ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗ

ΝΑΞΟΥ-ΤΗΝΟΥ-ΑΝΔΡΟΥ-ΜΥΚΟΝΟΥ

Αρ.Πρωτ. 233/2010

Προς
Τον Κύριο Στυλιανό Λαγουρό
Θεολόγο και Εκδότη
Αθήνα

Αξιότιμε κύριε Λαγουρέ,

Διάβασα την ανοικτή επιστολή, που μου απευθύνατε, μέσω της
εφημερίδας σας ΦΑΡΟΣ ΤΗΣ ΤΗΝΟΥ και με προβληματίσατε. Αν αυτός
ήταν ο σκοπός της επιστολής σας, τότε τον πετύχατε.
Θα μπορούσα να είχα αγνοήσει την επιστολή σας αυτή, όταν
όμως είδα, ότι στην υπογραφή σας σημειώσατε και την ιδιότητα του
θεολόγου, τότε πήρα την απόφαση να σας απαντήσω, για να σας
ενημερώσω, με πολλή αγάπη, για μερικά θέματα που αφορούν την
Καθολική Eκκλησία και τα οποία δυστυχώς δεν γνωρίζετε.
Σε τι λοιπόν με προβληματίσατε;
Μα ακριβώς στο ότι ένας θεολόγος του εικοστού πρώτου αιώνα,
όχι μόνο σκέπτεται αλλά και γράφει πάνω σε θέματα που
αποδεικνύεται απροετοίμαστος. Θέλει να ενημερώσει το αναγνωστικό
του κοινό πάνω σε ένα αντικείμενο, το οποίο ο ίδιος δε γνωρίζει γι’
αυτό και δημιουργεί μία δική του θεολογία την οποία αποδίδει στην
Καθολική Εκκλησία. Αυτό είναι μεγάλο λάθος, πολύ βλαβερό και
προπάντων άδικο.
Κύριε Λαγουρέ, δυστυχώς, παρερμηνεύετε λόγια του Πρώτου
Επισκόπου της Εκκλησίας αλλά και Οικουμενικών Συνόδων με τέτοια
προχειρότητα που αυτομάτως θέτετε την ιδιότητά σας εντός
εισαγωγικών.
Μην κάνετε, κύριε Λαγουρέ υπέρβαση των γνώσεών σας
περιοριστείτε στο να διδάσκετε αυτά που μάθατε, ως Θεολόγος της
Ορθοδόξου Εκκλησίας για την Ορθόδοξη Εκκλησία. Μην ασχολείστε με
θεολογικά θέματα της Καθολικής Εκκλησίας, διότι κάθε φορά που το
αποτολμάτε κάνετε βασικά λάθη.
Θέλω να σας βοηθήσω και να σας διευκρινίσω κάποια πράγματα,
τα οποία θα μπορούσαν να αποβούν χρήσιμα σε μια ενδεχόμενη
επάνοδο σας στα ίδια θέματα στα οποία αναφέρεστε στην επιστολή
σας. Δυστυχώς μέχρι τώρα κάθε φορά που σας διαβάζω αποσύρω ένα
μέρος της εκτίμησης, που συνεχίζω να σας έχω. Θέλω λοιπόν να σας
βοηθήσω, αλλά και τους αναγνώστες του «Φάρου της Τήνου» να μην
πέσουν στην πλάνη που, άθελά σας πιστεύω, τους παρασύρετε. Ας

* ΠΑΛΛΑΔΑ - 84200 ΤΗΝΟΣ – Τ.Θ. 24

' +302283022382 / ' +302283024769 /@ www.cathecclesia.gr / ' kamipai@cathecclesia.gr
ακούσουν και την άλλη πλευρά, για να βγάλουν τα δικά τους
συμπεράσματα.

Πριν απ’ όλα, κύριε Λαγουρέ, θέλω να σας παρακαλέσω, όταν

απευθύνεστε σε μένα, να μη χρησιμοποιείτε τον τίτλο: «Επίσκοπο
Ρωμαιοκαθολικών Νάξου-Τήνου». Δεν είμαι Επίσκοπος της
Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, αλλά είμαι Επίσκοπος της Καθολικής
Εκκλησίας και συγκεκριμένα με τον τίτλο του Καθολικού
Αρχιεπισκόπου Νάξου-Τήνου-Άνδρου-Μυκόνου και Μητροπολίτη
παντός Αιγαίου.
Η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία είναι η τοπική Εκκλησία της Ρώμης,
με την οποία η Καθολική Εκκλησία Νάξου-Τήνου-Άνδρου και Μυκόνου
ευρίσκεται σε πλήρη κοινωνία. «Η κάθε τοπική Εκκλησία είναι
Καθολική όταν η κοινότητα των χριστιανών που την αποτελούν
ευρίσκονται σε κοινωνία στην Πίστη και στα ιερά Μυστήρια με τον
Επίσκοπό της, χειροτονημένο μέσα στην αποστολική διαδοχή και με
την Εκκλησία της Ρώμης, η οποία προΐσταται στην αγάπη». [Άγιος
Ιγνάτιος Αντιοχείας. (Κατήχηση της Καθολικής Εκκλησίας – Σύνοψη
αρ. 167)].
Πιστεύω ότι και εσείς συμφωνείτε, ότι θα πρέπει να αποκαλούμε
τους άλλους με αυτό που είναι και όχι με αυτό που νομίζουμε ότι είναι.
Αν όμως ο τίτλος αυτός, σας φαίνεται υπερβολικός, να με
αποκαλείται απλώς, επίσκοπο της Καθολικής Εκκλησίας. Μου αρκεί και
με τιμά.

Και τώρα επί του προκειμένου:

Με ρωτάτε: «δέχεστε αυτό το προσβλητικό και υποτιμητικό που
είπε προ δύο ετών» ο «αλάθητος Πάπας Βενέδικτος 16ος ότι η
αδελφή Ορθόδοξη Εκκλησία είναι ελλειμματική περί την πίστη αφού
δεν αναγνωρίζει το πρωτείο του».
Κύριε Λαγουρέ, η Καθολική Εκκλησία πιστεύει ότι: η Μία, Αγία,
Καθολική και Αποστολική Εκκλησία υφίσταται (subsistit) εν τη
Καθολική Εκκλησία¨ (Lumen Gentium, 8), ενώ αυτό δεν αποκλείει την
αναγνώριση ότι στοιχεία της αληθούς Εκκλησίας είναι παρόντα εκτός
της Καθολικής Εκκλησίας. Σε Έγγραφο της Ρωμαϊκής Επιτροπής για
τη Διδασκαλία της Πίστεως (Congregatio pro Doctrina Fidei), στις 29
Ιουνίου 2007, με μορφή Ερωταποκρίσεων επαναλαμβάνεται η πάγια
εκκλησιολογική θέση της Καθολικής Εκκλησίας, ότι η Εκκλησία του
Χριστού ταυτίζεται αποκλειστικά με την Καθολική Εκκλησία. Στο
ερώτημα πως «υφίσταται» (subsistit) η Εκκλησία του Χριστού, το
έγγραφο αυτό απαντά:

«Ο Χριστός ίδρυσε πάνω στη γη μια και μόνη Εκκλησία ... Eίναι
η μόνη Εκκλησία του Χριστού, που ομολογούμε στο Σύμβολο της
Πίστεως: μια, αγία, καθολική και αποστολική ... Αυτή η Εκκλησία που
ιδρύθηκε και οργανώθηκε μέσα στον κόσμο ως κοινωνία «υφίσταται»
(subsistit) μέσα στην Καθολική Εκκλησία, την οποία κυβερνά ο

2
Διάδοχος του Πέτρου και οι Επίσκοποι εν κοινωνία με αυτόν...
‘Υφίσταται’ σημαίνει ότι όλα τα στοιχεία που καθόρισε ο Κύριος για την
Εκκλησία Του διατηρούνται μέσα στην Καθολική Εκκλησία σε μια
αιώνια ιστορική διάρκεια.

Για τις άλλες Εκκλησίες το έγγραφο διασαφηνίζει ότι η

χρήση της έκφρασης «υφίσταται μέσα στην Καθολική Εκκλησία»
(subsistit in Ecclesia Catholica)... βρίσκει την πραγματική της
αιτιολογία στο γεγονός ότι εκφράζει σαφέστερα ότι έξω από τις ορατές
δομές της Καθολικής Εκκλησίας, συναντώνται πολλά στοιχεία
αγιότητας και αλήθειας, τα οποία χάρη στη δωρεά του Θεού ανήκουν
στην Εκκλησία του Χριστού και ωθούν προς την καθολική ενότητα. Γι’
αυτό οι ίδιες αυτές χωρισμένες Εκκλησίες και Κοινότητες, αν και
πιστεύουμε ότι έχουν ελλείψεις, δε στερούνται καθόλου σημασίας και
βαρύτητας. Πράγματι, το Πνεύμα του Χριστού δεν αρνείται να τις
χρησιμοποιήσει ως όργανα σωτηρίας, των οποίων η αξία προέρχεται
από την ίδια την πληρότητα της χάριτος και της αλήθειας, που το Άγιο
Πνεύμα έχει εμπιστευθεί στην Καθολική Εκκλησία».

Εσείς, ως θεολόγος, δε γνωρίζετε ότι το ίδιο πιστεύει και η

Ορθόδοξη Εκκλησία για τον εαυτό της;
Είναι προφανές ότι η μη αναγνώριση του πρωτείου του Πάπα
από τις άλλες Εκκλησίες θεωρείται ως εκκλησιολογική ανεπάρκεια.

Διαπιστώνω στην επιστολή σας, ότι σας ενοχλεί το αλάθητο του

Πάπα. Και εμένα με ενοχλεί όπως το περιγράφετε. Αλλά ευτυχώς η
πραγματικότητα δεν έχει καμία σχέση με τον τρόπο που εσείς το
παρουσιάζετε. Αυτά που εννοείτε εσείς, είναι ολότελα ξένα προς τη
διδασκαλία της Καθολικής Εκκλησίας.

Η Καθολική Εκκλησία πιστεύει:

«Ο Επίσκοπος της Ρώμης, όταν ομιλεί εκ καθέδρας, δηλαδή
όταν υπό την ιδιότητα του ποιμένα και διδάσκαλου όλων των
χριστιανών, δυνάμει της υπέρτατης αποστολικής του εξουσίας, ορίζει
ότι κάποια διδασκαλία που αφορά στην πίστη και τη χριστιανική ηθική
πρέπει να γίνει αποδεκτή ως αληθής από ολόκληρη την Εκκλησία,
βάσει της Θείας Επιφοιτήσεως υποσχεθείσης σ' εκείνον δια του
αποστόλου Πέτρου, τότε χαίρει του αλαθήτου εκείνου που ο Θείος
Λυτρωτής θέλησε να χαρίσει στην Εκκλησία του.» (Α΄ Σύνοδος του
Βατικανού - 4η Συνεδρίαση, 18 Ιουλίου 1870, κεφάλαιο 4).

Ο Επίσκοπος της Ρώμης, ως πρώτος Επίσκοπος της Εκκλησίας,

μόνο όταν μιλά λοιπόν «εκ καθέδρας» και, έχει πρόθεση να μεταφέρει
την επίσημη διδασκαλία της Εκκλησίας, είναι αλάθητος. Και πρέπει να
είναι αλάθητος, διότι τότε γίνεται το μέσον που μιλά η ίδια η Μία, Αγία,
Καθολική και Αποστολική Εκκλησία. Δεν πιστεύω να αμφιβάλλετε ότι η

3
Εκκλησία του Χριστού είναι αλάθητη εφόσον κεφαλή της είναι ο ίδιος
ο Ιησούς Χριστός;
Γνωρίζετε, κύριε Λαγουρέ, πόσες φορές ο Πάπας Ρώμης έχει
χρησιμοποιήσει το αλάθητο; Επειδή φαίνεται πως δεν το γνωρίζετε,
επιτρέψτε μου να σας υπενθυμίσω ότι σε όλη την ιστορία της
Εκκλησίας, μόνο δύο φορές το χρησιμοποίησε. Μία φορά πριν το
δόγμα και άλλη μία φορά μετά το δόγμα και πάντοτε με τη σύμφωνη
γνώμη της πλειοψηφίας των Επισκόπων της Εκκλησίας. Η πρώτη
φορά ήταν το έτος 1854 (πριν λοιπόν από το δόγμα), όταν ο Πάπας
Πίος ο 9ος κήρυξε ως δόγμα πίστεως το γεγονός της αμιάντου
συλλήψεως της Θεοτόκου. Και επειδή, ενδεχομένως, ούτε εσείς ούτε
οι αναγνώστες σας γνωρίζουν τι σημαίνει αυτό, σας ενημερώνω ότι η
Καθολική Εκκλησία πιστεύει ότι η Παναγία, η κεχαριτωμένη, επειδή
προοριζόταν από το Θεό να είναι η Μητέρα του Υιού του, απαλλάχτηκε
από την προπατορική αμαρτία από τη στιγμή της συλλήψεώς της. Η
δεύτερη φορά ήταν το έτος 1950 όταν με την ίδια διαδικασία και με τη
σύμφωνη γνώμη των τότε τριών χιλιάδων Επισκόπων της Καθολικής
Εκκλησίας ο Πάπας Πίος ο 12ος προκήρυξε ως δόγμα πίστεως την
αλήθεια ότι η Παναγία, μετά την Κοίμησή της, μεταστάθηκε στον
ουρανό με το σώμα και την ψυχή.
Πείτε και διδάξτε το αυτό. Πείτε το ιδιαίτερα σε όσους τυχόν
νομίζουν ότι το αλάθητο χρησιμοποιείται από τον Πρώτο Επίσκοπο της
Εκκλησίας κάθε μέρα ή νομίζουν ότι είναι αλάθητος κάθε φορά που
ανοίγει το στόμα του για να μιλήσει και να κηρύξει το λόγο του Θεού.

Ό,τι είπε ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς για τον Πάπα, το θεωρείτε

αλάθητο; Βλασφημίες πρόφεραν πολλοί και πολλές, αλλά δεν
αγιάζουν γι’ αυτές!

Κατά την παρουσίαση του Βιβλίου «Πάσχα στην Τήνο», μεταξύ

άλλων ζήτησα να περιφέρουμε μαζί το νεκρό σώμα του Χριστού για
δύο λόγους. Πρώτον διότι όλοι μαζί τον σταυρώσαμε. Δεύτερον για να
δίνουμε μία κοινή μαρτυρία αγάπης προς το Χριστό, ο οποίος δέχτηκε
να προσφέρει τη ζωή του για να έχουμε εμείς τη δυνατότητα να
αποκτήσουμε τη θεϊκή ζωή. Δε νομίζω ότι ζήτησα κάτι το
επαναστατικό. Προσωπικά το θεωρώ φυσικό για όλους τους
Χριστιανούς ανεξαρτήτως δόγματος. Είναι το ελάχιστο που μπορούμε
να κάνουμε και εδώ στο νησί της Τήνου, ως Χριστιανοί, που
συμβιώνουμε από αιώνες μαζί. Είναι τουλάχιστο λυπηρό το ό,τι αυτό
δεν αρέσει σε άλλους Χριστιανούς!
Για μένα το ποθητό θα ήταν, όχι μόνο να περιφέρουμε μαζί τον
Επιτάφιο, αλλά και να συνεορτάζουμε την Εορτή των εορτών, το
Πάσχα του Κυρίου. Τόση είναι η επιθυμία μας αυτή που από τριάντα
πέντε χρόνια η Καθολική Εκκλησία της Ελλάδος, (παγκόσμια
πρωτοτυπία), συνεορτάζει το Πάσχα του Κυρίου με τους αδελφούς
Ορθοδόξους, οι οποίοι και αποτελούν τη συντριπτική πλειονότητα της
Πατρίδας μας. Χρειάστηκε θάρρος και αποφασιστικότητα. Ευτυχώς δε

4
μας έλειψε ούτε το ένα ούτε το άλλο. Διερωτώμαι όμως: Άραγε θα
δεχόταν η μικρή κοινότητα των Ορθοδόξων αδελφών μας που
κατοικούν στη Ρώμη, για τους ίδιους ποιμαντικούς λόγους, να
συνεορτάζουν το Πάσχα με τα εκεί εξήντα εκατομμύρια Χριστιανών
Καθολικών;
Η Εκκλησία όλων των εποχών έχει τους δικούς της «Πατέρες»
σε ανατολή και δύση. Με τη χάρη του Θεού, που τους καθοδηγεί και
τους εμπνέει, οι σύγχρονοι αυτοί ποιμένες, οδηγούν το νοητό ποίμνιο
της Εκκλησίας όχι στους εαυτούς των, αλλά στο Χριστό που είναι «το
φως, η αλήθεια και η ζωή». Στο Χριστό που μόνο για αγάπη μας
μίλησε και συνεχίζει να μας μιλά. Στο Χριστό που πέθανε από αγάπη
για τον άνθρωπο, τον κάθε άνθρωπο. Που έφθασε να μας ζητήσει να
αγαπάμε και τους εχθρούς μας! Πόσο μάλλον τους χριστιανούς, τους
μαθητές του Χριστού.Το καταλαβαίνετε άραγε αυτό;

Όσον αφορά στα, όπως γράφετε, «απανωτά σκάνδαλα ιδίως

εκείνα της σεξουαλικής παρενοχλήσεως, και τα ιδιαιτέρως ειδεχθή,
αυτά της ομοφυλοφιλίας και παιδοφιλίας προβληματίζουν και
προσβάλλουν όχι μόνο τη δυτική χριστιανοσύνη αλλά και την καθ’
ημάς ανατολή». Και μένα με προβληματίζουν. Αλλά με προβληματίζει
και κάτι άλλο που εσείς το αποσιωπάτε, όπως και τόσοι άλλοι που
βλέπουν μόνο τα κάποια σκάνδαλα των λειτουργών της Εκκλησίας και
δε βλέπουν το σύγχρονο χορό των αγίων Ιερέων που τιμούν την
ιεροσύνη τους και την αποστολή τους. Διερωτηθήκατε γιατί άραγε
αυτά τα σκάνδαλα του χθες, ήλθαν στην επιφάνεια το έτος 2010;
Ασφαλώς όχι. Θα σας πω εγώ.
Αγαπητέ κύριε Λαγουρέ, από τον Ιούνιο 2009 έως τον Ιούνιο
2010 στην Καθολική Εκκλησία εορτάστηκε «το ιερατικό έτος», με θέμα
«η πιστότητα του Χριστού και η πιστότητα του ιερέα». Το έτος αυτό
ήταν μία αληθινή ευλογία για την Εκκλησία. Αυτό δεν άρεσε στο
πονηρό πνεύμα και παρέσυρε μερικούς, στο να δουν στη ζωή της
Εκκλησίας κάποια δένδρα με μερικά σάπια φρούτα και όχι το δάσος
των δένδρων με τα πολλά και μυρωδάτα φρούτα, που είναι καρπός
πιστότητας στο Χριστό και αγιοσύνης. Ελπίζω να μη συγκαταλέγεστε
μεταξύ αυτών!
Το αν «ο δυτικός χριστιανισμός, βατικάνειος ή προτεσταντικός
είναι πλαστογραφημένος χριστιανισμός», όπως γράφετε αφήστε να
το κρίνει ο ίδιος ο Θεός. Αφήστε να το κρίνει το ενάμιση
δισεκατομμύριο χριστιανών που ζουν στις πέντε Ηπείρους και
προσπαθούν να βιώσουν το Ευαγγέλιο μέσα από τη Μία, Αγία
Καθολική και Αποστολική Εκκλησία του Χριστού. Αφήστε τους να
εργάζονται για την ενότητα των Χριστιανών, όπως ευχήθηκε ο ίδιος ο
Χριστός. Αφήστε τους να ζητούν περισσότερη αγάπη, να αναζητούν
τρόπους συμφιλίωσης, καταλογής και αδελφοσύνης μεταξύ όλων των
Χριστιανών. Εσείς, αν θέλετε, παραμείνετε εκεί που είστε, θεωρείστε
όλους τους άλλους εχθρούς σας, είναι δικαίωμά σας. Όμως ο Κύριος

5
δεν σας ζητά να τους λυπάστε αλλά να τους αγαπάτε: « να αγαπάτε
τους εχθρούς σας». (Ματθ. 5,44)
Όσον αφορά τα του «αρχηγού κράτους», «κυρίαρχου
εξουσιαστή», «υπέρτατη παγκόσμια εξουσία», που αποδίδετε στον
Επίσκοπο Ρώμης, τα προσπερνώ και αυτά διότι δυστυχώς φαίνεται ότι
ζείτε με φαντασιώσεις σχετικά με τον τρόπο που ζει και ασκεί την
αποστολή του ο εκάστοτε Πάπας Ρώμης.
Ως Επίσκοπος της Καθολικής Εκκλησίας δεν σκανδαλίζομαι που
ο Πρώτος Επίσκοπος της, για να ασκεί ελεύθερα και αποτελεσματικά
την αποστολή του, κατοικεί σε ένα λοφίσκο μερικών τετραγωνικών,
που αποτελεί ένα ανεξάρτητο κρατίδιο, για να μην είναι δέσμια η
Εκκλησία των κρατών, όπως δυστυχώς συμβαίνει με την κάθε εθνική
Ορθόδοξη Εκκλησία και ιδιαίτερα με το δεύτερο κατά σειρά Επίσκοπο
της Εκκλησίας, που είναι ο δέσμιος του Φαναρίου, την ΑΘΠ τον
Οικουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο. Μην ξεχνάτε πως για να
εξασφαλιστεί η διαδοχή του, που εύχομαι ολόψυχα να έλθει μετά από
τριάντα χρόνια, οφείλουν μερικοί Ορθόδοξοι Έλληνες Μητροπολίτες
να αποκτήσουν την Τουρκική υπηκοότητα!

Βλέπω, πως εσείς έχετε ήδη εντοπίσει ποιοι φταίνε που οι

άνθρωποι του πλανήτη έχουν απογοητευθεί. Τους έχετε ήδη κρίνει
και τους έχετε αποδώσει και τις σχετικές ευθύνες. Γι’ αυτό, όπως
γράφετε: «και οι ίδιοι «οι βαπτισμένοι χριστιανοί» της Δύσεως
αυτομολογούν πλέον (…αναβαπτίζονται) κατά χιλιάδες, προσχω-
ρώντας στο Ισλάμ και τις ανατολικές σέχτες που ευημερούν.
Ενώ εσείς γράφετε αυτά, τα επίσημα στοιχεία της Καθολικής
Εκκλησίας, αναφέρουν, ότι ο αριθμός των ανά την υφήλιο Χριστιανών
Καθολικών συνεχώς αυξάνεται: (το έτος 2000 οι ανά τον κόσμο
Χριστιανοί Καθολικοί ήταν ένα δισεκατομμύριο και σαράντα πέντε
εκατομμύρια (1.045.000.000), ενώ το έτος 2008 έφθασαν στο ένα
εκατομμύριο και εκατόν εξήντα έξη εκατομμύρια (1.166.000.000
Χριστιανοί Καθολικοί. Μία αύξηση του 11, 54%). Πώς το εξηγείτε
αυτό;
Αξιότιμε κύριε Λαγουρέ, ο λόγος που οι άνθρωποι δεν πιστεύουν
είναι διαφορετικός και ο Ιησούς τον είχε ήδη προβλέψει, γι’ αυτό και
έτσι προσευχήθηκε στο Θεό Πατέρα: "Δεν προσεύχομαι μόνο γι’ αυτούς,
αλλά και για εκείνους που με το κήρυγμα αυτών θα πιστέψουν σ’ εμένα, ώστε
να είναι όλοι ένα, όπως εσύ Πατέρα είσαι ενωμένος μ’ εμένα και εγώ μ’ εσένα.
Να είναι κι αυτοί ενωμένοι μαζί μας και ο κόσμος να πιστέψει ότι μ’ έστειλες
εσύ» ( Ιωάν. 17, 20-22).
Αυτή την ενότητα η Καθολική Εκκλησία αναζητά και γι’ αυτήν εργάζεται.
Αυτή την ενότητα ποθούμε και εμείς στο νησί της Τήνου και όσοι πιστεύουν
αληθινά στο Χριστό, χαίρονται γι’ αυτό.

Επειδή συμφωνώ πως και σήμερα ο Χριστός

«ξανασταυρώνεται», και πιστεύω πως γι’ αυτό που συμβαίνει φταίμε
όλοι. Ζητώ να αναγνωρίσουμε την κοινή μας ευθύνη για την έλλειψη
αληθινής πίστης. Πιστεύω πως όσο περισσότερο εξαγνίζουμε την

6
καρδιά μας και πλησιάζουμε στο Χριστό, τόσο περισσότερο θα
πλησιάσουμε και ο ένας τον άλλο. Προτείνω λοιπόν, όχι μόνο μαζί να
περιφέρουμε το νεκρό σώμα του Χριστού, αλλά και μαζί να ψάλουμε
το «Χριστός Ανέστη». Να το ψάλλουμε μαζί την ίδια νύκτα του Πάσχα
και μαζί να το κηρύττουμε ημέρα και νύκτα. Ας αφήσουμε τα άστρα
και τη σελήνη να συνεχίσουν την πορεία που ο Δημιουργός τους έχει
ορίσει και ας αναζητήσουμε μία κοινή ημέρα, για να διατρανώσουμε
όλοι οι Χριστιανοί της γης το «Χριστός Ανέστη».
Θέλουμε να χαιρόμαστε για όσα μας ενώνουν και όχι να
μοιρολογούμε για τα λίγα που μας χωρίζουν!
Εσείς που υποδεικνύετε τον τρόπο του «ορθού δρόμου για την
ενότητα και επιστροφής του ασώτου δυτικού ανθρώπου προς το
Θεό Πατέρα», θα ενθυμίστε ασφαλώς πως κάποιος μεγάλος Έλληνας
πολιτικός είχε πει: «ανήκομεν στην δύσιν», σας προτείνω λοιπόν να
υλοποιήσουμε αυτό που προτείνετε στο τέλος της ανοικτής επιστολής
σας, με τον εξής τρόπο:
Να συναχθούμε σε ένα Καθολικό Ναό και μετά σε ένα Ορθόδοξο
Ναό της Τήνου ή και αντιστρόφως και να ψάλλουμε μαζί κλήρος και
λαός τα λόγια της προφητείας του Δανιήλ που αναφέρετε και στην
επιστολή σας: «ημάρτομεν, ηνομήσαμεν ενώπιόν σου, Κύριε, ουδέ
συνετηρήσαμεν, ουδέ εποιήσαμεν, καθώς ενετείλω ημίν (Δανιήλ,
Προσευχή Αζαρίου 5-7 και Μ. Κανών ωδή ζ΄).
Θα έρθετε, κύριε Λαγουρέ, εγώ, Θεού θέλοντος, θα είμαι
παρών.

Μετά πάσης τιμής

+Νικόλαος
Επίσκοπος της Καθολικής Εκκλησίας
Τήνος 28/6/2010

ΥΓ. Σας ευχαριστώ διότι θα φιλοξενήσετε την παρούσα επιστολή μου

στο προσεχές φύλλο της εφημερίδας σας ΦΑΡΟΣ ΤΗΣ ΤΗΝΟΥ