CARITA BODOR

SUNDA

HERMAN ZAMBECK
 TAHLILAN

Dina hiji mangsa si Himar jeung si Ohel balik sholat magrib ti masjid, si Ohel katinggali
bagun rusuh rek balik ka imahna tapi ku si Himar di jewang lengeun kencana, bari pok nyarita ;

Si Himar : rek Kamana sia teh meuni rusuh kitu ?

Si Ohel : ieu yeuh geus teu kuat nyeri beuteung rek modol heula ka imah,

Si Himar : ah engke we modol mah tahan heula, hayu urang ngilu tahlilan heula di imah pak RT.

Tungtungna mah si Ohel kapaksa milu jeung si Himar tahlilan di imahna pak RT, sajeroning
tahlilan beuteung si Ohel pupurilitan geus teu kuat nahan eusi peujit nu geus sabrol-broleun,
tungtungna mah gaburusut dina karpet nu keur di diukan, bari ngageremet na jero hate,

Si Ohel : haduh untungna nu tahlilal teh tararik sorana, jadi sora hitut nu brat-bret-brot tina bujur
uing rada samar jeung teu pati kadangueun ku batur, bari untungna teh uing make sarung jeung
teu make kolor, jadi teu keuna kana samping paranti sholat.

Caritana tahlilan beres, terus pribumi ngabagi-bagikeun besek kadaharan sareng kueh jang nu
tahlilan, sanggeus kabeh baralik si Ohel masih keneh diuk na karpet, malah basa di ajak balik
bareng ku si Himar si Ohel nitah balik ti heula ka si Himar.

Si Himar : Hel hayu ah urang balik bareng, geus beres ieuh tahlilana, jeung geus meunang jomet.

Si Ohel : ah maneh we balik ti heula, saya mah rek aya perlu heula ka pribumi yeuh,

Si Himar : nya’ atuh mun kitu mah saya rek balik ti heula,

Basa geus sababaraha jam ti harita pribumi naros ka si Ohel nu masih keneh diuk na karpet ;

Pribumi : jang teu acan uih ?

Si Ohel : muhun bu ieu teh keur ngararaoskeun karpet, meuni sae kieu nya karpet teh, meuni
kandel sareng haneut kieu, bade di ical moal bu karpetna ?

Pribumi : ah moal di ical da eta mah karpet nu tatanggi, kenggeng nambut ieu oge,

Si Ohel : ical lah ka abdi, engkin ku abdi di peser dua ratus rebu,