You are on page 1of 9

NASKAH RARA Jonggrang STORY DRAMA

Disebuah beautiful village there lived a woman with her child named Bandung Bondowoso. They lived in
peace, until the point when they are busy telling Bandung Bondowoso ask a thing to his beloved mother

Bandung: Mom, what mother would not be lonely if we stayed were alone in this beautiful village.

Mother: Loneliness siap to le? Mother seneng wis nang kene ana kowe. We're living on easy street, happily
without disturbing anyone, would ask that how this mother again.

Bandung: Yes, maybe the mother wanted to have a husband again out there. My mother was beautiful, would be
a lot of people who want to marry the mother.

Mom: (with smile) Kowe say ki ora opo to.Ora .. .. Mother's okay to live like this widow. The important thing
your mother had (he said, stroking his hair.

Bandung: Why, saestu Bu. Mother's need to co-live.

Mother: Complementary life? Lakyo kowe Sakjane not sing worth ngono kuwi takoni my patches. Kowe iku
wis gede, moso kowe wae dewean bun.

Bandung: (mesem) Ah, menawi kula, Boten not have in mind. Bu, saktemene kula ajeng tanglet kalih mother,
kepenak Boten Nanging kula, ma'am.

Mother: Kowe bun takon opo? Kok nganggo ora kepenak goods. I'm your mother opo iki udu. Takon bun opo
to Le?

Bandung: Mrs. Ngeten lho, Rama saktemene Sinten menika kula? Kula Ngantos sakniki kok taksih confused.

Mother confused to answer, his eyes shifted far to the rice fields in front of his house.

Bandung: Bo, why Mendel mawon? Wonten penggalih menopo to bu?

Mother: My son Bandung (he said as he drew his chair). Wetu iki sing Sajake pantes. Kowe saiki wis gede, ora
kowe wedi karo story. Mother Réti, kowe must iso ngerteni iki.

Bandung: Ana what, Mom?

Mom: Your father kuwi sakjane Aduh noble area of Kono ong.

Bandung: So my father's mother was still alive?

Mother: Yen kowe nemoni pengen Ramamu pancen, yo ora opo-opo. Ramamu kuwi Golekana, mung iso
nanging pesen mother. Listen to the messages of this mother.

Bandung: Yes, ma'am.

Mother: I could sing iso kowe dongakake what would karepake Intersection tock. If you already menemuka
Ramamu, immediately kissed the soles of his feet as a sign of respect. Out there in the world, would be a lot of
strangers who would you meet, and they must have the will of each. You are a warrior, do like a knight. Face all
the problems that confront the cold head. Ojo seneng muscle contest, my neat iku ora. Ojo Waton kono
tumindak ing, ora liyo kanggo botor njaga keslametanmu.
Bandung: inggih, ma'am.

Mom: Lan amanatku meneh Siji (then entered the house and took a red scarf bewarna). Show the object on
Ramamu so he believes that you're his son.

Bandung: Thank you, Mother. Mother, mother nanging kepripun kula menawi wander. Secure gesang Menapa
mother earth piyambakan ingkang ing Boten temtu niki (as he lifted his hand signs equating the vastness of this
earth).

Mother: I would ora opo-opo keno. Mother may nyangoni slamet iso yo son tresnani not sing.

Then Bandung went wandering. She walked through valleys, forests, rivers and other natural landscape. In that
way, he managed menakhukkan supernatural creatures and now the slaves.

After long wandering, he reached the kingdom Pengging and became king there. Wanting to expand the power
bandung Bondowoso to unite the kingdom with the Kingdom of Prambanan Pengging.

Prambanan Kingdom led by a giant named King Boko. Hearing His empire was captured by the authorities to
another, Prabu Boko not stay silent. He prepared and equipped army to fight the royal food Pengging.

Prabu Boko: Hey Bandung Bondowoso! If you want to master the Prambanan, is not that easy you have it.
Prambanan Kingdom is a great kingdom. And I do not want you memporak-subjects that have been devastating
serene and peaceful!

Bandung: Hahaha ... Yes. Prambanan is the kingdom of the great empire and soon I will master it. Hahahah ..

Prabu Boko: Thphoo (spit)! If you are able, langkahilah my dead body!

Bandung: I'm stepping over your body! Hahahaha ...

Never mind stepping over your body, draining the ocean even I can!

Prabu Boko: Basic wong kumalungkung!

Come fight me!

Then they fought heavily in Pengging Kingdom. But the king Boko dipeperangan punctured by a keris owned
Bandung Bondowoso. Knowing King Boko was killed on the battlefield, Regent Gupala returned to the
Kingdom of Prambanan and reported it to the Roro Jongrang.

Patih Gupala: nyuwun sewu Princess.

Jonggrang: Ana what Patih. How wis bali saka njenengan war, ana ngendi Ramaku?

Patih Gupala: (bowed their heads and worship) nyuwun sewu Roro. (think-think) Prabu Boko ...

Jonggrang: Rama!? Ana what karo Rama? Panjenengan opo ora duwe to sing the news penak Patih?

Patih Gupala: inggih Roro.

Jonggrang: Ana ngendi Ramaku? (confused and almost cry). Story karo .. I Patih ramaku pot?
Patih Gupala: Prabu Boko menika fall ing war, Roro.

Jonggrang: HA? What ngendikanmu kuwi bener. Boten Goroh opo Patih panjenengan?

King Gupala: Saestu Rara. Kula ingkang ngertosi piyambak, Bandung Bondowoso nusukkaken kerisipun.

Jonggrang: Sir ... (crying)

Bandung iku Wektu Bondowoso cry ing theca ngarepe Jonggrang Rara. Bandung pour thinkers-thinkers, says
Queen ayu ngarepe ing iku? What selire King Baka pateni not want to sing?

Bandung: (walking closer Roro). Got what grief kowe cah ayu?

Jonggrang: Sapa kowe royal woman iki ing puzzle?

Bandung: Hahaha ... I Sopo? Opo ora kowe recognize me, king of the Kingdom Pengging ing, Ian saiki sing
sing gede duweni iki kingdom (with menelentangkan hand with pride, then down again and walked around
Jonggrang). I Bandung Bondowoso duweni sing iki kingdom. Hahaha ..

Ayu tenan kowe

Did not gelem dadekake kowe bojoku!

Roro Jonggrang menehi are confused what the answer. Bandung iku sing wong wani sekti.Ra maybe I refused.
Atiku Nanging tresna ora. Wae durung know, how I dadi bojone njaluk. Penak tenan. I maneh, uwong iki gawe
I sing kelangan gudeg Rama.

Bandung: alah .. accept it .. I'm not so bad. I ngganteng kok. What happened kowe gelem ora? Opo kowe isin
karo I? Hem? (Karo nggoda)

I Wah.Apa sing lakokake.Aku mumet bun.

Sprinkle Jonggrang thinker thinkers.

Jonggrang: Ngene wae, yen kowe duweni pengen pancen I, syarate sitik wae. Give me a thousand temples in 1
night. Yen kowe kasil, I gelem bojo pitch outs.

Bandung: .. Weh weh weh .. .. Well, kowe bener kok ki farce! Sewengni Wektu Sewu temple! 10 temples wae,
what conditions njaluk kowe mending n arsietwae Languages. Moso con .. Sekarepmulah gawe 1000
candi.Arep tock siap nggo iku temple.

Jonggrang: Kula tetep sewu digawekke pengen temple. That's my will. Verify if you love me Bandung ..

Bandung: Wis, sakiki ngene wae. Pase, njalukmu piro?

Jonggrang: I nyuwun sewu temple!! (karo bun nglungani)

Bandung: Y owes .. .. yo wes Aja mutung to! Kanggo buktekake love you, I'll make a thousand a special temple
to love this. (He said, holding his chest a sign promised)

Finally, on second thought, Bandung Bondowoso will get the genie who had ditakhukkannya to help. When the
appointed night, bandung Bondowoso and prime architect of the outline shape of the temple, and Jin-jin begins
to build a temple with a variety of carving the advice of the architect said. Whereas elsewhere Jonggrang was
confused.

Jonggrang: Kepiye iki, what can Bandung semono gawe okehe temple.

Lady: La kepripun to Princess. Bandung nggeh tiyang menika shellac sekti to Princess, miterat pamikir kula,
kok panyuwun panjenengan, can keep. He wong samenika taksih hours kalih, temple built sampun anggenipun
badhe kelar to Princess.

Jonggrang: La continue what I do. I do not want to marry him. It's no good face. Ugh .. I'm just disgusted with
him.

Ladies: Lajeng kepripun?

Jonggrang pacing in his room.

Jonggrang: Wis, saiki ngene wae. Ladies, please wake of all the people of Prambanan, tell the women pound
rice, and the baker who was also the straw near the chicken coop. We create the atmosphere of this evening as
the morning has arrived. That way the jinn who were working would think kalu morning comes, they will
immediately run away, and do not forget to sprinkle the flowers.

Ladies: a good idea, my lady. That way, Bandung certainly not going to finish the job.

Jonggrang: Yes. Ladies, get our act in order to prevent terlamabat not.

Ladies: Good lady. Excuse me.

Then Dayang had another lady to wake up all the women. The atmosphere became crowded at that time.
Chickens crowing, and burning of straw as a substitute in the sun bersinarnya eastern horizon.

Jin: Well, my friends! Look! The sun was shining there! We have to leave it. If not, then our body can burn!
Weleh weleh .. ..

But, what about this job. The temple was founded less than one buah.Waduh Bandung .. .. where is he even the
arms of Morpheus ... what I have to report later. Ah, I better go, period kerjaanku bodo with this. Let our friends
run away!

Jin-jin also ran and left the job.

Soon came the Bandung Bondowoso shocked. The night was so crowded, the sun was rising, the rooster crows,
the women had begun to pound rice and genies disappeared all. Seeing the situation was very angry Bandung.
In the morning, came Jonggrang Bandung.

Bandung: Jonggrang, my wish was fulfilled, now marry me

Jonggrang: Oh yeah? Really? Have you managed to make me a thousand temples?

Bandung: Of course my love,

Jonggrang: I do not believe it.


Bandung: You do not believe it? See for yourself, calculate the temples.

Jonggrang: Good. But remember your promise, if the temple was less than a thousand, then you're off to get
me, Bandung.

Jonggrang calculate the temples. After a couple of times to calculate, Jonggrang said.

Jonggrang: Sorry Bandung, after I count, the temple that you make less than one fruit.

Bandung: Huh? Correct. You must have the wrong count.

Jonggrang: I have several times counted, but the result is the same. The number of new temple was 999 units.

Bandung: Oh well, it's only just less than 1 fruit, there have been 999 pieces. Later I'll make again. But when
you want to marry me.

Jonggrang: No, Bandung. The deal's not like that! You've failed to fulfill your promise. So go away from me.
Do not approach me again. Or I'll go.

Bandung: Ha! After I made 999 of the temple, if only this balasanmu Jonggrang seperrti.

Jonggrang: Yes. Then you want anything else!! (Snap) Admit if you're already lost a bad guy!

Bandung: Jonggrang!! How dare you mock me!

Jonggrang: That's the reality right!

Bandung: Jonggrang!!

You've made me angry! From this I've tried to be patient to get you, but in vain this sacrifice. Not what I do not
find you! This temple is not one, and actually complete it worth it only you! Be you the temple as a decoration
Jonggrang keraajaanku!

Jonggrang: Aaaaahhh !!!!!!!!!!

Jonggrang suddenly turned into a statue.

NASKAH DRAMA CERITA RARA JONGGRANG


Disebuah desa yang indah hiduplah seorang wanita bersama anaknya yang bernama Bandung Bondowoso.
Mereka tinggal dengan damai, hingga pada suatu saat ketika mereka sedang asyik bercerita Bandung Bondowoso
menanyakan suatu hal kepada ibunda tercintanya
Bandung : Bu, apa ibu tidak kesepian jika kita tinggal hanya berdua saja di perkampungan yang indah ini.
Ibu : Kesepian ngopo to le?Ibu wis seneng ana kowe nang kene. Kita sudah hidup berkecukupan, bahagia tanpa
ada yang mengganggu, mau minta yang bagaimana lagi ibu ini.
Bandung : Ya mungkin saja ibu ingin mempunyai suami lagi di luar sana. Ibu masih cantik, pasti akan banyak
orang yang mau menikah sama ibu.
Ibu : (dengan tersenyum) Kowe ki ngomong opo to.Ora..ora..Ibu tidak apa-apa hidup menjanda seperti ini. Yang
penting ibu punya kamu(Katanya sambil membelai rambut putranya.
Bandung : Lho, saestu Bu. Ibu kan perlu pendamping hidup.
Ibu : Pendamping hidup? Sakjane lakyo kowe sing patut tak takoni koyo ngono kuwi anakku. Kowe iku wis gede,
moso kowe arep dewean wae.
Bandung : (mesem)Ah, menawi kula, boten usah di pikir bu. Bu, saktemene kula ajeng tanglet kalih ibu, Nanging
kula boten kepenak,Bu.
Ibu : Kowe arep takon opo?Kok nganggo ora kepenak barang. Aku iki ibumu opo udu. Arep takon opo to Le?
Bandung : Ngeten lho Bu, saktemene Rama kula menika sinten? Ngantos sakniki kok kula taksih bingung.
Ibu bingung mau menjawab apa, matanya dialihkan jauh ke sawah-sawah di depan rumahnya.
Bandung : Bo,kok mendel mawon? Wonten penggalih menopo to bu?
Ibu : Anakku Bandung (katanya sambil mendekatkan duduknya). Sajake iki wetu sing pantes. Kowe saiki wis
gede, ora wedi cerita karo kowe. Ibu reti,kowe mesti iso ngerteni iki.
Bandung :Ana apa,Bu?
Ibu : Bapakmu kuwi sakjane bangsawan ong tlatah adoh kono.
Bandung : Jadi bapakku masih hidup ibu?
Ibu : Yen kowe pancen pengen nemoni Ramamu, yo ora opo-opo. Golekana Ramamu kuwi,nanging ibu mung iso
pesen. Dengarkanlah pesan-pesan ibu ini.
Bandung : Iya, Bu.
Ibu : Ibu mung iso dongakake apa sing kowe karepake bakal tok temu. Kalau kau sudah menemuka Ramamu,
segeralah mencium telapak kakinya sebagai tanda penghormatan. Di dunia luar sana, pasti akan banyak
orang-orang asing yang akan kamu temui, dan mereka pasti punya kehendak masing-masing. Kau ini
seorang ksatria, berbuatlah layaknya seorang ksatria. Hadapi semua masalah yang menghadang dengan
kepala dingin. Ojo seneng adu otot, iku ora apik anakku. Ojo waton tumindak ing kono, ora liyo kanggo
njaga keslametanmu dhewe.
Bandung : Inggih,Bu.
Ibu : Lan siji meneh amanatku (kemudian masuk ke dalam rumah dan mengambil sebuah selendang bewarna
merah).Perlihatkanlah benda ini pada Ramamu agar dia percaya bahwa kau anaknya.
Bandung : Terima kasih, Ibu. Bu, nanging kepripun ibu menawi kula mengembara. Menapa ibu aman gesang
piyambakan ing bumi ingkang boten temtu niki (sambil menengadahkan tangannya tanda menyamakan
keluasan bumi ini).
Ibu : Ibu ora bakal keno opo-opo. Ibu mung iso nyangoni slamet yo anakku sing tak tresnani.
Kemudian Bandung pergi berkelana. Dia berjalan melewati lembah, hutan, sungai dan bentang alam lainnya. Dalam
perjalanan itu, dia berhasil menakhukkan makhluk-makhluk ghaib dan sekarang menjadi budak-budaknya.
Setelah lama berkelana, dia sampai di kerajaan pengging dan menjadi raja di sana. Karena ingin
memperluas daerah kekuasaan bandung Bondowoso ingin mempersatukan kerajaan Pengging dengan Kerajaan
Prambanan.
Kerajaan Prambanan dipimpin seorang raksasa yang bernama Prabu Boko. Mendengar Kerajaannya
ingin direbut oleh penguasa lain, Prabu Boko tidak tinggal diam. Dia menyiapkan bala tentara dan bekal
makanan untuk melawan kerajaan Pengging.
Prabu Boko : Hei Bandung Bondowoso!Jika kau ingin menguasai Prambanan, tidak semudah itu kau
mendapatkannya. Kerajaan Prambanan adalah kerajaan yang besar. Dan aku tidak sudi kau memporak-
porandakan rakyatku yang sudah tentram dan damai!
Bandung : Hahaha…Ya. Kerajaan Prambanan adalah kerajaan yang besar dan sebentar lagi akulah yang akan
menguasainya. Hahahah..
Prabu Boko : Cuih(meludah)! Jika kau memang mampu, langkahilah dulu mayatku!
Bandung : Aku melangkahi mayatmu!Hahahaha…
Jangankan melangkahi mayatmu, menguras samudra pun aku bisa!
Prabu Boko : Dasar wong kumalungkung!
Ayo lawan aku!
Kemudian mereka berperang besar-besaran di Kerajaan Pengging. Tapi dipeperangan itu prabu Boko tertusuk oleh
keris milik Bandung Bondowoso. Mengetahui Prabu Boko gugur di medan perang, Patih Gupala kembali
ke Kerajaan Prambanan dan melaporkan kejadian itu kepada Roro Jongrang.
Patih Gupala : Nyuwun sewu Putri.
Jonggrang : Ana apa Patih. Kok njenengan wis bali saka peperangan, ana ngendi Ramaku?
Patih Gupala : (menundukkan kepala dan menyembah) Nyuwun sewu Roro. (berpikir-pikir)Prabu Boko…
Jonggrang : Rama!?Ana apa karo Rama? Opo panjenengan duwe kabar sing ora ke penak Patih?
Patih Gupala : Inggih Roro.
Jonggrang : Ana ngendi Ramaku? (bingung dan hampir menangis). Cerita karo aku Patih..pundi ramaku?
Patih Gupala : Prabu Boko gugur ing peperangan menika, Roro.
Jonggrang : HA? Apa bener ngendikanmu kuwi. Opo panjenengan boten Goroh Patih?
Prabu Gupala : Saestu Rara. Kula ingkang ngertosi piyambak, Bandung Bondowoso nusukkaken kerisipun.
Jonggrang : Rama…(menangis)
Wektu nangis iku Bandung Bondowoso teka ing ngarepe Rara Jonggrang. Bandung banjur mikir-mikir, sapa Ratu
ayu ing ngarepe iku? Apa selire Prabu Baka sing dak pateni mau?
Bandung : (berjalan mendekati Roro). Kena apa kowe duka cah ayu?
Jonggrang : Sapa kowe wani teka ing kerajaan iki?
Bandung : Hahaha…Sopo aku? Opo kowe ora ngenali aku, raja ing Kerajaan Pengging, lan saiki sing duweni
kerajaan sing gede iki ( dengan menelentangkan tangannya dengan sombong, kemudian menurunkannya
lagi dan berjalan memutari Jonggrang).Aku Bandung Bondowoso sing duweni kerajaan iki. Hahaha..
Ayu tenan kowe
Apa kowe gelem dak dadekake bojoku!
Roro Jonggrang bingung are menehi jawaban apa. Bandung iku wong sing sekti.Ra mungkin aku wani nolak.
Nanging atiku ora tresna. Kenal wae durung, kok njaluk aku dadi bojone. Penak tenan. Saya maneh, uwong iki
sing gawe aku kelangan Rama tercintaku.
Bandung : Alah..terima sajalah..Aku tidak jelek-jelek amat. Aku ngganteng kok. Kena apa kowe ora gelem? Opo
kowe isin karo aku?Hem?(karo nggoda)
Wah.Apa sing arep aku lakokake.Aku mumet.
Jonggrang banjur mikir-mikir.
Jonggrang : Ngene wae, yen kowe pancen pengen duweni aku, syarate sitik wae. Buatkan aku seribu candi dalam
1 malam. Yen kowe kasil, aku gelem tok pek bojo.
Bandung : Weh..weh..weh..Wah, kowe ki dagelan tenan kok!!Sewu candi wektu sewengni?10 candi wae, apa
mending kowe njaluk syarat liyane n arsietwae. Sekarepmulah..Moso kon gawe 1000 candi.Arep tok
nggo ngopo candi iku.
Jonggrang : Kula tetep pengen digawekke sewu candi. Itu kemauanku. Buktikanlah bila kau cinta aku Bandung..
Bandung : Wis, sakiki ngene wae. Pase,njalukmu piro?
Jonggrang : Aku nyuwun sewu candi!! (karo arep nglungani)
Bandung : Y owes..yo wes..Aja mutung to! Kanggo buktekake cintaku padamu, akan ku buatkan seribu candi
khusus untuk cintaku ini.( katanya sambil memegang dada tanda berjanji)
Akhirnya, setelah dipikir-pikir, Bandung Bondowoso akan menyuruh para Jin yang telah ditakhukkannya untuk
membantunya. Waktu malam yang sudah ditentukan, bandung Bondowoso dan arsitek andalannya membuat
kerangka bentuk candi,kemudian Jin-jin pun mulai membangun candi dengan berbagai ukiran sesuai saran
arsitek tadi. Sedangkan di tempat lain Jonggrang sedang kebingungan.
Jonggrang : Kepiye iki, apa Bandung bisa gawe candi okehe semono.
Dayang : La kepripun to Putri. Bandung menika lak nggeh tiyang sekti to Putri, miterat pamikir kula, kok
panyuwun panjenengan, bisa di tepati. La wong samenika taksih jam kalih, anggenipun bangun candi
sampun badhe kelar to Putri.
Jonggrang : La terus apa yang harus aku lakukan. Aku tidak mau menikah dengannya. Sudah mukanya tidak ada
bagusnya. Ih..pokoknya aku jijik sama dia.
Dayang : Lajeng kepripun?
Jonggrang mondar-mandir di dalam kamarnya.
Jonggrang : Wis, saiki ngene wae. Dayang, tolong bangunkan semua rakyat Prambanan, suruh para perempuan
menumbuk padi, dan baker juga jerami yang ada di dekat kandang ayam. Kita buat suasana malam ini
seakan pagi sudah tiba. Dengan begitu jin-jin yang sedang bekerja akan mengira kalu pagi sudah tiba,
mereka pasti akan langsung melarikan diri, dan jangan lupa taburkan bunga-bungaan.
Dayang : Ide yang bagus,Putri. Dengan begitu, Bandung pasti tidak akan menyelesaikan pekerjaan itu.
Jonggrang : Iya. Dayang, segeralah bertindak agar kita tidak terlamabat mencegahnya.
Dayang : Baik Putri. Permisi.
Kemudian Dayang menyuruh dayang lainnya untuk membangunkan semua perempuan. Suasana menjadi ramai
saat itu. Ayam-ayam berkokok, dan bakaran jerami seolah pengganti bersinarnya matahari di ufuk timur.
Jin : Wah, teman-teman!Lihat!Matahari sudah bersinar disana!Kita harus segera pergi ini. Kalau tidak, nanti badan
kita bisa hangus!Weleh..weleh..
Tapi, bagaimana dengan pekerjaan ini. Candi yang didirikan kurang satu buah.Waduh..dimana Bandung..apa dia
malah enak-enak tidur…Aku harus lapor apa nanti. Ah, mendingan aku pergi saja, masa bodo dengan
kerjaanku ini. Ayo teman-teman kita kabur saja!
Jin-jin pun berlarian dan meninggalkan pekerjaannya.
Tak lama kemudian Bandung Bondowoso datang dengan terkaget-kaget. Malam begitu ramai, matahari sudah
terbit, ayam berkokok, para perempuan sudah mulai menumbuk padi dan jin-jin pun menghilang semua. Melihat
keadaan itu Bandung sangat murka. Pagi harinya, Bandung mendatangi Jonggrang.
Bandung : Jonggrang, permintaanmu sudah ku penuhi, sekarang menikahlah denganku
Jonggrang : Oh ya?Yang benar? Apa kau sudah berhasil membuatkanku seribu candi?
Bandung : Tentu saja cintaku,
Jonggrang : Aku tidak percaya.
Bandung : Kau tidak percaya? Lihatlah sendiri, hitunglah candi-candi itu.
Jonggrang : Baik. Tapi ingat janjimu, kalau candi itu kurang dari seribu, berarti kau batal mendapatkan aku,
Bandung.
Jonggrang menghitung candi-candi itu. Setelah beberapa kali menghitung, Jonggrang berkata.
Jonggrang : Maaf Bandung, setelah aku hitung, candi yang kau buatkan kurang satu buah.
Bandung : Hah? Yang benar. Kau pasti salah menghitungnya.
Jonggrang : Aku sudah beberapa kali menghitung, tapi hasilnya sama. Jumlah candi ini baru 999 buah.
Bandung : Ya sudahlah, kan Cuma kurang 1 buah saja, sudah ada 999 buah. Nanti akan ku buatkan lagi. Tapi
setelah kau mau menikah denganku.
Jonggrang : Tidak, Bandung. Perjanjiannya bukan seperti itu kan! Kau sudah gagal memenuhi janjimu. Jadi
pergilah kau dariku. Jangan mendekati aku lagi. Atau aku yang akan pergi.
Bandung : Ha? Setelah aku membuatkan 999 candi, apakah hanya seperrti ini balasanmu Jonggrang.
Jonggrang : Iya. Lalu kamu mau apa lagi !!(membentak)Akuilah kalau kau memang sudah kalah orang jelek!
Bandung : Jonggrang!! Beraninya kau mengejek aku!
Jonggrang : Memang begitu kenyataannya kan!
Bandung : Jonggrang!!
Kau sudah membuatku marah!Dari tadi aku sudah mencoba untuk bersabar untuk mendapatkanmu, tapi sia-sia
saja pengorbananku ini. Tak apa aku tak mendapatkanmu! Candi ini memang kurang satu, dan sebenarnya
yang pantas melengkapinya ya hanya kamu! Jadilah kau candi Jonggrang sebagai hiasan keraajaanku!
Jonggrang : Aaaaahhh !!!!!!!!!!
Tiba-tiba Jonggrang berubah menjadi Patung.
TAMAT
By : Kartika

You might also like