Τά Μυστικά ονόματα

[Θεών, Ανθρώπων, Πόλεων,

Τόπων καί Πραγμάτων]
*
Οι πόλεις, π.χ. η Ρώμη, είχαν μυστικό όνομα πού
θεωρούνταν τό "αληθινό" καί τό ξέρανε πολύ λίγοι, τό
λεγόμενο "βαθύ κράτος", τά "γένη". [Ιδιαίτερα γιά τήν
Ρώμη λέγεται ότι τό μυστικό της όνομα ήταν STUR].

Τό μυστικό όνομα μέ κανέναν τρόπο δέν τό λέγανε

στούς μή έχοντες απόλυτη «εμπιστοσύνη», διότι
πιστεύαν ότι έτσι θά πρόδιδαν τά μυστικά τής Φυλής κι
εν πάση περιπτώσει, άν οι «εχθροί» γνώριζαν τό αληθινό
όνομα, μαγικώ τω τρόπω, θά εξουσίαζαν καί θά
κατελάμβαναν τήν χώρα. Θά κλέβανε τήν ίδια τήν
«ψυχή» της, καθόσον τό μυστικό όνομα ήταν ουσιαστικό
συστατικό γιά τήν ύπαρξη τής ίδιας τής Πόλης...

1
 Εικόνα: Βαϊσχάουπτ. Τό «μυστικό του όνομα»
ήταν Σπάρτακος. Πρόκειται για το μυστηριοδέστερο
ίσως πρόσωπο τών τελευταίων αιώνων, τόν εβραϊκής
καταγωγής, αλλαξοπιστήσαντα Adam Weishaupt (1748-
1811 ή πιο σωστά: 1748-1830), ο οποίος έγινε παπιστής
«κληρικός» καί μάλιστα κατετάχθη στό αδίστακτο [= ο
σκοπός αγιάζει τά μέσα], Τάγμα τών Ιησουϊτών.
Νεαρότατος ανηγορεύθη καθηγητής τού Δικαίου
στό Πανεπιστήμιο τού Ίνγκολστατ, όπου έχοντας τήν
σκοτεινή υποστήριξη τών Ρότσιλντς αλλά καί τών
βαυαρών αριστοκρατών, σέ συνεργασία μέ κύκλους
αποκρυφιστών, επαναστατών καί λογίων, ίδρυσε τήν
Πρωτομαγιά τού 1776 τήν εξόχως μυστική εταιρία τών
Πεφωτισμένων, λατινιστί: Illuminati, χρησιμοποιώντας
τήν πρακτική, τά δόγματα καί τούς σκοπούς τών
Μανιχαίων.
Κατ’ άλλους υπήρξε μιά απλή μαργιονέττα [puppet]
τής φραγκομασσωνικής ελίτ. Εκείνο πού έχει σημασία
γιά μάς στό άρθρο αυτό, είναι ότι χρησιμοποιούσε
«μυστικά ονόματα», παρμένα από τήν κλασσική Ελλάδα

2
καί τήν Ρώμη, τόσο γιά τούς χιλιάδες «συνεργάτες» του
στό «Μέγα Έργον», όσο καί γιά τούς «τόπους», όπου
εδράζονταν τά κυριότερα στρατηγεία τών ιλλουμινάτων.
*

*
Εικόνα: Μασονοβωμός. Σύγχρονος τεκτονικός
«ναός» [Στοά].
Στό κέντρο δεσπόζει ο βωμός, αφιερωμένος στόν
έχοντα τό όνομά του «μυστικό», Μέγα Αρχιτέκτονα τού

3
Σύμπαντος, τόν τετραγράμματο ‘no name’ Μ.Α.Τ.Σ.
τών μασσώνων, [= ο Διάολος !; δες απεικόνιση].

4
 Βωμός αφιερωμένος «τω αγνώστω Θεώ» υπήρχε
καί στήν αρχαία Αθήνα.
Σήμερα, πάλι στήν Αθήνα, υπάρχει ένας άλλος
«βωμός» στόν «άγνωστο στρατιώτη» όπου σέ επίσημες
τελετές κατατίθενται στέφανοι καί αποδίδονται «τιμές».

Γιά νά μήν αδικούνται καί οι «ιπτάμενοι», έγινε

νομίζω καί κάποιο σχετικό άγαλμα πρός τιμήν τού
άγνωστου αεροπόρου «πού έπεσε» [;] άν δέν κάνω
λάθος, υπάρχει καί αντίστοιχο γιά τόν άγνωστο
«κληρικό» πού ηγωνίσθη υπέρ πατρίδος, κλπ

5
 *
Ποιές δυσκολίες έχει
η έρευνα τών Μυστικών Ονομάτων.
*
Όταν ξεκίνησα τήν συγγραφή αυτού τού άρθρου,
γνώριζα ότι ήταν από τά δυσκολότερα ίσως πού έχω
καταπιαστεί. Γιατί; Διότι πρόκειται γιά τά «Μυστικά»
ονόματα θεών, πόλεων, τόπων, ανθρώπων, πραγμάτων
κτλ, κι αφού είναι μυστικά, όσο κι άν προσπαθήσω δέν
πρόκειται νά τά βρώ, ούτε εγώ ούτε κανένας άλλος,
καθότι είναι ίσως γιά πάντα θαμμένα κάτω από
ακαθόριστους αμμολόφους τού «χρόνου». Καί στήν
περίπτωση πού τά προσεγγίσει κάποιος, πανίσχυρες
σκοπιμότητες αποτρέπουν τήν αποκωδικοποίησή τους
πλήν εκείνων προφανώς πού έχει καθοριστεί τό
χωροχρονικό στίγμα καί ο τρόπος τής φανέρωσής τους.
Γνωρίζουμε πολύ λίγα γύρω από τό θέμα αυτό καί
σέ ορισμένες πτυχές τού ζητήματος, τίποτα. Όσα
κατέχουμε είναι ένα μικρό μέρος εξ εκείνων πού κατά
κάποιο τρόπο «επετράπη» νά γίνουν γνωστά.
Αρχινώ λοιπόν κατ’ ανάγκην ψάχνοντας στήν
προσφορότερη καί αχανέστερη μηχανή πού έχει

6
γνωρίσει ο κόσμος, τό διαδίκτυο. Πρέπει όμως νά
επισημάνω ότι πολλά χρόνια πρίν υπάρξη διαθέσιμο τό
διαδίκτυο, πρίν τήν δεκαετία τού 1990 δηλαδή, στίς
δεκαετίες τού 1970 καί πολύ περισσότερο, τού 1980, ώς
ερευνητής, «συμμετείχα» σέ σχετικές έρευνες πού έκανε
από εθνογλωσσολογική σκοπιά, γιά τήν διατριβή της στό
ΑΠΘ καί επιστημονικές ανακοινώσεις η σύζυγός μου Δ.
Κ. Δρ Φιλ., ενώ έκανα κι ο ίδιος δεκάδες σχετικές
ανακοινώσεις, σκόρπιες στά άρθρα πού δημοσιεύτηκαν
1988-1992, όταν ήμουν συνεργάτης τού περιοδικού
Δαυλός. Αργότερα, ενετόπισα τό φαινόμενο, βασικά,
ψάχνοντας στίς προφητείες περί τού ερχομένου
«Αντιχρίστου». Οι τελευταίες μελέτες δέν έχουν δεί τό
φώς τής δημοσιότητος.
Βασικά εντοπίζονται στίς εν λόγω προφητείες,
κωδικοί καί σύμβολα, περιγραφές καί οδηγίες πού
προτρέπουν τρόπον τινά, ίσως όχι «όλους», αλλά ένα
μέρος τών πιστών, νά ασχοληθούν επισταμένα μ’ αυτό.
Παράβαλε τήν αναφορά, Αποκάλυψις Ιωάννου 13,18 «-
Ωδε η σοφία εστίν· ο έχων νουν ψηφισάτω τον αριθμόν
του θηρίου· αριθμός γαρ ανθρώπου εστί· και ο αριθμός
αυτού χξστ΄».
Σαφές: «Ο έχων νούν ψηφισάτω...». Εκ τού
αντιθέτου συνάγεται, μέ βάση τήν οδηγία αυτή, ότι
αυτός πού δέν έχει «νούν», νά κάτση στ’ αυγά του.
Λοιπόν, δέν δίδεται τό «όνομα» τού φυσικού
προσώπου πού θά μάς τό παίξη «αντίχριστος» ή είναι ο
Αντίχριστος, μεταξύ πολλών υποψηφίων, αλλά καί τούτο
είναι γνωστό καί περιγράφεται απόλυτα στά
καθοδηγητικά κείμενα, ότι θά ρθούν δηλαδή πολλοί
υποψήφιοι πού θά τό παίξουν μεσσίες, καί σ’ όλες τίς
περιπτώσεις τό όνομα κρατιέται «μυστικό», παράβαλε
πάλι τού Ιωάννη, αλλά απ’ τήν Α’ επιστολή [Β, 18], «...

7
καθώς ηκούσατε ότι ο αντίχριστος έρχεται, και νυν
αντίχριστοι πολλοί γεγόνασιν...».
Αισθάνεται κάποιος «δέος» μπροστά σέ τόσο
λεπτολόγες αναφορές πού ξεσχίζουν τόν χρόνο καί
διακρατούν άριστα φυλαγμένο τό μυστικό τους καθώς
σταθερά επιμένουν σέ δικούς τους κωδικούς.
Περί αντιχρίστου λοιπόν, δίδεται ο κωδικός 666 καί
τόσα έχουν γραφεί καί χιλιάδες χιλιάδων αναφορές
έγιναν γιά νά προσδιοριστή, μάλιστα, σ’ όλες τίς
γλώσσες τής γής, αρχαίες καί νέες, τό αντιστοιχούν εν
προκειμένω «μυστικό όνομα».
*

Εικόνα: Τελετή. Απεικόνιση σύγχρονης «μυητικής»

τελετής όπου οι τελεστές κρατούν «μυστικά» καί τά
πρόσωπα καί τά ονόματά τους. Στό κέντρο ένας
υποψήφιος γιά νά εισαχθή στούς κύκλους τής μυστικής
εταιρίας, αφού τό φανερό του όνομα αντικατασταθεί
μέ κάποιο «μυστικό» όνομα, γνωστό μονάχα μεταξύ
τών μεμυημένων «αδελφών».
Κωδικοί αναγνώρισης
στό Μυστικό Όνομα τού Μεσσία;

8
 *
Απ’ τήν άλλη μεριά καί τό όνομα τού «αληθινού»
καθ’ ημάς Μεσσία, δέν είναι τυχαίο. Έχει επιλεγεί καί
προσδιορίζεται επακριβώς καί όχι μόνον από ιουδαίους
προφήτες, αλλά ακόμα καί από τίς σίβυλλες τού αρχαίου
παγανιστικού κόσμου, ενώ στοιχεία περί αυτού,
βλέπουμε νά προσφέρουν ακόμα καί αρχαίοι φιλόσοφοι,
ποιητές δραματουργοί κτλ.
Τό όνομα ΙΗΣΟΥΣ, εκφράζει καί αριθμητικές αξίες,
τίς: 10, 8, 200, 70, 400, καί 200 κατά τήν σειράν, πού άν
προστεθούν, μάς δίνουν τόν λεξάριθμο 888, πού είναι ο
αριθμός τής λέξεως Ιησούς,
ΙΗΣΟΥΣ:
ι=10 +η=8 +σ=200 +ο=70 +υ=400 +σ=200,
σύνολον 888.
*
Ο αρχαίος κόσμος γενικά καί ειδικότερα οι
πρωτοχριστιανοί, γνώριζαν ότι η ελληνική γλώσσα
έκρυβε μέσα στίς λέξεις της καί στίς μαθηματικές
αντιστοιχίες τών γραμμάτων, κωδικοποιημένη γνώση καί
πληροφορίες υψίστης σημασίας. Τό όνομα ΙΗΣΟΥΣ δέν
σχηματίστηκε τυχαία: «διότι ο Ιησούς είναι ένα όνομα
αριθμητικά συμβολικό, αποτελούμενο από έξι
γράμματα καί είναι γνωστό σέ όλους εκείνους πού
ανήκουν στούς κλητούς», λέει ο Ειρηναίος, πού
γνώριζε επίσης οτι «υπήρχαν στό όνομα τού Ιησού
μυστικοί αριθμοί πρός ανακάλυψη», βλ. Ειρηναίου,
Εκκλ. Ιστ. Η΄ 5, δές καί: Αριθμοσοφία στά ελληνικά
κείμενα τών Γραφών, Τ. Λή, Φ. Μπόντ, ΠΥΡΙΝΟΣ
ΚΟΣΜΟΣ 1992, κλπ.
*
Η Σίβυλλα γιά τό Μυστικό Όνομα τού Μεσσία.

9
 Νά κάνουμε καί μιά σύντομη αναφορά στήν
Σίβυλλα. Πρίν ακόμα έρθη ο Χριστός στήν Γή,
τουλάχιστον πρίν από 150 χρόνια, η Ρωμαία Σίβυλλα,
προφήτεψε τήν ταυτότητά του, ότι θά είναι γυιός τού
Μεγάλου Θεού, θά ρθή στούς γήϊνους μέ σάρκα καί
οστά, όμοιος μ' εμάς, στό όνομά του θά υπάρχουν 4
φωνήεντα [πρβλ. ΙΗΟΥ], ενώ θά υπάρχουν καί δυό
σύμφωνα [πρβλ. ΣΣ], πού τά έξι αυτά γράμματα θά
δίνουν σύνολο 888.
Παραθέτω τόν χρησμό στό πρωτότυπο αρχαίο
κείμενο:
"Δή τότε καί μεγάλοιο Θεού
Παίς ανθρώποισιν ήξει σαρκοφόρος,
θνητοίς ομοιούμενος εν γή,
τέσσαρα φωνήεντα φέρων.
Τά δ' άφωνα εν αυτώ δισσά, τ' αγγέλω.
Αριθμόν δι' όλων εξονομήσω.
Οκτώ γάρ μονάδας,
τόσσας δεκάδας δ' επί ταύταις,
ήδ' εκατοντάδας οκτώ
απιστοκόροις ανθρώποις ούνομα δηλώσει.
Σύ δ' ενί φρεσί σήσι νόησον αθανάτοιο
Θεού Χριστόν παίδ' υψίστοιο",
[δές: τόν Σιβυλικό χρησμό Ι, 324-331, J. H.
Friedlier, Leipzig, 1852, σ. 24].

10
 Αντιπαρέρχομαι πρός τό παρόν τό όντως σπουδαίο
αυτό θέμα, [τά μυστικά ονόματα τού Μεσσία καί τού
Αντιχρίστου], διότι απαιτεί ιδιαίτερη ενασχόληση καί
οπωσδήποτε αξίζει νά δούμε κάποια στιγμή αναλυτικά
τά δεδομένα επ’ αυτού. Πρός τό παρόν, μιά απλή
αναφορά κάνω γιά νά δείξω πώς προσωπικά ενεπλάκην
καί πώς αρχικά εντόπισα τό θέμα τούτο, περί υπάρξεως
μυστικών ονομάτων σέ θεούς, ανθρώπους, χώρες κτλ.
*

11
 Εικόνα: Τετραγράμματο. Τό ιερόν
τετραγράμματον όνομα τού Θεού, από δεξιά πρός τά
αριστερά: γιώδ – χαί – βαύ – χαί. Η ακριβής προφορά
του είναι μυστική.
*
Γιά τό Μυστικό Όνομα τού Θεού.
Αντιπαρέρχομαι ακόμη καί τό γνωστό σέ όλους,
πιστεύω, γεγονός περί τού ίδιου τού ονόματος τού Θεού
στόν ιουδαϊσμό καί όχι μόνον, πού ήταν καί παραμένει
«ζητούμενον» καί αθορύβως «συζητούμενον» από όλους
πλήν ημών τών χριστιανών, οι οποίοι αποδεχώμεθα
ασυζητητί φυσικά τήν δήλωση τού Ιησού ο οποίος
εμφανίζεται στήν αναφορά του πρός τόν Πατέρα νά λέγη
ξεκάθαρα: «Εφανέρωσά σου το όνομα τοις ανθρώποις
ους δέδωκάς μοι εκ του κόσμου...», [δές κατά Ιωάννην,
17,6].

12
 Εικόνα: Τετραγράμματο. Εάν όμως «μπούν» τά 4
γράμματα τό ένα κάτω από τό άλλο, σχηματίζουν αυτό
πού οι αποκρυφιστές αποκαλούν «ανώτερον άνθρωπο»
τού οποίου ο πλήρης τίτλος είναι «Μπαρούχ χά- μπά
μπέ-σιέμ Αντωνάϊ χά-μελέχ’ λέ-Γισ’ραέλ» καί η
αποκωδικοποίησίς του απαιτεί ξεχωριστή ενασχόληση.
Γιά παράδειγμα στη φράση «χα-μελέχ λέ-Γισραέλ» [= ο
βασιλιάς τού Ισραήλ], διαβάζοντάς την από δεξιά πρός
τα αριστερά, εβραϊστί, έχουμε: ΛΑΜΕΔ, ΑΛΕΦ, ΡΕΣ,
ΣΕΙΝ, ΓΙΩΔ, ΛΑΜΕΔ, ΚΙΑΦ, ΛΑΜΕΔ, ΜΕΜ, ΧΑΙ.
Καί υπολογίζονται: χ-μ-λ-χ λ-ι-σ-ρ-α-λ, (χαί) =5, (μέμ)
=40, (λάμεδ) =30, (κιάφ) =20, (λάμεδ) =30, (γιώδ) =10,
(σείν) =300, (ρές) =200, (άλεφ) =1 καί (λάμεδ) =30,
σύνολον 666, μέ βάση τήν εβραϊκή αρίθμηση.
*
Παρ’ όλα αυτά, υπάρχουν εκατομμύρια χριστιανών,
βασικά «προτεστάντες» πού ακόμα καί σήμερα,
ακολουθώντας τήν ιουδαϊκή πρακτική, στίς άπειρες

13
αναφορές τού θείου ονόματος πού εμπεριέχουν τά
γραπτά τους, δηλώνουν τό όνομα τού Θεού, ώς “G-d”.
Δέν γράφουν δηλαδή God, αλλά μέ τήν παύλα
ανάμεσα στό αρχικό καί τελευταίο γράμμα, θέλουν νά
δείξουν ότι τό όνομα τού Θεού είναι «μυστικό», ακριβώς
όπως καί οι εβραίοι στό δικό τους «Ιερόν
Τετραγράμματον» [Γιώδ – Χαί – Βαύ – Χαί] πού
κρύβει τά φωνήεντα τού Υπέρτατου, κι όταν πρέπει νά
ειπωθή, κρύβεται πάλι «δανειζόμενο» τά φωνήεντα από
τήν ομόσημη λέξη Αντωνάη [= ο Κύριός μου], ή άλλες
ομόλογες, κι ακούγεται μέν Γιαχουή ή Γιαχβέ ή Γιεχωβά,
αλλά ο εκφωνών γνωρίζει ότι δέν είναι αυτό τό όντως
όνομα τού Ανεκλάλητου.
*

Εικόνα: Τετραγράμματο. Κυττάξτε τώρα τί

συμβαίνει εάν προστεθή στά 4 γράμματα τού Ιερού
Τετραγράμματου ΓΧΒΧ, ένα «ακόμη» γράμμα, τό σείν
[=Σ].
Τότε τό όνομα τού Γιαχβέ, γίνεται Ιησούς! Δηλαδή
τό «γιώδ χαί βαύ χαί» γίνεται «γιώδ χαί σείν βαύ χαί»

14
καί προφέρεται εβραϊστί, ακριβώς: Γιεχωσιουά =
Ιησούς!

Εξ επόψεως γεωμετρικής [Γκαματριάς], ο

«Ουράνιος Άνθρωπος», δέν έχει τά χέρια «κάτω», αλλά
τά υψώνει κατά τήν δήλωση τού Ιησού, δές Κατά
Ιωάννην κεφ. 12, στ. 31-33: «νυν κρίσις εστί του κόσμου
τούτου, νυν ο άρχων του κόσμου τούτου εκβληθήσεται
έξω· καγώ εάν υψωθώ εκ της γης, πάντας ελκύσω
προς εμαυτόν. τούτο δε έλεγε σημαίνων ποίω θανάτω
ήμελλεν αποθνήσκειν».
*
Τό μυστικό όνομα τού Θεού έδινε φοβερή δύναμη
στόν κάτοχό του κατά τήν ιουδαϊκή παράδοση καί ήταν
γνωστό μόνον σέ έναν, στόν Αρχιερέα τού Ναού, ο
οποίος μιά φορά τόν χρόνο τό πρόφερε ψιθυριστά όντας
μόνος στά Καντώς καντισείμ [Άγια τών Αγίων], πλάϊ
στήν Κιβωτό τής Διαθήκης κατά τήν ημέρα τού
εξιλασμού [Γιώμ κιππούρ], οπότε περιχύνοντας μέ αίμα
ένα καημένο μαύρο κατσίκι [αποδιοπομπαίος τράγος],
φόρτωνε σ’ αυτό «τίς αμαρτίες τού λαού» καί τό
πετροβολούσαν καί τό προγκάγανε όλοι ώσπου νά
ψοφήση. Λίγο πρίν πεθάνη κι ο Αρχιερέας, απεκάλυπτε
στόν διάδοχό του τό Μυστικό Όνομα τού Θεού.

15
 Όταν στά μέσα τού 2ου αιώνα τελικά οι ρωμαίοι
σφάξανε όλους τούς αρχιερείς καί τούς ιερείς τών
ιουδαίων, μάς έμειναν μέν τά σύμφωνα τού Ονόματος,
αλλά μάς είναι εντελώς άγνωστος ο φωνηεντισμός του.

Εν προκειμένω περί τού Ονόματος, πρόβλημα

έχουν οι ιουδαίοι καί οι τέκτονες κι όσοι άλλοι
αποκρυφιστές ψάχνουν «τόν απωλεσθέντα λόγο». Εμείς
οι χριστιανοί, εφόσον ο Χριστός μάς απεκάλυψε τό
όνομα τού Θεού [= Πατήρ], δέν έχουμε πρόβλημα σ’

16
αυτό τό θέμα. Τούτο όμως δέν σημαίνει ότι λείπουν στήν
παράδοσή μας αντίστοιχοι μέ τούς προαναφερθέντες,
κωδικοί, συντμήσεις καί σύμβολα, δηλωτικά ονομάτων.
*
Μυστικοί κωδικοί θεϊκών ονομάτων
στούς ορθοδόξους.

Εικόνα: Μήτηρ Θεού. Τα αρχικά της φράσης

Μήτηρ Θεού, ελληνιστί [ΜΘ], συμβολίζουν την Μαρία
και συντίθενται με τέτοιον τρόπο στις ορθόδοξες
«προσφορές» [= Μερίδα της Παναγίας], που
σχηματίζουν ένα Τρίγωνο εντός του οποίου υφίστανται 4
μικρότερα τρίγωνα, τρία όρθια [= η Αγία Τριάς, το θείον
στοιχείον] και ένα προς τα κάτω [= το ανθρώπινον
στοιχείον], που αφορά στην ενανθρώπιση του
Θεανθρώπου υιού της, ο οποίος «όλος ήν εν τοις κάτω
και των άνω ουδόλως απήν ο απερίγραπτος Λόγος».
Καί μείς οι έλληνες ειδικώς [καί οι ορθόδοξοι
γενικώς], έχουμε στήν παράδοσή μας κάτι τέτοιο, όταν
βλέπουμε τούς σχετικούς κωδικούς καί τά σύμβολα στήν
αγιογραφία κι όχι μόνον, π.χ. ΘC στίς εικόνες δηλώνει
«Θεός» ΙC [Ιησούς] ΧC [Χριστός], ΜΡ ΘΟΥ [Μήτηρ
Θεού] καί γεωμετρικά, ακόμα πιό απλά ΜΘ
συμπλεκόμενα σέ ενιαίο συμβολισμό τριών όρθιων

17
τριγώνων κι ενός αντεστραμμένου, πού καί τά τέσσερα
μαζί, σέ ένα, δηλώνουν τήν Μαρία. [Δές σχετικό
σχεδιάγραμμα πού αποτυπώνεται τίς δυό τελευταίες
χιλιετηρίδες ώς Σφραγίδα πάνω στά «πρόσφορα» μέ τά
οποία τελείται η Θεία Λειτουργία].
Βρισκόμαστε πάλι μπροστά σέ απόπειρα
«απόκρυψης» ονομάτων; [υπό τήν έννοια τού απροσίτου
τής ουσίας των]. Πιθανόν ναί, όπως καί σέ δεκάδες
άλλες περιπτώσεις: συμβολισμός διά Τριγώνου τής
Αγίας Τριάδος, διά τού Παντεπόπτη Οφθαλμού τού
Θεού, διά τής Περιστεράς, τού Αγίου Πνεύματος κ.ο.κ.,
αλλά καί τούτα τά αντιπαρέρχομαι πρός τό παρόν,
εφόσον βιάζομαι νά συμπεριλάβω πιό «άγνωστες» στό
κοινό αναφορές.

Άν τό όνομα τής «Μακεδονίας» ήταν μυστικό...

*
Αλλά κατά πόσο είναι άγνωστο, άς πούμε, το
χουνέρι πού τραβάμε εδώ και δυό δεκαετίες από τους
Σκοπιανούς; Και ποια σχέση έχει αυτό με το θέμα μας;
Ιδού. Να θέσουμε το ζήτημα: -Τι ζητούν οι
Σκοπιανοί; Να ονομαστούν «μακεδόνες» και το κράτος
τους Μακεδονία. Κι εμείς αντιδρούμε. Γιατί άραγε; Μά

18
επειδή «σφετερίζονται» έτσι οι Σκοπιανοί «δικούς μας
τίτλους», είναι η απάντηση.
Ξανά ερώτηση: -Εάν ήταν ΜΥΣΤΙΚΟ το όνομα της
ένδοξης Μακεδονίας μας και δεν το είχαμε πεί σε
κανέναν, πώς θα μπορούσαν να μας το κλέψουν οι
Σκοπιανοί;
Άραγε κάτι σαν αυτό πού περιέγραψα ήταν η
αφόρμηση ώστε απ’ τά βάθη της πρωτοϊστορίας, πολλοί
λαοί να κρατούν «μυστικά» τά αληθινά ονόματα των
χωρών και των πόλεών τους για να μην μπορεί κάποιος
«αλλότριος» να τά σφετεριστή;
Και τι μπορεί να συμβή, εάν κάποιος σφετεριστή –
άς πούμε- το όνομα ενός φυσικού προσώπου ή μιάς
χώρας κτλ; Είναι αυτονόητο. ΣΦΕΤΕΡΊΖΕΤΑΙ συνάμα
κι όλα τά δικαιώματα πού χαρακτηρίζουν το
σφετερισθέν. Έτσι οι Σκοπιανοί λέμε, εγείρουν
αλυτρωτικές αξιώσεις και θέλουν να «απελευθερώσουν»
την σκλάβα στους κακούς άρπαγες! Έλληνες,
«Μακεδονία του… Αιγαίου» και τόσο επικίνδυνα
πράγματα μπορούν να προκύψουν από έναν αστείο
φαινομενικά σφετερισμό.

19
 Έχουν οι ΗΠΑ μυστικό όνομα;
Καταφανώς γελοίος είναι ο σφετερισμός του
ονόματος «Αμερική» σήμερα από το λομπροζικό
κατασκεύασμα πού είναι επισήμως γνωστό ως ΗΠΑ πού
σφετερίζεται φυσικά κι ένα σωρό άλλα πράγματα, όπως
τον τίτλο του «Πλανητάρχη». Διακόσιες «Αθήνες» λέει
ότι υπάρχουν στις ΗΠΑ κι εμείς «καμαρώνουμε» ως
Ελλάς, αντί να κρατούμε τουλάχιστον την ίδια στάση
πού κρατούμε έναντι των Σκοπιανών, οίτινες, τι
περισσότερο έπραξαν οι δύστυχοι; Ζήτησαν απλώς ένα
όνομα. Κι αν δώσαμε στους Γιουζαίους διακόσιες
Αθήνες, τι πειράζει να δώσουμε μια Μακεδονία στους
Σκοπιανούς;

Αμερικανοί, δεν είναι μόνο οι Γιουζαίοι, ή

Γιάνκηδες ή [άς ψάξουν να βρούν αυτοί κάποιο όνομα
πού δεν είναι προϊόν σφετερισμού]. Αμερικανοί είναι οι
βραζιλιάνοι, οι χιλιανοί, οι καναδοί, οι μεξικανοί κτλ
δεκάδες κράτη πού συγκροτούν τον «Νέο Κόσμο».
Πρωτίστως αμερικανοί είναι οι υποστάντες συστηματική
γενοκτονία ιθαγενείς κάτοικοι, οι ινδιάνοι κι οι εσκιμώοι
οι οποίοι συνιστούν σήμερα τους γραφικούς παρίες των

20
σφετεριστών, οι οποίοι τους εξηφάνησαν ακριβώς για
τον απλούστατο λόγο ότι οι γηγενείς «ινδιάνοι»,
περήφανοι και αγέρωχοι δεν καταδέχονταν να γίνουν
«δούλοι» τους και εκμεταλλευτικά έμψυχα μηχανήματα
στην ανάπτυξη της οικονομίας των σφετεριστών.
Αλλά τούτο επελύθη εύκολα από τους σφετεριστές.
Πετάχτηκαν στην απέναντι «μαύρη» Αφρική και
γράπωσαν όσους καημένους νέγρους τους έκανε κέφι,
τους στοίβαξαν σε δουλεμπορικά σαπιοκάραβα και τους
μεταχειρίστηκαν με τον γνωστό τρόπο. Παλιότερα σαν
εργαλεία γής και σήμερα ως μισθοφόρους να
επανδρώνουν τά ειδεχθή στρατεύματα κατοχής πού οι
λομπρόζοι αποστέλουν σε κάθε χώρα του πλανήτη η
οποία είναι υποψήφια γιά ξεπάστρεμα, π.χ. Ιράκ, Σερβία,
Βιετνάμ, αλλά καί σέ «βάσεις» πού διαθέτουν σέ όποια
χώρα αδυνατεί να τους αντισταθή ή έχει μειωμένη
εθνική ευαισθησία, όπως το Ελλάντα.

Το πάμε μακριά το θέμα; Καλά κάνουμε και το

πάμε. Εκεί πρέπει να πάη. Για να πονέση. Για να
καταλάβετε για ποιόν λόγο τά ονόματα δεν ήταν παίξε-
γέλασε στον αρχαίο κόσμο τουλάχιστον και για να

21
κρατήσουν «καθαρό» το όνομά τους οι αρχαίοι
άνθρωποι κάναν φοβερές θυσίες. Η μέγιστη των θυσιών
αυτών και η πρώτιστη ήταν ακριβώς να κρατούν
ΜΥΣΤΙΚΟ το όνομα, το αληθινό όνομα θεών, τόπων,
πόλεων κτλ, ώστε κανείς άθλιος σφετεριστής να μην
μπορεί να τους το αρπάξη.
Είναι τό μυστικό όνομα
μέρος τής ουσίας τού όντος;
Τά αληθινά ονόματα εμπεριέχουν «κάτι» πολύ
περισσότερο απ’ αυτό πού συνήθως αντιλαμβανόμαστε
σήμερα. Έχουν «ψυχή» και δεν εκφράζουν απλώς, αλλά
«είναι» μέρος της ουσίας του πράγματος πού αφορούν,
έτσι ώστε η γνώση τους ισοδυναμεί με «κατοχή». Τόσο
εύκολα, όσο το αν κατέχης τον αληθινό αριθμό
τηλεφώνου κάποιου μπορείς να έρθης σε επικοινωνία
μαζί του κτλ, ενώ αντιθέτως, άς χτυπιέσαι για χιλιετίες σ’
ένα καντράν, δεν πρόκειται με τυχαίους ή
παραπλανητικούς αριθμούς να επικοινωνήσης μαζύ του,
καθότι στατιστικά η πιθανότης σ’ αυτό εγγίζει το μηδέν.
Το ξέραν αυτό οι πρωτόγονοι; Αδίστακτα θα πώ
ναι. Και δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι ήταν
«πρωτόγονοι». Δεν είμαι επίσης βέβαιος για το αν εμείς
δεν είμαστε πιο «πρωτόγονοι» απ’ αυτούς καθότι έχουμε
χάσει κι έχουμε ξεχάσει πολλές από τις ουσιαστικές
πληροφορίες πού εκείνοι τουλάχιστον είχαν και
αφορούσαν την ίδια την επιβίωση του ανθρώπινου
γένους. Η πιο σημαντική ίσως απ’ τις πληροφορήσεις
αυτές ήταν ο σεβασμός της μάννας Γής και του
περιβάλλοντος τά οποία στην σημερινή εποχή
ξεδιάντροπα και εγκληματικά λεηλατούνται και
καταστρέφονται ποικιλλοτρόπως υφ’ ημών των
κομψευομένων ως μη πρωτογόνων. Βολεύει καλά τους
νεοδαρβινιστές, τους πολίτικαλ κορρέκτ

22
κοσμοδιορθωτές και νεομεσσιανιστές λομπρόζους
εξουσιαστές να «γράφουν» κατά το κέφι τους την
Ιστορία του κόσμου και να χαράζουν την δήθεν
«εξέλιξη» ή «πορεία» του Ανθρώπου.
Ω Αθάνατε Όργουελλ, τι ωραία το είπες: Όποιος
κατέχει το σήμερα, διαμορφώνει το χτές κι όποιος
κατέχει το χτές διαμορφώνει το αύριο. [Βλέπε σχετικώς,
στό «1984» όπου σύν τοίς άλλοις ο Μεγάλος Αδελφός
στερρείται παντελώς τού οποιουδήποτε «φυσικού» του
ονόματος. Ο Μεγάλος Αδελφός «δέν έχει όνομα»!] Άς
ξαναγυρίσουμε «επί του θέματος».

Έχουν καί οι «ιδέες» μυστικό όνομα;

Λοιπόν, άν υποθέσουμε ότι καί οι «ιδέες» έχουν
όνομα μυστικό κι όνομα φανερό, θά μπορούσαμε νά

23
αναρωτηθούμε κατά πόσο είναι ταυτόσημα το
«ντιμόκρασι» πού σφετερίστηκαν οι γνωστοί
παγκοσμιοποιητές «ντιμοκράτιξ» τής Νέας Τάξης, με
αυτό πού οι έλληνες είπαν Δημοκρατία, το οποίον
βέβαια θα ήτο δυνατόν να γραφή και Δειμοκρατία,
εφόσον με όμοιο τρόπο προφέρεται αλλά αλλιώς
καταγράφεται και παντελώς «άλλα» πράγματα σημαίνει.
Δήμος με Η, είναι ο λαός, ο συγκεντρωμένος,
καθορισμένος και οργανωμένος λαός ενώ δείμος με ΕΙ,
είναι ο τρόμος, έτσι ώστε Δειμοκρατία = τρομοκρατία.
Και μείς μπορούμε να παίξουμε, να φιλοσοφήσουμε, να
γεννήσουμε, να δημιουργήσουμε πάνω σ’ αυτή την λέξη
γιατί είναι δικιά μας, εμείς την κατασκευάσαμε και της
δώσαμε ψυχή. Οι «άλλοι», οι σφετεριστές, μπορούν να
ισχυριστούν το ίδιο;
Δεν θα’ταν πιο ωφέλιμο να είχαμε γι’ αυτή την
έννοια μια «μυστική» λέξη; Και έχουμε υπό την έννοια
ότι οι πρόγονοί μας είχαν, την λέξη «Πολιτεία». Και η
«Δημοκρατία» ήταν ένα από τά πολλά, ίσως όχι και το
καλλίτερο, μάλλον το χειρότερο, από τά «είδη» της
Πολιτείας πού κατά καιρούς κάποια εξ αυτών
εθεωρήθησαν καλλίτερα απ’ τά άλλα, όπως η Μοναρχία
[πού γρήγορα εξέπεσε σε Τυραννία], η Αριστοκρατία
[πού κατάντησε αρκετές φορές Ολιγαρχία] κοκ.
Υποθέτω ότι τό θέμα αυτό έχει «φιλοσοφική»
διάσταση καί η «ξύλινη γλώσσα» πού χρησιμοποιούν οι
πάσης φύσεως εξουσιαστές, προσφέρεται μέν σέ κάτι
τέτοιο, αλλά απαιτεί πιό λεπτολόγο ανάλυση. Στήν
περίπτωση τών ανθρωπίνων ονομάτων, προφανώς, τά
πράγματα είναι πιό απλά. Καί καλά «τότε», αλλά τώρα;
Δίνονται σήμερα «Μυστικά ονόματα» σε ανθρώπους;
*
Χορηγούνται σήμερα μυστικά ονόματα;

24
 Μάλιστα. Και είμαι χαρούμενος πού βρήκα κάποιο
παράδειγμα και χάριτας οφείλω στην ελληνίδα Λήδα, νά
κρατά σπουδαίες σημειώσεις, απ’ όπου αντλώ κι εγώ:
«Το ημερολόγιο του Ταξιδιού πού έκανα με τον
άνδρα μου τον Άρη τον Αύγουστο του 2001, μέρος Γ΄,
Wewak – Pt. Moresby, Varirata National Park», δές:
webmaster@lygeros.org, Η Λήδα και τά ταξίδια,
Αφρική, Παπούα – Νέα Γουϊνέα.
Γράφει λοιπόν μεταξύ άλλων η Λήδα: «Φθάσαμε σέ
ένα μεγαλούτσικο χωριό. Έδώ τί κάνουμε; Φορώντας
ένα μεγάλο γέλιο καί μέ Buena kwakwa στά χείλη,
προωθηθήκαμε αργά στήν είσοδο τού χωριού. Ξέραμε
ότι στήν Παπούα, δέν μπορείς νά περπατάς στά μέρη, άν
δέν έχης ειδική άδεια από τόν ιδιοκτήτη γιατί δέν
υπάρχει κρατική ιδιοκτησία. Τό ποτάμι, ο καταρράκτης,
η αυλή, ο δρόμος, η παραλία, ανήκουν σέ κάποιον.
Φυσικά δέν υπάρχουν νομικά θεσμοθετημένα
δικαιώματα καί τίτλοι κτήσης, όπως δέν υπάρχουν καί
ταυτότητες καί υπογραφή. Υπάρχει όμως ένα
ΜΥΣΤΙΚΟ ΟΝΟΜΑ τό οποίο παίρνουν κατά τήν
διάρκεια τών μυήσεων».

25
 Εικόνα: Μυστικογυναίκες. Σύγχρονες
«πρωτόγονες» κυρίες εν αρμοζούση περιβολή, δεόντως
προετοιμασθείσαι, χασκολελούν, άρτι λαβούσαι εν
μυστική τελετή τά «μυστικά» μυητικά των ονόματα. Εάν
είναι δυνατόν φυσικά «γυναίκαι» νά κρατήσουν
«μυστικά». Γι’ αυτό καί μόνο κάτι «μυστικές εταιρίες»
τής πλάκας δέχονται γιά μέλη τους γυναίκες. Ωστόσο,
κάποιες: Μπλαβάτσκυ, Αννή Μπεζάντ, Μαρί Ντερέσμ,
Μπέϊλυ, Φέργκιουσον, κλπ, ανήλθαν στά ύψιστα
«κλιμάκια» τής μυστικής ιεραρχίας.

26
 Εικόνα: Μπλαβάτσκυ. Η γνωστή ώς μαύρη
βασίλισσα τού αποκρυφισμού, ρωσσογερμανοεβραία,
Helena Petrovna Blavatsky (1831-1891), η οποία
θεωρείται ότι είχε διαρκώς επαφές μέ «ανώτερους
άγνωστους», «μυστικά» καί φανερά πνεύματα
«οδηγούς» κτλ. Ίδρυσε τήν παγκόσμια Θεοσοφική
Εταιρία γιά νά προετοιμάσει τόν κόσμο στόν ερχομό τού
Μεσσία Μαϊτραγιά.

27
 Γιά τόν σκοπό αυτό, ειδικώς, συνεργάστηκε μέ τό
«πνεύμα» Master Morya τό 1851 πού τήν βοήθησε νά
ιδρύση τήν Theosophical Society τό 1875.
Δημοσίευσε στά 1877 τό ευαγγέλιο τού
αποκρυφισμού «Isis Unveiled» [Η Ίσις
αποκεκαλυμμένη], εξέδωσε τό «Lucifer», [= ο
Εωσφόρος!], ένα αποκρυφιστικό περιοδικό [occult
magazine], στό Λονδίνο τό 1887 καί κατόπιν συνέταξε
τό βασικό εκπαιδευτικό εγχειρίδιο τής οργάνωσης, μέ
τίτλο «Η μυστική δοξασία» [The Secret Doctrine] τό
1888.

Εικόνα: Μπέηλυ. Η πολυγραφότερη ίσως

αποκρυφίστρια όλων τών εποχών Alice Ann Bailey

28
(1880-1949), πού σ’ ολόκληρη τήν ζωή της, βρίσκονταν
σέ επαφή μέ «μυστικά» καί φανερά πνεύματα.

Λέγεται ότι μεταξύ αυτών επεκοινώνησε μέ τόν

Master Koot Humi τό 1895. Τό 1917 συνδέθηκε μέ τούς
οπαδούς τής Blavatsky καί τήν οργανωμένη Θεοσοφία
[Theosophical Society].

Τό In 1919, ένα άλλο πνεύμα, ο Master Djwhal

Khul ήρθε σ’ επαφή μαζύ της γιά νά τό... βοηθήσει, νά
εκδώση, μέσω σχετικών υπαγορεύσεων πού τής έκανε,
βοηθούντος καί τού Master Koot Humi, 18 ογκώδη
βιβλία στό διάστημα 1922-1960.
Υπήρξε ιδρύτρια τού Συνδικάτου τού Φωτός [=
Lucis Trust] τό οποίο όταν πρωτοϊδρύθηκε είχε τήν
«αληθινή» του ονομασία, Συνδικάτο τού Σατανά: [=
Lucifer Trust], αλλά στήν συνέχεια θεωρήθηκε σκόπιμο

29
τό αληθινό όνομα τής οργάνωσης νά αποκρυβή καί γι’
αυτό μετωνομάσθη σέ Lucis Trust.

Γιατί γίνεται «αλλαγή» ονομάτων;

Ένα μυστικό όνομα το οποίο το παίρνουν κατά την
διάρκεια των μυήσεων;!
Ποιοι;
Φυσικά οι εκεί ιθαγενείς Παπούα. Αυτό δεν
ψάχνουμε; Μ’ αυτό δεν ασχολούμαστε;
Γιατί κάνουν μυήσεις ΣΗΜΕΡΑ οι άνθρωποι αυτοί
και παίρνουν «μυστικό» όνομα;
Ποιος τους το δίνει και για ποιόν λόγο;
Τι τους χρειάζεται με λίγα λόγια το «μυστικό
όνομα»;

Εικόνα: Μασονομύηση. Μετά τήν «μύησή» του ο

πρώην «βέβηλος», θά καταστή ενδ:. κρ:. αδ:. καί θά
βάζη στό όνομά του καί στήν υπογραφή του τίς τρείς
κλασσικές τελίτσες γιά νά δηλώνη «σέ όλους» ότι είναι
μέλος τής μασσωνίας καί ν’ ανοίγουν εύκολα οι πόρτες.

30
 Προσέξτε όχι τόσο τό τυφλοπάνι στά στραβά του,
αλλά τό σκοινί τής κρεμάλας στόν σβέρκο του –μά είναι
καλλίτερα στό σπίτι τού κρεμασμένου νά μήν μιλάμε γιά
σχοινί.

Έχουν τά μέλη μυστικών, μυητικών εταιρειών

«μυστικά ονόματα», γνωστά σέ έναν αυστηρά στενό,
«οικογενειακό» κύκλο;
Αναμφίβολα ναί καί μάλιστα τούτα τά μυστικά
ονόματα τούς χορηγούνται μέ ειδικές διαδικασίες κατά
τήν «μύηση».

31
 Έχει καμμιά σχέση τούτο με τους δικούς μας
καλόγερους κι ιερομόναχους οι οποίοι τόσο στην κουρά
τους ή στην χειροτονία τους παίρνουν ή καλλίτερα τους
ΧΟΡΗΓΕΙΤΑΙ από τον χειροτονούντα ένα καινούργιο
όνομα; Βέβαια εδώ έχουμε πρωτίστως να κάνουμε με
«αλλαγή» ονόματος κι όχι «μυστικό» όνομα. Αλλά,
πολλά στοιχεία προδικάζουν την ίδια σκοπιμότητα.
Επειδή τό όνομα γίνεται «φορέας» δύναμης,
επιβεβαιωτικό κάποιας ριζικής ανακαίνησης τού
λαμβάνοντος τούτο.
Ο ίδιος ο Θεός, αλλάζει στην βίβλο το όνομα του
Άβραμ σε Αβραάμ επίτηδες για να σημάνη αυτό πού
πρέπει ο δούλος του να καταστή: ΑΒ [=πατέρας] ΡΑ [=
πλήθους] ΑΜ [= λαών].
Υπάρχουν και φαιδρές περιπτώσεις ή κάτω από
ορισμένους «λόγους ανάγκης» κατά τις οποίες ένα
ΦΑΝΕΡΟ όνομα «γίνεται μυστικό».

Έτσι, κάτω από το όνομα του ζεύγους κ.

Τριανταφυλλίδη, σε ένα τουλάχιστον τούτων,
κρύβονταν στην δεκαετία του 1960, το όνομα του
φυγάδα ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ της Ελλάδος, [παγκόσμια
πρώτη!].
Καί πόλεις αλλάζουν ονομασίες...

32
 Αυτό συμβαίνει και στις αλλεπάλληλες
ονοματοδοσίες πόλεων. Τήν έχουν οι γερμανοί, τήν λένε
Ντάντσιχ, τήν παίρνουν οι πολωνοί; Τήν βαπτίζουν
Γκντάνσκ. Και πάλι, άλλο παράδειγμα, επί γερμανών
λέγεται Καίνιξμπεργκ, οι ρώσσοι το μετωνομάζουν
Καλλίνινγκραντ. Και παραπέρα κάτι πιο ενδιαφέρον για
μας τους έλληνες, αυτό πού κάποιος το είπε Βυζάντιον,
καί ίσως μάλιστα «άλλοι» να το ονόμασαν έτσι εξ αιτίας
του πρώτου οικιστού, καθότι το όνομα της
Κωνσταντινούπολης ήταν και παραμένει μέχρι σήμερα
ΜΥΣΤΙΚΟ, δές στο έργο: Μυστική
Κωνσταντινούπολη, όπου ο Συγγραφέας Διαμαντής
Κούτουλας, μας προτρέπει να ανακαλύψουμε «τα
μυστικά που κρύβει εδώ και αιώνες η
Κωνσταντινούπολη» στο πόνημά του, πού
χαρακτηρίζεται ώς «Ένα βιβλίο-oρόσημο για τον
Eλληνισμό, προϊόν πολυετούς και εμπεριστατωμένης
έρευνας, στο oποίο αποκαλύπτονται οι μυστικές –εδώ
και αιώνες– όψεις της Πόλης».
Ποιες είναι αυτές;
Προσέξτε μεταξύ των άλλων μυστικών όψεων της
Πόλης, την τελευταία αναφορά καθότι τούτη ενδιαφέρει
άμεσα το θέμα μας: «Η απόκρυφη τελετή των εγκαινίων,
Η μυστική αυτοκρατορική πολεοδομία, Υπόγειοι
διάδρομοι και κρύπτες, Η μυστική κρύπτη κάτω από την
στήλη του Κωνσταντίνου, Η υπόγεια πόλη του Ιερού
Παλατίου, Οι τάφοι των Αυτοκρατόρων στους Αγ.
Αποστόλους, Ο απόκρυφος συμβολισμός του
Ιπποδρόμου, Το μυστικό όνομα της
Κωνσταντινούπολης κ.ά.».
Δεν το έχω μελετήσει το έργο, δεν ξέρω τι λέει για
το Μυστικό Όνομα της Κωνσταντινούπολης ο
ερευνητής. Το βέβαιον είναι ότι τόσο το Βυζάντιον, όσο

33
και το Κωνσταντινούπολις, είναι «περιγραφικά»
ονόματα και σε καμμιά περίπτωση το αληθινό όνομα.
Παραλλαγή της Κωνσταντινούπολης είναι και το σκέττο
«Πόλις», απ’ όπου κατασκευάσθηκε το σύγχρονο
τουρκικό Ινστανμπούλ [= Εις την Πόλιν]. Ο ίδιος ο
Μέγας Κωνσταντίνος τής έδωσε τό επίσημο μέχρι
σήμερα όνομα Νέα Ρώμη. Σαφώς, περιγραφικό είναι και
το Βασιλεύουσα ή ρωσσιστί Τσάριγκραντ, η Πόλις του
βασιλέως, κλπ.

Ένα «χαμένο» μυστικό όνομα,

μπορεί νά ξαναγεννηθή;
Δυστυχώς δεν κατάφερα να εξακριβώσω και τι
θέλει να πή ο ποιητής σε μιάν άλλη περίπτωση, πού
πρόκειται για ένα ποίημα γαλλιστί αφορόν την ελληνίδα
ιερά νήσο Πάτμο, όπου ο ποιητής βλέπει, ανεβαίνοντας
προς το γνωστό Σπήλαιο να «ξαναγεννιέται μέρα με την
μέρα το ΜΥΣΤΙΚΟ ΟΝΟΜΑ του νησιού».

34
 Παραθέτω σε μετάφραση Ν. Λιγερού την σχετική
αναφορά από Patmos, Perfection par le vide d’ Annie
Salager. D’ apres calendrier Solaire d’ A. Salager. Ed. Le
Verbe et L’ Empreinte 3/97: Πάτμος.
...Τά δρομάκια πετούσαν διά τών περασμάτων
τόν ορυκτό λαβύρινθό τους
στόν θαλάσσιον ορίζοντα
θραύσματα χρόνου καί σχίσιμο περιβολιών.
Ανέβηκα πρός τό σπήλαιο όπου ξαναγεννιέται
μέρα μέ τή μέρα τό μυστικό όνομα τού νησιού.
Έχει η Πάτμος μυστικό όνομα; Ποιο είναι; Τά άλλα
νησιά έχουν; Άραγε τά όποια μυστικά ονόματα μπορούν
να ξαναγεννηθούν; Εάν κάτι τέτοιο είναι εφικτό,
προφανώς δεν έχουμε χάσει παντελώς τις
«αρχαιολογικές» μας ελπίδες να μάθουμε κάποτε
περισσότερα για τά μυστικά ονόματα θεών, ανθρώπων
και τόπων.

Τό μυστικό όνομα τού Ρά, «θεραπεύει»!

*
Δίνω ένα παράδειγμα από την αρχαία Αίγυπτο,
αφορά τον θεό Ρά και την αναφορά πού ακολουθεί την
πήρα από την μελέτη: «Ρα, ο Θεός του Ήλιου», της
Μάρσιας Σφακιανού, Αρχαιολόγου, [πηγή: pnevma.gr
21/01/2005].

35
 Αξίζει να της δώσουμε ιδιαίτερη προσοχή διότι
όντως επεκτείνει σε ακόμα πιο περίεργες ατραπούς την
έρευνά μας: «… Ένας άλλος ηλιακός μύθος κάνει
αναφορά στο μυστικό όνομα του Ρα. Η γνώση και
προφορά του ονόματος αυτού συνδεόταν με μαγικές
ιδιότητες. Για τον λόγο αυτό, ο Ρα θέλησε να κρατήσει
κρυφό το θεϊκό του όνομα.
Στην καρδιά της Ίσιδος, όμως, φώλιασε η επιθυμία
να μάθει το όνομα αυτό, ώστε να κερδίσει ένα μέρος από
τη δύναμή του και να το χρησιμοποιεί στα μαγικά της
ξόρκια. Γι’ αυτό, δημιούργησε ένα φίδι που το
τοποθέτησε στον δρόμο από τον οποίο θα περνούσε ο
Ρα, ώστε να τον δαγκώσει με το δηλητήριό του.
Πράγματι, ο Ρα σύντομα χτυπιόταν από τους πόνους. Το
δάγκωμα τον σούβλιζε και τον έκαιγε. Από τις φωνές του
Ρα συναθροίζονται οι θεοί, μαζί και η Ίσις. Τότε ο θεός-
ήλιος παρακάλεσε την Ίσιδα να τον λυτρώσει από τους
πόνους.

36
 Αυτή, σαν αντάλλαγμα, του ζήτησε να της
αποκαλύψει το μυστικό, μαγικό του όνομα. Τότε ο
θεός ξεφώνησε μέσα από τις κραυγές του πόνου του:
"είμαι ο Χέφρι το πρωί, ο Ρα το μεσημέρι και ο Άτον
το απόγευμα". Η Ίσιδα όμως δεν ήταν ικανοποιημένη
από την απάντηση του Ρα.
Τελικά συμφωνήθηκε να μάθει μόνο ο θεός Ώρος
το μυστικό όνομα, ώστε να συμπληρώσει τη φράση στο
μαγικό ξόρκι που θα έλεγε η Ίσιδα για την θεραπεία, και
έτσι ο Ρα να θεραπευτεί. Το πρωτότυπο, μάλιστα,
κείμενο του μύθου, σωσμένο σε πάπυρο, τελειώνει με
οδηγίες, για το πώς πρέπει να χρησιμοποιούνται τα
μαγικά λόγια της Ίσιδος, ώστε να θεραπεύεται κανείς
από ένα δάγκωμα φιδιού…».
Προσέξτε εδώ, πόσο δύσκολο, ακόμα και σε «θεό»
θεωρείται να μάθη το μυστικό όνομα. Προφανώς η Ίσις

37
τελικά τά κατάφερε να μεσολαβήσει υπέρ του Ώρου και
με εκβιασμό να υποκλέψη το όνομα του Ρά!

Εικόνα: Αγγελος. Τά ονόματα τών αγγέλων κατά

κανόνα μάς είναι παντελώς μυστικά, πλήν ελαχίστων
εξαιρέσεων, μέ βάση τήν αγγελολογική πληροφόρηση
πού έχουμε από τήν Βίβλο. Προφανώς τό «κενό» αυτό
έτρεξαν νά τό συμπληρώσουν ένα σωρό αποκρυφιστές
στό διάβα τών αιώνων.
Μυστικά ονόματα στήν Αγγελολογία.
Μυστικά θεωρούνται γενικώς και τά ονόματα των
αγγέλων. Εκτός από τους αρχαγγέλους Μιχαήλ και

38
Γαβριήλ, κι άλλους δυό νομίζω: Μισαήλ και Ραφαήλ, η
χριστιανική παράδοση, παραμένει σιωπηλή. Εντούτοις
λεπτολόγες και απόρρητες έρευνες τις πηγές των οποίων
δεν θα κατονομάσω, βρίθουν στο σημείο αυτό από
αποκαλύψεις: Έτσι, Ζοφιήλ ή Ιοφιήλ ονομάζεται ένας
από τους Ηγέτες των Χερουβείμ του οποίου το όνομα
σημαίνει «Η Ομορφιά του Θεού». Αναφέρεται επίσης ως
ο Άγγελος που εξόρισε τον Αδάμ και την Εύα από τον
Κήπο της Εδέμ.
Ανιήλ, αναφέρεται το όνομα ενός των 7 Μέγιστων
Αρχαγγέλων πού είναι Πρίγκιπας του Τάγματος των
Μαλακείμ / Ταρσισείμ και Εξουσιαστών και σημαίνει
«Η Χάρη του Θεού». Δεν επιθυμώ να κουράσω τον
αναγνώστη παρέχοντας πίνακες με τά χιλιάδες ονόματα
των «αγγέλων» εν προκειμένω πού «αποκαλύπτονται»
όντας όπως είπα άγνωστα στην χριστιανική παράδοση.
Ωστόσο, η γνώση του ονόματος ενός αγγέλου, σύμφωνα
με τις απόκρυφες πληροφορίες μπορεί να αναστήση
ακόμα και πεθαμένους!, κυττάξτε π.χ. τι βρήκα περί του
Απουτιήλ πού είναι ο Άγγελος των Θρησκευτικών
Εορτων: «…Εάν ένας έμπειρος Μύστης χρησιμοποιήσει
σωστά το όνομά του, τότε μπορεί να επιτύχει
νεκρανάσταση...».
Όντως εντυπωσιακό, όχι για την όποια
νεκρανάσταση, αλλά για το γεγονός του μεγέθους των
δυνάμεων πού αποδίδονται σε «μυστικά» ονόματα. Έτσι
σέ αποκρυφιστικούς πίνακες π.χ. πού γίνεται λεπτολόγος
αναφορά όλων τών ονομάτων τών αγγέλων, σέ έναν
μόνο άγγελο δέν τίθεται καμμιά ονομασία, στόν
υπεύθυνο «Άγγελο της Νεκρανάστασης» πού
αναφέρεται ώς ο Άγγελος που εμφανίστηκε στον τάφο
του Χριστού πριν την νεκρανάστασή του. Το όνομά του,
σ’ όλες τίς σχετικές αναφορές πού είδα «θεωρείται

39
απόκρυφο», άν καί συχνά στις Γραφές ο τίτλος
αποδίδεται στον Αρχάγγελο Γαβριήλ. Μιά «ανώτερη»
περίπτωση είναι μόνο ο άγγελος μέ τό όνομα: Αδιριρίον.
Τούτο όμως κατά την Καμπάλα, είναι τό μυστικό όνομα
τού ανώτατου αγγέλου που συνδέεται και με τον ίδιο
τον Θεό.

Εικόνα: Ιχθύς
Δυό διασταυρούμενες «χαρακιές» στό έδαφος,
λειτουργούσαν ώς Ιερό καί Μυστικό σύνθημα γιά τήν
δήλωση τής ταυτότητας τών πρώτων χριστιανών όταν
βρίσκονταν μεταξύ «αγνώστων». Σχηματίζονταν ένα
ψάρι [ΙΧΘΥΣ] πού απηχούσε στά αρχικά τού Ιησού
Χριστού Θεού Υιού Σωτήρος.
Η βιβλική «μυστική» σημασία
στήν ονοματοθεσία.
Κατά την εβραϊκή βιβλική παράδοση, το όνομα
στούς ανθρώπους δέν είναι κάτι τυχαίο, αλλά κατά κύριο
λόγο θεωρείται ως μιά θεία επαγγελία.
Γενικώς, η ονοματοθεσία συγκροτεί μια θεία και
ανθρώπινη πράξη με ιδιαίτερο νόημα και σημασία, αφού
συνδέει άμεσα το ονομαζόμενο πρόσωπο με κάποια
ιδιαίτερη θέση, λειτουργία ή σχέση, σύμφωνα μέ
Στέφανο Ροζάνη, καθηγητή Φιλοσοφίας, ο οποίος

40
μελέτησε επισταμένα όσα καταγράφονται στο αρχείο του
Ιωσήφ Σιακκή γιά «Τα εβραϊκά ονοματεπώνυμα στην
Ελλάδα».
΄Ετσι ο καθηγητής κ. Σ. Ροζάνης, μάς παρέχει
χαρακτηριστικά παραδείγματα αυτής της σημαίνουσας
πράξης, από τήν Βίβλο: η θνήσκουσα Ραχήλ, τη στιγμή
ακριβώς που βγαίνει η ψυχή της, ονομάζει το νεογέννητο
τέκνο της Βεν-Ονί, που σημαίνει τέκνο της οδύνης μου,
διότι η σχέση τέκνου και μητέρας είναι σχέση οδύνης και
θανάτου, ενώ ο πατέρας του Ιακώβ το ονομάζει
αντιθέτως Βενιαμίν, που σημαίνει τέκνο της δεξιάς,
δηλαδή καλότυχος, εκφράζοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο,
μέσω του ονόματος, μια διαφορετική σχέση του τέκνου
του με το πεπρωμένο (Γένεσις, 35:18).
Όντως, εδώ έχουμε μιά ονοματοθεσία [ή δυό] τών
γεννητόρων πού περιγράφει πλήρως «ποιό» είναι αυτό τό
παιδί. Υπάρχει τίποτε πέραν αυτού;
Μάλιστα. Κατά τόν καθηγητή Ροζάνη, «πέραν
αυτού, η ονοματοθεσία εγκαθιδρύεται στη βιβλική
παράδοση ως πράξη του ίδιου του Θεού, ο οποίος διά
του ονόματος καταδεικνύει το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό
του ονομαζομένου, και βεβαιώνει την ουσιώδη σχέση
του ονόματος ως θείας αναγγελίας».

Εικόνα: Διαβητογνώμων. Μέ «μυστικά» σύμβολα,

μυστικά γράμματα καί μυστικά κουρουφέξαλα είναι
γεμάτος ο μασσωνισμός. Τό πιό «μυστικό» θεωρείται τό

41
γράμμα “G” ή «Γ» πού συνοδεύει όλα τά μασσώνικα
εμβλήματα.
Κατά μιά άποψη δηλώνει τό ΜΥΣΤΙΚΟ ΟΝΟΜΑ
τού «θεού» τών μασσώνων, κατ’ άλλους τήν Γαία, τήν
Γεωμετρία, τήν Γκαχάλλα [γιά τήν οποία πολλά θ’
αναφέρουμε σέ μελλοντικά μας άρθρα].

Κατ’ άλλους, το μασσωνικό «Γ» δηλώνει τήν

«Γαστέρα», δηλαδή τό φαί πού είναι πρωτίστως ο
«μυστικός σκοπός» τών μασσώνων πού όλο «μασάνε».
Γι’ αυτό καί ειρωνικά, κάποιοι σχημάτισαν τό
μασσωνικό έμβλημα, όπου τό Γ ή G, περικλείεται μέ
πιρουνομάχαιρα κι όχι κουτάλες -πού προφανώς τίς
κρατάνε οι μασσώνοι στά χέρια...

Η δυναμική τών ονομάτων πού «υποχρεώνει».

Ενθυμούμαι στό ανθρώπινο πεδείο, τό ιστορικό
ανέκδοτο πού ο Μέγας Αλέξανδρος κατσαδιάζει έναν
δειλό στρατιώτη, συνωνόματό του: «-Πρόσεξε» τού λέει.
«Κύττα ν’ αλλάξης όνομα ή ν’ αλλάξης τακτική».
Τούτο σημαίνει ότι ο φέρων τό όνομα
«Αλέξανδρος» [= αυτός πού διώχνει τούς άνδρες, «τών
εχθρών» εννοείται, ο γενναίος], είναι φορεύς μιάς

42
ιδιότητος [ανδρεία] καί τούτο δέν συνάδει μέ τήν δειλία
πού κατέδειξε στήν μάχη ο εν λόγω συνωνόματός του.
Συνάγω λοιπόν εκ τούτου ότι υπάρχει κάποιου
είδους μυστική δυναμική σέ κάθε όνομα, ίσως, πού
«υποχρεώνει» τόν φορέα του νά δρά αναλόγως.
Ασυνείδητα, ένας φίλος μου, μού έδειχνε τίς τρείς
κόρες του, λέγοντάς μου: «Αυτή είναι η Στέλλα, τό
στολίδι μου, αυτή η Αδαμαντία τό διαμάντι μου κι αυτή
η Ζωή, η ζωή μου...».
Καθόλου άσχετο σ’ όλα αυτά καί στήν λαϊκή
θυμοσοφία όταν γίνεται λόγος γιά «όνομα καί πράμα»,
τό νά περιμένη κανείς από κάποιον Ευγένειο νά είναι
«ευγενικός», από κάποια «Δέσποινα» νά δεσπόζει κτλ.

Εικόνα: Πάπας. [Θεωρείται: εβραιογερμανός]

Ο καινούριος [2006 κ.ε.] «φιλορθόδοξος» πάπας,
διάλεξε περιέργως τό όνομα ΒΕΝΕΔΙΚΤΟΣ.
Γιά τό «όνομα» αυτό θά μπορούσε νά συγγραφή
κάλλιστα ένας τόμος.

43
 Προσέξτε μιά γαργαλιστική σύμπτωση:
«Βενέδικτος» ή Βenedictus, παράγεται, απ’ τό εβραϊκό
μπέν- πού θά πή «γυιός» καί τό ρωμαϊκό «edictum,-i»,
πού είναι η απόφαση, ο νόμος, η συμφωνία.
Συνεπώς, τό: ΒΕΝΕΔΙΚΤΟΣ, β=2 +ε=5 +ν=50
+ε=5 +δ=4 +ι=10 +κ=20 +τ=300 +ο=70 +σ=200 =666,
σημαίνει αυτόν ο οποίος είναι συμφωνημένο,
προκαθορισμένο, νάρθη, καί τέτοια προφητεία υπάρχει
γιά τόν «υιό τής απωλείας».
Μιά άλλη σχετική προφητεία καθορίζει στά
λατινικά επακριβώς τόν επίσημο χαρακτηρισμό τού
Πάπα ώς: VICARIVS FILII DEI.
Ο χαρακτηρισμός τού Πάπα: «Αντιπρόσωπος τού
Υιού τού Θεού», στά λατινικά επίσημα έγγραφα, δίνει
τόν αριθμό 666, όπως είχε παρατηρηθεί από τήν εποχή
τής Μεταρρυθμίσεως ήδη:
V=5 + I=1 + C=100 + A=0 + R=0 + I=1 + V=5 +
S=0 + F=0 + I=1 + L=50 + I=1 + I=1 + D=500 + E=0 +
I=1, = 666.
[Σημειώστε ότι οι λατίνοι, χρησιμοποιούσαν
μονάχα έξι γράμματα τού αλφαβήτου τους ώς σύμβολα,
γιά νά σχηματίσουν τούς αριθμούς.
Τούτα τά έξι σύμβολα άν προστεθούν, δίνουν
παραδόξως, σύνολο 666 !
Τούτα, είναι τά: I, V (ή U), X, L, C καί D, τά οποία
παραθέτω στήν συνέχεια, μέ τίς αριθμητικές τους αξίες:
τό Ι γιά τό 1, τό V γιά τό 5, τό Χ γιά τό 10, τό L γιά τό
50, τό C γιά τό 100 καί τό D γιά τό 500, σύνολον: 666].
*
Υπάρχει κάποιο θεϊκό πεπρωμένο στά ονόματα;
Βλέπουμε καί στήν Βίβλο ο ίδιος ο θεός νά
επεμβαίνει σέ ανθρώπινες υποθέσεις.

44
 ΄Ετσι, ο Θεός επεμβαίνει στη γέννηση του τέκνου
της Σάρρας, αναγγέλλοντας στον Αβραάμ το όνομα:
«Και όμως, η Σάρρα η γυναίκα σου θα σου γεννήσει γιο
και θα τον ονομάσεις Ισαάκ» (Γένεσις, 17:19).
Αλλά το όνομα Ισαάκ στα εβραϊκά μεταφράζεται ως
«εκείνος που γέλασε». Μέσω αυτής λοιπόν της θείας
αναγγελίας, εδραιώνεται η σχέση μεταξύ θείου σχεδίου
και ονόματος, παρατηρεί κι ο καθηγητής Ροζάνης.
Εξάλλου, αυτή την αναγγελία επιβεβαιώνει και ο
λόγος του Θεού προς τον Μωυσή σχετικά με την
ταυτολογία του ονόματος του Θεού και της ουσίας του:
«Τότε ο Θεός απάντησε στον Μωυσή: Εγώ είμαι
εκείνος που είμαι. Έτσι, του λέει, θα μιλήσεις στους
Ισραηλίτες. Εκείνος που είναι με έστειλε σ’ εσάς»
(Έξοδος, 3:14).
Η ίδια η ικανότητα τού ανθρώπου γιά
ονοματοδοσία στήν Βίβλο, καθορίζεται ώς θέλημα θεϊκό.
Έτσι, τυπικό παράδειγμα της ονοματοθεσίας ως
θείας επαγγελίας και προοπτικής των εγκοσμίων
παρέχεται στη Γένεσι, όταν ο δημιουργός καλεί τον
Αδάμ να ονομάσει τα δημιουργημένα πλάσματα και κατ’
αυτόν τον τρόπο να δώσει διά του ονόματος ύπαρξη
στα δημιουργήματα, τα οποία χωρίς όνομα δεν θα
μπορούσαν να υποστηρίξουν την πραγματικότητά τους,
αφού η ονομασία τους είναι η αναγγελία τους στον Θεό
και άρα η ύπαρξή τους: «Ο Κύριος έπλασε από το
έδαφος όλα τα ζώα του αγρού και τα πτηνά του
ουρανού και τα έφερε μπροστά στον άνθρωπο, για να
δει πώς θα τα ονομάσει. Και ό,τι όνομα έδινε ο
άνθρωπος σε κάθε ζωντανή ύπαρξη, αυτό ήταν το
όνομά της» (Γένεσις, 2:19).
Τό κρυμένο όνομα κι ο μυστικός εαυτός.

45
 Κι άν πάμε πιό πέρα, στήν μεταγενέστερη ή
παράλληλη μέ τήν Βίβλο, ιουδαϊκή μυστικιστική
παράδοση (Καμπάλα), οι θείες εκπορεύσεις (Σεφιρότ)
ανταποκρίνονται στα δέκα θεία ονόματα τα οποία
εμφανίζονται στη Βίβλο, και άρα τα θεία ονόματα
αντανακλούν και εκφράζουν την άπειρη ουσία του
Θεού:
«Όταν αποκαλούμε τον Θεό με ένα από τα Ονόματά
Του», σημειώνει ο Azyeh Kaplan, «συνδεόμαστε με την
άπειρη ουσία του, όπως αυτή είναι ενδεδυμένη και
εκδηλώνεται μέσω ενός συγκεκριμένου από τα Σεφιρότ»,
[δές: Rabbi Aryeh Kaplan: Innerspace, Introduction to
Kabbalah, Meditation and Prophecy, Ιερουσαλήμ, 1991].

46
 Ως παράδειγμα θείου ονόματος, ο Kaplan
αναφέρεται στο όνομα Ehyem, το οποίο δηλώνει την
πρωταρχική σκέψη και θέληση η οποία εγκαινίασε τη
διαδικασία της δημιουργίας. Έτσι, το όνομα σημαίνει τη
θεία θέληση διά του «Θα Είμαι», αφού κατά τη στιγμή
της εκδήλωσης της θέλησης τα πάντα τοποθετούνται
στον μέλλοντα χρόνο.
Εδώ, η δημιουργία δεν έχει αρχίσει να
αναπτύσσεται και να πραγματώνει το θείο σχέδιο και
προοπτική, αλλά βρίσκεται στο στάδιο της θείας
προθετικότητας και εγκυμονείται. Κατά συνέπεια, το
θείο όνομα εκφράζεται διά του «Θα Είμαι» και όχι διά
της ταυτολογίας «Είμαι εκείνος που Είμαι», όπως
ευφυώς παρατηρεί ο καθηγητής Ροζάνης.

Βλέπουμε λοιπόν τό όνομα νά αντανακλά στήν

ουσία τού προσώπου καί νά είναι ουσιαστικό
χαρακτηριστικό τής ύπαρξης του. Η ουσιοκρατία της
εβραϊκής παράδοσης ως προς την απόδοση ονόματος
στον Θεό καταδεικνύεται κυριότατα από το
τετραγράμματο ΥΗVH.
Σύμφωνα με την παράδοση αυτή, κάθε ένα από τα
σύμφωνα που συναποτελούν το τετραγράμματο
αποκαλύπτει και συγχρόνως συμβολίζει ιδιαίτερες
πτυχές της θείας ουσίας.
Για τον λόγο αυτό, το τετραγράμματο αποκαλείται
ώς τό «πλήρες όνομα» ή «σύνθεση των συνθέσεων».
Μέσω της επίκλησης αυτού του «μοναδικού ονόματος»
παράγεται μια ασύγκριτη πνευματική ενεργητικότητα

47
και παρέχεται η δυνατότητα μιας απευθείας
ενεργοποίησης της Σεκινά, δηλαδή της θείας παρουσίας
κατά τόν Leo Schaya, [δές: The Universal Meaning of
the Kabbalah, μτφρ. από τα γαλλικά Nancy Pearson, εκδ.
Penguin Books, Βαλτιμώρη, 1974].
Είχα γράψει κι εγώ κάποτε κάποια άρθρα για το
Τετραγράμματο όνομα του Θεού, δες εικόνα.

48
 Μια θεμελιώδης ιδέα της εβραϊκής παράδοσης, πού
έχει άμεση σχέση με την ουσιοκρατική θέση του
ονόματος, είναι εκείνη ενός προσωπικού αγγέλου
[εβραϊστί Malach] για κάθε άνθρωπο, ο οποίος,
«αντιπροσωπεύει τον μυστικό εαυτό του, όπως και το
όνομά του, το οποίο είναι κρυμμένο. Είναι κάτω από τη

49
μορφή του αγγέλου, αλλά και εξίσου κάτω από ένα
κρυμμένο όνομα, που το ουράνιο εγώ του ανθρωπίνου
όντος, καθώς και όλων των δημιουργημένων
πλασμάτων, είναι υφασμένο μέσα σε ένα παραπέτασμα,
το οποίο κρέμεται μπροστά στον θρόνο του Θεού», κατά
τόν Gershom Scholem, [δές: Benjamin et son ange, μτφρ.
Philippe Ivernel, εκδ. Rivage poche, Παρίσι, 1995].

Εικόνα: Λέσχη Μπίλντενμπεργκ. Τό αληθινό

όνομα τής πανίσχυρης οργάνωσης τών βίψ πού
κυβερνούν τόν σημερινό κόσμο, κρατιέται μυστικό από
τό 1954, έτος τής επίσημης «ίδρυσής» τους.
Κι επειδή αυτή η συνάντηση έγινε στό... ξενοδοχείο
«Hôtel Bilderberg» τής ολλανδικής πόλης Oosterbreck
[29-31 Μαίου 1954], γιά μάς τούς «αμύητους» είναι
γνωστή μέ τό όνομα Μπίλντερμπεργκ! Μερικά από τά
ονόματα όσων τήν στελεχώνουν, βασιλείς,
πρωθυπουργοί, επιχειρηματίες, «καθηγητές» κι άλλες
μαργιονέττες, όπως ο προεδρεύων στήν φωτό πρίγκηψ
[Prince] Bernhard, γίνονται ορισμένες φορές «γνωστά»,
αλλά στό παραβάν συνεδριάζουν τά αληθινά αφεντικά

50
τής πυραμιδοειδούς γιάφκας τούτης πού είναι
παντελώς άγνωστα τά ονόματά τους.
Τό μυστικό όνομα τών φόβων μας.
Κι εδώ θά ήθελα νά κάνω μιά αρκετά «πρακτική»
καί χρήσιμη ίσως επέκταση σέ όσα προαναφέρθηκαν
περί ονοματοδοσίας καί ουσιοκρατίας στά ονόματα,
ειδικότερα στά «μυστικά ονόματα», από ψυχολογική καί
ψυχοθεραπευτική σκοπιά.
Σύμφωνα μέ τήν αποκρυφίστρια Ελένη
Μπλαβάτσκυ, ακόμη κι οι «φόβοι» έχουν όνομα πού
κατά κανόνα είναι μυστικό. «Γνωρίζουμε το όνομα των
φόβων μας; αναρωτιέται η Μπλαβάτσκυ. «Τους
δαίμονες αυτούς που μας κυνηγούν και δεσμεύουν την
συμπεριφορά και την ψυχή μας, μπορούμε να τους
αναγνωρίσουμε;»

Καί η ίδια δίνει τήν λύση: «Αρκεί να συστηθούμε

μαζί τους. Να μπορούμε να δώσουμε όνομα σ’ αυτό που
σαν ομίχλη, συνήθως, αιωρείται μέσα από τα βάθη του
υποσυνείδητου μας καί σαν αχνός απροσδιόριστος
βγαίνει στο συνειδητό μέρος μας και το στοιχειώνει.
Δίνοντας όνομα στον φόβο, τον αντικρύζουμε κατάματα.
Ταυτοποιούμε το μέσα με το έξω και τότε, δεν υπάρχει
άλλη διέξοδος για τον φόβο από το να διαλυθεί».

51
 Δίνει μάλιστα ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα:
«Καμμιά φορά, μόνο και μόνο για να ενισχύσουμε τον
φόβο στον άλλο που στέκεται απέναντι μας, δίνουμε ένα
όνομα, τρομακτικό και ακατανίκητο, σε μια του πράξη.
Τού λέμε π.χ. "Είσαι τρελλός! δεν ξέρεις τι λες!" Έτσι,
εγκαθιστούμε την υποψία της τρέλλας στο μυαλό του
άλλου μόνο και μόνο γιατί το ονομάσαμε έτσι. Με τον
ίδιο ακριβώς τρόπο, αν βρούμε, το πολλές φορές
μυστικό, όνομα του φόβου μας θα απελευθερωθούμε
απ' αυτόν. Αν δηλαδή, βρούμε την ουσία του, το αίτιο
του, το λόγο ακόμα ακόμα, που αυτός έχει εγκατασταθεί
μέσα μας».
Τό κατάλληλο όνομα στόν κατάλληλο άνθρωπο;
Ειδικότερα επί ανθρώπων, συμφωνώ απόλυτα μέ
όσα έχει παρατηρήσει κι ο καθηγητής κ. Ροζάνης:
«Σε πολλές περιπτώσεις, τα ονόματα αποκαλύπτουν
μιαν ιδιαίτερη σχέση με ειδικές περιστάσεις οι οποίες
αφορούν στον ονομαζόμενο. Όπως έχει παρατηρηθεί, η
σχέση αυτή είναι πιθανόν να αποτελεί ένα γενικότερο
χαρακτηριστικό της ονοματοθεσίας. Μάλιστα, σε
ορισμένες περιπτώσεις το όνομα και οι ειδικές
περιστάσεις απεικονίζονται σε ένα φιλολογικό
ισοδύναμο, ή σε άλλες περιπτώσεις το όνομα και οι
ειδικές περιστάσεις είναι ομόηχα».

52
 [Ως χαρακτηριστικά παραδείγματα τέτοιων
σχέσεων αναφέρονται: το όνομα «Εφραίμ», το οποίο ο
Ιωσήφ δίνει στον γιο του, και το οποίο φαίνεται να
παράγεται από τη ρηματική ρίζα /πάρα/ που εκφράζει τη
γονιμότητα (Γένεσις, 41:52), καθώς και το όνομα το
οποίο ο Μωυσής δίνει στον γιο του «Γκέρσομ», και το
οποίο είναι ομόηχο με τη λέξη ger που σημαίνει τον
«διαμένοντα αλλοδαπό», δές: The New Bible Dictionary,
The Inter-Varsity Fellowship, Λονδίνο, 1965].
Υπάρχει μυστικό όνομα σέ κάθε «πράγμα»;
Καί δέν αφορούν όπως είπαμε οι ονοματοθεσίες
μόνο σέ έμψυχα όντα. Στην αρχαία Αίγυπτο για
παράδειγμα, πού τα γράμματα ήταν ιερογλυφικά, είχαν
κάποιες εικόνες [και ήχους προφοράς] και κάθε πράγμα
είχε ένα μυστικό όνομα, πέρα από το συμβατικό,
βγαλμένο από την εσωτερική του φύση.
Μ’ αυτή τη γραφή και εκείνους τους ήχους
πιστεύουν πολλοί ερευνητές ότι αντιλαμβάνονταν
προφανώς κάποιοι μυημένοι, τις «ομιλίες των θεών»
[ή «δαιμόνων», σύμφωνα μέ χριστιανούς Πατέρες] και
χειρίζονταν την λεγόμενη «επιστήμη της Μαγείας».
Καθώς πίστευαν και έμπρακτα τελούσαν οι
αιγύπτιοι θεουργοί, αν ένας ιερέας καλούσε σωστά μια
θεότητα με το πραγματικό της (μυστικό) όνομα, εκείνη
θα υποτασσόταν στη θέληση του. Στη διδασκαλία αυτή
των ορθών τελετουργικών τυπικών διέπρεψαν οι ιερείς
της Ίσιδας, [δές: Ευσεβίου. Ευαγγελική Προπαρασκευή
V. 10, 6-9].
Με τις τελετουργίες τους οι Αιγύπτιοι ιερείς
αναφέρεται ότι «ανάγκαζαν» -πολλές φορές ακόμα και
με απειλές! τις θεότητες να έλθουν και να εισχωρήσουν
μέσα στα αγάλματα τους.

53
 Σημαντικό ήταν όχι μόνο να γνωρίζουν τά μυστικά
ονόματα αλλά και ο τρόπος πού θα εκφωνούνταν τά
«βαρβαρικά», μυστικά ονόματα των θεών (voces
mysticae).

Ο Ιάμβλιχος αναφέρει ότι κατά τις θεουργικές

επικλήσεις των θεών πρέπει να χρησιμοποιούνται τα
«βαρβαρικά τους ονόματα» γιατί οι θεοί αποκάλυψαν τη
γλώσσα πού μιλούν μόνο στα «ιερά έθνη» των
Αιγυπτίων και Βαβυλωνίων ιερέων, [δές: Χαλδαϊκοί
Χρησμοί, fr. 150 (σ. 106), Ιαμβλίχου, Περί Μυστηρίων
VII. 4, 256,5, 258].
Κι Πρόκλος πληροφορεί ότι βασικό ρόλο στις
εκφωνήσεις των μυστικών ονομάτων παίζει ο τόνος
εκφοράς τους. Η «βαρύτητα» και η «οξύτητα» είναι οι
δυνάμεις πού θα έλξουν τους θεούς στη γη και επειδή τα
μυστικά ονόματα των θεών έχουν τεράστια και
επικίνδυνη δύναμη δεν θα πρέπει να γνωστοποιείται η
ακριβής προφορά τους στους αδαείς.

54
 Έλα ντέ πού και οι «αδαείς», άνθρωποι κι όχι θεοί,
έχουν κι αυτοί κάποια ονόματα και οπωσδήποτε θέλουν
τά ονόματά τους τά φανερά να έχουν τούτη την
χαρισματική «δύναμη». Και τούτο πράττουν σήμερα οι
καβαλαριανοί!

Η Καβαλαριανή φιλοσοφία
γιά τήν μυστική δυναμική τών ονομάτων.
Στό σημείο αυτό, εκτιμώ ότι υπάρχουν αρκετές
κοινές «απόψεις» μέ τήν σύγχρονη «Καβαλαριανή
Φιλοσοφία» πού στηρίζεται στίς ιδέες κάποιου Alfred J.
Parker καί διδάσκει την αρχή μιας δημιουργικής ζωής,
«που σου μαθαίνει το μυστικό ώστε να μπορέσεις να
ελέγξεις τη ζωή σου και να επιτύχεις την ευτυχία, την
πνευματική ελευθερία και την προσωπική επιτυχία που
όλοι αναζητούν».
Οι Καβαλαριανοί έχουν «έδρα» σήμερα στό
Βανκούβερ τού Καναδά καί μέ όσα εκθέτουν στό δικό
τους website, βλέπουμε πράγματα πού μάς ενδιαφέρουν
καί εξηγούν οι ίδιοι «γιατί αξίζει να προτιμήσει κανείς
την Καβαλαριανή Φιλοσοφία», σε σχέση με τις άλλες
εκατομμύρια λύσεις στο αίνιγμα της ύπαρξης. Διότι οι
υπόλοιπες δεν διαθέτουν «απτή ύπαρξη». Ένα απτό
χαρακτηριστικό που διαθέτει η Καβαλαριανή
Φιλοσοφία, είναι η «Ανάλυση Ονομάτων».

55
 Σύμφωνα με την Καβαλαριανή Φιλοσοφία, κάθε
αλφάβητο έχει μία λογική μαθηματική σειρά, η οποία
επιτρέπει τη μέτρησή του. Η ανάλυση των γραμμάτων
του ονόματος τού κάθε ανθρώπου, καθορίζει τα
χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς του. Το όνομα
καθορίζει το κάθε βίωμα. Καθορίζει την προσωπική
δύναμη και τις αδυναμίες, τόσο σε σωματικό όσο και σε
πνευματικό επίπεδο. Ερμηνεύει ολόκληρη την
ανθρώπινη φύση. Δείχνει τη θέση στη ζωή και το
μερίδιο στην επιτυχία ή στην αποτυχία κάθε ανθρώπου.
Ακόμα καί το πεπρωμένο τού καθένα δημιουργείται
τη στιγμή που τού δίνουν το όνομά του!

Είναι εκπληκτικό τό γεγονός ότι οι καβαλαριανοί

οπαδοί πιστεύουν πως: «... μπορείς να αλλάξεις το
πεπρωμένο σου αλλάζοντας όνομα.
Μπορείς να μάς τηλεφωνήσεις και θα σε
βοηθήσουμε να το κάνεις, σε περίπτωση που βρεις ένα
άλλο όνομα με καλύτερο πεπρωμένο από αυτό που
ασυναίσθητα σου κόλλησαν οι αδαείς γονείς σου όταν
γεννήθηκες!».
Η σχέση μεταξύ ονομάτων καί προσώπων.
Γιά νά ξεκαθαρίσουμε τό ζήτημα τής σχέσεως τού
ονόματος μέ τό ίδιο τό πρόσωπο, σύμφωνα με τη βιβλική
παράδοση, αναφέρει σχετικώς ο καθηγητής Στέφανος
Ροζάνης, πρέπει νά πούμε ότι η σχέση ανάμεσά τους,
μπορεί να υπαχθεί σε τρεις κατηγορίες:

56
 1. το όνομα είναι το ίδιο το πρόσωπο,
2. το όνομα εκφράζει το αποκαλυμμένο πρόσωπο,
και
3. το όνομα είναι το πρόσωπο ως ενεργό παρόν,
[δές: The The New Bible Dictionary, The Inter-Varsity
Fellowship, Λονδίνο, 1965].
Στήν πρώτη κατηγορία, η ταυτότητα ονόματος και
προσώπου είναι εμφανής μέσα σε πληθώρα χωρίων της
Βίβλου.
Η δεύτερη κατηγορία παρουσιάζει έντονο
ενδιαφέρον, και όπως έχει παρατηρηθεί «αυτές οι
μορφές έκφρασης είναι τόσο παράξενες ώστε θα πρέπει
να υπάρχει κάποια περαιτέρω σημασία σε αυτές». Ως
ένα από τα τυπικότερα βιβλικά παραδείγματα τέτοιας
έκφρασης, αναφέρεται ο λόγος τον οποίο απευθύνει ο
Μωυσής προς τον Θεό: «Με πρόσταξες να οδηγήσω
αυτόν τον λαό, αλλά δεν μου φανέρωσες ποιον θα στείλεις
μαζί μου. Μου είπες ότι με γνωρίζεις με το όνομά μου
και ότι έχω την εύνοιά σου» (Έξοδος, 33:12).
Είναι φανερό ότι στην περίπτωση αυτή το όνομα
προτείνεται με αποκαλυπτική πρόθεση, είναι δηλαδή ένα
αποκαλυμμένο όνομα, αφού αποκαλύπτει την ιδιαίτερη
σχέση που ο Θεός διατηρεί με τον Μωυσή. Η θεία
εύνοια είναι το αποτέλεσμα της αποκάλυψης του
ονόματος.
Η τρίτη κατηγορία καταδεικνύει μια κατάσταση
κατά την οποία το όνομα σημαίνει και σηματοδοτεί την
ενεργό παρουσία ενός προσώπου μέσα στην πληρότητα
του αποκαλυμμένου χαρακτήρα του.
Στο Α΄ Βασιλέων (18:24) ο Ηλίας προτείνει την
αντιπαράθεση δύο ονομάτων κατά τρόπον ώστε να
αναδυθεί η πραγματική παρουσία του ενός από αυτά,
δηλαδή η ενεργός του παρουσία: «Ας επικαλεσθούν αυτοί

57
το όνομα του Θεού τους και θα επικαλεστώ κι εγώ το
όνομα του Κυρίου. Όποιος θεός απαντήσει με φωτιά,
αυτός θα είναι ο αληθινός θεός».
*
Η μυστική δύναμη
τού ονόματος τών Μπαρούγια.
Υπάρχουν άραγε ονόματα «πηγές δύναμης» καί
αντιθέτως ονόματα καταστροφικά, ή γιά ποιούς λόγους
ακριβώς συμβαίνει η αλλαγή ονομάτων σέ ανθρώπους,
σέ τόπους ή φυλές;
Ενδεχομένως η περίπτωση τών πρωτόγονων
Μπαρούγια πού ήταν αντικείμενο τής διάλεξης τού
γάλλου ανθρωπολόγου Μωρίς Γκοντελιέ στό
Πανεπιστήμιο Αθηνών [δές: skepdic.gr, μετάφραση-
επιμέλεια Μαριάννα Τόλια καί Πρόδρομος
Αβακουμίδης], θά μάς έδινε αρκετά στοιχεία γύρω απ’
τό θέμα αυτό.
Ο Μ. Γκοντελιέ, απεκάλυψε ότι «έζησε επτά εν
συνόλω χρόνια, μεταξύ 1966 από 1981, με τους
Μπαρούγια, λαό της Παπούα-Νέα Γουινέα, πριν και
μετά την αποικιοκρατία τους, πριν και μετά την απώλεια
της κυριαρχίας τους.
Οι Μπαρούγια ανακαλύφθηκαν τη δεκαετία του
1950 και έχασαν την κυριαρχία τους στη δεκαετία του
1960. Όταν τους συνάντησε για πρώτη φορά
χρησιμοποιούσαν πέτρινα εργαλεία. Μετά την απώλεια
της κυριαρχίας τους χρησιμοποιούσαν ατσάλινα
εργαλεία από το Ζόλινγκεν και τα έβρισκαν καλύτερα
από τα ξύλινα, είχαν αντικαταστήσει τις παραγωγικές
δυνάμεις τους χωρίς πίεση από τους λευκούς. Αλλά τό
καταπληκτικό είναι ότι οι Μπαρούγια, άλλαξαν καί
κάτι άλλο, αυτό τό ίδιο τό όνομά τους!
Γιατί;

58
 Μάς πληροφορεί σχετικά ο ανθρωπολόγος Μ.
Γκοντελιέ: «... ψάχνοντας το παρελθόν τους, ανακάλυψα
ότι η κοινωνία των Μπαρούγια δεν υπήρχε 200 χρόνια
πριν. Άρχισαν να αποτελούν κοινωνία με το όνομα
Μπαρούγια πριν 10-12 γενιές, μετά από μια σειρά
αιματηρών περιπετειών: σφαγές, αποκοπή από ένα άλλο
σώμα πληθυσμού, προσφυγιά, μετεγκαταστάσεις, νέους
πολέμους σε νέα εδάφη κ.λπ.
Μετά από όλα αυτά άλλαξαν όνομα και
αποκλήθηκαν Μπαρούγια, διότι, όπως μου εξήγησαν,
Μπαρούγια ήταν το όνομα της φυλής που κατείχε τα
ιερά αντικείμενα και τη μυστική φόρμουλα που
δημιουργούσε πολεμιστές, που παρήγαγε άνδρες.
Υιοθέτησαν συνεπώς αυτό το όνομα στην νέα
κοινωνία και το τοπικό όνομα, το όνομα ενός σογιού,
έγινε εθνικό όνομα, σαν να λέμε Έλληνες. Και
παραδίδοντάς μου ένα θαυμαστό μάθημα πολιτικής
επιστήμης, μου είπαν: «Γίναμε ένα όταν αρχίσαμε να
οικοδομούμε το τσίμιαν».
Επρόκειτο για ένα ξύλινο οικοδόμημα που έκτιζαν
κάθε τρία χρόνια. Σ΄ αυτό συγκέντρωναν τα αγόρια που
έπαιρναν από τις μανάδες τους για να ζήσουν 10 χρόνια
μεταξύ τους και να διέλθουν μέσα από τέσσερα στάδια
μύησης μέχρι να γίνουν σαμάνοι ή πολεμιστές.
Έλεγαν: «Το τσίμιαν είμαστε εμείς. Είναι το σώμα
μας, γιατί κάθε πέτρα, κάθε ξύλο του, είναι ένας
μυημένος άνδρας. Και το στέγαστρο που φτιάχνουν οι
γυναίκες είναι το δέρμα μας». Μετά τη μύησή του,
κάθε πολεμιστής έχανε πια την ως τότε γραμμή
καταγωγής του και γινόταν Μπαρούγια.
Ο Μ. Γκοντελιέ κατέγραψε λεπτομερώς καί
μελέτησε τίς ιερές ιστορίες των Μπαρούγια οι οποίες
εξηγούσαν τις απαρχές του λαού τους. Όπως του

59
εξήγησε ο ηγέτης τους: «Γιατί έχουμε ηγέτη; Και γιατί
είμαι εγώ, ο αρχηγός των Μπαρούγια; Διότι ο θεός ήλιος
έδωσε στους προγόνους μου το μυστικό όνομα
«κουάλα νιμαγνκί», που σημαίνει κάνω-τους-άντρες-να-
μεγαλώνουν και έτσι είμαι ο κάτοχος του μυστικού.
Είμαι το κέντρο της κοινωνίας και δίνω το όνομα μου σε
όλους».

Εικόνα: Βασιλείς. Τό έκπτωτο βασιλικό ζεύγος τής

Ελλάδος, αυτοεξορισθέν τό 1967, διωχθέν απ’ τήν
Χούντα τό 1974 καί ξανά μανά διωχθέν κατόπιν
δημοψηφίσματος από τήν Δημοκρατία τό 1975.
Ο βασιλεύς Κωνσταντίνος Β΄, προκάλεσε μεγάλη
«φασαρία» καθότι μέ τίποτε δέν δέχονταν νά λάβη
«όνομα».
Κάποιοι ευφάνταστοι τόν προσφωνούν
«Γκλύξμπουργκ» ή «Ντεγκρέτσια» κι άλλα ειρωνικά.
Ωστόσο, ο Κωνσταντίνος Β΄, δέν δέχθηκε κανένα
άλλο φανερό ή «μυστικό» όνομα.

60
 Σέ μιά επιστολή πού έστειλα στόν ίδιο, πρίν από
καιρό, τού απεκάλυπτα τό «μυστικό του όνομα» πού
δέν τό ήξερε ούτε καί ο ίδιος κι από τότε «έτσι»
υπογράφει.
Εξηγώ.
Ο Κωνσταντίνος δέν είναι «Β΄» [=2ος] όπως νόμιζε.
Τηρουμένης τής σειράς διαδοχής στήν παράδοση
τής Ρωμηοσύνης, εφόσον ο Παλαιολόγος ήταν 11ος, ο
παππούς του 12ος, άρα αυτός είναι 13ος.
Από τότε, κυττάξτε στήν υπογραφή του, ο
Κωνσταντίνος, «αφίνει» ένα «χάσμα» μεταξύ Ι καί 3 πού
μπορεί κάποιος αμύητος νά τό διαβάση «Β», αλλά
όποιος ξέρει, διαβάζει: 13.
Όπως καί νά’χη μέ τέτοιο νούμερο [13]!, δέν
μπορούσαν νά πάν καλλίτερα απ’ ό,τι πήγαν τά
πράγματα γιά τόν θρόνο του…
*
Έχει μεγάλη ισχύ τό Μυστικό όνομα;
Καθιστάμεθα σοφότεροι άραγε μέ αυτές τίς
πληροφορίες;
Βγάζουμε κάποιο συμπέρασμα γιά τά Μυστικά
Ονόματα;
Πρό δεκαετίας, έψαχνα γιά κάποιον συγκεκριμένο
λόγο τά ονόματα πόλεων τής αρχαιότητος. Εκεί βρήκα
αρκετές περιπτώσεις όπου αρκετές γνωστές πόλεις τής
αρχαιότητος είχαν εκτός από τό επίσημο κι ένα άλλο
μυστικό όνομα.
Όπως γνωρίζουν πολύ καλά, οι ερευνητές καί οι
αρχαιολόγοι, τό αρχαίο όνομα τής Ρώμης ήταν
ΜΥΣΤΙΚΟ. Τούτο συνέβαινε στόν «δεισιδαίμονα»
αρχαίο κόσμο, τό νά έχουν δηλαδή οι πόλεις καί οι
άνθρωποι ένα μυστικό όνομα καί ένα φανερό, επειδή
πίστευαν ότι άν κάποιος ήξερε τό αληθινό μυστικό

61
όνομα π.χ. τής πόλεως ή τού ατόμου, τότε μπορούσε νά
τούς εξουσιάζη.
Ο Χίσλοπ είναι εκείνος πού μάς απεκάλυψε τό
μυστικό, αρχαίο, πρώτο όνομα τής Ρώμης. Ήταν τό
"Saturnia", πού βγαίνει απ' τό Saturnus, ο Θεός Κρόνος,
καί σημαίνει ελληνικά "Κρονία" ή Πόλη τού Κρόνου
(Χρόνου;), η "αιωνία" δήθεν Πόλη (Urbs Aeterna), η
Πόλη τού Σατούρνου ή Σατάρνου δηλ. σατανά-Κρόνου
πού δεσπόζει τού χρόνου, είναι δηλαδή "χρόνιος" κι όχι
"αιώνιος" καθ' ότι τό αιώνιος λέγεται μόνον γιά τόν Θεό.
Τούτο τό Saturn, ήταν ένα μυστικό όνομα πού
απεκαλύπτετο, μόνο στούς μυημένους τών Χαλδαϊκών
μυστηρίων κι εδώ είναι η πλάκα, τό ότι στήν Χαλδαία
προφερόταν μέ τέσσερα γράμματα (πρβλ. σχετικώς τό
ΙΕΡΟΝ ΤΕΤΡΑΓΡΑΜΜΑΤΟΝ τών ιουδαίων), τά
STUR. Στήν χαλδαϊκή, συγγενή τής εβραϊκής, υπήρχε η
εξής αξία στά γράμματα αυτά, (σάμεχ= 60 + ταύ= 400 +
βαύ= 6 + ρές= 200) = 666 ! δηλαδή STUR, η Ρώμη μέ
βάση τήν εβραιοχαλδαϊκή αρίθμηση!

Ακόμα, ο ήλιος εβραϊστί είναι: Σουράτ. Σύμφωνα

μέ τόν Γουίλιαμ Γουέστκοτ, η εβραϊκή λέξη σουράτ,
"σημαίνει ήλιος" καί γράφεται μέ σάμεχ (60), βαύ (6),
ρές (200) καί ταύ (400), [εβραϊκή αρίθμηση], πού τά
γράμματά της, δίνουν σύνολο 666.
Τούτο τό SURT (= ήλιος), είναι κατά κάποιον
τρόπο αναγραμματισμός τής μυστικής λέξης γιά τήν

62
Ρώμη (= STUR) πού ήδη έχουμε εξετάσει! Κατά βάθος
καί στίς δυό περιπτώσεις έχουμε κρυμένους
αναγραμματισμούς τής λέξης Σατούρ-νους, Saturnus,
πού είναι ο Κρόνος, ο σατα(ρ)νάς, ο οποίος στόν ινδικό
κόσμο έχει έναν παρόμοιο αναγραμματισμό: Σανάτ.
Προφανώς καί η ελληνική λέξη Τιτάν, αποτελεί
παραφθορά τής λ. Σατάν.
Τό καταπληκτικό είναι επίσης μιά άλλη σύμπτωση
πού έχει σχέση μέ τό θέμα αυτό καί αφορά τήν
τοποθεσία Συήνη, στήν Αίγυπτο, όπου, σύμφωνα μέ τόν
Ερατοσθένη, "άν σκάψη κανείς ένα λάκκο, οι ακτίνες
τού ήλιου, τήν εαρινή ισημερία, θά πέφτουν κάθετα σ'
αυτόν".

Ο λεξίας τής λέξης Συήνη, (σ=200 +υ=400 +η=8

+ν=50 +η=8), σύμφωνα μέ τήν ελληνική αρίθμηση,
δίνουν σύνολο 666! [Δές: ΑΡΙΘΜΟΣΟΦΙΑ, Η
απόκρυφη έννοια τών αριθμών καί οι μυστικές ιδιότητές
τους, εκδ. Πύρινος κόσμος, σ. 136].
Ο Γ. Γουέστκοτ, [στήν σ. 30 τού ανωτέρω
συγγράμματός του], λέει καί κάποια άλλα περίεργα
πράγματα γιά τό θέμα αυτό, τήν σχέση τού ήλιου μέ τό
666, τά οποία παραθέτω προς το παρόν, ασχολίαστα:
"...ο μεγάλος αριθμός τού Ήλιου είναι τό 666, πού

63
ονομάζεται SURT ή Σοράθ, ο αριθμός τού Θηρίου γιά τό
οποίο τόσες πολλές ανοησίες έχουν γραφτεί. Υπάρχει τό
περίφημο τετράγωνο πού μέ πέντε στήλες καί πέντε
σειρές, διαιρείται σέ 25 τετραγωνίδια δίνοντας άθροισμα
στίς περισσότερες κατευθύνσεις τό 666 καί
σχηματίζοντας τίς μυστικές λέξεις sator, arepo, tenet,
opera, rotas ...".

Εικόνα: Χριστόδουλος (17 Ιανουαρίου 1939 - 28

Ιανουαρίου 2008). Στο διαδίκτυο, βρέθηκε και αυτή η
παράξενη φωτογραφία για τον μακαριστό πλέον
[+2008], Αρχιεπίσκοπο της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Μάλλον κάποιος θέλησε να ειρωνευτεί τα
«ανοίγματα» του πολυπράγμονος όντως και
πολυτάλαντου Χριστοδούλου, ώστε αφίνεται να

64
εννοηθεί πως μέ τούς ορθόδοξους είναι ορθόδοξος, μέ
τούς παπιστές, παπικός, μέ τούς μουσουλμάνους πρώτος
καί καλλίτερος καί μέ τούς εβραίους το ίδιο, βραβευθείς
μάλιστα υπό τούτων.
Τι θα μπορούσε «θεολογικά» να απαντήσει κανείς;
Υποθέτω και θέλω να πιστεύω ότι ο Αρχιεπίσκοπος
όντως μιμείται τον Απόστολο Παύλο που προτρέπει τους
πιστούς: «Παρακαλώ ουν υμάς, μιμηταί μου γίνεσθε»
[Α΄ Κορινθίους Δ΄, 16]. Γιατί;
Προφανώς εφαρμόζει τήν παύλεια διδαχή, [δές Α΄
Κορινθίους κεφ. Θ’, στ. 19-22]: «19 Ελεύθερος γαρ ων
εκ πάντων πάσιν εμαυτόν εδούλωσα, ίνα τους πλείονας
κερδήσω·
20 και εγενόμην τοις Ιουδαίοις ως Ιουδαίος, ίνα
Ιουδαίους κερδήσω· τοις υπό νόμον ως υπό νόμον, ίνα
τους υπό νόμον κερδήσω·
21 τοις ανόμοις ως άνομος, μη ων άνομος Θεω,
αλλ’ έννομος Χριστω, ίνα κερδήσω ανόμους·
22 εγενόμην τοις ασθενέσιν ως ασθενής, ίνα τους
ασθενείς κερδήσω· τοις πάσι γέγονα τα πάντα, ίνα
πάντως τινάς σώσω».
Μακάρι αυτό να εννοεί η χαριτωμένη εξεικόνηση
και τα πράγματα να έχουνε «έτσι»…
Seductio καί Evocatio στήν Ρώμη.
Seductio λατινιστί είναι τό ξελόγιασμα, η
αποπλάνηση, η σαγήνη καί αποτελούσε τήν κύρια
μέθοδο συμπεριφοράς τών αρχαίων Ρωμαίων έναντι τών
ξένων «θεών» καί τών «μυστικών» τους ονομάτων.
Εξηγώ: ενώ οι σημιτικοί λαοί, όπως οι Βαβυλώνιοι,
οι Εβραίοι κτλ, πολεμούσαν τους εχθρούς τους καί μαζί
μέ τούς εχθρούς και τους θεούς τών εχθρών τους, οι
Ρωμαίοι θεωρούσαν ότι οι θεότητες των εχθρών τους,

65
μπορούσαν να χωριστούν από τις πόλεις και τους λαούς
με τους οποίους ήταν συνδεδεμένες.
Επομένως ενώ οι ανατολικοί λαοί εννοούσαν τον
πόλεμο ως κάτι το οποίο ενέπλεκε και τους θεούς, οι
Ρωμαίοι θεωρούσαν ότι δεν μπορούσαν να κατακτήσουν
μια πόλη αν δεν την είχαν πρώτα σαγηνεύσει και
επιπλέον, εάν δεν είχαν επικαλεστεί τη θεότητα που την
προστάτευε.

66
 Εικόνα: Πίνακας με τίτλο ‘Seduction’ [Σαγήνη].
Γι’ αυτό καλούσαν την προστάτιδα θεότητα των
εχθρών τους να εγκαταλείψει την έδρα της και να
μετακομίσει στη Ρώμη, όπου θα δεχόταν σε αντάλλαγμα
την ανέγερση ναού και τη διοργάνωση ειδικής γι’ αυτήν,
λατρείας.

67
 Εικόνα. Sacrificio al dios Baco, relieves
pertenecientes a la decoración de un sarcófago (siglo II
e.c.). Roma, Museos Vaticanos.
La evocatio
Cuando los romanos atacaban a otro pueblo,
primero intentaban convencer a los dioses del enemigo
para que se pasasen a su bando. Para ello el general
romano utilizaba una fórmula religiosa llamada evocatio.
Antes de la batalla, se recitaba esta fórmula y se
sacrificaba un animal para poder conocer, gracias a la
lectura de sus vísceras, la respuesta que habían dado los
dioses. De esta manera, el panteón de dioses romanos fue
creciendo a medida que se desarrollaban las conquistas.
El siguiente texto lo transmite Macrobio, escritor de
finales del siglo IV e.c., en su obra titulada Saturnales:
«Sea dios o sea diosa aquel que tenga bajo su
protección al pueblo y al territorio que atacamos, suplico,
conjuro y animo a que, de buena voluntad, abandone a
ese pueblo y marche de sus templos y de sus ciudades,
sembrando el terror y el olvido entre sus habitantes.
Venid conmigo a Roma, con los míos, donde

68
encontraréis una ciudad y un templo mejores,
protegiéndonos así a nosotros los romanos.»
Esta fórmula indica que los romanos no dudaban de
la existencia real y el poder de los dioses de los pueblos
extranjeros y, por ello, intentaban obtener su apoyo. A
cambio, prometían darles culto como si fueran dioses
romanos. Roma no hacía exclusiones: la existencia de sus
dioses no tenía que implicar la inexistencia de los demás.
Απαραίτητη προϋπόθεση στην επιτυχία της evocatio
[= επίκλησης, καλέσματος], είναι να ονομασθούν η πόλη
και ο θεός με το αληθινό τους όνομα.
Βλέπουμε δηλαδή ότι ενώ οι Εβραίοι καταδικάζουν
στην καταστροφή αυτά που τους είναι ξένα, οι Ρωμαίοι
τα οικειοποιούνται. Ο εχθρός εισχωρεί στη λογική της
σαγήνης, η οποία δείχνει τον σχετικό και προσωρινό
χαρακτήρα όλων των αντιθέσεων, την διαδικασία μέσα
από την οποία ο εχθρός μετατρέπεται σε φίλο και
αντίστροφα, την εναντιοδρομια δηλαδή, χάρη στην
οποία κάθε πράγμα μεταστρέφεται στο αντίθετο του.
Οι σαγηνευμενοι θεοί δεν χάνουν τίποτε από την
αξιοπρέπεια τους. Έρχονται στη Ρώμη όχι ως
αιχμάλωτοι, αλλά με τη θέληση τους. Το σιωπηλό νεύμα
συγκατάθεσης του αγάλματος εθεωρείτο προϋπόθεση
της μεταφοράς που έπρεπε να γίνει από νέους. Η
ανέγερση ενός ναού, συνήθως στο λόφο Αβεντίνο, τους
εγγυούταν αξιοπρεπή διαμονή.
Evocatio είναι η επίκληση τών μυστικών ονομάτων
τών θεών. Πρόκειται γιά το αντίθετο της παραβίασης. Η
Ρώμη δεν φέρνει τους θεούς της στην αντίπαλη πόλη,
αλλά τους κάνει χώρο στο δικό της πανθεϊκό πλαίσιο.
Έτσι εγκαθιδρύει μια σχέση σαγήνης που
μεταδίδεται και στους κατοίκους. Αυτή γίνεται η νέα
πατρίδα. Το νέο κέντρο έλξης των υποταγμένων λαών.

69
 Όχι Vaterland, [= χώρα πατέρων] θεμελιωμένη
στην ευσέβεια, αλλά Kinderland, [= χώρα
υιοθετηθέντων], θεμελιωμένη στην σαγήνη.
Στην τελετουργία της evocatio, υπάρχει και μια
δεύτερη όψη. Για να αποφύγουν να γίνει η ίδια η Ρώμη
αντικείμενο της evocatio εκ μέρους των αντιπάλων
λαών, οι Ρωμαίοι (λέει ο Μακρόβιος), θέλησαν να μείνει
άγνωστος ο θεός υπό την προστασία του οποίου
βρισκόταν η ίδια η πόλη της Ρώμης καθώς και το
λατινικό όνομα της ίδιας της πόλης.
Το όνομα Roma λοιπόν, δεν είναι το αληθινό
όνομα, είναι ένα ψεύτικο, συμβατικό όνομα. Αυτό
σημαίνει ότι η λογική της σαγήνης και της επίκλησης,
υποχρεώνει τους Ρωμαίους και τη Ρώμη να στερούνται
θεού και ονόματος. Αντί να θέτει τον εαυτό του ως
υποκείμενο, ο σαγηνευτής μπορεί να υφίσταται ως
τέτοιος μόνο υπό την προϋπόθεση ότι είναι ΟΥΔΕΙΣ,
ένας ολότελα άδειος χώρος που καταλαμβάνεται από
τους θεούς και τα ονόματα των σαγηνευομένων.
Ίσως έτσι εξηγείται καί τό πώς τελικά, ύστερα από
τρείς αιώνες διωγμών, η Ρώμη υιοθέτησε καί έκανε δική
της υπόθεση τήν «θρησκεία» τών θανάσιμων εχθρών
της, τόν Χριστιανισμό, ο οποίος, αρχικά τουλάχιστον,
θεωρούνταν ώς μιά «εβραϊκή» αίρεσις.
Επ’ αυτών, βρήκα καί κάτι άλλο πολύ πνευματώδες.
Τό 2004 λοιπόν, παραμονές εκλογών στήν Ελλάδα,
κάποιος άγνωστος, σέ συζητήσεις σχετικές στό
διαδίκτυο, [www.flytoistros.com], παραλλήλιζε τήν
τακτική τού κόμματος Πασόκ μέ τήν Ρώμη, καί
σχολίαζε:
«Το ΠΑΣΟΚ είναι η Ρώμη της ελληνικής πολιτικής
σκηνής και ο Γ. Π. ο αυτοκράτορας της.

70
 Ο πατέρας του σαγήνευσε την αριστερά
μεταφέροντας μαζί με τα αγάλματα των θεών της και τις
μάζες που τους ακολουθούσαν στο λόφο Αβεντίνο.
Ο ίδιος σαγηνεύει τους φιλελευθέρους
μεταφέροντας τα αγάλματα των Μάνου,
Ανδριανόπουλου στη Μαυρομιχάλη.
Το αληθινό όνομα του Πασοκ παραμένει
μυστικό. Το ίδιο και ο αληθινός του θεός.

Πέρα από την διάκριση μεταξύ αλήθειας και

ψέμματος, αυτή η πολιτική προσομοίωση διαλύει εξίσου
και την πραγματικότητα και την φαινομενικότητα προς
όφελος μιας τρίτης διάστασης και εν τέλει προς όφελος
όλων των λαών αυτής της χώρας».
Όνομα καί μυστικότης σέ αμφίσημη σχέση;

71
 Τέλος, θά πρέπει νά επισημάνουμε ότι η σχέση
ονόματος καί μυστικότητας είναι αμφίσημος καί όχι
μονοσήμαντη. Δηλαδή δέν είναι βέβαιον ότι πάντοτε η
γνώσις ενός ονόματος οδηγεί στήν άρση τής
μυστικότητας ήτοι στήν αποκάλυψη καί εξακρίβωση επί
μέρους ή εν τώ συνόλω, ενός Θεού, ενός πνεύματος,
ενός τόπου, ενός ανθρώπου κτλ.
Συχνότατα τό όνομα είναι εκείνο «πού κρύβει» όλα
αυτά, εκείνο πού μπερδεύει καί συσκοτίζει, εκείνο πού
εξαφανίζει καί εν πάση περιπτώσει αλλοτριώνει τήν
διαυγή γνώση επί τών ανωτέρω καί τέτοια παραδείγματα
δίνονται ευθύς αμέσως.
Τά λαϊκά παρατσούκλια, μειωτικά συνήθως γι’
αυτόν στόν οποίο αναφέρονται καμπούρης, γκαβός,
χαϊδεμένος κτλ, αλλοτριώνουν καί υποβαθμίζουν τήν
προσωπικότητα κάποιου.
Ακόμα καί στήν περίπτωση πού είναι μεγενθυντικά:
χοντροβάρελο, αδερφάρα, μπολντόζας κλπ.
Είναι η τάση εξουσιασμού μιάς ομάδας έναντι ενός
φουκαρά ή κάποιων κακομοίρηδων πού οδηγεί σ’ αυτή
τήν επονείδιστη πρακτική, ακόμα καί έναντι λαών π.χ.
ιταλοί [= μακαρονάδες], γυφτοσκοπιανοί,
τουρκομόγγολοι, αραπάδες κλπ. Αυτό μπορεί νά αφορά
ακόμα καί ιδέες ή φορείς πού τίς εκφράζουν:
τραπεζήτουλες, αμερικανόδουλοι, γερμανοτσολιάδες,
Νέα Δεινοκρατία, Θασόκ,
αναρχοκουμμουνιστοσυμμορίτης, σοσιαλοφασίστας,
εαμοβούλγαρος κλπ.
Παράλληλες περιπτώσεις έχουμε εν ονόματι
εξορκισμού: ο εξαποδώ, ο ακατανόμαστος, ο
αχαρακτήριστος, ο πασαένας κλπ.
Εξορκισμός γίνεται όταν εκουσίως αλλάζει κάποιος
τό όνομά του [π.χ. κ. Κερατάς, κ. Ντιγκιντάνγκας] ή τό

72
όνομα ενός τόπου [Χεζόβραχος, Βλακοχώρι] κι
ονομάζονται αλλιώς. Εξορκισμός είναι κι όταν οι χ, ψ,
«παράνομοι», «ηγέτες» κινημάτων κτλ παίρνουν άλλα
ονόματα είτε γιά νά κρυφτούν είτε γιά ν’ αποκτήσουν
«κύρος».
Έτσι οι κακοποιοί αλλάζουν καί πολλαπλασιάζουν,
συχνά τά ονόματά τους, τό ίδιο κι οι πόρνες, οι βασιλείς,
οι ασκητές, βλέπε καί στήν Ελλάδα τού Εμφυλίου 1945-
1949: καπετάν-Κόζιακας, Καπετάν Τρομάρας, Καπετάν
Ανυπόμονος, Άρης Βελουχιώτης [= ο Θανάσης Κλάρας]
κτλ καί στήν διεθνή πρακτική, ομοίως: Στάλιν [= ο
Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς Τζιουγκασβίλλι], Τρότσκυ [= ο
Λευή Μπρονστάην], Λένιν [= ο Βλαντιμήρ Ιλίτς
Ουλιάνωβ], Τίτο [= ο Ιωσήφ Βάης Μπρόζ], Ατατούρκ [=
ο ντονμές Μουσταφά Κεμάλ], Κίσσινγκερ [= ο Αβραχάμ
Μπέν Ελαζάρ] κλπ, ομοίως κι από τόν
χρηματοπιστωτικό χώρο, οι γνωστοί ώς Ρότσιλντς πήραν
αυτό τό όνομα αλλάζοντας τό προηγούμενό τους: [=
Μπάουερ], οι Βάρμπουργκς, αλλάζοντας τό
προηγούμενό τους [= Ντελ’ Μπράνκο] κ.ο.κ.
Ιδιαίτερα θά σταματήσω σ’ εκείνους πού ήταν
εξαναγκασμένοι νά ασκήσουν τέτοια πρακτική γιά
πολιτικοθρησκευτικούς λόγους, όπως οι
κρυπτοχριστιανοί, οι κρυπτοεβραίοι, οι πάσης φύσεως
πεμπτοφαλαγγίτες, ινστρούχτορες, κατάσκοποι καί ιδίως
τά πρόσωπα εκείνα πού είναι γνωστά στήν νεότερη
αποκεκαλυμμένη ιστορία ώς ιλλουμινάτοι [=
Πεφωτισμένοι].
Έτσι ο ιδρυτής τους ώς γνωστόν πήρε τό όνομα
Σπάρτακος [= Spartacus] γιά νά παραπέμψη ασφαλώς
στόν αρχηγό τής επανάστασης τών σκλάβων (=
πρόκειται γιά τόν ιησουίτη Αδάμ Weishaupt).

73
 Καί οι άλλοι συνεργάτες του έπραξαν ομοίως:
Κάτων [= Cato] ονομάστηκε ο δικηγόρος Zwack, Φίλων
[= Philo] ο Baron Von Knigge κ.ο.κ.
Μάλιστα, στήν πρακτική τους οι διάφορες
ευρωπαϊκές πόλεις άλλαξαν τό όνομά τους καί
ονομάστηκαν Σπάρτη, Αθήνα, Θήβαι κλπ.
Περί αυτών, ωστόσο, θά έχουμε τήν ευκαιρία νά
δούμε περισσότερα πράγματα στά επόμενα μελετήματά
μας.

Εικόνα: Κνίγκε. Ο βαρώνος Αδόλφος Κνίγγε, Baron

Adolph Knigge, [1752 – 1796], υπήρξε ανώτατο
στέλεχος στήν υποχθόνια ομάδα τών βαυαρέζων
ιλλουμινάτων πού σέ συνεργασία μέ τήν μασσωνία
σχεδίασαν καί εξετέλεσαν όλες σχεδόν τίς γνωστές
«επαναστάσεις», τήν γαλλική, τήν αμερικανική κι
αργότερα, τήν ελληνική, τήν αϊτινή, τήν ρωσσική κτλ.
Τό μυστικό του όνομα μέ τό οποίο ήταν γνωστός στούς
συνωμότες, ήταν Φίλων.

74
 Εικόνα: Κρήμ. Τό μυστικό όνομα μέ τό οποίο τόν
γνωρίζουν οι ανώτατοι νεοεποχίτες είναι «Πρόδρομος
[τού Μαϊτραγιά»] ενώ τό δημόσιο, Benjamin Creme,
γεννηθείς τό 1922.
Από έφηβος ακόμα μελέτησε τά έργα τής
Blavatsky, τής Bailey, καί άλλων οκκουλτιστών. Η
πρώτη επαφή μέ τόν «αφέντη» του [= The Master, (τού
οποίου τό πλήρες όνομα δέν έχει αποκαλυφθεί, «full
name undisclosed»), συνέβη τό 1959.
Ο Master αυτός, τόν πληροφόρησε ότι θά μπορούσε
νά παίξη τόν σπουδαιότερο ρόλο [a major role] στήν
επανεμφάνιση τού «κεχρισμένου» [Maitreya the Christ].
Γιά τόν σκοπό αυτό, σκάρωσε μιά διεθνή μεσσιανική
οργάνωση τό 1975, τήν «Share International
Foundation» in 1975. Από τότε γυροφέρνει όλο τόν
πλανήτη κηρύττοντας καί ανοίγοντας τόν δρόμο γιά τόν
ερχομό τού εν λόγω «Χριστού» [= The Christ],

75
ισχυριζόμενος ότι βρίσκεται σέ κατ’ ευθείαν
τηλεπαθητική επαφή καί μέ τούς δυό, δηλαδή καί τόν
ακατονόναστον αφέντη του [The Master] καί μέ τόν
Maitreya.

Εικόνα: Μαϊτραγιάς. Ο Μαϊτραγιάς [Maitreya]

θεωρείται ώς παγκόσμιος δάσκαλος, [World Teacher]
(σφετεριζόμενος τόν τίτλο «Χριστός», [The Christ]).
Έκανε μιά εμφάνιση στήν Κένυα τό 1988. Ήδη
όμως από τό 1977 ο Creme ισχυρίζονταν ότι ο Maitreya
δημιούργησε ένα ανθρώπινο σώμα καί ενσαρκώθηκε
μέσα σ’ αυτό, ζώντας πρός τό παρόν σέ μιά λονδρέζικη

76
συνοικία. Λέγεται από κάποιους μυημένους στό κόλπο
ότι πολλά παράδοξα «θαύματα» έχει επιτελέσει ο
Μαϊτραγιάς αυτός, συναντήθηκε μέ χιλιάδες
προσωπικότητες κτλ, ετοιμάζοντας τούς λαούς νά τόν
αποδεχθούν στήν «θεϊκή» του αποστολή.
Αυτή η φαιδρότητα, θά εξαντλούσε από νωρίς τήν
σκοπιμότητά της, εάν 1ον δέν γνωρίζαμε σήμερα γιά
ποιόν ακριβώς πρόκειται, πού σκοπεύουμε νά
αποκαλύψουμε σέ ιδιαίτερο άρθρο, 2ον εάν δέν ξέραμε
πόσο σοβαρή όντως ήταν κι αυτή η προσπάθεια τών
«ενδιαφερομένων», η οποία ωστόσο, δέν τούς «βγήκε»
ίσως, κατά πώς τό σχεδιάζαν καί 3ον καί σπουδαιότερον,
δέν είναι καθόλου αστείος ο λεξίας «Μαϊτραγιάς», μέ
βάση τήν αποκωδικοποίηση πού προσφέρει η ελληνική
γλώσσα: ΜΑΙΤΡΑΓΙΑΣ, μ=40 +α=1 +ι=10 +τ=300
+ρ=100 +α=1 +γ=3 +ι=10 +α=1 +σ=200 = 666 ! Αυτά
πρός τό παρόν.

77
 Εικόνα: Κόλβενμπαχ. Λέγεται ότι, εκτός από τόν
γνωστό «Πάπα», υπάρχει κι ένας άλλος «μαύρος»
Πάπας πού είναι γνωστός μέ τό όνομα Κόμης [Count]
Hans Kolvenbach καί τό παίζει «στρατηγός» τών
Ιησουϊτών, τών οποίων οι «σκοποί» αγιάζουν τά μέσα.
Η έννοια τού τίτλου "Black Pope" δέν σχετίζεται μέ
τό «χρώμα» του, αλλά τίς κρυφές καί διαβολικές του
δραστηριότητες [βλέπε δήλωση ερευνητού από τό 1988:
«black refers to hidden, evil activities, not to race or
color»], ο οποίος ερευνητής, μεταξύ άλλων μάς χορηγεί
τήν χρήσιμη πληροφορία ότι αυτό δέν είναι ακριβώς τό
πραγματικό του όνομα.
Τό «μυστικό» όνομα τού ιησουίτη αρχιστρατήγου
δέν είναι Count Hans Kolvenbach, αλλά: Kolvenhoof.

78
 Πάϊκ: Ο πολυτάλαντος ιδρυτής τής Ku Klux Klan
(KKK) Albert Pike (1809-1891). Θέσπισε πρωτίστως
τήν μυστικότητα τών ονομάτων τών μελών τά οποία
διαπράττοντας τά απαίσια εγκλήματά τους, φοράνε
κουκούλες. Ο «άνθρωπος» αυτός ήταν γιουζαίος
δικηγόρος, ιστορικός, στρατηγός, συγγραφεύς κτλ. Όλες
οι μασσωνίες τού κόσμου, σέβονται καί μελετούν τό
ογκώδες έργο του «Δόγμα καί Ηθική» (Morals and
Dogma).
Ειδικά η σκωτζέζικη φραγκομασσωνία στηρίζει τό
σύστημά της στίς «διδαχές» του.
Δεκάδες καί οι μασσώνικοι «τίτλοι» πού τού είχαν
απονεμηθεί.
Αξίζει νά μνημονεύσουμε τί οδηγίες έδωσε στίς 14
Ιουλίου τού 1889 στά 23 τότε Ύπατα Συμβούλια τού 33ο
σ’ όλο τόν κόσμο:

79
 «...Εσείς ανώτατοι επιθεωρητές... νά φροντίσετε...
νά μυηθούν όλα τά μέλη τής μασσωνικής θρησκείας
στήν καθαρότητα τού εωσφορικού δόγματος» [;!]
[επακριβώς: "To you, Sovereign Grand Instructors
General, we say this, that you may repeat it to the
Brethren of the 32nd, 31st and 30th degrees: 'the Masonic
Religion should be, by all of us initiates of the high
degrees, maintained in the purity of the LUCIFERIAN
Doctrine..."].

Κού-Κλούξ-Κλάν

80
 Λαβέη. Ο αρχισατανιστής Anton Szandor LaVey
(1930-1997), ιδρυτής τής Θρησκείας τού Σατανά [Father
of Modern Satanism] καί «αρχιερεύς» [High Priest] από
τό 1966, τής πρώτης διαβολικής «εκκλησίας», [first
Satanic Church in San Francisco California].
Συνέγραψε τήν διαβολική «Βίβλο» [The Satanic
Bible] καί άλλα «ηθοπλαστικά» μελετήματα. Οι
«πιστοί» έπρεπε νά πάρουν ένα καινούριο όνομα,
μυστικό, κατά τήν επιτέλεση τών επιθυμιών τού
Εξαποδώ.

81
 Ακίνο. Ο συνταγματάρχης τού ένδοξου
βομβαρδιστή τών πάντων, «αμερικανικού μισθοφορικού
«στρατού», Michael Aquino, είναι ταυτοχρόνως κι ο
Ύψιστος Ιερεύς στόν «ναό» τού Σέθ, [U.S. Army
Lieutenant, High Priest, Temple of Set]. Δέν έχει ανάγκη
μάλλον από «μυστικά» ονόματα καί στίς επόμενες
φωτογραφίες των δυό τελευταίων αμερικανών
προέδρων, καθίσταται κατανοητό τό «γιατί».

82
83
*

84
85
 Εικόνες: Αμερικανοπρόεδροι: Δυό-τρείς από τούς
ένδοξους τελευταίους αρχιβομβαρδιστές «προέδρους»,
πλανηταρχίδες.
Ο Κλίντων ο πρόεδρος τής πΗΠΑς κι ο άλλος
λομπρόζος Μπούς ο Γύπας.
Καί οι δυό χαμογελούν καί χαιρετούν μέ τόν
γνωστό σατανιστικό χαιρετισμό. Μιά μόνον διαφορά
φαίνεται νά’χουν.
Ο μέν πίπας καθότι «δημοκρατικός», επευλογεί μέ
τό αριστερό κουλό του, ενώ ο γύπας ώς ρεμπουπλικάνος
μέ τό ξερό του τό δεξί. [Δες εικόνες]
Έτσι, συμπληρώνει κι ο ένας τους τόν άλλο. Ώσπου
κατεύθασε και το βούρλο το μεγάλο, ο Αράπης
ιουδαιοχριστχιανομουσουλμάνος κ. Τίποτας που του
δώσανε το διεθνές βραβείο Νόμπελ …Ειρήνης! για …
τίποτα! [παγκόσμια πρώτη], όπως λέγεται: ‘9μέρες αφού
έστειλε στο Αφγανιστάν 30.000 στρατιώτες ο Ομπάμα
παρέλαβε το Νόμπελ Ειρήνης...’ στις 13-12-09.

Μην απορούμε, λοιπόν διότι τελικά πάμε κατά

διαόλου [διάβαζε: κατά Ισραήλ]. Όταν ο ηγέτης μιας
πολεμοχαρούς χώρας, όπως οι ΗΠΑ, τιμάται με βραβείο

86
Νόμπελ ‘Ειρήνης’, μην περιμένετε σωτηρία... Ο κακός
Δαίμων ανακηρύσσεται εις Άγιον!... για τις ‘προθέσεις’
του. Η ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΤΑΝΤΙΑ…
Ειδικά ο Μπούς το έχει καθιερώσει αυτό σε μόνιμη
«βάση».

Τον έχουν πάρει είδηση οι απανταχού σατανιστές κι

ανταποκρίνονται «συνθηματικά». Εμείς προτιθέμεθα νά
«συμπληρώσουμε» τήν φιλοδοξία τους, αποκαλύπτοντες
σέ ειδικά γιά δαύτους «αφιερωμένα» άρθρα όπου θά
αποκαλύπτονται τά μυστικά ονόματα αυτών τών δυό
καί άλλων τοιούτων «Ντονμέδων οβ δέ γουέστ».
*
+Ιερεύς Απόστολος Κ. Γάτσιας, Εκπαιδευτικός,
ΔΣ Ενώσεως Συγγραφέων Ευρώπης.
Εικόνα: Ο αρθρογράφος π. +Απόστολος Κ.
Γάτσιας, είναι έγγαμος Κληρικός και Εκπαιδευτικός,
γνωστός ιδιαίτερα στον βορειοελλαδικό δημοσιογραφικό
κόσμο. Είναι Ιδρυτικό Μέλος της Ενώσεως Συγγραφέων
Ευρώπης και ερασιτέχνης ερευνητής στους χώρους της
Ψυχοϊστορίας και της Γεωπολιτικής.

87
 Στο πρόσφατο παρελθόν παρουσίαζε την δική του
ζωντανή τηλεοπτική εκπομπή «Ορθόδοξη Άμυνα».
Μελέτες του και Συνεντεύξεις φιλοξενήθηκαν σε
διάφορα περιοδικά και εφημερίδες, από την δεκαετία του
1980 μέχρι σήμερα

88