Professional Documents
Culture Documents
STORY BY KIM©
MISHPOV.
They said, Im perfect, having all the things that i wanted. They said that the very best description to
perfection is me. But never in my life, i said that to myself. They just don’t know the truth behind my
lovely face. HIndi nila alam ang lahat ng nararamdaman ko. They have no idea what I’m going
through.
Mom: Mish?
Tiptoe..tiptoe..tiptoe..
Bigla niya na lang hinila yung buhok kong super ganda, talo pa ang mga commercial model ng cream
Ako: Yep? Okay, Im so sorry for everything! Hindi ko sinasadya na lagyan ng asin este iodized salt
yung kape ni Mr. Garriel. I really never noticed that it was an iodized salt.
Mom: Hayaan mo na yun. Although, im still galit ng konti sa iyo. Napahiya tuloy ako kay Mr. Garriel.
But then, that was settled already. He just laughed it off.
Ako: Korek!
Mom: Tigilan mo na ako Michelle ha? Kanina ka pa. Let’s be serious here.
After kong magdrama, dumiretso kaagad ako sa kwarto. As in, yeah, walk out. Walk out queen ako e.
Masira pa beauty ko dun sa kakasigaw sa Ina ko no. Buti ng ganito. And kapag si Dad naman talaga
yung nagbibigay ng utos, wala na kaming magagawa. I hate this life!
And before I knew it, nasa labas na ako ng bahay habang dinadial ang number ni Karlo.
Karlo..
Ako: Karlo.. ..puntahan moko dito sa bahay… ha? Maglalayas ako e.. ..bakit? Pakialam mo
ba kung maglayas ako? Sunduin mo na nga ako dito! Bilis na. Ngayon na!
Ang sama ko no? Well, kasi si Karlo masama din. O sige na nga, dahil masyado kayong mapilit,
idedescribe ko na nga yang lalaking yan. Well, he’s my bf. (taken na ha, wag niyo nang
angkinin) . His complete name is Karlo Rivas. Super fafalicious. Gising ata at naglalaro sa
labas ng nagpaulan ang Diyos ng kagwapuhan e. Kaya ayun, kahit papano nabibiyayaan. Anong
kahit papano? Biniyayaan talaga ng super kagwafuhan ang lolo niyo. Kaya naman
hinahabol-habol ng mga babaeng mortal sa paaralan ko. Ewan ko nga ba at nagkagusto ako dun.
Hamakin mo? Isang dyosa nagkagusto sa isang mortal? Bwahaha! Weird eh no? Pero sabi nga nila,
kapag binigyan ka ng opportunity to be with the guy you really like, take the chance and grab it. Kaya
yun ang ginawa ko nang nanligaw siya sakin. Pero minsan, napapaisip din ako e. Mejo may
pagkatanga kasi itong lalaking to. Super! Kaya minsan, pag may nakakasalubong akong friend ni
Mommy at kasama ko siya, hindi ko na siya pinapasalita. Baka kung ano pang impression ang
mabigay niya.
Wala pang isang oras, tumigil na yung car niya sa harap ko. He looked at me na parang hindi siya
approve sa gagawin ko.
Karlo: Anong drama na naman ba to Michelle?
Ako: Ang dami mo pang tanong, tulungan mo na nga ako dito.
Ako: Karlo?!
Nginitian niya lang ako. Bigla namang lumabas si Mommy na naka bathrobe pa.
Karlo: Good evening po. Gusto atang maglayas ng anak niyo Mrs. Monteverde. Ipapaalam ko lang siya
sa inyo. Ayos lang po ba?
Wee! Sandamak na katangahan talaga tong si Karlo! Naku… just wait na masosolo kita! Ilalampaso
Mom: Of course, hindi pwede iho! (she glared at me) I think its your bedtime Mishie. Pasok na. (she
said while glaring her eyes to me and smiling)
I looked at Karlo na kung pwede siyang tunawin ng mga tingin ko, kanina pa siya natunaw at kumalat
sa semento.
Nang pumasok kami sa bahay. Walang sinabi si Mommy sakin. She just said goodnight at umakyat sa
kwarto.
Ako naman e, ano pa ba? Umakyat din sa kwarto na pulang-pula ang mukha. Napahiya talaga ako.
Ikaw ba naman? Maglalayas ka, tapos mabibisto ka pala? Hay! Grrr. Katangahan kasi lahat ng
boypren kong ewan!
Kinaumagahan, pumunta ako ng cakeshop para maki achuchu sa mga amiga ko ring ewan. Nahalata
Napaisip ako sa sinabi ni Lyka. Hmm, may punto siya! Pero bago pa ako
makapagsalita, naramdaman ko ng tumunog yung tiyan ko.
Hay, buhay parang life! Kanina pa ako nag-order di pa rin binibigay sakin. Mapuntahan nga! Kaya exit
muna ako sa mga achuchu ng mga vruhilda.
Ako: Excuse me, i just want to ask yung order kong ca-
at bago pa ako makagalaw, lumanding sa pretty and precious face ko ang isang malaking - as in
malaking chocolate cake!
MIKELPOV.
Krrinng..krinnngg..
Bigla akong napataranta ng makita ko ang name ni Mom sa screen ng cp ko. Its not like takot ako sa
Mommy ko or something, its just that everytime na tumatawag siya, may nagagawa akong
kasalanan.
Ako: Yep?
Mom: Can you pass by here at the house?
Ako: Why?
Mom: Wala nang raming satsat. Just go here nalang.
And before I could say another word, she hanged up the phone.
Lumabas ako ng resto at dumiretso sa bahay. Ng pumasok ako sa bahay, I saw my brothers
tumatakbo-takbo sa sala.
Ako: Hoy!
Lean: Kuya Mikel!! (pronounced as Michael)
Ako: Bwaaaaahh!! (kinarga ko si Lean kasi mejo payat yun while si Kell, mejo mataba)
Kell: Kuya!! ako din, karga!!
Binaba ko si Lean at hinabol-habol ko sila. Nagtakbuhan naman at nag-iihi sa tawa. Mga lokong bata.
Hahabulin ko pa sana when I heard my mom.
Mom: Mikel!! (she stared at me as if i did something) Yaya, bihisan mo na ang mga bata.
Ako: Now what? Hindi ako nagsimula noon, they did.
Ako: Tsaka, look? Walang kagasgasgasgas. And, ilang ulit na nangyayari sakin yun Mom, tapos
ngayon ka pa gagawa ng big deal about it and-
Mom: Hindi naman yan ang pag-uusapan natin eh. Sanay na ako diyan Mikel.
Anak ng kabayo! Este, ano?! Gina?! Ngek! Talo pa ata nun ang gilagid ng kabayo pag ngumiti e.
Ako: Ano?!
Mom: What?
Ako: Ayoko nga! I mean, look Mom, one year na lang, off to work na ako. Why do i still have to
transfer?
Mom: Well, St. Paul accepts students from St. John’s.
Ako: Pero, friends ko?
Mom: Bakit, hindi na ba kayo magkikita forever? Aba’y kung gnyan, edi magpakasal ka na lang.
Ngumiti naman siya na parang alam ko na kung anong nasa isip niya. Nagpaalam nalang ako at
lumabas ng bahay sa sobrang inis. HER? BABAE? Ano akala niya sakin? Bakla na kelangan ang
company ng isang babae? Anak ng kabayo! Baka kung sinong halimaw naman yang babaeng yan. At
teka? Bakit ba ganito?
Kinaumagahan, I decided to buy a cake for a girl. So, pumunta ako ng cakeshop, san pa ba
Papasok na sana ako ng may nakabunggong waiter sa isang babae. At bago pa ako makakilos,
tumalsik sa ever white Polo ko ang ever dark chocolate cake.
Ako: Dang!
Girl: Argghh!
Girl: Watch where you going! You just can’t walk up here and smash the cake all over my face!
Ako: Hay wait, are you talking to me?
Girl: Ano pa ba? Who else is standing here?
Ako: I didn’t do it.
Girl: Anong hindi? You’ll deny it pa? Look at me? I look like a taong-grasa! Only mas mabango lang.
Ako: Miss, look. I don’t have any time for this. And hindi lang naman ikaw yung naperwisyo dito e.
Tinaas ko yung polo ko sakanya. Tinaasan niya lang ako ng kilay. Then I saw a lady coming up to us.
Dang! Astig to ah. Kung tutuusin, isang hampas lang siya ng babae, talbog na siya e.
dang! Now much better! Sinayang ko lang oras ko dito! Idagdag mo pa tong bruhang to na nasa
harapan ko!
Girl: Ugh! Now thank you. You just made my day - worst.
MISHPOV.
Grr. Nakakainis. That guy made by day worst. Pero in fairness, masarap ang cake. Wahihihihi. ^_^
I stormed out of the cake shop. Kinuha ko lang yung bag ko sa table then lumabas. Sumunod naman
yung mga friends ko. Pero guys, ang gwapo ng guy kanina. Super fafalicious. As in. Yun nga lang,
badtrip! Sa karami-raming makaaway, siya pa. Umagang-umaga sira na poise ko.
Dumaan nalang muna ako sa Real™, its a fashion magazine para sa mga teen agers. Kaya naman
aware ako sa latest trends. My mom owns this company. Next year, they’re planning to go
international. And pag nakapagtapos ako, i’m gonna take over this company. Woohoo! O, inggit kayo
no?
Dahan-dahan kong binuksan ang door sa office niya. Honestly, one month na rin akong hindi
nakakapunta dito since I’ve been very busy sa school.
Napatigil ako at napaisip. Credit limit? - higher? that only means, more shopping.. shopping.. and did i
say more shopping? LOL.
Muntikan na akong tumalon dun sa office ni Mommy. See? This is what Im talking about. Being the
only daughter of a rich parents, hah! Ive got all what I wanted.
Lumabas ako ng office ni Mommy. Hinabol naman ako ni Lia nung sasakay na sana ako ng elevator.
Lia: Mish!
Ako: Yup?
Lia: Your mom said that you’ll meet your condo partner this evening at 7. Bumili ka daw ng bagong
damit.
Ako: new dress? Marami naman akong dress ah.
Lia: She’ll pay.
I just waved bye at her then off to the mall ako with my friends. Hay naku, kugn alam niyo lang, yang
mga friends ko, parang mga parasite. Kapag ako ang nagyaya, dapat may libre, pero pag sila ang
nagyaya, naku, mano-mano na sa pagbabayad.
Rachelle: Sabihin mo samin kung panget or maganda yung condo partner mo ha?
Ako: Syempre, wala nang mas gaganda sa isang dyosa. Kaya mangarap kayo!
Cindy: Lumalakas yung aircon no?
Ako: Lanhiya!
Tumawa nalang kaagad kami. Mga 3 oras siguro kami dun sa mall. Ni isa wala pa kaming nabibili.
Then dumaan kami sa Gandi. Wahahah. Super ganda nitong botique na to. As in, super. Pangdyosa
talaga yung mga damit.
Tumawa na naman kami. Binatukan pa ako ni Cindy. Haayy, mamimiss ko talaga tong mga to.
Pagkatapos naming bumili ng dress, pumunta naman kami ng salon. Nagpawax lang ako ng hair at
Kring.. kring..
I hanged up the phone. Tiningnan ko yung orasan dun sa gilid. Its 6:45. Bahala sila dyan.
I looked at the watch again. 6:50. Guess i have to get going. So tumayo ako, binayaran ang luho at
umalis. Nauna na kasi sina Rachelle. So there, tumayo ako sa labas at tumawag ng taxi. I don’t know
Krinng.. kring…
Ako: Yes?
Mom: Where are you? I told you 7 oclock.
Obvious na obvious sa boses ni Mommy na nagpipigil siya.
Ako: Coming.
Mom: Alam mo ba kung anong oras na? 7:30! Mahiya ka naman.
Ako: Andito na ako!
Binaba ko kaagad ang phone ko. Bumaba ako ng taxi at pumasok sa resto. Ni wala akong make-
up or something. Konting lip gloss lang at blush on. Naku, buti na to. Para naman masindak yung
Ang ganda nga ng entrance ko eh. Lahat nakatingin sakin. So this is what you get when you have a
35-25-36 body. Joke. Model figure eh? With waving brown hair pa? Uhuh.
AkO: teka-
Mikel: Teka you’re-
Ako: Diba ikaw yung nasa resto?!
Mikel: Ikaw yung spoiled brat?!
Anak ng tokwa! sa dinami-dami ng condo partner, ba’t siya pa? Bakiiittt siya paaaaa?!
MIKELPOV.
7:30 na at wala pa yung anak ng Mrs. Monteverde na to. Nakakainis na talaga. May date pa naman
ako mamayang 9 pm. Nakakasira ng schedule. Hindi ba niya alam ang meaning ng ‘time is gold’?
Namumutla na talaga ako kanina when Mrs. Monteverde said na nandito na daw ang anak niya. I was
looking outside naman as if na hindi ako interesado. The hell naman kasi e! Why do I have to transfer
school pa. Sana siya nalang ang magtransfer. Di na ako.
I heard Mrs. Monteverde introduced us to her. Hindi ko naman ginalaw yung ulo ko para ngumiti sa
kanya.
Mom: Hijo?
Siniko ako ni Mommy sa gilid. Ouch. Okay medyo masakit kaya napatingin nalang ako sa babaeng
nasa harap ko.
I looked at her naniningkit ang mata ko. Skyflakes! Brown eyes? Tama ba? Brown eyes or contact
lenses? Hindi ko alam. Gusto kong lukitin ang mata niya.
Tumingin naman kaagd ako sa ibang direksiyon. Kala kung sinong maganda. Eh hindi naman e. Pero
oo, maganda siya. Sobra. Kung hindi lang siya yung babae kaninang umaga, masasabi kong laglag
ang puso ko sa kanya. Pero hindi e. Kahit gaanu pa siya kaganda, hindi malalaglag puso ko sa kanya!
Kumain kami ng sobrang tahimik. Ayoko ng umimik, baka magkaroon pa ng World War III dito sa
mundo. Sa sobrang daldal ng babaeng to, wala na. Talo pa ang M -16 sa bunganga niya. Suko ako!
Bwahaha!
Bigla nalang siyang siniko ng Mommy niya. Muntikan na nga akong mapatawa e. Nakita niya naman
ako, kaya medyo napahiya siya. ^_^
Kinabukasan, dumiretso na kami sa condo. Yup, ako yung una na nakakita ng condo. Susunod nalang
daw si Miss Monteverde. Ganda nga e. Kung ako lang, hindi ako bibigyan ni Daddy ng condo na ganito
kaganda. Dalawa yung bedrooms. Tiningnan ko yung isa, medyo malaki yung cr kaya ibibigay ko na to
kay Miss Monteverde. Akin na yung sa kabila. Umupo ako dun sa harap ng tv sa sala.
Knock..knock..
Tatayo na sana ako para buksan yung pintuan, nang bumukas naman ito. Kaya napaupo nalang ulit
ako. Nakatayo siya dun sa door with a handbag. Wait, yan lang dala niya?
Bigla naman syang umurong sa gilid at sumenyas. 5 malalaking bag. Dang! Dinala niya ba bahay
niya?! Sumenyas naman ako para ituro yung kwarto niya. She just looked at me at sumenyas sa isang
lalaki na ipasok dun sa kwarto na tinuro ko yung mga bags na dala niya.
Nung lumabas ang lalaki, pumasok siya sa kwarto at lumabas. Umupo sa tabi ko at kinuha yung pillow
sa gilid.
Mish: Michelle.
Ako: Mikel.
Mish: Ang baho. Michelle and Mikel? Anu yan?
Ako: Oo nga eh. Ayos na sana yung Mikel lang, nga lang dinagdagan pa ng pangalan mo e. ^_^
Mish: Anong year ka na?
Ako: 3rd year.
Mish: 2nd year.
Ako: Sinong nagtatanong? ^_^
Pumasok ako ng kwarto at nahiga. she just looked at me. Then bigla nalang lumabas.
MISHPOV.
Ngumiti lang ako. naku, feeling close naman tong driver na to no?
After 25 minutes, nakarating din ako sa mall. Actually, malapit lang naman talaga, pero mauubos lang
talaga yung pasensya mo sa trapik eh. Pilipinas nga naman…
Rachelle: huh?
Ako: First and foremost, hindi siya babae.
Rach: Waahh!! Siya nga iyon!! Waaahhh!! Ang swerte mo naman sis.
Nagtatatalon ba naman dun sa mall. Nakakahiya na. Pinagtitinginan na kami ng mga tao. But who
cares anyway? Magaganda naman kami e. ^_^
Ako: Rachelle to earth? Anong maswerte ako? Ang sabihin mo, malas ako.
RAch: Bakit naman?
Ako: Kung ewan ako, mas ewan yun.
Rach: Edi masaya! Come to think of it o, pareho kayo ng personality? O diba?
Ako: Same poles repel.
Ayun, dahil libre ni Rachelle, siya na ang nagbayad. Bwahaha! Pamatay kagandahan ko e.
Ang sarap talaga ng funshots ng KFC. Hindi ko to ipagpapalit sa kung alinman sa mundo. O diba?
Magpapakamatay pa ako para dito eh.
Binatukan na naman ako ulit. Hay naku… madeform nga yung pretty head ko, humanda lang tong
babaeng to. Bwhahhahaha!
Nung umuwi ako, walang tao yung condo. Kaya dahan-dahan akong pumasok at in-on yung ilaw sa
sala.
Langya!
MIKELPOV.
Nakahiga lang ako sa kama nung lumabas siya. Then bigla kong naisip na ihahatid ko na lang siya.
I mean, sobrang ganda niya at baka kung ano pang mangyari diba?
Hindi yun maganda! Pero in fairness, ang cute niya kanina habang namumula sa galit. Bwahahah!
Pero kahit na, bumaba parin ako. Tumakbo ako at baka maabutan ko pa. Haha. Niloloko ko lang
naman siya kanina e. Di ko inaasahan na tototohanin niya.
Ako: Manong? May nakita ka bang babae dito na mahaba ang buhok na-
Guard: Yung maganda?
Napaisip ako. Maganda ba yun? Doink! Siguro nga, kung hindi ako si Mikel magagandahan din ako
dun.
Ako: Ahh, di naman ganun kaganda para ihatid - teka? Nagtaxi siya?!
Guard: Oo. Nakibonding nga sakin kanina habang naghihintay ng taxi.
Ngiti-ngiti ka pa jan. Sipain kaya kita? Nakausap mo lang yung maganda ganyan ka na.
Mikel?! Anong maganda!? Hindi nga e! panget yun! Halimaw!! Halimaw! Mamayang gabi,
magtatransform yun! Werewolf? Pero magandang werewolf? Waah! Werewolf. As in!
Napaakyat nalang ulit ako sa condo at naupo sa sala. Wala naman akong pupuntahan e. So siguro,
Bigla nalang akong napatalon ng tumunog yung cp ko. Langya! Lakas pala ng volume!
Migs
Muntik na akong mapatalon ulit ng nabasa ko yung name na Lindsay. Well, kahit mayaman pamilya
ko, laking kalye ako. Hahaha. Ewan ko ba, pero pakiramdam ko, nakabuntot na sakin yang salitang
‘gulo’ e. And then, she came, si lindsay ha, hindi si Michelle, pakiramdam ko…
Yeah, Lindsay’s pretty, matalino at mabait. Pero minsan, may pagkakontrabida din e. Minsan,
masyadong mahigpit.
So there, dumiretso ako sa tambayan. Bohemian’s. Gnda ng coffee dun. Moreover maraming
magaganda.
Pero bago ako umalis may naisip naman akong ikakatuwa ni Mishie. Hehehe.
MISHPOV.
Langya naman! Waah, maiinis ka talaga kung kayo nasa side ko. the room’s full of paper na
may mga nakasulat na words. I didn’t bother to take a look at it. At sino namang magaling ang
naglagay at nagkalat nito dito? Oh well, tinatanong pa ba yan?
Subukan mo lang umuwi dito at ipapakain ko talaga tong mga papel na to hanggang di na siya
makahinga! (naks, ang brutal naman) Grrr, sakit sa ulo nitong si Mikel Araneta!
Well dahil nga pagod ako sa kakalakad dun sa Mall of Asia, eh ayun, pinabayaan ko nalang yung kalat.
Sa katunayan, di naman talaga ako dapat ang maglinis nun eh. Siya no, sino ba yung nagkalat? Diba
nga sabi nina Mommy satin, ibalik sa tamang lugar yung bagay kung san mo kinuha? Bahala siya
diyan.
Pumasok ako sa kwarto ko at nahiga. Kinuha ko yung cp ko sa bag at tiningnan kung may reply na.
Tinext ko kasi si Karlo kanina, ewan, pero di parin nagpaparamdam. Its been 3 days since we last saw
each other. Miss ko na yung lokong yun. Nakatitig parin ako sa cp ko at baka sa anong himala
makarinig ako ng totot at makita ko yung pangalang Karlo sa screen ko. Sa sobrang paghihintay ko, di
ko namalayang nakatulog na pala ako.
It was past 11 when I heard some ‘kalabog’ outside my room. Kahit medyo tulog mantika ako, mabilis
naman akong nakatayo at kinuha ko yung vase na nasa ibabaw ng dresser ko. Abay mahirap na no,
alam ko namang hindi tatanggi yung rapist pag nakita ako. Buti na yung may pampalo kahit papano.
Walang sagot..
Ako: Try mo lang lumapit sa beauty ko at mamatay ka ng wala sa oras! Malayo pa naman yung
hospital dito!
Lalapit na sana ako para i on yung light when someone held my right foot!
Gagi! E kung i on mo kaya yang lights at tingnan kung anong ginagawa niya? Kaya ayun, i followed
the feeling small voice inside me. I turned on the lights at nabigla nalang ako when I saw him lying on
the floor. Namumula siya.
Mikel: Bakit parang naging apat ka na Mish? Teka, ang labo mo Mish!
Ako: Yan.. yan ang epekto ng alcohol! Naduduleng kana! teka, nga Mike.
Hinarap ko siya sakin. Langya! Kahit laseng na nga, mabango parin ang loko! Di amoy alak! Ano
Bigla naman siyang pumunta sa gilid na parang inaalok sakin yugn way.
Ako: Langya! Wala ka namang kwenta e! Anu ba yan, laseng man o hindi, lang kwenta parin.
Mikel: Gwapo naman..
AKo: Yabang mo..
Mikel: Ano pa’t binigyan ako ng kagwapuhan kung hindi ko naman pag-iyayabang diba?
Ako: is it the wind or is it just you?
Mikel: Deal.
Ako: No deal.
Mikel: Si # 22 si Charmel.
Ako: Labo mo!
ano?
Umuwi akong lasing na lasing. Haay, naduduleng ako. Pakiramdam ko, tatlo-tatlo yung daan papunta
sa unit namin. Buti nalang nakadrive pa ako pauwi. nang dumating ako, pakiramdam ko umiikot
Sinampal pa nga ako e. Pero sa sobrang kalasingan ko, hindi ko na napansin yung sakit ng
pagkasampal niya. Hindi ko na alam yung mga pinagsasabi ko. Nakita ko pa nga si Charmel na may
hawak na briefcase e. Bwahahaha!
Ako: L-lindsay.. usap muna tayo.. hindi naman ata okay na bigla mo nalang akong iiwanan diba?!
Napatingin ulit ako kay Mikel. He looks so desperate when he said that. Nakapikit siya while leaning
his head on the sofa. Napaupo ulit ako at tiningnan siya.
Ako: Wala.
Ako: Sa Pinas.
Mikel: May nakita ka na bang magndang manequin dito sa Pinas? (tumatawa na)
Hinagis ko sa kanya yung unan na hinahawakan ko. Sapul naman sa bunganga. Napatawa nalang
kaagad ako.
Nauna akong pumasok sa kwarto. Siya naman e papasok na rin daw. Pero nung nakapasok na ako,
sinilip ko siya sa labas. Nabigla nalang ako when he smiled at tumulo ang isang patak ng luha sa
mata niya.
Hindi ko alam kung san nanggaling yung mga luhang yun. Honestly, di naman talaga ako nalulungkot
na aalis siya e. Siguro dahil yun sa iniinom kani-kanina lang. Langya, may sili ba yung tubig na kinuha
ko sa ref? O_O
Kitams niyo naman, kahit laseng ako medjo matino parin utak ko ano? Hahaha! Syempre, sanay sa
inuman e. Hindi naman talaga ako lasengo, baka maturn-off pa kayo, naparami lang talaga inom ko
nung gabing yun. Siguro nakatulog na rin ako kaagad.
Ako: pshgdskdskdlsjjgg..
Mish: Ano?
Ako: Alis nga.. sakit pa ng ulo ko.. hsdgshgdkkkaljjjs..
Mish: Panget! Gumising ka na!
Balik lang ako sa tulog na parang walang bungangera sa gilid ko. Teka, ba’t ba to pumasok sa kwarto
ko?
*splash*
Tumalikod lang ako at dumiretso sa banyo. And wait - did she say breakfast’s on the table? so,
meaning, she knows how to cook? Aba, may silbi din pala ito bukod sa pagiging maganda.
Mish: Bwaaaahhh!
Ako: W-what?
Bigla naman siyang lumpait sakin at tiningnan ako sa mukha. May muta ba ako? At bago ko pa
nalaman..
Pinaandar ko yung kotse at umatras. First day sa school ang panget na ng simula? At dahil sa ano?
Hindi, dahil kanino? Edi sa babaeng nakakaimbyerna ng tao! I bet walang pumapatol sa kanya, sa
sobrang suplada niyan? Who would even give her a secret letter? Nang palabas na ako, I saw her
standing sa labas ng lobby ng building. Nakikichika na naman kay guard.
Bigla namang napatingin sakin si Mish na nasa gilid ko. Hininto ko lang yung car sa harapan niya at
hinihintay siyang pumasok.
Ang lakas, grabe, di man lang naghiya efek. Binuksan niya yung door at sumakay.
I glanced at the mirror, tiningnan niya ako ng masama na parang bata na ayaw sundin at napailitan
lang sa gusto ko.
Ako: Good.
Then priness ko yung gas, kaya napahawak siya bigla sa gilid at sa seatbelt niya. I looked at my car’s
clock. Late na kami, and I really can’t afford to be late. ewan ko ba, it’s just that.. wala.
Mish: Mikee!!! Its red light.. you don’t wanna go straight in there right? (she said shaking)
Ako: yes I do!
Red light, pero I tried na makapasok talaga kami before it turned to red. Tiningnan ko si Michelle na
nakaupo dun sa gilid ko. You should’ve seen her face. Namuti ata.
Mish: Loko ka! What if nadisgrasya tayo dun?! Naku.. ang beauty ko..
Ako: No worries. Okay lang naman e, total panget naman.
Mish: Saying that to yourself?
Ako: Hindi, sino ba satin ang panget?
Mish: ikaw.
Ako: Ako nga ba?
Mish: Oo, ikaw.
Ako: Asus, nahiya ka pa. Ayos lang naman sakin kung aaminin mo e.
Mish: Grrr.. magconcentrate ka na nga!
Ang sarap talaga asarin itong si Mishie. Ang daling pikunin. Tapos ang cute niya pa pag nagagalit. Blue
skies! Totoo! Now im saying the truth. Hindi naman ako sinungaling eh. Pagdating namin sa school,
dumiretso siya sa building niya ako naman e sa building din namin. by noon, dami na akong katropa.
Haha! Iba ang dating ko e. ewan ko lang dun sa babaeng yun kung may naging kaibigan nang bruha.
Pagkahapon, hindi ko na siya hinintay. Tinatamad ako kaya dumiretso ako sa Gardo’s. Nandun mga
katropa ko ‘talaga’.
Migs: Balita ko may kasama kang babae sa new condo unit mo?
Ako: Wala yun..
Jegs: Ganda ba huh?
Ako: Ogag!
Migs: Daan kami dun minsan ha?
Ako: naku.. wag na! Baka makulam kayo.
Ed: Whaa! Kakaintriga eh. Anong name?
Ako: Michelle.
Jegs: Michelle what?
Ako: Bastah Michelle.
Yeah, Michelle.
First day in a new school, marami na kaagad akong friends. Hmm, iba talaga yung powers ng mga
magaganda no? Si panget kaya? Pakiramdam ko, marami na rin yung mga kaibigan. Yun pa, e, epal
Pagkatapos ng class, nagsiuwian na yung mga so-called new friends ko. They said, ‘hey mish, we’ll go
ahead na ha? our sundo is here na e.’ Akala siguro nila they’re still in high school na paartehan ng
pananalita. They make me sick you know.
So, there, tinext ko na si Mikel na sunduin ako, pero di naman nagrereply. Baka iba naman tong
number na nakuha ko? Honestly, ninakaw ko lang to sa cp niya since pakiramdam ko wala siyang
Mga 30 minutes na siguro akong nakatayo dun. Some boys offered me a ride. Pero hell-o?! Hindi
naman ako yung tipo ng girl na easy-to-get no. So, yun, tumayo parin ako dun. Wala naman akong
planong magtaxi kasi nga medjo gagabihin ako ng uwi. Baka machopchop lady pa yung drama ko. Pag
magffx ako, hay nako wag na, medjo maiksi skirt ko e.
So there, wala akong choice kundi kontakin yung ever-ewan-bf ko. Habang nagdadial ng number niya,
pinepray ko talaga na sana lang man e may sumagot. Sana lang talaga. Sana lang.
Karlo: yeah?
Ako: Gosh, pede bang magpasundo?
Karlo: San ka?
Naks, buti at buhay pa siya no?
At bago pa ako makatapos, e ayun, binaba na yung phone! Naman.. nangangati na talaga yung mga
paa ko sa kakakagat ng mga lamok. Nag-eenjoy ata sila e. Ang sakit sakit narin ng mga paa ko.
Mangingiyak-ngiyak na talaga ako habang nakatayo dun. Sana man lang.. sana man lang, may isang
tao na nakakaalala pa sakin.——–
Pagkatapos naming maglibot-libot, umuwi na rin kaagad ako. Niyaya pa nga ako ng mga friends ko na
kumain sa labas, pero since I thought na umuwi na si Mish at nakapagluto, nagbago isip ko. Yeah,
she’s good at cooking. Ewan ko ba, pero wala lang. Sa panahon kasi ngayon, medjo mangilan-ngilan
nalang yung mga babaeng marunong magluto, so in short - okay, naamaze ako.
Its just that, with all the tech around, wala lang. Microwave, kasalanan talaga ng microwave! Hahaha.
Nang dumating ako sa bahay, nakalock parin yung pinto. Nabigla ako kasi 8:30 na wala paring tao.
Siguro naghappy-happy pa siya with her so called new friends. Then kinapa ko yung cp ko kasi itetext
ko nalang siya. Heehee.
I saw her number at my Mom’s cp noon. Kinopya ko lang. Wala lang. Feel ko lang e.
Wala sa pocket ko. Kaya naman mabilis akong tumakbo papunta sa kwarto para tingnan kung nandun
nga! Sh*t. N series pa naman yun. LOL
1 message received
Dang!
Ah bahala na, mamaya ko na yan pag-iisipan ng mabuti. Kaw naman kasi cellphone e, nagpaiwan ka
pa sa bahay eh may bulsa naman ako.
Pagdating ko dun, wala ng tao sa waiting area. Nakita ko yung guard na nakatayo dun at
nagbabantay.
“-maganda?”
Tumpak!
“Hay iho, nauna na. Ikaw kasi e, pinaghintay mo. 2 oras siguro siyang nakatayo dito. Sa susunod wag
mong pabayaan gf mo ha?” ng sinabi niya yun, mejo malayo-layo na ako.
Ba’t di nalang kasi umuwi ng mas maaga. Hinintay niya ba reply ko? Ano?! Naman e! Tsaka bakit ba
‘maganda’ talaga yung description sa kanya? Hindi naman maganda ah! Naman e! Pag may nangyari
sa kanyang masama, marahil, eto na ang katapusan ko. Bakit? Kasi mumultuhin ako nun,
magpaparamdam taz sasakalin ako! Naman..
Bumalik ulit ako sa condo at chineck yung bahay, wala paring tao. Nakaoff parin yung mga ilaw.
Bumaba ulit ako at naghanap. Bigla ko nalang natanong sa sarili ko, teka? san mo siya hahanapin
Mike?
Tango! Bumalik kaagad ako sa condo at naghanap sa phone directory ng number ng kaibigan niya.
Yup, naalala ko, nilista niya yun eh, sakaling di daw siya makabalik kung di ko siya ihahatid. Naman!
Ng makita ko yung number ng friend niya, nakalimutan ko kung ano yung name e. So yun nagkausap
kami and she said na nakauwi na daw si Mish.
Naman! Hininto ko yung car at nag Uturn na lang. Dali-dali naman kaagad akong umakyat sa condo at
binuksan yung ilaw.
“Mish?!” Sigaw ko habang naghahanap sa kusina. Bakit kusina? Mahilig kumain ng adobo sandwich
yun e.
Wala paring sagot. No choice but to open the door. So I opened the door and there she is,
nakahalatay sa kanyang kama with arms widely open. I looked at her na parang natameme ako. She
looked so tired and everything. Feeling ko naman parang pinatakbo siya ng ilang kilometro. Pero kahit
ganun na, she still looked lovely.
Para siyang angel kapag natutulog. Take note, kapag natutulog. Lumapit ako para tignan siya ng
mabuti - like trying to memorize every angle of her face? Nope. Wala lang, trip ko lang.
The suddenly she moved. Bigla naman akong napataranta. But then, before I could move, she hugged
me.
..Karlo..”
Langya!
Karlo ka diyan, ang layo ng Karlo sa Mikel noh! Di hamak na mas maganda naman tong pangalan ko
masubic rape case II siya. Wait - did i say maganda siya?! Of course, alam naman nating
So yun, nakatulog na ako kaagad. Buti nalang ten pa ng umaga yung class ko bukas. Ewan ko kung
anong oras yung klase niya bukas. Pero promise, susunduin ko na talaga siya at ihahatid na.
Hahahaha! Wala lang.. paki niyo kung magrecite ako ng rhyme dito? Bumangon ako at
dumiretso sa salamin. Alam ko, maganda na araw ko. Ngumiti kaagad ako. Himala ata at walang
Lumabas ako ng kwarto at tumingin-tingin. Wala naman siya. Baka tulog pa no? Bahala na siya
diyan. Nanghilamos ako at naligo na kaagad. Pagkatapos kong maligo, dumiretso ako sa kitchen at
Tiningnan ko yung ref at baka may pwedeng mailagay sa tiyan ko, langya! Wala din? Teka,
Umupo nalang ako sa living room at nanood ng tv. Palipat-lipat ng channel dahil wala namang
There she is, nakajogging pants na pink and nakajacket na white. Basang-basa ng pawis at
nakaponytail yung hair. Ngiting-ngiti pa siya ah. Pero kahit basang-basa ng pawis at mejo mabaho na
“Jogging.”
“Obviously.”
“Mish..” lumapit ako sa kanya while she’s drinking water at the kitchen.
“Ano?”
“Favor?”
“Yeah..”
“What?”
“Ano?!”
Nabigla ako dun sa ikinilos ni Mikee na. Haha, kala ko kung ano na, edi sana yun na nga. ^_^,
babaeng nabibihag lamang ng kagwapuhan niya. Bleh. :p
Aww, he looks like a dog. Alam niyo yun? yung mukha ng aso kapag nagugutom and waiting for his
food? Haha.
When he stopped suddenly at tumingin sa dresser ko. He looked at it na parang may magnet yun at
minamagnet yung mata niya. I followed his gaze at nabigla ako.
Me:He’s-..he’s..
Ugh!? Panget daw ako? Baka siya yun! LOko.. I looked at the photo na hinahawakan ko. Couldn’t help
to sigh. Inayos ko nalang ulit at dumiretso na kaagad sa banyo.
Hindi naman sumagot. I looked at him, nakatingin siya sa tv pero parang sa kawalan naman talaga e.
Ako:Pangeett?? heyy??
Ako:How’s pluto?
Mikel: s-sorry.
Mikel: A-anything..
Mikel:Boyfriend mo yun?
Mikel: meaning?
Mikel:he’ll be so !@#$
Nabigla ako sa sinabi niya at muntik ko nang mahiwa yung daliri ko. O_O
Ako: Naah.. he wouldn’t dare to do that. Altho he’s !@#$ at some times, he wouldn’t let go of me. I
got everything he wanted.
Mikel: So, tell me about you and him.. kayo ha.. masyado kang masikreto..
Ngumiti-ngiti pa siya while he said that. Loko to, feel na feel na gwapo siya! Batuhin ko kaya ng
kamatis no?
Mikel: Well, fyi, hindi lang si Mommy, pati narin yung mga kapit bahay natin..
Mikel: Ahh.. oo, pati narin yung nagbabantay sa kapitbahay nating aso..
Ako: Great..
Ako: Di ko to lulutuin!
Mikel: Eherm.. of course, i was just joking. Geh, sala muna ako ha? Ingat2..
Napatingin nalang ako sa kanya. Weird e? Not really.. loko lang talaga. Kaya pinagpatuloy ko nalang
yung pagluluto ko.
I’m not so sure about this. Yung iba kong friends bago binebreakan ng bf, naglalaho muna bf nila
or lulubog lilitaw bago sabihin yung 4 words - we need to talk.
Im not. Maganda naman ako at madali lang akong makakakita ng kapalit diba? Its just that..
Bigla namang umupo sa chair at kumain. I just looked at him. He looks like a little boy na di pinakain
ng sampung taon. Over no? Pero pramis, matakaw siya. Nag gigym nga lang kaya di halata.
Then bigla ko nalang natanong sa isip ko, pano kaya mainlab ang isang katulad ni Mikel
Araneta?
Pagkatapos kong kumain, naligo na kaagad ako. Leche, ba’t ba parang nainis ako kanina nung nakita
ko yung photo? Eh ano naman saken yun? E hindi naman kataka-taka kung may bf siya diba? With
that face of hers? Yung kinaiinisan ko lang e, bakit di niya man lang sinabi? So maybe that was the
one he called Karlo nung tulog siya? She didn’t even mention that !@#$ guy’s name.
Lalabas na sana ako ng kwarto when my phone rang. Yeah, 48 years atang di nagparamdam tong
mga amigo ko ng magtransfer ako ng school e. So, excited sa gimik, para akong si Dash na kumaripas
ng takbo papunta sa tukador.
Mabilis naman akong lumabas at tinanong si Mish kung san pa siya pupunta..
She just looked at me na parang isa akong alien na dumating sa lupa. Pero not really that kind of
look. Yung look na, hey-you-got-the-most-bodilicious-guy-ive-ever-seen look.
Mish: Well.. lemme think.. the previlege to be with a very beautiful lady?
Ako: Tsk.. I’d rather be with the dog sa kabilang unit.
Mish: Ano?!
Ako: Nothin.. well, if you want.. you can just tag along with me.. mamaya nalang kita ihahatid sa
pupuntahan mo.
Mish: At san naman ang sched mo?
Ako: St. Luke’s.
Mish: Hala?! Bakit? Magpapa-opera ka na? Naku.. sa wakas.. malala na kasi yang sakit mo sa utak e..
Ako: Uh.. tatawa na ba ako?
Mish: Kapal mo.. [hinampas niya ako ng mahina]
Ako: I’m going.. kung ayaw mong sumama ngayon, magtaxi ka nalang mamaya.
Mish: Of course.. wait lang ha.. i’ll.. I’ll just change my clothes..
Tumango nalang ako at pumasok uli sa kwarto. Natawa nga ako sa mukha niya noong magseryoso na
ako. Alam niyo na.. para siyang bata na natakot sa papa niya!
Nang lumabas ako, naghintay pa ako ng five minutes para lumabas siya.
She’s so simple yet malakas ang dating. She’s wearing a white pants and a pink tank top. Cute nga
Mish: Tara?
Ako: Y-yeah.. sure..
She sank down at her seat and sweat came over at her face. Hindi ko alam kung bakit, pero I think
there’s really something wrong. But I can’t just drop her off here.
Ako: Okay.. except sa hospital, san mo muna gustong pumunta?
Mish: Huh?
Ako: Let’s kill some time.
Mish: Pero, yung friend mo.. diba-
Ako: He won’t die.. So, san tayo?
Mish: But..
Ako: Come on.. wag na kasing pafeeling sorry ka diyan no..
Mish: Yeah..
I looked at her with her eyes twinkling. Couldn’t help but smile.
So ayun nga, we went to Chikas. Ice cream daw e. She’s so childish! Nag-order na kami and uupo na
sana ako when my phone rang again.
I looked at Mish..
When she said those words, kumaripas na ako papunta sa parking lot. Nang dumating ako sa hospital,
sumakay na kaagad ako ng elevator at dumiretso sa room ni Joseph.
Migs: Karlo!
I looked at him until he was nowhere in sight. I looked at my ice cream.
Ako: So, pano ba yan? Tayo-tayo nalang.. Ubusan tayo ha? Aja? Aja!
Napansin ko namang nakatingin na pala yung mga tao sakin. Siguro.. siguro iniisip nila, baliw na ako,
pati ice cream, kinakausap ko. Siguro iniisip nila, kaganda kong babae, sayang at baliw na.
Alam niyo ba kung bakit ayokong pumunta sa hospital? Or bakit parang ninerbiyos ako kanina? It’s
because my grandma died in the hospital. I can still remember it, even tho I was only ten that time.
Hindi ko alam kung ano talagang nangyari but I saw lots of blood. Pakiramdam ko noon, pula nalang
nakikita ko. Kaya siguro nagkaroon ako ng phobia sa hospital. Kaya naman I always keep myself
healthy para di ako mahospital kailanman. And so far, hindi pa nga.
I decided to go nalang. I couldn’t finish the ice cream. So ayun, naglibot-libot nalang ako sa mall. Yup,
katabi lang ng Chikas yung mall kaya dumiretso nalang ako dun. Sobrang bagot na bagot na ako e.
Pakiramdam ko, my heels are killing my feet. 3 hours na po akong naglilibot at wala naman akong
nabili. Kaya naman I sat at a bench sa harap ng isang gift shop. Hinubad ko yung heels ko at hinilot-
hilot yung paa ko. Haay,, yung mga tao nagtitinginan na naman sakin. Baka iniisip nila, damsel in
distress ako.
Ay hindi po! Itapon ko pa tong mga heels ko sa mukha niyo eh! Pero infairness, feel na feel ko yung
Then may mga taong lumabas sa gift shop. No, not tao, they’re couples actually. Naisip ko tuloy si
Karlo. Ano na kayang nangyayari sa buhay niya? Alam niya kaya kung anong nangyayari sa buhay
ko?
And Mikel, para siyang kabute na sumulpot bigla. Hindi ko alam kung bakit siya napasok sa buhay ko.
Pero somehow, kahit nag-aasaran kami, I enjoy his company. Minsan nga, napapaisip ako about dun
sa girl na gusto niya. Si Lindsay, kung ano yung mga characteristics niya or kung pano siya makitungo
kay Mikel at nagustuhan siya nito. Or kung pano makitungo si Mikel sa kanya or sa ibang babae na
hindi nang-aasar. Pero at the end of the day, sinisigaw ng isip ko, bakit mo iniisip yan?!
Siguro.. kasi.. thing’s happened very fast. Ni hindi ako nagkaroon ng time na mag-isip-isip kung
masaya ba ako ngayon? As they said, perfection is the perfect word for me. Pero sa tingin niyo?
Perfect ba buhay ko ngayon?
Hay.. naku.. tama na nga.. naaapektuhan ka ng mga koryanobelang pinanonood mo. Hayy.. Kung
meron lang sanang lalaki dito na katulad ni Kim Jeong Hoon na magmamahal sakin, hayy.. perfection
nga talaga!
Ako: Mikeee!!
Mikel: Where are you?
Ako: Ha?
Mikel: I’m here at Chikas.
Ako: B-bakit ka nanjan?
Mikel: Syempre, sinusundo ka.
Ako: Aww.. Hmm, andito ako sa bench sa harap ng Jana’s Gift Shop.
Mikel: Okay.
He hanged up the phone. Napangiti naman ako. See? He came back. !@#$ talaga. 3 hours? Sinong
guy ang mag-iisip na babalikan ako dito? Nag-ayos ako at sinuot ko ulit yung heels ko. Mejo mapula-
pula na nga yung paa ko e.
Mikel: Mishie!
Ako: Hm?
Ako: About?
Huminga siya ng malalim at tumalikod. Yung mga tao nakatingin na namin sakin - este samin. Siguro
iniisip nila, bf ko to ah, and we look very good together. Well, asa pa kayo - and moreover - asa
pa ako.
Halatang nagpipigil siya. Mikel to earth?! anong kasalanan ko? Wala naman diba? Oh gosh! Don’t tell
Bago pa ako makapagsalita, hinaltak niya na ako papunta sa escalator palabas sa mall papunta sa
parking lot.
Ako: Sure..
Mikel: Hindi ako nakikipaglokohan sa iyo!
Ako: Sino bang nakikipaglokohan?!
I looked at her. Hindi siya nakapagsalita. Then I saw tears filling her eyes. At that time, parang gusto
kong bawiin yung sinabi ko. Nung oras na yun, pakiramdam ko mali yung ginawa ko.
She said softly at binuksan yung door ng car ko. Sinundan ko naman siya at pumasok narin ako sa
kotse ko. Kahit ako nabigla ng pinakita sakin yung picture ni Karlo na yun at sabi ni Joseph yun daw
yung nangyari.
They were on a bar and Karlo was kissing the girl, na gf naman ni Joseph. So yun, lasing si Karlo at sa
sobrang init ng ulo ni Joseph nagkabombahan na sila.
I looked at her sa rear mirror ko. Malayo ang tingin and makikita mo talaga yung pain sa mga mata
niya. She looked like a little girl na namatayan ng fave niyang aso. I know she’s stopping her tears to
fall, at dahil dun, sobrang pula ng mata niya.
Huminga ako ng malalim at dumiretso nalang sa building. Sumakay kami ng elevator, kinukulit-kulit
ko nga e.. pero sobrang tahimik niya parin. Nang binuksan ko ang door, dumiretso lang siya sa kwarto
niya at sinirado ito.
I just looked at her not with pity but with anger kung bakit siya nagsasayang ng oras sa lalaking
katulad ng bf niya.
Umupo nalang ako dun sa sala at nanood ng tv. After some minutes, lumabas siya at umupo sa tabi
ko. Napatingin nalang ako sa kanya - kung titingnan mo siya, para siyang wala sa sarili.
Ako: R-really?
Mish: Yeah.. it’s just that.. nagbubulag-bulagan lang ako.
Ako: But why?
Mish: I- I don’t know.. Yan din nga yung tinatanong ko sa sarili ko e..
I looked at her since umiba na yung boses niya. And tears were filling her eyes again.
Ako: Y-you can cry, its alryt with me.
Mish: Its just that.. *sniff* … its just that.. siguro.. siguro.. im not that good enaf for
Nabigla naman ako sa todo na pag-iyak niya. Sakin kase, that was just something for her to feel alryt.
I looked at her at hinawakan yung ulo niya. I put it on my shoulder, then she just cried again.
Ako: That guy is !@#$. You got everything a guy wants for a girl. You’re lovely.. kind.. smart
Mish: Mikee..
Ako: Okay! To tell you honestly, i don’t like seeing girls cry for a man! Don’t cry again if you don’t
want me to think you’re !@#$! And.. You’re gorgeous, kind and fun to be with.. so.. if he’s.. if
he’s.. looking for another girl, well, he’s !@#$! Coz.. nasa harapan niya lang naman yung mga
characteristics na hinahanap niya sa babae..
and.. if I’m not just Mikel, I could’ve fell in love with you..
But then.. ikaw si Mikel.. hindi ka maiinlove sa akin..
Ako: But you’re Mikel. And you got Lindsay. So.. hindi pwede?
Ako: Ewan ka talaga.. if you’re just saying it to make me feel better, thanks, it worked. I feel so much
better.
Mikel: Good.
Mikel: Bakit?
Ako: Alam mo.. sa tingin ko, common sense is not common to you.
Mikel: Okay lang. Besides that, hindi naman talaga ako papayag na mag-isa ka lang pupunta sa bar.
Ako: R-really?
Tumakbo ako sa room at naghanap ng damit.Its 8 pm na that time, so tamang-tama lang talaga.
When we arrived sa bar na sinabi ng friend niya na lagi daw dun si karlo, aba, andun nga talaga siya.
Ako: Tara..
Lumapit kami dun sa kinauupuan niya. I just looked at him. hindi talaga kami pinapansin a.
Bigla namang lumayo si Karlo sa babae at tiningnan ako na parang shock na shock siya.
Karlo: Oh yeah.. M-mish.. this..is.. this is.. what’s your name again?
Girl: Myra.
Girl: Girlfriend?!
Girl: Jerk!
Karlo: Over?! Kidding me? You can’t even stand on your own feet.
Karlo: At sino naman ang papatol sa iyo after me? Yeah, you’re pretty, but masama ang ugali mo.
You’re a kikay!
Wat?! bf ko siya?
*bgshkjfsdf*
Woahh..
sinuntok niya si Karlo. Lokong Mikel to. Tinotohanan ata yung sinabi niya kaninang baka
masaktan niya lang si Karlo. Hala.. teka, ano gagawin ko? ::)Nagsusuntukan na silang dalawa.
Ako: Ano ba kayo?! Tama na yan.. Guard.. guard?! Tulong.. awatin sila..
Hanggang inawat na sila ng mga tao. Haayy, buti naman.. Tumakbo naman kaagad ako dun sa gilid ni
Karlo.
Karlo: Di pa tayo tapos.. tandaan mo yan. [sabi niya habang pinahidan yung dugo na galing sa bibig
niya]
Ako: K-karlo?
Lumabas na kaagad siya sa bar at napatingin ako kay Mikel na duguan din ang mukha. Hindi ko alam
pero parang matutunaw ako sa mga tingin niya. Not the look na nakakalusaw ng buto.. pero yung
tingin na kinamumuhian niya ako. Teka, ano na naman ang ginawa ko?
Bago pa ako makasalita, naglakad na siya palabas ng bar at sumakay sa kotse. Hinintay niya akong
pumasok at pinaandar ito.
Tumahimik lang siya pero rinig na rinig ko yung inis the way siyang huminga. Alam niyo yun? Yung
parang galit na galit na pero pinipigilan lang yung sarili? Yun. Yun ngayon ang kilos ni Mikel.
Ako: Look, kung galit ka dahil nagkaroon ka ng pasa at nasira yang ever precious face mo, sorry.
Teka, wala naman akong kasalanan dun ah? You’re the one who punched him first tsaka..
Hindi parin siya umimik. But then, he stopped the car sa gilid ng daan.
Ako: Huh?
Mikel: Diba dapat sa boyfriend mo ikaw tumakbo? You just.. you just made me look like.. a bastard..
Ako: Yun? So yun yung pinuputok ng butsi mo ngayon? Eh kay sino bang plano yun na magpanggap
ng boyfriend ko? Sa iyo diba? Eh hindi naman talaga eh! Kaya wala kang pakialam kung kanino ako
gustong tumakbo!
Mikel: Ganun?! [pulang-pula na kaming dalawa sa galit] That was one of my wrong moves kung alam
ko lang na ganito ang mangyayari!
Ako: Yeah, and why did you punch him anyway? wala naman yun sa usapan ah?
Mikel: I mean.. kanina.. you were… kaya.. i was just thinking… to protect you from him.
Ako: So you mean.. you did it.. you.. did it.. for me?
Pagkasabi niya nun, pinaandar niya kaagad ang car pauwi sa condo.
Hininto niya yung sasakyan at bumaba ako. Sabi niya susunod nalang daw siya. Naghintay kami
siguro for 20 minutes. Then dumiretso na kami sa condo. Hindi siya umimik ng paakyat na kami. Kahit
nung nakapasok na kami sa unit, wala parin siyang imik. Sa totoo lang, natatakot ako pag ganito siya.
Pumasok ako ng kwarto at siya naman pumasok din ng room niya. Nilagay niya lang yung burgers at
drinks sa table dun sa living room.
Then after some minutes, naligo na ako at nagbihis ng pantulog. Narinig ko naman na naka-on yung
tv kaya lumabas ako ng kwarto. Gutom na rin ako e.
I smiled to myself.
Nabigla ako when she gave me a kiss in the cheek. I mean, i’ve been kissed many times, hindi
lang sa cheek, pero ibang usapan na when she kissed me. ewan ko ba, ang hirap iexplain.
Mish: Huh?
Mish: L-lindsay?
Ako: Yeah.
Mish: W-why?
Mish: N-no..
Ako: Yes. I pitied her for that. And I curse that man. Hindi ko pa siya nakita noon since natatakot si
Lindsay na ipakilala siya sakin. Alam niyang bubogbugin ko yung hayop na yun kapag nakita ko. She
was always crying. I hated him.
Mish: Gosh.. Ni hindi ko alam kung anong nangyayari nung mga panahong yun! Kulang pa pala yung
binigay mo sakanya e!
Ako: Kahit ilang beses ko na siyang pinagsasabihan, ayaw parin. Hanggang hindi niya na kinaya. I
was always there for her.
Ako: Yeah. But she didn’t see it. Huli na nung makita niya yun. She was leaving off.
Mish: Hindi mo ba siya susundan?
MIsh: Promised?
Ako: Yeah. I promised her that I’ll still be here for her.
Ako: Yeah.
Ako: Huh?
Mish: I felt so betrayed. Kahit naman alam ko ng matagal niya na tong ginagawa. It’s just that.. hindi
ko maimagine na pumatol din si Lindsay sa kanya - na andiyan ka naman. Kasi, if I were on her side,
I’ll go for you.
Ako: What?
Ako: not?
She smiled and looked at me. Nakakatunaw yan Mish, wag kang ganyan.
Ako: huh?
She smiled again and went in. Naiwan ako sa labas na nakatunganga sa sinirado niyang pintuan.
Ako: Hmm, Mish, may lakad kami ng kada. Do you wanna go with me? That is.. kung wala kang
pupuntahan.
Mish: Sure..
Pagkatapos naming kumain ng breakfast, naligo na kaming dalawa at lumabas ng condo. Dumiretso
na kami sa Bo’s at pinakilala ko siya kina Joseph.
Mish: Hi..
She smiled sweetly. Pagkapatapos nun, nabigla talaga ako sa mga sumunod na nangyari. Super vibes
na vibes siya nina Migs, Dands and Joseph. Akala mo ang tagal tagal na nilang magkakilala. That’s
really great to know. Honestly, sa lahat ng gf ko, este sa lahat ng mga babaeng pinakilala ko sa mga
friends ko, siya lang yung unang kinakausap nila with that laughs.With that great laughs.
Ewan ko ba, pero ibang-iba siya kay Lindsay. Ibang-iba compare kay Lindsay. When Lindsay’s with my
friends, tinatry ng mga kaibigan kong maging formal para makasabay sila. Pag nagloloko naman kami,
tinatry naman ni Lindsay na magloko din, pero npapahamak lang naman siya or napapahiya. But this
girl? Naturally, loka-loka na siguro.
Mish: Hmm.. excuse me ha? Mikee.. hmm, may class pa kasi ako e..
Mish: I would love that Joseph, pero baka madagdagan yang pasa mo.
Sabi ko sa friends ko at dumiretso na kami sa school niya. 3 blocks away from the school, may isang
billiard hall.
Mish: Wait.
she said at tiningnan yung lalaking nakatayo sa harap ng billiard hall. Karlo..
I looked at Mish na parang bata na nakatingin sa lollipop. Then bigla niya nalang pinunasan ang mata
niya.
Mish: Tara.
she said and smiled.
Did i just say i love what im doing? sorry, just being blunt.
So there, the last time i checked the clock, it was 1:30, and right now, kumakaripas na ako ng takbo
papunta sa school. Yup, wala akong pasok ngayon. Mabilis naman akong nagdrive papunta sa
school niya and there she is, standing at the front of the gate. Mukha siyang ewan.
Mish: Mikeee!!!
I looked at her. Leche, what’s with her eyes?! She looks like a puppy. LOL
Ako: Again?
Ako: Okay..
Dumaan kami sa Derdees and i got down para ibili siya ng burger - and also para ibili ang aking sarili
ng burger.
As I was waiting, i was looking at the car when she opened the window. She looked at the other side
of the street and bit her lip. She was so serious kaya nacurious ako sa tinitingnan niya.
I smiled - the kind of smile na naiinis. She’s looking at the jerk leaning at his car at the other side of
the street. Pinagmasdan ko lang siya while looking at the jerk. I don’t know but pakiramdam ko, may
Ako: S-sorry.
Kinuha ko yung burgers and i went back to the car. Hindi niya ata nahalatang nakabalik na ko nor she
heard the loud kabam of the door.
Mish: Naah..
Mish: ..it’s just that.. *she smiled sadly* .. its hard to let go of him that easily.
*batok ulit*
Then she bowed her head. Hindi ko alam ba’t niya ginawa yun, but then, i felt guilty. Baka naman kasi
napalakas talaga yung pagbatok ko?
Ako: Hey, I didn’t mean it. Hala, sorry na. Sorry nah.. Mish? sorry na..
Ako: Uy.. hala.. eto o, batukan mo narin ako? If you want, you can kick me at the head too. Come
on.. minsan lang to.. Mish?
I held her face and lifted it up. I was really shocked when I saw tears in her eyes.
Ako: I was just kidding. Well, medjo !@#$ ka nga since dati mo ng alam na babaero yun, tapos.. di
mo pa hiniwalayan.. so ayun.
Mish: I was holding on to the thought kasi na baka there’s still a chance for him to change.
Ako: Well, come on. Im a guy. If a guy goes for another girl kahit may gf na to, and kung saka-
sakaling magbago man yung lalaking yun, wag mong isipin na it’s for good na yun.
Inuntog-untog niya naman kaagad ang ulo niya sa dashboard. Uy, leche, baka masira tong kotse ko.
Mejo matigas pa naman ulo nito.
Hinwakan ko ang ulo niya at sinandal sa chest ko. Hindi ko alam kung bakit ko ginawa yun. All I know
was dat, i need to comfort her - bago niya pa masira ang kotse ko.
Mish: M-mikel..
Natulala ako, napanganga ako, laglag din ang remote control na hawak ko.
Ako: Well..
Mish: Mikee??!!
hinila ko na kaagad siya bago pa magbago ang isip niya. she hurriedly grabbed her purse and
dumiretso na kami sa bahay - bahay namin. We still have to fetch Mom. [im being a good boy here]
Ako: Huh?
Mom: We really planned this out, we knew you would like each other [except for the first meeting
though].
We started on our way and Mom sat at the backseat. I don’t know why she gave the frontseat to
Michelle since she always sit there. Maybe she really thinks that she’s my gf. lmao.
We reached our destination and hey - did I already described Michelle’s dress? Not yet. Okay. Well, im
not so good at this since these stuffs are for girls. She’s wearing a black dress [a fitting dress]. Basta,
ganun, it looks good on her since she’s kinda tall.
Mom: Good evening Mrs. Santos.. and of course, your lovely daughter Cathy.
I just waved at her and bowed at her mother. She’s freakin me out.
Mom: and.. oh before I forget, this pretty lass here is Mikel’s fiance. She’s pretty famous around the
town though, Michelle Monteverde. *mom flashed an evil smile*
Wait - fiance?! I almost dropped my jaw when I heard it. I poked my mom at her right arm but she
Arrg.. blue skies! parang gusto kong itapon yung cathy na yun sa labas ng bintana. I looked at Mish
and obvious na obvious na nagtitimpi siya. Muntik na nga akong matawa e.
Mish: because im alive. It feels so good to know that there’s still a beautiful lady living in this world -
right honey?
We sat and came our orders. We ate silently, and Cathy’s still staring at us.
Ako: Well, that wouldn’t work since masyadong makapal ang mukha mo.
She kicked my legs under the table. Muntik na akong mapasigaw sa kanya.
Pinabayaan ko nalang si Mish sa kakareklamo and turned my head on the other way.
She smiled and faced the other direction again. I was left shocked - utter shocked.
Its not like I’ve never been kissed by a girl before.. but, Michelle?
After a tiring day, we went home narin kaagad. Ano ba to si Mikee? Kanina pang walang imik. Parang
wala sa sarili. *pout* I never did anything arong today at him right? And i stopped nagging him since
He just looked at the road straightly and never said a word to me nor did he blink. Okay, that was
kinda - ugh.. i dunno. He’s been acting weird since a few a hours ago. What the hell is wrong with
him?!
I poked him at his right arm. But still no response. I poked him again and he looked at me. I mean,
glanced at me. Bigla niya namang binawi so i poked him again for like - 30 or more times. Haha. I just
love to tease him.
Ohhh.. *shakes in fear* Gawd, there’s really something wrong with him. Got a mood swing?
I thought he’s gonna ignore me and all, but he stopped the car at the corner and looked at me with
his red eyes. LOL. I was being exaj. But really, tinitingnan niya ako ngayon ng dalawa niyang
nakakatakot na mata.
He shut his eyes. Nagtitimpi talaga siya while it’s really obvious that he wants to kick me out of the
car already. But he’s really trying to be gentle with me. Gentle?! Nyee.. yan ba ang gentle? leche..
Ako: Well, that was just a “kiss”. Ano kaba? don’t tell me you really took it seriously?
Mikel: I didn’t. Its just that.. that.. that was a kiss.. and a girl.. should give it to the guy she really
likes, right?
Ako: Awww.. geee.. i never thought that there’s a soft side of you Mikee.
He looked away while still holding me at the shoulders. I took off his hands and I thought of a good
answer.
Haha. Mikel dropped his jaw. As in, kakatawa talaga yung mukha niya when I told him those words.
Ako: Yeah.. I am. But then.. you should be happy a lovely girl kissed you. And besides, I am
your “fiance”..
Mikel: F*ck off Mish. I know what you’re trying to say.
what are you thinking Mishie?! You don’t like him - for now. Well, Mikel’s one hella hot guy. But
then, I don’t like a guy just by looking at his outer surface. LOL
Well, Mikel’s the one who always buy me food - burger. He punched your idiotic exboyfriend and
saved you from humiliation. And.. what else? Oh yeah, he’s my personal driver. And.. he always
teases me.
Kahit mejo tupakin lang, ayos na rin. But then..he said he’s gonna wait for someone. And that
I looked at Mikel and examined his face. Hindi ko namalayang matagal-tagal na rin pala akong tahimik
at nakatingin sa kanya.
Mikel: Siguro that’s why Karlo broke up with you kasi.. naiingayan na siya sa iyo?
Ako: Well. siguro nga.. And excuse me, ako ang nakipagbreak sa kanya. Anyway, Mike? Alam
mo, nacurious kasi ako kay lindsay mo e. Parang unfair naman ata na alam mo lahat ng nangyayari
samin ni Karlo tapos wala akong alam sa inyo, diba?
He paused.
Mikel: Nope.
Ako: Haha. I wonder kung lagi mo rin siyang sinisigawan - like what you’re doing to me. Or if you’re
both doing HHWW. Haha. Mukha ka sigurong lelang no?
Mikel: Haha, not really. Its just that i really feel good when I’m with her.
Aww.. why didn’t i feel it with Karlo? And I’m feeling good around this jerk?
Ako: Haha, or the way you kiss at her. Haha. I’m really curious Mikee.
Mikel: No!
Mikel: Well.. i respect her.. and.. she should give it to a guy he really likes.
Mikel: No.. its just that.. that time.. she wasn’t really sure.. about her feelings toward me.
Ako: Maybe you’re a coward.
Mikel: What?! Me?! Hindi ko sana sinuntok yung leche mong boyfriend kung takot ako!
Mikel: Nonsens.
Ako: Tsaka, you panicked awhile ago when I kissed you. [diba? he did.]
Mikel: Im not.
Mikel: Im not!
Grrr.
Why does she has to insist na takot ako? I just respect that girl. Pero of course, if they’re the ones to
kiss me, ayos lang naman sakin. Well, walang nawawala sa guys if they do that. But then, nandito si
Mish, iniinsist that Im a coward kasi hindi ko mahalikan si Lindsay. And i don’t know what happened
next, i just felt my body moved towards her and kissed that damn lips of hers. Then before I saw it
coming..
*pak*
I swear that one was hard enough to knock me out. Bigla naman akong bumitaw sa kanya and she
stared at me in horror. I swear, hindi ko yun sinadya! I didn’t do it because I like her or anything sort
of. I don’t know. I don’t know why i did that.
Mish turned away and it was really obvious that she hated what i’ve done to her. Hey, she started it
anyways. Bumaba siya ng kotse at dali-daling umakyat sa unit. Mabilis ko naman siyang sinundan.
Ako: Oh come on.. it was just a kiss.. just like what you did to me awhile ago.. Mish!?
Patuloy lang siya sa paglalakad at binuksan ang unit using her keys. She went directly to her room
and slammed the door. Great. Im all messed up!
Aiissshhh..
I opened the door at her room and she was at the front of her laptop browsing something.
Ako: Sabi ko, pasensya na. Mish? Okay.. hindi ko yun ginawa on purpose. Promise. Hindi talaga.
Hinila niya naman ako palabas pero kumapit ako sa pole ng kama niya. Tinulak niya ako hanggang sa
pinto pero kumapit ako sa walls ng door niya.
Ako: Hey, that was just a kiss - katulad ng ginawa mo kanina! Why make a big fuss about it?!
Mish: Dahil hindi ko gusto yun! Dahil hindi ko gustong halikan ako ng lalaki dahil sinabi kong takot
siya?! Gets mo?!
And before I could say something, she slammed the door right through my face. Woah, that was rude.
Pero nabigla ako sa sinabi niya.
Dahil hindi ko gustong halikan ako ng lalaki dahil sinabi kong takot siya?!
Totoo ba yun? I mean, anong gusto niyang ipaabot sakin tungkol sa bagay na yun? That she hated it?
That she hates me coz i kissed her because sinabihan niyang takot ako? Wait ~ wait ~ wait?!
I glared at him like he’s really going to die with my glare - aka. the death glare of Monteverde,
Michelle.
He explained and said that hindi niya alam kung bakit niya ginawa yun. I felt violated. Leche! Kaya
naman napasigaw ako sa kanya! I told him to get out and finally, i slammed teh door at his face. Pero
teka - he got a point. It was just a damn kiss. Just a damn kiss. Just like what i did at the dinner.
Kaya ano yung pinuputok ng butsi ko dito? Diba? Im not that affected. Right?
Or - am I?
Its been 4 months since that incident happened. Well, pinabayaan ko nalng yun since we both know
that, that was just a kiss. Kung si Jb pa of Maging sino ka Man, ‘it meant nothing’. Siguro nga ganun.
His kiss meant nothing. Altho kahit gusto kong may meaning.
Mikel: I dunno.
Ako: Wala.
Hehe. Nandun kasi kami sa living room and he’s making some sort of craps. Haha, craps daw o? I
think its a brochure. Oh well, i dunno. And dahil wala akong magawa, kinukulit ko nalang siya. Kaya
nga ang titipid ng mga sagot niya no?
Ako: Why should I? God gave me a mouth you know - tongue I mean.
Mikel: God gave that not to use it to some nonsense. He gave that so that you could spread the
Gospel.
Muntik na akong matawa dun pero pinigilan ko nalang. So umupo parin ako habang tinitingnan siyang
nagtatype sa loppy niya. Oaww.. so boring. XD
Ako: Hmm, so when are you going to have your Christmas shopping? Christmas is on two weeks or so
you know.
Mikel: Kelangan pa ba yun?
Oookkaaayy.. that was just a hint for him to buy me a Christmas present.
Hindi niya kasi nakuha yung hint eh. better say it frankly.
Ako: It’s been 4 months since i acted as your fiance. Kaya i need a reward.
Mikel: I am?
Tumayo ako at dumiretso sa kwarto. The whole conversation thingy, he didn’t even glance at me. He
was really concentrating at that loppy of his. Such a jerk.
Mikel: Yah!
Aissshh.. he’s such a jerk. Sinirado ko ang pinto with a very loud *bam*. Then tumalon ako sa kama
ko at nahiga while thinking about the Christmas.
Bakit kaya ganun no? ako nga e, nung nandun pa ako sa States, pinapauwi talaga ako nina Mommy to
spent christmas with them.
Pero bakit ayaw niyang magspend ng christmas with his parents?
Sama talaga.
Suddenly, napatingin ako sa frame na nasa gilid ko. Karlo Lopez and Michelle Monteverde - what a
great couple.
I sigh at the thought, that was before. Before I came to realize that he’s just playing with me - and
thanks to Mikel. Pinakita niya talaga sakin yun.
got over na with that jerk, naalala niyo pa? Karlo Lopez? He’s been staying away from my face
narin. Afraid to get bashed up? LOlx.
Andito ako ngayon sa garden ng bahay nina Mish. May reunion kasi and Tita invited me since fiance ko
na daw si Mish. If she only knows, papatayin niya talaga kami ni Mish. Hm, wala pa
kaming planong sabihin ang totoo. For now, we’re just enjoying each other “daw”.
Kanina niya pa akong kinukulit na isayaw ko daw si Tissy. Uh-oh. Tissy’s not a hot girl. She’s just a 7
year old girl na iniisip na “dalaga” na daw siya.
She said it while smiling. Haha, super cute. Pamilya talaga nila e mga cute ata eh.
With that she pulled me to the center at sinayaw ko nalang si Tissy. Yeah, there’s something in that
“gumwapo” word she said. Las month ago, hindi ko siya sinamahan sa mall when she begged me to
drive her to the mall. Wala talaga ako sa mood noon dahil mejo may hangover pa ako nun since
nagkainuman kami ng pinsan ko sa bahay. Umalis siya ng unit at naiwan akong mag-isa. I went to
sleep para mawala konti yung sakit sa ulo ko. Then pagkamorning, she smiled to me and said,
She pouted and went on her way. Mabilis naman akong tumakbo sa cr and tried to erase the marker
pen. Pero ayaw talaga, kaya naman i put on my cap and hurriedly went down to my car at dumiretso
sa facial house. They even asked me kung sinong may gawa nun, nakakahiya naman if i’ll say si Mish,
baka isipin nilang abnormal. haha. Sabi ko yung kapatid kong mga lalaki. Yoon, mga bata pa yun e.
So, nagsitayuan talaga yung mga balahibo ko right after she said ang word na “gumwapo”. Tissy
Then right after, tinawag na si Tissy na uuwi na daw sila ng mommy niya. I just kissed her sa cheeks
and kissed Tita Senny too.
Then kumonti nalang yung tao sa bahay nina Mish hanggang naiwan kaming dalawa dun sa labas ng
gate pagkatapos magbabye sa kanilang lahat.
Mish: You should get going too. Baka kasi may date ka pa e.
Nahalata ko these past few days, mejo tumatahimik siya kapag kaming dalawa nalang. Or minsan
naman, parang nilalayo niya yung sarili niya sakin, pero minsan naman, si “Mish” parin siya.
Nakakalito.
Ako: Wala naman eh. Ikaw? Pumasok kana, you’ll gonna get cold. Sakitin ka pa naman.
Bigla naman akong nagsimulang maglakad and she followed. I stuck my hands at my pocket since
mejo malamig and mejo nanginginig ang kamay ko. I don’t know why.
Tumigil siya sa harap ng isang bahay. It’s not that big, simple lang siya pero maganda tignan. Tumigil
din ako at tiningnan yung bahay. Then i looked at her. Her eyes were sparkling.
Mish: I love this house. Simula ng bata pa ako, pinapangarap ko na talaga to. Kaya nga, kapag
nagkaasawa ako at pamilya, ganitong klase ng house yung gusto kong ipatayo niya.
I scoffed quietly.
Ako: Tingnan mo, anak palang pinag-aawayan na natin. We won’t look good together.
Tumakbo naman ako para maabutan siya. Then suddenly, my phone rang.
Krrinnng… krriiinnnnggggg..
This voice..
This voice..
Lindsay?!
It’s been 5 months since nagkasama kami ni Mikel. And honestly, kahit pasaway siya at mejo matigas
ang ulo, nasasanay narin ang sarili kong kasama siya. And.. well, i found out something.
Hindi ko alam kung kelan to nagsimula or bakit ako nagkakagusto sakanya. It’s just that.. well.. hindi
ko talaga alam kung bakit. Okay, alam kong may Lindsay siya, pero hello? I’m just liking palang
naman him diba? Tsaka wala pa naman akong naaapakang tao e. Hindi naman ako nagfliflirt sakanya
or anything. Minsan nga, pag kinukulit niya ako, umiiwas na ako. Baka kasi mahalata niya eh. Ayoko
So there, i spilled the beans. secret nalang natin to ha? Don’t tell Mikee about it. He’s gonna tease me
tsaka lalaki ulo niyan tsaka… well..
Mikel: See, anak palang pinag-aawayan na natin. We won’t look good together.
He’s right. We won’t look good together. Gosh, Mishie. He’s got Lindsay already. Kaya ano ba? These
whole thing’s just a play. Hanggang diyan nalang kayong dalawa. It’s like you’re inside a castle and
he’s your prince, but when the glass that protects your castle gets broken, it’s all shattered at dun mo
malalamang dreams are meant to be just dreams.
Krriiinngg… krriinnngg…
I stopped walking and looked back at Mikee. He suddenly stopped and i saw his eyes widened. I don’t
Mikel: Lindsay?!
I felt my heart beat faster. Medyo nanikip ito sa di ko malamang dahilan. I felt my body shivered - not
to the coldness of the wind but to the name he uttered.
I bit my lower lip and started walking to my house. Guess i just have to leave it all behind. Besides,
gusto ko lang siya. Its not like i love him or anything. Diba?
But why do i feel a bit of sadness, a bit of jealousy and a lot of pain?
I don’t know.
I never looked back. Papasok na sana ako ng bahay when someone grabbed my by my arm.
He said while smiling and catching for his breath. I don’t wanna guess. Im afraid that i know the
answer already.
I felt tears started to fill my eyes. Gosh, this isn’t the time for you to be pulled by the gravity, you
idiot.
I just looked at him not able to speak a word. I tried to, but no words came out. Ngumiti nalang ako
at niyakap siya na parang huling yakap ko yun sa kanya - and also my first.
Ako: Great.
I smiled again and went inside my house. I know he’s somewhat puzzled by the way I acted. Its just
that..
*heavy breath*
Just as i closed the gate, gravity started to pull my tears. Why am I crying?! I’m not affected,
right? So why am i crying? I should be happy. The person i really like is happy right now. So, i should
be happy, diba? I tried to smile but i couldn’t.
It’s not fair. It’s not fair. Its isn’t fair. Not fair.
Sabi ni Mommy, una siyang nagkagusto kay Daddy. Then he told Daddy that she likes him so much.
And Daddy told her too. Pero something Daddy said made her realized that actions were not really an
assurance.
I drove my way to the condo building. Mabilis naman akong umakyat at nahiga sa kama. I just
couldn’t contain the happiness i’m feeling right now. But there’s really something wrong. Hindi ko
talaga maintindihan tong nararamdaman ko.
I stared at the ceiling at nag-isip-isip. Ever since umalis si Lindsay, mejo naging magulo na yung
buhay ko. Idagdag mo pa yang babaeng si Michelle. My life’s in a topsy turvy - pero bakit ayos lang?
Nasasanay na nga akong palagi siyang kasama. Kahit mejo makulit, naeenjoy ko na rin. And now that
Maaga palang may naririnig na akong mga kalas sa kusina, so i hurriedly went out of my room to
check. Only to find out Mish preparing breakfast.
Mish: Yeah.
Lumapit ako sa kanya para tingnan siya, there’s something wrong with her voice eh. Yung parang
umiyak buong gabi taz pagkagising, parang walang boses na parang may boses - ano nga ba tawag
dun?
Mabilis niya namang iniwas yung mukha niya at pumunta sa table para ilagay yung rice.
Ako: No, you’re not. Boses palang, di na ikaw si Mish eh. Waahh! Anong ginawa mo kay Mish ko?
Ako: Ayos lang. Namiss ko na rin yan eh. Its been a month na rin since last mo akong
binatukan.
Mish: Well, kawawa ka naman eh. Isa pa, parating na ang loves mo, baka sabunutan pa ako nun.
Ako: Waahh.. ang sama. Nga pala, sama ka sakin, susunduin ko siya sa airpost next week.
Ako: Mish?
Mish: Sorry.
Bigla siyang tumayo at kumuha ng tubig sa ref, eh meron naman sa harapan niya.
Mish: Hmm.. hindi ko alam.. siguro, if i’m not busy. Marami na kasing activities sa school e.
Mish: Oh.. siguro.. hmm.. nasa bahay ako nun.. you know, ill visit Mom and Dad.. and..
Bigla siyang tumayo at dumiretso sa kwarto niya. I just heard the loud bam of the door. What’s up
with her?
I stood up at pumunta sa kwarto, took a shower and knocked on her room.
Yup, she’s always like this since last month. Lagi nalang nagtataxi. Ewan ko ba, siguro marami na
talaga siyang pera ngayon.
Lumabas kaagad ako ng unit at pumunta na sa school. Nga lang, tumawag si Migs at tinanong kung
pwede daw silang pumunta sa bahay mamaya dahil namimiss na nila si Mish. Napatawa naman ako.
nag-aaway sa mga walang dahilang bagay, pero ayos lang naman. Tsaka.. well.. ewan ko.
kasi ako sa school pag di pa ko kumilos. And isa pa, lagi na akong late simula ng matuto akong
sumakay ng taxi. Pero kahit papano, sigurado naman akong may itatagal pa ang buhay ko: slowly but
surely. Pag si Mikel kasi ang nagdadrive, pakiramdam ko, huling araw ko na sa mundo.
Boring class. Tinatamad na naman akong makinig. Yung dalawa ko namang katabing babae,
nagchichismisan. Eh diba, pag nagchichismisan ang katabi mo, you can’t help but to listen at them?
Haha. Kahit nakatingin kapa kung saan-saan, there’s something in you talaga na gustong makinig sa
pinag-uusapan nila. At first, wala naman talaga akong pakialam sa pinag-uusapan nila, pero may
narinig ako that something caught my attention back at them.
Tumawa kaagad silang dalawa. Napatigil sila ng tiningnan ko sila ng masama. Suddenly, one of the
girls said, “!@#$, yan yung fiance ni Mikel.”
I smiled sweetly at napabow sila ng heads nila. Pero eto na naman yung kirot na nararamdaman ko sa
puso ko. Uhm, tanong lang? Kapag ikaw ba’y NAGKAKAGUSTO sa isang lalaki, tapos nalaman mong
babalik yung babaeng MAHAL niya talaga, nararamdaman mo rin ba tong kirot na to? Kasi ang alam
ko, nararamdaman mo lang to pag MAHAL mo na ang isang tao.
After the class, dahil mejo masama na ang pakiramdam ko, di na muna ako pumasok sa iba kong
klase at tinawagan ko ang mga girls na magkita muna kami. Pero lahat sila may pasok maliban kay
Rachelle. Kaya naman nagkita kami sa cakeshop na lagi namin pinupuntahan noon whenever may
mga problems, or just any occasions. Kung naaalala niyo pa, eto rin yung cakeshop na una kaming
nagkita ni Mikel.
Naks, who would’ve think na grabe yung putakputak ng bunganga ko nun sa kanya, eh maiinlove pala
ako. haha. inlove? scratch that out. magugustuhan ko pala siya.
I sat down at the table malapit sa window, nauna kasi akong dumating kay Rachelle kaya i ordered
already a juice at umupo nalang at nag-isip-isip.
Mabilis ko kaagad na iniwas yung mga mata ko sakanya. Rachelle is the type of girl na mabilis na
nakakahalata. Just by looking at your eyes, alam niya na kaagad kung anong nasa isip mo at
nararamdaman mo. We’ve been friends since God knows when, kaya kilalang-kilala niya na talaga ako
- and that makes it her advantage to me.
Bigla ko naman nararamdaman yung warm liquids sa cheeks ko. Sh*t. Now, i’m crying.
Rach: Oh sis..
*sniff *sniff.
We went shopping nalang and ate ice creams, this time - Rachelle’s treat. Para naman daw mcomfort
ako at ito nalang daw magagawa niya for me - except to share her shoulders when i need one.
Then after na, i went back home to rest. I was shocked ng pagkabukas ko ng door ng unit, andun na
yung apat na mokong sa living room.
Ako: hi!
Migs: Si Mishie!!
Jospeh: Hi Mish.
Luke: Waahh, we missed you!
He hugged my legs na parang ewan at gusto pa atang halikan eh. Pero no worries, di naman
kamanyakan yun eh. Kaabnormalan lang ni Luke yun. Hinila naman kaagad siya nina Mikel.
Ako: sorry, guys, i need to sleep. i’m kinda not feeling well today.
Ngumiti ako ng mejo plastic at pumasok sa kwarto. I know they’re puzzled. They somewhat looked
like this –> O_O.
Just as i jumped at my bed, i heard some faint knocks on my door. Before I could answer, someone
opened it and Mikel came in.
Bigla ko kaagad tinakpan yung bunganga ko. Dang, i should’ve not said that.
Mikel: What do you mean? May bago kang gusto ngayong lalaki, and you mean, di mo siya makuha?
Hahaha! That’s really weird. Sa ganda mong yan?
Bigla akong napatahimik. I closed my eyes at hinila yung blanket ko para matakpan yung buo kong
sarili. Then I whispered to myself,
Nabigla ako sa sinabi niya. Ano raw? Hindi naman siguro ako yung tinutukoy niya diba? Baka
naman iniisip niya lang yung gusto niyang lalaki kaya niya nasabi yun. Binalewala ko nalang at
lumabas ako ng kwarto niya since she really looked so tired.
Pagbukas ko ng pinto, nakita ko namang nakaupo silang tatlo sa floor at nabigla ng binuksan ko ang
Di ko na sinabi yung mga sinabi ni Mish kanina. I’m sure naman kasi, ibang tao yun eh. Tsaka, she
said that she won’t like me kahit ako na yung huling tao dito sa mundo at kahit daw ako na ang huling
tao dito, hindi parin siya magkakagusto sakin. And besides, kung ako nga iyon, what? It doesn’t really
matter. Uuwi na si Lindsay and everything will be back again. At bakit ko ba iniisip na ako yun?
di nga eh!
Pumunta ako ng kitchen at kumuha ng isang boteng beer. Kumuha din sila ng tag-iisa at naupo kami
dun sa kitchen table.
Ako: Hindi ako yun. Tsaka, kung ako nga iyon, ano naman? May gf na ako. At babalik na siya.
Joseph: Teka, teka. Eh diba alam ng lahat na fiance mo siya?
Migs: Oo nga.
Luke: Kung ako ikaw, kay Mish ako pupunta. Mas maganda ata si Mish at mas mabait.
Migs: Oo nga.
Joseph: Mas matalino nga lang si Linds.
Migs: Oo nga naman.
Luke: Teka, teka, san ka ba kumakampi Migs?
Tumawa nalang ako sa kanilang tatlo. Naman e, diba dapat ako ang namumroblema nito?
Joseph: Pano mo sasabihin?
Ako: Basta, bahala na.
Luke: Dang pare! Pilipino ka talaga! ningas kugon eh!
Toink.
Bigla naman kaming napatingin kay Joseph. Anong ibig niyang sabihin?
Tumahimik lang ako at tiningnan si Joseph. Sa tatlo kasi, siya yung mejo may matinong utak. Kaya
naman, may sense talaga yung mga sinasabi niya kapag ganyan ang mukha niya.
O_______O
The two looked like that. Mga ewan eh. Ako naman eh i tried to scan my brain kung bakit niya yun
nasabi. Pero bago pa kami nakaimik, tumayo siya at dumiretso sa living room. Napasunod naman
yung dalawa sa kanya at naiwan akong nakatunganga sa bote ng beer na nasa harap ko.
Parang gets ko yung sinabi niya pero parang ayoko ring sabihin at paniwalaan itong pumapasok sa isip
ko.
Medyo imposible naman e. Then bigla ko ulit naisip yung itinanong sakin ni Migs.
Pwamis, wala.
Habang papalapit ang Sunday, nararamdaman kong sobrang pasakit na naman tong haharapin ko.
Haayy.. ang !@#$-!@#$ mo kasi Michelle e. Marami namang lalaking naghahabol sa iyo, ba’t si Mikel
pa. !@#$ yun eh. Sobrang !@#$, ba’t siya pa? Tsaka.. ang layo niya sa mga lalaking gusto mo noh!
oo nga’t gwapo siya, pero ang ugali - grrr… sobrang feeling, tsaka… feeling.. at sobrang feeling.
Tanong lang ulit, eh ba’t ko siya nagustuhan?
Yang ang di ko alam.
And before i knew it, Sunday na. Maaga pa lang, nagising na ako at lumabas ng bahay. Ayoko
namang magmukhang ewan na nakatingin kay Mikel habang nagmamadaling umalis para sunduin
yung love of his life niya no! Kaya ayun, dumiretso muna ako sa bahay at doon nagpalipas ng oras.
Hindi niya naman ako tinext or tinawagan. Guess nakakalimutan niya talaga ako when it comes to
Lindsay.
Nabigla ako sa itinanong ni Mommy at muntik ko na mabitawan yung baso na hinahawakan ko.
Bigla siyang may kinuhang newspaper sa ilalim ng mesa at tinapon sa gilid ko. Tiningnan ko ito at
binasa. Nakalagay na babalik na raw ang EX ni Mikel at ano daw ang magiging epekto nito sa aming
dalawa.
Tumayo kaagad si Mommy at pumunta sa garden niya. buong araw akong nakaupo dun sa bahay at i
know for sure, nagkita na si Mikel at Lindsay. Oh well. Wala na akong magagawa. Ayoko namang
magmukmok habang buhay noh?
Beep. Beep.
I looked at my cellphone at nabigla ako when I saw Mikel’s pic sa screen at may message daw ako
from him. Mabilis ko namang binuksan at binasa.
sent.
Pakikilala? No thanks. Kilala ko na yan. At masasaktan lang ako. Ayoko, pero there’s something
in me na gustong pumunta and meet that girl. Gusto ko kasing malaman kung ano yung nagustuhan
ni Mikel sa kanya.
‘coming.’ sent.
‘great, we’ll w8 4 u.’
Leche. Lumabas ako ng bahay at nagpahatid kay Manong. Sabi ni Mommy, regards nalang daw kay
Bumaba ako ng car at pumasok sa Bar 24. Mabilis ko namang nakita si Mikel since nakaharap siya sa
door. Then napansin ko yung babaeng kasama niya. Pero hindi ko kaagad nakita ang face since
nakatalikod sakin.
Mikel: Here she is. Hmm, Mish, meet Lindsay. Hmm, Lindsay, si Mish.
I smiled and when she faced me, sh*t. Sobrang ganda ng babaeng to. She looks very sophisticated,
yung kind of girl na alam mong she can get what she wants. Parang nanliit tuloy ako sa sarili ko.
She smiled at me.
Then umupo kaagad ako sa kabilang side ng table. Nagtransfer naman si Mikel sa tabi niya at ako
yung naupo sa opposite nila. Wow naman, kitang-kita ko talaga ang view no?
Bigla namang lumapit yung waiter at kinuha yung order namin. Grbe, kahit sa pagkuha ng order,
parang memorize niya yung menu. Siguro nga, kakaiba talaga siya.
After that, the conversation went on, and maayos naman yung lahat - the only thing na hindi maayos
eh yung nararamdaman ko. Pakiramdam ko kasi kakayanin tong nakikita kong ngiti sa mukha ni
Mikel. Kitang-kita mo talaga na masaya siya na makasama ulit si Lindsay.
Tumayo siya at dumiretso sa comfort room. Kami naman eh naiwang dalawa sa table.
Humarap ulit ako kay Lindsay and this time, may nahalata akong kakaiba sa kanya.
Linds: He told me everything about you and the fiance thingy already.
Ako: Oh.. buti naman.
Linds: Look, stay away from him. He’s mine, so back off.
Nabigla ako sa sinabi niya. The girl i admired awhile ago is like turning into a possessive obsessive
b*tch right now.
Ugh?! Who does she think she is?! hoy, bruha ka, mas maganda pa ako sa iyo. Tsaka.. ugh! Kung
yang ipamamayabang niya sakin eh yang scholarship niya sa Paris, eh ano?
Ako: You’re not the girl I supposed you were.
Linds: I’m acting like this because Mikel belongs to me - and i won’t allow somebody to just steal him
away.
Ako: I’m not. And right, he belongs to you - ano akala mo kay Mikel, aso? If you’re confident and you
trust him, you wouldn’t say all of these things to me.
Linds: And what are you trying to say? Na kayang-kaya mo siyang agawin sakin?
Ako: No, ang kitid naman ng ulo mo. What i’m trying to say is, wala ka bang trust kay Mikel? He
waited for you. Kaya naman sana wag kang ganyan no.
Linds: Shut the hell up. He’s here.
Bago pa ako nakapagsalita, Mikel sat beside her again and smiled.
I glared at her na parang, langya ka. You look like an angel tapos demonyita pala ang ugali. Buti pa
ako, mukhang dyosa na nga, maganda pa ang ugali. Package deal no?
Mikel: Hmm, sorry about that. Wait, ill just check the counter nala-
Ako: No, don’t bother. I can wait pa naman eh.
Okay, i just don’t want to be left here again with this demonyita. Then came our orders. Haayy… sa
wakas. Buti naman. Kasi kapag nadelayed pa ng 3 minutes or so, kakainin ko na talaga tong Lindsay
na to.
After the dinner, nagbayad na si Mikel and kumapit naman kaagad si Lindsay sa kanya. Maraming
couples na nandun at lahat nakatingin sa kanilang dalawa. Half of the boys are looking at Mikel,
siguro iniisip na sana sila nalang si Mikel. And half of the girls are looking at Lindsay, iniisip na siguro
sana sila nalang si Lindsay, and the rest? Looking at me. Siguro they’re thinking na ang ganda-ganda
ko pero wala akong kasama. Haha. Kidding. Siguro iniisip nila kung sino naman ako at naging
muchacha ako ng dalawang ito. I just smiled to myself - honestly, ito nalang yung magagawa ko sa
sarili ko para di ko masyado mapansin yung sakit na nararamdaman ko ngayon dito. [turo sa puso]
Nung nandun na kami sa parking lot, sabi ko sasakay nalang ako ng taxi kasi baka may gusto pa
silang puntahan. Nakakaabala naman. But Mikel insisted. I was about to go at the front seat when
Lindsay got hold of the door and went directly inside.
Ako: Oh.
Muntik ko nang makalimutan na dapat si Lindsay pala talaga yung nasa harapan. I smiled again to
myself and opened the door sa likod. You’ll have to be okay with this. Dati naman kasi e, nasa
harapan ako lagi. Guess, since she’s back, everything will be somewhat different.
Maayos naman kaming nakauwi sa bahay. Hindi ko kinain si Lindsay at hindi ko pinukpok ng martilyo
si Mikel. They just dropped me off and i went upstairs.
I sat down at the couch feeling alone - and yeah, i’m alone. Suddenly, tears started to stream at my
face. Sh*t, why am i crying again? There’s no reason to cry diba? Wala talaga.
I went inside my room, naligo at nahiga na kaagad. Ayoko nang mag-isip. Masasaktan lang naman
ako e. Mabuti na to. Idadaan ko nalang sa tulog. Tsaka beauty rest - para matalbugan yung bruhang
Lindsay na yun.
Pagkamorning, wala naman masyadong nangyari. He went out with her again at nagshopping akong
mag-isa. And.. well.. di na kami masydong nagkikita sa bahay. He’s always with Lindsay tsaka ayoko
namang sabihin nila na panira ako sa kanila when we all know na wala kaming relasyon ni Mikel.
We’re just plain housemates and.. well… fake engaged.
Noong evening, naunang umuwi si Mikel sakin and he was sitting at the couch when i arrived.
Mikel: Hi Mish!
Nabigla naman ako at napatingin sa kanya. I just smiled. Umupo naman kaagad ako sa couch at
tinapon sa gilid yung mga dala kong shopping bags.
Silence.
OMG!
OMG, dahil ilalabas niya ako sa EK> Excited ko naman no? Parang baliw na nakalabas na ng mental.
Well, its just that, sa wakas, tutuparin niya na rin yung promise niya!
9:OO AM
I hurriedly woke up at tumakbo sa kwarto niya. He’s still sleeping, you jerk. Kaya naman i
jumped at his bed at tumalon-talon.
Hinila ko pa yung kamay niya para bumangon, pero ayaw parin. Sobra pa ata ito sa mantika matulog
eh! Then may napansin ako sa tabi ng lamp niya.
VIDEOCAMERA.
I hurriedly grabbed it and turned it on. Then hinarap ko sa sarili ko yung cam.
Ako: And this cute little angel here is Mikel Araneta. You heard it right, i said cute little angel. Yan ay
pag tulog siya, pero pag gising, nagiging monster yan - bad monster.
Bigla nalang akong natigilan when I looked at the screen with Mikel’s face on it. Really, mukha nga
siyang harmless. And i felt my heart skipped a beat again.
I hurriedly pushed the button na may ‘delete’ daw. Then i closed the cam at ngumiti kay Mikel.
Ako: Yah! Get up! You promised me to go to EK right now! Kaya bilis! Maligo kana!
I pulled his hands at tumayo naman siya. He smiled pa nga eh na parang gustong-gusto niya talaga
akong nakikita naaasar. I sticked out my tongue at him and kicked his legs. Pero mahina lang ha.
Then pinalabas niya ako kasi virgin pa daw yung body niya from me. Eh loko pala to eh! Ilang ulit ko
Then after some few minutes, lumabas siya sa room niya and goshie! He looks so hot. Nakawhite polo
siya na mejo open yung butones sa itaas and he was wearing a white pants too. Basta he looks so
neat and nakagel yung hair.. like, my heart skipped a beat again.
Mikel: What?
Ako: Wala naman. Let’s go?
Mikel: Sure.
Kaya ayun, we went downstairs at dumiretso na sa EK. Siya pa talaga nagbayad ng fees. Bigla naman
akong tumakbo sa isang rides doon and after it, sunod-sunod na at halos lahat ata eh natry na namin.
Nung lunchtime, kumain lang kami ng burger and we went on again. Tuwang-tuwa talaga ako.
Then nung lumingon ako sa gilid, i saw a photo booth. Hinila ko naman si Mikel at dumiretso kami
dun.
Kaya ayun, smile-smile na kaming dalawa. Then after a minute or so, i got the pics already. Tag-
iisang copy kami. Then it was evening na nung napagod na ako. Pero grabe parin yung explore namin
sa EK. Pumasok pa kami sa Horror House [A/N: kung meron man dun] at syempre, panay yung batok
ko kay Mikel at sa mga mumu.
Then hanggang naging 10 oclock na nang gabi. Gusto ko nang umuwi pero ayaw pa ni Mikel. may
surprise pa daw siya eh.
Umupo kami sa isang bench at ayun, naghintay. Then suddenly, fireworks came flashing in at the sky.
Napatayo ako at napatingin sa fireworks. So this is what he’s saying na dapat akong maghintay. And i
Then suddenly, i looked at him. I was surprised na nakatingin siya sakin. Then suddenly, he looked at
the sky and smiled.
I looked at the sky again where different lights are still flashin before my eyes. Then suddenly, Mikel
went talking.
He said in a very low and serious voice. I suddenly faced him in shock.
Mikel: I’m leaving for Paris. I’ve.. I’ve been working on a scholarship and they granted it already last
Wednesday.. i’m going to Paris with Lindsay and..
I couldn’t breathe and my tears are filling my eyes. I looked up at nothingness. Wala akong makita.
Naririnig ko lang ang boses niya and pakiramdam ko, nag-eecho ito na nag-eecho sa tenga ko. I felt
Mikel: Mish..
He looked at me and i can see his eyes at the corner of my eye. I breathe again and wiped the tears
in my eyes.
I turned to look at him. Bahala na, kahit makita niya ang mga luha ko, bahala na!
Ako: So, this is all about it. Right? You’re keeping your promise to me because.. because.. you’re
My tears were flowing unstoppably and i can feel my heart tearing apart. Pakiramdam ko, hindi ako
makahinga sa sobrang sakit na nararamdaman ko sa puso ko ngayon.
Mikel: Mish.. this is what i’ve wanted ever since she went away from me.. and..
I forced a smile.
Sabi nga ng iba, disiplinahin ko daw yung girlfriend. Ngumiti nalang ako sa kanila at hinila siya
palabas.
Mish: Yup.
Ako: Minsan nga lang ako nagyayaya, tapos uuwi ka na kaagad? Meron pa eh.
Mish: Rides na naman? Naman.. Mikee, naubos na natin yung rides dito. Napasukan narin natin every
booth. Kaya naman.. uwi na tayo.
Ako: Pero nakita mo naba lahat?
Mish: What do you mean?
Ako: Surprise in 5 minutes.
Umupo kami dun sa isang bench at naghintay. Then, Michelle counted: 5,4,3,2,1.
At yun nga, sa inaasahan ko, fireworks came flashing up at the sky, different colors, different styles..
just.. wonderful.
I saw Mish’s eyes widened in amazement and she was smiling like she really liked the view and what
was on her front. I looked at her and i think, for the first time in my life, I’ve never seen such joy in a
person’s eyes like hers. Naisip ko kaagad ang dapat ko palang sabihin sa kanya. And my mind was
having a battle kung sasabihin ko o hindi. Suddenly, Mish looked at me and smiled. Then i was locked.
I was locked at her brown sparkling eyes. Dang, that brown sparkling eyes of hers that always gives
me the shiver whenever it looks into my eyes and the reason why her eyes would never get out of my
sight. Her eyes that meant every word she wanted to say. Her eyes that makes her so transparent.
Her eyes that I would always remember. Her eyes that meant thousand of words.
As i was locked at her eyes for almost a minute, suddenly, i freed myself from her charm. Tumingin
ako sa langit at ngumiti. I don’t have to say this, but i really should. I lowered my head and let out a
deep breath. Here goes nothing.
Ako: I’m leaving for Paris. I got this scholarship i’ve been working for the past five months. And they
just granted it. I’m going to Paris with Lindsay. And..
She didn’t say a word. She was just looking at me confused and hurt? I paused since hindi nagsasalita
si Mish.
Ako: Mish?
She’s crying but why? I mean, of course, we’re friends.. and.. of course, mamimiss niya ako. But, why
do i feel like.. this cry means something.. something.. na hindi ko maexplain or ayokong iexplain.
Mish: So, this is all about it. Right? You’re keeping your promise to me because.. because.. you’re
leaving.. and.. and.. .. I don’t know what to say.
Sh*t. Just don’t say anything. No, just say anything.. just don’t cry. Sh*t.
Ako: Mish.. this is what i’ve wanted since she went away from me…and..
Mish: I told you, I’m so happy for you.
She smiled again and walked away. I hurriedly followed her and grabbed her hand.
Ako: Do you understand me? I’ve been waiting for this. And.. kaya nga umiwas ako sa gulo for almost
fove months dahil dito.. and..
I stood there frozen when i heard those last words she said.
I looked at her at pakiramdam ko, sobrang galit yung naramdaman ko sa loob ko.
Ako: I’m leaving the day after tomorrow. Everyone knows it already. I explained everything to your
parents and mine. Now, this time, i just wanna spend my last days here with you. And..
Ako: Mish!
She turned around and i bet she wiped her eyes. I heard her let out some air and faced me again.
Mish: That’s it. Leave. I don’t really care at all. You love her, she loves you.. and.. i’m fine with it.
Ako: Mish..you-
Mish: of course. You’ve waited for it right? And.. you promised Lindsay somethign too.. so, it’s alright
with me.
She smiled.
We went home pero ewan ko ba, pakiramdam ko, merong pader sa pagitan namin ngayon. Sobrang
tahimik ni Mish at hindi ako sanay na ganyan siya. Siguro kasi, kung ako rin naman sa side niya,
mabibigla din ako. Hindi ko alam na magiging ganito ang sitwasyon. I was thinking kasi noon na if
something might happen, ayos lang na ibagsak ko ang scholarship and just be contented here with
someone. Pero hindi ko na alam kung ano na ang nangyayari. Parang ang bilis ng mga bagay-bagay
eh.
When we arrived, she just went directly inside her room at pumasok narin ako sa kwarto ko.
Tomorrow’s gonna be your last day Mikel. And try mo lang. Try mo lang kung merong mangyayari sa
katulad sa sinabi ni Joseph. Pero kung wala, then go on. Make your decision at sumunod nalang sa
plano ni Mrs. D.
That’s it.
Early in the morning, umalis na ako ng bahay para bumili ng something.
Binayaran ko na yung binili ko at bumalik sa condo. Dumiretso kaagad ako sa kwarto niya but she
wasn’t there. Kaya naman, diretso kaagad sa kitchen. Ayun, kumakanta pa habang nagluluto ng
breakfast. I smiled to myself.
“Hoy panget!”
“Hoy panget!”
“hoy panget!”
Bigla namang tumingin sakin si Mish at naninkit naman ang mga mata.
Sabi niya sakin habang papalapit siya sakit at may dalang tinidor.
Mish: Mikelllllllllllllllll!!!!!!!
Bigla ko kaagad nilabas yung nasa likod ko. Then she stopped at tumingin sa hinahawakan ko.
Ayan na naman yang alarm clock na walang tigil sa pagskaskandalo. Ang aga-aga pa noh! But then,
pinilit ko nalang na gisingin ang sarili ko. I ran to Mikel’s room since huling araw niya na rito at gusto
ko siyang kulitin, but then, wala siya sa room niya - that means, wala siya sa bahay.
Baka nagjogging or anything or nilasap yung hangin ng Pilipinas for the last time. Hayy..ewan.
Kaya minabuti ko nang magluto ng breakfast since pagdating dito mamaya eh maghahanap narin yun.
Then may bigla akong narinig na malaking kasinungalingan.
“Hoy panget!”
“Hoy panget!”
“hoy panget!”
Bigla akong tumingin sa likod ko and I saw Mikel. Grrr… sinong tinatawag mong panget?!
Ako: Mikelllllllllllllllll!!!!!!!
Hahabulin ko na sana siya nang may inilabas siya sa likod niya at napatingin ako dun.
And yeah, isang parrot ang nasa cage na hinahawakan niya. Leche.. kakaiba din pala itong lalaking
ito. Kung yung iba eh yung binibigay eh mga aso o kahit ano na pede mong ihug, eto, parrot? How
weird is that?
Then naisip ko kung ano talaga yung gusto kong gawin sakanya.
Mikel: Ang brutal mo naman. Don’t tell me yan yung gusto mong gawin sakin?
Ako: Eh kung sabihin kong yun nga?
Mikel: Hala.. ang sama mo.. kawawa naman tong parrot o.
“Hoy Panget!”
Mikel: Bawiin mo sabi! Sundin moko ha? Mish maganda! Mish maganda! Mish maganda!
“Kerrrkkk.. Panget!”
Mikel: Hehehehe… intindihin mo nalang sana. Mejo matigas ang ulo eh.. mana sakin?
Ako: Mikeee…
Mikel: Yippeee…!!
Pumunta kami ng kitchen at kumain. Then Mikel stopped and looked me at the eyes.
Tumahimik lang ako kasi baka kung ano-ano na masabi ko. And yes, wala akong planong sabihin sa
kanya ang nararamdaman ko. For what pa? This isn’t like teleseryes sa tv na kapag paalis na
angtaong mahal mo, dun mo pa sasabihin. And i had enough dramas in my life. And as i said, para
ano pa? Para mapahiya at masaktan? Para ipamukha nila sakin na i’m a hopeless person? No, thanks.
I’d rather keep this to myself at umiyak nalang.
Mikel: Tsaka..dapat.. matuto ka nang magdrive. Wala na ako para ipagdrive ka araw-araw. Tsaka..
baka kasi.. kapag nagtaxi ka, makidnap ka pa or baka ano mangyari sa iyo. Kaya dapat.. matuto ka
nang magdrive.
Tumahimik parin ako habang pinipigilan ang luha na tumulo galing sa mata ko.
Mikel: Tsaka.. wag kang magpapasok ng kahit sino dito ha? Mahirap na at baka anong gawin sa iyo.
Tsaka..
Mikel: Syempre.. tomorrow wala na ako.. ayoko namang.. may mangyaring masama sa iyo..tsaka..
Ako: I know that.. hindi naman ako !@#$ o bata para sabihan mo ng mga ganitong bagay.
Kumain siya ulit at tumayo naman ako para kumuha ng tubig sa ref. Huminga ng malalim at humarap
sa kanya.
Ako: Sure.
Ako: Can you just wait for me? Punta narin ako sa friends ko. I really need to talk to them right now.
Mikel: Oh, sige sure. Daan narin ako dun. Para makapag-paalam ako sa knila.
Mabilis naman akong pumasok sa kwarto at nagbihis. Then we went on our way. At ayun, nagkita-kita
kami dun sa cakeshop. May paiyak-iyak effect pa sina Lisa.
And it was 6 when Mikel texted me na kung pede eh pumunta nalang akong mag-isa sa resto. Mejo
ipit daw siya sa traffic at may nakalimutan pa raw siya sa bahay na kelangan niya pang kunin.
Kaya ayun, exit ako sa mga friends ko. Pero hinatid naman nila since mejo nerbyosa sila when it
comes to me. They dropped me off safely at the resto at pumasok naman ako. Then a waiter asked
me kung ako daw ba si Miss Michelle Monteverde at tumango naman ako. Then he directed me to the
table na pinareserve daw ni Mr. Araneta.
Naghintay…
ng
naghintay…
7:30..
wala parin…
7:50..
wala parin..
My eyes were always at the door naghihintay sa kanya. Pinagtitinginan na ako ng mga tao at mejo
nahihiya narin ako. Iniisip ko na baka may nangyari na sa kanyang masama or baka napano na siya.
Syempre hindi naman ako ang unang tatawagan. Kaya mejo nanginginig na ako sa sobrang pag-
aalala.
8:15..
8:37..
8:58…
I was near to tears when the door swung opened. And i was surprised to see..
Karlo..
I loweredmy head as tears started to flow from my eyes down to my cheeks. Nasan ka na ba Mikel?
Karlo: Mish?
Nakayuko parin ako. Sorry, wala akong planong magpakita ngayon sa iyo na basang-basa ang mukha
dahil sa luha.
I wiped my tears and then hinarap ko siya. Nang makita niya ako, i hear him muttered a sh*t word.
And before he could laugh at me, umalis na ako at dumiretso sa labas para mag-abang ng taxi. Mikel’s
not gonna come, at hindi ko alam kung bakit, pero there’s something in me na alam kong hindi na
siya darating. I waited.. and bahala na.
Pumapara na ako ng taxi sa gilid ng road when he shouted those words to me na parang pinipigilan
niya ako. But then, i ignored him.
Karlo: What are you planning to do?! uuwi kang nakataxi?! are you insane?!
Ako: Just leave me alone.
Karlo: Mish, i’ve known you for almost 2 years. Hindi ka marunong magtaxi! And please, delikado na
ang sumakay sa taxi ng ganitong oras para sa iyo!
Ako: What do you care?!
Karlo: I’m taking you home!
Ako: Sasakay ako ng taxi!
Karlo: Come on! I’m taking you home!
At bago pa ako makapagsalita, Karlo dragged me down to his car. Lahat ng tao nagtinginan samin
since I look like a 5 year old na hinihila ng Papa niya pauwi. I stopped resisting at sumunod nalang
sakanya. He pushed me in, that was rude, but ayos lang, and he closed the door. Pumasok naman
siya kaagad sa driver’s seat at promise, maririnig mo yung paghinga niya na parang alam na alam
mong galit na galit siya.
And before i could say another word, inatras niya ang car at dumiretso na kami sa building.
Pakiramdam ko, ang tagal-tagal ng byahe. And i can’t stop thinking about the possibilities kung ano
na ang nangyari kay Mikel.
Ako: Karlo.. What was the reason again why we broke up?
As i said those words, tears were forming at my eyes. Karlo looked at me and wiped my tears. Then
he looked back at the road again.
Bumuhos yung luha sa mga mata ko. Akala ko.. akala ko noon.. siya ang may problema.. because
they always say i’m perfect.. hindi ko alam.. oh.. gosh…
Siguro.. siguro kung di ko ginawa yun.. kami pa ni Karlo ngayon.. siguro.. siguro hindi ako nasasaktan
ng ganito dahil kay Mikel. Siguro.. hindi ako nasasaktan ng ganito.
I smiled at Karlo.
I opened the door and started walking when Karlo called to me.
Karlo: Mish!!
Pagkatapos nun, i just smiled again and he went inside his car smiling. Yeah, see ya around too. Tama
nga naman talaga, nobody’s perfect. And Karlo was not !@#$, ako pala yung !@#$ noon. Ako pala
yung nam-abuso sa kabaitan niya which made him find other girls. Yada, yada, but that was over. Di
ko na yun mababalik.
I entered the elevator and went upstairs. Hindi parin ako makapaniwala that Mikel just ditched me off.
Or baka nga may nangyari talagang masama sa kanya. Kanina pa ako nagwoworry and sa sobrang
pagwoworry ko of what might happen to him, naiiyak ako.
I walked out and headed straight to our unit. I stood at the front of our unit’s door and looked at the
door number. I let out a sigh. Irorotate ko na sana ang door when suddenly, it opened.
Lindsay?
Lindsay: Tell me Mikel, are you sure that you’re going with me at Paris? Are you really sure that you
still feel the same way about me? Are you really sure na wala kang nararamdaman kay Michelle!? Are
you ready to leave everything behind here para makasama ako sa Paris?!
Tears were starting to form at my eyes again at napapikit nalang ako sa mga sumunod na narinig ko.
Mikel: Yeah! Lindsay, I love you! nangako ako sa iyo diba? And i’m not just a jerk na sisirain ko yun.
And i’m not doing this because i promised you, i’m doing this because i still feel the same about you!
And Michelle? We’re just… we’re just.. plain.. friends..
Eto na naman yung kirot sa dibdib ko. Eto na naman yung.. mga luha na ayaw tumigil sa kakalabas
galing sa mata ko. Eto na naman yung pakiramdam na kung saan minsan gusto mo nalang mamatay
kesa marinig yung mga bagay na yun. Eto na naman silang lahat.. and si Mikel lang yung
nagpaparamdam sakin niyan.
Pakiramdam ko, nanghina ang katawan ko at napaupo nalang ako sa sahig na tumutulo ang luha.
Hindi ako makahinga ng mabuti at pakiramdam ko.. pakiramdam ko.. sobrang t*nga ko na nga talaga
para umasang pede niya pa akong mahalin.
Lindsay: Really?
Mikel: Linds.. I’m going..
Lindsay: That’s really great to know. I’m going home. I’ll see you tomorrow.
Lindsay went outside the door and she noticed na nandun ako at nakaupo. She smirked at me! F8ck
you, you b*tch. She did it on purpose. She really did. I gathered all my courage at yung
pride na natitira pa sa pagkatao ko. I wiped my tears, stood up at pumasok sa door.
I looked at him like pinapahiwatig ko sakanya na alam ko na kung bakit di siya nakarating. Kung
bakit.. kung bakit.. hindi siya nakarating.. at.. I’m so st*pid. So st*pid. I worried so much..
tapos.. tapos.. nnandito lang naman pala siya kasama si Lindsay? right. Sino ba naman ako para
unahin niya kesa kay Lindsay diba? Its just that.. sana man.. sana man lang no? Sinabihan niya
nalang ako para di na ako naghintay dun at nagmukhang kawawa diba?
Pero kahit ganito ang nararamdaman ko ngayon, nagawa ko paring ngumiti. yan, jan ka magaling
Mish.. magpakaplastic. Sige, magpakaplastic ka. Ngumiti ka na parang walang nangyari. Ngumiti ka
lang na parang ayos lang sa iyo ang lahat. Narinig mo na ang lahat diba? Magkaibigan lang daw kayo..
kaya kayanin mo nalang muna.. bukas, wala na siya. Hindi ka na ulit masasaktan.. Kaya kayanin mo
lang.
Hindi na ako kinatok ni Mikel or anything. Kaya naman nahiga nalang ako sa kama at tumudo ulit ng
pag-iyak. Senxa na my pillows kung pakiramdam niyo salty na kayo. At this time, kayo lang ang
console ko at.. i just needed to cry one last time. Promise, tomorrow, i won’t gonna cry again..
After some hours, lumabas ako ng room at nakita ko sa kwarto ni Mikel na nangiimpake na siya.
I can see Mikel through my blurry vision and tears started to flow at my eyes again.
Ako: Alam mo kung anong iniisip ko kanina habang naghihintay sa iyo? I was really worried na baka
ano na ang nangyari sa iyo or anything like that since habulin ka nga diba ng gulo? And then.. ill just
find oyu here.. with her.. and you know what it feels like? I was happy kasi andito ka pala and
walang nangyari sa iyo.. pero sana man lang.. you cared to call me up at sinabing you’re here and
you’re with her.. and you’re safe.. and we can’t have dinner together. Madali lang naman yun diba?
Diba Mikel? Madali lang naman yun eh!
I was really crying hard as i was sitting at his bed. Then Mikel knelt down to face me. He wiped my
tears and he held my hands.
Mikel: Mish.. I’m really sorry.. dahil hindi ko ginawa yun. I’m really sorry that.. that.. i made you
worry so much. And.. i’m really sorry.. please.. i’m so sorryy…
I looked at him and.. bakit ba when it comes to you, lumalambot ang puso ko? Bakit ba kasi ako
ganun?!
Ako: I just wanna say.. mag-ingat ka dun.. and.. kapag bumalik ka, just.. call me up okay? And..
Mikel: Star City naman tayo.
Ako: Yeah.. star city.. and.. Mikee?
Mikel: Yeah?
Ako: Thanks for everything.. and.. i won’t forget you.
With that i hugged him as tight as i could. I’m really gonna miss you so much. Mikel hugged me
back and i wiped my tears as i went out of his room.
I went out of his room and went inside my room. Too much crying can cause very big eyes and very
red eyes. Kaya stop na Mish. You can do nothing. You can’t stop him from leaving. Ilang ulit mo ba
kelangang sabihin yan sa sarili mo ha?
Michelle went out of the room and narinig ko nalang yung *bang* ng door niya sa room niya. I
continued packing, then i saw the videocam na binigay sakin ni Mom noon. I smiled. Kinuha ko at
nilagay sa bag. Magagamit ko parin yun doon diba?
After some few hours of packing, i went outside and dumiretso ako sa room ni Michelle. I peeped and i
saw that she was sleeping already - with the lights on.
I went into the side of her bed and i saw the pics sa gilid ng lamp niya. I remembered na dito ko rin
noon nakita yung picture nila ni Karlo. Guess tinapon niya na at ngayon yung picture naman namin
ang napagdiskitahan.
Suddenly, my gaze shifted to the sleeping Michelle. I say to you, pwede magiging totoo si sleeping
beauty. And Michelle is one. But then may napansin ako sa cheeks niya. It was wet and are these
tears?
I wiped the tears and smiled at myself. Sobrang mamimiss kita Mish. Sobra.
My alarm clock alarmed at 7 am. I have to get out of this place bago niya pa ako maabutan. Yeah,
wala akong planong pumunta ng airport. Bakit pa? Para sa iyakan epek? Para makita ko yung bruhang
kasama niya papuntang Paris? Well, sorry - wala akong oras para diyan. Isa pa, i so pity Mikel.
Magiging karumal-dumal ang buhay niya kapag nagpakasal siya doon sa Lindsay na yun.
So, i put on my jogging outfit. Yup, magjojogging nalang muna ako sa labas. That’s what im doing
everyday. Kaya back to my dating routine. And para narin makaiwas ngayon kay Mikel.
I woke up around 7:30 am. Then, pumunta ako ng kitchen to talk with Mish. Pero wala naman siya
dun so i headed to her room. But then wala rin siya. Where could she be at this time? Tsaka.. alam
niya namang aalis ako ngayon, well, i just wanna see her for the last time and have fun with her - you
know, kulitan and asaran?
I waited for her hanggang naging 8:30 na.. and Lindsay’s been calling me since kanina pa. So i have
to get going. I looked at the unit one more time and said goodbye. Lumapit pa ako sa parrot at
nagbabye sa kanya.
Keerlrlllkk.. panget!
Lumabas na kaagad ako at sumakay ng elevator. Then tinulungan naman ako ni Mang Andoy sa mga
gamit ko.
Ako: Opo.
I looked around for a sign of Michelle, pero wala parin. So, pumasok na ako sa taxi.
Malapit na ako sa condo and sana lang nakaalis na si Mikel. Yung hindi ko na makikita ang pag-alis
niya? Para naman di na ako umiyak diba? Para di ko mafeel ulti yung naramdaman ko kagabi.
Papalapit na talaga ako when i saw a man standing sa labas ng taxi. He looked around and pumasok
narin. I stopped at napatingin ako sa taxi. I looked at it in a distance and i knew then that it was
Mikel. He’s really leaving.. and i can’t stop him.
He’s bringing my heart.. and it won’t be back for some time. My heart ached and a tear fell from my
eyes as i saw the taxi moving away from me. He’s bringing everything from me. Another tear fell from
my eyes and the taxi disappeared from my sight.
another tear fell and i know, i have nothing to cry and i’ve got no tear from my eyes left.
that would be the last one.
Suddenly, it sunk down to my brain. I know kung anong meaning niya. Pero no thanks. Hindi na po.
Ako: Hindi na po.
I smiled and went inside the elevator. Then dumiretso na ako sa room. Suddenly, tumunog naman
tong parrot na binili niya.
Kerrkk.. bantayan..
keerrkkk.. bantayan!!
Ako: Tayo-tayo nalang dito. Wala na si Mikel. Its me and you. So, mabuti naring sabihin ko to sa iyo.
Mahal ko yung bumili sa iyo sa pet shop. Yup, sobrang mahal. Kaya naman im letting go of him, kahit
masakit. So, dapat, you should help me. Help me to be strong. Yung hindi ako iiyak tuwing gabi or
tuwing nakikita kita. Kasi nga, diba sabi niya, binili ka niya para di ko siya mamiss? So.. dapat wag
kang katulad ni mikee.. dapat.. dapat.. pasasayahin mo ko.. diba??
Keerrrkk…
Ako: Kaya stop saying that I’m panget! kasi hindi naman eh! Ikaw yung panget, lokong parrot ka.
Ngumiti nalang ako at dumiretso sa kwarto niya. I looked around and i can still smell his fragrance all
over the room. Don’t worry, ill spray baygon mamaya dito para di ko maamoy amoy niya. ^_^
I’m here standing at the airport with lindsay habang hinhintay na makapagcheck in siya.
She got our tickets. As i was walking papunta sa waiting area, i can’t help looking at the entrance.
Baka kasi.. dumating pa siya. Well.. its true faith. Sabi niya nga, true faith is when you believe the
unbelievable. Guess, it doesn’t exist. Guess it only applies to God.
Magdadrama na naman sana ako when my doorbell rang. I hurriedly opened it and i saw my friends.
Kerrkkk.. panget!!!
And they embraced me. Tumulo na naman ang mga luha ko.
Its been 3 days since umalis si Mikel, and pakiramdam ko, ang laki ng nawala sakin. Im trying to act
as normal as possible. Minsan naiiyak parin ako, pero knowing that his happy, dinadaan ko nalang sa
tawa ang mga nararamdaman ko, and i should feel happy for him. I’m still not moving on and..
pakiramdam ko, di na ako magmamahal ng ibang lalaki. I told you, he brought my heart with him.
And its not coming back for quite some time right now. And i should just wait for it - kahit wala na
akong dapat asahan. I just want my heart back.
She really didn’t come at the airport. And i’ve been here at Paris for almost two days already. Kaya
naman tinotour-tour ako ngayon ni Lindsay. Suddenly, i remembered my videocam, kaya naman
dinala ko narin ito sa tour namin.
Then in-on ko na yung video. Pero full na raw, so mag-eerase na sana ako when something played on
the screen.
Its Michelle and all smiles pa. Then humarap sakin ang cam.
And this cute little angel here is Mikel Araneta. You heard it right, i said cute little angel. Yan ay pag
tulog siya, pero pag gising, nagiging monster yan - bad monster. Pero kahit ganyan yan, mahal ko
yan.
Sh*t..
shhrrkrkkkshhhrrkkk… chheheckkkrrejrjerehdjhadhaidhakds…
I froze at what i heard. Then i looked at Lindsay who’s standing 3 feet away from me. I searched my
mind for any reasons kung bakit ako narito with her. But no reasons came out. The isa lang yung
naalala ko back at my mind.
Michelle.
Si Michelle.. na iniwan ko dun for Lindsay. Si Michelle na mahal ako. Si Michelle na hindi ako pinigilan
because iniisip niya na magiging masaya ako kay Lindsay. Si Michelle… na mahal ko ngayon.. and..
…immediately.
Ako: Linds!
Linds: Hm?
Ako: I’m going back.
Linds:HUH?!
Ako: Kelangan kung umuwi.
Linds: are you insane?!
ako: I just need to.. and..
Linds: Is it because of -
Ako: Michelle. Mahal ko siya.. and.. i hope-
Linds: But you promised me! You promised to wait for me Mikel! Ano kaba?!
Ako: I did. At tinupad ko yun. Hinintay kita. That’s why I’m here. Pero things change. You changed, I
also did. And sa changes na yun.. Mish.. Mish entered my life.. and.. she made the changes
worthwhile.. and..
Linds: Then go! You’re right. We changed. Then go! Ano pang hinihintay mo?
Ako: Really?
Linds: Yeah, go. She loves you too.
Ako: Pano mo nalaman?
Linds: Since the first time i met her.
She smiled. I hugged her and ran as fast as i could to her apartment. I took all my clothes and
purchased a ticket back to Phil. Just wait for me. Just please.. wait for me..
Another day had passed.. and.. my life’s freaking boring. And now, andito na naman ako sa cakeshop
with my friends of course. trying to have fun, pero di ko naman nafifeel ang fun. Oh goodie. Life is so
unfair.
Pumunta ako sa counter and before i could say a word, may tumilapong cake sa mukha ko! Sh*t. Ano
ba problema ng tao dito?! then it hit me, it was like nung first time kaming nagkakilala ni Mikel. Then i
was near to tears again. Pero sa sobrang inis ko narin, mabilis kong hinarap ang taong may gawa na
naman nun.
Mikel.
Ako: M-mikel?
He was smiling na parang ewan. tell me im not dreaming. I pinched my arms and really, nasa harapan
ko nga talaga siya.
Epilogue:
Its been 3 years since nangyari lahat yun. And Mikel and i are still going strong. Yup, nakapagtapos na
siya ng college and tapos naring ako. He’s working at his dad’s company as the CEO since Tito
resigned already. Ako naman eh under sa care parin ni Mommy sa Chiq’s. But ngayon, Chiq’s opened
So there, well, si Lindsay? We’re friends - kahit mejo alam kong may sakit ng loob parin siya sakin.
So right now, we’re here at Mikel’s house. Birthday niya kasi so we made a surprise party. And yeah,
nasurprise talaga siya. Nga lang, bigla niya na lang akong hinila and we ditched the party off.
Ako: Oh, san na naman tayo?
Mikel: Remember my promise to you?
Ako: Na ano?
Mikel: Star City!
When i looked out the window, yeah, papalapit na kami sa star city. And alam ko, nagsparkle na
naman ang eyes ko ng makita ko yun. We went inside and we tried all the rides na naman.. and we
even got another pictures. Then nung mga 9:30 na, he said may surprise na naman daw siya.
And then i remembered what happened 3 years ago. Ganitong-ganito din ang nangyari and mejo
kinabahan ulit ako. Dont tell me its gonna happen again.. please..
Then the fireworks came flashing at the sky again and i just felt my tears filled my eyes again.
Ako: Spill it out Mikel. Ganito rin ang nangyari three years ago. And what? You’re leaving again?
I stood up and suddenly, he grabbed my hands and embraced me. He didn’t say any words, he just
hugged me and kissed me at the forehead.
He whispered at my ear and he just continued hugging me. Then i smiled and kissed him on the lips.
Then, hinila niya na naman ako and we went on a village. He stopped at the front of a house and it
really looks familiar. Aww…
Kaninong bahay kaya to? This is my dreamhouse. Remember niyo pa? Nung nagkaroon ng reunion sa
bahay and we went on for a walk? Then tinuro ko sa kanya yung bahay na gusto ko? Parehong-pareho
Suddenly, Mikel got a key at his pockets and opened the gate.
Ako: Mikel..
Suddenly, the lights turned on and i looked at the house in amazement. Wow…
And.. no.. Mikel is now on one knee and he is going.. to.. OMG!
Mikel: Mish…
Mikel: The first time we met each other was like a world war 3.. and.. we were together for more than
half a year.. and.. kung hindi ko pa nakita yung video.. i wouldn’t know everything.. and.. i made a
mistake already for choosing Lindsay over you.. and now.. i just..wanna..
Kumuha siya ng something sa kanyang pocket.. and OMG, its a diamond ring…
When he said those four words, pakiramdam ko, ako na ang pinakamasayang babae sa buong
mundo.
He put the rings at my finger, he stood up and i put my arms around his neck and gave him a kiss
again.
We kissed and that was it. We were married and as all fairy tales end up, we lived happily ever
after.
The END