H ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΜΠΗ

Γράφει ο Κώστας Λάμπος

Στο βούρκο της καπιταλιστικής βαρβαρότητας ο σκληρός πυρήνας της νεοφιλελεύθερης
παγκοσμιοποίησης έστησε το μεγαλύτερο κερδοσκοπικό φαγοπότι στην ιστορία του
καπιταλισμού. Οι λεγόμενες «αγορές που διψούν για αίμα», σύμφωνα με διατύπωση του
υπουργού οικονομικών, με ορχήστρα τα λεγόμενα αμερικανικά και ευρωπαϊκά Head
Funds, μαέστρο το λεγόμενο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, σκηνοθέτη-υποβολέα την
κυβέρνηση των Ενωμένων Πολιτειών Αμερικής και
το αμερικάνικο στρατιωτικοβιομηχανικό
σύμπλεγμα και τοπικό ατζέντη το μεγάλο
γερμανικό κεφάλαιο των νεοναζιστικών οραμάτων
έβαλαν στο στόχαστρό τους το κοινό όραμα που
συνδέει τις χώρες και τους Λαούς της Ευρώπης1.
Η διεύρυνση, αντί της εμβάθυνσης της Ευρωπαϊκής
Ένωσης λειτούργησε με τη μορφή των
δολαριόπνευστων «πορτοκαλί επαναστάσεων» σαν
αμερικανικό χειρόφρενο και επέτρεψε την έμμεση,
αλλά σαφή αμερικανική παρέμβαση στα ευρωπαϊκά
πράγματα, η οποία συνοδεύτηκε από μια
δεξιόστροφη-συντηρητική στροφή στην πορεία της
ΕΕ, που την οδήγησε από μια ανταγωνιστική ή
έστω παράλληλη σε μια συμπληρωματική στον
αμερικανισμό τροχιά. Το αποτέλεσμα αυτής της
εξέλιξης ήταν η παραίτηση της ΕΕ από μια
ανεξάρτητη πορεία της και η υιοθέτηση της
στρατηγικής του σκληρού πυρήνα της
νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, της παγκοσμιοποίησης του αμερικανισμού, για μια
πιο γρήγορη και πιο βίαιη συγκεντροποίηση του κεφαλαίου, στα πλαίσια μιάς χωρίς
προηγούμενο σκληρής αντίθεσης μεταξύ μικρού και μεγάλου κεφαλαίου, με απώτερο
στόχο την καθυπόταξη των δυνάμεων της εργασίας, στα πλαίσια της κυρίαρχης αντίθεσης
μεταξύ κεφαλαίου και εργασίας.
Η συνέχεια ήταν ευκολότερη. Μια παγιδευμένη ΕΕ μπορούσε να γίνει ευκολότερος
στόχος. Το ΕΥΡΩ που σταδιακά εκτόπιζε το Δολάριο και συνεπώς την ηγεμονική πολιτική
του αμερικανισμού έγινε ο επόμενος στόχος, ο στόχος που πυροδότησε τον οικονομικό
πόλεμο μεταξύ Δολαρίου και ΕΥΡΩ. Για να ηττηθεί το ΕΥΡΩ που έτσι κι’ αλλιώς είναι
ξεκρέμαστο αφού δεν εκφράζει ως κοινό νόμισμα μια κοινή οικονομική πολιτική της
λεγόμενης Ευρωζώνης, θα έπρεπε να μπει στην Ευρωζώνη ένας «Δούρειος ίππος» με τους
εμπειρογνώμονες της παγκοσμιοποίησης, πράγμα για το οποίο έπρεπε να δημιουργηθεί ο
«αδύναμος κρίκος».
Η Ελλάδα ήταν ο πιο κατάλληλος στόχος. Αλλά έπρεπε να κατεδαφιστεί γι’ αυτό η
πολιτική κληρονομιά του Ανδρέα Παπανδρέου και να καμφθεί η απαίτηση του Ελληνικού
Λαού για μια προοδευτική πορεία της Ελλάδας στα πλαίσια μιάς ανεξάρτητης

1
Βλέπε σχετικά στο: Λάμπος Κώστας, Αμερικανισμός και Γερμανισμός εναντίον της Ευρώπης και της
προόδου, (http://infonewhumanism.blogspot.com/2010/03/blog-post.html)
προοδευτικής πορείας της Ευρώπης των Λαών. Η αρχή έγινε με την εγκατάσταση της
αμερικανικής τράπεζας Goldman Sachs στη θέση του οικονομικού συμβούλου της
ελληνικής κυβέρνησης. Το έργο της κατεδάφισης της πολιτικής κληρονομιάς του Ανδρέα
Παπανδρέου το ανάθεσαν στον φιλόδοξο Κώστα Σημίτη και επειδή αυτός ήταν άνθρωπος
της γερμανικής σοσιαλδημοκρατίας και ευρωπαϊστής του έστησαν τα Ίμια για να τον
προσγειώσουν στην πραγματικότητα του αμερικανισμού και του «πρόσφεραν» μερικούς
νεοφιλελεύθερους συμβούλους και υπουργούς, για να ξεχάσουμε τη σοσιαλιστική
προοπτική της Ελλάδας και την Ευρώπη των Λαών και να αρκεστούμε στον
«εκσυγχρονισμό» του ελληνικού πλιατσικοκαπιταλισμού. Ο Σημίτης αποδείχτηκε άξιος
της εμπιστοσύνης των αφεντικών του, έβγαλε στο σφυρί το δημόσιο και λαϊκό πλούτο της
χώρας εκχωρώντας τον στα γερμανικά, κυρίως, μονοπώλια, διευκόλυνε τη διαπλοκή και
την αδιαφάνεια στην οικονομία, ξεζούμισε την ελληνική οικονομία με το σκάνδαλο του
χρηματιστηρίου, περιόρισε όσο μπορούσε τα δικαιώματα της Εργασίας, αλλά δεν πρόλαβε
να ολοκληρώσει το έργο. Οι ίδιες δυνάμεις ανάθεσαν την ολοκλήρωσή του στον μοιραίο
για τη χώρα γόνο-αχυράνθρωπο-πολιτικάντη, στον ολετήρα της Ελλάδας και του
Ελληνισμού, στον ανιψιό του πατριάρχη της Δεξιάς, που δραπέτευσε ως Τριανταφυλλίδης,
στον Κώστα Καραμανλή, ο οποίος, υπό την υψηλή εποπτεία του «Εφιάλτη» Κώστα
Μητσοτάκη και τη ενεργό συμμετοχή της συμμορίας «ο Δρακουμέλ και τα μπλε
στρουμφάκια», γκρέμισε όσα είχαν χτιστεί από το 1974 και κύρια από το 1981 μέχρι το
2004 και έφερε την Ελλάδα στο σημείο της χρεοκοπίας, εκεί ακριβώς που την ήθελαν ο
αμερικανισμός και τελικά και ο γερμανισμός,2 για να προσφερθούν να τη «σώσουν» με τη
βοήθεια «των εμπειρογνωμόνων» του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.
Η συνέχεια είναι γνωστή, η ελληνική οικονομία θα μπει στην εντατική θεραπεία
εκμετάλλευσης από το μανιακό κεφάλαιο που βρίσκεται πίσω από το ΔΝΤ, ο Ελληνικός
Λαός θα μπει και πάλι στη δίαιτα και στο γύψο και ο Ελληνισμός θα συρρικνωθεί ακόμα
περισσότερο στην Κύπρο, στο Αιγαίο, στη Θράκη, στη Μακεδονία και στην Ήπειρο. Αν
σκεφτούμε πως το επόμενο πιάτο για τον αμερικανισμό είναι η Πορτογαλία, η Ισπανία και
τελικά ολόκληρη η ΕΕ, μπορούμε να αντιληφθούμε το ζοφερό μέλλον της Ευρώπης και
της ανθρωπότητας.
Απέναντι σ’ αυτές τις εξελίξεις δεν μπορούν να αντιδράσουν οι περισσότερες
αντιδραστικές κυβερνήσεις αμερικανικών ανδρεικέλων των χωρών της ΕΕ, ούτε και οι
λειψοί θεσμοί και τα παγιδευμένα όργανα της νεοφιλελεύθερης ΕΕ και της Ευρωζώνης.
Μπορούν όμως και πρέπει να αντιδράσουν οι δυνάμεις της Εργασίας, της Επιστήμης και
του Πολιτισμού των χωρών της ΕΕ και πρώτοι απ’ όλους οι Λαοί των χωρών που
απειλούνται άμεσα από τη συγκεκριμένη οικονομική τρομοκρατία, που ασκεί ο σκληρός
πυρήνας της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, με την οποία οδηγεί τις επιμέρους
οικονομίες, στην ουσία την ευρωπαϊκή οικονομία στο σύνολό της σε αστάθεια και
χρεοκοπία για την παρέμβαση του ΔΝΤ. Η κρισιμότητα της κατάστασης απαιτεί τη
μεγαλύτερη δυνατή ενότητα και την άμεση κινητοποίηση των δυνάμεων της Εργασίας, της
Επιστήμης και του Πολιτισμού με στόχο την ανατροπή της νεοφιλελεύθερης πολιτικής της
υποταγής σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο, τον αναπροσανατολισμό του παραγωγικού και
καταναλωτικού μοντέλου της χώρας και της ΕΕ και τη μεταφορά της κρίσης στη μήτρα
που τη γέννησε και στους διεθνείς θεσμούς που την καθοδηγούν και τη συντηρούν.

Η Ελλάδα απειλείται άμεσα και συνεπώς η ελληνική κυβέρνηση οφείλει να αρθεί στο ύψος
των σημερινών ιστορικών περιστάσεων και αν δεν το κατανοεί πρέπει να υποχρεωθεί από
την παλλαϊκή απαίτηση να προχωρήσει άμεσα στα παρακάτω μέτρα:
2
Βλέπε, Λάμπος Κώστας, Αμερικανισμός και γερμανισμός εναντίον της Ευρώπης και της προόδου,
http://infonewhumanism.blogspot.com/2010/03/blog-post.html
1. Να κάνει χρήση του δικαιώματος που της δίνει το διεθνές οικονομικό δίκαιο για δόλιο,
παράνομο και καταχρηστικό δανεισμό της και να κηρύξει άμεση στάση πληρωμών
για τα συγκεκριμένα παράνομα και καταχρηστικά δάνεια και ταυτόχρονα:
• α. Να απομακρύνει άμεσα και από οποιαδήποτε θέση βρίσκονται εκπρόσωποι
ξένων τραπεζών, θεσμών και κυβερνήσεων και να τους παραπέμψει στη
δικαιοσύνη για δόλια και εγκληματική δραστηριότητα σε βάρος της Ελλάδας και
του Ελληνισμού.
• β. Να δημεύσει τις περιουσίες και να παραπέμψει στο ανώτατο δικαστήριο όσους
άσκησαν καθήκοντα πρωθυπουργού και υπουργών εθνικής οικονομίας και
οικονομικών από το 1996 μέχρι το 2009, καθώς επίσης και κάθε άλλου κρατικού
λειτουργού που ενδεχομένως δόλια έβλαψε με την πολιτική του το εθνικό
συμφέρον.
• γ. Να κρατικοποιήσει άμεσα όλες τις τράπεζες και να ακυρώσει όλες τις πράξεις
ιδιωτικοποίησης των εθνικών υποδομών ανάπτυξης και του εθνικού πλούτου.
• δ. Να προβεί σε άμεση κοινωνικοποίηση του εθνικού πλούτου και των
παραγωγικών υποδομών-δομών της χώρας και να καλέσει τον ελληνικό Λαό να
αναλάβει αυτοδιαχειριστικά τη λειτουργία της οικονομίας από την τοπική
παραγωγική μονάδα μέχρι τον εθνικό σχεδιασμό της, αλλάζοντας έτσι το ρόλο της
οικονομίας και της Δημόσιας Διοίκησης, επιβάλλοντας ταυτόχρονα Άμεση
Δημοκρατία στην οικονομία και στην κοινωνία.
•
2. Να εκφράσει χωρίς περιστροφές την αντίθεσή της στον προσανατολισμό και στον τρόπο
με τον οποίο λειτουργεί σήμερα η ΕΕ και ταυτόχρονα να διακηρύξει την πίστη της στο
ρόλο της Ευρωπαϊκής Ένωσης των Λαών που διεκδικεί την αποδέσμευσή της από τη
νεοφιλελεύθερη ιδεολογία του Κεφαλαίου και τον αμερικανισμό, για να μπει σε μια νέα
πορεία για το καλό των ευρωπαϊκών Λαών, της αμοιβαίας διεθνούς συνεργασίας και της
εργαζόμενης ανθρωπότητας συνολικά, μεταφέροντας με τη μεγαλύτερη δυνατή ένταση
αυτό τον προβληματισμό στους Λαούς των χωρών και στους θεσμούς της ΕΕ με αίτημα
την αναθεώρηση όλων των συνθηκών στην κατεύθυνση των Ενωμένων Πολιτειών της
Ευρώπης της Άμεσης Λαϊκής Κυριαρχίας, γιατί είναι βέβαιο πως το πισωγύρισμα της
Ευρώπης στην προηγούμενη κατάσταση της αποικιοκρατίας, του ιμπεριαλισμού, του
φασιστικού απομονωτισμού, των εθνικών συγκρούσεων και των παγκοσμίων πολέμων
μόνο τα σχέδια του Κεφαλαίου και του αμερικανισμού για την παγκόσμια ηγεμονία θα
εξυπηρετούσε και θα ήταν καταστροφή για τους Λαούς της Ευρώπης και για την
εργαζόμενη ανθρωπότητα.

3. Να αποχωρήσει άμεσα από το σκληρό βραχίονα του αμερικανισμού, το ΝΑΤΟ, να

κλείσει όλες τις αμερικανικές βάσεις στην Ελλάδα και να καταγγείλει το ρόλο του ενάντια
στα συμφέροντα της Ελλάδας, της ΕΕ και του πλανήτη, να κηρύξει τη χώρα σε καθεστώς
ανοιχτής-ειρηνικής ζώνης και να ζητήσει την αλληλεγγύη όλων των Λαών του κόσμου
και την προστασία από τους διεθνείς οργανισμούς, απαιτώντας μια Νέα Διεθνή Τάξη
Ανθρωπισμού, που θα είναι σύμφωνη με τα συμφέροντα της εργαζόμενης ανθρωπότητας
και θα καταργεί τις ανισότητες, τη βία, τη φτώχεια, την καταστροφή της Φύσης και τη
βαρβαρότητα του πολέμου, μια Νέα Διεθνή Πραγματικότητα που θα συμφιλιώνει την
ανθρωπότητα και θα οδηγεί στη διαμόρφωση ενός Οικουμενικού Ουμανιστικού
Πολιτισμού3.

3
Βλέπε σχετικά, Λάμπος Κώστας, ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ. Οικονομία του Φόβου
και της παρακμής, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΑΠΑΖΗΣΗ, Αθήνα 2009.
Με αυτά τα μέτρα ως αφετηρία και με τον Ελληνικό Λαό ως πρωταγωνιστή των εξελίξεων
που αφορούν την Ελλάδα και την ΕΕ η σημερινή καταστροφική κρίση του καπιταλισμού
θα μπορεί να μεταβάλλεται σε δημιουργική ευκαιρία για τον Ελληνικό Λαό, την ΕΕ και
την εργαζόμενη ανθρωπότητα συνολικά. Προϋπόθεση γι’ αυτό είναι να μην αρκεστούμε σε
κούφιες ευχές που παραπέμπουν στο πουθενά και θρέφουν τα εκκλησιαστικά και τα
εξουσιαστικά ιερατεία, αλλά να αποφασίσουμε ο καθένας ξεχωριστά και συλλογικά όλοι
μαζί να γίνουμε πρωταγωνιστές της ζωής μας, της πατρίδας μας και ενός καλύτερου
κόσμου που αξίζουμε, μας ανήκει και είναι σήμερα και εφικτός. Η ιστορία διδάσκει πως
κανένας κοινωνικός αγώνας δεν πήγε χαμένος εκτός από αυτόν που δεν δόθηκε.
Κι’ αν έχετε κάτι καλύτερο να προτείνετε μην το κρατάτε για τον εαυτό σας…
ΚΑΛΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΓΙΑ ΚΑΛΗ ΚΑΙ ΛΑΜΠΡΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΛΑΟΥ.

H ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΜΠΗ