Professional Documents
Culture Documents
Συνέντευξη π.Συμεών στόν ΑΝΤΙΦΩΝΗΤΗ (Β΄ΜΕΡΟΣ)
Συνέντευξη π.Συμεών στόν ΑΝΤΙΦΩΝΗΤΗ (Β΄ΜΕΡΟΣ)
4
«Ο ΣΕΡΒΙΚΟΣ ΛΑΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΟΒΟΥ ΟΡΦΑΝΕΨΕ»
-Λέτε ὅτι ἄλλοι εἶναι οἱ λόγοι τῆς δίωξής σας καί τό
ὑπόβαθρό της εἶναι πολιτικό. Μπορεῖτε νά τό
ἀποσαφηνίσετε αὐτό;
Ἐπιτρέψατέ μου νά κάνω ἐδῶ μιά ἀναφορά στίς ἀξίες μέ τίς
ὁποῖες γαλουχηθήκαμε ἀπό τόν πνευματικό μας πατέρα
ἐπίσκοπο Ἀρτέμιο. Στήν καρδιά μας τό ὑπέρτατο ἀγαθό τῆς
Ὀρθοδοξίας πάντοτε συμβάδιζε καί συμβαδίζει μέ μιά ὑγιῆ
ἀγάπη καί σεβασμό πρός τό ἔθνος καί τήν Πατρίδα, μέ τήν
προσήλωση στήν ἱερά Παράδοση, μέ τόν σεβασμό πρός τήν
ἱστορία, τή γλώσσα, τά ἤθη καί τά ἔθιμα τοῦ ὀρθοδόξου
σερβικοῦ λαοῦ. Ὅπως δηλαδή ἰσχύει καί στήν Ἑλλάδα:
πατριῶτες ἀποδεικνύονται τελικά μόνον οἱ πιστοί ὀρθόδοξοι
χριστιανοί. Ἐάν κανείς κρατήσει τήν πίστη του, τότε, καί νά
χάσει πρόσκαιρα τήν πατρίδα του, κάποια στιγμή θά τήν
ξαναβρεῖ. Ὅπως ἔγινε μετά ἀπό 400 χρόνια τουρκοκρατίας
στήν Ἑλλάδα, ὅπως ἔγινε μετά 500 χρόνια τουρκοκρατίας στή
Σερβία. Ἄν ὅμως χάσει τήν πίστη του προκρίνοντας δῆθεν τήν
πατρίδα του, τότε καί τήν πίστη του θά ἔχει χάσει καί κατόπιν
θά χάσει ἀναμφίβολα καί τήν πατρίδα του.
Αὐτά ἦταν τό πιστεύω καί ὁ τρόπος ζωῆς ὄχι μόνον τῶν
Μοναχῶν τοῦ Κοσόβου, ἀλλά καί ὅλου τοῦ πιστοῦ λαοῦ του, οἱ
ὁποῖοι ἐμπνέονταν καί ἔπαιρναν κουράγιο ἀπό τό παράδειγμα
τοῦ ἰδίου τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρτεμίου. Αὐτό τό γεγονός
ὑπῆρξε κάρφος στόν ὀφθαλμό τῶν δυτικῶν (εὐρωπαϊκῶν
κυβερνήσεων καί ἡγεσίας τῶν ΗΠΑ) καί δυτικόφιλων Σέρβων
καί ἐμπόδιο στά σχέδιά τους γιά ἀνεξαρτητοποίηση τοῦ
Κοσόβου. Συνεπῶς ἀντιλαμβάνεσθε ὅτι μετῆλθαν κάθε μέσο γιά
νά ἀπαλλαγοῦν ἀπό αὐτό τό ἐμπόδιο.
Ἐνδεικτικά θά ἀναφέρω μερικά μόνον παραδείγματα ὅπου
φαίνεται καθαρά ἡ μεθόδευση πού ὑπῆρξε ὥστε νά καμφθεῖ ἡ
ἰσχυρότερη ἐθνοπολιτική καί θρησκευτική φωνή ἀντίστασης,
πού ἦταν καί παραμένει ὁ Σεβασμιώτατος Ἀρτέμιος.
Α) Καταρχήν, στά μέσα τοῦ Ἰανουαρίου τό 2010 στή πόλη
Πεκίου (δυτικό Κοσσυφοπέδιο) σέ μιά ἐπίσημη συνάντηση πού
5
«Ο ΣΕΡΒΙΚΟΣ ΛΑΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΟΒΟΥ ΟΡΦΑΝΕΨΕ»
ἀφοροῦσε θέματα ἀσφαλείας, ἕνας ἀξιωματικός τῆς ΚΦΟΡ
ἀνήγγειλε στούς συμμετάσχοντες ὅτι εἶναι βέβαιο πώς ὁ
Ἐπίσκοπος Ράσκας-Πριζρένης Ἀρτέμιος σύντομα θά
ἀπομακρυνθεῖ ἀπό τόν θρόνο του καί στή θέση του θά ὀριστεῖ
ἄλλος Ἐπίσκοπος, ὁ οποῖος θά εἶναι πιό ἀνοιχτός γιά
συνεργασία καί διάλογο μέ τήν Δύση (Julia Gorin, Totalitarianism
In Service To The West, http://www.juliagorin.com/wordpress/?
p=2324).
Ἐδώ ἀβίαστα ἀναφύονται πολλά ἐρωτήματα. Πρῶτ᾿ ἀπ᾿ ὅλα,
πώς ἡ Δύση, στό πρόσωπο τῶν ἀπεσταλμένων της, ἤξερε, ἀκόμα
καί πρίν ἀπό τήν ἐκλογή τοῦ νέου Πατριάρχου Εἰρηναίου, ὅτι ὁ
Ἀρτέμιος θά ἀπομακρυνθεῖ ἀπό τόν θρόνο του; ἡ ἐκλογή τοῦ
Πατριάρχου ἔγινε στά τέλη τοῦ Ἰανουαρίου 2010. Εἶναι βέβαιο
δέ ὅτι μέ τήν ἐκλογή ἄλλου προσώπου στή θέση τοῦ Πατριάρχου
Σερβίας (π.χ. τοῦ συνυποψήφιου γιά τήν Πατριαρχεία
παραδοσιακοῦ Ἐπισκόπου Ἐφραίμ) τό θέμα «Ἀρτέμιος» σίγουρα
δέν θά εἶχε ξεκινήσει, καί πολύ περισσότερο δέν θά ἐξελισσόταν
μέ τέτοιο παράνομο καί βίαιο τρόπο. Συνεπῶς ἡ ἀνάρρηση στό
θρόνο τοῦ νῦν Πατριάρχου ἦταν κάτι περισσότερο ἀπό
«ἐπιβεβλημένη».
Β) Ἀμέσως μετά τήν ἐκλογή τοῦ Πατριάρχου Εἰρηναίου, σέ
σύντομο χρονικό διάστημα 15-20 ἡμερῶν (ἕως ὅτου ἄρχισε ἡ
διαδικασία ἀπομακρύνσεως τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρτεμίου ἀπό
τόν θρόνο του), οἱ πρέσβεις τῶν ἰσχυρῶν δυτικῶν κρατῶν
σύχναζαν στό Πατριαρχεῖο, προφανῶς γιά νά ἐνθαρρύνουν τό
κλίμα γιά τήν ἐπικείμενη φοβερή τομή στή ζωή τῆς
Μητροπόλεως Ράσκας-Πριζρένης.
Ἔτσι φθάσαμε στό σημεῖο νά ἐκδιωχθεῖ ὁ Ἀρτέμιος ἀπό τό
Κόσοβο καί νά ἀπαγορευτεῖ ἡ ἐπιστροφή καί ἡ διαμονή του στήν
Μητρόπολη Ράσκας-Πριζρένης. Καί διώκτης δέν ἦταν τό ΝΑΤΟ
(οὔτε μέ τούς βομβαρδισμούς τοῦ 1999 δέν ἐπιτεύχθηκε τέτοιο
πράγμα) οὔτε τό μουσουλμανικό-ἀλβανικό UCK, ἀλλά ἡ ἴδια ἡ
ΔΙΣ καί ὁ Πατριάρχης Σερβίας, οἱ οποίοι ἐκπλήρωσαν εἰς τό
6
«Ο ΣΕΡΒΙΚΟΣ ΛΑΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΟΒΟΥ ΟΡΦΑΝΕΨΕ»
ἔπακρο τήν ἐπιθυμία τῶν ὡς ἄνω ἀναφερθέντων. «καὶ ἐχθροὶ
τοῦ ἀνθρώπου οἱ οἰκιακοὶ αὐτοῦ» (Ματθ. ι΄, 36).
Εἶναι ἡλίου φαεινότερον ὅτι ὁ Ἀρτέμιος ἦταν «ὁ κατέχων»
καί ὅτι πολλοί ποθοῦσαν ἵνα ὁ Ἀρτέμιος «εκ μέσου γένηται» (Β΄
Θεσ., β΄, 7).
Γ) Μετά τήν ἀνάληψη διοικητικῶν καθηκόντων ἀπό τόν
τοποτηρητή ἐπίσκοπο Ἀθανάσιο Γιέφτιτς στήν Ἐπαρχία Ράσκας
καί Πριζρένης, ἄλλαξε ἄρδην ἡ πολιτική ὡς πρός τίς σχέσεις μέ
τούς Δυτικούς καί τά σχέδιά τους, καθώς καί μέ τούς
μουσουλμάνους Ἀλβανούς καί τήν παράνομη κυβέρνηση τους.
Βέβαια τό σερβικό κράτος καί ἡ σερβική Ἐκκλησία δέν
ἀναγνώρισαν ποτέ ἐπίσημα αὐτήν τήν κυβέρνηση. Στήν πράξη
ὅμως ἡ σημερινή πολιτική σερβική ἡγεσία ὁδηγεῖ τίς ἐξελίξεις
πρός μία ἤπια ἀναγνώριση τῆς ἀνεξαρτησίας τοῦ Κοσόβου...
Σέ αὐτήν τήν μειοδοτική πολιτική βρίσκει πρόθυμους
συνεργάτες (μέ τό ἀζημίωτο;) μιά μικρή ἀλλά ἰσχυρή καί
δραστήρια ὁμάδα Ἱεραρχῶν τῆς Σερβικῆς Ἐκκλησίας
(Ἀμφιλόχιος Ραντοβιτς, Εἰρηναῖος Μπούλοβιτς, Ἀθανάσιος
Γιέφτις, Θεοδόσιος Σίμπαλιτς, Γρηγόριος Ντούριτς...), πού
ἐξαιτίας τῆς δίψας τους γιά δόξα καί ἐξουσία προσκολλῶνται
στό ἅρμα τῆς ἑκάστοτε ἐξουσίας, κρατικῆς ἤ διεθνοῦς (αὐτῆς
πού ὑπολογίζουν ὅτι θά ἐπικρατήσει), ταυτίζονται ἐνσυνείδητα
μαζί της καί καθίστανται ὑποχείριά της. Καί ἐδῶ ἐντοπίζεται ἡ
μεγάλη ὑποκρισία καί ἀνεντιμότητα πολιτικῆς καί θρησκευτικῆς
ἡγεσίας ἀπέναντι στόν γενναῖο καί περήφανο σερβικό λαό, ἀλλά
καί ἀπό ἐδῶ πηγάζει ἡ δίωξη ὅλων ἡμῶν τῶν ἐκφραζόντων
δημοσίως μέ ἔργα καί λόγια ἀντίθετη πολιτική ἄποψη στήν
ἐφαρμοζόμενη μειοδοτική πολιτική τῆς σερβικῆς κυβέρνησης
καί ἡγεσίας τῆς Σερβικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.
Ἀνέκαθεν ἡ μερίδα αὐτή τῶν Ἱεραρχῶν ἀναμιγνυόταν ἐνεργά
στά παιχνίδια ἐξουσίας κάθε εἴδους (πολιτικῆς καί
ἐκκλησιαστικῆς), ὄχι βέβαια γιά κάποιο ὄφελος τοῦ ποιμνίου,
ἀλλά γιά προσωπικό, κακῶς ἐννοούμενο, συμφέρον.
7
«Ο ΣΕΡΒΙΚΟΣ ΛΑΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΟΒΟΥ ΟΡΦΑΝΕΨΕ»
Ὁ πόθος γιά τήν δόξα ὥθησε αὐτούς τούς Ἱεράρχες νά
ἐπιθυμήσουν τήν προσωπική καταξίωση καί προβολή
περισσότερο ἀπό τήν ἐφαρμογή τῶν ἐντολῶν τοῦ Χριστοῦ.
Βλέπετε, ὁ ταπεινός Ναζωραῖος δέν μποροῦσε νά ἱκανοποιήσει
τήν ἀνθρώπινη ματαιοδοξία τους· καί ἔτσι ὑπέπεσαν στούς
πειρασμούς τοῦ διαβόλου. Ἔτσι ἔγινε αὐτό πού πάντα γίνεται
ὅταν κάποιος δέν ἔχει ἁγνά κίνητρα καί ἀγάπη γιά τόν Χριστό
καί δέν ἔχει τήν ἐλπίδα του σέ Αὐτόν. Μεταβάλει προσωπεῖο
ἀνάλογα μέ τίς περιστάσεις. Ἀνέριστος πνευματικά, κλίνει
πάντα στό πλευρό τῶν ἰσχυρῶν. Στά ἑλληνικά ὑπάρχει ἡ πολύ
ταιριαστή ἔκφραση «ὅπου φυσάει ὁ ἄνεμος»...
Γιά νά δεῖτε πῶς αὐτοί πολιτεύονται θά ἀναφέρω τό ἑξῆς:
παλαιότερα, ἐπί Μιλόσεβιτς, ἡ στάση τῶν περισσοτέρων ἀπό
αὐτούς ἦταν ὡς ἐπί τό πλεῖστον ἀντιδυτική, ὅπως ἦταν καί ἡ
κρατική γραμμή. Στή συνέχεια ὅμως ἡ πρώην Γιουγκοσλαβία
ἔχασε τόν πόλεμο τόσο μέ τίς ἀποσχισθεῖσες περιοχές τῆς
πρώην Γιουγκοσλαβίας, ὅσο καί μέ τό ΝΑΤΟ τό 1999. Καί τότε
τί ἀκολούθησε; Οἱ μερίδα αὐτή τῶν Ἱεραρχῶν, ἴσως
ἀπειλούμενοι ἀπό τό ΝΑΤΟ (βλέπε ὁμιλία Κόσαρα Γκαβρίλοβιτς,
http://thriskeftika.blogspot.com/2010/03/blog-post_08.html),
ἴσως δελεαζόμενοι ἀπο διάφορες «προσφορές», ἴσως πάλι
ἁπλῶς ἐπειδή αὐτό θεωρησαν ὅτι ἦταν τό προσωπικό τους
συμφέρον (πράγμα πού κατ᾿ ἐμέ εἶναι καί ἡ πιθανότερη
ἐξήγηση), πέταξαν τό προσωπεῖο τοῦ ἐθνικιστῆ καί φόρεσαν τό
προσωπεῖο τοῦ διεθνιστῆ, τοῦ κοσμοπολίτη, τοῦ πολιτισμένου
εὐρωπαίου. Σφιχταγκάλιασαν τό ἅρμα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί
ἄρχισαν νά κηρύττουν νέον θεό, τήν νομοτελειακή ὑποτέλεια
στήν παγκοσμιοποίηση.
Πρεσβεύουν πλέον τήν θέση ὅτι πρέπει να δεχτούμε τήν
πραγματικότητα, εφόσον ήδη τά πιο ισχυρά κράτη του κόσμου
έχουνε αναγνωρίσει τήν ανεξαρτησία τοῦ Κοσόβου. Ἡ συμβουλή
αὐτῶν καί τῶν ὁμοίων τους πρός τό ἔθνος συμπίπτει μέ αὐτήν
ἕλληνα πολιτικοῦ καί εἶναι ἡ ἑξῆς: «Εἶναι καλύτερα νά ἔχουμε
μερικά στρέμματα γῆς λιγότερα ἀπό ἐκεῖνα πού μᾶς ἀνήκουν,
8
«Ο ΣΕΡΒΙΚΟΣ ΛΑΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΟΒΟΥ ΟΡΦΑΝΕΨΕ»
καί νά κοιμόμαστε τά βράδια ἥσυχοι καί ἀσφαλεῖς, παρά νά
ἔχουμε ὅτι μᾶς ἀνήκει καί νά μήν μποροῦμε νά κλείσουμε μάτι
ἀπό τόν κίνδυνο κάποιας ξαφνικῆς ἐπίθεσης κακόβουλων
γειτόνων ἐναντίον μας.» Ὅμως, ὅπως ξέρετε πολύ καλά, ἔτσι
σκέφτονται καί δροῦν οἱ ἐθνικοί μειοδότες. Καί προδότες στίς
μέρες μας ὑπάρχουν ἄφθονοι, καί μάλιστα σέ ὑψηλά πόστα.
Οἱ Ἱεράρχες αὐτοί τῆς Σερβίας σήμερα ἔχουν καταστεῖ
φερέφωνα τῆς Δύσεως... Ἀπό τότε μάλιστα πού ἀνέβηκε ἡ
φιλοδυτική κυβέρνηση τοῦ Μπόρις Τάντιτς στήν ἐξουσία, οἱ
συγκεκριμένοι συναγωνίζονται σέ ὅλα τά ἐπίπεδα μέ τό Κράτος
ποιός θά φανεῖ πιό ἀρεστός στούς δυτικούς, ποιός θά
ἐκπληρώσει πιό γρήγορα καί πιό δουλικά τά θελήματα τῆς
Δύσεως εἴτε αὐτή λέγεται ΝΑΤΟ, εἴτε ΗΠΑ, εἴτε ΕΕ, εἴτε ...
πάπας.
13
«Ο ΣΕΡΒΙΚΟΣ ΛΑΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΟΒΟΥ ΟΡΦΑΝΕΨΕ»
καί τήν ἀπόφαση τῆς Χάγης, μεταξύ ἄλλων, κατέστη ἔτι
περισσότερο μειοδοτική καί περιλαμβάνει:
1) Συναντήσεις μέ τούς ἐκπροσώπους τῶν δυτικῶν
πρεσβειῶν στήν Πρίστινα, ἀποδεχομένων τῶν ἐκπροσώπων τῆς
ΣΟΕ τήν ἰδιότητα τοῦ πρέσβεως στό ψευδοκράτος τοῦ Κοσόβου.
2) Συναντήσεις μέ ἀλβανική διοίκηση τοῦ Κοσόβου. Ἁπτό
παράδειγμα εἶναι οἱ συναντήσεις τοῦ τοποτηρητή Ἀμφιλοχίου
Ράντοβιτς μέ τόν ILBER Hisa, ὁ ὁποῖος εἶναι μέλος τῆς ἀλβανικῆς
κυβερνήσεως τῆς Πρίστινας, ὑπεύθυνος γιά τήν ἐνσωμάτωση
τοῦ βορείου μέρους τοῦ Κοσσυφοπεδίου (τό ὁποῖο βρίσκεται
ἀκόμα ὑπό τόν ἔλεγχο τῶν Σέρβων) στό θεσμικό σύστημα τοῦ
ψευδοκράτους τοῦ Κοσόβου. Ὁ μουσουλμάνος Hisa ἦρθε στήν
ἐκκλησία τοῦ ἁγίου Προφήτου Ἠλιοῦ στό Vucitrn τήν ἡμέρα τοῦ
ἁγίου Προφήτου Ἠλιοῦ στίς 20-8-2010 καί συμμετεῖχε ἐπίσημα
στήν ἑορτή. Αὐτό σημαίνει, βέβαια, ὅτι δέν ἦρθε τυχαίως, ἀλλά
ἦταν προσκεκλημμένος. Τέτοια πράγματα ἦτο ἀδιανόητα ἐπί
Ἀρτεμίου.
Σημειωτέον ὅτι ὁ ναός αὐτός κάηκε τόν μάρτιο τό 2004, καί
συναριθμήθηκε στό πρόγραμα ἀναστηλώσεως πού ἐκτελεῖτο
ἀπό μουσουλμάνους, μέ εὐλογία τῆς Τριανδρίας (Ἀμφιλόχιος
Ράντοβιτς, Εἰρηναῖος Μπούλοβιτς, Ἀθανάσιος Γιέφτιτς), καί μέ
ἐνεργή συμμετοχή τοῦ Ἐπισκόπου Θεοδοσίου καί ἱερομονάχου
Σάββα Γιάνιτς τῆς Μονῆς Ντέτσανι. Ἡ ἐκτίμηση τῶν εἰδικῶν
εἶναι ὅτι ἡ ποιότητα τῶν ἔργων σ΄ ὅλους τούς ναούς πού
ἀναστηλώνονται σύμφωνα μέ τό πρόγραμμα Memorandum τῆς
ΕΕ εἶναι ἀπαράδεκτη. Μάλιστα ὁ ναός τοῦ Προφήτου Ἠλιοῦ
εἶναι τό χειρότερο δεῖγμα τοῦ προγράμματος αὐτοῦ, οἱ δέ
εἰδικοί τό ἔχουν ἐπισημάνει ἀρκετές φορές σέ ἐκθέσεις καί
ἀναφορές τους. Αὐτές οἱ ἐκθέσεις, βέβαια, ἀπερρίπτοντο ἐκ
μέρους τῆς Τριανδρίας.
Τήν ἐπίσημη ἐπίσκεψη τοῦ Hisa στήν ἐκκλησία στό Vucitrn καί
τήν συνάντηση του μέ τόν Ἀμφιλόχιο τά ἀλβανικά ΜΜΕ τήν
προέβαλαν ἰδιαιτέρως...
14
«Ο ΣΕΡΒΙΚΟΣ ΛΑΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΟΒΟΥ ΟΡΦΑΝΕΨΕ»
3) Τίς ἴδιες μέρες ἡ ἀλβανική ἀστυνομία KPS (Kosovo Police
Service) ἀρχίζει νά ἀναλαμβάνει τήν προστασία τῶν σερβικῶν
ὀρθοδόξων μνημείων, διαδεχόμενη σέ αὐτόν τόν τόμέα τήν
ΚΦΟΡ (πού εἶχε ἀναλάβει τήν προστασία τους ἕως τώρα).
Ἀκολούθησαν οἱ δηλώσεις ἀπό τή Μητρόπολη Ράσκας-Πριζρένης
ὅτι ἡ Σερβική Ἐκκλησία δέν συνευδοκεῖ σέ μιά τέτοια ἐξέλιξη
καί δέν εἶχε ποτέ συνεργασία μέ τήν KPS. Αὐτό εἶναι
χονδροειδές ψεῦδος, διότι γνωρίζουμε ὅτι μέ πρόσκληση τῆς
Μονῆς Ντέτσανι, (διάβαζε ἐπίσκοπο Θεοδόσιο Σίμπαλιτς Σάββα
Γιάννιτς, καί φυσικά ευλογία τῆς ΔΙΣ) ἡ KPS ἀνέλαβε τά
περασμένα χρόνια τήν προστασία τῶν σερβικῶν ἐκκλησιῶν πού
ἀναστηλώνονταν σύμφωνα μέ τό πρόγραμμα Memorandum.
4) Ἄλλο δεῖγμα ἀλλαγῆς στάσεως εἶναι ἡ συμμετοχή τῶν
κληρικῶν τῆς Μητροπόλεως Ράσκας-Πριζρένης (συγκεκριμένα
Ἱερομονάχων καί Μοναχῶν τῆς Μονῆς Ντέτσανι) στίς 29-7-2010
στήν Πριζρένη σέ διαθρησκειακή συνάντηση μέ ἀναποφεύκτες
συμπροσευχές μέ μουσουλμάνους, παπικούς... μέ τήν εὐλογία
τοῦ Τοποτηρητοῦ κλπ.
Συνοψίζοντας ὅλα τά προηγούμενα φρονῶ ὅτι ἄν δέν ληφθοῦν
ἄμεσα μέτρα ἀπό τήν ΣΟΕ ἀλλά καί ἀπό τήν Σερβική Πολιτεία,
ὥστε νά ἀποκατασταθεῖ ἡ κανονική τάξη στήν Μητρόπολη
Ράσκας καί Πριζρένης μέ τήν ἐπάνοδο τοῦ κανονικοῦ
Μητροπολίτου κ.Ἀρτεμίου, ὁ ὁποῖος εἶναι ἐξέχουσα ἡγετική
μορφή τοῦ σερβικοῦ πατριωτισμοῦ καί γνήσιος φορέας τῆς
Ὀρθοδόξου Παραδόσεως (τῶν μόνων στοιχείων πού μποροῦν νά
ἀναχαιτίσουν τόν ἐξαλβανισμό τοῦ Κοσσυφοπεδίου) τότε, πολύ
φοβᾶμαι ὅτι τό Κόσοβο πολύ σύντομα θά ἀποτελέσει
ἀναπόσπαστο τμῆμα τῆς Μεγάλης Ἀλβανίας μέ ὅσα δεινά
συνεπάγεται αὐτό γιά τούς Σέρβους τοῦ Κοσόβου καί τήν
σερβική πολιτιστική κληρονομιά. Ἐπίσης εἶναι βέβαιο ἀπό
ἀσφαλεῖς πληροφορίες πού ἔχω στή διάθεσή μου ὅτι, δυστυχῶς,
τά κέντρα τῆς Δύσεως σχεδιάζουν τήν δημιουργία
ἀνεξάρτητης-αὐτόνομης «Κοσοβαρικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας»,
πού δέν θά ἔχει καμιά σχέση μέ τήν Σερβική Ὀρθόδοξη
15
«Ο ΣΕΡΒΙΚΟΣ ΛΑΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΟΒΟΥ ΟΡΦΑΝΕΨΕ»
Ἐκκλησία. Καί ἔτσι δέν θά ὑπάρξει ποτέ πιά δρόμος ἐπιστροφῆς
καί συνένωσης τοῦ Κοσόβου μέ τήν μητέρα Σερβία.
18
«Ο ΣΕΡΒΙΚΟΣ ΛΑΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΟΒΟΥ ΟΡΦΑΝΕΨΕ»
Καί ἐνῶ ἔγινε προσπάθεια νά ἐπιβληθεῖ κλίμα
ψυχαναγκασμοῦ, ἐκφοβισμοῦ καί τρομοκρατίας ἀντί τοῦ
πνεύματος τῆς ἀγάπης, πού ἐπικρατοῦσε ἕως τότε (ἡ ὁποία
ἀγάπη ὅμως μοιάζει νά ἔχει φυγαδευθεῖ μαζί μέ τόν Ἀρτέμιο ἀπό
τήν Μητρόπολη Ράσκας-Πριζρένης), ἐν τούτοις πολλοί μοναχοί
(ὅπως παλαιά συνέβη καί μέ τόν ἅγιο προφήτη Μωϋσῆ, τόν
«μείζονα πλούτον ἡγησάμενον τῶν Αἰγύπτου θησαυρῶν τὸν
ὀνειδισμὸν τοῦ Χριστοῦ»), ἐπέλεξαν «συγκακουχεῖσθαι» τῷ
Ποιμένι αὐτῶν «ἢ πρόσκαιρον ἔχειν ἁμαρτίας ἀπόλαυσιν»,
δηλαδή ἐπέλεξαν νά ἀπαρνηθοῦν τά ὅποια προσφερόμενα
προνόμοια καί δῶρα ἀπό τήν νέα διοίκηση καί ἔτσι «ἠρνήσαντο
λέγεσθαι υἱοί θυγατρὸς Φαραώ» (Ἑβρ. ια΄, 24-26).
Ἐν τῷ μεταξύ ὁ πρώην τοποτηρητής Ἀθανάσιος Γιέφτιτς
ἄρχισε νά διαδίδει καί νά κατηγορεῖ τόν Ἀρτέμιο γιά τό
πνευματικό του ἔργο καί τήν ποιμαντική του δράση,
πλήττοντας οὐσιαστικά τόν παραδοσιακό καί καθιερωμένο στήν
ἱερά Παράδοση θεσμό τοῦ πνευματικοῦ, προσπαθώντας νά
διαλύσει τόν δεσμό τοῦ πνευματικοῦ τέκνου μέ τόν πνευματικό
πατέρα. Σωστοί, κατά τόν ἐπίσκοπο Ἀθανάσιο Γιέβτιτς, εἶναι
μόνο ἐκεῖνοι οἱ μοναχοί οἱ ὁποῖοι ἄφησαν τόν πνευματικό τους
πατέρα Ἀρτέμιο καί στράφηκαν σ΄ αὐτόν (ἀκολουθώντας τίς
διαστρεβλωμένες διδασκαλίες του πού ἀφοροῦν τήν πνευματική
ζωή τοῦ χριστιανοῦ, τήν χωρίς ἐξομολόγηση). Πού τό βρίσκουμε
αὐτό, ἀπό ποιόν ἅγιο Πάτερα διδάσκεται τέτοια πράξη;
Καί αὐτό τό λέει καί τό διδάσκει ποιός; Ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος,
ὅπως καί ὁ Ἀμφιλόχιος Ράντοβιτς, ὅπως ὁ Εἰρηναῖος
Μπούλοβιτς, οὐδέποτε ἔζησαν σέ Κοινόβιο Μοναστήρι. Ἄλλωστε
πόσους μοναχούς ἔκειραν; Πόσα πνευματικά τέκνα ἀπέκτησαν;
Πόσα μοναστήρια ἐπάνδρωσαν μέ τήν ἐπισκοπική-ποιμαντική
φροντίδα τους;
Στή Μητρόπολη Ράσκας-Πριζρένης διώκεται σήμερα ὁ
παραδοσιακός ὀρθόδοξος τρόπος ζωῆς καί διδασκάλιας, καί
εἰσάγονται οἰκουμενιστικές καινοτομίες, ἀδιανόητες ἐπί
διαποιμάνσεως Ἀρτεμίου.
19
«Ο ΣΕΡΒΙΚΟΣ ΛΑΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΟΒΟΥ ΟΡΦΑΝΕΨΕ»
Δεύτερη ἀλλά ἐξίσου σημαντική αἰτία φυγῆς τῶν μοναχῶν
εἶναι ἡ μειοδοτική-ὑποκριτική στάση τῆς ΔΙΣ στό ἐθνικό θέμα
τοῦ Κοσόβου. Οἱ μοναχοί φεύγουν ὥστε νά μήν ἐπικυρώσουν μέ
τή παραμονή τους τήν ἀντεθνική πολιτική πού ἀσκεῖται ἀπό τή
ΔΙΣ καί ἀποδειχθοῦν συμμέτοχοι στήν ἐνεργούμενη προδοσία.
Ὅλα τά παραπάνω γίνονται φανερά ἀπό πλῆθος ἐπωνύμων
δημοσιεύσεων στό διαδίκτυο μοναχῶν, ἱερομονάχων καί
ἡγουμένων πού ἐγκατέλειψαν τά μοναστήρια τους, ὅπου
ἐκφράζουν τήν ἀγωνία καί τόν πόνο τους καί ἐπικρίνουν τά
κακῶς κείμενα στήν Μητρόπολη Ράσκας καί Πριζρένης
(http://www.mancr.org).
Οἱ μοναχοί οἱ ὁποῖοι ἔχουν φύγει ἀπό τήν Μητρόπολη Ράσκας-
Πριζρένης σήμερα φιλοξενοῦνται σέ ἰδιωτικά καταλύματα,
διότι, ὁ Τοποτηρητής Ἀμφιλόχιος, συνευδοκούσης τῆς ΔΙΣ καί
τοῦ Πατριάρχου, δέν τους χορηγεῖ κανονικό Ἀπολυτήριο. Στούς
Ἐπισκόπους οἱ ὁποῖοι ἔδειξαν προθυμία νά τούς δεχθοῦν
ἀσκήθηκαν πιέσεις ὥστε νά ὑποχωρήσουν, ἐνῶ οἱ ἴδιοι μοναχοί
ἀπειλοῦνται μέ αὐστηρότατες ἐκκλησιαστικές ποινές
καθαιρέσεως, ἀποσχηματισμοῦ καί ἀφορισμοῦ.
Αὐτό βέβαια ἐπ΄ οὐδενί λόγῳ δέν σημαίνει ὅτι οἱ μοναχοί πού
ἔχουν μείνει στή Μητρόπολη καί δέν ἔχουν ἀκόμα ἐγκαταλείψει
τίς μονές τους συμφωνοῦν καί συνευδοκοῦν μέ τά πραττόμενα
καί δρώμενα ἐκ μέρους τῆς καινούργιας διοικήσεως. Ἁπλῶς
ὑπομένουν προσευχόμενοι, ἐλπίζοντας στήν ἐπάνοδο τοῦ
Σεβασμιωτάτου Ἀρτεμίου.
22
«Ο ΣΕΡΒΙΚΟΣ ΛΑΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΟΒΟΥ ΟΡΦΑΝΕΨΕ»
Ἐκκλησία, ὅπως ἤδη βλέπουμε νά γίνεται καί στή Σερβική
Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία.
Τέλος, ἀς μοῦ ἐπιτραπεῖ νά κάνω μιά παρότρυνση στόν φίλο
καί ἀδελφό ἑλληνικό λαό. Ἡ περίπτωση τοῦ Κοσσυφοπεδίου θά
πρέπει νά μελετηθεῖ πολύ σοβαρά, καί, ἀφοῦ ἐξαχθοῦν ὅλα τά
ἀπαραίτητα συμπεράσματα, νά ὀργανωθεῖ συστηματική
ἀντίσταση ἐνάντια στά σχέδια τῶν ἰσχυρῶν καί σέ ὅσα ἐκεῖνοι
θέλουν νά ἐπιβάλουν ἐγείροντας «μακεδονικό» καί «θρακικό»
ζήτημα. Εὔχομαι τό ταχύτερο δυνατό νά ξεκινήσει αὐτή ἡ
ἀντίσταση, γιά νά ἀποφευχθοῦν τά χειρότερα.
«Οἱ καιροί οὐ μενετοί».
Σᾶς εὐχαριστῶ πολύ γιά τήν φιλοξενία.
23