Σελὶς 6η
Ἐφαρμογὴ μιᾶς συγχρόνου ποιμαντικῆς διὰ νὰ πλησιάση ἡ Ἐκκλησία τοὺς νέους καὶ τοὺς ἀνθρώπους μὲ προβλήματα
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΙΛΙΟΥ κ. ΑΘΗΝΑΓΟΡΑΣ ΤΙ ΕΛΕΓΕΝ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΝΤΙΠΑΠΙΚΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΝ
ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ ΤΑ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΟΥ ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ Ο π. ΠΑΪΣΙΟΣ ΔΙΑ ΤΟΥΣ ΑΓ. ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΑΣ
Ἐπαναδραστηριοποίησις τῆς Ἐνορίας. Οἱ κληρικοὶ δὲν θὰ συμπεριφέρωνται ὡς δημόσιοι ὑπάλληλοι, ἀλλὰ θὰ κάνουν ποιμαντικὴν καὶ τὴν
ὥραν τοῦ Eὐχελαίου, ἀλλὰ καὶ τοῦ Τρισαγίου. Οἱ νέοι ἄνθρωποι καὶ οἱ νέοι Κληρικοί. Παρὰ τὰ προβλήματα καὶ τὰ σκάνδαλα ἡ Ἐκκλη-
σία παραμένει ἡ Ἐλπίδα. Δὲν θέλει νὰ ἐξουσιάζη, ἀλλὰ νὰ διακονήση. Θὰ μεταβῆ εἰς τὸν Αὐλῶνα Ἀττικῆς διὰ νὰ συναντήση τὸν Ἀττικῆς
καὶ Μεγαρίδος κ. Νικόδημον, μετὰ τοῦ ὁποίου εἶχεν ἐπαφὴν καὶ πρὶν τὴν ἄρσιν τοῦ ἐπιτιμίου τῆς ἀκοινωνησίας ὑπὸ τῆς Ἱεραρχίας.
Ὁ νέος Μητροπολίτης Ἰλίου, Πε-
τρουπόλεως καὶ Ἀχαρνῶν κ. Ἀθη-
ναγόρας, εἰς ἐκτενῆ συνέντευξίν
του εἰς τὸ Ἐκκλησιαστικὸν Πρακτο-
ρεῖον Εἰδήσεων «amen», ἀνέπτυξε
τὰ σχέδιά του διὰ μίαν ἀποτελε-
σματικὴν ποιμαντικὴν τόσον ἐκ μέ-
ρους του ὅσον καὶ ἐκ μέρους τῶν
κληρικῶν τῆς Ἱ. Μητροπόλεώς του.
Εἰς τὴν συνέντευξιν ἐπισημαίνει με-
ταξὺ ἄλλων ὅτι στόχος του εἶναι:
1ον) Μὲ ἐπίπονον τρόπον νὰ
ἀποκτήση τὴν ἐμπιστοσύνην τοῦ
πιστοῦ. Πρὸς τοῦτο θὰ περπατήση
εἰς τὰς ὁδοὺς τῶν τριῶν Δήμων, οἱ
ὁποῖοι θὰ συγκροτοῦν τὴν Ἱ. Μη-
τρόπολίν του. Καὶ θὰ τὸ πράξη διὰ
νὰ γνωρισθῆ μὲ ὅλους τοὺς ἀνθρώ-
πους των καὶ τὰ προβλήματά των.
2ον) Ἡ ἐπαναδραστηριοποίησις
τῆς Ἐνορίας, ἡ ὁποία ἐκτὸς τοῦ
ἁγιαστικοῦ καὶ μυστηριακοῦ ἔργου
της δύναται νὰ σταθῆ ἀρωγὸς τοῦ
κοινωνικοῦ συνόλου, τῶν ἀνθρώ-
πων, οἱ ὁποῖοι τὴν συγκροτοῦν.
3ον) Οἱ Ἱερεῖς νὰ μὴ «λειτουρ-
γοῦν» τοὺς Ἱεροὺς Ναοὺς ὡς δημό-
σιοι ὑπάλληλοι, καὶ νὰ μὴ διαβάζουν
τρισάγια ἢ νὰ μὴ κάμνουν μυστήρια,
ἂν προηγουμένως δὲν φροντίσουν νὰ
στηρίξουν τοὺς πενθοῦντας ἢ τοὺς
ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι ζητοῦν τὴν τέ-
λεσιν τῶν μυστηρίων.
4ον) Ἡ ἐφαρμογὴ μιᾶς νέας ποι-
μαντικῆς ὑπὸ τῶν κληρικῶν διὰ νὰ
πλησιάσουν τοὺς νέους καὶ νὰ τοὺς
βοηθήσουν. Τοῦτο προϋποθέτει τὴν
ἐκπαίδευσιν τῶν νεωτέρων, κυρίως
κληρικῶν, εἰς τὸ κηρυκτικὸν καὶ ποι-
μαντικὸν ἔργον.
5ον) Εἶναι νὰ ἀλλάξη ἡ ἀντίληψις
ὅτι ἡ διοικοῦσα Ἐκκλησία εἶναι προ-
έκτασις τοῦ Κράτους.
Ἀκολούθως τονίζει ὅτι θὰ μεταβῆ
εἰς τὸν Αὐλῶνα Ἀττικῆς διὰ νὰ συ-
ναντήση τὸν Ἀττικῆς καὶ Μεγαρί-
δος κ. Νικόδημον, ὅπως τὸ ἔπραττε
καὶ πολλὰ ἔτη πρὸ τῆς ἄρσεως τοῦ
Ἐπιτιμίου τῆς ἀκοινωνησίας. Ἐνῶ
θὰ πραγματοποιήση ἐπίσκεψιν καὶ
εἰς τὸ Οἰκ. Πατριαρχεῖον, διότι θε-
ωρεῖ ὅτι τὸ Φανάρι ἐπιτελεῖ ἕν πολὺ
σημαντικὸν ρόλον εἰς τὴν Ἑνότητα
τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν.
Ἡ συνέντευξις
Τὸ πλῆρες κείμενον τῆς συνεν-
τεύξεως τοῦ νέου Μητροπολίτου
Ἰλίου, Πετρουπόλεως καὶ Ἀχαρνῶν
—Νίκος Παπαχρήστου: Σεβα-
κ. Ἀθηναγόρου ἔχει ὡς ἀκολούθως:
σμιώτατε σᾶς φαίνεται δύσκολη ἡ
ἀρχὴ μιᾶς νέας πορείας σὲ μιὰ νε-
οσύστατη Μητρόπολη;
—Μητροπολίτης Ἰλίου Ἀθηναγό-
ρας: Κάθε νέα Μητρόπολη ἔχει νὰ
ἀντιμετωπίσει μιὰ σειρὰ ἀπὸ ζητή-
ματα. Καὶ πρῶτο αὐτὸ τῆς ἔλλειψης
ὑποδομῶν, κτηριακῶν ἐγκαταστά-
σεων γιὰ τὶς βασικὲς λειτουργικές
της ἀνάγκες. Αὐτὸ βέβαια μπορεῖ
νὰ ἀποδειχθεῖ, παρὰ τὶς ὅποιες δυ-
σκολίες, κάτι θετικό, γιατί δίνει τὴ
δυνατότητα στὸν νέο Ἐπίσκοπο νὰ
ὑλοποιήσει τὸ ὅραμά του μὲ κύριο
στόχο τὴν καλύτερη ποιμαντικὴ μέ-
ριμνα τοῦ ποιμνίου του. Γιʼ αὐτὸ
ἄλλωστε δημιουργήθηκε ἡ νέα Μη-
τρόπολη. Ὁπότε, πιστεύω, ἀποτελεῖ
μιὰ μεγάλη εὐκαιρία καὶ γιὰ τὸν Ἐπί-
σκοπο, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὸ ἀνθρώπινο
δυναμικὸ τῆς Μητροπόλεως.
Γιὰ μένα εἶναι μιὰ πρόκληση ἡ
νέα Μητρόπολη, στὴν ὁποία οἱ σε-
βασμιώτατοι Ἀρχιερεῖς διὰ τῆς τι-
μίας ψήφου των μὲ ἐξέλεξαν. Δὲν
εἶναι μιὰ ὁμοιογενὴς Μητρόπολη.
Ἔχει παραδοσιακὲς ἀστικὲς περιο-
χές, ἀλλὰ καὶ περιοχὲς μὲ διαφο-
ρετικὸ χαρακτήρα. Ὁπότε θὰ χρει-
αστεῖ μιὰ πολλαπλῆ, θὰ τολμοῦσα
νὰ πῶ, ποιμαντικὴ προκειμένου νὰ
ἀνταποκριθῶ στὶς πνευματικὲς καὶ
γενικότερες ἀνάγκες τοῦ πληθυ-
σμοῦ της.
Ἀποίμαντοι οἱ πιστοί
—Ν.Π.: Καὶ αὐτὲς οἱ ἀνάγκες
συνδέονται καὶ μὲ τὸ γεγονὸς ὅτι
ἐπὶ μία πενταετία τὸ ποίμνιο τῆς
Μητροπόλεως αὐτῆς στεροῦνταν
ποιμενάρχου…
—Μητρ. Ἰλίου: Ἦταν ἀποίμαντο.
Ἔχετε δίκιο. Στερεῖτο πνευματικοῦ
πατέρα παρὰ τὸ ὅτι ὁ Σεβασμιώτα-
τος Τοποτηρητὴς κατέβαλε σημαν-
τικὲς προσπάθειες. Βέβαια περισ-
σότερο τὸ ἑστιάζω στὸν διαφορε-
τικὸ τρόπο, μὲ τὸν ὁποῖο πρέπει νὰ
προσεγγίζεις τοὺς ἀνθρώπους, για-
τί ἄλλο κήρυγμα ἢ ἄλλη πνευματικὴ
δραστηριότητα πρέπει νὰ κάνεις
στὴν Πετρούπολη καὶ τὸ Ἴλιον, πε-
ριοχὲς καθαρὰ ἀστικές, ἀλλιῶς νὰ
ἀπευθυνθεῖς στὸν κόσμο στὸ Μενί-
δι, περιοχὴ γιὰ τὴν ὁποία οἱ Ἀχαρ-
νεῖς εἶναι ὑπερήφανοι, καὶ διαφορε-
τικὰ νὰ προσεγγίσεις τοὺς πιστοὺς
στὸ Ζεφύρι, μία περιοχὴ μὲ μεγαλύ-
τερες ἀνάγκες. Θέλω ὅμως νὰ σᾶς
πῶ ὅτι εἶμαι καινούργιος στὴν ἐπαρ-
χία μου, ἀκόμα δὲν τὴν ἔχω κἂν ἐπι-
σκεφθεῖ καὶ θέλω τὸν χρόνο νὰ τὴν
γνωρίσω, νὰ γνωρίσω τοὺς ἀνθρώ-
πους καὶ τὰ προβλήματα, ποὺ τοὺς
ἀπασχολοῦν.
—Ν.Π.: Ὁπότε, Σεβασμιώτατε,
πρωταρχικὸς στόχος σας εἶναι ἡ
οἰκοδόμηση μιᾶς νέας σχέσης συ-
νεργασίας, μὲ οὐσιαστικὴ ποιμαν-
τικὴ μέριμνα γιὰ τὸ πολυπρόσωπο
ποίμνιό σας…
—Μητρ.Ἰλίου: Ὡς στόχο μου ἔχω
τὴν ἄμεση συνεργασία μὲ τὴν Τοπ.
Αὐτοδιοίκηση καὶ ὅλους τοὺς τοπι-
κοὺς φορεῖς, γιατί πιστεύω ὅτι δὲν
μπορεῖ κάποιος νὰ κάνει μόνος του
κάτι χωρὶς νὰ ἔχει τὴν στήριξη τοῦ
εὐρύτερου κοινωνικοῦ συνόλου.
Εἶναι κομβικὸ νὰ ὑπάρχει μιὰ καλὴ
συνεργασία ἀνάμεσα στὴν τοπικὴ
Ἐκκλησία καὶ τὴν Τοπ. Αὐτοδιοίκη-
ση. Αὐτὸ τὸ ἔμαθα πολὺ καλὰ κατὰ
τὴ διακονία μου στὴ Μητρόπολη
Θηβῶν καὶ Λεβαδείας καὶ ἀπὸ τὸν
ἴδιο τὸν Ἀρχιεπίσκοπο, κοντὰ στὸν
ὁποῖο ἔζησα ὅλα αὐτὰ τὰ χρόνια.
—Ν.Π.: Αὐτὴ ἡ διακονία τόσο
στὴν ἐπαρχιακὴ Μητρόπολη Θη-
βῶν καὶ Λεβαδείας ὅσο καὶ στὴν
ἀστικὴ Ἀρχιεπισκοπὴ Ἀθηνῶν ἀπο-
τελεῖ ἐφόδιο γιὰ τὴν νέα σας δια-
κονία, ποὺ ξεκινᾶτε στὴν νεοσύ-
στατη Μητρόπολη Ἰλίου;
—Μητρ.Ἰλίου: Ξέρετε κύριε Πα-
παχρήστου στὴν ἐπαρχιακὴ Μη-
τρόπολη ἤσουν εὔκολα ἀναγνωρί-
σιμος. Οἱ ἄνθρωποι σὲ πλησίαζαν,
βρισκόσουν σὲ μιὰ συνεχῆ ἐπικοι-
νωνία μαζί τους. Ὑπῆρχε μιὰ ἁπλό-
τητα, κάτι τὸ ἀνεπιτήδευτο στὴ
σχέση τοῦ Ἱερέα μὲ τὸν πιστό. Ὁ
κόσμος σέβεται καὶ ἀγαπᾶ τὴν
Ἐκκλησία. Ἐρχόμενος στὴν Ἀθή-
να, μετὰ τὴν ἐκλογὴ τοῦ Ἀρχιεπι-
σκόπου, μοῦ δόθηκε ἡ δυνατότητα
νὰ καταλάβω τί σημαίνει τὸ ἀντίθε-
το καὶ πόσος κόπος ἀπαιτεῖται νὰ
κάνεις αἰσθητὴ τὴν παρουσία σου
μὲ τὴν ἔννοια τῆς οὐσιαστικῆς προ-
σφορᾶς στὸν συνάνθρωπο καὶ τῆς
πνευματικῆς στήριξής του, σὲ μιὰ
ἀπρόσωπη πόλη καὶ μιὰ γκρίζα
πολλὲς φορὲς καθημερινότητα.
Ὁπότε ἐδῶ στὴν πόλη πρέπει νὰ
κερδίσεις μὲ πιὸ ἐπίπονο τρόπο τὴν
ἐμπιστοσύνη τοῦ πιστοῦ, τοῦ κάθε
ἀνθρώπου. Δὲν ἀρκεῖ τὸ ράσο, ποὺ
φορᾶς, δὲν ἀρκεῖ τὸ ἐπισκοπικὸ
λειτούργημα. Ἐδῶ πρέπει νὰ περ-
πατήσεις, νὰ βγεῖς στοὺς δρόμους,
νὰ γνωρίσεις τοὺς ἀνθρώπους καὶ
νὰ σὲ γνωρίσουν…
Εἰς τὰς ὁδούς
—Ν.Π.: Ἀρὰ νὰ ὑποθέσουμε ὅτι
δὲν πρόκειται νὰ εἶστε ὁ Ἐπίσκο-
πος τοῦ Μητροπολιτικοῦ Μεγά-
ρου…
—Μητρ.Ἰλίου: Ὄχι δὲν ἔχω κα-
μία τέτοια πρόθεση…
—Ν.Π.: Ἀλλὰ θὰ βγεῖτε νὰ περ-
πατήσετε, νὰ γνωρίσετε τὸν κόσμο
τῆς ἐπαρχίας σας…
—Μητρ.Ἰλίου: Ἀκριβῶς. Θὰ βγῶ
νὰ περπατήσω. Εἶναι κάτι ποὺ τὸ
ἔζησα στὴν ἐπαρχία καὶ νομίζω ὅτι
οἱ ἔντονοι ρυθμοὶ τῆς πόλης δὲν θὰ
μὲ ἐμποδίσουν. Καὶ εἶμαι βέβαιος
ὅτι δὲν θὰ παραξενευτοῦν οἱ ἄν-
θρωποι τῆς ἐπαρχίας μου. Οἱ ἄν-
θρωποι στὴν Πετρούπολη, τὸ Ἴλιον,
τὶς Ἀχαρνὲς εἶναι ἄνθρωποι ἁπλοί,
μὲ τοὺς ὁποίους θέλω νὰ βρισκό-
μαστε, νὰ λέμε μιὰ καλημέρα, νὰ
συναντιόμαστε στὸ δρόμο. Δὲν θὰ
περιμένω στὸ Ἐπισκοπεῖο, γιὰ νὰ
ἔρθουν νὰ μιλήσουμε γιὰ τὰ προ-
βλήματά τους. Θὰ βγῶ πρῶτος ἔξω
νὰ γνωρίσω τὸν χῶρο καὶ τὸν κό-
σμο, ποὺ καλοῦμαι νὰ διακονήσω
καὶ τὶς πραγματικὲς ἀνάγκες, ποὺ
ἔχει.
—Ν.Π.: Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος στὸν
ἐνθρονιστήριο λόγο του εἶχε μιλή-
σει γιὰ ξαναζωντάνεμα τῶν ἐνο-
ριῶν, ποὺ ἀποτελοῦν τὸ μικρότερο
κύτταρο τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς.
Μιλώντας γιὰ τὴ δική σας ἐπαρχία
πῶς θὰ μποροῦσε νὰ γίνει αὐτό;
—Μητρ.Ἰλίου: Πέρα ἀπὸ τὴν
ἐκκλησιολογικὴ ἀναγκαιότητα ἐπα-
ναδραστηριοποίησης τῆς ἐνορίας,
ὑπάρχουν καὶ οὐσιαστικὲς ἀνάγκες,
διότι τώρα δὲν ζοῦμε σὲ ἕναν κό-
σμο, ποὺ de facto ἀναγνωρίζει τὸν
ρόλο τοῦ Ἱερέα καὶ τὸν ρόλο τῆς
Ἐκκλησίας. Θὰ πρέπει νὰ ἐπα-
νευαγγελίσουμε αὐτὸν τὸν κόσμο.
Ἐπίσης νὰ τοῦ δώσουμε καὶ πάλι
ὅσα μπορεῖ νὰ πάρει ἀπὸ μιὰ ἐνορία.
Ἔτσι πρέπει νὰ βροῦμε καινούργι-
ους τρόπους, μὲ τοὺς ὁποίους μπο-
ρεῖ ἡ ἐνορία, πέρα ἀπὸ τὸ Ἁγιαστικὸ
ἢ τὸ μυστηριακὸ ἔργο της, νὰ δείξει
ὅτι μπορεῖ νὰ σταθεῖ ἀρωγὸς τοῦ
κοινωνικοῦ συνόλου, τῶν ἀνθρώ-
πων ποὺ τὴν συγκροτοῦν. Χρειάζε-
ται καὶ πάλι οἱ ἄνθρωποι νὰ ἐπανα-
βεβαιώσουν ὅτι βρίσκονται σὲ μιὰ
ἐπικοινωνία μὲ τὸν Θεό, ἀλλὰ ὄχι
μόνο στὸ πλαίσιο μιᾶς στατικῆς κα-
τάστασης συμμετοχῆς στὰ μυστή-
ρια τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀλλὰ καὶ σὲ
αὐτὸ μιᾶς ἐσωτερικῆς καὶ οὐσια-
στικῆς ἐπικοινωνίας καὶ σχέσης μὲ
τὸν Θεό. Ἀπὸ τὴν ἄλλη πλευρά, ἀπὸ
τὰ πρῶτα χρόνια στὸν χῶρο τῆς Ἐκ-
κλησίας, παράλληλα μὲ τὶς πνευμα-
τικὲς ἀνάγκες, ἱκανοποιοῦντο καὶ οἱ
ὑλικὲς ἀνάγκες τοῦ ποιμνίου στὸ
μέρος τοῦ δυνατοῦ.
Οἱ κληρικοί
—Ν.Π.: Νὰ σᾶς διακόψω… Νὰ
φανταστῶ ὅτι ἐσεῖς δὲν θὰ θέλετε
νὰ βλέπετε τοὺς ἐνοριακοὺς Ἱ.
Ναοὺς τῆς ἐπαρχίας σας νὰ κλεί-
νουν στὶς 11 τὸ πρωΐ σὰν νὰ εἶναι
δημόσιες ὑπηρεσίες, ἀλλὰ θὰ μπο-
ρεῖ ὁ πιστὸς νὰ προσευχηθεῖ, ὅποτε
τὸ νιώθει ἀνάγκη…
—Μητρ.Ἰλίου: Ἀκριβῶς. Βέβαια
καταλαβαίνω ὅτι δὲν μπορεῖ ἕνας
ἄνθρωπος νὰ εἶναι ἀπὸ τὸ πρωῒ μέ-
χρι τὸ βράδυ στὸν Ἱ. Ναό, ἀλλὰ ἂν
εἶναι δύο, τρεῖς ἐφημέριοι θὰ μπο-
ροῦν νὰ μοιραστοῦν ὄχι μόνο τὴν
ἑβδομάδα τὴν ἐφημεριακή, ἀλλὰ
καὶ τὶς ὧρες ποὺ θὰ βρίσκονται στὸν
Ἱ. Ναό. Καὶ βέβαια θὰ πρέπει νὰ ἐξε-
τασθεῖ ἡ δυνατότητα λαϊκῶν συ-
νεργατῶν, ποὺ θὰ μποροῦν νὰ βοη-
θήσουν στὸ ἔργο τῶν κληρικῶν.
Εἶναι πολλὰ τὰ θέματα, ὅπως γιὰ πα-
ράδειγμα αὐτὸ ποὺ συμβαίνει στὰ
νεκροταφεῖα. Ὁ Ἱερέας συνήθως
κάνει ἕνα τρισάγιο χωρὶς νὰ ἔχει κα-
μία ἐπαφὴ μὲ τοὺς οἰκείους τοῦ κε-
κοιμημένου. Αὐτὸ πρέπει νὰ ἀλλά-
ξει. Δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ μὴ ἀκοῦς
τὸν πόνο ἐκείνου, ποὺ ἔχασε ἕνα δι-
κό του ἄνθρωπο καὶ νὰ διαβάζεις
μηχανικὰ μιὰ προσευχή. Αὐτὸς δὲν
εἶναι ὁ πραγματικὸς λόγος ὕπαρξης
τῶν τρισαγίων. Δὲν εἶναι μόνο ἡ ἱε-
ρατικὴ εὐχή, εἶναι καὶ ἡ στήριξη, ἡ
ἀνακούφιση τοῦ πενθούντα γιʼ αὐτὸ
ἄλλωστε καὶ τὰ τρισάγια καθιερώ-
θηκαν ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία. Ἢ ἕνα ἄλ-
λο παράδειγμα. Πάει ἕνας κληρικὸς
νὰ κάνει ἕνα εὐχέλαιο σὲ ἕνα σπίτι.
Θὰ τὸ κάνει καὶ θὰ φύγει; Δὲν θὰ
ρωτήσει γιὰ τὸν λόγο, ποὺ ἡ οἰκογέ-
νεια τὸ ζήτησε; Δὲν εἶναι στὶς ποι-
μαντικές του ὑποχρεώσεις νὰ γνω-
ρίζει; Ὅλα αὐτὰ βέβαια ἀπαιτοῦν
μιὰ νέα διαφορετικὴ ἐκπαίδευση…
Σύγχρονος ποιμαντική
—Ν.Π.: Σεβασμιώτατε, τὸ ζήτημα
τῆς ἐπιστροφῆς τῶν νέων στὴν
Ἐκκλησία καὶ πιὸ συγκεκριμένα
στὸν Ἱ. Ναὸ φαίνεται νὰ ἀπασχολεῖ
πολλούς. Καὶ φαίνεται νὰ ἔχει βά-
ση, ἂν δοῦμε ὅτι συνήθως στὸν Ἱ.
Ναὸ συγκεντρώνονται πιστοὶ μεγα-
λύτερης ἡλικίας…
—Μητρ.Ἰλίου: Αὐτὸ εἶναι ἀλή-
θεια. Κοιτάξτε ὅσο διακονοῦσα
στὴν ἐπαρχία ὑπῆρχε μιὰ περισσό-
τερο ἄμεση σχέση μὲ τοὺς νέους,
ὅπως ὑπῆρχε γενικότερα μιὰ περισ-
σότερο ἄμεση σχέση μὲ ὅλους τοὺς
πιστούς. Σὲ αὐτὰ τὰ δύο χρόνια, ποὺ
ὑπηρέτησα στὴν Ἀρχιεπισκοπὴ Ἀθη -
νῶν, διαπίστωσα, καὶ παρὰ τὰ ὅσα
λέγονται γιὰ τὴν σχέση τῶν νέων μὲ
τὴν Ἐκκλησία, ὅτι περπατώντας στὸ
δρόμο οἱ νέοι μὲ χαιρετοῦσαν, ἐκ-
φράζοντας μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ τὸν
σεβασμό τους στὸν Ἱερέα. Καὶ βέ-
βαια δὲν πιστεύω ὅτι αὐτοὶ οἱ νέοι
ἄνθρωποι εἶχαν κάποια στενὴ σχέ-
ση μὲ τὴν Ἐκκλησία, ἀλλὰ θεωρῶ
σημαντικὸ ὅτι ἔχουν μιὰ καλὴ διά-
θεση πρὸς τοὺς λειτουργούς Της.
Κατὰ συνέπεια τὸ πρόβλημα εἶναι
δικό μας. Ἀποφεύγουμε νὰ ἀντιμε-
τωπίσουμε τοὺς νέους πρόσωπο μὲ
πρόσωπο. Εἴτε γιατί δὲν ξέρουμε
πῶς νὰ ἀνταποκριθοῦμε στὶς ἐρω-
τήσεις καὶ τοὺς προβληματισμούς
τους εἴτε γιατί ἐπιλέγουμε μιὰ ποι-
μαντικὴ περισσότερο θεωρητική,
μιὰ ποιμαντικὴ τῆς «σιωπῆς» δη-
λαδὴ νὰ ἀκοῦν οἱ ἄνθρωποι μόνο
χωρὶς νὰ τοὺς δίνουμε τὴ δυνατό-
τητα νὰ ἀναζητοῦν…
—Ν.Π.: Ἔχει γίνει ὅμως ἡ ἀνά-
λογη ποιμαντικὴ πρὸς τοὺς κληρι-
κούς; Ἔχουν προετοιμαστεῖ νὰ
ἀπαντήσουν στὶς ἐρωτήσεις καὶ
τοὺς προβληματισμοὺς τῶν νέων;
—Μητρ.Ἰλίου: Στὴν Ἀρχιεπισκο-
πή, ποὺ διακονοῦσα μέχρι πρόσφα-
τα, ξεκίνησε μιὰ σοβαρὴ προσπά-
θεια μέσω τοῦ Ἱδρύματος Ἐπιμόρ-
φωσης Κληρικῶν, ποὺ δημιουργή-
θηκε. Ἔχω σκοπό, λοιπόν, νὰ ζητή-
σω ἀπὸ τὸν Μακαριώτατο, καὶ πι-
στεύω πὼς δὲν θὰ τὸ ἀρνηθεῖ, κά-
ποιοι κληρικοὶ τῆς Μητροπόλεως
Ἰλίου νὰ ἐκπαιδευτοῦν πάνω σ᾽ αὐτὰ
τὰ θέματα καὶ σὲ κηρυκτικὸ καὶ γε-
νικότερα σὲ ποιμαντικὸ ἐπίπεδο. Καὶ
θὰ ἐργαστοῦμε σ᾽ αὐτὴ τὴν κατεύ-
θυνση κυρίως μὲ τοὺς νεώτερους
κληρικούς, οἱ ὁποῖοι πρῶτοι οἱ ἴδιοι
θὰ πρέπει νὰ ἔχουν τὶς ἀπαντήσεις,
ὥστε νὰ βοηθήσουν τοὺς νέους καὶ
νὰ ἀπαντήσουν στὶς ἐρωτήσεις
τους. Τὸ θέμα εἶναι ὅλα αὐτὰ νὰ μᾶς
ἀπασχολήσουν πρῶτα ἐμᾶς τοὺς
ἴδιους, νὰ μᾶς προβληματίσουν, νὰ
ἀναζητήσουμε τὶς ἀπαντήσεις, τὶς
λύσεις καὶ τότε θὰ εἴμαστε ἕτοιμοι
νὰ δώσουμε ἀπαντήσεις καὶ στοὺς
νέους, ποὺ περιμένουν νὰ ἀκού-
σουν τὴν θέση τῆς Ἐκκλησίας, νὰ
δοῦν τὴν ποιμαντικὴ μέριμνά της,
τὸ ἐνδιαφέρον της…
—Ν.Π.: Τί λέτε σὲ ὅλους αὐτούς,
ποὺ θεωροῦν ὅτι ἡ Ἐκκλησία ὑπάρ-
χει μόνο γιὰ τὴν τέλεση μυστηρίων
καὶ ἱεροπραξιῶν, ὅπως γάμοι, βα-
πτίσεις καὶ μνημόσυνα; Μήπως
εἶναι τὸ ἀποτέλεσμα τῆς περιθω-
ριοποίησης, ἀπὸ ὅλους μας, τῆς
Ἐκκλησίας ἀπὸ τὴ ζωή μας;
—Μητρ. Ἰλίου: Ὅπως τὸ εἴπατε
ὅλοι μας τὴν ἔχουμε περιθωριοποι-
ήσει, μὲ κάποιο τρόπο ἀκόμη καὶ οἱ
κληρικοί, γιατί ἐμεῖς οἱ ἴδιοι ἀποδεχ-
θήκαμε τὸν ρόλο νὰ διαβάζουμε με-
ρικὲς εὐχὲς χωρὶς νὰ μπαίνουμε
στὴν οὐσία τῶν πραγμάτων εἴτε για-
τί δὲν ἔχουμε τὶς γνώσεις, εἴτε για-
τί δὲν θέλουμε νὰ τὸ κάνουμε, για-
τί χάνουμε τὴν δική μας ἀσφάλεια,
τὴν βολή μας. Καὶ ἔτσι μὲ αὐτὸ τὸν
τρόπο συμμετέχουμε καὶ ἐμεῖς οἱ
κληρικοὶ σὲ αὐτό, ποὺ εἶναι διάχυτο
στὴν ἀτμόσφαιρα ὅτι ὑπάρχουμε
μόνο γιὰ τοὺς γάμους καὶ τὶς κη-
δεῖες καὶ ἁπλῶς εἴμαστε ἕνα μέρος
τοῦ συστήματος, ἕνα ἀκόμα Νομικὸ
Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου, ποὺ
μαζὶ μὲ ἄλλα Νομικὰ Πρόσωπα συμ-
βάλλουμε στὴν ὀργάνωση καὶ λει-
τουργία τῆς κοινωνίας. Πρέπει λοι-
πὸν νὰ ἀλλάξουμε στάση, γιατί τὸ
μήνυμα τοῦ Εὐαγγελίου ἀπευθύνε-
ται σὲ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους καὶ
σὲ ἐκείνους, ποὺ εἶναι μέσα στὴν
Ἐκκλησία καὶ σὲ ἐκείνους, ποὺ εἶναι
ἐκτός. Καὶ γιὰ νὰ τὸ πετύχουμε αὐτὸ
πρέπει οἱ κληρικοὶ νὰ ἐκπαιδευ-
τοῦμε, νὰ υἱοθετήσουμε νέες ποι-
μαντικὲς μεθόδους, ποὺ νὰ ἀπαν-
τοῦν στὶς ἀνάγκες τῆς σύγχρονης
ἐποχῆς. Καὶ δὲν θὰ κερδίσουμε μὲ
τὴν πειθὼ μας, ἀλλὰ μὲ τὴν ἀλήθεια
τοῦ Χριστιανικοῦ μηνύματος.
—Ν.Π.: Μήπως βλέπουμε τὴν
Ἐκκλησία ἁπλὰ σὰν ἕνα διοικητικὸ
μηχανισμό, μιὰ προέκταση τοῦ
Κράτους καὶ ἔχουμε ξεχάσει ὅτι
Ἐκκλησία εἴμαστε ὅλοι μας;
—Μητρ. Ἰλίου: Αὐτὸ εἶναι ἀλή-
θεια, γιατί ὅταν ἀναφερόμαστε,
ἀκόμα καὶ οἱ κληρικοί, στὴν Ἐκκλη-
σία ἀναφερόμαστε στὴν διοικοῦσα
Ἐκκλησία. Αὐτὸ ποὺ θὰ μποροῦσε
νὰ ἀλλάξει τὴν προσέγγιση αὐτὴ
εἶναι μόνο, ἂν δοῦμε τὴν Ἐκκλησία
στὶς πραγματικές της διαστάσεις,
ὅτι δηλαδὴ τὴν συγκροτοῦμε ὅλοι
μαζί. Ἐκκλησία εἴμαστε ὅλοι καὶ
ὅλοι ἐπιτελοῦμε ἕνα διακόνημα. Ὅ-
λοι μας ἀποτελοῦμε τὴν Ἐκκλησία.
Δὲν ὑπάρχει Ἐκκλησία τῶν Ἱε-
ραρχῶν, Ἐκκλησία τῶν Ἱερέων καὶ
Ἐκκλησία τῶν πιστῶν. Καὶ ὅπως εἶπε
ὁ Ἀρχιεπίσκοπος οἱ Ἱερεῖς δὲν εἶναι
ἀντιπρόσωποι τοῦ Θεοῦ στοὺς ἀν-
θρώπους, ἀλλὰ τῶν ἀνθρώπων στὸν
Θεό. Ὁπότε πρέπει νὰ ἀλλάξει αὐτὴ
ἡ ἀντίληψη καὶ νὰ βροῦμε ξανὰ τὴν
ἀληθινὴ ταυτότητά μας. Ὅλοι εἴμα-
στε μέλη τῆς Ἐκκλησίας καὶ ὁ κάθε
ἕνας ἔχει τὸ διακόνημά του.
—Ν.Π.: Σήμερα ὑπάρχει μιὰ κρί-
ση ἀξιῶν, μιὰ πνευματικὴ κρίση.
Ἀμφισβητοῦνται θεσμοὶ καὶ οἱ
ἐκπρόσωποί τους. Ἀνάμεσα σὲ
αὐτοὺς κάποιοι ἀμφισβητοῦν τὴν
διοικοῦσα Ἐκκλησία καὶ τοὺς λει-
τουργούς της.
—Μητρ. Ἰλίου: Κοιτάξτε, οἱ κλη-
ρικοὶ εἴμαστε ἕνα κομμάτι τῆς κοι-
νωνίας. Εἴμαστε ἀντανακλάσεις τῆς
Κοινωνίας καὶ τῶν προβλημάτων
της. Μπορεῖ νὰ ἔχουμε μιὰ διαφο-
ρετικὴ πορεία, ἀλλὰ δὲν εἴμαστε
ἔξω ἢ πάνω ἀπὸ τὴν κοινωνία. Θὰ
πρέπει λοιπὸν νὰ μᾶς προβληματίσει
ὅτι ἡ κοινωνία διέρχεται μιὰ κρίση,
ὅτι ἀμφισβητοῦνται θεσμοί, νὰ ἀνα-
ζητήσουμε τὰ αἴτια καὶ νὰ βροῦμε
τρόπους νὰ ἀποκαταστήσουμε αὐτὴ
τὴν σχέση καὶ τὴν ἐμπιστοσύνη μὲ
τὸν κάθε ἄνθρωπο. Γιατί νομίζω
πὼς παρὰ τὰ ὅσα προβλήματα ἢ τὰ
σκάνδαλα, ποὺ παρουσιάζονται καὶ
στὸν ἐκκλησιαστικὸ χῶρο, ἡ Ἐκκλη-
σία, αὐτὸ ποὺ εἴμαστε ὅλοι μας, δὲν
παύει νὰ εἶναι μιὰ μεγάλη ἐλπίδα.
Καὶ σᾶς θυμίζω αὐτό, ποὺ σᾶς εἶπα
νωρίτερα γιὰ τὰ παιδιὰ αὐτά, ποὺ
ἐνδεχομένως νὰ μὴ ἔχουν πάει
ποτὲ στὸ κατηχητικό, ἀλλὰ ὅταν μὲ
συναντοῦσαν στὸ δρόμο μοῦ ἔλε-
γαν «γειά σου Πάτερ».
—Ν.Π.: Τί θὰ μποροῦσε νὰ πεῖ σή-
μερα ἕνας Ἱερέας σὲ ἕναν ἄνεργο
νέο; Σὲ ἕναν ἄνθρωπο ποὺ βλέπει οἱ
θυσίες, οἱ κόποι, τὰ πτυχία του νὰ μὴ
ἀρκοῦν σὲ μιὰ κοινωνία τῆς ἀναξιο-
κρατίας καὶ τοῦ ρουσφετιοῦ;
—Μητρ.Ἰλίου: Κατʼ ἀρχὰς θὰ
πρέπει αὐτὸν τὸν ἄνθρωπο νὰ τὸν
ἀκούσουμε. Νὰ ἀκούσουμε τί ἔχει
νὰ μᾶς πεῖ. Νὰ ἀκούσουμε τὴν ἀγω-
νία του. Τὸ παράπονό του. Τὶς σκέ-
ψεις καὶ τοὺς προβληματισμούς
του. Δὲν χρειάζεται νὰ σπεύσουμε
καὶ νὰ τοῦ ποῦμε νὰ κάνει αὐτὸ ἢ τὸ
ἄλλο. Πρέπει νὰ μάθουμε νὰ ἀκοῦ-
με τοὺς νέους καὶ τὶς ἀγωνίες τους.
Καὶ μετὰ νὰ στηρίξουμε τὸν ψυχικὸ
κόσμο τους. Νὰ προσπαθήσουμε νὰ
τοὺς δώσουμε ἕνα ὅραμα, νὰ τοὺς
ἐνθαρρύνουμε, νὰ τοὺς δώσουμε
καὶ πάλι τὴν χαμένη ἐλπίδα. Νομίζω
ὅτι αὐτὸς εἶναι ὁ ρόλος ἑνὸς Ἱερέα.
Νὰ μὴ ἀποφαίνεται. Πρῶτα νὰ ἀ-
κούει. Νὰ ἔχει τὴ διάθεση νὰ ἀκού-
σει τὸν ἄλλο. Καὶ μετὰ νὰ συζητήσει
μαζί του. Γιʼ αὐτὸ θέλω νὰ περπατή-
σω στὴν ἐπαρχία μου. Γιὰ νὰ ἀκού-
σω τοὺς ἀνθρώπους της. Γιὰ νὰ κα-
ταλάβουν ὅλοι τὸ ὅτι εἶμαι Ἐπίσκο-
πος δὲν τοὺς ἐμποδίζει νὰ μὲ πλη-
σιάσουν καὶ νὰ μιλήσουν μαζί μου.
Δὲν θέλω νὰ εἶμαι μέρος ἑνὸς πρω-
τοκόλλου. Δὲν μὲ ἐνδιαφέρει αὐτό.
Θέλω νὰ εἶμαι κομμάτι τῆς κοινω-
νίας τῆς ἐπαρχίας, ποὺ κλήθηκα νὰ
διακονήσω. Ὄχι νὰ ἐξουσιάσω, ἀλ-
λὰ νὰ διακονήσω.
—Ν.Π.: Μόνος σας θὰ περπατή-
σετε καὶ θὰ γνωρίσετε τοὺς πι-
στούς τῆς ἐπαρχίας σας ἢ μὲ τὴν
συνοδεία καμιᾶς δεκαριᾶς κλη-
ρικῶν καὶ συνεργατῶν σας;
—Μητρ.Ἰλίου: (Γελάει) Μόνος
μου. Δὲν χρειάζονται ἄλλοι. Θέλω
νὰ ἀκούσω. Δὲν προσδοκῶ νὰ λύ-
σω ὅλα τα προβλήματα, ἀλλὰ του-
λάχιστον θὰ ἀκούσω τοὺς ἀνθρώ-
Ἱεραποστολικὴ ἐπίσκεψις ἀγάπης
εἰς τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Ἀλβανίας
Ὑπὸ τῆς θρησκευτικῆς Ὑπηρε-
σίας τῆς Ἑλληνικῆς Ἀστυνομίας
ἐξεδόθη ἡ ἀκόλουθος ἀνακοίνωσις:
Μὲ πρωτοβουλία τῆς Θρησκευ-
τικῆς Ὑπηρεσίας τῆς Ἑλληνικῆς
Ἀστυνομίας θὰ πραγματοποιηθῆ
ἀπὸ 20 ἔως 26 Σεπτεμβρίου 2010,
Προσκυνηματικὴ καὶ Ἱεραποστο-
λικὴ ἐπίσκεψη ἀγάπης εἰς τὴν
Ὀρθόδοξον Ἐκκλησία τῆς Ἀλβα-
νίας καὶ προσκύνημα εἰς τὸ μονα-
στήρι, ὅπου εὑρίσκεται ὁ τάφος
τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ. Ἐπί-
σης θὰ γίνη ἐπίσκεψη σὲ ἱστορικὲς
διὰ τοὺς Ἕλληνες πόλεις καὶ πε-
ριοχὲς τῆς Βορείου Ἠπείρου.
Τὸ πρόγραμμα περιλαμβάνει ἐπι-
πους. Καὶ ἂν μπορῶ καὶ ὅπου μπο-
ρῶ τότε θὰ κάνω ὅ,τι περνάει ἀπὸ
τὸ χέρι μου νὰ βοηθήσω.
Διὰ τὸν Ἀττικῆς
καὶ Μεγαρίδος
—Ν.Π.: Σεβασμιώτατε, ἀναλαμ-
βάνεται τὸ πηδάλιο μιᾶς νεοσύ-
στατης Μητροπόλεως, ποὺ ἀποτε-
λοῦσε τμῆμα τῆς μέχρι πρότινος
Μητροπόλεως Ἀττικῆς καὶ τῆς πα-
λαιότερης Μητροπόλεως Ἀττικῆς
καὶ Μεγαρίδος. Μιὰ ἐπαρχία ποὺ
γνώρισε περισσότερες ἴσως περι-
πέτειες ἀπὸ τὴν ἠρεμία καὶ τὴ γα-
λήνη. Κατὰ τὴν χειροτονία σας
ἀπευθύνατε ἕνα θερμὸ μήνυμα
στὸν Μητροπολίτη πρώην Ἀττικῆς
καὶ Μεγαρίδος Νικόδημο.
—Μητρ. Ἰλίου: Αὐτὸ τὸ μήνυμα,
τὸ ὁποῖο λέτε, ἔκανε καὶ φανερὴ
τὴν σχέση τὴν ὁποία ἔχω μὲ τὸν
Μητροπολίτη Νικόδημο. Τὸν γνώρι-
σα ὅταν ἤμουν λαϊκός, ἐπειδὴ ὁ γέ-
ροντάς μου καὶ μετέπειτα ἡγούμε-
νος τῆς Ἱ. Μονῆς Σαγματᾶ μακα-
ριστὸς πατὴρ Νικόδημος ἦταν Ἱερο-
κήρυκας στὰ Μεσόγεια. Ἕναν χρό-
νο πρὶν ἀπὸ τὴν ἔκπτωσή του, ὅταν
ἀκόμα ἤμουν φοιτητὴς στὴν Φιλο-
σοφική, γνώρισα τὸν Μητροπολίτη.
Ἔκτοτε παρακολούθησα τὴν πο-
ρεία του καὶ αὐτὸς παρακολούθησε
τὴ δική μου καὶ ἐκεῖ ὀφείλεται καὶ ἡ
κατὰ παραχώρηση χειροτονία μου
ἀπὸ τὸν κ. Νικόδημο, τὸ 1977, στὴν
Κέρκυρα. Εἶχε συλλειτουργήσει ἐ-
κείνη τὴν ἡμέρα μὲ τὸν ἐπιχώριο
Μητροπολίτη καὶ τὴν τελευταία
στιγμὴ τοῦ παραχώρησε τὴν χειρο-
τονία μου. Ἔκτοτε εἴχαμε πολλὲς
εὐκαιρίες νὰ βρεθοῦμε καὶ νὰ συ-
ζητήσουμε. Παρακολούθησα τὶς
προσπάθειές του νὰ ἐπιστρέψει
στὸν Μητροπολιτικὸ θρόνο τῆς πα-
λαιᾶς Μητροπόλεώς του καὶ πι-
στέψτε με δὲν εἶναι προσπάθειες νὰ
κερδίσει ἕναν θρόνο. Μέσα του πι-
στεύει ὅτι πρέπει νὰ ἀποκαταστα-
θοῦν κάποιοι Ἱεροὶ Κανόνες ποὺ
διασαλεύτηκαν. Αὐτὸ νομίζω εἶναι,
ποὺ ἐπιθυμεῖ καὶ ὄχι ἡ ἀποκατάστα-
σή του σὲ κάποιο θρόνο. Γιʼ αὐτὸ καὶ
ἀπευθύνθηκα στὴν πατρική του
καρδιά. Ἴσως γιατί ἐμεῖς δὲν μπο-
ροῦμε νὰ ἀλλάξουμε τὴν ἱστορία.
—Ν.Π.: Γιατί ἔπρεπε ἡ Ἱεραρχία
νὰ θέσει ὅρους γιὰ τὴν ἄρση τοῦ
ἐπιτιμίου τῆς ἀκοινωνησίας;
—Μητρ.Ἰλίου: Δὲν συμμετεῖχα
στὴ λήψη αὐτῆς τῆς ἀπόφασης,
ὁπότε δὲν γνωρίζω ἀπόλυτα τὸ
σκεπτικό της.
—Ν.Π.: Θὰ ἔπρεπε μὲ κάποιο
τρόπο νὰ τὸν ἀποκαταστήσει ἡ
Ἱεραρχία;
—Μητρ.Ἰλίου: Νομίζω ὅτι στὴ
σκέψη τῶν περισσοτέρων Ἱεραρ-
χῶν ἀποκατάσταση γιὰ τὸν κύριο
Νικόδημο σημαίνει τὴ δυνατότητα
νὰ συλλειτουργεῖ μὲ συνεπισκό-
πους του. Ἐνῶ στὴ σκέψη τὴ δική
του ἀποκατάσταση σημαίνει θερα-
πεία μιᾶς κατάστασης καὶ ὄχι ἐγκα-
τάσταση σὲ ἕνα Ἐπισκοπεῖο. Αὐτὸ
ἔχω ἀντιληφθεῖ, ὅπως τὸν γνωρίζω.
—Ν.Π.: Μετὰ τὴν ἐνθρόνισή σας
θὰ τὸν περιμένετε στὴν Μητρόπο-
λή σας, γιὰ νὰ συλλειτουργήσετε;
—Μητρ.Ἰλίου: Δὲν θὰ τὸν περι-
μένω. Θὰ περπατήσω πρὸς τὰ ἐκεῖ.
Ὅπως ἄλλωστε ἔκανα πολλὲς
φορὲς τὰ προηγούμενα χρόνια.
Διὰ τὸ Φανάρι
—N.Π.: Σκέπτεστε νὰ ἐπισκε-
φθεῖτε καὶ τὸ Οἰκουμενικὸ Πα-
τριαρχεῖο;
—Μητρ.Ἰλίου: Ἡ ἀγάπη μου γιὰ
τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο μας
εἶναι δεδομένη καὶ αὐτονόητη.
Γνωρίζομαι μὲ τὸν Οἰκουμενικό
μας Πατριάρχη ἀπὸ τὸ 1978, ὅταν
ἐπισκέφθηκε γιὰ πρώτη φορὰ ὡς
Μητροπολίτης Φιλαδελφείας τὴν Ἱ.
Μονὴ Σαγματᾶ. Μὴ ξεχνᾶτε ἄλλω-
στε ὅτι διακόνησα κοντὰ στὸν ση-
μερινὸ Ἀρχιεπίσκοπο, ἕναν ἄνθρω-
πο ποὺ τιμᾶ, σέβεται καὶ ἀγαπᾶ τὸ
Πατριαρχεῖο. Σὲ ὅ,τι μὲ ἀφορᾶ πι-
στεύω ὅτι τὸ Οἰκ.Πατριαρχεῖο ἐπι-
τελεῖ καὶ ἔχει νὰ ἐπιτελέσει ἕναν
πολὺ σημαντικὸ ρόλο στὴν ἑνότη-
τα τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν.
Καὶ εἶναι πολὺ σημαντικὸ ὅτι τὸ πη-
δάλιο τῆς πρωτόθρονης Ἐκκλη-
σίας κρατάει στὰ χέρια του ὁ Πα-
τριάρχης Βαρθολομαῖος. Ὁπότε ἡ
ἐπίσκεψή μου στὸ Πατριαρχεῖο θὰ
πρέπει νὰ θεωρεῖται δεδομένη.
—Ν.Π.: Σεβασμιώτατε σᾶς εὐχα-
ριστῶ θερμά, γιὰ αὐτὴ τὴν πρώτη
ἐκτενῆ συζήτηση ποὺ εἴχαμε καὶ
γιὰ τὴν τιμή, ποὺ μᾶς κάνατε νὰ πα-
ραχωρήσετε τὴν πρώτη συνέντευ-
ξή σας στὸ «Amen.gr».
—Μητρ. Ἰλίου: Καὶ ἐγὼ σᾶς
εὐχαριστῶ θερμά».
σκέψεις σὲ Ἱ. Μονές, Ἱ. Ναοὺς καὶ
ἱδρύματα, ποὺ συντηρεῖ ἡ Ὀρθό-
δοξος Ἐκκλησία μὲ σκοπό τὴν γνω-
ριμία μὲ τὸ ἔργο τῆς Ἐκκλησίας
καθὼς καὶ τὴν συμπαράσταση ἀγά-
πης καὶ Ὀρθόδοξης μαρτυρίας.
Διὰ δηλώσεις θέσεων εἰς τὰ τη-
λέφωνα 210-5235879, 5235809 (Τα-
ξιδιωτικὸ Γραφεῖο LAKY TOURS).
Ἐπίσης ὅποιος ἐπιθυμεῖ μπορεῖ
νὰ προσφέρει διάφορα ἐκκλησια-
στικὰ εἴδη, εἰκόνες, βιβλία καὶ λοι-
πὰ εἴδη διὰ διανομὴ σὲ Ἱεροὺς Να-
οὺς καὶ ἱδρύματα. Πληροφορίες
στὸ τηλ. 210-7788142 (Ὑπεύθυνος
π. Νεκτάριος, Π. Κανελλοπούλου 4,
10177, Ἀθῆναι).
Εἰς τὸ αἷμα των ἐστηρίχθη ἡ Ὀρθοδοξία
«Ὑπάρχει μία καὶ μοναδικὴ Ἐκκλησία ἡ τῆς Ὀρθοδοξίας, ἄλλαι δὲν ὑπάρχουν»
Ὁ Μητροπολίτης Καστορίας κ.
Σεραφεὶμ ἐχοροστάτησεν εἰς τὸν
ἑσπερινόν, ἀλλὰ καὶ εἰς τὴν Θείαν
Λειτουργίαν, ἡ ὁποία ἐτελέσθη, τὴν
13ην Ἰουνίου, εἰς τὴν Οἰνόην Καστο-
ρίας πρὸς τιμὴν τῶν Ἁγίων Νεο-
μαρτύρων τῆς Ἐκκλησίας μας.
Ὁ Μητροπολίτης Καστορίας εἰς
ἐγκύκλιόν του ἀπεκάλυψεν ὅτι ὁ μα-
καριστὸς Γέρων Παΐσιος, ὁ Ἁγιορεί-
της τοῦ εἶχεν ὑποδείξει νὰ τιμᾶ τὰ Ἱ.
Λείψανα τῶν Ἁγίων Νεομαρτύρων
μας, διότι εἰς τὸ αἷμα των ἐστηρίχθη
ἡ Ὀρθοδοξία καὶ ἀποτελοῦν τὴν νέ-
αν βάσιν τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὴν ἀ-
σφάλειαν. Ὁ κ. Σεραφεὶμ εἰς τὴν ἰ-
δίαν ἐγκύκλιον ἐτόνισεν ὅτι ἡ Ὀρθό-
δοξος Ἐκκλησία εἶναι ἡ Μία καὶ Μο-
ναδικὴ Ἐκκλησία, ἀφοῦ δὲν ὑπάρ-
χουν ἄλλαι Ἐκκλησίαι ὡς ὁμολογοῦ-
μεν εἰς τὸ Σύμβολον τῆς Πίστεως.
Ἡ ἐγκύκλιος
Παραθέτομεν ὁλόκληρον τὴν ἐγ-
κύκλιον τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Κα-
στορίας, ὁ ὁποῖος εἰς τὴν Οἰνόην τῆς
πόλεως θὰ ἀνεγείρη Ἱ. Ναὸν πρὸς
τιμὴν τῶν Ἁγίων Νεομαρτύρων τῆς
Ἐκκλησίας μας. Τὸ πλῆρες κείμενον
«Ἂν πάντοτε, ἀδελφοί μου, πρέ-
τῆς ἐγκυκλίου ἔχει ὡς ἑξῆς:
πει νὰ εὐχαριστοῦμε καὶ νὰ δοξολο-
γοῦμε τὸ ὄνομα τοῦ Ἁγίου Τριαδι-
κοῦ Θεοῦ γιὰ τὶς ἀμέτρητες δωρεὲς
καὶ εὐλογίες, ποὺ μᾶς χάρισε καὶ
μᾶς χαρίζει καθημερινά, ἂν πάντοτε
τὰ χείλη μας θὰ πρέπει νὰ ἐπανα-
λαμβάνουν, μὰ πολὺ περισσότερο ἡ
καρδιά μας, τοὺς στίχους τῆς Δοξο-
λογίας: “Ὑμνοῦμεν Σε, εὐλογοῦμεν
Σε, δοξολογοῦμεν Σε… διὰ τὴν με-
γάλην Σου δόξαν”, αὐτὸ ὀφείλουμε
ἰδιαιτέρως νὰ τὸ κάνουμε στὴν μνή-
μη τῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας.
Ὅπως ὁ κτιστὸς οὐρανὸς στολίζε-
ται μὲ τὴν σελήνη καὶ τὰ ἄστρα, ποὺ
ἐμφανίζονται τὴν νύκτα καὶ τὸν
ἥλιο, ποὺ λάμπει κατὰ τὴν διάρκεια
τῆς ἡμέρας, ἔτσι καὶ ἡ Βασιλεία τῶν
Οὐρανῶν στολίζεται μὲ τὴν παρου-
σία τῶν Ἁγίων μας.
 Εἶναι οἱ φίλοι
μας καὶ οἱ ἀδελφοί μας.
 Εἶναι ἡ δόξα
τῆς Ἐκκλησίας μας. Ε 
 ἶναι οἱ πύργοι,
ποὺ μᾶς προστατεύουν ἀπὸ τὶς ἐπι-
δρομὲς τῶν δαιμόνων. Ε 
 ἶναι οἱ φά-
ροι, ποὺ φωτίζουν μὲ τὸ φῶς τους
τὴν δική μας πορεία πρὸς τὸν Οὐρα-
νό.
 Εἴχαμε Ἁγίους, ἔχουμε Ἁγίους
καὶ θὰ ἔχουμε Ἁγίους μέχρι τῆς
συντελείας τῶν αἰώνων, ἀφοῦ ἡ ὀρ-
θόδοξη μητέρα μας, ἡ Ἐκκλησία, ἡ
μοναδικὴ Ἐκκλησία, (γιατὶ δὲν
ὑπάρχουν ἄλλες Ἐκκλησίες, ἀλλὰ
“Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστο-
λικὴ Ἐκκλησία”, ὅπως ὁμολογοῦμε
στὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως) εἶναι ἡ
ταμειοῦχος τῆς θείας χάριτος καὶ
ἀναγεννᾶ καθημερινὰ Ἁγίους, τοὺς
ὁποίους ὡς πολύτεκνος καὶ καλλί-
τεκνος μητέρα τοὺς προσφέρει σὰν
δῶρο στὸν Οὐράνιο Πατέρα, ὅπου
καὶ δέονται γιὰ τὴν σωτηρία τοῦ κό-
σμου.
 Σᾶς ἀνέφερα τὰ παραπάνω,
ΒΙΒΛΙΟΝ ΔΙΑ ΤΟΝ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΝ ΑΘΗΝΩΝ
Ὑπό τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν κ. Χρυσοστόμου
Ὁ Μητροπολίτης Πατρῶν κ.
Χρυσόστομος ἔγραψεν, ἐπιμελήθη
καί ἐκυκλοφόρησε βιβλίο ὑπό τόν
τίτλον «Ὁ ὑψιπέτης ἀετός», τό
ὁποῖον εἶναι ἀφιερωμένον εἰς τόν
μακαριστόν Ἀρχιεπ. Ἀθηνῶν, κυρό
Χριστόδουλον. Εἰς ἐκτενές δημοσί-
ευμα τῆς ἐφημερίδος «Ἡ Γνώμη»
Πατρῶν τονίζεται μεταξύ ἄλλων:
«Τὸ βιβλίο, ποὺ ἔρχεται ὡς καρ -
πὸς καὶ ἀπαύγασμα εὐγνωμοσύνης
τοῦ πνευματικοῦ τέκνου πρὸς τὸν
Πατέρα, τοῦ μαθητοῦ πρὸς τὸν Δι-
δάσκαλο, τοῦ Ποιμένος πρὸς τὸν
Ἀρχιποιμένα, ἐπιγράφεται «Ὁ ὑψι-
πέτης ἀετὸς» καὶ φέρει τὴν προσω-
πικὴ σφραγίδα τοῦ κ. Χρυσοστόμου,
ὁ ὁποῖος εἶναι καὶ ὁ συγγραφέας καὶ
ἐπιμελητὴς τοῦ ἔργου.
Ὡς γνωστὸν ὁ Σεβασμιώτατος,
ὅταν ἀνῆλθε στὸν Ἀρχιεπισκοπικὸ
θρόνο τῶν Ἀθηνῶν ὁ ἀπὸ Δημη-
τριάδος Χριστόδουλος, ὑπηρετοῦ-
σε ἤδη στὴν Ἱερὰ Σύνοδο. Ἀπὸ τὴν
πρώτη στιγμὴ ὁ νέος Ἀρχιεπίσκοπος
περιέβαλε τὸν τότε Ἀρχιμανδρίτη
Χρυσόστομο μὲ πολλὴ ἀγάπη, τὸν
τοποθέτησε Ἀρχιγραμματέα τῆς
Ἱερᾶς Συνόδου καὶ ἀργότερα εἰση-
γήθη στὴν Ἱεραρχία τὴν προαγωγή
του σὲ Μητροπολίτη Πατρῶν.
Στὸ νεοεκδοθὲν βιβλίο περιλαμ-
βάνονται ὁμιλίες τοῦ κ. Χρυσοστό-
μου, ποὺ ἀφοροῦσαν στὸ πρόσωπο
τοῦ Σεπτοῦ Πρωθιεράρχου καὶ ἐνό-
σω ζοῦσε ἀλλὰ καὶ μετὰ τὴν κοίμη-
σή του. Ἐπίσης ὑπάρχει πλούσιο
φωτογραφικὸ ὑλικὸ μὲ τὸν μακα-
ριστὸ Ἀρχιεπίσκοπο καὶ κυρίως ἀπὸ
τὶς ἐπισκέψεις του στὴν Μητρόπολη
Πατρῶν.
Στὸν πρόλογο τοῦ βιβλίου ὁ Σε-
βασμιώτατος μεταξὺ ἄλλων γράφει
σχετικά: «Πόνεσε ὁ κόσμος ὅλος
γιὰ τὴν ἀναχώρηση τοῦ Μεγάλου
Ἱεράρχου. Τὸν ἔκλαυσαν μικροὶ καὶ
μεγάλοι. Ἐθρήνησαν γιὰ τὴν, κατὰ
τὸ ἀνθρώπινον, ἀπώλεια, ὅσοι κρε-
μάστηκαν ἀπὸ τὰ χείλη του, ὅσοι πί-
στεψαν στὸν λόγο του τὸν πηγαῖο,
ἀδελφοί μου, διότι σήμερα, Κυριακὴ
τρίτη Ματθαίου, γιορτάζουμε καὶ τι-
μοῦμε τοὺς Ἁγ. Νεομάρτυρες· ὅλα
ἐκεῖνα τὰ πρόσωπα, ποὺ ἔζησαν τὸν
καιρὸ τῆς δουλείας, κράτησαν τὴν
ὁμολογία τοῦ ὀνόματος τοῦ Χρι-
στοῦ, μαρτύρησαν γιὰ τὸν Χριστό,
χαριτώθηκαν ἀπὸ τὸν Χριστὸ καί
βρίσκονται στὸν θρόνο τοῦ Ἐσφαγ-
μένου Ἀρνίου, χαίροντες γιὰ τὴν
θαυμαστὴ νίκη, ποὺ πέτυχαν στὸν
κόσμο, ἀλλὰ καὶ πρεσβεύοντες γιὰ
ὅλους μας, ἰδιαίτερα στὴν κρίσιμη
ἐποχή μας.
“Νὰ τιμᾶς τοὺς Νεομάρτυρες”,
μοῦ ἔλεγε ὁ Γέροντας Παΐσιος ὁ
Ἁγιορείτης, “εἶναι ξεχασμένοι, δὲν
τοὺς γνωρίζει ὁ κόσμος. Εἶναι ὅμως
ἰσάξιοι μὲ τοὺς παλαιοὺς Ἁγίους.
Ἔχουν μεγάλη παρρησία στὸν Θεό.
Τὰ Ἱερὰ Λείψανά τους θαυματουρ-
γοῦν καθημερινά, ὅπως οἱ Ἅγιοι τῆς
Λέσβου Ραφαήλ, Νικόλαος καὶ Εἰρή-
νη, ὁ Ἅγιος Γεώργιος ἀπὸ τὰ Ἰωάν-
νινα, ὁ Ἅγιος Νικόλαος ἀπὸ τὸ Μέ-
τσοβο καὶ τόσοι ἄλλοι”. Αὐτὸς εἶναι
καὶ ὁ σκοπὸς τῆς συγγραφῆς τῆς
σημερινῆς Ἐγκυκλίου:
 ἡ προτροπή
τοῦ ἁγιασμένου αὐτοῦ Γέροντος,
 ἡ
ἀγάπη μου στοὺς Ἁγίους Νεομάρ-
τυρες,
 ἡ θαυμαστή πολιτεία τους,
 ἔλεγε σ᾽ ἐμᾶς σήμερα ὁ Ἅγιος Νι-
τὰ φρικτά τους μαρτύρια.
Ἡ Ὀρθοδοξία μας στηρίχθηκε
στὸ αἷμα τῶν Μαρτύρων της. Ἡ
ἀνάγνωση τοῦ βίου καὶ τῶν ἱερῶν
μαρτυρίων τῶν Ἁγίων μας “ζεσταί-
νει τὴν καρδιά μας ἀπὸ τοὺς πάγους
τῆς ἀπληστίας μας καὶ ὡς θυμίαμα
εὔπλαστο στέλνει σ᾽ Ἐκεῖνον (δη-
λαδὴ στὸν Χριστὸ) τὴν προσευχὴ
καὶ τὴν εἰλικρινῆ μετάνοιά μας”
(Π.Β. Πάσχος). Δ
 ύο χαρακτηριστικὰ
γνωρίσματα θὰ ἤθελα νὰ σᾶς προ-
σφέρω σήμερα, ἀδελφοί μου, δα-
νεισμένα ἀπὸ τὸν Ἅγ. Νικόδημο τὸν
Ἁγιορείτη γιὰ τοὺς Ἁγίους Νεομάρ-
τυρες. Καί, πρῶτον. Οἱ Ἅγιοι Νεο-
μάρτυρες, κατὰ τὸν Ἁγιορείτη Ὅ-
σιο, “εἶναι ἡ νέα βάση τῆς Ἐκκλη-
σίας καὶ ἡ ἀσφάλεια”. Π
 ράγματι, τὸ
οἰκοδόμημα τῆς Ἐκκλησίας στηρίχ-
θηκε στὸ αἷμα τοῦ Θείου Ἱδρυτοῦ
της, τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ καὶ
στὰ αἵματα τῶν παιδιῶν της, ποὺ πό-
τισαν τὸ δένδρο τῆς πίστεως. Ἔτσι,
κοντὰ στοὺς παλαιοὺς Μάρτυρες
προστέθηκαν οἱ νέοι. Αὐτοὶ αὔξη-
σαν περισσότερο τὴν βάση τῆς Ἐκ-
κλησίας, τοῦ οἰκοδομήματος δη-
λαδὴ τῆς πίστεως στὸ πρόσωπο τοῦ
Χριστοῦ. Στολίζουν ἀκόμη περισσό-
τερο καὶ κάνουν λαμπρότερο τὸ ἔν-
δυμα τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως γράφει
ὁ Ἅγιος Νικόδημος. Τῆς χάρισαν,
μέσα στὸν χειμώνα τῆς δουλείας,
χαρὰ μεγάλη καὶ δεδοξασμένη, ὥ-
στε νὰ λέγει πρὸς τὸν Νυμφίο Χρι-
στὸ μὲ τὸ στόμα τοῦ σοφοῦ της Πα-
λαιᾶς Διαθήκης: “ἀκρόδρυα νέα
πρὸς παλαιά, ἀδελφιδέ μου ἐτήρη-
σα” (Ἆσμα ζ´14).
Βάση τῆς Ἐκκλησίας, οἱ Ἅγιοι, καὶ
ἀσφάλεια. Ἐπειδὴ ὁ Χριστός “χθὲς
καὶ σήμερον ὁ αὐτὸς εἰς τοὺς
αἰῶνας”, ἑνωμένος πάντοτε μὲ τὴν
νύμφη Του, τὴν Ἐκκλησία. Ἐπειδὴ ὁ
νυμφαγωγός, τὸ Πανάγιο Πνεῦμα,
παραμένει σʼ αὐτὴν καὶ στὰ παιδιά
της εἰς τοὺς αἰῶνες, κάνει Ἁγίους τὰ
πιστά της μέλη, στηρίζει κλονισμέ-
νες ψυχές, θεραπεύει τὰ ἀσθενῆ καὶ
ἀναπληροῖ τὰ ἐλλείποντα, ἀπεργάζε-
ται τὴν σωτηρία τῶν παιδιῶν της,
ποὺ εἶναι ἑνωμένα μαζί της μὲ τὴν
ἴδια πίστη, μὲ τὸ ἴδιο Βάπτισμα, μὲ
τὸν ἴδιο τρόπο ζωῆς, τὴν ἀναδει-
κνύει ὡς τὴν μοναδικὴ Ἐκκλησία καὶ
τὸ ἀσφαλὲς τεῖχος τῆς πίστεως καὶ
τὸ μοναδικὸ λιμάνι σωτηρίας.
 Νὰ
γιατὶ πολεμεῖται καὶ θὰ πολεμεῖται
πάντοτε ἡ Ὀρθ. Ἐκκλησία ἀπὸ ἐσω-
τερικοὺς καὶ ἐξωτερικοὺς ἐχθρούς,
ἀφοῦ εἶναι ἡ μοναδικὴ ἀσφάλεια τοῦ
τὸν ἐνθουσιώδη, τὸν γεμάτο πάθος
καὶ ἀγάπη γιὰ τὴν Ἐκκλησία καὶ τὴν
Ἑλλάδα.
Χιλιάδες Ἑλλήνων πέρασαν γιὰ
νὰ πάρουν τὴν εὐχὴ τοῦ κοιμηθέν-
τος Ἱεράρχου γιὰ τελευταία φορὰ
καὶ μυριάδες ξεχύθηκαν στοὺς δρό-
μους τῆς Ἑλληνικῆς Πρωτευούσης
γιὰ νὰ ἀποτίσουν φόρο τιμῆς στὸν
ἄνθρωπο μὲ τὰ γνήσια αἰσθήματα
καὶ νὰ ἀποχαιρετίσουν τὸν Ἀρχιεπί-
σκοπο μὲ τὸ σπινθηροβόλο βλέμμα,
τοῦ ὁποίου ὁ πύρινος λόγος ἀφύ-
πνιζε συνειδήσεις καὶ ἠκούετο ὡς
φωνὴ ὑδάτων πολλῶν...».
Τέλος στὸ βιβλίο καταχωρίζεται
ἀπόσπασμα ἀπὸ τὴν Διαθήκη τοῦ
Μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου, τὸ
Τὸ Πατριαρχεῖον τῆς Σερβίας
ἐτίμησε τὴν «Ἀλληλεγγύη»
Μὲ τὴν ἀνωτάτην διάκρισιν τοῦ
Πατριαρχείου τῆς Σερβίας, τὸν
«Χρυσὸν Σταυρὸν τοῦ Ἁγίου Σάββα
φωτιστοῦ τῶν Σέρβων», ἐτιμήθη ἡ
Μὴ Κυβερνητικὴ Ὀργάνωσις «Ἀλ-
ληλεγγύη» τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλά-
δος. Τὴν τιμητικὴν διάκρισιν παρέ-
λαβε παρὰ τοῦ Πατριάρχου Σερβίας
ὁ Γενικὸς Διευθυντὴς τῆς Ὀργανώ-
σεως κ. Κωνσταντῖνος Δήμτσας, ὁ
ὁποῖος συνεζήτησε μετὰ τοῦ Πα-
τριάρχου τὴν ὑπογραφὴν μνημονίου,
διὰ τὴν ἐνδυνάμωσιν τῶν σχέσεων
τῶν Ἐκκλησιῶν Ἑλλάδος – Σερβίας.
Ἡ Ὀργάνωσις, εἰς συνεργασίαν
μετὰ τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Νεαπόλε-
ως καὶ Σταυρουπόλεως παρέδωσεν
εἰς τὸ Πατριαρχεῖον ἀνθρωπιστικὴν
βοήθειαν ὕψους ἑπτὰ τόνων, ἀποτε-
λουμένη ἀπὸ εἴδη τροφίμων, ἐνδύ-
σεως, παιχνιδιῶν καὶ φαρμάκων. Ἡ
βοήθεια θὰ προωθηθῆ εἰς περιοχὴν
τοῦ Κοσσυφοπεδίου. Συμφώνως μὲ
ἀνακοίνωσιν τῆς ὀργανώσεως:
25 ΙΟΥΝΙΟΥ 2010
ἀνθρώπου καὶ ἡ εἴσοδος γιὰ τὴν Βα-
σιλεία τῶν Οὐρανῶν.
Δεύτερον. Οἱ Ἅγιοι Νεομάρτυ-
ρες εἶναι “ἡ ἐκπλήρωση τοῦ Εὐαγ-
γελίου”. 
Ἀντέγραψαν, μὲ ἄλλα λό-
για, τὴν ζωὴ τοῦ Χριστοῦ. Μὲ τὴν
ὁμολογία τῆς πίστεως καὶ τὸ φρι-
κτό τους μαρτύριο δήλωσαν περί-
τρανα πὼς ἦταν ἑνωμένοι μὲ τὸν
Χριστό. Βεβαίωσαν, ὅπως οἱ πα-
λαιοὶ Μάρτυρες, τὴν θεότητα τοῦ
Χριστοῦ. Πιστοποίησαν:
 πώς ἡ ἁγιό-
τητα εἶναι δυνατὴ σὲ κάθε ἐποχή,

πώς τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ
εἶναι ἐφαρμόσιμο ἀπὸ τοὺς ἀνθρώ-
πους ὅλων τῶν ἐποχῶν, π
 ώς ὁ προ-
ορισμός μας καὶ ὁ στόχος τῆς ζωῆς
μας εἶναι νὰ πετύχουμε τὴν ἄνοδό
μας στὸν Οὐρανό, νὰ γίνουμε Ἅγι-
οι κατὰ χάριν καὶ φίλοι τοῦ Χριστοῦ
καὶ συγκληρονόμοι τῆς Βασιλείας
τῶν Οὐρανῶν.
“Γιὰ σκεφθεῖτε”, τονίζει ὁ Ἅγιος
Νικόδημος, “πὼς πολλοὶ ἀπὸ τούς
Χριστιανοὺς τότε ἦταν φίλοι μὲ
τοὺς Νεομάρτυρες, ἔτρωγαν καὶ
ἔπιναν μαζί τους, καὶ τώρα κρατοῦν
στὰ χέρια τους, ὡς πολύτιμα ἀντι-
κείμενα, τὰ ἐνδύματά τους βαμμέ-
να στὸ αἷμα τους”! 
Γιὰ σκεφθεῖτε, θὰ
κόδημος:
 πώς εἴμαστε ἀπόγονοι τέ-
τοιων Μαρτύρων,
 πώς τὸ ἔδαφος
στὸ ὁποῖο στεκόμαστε, εἶναι ποτι-
σμένο ἀπὸ τὰ αἵματα τῶν Ἁγίων Νε-
ομαρτύρων,
 πώς αὐτοὶ τήρησαν τὶς
ἐπιταγὲς τοῦ Εὐαγγελίου, π
 ώς κρά-
τησαν την ὁμολογία τῆς πίστεως,
π
 ώς δὲν λάτρευσαν ἄλλους Θεοὺς
καὶ εἴδωλα τῆς ἐποχῆς τους, παρὰ
μόνο τὸν ἀληθινὸ Θεὸ καὶ
 πώς σή-
μερα “ἀργεῖ τὸ Εὐαγγέλιον”, 
 πώς
εἴμαστε χλιαροὶ στὴν πίστη καὶ ἀναι-
μικοὶ στὸ ὀρθόδοξο φρόνημα, ἀσθε-
νεῖς στὴν ὁμολογία τῆς πίστεως,
χωρὶς συμμετοχὴ στὴν ζωὴ τῆς
Ἐκκλησίας. Γι᾽ αὐτὸ καὶ ἐπικρατεῖ ἡ
σύγχυση, ἡ ἀνασφάλεια, τὸ ἄγχος
καὶ πολλὰ ἄλλα.
Ἀδελφοί μου,
 Γιορτάζουμε καὶ σή-
μερα τοὺς Νεομάρτυρες. Εἶναι κον-
τά μας, εἶναι γύρω μας. Μᾶς βλέ-
πουν, μᾶς παρακινοῦν πρὸς μίμηση.
Προσεύχονται, δέονται καὶ παρακα-
λοῦν τὸν Δεσπότη Χριστὸ γιὰ μᾶς.

Ἔχουμε καὶ μεῖς ἐδῶ στὴν ἐπαρχία
μας, τὰ δικά μας παιδιά, τὸν Ἅγ.
Ἰάκωβο μὲ τοὺς μαθητές του, τὸν
Ἅγ. Γεώργιο τὸν πρώην μουσουλ-
μάνο καὶ τὸν Ἅγ. Ναοὺμ ἀπὸ τὴν Κα-
στοριά, τὸν Ἅγ. Μάρκο ἀπὸ τὴν
Κλεισούρα.
Ἔχουμε τὸν Ἅγιο Κοσμᾶ
τὸν Αἰτωλό, ποὺ πέρασε ἀπὸ τὸν τό-
πο μας, τὸν Ἅγ. Ἀγαθάγγελο ἀπὸ
τὴν Φλώρινα, τὸν Ἅγ. Δημήτριο ἀπὸ
τὴν Σαμαρίνα, τὸν Ἅγ. Γεώργιο ἀπὸ
τὰ Γρεβενά, τὸν Ἅγ. Νικόλαο ἀπὸ τὸ
Μέτσοβο.
 Ἔχουμε κοντά μας, πάνω
μας, γύρω μας, νέφος Ἁγίων, ποὺ
μᾶς παρακινοῦν πρὸς μίμηση, πρὸς
ἀντιγραφὴ τῶν ἐντολῶν τοῦ Εὐαγ-
γελίου. Καὶ τὸ μήνυμά τους σήμερα:

Ὁ Χριστός καὶ μόνον ὁ Χριστὸς πρέ-
πει νὰ ἀποτελεῖ τὸ κέντρο τῆς ζωῆς
μας· τὸ πρόσωπό Του ὁ στόχος μας
καὶ ἡ κοινωνία μαζί Του ὁ προορι-
σμός μας.
 Βάλετε, ὑπογραμμίζουν οἱ
Ἅγιοι, θεμέλιο τῆς ζωῆς σας τὸν
Χριστό. “Θεμέλιον ἄλλον οὐδεὶς δύ-
ναται θεῖναι παρὰ τὸν κείμενον, ὃς
ἔστι Χριστὸς Κύριος” ἐπαναλαμβά-
νουν μαζὶ μὲ τὸν Ἀπ. Παῦλο. Καὶ τὸ
θεμέλιο αὐτὸ προσφέρει ἀσφάλεια,
ἐλπίδα, χαρά, εἰρήνη, εὐλογία. Προ-
σφέρει τὸν Οὐρανό.
Ζεῖστε, ἀκόμη, τονίζουν οἱ Ἅγιοι
Νεομάρτυρες, μὲ τὶς ἐπιταγὲς τοῦ
Εὐαγγελίου, μὲ τὴν ζωηφόρο Πα-
ράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας. Ζ
 εῖστε
ἐκκλησιαστικά, ὀρθόδοξα, προκει-
μένου νὰ ἀξιωθεῖτε τῶν ἐπηγγελ-
μένων ἀγαθῶν στὴν Βασιλεία τῶν
Οὐρανῶν».
ὁποῖο συγκινεῖ βαθύτατα τούς
ἀναγνῶστες. Ἰδοὺ ἕνα τμῆμα του:
«Δὲν μισῶ, οὔτε μνησικακῶ» διὰ
τοὺς ἐπικριτάς μου ἢ τοὺς μισήσαν-
τας καὶ πολεμήσαντάς με. Τοὺς
συγχωρῶ ὅλους καὶ ζητῶ ἀπ᾽ ὅλους
συγχώρησιν. Ὑπῆρξα προνομιοῦ-
χος, ποιμάνας λαὸν ἐκλεκτὸν καὶ φι-
λοπρόοδον. Εἰς τοὺς ὑπὲρ τῆς Ἐκ-
κλησίας ἀγῶνας μου ὑπῆρξα ἐνίοτε
σκληρός, ἀλλ᾽ οὐδέποτε ἄδικος. Δὲν
μισῶ κανένα, ὅλους τούς ἀγαπῶ καὶ
διʼ ὅλους προσεύχομαι. Παρακαλῶ
τὸν λαόν μας νὰ ἀποβάλει τὰς κατὰ
τῆς Ἐκκλησίας προκαταλήψεις του.
Τοὺς γονεῖς παρακαλῶ νὰ ὁδηγοῦν
τὰ παιδιὰ των εἰς Χριστόν, τοὺς νέ-
ους ἐξορκίζω νὰ βιώσουν τὴν εὐτυ-
χίαν κοντὰ εἰς τὴν πίστιν...».
«Τὸ κλιμάκιο τῆς “Ἀλληλεγγύης”
ἐπισκέφθηκε καὶ παρέδωσε εἴδη
τροφίμων καὶ ἔνδυσης σὲ 80 οἰκογέ-
νειες τῆς περιοχῆς ἐνῶ ταυτόχρονα
κάθε οἰκογένεια ἐνημερώθηκε ὅτι
θὰ λαμβάνει τριμηνιαία ἐπιδότηση
50 εὐρώ. Μέρος τῆς ἀνθρωπιστικῆς
βοήθειας παραδόθηκε στὸ Διοικητὴ
τοῦ στρατοπέδου “Ρήγας Φεραῖος”
προκειμένου νὰ μοιραστεῖ ἀπὸ τὸ
στρατὸ σὲ 50.000 χιλιάδες περίπου
Ἀλβανοὺς, ποὺ διαμένουν στὰ χω-
ριὰ ποὺ ἔχει ὑπὸ τὴν ἐπίβλεψή του ὁ
ἑλληνικὸς στρατός. Ἐπίσης στὸ
Ὀρόσαβατς τὸ κλιμάκιο ἐπισκέφθη-
κε τὸ νοσοκομεῖο τῆς περιοχῆς, ὅ-
που καὶ παρέδωσε φάρμακα.
Ὁ Γεν. Διευθυντὴς τῆς “Ἀλλη-
λεγγύης” κ. Κων. Δήμτσας εἶχε συ-
νάντηση μὲ τὸν τοποτηρητὴ τοῦ
Πατριαρχείου στὸ Κόσσοβο, Σεβ.
Μητρ. Μαυροβουνίου κ. Ἀμφιλό-
χιο, ὁ ὁποῖος στὴν ὁμιλία του ἀνα-
φέρθηκε ἀναλυτικὰ στὴν ἐπὶ σει-
ρὰν ἐτῶν βοήθεια τοῦ ὀργανισμοῦ
πρὸς τὶς πάσχουσες περιοχὲς τοῦ
Μαυροβουνίου καὶ τῆς Σερβίας».