κρίσε
ις
λειτουργός, εἰρηνοποιός, εὐρυμαθὴς θε-
ολόγος, προφητικὸς κήρυξ τοῦ Εὐαγγε-
λίου, ἐλεημονέστατος!
Δὲν εἶναι ὑπερβολικὰ τὰ λόγια τοῦ Πα-
τριάρχου. Ὁ μακαριστὸς Παῦλος ἦταν
ἕνα θαῦμα τοῦ Θεοῦ. Κυκλοφοροῦσε
καὶ ὡς Πατριάρχης μόνο μὲ τὰ δημόσια
μέσα μεταφορᾶς, κοιμόταν σὲ ἕνα ἁπλὸ
φτωχικὸ δωμάτιο, στὸ Πρίζρεν δὲ σὲ
μιὰ ψάθα, ἔραβε καὶ ἐπισκεύαζε μόνος
του τὰ ἐνδύματα καὶ τὰ ὑποδήματά του
καὶ ἑτοίμαζε τὸ πάντοτε νηστήσιμο φα-
γητό του ὁ ἴδιος. Ἀπὸ τότε ποὺ ἐξελέγη
Πατριάρχης, λειτουργοῦσε κάθε μέρα!
Αὐτὸς δὲ ἔδωσε λύση στὸ ὀδυνηρὸ
σχίσμα τῆς λεγόμενης «Ἐλεύθερης Σερ-
βικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας» καὶ τὴν
ὁδήγησε στοὺς κόλπους τοῦ Σερβικοῦ
Πατριαρχείου.
Ἡ ἐκλογή του συνέπεσε μὲ τὴν πιὸ
τραγικὴ περίοδο τῆς ἱστορίας τῆς Σερ-
βίας, τότε ποὺ ὁ φρικτὸς πόλεμος κα-
τέστρεφε τὴν ἄλλοτε ἑνωμένη Γιουγκο-
σλαβία. Τότε ἀκριβῶς ἔδειξε τὴν ἁγιό-
τητά του. Συνέπασχε μὲ τὸν μαρτυρικὸ
λαὸ τῆς καταφανῶς ἀδικούμενης Σερ-
βίας, ἀλλὰ ποτὲ δὲν παρασύρθηκε καὶ
μάλιστα καταδίκαζε ἔντονα κάθε ἀκραῖο
ἐθνικισμό. «Κάτω ἀπὸ τὸν ἥλιο ὑπάρχει
ἀρκετὸς χῶρος γιὰ ὅλους», ἔλεγε καὶ τό-
νιζε: «Τὴν εἰρήνη τὴ χρειάζονται ἐξίσου
ὅλοι οἱ ἄνθρωποι· ὅπως ἐμεῖς, τὸ ἴδιο καὶ
οἱ ἐχθροί μας». «Δὲν ὑπάρχει», φώνα-
ζε, «συμφέρον οὔτε ἐθνικὸ οὔτε προσω-
πικὸ ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ ἀποτελεῖ δι-
καιολογία τοῦ νὰ μὴν εἴμαστε ἄνθρω-
ποι»!
Ἡ φράση μάλιστα αὐτή, ποὺ συχνὰ ἐ-
πανελάμβανε, συνετέλεσε ὥστε τὰ παι-
13
ΑΡΙΘ. 1992, 1 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2010
διὰ νὰ τὸν ὀνομάζουν χαϊδευτικά: «Ὁ
Παῦλος, νὰ εἴμαστε ἄνθρωποι»!
Αὐτῆς τῆς ἀληθινὰ ἁγίας μορφῆς ἂς
ἔχουμε ὅλοι τὴν εὐχὴ καὶ ἰδιαίτερα ὁ
πολυβασανισμένος λαὸς τῆς Σερβί-
ας. Νὰ εὐχηθοῦμε δὲ νὰ ἀναδείξει ὁ
Κύριος ἀντάξιο διάδοχό του.
? ἀτέλειωτη τραγωδία
τῆς παπικῆς αὐτοκρατορίας
Ἔχει πλέον καθιερωθεῖ κάθε χρόνο
στὶς 30 Νοεμβρίου, κατὰ τὴν ἑορτὴ τοῦ
ἁγίου ἀποστόλου Ἀνδρέου τοῦ Πρω-
τοκλήτου, ποὺ ἑορτάζεται ἡ θρονικὴ
ἑορτὴ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχεί-
ου, νὰ ἀποστέλλονται εὐχὲς ἐκ μέ-
ρους τοῦ Πάπα πρὸς τὸν Οἰκουμενικὸ
Πατριάρχη.
Αὐτὸ ἀκριβῶς ἔγινε καὶ ἐφέτος μὲ
τὴν παρουσία στὸ Φανάρι τοῦ προ-
έδρου τοῦ Ποντιφικοῦ Συμβουλίου
γιὰ τὴν προώθηση τῆς ἑνότητας τῶν
Χριστιανῶν Καρδιναλίου Βάλτερ Κά-
σπερ, ὁ ὁποῖος καὶ ἐπέδωσε στὸν
Πατριάρχη τὴν ἐπιστολὴ τοῦ Πάπα
Βενεδίκτου.
Δὲν θὰ σχολιάσουμε τὴ συνήθεια
αὐτή, ἡ ὁποία τείνει νὰ μονοπωλεῖ τὶς
ἐντυπώσεις κατὰ τὸν ἑορτασμό, πρά-
γμα, κατὰ τὴν ἀντίληψή μας, τουλά-
χιστον ἀταίριαστο. Θὰ ἐπισημάνουμε
ὅμως αὐτὸ ποὺ καὶ πάλι τονίζει ὁ Πά-
πας στὴν ἐπιστολή του. Ἀναφέρεται
στὸν διεξαγόμενο θεολογικὸ διάλογο,
καὶ μάλιστα στὸ θέμα ποὺ τελευταῖα
 14 c e iw
ἀ pό
ἐξετάζει ἡ σχετικὴ Μικτὴ Ἐπιτροπή:
«Ὁ ρόλος τοῦ Ἐπισκόπου τῆς Ρώ-
μης στὴν Κοινωνία τῆς Ἐκκλησίας
κατὰ τὴν πρώτη Χιλιετία», καὶ λέει ὅτι
αὐτὸ εἶναι ἐξαιρετικὰ περίπλοκο, γι᾿ αὐ-
τὸ θὰ χρειασθεῖ ἐκτενὴ μελέτη καὶ ὑπο-
μονετικὸ διάλογο· καὶ σημειώνει: «Ἡ Κα-
θολικὴ Ἐκκλησία κατανοεῖ τὸ Πέτρειο
Δόγμα ὡς ἕνα δῶρο τοῦ Θεοῦ στὴν
Ἐκκλησία του. Ἡ διακονία αὐτὴ δὲν θὰ
πρέπει νὰ ἑρμηνεύεται στὸ πλαίσιο τῆς
δύναμης, ἀλλὰ μέσα στὴν Ἐκκλησιολο-
γία τῆς Κοινωνίας, σὰν μιὰ διακονία γιὰ
τὴν ἑνότητα ἐν ἀληθείᾳ καὶ φιλανθρω-
πίᾳ».
Ἐπιτέλους πιὰ μὲ αὐτὸ τὸ Πέτρειο Δό-
γμα! Ποιὸ Πέτρειο, «ἅγιε Πατέρα»; Πέ-
τρειο Δόγμα στὸν Μεσαίωνα μὲ τὶς ἀπί-
στευτες ψευδολογίες, ναί! Μὲ τὶς «ψευ-
δοϊσιδώρειες διατάξεις» καὶ τὴν «ψευ-
δοκωνσταντίνειο δωρεά», ναί! Ἀλλὰ σή-
μερα, στὸν 21ο αἰώνα μὲ τὴν ἐπιστημο-
νικὴ γνώση καὶ τὴ δυνατότητα γιὰ ἀκρι-
βέστατο θεολογικὸ ἔλεγχο, πάλι μπο-
ρεῖτε νὰ μιλᾶτε γιὰ Πέτρειο Δόγμα; Ποιὸν
ἐμπαίζετε τώρα; Ἐμᾶς τοὺς Ὀρθοδό-
ξους ἢ τοὺς δυστυχεῖς ὀπαδούς σας;
Ἀλλὰ αὐτὴ εἶναι ἡ ἀτέλειωτη τραγωδία
τῆς τραγικῆς αὐτοκρατορίας σας. Εἶσθε
ἐγκλωβισμένος μέσα σὲ ἕνα ψέμα καὶ
εἶσθε ἀναγκασμένος νὰ τὸ ὑπηρετεῖτε,
ἀκόμα κι ὅταν κατανοεῖτε – καὶ δὲν εἶ-
ναι δυνατὸν νὰ μὴν κατανοεῖτε – ὅτι ὅ-
λη αὐτὴ ἡ ἱστορία δὲν εἶναι παρὰ ἕνα
ἀθεολόγητο κατασκεύασμα μὲ σκοπὸ
νὰ στηρίξει τὴν ἀπολυταρχικὴ κοσμικὴ
ἐξουσία τοῦ παπικοῦ σας θεσμοῦ.
Πέτρειο Δόγμα! Δηλαδή: Ὁ Πέτρος
ἐξουσίαζε δῆθεν τοὺς ἄλλους Ἀποστό-
λους! Ὁ Πέτρος ἦταν δῆθεν πρῶτος ἐ-
ΑΡΙΘ. 1992, 1 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2010
πίσκοπος τῆς Ρώμης! Ὁ Πέτρος δῆθεν
ἄφησε σὰν μὲ διαθήκη τὴν ἐξουσία ἐπὶ
τῆς παγκόσμιας Ἐκκλησίας στὸν ἑκάστο-
τε ἐπίσκοπο τῆς Ρώμης!
Ἔρχεσθε λοιπὸν σήμερα νὰ μᾶς προσ-
φέρετε σὲ μιὰ τόσο ἐπίσημη ἐκκλησια-
στικὴ ἐκδήλωση τὴν ἀστήρικτη καὶ ἀντι-
εκκλησιαστικὴ αὐτὴ ἱστορία; Καὶ πῶς
ἀνέχονται νὰ διαλέγονται οἱ Ὀρθόδοξοι
ἐκπρόσωποι μὲ τοὺς διατεταγμένους θε-
ολόγους σας σὲ τέτοιο ἐπίπεδο; Γιατί δὲν
τὸ ξεκόβουν μιὰ καὶ καλή: Τέρμα πιὰ στὶς
μεσαιωνικὲς μυθοπλασίες!
«5ῆς ἀξίζει ἐπιβράβευση»
Ἀπὸ τὴ μακρινὴ Αὐστραλία ἔχει φθά-
σει ἡ ἀκόλουθη εἴδηση: «Μιὰ Ἑλληνίδα,
ὑπάλληλος τῶν Αὐστραλιανῶν Ταχυ-
δρομείων, βρῆκε ἕνα δέμα ποὺ περιεῖχε
100.000 δολάρια καὶ τὸ παρέδωσε στὴν
ἀστυνομία (...). Τὰ χρήματα ἀνῆκαν σὲ
ἀσφαλιστικὴ ἑταιρεία. Ἡ ὁμογενής, ποὺ
θέλησε νὰ μὴ γίνει γνωστὸ τὸ ὄνομά
της», ἐντυπωσίασε τὴν κοινὴ γνώμη στὴ
δεύτερη πατρίδα της, «ἐνῶ ἡ ἀστυνομία
σχολίασε πὼς ‘‘ἔκανε μιὰ ἐκπληκτικὴ
χειρονομία καὶ τῆς ἀξίζει ἕνα σημαντικὸ
ποσὸν ὡς ἐπιβράβευση’’» («Ἀδέσμευτος
Τύπος» 8-11-2009).
Εἶναι παρήγορο τὸ ὅτι κατὰ καιροὺς
ἔρχονται στὸ φῶς τῆς δημοσιότητος τέ-
τοιου εἴδους περιστατικά, ποὺ μαρτυ-
ροῦν τὴν εὐγένεια ψυχῆς ὁρισμένων
ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι μένουν ἀνεπηρέ-
αστοι ἀπὸ τὸ γενικότερο κλίμα τῆς ὑλό-
φρονος ἐποχῆς μας. Νὰ συγχαροῦμε
καὶ ἐμεῖς τὴν ἄγνωστή μας ὁμογενὴ τῆς
Αὐστραλίας γιὰ τὴν εὐγενὴ χειρονομία
της, ποὺ βεβαιώνει ὅτι τὸ παραδοσιακὸ
ἦθος ἐξακολουθεῖ νὰ καλλιεργεῖται στὸ
περιβάλλον τῆς ἑλληνικῆς ὁμογένειας
ὑπὸ τὴν σκέπη τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλη-
σίας μας. Δόξα τῷ Θεῷ!