ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ – «ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ»

Την Δευτέρα 12 του Ιούλη 2010, συγκροτήθηκε η «Λαϊκή Συσπείρωση» για τις Τοπικές Εκλογές στο
Δήμο Ελευσίνας – Μαγούλας.
Ομόφωνα οι παρευρισκόμενοι, μέλη της «Λαϊκής Συσπείρωσης» ανακήρυξαν υποψήφιο Δήμαρχο
τον Μανώλη Βαρδαβάκη.
Ο Μανώλης Βαρδαβάκης είναι στέλεχος του Κ.Κ.Ε, συνδικαλιστής, μέλος της Γραμματείας
Θριάσιου του ΠΑΜΕ, αντιπρόεδρος του Συλλόγου Εργαζομένων στο Θριάσιο Νοσοκομείο, μέλος της
Εκτελεστικής Γραμματείας της ΠΟΕΔΗΝ.
Ο Μανώλης Βαρδαβάκης ήταν δυο φορές υποψήφιος Νομαρχιακός Σύμβουλος με την ΝΑΣ Δυτικής
Αττικής, το 2002 και το 2006 και υποψήφιος βουλευτής του Κ.Κ.Ε. στην περιφέρεια Αττικής, το 2007 και το
2009.

ΠΛΑΙΣΙΟ ΙΔΡΥΣΗΣ ΤΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ ΕΛΕΥΣΙΝΑΣ – ΜΑΓΟΥΛΑΣ

Φίλες και φίλοι
Συντρόφισσες και σύντροφοι
Σε λίγους μήνες, θα κληθούμε να εκλέξουμε περιφερειάρχες και δημάρχους, περιφερειακούς και
δημοτικούς συμβούλους για την επόμενη τετραετία.
Όλο το διάστημα που απομένει μέχρι τις εκλογές, οι υποψήφιοι των άλλων συνδυασμών αλλά και τα
κόμματα που τους στηρίζουν θα προσπαθούν μας πείσουν, ότι αυτό που έχει σημασία, είναι να εκλέξουμε
ανθρώπους μορφωμένους και ικανούς που ξέρουν καλά τα τοπικά προβλήματα και υπόσχονται να τα
λύσουν την επομένη των εκλογών.
Θα μιλάνε συνεχώς για τις τοπικές κοινωνίες και τα τοπικά προβλήματα, για τις λακκούβες στους
δρόμους, για τις λάμπες που λείπουν, για τα πεζοδρόμια και τα παρτέρια που δεν έγιναν. Θα μιλάνε για
κακοδιαχείριση, για οικονομικές ατασθαλίες που έγιναν ή δεν έγιναν.
Θα τσακώνονται για το ποιος είναι ο ικανότερος διαχειριστής. Και θα κάνουν ότι μπορούν για να
κρύψουν δύο μεγάλες και βασικές αλήθειες.
Η πρώτη αλήθεια αφορά τον χαρακτήρα των εκλογών και η δεύτερη την κρισιμότητα της περιόδου που θα
γίνουν οι εκλογές.
Οι εκλογές στις 14 Νοέμβρη δεν είναι εκλογές για όργανα της τοπικής αυτοδιοίκησης. Πρόκειται για
εκλογές για τα όργανα της κρατικής τοπικής διοίκησης.
Τα νέα όργανα που γέννησε ο «Καλλικράτης» ως συνέχεια του «Καποδίστρια 1», ένα και μοναδικό
χαρακτηριστικό έχουν: είναι Αποτελούν τοπικοί και περιφερειακοί μηχανισμοί του κράτους.
Γι΄αυτό και το κριτήριο ψήφου είναι πριν από όλα γενικό πολιτικό. Με τις εκλογές στις 14 Νοέμβρη δεν
προκύπτει κυβέρνηση, προκύπτουν όμως οι βοηθοί της κυβέρνησης για να υλοποιούν την αντιλαϊκή
πολιτική της σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο.
Την κρατική πολιτική την προώθησαν οι εκλεγμένοι εκπρόσωποι του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ/ΣΥΝ και
του ΛΑ.Ο.Σ., ακόμα και συνδυασμοί που εκφράστηκαν ως αντάρτες και ανεξάρτητοι, άφησαν τη σημαία
της ανεξαρτησίας την επόμενη της εκλογής τους.
Αλλά και στη σχετική συζήτηση στη Βουλή, ανεξάρτητα από αν τελικά ψήφισαν «ναι» ή «όχι» στον
«Καλλικράτη», φάνηκε ότι τοσο το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, όσο και το ΛΑ.Ο.Σ. και ο ΣΥΡΙΖΑ συμφωνούσαν στην
κεντρική πολιτική γραμμή και διαφωνούσαν για τα δευτερεύοντα, για το αν οι αρμοδιότητες του
«Καλλικράτη» είναι πολλές ή λίγες, για τα όρια των συνενώσεων, για το αν οι συνενώσεις πρέπει να είναι
υποχρεωτικές ή συναινετικές.
Ολα τα κόμματα της αντιπολίτευσης, πλην ΚΚΕ, έκρυψαν το πραγματικό, βαθιά αντιλαϊκό περιεχόμενο του
ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ και τη σχέση του με τις ιδιωτικοποιήσεις, τις απολύσεις και την ανατροπή των εργασιακών
σχέσεων, την παράδοση του περιβάλλοντος στους επιχειρηματίες, την εμπορευματοποίηση και υποβάθμιση
της Υγείας και της Παιδείας.
Πριν προχωρήσουμε σε παραπάνω στοιχεία για τον ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ, επιτρέψτε μου να βάλω το εξής ερώτημα:
Τι έδωσε ο «Καποδίστριας», ο προκάτοχος του ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ στο λαό, από αυτά που υποσχέθηκε το ΠΑΣΟΚ
και ο ΣΥΝ που τότε το υιοθέτησε ως φιλοσοφία και επιλογή με δευτερεύουσες διαφωνίες;
• Ποια προβλήματα γενικά και τοπικά λύθηκαν;
• Μήπως αντιμετωπίσθηκε η περιφερειακή ανισότητα;
 • Μήπως λύθηκαν προβλήματα υποδομών, περιβάλλοντος, κοινωνικής φροντίδας;
Σήμερα, ο ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ πλασάρεται από την κυβέρνηση ως σημαντικό βήμα για την ανάπτυξη και το
ξεπέρασμα από την κρίση.
Καταρχήν να πούμε ότι ο ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ είχε προγραμματισθεί χρόνια πριν, αλλά ένα είναι σίγουρο. ο
ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ είναι θεσμός που υπηρετεί τα συμφέροντα των μεγαλοεπιχειρηματιών σε βάρος των
εργαζομένων. Είναι, όπως οι ίδιοι ομολογούν, βασικό εργαλείο για την εφαρμογή του μνημονίου και των
νέων μνημονίων που μας επιφυλάσσουν.
Εδώ αξίζει να πούμε ότι ανάπτυξη θέλουμε και εμείς, ανάπτυξη θέλει και το ΠΑΣΟΚ, και η ΝΔ, το ΛΑΟΣ και
ο ΣΥΡΙΖΑ. Ανάπτυξη θέλουν οι εργαζόμενοι, ανάπτυξη θέλουν και οι τραπεζίτες, οι βιομήχανοι και οι
εφοπλιστές.
To ζήτημα είναι ποιος θα ωφελείται από την ανάπτυξη, ποιος θα έχει το πάνω χέρι στην παραγωγική
διαδικασία, στην οικονομία, στην κοινωνία γενικότερα; Οι εργατοϋπάλληλοι, οι μικροί
επαγγελματοβιοτέχνες και έμποροι, οι μικροί αγρότες ή οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι;
Και εδώ υπάρχει πλούσια εμπειρία. Τα προηγούμενα χρόνια, στη χώρα υπήρχε σημαντική ανάπτυξη,
καπιταλιστική ανάπτυξη. Οι ρυθμοί αύξησης του ΑΕΠ, του παραγόμενου πλούτου ήταν από τους
μεγαλύτερους στην Ευρωζώνη. Συνολικά, την δεκαετία 1998 – 2008, το ΑΕΠ υπερδιπλασιάστηκε. Και
επενδύσεις έγιναν. Οι ξένες επενδύσεις στην Ελλάδα ξεπέρασαν τα 8 δις δολάρια. Τα κέρδη των μεγάλων
επιχειρηματικών ομίλων χτύπησαν ρεκόρ. Ξεπέρασαν τα 60 δισεκατομμύρια ευρώ. Στην ευρύτερη περιοχή,
στην Ελευσίνα, την Μαγούλα, στον Ασπρόπυργο, στην Μάνδρα, στα Μέγαρα εγκαταστάθηκαν εκατοντάδες
βιοτεχνίες και βιομηχανίες, αποθήκες, πολυκαταστήματα και εμπορικά κέντρα. Η ανεργία όμως δεν
μειώθηκε, αντίθετα αυξήθηκε. Και τα μεροκάματα παρέμειναν εξίσου χαμηλά.
Αυτό που μας έμεινε είναι η ακόμη μεγαλύτερη περιβαλλοντική επιβάρυνση. Η μόλυνση του εδάφους και
του υπεδάφους, της θάλασσας και του αέρα.
Ο κόλπος της Ελευσίνας έχει μετατραπεί σε κλειστή θάλασσα των βιομηχάνων. Ο ΤΙΤΑΝ, ο ΧΑΛΥΨ, η
Χαλυβουργική έχουν το δικό τους λιμάνι. Να αναφέρουμε μόνο τα 600 μπαζωμένα στρέμματα της
Χαλυβουργικής και τα καρκινογόνα καμινεύματα της Χαλυβουργίας, που καταλαμβάνουν τεράστιο χώρο
της παράκτιας ζώνης.
Εκατοντάδες βιομηχανικές και βιοτεχνικές δραστηριότητες μεταφέρονται στην περιοχή, χωρίς να υπάρχουν
ο παραμικρός σχεδιασμός και οι αντίστοιχες υποδομές. Με αποτέλεσμα, εκτός των άλλων, να αυξάνου
συνεχώς οι κίνδυνοι από πυρκαγιές. Με χαρακτηριστικό παράδειγμα, αυτό που συμβαίνει στη Μαγούλα.
Την άθλια κατάσταση συμπληρώνουν οι τεράστιες ελλείψεις σε υποδομές υγείας, το Θριάσιο
νοσοκομείο υπολειτουργεί, η πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας, ιδιαίτερα στη Μαγούλα είναι ανύπαρκτη,
είναι ανύπαρκτη. Λείπουν παιδικοί σταθμοί, δεν υπάρχει κανένας βρεφονηπιακός σταθμός. Ελάχιστες
είναι οι υποδομές για τα άτομα με ειδικές ανάγκες και την τρίτη ηλικία. Ανεπαρκείς είναι χώροι
πολιτισμού, άθλησης και αναψυχής και οι χώροι πρασίνου.
Αυτά είναι τα αποτελέσματα της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Και η συνέχεια είναι γνωστή. Εκδηλώθηκε στις
ΗΠΑ, στην Ευρωζώνη και με μικρή καθυστέρηση στην Ελλάδα η κρίση υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου. Μια
κρίση υπερπαραγωγής που η βαθύτερη αιτία της ήταν η σχέση εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης απ'
το κεφάλαιο.
Χαμένοι και στην φάση της καπιταλιστικής ανάπτυξης και στη φάση της καπιταλιστικής κρίσης είναι οι
εργαζόμενοι. Κερδισμένοι οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι.
Σήμερα, η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι προχωρεί σε όλες τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις – καπιταλιστικές
αναδιαρθρώσεις τις λέμε εμείς - , μία από αυτές είναι και ο ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ, για να δώσει κίνητρα να γίνουν
νέες επενδύσεις και να ξαναρχίσει ο κύκλος της καπιταλιστικής ανάπτυξης.
Δεν έχουμε καμία αμφιβολία ότι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι - ντόπιοι και ξένοι - θα σπεύσουν να
επενδύσουν στην Ελλάδα, όταν ολοκληρωθεί η ανατροπή των μισθολογικών, ασφαλιστικών και
εργασιακών δικαιωμάτων των εργαζομένων. Όταν οι μισθοί και οι εργασιακές σχέσεις πλησιάσουν ή και
φτάσουν τους μισθούς και τις εργασιακές σχέσεις της Ινδίας και της Κίνας.
Μία τέτοια ανάπτυξη στην Ελλάδα εμείς την απορρίπτουμε, γιατί υπηρετεί τα συμφέροντα των
μεγαλοεπιχειρηματιών σε βάρος των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Και γιατί θα οδηγήσει σύντομα και σε
νέα κρίση υπερκερδών και υπερσυσσώρευσης πλούτου.
Αυτό το μοντέλο οικονομικής ανάπτυξης υπηρετεί ο ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ
● με τις απολύσεις και την πλήρη ανατροπή των εργασιακών σχέσεων για δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους
στους δήμους, τις νομαρχίες και τις περιφέρειες
● με την μεταφορά στην τοπική διοίκηση της ευθύνης για τις σημερινές δημόσιες υπηρεσίες παιδείας,
υγείας, πρόνοιας. Ώστε να απαλλαγούν το κράτος και οι μεγαλοεργοδότες από κάθε υποχρέωση για
παροχή κοινωνικών υπηρεσιών και να μεταφερθεί το κόστος της λειτουργίας τους στις λαϊκές οικογένειες,
με αυξημένους δημοτικούς φόρους, τροφεία, νοσήλεια κ.λ.π.
● με την επέκταση της λογικής της ανταποδοτικότητας σε όσες δημοτικές κοινωνικές υπηρεσίες υπάρχουν
ακόμη. Να επικρατήσει δηλαδή η λογική ότι κάθε υπηρεσία έχει κόστος και πρέπει να ξαναπληρώνεται
ξεχωριστά από τους εργαζόμενους.
Προγράμματα που είχαν οι δήμοι, θα περάσουν στα χέρια των επιχειρηματιών, ενώ εκεί που
υπήρχαν οι λεγόμενες αναπτυξιακές δημοτικές επιχειρήσεις, θα γίνουν πιο επίσημα και καθαρά εταιρικές
κερδοσκοπικές επιχειρήσεις. Αναφερόμαστε στο πρόγραμμα βοήθεια στο σπίτι, σε ζητήματα καθαριότητας,
στερεών αποβλήτων, στη διαχείριση ανταποδοτικών της βιοτεχνικής ζώνης.
● Τη διευκόλυνση και ενίσχυση της επιχειρηματικής δράσης του κεφαλαίου (ιδιωτικοποιήσεις, αλλαγή
των χρήσεων γης στο όνομα της πράσινης ανάπτυξης κ.ά.).
Η «νέα» αλλαγή της τοπικής και περιφερειακής διοικητικής δομής της χώρας είναι προσαρμοσμένη στην
επικαιροποιημένη στρατηγική της Ευρωπαϊκής με όνομα «Ευρώπη 2020», που έχει σκοπό να καταστήσει
τους ευρωπαϊκούς επιχειρηματικούς ομίλους πιο αποτελεσματικούς στον ανταγωνισμό με τους
αντίστοιχους αμερικανικούς, ιαπωνικούς, ρωσικούς και κινεζικούς ομίλους.
Και για να επιτευχθεί αυτό, χρειάζεται να τσακισθούν τα εργατικά δικαιώματα, να απαλλαγεί το κράτος
από κάθε ευθύνη για την Υγεία, την παιδεία, την Ασφάλιση, τον Πολιτισμό, τον Αθλητισμό για να
εξοικονομηθούν κονδύλια για νέες επιδοτήσεις στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους. Χρειάζεται να
φθηνύνει η τιμή της εργατικής δύναμης, να γίνουν δηλαδή συνολικά φθηνότεροι οι εργαζόμενοι και στον
ιδιωτικό και στο δημόσιο τομέα.
Ξεκαθαρίζουμε ότι καμιά μεταρρύθμιση, καμία αλλαγή της διοικητικής δομής δεν μπορεί είναι προς όφελος
των εργαζομένων, όσο το πάνω χέρι στην οικονομία και την κοινωνία το έχουν οι μεγάλοι επιχειρηματικοί
όμιλοι, όσο την εξουσία την έχουν στα χέρια τους οι καπιταλιστές.
Η άρχουσα τάξη βλέπει τον κίνδυνο ότι, αφού οι νέες μεγαλύτερες διοικητικές μονάδες του κράτους είναι
πιο «απόμακρες στον πολίτη» και θα ασκούν πιο βάρβαρη αντιλαϊκή πολιτική, θα έχουν μικρότερη
δυνατότητα ενσωμάτωσης του λαού στους στόχους της. Γι' αυτό και προετοιμάζει πρόσθετους θεσμούς,
πληθώρα τοπικών συμβουλίων, επιτροπών και υποεπιτροπών για να συνεχίζεται η ενσωμάτωση της λαϊκής
δυσαρέσκειας και σε τοπικό επίπεδο.
Γι’ αυτό με το νομοσχέδιο για τις εκλογικές δαπάνες, προσπαθούν να βάλουν εμπόδια στην υποψηφιότητα
και την εκλογή υποψηφίων που προέρχονται από τα λαϊκά στρώματα και ούτε έχουν την οικονομική
δυνατότητα ούτε θέλουν να αποκτήσουν διασυνδέσεις με μεγαλοεπιχειρηματίες.
Προσπαθούν να απαγορέψουν τα κουπόνια και να επιβάλουν την οικονομική ενίσχυση των συνδυασμών
μέσω των τραπεζών, έτσι ώστε και να φακελώνουν τους υποστηρικτές των αγωνιστικών συνδυασμών και
να προφέρουν ζεστό χρήμα στις τράπεζες.
Όλα αυτά δήθεν στο όνομα της καταπολέμησης της διαφθοράς, την ώρα που όλοι γνωρίζουμε ότι τα
κόμματα της πλουτοκρατίας όχι απλά ενισχύονται από μεγαλοεπιχειρηματίες αλλά άμεσα συνδεδεμένα,
είναι νύχι και κρέας, με το ντόπιο και ξένο κεφάλαιο.
Ξεκαθαρίζουμε ότι είμαστε αντίθετοι με το καλπονοθευτικό σύστημα του 50 συν 1, αλλά και με τη θέση της
κυβέρνησης ότι επανεξετάζει το ζήτημα με βάση την πρόταση της ΝΔ για 42% συν 1, καθώς με αυτήν την
αλλαγή αλλοιώνεται η ψήφος, αφού ο πρώτος συνδυασμός με 42 συν 1 παίρνει το 60%, τα 3/5 των εδρών.
Υποστηρίζουμε την απλή αναλογική και την έμμεση εκλογή δημάρχου και περιφερειάρχη από τα δημοτικά
και περιφερειακά συμβούλια, με δυνατότητα ανάκλησης τους.
Φίλες και φίλοι
Συντρόφισσες και σύντροφοι
Η δεύτερη μεγάλη αλήθεια, που προσπαθούν να μας κρύψουν και που είναι ακόμα σημαντικότερη είναι ότι
οι εκλογές θα γίνουν σε μια περίοδο που θα είναι ακόμα πιο φανερές πάνω στη ζωή των λαϊκών
οικογενειών οι συνέπειες και της ίδιας της κρίσης αλλά και του μνημονίου και της αντεργατικής θύελλας
που έχουν εξαπολύσει τα κόμματα του κεφαλαίου και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Δηλαδή οι εκλογές θα γίνουν σε μια περίοδο που θα έχουν οξυνθεί αφάνταστα τα λαϊκά προβλήματα, ενώ
μεγάλο μέρος του λαού δε θα μπορεί να πληρώσει τα χρέη του, τα έξοδα για τις σπουδές των παιδιών, δε
θα μπορεί να εξοφλήσει λογαριασμούς της ΔΕΗ, του ΟΤΕ, δε θα μπορεί να γεμίσει το καλάθι του με τα
βασικά προϊόντα διατροφής.
Άρα ο λαός θα έχει ανάγκη δίπλα του, από εκλεγμένους αγωνιστές και όχι υπερασπιστές των
συμφερόντων της πλουτοκρατίας, υπάκουους διαχειριστές της πολιτικής της κυβέρνησης ή αγωνιστές του
γλυκού νερού, που από τη μια θα κλαίγονται για τα λαϊκά προβλήματα και από την άλλη θα βάζουν πλάτη
για να περάσει η πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Δε θα χρειάζεται απλά έντιμους δημάρχους, συμβούλους και περιφερειάρχες, αλλά συνειδητούς
υπερασπιστές των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Χρειάζεται εκλεγμένους που μπαίνουν μπροστά στην
πρώτη γραμμή των αγώνων.
Θα είναι στην πρώτη γραμμή του αγώνα για τα μεγάλα προβλήματα που απασχολούν καθημερινά τις
λαϊκές οικογένειες δηλαδή για την ανεργία, για τις απολύσεις στα εργοστάσια, για την λιτότητα σε μισθούς
και συντάξεις, για την ακρίβεια, για τα προβλήματα των μικρών εμπόρων και των αγροτών, για τα
ναρκωτικά, για την εμπορευματοποίηση και υποβάθμιση της παιδείας και της υγείας, για την καταστροφή
του περιβάλλοντος από τους μεγαλοεπιχειρηματίες.
Θα αναρωτηθεί όμως κανείς
Καλά αυτά τα προβλήματα θα τα λύσει ο δήμαρχος ή ο περιφερειάρχης;;;
Φυσικά και δεν μπορεί να τα λύσει μόνος του ο δήμαρχος ή ο περιφερειάρχης. Δεν μπορεί όμως
και να αδιαφορεί ή να παίρνει το μέρος αυτών που ευθύνονται για τα προβλήματα.
Όταν δηλαδή σε ένα εργοστάσιο γίνονται απολύσεις, όταν αυξάνεται η ανεργία, ο δήμαρχος θα
είναι αδιάφορος ή θα παίρνει το μέρος των απολυμένων και των ανέργων;;;
Οι υποψήφιοι των άλλων συνδυασμών παίρνουν συνήθως το μέρος του εργοδότη και κατόπιν
υπόσχονται διορισμούς στους ανέργους για να τους αρπάξουν την ψήφο.
Όταν σε ένα εργοστάσιο γίνει εργατικό ατύχημα, εργοδοτικό έγκλημα το λέμε εμείς, τι στάση
πρέπει να κρατήσει ο νομάρχης και ο δήμαρχος;;;
Οι υποψήφιοι των άλλων συνδυασμών, τέτοιους επιχειρηματίες συνήθως τους ανακηρύσσουν
ευεργέτες της πόλης.
Εδώ φαίνεται και η υποκρισία των υποψηφίων των άλλων συνδυασμών όταν λένε ότι θα
περιφερειάρχες και δήμαρχοι για όλους τους πολίτες.
Γιατί δεν μπορεί κανείς να είναι και με τον εργοδότη που απολύει και με τον απολυμένο, δεν
μπορεί να είναι και με τον βιομήχανο που καταστρέφει το περιβάλλον και με αυτόν που κινδυνεύει από την
μόλυνση, δεν μπορεί να είναι και με το θύμα και με το θύτη, δεν μπορεί να είναι και με τον εκμεταλλευτή
και με τον εκμεταλλευόμενο.
Εμείς ξεκαθαρίζουμε ότι δεν θα είμαστε με όλους. Θα είμαστε με τους εργαζόμενους, με τους
μικρούς εμπόρους και αγρότες, με τους ανέργους, τους συνταξιούχους, τους νέους που αγωνιούν για το
αύριο και παλεύουν να μορφωθούν και να βρουν δουλειά.
Στις συνθήκες αυτές, το αποτέλεσμα των τοπικών εκλογών για τα τοπικά κρατικά διοικητικά όργανα
μπορεί και να πρέπει να αποτελέσει όπλο στον αγώνα του λαού για να δυσκολευθεί και να αποτραπεί η
εφαρμογή των αντεργατικών μέτρων που μας γυρνούν στον εργασιακό μεσαίωνα.
Η ψήφος των εργαζομένων να αποτελέσει όπλο καταδίκης της κυρίαρχης πολιτικής και του μνημονίου. Να
αποδείξουν ότι δεν εμπιστεύονται την τύχη τους, το αύριο των παιδιών τους στα κόμματα της
πλουτοκρατίας, στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Να πάνε μαζικά στις κάλπες και να ενισχύσουν του συνδυασμούς της ΛΑΪΚΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ, διατηρώντας
τις τυχόν διαφωνίες που μπορεί να έχουν μαζί μας σε ορισμένα, περισσότερα ή λιγότερα ζητήματα. Η
αποχή, το άκυρο ή το λευκό που συστηματικά καλλιεργείται από τώρα από τα αστικά ΜΜΕ, καθόλου δεν
δυσκολεύουν την εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής, καθόλου δεν ανησυχούν το καπιταλιστικό σύστημα
και τους υποστηρικτές του. Αυτό αποδείχθηκε και στις ευρωεκλογές και στις πρόσφατες βουλευτικές
εκλογές.
Η ψήφος που τους ανησυχεί και τους φοβίζει, η ψήφος που τους βάζει εμπόδια είναι η ψήφος στους
συνδυασμούς που στηρίζει το ΚΚΕ. Είναι η ψήφος που συνειδητά αξιοποιείται όχι μόνο για την ενίσχυση της
λαϊκής αντίστασης αλλά και της λαϊκής αντεπίθεσης.
Για να ενισχυθεί η προοπτική για ένα ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης, ριζικά διαφορετικό τρόπο
οργάνωσης της παραγωγής, της οικονομίας, της κοινωνίας γενικότερα, απολλαγμένο από την εξουσία των
καπιταλιστών και το κίνητρο του καπιταλιστικού κέρδους. Όπου οι παραγωγοί του πλούτου θα είναι και
αυτοί που τον απολαμβάνουν. Όπου ο παραγόμενος πλούτος θα αξιοποιείται για την κάλυψη των λαϊκών
αναγκών.
Ο άλλος δρόμος ανάπτυξης θα συνδυάζει την κάλυψη των λαϊκών αναγκών με την πλήρη αξιοποίηση των
παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας μας, πρώτα από όλα, του έμπειρου εργατικού δυναμικού, του
μορφωμένου επιστημονικού δυναμικού, του τεράστιου ορυκτού πλούτου, του κατάλληλου μεσογειακού
κλίματος για την παραγωγή αγροτικών προϊόντων, της πλεονεκτικής γεωγραφικής θέσης της Ελλάδας, στο
σταυροδρόμι τριών ηπείρων.
Φανταστείτε τα οφέλη από την δημιουργία ενός ενιαίου κρατικού φορέα ναυπηγικής βιομηχανίας,
ενταγμένου σε ένα σύστημα κεντρικού πανεθνικού σχεδιασμού της οικονομίας, πόσες χιλιάδες θέσεις
εργασίας θα δημιουργούσε και στα ναυπηγεία και σε άλλους κλάδους π.χ. μεταλλουργία. Συνδυασμένο με
ένα ενιαίο φορέα λιμένων και θαλάσσιων μεταφορών, που θα απελευθέρωνε τους νησιώτες, τους
ναυτεργάτες, τους λιμενεργάτες από τον ζυγό και τους εκβιασμούς των εφοπλιστών και της COSCO.
Φανταστείτε αν ο Οργανισμός Εργατικής Κατοικίας λειτουργούσε όπως έπρεπε, να εξασφαλίζει δηλαδή
φθηνά, αξιοπρεπή και ασφαλή σπίτια σε όλες τις λαϊκές οικογένειες, πόσες χιλιάδες οικογένειες θα
απελευθερώνονταν από τα νύχια των τραπεζών, πόσες χιλιάδες θέσεις εργασίες θα δημιουργούνταν στον
κλάδο των κατασκευών, στις τσιμεντοβιομηχανίες, στο μέταλλο, στα χρώματα και αλλού.
Όλα αυτά όμως προϋποθέτουν ανατροπή της εξουσίας των καπιταλιστών, προϋποθέτουν να γίνουν λαϊκή
περιουσία, τα βασικά και συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, οι μεγάλες δηλαδή επιχειρήσεις. Να τεθούν
κάτω από εργατικό – λαϊκό έλεγχο και να λειτουργούν μέσα στο πλαίσιο του πανεθνικού – κεντρικού
σχεδιασμού. Με στόχο την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών και όχι τα κέρδη των λίγων. Δίπλα τους, θα
λειτουργούν οι παραγωγικοί συνεταιρισμοί των αυτοαπασχολουμένων της πόλης και του χεριού, χωρίς να
φοβούνται τον ανταγωνισμό από τα μονοπώλια και το πνίξιμο από τα χρέη και τις τράπεζες.
Για να ανοίξει ο δρόμος γι' αυτήν την ελπιδοφόρα προοπτική πρέπει να δυναμώσουν οι αγώνες με κοινά
αιτήματα και στόχους για την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών. Αγώνες που στρέφονται όχι
μόνο ενάντια στο έναν ή στον άλλο αντιλαϊκό νόμο, όχι μόνο ενάντια στην μία ή την άλλη αντιλαϊκή
κυβέρνηση, αλλά συνολικά ενάντια στην εξουσία των καπιταλιστών.
Στην κατεύθυνση αυτή, διατυπώνουμε τους παρακάτω στόχους πάλης:
1. Να μην περάσουν και να μην εφαρμοστούν τα αντιλαϊκά μέτρα της κυβέρνησης για την
Ασφάλιση, τις Εργασιακές σχέσεις, την Φορολογία, την υγεία και την Παιδεία. Να ακυρωθεί το
μνημόνιο.
Δεν αναγνωρίζουμε το χρέος και τα ελλείμματα, γιατί αυτά τα δημιούργησαν με τη βοήθεια των
κυβερνήσεων οι επιχειρηματικοί όμιλοι. Αυτοί να τα πληρώσουν. Να μην πληρώσει ο λαός ούτε ένα
ευρώ!
• Κατάργηση κάθε είδους τοπικής φορολογίας, ανταποδοτικών, αντισταθμιστικών και άλλων
τελών. Κατάργηση του ΦΠΑ στα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης, σε υπηρεσίες Υγείας, σε φάρμακα και
σε οικιακά τιμολόγια των πρώην ΔΕΚΟ
• Αμεση κατάργηση όλων των διοδίων σε όλη τη χώρα.
• Αύξηση της φορολόγησης κατά 45% των επιχειρηματικών κερδών, της εκκλησιαστικής
περιουσίας και αύξηση του ΦΠΑ στα είδη πολυτελείας.
• Πλήρης και επαρκής χρηματοδότηση όλων των οργάνων της τοπικής διοίκησης από τον
κρατικό προϋπολογισμό.
• Διεκδικούμε την πλήρη επιστροφή των παρακρατηθέντων. Τα χρήματα αυτά ανήκουν στους
εργαζόμενους.
2. Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους, με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα.
Άμεσα, ουσιαστικά μέτρα για την προστασία των ανέργων.
• Μονιμοποίηση όλων όσοι δουλεύουν με ελαστικές σχέσεις εργασίας χωρίς όρους και
προϋποθέσεις. ΟΧΙ στις απολύσεις.
• Ένταξη των εργαζομένων των δημοτικών επιχειρήσεων στις υπηρεσίες του Δήμου με μόνιμη
σταθερή σχέση εργασίας, πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα.
• Ουσιαστικές αυξήσεις σε μισθούς, μεροκάματα, συντάξεις και στο επίδομα ανεργίας.
• Επιδότηση των ανέργων και πλήρη ιατροφαρμακευτική περίθλαψη, για όλο το διάστημα της
ανεργίας. Πάγωμα των δανείων.
3. Να προχωρήσουν τα αναγκαία μέτρα και να γίνουν τα αναγκαία έργα για την προστασία το
περιβάλλοντος και την δημιουργία υποδομών.
§ Να χαρακτηριστεί η περιοχή του Θριασίου βιομηχανικά κορεσμένη. Να μην επιτραπεί καμιά
νέα βιομηχανική δραστηριότητα στην περιοχή.
§ Να αλλάξει το Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο της Ελευσίνας. Το σημερινό κατοχυρώνει μόνο τα
συμφέροντα των βιομήχανων και του εφοπλιστικού κεφαλαίου.
§ Να μην κατασκευαστεί το εργοστάσιο ηλεκτρικής ενέργειας στη Χαλυβουργική
§ Να μετεγκατασταθεί η ΠΥΡΚΑΛ και η ΠΕΤΡΟΛΑ, αφού εξασφαλισθούν οι θέσεις εργασίας, και
να γίνει χώρος πρασίνου.
§ Να μεταφερθεί η λειτουργία του ΤΙΤΑΝ από την Ελευσίνα στο Καμάρι, με ταυτόχρονη
εξασφάλιση των θέσεων εργασίας. Ο χώρος, μαζί με αυτόν των διαλυτηρίων του ΣΑΒΒΑ και του ΚΔΑΥ, που
πρέπει να μεταφερθούν, να διατεθεί για δραστηριότητες αναψυχής και αθλητισμού, σε συνδυασμό με την
προστασία και ανάδειξη του αρχαιολογικού χώρου.
§ Να σταματήσει η λειτουργία της ΣΥΝΤΡΑ στην Ελευσίνα.
§ Να ολοκληρωθεί άμεσα το δίκτυο αποχέτευσης και να συνδεθεί με αγωγό απευθείας με την
Ψυτάλλεια.
4. Άμεση προτεραιότητα για εμάς είναι η λαϊκή Υγεία και Πρόνοια
• Αποκλειστικά δημόσιο δωρεάν σύστημα Υγείας και Πρόνοιας, με πλήρη χρηματοδότησης από
τον κρατικό προϋπολογισμό.
• Αναβάθμιση και στελέχωση του θριασίου νοσοκομείου με το αναγκαίο μόνιμο προσωπικό.
Μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων και των εργαζομένων στα ιδιωτικά συνεργεία.
• Να λειτουργήσουν Κέντρα Υγείας Αστικού Τύπου στην Ελευσίνα και στη Μαγούλα.
Μετεγκατάσταση των Ιατρείων του ΙΚΑ σε νέο κατάλληλο, ιδιόκτητο κτίριο. Πρόσληψη του αναγκαίου
μόνιμου προσωπικού.
• Μέτρα προστασίας της υγείας και της ασφάλειας στους τόπους δουλειάς με τη δημιουργία
κρατικού σώματος γιατρών Εργασίας, τεχνικών Ασφάλειας και νοσηλευτών.
• Κρατικό δίκτυο υποδομών κοινωνικών εγκαταστάσεων με δωρεάν πλήρεις υπηρεσίες για την
οικογένεια, το παιδί, τα άτομα τρίτης ηλικίας, τα ΑμΕΑ. Εκεί αν ενταχθούν και τα σημερινά ανεπαρκή,
ληξιπρόθεσμα προγράμματα π.χ. ΒΟΗΘΕΙΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ.
• Δωρεάν κρατικές παιδικές κατασκηνώσεις για όλα τα παιδιά των εργαζομένων και των
ανέργων, των άλλων λαϊκών στρωμάτων.
5. Η μόρφωση των παιδιών του λαού δεν μπορεί να είναι κερδοσκοπική επιχείρηση
• Αποκλειστικά Δημόσιο και Δωρεάν εκπαιδευτικό σύστημα, βασισμένο στη 2χρονη
υποχρεωτική προσχολική αγωγή και το ενιαίο 12χρονο σχολείο για όλους. Δημόσιες δωρεάν
επαγγελματικές σχολές μετά το 12χρονο και Ενιαία Ανώτατη Εκπαίδευση.
• Μαζικές προσλήψεις εκπαιδευτικού προσωπικού, με μοναδική προϋπόθεση το πτυχίο.
Μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων.
● δημιουργία δημόσιων δωρεάν βρεφονηπιακών και παιδικών σταθμών, που να καλύπτουν πλήρως τις
λαϊκές ανάγκες. Κατάργηση των τροφείων.
6. Διεκδικούμε να παρθούν όλα τα αναγκαία μέτρα ώστε να κατοχυρωθούν τα δικαιώματα των
λαϊκών οικογενειών στον Πολιτισμό, τον Αθλητισμό, και τον δημιουργικό ελεύθερο χρόνο
7. Συνεχίζουμε τον αγώνα ενάντια σε όλα τα ναρκωτικά.
• Δωρεάν δημόσιες δομές πρόληψης - θεραπείας - επανένταξης σε όλη τη χώρα. Ειδική μέριμνα
για τα απεξαρτημένα άτομα που βαρύνονται με αδικήματα του παρελθόντος.
8. Υπεράσπιση των λαϊκών δικαιωμάτων και δημοκρατικών ελευθεριών Ελλήνων - μεταναστών -
προσφύγων.
Πιστεύουμε ότι σήμερα υπάρχουν δυνατότητες να υπάρξει ανασυγκρότηση, ενίσχυση, αντεπίθεση του
λαϊκού κινήματος. Υπάρχει συσσωρευμένη εμπειρία, υπάρχει συσσωρευμένη αγανάκτηση μέσα στο λαό.
Αυτό δείχνουν και τα γκάλοπ με την αυξανόμενη δυσπιστία απέναντι στα κόμματα της πλουτοκρατίας.
Κυρίως όμως αυτό δείχνει η αύξηση της συμμετοχής στις κινητοποιήσεις. Οι χιλιάδες εργαζόμενοι που
βγήκαν στο δρόμο.
Για να μετατραπεί όμως η αγανάκτηση σε οργανωμένη δράση χρειάζεται και η δική παρέμβαση.
Για να κατανοηθούν οι πραγματικές αιτίες και οι πραγματικοί υπεύθυνοι για τα προβλήματα που
αντιμετωπίζουν σήμερα οι εργαζόμενοι. Και κυρίως για να κατανοηθεί η διέξοδος, που δεν μπορεί να είναι
παρά η σύγκρουση, η ρήξη με το σημερινό βάρβαρο εκμεταλλευτικό σύστημα και η οικοδόμηση μιας νέας
κοινωνίας, όπου επίκεντρο θα είναι ο εργαζόμενος άνθρωπος και οι ανάγκες τους και όχι τα κέρδη των
λίγων.
Και άδω όλοι μπορούν και πρέπει να βοηθήσουν, ο καθένας ανάλογα με τις δυνατότητες του αλλά
κυρίως με την δράση του μέσα στο κίνημα, με την προσωπική επαφή και συζήτηση με εργαζόμενους που
ανησυχούν, θέλουν να αγωνιστούν και ψάχνουν στήριγμα.
Μπορούμε να τους χαλάσουμε τα σχέδια. Μπορούμε όλοι να βοηθήσουμε να διαμορφωθεί, σε
τοπικό επίπεδο αλλά και πανελλαδικά, μία δύναμη αντίστασης στην αντιλαϊκή πολιτική των κομμάτων της
πλουτοκρατίας, μία δύναμη που θα παρεμποδίζει αντιλαϊκά μέτρα και θα οργανώνει τον αγώνα των
εργαζομένων για να την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών τους.
Ελευσίνα 14-7-10