"มันเป็นเช่นนั้นเอง"

ชาวพุทธเราควรจะอยู่ด้วยความไม่เป็นทุกข์ในอะไรๆที่เกิดขน ใ·้ทาใจใ·้เป็น«ุขอยู่.+อด
เว+า ไม่ว่า«ิ่.ใดจะเกิดขน 4นจะ.ก vาจะร้อ. ·รอว่าจะมีอะไรเกิดขนในชีวิ.ขอ.เราเราก
จะไม่เป็นทุกข์ในเร่อ.นน เราจะใช่«.ิป¡¡า เป็นเคร่อ.พิจารaาa+้วรู้จะป+. รู้จกวา.ใน«ิ่.
นนๆ ไม่เข้าไปยดaอ ด้วยความ¹.่ ความเข+า
เพราะa้าเราเข้าไปยดไปaอด้วยความ¹.่ความเข+า เรากเป็นทุกข์ มนไม่ได้ประ¹ยชน์อะไร
aม้a.่น้อยที่น่.เป็นทุกข์a.่เป็นการ+.¹ท·.วเอ. +.¹ท·«ุข.าพจิ. «ุข.าพกาย ทาใ·้จิ.
เ«่อม ทาใ·้ร่า.กายทรุด¹ทรม aก่เรว a+้วก.ายเรวด้วย เพราะว่ามีความทุกข์มาก มีความ
ก+ุ้มใจมาก .ดทอน«ุข.าพท.กายท.ใจ ไม่เป็นเร่อ.ดีaม้a.่น้อย
ความทุกข์เป็นเ·มอนนาร้อน ราคิดใ·้มนเป็นทุกข์กเ·มอนเอานาร้อนมารด.ว ..a.่·วa.
.ีน a+อกปอกเปกเป็นคนดาๆด่า.ๆไป มนจะได้เร่อ.อะไร เราไม่ควรจะคิดเช่นนน
เม่อมีอะไรเกิดขนเ«พาะ·น้าใ·้พยายามคิดว่า "ดีแล้ว" "พอแล้ว" ·รอ "เท่านี้ก็ถนไปแล้ว"
อย่า.นีใจก«:ายเช่น คนทามาค้าขาย เป็นนกธุรกิจ.่า.ๆ อยู่.+อดเว+า :า.คราวมนกได้
กาไร :า.คราวมนกขาดทุน :า.คราวกพอเ«มอ.ว a้า·ากว่าจิ.ใจขอ.เรา.่นเ.้นก:«ิ่.
เท่านน พอได้กดีใจ เกิดใจvูขน พอไม่ได้กav:+.ไป
ขนa+้วก+. ขนa+้วก+.อยู่อย่า.นี เ·มอนก:วานรมนเ.้นอยู่ในกร.ขอ.มน ดินรนอยู่ a.่
ออกไม่ได้ มนเป็น«ุขที่.ร.ไ·นในการที่จิ.ขอ.เราเป็นอย่า.นน ไม่เป็นความ«ุขอะไรเ+ย
เราจ.ควรทาความพอใจใน«ิ่.ทีมนเกิดขน นกว่า " ธรรมดา...มันเป็นเช่นนั้นเอง " คานี
«าค¡มาก เรียกว่าเป็นคาaาวิเ+·«า·ร:เอาไปใช้ในชีวิ.ประจาวน คอคาว่า "ตถาตา" aป+
ว่า " มันเป็นเช่นนั้นเอง " อะไรๆมนกเป็นอย่า.a·+ะ เราจะไป:.ค:มนกไม่ได้ จะไป4น
มนกไม่ได้ มนไม่ได้อยู่ในอานาจขอ.เรา เราจ.ควรจะคิดว่า "เออ! ธรรมดามันเป็นอ่าง
นั้น"
เรานกอย่า.นีกพอป+. พอวา. «.าพจิ.กพอจะรู้เท่ารู้ทนใน«ิ่.นนๆ ความทุกข์กจะเ:าไป
คอไม่·นกอ. เพราะรู้จกวา. รู้จกพก+่อน ทา.ใจ ใจก«:าย