Udako Menua

Elige en tu
Zure menua menú productos
udako produktuaz de verano:
osatu:
Uraza
Tipulatxa
Tomatea
Menú de Verano Lechuga
Escalonia
Tomate
Luzokerra Pepino
Errefautxoa Rabanito
Piperra Pimiento
Azenarioa Zanahoria
Erremolatxa Remolacha
Tipuleta Cebolleta
Patata Patata
Zerba Acelga
Espinaka Espinaca
Alberjinia Berenjena
Kuiatxoa Calabacín
Leka Vaina
Babarruna Alubia
Baba Haba
Ilarra Guisante
Gerezia Cereza
Marrubia Fresa
Mertxika Melocotón
Madaria Pera
Sagarra Manzana
Pikua Higo

Elikadura giza eskubide unibertsala da La alimentación es un derecho humano universal

Tokiko eta sasoiko elikagai ekologikoak kontsumituz Consumiendo alimentos de temporada locales y ecológicos
ingurumena zaintzen dugu eta herrialde bakoitzak bere cuidamos el medioambiente y contribuimos a que cada
biztanleak elikatzeko behar duen nekatzaritza garatzea región desarrolle la agricultura necesaria para alimentar a
zentzuzkontsumitu@setem.org bultzatzen dugu. la población.
www.setem.org
www.mugarikgabe.org
www.ccoo-euskadi.net/paz
Elikagai osasungarriak, elikagarriak, hondakin eta transgeniko Defendamos nuestro derecho a consumir productos sanos,
www.madicusmundi.es gabeak kontsumitzeko eskubidea defenda dezagun. nutritivos, libres de residuos y de transgénicos.
Plastikozko poltsak eta ontziak:
gutxiago erabili eta birziklatu
Garai batean ohikoa zen erosketak egitera saskia hartuta
edo oihalezko poltsa batekin joatea, eta honela, ingurumena
zaintzen genuen; gaur egun, berriz, plastikozko poltsak
erabiltzen ditugu barra-barra, eta hauek ehunka urte behar
izaten dituzte desegiteko. Petrolioaren deribatuak dira, ez dira
biodegradagarriak eta, segur aski, erabili eta botatzeko gauzen
artean, gehien kontsumitzen den gauzakia da. Saltoki handi
batek, esaterako, hilero plastikozko 70 bat milioi poltsa bana
diezazkieke bertako erosleei.
Plastikozko poltsa bat egiteko segundo bat besterik ez omen
da behar, 20 minutuz erabiltzen omen da, eta poltsa hori
deskonposatzeko 400 urte baino gehiago behar omen dira.
Saltoki handietan eta autozerbitzuetan, higieneagatik,
azkartasunagatik edota langile gutxiago hartzeagatik,
ontziratze gehiago egiten dira; elikagai freskoak ere ontziratu
egiten dira porexpanezko erretiluetan edo bezeroak berak
plastikozko poltsetan sartzen ditu: fruta edo barazki bakoitza
poltsa batean sartzen du eta, jarraian, prezioa adierazten
duen etiketa itsasten dio.
Ontziratutako produktuak erostea erosoa da, baina
ontziratzeak baditu zenbait eragozpen ere: alde batetik, erosi
nahi dugunaren kantitateari nahiz kalitateari dagokionez, gure
aukeraketa mugatzen du; bestetik, gero etxean ontziak
pilatzen zaizkigu edo bota egin behar izaten ditugu eta honek
oso arazo larria eragiten du: sortzen dugun hondakin kopuru
izugarri hori ñ eta handituz doana ñ nola kudeatu. Arazo honi
aurre egiteko, garrantzizkoa da birziklatzea, baina ez da
nahikoa. Birziklatzeaz gain, egin behar dena, zera da:
plastikozko poltsen eta ontzien kontsumoa murriztu. Apaletatik
ontzi mota bat edo beste aukeratze hutsak erakuts dezake
zer-nolako jarrera dugun arazo honen aurrean. Baina nola
eraman dezakegu erositakoa dendatik etxera? Gure
erosketetarako orgatxoan, bizkar-zorroan, oihalezko poltsetan,
arrautza-ontzietan, zakote-ontzietan... edo erabili eta
botatzekoak diren poltsak berriro erabiliz.
Envases y bolsas de plástico:
frenar su uso y reciclar
La tradicional costumbre de ir a la compra con una cesta
o una bolsa de tela, tan respetuosa con el medio ambiente,
ha dado paso al uso indiscriminado de bolsas plásticas, que
tardan cientos de años en degradarse. Son derivadas del
petróleo, no biodegradables, y son, con toda probabilidad,
el objeto de usar y tirar que más se consume. Una gran
superficie puede dispensar a sus clientes unos 70 millones
de bolsas de plástico cada mes.
Se calcula que fabricar una bolsa plástica toma un
segundo, que el tiempo de utilización son 20 minutos y el
tiempo de descomposición supera los 400 años.
En las grandes superficies y autoservicios las
consideraciones de higiene, rapidez y eliminación de personal
incrementan el envasado, incluso de los productos frescos,
en bandejas de porexpan, o en bolsas donde el cliente
mismo pone cada fruta o verdura y pega una etiqueta con
el precio.
Los envasados proporcionan comodidad en el momento
de comprar, pero en contrapartida tienen otros
inconvenientes: limita nuestra elección con respecto a la
cantidad y la calidad de lo que queremos comprar y nos
obliga a acumular envases en casa o a tirarlos, originando
un problema muy serio: la gestión de un volumen enorme
y creciente de residuos. Ante esta situación reciclar es
importante, pero no suficiente; la clave está en reducir el
consumo de envases y bolsas de plástico. El simple gesto
de escoger un tipo de envase ante una estantería puede
definir nuestra actitud de colaboración ante este problema.
Pero, ¿Cómo podemos llevar nuestros productos de la tienda
a casa? En nuestro carrito de la compra, mochila, bolsas de
tela, hueveras, fiambreras... o reutilizando bolsas desechables.