Hallo allemaal,

“Tijs, er is iemand aan de poort, die zegt Kelly’s

papieren gevonden te hebben!” Verbaasd ga ik maar
even kijken wat er aan de hand is. Aan de poort staan
twee jongens met Kelly’s portomonee in de handen. En
we hadden de portomonee nog niet eens gemist! Het
geld zat er (natuurlijk) niet meer in, maar gelukkig zat
de rest, zelfs het bankpasje, er nog wel in. Daar waren
we erg blij en dankbaar voor. Die zelfde avond werd er
echter ingebroken in het huis van één van de andere
medewerkers, daar werden twee laptops gestolen.
Gelijk begonnen we te bidden voor de dief, want als de
leiders van de drugsbende hier in de wijk zouden horen
dat hier gestolen was, zou de dief zelfs vermoord
kunnen worden, zo hard zijn de regels. Aan het eind van de dag kwam één van de
drugsdealers de eerste laptop al terug brengen. Woedend omdat hier gestolen was! Hij zei
dat hij de tweede laptop ook gauw zou komen brengen, als die nog in de wijk was. “En dat
vinden we wel uit!” voegde hij er op dreigende toon aan toen. De dag erna was ook de
tweede laptop er weer. De drugsdealers hadden de jongen te pakken gekregen, ze waren
druk bezig hem in elkaar te slaan om alle
informatie uit hem te krijgen en wilden
hem daarna om het leven brengen.
Maar opeens begon het te waaien, en
men zegt dat het op de één of andere
manier, zo hard waaide, dat het ze niet
lukte om hem te vermoorden! Dus, al is
hij flink in elkaar geslagen, heeft de
jongen het overleefd. Hier zijn we erg
dankbaar voor en we geloven echt dat
het een wonder is, een
gebedsverhoring! Onze spullen zijn
absoluut geen mensenlevens waard.

Pagina 1
Deze week gaan een paar van onze medewerkers bij de jongen op bezoek, om met hem te
praten, en zo mogelijk ook uit te leggen dat de Heer een wonder heeft gedaan. We hopen
en bidden dat het een goede tijd zal zijn, en dat er een verandering in het leven van deze
jongen zal komen.

Hulp in nood

Als “Huize Luzeiro” is het ons doel er te zijn voor de mensen die in nood zijn en hulp nodig
hebben. Allerlei vragen komen daar bij op ons pad. Pas geleden stonden twee mannen en
een meisje van een jaar of 9 voor mijn neus, met trieste gezichten. Gelijk legden ze uit wat
er aan de hand was. De moeder van het meisje was van de trap gevallen en had het niet
overleefd. Hun vraag was of ze in onze zaal het lichaam mochten opbaren. In Brazilië vindt
de begrafenis altijd al gelijk de dag na het overlijden plaats. In de tussentijd kan iedereen bij
de familie komen die de wacht houdt bij het lichaam van de overledene om te condoleren
en het verdriet samen te delen. Dit gaat de hele nacht door. Maar in de kleine
sloppenwijkhuisjes is vaak geen plaats om het lichaam op te baren, laat staan al die mensen
te ontvangen. Daarom stellen we onze zaal daarvoor regelmatig beschikbaar. Zo konden
we ook deze familie, vader en drie dochters, bijstaan in dit zo moeilijke moment. We
proberen dit te blijven doen, met visites en alle andere steun die ze nu nodig hebben...

Er is een man in de wijk die al

jaren aan thinner, een
verfoplosmiddel, verslaafd is.
Ook hij zocht ons op voor hulp.
Na een paar weken kregen we
het voor elkaar hem in een
afkick centrum (een boederij,
ver buiten de stad) te krijgen.
Maar om dit voor elkaar te
krijgen moesten we een hele
boel tijd investeren, z’n familie
leren kennen, medicijnen voor
hem kopen, eten geven, etc.
Ook werden we meer dan eens
flink door hem uitgescholden en deed hij vaak erg moeilijk. Toen we hem uiteindelijk naar
het afkickcentrum brachten, leek hij gelukkig , maar er kon geen bedankje af. Hij heeft al
twee keer eerder in afkick centrums gezeten, maar het lukte hem niet te blijven, meestal
zelfs niet meer dan een paar dagen. Hij is HIV positief, maar wil geen medicijnen innemen.
Hij is homoseksueel, heeft al een hele tijd op de straat geleefd, is al eens neergeschoten,
twee keer in het riool gevallen, wat de meeste mensen niet overleven, ook heeft hij eens
een baksteen naar één van drugdealers toe gegooid, waar hij gemakkelijk voor vermoord
had kunnen worden. Ook is hij eens in de brand gestoken, maar heeft er nauwelijks
littekens aan over gehouden. Wat een levensverhaal, wat triest. Heel graag willen we hem
een beetje van Gods liefde laten ervaren, door hem eten te geven, en hem naar het

Pagina 2
afkickcentrum te brengen. Het evangelie handen en
voeten geven, noemen we dat. We hopen en bidden dat
God Zijn wil in z’n leven zal volbrengen en dat hij zal
veranderen.

“Hij was nauwelijks te herkennen...” zegt Maarten, een

van onze medewerkers, “als z’n moeder er niet naast zat,
zou ik hem niet herkennen.” Hier in de wijk is het stoer
onder de jongens om achter de bus te hangen en zo mee
te “liften”. Igor, 9 jaar oud, gleed echter van een bus af
die behoorlijk hard reed. Hij kwam keihard op zijn hoofd
terecht. Nu ligt hij in het ziekenhuis, en weet de arts die
voor hem zorgt nog niet wat er uit zal komen. Hij ligt
aangesloten aan allerlei apparatuur en wordt in coma
gehouden, zodat z’n hersenen zo min mogelijk actief zijn.
Ook hier mochten we bij helpen. Het ziekenhuis vroeg
om bloeddonoren. Hier in Brazilië is een systeem dat
voor iedere liter bloed die je krijgt, familieleden of
vrienden dezelfde hoeveelheid bloed moeten afstaan.
Op die manier wordt de bloedbank op peil gehouden.
Daarbij doet de bloedgroep er niet zoveel toe, het gaat
er om dat de bloedbank aangevuld wordt als jij bloed
moet ontvangen. Dus, met een busje vol zendelingen,
gingen we met z’n allen bloed geven voor Igor.

Kinderwerk

We voelen ons, als “Huize Luzeiro” betrokken bij alles

wat er in de wijk gebeurt. Door deze verhalen wil ik
laten zien dat ons werk zoveel meer inhoudt dan
alleen het kinderwerk hier binnen. Dat laatste gaat
natuurlijk ook gewoon door. Dit jaar hebben we
ongeveer 120 kinderen verdeeld over de ochtend en
middag, jongens en meisjes, groepen die dagelijks
allerlei activiteiten hebben op Luzeiro. De kinderen
hebben een gevarieerd programma met sporten
(volleybal, basketbal en natuurlijk VOETBAL!),
zwemmen, bijles, bijbelstudie, spelletjes, zingen, en
nog veel meer.

Pagina 3
De Community Development School

Inmiddels in de Community Development school, waar Kelly en ik verantwoordelijk voor

zijn, al in volle gang. We hopen dat deze school de negen leerlingen zal helpen soortgelijk
werk als we hier op Luzeiro doen elders op te pakken. Daarvoor hebben we lessen als
bijvoorbeeld: Een Bijbelse visie op armoede, microkrediet projecten, kinderen in risico
situaties, wijk ontwikkelingsprojecten, zending in de stad en samenwerken met de
plaatselijke kerk. De eerste lesweek was wel
heel bijzonder, omdat mijn vader de lessen
over het opzetten van projecten verzorgde.
Met zijn ervaring hier op Luzeiro en zijn
kennis door zijn huidige werk als
projectcoördinator bij de EZA was hij daar
precies de juiste persoon voor!

Persoonlijk

Met ons zelf gaat het erg goed, we zijn erg

enthousiast over ons werk hier, en ook best
heel druk.
De afgelopen nieuwsbrief hadden we geschreven dat we in januari naar Nederland zouden
komen voor een kort bezoek. Dat is toen helaas niet gelukt omdat we geen ticket konden
krijgen. Maar dit jaar komen we echt op verlof. Vanaf half september tot half november zijn
we in Nederland. We hopen velen van jullie te spreken, te leren kennen, en ook
gelegenheid te hebben meer te vertellen over ons werk hier. Mocht u een presentatie
hiervan willen in uw kerk, bijbelstudiegroep, school of vereniging, neem dan contact met
ons op!

Pagina 4