ONVINDBAAR.

VERDWENEN AMERIKAANSE ATOOMBOMMEN (1950-1980)

“THE SAVANNAH TIMEBOMB”
Toen de Koude Oorlog na de 2e Wereldoorlog en Korea vorm kr
eeg, ontspon zich een mondiale wapenwedloop, waarbij nuclea
ire wapens centraal stonden. Het is dan ook een mirakel, da
t de wereld aan een nucleaire catastrofe is ontsnapt. Die m
ogelijkheid bestaat echter nog steeds. Minder bekend is dat
de Amerikaanse Luchtmacht in die periode atoombommen is kwi
jtgeraakt en dat sommigen nog steeds niet zijn teruggevonde
n. Op 13 februari 1955 liet een brandende bommenwerper een
atoombom vallen in de oceaan, ter hoogte van de staat Washi
ngton. In 1956 vertrokken 4 B-47, bommenwerpers, uit Marokk
o. Een van hen heeft twee atoombommen aan boord. Het vliegt
uig verdwijnt spoorloos en ondanks intensieve zoektochten i
n de Oceaan en de Sahara ontbreekt van het vliegtuig, de be
manning en de twee atoombommen elk spoor. In 1962 vliegen d
e motoren van een B-52 in brand. Volgens procedure laat de
piloot de lading, twee waterstofbommen, vallen. Een ervan i
s nooit teruggevonden. Dit zijn slechts een paar van de tie
ntallen ongelukken, die zich met atoomwapens hebben voorged
aan. De Amerikaanse luchtmacht was in de periode van de Kou
de Oorlog verdeeld in twee kampen. Het “Strategic Air Comma
nd” had de taak om terug te slaan, mochten de Russen rakett
en lanceren. SAC had voortdurend honderden vliegtuigen in d
e lucht of op de grond paraat staan. Deze maakten regelmati
g aanvalsvluchten op Amerikaanse steden, die de rol van Rus
sische militaire doelen speelden. Hiertegen over stond de
“Tactical Air Command”. Hun vliegtuigen en raketten hadden
tot taak de vijandelijke bommenwerpers te onderscheppen en
te vernietigen. Om alles nog echter te maken, vervoerden de
bommenwerpers “op scherp staande” atoomwapens. Boven de hoo
fden van de onwetende Amerikanen en Europeanen speelde zich
een kolossaal oorlogsspel af, waarin regelmatig slachtoffer
s vielen en bommen verdwenen. Tot 1980 vond gemiddeld 1x pe
r jaar een ongeval plaats, waarbij een atoombom betrokken w
as. Op 4 februari 1958, om negen uur 's morgens vertrekt ee
n B-47 bommenwerper uit Florida met als doel een atoombom a
f te werpen op Redford (Virginia). Piloot luitenant Richard
son is een ervaren piloot, met ervaring uit de Tweede Werel
doorlog. Ervaring, die later nog van pas zou komen. Aan boo
rd: een Mark-15, het nieuwste type atoombom. Honderd maal k
rachtiger, dan de bommen, die op Nagasaki en Hirosjima zijn
geworpen in 1945 (1,5 megaton). In 1954 is de bom op het Bi
kini-atol beproefd. Richardson en zijn bemanning maken onde
rdeel van de 19e groep aanvalsbommenwerpers en namen die da
g deel aan een complexe oefening. De B-47 speelde hierbij d
e rol van een Russisch vliegtuig, dat het Amerikaanse lucht
ruim was binnen gedrongen. Na een zig-zag koers over de VS,
waarbij het toestel in de lucht werd bijgetankt, zette men
koers op Redford (Virginia), om daar de bom te laten vallen.
Tegelijkertijd met de B-47 kreeg een groep Sabre-jets in S
outh-Carolina opdracht dit toestel te onderscheppen en zo n
odig neer te halen. Luitenant Clarence Stewart bestuurde ee
n van deze straaljagers. Richardson besluit de oefening met
een duikvlucht op Redford, de afwerp procedure wordt geoefe
nd en de B-47 maakt zich uit te voeten, om aan de kracht va
n de explosie te ontkomen, als het werkelijkheid was gewees
t. Met de bom nog aan boord, maakt Richardson aanstalten om
naar de thuisbasis terug te keren. Hun oefening zit er op.
Voor de Sabrejet-piloot Stewart evenwel nog niet. Hij achte
rvolgt nog steeds een vliegtuig, dat hij voor een Russische
bommenwerper houdt. Door de afgenomen waakzaamheid op de B-
47, (en door achteraf geconstateerde mechanische defecten,
is het de onwetendheid bij Stewart, dat de oefening is afge
lopen, waardoor een ramp plaatsvindt. Plotseling ziet de 2
4-jarige luitenant de B-47 voor zich opdoemen. Hij probeert
het toestel te ontwijken, maar dit mislukt. Zijn linkervleu
gel slaat een gat in de vleugel van de B-47, die een benzin
etank verliest. Het toestel van Clarence Stewart breekt in
stukken, de schietstoel redt hem het leven. De bommenwerper
is zwaar beschadigd, maar de bemanning weet het toestel in
de lucht te houden. Lang zal dit echter niet mogelijk blijv
en. Noodgedwongen moet Richardson zijn lading dumpen, voord
at hij mag landen. Dit doet hij ter hoogte van Savannah (Ge
orgia), waar de bom naar alle waarschijnlijkheid in een wat
errijk moerasgebied of in de Atlantische Oceaan is terechtg
ekomen. De bom staat op scherp. Achteraf blijkt het een won
der, dat Richardson het toestel nog aan de grond heeft wete
n te zetten, zo groot waren de beschadigingen. Gedurende dr
ie weken zoekt de Marine intensief naar de verloren bom. Da
n breken ze de zoektocht af. De bevolking krijgt te horen,
dat de onvindbare atoombom geen enkel gevaar voor mens en o
mgeving vormt. Dit wordt aanvankelijk geslikt. Een atoombom
is opgebouwd uit een kern van plutonium, met daaromheen een
ontstekingsmechanisme bestaande uit explosieven (TNT). Deze
drukken het plutonium samen, waarop de kernexplosie volgt.
Er zijn nog drie incidenten nodig, voordat het Pentagon oef
envluchten met atoomwapens verbiedt. Op 11 maart 1958 verlo
or een B-47 een kernwapen, waarbij de TNT tot ontploffing k
wam, die een krater sloeg van 25 meter breed en 3 meter die
p en de omgeving in een maanlandschap veranderde. In januar
i 1966 verloor een B-52 4 waterstofbommen boven de kust van
Spanje. Twee bommen explodeerden, waardoor een groot gebied
met plutonium werd verontreinigd. 1400 ton verontreinigde a
arde en planten werden naar de VS getransporteerd, net als
de 10.500 ton zwaar verontreinigde sneeuw en aarde na een c
rash in de buurt van Thule Airforce Base, op Groenland. Het
giftige afval wordt verbrand in een afvaloven in de buurt v
an Savannah (Georgia). Het standpunt van de Amerikaanse ove
rheid is, dat de bom bij Savannah geen gevaar oplevert. Toc
h zijn de stromingen in de Oceaan onvoorspelbaar. In de buu
rt van voormalige militaire oefengebieden, duiken regelmati
g explosieven, bommen en raketten op de stranden op. In 199
7 vonden wandelaars in Florida, op het strand een stuk van
de verongelukte Challenger; bijna 40 kilometer verwijderd v
an de plaats van het ongeluk. Op de stranden van Schotland
spoelen regelmatig bommen en granaten aan, die na de 2e Wer
eldoorlog in zee zijn gedumpt. Officiëel zijn de Amerikanen
2 atoombommen kwijt, waaronder die bij Savannah. Er is echt
er bewijs van tientallen incidenten. Tegelijkertijd speelde
n de Russen hetzelfde oorlogsspel, net als de NAVO-vliegtui
gen boven Europa. Officiëel zijn hierbij geen ongelukken ge
beurd.