Professional Documents
Culture Documents
Dahaka, ζνασ φφλακασ του χρόνου, τον κυνθγάει Dahaka o φφλακασ του χρόνου
ϊςτε να γίνει όπωσ προςτάηει θ μοίρα. Ο πρίγκιπασ , μετά από χρόνια κυνθγθτοφ,
παίηει το τελευταίο του χαρτί και πθγαίνει ςτο νθςί του Χρόνου προςπακϊντασ να
γυρίςει ςτο παρελκόν και να αλλάξει το πεπρωμζνο του. Σε όλθ τθν εξζλιξθ του
παιχνιδιοφ ο χριςτθσ αλλάηει τον χρόνο από το παρόν ςτο παρελκόν και κινείται
ςτον ίδιο χϊρο τισ δυο διαφορετικζσ καταςτάςεισ.
Το Prince of Persia The Two Thrones κυκλοφόρθςε το 2005 και είναι το
τελευταίο παιχνίδι τθσ τριλογίασ. Πλεσ αυτζσ οι παλινδρομιςεισ ςτο χρόνο δε
μπορεί να μθν άφθναν κάποιο… ελάττωμα ςτον Ρρίγκιπα! Ζτςι, το alter ego του
ιρωα κάνει εντυπωςιακά τθν εμφάνιςθ του επί… οκόνθσ, όταν ο Ρρίγκιπασ βρεκεί
κοντά ςε φωτιά. Ο Dark Prince διαφοροποιείται αρχικά ςε ότι αφορά τα όπλα του.
Χρθςιμοποιεί το daggertail, ζνα όπλο μεταξφ ςπακιοφ και μαςτίγιου. Το κφριο
αρνθτικό του ςτοιχείο είναι ότι για να παραμείνει ςτθ ηωι χρειάηεται τισ sands που
αφινουν οι άτυχοι που κα βρεκοφν ςτο δρόμο του, ι αντικείμενα που ςπάνε. Αυτό
προχποκζτει ότι ο Dark Prince κινείται γριγορα και ςκοτϊνει ακόμθ γρθγορότερα
για να παίρνει ενζργεια. Η παρουςία του Dark Prince όμωσ δεν περιορίηεται εκεί,
αλλά ςυμμετζχει ςε όλα ςχεδόν τα ςθμεία του παιχνιδιοφ, αφοφ ςαν «θ άλλθ
φωνι» του Ρρίγκιπα ακοφγεται να δίνει ςυμβουλζσ ι να κάνει διαλόγουσ με τον
Ρρίγκιπα κακϊσ εςείσ προχωράτε ςτο παιχνίδι. Ο Dark Prince είναι κατά βάςθ ζνασ
ςαρκαςτικόσ χαρακτιρασ, και αυτό φαίνεται τόςο ςτον τόνο τθσ φωνισ του, όςο και
ςτα ειρωνικά ςχόλια του ακόμα και προσ τον ίδιο τον Ρρίγκιπα.
Ππωσ είναι αναμενόμενο θ ςυνεχισ αυτι μετακίνθςθ ςτο χρόνο
ςυνοδεφεται από εναλλαγι τοπίων, περιοχϊν, περιβαλλόντων, κτιςμάτων, υπάρχει
επαφι με νζα άτομα, αντιλιψεισ, προςδοκίεσ και μια διαχρονικι μάχθ επιβολισ
του καλοφ ςτο κακό, ανάδειξθ τθσ αγάπθσ και προςιλωςθσ ςτον ςτόχο.
Ο χρόνοσ ςαν εργαλείο εξζλιξθσ του ςεναρίου, «δουλεφεται» αρκετά
πετυχθμζνα, κάνοντασ τον χριςτθ να αναρωτθκεί, ποια είναι πραγματικά θ δφναμθ
του, τόςο ςτον κόςμο, ςτο περιβάλλον, ςτα κτιρια, άλλα και ςτον ίδιο τον άνκρωπο.
Ραράλλθλα, τα μαγικά παλάτια, οι απζραντεσ ζρθμοι, οι ςκοτεινζσ ςπθλιζσ,
οι ςτενοί δρόμοι των ανατολίτικων πόλεων, οι ακτζσ, τα κάςτρα, ςυνκζτουν τθν
ποικιλία του χϊρου που περιβάλει τον ιρωα, ενϊ πολλαπλαςιάηεται κακϊσ αυτόσ
μεταβαίνει από τθν μία εποχι ςτθν άλλθ.
Η εναλλαγι του χωροχρόνου αποτελεί το κυρίαρχο χαρακτθριςτικό τθσ
τριλογίασ του παιχνιδιοφ και οι ςχεδιαςτζσ του προςκαλοφν τουσ επίδοξουσ gamer,
να ταξιδζψουν μαηί με τον πρίγκιπα ςτουσ δαιδαλϊδεισ διαδρόμουσ του, να
επζμβουν ς’ αυτόν και να τον ελζγξουν. Ζςτω και εικονικά! Ππωσ λοιπόν το
παιχνίδι αναπτφςςεται και εξελίςςεται με βάςθ το χρόνο, ζτςι και θ αρχιτεκτονικι
όχι μόνο επθρεάηεται από τον χρόνο αλλά και επθρεάηει.
Και όμωσ, αυτι θ ςυνεχισ εναλλαγι των αρχιτεκτονικϊν προτφπων κατά τθν
διάρκεια των εποχϊν εξακολουκεί πάντα να αφινει τα ίχνθ τθσ. Κακϊσ ο διαβάτθσ
περνά από τθν «νζα» ςτθν «παλαιά» πόλθ τθσ Ξάνκθσ ι από το Σφνταγμα ςτθν
Ρλάκα τθσ Ακινασ, κάνει ζνα άμεςο ταξίδι ςτο χρόνο. Τα κτιρια, οι δρόμοι, οι
μυρωδιζσ, το πράςινο, ο κόρυβοσ, θ θςυχία, οδθγοφν ςε άλλεσ εποχζσ και άλλεσ
μνιμεσ. Ομοίωσ, κακϊσ κάποιοσ ανθφορίηει τον βράχο τθσ Ακρόπολθσ ι ειςζρχεται
ςτα δωμάτια του ανακτόρου τθσ Κνωςοφ. Αντίςτοιχα, όταν κάποιοσ επιςκζπτεται
τθν Αγία Σοφία ςτθν Κωνςταντινοφπολθ, όπου διακρίνει τα ίχνθ τθσ αλλαγισ των
εποχϊν και των χρόνων, παρατθρϊντασ τουσ τζςςερισ μιναρζδεσ που προςτζκθκαν
μεταγενζςτερα ςτο κφριο οικοδόμθμα του ναοφ. Και τα παραδείγματα δεν ζχουν
τελειωμό, τόςο ςτα κτιρια όςο και ςτον ευρφτερο χϊρο.
Σε κάκε φάςθ και τομζα τθσ ηωισ του ο άνκρωποσ προςπακεί να ελζγξει το
χρόνο. Το ίδιο κάνει και μζςω τθσ αρχιτεκτονικισ ςτον τομζα του χϊρου. Ρροςπακεί
είτε να τον επαναφζρει, είτε να τον ξεπεράςει, είτε να τον διατθριςει, είτε να τον
υπερπθδιςει.
Κάκε λαόσ που ςζβεται τθν κουλτοφρα του, αιςκάνεται τθν ανάγκθ να
περιςϊςει και να παραδϊςει ςτισ επόμενεσ γενιζσ τθν αρχιτεκτονικι του
κλθρονομία. Με τισ αναπλάςεισ και αναςτθλϊςεισ, επιδιϊκεται από τον
αρχιτζκτονα θ απαλοιφι των ςθμαδιϊν του χρόνου από τα κτθριακά κελφφθ και θ
ανάδειξθ τθσ προγενζςτερθσ μορφισ και ιςτορίασ των. Ζτςι, θ υγραςία, θ ςκουριά,
θ εξαςκζνθςθ των χρωμάτων, θ κατάρρευςθ
των επιχριςμάτων, θ βρωμιά και θ ςκόνθ,
δίνουν τθ κζςθ τουσ ςτθν ιςτορία, τθν
παράδοςθ και τθν μνιμθ, επαναφζροντασ,
ζςτω τεχνθζντωσ, προγενζςτερεσ εποχζσ. Ο
επιςκζπτθσ με τθν επαφι του με ζνα
αποκατεςτθμζνο, αναςτθλωμζνο κτιριο, Παρθενώνασ, Ακρόπολη
υποςτθρικτζσ του φουτουριςμοφ ιταν ο Sant’ Elia οραματιςισ τθσ πόλθσ του
μζλλοντοσ. Η «cittu nuova» αντιςτοιχεί ςε ζνα νζο μοντζλο ηωισ και βαςίηεται ςε
μια ακατανίκθτθ πίςτθ προσ τθν τεχνολογικι ανάπτυξθ χαρακτθριςτικι των αρχϊν
του 20οφ αιϊνα. Η νζα πόλθ ανταποκρίνεται ςτισ ανάγκεσ που προκφπτουν από τθν
ανάπτυξθ τθσ βιομθχανικισ κοινωνίασ, μζςω τθσ δθμιουργίασ ενόσ μθτροπολιτικοφ
περιβάλλοντοσ κατά το δυνατόν εναρμονιςμζνου με τθν τελευταία.
Οι αρχιτζκτονεσ του φουτουριςμοφ ευνοοφν κατά ςυνζπεια ςτισ μελζτεσ
τουσ τθ λειτουργικότθτα εισ βάροσ τθσ μορφισ, τθν τεχνολογία εισ βάροσ τθσ
αιςκθτικισ, τθν αδρότθτα των νζων υλικϊν εισ βάροσ τθσ κομψότθτασ των
παραδοςιακϊν.
Τα φουτουριςτικά ιδανικά διατθροφν μία κζςθ ςτθν κουλτοφρα του 21ου
αιϊνα, είτε πρόκειται για ταινίεσ επιςτθμονικισ φανταςίασ είτε για τισ
πρωτοποριακζσ ςυλλιψεισ τθσ Zaha Hadid, του Santiago Calatrava, του Oscar
Niemeyer .
Από τθν ανάλυςθ που ζγινε ςτισ χρονικζσ μεταπθδιςεισ τθσ αρχιτεκτονικισ
ςτο παρελκόν και το μζλλον, ςυμπεραίνουμε ότι ο χρόνοσ δεν είναι απαραίτθτα
γραμμικόσ αλλά ζχει μια κυκλικι δυναμικι. Οποιαδιποτε ςτιγμι ςε οποιοδιποτε
ςθμείο τθσ γθσ, μπορεί να πραγματοποιθκεί μια χρονικι μεταπιδθςθ είτε ςτο
παρελκόν είτε ςτο παρόν, μζςα από τθν αναπαράςταςθ μορφϊν οι οποίεσ ξεγελοφν
και διεγείρουν τα ςυναιςκιματα και τισ αντιδράςεισ του κόςμου.
Το αν εν τζλει πετυχαίνουν το ςκοπό του ταξιδίου ςτο χρόνο και ςτθ μια και
ςτθν άλλθ περίπτωςθ, είναι κάτι που κρίνεται και πάλι από το χρόνο, ϊςπου ο
φαφλοσ αυτόσ κφκλοσ τθσ αναηιτθςθσ κλείςει με τθν τελικι αποδοχι, ι μθ, από το
κοινό.
Επίλογοσ