις
καί δημιουργίαν αὐτῶν. Ἰδιαιτέ-
ρως ἡ ἀνθρωπίνη ψυχή εἶναι ἐνσυ-
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 3ης ΣΕΛ. ἐννόμους σταθεράς καί ἀτρέπτους
καί νά ὑποταγῆ συνάμα εἰς αὐτάς, νείδητος πνευματική καί ἐλευ-
τηλεφωνήματα. Ὑπάρχουν ὧρες γιά «κουτσομπολιά» καί περιπά- θέρα ὑπόστασις κατ᾿ εἰκόνα τοῦ
τους στήν ἀγορά καί τίς βιτρίνες τῶν καταστημάτων. Δέν λείπει ὁ διότι ἐκ «πηγῆς-μάζης» στερουμέ-
νης νοήσεως, εἰδέναι καί συνοχῆς Θεοῦ.
χρόνος γιά ἐκδρομές στά βουνά καί τίς ἀκτές τῆς Ἑλλάδας καί
τοῦ ἐξωτερικοῦ. Εὐκαιροῦμε νά διαβάζομε τήν ἐφημερίδα καί τό δέν εἶναι δυνατόν νά προέλθουν Ἡ ἁρμονία τοῦ σύμπαντος
δυνάμεις διά τῶν ὁποίων ἐκδηλοῦ- 5. ῾Η ἁρμονία τοῦ ὑλικοῦ σύμ-
κοσμικό περιοδικό. Μόνο, ὅταν πρόκειται γιά τό λόγο τοῦ Θεοῦ,
πού θά ὠφελήσει τήν ψυχή μας, δέν ὑπάρχει ὁ χρόνος. Τότε μό- ται ἄπειρος σκοπιμότης, σοφία καί παντος καί ἡ ἀσύλληπτος μαθημα-
νο δέν εὐκαιροῦμε! Τότε παρουσιάζονται ὅλα τά ἐμπόδια! πρόνοια ἐπιμαρτυρεῖ τήν ὡς ἄνω τική τάξις καί σκοπιμότης εἰς αὐτό
ἀλήθειαν, τό ἀγεφύρωτον χάσμα ὁδήγησαν τά ἐξοχώτερα πνεύμα-
Κανένας βέβαια δέν ἀρνεῖται ὅτι ἡ ἐποχή μας ἔχει αὐξημένες ὑπο- μεταξύ ἀνοργάνου καί ὀργανικῆς
χρεώσεις καί ἀπαιτήσεις. Οὔτε εἶναι ἄγνωστο ὅτι ὁ ρυθμός τῆς ζωῆς τα τῆς οἰκουμένης διά μέσου τῶν
ὕλης ἀποδεικνύει ὅτι ἡ συμπαντική αἰώνων νά καταθέσουν ὡς εὐλα-
μας ἔγινε κατά πολύ ταχύτερος ἀπό ἄλλοτε. Ὅλοι ἐπίσης γνωρίζομε ὕλη διακρίνεται εἰς δύο βαθμίδας,
βεῖς προσκυνηταί τῆς θείας δυνά- Τὸ ἡμερολόγιον τοῦ 2010
ὅτι ὁ ἔντονος τρόπος τῆς σύγχρονης ζωῆς ἐπιβάλλει περισσότερη τήν ἀνόργανον (ἠλεκτρόνια, ἄτο-
ἀνάπαυση καί ἀναψυχή. Ἡ φράση ὅμως δέν εὐκαιροῦμε, δέν εἶναι μεως καί σοφίας τό θάμβος τους Ἐκδόσεων «Ὀρθοδόξου Τύ-
μα, σωματίδια, στοιχεῖα, ἀέρια, καί τήν ἔκπληξή τους διότι ὅπως που» εἶναι ἀφιερωμένον εἰς
φράση καί δικαιολογία μόνο τῆς ἐποχῆς μας. Ἀκουγόταν καί πρίν ἀπό ὑγρά, ὀρυκτά) καί τήν ἐνόργανον ἤ
χίλια ἑξακόσια χρόνια. Στίς ἡμέρες τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσο- εἰς τά ἐλάχιστα συστατικά τῆς τὴν Ἑλληνικὴν γλῶσσαν, τὴν
ζῶσαν μέ τίς μυριάδες τῶν γενῶν συμπαντικῆς ὕλης οὕτω καί εἰς γλῶσσαν τοῦ Εὐαγγελίου,
στόμου οἱ ἴδιες προφάσεις ὑπῆρχαν. Ἐπανειλημμένως τό ἀναφέρει τῶν ἐνοργάνων ὄντων. ῾Η μέν πρώ-
στίς ὁμιλίες του. Οἱ Χριστιανοί ἔβρισκαν καί τότε χρόνο γιά τά θέατρα τάς κινήσεις καί ἀλληλεπιδράσεις τὴν τροφὸν τῶν Εὐρωπαϊκῶν
τη ὑπακούει ὡς ὄγκος, εἰς τόν παγ-
καί τόν Ἱππόδρομο. Δέν εἶχαν ὅμως χρόνο γιά νά ἀκούσουν ἤ νά με- τῶν ἀφαντάστων ὑλικῶν ὄγκων γλωσσῶν.
κρατῆ νόμον τῆς βαρύτητος χαρα- τῶν οὐρανίων σωμάτων, τά ὁποῖα
λετήσουν τό λόγο τοῦ Θεοῦ: «Κάθε ἡμέρα καλεῖ σέ θέατρα καί κανείς κτηρίζεται διά τῆς μηχανικῆς κινή- —Ἔγχρωμον, καλαίσθητον,
δέν βαριέται, κανείς δέν ὑπάρχει πού νά ἀπαρνεῖται, κανείς δέν προ- δι᾿ ἰλιγγιωδῶν ταχυτήτων διατρέ- χρήσιμον διὰ κὰθε Ἕλληνα.
σεως ἡ δέ δευτέρα διακρίνεται ἀπό χουν τό ὑλικόν σύμπαν ἐκδηλοῦ-
βάλλει τίς ἀπασχολήσεις του»1, διαπίστωνε μέ βαθιά θλίψη ὁ Ἅγιος. ὀργανικῆς-ζωϊκῆς κινήσεως, θρέ-
ται ἡ ἀσύλληπτος δύναμις, σοφία Τιμὴ: Ἀπὸ 1 μέχρι 20 ἡμε-
Θά συνεχίσουμε στό ἑπόμενο ἄρθρο. ψεως, ὀργανικῆς ἀφομοιώσεως καί ρολόγια, 1 εὐρὼ ἕκαστον.
καί πρόνοια ἑνός ἐξωκοσμίου καί
Παραπομπές: καταλαγῆς τῆς ὕλης, κινήσεως Ἀπὸ 21 ἕως 50, 90 λεπτά, ἄνω
ὑπερυλικοῦ Θεοῦ. Οἱ ὄγκοι τῶν
1. «Θέατρα καθ᾽ ἑκάστην καλεῖ τήν ἡμέραν, καί οὐδείς ὁ ὀκνῶν, οὐδείς ὁ
πάντοτε σκοπίμου, μέ ὁρισμένας τῶν 50, 80 λεπτά ἕκαστον τε-
καί ἀναλλοιώτους ἱκανότητας προ- οὐρανίων σφαιρῶν, ὁμάδων γαλα-
ἀναδυόμενος, οὐδείς ἀσχολίαν προβάλλεται πραγμάτων» (P.G. 51, 66–68). ξιῶν ὡς καί συστροφῶν αὐτῶν, αἱ μάχιον.
25 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2009 Σελὶς 5η

ΠΩΣ Ο ΑΜΚΑ ΥΠΗΡΕΤΕΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ

Ὁ Νικοπόλεως κ. Μελέτιος
καὶ ὁ π. Κωνσταντῖνος Μπέης
Ὑπὸ τοῦ Μητροπολίτου Νικο-
πόλεως κ. Μελετίου ἐλάβομεν
τὴν ἀκόλουθον ἐπιστολήν:
«Τελευταῖα ἀπό πρόσωπα, πού
ἔδιναν ἐντύπωση πνευματικῆς πο-
ρείας, καί ἀπό περιοδικά ἔγκριτα,
ἀκούγονται καί γράφονται τάχα
πληροφορίες καί χαρακτηρισμοί
γιά τό πρόσωπο καί γιά τήν διακο-
νία τοῦ αἰδεσιμολογιωτάτου πρω-
τοπρεσβυτέρου κ. Κωνσταντίνου
Μπέη, ὁμότιμου καθηγητῆ τῆς Νο-
μικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου
Ἀθηνῶν, ἐπιστήμονος μέ διεθνές
κῦρος καί μέ πλούσια ἐπιστημονι-
κή καί διοικητική δράση. Τοῦ ἀπο-
δίδουν ἐλλιπῆ τήρηση τῆς τάξης
τῆς Ἐκκλησίας.
Καί προβάλλεται τό ἐρώτημα: Τί
λέγει γι᾿ αὐτό ὁ Μητροπολίτης,
πού τόν ἐχειροτόνησε;
Ἔχω τήν γνώμη, ὅτι τό ἐρώτη-
μά τους εἶναι “ρητορικό”. Ἄν ἦταν
εἰλικρινές καί πνευματικό, θά ἀκο-
λουθοῦσαν τήν ὁδό τοῦ Χριστοῦ
(βλ. Ματθ. 18, 15 – 17). Θά ἀπευθύ-
νονταν πρῶτα σέ μένα προσωπικά.
Αὐτό ὅμως δέν ἔγινε. Ἄρα οἱ “φί-
λοι μας” δέν θέλουν νά ἀκούσουν!
Νά μιλήσουν θέλουν!
Παρά ταῦτα ἐγώ μετά κάποιο δι-
σταγμό, γιά τό τί νόημα ἔχει νά
ἀπαντάει κανείς σέ τέτοιες προ-
κλήσεις, ἕτοιμος εἰς ἀπολογίαν,
καταθέτω.
***
1. Ὁ π. Κωνσταντῖνος Μπέης
ἐγεννήθη τό 1933. Εἶναι σήμερα
76 ἐτῶν.
2. Ἡ σύζυγός του Μαρία Ἴρμγ-
καρτ Μπέη, συμβολαιογράφος, ἦ-
ταν καθολική· καί ὄχι (ὅπως ἐπιπό-
λαια ἀναμηρυκάζουν, ἀπό τόν
πρῶτο προχειρολόγο πληροφοριο-
δότη, οἱ ἀσχολούμενοι μέ τό πρό-
σωπό του), “προτεστάντισσα –
λουθηρανή”. Ἀλλά, ἀπό τόν γάμο
της, ἀκολούθησε σέ ὅλα τόν σύζυ-
γό της σάν μέλος τῆς Ὀρθόδοξης
Ἐκκλησίας. Ἐξομολογεῖται καί
κοινωνεῖ τακτικά.
3. Τό ἔτος 2005, μετά τήν συντα-
ξιοδότησή του, ὁ καθηγητής Κων-
σταντῖνος Μπέης, ἐζήτησε νά γίνει
κληρικός. Σέ μένα τόν ἐσύστησε ὁ
ἀείμνηστος πρωτοπρεσβύτερος
Δημήτριος Τζούμας, ἀρεοπαγίτης.
Καί διαπρεπεῖς νομικοί, ὅπως ὁ
Κοινή Λατρεία τοῦ Θεοῦ”, σελ. 47
– 50, ὁ ἴδιος μᾶς πληροφορεῖ, ὅτι:
α. Σέ μία ἀπό τίς ἐπισκέψεις του
στήν Ἰαπωνία, (1990 – 1993) σέ ἐπι-
στημονικά ταξείδια συνεργασίας μέ
τίς ἐκεῖ νομικές σχολές, ἐπισκέ-
φθηκε καί ἕναν βουδιστικό ναό μα-
ζί μέ φίλους του Ἰάπωνες καθηγη-
τές, εἶχε ἀνάψει κερί, καί εἶχε ἐκεῖ
προσευχηθεῖ “στόν Θεό τῆς ἀγά-
πης, πού μᾶς φανέρωσε ὁ Ἰησοῦς”.
β. Τό 1991 σέ ἐπίσκεψή του στό
Καῖμπριτζ τῆς Ἀγγλίας εἶχε ἐκκλη-
σιασθεῖ καί κοινωνήσει σέ ἀγγλι-
κανικό ναό.
γ. Σέ Διεθνές Συνέδριο Δικονο-
μολόγων Νομικῶν στήν Σύρο σάν
συνδιοργανωτής μετεῖχε στίς λα-
τρευτικές ἐκδηλώσεις καί ἐκοινώ-
νησε στόν καθολικό ναό τῆς Σύρου.
Τίς παρουσίες του αὐτές, κάποιοι
θέλησαν νά τίς παρουσιάσουν σάν
ἐκδηλώσεις ὕποπτου φρονήματος!
***
Ὅμως τά λόγια τους αὐτά δεί-
χνουν προχειρότητα, ἐπιπολαιότη-
τα καί ζῆλο ἄκριτο. Δέν εἶναι ἄκρι-
τος ὁ ζῆλος κάποιου, ὅταν στόχο
του ἔχει νά ἀνακαλύπτει πνευματι-
κά ἀρρωστήματα σέ ἄλλους; Καί
ὅταν ξεχνάει τά δικά του; ὅτι δη-
λαδή κάποιοι ἐγύριζαν στήν Ἀθή-
να, μέ ράσο φράγκικο (σουτάνα);
καί ὅτι ἄλλοι, λίγο παλιότερα, ἐγέ-
μιζαν γιά χρόνια τήν Ἑλλάδα μέ
ὅ,τι τό φράγκικο σέ ἰδέες καί σέ
πνευματικότητα;
Ἄς ἰδοῦμε μέ προσοχή, τί μᾶς
λέει:
• Στό Καῖμπριτζ πηγαίνοντας νά
κοινωνήσει ὁ π. Κωνσταντῖνος
αὐτοπροσδιορίστηκε σάν ὀρθόδο-
ξος, ἀφοῦ σταυροκοπήθηκε ὀρθό-
δοξα καί ἐπέσυρε τήν προσοχή
τοῦ ἀγγλικανοῦ ἱερέα. Ὁ π. Κων-
σταντῖνος Μπέης τό ἔδειξε: ὅτι
εἶναι ὀρθόδοξος· ὅτι σάν ὀρθόδο-
ξος ἐπῆγε νά κοινωνήσει. Ἔγινε
τό 1991, δηλαδή 15 χρόνια πρίν
τήν χειροτονία του.
• Στήν Σύρο ἦταν γνωστός καί
μή ἐξαιρετέος. Ὀρθόδοξος. Καί
συνδιοργανωτής τοῦ Διεθνοῦς
ἐκείνου Συνεδρίου τῶν Νομικῶν.
Οὔτε μέ τήν ὀρθόδοξη πίστη ἔπαι-
ξε, οὔτε μέ τήν ὀρθόδοξη συνεί-
δηση. Λάθος ἔκαμε. Προδοσία τῆς
πίστης ὄχι. Ἐξέφρασε τόν προσω-
πικό ἐνθουσιασμό του πού ἔβλεπε
ἕνα ξεπέρασμα τοῦ φανατισμοῦ.
Ἀλλά, παρά τά σχόλια, πού
Μᾶλλον κάτι ἄλλο, ἤ κάποιος
ἄλλος φταίει! Ὁ δέ Θεός “γινώσκει
τάς καρδίας” (Λουκ. 16, 15).
Καί μιά παρατήρηση: Δέκα-πέν-
τε χρόνια πρίν τήν χειροτονία του,
μιλώντας σάν ἁπλός χριστιανός
χωρίς ἀξιώσεις, καί πρό παντός
σάν νομικός μέ ἀξιώσεις καί ὑπευ-
θυνότητα γνώμης καί ἀπόψεως,
τόνιζε ὅτι:
“Στίς ἡμέρες μας ʻὁ καθέναςʼ
ἔχει τό δικαίωμα καί τήν δυνατό-
τητα νά λατρεύει «μέ τίς δικές του
ἐθνικές καί ἀτομικές πολιτισμικές
καί θρησκευτικές καταβολές καί
ἰδιαιτερότητές του τόν Θεό”.
Τά λόγια αὐτά δέν εἶναι δόγμα-
τα, ἀλλά περιγραφή ἀπό ἕναν διε-
πρεπῆ νομικό τοῦ σκεπτικοῦ τῆς
ἀνεξιθρησκείας, ὅπως τήν βλέπει
ὁ σύγχρονος κόσμος. Πόσο θά τά
ἐκτιμούσαμε, πόσο θά λαχταρού-
σαμε καί μεῖς γιά λίγη ἀνεξιθρη-
σκεία, ἄν ζούσαμε στήν Σαουδική
Ἀραβία!...
Μετά τήν χειροτονία του ἐδή-
λωσε:
“Ὅλα αὐτά ἀποτελοῦν πιά πα-
ρελθόν. Τώρα εἶμαι ὀρθόδοξος
ἱερέας καί τίποτε ἄλλο. Δέχομαι
ἐπικρίσεις. Ὄχι γιά ἁμαρτίες μου
μόνο, ἀλλά καί γιά ἁπλά λάθη μου.
Καί εἶμαι πρόθυμος, νά ἀναλάβω
τήν εὐθύνη, γιά νά τά διορθώσω·
καί νά τό διακηρύξω. Ἀλλά λυ-
ποῦμαι βαθύτατα, ὅταν τά λάθη
μου, τότε πού γιά ὅλους τούς
ἄλλους ἀνθρώπους εἶναι κατανοη-
τά, σέ ἐμένα τά μεγιστοποιοῦν”.
Ὀφείλομε λίγη κατανόηση στόν
ὁμολογοῦντα, μέ ταπείνωση τίς
παλαιότερες τοποθετήσεις του,
πού ἔγιναν πιά γι᾿ αὐτόν παρελθόν.
Καί τελειώνω μέ ἀπόσπασμα ἀπό
ἐπιστολή του σ᾿ ἐμένα μετά τά ὡς
ἄνω.
“Σᾶς εὐχαριστῶ γιά τήν εὐλογία
Σας, ὅταν ἡ ἀγάπη Σας μέ ἔχρισε
ἱερέα. Συνακόλουθα, ὅσα Σᾶς γρά-
φω, ἐδῶ ἔχουν τό νόημα εἰλικρι-
νοῦς ἐνημέρωσης δικῆς Σας καί
ὅσων, δίχως πάθη καί μίση, ἀσχο-
λοῦνται μέ ἐμένα. Γιά τούς
ἄλλους, πού ἀσφαλῶς ἔχουν τό δι-
καίωμα νά διακατέχονται ἀπό δια-
φορετικές ἀντιλήψεις, ἀνυπόκριτα
ἐπαναλαμβάνω τήν ἱερή προσευ-
χή: ʻτοῖς μισοῦσι καί ἀγαπῶσιν
ἡμᾶς, ὁ Θεός συγχώρησον καί
εὐλόγησονʼ ”.
***
Συμφώνως μὲ ὁμιλίαν τοῦ Καθηγουμένου τῆς Ἱ. Μ. Ἐσφιγμένου Ἀρχιμ. κ. Μεθοδίου
Μέ πρωτοβουλίαν τοῦ Προ-
έδρου καί τοῦ Διοικητικοῦ Συμ-
βουλίου τοῦ Συλλόγου Φίλοι τοῦ
Ἁγίου Ὄρους «Ἅγιος Ἰωάννης ὁ
Θεολόγος» Παιανίας (παλαιόν
ἡμερολόγιον), ἐπραγματοποιήθη
τήν Κυριακήν 29 Νοεμβρίου, εἰς
τήν αἴθουσαν ἐκδηλώσεων τοῦ
ξενοδοχείου «CARAVEL» ἐκδή-
λωσις μέ κεντρικόν ὁμιλητήν τόν
Καθηγούμενον τῆς Ἱερᾶς Μονῆς
Ἐσφιγμένου, τόν Ἀρχιμανδρίτην
κ. Μεθόδιον, ὁ ὁποῖος ἀνέπτυξε
τό θέμα: «Προβληματισμοί καί
ἀπόψεις γιά τόν ΑΜΚΑ». Ἡ
ἐκδήλωσις ἐστέφθη ἀπό ἐπιτυ-
χίαν, ἀφοῦ ἡ αἴθουσα ἦτο κατά-
μεστος. Εἰς αὐτήν δέν ἐθίγη μό-
νον τό θέμα τοῦ ΑΜΚΑ ἀλλά
καί αἱ συνεχιζόμεναι διώξεις
ἐναντίον τῆς Ἀδελφότητος ὡς
καί ἡ στάσις τῆς Ἱερᾶς Κοινότη-
τος τοῦ Ἁγίου Ὄρους ἔναντι τῆς
Ἀδελφότητος. Εἰς ὅτι ἀφορᾶ εἰς
τόν ΑΜΚΑ, ὁ Καθηγούμενος
τῆς Ἱερᾶς Μονῆς συνέδεσε τόν
ΑΜΚΑ μέ τήν Παγκοσμιοποί-
ησιν, τήν Παγκόσμιαν διακυβέρ-
νησιν καί τόν Κυβερνήτην αὐτῆς,
ὁ ὁποῖος εἶναι καταχωρισμένος
εἰς τήν Ἁγίαν Γραφήν ὡς Ἀντί-
χριστος. Ἀκολούθως ἀνέλυσεν
ὅτι ὁ ΑΜΚΑ εἶναι προάγγελος
τοῦ 666 καί δι᾽ αὐτοῦ (τοῦ ΑΜ-
ΚΑ) θά ἐλέγχωνται τά πάντα εἰς
τήν ζωήν μας. Ἀναφέρει ὅμως
καί ἄλλα συγκλονιστικά, τά
ὁποῖα συνδυάζει μέ τήν Ἀποκά-
λυψιν, μέ τόν Ἅγιο Ἐφραίμ τόν
Σύρον, τόν Ἅγιον Ἀρέθαν Καισα-
ρείας κ.λπ.. Παραθέτομεν τά σχε-
τικά ἀποσπάσματα ἐκ τῆς ὁμι-
λίας του, τήν ὁποίαν πρέπει νά
ἐντάξωμεν εἰς ἕν παγκοσμιοποι-
ημένον σύστημα διακυβερνήσε-
ως. Αὐτά ἔχουν ὡς ἀκολούθως:
«Καὶ ὅπως τὸ νευρικό μας σύ-
στημα ἐλέγχει τοὺς παλμοὺς τῆς
καρδιᾶς καὶ τὸ κυκλοφορικό μας,
ἔτσι καὶ ἡ Σκιώδης Ἑωσφορικὴ Κυ-
βέρνησι ἐλέγχει τὴν πρωτογενῆ
παραγωγὴ τῶν τροφίμων καὶ τὸ
παγκόσμιο ἐμπόριο, ἀπὸ τὸ διακρα-
τικὸ ἐξαγωγικό, μέχρι τὸ λιανικό
Ο ΚΥΡΙΟΣ ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΣΩΤΗΡ
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.
Ἐκκλησία Του, ποὺ εἶναι τὸ Σῶμα Του, καὶ δίνει τὴν δυνατότητα σὲ
κάθε ἀνθρώπινο πρόσωπο, ποὺ εἰσέρχεται συνειδητὰ σ᾽ αὐτὴν καὶ
μετέχει στὰ θεοποιὰ μυστήριά Της νὰ γίνεται «θείας κοινωνὸς φύ-
σεως» (Β´ Πέτρ. α´ 4). Μὲ τὸ Ἅγιο Βάπτισμα μᾶς ἐγκεντρὶζει στὸ
τῆς γειτονιᾶς, μέχρι καὶ αὐτὴ ἀκό-
μη τὴν συσκευασμένη ἀτομικὴ πο-
σότητα, πού φθάνει στὸν κατανα-
λωτή. Οἱ πάντες γνωρίζουμε πλέον
ὅτι ὁ ἔλεγχος αὐτὸς ἐπιτυγχάνεται
μὲ σύστημα ἀριθμοποίησης, πού
φέρει τὸν ἀριθμὸ τοῦ ὀνόματος
τοῦ Ἀντίχριστου, τὸ 666. Νὰ δοῦμε
πόσες «συμπτώσεις» θὰ τύχουν!
Οἱ πάντες ἐπικαλοῦνται τὴν
εὐκολία ἀποθήκευσης, συναλλα-
γῶν, ἐπιχειρηματικοῦ σχεδιασμοῦ,
προστασίας κλοπῶν καὶ ἄλλα εὔ-
ηχα. Τὸν πραγματικὸ σκοπὸ ὅμως
τὸν κρύβουν. Πρόκειται γιὰ τὸν
ἔλεγχο τοῦ ἀτόμου. Τὴν ὑποδού-
λωσί του. Τὴν σφράγισί του μὲ τὸ
νούμερό του καὶ μὲ τὸ ὄνομα τοῦ
ἀφέντη του, ὅπως πάντοτε ἐσφρα-
γίζοντο οἱ δοῦλοι, οἱ ἄνθρωποι-
πράγματα. Ἔτσι καὶ τώρα! θὰ σφρα-
γισθοῦμε μὲ τὸν Ἰσόβιο ἀριθμὸ μας
τὸν γνωστὸ σὲ μᾶς Ἀριθμὸ Μη-
τρώου Κοινωνικῆς Ἀσφάλισης (ΑΜ-
ΚΑ) —καὶ μὲ τὸν ἀριθμὸ τοῦ ὀνό-
ματος τοῦ «ἀφέντη», τοῦ Ἀντίχρι-
στου, τὸν 666, ἀριθμὸ πού φέρουν
πάντοτε τὰ δύο συστήματα γραμ-
μωτῆς ἀριθμοποίησης πού ἐπικρά-
τησαν, τὸν UPC καὶ τὸν ΕΑΝ-13.
Δὲν εἶναι, λοιπόν, πολλὲς οἱ συμ-
πτώσεις γιὰ νὰ ἀδιαφοροῦμε; Οἱ
γραμμωτοὶ κώδικες ἐλέγχου, ἀκρι-
βῶς σὰν «χάραγμα» ὅπως λέει ἡ
Ἀποκάλυψι, ἔχουν πάντα τὸν 666,
ἀλλιῶς δὲν διαβάζονται, εἶναι
ἄχρηστοι. Ἐπίσης καρτοειδὲς
χωρὶς 666 εἶναι ἀδύνατον νὰ ὑπάρ-
ξει, διότι δὲν θὰ ἐκπληρώνει τὸν
σκοπό του: δὲν θὰ ἀναγνωρίζεται
ἀπὸ ἕνα παγκόσμιο σύστημα ἠλε-
κτρονικοῦ ἐλέγχου, ποὺ εἶναι δο-
μημένο πάνω στὸ 666. Μὴ πιστεύε-
τε κανέναν πού σᾶς λέει ὅτι δὲν
ὑπάρχει ὁ ἀριθμὸς τοῦ ὀνόματος
τοῦ Ἀντιχρίστου στὰ καρτοειδῆ,
ὅπως αὐτὸ τοῦ ΑΜΚΑ. Ἢ ἀγνοεῖ ἢ
συγκαλύπτει. Ἔχουμε ἐρευνήσει
τὸ θέμα μέχρι τὸ ἄκρο του. Τὸν 666
ἀπὸ δῶ καὶ μπρὸς θὰ βρίσκεται σὲ
ὅλα τά καρτοειδῆ ταυτοποίησης καὶ
ἐλέγχου. Κι αὐτὸ γιατί;
Τὸ δεύτερο «θηρίο»
Διότι ὅλοι θὰ πρέπει νὰ βαστά-
ζουν τὴν σφραγίδα τοῦ Ἀντιχρί-
στου, πού μέχρι νὰ ἔλθη, θὰ φέρει
πάνω του τὸν 666. Πρέπει νὰ εἶναι
σίγουροι. Κανείς, ὅταν ὁ ἡγεμόνας
τους ἐμφανιστεῖ, δὲν θὰ πρέπει νὰ
τὸν ἀρνηθεῖ, κανεὶς δὲν θὰ πρέπει
νὰ τολμήσει νὰ τὸν ἀμφισβητήσει.
Εἶναι μεγάλο λάθος νὰ πιστεύουμε
ὅτι θὰ πρέπει νὰ ἐμφανιστεῖ ὁ Ἀντί-
χριστος γιὰ νὰ ἀρχίσει τὸ σφράγι-
σμα. Ὄχι, καὶ πάλι ὄχι. Τότε, ὅταν
ἐμφανιστεῖ ὁ Ἀντίχριστος, θὰ
σφραγίζει μὲ τὸ ἴδιο τὸ βρώμικο
ὄνομά του. Στὴν Ἀποκάλυψι ὅμως
στὸ 13ο κεφάλαιο διαβάζουμε ὅτι
τὸ σφράγισμα τὸ προωθεῖ ἕνα ἄλλο
σημαντικὸ πρόσωπο τῶν ἐσχάτων,
ἕνα δεύτερο «θηρίο», ὁ Πρόδρο-
μος τοῦ Ἀντίχριστου. Ἄρα, θὰ
ὑπάρχει σφράγισμα πρὶν ἀπὸ τὸν
Ἀντίχριστο! Μόνο πού δὲν θὰ ἔχει
τὸ ὄνομά του, ἀλλὰ μόνο τὸ 666,
τὸν ἀριθμὸ τοῦ ὀνόματός του. Γιʼ
αὐτὸ καὶ ὁ Ἅγιος Ἐφραὶμ ὁ Σύρος
λέει ξεκάθαρα ὅτι «τέτοιο τρόπο
χρησιμοποιεῖ ὁ τύραννος, ὥστε
ὅλοι νὰ βαστάζουν τὴν σφραγίδα
του πρὶν ἔλθει νὰ ἀπατήσει τὰ σύμ-
παντα»(Ἀσκητικά).
Ἡ δουλεία τοῦ ἀνθρώπου
Κάποια κατάλληλη στιγμὴ θὰ με-
τατρέψουν τὸ ὄνομα τοῦ προσώ-
που σὲ ἀριθμό. Τὸ σημεῖο αὐτὸ
εἶναι ἱστορικό. Ἀρχίζει πλέον ἡ δου-
λεία τοῦ ἄνθρωπου. Μὲ τὸν ἀριθμὸ
αὐτὸ θὰ ἐλέγχεται πλήρως ἀπὸ τὸ
καθεστὼς διότι θὰ ἀφήνει ψηφιακὸ
ἴχνος ὅλων τῶν πράξεών του. Μὲ
τὸν ἀριθμὸ αὐτὸ ἀρχίζει ἡ στενή
του συνεργασία μὲ τὸ Κράτος τοῦ
Ἀντιχρίστου, πού θὰ γίνει ἐξάρτησι
καὶ ὑποδούλωσι. Ἐπίσης, καὶ οἱ ἐπα-
ναστάσεις, τέλος! Γιʼ αὐτὸ νὰ μὴ
σᾶς κοροϊδεύουν: Καὶ οἱ ἐπαναστά-
τες καὶ οἱ τρομοκράτες καὶ οἱ
ἀντιεξουσιαστὲς εἶναι ὑπάλληλοι
τοῦ συστήματος. Δὲν χτυποῦν τὸ
κράτος τοῦ Ἀντιχρίστου, ἄλλα
ἐμᾶς. Παρέχουν στὸ Καθεστὼς τὶς
ἀπαραίτητες ἀφορμὲς, γιὰ νὰ μᾶς
συνθλίψει μὲ αὐστηρὸ ἔλεγχο κι
ἀκόμη αὐστηρότερη ἀστυνόμευσι.
Ὁ ρόλος τοῦ ΑΜΚΑ
Κι ἐδῶ ἀνοίγει ἡ σκηνὴ τοῦ πα-
ρόντος. Ποιὸς νὰ εἶναι ἆραγε ὁ πε-
ριβόητος προσωπικός μας ἀριθμός,
ποὺ θὰ συνοδεύεται παντοῦ ἀπὸ τὸ
666 καὶ θὰ μᾶς συνδέσει χωρὶς νὰ
τὸ θέλουμε μὲ τὴν ὑψηλὴ ἐπίβλε-
ψη τῆς ἀντίχριστης Κυβέρνησης;
Ἡ ἀπάντησι ἤδη δόθηκε ἀπὸ τὴν
ἱστορία: ὁ ΑΜΚΑ. Αὐτὸς ὁ ἀριθμὸς
θὰ μᾶς πολιτογραφεῖ στὸ κράτος
τοῦ Ἀντιχρίστου πού οἰκοδομεῖται.
Μέσω αὐτοῦ τοῦ ἀριθμοῦ καὶ τοῦ
καρτοειδοῦς πού θὰ τὸν φέρει θὰ
εἴμαστε ἀπολύτως ἐξαρτημένοι
ἀπὸ τὸ ἀντίχριστο κράτος. Θὰ συμ-
βεῖ ἀκριβῶς αὐτὸ πού λέει ὁ Ἅγιος
Ἀρέθας Καισαρείας. Θὰ βαστάζου-
με ἕνα πλακίδιο καθημερινῆς χρή-
σεως, γνωστὸ καὶ συνηθισμένο ἀπὸ
τοὺς ἀνθρώπους τῆς ἐποχῆς μας:
«...ψῆφον ἐντριβὴ καὶ ἐγνωσμένην
ἀνθρώποις» («ψῆφοι» στὰ χρόνια
τοῦ ἁγίου ἦσαν πλακίδια, στὰ ὁποῖα
ἔγραφαν τὸ ὄνομα τοῦ ὑποψηφίου
γιὰ τὴν ἀνάδειξι ἄρχοντος).
Τὸ συγκλονιστικώτερο εἶναι ὅτι
θὰ πρέπει ἐμεῖς οἱ ἴδιοι νὰ κάνουμε
ἐπίσημη αἴτησι γιὰ νὰ πολιτογρα-
φηθοῦμε στὸ Κράτος τοῦ Ἀντιχρί-
στου. Αὐτὸ ἀκριβῶς συμβαίνει καὶ
μὲ τὸν ΑΜΚΑ. Καὶ νὰ τὸ θυμᾶστε
καλά: Κάθε τί ἀπὸ δῶ καὶ μπρὸς,
πού θὰ πρέπει ἐμεῖς οἱ ἴδιοι νὰ τὸ
ζητᾶμε μὲ ἐπίσημη ὑπογραμμένη
αἴτησί μας, μολονότι θὰ μᾶς τὸ ἐπι-
βάλλουν (διάβαζε ἐμβόλιο νέας
γρίππης), νὰ γνωρίζετε ὅτι εἶναι
ἐνταγμένο στὸ σχέδιο τοῦ Ἀντιχρί-
στου. Ὁ Σατανᾶς θέλει νὰ καυχη-
θεῖ στὸ φοβερὸ Κριτήριο τοῦ Θεοῦ
ὅτι ἐμεῖς οἱ ἴδιοι ζητιανέψαμε τὴν
κηδεμονία του. Ὅτι ἐμεῖς ἰδιόθελα
ζητήσαμε νὰ μᾶς σφραγίσει μὲ τὸν
ἀριθμὸ τοῦ ὀνόματός του γιὰ νὰ
μᾶς ταΐσει, ὅτι καταφύγαμε στὴν
δική του «πρόνοια» κι ὄχι στὴν
Πρόνοια τοῦ Ἀληθινοῦ Θεοῦ, γιὰ
νὰ ἱκανοποιήσουμε τὶς ὑλικές μας
ἀνάγκες.
Αἱ μεθοδεύσεις διὰ
τὴν ἀποδοχήν
Καὶ πῶς θὰ μᾶς ἀναγκάσουν νὰ
τὸν δεχθοῦμε; Θὰ ἑτοιμάζουν σιγὰ
σιγὰ παγκόσμια μονοπώλια τῶν
ἀγαθῶν πρώτης ἀνάγκης, γιὰ νὰ
ἀναγκάζουν τοὺς ἀνθρώπους νὰ
λαμβάνουν τὴν σφραγίδα τοῦ Ἀντι-
χρίστου μὲ ἀντάλλαγμα τὶς τρο-
φές. Κάτι παρόμοιο ἀλλὰ πιὸ χον-
δροειδὲς καὶ ἄτσαλο ἔκανε ὁ διά-
βολος καὶ μὲ τοὺς παλαιοὺς μάρ-
τυρες. Τοὺς ἀνάγκαζε νὰ θυσιά-
σουν στὸ ὄνομά του μὲ ἀντάλλαγ-
μα τὴν ζωή τους. Τότε ἡ σπάθη τοῦ
τυράννου ἀπειλοῦσε κι ἀπαιτοῦσε
θυσία στὸν διάβολο. Τώρα, ἐπειδὴ
ἀπέναντι στὰ εἰδωλόθυτα ἡ Ἐκκλη-
σία ἔχει ἐνεργοποιημένα ἀνακλα-
στικά, ὁ διάβολος βελτίωσε τὴν πα-
γίδα, τὴν ἔκρυψε περισσότερο.
Ἔφτιαξε, βλέπετε, πολλοὺς μάρ-
τυρες καὶ ἔμαθε τὸ μάθημά του.
Τώρα δὲν θὰ βάλει τὸ περίστροφο
στὸν κρόταφο ἀπαιτώντας νὰ προ-
σκυνηθεῖ. Τώρα δὲν ὑπάρχει φα-
νερὸς τύραννος παρὰ μόνο ἡ ἀπαι-
τητικὴ κοιλιά μας νὰ μᾶς βασανίζει
καὶ ἡ ὀλιγοπιστία μας νὰ μᾶς φοβί-
ζει. Ἐπίσης, μία ἄλλη διαφορὰ μὲ
τὴν ἐποχὴ τῶν παλαιῶν μαρτύρων
καὶ τῶν εἰδωλοθύτων εἶναι ὅτι δὲν
φαίνεται ἀκόμη ἡ φανερὴ λατρεία
καὶ προσκύνησι τοῦ Ἀντιχρίστου.
Ὅλα αὐτὰ γίνονται διότι σκοπὸς
τοῦ διαβόλου αὐτὴ τὴν στιγμὴ δὲν
εἶναι οἱ χριστιανοὶ νὰ ἀρνηθοῦν τὸν
Χριστό. Δὲν στοχεύει στὴν ἄρνησι
τοῦ Χριστοῦ, ἄλλα στὸν διάλογο μὲ
τὸν Ἀντίχριστο, σ᾽ ἕναν νέο διάλο-
γο, ὄχι γιὰ τὴν πρώτη, ἄλλα γιὰ τὴν
ἔσχατη πτῶσι, στοχεύει δηλαδὴ
στὸν ἐθισμὸ τοῦ Ἀντιχρίστου. Τὸ
μόνο πού ἀρκεῖ στὸν διάβολο τώρα
εἶναι νὰ συνηθίζουμε γύρω μας καὶ
πάνω μας τὸν 666. Ἂν ὑπάρχει καὶ
ἡ παραμικρὴ συνειδησιακὴ ἐνόχλη-
σι θὰ πρέπει σιγὰ σιγὰ νὰ νεκρωθεῖ,
κάτω ἀπὸ τὸν ὄγκο τῶν ἀναγκῶν,
πού μόνο ἡ χρῆσι τοῦ 666 θὰ μπο-
ρεῖ νὰ ἱκανοποιεῖ. Ἐνοχλεῖσαι ἔστω
καὶ λίγο ἀπὸ τὴν διακριτικὴ παρου-
σία τοῦ 666; Δὲν πειράζει, εἶσαι
ὑποχρεωμένος νὰ τὸν συνηθίσεις.
Μόνο αὐτὸ θὰ ἱκανοποιήσει τὶς
ἀνάγκες σου. Θὰ τὸν συνηθίσεις
ὄχι μόνο ὅταν πάψει νὰ εἶναι «δια-
κριτικὸ» ὅπως τώρα, πού κάποιοι
«γραφικοὶ» ἀποκαλύπτουν, ἄλλα
ἀκόμη κι ὅταν γίνει φανερό, ἀκόμη
κι ὅταν γίνει ἀπαραίτητος ὅρος ἐπι-
βίωσης, ἀκόμη κι ὅταν στὸ κολλή-
σουν στὸ μέτωπο! Πρώτη φορὰ δη-
λαδή, στὴν ἱστορία ὁ διάβολος θὰ
γεφυρώσει μὲ τόση μαστοριὰ τὴν
ἀπόστασι ἀνάμεσα στὴν ἐξαπάτησι
καὶ τὴν συνειδητὴ ἄρνησι. Αὐτὸ τὸ
σχέδιο, δηλαδή, πρέπει νὰ συνεχι-
στεῖ ὥστε ἀπὸ τὴν μία νὰ γίνουμε
ἀπολύτως ἐξαρτημένοι ἀπὸ τὸν
ἀριθμὸ τοῦ ὀνόματος τοῦ Ἀντιχρί-
στου, κι ἀπὸ τὴν ἄλλη, μέχρι τότε,
νὰ ἔχουμε ἀποφορτίσει τὸν 666, νὰ
τὸν ἔχουμε ἀμνηστεύσει καὶ ἀπο-
γυμνώσει ἀπὸ τὴν πνευματική του
διάστασι: ὅτι δηλαδὴ δι᾽ αὐτοῦ θὰ
γίνουμε μερίδα τοῦ Σατανᾶ. Στὴν
πορεία λοιπόν, καθὼς θὰ ἐξαρτώ-
μεθα ὅλο καὶ περισσότερο ἀπὸ τὸν
Κράτος τοῦ Ἀντιχρίστου, τὸ 666 θὰ
γίνεται ὅλο καὶ πιὸ φανερό, ὅλο καὶ
ἐπικρατέστερο. Κι ἐμεῖς συνεχῶς
θὰ τὸν ἀπενοχοποιοῦμε μὲ διάφο-
ρες προφάσεις. Ἔτσι, κάποια
στιγμὴ θὰ δεχθοῦμε καὶ τὸ σωμα-
τικὸ σφράγισμα, τόσο φυσικὰ καὶ
ἀνενδοίαστα, ὅσο εὔκολα τρέξαμε
ὅλη τὴν πορεία μαθητείας τοῦ
Ἀντιχρίστου καὶ δεθήκαμε στὸν
ἱστό του. Τότε πιά, ἀπολύτως ἐξαρ-
τημένοι, νικημένοι, καὶ ἐγκατα-
λειμμένοι ἀπὸ τὴν χάρι τοῦ Ἁγίου
Θεοῦ τῶν Πατέρων μας, ὄχι μόνο
θὰ ἀρνηθοῦμε τὸν Κύριο, ἄλλα θὰ
ἀποδώσουμε ἀκόμη καὶ τὴν λα-
τρευτικὴ τιμὴ στὸ θηρίο».

ΥΦΥΠΟΥΡΓΟΣ ΖΗΤΕΙ ΤΗΝ ΠΛΗΡΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗΝ ΤΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ—ΚΡΑΤΟΥΣ

Ἀπόστολος Γεωργιάδης, μέ ἐβε-
βαίωσαν, ὅτι ἡ ἱερωσύνη ἦταν “γιά
αὐτόν, ἄνθρωπο πού ζοῦσε πάντο-
τε συνειδητά τήν πίστη, ἡ ἀναμε-
νόμενη φυσική ἐξέλιξη”.
Στήν ἔγγραφη συγκατάθεσή
της γιά τήν χειροτονία του, ἡ σύ-
ζυγός του γράφει:
“Γιά μᾶς ἡ ἱερωσύνη εἶναι τό μέγι-
στο ἀξίωμα στήν ζωή του. Μέ συγκί-
νηση βλέπω, ὅτι ἡ ἐσωτερική φωνή
του –ἔκφραση θείας ἔμπνευσης,
εἶναι πιό ἰσχυρή ἀπό τά πολλά ἐμπό-
δια πού βρέθηκαν μπροστά του”.
Ἐχειροτονήθη πρεσβύτερος
στίς 30 Ὀκτωβρίου 2005.
***
Ἐναντίον τοῦ π. Κωνσταντίνου
Μπέη ἐγράφησαν πολλά παράξε-
να. Ἀπό φιλόχριστη τάχα διάθεση;
Ἄς ἰδοῦμε τί; γιά νά καταλάβουμε
τό “γιατί”.
Ἐρωτοῦν:
• Γιατί δέν χρησιμοποιεῖ τόν τίτ-
λο “ἱερέας” στά ἀρθρογραφήματά
του στίς ἐφημερίδες;... Ἐρωτῶ καί
ἐγώ. Εἶναι ὁ πρῶτος; ἤ ὁ μόνος;
Εἶναι καί αὐτό κρῖμα; Γιατί; Σχόλια
περιττά.
• Ἀκολουθοῦν σχόλια γιά τήν
προσευχή του, στήν θεία λειτουρ-
γία. Τούς φταίει καί αὐτό! Δέν
τούς συγκινεῖ, ὅτι τελώντας τήν
θεία λειτουργία ὁ π. Κωνσταντῖνος
Μπέης κλαίει συνεχῶς ἀπό κατά-
νυξη! Τούς φταίει, ὅτι ἀλλάζει κά-
ποιες λέξεις!
Τήν λειτουργία τῆς Ἐκκλησίας
μας κάνει. Στήν οὐσιαστική της τά-
ξη ὁλόκληρη. Στά νοήματα ὁλό-
κληρη. Στήν φράση καί τό τυπικό
προσαρμοσμένη στό ἦθος τῆς
προσευχῆς του· μέ μιά κάποια το-
μή γιά περισσότερη προσέγγιση.
• Λειτουργεῖ μόνο στήν ἐνορία
του. Κορυφούλα Ν. Πρεβέζης, ἕνα
χωριουδάκι μέ περίπου 50 κατοί-
κους. Γιατί θέλει ἁπλᾶ νά προσεύ-
χεται καί ὄχι νά προωθῆ ἰδέες. Δέν
κάνει ἱεραποστολή. Δέν μετέχει
σέ ἑορτές. Δέν πηγαίνει σέ
ἄλλους Ἱεροὺς Ναούς.
Ἔγινε ἱερέας γιά τήν σωτηρία
του· καί γιά ὠφέλεια τῶν δικῶν του.
• Τόν ἱερατικό του μισθό τόν πα-
ρεχώρησε ἀπό τήν ἡμέρα τῆς χει-
ροτονίας του στό Φιλόπτωχο Τα-
μεῖο τῆς Μητροπόλεως Νικοπόλε-
ως καί Πρεβέζης. Καί μέ δικά του
χρήματα ἀνακαίνισε τόν Ναό Ἁγί-
ου Γεωργίου στήν Κορυφούλα. Καί
πηγαίνει ὁδικῶς μέ τό αὐτοκίνητό
του, συνήθως μαζί μέ τήν πρεσβυ-
τέρα – σύζυγό του. Μιά διαδρομή
450+450=900 χλμ. Μήπως ξέρετε
πολλούς, πού κάνουν τό ἴδιο;
***
Ὁ π. Κωνσταντῖνος ἔχει ἐκδώσει
ἕνα σωρό βιβλία· κατά τό πλεῖστον
νομικά· ἀλλά καί μέ φιλοσοφικό καί
θρησκευτικό προβληματισμό.
Ἕνα εἶναι καί τό: “Ἰδίαν ὁδόν
ἐβάδιζε διά τῆς πολιτείας”, “ἀφιέ-
ρωμα στό σοφό καί ἅγιο ἱεράρχη
Σεβ. Ἀρχιεπίσκοπο Ἀμερικῆς κ.
Δημήτριο Τρακατέλλη”, Ἀθήνα
1999. Ποιός διαφωνεῖ; Ποῖος δέν
συγκινεῖται;
Σ᾿ αὐτό ἐπαναδημοσιεύει πολλά
ἄρθρα του, πού εἶχαν πρό πολλῶν
ἐτῶν καταχωρισθεῖ στήν ἐφημερί-
δα “Ἐλευθεροτυπία”.
Σέ ἕνα μέ τίτλο: “Οἰκουμενική
ἀσφαλῶς ἄκουσε, δέν διαφορο-
ποιήθηκε ἀπό τούς αὐτονόητα δι-
κούς του, ἀπό τούς Ὀρθοδόξους.
Ἔτος 1991.
• Στήν Ἰαπωνία, ἔτος 1991 – 1993
στό Τόκιο, ἐπῆγε σέ βουδιστικό
ναό, μαζί μέ συναδέλφους του νο-
μικούς Ἰάπωνες. “Ἄναψε κεράκι·
καί προσευχήθηκε στόν Θεό τῆς
ἀγάπης, πού μᾶς φανέρωσε ὁ
Ἰησοῦς”. Στό βιβλίο του “Καί μόνος
καί μετά πολλῶν”, Ἀθήνα 1999,
σελ. 59 ἐξ., σέ εἰδικό ἄρθρο, εὐτε-
λίζει τόν βουδισμό, σάν φιλοσόφη-
μα πολύ ἐγωκεντρικό.
Καί οἱ τρεῖς αὐτές ἐκδηλώσεις
ἔγιναν περίπου δεκαπέντε (15)
χρόνια πρό τῆς χειροτονίας του.
Τίς ἐκθέτει ὁ ἴδιος. Τότε πού ἔγι-
ναν. Ὅπως ἔγιναν. Καί ὅπως τότε
τίς εἶχε κατανοήσει. Μήπως δι-
καιοῦται, νά ζητεῖ ἀπό ἐμᾶς λίγη
κατανόηση;
• Ὅταν χειροτονήθηκε δήλωσε:
“Γίνομαι ἱερέας, γιά νά εὕρω τήν
κλίμακα τήν ἀπάγουσα τούς ἐκ
γῆς πρός οὐρανόν. Καί πιστεύω ὅτι
ὁ Χριστός εἶναι ὁ Θεός καί σωτή-
ρας μας”.
Ἐρωτάει κάποιος:
—Γιατί τώρα δέν τά ἀφαιρεῖ ἀπό
τήν ἱστοσελίδα του τά κείμενα
αὐτά;
Ἀπαντάει ὁ π. Κωνσταντῖνος
Μπέης:
—Ἔγιναν! Νά τά ἐξοστρακίσω;
Γιατί; Θά πάψουν τάχα νά ὑπάρ-
χουν, ἀφοῦ ἔχουν δημοσιευθῆ
στήν ἐφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥ-
ΠΙΑ; Ὠφέλεια εἶναι γιά μένα, νά
βλέπω καί νά θυμᾶμαι, ὅτι οἱ κρί-
σεις τῶν ἀνθρώπων εἶναι αὐθαίρε-
τες· κατά τόν λογισμό τους· καί νά
μή περιμένω ἔπαινο καί ἀποδοχή
ἀπό ἀνθρώπους. Θέλουν καί μέ
βρίζουν! Ἄς βρίζουν. Ζημία ἀπό
τέτοια ἐγώ δέν ἔχω.
Μήπως ἔχομε χρέος νά τόν βλέ-
πωμε μέ λίγη κατανόηση; Ἄν ὄχι,
ἄς βρίσωμε καί τόν ἀπόστολο
Παῦλο, πού κάποτε ἐδίωκε τήν
Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, καί μι-
σοῦσε τόν Χριστό· κάτι πού ὁ π.
Κωνσταντῖνος Μπέης δέν τό ἔκα-
με ποτέ στήν ζωή του.
Μήπως, “οἱ κρίνοντες”, σφάλ-
λουν πιό πολύ ἀπό τόν “κρινόμενο”;
***
Προσωπικά μέ ἐξέπληξε ἡ ἐναν-
τίον του καταφορά κάποιων ἑλλη-
νομαθῶν (;) καί ἑλληνολατρῶν,
γιατί ὁ π. Κωνσταντῖνος Μπέης λέ-
ει στήν προσευχή του “ἐλέαιρε,
ἄναξ”, ἀντί γιά τό “ἱλάσθητί μοι, ὁ
Θεός”! Εἴμαστε σοβαροί; Τάχα
σφάλλει καί ὅλος ὁ λαός μας πού
λέει “λυπήσου με, Κύριε”, καί ὄχι
“ἱλάσθητί μοι”; Στραβά κάθονται οἱ
κότες; Ὁ γιαλός εἶναι στραβός, ἤ
στραβά ἀρμενίζουμε;
Κάποιοι ἱερωμένοι, μεγαλόσχη-
μοι μάλιστα, κυριολεκτικά κατα-
κρεουργοῦν τήν θεία λειτουργία!
Ἀφαιροῦν, ὅποτε θέλουν, ὅ,τι θέ-
λουν. Καί ἄλλοι προσθέτουν “ἱπτα-
μένων” καί “ἐξ οὐρανοῦ ἐπίβλεψον,
Παράκλητε ἀγαθέ” καί ἄλλοι ἄλλα.
Καί ἄλλοι ντρέπονται νά εἰποῦν
“κλάσας” καί “γαμήσας” καί ἀντικα-
θιστοῦν τίς “κακόηχες” λέξεις μέ
“εὐπρεπεῖς”!...
Αὐτά τά καταπίνουμε! Καί τά
ἐπαινοῦμε! Τό “ἐλέαιρε” μᾶς
ἔφταιξε!...
Τέλος, ἄς μέ ἀνεχθοῦν κάποιοι
να προσθέσω.
“Εὐφρανθῆναι καί χαρῆναι ἔδει”
(Λουκ. 15, 32), διότι ὁ Κωνσταντῖνος
Μπέης ἔγινε κληρικός. Καί θέλει νά
ζεῖ μέ τόν Οἰκτίρμονα καί Ἐλεήμο-
να· σάν δοῦλος Του· νά γεύεται τήν
ἀγάπη Του· καί νά κηρύσσει μέ
ἔργα καί λόγια τήν ἀγάπη Του.
Αὐτά φρονοῦσα καί τόν ἐχειρο-
τόνησα. Αὐτά φρονῶ καί τώρα, με-
τά ἀπό ὅσα ἄκουσα, γιά τά ὁποῖα
λυποῦμαι τούς ἀδελφούς καί συλ-
λειτουργούς μου.
Ἄς μή ξεχνᾶμε τό τοῦ Ἀποστό-
λου Παύλου: “Ἡ ἀληθινή πίστη,
καρδίᾳ πιστεύεται εἰς δικαιοσύ-
νην· καί στόματι ὁμολογεῖται εἰς
σωτηρίαν” (Ρωμ. 10, 10).
† ὁ Νικοπόλεως Μελέτιος»
Ἐπισημάνσεις
ὑπὸ τοῦ «Ο.Τ.»
Δὲν θὰ ἀπαντήσωμεν, εἰς ὅσα
παραθέτει ὁ Σεβ. Μητροπολίτης
Νικοπόλεως κ. Μελέτιος, διότι ἔχει
προσωπικὴν γνῶσιν διὰ τὴν ζωὴν
τοῦ π. Κωνσταντίνου Μπέη καὶ τῆς
συζύγου του. Θέλομεν, ὅμως νὰ πα-
ρατηρήσωμεν τὰ ἑξῆς:
1ον) Εἶναι πολὺ ἀνώτερος πνευ-
ματικῶς καὶ ἐκκλησιαστικῶς ὁ π.
Κωνσταντῖνος Μπέης ἀπὸ τὸν Ἅγιον
Νεκτάριον, ὁ ὁποῖος εἶχε μέγα συγ-
γραφικὸν ἔργον, ἀπήντησεν εἰς τὰς
προκλήσεις τοῦ αἰῶνος του, ἀλλὰ
δὲν ἀπετόλμησε νὰ γράψη Θείαν
Λειτουργίαν; Τὸ αὐτὸ συνέβη μὲ τὸν
Ἅγιον Γρηγόριον τὸν Παλαμᾶ καὶ
τὸν Ἅγιον Συμεὼν τῆς Θεσσαλονί-
κης, ἐνῶ ὁ π. Κωνσταντῖνος Μπέης
προσήρμοσε τὴν Θείαν Λειτουργίαν
εἰς τὰ πνευματικά του μέτρα; Ἐνέ-
ταξεν εἰς αὐτὴν στοιχεῖα ἀπὸ τὸν
Ὅμηρον καὶ ἀποκαλεῖ τὴν Παναγίαν
ὡς Μαρίαν, ὡσὰν νὰ ἦταν κάποια…
ἐξαδέλφη του.
2ον) Ὅταν κάποιος, ὅσο φωτεινὸν
μυαλὸν καὶ ἐὰν εἶναι, χειροτονεῖται
ἱερεύς, δὲν πρέπει νὰ προσαγο-
ρεύεται μὲ τὴν ἰδιότητα τοῦ Κληρι-
κοῦ; Εἶναι ἡ ἱερωσύνη τὸ μέγιστον
τῶν ὑπουργημάτων, ναὶ ἢ ὄχι;
3ον) Ἡ Ἐκκλησία ἔχει νὰ ὠφε-
ληθῆ ἀπὸ τὸν π. Κωνσταντῖνον
Μπέη, ὑπὸ τὴν προϋπόθεσιν ὅτι
δὲν θὰ σκανδαλίζῃ τοὺς πιστούς, μὲ
τὰς ὅποιας καινοτομίας του κατὰ
τὴν Θείαν Λειτουργίαν.
Πατρικαὶ εὐχαὶ
Πεφιλημένε Γέροντα,
ἐν ἀγάπῃ καί τιμῇ ἐδεξάμην τάς
λίαν εὐγενεῖς Ὑμετέρας εὐχάς, ἐπί
τῇ προλαβούσῃ ἱερᾷ μνήμῃ τοῦ
ἡμετέρου προστάτου καί καθοδη-
γοῦ, Ἁγίου Σεραφείμ, Ἐπισκόπου
Φαναρίου τοῦ Ἱερομάρτυρος.
Δεχθεῖτε παρακαλῶ, ἀπό κέντρου
καρδίας, ὁλοθύμους εὐχαριστίας,
δεόμενος τοῦ Δομήτορος τῆς
Ἐκκλησίας Κυρίου, ὅπως ἐπιδαψι-
λεύῃ Ὑμῖν εὐδαίμονα ἔτη, πλήρη χα-
ρίτων καί εὐλογιῶν, ἐπ᾽ ἀγαθῷ τῆς
Ἁγιωτάτης ἡμῶν Ἐκκλησίας.
Μετά διαπύρων εὐχῶν
καί πολλῆς τῆς ἐν Χριστῷ
τῷ Σωτῆρι ἡμῶν ἀγάπης
Ὁ Μητροπολίτης Πειραιῶς
Σεραφείμ
σῶμα Του. Μὲ τὸ Ἅγιο Χρῖσμα μᾶς προσφέρει τὰ χαρίσματα τοῦ
Ἁγίου Πνεύματος. Μὲ τὴν Θεία Κοινωνία ἑνώνεται μαζί μας. Γρά-
φει σχετικὰ ὁ Ἅγιος Νικόλαος Καβάσιλας: «Πόσο μεγαλειῶδες
μυστήριο! (τῆς Θείας Εὐχαριστίας). Τί φοβερό, ἀλήθεια, ν᾽ ἀνα- ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ. θέτηση ἀντικειμένων. νεχεία νομιμοποιοῦνται, φέρουν τάς
μειχθῇ ὁ νοῦς τοῦ Χριστοῦ μὲ τὸ νοῦ μας! Ν᾽ ἀνακραθῇ ἡ θέλησή μήσεις ὅλων τῶν ξένων ὑπηρε- “Πέρα ἀπο πρακτικὰ ζητήματα οἰκογενείας των εἰς τήν Ἑλλάδα καί
Του μὲ τὴ θέλησή μας, τὸ Σῶμα Του μὲ τὸ σῶμα μας, τὸ Αἷμα Του σιῶν, τάς ὁποίας ἐνστερνίζονται (περιουσιακά, διοικητικὰ κτλ) προ- ἀργά ἤ γρήγορα θά ἀποκτήσουν τό
μὲ τὸ αἷμα μας! Τί γίνεται ὁ νοῦς μας, ὅταν κυριάρχηση ὁ Θεῖος πολλά στελέχη τῆς σημερινῆς Κυ- κύπτουν θέματα τόσο γιὰ τὰ ἀτο- δικαίωμα τοῦ ἐκλέγειν καί ἐκλέγε-
νοῦς! Τί ἡ θέλησή μας, ὅταν ἐπικράτηση ἡ Θεία θέληση! Τί ὁ πη- βερνήσεως, ἐξ αἰτίας τῆς λαθρο- μικὰ δικαιώματα ὅσο καὶ γιὰ τὴ λει- σθαι. Ὡς πρός τήν θεωρίαν τοῦ ὑφυ-
πουργοῦ ὅτι μέ τήν ἀνατροπήν τῶν
λός, ὅταν ὑπερίσχυση ἐκεῖνο τὸ Πῦρ» (Περὶ τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς, μεταναστεύσεως και τήν διαρκῆ τουργία τοῦ Κράτους Δικαίου. Πα-
Λόγος Δ´). ροήν λαθρομεταναστῶν εἰς διαφό- ραδείγματος χάριν, ὁ θρησκευτικὸς σχέσεων τοῦ Κράτους μετά τῆς Ἐκ-
ρους περιοχάς τῆς χώρας, ἔχει κα- ὅρκος, ἡ χρήση τοῦ ὁποίου εἶναι κλησίας θά ἀποκατασταθῆ τό Κρά-
Ἡ Ἐκκλησία ἁγιάζει τὸν ὅλο ἄνθρωπο. Προσλαμβάνει ὁλόκληρη τος Δικαίου, ἔχομεν νά παρατηρή-
τὴν ζωή του, γιὰ νὰ τὸν σώση. Ὅπως εἶπε ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θε- ταστῆ ἡ ὀπισθία πύλη τῆς Μέσης ὀξύμωρη, καθὼς ἐνῶ τὸ Εὐαγγέλιο
Ἀνατολῆς καί μέ ἕνα «σπινθήρα» τὸν ἀπαγορεύει, τὸ Κράτος τὸν ἐπι- σωμεν ὅτι ἐάν δέν ὑπάρχη Κράτος
ολόγος: «Τὸ γὰρ ἀπρόσληπτον, ἀθεράπευτον· ὃ δὲ ἥνωται τῷ Θεῷ, Δικαίου, αὐτό ὀφείλεται εἰς τούς πο-
τοῦτο καὶ σώζεται» (Ἐπιστολὴ 101, 32). δύναται νά μετατραπῆ εἰς μίαν νέ- βάλλει διὰ τοῦ νόμου” συμπλήρωσε
αν πραγματικήν Μέσην Ἀνατολήν. ὁ κ. Μπόλαρης. λιτικούς ἐξουσιαστάς, οἱ ὁποῖοι ἐπι-
Βέβαια ὁ Κύριος δὲν παραβιάζει τὴν θέλησί μας. Ποθεῖ τὴν σω-
Ὑπάρχουν βεβαίως καί ξέναι ὑπη- “Ἄλλο παράδειγμα εἶναι ἠ καύση δίδονται εἰς συνεχεῖς διαρρήξεις
τηρία μας. «Πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν τῶν θεσμῶν, τῶν νόμων καί τῶν θη-
ρεσίαι, ὡς αἱ Ἀμερικανικαί, αἱ ὁ- τῶν νεκρῶν. Ὁ Χριστός ἀναφέρεται
ἀληθείας ἐλθεῖν» (Α´ Τιμ. β´ 4). Ὅμως περιμένει νὰ Τοῦ προσφέ- ποῖαι διακηρύσσουν τόν ἀνωτέρω σαυροφυλακίων τοῦ Κράτους, μέ
ρωμε ὅλο τὸν ἑαυτό μας, τὸ αὐτεξούσιό μας, τὴν θέλησί μας, τὴν στὴν ἐλευθερία. Δέν μπορεῖ νὰ λές
κίνδυνον, ἀλλά παραλλήλως ζη- σέ κάποιον, πού θέλει νὰ ἀποτε- ἀποτέλεσμα ἡ Ἑλλάς νά ἐμφανίζη
ἐπιθυμία μας, τὸν νοῦ καὶ τὴν καρδιά μας, καὶ νὰ ἐργαζώμεθα ἐν εἰκόνα χώρας, ἡ ὁποία ἔχει ἐξέλθει
τοῦν καί τήν ἀνέγερσιν Τεμένους. φρωθεῖ ὅτι δέν μπορεῖ, ἀφοῦ αὐτὸ
μετανοίᾳ τὶς θεοποιοὺς ἐντολές Του. ἀπό πολεμικήν ἀναμέτρησιν ἤ ἀπό
ἀποτελεῖ δικαίωμά του” ἐπισήμανε.
Ὁ Κύριός μας ἐνηνθρώπησε γιὰ τὴν σωτηρία τοῦ κόσμου, ἂν καὶ Ἡ ὁμιλία τοῦ ὑφυπουργοῦ ἐμφύλιον σύγκρουσιν. Δέν εὐθύνε-
ἐγνώριζε ὅτι θὰ ἐρχόταν «εἰς τὰ ἴδια» καὶ «οἱ ἴδιοι» δὲν θὰ τὸν ἐδέ- Εἰς τήν ὁμιλίαν του ὁ ὑφυπουρ-
“Τρίτο παράδειγμα εἶναι τό μου- ται ἡ Ἐκκλησία διά τό κλεπτοκρατι-
σουλμανικὸ τέμενος. Εἶναι γνωστὸ κόν σύστημα εἰς ὅλους τούς τομεῖς
χοντο (πρβλ. Ἰω. α´ 11). Ἀλλά, ὅταν οἱ ἄνθρωποι δὲν δέχονται τὸν γός κ. Μπόλαρης θέτει καί ἄλλα ζη- ὅτι στὴν Κωνσταντινούπολη πρὸ τοῦ
Κύριο ὡς Σωτῆρα καὶ Λυτρωτή τους, οἱ συνέπειες γιὰ τὴν ἀνθρω- τήματα εἰς τό πλαίσιον τῆς ἀνα- τοῦ Δημοσίου Τομέως καί διά τό ὁ-
1204 λειτουργοῦσε μουσουλμανικὸ ποῖον ὡμίλησε προσφάτως ὁ πρώην
πότητα εἶναι τραγικὲς καὶ ὀλέθριες. Αὐτὲς τὶς συνέπειες ἐβίωσε ὁ τροπῆς τῶν σχέσεων Κράτους– τέμενος, τὸ ὁποῖο κατέστρεψαν οἱ
Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, Ἐπίσκοπος Ἀχρίδος, ὁ ὁποῖος ἔζη- ὑπουργός καί βουλευτής τοῦ ΠΑ-
Ἐκκλησίας. Παραθέτομεν τήν ὁμι- σταυροφόροι. Ἐπίσης, τέμενος ὑπά-
σε τὶς φρικαλεότητες καὶ τῶν δύο παγκοσμίων πολέμων καὶ ἐξο- λίαν τοῦ ὑφυπουργοῦ κ. Μπόλαρη ΣΟΚ κ. Φλωρίδης (ὑπηρετεῖ διαχρο-
ρχει καὶ μέσα στὴν Μονὴ τῆς Ἁγίας νικῶς ἀξίας καί εἶναι ἐντιμότατος).
ρίσθηκε στὰ στρατόπεδα τοῦ Νταχάου ἀπὸ τοὺς Ναζί. Ἔγραφε χα- ὡς τήν παρουσίασε τήν Δευτέραν Αἰκατερίνης τοῦ Σινᾶ. Εἶναι ἀπίθανο
ρακτηριστικὰ περὶ τῆς ἀποχριστιανοποιημένης Εὐρώπης καὶ τοῦ Οὔτε εὐθύνεται ἡ Ἐκκλησία διά τά
13 Δεκεμβρίου, τό Ἐκκλησιαστικόν νὰ λέμε ὅτι δὲν μποροῦν οἱ μου-
ἄθεου πολιτισμοῦ της: «Οἱ αἱρετικοὶ λαοὶ τῆς ἐποχῆς μας ἔδωσαν Πρακτορεῖον Εἰδήσεων «Romfea». μεγάλα φαγοπότια ἤ τά σκάνδαλα
σουλμάνοι, ποὺ ζοῦν στὴν Ἑλλάδα, τῶν πολιτικῶν ἐξουσιαστῶν (Sie-
εἰς τὸν Χριστὸν καὶ Κύριον τὴν τελευταίαν θέσιν εἰς τὴν τράπε- Αὐτή ἔχει ὡς ἀκολούθως: νὰ λειτουργήσουν τὴ θρησκευτική
ζαν τοῦ κόσμου τούτου, ὡς εἰς ἔσχατον ἐπαίτην, ἐνῶ εἰς τὰς πρώ- mens κ.λπ.), τά ὁποῖα δίδουν τροφήν
« Στήν ἀνάγκη νὰ τεθοῦν οἱ βά- τους πίστη. Αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι συ- εἰς τά ξένα ΜΜΕ, διά νά διασύρουν
τας θέσεις ἐτοποθέτησαν τοὺς μεγάλους των ἄνδρας, τοὺς πολι- σεις γιὰ τὴν ἔναρξη ἑνὸς διαλόγου νεισφέρουν στὴν ἑλληνικὴ οἰκονο-
τικούς, τοὺς λογοτέχνας, τοὺς μυθοποιούς, τοὺς ἐπιστήμονας, τήν Ἑλλάδα. Οὔτε εὐθύνεται ἡ
γιὰ τοὺς διακριτοὺς ρόλους μεταξὺ μία καὶ εἶναι ἐξευτελιστικὸ γιὰ αὐ- Ἐκκλησία διά τάς συγκαλύψεις τῶν
τοὺς κεφαλαιούχους, ἀκόμη καὶ τοὺς τουρίστας καὶ τοὺς ποδο- Κράτους καὶ Ἐκκλησίας ἀναφέρθη- τοὺς νὰ τοὺς ἀπαγορεύουμε ἕνα ἀ-
σφαιριστὰς» (Ἀρχιμ. Ἰουστίνου Πόποβιτς, «Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία σκανδάλων, τάς παρεμβάσεις εἰς
κε ὁ ὙφΟΙΑΝ, κ. Μάρκος Μπόλαρης, ναφαίρετο δικαίωμά τους. Ποιὸ Κρά- τήν Δικαιοσύνην, τήν διάλυσιν τῆς
καὶ Οἰκουμενισμός», σελ. 234), καὶ συνέχιζε: «Ὁ Χριστὸς ἀπεμα- μιλώντας σὲ ἐκδήλωση μὲ θέμα τος Δικαίου μπορεῖ νὰ τὰ ἀρνηθεῖ
κρύνθη ἀπὸ τὴν Εὐρώπην, ὅπως κάποτε ἀπὸ τὴν χώραν τῶν Γαδα- Ἀστυνομίας, τήν κατάρρευσιν τῆς
“Σχέσεις Κράτους καὶ Ἐκκλησίας”, ἡ ὅλα αὐτά;” συμπλήρωσε ὁ ὙφΟΙΑΝ. Οἰκονομίας, τά σκάνδαλα εἰς τήν
ρηνῶν, ὅταν οἱ Γαδαρηνοὶ τὸ ἐζήτησαν. Μόλις ὅμως Αὐτὸς ἔφυ- ὁποία διοργανώθηκε τὴν Πέμπτη
γεν ἦλθε πόλεμος, ὀργή, τρόμος καὶ φρίκη, κατάρρευσις, κατα- “Τέταρτο παράδειγμα εἶναι ἡ Ἐθνικήν Ἄμυναν, τήν διαφθοράν εἰς
ἀπὸ τὴν ΠΑΣΠ στὴ Θεολογικὴ Σχολὴ ὑπηρεσία Ναοδομίας, ἡ ὁποία τάς κρατικάς ὑπηρεσίας, τήν κατάρ-
στροφή. Ἐπέστρεψεν εἰς τὴν Εὐρώπην ὁ προχριστιανικὸς βαρβα- τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου
ρισμός… μόνον ὅτι ἦτο ἑκατὸν φορὲς φρικωδέστερος» (ἔνθ᾽ συχνὰ ἐκδίδει οἰκοδομικὲς ἄδειες ρευσιν τῆς Παιδείας καί τήν ἀνάδει-
Θεσσαλονίκης, μὲ τὴ συμμετοχὴ πα- κατʼ ἐξαίρεση τοῦ ΓΟΚ. Δέν ὑπάρ- ξιν τῆς «Δημοκρατίας τῆς τηλεόρα-
ἀνωτ. σελ. 252). νεπιστημιακῶν καὶ κληρικῶν.
χει λόγος σέ ἕνα Κράτος Δικαίου σης» εἰς ἐπίσημον πολίτευμα τῆς
Τὰ ἴδια ἐπαναλαμβάνονται καὶ στὶς ἡμέρες μας. Ἡ κοινωνία μας Ὁ κ. Μπόλαρης ἐπικαλέστηκε νὰ ὑπάρχει τέτοια ὑπηρεσία” τόνι- χώρας.
ὅλο καὶ περισσότερο ἀπωθεῖ τὸν Σωτῆρα Κύριο ἀπὸ τὶς δομές της.
μερικὰ χαρακτηριστικὰ παραδείγ- σε ὁ κ. Μπόλαρης.
Κάποιοι θέλουν νὰ ἀφαιρέσουν ἀπὸ τὶς δημόσιες ὑπηρεσίες τὰ ματα, ὅπως ὁ θρησκευτικὸς ὅρκος,
χριστιανικὰ σύμβολα, τὸν Τίμιο Σταυρὸ καὶ τὶς ἅγιες Εἰκόνες· ἐπι- “Διακριτοί ρόλοι συνεπάγονται καὶ ΜΟΛΙΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ
ἡ καύση τῶν νεκρῶν, τὸ μουσουλ- σεβασμὸ στὴ λειτουργία τοῦ Κρά-
διώκουν νὰ ἀποχριστιανοποιήσουν τὴν Πατρίδα μας. Τὸν Χριστὸ ΣΤΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑ
μανικὸ τέμενος, οἱ ὑπηρεσίες Ναο- τους Δικαίου” ἐπισήμανε ὁ ὙφΟΙΑΝ
ὡς μοναδικὸ Σωτῆρα τοῦ κόσμου ἐξορίζει ἀπὸ τὴν ζωή μας καὶ ὁ δομίας, καθὼς καὶ τὸ παραδικα- ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΑ
διαθρησκειακὸς καὶ συγκρητιστικὸς Οἰκουμενισμός, ὁ ὁποῖος «με- καὶ πρότεινε τὴ ἀνάληψη σχετικῶν
στικὸ σκάνδαλο. πρωτοβουλιῶν, ὅπως τὴ διοργάνω- ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΟΥ
ταίρει τὰ αἰώνια ὅρια, ἃ οἱ Πατέρες ἔθεντο» καὶ ἐπιδιώκει τὴν ἑνό-
τητα τῶν ἀνθρώπων, τῶν ὁμολογιῶν καὶ τῶν θρησκειῶν χωρὶς τὸν “Ἡ ἐποχή τῆς Ἐθναρχίας τῆς ση ἑνὸς συνεδρίου μὲ τὴ συμμετοχὴ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΠΑΠΑΔΑΚΗ
Ἐκκλησίας ἔχει παρέλθει πιά γιά ἐκπροσώπων τῆς Ἐκκλησίας, τῆς
Χριστὸ καὶ τὴν Ἐκκλησία Του, ποὺ εἶναι ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία.
Ὁ Κύριος ἦλθε Σωτῆρας γιὰ ὅλους, καὶ γι᾽ αὐτοὺς ποὺ τὸν δέ-
ἱστορικοὺς λόγους” τόνισε ὀ κ.
Μπόλαρης καὶ ἀναφέρθηκε στὴν
Πολιτικῆς καὶ τῆς Ἐπιστήμης». ΤΟ ΣΧΙΣΜΑ
χονται καὶ γι᾽ αὐτοὺς ποὺ πεισματικὰ τὸν ἀπορρίπτουν. Ὅσοι ὅμως
παραμένουν ἀρνηταί Του, ἂς διδαχθοῦν ἀπὸ τὴν πρόσφατη ἱστο-
περίοδο τῆς Βαυαροκρατίας, ὅταν, Ἐπισημάνσεις ΤΟΥ ΖΗΛΩΤΙΚΟΥ
μέσα ἀπὸ μία ἀντίληψη ποὺ δὲν Ὁ κ. Μπόλαρης εἰς τήν ὁμιλίαν
ρία τῆς Ἐκκλησίας στὴν κομμουνιστικὴ Ρωσσία. Ἂν καὶ πολεμή- προερχόταν ἀπὸ τὴν ἑλληνικὴ πα- του ὁμιλεῖ διά τό παραδικαστικόν κύ- ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΣΜΟΥ
θηκε μὲ φοβερὴ μανία, ἡ Ἐκκλησία σήμερα θάλλει στολισμένη μὲ ράδοση, ἀλλὰ ἀπὸ τὴ δυτική, ἐπιχει- κλωμα, τό ὁποῖον ἦτο συνώνυμον
νέφος μαρτύρων, ἐνῶ τὸ μνημόσυνο τῶν διωκτῶν της «ἀπώλετο σελ. 280
ρήθηκε ἡ μετατροπὴ τῆς Ἐκκλη- τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ. Ἡ Διοικοῦσα
μετ᾽ ἤχου» (Ψαλμ. θ´ 7). σίας σὲ ἐθνική, ἐξέλιξη ποὺ ἦρθε σὲ Ἐκκλησία, παρά τάς προτροπάς τοῦ Τὸ βιβλίο ποὺ ἀναλύει κά-
θε πτυχὴ καὶ ἀναιρεῖ τὶς θε-
Ὁ Κύριός μας εἶναι Κύριος τῆς ἱστορίας τῶν ἀνθρώπων. «Οὐκ ἀντίθεση μὲ τὴν οἰκουμενικότητα «Ο.Τ.», ἐνεταφίασε τότε τήν κάθαρ-
ἔστιν ἐν ἄλλῳ οὐδενὶ ἡ σωτηρία, οὐδὲ γὰρ ὄνομά ἐστιν ἕτερον ὑπὸ τῆς Ὀρθόδοξης ἐκκλησίας. σιν. Αὐτόν τόν ἐνταφιασμόν οὐσια- ολογικὲς θέσεις τοῦ ἐπωδύ-
τὸν οὐρανὸν τὸ δεδομένον ἐν ἀνθρώποις ἐν ᾧ δεῖ σωθῆναι ἡμᾶς» στικῶς ἐπικαλεῖται ὁ ὑφυπουργός νου γιὰ τὴν Ὀρθόδοξο Ἐκ -
“Τότε, ἐπιχειρήθηκαν παρεμβά-
(Πράξ. δ, 12). Ὅσο κι ἂν διώκεται δὲν θὰ παύση νὰ εἶναι «τὸ Α καὶ ὡς ἀδυναμία τῆς Διοικούσης Ἐκκλη- κλησία σχίσματος.
σεις ἐλέγχου καὶ χειραγώγησης τῆς
τὸ Ω, ὁ πρῶτος καὶ ὁ ἔσχατος, ἀρχὴ καὶ τέλος» (Ἀποκ. κβ´ 13). «Πύ- Ἐκκλησίας ἀπὸ τὰ ἀνάκτορα γιὰ πο- σίας, διά νά θέση θέμα ἀνατροπῆς ***
λαι ᾅδου οὐ κατισχύσουσιν» τῆς Ἐκκλησίας Του (Ματθ. ιστ´ 18) λιτικοὺς σκοποὺς” συμπλήρωσε. τῶν σχέσεων Κράτους–Ἐκκλησίας. Γιὰ κάθε πληροφορία ἀπ-
καὶ «τῆς βασιλείας αὐτοῦ οὐκ ἔσται τέλος» (Λουκ. α´ 33). Λαμβάνει, ἐπίσης, ἀφορμήν ἀπό τάς ευθυνθεῖτε στὴν Ἐκδότρια
“Χρειάζεται νὰ μπεῖ μία βάση συ- καταχρήσεις Μητροπολιτῶν, οἱ ὁ-
Ἔρχεται καὶ ἐφέτος ὁ Κύριος, πεινῶντας καὶ διψῶντας τὴν σω- ζήτησης γιὰ τοὺς διακριτοὺς ρό- Ἱερὰ Μονὴ Ἁγίας Ἀναστα-
τηρία μας (Ματθ. κα´ 18). Ἀναζητᾶ τόπο, γιὰ νὰ ἀναπαυθῇ μέσα ποῖοι αὐθαιρετοῦν μέ τό δικαίωμα, σίας τῆς Ρωμαίας Ρέθυμνο
λους μεταξὺ Ἐκκλησίας καὶ Πολιτεί- τό ὁποῖον ἔχουν, νά παρέχουν ἀδεί-
μας. Μπορεῖ τότε νὰ μὴ ὑπῆρχε γι᾽ Αὐτὸν «τόπος ἐν τῷ καταλύ- ας. Ὁ καθένας σέβεται τὴν ἀπο- Τ.Κ. 74100 Τ.Θ. 8643 Τηλ.
ματι» (Λουκ. β´ 7). Βρέθηκε ὅμως τὸ ταπεινὸ σπήλαιο καὶ ἡ φάτνη, ας διά τήν ἀνέγερσιν Ἱ. Ναῶν. Αἱ 6979614464 καὶ 2831056328
στολὴ καὶ τὸν ρόλο τοῦ ἄλλου. ἄδειαι, ὅμως, διά τήν ἀνέγερσιν μι-
ποὺ Τὸν φιλοξένησαν. Ἴσως νὰ φαίνεται ὅτι καὶ σήμερα οἱ πολλοὶ Ὅταν λέμε “σχέσεις Κράτους καὶ καὶ στὶς Ἐκδόσεις Σταμού-
δὲν Τὸν δέχονται. Ὅμως δὲν λείπουν καὶ αὐτοί, ποὺ μὲ ζῆλο καὶ κρῶν Ἱ. Ναῶν, χρησιμοποιοῦνται διά λη.
Ἐκκλησίας” δὲν ἐννοοῦμε μόνο τὴν τήν ἀνέγερσιν πολυτελῶν οἰκιῶν εἰς
πόθο θεϊκὸ ἑτοιμάζουν τὸν οἶκο τῆς ψυχῆς τους γιὰ νὰ Τὸν ὑπο- διοικοῦσα Ἐκκλησία, ἀλλὰ τὸ σύνο- ***
δεχθοῦν, στολίζοντάς τον μὲ τὶς ἀρετές. Ἀνάμεσά τους καὶ πρώην τήν νησιωτικήν, κυρίως, χώραν. Τάς
λο της μέσα ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη πα- ἀδυναμίας καί τάς αὐθαιρεσίας αὐ- Ἀπὸ τὴν ἴδια Μονὴ καὶ τὸν
πολέμιοί Του, ποὺ ἔγιναν φίλοι καὶ μαθηταί Του, ὅπως κάποτε ὁ μέ- ράδοση: Δηλαδὴ τὸν Κλῆρο καὶ τὸν ἴδιο συγγραφέα κυκλοφόρη-
γας Ἀπόστολος Παῦλος. τάς τῆς Διοικούσης Ἐκκλησίας χρη-
Λαὸ” σημείωσε ὁ κ. Μπόλαρης. σιμοποιοῦν οἱ Ἐκκλησιομάχοι καί ὁ σαν ἐπίσης μεταξὺ ἄλλων:
Ἂς ἑτοιμάσουμε καὶ μεῖς τὴν φάτνη τῆς καρδίας μας, γιὰ νὰ Ὡς χαρακτηριστικὸ παράδειγμα
ὑφυπουργός Οἰκονομικῶν κ. Μπό- —Οἱ ἀγῶνες τῶν μοναχῶν
ὑποδεχθοῦμε τὸν Κύριο ὡς Σωτῆρα καὶ Λυτρωτή μας. Ἂς ἀνυψώ- γιά τήν ἀνάγκη ρύθμισης τῶν δια- λαρης, διά νά ζητήση τήν πλήρη ἀνα- ὑπὲρ τῆς Ὀρθοδοξίας σελ.
σουμε τὸν νοῦ καὶ τὴν καρδιά μας ἀπὸ τὶς μάταιες γήινες ἐνα- κριτῶν ρόλων ὁ ὙφΟΙΑΝ ἐπικαλέ-
τροπήν τῶν σχέσεων καί τήν διακο- 390
σχολήσεις καὶ ἂς Τὸν δοξολογήσουμε μὲ ὕμνους καὶ ὠδὲς πνευ- στηκε τὶς παρενέργειες, ποὺ προ- πήν τῆς συναλληλίας Ὀρθοδοξίας
ματικὲς γιὰ τὴν σωτηρία, ποὺ μᾶς ἐχάρισε μὲ τὴν ἄκρα Συγκατά- κλήθηκαν στὴ λειτουργία τῆς δι- —Ἡ Ὀρθόδοξη Θεολογία
καί Ἑλληνισμοῦ. Τό βαθύτερον, ὅ- γιὰ τὶς ἐκτὸς γάμου σχέσεις
βασί Του, τὴν Θεία Ἐνανθρώπησί Του καὶ τὴν Θεία Οἰκονομία Του. καιοσύνης ἀπὸ τὸ παραδικαστικὸ μως, αἴτιον εἶναι ἡ ἱκανοποίησις τῶν
σκάνδαλο, ἐνῶ ἔκανε ἐκτενῆ ἀνα- σελ. 100
Ὁ Καθηγούμενος τῆς ἐν Ἁγίῳ Ὄρει Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Ὁσίου Γρηγορίου νέων στρατιῶν ψηφοφόρων, αἱ ὁποῖ-
† Ἀρχιμανδρίτης Γεώργιος φορὰ στὴν ἀνάγκη διαλόγου γιὰ αι προέρχονται ἀπό τάς «τάξεις» τῶν —Ἡ Ὀρθόδοξη Θεολογία
Ἅγια Χριστούγεννα 2009 τὸν προσδιορισμό των πρὸς διευ- λαθρομεταναστῶν, οἱ ὁποῖοι ἐν συ- γιὰ τὰ διαζύγια σελ. 64
Σελὶς 6η 25 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2009

Τάσσεται δημοσίως ὑπὲρ τοῦ χωρισμοῦ Κράτους–Ἐκκλησίας

ΣΥΜΜΑΧΟΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΟΜΑΧΩΝ Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
Δὲν ἔχει ἀντίρρησιν νὰ ἀπομακρυνθοῦν τὰ θρησκευτικὰ σύμβολα ἀπὸ τοὺς δημοσίους χώρους. Χαρακτηρίζει «ἀνίδεους» καὶ μὲ «φασίζουσα σκέψιν» ὅσους ἀντι-
δροῦν εἰς τοὺς διαλόγους μετὰ τῶν Παπικῶν. Καὶ κατὰ συνέπειαν καὶ ἐναντίον ὅσων ὑπέγραψαν τὴν «Ὁμολογίαν Πίστεως». Καυτὰ ἐρωτήματα πρὸς τὸν Μεσσηνίας
Οἱ Ἐκκλησιομάχοι ὅλων τῶν πολιτικῶν παρα-
τάξεων ἀπέκτησαν ἕνα μεγάλον σύμμαχον εἰς τά
σχέδια των διά τόν χωρισμόν Κράτους–Ἐκκλη-
σίας, ἀλλά καί εἰς τό μεγάλον στόχον τους, ὁ
ὁποῖος εἶναι ἡ ἀπομάκρυνσις τῶν θρησκευτικῶν
συμβόλων καί ὁ ἀπογαλακτισμός τοῦ Κράτους
ἀπό τήν Ὀρθοδοξίαν. Πρόκειται διά τόν Μητρο-
πολίτην Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομον, ὁ ὁποῖος
ἔχει τήν φήμην τοῦ «ὑπέρ προοδευτικοῦ» εἰς τήν
Διοικοῦσαν Ἐκκλησίαν καί τήν ἐκπροσωπεῖ καί εἰς
τούς Θεολογικούς Διαλόγους μετά τῶν Παπικῶν.
Ὁ Μητροπολίτης εἰς συνέντευξιν, τήν ὁποίαν πα-
ρεχώρησεν εἰς τό περιοδικόν «Flash Μεσσηνίας»,
τάσσεται ὑπέρ τοῦ χωρισμοῦ Ἐκκλησίας καί Κρά-
τους, ἐνῶ δέν ἔχει ἀντίρρησιν νά ἀπομακρυνθοῦν
τά θρησκευτικά σύμβολα ἀπό τούς δημοσίους
χώρους. Τήν συνέντευξιν ἀνεδημοσίευσεν ἡ
ἐφημερίς «Ἔθνος» τῆς 15ης Δεκεμβρίου. Συμ-
φώνως μέ ὅσα ἔγραψε τό «Ἔθνος»:
«Ἀπόψεις ποὺ θεωροῦνται ριζοσπαστικὲς καὶ
θὰ προκαλέσουν ἀναταράξεις στὸ ἐσωτερικό
τῆς Ἐκκλησίας ὑποστηρίζει ὁ μητροπολίτης
Μεσσηνίας Χρυσόστομος, σὲ συνέντευξη ποὺ
ἔδωσε στὸ τεῦχος Δεκεμβρίου τοῦ περιοδικοῦ
«Flash Μεσσηνίας».
Ὁ κ. Χρυσόστομος, ὁ ὁποῖος θεωρεῖται ὅτι ἀνή-
κει στὸ “κλίμα” τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἱερώνυμου,
τάσσεται ὑπὲρ τοῦ διαχωρισμοῦ Κράτους καὶ
Ἐκκλησίας λέγοντας: “δὲν εἶναι ἡ πρώτη φορὰ
ποὺ τὸ λέω, εἶμαι ὑπὲρ τοῦ διαχωρισμοῦ Ἐκκλη-
σίας καὶ Πολιτείας. Πρέπει νὰ ξεκαθαρίσουμε τί
εἶναι αὐτὸ ποὺ ὀνομάζουμε διακριτοὶ ρόλοι”.
Ἀπαντώντας ἐπίσης σὲ ἐρώτηση γιὰ τὸ ζήτημα
τῆς ἀπομάκρυνσης τῶν θρησκευτικῶν συμβόλων
ἀπὸ δημόσιους χώρους δηλώνει: “Δὲν ἔχω καμία
ἀντίρρηση. Ἡ Ἐκκλησία δὲν μένει στὸ ἐπίπεδό
τῶν συμβόλων. Εἴτε μπεῖ εἴτε δὲν μπεῖ ἡ εἰκόνα
στὸ δικαστήριο, ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὴ συνείδηση τοῦ
δικαστῆ ἂν θὰ εἶναι δίκαιος ἢ ὄχι. Ὅπως εἶμαι
ἀντίθετος καὶ μὲ τὸν ὅρκο. Σημασία ἔχει ὁ σε-
βασμὸς πρὸς τὸ σύμβολο καὶ ὄχι ἡ ἁπλὴ παρου-
σία του. Μόνο ἔτσι θὰ διασωθεῖ ἡ ἀξία του”.
Ἡ θέση τοῦ μητροπολίτη Μεσσηνίας εἶναι μά-
λιστα ὅτι τέτοιας φύσης ζητήματα ἀντιμετωπίζον-
ται μὲ πολλὴ ἐπιπολαιότητα. “Ἀπὸ τὴν Πολιτεία, δυ-
στυχῶς, μὲ λαϊκισμό, ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία μὲ στρου-
θοκαμηλισμὸ”, σημειώνει στὴ συνέντευξη.
Ἐπικρίσεις
Ὁ κ. Χρυσόστομος ἐμφανίζεται ἐξαιρετικὰ
ἐπικριτικὸς καὶ γιὰ τὴν ἀκύρωση κάθε προοδευ-
τικῆς κίνησης στὸν χῶρο τῆς Ἐκκλησίας ἀπὸ
συντηρητικοὺς κύκλους ἐπισημαίνοντας: “δὲν
ξέρω τί εἶναι, πάντα ὑπάρχει μιὰ ἀόρατη δύνα-
μη, δὲν ξέρω ποιὰ εἶναι αὐτή, δὲν μπορῶ νὰ τὴ
χαρακτηρίσω οὔτε νὰ τὴν προσδιορίσω, ἡ ὁποία
ὅ,τι φιλοπρόοδο ὑπάρχει προσπαθεῖ νὰ τὸ φρε-
νάρει καὶ νὰ τὸ φέρει πίσω”.
Ὅπως διευκρινίζει, ὑπῆρξαν ἀντιδράσεις καὶ
ὅταν ὁ Μακαριστὸς Χριστόδουλος εἰσηγήθηκε
ἁπλοποίηση τῆς ἀμφίεσης τῶν ἱερέων, ἀλλὰ καὶ
ὅταν ἐπιχείρησε νὰ καθιερώσει τὴ χρήση τῆς
δημοτικῆς γλώσσας στὴ λατρεία.
Ἄποψη ἐκφέρει καὶ γιὰ τὶς προγαμιαῖες σχέ-
σεις ὑπογραμμίζοντας: “γιὰ τοὺς ἀνθρώπους
ποὺ βρίσκονται στὸν χῶρο τῆς Ἐκκλησίας ἡ
σχέση αὐτὴ πρέπει νὰ ἱεροποιηθεῖ διὰ τοῦ γά-
μου. Πέραν αὐτοῦ, ὁ κάθε ἄνθρωπος ποὺ θέτει
τὸν ἑαυτὸ του ἐκτός τῶν ὁρίων τῆς Ἐκκλησίας,
εἶναι ἐλεύθερος νὰ ζήσει ὅπως θέλει”.
Ὁ μητροπολίτης, ποὺ εἶναι καὶ ἀντιπρόσωπος
τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος στὸν Διάλογο μὲ
τοὺς Ρωμαιοκαθολικούς, ἀσκεῖ σκληρὴ κριτικὴ
σὲ ὅσους τάσσονται κατὰ τῆς συνεννόησης
(σ.σ.: ὑπενθυμίζεται ὅτι ὁ μητροπολίτης Πει-
ραιῶς Σεραφεὶμ ὑποστηρίζει κείμενο, ποὺ ὑπο-
γράφουν λαϊκοὶ καὶ κληρικοὶ ἐναντίον τοῦ δια-
λόγου) κάνοντας λόγο γιὰ “ἀνίδεους” καὶ γιὰ
“φασισμὸ τῆς σκέψης”».
Ἐρωτήματα
Αὐτά ὑποστηρίζει ὁ Μητροπολίτης Μεσσηνίας
κ. Χρυσόστομος, Καθηγητής Πανεπιστημίου.
Θέλομεν ὅμως νά τόν ἐρωτήσωμεν:
1ον) Πῶς σχολιάζει τάς θέσεις τοῦ Προέδρου
τοῦ Ἀρείου Πάγου κ. Καλαμίδα, ὁ ὁποῖος ἐτάχθη
δημοσίως ἐναντίον τῆς ἀποφάσεως τοῦ Εὐρω-
δικαστηρίου διά τήν ἀπομάκρυνσιν τοῦ Τιμίου
Σταυροῦ καί τῶν θρησκευτικῶν συμβόλων ἐκ
τῶν δημοσίων καταστημάτων;
2ον) Πῶς σχολιάζει τάς θέσεις βουλευτῶν,
τῆς Ἑλλάδος, τῆς Κύπρου ἀλλά καί ἄλλων
χωρῶν, οἱ ὁποῖοι τάσσονται ὑπέρ τῆς παρουσίας
τῶν θρησκευτικῶν συμβόλων εἰς τά δημόσια
καταστήματα–σχολεῖα;
3ον) Πῶς ἐννοεῖ τόν χωρισμόν Κράτους–
Ἐκκλησίας; Μήπως μέ τόν τερματισμόν τῶν δι-
καιωμάτων, τά ὁποῖα ἔχουν σήμερον οἱ Μητρο-
πολῖται; Μήπως μέ τήν κατάργησιν τῆς δημοσι-
οϋπαλληλίας τῶν Μητροπολιτῶν, οἱ περισσότε-
ροι ἐκ τῶν ὁποίων ἀσκοῦνται εἰς διοικητικά κα-
θήκοντα, παρά εἰς πνευματικά καί ποιμαντικά;
Μήπως μέ τήν διατήρησιν τῶν προνομίων καί τό
ἀνεξέλεγκτον τῶν Μητροπολιτῶν καί τήν κα-
τάργησιν τῆς μισθοδοσίας τοῦ ἐφημεριακοῦ
κλήρου ὑπό τοῦ Κράτους; Μήπως μέ τόν πλήρη
ἐξοβελισμόν τῆς διδασκαλίας τῶν Θρησκευ-
τικῶν ἀπό τά σχολεῖα, τήν περιθωριοποίησιν τῶν
Θεολόγων καί τήν διακήρυξιν ὅτι ἡ Ὀρθόδοξος
Ἐκκλησία κακῶς ἀναγνωρίζεται ὡς ἐπικρα-
τοῦσα;
4ον) Συμμερίζεται τήν κυβερνητικήν ἄποψιν
ὅτι ὁ μή χωρισμός Κράτους–Ἐκκλησίας εἶναι εἰς
βάρος τοῦ Κράτους Δικαίου;
5ον) Πῶς ἐννοεῖ τόν προοδευτισμόν; Καί ποῖαι
εἶναι αἱ φιλοπρόοδοι δυνάμεις, αἱ ὁποῖαι «φρενά-
ρονται» ὑπό τῆς ἀοράτου δυνάμεως τῶν συντη-
ρητικῶν κύκλων; Μήπως αἱ φιλοπρόοδοι δυνά-
μεις τρέπονται εἰς ἄτακτον φυγήν, ὅταν «ξυπνᾶ»
ἡ ἐκκλησιολογική συνείδησις τοῦ πιστοῦ λαοῦ, ὁ
ὁποῖος ἐναντιώνεται εἰς τάς καινοτομίας καί μα-
ταιώνει τά σχέδια τῶν προοδευτικῶν, ὡς συνέβη
καί μέ τήν ματαίωσιν τῶν σχεδίων τοῦ μακαρι-
στοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν κυροῦ Χριστοδού-
λου, ὁ ὁποῖος ἤθελε νά ἐπιβάλη τό κοντόρασον
εἰς τούς κληρικούς κόντρα εἰς τήν παράδοσιν καί
τήν χρῆσιν τῆς δημοτικῆς γλώσσης εἰς τήν λα-
τρείαν; Διατί τρέπονται εἰς ἄτακτον ὑποχώρησιν
ἀπό τά σχέδια των, ὅταν ἀντιδρᾶ ὁ πιστός λαός;
Μήπως φοβοῦνται ὅτι θά ἀδειάσουν καί ἄλλο αἱ
Ἐκκλησίαι, οἱ ἐφημέριοι τῶν ὁποίων εἶδον τό ποί-
μνιόν των νά ἀπομακρύνεται ἐξ αὐτῶν ἐξ αἰτίας
πόρνων, ὁμοφυλοφίλων καί ἄλλων σκανδαλο-
ποιῶν Μητροπολιτῶν, οἱ ὁποῖοι ἐζήτουν ἀπό τήν
Ἀρχήν Προσωπικῶν Δεδομένων νά ἀποφανθῆ ὅτι
ὁ Μητροπολίτης ἔχει προσωπικήν ζωήν καί ὡς ἐκ
τούτου δικαίωμα εἰς τήν ὁμοφυλοφιλίαν κ.λπ.;
Ἄν ἔχουν «κότσια» οἱ φιλοπροοδευτικοί, ἄς ἀπο-
τολμήσουν καινοτομίας καί θά ἴδωμεν, ἐάν οἱ πι-
στοί θά τούς ἀκολουθήσουν ἤ ἐάν θά τούς γκρε-
μίσουν ἀπό τούς θρόνους των;
Ὁ Μητροπολίτης Μεσσηνίας τάσσεται καί
ὑπέρ τοῦ συμφώνου ἐλευθέρας συμβιώσεως δι᾽
ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι εὑρίσκονται ἐκτός Ἐκκλη-
σίας; Εἶναι δυνατόν, ὅμως, μέλη τῆς Ἱεραρχίας
(δέν εἶναι μόνον ὁ Μεσσηνίας) νά ἐκφράζωνται
δι᾽ αὐτοῦ τοῦ τρόπου; Διότι οἱ περισσότεροι ἐξ
αὐτῶν, οἱ ὁποῖοι καταφεύγουν εἰς τούς πολιτι-
κούς γάμους ἤ εἰς τά σύμφωνα ἐλευθέρας συμ-
βιώσεως, μέ τήν πάροδον τῶν ἐτῶν, καταφεύ-
γουν καί εἰς τήν Ἐκκλησίαν. Ἡ Ποιμαίνουσα,
ὅμως, Ἐκκλησία δέν ἔχει ὑποχρέωσιν νά δια-
φωτίζη τήν ἀναγκαιότητα τοῦ Ἱεροῦ θεσμοῦ τοῦ
γάμου ἤ νά κάμνη ἀγῶνα διά τήν συγκρότησιν
οἰκογενειῶν «δεμένων» μέ τό Ἱερόν Μυστήριον
τοῦ γάμου; Μήπως ὅμως κάμνει ἀγῶνα ἐναντίον
τῶν ἀμβλώσεων–ἐκτρώσεων ἤ ἐναντίον τῶν
αἱρέσεων; (Ἐλάχιστοι οἱ Μητροπολῖται, οἱ ὁποῖοι
προβαίνουν εἰς ἕνα τοιοῦτον ἀγῶνα). Ὅταν ἡ
Διοικοῦσα Ἐκκλησία διακηρύσση ὅτι δέν τήν
ἀφορᾶ τό σύμφωνον ἐλευθέρας συμβιώσεως,
ὡς διακηρύσσει καί ὁ Μεσσηνίας, τότε δέν κά-
μνει ἀγῶνα διά νά αὐξήση τό ποίμνιον τῆς
Ἐκκλησίας ἀλλά λέγει καί εἰς τούς Ὀρθοδόξους
Χριστιανούς, οἱ ὁποῖοι ἔχουν μερικήν ἐπαφήν μέ
τήν Ἐκκλησίαν (τέσσαρας φοράς τό ἔτος), ὅτι
δύνανται νά ἀκολουθήσουν τήν ὁδόν ἐκείνων,
οἱ ὁποῖοι εὑρίσκονται «ἐκτός Ἐκκλησίας», εἶναι
βαπτισμένοι Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί ἀλλά δέν θέ-
λουν καμμίαν σχέσιν μέ τά μυστήρια τῆς Ἐκκλη-
σίας. Ποῖος θά πείση τόν «χαλαρόν χριστιανόν»
ὅτι τό σύμφωνον ἐλευθέρας συμβιώσεως δέν
εἶναι κάτι, τό ὁποῖον ἀντιβαίνει εἰς θεσμούς, πα-
ραδόσεις καί μυστήρια; Ὄχι πάντως τό φιλο-
πρόοδον τμῆμα τῆς Ἱεραρχίας.
Ὁ Μητροπολίτης Μεσσηνίας, ὅμως, κατηγο-
ρεῖ, ὅσους ὑπέγραψαν τήν «Ὁμολογίαν Πίστε-
ως» (ἐμμέσως πλήν σαφῶς) ὡς «ἀνίδεους»
ἀλλά καί διά «φασισμό τῆς σκέψης». Ἆραγε ἡ
Ἱεραρχία, ἡ ὁποία διεκήρυξε ὅτι αἱ ἀποφάσεις
τῆς Μικτῆς Θεολογικῆς Ἐπιτροπῆς τῆς Κύπρου
(περί τοῦ Πρωτείου τοῦ Πάπα) δέν δεσμεύουν
τήν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος εἶναι «ἀνίδεος»
καί «φασίζουσα» ὡς πρός τό σκεπτικόν; Εἶναι δέ
γνωστόν ὅτι ἡ ἀπόφασις τῆς Ἱεραρχίας ἐλήφθη
μετά τάς δυναμικάς ἀντιδράσεις τοῦ πιστοῦ
λαοῦ, αἱ ὁποῖαι προεκλήθησαν ἀπό τήν «Ὁμο-
λογίαν Πίστεως». Εἶναι δυνατόν ὅμως νά ἀπο-
καλῆ Καθηγητάς Πανεπιστημίου καί μάλιστα
ρασοφόρους, Θεολόγους ὅλων τῶν βαθμίδων
τῆς Ἐκπαιδεύσεως, Καθηγουμένους Ἱερῶν
Μονῶν μέ μεγάλην φήμην, Κληρικούς, Λαϊκούς
καί Μητροπολίτας, οἱ ὁποῖοι ὑπέγραψαν τήν
«Ὁμολογίαν Πίστεως» ὡς ἀνίδεους καί μέ φα-
σίζουσα σκέψιν; Καί πῶς εἶναι δυνατόν νά ὑβρί-
ζη οὐσιαστικῶς τόν πιστόν λαόν, ὁ ὁποῖος ὑπέ-
γραψεν (εἰς ἕν μόνον περιοδικόν) τήν «Ὁμολο-
γίαν Πίστεως»; Ὅλοι ἐμεῖς, οἱ ὁποῖοι ὑπεγρά-
ψαμεν τήν «Ὁμολογίαν Πίστεως» ἔχομεν τό δι-
καίωμα νά ἐλέγχωμεν καί νά ἀντιδρῶμεν ἑκά-
στην φοράν, κατά τήν ὁποίαν πιστεύομεν ὅτι
προδίδεται ἡ Ὀρθόδοξος Πίστις. Καί αὐτό ἐπρά-
ξαμεν μέ τήν «Ὁμολογίαν Πίστεως» καί τάς
ἀντιδράσεις μας, διά ὅσα ἐπρόκειτο νά συμ-
βοῦν εἰς τήν Κύπρον. Ἐμεῖς οἱ «ἀνίδεοι» καί
«φασίζοντες» ὑπεχρεώσαμεν τήν Ἱεραρχίαν νά
διαφοροποιηθῆ ἐκ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρ-
χείου διά τά τεκταινόμενα εἰς τήν Κύπρον.
Ἐμεῖς ἐπροκαλέσαμεν κρίσιν εἰς τούς κόλπους
τῆς Ἱεραρχίας, μέλη τῆς ὁποίας ἀμφεσβήτησαν
τούς ἐκπροσώπους τῶν Ὀρθοδόξων ὅτι ὑπερα-
σπίζονται σθεναρῶς τήν ἀλήθειαν τῆς Πίστεώς
μας. Ἐμεῖς, ἐάν χρειασθῆ, θά γκρεμίσωμεν ἀπό
τάς θρόνους των Μητροπολίτας, οἱ ὁποῖοι θά
προδώσουν τήν Πίστιν ἤ θά ἀποδεχθοῦν τόν
ἀπογαλακτισμόν τοῦ Κράτους ἀπό τήν Ὀρθο-
δοξίαν. Ἀπό τώρα καί εἰς τό ἑξῆς θά παρακο-
λουθῶμεν στενῶς τόν Μεσσηνίας, ὁ ὁποῖος τυ-
χαίως κατέλαβε τόν θρόνον, ἀλλά μέ νομίμους
καί ἀδιαβλήτους διαδικασίας. Ὅπως θά θέσω-
μεν καί ἄλλους Μητροπολίτας, οἱ ὁποῖοι ἔχουν
παρομοίας θέσεις. Καί θά ὁμιλήσωμεν τήν κα-
τάλληλον στιγμήν διά τό συμφέρον τῆς Ἐκκλη-
σίας. Ἄς τό κατανοήσουν καλῶς αὐτό οἱ νεω-
τερίζοντες Μητροπολῖται.

ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟΣ ΑΝΕΥ ΑΝΤΑΛΛΑΓΜΑΤΩΝ

ΤΗΣ Ι. ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ ΜΕΤΑ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ
Θεαματικὴν στροφὴν εἰς τὸ θέμα τῆς βαρείας φορολογίας μὲ ἐπίπλαστα ἐπιχειρήματα
Τὸ μαῦρο – ἄσπρο ἔβγαλαν
αἰφνιδίως εἰς τὴν ἔκτακτον Ἱερὰν
Σύνοδον τῆς Ἱεραρχίας, ὁ Ἀρχιε-
πίσκοπος ἀλλὰ καὶ ἄλλοι Μη-
τροπολῖται, διὰ τὸ θέμα τῆς βα-
ρείας φορολογίας, τὰς σχέσεις
Κράτους – Ἐκκλησίας καὶ τὰ σχέ-
δια διὰ «διακριτοτέρους» ρόλους
τῆς Ἐκκλησίας ἔναντι τοῦ Κρά-
τους. Τὸ «σύνθημα» τὸ ἔδωσε ὁ
Ἀρχιεπίσκοπος μὲ τὴν εἰσήγησίν
του διὰ τῆς ὁποίας:
—Ἐπεχείρησε νὰ καταδείξη ὅτι
αἱ σχέσεις τῆς Ἐκκλησίας μετὰ
τῆς Πολιτείας εἶναι ἄρισται καὶ
ὅτι ἡ Ἐκκλησία δύναται νὰ συνο-
μιλῆ ἀξιοπίστως μετὰ τοῦ Πρω-
θυπουργοῦ καὶ τῆς Κυβερνήσε-
ως.
—Ἐπέρριψεν ὅλας τὰς εὐθύ-
νας εἰς τὸν ἔντυπον καὶ ἠλεκτρο-
νικὸν Τῦπον δι᾽ ὅ,τι ἀρνητικὸ
ἀναγράφεται διὰ τὴν κακὴν
δῆθεν πορείαν τῶν σχέσεων τῆς
Ἐκκλησίας μετὰ τῆς Κυβερνήσε-
ως.
—Ἐπέρριψε εὐθύνας εἰς τοὺς
Ἱεράρχας, οἱ ὁποῖοι παρασυρόμε-
νοι ὑπὸ τοῦ ἐντύπου καὶ ἠλεκρο-
νικοῦ Τύπου προέβαλλαν δυνα-
μικὰς ἀντιδράσεις διὰ τὴν ἔκτα-
κτον βαρεῖαν φορολογίαν, ἀλλὰ
καὶ τὰ σχέδια διὰ διακριτικοτέ-
ρας σχέσεις Ἐκκλησίας – Κρά-
τους, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ δημιουρ-
γηθῆ ἕνα ἐκρηκτικὸ κλῖμα.
—Ἐτόνισεν ὅτι ἡ Ἐκκλησία θὰ
πληρώση διὰ μίαν καὶ μόνον
φορὰν τὴν ἔκτακτον βαρεῖαν φο-
ρολογίαν.
—Ἐπεσήμανε τὴν ἀναγκαιότη-
Ἅγιοι Συνοδικοί: Μιμηθῆτε
τὸν Ἅγιον Κοσμὰν τὸν Αἰτωλὸν
διὰ τὴν Κυριακὴν ἀργίαν
ταν συγκροτήσεως Ἐπιτροπῶν, αἱ
ὁποῖαι θὰ συζητήσουν ὅλα τὰ
ἐκκρεμῆ ζητήματα εἰς τὰ ὁποῖα
περιλαμβάνεται καὶ τὸ θέμα τῶν
σχέσεων Πολιτείας — Κράτους.
Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος εἰς τὴν εἰσή-
γησίν του ὠμίλησε διὰ λάθη τοῦ
παρελθόντος (προφανῶς ὑπὸ τῆς
Ἐκκλησίας εἰς τὴν ἀντιμετώπισιν
διαφόρων ζητημάτων, ἔχοντα
σχέσιν μὲ τὴν Πολιτείαν), διὰ
ἀλλαγὴ τῶν καιρῶν, ποὺ προ-
φανῶς ἐπιτάσσουν τὴν προσαρ-
μογὴν τῆς Ἐκκλησίας εἰς αὐτούς,
τὴν ἀντιμετώπησιν τῶν ἀναφυο-
μένων προβλημάτων μὲ σύνεσιν
καὶ διάλογον μετὰ τῆς Πολιτείας.
Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος, ὡς
ἐκφραστὴς μίας μεγάλης ὁμάδος
Ἱεραρχῶν, λησμονεῖ ὅτι τὸ ἐκρη-
κτικὸ κλῖμα μετὰ τῆς Πολιτείας
τὸ πυροδότησε ὁ ἴδιος καὶ ἡ
Διαρκὴς Ἱερὰ Σύνοδος διὰ τῶν
ὑπομνημάτων, τὰ ὁποῖα ἀπέστει-
λε πρὸς τὴν Κυβέρνησιν καὶ διὰ
τῶν ὁποίων τὴν κατηγορεῖ ὅτι
ὀλίγον μετὰ τὴν συνάντισίν του
μετὰ τοῦ Πρωθυπουργοῦ καὶ τὰς
ὠραιοποιημένας δηλώσεις του
διὰ τὴν ἄριστην συνεργασίαν
μετὰ τοῦ Πρωθυπουργοῦ, ὁ
ὑπουργὸς Οἰκονομικῶν ἀνεκοί-
νωσε τὴν ἔκτακτον βαρεῖαν φο-
ρολογίαν τῆς ἀκινήτου περιου-
σίας τῆς Ἐκκλησίας (ἀκόμη καὶ
τῆς δεσμευμένης ὑπὸ τοῦ Κρά-
τους).
Λησμονεῖ ὅτι εἰς τὸ ὑπόμνημα
αὐτὸ ἐτόνιζεν ὅτι ἐξισώνεται ἡ
Ἐκκλησία μὲ τὰ Βακούφια, τὸ
Ἱδρύματα, τὰ Μουσεῖα κ.λπ., ἐνῶ
ἔμενον εἰς τὸ «ἀπυρόβλητο» τὰ
περιουσιακὰ στοιχεῖα ἄλλων θρη-
σκειῶν εἰς τὴν Ἑλλάδα. Λησμονεῖ
ἐπίσης ὅτι εἰς τὸ ὑπόμνημα πρὸς
τὸ ὑπουργεῖο Ἐσωτερικῶν, διε-
μαρτύρετο ὅτι διὰ τῆς προσλή-
ψεως ὑπαλλήλων εἰς τὴν Ἐκκλη-
σίαν διὰ τοῦ ΑΣΕΠ καταστρατη-
γεῖται μερικῶς ἡ αὐτονομία καὶ
τὸ αὐτοδιοίκητον τῆς Ἐκκλησίας
τῆς Ἑλλάδος, ἐνῶ ἐτόνισεν ὅτι
διὰ τοῦ νέου συστήματος προσ-
λήψεως ὑπάρχει ὁ μέγας κίνδυ-
νος νὰ προσληφθοῦν ὡς ὑπάλλη-
λοι καὶ ἄθεοι ἢ ἑτερόδοξοι ἢ
ἀλλόθρησκοι.
Μὲ βάσιν τὰ ἀνωτέρω ὑπομνή-
ματα ὑπῆρξαν δυναμικαὶ ἀντι-
δράσεις Σεβ. Μητροπολιτῶν μὲ
μεγάλο ἢ μικρὸ φιλανθρωπικὸ
ἔργο (πλουσίων πτωχῶν καὶ πολὺ
πτωχῶν Μητροπόλεων). Ὀλίγον
δὲ πρὸ τῆς ἀποστολῆς τῶν ὑπο-
μνημάτων ὁ Μητροπολίτης Ἰωαν-
νίνων προέβη εἰς δηλώσεις συμ-
φώνως πρὸς τὰς ὁποίας ἡ Ἐκκλη-
σία δὲν θὰ πληρώση τὴν ἀνυ-
παρξίαν πολιτικῶν ὑπὸ τῶν πολι-
τικῶν. Ἐνῶ μετὰ τὴν ἀποστολὴν
τῶν ὑπομνημάτων ὁ Σεβ. Μη-
τροπολίτης Ἀλεξανδρουπόλεως
ἀπέδειξεν ὅτι δὲν ἔχη πόρους διὰ
νὰ πληρώση τὴν ἔκτακτον εἰσφο-
ράν, ἐπέκρινε τὴν ΔΙΣ διὰ τὴ
ἀπόφασίν της νὰ συμπλεύση
μετὰ τῆς Κυβερνήσεως καὶ τὴν
ἐκάλεσε νὰ πληρώση ἡ ἴδια τὴν
ἔκτακτον εἰσφορὰν ἀπὸ τὸ ἀπο-
θεματικό της ἢ ἂν θέλη νὰ κάνη
φιλανθρωπίαν πρὸς τὸ Κράτος,
διὰ τὴν ἀνόρθωσιν τῆς Οἰκονο-
μίας, νὰ παραχωρήση εἰς τὸ
Κράτος τὰ ἑκατομμύρια τῶν με-
τοχῶν, τὰς ὁποίας ἔχει εἰς τὴν
Ἐθνικὴν Τράπεζαν. Τέλος, ὁ
ἐκπρόσωπος τῆς Ἱερᾶς Συνόδου
μετὰ τὴν νέαν εἰκοσάλεπτον συ-
νάντησιν τοῦ Ἀρχιεπισκόπου
μετὰ τοῦ Πρωθυπουργοῦ, παρου-
σία πέντε Συνοδικῶν, ἐτόνισεν
εἰς δηλώσεις του ὅτι ὑπάρχουν
«κόκκιναι γραμμαί». Ἄρα ἐτέθη-
σαν ζητήματα, τὰ ὁποῖα ἀπεδέχ-
θη ἡ Διοικοῦσα Ἐκκλησία νὰ συ-
ζητήση καὶ ἂν κρίνωμεν ἀπὸ τὰς
δύο τελευταίας συνεντεύξεις τοῦ
Μητροπολίτου Μεσσηνίας κ.
Χρυσοστόμου, εἶναι ἕτοιμη καὶ
νὰ προχωρήση εἰς τὸν χωρισμὸν
Κράτους – Ἐκκλησίας καὶ τὸν
ἀπογαλακτισμὸν τοῦ Κράτους
ἀπὸ τὴν Ὀρθοδοξίαν (ἀπομά-
κρυνσις θρησκευτικῶν συμβόλων
ἀπὸ τὸ δημόσια καταστήματα
κ.λπ.). Ἀλλὰ διὰ τὰ ζητήματα
αὐτὰ δὲν ἔγινε ἰδιαίτερος λόγος
εἰς τὴν Ἱερὰν Σύνοδον τῆς Ἱεραρ-
χίας. Ἡ «ὅποια» συζήτησις ἔγινεν
εἰς τὴν Ἱερὰν Σύνοδον τῆς Ἱεραρ-
χίας, ἔγινε ὑπὸ τῶν Σεβ. Μητρο-
πολιτῶν Περιστερίου, Νέας
Σμύρνης, Πειραιῶς καὶ Καλα-
βρύτων, οἱ ὁποῖοι ἀνέδειξαν τοὺς
κινδύνους ἀπὸ τὸν χωρισμὸν
Κράτους – Ἐκκλησίας, ἐνῶ ὁ Πει-
ραιῶς προχώρησεν ἕνα βῆμα
ἀκόμη περισσότερον καὶ ὑπο-
γράμμισε πὼς ὅλα αὐτὰ τὰ σχέ-
δια τῆς Κυβερνήσεως – Πολιτεί-
ας ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας προ-
ωθοῦνται ἀπὸ τὰ «ὑπόγεια ρεύ-
ματα» τῆς Ἀμερικῆς, τὰ ὁποῖα ὡς
γνωστὸν κατήργησαν καὶ τὴν
ἀναγραφήν τοῦ θρησκεύματος
εἰς τὰς ταυτότητας.
Γεγονός εἶναι ὅτι ὁ Ἀρχιεπί-
σκοπος καί ὁλόκληρος ἡ Ἱεραρ-
χία προέβησαν εἰς μίαν θεαματι-
κήν στροφήν ἔναντι τῆς Πολι-
τεῖας καί χωρίς νά ἔχουν «κερδί-
σει» ἔστω καί τό ἐλάχιστο, προ-
χωροῦν εἰς τόν μέγαν συμβιβα-
σμόν μετά τῆς Πολιτείας. Προχω-
ροῦν ἤδη εἰς τήν καταβολήν τῆς
ἐκτάκτου φορολογίας ἐπί τῆς
ἀκινήτου περιουσίας, τόσον τῆς
ἀξιοποιουμένης ὑπ᾽ αὐτῆς ὅσον
καί τῆς ἀξιοποιουμένης ὑπό τῶν
Δήμων καί Κοινοτήτων, ἀλλά καί
τῆς δεσμευμένης ὑπό τοῦ Κρά-
τους. Προβαίνουν εἰς τήν κατα-
βολήν μέ τό ἐπίπλαστον ἐπιχεί-
ρημα Ἱεράρχου (Πατριαρχικός–
Ἀρχιεπισκοπικός) ὅτι «ἐάν δέν
πληρώσωμεν ὁ κόσμος θά μᾶς
πάρη μέ τίς πέτρες καί δέν θά
μποροῦμε νά σταθοῦμε καί νά
διαπραγματευθοῦμε». Τρέμουν
δηλαδή τήν προπαγάνδαν, ὅταν
Ἱεραί Μητροπόλεις καί αἱ ἐνορί-
αι ἔχουν μεγάλο φιλανθρωπικό
ἔργο, συντηροῦν ἱδρύματα, στέ-
γας γερόντων, πνευματικά κέν-
τρα, ὀργανώνουν καθημερινῶς
συσσίτια κ.λπ. καὶ ὅταν διά τήν
προσφοράν των αὐτήν δέν χρη-
ματοδοτοῦνται ὑπό τοῦ Κρατι-
κοῦ προϋπολογισμοῦ ἤ τῶν Νο-
μαρχιῶν ἤ ὑπό τῶν προϋπολο-
γισμῶν τῶν Δήμων. Λησμονοῦν
ὅτι μέ τήν καταβολήν τῆς βαρεί-
ας ἐκτάκτου φορολογίας ἀνατρέ-
πουν τούς ἰσχυρισμούς των ὅτι
δέν ὑπάρχουν χρήματα καί ἐκ τῆς
καταβολῆς της θά ὑπάρξουν προ-
βλήματα τόσον εἰς τήν λειτουρ-
γίαν τῶν Ἐκκλησιαστικῶν ἱδρυ-
μάτων ὅσον κάι εἰς τό φιλανθρω-
πικό ἔργον των. Ἐπί πλέον μέ τήν
καταβολήν καταθέτουν οὐσια-
στικῶς φορολογικήν δήλωσιν ὅτι
κατέχουν μεγάλην ἀκίνητον καί
κινητήν περιουσίαν καί μέ τήν
ἐπερχομένην φορολογικήν ἀλλα-
γήν θά κληθῆ ἡ Ἐκκλησία νά πλη-
ρώση φόρον ἐπί τῆς Μεγάλης
Ἀκινήτου Περιουσίας της. Ὁ ᾽Αρ-
χιεπίσκοπος καί ἡ Ἱεραρχία προ-
έβησαν εἰς τήν θεαματικήν στρο-
φήν χωρίς νά ἔχουν ἐξασφαλίσει
τήν ματαίωσιν τῆς διατάξεως, ἡ
ὁποία προβλέπει προσλήψεις
ὑπαλλήλων εἰς τήν Ἐκκλησίαν
διά τοῦ ΑΣΕΠ.
Τὸ ἀνακοινωθὲν
Παραθέτομεν κατωτέρω τό
ἀνακοινωθέν, ὑπό ἡμερομηνίαν
18 Δεκεμβρίου, τό ὁποῖον ἐξέδω-
σε τό γραφεῖον τῆς Διαρκοῦς
Ἱερᾶς Συνόδου διά τήν ἔκτακτον
συνεδρίαν τῆς Ἱεραρχίας. Αὐτό
ἔχει ὡς ἑξῆς:
«Συνῆλθε τὴν Παρασκευή, 18
Δεκεμβρίου 2009, σὲ μόνη ἔκτακτη
Συνεδρία ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἱε-
ραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλά-
δος, ὑπὸ τὴν Προεδρία τοῦ Μακα-
ριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν
καὶ Πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερωνύμου,
στὴν Αἴθουσα Συνεδριῶν τῆς Ἱε-
ρᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας.
Πρὸ τῆς Συνεδρίας ἐτελέσθη
Ἀρχιερατικὴ Θεία Λειτουργία στὸ
Καθολικὸ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἀσω-
μάτων Πετράκη, ἱερουργοῦντος
τοῦ νεωτέρου τῇ τάξει Σεβασμιω-
τάτου Μητροπολίτου Πολυανῆς
καὶ Κιλκισίου κ. Ἐμμανουήλ.
Περὶ τὴν 9η πρωϊνή, στὴ μεγάλη
Αἴθουσα τῶν Συνεδριῶν τῆς Ἱερᾶς
Συνόδου, ἐψάλη ἡ Ἀκολουθία γιὰ
τὴν ἔναρξη τῶν ἐργασιῶν τῆς Ἱε-
ρᾶς Συνόδου. Ἀναγνωσθέντος τοῦ
Καταλόγου τῶν συμμετεχόντων
Ἱεραρχῶν, διεπιστώθη ἡ ἀπουσία
τῶν Σεβασμιωτάτων Μητροπολι-
τῶν: α) Νέας Κρήνης καὶ Καλαμα-
ριᾶς κ. Προκοπίου, β) Μαρωνείας
καὶ Κομοτηνῆς κ. Δαμασκηνοῦ, γ)
Παραμυθίας, Φιλιατῶν καὶ Γηρομε-
ρίου κ. Τίτου, δ) Ζακύνθου κ. Χρυ-
σοστόμου, ε) Ἀργολίδος κ. Ἰακώ-
βου, στ) Ἄρτης κ. Ἰγνατίου, ζ) Λα-
ρίσης καὶ Τυρνάβου κ. Ἰγνατίου καὶ
η) Βεροίας καὶ Ναούσης κ. Παντε-
λεήμονος, οἱ ὁποῖοι ἀπουσίασαν
ἠτιολογημένα.
Ἀκολούθως, συνεκροτήθη ἡ
Ἐπιτροπὴ Τύπου ἀπὸ τοὺς Σεβα-
σμιωτάτους Μητροπολίτες Ναυπά-
κτου καὶ Ἁγίου Βλασίου κ. Ἱερό-
θεο, Σύρου, Τήνου, Ἄνδρου, Κέας
καὶ Μήλου κ. Δωρόθεο καὶ Πατρῶν
κ. Χρυσόστομο.
Στὴ συνέχεια ὁ Μακαριώτατος
Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καὶ Πάσης
Ἑλλάδος κ. Ἱερώνυμος ὡς Πρό-
εδρος τοῦ Σώματος τῆς Ἱερᾶς Συ-
νόδου τῆς Ἱεραρχίας προσεφώνη-
σε τὰ Μέλη Αὐτῆς, καὶ εὐχαρίστη-
σε τοὺς Σεβασμιωτάτους Μητρο-
πολίτες γιὰ τὴν παρουσία τους.
Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολί-
της Καρυστίας καὶ Σκύρου κ. Σερα-
φείμ, ὡς ἀντιπρόεδρος τῆς Ἱεραρ-
χίας, ἀντεφώνησε ἐκ μέρους τῶν
Σεβασμιωτάτων Ἱεραρχῶν καὶ ἐπε-
σήμανε τὴν ἀναγκαιότητα αὐτῶν
τῶν συγκλήσεων τοῦ Σώματος, ὥ-
στε νὰ ἀντιμετωπίζονται σημαντικὰ
θέματα ἢ προβλήματα, ποὺ ἀφο-
ροῦν τὴν Ἐκκλησία.
Μετὰ ταῦτα, ὁ Μακαριώτατος
Πρόεδρος ἀνέπτυξε τὴν εἰσήγησή
του σύμφωνα μὲ τὴν Ἡμερήσια
Διάταξη, ἡ ὁποία εἶχε ὡς θέμα “Ἐ-
νημέρωσις ἐπὶ τρεχούσης φύσεως
θεμάτων, ἀφορώντων εἰς τὴν Ἐκ-
κλησίαν καὶ συγκρότησις προπαρα-
σκευαστικῶν Ἐπιτροπῶν διαλόγου
μετὰ τῆς Πολιτείας”.
Συγκεκριμένα ὁ Ἀρχιεπίσκοπος
ἀνέφερε ὅτι:
“…ὑπὸ τὶς παροῦσες συνθῆκες
Πολιτεία καὶ Ἐκκλησία πρέπει καὶ
ὀφείλουν νὰ καθήσουν καὶ νὰ ἐξε-
τάσουν μαζὶ ὅλα τὰ θέματα, ποὺ
μᾶς ἀπασχολοῦν. Τὰ μεγάλα θέμα-
τα τοῦ Ἔθνους καὶ τῆς Κοινωνίας
μας περνοῦν μέσα ἀπὸ τὴν Πολι-
τεία, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία. Ἡ
ἁπάλυνση τοῦ πόνου τοῦ συναν-
θρώπου μας, τοῦ συμπολίτου μας,
τὸ ἐπίπεδο διαβιώσεως τῶν παι-
διῶν μας, τῶν πιστῶν μας, ἡ ἐθνι-
κή μας παιδεία, εἶναι θέματα ζω-
τικῆς σημασίας διὰ τὴν Ἐκκλησίαν,
ἡ ὁποία, ὡς Μητέρα αὐτοῦ τοῦ Ἔ -
θνους ἀγωνιᾶ, πονᾶ καὶ ἀγωνίζεται
Φιλίππων, Νεαπόλεως καὶ Θάσου κ.
Προκόπιος, Ἐδέσσης, Πέλλης καὶ
Ἀλμωπίας κ. Ἰωήλ, Διδυμοτείχου
καὶ Ὀρεστιάδος κ. Δαμασκηνὸς καὶ
Παροναξίας κ. Καλλίνικος.
Τὸ σημαντικὸ εἶναι ὅτι ἡ συζήτη-
ση διεξήχθη μὲ σοβαρότητα, ὑπευ-
θυνότητα καὶ νηφαλιότητα μέσα
σὲ πνεῦμα ἑνότητος τῆς Ἱεραρ-
χίας.
Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας
τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἐπε-
κρότησε τὶς ἕως τώρα ἐνέργειες
τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου
Ἀθηνῶν καὶ Πάσης Ἑλλάδος κ.
Ἱερωνύμου καὶ ἐνέκρινε τὶς ἀπο-
φάσεις τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνό-
δου γιὰ τὸ θέμα τῆς συμμετοχῆς
τῆς Ἐκκλησίας στὴν καταβολὴ ἐφ᾽
ἅπαξ τοῦ Ἐπιδόματος Κοινωνικῆς
Ἀλληλεγύης καὶ γιὰ τὸ θέμα τῆς
προσλήψεως ἐκκλησιαστικῶν ὑ-
παλλήλων ἀπὸ τὸ Α.Σ.Ε.Π., τῶν ὁ-
ποίων ἡ μισθοδοσία ἐπιβαρύνει τὸν
Κρατικὸ Προϋπολογισμό.
Εἰδικότερα σχετικὰ μὲ τὸ τελευ-
ταῖο θέμα, ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς
Ἱεραρχίας ἐνημερώθηκε ἀναλυ-
τικῶς περὶ τὶς διατάξεις τοῦ νέου
Νόμου γιὰ τὴν ἀναμόρφωση τοῦ
συστήματος προσλήψεων στὸ Δη-
μόσιο Τομέα. Ἡ Ἐκκλησία συμμε-
τέχοντας μὲ τὴν Προεδρία τῆς Δη-
μοκρατίας καὶ τὴν Βουλὴ τῶν
Ἑλλήνων, στὴν προσπάθεια δια-
σφάλισης τῆς διαφάνειας καὶ τῆς
ἰσονομίας τῶν Ἑλλήνων Πολιτῶν,
ὑπήχθη ὡς πρὸς τὶς προσλήψεις
τῶν ἐκκλησιαστικῶν ὑπαλλήλων,
τῶν ὁποίων ἡ μισθοδοσία ἐπιβαρύ-
νει τὸν Κρατικὸ Προϋπολογισμό,
στὸ σύστημα προσλήψεως μέσω
Α.Σ.Ε.Π. Κατόπιν αὐτοῦ, ἡ Ἱεραρχία
ἀπεφάσισε τὴν ἐπικαιροποίηση τοῦ
Κανονισμοῦ 5/1978 “Περὶ Ἐκκλη-
σιαστικῶν Ὑπαλλήλων”.
Ἀκολούθως ἡ Ἱεραρχία ἀπεφάσι-
σε τὴν συγκρότηση τῶν ἐπὶ μέρους
Συνοδικῶν Ἐπιτροπῶν, περὶ τῶν
ὁποίων εἶχε ἀποφασίσει ἡ Διαρκὴς
Ἱερὰ Σύνοδος, γιὰ τὴν μελέτη δια-

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΩΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ

στὸ μέτρο τῶν δυνατοτήτων της,
νυχθημερὸν διὰ τὴν συμβολήν της φόρων θεμάτων, ποὺ κατὰ καιροὺς
στὴν ἐπίλυσιν μεγάλων προβλημά- ἔρχονται στὴν ἐπικαιρότητα. Διε-
Οἱ ἐκπρόσωποι τῶν Πολυκατα- ὅ,τι ἀκριβῶς εἶναι ἡ Παρασκευή διά ξήχθη φανερὴ ψηφοφορία γιὰ τὸν

ΚΑΘΙΣΤΑΝΤΑΙ ΦΙΛΟΙ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΟΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

στημάτων, τά ὁποῖα ἔχουν καί τήν
μεγάλην κερδοφορίαν, ἔθεσαν
προσφάτως θέμα λειτουργίας τῶν
καταστημάτων καί τάς Κυριακάς.
Ἀρχικῶς νά λειτουργήσουν αὐτά
πιλοτικῶς διά ὀκτώ Κυριακάς τό
ἔτος καί ἐν συνεχείᾳ νά λειτουρ-
γοῦν ἑκάστην Κυριακήν. Τό θέμα
ἔσπευσε νά υἱοθετήση ἐνθου-
σιωδῶς ἡ ὑπουργός Οἰκονομίας κ.
Λούκα Κατσέλη, ἡ ὁποία ἀνεκοίνω-
σεν ὅτι πρέπει νά ὑπάρξουν ἀλλα-
γαί εἰς τά ὡράρια τῶν καταστημά-
των καί νά λειτουργοῦν αὐτά καί
κατά τάς Κυριακάς. Οἱ ἐκπρόσωποι
τῶν μικρῶν καταστημάτων ἀντι-
δροῦν, διότι γνωρίζουν ὅτι λει-
τουργία τῶν καταστημάτων των
καί κατά τάς Κυριακάς, θά τά ὁδη-
γήση εἰς «λουκέτο», ἀφοῦ θά ἐπι-
βαρύνη τόν προϋπολογισμόν των
μέ πρόσθετα λειτουργικά ἔξοδα
καί ἀμοιβάς ἐργαζομένων. Ἀντι-
δροῦν δυναμικῶς καί οἱ ἐργαζόμε-
νοι εἰς τά καταστήματα, οἱ ὁποῖοι
διαβλέπουν ὅτι θά ἐργάζωνται καί
τάς ἑπτά ἡμέρας τῆς ἑβδομάδος.
Ἤδη καταγγέλλουν ὅτι βαδίζομεν
εἰς πλήρη ἀνατροπήν τῶν ἐργα-
σιακῶν σχέσεων καί δικαιωμάτων.
Ἀνεμέναμεν ἐπί τοῦ θέματος νά
λάβη θέσιν καί ἡ Ἱερά Σύνοδος ἤ ἡ
Ἱεραρχία, ὡς ἔκανε κατά τό παρελ-
θόν, ὅταν ἀνέκυπτε θέμα. Ἐσιώπη-
σε, ὡς κάμνει μέ τά περισσότερα
ζητήματα. Ἴσως πιστεύει ὅτι ἡ λει-
τουργία τῶν καταστημάτων δέν
εἶναι θέμα, τό ὁποῖον πρέπει νά ἀπα-
σχολῆ τήν Ἐκκλησίαν. Ἴσως ὅμως
καί νά μή θέλη νά συγκρουσθῆ μέ
τούς πολιτικούς ἐξουσιαστάς. Εἰς
πᾶσαν περίπτωσιν ἡ στάσις της εἶναι
ἐγκληματική. Διότι ἡ Κυριακή εἶναι
διά τούς Ὀρθοδόξους (ἀκόμη καί
τούς πλανεμένους) Χριστιανούς
τούς Μουσουλμάνους καί τό Σάβ-
βατον διά τούς Ἑβραίους. Ἡ Κυ-
ριακή εἶναι ἡμέρα προσευχῆς, ἀνα-
παύσεως, περισυλλογῆς ἀλλά καί
ψυχαγωγίας. Ἡ Ἱερά Σύνοδος ὤ-
φειλε ἤδη νά εἶχεν ἀντιδράσει. Διό-
τι ἡ λειτουργία τῶν καταστημάτων
κατά τάς Κυριακάς θά ἔχη ὡς συνέ-
πειαν οἱ ἐργαζόμενοι εἰς αὐτά νά μή
δύνανται νά ἀναπαυθοῦν καί νά
ἐκκλησιασθοῦν. Κατά τά δύσκολα
ἔτη τῆς Τουρκοκρατίας ἐδημιουρ-
γήθη ἕνα «κίνημα» διά τήν λειτουρ-
γίαν τῶν καταστημάτων κατά τάς
Κυριακάς, διότι τά καταστήματα
τῶν Ἑβραΐων ἦσαν ἀνοικτά, ἐνῶ
τῶν Χριστιανῶν κλειστά, μέ ἀποτέ-
λεσμα νά θησαυρίζουν οἱ Ἑβραῖοι.
Τότε ὑπῆρξε τό «κίνημα», διά νά
ἀνοίγουν τά καταστήματα των τάς
Κυριακάς καί οἱ Χριστιανοί τῆς ὑπο-
δούλου Ἑλλάδος. Τό «κίνημα» ἐ-
κεῖνο κατεπνίγη ἀπό τό ἀντικίνημα
τοῦ Ἁγίου τῶν Σκλάβων, τοῦ Ἁγίου
Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, ὁ ὁποῖος εἶχεν
ὡς σύνθημα «ποτέ τήν Κυριακήν».
Καί τό αἰτιολογοῦσε λέγων ὅτι τά
χρήματα τῆς Κυριακῆς, ἡ ὁποία
εἶναι ἡμέρα ἀναπαύσεως καί δοξο-
λογίας τοῦ Θεοῦ, εἶναι διαβολο-
σκορπίσματα. Τό «ποτέ τήν Κυρια-
κήν» τοῦ πατρό Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ
συνεκλόνισεν ὁλόκληρον τήν Εὐ -
ρώπην καί τάς ὑποδούλους Χριστια -
νικάς χώρας. Ἦτο πρώτη μεγάλη
ἀντιστασιακή καί πνευματική πρᾶ-
ξις, διά νά μή καταργηθῆ ἡ Κυριακή
ἀργία ἀπό ἡμέρα ἀναπαύσεως καί
δοξολογίας τοῦ Θεοῦ ὑπό τῶν Ἑλ -
λήνων Χριστιανῶν. Φαίνεται ὅμως
ὅτι εἰς τήν Ἱεράν Σύνοδον ἀγνοοῦν
ἠθελημένως τόν Ἅγιον Κοσμᾶ τόν
Αἰτωλόν καί δι᾽ αὐτό ἀρνοῦνται νά
ἐπαναλάβουν τήν φράσιν του: «Πο-
τέ τήν Κυριακήν».
Ὑπογραμμίζει ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης εἰς μήνυμά του διὰ τὰ Χριστούγεννα
Τά Χριστούγεννα ἀνοίγουν
διάπλατα τήν θύραν τῆς κατά χά-
ριν χριστοποιήσεως καί θεοποι-
ήσεως τοῦ ἀνθρώπου, ἐπισημαί-
νει εἰς τό μήνυμά του διά τά Χρι-
στούγεννα ὁ Οἰκουμενικός Πα-
τριάρχης κ. Βαρθολομαῖος. Ὁλό-
κληρος ἡ Πατριαρχική ἀπόδειξις
ἐπί τοῖς Χριστουγέννοις ἔχει ὡς
ἀκολούθως:
«Ἀδελφοὶ συλλειτουργοὶ καὶ τέ-
κνα ἐν Κυρίῳ εὐλογημένα,
“Ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ σήμερον
ἡνώθησαν, τεχθέντος τοῦ Χρι-
στοῦ. Σήμερον Θεὸς ἐπὶ γῆς παρα-
γέγονε, καὶ ἄνθρωπος εἰς οὐρα-
νοὺς ἀναβέβηκε”! (Ἰδιόμελον Λιτῆς
Χριστουγέννων).
Ἡ ἀπόστασις καὶ πόλωσις ἀνάμε-
σα εἰς τὸν Θεὸν καὶ τὸν ἄνθρωπον,
τὴν ὁποίαν εἶχεν ἐπιφέρει ἡ ἁμαρ-
τία τοῦ ἀνθρώπου, κατηργήθη μὲ
τὴν πρόσληψιν ἀκεραίας τῆς
ἀνθρωπίνης φύσεως ἀπὸ τὸν Μο-
νογενῆ Υἱὸν καὶ Προαιώνιον Λόγον
τοῦ Θεοῦ.
Ἡ κατὰ τὴν “εὐδοκίαν” τοῦ Θεοῦ,
κατὰ τὸ πρῶτον δηλαδὴ καὶ ὁλόθυ-
μον θέλημά Του, Σάρκωσις τοῦ
Υἱοῦ Του, καταργεῖ κάθε ἀπόστα-
σιν, ἑνώνει τὸν οὐρανὸν μὲ τὴν γῆν
καὶ συνάπτει τὸ δημιούργημα μὲ
τὸν Δημιουργόν!
“Σήμερον τῆς εὐδοκίας Θεοῦ τὸ
προοίμιον καὶ τῆς τῶν ἀνθρώπων
σωτηρίας ἡ προκήρυξις”, ἔψαλεν ἡ
Ἐκκλησία κατὰ τὴν ἑορτὴν τῶν
Εἰσοδίων τῆς Θεοτόκου, ἡ ὁποία,
διὰ τῆς ἀφιερώσεως τῆς μακαρίας
Μαρίας εἰς τὸν Ναὸν καὶ τῆς ἐκεῖ
προετοιμασίας της διὰ νὰ γίνῃ χω-
ρίον τοῦ Ἀχωρήτου Θεοῦ, ἤνοιγε
τὸν δρόμον τῆς Ἐνσάρκου Οἰκο-
νομίας τοῦ Θεοῦ καὶ προεκήρυττε
τὴν σωτηρίαν μας.
“Σήμερον τῆς σωτηρίας ἡμῶν τὸ
κεφάλαιον καὶ τοῦ ἀπʼ αἰῶνος μυ-
στηρίου ἡ φανέρωσις˙ ὁ Υἱὸς τοῦ
Θεοῦ Υἱὸς τῆς Παρθένου γίνεται”,
ἔψαλε πάλιν ἡ Ἐκκλησία κατὰ τὴν
ἑορτὴν τοῦ Εὐαγγελισμοῦ, τότε
ποὺ συνετελέσθη ἐκ Πνεύματος
Ἁγίου ἡ ἄσπορος σύλληψις τοῦ
Ἀσυλλήπτου εἰς τὴν ἁγίαν κοιλίαν
τῆς Θεοτόκου καὶ ἤρχισε νὰ “συνυ-
φαίνεται”, ἡ θεία μὲ τὴν ἀνθρωπί-
νην φύσιν, καὶ ὁ Θεὸς ἄνθρωπος
γέγονεν, “ἵνα ἡμεῖς θεοποι-
ηθῶμεν”, κατὰ τὴν ἔκφρασιν τοῦ
Μ. Ἀθανασίου.
Ἡ “εὐδοκία”, λοιπόν, ἡ ὁποία
ἐχαιρετίσθη κατὰ τὰ Εἰσόδια, καὶ ἡ
σωτηρία, ἡ ὁποία “ἐκεφαλαιώθη”
καὶ ἐφανερώθη κατὰ τὸν Εὐαγγε-
λισμόν, σήμερον, κατὰ τὴν μεγά-
λην καὶ ἁγίαν ἡμέραν τῶν Χριστου-
γέννων, καθίσταται ἁπτὴ πραγματι-
κότης! Σήμερον “ὁ Λόγος σάρξ ἐγέ-
νετο καὶ ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν”,[1] καὶ
οἱ Ἄγγελοι ἐπανηγύρισαν τὸ γε-
γονὸς ψάλλοντες: “Δόξα ἐν ὑψί-
στοις Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη, ἐν
ἀνθρώποις εὐδοκία”![2]
Μὲ τὴν Σάρκωσιν, τὴν Ἐνανθρώ-
πησιν τοῦ Λόγου, ἤδη ἡ σωτηρία
τοῦ ἀνθρωπίνου γένους ἔχει δυνά-
μει συντελεσθῆ. Διότι, ἐκεῖνοι οἱ
ὁποῖοι, ἀφοῦ πιστεύσουν εἰς τὸν
Ἰησοῦν, ζήσουν ζωὴν σύμφωνον μὲ
τὴν πίστιν αὐτήν, σύμφωνον μὲ τὰς
ἐντολὰς καὶ τὴν ὅλην διδασκαλίαν
τοῦ Ἰησοῦ, ὑψώνονται μὲ τὴν τοι-
αύτην θεάρεστον βιοτὴν καὶ καθί-
στανται φίλοι καὶ κοινωνοὶ τοῦ
Θεοῦ! Γίνονται “θείας κοινωνοὶ φύ-
σεως”,[3] θεοὶ κατὰ χάριν! Τοῦτο
συντελεῖται ἀποκλειστικῶς μέσα
εἰς τὴν Ἐκκλησίαν, ὅπου ὁ ἄνθρω-
πος ἀναγεννᾶται ἐν Χριστῷ καὶ
υἱοθετεῖται ὑπὸ τοῦ Πατρὸς διὰ
τοῦ ἁγίου Βαπτίσματος, καί, ἐν συ-
νεχείᾳ, διὰ τῶν ἁγίων Μυστηρίων
καὶ τῆς καλλιεργείας τῆς ἀρετῆς,
πληροῦται θείας χάριτος καὶ Πνεύ-
ματος Ἁγίου καὶ αὐξάνει “εἰς ἄνδρα
τέλειον, εἰς μέτρον ἡλικίας τοῦ
πληρώματος τοῦ Χριστοῦ”,[4] μέ-
χρις ὅτου φθάσει νὰ λέγῃ μετὰ τοῦ
Ἀποστόλου Παύλου: “ζῶ δὲ οὐκέτι
ἐγώ, ζῇ δὲ ἐν ἐμοὶ Χριστός”.[5]
Τοὺς οὕτω τελειουμένους ὁ
Χριστὸς δὲν τοὺς θεωρεῖ ἁπλῶς
φίλους Του ἤ ἀδελφούς Του, ἀλλὰ
τοὺς ἀναγνωρίζει ὡς μέλη τοῦ Σώ-
ματός Του.
Διὰ τοῦτο καὶ ἔλεγεν ἀπὸ τοῦ
ὕψους τοῦ Σταυροῦ πρὸς τὴν Πα-
ναγίαν Μητέρα Του περὶ τοῦ Εὐαγ-
γελιστοῦ Ἰωάννου: “Γύναι, ἴδε ὁ
υἱός σου” καὶ εἰς τὸν Ἰωάννην “ἰδοὺ
ἡ Μήτηρ σου”.[6]
Τὰ Χριστούγεννα, λοιπόν, ἀνοί-
γουν διάπλατα τὴν θύραν τῆς κατὰ
χάριν χριστοποιήσεως καὶ θεοποι-
ήσεως τοῦ ἀνθρώπου, καὶ ἕνεκα
τούτου ἀκριβῶς “ἄγει ἑορτὴν, ἐν
χαρᾷ πᾶσα ἡ κτίσις, καὶ οἱ οὐρανοὶ
σὺν ἡμῖν ἀγαλλιῶνται” κατὰ τὴν
εὔσημον καὶ σωτήριον αὐτὴν ἡμέ-
ραν![7]
Μὲ αὐτὰ τὰ χαρμόσυνα καὶ ἐλπι-
δοφόρα δεδομένα εἰς χεῖρας,
ἀπευθύνομεν, ἀπὸ τῆς ἐν Φαναρίῳ
καθηγιασμένης καθέδρας τοῦ παν-
σέπτου Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχεί-
ου, θερμὰ ἑόρτια συγχαρητήρια
καὶ ἐγκαρδίους Πατριαρχικὰς
εὐχὰς ἐπὶ τῇ “μητροπόλει τῶν
ἑορτῶν” πρὸς ἅπαντα τὰ ἀνὰ τὸν
κόσμον προσφιλῆ καὶ ἐπιπόθητα
τέκνα τῆς ἁγιωτάτης Μητρὸς
Ἐκκλησίας, κληρικοὺς παντὸς βαθ-
μοῦ, μονάζοντας καὶ λαϊκούς,
ἄρχοντας καὶ ἀρχομένους, μι-
κροὺς καὶ μεγάλους, μάλιστα δὲ
πρὸς τοὺς ἐμπεριστάτους, τοὺς ἐν
θλίψει, ἀνάγκῃ καὶ δοκιμασίᾳ εὑρι-
σκομένους.
Εἴθε, ὁ ἐν σπηλαίῳ γεννηθεὶς καὶ
ἐν φάτνῃ ἀνακλιθεὶς προαιώνιος
Υἱὸς τοῦ Θεοῦ καὶ χάριν ἡμῶν Υἱὸς
τοῦ Ἀνθρώπου, νὰ καταστήσῃ πάν-
τας ἡμᾶς ἀξίους τῆς κενωτικῆς
ἀγάπης καὶ τῆς ἁγίας καὶ προσκυ-
νητῆς ἐνσάρκου οἰκονομίας Του!
Φανάριον, Χριστούγεννα, βθ´
† Ὁ Κωνσταντινουπόλεως
Σημειώσεις
[1] Ἰωάν. 1: 14, [2] Λουκ. 2: 14, [3]
Β΄ Πέτρ. 1: 4, [4] Ἐφεσ. 4: 13, [5] Γαλ.
2: 20, [6] Ἰωάν. 19: 26-27, [7] Ἀπόστι-
χον Αἴνων 28ης Δεκεμβρίου».
των πρὸς ὄφελος τοῦ συνόλου τοῦ
Ἑλληνικοῦ Λαοῦ”.
Ὁ Μακαριώτατος ἀνέφερε ἐν-
δεικτικὰ κάποια σημαντικὰ θέματα,
τὰ ὁποῖα πρέπει νὰ ἀπασχολήσουν
τὴν Ἐκκλησία. Εἰδικότερα τόνισε
ὅτι:
α. Εἶναι ἀνάγκη ἀλλαγῆς τοῦ
τρόπου ἐκλογῆς τῶν Ἀρχιερέων
καὶ τῆς πλήρωσης τῶν κενῶν
Ἀρχιερατικῶν Ἑδρῶν. Ἡ ἱστορία
τοῦ θέματος αὐτοῦ ἔχει δημιουρ-
γήσει πολλὰ δεινὰ καὶ περιπέτειες
στὸ χῶρο μας. Εἶναι καιρὸς πιὰ νὰ
ἀντιληφθοῦμε ὅτι εἶναι ἄλλο πράγ-
μα ἡ Ἐξουσία καὶ ἄλλο ἡ Διακονία.
β. Τὸ θέμα τῆς στελεχώσεως
τῆς Ἐκκλησίας σὲ ἐπίπεδο κλη-
ρικῶν καὶ λαϊκῶν εἶναι ἀνάγκη νὰ
μελετηθεῖ καὶ νὰ ἀντιμετωπισθεῖ
μὲ σοβαρότητα.
γ. Ἡ Μοναχικὴ ἐπιλογή, ἐνῶ μπο-
ρεῖ νὰ εἶναι ἕνα θεῖο δῶρο καὶ ἕνας
ζωογόνος πνεύμονας στὴ ζωὴ τῆς
Ἐκκλησίας μας, ὑπάρχει κίνδυνος
μὲ τὶς διάφορες ἐκτροπὲς καὶ αὐθαι-
ρεσίες, ἀπὸ ὅπου καὶ ἂν προέρχον-
ται, νὰ καταλήξει μὲ τὸν καιρὸ σὲ
μεῖζον ἐκκλησιαστικὸ πρόβλημα».
Ἐπὶ τῆς εἰσηγήσεως ἔγινε διεξο-
δικὴ συζήτηση, κατὰ τὴν ὁποία ἐξέ-
φρασαν τὶς ἀπόψεις τους οἱ κάτω-
θι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες:
Σταγῶν καὶ Μετεώρων κ. Σερα-
φείμ, Ξάνθης καὶ Περιθεωρίου κ.
Παντελεήμων, Θεσσαλονίκης κ.
Ἄνθιμος, Περιστερίου κ. Χρυσό-
στομος, Ἰωαννίνων κ. Θεόκλητος,
Ναυπάκτου καὶ Ἁγίου Βλασίου κ.
Ἰερόθεος, Πειραιῶς κ. Σεραφείμ,
Νέας Σμύρνης κ. Συμεών, Καλα-
βρύτων καὶ Αἰγιαλείας κ. Ἀμβρό-
σιος, Ἠλείας κ. Γερμανός, Δημη-
τριάδος καὶ Ἁλμυροῦ κ. Ἰγνάτιος,
τρόπο ὁρισμοῦ τῶν προσώπων, τὰ
ὁποῖα θὰ στελεχώσουν τὶς Ἐπιτρο-
πές, ἐκτὸς τῶν Συνοδικῶν Συνδέ-
σμων, ποὺ εἶχαν ὁρισθεῖ μὲ Ἀπό-
φαση τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνό-
δου, στὶς 11 Δεκεμβρίου 2009. Ἀπὸ
τοὺς παρόντες, ἑξήντα (60) Ἱεράρ-
χες ἐξουσιοδότησαν τὴν Διαρκὴ
Ἱερὰ Σύνοδο νὰ ὁρίσει τὰ πρόσω-
πα, τρεῖς ἐψήφισαν νὰ ὁρισθοῦν
ἀπὸ τὴν Ἱεραρχία καὶ δύο ἐψήφι-
σαν “ἐπέχω”.
Σκοπὸς τῶν προπαρασκευαστι -
κῶν Ἐπιτροπῶν ἀποφασίσθηκε νὰ
εἶναι ἡ μελέτη ἀπὸ τὴν ἴδια τὴν
Ἐκκλησία τῶν θεμάτων αὐτῶν καὶ
ὅταν ἡ Πολιτεία θεωρήσει ὅτι πρέ-
πει νὰ γίνει ἀπὸ κοινοῦ διάλογος,
σὲ ὁρισμένα θέματα Ἐκκλησίας καὶ
Πολιτείας, ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλά-
δος νὰ εἶναι ἕτοιμη νὰ προσφέρει
τὴν γόνιμη συμβολή της, πάντοτε
μὲ γνώμονα τὴν κοινωνικὴ συνοχὴ
καὶ τὸ συμφέρον τοῦ τόπου».
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΙΣ—ΠΡΟΣΚΛΗΣΙΣ
Τὸ Σάββατο 26 Δεκεμβρίου καὶ
ὥρα 6:00 μ.μ. στὸ ἐνοριακὸ κέντρο
Κοιμήσεως Θεοτόκου Κυπριάδου,
ὁδὸς Ἀνδροπούλου 2, Γαλάτσι θὰ
πραγματοποιηθῇ Ἑορταστικὸ Βρα-
δυνὸ γιὰ τὴν Γέννηση τοῦ Κυρίου
καὶ τὸν Πρωτομάρτυρα Στέφανο
μὲ ἐπίκαιρους ὕμνους καὶ κάλαντα
καὶ μὲ ὁμιλία γιὰ τὴν χριστιανικὴ
ἀγωνιστικότητα ἀπὸ τὸν ὑπεύθυνο
τῶν «Ἐπάλξεων» Β. Τσούπρα.
Θὰ προσφερθῇ ἐπίσης τσάι μὲ
διάφορα κεράσματα.
Εἴσοδος ἐλεύθερη.
Γιὰ τὶς «Ἐπάλξεις»
Σοφία Μπεκρῆ