Warheim
LUSTRIA
Pochodzenie Jaszczuroludzi ginie w pomroce dziejów, kiedy to mityczni bogowie-
stworzyciele odwiedzili ten świat i uformowali go w zgodzie ze swym Wielkim Planem. W
gorących dżunglach Lustrii zimni, obcy i enigmatyczni Jaszczuroludzie wypełniają misję
powierzoną im przez ich dawno zaginionych panów.
Rasa Jaszczuroludzi została stworzona przez tajemniczych Pradawnych, boskie istoty,
których imperium obejmowało nie tylko ten świat, ale rozciągało się również w przestrzeni
kosmicznej i czasie. Potworny kataklizm zmusił Pradawnych do porzucenia planety i
pozostawienia swych sług, Jaszczuroludzi, na pastwę nieodwołalnie zmienionego świata.
MIESZKANCY LUSTRII
Jaszczuroludzie obejmują różnorodne podgatunki. Każdy z nich jest jednakowo
beznamiętny i nieodgadniony, a przy tym dziki i całkowicie oddany swym z dawna
zaginionym stworzycielom. Przywódcami imperium są Slannowie, rozdęte, nieruchawe
istoty, których magiczne moce przewyższają możliwości nawet Elfich Mistrzów Wiedzy
Tajemnej. Żołnierzami imperium są Saurusy – skupieni na jednym celu, potężni wojownicy
władający ciężką, nabijaną kolcami bronią, wykonaną z brązu bądź obsydianu i odziani w
kościane pancerze. Rzemieślnikami i zarządcami są Skinki, niewielkie i płoche, a przy tym
szybkie i zwinne na polu bitwy, gdzie walczą jako zwiadowcy i wojownicy.
Imperium Jaszczuroludzi jest odmienne od pozostałych. Jaszczuroludzie nie
przychodzą na świat tak jak inne stworzenia. Całe pokolenie zwane skrzekiem samoistnie
wypływa, w pełni uformowane, z lęgowych jezior tudzież z wilgotnych jaskiń
rozciągających się pod miastami-świątyniami. Cały skrzek czeka ten sam los, czy przyjdzie
mu się stać Świątynnymi Strażnikami Saurusów, których zadaniem będzie ochrona
Magów-Kapłanów czy potężnymi Kroxigorami, którym powierzy się odbudowę
zrujnowanego miasta-świątyni. Jakakolwiek rola została im przeznaczona, Jaszczuroludzie
wypełnią ją w ramach Wielkiego Planu Pradawnych.
JASZCZUROLUDZIE NA WOJNIE
Rasa Jaszczuroludzi istnieje po to, by rozwijać dzieło Pradawnych, choć ci tak dawno temu
opuścili ten świat. Od tego czasu na świecie pojawiło się wiele ras, których obecność
narusza naturalny porządek rzeczy. Jaszczuroludzie uważają, że ich misją jest
wyeliminowanie tych ras i przywrócenie równowagi utraconej wraz z odejściem ich
bogów. Największe z bitew toczono z tymi, którzy czyhając na bogactwa i moce
Jaszczuroludzi ośmielili się wkroczyć w granice świętych ziem Lustrii.
Armia Jaszczuroludzi w pełnej gotowości bojowej to widok godny podziwu. Liczne
szeregi niewzruszonych Saurusów maszerują pod ociekającymi złotem totemami, a
rytmiczny huk wojennych bębnów paraliżuje strachem serca najodważniejszego
przeciwnika. Saurusy poprzedzają regimenty mniejszych od nich Skinków, które
wykorzystują wrodzoną szybkość i znajomość dżungli, by wymanewrować wroga,
zasypując go przy tym deszczem zatrutych strzałek i oszczepów. Zdarzyć się może, że na
czele armii w tajemniczym palankinie podążać będzie Slann, Mag-Kapłan, otoczony ślepo
oddaną Świątynną Strażą Saurusów.
Wolę Magów-Kapłanów wypełniają nawet zwierzęta mieszkające w dżungli. Ponad
polem bitwy, na skórzastych skrzydłach krążą stada Terradonów, a dosiadające ich Skinki
kierują nimi tak, by mogły ciskać głazy na głowy ich wrogów. Grupy szczególnie
odważnych Skinków prowadzą do boju ziejące ogniem Salamandry, by raziły przeciwnika
wystrzeliwanymi w powietrze jęzorami płonącego jadu. Inne poganiają wprost na wroga
dzikie Kolczaste Razordony, pokryte setkami zabójczych kolców gotowych przebić
każdego, kto w swej głupocie się do nich zbliży. W leśnym poszyciu roją się węże i
jaszczurki gotowe dopaść każdego, kto wkroczy w granicę Lustrii.
Nad wszystkimi górują potężne Stegadony, których krok wprawia ziemię w drżenie.
Na ich grzbietach kołyszą się specjalne siodła przystosowane do przenoszenia wielkich
łuków bądź ogromnych dmuchaw obsługiwanych przez najodważniejsze ze Skinków.
Jeszcze inne przenoszą prastare i tajemnicze machiny wojenne zwane Maszynerią Bogów –
dziwaczne konstrukcje, które dzięki mocy samych Pradawnych miotają pociski magicznej
energii. Najniebezpieczniejsze ze wszystkich są jednak Karnozaury, najbardziej zabójczy
drapieżcy, dosiadani przez najsilniejsze Saurusy.
A choć armii nie brakuje siły i tężyzny, wspiera ją potężna magia. Slannowie są
jednymi z najstarszych istot tego świata i uczyli się sztuki magicznej od samych bogów.
Niewielu czarodziejów może stawić czoła Slannowi, albowiem jego umysł skrywa
niewyczerpane pokłady mistycznej energii. Najmniejszym gestem Mag-Kapłan przywołać
może nieograniczoną moc, gotową nieść zagładę całym armiom. Wydając z siebie ledwie
sylabę, potrafi zwołać całą zimnokrwistą armię Jaszczuroludzi, by poprowadzić ją przeciw
tym, którzy ośmielają się sprzeciwiać woli bogów.
DZIECI BOGOW
Przed eonami świat był miejscem zimnym, mrocznym i targanym wichrami. Większość
lądu pokrywał lód, a jedynym regionem, gdzie dało się żyć, był wąski pas podrównikowy.
Zamieszkiwali tu barbarzyńcy walczący z żywiołami, a także inne, dalece starsze i podlejsze
istoty walczące o przetrwanie. Któż może wiedzieć jakież to nieludzkie cywilizacje
powstawały i upadały na przestrzeni zapomnianych wieków – ich szczątki zaginęły wraz z
upływem czasu.
Wszystko uległo zmianie, kiedy ów świat odwiedzili Pradawni. Podobne bogom
istoty narodziły się, kiedy wszechświat był jeszcze młody. Ich imperium rozciągało się nie
tylko w przestrzeni, ale również w czasie. Byli nieodgadnionymi inżynierami-mistykami,
dla których astrologia, astronomia, nauka, magia, rzeczywistość i sztuka stanowiły spójną
całość. Światy należące do imperium Pradawnych łączyły wrota. Niektóre z nich były
niewielkimi portalami, które pozwalały pojedynczym istotom przemierzać lata świetlne
jednym krokiem. Inne, umieszczane często w zimnej pustce kosmosu, były ogromnymi
248 | S t r o n a
przejściami, przez które przedostać się mogły choćby i największe statki kosmiczne. Nad
światem Pradawni zbudowali takie właśnie wrota, by ich gwiezdne statki mogły latać tam i
z powrotem, przywożąc wiele wspaniałości i wiele nowych ras.
Pradawni spojrzeli na świat i dostrzegli jego unikalny i nieograniczony potencjał.
Zdecydowali, że ta właśnie planeta stanowić będzie punkt centralny w ich
nieprzeniknionych planach. Zanim jednak przeszli do wdrażania owych planów,
postanowili zmienić orbitę planety i ogrzać jej atmosferę. Z czasem lodowa pokrywa
ustąpiła, a na nowo odkrytej ziemi wyrósł zielony las.
BOGOWIE-STWORCY
Na otwartych terenach Pradawni spotkali prymitywne stworzenia, które z czasem miały
zostać przekształcone w pierwsze Elfy, Krasnoludy i pierwszych Ludzi. Napotkali również
inne istoty, których obecność nie współgrała z planami Pradawnych dla owego świata.
Stworzyli więc Saurusy, by stały się ich żołnierzami. Wraz z ocieplaniem się klimatu,
potężne armie Jaszczuroludzi ruszały do walki przeciw tym rasom, które Pradawni chcieli
usunąć z powierzchni ziemi – wybuchły przeto wielkie wojny, o których pamięć zaginęła
w pomroce dziejów.
Za sprawą Pradawnych świat stał się rajem. Stworzyli również dla siebie, tak jak
wszędzie indziej, sługi, które wykonywać miały ich wolę. I tak przyszedł na świat Pierwszy
Skrzek Slannów, Magów-Kapłanów. Byli oni namiestnikami Pradawnych, zaufanymi
towarzyszami, którzy zarządzać mieli ich królestwem i wskazywać pomniejszym rasom
drogi rozwoju. Slannowie, istoty o wielkim intelekcie i magicznej mocy, byli jedynymi
stworzeniami, które mogły znieść obecność boskich Pradawnych. Kiedy Saurusy
zajmowały się wypełnianiem powierzonych im zadań, Pradawni przystąpili do realizacji
kolejnego etapu swych planów i stworzyli bystre, zwinne Skinki, które służyć miały jako
rzemieślnicy i administratorzy nowego imperium. W tym samym czasie stworzono
również Kroxigory, potężnych Jaszczuroludzi, którym powierzono wzniesienie pierw-
szych potężnych miast-świątyń. Pierwsza twierdza powstała w sercu równikowej dżungli,
w regionie, który stanie się kiedyś Lustrią. Następnie Jaszczuroludzie pokryli całą planetę
swymi budowlami, a każda z nich stanowiła istotny element sieci, oplatającej świat tajemną
mocą.
Kolejnym etapem planu Pradawnych było wprowadzenie zmian do układu płyt
tektonicznych planety. Z pojedynczego, ogromnego kontynentu, odkrytego przez
ustępujący lód, Pradawnych uformowali nowe lądy i morza, tworząc układ świata
odpowiadający ich potrzebom. Dokonanie owych zmian trwać będzie jeszcze całe
tysiąclecia, lecz nikt prócz Pradawnych nie wie, jaki ma być ostateczny wygląd świata, nikt
nie wie również, jakiemu celowi ma on służyć.
DYSHARMONIA W RAJU
Jednakże nie wszystko szło dobrze w galaktycznym imperium Pradawnych. Źródłem ich
magicznych mocy był wymiar całkowicie niematerialny, który nazwano potem
Królestwem Chaosu. Co więcej, ich międzywymiarowe wrota prowadziły przez mrok i
piekielne otchłanie niewyobrażalnej dziedziny. W jej zakamarkach zrodziły się istoty,
których pokrętne umysły przeciwstawiały się każdemu przejściu Pradawnych. Kwitnące w
galaktyce życie, często stworzone przez samych Pradawnych, sprawiło, że wymiar Chaosu
stał się niespokojny i jął kipieć nowymi odczuciami i emocjami zrodzonymi we
wszechświecie.
Z czasem lęgnące się z owych uczuć w głębinach morza Chaosu stworzenia wydały
Pradawnym wojnę o dominację w tej niewyobrażalnej dziedzinie. Być może powołane do
życia przez Pradawnych w owym czasie rasy miały walczyć ze stworzeniami Chaosu. Jako
pierwsze powstały Elfy, które nauczyły się sztuki magii wprost od bogów, następnie
Krasnoludy, których magia nie była wyuczona, lecz wrodzona i instynktowna. Być może,
gdy konflikt narastał, Pradawni zostali zmuszeni do stworzenia w pośpiechu kolejnych
istot: Ludzi i w końcu Niziołków i Ogrów, wywodzących się wprost z dzikusów
przemierzających ten świat. I tak oto nowe rasy zajęły swe miejsca u stóp bogów.
NADEJSCIE CHAOSU
Wtedy to na Pradawnych spadło nieszczęście. Sieć międzywymiarowych wrót zawaliła się.
Nigdy nie dowiemy się, czy to sami Pradawni próbowali zamknąć przejścia, czy też raczej
przyczyną kataklizmu były bezustanne ataki ich wrogów. Tak czy inaczej, surowa materia
Chaosu wdarła się do świata. Wrota zapadły się, a wielu Slannów w ciągu kilku kolejnych
sekund poświęciło życie i duszę, by zapobiec totalnej zagładzie planety. Nie udało się im
jednak zamknąć szczelnie portalu i miliardy demonów wdarło się siłą do realnego świata,
otwierając wrota do piekieł. Kiedy zawaliły się wrota, Pradawni opuścili świat. Nie
dowiemy się nigdy, czy zostali zniszczeni, czy po prostu pozostawili planetę na pastwę losu.
Pradawni byli stworzeniami hołdującymi wartościom takim, jak życie i porządek,
wartościom, których Chaos był zaprzeczeniem. Surowa materia Chaosu przybrała stałą
formę i spadła na świat, zatruwając wszystko, co żyje i powołując do życia wszelkiego
rodzaju pokrętne i nienaturalne stworzenia. Na biegunach spadły z nieba wielkie odłamki,
które, jak się zdaje, były fragmentami samych wrót. Za nimi runął na ziemię deszcz
mniejszych skał ciągnących za sobą smugi, które rozświetliły niebo pulsującym,
nieziemskim światłem. Spaczeniowy pył nie oszczędził żadnej krainy i osiadł na
powierzchni całego świata, niosąc mu wszechobecną mutację. W miejscu wrót pojawił się
drugi księżyc, złowrogi, zielony satelita uformowany z samej materii Chaosu.
Jaszczuroludzie zmobilizowali swe siły, a ich armie stawiły czoła nikczemnym
stworom, które rozpleniły się po świecie. W owych pierwszych, potwornych dniach wojny
wiele miast stracono na rzecz niewyobrażalnych hord Demonów. Inne ciągle jednak
broniły się niczym wątłe wysepki porządku pośród wrzącego oceanu obrzydliwości.

OBRONA ITZY
Wraz z upadkiem miast-świątyń, sieć mocy otaczającej glob jęła słabnąć. Horda zdołała
przedrzeć się i zaatakować Itzę – Pierwsze Miasto, serce tajemnej obrony Jaszczuroludzi.
Itzą władał Lord Kroak, pierwszy ze wszystkich Slannów, jakie przyszły na świat. Dzieło
stworzenia zawisło na włosku i w tej oto sytuacji przyszło Lordowi Kroakowi wezwać siły
obronne.
Korzystając ze słabnącej sieci magicznej energii, Kroak zamknął miasto polem mocy.
Rozwścieczona horda Demonów zmagała się z nim całe dnie, a każdy, który dotknął
skrzącej się, magicznej kopuły znikał w niebycie. Koniec końców, Mag-Kapłan nie mógł
dłużej utrzymywać tajemnej bariery i ta wybuchła, uwalniając wielką dawkę mocy, która
zrównała z ziemią całe kilometry dżungli. Setki tysięcy Demonów zostały przegnane na
zawsze. Mimo to ciągle nadciągały nowe – nieprzeliczona, wyjąca masa sług Chaosu
ogarnęła Pierwsze Miasto.
Choć los Itzy został przypieczętowany, cała Świątynna Straż Kroaka pomaszerowała
na Most Gwiazd, prowadzący do Wielkiej Piramidy. Utworzyła tam formację szeroką jak
sam most, a składającą się ze stu szeregów wojowników, by tu zastąpić drogę Demonom
rojącym się u wlotu mostu. Tysiące demonicznych potworności wydały z siebie jeden
dziki, wojenny okrzyk i rzuciły się do ataku. Staż Świątynna była w przerażającej
mniejszości, lecz nikt z wojowników nie cofnął się ani o krok. Słońce stanęło wysoko na
niebie, a Świątynna Straż nadal broniła pozycji na środku mostu. Wraz z zachodzącym
słońcem liczba szeregów zmalała, lecz kiedy przyszedł kolejny ranek, obrona ciągle trwała.
W południe następnego dnia przepaść pod mostem wypełniona była szczątkami ciał
Demonów, ledwie dziesiąta część stanu wyjściowego Świątynnych Strażników ciągle
broniła pozycji. Los Straży był przesądzony i padła ona pod kolejnymi falami
Krwiopuszczy, Bulożądnych Pieszczot i pieszych Wojowników Chaosu, którzy przełamali
stale kurczącą się linię Jaszczuroludzi. Wraz z zachodzącym słońcem padł ostatni ze
Strażników, a demoniczna horda przelała się przez most.
Jednak bohaterska obrona Mostu Gwiazd dała Lordowi Kroakowi czas na
dokończenie jednej, ostatniej inkantacji.
Wielka Piramida Lorda Kroaka była samotną wyspą spokoju w oku piekielnej burzy.
Dzięki sieci mocy Slannów udało mu się skorzystać z niewyobrażalnych wręcz pokładów
mocy, a Slannowie z innych miast-świątyń wspomogli go swą życiową energią. Rzucając
zaklęcia właściwe samym bogom, Kroak przywołał z niebios deszcz ognia. Jednym słowem
zmusił Rzekę Amaxon, by wystąpiła z brzegów i zalała tysiące. Jednym gestem sprowadził
piekący wicher. Jedną myślą wywołał trzęsienia ziemi i wielkie rozpadliny pochłonęły całe
legiony demonów. Zatrzymał czas i sama osnowa wszechświata napięła się i groziło jej
rozdarcie.
W końcu jednak i sam Lord Kroak musiał ulec. Tuzin Większych Demonów Khorna,
z łaski ich bogów odpornych na magię Kroaka, odnalazł drogę na szczyt piramidy i spadł na
jego spokojną postać, rozdzierając go na strzępy w krwawej rzezi. Nieśmiertelny duch
Kroaka był tak silny, że walczył nadal. Determinacja Kroaka i jego oddanie miastu-świątyni
były tak ogromne, że nawet śmierć nie mogła mu przeszkodzić. Uwolniony z ciała, skrzący
się duch Lorda Kroaka wzniósł się wysoko w niebo ponad ogarnięte walką miasto, by razić
atakujących boskim światłem tak jasnym, że zdało się, iż drugie słońce wzeszło na
nieboskłon. Pierwsze Miasto, kluczowy element globalnej sieci mocy było bezpieczne,
choć koszt zwycięstwa był tragicznie wysoki.
KONIEC PEWNEJ EPOKI
Wojna z Chaosem szalała nad światem przez wiele kolejnych lat, a Jaszczuroludzie
zmuszeni byli wycofać się do Itzy, Hexoatl i garści innych ufortyfikowanych miast-
świątyń. Co gorsza, nie byli w stanie interweniować, kiedy Krasnoludy i Elfy były
dziesiątkowane, a przecież owe młodsze rasy nie zaznały dotąd goryczy wojny. Ostatecznie
to Elfy z Ulthuanu uratowały świat przed całkowitą zagładą, odprawiając swój Wielki
Rytuał i tworząc magiczny wir utrzymywany w sercu wyspy do dnia dzisiejszego. Jedynie
dzięki długotrwałemu oporowi, jaki Jaszczuroludzie stawili Demonom Chaosu, rytuał mógł
zostać dokończony. Magia, która podtrzymywała hordę, wycofała się ku biegunom, gdzie
Demony połączyły się z wrzącą, niekontrolowaną energią Chaosu. Pierwsza wielka wojna
z Chaosem dobiegła końca, lecz niestety oznaczała również koniec dla Pradawnych.
ERA IZOLACJI
Po przegnaniu Demonów Chaosu dla dżungli Lustrii nastały nowe czasy. Królestwo
Jaszczuroludzi obróciło się w dymiące zgliszcza. Choć spalona dżungla miała szybko
odrosnąć, ocalali wiedzieli, że potęga miast-świątyń może nie zostać odbudowana.
Magowie-Kapłani patrzyli na nieodwracalnie zmieniony świat, świat splugawiony piętnem
Chaosu. Jaszczuroludzie stanęli przed natychmiastowym wyzwaniem – walką o
przetrwanie, bowiem nastał czas młodszych ras i ich rodzących się imperiów, które rosły
gwałtownie, rozprzestrzeniając się na cały świat. Jaszczuroludzie zamknęli się w granicach
swojego królestwa, zmieniając Lustrię w niemalże nieprzebytą dziedzinę. Wkroczenie na te
ziemie było równoznaczne z proszeniem się o nagłą śmierć czy to w szponach
niezliczonych drapieżników, mięsożernych roślin, wskutek tropikalnych chorób, czy też z
rąk samych Jaszczuroludzi. Nieważne, jakież to podboje spadały na świat, Lustria miała
przetrwać niczym cicha przystań, w której Magowie-Kapłani medytują nad planami
zaginionych Pradawnych i stulecie po stuleciu odbudowują swą potęgę.
ROZMYSLANIA
Kiedy Magowie-Kapłani medytowali, śniąc o ich utraconym królestwie i utraconych
bogach-stwórcach, ich społeczeństwo jęło nieuchronnie staczać się w barbarzyństwo.
Większość wiedzy została stracona w czasie długiej wojny z Chaosem, a każdy Slann z
Pierwszego Skrzeku zginął. Żaden z pozostałych Magów-Kapłanów nie doświadczył
obecności Pradawnego. Pradawni stali się odległymi bogami, wyznawanymi przez
Jaszczuroludzi i wzywanymi w razie potrzeby.
Fantasy Skirmi sh
Jaszczuroludzie poczęli składać nawet swym stworzycielom krwawe ofiary z
pojmanych wrogów, starając się o ich błogosławieństwa. Jaszczuroludzie posiedli wiele
relikwii, pozostałości po tajemnej technologii Pradawnych, lecz ich zrozumienie
wykraczało poza wiedzę tych, którym udało się przeżyć. Owe urządzenia stały się
obiektem szacunku i podejrzliwości, a zrozumienie ich działania i wytwarzania zastąpiły
ceremonie i rytuały.
Misja Slannów i ich sług skupiła się na dwóch zadaniach. Choć Wielki Rytuał Elfów
popsuł Chaosowi szyki, to jednak nie ostatecznie. Sprawą najwyższej wagi było utrzymanie
tego, co pozostało po geomantycznej sieci. Sieć wykorzystywano do ustanowienia Wielkiej
Ochrony, sieci fortyfikacji i strażnic chroniących przed Chaosem i utrzymujących Demony
w ryzach, a jednocześnie zasilających potajemnie Wir Elfów w sercu Ulthuanu. Wielu
Magów-Kapłanów poświęcało całe wieki na wypełnianie tego właśnie zadania, a ich
bezustanna warta sprawiała, że Wielka Ochrona pozostawała nietknięta, choć jej strażnicy
wydawali się nieruchomi, a nawet pogrążeni w śnie.
Drugim zadaniem, na które Slannowie, Magowie-Kapłani skierowali swą nieugiętą
wolę, było złożenie w całość części Wielkiego Planu Pradawnych. Wskazówki co do
zamiarów Pradawnych rozrzucone były po całym świecie, zapisane na tablicach czy też
skryte w innych artefaktach nieziemskiego pochodzenia. W ciągu stuleci Jaszczuroludzie
trudzili się, by odnaleźć i zestawić te zapisy z wielkimi tablicami archiwum, z których część
pochodziła sprzed nadejścia Chaosu wraz z innymi późniejszymi zapisami przepowiedni,
przewidywań i omenów. Starczyło ledwie podejrzenie odnalezienia takiego artefaktu, by
Magowie-Kapłani przerywali swą kontemplację i zwoływali armie, które miały go
odzyskać.
WZROST POTEGI CIEPLOKRWISTYCH
Z czasem młodsze rasy odkryły Lustrię i próbowały spenetrować jej wnętrze. Floty Elfów z
Ulthuanu przemierzały morza, przechwytując wiele okrętów innych ras usiłujących
pokonać Ocean Wielki. Mimo to niektórym, zwabionym żądzą niewyobrażalnego
bogactwa, udawało się przekraść. Większość z tych, którzy postawili stopę na złotym
wybrzeżu, znalazła tu makabryczną śmierć, zanim jeszcze zapuścili się głębiej w dżunglę.
Niektórym udało się złupić zewnętrzne osady, skąd unieśli skarby wystarczająco
wartościowe, by założyć całe imperia na ziemiach, z których pochodzili.
Nadejście nowych ras było do pewnego stopnia do przewidzenia. Mimo to, od
nadejścia Chaosu, Wielki Plan został nieuchronnie zakłócony. Gdyby nie wpływ Chaosu,
Slannowie byliby w stanie przewidzieć i kontrolować każdy kolejny krok na drodze
rozwoju śmiertelnych ras. Zamiast tego do Wielkiego Planu wkradły się nieład i entropia,
rozprzestrzeniające się niczym fale na powierzchni stawu. Rasy świata działały w coraz to
bardziej nieprzewidywalny sposób i w końcu Magowie-Kapłani z ledwością mogli
przewidzieć, gdzie prowadzić będzie ich kolejny krok.
NADEJSCIE PIERWSZYCH
Pierwszą z młodszych ras, która postawiła stopę na świętej ziemi Lustrii były Elfy
Wysokiego Rodu. W następstwie Wielkiej Katastrofy, jak nazywano wojnę z Chaosem,
nad światem zapadła dziwna, pełna oczekiwania cisza. Elfy Wysokiego Rodu dostrzegły, że
wszystko uległo zmianie i że wiele jeszcze jest do odkrycia poza Ulthuanem. Wraz z
odejściem Pradawnych nastał nowy wiek. Jedynie najbieglejsi z Elfich Mistrzów Wiedzy
Tajemnej mieli w ogóle pojęcie o istotach zamieszkujących dżungle Lustrii, choć nie
wiedzieli, czy którakolwiek z nich przetrwała wojnę z Chaosem.
I tak na spowitych mgłą, mangrowych brzegach przesmyku Pahuax smukłe, srebrne
dzioby okrętów zaryły w słony piasek. Pierwszy krok postawiony na ilastej glebie był dla
odkrywców krokiem milowym. Był niczym podróż przez komnaty bogów, którzy zakazali
im żyć poza Ulthuanem. Elfy zostały dostrzeżone, zanim uszły sto kroków. Wysłano
biegaczy do miasta-świątyni Pahuax. Mag-Kapłan Lord Huinitenuchli został wyrwany z
przywracającego siły snu, w który zapadł po tym, jak z ledwością pokonał Demona
Slaa’Ulanna w bitwie nad Jeziorem Xuhua. Mag-Kapłan nie doszedł do pełni sił po
odniesionych ranach i zajęłoby jeszcze wiele dni, nim mógłby zestroić się i porozmawiać ze
swymi sługami. W tym czasie Kapłani Skinków zostali obdarzeni mądrością swych panów i
zmuszeni do poradzenia sobie z pojawieniem się Elfów Wysokiego Rodu w najlepszy
możliwy sposób.
Elfi odkrywcy parli naprzód przez przybrzeżne moczary, nad którymi unosiły się
chmary much. Kierowali się na zachód, wprost do miasta-świątyni. Wiele z nich
rozchorowało się z gorąca, ich organizmy nie były przystosowane do panujących w dżungli
warunków. Wkrótce pierwszy z Elfów padł, ukąszony przez wampiryczne, jadowite osy
wielkości dużych ptaków. Kolejne Elfy zginęły podczas przeprawy przez płytkie, rwące
strumienie, w których czaiły się jaszczurze piranie, gotowe ogołocić kości z ciała w kilka
sekund. Po dwudziestu dniach niedobitki Elfów stanęły u potężnych, brązowych wrót
Pahuax.
W tym czasie Lord Huinitenuchli został obudzony i przyniesiony w swym palankinie
do Gwiezdnej Komnaty na szczycie Złotej Piramidy. Mag-Kapłan był niezadowolony, że
jego sen został przerwany i wydał swym sługom kilka kompletnie niezrozumiałych
aczkolwiek bez wątpienia obraźliwych rozkazów. Jednakże im bardziej wracała mu
świadomość, tym lepiej rozumiał sytuację, w jakiej się znalazł, tym bardziej klarowne były
jego polecenia. Huinitenuchli nakazał sprowadzenie intruzów przed swoje oblicze, by mógł
ich obejrzeć i umiejscowić w Wielkim Planie. Elfy sprowadzono do Pahuax z wielką
pompą. Poprowadzono je procesyjną drogą, by mogły podziwiać majestatyczną
architekturę miasta. Eskortowane przez Świątynną Straż cichą i niewzruszoną niczym
posągi, wspięły się po schodach Złotej Piramidy, a potem wprowadzono je do Gwiezdnej
Komnaty. Zapadła cisza, a Huinitenuchli zdawał się nie zauważać ich obecności. Wreszcie
wzrok Maga-Kapłana spoczął na klęczących przed nim istotach, a on sam wypowiedział
pojedyncze zdanie. Skinkowie-Kapłani towarzyszący Huinitenuchliemu zaszczebiotali z
podniecenia i jęli debatować nad znaczeniem jego słów. Najstarszy ze Skinków ogłosił, że
Huinitenuchli powiedział: „nie powinni tu być”.
249 | S t r o n a
Warheim
W mgnieniu oka Świątynna Straż otoczyła Elfy i ujęła w dłonie swe potężne
halabardy. Zdawszy sobie sprawę z niebezpieczeństwa, Elfy dobyły broni i w Gwiezdnej
Komnacie zapanował chaos. Gdy tylko Elfy wyciągnęły broń, Świątynna Straż ruszyła, by
bronić swego pana. Ponad połowa Elfów została zabita w ciągu pierwszej minuty całego
zamieszania, lecz ich kapitan poprowadził pozostałe do desperackiego odwrotu w dół
schodów piramidy i dalej do bram miasta. Elfy ścigano przez cały czas i ledwie garstka z
nich z kapitanem na czele dotarła do linii drzew. Trzy miesiące później Elfi kapitan
powrócił na Ulthuan.
Jego ciało zżerała choroba, a zarażone rany nie chciały się goić. Przekazał on Królowi
Feniksowi Bel-Shanaarowi wieść o stworzeniach zamieszkujących dżungle Lustrii.
Upłynąć miało wiele lat, zanim Elfy z Ulthuanu ponownie postawiły stopę na ziemiach
Nowego Świata. Chcąc uniknąć zimnego gniewu Jaszczuroludzi, wylądowały jednak o
setki mil na północ nim ostatnim razem i założyły tam kolonię Arnheim.
ZAGLADA CHIUPAYOTL
Mijały wieki, a Elfy Wysokiego Rodu wysyłały swe floty do najdalszych zakątków świata.
Malekith Wielki zaprzyjaźnił się z Królem Krasnoludów Białobrodym, a Slannowie jęli
rozważać znaczenie tych zdarzeń. W tym czasie z dawna przewidywane zagrożenie
objawiło się na południu. Miasto Chupayotl poczęło nieuchronnie ześlizgiwać się w
morskie odmęty. Czy była to część Wielkiego Planu? – Slannowie zastanawiali się nad tym
przez pewien czas i ciągle jeszcze nie doszli do porozumienia.
Z niewyjaśnionych przyczyn, w wigilię zrównania Pięciu Gwiazd wielki wstrząs
targnął wschodnim wybrzeżem Lustrii. Ocean wycofał się, odsłaniając dno aż po horyzont.
Przeogromne lewiatany, które od narodzin świata nie zaznały promieni słonecznych,
uległy zniszczeniu i opadły na parujące, muliste dno.
Kiedy morze zaczęło wysychać, Kapłani Skinków nakazali opuszczenie miasta.
Zadanie uratowania Magów-Kapłanów z Chupayotl powierzono Świątynnej Straży.
Podniesienie ich wszystkich i ekshumacja Kapłanów-Relikwii zajęło wiele godzin.
Napisano, że Magowie-Kapłani woleli pomedytować nad zdarzeniami, ale Świątynna Straż
po prostu podniosła pełne przemyśleń palankiny na swych szerokich ramionach i wyniosła
je poza mury miasta.
Kiedy ostatni z Magów-Kapłanów opuścił miasto, pojawiła się ściana wody tak
wysoka, że przesłoniła nawet słońce. Wycofany ocean powrócił jako wysoka na setki
metrów fala tsunami. Morze zatopiło nie tylko Chupayotl, lecz pochłonęło również
przemożną część jego mieszkańców. Woda wdarła się na setki kilometrów w głąb dżungli,
równając z ziemią spory obszar, zanim fala wytraciła swój impet. Kiedy woda wycofała się
do oceanu, a jej poziom ostatecznie się wyrównał, Chupayotl zniknęło, połknięte przez
morze wraz z tysiącami mieszkańców. Co gorsza, owego dnia zginęli również Magowie-
Kapłani z Chupayotl, pogrzebani pod ruinami ich własnego miasta-świątyni.
Zatopienie Chupayotl pociągnęło za sobą jeszcze jedną katastrofę. Miasto było
ważnym ogniwem sieci geomantycznej. Łączność z nielicznymi ogniwami leżącymi poza
Lustrią została przerwana. Odlegli Magowie-Kapłani, którzy przeżyli Wielką Katastrofę,
zostali odcięci. Od tej chwili byli pozostawieni samymi sobie w ich dążeniach do realizacji
Wielkiego Planu w najlepszy możliwy sposób.
Powiadają, że Chupayotl osiadło na dnie morza w głębokim, piekielnym rowie.
Być może inne istoty mieszkają dziś w świątyniach miasta, czają się na brzegu w
świetle księżyca i pożerają nieostrożnych szczękami wypełnionymi zębiskami podobnymi
do kłów rekinów. O Chupayotl krąży wiele przedziwnych opowieści…
KATAKLIZM W GORACH KRANCA SWIATA
Zatopienie Chupayotl wprawiło Magów-Kapłanów w stan wielkiej konsternacji, bowiem
zasiało w ich nieprzeniknionych myślach ziarno wątpliwości i podważyło ich wiarę we
własne siły. Przecież Pradawni nie mogli zaplanować śmierci Magów-Kapłanów z
Chupayotl? A skoro nie, to może sami Slannowie zbłądzili, wypełniając swoją misję? Być
może wcześniejsze zmiany były niewłaściwe, niewielkie błędy w kalkulacjach
doprowadziły do tragicznych skutków. Magowie-Kapłani dostrzegli, że w kosmiczny
porządek Pradawnych wkradła się entropia.
W nadchodzących wiekach medytacje Slannów były przerywane kolejnymi
niepokojami. Wielu doradzało, by nie wprowadzać już kolejnych zmian. Ci rozmyślali,
kiedy Czas Zmierzchu podzielił Elfie Królestwa, a Caradryel zwany Orędownikiem Pokoju
został Królem Feniksem. Inni, najprawdopodobniej ci z późniejszych skrzeków, głosili, że
należy jak najprędzej podjąć kroki, że błędy powinny zostać naprawione, póki jest jeszcze
na to czas.
Dwóch Magów-Kapłanów rozpoczęło coś, co według Slannów, nazwać można
burzliwą i zażartą dysputą. Lord Quex z Pahuax uważał, że potrzebne są drastyczne zmiany
i należy je od razu wprowadzić w życie. Lord Itz-Xloc z Itzy, że żadne dostrojenie nie jest
potrzebne. Każdy z nich leżał na swym tronie w czasie, gdy ich pomocnicy wycierali pianę
z ich ust, a cała „czcigodna rada” rozbrzmiewała echem ich argumentów.
Z czasem dyskusja przerodziła się w rodzaj magicznego pojedynku. Tajemnicze
błyskawice strzeliły ze szczytów świątyń-piramid, powietrze zaiskrzyło od magicznego
ciśnienia, które rosło do zawrotnego stężenia, a zwierzęta dżungli ryczały z gniewu i
zmieszania. I nagle, decyzja została podjęta, a dyskusja zakończona. Przeważyła wola Lorda
Quexa i, korzystając ze zgromadzonych w geomantycznej sieci pokładów mocy, Magowie-
Kapłani wprawili kontynenty w ruch.
Trzęsienia ziemi wstrząsnęły najdalszymi zakątkami planety. Podniebne zamki w
Górach Żałoby zawaliły się, a w Wielkim Bastionie Kitaju pojawił się wyłom, przez który
przedarły się setki tysięcy mściwych Grasantów Hungów. Ziemie w pobliżu prastarego
Kavzaru pękły i zostały zalane przez morze. Najgorsze wstrząsy dosięgły Gór Krańca
Świata, pod którymi rozciągała się wielka Podziemna Droga Krasnoludzkiego Imperium. Z
głębin świata wytrysnęła lawa i zalała komnaty Krasnoludów, spalając w mgnieniu oka
niezliczoną liczbę mieszkańców ich imperium.
Kataklizm nie oszczędził samej Lustrii. Wielka piramida Itzy, na szczycie której
zasiadał Lord Itz-Xloc, zawaliła się, zabijając Maga-Kapłana na miejscu. Śmierć szanownego
250 | S t r o n a
Maga-Kapłana odbiła się echem w całej czcigodnej radzie, a szok gwałtownie wyrwał ze
snu medytujących Slannów. Wkrótce potem rozeszła się wieść, że w ruinach piramidy Itz-
Xloca odnaleziono dawno zaginioną tablicę Otzli-Poteca. Przebudzeni Magowie-Kapłani
Itzy nakazali przynieść im tablicę, a po odczytaniu jej ogłosili, że to Lord Quex prawidłowo
zinterpretował wolę Pradawnych. Slannowie nakazali kontynuowanie zmian bez względu
na ich koszta, by rasa Jaszczuroludzi nigdy więcej nie zeszła ze ścieżki prawdy ani nie
pobłądziła, realizując Wielki Plan Pradawnych.
SZCZUR & WAZ
Pomiędzy świętymi tablicami Chaquy istniał ustęp, jakiego nie można było znaleźć w
sekwencji innych miast-świątyń. Przepowiednia mówiła o czasach, w których pokrętna
odmiana szczurów chodząca w pozycji pionowej niczym parodia Jaszczuroludzi przybędzie
do Lustrii i przyniesie jej straszną zarazę. Magowie-Kapłani z Chaquy nie rozmyślali zbyt
długo nad znaczeniem przepowiedni, by inni Magowie-Kapłani nie odczytali ich myśli
jako zdeprawowanych i potępiających tablice. Owa wątpliwa sekwencja nazywana była
Proroctwem Soteka.
POJAWIENIE SIE KLANU PESTILENS
Pierwszym znakiem wieszczącym, że przepowiednia może się spełnić, było pojawienie się
na świecie nikczemnych Skavenów. Niektórzy z Magów-Kapłanów uważali, że
szczuroludzie zostali zesłani do Lustrii w wyniku potwornej, magicznej katastrofy, jaka
spadła na ich ojczyznę po drugiej stronie świata, tudzież uciekli przed kataklizmem, jaki
spadł na ich rasę. Prawdziwa przyczyna pozostaje nieznana, lecz faktem jest, że Skaveni
pojawili się w prastarych jaskiniach pod ruinami miasta-świątyni Quetza i tam urządzili
sobie swe zamokłe, gnijące leże.
Niedługo potem Skaveni jęli zapadać na przeróżne tropikalne choroby. Tunele i
jaskinie pod Quetza stały się szybko śmierdzącą kostnicą, a Skaveni zwrócili się o pomoc do
Boga Szczura. I być może nikczemne bóstwo usłyszało modły swych sług, gdyż niedobitki
ich rodzaju zostały pobłogosławione apokaliptyczną wizją. W koszmarach nakazano im, by
ruszyli w dżunglę i pojmali wszystkich Jaszczuroludzi, jakich uda im się napotkać.
Pojmanych poświęcono następnie w trwających długie tygodnie obrządkach przy wtórze
modłów Skavenów wznoszonych do Boga Szczura.
Bóg pobłogosławił Skavenów, którzy odprawiali owe podłe rytuały i uwolnił ich od
zarazy i cierpienia. Ich pokryte krostami ciała stały się nadnaturalnie twarde, a w ich
organizmach drzemały najbardziej zjadliwe i zaraźliwe choroby. Kapłani, którzy odprawili
zabójczy obrządek stali się Diakonami Zarazy, z których wyrósł Klan Pestilens.
ZARAZY
Nowy klan żył w ukryciu pod ruinami miasta-świątyni Quetza przez cały wiek, a liczba
jego członków rosła w tempie właściwym szczurom. Jaskinie pod miastem zostały
rozbudowane i utworzyły rozległy labirynt, w którym rządzili pryszczaci Diakoni Zarazy.
Pierwszym pośród nich był ohydny Nurglitch, rozdęty, pokryty ropniami władca klanu.
Magowie-Kapłani z leżącej w pobliżu Chaquy nie zdawali sobie sprawy ze zła, które
zagnieździło się pod Quetza, póki nie rozniosła się wieść o deprawacji stawów lęgowych na
południe od miasta. Zamiast w pełni uformowanych Skinków ze świętej wody wypełzły
ohydne, zniekształcone stwory, które zmarły zaledwie po kilku godzinach.
W ciągu kolejnych dni na południe od Chaquy stoczono serie zaciętych potyczek.
Pojmanych poprowadzono do miasta-świątyni, gdzie składano z nich ofiary w nadziei, że
zapewnią one błogosławieństwa Pradawnych. Lecz do Chaquy sprowadzono nie tylko
pojmanych.
Wkrótce miasto-świątynia znalazła się we władaniu najpodlejszych chorób Klanu
Pestilens. Jako pierwsze zachorowały Skinki i Kroxigory, zaraz potem, ku rozpaczy
wszystkich, objawy zaobserwowano u samych Magów-Kapłanów. Slannowie wycofali się
do świątyń, by przemyśleć zajścia i zbadać proroctwa zapisane na tablicach, a tymczasem
cała populacja chorowała i umierała wszędzie wokół.
Po wielu dniach trawionej gorączką kontemplacji, chorujący Magowie-Kapłani
uzgodnili, że czas opisany na tablicach z Chaquy właśnie nadchodzi. Spoglądając w niebo
załzawionymi oczyma ujrzeli daleki, lecz jasno widoczny, niebiański omen. Była to kometa
o wężowym ogonie, tak jak to zapowiadały tablice. W czasie kiedy Slannowie oddawali się
kontemplacji, mieszkańcy miasta zostali wybici przez zarazę i jedynie jedna dziesiąta całej
populacji pozostawała przy życiu. W końcu Magowie-Kapłani złożeni zakaźnymi
chorobami, w swym ostatnim słowie wypowiedzieli niejasne proroctwo Boga Węża. Jak
jeden mąż pozostali przy życiu Świątynni Strażnicy zawrócili i ponieśli Slannów z
powrotem do piramid. Saurusy zapieczętowały piramidy od środka, a Magowie-Kapłani z
Chaquy odeszli z tego świata.
STO LAT SPUSTOSZENIA
Spośród tych, którzy jeszcze żyli, najliczniejsze były Skinki. Najpotężniejszym pośród nich
był Tehenhauin, który wydobył tablice związane z Proroctwem Soteka i wyniósł je z
Chaquy, prowadząc za sobą wielką kolumnę tych, którym udało się przetrwać zarazę.
Tehenhauina obwołano Prorokiem Soteka, a on sam niósł słowa Proroctwa poprzez
Lustrię. Głosił, że Bóg Wąż Sotek wybawi Jaszczuroludzi, co zapowiadało pojawienie się
dalekiej komety o dwóch ogonach, lecz nie stanie się to, zanim nie zostanie mu złożona
odpowiednia danina ze szczurzego pomiotu. A przecież nawet w czasie, kiedy prorok
przemawiał, szczury roiły się w tunelach całej Lustrii.
Dla królestwa Jaszczuroludzi nastał czas wojny, chorób i przelewu krwi. Na czele sił
walczących z nieprzeliczoną hordą stanął Prorok Soteka. Nastał czas rzezi i rzeki spłynęły
krwią. Żadna ze stron nie miała litości dla wroga i dopuszczała się niewyobrażalnych
czynów. Hordy piszczących Skavenów rzuciły się na miasta-świątynie, a ich kapłani
uwolnili potworne choroby, które dziesiątkowały wszystkich mieszkańców dżungli. Z
kolei Jaszczuroludzie powiedli do boju tajemnicze Maszynerie Bogów, które paliły
Skavenów tysiącami.

Podczas gdy w Lustrii trwała totalna wojna, Magowie-Kapłani pogrążyli się w
medytacji. Ich ostatnim rozkazem był zakaz składania ofiar ze szczurów w murach miast-
świątyń. Skinki odprawiały przeto swe krwawe rytuały w dżungli.
Slannowie widzieli, że szczuroludzie nie byli częścią planów Pradawnych i nie mieli
prawa przebywać na świętych ziemiach Lustrii. Jakaż to deprawacja wkraść musiała się w
Wielki Plan, że tak nikczemne stwory przyszły na ten świat? Jeśli którykolwiek z Magów-
Kapłanów podejrzewał, że Skaveni są wytworem Chaosu, to żaden nie wypowiedział
swych przemyśleń na głos. A jednak byli, zgodnie ze świadectwem Skinków z upadłej
Chaquy i proroctwem tablic z tego miasta, tak jak była nim istota, która miała wybawić
Jaszczuroludzi od moru – tajemniczy Sotek. Magowie-Kapłani odmówili uznania owej
istoty, albowiem nie wspominała o niej żadna tablica w innych miastach.
I tak lata wojny zmieniły się w dziesięciolecia, a konflikt trwał nadal. Tehenhauin
namawiał swych towarzyszy, by wyłapywali kolejne szczury i składali z nich masowe
ofiary ku czci Soteka.
WIELKA OFIARA
Z każdą bitwą rosła liczba nikczemnych szczuroludzi składanych w ofierze Sotekowi,
Bogowi Wężowi, a z każdym dniem kometa rosła na nieboskłonie. W końcu, po stuleciu
walk, wojna osiągnęła krwawe apogeum. Tehenhauin poprowadził tysiące swych
popleczników głęboko w dżunglę i tam pojmano wielką liczbę Skavenów. Na z dawna
zapomnianym, zrujnowanym ołtarzu w dżungli Tehenhauin wezwał Boga Węża. W
potwornym rytuale zgładzono tak wielu Skavenów, że ponoć Rzeka Amaxon
poczerwieniała od krwi.
Kiedy kometa o dwóch ogonach pojawiła się na niebie, niezliczona liczba węży
wypełzła z ukrycia. Cuchnący labirynt pod Quetza zaroił się od wijących się jaszczurzych
stworzeń. Skaveni, którzy nie zginęli od razu, zostali wypędzeni ze swych leży, gorączkując
od jadowitych ukąszeń.
Tymczasem armie Proroka Soteka czekały na Skavenów na powierzchni i wycięły
całe ich tysiące pod rosnącą na niebie kometą. Skaveni zostali otoczeni przez świętą armię
miast-świątyń i Władcy Klanu Pestilens mieli tylko jedno wyjście. Zwołano wszystkie
armie w jedną hordę, ocean szczurów sięgał horyzontu, a na jego czele stał Nurglitch. To on
poprowadził atak, który przerwał pierścień okrążenia.
Skaveni byli ścigani do wybrzeża, gdzie na szklistych brzegach Wyspy Wściekłego
Węża doszło do ostatniej bitwy. Skinki utrzymują, że sam Sotek wychynął z wnętrza
wulkanu i rzucił się przez wrzące morze za uciekającymi Skavenami, ścigając ich do
najdalszych zakątków świata. Tak mówi mit o Soteku.
RADA SLANNOW
Po pokonaniu Skavenów Magowie-Kapłani wezwali Tehenhauina przed swe oblicza.
Rozpoczęła się rada Wysokich Slannów, faktyczne spotkanie Magów-Kapłanów, pierwsze
tego typu od czasów Pradawnych. Każdy z Magów-Kapłanów został przeniesiony przez
gorącą dżunglę do Itzy, Pierwszego Miasta, gdzie zebrali się razem na uroczystym
zgromadzeniu.
Prorok Soteka stanął przed Slannami. Z rozkazu Magów-Kapłanów jego słowa nie
były zapisywane. W czasie rady Magowie-Kapłani ogłosili, że należy uczcić Soteka i
zbudować mu świątynie.
WIECZNA BITWA
Chociaż Klan Pestilens został przepędzony z Lustrii, labirynty pod Quetza pozostały
skażone i stracone. Mimo iż roje węży strzegły tuneli, żaden z Jaszczuroludzi nie mógł zejść
do podziemi i ujść cało przed zaraźliwymi chorobami, które tam rozsiano. Odtąd Quetza
zyskała miano „Zbezczeszczona”. Długotrwała wojna zaszczepiła w Jaszczuroludziach
uczucie zimnej pogardy dla całej szczurzej rasy, uczucie, które towarzyszyć im miało
zawsze. Choć klan Pestilens został pokonany, obie rasy miały jeszcze nie raz stanąć do
walki. Gdziekolwiek Jaszczuroludziom walczyć przyszło ze Skavenami, Sotek i Bóg Szczur
również stawali do swej wiecznej bitwy.
Jaszczuroludzie stanęli na progu nowej ery. Miała to być era krwi, ofiar i oddawania
czci dalekim, nieodgadnionym bogom.
ERA WALKI
Długa wojna z klanem Pestilens była zapowiedzią nowej ery dla sług Pradawnych. W
nadchodzącej epoce młodsze rasy bardziej pożądliwie spoglądać miały na cuda Lustrii, a ich
ataki na Jaszczuroludzi i wzajemne konflikty stać się miały dalece bardziej gwałtowne.
Jednakowoż zwycięstwo nad Skavenami dodało Jaszczuroludziom siły i gotowe były stawić
czoła każdemu zagrożeniu ze strony młodszych ras.
Wiele z tych zagrożeń przybrało postać najazdów, jednakże skarbce Lustrii były pilnie
strzeżone przed złodziejskimi zapędami młodszych ras. Magowie-Kapłani nie przejmowali
się utratą świecidełek, dopóki święte tablice pozostawały bezpieczne. Oddane Skinki
zajmowały się odzyskaniem utraconych skarbów i czuwaniem na rozrzuconych po dżungli
posterunkach. Dlatego też nawet najbardziej walące się, oplecione pnączami ruiny w
samym sercu dżungli strzeżone były przez cierpliwe, wiecznie czujne oczy, którym nie
mogło ujść nawet najmniejsze wtargnięcie. W większości przypadków niewielkie grupy
Jaszczuroludzi z Wodzem Skinków na czele starczyły, by odeprzeć intruzów. Kiedy wróg
był liczniejszy, zadanie wytropienia ciepłokrwistych powierzano strażnikom, a
szybkobiegaczy wysyłano do miast-świątyń, by wezwali armie. Niewielu potrafiło
przeciwstawić się Saurusom i najczęściej porzucali skradzione łupy, byle jak najszybciej
uciec na swoje okręty.
KRADZIEZ GWIEZDNEJ STELI
Prawdopodobnie najgorszymi z najeźdźców były Mroczne Elfy z Naggaroth. Slannowie
rozmyślali przez pewien czas nad pojawieniem się mrocznych kuzynów Elfów. Dla
Magów-Kapłanów owe pokrętne istoty nie różniły się zbytnio od Elfów z Ulthuanu, z
Fantasy Skirmi sh
którymi Jaszczuroludzie kontaktowali się rzadko po pierwszym, opłakanym w skutki
spotkaniu w Pahuax. Z początku Slannowie pozwolili owym Elfom wejść do dżungli, by
przyjrzeć się ich postępowaniu i poznać ich intencje. Szybko okazało się, że nowoprzybyli
zainteresowani są jedynie grabieżą magicznych bogactw królestwa Jaszczuroludzi.
Potwierdziło to jedynie opinię Magów-Kapłanów, że młodsze, ciepłokrwiste rasy zboczyły
z drogi wyznaczonej przez Wielki Plan Pradawnych, a kontakty z nimi mogą prowadzić
jedynie do dalszych konfliktów.
Jeden z najpoważniejszych ataków miał miejsce, kiedy Elfy z Naggaroth odkryły
Czarną Drogę, ogromną sieć podziemnych rzek i mórz, rozciągających się pod całym
kontynentem. Ukradły z najpilniej strzeżonego skarbca Gwiezdną Stelę Quetliego – jeden z
najświętszych artefaktów.
Pod wpływem wzburzonych myśli swych towarzyszy, Najwyższy Mag-Kapłan, Lord
Tepec-Inzi z Itzy, przebudził się z trwającego długie dziesięciolecia transu, gotowy
odzyskać Gwiezdną Stelę i pokrzyżować plany Mrocznych Elfów, jakiekolwiek by one nie
były.
Mag-Kapłan zwołał zastępy Itzy i powiódł wielką armię Jaszczuroludzi do Popielnego
Lasu i dalej wzdłuż szarych brzegów Popielnego Wybrzeża. Armia zatrzymała okręty
Mrocznych Elfów u ujścia Wiedźmiego Morza, kiedy wyłaniały się z Czarnej Drogi.
Rozgorzała skrajnie krwawa bitwa, w której Jaszczuroludzie złapali Mroczne Elfy w
pułapkę, spychając je ku wzburzonemu morzu. Tepec-Inzi zwrócił się do najbardziej
zaufanego ze swych Saurusów, Gor-Roka zwanego Wielkim Białym Jaszczurem ze
względu na jego skórę albinosa uznawaną za przejaw błogosławieństwa Pradawnych i
wydał mu odpowiednio dosadny rozkaz: „odzyskać”. Gor-Rok skinął głową i ruszył w
kierunku szeregów Mrocznych Elfów.
Mroczne Elfy nie zamierzały porzucać swej zdobyczy. Ich dowódca, niegodziwy
Mroczny Lord wsiadł do wyposażonego w ostrza rydwanu i zaszarżował na nadciągające
Saurusy, a kawaleria Mrocznych Elfów ruszyła za nim. Gor-Rok trzymał pozycję,
obserwując nadjeżdżającą machinę wojenną i ani drgnął. W ostatnim momencie Biały
Jaszczur wbił swą masywną, kamienną tarczę w ziemię i kiedy nikczemny pojazd uderzył
w nią, rozpadł się na części. Zanim szczątki opadły na ziemię, Mroczny Lord wbił żelazną
kopię w pierś Saurusa. Jednak Gor-Rok uparcie trzymał się życia. Przyciągnął Mrocznego
Elfa, wbijając kopię głębiej we własne ciało, a następnie przegryzł mu gardło potężnymi
gadzimi szczękami.
Dopiero po bitwie i po tym, jak Gor-Rok odzyskał Gwiezdną Stelę, broń Mrocznego
Elfa została wyciągnięta z jego ociekającego krwią ciała. Święta Gwiezdna Stela wróciła na
swe miejsce w mieście-świątyni Itza. Postanowiono, że od tej pory będzie strzeżona przez
najbardziej lojalnych Świątynnych Strażników, by w przyszłości nikt nie ośmielił się jej
ukraść.
POJAWIENIE SIE CZLOWIEKA
Pięć wieków po odzyskaniu Gwiezdnej Steli na świecie wyrosły nowe imperia. Elfy
Wysokiego Rodu z Lothern panowały na morzu i strzegły przepraw przez Ocean Wielki,
przechwytując wszystkie okręty. Tylko jednej rasie udało się ominąć blokadę Elfów
Wysokiego Rodu: Człowiekowi.
Pierwszymi ludźmi, którzy przeprawili się przez Ocean Wielki, wylądowali na
wybrzeżu Lustrii i przeżyli, by dać świadectwo tego, co widzieli, byli Norsmeni pod wodzą
niesławnego awanturnika Losterikssona. Norsmeni mieli szczęście i odkryli zarośnięte
ruiny, leżące niedaleko od brzegu. Wkrótce złupili święte miejsce, nieświadomi aktu
zbezczeszczenia, jakiego dopuścili się samą swoją obecnością. Złoto, które udało im się
odnaleźć, uczyniło każdego z ocalałych prawdziwym bogaczem.
Długie łodzie Norsmenów powróciły do domu wyładowane bogactwami, a całą
Norskę obiegła wieść o odkryciu nowego lądu pełnego złota. Wkrótce Norsmeni powrócili
na Lustrię i założyli na niej osadę. Nowej kolonii nadano nazwę Skeggi na cześć córki
Losterikssona, która była pierwszym dzieckiem urodzonym na nowym lądzie. Losteriksson
zabronił wszystkim zapuszczania się w głąb dżungli, lecz młodzi wojownicy spragnieni
bogactwa szybko zlekceważyli jego rozkazy. Większość nigdy nie powróciła.
Niestety, jedna z najbardziej lekkomyślnych band natknęła się na posterunek
Jaszczuroludzi. Skradli jakąś relikwię i uciekli. Losteriksson dowiedział się o wszystkim,
kiedy armia Jaszczuroludzi wyszła z dżungli i otoczyła osadę. Norsmeni byli pewni, że
czeka ich rychła zagłada, lecz Losteriksson nakazał wyrzucić za wały obronne wszystkie
skarby Skeggi. Zabrawszy ze sobą tylko jedną pokrytą glifami tablicę, nieprzejednani
Jaszczuroludzie po prostu odeszli, nie oglądając się za siebie.
Armię wysłał Mag-Kapłan z Hexoatl, by odzyskała konkretny przedmiot o wielkim
dla niego znaczeniu. Reszta złota była dla Jaszczuroludzi zwykłymi błyskotkami o
niewielkiej wartości, choć dla ludzi była to prawdziwa fortuna.
I tak osada przetrwała i jęła rozkwitać. Norsmeni wyciągnęli wnioski z udzielonej im
lekcji, wiedzieli, że zapuszczanie się zbyt daleko w interior ściągnie na ich osadę kroki
odwetowe. Z tych, którzy posunęli się za daleko, nie wrócił żaden, a to oznaczało, że
wielkie miasta w dżungli pozostały ukryte dla świata.
PRASTARY WROG
Jednak zakładając osadę, Skeggi Losteriksson nie przywiódł ze sobą do Lustrii jedynie
chciwych poszukiwaczy skarbów. Norsmeni byli dzikimi ludźmi z dalekiej północy i
przywieźli w swych sercach własnych, wojowniczych bogów. Potęga, której nie widziano
w Lustrii od setek lat, powróciła. Medytacje Magów-Kapłanów zostały zakłócone echem
dawnej przeszłości i rozbrzmiały w umysłach Slannów. Dostrzegli możliwość powrotu
Chaosu na świat, przenoszonego na brzegi Lustrii w barbarzyńskich duszach Norsmenów.
POSZUKIWACZE SKARBOW
Norsmeni byli pierwszymi ludźmi, którzy podjęli się żmudnej przeprawy przez Ocean
Wielki do tak zwanego „Nowego Świata”. Podczas gdy Elfy z Ulthuanu zachowały
świadomość swej spuścizny, rasa Ludzi całkowicie zapomniała, jaką rolę odegrali Pradawni
w tworzeniu ich cywilizacji. I tak, powodowani żądzą złota ludzie ciągnęli na Lustrię z
251 | S t r o n a
Warheim
każdego zakątka Starego Świata i spoza niego. A chociaż przybywali licznie, niewielu z nich
znalazło coś prócz bolesnej śmierci w obcej dżungli.
Awanturnicy i odkrywcy znaleźli w dżungli wiele miejsc do splądrowania. Wiele z
nich miało dla Jaszczuroludzi wielkie znaczenie, a wejście do nich spotykało się
nieuchronnie z szybkim i krwawym odwetem.
Przez tysiące lat Jaszczuroludzie radzili sobie z tymi łupieżczymi wyprawami.
Większości intruzów udało się zapuścić nie dalej jak na tuzin kilometrów w głąb lądu.
Największym zagrożeniem pozostawały Mroczne Elfy, które korzystały z Czarnej Drogi.
Na tle wielkiego porządku rzeczy większość z tych najazdów nie miała dla Magów-
Kapłanów żadnego znaczenia, a ci ostatni zdawali się w ogóle nie dostrzegać obecności
intruzów. Mieli ważniejsze rzeczy na głowie i oddawali się medytacjom.
Slannowie nie mogli pojąć gorączki złota, jaka trawiła młodsze rasy i generalnie
unikali podejmowania gwałtownych kroków, o ile nie zostało skradzione coś, co stanowiło
dla nich prawdziwą wartość. Z czasem zakładano coraz to nowe osady, lecz ich mieszkańcy
nieodmiennie prowokowali ataki Jaszczuroludzi, a ich żądza sprowadzała na nich zagładę.
SMIERC LORDA ZHULA
Po drugiej stronie Oceanu Wielkiego królestwa Ludzi rosły i podupadały. Choć Slannowie
nie zdawali sobie z tego sprawy, rasa Skavenów za pomocą Czarnego Moru rzuciła
Imperium na kolana, z takim samym wyniszczającym efektem jak wcześniej w Lustrii.
Tymczasem na ziemiach Jaszczuroludzi pojawiło się zgoła inne zagrożenia dla
Wielkiego Planu. Mag-Kapłan z Xahutec, Lord Slannów Zhul znany był ze swej
wyjątkowo dogłębnej wiedzy na temat Pradawnych. Nagle Lord Zhul zaczął wydawać
irracjonalne i sprzeczne rozkazy, wprawiając swych poddanych w konsternację.
Kiedy słowa Maga-Kapłana rozważane były przez jego sługi, zaobserwowano, że Lord
Zhul wydawał sprzeczne rozkazy tylko wtedy, kiedy jego palankin skierowany był na
wschodzącą północną konstelację w dniu przesilenia każdego miesiąca. To zrównanie
wskazywało na zrujnowaną świątynię-piramidę Tlencan, która była jedynym miejscem na
tej linii mocy sieci geomantycznej. W ten sposób odkryto, że kiedy myśli Lorda Zhula
skupiają się na piramidzie Tlencan, stają się irracjonalne, sprzeczne i pomieszane.
Zrujnowana i zarośnięta świątynia-piramida Tlencan położona była na wyspie na
Wybrzeżu Skorpiona na północy Lustrii, wiele dni drogi od Xahutec. Postanowiono wysłać
ekspedycję, która odkryć miała, co zakłóca spokój myśli czcigodnego Maga-Kapłana.
Dowództwo ekspedycji powierzono zaufanemu Wodzowi Skinków, Quzipantuti.
Wyprawa osiągnęła swój cel po wielu dniach podróży przez dżunglę do Wybrzeża
Skorpiona i przeprawiła się przez przesmyk. Odnalezione ruiny były opuszczone i
porośnięte pnączem. Następnie zbadano samą piramidę. Quzipantuti ostrożnie oglądał
świętą komnatę, w której zwyczajowo, na cokole pośrodku świętej sadzawki, spoczywał
palankin Maga-Kapłana. Tam ujrzał leżącego na postumencie nikczemnego Demonicznego
Księcia albo „Xlanaxa” w syczącym języku Jaszczuroludzi.
Quzipantuti ujrzał magiczne ostrze Elfiego kunsztu, wbite w tors Demonicznego
Księcia, którego wnętrze jaśniało niczym lawa. Miecz nie zabił podłego stwora, lecz zranił
go śmiertelnie. Domyślono się potem, że Demon został zraniony w wielkiej bitwie z Elfami
stoczoną na Ulthuanie. Pokonany Demoniczny Książę przeleciał nad morzem wzdłuż linii
geomantycznej sieci w nadziei, że zdoła zaczerpnąć skrywanej w niej energii i odzyskać
własną. Znalazłszy schronienie w piramidzie, miał odzyskać siły bądź umrzeć powolną,
gniewną śmiercią. Kiedy Lord Zhul zwracał swe myśli ku piramidzie Tlencan, zły wpływ
sługi Chaosu bezcześcił czystość jego kontemplacji.
Quzipantuti wiedział, że Demon musi zostać zniszczony, lecz jedynie moc
Pradawnych potrafi zgładzić tego typu stworzenie. Wódz Skinków opuścił komnatę w
piramidzie i udał się do ołtarza Tlencan. Tam odprawiono rytuał przywołania. Kiedy
nadszedł świt, Skinki usłyszały piekielne wycie dochodzące z wnętrza piramidy. Z jej
portali trysnął złowrogi ogień, a za nim nadleciały roje karmazynowych Demonów.
Demoniczny Książę wezwał swego patrona. Quzipantuti zwołał swą kohortę i
rozkazał zasypać nadlatujące Demony oszczepami i kolczastymi strzałkami. Właśnie wtedy
zza piramidy wychyliło się słońce. Potężny rój węży ruszył naprzód i wdarł się do piramidy
tajnymi szybami. Węże dotarły do wewnętrznej komnaty i rzuciły się na Demonicznego
Księcia. Rozgorzała zaciekła walka, lecz jad węży okazał się tak potężny, że poddało mu się
nawet nieziemskie ciało Demona. Na zewnątrz atakujące Demony znikły w mgnieniu oka,
kilkadziesiąt centymetrów od szarżowanego celu.
W tej samej chwili, w której Demoniczny Książę zniknął, sczezł również Lord Zhul.
Zmaganie się z pokrętnym umysłem Demona w końcu go pokonało. Przez wiele cykli
słońca Lord Zhul walczył o czystość swoich myśli, poddając się jedynie wtedy, kiedy
opuszczały go siły. Służące mu Skinki ogłosiły śmierć swego pana, zapisując, że zakończył
swą egzystencję i stał się jednością z Pradawnymi. Ciało Lorda Zhula zostało
zakonserwowane żywicą, przyozdobione złotem, a następnie złożone w krypcie Wielkiej
Piramidy, gdzie będzie czczone jako zmumifikowany Kapłan-Relikwia do końca trwania
królestwa Jaszczuroludzi.
Wraz z nadejściem Xlanaxa umysły Magów-Kapłanów otworzyły się na powrót
Chaosu. I nie był to jedynie złowrogi wpływ sprowadzony przez nikczemnych Skavenów
czy zło skrywane w duszach pochopnych młodszych ras. Chaos był teraz namacalny. Jeśli
jedno, umierające stworzenie Chaosu było w stanie przeszkadzać Slannowi tak bardzo, że
doprowadziło do jego śmierci, co stanie się, kiedy objawi się więcej takich bestii? Slannowie
pojęli przeto, że najstarsze ze wszystkich zagrożeń powróciło w pełni na ten świat. Żyjący z
dala od Skavenów, Mrocznych Elfów i Ludzi Jaszczuroludzie muszą stawić czoła wrogowi,
który przegnał Pradawnych i o mało co nie zniszczył całego świata: Demonom Chaosu.
PRZEBUDZENIE LORDA MAZDAMUNDI
Jakiś czas po śmierci Lorda Zhula kolejny intruz wywołał wojnę z Jaszczuroludźmi –
zhańbiony Tileański szlachcic o imieniu El Cadavo. W ciągu ostatnich dziesięcioleci liczba
najazdów Norsmenów znacznie wzrosła na całym świecie, zmuszając magów z Ulthuanu
do okrycia wyspy całunem gęstej, magicznej mgły. Tak jak osadnicy ze Skeggi nauczyli się,
252 | S t r o n a
jak uniknąć kary z rąk Jaszczuroludzi, tak El Cadavo i jego podwładni wykazali się jedynie
głupotą i brakiem ostrożności.
Trzykrotnie próbował El Cadavo zakładać osadę o nazwie „Cadavo” na wybrzeżu
Przesmyku Pahuax. Po wszystkich trzech próbach ciepłokrwistych głupców budzono
Lorda Mazdamundi, by rozważył sprawę. I tak jak Stegadon przegania machnięciem ogona
uciążliwą osę, tak za każdym razem Mazdamundi nakazywał zniszczyć osadę, zanim
pogrążył się na powrót w swoich medytacjach. Nikt nie wierzył, że ludzie powrócą.
Jednakże Lord Mazdamundi wziął się za czytanie w południowych konstelacjach i odkrył,
że intruzi wrócą jeszcze jeden ostatni raz. Kontemplacja Mazdamundiego była przerywana
trzykrotnie w ciągu dekady – dla Slanna taki czas to jak mrugnięcie okiem – i tym razem
musiał się przyszykować. Mag-Kapłan nakazał umieścić swój tron na grzbiecie
największego Stegadona z miejskiej zagrody i ruszył na południe, by przechwycić intruzów.
Mazdamundi postanowił, że zniszczy osadę raz na zawsze jako przestrogę dla wszystkich,
którzy chcieliby najechać na królestwo Jaszczuroludzi. Przywołując imiona Pradawnych,
Mazdamundi uwolnił potężną moc drzemiącą w płytach tektonicznych i wywołał
potworne trzęsienie ziemi, które zrównało osadę z ziemią. Kiedy pył ostatecznie osiadł, z
osady nie pozostał kamień na kamieniu, a jej obrońcy zostali zmienieni w krwawą papkę.
Mazdamundi był usatysfakcjonowany i pewny, że sprawiający tyle kłopotu ciepłokrwiści
już nie powrócą. Pomaszerował z powrotem do Hexoatl i oddał się kontemplacji nad
wielkimi tajemnicami wszechświata.
POMNIEJSZE COS
W czasie roku Morza Nefrytowej Gwiazdy (AS2223 według rachuby Ludzi z Imperium)
pokłosie Wielkiej Katastrofy dotarło do Lustrii. Slaa’Ulaan, Demoniczny Książę, którego
nazwano w annałach „pomniejsze coś z drugiego księżyca” należał do najnikczemniejszych
i najbardziej niszczycielskich potworów Chaosu, z jakim przyszło walczyć
Jaszczuroludziom. Sługa Slaanesha naznaczył zniszczeniem swój przemarsz przez Lustrię w
czasach Wielkiej Katastrofy. Dopuścił się czynów, które w oczach Jaszczuroludzi były
najpodlejszymi bluźnierstwami, albowiem oddawał się z lubością łapaniu Magów-
Kapłanów i składaniu ich w ofierze Księciu Chaosu podczas obscenicznych rytuałów.
Jedynie dzięki wysiłkom Maga-Kapłana Lorda Huinitenuchli z Pahuax Slaa’Ulaan
został pokonany w czasie Bitwy nad Jeziorem Xuhua. Ciało samego Slanna zostało
straszliwie poranione, a dojście do siebie zajęło mu wiele lat.
Wieki później Demoniczny Książę powrócił do Lustrii. Lord Huinitenuchli, który
przeniósł się do Xlanhuapec, pomimo uporczywych wysiłków jego pomocników nie został
przebudzony ze swego snu. Przebudzono więc niezwłocznie jego podwładnego, Lorda
Tenuchli. Tenuchliemu towarzyszył jego Wieczny Opiekun, potężny Chakax, Główny
Obrońca Miasta Mgieł. Armia Tenuchliego stawiła czoła Demonicznemu Księciu pod
Filarami Niewidocznej Konstelacji.
Na filarach wymalowano bluźniercze runy, zawieszono na nich obscenicznie
podrygujące łańcuchy. Ze zbezczeszczonych budowli biły fale nieczystej energii,
wprawiającej Jaszczuroludzi w oszołomienie i osłabiającej ich zmysły, ich kroki stały się
ospałe, a ich siły zostały nadwątlone. Zanim Saurusom udało się podnieść broń do walki,
Demoniczny Książę zaatakował, a Jaszczuroludzie padali pod kolejnymi szarżami
Strażników Tajemnic i Bólożądnych Pieszczot.
W ciągu kilku minut pozostał jedynie Lord Tenuchli i Chakax stojący nieruchomo
przed nim. Trzymający wartę w Gwiezdnej Komnacie Slanna Chakax przywykł do magii i
był w stanie oprzeć się dezorientującym zaklęciom Demona.
Slaa’Ulaan rzucił się na Wiecznego Opiekuna w przekonaniu, że ten jest bezbronny
jak pozostałe Saurusy. W mgnieniu oka Chakax wykonał błyskawiczny ruch i porąbawszy
powłokę Demonicznego Księcia na sztuki, na powrót stanął bez ruchu u stóp swego pana.
Jednakże Demon miał w zanadrzu jeszcze jeden podstęp. Kiedy jego duch opuszczał
okaleczone ciało, Slaa’Ulaan rzucił wprost w Lorda Tenuchli przerażający tajemny pocisk.
Mag-Kapłan odniósł poważną ranę, a jego palankin runął na ziemię. Chakax był ostatnim
ocalałym wojownikiem z armii i nie zamierzał opuścić swego pana w poszukiwaniu
pomocy. Zamiast tego stanął przy nim i bronił go przed drapieżnikami z dżungli dzień i noc
przez cały cykl księżyca. W końcu ekspedycja ratunkowa z Xlanhuapec odnalazła
Wiecznego Opiekuna i jego podopiecznego. Nieprzytomnego Tenuchli zawieziono do
Miasta Mgieł na grzbiecie Stegadona, a lojalny jak zawsze Wieczny Opiekun kroczył u jego
boku przez całą drogę powrotną.
POWROT SKAVENOW
Trzysta lat później do Lustrii powrócili Skaveni. Przez lata patrole Skinków obserwowały
granice Quetzy, Zbezczeszczonego Miasta, by uchronić je przed powrotem klanu Pestilens,
lecz obawiali się zbliżyć zbytnio z obawy przed kontaktem z uśpionymi w ruinach
chorobami. Bez jasnej przyczyny, patrole te napotkały nagle pokaźną liczbę Skavenów,
usiłujących zbadać dżunglę wokół ruin miasta.
Zdarzenie to przepowiedział Skink-Astromanta Tetto’eko, który zobaczył w planie
Pradawnych zbliżające się zespolenie. Jeśli zdarzenia nie zostałyby rozwiązane zgodnie z
planami Pradawnych, dla Jaszczuroludzi nadejść miała druga Era Walki. Astromanta stanął
na czele potężnej armii, która zbadać miała niespotykany wysyp Skavenów.
Armia nadciągnęła pod Zbezczeszczone Miasto w świetle mglistego świtu, a na jej
czele niesiono w kamiennym palankinie samego Tetto’eko. Nagle wydał on całą serię
krótkich rozkazów i nakazał Saurusom zatrzymać się i uformować trzy szeregi. Saurusy
wykonały polecenie bez sprzeciwu. W chwilę potem ziemia zadrżała, a poszycie dżungli
zapadło się i z podziemnych tuneli wysypała się horda Skavenów. Nikczemni szczuroludzie
powrócili do Lustrii w niespodziewanej liczbie i gdyby nie zapobiegliwość Astromanty,
Saurusy zostałyby całkowicie zalane przypływem szkodników.
Kiedy w bitewną linię uderzył impet ataku Skavenów, na niebie stał się cud. Księżyc
Chaosu wiszący nad horyzontem świtającego dnia zniknął zasłonięty przez prawdziwy
księżyc. Tetto’eko odczytał znaki z niebios, ujrzał przebieg bitwy i konsekwencje własnej
porażki. Ostrzeżenie zatrzymało atak kawalerii. Ukryte dla oka stada monstrualnych
Szczurzych Ogrów zawlekły baterie napędzanych spaczeniem machin wojennych na

polanę w dżungli. Zdając sobie sprawę z zagrożenia, Wiekowy Weteran Bok-Ax
błyskawicznie pokierował Jeźdźców Zimnokrwistych wprost na Skaveńską artylerię,
szarżując przez listowie i wycinając obsługę, zanim machiny otworzyły ogień, który
zmieniłby Saurusy w płonące truchła.
Oddaliwszy zagrożenie, Tetto’eko zamknął oczy i sięgnąwszy niebios swą niebywałą
wolą, zaczerpnął wprost z Wiatrów Magii. Ściągnął gigantycznych rozmiarów ciało
niebieskie i zrzucił w samo serce potępionego miasta. Kometa z hukiem spadła na ziemię,
zawalając tunele rozciągające się pod ruinami i tamując dopływ Skaveńskich posiłków.
Dzięki temu udało się otoczyć pozostałych przy życiu Skavenów i wygrać bitwę.
Kolejny raz udało się uniknąć nieszczęścia. Działania Tetto’eko uratowały
Jaszczuroludzi przed zagładą. Astromanta przejrzał niebiosa, a odczytana wiadomość była
jednoznaczna: Prorok Soteka nie zniszczył wszystkich Skavenów. Tetto’eko odkrył rozległą
sieć podziemnych tuneli przecinających całą planetę pełną nikczemnych szczuroludzi.
Owymi korytarzami nadejść miała nieprzeliczona horda Skavenów. Jaszczuroludzie winni
przeto szykować się do drugiej wojny przeciwko Dzieciom Boga Szczura.
PRZEBUDZENIE
Od czasu odejścia Lorda Zhula, Magowie-Kapłani poczęli zajmować się światem jako
całością. Choć nie wiedzieli zbyt wiele o ziemiach leżących poza Lustrią, Slannowie byli
świadomi, że za morzami drzemią potężne siły. Chaos, który wyczuwali, rósł na biegunach
w siłę i nadchodził czas wielkich zmartwień.
W każdej chwili prawie połowa Magów-Kapłanów żyjących na świecie zajęta jest
przeciwstawianiu się wpływom Chaosu, gdziekolwiek by się on nie pojawił. Ich duchowa
walka toczy się w niebycie, walka przeciwko wrogowi, który uciekłby z Królestwa Chaosu
i najechał świat, gdyby nie wielkoduszne wysiłki Slannów.
Kiedy dwieście lat wcześniej potężny przypływ mistycznej energii spłynął z północy,
wielka horda śmiertelnych sług Chaosu najechała północne rejony Starego Świata. Chociaż
Jaszczuroludzie byli zbyt daleko, by ruszyć przeciwko siłom ciemności, każdy Mag-Kapłan
w Lustrii pogrążył się w głębokiej medytacji, skupiając swe moce, by inwazja Chaosu mogła
zostać powstrzymana. I chociaż Magnus Pobożny, wielki bohater Imperium, który
przewodził obronie ludzkich królestw, nie zdawał sobie z tego sprawy, udzielono mu
wielkiej pomocy w pokonaniu sił, które mogły doprowadzić do zagłady jego królestwa.
Co więcej, Magowie-Kapłani odkryli nieznaczną niestabilność magicznego wiru
utrzymywanego przez Elfy Wysokiego Rodu w centrum Ulthuanu. Przepowiedzieli, że
dzieło Wielkiego Rytuału osłabnie i znaleźli własne metody podtrzymania go za pomocą
mocy sieci geomantycznej. Po dziś dzień Mistrzowie Wiedzy Tajemnej Elfów Wysokiego
Rodu nie dowiedzieli się o tej tajemniczej pomocy, choć być może najpotężniejsi z nich
podejrzewają, że zadziałała moc inna niż ich własna.
ZAGINIONE TABLICE
Wzmożona czujność Jaszczuroludzi okazała się słuszna, gdyż Magowie-Kapłani, pomni na
los Lorda Zhula, wyczuli subtelne zmiany w sieci geomantycznej i towarzyszące im
napięcia w Wielkiej Ochronie. Jak jeden mąż Slannowie z Hexoatl wzmogli swą obronę i
szukali przyczyn zakłóceń. Ich duchy podróżowały w niebycie, wzdłuż wielkich linii sieci
geomantycznej przecinających Lustrię i zbiegających się we Włóczni Bogów, potężnej
kolumnie z błyszczącego kryształu sterczącej na półtora kilometra w niebo z wzburzonych
wód Morza Szkwałów. Z tego punktu obserwacyjnego duchy Slannów patrzyły na
południe i dowiedziały się, że źródło zakłóceń leży na Żółwich Wyspach, rozciągającym się
na tysiąc kilometrów archipelagu wysp strzegącym skalistego, zachodniego wybrzeża
Lustrii.
Żółwie Wyspy leżały setki mil od nietkniętych miast-świątyń i były oddzielone od
kontynentu Lustrii morzami rojącymi się od potworów. Zdecydowano się przeto na
wysłanie sił Jeźdźców Terradonów z Wodzem Ten-Zlati na czele, w którym Skinki
widziały Wyrocznię. Był on również najbardziej zaufanym sługą Lorda Kroaka. Slann
zobaczyć miał wszystko oczami Wyroczni.
Setka Terradonów pod wodzą Wyroczni Lorda Kroaka ruszyła z dachów
najwyższych budowli Pierwszego Miasta.
Minęło wiele dni, nim Jeźdźcom Terradonów udało się osiągnąć cel. Na miejscu
ujrzeli górujący nad horyzontem snop złotego światła tak wysoki, że przebijał się przez
chmury. Ten-Zlati nakazał swym siłom lecieć do źródła nieomal oślepiającego światła.
Źródłem okazał się najwyższy szczyt w samym środku wyspy.
U podstawy rozżarzonego snopa światła Ten-Zlati odkrył ziggurat ze szczerego złota.
Budowlę bez wątpienia zbudowali Jaszczuroludzie, lecz była nieskazitelna, zupełnie jakby
tysiąclecia od Wielkiej Katastrofy nie odcisnęły na niej swego piętna tudzież minęły w
mgnieniu oka. Boki lśniącej budowli wysadzane były klejnotami w każdym możliwych
odcieniu.
Ten-Zlati posadził swego Terradona przed połyskującym zigguratem, a kiedy to
zrobił, dostrzegł tuzin, a może więcej pokrwawionych ciał rozrzuconych na zboczu góry.
Po bliższym przyjrzeniu się okazało się, że są to zwłoki Ludzi. Ten-Zlati rozpoznał ich –
byli to barbarzyńscy żeglarze-wojownicy z dalekiej północy. Krótka chwila starczyła
Wyroczni, by wydedukować, że ludzie zginęli w wyniku wybuchu magicznej energii,
bowiem każdy z nich nosił na skórze straszne, wypalone żywym ogniem znaki, jakich Ten-
Zlati nigdy dotąd nie widział.
Nakazawszy swoim wojownikom rozdzielenie się i poszukiwanie na zboczu góry
kolejnych Ludzi, a także okrętu, na którym tu przybyli, Ten-Zlati zbliżył się do portalu u
podstawy zigguratu. Kiedy to zrobił, klejnoty jęły pulsować nieznaną energią. Przechodząc
przez portal Wyrocznia napotkał znacznie więcej przerażająco popalonych ciał. Ominął je z
pewnym obrzydzeniem, gdyż smród spalonego ciała otoczył go ciasno i wywoływał
mdłości.
Kiedy pokonał kruchtę i wszedł do złotej, wysadzanej klejnotami komnaty, grzebień
Ten-Zlatiego stanął dęba, a z jego ust wyrwał się złowieszczy syk. Na postumencie przed
nim walały się spalone ludzkie zwłoki, a pod nimi cała sterta świętych tablic. W jednej
Fantasy Skirmi sh
chwili Ten-Zlati odsunął na bok swą świadomość i pozwolił Magom-Kapłanom przejąć
kontrolę nad własnym ciałem. Patrzył niczym widz, jak jego ręce sięgają do glifów.
Rozumiał, że przed nim leży część Wielkiego Planu Pradawnych, uznawana od dawna za
utraconą i że jej odkrycie jest wielkim wydarzeniem w historii Jaszczuroludzi.
OSLABIENIE WIELKIEJ OCHRONY
Kiedy zaginione tablice dotarły do Hexoatl, wykryto drugie zakłócenie w sieci
geomantycznej. Tym razem jednak Magowie-Kapłani nie byli w stanie zlokalizować jego
źródła. Wyglądało na to, że cała Wielka Ochrona została zaatakowana i zaczęła zawodzić.
W ciągu kolejnych miesięcy nacisk na Wielką Ochronę systematycznie rósł, a
Slannowie nadal nie potrafili znaleźć przyczyny. Tymczasem ci z Magów-Kapłanów,
którzy nie brali udziału we wspieraniu tajemnej obrony Lustrii, rozpoczęli badanie
zaginionych tablic i debatowali nad ich znaczeniem. Pośród tych, którzy chcieli odczytać
kolejność tablic, prym wiódł Lord Mazdamundi, który zamknął się w leżącej głęboko w
dżungli świątyni, by rozszyfrować ich znaczenie. Mazdamundi ujrzał w niejasnych
ustępach możliwość odbudowania Wielkiego Planu Pradawnych.
OBLEZENIE HEXOATL
W czasie kiedy Slannowie badali tablice i walczyli o utrzymanie Wielkiej Ochrony,
zagrożenie stopniowo pokazywało swe prawdziwe oblicze. Szybko stało się jasne, że jego
źródłem był Chaos.
Na całym świecie plemiona ludzkich Grasantów-żeglarzy atakowały kluczowe
punkty Wielkiej Ochrony. Wiele z tych miejsc było dla Jaszczuroludzi od dawna
straconych, co uniemożliwiało ich obronę. I wkrótce dało się odczuć skutki tych ataków,
bowiem sieć mocy stała się niestabilna, a Magowie-Kapłani walczyli dzielnie, by całkowicie
się nie załamała. Slannowie wiedzieli, że nie są to tylko i wyłącznie fizyczne ataki.
Grasantom towarzyszyli potężni czarownicy, którzy w każdym z tych miejsc dopuszczali
się okropnych bluźnierstw w imię Mrocznych Bogów. Co więcej, w wielu z tych miejsc
zamieszkiwali obecnie obcy. Wiele kolonii Elfów Wysokiego Rodu założono na znacznie
starszych ruinach, na osadach Jaszczuroludzi. I chociaż Elfy Wysokiego Rodu nie zrobiły
tego z rozmysłem, to utrzymywały i broniły węzłów Wielkiej Ochrony. Teraz, owe
rozrzucone po świecie kolonie i dalekie garnizony zostały zaatakowane, a niewielkie siły
zajmujące te miejsca musiały same siebie bronić.
W tej sytuacji Magowie-Kapłani wezwali wojska miast-świątyń pod broń.
Przewidywali, że atak na węzły Wielkiej Ochrony to preludium ataku na samą Lustrię.
Cóż, Lustria to rozległa kraina i Magowie-Kapłani nie byli w stanie przewidzieć, gdzie
nastąpi główny atak. W ciągu wielu kolejnych cyklów księżyca nacisk na Wielką Ochronę
narastał, a ataki na dalekie węzły nasilały się. Kiedy armie Jaszczuroludzi zbierały się, wróg
zbliżał się do Lustrii, aż w końcu doszło do zbezczeszczenia Monumentu Słońca i
Monumentu Księżyca – wielkich monolitycznych budowli, leżących na wybrzeżu
Przesmyku Pahuax. Magowie-Kapłani starali się przywrócić moc Wielkiej Ochrony, lecz
utrata tych dwóch węzłów tak ją osłabiła, że cała równowaga została utracona.
Po utracie tak wielu świętych miejsc Magowie-Kapłani stali się ślepi na nadchodzące
wydarzenia. Ze Żmijowych Lasów na północ od Hexoatl nadciągnęła wielka horda, armia
śmiertelnych sług Chaosu. Hordę wspomagali najemnicy z zimnych ziem Naggaroth.
Każdemu z Mrocznych Elfów, które działały jako zwiadowcy i przewodnicy hordy,
obiecano setkę niewolników. Najeźdźców, na grzbiecie Smoka, Cienia Północy, prowadziła
istota z czystego zła znana swym poplecznikom pod imieniem Vashnaar Oprawca.
Za radą Mrocznych Elfów Vashnaar poprowadził swe siły wietrznymi ścieżkami
Żmijowych Lasów i przeprawił się przez rzekę Wężowy Język szerokim brodem leżącym z
górą sto kilometrów na północ od Hexoatl. Obrońcy miasta-świątyni zdali sobie sprawę z
ataku dopiero, kiedy horda Vashnaara przeszła przez strażnicze monolity otaczające miasto.
Mało brakowało, a nie byłoby już czasu na reakcję.
Jako pierwszy dostrzegł najeźdźców Mistrz Niebios miasta Hexoatl, Wódz Skinków
Tiktaq’to. Dosiadający potężnego Terradona Tiktaq’to błyskawicznie zaniósł do Hexoatl
wieść o zbliżającym się natarciu. Okazało się jednak, że Lorda Mazdamundi nie ma w
murach miast, a żaden inny Mag-Kapłan nie może być przebudzony ze zbyt głębokich
medytacji. Tiktaq’to wysłał swych najszybszych jeźdźców, by odnaleźli Lorda Slanna i
powrócili z posiłkami.
Przejmując dowodzenie nad pozostałymi kohortami, Tiktaq’to przygotowywał miasto
do odparcia ataku i nakazał Saurusom obronę bram. Jego Jeźdźcy Terradonów nękali
wrogów seriami doskonale skoordynowanych ataków zaczepnych przez kolejne trzy dni i
noce, oskrzydlając zbliżającą się kolumnę i uderzając z nieba, by następnie wycofać się i
przegrupować pod osłoną dżungli.
Czwartego dnia Tiktaq’to zwabił awangardę armii Chaosu – około pięciuset Konnych
Grasantów – na mokradła Krwawych Pijawek, gdzie wycięto ich w starannie
przygotowanych zasadzkach, zastępując im drogę dwoma dwudziestkami potężnych
Kroxigorów, których Mistrz Niebios ustawił tuż za bagnem. Pomimo jego wysiłków, wróg
w ciągu tygodnia opanował wszystkie drogi do Hexoatl.
W chwili kiedy obie armie starły się, pierwszy ze Slannów przebudził się i zobaczył
hordę walczącą pod sztandarami Chaosu. Bitwa szybko przybrała na sile, a walczący
rozciągali się od wschodniego do zachodniego horyzontu. Niebo rozdzierały przerażające
wybuchy magicznych mocy. W samym środku rzezi walczył Vashnaar Oprawca na swym
hebanowym wierzchowcu, gdzie niósł śmierć każdemu kto ośmielił się stawić mu czoła.
Chociaż walczyli z zimnokrwistą dyscypliną, a ich odwaga brała się ze świętego obowiązku,
to żaden Saurus nie był w stanie poradzić sobie z takim wrogiem. Wkrótce, wojska Hexoatl
zaczęły się wycofywać. W ciągu trzech dni Vashnaar Oprawca stanął u bram miast-
świątyni.
Mury Hexoatl obsadzono nieustępliwymi Saurusami, natomiast Skinki zasypywały
hordę zatrutymi strzałkami i oszczepami. Vashnaar wyprowadził najbardziej przerażającą
broń ze swego arsenału – Działa Piekieł Chaosu. Owa potworna broń strzelała magicznymi
pociskami naznaczonymi piętnem Chaosu, a energetyczna tarcza otaczająca miasto-
świątynię z trudem się im przeciwstawiała.
253 | S t r o n a
Warheim
W desperackim ataku Tiktaq’to powiódł swe Terradony w kierunku ogromnych
machin wojennych Chaosu. Prowadzeni przez Mistrza Niebios Jeźdźcy Terradonów
wylecieli z dżungli, przesłonili słońce i zasypali demoniczną artylerię głazami, niszcząc
żelazne ramy każdej z pokrętnych machin. Krótka chwila wytchnienia zdawała się tylko
symboliczną nagrodą, albowiem pełna potęga hordy Chaosu stała w gotowości, żądna krwi
nieuchwytnego wroga.
Oblężenie Hexoatl ciągnęło się dwa cykle księżyca, w ciągu których horda Chaosu
stale rosła. Magowie-Kapłani siłą swej niezwykłej woli utrzymywały tarczę energetyczną, a
tymczasem armie z południowych miast-świątyń rozpoczęły długi marsz na północ na
odsiecz Hexoatl. Chociaż Jaszczuroludzie trzymali obronę i przeprowadzili wiele
krwawych kontrataków, stało się jasne, że z czasem liczebność hordy Vashnaara musi
przeważyć.
Sześćdziesiątego trzeciego dnia oblężenia wszystko się zmieniło. Wraz z pierwszymi
promieniami słońca przebijającymi się przez listowie drzew, pośród ścielących się w
dżungli mgieł dało się słyszeć mrożący krew w żyłach ryk Saurusów. Słudzy Chaosu
poderwali się w swym obozowisku, rozglądając się za źródłem przerażającego dźwięku.
Zaraz potem zatrzęsła się ziemia jakby biegł po niej rozwścieczony bóg i kolejny ryk rozdarł
poranne powietrze, lecz tym razem znacznie bliżej niż ostatnio. Zebrani w obozowisku
poplecznicy Chaosu krzyknęli zdezorientowani i wtedy dżungla wybuchła.
Potężny Karnozaur z wielkim Saurusem na grzbiecie wyłonił się z mglistej linii
drzew. Był to prastary Weteran-Dowódca Kroq-Gar z Xhotl, który powrócił z dalekiej
wyprawy do miasta-świątyni w godzinie największej potrzeby. Za nim postępowała armia
Kroq-Gara, potężne wojsko, składające się z jazdy Saurusów na Zimnokrwistych, jazdy
gotowej dokonać pomsty na sługach Chaosu. Kiedy ciche dudnienie stało się słyszalne,
nawet Vashnaar Oprawca wybiegł ze swojego namiotu, by stawić czoła zagrożeniu. Ziemia
pod stopami Vashnaara zatrzęsła się gwałtownie i pękła tworząc szeroką, poszarpaną
rozpadlinę. Vashnaar staczał się w przepaść, lecz w ostatniej chwili zdołał pochwycić
pokaźny szpon swego smoka, który zapikował z nieba by go ratować. Dżungla rozstąpiła się
i największy z widzianych dotąd Stegadonów wybiegł na otwartą przestrzeń i stanął obok
wierzchowca Koq-Gara, tupiąc i parskając. Na grzbiecie Stegadona siedział Lord
Mazdamundi, a w jego zimnych oczach płonął starożytny, słuszny gniew Pradawnych.
Działania Tiktaq’to opóźniły postęp sił Oprawcy i Jaszczuroludzie zyskali bezcenny
czas, Lord Mazdamundi zdążył powrócić.
Skinieniem dłoni Mazdamundi wywołał kolejną rozpadlinę, która rozdzieliła hordę
Chaosu na połowy. Setki zginęły w przepastnej otchłani. Vashnaar zleciał z nieba na
grzbiecie swego smoka i bitwa rozgorzała na nowo.
254 | S t r o n a
Bitwa ta była prawdopodobnie największą w jakiej przyszło walczyć
Jaszczuroludziom od z górą tysiąca lat. Kroq-Gar i Vashnaar starli się w wirze bitwy – dwaj
godni siebie przeciwnicy. Przez cały czas Mazdamundi raził hordę Chaosu swą, czerpaną
wprost z mocy geomantycznej sieci magią, która przegnać miała intruzów z jego królestwa.
Bramy Hexoatl zostały otwarte i cała armia obrońców rzuciła się na siły Vashnaara, kiedy te
zwróciły się w kierunku szarży kawalerii Kroq-Gara.
Kiedy bitwa sięgnęła zenitu, zjawiły się armie maszerujące na północ z odsieczą dla
Hexoatl. Maszerowały szeregi Saurusów, prowadzone przez wspaniałą Świątynną Straż.
Roje Skinków rwały do przodu, a niebo ciemniało od chmur ich oszczepów. Pod słońce
wzbijały się formacje Terradonów, zasypujące wroga wielkimi głazami. Kiedy słońce
schowało się za horyzontem długie cienie zostały rozświetlone oślepiającą magiczną
energią uwalnianą przez Maszynerie Bogów. Rzeź była wszechobecna. Kiedy świt wstał
nad Hexoatl, Mazdamundi i Kroq-Gar stali na polu chwały i świętowali zwycięstwo.
Odcięta głowa Vashnaara zwisała z siodła Kroq-Gara jako ponure trofeum, a podkowy
Stegadona Mazdamundiego były czerwone od krwi zadeptanych. Horda Vashnaara
Oprawcy została pokonana, a Hexoatl ocalone..
WIADOMOSCI Z ZAGINIONYCH TABLIC
Wraz z pokonaniem Vashnaara i zakończeniem Oblężenia Hexoatl, napór na Wielką
Ochronę zelżał, choć nie zniknął całkowicie. Magowie-Kapłani domyślili się, że Vashnaar
wykorzystał ogólny przypływ mocy Chaosu, a to oznaczało, że i inni mogą pójść w jego
ślady.
To Lord Mazdamundi rozstrzygnął sprawę. Mazdamundi za pośrednictwem
czcigodnej rady ogłosił, że tablice odnalezione na Żółwich Wyspach odnoszą się do intencji
Pradawnych wobec tego świata i zostały ułożone kilka dni przed Wielką Katastrofą.
Wiadomość z zaginionych tablic, stwierdził Lord Mazdamundi, jest jednoznaczna.
Wielki Plan nie może zostać zrealizowany, dopóki wszystkie czynniki deprawujące go od
czasów Wielkiej Katastrofy nie zostaną usunięte. A najgroźniejszym z tych czynników są
wyznawcy Chaosu. Wszystkie takie stworzenia, oznajmił Mazdamundi swym
towarzyszom, muszą zostać wyeliminowane bez względu na koszty. Każde uchybienie w
tej powinności, ogłosił Mag-Kapłan, będzie równoznaczne z niedopełnieniem ich
obowiązków wobec Pradawnych.
Mazdamundi obwieścił, że Chaos powstał po raz kolejny i że Magowie-Kapłani i cała
rasa Jaszczuroludzi musi zrobić to samo. Już same sny Slannów winny ustanowić ochronę,
strzegącą przed powrotem sługusów Chaosu. Kiedy rozmiar sił Chaosu zostanie w pełni
zrozumiany, konflikty Jaszczuroludzi z młodszymi rasami jawić się będą zwykłymi
potyczkami. Lord Mazdamundi ogłosił, że zbliża się ostateczna rozprawa z Chaosem.
Fantasy Skirmi sh

255 | S t r o n a
Warheim
ZIEMIE JASZCZUROLUDZI
Kontynent Lustrii jest jednym z najbardziej niegościnnych regionów świata. Większość
lądu pokryta jest dziewiczą dżunglą, która roi się od trawiących ciało tropikalnych chorób,
żarłocznych, żywiących się krwią owadów i potężnych, prehistorycznych drapieżników.
Nawet pogoda jest wrogiem wszystkiego, prócz rodowitych mieszkańców; tropikalne
burze i gwałtowne cyklony chłoszczą dżunglę. Jednak dla Jaszczuroludzi Lustria jest cichą
przystanią, nieomalże nieprzebytym bastionem, chroniącym ich przed nieporządkiem
szerzącym się na świecie po nadejściu Chaosu. Jaszczuroludzie są doskonale przystosowani
do środowiska swej ojczyzny, a zawdzięczają to oczywiście Pradawnym.
DZIEWICZE DZUNGLE
Z górą cztery piąte Lustrii pokrywają dżungle tak gęste, że sklepienie liści przesłania niebo.
Powiada się, że stworzenie takie jak nadrzewna jaszczurka kolczasta może przewędrować
cały kontynent, skacząc z gałęzi na gałąź. W niektórych miejscach drzewa mają setki
metrów i są starsze od rasy Ludzi. Ziemię w dżungli pokrywa gęste poszycie. Niewiele dróg
przecina poszycie, albowiem Jaszczuroludzie nie potrzebują tego typu przejść i potrafią
poruszać się bez przeszkód przez najgęstszą roślinność. Powietrze pod baldachimem liści
jest gorące i wilgotne, i tworzą się w nim wędrujące mgły.
Wielka liczba roślin żyjących w Lustrii jest mięsożerna, Niektóre z nich łapią ofiary w
płożące się macki. Inne rozpylają kwaśne, żrące soki, by następnie wchłonąć powalone
szczątki korzeniami. Jeden z grzybów rozmnaża się, dławiąc przechodzące stworzenia
chmurą zarodników, które potem dojrzewają w ciele ofiary, transmutując ją w pokrętną
krzyżówkę ssaka i grzyba!
Jakby samego środowiska było mało, w dżungli mieszkają wszelkiego typu zabójcze
zwierzęta. Sklepienie dżungli to tereny łowieckie Terradonów – prehistorycznych
drapieżników, które unoszą się na skórzastych skrzydłach, pikują z góry na swe ofiary i
porywają je do swych niedostępnych, usłanych kośćmi gniazd. Ziemia w dżungli drży pod
nogami potężnych Stegadonów, a ryk Karnozaurów budzi strach w najdzielniejszych
sercach. W matecznikach dżungli polują inne stworzenia takie, jak niemalże wymarłe
Arkanadony, potężne Grzmiące Jaszczury, czy dziwne węże o pierzastych skrzydłach
zwane Coatlami.
SMIERDZACE MOCZARY
Bagna i moczary kontynentu Lustrii są w stanie połknąć nawet najszybsze ze stworzeń,
zanim zdąży zdać sobie sprawę, że ziemia pod jego stopami nie jest już twarda. Bagniste
zatoki wypełnione trującym gazem, dławiącym i rujnującym płuca nieostrożnego
stworzenia w ciągu kilku sekund. Przez grząski, śmierdzący muł prześlizgują się białe, ślepe
robaki, które potrafią przyssać się do przechodzących stworzeń w czasie znieczulającego
ukąszenia. Składają jajeczka do krwiobiegu i skazują swą ofiarę na śmierć, gdy tylko ich
krwiożercze larwy się wylęgną. Jeszcze gorsza jest lustriańska przywra mózgowa, której
obyczaje żywieniowe lepiej pominąć milczeniem.
Niektórzy Magowie-Kapłani utrzymują, że chociaż klan Pestilens został przegnany z
Lustrii tysiące lat temu, niewielkie enklawy Mnichów Zarazy ciągle czają się na bagnach,
czekając na sposobny moment i przygotowując jeszcze bardziej zjadliwe zarazy.
NIEBOTYCZNE GORY
Na całej długości wschodniego wybrzeża Lustrii ciągnie się pasmo gór znane jako Grzbiet
Soteka. W górach leżą setki wulkanów, które sprawiają, że przeprawa przez nie jest
niezwykle niebezpieczna. Można tu też znaleźć potężne lodowce, schodzące w doliny
nieomalże do samej dżungli. W górach leży wiele osad Jaszczuroludzi, lecz wiele z nich jest
opuszczonych z niewiadomych przyczyn, chociaż nigdy nie zagościła w nich wojna. Dla
Jaszczuroludzi kluczowe znaczenie ma Przepaść Kondora, górska przełęcz łącząca
wschodnie i zachodnie zbocza, przeprawa strzeżona przez miasto-świątynię Xhotl. W
czasie Wielkiej Katastrofy o przełęcz toczono wiele wielkich bitew z hordami Demonów –
przepaść została ostatecznie utracona, a wraz z nią położone w niej miasto. Chociaż Xhotl
upadło, w jej ruinach po dziś dzień stacjonuje niewielka grupa strażników, a ich czujne
oczy stale obserwują przepaść, by nie dopuścić do powrotu sił Chaosu.
WIELKIE RZEKI
Dżunglę przecinają tysiące kilometrów dróg wodnych, od małych, bystrych potoków po
szerokie rzeki. Największą spośród nich jest Amaxon, która spływa z Grzbietu Soteka i
wpada do dorzecza tak rozległego, że obejmuje domeny trzech miast-świątyń. W
najszerszym miejscu trudno dostrzec drugi brzeg wielkiej rzeki, a wzdłuż wielu kilometrów
jej biegu leżą archipelagi wysp. Co kryje się na tych samotnych wyspach nie wiadomo,
gdyż z rozkazu Slannów nawet wodne Skinki nie zapuszczają się na nie.
POLUDNIOWE ROWNINY
Na południe od miasta-świątyni Oyxl dżungla ustępuje miejsca rozległej, żyznej równinie,
która ciągnie się setkami kilometrów aż do najdalej na południe wysuniętego punktu
kontynentu. Równina wzięła swą nazwę od jej głównych mieszkańców, wielkich, dzikich
nielotów zwanych Culchan. Magowie-Kapłani przyjeżdżają czasem do Oyxl, by zasiadłszy
na szczycie podniszczonej Wielkiej Piramidy, sięgnąć wzrokiem na południe, aż po
nieprzesłonięty niczym horyzont i wysłać swe myśli nawet poza niego. Równiny są
dziwnym, otoczonym tajemnicą miejscem, gdzie nocne niebo przecinają niepokojące
smugi światła. Być może jest to forma opadu jakiejś potwornej energii, uwolnionej w
bitwach w czasie Wielkiej Katastrofy.
MIASTA SWIATYNIE
Miasta-świątynie Jaszczuroludzi należą do najstarszych budowli świata, gdyż powstały za
czasów Pradawnych i żadna z nich nie została zbudowana później. W erze Pradawnych
256 | S t r o n a
miasta tętniły życiem, Magowie-Kapłani i ich namiestnicy nadzorowali wychowywanie
różnych ras świata, a regimenty Saurusów szykowały się do wojny przeciw tym, którzy
przeszkadzali w realizacji Wielkiego Planu Pradawnych.
Wszystkie miasta-świątynie, za wyjątkiem czterech, upadły, w większości w czasie
Wielkiej Katastrofy. Nieważne, czy nienaruszone czy zrujnowane, większość miast to
ledwie blade cienie ich wcześniejszej wspaniałości. Nawet te, które upadły nie są jednak
opuszczone, a czujni strażnicy obserwują je z dżungli, pilnując ukrytych w nich skarbów.
Położenie każdego z miast-świątyń jest ściśle związane z określonym ciałem
niebieskim czy kosmicznym fenomenem. Każde jest podstawowym węzłem sieci
geomantycznej, a co za tym idzie, żywotną częścią Wielkiej Ochrony. Wraz z nadejściem
Chaosu i późniejszym odchyleniem od Wielkiego Planu, zestrojenie sieci jęło z wolna
zawodzić. Prawdę powiedziawszy, przynajmniej jedno miasto-świątynia zostało całkowicie
utracone, jego położenie i los jego mieszkańców pozostają nieznane nawet dla Magów-
Kapłanów.
Miasta-świątynie nie mają stałych władców. Odpowiedzialność za zarządzanie
miastem spada głównie na Kapłanów Skinków. gdyż Magowie-Kapłani rzadko wykazują
zainteresowanie administracją swego królestwa. Kiedy pojawia się kwestia, która wykracza
poza możliwości Kapłanów Skinków, budzą one Maga-Kapłana miasta i opisują mu
problem. Może to być kwestia zbliżającej się armii najeźdźców, odkrycia nowego miejsca
występowania lotosu, czy odczytania wieszczącego przyszłość omenu z wzorów przelotów
migracyjnych żaby wietrznej.
NIETKNIETE MIASTA-SWIATYNIE
Chociaż cztery miasta-świątynie pozostają dziś nietknięte, to nie zawsze tak było. W
tysiącleciach po Wielkiej Katastrofie losy miast-świątyń były zmienne, w zależności od
nieodgadnionej woli Pradawnych. Mieszkańcy niektórych miast opuszczali je z
niewyjaśnionych przyczyn i maszerowali kolumnami przez dżunglę, by zasiedlić i
odbudować jakieś ruiny położone wiele kilometrów dalej. Zdarza się, że Mag-Kapłan
wyrusza z armią z jednego miasta, by osiedlić się w innym. Przenosiny takie mogą być
chwilowe – ot, po prostu Jaszczuroludzie zasiedlają na jakiś czas ruiny, by Mag-Kapłan
mógł w spokoju pomedytować nad sednem spraw. Mogą też zwiastować kompletną
odbudowę leżącego od dawna w ruinie miasta, wielkie przedsięwzięcie, które potrwać
może wiele wieków.
ITZA – PIERWSZE MIASTO
Itza to pierwsze ze wzniesionych miast-świątyń, w jego murach mieszkają najpotężniejsi i
najbardziej wiekowi magowie tego świata. Pierwszym pośród nich jest czcigodny Lord
Kroak, którego niezwyciężony duch strzeże Itzy przed powrotem Chaosu od czasów
Wielkiej Katastrofy. Pierwsze miasto nie zostało nigdy, od z górą dziesięciu tysięcy lat,
zdobyte przez wroga. Sama Itza jest najbardziej imponującym ze wszystkich miast-świątyń.
Skupienie tylu najczcigodniejszych Magów-Kapłanów powoduje, że powietrze czasem
wrze magiczną energią, a kiedy indziej przybyszy ogarnia przemożne uczucie czystej
kontemplacji. Wokół najwyższych świątyń-piramid zbierają się stada Terradonów, z
których każdy niesie na grzbiecie dygnitarzy Skinków z najdalszych miast-świątyń.
Szerokie aleje pełne są skrybów i rzemieślników, którzy zajmują się sprawami kluczowymi
dla funkcjonowania tak ważnego miasta.
Wszystkiego zaś strzegą wojownicy z Armii Itzy. Wojska miasta-świątyni są
najlepsze, bowiem bronić mają Pierwszego Miasta, świętej ziemi, po której ongiś stąpali
sami Pradawni, a wszakże zdarzyć się może, że czasy te powrócą. Pod ziemią w
podziemnych kryptach znajdują się najpotężniejsze wynalazki Pradawnych, urządzenia
potencjalnie tak niebezpieczne, że nawet Slannowie nie rozwodzą się zbyt długo nad ich
przeznaczeniem.
HEXOATL – MIASTO SLONCA
Mimo że Itzę uznać można za stolicę królestwa Jaszczuroludzi, to właśnie Hexoatl przyćmił
znaczeniem Pierwsze Miasto, gdyż Miasto Słońca jest domem Lorda Mazdamundi,
najbardziej aktywnego ze wszystkich żyjących Lordów-Kapłanów.
Przyczyną wigoru Lorda Mazdamundi jest lokalizacja Miasta Słońca. Hexoatl leży na
Przesmyku Pahuax i jest najbardziej na północ wysuniętym miastem-świątynią. Z tegoż
powodu miasto stanowi pierwszą linię obrony przeciwko najeźdźcom z północy. Trzysta
kilometrów na północ od Hexoatl rozciągają się Szarzy Strażnicy – łańcuch górski
stworzony potężnym zaklęciem osobiście przez Lorda Mazdamundi, który w ten sposób
zagrodził drogę armii Mrocznych Elfów zagrażającej miastu. To właśnie na Przesmyku
Pahuax ląduje większość ciepłokrwistych, którym udało się pokonać Ocean Wielki.
Wszystkie założone przez nich osady zostały zniszczone. Wyjątkiem jest Skeggi, którego
mieszkańcy okazali w większości wystarczająco rozsądku, by nie wchodzić w drogę
armiom Mazdamundi.
Z racji swego położenia i historii Miasto Słońca jest najbardziej ufortyfikowanym i
zmilitaryzowanym miastem-świątynią. Otaczają je potężne mury, a nie dżungla, jak w
przypadku innych miast. Jego alejami maszerują całe regimenty Saurusów i Świątynnej
Straży, a potężne Stegadony patrolują setki kilometrów dżungli wokół, gotowe
przechwycić każdego intruza, który zmierza do murów Miasta Słońca.
TLAXTLAN – MIASTO KSIEZYCA
Kolejnym nietkniętym miastem-świątynią jest Tlaxtlan, Miasto Księżyca. Warto zauważyć,
że nazwa miasta odnosi się tylko do jednego księżyca, a nie do pary satelitów, które krążą
wokół planety – w końcu miasto zostało zbudowane, kiedy tylko jeden księżyc świecił na
nocnym niebie świata.

Zgodnie z legendą, mieszkańcy Miasta Księżyca byli ongiś znani w całym królestwie
Jaszczuroludzi jako niedoścignieni astromanci i prorocy. Ich obserwacje księżyca i gwiazd
sprawiały, że ich przewidywania dotyczące przyszłych zdarzeń były wyjątkowo dokładne.
Wraz z Wielką Katastrofą na niebie pojawił się drugi księżyc, składający się z czystej materii
Chaosu i ich biegłość została utracona. Księżyc Chaosu nie podlega uniwersalnym prawom,
które rządzą ruchem pierwszego księżyca świata i zamiast tego porusza się po
nieprzewidywalnej orbicie.
Od Wielkiej Katastrofy i upadku Pradawnych Slannowie z Tlaxtlan rozmyślają nad
zagadką Księżyca Chaosu. Skupili całą swoją niezwykłą moc, by zepchnąć go z orbity
planety, kierując w niego meteoryty i stosując setki innych metod, które pomogłyby
odzyskać im ich dawną wielką potęgę. Jednakże, w ciągu kolejnych wieków, inni
wrogowie przykuli uwagę Magów-Kapłanów, odrywając ich od zadania. Być może
pewnego dnia, kiedy moce Chaosu zostaną pokonane po raz kolejny, Magowie-Kapłani z
Tlaxtlan wypełnią swą misję i przegnają Księżyc Chaosu.
XLANHUAPEC – MIASTO MGIEL
Xlanhuapec wybudowano jako drugie miasto-świątynię. Spowija je stale gęsta mgła.
Wirujące opary są tak nieprzeniknione, że jest całkowicie możliwe, by zbliżyć się na
kilkanaście metrów do kamieni granicznych miasta, nie zdając sobie sprawy z jego
istnienia.
Slannowie i Kapłani Skinków z Xlanhuapec są szczególnie uzdolnieni do magii
żywiołów, co wynika z faktu, że miasto leży na wyjątkowo korzystnym układzie linii
mocy, oplatających świat. Przez cały czas jeden z Magów-Kapłanów recytuje wielkie
zaklęcie, które od tysiącleci podtrzymuje mgły skrywające miasto. Słowa Maga-Kapłana
spływają z jego ust i zmieniają się natychmiast w opar, który wypełnia jego komnatę i stąd
rozprzestrzenia się na całe miasto. Otoczenie obserwowane jest przez stworzenia
utworzone z wody i powietrza, które powołała do życia magia Pradawnych. Pozostając w
pobliżu Miasta Mgieł, magiczne konstrukty dysponują straszną siłą i żywotnością, oddalając
się od miasta, szybko znikają. Z tegoż powodu intruz kierujący się na południowy zachód
od Bagna Komarów powinien zawrócić z drogi, kiedy tylko dostrzeże kątem oka
złowróżbne stworzenia, śledzące go w półcieniu. Idąc dalej, ściągnie na siebie okrutną,
czyhającą we wszędobylskiej mgle śmierć.
WEWNATRZ MIASTA-SWIATYNI
Chociaż większość miast-świątyń została zbudowana za czasów Pradawnych, to nie zostały
one wybudowane na ustalonym planie. Każde wybudowano inaczej, według określonego
układu astralnego. Dlatego też Hexoatl stoi na planie ważnych osi solarnych, a Tlaxtlan na
bazie osi księżyca nazywanego przez Ludzi Mannslieb, a przez Jaszczuroludzi Srebrzystym.
Inne miasta wystawiono na planach związanych z układem różnych konstelacji. Dwa, a
nawet więcej miast opierać się może na tym samym układzie planet czy konstelacji, ale w
inny sposób, dlatego Huatl jest także miastem solarnym, ale jego plan różni się znacznie od
Hexoatl. Pomijając te różnice, wszystkie miasta Jaszczuroludzi mają wiele elementów
wspólnych.
PIRAMIDY-SWIATYNIE
Najbardziej spektakularnym elementem każdego miasta-świątyni są jej piramidy-świątynie.
Każda piramida stoi na osi jednej lub więcej gwiazd bądź planet, czy też innych ciał
niebieskich. Wystawia się je wokół placu centralnego i ustawia kolejne platformy, które
nadają jej wygląd schodów. Strome stopnie prowadzą do piramidy z każdej strony. Jej
wnętrze skrywa święte krypty i komnaty, do których prowadzą tajemne przejścia,
natomiast pod świątyniami leżą labirynty tuneli, w których stacjonują Saurusy-
Wojownicy, gotowi bronić wewnętrznych sanktuariów. Piramidy-świątynie udekorowane
są rzeźbami, a czasem maluje się je na jaskrawe kolory. Obrazy te przedstawiają elementy
mitologii Jaszczuroludzi, a także symbole i totemy najróżniejszych bogów.
SWIETE STAWY LEGOWE
Typowe miasto Jaszczuroludzi stoi na polanie w dżungli i często graniczy z bagnem. Drogi
prowadzące do miasta wiodą często przez trzęsawiska brukowanymi groblami, przy
których stoją jaszczurze sfinksy wycięte z wielkich kamiennych bloków. Mokradła są dla
miasta miejscami lęgowymi, gdzie Jaszczuroludzie przychodzą na świat od niepamiętnych
czasów. Niektóre z tych miejsc otaczane są kamienną cembrowiną, nadającą im kształt
prostokątnych świętych stawów. Między stawami lęgowymi znajdują się inne zbiorniki
wodne wypełnione krwiożerczymi piraniami. Wszystkie te pułapki służą ochronie miasta,
wpadają w nie nieostrożni wrogowie, próbujący ominąć groble.
PLAC CENTRALNY
Groble zmieniają się w procesyjne drogi prowadzące do serca miasta. Wzdłuż nich stoją
kamienne stele, na których wyrzeźbiono sceny i glify opisujące przeróżne zdarzenia, mity,
tudzież rytuały ważne dla mieszkańców. Drogi te mogą prowadzić między wysokimi
obeliskami, ustawionymi tak, by wyznaczały układ osi miasta i rożnych gwiazd i planet. W
samym sercu miasta znajduje się wielki, brukowany plac. Wokół niego stoją piramidy-
świątynie. To tu zbierają się mieszkańcy, by obserwować rytuały i tu gromadzą się armie
miasta przed wyruszeniem w bój.
DZIELNICE SKINKOW
To tu Skinki mieszkają i doskonalą sztukę wytwarzania artefaktów cywilizacji
Jaszczuroludzi. Istnieje wiele profesji: skrybowie, kowale miedzi, wytwórcy eliksirów i
rzeźbiarze glifów, a także robotnicy i ich nadzorcy. Dziedzińce i warsztaty kipią życiem.
Dobrze prosperujące miasto Jaszczuroludzi może mieć dziesiątki tysięcy mieszkańców, z
których większość stanowią Skinki. Na otwartych przestrzeniach wokół ich dzielnic
trzyma się Stegadony i inne zwierzęta wykorzystywane przy pracy w pobliżu miasta, bądź
też przygotowywane do wyruszenia w bój z armią. Inne trzyma się na niewielkich
Fantasy Skirmi sh
polanach, głębiej w dżungli, pośród zarośniętych ruin na obrzeżach miasta, tudzież w
zewnętrznych kamieniołomach i kopalniach.
ZROJNOWANE MIASTA-SWIATYNIE
Miasta-Świątynie popadły w ruinę z różnych przyczyn. Większość utracono w czasie
Wielkiej Katastrofy, zostały podbite i zniszczone przez demoniczną hordę. Wiele z nich nie
zostało odzyskanych, natomiast inne splugawiły Demony i już nigdy nie zostaną
zasiedlone. Niektóre miasta upadły tysiące lat po Wielkiej Katastrofie, jak na przykład
Quetza czy Axlotl, inne zostały po prostu porzucone.
TLAX – MIASTO DUCHOW
Zrujnowane miasto-świątynia Tlax leży blisko Wybrzeża Tarantuli, długiego wybrzeża,
relatywnie łatwo dostępnego dla morskich najeźdźców. W związku z takim położeniem,
około siedemdziesiąt kilometrów w głąb lądu, do Tlax przybywało wielu intruzów.
Niewielu natomiast je opuszczało.
Tlax, słusznie nazywane Miastem Duchów, jest dosłownie nawiedzane przez duchy z
dalekiej przeszłości. Znamienne w skutki wydarzenia Wielkiej Katastrofy wyryły się w
powietrzu miasta i powtarzają się znowu i znowu, przy zrównaniu określonych konstelacji.
O pewnej porze dnia i nocy widmowe twory toczą bitwę o miasto – potężne duchy
Saurusów stają przeciwko hordom śmiejących się lubieżnie Demonów. Poszukiwacze
skarbów, którym przyszło oglądać to widowisko, z krzykiem uciekali do dżungli,
straciwszy rozum i w większości padali ofiarą śmiertelnych zagrożeń czyhających w Lustrii,
nim udało się im dotrzeć do bezpiecznego wybrzeża.
XAHUTEC – MIASTO ECHA
Xahutec upadł w czasie Wielkiej Katastrofy, kiedy otworzył się pod nim portal prowadzący
do potwornego Królestwa Chaosu. Od tego czasu Jaszczuroludzie usiłowali wielokrotnie
odbudować Xahutec, nieświadomi klątwy czającej się ciągle pod ruinami miasta. Po
odkryciu portalu i jego zapieczętowaniu Magowie-Kapłani ogłosili, że Xahutec został
„utracony na zawsze”. Nie zważając na to oświadczenie, wielu Magów-Kapłanów
próbowało w ciągu kolejnych tysiącleci założyć miasto na nowo, już choćby na jakiś czas.
Ostatnim z nich był Lord Tenoq, który przejął zwierzchnictwo nad przeklętym miastem po
śmierci nieszczęsnego Lorda Zhula. Lord Tenoq nie rządził jednakże miastem zbyt długo i
Miasto Echa zostało wkrótce opuszczone po raz ostatni. Miasto-świątynia pozostaje puste
po dziś dzień. Wieść głosi, że dźwięki upadku miasta niosą się echem przez czas i odbijają
się w zrujnowanych alejach – pamiątka po otwarciu szczeliny w czasie Wielkiej Katastrofy.
HUATL – PRZEBUDZENIE
Huatl jest rzadkim przykładem miasta-świątyni, które po tysiącleciach zrujnowania i
opuszczenia, jest właśnie w trakcie odbudowy. Trzydzieści lat wcześniej delegacja Magów-
Kapłanów z niedalekiego Miasta Mgieł uzgodniła, że przyszłość Wielkiego Planu wymaga
przebudzenia Huatl i wysłała przodem potężną kolumnę rzemieślników Skinków i
Kroxigorów-robotników, by podjęli trud tego zadania. Dzisiaj rekonstrukcja miasta jest na
bardzo wczesnym etapie, odbudowano jednak Wielką Świątynię, a w Gwiezdnej
Komnacie, po raz pierwszy od wieków, zamieszkał Mag-Kapłan. Dżungla niesie dźwięk
wykuwania kunsztownych płaskorzeźb, a ziemia trzęsie się od potężnych kamiennych
bloków zrzucanych przez Kroxigory na wskazane im miejsca z nieomylną precyzją.
CHAQUA – MIASTO ZLOTA
Chaqua zasługuje w pełni na miano Miasta Złota, gdyż ściany jej piramid i świątyń, a nawet
płyty chodnikowe jej szerokich alej pokryte są złotem. Niestety drogocenny metal pokrywa
patyna wieków, a samo miasto zarasta od czasów długiej wojny ze Skavenami, kiedy to
zarazy wywołane przez podły klan Pestilens doprowadziły miasto do upadku. Do dziś dnia
w ruinach czają się szczuroludzie, co uniemożliwia Jaszczuroludziom odzyskanie miasta.
Jaszczuroludzie nie cenią sobie złota za jego piękno, lecz za jego trwałość i używają go
wiedząc, że upływ czasu nie odciśnie na nim piętna korozji. Magowie-Kapłani wiedzą
natomiast doskonale, jaką miłością pałają do złota ciepłokrwiste rasy. Wiele przepowiedni
wieszczy, że do Chaquy przyjdzie Człowiek ze swą nienasyconą żądzą w sercu, ale
Slannowie nie zdecydowali jeszcze, czy ma to związek z materiałem, z którego miasto
zostało zbudowane. Ze względu na wiele ostrzeżeń i omenów zrujnowane miasto-
świątynia jest pilnie strzeżone przez całe setki strażników Skinków. Okoliczna dżungla roi
się od Skinków-Kameleonów, które potrafią czuwać skryte w poszyciu w całkowitym
bezruchu całe dnie, wypatrując na leśnych ścieżkach jakiegokolwiek śladu intruzów.
QETZA – ZBEZCZESZCZONA
Miasto-świątynia Quetza przetrwała Wielką Katastrofę, lecz została opuszczona z
nieznanych powodów, niedługo przed nadejściem klanu Pestilens. W jakiś sposób Skaveni
dostali się do rozleglej sieci jaskiń leżących pod miastem, grot pełnych wspaniałych,
majestatycznych, połyskujących stalagmitów i stalaktytów, pośród których Magowie-
Kapłani mogliby kontemplować naturę wszechświata. Jakim sposobem nikczemni
szczuroludzie weszli do jaskiń pozostaje dla Slannów wielką tajemnicą, ale wydaje się, choć
to mało prawdopodobne, że wydrążyli sobie drogę z tuneli, leżących jeszcze głębiej pod
ziemią.
W czasie wojny między Bogiem Wężem a Bogiem Szczurem, Quetza stała się
największą twierdzą szczuroludzi. Te zmieniły ją w rozległy, cuchnący labirynt, pełen
ogryzionych kości, gnijących kończyn i zjełczałych szczurzych odchodów. Chociaż po
zwycięstwie Tehenhauina Quetza została oczyszczona z podłych okupantów, to do dnia
dzisiejszego pozostaje pusta. Jaszczuroludzie unikają tego miejsca, tak niemiłosiernie
zbezczeszczonego przez zarazy nikczemnych Skavenów.
257 | S t r o n a
Warheim
INNE MIASTA-SWIATYNIE
W spowitych mgłą, gorących dżunglach Lustrii niszczeje wiele innych miast-świątyń.
Niektóre stać będą całkowicie opuszczone i nie zaznają obecności Jaszczuroludzi przez
kolejne stulecia. Inne, choć leżące w ruinie, mogą być domem niewielkich grup
Jaszczuroludzi – samotny Kapłan Skinków może utrzymywać w nich porośniętą pnączem
kaplicę, tudzież banda Skinków-Kameleonów ukrywa się w nich, pełniąc straż pośród
otaczających je drzew. W niektórych przypadkach Mag-Kapłan urządza sobie między
ruinami rezydencję, której dogląda niewielka armia strażników. Być może Mag-Kapłan
przyszedł na świat w tym mieście jeszcze przed jego upadkiem i składa hołd swemu
dawnemu domowi zanim powróci do swych obowiązków.
W czasie Wielkiej Katastrofy Pahuax, Miasto Popiołu w mgnieniu oka postarzało się o
tysiące lat, lecz jego piramidy ciągle stoją jako jawna spuścizna potęgi starożytnych. Na
południe od Pahuax leży cudowna Tlanxla, Miasto Nieba. Axlotl, Gwiezdne Miasto upadło
w czasie Wielkiej Katastrofy, lecz zostało na krótko zasiedlone podczas wojny z klanem
Pestilens. Jego świątynie zostały na nowo wyświęcone i zamieszkały w nich setki
Kapłanów Skinków, zanim zostały ponownie opuszczone, wkrótce po tym, jak Rada
Wysokich Slannów ogłosiła nadejście Soteka. Dalej na południe, w miejscu gdzie dżungla
ustępuje Równinom Culchan, leży Oyxl, Wieczne Miasto. Choć zrujnowana, Wielka
Piramida jest ciągle obsługiwana przez Kapłanów Skinków. Wielu wojowników Skinków,
którzy strzegą miasta, oswoiło mięsożerne, nielotne ptaki, które żyją na równinach i na
grzbietach swych niezwykłych wierzchowców patroluje ziemie wokół Oyxl.
Pewnego dnia Jaszczuroludzie mogą upomnieć się o niektóre z tych miast. Inne mogą
zostać odkryte przez poszukiwaczy skarbów i okradzione ze swego złota. Utrata każdego
miasta jest boleśnie odczuwana przez Magów-Kapłanów, nawet jeśli strata miała miejsce
wieki wcześniej. Każde miasto-świątynia zajmuje określoną pozycję w rozległej sieci
geomantycznej mocy, źródle potężnej magii, które może zostać całkowicie odnowione
jedynie, kiedy wszystkie pierwotne miasta-świątynie zostaną odzyskane i odrestaurowane.
Zadanie to wydaje się niemożliwe, nawet dla Magów-Kapłanów, którzy nie postrzegają
takich rzeczy jak inne śmiertelne rasy.
MIEJSCA MOCY
Miasta-świątynie nie są jedynymi budowlami wyrastającymi ponad sklepienie dżungli, ani
jedynymi, które niszczeją w mglistym mroku pod drzewami. Na rozległych połaciach
dżungli leżą setki, a nawet tysiące świętych miejsc, zrujnowanych reliktów dawno
minionej ery Pradawnych.
Wiele z tych miejsc zajmuje pomniejsze węzły sieci geomantycznej. Inne służą
bardziej niejasnym celom, zapomnianym nawet przez Maga-Kapłana.
Są to tak zwane „miejsca mocy”, będące najczęściej miejscami bitew między
Jaszczuroludźmi a tymi, którzy najechali na ich królestwo. Dzieje się tak dlatego, że
niewielu intruzów bywa wystarczająco licznych, bądź na tyle głupich, by przypuścić
bezpośredni atak na tak duży i dobrze strzeżony cel jak miasto-świątynia. Wiele z tych
miejsc kryje bogactwa, które mogą przyciągnąć najeźdźców albo poszukiwaczy skarbów,
dlatego też większość jest regularnie odwiedzana przez dalekie patrole czujnych Skinków.
SKARBY JEZIORA XUHUA
Pod spokojnymi wodami Jeziora Xuhua leży niewypowiedziane bogactwo, świecące
kusząco na płyciznach. Jednakże każdego, kto spróbuje odzyskać złote sztaby i drogocenne
kamienie, czeka ponura śmierć. Kiedy intruz zanurkuje w wodach jeziora, zostanie
uwięziony i nie może wydostać się na powierzchnię. Zostanie skazany na utonięcie i będzie
uderzał w niewidzialną barierę na tafli wody. W kronikach Jaszczuroludzi napisano, że
jezioro zalało wyjątkowo bogate miasto-świątynię. Zgodnie z tablicami mury miasta
wysadzane były klejnotami we wszystkich odcieniach. Kiedy jezioro zalało owe nieznane
miasto, utonęli wszyscy jego mieszkańcy, a żaden z Jaszczuroludzi nie próbował nigdy
wejść do miasta.
GWIEZDNE PIRAMIDY POLUDNIOWEGO NIEBA
Te dziwne budowle są miejscem pielgrzymek wielu Magów-Kapłanów, bowiem medytacja
w ich cieniu oznacza zrozumienie boskości właściwej jedynie Pradawnym. Przez
tysiąclecia piramidy były celem niezliczonej liczby ataków Mrocznych Elfów, których
Czarodziejki zamierzały czytać z wnętrzności złożonych w ofierze więźniów, by poznać
własną przyszłość. Żadnej nie spodobało się to, co tu ujrzała, bowiem za każdym razem
wieszczono im szybką śmierć z rąk mściwych Jaszczuroludzi.
ZIGGURAT SWITU
Strome ściany tego imponującego zigguratu przecinają sklepienie dżungli i jest on
widoczny z wielu kilometrów. Na jego szczycie przez cały rok, dzień i noc, płonie ogień.
Powiada się, że kto dotknie jego płomienia i przeżyje, uzyska moc samego słońca. Owa
legenda przywiodła tu Księcia Mrocznych Elfów Kharondhela, który chciał odprawić
pokrętną, świętokradczą parodię ceremonii przejścia przez Płomienie Asuryana. Co chciał
osiągnąć szalony szlachcic, pozostaje kwestią domysłów, wiadomo tylko, że znalazł bolesną
i makabryczną śmierć.
STRAZNICY XETI
Na zachód od Grzbietu Soteka, nad jałową, nadbrzeżną równiną za Przepaścią Kondora,
znajduje się najdziwniejsze miejsce Lustrii. Strażnicy Xeti to rzędy monolitów, każdy
wysoki na tuzin metrów, pokryty skomplikowanymi wzorami i świecącymi na zielono
inkrustacjami. Powiada się, że Strażników wzniesiono z polecenia Maga-Kapłana Itzy
Lorda Arexibo zaraz po Wielkiej Katastrofie. Ich przeznaczeniem jest słuchanie
wiadomości od Pradawnych, lecz jak dotąd nic nie usłyszano.
ZNAKI PRADAWNYCH
258 | S t r o n a
Głęboko w dżungli centralnej Lustrii znaleźć można liczne geometryczne symbole wyryte
głęboko w ziemi, z których każdy przypomina stylizowaną formę stworzenia z dżungli. Z
poziomu ziemi jawią się jedynie doskonale wykonaną inżynierską robotą, lecz ich
prawdziwe kształty zobaczyć mogą tylko oczy bogów. Śmiertelnik poruszający się po
powierzchni świata nie jest w stanie zobaczyć wzorów, a niektórzy utrzymują, że miały
być one widoczne jedynie dla enigmatycznych Pradawnych.
CYTADELA ZMIERZCHU
Cytadela Zmierzchu położona jest na wyspie, leżącej u najdalej na południe wysuniętego
cypla kontynentu Lustrii. Ten port-garnizon Elfów Wysokiego Rodu został zbudowany w
dziewięćdziesiątym siódmym roku panowania Króla Feniksa Morvaela Zapalczywego.
Chociaż elegancka budowla wyszła spod ręki Elfów, została wzniesiona na fundamentach
dalece starszego miejsca mocy. Tak więc, mimo że Elfy Wysokiego Rodu z pewnością o
tym nie wiedzą, żyjąc i broniąc tej prastarej osady, podtrzymują ważny węzeł Wielkiej
Ochrony.
Elfy Wysokiego Rodu utrzymują wiele tego typu portów-garnizonów rozrzuconych
po całym świecie. Magowie-Kapłani nie wiedzą, ile z nich stanowi aktywną część Wielkiej
Ochrony, wiedzą jednak, że każdy z nich jest miejscem o niezwykłej mocy magicznej.
SZMARAGDOWE SADZAWKI
Wiele setek kilometrów na północ od Itzy leży miejsce mocy znane jako Szmaragdowe
Sadzawki. Sadzawki tworzą całe tuziny spokojnych, porośniętych lotosem stawów, które
świecą niesamowitym, zielonym światłem. Miejsce to jest otoczone wyjątkową czcią
Magów-Kapłanów i każdy z nich pielgrzymuje tu raz na sto lat. Do wody Szmaragdowych
Sadzawek wchodzić mogą tylko Slannowie. Innym Jaszczuroludziom: Saurusom, Skinkom
i Kroxigorom nakazuje się czekanie na powrót ich panów na skraju stawów. Slannowie
spędzają w Szmaragdowych Sadzawkach całe dnie, a święte wody wzmacniają ich ciała i
być może odświeżają również ich prastare dusze.
Żaden intruz nie wdarł się nigdy do dżungli otaczającej Szmaragdowe Sadzawki,
nawet w czasie burzliwych lat wojny ze Skaveńskim klanem Pestilens. Jedynymi
ciepłokrwistymi, którzy wiedzą o istnieniu stawów jest plemię dzikich kobiet, które
nawiedza tamtejszą dżunglę, jednak również ono otacza sadzawki czcią taką jak Slannowie
kąpiący się w połyskujących zielenią wodach życiach.
RUINY IMPERIUM
Miejsca tego typu znaleźć można nie tylko w samej Lustrii, lecz na całym świecie. Istnieje
ich dużo więcej, lecz Slannowie z Lustrii stracili z nimi kontakt. W kronikach opisuje się
miasta ukryte w dżunglach Ziem Południowych, lecz jedynie kilka najstarszych generacji
Slannów pamięta, by nimi rządziły. Dalej na wschodzie leżą Smocze Wyspy, na których
żyły Saurusy i Skinki, ale nie Slannowie. Jeśli nadal tam żyją, to z pewnością bez
przewodnictwa i mądrości Magów-Kapłanów musiały cofnąć się do stanu barbarzyństwa.
BOGOWIE WOJNY
Od czasu zawalenia się wrót na biegunach i odejścia Pradawnych minęły długie, krwawe
tysiąclecia. Nie pozostał żaden żyjący Slann, Mag-Kapłan, który mógłby opowiedzieć o
tych odległych czasach i tak oto zamierzchłe wydarzenia przeszły z pamięci do legend.
Enigmatyczni Pradawni nie są postrzegani jak dobrotliwi władcy porządku wszechświata i
wymiarów i stali się odległymi, dawno utraconymi bogami.
UTRACENI BOGOWIE
Wobec braku wiedzy z pierwszej ręki na temat Pradawnych, a także w obliczu braków i
nieścisłości w kronikach, Jaszczuroludzie dysponują jedynie fragmentarycznym obrazem
swych stworzycieli. Święte tablice pełne są niejasnych i zatartych odwołań do różnych
Pradawnych i ich uczynków; odczytując je, Jaszczuroludzie jęli przypisywać określone
cechy konkretnym Pradawnym.
I tak, na przykład, Tlanxa jest Pradawnym opisywanym przez wiele glifów jako
wcielenie wojowniczej natury Jaszczuroludzi, a dwa źródła układu glifów w Hexoatl i Itzy,
opisują go jadącego na wojnę w potężnym powietrznym rydwanie. Quetli, o którym
traktują święte tablice z Hexoatl, przedstawiany jest jako bóg-wojownik, a Proroctwo z
Halo mówi o nim „Obrońca Prawdziwej Drogi”. Xhotl, Pradawny, którego imię nadano
jednemu z miast-świątyń, opisywany jest w każdej wspominającej o nim sekwencji, jako
ten, który wybiera tych, którym pisana wielkość.
W chwili kiedy Jaszczuroludzie wdali się w zbrojne konflikty z kolejnymi rasami, owi
Pradawni i towarzyszące im wojenne aspekty natury Jaszczuroludzi poczęły brać górę.
KULTY
Czczenie Pradawnych składa się z wielu rytuałów, które przybierają różne formy w
zależności od bóstwa i natury jego wyznawców. Magowie-Kapłani na przykład
przewodniczą wszelkiego rodzaju ceremoniom, lecz sami pozostają beznamiętni. Mag-
Kapłan może zostać przyniesiony do wielkiego ołtarza, by uświetnić ceremonię i pozostać
w czasie jej trwania w medytacji, nieświadomy i nie dbający o to, co się wokół niego dzieje.
To Kapłani Skinków przeprowadzają wiele najróżniejszych obrzędów religijnych, pokut i
rytuałów związanych z każdym z Pradawnych. Również Saurusy oddają cześć swoim
utraconym bogom, lecz ci skupieni na jednym zadaniu wojownicy robią to na własny,
prosty sposób. Mogą na przykład usypać stos z ciał pokonanych wojowników przed
totemem wojownika-obrońcy Quetzla albo połknąć w całości bijące jeszcze serce
pokonanego ku chwale Tzcatliego, tego który obdarza siłą ramiona wojowników. Nawet
Kroxigory oddają hołd bogom Jaszczuroludzi, a dżunglę wypełnia o świcie ich niski,
dudniący śpiew. Być może ongiś, przed Wielką Katastrofą, Jaszczuroludzie komunikowali
się bezpośrednio ze swymi panami, a może nie mieli potrzeby komunikowania się z nimi,
gdyż wszystkie ich potrzeby były przewidywane i zaspokajane.

Od czasu odejścia Pradawnych minęło jednak tyle czasu, że Jaszczuroludzie nie
szczędzą starań, by jeszcze lepiej wypełniać wolę ich utraconych bogów. Potężne siły
maszerują na wojnę przez cały kontynent, ponieważ wymaga tego szczególny układ planet.
Pokonana armia, której morze odcięło drogę ucieczki, może uniknąć ostatecznej zagłady,
gdyż Mag-Kapłan dostrzegł wolę Pradawnych we wzorze śladów lądowych rekinów
pozostawionych na plaży.
SWIATYNIE-TWIERDZE
Świątynie, w których Jaszczuroludzie czczą swych bogów mogą przyjmować rozmaite
formy. Większość z nich powstała za czasów Pradawnych, lecz wiele zostało
wybudowanych na przestrzeni kolejnych tysiącleci, wznoszonych warstwa po warstwie do
większych nawet rozmiarów. We wnętrzu tych świątyń piramid znajdują się labirynty
tuneli i komnat. Każda z nich jest bardzo łatwa do obrony, a ich konstrukcja jest odporna
na pociski najpotężniejszych machin wojennych i na najbardziej zdeterminowane ataki.
Napastnik, któremu udało się wedrzeć do miasta-świątyni, staje przed zadaniem oblegania
tuzinów takich twierdz obsadzonych przez setki Jaszczuroludzi.
Świątynie znacznie różnią się od siebie wyglądem. Chociaż większość z nich to
piramidy schodkowe, to i tak każda z nich jest inna. Wielka Piramida z Chaquy,
przykładowo, tak jak wiele innych budowli została w całości zbudowana ze złota, a
jednocześnie zarasta pnączami, gdyż miasto zostało dawno opuszczone. Świątynia
Wielkiego Węża w Itzy wygląda z daleka, jakby została wykonana z terakoty – w
rzeczywistości pokryta jest zaschłą krwią tysięcy wrogów, których złożono w ofierze na jej
ścianach.
Niektórzy Pradawni są zdaniem Slannów bardziej aktywni i otwarci na modły o
określonej porze roku, w czasie określonego zjawiska astronomicznego. W tym okresie
świątynie wrą od aktywności i ceremonii. Odprawia się w nich wielkie rytuały, a
powietrze wokół budowli przesiąknięte jest magiczną energią. Ze szczytów świątyń biją
fale magicznej mocy. Przepływające nad nimi chmury wrą i kipią, a spektakularne burze
wstrząsają niebem. Mówi się, że właściwy hołd złożony Pradawnemu, który jest patronem
świątyni sprawi, że usłyszy on modły Jaszczuroludzi i, jeśli ci na to zasługują, obdarzy ich
częścią swej niezmierzonej potęgi.
SKLADANIE OFIAR
Wieki po nadejściu Boga Węża Soteka to czas, w którym Jaszczuroludzie jęli coraz częściej
składać w ofierze wojowników wroga pojmanych w zwycięskich bitwach. Rytuały
przelewania krwi wrogów to dla Jaszczuroludzi okazja do udowodnienia swym bogom, że
warci są ich błogosławieństw i zademonstrowania swego nieprzerwanego oddania i wiary
w Wielki Plan. Niektórzy Magowie-Kapłani wierzą, że jedyni, dla których warto poświęcić
życie jakiejś istoty, to Pradawni, stwórcy świata, którzy w momencie załamania się
gwiezdnych wrót poświęcili wszystko, by ocalić planetę przed całkowitą zagładą.
SOTEK-WYBAWICIEL
Największą ofiarą, jaką złożyli Jaszczuroludzie swym dalekim bogom, była ta zwiastująca
nadejście Boga Węża Soteka. Wojna ze Skavenami z klanu Pestilens trwała cały wiek, a
uczynki i wydarzenia, które miały wtedy miejsce, stały się tematem legend i opowieści.
Wiadomym jest jednak, że Tehenhauin, Prorok Soteka złożył w ofierze wielką liczbę
Skaveńskich jeńców. Jego poplecznicy wyrżnęli całe rzesze szczuroludzi w rytuale tak
Fantasy Skirmi sh
potężnym, że kometa o dwóch ogonach, która zdominowała niebo na setki lat, wybuchła
nad ich głowami jasnym światłem, zwiastując ponoć pojawienie się na świecie Soteka.
Od tego czasu Sotek jest dla Jaszczuroludzi wybawicielem od wszelkich stworzeń,
które zrodziły się jako odchylenie od Wielkiego Planu. Sotek wyobrażany jest jako wielki
wąż, który połyka wrogów Jaszczuroludzi, trawiąc ich przez milenia w swym przepastnym
żołądku. To właśnie do Soteka zwracają się Jaszczuroludzie wyruszający na wojnę ze
sługami Chaosu, a w każdym mieście-świątyni istnieje wielka świątynia-piramida ku jego
czci. Po doniosłym zwycięstwie, miasto-świątynia rozbrzmiewa śpiewem wojowników i
brzękiem uderzających w kamienne bloki ofiarne ostrzy, które przecinają szyje
otumanionych jeńców. W czasie tych ceremonii krew sług Chaosu spływa potokami po
stopniach piramidy, by ostatecznie zmieszać się z wodami wielkich rzek.
UTRACENI
Chociaż Sotek jest dominującym bogiem Jaszczuroludzi, czczą oni również innych. O
niektórych z nich niewiele wiadomo. Xholankha, o którym mówi się tylko ‘Utracony”, a
wszystkie inne wzmianki o nim są niejasne i często sprzeczne, dla wszystkich oprócz
najtęższych umysłów. Rigg, zwana Wygnańcem wymieniona jest w nielicznych glifach.
Co niespodziewane, ze wzmianek wynika, że jest to istota żeńska, a jedna z sekwencji
glifów mówi o „Matce Kalitha" – koncept całkowicie niezrozumiały dla Jaszczuroludzi. W
przypadku części z nich znane są tylko ich imiona tak jak w przypadku Conalxy, Inhamexa
czy Yuxa, święte tablice wymieniają tych utraconych bogów, lecz nie podają dalszych
szczegółów. Jest wielce prawdopodobne, że istnieją też inni i że nawet Magowie-Kapłani
nie znają imion wszystkich Pradawnych.
Oprócz Soteka, czci się około tuzina innych Pradawnych, którzy tworzą drugi
panteon bogów Jaszczuroludzi. Do najbardziej znaczących zaliczyć można Hoteca – Pana
Słońca, Tepoka – boga magii i mądrości i Poleca – tego, który chroni przed zjawiskami
nadnaturalnymi. Każdy z tych Pradawnych ma swoje świątynie-piramidy w wielu
miastach-świątyniach, a całe armie skandują ich imiona przed wyruszeniem w bój.
Określonym bogom przypisuje się określone umiejętności wojskowe, a oddanie
wyznawców rośnie w czasie wojen. Oprócz Soteka, Tlanxla i Xlotla, wojownicy modlą się
do Tzunkiego – pana wód, zwinności i bystrości oka; Tlazcotla – beznamiętnego,
cierpliwego i zdeterminowanego; Huanchi – Boga Jaguara, pana ziemi i nocy oraz do
Xapatiego, którego imię przywołuje się przed dokonaniem zemsty na wrogu.
Oprócz wymienionych, czci się wielu innych Pradawnych, być może mniej często,
tudzież o określonych porach zgodnych z koniunkcjami ciał niebieskich. Itzl jest
przykładowo bogiem zimnokrwistych zwierząt, który błogosławi dosiadającym
Zimnokrwistych i Karnozaurów panowaniem nad ich wierzchowcami. Xokha jest duchem
kamienia, dawcą siły i Arbitrem Powinności. Uxmac jest posłańcem bogów, który pewnego
dnia powróci na świat, niosąc słowo Pradawnych. Caxuatn to drapieżca, ten, który czai się
w głębi dżungli, ten, którego przejście sprawia, że zwierzęta nagle milkną, a wiatr cichnie.
Dla Jaszczuroludzi każda z tych istot jest świętym bóstwem. Każda odegrała znaczącą
rolę w tworzeniu i zarządzaniu imperium, które rozciąga się na przestrzeń i czas. Chociaż
Pradawni odeszli, Jaszczuroludzie niecierpliwie wyczekują na ich powrót. Składane ofiary i
akty uwielbienia mają wskazać Pradawnym drogę do domu i poprowadzić ich dzieci do
ostatecznej bitwy, która wypleni ze świata deprawujący wpływ Chaosu. Jedynie wtedy
imperium Pradawnych może zostać odbudowane, a przestrzeń i czas mogą zostać
dostosowane do wielowymiarowego Wielkiego Planu bogów-stwórców.
259 | S t r o n a
Warheim
Jaszczuroludzie z Lustrii:

N
a pokrytym dŜunglą kontynencie Lustrii leŜy chylące się ku
upadkowi, zrujnowane imperium Jaszczuroludzi. Lustria była
ongiś królestwem bogów, gdzie przed eonami rządzili tajemniczy
Pradawni, a Jaszczuroludzie byli ich sługami. Kiedy Wielka
Katastrofa sprowadziła Chaos, Pradawni opuścili ten świat.
Pozostawieni samym sobie Jaszczuroludzie musieli podjąć się interpretacji Wielkiego
Planu, dzieła rozpoczętego przez ich panów. Owo dzieło trwa nieprzerwanie, i dziś,
w erze rosnącej potęgi Chaosu, zimnokrwiści mieszkańcy Lustrii pozostają czujni i
gotowi ukarać kaŜdego, kto spróbuje przeszkodzić w wypełnieniu ich świętej misji.
Pochodzenie Jaszczuroludzi ginie w pomroce dziejów, kiedy to mityczni
bogowie-stworzyciele odwiedzili ten świat i uformowali go w zgodzie ze swym
Wielkim Planem. W gorących dŜunglach Lustrii zimni, obcy i enigmatyczni
Jaszczuroludzie wypełniają misję powierzoną im przez ich dawno zaginionych
panów.
Rasa Jaszczuroludzi została stworzona przez tajemniczych Pradawnych,
boskie istoty, których imperium obejmowało nie tylko ten świat, ale rozciągało się
równieŜ w przestrzeni kosmicznej i czasie. Potworny kataklizm zmusił Pradawnych
do porzucenia planety i pozostawienia swych sług, Jaszczuroludzi, na pastwę
nieodwołalnie zmienionego świata.
Jaszczuroludzie obejmują róŜnorodne podgatunki. KaŜdy z nich jest
jednakowo beznamiętny i nieodgadniony, a przy tym dziki i całkowicie oddany swym
z dawna zaginionym stworzycielom. Przywódcami imperium są Slannowie, rozdęte,
nieruchawe istoty, których magiczne moce przewyŜszają moŜliwości nawet Elfich
Mistrzów Wiedzy Tajemnej. śołnierzami imperium są Saurusy – skupieni na jednym
celu, potęŜni wojownicy władający cięŜką, nabijaną kolcami bronią, wykonaną z brązu
bądź obsydianu i odziani w kościane pancerze. Rzemieślnikami i zarządcami są Skinki,
niewielkie i płoche, a przy tym szybkie i zwinne na polu bitwy, gdzie walczą jako
zwiadowcy i wojownicy.
Imperium Jaszczuroludzi jest odmienne od pozostałych. Jaszczuroludzie nie
przychodzą na świat tak jak inne stworzenia. Całe pokolenie zwane skrzekiem
samoistnie wypływa, w pełni uformowane, z lęgowych jezior tudzieŜ z wilgotnych
jaskiń rozciągających się pod miastami-świątyniami. Cały skrzek czeka ten sam los, czy
przyjdzie mu się stać Świątynnymi StraŜnikami Saurusów, których zadaniem będzie
ochrona Magów-Kapłanów czy potęŜnymi Kroxigorami, którym powierzy się
odbudowę zrujnowanego miasta-świątyni. Jakakolwiek rola została im przeznaczona,
Jaszczuroludzie wypełnią ją w ramach Wielkiego Planu Pradawnych.
Kompania Jaszczuroludzi w pełnej gotowości bojowej tworzy zjawiskową i
potęŜną, a jednocześnie barwną i róŜnorodną siłę bojową. Trzon druŜyny stanowią
Saurusy wspierani przez zwinne Skinki, które raŜą wroga pociskami z dmuchawek i
blisko przeciwnika. Modele takie moŜna rozstawić na elementach terenu wodnego w tym
samym czasie co zwiadowców na dwa sposoby. Albo dokładnie w taki sam sposób jak
zwiadowców, ale bez uwzględnienia minimalnego dystansu od przeciwnika, bądź teŜ
umieszczając ich w polu widzenia wroga na terenie wodnym, lecz w odległości większej
niŜ 12” od przeciwnika.
Zimnokrwisty:
Wszystkie modele podlegające zasadzie specjalnej ZIMNOKRWISTY przeprowadzając
test oparty na współczynniku CP wykonują rzut 3K6 odrzucając kostkę z
najwyŜszym wynikiem.
Wybór postaci:
DruŜyna Jaszczuroludzi z Lustrii musi zawierać nie mniej niŜ 3 i nie więcej niŜ 15
modeli. Gracz ma 500 ZŁOTYCH KORON, które musi przeznaczyć na rekrutację
postaci do swojej druŜyny.
Bohaterowie:
WÓDZ SKINKÓW: DruŜyną Jaszczuroludzi z Lustrii musi dowodzić Wódz Skinków.
Wódz Skinków moŜe być tylko jeden!
KAPŁAN SKINKÓW: Wódz Skinków moŜe liczyć na pomoc i radę Kapłana Skinków.
SAURUS: W szeregach Jaszczuroludzi z Lustrii mogą słuŜyć dwa Saurusy.
Stronnicy:
SKINK: Wódz Skinków moŜe wcielić do kompanii dowolną ilość Skinków (naleŜy
jednocześnie pamiętać o zasadzie ograniczającej liczbę modeli druŜyny Jaszczuroludzi
z Lustrii do 15 postaci).
SKINK KAMELEON: W szeregach Jaszczuroludzi z Lustrii moŜe słuŜyć maksymalnie
pięć Skinków Kameleonów.
JEŹDŹCY ZIMNOKRWISTYCH lub JEŹDŹCY TERRADONÓW: Wódz Skinków moŜe
dowodzić dwoma Jeźdźcami Zimnokrwistych lub dwoma Jeźdźcami Terradonów.
KROXIGOR lub SALAMANDRA: Wódz Skinków moŜe wcielić do kompanii jednego
Kroxigora lub jedną Salamandrę.
Machiny:
RYDWAN ZIMNOKRWISTYCH: Wódz Skinków moŜe wyposaŜyć Jaszczuroludzi z
Lustrii w jeden Rydwan Zimnokrwistych.
Najemne Ostrza:
Jaszczuroludzie z Lustrii są zimnokrwistymi gadami, niepojętymi dla ciepłokrwistych ras.
Z tych powodów Jaszczuroludzie z Lustrii nie mogą zatrudnić Ŝadnego Najemnego Ostrza.

Początkowa liczba Punktów Doświadczenia:

zasypują go oszczepami. Saurusy dosiadające tępych, lecz bez wątpienia potęŜnych
Zimnokrwistych tworzą niszczycielskie szeregi kawalerii. Jaszczuroludziom
towarzyszą takŜe przeraŜające stworzenia, takie jak wielkie Kroxigory.
Natura:
PRAWORZĄDNA.
WÓDZ SKINKÓW rozpoczyna grę z 20 Punktami Doświadczenia.
KAPŁAN SKINKÓW rozpoczyna grę z 12 Punktami Doświadczenia.
SAURUS rozpoczyna grę z 8 Punktami Doświadczenia.
STRONNICY rozpoczynają grę nie posiadając Punktów Doświadczenia.

Zasady specjalne: Tabela umiejętności

W przypadku Jaszczuroludzi z Lustrii mają zastosowanie poniŜsze zasady specjalne: Jaszczuroludzi z Lustrii
STRZE AKADE SZYB SPEC
Jaszczuroludzie: WALKA
LANIE MICKIE
SIŁA
KOŚĆ JALNE
Przybyłe do Starego Świata z Lustrii, nienawykłe do surowego północnego klimatu WÓDZ SKINKÓW ♦ ♦ ♦ ♦ ♦
KAPŁAN SKINKÓW ♦ ♦ ♦
zimnokrwiste gady przeznaczają spore nakłady finansowe na utrzymanie swej świty i SAURUS ♦ ♦ ♦
zapewnienie odpowiedniego wiktu i opierunku. W grze odzwierciedla to zasada
zgodnie z którą w czasie rozgrywania sekwencji po potyczce, na potrzeby zasad sprzedaŜy
Łupów kompania traktowana jest tak jakby liczba modeli w druŜynie była o jeden
Umiejętności specjalne:
poziom większa, niŜ ma to faktycznie miejsce. Bohater Jaszczuroludzi z Lustrii, który osiągnął kolejny poziom doświadczenia i w
ramach rozwoju wylosował NOWĄ UMIEJĘTNOŚĆ moŜe nabyć umieszczone poniŜej
Obcy: umiejętności specjalne. Więcej informacji na temat nauki umiejętności zamieszczono w
Jaszczuroludzie pozostają dla ludzi obcą i niepojętą rasą niewiele lepszą od mutantów ROZDZIALE : DOŚWIADCZENIE.
czy zwierzoludzi. Istnieje jednak grupa społeczna, która w charakterystyczny dla siebie
sposób widzi zysk tak, gdzie inni nawet nie chcą spojrzeć. Gildia Kupców, zrzeszająca
Kawalerzysta:
Bohater potrafi jeździć na Zimnokrwistych, a nawet latać na Terradonach. Dzięki
róŜnego rodzaju handlarzy reprezentuje specyficzne podejście do jaszczuroludzi,
starając się zedrzeć z przybyszów jak najwięcej złota. umiejętności model moŜe przerzucić nieudany test jeździectwa, wynik drugiego rzutu
jest ostateczny.
W grze odzwierciedla to zasada, zgodnie z którą jaszczuroludzie za kaŜdy
zakupiony w czasie rozgrywania sekwencji po potyczce przedmiot muszą zapłacić Saurus Starej Krwi (tylko Saurus):
dodatkowym złotem. I tak, wartość przedmiotu którego cena nie przekracza 20 ZK Kiedy Saurusy, starzeją się, łuskowa skóra na ich grzbietach staje się twardsza, a
wzrasta o kolejne K6 ZK; ekwipunek którego wartość podstawowa oscyluje w niektóre łuski całkowicie kostnieją. Łuski stają się jaśniejsze, przyjmując odcienie bieli,
granicach od 21 ZK do 50 ZK zostaje zwiększona o kolejne 2K6 ZK, zaś za przedmioty, uznawane za błogosławieństwo Pradawnych. I tak, naturalny pancerz Saurusów
których cena podstawowa przekracza 51 ZK jaszczuroludzie muszą dopłacić kolejne polepsza się z wiekiem, sprawiając, Ŝe sędziwych weteranów trudniej zabić w bitwie,
3K6 ZK. ich łuski grubieją i pokrywają. Bohater otrzymuje modyfikator +1 do Ochrony Pancerza.
Ponadto Gildia Kupców nie ufa dziwnie wyglądającym i zachowującym się
jaszczuroludziom. Zimnokrwiści otrzymują modyfikator -1 do rzutu na DOSTĘPNOŚĆ Święty obowiązek (tylko dowódca):
ekwipunku, w czasie rozgrywania sekwencji po potyczce. Korzystający z tej umiejętności dowódca cieszy się posłuchem u podwładnych a sam
Wodny: staje się NIEZŁOMNY. Ponadto umiejętność pozwala wszystkim postaciom (bohaterom
lub stronnikom), którzy znajdują się w odległości nie przekraczającej 6” od dowódcy,
Modele jaszczuroludzi podlegające zasadzie specjalnej WODNY traktują rzeki, bagna, przerzucić nieudany test CP, wynik drugiego rzutu jest ostateczny. NaleŜy pamiętać,
jeziora i wszystkie elementy terenu wodnego jako teren otwarty. Co więcej, uznaje się, Ŝe Ŝe umiejętność ta nie ma zastosowania w przypadku, gdy dowódca jest Oszołomiony!,
modele podlegające zasadzie specjalnej WODNY przebywające na terenie wodnym został Powalony na ziemię! lub Ucieka!.
znajdują się za osłoną lekką. Ponadto, modele podlegające zasadzie specjalnej WODNY
przebywające na terenie wodnym mogą Ukrywać się, jeŜeli pozostają w odległości większej Trucizna z dŜungli:
niŜ 2” od skraju terenu wodnego. Wszystkie niemagiczne pociski wystrzelone z broni dystansowej przez bohatera ze
Co więcej, modele podlegające jednocześnie zasadom specjalnym WODNY i zdolnością trucizna z dŜungli uzyskują cechę oręŜa ZATRUTE ATAKI.
ZWIADOWCA potrafią korzystając z elementów terenu wodnego podkraść się niezwykle

260 | S t r o n a

Woźnica:
Bohater potrafi powozić wozem, powozem, a nawet rydwanem. Dzięki umiejętności
model moŜe przerzucić nieudany test powoŜenia, wynik drugiego rzutu jest ostateczny.
Wyjątkowy drapieŜnik (tylko Skinki):
Doświadczone Skinki są mistrzami w zbieraniu i mieszaniu trucizn. Bohater, który
walczy bronią z cechą oręŜa ZATRUTE ATAKI, rani automatycznie swój cel w
przypadku, gdy uzyska niemodyfikowalną 5 lub 6 w rzucie na trafienie. JeŜeli ZATRUTY
ATAK trafia na 7+ (w przypadku zatrutej broni dystansowej), zasada niniejsza nie ma
zastosowania. JeŜeli model trafił, naleŜy rzucić na zranienie w zwykły sposób.
Zabójczy cios (tylko Saurus):
Dziesiątki wojen i setki stoczonych pojedynków nauczyły jaszczuroludzi skutecznego
i szybkiego zabijania. Wszystkie ATAKI wykonane przez bohatera w fazie walki wręcz
podlegają zasadzie specjalnej ZABÓJCZY CIOS.
Zwiadowca:
Bohater podlega zasadzie specjalnej zwiadowca.
Bohaterowie:
Jaszczuroludzie z Lustrii to zimnokrwiste gady skupione na wypełnianiu Wielkiego
Planu Pradawnych. To właśnie modele takich bohaterów tworzą trzon druŜyny oraz
stanowią o zamoŜności i prestiŜu kompanii. DruŜyna Jaszczuroludzi z Lustrii moŜe
posiadać do sześciu bohaterów, z których jeden musi pełnić rolę przywódcy.
Jednocześnie naleŜy jednak zauwaŜyć, Ŝe piątym i szóstym bohaterem moŜe zostać, w
drodze awansu, jedynie jeden ze stronników (więcej informacji znajduje się w
ROZDZIALE : KAMPANIE). Modele bohaterów, w odróŜnieniu od stronników, mogą
posługiwać się znacznie szerszym wachlarzem ekwipunku, mogą dzierŜyć magiczną
broń a takŜe posługiwać się innymi, rzadko spotykanymi przedmiotami zdobytymi w
czasie kampanii.
Wódz Skinków:
ILOŚĆ MODELI W DRUśYNIE: 1 nie mogą manipulować Wiatrami Magii w sposób choćby zbliŜony do mistrzostwa
KOSZT REKRUTACJI: 65 ZK
Te ze Skinków, które wykazały się w bitwie tudzieŜ przyszły na świat juŜ naznaczone
do wielkości, powierzone zostają jednemu z Kapłanów Skinków. Wiele z nich
otrzymuje tytuł Wodza i przemawia w ich imieniu. Podczas gdy Kapłani Skinków
zajmują się proroctwami i administracją miasta-świątyni, Wodzowie pełnią rolę
zarządców i dowódców wielu patroli działających na terenie Lustrii. Do nich naleŜy
prowadzenie tych patroli, a te działać muszą nie tylko w przypadku wojny, ale przez
cały czas. Są straŜnikami i stale przepatrują dŜunglę, gdyŜ to na nich ciąŜy
odpowiedzialność wykrywania obecności intruzów i, o ile to tylko moŜliwe,
wyeliminowanie ich. W porównaniu do większości Skinków, Wodzowie są agresywni,
lecz ich rolą nie jest poświęcenie i śmierć w bitwie. Ich zadaniem jest przebudzenie
Saurusów, kiedy tylko intruzi pojawią się w duŜej liczbie. Wtedy Wodzowie Skinków
prowadzą Ŝołnierzy do walki, by jak najszybciej pozbyć się najeźdźców.
Wodzowie Skinków są prawą ręką Kapłanów Skinków i lojalnie im słuŜą.
Kapłani Skinków potrzebują czasem wojowników, którzy mogliby wykonywać
bardziej skomplikowane rozkazy w bardziej dyskretny sposób, coś co wykracza poza
zrozumienie brutalnych Saurusów. Wodzowi Skinków moŜna powierzyć święte
relikwie tudzieŜ zadania związane z dopełnieniem jakiegoś przeznaczenia. MoŜe to
być odzyskanie zaginionego artefaktu bądź teŜ zamordowanie określonego wroga.
Zdarza się teŜ, Ŝe Wódz dowodzi niewielkim zwiadem, który ma pomóc mu w
wykonaniu wyznaczonego zadania.
Czasami jedno z wielu proroctw przepowiada nadejście wielkiego wojownika, a
wtedy Kapłani Skinków uwaŜnie przyglądają się lęgom wykazującym niezwykłe
cechy. NaleŜą do nich w szczególności duŜe czerwone grzebienie, jasny znak, Ŝe
Skink jest wybrańcem Boga WęŜa, Soteka. Sinki takie traktuje się z mieszaniną
szacunku i trwogi, gdyŜ wojownicy tacy zsyłani są Jaszczuroludziom jedynie w
największej potrzebie. Skinki o czerwonych grzebieniach są najodwaŜniejsze pośród
swego rodzaju i nie unikają bitwy. W ich Ŝyłach płonie gniew Boga WęŜa i gotowe są
zabijać bez litości, bowiem ich Ŝądza walki jest nienasycona tak samo jak Ŝądza krwi u
Soteka. Wielu ciepłokrwistych spotkał z ręki Wodzów okrutny koniec.
Kiedy Wodzowie Skinków walczą w ramach większej kompanii Jaszczuroludzi,
powierza się im wiele kluczowych zadań. Do najwaŜniejszych naleŜy włączenie do
bitwy Skinków, dowodzenie nimi i zachęcanie do walki ze zbliŜającym się wrogiem,
bo chociaŜ Skinki są całkowicie oddane Pradawnym, nie są potęŜnymi ani pewnymi
siebie wojownikami. Zdarza się, Ŝe Wodzowie Skinków prowadzą do walki mniejsze
grupy Skinków, poprzedzające główne siły Jaszczuroludzi. Ich zadaniem jest
utrudnianie Ŝycia wrogowi, którego zasypują zatrutymi oszczepami, pozorowane ataki
i odwrót. Jest to wielce niebezpieczne zadanie, lecz Wodzowie Skinków są
wprawnymi dowódcami i wykonują je perfekcyjnie.
CHARAKTERYSTYKA WODZA SKINKÓW:
WÓDZ SKINKÓW SZ WW US S WT śW I A CP
Początkowa 6 4 5 3 3 1 6 1 7 To Pradawni stworzyli rasę gadzich wojowników, lecz nie wiadomo do końca,
Maksymalna 6 6 6 4 3 3 8 4 8 czy przywieźli owych wojowników ze sobą, czy teŜ zaadaptowali formy Ŝycia, które
BROŃ/PANCERZ: Wódz Skinków posiada sztylet i dmuchawkę, gracz wedle uznania
moŜe wyposaŜyć dowódcę w dodatkowy oręŜ i pancerz z LISTY EKWIPUNKU
JASZCZUROLUDZI Z LUSTRII.
ZASADY SPECJALNE:
ŁUSKOWATA SKÓRA (6+), TRUDNY DO ZABICIA, WODNY, ZASADZKA,
ZIMNOKRWISTY.
DOWÓDCA: postać (bohater lub stronnik), która znajduje się w odległości nie
przekraczającej 6” od Wodza Skinków, moŜe uŜyć jako podstawę testu wartość
Fantasy Skirmi sh
współczynnika CECHY PRZYWÓDCZE swojego dowódcy. NaleŜy pamiętać, Ŝe
zasada ta nie ma zastosowania w przypadku, gdy Wódz Skinków jest Oszołomiony!,
został Powalony na ziemię! lub Ucieka!.
Kapłan Skinków:
ILOŚĆ MODELI W DRUśYNIE: 0-1
KOSZT REKRUTACJI: 50 ZK
Zdarza się, choć bardzo rzadko, Ŝe ze skrzeku Skinków lęgnie się tylko jeden Skink.
Skinki takie zdają się być szczególnie zestrojone z energią świata i mają naturalne
uzdolnienia do magii. Są to Kapłani Skinków, prorocy rasy Jaszczuroludzi i
pomocnicy potęŜnych Slannów, Magów-Kapłanów.
Kapłani Skinków są jednymi z najbardziej inteligentnych przedstawicieli
swego rodzaju, a ich zadaniem jest wykonywanie instrukcji umieszczonych na
świętych tablicach pozostawionych przez Pradawnych. Zapisy te mogą tyczyć się
wielu rzeczy – zniszczenia miasta, odzyskania zaginionych artefaktów tudzieŜ
narodzin potęŜnego wojownika. Odpowiedzialność to wielka i ciąŜy bardzo
wszystkim Kapłanom Skinków. Być moŜe jeszcze waŜniejszą kwestią jest
interpretacja woli Slannów. Ta rzadko bywa jednoznaczna i Kapłanom Skinków
przychodzi często kłócić się o prawdziwe znaczenie zagadkowych poleceń ich panów
– znaczenie, którego czasami nie da się wyjaśnić przez tysiąc lub więcej lat.
Slannowie reagują wolno i mogą zastanawiać się przez całe wieki zanim
podejmą decyzję. Nie wolno im przeszkadzać, o ile nie wydarzy się coś skrajnie
wyjątkowego. W obliczu braku przewodnictwa Slanna to na barkach Kapłanów
Skinków spoczywa zajmowanie się miastami-świątyniami i pilnowanie, by Wielki Plan
Pradawnych był wprowadzany w Ŝycie. W odróŜnieniu od ich panów Slannów,
Skinki są niecierpliwymi istotami i odgrywają bardziej aktywną rolę w wypełnianiu się
proroctw. Ich wysiłki, by proroctwo się ziściło, jest dla Magów-Kapłanów zbyt
pochopne. Tak właśnie było w czasach, kiedy szczuroludzie najechali na Lustrię, a
Kapłan Skinków, Tehenhauin wziął na siebie cięŜar przywołania potęgi Boga WęŜa,
Soteka, za pomocą zbiorowej i krwawej ofiary.
W bitwie Kapłani Skinków są oczami i uszami Slannów. Slannowie są
potęŜnymi telepatami i potrafią postrzegać świat zmysłami Skinków. ChociaŜ Skinki
ich panów, to i tak dysponują znaczną mocą magiczną. Skupiają energię za pomocą
róŜdŜek, które, tak jak ich ciała, pokryte są glifami i symbolami mocy. Kapłani
Skinków okiełznują furię samej natury i uwalniają ją przeciwko wrogom
Jaszczuroludzi. Niebo nad ich głowami huczy od gromów i błyskawic, które zmiatają
całe kompanie wroga w oślepiającym wybuchu tajemnej mocy.
W nagłych przypadkach Kapłan Skinków musi ruszyć na wyprawę bez
wskazówek Maga-Kapłana. W misji takiej pomagać mu będzie często Wódz
Skinków, biegły w wojennym rzemiośle. Kapłan i Wódz będą więc współpracować
przy realizacji planów Pradawnych przynajmniej do momentu, kiedy Mag-Kapłan się
przebudzi, by osobiście poprowadzić armię.
CHARAKTERYSTYKA KAPŁANA SKINKÓW :
KAPŁANSKINKÓW SZ WW US S WT śW I A CP
Początkowa 6 2 3 3 3 1 4 1 6
Maksymalna 6 6 6 4 3 3 8 4 8
BROŃ/PANCERZ: Kapłan Skinków posiada sztylet i kostur (zobacz ROZDZIAŁ :
MAGIA).
ZASADY SPECJALNE:
ŁUSKOWATA SKÓRA (6+), TRUDNY DO ZABICIA, WODNY, ZASADZKA,
ZIMNOKRWISTY.
MAG: Kapłan Skinków zna jedno zaklęcie ze znanej mu Magii Pradawnych.
Więcej informacji znajduje się w ROZDZIALE : MAGIA .
MAGIA PRADAWNYCH: Kapłani Skinków bez trudu zgłębiają tajniki
ośmiu Tradycji Magii. Mag który osiągnął kolejny poziom doświadczenia i
w ramach rozwoju wylosuje NOWĄ UMIEJĘTNOŚĆ prócz zaklęcia z Dziedziny
Magii Pradawnych moŜe nauczyć się czaru z jednej z ośmiu Tradycji Magii. Aby,
sprawdzić jakie zaklęcie poznał Kapłan Skinków naleŜy wykonać rzut 2K6 i
porównać wynik z listą ZAKLĘĆ TRADYCJI MAGII. JeŜeli wynik wskazuje na
zaklęcie, które mag juŜ zna, naleŜy powtarzać rzut, póki nie uzyska się innego
wyniku.
MISTRZ MAGII PRADAWNYCH: Kapłan Skinków otrzymuje
modyfikator +1 do wszystkich prób rzucenia i rozproszenia zaklęcia.
Saurus:
ILOŚĆ MODELI W DRUśYNIE: 0-2
KOSZT REKRUTACJI: 45 ZK
Saurusy to zajadli drapieŜnicy, których ciała stworzono tak, by zmaksymalizować ich
potencjał w walce wręcz. Mają kościane grzebienie i twardą, łuskową skórę, po której
zsuwają się wszystkie trafienia miecza za wyjątkiem tych najcelniejszych. Saurusy
uŜywają duŜej broni wykonanej z obsynitu, brązu lub drogocennych metali, nabijaną
ostrymi kolcami i hakami, które rozdzierają ich wrogów na strzępy.
juŜ istniały w pierwotnej dŜungli. Saurusy są brutalnymi, lecz niezwykle
zdyscyplinowanymi stworzeniami. Odczuwają przy tym niewiele emocji, z których
główną jest dzikość nakierowana na jeden cel. Potrafią uŜywać prostej broni, lecz nie
potrafią tworzyć bardziej skomplikowanych urządzeń, a ich język ogranicza się do
warkliwych rozkazów. W czasach prehistorycznych, przed nadejściem Elfów i
Krasnoludów, Saurusy maszerowały naprzód i pacyfikowały kolejne krainy,
eliminując całe gatunki w ramach planu Pradawnych, by potem stać się straŜnikami
miast-świątyń i ich panów, Slannów.
261 | S t r o n a
Warheim
L ist a ekwip unku
J aszc zur ol ud zi z L ust r i i
SKINKI SAURUS KROXIGOR
BROŃ DO WALKI WRĘCZ BROŃ DO WALKI WRĘCZ BROŃ DO WALKI WRĘCZ
Buława 3 zk Broń wielka 15 zk Broń wielka 15 zk
Miecz 10 zk Buława 3 zk Buława 3 zk
Sztylet 2 zk Halabarda 10 zk Halabarda 10 zk
Topór bojowy 5 zk Miecz 10 zk Miecz 10 zk
Włócznia 10 zk Sztylet 2 zk Topór bojowy 5 zk
Topór bojowy 5 zk Włócznia 10 zk
BROŃ DYSTANSOWA Włócznia 10 zk BROŃ DYSTANSOWA
Broń miotana (noŜe) 10 zk
BROŃ DYSTANSOWA Broń miotana (noŜe) 10 zk
Dmuchawka 15 zk
Broń miotana (noŜe) 10 zk PANCERZ
Oszczep 15 zk
Sieć 10 zk Oszczep 15 zk Tarcza 5 zk
PANCERZ PANCERZ Hełm 5 zk
Lekki 5 zk Lekki 5 zk
Tarcza 5 zk Tarcza 5 zk
Hełm 5 zk
Hełm 5 zk
Saurusy lęgną się w ciemnych stawach w jaskiniach pod miastami-świątyniami. główne siły w rozproszonych grupach, by raziły nacierającego wroga zatrutymi
Od momentu kiedy uda im się wydostać ze stawów, instynktownie wiedzą, jak strzałkami i oszczepami. Naturalny związek Skinków z wodą pozwala im podkraść się
walczyć i prowadzić wojnę. Saurusy, które wylęgły się razem, tworzą jedną kohortę do wroga i zaatakować go z najmniej spodziewanego kierunku. Wielu wrogów
przez całe Ŝycie. Łączy je więź, którą przerwać moŜe tylko śmierć i kiedy nie walczą, zostało zaskoczonych przez dobrze skoordynowaną szarŜę przez mgliste moczary
starają się jeść i mieszkać razem w swych jaskiniach. Wojowników łączy teŜ jedność wprost na odsłoniętą flankę, uznawaną przez wroga za bezpieczną.
umysłu. Istnieje wiele świadectw na temat Saurusów urządzających idealnie zgrane CHARAKTERYSTYKA SKINKA:
zasadzki i manewry, nawet jeśli dla postronnego obserwatora między Saurusami nie
SKINK SZ WW US S WT śW I A CP
było śladu komunikacji.
Kiedy Jaszczuroludzie ruszają na wojnę, to właśnie regimenty dzikich, lecz Początkowa 6 2 3 3 3 1 4 1 6
doskonale wyszkolonych Saurusów tworzą trzon armii. Kolejne bojowe szeregi Maksymalna 6 6 6 4 3 3 8 4 8
błyszczą wypolerowanymi obsydianowymi włóczniami bądź teŜ nabijanymi kolcami BROŃ/PANCERZ: Skink posiada sztylet i dmuchawkę, gracz wedle uznania moŜe
maczugami i ostrzami. Saurusy uŜywają tarcz wykonanych ze spreparowanych skór wyposaŜyć postać w dodatkowy oręŜ i pancerz z LISTY EKWIPUNKU
największych zwierząt dŜungli. Maszerują w takt bicia bębnów, pod totemami, które JASZCZUROLUDZI Z LUSTRII.
są ołtarzami ku czci Pradawnych. Dlatego teŜ sama bitwa jest hołdem dla dawno ZASADY SPECJALNE:
utraconych panów Jaszczuroludzi. DRUśYNA POGANIACZY, ŁUSKOWATA SKÓRA (6+), TRUDNY DO ZABICIA,
CHARAKTERYSTYKA SAURUSA: WODNY, ZASADZKA, ZIMNOKRWISTY.
CHORĄśY: W trakcie rekrutacji modelu, kosztem kolejnych 25 zk moŜna
SAURUS SZ WW US S WT śW I A CP
awansować jednego Skinka na chorąŜego druŜyny.
Początkowa 4 3 1 4 4 1 1 1 8 SYGNALISTA : W trakcie rekrutacji modelu, kosztem kolejnych 20 zk moŜna
Maksymalna 5 6 1 4 4 3 4 4 9 awansować jednego Skinka na sygnalistę druŜyny.
BROŃ/PANCERZ: KaŜdy Saurus posiada sztylet i włócznię, gracz wedle uznania moŜe
wyposaŜyć bohatera w dodatkowy oręŜ i pancerz z LISTY EKWIPUNKU Skink Kameleon:
JASZCZUROLUDZI Z LUSTRII. ILOŚĆ MODELI W DRUśYNIE: 0-5
ZASADY SPECJALNE: KOSZT REKRUTACJI: 30 ZK
ŁUSKOWATA SKÓRA (4+), TRUDNY DO ZABICIA, ZASADZKA, ZIMNOKRWISTY. Skinki-Kameleony są bardziej agresywnym gatunkiem Skinków, który potrafi zlać się
Stronnicy: w jedno z otaczającą je dŜunglą. Ich skóra stale zmienia kolor, dostosowując się do
otoczenia i doskonale odwzorowując wzór zajętej przez nie pozycji. Naturalny
W druŜynie Jaszczuroludzi z Lustrii modele stronników przedstawiają jaszczuroludzi, kamuflaŜ reaguje na zmiany oświetlania w mgnieniu oka, umoŜliwiając Skinkom
słuŜące swym potęŜniejszym przywódcom realizującym Wielki Plan, Kameleonom pozostanie niewidzialnymi. Ich wyłupiaste oczy działają niezaleŜnie, co
reprezentowanym przez modele bohaterów. pozwala im widzieć wszystko wokół, nawet jeśli one same pozostają nieruchome. A
Wszyscy stronnicy, naleŜą do jednej z grup stronników liczących od jednego do potrafią nie poruszać się przez całe dnie w oczekiwaniu na najlepszy moment do
pięciu modeli reprezentujących postacie tego samego rodzaju. Modele naleŜące do zamknięcia zabójczej zasadzki.
grupy stronników zdobywają tyle samo doświadczenia oraz nabywają te same Skinki-Kameleony pochodzą z niezwykłych skrzeków, które od dawna
rozwinięcia co ich towarzysze. uwaŜano za wymarłe. Oryginalnie lęgły się jedynie w świętych stawach Pahuax,
Skink: mieście, które zostało zniszczone wkrótce po załamaniu się biegunowych wrót.
Ostatnimi czasy, Skinki-Kameleony lęgną się w całej Lustrii. A fakt, Ŝe ponownie jęły
ILOŚĆ MODELI W DRUśYNIE: 0+ się spontanicznie wylęgać, został zinterpretowany przez wielu proroków Skinków
KOSZT REKRUTACJI: 20 ZK jako część Wielkiego Planu Pradawnych. To, czy powrót Kameleonów jest wynikiem
Skinki są niewielkimi, inteligentnymi stworzeniami, wyhodowanymi przez rosnącego zagroŜenia ze strony Chaosu, czy teŜ potrzebą powiększenia królestwa
Pradawnych z ziemno-wodnych form Ŝycia, zamieszkujących w bagnach Lustrii od Jaszczuroludzi z woli Pradawnych pozostaje kwestią domysłów, a Kapłani Skinków
zarania świata. Są zwinne pod względem fizycznym i sprawne mentalnie, co pozwala sprzeczają się nad znaczeniem tego zwiastuna dla ich rasy.
im wypełniać złoŜone zadania. Skinki wykonują wiele czynności, które wymagają Jak wszystkie Skinki, równieŜ Kameleony pokrywają swą broń truciznami i
sprytu i są niezastąpione w utrzymaniu codziennego działania miast-świątyni. To one toksynami. Jad Ŝaby nadrzewnej jest szczególnie zabójczy i wykorzystywany
tworzyły podstawę siły roboczej Pradawnych, a dziś wykonują te same obowiązki dla praktycznie wyłącznie przez Skinki-Kameleony, gdyŜ tylko one potrafią złapać okazy
Slannów. Jako istoty dobrze zorganizowane i towarzyskie Skinki instynktownie tego rodzaju. Jad jest tak trujący, Ŝe potrafi doprowadzić do wrzenia nawet krew w
pracują dobrze w duŜych grupach. Komunikują się ze sobą subtelnymi zmianami w Ŝyłach Demona. Uzbrojone w śmiercionośne dmuchawki, obdarzone teleskopowym
odcieniu skóry i grzebieni, a takŜe mówionymi rozkazami i wykonują skomplikowane widzeniem Skinki-Kameleony są mistrzami pośród myśliwych i potrafią wystrzelić
zadania z wielką efektywnością. zatrutą strzałkę z nieomylną precyzją. I nawet cięŜkozbrojny rycerz nie moŜe czuć się
W czasie wojny Skinki dobywają swej broni i walczą u boku Saurusów i bezpieczny, gdyŜ strzałki wystrzeliwane są w wizury i między łączenia płyt pancerza.
Kroxigorów. Skinki są zwoływane do bitwy przez najodwaŜniejszych i najbardziej Skinki-Kameleony nie mieszkają w miastach-świątyniach i raczej rzadko
agresywnych przedstawicieli swego rodzaju. ChociaŜ nie lęgną się jako wojownicy i są kontaktują się z innymi Jaszczuroludźmi. śyją na stałe w dŜungli i są bez wątpienia
słabsze od swych większych kuzynów, potrafią obsługiwać bardziej skomplikowane pierwszymi, którym dane wyśledzić obecność obcych. Śledzą swą zwierzynę przez
machiny i broń. Jako Ŝołnierze prezentują cały wachlarz zachowań od lekkomyślnej gęstwinę roślin i potrafią iść niezauwaŜeni metr od swojego celu. Skinki-Kameleony
zuchwałości po nagłą panikę. Płochliwa natura skłania je często do ucieczki w obliczu uderzają bez ostrzeŜenia. Wrogowi wydaje się, Ŝe sama dŜungla oŜyła i ruszyła do
silnego oporu. ataku. Zdjęci strachem Ŝołnierze krzyczą w panice, strzelając na oślep w poszycie w
Skinki są biegłymi myśliwymi i nauczyły się pokrywać broń zabójczymi nadziei, Ŝe trafią niewidzialnych zabójców. Ich okrzyki gasną jeden po drugim, a
toksynami uzyskiwanymi z jadowitych zwierząt ziemno-wodnych, owadów i węŜy, kolejne ciała padają na ziemię. Kiedy intruzi są martwi, a jedynymi dźwiękami są
które zamieszkują w gorącej, parnej dŜungli. Stosują róŜne trucizny, lecz wszystkie są dźwięki dŜungli, polowanie rozpoczyna się na nowo.
śmiercionośne. Najmniejsza rana prowadzić moŜe do paraliŜu i zatrzymania serca, CHARAKTERYSTYKA SKINK-KAMELEON:
łamiących kark drgawek a nawet ścięcia się krwi w galaretowatą masę. Taki los czeka KAMELEON SZ WW US S WT śW I A CP
kaŜdego ciepłokrwistego, który ośmieli się zapuścić do ich królestwa.
Walcząc w ramach większej kompanii jaszczuroludzi, Skinki wykonują Początkowa 6 2 4 3 3 1 4 1 6
róŜnorodne działania. Zdarza się, Ŝe działają w duŜych formacjach, które zasilają Maksymalna 6 6 6 4 3 3 8 4 8
trzon linii bitewnych i strzegą skrzydeł Saurusów. Innym razem wysyła się je przed BROŃ/PANCERZ: Skink-Kameleon posiada sztylet i dmuchawkę, gracz wedle uznania

262 | S t r o n a

moŜe wyposaŜyć postać w dodatkowy oręŜ i pancerz z LISTY EKWIPUNKU
JASZCZUROLUDZI Z LUSTRII.
ZASADY SPECJALNE:
ŁUSKOWATA SKÓRA (6+), TRUDNY DO ZABICIA, WODNY, ZASADZKA,
ZWIADOWCA.
KAMELEONY : Wszystkie ataki bronią dystansową wymierzone w Skinka-Kameleona,
którego skóra zmienia kolor w zaleŜności od otoczenia, wykonywane są
ujemnym modyfikatorem -1 do trafienia. Ponadto, dystans z jakie moŜna wykryć
Ukryty model Skinka-Kameleona zostaje zmniejszony o połowę
MISTRZ SKRYTOBÓJSTWA: Skink-Kameleon bez trudności potrafi znaleźć
odsłoniętą szczelinę w pancerzu przeciwnika. Wszystkie udane trafienia bronią
dystansową wykonane przez Skinka-Kameleona podlegają zasadzie specjalnej
PRZEBICIE PANCERZA.
Jeździec Zimnokrwistych lub Jeździec Terradonów
Jeździec Zimnokrwistych:
ILOŚĆ MODELI W DRUśYNIE: 0-2
KOSZT REKRUTACJI: 100 ZK
Zdarza się, Ŝe ze skrzeku wylęgną się Saurusy o innych niŜ ich bracia
zdolnościach naturalnych. Ponoć Pradawni widzieli przyszłość i potrafili przewidzieć,
kiedy będą potrzebni wojownicy o określonym wyszkoleniu, a to oznaczałoby, Ŝe to,
co uznawane jest za przypadkowy wylęg, jest częścią uwaŜnych kalkulacji
Pradawnych. Dzisiaj skrzeki tego typu traktowane są jak błogosławieństwo od
Pradawnych, pomoc dla Slannów w wykonywaniu ich świętych obowiązków.
W ostatnich dziesięcioleciach coraz częściej w miastach świątyniach, pojawiają
się skrzeki, z których lęgną się Saurusy posiadający instynktowną zdolność
kontrolowania Zimnokrwistych. Zimnokrwiste są dzikie i tępe, ale są teŜ potęŜnymi
wierzchowcami dla wszystkich tych, którym uda się je dosiąść. Powiada się, Ŝe w
dŜungli szerzy się błogosławieństwo Itzla Pradawnego i Ŝe to dzięki niemu Saurusy
mogą dosiadać Zimnokrwistych, a to z kolei ma być jasnym znakiem, Ŝe ci szybcy
wojownicy mają odegrać decydującą rolę w nadchodzących wojnach.
Jazda na Zimnokrwistych ma szósty zmysł, który pomaga jej tropić ich
zwierzynę. Nadnaturalnie rozwinięte węch i smak pozwalają im wyczuć zapach
ciepłokrwistej ofiary, pomimo intensywnego odoru ich wierzchowców. Wiedzione
wonią krwi grupy Jazdy na Zimnokrwistych mogą tropić wroga całymi dniami, stale
Kroxigor lub Salamandra
wyczuwając zwierzynę. Fakt, Ŝe Saurus potrafi, do pewnego stopnia, kontrolować
wrodzoną Ŝądzę krwi i niecierpliwość Zimnokrwistych jest świadectwem jego siły
Kroxigor:
woli.
Jazda na Zimnokrwistych ma wrodzone predyspozycje do prowadzenia
wojny w siodle. Ostre, naturalne ostrogi pozwalają Saurusom obejmować boki
gadzich wierzchowców, co pozwala im swobodnie władać włócznią i tarczą. SzarŜa
Jazdy na Zimnokrwistych przebija się przez gęste poszycie i uderza w regimenty
wroga z siłą wystarczającą do rozgromienia najpotęŜniejszego przeciwnika. Saurusy i
ich Zimnokrwiste ulegają szybko Ŝądzy krwi i ujawniają swą bardziej zwierzęcą naturę.
Kiedy armia Jaszczuroludzi jest gotowa do walki, Jazda na Zimnokrwistych
zajmuje często pozycję na flankach. Kiedy wróg rusza na główne siły armii
Jaszczuroludzi, Jazda na Zimnokrwistych zaczyna manewr szerokiego oskrzydlania.
Kiedy przeciwnik zbliŜy się do linii Jaszczuroludzi, jazda rusza naprzód i uderza we
wroga z dwóch stron. Tak więc, w obliczu piechoty przed nim i kawalerii na flankach,
większość wrogów ucieka albo ginie, wycięta z zimną krwią. Innym znów razem,
kawaleria trzymana jest w odwodzie, gotowa przeprowadzić decydujący kontratak w
kulminacyjnym momencie walki. Grzmiące szarŜe Zimnokrwistych przechyliły szalę
zwycięstwa w niejednej bitwie i mają na swoim koncie nieprzeliczoną liczbę
ciepłokrwistych intruzów.
CHARAKTERYSTYKA JEŹDZIEC ZIMNOKRWISTYCH:
SAURUS SZ WW US S WT śW I A CP
Początkowa 4 3 1 4 4 1 1 1 8 samych stawów co Skinki, a oba gatunki zdradzają pewne podobieństwo. W czasie
Maksymalna 5 6 1 4 4 3 4 4 9 walki płoche Skinki zazwyczaj walczą u boku rosłych Kroxigorów, ośmielane
ZIMNOKRWISTY 7 3 0 4 4 1 2 1 3
BROŃ/PANCERZ: KaŜdy Jeździec Zimnokrwistych posiada sztylet oraz włócznię,
zimnokrwistego i siodło & uprząŜ, gracz wedle uznania moŜe wyposaŜyć kawalerzystę
w dodatkowy oręŜ i pancerz z LISTY EKWIPUNKU JASZCZUROLUDZI Z LUSTRII.
ZASADY SPECJALNE:
LEKKA JAZDA, ŁUSKOWATA SKÓRA (4+), TRUDNY DO ZABICIA, WODNY,
ZASADZKA, ZIMNOKRWISTY.
KAWALERZYSTA : Jeździec Zimnokrwistych moŜe przerzucić nieudany test jeździectwa,
wynik drugiego rzutu jest ostateczny.
lub
Jeźdźcy Terradonów:
ILOŚĆ MODELI W DRUśYNIE: 0-2
KOSZT REKRUTACJI: 100 ZK
Terradony są wielkimi, latającymi gadami, które nawiedzają niebo nad dŜunglami
Lustrii od prehistorycznych czasów. Natura wyposaŜyła te niebezpieczne drapieŜniki
w ostre pazury i długie dzioby wypełnione przypominającymi igły zębami. Terradony
mają duŜą rozpiętość skrzydeł, a ich złowróŜbny cień kładzie się na ofiarę, kiedy
przelatują nad jej głową. Ogromne, skórzaste skrzydła pozwalają im szybować z
wielką szybkością. Są przy tym zaskakująco zwrotne i potrafią lecieć z pełną
szybkością przez gęstą dŜunglę, z powodzeniem unikając konarów, lian i drzew.
Terradony są doskonałymi lotnikami i potrafią pozostawać w powietrzu przez wiele
dni, unosząc się na parnych, gorących oparach podnoszących się z dŜungli. W Itzy, na
niedostępnych szczytach piramid trzyma się wiele setek Terradonów. Niebo nad
Fantasy Skirmi sh
miastem stale roi się od tych stworzeń, a kaŜde niesie na swym grzbiecie posłańca z
jakiegoś miasta-świątyni.
Terradony mieszkają na wysokich graniach i pośród sklepienia dŜungli, setki
metrów nad ziemią. Ich bystry wzrok potrafi przebić się przez gęstwę dŜungli i
wypatrzeć ofiarę z duŜej odległości. W dziczy Terradony zrzucają kamienie na jaja
gigantycznych gadów i stworzenia o rogatych skorupach, takie jak wielkie Ŝółwie, by
je otworzyć i dobrać się do skrytego we wnętrzu miękkiego ciała. Skinki rozwinęły tę
zdolność i wyszkoliły Terradony, by te przenosiły w zaciśniętych szponach głazy i
zrzucały je na ich adwersarzy. Najsilniejsze i największe z tych skrzydlatych bestii
znane są z porywania wrogów z pola bitwy. Terradony potęŜnymi uderzeniami
skrzydeł schodzą w dół i wczepiają się w przeciwnika, by następnie unieść go w
powietrze i zrzucić w dół ku zagładzie.
Terradony są znacznie bardziej inteligentne od Zimnokrwistych i duŜo łatwiej
je wyszkolić. Skinki wychowują je od pisklęcia, by potem móc ich dosiadać jako
posłańcy i zwiadowcy, alarmujący Slannów o zbliŜających się siłach najeźdźczych.
Owi Jeźdźcy Terradonów lecą przed armią, informując dowódców o pozycji wroga i
atakując go z powietrza. Skinki strzelają z grzbietów Terradonów zatrutymi
dmuchawkami, a wielkie kamienie i szczątki budowli lecą z nieba, krusząc wszystkich
na ziemi. śałosny krzyk dalekiego Terradona wystarczy, by zmrozić krew w Ŝyłach
najdzielniejszego wroga.
CHARAKTERYSTYKA JEŹDZIEC TERRADONÓW:
SKINK SZ WW US S WT śW I A CP
Początkowa 6 2 3 3 3 1 4 1 6
Maksymalna 6 6 6 4 3 3 8 4 8
TERRADON 2 3 0 4 4 1 2 1 3
BROŃ/PANCERZ: KaŜdy Jeździec Terradonów posiada sztylet i oszczep, Terradona oraz
siodło & uprząŜ, gracz wedle uznania moŜe wyposaŜyć Skinka w dodatkowy oręŜ i
pancerz z LISTY EKWIPUNKU JASZCZUROLUDZI Z LUSTRII.
ZASADY SPECJALNE:
LEKKA JAZDA, ŁUSKOWATA SKÓRA (6+), TRUDNY DO ZABICIA, WODNY,
ZASADZKA, ZIMNOKRWISTY.
KAWALERZYSTA : Jeździec Terradonów moŜe przerzucić nieudany test jeździectwa,
wynik drugiego rzutu jest ostateczny.
ILOŚĆ MODELI W DRUśYNIE: 0-1
KOSZT REKRUTACJI: 180 ZK
Kroxigory to wielkie stworzenia o krokodylich ciałach składających się głównie z
Ŝylastych mięśni i potęŜnych szczęk, w których połyskują ostre jak brzytwy zęby.
Wszystko, co trafi w jego szczęki, zostaje rozerwane na strzępy kiedy bestia trzęsie
gwałtownie łbem na wszystkie strony. KaŜdego osobnika chroni naturalny pancerz z
twardych łusek, gruba czaszka i kościane wyrostki, broniące wygiętych pleców.
Wyprostowany Kroxigor jest dwa razy taki jak Saurus. KaŜdy z nich jest wyjątkowo
odporny i potrafi przetrwać wiele ciosów, które powaliłyby słabsze istoty.
Początkowo stworzono je jako niewolników budowlanych, gdyŜ Kroxigory są
niezwykle silnymi istotami, potrafiącymi przenosić wielkie ładunki. Potrafią
udźwignąć masywne kamienne bloki i zbudować zigguraty, a potem z tą samą
łatwością rozedrzeć człowieka na dwoje. Jako zwierzęta wodne Kroxigory mogą
przeprawiać się przez bagna Lustrii nie zwalniając kroku i przedzierać przez leśne
listowie, pozostawiając za sobą stratowaną roślinność.
Kroxigory są najpotęŜniejszymi sługami Pradawnych, lecz nie miały być nigdy
zbytnio sprawne umysłowo. Potrzebują wskazówek, by potem instynktownie i
chętnie wypełniać polecenia wydawane im przez mniejszych kuzynów, wykazując się
większym zrozumieniem niŜ moŜna by wnioskować z ich wyglądu. Kroxigory lęgną
się rzadko i najczęściej przychodzi ich na świat ledwie garstka. Lęgną się z tych
przeraŜającą siłą tych potęŜnych wojowników. Ze względu na ich rozmiary i daleki
zasięg ramion, potrafią łatwo sięgać ponad Skinkami i atakować wroga.
Najbardziej naturalnym i instynktownym sposobem walki Kroxigorów jest
uŜywanie ogromnych szczęk i wielkich ramion wyposaŜonych w pazury. By
wzmocnić ich niszczycielski potencjał, Skinki przykuwają Kroxigorom brązowymi
łańcuchami broń do ramion. KaŜde z tych zdobnych ostrzy jest wyŜsze od Saurusa i
tak cięŜkie, Ŝe i tuzin Skinków nie dałoby rady go udźwignąć. Kroxigory machają swą
potęŜną bronią nad głowami swych mniejszych kuzynów i uderzają nią we wroga.
Choć nieliczne, Kroxigory stanowią na polu bitwy prawdziwie niszczycielską
siłę. Ich celem jest przełamanie oporu głównych sił przeciwnika, a po ich przejściu z
wroga zostają krwawe strzępy. Niewielu Ŝołnierzy potrafi stawić czoła szarŜy
Kroxigorów, a jedynie najdzielniejsi z nich potrafią powstrzymać się przed
rozproszeniem i ucieczką. Gady wdzierają się głęboko we wrogie szeregi z mroŜącym
krew w Ŝyłach rykiem i masakrują wszystkich, którzy staną im na drodze, potęŜnymi
ciosami swej broni, pozostawiając za sobą połamane ciała i poskręcane zwłoki.
CHARAKTERYSTYKA KROXIGORA:
KROXIGOR SZ WW US S WT śW I A CP
Początkowa 6 3 1 4 4 3 1 3 7
Maksymalna 6 6 5 5 5 5 6 5 9
BROŃ/PANCERZ: Kroxigor posiada broń wielką, gracz wedle uznania moŜe wyposaŜyć
model w dodatkowy oręŜ i pancerz z LISTY EKWIPUNKU JASZCZUROLUDZI Z
LUSTRII.
ZASADY SPECJALNE:
DUśY CEL, ŁUSKOWATA SKÓRA (3+), PRZEPASTNE TRZEWIA, STRACH,
263 | S t r o n a
Warheim
TEMPY, TRUDNY DO ZABICIA, WODNY, ZASADZKA, ZIMNOKRWISTY.
BRACIA W SKRZEKU: W fazie walki wręcz Kroxigory potrafią walczyć ponad głowami
Skinków. Kroxigor stojący bezpośrednio za modelem Skinka, który walczy wręcz
moŜe zaatakować i zostać zaatakowany przez związany walką wręcz model
przeciwnika.
BYCZA SZARśA: Jeśli w dowolnej turze model Kroxigora szarŜuje na przeciwnika
znajdującego się w odległości minimum 6”, zadaje kaŜdemu wrogiemu
modelowi z którym styka się podstawką jedno automatyczne trafienie wynikające
z impetu szarŜy. Trafienie rozstrzyga się w oparciu o podstawową wartość
współczynnika SIŁA. Trafienie z impetu szarŜy zadawane jest na samym początku
walki, zanim którykolwiek z modeli zdąŜy zaatakować.
lub
JeŜeli wypadł NIEWYPAŁ! jeden lub więcej Skinków zablokowało płomienie
bądź teŜ zostało pogryzionych przez Salamandrę. K3 losowo określone modele
naleŜące do DRUśYNY POGANIACZY zostają Wyłączone z akcji!, a Salamandra nie
moŜe zionąc w tej fazie strzelania.
JeŜeli wypadnie liczba, naleŜy umieścić wzornik płomienia w ten sposób, Ŝe
cieńszy jego koniec dotyka pyska jaszczura, a następnie przesunąć wzornik
płomienia o liczbę cali równą wynikowi uzyskanemu na Kostce Artyleryjskiej.
Modele, których podstawki są całkowicie przykryte, otrzymują trafienie
automatycznie, a te, których podstawki są częściowo przykryte, otrzymuję trafienie
na 4+ przy rzucie K6. Trafione modele otrzymują cios o SILE 3 z cechą oręŜa
PŁONĄCY ATAK bez moŜliwości skorzystania z Ochrony Pancerza.
ZWIERZĘ: Salamandra nigdy nie zdobywa doświadczenia.

Salamandra: Machiny:
Machiny stanowią wyposaŜenie bohaterów słuŜących w szeregach doświadczonych i
ILOŚĆ MODELI W DRUśYNIE: 0-1
bogatych druŜyn. Do najbardziej spektakularnych machin zniszczenia zaliczyć naleŜy
KOSZT REKRUTACJI: 180 ZK samobieŜne Czołgi Parowe oraz latające śyrokoptery. Jednak ich wytwarzanie jest trudne,
Salamandry to duŜe drapieŜniki zamieszkujące na bagnach i w ujściach rzek. a sekrety konstrukcji są pilnie strzeŜone. Inne rasy budują szybkie rydwany, które
Poruszają się szybko zarówno po lądzie jak i w wodzie, mają silne, smukłe ciała, mogą wedrzeć się w szeregi wrogiej druŜyny i skosić ją niczym zboŜe wyposaŜonymi w
okrutnie ostre pazury i długie, potęŜne ogony, których uŜywają do pływania. Mają ostrza kołami.
wilczy apetyt i polują na stworzenia kilkakrotnie większe od nich. NaleŜy zauwaŜyć, Ŝe jedynie modele bohaterów mogą powozić rydwanem.
Salamandry plują Ŝrącą cieczą, która pali i obezwładnia ich ofiary. Ich trucizna
zawiera lotne związki chemiczne, które szybko zapalają się w kontakcie z powietrzem. Rydwan Zimnokrwistych:
Dodatkowo jad jest tak zjadliwy, Ŝe częściowo trawi ofiarę, jeszcze zanim Salamandra ILOŚĆ MODELI W DRUśYNIE: 0-1
ją poŜre. Ich szyje otacza falbana i grzebień napręŜonej skóry na grzbiecie, które są KOSZT REKRUTACJI: 150 ZK
swoistym systemem chłodzącym, zapewniającym zimnokrwistym stworzeniom
ochronę przed gorącem, generowanym we wnętrzu ich ciał. Ruszanie do walki we wspaniałym rydwanie z Lustrii jest dla kaŜdego Skinka
Szkolenie i kontrolowanie Salamander jest niezwykle trudnym zadaniem, a to symbolem wielkiego prestiŜu i wysokiego statusu. Rydwany są darem Slannów dla
z powodu ich dzikości. Mimo to poganiacze Skinków łapią i poskramiają je, by z ich tych wojowników, którzy uradowali ich serce swym oddaniem dla Wielkiego Planu,
odwagą i biegłością w wojennym rzemiośle. Grzmot pędzących kół rydwanu
pomocą polować na większe stworzenia Ŝyjące w dŜungli. Podczas bitwy, zadaniem
tratującego wroga, któremu wtórują ryki Zimnokrwistych, to dla jaszczuroludzi widok
poganiaczy jest podjudzanie bestii przeciw wrogom; w tym celu szturchają je
włóczniami, by rozwścieczyć je do stanu, w którym pryskają swym śmiertelnym godny uwagi. Zimnokrwiste rozrywają tych, którym udało się ujść z Ŝyciem spod
jadem. Jest to niezwykle niebezpieczne zadanie, gdyŜ Skinkom grozi poŜarcie lub wyposaŜonych w kosy kół i włóczni załogi.
opryskanie jadem. Płonąca Ŝółć potrafi spalić ciało do kości, a Ŝołnierze wroga CHARAKTERYSTYKA RYDWANU ZIMNOKRWISTYCH:
zrywają pancerze, zanim Ŝrący jad rozpuści metal. RYDWAN SZ WW US S WT śW I A CP
Salamandry są równieŜ podjudzane do ataku na przeciwnika, a wtedy Rydwan - - - 5 4 4 - - -
rozrywają go na strzępy pazurami i kłami. A jako Ŝe są stworzeniami agresywnymi,
wystarczy niewielka zachęta – po prawdzie, zdarza się często, Ŝe Skinki muszą je
Koło - - - - 6 1 - - -
wręcz powstrzymywać, by nie rzuciły się na wroga. Zimnokrwisty 7 3 0 4 4 1 2 1 3
Salamander uŜywa się równieŜ przeciwko wojownikom wroga znajdującym Zimnokrwisty 7 3 0 4 4 1 2 1 3
się za silnymi umocnieniami polowymi. W takim przypadku atak Salamandry bywa ZASADY SPECJALNE:
zabójczy, gdyŜ płonąca ciecz przedostaje się przez otwory strzelnicze i pali wszystkich DUśY CEL, STRACH.
w środku. MACHINA WOJENNA: Rydwan Zimnokrwistych traktowany jest jak machina wojenna w
CHARAKTERYSTYKA SALAMANDRY: tym sensie, Ŝe podlega działaniu zaklęć i efektom magicznym skierowanym
SALAMANDRA SZ WW US S WT śW I A CP właśnie przeciwko machinom wojennym.
OCHRONA PANCERZA: Solidna konstrukcja zapewnia rydwanowi Ochronę
Początkowa 6 3 3 5 4 3 4 2 4 Pancerza na 3+. Ponadto, dzięki solidnej konstrukcji model woźnicy i pasaŜerów
Maksymalna 6 3 3 5 4 3 4 2 4 otrzymuje modyfikator +2 do rzutu na Ochronę Pancerza lub otrzymuje Ochronę
BROŃ/PANCERZ: Salamandra posiada zdolność broń naturalna z cechą oręŜa precyzyjne Pancerza na 5+ jeśli nie posiada zbroi.
uderzenie. Salamandra nigdy nie moŜe uŜywać oręŜa i pancerzy. OSTRZA: W trakcie rekrutacji modelu rydwanu, kosztem kolejnych 25 ZK moŜna
ZASADY SPECJALNE: wyposaŜyć rydwan w ostrza na kołach.
DUśY CEL, ŁUSKOWATA SKÓRA (4+), PRZEPASTNE TRZEWIA, STRACH, RYDWAN: Lekkie i szybkie rydwany mogą przewozić woźnicę i 2 pasaŜerów
TRUDNY DO ZABICIA, WODNY, ZIMNOKRWISTY. wielkości człowieka lub mniejszych (na rydwan nie moŜe zatem wejść model na
ŁOWCZA GRUPA: Aby działać w pełni efektywnie, salamandra wymaga DRUśYNY podstawce 40x40 mm i większej). NaleŜy zauwaŜyć, Ŝe w odróŜnieniu od
POGANIACZY złoŜonej z trzech lub więcej modeli Skinków. KaŜda Salamandra powozów, mniejsze rydwany nie mogą przewozić Ŝadnych towarów.
musi pozostawać w odległości do 6” od Skinków, które utrzymują jaszczura w UTRZYMANIE: Naprawa i konserwacja pojazdów oraz zaopatrzenie zwierząt
ryzach. JeŜeli Salamandra na początku swojej tury znajduje się w odległości pociągowych wymagają sporych nakładów finansowych. W grze odzwierciedla
większej niŜ 6” od DRUśYNY POGANIACZY, staje się podatna na GŁUPOTĘ i to zasada, zgodnie z którą w czasie rozgrywania sekwencji po potyczce, na potrzeby
GŁÓD KRWI. zasad sprzedaŜy Łupów model pojazdu wraz z zaprzęŜonymi zwierzętami
STRUGA PŁOMIENI: Jaszczur, który nie jest związany walką wręcz moŜe w fazie pociągowymi liczony jest podwójnie.
strzelania zionąć strugą płomieni. Salamandra moŜe zionąć po ruchu, ale nie po biegu, ZIMNOKRWISTE: Zimnokrwiste są upartymi bestiami nie wykazującymi
a cel ostrzału musi znajdować się w polu widzenia jaszczura. Salamandra nie moŜe inteligencji, a ich jedynym celem są łowy i zdobywanie poŜywienia. Okiełznanie
jednak stać & strzelać w reakcji na szarŜę. tych stworzeń wymaga wielkiej siły, doświadczenia i siły woli. Uwzględniając ten
NaleŜy obrócić model Salamandry w kierunku, w którym zamierza zionąć i stan rzeczy, zaprzęŜone do rydwanu Zimnokrwiste są PODATNE NA GŁUPOTĘ.
rzucić Kostką Artyleryjską.

264 | S t r o n a
 Fantasy Skirmi sh

Magia Pradawnych:
Kamienna dusza:
xxx Duch bohatera jest odporny na niepoŜądane skutki magii. MAG moŜe przerzucić wynik
rzutu na TABELĘ PRZEKLEŃSTWO TZEENTCHA. Wynik drugiego rzutu jest
ostateczny.
Niezgłębiona obecność:
Wzór myśli Kapłana Skinków jest tak obcy, Ŝe magowie wroga nie postrzegają go i nie
mogą wyzwać go na magiczny pojedynek. Kapłan Skinków uzyskuje ODPORNOŚĆ NA
MAGIĘ (2).

Mistrz Magii Pradawnych:

Z
darza się, choć bardzo rzadko, Ŝe ze skrzeku Skinków lęgnie się
tylko jeden Skink. Skinki takie zdają się być szczególnie zestrojone z Zasięg wszystkich zaklęć, pomyślnie rzuconych przez Kapłan Skinków zostaje
energią świata i mają naturalne uzdolnienia do magii. Są to Kapłani zwiększony o +6”. NaleŜy zauwaŜyć, Ŝe umiejętność nie działa na zaklęcia, których
Skinków, prorocy rasy Jaszczuroludzi i pomocnicy potęŜnych efekty odczuwa mag lub stykające się z podstawką Kapłana Skinków modele.
Slannów, Magów-Kapłanów. Morderczy pocisk:
Kapłani Skinków są jednymi z najbardziej inteligentnych przedstawicieli Kapłan Skinków poznał kolejne arkana Magii Bitewnej. Bohater otrzymuje modyfikator
swego rodzaju, a ich zadaniem jest wykonywanie instrukcji umieszczonych na +1 do testów zranienia dla wszystkich czarów typu magiczny pocisk.
świętych tablicach pozostawionych przez Pradawnych. Zapisy te mogą tyczyć się
wielu rzeczy – zniszczenia miasta, odzyskania zaginionych artefaktów tudzieŜ Rozproszenie Magii:
narodzin potęŜnego wojownika. Odpowiedzialność to wielka i ciąŜy bardzo Kapłan Skinków opanował sztukę postrzegania i rozplatania Wiatrów Magii. Mag
wszystkim Kapłanom Skinków. Być moŜe jeszcze waŜniejszą kwestią jest generuje jedną Kostkę Rozproszenia więcej, niŜ wskazuje na to jego poziom.
interpretacja woli Slannów. Ta rzadko bywa jednoznaczna i Kapłanom Skinków
przychodzi często kłócić się o prawdziwe znaczenie zagadkowych poleceń ich panów Splatanie Magii:
– znaczenie, którego czasami nie da się wyjaśnić przez tysiąc lub więcej lat. Wykorzystanie tej umiejętności ułatwia magowi kontrolowanie Wiatrów Magii.
Slannowie reagują wolno i mogą zastanawiać się przez całe wieki zanim Kapłan Skinków generuje jedną Kostkę Mocy więcej niŜ wskazuje na to jego poziom.
podejmą decyzję. Nie wolno im przeszkadzać, o ile nie wydarzy się coś skrajnie
wyjątkowego. W obliczu braku przewodnictwa Slanna to na barkach Kapłanów
Tabela umiejętnośc i
Skinków spoczywa zajmowanie się miastami-świątyniami i pilnowanie, by Wielki Plan Kapłana Skinków
Pradawnych był wprowadzany w Ŝycie. W odróŜnieniu od ich panów Slannów, STRZE AKADE SZYB SPEC
W ALKA SIŁA
LANIE MICKIE KOŚĆ JALNE
Skinki są niecierpliwymi istotami i odgrywają bardziej aktywną rolę w wypełnianiu się
KAPŁAN SKINKÓW ♦ ♦ ♦
proroctw. Ich wysiłki, by proroctwo się ziściło, jest dla Magów-Kapłanów zbyt
pochopne. Tak właśnie było w czasach, kiedy szczuroludzie najechali na Lustrię, a Lista ekwipunku
Kapłan Skinków, Tehenhauin wziął na siebie cięŜar przywołania potęgi Boga WęŜa, Kapłana Skinków
Soteka, za pomocą zbiorowej i krwawej ofiary.
W bitwie Kapłani Skinków są oczami i uszami Slannów. Slannowie są
KAPŁAN SKINKÓW
potęŜnymi telepatami i potrafią postrzegać świat zmysłami Skinków. ChociaŜ Skinki BROŃ DO WALKI WRĘCZ
Kostur 5 zk
nie mogą manipulować Wiatrami Magii w sposób choćby zbliŜony do mistrzostwa Miecz 10 zk
ich panów, to i tak dysponują znaczną mocą magiczną. Skupiają energię za pomocą Sztylet 2 zk
róŜdŜek, które, tak jak ich ciała, pokryte są glifami i symbolami mocy. Kapłani Włócznia 10 zk
Skinków okiełznują furię samej natury i uwalniają ją przeciwko wrogom
BROŃ DYSTANSOWA
Jaszczuroludzi. Niebo nad ich głowami huczy od gromów i błyskawic, które zmiatają Broń miotana (noŜe) 10 zk
całe kompanie wroga w oślepiającym wybuchu tajemnej mocy.
W nagłych przypadkach Kapłan Skinków musi ruszyć na wyprawę bez PANCERZ
-
wskazówek Maga-Kapłana. W misji takiej pomagać mu będzie często Wódz
Skinków, biegły w wojennym rzemiośle. Kapłan i Wódz będą więc współpracować CHARAKTERYSTYKA KAPŁANA SKINKÓW:
przy realizacji planów Pradawnych przynajmniej do momentu, kiedy Mag-Kapłan się KAPŁANSKINKÓW SZ WW US S WT śW I A CP
przebudzi, by osobiście poprowadzić armię. Początkowa 6 2 3 3 3 1 4 1 6
Magia Pradawnych: Maksymalna 6 6 6 4 3 3 8 4
BROŃ/PANCERZ: Kapłan Skinków posiada sztylet i kostur, gracz wedle uznania
8
Kapłani Skinków bez trudu zgłębiają tajniki ośmiu Tradycji Magii, które studiują
ludzie, by następnie podjąć znacznie trudniejsze wyzwanie, zadanie opanowania Magii moŜe wyposaŜyć bohatera w dodatkowy oręŜ i pancerz z LISTY EKWIPUNKU
Pradawnych. Intensywne medytacje mogą przynieść kompaniom Jaszczuroludzi z JASZCZUROLUDZI Z LUSTRII.
Lustrii nieoczekiwane korzyści, albowiem zaklęcia Kapłanów Skinków są doskonale ZASADY SPECJALNE:
przygotowane, by wykorzystać je w walce z dowolnym wrogiem. ŁUSKOWATA SKÓRA (6+), WODNY, ZASADZKA, ZIMNOKRWISTY.
MAG: Kapłan Skinków zna jedno zaklęcie ze znanej mu Magii Pradawnych.
Umiejętności specjalne: Więcej informacji znajduje się w ROZDZIALE : MAGIA
MAGIA PRADAWNYCH: Kapłani Skinków bez trudu zgłębiają tajniki
.
Kapłan Skinków, który osiągnął kolejny poziom doświadczenia i w ramach rozwoju
wylosował NOWĄ UMIEJĘTNOŚĆ moŜe nabyć umieszczone poniŜej umiejętności specjalne. ośmiu Tradycji Magii. Mag który osiągnął kolejny poziom doświadczenia i
Więcej informacji na temat nauki umiejętności zamieszczono w ROZDZIALE : w ramach rozwoju wylosuje NOWĄ UMIEJĘTNOŚĆ prócz zaklęcia z Dziedziny
DOŚWIADCZENIE. Magii Pradawnych moŜe nauczyć się czaru z jednej z ośmiu Tradycji Magii. Aby,
sprawdzić jakie zaklęcie poznał Kapłan Skinków naleŜy wykonać rzut 2K6 i
Czarostwo: porównać wynik z listą ZAKLĘĆ TRADYCJI MAGII. JeŜeli wynik wskazuje na
Kapłan Skinków, który posiadał tę umiejętność poznał kolejne sekrety Magii Bitewnej. zaklęcie, które mag juŜ zna, naleŜy powtarzać rzut, póki nie uzyska się innego
Mag moŜe nosić zbroję i rzucać zaklęcia. wyniku.
MISTRZ MAGII PRADAWNYCH: Kapłan Skinków otrzymuje
Dotyk mocy: modyfikator +1 do wszystkich prób rzucenia i rozproszenia zaklęcia.
Kapłan Skinków opanował podstawy Magii Bitewnej. Mag moŜe próbować rzucić
znane mu zaklęcie typu magiczny pocisk nawet wtedy, kiedy pozostaje związany walką
wręcz.

445 | S t r o n a
Warheim
ZAKLECIA MAGII PRADAWNYCH
1-2 WYSSANIE MAGII
RZUCONY NA 7+
Manipulując siłą Wiatrów Magii z wprawą uzyskaną w ciągu lat praktyki, mag uspokaja
szalejące Wiatry Magii, czyniąc z próby rzucenia najprostszego zaklęcia naprawdę Ŝmudne
zadanie.
Wyssanie Magii działa do początku następnej fazy magii rzucającego zaklęcie Kapłana
Skinków. Wszystkie wartości potrzebne do udanego rzucenia zaklęcia rosną o +3, dla
magów tak wrogich, jak sprzymierzonych.
3 JEZYK JASZCZURA
RZUCONY NA 7+
Świetliste pasma Wiatrów Magii gromadzą się wokół maga, przenikają i napełniają jego
ciało mocą jaszczuroludzi zdolną razić wrogów.
Język Kapłana Skinków zmienia się w niewyobraŜalnie długi i wijący węŜowy bicz,
którym moŜna smagać przeciwników. Język Jaszczura to magiczny pocisk o zasięgu 24”.
Po udanym rzuceniu cel otrzymuje trafienie o SILE 4, z cechą oręŜa PRZEBICIE
PANCERZA.
Istoty nieumarłe, eteryczne, leśne duchy oraz demony i opętani otrzymują trafienie o
SILE 6 z cechą oręŜa PRZEBICIE PANCERZA.
4 ZWIASTUN OCHRONY
RZUCONY NA 7+
Mag podporządkowuje moc Wiatrów Magii swojej woli, tworząc wokół swych
sprzymierzeńców ochronny całun z połyskującej, magicznej energii. Strzały i bełty mijają
jaszczuroludzi nie czyniąc im szkody, a ciosy mieczy i pchnięcia włóczni z rozkazu maga
tracą swą moc.
Zwiastun ochrony działa do początku następnej fazy magii rzucającego zaklęcie Kapłana
Skinków. Moc zaklęcia obejmuje wszystkie sprzymierzone modele przebywające w
odległości do 12” od maga, równieŜ takie, które walczą wręcz. Po udanym rzuceniu
zaklęcia modele uzyskują Magiczną Ochronę na 5+.
5 OBEZWLADNIAJACA MYSL
RZUCONY NA 8+
Kapłan Skinków potrafi sięgnąć swym umysłem do Ŝałosnych ciepłokrwistych istot i zdusić
ich wolę w zarodku.
Kapłan Skinków podporządkowuje sobie umysł dowolnego wrogiego modelu
znajdującego się w odległości do 24”, takŜe związanego walką wręcz. Ofiara zaklęcia
musi wykonać test CP. Nieudany test oznacza, Ŝe do końca następnej tury Kapłana
Skinków wykonuje wszystkie polecenia maga. Zaklęcie nie działa na modele
ODPORNE NA PSYCHOLOGIĘ.
6 RYK KARNOZAURA
RZUCONY NA 8+
Sięgając w sploty Wiatrów Magii Kaplan Skinków przywołuje ryk potęŜnego gadziego
drapieŜnika, który napełnia serca wrogów słusznym strachem.
Wszystkie wrogie modele przebywające w odległości 12” od Kapłana Skinków,
równieŜ takie, które walczą wręcz, muszą wykonać test CP. Niepowodzenie oznacza,
Ŝe modele Uciekają!. Zaklęcie nie działa na istoty ODPORNE NA PSYCHOLOGIĘ.
7 ODDECH SALAMANDRY
RZUCONY NA 9+
Mag wypowiadając prastare inkantacje sięga w strumienie Wiatrów Magii przywołując moc
ognistej salamandry.
Kapłan Skinków pluje łatwopalną wydzieliną, która zapala się w momencie zetknięcia z
powietrzem. Oddech Salamandry to magiczny pocisk o zasięgu 24”. Po udanym
rzuceniu cel otrzymuje K3 trafienia o SILE 4, z cechą oręŜa PŁONĄCY ATAK.
Istoty nieumarłe, eteryczne, leśne duchy oraz demony i opętani otrzymują K3 trafienia o
SILE 6 z cechą oręŜa PŁONĄCY ATAK.
8 UKRYTA SCIEZKA
RZUCONY NA 9+
Mag oplata wiciami Wiatrów Magii ciało sprzymierzeńca. Wiatry Magii wnikają w ciało
przemieniając je na swe podobieństwo i przenoszą poza materialny świat i poza zasięg
śmiertelników.
Czar moŜna rzucić na pojedynczy, sprzymierzony i nie uczestniczącą w walce wręcz
model, w odległości do 18” od rzucającego. Udane rzucenie sprawia, Ŝe model
446 | S t r o n a
traktuje wszystkie elementy terenu jak teren otwarty i dodatkowo nie moŜe ucierpieć w
wyniku niemagicznego ostrzału wroga. Czar trwa do kolejnej fazy magii rzucającego.
Jeśli model przystąpi do walki wręcz, zaklęcie kończy się automatycznie.
9 TRUJACE OSTRZA
RZUCONY NA 10+, POZOSTAJE W GRZE
Kapłan Skinków oplata wstęgami Wiatrów Magii oręŜ sprzymierzeńców pokrywając ostrza
truciznami Ŝyjących w dŜungli stworzeń.
Moc zaklęcia obejmuje wszystkie sprzymierzone modele przebywające w odległości
12” od Kapłana Skinków, równieŜ takie, które walczą wręcz. Dopóki modele pozostają
w zasięgu działania zaklęcia wszystkie ataki wykonane przez modele w fazie walki wręcz
posiadają cechę oręŜa ZATRUTE ATAKI.
10 MARMUROWE LUSKI
RZUCONY NA 11+
Kapłan Skinków wypowiadając prastare inkantacje oplata swe ciało pasmami Wiatrów
Magii nadając łuskom twardość mar muru.
Udane rzucenie czaru oznacza, Ŝe do początku następnej fazy magii Kapłana Skinków,
mag otrzymuje Magiczną Ochronę na 3+.
11 TAJEMNA KONFIGURACJA
RZUCANY NA 14+
Błyszczące ostrza ciemnieją, gorące jak krew kielichy stygną, a magiczne zwoje kruszą się
w pył, kiedy mag obraca przeciw nim moc Woli Pradawnych, niszcząc ich magiczną moc.
Zaklęcie moŜe być rzucone na dowolny obszar w odległości do 24” i w polu
widzenia Kapłana Skinków.
NaleŜy uŜyć 3” okrągłego wzornika i przykryć nim wyznaczony obszar,
wszystkie modele (wrogie i sprzymierzone), których podstawki są całkowicie
przykryte wzornikiem, zostają objęte działaniem zaklęcia automatycznie, te modele,
których podstawki są częściowo przykryte, dostają się pod działanie zaklęcia na 4+.
Gracz kierujący objętymi działaniem zaklęcia modelami musi ujawnić wszystkie
magiczne lub runiczne przedmioty uŜywane przez modele. Rzucający zaklęcie ma
prawo wybrać jeden z nich i pozbawić go magicznych właściwości. NaleŜy wykonać
rzut K6. Wynik 1 oznacza, Ŝe przedmiotu nie moŜna uŜywać do końca nadchodzącej
tury przeciwnika, na 2-5 przedmiotu nie moŜna uŜywać do końca potyczki, zaś wynik
6 oznacza, Ŝe przedmiot traci bezpowrotnie magiczne właściwości (przedmioty takie
jak oręŜ, tarcza i zbroja stają się niemagicznymi przedmiotami tego samego rodzaju,
natomiast talizmany, zwoje i im podobne stają się całkowicie bezuŜyteczne).
12 ZAGLADA MIAST
RZUCONY NA 15+
Kiedy padają słowa tego wielkiego czaru, ziemia trzęsie się wokół pod wpływem
sejsmicznego ciśnienia o niesłychanej sile. Tektoniczne płyty zgrzytają o siebie, a ziemia
wydaje z siebie piekielne jęki. Z ogłuszającym, poddźwiękowym wybuchem, który rani uszy
i doprowadza ludzi do szaleństwa, uwalnia się potęga kontynentów. Skorupa ziemska
pęka, tworząc potworną szczelinę, w którą wpadają wrogowie Jaszczuroludzi, by zginąć we
wnętrzu ziemi.
Zagłada miast moŜe być rzucona na dowolny obszar w odległości do 24” i w polu
widzenia Kapłana Skinków. Udane rzucenie sprawa, Ŝe ziemia rozstępuje się pod
nogami nieszczęsnych przeciwników.
NaleŜy uŜyć 3” okrągłego wzornika i przykryć nim wyznaczony obszar.
Wszystkie modele (wrogie i sprzymierzone), których podstawki są całkowicie
przykryte wzornikiem, zostają automatycznie objęte działaniem zaklęcia, te modele,
których podstawki są częściowo przykryte, dostają się pod wpływa zaklęcia na 4+.
Modele, objęte działaniem czaru muszą natychmiast zdać test S lub I w zaleŜności od
tego, który ze współczynników modelu jest większy, by ustrzec się upadku w otchłań.
W przypadku gdy test jest zdany, nic się nie dzieje, w przypadku niezdania testu,
modele zostają pochłonięte przez ziemię i naleŜy je usunąć jako Wyłączone z akcji!,
niezaleŜnie od ochrony, jaką dysponują czy zasad specjalnych, którym podlegają.
Następnie ziemia zasklepia się, a otchłań ginie bez śladu.
Objęte działaniem zaklęcia budynki obracają się w ruinę. Wszystkie modele
znajdujące się wewnątrz budynku muszą wykonać udany test I lub otrzymają trafienie z
SIŁĄ 5 z cechą oręŜa DRUZGOCZĄCY. Modele, które się wspinały lub znajdowały się
na dachu upadają z wysokości, na której się znajdowały. Następnie naleŜy zamienić
makietę budynku na ruiny, a modele które znajdowały się w budynku lub z niego
spadły naleŜy umieścić w odległości do 1” od krawędzi ruin.
 Fantasy Skirmi sh
SZ WW US S WT śW I A CP CENA : 70+2K6 zk; DOSTĘPNOŚĆ: 10.
Rumak elfów 9 3 0 3 3 1 4
UWAGI: Rumaki elfów posiadają zdolność broń naturalna i nigdy nie
1 5
Tuskgor:
Tuskgory, znane takŜe jako gory szablozębne są ciekawą odmianą zwierzoludzi. To
zdobywają doświadczenia. Konie bojowe są niedostępne dla druŜyn przedziwne skrzyŜowanie zwierzoczłeka i dzika, która przejawia podstępność i
skavenów, krasnoludów oraz ogrów i zielonoskórych. Dla Leśnych elfów z okrucieństwo obydwu gatunków, jednak posiada bardziej zwierzęcą formę. Gory
Athel Loren oraz Elfów Wysokiego Rodu z Ulthuanu i Mrocznych Elfow z szablozębne wyglądają niczym przerośnięte dziki z rogami wyrastającymi z całego ciała i
obślinionymi pyskami pełnych ostrych kłów. Zwierzoludzie hodują je na straŜników oraz
Naggarond rumaki posiadają DOSTĘPNOŚĆ Powszechną. zwierzęta wierzchowe i pociągowe, zaprzęgane do rydwanów bojowych.
CENA : 70+2K6 zk; DOSTĘPNOŚĆ: 10.
SZ WW US S WT śW I A CP
Terradon: Tuskgor 7 3 0 3 4 1 2 1 3
Terradony są wielkimi, latającymi gadami, które nawiedzają niebo nad dŜunglami Lustrii od ZASADY SPECJALNE:
prehistorycznych czasów. Natura wyposaŜyła te niebezpieczne drapieŜniki w ostre pazury i
długie dzioby wypełnione przypominającymi igły zębami. Terradony mają duŜą rozpiętość
POMIOT KNIEI: Tuskgory ignorują kary do ruchu przy poruszaniu się
skrzydeł, a ich złowróŜbny cień kładzie się na ofiarę, kiedy przelatują nad jej głową. przez tereny leśne.
Ogromne, skórzaste skrzydła pozwalają im szybować z wielką szybkością. Są przy tym SZARśA DZIKÓW: szarŜujący tuskgor to nieokiełznana góra mięśni
zaskakująco zwrotne i potrafią lecieć z pełną szybkością przez gęstą dŜunglę, z z ostrymi kłami, którą kieruje Ŝądza krwi. Z tego teŜ powodu
powodzeniem unikając konarów, lian i drzew. Terradony są doskonałymi lotnikami i
potrafią pozostawać w powietrzu przez wiele dni, unosząc się na parnych, gorących oparach tuskgory uzyskuję premię +2 do SIŁY podczas szarŜy.
podnoszących się z dŜungli. W Itzy, na niedostępnych szczytach piramid trzyma się wiele UWAGI: Tuskgory posiadają zdolność broń naturalna i nigdy nie zdobywają
setek Terradonów. Niebo nad miastem stale roi się od tych stworzeń, a kaŜde niesie na doświadczenia. Tuskgory są dostępne wyłącznie dla Zbrojnego stada
swym grzbiecie posłańca z jakiegoś miasta-świątyni. zwierzoludzi.
Terradony mieszkają na wysokich graniach i pośród sklepienia dŜungli, setki
metrów nad ziemią. Ich bystry wzrok potrafi przebić się przez gęstwę dŜungli i wypatrzeć CENA : 60+2K6 zk; DOSTĘPNOŚĆ: 10.
ofiarę z duŜej odległości. W dziczy Terradony zrzucają kamienie na jaja gigantycznych
gadów i stworzenia o rogatych skorupach, takie jak wielkie Ŝółwie, by je otworzyć i dobrać Zimnokrwisty:
się do skrytego we wnętrzu miękkiego ciała. Skinki rozwinęły tę zdolność i wyszkoliły Zimnokrwiste naleŜą do prastarej rasy gadów o zielonym odcieniu skóry i zamieszkują w
Terradony, by te przenosiły w zaciśniętych szponach głazy i zrzucały je na ich adwersarzy. mrocznych jaskiniach i tunelach pod górami Hag Graef. Ich zimnokrwiste ciała są prawie
Najsilniejsze i największe z tych skrzydlatych bestii znane są z porywania wrogów z pola całkowicie odporne na ból, a ich skóra wydziela trujący śluz. Mroczne Elfy są w stanie
bitwy. Terradony potęŜnymi uderzeniami skrzydeł schodzą w dół i wczepiają się w znieść niewielkie ilości owej wydzieliny, a Asasyni i Elfie Wiedźmy Khaina uŜywają
przeciwnika, by następnie unieść go w powietrze i zrzucić w dół ku zagładzie. śladowych ilości śluzu do przygotowania trucizn i odurzających wywarów.
SZ WW US S WT śW I A CP Zimnokrwiste są upartymi bestiami nie wykazującymi inteligencji, a ich jedynym
celem są łowy i zdobywanie poŜywienia. Okiełznanie tych stworzeń wymaga wielkiej siły,
Terradon 2 3 0 4 4 1 2 1 3 doświadczenia i siły woli. Te z Mrocznych Elfów, którym się to uda, budzą w kręgach
szlachty Naggaroth strach, a moŜe nawet podziw.
ZASADY SPECJALNE:
ŁUSKOWATA SKÓRA (6+), LOT, STRACH, TRUDNY DO ZABICIA, SZ WW US S WT śW I A CP
ZIMNOKRWISTY. Zimnokrwisty 7 3 0 4 4 1 2 1 3
BOMBARDOWANIE KAMIENIAMI: Raz w ciągu rozgrywki, w fazie ZASADY SPECJALNE:
strzelania, Terradon moŜe zrzucić kamień na znajdujący się na terenie GŁUPOTA, ŁUSKOWATA SKÓRA (6+), STRACH, TRUDNY DO ZABICIA,
otwartym model wroga, o ile poruszał się nad modelem w bieŜącej fazie ZIMNOKRWISTY.
ruchu. Bombardowanie kamieniami jest atakiem strzeleckim o SILE K6, POMIOT KNIEI: Zimnokrwiste ignorują kary do ruchu przy poruszaniu się
który trafia zawsze na 4+. Terradon nie moŜe stać & strzelać przy uŜyciu przez tereny leśne.
Bombardowania kamieniami. TWARDA SKÓRA : bohater dosiadający Zimnokrwistego otrzymuje
NADRZEWNI DRAPIEśCY : Urodzone pośród gęstego sklepienia dŜungli premię +2 do Ochrony Pancerza (do maksymalnego poziomu
Lustrii Terradony są mistrzami lotu przez las. W odróŜnieniu od 0+) zamiast przysługującej za wierzchowce premii +1.
zwykłych modeli latających Terradony traktują na potrzeby ruchu (ale UWAGI: Zimnokrwiste posiadają zdolność broń naturalna i nigdy nie
nie pola widzenia) drzewa i dŜungle jak teren otwarty. zdobywają doświadczenia. Zimnokrwiste są dostępne wyłącznie dla bohaterów
UWAGI: Terradony posiadają zdolność broń naturalna i nigdy nie zdobywają naleŜących do kompanii Mrocznych Elfów z Naggarond oraz Jaszczuroludzi z
doświadczenia. Terradony są dostępne wyłącznie dla modeli Skinków Lustrii.
naleŜących do kompanii Jaszczuroludzi z Lustrii. CENA : 50+2K6 zk; DOSTĘPNOŚĆ: 10.

323 | S t r o n a