திவா

திவா

அனற இரவ மழவதம எனககத தககம பிடககேவயிலைல. காரணம

எனனெவனற ெசாலல மடயவிலைல. மனசககக கஷடமம இலைல. அளவ ு கக ் ு
மிஞசிய இனபமம இலைல. பயமம இலைல. அடுத்து நிகழப்ோபாவைதப் பற்றிய
பதறறமம இலைல. பின எதனால தககம வரவிலைல எனற ஆராயசசி
பணணவைதவிட ஏதாவத படககலாம எனற படகைகையவிடட எழநேதன.
எனைனச சறறிலம பததகஙகள. அலமாரியில், படகைக மடைடககககிடேட,
கடடலகக அடயில. ெபடட நிைறய. வாரதைதகள. வாரதைதகள.
லடசககணககான வாரதைதகள. எனகக மன இரநதவரகள அளிதத அததைன
சத ்த ி ய ங ்க ள ு
ம் அ ச்ோசறி நான் ஒர ு
வன ் படிப்பத ற்க ா க ௌமௌ ன ம ா க க ்
காததிரநதன. “தககம வராத சமயததில இரபபதறகள விஷய கனமான
பததகதைத எடததைவததப பட,” எனற அபபா ெசாலலியிரககிறார.

“அப்ோபாதுதான் ஒன்றைரப் பக்கத்துக்குள் கண் சுழற்றி விழிப்பிலிருந்து

தககததகக வழககிவிட மடயம” எனபார. எனகக அபபட ஆவதிலைல.
பததகததில-அது என்ன மந்தமாக இருந்தாலும்-ஆ ர ்வ ம ் ் ுவ ிட ும. ்
வந த
பததகஙகளின மதககைள ஆராயநேதன. எலலாம அபபாவின பததகஙகள. அவர்
படககச ெசானன பததகஙகள. “எனனதான மனேனறறஙகள வநதவிடடாலம
பததகஙகைள மடயில ைவததகெகாணட ெபாரததமான ெவளிசசததில
ஜன ்ன ல ு
கக் ு ௌவ ளிோய வசந த
்ம ம
ு ் ஜன ்ன ல ு
கக் ு உள ்ோள கத கத ப்ப ும ் இர க ுக ்,
ெகாஞசம ஸகாடச ைவததகெகாணட படபபதில உளள இனபம ெபணகளிடமகட
இலைல” எனற ெசாலலியிரககிறார. பததகஙகளின மதககள ஆரஞச நீலமம,
சிௌம ண்டு கல ருமாக சில. மதகத ேதால உரிநததாகச சில... இறதியில நான
ேதரநெதடதத பததகம, ‘அருளுைடச் ோசாழமண்டலம்.’

காத மடஙகியிரநத பககததில ெதாடரநேதன. “எபிகிராபிகா இணடகா ெதாகதி

31, பககம 228 ல திர. ேக.ஏ.நீலகணட சாஸதிரியார அவரகளம திர.ோஜ.எம.
பாலசபபிரமணியம அவரகளம இசசாசனதைத ஆராயநதாரகள. இராசராசன
இறககவிலைல எனற அடபபைடயில சாசனதைத அணகினாரகள. (1) தஞசி, (2)
ேபாநதார, (3) நிசெசயிதத எனற மனறில தஞசிைய விடடவிடடாரகள.” நான
சற்றுஇைர ந்து வாய்விட்டுப்படித்தி ருக்க ோவண்டும்.

“தஞசதல எனறால எனன, அர்த்தம் ௌதரியுமா?” எனற சபதம ேகடடத தைலையத

திரபபிேனன.

அப்பா ைபஜாமாவில் நின்றுௌகாண்டிருந்தார். “எனன திவா, இனனம தஙகைலயா?”

எனறார. பபபவாக அவரககப பிடததமான சிலக அஙகி அணிநதிரநதார.
உதடடல தவிரகக மடயாத பனனைக, ைபப. ெபரிசான கனமான கணணாடககள
கணகள சினனதாகத ெதரிநதன.

“இலைலயபபா, தககம வரவிலைல. உஙகள மைற எனனிடம ெசலலபட

ஆகிறதில்ைல. எனன ேகடடரகள? தஞசதல எனறால அரததம ெதரியமா
எனறதாேன?”

“ஆம்.”

“ெதரியம. ‘பாரததல’ எனறதான அரததம. கண தஞச எனறால காணக

எனறதான ெபாரள.”
1
 திவா

“மறெறார அரததம இரககிறேத ெதரியமா?”

“ெதரியம அபபா. தஙகவத.”

“இலைல. இறநதேபாவத.”

“அப்படியா?”

“இராசராசன ஏறததாழ ஆயிரம வரஷம மன கி.பி.1163 இல எதிரிலிப

ெபரமாளககப படடம சடட அனேற இறநதான எனற ஒர கரதத உணட. அந்தப்
பததகததில பார.”

“அப்படியா?”

“இத எனன பாககியம பார! ஒர சநேதாஷ உச சியில , அடுத்தவனுக்குப்

படடமளிககம இனபத தரணததில, அைனவரும் மகிழ்வுடன் இருக்கும் நளின
ேநரததில, உலகததில தன கடைம மடநதவிடட திரபதியில, அரசின் பரிபாலனம்
பாதிககபபடாத ெதாடரசசியில, மடசடட விழாவில இறநதேபாவத எததைன
அருைமயான நிகழ்ச்சி! எனறாவத இறபபைதவிட மடசடட விழாவினேபாத
இறபபதில ெபரைம இரககிறத. வளளவர கறகிறாேர, ‘ெநரநல உளெனாரவன
இனறிலைல எனனம ெபரைம பைடததிவவலக’ எனற. சாவில் ௌப ருைம ய ா எனப்
பரியாமல தவிததிரககிறாய. இபேபாத பரிகிறதா இதில ெபரைம உணடா
இலைலயா எனற.”

“இபேபாத தககம வர ஏதாவத வழி பணணஙகேளன,” எனற அபபாைவக

ெகஞசிேனன.

“தககம கிடககடடம. தககதைதவிடச சவாரஸயமானத ஒனற உணேட, அைத

எடததகெகாளேளன.”

“எனன?” எனேறன பதிைல ஒரவாற எதிரபாரததத தயககததடன.

“மரணம.”

“எனனபபா இபபடச ெசாலகிறீரகள?” எனேறன அதிரநத.

“ேயாசிததபபார. இைதவிடத தரணம மரணததகக ஏத இரகக மடயம உனகக?

உன கடைமகள மடநதவிடடன. நீ பிறநத பயன நிைறேவறிவிடடத. நிைறயேவ
இநதச சரககமான வாழகைகயில சாதிததவிடடாய. பததிசாலிததனததில பலைர
ெவனறவிடடாய. உலகச சதரஙகததில சிககேராைவத ேதாறகடததவிடடாய.
அப்புறம் இந்தியாவுக்கு ஒருமுைற கிரிக்ௌகட் ௌடஸ்ட் ஆடிவிட்டு இரண்டு
இனனிஙஸிலம சதம ேபாடட, பதத விகெகட எடதத இரணட ரன அவட
பணணி...”

“அவர்கள் என்ைனத் தைட ௌசய்துவிட்டார்கோள!” எனேறன.

“ௌச ய்தால் என்ன? ஒர ெடஸட ட ேல ேய நீ உலகததின தைலசிறநத கிரிகெகட

ஆட்டக்காரன் என்று நிரூூபித்துவிட்டாய். இபேபாதம உனைனப பறறி
எழதிகெகாணடரககிறாரகள, ‘தைட ெசயதத தபப’ எனற.

2
 திவா

“நீ எழத நிைனதத பததகதைத எழதிவிடடாய. ஆக்ஸ்ோபார்டு

பதிபபிககபேபாகிறத. ஒரவாற உன ச யசரிததிரமாக, உலககக நீ விடடபேபாகம
அைடயாளமாக அது அைமந்துவிட்டது. நீ ெசயயாத காரியம ஏதாவத
பாககியிரககிறதா? ௌச ல்லாத நாடில்ைல. ஜப்பானில் புல்மைலயில்
உலவியிரககிறாய. ஜினிவாவில் பனியில் சறுக்கியிருக்கிறாய். அலாஸ்காவில்
ெவனனீர பீறிடவைதப பாரததிரககிறாய. லணடன பாரடடயில பிறநதநாள
ேகககிலிரநத நிரவாண நஙைககள உனககாகத ேதானறியிரககிறாரகள.
விரமபியைதச ெசயதிரககிறாய. கஙைகயில மிதநதிரககிறாய. சுட்டிருக்கிறாய்.
பனித ஸகாடசில ஐஸ கடடகள உனகக மிதநதிரககினறன. உஸதாதகள
உனககாகச சிததார வாசிததிரககிறாரகள. சித்திரக்காரர்கள் உனக்கு
வைரநதிரககிறாரகள. நீலப படஙகள, கறபபக கடலகள, மஞசள ெவயயில, சிவப்பு
அதரங்கள், ெவளைளச சரமஙகள எனற வாழகைகயின அததைன வணணங
கைளயம சநதிததவிடடாய. மீன பிடததிரககிறாய, ேதன கடததிரககிறாய.
கான விழாவிேல ஒர சினன மாரபககாரியின பினேன டாலரகைளப
பறககவிடடரககிறாய. காதலிததிரககிறாய. காதலிககபபடடரககிறாய. ௌஸ க ஸ ் ்
தாராளமாகேவ கிைடதத விடடத. ெபணகள உனககப பிறநதநாள காரட அனபபி
விடடாரகள. நிைறயக கிைடததவிடடாய, நிைறயப படததவிடடாய. ௌச த் துப்ோபா க
இநதக கணதைதவிட உனனதமான தரணம இரகக மடயமா ெசால!”

நான ேயாசிதேதன. அந்த வாதத்தில் உள்ள ோநர்ைமைய உடோன உணர முடிந்தது.

ஆம் இதுதான் தருணம். இைதவிட உனனத கணம கிைடககாத. ஆனால்...

“வலிககேம! எபபடச ெசததபேபாவத? வலிககேம.”

“அைத நான் பார்த்துக்ௌகாள்கிோறோன! வலிககாமல சாகடககிேறன உனைன.”

“நான ெசயய ேவணடய ஒர காரியம பாககி இரககிறத, அப்பா.”

“எனன?”

“ெகாஞசம ேயாசிகக ேவணடம” எனேறன. எனககச சடெடனற நிைனவகக

வரவிலைல. ேயாசிதத ேயாசிததப பாரதேதன. மனித உணரவகள அததைனயம
உணரநதிரககிேறனதான. அதற்காக அப்பா எல்லா ஏற்பாடுகைளயும் ௌசய்திருந்தார்.
பகழ, அழகு, படபப, சங்கீதம்.

“அனாயாச மரணம்னா இதுதான் திவா.”

“மைனவி எனன ெசாலவாள?”

“ ‘ராததிரி எபேபாதம ேபால படததககபேபானார. எனைனப பாரதத ஒரமைற

சிரிச்சார். மார ேமல பஸதகம. பாைலச சாபபிடடவிடட, ஆறு மணிக்கு அலாரம்
ெவசசிடடப படததககப ேபாயிரககார. ஒர சபதம வரைல. காைலல எனனத
இனனம எழநதிரககைலேயனன ேபாயப பாரககிேறன, அப்படிோய ோதஜோஸாட
தஙகறாபபல இரநதத... எனனஙக, எனனஙகனன பரடடேறன. அதுக்குத்
தகநதாபபல தைல ஆடறத, பிராணன இலைல. ஒர கஷடம இல ைல அவரால -
வாழநதேபாதம, இறநதேபாதம.’ ”

“மரணததகக அபபறம எனனனன ெதரியாம நான எபபடச ெசததபேபாறத?”

“உனைனப ெபாறதத வைரயில மரணததககபபறம ஒணணேம இலைல திவா.

அைதத் ௌதரிஞ்சுக்க.”

3
 திவா

“எபபடச ெசாலறீஙக?”

“நசிேகதன கேடாபனிஷதல எணணினான, ‘நான இபேபாத இறககிேறனா அலலத

மறெறார கணததிலா எனபத ெபரிதிலைல. எனககத ெதரிய ேவணடயத மரணம
எனைன அைடயமேபாத எனன ஆகம?’ எனற.

“யமனிடம மனறாவத வரமாக இைதக ேகடகிறான. ‘இநதக ேகளவி

கடவளகளால சரசசிககபபடட ேகளவி. இைதத தவிர ேவற ஏதாவத ேகள’
எனகிறான யமன. பிடவாதமாக இைதேய மனறாவத வரமாகக ேகடக, யமன பதில
ௌசா ல்கிறா ன்...”

“ெதரியம. படததிரககிேறன. ஆத்மாைவ அறிந்துவிட்டால் மறு பிறப்பில்ைல.

உனகக மரணம, உடல எனனம சடைடையக கழறறிபேபாடவத ேபாலததான.
உனனள இரககம ஆதமா எனனம ேஜாதி ெபரிய உணைமயடன கலநதவிடம.
மிகத தலலியமான சஙகமம அத...”

“உன ேகஸில உயிரகட ஆதமா இலைலேய? பின எனன சஙகடம?”

“எதறகாக எனைனக ெகாலல விரமபறீஙகபபா?”

“உன அனபவம அததைனயம உன மைளயில பதிஞசிரககிற சிபபல இரகக. அைத

எடதத எனகக உனனைடய அடதத மாடல ெசயய ேவணடம.”

“அடுத்த மாடலுக்கு என்ன ோபர் ௌவப்பீங்க அப்பா?”

“இனனம ேயாசிககைல. ெபணணா மாததலாமன பாரககிேறன. அப்ப ோதவின்னு

ேபர ெவபேபன.”

“அப்பா, நான பரா அழிஞசிரேவனா?”

“திவானன நீ வாழநத வாழகைக மறறபபளளிதான. உனைன சிரஷடசசதில,

அந்தப் பரிோசாதைனோயாட எல்லாக் குறிக்ோகாளும் நிைறோவறிடுச்சு திவா. இைதப
பததிப பஸதகமகட எழதிடேடன. ேமலம ஜபபான எடடாம தைலமைற மாநாடடல
இைதெயலலாம மழகக அலசிடேடாம. இனிேம உனைன ெவசசககறதில
விஞஞானததகக எநதவித லாபமம இலைல. ேமலம உன மைளககளள இரககிற
சிப்ைப டவுன்ோலாடு பண்ணுறது கஷ்டமா இ ருக்கு. அதில உன் வாழ்க்ைகயின்
சாரா ம்சம் பூூராஇ ருக்குதிவா . ெராமப நனறி, நீ சநேதாஷமாகததாேன இரநேத?”

“சந்ோதா ஷம்ங்கறோத நீங்க ௌகா டுத்த ௌச ன்ஸார் உணர்ச்சிதாோன அப்பாஜி ,”

எனேறன.

“மழகக மழககச சநேதாஷமிலலாம ஒனககக ெகாஞசம தககமம

ெகாடதேதனிலைலயா? இலைலனனா சநேதாஷம திகடடரம.”

நான அபபாைவ நனறியடன பாரதேதன. தன ைபபைபக கீேழ ைவததவிடட,

அலமாரியிலிருந்து டூூல் ௌபட்டிைய எடுத்தார். அவர் எதிோர கண்ணாடிையப்
பாரதேதன. அப்பாவும் நானும் அருகருோக நிற்க, அப்பாவிடம் இல்லாத
அத்தைனயும் இருந்தது என்னிடம். உயரம, அழகு, இளைம, நலல கண பாரைவ.

4
 திவா

“உனைன ெராமப நலலவனாகவம சிரஷடகக நாஙகள விரமபவிலைல. அது

உனகக ேபார அடததபேபாகம. ேகாபம, பயம ேபானற உணரசசிகளம அளேவாட
தநேதாம திவா. ெகாஞசம திரமபிகெகாள.”

நான திரமபிகெகாளள அபபா என சடைடைய உரிததார.

“பயமாக இரககிறத அபபா.”

“இேதா அநத ‘பயம’ எனற பெராகராைம அழிததவிடட, அதன் பின் ‘வலி’ என்கிற
ஆைணத் ௌதாடைரயும் அகற்றிவிட்டுத்தான் மற்ற இைணப்புகைள நீக்குோவன்.”

அப்பா என்னருோக வந்தார். அவரிடம் மாம்பழ வாசைன அடித்தது. “ெகாஞசம

ைகையக கடடகெகாணட நிமமதியாக நில. இர திவா.”

“அப்பா, எனகக ஒரமைற மஙகளதைதப பாரகக ேவணடம.”

“நிைறயப பாரததாகி விடடத. அவைள இப்ோபாது எழுப்பினால் அழுவாள். விஷயம

சிக்கலாகிவி டும்.”

“அப்பா, நாைள ெகாலலஙகேளன அபபா. பளீஸ, நாைளகக என பிறநததினம.”

“சும்மா ௌசா ல்லாோத . நீ பிறநததினம என மைளயில உனைனப பறறிய ‘ஐடயா’

உரவானேபாத. அது அக்ோடாபர் எட்டு. சும்மா பிடிவாதம் பிடிக்காோத . உன ேபசைச
நீககிவிடவத ெராமபச சலபம. நீககிவிடவா?”

“ேவணடாம இறதி மசச... இலைல இறதி களாக தடபப வைர

ேபசிகெகாணடரகக விரமபகிேறன.”

“ஏதாவது படி. எமிலி டககினஸன பிடககேம, படேயன.” அப்பா புத்தகத்ைத

எனனிடம ெகாடதத விடட ஒர கைரவரடன வநதார.

“அப்பா, உஙகளிடம ஒனற ெசாலல விரமபகிேறன.”

“எனன?” எனறார. என ஃபாஸனரைஸ ஒவெவானறாகத திறநதேபாத விரக விரக

எனற சபதம எழநதத.

“அப்பா, எனைன உரவாககியவர நீஙகள. எனகக அலலாய நகமம, ஸின்தட்டிக்

சைத யும், ௌச ன்ஸார் சந்ோதா ஷங்க ளும் ௌகா டுத்த சி ருஷ்டி கர்த்தா நீங்கள்.
ஏறக்குைறய என்ைன எல்லா மனித உணர்ச்சிகைளயும்
அனுபவிக்கைவத்துவிட்டீர். ஒர ‘ைஸேபாரக ’கக இததைன உணரச சிகள
அதிகம்தான். அனுபவங்களும் நிைறயோவ தந்துவிட்டீர்கள் அப்பா. அதுக்காக
உஙகளகக நனறி ெசலதத ேவணடம. ஆனால் ஒோர ஒரு உணர்ச்சிைய மட்டும்
நான இனனம சநதிககவிலைல.”

அப்பா என் மார் முைனகைளயும் காதுகளின் ோமலண்ணத்ைதயும் மூூக்ைகயும்

கழறறிப படகைகயில ைவததார. “எனன உணரசசி ேவணம? சீக்கிரம்
ௌசா ல்லிவி டு. இனனம பதத நிமிஷமதான உனகக வாழவ.”

“தேராகம இனனம ெசயயவிலைல.”

“யாரகக, எதறக?”

5
 திவா

“எனைனச சிரஷடதத உஙகளகக. ௌச ய்நன்றி இன்னும்ௌகா ல்லவில்ைல!”

“அது எப்படி ஏற்பாடு ௌசய்யறது? ேயாசிககிேறன இர. அதற்குப் புௌராக்ராம்

இரககிறதா பாரககலாம... தேராகம? மம?”

“எனைனச சிரஷடதத அபபாைவேய ெகாலறத மகா தேராகமிலைலயாபபா?”

“ஆமாம்! ஆனா நீ என்ைனக் ௌகால்லமாட்டிோய, அதாோன பார்க்கிோறன்.”

நான அபபாவின கழததில என விரலகைள அழததமன, அவர் ௌகாடுத்த

பததகததின வரிகள தலலியமாக ஞாபகம வநதத.

“ஸ்ட்ராங்குோலஷன் என்பது கழுத்ைத ஒரு கயிற்றாோலா அல்லது மற்ற முைறயிோலா

இறககமேபாத ஏறபடம மரணம. இதறகாக விரலகைளப பயனபடததமேபாத
இைத தராடலிங எனற ெசாலவர.”

அப்பாவின் கழுத்ைதப் பிடித்து அழுத்த, அவர் -

“திவா! இலைல! இநதச ெசயைக உன அைமபபில இலைல! இத தபப! நான

உனககச ெசாலலிததரேவ இலைல!” எனறார.

“அப்பா, நான சிலத கறறகெகாணடவிடேடன” எனற என இரணட பாலிகாரபன

கடைட விரலகளால அவர கழதைத அழததின இடததில ெதளிய அைடயாளம
ெதரிநதத. அப்பாவால் அதற்கு ோமல் ோபச முடியாமல் காற்றுக்குத் திண்டாடினார்.
மகம ெகாஞசம ஸயேனாஸின ஆகி, காறறக கழல மழவதம மடாததால வாய,
மகக, காத வழியாக நிஜ ரததம வழிநதத. ைககள மடக ெகாணடன. இநத
மைறயில அதிகம வலியிரககாத எனற படததிரககிேறன. அப்பா இறக்கும்ோபாது
ேலசாகச சிரிததார. “திவா! டஜிடடல வரசசவல அனிமல!”

கீேழ விழநதவைரக காைலயில அபபறபபடததலாம எனற படகைகயில கைளதத

விழநேதன. என மகைகயம மார மைனகைளயம காதகைளயம
ெபாரததிகெகாணட கழநைத ேபால நிமமதியாகத தஙகிேனன.

1993