‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.

org/‬‬

‫ﻧﮑﺘﻪای در ﻣﻮرد اﯾﻦ ﻧﺴﺨﻪ‪:‬‬

‫اﯾﻦ ﻧﺴﺨﻪ‪ ،‬ﻧﺴﺨﻪی اﺑﺘﺪاﯾﯽ راز داوﯾﻨﭽﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎزﺑﯿﻨﯽ ﻧﻬﺎﯾﯽ روی آن اﻋﻤﺎل ﻧﺸﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﻧﺴﺨﻪی ﻧﻬﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺷﺎﻣﻞ آﻟﺒﻮم ﺗﺼﺎوﯾﺮ و آﺧﺮﯾﻦ اﺻﻼﺣﺎت‪ ،‬ﻫﻢ اﮐﻨﻮن‬
‫ﺗﻮﺳﻂ اﻧﺘﺸﺎرات زﻫﺮه در ﺟﺮﯾﺎن ﭼﺎپ اﺳﺖ و ﺗﺎ آﺧﺮ ﺧﺮدادﻣﺎه ﻣﻨﺘﺸﺮ و ﺗﻘﺪﯾﻢ ﻋﻼﻗﻤﻨﺪان ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻧﺴﺨﻪی اﻟﮑﺘﺮوﻧﯿﮑﯽ اﺻﻼح ﺷﺪه‪ ،‬ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ آﻟﺒﻮم ﺗﺼﺎوﯾﺮ و آﺧﺮﯾﻦ اﺻﻼﺣﺎت‪ ،‬اواﯾﻞ ﺧﺮداد ﻣﺎه )‪ (1383‬از ﻃﺮﯾﻖ ﺳﺎﯾﺖ ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ ﺗﻘﺪﯾﻢ ﺧﻮاﻫﺪ ﮔﺮدﯾﺪ‪.‬‬

‫ﻗﻔﺴﻪ‬
‫ﮐﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻣﺠﺎزی ﻓﺎرﺳﯽ‬
‫‪Www.ghafaseh.coM‬‬
‫ﭘﺎﯾﮕﺎه ﺟﺎﻣﻊ ﮐﺘﺎب ﻫﺎی ﻣﺠﺎزی روی اﯾﻨﺘﺮﻧﺖ‬
‫‪info@ghafaseh.com‬‬

‫‪-1-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﺣﻘﺎﯾﻖ‬

‫دﯾﺮ ﺻﻬﯿﻮن‪ ،‬ﻣﺤﻔﻞ ﺳﺮّی اروﭘﺎﯾﯽ ﮐﻪ در ﺳﺎل ‪ 1099‬ﺑﻨﯿﺎنﮔﺬاری ﺷﺪه‪ ،‬ﺗﺸﮑﯿﻼﺗﯽ ﺣﻘﯿﻘﯽ اﺳﺖ‪ .‬در ﺳﺎل ‪ 1975‬ﮐﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪی ﻣﻠﯽ ﻓﺮاﻧﺴﻪ‪ ،‬ﻧﺴﺨﻪﻫﺎﯾﯽ‬ ‫•‬
‫ﺧﻄﯽ را ﻣﻮﺳﻮم ﺑﻪ ‪ Les Dossiers Secrets‬ﯾﺎ ﭘﺮوﻧﺪهﻫﺎی ﺳﺮّی ﮐﺸﻒ ﮐﺮد ﮐﻪ ﻫﻮﯾﺖ ﺑﺴﯿﺎری از اﻋﻀﺎی دﯾﺮ ﺻﻬﯿﻮن را ﻓﺎش ﻣﯽﺳﺎﺧﺖ‪:‬‬
‫ﺳﺮ آﯾﺰاک ﻧﯿﻮﺗﻦ‪ ،‬ﺑﻮﺗﯿﭽﻠﯽ‪ ،‬وﯾﮑﺘﻮر ﻫﻮﮔﻮ‪ ،‬ﻟﺌﻮﻧﺎردو داوﯾﻨﭽﯽ‪.‬‬
‫ﺧﻠﯿﻔﻪﮔﺮی ﮐﺎﺗﻮﻟﯿﮏِ »اُﭘﻮس دﺋﯽ« ﮐﻪ ﻃﺮﯾﻘﺘﯽ ﺷﺪﯾﺪاً ﺳﺨﺘﮕﯿﺮ اﺳﺖ‪ ،‬اﺧﯿﺮاً ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﮔﺰارشﻫﺎﯾﯽ در ﻣﻮرد ﺷﺴﺘﺸﻮی ﻣﻐﺰی و ﻋﺒﺎدات ﺧﺸﻮﻧﺖآﻣﯿﺰ و‬ ‫•‬
‫ﻓﺮﯾﻀﻪای ﺧﻄﺮﻧﺎک ﻣﻮﺳﻮم ﺑﻪ »ﺗﺤﻘﯿﺮِ ﻧَﻔْﺲ« ﺟﻨﺠﺎل ﻓﺮاواﻧﯽ ﺑﻪ ﭘﺎ ﮐﺮده اﺳﺖ‪ .‬اﭘﻮس دﺋﯽ ﺑﻪ ﺗﺎزﮔﯽ ﺑﻨﺎی ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن دﻓﺘﺮ ﻣﺮﮐﺰی ﭼﻬﻞ و ﻫﻔﺖ‬
‫ﻣﯿﻠﯿﻮن دﻻرﯾﺶ را در ﺧﯿﺎﺑﺎن ﻟﮕﺰﯾﻨﮕﺘﻮن ﻧﯿﻮﯾﻮرک‪ ،‬ﺷﻤﺎره ‪ 243‬ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎن رﺳﺎﻧﺪه اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻫﻤﻪی ﺗﻮﺻﯿﻔﺎت آﺛﺎر ﻫﻨﺮی و ﻣﻌﻤﺎری و اﺳﻨﺎد و ﻣﻨﺎﺳﮏ ﻧﻬﺎﻧﯽ در اﯾﻦ ﮐﺘﺎب ﺑﺮ اﺳﺎس واﻗﻌﯿﺘﻨﺪ‪.‬‬ ‫•‬

‫‪-2-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﺳﺮآﻏﺎز‬

‫ﻣﻮزهی ﻟﻮور‪ ،‬ﭘﺎرﯾﺲ‪ 10:46 ،‬ﺑﻌﺪازﻇﻬﺮ‬

‫رﯾﯿﺲ ﭘﺮآوازهی ﻟﻮور‪ ،‬ژاک ﺳﻮﻧﯿﺮ‪ 1‬اﻓﺘﺎن و ﺧﯿﺰان در راﻫﺮوﻫﺎی ﻃﺎﻗﺪار ﻣﻮزه ﻣﯽدوﯾﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﺳﻮی ﻧﺰدﯾﮏﺗﺮﯾﻦ ﻧﻘﺎﺷﯽ در‬
‫دﯾﺪرﺳﺶ—ﯾﮑﯽ از آﺛﺎر ﮐﺎراواﺟﻮ‪—2‬دﺳﺖ دراز ﮐﺮد و ﺑﻪ ﻗﺎب ﻣُﺬﻫّﺐ ﻧﻘﺎﺷﯽ ﭼﻨﮓ اﻧﺪاﺧﺖ‪ .‬ﭘﯿﺮﻣﺮد ﻫﻔﺘﺎد و ﺷﺶ ﺳﺎﻟﻪ ﺷﺎﻫﮑﺎر ﻫﻨﺮی را ﺑﻪ‬
‫ﺳﻤﺖ ﺧﻮد ﮐﺸﯿﺪ و ﺑﻪ زﺣﻤﺖ آن را از دﯾﻮار ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﺗﻌﺎدﻟﺶ را ﺣﻔﻆ ﮐﻨﺪ‪ .‬از ﭘﺸﺖ روی زﻣﯿﻦ اﻓﺘﺎد و ﭘﺎرﭼﻪی ﺑﻮم او را ﭘﻮﺷﺎﻧﺪ‪.‬‬

‫ﻫﻤﺎنﻃﻮر ﮐﻪ اﻧﺘﻈﺎر داﺷﺖ‪ ،‬در ﭘﻮﻻدﯾﻦ ﻋﻈﯿﻤﯽ در ﻫﻤﺎن ﻧﺰدﯾﮑﯽﻫﺎ ﻓﺮواﻓﺘﺎد و راه را ﺑﺴﺖ‪ .‬ﺳﺮﺳﺮای ﭘﺎرﮐﺖﭘﻮش ﻟﺮزﯾﺪ و آژﯾﺮی در‬
‫ﻓﺎﺻﻠﻪی دوری ﺑﻪ ﺻﺪا در آﻣﺪ‪.‬‬
‫رﯾﯿﺲ ﻣﻮزه ﻧﻔﺲزﻧﺎن ﮐﻤﯽ در ﻫﻤﺎن ﺣﺎل ﻣﺎﻧﺪ ﺗﺎ ﺣﺎﻟﺶ ﺟﺎ ﺑﯿﺎﯾﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﺧﻮد اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ ﻫﻨﻮز زﻧﺪهام‪ .‬ﺑﻌﺪ از زﯾﺮ ﭘﺎرﭼﻪی ﺑﻮم ﺑﯿﺮون ﺧﺰﯾﺪ و‬
‫ﻓﻀﺎی ﻏﺎرﮔﻮﻧﻪ را ﺑﺮای ﯾﺎﻓﺘﻦ ﻣﺨﻔﯽﮔﺎﻫﯽ از ﻧﻈﺮ ﮔﺬراﻧﺪ‪.‬‬
‫»ﺗﮑﻮن ﻧﺨﻮر‪ «.‬ﺻﺪا از ﻓﺎﺻﻠﻪی ﺑﺴﯿﺎر ﻧﺰدﯾﮑﯽ ﻣﯽآﻣﺪ‪.‬‬
‫رﯾﯿﺲ ﻣﻮزه روی دﺳﺖﻫﺎ و زاﻧﻮﻫﺎﯾﺶ ﻣﯿﺨﮑﻮب ﺷﺪ و ﺳﺮش را ﺑﻪ آﻫﺴﺘﮕﯽ ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫ﭘﻨﺞ ﻣﺘﺮ آن ﻃﺮفﺗﺮ‪ ،‬ﺑﯿﺮون ﻣﺤﻮﻃﻪی ﻣﺤﺼﻮر‪ ،‬ﻃﺮح ﮐﻮهﭘﯿﮑﺮ و ﺿﺪﻧﻮر ﻣﻬﺎﺟﻢ از ﭘﺲ ﻣﯿﻠﻪﻫﺎی آﻫﻨﯽ ﭘﯿﺪا ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻠﻨﺪ و ﭼﻬﺎرﺷﺎﻧﻪ ﺑﻮد و‬
‫ﭘﻮﺳﺘﯽ ﺳﻔﯿﺪ و رﻧﮓﭘﺮﯾﺪه داﺷﺖ‪ .‬ﻣﻮﻫﺎی ﺳﭙﯿﺪش ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً رﯾﺨﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ و ﻋﻨﺒﯿﻪی ﭼﺸﻢﻫﺎﯾﺶ ﺻﻮرﺗﯽ و ﻣﺮدﻣﮑﺸﺎن ﺳﺮخ ﺗﯿﺮه ﻣﯽﻧﻤﻮد‪ .‬ﻣﺮد‬
‫زال از زﯾﺮ ﮐﺘﺶ ﻫﻔﺖﺗﯿﺮی را ﺑﯿﺮون ﮐﺸﯿﺪ‪ .‬ﻟﻮﻟﻪی ﻫﻔﺖﺗﯿﺮ را از ﻣﯿﺎن ﻣﯿﻠﻪﻫﺎ ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ رﯾﯿﺲ ﻣﻮزه ﮔﺮﻓﺖ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻧﻤﯽﺑﺎﯾﺴﺖ ﻓﺮار‬
‫ﻣﯽﮐﺮدی‪ «.‬ﻟﻬﺠﻪاش را ﻧﻤﯽﺷﺪ ﺑﻪ آﺳﺎﻧﯽ ﺷﻨﺎﺧﺖ‪» .‬ﺣﺎﻻ ﺑﮕﻮ ﮐﺠﺎﺳﺖ‪«.‬‬

‫‪Jacques Saunière 1‬‬

‫‪ :Michelangelo Merisi da Caravaggio 2‬ﻧﻘﺎش اﯾﺘﺎﻟﯿﺎﯾﯽ )‪ (1571-1610‬ﻫﻨﺮﻣﻨﺪی ﻧﻮآور ﮐﻪ ﺑﺎ ﺳﻤﺖﮔﯿﺮی واﻗـﻊﮔﺮاﯾﺎﻧـﻪ ﺑـﺮ ﺑـﺴﯿﺎری از ﻫﻨﺮﻣﻨـﺪان‬
‫ﺑﺎروک اﺛﺮ ﮔﺬاﺷﺖ‪ .‬ﺑﺮﺧﯽ از ﻧﻘﺎﺷﯽ ﻫﺎی ﻣﺬﻫﺒﯿﺶ را ﻣﻘﺎﻣﺎت ﮐﻠﯿﺴﺎ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان آﺛﺎری ﻋﺎﻣﯿﺎﻧﻪ و اﻫﺎﻧﺖ آﻣﯿﺰ ﻣﺮدود اﻋﻼم ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬وﻟﯽ او در آﺛﺎر ﺑﻌﺪی ﻧﯿﺰ روش واﻗﻌﯽ ﻧﻤﻮدن‬
‫ﺻﺤﻨﻪﻫﺎی ﻣﺬﻫﺒﯽ را اداﻣﻪ داد‪) .‬او در ﻧﻘﺎﺷﯽﻫﺎی ﻏﯿﺮدﯾﻨﯽ ﺧﻮد ﻧﯿﺰ ﻣﺪل اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽﮐﺮد‪ (.‬ﺑﺴﯿﺎری از ﻧﻘﺎﺷﺎن ﺑﺮ ﮐﺎرش ﺧﺮده ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ و ﺣﺘـﯽ او را ﻫﻨﺮﻣﻨـﺪ ﺿـﺪ ﻣـﺴﯿﺢ‬
‫ﺧﻮاﻧﺪﻧﺪ‪ .‬ﺑﺮﺧﯽ از آﺛﺎر او ﻋﺒﺎرﺗﻨﺪ از‪ :‬ﮔﺮوﯾﺪن ﭘﻮﻟﺲ ﻗﺪﯾﺲ ﺑﻪ ﻣﺴﯿﺤﯿﺖ )‪ ،(Conversion of Saint Paul‬ﺗﺎزﯾﺎﻧﻪ زدن ﺑﺮ ﻋﯿﺴﯽ )‪،(Flagellation of Christ‬‬
‫رﺳﺘﺎﺧﯿﺰ اﯾﻠﻌﺎذر )‪ ،(Raising of Lazarus‬ﻣﻄﺮﺑﺎن )‪ ،(Musicians‬ﻓﺎلﺑﯿﻦ )‪.(Fortune Teller‬‬

‫‪-3-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫رﯾﯿﺲ ﻣﻮزه ﮐﻪ ﺑﯽدﻓﺎع روی زﻣﯿﻦ زاﻧﻮ زده ﺑﻮد ﺑﺎ ﻟﮑﻨﺖ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﻬﺖ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻢ‪ .‬ﻧﻤﯿﺪوﻧﻢ ﭼﯽ ﻣﯿﮕﯽ‪«.‬‬
‫»دروغ ﻣﯿﮕﯽ‪ «.‬ﺟﺰ ﺑﺮﻗﯽ ﮐﻪ در ﭼﺸﻤﺎن ﺷﺒﺢﮔﻮن ﻣﺮد زال ﻣﯽﻟﺮزﯾﺪ‪ ،‬او ﮐﺎﻣﻼً ﺑﻮد و ﺑﯽﺣﺮﮐﺖ ﺑﻪ رﯾﯿﺲ ﻣﻮزه ﺧﯿﺮه ﺷﺪه ﺑﻮد‪» .‬ﺗﻮ و‬
‫دوﺳﺘﺎن ﻫﻢﻣﺴﻠﮑﺖ ﭼﯿﺰی رو دارﯾﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺗﻌﻠﻖ ﻧﺪاره‪«.‬‬
‫رﯾﯿﺲ ﻣﻮزه ﻣﻮج آدرﻧﺎﻟﯿﻦ را در ﺧﻮد ﺣﺲ ﮐﺮد‪ .‬از ﮐﺠﺎ ﻓﻬﻤﯿﺪه؟‬
‫»اﻣﺸﺐ اوﻟﯿﺎی ﺑﺮﺣﻖ ﺧﺪا آﺳﻮده ﻣﯿﺸﻦ‪ .‬ﺑﮕﻮ ﮐﺠﺎ ﭘﻨﻬﺎﻧﺶ ﮐﺮدﯾﺪ ﺷﺎﯾﺪ زﻧﺪه ﺑﻤﻮﻧﯽ‪ «.‬اﺳﻠﺤﻪ را ﺑﻪ ﻃﺮف ﺳﺮ رﯾﯿﺲ ﻣﻮزه ﻧﺸﺎﻧﻪ رﻓﺖ‪.‬‬
‫»ارزش داره ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ اﯾﻦ راز ﺑﻤﯿﺮی؟«‬
‫ﻧﻔﺲ ﺳﻮﻧﯿﺮ ﺑﻨﺪ آﻣﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻣﺮد ﺳﺮش را ﮐﺞ ﮐﺮد و ﺑﻪ ﻟﻮﻟﻪی ﻫﻔﺖﺗﯿﺮ ﺧﯿﺮه ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺳﻮﻧﯿﺮ دﺳﺘﺎﻧﺶ را ﺑﺮای دﻓﺎع ﺑﺎﻻ آورد‪ .‬آﻫﺴﺘﻪ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺻﺒﺮ ﮐﻦ‪ .‬ﭼﯿﺰی ﮐﻪ ﻣﯽﺧﻮاﻫﯽ ﻣﯿﮕﻢ‪ «.‬ﮐﻠﻤﺎت ﺑﻌﺪﯾﺶ را ﺷﻤﺮده و ﺑﺎ دﻗﺖ ادا‬
‫ﮐﺮد‪ .‬اﯾﻦ دروغ را ﺑﺎرﻫﺎ و ﺑﺎرﻫﺎ ﺗﻤﺮﯾﻦ ﮐﺮده ﺑﻮد و ﻫﺮ ﺑﺎر دﻋﺎ ﻣﯽﮐﺮد ﮐﻪ ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻪ اﺳﺘﻔﺎده از آن ﻧﺸﻮد‪.‬‬
‫ﺣﺮفﻫﺎﯾﺶ ﮐﻪ ﺗﻤﺎم ﺷﺪ‪ ،‬ﻣﻬﺎﺟﻢ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﺘﮑﺒﺮاﻧﻪای ﺑﺮ ﻟﺐ آورد و ﮔﻔﺖ‪» :‬اوﻫﻮم‪ .‬ﺑﻘﯿﻪ ﻫﻢ دﻗﯿﻘﺎً ﻫﻤﯿﻦ رو ﮔﻔﺘﻨﺪ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻧﯿﺮ ﺧﻮد را ﭘﺲ ﮐﺸﯿﺪ‪» .‬ﺑﻘﯿﻪ؟«‬
‫ﻣﺮد ﺗﻨﻮﻣﻨﺪ رﯾﺸﺨﻨﺪی ﺑﺮ ﻟﺐ آورد و ﮔﻔﺖ‪» :‬اوﻧﻬﺎ رو ﻫﻢ ﭘﯿﺪا ﮐﺮدم‪ .‬ﻫﺮ ﺳﻪ ﺗﺎ رو‪ .‬ﻫﻤﯿﻦ ﭼﯿﺰی رو ﮔﻔﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺗﻮ اﻻن ﮔﻔﺘﯽ‪ «.‬ﻏﯿﺮ‬
‫ﻣﻤﮑﻨﻪ! ﻫﻮﯾﺖ ﺣﻘﯿﻘﯽ رﯾﯿﺲ ﻣﻮزه و ﻫﻮﯾﺖ ﺳﻪ ﻣُﺒﺎﺷِﺮش‪ ،1‬ﺑﻪ اﻧﺪازهی ﺧﻮد راز ﮐﻬﻦ ﻣﺤﻔﻮظ ﻧﮕﺎه داﺷﺘﻪ ﻣﯽﺷﺪ‪ .‬ﺳﻮﻧﯿﺮ ﭘﯽ ﺑﺮد ﮐﻪ ﻫﺮ ﺳﻪ ﻧﻔﺮ‬
‫ﻃﺒﻖ ﻗﺮار ﭘﯿﺶ از ﻣﺮﮔﺸﺎن دروغ ﯾﮑﺴﺎﻧﯽ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻣﻬﺎﺟﻢ اﺳﻠﺤﻪاش را دوﺑﺎره ﻫﺪف ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪» .‬ﺗﻮ ﮐﻪ ﺑﻤﯿﺮی‪ ،‬ﻣﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﮐﺴﯽ ﻫﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﺣﻘﯿﻘﺖ رو ﻣﯿﺪوﻧﻪ‪«.‬‬
‫ﺣﻘﯿﻘﺖ‪ .‬در ﯾﮏ آن رﯾﯿﺲ ﻣﻮزه ﺑﻪ ﻋﻈﻤﺖ اﯾﻦ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﻫﺮاﺳﻨﺎک ﭘﯽ ﺑﺮد‪ .‬اﮔﺮ ﻣﻦ ﺑﻤﯿﺮم ﺣﻘﯿﻘﺖ از ﺑﯿﻦ ﻣﯿﺮه‪ .‬ﺑﯽاﺧﺘﯿﺎر در ﺻﺪد ﯾﺎﻓﺘﻦ‬
‫ﺟﺎﯾﯽ ﺑﺮای ﭘﻨﻬﺎن ﺷﺪن ﺑﺮآﻣﺪ‪.‬‬
‫ﻫﻔﺖﺗﯿﺮ ﻏﺮﺷﯽ ﮐﺮد و رﯾﯿﺲ ﻣﻮزه ﺣﺮارت ﺳﻮزان ﮔﻠﻮﻟﻪ را در ﺷﮑﻤﺶ ﺣﺲ ﮐﺮد‪ .‬ﺑﺎ ﺻﻮرت ﺑﻪ زﻣﯿﻦ اﻓﺘﺎد و ﮐﻮﺷﯿﺪ ﺑﺎ درد ﻣﺒﺎرزه ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫آﻫﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﭘﺸﺖ ﭼﺮﺧﯿﺪ و از ﭘﺲ ﻣﯿﻠﻪﻫﺎ ﺑﻪ ﻣﻬﺎﺟﻢ ﺧﯿﺮه ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺮد ﺳﺮ او را ﻫﺪف ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺳﻮﻧﯿﺮ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺴﺖ‪ .‬ﺳﯿﻞ ﺗﺮس و اﻧﺪوه اﻓﮑﺎرش را ﻣﺘﻼﻃﻢ ﮐﺮده ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺻﺪای ﭼﮑﺎﻧﺪن ﺧﺸﺎب ﺧﺎﻟﯽ در راﻫﺮو ﻃﻨﯿﻦ اﻧﺪاﺧﺖ‪.‬‬
‫رﯾﯿﺲ ﻣﻮزه ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﮔﺸﻮد‪.‬‬
‫ﻣﺮد ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺗﻮأم ﺑﺎ رﺿﺎﯾﺖ ﺑﻪ اﺳﻠﺤﻪی ﺧﻮد ﻧﮕﺮﯾﺴﺖ‪ .‬دﺳﺖ دراز ﮐﺮد ﺗﺎ ﺧﺸﺎب دﯾﮕﺮی ﺑﺮدارد‪ ،‬اﻣﺎ ﻧﻈﺮش ﻋﻮض ﺷﺪ‪ .‬ﭘﻮزﺧﻨﺪزﻧﺎن ﺑﻪ‬
‫ﺳﻮﻧﯿﺮ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﮐﺎر دﯾﮕﻪای اﯾﻦﺟﺎ ﻧﺪارم‪«.‬‬

‫‪ :sénéchaux 1‬ﻣﺒﺎﺷﺮﻫﺎ؛ ﺻﻮرت ﻣﻔﺮد اﯾﻦ واژه ﺑﻪ ﺻﻮرت ‪ sénéchau‬ﯾﺎ در اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ ‪ seneschal‬آﻣﺪه اﺳﺖ ﮐﻪ آن را ﺑﻪ ﺧﻮانﺳﺎﻻر ﻧﯿﺰ ﺗﺮﺟﻤـﻪ ﮐـﺮدهاﻧـﺪ‪.‬‬
‫ﻣﻌﻨﺎی اﺻﻠﯽ اﯾﻦ واژه ﺑﻪ ﻧﺎﻇﺮ ﯾﺎ آﻣِﺮی ﻣﻨﺴﻮب از ﻓﺌﻮدال ﮔﻔﺘﻪ ﻣﯽﺷﺪ ﮐﻪ اﯾﻦ ﻣﻘﺎم ﭘﺲ از ﺳﻠﺴﻠﻪی ﮐﺎﭘِﺘﯿَﻦ )‪ (Capetian Dynasty‬در اواﯾﻞ ﻗﺮن ﯾﺎزده ﺗﺎ اﻧﻘـﻼب‬
‫ﻓﺮاﻧﺴﻪ وﺟﻮد داﺷﺖ‪ ،‬ﻫﺮ ﭼﻨﺪ در ﺑﺨﺶ اﻋﻈﻤﯽ از اﯾﻦ ﺳﺎلﻫﺎ اﻫﻤﯿﺖ اوﻟﯿﻪی ﺧﻮد را از دﺳﺖ داده ﺑﻮد‪ .‬در اﯾﻦ داﺳﺘﺎن ﻣﻌﻨﺎی دﯾﮕﺮی از آن ﻣﻘﺼﻮد اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪-4-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫رﯾﯿﺲ ﻣﻮزه ﺑﻪ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪ .‬ﺟﺎی ﮔﻠﻮﻟﻪ‪ ،‬روی ﭘﯿﺮاﻫﻦ ﮐﺘﺎﻧﺶ‪ ،‬ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻧﺘﯽﻣﺘﺮ ﭘﺎﯾﯿﻦﺗﺮ از اﺳﺘﺨﻮان ﺟﻨﺎغ ﺑﺎ داﯾﺮهای از ﺧﻮن ﻣﺤﺎط‬
‫ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ ﺧﻮد ﮔﻔﺖ ﺷﮑﻤﻢ‪ .‬ﮔﻠﻮﻟﻪ ﺑﯽرﺣﻤﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﻗﻠﺒﺶ اﺻﺎﺑﺖ ﻧﮑﺮده ﺑﻮد‪ .‬رﯾﯿﺲ ﻣﻮزه‪ ،‬ﮐﻬﻨﻪﺳﺮﺑﺎز ﺟﻨﮓ اﻟﺠﺰاﯾﺮ‪ ،‬اﯾﻦ ﻧﻮع ﺟﺎن ﮐﻨﺪن را‬
‫دﯾﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﭘﺎﻧﺰده دﻗﯿﻘﻪ زﻧﺪه ﻣﯽﻣﺎﻧﺪ و در اﯾﻦ ﺣﯿﻦ‪ ،‬اﺳﯿﺪ ﻣﻌﺪه ﺑﻪ داﺧﻞ ﻗﻔﺴﻪ ﺳﯿﻨﻪاش ﺗﺮاوش ﻣﯽﮐﺮد و از درون ﻣﺴﻤﻮﻣﺶ ﻣﯽﮐﺮد‪.‬‬
‫ﻣﺮد ﮔﻔﺖ‪» :‬درد ﻧﯿﮑﻮﺳﺖ‪ ،‬ﻣﻮﺳﯿﻮ‪«.‬‬
‫ﺳﭙﺲ راﻫﺶ را ﮐﺸﯿﺪ و رﻓﺖ‪.‬‬
‫ژاک ﺳﻮﻧﯿﺮ در ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺑﻪ دروازهی ﭘﻮﻻدﯾﻦ ﭼﺸﻢ دوﺧﺖ‪ .‬ﮔﯿﺮ اﻓﺘﺎده ﺑﻮد و درﻫﺎ زودﺗﺮ از ﺑﯿﺴﺖ دﻗﯿﻘﻪی دﯾﮕﺮ ﺑﺎز ﻧﻤﯽﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﭘﯿﺶ از آن‬
‫ﮐﻪ ﮐﺴﯽ ﺑﻪ ﺑﺎﻻی ﺳﺮش ﺑﺮﺳﺪ ﻣﯽﻣﺮد‪ .‬ﺗﺮﺳﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ او ﭘﻨﺠﻪ اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬ﻫﻮلِ ﻣﺮگِ ﺧﻮدش ﻧﺒﻮد‪.‬‬
‫ﺑﺎﯾﺪ اﯾﻦ راز رو زﻧﺪه ﻧﮕﻪ دارم‪.‬‬
‫ﺗﻠﻮﺗﻠﻮ ﻣﯽﺧﻮرد‪ .‬ﺗﺼﻮﯾﺮ دﯾﮕﺮ ﺑﺮادراﻧﺶ در ذﻫﻨﺶ زﻧﺪه ﺷﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﺴﻞﻫﺎی ﭘﯿﺶ از ﺧﻮدﺷﺎن اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ و ﺑﻪ ﻣﺄﻣﻮرﯾﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ آنﻫﺎ ﻣﺤﻮل‬
‫ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫زﻧﺠﯿﺮ ﺑﻪ ﻫﻢ ﭘﯿﻮﺳﺘﻪی ﻣﻌﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫ﻧﺎﮔﻬﺎن‪ ،‬ﻋﻠﯽرﻏﻢ آن ﻫﻤﻪ رازداری و ﺑﺎ وﺟﻮد آن ﻫﻤﻪ ﺳﺎزوﮐﺎرﻫﺎی اﺣﺘﯿﺎﻃﯽ‪ ،‬ژاک ﺳﻮﻧﯿﺮ ﺗﻨﻬﺎ ﺣﻠﻘﻪی ﺑﺎزﻣﺎﻧﺪهی زﻧﺠﯿﺮ و ﺗﻨﻬﺎ ﻧﮕﻬﺒﺎن‬
‫ارزﺷﻤﻨﺪﺗﺮﯾﻦ راز ﺗﺎرﯾﺦ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻟﺮزان روی ﭘﺎﻫﺎﯾﺶ اﯾﺴﺘﺎد‪.‬‬
‫ﺑﺎﯾﺪ راﻫﯽ ﭘﯿﺪا ﮐﻨﻢ‪.‬‬
‫درون ﮔﺮاﻧﺪ ﮔﺎﻟﺮی ﮔﯿﺮ اﻓﺘﺎده ﺑﻮد‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ ﯾﮏ ﻧﻔﺮ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺳﻮﻧﯿﺮ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻣﺸﻌﻠﻪی راز را ﺑﻪ او ﺑﺴﭙﺎرد‪ .‬ﺑﻪ دﯾﻮارﻫﺎی زﻧﺪان ﻣﺠﻠّﻠﺶ‬
‫ﭼﺸﻢ دوﺧﺖ ﮐﻪ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪای از ﻧﻔﯿﺲﺗﺮﯾﻦ ﺗﺎﺑﻠﻮﻫﺎی دﻧﯿﺎ ﺑﻮد و ﻣﺜﻞ دوﺳﺘﺎﻧﯽ ﻗﺪﯾﻤﯽ ﺑﻪ او ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﯽزدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺎ وﺟﻮد دردی ﮐﻪ ﻣﯽﮐﺸﯿﺪ ﻫﻤﻪی ﺗﻮاﻧﺶ را ﺟﻤﻊ ﮐﺮد‪ .‬ﺧﻮب ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺮای اﻧﺠﺎم اﯾﻦ وﻇﯿﻔﻪ ﺑﻪ ﺗﮏﺗﮏ ﺛﺎﻧﯿﻪﻫﺎی ﺑﺎﻗﯽﻣﺎﻧﺪه ﻧﯿﺎز‬
‫دارد‪.‬‬

‫‪-5-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺼﻞ اول‬

‫راﺑﺮت ﻟﻨﮕﺪان‪ 1‬آرامآرام از ﺧﻮاب ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺗﻠﻔﻦ در ﺗﺎرﯾﮑﯽ زﻧﮓ ﻣﯽﺧﻮرد و زﻧﮓ زﯾﺮ ﻧﺎآﺷﻨﺎﯾﯽ داﺷﺖ‪ .‬ﮐﻮرﻣﺎل دﻧﺒﺎل ﭼﺮاغ ﺧﻮاب ﮔﺸﺖ و روﺷﻨﺶ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎﻧﯽ ﻧﯿﻤﻪ ﺑﺎز اﻃﺮاﻓﺶ را ﻧﮕﺮﯾﺴﺖ‪ .‬ﺗﺨﺘﯽ ﭘﺮدهآوﯾﺰ و ﺑﺰرگ را از ﭼﻮب ﻣﺎﻫﻮن در اﺗﺎﻗﯽ ﺑﺎ ﻣﺒﻠﻤﺎن ﻟﻮﯾﯽ ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ و دﯾﻮارﻫﺎی‬
‫ﻧﻘﺎﺷﯽ ﺷﺪه دﯾﺪ‪.‬‬
‫از ﺧﻮد ﭘﺮﺳﯿﺪ ﮐﺪوم ﺟﻬﻨﻢدرهای ﻫﺴﺘﻢ؟‬
‫ﺑﻌﺪ روی ﺣﻮﻟﻪی ﭘﺎﻟﺘﻮﯾﯽ و ﻇﺮﯾﻒﺑﺎﻓﺖِ آوﯾﺰان ﺑﻪ ﭘﺎﯾﻪی ﺗﺨﺖ اﯾﻦ ﮐﻠﻤﺎت ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺶ ﺧﻮرد‪ :‬ﻫﺘﻞ رﯾﺘﺰ ﭘﺎرﯾﺲ‪.‬‬
‫ﻣِﻬﯽ ﮐﻪ ذﻫﻨﺶ را ﺗﯿﺮه ﮐﺮده ﺑﻮد ﺑﻪ ﺗﺪرﯾﺞ از ﻣﯿﺎن ﻣﯽرﻓﺖ‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﮔﻮﺷﯽ را ﺑﺮداﺷﺖ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﻠﻪ؟«‬
‫ﻣﺮدی ﮐﻪ آن ﺳﻮی ﺧﻂ ﺑﻮد ﭘﺎﺳﺦ داد‪» :‬ﻣﻮﺳﯿﻮ ﻟﻨﮕﺪان؟ اﻣﯿﺪوارم ﺑﯿﺪارﺗﻮن ﻧﮑﺮده ﺑﺎﺷﻢ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺣﯿﺮان ﺑﻪ ﺳﺎﻋﺖ ﮐﻨﺎر ﺗﺨﺖ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪ 12:32 .‬ﺑﺎﻣﺪاد‪ .‬ﻓﻘﻂ ﯾﮏ ﺳﺎﻋﺖ ﺧﻮاﺑﯿﺪه ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﺜﻞ ﺧﻮاب ﻣﺮگ ﺳﻨﮕﯿﻦ ﺑﻮد‪.‬‬

‫‪Robert Langdon 1‬‬

‫‪-6-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫»از ﭘﺬﯾﺮش ﻣﺰاﺣﻢ ﻣﯿﺸﻢ‪ ،‬ﻣﻮﺳﯿﻮ‪ .‬ﺑﺎﺑﺖ اﯾﻦ ﮐﺎر ﻋﺬر ﻣﯿﺨﻮام‪ .‬ﻣﻼﻗﺎت ﮐﻨﻨﺪه دارﯾﺪ‪ .‬ﻣﯿﺨﻮان ﺷﻤﺎ رو ﺑﺒﯿﻨﻨﺪ و اﺻﺮار دارﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﻮﺿﻮع‬
‫ﻣﻬﻤﯿﻪ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﻫﻨﻮز ﮔﯿﺞ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﻼﻗﺎت؟ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ روی ﺑﺮﮔﻪی ﻣﭽﺎﻟﻪ ﮐﻪ روی ﻣﯿﺰ ﮐﻨﺎر ﺗﺨﺖ ﺑﻮد ﺛﺎﺑﺖ ﻣﺎﻧﺪ‪.‬‬

‫داﻧﺸﮕﺎه اﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ ﭘﺎرﯾﺲ ﺑﺎ اﻓﺘﺨﺎر اﻋﻼم ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ :‬ﺷﺒﯽ ﺑﺎ ﭘﺮوﻓﺴﻮر راﺑﺮت ﻟﻨﮕﺪان‪ ،‬اﺳﺘﺎد ﻧﻤﺎدﺷﻨﺎﺳﯽ ﻣﺬﻫﺒﯽ از‬
‫داﻧﺸﮕﺎه ﻫﺎروارد‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﻧﺎﻟﯿﺪ‪ .‬ﺳﺨﻨﺮاﻧﯽ آن ﺷﺐ—ﻧﻤﺎﯾﺶ اﺳﻼﯾﺪی درﺑﺎرهی ﻧﺸﺎﻧﮕﺎن ﭘﮕﺎﻧﯽ‪ 1‬ﭘﻨﻬﺎن در ﮐﻠﯿﺴﺎی ﺟﺎﻣﻊ ﺷﺎرﺗﺮ‪—2‬ﺣﻀّﺎر ﻣﺤﺎﻓﻈﻪﮐﺎر را‬
‫ﺑﺮآﺷﻔﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻪ اﺣﺘﻤﺎل زﯾﺎد ﯾﮑﯽ از ﻫﻤﺎن ﻣﺬﻫﺒﯽﻫﺎ او را ﺗﺎ آنﺟﺎ دﻧﺒﺎل ﮐﺮده ﺑﻮد ﺗﺎ ﻣﺸﺎﺟﺮهای را ﺷﺮوع ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﺘﺄﺳﻔﻢ‪ .‬اﻻن ﺧﯿﻠﯽ ﺧﺴﺘﻪم‪«...‬‬
‫ﻧﮕﻬﺒﺎن اﺻﺮار ﮐﺮد‪» :‬اﻣﺎ ﻣﻮﺳﯿﻮ‪ «...‬ﺑﻌﺪ ﺻﺪاﯾﺶ را ﺗﺎ ﺣﺪ زﻣﺰﻣﻪای ﭘﺎﯾﯿﻦ آورد و اداﻣﻪ داد‪» :‬ﻣﻬﻤﺎن ﺷﻤﺎ ﻣﺮد ﻣﻬﻤﯿﻪ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺗﺮدﯾﺪ داﺷﺖ‪ .‬ﮐﺘﺎبﻫﺎﯾﺶ درﺑﺎره ﻧﻘﺎﺷﯽﻫﺎی ﻣﺬﻫﺒﯽ و ﻧﻤﺎدﺷﻨﺎﺳﯽ آﯾﯿﻦﻫﺎ از او ﭼﻬﺮهای ﺑِﻨﺎم‪ ،‬وﻟﯽ ﻣﺨﺎﻟﻒﺧﻮان در ﻣﯿﺎن اﻫﻞ‬
‫ﻫﻨﺮ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﺳﺎل ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﻢ ﺑﻌﺪ از درﮔﯿﺮی ﺑﺎ واﺗﯿﮑﺎن ﺻﺪ ﺑﺮاﺑﺮ ﻣﺸﻬﻮرﺗﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬از آن ﺑﻪ ﺑﻌﺪ ﻫﺠﻮم ﻣﻮرﺧﺎن ﺧﻮدﭘﺴﻨﺪ و ﻋﺸﺎق‬
‫ﺳﯿﻨﻪﭼﺎک ﻫﻨﺮ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪی او ﺗﻤﺎﻣﯽ ﻧﺪاﺷﺖ‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﻧﻬﺎﯾﺖ ﺗﻼﺷﺶ را ﺑﺮای رﻋﺎﯾﺖ ادب ﺑﻪ ﮐﺎر ﺑﺮد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻟﻄﻒ ﮐﻨﯿﺪ اﺳﻢ و ﺷﻤﺎرهی ﺗﻠﻔﻦ اﯾﻦ ﻣﻬﻤﺎن رو ﯾﺎدداﺷﺖ ﮐﻨﯿﺪ‪ .‬ﺑﮕﯿﺪ‬
‫ﺳﻪﺷﻨﺒﻪ‪ ،‬ﻗﺒﻞ از اﯾﻦ ﮐﻪ ﭘﺎرﯾﺲ رو ﺗﺮک ﮐﻨﻢ ﺑﺎ اﯾﺸﻮن ﺗﻤﺎس ﻣﯽﮔﯿﺮم‪ .‬ﻣﺘﺸﮑﺮم‪ «.‬و ﭘﯿﺶ از آن ﮐﻪ ﻣﺘﺼﺪی ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﻣﺨﺎﻟﻔﺘﯽ ﮐﻨﺪ ﮔﻮﺷﯽ را‬
‫ﮔﺬاﺷﺖ‪.‬‬
‫روی ﺗﺨﺖ ﻧﺸﺴﺖ و ﺑﺎ اﺧﻢ ﺑﻪ دﻓﺘﺮﭼﻪی راﻫﻨﻤﺎی ﻣﻬﻤﺎﻧﺎن ﻧﮕﺮﯾﺴﺖ‪ .‬ﻧﻮﺷﺘﻪی روی ﺟﻠﺪ ﻻف ﻣﯽزد ﮐﻪ ﺑﺎ اﻗﺎﻣﺖ در ﻫﺘﻞ رﯾﺘﺰ ﭘﺎرﯾﺲ‬
‫ﻣﺜﻞ ﮐﻮدﮐﯽ در ﺷﻬﺮ ﻧﻮر آرام ﺑﺨﻮاﺑﯿﺪ‪ .‬ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﺑﻪ آﯾﯿﻨﻪی ﻗﺪی ﻣﻘﺎﺑﻠﺶ ﺧﯿﺮه ﺷﺪ‪ .‬ﻣﺮد روﺑﻪروﯾﺶ ﻏﺮﯾﺒﻪای ﺧﺴﺘﻪ و ژوﻟﯿﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﺗﻌﻄﯿﻼت اﺣﺘﯿﺎج داری‪ ،‬راﺑﺮت‪.‬‬
‫ﯾﮏ ﺳﺎل ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺨﺖ روی او ﺗﺄﺛﯿﺮ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد و ﺣﺎﻻ دﯾﺪن اﺛﺮ اﯾﻦ ﺧﺴﺘﮕﯽ در آﯾﯿﻨﻪ ﺧﻮﺷﺎﯾﻨﺪ ﻧﺒﻮد‪ .‬ﭼﺸﻤﺎن آﺑﯽاش ﮐﻪ ﻫﻤﯿﺸﻪ‬
‫ﻣﯽدرﺧﺸﯿﺪﻧﺪ اﻣﺸﺐ ﮐﺪر و ﺗﯿﺮه ﺑﻪ ﻧﻈﺮش آﻣﺪﻧﺪ‪ .‬ﺗﻪرﯾﺸﯽ ﺗﯿﺮهرﻧﮓ آروارهی ﻣﺤﮑﻢ و ﭼﺎه زﻧﺨﺪاﻧﺶ را ﭘﻮﺷﺎﻧﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﻣﻮﻫﺎﯾﯽ ﺳﭙﯿﺪ ﻫﻢ ﮐﻨﺎر‬
‫ﺷﻘﯿﻘﻪﻫﺎﯾﺶ درآﻣﺪه ﺑﻮد و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﻮﻫﺎی ﺳﯿﺎه ﺑﺎﻻﺗﺮ ﭘﯿﺶروی ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬اﮔﺮ ﭼﻪ ﺧﺎﻧﻢﻫﺎی ﻫﻤﮑﺎرش اﺻﺮار داﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ آن ﻣﻮﻫﺎی‬
‫ﺧﺎﮐﺴﺘﺮی ﻓﻘﻂ ﻇﺎﻫﺮ ﻋﺎﻟﻤﺎﻧﻪاش را آراﺳﺘﻪﺗﺮ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺧﻮد ﻟﻨﮕﺪان دﻟﯿﻠﺶ را ﺑﻬﺘﺮ ﻣﯽداﻧﺴﺖ‪.‬‬

‫‪ :Pagan 1‬ﻣﻌﻨﺎی اﺻﻠﯽ اﯾﻦ واژه ﺷﺮک اﺳﺖ‪ ،‬اﻣﺎ در زﺑﺎن اﻣﺮوز ﭘﮕﺎﻧﯽﮔﺮی )‪ (Paganism‬ﺑﻪ ادﯾﺎﻧﯽ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ ﻋﻤﻮﻣﺎً ﺧﺪاﯾﺎن ﻣﺘﻌﺪّد دارﻧـﺪ‪ ،‬آنﻫـﺎ را در‬
‫ﻃﺒﯿﻌﺖ ﻣﯽﺟﻮﯾﻨﺪ‪ ،‬رﯾﺸﻪی ﺧﻮد را ﻫﻢ در ادﯾﺎن ﭼﻨﺪﺧﺪاﯾﯽ ﻣﺎﻗﺒﻞ ﻣﻮﺳﯽ ﻣﯽداﻧﻨﺪ‪ ،‬ﻧﻈﯿﺮ ﻣﻬﺮﭘﺮﺳﺘﯽ در اﯾﺮان و ﻫﻨﺪوﮔﺮی در ﻫﻨﺪ و ارﺑﺎبِ اﻧﻮاع ﯾﻮﻧﺎن و روم و دِروﯾﯿﺪﯾـﺴﻢ‬
‫در ﮔُﻞ و ﺑﺮﯾﺘﺎﻧﯿﺎ و ﺟﺰ آن‪ .‬ﺟﻠﻮﺗﺮ ﺑﺎ ﻣﻔﻬﻮم ﮐﻠﻤﻪ در ﺑﻄﻦ داﺳﺘﺎن ﺑﯿﺸﺘﺮ روﺑﺮو ﻣﯽﺷﻮﯾﻢ‪ .‬ﻻزم ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ اﻋﺘﻘﺎد ﺑﺴﯿﺎری از ﮔﺮوهﻫﺎی ﭘﮕﺎﻧﯽ اﻣﺮوز‪ ،‬ﻧﻈﯿﺮ وﯾﮑﺎﻫﺎ‪،‬‬
‫اﻋﺘﻘﺎد ﺑﻪ ﮐﯿﺶ ﭘﮕﺎﻧﯽ در ﺗﻀﺎد ﺑﺎ ادﯾﺎن اﺑﺮاﻫﯿﻤﯽ ﻧﯿﺴﺖ و »ﺷﻤﺎ ﻣﯽﺗﻮاﻧﯿﺪ ﭘﺲ از اﯾﻦ ﮐﻪ در ﻣﺮاﺳﻤﯽ ﮔﺮد آﺗﺶ ﭘﺎیﮐﻮﺑﯽ ﮐﺮدﯾﺪ‪ ،‬ﺷﻤﻌﯽ در ﮐﻠﯿﺴﺎ ﺑﻪ ﻧﯿّـﺖ ﻣـﺮﯾﻢ ﺑـﺎﮐﺮه‬
‫روﺷﻦ ﮐﻨﯿﺪ‪«.‬‬

‫‪ :Chartres Cathedral 2‬ﮐﻠﯿﺴﺎﯾﯽ ﺑﻪ ﺳﺒﮏ ﮔﻮﺗﯿﮏ در ﺷﻬﺮ ﺷﺎرﺗﺮ‪ ،‬ﺷﻤﺎلﻏﺮب ﻓﺮاﻧﺴﻪ ﮐﻪ ﻣﻌﻤﻮﻻً ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﮐﻠﯿﺴﺎﻫﺎی آﻣﯿﻨﺲ و راﯾﻤﺲ ﯾﮑﯽ از ﺳﻪ ﻣﺜﺎل‬
‫اﺻﻠﯽ ﻣﻌﻤﺎری ﮔﻮﺗﯿﮏ ﻓﺮاﻧﺴﻪ )ﺧﺎﺻﻪ ﮔﻮﺗﯿﮏ ﻋﻠﯿﺎ( داﻧﺴﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ دﻟﯿﻞ ﺷﻬﺮت آن ﻧﻮآوریﻫﺎی ﻣﻌﻤﺎری ﺑَﻨﺎ ﮐﻪ ﺗﻘﻠﯿﺪﻫﺎی ﺑﺴﯿﺎری از آن اﻧﺠﺎم دادﻧﺪ ﻧﯿﺴﺖ‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ‬
‫ﺗﻌﺪّد ﻣﺠﺴﻤﻪﻫﺎی آن ﻧﯿﺰ اﺳﺖ‪ .‬ﺳﺎﺧﺖ ﺑﻨﺎ را در آﻏﺎز ﺑﻪ ﺳﺒﮏ روﻣﺎﻧﺴﮏ در ﺳﺎل ‪ 1220‬آﻏﺎز ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺑﺨﺶ اﻋﻈﻤﯽ از آن در آﺗﺶﺳﻮزی از ﻣﯿﺎن رﻓﺖ و ﺑﺎزﺳﺎزی‬
‫آن ﺑﻪ ﺳﺒﮏ ﮔﻮﺗﯿﮏ ﺑﻮد‪ .‬ﮐﻠﯿﺴﺎی ﺷﺎرﺗﺮ از ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﺑﻨﺎﻫﺎﯾﯽ در اروﭘﺎ ﻣﺤﺴﻮب ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ در ﺳﺎﺧﺘﺎر آن از ﺷﻤﻊ ﭘﺸﺘﯿﺒﺎن ﯾﺎ ﭘﺸﺘﺒﻨﺪ اﺳﺘﻔﺎده ﮐﺮدهاﻧﺪ ﮐﻪ اﯾﻦ اﻣﺮ ﺑﻪ ﻧﻮﺑﻪی‬
‫ﺧﻮد ﺳﺒﺐ ﺷﺪ ﻃﺮاﺣﺎن در دﯾﻮارﻫﺎی آن از ﺷﯿﺸﻪﻫﺎی ﺑﯿﺸﺘﺮی اﺳﺘﻔﺎده ﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬ﭼﻪ ﺷﻤﻊﻫﺎی ﭘﺸﺘﯿﺒﺎن ﺑﺎ ﺗﺤﻤﻞ ﺑﯿﺸﺘﺮ وزن ﺑﻨﺎ اﯾﻦ ﺑﺎر را از دوش دﯾﻮارﻫﺎ ﺑﺮداﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﮐﻠﯿﺴﺎی‬
‫ﺷﺎرﺗﺮ ‪ 150‬ﭘﻨﺠﺮه ﺑﺎ ﺷﯿﺸﻪﻫﺎی رﻧﮕﯽ دارد ﮐﻪ ﻣﺴﺎﺣﺖ ﺷﯿﺸﻪﻫﺎی آن ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً ‪ 2000‬ﻣﺘﺮ ﻣﺮﺑﻊ اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪-7-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫اﮔﻪ ﻋﮑﺎس ﻣﺠﻠﻪی ﺑﻮﺳﺘﻮن ﻣﻦ رو ﻣﯽدﯾﺪ!‬

‫ﻣﺎه ﮔﺬﺷﺘﻪ‪ ،‬ﻣﺠﻠﻪی ﺑﻮﺳﺘﻮن ﻧﺎم او را در ﻓﻬﺮﺳﺖ ده ﻧﻔﺮ ﺷﺨﺼﯿﺖ ﺟﺬّاب ﺷﻬﺮ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد—اﻓﺘﺨﺎری ﺷﺮمآور و ﺷﮏﺑﺮاﻧﮕﯿﺰ ﮐﻪ او را در‬
‫ﻣﻌﺮض ﺗﻤﺴﺨﺮ ﺑﯽﭘﺎﯾﺎن ﻫﻤﮑﺎراﻧﺶ در ﻫﺎروارد ﻗﺮار داده ﺑﻮد‪ .‬اﻣﺸﺐ ﭼﻬﺎرﻫﺰار ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮ دور از ﺧﺎﻧﻪ‪ ،‬اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع را دوﺑﺎره ﭘﯿﺶ ﮐﺸﯿﺪﻧﺪ ﮐﻪ او‬
‫را در ﻣﯿﺎن ﺳﺨﻨﺮاﻧﯽاش آزار داد‪.‬‬
‫ﻣﺠﺮی زن ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺑﻪ رو ﺑﻪ ﭘﺎوﯾﻮن ﺳﻠﻄﻨﺘﯽ داﻧﺸﮕﺎه اﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ ﭘﺎرﯾﺲ ﮐﺮده ﺑﻮد و ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد‪» :‬ﺧﺎﻧﻢﻫﺎ و آﻗﺎﯾﺎن! ﻣﻬﻤﺎن اﻣﺸﺐ ﻣﺎ ﻧﯿﺎزی‬
‫ﺑﻪ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﻧﺪارﻧﺪ‪ .‬اﯾﺸﺎن ﻧﻮﯾﺴﻨﺪهی ﮐﺘﺐ ﺑﺴﯿﺎری ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﻧﺸﺎﻧﻪﺷﻨﺎﺳﯽ ﻓِﺮَق ﺳﺮّی‪ ،1‬دورهی اﺷﺮاﻗﯿﻮن‪ ،2‬زﺑﺎن از ﯾﺎد رﻓﺘﻪی اﻧﺪﯾﺸﻪﻧﮕﺎرﻫﺎ‪.3‬‬
‫وﻗﺘﯽ ﻣﯽﮔﻮﯾﯿﻢ اﯾﺸﺎن در ﻣﻮرد ﺷﻤﺎﯾﻞﺷﻨﺎﺳﯽ ﮐﺘﺎب ﻧﻮﺷﺘﻪاﻧﺪ ﻣﻨﻈﻮرﻣﺎن ﺑﻪ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺷﮑﻞ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ‪ .‬ﺧﯿﻠﯽ از ﺷﻤﺎ ﮐﺘﺎبﻫﺎی اﯾﺸﺎن را ﺑﻪ‬
‫ﻋﻨﻮان ﻣﻨﺎﺑﻊ درﺳﯽ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽﮐﻨﯿﺪ‪«.‬‬
‫داﻧﺸﺠﻮﯾﺎﻧﯽ ﮐﻪ در ﺟﻤﻊ ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﺎ ﻋﻼﻗﻪ ﺳﺮ ﺗﮑﺎن دادﻧﺪ‪.‬‬
‫»ﻗﺼﺪ داﺷﺘﻢ ﺑﺎ ﺑﺮﺷﻤﺮدن ﭘﯿﺸﯿﻨﻪی ﮐﺎری ﺑﯽﻧﻈﯿﺮﺷﺎن اﯾﺸﺎن را ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﮐﻨﻢ‪ ،‬اﻣّﺎ‪ «...‬ﺑﺎ ﺷﯿﻄﻨﺖ ﺑﻪ ﻟﻨﮕﺪان ﮐﻪ روی ﺻﺤﻨﻪ‬
‫ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﻧﮕﺎﻫﯽ اﻧﺪاﺧﺖ و اداﻣﻪ داد‪» :‬ﯾﮑﯽ از ﺣﻀﺎر ﭼﯿﺰی ﺑﻬﺘﺮ از آن ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﺸﺎن داد‪ .‬ﻣﯽﺷﻮد ﮔﻔﺖ راه ﻣﻌﺮﻓﯽ ﺟﺬّاب‪«.‬‬
‫ﯾﮑﯽ از ﻧﺴﺨﻪﻫﺎی ﻣﺠﻠﻪی ﺑﻮﺳﺘﻮن در دﺳﺘﺶ ﺧﻮدﻧﻤﺎﯾﯽ ﻣﯽﮐﺮد‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان در ﺧﻮد ﻓﺮو رﻓﺖ‪ .‬اﯾﻦ رو دﯾﮕﻪ از ﮐﺪوم ﺟﻬﻨﻢدرهای ﭘﯿﺪا ﮐﺮده؟‬
‫ﻣﺠﺮی ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺧﻮاﻧﺪن ﮔﺰﯾﺪهای از ﻣﻘﺎﻟﻪی اﺑﻠﻬﺎﻧﻪ ﮐﺮد و ﻟﻨﮕﺪان ﻫﻢ ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ و ﺑﯿﺸﺘﺮ در ﺻﻨﺪﻟﯿﺶ ﻓﺮو ﻣﯽرﻓﺖ‪ .‬ﺳﯽ‬
‫ﺛﺎﻧﯿﻪ ﺑﻌﺪ ﺟﻤﻌﯿﺖ زﯾﺮ ﺧﻨﺪه زد و زن ﺑﻪ ﻫﯿﭻ وﺟﻪ ﻗﺼﺪ ﮐﻮﺗﺎه آﻣﺪن ﻧﺪاﺷﺖ‪...» .‬و ﺑﻪ ﻃﻮر ﺣﺘﻢ اﻣﺘﻨﺎع آﻗﺎی ﻟﻨﮕﺪان از ﺳﺨﻨﺮاﻧﯽ ﻋﻤﻮﻣﯽ‬
‫درﺑﺎرهی ﻧﻘﺶ ﻏﯿﺮﻋﺎدﯾﺸﺎن در ﺟﻠﺴﻪی ﻣﺤﺮﻣﺎﻧﻪی واﺗﯿﮑﺎن ﺑﺎﻋﺚ اﻣﺘﯿﺎز دادن ﻣﺎ ﺑﻪ اﯾﺸﺎن در ﺟﺬّاﺑﯿﺘﺴﻨﺠﻤﺎن ﺷﺪ‪«.‬‬
‫ﻣﺠﺮی ﺑﺎزارﮔﺮﻣﯽ ﮐﺮد‪» :‬دوﺳﺖ دارﯾﺪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﺸﻨﻮﯾﺪ؟«‬
‫ﺟﻤﻌﯿﺖ ﮐﻒ زد‪.‬‬
‫ﻣﺠﺮی دوﺑﺎره ﺑﻪ ﺳﺮاغ ﻣﻘﺎﻟﻪ رﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﻟﻨﮕﺪان درون ﺧﻮدش ﻧﻬﯿﺐ زد‪ :‬ﯾﻪ ﻧﻔﺮ ﯾﻪ ﮐﺎری ﺑﮑﻨﻪ‪.‬‬
‫»ﮔﺮ ﭼﻪ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﭘﺮوﻓﺴﻮر ﻟﻨﮕﺪان ﻣﺜﻞ ﺑﻌﻀﯽ از ﺑﺮﻧﺪﮔﺎنِ ﺟﻮانﺗﺮِ ﺟﺎﯾﺰهی ﻣﺎ ﺑﻠﻨﺪ ﺑﺎﻻ و ﺧﻮشﺗﺮﮐﯿﺐ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻧﺮﺳﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ اﯾﻦ ﻣﺤﻘﻖ‬
‫ﭼﻬﻞ و ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻟﻪ ﻣﻬﺮهی ﻣﺎری ﻋﺎﻟﻤﺎﻧﻪ دارﻧﺪ و ﺣﻀﻮر ﮔﯿﺮای اﯾﺸﺎن ﺑﺎ ﺻﺪای ﻧﻪ زﯾﺮ و ﻧﻪ ﺑﻢ‪ ،‬اﻣّﺎ ﮔﺮﻣﺸﺎن ﭼﺸﻤﮕﯿﺮﺗﺮ ﻣﯽﺷﻮد؛ داﻧﺸﺠﻮﯾﺎن‬
‫دﺧﺘﺮ از اﯾﻦ ﺻﺪا ﺑﻪ ﻋﻨﻮان راﺣﺖاﻟﺤﻠﻘﻮم ﮔﻮش ﯾﺎد ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ!«‬
‫ﻏﺮﯾﻮ ﺧﻨﺪهی ﺣﻀﺎر ﺑﻪ ﻫﻮا ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‪.‬‬

‫‪The Symbology of Secret Sects 1‬‬

‫‪ :The An of the Illuminati 2‬ﻋﺒﺎرت ‪ Illuminati‬ﮐﻪ ﺑﻪ اﺷﺮاﻗﯿﻮن ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪﯾﻢ در ﻻﺗﯿﻦ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎی روﺷﻦﺿﻤﯿﺮان اﺳﺖ و اﯾﻦ ﻋﻨﻮان را ﮔﺮوهﻫـﺎﯾﯽ ﭼﻨـﺪ از‬
‫ﺻﻮﻓﯿﺎن اروﭘﺎ ﺑﺮ ﺧﻮد ﻧﻬﺎدهاﻧﺪ )ﻧﻈﯿﺮ روزیﮐﺮوﺳﯿﺲﻫﺎ ﮐﻪ ﺷﺮح آنﻫﺎ در ﭘﺎﻧﻮﺷﺘﯽ در ﻓﺼﻮل ﺑﻌﺪی ﺧﻮاﻫﯿﺪ دﯾﺪ( و ﻣﺪّﻋﯽاﻧﺪ ﮐﻪ درک ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺧﺪا ﻣﺴﺘﻘﯿﻤﺎً ﺑﺮ آنﻫﺎ ﺗﺠﻠﯽ‬
‫ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬ﺑﯿﺸﺘﺮﯾﻦ اﺷﺎرهی آن اﻣﺮوزه ﺑﻪ ﮔﺮوﻫﯽ آﻟﻤﺎﻧﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ در اواﺧﺮ ﻗﺮن ﻫﺠﺪه ﺳﺮ ﺑﺮآوردﻧﺪ و ﻧﻔﻮذ زﯾﺎدی در ﺑﺮﺧﯽ ﮐﺸﻮرﻫﺎ ﺑﻪ دﺳﺖ آوردﻧـﺪ و ﺳَـﺮآﺧﺮ ﺑـﺎ ﻟﮋﻫـﺎی‬
‫ﻓﺮاﻣﺎﺳﻮﻧﯽ ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬از ﻧﻤﻮﻧﻪﻫﺎی دﯾﮕﺮی از آنﻫﺎ ﻣﯽﺗﻮان ﻣﻮارد زﯾﺮ را ﻧﺎم ﺑﺮد‪ -1 :‬آﻟﻮﻣﯿﻨﺎدوﻫﺎ )‪ (Aluminados‬ﮐﻪ در اﺳﭙﺎﻧﯿﺎی ﻗﺮن ﺷـﺎﻧﺰدﻫﻢ ﺳـﺮﺑﺮآوردﻧﺪ و در‬
‫دوران اﻧﮕﯿﺰﯾﺴﯿﻮن ﻧﺎﺑﻮدﺷﺎن ﮐﺮدﻧﺪ و ﻋﻘﺎﯾﺪ ﮔﻨﻮﺳﺘﯿﮑﯽ داﺷﺘﻨﺪ‪ -2 .‬در ﻓﺮاﻧﺴﻪی ﻗﺮن ﻫﻔﺪه ﻧﯿﺰ اﺷﺮاﻗﯿﻮﻧﯽ ﭘﺪﯾﺪار آﻣﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺗﺎ اواﺧﺮ ﻗﺮن ﻫﺠﺪه ﺑﺎزﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬

‫‪ :The Lost Language of Ideograms 3‬اﻧﺪﯾﺸﻪﻧﮕﺎرﻫﺎ ﺑﻪ ﻧﻤﺎﯾﺶ ﺑﺮﺧﯽ ﻣﻔﻬﻮمﻫﺎ ﺑﺎ ﻋﻼﺋﻤﯽ ﻧﻘﺎﺷﯽﮔﻮﻧﻪ ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﻌﻨـﯽ ﺧﺎﺻـﯽ را ﻏﯿـﺮ از ﻇـﺎﻫﺮ‬
‫ﻧﻘﺎﺷﯽ ﺑﻪ ذﻫﻦ ﻣﺘﺒﺎدر ﮐﻨﺪ؛ ﺑﺮای ﻣﺜﺎل »ﻗﺎﺷﻖ و ﭼﻨﮕﺎل« ﺑﻪ ﺧﻮدی ﺧﻮد ﺗﺼﻮﯾﺮﻧﮕﺎر ﻣﺤﺴﻮب ﻣﯽﺷﻮد‪ ،‬اﻣﺎ در ﻃﯽ زﻣﺎن ﻣﻌﻨﯽ رﺳﺘﻮران را ﺑﻪ ﺧـﻮد ﻣـﯽﮔﯿـﺮد و ﺑَـﺪَل ﺑـﻪ‬
‫ﺗﺼﻮﯾﺮﻧﮕﺎره ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬ﻋﻤﻼً ﻫﺮ زﺑﺎن ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯿﯽ در دﻧﯿﺎ ﻣﺪﺗﯽ دوران ﻧﻮﺷﺘﻦ ﺑﺎ ﮔﻮﻧﻪای اﻟﻔﺒﺎی اﻧﺪﯾﺸﻪﻧﮕﺎر را از ﺳﺮ ﮔﺬراﻧﺪه اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪-8-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﻪ زور ﻟﺒﺨﻨﺪ زد‪ .‬ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﺑﻌﺪ از آن ﭼﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪاﻧﺪ‪ .‬ﭼﻨﺪ ﺧﻂ ﺧﺰﻋﺒﻼت ﺑﻮد در ﻣﻮرد ﻫﺮﯾﺴﻮن ﻓﻮرد‪ 1‬ﺑﺎ ﻟﺒﺎس ﻓﺎﺳﺘﻮﻧﯽ ﻫﺮﯾﺲ‪ 2‬و‬
‫ﭼﻮن آن روز ﻋﺼﺮ ﺑﺎ ﺧﻮدش ﺣﺴﺎب ﮐﺮده ﺑﻮد ﮐﻪ دﯾﮕﺮ ﭘﻮﺷﯿﺪن ﮐﺖ ﻓﺎﺳﺘﻮﻧﯽ ﻫﺮﯾﺲ و ﭘﻮﻟﯿﻮر ﯾﻘﻪاﺳﮑﯽ زرﺷﮑﯽ ﺧﻄﺮی ﻧﺪارد ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺖ‬
‫وارد ﻋﻤﻞ ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﭘﯿﺶ از ﻣﻮﻗﻊ ﺑﻪﭘﺎ ﺧﺎﺳﺖ و ﻣﺠﺮی را از ﺗﺮﯾﺒﻮن دور ﮐﺮد‪» .‬ﻣﻤﻨﻮن ﻣﻮﻧﯿﮏ! ﻣﻄﻤﺌﻨﺎً ﻣﺠﻠﻪی ﺑﻮﺳﺘﻮن اﺳﺘﻌﺪاد ﺧﻮﺑﯽ ﺑﺮای‬
‫داﺳﺘﺎنﺳﺮاﯾﯽ داره‪ «.‬آﻫﯽ از ﺳﺮ ﺷﺮﻣﻨﺪﮔﯽ ﮐﺸﯿﺪ و اداﻣﻪ داد‪» :‬اﮔﺮ ﺑﻔﻬﻤﻢ ﮐﺪوم ﯾﮑﯽ از ﺷﻤﺎ اون ﻣﻘﺎﻟﻪ رو آورده‪ ،‬از ﮐﻨﺴﻮﻟﮕﺮی ﻣﯽﺧﻮام از‬
‫ﮐﺸﻮر اﺧﺮاﺟﺶ ﮐﻨﻪ‪«.‬‬
‫ﺣﻀﺎر ﺧﻨﺪﯾﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫»ﺧﻮب دوﺳﺘﺎن‪ .‬ﻫﻤﻮن ﻃﻮر ﮐﻪ ﻣﯿﺪوﻧﯿﺪ ﻣﻦ اﻣﺸﺐ ﺑﺎﯾﺪ در ﻣﻮرد ﻗﺪرت ﻧﻤﺎدﻫﺎ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﻢ‪«...‬‬

‫ﺻﺪای زﻧﮓ ﺗﻠﻔﻦ ﺑﺎر دﯾﮕﺮ ﺳﮑﻮتِ اﺗﺎق ﻟﻨﮕﺪان را ﺷﮑﺴﺖ‪.‬‬

‫ﺑﺎ ﻧﺎﺑﺎوری ﻏﺮﻏﺮ ﮐﺮد و ﮔﻮﺷﯽ را ﺑﺮداﺷﺖ‪» .‬ﺑﻠﻪ؟«‬

‫ﻫﻤﺎن ﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ اﻧﺘﻈﺎر داﺷﺖ ﻣﺘﺼﺪی ﭘﺬﯾﺮش ﻫﺘﻞ ﺑﻮد‪» .‬آﻗﺎی ﻟﻨﮕﺪان! دوﺑﺎره ﻣﻌﺬرت ﻣﯿﺨﻮام‪ .‬ﺧﻮاﺳﺘﻢ اﻃﻼع ﺑﺪم ﮐﻪ ﻣﻬﻤﺎن ﺷﻤﺎ داره‬
‫ﺑﻪ اﺗﺎﻗﺘﻮن ﻣﯿﺎد‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮم ﻣﯽﺑﺎﯾﺴﺖ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻔﺘﻢ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﮐﻪ دﯾﮕﺮ ﺧﻮاب از ﺳﺮش ﭘﺮﯾﺪه ﺑﻮد ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺷﻤﺎ ﮐﺴﯽ رو ﺑﻪ اﺗﺎق ﻣﻦ ﻓﺮﺳﺘﺎدﯾﺪ؟«‬
‫»ﻣﻌﺬرت ﻣﯿﺨﻮام‪ ،‬ﻣﻮﺳﯿﻮ! اﻣﺎ ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﺴﺘﻢ ﺟﻠﻮی ﮐﺴﯽ ﻣﺜﻞ اﯾﺸﻮن رو ﺑﮕﯿﺮم‪«.‬‬
‫»ﺣﺎﻻ ﮐﯽ ﻫﺴﺖ؟«‬
‫اﻣﺎ ﻣﺘﺼﺪی ﺗﻠﻔﻦ را ﻗﻄﻊ ﮐﺮده ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﻌﺪ از آن‪ ،‬ﺿﺮﺑﻪی ﻣﺤﮑﻤﯽ ﺑﻪ در اﺗﺎق ﻟﻨﮕﺪان ﺧﻮرد‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان‪ ،‬ﻧﺎﻣﻄﻤﺌﻦ از ﺗﺨﺘﺨﻮاب ﺑﯿﺮون ﺧﺰﯾﺪ‪ .‬اﺣﺴﺎس ﻣﯽﮐﺮد اﻧﮕﺸﺘﺎن ﭘﺎﯾﺶ در ﻓﺮش ﺳﺎوُﻧِﺮی‪ 3‬ﻓﺮو ﻣﯽرود‪ .‬ﺣﻮﻟﻪی ﭘﺎﻟﺘﻮﯾﯽ ﻫﺘﻞ را‬
‫ﺗﻨﺶ ﮐﺮد و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ در رﻓﺖ‪» .‬ﮐﯿﻪ؟«‬
‫»آﻗﺎی ﻟﻨﮕﺪان! ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﻢ‪ «.‬اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ ﻣﺮد ﻟﻬﺠﻪدار ﺑﻮد و ﺻﺪاﯾﺶ ﻣﺜﻞ ﻓﺮﯾﺎد ﺗﯿﺰ و ﺗﺤﮑﻢآﻣﯿﺰی ﺑﻪ ﮔﻮش ﻣﯽرﺳﯿﺪ‪» .‬اﺳﻢ‬
‫ﻣﻦ ﺳﺘﻮان ژروم ﮐﻮﻟﻪ‪ 4‬ﺳﺖ‪ .‬ﺷﺎﺧﻪی ﻣﺮﮐﺰی ﭘﻠﯿﺲ ﻗﻀﺎﯾﯽ‪«.5‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﻣﮑﺜﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﭘﻠﯿﺲ ﻗﻀﺎﯾﯽ؟ د‪.‬س‪.‬ﭘﯽ‪.‬ژ ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً ﻣﻌﺎدل اف‪.‬ﺑﯽ‪.‬آی در اﻣﺮﯾﮑﺎ ﺑﻮد‪.‬‬

‫‪ 1‬ﻫﺮﯾﺴﻮن ﻓﻮرد ﺑﺎزﯾﮕﺮ ﺑﺰرگ اﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﺸﻬﻮرﺗﺮﯾﻦ ﻧﻘﺶﻫﺎﯾﺶ ﻫﺎنﺳﻮﻟﻮ در ﭼﻨﺪﮔﺎﻧﻪی ﺟﻨﮓ ﺳﺘﺎرﮔﺎن و اﯾﻨﺪﯾﺎﻧﺎ ﺟﻮﻧﺰ در ﺳﻪﮔﺎﻧﻪای ﺑﺎ ﻫﻤﯿﻦ ﻧﺎم ﺑﻮد‪.‬‬

‫‪ 2‬ﻧﻮﻋﯽ ﻓﺎﺳﺘﻮﻧﯽ‬

‫‪ :Savonniere 3‬ﺳﺎوﻧﺮی ﻧﻮﻋﯽ ﻓﺮش ﭘﺸﻤﯽ و دﺳﺖﺑﺎف اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮ ﭘﺎﯾﻪی ﺑﺎﻓﺖ ﺷﺮﻗﯽ در ﺷﻬﺮی ﺑﺎ ﻫﻤﯿﻦ ﻧﺎم در ﻓﺮاﻧﺴﻪ ﺗﻮﻟﯿﺪ ﻣﯽﺷﻮد‪.‬‬

‫‪Lieutenant Jerome Collet 4‬‬

‫‪Direction Centrale Police Judiciaire 5‬‬

‫‪-9-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﺑﺪون اﯾﻦ ﮐﻪ زﻧﺠﯿﺮ ﺷﺐﺑﻨﺪ را ﺑﺮدارد‪ ،‬ﻻی در را ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻧﺘﯽﻣﺘﺮی ﺑﺎز ﮐﺮد‪ .‬ﭼﻬﺮهای ﮐﻪ از ﭘﺸﺖ در ﺑﻪ او ﺧﯿﺮه ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﺎرﯾﮏ و‬
‫رﻧﮓﭘﺮﯾﺪه ﻣﯽﻧﻤﻮد و ﺧﻮد ﻣﺮد ﻫﻢ ﺑﻪ ﻃﺮز ﻋﺠﯿﺒﯽ ﺗﮑﯿﺪه و ﻻﻏﺮ ﺑﻮد و ﯾﻮﻧﯿﻔﺮم آﺑﯽ رﺳﻤﯿﯽ ﺑﻪ ﺗﻦ داﺷﺖ‪.‬‬
‫ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» :‬ﻣﯿﺘﻮﻧﻢ ﺑﯿﺎم ﺗﻮ؟«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺗﺄﻣﻞ ﮐﺮد و اﯾﻦ ﺗﺮدﯾﺪ ﻧﺎﺷﯽ از ﻧﮕﺎه ﻏﺮﯾﺒﻪ از ﭘﺸﺖ ﭼﺸﻤﺎن زردش ﺑﻮد ﮐﻪ او را وراﻧﺪاز ﻣﯽﮐﺮد‪» .‬ﻣﻮﺿﻮع ﭼﯿﻪ؟«‬
‫»ﻓﻐﻤﺎﻧﺪهی ﻣﻦ ﻧﻈﺮ ﺷﻤﺎ رو درﺑﺎرهی ﻣﻮﺿﻮع ﻣﺤﺮﻣﺎﻧﻪای ﻣﯿﺨﻮاد‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺣﺎﻻ؟ اﻻن ﻧﺼﻒ ﺷﺒﻪ‪«.‬‬
‫»ﺷﻤﺎ اﻣﺮوز ﺑﻌﺪازﻇﻬﺮ ﺑﺎ رﯾﯿﺲ ﻣﻮزهی ﻟﻮور ﻗﺮار ﻣﻼﻗﺎﺗﯽ ﻧﺪاﺷﺘﯿﺪ؟«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﻧﺎﮔﻬﺎن ﻫﺠﻮم ﺗﺸﻮﯾﺶ و اﺿﻄﺮاب را در ﺧﻮد ﺣﺲ ﮐﺮد‪ .‬او و رﯾﯿﺲ ﻣﺘﺸﺨّﺺ ﻟﻮور ﻗﺮار ﻧﻮﺷﯿﺪﻧﯿﯽ را ﺑﻌﺪ از ﺳﺨﻨﺮاﻧﯽِ اﻣﺸﺐِ‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺎ ﻫﻢ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺳﻮﻧﯿﺮ ﻧﯿﺎﻣﺪه ﺑﻮد‪» .‬از ﮐﺠﺎ ﻣﯿﺪوﻧﯿﺪ؟«‬
‫»اﺳﻢ ﺷﻤﺎ رو ﺗﻮ ﻓﻬﺮﺳﺖ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪی روزاﻧﻪش دﯾﺪﯾﻢ‪«.‬‬
‫»ﻣﺸﮑﻠﯽ ﮐﻪ ﭘﯿﺶ ﻧﯿﻮﻣﺪه؟«‬
‫اﻓﺴﺮ آه ﺷﻮﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ و ﻋﮑﺴﯽ را از ﻣﯿﺎن در ﻧﯿﻤﻪﺑﺎز ﺑﻪ داﺧﻞ ﻓﺮﺳﺘﺎد‪.‬‬
‫وﻗﺘﯽ ﻟﻨﮕﺪان ﻋﮑﺲ را دﯾﺪ ﺑﺪﻧﺶ ﺑﯽﺣﺮﮐﺖ و ﺳﻔﺖ ﻣﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫»اﯾﻦ ﻋﮑﺲ رو ﺣﺪود ﯾﻪ ﺳﺎﻋﺖ ﭘﯿﺶ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‪ .‬از داﺧﻞ ﻟﻮور‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﻪ آن ﻋﮑﺲ ﻏﺮﯾﺐ و ﺣﯿﺮتاﻧﮕﯿﺰ ﺧﯿﺮه ﺷﺪ‪ .‬ﮐﻤﯽ ﺑﻌﺪ ﺷﻮک و اﻧﺰﺟﺎر اوﻟّﯿﻪ ﺟﺎی ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺧﺸﻤﯽ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﯽ داد‪» .‬ﮐﯽ ﻫﻤﭽﯿﻦ‬
‫ﮐﺎری رو ﮐﺮده!«‬
‫»ﺑﺎ در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺗﺒﺤّﺮ ﺷﻤﺎ ﺗﻮی ﻧﻤﺎدﺷﻨﺎﺳﯽ و ﻗﺮار ﻣﻼﻗﺎﺗﺘﻮن ﺑﺎ اﯾﺸﻮن‪ ،‬اﻣﯿﺪوارﯾﻢ ﺑﻪ ﻣﺎ ﮐﻤﮏ ﮐﻨﯿﺪ ﺟﻮاب اﯾﻦ ﺳﺆال رو ﭘﯿﺪا ﮐﻨﯿﻢ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﻪ ﻋﮑﺲ ﺧﯿﺮه ﻣﺎﻧﺪه و ﺗﺮس او اﮐﻨﻮن ﺑﺎ ﻧﮕﺮاﻧﯽ ﻫﻤﺮاه ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﻋﮑﺲْ ﺧﻮفاﻧﮕﯿﺰ و ﺳﺨﺖ ﻋﺠﯿﺐ ﺑﻮد‪ .‬ﭼﯿﺰی در آن ﻋﮑﺲ‬
‫ﺣﺲ ﻧﮕﺮانﮐﻨﻨﺪهای از آﺷﻨﺎﯾﯽ را در او ﺑﺮﻣﯽاﻧﮕﯿﺨﺖ‪ .‬ﮐﻤﯽ ﺑﯿﺶ از ﯾﮏ ﺳﺎل ﭘﯿﺶ‪ ،‬ﻟﻨﮕﺪان ﻋﮑﺴﯽ از ﯾﮏ ﺟﺴﺪ و درﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻤﮏ ﻣﺸﺎﺑﻬﯽ‬
‫درﯾﺎﻓﺖ ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﺑﯿﺴﺖ و ﭼﻬﺎر ﺳﺎﻋﺖ ﺑﻌﺪ ﻧﺰدﯾﮏ ﺑﻮد ﺟﺎﻧﺶ را در ﺷﻬﺮ واﺗﯿﮑﺎن از دﺳﺖ ﺑﺪﻫﺪ‪ .‬اﯾﻦ ﻋﮑﺲ ﮐﺎﻣﻼً ﻣﺘﻔﺎوت ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ ﭼﯿﺰی در‬
‫آن ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺮاﯾﺶ اﯾﺠﺎد ذﻫﻨﯿﺘﯽ آﺷﻨﺎ و ﻧﺎراﺣﺖ ﮐﻨﻨﺪه ﻣﯽﮐﺮد‪.‬‬
‫اﻓﺴﺮ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺳﺎﻋﺘﺶ اﻧﺪاﺧﺖ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻓﻐﻤﺎﻧﺪهی ﻣﻦ ﻣﻨﺘﻈﺮه‪ ،‬آﻗﺎ!«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﮐﻪ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﻫﻨﻮز ﻣﺴﺤﻮر ﻋﮑﺲ ﺑﻮد ﺑﻪ زﺣﻤﺖ ﺻﺪاﯾﺶ را ﻣﯽﺷﻨﯿﺪ‪» .‬اﯾﻦ ﻧﻤﺎد اﯾﻦﺟﺎ و اﯾﻦ ﮐﻪ ﺟﺴﺪ اﯾﻦ ﻗﺪر ﻋﺠﯿﺐ‪«...‬‬
‫اﻓﺴﺮ ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» :‬ﻗﺮار دادﻧﺪ؟«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺎ ﺗﮑﺎن ﺳﺮ ﺗﺼﺪﯾﻖ ﮐﺮد و ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه ﺑﺪﻧﺶ ﻟﺮزﯾﺪ‪» .‬ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﻢ ﺗﺼﻮر ﮐﻨﻢ ﮐﺴﯽ ﺑﺘﻮﻧﻪ ﻫﻢﭼﻮ ﮐﺎری رو ﺑﺎ ﺟﺴﺪ ﺑﮑﻨﻪ‪«.‬‬
‫اﻓﺴﺮ ﺧﯿﻠﯽ ﺟﺪی ﺑﻪ ﻟﻨﮕﺪان ﻧﮕﺮﯾﺴﺖ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﺜﻞ اﯾﻦ ﮐﻪ درﺳﺖ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﺸﺪﯾﺪ‪ ،‬آﻗﺎی ﻟﻨﮕﺪان‪ .‬ﭼﯿﺰی ﮐﻪ ﺗﻮی ﻋﮑﺲ ﻣﯽﺑﯿﻨﯿﺪ‪«...‬‬
‫ﻣﮑﺜﯽ ﮐﺮد و اداﻣﻪ داد‪» :‬ﮐﺎرﯾﻪ ﮐﻪ ﺧﻮد ﻣﻮﺳﯿﻮ ﺳﻮﻧﯿﺮ ﺑﺎ ﺧﻮدش ﮐﺮده‪«.‬‬

‫‪-10-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺼﻞ دوم‬

‫ﯾﮏ ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮ آنﺳﻮﺗﺮ‪ ،‬زالِ درﺷﺖﻫﯿﮑﻠﯽ ﮐﻪ ﺳﯿﻼس ﻧﺎم داﺷﺖ‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﻤﺖ دروازهی اﺻﻠﯽ ﻋﻤﺎرﺗﯽ ﻣﺠﻠﻞ در ﺧﯿﺎﺑﺎن ﻻﺑﺮوﯾﺮ‪ 1‬ﻣﯽﻟﻨﮕﯿﺪ‪.‬‬
‫ﭘﺎﺑﻨﺪ ﻣﯿﺦداری ﮐﻪ ﻣﺤﮑﻢ ﺑﻪ دور ران ﺧﻮد ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﮔﻮﺷﺘﺶ را ﭘﺎره ﮐﺮده ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ روﺣﺶ رﺿﺎﯾﺘﻤﻨﺪاﻧﻪ از ﺧﺪﻣﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﺮای ﺧﺪاوﻧﺪ اﻧﺠﺎم‬
‫داده ﺑﻮد ﺗﺮاﻧﻪی ﺳُﺮور ﺳﺮ داده ﺑﻮد‪.‬‬

‫درد ﻧﯿﮑﻮﺳﺖ‪.‬‬
‫وارد اﻗﺎﻣﺘﮕﺎه ﮐﻪ ﺷﺪ‪ ،‬ﭼﺸﻤﺎن ﺳﺮﺧﺶ ﺳﺮﺳﺮای ورودی را ﮐﺎوﯾﺪ‪ .‬از آنﺟﺎ ﮐﻪ ﻧﻤﯽﺧﻮاﺳﺖ ﻫﯿﭻ ﮐﺪام از ﺑﺮادران ﻫﻢﻣﺴﻠﮑﺶ را از ﺧﻮاب‬
‫ﺑﯿﺪار ﮐﻨﺪ آرام از ﭘﻠﻪﻫﺎ ﺑﺎﻻ رﻓﺖ‪ .‬در اﺗﺎق ﺧﻮاﺑﺶ ﺑﺎز ﺑﻮد؛ در اﯾﻦﺟﺎ ﻗﻔﻞ ﮐﺮدن ﻣﻤﻨﻮع ﺑﻮد‪ .‬وارد ﺷﺪ و در را ﭘﺸﺖ ﺳﺮش ﺑﺴﺖ‪.‬‬
‫اﺗﺎق ﮐﺎﻣﻼً ﺑﯽﭘﯿﺮاﯾﻪ و ﮐﻒ اﺗﺎق از ﭼﻮب ﺳﺨﺖ ﺑﻮد‪ .‬ﮔﻨﺠﻪای از ﭼﻮب ﮐﺎج و زﯾﺮاﻧﺪازی ﮐﺮﺑﺎﺳﯽ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺟﺎی رﺧﺘﺨﻮاﺑﺶ اﺳﺘﻔﺎده‬
‫ﻣﯽﮐﺮد ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﯽﺧﻮرد‪ .‬اﯾﻦ ﻫﻔﺘﻪ در اﯾﻦﺟﺎ ﻣﻬﻤﺎن ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ ﺳﺎلﻫﺎ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﮑﺎن ﻣﻘﺪس ﻣﺸﺎﺑﻬﯽ در ﻧﯿﻮﯾﻮرک ﺑﻪ او اﻋﻄﺎ ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﭘﺮوردﮔﺎر ﺳﺮﭘﻨﺎه و ﻣﻘﺼﻮدی ﺑﺮاﯾﻢ ﻓﺮاﻫﻢ ﮐﺮده‪.‬‬
‫اﻣﺸﺐ‪ ،‬ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺳﯿﻼس اﺣﺴﺎس ﮐﺮد ﮐﻪ ﮐﻢﮐﻢ دِﯾْﻨﺶ را ﻣﯽﭘﺮدازد‪ .‬ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ ﮐﻨﺎر ﮔﻨﺠﻪ دوﯾﺪ و ﺗﻠﻔﻦ ﻫﻤﺮاﻫﺶ را ﮐﻪ در ﮐﺸﻮی‬
‫ﭘﺎﯾﯿﻨﯽ ﭘﻨﻬﺎن ﮐﺮده ﺑﻮد ﺑﺮداﺷﺖ و ﺷﻤﺎرهای را ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫ﺻﺪای ﻣﺮداﻧﻪای ﭘﺎﺳﺦ داد‪» :‬ﺑﻠﻪ؟«‬

‫‪Rue La Bruyere 1‬‬

‫‪-11-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫»اﺳﺘﺎد! ﻣﻦ ﺑﺮﮔﺸﺘﻪام‪«.‬‬
‫ﺻﺪا دﺳﺘﻮر داد‪» :‬اداﻣﻪ ﺑﺪه!« ﻣﺸﺨﺺ ﺑﻮد ﮐﻪ از ﺷﻨﯿﺪن ﺧﺒﺮی از او ﺧﻮﺷﺤﺎل اﺳﺖ‪.‬‬
‫»ﻫﺮ ﭼﻬﺎرﺗﺎﯾﺸﺎن از ﺑﯿﻦ رﻓﺘﻨﺪ‪ .‬ﺳﻪ ﻧﻔﺮ ﻣﺒﺎﺷﺮ‪ ...‬و ﺧﻮد اﺳﺘﺎد اﻋﻈﻢ‪«.‬‬
‫ﻣﮑﺚ ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ وﺟﻮد آﻣﺪ‪ ،‬اﻧﮕﺎر ﮐﻪ ﺑﺮای ﺷﮑﺮﮔﺰاری ﺑﻮد‪ .‬ﺳﭙﺲ اداﻣﻪ داد‪» :‬ﭘﺲ ﮔﻤﺎن ﮐﻨﻢ ﺑﺎﯾﺪ اﻃﻼﻋﺎت را ﺑﻪ دﺳﺖ آورده‬
‫ﺑﺎﺷﯽ‪«.‬‬
‫»ﻫﺮ ﭼﻬﺎر ﻧﻔﺮ ﺟﺪاﺟﺪا ﺣﺮفﻫﺎی ﯾﮑﺴﺎﻧﯽ را ﮔﻔﺘﻨﺪ‪«.‬‬
‫»ﺗﻮ ﺣﺮﻓﺸﺎن را ﺑﺎور ﻣﯽﮐﻨﯽ؟«‬
‫»ﯾﮑﺴﺎن ﮔﻔﺘﻨﺸﺎن ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺗﺼﺎدﻓﯽ ﺑﺎﺷﺪ‪«.‬‬
‫ﺻﺪای ﻧﻔﺲزدن ﻫﯿﺠﺎنزدهای ﺑﻪ ﮔﻮش رﺳﯿﺪ‪» .‬ﻋﺎﻟﯽﺳﺖ! ﻧﮕﺮان ﺑﻮدم ﮐﻪ آوازهی رازداری اﺧﻮت ﺣﻘﯿﻘﺖ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪«.‬‬
‫»ﻫﺮاس از ﻣﺮگ‪ ،‬اﻧﮕﯿﺰهی ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪﯾﻪ‪«.‬‬
‫»ﺑﮕﺬرﯾﻢ ﺷﺎﮔﺮد ﻋﺰﯾﺰ! ﭼﯿﺰی را ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺪاﻧﻢ ﺑﮕﻮ‪«.‬‬
‫ﺳﯿﻼس ﻣﯽداﻧﺴﺖ اﻃﻼﻋﺎﺗﯽ ﮐﻪ او ذرهذره از ﻗﺮﺑﺎﻧﯿﺎﻧﺶ ﺟﻤﻊ ﮐﺮده اﺳﺖ ﭼﻘﺪر ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺗﮑﺎندﻫﻨﺪه ﺑﺎﺷﺪ‪» .‬ﻫﺮ ﭼﻬﺎر ﺗﺎﯾﺸﺎن وﺟﻮد ﮐﻠﻪ‬
‫دو وو‪ ،1‬ﺳﻨﮓ ﺗﺎج اﻓﺴﺎﻧﻪای‪ ،‬را ﺗﺄﯾﯿﺪ ﮐﺮدﻧﺪ‪«.‬‬
‫ﺻﺪای ﺣﺒﺲ ﺳﺮﯾﻊ ﻧﻔﺲ را از ﭘﺸﺖ ﺗﻠﻔﻦ ﺷﻨﯿﺪ و ﻫﯿﺠﺎن اﺳﺘﺎدش را ﺣﺲ ﻣﯽﮐﺮد‪» .‬ﺳﻨﮓ ﺗﺎج‪ .‬ﻫﻤﺎﻧﯽ ﮐﻪ اﻧﺘﻈﺎر داﺷﺘﯿﻢ‪«.‬‬

‫ﻣﺸﻬﻮر ﺑﻮد ﮐﻪ اﺧﻮّت ﻧﻘﺸﻪای ﺳﻨﮕﯽ—ﺳﻨﮓ ﺗﺎج ﯾﺎ ﮐﻠﻪ دو وو—را ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ ﻟﻮﺣﻪای ﮐﻨﺪهﮐﺎریﺷﺪه ﻣﯽﻣﺎﻧﺴﺖ و ﻣﺤﻞ اﺧﺘﻔﺎی‬
‫ﻧﻬﺎﯾﯽ ﺑﺰرگﺗﺮﯾﻦ راز اﺧﻮت را اﻓﺸﺎ ﻣﯽﮐﺮد‪ ،‬رازی ﭼﻨﺎن ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪ ﮐﻪ ﺣﻔﻆ آن ﺗﻨﻬﺎ دﻟﯿﻞ وﺟﻮد اﺧﻮت ﺑﻮد‪.‬‬
‫»زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺳﻨﮓ ﺗﺎج ﺑﻪ دﺳﺘﻤﺎن ﺑﯿﻔﺘﺪ‪ ،‬ﻓﻘﻂ ﯾﮏ ﻗﺪم دﯾﮕﺮ ﺗﺎ ﻫﺪﻓﻤﺎن ﻓﺎﺻﻠﻪ دارﯾﻢ‪«.‬‬
‫»از آن ﭼﻪ ﮔﻤﺎن ﻣﯽﮐﻨﯿﺪ ﺑﻪ ﺳﻨﮓ ﺗﺎج ﻧﺰدﯾﮏﺗﺮ ﻫﺴﺘﯿﻢ‪ .‬ﺳﻨﮓ ﻫﻤﯿﻦ ﺟﺎ در ﭘﺎرﯾﺲ اﺳﺖ‪«.‬‬
‫»ﭘﺎرﯾﺲ؟ ﺑﺎور ﻧﮑﺮدﻧﯽﺳﺖ‪ .‬ﮐﺎرﻣﺎن ﺧﯿﻠﯽ آﺳﺎن ﺷﺪ‪«.‬‬
‫ﺳﯿﻼس وﻗﺎﯾﻊ آن روز را ﺑﺎزﮔﻮ ﮐﺮد‪ .‬اﯾﻦ ﮐﻪ ﭼﻪﻃﻮر ﻫﺮ ﭼﻬﺎر ﻗﺮﺑﺎﻧﯿﺶ‪ ،‬ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﭘﯿﺶ از ﻣﺮگ‪ ،‬ﺳﻌﯽ ﮐﺮدﻧﺪ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﻠﺤﺪاﻧﻪاﺷﺎن را ﺑﺎ‬
‫اﻓﺸﺎی آن راز ﻧﺠﺎت دﻫﻨﺪ و اﯾﻦ ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐﺪاﻣﺸﺎن ﺑﻪ ﺳﯿﻼس ﻣﻮارد ﯾﮑﺴﺎﻧﯽ را ﮔﻔﺘﻨﺪ—ﺳﻨﮓ ﺗﺎج را‪ ،‬اﺳﺘﺎداﻧﻪ‪ ،‬در ﯾﮑﯽ از ﮐﻠﯿﺴﺎﻫﺎی ﮐﻬﻦ‬
‫ﭘﺎرﯾﺲ ﭘﻨﻬﺎن ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ—در ﮐﻠﯿﺴﺎی ﺳﻦﺳﻮﻟﭙﯿﺲ‪.2‬‬
‫اﺳﺘﺎد ﺑﺎ ﺷﮕﻔﺘﯽ ﻓﺮﯾﺎد زد‪» :‬در ﺧﺎﻧﻪی ﺧﺪا! ﺑﺒﯿﻦ ﭼﻄﻮر ﻣﺎ را ﺑﻪ ﺳﺨﺮه ﮔﺮﻓﺘﻪاﻧﺪ‪«.‬‬
‫»ﻗﺮنﻫﺎﺳﺖ اﯾﻦ ﮐﺎر رو ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪«.‬‬
‫اﺳﺘﺎد ﺳﮑﻮت ﮐﺮد‪ ،‬اﻧﮕﺎر ﮐﻪ ﺑﺨﻮاﻫﺪ ﻟﺬت ﭘﯿﺮوزی در اﯾﻦ ﻟﺤﻈﻪ او را درﺑﺮﺑﮕﯿﺮد‪ .‬ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺧﺪﻣﺖ ﺑﺰرﮔﯽ ﺑﻪ ﭘﺮوردﮔﺎر ﮐﺮدهای‪.‬‬
‫ﻗﺮنﻫﺎ ﺑﻮد ﮐﻪ اﻧﺘﻈﺎر ﻣﯽﮐﺸﯿﺪﯾﻢ‪ .‬ﺑﺎﯾﺪ ﺳﻨﮓ را ﺑﺮای ﻣﻦ ﺑﯿﺎوری‪ .‬ﺧﯿﻠﯽ ﻓﻮری‪ .‬ﻫﻤﯿﻦ اﻣﺸﺐ‪ .‬ﺷﺮاﯾﻂ را ﮐﻪ درک ﻣﯽﮐﻨﯽ؟«‬

‫‪ :clef de voûte 1‬در ﻓﺎرﺳﯽ آن را ﺑﺎ ﻧﺎمﻫﺎی ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن ﺳﻨﮓ ﻃﺎق و آﺟﺮ ﺗﺎج و آﺟﺮ ﺑﻨﺪی و آﺟﺮ ﮐﻮر ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﻨﺪ و ﺑﻪ ﺳﻨﮓ ﻣﯿﺎﻧﯽ و ﻣﺮﮐﺰی در ﻃﺎق ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ‪.‬‬

‫‪Eglise de Saint-Sulpice 2‬‬

‫‪-12-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﺳﯿﻼس ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﺷﺮاﯾﻂ ﭘﯿﺶﺑﯿﻨﯽﻧﺎﭘﺬﯾﺮ ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ اﯾﻦ را ﻫﻢ ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﮐﻪ آنﭼﻪ اﺳﺘﺎد دﺳﺘﻮر ﻣﯽدﻫﺪ ﻏﯿﺮﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ‪» .‬ﮐﻠﯿﺴﺎ ﻣﺜﻞ‬
‫دژ ﻣﯿﻤﻮﻧﻪ‪ .‬ﺧﺼﻮﺻﺎً ﺷﺐﻫﺎ‪ .‬ﭼﻄﻮر ﺑﺎﯾﺪ داﺧﻠﺶ ﺑﺸﻢ؟«‬
‫ﺳﭙﺲ اﺳﺘﺎد ﺑﺎ ﺻﺪای ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻣﺮدی ﮐﻪ از ﺳَﺮﯾﺮ ﻗﺪرت ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ‪ ،‬آنﭼﻪ ﺑﺎﯾﺴﺖ اﻧﺠﺎم ﻣﯽﺷﺪ ﺗﻮﺿﯿﺢ داد‪.‬‬

‫ﺳﯿﻼس ﮐﻪ ﮔﻮﺷﯽ را ﮔﺬاﺷﺖ‪ ،‬ﭘﻮﺳﺘﺶ از اﺷﺘﯿﺎق ﺑﻪ ﺳﻮزش اﻓﺘﺎده ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﺑﺎ ﺧﻮدش ﮔﻔﺖ‪ :‬ﯾﮏ ﺳﺎﻋﺖ‪ .‬ﺳﭙﺎﺳﮕﺰار ﺑﻮد ﮐﻪ اﺳﺘﺎد ﭘﯿﺶ از ورودش ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪی ﺧﺪا ﺑﻪ او ﻓﺮﺻﺖ ﮐﺎﻓﯽ ﺑﺮای ﻃﻠﺐ ﻣﻐﻔﺮت داده ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺑﺎﯾﺪ روﺣﻢ رو از ﻣﻌﺎﺻﯽ اﻣﺮوز ﭘﺎک ﮐﻨﻢ‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ ﮔﻨﺎﻫﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﺮﺗﮑﺐ ﺷﺪه ﺑﻮد در راه رﺳﯿﺪن ﺑﻪ ﻫﺪﻓﯽ ﻣﻘﺪس ﺑﻮد‪ .‬ﻗﺮنﻫﺎ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺳﺘﯿﺰ ﺑﺮﺿﺪّ‬
‫دﺷﻤﻨﺎن ﺧﺪا ﺻﻮرت ﻣﯽﮔﺮﻓﺖ و ﺑﺨﺸﺎﯾﺶ اﻟﻬﯽ را ﻫﻢ ﻫﻤﻮاره وﻋﺪه داده ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ‪ ،‬ﺳﯿﻼس ﻣﯽداﻧﺴﺖ آﻣﺮزش ﻧﯿﺎزﻣﻨﺪ رﯾﺎﺿﺖ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻋﯿﻨﮏ آﻓﺘﺎﺑﯽاش را ﮐﻨﺎر ﮔﺬاﺷﺖ و ﺑﺮﻫﻨﻪ ﺷﺪ و ﻣﯿﺎن اﺗﺎق زاﻧﻮ زد‪ .‬ﺑﻪ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و ﭘﺎﺑﻨﺪ ﻣﯿﺨﺪار را ﮐﻪ دور راﻧﺶ ﺑﻮد اﻣﺘﺤﺎن ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﻫﻤﻪی ﭘﯿﺮوان راﺳﺘﯿﻦ ﻃﺮﯾﻘﺖ از ﭼﻨﯿﻦ ﭼﯿﺰی اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ—ﻧﻮاری ﭼﺮﻣﯽ‪ ،‬ﻣﺮﺻﻊ ﺑﻪ داﻧﻪﻫﺎی ﻧﻮکﺗﯿﺰ ﻓﻠﺰی ﮐﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﯾﺎدآور‬
‫ﻣﺼﺎﺋﺐ اﺑﺪی ﻋﯿﺴﯽ در ﮔﻮﺷﺖ ﻓﺮو ﻣﯽرﻓﺘﻨﺪ‪ .‬دردی ﮐﻪ اﯾﻦ وﺳﯿﻠﻪ ﺑﻪ وﺟﻮد ﻣﯽآورد‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﺎ ﺧﻮاﺳﺘﻪﻫﺎی ﻧﻔﺲ ﮐﻤﮏ ﻣﯽﮐﺮد‪.‬‬
‫اﮔﺮ ﭼﻪ ﭘﺎﺑﻨﺪش را ﺑﯿﺶ از دو ﺳﺎﻋﺖِ ﻣﻌﻤﻮل ﭘﻮﺷﯿﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﺧﻮب ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﮐﻪ اﻣﺮوز روزی ﻣﻌﻤﻮﻟﯽ ﻧﯿﺴﺖ‪ .‬ﺳﮕﮏ ﭘﺎﺑﻨﺪ را ﮔﺮﻓﺖ و آن را‬
‫ﯾﮏ ﮔﺮه ﺳﻔﺖﺗﺮ ﮐﺮد‪ .‬ﺑﺎ ﻓﺮورﻓﺘﻦ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﯿﺦﻫﺎ در ﮔﻮﺷﺖ‪ ،‬ﭼﻬﺮه درﻫﻢ ﮐﺸﯿﺪ‪ .‬آرام ﻧﻔﺴﺶ را ﺑﯿﺮون داد و ﺑﺎ ﻟﺬت ﻣﻨﺎﺳﮏ ﺗﺰﮐﯿﻪی دردﻧﺎﮐﺶ‬
‫را ﭘﺬﯾﺮا ﺷﺪ‪.‬‬

‫ﺳﯿﻼس ﻧﺠﻮا ﮐﺮد‪ :‬درد ﻧﯿﮑﻮﺳﺖ‪ .‬داﺷﺖ وِرد ﻣﻘﺪس ﭘﺪر ﺧﻮزه ﻣﺎرﯾﺎ اﺳﮑﺮﯾﻮا‪—1‬اﺳﺘﺎد ﻫﻤﻪی اﺳﺘﺎدان—را ﺗﮑﺮار ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬اﮔﺮ ﭼﻪ اﺳﮑﺮﯾﻮا‬
‫در ﺳﺎل ‪ 1975‬ﻣﺮده ﺑﻮد‪ ،‬ﺧﺮد ﻧﺎﺑﺶ ﻫﻤﭽﻨﺎن زﻧﺪه ﺑﻮد و ﻫﻨﻮز ﮐﻠﻤﺎﺗﺶ را ﻫﺰاران ﺳﺎﻟﮏ ﻣﺆﻣﻦ در ﮔﻮﺷﻪ و ﮐﻨﺎر ﺟﻬﺎن زﻣﺰﻣﻪ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬اﯾﻦ‬
‫ﺳﺎﻟﮑﺎن ﺑﺮ زﻣﯿﻦ زاﻧﻮ ﻣﯽزدﻧﺪ و ﻓﺮﯾﻀﻪی ﻣﻘﺪﺳﯽ را ﮐﻪ »ﺗﺤﻘﯿﺮ ﻧﻔﺲ« ﻣﯽﺧﻮاﻧﺪﻧﺪ اﻧﺠﺎم ﻣﯽدادﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺣﺎل ﺳﯿﻼس ﺑﻪ ﻃﻨﺎب ﺳﻨﮕﯿﻦ و ﮔﺮهداری ﻧﮕﺎه ﻣﯽﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﻪ دﻗﺖ ﮐﻨﺎر ﺧﻮد روی زﻣﯿﻦ ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﭼﻨﺒﺮه ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺠﺎزات‪ .‬ﺧﻮن‬
‫ﺧﺸﮏﺷﺪه ﮔﺮهﻫﺎی رﯾﺴﻤﺎن را ﭘﻮﺷﺎﻧﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺳﯿﻼس ﮐﻪ ﻣﺸﺘﺎق آﺛﺎر ﺗﻄﻬﯿﺮﮐﻨﻨﺪهی درد و رﻧﺞ ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ دﻋﺎﯾﯽ زﯾﺮ ﻟﺐ ﺧﻮاﻧﺪ‪ .‬ﺳﭙﺲ‬
‫ﯾﮏ ﺳﺮ ﻃﻨﺎب را ﭼﻨﮓ زد‪ ،‬ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺴﺖ‪ ،‬ﻃﻨﺎب را ﻣﺤﮑﻢ روی ﺷﺎﻧﻪﻫﺎﯾﺶ ﻓﺮود آورد‪ .‬ﺿﺮﺑﻪی ﮔﺮهﻫﺎ را ﺑﺮ ﭘﺸﺘﺶ ﻋﻤﯿﻘﺎً ﺣﺲ ﻣﯽﮐﺮد‪.‬‬
‫دوﺑﺎره ﺗﺎزﯾﺎﻧﻪ را روی ﺷﺎﻧﻪﻫﺎﯾﺶ ﻓﺮود آورد‪ .‬ﮔﻮﺷﺖ ﺗﻨﺶ ﺷﮑﺎﻓﺖ‪ .‬دوﺑﺎره و دوﺑﺎره ﺗﺎزﯾﺎﻧﻪ زد‪.‬‬

‫در ﺣﯿﻦ ﺗﺎزﯾﺎﻧﻪ زدن زﻣﺰﻣﻪ ﻣﯽﮐﺮد‪castigo corpus meum 2 :‬‬

‫ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺟﺎری ﺷﺪن ﺧﻮن را ﺑﺮ ﭘﺸﺘﺶ ﺣﺲ ﮐﺮد‪.‬‬

‫‪ :Father José Maria Escrivá 1‬اﺳﻘﻒ اﺳﭙﺎﻧﯿﺎﯾﯽ ﮐﻪ در ﺳﺎل ‪ 1928‬اﭘﻮس دﺋﯽ را ﺑﻨﯿﺎن ﮔﺬاﺷﺖ‪ .‬وی در ﺳـﺎل ‪ 1975‬ﻓـﻮت ﮐـﺮد‪ .‬در آن ﻫﻨﮕـﺎم ﻧﻌـﺪاد‬
‫اﻋﻀﺎی اﯾﻦ ﻃﺮﯾﻘﺖ ﺑﻪ ﺷﺼﺖﻫﺰار ﻧﻔﺮ رﺳﯿﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﯾﺎدآور ﻣﯽﺷﻮﯾﻢ ﻧﺎم اﺻﻠﯽ اﭘﻮس دﺋﯽ »ﺧﻠﯿﻔﻪﮔﺮی ﺻﻠﯿﺐ ﻣﻘﺪس و اﭘﻮس دﺋﯽ« ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫‪ 2‬ﻋﺒﺎرﺗﯽ ﻻﺗﯿﻨﯽ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎی »ﻧﻔﺴﻢ را ﺗﺰﮐﯿﻪ ﻣﯽﮐﻨﻢ‪«.‬‬

‫‪-13-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﺳﻮم‬

‫ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺳﯿﺘﺮوﺋﻦ زد‪-‬اﮐﺲ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺟﻨﻮب در ﺣﺮﮐﺖ ﺑﻮد از ﮐﻨﺎر ﺳﺎﻟﻦ اﭘﺮا و ﻣﯿﺪان وﻧﺪوم‪ 1‬ﮔﺬﺷﺖ‪ .‬ﻫﻮای ﺧﺸﮏ آﺧﺮ ﺑﻬﺎر از ﻣﯿﺎن‬
‫ﭘﻨﺠﺮهﻫﺎی ﺑﺎز ﺑﻪ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺿﺮﺑﻪ ﻣﯽزد‪ .‬در ﺻﻨﺪﻟﯽ ﮐﻨﺎر راﻧﻨﺪه‪ ،‬راﺑﺮت ﻟﻨﮕﺪان در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ اﻓﮑﺎرش را ﻣﻨﻈﻢ ﻣﯽﮐﺮد‪ ،‬اﺣﺴﺎس ﻣﯽﮐﺮد ﺷﻬﺮ ﺑﻪ‬
‫ﺳﺮﻋﺖ از ﮐﻨﺎرش ﻣﯽﮔﺬرد‪ .‬دوش ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺳﺮﯾﻊ و اﺻﻼح ﺻﻮرت‪ ،‬ﭼﻬﺮهاش را ﻣﺮﺗﺐ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﭼﻨﺪاﻧﯽ ﺑﺮ ﻧﮕﺮاﻧﯿﺶ ﻧﮕﺬاﺷﺘﻪ‬
‫ﺑﻮد‪ .‬ﺗﺼﻮﯾﺮ ﻫﺮاﺳﻨﺎک ﺟﺴﺪ رﯾﯿﺲ ﻣﻮزه در ﻣﻐﺰش ﻧﻘﺶ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد و ﭘﺎک ﻧﻤﯽﺷﺪ‪.‬‬

‫ژاک ﺳﻮﻧﯿﺮ ﻣﺮده‪.‬‬

‫ﮐﺎری از دﺳﺖ ﻟﻨﮕﺪان ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻧﺒﻮد‪ ،‬اﻣﺎ ﻋﻤﯿﻘﺎً از ﻣﺮگ رﺋﯿﺲ ﻣﻮزه اﺣﺴﺎس اﻧﺪوه ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬ﻋﻠﯽرﻏﻢ ﺷﻬﺮت ﺳﻮﻧﯿﺮ در ﻣﺮدمﮔﺮﯾﺰی‪،‬‬
‫‪3‬‬
‫اﺣﺴﺎس ﺗﻌﻬﺪش ﺑﻪ ﻫﻨﺮ او را ﻣﺮدی ﺷﺎﯾﺴﺘﻪی ﺗﺤﺴﯿﻦ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﮐﺘﺎبﻫﺎی او درﺑﺎرهی زﺑﺎنِ رﻣﺰِ ﭘﻨﻬﺎن در ﻧﻘﺎﺷﯽﻫﺎی ﭘﻮﺳﻦ‪ 2‬و ﺗﻨﯽﯾﺮ‬
‫ﻣﺘﻮن ﻣﻮرد ﻋﻼﻗﻪی ﻟﻨﮕﺪان ﺳﺮ ﮐﻼسﻫﺎی ﺗﺪرﯾﺴﺶ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﻼﻗﺎت اﻣﺸﺐ ﭼﯿﺰی ﺑﻮد ﮐﻪ ﻟﻨﮕﺪان ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻧﻪ اﻧﺘﻈﺎرش را ﻣﯽﮐﺸﯿﺪ و ﺑﺪﻗﻮﻟﯽ‬
‫ﺳﻮﻧﯿﺮ او را ﺳﺨﺖ آزرده ﺑﻮد‪.‬‬

‫‪Place Vendôme 1‬‬

‫‪ :Nicolas Poussin 2‬ﻧﻘﺎش ﻗﺮن ﻫﻔﺪه ﻓﺮاﻧﺴﻪ )‪ (1594-1665‬و ﺳﺮدﻣﺪار ﮐﻼﺳﯿﺴﯿﺴﻢ ﺗﺼﻮﯾﺮی در دورهی ﺑﺎروک؛ او ﺻﺮفﻧﻈﺮ از دو ﺳﺎﻟﯽ ﮐﻪ در درﺑﺎر ﻟﻮﯾﯽ‬
‫ﺳﯿﺰدﻫﻢ ﮔﺬراﻧﺪ ﮐﺎرش را در رم ﺑﻪ اﻧﺠﺎم ﻣﯽرﺳﺎﻧﺪ‪.‬‬

‫‪ :David Teniers 3‬دﯾﻮﯾﺪ ﺗﻨﯽﯾﺮ ﮐﻮﭼﮏ )‪ (1610-1690‬ﻧﻘﺎش ﻓﻼﻧﺪری ﮐﻪ ﻋﻼﻗﻪ ﺑﻪ رﺳﻢ ﻣﻮﺿﻮﻋﺎت ﻣﺬﻫﺒﯽ و اﺳﻄﻮرهای داﺷﺖ‪ ،‬اﻣـﺎ ﺷـﻬﺮﺗﺶ را ﻣـﺪﯾﻮن‬
‫ﺻﺤﻨﻪﻫﺎﯾﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻇﺮاﻓﺖ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺗﻤﺎمﺗﺮ از زﻧﺪﮔﯽ ﻣﺮدم ﻋﺎدی ﮐﺸﯿﺪه اﺳﺖ‪ .‬از آﺛﺎر اوﺳﺖ‪ :‬ﺳﯿﮕﺎرﮐﺸﺎن ﻣﻬﻤﺎنﺧﺎﻧـﻪ )‪ (Smokers in an Inn‬و ﺑـﺎزار ﻣﮑـﺎرهی‬
‫ﻓﻼﻧﺪری )‪(Flemish Country Fair‬‬

‫‪-14-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫دوﺑﺎره ﺗﺼﻮﯾﺮ ﺟﺴﺪ در ذﻫﻨﺶ آﻣﺪ‪ .‬واﻗﻌﺎً ژاک ﺳﻮﻧﯿﺮ اون ﮐﺎر رو ﺑﺎ ﺧﻮدش ﮐﺮده ﺑﻮد؟ ﻟﻨﮕﺪان ﺳﺮش را ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ و ﺑﯿﺮون را ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﮐﻮﺷﯿﺪ ﺗﺼﻮﯾﺮ را از ذﻫﻨﺶ ﺑﺰداﯾﺪ‪.‬‬
‫ﺑﯿﺮون‪ ،‬ﻣﻨﻈﺮهی ﺷﻬﺮ ﭘﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد از دﺳﺖﻓﺮوشﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﮔﺎریﻫﺎی ﺑﺎدام ﺷﮑﺮزده را ﻫﻞ ﻣﯽدادﻧﺪ و ﭘﯿﺸﺨﺪﻣﺖﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﮐﯿﺴﻪﻫﺎی‬
‫زﺑﺎﻟﻪ را ﮐﻨﺎر ﺟﺪولﻫﺎی ﺧﯿﺎﺑﺎن ﻣﯽﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ و ﻋﺸّﺎق ﺷﺒﮕﺮدی ﮐﻪ ﻫﻢدﯾﮕﺮ را در آﻏﻮش ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﺗﺎ در ﻣﯿﺎن ﻧﺴﯿﻤﯽ ﮐﻪ ﺑﻮی ﺷﮑﻮﻓﻪﻫﺎی‬
‫ﯾﺎس ﻣﯽداد ﮔﺮم ﺑﻤﺎﻧﻨﺪ‪ .‬آژﯾﺮ دوﺗﮑﻪ و ﻧﺎﻫﻨﺠﺎر ﺳﯿﺘﺮوﺋﻦ راهﺑﻨﺪان را ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻗﯿﭽﯽ ﻣﯽﺑﺮﯾﺪ و ﺑﺎ ﻗﺪرت آﺷﻔﺘﮕﯽﻫﺎ را ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻣﯽﮔﺬاﺷﺖ‪.‬‬
‫اﻓﺴﺮ ﺑﺮای اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر ﭘﺲ از ﺧﺮوج از ﻫﺘﻞ ﺑﻪ ﺣﺮف درآﻣﺪ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻓﻐﻤﺎﻧﺪه وﻗﺘﯽ ﻓﻬﻤﯿﺪ ﻫﻨﻮز در ﺷﻬﺮ ﻫﺴﺘﯿﺪ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺷﺪ‪ .‬ﺗﺼﺎدف‬
‫ﺧﻮشﯾُﻤﻨﯽ ﺑﻮد‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﻫﺮ اﺣﺴﺎﺳﯽ داﺷﺖ ﻣﮕﺮ ﺧﻮشﯾﻤﻨﯽ‪ .‬اﺗﻔﺎق ﻫﻢ ﻣﻔﻬﻮﻣﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﯿﭻ وﺟﻪ ﻣﻮرد ﻗﺒﻮﻟﺶ ﻧﺒﻮد‪ .‬او ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻋﻤﺮش را‬
‫ﺻﺮف ﺟﺴﺘﺠﻮی راﺑﻄﻪی ﻣﯿﺎن اﻧﺪﯾﺸﻪﻫﺎ و ﻣﻈﺎﻫﺮ ﻧﺎﻫﻤﺨﻮان ﮐﺮده ﺑﻮد‪ ،‬ﺟﻬﺎن را ﺑﻪ ﺷﮑﻞ رﺷﺘﻪﻫﺎﯾﯽ از روﯾﺪادﻫﺎ و ﺗﺎرﯾﺨﭽﻪﻫﺎی ﺳﺨﺖ‬
‫درﻫﻢ ﺗﻨﯿﺪه ﻣﯽدﯾﺪ‪ .‬ﺑﺴﯿﺎر ﭘﯿﺶ ﻣﯽآﻣﺪ ﮐﻪ ﺳﺮ ﮐﻼسﻫﺎی ﻧﻤﺎدﺷﻨﺎﺳﯿﺶ در ﻫﺎروارد ﺑﮕﻮﯾﺪ‪» :‬ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ رواﺑﻂ دﯾﺪه ﻧﺸﻮﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻫﻤﯿﺸﻪ‬
‫ﺣﻀﻮر دارﻧﺪ‪ .‬ﻓﻘﻂ زﯾﺮ ﺳﻄﺢ ﻣﺪﻓﻮن ﻣﺎﻧﺪهاﻧﺪ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﮔﻔﺖ‪» :‬ﮔﻤﺎن ﮐﻨﻢ داﻧﺸﮕﺎه اﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ ﭘﺎرﯾﺲ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﮔﻔﺖ ﮐﺠﺎ اﻗﺎﻣﺖ دارم‪«.‬‬
‫راﻧﻨﺪه ﺳﺮش را ﺑﻪ ﻋﻼﻣﺖ ﻧﻔﯽ ﺗﮑﺎن داد‪» .‬اﯾﻨﺘﺮﭘﻞ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ اﯾﻨﺘﺮﭘﻞ؟ ﻣﺴﻠّﻤﻪ! ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﺮده ﺑﻮد درﺧﻮاﺳﺖ ﻇﺎﻫﺮاً ﻏﯿﺮﻣﻐﺮﺿﺎﻧﻪی ﻫﻤﻪی ﻫﺘﻞﻫﺎی اروﭘﺎ ﺑﺮای دﯾﺪن ﮔﺬرﻧﺎﻣﻪ در وﻗﺖ‬
‫ﭘﺬﯾﺮش‪ ،‬ﻣﻮﺿﻮﻋﯽ ﻓﺮاﺗﺮ از ﻓﺮﻣﺎﻟﯿﺘﻪای ﻫﻤﯿﺸﮕﯽ و در واﻗﻊ ﻗﺎﻧﻮن اﺳﺖ‪ .‬در ﻫﺮ ﺷﺒﯽ‪ ،‬اﻓﺴﺮان اﯾﻨﺘﺮﭘﻞ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﺳﺮ در ﺑﯿﺎورﻧﺪ ﭼﻪ ﮐﺴﯽ‬
‫ﮐﺠﺎی اروﭘﺎ ﺧﻮاﺑﯿﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﭘﯿﺪا ﮐﺮدن ﻟﻨﮕﺪان در ﻫﺘﻞ رﯾﺘﺰ اﺣﺘﻤﺎﻻً ﻓﻘﻂ ﭘﻨﺞ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﻃﻮل ﮐﺸﯿﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺑﺎ ﭘﯿﺶ رﻓﺘﻦ ﺳﺮﯾﻊﺗﺮ ﺳﯿﺘﺮوﺋﻦ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺟﻨﻮب‪ ،‬ﻧﯿﻤﺮخ درﺧﺸﺎن ﺑﺮج اﯾﻔﻞ ﭘﺪﯾﺪار ﺷﺪ ﮐﻪ در ﺳﻤﺖ راﺳﺘﺶ ﺳﺮ ﺑﻪ آﺳﻤﺎن ﮐﺸﯿﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ‬
‫دﯾﺪن ﺑﺮج اﯾﻔﻞ‪ ،‬ﻟﻨﮕﺪان ﺑﻪ ﯾﺎد وﯾﺘﻮرﯾﺎ‪ 1‬و ﻗﻮل ﺑﭽﻪﮔﺎﻧﻪﺷﺎن اﻓﺘﺎد‪ .‬ﻗﺮار ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﻫﺮ ﺷﺶ ﻣﺎه ﻫﻢدﯾﮕﺮ را در ﯾﮑﯽ از ﻣﮑﺎنﻫﺎی رﻣﺎﻧﺘﯿﮏ‬
‫ﮐﺮهی زﻣﯿﻦ ﺑﺒﯿﻨﻨﺪ‪ .‬ﻟﻨﮕﺪان اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ ﮐﻪ اﺣﺘﻤﺎﻻً ﺑﺮج اﯾﻔﻞ ﻫﻢ در ﻓﻬﺮﺳﺘﺸﺎن ﻗﺮار ﻣﯽﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﺑﺎ ﺗﺄﺳﻒ‪ ،‬ﺑﻪ ﯾﺎد آورد ﮐﻪ آﺧﺮﯾﻦ ﺑﺎر ﺳﺎل ﭘﯿﺶ‬
‫وﯾﺘﻮرﯾﺎ را در ﻣﯿﺎن ﻓﺮودﮔﺎه ﺷﻠﻮغ رم ﺑﻮﺳﯿﺪه اﺳﺖ‪.‬‬
‫اﻓﺴﺮ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﮐﺮد و ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» :‬ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﺳﻮارش ﺷﺪﯾﺪ؟«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﮐﻪ ﻣﻨﻈﻮرش را ﻧﻔﻬﻤﯿﺪه ﺑﻮد ﺧﯿﺮه ﻧﮕﺎﻫﺶ ﮐﺮد‪» .‬ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ؟ ﭼﯽ؟«‬
‫اﻓﺴﺮ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺧﻮﺷﮕﻠﻪ‪ ،‬ﻧﻪ؟ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﺳﻮارش ﺷﺪﯾﺪ؟« و از ﭘﻨﺠﺮهی ﺟﻠﻮ ﺑﻪ ﺑﺮج اﯾﻔﻞ اﺷﺎره ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎﻧﯽ ﮔﺮد ﺷﺪه ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻧﻪ‪ ،‬ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ازش ﺑﺎﻻ ﻧﺮﻓﺘﻢ‪«.‬‬
‫»ﻧﻤﺎد ﻓﺮاﻧﺴﻪﺳﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻦ ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﮐﺎﻣﻠﻪ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺎ ﺣﻮاسﭘﺮﺗﯽ ﺳﺮش را ﺗﮑﺎن داد‪ .‬ﻣﯿﺎن ﻧﻤﺎدﺷﻨﺎﺳﺎن ﻣﺸﻬﻮر ﺑﻮد ﮐﻪ ﻓﺮاﻧﺴﻪ‪ ،‬ﮐﺸﻮری ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﻬﻮتراﻧﯽ و زنﺑﺎرﮔﯽ و داﺷﺘﻦ‬
‫رﻫﺒﺮان ﺧﺮدهﭘﺎ و ﻣﺘﺰﻟﺰﻟﯽ ﻣﺜﻞ ﻧﺎﭘﻠﺌﻮن و ﭘﭙﯿﻦ ﮐﻮﺗﻮﻟﻪ‪ 2‬ﻣﺸﻬﻮر اﺳﺖ‪ ،‬اﻧﺘﻈﺎر ﻧﯿﺴﺖ ﻧﻤﺎد ﻣﻠﯽ دﯾﮕﺮی ﺑﻪ ﺟﺰ آﻟﺖ ذﮐﻮری ﺳﯿﺼﺪ ﻣﺘﺮی اﻧﺘﺨﺎب‬
‫ﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫‪Vittoria 1‬‬

‫‪ :Pepin the Short 2‬ﭘﭙﯿﻦ ﮐﻮﺗﻮﻟﻪ )‪714-768‬؟( ﭘﺎدﺷﺎه ﻓﺮاﻧﮏﻫﺎ از ﺳﺎل ‪ 751‬ﺗﺎ ﭘﺎﯾﺎن ﻋﻤﺮ‪ .‬وی ﭘﺴﺮ ﺣﮑﻤﺮان ﻓﺮاﻧﮑﯽ ﺷﺎرل ﻣﺎرﺗﻞ )‪(Charles Martel‬‬
‫و ﻧﻮهی ﭘﭙﯿﻦ ﻫﺮﺳﺘﺎﻟﯽ ﺑﻮد‪ .‬ﺗﺎ زﻣﺎن ﭘﺎدﺷﺎﻫﯿﺶ ﻗﺼﺮدار )‪ (Mayor of the Palace‬ﺣﮑﻮﻣﺖ ﭼﯿﻠﺪرﯾﮏ ﺳﻮم‪ ،‬آﺧﺮﯾﻦ ﭘﺎدﺷﺎه ﺳﻠﺴﻠﻪی ﻣﺮوﯾﻨﺠﯿﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ در ﺳﺎل ‪751‬‬

‫‪-15-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﻘﺎﻃﻊ ﺧﯿﺎﺑﺎن رﯾﻮوﻟﯽ رﺳﯿﺪﻧﺪ‪ ،‬ﭼﺮاغ ﻗﺮﻣﺰ ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ ﺳﯿﺘﺮوﺋﻦ ﺳﺮﻋﺘﺶ را ﮐﻢ ﻧﮑﺮد‪ .‬ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺗﻘﺎﻃﻊ ﺳﺮﻋﺖ ﮔﺮﻓﺖ و‬
‫ﺑﻪ ﺗﻨﺪی از ﺑﺨﺶ ﻣﺸﺠّﺮ ﺧﯿﺎﺑﺎن ﮐﺎﺳﺘﯿﻠﯿﻮن ﮐﻪ ﻧﻘﺶ ورودی ﺷﻤﺎﻟﯽ ﺑﺎغﻫﺎی ﻣﺸﻬﻮر ﺗﻮﯾﻠﺮی را اﯾﻔﺎ ﻣﯽﮐﺮد ﮔﺬﺷﺖ‪ .‬اﯾﻦ ﺑﺎغﻫﺎ ﻧﺴﺨﻪی‬
‫ﭘﺎرﯾﺴﯽ ﺳﻨﺘﺮالﭘﺎرک‪ 1‬ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺟﻬﺎﻧﮕﺮدان ﻣﻌﻨﯽ ﻧﺎم اﯾﻦ ﭘﺎرک را ﺑﻪ اﺷﺘﺒﺎه ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﮐﻠﻤﻪ ﮔﻞ ﻻﻟﻪ در ﻓﺮاﻧﺴﻪ ﯾﻌﻨﯽ ﺗﻮﻟﯿﭗ ﻣﯽداﻧﺴﺘﻨﺪ‪،‬‬
‫اﻣﺎ ﺗﻮﯾﻠﺮی ﺑﻪ ﻣﻮﺿﻮﻋﯽ ﻧﻪ ﭼﻨﺪان رﻣﺎﻧﺘﯿﮏ ﻣﺮﺑﻮط ﻣﯽﺷﺪ‪ .‬اﯾﻦ ﮔﺮدﺷﮕﺎه زﻣﺎﻧﯽ ﻣﮑﺎﻧﯽ ﺑﯽﻧﻬﺎﯾﺖ ﮐﺜﯿﻒ ﺑﻮده اﺳﺖ ﮐﻪ ﭘﺎرﯾﺴﯽﻫﺎ از آنﺟﺎ ﺧﺎک‬
‫رس ﺑﺮای ﺳﺎﺧﺖ ﺳﻔﺎلﻫﺎی ﺑﺎم ﻣﺸﻬﻮرﺷﺎن ﯾﺎ ﺗﻮﯾﯿﻞ‪2‬ﻫﺎ اﺳﺘﺨﺮاج ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺎ ورود آنﻫﺎ ﺑﻪ ﭘﺎرک ﺧﻠﻮت‪ ،‬اﻓﺴﺮ دﺳﺘﺶ را زﯾﺮ داﺷﺒﻮرد ﺑﺮد و آژﯾﺮ را ﺧﺎﻣﻮش ﮐﺮد‪ .‬ﻟﻨﮕﺪان ﻧﻔﺴﯽ ﺑﯿﺮون داد و ﮐﻤﯽ از ﺳﮑﻮت‬
‫ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﯽ ﻟﺬت ﺑﺮد‪ .‬در ﺑﯿﺮون‪ ،‬ﻧﻮر رﻧﮓﭘﺮﯾﺪهی ﭼﺮاغﻫﺎی ﺟﻠﻮ ﺑﺎغراهﻫﺎی ﺷﻦرﯾﺰیﺷﺪه را ﻣﯽﮐﺎوﯾﺪ و ﺧِﺮﺧِﺮ ﺧﺸﻦ ﭼﺮخﻫﺎی ﻣﺎﺷﯿﻦ آﻫﻨﮕﯽ‬
‫ﯾﮑﻨﻮاﺧﺖ و ﺧﻮابآور اﯾﺠﺎد ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬ﻟﻨﮕﺪان ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺗﻮﯾﻠﺮی را ﻣﮑﺎﻧﯽ ﻣﻘﺪس ﻣﯽداﻧﺴﺖ‪ .‬اﯾﻦﺟﺎ ﻫﻤﺎن ﺑﺎغﻫﺎﯾﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﮐﻠﻮد ﻣﻮﻧﻪ‪ 3‬ﻓﺮم و‬
‫رﻧﮓ را آزﻣﻮد و ﺑﻪ ﻧﻮﻋﯽ اﯾﻦﺟﺎ اﻟﻬﺎمﺑﺨﺶ ﺟﻨﺒﺶ اﻣﭙﺮﺳﯿﻮﻧﯿﺴﺖﻫﺎ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ‪ ،‬اﻣﺸﺐ اﯾﻦ ﻣﮑﺎن ﺣﺎل و ﻫﻮای ﻋﺠﯿﺒﯽ از دلﺷﻮره در او‬
‫اﯾﺠﺎد ﻣﯽﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺳﯿﺘﺮوﺋﻦ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭼﭗ ﭘﯿﭽﯿﺪ و ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻏﺮب و ﺑﻠﻮار ﻣﺮﮐﺰی ﭘﺎرک ﭼﺮﺧﯿﺪ‪ .‬ﭘﺲ از ﭼﺮﺧﺸﯽ ﺑﻪ دور آﺑﮕﯿﺮی ﻣﺪوّر‪ ،‬راﻧﻨﺪه ﺑﺎ‬
‫ﮔﺬﺷﺘﻦ از ﺧﯿﺎﺑﺎﻧﯽ ﻣﺘﺮوک‪ ،‬داﺧﻞ ﻣﺤﻮﻃﻪای ﭼﻬﺎرﮔﻮش و ﺑﺎز ﺷﺪ‪ .‬ﻟﻨﮕﺪان ﺣﺎﻻ اﻧﺘﻬﺎی ﺑﺎغﻫﺎی ﺗﻮﯾﻠﺮی را ﻣﯽدﯾﺪ ﮐﻪ ﮔﺬرﮔﺎه ﺳﺮﭘﻮﺷﯿﺪهای از‬
‫ﺳﻨﮓ ﺑﺰرگ آن را ﻣﺸﺨﺺ ﻣﯽﮐﺮد‪:‬‬
‫‪4‬‬
‫ﻃﺎق ﮐﺎروﺳﻞ‬
‫ﺑﺮ ﺧﻼف ﺗﺸﺮﯾﻔﺎت ﻏﯿﺮاﺧﻼﻗﯿﯽ ﮐﻪ زﻣﺎﻧﯽ در ﻃﺎق ﮐﺎروﺳﻞ ﺑﺮﮔﺰار ﻣﯽﺷﺪ‪ ،‬اﻫﻞ ﻫﻨﺮ اﯾﻦﺟﺎ را ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﮐﺎﻣﻼً ﻣﺘﻔﺎوﺗﯽ ﻣﺤﺘﺮم ﻣﯽداﻧﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫از ﮔﺬرﮔﺎه اﻧﺘﻬﺎﯾﯽ ﺗﻮﯾﻠﺮی ﭼﻬﺎر ﺗﺎ از ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﻣﻮزهﻫﺎی ﻫﻨﺮی ﺟﻬﺎن‪ ،‬ﻫﺮ ﮐﺪام در ﯾﮑﯽ از ﺟﻬﺖﻫﺎی اﺻﻠﯽ ﻗﻄﺐﻧﻤﺎ دﯾﺪه ﻣﯽﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺑﯿﺮون ﭘﻨﺠﺮهی ﺳﻤﺖ راﺳﺖ‪ ،‬ﺟﻨﻮبِ ﺳﯽﯾﻦ و ﮐﻪوﻟﺘﺮ‪ ،5‬ﻧﻤﺎی ﻧﻮراﻧﯽِ اﯾﺴﺘﮕﺎه ﻗﻄﺎر ﻗﺪﯾﻤﯽ را دﯾﺪ ﮐﻪ اﮐﻨﻮن ﻧﺎم ﻣﻮزه دِ اُرﺳﯽ‪ 6‬را ﺑﺮ ﺧﻮد‬
‫داﺷﺖ‪ .‬ﺳﻤﺖ ﭼﭙﺶ را ﮐﻪ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد ﻗﺴﻤﺖ ﺑﺎﻻﯾﯽ ﻣﺮﮐﺰ ﻓﻮقﻣﺪرن ﭘﻮﻣﭙﯿﺪو‪ 1‬را دﯾﺪ ﮐﻪ ﻣﻮزهی ﻫﻨﺮﻫﺎی ﻣﻌﺎﺻﺮ را در ﺧﻮد ﺟﺎ داده ﺑﻮد‪ .‬ﭘﺸﺖ‬
‫آن‪ ،‬در ﻗﺴﻤﺖ ﻏﺮب‪ ،‬اُﺑِﻠﯿﺴْﮏِ ﮐﻬﻦِ رَﻋْﻤَﺴﯿﺲ‪ 2‬از ﻓﺮاز درﺧﺘﺎن ﺳﺮ ﮐﺸﯿﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﻮزه دو ژو دو ﭘﻮم‪ 3‬را ﻧﺸﺎن ﻣﯽداد‪.‬‬

‫ﭼﯿﻠﺪرﯾﮏ را از ﻣﻘﺎم ﺧﻮد ﻣﻌﺰول ﮐﺮد و ﺧﻮد ﺑﺮ ﺗﺨﺖ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﺟﻠﻮس ﮐﺮد‪ .‬ﭘﺎپ اﺳﺘﻔﺎن ﺳﻮم او را ﺗﺎجﮔﺬاری ﮐﺮد و ﺣﺎﻣﯽ او ﺑﻮد‪ .‬ﭘﯿﻤﺎن ﭘﭙﯿﻦ )‪(Donation of Pepin‬‬
‫ﻫﻢ ﭘﯿﻤﺎﻧﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ در ‪ 754‬ﭘﭙﯿﻦ ﮐﻮﺗﻮﻟﻪ ﺑﺴﺖ ﺗﺎ زﻣﯿﻦﻫﺎی اﯾﺘﺎﻟﯿﺎ را ﮐﻪ ﻟﻮﻣﺒﺎردﻫﺎ از ﭼﻨﮓ ﭘﺎپ درآورده ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﺎز ﭘﺲ ﺑﮕﯿﺮد‪.‬‬

‫‪ :Central Park 1‬ﺑﺰرگﺗﺮﯾﻦ و ﻣﻬﻢﺗﺮﯾﻦ ﮔﺮدﺷﮕﺎه ﻋﻤﻮﻣﯽ در ﻣﻨﻬﺘﻦ ﻧﯿﻮﯾﻮرک؛ ﻣﺴﺎﺣﺖ ﺳﻨﺘﺮالﭘﺎرک ﻗﺮﯾﺐ ﺑﻪ ‪ 340‬ﻫﮑﺘﺎر اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪Tuiles 2‬‬

‫‪ :Claude Oscar Monet 3‬ﻧﻘﺎش ﻓﺮاﻧﺴﻮی )‪ (1840-1926‬ﮐﻪ ﺑﻨﯿﺎنﮔﺬار و رﻫﺒﺮ و ﻣﺪاﻓﻊ ﺳﺒﮏ اﻣﭙﺮﺳﯿﻮﻧﯿﺴﻢ ﺑﻮد‪ .‬ﻧﻘﺎﺷﯽﻫﺎی او ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺷﺎﻣﻞ ﺻﺤﻨﻪﻫﺎی‬
‫زﻧﺪﮔﯽ ﻣﺮدم ﻃﺒﻘﻪی ﻣﺘﻮﺳﻂ و وﯾﮋﮔﯽﻫﺎی ﻫﻤﯿﺸﻪدرﺗﻐﯿﯿﺮ آﻓﺘﺎب در ﻃﺒﯿﻌﺖ اﺳﺖ‪ .‬از آﺛﺎر او ﻣـﯽﺗـﻮان ﻣـﻮارد زﯾـﺮ را ﻧـﺎم ﺑـﺮد‪ :‬ﮐﻮﻣـﻪﻫـﺎی ﻋﻠـﻒ‪ ،‬ﭘﺎﯾـﺎن ﺗﺎﺑـﺴﺘﺎن‪ ،‬اﺛـﺮ‬
‫ﺻـﺒﺢ)‪ ،(Haystacks, End of Summer, Morning Effect‬ﻧﺎﻫـﺎر در ﭼﻤـﻦزار )‪ ،(Luncheon on the Grass‬ادراک‪ :‬ﻃﻠـﻮع ‪(Impression:‬‬
‫)‪ .Sunrise‬اﯾﻦ آﺧﺮی ﻫﻤﺎن ﺗﺎﺑﻠﻮﯾﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ اﯾﻦ ﻣﮑﺘﺐ ﻧﺎم ﺧﻮد را از آن ﮔﺮﻓﺘﻪ‪.‬‬

‫‪ :Arc du Carrousel 4‬ﻃﺎق ﻧﺼﺮت ﮐﺎروﺳﻞ ورودی ﮐﺎخ ﺗﻮﯾﻠﺮی ﻣﺤﺴﻮب ﻣﯽﺷﻮد و از ﺑﻨﺎﻫﺎﯾﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﯿﻮهی ﻧﻮﮐﻼﺳﯿﮏ در زﻣﺎﻧﻪی ﻧﺎﭘﻠﺌﻮن ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫‪Siene and Quai Voltaire 5‬‬

‫‪ :Musée d'Orsay 6‬ﻣﻮزهای ﺷﺎﻣﻞ ﻫﺰاران ﻣﺠﺴﻤﻪ و ﻧﻘﺎﺷﯽ و ﻋﮑﺲ ﮐﻪ ﻣﯿﺎن ﺳﺎلﻫﺎی ‪ 1848‬ﺗﺎ ‪ 1914‬آﻓﺮﯾﺪه ﺷﺪهاﻧﺪ‪ .‬ﻣﻮزه دارای ﺳﻪ ﮔﺎﻟﺮی اﺳـﺖ‪ .‬آﺛـﺎر‬
‫ژان دوﻣﯿﻨﯿﮏ اﯾﻨﮕﺮه و اﻣﭙﺮﺳﯿﻮﻧﯿﺴﻢ اوﻟﯿﻪ و ﻣﮑﺘﺐ ﺑﺎرﺑﯿﺰون در ﻃﺒﻘﻪی ﻫﻤﮑﻒ اﺳﺖ‪ .‬در ﻃﺒﻘﻪی ﻣﯿﺎﻧﯽ ﻧﺎﺗﻮراﻟﯿﺴﻢ و آر ﻧﻮو و ﺟﻨﺒﺶ ﺳﻤﺒﻮﻟﯿﺴﺖﻫﺎ ﻗـﺮار دارد‪ .‬ﺑـﺎﻻﺗﺮﯾﻦ‬
‫ﻃﺒﻘﻪ ﻫﻢ اﺧﺘﺼﺎص ﺑﻪ اواﺧﺮ اﻣﭙﺮﺳﯿﻮﻧﯿﺴﻢ و ﭘﺴﺖاﻣﭙﺮﺳﯿﻮﻧﯿﺴﻢ از ﺟﻤﻠﻪ آﺛﺎر ﭘﯿﺴﺎرو و ﺳﺰان و ﺳﻮرات و ﻣﻬﻢﺗﺮ از ﻫﻤﻪ ﺳﻠﻒﭘﺮﺗﺮهی ونﮔﻮگ دارد‪.‬‬

‫‪-16-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫اﻣﺎ درﺳﺖ روﺑﺮوﯾﺶ ﻟﻨﮕﺪان ﻗﺼﺮ ﺳﻨﮕﯽ و رﻧﺴﺎﻧﺴﯽ را دﯾﺪ ﮐﻪ اﮐﻨﻮن ﭘﺮآوازهﺗﺮﯾﻦ ﻣﻮزهی ﻫﻨﺮی ﺟﻬﺎن ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻣﻮزه دو ﻟﻮور‪.4‬‬
‫زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻟﻨﮕﺪان ﮐﻮﺷﺶ ﻋﺒﺜﯽ ﮐﺮد ﺗﺎ ﺗﻤﺎم ﺑﻨﺎ را در ﯾﮏ ﻧﮕﺎه ﺟﺎ دﻫﺪ‪ ،‬رد آﺷﻨﺎﯾﯽ از ﺷﮕﻔﺘﯽ را در ﺧﻮد ﺣﺲ ﮐﺮد‪ .‬آن ﺳﻮی ﻣﯿﺪان ﭘﺮ‬
‫زرق و ﺑﺮق‪ ،‬ﻧﻤﺎی ﺑﺎاﺑﻬﺖ ﻟﻮور ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﻗﻠﻌﻪای ﺑﺰرگ ﺑﺮ زﻣﯿﻨﻪی آﺳﻤﺎن ﭘﺎرﯾﺲ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﯽﺧﻮرد‪ .‬ﻟﻮور ﮐﻪ ﺷﮑﻠﯽ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﻧﻌﻞ اﺳﺐ ﺑﺰرﮔﯽ‬
‫داﺷﺖ درازﺗﺮﯾﻦ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن اروﭘﺎ ﺑﻮد و ﺳﻪ ﺑﺮج اﯾﻔﻞ ﺧﻮاﺑﯿﺪه را ﮐﻨﺎر ﻫﻢ ﺟﺎ ﻣﯽداد‪ .‬ﺣﺘﯽ ﻣﯿﺪان ﺻﺪﻫﺰار ﻣﺘﺮﻣﺮﺑﻌﯽِ ﻣﯿﺎن ﺟﻨﺎﺣﯿﻦِ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﻟﻮور‬
‫ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺎ وﺳﻌﺖ ﻧﻤﺎی ﻟﻮور ﮐﻮس رﻗﺎﺑﺖ ﺑﺰﻧﺪ‪ .‬ﯾﮏ ﺑﺎر ﻟﻨﮕﺪان ﺗﻤﺎم ﻣﺤﯿﻂ ﻟﻮور را ﭘﯿﺎده ﻃﯽ ﮐﺮده ﺑﻮد ﮐﻪ ﺳﻔﺮی ﭘﻨﺞ ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮی و‬
‫ﺷﮕﻔﺖآور ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺑﻪ رﻏﻢ ﭘﻨﺞ روزی ﮐﻪ ﺗﺨﻤﯿﻦ ﻣﯽزﻧﻨﺪ ﺑﺮای دﯾﺪن ﺷﺼﺖوﭘﻨﺞ ﻫﺰار و ﺳﯿﺼﺪ ﺷﯿﺌﯽ ﻫﻨﺮی ﻣﻮزه ﻻزم اﺳﺖ‪ ،‬اﻏﻠﺐ ﺟﻬﺎﻧﮕﺮدان ﺗﺠﺮﺑﻪی‬
‫ﮐﻮﺗﺎهﺗﺮی را اﻧﺘﺨﺎب ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ ﻟﻨﮕﺪان آن را دوِ ﺳﺮﻋﺖ ﻟﻮور ﻣﯽﻧﺎﻣﯿﺪ‪ .‬دو ﺳﺮﻋﺖ ﻟﻮور دوی ﺳﺮﻋﺖ ﺗﻤﺎمﻋﯿﺎری ﺑﺮای دﯾﺪن ﺳﻪ ﺷﯽء‬
‫ﻣﻌﺮوف ﻣﻮزه ﺑﻮد‪ :‬ﺗﺎﺑﻠﻮی ﻣﻮﻧﺎ ﻟﯿﺰا‪ ،‬وﻧﻮس دو ﻣﯿﻠﻮ‪ ،5‬ﭘﯿﮑﺮهی ﻧﯿﮑﻪی ﺑﺎﻟﺪار‪ .6‬آرت ﺑﻮﭼﻮاﻟﺪ‪ 7‬زﻣﺎﻧﯽ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ او ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ اﺳﺖ ﻫﺮ ﺳﻪ ﺷﺎﻫﮑﺎر‬
‫را در ﭘﻨﺞ دﻗﯿﻘﻪ و ﭘﻨﺠﺎه و ﺷﺶ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﺑﺒﯿﻨﺪ‪.‬‬

‫راﻧﻨﺪه واﮐﯽﺗﺎﮐﯽ دﺳﺘﯿﯽ ﺑﯿﺮون آورد و ﺑﺎ ﻓﺮاﻧﺴﻮی ﺑﺴﯿﺎر ﺳﺮﯾﻌﯽ ﮔﻔﺖ‪“Monsieur Langdon est arrivé. Deux :‬‬
‫”‪minutes.8‬‬
‫ﺻﺪای ﻧﺎﻣﻔﻬﻮﻣﯽ درﯾﺎﻓﺖ ﭘﯿﻐﺎم را ﺗﺄﯾﯿﺪ ﮐﺮد‪.‬‬
‫اﻓﺴﺮ دﺳﺘﮕﺎﻫﺶ را ﮐﻨﺎر ﮔﺬاﺷﺖ و ﺑﻪ ﻃﺮف ﻟﻨﮕﺪان ﭼﺮﺧﯿﺪ‪» .‬ﻓﻐﻤﺎﻧﺪه رو ﺟﻠﻮی ورودی اﺻﻠﯽ ﻣﯽﺑﯿﻨﯿﺪ‪«.‬‬
‫راﻧﻨﺪه‪ ،‬ﺑﯽﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻋﻼﺋﻢ ﻣﻤﻨﻮﻋﯿﺖ راﻧﻨﺪﮔﯽ در ﻣﯿﺪان‪ ،‬ﮔﺎزی ﺑﻪ ﻣﻮﺗﻮر داد و ﺳﯿﺘﺮوﺋﻦ را ﮐﻨﺎر ﺟﺪول ﺧﯿﺎﺑﺎن راﻧﺪ‪ .‬ﺣﺎﻻ ورودی اﺻﻠﯽ‬
‫ﻟﻮور ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﯽﺧﻮرد‪ .‬ﻫﻔﺖ اﺳﺘﺨﺮ ﺳﻪﮔﻮش در اﻃﺮاﻓﺶ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻓﻮارهﻫﺎﯾﯽ رﻧﮕﯽ را ﺑﻪ ﻫﻮا ﻣﯽﻓﺮﺳﺘﺎد‪.‬‬

‫ﻻ ﭘﯿﺮاﻣﯿﺪ‪La Pyramide .‬‬

‫‪ :Pompidou 1‬ﯾﺎ ﻣﺮﮐﺰ ﻣﻠّﯽ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ و ﻫﻨﺮی ژرژ ﭘﻮﻣﭙﯿﺪو ﮐﻪ ﻧﺎم ﺧﻮد را از رﯾﯿﺲ ﺟﻤﻬﻮر اﺳﺒﻖ ﻓﺮاﻧﺴﻪ )اﻧﺘﺨﺎب‪ (1969 :‬ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﻃﺮاﺣﺎن اﯾﻦ ﺑﻨﺎی ﻣـﺪرن‬
‫از ﺷﯿﺸﻪ و ﻓﻮﻻد رﻧﺘﺴﻮ ﭘﯿﺎﻧﻮی اﯾﺘﺎﻟﯿﺎﯾﯽ و رﯾﭽﺎرد راﺟﺮز ﺑﺮﯾﺘﺎﻧﯿﺎﯾﯽ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻣﻮزهی ﻣﻠﯽ ﻫﻨﺮﻫﺎی ﻣﻌﺎﺻﺮ ﻓﺮاﻧﺴﻪ در اﯾﻦ ﻣﺮﮐﺰ ﻗﺮار دارد‪.‬‬

‫‪ :Ramses Obelisk 2‬ﺳﺘﻮن ﻫﺮﻣﯽ ﺷﮑﻞ و ﺳﻨﮕﯿﯽ را ﮐﻪ ﺑﺪواً در ورودیﻫﺎی ﻣﻘﺎﺑﺮ ﻣﺼﺮ ﺑﺎﺳﺘﺎن ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺟﻔـﺖ ﺑﺮﭘـﺎ ﻣـﯽﮐـﺮدهاﻧـﺪ اﺑﻠﯿـﺴﮏ ﻣـﯽﮔﻮﯾﻨـﺪ‪.‬‬
‫اﺑﻠﯿﺴﮏﻫﺎی ﻣﺼﺮی را از ﺳﻨﮓ ﯾﮏﭘﺎرﭼﻪای ﻣﯽﺗﺮاﺷﯿﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﻌﻤﻮﻻً ﺧﺎرای ﺳﺮخ ﻣﻌﺎدن ﺷﻬﺮ اَﺳﻮان )ﮐﺮاﻧﻪی ﺷﺮﻗﯽ رود ﻧﯿﻞ( ﺑﻮده اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪ :Musée du Jeu de Paume 3‬ﻣﻌﺮوف ﺑﻪ ﻣﻮزهی زﻣﯿﻦ ﺗﻨﯿﺲ )‪ (Tennis Court Museum‬ﮐﻪ در ﻧﺰدﯾﮑﯽ ﻟﻮور ﻗﺮار دارد‪.‬‬

‫‪Musée du Louvre 4‬‬

‫‪ Venus de Milo 5‬ﯾﺎ آﻓﺮودﯾﺘﻪی ﻣﯿﻠﻮﺳﯽ )‪ (Aphrodite of Melos‬ﭘﯿﮑﺮهای ﻣﺮﻣﺮﯾﻦ و ﻣﺸﻬﻮری از آﻓﺮودﯾﺘﻪ ﮐﻪ در ﺳـﺎل ‪ 1820‬در ﺟﺰﯾـﺮهی ﻣﻠـﻮس‬
‫ﯾﻮﻧﺎن ﮐﺸﻒ ﮐﺮدﻧﺪ و ﺗﺎرﯾﺦ ﺗﺮاش آن اﺣﺘﻤﺎﻻً ﺑﻪ ‪ 150‬ﺗﺎ ‪ 100‬ﭘﯿﺶ از ﻣﯿﻼد ﺑﺎزﻣﯽﮔﺮدد‪.‬‬

‫‪ :Winged Victory 6‬ﯾﻮﻧﺎﻧﯿﺎن‪ ،‬ﻧﯿﮑﻪ‪ ،‬دﺧﺘﺮ ﭘﺎﻻس و ﭘﯿﺎم آور ﺧﺪاﯾﺎن را »ﭘﯿﺮوزی« ﻣﯽﻧﺎﻣﯿﺪﻧﺪ و ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ ﻫﺮ ﻓﺘﺢ ﺟﻨﮕﯽ‪ ،‬ﭘﯿﮑـﺮهﻫـﺎﯾﯽ از »ﻧﯿﮑـﻪی ﺑﺎﻟـﺪار«‬
‫ﻣﯽﺳﺎﺧﺘﻨﺪ‪ .‬ﻋﻨﻮان ﭘﯿﺮوزیﻫﺎ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪی ﭘﯿﮑﺮهﻫﺎ اﻃﻼق ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬در اﯾﻦ ﻣﻮرد ﺧﺎص ﻧﯿﮑـﻪی ﺳـﺎﻣﻮﺗﺮاﮐﯽ )‪ (Nike of Samothrace‬ﻣـﺪّ ﻧﻈـﺮ اﺳـﺖ ﮐـﻪ‬
‫ﻣﺠﺴﻤﻪاش را ﺳﺎل ‪ 1863‬در ﺟﺰﯾﺮهی ﺳﺎﻣﻮﺗﺮاﮐﯽ‪ ،‬ﺷﻤﺎل درﯾﺎی اژه ﯾﺎﻓﺘﻨﺪ و ﺳﺮ و دﺳﺘﺎن آن ﮔﻤﺸﺪه اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪ :Art Buchwald 7‬آرت ﺑﻮﭼﻮاﻟﺪ ﻫﺠﻮﻧﻮﯾﺲ و ﺳﺎزﻧﺪهی ﻓﯿﻠﻢﻫﺎی ﻫﺠﻮآﻣﯿﺰ ﺳﯿﺎﺳﯽ در اﻣﺮﯾﮑﺎ‬

‫‪» 8‬آﻗﺎی ﻟﻨﮕﺪان رﺳﯿﺪﻧﺪ‪ .‬ﺗﺎ دو دﻗﯿﻘﻪی دﯾﮕﻪ ﻣﯿﺎن‪«.‬‬

‫‪-17-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ورودی اﺻﻠﯽ ﻟﻮور ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً ﺑﻪ ﺷﻬﺮت ﺧﻮد ﻟﻮور رﺳﯿﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﻫﺮم ﺷﯿﺸﻪای ﻧﺌﻮﻣﺪرن و ﺑﺤﺚﺑﺮاﻧﮕﯿﺰ آن ﮐﻪ ﻣﻌﻤﺎر اﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ ﭼﯿﻨﯽﺗﺒﺎر آی‪.‬م‪.‬‬
‫ﭘﻪﯾﯽ‪ 1‬آن را ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮد ﻫﻨﻮز ﻣﺎﯾﻪی ﺗﻤﺴﺨﺮ و ﺗﺤﻘﯿﺮ ﺳﻨﺖﮔﺮاﯾﺎﻧﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ اﺣﺴﺎس ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ ﺷﮑﻮه ﻣﺤﻮﻃﻪی رﻧﺴﺎﻧﺴﯽ ﻟﻮور از ﻣﯿﺎن رﻓﺘﻪ‬
‫اﺳﺖ‪ .‬ﮔﻮﺗﻪ ﻣﻌﻤﺎری را ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ ﻣﻨﺠﻤﺪ ﻣﯽداﻧﺴﺖ و ﻣﻨﺘﻘﺪان ﭘﻪﯾﯽ ﻫﺮم او را ﺻﺪای ﮐﺸﯿﺪن ﻧﺎﺧﻦ روی ﺗﺨﺘﻪﺳﯿﺎه ﺗﻮﺻﯿﻒ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎ اﯾﻦ‬
‫ﻫﻤﻪ‪ ،‬ﻧﻮﮔﺮاﯾﺎن ﻫﺮم ﺷﻔﺎف و ﺑﯿﺴﺖوﯾﮏ ﻣﺘﺮی ﭘﻪﯾﯽ را ﺗﻮاﻓﻖ ﺣﯿﺮتآور ﺳﺎﺧﺘﺎرﻫﺎی ﮐﻬﻦ و ﺷﯿﻮهی ﻧﻮﮔﺮاﯾﺎﻧﻪ ﻣﯽداﻧﺴﺘﻨﺪ—ﭘﯿﻮﻧﺪی ﻧﻤﺎدﯾﻦ‬
‫ﻣﯿﺎن ﮐﻬﻨﻪ و ﻧﻮ—ﮐﻪ ﻣﻮزهی ﻟﻮور را ﺑﻪ ﻫﺰارهی ﺟﺪﯾﺪ راﻫﻨﻤﺎﯾﯽ ﻣﯽﮐﺮد‪.‬‬
‫اﻓﺴﺮ ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» :‬از ﻫﺮم ﻣﺎ ﺧﻮﺷﺘﻮن ﻣﯿﺎد؟«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان اﺧﻢ ﮐﺮد‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﯿﺪ ﻓﺮاﻧﺴﻮیﻫﺎ دوﺳﺖ داﺷﺘﻨﺪ اﯾﻦ ﺳﺆال را از ﻫﻤﻪ ﺑﭙﺮﺳﻨﺪ‪ .‬ﺳﺆال ﮐﻤﯽ ﮐﻨﺎﯾﻪدار ﺑﻮد‪ .‬اﮔﺮ ﻣﯽﮔﻔﺘﯿﺪ ﮐﻪ از‬
‫ﻫﺮم ﺧﻮﺷﺘﺎن ﻣﯽآﯾﺪ آن وﻗﺖ ﺑﯽذوق ﺑﻮدﯾﺪ و اﮔﺮ ﻫﻢ ﺧﻮﺷﺘﺎن ﻧﻤﯽآﻣﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻓﺮاﻧﺴﻮیﻫﺎ اﻫﺎﻧﺖ ﮐﺮده ﺑﻮدﯾﺪ‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺟﻮاب داد‪» :‬ﻣﯿﺘﺮان ﻓﺮد ﺟﺴﻮری ﺑﻮد‪ «.‬ﮔﻔﺘﻪ ﻣﯽﺷﺪ رﯾﯿﺲﺟﻤﻬﻮر وﻗﺖ ﻓﺮاﻧﺴﻪ ﮐﻪ دﺳﺘﻮر ﺳﺎﺧﺖ ﻫﺮم را داد‪ ،‬ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ »ﻋﻘﺪهی‬
‫ﻓﺮﻋﻮﻧﯽ« ﺑﻮده و ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﻣﺴﺌﻮل آﮐﻨﺪن ﭘﺎرﯾﺲ از اﺑﻠﯿﺴﮏﻫﺎ و ﻫﻨﺮ و ﻣﺼﻨﻮﻋﺎت ﻣﺼﺮی اﺳﺖ‪ .‬ﻓﺮاﻧﺴﻮا ﻣﯿﺘﺮان‪ 2‬ﻋﻼﻗﻪی ﻋﺠﯿﺒﯽ ﺑﻪ‬
‫ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻣﺼﺮ داﺷﺖ و اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﭼﻨﺎن ﺷﻬﺮهی ﻋﺎم و ﺧﺎص ﺑﻮد ﮐﻪ ﻫﻨﻮز ﻫﻢ ﺑﻪ او »اﺑﻮاﻟﻬﻮل« ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﻣﻮﺿﻮع را ﻋﻮض ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪» :‬اﺳﻢ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه ﭼﯿﻪ؟«‬
‫راﻧﻨﺪه ﮐﻪ ﺑﻪ ورودی اﺻﻠﯽ ﻫﺮم ﻧﺰدﯾﮏ ﻣﯽﺷﺪ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑِﺰو ﻓﺎش‪ .3‬اﻣﺎ ﻣﺎ ﺑﻪ او ﻣﯿﮕﯿﻢ ﻟﻮ ﺗﻮرو‪«.4‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﻪ اﻓﺴﺮ ﺧﯿﺮه ﺷﺪ و از ﺧﻮد ﭘﺮﺳﯿﺪ آﯾﺎ ﻫﻤﻪی ﻓﺮاﻧﺴﻮیﻫﺎ ﻟﻘﺐ ﻋﺠﯿﺐ ﺣﯿﻮاﻧﯽ دارﻧﺪ‪ .‬ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺷﻤﺎﻫﺎ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪهﺗﻮن ﻣﯿﮕﯿﺪ‬
‫ﻧﺮّهﮔﺎو؟«‬
‫ﻣﺮد اﺑﺮوﻫﺎﯾﺶ را ﺑﺎﻻ اﻧﺪاﺧﺖ‪» .‬ﻓﺮاﻧﺴﻮی ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮدﻧﺘﻮن ﺑﻬﺘﺮ از اوﻧﯿﻪ ﮐﻪ ﻧﺸﻮن ﻣﯿﺪه‪ ،‬ﻣﻮﺳﯿﻮ ﻟﻨﮕﺪان‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ‪ :‬ﻓﺮاﻧﺴﻮی ﻣﻦ ﻫﻨﻮز ﻫﻢ ﻣﺰﺧﺮﻓﻪ‪ .‬اﻣﺎ ﺷﻤﺎﯾﻞﺷﻨﺎﺳﯽ داﯾﺮهاﻟﺒﺮوج‪ 5‬ﻣﻦ ﺑﺪ ﻧﯿﺴﺖ‪ .‬ﺗﺎوروس در ﻻﺗﯿﻦ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎی ﮔﺎو اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻃﺎﻟﻊﺑﯿﻨﯽ ﻣﻮﺿﻮﻋﯽ ﻧﻤﺎدﯾﻦ در ﺳﺮاﺳﺮ ﺟﻬﺎن ﺑﻮد‪.‬‬
‫اﻓﺴﺮ ﻣﺎﺷﯿﻦ را ﻧﮕﻪ داﺷﺖ و از ﻣﯿﺎن دو ﻓﻮاره ﺑﻪ در ﺑﺰرﮔﯽ در ﯾﮏ ﺳﻤﺖ ﻫﺮم اﺷﺎره ﮐﺮد‪» .‬اﯾﻦ ﻫﻢ ورودی‪ .‬ﻣﻮﻓﻖ ﺑﺎﺷﯿﺪ ﻣﻮﺳﯿﻮ‪«.‬‬
‫»ﺷﻤﺎ ﻧﻤﯿﺎﯾﺪ؟«‬
‫»ﺑﻪ ﻣﻦ دﺳﺘﻮر دادهاﻧﺪ ﺷﻤﺎ رو ﺗﺎ اﯾﻦﺟﺎ ﺑﯿﺎرم‪ .‬ﮐﺎرﻫﺎی دﯾﮕﻪای دارم ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻬﺸﻮن ﺑﺮﺳﻢ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان آﻫﯽ ﮐﺸﯿﺪ و از ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺑﯿﺮون آﻣﺪ‪ .‬اﯾﻦ ﻫﻢ از ﺳﯿﺮک ﺷﻤﺎ‪.‬‬

‫‪ :Ieoh Ming Pei 1‬اﯾﻦ ﻣﻌﻤﺎر ﺑﺰرگ ﻣﻌﺎﺻﺮ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﺳﺒﺐ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎنﻫﺎ و ﻣﺠﻤﻮﻋﻪﻫﺎی ﻋﻈﯿﻢ ﺷﻬﺮﯾﯽ ﮐﻪ ﻃﺮاﺣﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﻣﺸﻬﻮر اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪ :François Mitterrand 2‬ﺳﯿﺎﺳﺘﻤﺪار ﻓﺮاﻧﺴﻮی ﮐﻪ دو دوره )‪ (1981-1995‬رﯾﯿﺲ ﺟﻤﻬﻮر ﻓﺮاﻧﺴﻪ ﺷﺪ و ﮐﺸﻮرش را ﺑـﺎ ﺳﯿﺎﺳـﺖﻫـﺎی ﺳﯿﺎﺳـﯽ و اﻗﺘـﺼﺎدی‬
‫اروﭘﺎی ﻏﺮﺑﯽ ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﮐﺮد‪ .‬او ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﺳﻮﺳﯿﺎﻟﯿﺴﺘﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ ﭼﻨﯿﻦ ﺳِﻤﺘﯽ ﻣﯽرﺳﯿﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺳﯿﺎﺳﺖﻫﺎی ﭼﭗﮔﺮاﯾﺎﻧﻪ را ﺑﻪ ﮐﺎر ﻧﺒﺴﺖ و ﺧﻮد را ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﯿﺎﻧﻪرو ﻧﺸﺎن داد‪.‬‬

‫‪Bezu Fache 3‬‬

‫‪Le Taureau 4‬‬

‫‪ 5‬ﻣﻨﻄﻘﻪاﻟﺒﺮوج )‪ (Zodiac‬ﻧﻮاری اﺳﺖ در آﺳﻤﺎن ﺑﻪ ﭘﻬﻨﺎی ﻫﺠﺪه درﺟﻪ ﮐﻪ دوازده ﺑﺮج داﯾﺮهاﻟﺒﺮوج )ﻣﺴﯿﺮ ﺣﺮﮐﺖ ﻇﺎﻫﺮی ﺧﻮرﺷﯿﺪ در ﻃﻮل ﺳﺎل در آﺳـﻤﺎن( در‬
‫آن ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﻧﻘﺶ اﺻﻠﯽ را در دﯾﺪن ﻃﺎﻟﻊ اﻓﺮاد در ﻃﺎﻟﻊﺑﯿﻨﯽ دارﻧﺪ‪ .‬ﺑﺮج ﮔﺎو ﯾﺎ ﺛﻮر )ﻻﺗﯿﻦ‪ :‬ﺗﺎوروس( ﯾﮑﯽ از اﯾﻦ دوازده ﺑﺮج ﻣﻨﻄﻘـﻪاﻟﺒـﺮوج و ﻣﻨـﺰل ﺧﻮرﺷـﯿﺪ در ﻣـﺎه‬
‫اردﯾﺒﻬﺸﺖ اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪-18-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫اﻓﺴﺮ ﮔﺎزی ﺑﻪ ﻣﻮﺗﻮر داد و ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ دور ﺷﺪ‪.‬‬

‫ﻟﻨﮕﺪان ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد و ﺑﻪ ﭼﺮاغﻫﺎی ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻧﮕﺎه ﻣﯽﮐﺮد ﺑﺎ ﺧﻮد ﻓﮑﺮ ﮐﺮد ﭼﻪ آﺳﺎن ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﻗﻀﯿﻪ را ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﻨﺪ‪ ،‬از ﻣﺤﻮﻃﻪ‬
‫ﺧﺎرج ﺷﻮد‪ ،‬ﺗﺎﮐﺴﯽ ﺑﮕﯿﺮد‪ ،‬ﺑﻌﺪ داﺧﻞ رﺧﺘﺨﻮاب ﺧﻮدش ﺑﺨﺰد؛ اﻣﺎ آن را ﻓﮑﺮی ﻣﺰﺧﺮف و اﺣﻤﻘﺎﻧﻪ دﯾﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﻣﯿﺎن ﻓﻮارهﻫﺎ ﮐﻪ رﻓﺖ‪ ،‬اﯾﻦ اﺣﺴﺎس ﻧﺎراﺣﺖﮐﻨﻨﺪه را داﺷﺖ ﮐﻪ از دروازهای ﺑﻪ ﺳﻮی ﺟﻬﺎﻧﯽ دﯾﮕﺮ ﻋﺒﻮر ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬ﺷﺮاﯾﻂ رؤﯾﺎﮔﻮﻧﻪی آن‬
‫ﺷﺎﻣﮕﺎه دوﺑﺎره او را درﺑﺮﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﺑﯿﺴﺖ دﻗﯿﻘﻪی ﭘﯿﺶ در اﺗﺎﻗﺶ ﺧﻮاﺑﯿﺪه ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ ﺣﺎﻻ در ﺑﺮاﺑﺮ ﻫﺮﻣﯽ ﺷﻔﺎف اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد ﮐﻪ اﺑﻮاﻟﻬﻮل آن را‬
‫ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮد و ﮔﺎو درون آن اﻧﺘﻈﺎرش را ﻣﯽﮐﺸﯿﺪ‪.‬‬
‫اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ‪ :‬ﻣﻦ ﺗﻮی ﯾﮑﯽ از ﻧﻘﺎﺷﯽﻫﺎی ﺳﺎﻟﻮادور داﻟﯽ‪ 1‬ﮔﯿﺮ اﻓﺘﺎدم‪.‬‬
‫ﺑﻪ ورودی اﺻﻠﯽ رﺳﯿﺪ ﮐﻪ درِ ﮔﺮدان ﺑﺴﯿﺎر ﺑﺰرﮔﯽ ﺑﻮد‪ .‬ﺳﺮﺳﺮای ﭘﺸﺖ در ﮐﻢ ﻧﻮر و ﺧﺎﻟﯽ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﯿﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺎﯾﺪ در ﺑﺰﻧﻢ؟‬
‫ﻟﻨﮕﺪان در اﯾﻦ ﻓﮑﺮ ﻓﺮو رﻓﺖ ﮐﻪ آﯾﺎ ﻫﯿﭻ ﮐﺪام از ﻣﺼﺮﺷﻨﺎﺳﺎن ﻫﺎروارد ﺟﻠﻮی در ﻫﺮﻣﯽ اﯾﺴﺘﺎده و در زده ﺑﻮدﻧﺪ ﺗﺎ ﮐﺴﯽ از داﺧﻞ ﺟﻮاب‬
‫دﻫﺪ؟ دﺳﺘﺶ را ﺑﺎﻻ آورد ﺗﺎ ﺿﺮﺑﻪای روی ﺷﯿﺸﻪﻫﺎی ﻫﺮم ﺑﺰﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ از ﻣﯿﺎن ﺗﺎرﯾﮑﯽ ﻫﯿﮑﻠﯽ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ ﮐﻪ راهﭘﻠﻪی ﻣﻨﺤﻨﯽ را ﺑﺎ ﮔﺎمﻫﺎی ﺑﻠﻨﺪ‬
‫ﺑﺎﻻ ﻣﯽآﻣﺪ‪ .‬ﻣﺮدْ ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً ﻣﺜﻞ ﻧﺌﺎﻧﺪرﺗﺎلﻫﺎ ﭼﺎق و ﺳﺒﺰهرو ﺑﻮد‪ .‬ﮐﺖ ﭼﻬﺎردﮔﻤﻪی ﺳﯿﺎﻫﯽ ﭘﻮﺷﯿﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﺗﺎ ﺣﺪ اﻣﮑﺎن ﮐِﺶ آﻣﺪه ﺑﻮد ﺗﺎ ﺷﺎﻧﻪﻫﺎی‬
‫ﭘﻬﻨﺶ را ﺑﭙﻮﺷﺎﻧﺪ‪ .‬ﺑﻪ وﺿﻮح ﻗﺪرت زﯾﺎدی در ﭘﺎﻫﺎی ﮐﻮﺗﺎه و ﭼﺎﻗﺶ ﻧﻬﻔﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ ﺗﻠﻔﻦ ﺣﺮف ﻣﯽزد‪ ،‬اﻣﺎ وﻗﺘﯽ ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﺪ ﺗﻤﺎﺳﺶ را ﻗﻄﻊ‬
‫ﮐﺮد‪ .‬ﺑﻪ ﻟﻨﮕﺪان اﺷﺎره ﮐﺮد ﮐﻪ داﺧﻞ ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان از در ﮔﺮدان ﮐﻪ وارد ﻣﯽﺷﺪ ﻣﺮد ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﺰو ﻓﺎش ﻫﺴﺘﻢ‪ .‬ﻓﺮﻣﺎﻧﺪهی ﺷﺎﺧﻪی ﻣﺮﮐﺰی ﭘﻠﯿﺲ ﻗﻀﺎﯾﯽ‪ «.‬آﻫﻨﮓ ﺻﺪاﯾﺶ ﻣﺜﻞ‬
‫ﻏﺮش ﺗﻮﻓﺎﻧﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺷﺪت ﻣﯽﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان دﺳﺘﺶ را ﺟﻠﻮ ﺑﺮد ﮐﻪ دﺳﺖ ﺑﺪﻫﺪ‪» .‬راﺑﺮت ﻟﻨﮕﺪان‪«.‬‬
‫دﺳﺖ ﺑﺰرگ ﻓﺎش ﺑﺎ ﻓﺸﺎری ﺷﺪﯾﺪ دور دﺳﺖ ﻟﻨﮕﺪان ﭘﯿﭽﯿﺪ‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻋﮑﺲ را دﯾﺪم‪ .‬اﻓﺴﺮ ﺷﻤﺎ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ژاک ﺳﻮﻧﯿﺮ ﺧﻮدش اﯾﻦ ﮐﺎر رو ﮐﺮده‪«...‬‬
‫ﭼﺸﻤﺎن ﺳﯿﺎه ﻓﺎش ﺑﯽﺣﺮﮐﺖ ﻣﺎﻧﺪ‪ .‬ﺳﭙﺲ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﭼﯿﺰی ﮐﻪ ﺗﻮی ﻋﮑﺲ دﯾﺪﯾﺪ ﻓﻘﻂ ﺷﺮوع ﮐﺎر ﺳﻮﻧﯿﺮ ﺑﺎ ﺧﻮدش ﺑﻮده‪«.‬‬

‫‪ (1904-1989) :Salvador Dali 1‬ﻧﻘﺎش و ﻧﻮﯾﺴﻨﺪهی ﺳﻮررﺋﺎﻟﯿﺴﺖ )ﻓﺮاواﻗﻊﮔﺮای( اﺳﭙﺎﻧﯿﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺳﺒﮏ ﻏﺮﯾﺐ و رؤﯾﺎﮔﻮﻧﻪی ﺳﻮررﺋﺎﻟﯿﺴﻢ را ﺑﺎ دﻗﺖ و ﻇﺮاﻓﺘـﯽ‬
‫رﺋﺎل ﺑﻪ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﮐﺸﯿﺪ‪ .‬از آﺛﺎر او اﺳﺖ‪ :‬ﻣﺎﻧﺪﮔﺎری ﺣﺎﻓﻈﻪ )‪ ،(The Persistence of Memory‬ﺗﺼﻠﯿﺐ )‪ ،(Crucifixion‬آﯾﯿﻦ ﺷﺎم آﺧـﺮ ‪(The Sacrament‬‬
‫)‪ ،of the Last Supper‬زراﻓﻪی ﺷﻌﻠﻪور‪.‬‬

‫‪-19-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﭼﻬﺎرم‬

‫ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه ﺑﺰو ﻓﺎش ﺑﺎ ﺷﺎﻧﻪﻫﺎی ﻋﻘﺐرﻓﺘﻪ و ﭼﺎﻧﻪی ﻓﺸﺮده ﺑﻪ ﺳﯿﻨﻪاش ﻣﺜﻞ ﮔﺎوِ ﻧﺮی ﺧﻮدش را ﺟﻠﻮ ﻣﯽﮐﺸﯿﺪ‪ .‬ﻣﻮﻫﺎی ﺗﯿﺮهاش ﮐﻪ ﺑﺎ‬
‫روﻏﻦ ﻋﻘﺐ داده ﺑﻮد ﻓﺮق ﺳﺮش را ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﯽآورد و ﭘﯿﺸﺎﻧﯽ ﺑﺮﺟﺴﺘﻪاش را ﮐﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ رزﻣﻨﺎوی ﻧﺸﺎن ﻣﯽدادَش دوﻧﯿﻢ ﻣﯽﺳﺎﺧﺖ‪.‬‬
‫اﻧﮕﺎر ﭼﺸﻤﺎن ﺗﯿﺮهاش زﻣﯿﻦِ ﭘﯿﺶِ ﭘﺎﯾﺶ را ﺑﻪ آﺗﺶ ﻣﯽﮐﺸﯿﺪ و ﺳﺨﺖﮔﯿﺮی ﺑﯽﭼﻮن و ﭼﺮاﯾﺶ را ﺟﺎر ﻣﯽزد‪.‬‬

‫ﻟﻨﮕﺪان ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه‪ ،‬ﭘﻠﻪﻫﺎی ﻣﺮﻣﺮی ﻣﺸﻬﻮر را ﺑﻪ ﺳﻮی دﻫﻠﯿﺰِ زﯾﺮِ ﻫﺮمِ ﺷﯿﺸﻪای ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻣﯽرﻓﺖ‪ .‬ﺑﺎ ﭘﺎﯾﯿﻦﺗﺮ رﻓﺘﻨﺸﺎن از ﻣﯿﺎن دو‬
‫ﭘﻠﯿﺲ ﻗﻀﺎﯾﯽ رد ﺷﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﺴﻠﺴﻞﻫﺎﯾﺸﺎن را آﻣﺎده در دﺳﺖ ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﭘﯿﻐﺎم آﺷﮑﺎر ﺑﻮد‪ :‬ﺑﺪون اﺟﺎزهی ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه ﻓﺎش ﻫﯿﭻﮐﺲ اﻣﺮوز‬
‫داﺧﻞ ﯾﺎ ﺧﺎرج ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪.‬‬
‫در ﺣﯿﻦ ﭘﺎﯾﯿﻦ رﻓﺘﻦ از ﻃﺒﻘﻪی اول ﻟﻨﮕﺪان ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻮد ﺑﺎ ﻧﮕﺮاﻧﯿﺶ دﺳﺖ و ﭘﻨﺠﻪ ﻧﺮم ﮐﻨﺪ‪ .‬رﻓﺘﺎر ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه ﻫﻢ ﻫﺮ ﻃﻮری ﺑﻮد ﻣﮕﺮ ﮔﺮم و‬
‫دوﺳﺘﺎﻧﻪ؛ و ﺑﺪﺗﺮ اﯾﻦ ﮐﻪ ﻣﻮزهی ﻟﻮور ﻫﻢ در آن ﺳﺎﻋﺖ ﺣﺎل و ﻫﻮاﯾﯽ ﺣﺰناﻧﮕﯿﺰ داﺷﺖ‪ .‬در راهﭘﻠﻪ‪ ،‬ﻣﺜﻞ راﻫﺮوﻫﺎی ﺗﺎرﯾﮏ ﺳﯿﻨﻤﺎ ﻗﺪمﺑﻪﻗﺪم‬
‫ﭼﺮاغﻫﺎی ﮐﻮﭼﮑﯽ ﮐﺎر ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻟﻨﮕﺪان ﻃﻨﯿﻦ ﮔﺎمﻫﺎی ﺧﻮدش را زﯾﺮ ﺳﻘﻒ ﺷﯿﺸﻪای ﻣﯽﺷﻨﯿﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺑﺎﻻ اﻧﺪاﺧﺖ‪ .‬ردِّ ﻣﻪِ ﻧﺎﺷﯽ‬
‫از ﻓﻮارهﻫﺎ روی ﺳﻘﻒ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻓﺎش ﭼﺎﻧﻪی ﭘﻬﻨﺶ را ﺗﮑﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﺑﺎﻻ داد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﯽﭘﺴﻨﺪﯾﺪ؟«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان آﻫﯽ ﮐﺸﯿﺪ‪ .‬ﺧﺴﺘﻪﺗﺮ از آن ﺑﻮد ﮐﻪ اﯾﻦ ﺑﺎزی را دﻧﺒﺎل ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﻠﻪ‪ ،‬ﻫﺮﻣﯽ ﮐﻪ ﺳﺎﺧﺘﯿﺪ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﺎﺷﮑﻮﻫﻪ‪«.‬‬
‫ﻓﺎش زﯾﺮ ﻟﺐ ﻏﺮوﻟﻨﺪی ﮐﺮد‪» :‬ﻣﺜﻞ ﯾﻪ زﺧﻢ روی ﺻﻮرت ﭘﺎرﯾﺴﻪ‪«.‬‬

‫‪-20-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﮐﺸﻒ ﺷﻤﺎره ﯾﮏ! راﺿﯽ ﮐﺮدن اﯾﻦ ﻣﯿﺰﺑﺎن ﭼﻨﺪان ﺳﺎده ﻧﯿﺴﺖ‪ .‬از ﺧﻮد ﭘﺮﺳﯿﺪ ﮐﻪ آﯾﺎ ﻓﺎش ﻣﯽداﻧﺪ اﯾﻦ ﻫﺮم ﻃﺒﻖ دﺳﺘﻮر ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ‬
‫ﻣﯿﺘﺮان در زﻣﺎن رﯾﺎﺳﺖ ﺟﻤﻬﻮرﯾﺶ دﻗﯿﻘﺎً ﺑﺎ ‪ 666‬ﺗﮑﻪی ﺷﯿﺸﻪی ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ—دﺳﺘﻮر ﻏﺮﯾﺒﯽ ﮐﻪ ﻣﺪتﻫﺎ ﻧﻘﻞِ ﻣﺠﻠﺲِ ﺑﺪﺧﻮاﻫﺎﻧﺶ ﺑﻮد‬
‫‪1‬‬
‫ﺗﺎ ﺑﮕﻮﯾﻨﺪ ﮐﻪ ‪ 666‬ﻋﺪد ﺷﯿﻄﺎن اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﭼﯿﺰی در اﯾﻦ ﺑﺎره ﻧﮕﻮﯾﺪ‪.‬‬
‫در راﻫﺮوی زﯾﺮزﻣﯿﻨﯽ ﮐﻪ ﭘﺎﯾﯿﻦﺗﺮ رﻓﺘﻨﺪ ﻓﻀﺎﯾﯽ ﺑﺎز از ﻣﯿﺎنِ ﺳﺎﯾﻪﻫﺎ ﭘﺪﯾﺪار ﺷﺪ‪ .‬ﺳﻪ ﻣﺘﺮ زﯾﺮِ زﻣﯿﻦ‪ ،‬ﺳﺮﺳﺮای دوﯾﺴﺖﻫﺰار ﻣﺘﺮی ﻟﻮور ﻣﺜﻞ‬
‫ﻏﺎری دﻫﺎن ﮔﺸﺎده ﺑﻮد‪ .‬اﯾﻦ راﻫﺮو را ﺑﺎ ﻣﺮﻣﺮ اُﺧﺮا ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺎ ﺳَﺮدَر ﻋﺴﻠﯽرﻧﮓِ ﻟﻮور ﺟﻮر ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬اﯾﻦ زﯾﺮزﻣﯿﻦ در ﺣﺎﻟﺖ ﻋﺎدی از ﻧﻮر و‬
‫ﺟﻤﻌﯿﺖ ﻟﺒﺮﯾﺰ ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ اﻣﺸﺐ‪ ،‬ﺳﺮﺳﺮا ﻣﺜﻞ ﺳﺮداب ﮐﻠﯿﺴﺎﻫﺎ ﺧﺸﮏ و ﺗﺎرﯾﮏ ﺑﻮد‪.‬‬
‫»ﮐﺎرﻣﻨﺪﻫﺎی اﻣﻨﯿﺘﯽ ﺧﻮد ﻣﻮزه ﮐﺠﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ؟«‬
‫ﻓﺎش ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ ﮐﻪ اﻧﮕﺎر ﻟﻨﮕﺪان ﺻﺪاﻗﺖ ﺗﯿﻢ او را زﯾﺮ ﺳﺆال ﺑﺮده ﺑﺎﺷﺪ ﺟﻮاب داد‪» :‬ﺗﺤﺖ ﺑﺎزﺟﻮﯾﯽ‪ .‬اﻣﺸﺐ ﺣﺘﻤﺎً ﮐﺴﯽ وارد اﯾﻦﺟﺎ ﺷﺪه‬
‫ﮐﻪ ﻧﻤﯽﺑﺎﯾﺴﺖ وارد ﻣﯽﺷﺪ‪ .‬ﻫﻤﻪی ﮐﺎرﻣﻨﺪﻫﺎ ﺗﺤﺖ ﺑﺎزﺟﻮﯾﯿﻨﺪ‪ .‬ﻣﺄﻣﻮرﻫﺎی ﻣﻦ از اون ﻣﻮﻗﻊ ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺖ اﻣﻨﯿﺖ ﻣﻮزه رو ﺑﻪ ﻋﻬﺪه ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺳﺮ ﺗﮑﺎن داد‪ .‬ﺳﻌﯽ ﻣﯽﮐﺮد ﻫﻢﭘﺎی ﻓﺎش ﻗﺪم ﺑﺮدارد‪.‬‬
‫ﻓﺎش ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» :‬ﭼﻘﺪر ژاک ﺳﻮﻧﯿﺮ رو ﻣﯽﺷﻨﺎﺧﺘﯿﺪ؟«‬
‫»در ﺣﻘﯿﻘﺖ اﺻﻼً ﻧﻤﯽﺷﻨﺎﺧﺘﻤﺶ‪ .‬ﻣﺎ ﻫﯿﭻوﻗﺖ ﻫﻤﺪﯾﮕﻪ رو ﻧﺪﯾﺪه ﺑﻮدﯾﻢ‪«.‬‬
‫ﻓﺎش ﮐﻪ ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﯿﺪ ﮔﻔﺖ‪» :‬اﻣﺸﺐ ﻗﺮار ﺑﻮد ﺑﺮای اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر ﻫﻤﺪﯾﮕﻪ رو ﺑﺒﯿﻨﯿﺪ؟«‬
‫»ﺑﻠﻪ‪ .‬ﻗﺮار ﺑﻮد راﺟﻊ ﺑﻪ ﺳﺨﻨﺮاﻧﯽ اﻣﺸﺒﻢ ﻫﻤﺪﯾﮕﻪ رو در ﭘﺬﯾﺮش داﻧﺸﮕﺎه آﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ ﭘﺎرﯾﺲ ﺑﺒﯿﻨﯿﻢ‪ .‬وﻟﯽ اون ﻧﯿﻮﻣﺪ‪«.‬‬
‫ﻓﺎش ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﯾﺎدداﺷﺖ ﺑﺮداﺷﺖ‪ .‬در ﺣﯿﻦ راه رﻓﺘﻦ ﻟﻨﮕﺪان ﻧﯿﻢ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺑﺨﺶ ﮐﻤﺘﺮ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪﺷﺪهی ﻟﻮور اﻧﺪاﺧﺖ؛ ﻫﺮم واژﮔﻮن—‬
‫ﻧﻮرﮔﯿﺮ ﻣﻌﮑﻮس و ﺑﺰرﮔﯽ ﮐﻪ ﻣﺜﻞ ﻗﻨﺪﯾﻠﯽ در ﻣﯿﺎناِﺷﮑﻮبِ‪ 2‬ﻟﻮور از ﺳﻘﻒ آوﯾﺰان ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻓﺎش ﻟﻨﮕﺪان را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ راهﭘﻠﻪای ﻫﺪاﯾﺖ ﮐﺮد ﮐﻪ دﻫﺎﻧﻪی داﻻﻧﯽ در اﻧﺘﻬﺎﯾﺶ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﯽﺧﻮرد‪ .‬ﺑﺎﻻی دﻫﺎﻧﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪ :‬دﻧﻮن‪.3‬‬
‫دﻧﻮن ﯾﮑﯽ از ﺳﻪ ﺑﺨﺶ ﻣﻌﺮوف ﻟﻮور ﻣﺤﺴﻮب ﻣﯽﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎش ﻧﺎﮔﻬﺎن ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» :‬ﻣﻼﻗﺎت اﻣﺸﺐ ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﮐﺪوﻣﺘﻮن ﺑﻮد؟ اون ﯾﺎ ﺷﻤﺎ؟«‬
‫ﺳﺆال ﻋﺠﯿﺒﯽ ﺑﻮد‪» .‬آﻗﺎی ﺳﻮﻧﯿﺮ‪ «.‬وارد داﻻن ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﻟﻨﮕﺪان اداﻣﻪ داد‪» :‬ﻣﻨﺸﯽ اﯾﺸﻮن ﭼﻨﺪ ﻫﻔﺘﻪی ﭘﯿﺶ ﯾﻪ ایﻣﯿﻞ ﺑﺮای ﻣﻦ ﻓﺮﺳﺘﺎد‪.‬‬
‫ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮد رﯾﯿﺲ از اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺑﺎﺧﺒﺮ ﺷﺪه ﮐﻪ ﻣﻦ اﯾﻦ ﻣﺎه ﺑﺮای ﺳﺨﻨﺮاﻧﯽ ﺑﻪ ﭘﺎرﯾﺲ ﻣﯿﺎم و ﻣﺴﺎﯾﻠﯽ ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﯿﺨﻮاد راﺟﻊ ﺑﻬﺸﻮن ﺑﺎ ﻣﻦ‬
‫ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﻪ‪«.‬‬
‫»راﺟﻊ ﺑﻪ ﭼﯽ؟«‬
‫»ﻧﻤﯿﺪوﻧﻢ‪ .‬ﺷﺎﯾﺪ ﻫﻨﺮ‪ .‬وﺟﻮه ﻣﺸﺘﺮک زﯾﺎدی داﺷﺘﯿﻢ‪«.‬‬

‫‪ 1‬ﻣﺬﮐﻮر در ﻣﮑﺎﺷﻔﻪی ﯾﻮﺣﻨّﺎ‪ ،‬ﺑﺎب ‪ ،13‬آﯾﻪی ‪ :18‬در اﯾﻦﺟﺎ ﺣﮑﻤﺖ اﺳﺖ‪ ،‬ﭘﺲ ﻫﺮ ﮐﻪ ﻓﻬﻢ دارد‪ ،‬ﻋﺪد وﺣﺶ را ﺑﺸﻤﺎرد‪ ،‬زﯾﺮا ﮐﻪ ﻋﺪد اﻧﺴﺎن‬
‫اﺳﺖ و ﻋﺪدش ﺷﺸﺼﺪ و ﺷﺼﺖ و ﺷﺶ اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪ Entresol 2‬ﯾﺎ ‪ Mezzanine‬اﻃﺎقﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ در ﺑﺮﺧﯽ اﺑﻨﯿﻪی اروﭘﺎﯾﯽ ﺑﯿﻦ دو ﻃﺒﻘﻪ‪ ،‬ﺑﺎﻻﺧﺺ ﻃﺒﻘﻪی ﻫﻤﮑﻒ و اول واﻗﻊ ﺷﺪهاﻧﺪ‪.‬‬

‫‪ :Dominique Vivant Denon 3‬دوﻣﯿﻨﯿﮏ وﯾﻮان دﻧﻮن‪ ،‬ﻫﻨﺮﻣﻨﺪ و ﺑﺎﺳﺘﺎنﺷﻨﺎس و ﻣﻮزهدار ﻓﺮاﻧﺴﻮی ﮐﻪ ﻧﻘﺶ ﻣﻬﻤﯽ را در ﺗﻮﺳﻌﻪی ﻣﻮزهی ﻟﻮور اﯾﻔﺎ ﮐﺮد‪.‬‬

‫‪-21-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺎش ﻧﮕﺎﻫﯽ ﻣﺸﮑﻮک ﺑﻪ ﻟﻨﮕﺪان اﻧﺪاﺧﺖ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺷﻤﺎ ﻧﻤﯿﺪوﻧﺴﺘﯿﺪ اﻣﺸﺐ ﻗﺮاره راﺟﻊ ﺑﻪ ﭼﯽ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﯿﺪ؟«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﻧﻤﯽداﻧﺴﺖ‪ .‬آن زﻣﺎن ﻫﻢ ﮐﻨﺠﮑﺎو ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ ﺧﻮﺷﺶ ﻧﻤﯽآﻣﺪ از ﺟﺰﺋﯿﺎت ﺑﭙﺮﺳﺪ‪ .‬ژاک ﺳﻮﻧﯿﺮ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﺸﻬﻮر ﺑﻮد ﮐﻪ ﻋﻼﻗﻪی‬
‫ﺑﯽﺣﺪّی ﺑﻪ ﺧﻠﻮت ﺧﻮد دارد و ﮐﻤﺘﺮ ﮐﺴﯽ را ﺑﻪ ﻣﻼﻗﺎت ﻣﯽﭘﺬﯾﺮد؛ ﺑﻪ ﭼﻨﮓ آوردن ﭼﻨﯿﻦ ﻓﺮﺻﺘﯽ ﻟﻨﮕﺪان را ﺑﺴﯿﺎر ﺧﺮﺳﻨﺪ ﮐﺮده ﺑﻮد‪.‬‬
‫»آﻗﺎی ﻟﻨﮕﺪان دﺳﺖﮐﻢ ﻣﯿﺘﻮﻧﯿﺪ ﺣﺪس ﺑﺰﻧﯿﺪ ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ﻣﺎ ﺷﺒﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻗﺘﻞ رﺳﯿﺪه‪ ،‬ﻗﺼﺪ داﺷﺘﻪ راﺟﻊ ﺑﻪ ﭼﯽ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﻪ؟ ﺣﺪس‬
‫ﺷﻤﺎ ﻣﻤﮑﻨﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﻣﻔﯿﺪ واﻗﻊ ﺑﺸﻪ‪«.‬‬
‫ﻧﯿﺶ و ﮐﻨﺎﯾﻪی اﯾﻦ ﭘﺮﺳﺶ ﻟﻨﮕﺪان را آزار ﻣﯽداد‪ .‬ﮔﻔﺖ‪» :‬واﻗﻌﺎً ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﻢ ﺣﺪس ﺑﺰﻧﻢ‪ .‬ﻧﭙﺮﺳﯿﺪم‪ .‬ﻓﻘﻂ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺑﻮدم ﮐﻪ ﭼﻨﯿﻦ اﻓﺘﺨﺎری‬
‫رو ﺑﻪ دﺳﺖ آوردم‪ .‬ﻣﻦ ﺷﯿﻔﺘﻪی آﻗﺎی ﺳﻮﻧﯿﺮ ﺑﻮدم‪ .‬اﻏﻠﺐ ﻫﻢ از ﻣﻄﺎﻟﺒﺶ ﺗﻮی ﮐﻼسﻫﺎم اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯿﮑﻨﻢ‪«.‬‬
‫ﻓﺎش ﺑﺎز ﻫﻢ ﯾﺎدداﺷﺖ ﺑﺮداﺷﺖ‪.‬‬
‫در ﻧﯿﻤﻪراه ورودی داﻻن ورودی ﺑﻪ ﺟﻨﺎح دﻧﻮن ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻟﻨﮕﺪان ﭘﻠﻪﺑﺮﻗﯽﻫﺎﯾﯽ را ﮐﻪ ﺑﺮای ﺑﺎﻻ رﻓﺘﻦ ﺗﻌﺒﯿﻪ ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ ﻣﯽدﯾﺪ‪ .‬ﻫﺮ دوﯾﺸﺎن‬
‫ﺑﯽﺣﺮﮐﺖ اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎش ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» :‬ﭘﺲ ﻋﻼﯾﻖ ﻣﺸﺘﺮک داﺷﺘﯿﺪ‪ ،‬اوﻫﻮم؟«‬
‫»در ﺣﻘﯿﻘﺖ‪ ،‬ﺗﻤﺎمِ ﺳﺎلِ ﮔﺬﺷﺘﻪ روی ﻃﺮح ﻣﻘﺪﻣﺎﺗﯽ ﮐﺘﺎﺑﯽ ﮐﺎر ﻣﯽﮐﺮدم ﮐﻪ زﻣﯿﻨﻪی ﺗﺨﺼﺼﯽ آﻗﺎی ﺳﻮﻧﯿﺮ ﺑﻮد‪ .‬دﻟﻢ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ ﻫﺮ ﭼﯽ‬
‫داﺷﺖ رو ﺑﯿﺮون ﻣﯽﮐﺸﯿﺪم‪«.‬‬
‫»ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ؟!«‬
‫ﻣﻌﻨﯽ اﺻﻄﻼح را ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﺸﺪه ﺑﻮد‪» .‬ﺧﯿﻠﯽ دوﺳﺖ داﺷﺘﻢ ﻣﯿﺘﻮﻧﺴﺘﻢ در اﯾﻦ ﻣﻮرد ﻣﻔﺼﻞ ﺑﺎﻫﺎش ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﻢ‪«.‬‬
‫»ﺻﺤﯿﺢ! ﻣﻮﺿﻮع ﮐﺘﺎﺑﺘﻮن ﭼﯽ ﻫﺴﺖ؟«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﻧﻤﯽداﻧﺴﺖ ﭼﻄﻮر ﺑﺎﯾﺪ ﺗﻮﺿﯿﺢ دﻫﺪ‪» .‬راﺳﺘﺶ دﺳﺖﻧﻮﯾﺲ ﻣﻦ در ﻣﻮرد ﺷﻤﺎﯾﻞﺷﻨﺎﺳﯽ ﭘﺮﺳﺘﺶِ رﺑﻪاﻟﻨﻮعﻫﺎﺳﺖ‪ .‬ﻣﻔﻬﻮمِ ﻣﺎدﯾﻨﻪی‬
‫ﻣﻘﺪس و ﻫﻨﺮ و ﻧﻤﺎدﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ اون ﻣﺮﺗﺒﻄﻪ‪«.‬‬
‫ﻓﺎش دﺳﺖ ﮔﻮﺷﺘﺎﻟﻮﯾﺶ را ﻣﯿﺎن ﻣﻮﻫﺎﯾﺶ ﻓﺮو ﺑﺮد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺳﻮﻧﯿﺮ در اﯾﻦ ﻣﻮرد ﭼﯽ ﻣﯿﺪوﻧﺴﺖ؟«‬
‫»ﮐﺴﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ از اون ﺑﻠﺪ ﻧﯿﺴﺖ‪«.‬‬
‫»ﻣﺘﻮﺟﻬﻢ‪«.‬‬
‫اﻣﺎ ﻟﻨﮕﺪان ﺣﺲ ﻣﯽﮐﺮد ﮐﻪ ﻓﺎش اﺻﻼً ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﺸﺪه اﺳﺖ‪ .‬ژاک ﺳﻮﻧﯿﺮ ﻣﺮد اول ﺷﻤﺎﯾﻞﺷﻨﺎﺳﯽ رﺑﻪاﻟﻨﻮعﻫﺎ در ﺟﻬﺎن ﺑﻮد‪ .‬ﺳﻮﻧﯿﺮ ﻧﻪ ﻓﻘﻂ‬
‫ﺑﻪ ﺑﻘﺎﯾﺎی اﻟﻬﻪی ﺑﺎروری و ﻓﺮﻗﻪﻫﺎی ﭘﺮﺳﺘﺶ رﺑﻪاﻟﻨﻮعﻫﺎ و وﯾﮑﺎ‪ 1‬و ﻣﺎدﯾﻨﻪی ﻣﻘﺪس ﻋﻼﻗﻪ داﺷﺖ‪ ،‬ﮐﻪ ﻃﯽ دوران ﺗﺼﺪی ﺑﯿﺴﺖﺳﺎﻟﻪاش‬
‫ﺑﺰرگﺗﺮﯾﻦ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪی رﺑﻪاﻟﻨﻮعﻫﺎی ﻫﻨﺮ را ﮔﺮدآوری ﮐﺮده ﺑﻮد‪ :‬ﺗﺒﺮﻫﺎی دوﺳﺮ‪ 2‬ﻣﺘﻌﻠّﻖ ﺑﻪ ﻗﺪﯾﻤﯽﺗﺮﯾﻦ ﮐﺎﻫﻨﻪﻫﺎ در زﯾﺎرتﮔﺎهﻫﺎی دﻟﻔﯽ‪،3‬‬

‫‪ :Wicca 1‬ﻃﺮﯾﻘﺘﯽ ﺟﺎدوﮔﺮی ﮐﻪ در ﻣﯿﺎن ﻧﻮﭘﮕﺎنﻫﺎ ﻃﺮﻓﺪاران ﺑﺴﯿﺎری دارد‪ .‬اﯾﻦ واژه در زﺑﺎن آﻧﮕﻠﻮﺳﺎﮐﺴﻮن ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎی »ﺧﺮدﻣﻨﺪ« اﺳﺖ‪ .‬ﮔﺎه ﻣﻌﻨﺎی اﯾﻦ ﮐﻠﻤﻪ را‬
‫ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻣﯽدﻫﻨﺪ و ﻫﻤﻪی ﻃﺮﯾﻘﺖﻫﺎی ﭘﮕﺎﻧﯽ ﺷﻤﺎل و ﻏﺮب اروﭘﺎ را ﭼﻨﯿﻦ ﻣﯽﻧﺎﻣﻨﺪ‪ .‬ﮐﺘﺎب اﺻﻠﯽ اﯾﻦ ﺟﻤﺎﻋﺖ آرادﯾﺎ‪ :‬ﮐﺘﺎب ﻣﻘﺪس ﺟﺎدوﮔﺮان ﻧﺎم دارد‪.‬‬

‫‪ Labrys Axes 2‬ﯾﺎ ﺗﺒﺮﻫﺎی ﻟﺒﯽ؛ ﺗﺒﺮﻫﺎﯾﯽ ﺑﺎ دو ﻟﺐ ﺑﺮای ﺿﺮﺑﻪ زدن ﮐﻪ در ﻣﯿﺎن ﭼﻨﺪ اﺳﻠﺤﻪی راﯾﺞ ﺑﯿﻦ آﻣﺎزونﻫﺎ ﺑﻮد‪ .‬در اﻓﺴﺎﻧﻪﻫﺎی ﯾﻮﻧﺎن آﻣﺎزونﻫﺎ زﻧﺎﻧﯽ‬
‫ﺟﻨﮕﺠﻮ و ﺗﯿﺮاﻧﺪاز از ﻧﮋاد ﺳِﮑﺎ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﮔﺮد ﻫﻢ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ و ﭘﺲ از ﺑﭽﻪدار ﺷﺪن از ﻣﺮدان ﻗﺒﺎﯾﻞ اﻃﺮاﻓﺸﺎن‪ ،‬ﻧﻮزادان ﭘﺴﺮ را ﯾﺎ ﻣﯽﮐﺸﺘﻨﺪ و ﯾﺎ ﺑﻪ دﯾﮕﺮان واﮔﺬار‬
‫ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‪.‬‬

‫‪ Delphi 3‬ﺷﻬﺮ ﺑﺰرگﺗﺮﯾﻦ ﻣﻌﺎﺑﺪ ﯾﻮﻧﺎن‪ ،‬واﻗﻊ در داﻣﻨﻪی ﮐﻮهﻫﺎی ﭘﺎرﻧﺎﺳﻮس و در ﻧﺰدﯾﮑﯽ ﺧﻠﯿﺞ ﻗُﺮِﻧْﻂ ﯾﺎ ﮐﻮرﻧﺖ‬

‫‪-22-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻋﺼﺎﻫﺎی زرﯾﻦِ ﭼﺎوش‪ ،1‬ﺻﺪﻫﺎ ﺗﯿِﺖ ﻋَﻨﺦ‪ 2‬ﺷﺒﯿﻪ ﺑﻪ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎن ﺑﺮﭘﺎ اﯾﺴﺘﺎده‪ ،‬ﺳﯿﺴﺘﺮامﻫﺎی‪ 3‬ﻣﺼﺮی ﺑﺮای دور ﮐﺮدن ارواح ﺧﺒﯿﺜﻪ‪ ،‬آراﯾﻪی ﺑﺰرﮔﯽ‬
‫از ﻣﺠﺴﻤﻪﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ اﯾﺰﯾﺲ‪ 4‬را در ﺣﺎل ﭘﺮﺳﺘﺎری از ﺣﺮوس‪ 5‬ﺑﻪ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﮐﺸﯿﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫»ﺷﺎﯾﺪ ﺳﻮﻧﯿﺮ از دﺳﺖﻧﻮﯾﺲ ﺷﻤﺎ اﻃﻼع داﺷﺘﻪ و ﺑﺮای ﻫﻤﯿﻦ ﻣﯿﺨﻮاﺳﺘﻪ ﺷﻤﺎ رو ﺑﺒﯿﻨﻪ‪ ،‬ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﻪ اﯾﻦ ﻃﻮر ﺑﺎﺷﻪ؟«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺳﺮش را ﺑﻪ ﻋﻼﻣﺖ ﻧﻔﯽ ﺗﮑﺎن داد‪» .‬ﺣﻘﯿﻘﺘﺶ ﻫﻨﻮز ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﭼﯿﺰی راﺟﻊ ﺑﻪ اﯾﻦ دﺳﺖﻧﻮﯾﺲ ﻧﻤﯿﺪوﻧﻪ‪ .‬ﻓﻌﻼً در ﺣﺪ ﻃﺮح ﮐﻠﯿﻪ‪.‬‬
‫ﺟﺰ ﺑﻪ وﯾﺮاﺳﺘﺎر ﺑﻪ ﮐﺲ دﯾﮕﻪای ﻧﺸﻮﻧﺶ ﻧﺪادم‪«.‬‬
‫ﻓﺎش ﺧﺎﻣﻮش ﻣﺎﻧﺪ‪.‬‬

‫‪ :Caduceus 1‬ﻋﺼﺎﯾﯽ ﺑﺎ دو ﻣﺎر ﭘﯿﭽﯿﺪه ﺑﻪ ﮔﺮد آن ﮐﻪ اﻣﺮوزه ﺑﻪ ﻧﻤﺎد ﭘﺰﺷﮑﯽ ﺗﺒﺪﯾﻠﺶ ﮐﺮدهاﻧﺪ‪ .‬اﯾﻦ ﻋﺼﺎ دارای دو ﺑﺎل ﻧﯿﺰ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ و در ﯾﻮﻧﺎن و روم ﻫﺮﻣﺲ‬
‫)ﻣﺮﮐﻮری(‪ ،‬ﭘﯿﺎمآور ﺧﺪاﯾﺎن و در ﻣﺼﺮ ﺛﻮت آن را ﺑﻪ ﻧﺸﺎن ﺻﻠﺢ ﺑﺎ ﺧﻮد ﺣﻤﻞ ﻣﯽﮐﺮده و ﺗﺎ ﻣﺪتﻫﺎ ﻧﯿﺰ در ﮐﺸﻮرﻫﺎی زﯾﺎدی ﻗﺎﺻﺪان و ﺳُﻔﺮا آن را ﺑﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪی ﺻﻠﺢدوﺳﺘﯽ‬
‫ﺑﺎ ﺧﻮد ﺣﻤﻞ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬در ﻣﺮﺗﺒﻪای آن را ﻣﺠﻤﻮﻋﻪای از ﻧﻤﺎدﻫﺎی ﺑﺎروری ﻫﻢ ﻣﯽداﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﻧﺸﺎن از ﻗﺪرت ﺟﺎدوﯾﯽ ﺧﺪاﯾﺎن دارد‪ .‬در ﻣﺪل ﯾﻮﻧﺎﻧﯽ‪ ،‬ﻋﺼﺎ ﺳﺮی ﮔﺮهﻣﺎﻧﻨﺪ دارد‬
‫و در ﻣﺪل ﻣﺼﺮی ﮐﻪ ﻗﺪﯾﻤﯽﺗﺮ اﺳﺖ ﺳﺮ ﻋﺼﺎ ﺳﺮ ﻣﺎر اﺳﺖ ﮐﻪ از آن دو ﺑﺎل ﺑﯿﺮون ﻣﯽزﻧﺪ‪ .‬از اﯾﻦ ﺳﺮ‪ ،‬دو ﺳﺮ از دو ﻣﺎر ﭘﯿﭽﯿﺪه ﺑﻪ ﮔﺮد درﺧﺖ ﺣﯿﺎت ﺑﻪ ﻧﺸﺎن ذﻫﻦ و ﻣﺎده‬
‫ﻣﻨﺸﻌﺐ ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬ﻣﺸﺎﺑﻪ اﯾﻦ ﻋﺼﺎ را ﻣﯽﺗﻮان در ﺑﺴﯿﺎری از اﺳﻄﻮرهﻫﺎی آﻓﺮﯾﻨﺶ دﯾﺪ ﮐﻪ در آنﻫﺎ آﻓﺮﯾﻨﺶ ﮔﯿﺘﯽ از داﯾﺮهای ﯾﺎ ﺳﺮی ﯾﺎ ﺗﺨﻤﯽ آﻏﺎز ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ ﻇﻠﻤﺎت آن‬
‫را ﻣﺤﺎط ﮐﺮده اﺳﺖ و از اﯾﻦ ﻫﯿﭽﺴﺘﺎنِ ﻣﺪوّر روح و ﻣﺎده ﻧﻤﺎﯾﺎن ﻣﯽﺷﻮد‪.‬‬

‫‪ 2‬ﻋَﻨْﺦ ﯾﺎ ﺻﻠﯿﺐ ﺣﻠﻘﻮی )‪ Ansate Cross‬ﯾﺎ ﺑﻪ ﻻﺗﯿﻦ ‪ (Crux Ansata‬ﻫﯿﺮوﮔﻠﯿﻒ ﮐﻬﻦ ﻣﺼﺮی ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎی »زﻧﺪﮔﯽ« و ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﺻﻠﯿﺒﯽ ﮐﻪ ﺣﻠﻘﻪای ﺑﻪ‬
‫ﺟﺎی ﺑﺨﺶ ﺑﺎﻻﯾﯽ آن اﺳﺖ‪ .‬در اﺻﻞ‪ ،‬اﯾﻦ ﻫﯿﺮوﮔﻠﯿﻒ زﻫﺪاﻧﯽ را ﺑﺎ ﺑﺨﺶ ﺣﻠﻘﻮی ﺑﺎﻻی آن ﻧﺸﺎن ﻣﯽداده ﮐﻪ ﻧﻤﺎد ﺑﺎروری ﺗﻠﻘﯽ ﻣﯽﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬اﯾﻦ ﻧﻤﺎد در ﺑﺴﯿﺎری از‬
‫ﮔﻮرﻧﻮﺷﺘﻪﻫﺎی ﻓﺮاﻋﻨﻪ‪ ،‬ﺑﻪ وﯾﮋه ﺗﻮتﻋﻨﺦآﻣﻮن‪ ،‬دﯾﺪه ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬ﮔﻮﯾﺎ‪ ،‬ﻋﻨﺦ ﺻﻮرت اﺑﺘﺪاﯾﯽ ﺻﻠﯿﺐ ﻣﺴﯿﺤﯽ ﺑﻮده اﺳﺖ‪ .‬ﻋﻨﺦ ﻧﻤﺎد ﯾﮕﺎﻧﮕﯽ زن و ﻣﺮد )ازﯾﺲ و ازﯾﺮﯾﺲ؛ ﻧﮕﺎه‬
‫ﮐﻨﯿﺪ ﺑﻪ ﭘﺎﻧﻮﺷﺖ ﺑﻌﺪ( ﯾﺎ ﻫﻤﺎن آﺳﻤﺎن و زﻣﯿﻦ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ‪ .‬زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﺴﯿﺤﯿﺎن اﯾﻦ ﻧﻤﺎد را دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﺑﺎ ﻗﻄﻊ داﯾﺮهی ﺑﺎﻻی آن ﺑﺨﺶ ﻣﺎدﯾﻨﻪی ﻧﻤﺎد را از ﻣﯿﺎن ﺑﺮدﻧﺪ‪ .‬اﯾﻦ‬
‫ﻣﻮﺿﻮع ﺑﺎ اﯾﻦ ﻧﻈﺮﯾﻪ ﻧﯿﺰ در ﺗﻄﺎﺑﻖ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ ﻣﺴﯿﺤﯿﺖ اﺑﺘﺪاﯾﯽ ﺷﺎﻣﻞ ﺗﺜﻠﯿﺚ ﻣﻘﺪﺳﯽ از ﻣﺮد‪ ،‬زن‪ ،‬ﮐﻮدک ﺑﻮده ﮐﻪ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ آﺷﻨﺎﺗﺮ آن ﯾﻌﻨﯽ اَب‪ ،‬اِﺑﻦ‪،‬‬
‫روحاﻟﻘﺪس ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬اﻣﺎ ﺗﯿﺖ را ﺧﻮن اﯾﺰﯾﺲ ﻧﯿﺰ ﻣﯽﺧﻮاﻧﻨﺪ‪ .‬از ﻟﺤﺎظ ﺷﮑﻞ ﭼﯿﺰی ﺷﺒﯿﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﺎن ﻋﻨﺦ اﺳﺖ‪ .‬در ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺗﯿﺖ ﻧﻤﺎد ﻗﺎﻋﺪﮔﯽ اﯾﺰﯾﺲ اﺳﺖ ﮐﻪ‬
‫ﻣﻌﻤﻮﻻً ﺑﺮ ﮔﺮدن ﻣﻮﻣﯿﺎﯾﯽ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﻣﯽﺷﺪه و ﻣﺮاد از آن ﺑﺮاﻧﮕﯿﺨﺘﻦ ﻧﯿﺮوی ﻣﺤﺎﻓﻆ اﯾﻦ اﻟﻬﻪ ﺑﻮده اﺳﺖ‪ .‬ﺗﯿﺖ ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً ﺑﺎ ﺟﺴﺪ ﻫﻤﻪی ﺣﮑّﺎم ﻣﺼﺮ و ﻫﻤﺴﺮاﻧﺸﺎن ﻣﺪﻓﻮن اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺑﺮﺧﯽ ﺑﺮ اﯾﻦ ﻋﻘﯿﺪهاﻧﺪ ﺑﺨﺶ ﺣﻠﻘﻮی ﻋﻨﺦ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎی آن اﺳﺖ ﮐﻪ ﻋﻨﺎﺻﺮ ارﺑﻌﻪ ﺗﺤﺖاﻟﺤﻔﻆ ﺣﺎﻣﻞ ﻫﺴﺘﻨﺪ و ﯾﺎ آن ﮐﻪ داﯾﺮهی ﺑﺎﻻ ﻧﻤﺎد اﺑﺪﯾﺖ اﺳﺖ و ﻣﺎﺑﻘﯽ ﻧﻤﺎد ﺟﻬﺎن‬
‫ﻣﺤﺪود و ﯾﺎ آن ﮐﻪ ﺣﺎﻣﻞ اﯾﻦ ﺻﻠﯿﺐ ﺧﻮد ﺟﻬﺎﻧﯽ در ﻧﻬﺎن دارد‪ .‬ﺑﻪ ﻋﻘﯿﺪهی ﺑﺮﺧﯽ ﻧﯿﺰ ﻋﻨﺦ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎی آن اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺸﺮ و ﻫﻤﻪی ﺣﯿﻮاﻧﺎت از داﯾﺮهی اﻟﻬﯽ‪-‬روﺣﺎﻧﯽ ﺑﯿﺮون‬
‫اﻓﺘﺎدهاﻧﺪ و در ﺟﻬﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﻃﺮﯾﻖ ﻧﺮ‪-‬ﻣﺎده زادووﻟﺪ ﮐﻨﻨﺪ ﻫﺒﻮط ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬

‫‪ 3‬ﺳﺎزی ﮐﻪ ﺷﮑﻠﯽ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﻋﻨﺦ دارد و از آنﺟﺎ ﮐﻪ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﺣِﺖﺣِﺮت )ﯾﮑﯽ از ﻗﺪﯾﻤﯽﺗﺮﯾﻦ و ﺑﺰرگﺗﺮﯾﻦ اﻟﻬﻪﻫﺎی ﻣﺼﺮ ﺑﺎﺳﺘﺎن و ﺗﺠﺴﺪ آﺳﻤﺎن( و ﺑﻌﺪ از او اﯾﺰﯾﺲ‬
‫ﺑﻮده اﺳﺖ )ﭘﺎﻧﻮﺷﺖﻫﺎی ﺑﻌﺪ( آن را ﻋﻤﻮﻣﺎً زﻧﺎن ﻣﯽﻧﻮاﺧﺘﻪاﻧﺪ‪ .‬ﺳﯿﺴﺘﺮام ﺷﺒﯿﻪ ﺑﻪ ﭼﻮب دوﺷﺎﺧﻪی درﺧﺖ اﺳﺖ و آن را از ﻃﻼ ﯾﺎ ﻧﻘﺮه ﯾﺎ ﭼﻮب ﯾﺎ رس ﻣﯽﺳﺎزﻧﺪ و در ﻗﺴﻤﺖ‬
‫‪-7‬ﺷﮑﻞ ﺑﺎﻻی ﺳﺎز دو ردﯾﻒ ﻗﺮصﻫﺎی ﻓﻠﺰی ﮐﻮﭼﮏ ﻗﺮار دارد ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﮑﺎن دادن ﺳﺎز ﺑﻪ ﺻﺪا در ﻣﯽآﻣﺪﻧﺪ‪ .‬در ﻧﻮع ﻣﺼﺮی ﺳﯿﺴﺘﺮام‪ ،‬ﺳﺮِ ﺳﺎز ﺑﺎ ﭼﻮب ﻧﺎزﮐﯽ ﺑﺴﺘﻪ‬
‫ﻣﯽﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬اﯾﻦ ﺳﺎز ﻫﻨﻮز ﻫﻢ در ﺑﺮﺧﯽ آﯾﯿﻦﻫﺎی ﺟﺎدوﯾﯽ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬ﮔﻮﯾﺎ ﻗﺮصﻫﺎی ﻓﻠﺰی اﯾﻦ ﺳﺎز اﯾﺠﺎد ﺣﺎﻟﺘﯽ رﺧﻮتآور و ﺷﺒﻪروﺣﺎﻧﯽ در ﺷﻨﻮﻧﺪه ﻣﯽﻧﻤﺎﯾﺪ؛‬
‫ﻫﻤﺎن ﺣﺎﻟﺘﯽ ﮐﻪ زﻧﺠﯿﺮﻫﺎی دَف در ﻣﺤﺎﻓﻞ ﺻﻮﻓﯿﺎﻧﻪی اﯾﺮاﻧﯽ ﻣﯽﻧﻤﺎﯾﺪ و ﻋﻤﻼً دف را ﺳﺎزی ﺟﺪاﻧﺸﺪﻧﯽ از ﺣﻠﻘﻪی دروﯾﺸﺎن ﮐﺮده اﺳﺖ و ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪای اﻫﻤﯿﺖ ﯾﺎﻓﺘﻪ ﮐﻪ‬
‫ﻣﺮﺗﺒﻪاش را ﺗﺎ ﺣﺪ ﺗﺠﻠﯽ ﺧﺪا ﺑﺎﻻ ﻣﯽﺑﺮﻧﺪ‪.‬‬

‫‪ 4‬در اﺳﺎﻃﯿﺮ ﻣﺼﺮ ﺑﺎﺳﺘﺎن‪ ،‬ﯾﮑﯽ از دﺧﺘﺮان ﻧﻮت )آﺳﻤﺎن( و ﮔﺐ )زﻣﯿﻦ(‪ ،‬ﻫﻤﺴﺮ و ﺧﻮاﻫﺮ ازﯾﺮﯾﺲ و ﻣﺎدر ﺣﺮوس؛ در اﺻﻞ رﺑﻪاﻟﻨﻮع ﻃﺒﯿﻌﺖ و ﺑﺎروری ﺑﻮد و ﺳﭙﺲ‬
‫ﻣﻈﻬﺮ ﭘﺎﮐﯽ و ارزش اﺧﻼﻗﯽ ﺷﺪ‪ .‬ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﻫﻮﺷﻤﻨﺪﯾﺶ ﺟﺎدوﮔﺮی ﺑﺰرگ ﺑﻪ ﺷﻤﺎر ﻣﯽآﻣﺪ‪ .‬او را ﮔﺎﻫﯽ ﺑﺎ ﺗﺎﺟﯽ ﻣﺘﺸﮑﻞ از دو ﺷﺎخ ﮔﺎو و ﺧﻮرﺷﯿﺪ ﻣﺠﺴﻢ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﮔﺎه ﻧﯿﺰ‬
‫ﺑﺎ ﺑﺎلﻫﺎی ﺑﺰرگ ﮔﺴﺘﺮده ﺑﺮای ﺣﻤﺎﯾﺖ و ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﺗﺠﺴﻢ ﻣﯽﯾﺎﻓﺖ‪.‬‬

‫‪ 5‬در اﺳﺎﻃﯿﺮ ﻣﺼﺮ ﺑﺎﺳﺘﺎن‪ ،‬ﻓﺮزﻧﺪ ازﯾﺮﯾﺲ و اﯾﺰﯾﺲ ﻓﺮﻣﺎﻧﺮوای آﺳﻤﺎن ﺑﻮد و ﻓﺮﻋﻮن ﺗﺠﻠﯽ زﻣﯿﻨﯽ او ﺗﻠﻘﯽ ﻣﯽﺷﺪ‪ .‬او ﺧﺪای آﺳﻤﺎن و ﻧﻮر و ﻧﯿﮑﯽ در اﺳﺎﻃﯿﺮ ﻣﺼﺮﺑﻮد‪.‬‬
‫ﭘﺲ از آن ﮐﻪ ازﯾﺮﯾﺲ را ﺑﺮادر ﺑﺪﺳﮕﺎﻟﺶ‪ ،‬ﺳِﺖ )ﺧﺪای ﻇﻠﻤﺖ و ﭘﻠﯿﺪی( ﺑﻪ ﻗﺘﻞ رﺳﺎﻧﺪ‪ ،‬ﺣﺮوس اﻧﺘﻘﺎم ﺧﻮن ﭘﺪر را ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﺣﺮوس ﮐﻪ در ﺳﺮاﺳﺮ ﻣﺼﺮ ﻣﯽﭘﺮﺳﺘﯿﺪﻧﺪ‪ ،‬ﻣﻌﻤﻮﻻً‬
‫ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﻗﻮش و ﯾﺎ اﻧﺴﺎﻧﯽ ﺑﺎ ﺳﺮِ ﻗﻮش ﺑﻪ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﮐﺸﯿﺪه ﻣﯽﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﮔﺎه ﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﮐﻮدﮐﯽ ﮐﻪ ﮐﻪ اﻧﮕﺸﺖ ﺑﺮﻟﺐ ﻧﻬﺎده و ﯾﺎ اﯾﻦ ﮐﻪ از اﯾﺰﯾﺲ ﺷﯿﺮ ﻣﯽﺧﻮرَد ﺗﺠﺴﻢ‬
‫ﻣﯽﯾﺎﻓﺖ‪.‬‬

‫‪-23-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻟﻨﮕﺪان ﻫﻢ اﺿﺎﻓﻪ ﻧﮑﺮد ﮐﻪ ﭼﺮا ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎل آن را ﺑﻪ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﻧﺸﺎن داده اﺳﺖ‪ .‬ﯾﮏ ﻃﺮح ﮐﻠﯽ ﺳﯿﺼﺪﺻﻔﺤﻪای ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﺮدﯾﺪ ﻧﺎم‬
‫»ﻧﻤﺎدﻫﺎی ﻣﺎدﯾﻨﻪیِ ﻣﻘﺪسِ از ﯾﺎد رﻓﺘﻪ« را ﺑﺮ آن ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد و ﺑﺮداﺷﺖﻫﺎی ﺳﺨﺖ ﻧﺎﻣﺘﻌﺎرﻓﯽ از ﺷﻤﺎﯾﻞﻫﺎیِ ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻪﺷﺪهیِ دﯾﻨﯽ اراﺋﻪ ﻣﯽداد‬
‫و ﻣﻄﻤﺌﻨﺎً ﺑﺴﯿﺎر ﺑﺤﺚﺑﺮاﻧﮕﯿﺰ ﻣﯽﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﻃﺮف ﭘﻠﻪﺑﺮﻗﯽﻫﺎی ﺑﯽﺣﺮﮐﺖ ﻣﯽرﻓﺖ ﮐﻪ ﻧﺎﮔﻬﺎن ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﻓﺎش ﮐﻨﺎرش ﻧﯿﺴﺖ‪ .‬ﭼﺮﺧﯿﺪ و دﯾﺪ او ﭼﻨﺪ ﻣﺘﺮ آن ﻃﺮفﺗﺮ ﻧﺰدﯾﮏ‬
‫آﺳﺎﻧﺴﻮر ﻣﺨﺼﻮص ﮐﺎرﻣﻨﺪان اﯾﺴﺘﺎده اﺳﺖ‪.‬‬
‫در آﺳﺎﻧﺴﻮر ﮐﻪ ﺑﺎز ﺷﺪ ﻓﺎش ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﺎ آﺳﺎﻧﺴﻮر ﻣﯿﺮﯾﻢ‪ .‬ﺣﺘﻤﺎً ﻣﯿﺪوﻧﯿﺪ ﮐﻪ ﮔﺎﻟﺮی ﭘﯿﺎده از اﯾﻦﺟﺎ ﻓﺎﺻﻠﻪی زﯾﺎدی داره‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان اﮔﺮﭼﻪ ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﮐﻪ آﺳﺎﻧﺴﻮر راه ﻃﻮﻻﻧﯽ و دوﻃﺒﻘﻪای ﺗﺎ ﺟﻨﺎح دﻧﻮن را ﮐﻮﺗﺎه ﻣﯽﮐﻨﺪ ﻫﻢﭼﻨﺎن اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻓﺎش ﺑﯽﻗﺮاری ﻧﺸﺎن ﻣﯽداد و در را ﺑﺎز ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻪ ﺑﻮد‪» .‬اﺗﻔﺎﻗﯽ اﻓﺘﺎده؟«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﻧﻔﺴﺶ را ﺑﯿﺮون داد و ﺑﻪ آﺳﺎﻧﺴﻮرِ روﺑﺎز ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪ .‬ﺑﻪ ﺧﻮد ﺗﻠﻘﯿﻦ ﮐﺮد‪ :‬ﻫﯿﭻ اﺗﻔﺎﻗﯽ ﻧﻤﯿﻔﺘﻪ‪ .‬ﺑﻪ زور ﺧﻮدش را ﺑﻪ ﻃﺮف آﺳﺎﻧﺴﻮر‬
‫ﮐﺸﺎﻧﺪ‪ .‬ﭘﺴﺮﺑﭽﻪ ﮐﻪ ﺑﻮد درون ﭼﺎه ﻣﺘﺮوﮐﯽ اﻓﺘﺎد و ﻗﺒﻞ از رﺳﯿﺪن ﻧﯿﺮوی ﻧﺠﺎت ﺳﺎﻋﺖﻫﺎ آنﺟﺎ ﻣﺤﺒﻮس ﻣﺎﻧﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ از آن دﭼﺎر ﺗﺮس ﺷﺪﯾﺪی از‬
‫ﻓﻀﺎﻫﺎی ﺑﺴﺘﻪای ﻣﺜﻞ آﺳﺎﻧﺴﻮر ﯾﺎ ﻣﺘﺮو ﯾﺎ زﻣﯿﻦ اﺳﮑﻮاش ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺮﺗﺐ ﺑﻪ ﺧﻮدش ﻣﯽﮔﻔﺖ ﮐﻪ آﺳﺎﻧﺴﻮر وﺳﯿﻠﻪی ﮐﺎﻣﻼً اﻣﻨﯽ اﺳﺖ‪ .‬اﻣﺎ‬
‫ﺑﺎورش ﻧﻤﯽﺷﺪ‪ .‬ﯾﻪ ﺟﻌﺒﻪ ﮐﻮﭼﯿﮏ آﻫﻨﯽ و ﻣﻌﻠﻖ ﺗﻮی ﯾﻪ ﭼﺎه! ﻧﻔﺴﺶ را ﺣﺒﺲ ﮐﺮد و داﺧﻞ ﺷﺪ‪ .‬ﺣﺲ ﻣﯽﮐﺮد ﺧﻮن درون رگﻫﺎﯾﺶ‬
‫ﻣﯽﺟﻮﺷﺪ‪ .‬درﻫﺎ ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬دو ﻃﺒﻘﻪ‪ .‬ده ﺛﺎﻧﯿﻪ‪.‬‬
‫آﺳﺎﻧﺴﻮر ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺑﺎﻻ رﻓﺘﻦ ﮐﺮد‪ .‬ﻓﺎش ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺷﻤﺎ و آﻗﺎی ﺳﻮﻧﯿﺮ ﺣﺘﯽ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺣﺮف ﻫﻢ ﻧﺰده ﺑﻮدﯾﺪ؟ ﻫﯿﭻ ﻣﮑﺎﺗﺒﻪای ﺑﯿﻦ ﺷﻤﺎ ﻧﺒﻮد؟ ﻫﯿﭻ‬
‫وﻗﺖ ﭼﯿﺰی ﺑﺮای ﻫﻢ ﻧﻔﺮﺳﺘﺎدﯾﺪ؟«‬
‫ﯾﮏ ﺳﺆال ﻏﺮﯾﺐ دﯾﮕﺮ! ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺎز ﻫﻢ ﺳﺮش را ﺗﮑﺎن داد‪» .‬ﻧﻪ‪ .‬ﻫﯿﭻ وﻗﺖ‪«.‬‬
‫ﻓﺎش ﺳﺮش را ﮐﺞ ﮐﺮد؛ ﻣﺜﻞ اﯾﻦ ﮐﻪ دوﺑﺎره ﯾﺎدداﺷﺖ ﺑﺮﻣﯽداﺷﺖ‪ .‬ﭼﯿﺰی ﻧﮕﻔﺖ و ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﺑﻪ درﻫﺎی ﮐﺮوﻣﯽ ﻣﻘﺎﺑﻠﺶ ﺧﯿﺮه ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﻣﯽﮐﻮﺷﯿﺪ ﺑﻪ ﭼﯿﺰی ﺑﻪ ﺟﺰ ﭼﻬﺎردﯾﻮاری اﻃﺮاﻓﺶ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﺪ‪ .‬اﻧﻌﮑﺎسِ ﮔﯿﺮهیﮐﺮاواتِ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه را روی درﻫﺎی ﺑﺮاق آﺳﺎﻧﺴﻮر‬
‫دﯾﺪ—ﺻﻠﯿﺒﯽ ﻧﻘﺮهای ﺑﺎ ﺳﯿﺰده ﻗﻄﻌﻪی ﮐﺎر ﮔﺬاﺷﺘﻪ از ﺳﻨﮓ ﺳﯿﺎه ﺳﻠﯿﻤﺎﻧﯽ‪ .‬ﻟﻨﮕﺪان اﻧﺪﮐﯽ ﺗﻌﺠﺐ ﮐﺮد‪ .‬اﯾﻦ ﻧﺸﺎﻧﻪ را ﺑﺎ ﻋﻨﻮان ‪Crux‬‬
‫‪ Gemmata‬ﯾﺎ »ﭼﻠﯿﭙﺎی ﻣﺮﺻّﻊ« ﻣﯽﺷﻨﺎﺧﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺻﻠﯿﺒﯽ ﺑﺎ ﺳﯿﺰده ﺟﻮاﻫﺮ و ﻧﻤﺎدی در دﯾﻦ ﻣﺴﯿﺢ از ﻋﯿﺴﯽ و دوازده ﺣﻮّارﯾﺶ ﺑﻮد‪ .‬ﻟﻨﮕﺪان‬
‫ﺗﻮﻗﻊ ﻧﺪاﺷﺖ رﯾﯿﺲ ﭘﻠﯿﺲ ﭘﺎرﯾﺲ اﯾﻦ ﻃﻮر آﺷﮑﺎرا دﯾﻨﺶ را ﺟﺎر ﺑﺰﻧﺪ‪ .‬آنﻫﺎ در ﻓﺮاﻧﺴﻪ ﺑﻮدﻧﺪ و اﯾﻦﺟﺎ دﯾﻦ ﺣﻖ ﻃﺒﯿﻌﯽ ﻧﺒﻮد‪.‬‬
‫ﻓﺎش ﻧﺎﮔﻬﺎن ﮔﻔﺖ‪» :‬ﭼﻠﯿﭙﺎی ﻣﺮﺻّﻌﻪ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﯾﮑّﻪ ﺧﻮرد‪ .‬ﭼﺸﻤﺎن ﻓﺎش ﻫﻢ روی ﻫﻤﺎن اﻧﻌﮑﺎس اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد‪.‬‬
‫آﺳﺎﻧﺴﻮر ﺑﺎ ﺗﮑﺎﻧﯽ اﯾﺴﺘﺎد و درﻫﺎ ﺑﺎز ﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﯿﺮون آﻣﺪ و داﺧﻞ راﻫﺮو رﻓﺖ‪ .‬ﻣﺸﺘﺎقِ ﺑﻮدن در ﻓﻀﺎی ﺑﺎزی ﺑﻮد ﮐﻪ ﺳﻘﻒ ﺑﻠﻨﺪ و ﻣﺸﻬﻮر ﮔﺎﻟﺮیﻫﺎی ﻟﻮور ﻓﺮاﻫﻢ‬
‫ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻫﻤﺎن ﭼﯿﺰی ﻧﺒﻮد ﮐﻪ اﻧﺘﻈﺎر داﺷﺖ‪.‬‬
‫ﺑﺎ ﺷﮕﻔﺘﯽ اﯾﺴﺘﺎد‪.‬‬
‫ﻓﺎش ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ او اﻧﺪاﺧﺖ‪» .‬ﮔﻤﺎن ﮐﻨﻢ ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﺗﻮی اﯾﻦ ﺳﺎﻋﺖ ﻟﻮور رو ﻧﺪﯾﺪه ﺑﻮدﯾﺪ‪ ،‬درﺳﺘﻪ؟«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺎ ﺧﻮد اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ ﮐﻪ ﻧﻪ و ﺳﻌﯽ ﮐﺮد ﺑﺮ ﺧﻮدش ﻣﺴﻠﻂ ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﺗﺎﻻرﻫﺎی ﻫﻤﯿﺸﻪآراﺳﺘﻪی ﻟﻮور اﻣﺸﺐ ﺗﺎرﯾﮑﯽ ﻋﺠﯿﺒﯽ داﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﺟﺎی آن ﻧﻮر ﺳﻔﯿﺪی ﮐﻪ ﻣﯽﺑﺎﯾﺴﺖ از ﺑﺎﻻ ﻣﯽﺗﺎﺑﯿﺪ‪ ،‬ﮔُﻠﻪﺑﻪﮔُﻠﻪ ﻧﻮرِ ﻗﺮﻣﺰِ‬
‫ﻣﺮدهای از ﻫﺮ ﻗﺮﻧﯿﺰ ﻣﺜﻞ ﻟﮑﻪﻫﺎﯾﯽ ﻣﺘﻨﺎوب روی ﮐﺎﺷﯽﻫﺎی ﮐﻒ اﻓﺘﺎده ﺑﻮد‪.‬‬

‫‪-24-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﺑﻪ ﺳﺮﺳﺮای ﺗﺎرﯾﮏ ﮐﻪ ﻧﮕﺮﯾﺴﺖ‪ ،‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮش رﺳﯿﺪ ﮐﻪ اﯾﻦ ﺻﺤﻨﻪﻫﺎ ﺑﺮاﯾﺶ آﺷﻨﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﻋﻤﻼً ﻫﻤﻪی ﻣﻮزهﻫﺎ از اﯾﻦ روش ﺗﺒﻌﯿﺖ‬
‫ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﯾﻌﻨﯽ در ﺷﺐ ﻧﻮر ﻗﺮﻣﺰی را در ﻣﮑﺎﻧﯽ دﻗﯿﻖ ﺗﻌﺒﯿﻪ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ ارﺗﻔﺎع ﭼﻨﺪاﻧﯽ ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ و ﻫﻢ اﻣﮑﺎن رﻓﺖ و آﻣﺪ راﺣﺖ را ﺑﻪ‬
‫ﮐﺎرﻣﻨﺪان ﺑﺪﻫﺪ و ﻫﻢ ﺧﻄﺮ ﻧﻮرﺧﻮردن ﺑﯿﺶ از اﻧﺪازهی ﻧﻘﺎﺷﯽﻫﺎ را ﺑﻪ ﺣﺪاﻗﻞ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ‪ .‬اﻣﺸﺐ ﻣﻮزه ﺣﺎل و ﻫﻮای ﻏﻢاﻓﺰاﯾﯽ داﺷﺖ‪ .‬ﺳﺎﯾﻪﻫﺎی‬
‫ﺑﻠﻨﺪ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ رﺧﻨﻪ ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ و ﺳﻘﻒ ﮐﻤﺎﻧﯽ و ﺳﺮ ﺑﻪ ﻓﻠﮏ ﮐﺸﯿﺪهاش ﻣﺜﻞ ﺧﻸ ﺗﺎرﯾﮏ و ﺗﻬﯽ ﻣﯽﻧﻤﻮد‪.‬‬
‫ﻓﺎش ﮔﻔﺖ‪» :‬از اﯾﻦ ﻃﺮف‪ «.‬و ﻧﺎﮔﺎه ﺑﻪ راﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪای از ﭼﻨﺪﯾﻦ ﮔﺎﻟﺮی ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺑﻪ ﻫﻢ ﭘﯿﭽﯿﺪ‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان او را دﻧﺒﺎل ﮐﺮد‪ .‬ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺑﻪﺗﺪرﯾﺞ ﺑﻪ ﺗﺎرﯾﮑﯽ ﺧﻮ ﻣﯽﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‪ .‬ﭘﯿﺮاﻣﻮﻧﺶ اﻧﮕﺎر ﻫﻤﻪی ﻧﻘﺎﺷﯽﻫﺎ ﻣﺜﻞ ﻋﮑﺲﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ در‬
‫ﺗﺎرﯾﮏﺧﺎﻧﻪای ﺑﺰرگ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ ﺟﺎن ﻣﯽﮔﺮﻓﺘﻨﺪ و ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎﻧﺸﺎن او را ﻣﯿﺎن اﺗﺎقﻫﺎ دﻧﺒﺎل ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺑﻮی ﺗﻨﺪ و آﺷﻨﺎی ﻫﻮای ﻣﻮزه را‬
‫اﺳﺘﺸﻤﺎم ﮐﺮد‪ .‬راﯾﺤﻪی ﻣﺎدهی ﺧﺸﮏ و ﯾﻮﻧﯿﺪهای ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﻘﺎدﯾﺮ اﻧﺪﮐﯽ ﮐﺮﺑﻦ در ﺧﻮد داﺷﺖ؛ اﯾﻦ ﻣﺎده‪ ،‬ﻓﺮآوردهی ﺻﻨﻌﺘﯽای از‬
‫رﻃﻮﺑﺖزداﻫﺎﯾﯽ ﺑﺎ ﺻﺎﻓﯽ زﻏﺎل ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎزﯾﺎﺑﯽ ﻣﯽﺷﺪﻧﺪ ﺗﺎ ﺟﻠﻮی ﺗﺎﺛﯿﺮاتِ ﻣﺨﺮبِ ﺧﻮرﻧﺪﮔﯽِ دیاﮐﺴﯿﺪﮐﺮﺑﻦِ ﻧﺎﺷﯽ از ﺑﺎزدم ﺑﺎزدﯾﺪﮐﻨﻨﺪﮔﺎن را‬
‫ﺑﮕﯿﺮد‪.‬‬
‫دورﺑﯿﻦﻫﺎی ﮐﺎر ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﺎﻻی دﯾﻮارﻫﺎ ﭘﯿﺎم واﺿﺤﯽ را ﻣﯽرﺳﺎﻧﺪﻧﺪ‪ :‬ﻣﺎ ﺷﻤﺎ را ﻣﯽﺑﯿﻨﯿﻢ‪ .‬ﺑﻪ ﭼﯿﺰی دﺳﺖ ﻧﺰﻧﯿﺪ‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان اﺷﺎرهای ﺑﻪ دورﺑﯿﻦﻫﺎ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑِﯿﻦﺷﻮن دورﺑﯿﻦ واﻗﻌﯽ ﻫﻢ ﻫﺴﺖ؟«‬
‫ﻓﺎش ﺑﺎ ﺗﮑﺎن ﺳﺮش ﻧﻔﯽ ﮐﺮد‪» .‬ﻣﻌﻠﻮﻣﻪ ﮐﻪ ﻧﻪ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺗﻌﺠﺐ ﻧﮑﺮد‪ .‬ﻫﺰﯾﻨﻪی ﻣﺮاﻗﺒﺖ ﺑﺎ دورﺑﯿﻦ در ﻣﻮزهای ﺑﻪ اﯾﻦ وﺳﻌﺖ‪ ،‬ﮐﻤﺮﺷﮑﻦ و ﻣﻀﺎف ﺑﺮ آن ﺑﯽﻓﺎﯾﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ وﺟﻮد ﻫﮑﺘﺎرﻫﺎ‬
‫ﮔﺎﻟﺮی ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﻣﯽﺷﺪﻧﺪ ﻣﻮزهی ﻟﻮور ﻋﻤﻼً ﻧﯿﺎز ﺑﻪ ﺻﺪﻫﺎ ﻣﺘﺼﺪی داﺷﺖ ﮐﻪ ﺻﺮﻓﺎً ﺑﻪ ﺻﻔﺤﻪی ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮن ﭼﺸﻢ ﺑﺪوزﻧﺪ‪ .‬اﮐﺜﺮ ﻣﻮزهﻫﺎ‬
‫از ﺷﯿﻮهی »اﻣﻨﯿﺖ ﭘﯿﺶﮔﯿﺮاﻧﻪ« ﭘﯿﺮوی ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺑﯿﺮون ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻦ ﺳﺎرﻗﺎن را ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﻨﯿﺪ‪ .‬آنﻫﺎ را ﺣﺒﺲ ﮐﻨﯿﺪ‪ .‬اﮔﺮ ﻣﺘﺠﺎوز ﺑﻪ ﯾﮑﯽ از آﺛﺎر‬
‫ﻫﻨﺮی دﺳﺖ ﻣﯽزد ﺳﯿﺴﺘﻢ اﻣﻨﯿﺘﯽ ﺑﻪ ﮐﺎر ﻣﯽاﻓﺘﺎد و ﺳﺎرق‪ ،‬ﺣﺘﯽ ﻗﺒﻞ از آن ﮐﻪ ﭘﻠﯿﺲ ﺳﺮ ﺑﺮﺳﺪ‪ ،‬ﺑﺪون اﯾﻦ ﮐﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﻮد ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺧﻮدش را‬
‫در ﺣﺒﺲ ﻣﯽﯾﺎﻓﺖ‪.‬‬
‫ﺻﺪاﻫﺎﯾﯽ در راﻫﺮوی ﻣﺮﻣﺮﯾﻦ اﻧﻌﮑﺎس داﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﯿﺪ ﮐﻪ ﻣﻨﺒﻊ ﺻﺪا ﺷﺎهﻧﺸﯿﻦ ﻋﻘﺐﻧﺸﺴﺘﻪای ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺳﻤﺖ راﺳﺘﺸﺎن ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺷﻌﺎﻋﯽ درﺧﺸﺎن از آﻧﺠﺎ ﺑﻪ ﺑﯿﺮون ﻣﯽﺗﺮاوﯾﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه ﺑﻪ آﻧﺠﺎ اﺷﺎرهای ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪» :‬دﻓﺘﺮ رﯾﯿﺲ ﻣﻮزه‪«.‬‬
‫ﺑﻪ ﺷﺎهﻧﺸﯿﻦ ﮐﻪ ﻧﺰدﯾﮏﺗﺮ ﺷﺪﻧﺪ ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺎ دﻗﺖ ﺑﻪ راﻫﺮوی ﮐﻮﭼﮑﯽ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد ﮐﻪ اﺗﺎق ﻣﻄﺎﻟﻌﻪی ﺳﻮﻧﯿﺮ ﺑﻮد؛ اﺗﺎﻗﯽ ﻣﺠﻠﻞ و ﮔﺮم—‬
‫اﺛﺎﺛﯿﻪی ﭼﻮﺑﯽ و آﺛﺎری از ﮐﻬﻦ‪-‬ﻧﻘﺎﺷﺎن‪ 1‬و ﻣﯿﺰ آﻧﺘﯿﮏ و ﻓﻮقاﻟﻌﺎدهای ﮐﻪ ﻣﺠﺴﻤﻪی ﻧﯿﻢﻣﺘﺮی ﺷﻮاﻟﯿﻪای ﺗﺎ ﺑُﻦِ دﻧﺪان ﻣﺴﻠﺢ روی آن ﻗﺮار‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﭼﻨﺪ ﻣﺄﻣﻮرِ ﭘﻠﯿﺲِ ﭘﺮ ﺟﻨﺐ و ﺟﻮش داﺧﻞ اﺗﺎق اﯾﻦ ﻃﺮف و آن ﻃﺮف ﻣﯽرﻓﺘﻨﺪ و ﺑﺎ ﺗﻠﻔﻦ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ و ﯾﺎدداﺷﺖ ﺑﺮﻣﯽداﺷﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﯾﮑﯽ از آﻧﻬﺎ ﭘﺸﺖ ﻣﯿﺰ ﺳﻮﻧﯿﺮ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد و ﺑﺎ ﮐﺎﻣﭙﯿﻮﺗﺮ ﻟَﭗﺗﺎﭘﺶ ﭼﯿﺰﻫﺎﯾﯽ را ﺗﺎﯾﭗ ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﯿﺪ ﮐﻪ دﻓﺘﺮ ﺧﺼﻮﺻﯽ رﯾﯿﺲ ﻣﻮزه را‬
‫ﺳﺘﺎد ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﯽ د‪.‬س‪.‬ﭘﯽ‪.‬ژ ﮐﺮده ﺑﺎﺷﻨﺪ‪.‬‬

‫‪“Messieurs, Ne nous dérangez pas sous aucun prétexte.‬‬ ‫ﻓﺎش ﺻﺪا زد و ﻫﻤﻪ ﺑﺮﮔﺸﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫‪Entendu?”2‬‬
‫ﻫﻤﮕﯽ ﺑﻪ ﻋﻼﻣﺖ ﺗﻔﻬﯿﻢ ﺳﺮ ﺗﮑﺎن دادﻧﺪ‪.‬‬

‫‪ Old Master 1‬ﯾﺎ ﮐﻬﻦ‪-‬ﻧﻘﺎش ﻟﻔﻈﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ در اﺷﺎره ﺑﻪ ﻧﻘﺎﺷﺎن ﺑﺰرگ ﺳﺪهﻫﺎی ‪ 15‬ﺗﺎ ‪ 18‬ﺑﻪ ﮐﺎر ﻣﯽرود‪.‬‬

‫‪ 2‬ﺑﻪ ﻓﺮاﻧﺴﻪ‪» :‬آﻗﺎﯾﻮن! ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﺑﻪ ﻫﯿﭻ وﺟﻬﯽ ﻣﺰاﺣﻢ ﻣﺎ ﻧﻤﯿﺸﻪ‪ .‬روﺷﻨﻪ؟«‬

‫‪-25-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﻪ ﺣﺪ ﮐﺎﻓﯽ ﺗﺎﺑﻠﻮی ‪ NE PAS DERANGER‬ﯾﺎ »ﻣﺰاﺣﻢ ﻧﺸﻮﯾﺪ« ﺑﻪ در اﺗﺎﻗﺶ در ﻫﺘﻞﻫﺎ آوﯾﺰان ﮐﺮده ﺑﻮد ﮐﻪ ﻓﺤﻮای‬
‫ﮐﻼم ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه را درک ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺗﺤﺖ ﻫﯿﭻ ﺷﺮاﯾﻄﯽ ﺑﺮاﯾﺸﺎن ﻣﺰاﺣﻤﺖ اﯾﺠﺎد ﻧﻤﯽﮐﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫اﺟﺘﻤﺎع ﻣﺄﻣﻮران را ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ و ﻓﺎش او را ﺑﻪ راﻫﺮوی ﺗﺎرﯾﮑﯽ راﻫﻨﻤﺎﯾﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﺳﯽ ﻣﺘﺮ ﺟﻠﻮﺗﺮ‪ ،‬دروازهی ﻣﺸﻬﻮرﺗﺮﯾﻦ ﺑﺨﺶ ﻟﻮور‬
‫ﻗﺪ ﻋﻠﻢ ﮐﺮد—ﻻ ﮔﺮان ﮔﺎﻟﺮی‪—1‬راﻫﺮوی ﺑﯽﭘﺎﯾﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﭘﺮارزشﺗﺮﯾﻦ ﺷﺎﻫﮑﺎرﻫﺎی ﻫﻨﺮی اﯾﺘﺎﻟﯿﺎ را در ﺧﻮد داﺷﺖ‪ .‬ﻟﻨﮕﺪان ﺑﻪ اﯾﻦ ﻧﺘﯿﺠﻪ رﺳﯿﺪه‬
‫ﺑﻮد ﮐﻪ ﺟﺴﺪ ﺳﻮﻧﯿﺮ را در اﯾﻦ ﻣﮑﺎن ﺑﺎﯾﺪ ﭘﯿﺪا ﮐﺮده ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬ﭘﺎرﮐﺖﻫﺎی ﻣﻌﺮوف ﮔﺮاﻧﺪ ﮔﺎﻟﺮی در ﻋﮑﺲ ﭘﻮﻻروﯾﺪ ﻫﻢ ﺑﯽاﺷﺘﺒﺎه ﺗﺸﺨﯿﺺدادﻧﯽ‬
‫ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺟﻠﻮﺗﺮ ﻟﻨﮕﺪان ورودﯾﯽ را دﯾﺪ ﮐﻪ دروازهی آﻫﻨﯽ ﻋﻈﯿﻤﯽ آن را ﻣﺴﺪود ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺜﻞ دروازهی ﻗﻠﻌﻪﻫﺎی ﻗﺮون وﺳﻄﯽ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﯽآﻣﺪ‬
‫ﮐﻪ ﻣﯽﺑﺎﯾﺴﺖ راه ارﺗﺶﻫﺎی ﻏﺎرﺗﮕﺮ را ﻣﺴﺪود ﻣﯽﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺑﻪ دروازه ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﻓﺎش ﮔﻔﺖ‪» :‬اﻣﻨﯿﺖ ﭘﯿﺶﮔﯿﺮاﻧﻪ‪«.‬‬
‫ﺣﺘﯽ در ﺗﺎرﯾﮑﯽ ﭼﻨﯿﻦ ﻣﯽﻧﻤﻮد ﮐﻪ ﻗﺎدر ﺑﻪ ﻣﻘﺎوﻣﺖ در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﯾﮏ ﺗﺎﻧﮏ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﭘﺸﺖِ دروازه‪ ،‬از ﺑﯿﻦ ﻣﯿﻠﻪﻫﺎ ﻟﻨﮕﺪان ﺑﻪ ﻏﺎر ﻇﻠﻤﺎﻧﯽ ﮔﺮاﻧﺪ‬
‫ﮔﺎﻟﺮی ﭼﺸﻢ دوﺧﺖ‪.‬‬
‫»اول ﺷﻤﺎ ﺑﻔﺮﻣﺎﯾﯿﺪ آﻗﺎی ﻟﻨﮕﺪان‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﭼﺮﺧﯿﺪ‪» :‬ﮐﺠﺎ؟«‬
‫ﻓﺎش ﺑﻪ ﭘﺎﯾﯿﻦ دروازه اﺷﺎره ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﭘﺎﯾﯿﻦ را ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪ .‬در ﺗﺎرﯾﮑﯽ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﺸﺪه ﺑﻮد‪ .‬دروازه را ﻧﯿﻢ ﻣﺘﺮی ﺟﺎﺑﺠﺎ ﮐﺮده و ﺷﮑﺎف ﺻﻌﺐاﻟﻌﺒﻮری زﯾﺮ آن درﺳﺖ ﮐﺮده‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫»ﮐﺎرﮐﻨﺎن اﻣﻨﯿﺘﯽ ﻟﻮور ﻫﻨﻮز اﺟﺎزهی ورود ﺑﻪ اﯾﻦﺟﺎ رو ﻧﺪارﻧﺪ‪ .‬ﮐﺎر ﮔﺮوه ﺗﺤﻘﯿﻘﺎﺗﯽ ﻣﻦ ﺗﻤﻮم ﺷﺪه‪«.‬‬
‫ﺑﻪ دروازه اﺷﺎره ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺨﺰﯾﺪ داﺧﻞ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﻪ آن ﻓﻀﺎی ﺑﺎرﯾﮏ و دروازهی ﻋﻈﯿﻢ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪ .‬ﺷﻮﺧﯽ ﻣﯽﮐﻨﻪ! دروازه ﻣﺜﻞ ﮔﯿﻮﺗﯿﻦ ﻏﻮلﭘﯿﮑﺮی آﻣﺎده ﺑﺮای ﻗﻄﻊ ﮐﺮدن ﺳﺮ‬
‫ﻣﻬﺎﺟﻤﺎن ﻣﯽﻧﻤﻮد‪.‬‬
‫ﻓﺎش ﺑﻪ ﻓﺮاﻧﺴﻪ ﻏﺮوﻟﻨﺪی ﮐﺮد و ﺑﻪ ﺳﺎﻋﺘﺶ ﻧﮕﺎﻫﯽ اﻧﺪاﺧﺖ‪ .‬ﺑﻌﺪ روی زاﻧﻮﻫﺎﯾﺶ ﺧﻢ ﺷﺪ ﺗﺎ ﻫﯿﮑﻞ ﭼﺎق و ﮔﻨﺪهاش را از زﯾﺮ دروازه‬
‫ﺑﮕﺬراﻧﺪ‪ .‬رد ﺷﺪ و از ﻃﺮف دﯾﮕﺮ ﻣﯿﻠﻪﻫﺎ ﺑﻪ ﻟﻨﮕﺪان ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان آﻫﯽ آرام ﮐﺸﯿﺪ‪ .‬ﮐﻒ دﺳﺘﺎﻧﺶ را روی ﺳﺮﺳﺮای ﭘﺎرﮐﺖﭘﻮش ﮔﺬاﺷﺖ‪ .‬روی ﺷﮑﻤﺶ دراز ﮐﺸﯿﺪ و ﺧﻮدش را ﺑﻪ داﺧﻞ ﺳُﺮ داد‪.‬‬
‫ﯾﻘﻪی ﻓﺎﺳﺘﻮﻧﯽ ﻫﺮﯾﺴﺶ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﯿﻦِ ﺗﯿﺰی دروازه ﮔﯿﺮ ﮐﺮد و ﺳﺮش ﺑﻪ ﻣﯿﻠﻪﻫﺎ ﺧﻮرد‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﺧﻮد ﮔﻔﺖ ﺧﻮﻧﺴﺮد ﺑﺎش‪ ،‬راﺑﺮت‪ .‬ﺑﺎ دﺳﺘﭙﺎﭼﮕﯽ ﺧﻮدش را رد ﮐﺮد‪ .‬ﺑﻌﺪ اﯾﺴﺘﺎد و ﺑﺎ ﺧﻮدش ﻓﮑﺮ ﮐﺮد ﮐﻪ اﻣﺸﺐ ﺷﺒﯽ ﻃﻮﻻﻧﯽ ﺧﻮاﻫﺪ‬
‫ﺑﻮد‪.‬‬

‫‪ La Grande Galerie 1‬ﯾﺎ ﺑﻪ اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ ‪Grand Gallery‬‬

‫‪-26-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﭘﻨﺠﻢ‬

‫ﻣﻮرایﻫﯿﻞﭘِﻠِﯿﺲ‪—1‬ادارهیِ ﻣﺮﮐﺰی و ﻣﺮﮐﺰ ﮐﻨﻔﺮاﻧﺲ ﺟﺪﯾﺪ اﭘﻮس دﺋﯽ—در ﺷﻤﺎرهی ‪ 243‬ﺧﯿﺎﺑﺎن ﻟﮕﺰﯾﻨﮕﺘﻮن ﻧﯿﻮﯾﻮرک ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ‬
‫اﺳﺖ‪ .‬ﻧﻤﺎی اﯾﻦ ﺑﺮجِ ‪ 12،356‬ﻣﺘﺮﻣﺮﺑﻌﯽ ﮐﻪ ﻗﯿﻤﺘﯽ ﺑﺎﻻﺗﺮ از ‪ 47‬ﻣﯿﻠﯿﻮن دﻻر ﺑﺮاﯾﺶ ﺗﺨﻤﯿﻦ زدهاﻧﺪ از آﺟﺮﻫﺎی ﻗﺮﻣﺰ و ﺳﻨﮓآﻫﮏ اﯾﻨﺪﯾﺎﻧﺎ‬
‫اﺳﺖ‪ .‬ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن‪ ،‬ﮐﻪ ﻃﺮاﺣﯽ آن ﺑﺮ ﻋﻬﺪهی »ﻣِﯽ و ﭘﯿﻨﺴﮑﺎ«‪ 2‬ﺑﻮده اﺳﺖ ﺑﯿﺶ از ﺻﺪ اﺗﺎق ﺧﻮاب و ﺷﺶ اﺗﺎق ﻧﺎﻫﺎرﺧﻮری و ﮐﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ و اﺗﺎق‬
‫ﻧﺸﯿﻤﻦ و اﺗﺎق ﮐﻨﻔﺮاﻧﺲ و دﻓﺎﺗﺮ دﯾﮕﺮ دارد‪ .‬ﻃﺒﻘﺎت دوم‪ ،‬ﻫﺸﺘﻢ‪ ،‬ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ ﻫﻢ ﺷﺎﻣﻞ ﻧﻤﺎزﺧﺎﻧﻪﻫﺎﯾﯽ ﻣﺰﯾّﻦ ﺑﻪ ﻣﺮﻣﺮ و ﭼﻮبﻫﺎی ﺗﺮاشﺧﻮرده‬
‫ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻃﺒﻘﻪی ﻫﻔﺪﻫﻢ ﺻﺮﻓﺎً ﻣﺴﮑﻮﻧﯽ اﺳﺖ‪ .‬ﻣﺮدان از دری ﮐﻪ در ﺧﯿﺎﺑﺎن ﻟﮕﺰﯾﻨﮕﺘﻮن اﺳﺖ وارد ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ و زﻧﺎن از دری در ﺧﯿﺎﺑﺎن ﮐﻨﺎری‪.‬‬
‫ﭼﻪ ﺑﻪ ﻟﺤﺎظ ﺳﻤﻌﯽ و ﭼﻪ ﺑﺼﺮی‪ ،‬زﻧﺎن و ﻣﺮدان ﺗﻤﺎم ﻣﺪت در ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن از ﻫﻢ ﺟﺪا ﻫﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺳﺮِ ﺷﺐ‪ ،‬اﺳﻘﻒ ﻣﺎﻧﻮﺋﻞ آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ‪ ،3‬در ﻣﺄﻣﻦِ آﭘﺎرﺗﻤﺎنِ ﭘﻨﺖﻫﺎوﺳﺶ‪ ،‬ﮐﯿﻒ ﺳﻔﺮی ﮐﻮﭼﮑﯽ را ﺑﺴﺘﻪ و ﻗﺒﺎی ﺳﻨﺘﯽ روﺣﺎﻧﯿﺘﺶ را ﭘﻮﺷﯿﺪه‬
‫ﺑﻮد‪ .‬ﻣﻌﻤﻮﻻً ﺷﺎل ﺑﻨﻔﺸﯽ را ﻫﻢ دور ﮐﻤﺮ ﻣﯽﺑﺴﺖ‪ ،‬اﻣﺎ اﯾﻦ ﺑﺎر ﻣﯿﺎن ﻣﺮدم ﻋﺎدی ﺳﻔﺮ ﻣﯽﮐﺮد و ﻗﺼﺪ ﻧﺪاﺷﺖ ﺗﻮﺟﻪﻫﺎ را ﺑﻪ ردهی ﺑﺎﻻی ﺧﻮدش‬
‫ﺟﻠﺐ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻓﻘﻂ آنﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﮐﻨﺠﮑﺎو ﺑﻮدﻧﺪ ﻣﻤﮑﻦ ﺑﻮد ﻣﺘﻮﺟﻪ اﻧﮕﺸﺘﺮی ﻃﻼ ﺑﺎ ﻧﮕﯿﻦ ﭼﻬﺎرده ﻗﯿﺮاﻃﯽ دُرّ ﮐﻮﻫﯽ ﺑﻨﻔﺶ و اﻟﻤﺎسﻫﺎی ﺛﻤﯿﻦ و‬
‫ﻋﺼﺎی ﻣﺮﺻّﻊ ﮐﺎرِ دﺳﺖ او ﺑﺸﻮﻧﺪ‪ .‬ﮐﯿﻒ ﺳﻔﺮﯾﺶ را روی ﺷﺎﻧﻪ اﻧﺪاﺧﺖ و زﯾﺮ ﻟﺐ دﻋﺎﯾﯽ ﺧﻮاﻧﺪ و از آﭘﺎرﺗﻤﺎﻧﺶ ﺑﯿﺮون رﻓﺖ‪ .‬راﻧﻨﺪهاش در‬
‫ﺳﺮﺳﺮا ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻮد ﺗﺎ او را ﺑﻪ ﻓﺮودﮔﺎه ﺑﺒﺮد‪.‬‬

‫‪Murray Hill Place 1‬‬

‫‪ 2‬ﻧﺎم ﺷﺮﮐﺖ ﻣﻌﻤﺎری ﺑﺰرﮔﯽ در ﻧﯿﻮﯾﻮرک ﮐﻪ ﺑﻪ اذﻋﺎن ﺳﺎﯾﺘﺸﺎن ﺑﻪ ﻧﺸﺎﻧﯽ ‪ http://maypinska.com‬ﻃﺮاﺣﯽ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن اﭘﻮس دﺋﯽ را ﺑﺮ ﻋﻬﺪه داﺷﺘﻪاﻧﺪ‪.‬‬

‫‪Bishop Manuel Aringarosa 3‬‬

‫‪-27-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫در ﭘﺮوازی ﺗﺠﺎری ﺑﻪ رم ﺑﻮد و از ﭘﻨﺠﺮه ﺑﻪ اﻗﯿﺎﻧﻮس اﻃﻠﺲ ﺗﺎرﯾﮏ ﻧﮕﺎه ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬ﺧﻮرﺷﯿﺪ ﻏﺮوب ﮐﺮده ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ او ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺳﺘﺎرهی‬
‫اﻗﺒﺎﻟﺶ ﻃﻠﻮع ﮐﺮده و ﺑﺨﺖ ﺑﻪ او روی آورده اﺳﺖ‪ .‬اﻣﺸﺐ ﻣﺒﺎرزه را ﻣﯽﺑﺮم‪ .‬ﺗﻌﺠﺐآور ﺑﻮد ﮐﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﭼﻨﺪ ﻣﺎه ﭘﯿﺶ ﺗﺎ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺣﺪ در ﺑﺮاﺑﺮ‬
‫ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ اﻣﭙﺮاﺗﻮرﯾﺶ را ﺗﻬﺪﯾﺪ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ اﺣﺴﺎس ﻧﺎﺗﻮاﻧﯽ ﻣﯽﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﮔﺮداﻧﻨﺪهی اﭘﻮس دﺋﯽ‪ ،‬اﺳﻘﻒ آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ ﯾﮏ دﻫﻪ از زﻧﺪﮔﯽاش را ﺻﺮف رﺳﺎﻧﺪن ﭘﯿﺎم »ﮐﺎر ﺧﺪا« ﯾﺎ ﻫﻤﺎن اﭘﻮس دﺋﯽ ﮐﺮده‬
‫ﺑﻮد‪ .‬اﯾﻦ ﺟﻤﺎﻋﺖ ﮐﻪ ﮐﺸﯿﺶِ اﺳﭙﺎﻧﯿﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺧﻮزهﻣﺎرﯾﺎ اﺳﮑﺮﯾﻮا‪ 1‬در ﺳﺎل ‪ 1928‬آن را ﺗﺸﮑﯿﻞ داده ﺑﻮد ﺟﺎن دوﺑﺎرهای ﺑﻪ دوران ارزشﻫﺎی‬
‫ﻣﺤﺎﻓﻈﻪﮐﺎراﻧﻪی ﮐﺎﺗﻮﻟﯿﮏﻫﺎ ﺑﺨﺸﯿﺪ‪ .‬اﯾﻦ ﺟﻤﺎﻋﺖ اﻋﻀﺎﯾﺶ را ﺗﺸﻮﯾﻖ ﻣﯽﮐﺮد ﮐﻪ ﺣﺘﯽ ﺗﺎ ﺳﺮﺣﺪ ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ﺷﺪن ﺑﺮای ﭘﯿﺸﺒﺮد ﮐﺎر ﺧﺪا از ﺧﻮد‬
‫اﯾﺜﺎر ﻧﺸﺎن ﺑﺪﻫﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻃﺮﯾﻘﺖ ﺳﻨﺖﮔﺮای اﭘﻮس دﺋﯽ اﺑﺘﺪای اﻣﺮ در اﺳﭙﺎﻧﯿﺎی ﭘﯿﺶ از ﻓﺮاﻧﮑﻮ رﯾﺸﻪ دواﻧﺪه ﺑﻮد؛ اﻣﺎ در ﺳﺎل ‪ 1934‬ﺑﺎ ﭼﺎپ ﮐﺘﺎب دﯾﻨﯽ ﺧﻮزه‬
‫ﻣﺎرﯾﺎ اﺳﮑﺮﯾﻮا ﺑﻪ ﻧﺎم ﺻﺮاط‪ 999—2‬ﻣﺮاﻗﺒﻪ ﺑﺮای اﻧﺠﺎم اﻋﻤﺎل اﻟﻬﯽ در زﻧﺪﮔﯽ ﺷﺨﺼﯽ—ﭘﯿﺎﻣﺶ در ﺳﺮاﺳﺮ دﻧﯿﺎ ﭘﯿﭽﯿﺪ و اﮐﻨﻮن ﺑﺎ ﺑﯿﺶ از‬
‫ﭼﻬﺎر ﻣﯿﻠﯿﻮن ﻧﺴﺨﻪ از ﺻﺮاط ﺑﻪ ﭼﻬﻞ و دو زﺑﺎن‪ ،‬ﻗﺪرﺗﯽ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﺷﻤﺎر ﻣﯽرﻓﺖ‪ .‬ﺳﺮﺳﺮاﻫﺎی اﻋﺘﮑﺎف‪ ،‬ﻣﺮاﮐﺰ ﺗﺪرﯾﺲ‪ ،‬ﺣﺘﯽ داﻧﺸﮕﺎهﻫﺎﯾﺶ را‬
‫در ﻫﺮ ﮐﻼنﺷﻬﺮی ﻣﯽﺷﺪ ﯾﺎﻓﺖ‪ .‬اﭘﻮس دﺋﯽ ﻣﻄﻤﺌﻦﺗﺮﯾﻦ و ﮔﺴﺘﺮدهﺗﺮﯾﻦ ﺳﺎزﻣﺎن ﮐﺎﺗﻮﻟﯿﮏ در دﻧﯿﺎ ﺑﻮد‪ .‬آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ آﻣﻮﺧﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ‬
‫در دورهی ﻓﺮﻗﻪﻫﺎ و ﺗِﻠِﻮَﻧﺠﻠﯿﺴﺖﻫﺎ‪ 3‬و ﺑﺪﺑﯿﻨﯽ ﻣﺬﻫﺒﯽ‪ ،‬ﺛﺮوت و ﻗﺪرت روزاﻓﺰون اﭘﻮس دﺋﯽ ﺳﻮءﻇﻦ ﻓﺮاواﻧﯽ را اﯾﺠﺎد ﻣﯽﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺧﺒﺮﻧﮕﺎران اﻏﻠﺐ آنﻫﺎ را ﺑﻪ دردﺳﺮ ﻣﯽاﻧﺪاﺧﺘﻨﺪ‪» .‬ﺧﯿﻠﯽﻫﺎ اﭘﻮس دﺋﯽ رو ﻓﺮﻗﻪی ﺷﺴﺘﺸﻮی ﻣﻐﺰی ﻣﯿﺪوﻧﻨﺪ‪ .‬ﺑﻘﯿﻪ ﻣﻌﺘﻘﺪﻧﺪ ﯾﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪی‬
‫ﺳﺮیِ ﻣﺴﯿﺤﯽ و ﺑﯿﺶ از ﺣﺪ ﻣﺤﺎﻓﻈﻪﮐﺎره‪ .‬ﺷﻤﺎ ﮐﺪوم ﯾﮑﯽ از اﯾﻦﻫﺎ ﻫﺴﺘﯿﺪ؟«‬
‫اﺳﻘﻒ ﺑﺮدﺑﺎراﻧﻪ ﭘﺎﺳﺦ ﻣﯽداد‪» :‬ﻫﯿﭻ ﮐﺪام‪ .‬ﻣﺎ ﮐﻠﯿﺴﺎی ﮐﺎﺗﻮﻟﯿﮏ ﻫﺴﺘﯿﻢ‪ .‬ﻣﺎ ﺟﻤﺎﻋﺘﯽ از ﮐﺎﺗﻮﻟﯿﮏﻫﺎ ﻫﺴﺘﯿﻢ ﮐﻪ اوﻟﻮﯾﺘﻤﺎن را در زﻧﺪﮔﯽِ‬
‫روزﻣﺮه‪ ،‬ﭘﯿﺮوی از آﻣﻮزهﻫﺎی ﮐﺎﺗﻮﻟﯿﮑﯽ ﺗﺎ ﺣﺪ ﻣﻤﮑﻦ اﻧﺘﺨﺎب ﮐﺮدهاﯾﻢ‪«.‬‬
‫»آﯾﺎ اﻋﻤﺎل اﻟﻬﯽ ﻟﺰوﻣﺎً ﺷﺎﻣﻞ ﭘﯿﻤﺎن ﺗﺠﺮّد و دهﯾﮏ‪ 4‬دادن و ﮐﻔّﺎره دادن ﺑﺮای ﮔﻨﺎﻫﺎن و ﺧﻮدزﻧﯽ ﺑﺎ ﺷﻼق و ﭘﺎﺑﻨﺪ ﻣﯿﺸﻪ؟«‬
‫»ﺗﻌﺮﯾﻒ ﺷﻤﺎ ﻓﻘﻂ ﻋﺪهی ﻗﻠﯿﻠﯽ از ﮐﻞ ﺟﻤﻌﯿﺖ اﭘﻮس دﺋﯽ را در ﺑﺮﻣﯽﮔﯿﺮد‪ .‬در اﯾﻦ راه ﻣﻘﺎﻣﺎت ﻣﺨﺘﻠﻔﯽ را ﻣﻄﺮح ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﻫﺰاران ﻧﻔﺮ از‬
‫اﻋﻀﺎی ﻣﺎ ﻣﺘﺄﻫﻞ ﻫﺴﺘﻨﺪ و ﺗﺸﮑﯿﻞ ﺧﺎﻧﻮاده دادهاﻧﺪ و اﻋﻤﺎل اﻟﻬﯽ را در ﺟﻤﻊ ﺧﺎﻧﻮادهﺷﺎن ﺟﺎری ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﻣﺎﺑﻘﯽ زﻧﺪﮔﯽ زاﻫﺪاﻧﻪ و ﻋﺰﻟﺖﻧﺸﯿﻨﯽ‬
‫در ﺳﺮﺳﺮاﻫﺎی اﻋﺘﮑﺎف را اﻧﺘﺨﺎب ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ .‬اﯾﻦ اﻧﺘﺨﺎبﻫﺎ ﺷﺨﺼﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ اﻫﺪاف ﻫﻤﻪ ﯾﮑﺴﺎن اﺳﺖ‪ .‬اﯾﺠﺎد دﻧﯿﺎﯾﯽ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﺎ ﺟﺎری ﮐﺮدن‬
‫اﻋﻤﺎل اﻟﻬﯽ در زﻧﺪﮔﯽ روزﻣﺮه‪ .‬ﺑﻪ ﯾﻘﯿﻦ اﯾﻦ ﺗﻼش ﺗﺤﺴﯿﻦﮐﺮدﻧﯽ اﺳﺖ‪«.‬‬
‫دﻟﯿﻞﺗﺮاﺷﯽﻫﺎ اﻏﻠﺐ ﺑﻪ ﺟﺎﯾﯽ ﻧﻤﯽرﺳﯿﺪ‪ .‬رﺳﺎﻧﻪﻫﺎ ﺑﻪ ﺑﺮﭘﺎﯾﯽ رﺳﻮاﯾﯽ ﺗﻤﺎﯾﻞ داﺷﺘﻨﺪ و اﭘﻮس دﺋﯽ ﻣﺜﻞ ﻫﺮ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪی ﻋﻈﯿﻤﯽ‪ ،‬اﻋﻀﺎی‬
‫ﮔﻤﺮاﻫﯽ ﻫﻢ داﺷﺖ ﮐﻪ ﺑﺪﻧﺎﻣﯽﺷﺎن ﺑﺮ ﻫﻤﻪی ﮔﺮوه ﺳﺎﯾﻪ اﻓﮑﻨﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫دو ﻣﺎه ﭘﯿﺶ ﻓﺎش ﺷﺪ ﮐﻪ ﯾﮑﯽ از ﮔﺮوهﻫﺎی اﭘﻮس دﺋﯽ در داﻧﺸﮕﺎه ﻣﯿﺪوﺳﺘﺮن ﺑﻪ اﻋﻀﺎی ﺟﺪﯾﺪ ﻣﺴﮑﺎﻟﯿﻦ‪ 5‬ﻣﯽﺧﻮراﻧﺪه و اﻟﻘﺎ ﻣﯽﮐﺮده ﮐﻪ‬
‫ﺣﺲ وﺟﺪآﻣﯿﺰی ﮐﻪ در ﻧﻮآﯾﯿﻦﻫﺎ ﺑﻪ وﺟﻮد ﻣﯽآﯾﺪ ﻧﺘﯿﺠﻪی درﯾﺎﻓﺖ و اِدراک ﺗﺠﺮﺑﻪای دﯾﻨﯽ اﺳﺖ‪ .‬در داﻧﺸﮕﺎه دﯾﮕﺮی ﯾﮑﯽ از داﻧﺸﺠﻮﯾﺎن‬

‫‪1‬‬
‫‪José Maria Escrivá‬‬

‫‪The Way 2‬‬

‫‪ :Televangelists 3‬ﻋﺒﺎرﺗﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﮐﺸﯿﺸﺎن اﺻﻮلﮔﺮاﯾﯽ اﻃﻼق ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﻫﺎی ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮﻧﯽ ﺑﺎﺷﻨﺪ و ﯾﺤﺘﻤﻞ از ادﻏﺎم دو واژهی‬
‫ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮن=‪ Television‬و اﻧﺠﯿﻞﻧﻮﯾﺲ=‪ Evangelist‬ﺳﺎﺧﺘﻪاﻧﺪ‪.‬‬

‫‪ 4‬ﯾﺎ ﻋُﺸﺮ؛ ﭘﺮداﺧﺖ ﯾﮏدﻫﻢ از درآﻣﺪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان زﮐﺎت ﯾﺎ ﻣﺎﻟﯿﺎت ﺑﻪ ﮐﻠﯿﺴﺎ‬

‫‪ 5‬ﻧﻮﻋﯽ داروی ﺗﻮﻫﻢزا‬

‫‪-28-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﺑﯿﺶ از دو ﺳﺎﻋﺖ در روز ﭘﺎﺑﻨﺪ ﺧﺎردار را اﺳﺘﻔﺎده ﮐﺮده و ﻋﻔﻮﻧﺖ زﺧﻢﻫﺎﯾﺶ او را ﺗﺎ ﺳﺮﺣﺪ ﻣﺮگ ﭘﯿﺶ ﺑﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﭼﻨﺪی ﭘﯿﺶ ﻫﻢ در ﺑﻮﺳﺘﻮن‬
‫ﻣﺮد ﺟﻮان ﺑﺎﻧﮑﺪاری ﻗﺒﻞ از ﺧﻮدﮐﺸﯽ در ﺳﻼﻣﺖ ﻋﻘﻞ‪ ،‬ﺗﻤﺎم ﭘﺲاﻧﺪاز زﻧﺪﮔﯽاش را ﺑﻪ ﺣﺴﺎب اﭘﻮس دﺋﯽ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﮐﺮده ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﮔﻮﺳﻔﻨﺪﻫﺎی ﻧﺎدان! آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ دﻟﺶ ﺑﺮای اﯾﻦﻫﺎ ﻣﯽﺳﻮﺧﺖ‪.‬‬
‫ﻧﻬﺎﯾﺖ ﺷﺮﻣﻨﺪﮔﯽ زﻣﺎﻧﯽ ﭘﯿﺶ آﻣﺪ ﮐﻪ ﻓﺎش ﺷﺪ ﺟﺎﺳﻮس اف‪.‬ﺑﯽ‪.‬آی راﺑﺮت ﻫﻨﺴﻦ‪ ،‬ﯾﮑﯽ از اﻋﻀﺎی ﺑﺮﺟﺴﺘﻪی اﭘﻮس دﺋﯽ‪ ،‬از ﻧﻈﺮ ﺟﻨﺴﯽ‬
‫ﻣﻨﺤﺮف ﺑﻮده و دورﺑﯿﻨﯽ را در اﺗﺎق ﺧﻮاﺑﺶ ﺟﺎﺳﺎزی ﮐﺮده اﺳﺖ ﺗﺎ دوﺳﺘﺎﻧﺶ او و ﻫﻤﺴﺮش را ﺗﻤﺎﺷﺎ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﻗﺎﺿﯽ ﺧﺎﻃﺮ ﻧﺸﺎن ﮐﺮده ﺑﻮد‪:‬‬
‫»ﻗﺎﻋﺪﺗﺎً وﺳﯿﻠﻪی ﮔﺬران وﻗﺖ ﻣﺆﻣﻨﺎن ﮐﺎﺗﻮﻟﯿﮏ ﻧﺒﺎﯾﺪ اﯾﻦ ﻃﻮر ﺑﺎﺷﺪ!«‬

‫ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ‪ ،‬اﯾﻦ ﻣﺎﺟﺮاﻫﺎ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﺗﺸﮑﯿﻞ ﮔﺮوه ﺗﺎزهای ﻣﻮﺳﻮم ﺑﻪ ﺷﺒﮑﻪی ﻧﻈﺎرت ﺑﺮ اﭘﻮس دﺋﯽ )اُدان(‪ 1‬ﺷﺪ‪ .‬ﺳﺎﯾﺖ ﭘﺮﻃﺮﻓﺪار اﯾﻦ ﮔﺮوه—‬
‫‪ --www.odan.org‬داﺳﺘﺎنﻫﺎی ﻫﺮاﺳﻨﺎﮐﯽ ﺑﻪ ﻧﻘﻞ از اﻋﻀﺎی ﺳﺎﺑﻖ اﭘﻮس دﺋﯽ ﺑﯿﺎن ﻣﯽﮐﺮد ﮐﻪ از ﻣﺨﺎﻃﺮات ﻋﻀﻮ ﺷﺪن آﮔﺎه ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫آنﻫﺎ اﭘﻮس دﺋﯽ را »ﻣﺎﻓﯿﺎی اﻟﻬﯽ« و »ﺟﻨﻮن ﻣﺴﯿﺢ« ﻣﯽﺧﻮاﻧﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ ﺑﺎ ﺧﻮد ﻓﮑﺮ ﮐﺮد ﻣﺎ از آن ﭼﻪ ﻧﻤﯽداﻧﯿﻢ ﻣﯽﺗﺮﺳﯿﻢ‪ .‬از ﺧﻮد ﭘﺮﺳﯿﺪ آﯾﺎ اﯾﻦ ﻣﻨﺘﻘﺪان ﻣﯽداﻧﺴﺘﻨﺪ اﭘﻮس دﺋﯽ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎل زﻧﺪﮔﯽ‬
‫ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ را ﻧﺠﺎت داده اﺳﺖ؟ ﺟﻤﺎﻋﺖ‪ ،‬ﺣﻤﺎﯾﺖ و ﺗﻔﻘّﺪ واﺗﯿﮑﺎن را ﭘﺸﺖ ﺳﺮ داﺷﺖ‪ .‬اﭘﻮس دﺋﯽ ﺧﻠﯿﻔﻪﮔﺮی ﺷﺨﺼﯽ ﭘﺎپ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل اﺧﯿﺮاً اﭘﻮس دﺋﯽ ﺗﻬﺪﯾﺪی ﺗﺎزه و ﺑﻪ ﻣﺮاﺗﺐ ﻗﻮیﺗﺮ از رﺳﺎﻧﻪﻫﺎ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺧﻮد ﯾﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬دﺷﻤﻦ ﻏﯿﺮﻣﻨﺘﻈﺮهای ﮐﻪ آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ‬
‫ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺴﺖ ﭘﻨﻬﺎﻧﺶ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﭘﻨﺞ ﻣﺎه ﭘﯿﺶ اﺳﺎس ﻗﺪرﺗﺸﺎن ﺗﮑﺎن ﺳﺨﺘﯽ ﺧﻮرده ﺑﻮد و آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ ﻫﻨﻮز از اﺛﺮ آن ﻣﺒﻬﻮت ﺑﻮد‪ .‬از ﭘﻨﺠﺮهی ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎ‬
‫ﺑﻪ اﻗﯿﺎﻧﻮس ﺗﯿﺮهی زﯾﺮ ﭘﺎﯾﺶ ﻧﮕﺮﯾﺴﺖ و ﺑﺎ ﺧﻮد زﻣﺰﻣﻪ ﮐﺮد‪» :‬آنﻫﺎ ﻧﻤﯽداﻧﻨﺪ ﭼﻪ ﺟﻨﮕﯽ را ﺷﺮوع ﮐﺮدهاﻧﺪ‪ «.‬ﺑﺮای ﻟﺤﻈﻪای ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را روی‬
‫اﻧﻌﮑﺎس ﺻﻮرت ﺑﯽﺗﻨﺎﺳﺒﺶ ﻣﺘﻤﺮﮐﺰ ﮐﺮد؛ ﭼﻬﺮهای ﺳﺒﺰهرو و ﮐﺸﯿﺪه ﮐﻪ ﺑﯿﻨﯽ ﺳﺮﮐﺞ و ﺗﺨﺘﯽ در آن ﺧﻮدﻧﻤﺎﯾﯽ ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬در اﺳﭙﺎﻧﯿﺎ ﮐﻪ ﻣُﺒَﻠّﻎ‬
‫ﺟﻮاﻧﯽ ﺑﻮد ﺑﯿﻨﯽاش ﺑﺮ اﺛﺮ ﺿﺮﺑﻪی ﻣﺸﺘﯽ ﺷﮑﺴﺖ ﮐﻪ ﭼﻨﺪان اﺛﺮی از ﺧﻮد ﺑﻪ ﺟﺎ ﻧﮕﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﻋﺎﻟَﻢ آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ ﻋﺎﻟﻢ ﺟﺎن ﺑﻮد ﻧﻪ ﺟﺴﻢ‪.‬‬
‫ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎ از ﻓﺮاز ﺳﺎﺣﻞ ﭘﺮﺗﻐﺎل ﻣﯽﮔﺬﺷﺖ ﮐﻪ ﺗﻠﻔﻦ ﻫﻤﺮاه آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ در ﺳﮑﻮت و داﺧﻞ ﻗﺒﺎﯾﺶ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﻟﺮزﯾﺪن ﮐﺮد‪ .‬او از ﻣﻘﺮرات ﻣﻨﻊ‬
‫اﺳﺘﻔﺎده از ﺗﻠﻔﻦ ﻫﻤﺮاه در ﺣﯿﻦ ﭘﺮواز آﮔﺎه ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ اﯾﻦ ﺗﻠﻔﻨﯽ ﻧﺒﻮد ﮐﻪ ﺟﻮاب ﻧﺪﻫﺪ‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ ﯾﮏ ﻧﻔﺮ اﯾﻦ ﺷﻤﺎره را داﺷﺖ‪ .‬ﻫﻤﺎن ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺗﻠﻔﻦ را‬
‫ﺑﺎ ﭘﺴﺖ ﺑﺮاﯾﺶ ارﺳﺎل ﮐﺮده ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻫﯿﺠﺎنزده و در ﺧﻔﺎ ﭘﺎﺳﺦ داد‪» :‬ﺑﻠﻪ؟«‬
‫»ﺳﯿﻼس ﺳﻨﮓ ﺗﺎج را ﭘﯿﺪا ﮐﺮده‪ .‬در ﭘﺎرﯾﺲ اﺳﺖ‪ .‬ﮐﻠﯿﺴﺎی ﺳﻦﺳﻮﻟﭙﯿﺲ‪«.‬‬
‫اﺳﻘﻒ آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ زد‪» :‬ﭘﺲ ﻧﺰدﯾﮑﺶ ﻫﺴﺘﯿﻢ‪«.‬‬
‫»ﻣﯽﺗﻮاﻧﯿﻢ ﻓﻮراً آن را ﺑﻪ دﺳﺖ ﺑﯿﺎورﯾﻢ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﻪ ﻧﻔﻮذ و اﻋﺘﺒﺎر ﺷﻤﺎ اﺣﺘﯿﺎج دارﯾﻢ‪«.‬‬
‫»ﺣﺘﻤﺎً! ﺑﮕﻮﯾﯿﺪ ﭼﻪ ﮐﺎر ﺑﺎﯾﺪ ﺑﮑﻨﻢ‪«.‬‬
‫ﺗﻠﻔﻦ را ﮐﻪ ﻗﻄﻊ ﮐﺮد ﻗﻠﺒﺶ ﺑﻪ ﺗﻨﺪی ﻣﯽزد‪ .‬ﯾﮏ ﺑﺎر دﯾﮕﺮ ﺑﻪ ﺧﻸ ﺷﺐ ﻧﮕﺮﯾﺴﺖ‪ .‬در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻣﺎﺟﺮاﯾﯽ ﮐﻪ ﻏﺮق آن ﻣﯽﺷﺪ ﺧﻮد را ﺣﻘﯿﺮ‬
‫ﺣﺲ ﻣﯽﮐﺮد‪.‬‬

‫‪Opus Dei Awareness Network 1‬‬

‫‪-29-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻫﺸﺘﺼﺪ ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮ دورﺗﺮ‪ ،‬ﻣﺮد زاﻟﯽ ﺑﻪ ﻧﺎم ﺳﯿﻼس ﺑﺎﻻی ﺣﻮﺿﭽﻪی ﭘﺮ از آب اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد و ﺧﻮن را از ﭘﺸﺘﺶ ﭘﺎک ﻣﯽﮐﺮد و ﻧﻘﺶ و‬
‫ﻧﮕﺎری را ﮐﻪ ﺧﻮن ﺑﺮ آب ﻣﯽزد ﺗﻤﺎﺷﺎ ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬دﻋﺎﯾﯽ از ﻣﺰاﻣﯿﺮ‪ 1‬ﺧﻮاﻧﺪ‪ :‬ﻣﺮا ﺑﺎ زوﻓﺎ‪ 2‬ﭘﺎک ﮐﻦ ﺗﺎ ﻃﺎﻫﺮ ﺷﻮم‪ .‬ﻣﺮا ﺷﺴﺖوﺷﻮ ﮐﻦ ﺗﺎ از ﺑﺮف‬
‫‪3‬‬
‫ﺳﭙﯿﺪﺗﺮ ﮔﺮدم‪.‬‬

‫ﺳﯿﻼس ﻏﻠﯿﺎن اﺣﺴﺎﺳﺎﺗﯽ را در ﺧﻮد درﯾﺎﻓﺖ ﮐﻪ از زﻧﺪﮔﯽ ﮔﺬﺷﺘﻪاش ﺗﺎﮐﻨﻮن ﺣﺲ ﻧﮑﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﻫﻢ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﮕﻔﺘﯽاش ﺑﻮد و ﻫﻢ او را ﺑﻪ‬
‫ﻫﯿﺠﺎن ﻣﯽآورد‪ .‬در ده ﺳﺎل ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﺮ ﺻﺮاط ﮔﺎم ﻧﻬﺎده ﺑﻮد و ﺧﻮدش را از ﮔﻨﺎﻫﺎن ﺗﻄﻬﯿﺮ و زﻧﺪﮔﯿﺶ را از ﻧﻮ ﺑَﻨﺎ و ﺧﺸﻮﻧﺖ را از ﮔﺬﺷﺘﻪاش‬
‫ﭘﺎک ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﻫﺮ ﭼﻨﺪ اﻣﺸﺐ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺑﺎ ﺷﺒﯿﺨﻮﻧﯽ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﯽ ﺑﺎزﮔﺸﺖ‪ .‬ﻧﻔﺮﺗﯽ ﮐﻪ ﺑﺮای ﺧﻮاﺑﺎﻧﺪﻧﺶ ﺳﺨﺖ ﺟﻨﮕﯿﺪه ﺑﻮد ﺟﺎن ﺗﺎزهای ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫از ﺑﺎزﮔﺸﺖِ ﭼﻨﯿﻦ ﺳﺮﯾﻊِ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﯾﮑﻪ ﺧﻮرده ﺑﻮد و اﻟﺒﺘﻪ ﻫﻤﺮاﻫﺶ‪ ،‬ﻣﻬﺎرتﻫﺎﯾﺶ ﻫﻢ آﻣﺪه ﺑﻮدﻧﺪ؛ ﮐﻬﻨﻪ اﻣﺎ ﻣﻔﯿﺪ‪.‬‬
‫رﺳﺎﻟﺖ ﻣﺴﯿﺢ‪ ،‬ﺻﻠﺢ و ﻧﻔﯽ ﺧﺸﻮﻧﺖ و ﻋﺸﻖ ﺑﻮد‪ .‬اﯾﻦ رﺳﺎﻟﺘﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺳﯿﻼس از اﺑﺘﺪا آﻣﻮﺧﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﭘﯿﺎﻣﯽ ﮐﻪ در ﻗﻠﺒﺶ ﺣﻔﻆ ﮐﺮد و ﻫﻤﯿﻦ‬
‫رﺳﺎﻟﺖ ﺑﻮد ﮐﻪ دﺷﻤﻨﺎن ﻣﺴﯿﺢ درﺻﺪد ﻧﺎﺑﻮدﯾﺶ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬آنﻫﺎ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺧﺸﻮﻧﺖ در ﺑﺮاﺑﺮ ﭘﺮوردﮔﺎر ﺑﺎﯾﺴﺘﻨﺪ ﺑﺎ ﺧﺸﻮﻧﺖ روﺑﺮو ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺷﺪ؛ اﺳﺘﻮار و‬
‫ﻻﯾﺘﻐﯿّﺮ‪.‬‬
‫دو ﻫﺰاره ﺑﻮد ﮐﻪ ﺳﺮﺑﺎزان ﻋﯿﺴﯽ از اﯾﻤﺎﻧﺸﺎن در ﺑﺮاﺑﺮ آنﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﺘﺮﺻﺪ ﺗﻐﯿﯿﺮش ﺑﻮدﻧﺪ دﻓﺎع ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬اﻣﺸﺐ ﺳﯿﻼس را ﻫﻢ ﺑﻪ ﺟﻬﺎد‬
‫ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫زﺧﻤﺶ را ﺧﺸﮏ ﮐﺮد و ردای ﮐﻼهدارش را ﮐﻪ ﺗﺎ ﻗﻮزﮐﺶ ﻣﯽرﺳﯿﺪ ﺑﻪ ﺗﻦ ﮐﺮد‪ .‬ﺳﺎده ﺑﻮد و از ﭘﺸﻤﯽ ﺗﯿﺮهرﻧﮓ ﺑﺎﻓﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﺗﺄﺛﯿﺮ‬
‫ﻣﻮ و ﭘﻮﺳﺖ ﺳﭙﯿﺪش را دو ﭼﻨﺪان ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬ﺑﻌﺪ ﮐﻤﺮﺑﻨﺪ رﯾﺴﻤﺎﻧﯿﺶ را ﺑﺴﺖ و ﮐﻼه را ﺑﻪ ﺳﺮ ﮔﺬاﺷﺖ و اﺟﺎزه داد ﭼﺸﻤﺎن ﺳﺮﺧﺶ ﺗﺼﻮﯾﺮ درون‬
‫آﯾﯿﻨﻪ را ﺗﺤﺴﯿﻦ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﭼﺮخﻫﺎ در ﮔﺮدﺷﻨﺪ‪.‬‬

‫‪ :Psalms 1‬ﻣﺰاﻣﯿﺮ داود‪ .‬ﻧﻮزدﻫﻤﯿﻦ ﮐﺘﺎب ﻋﻬﺪ ﻋﺘﯿﻖ و ﻣﺸﻤﻮل ﺑﺮ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪی اﺷﻌﺎرِ آﮐﻨﺪه از اﻟﻬﺎﻣﺎت ﻏﻨﺎﯾﯽ و ﻫﻤﺎن ﮐﺘﺎﺑﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎن ﺑـﻪ آن زﺑـﻮر داود‬
‫ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ‪.‬‬

‫‪ 2‬ﮔﯿﺎﻫﯽ اﺳﺖ از ﺗﯿﺮهی ﻧﻌﻨﺎﯾﯿﺎن و ﮔﻠﻬﺎﯾﺶ ﻣﻌﻄﺮ و ﺑﻪ رﻧﮓﻫﺎی آﺑﯽ ﺗﯿﺮه ﻣﺎﯾﻞ ﺑﻪ ﺑﻨﻔﺶ و ﺳﻔﯿﺪ‪ .‬اﺳﺎﻧﺲ آن ﺷﺒﯿﻪ ﻧﻌﻨﺎﺳﺖ و ﻣﺼﺮف ﻃﺒﯽ دارد‪ .‬در ﻗﺎﻣﻮس ﮐﺘﺎب‬
‫ﻣﻘﺪس آﻣﺪه‪ :‬زوﻓﺎ ﻋﻠﻔﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮای ﺗﻄﻬﯿﺮ اﺳﺘﻌﻤﺎل ﻣﯽﺷﺪ )ﻻوﯾﺎن‪14:4 ،‬؛ ﻣﺰاﻣﯿﺮ‪ .(51:7 ،‬زوﻓﺎ را ﺑﺎ ﺳﺮﮐﻪ ﺑﺮای رﻓﻊ ﻋﻄﺶ ﻋﯿﺴﯽ ﻣﺴﯿﺢ دادﻧﺪ )ﯾﻮﺣﻨﺎ‪ .(19:29 ،‬از‬
‫ﻗﺮار ﻣﻌﻠﻮم ﻣﻨﺎﺳﺒﺘﯽ ﻫﻢ ﺑﺮای ﺗﺴﮑﯿﻦ ﻋﻄﺶ دارد‪ ،‬زﯾﺮا ﮐﻪ ﭼﻮن اول ﺑﻪ دﻫﺎن وارد ﺷﻮد و از دﻧﺪانﻫﺎ ﺧﺎﯾﯿﺪه ﮔﺮدد ﻃﻌﻤﺶ ﺗﻨﺪ اﺳﺖ و ﺷﺨﺺ ﺟﺎﯾﻨﺪه در دﻫﺎن ﺧﻮد‬
‫اﺣﺴﺎس ﺑﺮودت ﻧﻤﺎﯾﺪ و در دﺷﺖ ﺳﯿﻨﺎ ﺑﺴﯿﺎر و ﺑﺮ دﯾﻮارﻫﺎ و ﺻﺨﺮهﻫﺎ روﯾﺪ و در ﻓﺎرﺳﯽ آن را آذرﺑﻪ ﮔﻮﯾﻨﺪ‪.‬‬

‫‪ 3‬ﻣﺰاﻣﯿﺮ‪ ،‬ﺑﺎب ‪ ،51‬آﯾﻪی ‪7‬‬

‫‪-30-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﺷﺸﻢ‬

‫راﺑﺮت ﻟﻨﮕﺪان ﮐﻪ در زﯾﺮ دروازهی اﻣﻨﯿﺘﯽ ﻓﺸﺮده ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ،‬درون ورودی ﮔﺮاﻧﺪ ﮔﺎﻟﺮی اﯾﺴﺘﺎد‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮش رﺳﯿﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ دﻫﺎﻧﻪی درهای ﻋﻤﯿﻖ و‬
‫ﺑﺰرگ ﺧﯿﺮه ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬در ﻫﺮ دو ﺳﻤﺖِ ﮔﺎﻟﺮی‪ ،‬دﯾﻮارﻫﺎ ﭘﺲ از ﻓﺎﺻﻠﻪای ده ﻣﺘﺮی از زﻣﯿﻦ‪ ،‬ﻣﯿﺎن ﺗﺎرﯾﮑﯽ ﺑﺎﻻی ﺳﺮ ﻣﺤﻮ ﻣﯽﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﺗﺎﺑﺶ‬
‫ﻧﻮر ﺳﺮخ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺑﺎﻻ ﭘﺎﺷﯿﺪه ﻣﯽﺷﺪ‪ ،‬ﺷﻌﻠﻪای ﮐﻮرﺳﻮز و ﻏﯿﺮﻃﺒﯿﻌﯽ ﺑﺮ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪی ﭘُﺮﺟﺎه و ﺟﻼﻟﯽ از آﺛﺎر داوﯾﻨﭽﯽ و ﺗﯿﺴﯿﻦ‪ 1‬و ﮐﺎراواﺟﻮ‬
‫ﻣﯽاﻧﺪاﺧﺖ ﮐﻪ از ﺳﯿﻢﻫﺎی ﺳﻘﻔﯽ ﻟﻮور آوﯾﺰان ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻧﻘﺎﺷﯽﻫﺎی ﻃﺒﯿﻌﺖ ﺑﯽﺟﺎن و ﺻﺤﻨﻪﻫﺎی ﻣﺬﻫﺒﯽ و ﻣﻨﺎﻇﺮ در ﮐﻨﺎر ﭘﺮﺗﺮهﻫﺎی اﺷﺮاف و‬
‫اﻋﯿﺎن و ﺳﯿﺎﺳﺘﻤﺪاران ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﯽﺧﻮرد‪.‬‬

‫اﮔﺮ ﭼﻪ‪ ،‬ﮔﺮاﻧﺪ ﮔﺎﻟﺮی ﭘﺮآوازهﺗﺮﯾﻦ ﻧﻤﻮﻧﻪﻫﺎی ﻫﻨﺮی اﯾﺘﺎﻟﯿﺎ را در ﺧﻮد ﺟﺎ داده ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﺎزدﯾﺪﮐﻨﻨﺪﮔﺎن اﺣﺴﺎس ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ زﯾﺒﺎﺗﺮﯾﻦ ﻣﮑﺎن‬
‫در اﯾﻦ ﻗﺴﻤﺖ از ﻟﻮور‪ ،‬ﺳﺮﺳﺮای ﭘﺎرﮐﺖﭘﻮش ﻣﻌﺮوف آن اﺳﺖ‪ .‬ﺳﺮﺳﺮا ﮐﻪ ﺑﺎ ﻃﺮاﺣﯽ ﻫﻨﺪﺳﯽ ﺷﮕﻔﺖآوری ﺷﺒﯿﻪ ﺑﻪ ﭼﻮﺑﻪ‪-‬ﮐﺮﮐﺮهﻫﺎی ﺑﻠﻮﻃﯽ و‬
‫ﺿﺮﺑﺪری ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﺧﻄﺎﻫﺎی ﺑﯿﻨﺎﯾﯽ زودﮔﺬری را اﯾﺠﺎد ﻣﯽﮐﺮد—ﺑﺎزدﯾﺪﮐﻨﻨﺪﮔﺎن ﺷﺒﮑﻪﻫﺎﯾﯽ ﭼﻨﺪﺑﻌﺪی را ﻣﯽدﯾﺪﻧﺪ ﮐﻪ آنﻫﺎ را ﺑﻪ اﯾﻦ‬
‫اﺷﺘﺒﺎه ﻣﯽاﻧﺪاﺧﺖ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺳﻄﺤﯽ ﺷﻨﺎورﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻫﺮ ﻗﺪﻣﺸﺎن ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺷﮑﻞ ﻣﯽدﻫﺪ‪.‬‬
‫ﻧﮕﺎه ﻟﻨﮕﺪان ﮐﻪ در ﺣﺎل دﻧﺒﺎل ﮐﺮدن ﺧﺎﺗﻢﮐﺎری روی ﭼﻮبﻫﺎ ﺑﻮد‪ ،‬ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﻟﺤﻈﻪای از روی ﺷﯿﺌﯽ ﻋﺒﻮر ﮐﺮد ﮐﻪ در ﭼﻨﺪ ﻣﺘﺮی ﺳﻤﺖ‬
‫ﭼﭙﺶ اﻓﺘﺎده ﺑﻮد و ﻧﻮارﻫﺎی اﺣﺘﯿﺎط ﭘﻠﯿﺲ ﭘﯿﺮاﻣﻮﻧﺶ را ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﺳﺮش را ﺑﻪ ﻃﺮف ﻓﺎش ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ و ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» :‬ﯾﮑﯽ‪ ...‬ﯾﮑﯽ از ﮐﺎرﻫﺎی ﮐﺎراواﺟﻮ‬
‫ﺑﻮد؟«‬
‫ﻓﺎش ﺑﯽ آن ﮐﻪ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﮑﻨﺪ ﺳﺮش را ﺗﮑﺎن داد و ﺗﺼﺪﯾﻖ ﮐﺮد‪.‬‬

‫‪ 1‬ﺗﯿﺴﯿﻦ ﯾﺎ ﺗﯿﺘﺴﯿﺎﻧﻮ وﭼﻠﯿﻮ )‪ (Tiziano Vecellio‬ﺑﺰرگﺗﺮﯾﻦ ﻧﻘﺎش دوران رﻧﺴﺎﻧﺲ در ﻣﮑﺘﺐ وﻧﯿﺰ‪ .‬ﻣﺮﺗﺒﻪی ﻫﻨﺮی او را ﺗﺎ اﻧﺪازهی ﻣﯿﮑﻞآﻧﮋ ﺑﺎﻻ ﻣﯽداﻧﻨﺪ‪ .‬وی‬
‫ﻣﻘﺎم ﻧﻘﺎش رﺳﻤﯽ ﺟﻤﻬﻮری وﻧﯿﺰ را ﻧﯿﺰ در اﺧﺘﯿﺎر داﺷﺖ و ﮐﺴﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﻀﻤﻮن اﻟﻬﻪی ﺑﺮﻫﻨﻪ را زﻧﺪه ﮐﺮد‪ .‬از ﻧﻘﺎﺷﯽﻫﺎی او »ﻣﺮﯾﻢ ﻣﺠﺪﻟﯿﻪ و ﺑﺎﮐﺮهی داﻏﺪار« و »وﻧﻮس‬
‫اورﺑﯿﻨﻮﯾﯽ« و »ﺑﺎﺧﻮس و آرﯾﺎدﻧﻪ« را ﻣﯽﺗﻮان ﻧﺎم ﺑﺮد‪.‬‬

‫‪-31-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻟﻨﮕﺪان ﻧﻘﺎﺷﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ از دو ﻣﯿﻠﯿﻮن دﻻر ارزش داﺷﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﺣﺎﻻ آن را ﻣﺜﻞ ﮐﺎرت ﭘﺴﺘﺎل ﺑﻪدردﻧﺨﻮری روی زﻣﯿﻦ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫»رو زﻣﯿﻦ ﭼﻪ ﻏﻠﻄﯽ ﻣﯽﮐﻨﻪ!«‬
‫ﻓﺎش ﭼﺸﻢﻏﺮّهای رﻓﺖ و اﯾﺴﺘﺎد‪» .‬اﯾﻦ ﺻﺤﻨﻪی ﺟﻨﺎﯾﺘﻪ‪ ،‬آﻗﺎی ﻟﻨﮕﺪان! ﻣﺎ دﺳﺖ ﺑﻪ ﭼﯿﺰی ﻧﺰدﯾﻢ‪ .‬ﺧﻮد رﯾﯿﺲ اون رو روی زﻣﯿﻦ ﮔﺬاﺷﺘﻪ‪.‬‬
‫ﺳﯿﺴﺘﻢ اﻣﻨﯿﺘﯽ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻫﻤﯿﻦ ﺑﻪ ﮐﺎر اﻓﺘﺎد‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﻧﮕﺎﻫﺶ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ دروازه ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ و ﮐﻮﺷﯿﺪ ﻣﺎﺟﺮا را در ذﻫﻨﺶ ﺑﻪ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﺑﮑﺸﺪ‪.‬‬
‫»ﺗﻮی دﻓﺘﺮِ ﮐﺎرِ رﯾﯿﺲ ﺑِﻬِﺶ ﺣﻤﻠﻪ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ؛ اون ﻫﻢ ﺧﻮدش رو ﺑﻪ ﮔﺮاﻧﺪ ﮔﺎﻟﺮی ﻣﯿﺮﺳﻮﻧﻪ و ﺑﺎ اﻧﺪاﺧﺘﻦ ﻧﻘﺎﺷﯽ از روی دﯾﻮار دروازهی‬
‫اﻣﻨﯿﺘﯽ رو ﻓﻌﺎل ﻣﯿﮑﻨﻪ‪ .‬دروازه ﻓﻮراً ﻣﯿﺎﻓﺘﻪ و دﯾﮕﻪ ﮐﺴﯽ ﺑﻪ اﯾﻦﺟﺎ دﺳﺘﺮﺳﯽ ﭘﯿﺪا ﻧﻤﯿﮑﻨﻪ‪ .‬اﯾﻦ ﺗﻨﻬﺎ راه ورود و ﺧﺮوج ﺑﻪ ﮔﺎﻟﺮﯾﻪ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﮐﻪ ﮐﻤﯽﮔﯿﺞ ﺷﺪه ﺑﻮد ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» :‬ﭘﺲ رﯾﯿﺲ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﻬﺎﺟﻢ رو داﺧﻞ ﮔﺮاﻧﺪ ﮔﺎﻟﺮی ﻣﺤﺒﻮس ﮐﺮده ﺑﺎﺷﻪ؟«‬
‫ﻓﺎش ﺳﺮش را ﺑﻪ ﻋﻼﻣﺖ ﻧﻔﯽ ﺗﮑﺎن داد و ﮔﻔﺖ‪» :‬دروازهی اﻣﻨﯿﺘﯽ ﺳﻮﻧﯿﺮ رو از ﻣﻬﺎﺟﻢ ﺟﺪا ﮐﺮد‪ .‬ﻗﺎﺗﻞ در ﺳﺮﺳﺮا ﺑﻮده و از اﯾﻦ ﯾﮑﯽ‬
‫دروازه ﺑﻪ ﺳﻮﻧﯿﺮ ﺷﻠﯿﮏ ﮐﺮده‪ «.‬ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﺷُﺮّاﺑﻪﻫﺎﯾﯽ ﻧﺎرﻧﺠﯽ اﺷﺎره ﮐﺮد ﮐﻪ از ﯾﮑﯽ از ﻧﺮدهﻫﺎ روی دروازهای ﮐﻪ ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ ﭘﯿﺶ از زﯾﺮ آن رد‬
‫ﺷﺪﻧﺪ آوﯾﺰان ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬اداﻣﻪ داد‪» :‬ﮔﺮوه ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت ﺑﺎﻗﯽﻣﻮﻧﺪهﻫﺎی ﺷﻠﯿﮏ ﺗﻔﻨﮕﯽ رو اوﻧﺠﺎ ﭘﯿﺪا ﮐﺮد‪ .‬اون از ﻣﯿﻮن ﻧﺮدهﻫﺎ ﺷﻠﯿﮏ ﮐﺮده‪ .‬ﺳﻮﻧﯿﺮ‬
‫ﻫﻢ اﯾﻦﺟﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺮده ﺑﻮده‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان دوﺑﺎره ﺗﺼﻮﯾﺮ ﺟﺴﺪ ﺳﻮﻧﯿﺮ را ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ آورد‪ .‬ﮔﻔﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺧﻮدش ﺟﺴﺪش رو آن ﻃﻮر ﮐﺮده‪ .‬ﻟﻨﮕﺪان ﺑﻪ راﻫﺮوی ﺑﺰرگ روﺑﺮوﯾﺸﺎن‬
‫ﺧﯿﺮه ﺷﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» :‬ﺟﺴﺪ ﺳﻮﻧﯿﺮ ﮐﺠﺎﺳﺖ؟«‬
‫ﻓﺎش ﮔﯿﺮهﮐﺮاوات ﺻﻠﯿﺒﯿﺶ را ﺻﺎف ﮐﺮد و ﺑﻪ راه اﻓﺘﺎد‪ .‬ﮔﻔﺖ‪» :‬اﺣﺘﻤﺎﻻً ﻣﯿﺪوﻧﯿﺪ ﮐﻪ ﮔﺮاﻧﺪ ﮔﺎﻟﺮی ﺧﯿﻠﯽ ﻃﻮﻻﻧﯿﻪ‪«.‬‬
‫اﮔﺮ ﻟﻨﮕﺪان درﺳﺖ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬ﻃﻮل دﻗﯿﻖ آن ﭘﺎﻧﺼﺪ ﻣﺘﺮ ﺑﻮد؛ ﺳﻪ ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﻨﺎی ﯾﺎدﺑﻮد واﺷـﻨﮕﺘﻦ‪ .1‬ﺑـﻪ ﻫﻤـﺎن ﻧـﺴﺒﺖ ﭘﻬﻨـﺎی‬
‫ﺳﺮﺳﺮا ﻫﻢ ﺧﯿﺮه ﮐﻨﻨﺪه ﺑﻮد و ﺑﻪ آﺳﺎﻧﯽ ﯾﮏ ﺟﻔﺖ ﺗﺮن ﻣﺴﺎﻓﺮﺑﺮی را ﭘﻬﻠﻮ ﺑﻪ ﭘﻬﻠﻮی ﻫﻢ در ﺧﻮد ﺟﺎ ﻣﯽ داد‪ .‬ﻣﺮﮐﺰ ﺳﺮﺳﺮا را ﺑﺎ ﭘﯿﮑﺮه ﻫﺎﯾﯽ ﺧﺎص‬
‫و ﯾﺎ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮدان ﻫﺎی ﭼﯿﻨﯽ ﺑﺴﯿﺎر ﺑﺰرگ ﭘﺮ ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﺮزﻫﺎی زﯾﺒﺎﯾﯽ را ﻣﯿﺎن دو ﺳﻤﺖ ﺳﺮﺳـﺮا ﻣـﯽ ﺳـﺎﺧﺖ و ﻣـﺎﻧﻊ از آن ﻣـﯽ ﺷـﺪ ﮐـﻪ‬
‫ﻣﺴﯿﺮﻫﺎی ﺣﺮﮐﺖِ ﺑﺎﻻ و ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺑﺮﯾﺰد‪.‬‬
‫ﻓﺎش ﺣﺎﻻ ﺳﺎﮐﺖ ﺷﺪه ﺑﻮد و ﺑﺎ ﮔﺎمﻫﺎﯾﯽ ﭼﺎﻻک و ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺧﯿﺮه و ﺑﯽاﺣﺴﺎس ﺑﻪ ﺳﻤﺖ راﺳﺖ ﺳﺮﺳﺮا ﻣﯽرﻓﺖ‪ .‬ﻟﻨﮕﺪان از اﯾﻦ ﮐﻪ ﺑﺎ اﯾﻦ‬
‫ﺳﺮﻋﺖ از ﮐﻨﺎر ﺷﺎﻫﮑﺎرﻫﺎی ﻫﻨﺮی ﻣﯽﮔﺬرد و ﺣﺘﯽ ﻧﯿﻢﻧﮕﺎﻫﯽ ﻫﻢ ﺑﻪ آنﻫﺎ ﻧﻤﯽاﻧﺪازد اﺣﺴﺎس ﺷﺮﻣﻨﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﺮد‪.‬‬
‫اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ اﻟﺒﺘﻪ در اﯾﻦ ﻧﻮر ﭼﯿﺰی ﻫﻢ ﻧﻤﯿﺸﻪ دﯾﺪ‪.‬‬
‫ﻧﻮرﭘﺮدازی ارﻏﻮاﻧﯽ ﻣﻼﯾﻢ در ﻟﻮور‪ ،‬ﺗﺠﺮﺑﻪ آﺧﺮش را در ﺑﺎﯾﮕﺎﻧﯽ ﺳﺮی واﺗﯿﮑﺎن در ﺧﺎﻃﺮش زﻧﺪه ﮐﺮد‪ .‬اﯾﻦ ﻧﻮرﭘﺮدازی دوﻣﯿﻦ وﺟﻪ ﺗﺸﺎﺑﻪ‬
‫اﻣﺸﺐ ﺑﺎ آن ﺷﺒﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﺮگ را ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ دﯾﺪ‪ .‬دوﺑﺎره ﺑﻪ ﯾﺎد وﯾﺘﻮرﯾﺎ اﻓﺘﺎد‪ .‬ﭼﻨﺪﯾﻦ ﻣﺎه ﻣﯽﺷﺪ ﮐﻪ دﯾﮕﺮ ﺣﺘﯽ ﺧﻮاﺑﺶ را ﻫﻢ ﻧﻤﯽدﯾﺪ‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﻧﺰد ﺧﻮد ﺑﺎور ﻧﻤﯽﮐﺮد ﮐﻪ از آﺧﺮﯾﻦ دﯾﺪارﺷﺎن در رم ﻓﻘﻂ ﯾﮏ ﺳﺎل ﮔﺬﺷﺘﻪ اﺳﺖ؛ اﻧﮕﺎر ﯾﮏ ﻗﺮن ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﯾﻪ زﻧﺪﮔﯽ دﯾﮕﻪ‪ .‬آﺧﺮﯾﻦ‬
‫ﻧﺎﻣﻪی وﯾﺘﻮرﯾﺎ دﺳﺎﻣﺒﺮ ﺑﻪ دﺳﺘﺶ رﺳﯿﺪه ﺑﻮد—ﮐﺎرت ﭘﺴﺘﺎﻟﯽ ﮐﻪ روی آن ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮد او ﺑﻪ درﯾﺎی ﺟﺎوه ﻣﯽرود ﺗﺎ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎﺗﺶ را درﺑﺎره ﻓﯿﺰﯾﮏِ‬
‫درﮔﯿﺮی‪ 2‬اداﻣﻪ ﺑﺪﻫﺪ؛ ﭼﯿﺰی درﺑﺎرهی اﺳﺘﻔﺎده از ﻣﺎﻫﻮاره ﺑﺮای ردﮔﯿﺮی ﻣﻬﺎﺟﺮتﻫﺎی ﻣﺎﻧﺘﺎرِی‪ .3‬ﻟﻨﮕﺪان ﻫﺮﮔﺰ اﯾﻦ ﺧﯿﺎل ﺧﺎم را در ﺳﺮش‬

‫‪ 1‬ﺑﻨﺎﯾﯽ در ﺷﻬﺮ واﺷﯿﻨﮕﺘﻦ دی‪.‬ﺳﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﯾﺎد ﺟﻮرج واﺷﯿﻨﮕﺘﻦ ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ رﯾﯿﺲ ﺟﻤﻬﻮر آﻣﺮﯾﮑﺎ ﺑﺮﭘﺎ ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬اﯾﻦ ﺑﻨﺎ را در ﻓﻮاﺻﻞ ﺳﺎلﻫﺎی ‪ 1848‬و ‪ 1884‬ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ ﮐﻪ‬
‫در ﺳﺎل ‪ 1885‬از آن ﭘﺮدهﺑﺮداری ﮐﺮدﻧﺪ‪.‬‬

‫‪Entanglement Physics 2‬‬

‫‪ 3‬ﻧﻮﻋﯽ ﻣﺎﻫﯽ آبﻫﺎی اﺳﺘﻮاﯾﯽ ﺑﺎ ﺷﮑﻠﯽ ﻟﻮزی ﻣﺎﻧﻨﺪ و ﺗﺨﺖ‬

‫‪-32-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻧﭙﺮوراﻧﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ زﻧﯽ ﻣﺜﻞ وﯾﺘﻮرﯾﺎ وﺗﺮا ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺑﺎ او در ﭘﺮدﯾﺲ‪ 1‬ﮐﺎﻟﺞ زﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﺪ؛ اﻣﺎ آﺷﻨﺎﯾﯽ آنﻫﺎ در رم ﺣﺴﺮﺗﯽ را در دل او ﮐﺎﺷﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ‬
‫ﺣﺘﯽ ﺗﺼﻮرش را ﻧﻤﯽﮐﺮد روزی دﭼﺎر آن ﺷﻮد‪ .‬ﺗﻤﺎﯾﻞ ﻫﻤﯿﺸﮕﯽ او ﺑﺮای ﻣﺠﺮد ﻣﺎﻧﺪن و اﺳﺘﻔﺎده از آزادیﻫﺎی ﻧﺴﺒﯿﯽ ﮐﻪ از اﯾﻦ رﻫﮕﺬر‬
‫ﻧﺼﯿﺒﺶ ﻣﯽﺷﺪ ﻫﻢ ﻋﻮض ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ...‬و ﺟﺎی آن را ﺧﻸﯾﯽ ﻏﯿﺮﻣﻨﺘﻈﺮه ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮش ﻣﯽرﺳﯿﺪ در ﺳﺎل ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺷﺪﯾﺪﺗﺮ ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻫﻨﻮز ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ راه ﻣﯽرﻓﺘﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻟﻨﮕﺪان ﺟﺴﺪی ﻧﻤﯽدﯾﺪ‪» .‬ژاک ﺳﻮﻧﯿﺮ ﺗﻮﻧﺴﺘﻪ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺧﻮدش رو ﺑﮑﺸﻮﻧﻪ؟«‬
‫»ﮔﻠﻮﻟﻪ رو ﺑﻪ ﺷﮑﻢ آﻗﺎی ﺳﻮﻧﯿﺮ ﺷﻠﯿﮏ ﮐﺮدﻧﺪ و اون ﺧﯿﻠﯽ آروم ﺟﻮن داده‪ .‬ﺷﺎﯾﺪ ﭘﺎﻧﺰده ﯾﺎ ﺑﯿﺴﺖ دﻗﯿﻘﻪ ﻃﻮل ﮐﺸﯿﺪه و ﻣﺸﺨﺼﻪ ﮐﻪ‬
‫ﻗﺪرت ﺑﺪﻧﯽ ﺑﺎﻻﯾﯽ ﻫﻢ داﺷﺘﻪ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺎ ﭼﻬﺮهای ﭘﺮ از اﻧﺰﺟﺎر ﭼﺮﺧﯿﺪ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﭘﺎﻧﺰده دﻗﯿﻘﻪ ﻃﻮل ﮐﺸﯿﺪه ﺗﺎ ﻧﯿﺮوﻫﺎی اﻣﻨﯿﺘﯽ ﺑﺮﺳﻨﺪ؟«‬
‫»اﻟﺒﺘﻪ ﮐﻪ اﯾﻦ ﻃﻮر ﻧﺒﻮده! ﻧﮕﻬﺒﺎنﻫﺎی ﻟﻮور ﻓﻮراً ﺑﻪ آژﯾﺮ واﮐﻨﺶ ﻧﺸﻮن داده ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ درﻫﺎی ﮔﺮاﻧﺪ ﮔﺎﻟﺮی ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬اون وﻗﺖ از ﻃﺮﯾﻖ‬
‫دروازهی ورودی ﻣﯽﺷﻨﻮﻧﺪ ﮐﻪ ﮐﺴﯽ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اﻧﺘﻬﺎی ﺳﺮﺳﺮا ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯿﮑﻨﻪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻧﺘﻮﻧﺴﺘﻨﺪ ﺑﺒﯿﻨﻨﺪ ﭼﻪ ﮐﺴﯽ‪ .‬ﭼﻮن ﮔﻤﺎن ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ ﺳﺎرﻗﻪ‪ ،‬ﻃﺒﻖ‬
‫ﺗﺸﺮﯾﻔﺎت ﺑﺎ ﭘﻠﯿﺲ ﻗﻀﺎﯾﯽ ﺗﻤﺎس ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‪ .‬ﻣﺎ ﭘﺎﻧﺰده دﻗﯿﻘﻪی ﺑﻌﺪ اﯾﻦﺟﺎ ﺑﻮدﯾﻢ‪ .‬وﻗﺘﯽ رﺳﯿﺪﯾﻢ ﻣﻮاﻧﻊ رو اون ﻗﺪر ﺑﺎﻻ ﺑﺮدﯾﻢ ﮐﻪ ﺑﺸﻪ از زﯾﺮش ﺑﻪ‬
‫داﺧﻞ ﺳُﺮ ﺧﻮرد‪ .‬ﺑﻌﺪ ﻣﻦ ﭼﻨﺪﺗﺎﯾﯽ اﻓﺴﺮ ﻣﺴﻠﺢ داﺧﻞ ﻓﺮﺳﺘﺎدم‪ .‬اوﻧﻬﺎ ﻫﻢ ﺗﻮی ﺳﺮﺳﺮا ﺟﻠﻮ اوﻣﺪﻧﺪ ﺗﺎ ﻣﺘﺠﺎوز رو ﯾﻪ ﮔﻮﺷﻪ ﮔﯿﺮ ﺑﻨﺪازﻧﺪ‪«.‬‬
‫»اون وﻗﺖ؟«‬
‫»ﻫﯿﭻ ﮐﺲ داﺧﻞ ﻧﺒﻮد‪ ،‬ﺑﻪ ﺟﺰ‪ «...‬و ﺑﻪ ﻗﺴﻤﺘﯽ از اﻧﺘﻬﺎی ﺳﺮﺳﺮا اﺷﺎره ﮐﺮد‪...» :‬اون«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﻧﮕﺎﻫﺶ را ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ و ﻣﺴﯿﺮ اﻧﮕﺸﺖ ﻓﺎش را دﻧﺒﺎل ﮐﺮد‪ .‬اﺑﺘﺪا ﮔﻤﺎن ﺑﺮد ﻓﺎش ﺑﻪ ﭘﯿﮑﺮه ﻣﺮﻣﺮی و ﺑﺰرﮔﯽ در ﻣﯿﺎن ﺳﺮﺳﺮا اﺷﺎره‬
‫ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﭘﯿﺶ ﮐﻪ رﻓﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻟﻨﮕﺪان ﭘﺸﺖ ﭘﯿﮑﺮه را ﻫﻢ دﯾﺪ‪ .‬ﺳﯽ ﻣﺘﺮ ﭘﺎﯾﯿﻦﺗﺮ‪ ،‬ﻧﻮراﻓﮑﻨﯽ ﺗﮏ روی ﻣﯿﻠﻪای ﮐﻒ ﺳﺮﺳﺮا را ﻧﻮراﻧﯽ ﻣﯽﮐﺮد و‬
‫ﻣﺤﻮﻃﻪای از ﻧﻮر ﺳﻔﯿﺪ را را ﻣﯿﺎن ﮔﺎﻟﺮی ارﻏﻮاﻧﯽرﻧﮓ ﻣﯽﺳﺎﺧﺖ‪ .‬در ﻣﺮﮐﺰ ﻧﻮر‪ ،‬ﺟﺴﺪ ﺑﺮﻫﻨﻪی رﯾﯿﺲ ﻣﻮزه ﻣﺜﻞ ﺣﺸﺮهای زﯾﺮ ﻣﯿﮑﺮوﺳﮑﻮپ‪،‬‬
‫روی ﺳﺮﺳﺮای ﭘﺎرﮐﺖﭘﻮش اﻓﺘﺎده ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻓﺎش ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻗﺒﻼً ﻋﮑﺲ رو دﯾﺪﯾﺪ‪ .‬ﭘﺲ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺣﺎﻻ اون ﻗﺪرﻫﺎ ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺑﺸﯿﺪ‪«.‬‬
‫ﺑﺎ ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﺪن ﺑﻪ ﺟﺴﺪ‪ ،‬ﻟﻨﮕﺪان رﻋﺸﻪی ﺷﺪﯾﺪی را در ﺗﻦ ﺧﻮد اﺣﺴﺎس ﮐﺮد‪ .‬در ﺑﺮاﺑﺮش ﯾﮑﯽ از ﻋﺠﯿﺐﺗﺮﯾﻦ ﺻﺤﻨﻪﻫﺎﯾﯽ ﻗﺮار داﺷﺖ‬
‫ﮐﻪ ﺗﺎ آن روز دﯾﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺟﺴﺪ رﻧﮓﭘﺮﯾﺪهی ژاک ﺳﻮﻧﯿﺮ درﺳﺖ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ آن ﻋﮑﺲ روی زﻣﯿﻦ اﻓﺘﺎده ﺑﻮد‪ .‬ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺎﻻی ﺳﺮ ﺟﺴﺪ ﮐﻪ رﺳﯿﺪ‪ ،‬ﻧﻮر ﺷﺪﯾﺪ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را‬
‫زد و در ﻫﻤﺎن ﺣﺎل ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ ﮐﻪ ﭼﺮا ﺳﻮﻧﯿﺮ آﺧﺮﯾﻦ دﻗﺎﯾﻖ زﻧﺪﮔﯿﺶ را ﺻﺮف آراﯾﺶ دادن ﺑﺪﻧﺶ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺷﮑﻞ ﻋﺠﯿﺐ‬
‫ﮐﺮده اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺳﻮﻧﯿﺮ در ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﺑﺎ ﺳﻨّﺶ‪ ،‬ﻫﯿﮑﻞ ﻣﺘﻨﺎﺳﺒﯽ داﺷﺖ و ﻫﻤﻪی ﻋﻀﻼﺗﺶ ﻫﻢ ﯾﮏدﺳﺖ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﯿﺪﻧﺪ‪ .‬ﺳﻮﻧﯿﺮ ﻫﻤﻪی ﻟﺒﺎسﻫﺎﯾﺶ را‬
‫ﮐﻨﺪه و در ﮔﻮﺷﻪای از ﺳﺮﺳﺮا ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد؛ ﮐﻤﺮش را ﻫﻢ در ﻣﺮﮐﺰ ﺳﺮﺳﺮای ﭘﻬﻦ و ﮐﺎﻣﻼً ﻫﻢﺧﻂ ﺑﺎ ﻣﺤﻮر ﺑﻠﻨﺪ اﺗﺎق ﻗﺮار داده ﺑﻮد‪ .‬دﺳﺖ و‬
‫ﭘﺎﯾﺶ را‪ ،‬ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﺮدی ﮐﻪ ﻧﯿﺮوﯾﯽ ﻧﺎﻣﺮﺋﯽ او را ﻣﯽﮐﺸﺪ و ﻣﯽﺧﻮاﻫﺪ ﺷﻘّﻪ ﮐﻨﺪ ﺑﺎ زاوﯾﻪای ﺑﺎز ﺑﻪ ﺑﯿﺮون دراز ﮐﺮده ﺑﻮد‪.‬‬
‫درﺳﺖ در زﯾﺮ اﺳﺘﺨﻮانِ ﺟﻨﺎغِ ﺳﻮﻧﯿﺮ‪ ،‬ﻟﮑﻪای ﺧﻮنآﻟﻮد ﺟﺎﯾﯽ را ﻧﺸﺎن ﻣﯽداد ﮐﻪ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﮔﻮﺷﺖ را دراﻧﺪه ﺑﻮد‪ .‬زﺧﻢ‪ ،‬ﺑﻪ ﻃﺮز ﻋﺠﯿﺒﯽ ﮐﻢ‬
‫ﺧﻮنرﯾﺰی ﮐﺮده ﺑﻮد و ﺗﻨﻬﺎ ﻟﮑﻪی ﮐﻮﭼﮑﯽ از ﺧﻮنِ ﻟﺨﺘﻪ را ﺑﻪ ﺟﺎ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬

‫‪ 1‬واژهی ﺟﺪﯾﺪ ﻓﺎرﺳﯽ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎی ﻣﺤﻮﻃﻪی داﻧﺸﮕﺎه‬

‫‪-33-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫اﻧﮕﺸﺖ اﺷﺎرهی ﭼﭗ ﺳﻮﻧﯿﺮ ﻫﻢ ﺧﻮﻧﯽ ﺑﻮد‪ .‬ﮔﻮﯾﺎ در زﺧﻢ ﻓﺮو ﮐﺮده ﺑﻮد ﺗﺎ ﻋﺠﯿﺐﺗﺮﯾﻦ وﯾﮋﮔﯽ ﺑﺴﺘﺮِ ﻣﺮگِ ﻣﻮﺣﺸﺶ را ﺧﻠﻖ ﮐﻨﺪ‪ .‬او ﺧﻮنِ‬
‫ﺧﻮد را ﺟﻮﻫﺮ ﮐﺮده ﺑﻮد و ﺷﮑﻢاش را ﺑﻮم ﻧﻘﺎﺷﯽ و ﺑﺎ آن ﻧﺸﺎﻧﻪی ﺳﺎدهای را ﺑﺮ ﺑﺪﻧﺶ ﮐﺸﯿﺪه ﺑﻮد—ﭘﻨﺞ ﺧﻂ ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﮐﻪ ﻫﻢدﯾﮕﺮ را ﻗﻄﻊ‬
‫ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ و ﺳﺘﺎرهی ﭘﻨﺞﭘﺮی را ﻣﯽﺳﺎﺧﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺳﺘﺎرهی ﭘﻨﺞﭘﺮ‪.‬‬
‫ﺳﺘﺎرهی ﺧﻮنآﻟﻮد ﮐﻪ ﻧﺎف ﺳﻮﻧﯿﺮ در ﻣﺮﮐﺰ آن ﺑﻮد ﻫﺎﻟﻪای ﻫﯿﻮﻻﯾﯽ ﺑﻪ ﺟﺴﺪ ﻣﯽداد‪ .‬ﻋﮑﺴﯽ ﮐﻪ ﻟﻨﮕﺪان دﯾﺪه ﺑﻮد ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﻣﺨﻮف ﺑﻮد‪،‬‬
‫اﻣﺎ دﯾﺪن ﺟﺴﺪ ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎن ﺧﻮد ﺗﺸﻮﯾﺶ ﺳﺨﺘﯽ در ﻟﻨﮕﺪان اﯾﺠﺎد ﻣﯽﮐﺮد‪.‬‬
‫اون اﯾﻦ ﮐﺎر رو ﺑﺎ ﺧﻮدش ﮐﺮده؟‬
‫ﭼﺸﻤﺎن ﺳﯿﺎه ﻓﺎش دوﺑﺎره روی او ﺧﯿﺮه ﺷﺪه ﺑﻮد‪» .‬آﻗﺎی ﻟﻨﮕﺪان؟«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺳﺘﺎرهی ﭘﻨﺞﭘﺮ! ﯾﮑﯽ از ﻗﺪﯾﻤﯽﺗﺮﯾﻦ ﻧﻤﺎدﻫﺎی ﺟﻬﺎﻧﻪ‪ .‬ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً از ﭼﻬﺎر ﻫﺰار ﺳﺎل ﻗﺒﻞ از ﻣﺴﯿﺢ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽﺷﺪه‪ «.‬ﺣﺲ‬
‫ﻣﯽﮐﺮد ﺻﺪاﯾﺶ در آن ﻓﻀﺎی ﺑﺰرگ ﭘﮋواک ﻣﯽﯾﺎﺑﺪ‪.‬‬
‫»ﻣﻌﻨﺎش ﭼﯿﻪ؟«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﻫﻤﯿﺸﻪ در ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺳﺆال ﺗﺮدﯾﺪ داﺷﺖ‪ .‬ﮔﻔﺘﻦ ﻣﻌﻨﺎی ﯾﮏ ﻧﻤﺎد ﺑﻪ ﮐﺴﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ آن ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﮕﻮﯾﯽ ﯾﮏ آﻫﻨﮓ ﭼﻄﻮر در آنﻫﺎ‬
‫اﺣﺴﺎﺳﯽ را اﯾﺠﺎد ﻣﯽﮐﻨﺪ—ﺑﺮای ﻫﺮ ﮐﺴﯽ ﻣﺘﻔﺎوت ﺑﻮد‪ .‬ﮐﻼه ﺳﻔﯿﺪ ﮐﻮﮐﻼﮐﺲﮐﻼﻧﯽ‪ 1‬ﻧﻔﺮت و ﻧﮋادﭘﺮﺳﺘﯽ را در اﻣﺮﯾﮑﺎ ﺗﺪاﻋﯽ ﻣﯽﮐﺮد‪ ،‬اﻣﺎ‬
‫ﻫﻤﯿﻦ ﻧﺸﺎن در اﺳﭙﺎﻧﯿﺎ ﻣﻌﻨﺎی اﯾﻤﺎن ﻣﺬﻫﺒﯽ را ﺑﺎ ﺧﻮد ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه داﺷﺖ‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻧﻤﺎدﻫﺎ در ﺷﺮاﯾﻂ ﻣﺘﻔﺎوت ﻣﻌﻨﯽﻫﺎی ﻣﺘﻔﺎوﺗﯽ دارﻧﺪ‪ .‬ﻏﺎﻟﺒﺎً ﺳﺘﺎرهی ﭘﻨﺞﭘﺮ ﯾﻪ ﻧﻤﺎد ﭘِﮕﺎﻧﯿﻪ‪«.‬‬
‫ﻓﺎش ﺑﺎ ﺗﮑﺎن ﺳﺮ اﺷﺎره ﮐﺮد ﮐﻪ ﻣﻨﻈﻮر او را ﻓﻬﻤﯿﺪه اﺳﺖ‪» .‬ﺷﯿﻄﺎنﭘﺮﺳﺘﯽ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺣﺮﻓﺶ را ﺗﺼﺤﯿﺢ ﮐﺮد‪» :‬ﻧﻪ!« ﻓﻮراً ﻓﻬﻤﯿﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ در اﻧﺘﺨﺎب واژهﻫﺎﯾﺶ دﻗﺖ ﺑﯿﺸﺘﺮی ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫اﻣﺮوزه ﻟﻔﻆ ﭘﮕﺎن را ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً ﻣﺘﺮادف ﺑﺎ ﺷﯿﻄﺎنﭘﺮﺳﺘﯽ ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ—درﮐﯽ ﻧﺎدرﺳﺖ و ﻓﺎﺣﺶ‪ .‬رﯾﺸﻪی اﯾﻦ واژه ﺑﻪ ﮐﻠﻤﻪی ﭘﺎﮔﺎﻧﻮس ﻻﺗﯿﻦ‬
‫ﺑﺮﻣﯽﮔﺸﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ روﺳﺘﺎﻧﺸﯿﻦ ﺑﻮد‪» .‬ﻣﺸﺮک«ﻫﺎ ﯾﺎ »ﭘﮕﺎن«ﻫﺎ ﺑﻪ روﺳﺘﺎﯾﯿﺎن درسﻧﯿﺎﻣﻮﺧﺘﻪای ﮔﻔﺘﻪ ﻣﯽﺷﺪ ﮐﻪ ﺳﻔﺖ و ﺳﺨﺖ ﺑﻪ ﻣﺬاﻫﺐ‬
‫ﮐﻬﻦ و روﺳﺘﺎﯾﯽ ﻃﺒﯿﻌﺖﭘﺮﺳﺘﯽﺷﺎن ﭼﺴﺒﯿﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬در واﻗﻊ‪ ،‬ﺗﺮس ﮐﻠﯿﺴﺎ از ﻣﻨﺎﻃﻖ روﺳﺘﺎﯾﯽ—وﯾﻠﻪﻫﺎ )‪—(villes‬ﺑﻪ ﻗﺪری ﺑﻮد ﮐﻪ ﯾﮑﯽ از‬
‫‪2‬‬
‫ﻣﻌﺎﻧﯽ ﺑﯽﺿﺮر »روﺳﺘﺎﯾﯽ« ﯾﻌﻨﯽ وﯾﻠﻦ )‪ (villain‬ﻣﻌﻨﺎی ﺷﺨﺺ ﺷﺮور و ﺧﻄﺮﻧﺎک را ﺑﻪ ﺧﻮد ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺗﻮﺿﯿﺢ داد‪» :‬ﺳﺘﺎرهی ﭘﻨﺞﭘﺮ ﯾﮑﯽ از ﻧﺸﺎﻧﻪﻫﺎی ﭘﯿﺶ از ﻣﺴﯿﺤﯿﺘﻪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻃﺒﯿﻌﺖﭘﺮﺳﺘﯽ راﺑﻄﻪ داﺷﺘﻪ‪ .‬ﻗُﺪَﻣﺎ ﺟﻬﺎﻧﺸﻮن رو ﺑﺎ دو ﻧﯿﻤﻪ‬
‫ﻣﺠﺴﻢ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ—ﻧﺮﯾﻨﻪ و ﻣﺎدﯾﻨﻪ‪ .‬رباﻟﻨﻮعﻫﺎ و رﺑﻪاﻟﻨﻮعﻫﺎﯾﺸﺎن ﻫﻢ ﻃﻮری ﻋﻤﻞ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺗﻮازن ﻗﺪرﺗﯽ رو در ﺟﻬﺎن اﯾﺠﺎد ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﻣﺜﻞ‬

‫‪ 1‬ﻧﺎم ﻫﺮ ﮐﺪام از دو ﮔﺮوه ﺗﺮورﯾﺴﺖ و ﻧﮋادﭘﺮﺳﺖ و ﺿﺪﺳﯿﺎﻫﺎن در آﻣﺮﯾﮑﺎ ﮐﻪ ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﮔﺮوه ﺑﯽدرﻧﮓ ﭘﺲ از ﺟﻨﮓﻫﺎی داﺧﻠﯽ اﯾﺠﺎد ﺷﺪ و ﺗﺎ ﺳﺎل ‪ 1870‬دوام‬
‫آورد‪ .‬دوﻣﯿﻦ ﮔﺮوه در ‪ 1915‬اﯾﺠﺎد ﺷﺪ و ﺗﺎ ﺑﻪ اﻣﺮوز ﻧﯿﺰ ﻣﻮﺟﻮدﯾﺖ ﺧﻮد را ﺣﻔﻆ ﮐﺮده اﺳﺖ‪ .‬اﯾﻦ ﮔﺮوهﻫﺎ ﻣﺮاﺳﻢ و ﻣﻨﺎﺳﮏ وﯾﮋهای ﻫﻢ ﺑﺮﭘﺎ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ و ﮔﺮداﻧﻨﺪﮔﺎن اﯾﻦ ﮔﺮوه‬
‫ﮐﻼهﻫﺎﯾﯽ دراز و ﻧﻮکﺗﯿﺰ و ﺳﻔﯿﺪرﻧﮓ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬

‫‪ 2‬اﯾﻦ ﻋﻘﯿﺪه ﮐﻪ ﮐﻠﻤﻪی ﭘﮕﺎن از واژهای ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎی روﺳﺘﺎﯾﯽ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه دور از ﺻﺤﺖ ﻧﯿﺴﺖ و در ﻏﺎﻟﺐ ﻧﻮﺷﺘﻪﻫﺎ ﻫﻤﯿﻦ ﻃﻮر آوردهاﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ اﺳﺘﺎد ﻣﺤﻤﺪ ﻣﻘﺪم دﯾﺪﮔﺎه‬
‫ﺟﺎﻟﺒﯽ در ﮐﺘﺎب ﺟﺴﺘﺎری درﺑﺎرهی ﻣﻬﺮ و ﻧﺎﻫﯿﺪ آورده و آن اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻬﻢﺗﺮﯾﻦ ﻟﻘﺐ ﻣﻬﺮ ﯾﺎ ﻣﯿﺘﺮا در ﻣﯿﺎن ﻣﻬﺮﭘﺮﺳﺘﺎن ﺑَﻎ ﺑﻮده اﺳﺖ )ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎی ﺧﺪا ﮐﻪ در ﭼﻨﺪ واژهی‬
‫ﻓﺎرﺳﯽ ﺗﺎ ﺑﻪ اﻣﺮوز ﻫﻢ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪه اﺳﺖ‪ :‬ﺑﻐﺪاد )ﺧﺪاداد(‪ ،‬ﺑﺎﮐﻮ‪ ،‬ﻃﺎق ﺑﺴﺘﺎن ﯾﺎ ﺑﻐﺴﺘﺎن( و از آنﺟﺎ ﮐﻪ ﮐﻠﯿﺴﺎ ﻣﻬﻢﺗﺮﯾﻦ ﮐﯿﺶ دﺷﻤﻦ ﺧﻮد را ﻣﻬﺮﭘﺮﺳﺘﯽ در رم ﻣﯽدﯾﺪه اﺳﺖ‬
‫)درﺑﺎرهی ارﺗﺒﺎط ﺑﺴﯿﺎر ﻣﻬﻢ ﻣﯿﺎن ﻣﺴﯿﺤﯿﺖ و ﻣﻬﺮﭘﺮﺳﺘﯽ ﻧﮏ ﺑﻪ ﻓﺼﻞ ‪ (55‬ﭘﯿﺮوان ﺑَﻎ ﯾﺎ ﺑَﻐﺎﻧﯽﻫﺎ را ﻣﺸﺮک ﯾﺎ ‪ pagan‬ﺧﻮاﻧﺪ‪.‬‬

‫‪-34-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﯾﯿﻦ و ﯾﺎﻧﮓ‪ .1‬زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻧﺮﯾﻨﻪ و ﻣﺎدﯾﻨﻪ در ﺗﻌﺎدل ﺑﻮدﻧﺪ ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﯽ ﺑﻮد و وﻗﺘﯽ ﻧﺎﻣﺘﻌﺎدل ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬آﺷﻔﺘﮕﯽ‪ «.‬ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﺷﮑﻢ ﺳﻮﻧﯿﺮ اﺷﺎره ﮐﺮد و‬
‫اداﻣﻪ داد‪» :‬اﯾﻦ ﺳﺘﺎرهی ﭘﻨﺞﭘﺮ ﻧﻤﺎد ﻧﯿﻤﻪی ﻣﺎدﯾﻨﻪ ﻫﺮ ﭼﯿﺰﯾﻪ—ﻣﻔﻬﻮﻣﯽ ﮐﻪ ﻣﻮرخﻫﺎی ﻣﺬﻫﺒﯽ ﺑﻪ اون »ﻣﺎدﯾﻨﻪی ﻣﻘﺪس« ﯾﺎ »رﺑﻪاﻟﻨﻮع اﻟﻬﯽ«‬
‫ﻣﯿﮕﻦ‪ .‬ﺳﻮﻧﯿﺮ ﺑﻬﺘﺮ از ﻫﺮ ﮐﺲ دﯾﮕﻪای اﯾﻦ ﻣﻄﻠﺐ رو ﻣﯿﺪوﻧﺴﺖ‪«.‬‬
‫»ﺳﻮﻧﯿﺮ ﻧﻤﺎد ﯾﻪ رﺑﻪاﻟﻨﻮع رو روی ﺷﮑﻤﺶ ﮐﺸﯿﺪه؟«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان اﺟﺒﺎراً ﭘﺬﯾﺮﻓﺖ ﮐﻪ ﻣﻮﺿﻮع ﮐﻤﯽ ﻏﯿﺮﻋﺎدی اﺳﺖ‪ .‬در ﺧﺎصﺗﺮﯾﻦ ﺗﻔﺴﯿﺮ‪ ،‬ﺳﺘﺎرهی ﭘﻨﺞﭘﺮ ﻧﻤﺎد وﻧﻮس‪ 2‬ﺑﻮد—اﻟﻬﻪی زﯾﺒﺎﯾﯽ و ﻋﺸﻖِ‬
‫ﺷﻬﻮاﻧﯽ ﻣﺎدﯾﻨﻪﻫﺎ‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﻧﮕﺎﻫﺶ را از ﻣﺮد ﻋﺮﯾﺎن ﺑﺮﮔﺮﻓﺖ و زﯾﺮ ﻟﺐ ﻧﺠﻮا ﮐﺮد‪.‬‬
‫»ﻣﺬاﻫﺐ اوﻟﯿﻪ ﺑﺮ اﺳﺎس ﺟﺎﯾﮕﺎه اﻟﻮﻫﯿﺖ ﻃﺒﯿﻌﺖ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬اﻟﻬﻪی وﻧﻮس و ﺳﯿﺎرهی وﻧﻮس )ﻧﺎﻫﯿﺪ( ﻫﺮ دو ﯾﮑﯽ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬رﺑﻪاﻟﻨﻮع زﻣﺎن ﺧﺎﺻﯽ‬
‫رو ﺗﻮی آﺳﻤﺎن ﺷﺐ ﺑﺮای ﺧﻮد داﺷﺖ و ﺑﺎ اﺳﺎﻣﯽ زﯾﺎدی ﻫﻢ ﻣﯽﺷﻨﺎﺧﺘﻨﺪش—وﻧﻮس‪ ،‬ﺳﺘﺎرهی ﺷﺮق‪ ،‬اﯾﺸﺘﺎر‪ ،3‬ﻋﺸﺘﺮﺗﻪ‪ .4‬ﻫﻤﻪی اوﻧﻬﺎ‬
‫ﻣﻔﻬﻮمﻫﺎی ﻣﺎدﯾﻨﻪی ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪی ﺑﻮدﻧﺪ و ﺑﺎ ﻃﺒﯿﻌﺖ و ﻣﺎم زﻣﯿﻦ راﺑﻄﻪ داﺷﺘﻨﺪ‪«.‬‬
‫ﻓﺎش اﮐﻨﻮن ﮐﻤﯽ آزردهﺧﺎﻃﺮ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﯿﺪ؛ اﻧﮕﺎر ﻫﻤﺎن ﺷﯿﻄﺎنﭘﺮﺳﺘﯽ را ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﯽﭘﺴﻨﺪﯾﺪ‪.‬‬
‫‪5‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﺣﯿﺮتآورﺗﺮﯾﻦ وﯾﮋﮔﯽ ﺳﺘﺎرهی ﭘﻨﺞﭘﺮ را ﺑﯿﺎن ﻧﮑﻨﺪ—ﯾﻌﻨﯽ ﻣﻨﺸﺄ ﺗﺮﺳﯿﻤﯽ آن را ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﯿﺎرهی ﻧﺎﻫﯿﺪ‬
‫ﺑﺎزﻣﯽﮔﺸﺖ‪ .‬ﻟﻨﮕﺪان ﮐﻪ ﯾﺎدﮔﯿﺮی ﺳﺘﺎرهﺷﻨﺎﺳﯽ را ﺷﺮوع ﮐﺮده ﺑﻮد از ﺷﻨﯿﺪن اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺑﺴﯿﺎر ﺗﻌﺠﺐ ﮐﺮد ﮐﻪ ﻫﺮ ﭼﻬﺎر ﺳﺎل ﻣﺴﯿﺮ ﺳﯿﺎرهی‬
‫ﻧﺎﻫﯿﺪ در آﺳﻤﺎن ﺳﺘﺎرهی ﭘﻨﺞﭘﺮ ﮐﺎﻣﻠﯽ را رﺳﻢ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬ﭘﯿﺸﯿﻨﯿﺎن ﭼﻨﺎن از دﯾﺪن اﯾﻦ ﭘﺪﯾﺪه ﺣﯿﺮت ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ وﻧﻮس و ﺳﺘﺎرهی ﭘﻨﺞﭘﺮش را‬

‫‪ 1‬ﯾﯿﻦ و ﯾﺎﻧﮓ ﺑﻪ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﻧﺎم اﺻﻞﻫﺎ ﯾﺎ ﻧﯿﺮوﻫﺎی ﻣﮑﻤﻞ ﻣﺎدﯾﻨﻪ و ﻧﺮﯾﻨﻪی ﺟﻬﺎن در ﻓﻠﺴﻔﻪی ذن و ﺗﺎﺋﻮﯾﯿﺴﻢ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﻫﻤﻪی وﺟﻮه زﻧﺪﮔﯽ را درﺑﺮﻣﯽﮔﯿﺮد‪ .‬ﯾﯿﻦ‬
‫در ﻟﻐﺖ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎی ﺳﻤﺖ ﺳﺎﯾﻪﮔﺮﻓﺘﻪی ﺗﭙﻪ اﺳﺖ و ﯾﺎﻧﮓ ﺳﻤﺖ آﻓﺘﺎبرو‪ .‬ﯾﯿﻦ ﻣﻌﻤﻮﻻً ﻣﺘﺮادف زﻣﯿﻦ ﺷﻤﺮده ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ ﺗﺎرﯾﮏ و ﺳﺮد اﺳﺖ و ﻫﺮ ﭼﯿﺰ ﺑﺪی ﺑﻪ آن ﻧﺴﺒﺖ‬
‫داده ﻣﯽﺷﻮد و ﯾﺎﻧﮓ ﻣﺘﺮادف آﺳﻤﺎن اﺳﺖ و روﺷﻦ و ﮔﺮم و ﺧﻮب ﺷﻤﺮده ﻣﯽﺷﻮد‪.‬‬

‫‪ 2‬اﯾﺰدﺑﺎﻧﻮی روﻣﯽ ﻋﺸﻖ و زﯾﺒﺎﯾﯽ‪ .‬او در اﺻﻞ‪ ،‬اﯾﺰد ﮔﯿﺎﻫﺎن و ﻧﮕﺎﻫﺒﺎن ﺑﺎغﻫﺎ و ﻣﻮﺳﺘﺎنﻫﺎ ﺑﻮده اﺳﺖ؛ اﻣﺎ اﺳﻄﻮرهاش ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺗﺤﺖ ﺗﺎﺛﯿﺮ آﻓﺮودﯾﺘﻪی ﯾﻮﻧﺎﻧﯽ ﻗﺮار‬
‫ﻣﯽﮔﯿﺮد و ﺑﺴﯿﺎری از وﯾﮋﮔﯽﻫﺎی او را ﺑﻪ ﺧﻮد ﻣﯽﭘﺬﯾﺮد‪ .‬او ﺧﻮاﻫﺮ ژوﭘﯿﺘﺮ ﺑﻮد و ﻣﺎرس‪ ،‬ﺧﺪای ﺟﻨﮓ‪ ،‬و ووﻟﮑﺎن‪ ،‬ﺧﺪای آﺗﺶ و آﻫﻨﮕﺮی‪ ،‬از ﻋﺸّﺎﻗﺶ ﺑﻮدهاﻧﺪ‪.‬‬

‫‪ 3‬اﯾﺸﺘﺎر اﯾﺰدﺑﺎﻧﻮی ﺳﻮﻣﺮی‪-‬ﺑﺎﺑﻠﯽ ﻋﺸﻖ و ﺑﺎروری؛ او را دﺧﺘﺮ آﻧﻮ رﺑﻪاﻟﻨﻮع ﻫﻮا ﻣﯽداﻧﻨﺪ‪ .‬در اﻏﻠﺐ اﻓﺴﺎﻧﻪﻫﺎی ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ او‪ ،‬او را زﻧﯽ ﺷﯿﻄﺎﻧﯽ و ﺷﻘﯽاﻟﻘﻠﺐ ﺑﻪ ﺗﺼﻮﯾﺮ‬
‫ﻣﯽﮐﺸﻨﺪ ﮐﻪ ﻫﻤﺴﺮان و ﻋﺸﺎﻗﺶ را از ﺑﯿﻦ ﻣﯽﺑﺮد‪ .‬ﺑﺮﺧﯽ ﻧﯿﺰ او را اﯾﺰد ﺟﻨﮓ و ﻋﺸﻖ ﺷﻬﻮاﻧﯽ در ادﯾﺎن ﺑﯿﻦاﻟﻨﻬﺮﯾﻦ ﻣﯽداﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﺧﺎﺳﺘﮕﺎﻫﯽ اﮐﺪی دارد‪.‬‬

‫‪ 4‬رﺑﻪاﻟﻨﻮع ﮐﻬﻦ و ﺑﺰرگ در ﺧﺎورﻣﯿﺎﻧﻪ و ﭘﺮوردﮔﺎر ﺑﺰرگ ﺳﻪ ﺷﻬﺮ ﺑﻨﺪری ﻣﻬﻢ در ﻣﺪﯾﺘﺮاﻧﻪ ﯾﻌﻨﯽ ﺻﻮر‪ ،‬ﺻﯿﺪون‪ ،‬اﻻث‪ .‬ﮔﻮﯾﺎ اﯾﻦ اﯾﺰد ﺧﺎﺳﺘﮕﺎﻫﯽ ﻓﯿﻨﯿﻘﯽ دارد‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﻪ‬
‫ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﺪ او را در ﮐﺎرﺗﺎژ و ﺳﯿﺴﯿﻞ و ﺳﺎردﯾﻨﯿﻪ و ﻗﺒﺮس ﻫﻢ ﻣﯽﭘﺮﺳﺘﯿﺪﻧﺪ‪ .‬او ﺧﻮاﻫﺮ ﺑﻌﻞ ﺑﻮده و در اﮐﺪ ﺑﺎ ﻧﺎم اﯾﺸﺘﺎر و در ﺳﺒﺎ ﺑﺎ ﻧﺎم اﺛﺘﺎر ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﻣﯽﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪ 5‬ﻧﺎﻫﯿﺪ ﯾﺎ آﻧﺎﻫﯿﺘﺎ ﻧﯿﺰ از اﺳﻄﻮرهﻫﺎی ﻣﻬﻢ ﺟﻬﺎن ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﻧﻮﯾﺴﻨﺪه ﺑﺎ وﺟﻮد ﻧﺎم ﺑﺮدن از ﺑﺴﯿﺎری از رﺑﻪاﻟﻨﻮعﻫﺎ و ﻧﯿﺰ ارﺗﺒﺎط او ﺑﺎ ﻣﺒﺎﺣﺜﯽ ﮐﻪ در ﻓﺼﻮل ﺑﻌﺪ ﻣﯽآﯾﺪ‬
‫او را در ﻧﻈﺮ ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬آﻧﺎﻫﯿﺘﺎ‪ ،‬اﻟﻬﻪی آب و ﺑﺎروری و ﺟﻨﮓ و ﻧﯿﺰ ﻧﮕﺎﻫﺒﺎن زﻧﺎن در اﯾﺮان ﺑﺎﺳﺘﺎن ﺑﻮده ﮐﻪ در ﻣﯿﺎن ﺳﺘﺎرﮔﺎن اﻗﺎﻣﺖ داﺷﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﻧﺎم او ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎی ﻣﻌﺼﻮم‬
‫و ﺑﯽﮔﻨﺎه آﻣﺪه اﺳﺖ )آﻧﺎ‪ ،‬ﺑﯽ ‪ +‬اﻫﯿﺖ‪ ،‬ﮔﻨﺎه(‪ .‬ﺗﺼﻮﯾﺮ او ﻣﻌﻤﻮﻻً دوﺷﯿﺰهای اﺳﺖ در ﺷﻮﻻﯾﯽ ﻃﻼﯾﯽ ﺑﺎ ﺗﺎرﮐﯽ اﻟﻤﺎسﻧﺸﺎن ﺑﺮ ﺳﺮ‪ .‬آبﻫﺎ ﻧﯿﺰ از ﻣﺘﻌﻠﻘﺎت او ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ‪ .‬او را از‬
‫ﻣﻼزﻣﺎن اﻫﻮراﻣﺰدا ﻧﯿﺰ ﺗﻠﻘﯽ ﻣﯽﮐﺮدهاﻧﺪ‪ .‬ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﻣﻌﺎدل ﻫﻨﺪی ﺧﻮد‪ ،‬ﮔﺎﻧﮕﺎ او را ﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﺑﺰرﮔﯽ ﺗﻤﺎم آبﻫﺎی زﻣﯿﻦ ﻣﯽداﻧﻨﺪ‪ .‬آﻧﺎﻫﯿﺘﺎ در دﯾﻦ زردﺷﺘﯽ ﻧﮕﺎﻫﺒﺎن ﻧﻄﻔﻪی زردﺷﺖ‬
‫در درﯾﺎﭼﻪی ﮐﯿﺎﻧﺴﯽ اﺳﺖ ﭼﺮا ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ دوﺷﯿﺰه )ﻟﻘﺐ آﻧﺎﻫﯿﺘﺎ( ﮐﻪ ﭘﺎک اﺳﺖ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ آن را ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯽ ﮐﻨﺪ و ﯾﺎ در ﺧﻮد ﺑﭙﺮورد‪ .‬در آﯾﯿﻦ ﻣﻬﺮﭘﺮﺳﺘﯽ او را ﻣﺎدر ﻣﻬﺮ داﻧﺴﺘﻪاﻧﺪ‬
‫ﮐﻪ از ﺗﺨﻤﻪی زردﺷﺖ ﺑﺎرور ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬واژهی ﻣﻬﺮاب ﯾﺎ ﻣﺤﺮاب در ﻋﺮﺑﯽ را ﻣﺄﺧﻮذ از ﻫﻤﯿﻦ اﻣﺮ ﯾﻌﻨﯽ زاﯾﺶ ﻣﻬﺮ )ﻣﯿﺘﺮا( از آب داﻧﺴﺘﻪاﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﻘﺪسﺗﺮﯾﻦ ﻣﮑﺎن در ﻣﺴﺠﺪ‬
‫داﻧﺴﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬اردﺷﯿﺮ ﺳﺨﺖ اﯾﻦ اﻟﻬﻪ را ﺗﮑﺮﯾﻢ ﮐﺮد و در زﻣﺎن او ﻣﻌﺎﺑﺪی ﺑﺮای آﻧﺎﻫﯿﺘﺎ در ﺷﻮش و اﮐﺒﺎﺗﺎن و ﺑﺎﺑﻞ ﺑﺮﭘﺎ ﮐﺮدﻧﺪ‪] .‬ﭘﺲ از ﻇﻬﻮر اﺳﻼم و ﭘﺬﯾﺮش اﯾﻦ دﯾﻦ در‬
‫اﯾﺮان‪ ،‬ﻧﻘﺶ آﻧﺎﻫﯿﺘﺎ را در ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻣﺮدم ﺣﻀﺮت ﻓﺎﻃﻤﻪ‪ ،‬دﺧﺖ ﻧﺒﯽ اﮐﺮم اﯾﻔﺎ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻌﺼﻮﻣﻪ )ﺑﯽﮔﻨﺎه( ﻣﻠﻘﺒﺶ ﮐﺮدﻧﺪ و آبﻫﺎ را ﻣﻬﺮﯾﻪی ازدواﺟﺶ ﺑﺎ ﻋﻠﯽ داﻧﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻟﻘﺐ دﯾﮕﺮ ﻓﺎﻃﻤﻪ )س(‪ ،‬ﺑﺘﻮل ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎی ﺑﺎﮐﺮه ﻫﻢ ﺑﺎ ﻟﻘﺐ دوﺷﯿﺰهی آﻧﺎﻫﯿﺘﺎ ﻫﻢﺧﻮاﻧﯽ دارد‪ [.‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ‪» ،‬ﻣﺎم زﻣﯿﻦ« در اﯾﺮان اﯾﻦ اﻟﻬﻪ ﻧﺒﻮده اﺳﺖ‪ .‬اﺳﭙﻨﺪارﻣﺬ ﯾﺎ‬
‫ﺳﭙﻨﺘﺎاَرﻣﺌﯿﺘﯽ را ﮐﻪ ﯾﮑﯽ از اﻣﺸﺎﺳﭙﻨﺪان ﺑﻮده اﺳﺖ ﻣﺎم زﻣﯿﻦ و ﺣﺘﯽ ﺧﻮد زﻣﯿﻦ داﻧﺴﺘﻪاﻧﺪ و ﭘﻨﺠﻤﯿﻦ روز ﻫﺮ ﻣﺎه در ﺗﻘﻮﯾﻢ اﯾﺮاﻧﯽ ﻣﻨﺴﻮب ﺑﻪ او اﺳﺖ‪ .‬در ﭘﻨﺠﻤﯿﻦ روز ﻣﺎه‬
‫اﺳﻔﻨﺪ ﮐﻪ روز و ﻣﺎه ﻫﻢﻧﺎم ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ زردﺷﺘﯿﺎن ﺟﺸﻨﯽ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ ﺑﺮﮔﺰار ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ و آن روز ﻫﻨﻮز ﻫﻢ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان روز زن و روز ﻣﺎدر در ﻣﯿﺎن زردﺷﺘﯿﺎن اﯾﺮان اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺟﻠﻮﺗﺮ ﺑﺎ راﺑﻄﻪی ﻣﯿﺎن ﻋﺪد ﭘﻨﺞ و ﻣﺎدﯾﻨﻪی ﻣﻘﺪس ﺑﯿﺸﺘﺮ آﺷﻨﺎ ﻣﯽﺷﻮﯾﺪ‪.‬‬

‫‪-35-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺑﻪ ﻧﻤﺎد ﮐﻤﺎل و زﯾﺒﺎﯾﯽ و وﯾﮋﮔﯽﻫﺎی ﺗﻨﺎوﺑﯽ ﻋﺸﻖ ﺷﻬﻮاﻧﯽ ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺑﺮای ﺳﭙﺎس از ﺟﺎدوی وﻧﻮس‪ ،‬ﯾﻮﻧﺎﻧﯽﻫﺎ دورهی ﭼﻬﺎرﺳﺎﻟﻪاش را‬
‫ﺑﺮای دورهﻫﺎی اﻟﻤﭙﯿﮏ اﻧﺘﺨﺎب ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬اﻣﺮوزه‪ ،‬ﺗﻌﺪاد ﮐﻤﯽ ﻣﯽداﻧﻨﺪ ﮐﻪ دورهی ﭼﻬﺎرﺳﺎﻟﻪی اﻟﻤﭙﯿﮏ ﻫﻨﻮز ﺑﻪ ﺗﺒﻌﯿﺖ از ﻫﻤﺎن ﭼﺮﺧﻪی وﻧﻮس‬
‫اﺳﺖ و ﺣﺘﯽ ﺗﻌﺪاد ﮐﻤﺘﺮی ﻣﯽداﻧﻨﺪ ﻧﺸﺎن رﺳﻤﯽ ﻣﺴﺎﺑﻘﺎت اﻟﻤﭙﯿﮏ را ﺳﺘﺎرهی ﭘﻨﺞﭘﺮ اﻧﺘﺨﺎب ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ در آﺧﺮﯾﻦ ﻟﺤﻈﺎت ﺑﻪ ﭘﻨﺞ ﺣﻠﻘﻪی‬
‫درﻫﻢﺗﻨﯿﺪه ﺗﺒﺪﯾﻞ ﮐﺮدﻧﺪ ﺗﺎ ﻧﻈﻢ و اﻧﺴﺠﺎم ﺑﺎزیﻫﺎ را ﺑﻬﺘﺮ ﺑﻨﻤﺎﯾﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎش ﻧﺎﮔﻬﺎن ﮔﻔﺖ‪» :‬آﻗﺎی ﻟﻨﮕﺪان‪ ،‬اﻣﺎ ﺳﺘﺎرهی ﭘﻨﺞﭘﺮ ﺑﺎﯾﺪ ﯾﻪ رﺑﻄﯽ ﺑﻪ ﺷﯿﻄﺎن داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻪ‪ .‬ﻓﯿﻠﻢﻫﺎی ﺗﺮﺳﻨﺎک ﺳﯿﻨﻤﺎی ﺧﻮد ﺷﻤﺎ اﯾﻦ‬
‫ﻣﻮﺿﻮع رو ﺧﯿﻠﯽ واﺿﺢ ﻧﺸﻮن ﻣﯿﺪه‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان اﺧﻢ ﮐﺮد و ﺑﺎ ﺧﻮد ﮔﻔﺖ ﻣﻤﻨﻮن ﻫﺎﻟﯿﻮود‪ .‬ﺳﺘﺎرهی ﭘﻨﺞﭘﺮ را ﺣﺎﻻ ﺑﻪ ﮐﻠﯿﺸﻪی ﻓﯿﻠﻢﻫﺎی ﺷﯿﻄﺎﻧﯽ و ﻗﺎﺗﻼن زﻧﺠﯿﺮهای ﺗﺒﺪﯾﻞ ﮐﺮده‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﻌﻤﻮﻻً روی دﯾﻮار اﻗﺎﻣﺖﮔﺎه ﺷﯿﻄﺎنﭘﺮﺳﺖﻫﺎ ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﭼﻨﺪ ﻧﻤﺎد دﯾﮕﺮ ﺣﮏ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﻟﻨﮕﺪان ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﺎ دﯾﺪن اﯾﻦ ﻧﻤﺎد در ﭼﻨﺎن‬
‫ﻣﻮﻗﻌﯿﺖﻫﺎﯾﯽ ﺗﺄﺳﻒ ﻣﯽﺧﻮرد‪ .‬ﻣﻨﺸﺎ ﺣﻘﯿﻘﯽ اﯾﻦ ﻧﻤﺎد ﮐﺎﻣﻼً اﻟﻬﯽ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﻪ ﺷﻤﺎ اﻃﻤﯿﻨﺎن ﻣﯿﺪم ﺑﺮﻋﮑﺲ اون ﭼﯿﺰی ﮐﻪ در ﻓﯿﻠﻢﻫﺎ ﻣﯽﺑﯿﻨﯿﺪ ﺗﻔﺴﯿﺮ ﺷﯿﻄﺎﻧﯽ از ﺳﺘﺎرهی ﭘﻨﺞﭘﺮ ﯾﻪ اﺷﺘﺒﺎه ﺗﺎرﯾﺨﯿﻪ و‬
‫ﻧﻤﺎدﻫﺎی اون رو ﺑﻪ دﻻﯾﻞ ﻣﺨﺘﻠﻒ در ﻋﺮض ﯾﮑﯽ دو ﻫﺰاره ﻋﻮض ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬در اﯾﻦ ﻣﻮرد ﺧﺎص‪ ،‬ﺧﻮن و ﺧﻮﻧﺮﯾﺰی اﯾﻦ ﺗﻌﻮﯾﺾ رو اﻧﺠﺎم داده‪«.‬‬
‫»ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﻤﯿﺸﻢ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺻﻠﯿﺐ ﻓﺎش اﻧﺪاﺧﺖ و ﺑﺎ ﺗﺮدﯾﺪ ﻋﺒﺎرت ﺑﻌﺪﯾﺶ را در ذﻫﻦ ﻣﺰهﻣﺰه ﮐﺮد‪» .‬ﮐﻠﯿﺴﺎ رو ﻣﯿﮕﻢ‪ ،‬آﻗﺎی ﻓﺎش! ﻧﻤﺎدﻫﺎ ﺧﯿﻠﯽ‬
‫ﻗﺪﯾﻤﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﻌﻨﺎی ﺳﺘﺎرهی ﭘﻨﺞﭘﺮ رو ﮐﻠﯿﺴﺎی ﮐﺎﺗﻮﻟﯿﮏ روﻣﯽ در ﺳﺎلﻫﺎی ﺻﺪر ﻣﺴﯿﺤﯿﺖ ﺗﻐﯿﯿﺮ داد‪ .‬اﯾﻦ ﺑﺨﺸﯽ از ﮐﺎرزاری ﺑﻮد ﮐﻪ‬
‫ﮐﻠﯿﺴﺎ ﺑﺮای رﯾﺸﻪﮐﻨﯽ ﻣﺬاﻫﺐ ﻃﺒﯿﻌﺖﭘﺮﺳﺘﯽ و ﮔﺮاﯾﺶ دادن ﺗﻮدهﻫﺎ ﺑﻪ دﯾﻦ ﻣﺴﯿﺢ راه اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬اﯾﻦ ﮐﺎرزار ﻧﺎﺟﻮاﻧﻤﺮداﻧﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﮐﻠﯿﺴﺎ‬
‫ﻧﻤﺎدﻫﺎی اﻟﻬﯿﺸﻮن رو ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﺷﯿﻄﺎﻧﯽ ﺟﺎ زد‪«.‬‬
‫»اداﻣﻪ ﺑﺪﯾﺪ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان اداﻣﻪ داد‪» :‬در ﻣﻮاﻗﻊ آﺷﻮب اﯾﻦ ﯾﻪ اﻣﺮ ﻣﻌﻤﻮﻟﯿﻪ‪ .‬ﯾﻪ ﻗﺪرت ﻧﻮﭘﺎ ﻫﻤﻪی ﻧﻤﺎدﻫﺎی ﭘﯿﺶ از ﺧﻮدش رو در دﺳﺖ ﻣﯿﮕﯿﺮه ﺗﺎ ﻣﻌﺎﻧﯽ‬
‫اوﻧﻬﺎ رو ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺑﺪه‪ .‬در ﺟﻨﮓ ﻣﯿﺎن ﻧﻤﺎدﻫﺎی ﭘﮕﺎن و ﻣﺴﯿﺤﯽ‪ ،‬ﭘﮕﺎنﻫﺎ ﺷﮑﺴﺖ ﺧﻮردﻧﺪ؛ ﻧﯿﺰهی ﺳﻪﺷﺎﺧﻪی ﭘﻮزﯾﺪون‪ 1‬رو ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺑﻪ ﭼﻨﮕﺎل‬
‫ﺷﯿﻄﺎن ﮐﺮدﻧﺪ‪ ،‬ﮐﻼهﻫﺎی ﻧﻮکﺗﯿﺰ ﮔﯿﺲﺳﻔﯿﺪﻫﺎ رو ﻧﻤﺎد ﺳﺎﺣﺮهﻫﺎ ﮐﺮدﻧﺪ‪ ،‬ﺳﺘﺎرهی ﭘﻨﺞﭘﺮ وﻧﻮس رو ﻫﻢ ﻋﻼﻣﺖ ﺷﯿﻄﺎن ﮐﺮدﻧﺪ‪ «.‬ﻣﮑﺜﯽ ﮐﺮد‪.‬‬
‫»ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ‪ ،‬ارﺗﺶ ﻣﺎ ﻫﻢ اﯾﻦ ﻧﻤﺎد رو ﺧﺮاب ﮐﺮده‪ .‬اﯾﻦ ﻋﻼﻣﺖ ﺣﺎﻻ راﯾﺞﺗﺮﯾﻦ ﻧﻤﺎد ﺟﻨﮓ ﺷﺪه‪ .‬اون رو روی ﺟﻨﮕﻨﺪهﻫﺎﻣﻮن ﻣﯽﮐﺸﯿﻢ و روی‬
‫ﺳﺮدوﺷﯽ ژﻧﺮالﻫﺎﻣﻮن ﻧﺼﺒﺶ ﻣﯽﮐﻨﯿﻢ‪ «.‬ﺑﺎ ﺧﻮد اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ ﮐﻤﯽ ﺑﺮای اﻟﻬﻪی ﻋﺸﻖ و زﯾﺒﺎﯾﯽ ﺳﻨﮕﯿﻦ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻓﺎش ﺑﻪ ﺟﺴﺪ دﺳﺖ و ﭘﺎ ﺑﺎز اﺷﺎره ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺟﺎﻟﺒﻪ! و ﺣﺎﻟﺖ ﺑﺪن ﭼﯽ؟ راﺟﻊ ﺑﻪ اون ﭼﯽ ﻣﯿﮕﯿﺪ؟«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺷﺎﻧﻪ ﺑﺎﻻ اﻧﺪاﺧﺖ و ﮔﻔﺖ‪» :‬اﯾﻦ ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ ﻓﻘﻂ اﺷﺎره ﺑﻪ ﺳﺘﺎرهی ﭘﻨﺞﭘﺮ و ﻣﺎدﯾﻨﻪی ﻣﻘﺪس رو ﭘﺮرﻧﮓﺗﺮ ﻣﯿﮑﻨﻪ‪«.‬‬
‫ﮔﻔﺘﻪی ﻟﻨﮕﺪان ﺗﻨﻬﺎ ﮔﺮهی ﮐﻼف را ﺑﯿﺸﺘﺮ ﭘﯿﭽﺎﻧﺪ‪» .‬ﯾﻌﻨﯽ ﭼﯽ؟«‬
‫»ﺑﺎزﻧﻤﺎﯾﯽ‪ .‬ﺗﮑﺮار ﻧﻤﺎد ﺳﺎدهﺗﺮﯾﻦ راه ﺑﺮای ﺗﺄﮐﯿﺪ روی اوﻧﻪ‪ .‬ژاک ﺳﻮﻧﯿﺮ ﺧﻮدش رو ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﺳﺘﺎرهی ﭘﻨﺞﭘﺮ ﻗﺮار داده‪ .‬ﻫﻤﯿﻦ‪ «.‬اﮔﻪ ﯾﻪ‬
‫ﺳﺘﺎرهی ﭘﻨﺞﭘﺮ ﺧﻮﺑﻪ‪ ،‬دوﺗﺎش ﺑﻬﺘﺮه‪.‬‬

‫‪ 1‬اﯾﺰد درﯾﺎﻫﺎ و آبﻫﺎ‪ ،‬ﻓﺮزﻧﺪ ﮐﺮوﻧﻮس و رآ در ﯾﻮﻧﺎن؛ ﻧﺎم او ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎی ﻫﻤﺴﺮ و ﯾﺎ ﺧﺪاﯾﮕﺎن زﻣﯿﻦ اﺳﺖ‪ .‬او را ﺧﺪای زﻣﯿﻦﻟﺮزهﻫﺎ و اﺳﺐﻫﺎ ﻧﯿﺰ ﻣﯽداﻧﻨﺪ‪ .‬اﻗﺎﻣﺖﮔﺎه او‬
‫در ﮐﻒ اﻗﯿﺎﻧﻮس در ﻗﺼﺮی از ﻣﺮﺟﺎن و ﺳﻨﮓﻫﺎی ﮔﺮانﺑﻬﺎ اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪-36-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺎش دﺳﺘﺶ را دوﺑﺎره ﻣﯿﺎن ﻣﻮﻫﺎی ﻧﺮم و ﺻﺎﻓﺶ ﮐﺸﯿﺪ و ﭘﻨﺞ ﻧﻘﻄﻪی ﺳﺘﺎرهی ﺳﻮﻧﯿﺮ را دﻧﺒﺎل ﮐﺮد‪ :‬دﺳﺖﻫﺎ و ﭘﺎﻫﺎ و ﺳﺮ‪» .‬ﺗﺤﻠﯿﻞ‬
‫ﺟﺎﻟﺒﯽ ﺑﻮد‪ «.‬ﻣﮑﺚ ﮐﺮد و ﺑﻌﺪ اداﻣﻪ داد‪» :‬و ﺑﺮﻫﻨﮕﯽ ﭼﯽ؟ ﭼﺮا ﻟﺒﺎسﻫﺎش رو درآورده؟« وﻗﺘﯽ اﯾﻦ ﮐﻠﻤﻪ را ﮔﻔﺖ زﯾﺮ ﻟﺐ ﻏﺮوﻟﻨﺪ آراﻣﯽ ﮐﺮد‪،‬‬
‫اﻧﮕﺎر دﯾﺪن ﺑﺪن ﭘﯿﺮﻣﺮد ﻣﻨﺰﺟﺮش ﮐﺮده ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ ﺳﺆال ﻣﻌﺮﮐﻪای ﺑﻮد‪ .‬از ﻫﻤﺎن زﻣﺎن ﮐﻪ ﻋﮑﺲ را دﯾﺪ ﺗﻌﺠﺐ ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺣﺪﺳﺶ آن ﺑﻮد ﮐﻪ اﻧﺴﺎن ﺑﺮﻫﻨﻪ ﺗﺄﮐﯿﺪ‬
‫دﯾﮕﺮی ﺑﺮ وﻧﻮس—اﯾﺰد ﺷﻬﻮتﻫﺎی اﻧﺴﺎﻧﯽ—ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺟﺪﯾﺪ ﻋﻤﺪهی راﺑﻄﻪی وﻧﻮس ﺑﺎ ﻧﺰدﯾﮑﯽ زن و ﻣﺮد را ﮐﻨﺎر ﮔﺬاﺷﺘﻪ‬
‫ﺑﻮد‪ ،‬ذﻫﻨﯽ ﻣﻮﺷﮑﺎف و واژهاﻧﺪﯾﺶ ﻫﻨﻮز ردّی از ﻣﻌﻨﺎی اﺻﻠﯽ وﻧﻮس را در واژهی »وِﻧِﺮﯾﺎل« ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎی آﻣﯿﺰﺷﯽ و ﻣﻘﺎرﺑﺘﯽ ﻣﯽدﯾﺪ‪ .‬ﻟﻨﮕﺪان‬
‫ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺖ وارد اﯾﻦ ﺑﺤﺚ ﻧﺸﻮد‪.‬‬
‫»آﻗﺎی ﻓﺎش‪ ،‬روﺷﻨﻪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﻢ ﺑﮕﻢ ﭼﺮا آﻗﺎی ﺳﻮﻧﯿﺮ اون ﻧﻤﺎد رو روی ﺑﺪﻧﺶ ﮐﺸﯿﺪه ﯾﺎ ﭼﺮا ﺧﻮدش رو ﺗﻮ اﯾﻦ وﺿﻌﯿﺖ ﻗﺮار داده‪.‬‬
‫ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻣﯿﺘﻮﻧﻢ ﺑﮕﻢ ﭼﺮا ﻣﺮدی ﻣﺜﻞ ژاک ﺳﻮﻧﯿﺮ ﺳﺘﺎرهی ﭘﻨﺞﭘﺮ را ﻋﻼﻣﺖ ﺧﺪای ﻣﺎدﯾﻨﻪ ﺗﻠﻘﯽ ﻣﯿﮑﻨﻪ‪ .‬راﺑﻄﻪی ﺑﯿﻦ اﯾﻦ ﻧﻤﺎد و ﻣﺎدﯾﻨﻪی ﻣﻘﺪس‬
‫رو ﻫﻤﻪی ﻣﻮرخﻫﺎی ﻫﻨﺮ و ﻧﻤﺎدﺷﻨﺎسﻫﺎ ﻣﯿﺪوﻧﻨﺪ‪«.‬‬
‫»ﺑﺎﺷﻪ‪ ...‬ﭼﺮا ﺧﻮﻧﺶ رو ﺑﻪ ﺟﺎی ﺟﻮﻫﺮ اﺳﺘﻔﺎده ﮐﺮده؟«‬
‫»ﭼﻮن ﭼﯿﺰ دﯾﮕﻪای ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﮐﻪ ﺑﺎ اون ﺑﻨﻮﯾﺴﻪ‪«.‬‬
‫ﻓﺎش ﮐﻤﯽ ﺳﺎﮐﺖ ﻣﺎﻧﺪ و ﺳﭙﺲ ﮔﻔﺖ‪» :‬راﺳﺘﺶ ﻣﻦ ﮔﻤﺎن ﻣﯽﮐﻨﻢ اون ﺧﻮﻧﺶ رو اﺳﺘﻔﺎده ﮐﺮد ﺗﺎ ﭘﻠﯿﺲ روال ﻗﻀﺎﯾﯽ ﺧﺎﺻﯽ رو دﻧﺒﺎل‬
‫ﮐﻨﻪ‪«.‬‬
‫»ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﻤﯿﺸﻢ‪«.‬‬
‫»ﺑﻪ دﺳﺖ ﭼﭙﺶ ﻧﮕﺎه ﮐﻨﯿﺪ‪«.‬‬
‫ﭼﺸﻤﺎن ﻟﻨﮕﺪان در ﻃﻮل دﺳﺖ رﻧﮓﭘﺮﯾﺪهی رﯾﯿﺲ ﻣﻮزه ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد‪ ،‬اﻣﺎ ﭼﯿﺰی ﻧﺪﯾﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﺗﺮدﯾﺪ‪ ،‬ﭼﺮﺧﯽ ﺑﻪ دور ﺟﺴﺪ زد و ﺧﻢ ﺷﺪ‪ .‬در‬
‫ﻧﻬﺎﯾﺖ ﺗﻌﺠﺐِ او‪ ،‬ﺳﻮﻧﯿﺮ ﻣﺎژﯾﮏ ﺑﺰرﮔﯽ را ﭼﻨﮓ زده ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻓﺎش ﮔﻔﺖ‪» :‬وﻗﺘﯽ ﺳﻮﻧﯿﺮ رو ﭘﯿﺪا ﮐﺮدﯾﻢ اﯾﻦ رو ﺗﻮ دﺳﺘﺶ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ «.‬ﺑﻌﺪ از ﮐﻨﺎر ﻟﻨﮕﺪان دور ﺷﺪ و ﭼﻨﺪ ﻣﺘﺮ آن ﻃﺮفﺗﺮ ﮐﻨﺎر ﻣﯿﺰی‬
‫اﯾﺴﺘﺎد ﮐﻪ روی آن را ﺑﺎ اﺑﺰارﻫﺎی ﺗﺤﻘﯿﻖ و ﮐﺎﺑﻞ و دﺳﺘﮕﺎهﻫﺎی اﻟﮑﺘﺮوﻧﯿﮑﯽ ﭘﻮﺷﺎﻧﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬داﺷﺖ ﺑﺎ دﻗﺖ روی ﻣﯿﺰ را ﻣﯽﮐﺎوﯾﺪ‪» .‬ﻫﻤﻮن ﻃﻮر‬
‫ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻢ ﻣﺎ دﺳﺖ ﺑﻪ ﭼﯿﺰی ﻧﺰدﯾﻢ‪ .‬ﺷﻤﺎ ﺑﺎ اﯾﻦ ﻧﻮع ﻗﻠﻢ آﺷﻨﺎﯾﯿﺪ؟«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان زاﻧﻮ زد ﺗﺎ ﺑﺮﭼﺴﺐ ﻣﺎژﯾﮏ را ﺑﺨﻮاﻧﺪ‪.‬‬
‫‪STYLO DE LUMIERE NOIRE1‬‬

‫ﺑﺎ ﺷﮕﻔﺘﯽ ﺑﻪ ﻓﺎش ﺧﯿﺮه ﺷﺪ‪.‬‬

‫ﻗﻠﻢِ ﻧﻮری ﺳﯿﺎه ﯾﺎ ﻗﻠﻢﻫﺎی ﺗﻪﻧﻘﺸﯽ‪ ،‬ﻣﺎژﯾﮏﻫﺎی ﻧﻮکﻧﻤﺪی ﺧﺎﺻﯽ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﻮزهدارﻫﺎ و ﻣﺮﻣّﺖﮔﺮﻫﺎ و ﭘﻠﯿﺲ ﺟﻌﻞ اﺳﻨﺎد ﻃﺮاﺣﯽ ﮐﺮده‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ ﺗﺎ ﻋﻼﻣﺖﻫﺎﯾﯽ ﻧﺎﻣﺮﺋﯽ ﺑﺮ اﺷﯿﺎء ﺑﮕﺬارﻧﺪ‪ .‬ﻗﻠﻢ ﺑﺎ ﺟﻮﻫﺮ ﻓﻠﻮﺋﻮرﺳﺎنِ اﻟﮑﻠﯽ و ﻏﯿﺮﺧﻮرﻧﺪهای ﻣﯽﻧﻮﺷﺖ ﮐﻪ ﺻﺮﻓﺎً در ﻧﻮر ﺳﯿﺎه ﻗﺎﺑﻞ دﯾﺪن ﺑﻮد‪.‬‬
‫اﻣﺮوزه‪ ،‬ﮐﺎرﻣﻨﺪان ﺣﻔﻆ آﺛﺎر ﻣﻮزه اﯾﻦ ﻣﺎژﯾﮏﻫﺎ را ﺑﺎ ﺧﻮدﺷﺎن ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺣﻤﻞ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ ﺗﺎ ﻋﻼﻣﺖﻫﺎﯾﯽ ﻧﺎﻣﺮﺋﯽ ﺑﺮ ﻗﺎب ﻧﻘﺎﺷﯽﻫﺎﯾﯽ ﺑﮕﺬارﻧﺪ ﮐﻪ‬
‫ﻧﯿﺎز ﺑﻪ ﻣﺮﻣﺖ دارﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﮐﻪ اﯾﺴﺘﺎد‪ ،‬ﻓﺎش ﮐﻨﺎر ﻧﻮر اﻓﮑﻦ رﻓﺖ و آن را ﺧﺎﻣﻮش ﮐﺮد‪ .‬ﮔﺎﻟﺮی در ﺗﺎرﯾﮑﯽ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﯿﯽ ﻓﺮو رﻓﺖ‪.‬‬

‫‪ 1‬ﻓﺮاﻧﺴﻮی‪ :‬ﻗﻠﻢ ﻧﻮر ﺳﯿﺎه؛ ﻧﻮر ﺳﯿﺎه ﺑﻪ دو ﻧﻮر ﻓﺮاﺑﻨﻔﺶ و ﻓﺮوﺳﺮخ ﮐﻪ ﭼﺸﻢ اﻧﺴﺎن آنﻫﺎ را آﺷﮑﺎر ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ‪.‬‬

‫‪-37-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻟﻨﮕﺪان ﮐﻪ ﺑﺮای ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﺟﺎﯾﯽ را ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺒﯿﻨﺪ‪ ،‬اﺣﺴﺎس ﺗﺮدﯾﺪ ﺧﺎﺻﯽ را در ﺧﻮد ﯾﺎﻓﺖ‪ .‬ﺗﺼﻮﯾﺮی ﺳﺎﯾﻪﻧﻤﺎ از ﻓﺎش ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ‬
‫ﻧﻮر ارﻏﻮاﻧﯽ ﻣﻼﯾﻤﯽ ﻣﯽدرﺧﺸﯿﺪ‪ .‬ﻓﺎش ﺑﺎ ﻣﻨﺒﻊ روﺷﻨﺎﯾﯽ ﻗﺎﺑﻞﺣﻤﻠﯽ ﺑﻪ ﻟﻨﮕﺪان ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﺪ ﮐﻪ او را در ﻫﺎﻟﻪی ﺑﻨﻔﺸﯽ ﻓﺮو ﺑﺮده ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﭼﺸﻤﺎن ﻓﺎش در زﯾﺮ ﺗﺎﺑﺶ ﺑﻨﻔﺶ ﻣﯽدرﺧﺸﯿﺪ‪» .‬ﻫﻤﻮن ﻃﻮر ﮐﻪ ﻣﯿﺪوﻧﯿﺪ‪ ،‬ﭘﻠﯿﺲ ﺻﺤﻨﻪی وﻗﻮع ﺟﺮم رو ﺑﺎ ﻧﻮر ﺳﯿﺎه ﺑﺮرﺳﯽ ﻣﯿﮑﻨﻪ ﺗﺎ‬
‫دﻧﺒﺎل ﺧﻮن ﯾﺎ ﺷﻮاﻫﺪ دادﮔﺎﻫﯽ دﯾﮕﻪ ﺑﺎﺷﻪ‪ .‬ﭘﺲ ﺣﺘﻤﺎً ﻣﯽﻓﻬﻤﯿﺪ ﭼﻘﺪر ﺗﻌﺠﺐ ﮐﺮدﯾﻢ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﻫﻢﭼﻮ ﭼﯿﺰی رو دﯾﺪﯾﻢ‪ «...‬و ﻧﺎﮔﻬﺎن ﻧﻮر را ﺑﻪ‬
‫ﺳﻤﺖ ﺟﺴﺪ ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﭘﺎﯾﯿﻦ را ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و ﺑﺎ ﺗﮑﺎن ﺷﺪﯾﺪی ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﭘﺮﯾﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺎ دﯾﺪن ﺻﺤﻨﻪی ﻋﺠﯿﺒﯽ ﮐﻪ ﺣﺎﻻ روی ﺳﺮﺳﺮای ﭘﺎرﮐﺘﯽ و در ﺑﺮاﺑﺮ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﻣﯽدرﺧﺸﯿﺪ ﻗﻠﺒﺶ ﺑﻪ ﺗﻨﺪی ﺑﻪ ﺗﭙﺶ اﻓﺘﺎد‪ .‬آﺧﺮﯾﻦ‬
‫واژهﻫﺎی رﯾﯿﺲ ﻣﻮزه ﺑﺎ ﺧﻄﯽ ﻧﺎﻣﺮﺗﺐ‪ ،‬روی زﻣﯿﻦ ﮐﻨﺎر ﺟﺴﺪ ﻣﯽدرﺧﺸﯿﺪ‪ .‬زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻟﻨﮕﺪان ﺑﻪ ﻣﺘﻦِ ﻟﺮزان ﺧﯿﺮه ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ،‬اﺣﺴﺎس ﮐﺮد ﻣِﻬﯽ‬
‫ﮐﻪ ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ اﻣﺸﺐ او را در ﺑﺮﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد اﮐﻨﻮن ﺿﺨﯿﻢﺗﺮ ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﭘﯿﻐﺎم را دوﺑﺎره ﺧﻮاﻧﺪ و ﺑﻪ ﻓﺎش ﻧﮕﺮﯾﺴﺖ‪» .‬اﯾﻦ ﻣﺰﺧﺮﻓﺎت ﯾﻌﻨﯽ ﭼﯽ؟«‬
‫ﭼﺸﻤﺎن ﻓﺎش زﯾﺮ ﻧﻮر ﺳﻔﯿﺪ درﺧﺸﯿﺪن ﮔﺮﻓﺖ‪» .‬ﺷﻤﺎ دﻗﯿﻘﺎً ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻫﻤﯿﻦ ﺳﺆال اﯾﻦﺟﺎﯾﯿﺪ‪ ،‬ﻣﻮﺳﯿﻮ‪«.‬‬

‫ﮐﻤﯽ آن ﺳﻮﺗﺮ‪ ،‬داﺧﻞ دﻓﺘﺮ ﺳﻮﻧﯿﺮ‪ ،‬ﺳﺘﻮان ﮐﻮﻟﻪ ﺑﻪ ﻟﻮور ﺑﺎزﮔﺸﺘﻪ ﺑﻮد و روی ﻣﯿﺰِ ﺑﺰرگِ وﺳﺎﯾﻞ ﺷﻨﯿﺪاری در دﻓﺘﺮ رﯾﯿﺲ ﻣﻮزه ﺧﻢ ﺷﺪه‬
‫ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻪ ﺟﺰ ﻋﺮوﺳﮏ وﻫﻤﻨﺎک و روﺑﻮتﻣﺎﻧﻨﺪ ﺷﻮاﻟﯿﻪای ﻗﺮون وﺳﻄﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﯿﺪ در ﺗﺎرﯾﮑﯽ از ﮔﻮﺷﻪ ﻣﯿﺰِ ﺳﻮﻧﯿﺮ ﺑﻪ او زل زده اﺳﺖ‬
‫ﮐﻮﻟﻪ اﺣﺴﺎس ﻧﺎﺧﻮﺷﺎﯾﻨﺪ دﯾﮕﺮی ﻧﺪاﺷﺖ و آﺳﻮده ﺑﻮد‪ .‬ﻫﺪﻓﻮنﻫﺎی ‪ AKG‬را روی ﮔﻮشﻫﺎﯾﺶ ﺗﻨﻈﯿﻢ ﮐﺮد و ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﻣﯿﺰان ورودیﻫﺎی‬
‫ﺳﯿﺴﺘﻢ ﺿﺒﻂ ﮐﺎﻣﭙﯿﻮﺗﺮی اﻧﺪاﺧﺖ‪ .‬ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﻣﺮﺗﺐ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﯿﮑﺮوﻓﻦﻫﺎ ﺑﺪون ﮐﻮﭼﮏﺗﺮﯾﻦ ﺧﻄﺎﯾﯽ ﮐﺎر ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ و وﺿﻮح ﺻﻮﺗﯽ ﻫﻢ ﮐﺎﻣﻼً‬
‫ﻣﻄﻠﻮب ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﺑﺎ ﺧﻮد ﻓﮑﺮ ﮐﺮد‪Le moment de vérité1 :‬‬

‫ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪی ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺴﺖ و ﺑﻪ ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺗﮑﯿﻪ زد ﺗﺎ از ﺑﻘﯿﻪ ﻣﮑﺎﻟﻤﻪای ﮐﻪ اﮐﻨﻮن از ﮔﺮاﻧﺪ ﮔﺎﻟﺮی ﺿﺒﻂ ﻣﯽﺷﺪ ﻟﺬت ﺑﺒﺮد‪.‬‬

‫‪ 1‬ﻟﺤﻈﻪی ﺣﻘﯿﻘﺖ‬

‫‪-38-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﻫﻔﺘﻢ‬

‫آرامﺗﺮﯾﻦ اﻗﺎﻣﺖﮔﺎه ﮐﻠﯿﺴﺎی ﺳﻦﺳﻮﻟﭙﯿﺲ در ﻃﺒﻘﻪی دوم ﮐﻠﯿﺴﺎ‪ ،‬دﺳﺖ ﭼﭗِ ﺟﺎﯾﮕﺎه ﮐُﺮ واﻗﻊ ﺷﺪه ﺑﻮد؛ ﺳﻮﯾﯿﺘﯽ دواﺗﺎﻗﻪ ﺑﺎ ﮐﻔﯽ ﺳﻨﮕﯽ‬
‫و ﮐﻤﺘﺮﯾﻦ ﻣﯿﺰان ﻣﺒﻠﻤﺎن ﮐﻪ ﺑﯿﺶ از ده ﺳﺎل ﻣﺤﻞ زﻧﺪﮔﯽ ﺧﻮاﻫﺮ ﺳﺎﻧﺪرﯾﻦ ﺑِﯽ‪ 1‬ﺑﻮده اﺳﺖ‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ ﺻﻮﻣﻌﻪی ﮐﻨﺎر ﮐﻠﯿﺴﺎ اﻗﺎﻣﺘﮕﺎه رﺳﻤﯽ او ﺑﻮد‪،‬‬
‫وﻟﯽ او ﺳﮑﻮت ﮐﻠﯿﺴﺎ را ﺗﺮﺟﯿﺢ ﻣﯽداد و ﺑﺎ ﺗﺨﺖﺧﻮاب و ﺗﻠﻔﻦ و ﭼﺮاغ ﺧﻮراکﭘﺰی اﺗﺎق ﻃﺒﻘﻪی ﺑﺎﻻی آنﺟﺎ را ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺑﻪ اﻗﺎﻣﺖﮔﺎﻫﯽ آﺳﻮده و‬
‫ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺮای ﺧﻮد ﮐﺮده ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﺪﯾﺮ داﺧﻠﯽ ﮐﻠﯿﺴﺎ‪ ،‬ﺧﻮاﻫﺮ ﺳﺎﻧﺪرﯾﻦ ﻣﺴﺌﻮل ﻧﻈﺎرت ﺑﺮ ﺟﻨﺒﻪﻫﺎی ﻏﯿﺮﻣﺬﻫﺒﯽ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖﻫﺎی ﮐﻠﯿﺴﺎ ﺑﻮد—ﮐﺎرﻫﺎﯾﯽ ﻧﻈﯿﺮ ﻣﺮاﻗﺒﺖ‬
‫ﻋﻤﻮﻣﯽ‪ ،‬اﺳﺘﺨﺪام ﮐﺎرﻣﻨﺪان و ﻣﺸﺎورانِ ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﯽ‪ ،‬ﻣﺮاﻗﺒﺖ از ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﺧﺎرج از ﺳﺎﻋﺎت ﮐﺎری‪ ،‬ﺳﻔﺎرش ﻣﻮاد ﻣﻮرد ﻧﯿﺎز ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻧﺎن و ﺷﺮاب ﺑﺮای‬
‫ﻋﺸﺎء رﺑﺎﻧﯽ‪.‬‬
‫اﻣﺸﺐ‪ ،‬در ﺗﺨﺖﺧﻮاﺑﺶ ﺧﻮاﺑﯿﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ زﻧﮓ ﺗﻠﻔﻦ ﺑﯿﺪارش ﮐﺮد‪ .‬ﺑﺎ ﺧﺴﺘﮕﯽ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ و ﮔﻮﺷﯽ را ﺑﺮداﺷﺖ‪.‬‬

‫‪“Soeur Sandrine. Eglise Saint-Sulpice”2‬‬

‫ﻣﺮد ﺑﻪ ﻓﺮاﻧﺴﻪ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺳﻼم‪ ،‬ﺧﻮاﻫﺮ!«‬
‫ﺧﻮاﻫﺮ ﺳﺎﻧﺪرﯾﻦ ﻧﺸﺴﺖ‪ .‬ﺳﺎﻋﺖ ﭼﻨﺪه؟ ﺻﺪای رﯾﯿﺴﺶ را ﺷﻨﺎﺧﺖ‪ ،‬اﻣﺎ در ﭘﺎﻧﺰده ﺳﺎل ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎﺑﻘﻪ ﻧﺪاﺷﺖ ﮐﻪ ﺑﯿﺪارش ﮐﺮده ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫رﯾﯿﺲ ﺻﻮﻣﻌﻪ ﻓﺮد ﺑﺴﯿﺎر ﻣﺆﻣﻦ و ﻣﻘﯿﺪی ﺑﻮد ﮐﻪ ﻓﻮراً ﺑﻌﺪ از ﻋﺸﺎء رﺑﺎﻧﯽ ﺑﻪ رﺧﺘﺨﻮاب ﻣﯽرﻓﺖ‪.‬‬

‫‪Sandrine Bieil 1‬‬

‫‪ 2‬ﺧﻮاﻫﺮ ﺳﺎﻧﺪرﯾﻦ‪ .‬ﮐﻠﯿﺴﺎی ﺳﻦﺳﻮﻟﭙﯿﺲ!‬

‫‪-39-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ ﺳﺴﺖ و ﻟﺮزان ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﻌﺬرت ﻣﯽﺧﻮاﻫﻢ ﮐﻪ ﺑﯿﺪارﺗﻮن ﮐﺮدم‪ ،‬ﺧﻮاﻫﺮ‪ .‬ﻣﯽﺧﻮاﺳﺘﻢ ﭼﯿﺰی رو از ﺷﻤﺎ ﺑﭙﺮﺳﻢ‪ .‬ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﭘﯿﺶ‬
‫ﯾﮏ اﺳﻘﻒ ﻣﺘﻨﻔﺬ اﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺗﻤﺎس ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﺷﺎﯾﺪ ﺑﺸﻨﺎﺳﯿﺪش‪ .‬ﻣﺎﻧﻮﺋﻞ آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ؟«‬
‫»رﻫﺒﺮ اﭘﻮس دﺋﯽ؟« اﻟﺒﺘﻪ ﮐﻪ ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﻤﺶ‪ .‬ﮐﯽ ﺗﻮ ﮐﻠﯿﺴﺎ ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﻧﺸﻨﺎﺳﺪش؟ ﺧﻠﯿﻔﻪﮔﺮی ﺳﻨﺘﯽ آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ در ﺳﺎلﻫﺎی اﺧﯿﺮ ﻗﺪرت‬
‫زﯾﺎدی ﭘﯿﺪا ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬ارﺗﻘﺎء آنﻫﺎ ﺗﺎ ﺑﻪ اﯾﻦ ﭘﺎﯾﻪ از ﺳﺎل ‪ 1982‬آﻏﺎز ﺷﺪ ﮐﻪ ﭘﺎپ ژان ﭘﻞ دوم آنﻫﺎ را »ﺧﻠﯿﻔﻪﮔﺮی ﺷﺨﺼﯽ ﭘﺎپ« ﺧﻮاﻧﺪ و ﺑﻪ‬
‫ﻃﻮر رﺳﻤﯽ ﺑﺮ اﻋﻤﺎﻟﺸﺎن ﻣﻬﺮ ﺗﺄﯾﯿﺪ ﮔﺬاﺷﺖ‪ .‬از ﻃﺮﻓﯽ‪ ،‬اﯾﻦ ارﺗﻘﺎء ﺟﺎﯾﮕﺎه زﻣﺎﻧﯽ رخ داد ﮐﻪ اﯾﻦ ﻓﺮﻗﻪی ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً ﯾﮏ ﻣﯿﻠﯿﺎرد دﻻر ﺑﺮای‬
‫ﻓﻌﺎﻟﯿﺖﻫﺎی ﻣﺬﻫﺒﯽ ﺑﻪ ﺑﻨﯿﺎد واﺗﯿﮑﺎن‪ ،‬ﻣﻌﺮوف ﺑﻪ ﺑﺎﻧﮏ واﺗﯿﮑﺎن‪ ،‬اﻧﺘﻘﺎل داد ﮐﻪ اﯾﻦ ﮐﻤﮏ ﻣﺎﻟﯽ آن را از ورﺷﮑﺴﺘﮕﯽ ﻣﺎﻟﯽ ﺳﺨﺘﯽ ﻧﺠﺎت داد‪.‬‬
‫اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺷﮏ زﯾﺎدی را ﺑﺮﻣﯽاﻧﮕﯿﺨﺖ‪ .‬ﺑﺎ ﺣﺮﮐﺖ ﺑﻌﺪﯾﺸﺎن ﻫﻢ ﻫﻤﻪ اﻧﮕﺸﺖ ﺣﯿﺮت ﺑﻪ دﻫﺎن ﮔﺰﯾﺪﻧﺪ‪ .‬ﭘﺎپ ﻧﺎم ﺑﻨﯿﺎنﮔﺬار اﭘﻮس دﺋﯽ را در‬
‫اوﻟﻮﯾﺖ ﻓﻮری ﻗﺪﯾﺲﺷﺪن ﻗﺮار داد و اﻧﺘﻈﺎری ﯾﮏ ﻗﺮﻧﯽ را ﺑﺮای ﺗﻘﺪﯾﺲ ﺑﻪ دورهای ﺑﯿﺴﺖﺳﺎﻟﻪ ﮐﺎﻫﺶ داد‪ .‬ﺧﻮاﻫﺮ ﺳﺎﻧﺪرﯾﻦ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺴﺖ اﯾﻦ‬
‫‪1‬‬
‫اﻧﺪﯾﺸﻪ را ﺑﻪ دﻟﺶ راه ﻧﺪﻫﺪ ﮐﻪ ﺟﺎﯾﮕﺎه ﺧﻮب اﭘﻮس دﺋﯽ در رم ﻋﺎﻣﻞ اﯾﻦ اﻣﺮ ﺑﻮده اﺳﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﮐﺴﯽ ﻧﺒﺎﯾﺪ در ﺑﺮاﺑﺮ ﻗﻠﻤﺮوی ﻣﻘﺪس ﭘﺎپ‬
‫ﭼﻮنوﭼﺮا ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫رﯾﯿﺲ ﺻﻮﻣﻌﻪ ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ ﻧﮕﺮان ﮔﻔﺖ‪» :‬اﺳﻘﻒ آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ ﺗﻤﺎس ﮔﺮﻓﺖ و از ﻣﻦ درﺧﻮاﺳﺘﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﯾﮑﯽ از ﻫﻢﻣﺴﻠﮏﻫﺎﺷﻮن اﻣﺸﺐ ﺗﻮی‬
‫ﭘﺎرﯾﺴﻪ‪«...‬‬
‫وﻗﺘﯽ ﺧﻮاﻫﺮ ﺳﺎﻧﺪرﯾﻦ ﺑﻪ آن درﺧﻮاﺳﺖ ﻋﺠﯿﺐ ﮔﻮش ﮐﺮد‪ ،‬ﺳﺮدرﮔﻤﯽ ﻓﺰاﯾﻨﺪهای را در ﺧﻮد ﺣﺲ ﮐﺮد‪» .‬ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ‪ ،‬ﮔﻔﺘﯿﺪ اﯾﻦ ﭘﯿﺮو اﭘﻮس‬
‫دﺋﯽ ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﻪ ﺗﺎ ﻓﺮدا ﺻﺒﺢ ﺻﺒﺮ ﮐﻨﻪ‪«.‬‬
‫»ﮔﻤﺎن ﮐﻨﻢ ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﻪ‪ .‬ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎش ﺧﯿﻠﯽ زود ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯿﮑﻨﻪ‪ .‬اون ﻫﻢ ﻫﻤﯿﺸﻪ رؤﯾﺎی دﯾﺪن ﺳﻦﺳﻮﻟﭙﯿﺲ رو داﺷﺘﻪ‪«.‬‬
‫»اﻣﺎ ﮐﻠﯿﺴﺎ ﺗﻮی روز ﻗﺸﻨﮓﺗﺮه‪ .‬ﻧﻮر ﺧﻮرﺷﯿﺪ ﮐﻪ از روزﻧﻪی ﮔﻨﺒﺪ ﺑﻪ داﺧﻞ ﻣﯿﺎﻓﺘﻪ و اون ﺳﺎﯾﻪای ﮐﻪ روی ﺷﺎﺧﺺ ﺳﺎﻋﺖ آﻫﺴﺘﻪ ﺣﺮﮐﺖ‬
‫ﻣﯿﮑﻨﻪ‪ .‬اﺻﻼً ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻫﻤﯿﻦ ﭼﯿﺰﻫﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﺳﻦﺳﻮﻟﭙﯿﺲ رو ﺑﯽﻧﻈﯿﺮ ﮐﺮده‪«.‬‬
‫»درﺳﺖ ﻣﯿﮕﯿﺪ‪ ،‬ﺧﻮاﻫﺮ! اﻣﺎ اﮔﺮ اون رو اﻣﺸﺐ راه ﺑﺪﯾﺪ‪ ،‬ﻣﻦ اﯾﻨﻮ ﻟﻄﻒ ﺷﺨﺼﯽ در ﺣﻖ ﺧﻮدم ﺣﺴﺎب ﻣﯽﮐﻨﻢ‪ .‬ﻣﯿﺘﻮﻧﻪ ﺳﺎﻋﺖِ‪ ....‬ﯾﮏ اوﻧﺠﺎ‬
‫ﺑﺎﺷﻪ؟ ﯾﻌﻨﯽ ﺑﯿﺴﺖ دﻗﯿﻘﻪی دﯾﮕﻪ‪«.‬‬
‫ﺧﻮاﻫﺮ ﺳﺎﻧﺪرﯾﻦ اﺧﻢ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪» :‬اﻟﺒﺘﻪ! ﺧﻮﺷﺤﺎل ﻣﯿﺸﻢ‪«.‬‬
‫ﺧﻮاﻫﺮ ﺳﺎﻧﺪرﯾﻦ ﺗﻌﺠﺐزده ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ در ﺗﺨﺘﺨﻮاب ﮔﺮﻣﺶ ﻣﺎﻧﺪ و ﮐﻮﺷﯿﺪ ﺗﺎرﻫﺎی ﺧﻮاب را از ﻓﮑﺮش ﺑﺘﮑﺎﻧﺪ‪ .‬ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺗﻠﻔﻦ اﻣﺸﺐ ﺑﯽﺷﮏ‬
‫ﺣﻮاﺳﺶ را ﺑﺮاﻧﮕﯿﺨﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﺪن ﺷﺼﺖﺳﺎﻟﻪاش ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ آن ﻋﺎدت داﺷﺖ از ﺧﻮاب ﺑﯿﺪار ﻧﺸﺪه ﺑﻮد‪ .‬اﭘﻮس دﺋﯽ ﻫﻤﯿﺸﻪ او را ﻧﺎراﺣﺖ‬
‫ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻪ ﺟﺰ راﺑﻄﻪی اﯾﻦ ﺧﻠﯿﻔﻪﮔﺮی ﺑﺎ ﻋﻤﻞ ﺳِﺮّی ﺗﺤﻘﯿﺮ ﻧﻔﺲ‪ ،‬دﯾﺪﮔﺎه اﯾﻦ ﮔﺮوه درﺑﺎرهی زن‪ ،‬در ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺣﺎﻟﺖ‪ ،‬ﻗﺮون وﺳﻄﺎﯾﯽ ﺑﻮد‪.‬‬
‫زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺷﻨﯿﺪه ﺑﻮد ﻫﻨﮕﺎم ﻋﺸﺎءِ رﺑﺎﻧﯽ ﻣﺮدان‪ ،‬زﻧﺎن اﯾﻦ ﮔﺮوه ﺳﺮﺳﺮای اﻗﺎﻣﺘﮕﺎه ﻣﺮدان را ﺑﻪ ﺑﯿﮕﺎری ﺑﺎﯾﺪ ﻧﻈﺎﻓﺖ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ ﺷﻮﮐﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد؛‬
‫زﻧﺎن روی ﮐﻒ ﭼﻮﺑﯽ زﻣﯿﻦ ﻣﯽﺧﻮاﺑﯿﺪﻧﺪ‪ ،‬ﺣﺎل آن ﮐﻪ ﻣﺮدان زﯾﺮاﻧﺪازﻫﺎی ﺣﺼﯿﺮی داﺷﺘﻨﺪ؛ و زﻧﺎن ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻮدﻧﺪ ﺗﺤﻘﯿﺮ ﻧﻔﺲ ﺑﯿﺸﺘﺮی را ﺗﺤﻤﻞ‬
‫ﮐﻨﻨﺪ‪ ...‬ﭼﺮا ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺗﺎوان ﮔﻨﺎه ﺟِﺒِﻠّﯽ‪ 2‬را ﻣﯽدادﻧﺪ‪ .‬ﮔﻮﯾﺎ ﮔﺎز ﺣﻮّا از ﺳﯿﺐِ درﺧﺖِ آﮔﺎﻫﯽ‪ ،‬دِﯾﻨﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ زﻧﺎن ﺑﺎﯾﺪ ﺗﺎ اﺑﺪ ﺳﺰاﯾﺶ را ﺑﻪ ﺟﺎن‬
‫ﻣﯽﺧﺮﯾﺪﻧﺪ‪ .‬ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ‪ ،‬در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻏﺎﻟﺐ ﮐﻠﯿﺴﺎﻫﺎی ﮐﺎﺗﻮﻟﯿﮏ اﻧﺪکاﻧﺪک ﺑﻪ ﺳﻤﺖ و ﺳﻮی ﺻﺤﯿﺢ ﯾﻌﻨﯽ ﺣﻔﻆ ﺣﻘﻮق زﻧﺎن ﮔﺮاﯾﺶ ﭘﯿﺪا‬
‫ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‪ ،‬اﭘﻮس دﺋﯽ ﺧﺒﺮ از ﻣﻌﮑﻮس ﮐﺮدن ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﻣﯽداد‪ .‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ‪ ،‬ﺧﻮاﻫﺮ ﺳﺎﻧﺪرﯾﻦ دﺳﺘﻮراﺗﺶ را درﯾﺎﻓﺖ ﮐﺮده ﺑﻮد و ﻗﺼﺪ ﺳﺮﭘﯿﭽﯽ‬
‫ﻧﺪاﺷﺖ‪.‬‬

‫‪ :Holy See 1‬در واﻗﻊ اﯾﻦ ﮐﻠﻤﻪ ﺑﻪ ﻣﻔﻬﻮم ﻣﻘﺎم ﭘﺎپ اﺷﺎره دارد‪.‬‬

‫‪ 2‬ﯾﺎ ﮔﻨﺎه ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ‪ :‬ﺧﻮردن از درﺧﺖ ﻣﻤﻨﻮﻋﻪ در ﺑﻬﺸﺖ ﮐﻪ ﺑﺮ ﻃﺒﻖ ﮐﺘﺎب ﻣﻘﺪس زن )ﺣﻮا( ﻋﺎﻣﻞ ﻓﺮﯾﺐ ﻣﺮد )آدم( ﺷﺪ‪.‬‬

‫‪-40-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﭘﺎﻫﺎﯾﺶ را از ﺗﺨﺖ آوﯾﺰان ﮐﺮد و ﺑﻪ آراﻣﯽ ﺑﯿﺮون آﻣﺪ‪ .‬ﭘﺎﺷﻨﻪی ﭘﺎﻫﺎی ﺑﺮﻫﻨﻪاش ﺳﺮﻣﺎی ﺳﻨﮓﻫﺎی ﺳﺮد را ﺑﻪ ﺗﻨﺶ دواﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎ اﺣﺴﺎس‬
‫ﺳﺮﻣﺎ در ﺑﺪﻧﺶ‪ ،‬ﺑﯿﻢ و ﻫﺮاس ﻧﺎﻣﻨﺘﻈﺮهای را در ﺧﻮد ﺣﺲ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺷﻬﻮد زﻧﺎﻧﻪ اﺳﺖ؟‬
‫ﺧﻮاﻫﺮ ﺳﺎﻧﺪرﯾﻦ ﻣﺆﻣﻨﯽ راﺳﺘﯿﻦ ﺑﻮد و آﻣﻮﺧﺘﻪ ﺑﻮد آراﻣﺶ را ﻣﯿﺎن آواﻫﺎی آرامﮐﻨﻨﺪهی درون ﺧﻮﯾﺶ ﺑﯿﺎﺑﺪ‪ .‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ‪ ،‬اﻣﺸﺐ آن آواﻫﺎ ﺑﻪ‬
‫اﻧﺪازهی ﮐﻠﯿﺴﺎی ﺧﺎﻟﯽ ﭘﯿﺮاﻣﻮﻧﺶ ﺧﺎﻣﻮش ﺑﻮد‪.‬‬

‫‪-41-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﻫﺸﺘﻢ‬

‫ﻟﻨﮕﺪان ﭼﺸﻢ از ﭘﯿﻐﺎم درﺧﺸﺎن و ارﻏﻮاﻧﯽ روی ﺳﺮﺳﺮای ﭘﺎرﮐﺖﭘﻮش ﻧﻤﯽداﺷﺖ‪ .‬واﭘﺴﯿﻦ ﭘﯿﻐﺎم ژاک ﺳﻮﻧﯿﺮ ﻋﺠﯿﺐﺗﺮ از ﻫﺮ‬
‫ﯾﺎدداﺷﺖِ وداﻋﯽ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﯿﺪ ﮐﻪ ﻟﻨﮕﺪان ﺗﺼﻮرش را ﻣﯽﮐﺮد‪.‬‬

‫ﭘﯿﻐﺎم را ﺧﻮاﻧﺪ‪:‬‬

‫‪5-8-1-1-21-2-3-13-‬‬ ‫‪5-8-1-1-21-2-3-13‬‬

‫!‪O, Draconian devil‬‬ ‫ای ﺷﯿﻄﺎن اژدﻫﺎﺳﺎن!‬

‫!‪Oh, lame saint‬‬ ‫‪1‬‬

‫آه‪ ،‬ای ﻗﺪّﯾﺲ ﻟﻨﮓ!‬
‫ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻟﻨﮕﺪان ﻫﯿﭻ ﻋﻘﯿﺪهای درﺑﺎرهی ﻣﻌﺎﻧﯽ اﯾﻦﻫﺎ ﻧﺪاﺷﺖ‪ ،‬ﺣﺲ ﻓﺎش را درک ﻣﯽﮐﺮد ﮐﻪ ﺳﺘﺎرهی ﭘﻨﺞﭘﺮ ﺑﺎﯾﺪ راﺑﻄﻪای ﺑﺎ ﭘﺮﺳﺘﺶ‬
‫ﺷﯿﻄﺎن داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫ای ﺷﯿﻄﺎن اژدﻫﺎﺳﺎن!‬
‫ﺳﻮﻧﯿﺮ اﺷﺎرهای ﺿﻤﻨﯽ ﺑﻪ ﺷﯿﻄﺎن داﺷﺖ‪ .‬اﻋﺪاد ﻫﻢ ﺑﻪ ﻫﻤﺎن اﻧﺪازه ﻋﺠﯿﺐ ﺑﻮدﻧﺪ‪» .‬ﯾﻪ ﺑﺨﺸﯽ از اﯾﻦﻫﺎ ﻣﺜﻞ ﮐﺪ رﻣﺰی ﻣﯿﻤﻮﻧﻪ‪«.‬‬

‫‪ 1‬اﯾﻦ ﻣﻌﺎﻧﯽ ﺗﺤﺖاﻟﻔﻈﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ؛ در داﺳﺘﺎن ﺑﺎ ﻣﻮارد دﯾﮕﺮی ﻧﯿﺰ از اﯾﻦ دﺳﺖ روﺑﺮو ﻣﯽﺷﻮﯾﻢ ﮐﻪ ﺻﺮﻓﺎً ﺑﺎﯾﺪ از روی اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ ﺧﻮاﻧﺪه ﺷﻮﻧﺪ و ﺗﺮﺟﻤﻪی آن ﮐﻤﮏ‬
‫ﭼﻨﺪاﻧﯽ ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫‪-42-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺎش ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﻠﻪ‪ .‬رﻣﺰﺷﻨﺎسﻫﺎی ﻣﺎ ﮐﺎر رو ﻗﺒﻼً ﺷﺮوع ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﻋﻘﯿﺪهی ﻣﺎ اﯾﻨﻪ ﮐﻪ اﯾﻦ اﻋﺪاد ﻣﯿﺘﻮﻧﻪ ﮐﻠﯿﺪ رﻣﺰ دﺳﺘﯿﺎﺑﯽ ﺑﻪ ﻗﺎﺗﻞ اون ﺑﺎﺷﻪ‪.‬‬
‫ﺷﺎﯾﺪ ﯾﻪ ﺷﻤﺎره ﺗﻠﻔﻦ ﯾﺎ ﯾﻪ ﮐﺪ ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ‪ .‬اﻋﺪاد ﻫﯿﭻ ﻣﻌﻨﺎی ﻧﻤﺎدﯾﻨﯽ ﺑﺮای ﺷﻤﺎ ﻧﺪارﻧﺪ؟«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان دوﺑﺎره ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ارﻗﺎم اﻧﺪاﺧﺖ‪ .‬ﺣﺲ ﮐﺮد ﺑﻪ دﺳﺖ آوردن ﻫﺮ ﻣﻌﻨﺎی ﻧﻤﺎدﯾﻨﯽ از اﯾﻦ اﻋﺪاد ﺳﺎﻋﺖﻫﺎ وﻗﺖ ﻣﯽﺑﺮد‪ .‬ﺗﺎزه اﮔﺮ ﺳﻮﻧﯿﺮ‬
‫ﺧﯿﺎل رﺳﻮﻧﺪن ﻫﻤﭽﯿﻦ ﻣﻌﻨﯿﯽ رو داﺷﺘﻪ ﺑﻮده ﺑﺎﺷﻪ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻟﻨﮕﺪان ﮐﻪ اﻋﺪاد ﮐﺎﻣﻼً ﺗﺼﺎدﻓﯽ و ﮐﺎﺗﻮرهای ﭼﯿﺪه ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬او ﺑﻪ ﺗﻮاﻟﯽﻫﺎی‬
‫ﻋﺪدﯾﯽ ﺧﻮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺷﺒﺎﻫﺖﻫﺎﯾﯽ ﻇﺎﻫﺮی ﺑﺎ ﻫﻢ داﺷﺘﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ در اﯾﻦﺟﺎ—ﺳﺘﺎرهی ﭘﻨﺞﭘﺮ‪ ،‬ﻣﺘﻦ‪ ،‬اﻋﺪاد—از ﭘﺎیﺑﺴﺖ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺑﯽرﺑﻂ‬
‫ﻣﯽﻧﻤﻮد‪.‬‬
‫ﻓﺎش ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻗﺒﻼً ﮔﻔﺘﯿﺪ ﮐﻪ ﻫﻤﻪی ﮐﺎرﻫﺎی ﺳﻮﻧﯿﺮ در اﯾﻦﺟﺎ ﺑﻪ ﻧﺤﻮی ﺑﻪ‪ ...‬ﺑﻪ اﻟﻬﻪﭘﺮﺳﺘﯽ ﯾﺎ ﭼﯿﺰی ﺷﺒﯿﻪِ اون رﺑﻂ داره‪ .‬اﯾﻦ ﭘﯿﻐﺎم آﺧﺮ‬
‫ﭼﻄﻮر ﺑﻪ اوﻧﻬﺎ ارﺗﺒﺎط ﭘﯿﺪا ﻣﯿﮑﻨﻪ؟«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﻣﯽداﻧﺴﺖ اﯾﻦ ﺳﺆال ﮐِﻨﺎﯾﯽ ﺑﻮد و ﻓﺎش اﻧﺘﻈﺎر ﺟﻮاب ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬اﯾﻦ ﮔﻔﺘﻪﻫﺎی ﻋﺠﯿﺐ ﺳﻮﻧﯿﺮ ﻫﯿﭻ ﺑﺎ ﻧﻈﺮﯾﺎت ﻟﻨﮕﺪان درﺑﺎرهی‬
‫ﭘﺮﺳﺘﺶ رﺑﻪاﻟﻨﻮع ﻧﻤﯽﺧﻮاﻧﺪ‪.‬‬
‫ای ﺷﯿﻄﺎن اژدﻫﺎﺳﺎن؟ آه‪ ،‬ﻗﺪﯾﺲ ﻟﻨﮓ؟‬
‫ﻓﺎش ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯿﺮﺳﻪ اﯾﻦ ﻣﺘﻦ ﯾﻪ ﻧﻮع اﺗﻬﺎم ﺑﺎﺷﻪ‪ .‬ﻗﺒﻮل دارﯾﺪ؟«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﮐﻮﺷﯿﺪ دﻗﺎﯾﻖ ﭘﺎﯾﺎﻧﯽ زﻧﺪﮔﯽ ﺳﻮﻧﯿﺮ را در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ در ﮔﺮاﻧﺪ ﮔﺎﻟﺮی ﺑﻪ دام اﻓﺘﺎده و ﺟﺎن ﻣﯽدﻫﺪ ﺗﺼﻮر ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻣﻨﻄﻘﯽ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ‬
‫ﻣﯽرﺳﯿﺪ‪» .‬ﮔﻤﺎن ﮐﻨﻢ اﺗﻬﺎم ﻋﻠﯿﻪ ﻗﺎﺗﻠﺶ درﺳﺖ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺑﺮﺳﻪ‪«.‬‬
‫»اﻟﺒﺘﻪ ﺷﻐﻞ ﻣﻦ اﯾﻨﻪ ﮐﻪ اﺳﻢ اون ﻓﺮد رو ﭘﯿﺪا ﮐﻨﻢ‪ .‬ﺑﮕﺬارﯾﺪ اﯾﻦ ﻃﻮر از ﺷﻤﺎ ﺑﭙﺮﺳﻢ‪ ،‬آﻗﺎی ﻟﻨﮕﺪان‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﺟﺰ اﯾﻦ ﻋﺪدﻫﺎ ﭼﻪ‬
‫ﭼﯿﺰی ﻋﺠﯿﺐﺗﺮ از ﻫﻤﻪ ﺗﻮ اﯾﻦ ﭘﯿﻐﺎم وﺟﻮد داره؟«‬
‫ﻋﺠﯿﺐﺗﺮ از ﻫﻤﻪ؟ ﯾﮏ ﻣﺮدِ رو ﺑﻪ ﻣﻮت ﺧﻮد را در ﮔﺎﻟﺮی ﻣﺤﺒﻮس ﮐﺮده و ﺳﺘﺎرهی ﭘﻨﺞﭘﺮی را روی ﺧﻮدش ﮐﺸﯿﺪه و اﺗﻬﺎﻣﺎﺗﯽ را‬
‫ﺧﺮﭼﻨﮓﻗﻮرﺑﺎﻏﻪ روی زﻣﯿﻦ ﻧﻮﺷﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﭼﻪ ﭼﯿﺰ اﯾﻦ داﺳﺘﺎن ﻋﺠﯿﺐ ﻧﯿﺴﺖ؟‬

‫ﺧﻄﺮ را ﭘﺬﯾﺮﻓﺖ و اوﻟﯿﻦ ﭼﯿﺰی را ﮐﻪ ﺑﻪ ذﻫﻨﺶ رﺳﯿﺪ ﺑﯿﺎن ﮐﺮد‪» .‬واژهی ‪Draconian‬؟« ﻟﻨﮕﺪان ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮد ﻫﺮ ﻧﻮع‬
‫اﺷﺎرهای ﺑﻪ دراﮐﻮ—ﺳﯿﺎﺳﺘﻤﺪار ﺑﯽرﺣﻢ ﻗﺮن ﻫﻔﺘﻢ ﭘﯿﺶ از ﻣﯿﻼد—ﻓﮑﺮ ﻏﺮﯾﺒﯽ ﺑﺮای ﻓﺮد روﺑﻪﻣﻮت ﺑﻮد‪» .‬ﻋﺒﺎرت ﺷﯿﻄﺎن اژدﻫﺎﺳﺎن ﺗﺮﮐﯿﺐ‬
‫ﻋﺠﯿﺒﯿﻪ‪«.‬‬
‫»اژدﻫﺎﺳﺎن؟« اﮐﻨﻮن ﮐﻤﯽ ﻧﺎﺷﮑﯿﺒﺎﯾﯽ در ﺻﺪای ﻓﺎش ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﯽﺧﻮرد‪» .‬اﯾﻦ ﮐﻪ ﺳﻮﻧﯿﺮ ﭼﻪ ﮐﻠﻤﺎﺗﯽ رو اﻧﺘﺨﺎب ﮐﺮده در وﻫﻠﻪی اول‬
‫اﻫﻤﯿﺖ ﻧﯿﺴﺖ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﻧﻤﯽداﻧﺴﺖ ﻓﺎش ﭼﻪ ﭼﯿﺰ ﭘﺮاﻫﻤﯿﺖ دﯾﮕﺮی را در ذﻫﻦ داﺷﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﮐﻢﮐﻢ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻓﮑﺮ اﻓﺘﺎد ﮐﻪ ﻓﺎش و اژدﻫﺎ راﺑﻄﻪی ﺑﺴﯿﺎر ﺧﻮﺑﯽ‬
‫ﺑﺎ ﻫﻢ دارﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎش ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ ﯾﮑﻨﻮاﺧﺖ ﮐﻔﺖ‪» :‬ﺳﻮﻧﯿﺮ ﻓﺮاﻧﺴﻮی ﺑﻮد‪ .‬ﺗﻮی ﭘﺎرﯾﺲ ﻫﻢ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﺮد‪ ،‬اﻣﺎ زﺑﺎﻧﯽ رو ﮐﻪ ﺑﺮای ﻧﻮﺷﺘﻦ ﭘﯿﻐﺎﻣﺶ اﺳﺘﻔﺎده‬
‫ﮐﺮده‪«...‬‬
‫»اﻧﮕﻠﯿﺴﯿﻪ‪ «.‬ﻟﻨﮕﺪان ﺣﺎﻻ ﻣﻨﻈﻮر ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه را ﻣﯽﻓﻬﻤﯿﺪ‪.‬‬

‫ﻓﺎش ﺑﺎ ﺗﮑﺎن ﺳﺮ ﺗﺼﺪﯾﻖ ﮐﺮد‪ .Précisément1» :‬ﻧﻈﺮی ﻧﺪارﯾﺪ ﮐﻪ ﭼﺮا؟«‬

‫‪ 1‬ﺑﻪ ﻓﺮاﻧﺴﻪ‪ :‬دﻗﯿﻘﺎً‪.‬‬

‫‪-43-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻟﻨﮕﺪان ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﮐﻪ اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ ﺳﻮﻧﯿﺮ ﻋﺎﻟﯽ ﺑﻮد و ﻫﻤﯿﻦ او را از اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﮐﻪ ﭼﺮا زﺑﺎن ﭘﯿﻐﺎﻣﺶ را اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ اﻧﺘﺨﺎب ﮐﺮده ﻏﺎﻓﻞ ﮐﺮده‬
‫ﺑﻮد‪ .‬ﺷﺎﻧﻪاش را ﺑﺎﻻ اﻧﺪاﺧﺖ‪.‬‬
‫‪1‬‬
‫ﻓﺎش دوﺑﺎره ﺑﻪ ﺳﺘﺎرهی ﭘﻨﺞﭘﺮ روی ﺷﮑﻢ ﺳﻮﻧﯿﺮ اﺷﺎره ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪» :‬رﺑﻄﯽ ﺑﻪ ﺷﯿﻄﺎنﭘﺮﺳﺘﯽ ﻧﺪاره؟ ﻫﻨﻮز ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻫﺴﺘﯿﺪ؟«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان دﯾﮕﺮ از ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻧﺒﻮد‪» .‬ﻧﻤﺎدﺷﻨﺎﺳﯽ و اون ﻣﺘﻦ ﺑﯽرﺑﻂ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﻨﺪ‪ .‬ﻣﺘﺄﺳﻔﻢ! ﮐﻤﮏ ﺑﯿﺸﺘﺮی از دﺳﺘﻢ ﺑﺮﻧﻤﯽﯾﺎد‪«.‬‬
‫»ﺷﺎﯾﺪ اﯾﻦ ﯾﮑﯽ ﻣﻮﺿﻮع رو روﺷﻦﺗﺮ ﺑﮑﻨﻪ‪ .‬ﻓﺎش روﯾﺶ را از ﺟﺴﺪ ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ‪ ،‬ﻧﻮر ﺳﯿﺎه را دوﺑﺎره ﺑﺎﻻ ﺑﺮد و اﺟﺎزه داد ﮐﻪ ﺑﺎ زاوﯾﻪی ﺑﺎزﺗﺮی‬
‫ﻧﻮر ﺧﻮد را ﺑﺘﺎﺑﺎﻧﺪ‪«.‬‬
‫در ﮐﻤﺎل ﺗﻌﺠﺐ ﻟﻨﮕﺪان‪ ،‬داﯾﺮهای ﻧﺎﻗﺺ ﭘﯿﺮاﻣﻮن ﺳﻮﻧﯿﺮ درﺧﺸﯿﺪن ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﺳﻮﻧﯿﺮ ﺑﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬ﻗﻠﻢ را دور ﺧﻮدش ﺑﻪ ﺷﮑﻞ‬
‫ﮐﻤﺎنﻫﺎﯾﯽ ﺑﺰرگ ﭼﺮﺧﺎﻧﺪه ﺑﻮد و ﺧﻮد را درون داﯾﺮهای ﻣﺤﺎط ﮐﺮده ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻧﺎﮔﻬﺎن‪ ،‬ﻣﻮﺿﻮع روﺷﻦ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺎ ﻧﻔﺴﯽ ﺑﺮﯾﺪهﺑﺮﯾﺪه ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﺮد وﯾﺘﺮووﯾﻦ‪ «.2‬ﺳﻮﻧﯿﺮ ﻧﺴﺨﻪای در اﻧﺪازهی ﻃﺒﯿﻌﯽ از ﭘﺮآوازهﺗﺮﯾﻦ ﻃﺮح ﻟﺌﻮﻧﺎردو داوﯾﻨﭽﯽ ﺳﺎﺧﺘﻪ‬
‫ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺮد وﯾﺘﺮووﯾﻦ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺻﺤﯿﺢﺗﺮﯾﻦ ﻃﺮح از ﻟﺤﺎظ آﻧﺎﺗﻮﻣﯽ در روزﮔﺎر ﺧﻮد ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ اﻣﺮوزه ﻧﯿﺰ از ﺷﻤﺎﯾﻞﻫﺎی راﯾﺞ ﺑﻮد ﮐﻪ در ﭘﻮﺳﺘﺮﻫﺎ و‬
‫ﻣﻮسﭘﺪﻫﺎ و ﺗﯽﺷﺮتﻫﺎی ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ دﻧﯿﺎ ﺑﻪ ﮐﺎر ﻣﯽرﻓﺖ‪ .‬اﯾﻦ ﻃﺮح ﻣﻌﺮوف از داﯾﺮهی ﮐﺎﻣﻠﯽ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻣﯽﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﺮد ﺑﺮﻫﻨﻪای در ﻣﯿﺎن آن ﻣﺤﺎط‬
‫ﺑﻮد و دﺳﺖ و ﭘﺎﯾﺶ از ﻫﻢ ﺑﺎز ﺑﻮد‪.‬‬
‫داوﯾﻨﭽﯽ‪ .‬ﺳﺮاﭘﺎی ﻟﻨﮕﺪان از ﺣﯿﺮت ﻟﺮزﯾﺪ‪ .‬ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺷﻔﺎﻓﯿﺖ اﺷﺎرات ﺳﻮﻧﯿﺮ را اﻧﮑﺎر ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬در واﭘﺴﯿﻦ ﻟﺤﻈﺎت ﻋﻤﺮش‪ ،‬رﯾﯿﺲ ﻣﻮزه‬
‫ﻟﺒﺎسﻫﺎﯾﺶ را درآورده ﺑﻮد و ﺑﺪﻧﺶ را ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﻣﺮد وﯾﺘﺮووﯾﻦِ ﻟﺌﻮﻧﺎردو داوﯾﻨﭽﯽ آراﯾﺶ داده ﺑﻮد‪.‬‬
‫اﯾﻦ داﯾﺮه ﺣﻠﻘﻪی ﮔﻤﺸﺪه و ﺣﯿﺎﺗﯽ ﻣﺴﺄﻟﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﻧﻤﺎدی ﻣﺎدﯾﻨﻪ از ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﯾﻌﻨﯽ داﯾﺮه ﮐﻪ ﮔﺮد ﺑﺪن ﺑﺮﻫﻨﻪی ﻣﺮد ﮐﺸﯿﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﭘﯿﻐﺎم‬
‫ﺗﻠﻮﯾﺤﯽ داوﯾﻨﭽﯽ را ﮐﺎﻣﻞ ﻣﯽﮐﺮد—ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﯽ زن و ﻣﺮد‪ .‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ‪ ،‬اﯾﻦ ﭘﺮﺳﺶ ﻫﻨﻮز ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﭼﺮا ﺳﻮﻧﯿﺮ ﻧﻘﺎﺷﯽ ﻣﻌﺮوﻓﯽ را ﺗﻘﻠﯿﺪ‬
‫ﮐﺮده اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻓﺎش ﮔﻔﺖ‪» :‬آﻗﺎی ﻟﻨﮕﺪان‪ ،‬ﻓﺮدی ﻣﺜﻞ ﺷﻤﺎ ﺣﺘﻤﺎً ﻣﯿﺪوﻧﻪ ﮐﻪ ﻟﺌﻮﻧﺎردو داوﯾﻨﭽﯽ ﺗﻤﺎﯾﻞ زﯾﺎدی ﺑﻪ ﺟﺎدوی ﺳﯿﺎه داﺷﺘﻪ‪«.‬‬
‫اﻃﻼﻋﺎت ﻓﺎش درﺑﺎرهی داوﯾﻨﭽﯽ ﻟﻨﮕﺪان را ﻣﺘﻌﺠﺐ ﮐﺮد و اﯾﻦ ﻗﻄﻌﺎً از دﻻﯾﻞ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه ﺑﺮای ﻣﻈﻨﻮن ﺑﻮدن ﺑﻪ ﺷﯿﻄﺎنﭘﺮﺳﺘﯽ ﺑﻮد‪.‬‬
‫داوﯾﻨﭽﯽ ﻫﻤﻮاره ﺑﺮای ﺗﺎرﯾﺦداﻧﺎن ﻣﻮﺿﻮع ﻧﺎﺧﻮﺷﺎﯾﻨﺪی ﺑﺮای ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺑﻮده اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻪ وﯾﮋه ﺑﻪ ﻋﻘﯿﺪهی ﻣﺘﺪاول ﻣﺴﯿﺤﯿﺎن‪ .‬ﺑﻪ رﻏﻢ ﻧﺒﻮغ ﺑﺼﺮﯾﺶ‪،‬‬
‫داوﯾﻨﭽﯽ ﻫﻢﺟﻨﺲﺑﺎز ﺷﻬﺮهای ﺑﻮده و ﻧﻈﻢ آﺳﻤﺎﻧﯽ ﻃﺒﯿﻌﺖ را ﻣﯽﭘﺮﺳﺘﯿﺪه ﮐﻪ ﻫﺮ دوی اﯾﻦﻫﺎ او را در ﺣﺎﻟﺖ ﺟﺎوداﻧﻪی ﮔﻨﺎﻫﮑﺎری در ﺑﺮاﺑﺮ‬
‫ﭘﺮوردﮔﺎر ﻗﺮار ﻣﯽداده اﺳﺖ‪ .‬اﻓﺰون ﺑﺮ آن‪ ،‬ﻏﺮاﺑﺖﻫﺎی ﺗﺮﺳﻨﺎک ﻫﻨﺮﻣﻨﺪ ﺗﺠﻠﯽﻫﺎﯾﯽ ﺷﯿﻄﺎﻧﯽ در او داﺷﺖ‪ :‬داوﯾﻨﭽﯽ اﺟﺴﺎد را از ﻗﺒﺮ ﺑﯿﺮون‬
‫ﻣﯽﮐﺸﯿﺪ ﺗﺎ آﻧﺎﺗﻮﻣﯽ اﻧﺴﺎن را ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﮐﻨﺪ‪ ،‬او ﻧﻮﺷﺘﻪﻫﺎﯾﯽ رﻣﺰی را ﺑﺎ ﺧﻄﯽ ﻧﺎﺧﻮاﻧﺎ و ﻣﻌﮑﻮس ﭘﯿﺶ ﺧﻮد ﻧﮕﻪ ﻣﯽداﺷﺖ‪ ،‬ﻋﻘﯿﺪه داﺷﺖ ﮐﻪ دارای‬
‫ﻗﺪرت ﮐﯿﻤﯿﺎﮔﺮی ﺑﺮای ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺳﺮب ﺑﻪ ﻃﻼ اﺳﺖ و ﺣﺘﯽ ﺧﺪا را ﺑﺎ ﺳﺎﺧﺖ اﮐﺴﯿﺮی ﺑﺮای ﻋﻘﺐ اﻧﺪاﺧﺘﻦ ﻣﺮگ ﻓﺮﯾﺐ داده اﺳﺖ‪ ،‬اﺧﺘﺮاﻋﺎﺗﺶ ﻫﻢ‬
‫ﺷﺎﻣﻞ ﺳﻼحﻫﺎی ﺷﮑﻨﺠﻪ و ﺟﻨﮕﯽ ﻫﺮاسآوری ﻣﯽﺷﺪ ﮐﻪ ﭘﯿﺸﺘﺮ ﺗﺼﻮرش ﻫﻢ ﺑﻪ ذﻫﻦ ﮐﺴﯽ ﻧﺮﺳﯿﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ ﻧﻔﻬﻤﯿﺪن ﺳﻮء ﻇﻦ ﻣﯽآورد‪.‬‬

‫‪ 1‬اﻟﺒﺘﻪ ﻧﻮﯾﺴﻨﺪه ﺗﻮﺿﯿﺤﺎت ﻣﻔﺼﻠﯽ درﺑﺎرهی ﺷﯿﻄﺎﻧﯽ ﻧﺒﻮدن ﻧﻤﺎد ﺳﺘﺎرهی ﭘﻨﺞﭘﺮ داده اﺳﺖ‪ ،‬اﻣﺎ اﯾﻦ ﻧﻤﺎد را ﻫﻢ ﺷﯿﻄﺎنﭘﺮﺳﺘﺎن و ﻫﻢ ﺟﺎدوﮔﺮان )ﺣﺘﯽ ﺟﺎدوی ﺳﭙﯿﺪ(‬
‫ﺑﻪ ﮐﺎر ﻣﯽﺑﺮﻧﺪ‪ .‬اﯾﻦ ﻧﻤﺎد در ﻧﻮﻋﯽ ﺟﺎدوی اﯾﺮاﻧﯽ ﻫﻢ ﮐﺎرﺑﺮد دارد‪» .‬ﺳَﺮﮐﺘﺎب« ﯾﺎ »دﻋﺎﻧﻮﯾﺴﯽ« ﯾﮑﯽ از اﻗﺴﺎم ﺟﺎدو اﺳﺖ ﮐﻪ در آن اﻋﺘﻘﺎد ﺑﺮ اﯾﻦ اﺳﺖ ﻧﻮﺷﺘﻪﻫﺎﯾﯽ ﺧﺎص‬
‫ﮐﻪ ﻏﺎﻟﺒﺎً ﻫﻢ ﺑﺎ ﺣﺮوﻓﯽ ﺧﺎص و ﻧﻪ اﻟﻔﺒﺎی ﻣﻌﻤﻮل ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ ﻣﯽﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺗﺄﺛﯿﺮات ﺧﺎﺻﯽ را ﺑﻪ ﺟﺎ ﺑﮕﺬارﻧﺪ‪ .‬ﯾﮑﯽ از اﯾﻦ ﻋﻼﺋﻢ ﺧﺎص ﮐﻪ در ﺳﺮﮐﺘﺎبﻫﺎ ﮔﺎه ﺑﻪ ﮐﺎر ﻣﯽرود‬
‫ﺳﺘﺎرهی ﭘﻨﺞﭘﺮ اﺳﺖ‪ .‬ﺳﺘﺎرهی ﺷﺶﭘﺮ ﯾﺎ داودی ﻫﻢ ﮐﺎرﺑﺮد دارد ﮐﻪ در وﻗﺖ ﺧﻮد ﺑﻪ آن ﺧﻮاﻫﯿﻢ ﭘﺮداﺧﺖ‪.‬‬

‫‪Vitruvian Man 2‬‬

‫‪-44-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﺣﺘﯽ آﻓﺮﯾﺪهﻫﺎی ﺑﺴﯿﺎر اﯾﻦ ﻫﻨﺮﻣﻨﺪ درﺑﺎرهی ﻫﻨﺮ ﻣﺴﯿﺤﯽ ﺗﻨﻬﺎ آوازهی او را در رﯾﺎﮐﺎری ﻣﺬﻫﺒﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬داوﯾﻨﭽﯽ ﺻﺪﻫﺎ‬
‫ﺳﻔﺎرش ﭘﺮﻣﻨﻔﻌﺖ را از واﺗﯿﮑﺎن ﭘﺬﯾﺮﻓﺖ و ﻣﻮﺿﻮﻋﺎت زﯾﺎدی ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﻣﺴﯿﺤﯿﺖ را ﻧﻘﺎﺷﯽ ﮐﺮد؛ اﻣﺎ ﻧﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻋﻘﺎﯾﺪش ﺑﻠﮑﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان‬
‫ﻣﻌﺎﻣﻠﻪای ﺑﺎزرﮔﺎﻧﯽ و وﺳﯿﻠﻪای ﺑﺮای ﮔﺬران زﻧﺪﮔﯽ ﻣُﺴﺮﻓﺎﻧﻪاش‪ .‬ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ‪ ،‬داوﯾﻨﭽﯽ ﻫﺮزهﮔﻮی ﺗﻤﺴﺨﺮﮔﺮی ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎ ﮔﺎز ﮔﺮﻓﺘﻦ دﺳﺖ‬
‫ﻏﺬادﻫﻨﺪهاش ﺧﻮد را ﻣﺸﻌﻮف ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬او در ﺑﺴﯿﺎری از ﻧﻘﺎﺷﯽﻫﺎی ﻣﺴﯿﺤﯽاش ﻧﻤﺎدﻫﺎﯾﯽ ﭘﻨﻬﺎﻧﯽ را ﻣﯽﮔﻨﺠﺎﻧﺪ ﮐﻪ ﻫﺮ ﭼﯿﺰی ﺑﻮد ﻣﮕﺮ‬
‫ﻣﺴﯿﺤﯿﺖ—ﺗﺮوﯾﺞ ﺑﺎورﻫﺎی ﺧﻮدش ﺑﻮد و دﻫﻦﮐﺠﯽ آﺷﮑﺎری ﺑﻪ ﮐﻠﯿﺴﺎ‪ .‬زﻣﺎﻧﯽ ﻟﻨﮕﺪان ﺳﺨﻨﺮاﻧﯿﯽ را در ﮔﺎﻟﺮی ﻣﻠﯽ ﻟﻨﺪن ﺑﺎ ﻋﻨﻮان »زﻧﺪﮔﯽ‬
‫ﭘﻨﻬﺎن ﻟﺌﻮﻧﺎردو‪ :‬ﻧﻤﺎدﮔﺮاﯾﯽ ﭘﮕﺎﻧﯽ در ﻫﻨﺮ ﻣﺴﯿﺤﯽ« اراﺋﻪ داده ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺣﺎﻻ ﻣﻨﻈﻮر ﺷﻤﺎ رو ﻣﯽﻓﻬﻤﻢ؛ اﻣﺎ داوﯾﻨﭽﯽ ﻫﯿﭻ وﻗﺖ واﻗﻌﺎً دﺳﺖ ﺑﻪ ﺟﺎدوی ﺳﯿﺎه ﻧﺰد‪ .‬اون ﯾﻪ ﻓﺮد ﺣﻘﯿﻘﺘﺎً ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﻮد‪ ،‬ﻫﺮ‬
‫ﭼﻨﺪ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﺎ ﮐﻠﯿﺴﺎ ﻣﻌﺎرﺿﻪ داﺷﺖ‪ «.‬ﺑﻪ ﻣﺤﺾ اﯾﻦ ﮐﻪ ﻟﻨﮕﺪان ﭼﻨﯿﻦ ﭼﯿﺰی را ﮔﻔﺖ ﻓﮑﺮ ﻋﺠﯿﺒﯽ ﺑﻪ ذﻫﻨﺶ رﺳﯿﺪ‪ .‬دوﺑﺎره ﺑﻪ ﭘﯿﻐﺎم روی‬
‫زﻣﯿﻦ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪ .‬ای ﺷﯿﻄﺎن اژدﻫﺎﺳﺎن! آه ﻗﺪﯾﺲ ﭼﻼق!‬
‫ﻓﺎش ﮔﻔﺖ‪» :‬ﭼﯽ ﺷﺪه؟«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﮔﻔﺘﻪﻫﺎﯾﺶ را ﺑﻪ دﻗﺖ ﺳﺒﮏ و ﺳﻨﮕﯿﻦ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪» :‬داﺷﺘﻢ ﭘﯿﺶ ﺧﻮدم ﻣﯽﮔﻔﺘﻢ ﺳﻮﻧﯿﺮ اﺷﺘﺮاﮐﺎت ﻋﻘﯿﺪهای زﯾﺎدی ﺑﺎ داوﯾﻨﭽﯽ‬
‫داﺷﺘﻪ‪ ،‬ﻣﺜﻞ اﯾﻦ ﮐﻪ ﮐﻠﯿﺴﺎ ﻣﺎدﯾﻨﻪی ﻣﻘﺪس رو از دﯾﻦ ﺟﺪﯾﺪ ﺣﺬف ﮐﺮده‪ .‬ﺷﺎﯾﺪ ﺳﻮﻧﯿﺮ ﺑﺎ ﺗﻘﻠﯿﺪ ﯾﮑﯽ از ﻧﻘﺎﺷﯽﻫﺎی ﻣﻌﺮوف داوﯾﻨﭽﯽ‪،‬‬
‫ﺳﺮﺧﻮردﮔﯽ و ﻧﺎرﺿﺎﯾﺘﯿﺶ رو از ﺷﯿﻄﺎﻧﯽ ﮐﺮدن رﺑﻪاﻟﻨﻮع ﻧﺸﺎن داده‪«.‬‬
‫ﭼﺸﻤﺎن ﻓﺎش ﮔﺮد ﺷﺪ‪» .‬ﺧﯿﺎل ﻣﯽﮐﻨﯿﺪ ﺳﻮﻧﯿﺮ ﺑﻪ ﮐﻠﯿﺴﺎ ﻣﯿﮕﻪ ﺷﯿﻄﺎن اژدﻫﺎﯾﯽ ﯾﺎ ﻗﺪﯾﺲ ﭼﻼق؟«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﭙﺬﯾﺮد اﯾﻦ ﻋﻘﯿﺪه ﮐﻤﯽ دور از ذﻫﻦ اﺳﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﻫﻨﻮز ﺳﺘﺎرهی ﭘﻨﺞﭘﺮ ﺗﺎ ﺣﺪی ﺑﺮ اﯾﻦ ﻧﻈﺮ ﺻﺤّﻪ ﻣﯽﮔﺬاﺷﺖ‪» .‬ﺗﻨﻬﺎ‬
‫ﭼﯿﺰی ﮐﻪ ﻣﻦ ﻣﯿﮕﻢ اﯾﻨﻪ ﮐﻪ آﻗﺎی ﺳﻮﻧﯿﺮ ﺗﻤﺎم ﻋﻤﺮش رو ﺻﺮف ﻣﻄﺎﻟﻌﻪی رﺑﻪاﻟﻨﻮع ﮐﺮده ﺑﻮد و ﻫﯿﭻ ﺟﺎﯾﯽ ﻫﻢ ﺑﻪ اﻧﺪازهی ﮐﻠﯿﺴﺎی ﮐﺎﺗﻮﻟﯿﮏ‬
‫ﻧﺘﻮﻧﺴﺖ ﺗﺎرﯾﺦ رو ﺗﺤﺮﯾﻒ ﮐﻨﻪ‪ .‬ﻣﻨﻄﻘﯽ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯿﺮﺳﻪ ﮐﻪ ﺳﻮﻧﯿﺮ ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺑﺎﺷﻪ ﺗﻮی وداع ﻧﻬﺎﯾﯿﺶ ﯾﺄس ﺧﻮدش رو ﻧﺸﻮن ﺑﺪه‪«.‬‬
‫ﻓﺎش ﺑﺎ ﻟﺤﻨﯽ ﮐﻪ اﮐﻨﻮن ﮐﻤﯽ ﻣﺘﺨﺎﺻﻢ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﯿﺪ ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» :‬ﯾﺄس؟ اﯾﻦ ﭘﯿﻐﺎم ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺧﺸﻤﮕﯿﻨﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯿﺮﺳﻪ ﺗﺎ ﻣﺄﯾﻮﺳﺎﻧﻪ‪ .‬ﻧﻈﺮ‬
‫ﺷﻤﺎ اﯾﻦ ﻃﻮر ﻧﯿﺴﺖ؟«‬
‫ﮐﺎﺳﻪی ﺻﺒﺮ ﻟﻨﮕﺪان داﺷﺖ ﻟﺒﺮﯾﺰ ﻣﯽﺷﺪ‪» .‬ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه! ﺷﻤﺎ ﻧﻈﺮ ﻣﻦ رو راﺟﻊ ﺑﻪ ﮐﺎری ﮐﻪ ﺳﻮﻧﯿﺮ اﯾﻦﺟﺎ اﻧﺠﺎم داده ﺧﻮاﺳﺘﯿﺪ‪ ...‬اﯾﻦ ﻫﻢ اون‬
‫ﭼﯿﺰﯾﻪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯿﮕﻢ‪«.‬‬
‫ﻓﺎش ﺑﺎ آروارهﻫﺎﯾﯽ ﺳﻔﺖ ﺷﺪه از ﻣﯿﺎن دﻧﺪانﻫﺎی ﺑﻪ ﻫﻢ ﻓﺸﺮدهاش ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽﮐﺮد‪» .‬اﯾﻦ اﺗﻬﺎم ﺑﺮﺿﺪّ ﮐﻠﯿﺴﺎﺳﺖ؟ آﻗﺎی ﻟﻨﮕﺪان ﻣﻦ ﺗﺎ‬
‫ﺑﻪ ﺣﺎل ﻣﺮگﻫﺎی زﯾﺎدی رو دﯾﺪم و ﺑﮕﺬارﯾﺪ ﯾﮏ ﭼﯿﺰی رو ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﮕﻢ‪ .‬وﻗﺘﯽ اﻧﺴﺎﻧﯽ اﻧﺴﺎن دﯾﮕﻪای رو ﻣﯿﮑﺸﻪ‪ ،‬ﻗﺒﻮل ﻧﻤﯽﮐﻨﻢ آﺧﺮﯾﻦ‬
‫اﻓﮑﺎرش ﻧﻮﺷﺘﻦ ﯾﻪ ﻋﺒﺎرت ﮔﻨﮓ و ﻧﺎﻣﻔﻬﻮم ﺑﺎﺷﻪ ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﭼﯿﺰی ازش ﺳﺮدر ﻧﯿﺎره‪ .‬ﺗﺼﻮر ﻣﻦ اﯾﻨﻪ ﮐﻪ اون ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﯾﻪ ﭼﯿﺰ ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﻨﻪ‪«.‬‬
‫ﻣﮑﺜﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﻧﺠﻮای ﻓﺎش ﻫﻮا را ﺑﻪ آراﻣﯽ ﻣﯽﻟﺮزاﻧﺪ‪ .La vengeance» :‬اﻧﺘﻘﺎم‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻦ ﺳﻮﻧﯿﺮ اﯾﻦ ﯾﺎدداﺷﺖ رو ﻧﻮﺷﺖ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺑﮕﻪ‬
‫ﮐﯽ اون رو ﮐﺸﺖ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺧﯿﺮه ﻧﮕﺮﯾﺴﺖ و ﮔﻔﺖ‪» :‬اﻣﺎ اﯾﻦ ﭼﯿﺰﻫﺎ ﺑﯽرﺑﻂ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯿﺎن‪«.‬‬
‫»ﺑﯽرﺑﻂ؟«‬
‫ﺧﺴﺘﻪ و ﻣﺄﯾﻮس دوری زد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﯽرﺑﻂ! ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺘﯿﺪ ﮐﻪ ﮐﺴﯽ ﺑﻪ ﺳﻮﻧﯿﺮ در دﻓﺘﺮش ﺣﻤﻠﻪ ﮐﺮده ﮐﻪ ﻇﺎﻫﺮاً ﺑﻪ داﺧﻞ دﻋﻮت ﺷﺪه‬
‫ﺑﻮده‪«.‬‬
‫»ﺑﻠﻪ‪«.‬‬
‫»ﭘﺲ ﻣﻨﻄﻘﯿﻪ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﺑﮕﯿﺮﯾﻢ رﯾﯿﺲ ﻗﺎﺗﻞ رو ﻣﯿﺸﻨﺎﺧﺘﻪ‪«.‬‬

‫‪-45-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺎش ﺑﺎ ﺗﮑﺎن ﺳﺮ ﺗﺼﺪﯾﻖ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪» :‬اداﻣﻪ ﺑﺪﯾﺪ!«‬

‫»ﭘﺲ اﮔﺮ ﺳﻮﻧﯿﺮ ﻗﺎﺗﻞ رو ﻣﯽﺷﻨﺎﺧﺘﻪ اﯾﻦ ﭼﻪ ﺟﻮر اﺗﻬﺎمﻧﺎﻣﻪاﯾﯿﻪ؟« ﺑﻪ زﻣﯿﻦ اﺷﺎرهای ﮐﺮد و اداﻣﻪ داد‪» :‬رﻣﺰ ﻋﺪدی؟ ﻗﺪﯾﺲﻫﺎی ﭼﻼق؟‬
‫ﺷﯿﻄﺎن اژدﻫﺎﺳﺎن؟ ﺳﺘﺎرهی ﭘﻨﺞﭘﺮ روی ﺷﮑﻢ؟ اﯾﻨﻬﺎ ﻫﻤﻪﺷﻮن ﺑﯿﺶ از اﻧﺪازه رﻣﺰی ﻫﺴﺘﻨﺪ‪«.‬‬
‫ﻓﺎش اﺧﻤﯽ ﺑﻪ ﭼﻬﺮه آورد‪ ،‬اﻧﮕﺎر اﯾﻦ ﻓﮑﺮ ﭘﯿﺸﺘﺮ ﺑﻪ ذﻫﻨﺶ ﻧﺮﺳﯿﺪه ﺑﺎﺷﺪ‪» .‬ﺑﻪ ﻧﮑﺘﻪای رﺳﯿﺪﯾﺪ؟«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺷﺮاﯾﻂ رو در ﻧﻈﺮ ﺑﮕﯿﺮﯾﺪ‪ .‬ﻣﻦ اﯾﻦ رو در ﻧﻈﺮ ﻣﯽﮔﯿﺮم ﮐﻪ اﮔﺮ ﺳﻮﻧﯿﺮ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ ﻗﺎﺗﻠﺶ رو ﺑﻪ ﻣﺎ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﺑﮑﻨﻪ‪ ،‬ﺑﺎﯾﺪ اﺳﻢ‬
‫ﯾﮑﯽ رو ﻣﯿﻨﻮﺷﺖ‪«.‬‬

‫ﻟﻨﮕﺪان ﮐﻪ اﯾﻦ ﺣﺮفﻫﺎ را زد‪ ،‬ﺑﺮای اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر در آن ﺷﺐ ﻟﺒﺨﻨﺪی ﺧﻮدﺑﯿﻨﺎﻧﻪ روی ﻟﺐﻫﺎی ﻓﺎش ﭘﺪﯾﺪار آﻣﺪ‪.Précisément» :‬‬
‫دﻗﯿﻘﺎً!«‬

‫ﻣﻦ ﺷﺎﻫﺪ ﮐﺎر ﯾﮏ اﺳﺘﺎد ﻫﺴﺘﻢ‪ .‬ﺳﺘﻮان ﮐﻮﻟﻪ ﺗﻌﺠﺐزده ﭘﯿﭻ رادﯾﻮﯾﺶ را ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ و از ﻣﯿﺎن ﻫﺪﻓﻮنﻫﺎ ﺑﻪ ﺻﺪای ﻓﺎش ﮔﻮش ﺳﭙﺮد‪.‬‬
‫ﻣﺄﻣﻮر ارﺷﺪ ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ اﯾﻦ ﭼﻨﯿﻦ ﺑﻮده اﺳﺖ ﮐﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه ﻓﺎش را ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﻘﺎم ﺑﺎﻻ در دﺳﺘﮕﺎه ﻗﻀﺎﯾﯽ ﻓﺮاﻧﺴﻪ رﺳﺎﻧﺪه اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﻓﺎش ﮐﺎری رو ﻣﯿﮑﻨﻪ ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﺟﺮأت اﻧﺠﺎم دادﻧﺶ رو ﻧﺪاره‪.‬‬

‫ﻫﻨﺮ ﻇﺮﯾﻒ ﻓﺮﯾﺐ دادن زﺑﺎﻧﯽ‪ ،‬ﻣﻬﺎرت از ﺑﯿﻦ رﻓﺘﻪای در دﺳﺘﮕﺎه ﻗﻀﺎﯾﯽ ﺟﺪﯾﺪ ﺑﻮد؛ ﻣﻬﺎرﺗﯽ ﮐﻪ ﻧﯿﺎز ﺑﻪ ﺗﻌﺎدﻟﯽ ﻋﺎﻟﯽ در ﺷﺮاﯾﻂ ﺗﺤﺖ ﻓﺸﺎر‬
‫داﺷﺖ‪ .‬اﻓﺮاد ﺑﺴﯿﺎر ﮐﻤﯽ ﺧﻮنﺳﺮدی ﻻزم را ﺑﺮای اﯾﻦ ﻧﻮع ﻋﻤﻠﯿﺎتﻫﺎ داﺷﺘﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﯿﺪ ﻓﺎش ﺑﺮای اﯾﻦ ﮐﺎر ﺑﻪ دﻧﯿﺎ آﻣﺪه اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺧﻮدداری و ﺷﮑﯿﺒﺎﯾﯽ او ﻣﺎﻧﻨﺪ روﺑﻮتﻫﺎ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﯿﺪ اﻣﺮوز ﺑﻌﺪازﻇﻬﺮ ﺗﻨﻬﺎ واﮐﻨﺶ اﺣﺴﺎﺳﯽ ﻓﺎش‪ ،‬راهﺣﻞ ﺻﺤﯿﺢ ﻣﺎﺟﺮا ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬اﻧﮕﺎر اﯾﻦ ﺑﺎزداﺷﺖ ﻣﺴﺌﻠﻪای ﺷﺨﺼﯽ ﺑﺮاﯾﺶ‬
‫ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬دﺳﺘﻮر ﯾﮏ ﺳﺎﻋﺖ ﭘﯿﺶ ﻓﺎش ﺑﻪ اﻓﺴﺮاﻧﺶ ﻣﺜﻞ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻣﺨﺘﺼﺮ و ﺷﻔﺎف ﺑﻮد‪ .‬ﻓﺎش ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد‪ :‬ﻣﯿﺪوﻧﻢ ﮐﯽ ﺳﻮﻧﯿﺮ رو ﮐﺸﺘﻪ‪ .‬ﺷﻤﺎ ﻫﻢ‬
‫ﻣﯿﺪوﻧﯿﺪ ﭼﻪ ﮐﺎر ﮐﻨﯿﺪ‪ .‬اﻣﺸﺐ ﻫﯿﭻ اﺷﺘﺒﺎﻫﯽ ﻧﺒﺎﯾﺪ رخ ﺑﺪه‪.‬‬
‫و ﺗﺎ اﻻن ﻫﻢ ﻫﯿﭻ اﺷﺘﺒﺎﻫﯽ اﻧﺠﺎم داده ﻧﺸﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﮐﻮﻟﻪ ﻫﻨﻮز از ﺷﻮاﻫﺪی ﮐﻪ اﻃﻤﯿﻨﺎن ﻓﺎش را درﺑﺎرهی ﺟﺮم ﻣﻈﻨﻮﻧﺸﺎن ﺷﮑﻞ داده ﺑﻮد آﮔﺎﻫﯽ ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬اﻣﺎ ﺑﻬﺘﺮ ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﮐﻪ از ﻏﺮاﯾﺰ‬
‫ﻧﺮهﮔﺎو ﺳﺆاﻟﯽ ﻧﮑﻨﺪ‪ .‬ﮔﺎﻫﯽ اﻟﻬﺎﻣﺎت ﻓﺎش ﻓﺮاﻃﺒﯿﻌﯽ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﯿﺪ‪ .‬ﯾﮑﯽ از اﻓﺴﺮﻫﺎ ﭘﺲ از دﯾﺪن ﻧﻤﺎﯾﺸﯽ ﻋﺠﯿﺐ از ﺣﺲ ﺷﺸﻢ ﻓﺎش ﮔﻔﺘﻪ‬
‫ﺑﻮد‪ :‬ﺧﺪا در ﮔﻮش او زﻣﺰﻣﻪ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬ﮐﻮﻟﻪ ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻮد ﺑﭙﺬﯾﺮد ﮐﻪ اﮔﺮ ﺧﺪاﯾﯽ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻓﺎش در ﻓﻬﺮﺳﺖ وﯾﮋهی او ﻗﺮار دارد‪ .‬ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه ﺑﺎ ﻧﻈﻤﯽ ﭘُﺮﺟﺪّ‬
‫و ﺟﻬﺪ ﺑﻪ ﻣﺮاﺳﻢ ﻋﺸﺎء رﺑﺎﻧﯽ و اﻋﺘﺮاف ﻣﯽرﻓﺖ؛ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ از دﯾﮕﺮ ﻣﻘﺎﻣﺎت ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﯾﺎﻓﺘﻦ وﺟﻬﻪی ﻋﻤﻮﻣﯽ ﺧﻮب روزﻫﺎی ﺗﻌﻄﯿﻞ ﺑﻪ‬
‫اﯾﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﻫﺎ ﻣﻠﺤﻖ ﻣﯽﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﭼﻨﺪ ﺳﺎل ﭘﯿﺶ ﮐﻪ ﭘﺎپ از ﭘﺎرﯾﺲ دﯾﺪن ﮐﺮد‪ ،‬ﺗﻤﺎم ﺗﻮاﻧﺶ را ﺑﻪ ﮐﺎر اﻧﺪاﺧﺖ ﺗﺎ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﻣﻼﻗﺎﺗﯽ را ﺑﺎ او ﺑﺪﻫﺪ‬
‫و ﺣﺎﻻ ﺗﺼﻮﯾﺮی از ﺧﻮدش ﮐﻨﺎر ﭘﺎپ در اﺗﺎﻗﺶ آوﯾﺰان ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬اﻓﺴﺮﻫﺎ ﻣﯿﺎن ﺧﻮدﺷﺎن ﺑﻪ آن ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ‪ :‬ﻧﺮهﮔﺎو ﭘﺎﭘﯽ‪.‬‬
‫ﮐﻮﻟﻪ اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع را ﻃﻌﻨﻪآﻣﯿﺰ ﻣﯽدﯾﺪ ﮐﻪ ﯾﮑﯽ از ﻣﻌﺪود ﻣﻮارد ﺗﻮاﻓﻖ ﻓﺎش ﺑﺎ ﻋﻤﻮم ﻣﺮدم‪ ،‬رﺳﻮاﯾﯽ ﺗﺠﺎوز ﺟﻨﺴﯽ ﺑﻪ ﮐﻮدﮐﺎن در ﮐﻠﯿﺴﺎی‬
‫ﮐﺎﺗﻮﻟﯿﮏ ﺑﻮد‪ .‬اﯾﻦ ﮐﺸﯿﺶﻫﺎ رو ﺑﺎﯾﺪ دوﺑﺎر دار زد‪ .‬ﯾﮏ ﺑﺎر ﺑﺮای ﺟﻨﺎﯾﺘﺸﻮن ﺑﺮﺿﺪّ ﺑﭽﻪﻫﺎ و ﯾﮏ ﺑﺎر ﺑﺮای آﻟﻮده ﮐﺮدن اﺳﻢ ﮐﻠﯿﺴﺎی ﮐﺎﺗﻮﻟﯿﮏ‪.‬‬
‫ﮐﻮﻟﻪ اﯾﻦ اﺣﺴﺎس ﻏﺮﯾﺐ را داﺷﺖ ﮐﻪ ﻣﻮرد دوم ﻓﺎش را ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﮐﺮده اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪-46-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﮐﻮﻟﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻟﭗﺗﺎپ ﺧﻮد ﭼﺮﺧﯿﺪ و ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ آورد ﮐﻪ ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺖ دوﻣﯽ را ﻫﻢ اﻣﺸﺐ دارد—ﺳﯿﺴﺘﻢ رﻫﮕﯿﺮی ‪ .GPS1‬ﺗﺼﻮﯾﺮِ روی‬
‫ﻧﻤﺎﯾﺸﮕﺮ ﻧﻘﺸﻪای ﭘﺮﺗﻔﺼﯿﻞ از راﻫﺮوﯾﯽ در ﺟﻨﺎح دﻧﻮن ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﻧﺸﺎن ﻣﯽداد‪ .‬ﺗﺼﻮﯾﺮ را ﮐﻪ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﯾﮏ ﻃﺮح ﺑﻮد از دﻓﺘﺮ اﻣﻨﯿﺘﯽ ﻟﻮور‬
‫ﺑﺮداﺷﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﮐﻮﻟﻪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﻫﺰارﺗﻮی ﺳﺮﺳﺮاﻫﺎ و ﮔﺎﻟﺮیﻫﺎ را دﻧﺒﺎل ﮐﺮد‪ ،‬آن ﭼﻪ ﺑﻪ دﻧﺒﺎﻟﺶ ﻣﯽﮔﺸﺖ ﯾﺎﻓﺖ‪.‬‬
‫در ﻗﻠﺐ ﮔﺮاﻧﺪ ﮔﺎﻟﺮی ﻧﻘﻄﻪی ﮐﻮﭼﮏ و ﺳﺮﺧﯽ ﭼﺸﻤﮏ ﻣﯽزد‪.‬‬
‫ﻋﻼﻣﺖ‪.‬‬
‫ﻓﺎش ﺧﺮدﻣﻨﺪاﻧﻪ ﺷﮑﺎرش را ﺑﺎ رﯾﺴﻤﺎﻧﯽ ﻣﺤﮑﻢ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد و راﺑﺮت ﻟﻨﮕﺪان ﻫﻢ ﺧﻮد را ﻣﺸﺘﺮی ﺧﻮﺑﯽ ﻧﺸﺎن داده ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﻧﻬﻢ‬
‫‪ Global Positioning System 1‬ﯾﺎ ﺳﺎﻣﺎﻧﻪی ﻣﻮﻗﻌﯿﺖﯾﺎﺑﯽ ﺟﻬﺎﻧﯽ؛ ﺳﺎﻣﺎﻧﻪای ﺑﺮای ﺗﻌﯿﯿﻦ ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ ﮐﻪ از ﻣﺠﻤﻮﻋﻪای از ﻣﺎﻫﻮارهﻫﺎ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪-47-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﺑﺰو ﻓﺎش ﺑﺮای اﻃﻤﯿﻨﺎن از اﯾﻦ ﮐﻪ ﺻﺤﺒﺘﺶ را ﺑﺎ ﻟﻨﮕﺪان ﻗﻄﻊ ﻧﺨﻮاﻫﻨﺪ ﮐﺮد‪ ،‬ﺗﻠﻔﻦ ﻫﻤﺮاﻫﺶ را ﺧﺎﻣﻮش ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺪﺑﺨﺘﺎﻧﻪ ﮔﻮﺷﯿﺶ‬
‫ﯾﮑﯽ از آن ﻣﺪلﻫﺎی ﮔﺮانﻗﯿﻤﺖ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ ﻗﺎﺑﻠﯿﺖ ارﺗﺒﺎط رادﯾﻮﯾﯽ دوﻃﺮﻓﻪ ﻣﺠﻬﺰ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺣﺎﻻ ﺑﺮ ﺧﻼف دﺳﺘﻮرﻫﺎﯾﺶ ﯾﮑﯽ از اﻓﺴﺮﻫﺎ داﺷﺖ از‬
‫آن اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽﮐﺮد ﺗﺎ او را ﺻﺪا ﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺗﻠﻔﻦ ﻣﺜﻞ واﮐﯽﺗﺎﮐﯽ ﺧﺶﺧﺶ ﮐﺮد‪“Capitaine?” :‬‬

‫ﻓﺎش دﻧﺪانﻫﺎﯾﺶ را از ﺧﺸﻢ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺳﺎﯾﯿﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮش ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰ آن اﻧﺪازه ﻣﻬﻢ ﻧﺒﻮد ﮐﻪ ﮐﻮﻟﻪ ﺑﻪ ﺧﻮدش اﺟﺎزه ﺑﺪﻫﺪ ﻧﻈﺎرت ﭘﻨﻬﺎﻧﺶ را‬
‫آن ﻫﻢ در اﯾﻦ ﻣﻘﻄﻊ زﻣﺎﻧﯽ ﺣﺴّﺎس ﻗﻄﻊ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻧﮕﺎﻫﺶ ﺑﻪ ﻟﻨﮕﺪان آرام و ﭘﻮزشﺧﻮاﻫﺎﻧﻪ ﻣﯽﻧﻤﻮد‪ .‬ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﻌﺬرت ﻣﯿﺨﻮام‪«.‬‬

‫ﺗﻠﻔﻦ را از ﺟﻠﺪ ﮐﻤﺮﯾﺶ ﺑﯿﺮون ﮐﺸﯿﺪ و دﮔﻤﻪی ارﺗﺒﺎط رادﯾﻮﯾﯽ را ﻓﺸﺮد‪“Oui?1” :‬‬

‫”‪“Capitaine, un agent du Département de Cryptographie est arrivé2.‬‬

‫ﻟﺤﻈﻪای ﺧﺸﻤﺶ ﻓﺮوﮐﺶ ﮐﺮد‪ .‬رﻣﺰﺷﻨﺎس؟ ﺑﺮ ﺧﻼف ﻫﻤﻪی ﺷﻮﻣﯽﻫﺎی آن ﺷﺐ ﺧﺒﺮ ﺧﻮﺷﯽ رﺳﯿﺪه ﺑﻮد‪ .‬وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﻣﺘﻦ اﺳﺮارآﻣﯿﺰ‬
‫ﺳﻮﻧﯿﺮ را ﯾﺎﻓﺖ ﻋﮑﺴﯽ از ﺗﻤﺎم ﺻﺤﻨﻪی ﺟﻨﺎﯾﺖ ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﻪ داﯾﺮه رﻣﺰﮔﺸﺎﯾﯽ ﻓﺮﺳﺘﺎد ﺑﻠﮑﻪ ﮐﺴﯽ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﻣﻨﻈﻮر ﺳﻮﻧﯿﺮ را از آن ﻻﻃﺎﺋﻼت ﺑﻔﻬﻤﺪ‪.‬‬
‫اﮔﺮ اﻓﺴﺮ رﻣﺰﮔﺸﺎﯾﯽ رﺳﯿﺪه ﺑﻮد ﺑﻪ اﺣﺘﻤﺎل ﻗﺮﯾﺐ ﺑﻪ ﯾﻘﯿﻦ ﮐﺴﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﭘﺮده از راز ﭘﯿﻐﺎم ﺳﻮﻧﯿﺮ ﺑﺮدارد‪.‬‬
‫ﻓﺎش ﭘﺎﺳﺦ داد‪» :‬ﻓﻌﻼً ﺳﺮم ﺷﻠﻮﻏﻪ‪ «.‬ﺻﺪاﯾﺶ ﺷﮑﯽ ﺑﺎﻗﯽ ﻧﮕﺬاﺷﺖ ﮐﻪ ﺧﻼف ﻣﯿﻠﺶ رﻓﺘﺎر ﮐﺮده اﺳﺖ‪ .‬اداﻣﻪ داد‪» :‬ﺑﻪ رﻣﺰﺷﻨﺎس ﺑﮕﻮ‬
‫ﺗﻮی ﺳﺘﺎد ﻣﻨﺘﻈﺮم ﺑﻤﻮﻧﻪ‪ .‬ﮐﺎرم ﮐﻪ ﺗﻤﻮم ﺷﺪ ﺑﺎ اﯾﻦ آﻗﺎ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽﮐﻨﻢ‪«.‬‬
‫ﺻﺎﺣﺐ ﺻﺪا ﺗﺼﺤﯿﺢ ﮐﺮد‪» :‬ﺧﺎﻧﻢِ ﺳﺮﮐﺎر ﻧُﻮوﺳﺖ‪«.‬‬
‫ﻓﺎش ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ‪ ،‬از ﻣﮑﺎﻟﻤﻪاش ﻧﺎراﺿﯽ ﻣﯽﺷﺪ‪ .‬ﺳﻮﻓﯽ ﻧﻮو ﯾﮑﯽ از ﺑﺰرگﺗﺮﯾﻦ اﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺗﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ د‪.‬س‪.‬ﭘﯽ‪.‬ژی ﻣﺮﺗﮑﺐ ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫دِﺷِﻔﺮوزِ‪ 3‬ﺟﻮان ﭘﺎرﯾﺴﯽ ﮐﻪ در اﻧﮕﻠﺴﺘﺎن درس ﺧﻮاﻧﺪه ﺑﻮد دو ﺳﺎل ﭘﯿﺶ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺑﺨﺸﯽ از ﺗﻼشﻫﺎی وزارت ﺑﺮای ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺖ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺗﻌﺪاد‬
‫ﺑﯿﺸﺘﺮی ﮐﺎرﻣﻨﺪ زن در ﭘﻠﯿﺲ ﺑﻪ ﻓﺎش ﺗﺤﻤﯿﻞ ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻓﺎش آن ﻃﻮر ﮐﻪ ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ ﻋﻘﯿﺪه ﻧﺪاﺷﺖ وزارتﺧﺎﻧﻪ ﺑﺎ اﺳﺘﺨﺪام زﻧﺎن در ﺣﺎل‬
‫ﭘﯿﺸﺮوی ﺑﺎ ﺳﯿﺎﺳﺖﻫﺎی ﺻﺤﯿﺢ اﺳﺖ‪ .‬زﻧﺎن ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ از ﻗﻮّتِ ﺗﻦِ ﻻزم ﺑﺮای ﮐﺎر ﭘﻠﯿﺲ ﺑﺮﺧﻮردار ﻧﺒﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﮐﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺣﻮاسﭘﺮﺗﯽ ﻣﺮدان ﻫﻢ‬
‫ﻣﯽﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﺑﺮای ﻓﺎش ﻫﻢ در ﻋﻤﻞ ﻣﺸﺨﺺ ﺷﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﺳﻮﻓﯽ ﻧﻮو ﺑﯿﺸﺘﺮ از زﻧﺎن دﯾﮕﺮ ﭘﺮﯾﺸﺎنﮐﻨﻨﺪه اﺳﺖ!‬
‫در ﺳﯽ و دو ﺳﺎﻟﮕﯽ‪ ،‬ﭼﻨﺎن ارادهای ﺳﺮﺳﺨﺖ و راﺳﺦ داﺷﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻟﺠﺎﺟﺖ ﭘﻬﻠﻮ ﻣﯽزد و ﻃﺮﻓﺪاری داﺋﻤﯽاش ﻫﻢ از ﺷﯿﻮهﻫﺎی ﺟﺪﯾﺪِ‬
‫رﻣﺰﺷﻨﺎﺳﯽِ ﺑﺮﯾﺘﺎﻧﯿﺎ‪ ،‬ﺑﺎﻻ دﺳﺘﯽﻫﺎی ﮐﺎرﮐﺸﺘﻪ را ﺑﻪ ﺳﺘﻮه آورده ﺑﻮد‪ .‬اﻣﺎ آن ﭼﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ از ﻫﻤﻪ ﻓﺎش را ﻣﯽآزرد اﯾﻦ ﺣﻘﯿﻘﺖِ ﺟﻬﺎﻧﯽ و ﮔﺮﯾﺰﻧﺎﭘﺬﯾﺮ‬
‫ﺑﻮد ﮐﻪ در ادارهای ﭘﺮ از ﻣﺮدان ﻣﯿﺎنﺳﺎل‪ ،‬زﻧﯽ ﺟﻮان و ﺟﺬّاب ﺑﯿﺶ از ﮐﺎر ﺗﻮﺟﻬﺎت را ﺑﻪ ﺧﻮد ﺟﻠﺐ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺻﺪای ﻣﺮد آن ﻃﺮف ﺧﻂ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺳﺮﮐﺎر ﻧﻮو ﺗﺄﮐﯿﺪ داﺷﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﯽدرﻧﮓ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﻪ‪ ،‬ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه! ﻣﻦ ﺳﻌﯽ ﮐﺮدم ﻣﻨﺼﺮﻓﺶ‬
‫ﮐﻨﻢ‪ ،‬اﻣﺎ اون اﻻن ﺗﻮی راﻫﻪ‪«.‬‬
‫ﻓﺎش ﻧﺎﺑﺎوراﻧﻪ ﺧﻮد را ﻋﻘﺐ ﮐﺸﯿﺪ‪» .‬ﻏﯿﺮﻗﺎﺑﻞ ﻗﺒﻮﻟﻪ! ﻣﻦ اون ﻣﻮﻗﻊ ﻣﻨﻈﻮرم رو ﮐﺎﻣﻼً واﺿﺢ‪«...‬‬

‫‪ 1‬ﺑﻠﻪ؟‬

‫‪ 2‬ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه! ﯾﻪ ﻣﺄﻣﻮر از داﯾﺮهی رﻣﺰﮔﺸﺎﯾﯽ اوﻣﺪه‪.‬‬

‫‪ 3‬رﻣﺰﺷﻨﺎس‬

‫‪-48-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻟﻨﮕﺪان ﻟﺤﻈﻪای ﮔﻤﺎن ﮐﺮد ﻓﺎش دﭼﺎر ﺳﮑﺘﻪی ﻣﻐﺰی ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬وﺳﻂ ﺟﻤﻠﻪاش ﺑﻮد ﮐﻪ دﻫﺎﻧﺶ ﺑﺎز ﻣﺎﻧﺪ و ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ از ﮐﺎﺳﻪ ﺑﯿﺮون‬
‫زد‪ .‬ﻧﮕﺎه ﻏﻀﺒﻨﺎﮐﺶ ﺑﻪ ﭼﯿﺰی ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻟﻨﮕﺪان ﺧﯿﺮه ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﻗﺒﻞ از اﯾﻦ ﮐﻪ ﻟﻨﮕﺪان ﮐﺎر دﯾﮕﺮی اﻧﺠﺎم ﺑﺪﻫﺪ ﺻﺪای زﻧﯽ از ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﺑﻪ‬
‫ﮔﻮﺷﺶ ﺧﻮرد‪.‬‬

‫”‪“Excusez-moi, messieurs1.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﭼﺮﺧﯿﺪ و زن ﺟﻮاﻧﯽ را دﯾﺪ ﮐﻪ ﭘﯿﺶ ﻣﯽآﻣﺪ و ﺑﺎ ﮔﺎمﻫﺎی ﺑﻠﻨﺪ و ﻧﺮم ﻃﻮل راﻫﺮو را ﺑﻪ ﺳﻮی آنﻫﺎ ﻃﯽ ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬در ﺧﺮاﻣﯿﺪﻧﺶ‬
‫ﻧﻮﻋﯽ اﻋﺘﻤﺎد ﺑﻪ ﻧﻔﺲ آزاردﻫﻨﺪه ﻣﺸﻬﻮد ﺑﻮد‪ .‬ﻟﺒﺎﺳﯽ ﻏﯿﺮرﺳﻤﯽ ﺑﻪ ﺗﻦ داﺷﺖ‪ :‬ﭘﻠﯿﻮر ﮐِﺮِمرﻧﮓ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺳﺮ زاﻧﻮﯾﺶ ﻣﯽرﺳﯿﺪ و ﺷﻠﻮار ﭼﺴﺒﺎن‬
‫ﻣﺸﮑﯽ‪ .‬ﺳﯽﺳﺎﻟﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﯿﺪ و اﯾﻦ ﻟﺒﺎس ﺟﺬابﺗﺮش ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﻣﻮﻫﺎی ﺷﺮاﺑﯿﺶ ﺑﯽ ﻫﯿﭻ آراﯾﺶ ﺧﺎﺻﯽ روی ﺷﺎﻧﻪاش رﯾﺨﺘﻪ و ﮔﺮﻣﯽ‬
‫ﺻﻮرﺗﺶ را ﻗﺎب ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺮ ﺧﻼف ﺑﻠﻮﻧﺪﻫﺎی ﻟَﻮَﻧﺪ و ﺑﺰکﮐﺮدهای ﮐﻪ دﯾﻮار ﺧﻮاﺑﮕﺎهﻫﺎی ﻫﺎروارد را زﯾﻨﺖ ﻣﯽدادﻧﺪ‪ ،‬اﯾﻦ زن زﯾﺒﺎﯾﯽ و اﺻﺎﻟﺖ‬
‫اﻏﺮاقﻧﺸﺪهای داﺷﺖ ﮐﻪ اﻋﺘﻤﺎد ﺑﻪ ﻧﻔﺲ ﭼﺸﻢﮔﯿﺮی را از ﺧﻮد ﺳﺎﻃﻊ ﻣﯽﮐﺮد‪.‬‬
‫در ﻧﻬﺎﯾﺖ ﺷﮕﻔﺘﯽ ﻟﻨﮕﺪان‪ ،‬زن ﺟﻮان ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﭘﯿﺶ او آﻣﺪ و ﻣﺆدﺑﺎﻧﻪ دﺳﺘﺶ را ﭘﯿﺶ آورد‪» .‬ﻣﻮﺳﯿﻮ ﻟﻨﮕﺪان‪ .‬ﺳﺮﮐﺎر ﻧﻮو ﻫﺴﺘﻢ‪ .‬از داﯾﺮهیِ‬
‫رﻣﺰﮔﺸﺎﯾﯽ د‪.‬س‪.‬ﭘﯽ‪.‬ژی« ﻟﻬﺠﻪای ﻣﯿﺎن اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ و ﻓﺮاﻧﺴﻪ داﺷﺖ‪ .‬اداﻣﻪ داد‪» :‬از ﻣﻼﻗﺎﺗﺘﻮن ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻢ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان دﺳﺖ ﻟﻄﯿﻒ او را ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﺑﺮای ﻟﺤﻈﻪای ﺣﺲ ﮐﺮد دام ﻧﮕﺎه او و ﭼﺸﻤﺎن ﺳﺒﺰ زﯾﺘﻮﻧﯽ و ﻧﺎﻓﺬ و زﻻﻟﺶ ﮔﺮﻓﺘﺎرش ﮐﺮده اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻓﺎش ﻧﻔﺴﺶ را ﭘﺮ ﺳﺮ و ﺻﺪا ﺑﯿﺮون داد‪ .‬ﻣﺴﻠﻤﺎً ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ ﺗﻮﺑﯿﺨﺶ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫»ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه‪ «...‬ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺣﺮف زدن ﮐﺮد و ﻓﺮﺻﺖ را از ﻓﺎش ﮔﺮﻓﺖ‪» :‬ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ ﻣﺰاﺣﻢ ﺷﺪم‪ ،‬اﻣﺎ‪«...‬‬

‫ﻓﺎش ﺟﻮﯾﺪهﺟﻮﯾﺪه ﮔﻔﺖ‪“Ce n’est pas le moment!”2 :‬‬

‫»ﺳﻌﯽ ﮐﺮدم ﺑﺎﻫﺎﺗﻮن ﺗﻤﺎس ﺑﮕﯿﺮم‪ «.‬اﻧﮕﺎر ﮐﻪ ﻗﺼﺪ ﺣﻔﻆ اﺣﺘﺮام ﻟﻨﮕﺪان را داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻫﻤﭽﻨﺎن اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽﮐﺮد‪» :‬اﻣﺎ ﺗﻠﻔﻨﺘﻮن‬
‫ﺧﺎﻣﻮش ﺑﻮد‪«.‬‬
‫ﻓﺎش زﯾﺮ ﻟﺐ ﻏﺮﯾﺪ‪» :‬ﺣﺘﻤﺎً ﺑﻪ ﯾﻪ دﻟﯿﻠﯽ ﺧﺎﻣﻮﺷﺶ ﮐﺮده ﺑﻮدم‪ .‬دارم ﺑﺎ آﻗﺎی ﻟﻨﮕﺪان ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽﮐﻨﻢ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ اﻋﺘﻨﺎﯾﯽ ﻧﮑﺮد و اداﻣﻪ داد‪» :‬ﻣﻦ رﻣﺰ اون اﻋﺪاد رو ﮐﺸﻒ ﮐﺮدم‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﻪ ﻫﯿﺠﺎن آﻣﺪه ﺑﻮد‪ .‬رﻣﺰ رو ﺷﮑﺴﺘﻪ؟‬
‫ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽآﻣﺪ ﻓﺎش ﻧﻤﯽداﻧﺪ ﺑﺎﯾﺪ ﭼﻪ ﭘﺎﺳﺨﯽ ﺑﺪﻫﺪ‪.‬‬
‫»ﻗﺒﻞ از اﯾﻦ ﮐﻪ ﺗﻮﺿﺢ ﺑﺪم ﯾﻪ ﭘﯿﻐﺎم ﻓﻮری ﺑﺮای آﻗﺎی ﻟﻨﮕﺪان دارم‪«.‬‬
‫ﭼﻬﺮهی ﻓﺎش ﯾﮏﺑﺎره ﻋﻼﻗﻪﻣﻨﺪ ﻧﺸﺎن داد‪» .‬ﺑﺮای آﻗﺎی ﻟﻨﮕﺪان؟«‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺳﺮش را ﺑﻪ ﻋﻼﻣﺖ ﺗﺄﯾﯿﺪ ﺗﮑﺎن داد و ﺑﻪ ﻃﺮف ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺮﮔﺸﺖ‪» .‬ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﺳﻔﺎرت اﯾﺎﻻت ﻣﺘﺤﺪه ﺗﻤﺎس ﺑﮕﯿﺮﯾﺪ‪ .‬ﺑﺮاﺗﻮن از اﻣﺮﯾﮑﺎ‬
‫ﭘﯿﻐﺎم دارﻧﺪ‪«.‬‬
‫ﻫﯿﺠﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻟﻨﮕﺪان ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺷﺪن رﻣﺰ داﺷﺖ ﺑﺪل ﺑﻪ ﻧﮕﺮاﻧﯽ ﺷﺪ‪ .‬ﭘﯿﻐﺎم از اﻣﺮﯾﮑﺎ؟ ﮐﻮﺷﯿﺪ ﺣﺪس ﺑﺰﻧﺪ ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺑﺎ او‬
‫ﺗﻤﺎس ﺑﮕﯿﺮد‪ .‬ﻓﻘﻂ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ از ﻫﻤﮑﺎراﻧﺶ ﻣﯽداﻧﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ او در ﭘﺎرﯾﺲ اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪ 1‬ﻣﯽﺑﺨﺸﯿﺪ آﻗﺎﯾﻮن!‬

‫‪ 2‬اﻻن وﻗﺘﺶ ﻧﯿﺴﺖ!‬

‫‪-49-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﺷﻨﯿﺪن اﯾﻦ ﺧﺒﺮ دﻫﺎنِ ﮔﺸﺎدِ ﻓﺎش را ﺑﺴﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﺎ ﺗﺮدﯾﺪ ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» :‬ﺳﻔﺎرت اﻣﺮﯾﮑﺎ؟ اونﻫﺎ از ﮐﺠﺎ ﻣﯽدوﻧﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﭼﻄﻮر ﺑﺎﯾﺪ آﻗﺎی ﻟﻨﮕﺪان‬
‫رو ﭘﯿﺪا ﮐﻨﻨﺪ؟«‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺷﺎﻧﻪﻫﺎﯾﺶ را ﺑﺎﻻ اﻧﺪاﺧﺖ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻇﺎﻫﺮاً ﺑﺎ ﻫﺘﻞ ﻣﺤﻞ اﻗﺎﻣﺖ آﻗﺎی ﻟﻨﮕﺪان ﺗﻤﺎس ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ و ﻣﺴﺌﻮل ﭘﺬﯾﺮش ﺑﻬﺸﻮن ﮔﻔﺘﻪ ﮐﻪ‬
‫اﯾﺸﻮن ﻫﻤﺮاه ﯾﻪ ﻣﺄﻣﻮر دی‪.‬ﺳﯽ‪.‬ﭘﯽ‪.‬ژی رﻓﺘﻪ‪«.‬‬
‫ﻓﺎش ﻧﺎآرام ﻣﯽﻧﻤﻮد‪» .‬اون وﻗﺖ ﺳﻔﺎرت ﺑﺎ ادارهی رﻣﺰﮔﺸﺎﯾﯽ ﺗﻤﺎس ﮔﺮﻓﺖ؟«‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ ﻣﺼﻤﻢ و ﺑﺪون ﻟﺮزش ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻧﻪ ﻗﺮﺑﺎن‪ .‬وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﺮﮐﺰ ﺗﻠﻔﻦ د‪.‬س‪.‬ﭘﯽ‪.‬ژ ﺗﻤﺎس ﮔﺮﻓﺘﻢ و ﺳﺮاغ ﺷﻤﺎ رو ﮔﺮﻓﺘﻢ اونﻫﺎ‬
‫ﭘﯿﻐﺎﻣﯽ رو ﮐﻪ ﺑﺮای آﻗﺎی ﻟﻨﮕﺪان ﺑﻮد ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬از ﻣﻦ ﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ اﮔﺮ ﺷﻤﺎ رو دﯾﺪم ﭘﯿﻐﺎم رو ﺑﺮﺳﻮﻧﻢ‪«.‬‬
‫ﻓﺎش ﭼﯿﻨﯽ ﺑﻪ اﺑﺮوﯾﺶ اﻧﺪاﺧﺖ و دﻫﺎﻧﺶ را ﺑﺎز ﮐﺮد ﺗﺎ ﺣﺮﻓﯽ ﺑﺰﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺳﻮﻓﯽ ﺑﺎ ﻟﻨﮕﺪان ﺣﺮف ﻣﯽزد‪» .‬آﻗﺎی ﻟﻨﮕﺪان‪ «.‬ﮐﺎﻏﺬ ﮐﻮﭼﮑﯽ از‬
‫ﺟﯿﺒﺶ ﺑﯿﺮون آورد و اداﻣﻪ داد‪» :‬اﯾﻦ ﺷﻤﺎرهی ﺑﺨﺶ ﺧﺪﻣﺎت ﺳﻔﺎرﺗﻪ‪ .‬ﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ در اﺳﺮع وﻗﺖ ﺑﺎﻫﺎﺷﻮن ﺗﻤﺎس ﺑﮕﯿﺮﯾﺪ‪«.‬‬
‫ﺑﻌﺪ ﺑﺎ ﻫﻤﺎن ﻧﮕﺎه ﺟﺪّی و ﻣﺸﺘﺎق ﮐﺎﻏﺬ را ﺑﻪ دﺳﺘﺶ داد‪» .‬ﺑﻬﺘﺮه ﺗﺎ وﻗﺘﯽ دارم ﻗﻀﯿﻪی رﻣﺰ رو ﺑﺮای آﻗﺎی ﻓﺎش ﺗﻮﺿﯿﺢ ﻣﯿﺪم ﺗﻤﺎس‬
‫ﺑﮕﯿﺮﯾﺪ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﻧﻮﺷﺘﻪی روی ﮐﺎﻏﺬ را ﺧﻮاﻧﺪ‪ .‬ﺷﻤﺎرهی ﭘﺎرﯾﺲ ﺑﻮد و ﯾﮏ ﺷﻤﺎرهی داﺧﻠﯽ ﻫﻢ داﺷﺖ‪ .‬ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﻤﻨﻮﻧﻢ‪ «.‬ﻧﮕﺮان ﺷﺪه ﺑﻮد‪» .‬ﮐﺠﺎ‬
‫ﻣﯿﺘﻮﻧﻢ ﯾﻪ ﺗﻠﻔﻦ ﭘﯿﺪا ﮐﻨﻢ؟«‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺗﻠﻔﻦ ﻫﻤﺮاه ﺧﻮدش را از ﭘﻠﯿﻮرش ﺑﯿﺮون ﻣﯽآورد ﮐﻪ ﻓﺎش ﻣﺎﻧﻌﺶ ﺷﺪ‪ .‬از ﻓﺮط ﺧﺸﻢ ﭼﺸﻤﺶ از ﺣﺪﻗﻪ ﺑﯿﺮون زده ﺑﻮد‪ .‬ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ‬
‫را ﺑﻪ ﺳﻮﻓﯽ دوﺧﺘﻪ ﺑﻮد و در ﻫﻤﺎن ﺣﺎل ﺗﻠﻔﻦ ﻫﻤﺮاه ﺧﻮدش را ﺑﻪ ﻃﺮف ﻟﻨﮕﺪان ﮔﺮﻓﺖ و ﮔﻔﺖ‪» :‬اﯾﻦ ﺧﻂ ﻣﻄﻤﺌﻨﻪ آﻗﺎی ﻟﻨﮕﺪان‪ .‬از اﯾﻦ‬
‫اﺳﺘﻔﺎده ﮐﻨﯿﺪ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﮐﻪ از ﺧﺸﻢ ﻓﺎش ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ زن ﺟﻮان ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺑﻮد ﺑﺎ ﻧﺎراﺣﺘﯽ ﺗﻠﻔﻦ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه را ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﻓﺎش ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺳﻮﻓﯽ را ﭼﻨﺪ ﻗﺪم دورﺗﺮ‬
‫ﺑﺮد و ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ ﮐﻪ ﻟﻨﮕﺪان ﻧﻤﯽﺷﻨﯿﺪ ﺗﻮﺑﯿﺨﺶ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ از ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه ﺑﺪش ﻣﯽآﻣﺪ‪ .‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺎل ﺟﻠﻮی ﺧﻮدش را ﮔﺮﻓﺖ و ﺗﻠﻔﻦ را روﺷﻦ ﮐﺮد‪ .‬ﺑﻌﺪ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺑﺮﮔﻪ اﻧﺪاﺧﺖ‬
‫و ﺷﻤﺎره را ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫زﻧﮓ ﺧﻮرد‪.‬‬
‫ﯾﮏ ﺑﺎر‪ ...‬دو ﺑﺎر‪ ...‬ﺳﻪ ﺑﺎر‪...‬‬
‫ﺑﺎﻻﺧﺮه ﮔﻮﺷﯽ را ﺑﺮداﺷﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان اﻧﺘﻈﺎر داﺷﺖ ﺻﺪای اﭘﺮاﺗﻮر ﺳﻔﺎرتﺧﺎﻧﻪ را ﺑﺸﻨﻮد‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﻨﺸﯽ ﺗﻠﻔﻨﯽ ﺑﻮد‪ .‬ﺻﺪای ﺿﺒﻂ ﺷﺪه روی آن ﻫﻢ ﺻﺪای ﺳﻮﻓﯽ ﻧﻮو ﺑﻮد‪.‬‬

‫‪“Bonjour, vous êtes bien chez Sophie Neveu. Je suis absente pour le moment,‬‬
‫”‪mais1...‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﮔﯿﺞ و ﺳﺮدرﮔﻢ ﺑﻪ ﻃﺮف ﺳﻮﻓﯽ ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ ﺧﺎﻧﻢ ﻧﻮو؟ ﺑﻪ ﮔﻤﺎﻧﻢ ﺷﻤﺎ ﺷﻤﺎرهی‪«...‬‬

‫‪ 1‬ﺳﻼم! ﺷﻤﺎ ﺑﺎ ﺳﻮﻓﯽ ﻧﻮو ﺗﻤﺎس ﮔﺮﻓﺘﯿﺪ‪ .‬در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ اﻣﮑﺎن ﭘﺎﺳﺨﮕﻮﯾﯽ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ را ﻧﺪارم‪ .‬اﻣﺎ‪....‬‬

‫‪-50-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﺳﻮﻓﯽ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﭘﺎﺳﺦ داد‪» :‬ﻧﻪ‪ .‬ﺷﻤﺎره درﺳﺘﻪ‪ «.‬و اﻧﮕﺎر اﻧﺘﻈﺎر ﮔﯿﺞ ﺷﺪن ﻟﻨﮕﺪان را داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ اداﻣﻪ داد‪» :‬ﺳﻔﺎرت ﺳﯿﺴﺘﻢ ﭘﯿﻐﺎمﮔﯿﺮ‬
‫ﺧﻮدﮐﺎر داره‪ .‬ﺑﺎﯾﺪ ﯾﻪ ﺷﻤﺎرهی رﻣﺰ رو ﺑﮕﯿﺮﯾﺪ ﺗﺎ ﭘﯿﻐﺎم رو ﺑﺸﻨﻮﯾﺪ‪«.‬‬
‫»اﻣﺎ‪«...‬‬
‫»ﻫﻤﻮن ﺷﻤﺎرهی ﺳﻪرﻗﻤﯽ ﮐﻪ روی ﮐﺎﻏﺬ ﻫﺴﺖ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان دﻫﺎﻧﺶ را ﺑﺎز ﮐﺮد ﺗﺎ اﺷﺘﺒﺎه ﺑﺎورﻧﮑﺮدﻧﯽ او را ﺗﻮﺿﯿﺢ دﻫﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺳﻮﻓﯽ ﻧﮕﺎه ﺧﯿﺮهای ﺑﻪ او ﮐﺮد ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﻟﺤﻈﻪای ﺑﻪ ﻃﻮل اﻧﺠﺎﻣﯿﺪ‪.‬‬
‫ﭼﺸﻤﺎن ﺳﺒﺰش ﭘﯿﺎم را آﺷﮑﺎرا ﻣﻨﺘﻘﻞ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﻧﭙﺮس‪ .‬ﻓﻘﻂ اﻧﺠﺎﻣﺶ ﺑﺪه‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﻣﺎت و ﻣﺒﻬﻮت ﺷﻤﺎرهی داﺧﻠﯽ را وارد ﮐﺮد‪.454 :‬‬
‫ﺻﺪای ﺳﻮﻓﯽ ﻓﻮراً ﻗﻄﻊ ﺷﺪ‪ .‬ﺻﺪای ﺑﻌﺪی ﻣﺎﺷﯿﻨﯽ ﺑﻮد و ﺑﻪ ﻓﺮاﻧﺴﻪ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﯾﮏ ﭘﯿﻐﺎم ﺟﺪﯾﺪ دارﯾﺪ‪ «.‬از ﻗﺮار ﻣﻌﻠﻮم ‪ 454‬ﮐﺪ ﺳﻮﻓﯽ ﺑﻮد ﺗﺎ‬
‫از راه دور ﻣﻨﺸﯽ ﺗﻠﻔﻨﯿﺶ را ﭼﮏ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫دارم ﭘﯿﻐﺎمﻫﺎی اﯾﻦ ﺧﺎﻧﻮم رو ﭼﮏ ﻣﯽﮐﻨﻢ؟‬
‫ﺻﺪای ﻋﻘﺐ رﻓﺘﻦ ﻧﻮار را ﺷﻨﯿﺪ‪ .‬ﺑﺎﻻﺧﺮه ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺷﺪ و دﺳﺘﮕﺎه ﺑﻪ ﮐﺎر اﻓﺘﺎد‪ .‬ﺻﺪای آن ﺳﻮی ﺧﻂ ﺑﺎز ﻫﻢ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﺳﻮﻓﯽ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﭘﯿﻐﺎم ﺑﺎ زﻣﺰﻣﻪی ﺗﺮﺳﻨﺎﮐﯽ ﺷﺮوع ﺷﺪ‪» :‬آﻗﺎی ﻟﻨﮕﺪان‪ .‬ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ اﯾﻦ ﭘﯿﺎم واﮐﻨﺸﯽ ﻧﺸﻮن ﻧﺪﯾﺪ‪ .‬ﻓﻘﻂ ﮔﻮش ﮐﻨﯿﺪ‪ .‬ﺷﻤﺎ در ﺧﻄﺮﯾﺪ‪ .‬ﺑﻪ دﻗﺖ‬
‫ﺣﺮفﻫﺎی ﻣﻦ رو دﻧﺒﺎل ﮐﻨﯿﺪ‪«.‬‬

‫‪-51-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺼﻞ دﻫﻢ‬

‫ﺳﯿﻼس ﭘﺸﺖ ﻓﺮﻣﺎن آﺋﻮدی ﺳﯿﺎﻫﯽ ﮐﻪ اﺳﺘﺎد ﺑﺮاﯾﺶ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد ﻧﺸﺴﺖ و ﺑﻪ ﮐﻠﯿﺴﺎی ﺳﻦﺳﻮﻟﭙﯿﺲ ﭼﺸﻢ دوﺧﺖ‪ .‬ردﯾﻒ ﻧﻮراﻓﮑﻦﻫﺎ‬
‫از ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻧﻮر ﻣﯽاﻓﺸﺎﻧﺪﻧﺪ و دو ﺑﺮجِ ﻧﺎﻗﻮسِ ﮐﻠﯿﺴﺎ ﻣﺎﻧﻨﺪ دو ﻗﺮاول ﺗﻨﻮﻣﻨﺪ و ﺳﺘﺒﺮ ﺑﺮ ﻓﺮاز ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﺑﻠﻨﺪ ﺧﻮدﻧﻤﺎﯾﯽ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬در ﻫﺮ ﺟﻨﺎح‬
‫ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن‪ ،‬ردﯾﻔﯽ ﺳﺎﯾﻪﮔﺮﻓﺘﻪ از ﭘﺸﺘﺒﻨﺪﻫﺎی ﺑﺮاق‪ ،‬ﻣﺜﻞ دﻧﺪهﻫﺎی ﺟﺎﻧﻮری زﯾﺒﺎ ﺑﯿﺮون زده ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﮐﺎﻓﺮﻫﺎ ﺧﺎﻧﻪی ﺧﺪا رو ﺑﺮای اﺧﺘﻔﺎی ﺳﻨﮓ ﺗﺎج اﺳﺘﻔﺎده ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎز ﻫﻢ اُﺧﻮّت آوازهاش را در ﻣﻮرد ﻓﺮﯾﺐﮐﺎری و ﺧﺪﻋﻪ ﺑﻪ اﺛﺒﺎت رﺳﺎﻧﺪه‬
‫ﺑﻮد‪ .‬ﺳﯿﻼس ﻣﺸﺘﺎق ﭘﯿﺪا ﮐﺮدن ﺳﻨﮓ ﺗﺎج ﺑﻮد ﺗﺎ آن را ﺑﻪ اﺳﺘﺎد ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ و ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ آن ﭼﻪ اﺧﻮّت ﻣﺪتﻫﺎ ﭘﯿﺶ از ﻣﺆﻣﻨﺎن رﺑﻮده ﺑﻮد ﺑﺎز ﭘﺲ‬
‫ﺑﮕﯿﺮﻧﺪ‪.‬‬
‫اُﭘﻮس دﺋﯽ ﭼﻘﺪر ﻣﻘﺘﺪر ﻣﯽﺷﻮد‪.‬‬
‫آﺋﻮدی را ﺟﺎﯾﯽ ﺧﻠﻮت در ﻣﯿﺪان ﺳﻦﺳﻮﻟﭙﯿﺲ ﭘﺎرک ﮐﺮد و ﻧﻔﺴﺶ را ﺑﯿﺮون داد‪ .‬ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ اﻓﮑﺎرش را ﺑﺮای اﻧﺠﺎمِ وﻇﯿﻔﻪای ﮐﻪ ﭘﯿﺶِ‬
‫ﺗﺤﻘﯿﺮ ﻧﻔﺴﯽ ﮐﻪ اﻣﺮوز ﺑﺮ ﺧﻮد ﻫﻤﻮار ﮐﺮده ﺑﻮد رﻧﺠﻮر ﺑﻮد؛ اﻣﺎ اﯾﻦ رﻧﺞ در ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﺑﺎ درد و‬ ‫رو داﺷﺖ ﭘﺎک ﮐﻨﺪ‪ .‬ﭘﺸﺘﺶ ﻫﻨﻮز از‬
‫ﻋﺬاﺑﯽ ﮐﻪ در زﻧﺪﮔﯽ ﮔﺬﺷﺘﻪ—ﭘﯿﺶ از اﭘﻮس دﺋﯽ—داﺷﺖ ﭘﯿﺶﭘﺎاﻓﺘﺎده ﻣﯽﻧﻤﻮد‪.‬‬
‫ﻫﻨﻮز روﺣﺶ ازﺧﺎﻃﺮات ﮔﺬﺷﺘﻪﻫﺎی دور ﺳﺮﺷﺎر ﻣﯽﺷﺪ‪.‬‬

‫ﺑﻪ ﺧﻮدش ﻓﺮﻣﺎن داد ﻧﻔﺮت را ﮐﻨﺎر ﺑﮕﺬار‪ .‬آنﻫﺎﯾﯽ را ﮐﻪ از ﺗﻮ ﺳﻮدﺟﻮﯾﯽ ﮐﺮدﻧﺪ و ﺑﻪ ﺣﺮﯾﻤﺖ ﺗﺠﺎوز ﮐﺮدﻧﺪ ﻋﻔﻮ ﮐﻦ‪.‬‬
‫در ﻫﻤﺎن ﺣﯿﻦ ﮐﻪ ﻧﮕﺎﻫﺶ را ﺑﻪ ﺑﺮجﻫﺎی ﺳﻨﮕﯽ ﺳﻦ ﺳﻮﻟﭙﯿﺲ دوﺧﺘﻪ ﺑﻮد ﺳﻌﯽ ﻣﯽﮐﺮد ﺑﺎ ﺳَﯿَﻼن ﭘﻨﻬﺎن اﺣﺴﺎﺳﺎﺗﺶ ﻣﺒﺎرزه ﮐﻨﺪ‪ ...‬ﻫﻤﺎن‬
‫ﻧﯿﺮوﯾﯽ ﮐﻪ اﻏﻠﺐ ذﻫﻨﺶ را ﺑﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪﻫﺎ ﻣﯽﮐﺸﺎﻧﺪ و او را ﺑﺎز در زﻧﺪاﻧﯽ ﺑﻪ ﺑﻨﺪ ﻣﯽﮐﺸﯿﺪ ﮐﻪ دﻧﯿﺎی دوران ﺟﻮاﻧﯿﺶ ﺑﻮد‪ .‬ﺧﺎﻃﺮاتِ آن دوزخ‪،‬‬

‫‪-52-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﺎز ﻣﯽآﻣﺪﻧﺪ و ﻣﺜﻞ ﺳﯿﻞ ﺑﻪ ﺣﻮاﺳﺶ ﻫﺠﻮم ﻣﯽﺑﺮدﻧﺪ‪ ...‬ﺳﯿﻠﯽ از ﺑﻮی ﺧﻮراکﻫﺎی ﮔﻨﺪﯾﺪه و ﺑﻮی ﻋﻔﻦ ﻣﺮدار و ﻧﺠﺎﺳﺖ اﻧﺴﺎن‪.‬‬
‫ﺿﺠﻪﻫﺎی ﻧﺎاﻣﯿﺪاﻧﻪ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺗﻨﺪﺑﺎد ﻋﺮﺑﺪهﺟﻮی ﮐﻮهﻫﺎی ﭘﯿﺮﻧﻪ‪ 1‬و ﻫﻖﻫﻖ آرام ﻣﺮدی از ﯾﺎد رﻓﺘﻪ‪.‬‬
‫ﺑﺎ ﺑﻪ ﯾﺎد آوردن آﻧﺪورا‪ 2‬ﻣﺎﻫﯿﭽﻪﻫﺎﯾﺶ را در ﻫﻢ ﻓﺸﺮد‪.‬‬
‫ﺑﺎورﻧﮑﺮدﻧﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻧﺠﺎت او در آن ﺳﺮزﻣﯿﻦِ ارﺑﺎﺑﯽِ ﻣﺘﺮوﮐﻪ و ﺑﺎﯾﺮِ ﻣﯿﺎن اﺳﭙﺎﻧﯿﺎ و ﻓﺮاﻧﺴﻪ و در آن ﻣﺤﺒﺲ ﺳﻨﮕﯽ ﮐﻪ ﺳﺮ ﺗﺎ ﭘﺎﯾﺶ در آن‬
‫ﻣﯽﻟﺮزﯾﺪ و آرزوی ﻣﺮگ ﻣﯽﮐﺮد ﻣﯿﺴﺮ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺧﻮدش در آن زﻣﺎن اﯾﻦ را ﻧﻤﯽداﻧﺴﺖ‪.‬‬
‫آﻓﺘﺎب دﯾﺮ زﻣﺎﻧﯽ ﭘﺲ از ﺗﻮﻓﺎن ﺑﻪ درآﻣﺪ‪.‬‬
‫اﺳﻤﺶ ﺳﯿﻼس ﻧﺒﻮد‪ ،‬اﻣﺎ ﻧﺎﻣﯽ را ﻫﻢ ﮐﻪ واﻟﺪﯾﻨﺶ ﺑﺮ او ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﻪ ﯾﺎد ﻧﻤﯽآورد‪ .‬ﻫﻔﺖ ﺳﺎﻟﺶ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺧﺎﻧﻪ را ﺗﺮک ﮐﺮد‪ .‬ﭘﺪر‬
‫داﺋﻢاﻟﺨﻤﺮش‪ ،‬ﮐﺎرﮔﺮ ﺑﺎراﻧﺪاز ﻗﻮیﻫﯿﮑﻠﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺗﻮﻟﺪ ﭘﺴﺮی زال ﺧﺸﻤﮕﯿﻨﺶ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮد و اﻏﻠﺐ ﻣﺎدر را ﺑﻪ ﺑﺎد ﮐﺘﮏ ﻣﯽﮔﺮﻓﺖ و وﺿﻌﯿﺖ‬
‫ﺷﺮمآور ﮐﻮدک را ﺑﻪ ﮔﺮدن او ﻣﯽاﻧﺪاﺧﺖ‪ .‬وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﭘﺴﺮک ﺳﻌﯽ ﻣﯽﮐﺮد از ﻣﺎدرش دﻓﺎع ﮐﻨﺪ او ﻫﻢ ﮐﺘﮏ ﻣﻔﺼﻠﯽ ﻣﯽﺧﻮرد‪.‬‬
‫ﺷﺒﯽ ﻣﺸﺎﺟﺮهی ﺳﺨﺘﯽ درﮔﺮﻓﺖ و ﻣﺎدرش از آن ﺟﺎن ﺑﻪ در ﻧﺒﺮد‪ .‬ﭘﺴﺮک ﺑﺎﻻی ﺳﺮ ﻣﺎدر ﺑﯽﺟﺎﻧﺶ اﯾﺴﺘﺎد و اﺣﺴﺎس ﮔﻨﺎه ﺗﻤﺎم وﺟﻮدش‬
‫را اﻧﺒﺎﺷﺖ‪ .‬ﭼﺮا ﮐﻪ اﺟﺎزه داده ﺑﻮد ﭼﻨﯿﻦ اﺗﻔﺎﻗﯽ رخ دﻫﺪ‪.‬‬
‫ﺗﻘﺼﯿﺮ ﻣﻦ ﺑﻮد!‬
‫اﻧﮕﺎر ﮐﻪ اﺑﻠﯿﺲ ﺟﺴﻤﺶ را در ﭼﻨﮓ ﺧﻮد ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﭘﺴﺮک ﺑﻪ آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ رﻓﺖ و ﭼﺎﻗﻮی ﻗﺼﺎﺑﯽ را ﺑﺮداﺷﺖ‪ .‬ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺧﻮابزدهﻫﺎ ﺑﻪ اﺗﺎﻗﯽ‬
‫رﻓﺖ ﮐﻪ ﭘﺪرش در آن از ﻓﺮط ﻣﺴﺘﯽ ﺑﯿﻬﻮش ﺷﺪه و روی ﺗﺨﺖ دراز ﺑﻪ دراز اﻓﺘﺎده ﺑﻮد‪ .‬ﭘﺴﺮک ﺑﯽﻫﯿﭻ ﮐﻼﻣﯽ‪ ،‬ﭼﺎﻗﻮ را در ﭘﺸﺖ او ﻓﺮو ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﭘﺪر ﻓﺮﯾﺎد ﮐﺸﯿﺪه و ﺳﻌﯽ ﮐﺮده ﺑﻮد ﺑﭽﺮﺧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﭘﺴﺮک ﺑﺎز ﻫﻢ ﭼﺎﻗﻮ را ﺑﺮ ﺗﻦ او ﻓﺮود آورده ﺑﻮد؛ دوﺑﺎره و دوﺑﺎره ﺗﺎ ﺑﺎﻻﺧﺮه آﭘﺎرﺗﻤﺎن در ﺳﮑﻮت‬
‫ﻓﺮو رﻓﺖ‪.‬‬
‫ﭘﺴﺮک از ﺧﺎﻧﻪ ﮔﺮﯾﺨﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﺧﯿﺎﺑﺎنﻫﺎی ﻣﺎرﺳِﯽ را ﻫﻢ ﺑﻪ ﻫﻤﺎن اﻧﺪازه ﺧﺼﻤﺎﻧﻪ ﯾﺎﻓﺖ‪ .‬ﻇﺎﻫﺮ ﻋﺠﯿﺒﺶ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﯽﺷﺪ ﺑﻘﯿﻪی ﮐﻮدﮐﺎن‬
‫ﻓﺮاری ﻃﺮدش ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﻣﺠﺒﻮر ﺷﺪ در زﯾﺮزﻣﯿﻦ ﮐﺎرﺧﺎﻧﻪی ﻣﺨﺮوﺑﻪای زﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﺪ و ﻣﯿﻮه و ﻣﺎﻫﯽ ﺧﺎم از ﺑﺎراﻧﺪاز ﺑﺪزدد‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ دوﺳﺘﺎﻧﺶ ﻣﺠﻼت‬
‫ﭘﺎرهای ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ در ﺳﻄﻞ زﺑﺎﻟﻪ ﭘﯿﺪا ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬ﯾﺎد ﮔﺮﻓﺖ آنﻫﺎ را ﺑﺨﻮاﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﮔﺬر زﻣﺎن ﻗﻮی ﺷﺪ‪ .‬دوازده ﺳﺎﻟﺶ ﺑﻮد ﮐﻪ در ﺧﯿﺎﺑﺎن وﻟﮕﺮد‬
‫دﯾﮕﺮی—دﺧﺘﺮی ﺑﺎ دو ﺑﺮاﺑﺮ ﺳﻦ ﺧﻮدش—ﻣﺴﺨﺮهاش ﮐﺮد و ﺧﻮاﺳﺖ ﻏﺬاﯾﺶ را ﺑﺪزدد‪ .‬آن ﻗﺪر ﺑﺎ ﻣﺸﺖ او را زد ﮐﻪ ﻧﺰدﯾﮏ ﺑﻮد ﺑﻤﯿﺮد‪ .‬ﭘﻠﯿﺲ‬
‫آنﻫﺎ را ﺟﺪا ﮐﺮد و ﺑﺎ او اﺗﻤﺎم ﺣﺠّﺖ ﮐﺮد‪ :‬ﯾﺎ ﻣﺎرﺳﯽ را ﺗﺮک ﮐﻨﺪ ﯾﺎ ﺑﻪ داراﻟﺘﺄدﯾﺐ ﺑﺮود‪.‬‬
‫ﭘﺴﺮک ﺑﻪ ﺗﻮﻟﻮن‪ 3‬رﻓﺖ‪ .‬ﮐﻢﮐﻢ ﻧﮕﺎهﻫﺎی ﺗﺮﺣﻢآﻣﯿﺰ ﻣﺮدم ﺑﻪ ﻧﮕﺎهﻫﺎﯾﯽ از ﺳﺮ ﻫﺮاس ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺷﺪ‪ .‬ﭘﺴﺮک ﻣﺮد ﺟﻮان ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪی ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫وﻗﺘﯽ از ﮐﻨﺎرش رد ﻣﯽﺷﺪﻧﺪ زﻣﺮﻣﻪﻫﺎﯾﺸﺎن را ﻣﯽﺷﻨﯿﺪ‪ :‬ﺷﺒﺢ‪ .‬وﻗﺘﯽ ﺑﻪ ﭘﻮﺳﺖ ﺳﭙﯿﺪش ﻧﮕﺎه ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ ﭼﺸﻤﺎﻧﺸﺎن از ﺗﺮس ﮔﺸﺎد ﻣﯽﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺷﺒﺤﯽ ﺑﺎ ﭼﺸﻢﻫﺎی ﺷﯿﻄﺎن‪.‬‬
‫ﺑﺎور ﮐﺮد ﮐﻪ ﺷﺒﺢ اﺳﺖ‪ ...‬ﺷﻔﺎف و ﺑﯽرﻧﮓ‪ ...‬و ﺳﺮﮔﺮدان از ﺑﻨﺪری ﺑﻪ ﺑﻨﺪری دﯾﮕﺮ ﻣﯽرﻓﺖ‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽآﻣﺪ ﮐﻪ ﻣﺮدم ﻧﻤﯽﺑﯿﻨﻨﺪش‪.‬‬

‫‪ 1‬رﺷﺘﻪﮐﻮﻫﯽ در ﻣﺮز اﺳﭙﺎﻧﯿﺎ و ﻓﺮاﻧﺴﻪ‬

‫‪ 2‬ﺟﻤﻬﻮری ﮐﻮﭼﮑﯽ در ﺷﺮق ﭘﯿﺮﻧﻪ ﮐﻪ ﺗﺤﺖ اﻧﻘﯿﺎد ﻣﺸﺘﺮک ﻓﺮاﻧﺴﻪ و اﺳﭙﺎﻧﯿﺎ اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪ 3‬ﺑﻨﺪری در ﻓﺮاﻧﺴﻪ‬

‫‪-53-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻫﺠﺪه ﺳﺎﻟﻪ ﮐﻪ ﺑﻮد‪ ،‬در ﺷﻬﺮی ﺑﻨﺪری ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺴﺘﻪای ﮔﻮﺷﺖ ﺧﻮک ﺧﺸﮏﺷﺪه را از ﮐﺸﺘﯽ ﺑﺎرﯾﯽ ﺳﺮﻗﺖ ﮐﻨﺪ‪ .‬دو ﻧﻔﺮ از ﺧﺪﻣﻪی‬
‫ﮐﺸﺘﯽ او را ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ و ﺷﺮوع ﺑﻪ ﮐﺘﮏ زدﻧﺶ ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﻫﺮ دو ﺑﻮی آﺑﺠﻮ ﻣﯽدادﻧﺪ؛ درﺳﺖ ﻣﺜﻞ ﭘﺪرش‪ .‬ﺧﺎﻃﺮات ﺗﺮس و ﺗﻨﻔﺮ ﻫﯿﻮﻻوار از ﻋﻤﻖ‬
‫وﺟﻮدش ﺳﺮ ﺑﺮآورد‪ .‬ﮔﺮدن ﻣﻠﻮان اول را دﺳﺖ ﺧﺎﻟﯽ ﺷﮑﺴﺖ و ﺗﻨﻬﺎ رﺳﯿﺪن ﭘﻠﯿﺲ‪ ،‬دوﻣﯽ را از دﭼﺎر ﺷﺪن ﺑﻪ ﻓﺮﺟﺎﻣﯽ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﻧﺠﺎت داد‪.‬‬
‫دو ﻣﺎه ﺑﻌﺪ ﺑﺎ ﻏﻞ و زﻧﺠﯿﺮ او را ﺑﻪ زﻧﺪاﻧﯽ در آﻧﺪورا ﻣﻨﺘﻘﻞ ﮐﺮدﻧﺪ‪.‬‬

‫وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﺎن او را ﻋﺮﯾﺎن و ﺳﺮﻣﺎزده ﺑﻪ داﺧﻞ ﺑﺮدﻧﺪ ﻫﻢﺑﻨﺪش ﺑﻪ ﺗﻤﺴﺨﺮ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺗﻮ ﯾﻪ ﺷﺒﺢ ﺳﻔﯿﺪی‪Mira el espectro1.‬‬
‫ﺷﺒﺢ ﻣﯿﺘﻮﻧﻪ از دﯾﻮار رد ﺑﺸﻪ‪.‬‬
‫در دوازده ﺳﺎل ﺑﻌﺪ ﺟﺴﻢ و ﺟﺎﻧﺶ ﭼﻨﺎن ﺧﺸﮑﯿﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ راﺳﺘﯽ ﮔﻤﺎن ﺑﺮد ﺷﻔﺎف و ﺑﯽرﻧﮓ ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻣﻦ ﺷﺒﺤﻢ!‬
‫ﺑﺪون وزن‪.‬‬
‫‪Yo soy un espectro... palido coma una fantasma... caminando este mundo a solas.2‬‬
‫ﺷﺒﯽ ﺷﺒﺢ ﺑﺎ ﺻﺪای ﺟﯿﻎ ﻫﻢﺑﻨﺪاﻧﺶ از ﺧﻮاب ﭘﺮﯾﺪ‪ .‬ﻧﻪ ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﮐﺪام ﻧﯿﺮوی ﻧﺎﭘﯿﺪا زﻣﯿﻦ را ﻣﯽﻟﺮزاﻧﺪ و ﻧﻪ آن ﮐﻪ ﮐﺪام دﺳﺖ ﻣﻘﺘﺪری‬
‫ﺳﻠﻮل ﺳﻨﮕﯿﺶ را ﻣﯽﺟﻨﺒﺎﻧَﺪ‪ .‬اﻣﺎ ﺑﻪ ﻣﺤﺾ اﯾﻦ ﮐﻪ ﺑﻪ ﭘﺎﺧﺎﺳﺖ‪ ،‬ﺗﺨﺘﻪﺳﻨﮕﯽ ﺑﺮ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﻗﺒﻞ ﺧﻮاﺑﯿﺪه ﺑﻮد ﺳﻘﻮط ﮐﺮد‪ .‬ﺳﺮ ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮد ﺗﺎ‬
‫ﺑﺒﯿﻨﺪ ﺳﻨﮓ از ﮐﺠﺎ اﻓﺘﺎده و آنﮔﺎه ﺣﻔﺮهای را در دﯾﻮار ﻟﺮزان دﯾﺪ‪ .‬ده ﺳﺎل ﻣﯽﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﻨﻈﺮهی ﭘﯿﺶ روﯾﺶ را ﻧﺪﯾﺪه ﺑﻮد؛ ﻣﺎه‪.‬‬
‫زﻣﯿﻦ ﻣﯽﻟﺮزﯾﺪ‪ ،‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺎل ﺷﺒﺢ ﺧﻮدش را از داﺧﻞ ﻧﻘﺐ ﺑﺎرﯾﮑﯽ ﺑﺎﻻ ﻣﯽﮐﺸﯿﺪ‪ .‬ﺳﺨﺖ ﺗﻘﻼ ﻣﯽﮐﺮد ﺗﺎ ﺑﻪ دورﻧﻤﺎی ﮔﺴﺘﺮدهی ﭘﯿﺶ‬
‫روﯾﺶ ﺑﺮﺳﺪ‪ .‬ﺑﺮ داﻣﻨﻪی ﺑﯽﺣﺎﺻﻞ ﮐﻮه اﻓﺘﺎد و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺟﻨﮕﻞ ﻏﻠﺖ ﺧﻮرد‪ .‬ﺑﻌﺪ ﺗﻤﺎم ﺷﺐ در ﺳﺮازﯾﺮی دوﯾﺪ؛ ﻫﺬﯾﺎنﮔﻮﯾﺎن‪ ،‬ﮔﺮﺳﻨﻪ‪ ،‬درﻣﺎﻧﺪه‪.‬‬
‫ﺳﭙﯿﺪهدم‪ ،‬در ﻣﺮز آﮔﺎﻫﯽ و ﻧﺎآﮔﺎﻫﯽ ﺧﻮدش را در ﻣﯿﺪانﮔﺎﻫﯽ ﺑﺎز ﯾﺎﻓﺖ ﮐﻪ ﺧﻂ آﻫﻦ در آن ﺟﺎ ﺑﻪ داﺧﻞ ﺟﻨﮕﻞ ﻣﯽﭘﯿﭽﯿﺪ‪ .‬ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ‬
‫ﺧﻮابﮔﺮدﻫﺎ ﺧﻂ آﻫﻦ را دﻧﺒﺎل ﮐﺮد‪ .‬واﮔﻨﯽ ﺑﺎری را دﯾﺪ و داﺧﻠﺶ ﺧﺰﯾﺪ ﺗﺎ ﭘﻨﺎه ﺑﮕﯿﺮد و اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺑﯿﺪار ﮐﻪ ﺷﺪ ﻗﻄﺎر راه اﻓﺘﺎده ﺑﻮد‪ .‬ﭼﻪ‬
‫ﻣﺪت ﺑﻮد؟ ﭼﻪ ﻣﺴﺎﻓﺘﯽ را ﻃﯽ ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ؟ ﺷﮑﻤﺶ درد ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬دارم ﻣﯽﻣﯿﺮم؟ ﺑﺎر دﯾﮕﺮ ﺧﻮاﺑﯿﺪ‪ .‬اﯾﻦ ﺑﺎر ﮐﺴﯽ ﻓﺮﯾﺎدزﻧﺎن و ﺑﺎ ﮐﺘﮏ‬
‫ﺑﯿﺪارش ﮐﺮد و از واﮔﻦ ﺑﯿﺮوﻧﺶ اﻧﺪاﺧﺖ‪ .‬ﺧﻮنآﻟﻮد و در ﺣﻮﻣﻪی دﻫﮑﺪهای ﮐﻮﭼﮏ ﺑﯿﻬﻮده دﻧﺒﺎل ﻏﺬا ﮔﺸﺖ‪ .‬ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺑﺪﻧﺶ آن ﻗﺪر ﺿﻌﯿﻒ‬
‫ﺷﺪ ﮐﻪ دﯾﮕﺮ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﻗﺪم از ﻗﺪم ﺑﺮدارد‪ .‬ﮐﻨﺎر ﺟﺎده دراز ﮐﺸﯿﺪ و از ﻫﻮش رﻓﺖ‪.‬‬
‫ﻧﻮر ﺑﻪ آﻫﺴﺘﮕﯽ ﭘﺪﯾﺪار ﺷﺪ و ﺷﺒﺢ از ﺧﻮد ﭘﺮﺳﯿﺪ ﭼﻪ ﻣﺪت اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺮده‪ .‬ﯾﮏ روز؟ ﺳﻪ روز؟ اﻫﻤﯿﺘﯽ ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬ﺗﺨﺖ ﻣﺜﻞ اﺑﺮی ﻧﺮم ﺑﻮد و‬
‫ﻫﻮای ﭘﯿﺮاﻣﻮﻧﺶ را ﺷﻤﻊﻫﺎ ﺧﻮﺷﺒﻮ ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻣﺴﯿﺢ آن ﺟﺎ ﺑﻮد و ﺧﯿﺮه ﺑﻪ او ﻣﯽﻧﮕﺮﯾﺴﺖ‪ .‬ﻣﺴﯿﺢ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻣﻦ اﯾﻦﺟﺎ ﻫﺴﺘﻢ‪ .‬ﺳﻨﮓ ﺑﻪ ﮐﻨﺎری‬
‫ﻏﻠﺘﯿﺪه و ﺗﻮ ﺗﻮﻟﺪی دوﺑﺎره ﯾﺎﻓﺘﻪای‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﺧﻮاب رﻓﺖ و ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‪ .‬ﻣِﻪ‪ ،‬اﻓﮑﺎرش را ﻣﺴﺘﻮر ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﻫﺮﮔﺰ ﺑﻬﺸﺖ را ﺑﺎور ﻧﺪاﺷﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﺴﯿﺢ ﻫﻨﻮز ﺑﺎﻻی ﺳﺮش ﺑﻮد و ﺑﻪ او‬
‫ﻣﯽﻧﮕﺮﯾﺴﺖ‪ .‬ﻏﺬاﯾﯽ ﮐﻨﺎر ﺗﺨﺘﺶ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ‪ .‬ﺷﺒﺢ ﺧﻮرد و ﺟﺎن ﮔﺮﻓﺘﻦ آﻧﯽاَش را ﺣﺲ ﮐﺮد‪ .‬دوﺑﺎره ﺧﻮاﺑﯿﺪ‪ .‬ﺑﯿﺪار ﮐﻪ ﺷﺪ ﻣﺴﯿﺢ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺑﻪ او‬
‫ﻧﮕﺎه ﻣﯽﮐﺮد‪ :‬ﻓﺮزﻧﺪم! ﺗﻮ ﻧﺠﺎت ﭘﯿﺪا ﮐﺮدی‪ .‬ﺧﻮﺷﺎ آﻧﺎن ﮐﻪ راه ﻣﺮا ﺑﭙﯿﻤﺎﯾﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺎز ﻫﻢ ﺧﻮاﺑﯿﺪ‪.‬‬

‫‪ 1‬ﺷﺒﺢ رو ﺑﺒﯿﻦ‪.‬‬

‫‪ 2‬ﺷﺒﺤﯽ ﺑﯽرﻧﮓ ﻫﺴﺘﻢ‪ .‬ﺗﻮﻫﻤﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ در اﯾﻦ دﻧﯿﺎ ﻣﯽﭼﺮﺧﺪ‪.‬‬

‫‪-54-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺮﯾﺎد دردآﻟﻮدی ﺷﺒﺢ را از ﺧﻮاب ﭘﺮاﻧﺪ‪ .‬ﺑﺪﻧﺶ را از ﺗﺨﺖ ﺑﻪ ﺑﯿﺮون ﺳُﺮاﻧﺪ و ﺗﻠﻮﺗﻠﻮﺧﻮران دﻧﺒﺎل ﺻﺪا رﻓﺖ‪ .‬وارد آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ ﺷﺪ و ﻣﺮد‬
‫ﻏﻮلﭘﯿﮑﺮی را دﯾﺪ ﮐﻪ ﻣﺮد رﯾﺰﻧﻘﺸﯽ را ﮐﺘﮏ ﻣﯽزد‪ .‬ﺷﺒﺢ ﺑﯽ آن ﮐﻪ ﺑﺪاﻧﺪ ﭼﺮا‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﺮد ﺗﻨﻮﻣﻨﺪ ﭼﻨﮓ اﻧﺪاﺧﺖ و ﺑﻪ ﻃﺮف دﯾﻮار ﭘﺮﺗﺶ ﮐﺮد‪ .‬ﻣﺮد‬
‫ﮔﺮﯾﺨﺖ‪ .‬ﺷﺒﺢ‪ ،‬ﺑﺎﻻی ﺳﺮ ﻣﺮد ﺟﻮاﻧﯽ ﮐﻪ ردای ﮐﺸﯿﺸﯽ ﭘﻮﺷﯿﺪه ﺑﻮد ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺎﻧﺪ‪ .‬ﺑﯿﻨﯽاَش ﺑﺪﺟﻮری ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﮐﺸﯿﺶِ ﺧﻮﻧﯿﻦ و ﻣﺎﻟﯿﻦ را روی‬
‫ﮐﺎﻧﺎﭘﻪ ﮔﺬاﺷﺖ‪.‬‬
‫ﮐﺸﯿﺶ ﺑﺎ ﻟﻬﺠﻪی ﻓﺮاﻧﺴﻮی ﻋﺠﯿﺒﯽ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽﮐﺮد‪» .‬ﻣﻤﻨﻮن دوﺳﺖ ﻣﻦ‪ .‬ﭘﻮل اﻋﺎﻧﻪ دزدﻫﺎ را وﺳﻮﺳﻪ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬در ﺧﻮاب ﻓﺮاﻧﺴﻪ‬
‫ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽﮐﺮدﯾﺪ‪ .‬اﺳﭙﺎﻧﯿﺎﯾﯽ ﻫﻢ ﻣﯽداﻧﯿﺪ؟«‬
‫ﺷﺒﺢ ﺳﺮش را ﺗﮑﺎن داد‪.‬‬
‫ﺑﺎ ﻓﺮاﻧﺴﻪی ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺑﺴﺘﻪاش اداﻣﻪ داد‪» :‬اﺳﻢ ﺷﻤﺎ ﭼﯿﻪ؟«‬
‫ﻧﺎﻣﯽ را ﮐﻪ ﭘﺪر و ﻣﺎدرش ﺑﺮ او ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬ﻫﻤﻪی آن ﭼﻪ ﺑﻪ ﯾﺎد ﻣﯽآورد ﻃﻌﻨﻪﻫﺎی ﺗﻤﺴﺨﺮآﻣﯿﺰِ ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﺎنِ زﻧﺪان ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﮐﺸﯿﺶ ﻟﺒﺨﻨﺪ زد‪ .No hay problema1» :‬اﺳﻢ ﻣﻦ ﻣﺎﻧﻮﺋﻞ آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ اﺳﺖ‪ .‬ﻣُﺒﻠّﻐﯽ ﻫﺴﺘﻢ از ﻣﺎدرﯾﺪ‪ .‬ﻣﻦ را اﯾﻨﺠﺎ ﻓﺮﺳﺘﺎدﻧﺪ ﺗﺎ‬
‫ﺑﺮای اُﺑﺮا دِ دﯾﻮس‪ 2‬ﮐﻠﯿﺴﺎ ﺑﺴﺎزم‪«.‬‬
‫ﺻﺪاﯾﺶ ﭘﮋواک داﺷﺖ‪» :‬ﻣﻦ ﮐﺠﺎم؟«‬
‫»اُوﯾﯿِﺪو‪ .3‬ﺷﻤﺎل اﺳﭙﺎﻧﯿﺎ‪«.‬‬
‫»ﭼﻄﻮر از اﯾﻦﺟﺎ ﺳﺮ درآوردم؟«‬
‫»ﯾﮏ ﻧﻔﺮ ﺷﻤﺎ را روﺑﺮوی ﺧﺎﻧﻪی ﻣﻦ ﮔﺬاﺷﺖ‪ .‬ﺑﯿﻤﺎر ﺑﻮدﯾﺪ‪ .‬ﻣﻦ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻏﺬا دادم‪ .‬ﭼﻨﺪﯾﻦ روز اﺳﺖ ﮐﻪ اﯾﻨﺠﺎﯾﯿﺪ‪«.‬‬
‫ﺷﺒﺢ‪ ،‬ﻣﺤﺎﻓﻆ ﺟﻮاﻧﺶ را ﺑﺎ دﻗﺖ ﻧﮕﺮﯾﺴﺖ‪ .‬ﺳﺎلﻫﺎ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد و ﮐﺴﯽ ﺑﻪ او ﻣﺤﺒﺘﯽ ﻧﺸﺎن ﻧﺪاده ﺑﻮد‪ .‬ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﻤﻨﻮن ﭘﺪر‪«.‬‬
‫ﮐﺸﯿﺶ ﻟﺐ ﺧﻮنآﻟﻮد ﺧﻮد را ﻟﻤﺲ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﻦ ﺑﺎﯾﺪ ﺳﭙﺎﺳﮕﺰار ﺑﺎﺷﻢ‪ ،‬دوﺳﺖ ﻣﻦ‪«.‬‬
‫ﺻﺒﺢ ﮐﻪ ﺷﺒﺢ ﺑﯿﺪار ﺷﺪ دﻧﯿﺎ را واﺿﺢﺗﺮ ﻣﯽدﯾﺪ‪ .‬از روی ﺗﺨﺖ ﺑﻪ ﺻﻠﯿﺐ روی دﯾﻮار ﻧﮕﺮﯾﺴﺖ‪ .‬ﮔﺮﭼﻪ دﯾﮕﺮ ﺑﺎ او ﺣﺮف ﻧﻤﯽزد‪ ،‬ﻫﺎﻟﻪی‬
‫آراﻣﺶﺑﺨﺶ ﺣﻀﻮرش را اﺣﺴﺎس ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬ﺑﻠﻨﺪ ﮐﻪ ﺷﺪ از دﯾﺪن روزﻧﺎﻣﻪی ﮐﻨﺎر ﺗﺨﺘﺶ ﺗﻌﺠﺐ ﮐﺮد‪ .‬ﺑﻪ ﻓﺮاﻧﺴﻪ ﺑﻮد و ﭼﺎپ ﻫﻔﺘﻪی ﭘﯿﺶ‪ .‬آن را‬
‫ﮐﻪ ﺧﻮاﻧﺪ ﺑﯿﻢ و ﻫﺮاس او را اﻧﺒﺎﺷﺖ‪ .‬ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ زﻣﯿﻦﻟﺮزهای در ﮐﻮﻫﺴﺘﺎن‪ ،‬زﻧﺪان را ﺧﺮاب ﮐﺮده و ﺑﺴﯿﺎری از ﻣﺠﺮﻣﺎن ﺧﻄﺮﻧﺎک‬
‫ﮔﺮﯾﺨﺘﻪاﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻗﻠﺒﺶ ﺑﻪ ﺗﻨﺪی ﻣﯽﺗﭙﯿﺪ‪ .‬ﮐﺸﯿﺶ ﻣﯿﺪوﻧﻪ ﻣﻦ ﮐﯽ ﻫﺴﺘﻢ! ﺣﺴﯽ ﺑﻪ ﺳﺮاﻏﺶ آﻣﺪ ﮐﻪ ﻣﺪتﻫﺎ درﺧﻮد ﻧﺪﯾﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺷﺮم‪ .‬ﮔﻨﺎه‪ .‬ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﺗﺮس‬
‫ﮔﺮﻓﺘﺎری‪ .‬از ﺗﺨﺖ ﺑﯿﺮون ﺟﺴﺖ و ﺑﺎ ﺧﻮد ﮔﻔﺖ ﮐﺠﺎ ﻓﺮار ﮐﻨﻢ؟‬
‫ﺻﺪاﯾﯽ از ﻣﯿﺎن در ﮔﻔﺖ‪» :‬ﮐﺘﺎب اﻋﻤﺎل‪«.4‬‬
‫ﺷﺒﺢ وﺣﺸﺘﺰده ﺳﺮش را ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ‪.‬‬

‫‪ 1‬اﯾﺮادی ﻧﺪارد‪.‬‬

‫‪ 2‬اُﺑﺮا دِ دﯾﻮس ﺑﻪ اﺳﭙﺎﻧﯿﻮﻟﯽ ﻫﻤﺎن اُﭘﻮس دﺋﯽ ﯾﺎ ﮐﺎر ﺧﺪا ﻣﯽﺷﻮد‪.‬‬

‫‪Oviedo 3‬‬

‫‪ 4‬ﮐﺘﺎب اﻋﻤﺎل ﯾﺎ اﻋﻤﺎل رﺳﻮﻻن )‪ (The Book of Acts‬ﭘﻨﺠﻤﯿﻦ ﮐﺘﺎب از ﻋﻬﺪ ﺟﺪﯾﺪ ﮐﺘﺎب ﻣﻘﺪس ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫‪-55-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﮐﺸﯿﺶِ ﺟﻮان‪ ،‬ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺑﺮ ﻟﺐ‪ ،‬داﺧﻞ اﺗﺎق ﺷﺪ‪ .‬ﺑﯿﻨﯽاش را ﺑﻪ ﻃﺮز ﻏﺮﯾﺒﯽ ﭘﺎﻧﺴﻤﺎن ﮐﺮده ﺑﻮد و ﮐﺘﺎب ﻣﻘﺪﺳﯽ ﻗﺪﯾﻤﯽ در دﺳﺖ داﺷﺖ‪.‬‬
‫»ﯾﮏ ﮐﺘﺎب ﻣﻘﺪس ﺑﻪ ﻓﺮاﻧﺴﻪ ﺑﺮای ﺷﻤﺎ ﭘﯿﺪا ﮐﺮدم‪ .‬ﺟﺎﯾﯽ را ﻫﻢ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺨﻮاﻧﯿﺪ ﻣﺸﺨﺺ ﮐﺮدهام‪«.‬‬
‫ﺷﺒﺢ‪ ،‬ﻣﺮدّداﻧﻪ ﮐﺘﺎب ﻣﻘﺪس را ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﻪ ﻓﺼﻠﯽ ﮐﻪ ﮐﺸﯿﺶ ﻣﺸﺨﺺ ﮐﺮده ﺑﻮد ﻧﮕﺎﻫﯽ اﻧﺪاﺧﺖ‪.‬‬
‫ﮐﺘﺎب اﻋﻤﺎل‪ ،‬ﺑﺎب ‪.16‬‬
‫آﯾﺎت ﺳﺮﮔﺬﺷﺖ زﻧﺪاﻧﯿﯽ را ﺑﻪ ﻧﺎم ﺳﯿﻼس‪ 1‬ﺑﺎزﮔﻮ ﻣﯽﮐﺮد ﮐﻪ ﻋﺮﯾﺎن و ﻓﺮﺳﻮده در ﻣﺤﺒﺲ ﺧﻮاﺑﯿﺪه ﺑﻮد و ﺑﺮای ﭘﺮوردﮔﺎر ﺷﻌﺮ ﻣﯽﺧﻮاﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺷﺒﺢ ﮐﻪ ﺑﻪ آﯾﻪی ‪ 26‬رﺳﯿﺪ ﻧﻔﺴﺶ ﺑﻨﺪ آﻣﺪ‪.‬‬
‫‪2‬‬
‫»‪...‬و ﻧﺎﮔﺎه زﻣﯿﻦﻟﺮزهای ﻫﺎﺋﻞ رخ داد؛ آن ﺳﺎن ﮐﻪ ﺷﺎﻟﻮدهی ﻣﺤﺒﺲ ﺑﻪ ﻟﺮزه درآﻣﺪ و درﻫﺎ دﻓﻌﺘﺎً ﮔﺸﺎده ﮔﺸﺘﻨﺪ‪«...‬‬
‫ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﮐﺸﯿﺶ ﭼﺮﺧﯿﺪ‪.‬‬
‫ﮐﺸﯿﺶ ﺑﻪ ﮔﺮﻣﯽ ﻟﺒﺨﻨﺪ زد‪» .‬ﻣِﻦﺑﻌﺪ دوﺳﺖ ﻣﻦ‪ ،‬اﮔﺮ ﻧﺎم دﯾﮕﺮی ﻧﺪاری‪ ،‬ﺷﻤﺎ را ﺳﯿﻼس ﻣﯽﺧﻮاﻧﻢ‪«.‬‬
‫ﺷﺒﺢ در ﺳﮑﻮت ﺳﺮی ﺗﮑﺎن داد‪ .‬ﺳﯿﻼس‪ .‬ﺟﺴﻤﯽ دﯾﮕﺮ ﺑﻪ او ﺑﺨﺸﯿﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬اﺳﻢ ﻣﻦ ﺳﯿﻼﺳﻪ‪.‬‬
‫ﮐﺸﯿﺶ ﮔﻔﺖ‪» :‬وﻗﺖ ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ اﺳﺖ‪ .‬اﮔﺮ ﻗﺼﺪ داری در ﺳﺎﺧﺘﻦ ﮐﻠﯿﺴﺎ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮐﻤﮏ ﮐﻨﯽ ﺑﻪ ﻗﻮت ﺑﺎزوﯾﺖ اﺣﺘﯿﺎج داری‪«.‬‬

‫ﺷﺶ ﻫﺰار ﻣﺘﺮ ﺑﺎﻻﺗﺮ از ﺳﻄﺢ درﯾﺎی ﻣﺪﯾﺘﺮاﻧﻪ‪ ،‬ﭘﺮواز ﺷﻤﺎرهی ‪ 1618‬آﻟﯿﺘﺎﻟﯿﺎ در ﺟﺮﯾﺎن آﺷﻔﺘﻪی ﻫﻮا ﺑﺎﻻ و ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻣﯽرﻓﺖ و ﻣﺴﺎﻓﺮان از‬
‫روی ﻧﺎرﺿﺎﯾﺘﯽ‪ ،‬ﺧﻮد را ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ ﺟﺎﺑﻪﺟﺎ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬اﺳﻘﻒ آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ ﻣﺘﻮﺟﻪ اﯾﻦ آﺷﻔﺘﮕﯽ ﻧﺸﺪ‪ .‬اﻓﮑﺎرش ﻣﺘﻮﺟﻪ آﯾﻨﺪهی اُﭘﻮس دﺋﯽ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻣﺸﺘﺎق ﺑﻮد ﺑﺪاﻧﺪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﻫﺎ در ﭘﺎرﯾﺲ ﭼﻘﺪر ﭘﯿﺶ رﻓﺘﻪاﻧﺪ و ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺧﺎﻃﺮ دﻟﺶ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ ﺑﻪ ﺳﯿﻼس ﺗﻠﻔﻦ ﺑﺰﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺴﺖ‪ .‬اﺳﺘﺎد‬
‫او را از اﯾﻦ ﮐﺎر ﺑﺮ ﺣﺬر داﺷﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬

‫اﺳﺘﺎد ﮐﻪ ﺑﺎ ﻟﻬﺠﻪای ﻓﺮاﻧﺴﻮی ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽﮐﺮد ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﺮای اﻣﻨﯿﺖ ﺧﻮدﺗﺎن اﺳﺖ‪ .‬آن اﻧﺪازه ﺑﺎ ارﺗﺒﺎﻃﺎت اﻟﮑﺘﺮوﻧﯿﮑﯽ آﺷﻨﺎ ﻫﺴﺘﻢ ﮐﻪ‬
‫ﺑﺪاﻧﻢ ﻣﯽﺷﻮد آنﻫﺎ را اﺳﺘﺮاق ﺳﻤﻊ ﮐﺮد‪ .‬ﻧﺘﯿﺠﻪ ﺑﺮاﯾﺘﺎن ﻣﺼﯿﺒﺖﺑﺎر ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪«.‬‬
‫آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺣﻖ ﺑﺎ اوﺳﺖ‪ .‬اﺳﺘﺎد ﺳﺨﺖ ﻣﺤﺘﺎط ﻣﯽﻧﻤﻮد و ﺣﺘﯽ ﻫﻮﯾﺖ واﻗﻌﯿﺶ را ﺑﺮای آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ ﻓﺎش ﻧﮑﺮده ﺑﻮد؛ ﺑﺎ اﯾﻦ‬
‫ﻫﻤﻪ‪ ،‬ﺧﻮد را ﻣﺮدی ﮐﺎﻣﻼً ﻻﯾﻖ اﻃﺎﻋﺖ ﻧﺸﺎن ﻣﯽداد‪ .‬ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﺎﺷﺪ او ﺑﻪ ﻧﺤﻮی اﻃّﻼﻋﺎﺗﯽ ﻓﻮق ﺳﺮّی را ﺑﻪ دﺳﺖ آورده ﺑﻮد‪ .‬ﻧﺎم ﭼﻬﺎر ﻋﻀﻮ‬
‫ارﺷﺪ اﺧﻮت‪ .‬اﯾﻦ ﮐﺎرِ او ﯾﮑﯽ از ﻣﻮﻓﻘﯿﺖﻫﺎﯾﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ اﺳﻘﻒ را ﻣﺘﻘﺎﻋﺪ ﻣﯽﮐﺮد ﮐﻪ اﺳﺘﺎد ﺣﻘﯿﻘﺘﺎً ﻗﺎدر ﺑﻪ ﺗﺤﻮﯾﻞ ﻏﻨﯿﻤﺖ ﺣﯿﺮتاﻧﮕﯿﺰی اﺳﺖ ﮐﻪ‬
‫ادﻋﺎی ﮐﺸﻔﺶ را ﻣﯽﮐﺮد‪.‬‬
‫اﺳﺘﺎد ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد‪» :‬اﺳﻘﻒ‪ .‬ﻣﻦ ﺗﻤﺎﻣﯽ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﻫﺎ را ﭼﯿﺪهام‪ .‬ﺑﺮای ﻣﻮﻓﻘﯿﺖ ﻧﻘﺸﻪی ﻣﻦ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﮕﺬارﯾﺪ ﺳﯿﻼس ﭼﻨﺪ روز ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﺷﺨﺺ ﻣﻦ‬
‫ﭘﺎﺳﺦ ﺑﺪﻫﺪ‪ .‬ﺷﻤﺎ دو ﻧﻔﺮ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺻﺤﺒﺖ ﻧﻤﯽﮐﻨﯿﺪ‪ .‬ﻣﻦ از ﻣَﺠﺎری اﻣﻨﯽ ﺑﺎ او ﺗﻤﺎس ﻣﯽﮔﯿﺮم‪«.‬‬
‫»ﺑﺎ او ﺑﺎ اﺣﺘﺮام ﺑﺮﺧﻮرد ﻣﯽﮐﻨﯿﺪ؟«‬

‫‪ 1‬ﺳﯿﻼس ﮐﻮﺗﺎهﺷﺪهی ﻋﺒﺎرت ﺳِﻠّﻮاﻧُﺲ اﺳﺖ )اﻋﻤﺎل‪ .(15:4 ،‬در ﻫﻤﺎن ﮐﺘﺎب ‪ 15:22‬او را ﭘﯿﺸﻮای ﺑﺮادران ﺧﻮاﻧﺪهاﻧﺪ و در رﺳﺎﻟﻪی اول ﭘﻄﺮس رﺳﻮل ‪ 5:12‬او را‬
‫ﺑﺮادر اﻣﯿﻦ ﺧﻄﺎب ﻣﯽﻧﻤﺎﯾﺪ‪ .‬ﮔﻮﯾﻨﺪ ﻣﻮﻟﺪش در اﻧﻄﺎﮐﯿﻪ ﺑﻮد و در ﻣﺴﺎﻓﺮتﻫﺎی رﺳﺎﻟﺘﯽ ﺑﺎ ﭘﻮﻟﺲ رﻓﺎﻗﺖ ﻧﻤﻮد‪ .‬در اﻋﻤﺎل‪ 15:23 ،‬او ﻧﺒﯽ ﺧﻄﺎب ﺷﺪه اﺳﺖ‪ ،‬ﻟﯿﮑﻦ ﺑﻪ ﯾﻘﯿﻦ‬
‫ﻣﻌﻠﻮم ﻧﯿﺴﺖ ﭼﺮا ﻣﻨﺼﺐ ﻧﺒﻮت ﺑﻪ وی ﻧﺴﺒﺖ دادهاﻧﺪ‪.‬‬

‫‪ 2‬اﺻﻞ آﯾﺎت ‪ 25‬و ‪ 26‬را از ﺑﺎب ‪ 16‬ﮐﺘﺎب اﻋﻤﺎل در ﺗﺮﺟﻤﻪی ﻗﺪﯾﻤﯽ ﻓﺎرﺳﯽ ﻧﻘﻞ ﻣﯽﮐﻨﯿﻢ‪ :‬اﻣّﺎ ﻗﺮﯾﺐ ﺑﻪ ﻧﺼﻒ ﺷﺐ‪ ،‬ﭘﻮﻟُﺲ و ﺳﯿﻼس دﻋﺎ ﮐﺮده‪ ،‬ﺧﺪا را‬
‫ﺗﺴﺒﯿﺢ ﻣﯽﺧﻮاﻧﺪﻧﺪ و زﻧﺪاﻧﯿﺎن اﯾﺸﺎن را ﻣﯽﺷﻨﯿﺪﻧﺪ‪ .‬ﮐﻪ ﻧﺎﮔﺎه زﻟﺰﻟﻪای ﻋﻈﯿﻢ ﺣﺎدث ﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﺣﺪّی ﮐﻪ ﺑﻨﯿﺎد زﻧﺪان ﺑﻪ ﺟﻨﺒﺶ درآﻣﺪ و دﻓﻌﺘﺎً‬
‫ﻫﻤﻪی درﻫﺎ ﺑﺎز ﺷﺪ و زﻧﺠﯿﺮﻫﺎ از ﻫﻤﻪ ﻓﺮو رﯾﺨﺖ‪.‬‬

‫‪-56-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫»ﻣﺮد ﻣﺆﻣﻦ ﺷﺎﯾﺴﺘﻪی واﻻﺗﺮﯾﻦ اﺣﺘﺮام اﺳﺖ‪«.‬‬

‫»ﻋﺎﻟﯽﺳﺖ‪ .‬ﻣﺘﻮﺟﻪام‪ .‬ﺳﯿﻼس و ﻣﻦ ﺗﺎ ﭘﺎﯾﺎن ﮐﺎر ﺑﺎ ﻫﻢ ﺻﺤﺒﺖ ﻧﻤﯽﮐﻨﯿﻢ‪«.‬‬
‫»اﯾﻦ ﮐﺎر ﺑﺮای ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ از ﻫﻮﯾﺖ ﺷﻤﺎﺳﺖ‪ .‬از ﻫﻮﯾﺖ ﺳﯿﻼس و ﺳﺮﻣﺎﯾﻪﮔﺬاری ﻣﻦ‪«.‬‬
‫»ﺳﺮﻣﺎﯾﻪﮔﺬاری ﺷﻤﺎ؟«‬
‫»اﺳﻘﻒ‪ ،‬اﮔﺮ اﺷﺘﯿﺎق ﺷﻤﺎ ﺑﻪ داﻧﺴﺘﻦِ ﭘﯿﺸﺮﻓﺖِ ﮐﺎر ﻣﺎ ﺑﺎﻋﺚ ﺣﺒﺲ ﺷﻤﺎ در زﻧﺪان ﺷﻮد‪ ،‬آن وﻗﺖ ﻗﺎدر ﻧﯿﺴﺘﯿﺪ ﺣﻖاﻟﺰﺣﻤﻪی ﻣﺮا ﺑﭙﺮدازﯾﺪ‪«.‬‬
‫اﺳﻘﻒ ﻟﺒﺨﻨﺪ زد‪» :‬ﻧﮑﺘﻪی ﺧﻮﺑﯽ ﺑﻮد‪ .‬ﺧﻮاﺳﺘﻪﻫﺎی ﻣﺎ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻣﻨﻄﺒﻖ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﺧﺪا ﺑﻪ ﻫﻤﺮاﻫﺘﺎن‪«.‬‬
‫اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ‪ :‬ﺑﯿﺴﺖ ﻣﯿﻠﯿﻮن ﯾﻮرو‪ .‬از ﭘﻨﺠﺮه ﺑﯿﺮون را ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪ .‬ﻣﺒﻠﻐﯽ ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎ دﻻر اﻣﺮﯾﮑﺎ ﻣﯽﺷﺪ‪ .‬ﺑﺮای ﭼﯿﺰی ﺑﻪ آن ارزش ﻣﺒﻠﻎ‬
‫ﻧﺎﭼﯿﺰی اﺳﺖ‪.‬‬
‫دوﺑﺎره اﻃﻤﯿﻨﺎن ﭘﯿﺪا ﮐﺮد ﮐﻪ اﺳﺘﺎد و ﺳﯿﻼس ﺷﮑﺴﺖ ﻧﺨﻮاﻫﻨﺪ ﺧﻮرد‪ .‬ﭘﻮل و اﯾﻤﺎن اﻧﮕﯿﺰهﻫﺎی ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪی ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬

‫‪-57-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﯾﺎزدﻫﻢ‬

‫ﺑﺰو ﻓﺎش ﺑﺎ ﻧﺎﺑﺎوری و ﭼﻬﺮهای ﮐﺒﻮد از ﻓﺮط ﺧﺸﻢ ﺑﻪ ﺳﻮﻓﯽ ﻧﻮو ﺧﯿﺮه ﻣﯽﻧﮕﺮﯾﺴﺖ‪» .‬ﯾﻪ ﺷﻮﺧﯽ ﻋﺪدی؟ ﺗﺸﺨﯿﺺ ﮐﺎرﺷﻨﺎﺳﺎﻧﻪی ﺷﻤﺎ‬
‫از رﻣﺰﻫﺎی ﺳﻮﻧﯿﺮ اﯾﻨﻪ ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﯾﻪ ﺷﻮﺧﯽ رﯾﺎﺿﯿﺎﺗﯽ ﺑﻮده؟«‬

‫ﻓﺎش واﻗﻌﺎً ﮔﺴﺘﺎﺧﯽ اﯾﻦ زن را درک ﻧﻤﯽﮐﺮد‪ .‬ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﯽاﺟﺎزه ﻣﯿﺎن ﺟﻠﺴﻪی او ﻣﺪاﺧﻠﻪ ﮐﺮده ﺑﻮد‪ ،‬ﮐﻪ ﺣﺎﻻ ﻣﯽﮐﻮﺷﯿﺪ ﻗﺎﻧﻌﺶ ﮐﻨﺪ ﺳﻮﻧﯿﺮ‬
‫در آﺧﺮﯾﻦ دﻗﺎﯾﻖ ﻋﻤﺮش ﯾﮏ ﺷﻮﺧﯽ رﯾﺎﺿﯿﺎﺗﯽ ﻧﻮﺷﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺑﺎ ﻓﺮاﻧﺴﻮی ﺳﺮﯾﻌﯽ ﺗﻮﺿﯿﺢ داد‪» :‬اﯾﻦ رﻣﺰ ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺎده و ﭼﺮﻧﺪه‪ .‬ژاک ﺳﻮﻧﯿﺮ اﺣﺘﻤﺎﻻً ﻣﯿﺪوﻧﺴﺘﻪ ﻣﺎ ﻓﻮراً ﻣﯿﺘﻮﻧﯿﻢ ﭘﯿﺪاش ﮐﻨﯿﻢ‪«.‬‬
‫ﺗﮑﻪای ﮐﺎﻏﺬ را از ﺟﯿﺐ ژاﮐﺘﺶ ﺑﯿﺮون آورد و آن را ﺑﻪ ﻓﺎش داد‪» .‬اﯾﻦ ﮐﺸﻒرﻣﺰ ﺷﺪهی اوﻧﻪ‪«.‬‬
‫ﻓﺎش ﺑﻪ ﮐﺎﻏﺬ ﻧﮕﺮﯾﺴﺖ‪.‬‬
‫‪1-1-2-3-5-8-13-21‬‬
‫ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺑﺎ ﺻﺪای ﺑﻠﻨﺪی ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻫﻤﯿﻦ؟ ﺗﻤﺎم ﮐﺎری ﮐﻪ ﮐﺮدﯾﺪ اﯾﻨﻪ ﮐﻪ اﻋﺪاد رو از ﮐﻮﭼﯿﮏ ﺑﻪ ﺑﺰرگ ﭼﯿﺪﯾﺪ!«‬
‫ﺳﻮﻓﯽ آن ﻗﺪر ﺟﺴﻮر ﺑﻮد ﮐﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪ رﺿﺎﯾﺖآﻣﯿﺰی ﺑﺮ ﻟﺐ ﺑﯿﺎورد و ﺑﮕﻮﯾﺪ‪» :‬دﻗﯿﻘﺎً‪«.‬‬
‫ﻓﺎش ﺣﺎﻻ داﺷﺖ از ﮔﻠﻮﯾﺶ ﺑﺎ ﺻﺪای آراﻣﯽ ﻣﯽﻏﺮّﯾﺪ‪» :‬ﺳﺮﮐﺎر ﻧﻮو! ﻣﻦ ﻫﯿﭻ ﺟﻮر ﺣﺪﺳﯽ ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﻢ ﺑﺰﻧﻢ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﺧﻮاﯾﺪ ﺑﺎ اﯾﻦ ﺑﻪ ﭼﯽ‬
‫ﺑﺮﺳﯿﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﯿﺨﻮام ﮐﻪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺳﺮﯾﻊﺗﺮ ﺑﭙﺮدازی ﺑﻪ اﺻﻞ ﻣﻄﻠﺐ!« ﻧﮕﺎﻫﯽ ﻧﺎآرام ﺑﻪ ﻟﻨﮕﺪان اﻧﺪاﺧﺖ ﮐﻪ ﮐﻤﯽ آن ﻃﺮفﺗﺮ اﯾﺴﺘﺎده و ﮔﻮﺷﯽ را ﻧﮕﻪ‬
‫داﺷﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﮔﻮﯾﺎ ﻫﻨﻮز ﺑﻪ ﭘﯿﻐﺎم ﺳﻔﺎرتﺧﺎﻧﻪ ﮔﻮش ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬ﻓﺎش از رﻧﮓ رﺧﺴﺎرهاش ﭘﯽ ﺑﺮد ﮐﻪ ﻟﻨﮕﺪان اﺧﺒﺎر ﺑﺪی ﻣﯽﺷﻨﻮد‪.‬‬

‫‪-58-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﺳﻮﻓﯽ ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ ﮐﻪ ﺳﺨﺖ ﺟﺴﻮراﻧﻪ ﻣﯽﻧﻤﻮد ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه! اﯾﻦ رﺷﺘﻪ از ﻋﺪدﻫﺎ ﮐﻪ ﺗﻮی دﺳﺖ ﺷﻤﺎﺳﺖ‪ ،‬از ﻗﻀﺎ ﯾﮑﯽ از ﻣﻌﺮوفﺗﺮﯾﻦ‬
‫ﺗﺼﺎﻋﺪﻫﺎی رﯾﺎﺿﯿﺎﺗﯽ ﺗﺎرﯾﺨﻪ‪«.‬‬
‫ﻓﺎش ﻧﻤﯽداﻧﺴﺖ ﺗﺼﺎﻋﺪی وﺟﻮد دارد ﮐﻪ ﻣﺸﻬﻮر ﺑﺎﺷﺪ و ﻣﺴﻠﻤﺎً از آﻫﻨﮓ ﺑﯽادﺑﺎﻧﻪی ﺳﻮﻓﯽ ﻫﻢ ﺧﻮﺷﺶ ﻧﯿﺎﻣﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺑﺎ ﺗﮑﺎن ﺳﺮ ﺑﻪ ﺑﺮﮔﻪ اﺷﺎره ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪» :‬اﯾﻦ دﻧﺒﺎﻟﻪی ﻓﯿﺒﻮﻧﺎﭼﯿﻪ‪ .1‬دﻧﺒﺎﻟﻪاﯾﯿﻪ ﮐﻪ در اون ﻫﺮ ﻋﺪد ﻣﺠﻤﻮع دو ﻋﺪد ﻗﺒﻠﯽ ﺧﻮدﺷﻪ‪«.‬‬
‫ﻓﺎش روی اﻋﺪاد ﺗﺄﻣﻞ ﮐﺮد‪ .‬واﻗﻌﺎً ﻫﻢ ﻫﺮ ﻋﺪد ﻣﺠﻤﻮع دو ﻋﺪد ﭘﯿﺸﯿﻦ ﺑﻮد؛ اﻣﺎ ﻫﻨﻮز ﻧﻤﯽﻓﻬﻤﯿﺪ ﮐﻪ راﺑﻄﻪی اﯾﻦﻫﺎ ﺑﺎ ﻣﺮگ ﺳﻮﻧﯿﺮ ﭼﯿﺴﺖ‪.‬‬
‫»ﻟﺌﻮﻧﺎردو ﻓﯿﺒﻮﻧﺎﭼﯽِ رﯾﺎﺿﯽدان اﯾﻦ دﻧﺒﺎﻟﻪ رو ﺗﻮی ﻗﺮن ﺳﯿﺰدﻫﻢ درﺳﺖ ﮐﺮد‪ .‬واﺿﺤﻪ ﮐﻪ ﻧﻤﯿﺸﻪ ﻫﻤﻪی ﻋﺪدﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺳﻮﻧﯿﺮ روی زﻣﯿﻦ‬
‫ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺗﺼﺎدﻓﺎً ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ دﻧﺒﺎﻟﻪی ﻣﺸﻬﻮر ﻓﯿﺒﻮﻧﺎﭼﯽ ﺑﺎﺷﻪ‪«.‬‬
‫ﻓﺎش ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪای ﺑﻪ ﭼﻬﺮهی زن ﺟﻮان ﺧﯿﺮه ﻣﺎﻧﺪ و ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﺎﺷﻪ‪ ،‬اﮔﺮ ﺗﺼﺎدﻓﯽ در ﮐﺎر ﻧﯿﺴﺖ ﻣﯿﺸﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﮕﯿﺪ ﮐﻪ ﭼﺮا ژاک‬
‫ﺳﻮﻧﯿﺮ ﺑﺎﯾﺪ ﭼﻨﯿﻦ ﮐﺎری رو اﻧﺠﺎم ﺑﺪه‪ .‬ﭼﯽ ﻣﯿﺨﻮاﺳﺘﻪ ﺑﮕﻪ؟ ﻏﺮﺿﺶ ﭼﯽ ﺑﻮده؟«‬
‫ﺷﺎﻧﻪﻫﺎﯾﺶ را ﺑﺎﻻ اﻧﺪاﺧﺖ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻫﯿﭽﯽ‪ .‬ﻧﮑﺘﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺟﺎﺳﺖ‪ .‬اﯾﻦ ﮐﺎرش ﯾﻪ ﻟﻄﯿﻔﻪی ﺳﺎدهﻟﻮﺣﺎﻧﻪی رﻣﺰﻧﮕﺎرﯾﻪ‪ .‬ﻣﺜﻞ اﯾﻨﻪ ﮐﻪ ﮐﻠﻤﺎت‬
‫ﯾﮏ ﺑﯿﺖ ﺷﻌﺮ ﻣﻌﺮوف رو ﺑﺮدارﻧﺪ و ﺑﻪ ﻫﻢ ﺑﺮﯾﺰﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺒﯿﻨﻨﺪ ﮐﺴﯽ ﻣﯿﺘﻮﻧﻪ رﺑﻂ ﮐﻠﻤﻪﻫﺎ رو ﺗﺸﺨﯿﺺ ﺑﺪه ﯾﺎ ﻧﻪ‪«.‬‬
‫ﻓﺎش ﮔﺎم ﺗﻬﺪﯾﺪﮐﻨﻨﺪهای ﺑﻪ ﺟﻠﻮ ﺑﺮداﺷﺖ‪ .‬ﺻﻮرﺗﺶ ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻧﺘﯽﻣﺘﺮ ﺑﺎ ﺻﻮرت ﺳﻮﻓﯽ ﻓﺎﺻﻠﻪ داﺷﺖ‪» .‬ﺟﺪاً اﻣﯿﺪوار ﺑﻮدم ﮐﻪ ﺗﻮﺿﯿﺤﯽ‬
‫ﺑﻬﺘﺮ از اﯾﻦ ﯾﮑﯽ ﺑﺮای ﻣﻦ ﺑﯿﺎرﯾﺪ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺧﻮدش را ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺘﯽ ﻋﺒﻮﺳﺎﻧﻪ ﺑﺮ ﭼﻬﺮهاش ﺑﻪ ﺟﻠﻮ ﮐﺸﯿﺪ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﺎ وﺟﻮد ﻣﻮاردی ﮐﻪ اﻣﺸﺐ در ﭼﻨﺘﻪ دارﯾﺪ ﮔﻤﺎن ﻣﯽﮐﺮدم‬
‫ﻓﻬﻤﯿﺪﯾﺪ ژاک ﺳﻮﻧﯿﺮ ﺷﻤﺎ رو ﺑﻪ ﺑﺎزی ﮔﺮﻓﺘﻪ‪ .‬اﻣﺎ اﯾﻦ ﻃﻮر ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻧﻤﯿﺮﺳﻪ‪ .‬ﻣﻦ ﺑﻪ رﯾﯿﺲ داﯾﺮهی رﻣﺰﻧﮕﺎری اﻃﻼع ﻣﯿﺪم ﮐﻪ ﺷﻤﺎ دﯾﮕﻪ ﻧﯿﺎزی‬
‫ﺑﻪ ﻫﻤﮑﺎری ﻣﺎ ﻧﺪارﯾﺪ‪«.‬‬
‫ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ اﯾﻦ ﺣﺮف روی ﭘﺎﺷﻨﻪﻫﺎﯾﺶ ﭼﺮﺧﯽ زد و از ﻫﻤﺎن ﺳﻤﺘﯽ ﮐﻪ آﻣﺪه ﺑﻮد ﺑﯿﺮون رﻓﺖ‪.‬‬
‫ﻓﺎش ﺗﻌﺠﺐزده ﺳﻮﻓﯽ را ﻧﮕﺎه ﮐﺮد ﮐﻪ در ﺗﺎرﯾﮑﯽ ﻧﺎﭘﺪﯾﺪ ﻣﯽﺷﺪ‪ .‬دﯾﻮاﻧﻪ ﺷﺪه؟ اﻧﮕﺎر ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ ﺧﻮدﮐﺸﯽ ﺷﻐﻠﯽ اﻧﺠﺎم دﻫﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎش ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻟﻨﮕﺪان ﭼﺮﺧﯿﺪ ﮐﻪ ﻫﻨﻮز در ﺣﺎل ﮔﻮش دادن ﺑﻪ ﺗﻠﻔﻦ ﺑﻮد و ﻧﮕﺮانﺗﺮ از ﭘﯿﺶ ﺑﻪ ﭘﯿﻐﺎﻣﺶ ﮔﻮش ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬ﺳﻔﺎرت اﻣﺮﯾﮑﺎ‪.‬‬
‫ﺑﺰو ﻓﺎش از ﭼﯿﺰﻫﺎی زﯾﺎدی ﺣﺎﻟﺶ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻣﯽﺧﻮرد‪ ،‬اﻣﺎ ﻓﻘﻂ ﭼﻨﺪﺗﺎﯾﯿﺸﺎن ﻣﺜﻞ ﺳﻔﺎرت اﻣﺮﯾﮑﺎ ﻏﯿﻆ و ﻏﻀﺒﺶ را ﺑﺮﻣﯽاﻧﮕﯿﺨﺖ‪ .‬ﻓﺎش و ﺳﻔﯿﺮ‬
‫ﻣﺘﻨﺎوﺑﺎً ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﺴﺎﺋﻠﯽ ﺑﻪ ﺟﺎن ﻫﻢ ﻣﯽاﻓﺘﺎدﻧﺪ‪ .‬ﻣﻌﻤﻮلﺗﺮﯾﻦ ﻋﺮﺻﻪی ﻣﻨﺎزﻋﻪﺷﺎن ﻫﻢ اﺟﺮای ﻗﺎﻧﻮن ﺑﺮای اﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽﻫﺎی ﺑﺎزدﯾﺪﮐﻨﻨﺪه از ﻓﺮاﻧﺴﻪ‬
‫ﺑﻮد‪ .‬ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً روزی ﻧﺒﻮد ﮐﻪ د‪.‬س‪.‬ﭘﯽ‪.‬ژ داﻧﺸﺠﻮﯾﺎنِ ﺗﺒﺎدﻟﯽِ اﻣﺮﯾﮑﺎ را ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺣﻤﻞ ﻣﻮاد ﻣﺨﺪّر و ﺗﺠّﺎر اﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ را ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ارﺗﺒﺎط ﺑﺎ روﺳﭙﯽﻫﺎی‬
‫ﺻﻐﯿﺮ و ﺟﻬﺎنﮔﺮدان اﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ را ﺑﺮای ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮدن ﺟﻨﺲ از ﻣﻐﺎزهﻫﺎ ﯾﺎ ﺗﺨﺮﯾﺐ اﻣﻮال ﻋﻤﻮﻣﯽ دﺳﺘﮕﯿﺮ ﻧﮑﻨﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻟﺤﺎظ ﻗﺎﻧﻮﻧﯽ ﻫﻢ ﺳﻔﺎرت‬
‫اﯾﺎﻻت ﻣﺘﺤﺪه ﻫﻤﯿﺸﻪ ﭘﺎ ﺑﻪ ﻣﯿﺎن ﻣﯽﮔﺬاﺷﺖ و ﺷﻬﺮوﻧﺪان ﺑﺰهﮐﺎرش را ﺑﻪ اﻣﺮﯾﮑﺎ ﻣﺴﺘﺮد ﻣﯽﮐﺮد ﮐﻪ در آنﺟﺎ ﻫﻢ ﭼﯿﺰی ﺑﯿﺸﺘﺮ از ﺳﯿﻠﯽ ﺟﺮﯾﻤﻪ‬
‫ﻧﻤﯽﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫و ﮐﺎر ﺳﻔﺎرت ﻫﻤﻮاره ﭼﻨﯿﻦ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻓﺎش ﻣﺎﺟﺮا را اﯾﻦ ﻃﻮر ﻋﻨﻮان ﻣﯽﮐﺮد‪ :‬ﻋﻘﯿﻢ ﮐﺮدن ﭘﻠﯿﺲ ﻗﻀﺎﯾﯽ‪ .‬ﭘﺎریﻣﺎش‪ 1‬اﺧﯿﺮاً ﮐﺎرﺗﻮﻧﯽ را ﭼﺎپ ﮐﺮده ﺑﻮد ﮐﻪ ﻓﺎش را ﺑﻪ ﻋﻨﻮان‬
‫ﺳﮓ ﭘﻠﯿﺴﯽ در ﺗﻌﻘﯿﺐ ﻣﺠﺮﻣﯽ اﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ ﻧﺸﺎن ﻣﯽداد‪ ،‬اﻣﺎ ﻫﺮﮔﺰ ﺑﻪ او ﻧﻤﯽرﺳﯿﺪ ﭼﺮا ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﻔﺎرت اﻣﺮﯾﮑﺎ زﻧﺠﯿﺮش ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬

‫‪ 1‬ﻟﺌﻮﻧﺎردو ﻓﯿﺒﻮﻧﺎﭼﯽ‪ :‬رﯾﺎﺿﯽدان اﯾﺘﺎﻟﯿﺎﯾﯽ )‪ 1170‬ﺗﺎ ‪ (1240‬ﮐﻪ ﮔﺎه ﺑﺎ ﻧﺎم ﻟﺌﻮﻧﺎردوی ﭘﯿﺴﺎﯾﯽ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﻣﯽﺷﺪه اﺳﺖ )ﭘﯿﺴﺎ ﺷﻬﺮی در اﯾﺘﺎﻟﯿﺎ اﺳﺖ‪ (.‬در ﺑﯿﺴﺖ ﺳﺎﻟﮕﯽ‬
‫ﺑﻪ اﻟﺠﺰﯾﺮه ﻣﻬﺎﺟﺮت ﮐﺮد و آﻣﻮﺧﺘﻦ رﯾﺎﺿﯽ را آﻏﺎز ﻧﻤﻮد‪ .‬آﺛﺎر ﻣﮑﺘﻮب اﻧﺪﮐﯽ از او در زﻣﯿﻨﻪﻫﺎی ﺗﺨﺼﺼﯿﺶ ﻧﻈﯿﺮ ﺟﺒﺮ و ﻧﻈﺮﯾﻪی اﻋﺪاد و ﻣﺴّﺎﺣﯽ و ﻏﯿﺮه ﺑﻪ ﺟﺎ ﻣﺎﻧﺪه اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺑﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ‪ ،‬ﺣﺘﯽ در ﻋﺼﺮ ﺧﻮد ﻧﯿﺰ داﻧﺸﻤﻨﺪی ﺑﺰرگ در ﺷﻤﺎر ﻣﯽآﻣﺪه‪ ،‬ﭼﻪ از ﺳﻮی ﺟﻤﻬﻮری ﭘﯿﺴﺎ ﻣﻘﺮری ﻣﺎﻫﯿﺎﻧﻪای ﺑﻪ ﻋﻨﻮان رﯾﺎﺿﯿﺪان ﺑﻪ او ﭘﺮداﺧﺖ ﻣﯽﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪-59-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺎش ﺑﻪ ﺧﻮد ﮔﻔﺖ اﻣﺸﺐ دﯾﮕﺮ ﻧﻪ؛ ﻣﻮﺿﻮع ﻣﻬﻢﺗﺮ از اﯾﻦ ﺣﺮفﻫﺎﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺗﻠﻔﻦ را ﮐﻪ ﻗﻄﻊ ﮐﺮد اﻧﮕﺎر ﺑﯿﻤﺎر ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻓﺎش ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» :‬ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﻣﺮﺗﺒﻪ؟«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان آرام ﺳﺮش را ﺗﮑﺎن داد‪.‬‬
‫ﻓﺎش ﺣﺲ ﻣﯽﮐﺮد اﺧﺒﺎر ﺑﺪی از وﻃﻦ رﺳﯿﺪه‪ .‬ﺑﺎ ﮐﻤﯽ دﻗﺖ ﭘﯽ ﺑﺮد وﻗﺖ ﭘﺲ دادن ﺗﻠﻔﻦ اﻧﺪﮐﯽ ﻋﺮق ﺑﺮ ﭘﯿﺸﺎﻧﯽ ﻟﻨﮕﺪان ﻧﺸﺴﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺎ ﺳﯿﻤﺎﯾﯽ ﻏﺮﯾﺐ ﺑﻪ ﻓﺎش ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و ﺑﺎ زﺑﺎﻧﯽ اﻟﮑﻦ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﯾﻪ ﺗﺼﺎدف‪ .‬ﯾﮑﯽ از دوﺳﺘﺎﻧﻢ‪ «...‬ﮐﻤﯽ ﺗﺮدﯾﺪ ﮐﺮد و اداﻣﻪ داد‪» :‬ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ‬
‫اوﻟﯿﻦ ﭘﺮواز ﺑﺮﮔﺮدم‪«.‬‬
‫ﻓﺎش ﺷﮑﯽ ﻧﺪاﺷﺖ ﮐﻪ آﺷﻔﺘﮕﯽ ﭼﻬﺮهی ﻟﻨﮕﺪان ﺣﻘﯿﻘﯽ اﺳﺖ و در ﻋﯿﻦ اﯾﻦ‪ ،‬ﺣﺲ دﯾﮕﺮی ﻫﻢ در آن ﺑﻮد؛ اﻧﮕﺎر ﮐﻪ ﺑﯿﻢ ﻧﺎﻣﺪهﻫﺎ آﻫﺴﺘﻪ‬
‫در ﭼﺸﻤﺎن اﯾﻦ اﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ ﭘﺪﯾﺪار ﻣﯽﺷﺪ‪ .‬ﻓﺎش ﮐﻤﯽ ﭘﯿﺶ آﻣﺪ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﺘﺄﺳﻔﻢ اﯾﻦ رو ﻣﯽﺷﻨﻮم‪ .‬ﻣﯽﺧﻮاﻫﯿﺪ ﺑﻨﺸﯿﻨﯿﺪ؟« و ﺑﻪ ﯾﮑﯽ از‬
‫ﻧﯿﻤﮑﺖﻫﺎی ﮔﺎﻟﺮی اﺷﺎره ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺎ ﮔﯿﺠﯽ ﺳﺮی ﺗﮑﺎن داد و ﭼﻨﺪ ﮔﺎم ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻧﯿﻤﮑﺖ ﺑﺮداﺷﺖ‪ .‬ﻣﮑﺚ ﮐﺮد‪ .‬ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ آﺷﻔﺘﻪﺗﺮ ﻣﯽﺷﺪ‪» .‬راﺳﺘﺶ رو ﺑﺨﻮاﻫﯿﺪ‬
‫ﻣﯿﺨﻮام ﺑﺮم دﺳﺘﺸﻮﯾﯽ‪«.‬‬
‫ﻓﺎش ﺑﺎﻃﻨﺎً از اﯾﻦ ﺗﻌﻠّﻞ ﻧﺎراﺿﯽ ﺑﻮد‪» .‬دﺳﺘﺸﻮﯾﯽ‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ‪ .‬ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ ﻗﺒﻠﺶ ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪای اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﮐﻨﯿﻢ‪ .‬دﺳﺘﺸﻮﯾﯽﻫﺎ ﻧﺰدﯾﮏ دﻓﺘﺮ رﯾﯿﺲ‬
‫ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ «.‬و ﺑﻪ ﺟﻬﺖ راﻫﺮوی درازی اﺷﺎره ﮐﺮد ﮐﻪ از آنﺟﺎ آﻣﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﻣﺮدّد ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻪ ﺳﻤﺖ دﯾﮕﺮ ﮔﺮاﻧﺪ ﮔﺎﻟﺮی اﺷﺎره ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮم ﯾﮑﯽ ﻧﺰدﯾﮏﺗﺮ اﯾﻦ اﻃﺮاف ﻫﺴﺖ‪«.‬‬
‫ﻓﺎش ﻓﻬﻤﯿﺪ ﮐﻪ ﺣﻖ ﺑﺎ ﻟﻨﮕﺪان اﺳﺖ‪ .‬آنﻫﺎ در دوﺳﻮّﻣﯽِ ﻣﺴﯿﺮ ﺑﻮدﻧﺪ و ﮔﺮاﻧﺪ ﮔﺎﻟﺮی در ﻫﺮ دو ﺳﻮﯾﺶ دارای ﺳﺮوﯾﺲ ﺑﻬﺪاﺷﺘﯽ ﺑﻮد‪.‬‬
‫»ﻣﯿﺘﻮﻧﻢ ﻫﻤﺮاﻫﯿﺘﻮن ﮐﻨﻢ؟«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﻪ راه اﻓﺘﺎد و ﺳﺮش را ﺑﻪ ﻋﻼﻣﺖ ﻧﻔﯽ ﺗﮑﺎن داد‪» :‬اﮔﺮ ﻣﻤﮑﻨﻪ ﺧﯿﺮ‪ .‬ﻣﯿﺨﻮام ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪای ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎﺷﻢ‪«.‬‬
‫ﻓﺎش ﻫﺮاﺳﯽ از ﺗﻨﻬﺎ ﭘﺮﺳﻪ زدنِ ﻟﻨﮕﺪان در ﺑﺎﻗﯽﻣﺎﻧﺪهی ﻣﺴﯿﺮ ﮔﺮاﻧﺪ ﮔﺎﻟﺮی ﻧﺪاﺷﺖ؛ ﺧﯿﺎﻟﺶ از اﯾﻦ ﺑﺎﺑﺖ راﺣﺖ ﺑﻮد ﮐﻪ ﮔﺮاﻧﺪ ﮔﺎﻟﺮی‬
‫ﺑﻦﺑﺴﺘﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ راه ﺧﺮوﺟﺶ در ﺳﻮی دﯾﮕﺮ آن ﺑﻮد—ﻫﻤﺎن دروازهای ﮐﻪ آنﻫﺎ از زﯾﺮش ﺑﻪ داﺧﻞ آﻣﺪﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎ اﯾﻦ وﺟﻮد آﯾﯿﻦﻧﺎﻣﻪﻫﺎی‬
‫آﺗﺶﻧﺸﺎﻧﯽ ﻓﺮاﻧﺴﻪ وﺟﻮد ﭼﻨﺪﯾﻦ ﭘﻠّﮑﺎن را ﺑﺮای ﻓﻀﺎﯾﯽ ﺑﻪ اﯾﻦ وﺳﻌﺖ اﺟﺒﺎری ﻣﯽﺳﺎﺧﺖ ﮐﻪ آنﻫﺎ ﻧﯿﺰ وﻗﺘﯽ ﺳﻮﻧﯿﺮ ﺳﯿﺴﺘﻢ اﻣﻨﯿﺘﯽ را ﺑﻪ ﮐﺎر‬
‫اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﻪ ﻃﻮر ﺧﻮدﮐﺎر ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻣﺴﻠّﻢ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺳﯿﺴﺘﻢ را اﮐﻨﻮن دوﺑﺎره ﺑﻪ راه اﻧﺪاﺧﺘﻪاﻧﺪ و ﭘﻠﮑّﺎنﻫﺎ ﺑﺎز ﺷﺪهاﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺟﺎی ﻧﮕﺮاﻧﯽ‬
‫ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬درﻫﺎی ﺧﺎرﺟﯽ اﮔﺮ ﺑﺎز ﺑﺸﻮﻧﺪ آژﯾﺮﻫﺎی ﺧﻄﺮ را ﺑﻪ ﮐﺎر ﻣﯽاﻧﺪازﻧﺪ و اﻓﺴﺮان د‪.‬س‪.‬ﭘﯽ‪.‬ژ ﻫﻢ از ﺑﯿﺮون ﻣﺮاﻗﺐ درﻫﺎ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻟﻨﮕﺪان‬
‫ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺪون اﯾﻦ ﮐﻪ ﻓﺎش ﺑﻮ ﺑﺒﺮد از ﻟﻮور ﺧﺎرج ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﻓﺎش ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﻦ ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪای ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ دﻓﺘﺮ آﻗﺎی ﺳﻮﻧﯿﺮ ﺑﺮﮔﺮدم‪ .‬اﮔﺮ ﻣﯿﺸﻪ ﻣﺴﺘﻘﯿﻤﺎً ﭘﯿﺶ ﻣﻦ ﺑﯿﺎﯾﯿﺪ‪ ،‬آﻗﺎی ﻟﻨﮕﺪان‪ .‬ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺤﺜﻤﻮن رو‬
‫اداﻣﻪ ﺑﺪﯾﻢ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺳﺮی ﺟﻨﺒﺎﻧﺪ و در ﺗﺎرﯾﮑﯽ از دﯾﺪ ﭘﻨﻬﺎن ﺷﺪ‪.‬‬

‫‪ :Paris Match 1‬ﻫﻔﺘﻪﻧﺎﻣﻪای ﺗﺼﻮﯾﺮی ﮐﻪ از ﺳﺎل ‪ 1949‬و در دﻧﺒﺎﻟﻪی ﻻاﻟﻮﺳﺘﺮاﺳﯿﻮن )‪ (1843-1944‬در ﻓﺮاﻧﺴﻪ ﭼﺎپ ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬ﻣﻄﺎﻟﺐ اﯾﻦ ﻣﺠﻠﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ‬
‫درﺑﺎرهی ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻋﻤﻮﻣﯽ و ﺳﯿﺎﺳﯽ اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪-60-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺎش دور زد و ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ در ﺟﻬﺖ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺑﻪ راه اﻓﺘﺎد‪ .‬ﺑﻪ دروازه ﮐﻪ رﺳﯿﺪ ﺧﻮاﺑﯿﺪه از زﯾﺮ در رد ﺷﺪ و از ﮔﺮاﻧﺪ ﮔﺎﻟﺮی ﺑﯿﺮون زد‪ .‬ﺑﻪ‬
‫ﺳﻤﺖ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺳﺮﺳﺮا رﻓﺖ و ﺑﻪ ﺳﺘﺎد ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﯽ در دﻓﺘﺮ ﺳﻮﻧﯿﺮ ﯾﻮرش ﺑﺮد‪.‬‬
‫ﻓﺎش ﻣﺜﻞ ﮔﺎوی ﻣﺎغ ﻣﯽﮐﺸﯿﺪ و ﻣﯽﻏﺮﯾﺪ‪» :‬ﮐﯽ اﺟﺎزه داد ﺳﻮﻓﯽ ﻧﻮو وارد ﺳﺎﺧﺘﻤﻮن ﺑﺸﻪ!«‬
‫ﮐﻮﻟﻪ ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﮐﺴﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﭘﺎﺳﺦ داد‪» :‬ﺑﻪ ﻣﺄﻣﻮرﻫﺎی دم در ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ رﻣﺰ رو ﭘﯿﺪا ﮐﺮده‪«.‬‬
‫ﻓﺎش ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ دور و ﺑﺮ اﻧﺪاﺧﺖ‪» :‬رﻓﺘﻪ؟«‬
‫»ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﻧﯿﺴﺖ؟«‬
‫ﻓﺎش ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﮔﺎﻟﺮی ﺗﺎرﯾﮏ اﻧﺪاﺧﺖ و ﮔﻔﺖ‪» :‬از اﯾﻦﺟﺎ رﻓﺘﻪ‪ «.‬ﻋﻠﯽاﻟﻈﺎﻫﺮ ﺳﻮﻓﯽ ﺣﻮﺻﻠﻪی آن را ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺴﺘﺪ و ﺑﺎ اﻓﺴﺮﻫﺎ ﻣﻮﻗﻊ‬
‫ﺑﯿﺮون رﻓﺘﻦ ﮐﻤﯽ ﮔﭗ ﺑﺰﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺮای ﻟﺤﻈﻪای ﻓﺎش ﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﺎن ﻣﯿﺎناﺷﮑﻮب ﺑﯽﺳﯿﻢ ﮐﻨﺪ و ﺑﮕﻮﯾﺪ ﭘﯿﺶ از آن ﮐﻪ ﺳﻮﻓﯽ ﻣﺤﻮﻃﻪ را ﺗﺮک ﮐﻨﺪ ﺑﻪ اﯾﻦﺟﺎ‬
‫ﺑﺮش ﮔﺮداﻧﻨﺪ‪ .‬ﮐﻤﯽ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﻪ آن اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ‪ .‬اﯾﻦﻫﺎ ﻫﻤﻪ ﻧﺘﯿﺠﻪی ﻣﻐﺮوراﻧﻪ ﺣﺮف زدﻧﺶ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻪ اﻧﺪازهی ﮐﺎﻓﯽ اﻣﺸﺐ دردﺳﺮ داﺷﺖ‪.‬‬
‫ﺗﺼﻤﯿﻤﺶ را ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ اﺧﺮاﺟﺶ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﺧﻮد ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺑﻌﺪاً ﮐﺎرَت را ﺑﺎ ﺳﺮﮐﺎر ﻧﻮو ﺗﻤﻮم ﮐﻦ‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ را از ﺧﯿﺎﻟﺶ ﺑﯿﺮون ﮐﺮد و ﻟﺤﻈﻪای ﺑﻪ ﺷﻮاﻟﯿﻪی ﮐﻮﭼﮑﯽ ﺧﯿﺮه ﺷﺪ ﮐﻪ روی ﻣﯿﺰ ﺳﻮﻧﯿﺮ اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد‪ .‬ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﮐﻮﻟﻪ ﺑﺮﮔﺸﺖ‬
‫و ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» :‬ﻫﻨﻮز دارﯾﺶ؟«‬
‫ﮐﻮﻟﻪ ﺗﮑﺎن ﻣﺨﺘﺼﺮی ﺑﻪ ﺳﺮش داد و ﻟﭗﺗﺎپ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻓﺎش ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ‪ .‬ﻧﻘﻄﻪی ﻗﺮﻣﺰ ﺑﻪ وﺿﻮح روی ﻧﻘﺸﻪی ﺳﺮﺳﺮا ﻣﻌﻠﻮم ﺑﻮد و‬
‫ﻣﺘﻨﺎوﺑﺎً در اﺗﺎﻗﯽ ﮐﻪ اﺳﻢ ‪ Toilettes Publiques1‬را داﺷﺖ ﭼﺸﻤﮏ ﻣﯽزد‪.‬‬
‫ﻓﺎش ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺧﻮﺑﻪ!« ﺳﯿﮕﺎری آﺗﺶ ﮐﺮد و آرام در راﻫﺮو ﺑﻪ راه اﻓﺘﺎد‪ .‬اداﻣﻪ داد‪» :‬ﺑﺎﯾﺪ ﯾﻪ ﺗﻠﻔﻦ ﺑﺰﻧﻢ‪ .‬ﺣﻮاﺳﺖ ﺟﻤﻊ ﺑﺎﺷﻪ ﮐﻪ ﻟﻨﮕﺪان از‬
‫دﺳﺘﺸﻮﯾﯽ ﺟﻨﺐ ﻧﺨﻮره‪«.‬‬

‫‪ 1‬دﺳﺘﺸﻮﯾﯽ ﻋﻤﻮﻣﯽ‬

‫‪-61-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺼﻞ دوازدﻫﻢ‬

‫راﺑﺮت ﻟﻨﮕﺪان ﺧﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اﻧﺘﻬﺎی ﮔﺮاﻧﺪ ﮔﺎﻟﺮی راه را ﻃﯽ ﻣﯽﮐﺮد و اﺣﺴﺎس ﮔﯿﺠﯽ ﺷﺪﯾﺪی داﺷﺖ‪ .‬ﭘﯿﻐﺎم ﺗﻠﻔﻨﯽ ﺳﻮﻓﯽ ﭘﯿﺎﭘﯽ از‬
‫ﺧﺎﻃﺮش ﻣﯽﮔﺬﺷﺖ و آراﻣَﺶ ﻧﻤﯽﮔﺬاﺷﺖ‪ .‬در اﻧﺘﻬﺎی ﺳﺮﺳﺮا‪ ،‬ﻋﻼﻣﺖﻫﺎیِ ﻧﻮراﻧﯽِ آدﻣﮏﻫﺎیِ ﭼﻮبﮐﺒﺮﯾﺘﯽ را ﺑﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪی ﺳﺮوﯾﺲ ﺑﻬﺪاﺷﺘﯽ‬
‫از ﻣﯿﺎن ﻫﺰارﺗﻮی ﭘﺎرﺗﯿﺸﻦﻫﺎ دﯾﺪ‪ .‬وﻇﯿﻔﻪی اﯾﻦ ﻫﺰارﺗﻮ ﺑﻪ ﻧﻤﺎﯾﺶ ﮔﺬاﺷﺘﻦ ﻧﻘﺎﺷﯽﻫﺎی اﯾﺘﺎﻟﯿﺎﯾﯽ و ﻣﺨﻔﯽ ﮐﺮدن ﺳﺮوﯾﺲ ﺑﻬﺪاﺷﺘﯽ از اﻧﻈﺎر‬
‫ﻋﻤﻮم ﺑﻮد‪.‬‬

‫درِ دﺳﺘﺸﻮﯾﯽ ﻣﺮدان را ﯾﺎﻓﺖ‪ .‬داﺧﻞ ﺷﺪ و ﭼﺮاغﻫﺎ را روﺷﻦ ﮐﺮد‪ .‬ﻣﺤﻮﻃﻪ ﺧﺎﻟﯽ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﻃﺮف ﺳﺮﺷﻮﯾﯽ رﻓﺖ‪ ،‬ﮐﻤﯽ آب ﺳﺮد ﺑﻪ ﺻﻮرﺗﺶ ﭘﺎﺷﯿﺪ‪ ،‬ﮐﻮﺷﯿﺪ ﮐﻪ ذﻫﻨﺶ را ﺑﯿﺪار ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺗﺸﻌﺸﻊ زﻧﻨﺪهی ﻓﻠﻮﺋﻮرﺳﺎن ﺑﺮ ﮐﺎﺷﯽﻫﺎی‬
‫ﺧﺸﮏ و ﺳﺮد ﻣﯽﺗﺎﺑﯿﺪ و ﺑﻮی آﻣﻮﻧﯿﺎک در ﻓﻀﺎ ﭘﯿﭽﯿﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺻﻮرﺗﺶ را ﮐﻪ ﺑﺎ ﺣﻮﻟﻪ ﺧﺸﮏ ﻣﯽﮐﺮد‪ ،‬ﺻﺪای ﻏﮋﻏﮋ درب ﭘﺸﺖ ﺳﺮش ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺳﺮش را ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﻧﻮو ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺗﺮس از آنﻫﺎ ﻣﯽﺑﺎرﯾﺪ داﺧﻞ آﻣﺪ‪» .‬ﺧﺪا رو ﺷﮑﺮ ﮐﻪ اوﻣﺪﯾﺪ‪ .‬ﻓﺮﺻﺖ زﯾﺎدی ﻧﺪارﯾﻢ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﮐﻨﺎر ﺳﺮﺷﻮﯾﯽﻫﺎ اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد و ﺑﻪ ﺳﻮﻓﯽ ﻧﻮو‪ ،‬رﻣﺰﻧﮕﺎر د‪.‬س‪.‬ﭘﯽ‪.‬ژ ﺧﯿﺮه ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪی ﭘﯿﺶ‪ ،‬ﻟﻨﮕﺪان داﺷﺖ ﺑﻪ ﭘﯿﻐﺎم‬
‫ﺗﻠﻔﻨﯽ او ﮔﻮش ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬آن ﻟﺤﻈﻪ ﮔﻤﺎن ﻣﯽﮐﺮد اﯾﻦ اﻓﺴﺮ ﺗﺎزهآﻣﺪه ﺑﻪ ﺣﺘﻢ دﯾﻮاﻧﻪ اﺳﺖ‪ .‬اﻣﺎ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺷﻨﯿﺪ‪ ،‬ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺣﺲ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺳﻮﻓﯽ‬
‫ﻧﻮو ﺟﺪی ﺣﺮف ﻣﯽزﻧﺪ‪ .‬ﺑﻪ اﯾﻦ ﭘﯿﺎم واﮐﻨﺸﯽ ﻧﺸﻮن ﻧﺪﯾﺪ‪ .‬ﺷﻤﺎ اﻻن در ﺧﻄﺮﯾﺪ‪ .‬ﺑﻪ دﻗﺖ ﺣﺮفﻫﺎی ﻣﻦ رو دﻧﺒﺎل ﮐﻨﯿﺪ‪ .‬ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺎ دﻟﯽ آﮐﻨﺪه از‬
‫ﺗﺮدﯾﺪ‪ ،‬ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﻃﺒﻖ ﮔﻔﺘﻪﻫﺎی ﺳﻮﻓﯽ ﻋﻤﻞ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻓﺎش ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺗﻠﻔﻦ درﺑﺎرهی ﯾﮑﯽ از دوﺳﺘﺎن ﺻﺪﻣﻪدﯾﺪهاش در اﻣﺮﯾﮑﺎ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺳﭙﺲ ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ دﺳﺘﺸﻮﯾﯽ اﻧﺘﻬﺎﯾﯽ ﮔﺮاﻧﺪ ﮔﺎﻟﺮی را اﺳﺘﻔﺎده ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫اﮐﻨﻮن ﺳﻮﻓﯽ ﺟﻠﻮی او اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد و داﺷﺖ ﭘﺲ از اﯾﻦ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﻪ دﺳﺘﺸﻮﯾﯽ ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ ﺑﻮد ﻧﻔﺴﯽ ﺗﺎزه ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬ﻟﻨﮕﺪان در ﺷﮕﻔﺖ‬
‫ﺑﻮد ﮐﻪ ﭼﻄﻮر ﺟﺰﯾﯿﺎﺗﯽ ﻟﻄﯿﻒ ﻇﺎﻫﺮ ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪ ﺳﻮﻓﯽ ﻧﻮو را ﺗﺸﮑﯿﻞ داده اﺳﺖ‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ ﻧﮕﺎﻫﺶ ژرف و ﻧﺎﻓﺬ ﺑﻮد و ﺗﺼﺎوﯾﺮ ﺳﺤﺮﮐﻨﻨﺪهی ﻧﻘﺎﺷﯽ‬

‫‪-62-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﭼﻨﺪﻻﯾﻪای از رِﻧﻮار‪ 1‬را ﺑﺮ روی ﭼﻬﺮهاش ﻣﯽﺳﺎﺧﺖ‪ ...‬در ﭘﺮده و ﻣﺴﺘﻮر‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﻨﺤﺼﺮ ﺑﻪ ﻓﺮد و ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﺑﯽﺑﺎﮐﯿﯽ ﮐﻪ ﭼﻬﺮهاش را در ﻟﻔّﺎﻓﻪای از‬
‫رﻣﺰ و راز ﻣﯽﭘﻮﺷﺎﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺳﻮﻓﯽ ﺻﺤﺒﺘﺶ را ﺷﺮوع ﮐﺮد‪ ،‬اﻣﺎ ﻫﻨﻮز داﺷﺖ ﻧﻔﺲ ﻣﯽزد‪» .‬ﺑﺎﯾﺴﺖ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ اﺧﻄﺎر ﻣﯽدادم ﮐﻪ ‪sous surveillance cachée‬‬
‫ﻫﺴﺘﯿﺪ‪ ...‬ﺗﺤﺖ ﻧﻈﺎرت ﭘﻨﻬﺎن‪ «.‬زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽﮐﺮد اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ ﻟﻬﺠﻪدارش ﻣﯿﺎن دﯾﻮارﻫﺎی ﮐﺎﺷﯽﺷﺪه ﭘﮋواک ﻣﯽﯾﺎﻓﺖ و ﮐﯿﻔﯿﺘﯽ ﭘﻮچ و‬
‫دور از ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺑﻪ ﺻﺪاﯾﺶ ﻣﯽداد‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» :‬آﺧﻪ‪ ....‬ﭼﺮا؟« اﻟﺒﺘﻪ ﺗﻮﺿﯿﺤﺎت ﻣﻔﺼّﻠﯽ را ﭘﺸﺖ ﺗﻠﻔﻦ ﺑﯿﺎن ﮐﺮده ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ دوﺳﺖ داﺷﺖ ﺑﺎ ﮔﻮش ﺧﻮدش ﺑﺸﻨﻮد‪.‬‬
‫ﻗﺪﻣﯽ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او ﺑﺮداﺷﺖ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ اون ﮐﻪ ﻣﻈﻨﻮن اﺻﻠﯽ ﻓﺎش ﺗﻮی اﯾﻦ ﻗﺘﻞ ﺷﻤﺎ ﻫﺴﺘﯿﺪ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺧﻮدش را ﺑﺮای ﺷﻨﯿﺪن اﯾﻦ ﺣﺮف آﻣﺎده ﮐﺮده ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ ﺣﺎﻻ ﺑﻪ ﮔﻮﺷﺶ ﺳﺨﺖ ﺧﻨﺪهدار ﻣﯽآﻣﺪ‪ .‬ﻃﺒﻖ ادﻋﺎی ﺳﻮﻓﯽ‪ ،‬او ﺑﻪ ﻋﻨﻮان‬
‫ﻧﻤﺎدﺷﻨﺎس ﺑﻪ ﻟﻮور دﻋﻮت ﻧﺸﺪه ﺑﻮد؛ ﺑﻠﮑﻪ ﻣﻈﻨﻮن ﻣﺎﺟﺮا ﺑﻮد و اﮐﻨﻮن ﻫﻢ ﻧﺎآﮔﺎﻫﺎﻧﻪ ﻫﺪف ﯾﮑﯽ از ﻣﻄﻠﻮبﺗﺮﯾﻦ ﺷﯿﻮهﻫﺎی ﺑﺎزﭘﺮﺳﯽ د‪.‬س‪.‬ﭘﯽ‪.‬ژ‬
‫ﺑﻮد—‪sous surveillance cachée‬؛ ﻧﯿﺮﻧﮕﯽ اﺳﺘﺎداﻧﻪ ﮐﻪ در آن ﭘﻠﯿﺲ ﻣﻈﻨﻮن را ﺑﻪ ﻣﺤﻞ وﻗﻮع ﺟﺮم دﻋﻮت ﻣﯽﮐﺮد و ﺑﻪ اﯾﻦ اﻣﯿﺪ‬
‫ﮐﻪ او ﻋﺼﺒﯽ ﺷﻮد و ﺧﻮد را ﺑﻪ اﺷﺘﺒﺎه ﮔﺮﻓﺘﺎر ﺳﺎزد ﺑﺎ او ﮔﻔﺘﮕﻮی ﻣﻔﺼﻠﯽ را آﻏﺎز ﻣﯽﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﻪ ﺟﯿﺐ ﭼﭗ ﮐﺘﺘﻮن ﮐﻪ ﻧﮕﺎه ﮐﻨﯿﺪ ﻣﺪرﮐﯽ رو ﭘﯿﺪا ﻣﯽﮐﻨﯿﺪ ﮐﻪ اﺛﺒﺎت ﻣﯿﮑﻨﻪ ﻣﺮاﻗﺐ ﺷﻤﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺣﺲ ﻣﯽﮐﺮد ﻫﺮاﺳﺶ ﻫﺮ آن ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬ﺑﻪ ﺟﯿﺒﻢ ﻧﮕﺎه ﮐﻨﻢ؟ ﺑﺮاﯾﺶ ﻣﺜﻞ ﺣﻘﻪی ﺷﻌﺒﺪهﺑﺎزی ﮐﺜﯿﻔﯽ ﻣﯽﻧﻤﻮد‪.‬‬
‫»ﻧﮕﺎه ﮐﻨﯿﺪ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺳﺮدرﮔﻢ دﺳﺖ در ﺟﯿﺐِ ﭼﭗِ ﮐﺖ ﻓﺎﺳﺘﻮﻧﯿﺶ ﮐﺮد—ﺟﯿﺒﯽ ﮐﻪ ﻫﯿﭻ وﻗﺖ اﺳﺘﻔﺎدهاش ﻧﻤﯽﮐﺮد‪ .‬اﯾﻦ ور و آن ور ﺟﯿﺒﺶ را ﮔﺸﺖ‬
‫و ﭼﯿﺰی ﻧﯿﺎﻓﺖ‪ .‬اﻧﺘﻈﺎر ﭼﯽ رو داری؟ ﮐﻢﮐﻢ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻓﮑﺮ ﻣﯽاﻓﺘﺎد ﮐﻪ ﺳﻮﻓﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﻧﺎﻗﺺﻋﻘﻞ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ اﻧﮕﺸﺘﺎﻧﺶ ﺗﻨﺪ از روی ﭼﯿﺰی ﮔﺬﺷﺖ ﮐﻪ‬
‫اﻧﺘﻈﺎرش را ﻧﺪاﺷﺖ—ﮐﻮﭼﮏ و ﺳﺨﺖ‪ .‬ﺑﺎ ﻧﻮک اﻧﮕﺸﺘﺎﻧﺶ ﺷﯿﺌﯽ را ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﯿﺮون آورد و ﻣﺘﻌﺠﺒﺎﻧﻪ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﮐﺮد‪ .‬ﻗﺮص ﻓﻠﺰی و دﮔﻤﻪﺷﮑﻠﯽ‬
‫ﺑﻪ اﻧﺪازهی ﺑﺎﺗﺮی ﺳﺎﻋﺖ ﺑﻮد‪ .‬ﻫﯿﭻوﻗﺖ ﻧﺪﯾﺪه ﺑﻮدش‪» .‬اﯾﻦ دﯾﮕﻪ‪«...‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﯾﻪ ردﯾﺎبِ ‪ GPS‬ﮐﻪ ﭘﺮﺗﻮﻫﺎﯾﯽ رو ﺑﻪ ﻣﺎﻫﻮارهی ﺳﯿﺴﺘﻢ ﻣﻮﻗﻌﯿﺖﯾﺎﺑﯽ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﻣﯿﻔﺮﺳﺘﻪ و د‪.‬س‪.‬ﭘﯽ‪.‬ژ ﻫﻢ ﻣﯿﺘﻮﻧﻪ اون رو‬
‫ﺑﺒﯿﻨﻪ‪ .‬ﺑﺎ دﻗﺖ ﻫﻔﺘﺎد ﺳﺎﻧﺘﯽﻣﺘﺮ ﻫﺮ ﺟﺎی ﮐﺮهی زﻣﯿﻦ ﮐﺎر ﻣﯿﮑﻨﻪ‪ .‬اﻻن ﺷﻤﺎ رو ﺑﻪ ﯾﻪ اﻓﺴﺎر اﻟﮑﺘﺮوﻧﯿﮑﯽ ﺑﺴﺘﻨﺪ‪ .‬اﻓﺴﺮی ﮐﻪ ﺷﻤﺎ رو از ﻫﺘﻞ آورد‬
‫ﻗﺒﻞ از اﯾﻦ ﮐﻪ ﻫﺘﻞ رو ﺗﺮک ﮐﻨﯿﺪ اون رو ﺗﻮی ﺟﯿﺐ ﺷﻤﺎ اﻧﺪاﺧﺖ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﻣﺎﺟﺮای ﻫﺘﻞ را ﻣﺮور ﮐﺮد‪ ...‬ﺳﺮﯾﻊ دوش ﮔﺮﻓﺖ و ﻟﺒﺎس ﺗﻦ ﮐﺮد و اﻓﺴﺮ د‪.‬س‪.‬ﭘﯽ‪.‬ژ ﻫﻢ ﻣﺆدﺑﺎﻧﻪ ﮐﺘﺶ را ﻫﻨﮕﺎم ﺧﺮوج از اﺗﺎق در‬
‫دﺳﺖ داﺷﺖ‪ .‬اﻓﺴﺮ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﯿﺮون ﺳﺮده‪ ،‬آﻗﺎی ﻟﻨﮕﺪان! ﺑﻬﺎر ﭘﺎرﯾﺲ ﭼﻨﺪان ﺧﻮﺷﺎﯾﻨﺪ ﻧﯿﺴﺖ‪ .‬ﻟﻨﮕﺪان ﻫﻢ ﺑﺎ اﻣﺘﻨﺎن ﮐﺖ را ﺑﻪ ﺗﻦ ﮐﺮده ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻧﮕﺎه ﺳﺒﺰ ﺳﻮﻓﯽ ﺗﯿﺰ و ﻧﺎﻓﺬ ﺑﻮد‪» .‬زودﺗﺮ از دﺳﺘﮕﺎه ردﯾﺎﺑﯽ ﺣﺮﻓﯽ ﺑﻪ ﻣﯿﻮن ﻧﮑﺸﯿﺪم ﮐﻪ ﯾﮏ وﻗﺖ ﺟﻠﻮی ﻓﺎش ﺟﯿﺒﺘﻮن رو ﻧﮕﺮدﯾﺪ‪ .‬ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﻪ‬
‫ﺑﻔﻬﻤﻪ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﭘﯿﺪاش ﮐﺮدﯾﺪ‪«.‬‬
‫دﻫﺎن ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺮای ﻫﺮ ﺣﺮﻓﯽ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬

‫‪ :Pierre Auguste Renoir 1‬ﭘﯿﺮ آﮔﻮﺳﺖ رﻧﻮار )‪ (1841-1919‬ﻧﻘﺎش اﻣﭙﺮﺳﯿﻮﻧﯿﺴﺖ ﻓﺮاﻧﺴﻮی و دوﺳﺖ و ﻫﻤﮑﺎر ﮐﻠﻮد ﻣﻮﻧﻪ‪ .‬وﯾﮋﮔﯽ آﺛﺎر او ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﯽ‬
‫ﺧﻄﻮط‪ ،‬درﺧﺸﺶ رﻧﮓ‪ ،‬ﻓﺮﯾﺒﻨﺪﮔﯽ ﺻﻤﯿﻤﺎﻧﻪی ﺳﻮژهﻫﺎﯾﺶ ﺑﻮد‪ .‬ﺻﺤﻨﻪی ﺑﺎز ﮐﺎﻓﻪ ‪ Le Bal au Moulin de la Galette‬ﯾﺎ ‪an open-air scene of a‬‬
‫‪ ،café‬ﭘﺮﺗﺮهی ژان ﺳﺎﻣﺎرِی ‪ ،Jeanne Samary‬ﻣﺎدام ﺷﺎرﭘﻨﺘﯿﻪ و ﻓﺮزﻧﺪاﻧﺶ ‪ ،Madame Charpentier and Her Children‬زن ﺑﺎدﺑﺰنﺑﻪدﺳﺖ‬
‫‪ Woman with Fan‬از ﺟﻤﻠﻪی آﺛﺎر او ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬اﺷﺎرهی ﻟﻨﮕﺪان ﺑﻪ ﺗﺼﻮﯾﺮ رﻧﻮار از زن ﺑﻪ اﯾﻦ ﻧﮑﺘﻪ ﺑﺎزﻣﯽﮔﺮدد ﮐﻪ رﻧﻮار ﻣﺪﺗﯽ دﺳﺖ ﺑﻪ ﺗﺮﺳﯿﻢ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪای از زﻧﺎن‬
‫ﺑﺮﻫﻨﻪ زد ﮐﻪ ﻇﺮاﻓﺖ زﻧﺎﻧﻪ را ﺑﻪ ﻧﺤﻮ ﭘﺮﺷﮑﻮﻫﯽ ﺑﺎزﺗﺎب ﻣﯽدادﻧﺪ و او را در اﯾﻦ زﻣﯿﻨﻪ در ﺗﺎرﯾﺦ ﻧﻘﺎﺷﯽ ﻣﺪرن ﺑﯽرﻗﯿﺐ ﮐﺮد‪.‬‬

‫‪-63-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫»ﺑﻪ اﯾﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﺑﺎ ‪ GPS‬دﻧﺒﺎﻟﺘﻮن ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﮔﻤﺎن ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﺷﺎﯾﺪ ﻓﺮار ﮐﻨﯿﺪ‪ «.‬ﻣﮑﺜﯽ ﮐﺮد‪» .‬در واﻗﻊ‪ ،‬اﻣﯿﺪوارﻧﺪ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﻓﺮار ﮐﻨﯿﺪ‪ .‬اﯾﻦ‬
‫ﮐﺎر ﻇﻦّﺷﻮن رو ﺗﻘﻮﯾﺖ ﻣﯿﮑﻨﻪ‪«.‬‬
‫»ﭼﺮا ﻓﺮار ﮐﻨﻢ؟ ﻣﻦ ﮐﻪ ﺑﯽﮔﻨﺎﻫﻢ‪«.‬‬
‫»ﻓﺎش ﺟﻮر دﯾﮕﻪای ﺧﯿﺎل ﻣﯿﮑﻨﻪ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺎ ﺧﺸﻢ ﺑﻪ ﺳﻮی ﺳﻄﻞ زﺑﺎﻟﻪ رﻓﺖ ﺗﺎ ردﯾﺎب را دور ﺑﯿﻨﺪازد‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺑﺎزوﯾﺶ را ﮔﺮﻓﺖ و او را ﻣﺘﻮﻗﻒ ﮐﺮد‪ .‬ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻧﻪ! ﺑﮕﺬارﯾﺪ ﺗﻮی ﺟﯿﺒﺘﻮن ﺑﻤﻮﻧﻪ‪ .‬اﮔﺮ ﺑﻨﺪازﯾﺪش دور ﻋﻼﻣﺖ دﯾﮕﻪ ﺣﺮﮐﺖ ﻧﻤﯿﮑﻨﻪ و‬
‫اون ﻣﯿﻔﻬﻤﻪ ﮐﻪ ﭘﯿﺪاش ﮐﺮدﯾﺪ‪ .‬ﻓﺎش ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ اﯾﻦ ﮐﺎری ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﻧﺪاره ﮐﻪ ﻣﯽﺑﯿﻨﻪ ﺷﻤﺎ ﮐﺠﺎ ﻫﺴﺘﯿﺪ‪ .‬اﮔﺮ ﺑﻮ ﺑﺒﺮه ﺷﻤﺎ ﻓﻬﻤﯿﺪﯾﺪ اون ﭼﻪ ﮐﺎر‬
‫ﻣﯿﮑﻨﻪ‪ «...‬ﺳﻮﻓﯽ ﺣﺮﻓﺶ را ﻧﯿﻤﻪﺗﻤﺎم ﮔﺬاﺷﺖ‪ .‬در ﻋﻮض ﻗﺮص ﻓﻠﺰی را از دﺳﺖ ﻟﻨﮕﺪان ﺑﯿﺮون ﮐﺸﯿﺪ و آن را ﺑﻪ ﺟﯿﺐ ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ‪.‬‬
‫»ردﯾﺎب ﻫﻨﻮز ﺑﺎ ﺷﻤﺎﺳﺖ‪ .‬دﺳﺖ ﮐﻢ ﻓﻘﻂ ﯾﻪ ﻣﺪت ﮐﻮﺗﺎه‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان اﺣﺴﺎس ﺷﮑﺴﺖﺧﻮردهﻫﺎ را داﺷﺖ‪» .‬ﭼﺮا ﻓﺎش ﺑﻪ ﻣﻦ ﻇﻦّ ﺑﺮده ﮐﻪ ژاک ﺳﻮﻧﯿﺮ رو ﮐﺸﺘﻢ!«‬
‫ﭼﻬﺮهی ﺳﻮﻓﯽ ﻋﺒﻮس ﻣﯽﻧﻤﻮد‪» .‬دﻻﯾﻞ ﻧﺴﺒﺘﺎً ﻗﺎﻧﻊﮐﻨﻨﺪهای داره‪ .‬ﻣﺪرﮐﯽ ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﻫﻨﻮز ﻧﺪﯾﺪﯾﺪ‪ .‬ﻓﺎش ﺑﺎ ﻇﺮاﻓﺖ اون رو از ﭼﺸﻢ‬
‫ﺷﻤﺎ ﭘﻨﻬﺎن ﮐﺮده‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﻓﻘﻂ ﻧﮕﺎه ﻣﯽﮐﺮد‪.‬‬
‫»ﺳﻪ ﺧﻄﯽ رو ﮐﻪ ﺳﻮﻧﯿﺮ روی زﻣﯿﻦ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﯾﺎدﺗﻮن ﻣﯿﺎد؟«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺳﺮ ﺗﮑﺎن داد‪ .‬آن اﻋﺪاد و ﻣﺘﻦﻫﺎ ﺑﺮ ﻟﻮح ذﻫﻨﺶ ﺣﮏ ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻟﺤﻦ ﺳﻮﻓﯽ ﺑﻪ اﻧﺪازهی ﭘﭽﭙﭽﻪ آرام ﮔﺮﻓﺖ‪» :‬ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ‪ ،‬ﭼﯿﺰی ﮐﻪ دﯾﺪﯾﺪ ﺗﻤﺎم ﭘﯿﻐﺎم ﻧﺒﻮد‪ .‬ﺧﻂ ﭼﻬﺎرﻣﯽ ﻫﻢ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻓﺎش از آن ﻋﮑﺲ‬
‫ﮔﺮﻓﺖ و ﭘﯿﺶ از رﺳﯿﺪن ﺷﻤﺎ ﭘﺎﮐﺶ ﮐﺮد‪«.‬‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ﻟﻨﮕﺪان ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﭘﺎک ﮐﺮدن ﺟﻮﻫﺮ ﺣﻞﭘﺬﯾﺮ ﻗﻠﻢ ﻓﻮﻻدی ﮐﺎر دﺷﻮاری ﻧﯿﺴﺖ‪ ،‬ﺗﻌﺠﺐ ﻣﯽﮐﺮد ﮐﻪ ﭼﺮا ﻓﺎش ﺑﺎﯾﺪ ﻣﺪرﮐﯽ را ﭘﺎک‬
‫ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﮔﻔﺖ‪» :‬آﺧﺮﯾﻦ ﺧﻂ ﭘﯿﻐﺎم ﭼﯿﺰی ﺑﻮد ﮐﻪ ﻓﺎش ﻧﻤﯽﺧﻮاﺳﺖ ﺷﻤﺎ ﭼﯿﺰی از اون ﺑﺪوﻧﯿﺪ‪ «...‬ﭘﺲ از ﻣﮑﺜﯽ ﮔﻔﺖ‪» :‬دﺳﺖ ﮐﻢ ﺗﺎ وﻗﺘﯽ‬
‫ﮐﻪ ﮐﺎرش رو ﺑﺎ ﺷﻤﺎ اﻧﺠﺎم ﻧﺪاده‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺑﺮﮔﻪای ﭼﺎﭘﯽ را از ﺟﯿﺒﺶ ﺑﯿﺮون آورد و ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺑﺎز ﮐﺮدﻧﺶ ﮐﺮد‪» .‬ﻓﺎش ﺗﺼﺎوﯾﺮ ﻣﺤﻞ ﺟﺮم رو ﺑﻪ داﯾﺮهی رﻣﺰﮔﺸﺎﯾﯽ ﻓﺮﺳﺘﺎد‪،‬‬
‫ﺑﻪ اﻣﯿﺪ اﯾﻦ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺑﺘﻮﻧﯿﻢ ﺑﻔﻬﻤﯿﻢ ﺳﻮﻧﯿﺮ ﺳﻌﯽ داﺷﺘﻪ ﭼﯽ ﺑﮕﻪ‪ .‬اﯾﻦ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﭘﯿﻐﺎم اوﻧﻪ‪ «.‬ﺑﺮﮔﻪ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻟﻨﮕﺪان ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺎ ﮔﯿﺠﯽ ﺑﻪ ﺑﺮﮔﻪ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪ .‬ﺗﺼﻮﯾﺮ از ﻧﻤﺎی ﻧﺰدﯾﮏ ﺑﻮد و ﭘﯿﻐﺎم درﺧﺸﺎن را روی ﺳﺮﺳﺮای ﭘﺎرﮐﺖﭘﻮش ﻧﺸﺎن ﻣﯽداد‪ .‬ﺧﻂ آﺧﺮ‬
‫ﻣﺜﻞ ﭘﺘﮑﯽ روی ﺳﺮ ﻟﻨﮕﺪان ﻓﺮود آﻣﺪ‪.‬‬
‫‪13-3-2-21-1-1-8-0‬‬

‫!‪O, Draconian Devil‬‬

‫!‪Oh Lame Saint‬‬

‫‪-64-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫‪P.S: Find Robert Langdon!1‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﺳﯿﺰدﻫﻢ‬

‫ﻟﻨﮕﺪان ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ ﺑﻪ ﭘﯽﻧﻮﺷﺘﯽ ﮐﻪ ﺳﻮﻧﯿﺮ ﺑﻪ ﺟﺎ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد ﺧﯿﺮه ﻣﺎﻧﺪ‪ .P.S: Find Robert Langdon .‬ﺣﺲ ﮐﺮد زﻣﯿﻦ زﯾﺮ‬
‫ﭘﺎﯾﺶ دﻫﺎن ﺑﺎز ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬ﺳﻮﻧﯿﺮ روی زﻣﯿﻦ ﯾﻪ ﭘﯽﻧﻮﺷﺖ ﺑﻪ اﺳﻢ ﻣﻦ ﻧﻮﺷﺘﻪ؟ ﺑﻪ ﻫﯿﭻ وﺟﻪ دﻟﯿﻠﯽ ﺑﺮای اﯾﻦ ﮐﺎر ﭘﯿﺪا ﻧﻤﯽﮐﺮد‪.‬‬

‫ﭼﺸﻤﺎن ﺳﻮﻓﯽ ﻣﻀﻄﺮب ﺑﻮد‪» .‬ﺣﺎﻻ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪﯾﺪ ﭼﺮا ﻓﺎش ﺷﻤﺎ رو اﻣﺸﺐ ﺑﻪ اﯾﻦﺟﺎ ﮐﺸﻮﻧﺪ و ﭼﺮا ﺷﻤﺎ ﻣﻈﻨﻮن اﺻﻠﯽ ﻫﺴﺘﯿﺪ؟«‬
‫ﺗﻨﻬﺎ ﭼﯿﺰی ﮐﻪ ﻟﻨﮕﺪان ﻣﯽﻓﻬﻤﯿﺪ دﻟﯿﻞِ ﻧﮕﺎهِ ﻣﺘﮑﺒﺮاﻧﻪی ﻓﺎش در آن وﻗﺘﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﮐﺮد ﺳﻮﻧﯿﺮ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ اﺳﻢ ﻗﺎﺗﻞ را ﻧﻮﺷﺘﻪ‬
‫ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫راﺑﺮت ﻟﻨﮕﺪان را ﭘﯿﺪا ﮐﻦ‪.‬‬
‫»ﭼﺮا ﺳﻮﻧﯿﺮ ﺑﺎﯾﺪ اﯾﻦ رو ﺑﻨﻮﯾﺴﻪ؟« ﺑﻌﺪ ﺗﻌﺠﺒﺶ ﺑﻪ ﺧﺸﻢ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺷﺪ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﭼﺮا ﻣﻦ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺨﻮام ژاک ﺳﻮﻧﯿﺮ رو ﺑﮑﺸﻢ؟«‬
‫»ﻓﺎش ﻫﻨﻮز اﻧﮕﯿﺰهﻫﺎی اﺣﺘﻤﺎﻟﯽﺗﻮن رو ﭘﯿﺪا ﻧﮑﺮده‪ ،‬اﻣﺎ ﺗﻤﺎم ﻣﮑﺎﻟﻤﺎت اﻣﺸﺐ رو ﺿﺒﻂ ﮐﺮده ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻌﺪاً ﭼﯿﺰی از اوﻧﻬﺎ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺑﺸﻪ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان دﻫﺎﻧﺶ را ﺑﺎز ﮐﺮد‪ ،‬اﻣﺎ ﮐﻼﻣﯽ از آن ﺧﺎرج ﻧﺸﺪ‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺗﻮﺿﯿﺢ داد‪» :‬ﻣﯿﮑﺮوﻓﻮن ﺧﯿﻠﯽ ﮐﻮﭼﯿﮑﯽ ﻫﻤﺮاﻫﺸﻪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﯾﻪ ﻓﺮﺳﺘﻨﺪه ﺗﻮی ﺟﯿﺒﺶ وﺻﻠﻪ و اون ﻫﻢ ﺳﯿﮕﻨﺎلﻫﺎی رادﯾـﻮﯾﯽ ﺑـﺮای‬
‫ﻣﻘﺮّ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﯽ ﻣﯿﻔﺮﺳﺘﻪ‪«.‬‬

‫‪ 1‬ﭘﯽﻧﻮﺷﺖ‪ :‬راﺑﺮت ﻟﻨﮕﺪان را ﭘﯿﺪا ﮐﻦ!‬

‫‪-65-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺎ ﻟﮑﻨﺖ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻏﯿﺮﻣﻤﮑﻨﻪ‪ .‬ﻣﻦ ﻋﺬر ﻣﻮﺟﻪ دارم‪ .‬ﺑﻌﺪ از ﺳﺨﻨﺮاﻧﯽ ﻣـﺴﺘﻘﯿﻢ ﺑﺮﮔـﺸﺘﻢ ﻫﺘـﻞ‪ .‬ﻣﯿـﺸﻪ اﯾـﻦ رو از ﻣـﺴﺌﻮل ﭘـﺬﯾﺮش‬
‫ﭘﺮﺳﯿﺪ‪«.‬‬
‫»ﻓﺎش اﯾﻦ ﮐﺎرو ﮐﺮده‪ .‬ﮔﺰارش اون ﻣﯿﮕﻪ ﺷﻤﺎ ﺣﺪود ﺳﺎﻋﺖ ده و ﻧﯿﻢ ﮐﻠﯿﺪﺗﻮن رو از ﭘﺬﯾﺮش ﮔﺮﻓﺘﯿﺪ‪ .‬ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ زﻣﺎنِ ﺟﻨﺎﯾﺖ ﻧﺰدﯾﮏ ﯾﺎزده‬
‫ﺑﻮده‪ .‬ﻣﯿﺘﻮﻧﺴﺘﯿﺪ ﺧﯿﻠﯽ راﺣﺖ و ﺑﺪون اﯾﻦ ﮐﻪ ﮐﺴﯽ ﺷﻤﺎ رو ﺑﺒﯿﻨﻪ از ﻫﺘﻞ ﺑﯿﺮون رﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﺪ‪«.‬‬
‫»اﯾﻦ ﺣﺮفﻫﺎ اﺑﻠﻬﺎﻧﻪﺳﺖ! ﻓﺎش ﻫﯿﭻ ﻣﺪرﮐﯽ ﻧﺪاره!«‬
‫ﭼﺸﻤﺎن ﺳﻮﻓﯽ ﮔﺸﺎد ﺷﺪ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻫﯿﭻ ﻣﺪرﮐﯽ؟ آﻗﺎی ﻟﻨﮕﺪان! اﺳﻢ ﺷﻤﺎ رو ﮐﻨﺎر ﺟﺴﺪ ﻧﻮﺷﺘﻨﺪ‪ ،‬دﻓﺘﺮ روزاﻧﻪی ﺳﻮﻧﯿﺮ ﻫـﻢ ﻣﯿﮕـﻪ ﺳـﺎﻋﺖ‬
‫ﺟﻨﺎﯾﺖ ﺑﺎ اون ﻗﺮار ﻣﻼﻗﺎت داﺷﺘﯿﺪ‪ «.‬ﻣﮑﺚ ﮐﺮد‪» :‬ﻓﺎش دﺳﺖ ﮐﻢ اوﻧﻘﺪر ﻣﺪرک داره ﮐﻪ ﺷﻤﺎ رو ﺑﺮای ﺑﺎزﺟﻮﯾﯽ ﺑﺒﺮه زﻧﺪان ﻣﻮﻗﺖ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ وﮐﯿﻞ ﻧﯿﺎز دارد‪» .‬ﻣﻦ اﯾﻦ ﮐﺎر رو ﻧﮑﺮدم‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ آهﮐﺸﺎن ﮔﻔﺖ‪» :‬اﯾﻦﺟﺎ ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮن اﻣﺮﯾﮑﺎ ﻧﯿﺴﺖ‪ ،‬آﻗﺎی ﻟﻨﮕﺪان‪ .‬در ﻓﺮاﻧﺴﻪ ﻗﺎﻧﻮن از ﭘﻠﯿﺲ ﺣﻤﺎﯾﺖ ﻣﯿﮑﻨﻪ‪ ،‬ﻧﻪ از ﻣﺠﺮم‪ .‬ﻣﺘﺄﺳـﻔﺎﻧﻪ در‬
‫اﯾﻦ ﻣﻮرد ﭘﺎی رﺳﺎﻧﻪﻫﺎ ﻫﻢ در ﻣﯿﻮﻧﻪ‪ .‬ژاک ﺳﻮﻧﯿﺮ ﺷﺨﺼﯿﺖ ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ و ﻣﺤﺒﻮﺑﯽ ﺗﻮی ﭘﺎرﯾﺲ ﺑﻮد‪ .‬ﺧﺒﺮ ﻗﺘﻠﺶ اﻣﺮوز ﺻﺒﺢ ﺗﻮی روزﻧﺎﻣﻪﻫـﺎ ﭼـﺎپ‬
‫ﻣﯿﺸﻪ‪ .‬ﻓﺎش ﺗﺤﺖ ﻓﺸﺎر ﻗﺮار ﻣﯿﮕﯿﺮه ﺗﺎ اﻇﻬﺎر ﻧﻈﺮ ﮐﻨﻪ و اﮔﺮ ﻣﻈﻨﻮﻧﯽ رو ﺗﻮی ﺣﺒﺲ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻪ ﺑﺮاش ﺧﯿﻠﯽ ﺑﻬﺘﺮه؛ ﭼﻪ ﮔﻨﺎﻫﮑﺎر ﺑﺎﺷـﯿﺪ و ﭼـﻪ‬
‫ﻧﻪ! د‪.‬س‪.‬ﭘﯽ‪.‬ژ ﺷﻤﺎ رو زﻧﺪاﻧﯽ ﻣﯿﮑﻨﻪ ﺗﺎ ﺑﺎﻻﺧﺮه ﺑﺘﻮﻧﻨﺪ ﺣﻘﯿﻘﺖ رو ﭘﯿﺪا ﮐﻨﻨﺪ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان اﺣﺴﺎس ﻣﺠﺮﻣﯽ ﺑﻪ دام اﻓﺘﺎده را داﺷﺖ‪» .‬ﭼﺮا اﯾﻦﻫﺎ رو ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﯿﮕﯿﺪ؟«‬
‫»ﺑﺮای اﯾﻦ ﮐﻪ ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ ﺷﻤﺎ ﺑﯽﮔﻨﺎﻫﯿﺪ‪ ،‬آﻗﺎی ﻟﻨﮕﺪان‪ «.‬ﺑﺮای ﻟﺤﻈﻪای ﺟﻬﺖ ﻧﮕﺎﻫﺶ را ﺗﻐﯿﯿﺮ داد و ﺑﻌﺪ دوﺑﺎره در ﭼﺸﻤﺎن او ﺧﯿـﺮه ﺷـﺪ‪:‬‬
‫»و ﻫﻤﯿﻦ ﻃﻮر ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ اﯾﻦ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻫﻢ ﺗﻮی ﺑﻪ دردﺳﺮ اﻓﺘﺎدن ﺷﻤﺎ ﻣﻘﺼﺮم‪«.‬‬
‫»ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ؟ ﺗﻘﺼﯿﺮ ﺷﻤﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﺳﻮﻧﯿﺮ ﺑﺮای ﻣﻦ ﭘﺎﭘﻮش دوﺧﺘﻪ؟«‬
‫»ﺳﻮﻧﯿﺮ ﻗﺼﺪ ﻧﺪاﺷﺖ اﯾﻦ ﮐﺎر رو ﺑﮑﻨﻪ‪ .‬ﯾﻪ اﺷﺘﺒﺎه ﺑﻮده‪ .‬اون ﭘﯿﻐﺎم در واﻗﻊ ﺧﻄﺎب ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﻮد‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﻪ زﻣﺎن ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ اﺣﺘﯿﺎج داﺷﺖ ﺗﺎ اﯾﻦ ﺣﺮف را ﺣﻠّﺎﺟﯽ ﮐﻨﺪ‪» .‬ﯾﻌﻨﯽ ﭼﯽ؟!«‬
‫»ﭘﯿﻐﺎم ﺑﺮای ﭘﻠﯿﺲ ﻧﺒﻮد‪ .‬ﺑﺮای ﻣﻦ ﺑﻮد‪ .‬ﺗﺼﻮر ﻣﯽﮐﻨﻢ ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻮده ﺑﺎ ﭼﻨﺎن ﻋﺠﻠﻪای ﺑﻨﻮﯾﺴﻪ ﮐﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﺸﺪه اون ﺟﻤﻠﻪ ﺑﺮای ﭘﻠـﯿﺲ ﭼـﻪ‬
‫ﻣﻌﻨﺎﯾﯽ داره‪ «.‬ﻣﮑﺜﯽ ﮐﺮد و اداﻣﻪ داد‪» :‬رﻣﺰ ﻋﺪدی ﺑﯽﻣﻌﻨﺎﺳﺖ‪ .‬ﺳﻮﻧﯿﺮ اوﻧﻬﺎ رو ﻧﻮﺷﺘﻪ ﮐﻪ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺸﻪ ﭘﺎی رﻣﺰﻧﮕﺎرﻫﺎ ﺑﻪ ﻣﯿﻮن ﮐﺸﯿﺪه ﻣﯿﺸﻪ و‬
‫ﻣﻦ ﺧﯿﻠﯽ زود ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﯿﺸﻢ ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﯽ ﺑﺮاش اﻓﺘﺎده‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺣﺲ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺗﺎب و ﺗﻮاﻧﺶ را از دﺳﺖ ﻣﯽدﻫﺪ‪ .‬ﭼﻪ ﺳﻮﻓﯽ ﻧﻮو ﻋﻘﻠﺶ را از دﺳﺖ داده ﺑﻮد ﯾﺎ ﻧﻪ اﯾﻦ ﺣﻘﯿﻘﺘﯽ ﺑـﻮد ﮐـﻪ ﻧﻤـﯽﺷـﺪ‬
‫ﻧﺎدﯾﺪهاش ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﺣﺪاﻗﻞ ﻟﻨﮕﺪان ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﮐﻪ ﭼﺮا ﺳﻮﻓﯽ در ﺻﺪد ﮐﻤﮏ ﺑﻪ او ﺑﺮآﻣﺪه ﺑﻮد‪ .P.S: Find Robert Langdon .‬اﯾﻦ‬
‫زن ﻋﻠﯽاﻟﻈﺎﻫﺮ ﺧﯿﺎل ﻣﯽﮐﺮد رﯾﯿﺲ ﻣﻮزه ﻧﻮﺷﺘﻪای ﺳﺮّی ﺧﻄﺎب ﺑﻪ او ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺗﺎ ﻟﻨﮕﺪان را ﭘﯿﺪا ﮐﻨﺪ‪» .‬ﺣﺎﻻ ﭼﺮا ﺧﯿﺎل ﻣﯽﮐﻨﯿـﺪ ﭘﯿﻐـﺎم رو ﺑـﺮای‬
‫ﺷﻤﺎ ﻧﻮﺷﺘﻪ؟«‬
‫ﺑﻪ ﻧﺮﻣﯽ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﺮد وﯾﺘﺮووﯾﻦ‪ .‬اون ﻃﺮّاﺣﯽ ﻣﻮرد ﻋﻼﻗﻪی ﻣﻨﻪ‪ .‬اون ﻃﺮح رو ﭘﯿﺎده ﮐﺮده ﺗﺎ ﻣﻦ رو ﻣﺘﻮﺟﻪ ﮐﻨﻪ‪«.‬‬
‫»ﺻﺒﺮ ﮐﻨﯿﺪ‪ .‬ﻣﯽﺧﻮاﯾﺪ ﺑﮕﯿﺪ رﯾﯿﺲ ﻣﻮزه ﻣﯿﺪوﻧﺴﺖ ﻃﺮاﺣﯽ ﻣﻮرد ﻋﻼﻗﻪ ﺷﻤﺎ ﭼﯿﻪ؟«‬
‫ﺳﺮ ﺗﮑﺎن داد‪» .‬ﻣﺘﺄﺳﻔﻢ‪ .‬اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﻣﺎ رو ﺑﻪ ﺟﺎﯾﯽ ﻧﻤﯿﺮﺳﻮﻧﻪ‪ .‬ژاک ﺳﻮﻧﯿﺮ و ﻣﻦ‪«...‬‬
‫ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺳﮑﻮت ﮐﺮد و ﻟﻨﮕﺪان اﻓﺴﺮدﮔﯽ ﻋﻤﯿﻘﯽ را در ﺻﺪاﯾﺶ ﺣﺲ ﮐﺮد؛ دردِ ﮔﺬﺷﺘﻪﻫﺎ ﺑﻮد ﮐﻪ زﯾﺮ ﭘﻮﺳـﺘﺶ در آﺳـﺘﺎﻧﻪی ﻏﻠﯿـﺎن ﻗـﺮار‬
‫داﺷﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽآﻣﺪ ﮐﻪ ﺳﻮﻓﯽ و ژاک ﺳﻮﻧﯿﺮ ﺑﻪﻧﺤﻮی ﺑﺎ ﻫﻢ راﺑﻄﻪ داﺷﺘﻪاﻧﺪ‪ .‬ﻟﻨﮕﺪان ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺟﺴﺘﺠﻮﮔﺮاﻧﻪ ﺑـﻪ زن ﺟـﻮان روﺑـﻪروﯾـﺶ ﮐـﺮد‪.‬‬
‫ﻣﯽداﻧﺴﺖ در ﻓﺮاﻧﺴﻪ ﻣﺮدان ﻣﯿﺎنﺳﺎل ﻣﻌﺸﻮﻗﻪﻫﺎی ﺟﻮان اﻧﺘﺨﺎب ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻧﻤﯽرﺳﯿﺪ ﺳﻮﻓﯽ ﻧﻮو اﻫﻞ ﻫﻢﺧﺎﻧﻪ ﺷﺪن ﺑﺎ ﮐﺴﯽ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫‪-66-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﺳﻮﻓﯽ زﻣﺰﻣﻪ ﮐﺮد‪» :‬ده ﺳﺎل ﭘﯿﺶ ﻣﺎ ﺑﺎ ﻫﻢ ﯾﻪ ﻣﺸﺎﺟﺮه داﺷﺘﯿﻢ و از اون زﻣﺎن ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً ﺑﺎ ﻫﻢ ﺣﺮف ﻧـﺰدﯾﻢ‪ .‬اﻣـﺸﺐ وﻗﺘـﯽ ﺧﺒـﺮ ﻗـﺘﻠﺶ رو‬
‫ﺷﻨﯿﺪم و اون ﻋﮑﺲ و ﻧﻮﺷﺘﻪ رو دﯾﺪم ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪم ﺳﻌﯽ داﺷﺘﻪ ﺑﺮای ﻣﻦ ﭘﯿﻐﺎم ﺑﺬاره‪«.‬‬
‫»ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﺮد وﯾﺘﺮووﯾﻦ؟«‬

‫»ﺑﻠﻪ و اون ‪«.P.S‬‬

‫»پ‪.‬ن؟ ﭘﯽﻧﻮﺷﺖ؟«‬

‫ﺳﻮﻓﯽ ﺳﺮش را ﺑﻪ ﻋﻼﻣﺖ ﻧﻔﯽ ﺗﮑﺎن داد‪ .P.S» :‬ﺣﺮوف اول اﺳﻢ ﻣﻦ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪«.‬‬
‫»اﻣﺎ اﺳﻢ ﺷﻤﺎ ﮐﻪ ﺳﻮﻓﯽ ﻧﻮو اﺳﺖ‪«.‬‬
‫ﻧﮕﺎﻫﺶ را دزدﯾﺪ‪ .‬ﺻﻮرﺗﺶ ﮔﻞ اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺑﻮد‪» .‬اﺳﻤﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ وﻗﺘﯽ ﺑﺎﻫﺎش زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﺮدم ﻣﻦ رو ﺑﺎ اون ﺻﺪا ﻣﯽزد‪ .‬ﭘﺮﻧﺴﺲ ﺳﻮﻓﯽ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﭘﺎﺳﺨﯽ ﻧﺪاﺷﺖ‪.‬‬
‫»اﺣﻤﻘﺎﻧﻪﺳﺖ‪ .‬ﻣﯿﺪوﻧﻢ‪ .‬اﻣﺎ ﻣﺎل زﻣﺎﻧﯿﻪ ﮐﻪ ﻣﻦ دﺧﺘﺮﺑﭽﻪ ﺑﻮدم‪«.‬‬
‫»از وﻗﺘﯽ ﺑﭽﻪ ﺑﻮدﯾﺪ اوﻧﻮ ﻣﯽﺷﻨﺎﺧﺘﯿﺪ؟!!«‬
‫»آره!« ﺣﺎل ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﻋﻤﻖ اﺣﺴﺎﺳﯽ را ﮐﻪ داﺷﺖ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﻣﯽﮐﺮد‪» .‬ژاک ﺳﻮﻧﯿﺮ ﭘﺪرﺑﺰرگ ﻣﻦ ﺑﻮد‪«.‬‬

‫‪-67-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﭼﻬﺎردﻫﻢ‬

‫ﻓﺎش آﻫﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﻘﺮ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﯽ ﮔﺎم ﺑﺮﻣﯽداﺷﺖ‪ .‬آﺧﺮﯾﻦ ﺳﯿﮕﺎرِ ﭘﺎﮐﺘﺶ را ﺑﯿﺮون ﮐﺸﯿﺪ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻟﻨﮕﺪان ﮐﺠﺎﺳﺖ؟«‬

‫ﺳﺘﻮان ﮐﻮﻟﻪ ﮐﻪ اﻧﺘﻈﺎر اﯾﻦ ﭘﺮﺳﺶ را داﺷﺖ ﭘﺎﺳﺦ داد‪» :‬ﻫﻨﻮز ﺗﻮی دﺳﺘﺸﻮﯾﯽ ﻣﺮداﻧﻪ‪ ،‬ﻗﺮﺑﺎن‪«.‬‬
‫ﻓﺎش ﻏﺮوﻟﻨﺪ آراﻣﯽ ﮐﺮد‪» :‬اﻧﮕﺎر ﻋﺠﻠﻪای ﻧﺪاره‪«.‬‬
‫ﭼﺸﻤﺎن ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه ﻧﺸﺎﻧﻪی ‪ GPS‬را ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﮐﻮﻟﻪ ﻧﮕﺎه ﻣﯽﮐﺮد و ﮐﻮﻟﻪ ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً ﺣﺲ ﻣﯽﮐﺮد ﮐﻪ ﮐﺎرﻫـﺎ روﺑـﻪراه اﺳـﺖ‪ .‬ﻓـﺎش در ﻣﻘﺎﺑـﻞ‬
‫وﺳﻮﺳﻪی رﻓﺘﻦ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﻟﻨﮕﺪان ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬در ﺣﺎﻟﺖ اﯾﺪهآل‪ ،‬ﻓﺮدِ ﺗﺤﺖِ ﻧﻈﺮ ﺣﺪاﮐﺜﺮ آزادی را داﺷﺖ ﺗﺎ ﺣﺲِ ﮐﺎذبِ اﻣﻨﯿﺖ ﺑﯿـﺸﺘﺮ ﺑـﻪ او‬
‫اﻟﻘﺎ ﺷﻮد‪ .‬ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﻣﯿﻞ ﺧﻮدش ﺑﺮﻣﯽﮔﺸﺖ‪ .‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ‪ ،‬اﻻن ده دﻗﯿﻘﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺑﯿﺶ از ﺣﺪ ﻃﻮﻻﻧﯽ ﺷﺪ‪.‬‬
‫»اﺣﺘﻤﺎل داره ﺑﺪوﻧﻪ رﯾﮕﯽ ﺗﻮ ﮐﻔﺶ ﻣﺎﺳﺖ؟«‬
‫ﮐﻮﻟﻪ ﺳﺮش را ﺗﮑﺎن داد‪» .‬ﻫﻨﻮز ﺗﻮ دﺳﺘﺸﻮﯾﯽ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯿﮑﻨﻪ‪ .‬ﭘﺲ ﻣﺴﻠﻤﺎً ‪ GPS‬ﻫﻤﺮاﻫﺸﻪ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮﺗﻮن ﻣﺘﻮﺟـﻪاش ﺷـﺪه؟ اﮔـﺮ ﭘﯿـﺪاش‬
‫ﮐﺮده ﺑﻮد ﺑﺮش ﻣﯽداﺷﺖ و ﺳﻌﯽ ﻣﯽﮐﺮد ﻓﺮار ﮐﻨﻪ‪«.‬‬
‫ﻓﺎش ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺳﺎﻋﺘﺶ اﻧﺪاﺧﺖ‪» .‬ﭼﻪ ﻋﺮض ﮐﻨﻢ!«‬
‫ﺑﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﭘﺮﯾﺸﺎنﺣﻮاس ﻣﯽﻧﻤﻮد‪ .‬ﺗﻤﺎم ﻋﺼﺮ ﮐﻮﻟﻪ ﺷﺪّت ﻋﻤﻞ ﻏﯿﺮﻋﺎدﯾﯽ در رﻓﺘﺎر ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه ﺣﺲ ﻣـﯽﮐـﺮد‪ .‬او ﮐـﻪ ﻣﻌﻤـﻮﻻً زﯾـﺮ ﻓـﺸﺎر‪،‬‬
‫ﺧﻮﻧﺴﺮد و ﻓﺎرغدل ﻣﯽﻣﺎﻧﺪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﯿﺪ ﮐﻪ اﻣﺸﺐ درﮔﯿﺮ اﺣﺴﺎﺳﺎت ﺷﺪه اﺳﺖ؛ اﻧﮕﺎر ﮐﻪ ﭘﺎی ﻣﺴﺄﻟﻪای ﺷﺨﺼﯽ در ﻣﯿﺎن ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫‪-68-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﮐﻮﻟﻪ ﺑﺎ ﺧﻮد اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ‪ :‬ﺟﺎی ﻫﯿﭻ ﺗﻌﺠﺒﯽ ﻧﯿﺴﺖ! ﻓﺎش از ﺳﺮ ﻧﺎﭼﺎری ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﻮرد ﺑﺎزداﺷﺖ ﻧﯿﺎز داره‪ .‬اﺧﯿﺮاً ﻫﯿـﺄت وزﯾـﺮان و رﺳـﺎﻧﻪﻫـﺎ در‬
‫ﻣﻮرد روشﻫﺎی ﭘﺮﺧﺎﺷﮕﺮاﻧﻪی ﻓﺎش و ﺑﺮﺧﻮردﻫﺎی ﺗﻨﺪش ﺑﺎ ﺳﻔﯿﺮان ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪ ﺧﺎرﺟﯽ و وﻟﺨﺮﺟﯽﻫﺎﯾﺶ ﺑـﺮای ﻓـﻦآوری روز ﺑﯿـﺸﺘﺮ و ﺑﯿـﺸﺘﺮ‬
‫ﻣﻨﺘﻘﺪاﻧﻪ ﻋﻤﻞ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬اﻣﺸﺐ‪ ،‬ﺑﺎزداﺷﺖِ ﺷﺴﺘﻪ و رُﻓﺘﻪی ﺗﺒﻌﻪای اﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ دﻫﺎن ﻣﻨﺘﻘﺪان را ﻣﯽﺑﺴﺖ؛ ﻣﻀﺎف ﺑﺮ آن ﮐﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﻣـﯽﺷـﺪ ﭼﻨـﺪ‬
‫ﺳﺎل دﯾﮕﺮ ﺗﺄﻣﯿﻦ ﺷﻐﻠﯽ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ و ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﺣﻘﻮقِ ﻧﺎنوآبداری ﺑﺎزﻧﺸﺴﺘﻪ ﺷﻮد‪ .‬ﮐﻮﻟﻪ ﺑﺎ ﺧﻮدش اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ ﻓﻘﻂ ﺧﺪا ﻣﯽداﻧﺪ ﻓـﺎش ﭼﻘـﺪر ﺑـﻪ‬
‫اﯾﻦ ﻣﺴﺘﻤﺮی ﻧﯿﺎز دارد‪ .‬ﺷﻮر و ﺷﻮق او ﺑﺮای ﻓﻦآوری ﻫﻢ در زﻧﺪﮔﯽ ﺣﺮﻓﻪای و ﻫﻢ ﺧﺼﻮﺻﯽ ﺑﻪ او ﺻﺪﻣﻪ زده ﺑﻮد‪ .‬ﺷﺎﯾﻌﻪای در ﻣـﻮردش ﺑـﻮد‬
‫ﮐﻪ ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ ﻓﺎش ﭼﻨﺪ ﺳﺎل ﭘﯿﺶ ﻫﻤﻪ ﭘﺲاﻧﺪازش را در راه ﺗﮑﻨﻮﻟﻮژی ﺳﺮﻣﺎﯾﻪﮔﺬاری ﮐﺮده و ﻫﻤﻪ را از ﮐـﻒ داده ﺑـﻮد؛ آن ﻃـﻮر ﮐـﻪ ﺣﺘـﯽ‬
‫ﻣﺠﺒﻮر ﺷﺪ از ﭘﯿﺮاﻫﻦ ﺗﻨﺶ ﺑﮕﺬرد‪ .‬آن ﻫﻢ ﻓﺎش ﮐﻪ اﯾﻦ ﻗﺪر ﺑﻪ ﺧﻮش ﻟﺒﺎﺳﯽ اﻫﻤﯿﺖ ﻣﯽداد‪.‬‬
‫اﻣﺸﺐ‪ ،‬ﻫﻨﻮز زﻣﺎن ﺑﺎﻗﯽ ﺑﻮد‪ .‬دﺧﺎﻟﺖ ﻋﺠﯿﺐ ﺳﻮﻓﯽ ﻧﻮو‪ ،‬ﮔﺮﭼﻪ ﺑﺪﻣﻮﻗﻊ‪ ،‬ﻣﺸﮑﻠﯽ ﺟﺰﺋﯽ ﺑﻪ ﺣﺴﺎب ﻣـﯽآﻣـﺪ‪ .‬ﺣـﺎﻻ او رﻓﺘـﻪ و ﻓـﺎش ﻫﻨـﻮز‬
‫ﺗﺎﺳﺶ را ﻧﯿﻨﺪاﺧﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﻫﻨﻮز ﺑﻪ ﻟﻨﮕﺪان ﻧﮕﻔﺘـﻪ ﺑـﻮد ﻣﻘﺘـﻮل ﺑـﻪ زﺣﻤـﺖ اﺳـﻢ او را روی زﻣـﯿﻦ ﻧﻮﺷـﺘﻪ اﺳـﺖ‪P.S: Find Robert .‬‬
‫‪ .Langdon‬واﮐﻨﺶ آﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﺪرک ﺧﺮد و ﮐﻮﭼﮏ ﺑﺎﯾﺪ دﯾﺪﻧﯽ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫ﯾﮑﯽ از اﻓﺴﺮان د‪.‬س‪.‬ﭘﯽ‪.‬ژ از آن ﻃﺮف دﻓﺘﺮ ﺻﺪا زد‪» :‬ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه؟ ﮔﻤﺎن ﻣﯽﮐﻨﻢ ﺑﺎﯾﺪ اﯾﻦ ﺗﻤﺎس رو ﺟﻮاب ﺑﺪﯾﺪ‪ «.‬ﮔﻮﺷﯽ ﺗﻠﻔﻦ در دﺳـﺘﺶ‬
‫ﺑﻮد و ﻧﮕﺮان ﻧﺸﺎن ﻣﯽداد‪.‬‬
‫»ﮐﯽ ﻫﺴﺖ؟«‬
‫اﻓﺴﺮ اﺧﻢ ﮐﺮد‪» :‬رﯾﯿﺲ داﯾﺮهی رﻣﺰﮔﺸﺎﯾﯽ‪«.‬‬
‫»و؟«‬
‫»راﺟﻊ ﺑﻪ ﺳﻮﻓﯽ ﻧﻮوﺳﺖ‪ ،‬ﻗﺮﺑﺎن‪ .‬ﮔﻮﯾﺎ ﻣﺸﮑﻠﯽ در ﺑِﯿﻨﻪ‪«.‬‬

‫‪-69-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﭘﺎﻧﺰدﻫﻢ‬

‫زﻣﺎﻧﺶ ﻓﺮا رﺳﯿﺪه ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﺳﯿﻼس از آﺋﻮدی ﺳﯿﺎه ﮐﻪ ﻗﺪم ﺑﯿﺮون ﮔﺬاﺷﺖ اﺣﺴﺎس ﻗﺪرت ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬ﻧﺴﯿﻢ ﺷﺒﺎﻧﻪ رَدای ﮔﺸﺎدش را ﺑﻪ ﺧﺶﺧﺶ درﻣﯽآورد‪ .‬ﻧﺸﺎﻧﻪﻫﺎی‬
‫دﮔﺮﮔﻮﻧﯽ در راﻫﻨﺪ‪ .‬ﻣﯽداﻧﺴﺖ وﻇﯿﻔﻪای ﮐﻪ ﺑﺮ ﻋﻬﺪهاش ﻧﻬﺎﻧﺪهاﻧﺪ ﺑﯿﺶ از زور ﺑﻪ ﻇﺮاﻓﺖ ﻧﯿﺎز دارد‪ .‬ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ دﻟﯿﻞ اﺳﻠﺤﻪاش را ﮐﻪ ﻫِﮑﻠﺮﮐﻮخ‬
‫ﯾﻮاسﭘﯽ ‪ 140‬و ﺳﯿﺰدهﺗﯿﺮه ﺑﻮد و اﺳﺘﺎد ﺑﺮاﯾﺶ ﻓﺮاﻫﻢ ﮐﺮده ﺑﻮد داﺧﻞ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﮔﺬاﺷﺖ‪.‬‬
‫ﺳﻼح ﻣﺮﮔﺒﺎر ﺟﺎﯾﯽ در ﺧﺎﻧﻪی ﺧﺪا ﻧﺪارد‪.‬‬
‫ﻣﯿﺪانِ ﻣﻘﺎﺑﻞِ ﮐﻠﯿﺴﺎی ﺑﺰرگ در اﯾﻦ ﺳﺎﻋﺖ ﮐﺎﻣﻼً ﺧﺎﻟﯽ ﺑﻮد‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ ﺟﻨﺒﻨﺪﮔﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﮐﻤﯽ آنوَرﺗﺮ از ﻣﯿﺪان ﺳﻦﺳﻮﻟﭙﯿﺲ ﭘﺮﺳﻪ ﻣﯽزدﻧﺪ‬
‫ﻣُﺸﺘﯽ ﻓﺎﺣﺸﻪی ﻧﻮﺟﻮان ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﮐﺎﻻی ﺧﻮد را ﺑﻪ آﺧﺮﯾﻦ ﺟﻬﺎنﮔﺮدان رﻫﮕﺬر ﻋﺮﺿﻪ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬اﻧﺪام ﺟﺬّاب و ﻟﻮﻧﺪﺷﺎن ﺣﺴﺮت آﺷﻨﺎﯾﯽ را در‬
‫ﺳﯿﻼس اﯾﺠﺎد ﮐﺮد‪ .‬رانﻫﺎﯾﺶ ﺑﯽاﺧﺘﯿﺎر ﻣﻨﻘﺒﺾ ﺷﺪﻧﺪ و ﭘﺎﺑﻨﺪ ﻣﯿﺨﺪار ﺗﻨﺶ را ﺑﻪ درد آورد‪.‬‬
‫ﺷﻬﻮت از ﻣﯿﺎن رﻓﺖ‪ .‬ده ﺳﺎل ﻣﯽﺷﺪ ﮐﻪ ﺳﯿﻼس از روی اﯾﻤﺎﻧﯽ رﯾﺸﻪدار ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﺳﻬﻞﮔﯿﺮی ﻧﻔﺴﺎﻧﯽ را ﺑﺮ ﺧﻮدش ﺣﺮام ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬اﯾﻦ‬
‫ﺻﺮاط ﺑﻮد‪ .‬ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﺑﺮای اﭘﻮس دﺋﯽ ﺑﺴﯿﺎر اﯾﺜﺎر ﮐﺮده‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﯿﺶ از آن درﯾﺎﻓﺖ ﻣﯽداﺷﺖ‪ .‬ﻋﻬﺪ ﻋُﺰوﺑﺖ و واﮔﺬاردن ﺗﻤﺎﻣﯽ اﻣﺘﯿﺎزات ﺷﺨﺼﯽ‬
‫اﯾﺜﺎر ﭼﻨﺪاﻧﯽ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺷﻤﺎر ﻧﻤﯽآﻣﺪ‪ .‬ﺑﺎ در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻓﻘﺮ و ﻓﺎﻗﻪی زﻧﺪﮔﯽ ﭘﯿﺸﯿﻨَﺶ و ﻫﺮاسﻫﺎی ﺟﻨﺴﯿﯽ ﮐﻪ در زﻧﺪان ﻣﺘﺤﻤﻞ ﺷﺪ ﺗﺠﺮّد‬
‫دﮔﺮﮔﻮﻧﯽ ﺧﻮﺷﺎﯾﻨﺪی ﺑﻮد‪.‬‬

‫‪Heckler Koch USP 40 1‬‬

‫‪-70-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﺣﺎل ﮐﻪ ﺑﺮای اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر ﺑﻌﺪ از ﺑﺎزداﺷﺖ و اﻧﺘﻘﺎل ﺑﻪ آﻧﺪورا ﺑﻪ ﻓﺮاﻧﺴﻪ ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ ﺑﻮد ﺣﺲ ﻣﯽﮐﺮد ﺳﺮزﻣﯿﻦ ﻣﺎدری اﻣﺘﺤﺎﻧﺶ ﻣﯽﮐﻨﺪ و‬
‫ﺧﺎﻃﺮات ﺧﺸﻮﻧﺖﺑﺎر ﮔﺬﺷﺘﻪ را در روح رﺳﺘﮕﺎری ﯾﺎﻓﺘﻪاش ﻣﯽﮐﺎود‪ .‬ﺑﻪ ﺧﻮدش ﯾﺎدآوری ﮐﺮد‪ :‬ﺗﻮ ﺗﻮﻟﺪ دوﺑﺎرهای داﺷﺘﯽ‪ .‬ﺧﺪﻣﺘﮕﺰارﯾﺶ ﺑﺮای‬
‫ﺧﺪاوﻧﺪ او را اﻣﺮوز ﻣﻠﺰم ﺑﻪ ارﺗﮑﺎب ﮔﻨﺎه ﻗﺘﻞ ﻣﯽﮐﺮد و اﯾﻦ ﻓﺪاﮐﺎرﯾﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺳﯿﻼس ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﺑﺎﯾﺪ ﺗﺎ اﺑﺪ در ﻗﻠﺒﺶ ﻧﮕﻪ دارد‪.‬‬
‫اﺳﺘﺎد ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد ﭘﯿﻤﺎﻧﻪی اﯾﻤﺎﻧﺖ ﺑﻪ ﮔﻨﺠﺎﯾﺶ رﻧﺠﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﺎب ﻣﯽآوری‪ .‬ﺳﯿﻼس ﺑﺎ درد ﺑﯿﮕﺎﻧﻪ ﻧﺒﻮد‪ .‬ﺑﺮای ﺷﺎﯾﺴﺘﻪ ﻧﺸﺎن دادن‬
‫ﺧﻮدش ﺑﻪ اﺳﺘﺎد ﮐﻪ ﺳﯿﻼس اﯾﻤﺎن داﺷﺖ اَﻋﻤﺎﻟﺶ را ﻣﻘﺎم واﻻﺗﺮی ﻣﻘّﺮر ﻣﯽﮐﻨﺪ ﻧﯿﺰ اﺣﺴﺎس اﺷﺘﯿﺎق ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬زﻣﺰﻣﻪ ﮐﺮد‪“Hago la :‬‬
‫‪ obra de Dios”1‬و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ورودی ﮐﻠﯿﺴﺎ ﺑﻪ راه اﻓﺘﺎد‪.‬‬
‫در ﺳﺎﯾﻪی ﻋﻈﯿﻢ درﮔﺎه ﻣﮑﺜﯽ ﮐﺮد و ﻧﻔﺲ ﻋﻤﯿﻘﯽ ﮐﺸﯿﺪ‪ .‬ﺗﺎ آن ﻟﺤﻈﻪ ﭼﻨﺪان ﺑﻪ ﮐُﻨﻪ ﻋﻤﻠﺶ و آن ﭼﻪ داﺧﻞ ﮐﻠﯿﺴﺎ اﻧﺘﻈﺎرش را ﻣﯽﮐﺸﯿﺪ‬
‫ﭘﯽ ﻧﺒﺮده ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺳﻨﮓ ﺗﺎج‪ .‬ﻣﺎ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻫﺪف ﻏﺎﯾﯽﻣﺎن ﻣﯽﺑَﺮَد‪.‬‬
‫ﻣﺸﺖ ﺳﻔﯿﺪ و ﺷﺒﺢﮔﻮﻧﺶ را ﺑﺎﻻ ﺑﺮد و ﺳﻪ ﺑﺎر دقّاﻟﺒﺎب ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ ﺑﻌﺪ‪ ،‬ﻟﻮﻻﻫﺎی ﻫﺸﺘﯽِ ﭼﻮﺑﯿﻦ و ﺑﺰرگ ﮐﻠﯿﺴﺎ ﺑﻪ ﺣﺮﮐﺖ اﻓﺘﺎد‪.‬‬

‫‪ 1‬ﺑﻪ اﺳﭙﺎﻧﯿﺎﯾﯽ‪ :‬ﮐﺎر ﺧﺪا را اﻧﺠﺎم ﻣﯽدﻫﻢ‪.‬‬

‫‪-71-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ‬

‫ﺳﻮﻓﯽ از ﺧﻮدش ﭘﺮﺳﯿﺪ ﭼﻘﺪر ﻃﻮل ﻣﯽﮐﺸﺪ ﺗﺎ ﻓﺎش ﺧﺒﺮدار ﺷﻮد ﮐﻪ او از ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﺧﺎرج ﻧﺸﺪه اﺳـﺖ‪ .‬دﯾـﺪن ﻟﻨﮕـﺪان ﺑـﺎ آن ﺣـﺎل‬
‫ﻣﺴﺘﺄﺻﻞ و درﻣﺎﻧﺪه اﯾﻦ ﺳﺆال را ﺑﺮاﯾﺶ ﭘﯿﺶ آورده ﺑﻮد ﮐﻪ آﯾﺎ اﺻﻼً رو در رو ﮐﺮدن او ﺑﺎ ﺣﻘﯿﻘﺖ در اﯾﻦ ﮔﻮﺷـﻪ از دﺳﺘـﺸﻮﯾﯽ ﻣﺮداﻧـﻪ ﮐـﺎر‬
‫درﺳﺘﯽ ﺑﻮده ﯾﺎ ﻧﻪ‪.‬‬

‫ﺑﺎﯾﺪ ﭼﻪ ﮐﺎر ﻣﯽﮐﺮدم؟‬

‫ﺟﺴﺪ ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺶ را ﺑﻪ ﯾﺎد آورد؛ ﺑﺮﻫﻨﻪ و ﺑﺎ دﺳﺖ و ﭘﺎﯾﯽ ﺑﺎز ﺑﺮ روی زﻣﯿﻦ‪ .‬زﻣﺎﻧﯽ او ﺗﻤﺎم دﻧﯿﺎی ﺳﻮﻓﯽ ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ اﻣﺸﺐ در ﻧﻬﺎﯾﺖ ﺗﻌﺠّﺒﺶ‬
‫درﯾﺎﻓﺖ ﮐﻪ ﺣﺰﻧﯽ از ﻓﻘﺪان او ﺣﺲ ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ‪ .‬ژاک ﺳﻮﻧﯿﺮ ﺑﺮاﯾﺶ ﻏﺮﯾﺒﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﺗﻤﺎم راﺑﻄﻪﺷﺎن آﻧﺎً در ﯾﮏ ﺷﺐِ ﻣﺎه ﻣـﺎرس وﻗﺘـﯽ او ﺑﯿـﺴﺖ و دو‬
‫ﺳﺎﻟﻪ ﺑﻮد دود ﺷﺪ و ﺑﺮ ﺑﺎد رﻓﺖ‪ .‬ده ﺳﺎل ﭘﯿﺶ‪ .‬ﺳﻮﻓﯽ ﭼﻨﺪ روز زودﺗـﺮ از داﻧـﺸﮕﺎﻫﺶ در اﻧﮕﻠـﺴﺘﺎن ﺑﺮﮔـﺸﺖ و ﻧﺎداﻧـﺴﺘﻪ ﭘـﺪرﺑﺰرگ را درﮔﯿـﺮ‬
‫ﻣﺎﺟﺮاﯾﯽ دﯾﺪ ﮐﻪ آﺷﮑﺎرا ﻧﻤﯽﺑﺎﯾﺴﺖ ﻣﯽدﯾﺪ‪ .‬ﺻﺤﻨﻪای ﺑﻮد ﮐﻪ ﺗﺎ ﺑﻪ اﻣﺮوز ﺑﻪ ﺳﺨﺘﯽ ﺑﺎورش ﻣﯽﮐﺮد‪.‬‬
‫اﮔﺮ ﺑﺎ ﭼﺸﻢﻫﺎی ﺧﻮدم ﻧﺪﯾﺪه ﺑﻮدم‪...‬‬
‫ﺑﯿﺶ از آن ﺧﺠﺎﻟﺖزده و ﺑﻬﺖزده ﺑﻮد ﮐﻪ ﺗﻼش دردآﻟﻮد ﭘﺪرﺑﺰرگ را ﺑﺮای ﺗﻮﺿﯿﺢ دادن ﺗﺤﻤّﻞ ﮐﻨﺪ و ﺑﯿﺮون زد‪ .‬ﭘﻮﻟﯽ را ﮐـﻪ ﭘـﺲاﻧـﺪاز‬
‫ﮐﺮده ﺑﻮد ﺑﺮداﺷﺖ و ﺑﺎ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ در آﭘﺎرﺗﻤﺎن ﮐﻮﭼﮑﯽ ﻫﻢاﺗﺎق ﺷﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﺧﻮد ﻫﻢ ﻋﻬﺪ ﮐﺮد ﻫﺮﮔﺰ در اﯾﻦ ﻣﻮرد ﺑﺎ ﮐﺴﯽ ﺣﺮف ﻧﺰﻧﺪ‪ .‬ﭘـﺪرﺑﺰرگ ﺑﺎرﻫـﺎ‬
‫ﺗﻼش ﮐﺮده ﺑﻮد ﺑﺎ او ﺗﻤﺎس ﺑﮕﯿﺮد‪ .‬ﺑﺮاﯾﺶ ﮐﺎرت ارﺳﺎل ﮐﺮد‪ ،‬ﻧﺎﻣﻪ ﻓﺮﺳﺘﺎد‪ ،‬اﻟﺘﻤﺎس ﮐﺮد ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ را ﺑﺒﯿﻨﻨﺪ ﺗﺎ او ﺗﻮﺿـﯿﺢ ﺑﺪﻫـﺪ‪ .‬ﭼﻄـﻮر ﺗﻮﺿـﯿﺢ‬
‫ﺑﺪه؟! ﺳﻮﻓﯽ ﺟﺰ ﯾﮏ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﭘﺎﺳﺦ ﻧﺪاد—آن ﯾﮏ ﺑﺎر ﻫﻢ ﺑﺮای اﯾﻦ ﮐﻪ ﺑﮕﻮﯾﺪ دﯾﮕﺮ ﻫﯿﭻوﻗﺖ ﺑﻪ او زﻧﮓ ﻧﺰﻧﺪ ﯾﺎ ﺳـﻌﯽ ﻧﮑﻨـﺪ او را در‬
‫اﻣﺎﮐﻦ ﻋﻤﻮﻣﯽ ﺑﺒﯿﻨﺪ‪ .‬ﻣﯽﺗﺮﺳﯿﺪ ﺗﻮﺿﯿﺤﺶ ﺑﯿﺸﺘﺮ از ﺧﻮد رﺧﺪاد ﺗﺤﻤﻞﻧﺎﭘﺬﯾﺮ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫‪-72-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫در ﮐﻤﺎل ﺗﻌﺠّﺐ‪ ،‬ﺳﻮﻧﯿﺮ ﻫﯿﭻوﻗﺖ ﻧﺎﻣﻪﻧﮕﺎری را ﻗﻄﻊ ﻧﮑﺮد و ﺳﻮﻓﯽ ﺗﻤﺎم ﻧﺎﻣﻪﻫﺎی ﺑﺎزﻧﺸﺪه در اﯾﻦ ده ﺳﺎل را درون ﮐﺸﻮی ﻟﺒﺎﺳﺶ ﻧﮕـﻪ‬
‫داﺷﺖ‪.‬‬
‫ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺶ ﻫﺮﮔﺰ درﺧﻮاﺳﺖ ﺳﻮﻓﯽ را زﯾﺮ ﭘﺎ ﻧﮕﺬاﺷﺖ و ﺑﻪ او ﺗﻠﻔﻦ ﻧﮑﺮد‪.‬‬
‫ﺗﺎ اﻣﺮوز ﺑﻌﺪازﻇﻬﺮ‪.‬‬
‫»ﺳﻮﻓﯽ؟« ﺻﺪاﯾﺶ روی ﭘﯿﻐﺎمﮔﯿﺮ ﺗﻠﻔﻦ ﺳﺨﺖ ﭘﯿﺮ ﺑﻪ ﮔﻮش ﻣﯽآﻣﺪ‪» .‬ﻣﺪتﻫﺎ ﺑﻪ ﺧﻮاﺳﺘﻪات اﺣﺘﺮام ﮔﺬاﺷﺘﻢ‪ ...‬ﺑـﺮام دردآوره ﮐـﻪ ﺗﻤـﺎس‬
‫ﺑﮕﯿﺮم‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﻢ‪ .‬اﺗﻔﺎق ﺑﺪی اﻓﺘﺎده‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﻣﯿﺎن آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪی آﭘﺎرﺗﻤﺎﻧﺶ در ﭘﺎرﯾﺲ اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻌﺪ از اﯾﻦ ﻫﻤـﻪ ﺳـﺎل ﺻـﺪای او ﺗـﻨﺶ را ﻣـﯽﻟﺮزاﻧـﺪ و آراﻣـﺶ آن‪ ،‬ﺳـﯿﻞ‬
‫ﺷﺎدیﻫﺎی دوران ﺑﭽﮕﯽ را ﺑﺎ ﺧﻮد ﻣﯽآورد‪.‬‬
‫»ﺳﻮﻓﯽ‪ ،‬ﺧﻮاﻫﺶ ﻣﯽﮐﻨﻢ ﮔﻮش ﮐﻦ!« ﻣﺜﻞ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ او دﺧﺘﺮﺑﭽﻪ ﺑﻮد اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ ﺣـﺮف ﻣـﯽزد‪ .‬در ﻣﺪرﺳـﻪ ﻓﺮاﻧـﺴﻪ ﺗﻤـﺮﯾﻦ ﮐـﻦ‪ .‬ﺧﻮﻧـﻪ‬
‫اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ‪» .‬ﻧﻤﯿﺸﻪ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻧﺎراﺣﺖ ﺑﻤﻮﻧﯽ‪ .‬ﻧﺎﻣﻪﻫﺎﯾﯽ رو ﮐﻪ ﻫﻤﻪی اﯾﻦ ﺳﺎلﻫﺎ ﺑﺮات ﻓﺮﺳﺘﺎدم ﻧﺨﻮﻧﺪی؟ ﻫﻨﻮز ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﯿـﺴﺘﯽ؟« ﻣﮑﺜـﯽ ﮐـﺮد و‬
‫اداﻣﻪ داد‪» :‬ﺑﺎﯾﺪ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﯿﻢ‪ .‬ﺧﻮاﻫﺶ ﻣﯽﮐﻨﻢ اﯾﻦ ﯾﻪ ﺧﻮاﺳﺘﻪی ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺖ رو ﺑﺮآورده ﮐﻦ‪ .‬ﺑـﺎ ﻟـﻮور ﺗﻤـﺎس ﺑﮕﯿـﺮ‪ .‬ﻓـﻮری‪ .‬ﻫـﺮ دوی ﻣـﺎ در‬
‫ﺧﻄﺮﯾﻢ‪ «.‬ﺳﻮﻓﯽ ﺑﻪ ﭘﯿﻐﺎمﮔﯿﺮ ﺧﯿﺮه ﺷﺪ‪ .‬ﺧﻄﺮ؟ راﺟﻊ ﺑﻪ ﭼﯽ داره ﺣﺮف ﻣﯿﺰﻧﻪ؟‬
‫»ﭘﺮﻧﺴﺲ‪ «...‬ﺻﺪای ﭘﺪرﺑﺰرگ ﻟﺮزﺷﯽ داﺷﺖ ﮐﻪ ﺳﻮﻓﯽ ﻋﻠّﺘﺶ را درک ﻧﻤﯽﮐﺮد‪» .‬ﻣﯿﺪوﻧﻢ ﺣﻘﺎﯾﻘﯽ رو از ﺗﻮ ﭘﻨﻬﺎن ﮐﺮدم و اﯾﻦ ﺑﻪ ﻗﯿﻤـﺖ‬
‫ﻣﺤﺒّﺖ ﺗﻮ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺗﻤﻮم ﺷﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ اﯾﻤﻨﯽ ﺧﻮدت ﺑﻮده‪ .‬ﺣﺎﻻ ﺑﺎﯾﺪ ﺣﻘﯿﻘﺖ رو ﺑﻬﺖ ﺑﮕﻢ‪ .‬ﺧﻮاﻫﺶ ﻣﯽﮐـﻨﻢ‪ .‬ﺑﺎﯾـﺪ در ﻣـﻮرد ﺧـﺎﻧﻮادهت‬
‫ﺣﻘﯿﻘﺘﯽ رو ﺑﻬﺖ ﺑﮕﻢ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺻﺪای ﺿﺮﺑﺎن ﻗﻠﺐ ﺧﻮدش را ﻣﯽﺷﻨﯿﺪ‪ .‬ﺧﺎﻧﻮادهم؟ ﭼﻬﺎرﺳﺎﻟﻪ ﮐﻪ ﺑﻮد واﻟﺪﯾﻨﺶ ﻣﺮدﻧﺪ‪ .‬اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ آنﻫﺎ از ﺑﺎﻻی ﭘﻞ داﺧﻞ رودﺧﺎﻧﻪای‬
‫ﺑﺎ ﺟﺮﯾﺎﻧﯽ ﺗﻨﺪ ﺳﻘﻮط ﮐﺮد‪ .‬ﻣﺎدرﺑﺰرگ و ﺑﺮادر ﮐﻮﭼﮑﺘﺮش ﻫﻢ داﺧﻞ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻫﻤﻪی ﺧﺎﻧﻮادهی ﺳﻮﻓﯽ در ﯾﮏ آن از ﺑﯿﻦ رﻓﺘـﻪ ﺑﻮدﻧـﺪ و او‬
‫ﺟﻌﺒﻪای ﭘﺮ از ﺑﺮﯾﺪهی ﺟﺮاﯾﺪ ﺑﺮای اﺛﺒﺎت اﯾﻦ داﺳﺘﺎن داﺷﺖ‪.‬‬
‫ﮐﻠﻤﺎت ﺳﻮﻧﯿﺮ ﻣﻮﺟﯽ از ﺣﺴﺮت و آرزو در ﺗﻨﺶ دَواﻧﺪ‪ .‬ﺧﺎﻧﻮادهم! در آن ﻟﺤﻈﻪ‪ ،‬ﺗﺼﺎوﯾﺮِ ﮐﺎﺑﻮسﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺎرﻫـﺎ در ﮐـﻮدﮐﯽ او را از ﺧـﻮاب‬
‫ﭘﺮاﻧﺪه ﺑﻮد ﺟﻠﻮی ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ آﻣﺪ‪ :‬ﺧﺎﻧﻮادهام زﻧﺪهﻧﺪ‪ .‬دارن ﻣﯿﺎن ﺧﻮﻧﻪ! اﻣﺎ ﻣﺜﻞ آن ﭼﻪ در رؤﯾﺎ ﻣﯽدﯾﺪ ﺗﺼﺎوﯾﺮ ﺑﻪ ﺑﻮﺗﻪی ﻧﺴﯿﺎن ﺳﭙﺮده ﻣﯽﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺧﺎﻧﻮادهات ﻣﺮدﻧﺪ‪ ،‬ﺳﻮﻓﯽ‪ .‬ﻧﻤﯿﺎن ﺧﻮﻧﻪ‪.‬‬
‫»ﺳﻮﻓﯽ‪ «...‬ﺻﺪای ﭘﺪرﺑﺰرگ روی ﭘﯿﻐﺎمﮔﯿﺮ اداﻣﻪ داد‪» :‬ﭼﻨﺪ ﺳﺎل ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﻮﻧﺪم ﺗﺎ ﺑﻬﺖ ﺑﮕﻢ‪ .‬ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻓﺮﺻﺖ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﻮدم‪ .‬اﻣﺎ ﺣﺎﻻ ﻓﺮﺻﺘﻢ‬
‫ﺗﻤﻮم ﺷﺪه‪ .‬ﺑﻪ ﻣﺤﺾ اﯾﻦ ﮐﻪ ﭘﯿﻐﺎم رو ﮔﺮﻓﺘﯽ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺗﻤﺎس ﺑﮕﯿﺮ‪ .‬ﺷﺐ اﯾﻦﺟﺎ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﯿﻤﻮﻧﻢ‪ .‬ﻫﺮ دوی ﻣﺎ در ﺧﻄﺮﯾﻢ‪ .‬ﺧﯿﻠﯽ ﭼﯿﺰﻫـﺎ ﻫـﺴﺖ ﮐـﻪ‬
‫ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺪوﻧﯽ‪«.‬‬
‫ﭘﯿﻐﺎم ﭘﺎﯾﺎن ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪای ﻟﺮزان و ﺧﺎﻣﻮش اﯾﺴﺘﺎد و ﺑﻪ ﭘﯿﻐﺎم ﻓﮑﺮ ﮐﺮد‪ .‬ﻓﻘﻂ ﯾﮏ اﻣﮑﺎن ﻣﻌﻘﻮل ﻣﯽﻧﻤﻮد و ﻧﯿﺖ واﻗﻌﯽ ﺳﻮﻧﯿﺮ ﺑﻪ ﺗﺪرﯾﺞ ﺑـﺮاﯾﺶ‬
‫ﻣﻌﻠﻮم ﺷﺪ‪.‬‬
‫اﯾﻦ ﺣﺮفﻫﺎ دام ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺑﺪﯾﻬﯽ ﺑﻮد ﭘﺪرﺑﺰرگ ﻧﺎاﻣﯿﺪاﻧﻪ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ او را ﺑﺒﯿﻨﺪ و ﺑﺮای اﯾﻦ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﻪ ﻫﺮ وﺳﯿﻠﻪای ﻣﺘﻮﺳـﻞ ﻣـﯽﺷـﺪ‪ .‬ﻧﻔـﺮﺗﺶ از آن ﻣـﺮد‬
‫رﯾﺸﻪدارﺗﺮ ﺷﺪ‪ .‬ﭘﻨﺪاﺷﺖ ﮐﻪ ﺷﺎﯾﺪ ﭘﯿﺮﻣﺮد رو ﺑﻪ ﻣﺮگ ﺑﻮده و ﺑﻪ ﻫﺮ ﺑﻬﺎﻧﻪای ﮐﻪ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ ﭼﻨﮓ زده ﺗﺎ ﺑﺮای آﺧﺮﯾﻦ ﺑﺎر او را ﺑﺒﯿﻨﺪ‪ .‬ﭘـﺲ اﻧﺘﺨـﺎب‬
‫ﻋﺎﻗﻼﻧﻪای ﮐﺮده ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺧﺎﻧﻮادهام‪.‬‬

‫‪-73-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﺣﺎﻻ ﮐﻪ در ﺗﺎرﯾﮑﯽ دﺳﺘﺸﻮﯾﯽ ﻣﺮداﻧﻪی ﻟﻮور اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد اﻧﻌﮑﺎس ﺻﺪای روی ﭘﯿﻐﺎمﮔﯿﺮ را ﻣﯽﺷﻨﯿﺪ‪ .‬ﺳﻮﻓﯽ‪ ،‬ﻫﺮ دوی ﻣـﺎ در ﺧﻄـﺮﯾﻢ‪ .‬ﺑـﺎ‬
‫ﻣﻦ ﺗﻤﺎس ﺑﮕﯿﺮ‪.‬‬
‫ﺑﺎ او ﺗﻤﺎس ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﺣﺘﯽ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﻫﻢ ﻧﺪاﺷﺖ ﭼﻨﯿﻦ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺣﺎل‪ ،‬ﺑﺎ اﯾﻦ اوﺻﺎف‪ ،‬ﺑﻪ ﺗﺮدﯾﺪ اوﻟﯿﻪاش ﻇﻦ ﺑﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺶ در ﻣﻮزهی‬
‫ﺧﻮدش ﺑﻪ ﻗﺘﻞ رﺳﯿﺪه و روی زﻣﯿﻦ رﻣﺰی را ﯾﺎدداﺷﺖ ﮐﺮده ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﯾﮏ رﻣﺰ ﺑﺮای او‪ .‬از اﯾﻦ ﺑﺎﺑﺖ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﻋﻠﯽرﻏﻢ اﯾﻦ ﮐﻪ ﻣﻌﻨﺎﯾﺶ را ﻧﻤﯽﻓﻬﻤﯿﺪ‪ ،‬ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮد ﻣﺎﻫﯿﺖ رﻣﺰی ﺑﻮدن ﭘﯿﻐﺎم ﻫﻢ دﻟﯿﻠﯽ ﺑـﺮ اﺛﺒـﺎت اﯾـﻦ ﻣﻮﺿـﻮع اﺳـﺖ‪ .‬ذوق و‬
‫اﺳﺘﻌﺪاد ﺳﻮﻓﯽ ﺑﺮای رﻣﺰﻧﮕﺎری ﺛﻤﺮهی ﺑﺰرگ ﺷﺪن در داﻣﺎن ژاک ﺳﻮﻧﯿﺮ ﺑﻮد‪ .‬ﺧﻮد ﺳﻮﻧﯿﺮ ﻫﻢ ﺷﯿﻔﺘﻪی رﻣﺰ و ﺑﺎزی ﺑﺎ ﮐﻠﻤﺎت و ﻣﻌﻤﺎ ﺑـﻮد‪ .‬ﭼـﻪ‬
‫ﯾﮏﺷﻨﺒﻪﻫﺎ ﮐﻪ ﻫﻤﻪی وﻗﺘﻤﻮن رو ﺑﺮای ﺑﺎزیﻫﺎی رﻣﺰی و ﺣﻞ ﺟﺪول روزﻧﺎﻣﻪﻫﺎ ﺻﺮف ﻧﮑﺮدﯾﻢ!‬
‫وﻗﺘﯽ ﺳﻮﻓﯽ دوازده ﺳﺎﻟﺶ ﺑﻮد ﺗﻤﺎم ﺟﺪول ﻟﻮﻣﻮﻧﺪ‪ 1‬را ﺑﺪون ﮐﻤﮏ ﺣﻞ ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬ﭘﺪرﺑﺰرگ ﮐﻤﮏ ﮐﺮد ﺗﺎ در ﺣﻞ ﺟﺪولﻫـﺎی اﻧﮕﻠﯿـﺴﯽ و‬
‫ﻣﻌﻤﺎﻫﺎی رﯾﺎﺿﯽ و رﻣﺰﻫﺎی ﺟﺎﻧﺸﯿﻦ ﻫﻢ ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺳﻮﻓﯽ ﻫﻤﻪی آنﻫﺎ را ﺑﺎ وﻟﻊ ﻣﯽﺑﻠﻌﯿﺪ‪ .‬ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺷﻮر و ﺷﻮﻗﺶ را ﺑﺎ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﮐـﺎر ﺑـﻪ‬
‫ﻋﻨﻮان رﻣﺰﻧﮕﺎر ﺑﺮای ﭘﻠﯿﺲ ﻗﻀﺎﯾﯽ ﺑﺪل ﺑﻪ ﺣﺮﻓﻪ ﮐﺮد‪.‬‬
‫اﻣﺸﺐ‪ ،‬آن رﻣﺰﻧﮕﺎرِ درونِ ﺳﻮﻓﯽ ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻮد ﺑﻪ ﻗﺎﺑﻠﯿﺖ و ﮐﻔﺎﯾﺖ ﭘﺪرﺑﺰرگ اﻗﺮار ﮐﻨﺪ و اﺣﺘﺮام ﺑﮕﺬارد‪ .‬او ﺻﺮﻓﺎً ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از رﻣﺰی ﺳﺎده دو‬
‫ﻧﻔﺮ ﻏﺮﯾﺒﻪ را درﮔﯿﺮ ﯾﮏ ﻣﺎﺟﺮا ﮐﺮده ﺑﻮد—ﺳﻮﻓﯽ ﻧﻮو و راﺑﺮت ﻟﻨﮕﺪان‪.‬‬
‫ﺳﺆال اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﭼﺮا؟‬
‫ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ‪ ،‬ﺳﻮﻓﯽ از ﻧﮕﺎه ﻣﺎت و ﻣﺘﺤﯿﺮ ﻟﻨﮕﺪان ﻣﯽﻓﻬﻤﯿﺪ ﮐﻪ اﯾﻦ آﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ ﻫﻢ ﭼﯿﺰی ﺑﯿﺶ از او در ﻣﻮرد اﻧﮕﯿـﺰهﻫـﺎی ﭘـﺪرﺑﺰرگ ﺑـﺮای‬
‫ﻣﻼﻗﺎت آن دو ﻧﻤﯽداﻧﺪ‪.‬‬
‫دوﺑﺎره ﺗﺄﮐﯿﺪ ﮐﺮد‪» :‬ﺷﻤﺎ و ﭘﺪرﺑﺰرﮔﻢ ﻗﺼﺪ داﺷﺘﯿﺪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻣﻼﻗﺎت ﮐﻨﯿﺪ‪ .‬اﻣﺎ در ﻣﻮرد ﭼﯽ؟«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﮐﻪ ﺣﯿﺮان ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﯿﺪ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﻨﺸﯽاش ﻗﺮار رو ﺗﻨﻈﯿﻢ ﮐﺮد‪ .‬ﻫﯿﭻ دﻟﯿﻠﯽ ﻫﻢ اراﺋﻪ ﻧﺪاد‪ .‬ﻣﻦ ﻫﻢ ﻧﭙﺮﺳﯿﺪم‪ .‬ﺧﯿﺎل ﮐﺮدم ﺷﻨﯿﺪه‬
‫در ﻣﻮرد ﺷﻤﺎﯾﻞﻧﮕﺎری‪ 2‬ﭘﮕﺎﻧﯽ در ﮐﻠﯿﺴﺎی ﺟﺎﻣﻊ ﻓﺮاﻧﺴﻪ ﺳﺨﻨﺮاﻧﯽ دارم‪ ،‬ﻣﻮﺿﻮع ﺗﻮﺟﻬﺶ رو ﺟﻠﺐ ﮐﺮده و ﺑﺎ ﺧﻮدش ﮔﻔﺘﻪ ﺑﺪ ﻧﯿﺴﺖ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪی‬
‫ﯾﻪ ﻧﻮﺷﯿﺪﻧﯽ ﺑﻌﺪ از ﺳﺨﻨﺮاﻧﯽ ﻫﻤﺪﯾﮕﻪ رو ﺑﺒﻨﯿﻢ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﻧﻤﯽﭘﺬﯾﺮﻓﺖ‪ .‬ﺑﯽرﺑﻂ ﺑﻮد‪ .‬ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺶ ﺑﯿﺶ از ﻫﺮ ﮐﺴﯽ در ﺟﻬﺎن در ﻣﻮرد ﺷﻤﺎﯾﻞﻧﮕـﺎری ﭘﮕـﺎﻧﯽ ﻣـﯽداﻧـﺴﺖ‪ .‬از اﯾـﻦ ﮔﺬﺷـﺘﻪ‪ ،‬او‬
‫ﻣﺮدی ﺳﺨﺖ ﻣﻨﺰوی ﺑﻮد‪ ،‬ﻧﻪ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﮔﺎه و ﺑﯽﮔﺎه ﺑﺎ ﻫﺮ اﺳﺘﺎد آﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ ﮐﻪ از راه ﻣﯽرﺳﺪ ﮔﭗ ﺑﺰﻧﺪ؛ ﻣﮕﺮ اﯾﻦ ﮐﻪ ﭘﺎی ﻣﻮﺿﻮع ﻣﻬﻤـﯽ‬
‫در ﻣﯿﺎن ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﻧﻔﺲ ﻋﻤﯿﻘﯽ ﮐﺸﯿﺪ و ﮐﻤﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺗﺄﻣﻞ ﮐﺮد‪» .‬ﭘﺪرﺑﺰرﮔﻢ اﻣﺮوز ﺑﻌﺪ از ﻇﻬﺮ ﺑﺎ ﻣـﻦ ﺗﻤـﺎس ﮔﺮﻓـﺖ و ﮔﻔـﺖ ﻣـﻦ و اون ﻫـﺮ دو در‬
‫ﺧﻄﺮﯾﻢ‪ .‬ﺣﺎﻻ ﻣﯿﺘﻮﻧﯿﺪ ﺣﺪس ﺑﺰﻧﯿﺪ ﭼﯽ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺑﮕﻪ؟«‬
‫ﭼﺸﻤﺎن ﻟﻨﮕﺪان از ﻧﮕﺮاﻧﯽ ﺳﺮﺷﺎر ﺷﺪ‪» .‬ﻧﻪ‪ .‬اﻣﺎ ﺑﺎ در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻦ اﺗﻔﺎﻗﺎت‪«...‬‬

‫‪ :Le Monde 1‬روزﻧﺎﻣﻪی ﺑﺰرگ ﻓﺮاﻧﺴﻪ‬

‫‪ :iconography 2‬ﺷﻤﺎﯾﻞﻧﮕﺎری؛ اﺻﻄﻼﺣﯽ در ﺗﺎرﯾﺦ ﻫﻨﺮ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺑﺮرﺳﯽ و ﺷﻨﺎﺧﺖ ﻣﻔﺎﻫﯿﻢ و ﻣﻮﺿﻮعﻫﺎی ﻫﻨﺮی اﺷﺎره دارد‪ .‬ﭘﺎﻧﻔﺴﮑﯽ‪ ،‬زاﮐﺴﻞ‪ ،‬وارﺑﻮرگ روش‬
‫اﯾﻦ ﻧﻮع ﺑﺮرﺳﯽ را ﭘﯿﺶ ﻧﻬﺎدﻧﺪ‪ .‬اﯾﻨﺎن ﺗﺤﻮل ﻣﻀﻤﻮنﻫﺎی ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎدهی ﻫﻨﺮﻣﻨﺪان را ﻣﻮرد ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻗﺮار دادﻧﺪ‪ .‬ﻣﺜﻼً اﺳﺘﻔﺎده از اﺳﺎﻃﯿﺮ ﮐﻼﺳﯿﮏ در ﻫﻨﺮ ﻗﺮون وﺳﻄﺎ‪ .‬در‬
‫ﻫﺮ ﻣﻮرد ﻫﺪف آن ﺑﻮد ﮐﻪ ارﺗﺒﺎط ﻣﯿﺎن اﯾﺪه و ﺗﺼﻮﯾﺮ ﺗﺠﺰﯾﻪ و ﺗﺤﻠﯿﻞ ﺷﻮد‪ .‬از اﯾﻦ رو ﺷﻤﺎﯾﻞﻧﮕﺎری ﮐﻮﺷﺸﯽ اﺳﺖ ﺑﺮای ﻓﻬﻢ ﻋﻨﺎﺻﺮ ﻣﺨﺘﻠﻔﯽ ﮐﻪ در ﺳﺎﺧﺘﻦ اﺛﺮ ﻫﻨﺮی‬
‫ﻣﺆﺛﺮﻧﺪ‪.‬‬

‫‪-74-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﺳﻮﻓﯽ ﺑﺎ ﺳﺮ ﺗﺼﺪﯾﻖ ﮐﺮد‪ .‬ﺑﺎ در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻦ وﻗﺎﯾﻊ اﻣﺸﺐ اﮔﺮ دﭼﺎر ﺗﺮس ﻧﻤﯽﺷﺪ اﺑﻠﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ اﺣﺴﺎس ﺧﺴﺘﮕﯽ ﺷﺪﯾﺪی ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭘﻨﺠﺮهی‬
‫ﺗﺨﺖِ اﻧﺘﻬﺎی دﺳﺘﺸﻮﯾﯽ ﮔﺎم ﺑﺮداﺷﺖ و در ﺳﮑﻮت از ﺧﻼل ﺷﺒﮑﻪی آژﯾﺮ ﺟﺎﺳﺎزیﺷﺪه در ﭘﻨﺠﺮه ﺑﻪ ﺑﯿﺮون ﺧﯿـﺮه ﺷـﺪ‪ .‬دﺳـﺖﮐـﻢ دوازده ﻣﺘـﺮ‬
‫ﺑﺎﻻﺗﺮ از ﺳﻄﺢ زﻣﯿﻦ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫آﻫﯽ ﮐﺸﯿﺪ و ﺑﻪ ﭼﺸﻢاﻧﺪاز ﺧﯿﺮهﮐﻨﻨﺪهی ﭘﺎرﯾﺲ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪ .‬ﺳﻤﺖ ﭼﭗ‪ ،‬آن ﻃﺮف رود ﺳِﻦ‪ ،‬ﺑﺮج اﯾﻔﻞ ﻏﺮق در ﻧﻮر ﻣـﯽدرﺧـﺸﯿﺪ؛ ﻣﻘـﺎﺑﻠﺶ‬
‫ﻃﺎق ﻧﺼﺮت‪ 1‬ﻗﺮار داﺷﺖ و ﺳﻤﺖ راﺳﺖ ﺑﺮ ﻓﺮازِ ﺑﻠﻨﺪی ﭘﺮﺷﯿﺐِ ﻣﻮنﻣﺎرﺗﺮه‪ ،2‬ﮔﻨﺒﺪِ آراﺑﺴﮏِ ﺳﺎﮐﺮهﮐﻮر‪ 3‬ﮐﻪ ﺳـﻨﮓﻫـﺎی ﺟـﻼدادهاش ﺑـﻪﺳـﺎن‬
‫ﺣﺮﯾﻤﯽ ﻗﺪﺳﯽ ﺳﭙﯿﺪ و ﭘﺮﺗﻸﻟﻮ ﻣﯽﻧﻤﻮد‪.‬‬
‫اﯾﻦﺟﺎ در ﻏﺮﺑﯽﺗﺮﯾﻦ ﮔﻮﺷﻪی ﺟﻨﺎح دﻧﻮن‪ ،‬ﺑﺰرﮔﺮاه ﺷﻤﺎﻟﯽ‪-‬ﺟﻨﻮﺑﯽ ﻣﯿﺪان ﮐﺎروﺳﻞ ﻫﻢﺗـﺮاز ﺑـﺎ دﯾـﻮار ﺑﯿـﺮون ﻟـﻮور و ﺗﻨﻬـﺎ ﺑـﻪ ﻓﺎﺻـﻠﻪی‬
‫ﭘﯿﺎدهروﯾﯽ ﺑﺎرﯾﮏ رد ﻣﯽﺷﺪ‪ .‬آن ﭘﺎﯾﯿﻦ‪ ،‬ﮐﺎروان ﻫﻤﯿﺸﮕﯽ ﮐﺎﻣﯿﻮنﻫﺎی ﺣﻤﻞ و ﻧﻘﻞ ﺷﺒﺎﻧﻪ ﺑـﻪ اﻧﺘﻈـﺎر ﺗﻐﯿﯿـﺮ ﭼـﺮاغ راﻫﻨﻤـﺎﯾﯽ اﯾـﺴﺘﺎده ﺑﻮدﻧـﺪ‪.‬‬
‫ﭼﺮاغﻫﺎی روﺷﻨﺸﺎن اﻧﮕﺎر ﺑﺎ ﺗﻤﺴﺨﺮ ﺑﻪ ﺳﻮﻓﯽ ﭼﺸﻤﮏ ﻣﯽزدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان دﻧﺒﺎل او آﻣﺪ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﻦ ﻧﻤﯿﺪوﻧﻢ ﭼﯽ ﺑﮕﻢ‪ .‬ﻣﺴﻠﻤﺎً ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺘﻮن ﻗﺼﺪ داﺷﺘﻪ ﭼﯿﺰی ﺑﻪ ﻣﺎ ﺑﮕﻪ‪ .‬ﻣﺘﺄﺳـﻔﻢ ﮐـﻪ ﮐﻤـﮏ ﭼﻨـﺪاﻧﯽ از‬
‫دﺳﺘﻢ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻧﯿﺴﺖ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﭘﺸﺖ ﺑﻪ ﭘﻨﺠﺮه ﮐﺮد‪ .‬ﺗﺄﺳﻒ ﺻﺎدﻗﺎﻧﻪای در ﺻﺪای ﺑﻢ ﻟﻨﮕﺪان ﺣﺲ ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬او ﺑﺎ وﺟﻮد ﺗﻤﺎم ﻣﺸﮑﻼت ﭘﯿﺮاﻣﻮﻧﺶ آﺷﮑﺎرا در ﺻـﺪد‬
‫ﮐﻤﮏ ﺑﻪ او ﺑﻮد‪ .‬اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ ﻣﻌﻠﻢ درون او‪ .‬و ﺑﻪ ﯾﺎد اﻋﻤﺎﻟﯽ اﻓﺘﺎد ﮐﻪ د‪.‬س‪.‬ﭘﯽ‪.‬ژ ﺑﺮای ﺗﺤﺮﯾﮏ ﻣﻈﻨﻮن اﻧﺠﺎم ﻣﯽداد‪ .‬اﯾﻦ ﮐﺎری ﻫﻤﯿﺸﮕﯽ ﺑﻮد ﮐـﻪ‬
‫ﺗﻨﻔﺮ را ﺑﺮﻣﯽاﻧﮕﯿﺨﺖ و راه ﺑﻪ ﺟﺎﯾﯽ ﻧﻤﯽﺑﺮد‪.‬‬
‫اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ‪ :‬ﻣﺎ در اﯾﻦ ﻣﻮرد ﻣﺸﺘﺮک ﻫﺴﺘﯿﻢ‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﻋﻨﻮان رﻣﺰﻧﮕﺎر‪ ،‬ﺳﻮﻓﯽ زﻧﺪﮔﯿﺶ را وﻗﻒ ﺑﯿﺮون ﮐﺸﯿﺪن ﻣﻌﻨﺎ از اﻃﻼﻋﺎت ﺑﯽﻣﻌﻨﯽ ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬اﻣﺸﺐ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺣﺪﺳﯽ ﮐﻪ ﻣﯽزد اﯾﻦ ﺑـﻮد‬
‫ﮐﻪ راﺑﺮت ﻟﻨﮕﺪان‪ -‬ﺣﺘﯽ ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه‪ -‬اﻃﻼﻋﺎﺗﯽ ﺣﯿﺎﺗﯽ در اﺧﺘﯿﺎر دارد‪ .‬ﭘﺮﻧﺴﺲ ﺳﻮﻓﯽ‪ ،‬راﺑـﺮت ﻟﻨﮕـﺪان را ﭘﯿـﺪا ﮐـﻦ‪ .‬ﭘﯿﻐـﺎم ﭘـﺪرﺑﺰرگ از اﯾـﻦ‬
‫واﺿﺢﺗﺮ ﻧﻤﯽﺷﺪ‪ .‬ﺳﻮﻓﯽ ﺑﺎﯾﺪ زﻣﺎن ﺑﯿﺸﺘﺮی ﺑﺎ ﻟﻨﮕﺪان ﻣﯽﮔﺬراﻧﺪ‪ .‬زﻣﺎن ﺑﺮای ﻓﮑﺮ ﮐﺮدن‪ .‬زﻣﺎن ﺑﺮای ﻫﻮﯾﺪا ﮐﺮدن اﯾﻦ راز‪ .‬ﺑﺪﺑﺨﺘﺎﻧﻪ‪ ،‬وﻗﺖ رو ﺑﻪ‬
‫ﭘﺎﯾﺎن ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﻟﻨﮕﺪان ﺧﯿﺮه ﺷﺪ و ﺗﻨﻬﺎ ﺣﻘّﻪای را ﮐﻪ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺳﻮار ﮐﺮد‪» :‬ﺑﺰو ﻓﺎش ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﻣﻤﮑﻨﻪ ﺷﻤﺎ رو ﺑﻪ زﻧﺪان ﻣﻮﻗﺖ ﺑﻔﺮﺳﺘﻪ‪ .‬ﻣﯿﺘﻮﻧﻢ ﺷﻤﺎ‬
‫رو از ﻣﻮزه ﺧﺎرج ﮐﻨﻢ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﺎﯾﺪ اﻻن دﺳﺖ ﺑﻪ ﮐﺎر ﺑﺸﯿﻢ‪«.‬‬
‫ﭼﺸﻤﺎن ﻟﻨﮕﺪان ﮔﺸﺎد ﺷﺪ‪» :‬از ﻣﻦ ﻣﯿﺨﻮای ﻓﺮار ﮐﻨﻢ؟«‬

‫‪1‬‬
‫ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ ﻃﺎق ﻧﺼﺮت در دﻧﯿﺎ و ﯾﮑﯽ از ﻣﺸﻬﻮرﺗﺮﯾﻦ ﺑﻨﺎﻫﺎی ﯾﺎدﺑﻮد در ﭘﺎرﯾﺲ در ﻣﯿﺎن ﻣﯿﺪان ﺷﺎرل دو ﮔﻞ واﻗﻊ ﺷﺪه ﮐﻪ اﻧﺘﻬﺎی ﻏﺮﺑﯽ ﺧﯿﺎﺑﺎن ﺷﺎﻧﺰهﻟﯿﺰه اﺳﺖ‪.‬‬
‫اﯾﻦ ﻃﺎق ‪ 50‬ﻣﺘﺮ ارﺗﻔﺎع و ‪ 45‬ﻣﺘﺮ ﻋﺮض دارد و آن را ﺑﻪ ﺗﺄﺳﯽ از ﻃﺎق ﻗﺴﻄﻨﻄﻨﯿﻪ در رُم ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫‪ :Montmartre 2‬ﻣﻨﻄﻘﻪای در ﺷﻤﺎل ﭘﺎرﯾﺲ ﺑﺮ ﻓﺮاز ﺗﭙﻪای ﮐﻪ ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﮐﻠﯿﺴﺎی ﺳﭙﯿﺪ ﺳﺎﮐﺮهﮐﻮر و ﻣﯿﮑﺪهﻫﺎ و رﺳﺘﻮرانﻫﺎ و ﺑﺎﺷﮕﺎهﻫﺎی ﺷﺒﺎﻧﻪ ﻧﻈﯿﺮ ﻣﻮﻟﻦ روژ‬
‫)آﺳﯿﺎب ﺳﺮخ ‪ (Moulin Rouge‬ﺷﻬﺮت دارد و ﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﮑﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻫﻨﺮﻣﻨﺪان ﺑﺴﯿﺎری در آن زﻧﺪﮔﯽ و ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﮐﺮدهاﻧﺪ ﻣﺸﻬﻮر اﺳﺖ‪ .‬ﻣﻮنﻣﺎرﺗﺮ ﺑﻠﻨﺪﺗﺮﯾﻦ ﻣﻨﻄﻘﻪی‬
‫ﻃﺒﯿﻌﯽ در ﭘﺎرﯾﺲ اﺳﺖ‪ Sacré Coeur .‬ﻧﯿﺰ در ﻟﻐﺖ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎی ﻗﻠﺐ ﻣﻘﺪس اﺳﺖ و ﻧﺎم ﮔﻨﺒﺪ ﺳﭙﯿﺪ ﮐﻠﯿﺴﺎﯾﯽ ﺑﺎزﯾﻠﯿﮏ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﻧﺎم اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪ 3‬اﺻﻄﻼﺣﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻋﺎم در ﻣﻮرد ﻧﻘﻮش ﮔﯿﺎﻫﯽ در ﻫﻢ ﺑﺎﻓﺘﻪ ﯾﺎ ﻃﻮﻣﺎری ﺑﻪ ﮐﺎر ﻣﯽرود و ﺑﻪ ﺧﺼﻮص ﯾﮑﯽ از ﻧﻘﺶﻣﺎﯾﻪﻫﺎی ﺷﺎﺧﺺ در ﻫﻨﺮ اﺳﻼﻣﯽ اﺳﺖ‪ .‬در‬
‫ﻗﺮون وﺳﻄﺎی ﻣﺘﺄﺧﺮ‪ ،‬اﯾﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﻧﻘﺶﻫﺎ را ﻣﻐﺮﺑﯽ ﻣﯽﻧﺎﻣﯿﺪﻧﺪ‪ ،‬وﻟﯽ از ﺳﺪهی ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ ﮐﻪ اروﭘﺎﯾﯿﺎن ﺑﻪ ﻫﻨﺮ اﺳﻼﻣﯽ ﺗﻮﺟﻪ ﭘﯿﺪا ﮐﺮدﻧﺪ واژه آراﺑﺴﮏ ﺑﻪ ﮐﺎر رﻓﺖ‪ .‬آن را‬
‫ﻣﯽﺗﻮان ﺑﺎ اﻧﺪﮐﯽ ﺗﺴﺎﻣﺢ اﺳﻠﯿﻤﯽ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﮐﺮد‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﻪ ﻫﺮ روی ﻧﻮﺷﺘﻦ آن ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻋﺮﺑﺴﮏ ﭼﻨﺪان درﺳﺖ ﻧﯿﺴﺖ و ﻫﻤﺎن آراﺑﺴﮏ ﺻﻮرت اﺻﺢّ ﮐﻠﻤﻪ اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪-75-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫»ﻋﺎﻗﻼﻧﻪﺗﺮﯾﻦ ﮐﺎرﯾﻪ ﮐﻪ ﻣﯿﺘﻮﻧﯿﺪ اﻧﺠﺎم ﺑﺪﯾﺪ‪ .‬اﮔﺮ ﺑﮕﺬارﯾﺪ ﻓﺎش ﺷﻤﺎ رو زﻧﺪاﻧﯽ ﮐﻨﻪ ﭼﻨﺪ ﻫﻔﺘﻪ رو ﺑﺎﯾﺪ ﺗﻮی زﻧـﺪان ﻓﺮاﻧـﺴﻪ ﺳـﺮ ﮐﻨﯿـﺪ ﺗـﺎ‬
‫د‪.‬س‪.‬ﭘﯽ‪.‬ژ و ﺳﻔﺎرت اﻣﺮﯾﮑﺎ ﺑﺮای اﻧﺘﺨﺎب دادﮔﺎﻫﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﭘﺮوﻧﺪهی ﺷﻤﺎ رﺳﯿﺪﮔﯽ ﮐﻨﻪ ﺑﻪ ﺗﻮاﻓﻖ ﺑﺮﺳﻨﺪ‪ .‬اﻣﺎ اﮔـﺮ اﻻن ﺷـﻤﺎ رو از اﯾﻨﺠـﺎ ﺧـﺎرج‬
‫ﮐﻨﯿﻢ و ﺑﺮﯾﺪ ﺳﻔﺎرت‪ ،‬دوﻟﺘﺘﻮن ﺷﻤﺎ رو ﺣﻤﺎﯾﺖ ﻣﯿﮑﻨﻪ و ﻣﻦ ﻫﻢ در اﯾﻦ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺛﺎﺑﺖ ﻣﯽﮐﻨﻢ ﺷﻤﺎ دﺧﺎﻟﺘﯽ در ﻗﻀﯿﻪی ﻗﺘﻞ ﻧﺪاﺷﺘﯿﺪ‪«.‬‬
‫ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻧﻤﯽرﺳﯿﺪ اﯾﻦ ﺣﺮفﻫﺎ ﻟﻨﮕﺪان را ﺣﺘﯽ اﻧﺪﮐﯽ ﻗﺎﻧﻊ ﮐﺮده ﺑﺎﺷﺪ‪» .‬ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﻦ! ﻓﺎش ﯾﻪ ارﺗﺶ دم ﻫﺮ در ﮔﺬاﺷﺘﻪ! ﺣﺘﯽ اﮔـﺮ ﺑـﺪون‬
‫اﯾﻦ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺷﻠﯿﮏ ﮐﻨﻨﺪ ﺧﺎرج ﺑﺸﯿﻢ ﻓﺮار ﻓﻘﻂ ﻣﻦ رو ﻣﺠﺮم ﺟﻠﻮه ﻣﯿﺪه‪ .‬ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﻓﺎش ﺑﮕﯿﺪ ﭘﯿﻐﺎم روی زﻣﯿﻦ ﺧﻄﺎب ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﻮده و اﺳـﻢ ﻣـﻦ‬
‫ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﺘﻬﻢ اوﻧﺠﺎ ﻧﯿﺴﺖ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ ﮔﻔﺖ‪» :‬اﯾﻦ ﮐﺎر رو ﻣﯽﮐﻨﻢ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﻌﺪ از اﯾﻦ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﺳﻼﻣﺖ در ﺳﻔﺎرت اﻣﺮﯾﮑﺎ ﺑﺎﺷﯿﺪ‪ .‬ﻓﻘﻂ ﯾﮏ ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮ ﺑﺎ اﯾﻦﺟﺎ ﻓﺎﺻﻠﻪ‬
‫داره‪ .‬ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻣﻦ ﺑﯿﺮون ﻣﻮزهﺳﺖ‪ .‬ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮدن ﺑﺎ ﻓﺎش اﯾﻦﺟﺎ ﺧﻄﺮﻧﺎکﺗﺮ از ﻗﻤﺎره‪ .‬ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﯿﺴﺘﯿﺪ؟ ﻓﺎش اﻣﺸﺐ ﻣـﺄﻣﻮرﯾﺘﺶ رو اﯾـﻦ ﻣﯿﺪوﻧـﻪ‬
‫ﮐﻪ ﺛﺎﺑﺖ ﮐﻨﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﺠﺮم ﻫﺴﺘﯿﺪ‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ دﻟﯿﻠﯽ ﮐﻪ ﺑﺎزداﺷﺖ ﺷﻤﺎ رو ﺑﻪ ﺗﻌﻮﯾﻖ اﻧﺪاﺧﺘﻪ اﯾﻨﻪ ﮐﻪ ﻣﺘﺮﺻﺪه ﺷﻤﺎ ﺧﻄﺎﯾﯽ ﺑﮑﻨﯿﺪ ﺗﺎ ادﻋﺎش رو ﻣﺤﮑﻢﺗـﺮ‬
‫ﮐﻨﻪ‪«.‬‬
‫»ﺣﺮﻓﯽ ﻧﯿﺴﺖ! ﺧﻄﺎﯾﯽ ﻣﺜﻞ ﻓﺮار ﺑﺎﯾﺪ اﻧﺠﺎم ﺑﺪم‪«.‬‬
‫ﺗﻠﻔﻦ ﻫﻤﺮاه داﺧﻞ ﺟﯿﺐ ﺳﻮﻓﯽ ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺷﺮوع ﺑﻪ زﻧﮓ زدن ﮐﺮد‪ .‬اﺣﺘﻤﺎﻻً ﻓﺎش ﺑﻮد‪ .‬ﺳﺮﯾﻊ ﺗﻠﻔﻦ را ﺑﯿﺮون آورد و ﺧﺎﻣﻮش ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺑﺎ ﺷﺘﺎب ﮔﻔﺖ‪» :‬آﻗﺎی ﻟﻨﮕﺪان‪ ،‬ﺑﺎﯾﺪ ﺳﺆال آﺧﺮ رو ازﺗﻮن ﺑﭙﺮﺳﻢ‪ «.‬و ﮐﻞ آﯾﻨﺪهات ﻣﻤﮑﻨﻪ ﺑﻪ اون ﺑـﺴﺘﮕﯽ داﺷـﺘﻪ ﺑﺎﺷـﻪ‪» .‬ﻧﻮﺷـﺘﻪی روی‬
‫زﻣﯿﻦ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻗﻄﻊ ﻧﺸﻮﻧﻪی ﺟﺮم ﺷﻤﺎ ﻧﯿﺴﺖ؛ اﻣﺎ ﻓﺎش ﺑﻪ ﺗﯿﻢ ﻣﺎ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﻄﻤﺌﻨﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﺮدی ﻫـﺴﺘﯿﺪ ﮐـﻪ اون دﻧﺒـﺎﻟﺶ ﻣﯿﮕـﺮده‪ .‬ﻣﯿﺘﻮﻧﯿـﺪ دﻟﯿـﻞ‬
‫دﯾﮕﻪای ﭘﯿﺪا ﮐﻨﯿﺪ ﮐﻪ اون رو ﻗﺎﻧﻊ ﮐﺮده ﺑﺎﺷﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﺠﺮﻣﯿﺪ؟«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﺳﮑﻮت ﮐﺮد‪» .‬ﻫﯿﭽﯽ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ آه ﮐﺸﯿﺪ‪ .‬ﯾﻌﻨﯽ ﻓﺎش داره دروغ ﻣﯿﮕﻪ‪ .‬ﭼﺮاﯾﺶ را ﻧﻤﯽداﻧﺴﺖ‪ ،‬وﻟﯽ در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ ﻣﺴﺄﻟﻪی ﻣﻬﻤﯽ ﻧﺒﻮد‪ .‬ﻣﻮﺿﻮع اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐـﻪ ﺑـﺰو‬
‫ﻓﺎش ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ ﺑﻪ ﻫﺮ ﻗﯿﻤﺘﯽ اﻣﺸﺐ راﺑﺮت ﻟﻨﮕﺪان را ﭘﺸﺖ ﻣﯿﻠﻪﻫﺎ ﺑﯿﻨﺪازد‪ .‬ﺳﻮﻓﯽ ﻫـﻢ ﺑـﺎ ﻟﻨﮕـﺪان ﮐـﺎر داﺷـﺖ و اﯾـﻦ دوراﻫـﯽ ﺗﻨﻬـﺎ ﯾـﮏ‬
‫ﻧﺘﯿﺠﻪﮔﯿﺮی ﻣﻨﻄﻘﯽ ﺑﺮاﯾﺶ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﯽﮔﺬاﺷﺖ‪.‬‬
‫ﺑﺎﯾﺪ ﻟﻨﮕﺪان رو ﺑﺒﺮم ﺳﻔﺎرت اﻣﺮﯾﮑﺎ‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﻃﺮف ﭘﻨﺠﺮه ﭼﺮﺧﯿﺪ و دوﺑﺎره از ﻣﯿﺎن ﭘﻨﺠﺮه ﺑﻪ ﻣﻨﻈﺮهی ﺳﺮﮔﯿﺠﻪآور ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺧﯿﺮه ﺷﺪ‪ .‬ﭘﺮﯾﺪن از اﯾﻦﺟﺎ در ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺣﺎﻟـﺖ ﻫـﺮ دو ﭘـﺎی‬
‫ﻟﻨﮕﺪان را ﻧﺎﻗﺺ ﻣﯽﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺑﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ‪ ،‬ﺳﻮﻓﯽ ﺗﺼﻤﯿﻤﺶ را ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫ﭼﻪ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ و ﭼﻪ ﻧﻤﯽﺧﻮاﺳﺖ‪ ،‬راﺑﺮت ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺎﯾﺪ از ﻟﻮور ﻓﺮار ﻣﯽﮐﺮد‪.‬‬

‫‪-76-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﻫﻔﺪﻫﻢ‬

‫ﻧﺎﺑﺎوری در ﭼﻬﺮهی ﻓﺎش ﻣﻮج ﻣﯽزد‪» .‬ﻣﻨﻈﻮرت ﭼﯿﻪ ﮐﻪ ﺟﻮاب ﻧﻤﯿﺪه؟ ﻣﮕﻪ ﺑﻪ ﺗﻠﻔﻦ ﻫﻤـﺮاﻫﺶ زﻧـﮓ ﻧﻤـﯽزﻧـﯽ؟ ﻣﻄﻤﺌـﻨﻢ ﮐـﻪ ﺗﻠﻔـﻦ‬
‫دﺳﺘﺸﻪ‪«.‬‬

‫ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﮐﻮﻟﻪ ﻣﯽﮐﻮﺷﯿﺪ ﺑﺎ ﺳﻮﻓﯽ ﻧﻮو ﺗﻤﺎس ﺑﮕﯿﺮد‪» .‬ﺷﺎﯾﺪ ﺑﺎﺗﺮیﻫﺎش ﺗﻤﻮم ﺷﺪه ﯾﺎ زﻧﮓ ﺗﻠﻔﻦ رو ﻗﻄﻊ ﮐﺮده‪«.‬‬
‫ﺻﺤﺒﺖ ﺑﺎ ﻣﺴﺌﻮل رﻣﺰﻧﮕﺎری ﻫﻢ ﻓﺎش را ﭘﺮﯾﺸﺎنﺗﺮ ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﭘﺲ از ﻗﻄﻊ ﺗﻠﻔﻦ‪ ،‬ﭼﻨﺪ ﮔﺎم ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﮐﻮﻟﻪ ﺑﺮداﺷﺘﻪ ﺑﻮد و از او ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺑﻮد‬
‫ﮐﻪ ﺳﺮﮐﺎر ﻧﻮو را ﭘﯿﺪا ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺣﺎﻻ ﻫﻢ ﮐﻪ ﮐﻮﻟﻪ ﻣﻮﻓﻖ ﻧﻤﯽﺷﺪ‪ ،‬ﻣﺜﻞ ﺷﯿﺮی اﺳﯿﺮ ﻗﻔﺲ ﺑﻪ ﺧﻮد ﻣﯽﭘﯿﭽﯿﺪ‪.‬‬
‫ﮐﻮﻟﻪ ﺧﻄﺮ را ﺑﻪ ﺟﺎن ﺧﺮﯾﺪ و ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» :‬ﭼﺮا از رﻣﺰﻧﮕﺎری ﺗﻤﺎس ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ؟«‬

‫ﻓﺎش ﭼﺮﺧﯽ زد‪» .‬ﺑﺮای اﯾﻦ ﮐﻪ ﺑﮕﻦ ﻣﻨﻈﻮر از ‪ Draconian devil‬و ‪ Lame saint‬رو ﻧﻔﻬﻤﯿﺪﻧﺪ‪«.‬‬
‫»ﻫﻤﯿﻦ؟«‬
‫»ﻧﻪ! ﮔﻔﺘﻨﺪ ﮐﻪ اﻋﺪادِ ﮐﻨﺎرِ دﺳﺖ ﺳﻮﻧﯿﺮ دﻧﺒﺎﻟﻪی ﻓﯿﺒﻮﻧﺎﭼﯽ ﺑﻮده‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﻪ ﻧﻈﺮﺷﻮن اﯾﻦ ﻋﺪدﻫﺎ ﺑﯽﻣﻌﻨﯿﻨﺪ‪«.‬‬
‫ﮐﻮﻟﻪ ﮔﯿﺞ ﺷﺪه ﺑﻮد‪» .‬ﻣﮕﻪ اوﻧﻬﺎ ﺳﺮﮐﺎر ﻧﻮو رو ﻧﻔﺮﺳﺘﺎده ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﻫﻤﯿﻦﻫﺎ رو ﺑﻪ ﻣﺎ ﺑﮕﻪ؟«‬
‫ﻓﺎش ﺳﺮش را ﺑﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪی ﻧﻔﯽ ﺗﮑﺎن داد‪» .‬اوﻧﻬﺎ ﻧﻮو رو ﻧﻔﺮﺳﺘﺎده ﺑﻮدﻧﺪ‪«.‬‬
‫»ﭼﯽ؟«‬

‫‪-77-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫»اون ﻃﻮر ﮐﻪ ﻣﺴﺌﻮل داﯾﺮه ﻣﯽﮔﻔﺖ ﻃﺒﻖ دﺳﺘﻮر ﻣﻦ اون ﻫﻤﻪی ﮔﺮوﻫﺶ رو اﺣﻀﺎر ﮐﺮد ﺗﺎ ﻋﮑﺲﻫﺎی ﻣﺎﺟﺮا رو ﺑﻬـﺸﻮن ﻧـﺸﻮن ﺑـﺪه‪.‬‬
‫وﻗﺘﯽ ﺳﺮﮐﺎر ﻧﻮو ﻣﯿﺮﺳﻪ‪ ،‬ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﻋﮑﺲﻫﺎی ﺳﻮﻧﯿﺮ ﻣﯿﻨﺪازه و ﺑﺪون ﯾﮏ ﮐﻠﻤﻪ ﺣﺮف دﻓﺘﺮ رو ﺗﺮک ﻣﯿﮑﻨﻪ‪ .‬ﻣﺴﺌﻮل ﮔﻔﺖ ﮐـﻪ از ﻋﻠـﺖ رﻓﺘـﺎر‬
‫اون ﺳﺆال ﻧﮑﺮده‪ .‬ﭼﻮن ﮐﻪ ﻣﺸﺨﺺ ﺑﻮده ﻋﮑﺲﻫﺎ ﻧﻮو رو ﻧﺎراﺣﺖ ﮐﺮدﻧﺪ‪«.‬‬
‫»ﻧﺎراﺣﺖ؟ ﻣﮕﻪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎل ﻋﮑﺲ ﻣﺮده ﻧﺪﯾﺪه ﺑﻮده؟«‬
‫ﻓﺎش ﺗﺄﻣﻞ ﮐﺮد‪» .‬ﻣﻦ از اﯾﻦ ﻗﻀﯿﻪ ﺧﺒﺮ ﻧﺪاﺷﺘﻢ‪ .‬ﺑﻪ ﮔﻤﺎﻧﻢ ﻣﺴﺌﻮل داﯾﺮه ﻫﻢ ﺗﺎ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﯾﮑﯽ از ﻫﻤﮑﺎرﻫﺎش ﻧﮕﻔﺘﻪ ﺑﻮد ﻧﻤﯿﺪوﻧﺴﺖ‪ .‬اﻧﮕﺎر‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﻧﻮو ﻧﻮهی ژاک ﺳﻮﻧﯿﺮ ﺑﻮده‪«.‬‬
‫ﺗﻌﺠﺒﯽ ﻧﺪاره ﮐﻪ ﻋﮑﺲﻫﺎ ﻧﺎراﺣﺘﺶ ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﮐﻮﻟﻪ ﺑﻪ زﺣﻤﺖ ﺗﺼﻮر ﭼﻨﯿﻦ ﺗﺼﺎدف ﺗﺄﺳﻒﺑﺎری را ﺑﻪ ذﻫﻦ راه ﻣﯽداد؛ زن ﺟﻮان ﺑﺎﯾﺪ اﺳﺮاری‬
‫را ﻫﻮﯾﺪا ﻣﯽﮐﺮد ﮐﻪ ﯾﮑﯽ از اﻋﻀﺎی ﻣﺮدهی ﺧﺎﻧﻮاده ﻧﻮﺷﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ‪ ،‬ﮐﺎرﻫﺎﯾﺶ ﺑﯽﻣﻌﻨﯽ ﻣﯽﻧﻤﻮد‪» .‬اﻣﺎ اون ﻫﻢ ﮔﻔﺖ ﻋﺪدﻫﺎ دﻧﺒﺎﻟـﻪی‬
‫ﻓﯿﺒﻮﻧﺎﭼﯿﻨﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ اﯾﻦ ﮐﻪ اوﻣﺪ اﯾﻦﺟﺎ و ﺑﻪ ﻣﺎ ﮔﻔﺖ‪ .‬ﻧﻤﯽﻓﻬﻤﻢ ﭼﺮا ﺑﺎﯾﺪ دﻓﺘﺮ رو ﺗﺮک ﮐﻨﻪ و ﺑﻪ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﻧﮕﻪ ﮐﻪ از ﻣﻮﺿﻮع ﺳﺮ در آورده‪«.‬‬
‫ﮐﻮﻟﻪ ﻓﻘﻂ ﯾﮏ داﺳﺘﺎن را ﺑﺮای ﺗﻮﺟﯿﻪ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﮐﺎر آزاردﻫﻨﺪه ﺗﺼﻮر ﻣﯽﮐﺮد‪ :‬ﺳﻮﻧﯿﺮ ﺑﻪ اﯾﻦ اﻣﯿﺪ رﻣﺰی ﻋﺪدی را روی زﻣـﯿﻦ ﻧﻮﺷـﺘﻪ ﮐـﻪ‬
‫ﻓﺎش رﻣﺰﻧﮕﺎرﻫﺎ را ﻫﻢ در ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت دﺧﯿﻞ ﮐﻨﺪ و ﺑﻪ اﯾﻦ ﺷﮑﻞ‪ ،‬ﭘﺎی ﻧﻮهی ﺧﻮدش ﻫﻢ ﺑﻪ ﻗﻀﯿﻪ ﺑﺎز ﺷﻮد‪ .‬آﯾﺎ در ﺑﻘﯿﻪی ﭘﯿﻐﺎم ﻫﻢ ﻣﺜـﻞ آﻏـﺎزش‬
‫ﺑﻪ ﻧﻮﻋﯽ ﻧﻮهاش را ﻣﺨﺎﻃﺐ ﻗﺮار داده ﺑﻮد؟ ﻟﻨﮕﺪان ﭼﻄﻮر در اﯾﻦ ﻣﯿﺎن ﺟﺎ ﻣﯽﮔﺮﻓﺖ؟‬
‫ﭘﯿﺶ از آن ﮐﻪ ﮐﻮﻟﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺑﯿﺸﺘﺮ در اﯾﻦ ﻣﻮرد ﺗﻌﻤﻖ ﮐﻨﺪ‪ ،‬آژﯾﺮی ﺳﮑﻮت ﻣﻮزهی ﻣﺘﺮوک را ﺷﮑﺎﻧﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﯿﺪ ﺻﺪای زﻧﮓ آژﯾـﺮ از‬
‫داﺧﻞ ﮔﺮاﻧﺪ ﮔﺎﻟﺮی ﻣﯽآﯾﺪ‪.‬‬

‫ﯾﮑـﯽ از اﻓـﺴﺮﻫﺎ از ﻣﺮﮐـﺰ اﻣﻨﯿﺘـﯽ ﻟـﻮور ﻣـﯽدوﯾـﺪ و ﻓﺮﯾـﺎد ﻣـﯽﮐـﺸﯿﺪ‪“Alarme? Grande Galerie! Toilettes :‬‬
‫”!‪Messieurs‬‬
‫ﻓﺎش ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﮐﻮﻟﻪ ﭼﺮﺧﯿﺪ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻟﻨﮕﺪان ﮐﺠﺎﺳﺖ؟«‬
‫ﮐﻮﻟﻪ ﺑﻪ ﺳﺮﺧﯽِ ﭼﺸﻤﮏزنِ ﻟﭗﺗﺎﭘﺶ اﺷﺎره ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻫﻨﻮز ﺗﻮی دﺳﺘﺸﻮﯾﯿﻪ! ﺑﺎﯾﺪ ﭘﻨﺠﺮه رو ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺑﺎﺷﻪ!« ﮐﻮﻟﻪ ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﻟﻨﮕـﺪان‬
‫ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ ﭼﻨﺪان دور ﺷﻮد‪ .‬ﻋﻠﯽرﻏﻢ آن ﮐﻪ ﻃﺒﻖ دﺳﺘﻮراﻟﻌﻤﻞ آﺗﺶﻧﺸﺎﻧﯽ ﭘﺎرﯾﺲ‪ ،‬ﭘﻨﺠﺮهﻫﺎی اﺿـﻄﺮاری ﻣـﻮردِ ﻧﯿـﺎز در ارﺗﻔـﺎع ﭘـﺎﻧﺰده ﻣﺘـﺮی‬
‫ﺳﺎﺧﺘﻤﺎنﻫﺎی ﻋﻤﻮﻣﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ آﺳﺎﻧﯽ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺷﻮﻧﺪ‪ ،‬ﺧﺮوج از ﭘﻨﺠﺮهی ﻃﺒﻘﻪی دوم ﻟﻮور ﺑﺪون ﮐﻤﮏ ﻗﻼب و ﻧﺮدﺑﺎن ﺧﻮدﮐﺸﯽ ﺑﻮد‪ .‬اﻓﺰون ﺑـﺮ‬
‫آن‪ ،‬ﻫﯿﭻ درﺧﺖ ﯾﺎ ﺳﺒﺰهای در اﻧﺘﻬﺎیِ ﻏﺮﺑﯽِ ﺟﻨﺎحِ دﻧﻮن ﻧﺒﻮد ﺗﺎ ﺿﺮﺑﻪﮔﯿﺮ ﺳﻘﻮط از آن ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬درﺳﺖ زﯾﺮ ﭘﻨﺠﺮهی آن دﺳﺘﺸﻮﯾﯽ‪ ،‬ﻣﯿـﺪان‬
‫دوﻻﯾﻨﻪی ﮐﺎروﺳﻞ ﭼﻨﺪ ﻣﺘﺮی ﺗﺎ دﯾﻮار ﺑﯿﺮوﻧﯽ ﻓﺎﺻﻠﻪ داﺷﺖ‪ .‬ﮐﻮﻟﻪ ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﻓﺮﯾﺎد زد‪» :‬ﺧﺪاﯾﺎ! داره ﻣﯿﺮه ﺳﻤﺖ ﻟﺒﻪی ﭘﻨﺠﺮه‪«.‬‬
‫ﻓﺎش زودﺗﺮ ﺑﻪ راه اﻓﺘﺎده ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ از دﻓﺘﺮ ﺑﯿﺮون زد و در ﻫﻤﺎن ﺣﺎل ﻫﻔﺖﺗﯿﺮ ﻣـﺎﻧﻮرﻫﯿﻦ ام‪.‬آر ‪ 93‬اَش را از ﺟﻠـﺪ ﭼﺮﻣـﯽ ﺷـﺎﻧﻪاش‬
‫ﺑﯿﺮون آورد‪.‬‬
‫ﮐﻮﻟﻪ ﺑﺎ آﺷﻔﺘﮕﯽ ﺑﺮ روی ﻧﻤﺎﯾﺸﮕﺮ دﯾﺪ ﮐﻪ ﻟﮑﻪی ﭼﺸﻤﮏزن ﺑﻪ ﻟﺒﻪی ﭘﻨﺠﺮه رﺳﯿﺪ و ﺳﭙﺲ ﮐﺎری ﺳﺨﺖ ﭘﯿﺶﺑﯿﻨﯽﻧﺎﭘﺬﯾﺮ اﻧﺠﺎم داد‪ .‬ﻟﮑـﻪ‬
‫ﺑﻪ ﺑﯿﺮون ﻣﺤﯿﻂ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد‪ .‬ﭼﯽ ﺷﺪ؟ ﻟﻨﮕﺪان روی ﻟﺒﻪﺳﺖ ﯾﺎ—‬
‫»ﺧﺪاﯾﺎ!« و از ﻓﺮط ﺗﻌﺠﺐ ﺳﺮاﭘﺎ اﯾﺴﺘﺎد‪ .‬ﻟﮑﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ و ﺑﯿﺸﺘﺮ از دﯾﻮار ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻣﯽﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﻋﻼﻣـﺖ ﮐﻤـﯽ ﻟﺮزﯾـﺪ و ﺑﻌـﺪ ده ﻣﺘـﺮ آن ﺳـﻮﺗﺮ از‬
‫ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﺗﻮﻗﻔﯽ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﯽ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﮐﻮرﮐﻮراﻧﻪ ﺑﺎ دﮔﻤﻪﻫﺎ ور رﻓﺖ‪ ،‬ﻧﻘﺸﻪی ﺧﯿﺎﺑﺎنﻫﺎی ﭘﺎرﯾﺲ را آورد‪ GPS ،‬را دوﺑﺎره ﺗﻨﻈﯿﻢ ﮐﺮد‪ .‬ﺑﻌﺪ زوم ﮐﺮد و ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ دﻗﯿﻖ ﻋﻼﻣﺖ را‬
‫دﯾﺪ‪.‬‬
‫دﯾﮕﺮ ﺣﺮﮐﺖ ﻧﻤﯽﮐﺮد‪.‬‬
‫ﻋﻼﻣﺖ ﺑﯽﺗﮑﺎن وﺳﻂ ﻣﯿﺪان ﮐﺎروﺳﻞ اﻓﺘﺎده ﺑﻮد‪.‬‬

‫‪-78-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻟﻨﮕﺪان ﭘﺮﯾﺪه ﺑﻮد‪.‬‬

‫‪-79-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﻫﺠﺪﻫﻢ‬

‫ﻓﺎش ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ در ﮔﺮاﻧﺪ ﮔﺎﻟﺮی ﻣﯽدوﯾﺪ و رادﯾﻮی ﮐﻮﻟﻪ در ﻣﯿﺎن ﺳﺮ و ﺻﺪای آژﯾﺮ ﻓﺮﯾﺎد ﻣﯽﮐﺸﯿﺪ‪.‬‬

‫ﮐﻮﻟﻪ ﺟﯿﻎ ﻣﯽﮐﺸﯿﺪ‪» :‬ﭘﺮﯾﺪ! ﻋﻼﻣﺖ روی ﻣﯿﺪان ﮐﺎروﺳﻠﻪ! ﺑﯿﺮون ﭘﻨﺠﺮهی دﺳﺘﺸﻮﯾﯽﻫـﺎ! اﺻـﻼً ﺣﺮﮐـﺖ ﻧﻤﯿﮑﻨـﻪ! ﮔﻤـﺎن ﮐـﻨﻢ ﻟﻨﮕـﺪان‬
‫ﺧﻮدﮐﺸﯽ ﮐﺮده!«‬
‫ﻓﺎش اﯾﻦﻫﺎ را ﻣﯽﺷﻨﯿﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﺮاﯾﺶ اﻫﻤﯿﺘﯽ ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﺑﻪ دوﯾﺪن اداﻣﻪ داد‪ .‬ﺳﺮﺳﺮا ﺑﯽﭘﺎﯾﺎن ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﯿﺪ‪ .‬از ﮐﻨﺎر ﺟﺴﺪ ﺳﻮﻧﯿﺮ ﮔﺬﺷـﺖ و‬
‫ﻧﮕﺎﻫﺶ ﺑﻪ ﭘﺎرﺗﯿﺸﻦﻫﺎی اﻧﺘﻬﺎی ﺟﻨﺎح دﻧﻮن اﻓﺘﺎد‪ .‬ﺻﺪای آژﯾﺮ ﺣﺎﻻ ﺑﻠﻨﺪﺗﺮ ﺑﻪ ﮔﻮش ﻣﯽرﺳﯿﺪ‪.‬‬
‫ﮐﻮﻟﻪ دوﺑﺎره ﭘﺸﺖ رادﯾﻮ ﻓﺮﯾﺎد ﻣﯽزد‪» .‬واﯾﺴﺎ! داره ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯿﮑﻨﻪ! زﻧﺪهﺳﺖ‪ .‬ﻟﻨﮕﺪان داره ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯿﮑﻨﻪ!«‬
‫ﻓﺎش ﺑﻪ دوﯾﺪن اداﻣﻪ داد و ﺑﺎ ﻫﺮ ﻗﺪﻣﺶ ﻧﺎﺳﺰاﯾﯽ را ﻧﺜﺎر ﺳﺮﺳﺮای ﻃﻮﻻﻧﯽ ﻣﯽﮐﺮد‪.‬‬
‫ﮐﻮﻟﻪ ﻫﻨﻮز ﻓﺮﯾﺎد ﻣﯽﮐﺸﯿﺪ‪» .‬ﻟﻨﮕﺪان ﺣﺎﻻ ﺳﺮﯾﻊﺗﺮ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯿﮑﻨﻪ! داره ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اﻧﺘﻬﺎی ﮐﺎروﺳﻞ ﻣﯿﺪوه‪ .‬ﻫِﯽ‪ ...‬ﺳﺮﻋﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ‪ .‬ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺮﯾﻊ‬
‫ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯿﮑﻨﻪ!«‬
‫ﻓﺎش ﺑﻪ ﭘﺎرﺗﯿﺸﻦﻫﺎ رﺳﯿﺪ‪ .‬ﻣﺎرﭘﯿﭻِ راﻫﺶ را ﻃﯽ ﮐﺮد‪ ،‬دﺳﺘﺸﻮﯾﯽ را دﯾﺪ‪ ،‬ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ آن دوﯾﺪ‪.‬‬

‫ﺻﺪای واﮐﯽﺗﺎﮐﯽ ﺑﻪ دﺷﻮاری در ﻣﯿﺎن آژﯾﺮ ﺷﻨﯿﺪه ﻣﯽﺷﺪ‪» .‬ﺑﺎﯾﺪ ﺳﻮار ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺷﺪه ﺑﺎﺷﻪ! ﮔﻤﺎن ﮐﻨﻢ ﺗﻮی ﻣﺎﺷﯿﻨﻪ! ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﻢ—«‬
‫ﺑﺎﻻﺧﺮه ﻓﺎش ﺑﺎ ﻫﻔﺖﺗﯿﺮ ﮐﺸﯿﺪه ﺑﻪ دﺳﺘﺸﻮﯾﯽ ﻣﺮدان رﺳﯿﺪ‪ .‬آژﯾﺮ ﺻﺪای ﮐﻮﻟﻪ را در ﺧﻮد ﺑﻠﻌﯿﺪ‪ .‬از ﺻﻔﯿﺮ ﺗﯿﺰ و ﻧﺎﻓـﺬ آژﯾـﺮ روی ﺧـﻮد را در‬
‫ﻫﻢ ﮐﺸﯿﺪه ﺑﻮد و در ﻫﻤﺎن ﺣﺎل ﻣﺤﻮﻃﻪ را ﻣﯽﮔﺸﺖ‪.‬‬

‫‪-80-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻣﺤﻮﻃﻪ ﺧﺎﻟﯽ ﺑﻮد و ﮐﺴﯽ در دﺳﺘﺸﻮﯾﯽ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻧﻤﯽﺧﻮرد‪ .‬ﭼﺸﻤﺎن ﻓﺎش ﻓﻮراً ﺑﻪ ﺳﻮی ﭘﻨﺠﺮهی ﺷﮑﺴﺘﻪی اﻧﺘﻬﺎی ﺳﺮﺳـﺮا ﭼﺮﺧﯿـﺪ‪ .‬ﺗـﺎ‬
‫دﻫﺎﻧﻪی ﭘﻨﺠﺮه دوﯾﺪ و از روی ﻟﺒﻪ‪ ،‬ﺑﯿﺮون را ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪ .‬ﻟﻨﮕﺪان دﯾﺪه ﻧﻤﯽﺷﺪ‪ .‬در ﻣﺨﯿﻠﻪی ﻓﺎش ﻧﻤﯽﮔﻨﺠﯿﺪ ﮐﺴﯽ ﻣﺨﺎﻃﺮهی ﭼﻨﯿﻦ ﻧﻤﺎﯾـﺸﯽ را‬
‫ﺑﭙﺬﯾﺮد‪ .‬ﻗﻄﻌﺎً اﮔﺮ او ﭼﻨﯿﻦ ﻓﺎﺻﻠﻪای را ﭘﺮﯾﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﻪ ﺷﺪت آﺳﯿﺐ ﻣﯽدﯾﺪ‪.‬‬
‫آژﯾﺮ ﺳﺮاﻧﺠﺎم از ﺻﺪا اﻓﺘﺎد و ﺻﺪای ﮐﻮﻟﻪ را دوﺑﺎره ﻣﯽﺷﺪ از واﮐﯽﺗﺎﮐﯽ ﺷﻨﯿﺪ‪.‬‬
‫»ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺟﻨﻮب ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯿﮑﻨﻪ‪ ...‬ﺳﺮﻋﺖ ﮔﺮﻓﺖ‪ ...‬از ﺳِﻦ رد ﺷﺪ؛ رﺳﯿﺪ ﭘﻞ ﮐﺎروﺳﻞ!«‬
‫ﻓﺎش ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭼﭙﺶ اﻧﺪاﺧﺖ‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ وﺳﯿﻠﻪی ﻧﻘﻠﯿﻪی روی ﭘﻞ ﺗﺮﯾﻠﺮ ﺣﻤﻞ و ﻧﻘﻞ ﮐﺎﺑﯿﻦداری ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺟﻨﻮب ﻣﯽرﻓﺖ و از‬
‫ﻟﻮور دور ﻣﯽﺷﺪ‪ .‬ﺑﺮرﻧﺘﯽ ﭘﻼﺳﺘﯿﮑﯽ و ﺿﺪّآب اﺗﺎﻗﮏ روﺑﺎز ﺗﺮﯾﻠﺮ را ﭘﻮﺷﺎﻧﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ آن را ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻧَﻨﻮﯾﯽ ﺑﺰرگ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﻓﻬﻤﯿﺪن ﻣﺎﺟﺮا ﻟـﺮزهای‬
‫را ﺑﺮ ﺗﻦ ﻓﺎش دواﻧﺪ‪ .‬اﺣﺘﻤﺎﻻً آن ﺗﺮﯾﻠﺮ ﺗﻨﻬﺎ ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﭘﯿﺶ درﺳﺖ زﯾﺮ ﭘﻨﺠﺮه ﭘﺸﺖ ﭼﺮاغ ﻗﺮﻣﺰ اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻓﺎش ﺑﻪ ﺧﻮد ﮔﻔﺖ اﺣﻤﻘﺎﻧﻪ رﯾﺴﮏ ﮐﺮد‪ .‬ﻟﻨﮕﺪان ﺑﻪ ﻫﯿﭻ وﺟﻪ ﻧﻤﯽداﻧﺴﺖ ﺑﺎر ﺗﺮﯾﻠﺮ ﭼﯿﺴﺖ‪ .‬ﭼﻪ ﻣﯽﺷﺪ اﮔـﺮ ﻓـﻮﻻد ﺣﻤـﻞ ﻣـﯽﮐـﺮد؟ ﯾـﺎ‬
‫ﺳﯿﻤﺎن؟ ﯾﺎ ﺣﺘﯽ زﺑﺎﻟﻪ؟ ﭘﺮش ﭘﺎﻧﺰده ﻣﺘﺮی؟ ﮐﺎر اﺣﻤﻘﺎﻧﻪای ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﮐﻮﻟﻪ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻟﮑﻪ دور زد‪ .‬ﺑﻪ ﺳﻤﺖ راﺳﺖ‪ ،‬روی ﭘﻞ ﺳﻦ‪-‬ﭘِﺮِه!«‬
‫ﻣﻄﻤﺌﻨﺎً‪ ،‬ﺗﺮﯾﻠﺮ ﮐﻪ ﭘﻞ را رد ﮐﺮده ﺑﻮد ﺳﺮﻋﺘﺶ را ﮐﻢ ﮐﺮده و روی ﭘﻞ ﺳﻦ‪-‬ﭘِﺮِه ﭘﯿﭽﯿﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﻓﺎش اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ ﺑﻪ دَرَک! ﺗﻌﺠـﺐزده‪ ،‬ﺗﺮﯾﻠـﺮ را‬
‫دﯾﺪ ﮐﻪ ﺳﺮ ﭘﯿﭻ از دﯾﺪ ﻧﺎﭘﺪﯾﺪ ﺷﺪ‪ .‬ﮐﻮﻟﻪ زودﺗﺮ ﺑﺎ رادﯾﻮ ﺑﻪ اﻓﺴﺮﻫﺎ اﻋﻼم ﮐﺮده ﺑﻮد ﺗﺎ از ﻣﺤﺪودهی ﻟﻮور ﺑﯿﺮون ﺑﮑﺸﻨﺪ و ﺗﺮﯾﻠﺮ را ﺑﺎ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﭘﻠﯿﺲ‬
‫ﺗﻌﻘﯿﺐ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬در ﻫﻤﺎن ﺣﺎل‪ ،‬ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ در ﺣﺎل ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺗﺮﯾﻠﺮ را ﻣﯽﮔﻔﺖ؛ ﮐﺎرش ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﮔﺰارش ﻟﺤﻈـﻪ ﺑـﻪ ﻟﺤﻈـﻪی ﻋﺠﯿـﺐ و ﻏﺮﯾﺒـﯽ‬
‫ﺷﺒﺎﻫﺖ داﺷﺖ‪.‬‬
‫ﻓﺎش ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﮐﺎر ﺗﻤﺎم ﺷﺪه‪ .‬اﻓﺮاد او ﺗﺎ ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪی دﯾﮕﺮ ﺗﺮﯾﻠﺮ را ﻣﺤﺎﺻﺮه ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ و ﻟﻨﮕﺪان ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺟﺎﯾﯽ ﺑﮕﺮﯾﺰد‪.‬‬
‫ﻫﻔﺖ ﺗﯿﺮ را ﺳﺮ ﺟﺎﯾﺶ ﮔﺬاﺷﺖ و از دﺳﺘﺸﻮﯾﯽ ﺑﯿﺮون آﻣﺪ و ﺑﻪ ﮐﻮﻟﻪ ﺑﯽﺳﯿﻢ ﮐﺮد‪» :‬ﻣﺎﺷﯿﻨﻢ رو آﻣـﺎده ﮐـﻦ! ﻣﯿﺨـﻮام ﻣﻮﻗـﻊ دﺳـﺘﮕﯿﺮﯾﺶ‬
‫اوﻧﺠﺎ ﺑﺎﺷﻢ‪«.‬‬
‫ﻓﺎش ﮐﻪ ﮔﺮاﻧﺪ ﮔﺎﻟﺮی را دوﺑﺎره ﻃﯽ ﻣﯽﮐﺮد ﺑﺎ ﺧﻮد ﻣﯽاﻧﺪﯾﺸﯿﺪ آﯾﺎ ﻟﻨﮕﺪان از ﺳﻘﻮط ﺟﺎن ﺳﺎﻟﻢ ﺑﻪ در ﺑﺮده اﺳﺖ ﯾﺎ ﻧﻪ‪.‬‬
‫اﻫﻤﯿﺖ ﭼﻨﺪاﻧﯽ ﻧﺪاﺷﺖ‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﻓﺮار ﮐﺮد‪ .‬ﻣﺘﻬﻢ و ﺑﻪ ﻫﻤﺎن اﻧﺪازه ﻣﺠﺮم‪.‬‬

‫ﺗﻨﻬﺎ ﭘﺎﻧﺰده ﻣﺘﺮ آن ﻃﺮفﺗﺮ از دﺳﺘﺸﻮﯾﯽ‪ ،‬ﻟﻨﮕﺪان و ﺳﻮﻓﯽ در ﺗﺎرﯾﮑﯽ ﮔﺮاﻧـﺪ ﮔـﺎﻟﺮی اﯾـﺴﺘﺎده ﺑﻮدﻧـﺪ و ﮐﻤﺮﻫﺎﯾـﺸﺎن را ﺑـﻪ ﯾﮑـﯽ از‬
‫ﭘﺎرﺗﯿﺸﻦﻫﺎﯾﯽ ﭼﺴﺒﺎﻧﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺳﺮوﯾﺲ را از دﯾﺪ ﮔﺎﻟﺮی ﻣﺨﻔﯽ ﻣﯽﺳﺎﺧﺖ‪ .‬ﺑﻪ زﺣﻤﺖ ﮐﻮﺷﯿﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﺗﺎ ﺧﻮدﺷﺎن را ﭘﯿﺶ از آن ﮐﻪ ﻓـﺎش‬
‫از ﮐﻨﺎرﺷﺎن ﺑﮕﺬرد و ﺑﺎ اﺳﻠﺤﻪی ﮐﺸﯿﺪه ﺑﻪ دﺳﺘﺸﻮﯾﯽﻫﺎ وارد ﺷﻮد ﭘﻨﻬﺎن ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬

‫اﯾﻦ ﺷﺼﺖ ﺛﺎﻧﯿﻪی آﺧﺮ ﺻﺮﻓﺎً ﺑﺮای رد ﮔﻢ ﮐﺮدن ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﻟﻨﮕﺪان در دﺳﺘﺸﻮﯾﯽ ﻣﺮداﻧﻪ اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد و ﻧﻤﯽﺧﻮاﺳﺖ از ﻣﺠﺎزات ﮔﻨﺎﻫﯽ ﺑﮕﺮﯾﺰد ﮐﻪ ﻣﺮﺗﮑﺐ ﻧﺸﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺗﺎ اﯾﻦ ﮐﻪ ﺳﻮﻓﯽ ﺑﻪ ﺗﺪرﯾﺞ ﺟﻠـﻮ‬
‫رﻓﺖ و از ﻣﯿﺎن ﭘﻨﺠﺮهی ﺗﺨﺖ ﺑﻪ ﺑﯿﺮون ﻧﮕﺮﯾﺴﺖ و ﺷﺒﮑﻪی آژﯾﺮﻫﺎی ﺗﻨﯿﺪه در آن را ﺑﺮرﺳـﯽ ﮐـﺮد‪ .‬ﺳـﭙﺲ ﻧﮕـﺎﻫﯽ ﺑـﻪ ﺧﯿﺎﺑـﺎن زﯾـﺮ ﭘﻨﺠـﺮه‬
‫اﻧﺪاﺧﺖ‪ ،‬اﻧﮕﺎر ﮐﻪ ﺑﺨﻮاﻫﺪ ﻓﺎﺻﻠﻪی ﺳﻘﻮط را اﻧﺪازهﮔﯿﺮی ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﺎ ﯾﮏ ﮐﻢ ﮐﻤﮏ ﻣﯿﺘﻮﻧﯿﻢ از اﯾﻦﺟﺎ ﺑﺮﯾﻢ ﺑﯿﺮون‪«.‬‬
‫ﮐﻤﮏ؟ ﺑﺎ ﺧﺎﻃﺮی ﻧﺎآﺳﻮده ﺑﻪ ﺑﻪ ﺑﯿﺮون ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪.‬‬

‫‪-81-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫از ﺑﺎﻻدﺳﺖ ﺧﯿﺎﺑﺎن‪ ،‬ﻫﺠﺪهﭼﺮﺧﯽ ﺑﺰرگ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭼﺮاغ ﻗﺮﻣﺰِ زﯾﺮ ﭘﻨﺠﺮه ﻣﯽآﻣﺪ‪ .‬ﺑﺮزﻧﺘﯽ آﺑـﯽرﻧـﮓ و آزاد و ﺳـﺴﺖ را روی ﺑـﺎر ﺳـﻨﮕﯿﻦ‬
‫ﮐﺎﻣﯿﻮن ﮐﺸﯿﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻟﻨﮕﺪان اﻣﯿﺪوار ﺑﻮد ﺳﻮﻓﯽ ﺑﻪ آن ﭼﯿﺰی ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﯿﺪ ﻓﮑﺮ ﻧﮑﻨﺪ‪.‬‬

‫»ﺳﻮﻓﯽ! اﻣﮑﺎن ﻧﺪاره ﻣﻦ ﺑﺘﻮﻧﻢ ﺑﭙّﺮ—«‬

‫»ردﯾﺎب رو ﺑﻨﺪاز ﺑﯿﺮون!«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺎ ﮔﯿﺠﯽ و آﺷﻔﺘﮕﯽ ﺟﯿﺒﺶ را ﺟﺴﺘﺠﻮ ﮐﺮد ﺗﺎ اﯾﻦ ﮐﻪ ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﻗﺮص ﻓﻠﺰی و ﮐﻮﭼﮏ را ﯾﺎﻓﺖ‪ .‬ﺳﻮﻓﯽ آن را ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﺎ ﮔﺎمﻫـﺎی‬
‫ﺑﻠﻨﺪی ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺳﺮﺷﻮﯾﯽﻫﺎ رﻓﺖ‪ .‬ﻗﺎﻟﺐ ﺻﺎﺑﻮن ﺑﺰرﮔﯽ را ﭼﻨﮓ زد‪ ،‬ردﯾﺎب را روی آن ﮔﺬاﺷﺖ‪ ،‬ﺑﺎ اﻧﮕﺸﺖِ ﺷﺴﺘَﺶ آن را ﺑﻪ داﺧﻞ ﻗﺎﻟﺐ ﻓـﺸﺎر‬
‫داد‪ .‬ﻗﺮص ﮐﻪ ﺑﻪ ﻗﺎﻟﺐ ﻓﺮو رﻓﺖ ﺳﻮراخ را ﺑﺎ ﻧﻮک اﻧﮕﺸﺘﺎﻧﺶ ﺑﺴﺖ و ﺟﺎی آن را در ﻗﺎﻟﺐ ﺻﺎﺑﻮن ﻣﺤﮑﻢ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺻﺎﺑﻮن را ﺑﻪ دﺳﺖ ﻟﻨﮕﺪان داد و ﺳﻄﻞ زﺑﺎﻟﻪی اﺳﺘﻮاﻧﻪای و ﺳﻨﮕﯿﻨﯽ را از زﯾﺮ ﺳﺮﺷﻮﯾﯽﻫﺎ ﺑﯿﺮون ﮐﺸﯿﺪ‪ .‬ﭘـﯿﺶ از آن ﮐـﻪ ﻟﻨﮕـﺪان‬
‫اﻋﺘﺮاﺿﯽ ﺑﮑﻨﺪ‪ ،‬ﺳﻮﻓﯽ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭘﻨﺠﺮه دوﯾﺪ و ﺳﻄﻞ را ﻣﺎﻧﻨﺪ دژﮐﻮﺑﯽ ﺑﺎﻻ ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﺗَﻪ ﺳﻄﻞ را ﺑﻪ وﺳﻂ ﭘﻨﺠﺮه ﮐﻮﺑﯿﺪ و ﺷﯿﺸﻪ را ﺷﮑﺴﺖ‪.‬‬
‫ﺻﺪای ﭼﻨﺪﯾﻦ دﺳﯽﺑﻞ آژﯾﺮ ﮔﻮشﺧﺮاش ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﭘﯿﭽﯿﺪ‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﻓﺮﯾﺎد ﮐﺸﯿﺪ‪» :‬ﺻﺎﺑﻮن رو ﺑﺪه ﻣﻦ!« ﺻﺪاﯾﺶ ﺑﻪ زﺣﻤﺖ در ﻣﯿﺎن آژﯾﺮ ﺷﻨﯿﺪه ﻣﯽﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﻗﺎﻟﺐ را در دﺳﺘﺎن او ﭼﭙﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﻗﺎﻟﺐ ﺻﺎﺑﻮن را در دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد و از ﻣﯿﺎن ﺷﯿﺸﻪی ﺷﮑﺴﺘﻪ‪ ،‬ﺗﺮﯾﻠﺮِ ﻫﺠﺪهﭼﺮخِ زﯾﺮِ ﭘﻨﺠﺮه را ﻣﯽدﯾﺪ ﮐﻪ ﻫﻨﻮز اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد‪ .‬ﻫﺪف‬
‫ﺑﻪ اﻧﺪازهی ﮐﺎﻓﯽ ﺑﺰرگ ﺑﻮد—ﺑﺮزﻧﺘﯽ ﭘﻬﻦ و ﺳﺎﮐﻦ ﮐﻪ ﮐﻤﺘﺮ از ﺳﻪ ﻣﺘﺮ از دﯾﻮار ﻓﺎﺻﻠﻪ داﺷﺖ‪ .‬رﻧﮓ ﭼﺮاغﻫﺎی راﻫﻨﻤﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻋﻮض ﻣـﯽﺷـﺪﻧﺪ‪،‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﻧﻔﺲ ﻋﻤﯿﻘﯽ ﮐﺸﯿﺪ و ﻗﺎﻟﺐ ﺻﺎﺑﻮن را آرام ﺑﻪ درون ﺳﯿﺎﻫﯽ ﺷﺐ ﭘﺮﺗﺎب ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺻﺎﺑﻮن روی ﮐﺎﻣﯿﻮن اﻓﺘﺎد و ﺑﺮ ﻟﺒﻪی ﺑﺮزﻧﺖ ﻓﺮود آﻣﺪ و درﺳﺖ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﭼﺮاغ ﺳﺒﺰ ﺷﺪ آرام وﺳﻂ ﺑﺎرﻫﺎ ﻟﻐﺰﯾﺪ‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺗﺒﺮﯾﮏ ﻣﯿﮕﻢ! ﺗﻮ ﻫﻤﯿﻦ اﻻن از ﻟﻮور ﻓﺮار ﮐﺮدی!«‬
‫از دﺳﺘﺸﻮﯾﯽ ﻣﺮدان ﮔﺮﯾﺨﺘﻨﺪ و ﻓﺎش ﮐﻪ از ﮐﻨﺎرﺷﺎن ﮔﺬﺷﺖ ﻣﯿﺎن ﺳﺎﯾﻪﻫﺎ ﭘﻨﺎه ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺣﺎل ﺑﺎ ﺧﺎﻣﻮﺷﯽ آژﯾﺮ ﻟﻮور‪ ،‬ﻟﻨﮕﺪان آژﯾﺮ ﻣﺎﺷﯿﻦﻫﺎی د‪.‬س‪.‬ﭘﯽ‪.‬ژ را ﻣﯽﺷﻨﯿﺪ ﮐﻪ از ﻟﻮور دور ﻣﯽﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﻫﺠﺮت ﭘﻠﯿﺲﻫﺎ‪ .‬ﻓﺎش ﺑـﻪ ﻫﻤـﺎن‬
‫اﻧﺪازه ﺷﺘﺎب داﺷﺖ‪ 1‬و ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ دﻟﯿﻞ ﮔﺮاﻧﺪ ﮔﺎﻟﺮی را ﺑﯽﻧﮕﻬﺒﺎن ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﺳﻮﻓﯽ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﯾﻪ راهﭘﻠّﻪی اﺿﻄﺮاری ﭘﻨﺠﺎه ﻣﺘﺮ اون ﻃﺮفﺗﺮ داﺧﻞ ﮔﺮاﻧﺪ ﮔﺎﻟﺮی ﻫﺴﺖ‪ .‬ﺣﺎﻻ ﮐﻪ ﻧﮕﻬﺒـﺎنﻫـﺎ دور و ور رو ﺧـﺎﻟﯽ ﮐﺮدﻧـﺪ‬
‫ﻣﯿﺘﻮﻧﯿﻢ از اﯾﻦﺟﺎ ﺑﺮﯾﻢ ﺑﯿﺮون‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺖ آن ﺷﺐ دﯾﮕﺮ ﻫﯿﭻ ﺣﺮﻓﯽ ﻧﺰﻧﺪ‪ .‬ﺳﻮﻓﯽ ﻧﻮو ﺣﺮفﻫﺎی ﻫﻮشﻣﻨﺪاﻧﻪی ﺑﯿﺸﺘﺮی در ﭼﻨﺘﻪاش داﺷﺖ‪.‬‬

‫‪ 1‬در اﯾﻦﺟﺎ ﻧﻮﯾﺴﻨﺪه واژهی ‪ Exodus‬را ﺑﻪ ﮐﺎر ﺑﺮده اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎی ﺧﺮوج ﻗﻮم ﺑﻨﯽاﺳﺮاﯾﯿﻞ از ﻣﺼﺮ ﺑﻪ ﮐﺎر ﻣﯽرود و در ﻋﻬﺪ ﻋﺘﯿﻖ ﮐﺘﺎب ﻣﻘﺪس ﻧﯿﺰ ﺳِﻔﺮی‬
‫ﺑﻪ ﻧﺎم ﺳﻔﺮ ﺧﺮوج در ﺷﺮح اﯾﻦ واﻗﻌﻪ ﻣﻮﺟﻮد اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﺑﺎر ﻣﺬﻫﺒﯽ و ﺛﻘﯿﻠﯽ ﮐﻪ اﯾﻦ واژه ﺑﻪ ذﻫﻦ ﻣﺘﺒﺎدر ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﻧﯿﺰ ﺑﻪ دﻟﯿﻞ اﺷﺎرهی ﺿﻤﻨﯽ اﯾﻦ ﮐﻠﻤﻪ ﺑﻪ ﺣﺮﮐﺘﯽ‬
‫ﭘﺮﺷﺘﺎب و دﺳﺘﻪﺟﻤﻌﯽ‪ ،‬واژه را ﺑﻪ »ﻫﺠﺮت« ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪﯾﻢ‪ .‬ﻏﺮض از ﺷﺘﺎب داﺷﺘﻦ ﭘﻠﯿﺲ ﺑﻪ ﻫﻤﺎن اﻧﺪازه ﻧﯿﺰ ﻣﻘﺎﯾﺴﻪی آن ﺑﺎ ﻫﺠﺮت ﺑﻨﯽاﺳﺮاﯾﯿﻠﯿﺎن اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪-82-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﻧﻮزدﻫﻢ‬

‫ﺷﺎﯾﻊ اﺳﺖ ﮐﻠﯿﺴﺎی ﺳﻦﺳﻮﻟﭙﯿﺲ ﺧﺎرقاﻟﻌﺎدهﺗﺮﯾﻦ ﮔﺬﺷﺘﻪ را در ﻣﯿﺎن اَﺑﻨﯿﻪی ﭘﺎرﯾﺲ دارد‪ .‬ﮐﻠﯿـﺴﺎ را ﺑـﺮ ﻣﺨﺮوﺑـﻪی ﻣﻌﺒـﺪ ﺑﺎﺳـﺘﺎﻧﯽ‬
‫رﺑﻪاﻟﻨﻮع ﻣﺼﺮی‪ ،‬اﯾﺰﯾﺲ‪ ،‬ﺳﺎﺧﺘﻪاﻧﺪ و ردّ ﭘﺎی ﻣﻌﻤﺎری ﻧﻮﺗﺮدام‪ 1‬در ﻫﺮ وﺟﺐ از آن ﺧﻮدﻧﻤﺎﯾﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬اﯾﻦ ﺣﺮم ﻗﺪﺳﯽ ﻣﯿﺰﺑﺎنِ ﻣﺮاﺳﻢِ ﻏﺴﻞِ‬
‫ﺗﻌﻤﯿﺪ ﻣﺎرﮐﯽ دِ ﺳﺎد‪ 2‬و ﺑﻮدﻻر‪ 3‬و ﻧﯿﺰ ﻣﺮاﺳﻢ ازدواج وﯾﮑﺘﻮر ﻫﻮﮔﻮ‪ 4‬ﺑﻮده اﺳﺖ‪ .‬ﺣﻮزهی ﻋﻠﻤﯿﻪی واﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ آن ﻧﯿـﺰ ﺗـﺎرﯾﺦ ﻣـﺴﺘﻨﺪی دالّ ﺑـﺮ‬
‫ﻓﻌﺎﻟﯿﺖﻫﺎی ﻏﯿﺮﻣﺘﻌﺎرفِ دﯾﻨﯽ دارد و زﻣﺎﻧﯽ ﻣﮑﺎن ﺟﻠﺴﺎت ﻣﺨﻔﯿﺎﻧﻪی ﭼﻨﺪﯾﻦ اﻧﺠﻤﻦ ﺳﺮّی ﺑﻪ ﺷﻤﺎر ﻣﯽرﻓﺖ‪.‬‬

‫اﻣﺸﺐ ﺷﺒﺴﺘﺎنِ ﻏﺎرﻣﺎﻧﻨﺪ ﮐﻠﺴﯿﺎی ﺳﻦﺳﻮﻟﭙﯿﺲ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﻘﺒﺮهای ﺳﺎﮐﺖ ﻣﯽﻧﻤﻮد‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ ﻧﺸﺎﻧﻪی ﺣﯿﺎت در آن راﯾﺤﻪی ﺧﻔﯿﻒِ ﺑُﺨﻮری ﺑﻮد ﮐﻪ‬
‫از ﻣﺮاﺳﻢِ ﻋﺸﺎءِ رﺑﺎﻧﯽِ آن روز ﻋﺼﺮ ﺑﻪ ﺟﺎ ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺧﻮاﻫﺮ ﺳﺎﻧﺪرﯾﻦ ﮐﻪ ﺳﯿﻼس را ﺑﻪ داﺧـﻞ ﮐﻠﯿـﺴﺎ راﻫﻨﻤـﺎﯾﯽ ﻣـﯽﮐـﺮد ﻧـﺎراﺣﺘﯽ زﯾـﺎدی در‬
‫رﻓﺘﺎرش ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﯽﺧﻮرد‪ .‬ﺳﯿﻼس ﺗﻌﺠﺒﯽ ﻧﻤﯽﮐﺮد‪ .‬ﺑﻪ ﻣﻌﺬّب ﺑﻮدن ﻣﺮدم از ﻇﺎﻫﺮش ﺧﻮ ﮐﺮده ﺑﻮد‪.‬‬

‫‪ :Notre Dame 1‬ﮐﻠﯿﺴﺎی ﺟﺎﻣﻊ ﮔﻮﺗﯿﮏ و ﺑﺎزﻣﺎﻧﺪه از دوران ﻗﺮون وﺳﻄﺎ در ﭘﺎرﯾﺲ‪ .‬ﻧﻮﺗﺮدام در ﻟﻐﺖ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎی »ﺑﺎﻧﻮی ﻣﺎ« )از اﻟﻘﺎب ﺣﻀﺮت ﻣﺮﯾﻢ( ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺷﻬﺮت اﯾﻦ ﮐﻠﯿﺴﺎ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﺑﺰرﮔﯽ و ﻗﺪﻣﺖ و ﻣﻌﻤﺎری ﺧﺎص آن اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪ :Marquis de Sade 2‬ﯾﺎ دوﻧﺎﺳﯿﻦ آﻟﻔﻮﻧﺲ ﻓﺮاﻧﺴﻮا ﺳﺎد )‪ (1740-1814‬ﻧﻮﯾﺴﻨﺪهی ﺷﻬﯿﺮ ﻓﺮاﻧﺴﻮی؛ ﻋﻤﺪهی ﺷﻬﺮت وی ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﻧﮕﺎه ﺧﺎص وی ﺑﻪ‬
‫ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺟﻨﺴﯽ در رﻣﺎنﻫﺎﯾﺶ اﺳﺖ‪ .‬واژهی ﺳﺎدﯾﺴﻢ را از ﻧﺎم وی ﺑﺮﮔﺮﻓﺘﻪاﻧﺪ‪.‬‬

‫‪ :Charles Baudelaire 3‬ﺷﺎرل ﺑﻮدﻻر )‪(1821-1867‬؛ ﺷﺎﻋﺮ و ﻣﺘﺮﺟﻢ و ﻣﻨﺘﻘﺪ ﻫﻨﺮی و ادﺑﯽِ ﻓﺮاﻧﺴﻮی؛ ﺷﻬﺮﺗﺶ را ﻋﻤﺪﺗﺎً ﻣﺪﯾﻮن ﮐﺘﺎب ﺷﻌﺮ »ﮔﻞﻫﺎی‬
‫ﺷﺮّ« )‪ (Les Fleurs de mal‬ﻣﯽداﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ اﻋﺘﻘﺎد ﺑﺴﯿﺎری ﺗﺄﺛﯿﺮﮔﺬارﺗﺮﯾﻦ ﮐﺘﺎب ﺷﻌﺮ اروﭘﺎ در ﺳﺪهی ﻧﻮزدﻫﻢ ﺑﻮد‪.‬‬

‫‪ :Victor Hugo 4‬ﺷﺎﻋﺮ و رﻣﺎنﻧﻮﯾﺲ و ﻧﻤﺎﯾﺶﻧﺎﻣﻪﻧﻮﯾﺲ ﻓﺮاﻧﺴﻮی و ﻣﻬﻢﺗﺮﯾﻦ رﻣﺎﻧﺘﯿﺴﯿﺴﺖ ﻓﺮاﻧﺴﻪ )‪ 1802‬ﺗﺎ ‪(1885‬؛ ﻣﺸﻬﻮرﺗﺮﯾﻦ اﺛﺮ وی »ﺑﯿﻨﻮاﯾﺎن« ﯾﺎ‬
‫‪ Les Miserables‬اﺳﺖ‪ .‬در ﻓﺮاﻧﺴﻪ اﺷﻌﺎر وی از ﺷﻬﺮت ﺑﯿﺸﺘﺮی ﺑﺮﺧﻮردار اﺳﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﺧﺎرج از ﻓﺮاﻧﺴﻪ او ﺑﻪ رﻣﺎنﻧﻮﯾﺴﯽ ﺷﻬﺮه اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪-83-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺷﻤﺎ آﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ ﻫﺴﺘﯿﺪ؟«‬

‫ﺳﯿﻼس ﭘﺎﺳﺦ داد‪» :‬ﻓﺮاﻧﺴﻪ ﺑﻪ دﻧﯿﺎ اوﻣﺪم‪ ،‬در اﺳﭙﺎﻧﯿﺎ ﻧﺎمﮔﺬاری ﺷﺪم‪ ،‬ﺣﺎﻻ ﻫﻢ در اﯾﺎﻻت ﻣﺘﺤﺪه درس ﻣﯿﺨﻮﻧﻢ‪«.‬‬
‫ﺧﻮاﻫﺮ ﺳﺎﻧﺪرﯾﻦ ﮐﻪ زﻧﯽ رﯾﺰاﻧﺪام ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎﻧﯽ آرام ﺑﻮد ﺳﺮی ﺗﮑﺎن داد‪» .‬ﺷﻤﺎ ﻫﯿﭻوﻗﺖ ﺳﻦﺳﻮﻟﭙﯿﺲ رو ﻧﺪﯾﺪه ﺑﻮدﯾﺪ؟«‬
‫»ﻓﻬﻤﯿﺪم ﮐﻪ اﯾﻦ ﻓﯽﻧﻔﺴﻪ اﺷﺘﺒﺎﻫﺴﺖ‪«.‬‬
‫»ﮐﻠﯿﺴﺎ ﺗﻮی روز زﯾﺒﺎﺗﺮه‪«.‬‬
‫»اﻃﻤﯿﻨﺎن دارم‪ .‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ‪ ،‬ﺳﭙﺎﺳﮕﺰارم ﮐﻪ اﻣﺸﺐ اﯾﻦ ﻓﺮﺻﺖ رو ﺑﺮای ﻣﻦ ﻓﺮاﻫﻢ ﮐﺮدﯾﺪ‪«.‬‬
‫»رﯾﯿﺲ ﮐﻠﯿﺴﺎ اﯾﻦ ﻃﻮر ﺧﻮاﺳﺖ‪ .‬ﻣﺴﻠﻤﺎً دوﺳﺘﺎن ﻣﺘﻨﻔﺬی دارﯾﺪ‪«.‬‬
‫ﺳﯿﻼس ﺑﺎ ﺧﻮد اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ‪ :‬ﺣﺘﯽ از ﺗﺼﻮرت ﺧﺎرج اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﺧﻮاﻫﺮ ﺳﺎﻧﺪرﯾﻦ راﻫﺮوی اﺻﻠﯽ را ﻃﯽ ﻣﯽﮐﺮد ﺳﺎدﮔﯽ آن ﺣﺮم ﻗﺪﺳﯽ ﺷﮕﻔﺖزدهاش ﮐﺮد‪ .‬ﺑـﺮﺧﻼف ﻧـﻮﺗﺮدام ﺑـﺎ‬
‫دﯾﻮارﻧﮕﺎرهﻫﺎی رﻧﮕﺎرﻧﮓ و ﻣﺤﺮاب ﻣﺬﻫّﺐ و ﭼﻮب ﮔﺮم‪ ،‬ﺳﻦﺳﻮﻟﭙﯿﺲ ﺳﺮد و ﺧﺸﮏ ﺑﻮد و ﻓﻀﺎی زاﻫﺪاﻧﻪی ﮐﻠﯿﺴﺎﻫﺎی ﺟﺎﻣﻊ اﺳﭙﺎﻧﯿﺎ را ﺑﻪ ﯾـﺎد‬
‫ﻣﯽآورد‪ .‬ﻧﺒﻮد ﺗﺰﯾﯿﻨﺎت ﻫﻢ در آن ﻓﻀﺎی داﺧﻠﯽ را ﮔﺴﺘﺮدهﺗﺮ ﻧﺸﺎن ﻣﯽداد‪ .‬ﺳـﯿﻼس ﺑـﻪ ﺗـﺎق ﻗﻮﺳـﯽ و ﺳـﺮﺑﻪﻓﻠـﮏﮐـﺸﯿﺪه و ﻃـﺮح راهراه آن‬
‫ﻧﮕﺮﯾﺴﺖ و ﺑﻪ ﻧﻈﺮش رﺳﯿﺪ ﮐﻪ ﺑﺪﻧﻪی واژﮔﻮن ﮐﺸﺘﯽ ﮐﻮهﭘﯿﮑﺮی ﺑﺎﻻی ﺳﺮش اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺑﺎ ﺧﻮد اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ ﭼﻪ اﺳﺘﻌﺎرهی ﻣﻨﺎﺳﺒﯽ‪ .‬ﻋﻦﻗﺮﯾﺐ ﺑﻮد ﮐﻪ ﮐﺸﺘﯽ اﺧﻮّت اﻟﯽاﻻﺑﺪ واژﮔﻮن ﺷﻮد‪ .‬ﻣﺸﺘﺎق ﺷﺮوع ﮐﺎر ﺑﻮد و آرزو ﻣﯽﮐﺮد ﺧﻮاﻫﺮ‬
‫ﺳﺎﻧﺪرﯾﻦ ﺗﻨﻬﺎﯾﺶ ﺑﮕﺬارد‪ .‬زن ﮐﻮﭼﮑﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺳﯿﻼس ﺑﻪ آﺳﺎﻧﯽ از ﻋﻬﺪهاش ﺑﺮﻣﯽآﻣﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻋﻬﺪ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﺟﺰ ﺑﻪ وﻗﺖ ﻧﺎﭼـﺎری از زور اﺳـﺘﻔﺎده‬
‫ﻧﮑﻨﺪ‪ .‬اﯾﻦ زن در ﮐﺴﻮت روﺣﺎﻧﯿﺖ اﺳﺖ‪ .‬ﮔﻨﺎه از او ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ اﺧﻮت ﮐﻠﯿﺴﺎش رو ﺑﺮای اﺧﺘﻔﺎی ﺳﻨﮓ ﺗﺎج اﻧﺘﺨﺎب ﮐﺮده‪ .‬ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﮔﻨﺎه دﯾﮕـﺮان‬
‫ﻣﺠﺎزاﺗﺶ ﮐﺮد‪.‬‬
‫»ﺷﺮﻣﺴﺎرم ﺧﻮاﻫﺮ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﻦ ﺑﯿﺪار ﺷﺪﯾﺪ‪«.‬‬
‫»ﻫﯿﭻ اﯾﺮادی ﻧﺪاره‪ .‬ﺷﻤﺎ ﻣﺪت ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ در ﭘﺎرﯾﺲ ﻫﺴﺘﯿﺪ‪ .‬ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺳﻦﺳﻮﻟﭙﯿﺲ رو از دﺳﺖ ﺑﺪﯾﺪ‪ .‬ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﺗﺎرﯾﺦ ﮐﻠﯿﺴﺎ ﻋﻼﻗﻤﻨﺪﯾـﺪ ﯾـﺎ ﺑـﻪ‬
‫ﻣﻌﻤﺎری اون؟«‬
‫»ﺣﻘﯿﻘﺘﺶ ﺧﻮاﻫﺮ‪ ،‬ﻋﻼﯾﻖ ﻣﻦ ﺑﯿﺸﺘﺮ روﺣﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪«.‬‬
‫ﺧﻨﺪهی دﻟﭙﺬﯾﺮی ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻧﯿﺎزی ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻦ ﻧﺒﻮد‪ .‬ﻓﻘﻂ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺑﺪوﻧﻢ ﺑﺎﯾﺪ از ﮐﺠﺎ ﮔﺸﺖ رو ﺷﺮوع ﮐﻨﯿﻢ‪«.‬‬
‫ﭼﺸﻤﺎن ﺳﯿﻼس روی ﻣﺤﺮاب ﺑﯽﺣﺮﮐﺖ ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد‪» .‬ﮔﺸﺖ ﻻزم ﻧﯿﺴﺖ‪ .‬ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ رو ﺑﻪ ﻧﻬﺎﯾﺖ رﺳﻮﻧﺪﯾﺪ؛ ﺧﻮدم ﻣﯿﺘﻮﻧﻢ ﮐﻪ ﮔﺸﺘﯽ ﺑﺰﻧﻢ‪«.‬‬
‫»ﻣﺸﮑﻠﯽ ﻧﯿﺴﺖ‪ .‬ﻣﻦ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺑﯿﺪارم‪«.‬‬
‫ﺳﯿﻼس اﯾﺴﺘﺎد‪ .‬ﺑﻪ اوﻟﯿﻦ ﻧﯿﻤﮑﺖ رﺳﯿﺪه ﺑﻮدﻧﺪ و ﻣﺤﺮاب ﻓﻘﻂ ﭘﺎﻧﺰده ﻣﺘﺮ از آنﻫﺎ ﻓﺎﺻﻠﻪ داﺷﺖ‪ .‬ﺗﻤﺎم ﻫﯿﮑﻞ ﺑـﺰرﮔﺶ را ﺑـﻪ ﻃـﺮف اﻧـﺪام‬
‫ﮐﻮﭼﮏ زن ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ و وﻗﺘﯽ زن در ﭼﺸﻤﺎن ﻗﺮﻣﺰ او ﺧﯿﺮه ﺷﺪ ﺳﯿﻼس ﻋﻘﺐﻧﺸﯿﻨﯽ را در ﻧﮕﺎﻫﺶ دﯾﺪ‪» .‬اﮔﺮ ﺣﻤﻞ ﺑﺮ ﮔﺴﺘﺎﺧﯽ ﻧﻤﯽﮐﻨﯿﺪ ﺧﻮاﻫﺮ‪،‬‬
‫ﻣﻦ ﻋﺎدت ﻧﺪارم در ﺧﺎﻧﻪی ﺧﺪا ﺻﺮﻓﺎً ﮔﺮدش ﮐﻨﻢ‪ .‬از ﻧﻈﺮ ﺷﻤﺎ اﯾﺮادی داره اﮔﺮ ﻗﺒﻞ از دﯾﺪن اﻃﺮاف زﻣﺎﻧﯽ رو در ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺑﻪ ﻋﺒﺎدت ﺑﮕﺬروﻧﻢ؟«‬
‫ﺧﻮاﻫﺮ ﺳﺎﻧﺪرﯾﻦ اﮐﺮاه داﺷﺖ‪» .‬اوه ﻣﺴﻠّﻤﻪ ﮐﻪ ﻧﻪ‪ .‬اﻧﺘﻬﺎی ﮐﻠﯿﺴﺎ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺷﻤﺎ ﻣﯿﻤﻮﻧﻢ‪«.‬‬
‫ﺳﯿﻼس دﺳﺘﺶ را ﺑﻪ ﻧﺮﻣﯽ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﺎ ﺳﻨﮕﯿﻨﯽ روی ﺷﺎﻧﻪی ﺳﺎﻧﺪرﯾﻦ ﮔﺬاﺷﺖ و ﺑﻪ او زل زد‪» .‬ﺧﻮاﻫﺮ‪ ،‬ﻣﻦ در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ ﻫﻢ از ﺑﯿﺪار ﮐـﺮدن‬
‫ﺷﻤﺎ اﺣﺴﺎس ﮔﻨﺎه ﻣﯽﮐﻨﻢ‪ .‬ﺑﯿﺪار ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻦ ﺷﻤﺎ دﯾﮕﻪ ﺑﯿﺶ از ﺗﺤﻤّﻠﻪ‪ .‬ﺧﻮاﻫﺶ ﻣﯽﮐﻨﻢ ﺑﻪ ﺗﺨﺘﺘﻮن ﺑﺮﮔﺮدﯾﺪ‪ .‬ﺧﻮدم ﻣﯿﺘﻮﻧﻢ ﺑﻪ ﺗﻨﻬـﺎﯾﯽ از ﺣـﺮم‬
‫ﻗﺪﺳﯽ ﺷﻤﺎ ﺑﻬﺮهﻣﻨﺪ ﺑﺸﻢ و ﺑﻌﺪ از اﯾﻦﺟﺎ ﺑﺮم‪«.‬‬

‫‪-84-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﺳﺎﻧﺪرﯾﻦ ﻣﻌﺬّب ﻣﯽﻧﻤﻮد‪» .‬ﻣﻄﻤﺌﯿﻨﺪ اﺣﺴﺎس ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﻧﻤﯽﮐﻨﯿﺪ؟«‬

‫»اﺑﺪاً‪ .‬ﻋﺒﺎدت ﻟﺬﺗﯽ ﺷﺨﺼﯿﻪ‪«.‬‬
‫»ﻫﺮ ﻃﻮر ﻣﯿﻞ ﺷﻤﺎﺳﺖ‪«.‬‬
‫ﺳﯿﻼس دﺳﺘﺶ را ﺑﺮداﺷﺖ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺧﻮب ﺑﺨﻮاﺑﯿﺪ ﺧﻮاﻫﺮ‪ .‬رﺣﻤﺖ ﺧﺪا ﻫﻤﺮاه ﺷﻤﺎ‪«.‬‬
‫»ﻫﻤﯿﻦ ﻃﻮر ﻫﻢ ﺷﻤﺎ‪«.‬‬
‫ﺳﺎﻧﺪرﯾﻦ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭘﻠﻪﻫﺎ ﻣﯽرﻓﺖ ﺳﯿﻼس ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻟﻄﻔﺎً ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺸﯿﺪ ﮐﻪ در ﭘﺸﺖ ﺳﺮﺗﻮن ﺑﺴﺘﻪ ﺑﺸﻪ‪«.‬‬
‫»ﺣﺘﻤﺎً‪«.‬‬
‫ﻧﮕﺎﻫﺶ ﮐﺮد ﺗﺎ ﺑﺎﻻی ﭘﻠﻪﻫﺎ از دﯾﺪ ﻣﺤﻮ ﺷﺪ‪ .‬ﺳﭙﺲ ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﮐﻨﺎر اوﻟﯿﻦ ﻧﯿﻤﮑﺖ زاﻧﻮ زد‪ .‬ﭘﺎﺑﻨﺪ ﺧﺎردار در ﭘﺎﯾﺶ ﻓﺮو رﻓﺖ‪.‬‬
‫ﺧﺪای ﻋﺰﯾﺰ‪ ،‬ﮐﺮدهی اﻣﺮوزم را ﺑﻪ ﺗﻮ ﭘﯿﺸﮑﺶ ﻣﯽﮐﻨﻢ‪...‬‬

‫ﺧﻮاﻫﺮ ﺳﺎﻧﺪرﯾﻦ در ﺗﺎرﯾﮑﯽِ ﺟﺎﯾﮕﺎهِ ﮐُﺮ‪ ،‬ﺑﺎﻻی ﻣﺤﺮاب ﺑﻪ ﮐﻤﯿﻦ ﻧﺸﺴﺖ و در ﺳﮑﻮت از ﺧﻼل ﻧﺮدهﻫﺎ ﺑﻪ راﻫﺐ رداﭘﻮش ﺧﯿﺮه ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ‬
‫ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ زاﻧﻮ زده ﺑﻮد‪ .‬وﺣﺸﺘﯽ ﮐﻪ ﻧﺎﮔﻬﺎن در وﺟﻮدش دوﯾﺪه ﺑﻮد ﺧـﺎﻣﻮش ﻣﺎﻧـﺪن را دﺷـﻮار ﻣـﯽﮐـﺮد‪ .‬ﯾـﮏ آن اﻧﺪﯾـﺸﯿﺪ ﮐـﻪ ﻣﺒـﺎدا اﯾـﻦ‬
‫ﺑﺎزدﯾﺪﮐﻨﻨﺪهی ﻣﺮﻣﻮز ﻫﻤﺎن دﺷﻤﻨﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ در ﻣﻮردش ﻫﺸﺪار داده ﺑﻮدﻧﺪ و اﻣﺸﺐ ﻣﯽﺑﺎﯾﺴﺖ دﺳﺘﻮرﻫﺎﯾﯽ را اﺟﺮا ﻣﯽﮐﺮد ﮐﻪ ﻫﻤـﻪی اﯾـﻦ‬
‫ﺳﺎلﻫﺎ ﭘﻨﻬﺎن داﺷﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺖ در ﺗﺎرﯾﮑﯽ ﺑﻤﺎﻧﺪ و ﺗﮏﺗﮏ ﺣﺮﮐﺎت او را دﻧﺒﺎل ﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫‪-85-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﺑﯿﺴﺘﻢ‬

‫ﻟﻨﮕﺪان و ﺳﻮﻓﯽ ﺑﯽ ﺳﺮ و ﺻﺪا از ﺗﺎرﯾﮑﯽ ﺑﯿﺮون آﻣﺪﻧﺪ و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ راﻫﺮوی ﺧﺎﻟﯽ ﮔﺮاﻧﺪ ﮔﺎﻟﺮی و ﭘﻠّﮑﺎن ﺧﺮوج اﺿﻄﺮاری ﺑﻪ راه اﻓﺘﺎدﻧﺪ‪.‬‬

‫ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ ﻣﯽرﻓﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻟﻨﮕﺪان اﺣﺴﺎس ﻣﯽﮐﺮد در ﺗﺎرﯾﮑﯽ در ﺣﺎل ﺣﻞ ﻣﻌﻤﺎ اﺳﺖ‪ .‬ﺗﺎزهﺗﺮﯾﻦ ﻧﻤﻮد اﯾـﻦ راز ﻧﮕـﺮانﮐﻨﻨـﺪهﺗـﺮﯾﻨﺶ ﺑـﻮد‪:‬‬
‫ﻓﺮﻣﺎﻧﺪهی ﭘﻠﯿﺲ ﻗﻀﺎﯾﯽ ﻣﯿﺨﻮاد ﺑﺮای ﻣﻦ ﭘﺮوﻧﺪهی ﻗﺘﻞ درﺳﺖ ﮐﻨﻪ‪.‬‬
‫زﻣﺰﻣﻪ ﮐﺮد‪» :‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺷﻤﺎ ﻣﻤﮑﻨﻪ ﻓﺎش اون ﭘﯿﻐﺎمِ روی زﻣﯿﻦ رو ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻪ؟«‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺣﺘﯽ ﺳﺮش را ﺑﺮﻧﮕﺮداﻧﺪ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻏﯿﺮﻣﻤﮑﻨﻪ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﭼﻨﺪان ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻧﺒﻮد‪» .‬ﺧﯿﻠﯽ ﻣﺸﺘﺎق ﺑﻮد ﺗﺎ ﻣﻦ رو ﻣﺠﺮم ﺟﻠﻮه ﺑﺪه‪ .‬ﺷﺎﯾﺪ ﮔﻤﺎن ﮐﺮده ﻧﻮﺷـﺘﻦ اﺳـﻢ ﻣـﻦ روی زﻣـﯿﻦ ﻣﯿﺘﻮﻧـﻪ ﺑـﻪ‬
‫ﭘﺮوﻧﺪهاش ﮐﻤﮏ ﮐﻨﻪ‪«.‬‬

‫»دﻧﺒﺎﻟﻪی ﻓﯿﺒﻮﻧﺎﭼﯽ؟ ‪P.S.‬؟ داوﯾﻨﭽﯽ و ﻧﻤﺎدﮔﺮاﯾﯽﻫﺎی رﺑﻪاﻟﻨﻮع؟ ﺑﺎﯾﺪ ﮐﺎر ﭘﺪرﺑﺰرﮔﻢ ﺑﺎﺷﻪ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺣﻖ ﺑﺎ اوﺳﺖ‪ .‬ﻧﻤﺎدﮔﺮاﯾﯽ ﺳﺮﻧﺦﻫﺎ ﺑﺎ ﻫﻢ ﮐﺎﻣﻼً ﺳﺎزﮔﺎر ﺑﻮد—ﺳﺘﺎرهی ﭘﻨﺞﭘﺮ‪ ،‬ﻣﺮد وﯾﺘﺮووﯾﻦ‪ ،‬داوﯾﻨﭽﯽ‪ ،‬رﺑـﻪاﻟﻨـﻮع‪،‬‬
‫ﺣﺘﯽ دﻧﺒﺎﻟﻪی ﻓﯿﺒﻮﻧﺎﭼﯽ‪ .‬ﺷﻤﺎﯾﻞﺷﻨﺎسﻫﺎ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪی ﻣﻨﺴﺠﻢ ﻧﻤﺎدﯾﻦ‪ .‬ﻫﻤﮕﯽ آنﻫﺎ ﺑﺎ ﮔﺮﻫﯽ ﮐﻮر و ﻧﺎﮔﺸﻮدﻧﯽ ﺑـﻪ ﻫـﻢ ﭘﯿﻮﻧـﺪ‬
‫ﺧﻮرده ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ اﺿﺎﻓﻪ ﮐﺮد‪» :‬و ﺗﻠﻔﻦ اﻣﺮوز ﻋﺼﺮش ﺑﻪ ﻣﻦ‪ .‬ﮔﻔﺖ ﺑﺎﯾﺪ ﭼﯿﺰی رو ﺑﻬﻢ ﺑﮕﻪ‪ .‬ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ ﭘﯿﺎﻣﺶ از ﻟﻮور آﺧـﺮﯾﻦ ﺗﻼﺷـﺶ ﺑـﺮای ﮔﻔـﺘﻦ‬
‫ﻣﺴﺄﻟﻪی ﻣﻬﻤﯽ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﻮده‪ .‬ﻣﺴﺄﻟﻪای ﮐﻪ ﺗﺼﻮر ﮐﺮده ﺷﻤﺎ ﻣﯿﺘﻮﻧﯿﺪ در ﻓﻬﻤﺶ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮐﻤﮏ ﮐﻨﯿﺪ‪«.‬‬

‫‪-86-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻟﻨﮕﺪان اﺧﻢ ﮐﺮد ! ‪ O, Draconian devil ! Oh, lame saint‬آرزو داﺷﺖ ﻣﻌﻨﺎی ﭘﯿﺎم را درک ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬ﻫـﻢ ﺑـﺮای ﺳـﻮﻓﯽ‬
‫ﺧﻮب ﺑﻮد و ﻫﻢ ﺑﺮای ﺧﻮدش‪ .‬اوﺿﺎع از زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺮای اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر رﻣﺰ را دﯾﺪ ﺑﻪ ﻣﺮاﺗﺐ ﺑﺪﺗﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﭘﺮش دروﻏﯿﻨﺶ از ﭘﻨﺠـﺮهی دﺳﺘـﺸﻮﯾﯽ‬
‫وﺟﻬﻪاش را ﻧﺰد ﻓﺎش ﺑﻬﺒﻮد ﻧﻤﯽﺑﺨﺸﯿﺪ‪ .‬ﺷﮏ داﺷﺖ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪهی ﭘﻠﯿﺲ ﻓﺮاﻧﺴﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺗﻌﻘﯿﺐ و ﺑﺎزداﺷﺖ ﻗﺎﻟﺐ ﺻـﺎﺑﻮن را ﺻـﺮﻓﺎً ﺷـﻮﺧﯽ ﺗﻠﻘـﯽ‬
‫ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺧﺮوﺟﯽ اونﻗﺪرﻫﺎ دور ﻧﯿﺴﺖ‪«.‬‬
‫»ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺷﻤﺎ اﻋﺪاد ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪه در رﻣﺰ ﺑﻪ ﻧﺤﻮی ﺑﻪ ﺣﻞ ﺑﻘﯿﻪاش ﮐﻤﮏ ﻣﯿﮑﻨﻪ؟«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان زﻣﺎﻧﯽ روی دﺳﺖﻧﻮﺷﺘﻪﻫﺎی ﺑِﯿﮑِﻦ‪ 1‬ﮐﺎر ﮐﺮده ﺑﻮد ﮐﻪ ﺷﺎﻣﻞ ﮐﺘﯿﺒﻪای ﻣﯽﺷﺪ ﮐﻪ در آن ﭼﻨﺪ ﺧﻂ رﻣﺰ ﺳﺮﻧﺦ ﺣـﻞ ﺑﻘﯿـﻪی ﻧﻮﺷـﺘﻪ‬
‫ﺑﻮد‪.‬‬
‫»ﺗﻤﺎم ﺷﺐ راﺟﻊ ﺑﻪ اﻋﺪاد ﻓﮑﺮ ﮐﺮدم‪ .‬ﺟﻤﻊ ﺑﺴﺘﻦ‪ ،‬ﺗﻘﺴﯿﻢ‪ ،‬ﺣﺎﺻﻞ ﺿﺮب‪ .‬ﻫﯿﭽﯽ ﭘﯿﺪا ﻧﮑﺮدم‪ .‬از ﻧﻈـﺮ رﯾﺎﺿـﯽ اوﻧﻬـﺎ رو ﺗـﺼﺎدﻓﯽ ﭼﯿـﺪه‪.‬‬
‫ﺧﺰﻋﺒﻼت رﻣﺰﺷﻨﺎﺳﯽ‪«.‬‬
‫»و ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺎل ﻫﻤﻪ اوﻧﻬﺎ ﻋﻀﻮ دﻧﺒﺎﻟﻪی ﻓﯿﺒﻮﻧﺎﭼﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﻪ اﺗﻔﺎﻗﯽ ﺑﺎﺷﻪ‪«.‬‬
‫»اﺗﻔﺎﻗﯽ ﻧﯿﺴﺖ‪ .‬اﺳﺘﻔﺎده از اﻋﺪاد ﻓﯿﺒﻮﻧﺎﭼﯽ روش ﭘﺪرﺑﺰرﮔﻢ ﺑﺮای ﺟﻠﺐ ﺗﻮﺟﻪ ﻣﻦ ﺑﻮده—ﻣﺜﻞ ﻧﻮﺷـﺘﻦ ﭘﯿﻐـﺎم ﺑـﻪ اﻧﮕﻠﯿـﺴﯽ‪ ،‬ﯾـﺎ درآوردن‬
‫ﺧﻮدش ﺑﻪ ﺷﮑﻞ اﺛﺮ ﻫﻨﺮی ﻣﻮرد ﻋﻼﻗﻪی ﻣﻦ‪ ،‬ﯾﺎ ﮐﺸﯿﺪن ﯾﻪ ﺳﺘﺎرهی ﭘﻨﺞﭘﺮ روی ﺧﻮدش‪ .‬ﻫﻤﻪی اﯾﻦﻫﺎ ﺑﺮای ﺟﻠﺐ ﺗﻮﺟﻪ ﻣﻦ ﺑﻮده‪«.‬‬
‫»ﺳﺘﺎرهی ﭘﻨﺞﭘﺮ ﺑﺮای ﺷﻤﺎ ﻣﻌﻨﺎﯾﯽ داره؟«‬
‫‪2‬‬
‫»ﺑﻠﻪ‪ .‬ﻓﺮﺻﺖ ﻧﺸﺪ ﺑﺮاﺗﻮن ﺑﮕﻢ‪ .‬زﻣﺎن ﺑﭽﮕﯽ ﺳﺘﺎرهی ﭘﻨﺞﭘﺮ ﻧﻤﺎد ﺧﺎﺻﯽ ﺑﯿﻦ ﻣﻦ و ﭘﺪرﺑﺰرﮔﻢ ﺑﻮد‪ .‬ﻋﺎدت داﺷﺘﯿﻢ ﺑﺮای ﺳـﺮﮔﺮﻣﯽ ﺗـﺎروت‬
‫ﺑﺎزی ﮐﻨﯿﻢ‪ .‬ﻧﺸﺎﻧﻪی ﻣﻦ ﻫﻤﯿﺸﻪ از ﺧﺎل ﺳﺘﺎرهی ﭘﻨﺞﭘﺮ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ دﺳﺖ ﻣﻦ رو از ﻗﺒﻞ ﻣﯽﭼﯿﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺳﺘﺎرهی ﭘﻨﺞﭘﺮ ﺷﻮﺧﯽ ﺑﯿﻦ ﻣﺎ ﺷﺪه ﺑﻮد‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﻪ ﺧﻮد ﻟﺮزﯾﺪ‪ .‬اوﻧﻬﺎ ﻓﺎل ﺗﺎروت ﻣﯽﮔﺮﻓﺘﻨﺪ؟ اﯾﻦ ﺑﺎزی اﯾﺘﺎﻟﯿﺎﯾﯽ از ﻗﺮون وﺳﻄﯽ ﭼﻨﺎن ﻣﻤﻠﻮ از ﻧﻤﺎدﭘﺮدازیﻫﺎی راﻓـﻀﺎﻧﻪ و ﭘﻨﻬـﺎﻧﯽ‬
‫ﺑﻮد ﮐﻪ ﻟﻨﮕﺪان در دﺳﺖﻧﻮﯾﺲ ﮐﺘﺎب ﺟﺪﯾﺪش ﯾﮏ ﻓﺼﻞ ﺗﻤﺎم را ﺑﻪ آن اﺧﺘﺼﺎص داده ﺑﻮد‪ .‬ﺑﯿﺴﺖ و دو ﮐﺎرت ﺗﺎروت ﻧﺎمﻫﺎﯾﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﭘﺎپ زن و‬
‫اﻣﭙﺮاﺗﺮﯾﺲ و ﺳﺘﺎره داﺷﺖ‪ .‬در اﺻﻞ‪ ،‬ﺗﺎروت را ﺑﺮای اﻧﺘﻘﺎل اﻧﺪﯾﺸﻪﻫـﺎ و ﻣﮑـﺎﺗﺒﯽ اﺑـﺪاع ﮐﺮدﻧـﺪ ﮐـﻪ ﮐﻠﯿـﺴﺎ ﻣﻤﻨـﻮعﺷـﺎن ﮐـﺮده ﺑـﻮد‪ .‬اﻣـﺮوزه‪،‬‬
‫ﺧﺼﻮﺻﯿﺎت اﺳﺘﻌﺎری و رﻣﺰآﻟﻮد ﺗﺎروت را ﻓﺎﻟﮕﯿﺮﻫﺎ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺧﺎلِ ﻧﺸﺎﻧﻪیِ ﺗﺎروت ﺑﺮای اﻟﻮﻫﯿﺖِ ﻣﺎدﯾﻨﻪ ﺳﺘﺎرهی ﭘﻨﺞﭘﺮ ﺑﻮد‪ .‬ﻟﻨﮕﺪان اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ ﮐﻪ اﮔﺮ ﺳﻮﻧﯿﺮ در دﺳﺘﻪی ورق ﻧﻮهاش ﺑﺮای ﺗﻔـﺮﯾﺢ دﺳـﺖ‬
‫ﻣﯽﺑﺮده‪ ،‬ﺳﺘﺎرهی ﭘﻨﺞﭘﺮ اﻧﺘﺨﺎب ﻣﻨﺎﺳﺒﯽ ﺑﺮای اﯾﻦ ﺷﻮﺧﯽ ﺑﻮده اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﭘﻠﮑﺎن ﺧﺮوج اﺿﻄﺮاری رﺳﯿﺪﻧﺪ‪ .‬ﺳﻮﻓﯽ ﺑﺎ دﻗﺖ در را ﻫﻞ داد ﺗﺎ ﺑﺎز ﺷﻮد‪ .‬ﻫﯿﭻ آژﯾﺮ ﺧﻄﺮی ﺑﻪ ﺻﺪا ﻧﯿﺎﻣﺪ‪ .‬ﻓﻘﻂ درﻫﺎی ﺧﺮوﺟﯽ دزدﮔﯿﺮ‬
‫داﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﺳﻮﻓﯽ ﻟﻨﮕﺪان را از ﻣﯿﺎن ﭘﻠّﮑﺎﻧﯽ ﭘﺮ ﭘﯿﭻ و ﺧﻢ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻣﯽﺑﺮد‪ .‬ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﺮ ﺳﺮﻋﺖ ﺧﻮد ﻣﯽاﻓﺰودﻧﺪ‪.‬‬

‫‪ 1‬اﺣﺘﻤﺎﻻً ﻣﺮاد ﻧﻮﯾﺴﻨﺪه اﺷﺎره ﺑﻪ ﻓﺮاﻧﺴﯿﺲ ﺑﯿﮑﻦ ﺳﯿﺎﺳﺘﻤﺪار و ﻓﯿﻠﺴﻮف ﻣﺸﻬﻮر اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪ :Tarot Cards 2‬ﻧﺎم دﺳﺘﻪای از ورقﻫﺎی ﺑﺎزی ﮐﻪ در اﺻﻞ ﺑﺮای ﭘﯿﺶﮔﻮﯾﯽ ﺑﻪ ﮐﺎر ﻣﯽرود‪ .‬ﺧﺎﺳﺘﮕﺎه ﺗﺎروت ﻣﻌﻠﻮم ﻧﯿﺴﺖ‪ .‬ﯾﺤﺘﻤﻞ ﮐﻮﻟﯿﺎن اروﭘﺎ در اواﯾﻞ ﻗﺮن‬
‫‪ 14‬ﻣﯿﻼدی آن را ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬ﺗﺎروت ﻫﻨﻮز در اروﭘﺎی ﻣﺮﮐﺰی ﺑﺎزی ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬ﯾﮏ دﺳﺖ ﮐﺎﻣﻞ ﺗﺎروت ﺷﺎﻣﻞ ‪ 78‬ورق اﺳﺖ‪ :‬آرﮐﺎﻧﺎی ﮐﻮﭼﮏ )‪ 56‬ورق ﺧﺎل( و آرﮐﺎﻧﺎی‬
‫ﺑﺰرگ )‪ 25‬ورق ﺗﺼﻮﯾﺮی(‪ .‬آرﮐﺎﻧﺎی ﮐﻮﭼﮏ ﮐﻪ ﺷﺒﯿﻪ ﺑﻪ دﺳﺘﻪای ورق اﻣﺮوزی اﺳﺖ‪ ،‬ﺷﺎﻣﻞ ﺧﺎلﻫﺎی ﮔﺮز )ﺧﺎج(‪ ،‬ﺳﺎﻏﺮ )دل(‪ ،‬ﺷﻤﺸﯿﺮ )ﭘﯿﮏ(‪ ،‬ﺳﺘﺎرهی ﭘﻨﺞﭘﺮ )ﺧﺸﺖ(‬
‫ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻫﺮ ﺧﺎل دارای ‪ 14‬ورق اﺳﺖ‪ :‬ﭼﻬﺎر ورق ﺻﻮرت )ﺷﺎه‪ ،‬ﺑﯽﺑﯽ‪ ،‬ﺳﺮﺑﺎز‪ ،‬اﺷﺮافزاده( ﺑﻪﻋﻼوهی ورقﻫﺎﯾﯽ ﺷﻤﺎرهدار از ﺗﮏ ﺗﺎ ده‪ .‬آرﮐﺎﻧﺎی ﺑﺰرگ ﺷﺎﻣﻞ ﯾﮏ دﻟﻘﮏ‬
‫)ﯾﺎ دﯾﻮاﻧﻪ( و ورقﻫﺎی ﺗﺼﻮﯾﺮی اﺳﺖ ﮐﻪ از ‪ 1‬ﺗﺎ ‪ 21‬ﺷﻤﺎره دارﻧﺪ‪.‬‬

‫‪-87-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ ﭘﺸﺖ او ﻣﯽرﻓﺖ‪» .‬وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺘﻮن از ﺳﺘﺎرهی ﭘﻨﺞﭘﺮ ﻣﯽﮔﻔﺖ ﺑﻪ ﭘﺮﺳﺘﺶ اﻟﻬﻪ ﯾﺎ ﻫﯿﭻ ﻧﺸﻮﻧﻪی ﺑﯿﺰاری از ﮐﻠﯿﺴﺎی‬
‫ﮐﺎﺗﻮﻟﯿﮏ اﺷﺎره ﻧﮑﺮد؟«‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺳﺮش را ﺗﮑﺎن داد‪» .‬ﻣﻦ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﻪ رﯾﺎﺿﯿﺎت ﻣﺴﺄﻟﻪ ﻋﻼﻗﻪ داﺷﺘﻢ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﺴﺒﺖ اﻟﻬﯽ‪ ،1‬ﻓﯽ‪ ،2‬دﻧﺒﺎﻟﻪی ﻓﯿﺒﻮﻧﺎﭼﯽ‪ ،‬و از اﯾﻦ ﺟﻮر ﭼﯿﺰﻫﺎ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺗﻌﺠﺐ ﮐﺮده ﺑﻮد‪» :‬ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺘﻮن ﻓﯽ رو ﺑﻬﺘﻮن ﯾﺎد داد؟«‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺑﺎ دﺳﺖﭘﺎﭼﮕﯽ ﮔﻔﺖ‪» :‬اﻟﺒﺘﻪ‪ .‬ﻧﺴﺒﺖ اﻟﻬﯽ‪ .‬راﺳﺘﺶ ﻋﺎدت داﺷﺖ ﺑﻪ ﺷﻮﺧﯽ ﺑﮕﻪ ﻣﻦ ﻧﯿﻤﻪاﻟﻬﯽام‪ ...‬ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺣﺮوف اﺳﻤﻢ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﯾﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﻓﮑﺮ ﮐﺮد و ﺑﻌﺪ ﻧﺎﻟﻪای ﮐﺮد و اﯾﻦ ﭼﻨﯿﻦ اﻋﻼم ﮐﺮد ﻣﻨﻈﻮرش را ﻓﻬﻤﯿﺪه اﺳﺖ‪.‬‬
‫س‪ -‬و‪ -‬ﻓﯽ‪.‬‬
‫ﭘﺎﯾﯿﻦ ﮐﻪ ﻣﯽرﻓﺘﻨﺪ‪ ،‬ذﻫﻦ ﻟﻨﮕﺪان دوﺑﺎره ﺑﻪ ﻓﯽ ﻣﺸﻐﻮل ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺗﺎزه ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﻧﺸﺎﻧﻪﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺳﻮﻧﯿﺮ ﺑﻪ ﺟﺎ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﺴﯿﺎر ﻣﻨﺴﺠﻢﺗـﺮ از‬
‫آﻧﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ اﺑﺘﺪا ﺗﺼﻮر ﻣﯽﮐﺮد‪.‬‬
‫داوﯾﻨﭽﯽ‪ ...‬دﻧﺒﺎﻟﻪی ﻓﯿﺒﻮﻧﺎﭼﯽ‪ ...‬ﺳﺘﺎرهی ﭘﻨﺞﭘﺮ‪.‬‬
‫ﻫﻤﻪی اﯾﻦﻫﺎ ﺑﻪ ﺷﮑﻠﯽ ﺑﺎورﻧﮑﺮدﻧﯽ و ﺑﺎ ﻣﻔﻬﻮﻣﯽ واﺣﺪ ﭼﻨﺎن ﺑﺎ ﺗﺎرﯾﺦ ﻫﻨﺮ ﭘﯿﻮﻧﺪ ﺧﻮرده ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﻟﻨﮕﺪان ﭼﻨﺪﯾﻦ ﺟﻠﺴﻪ ﮐﻼس را ﺻـﺮف‬
‫آنﻫﺎ ﻣﯽﮐﺮد‪.‬‬

‫ﻓﯽ‪.‬‬
‫ﻧﺎﮔﺎه ﺣﺲ ﮐﺮد ﺑﻪ ﻫﺎروارد ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ و در ﮐﻼس »ﻧﻤﺎدﭘﺮدازی در ﻫﻨﺮ« اﯾﺴﺘﺎده اﺳﺖ و اﻋﺪاد ﻣﻮرد ﻋﻼﻗﻪاش را روی ﺗﺨﺘﻪ ﻣﯽﻧﻮﯾﺴﺪ‪.‬‬
‫‪1/618‬‬
‫ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺗﺎ ﺧﯿﻞ ﺷﺎﮔﺮدان ﻣﺸﺘﺎق را ﺑﺒﯿﻨﺪ‪» .‬ﮐﯽ ﻣﯿﺘﻮﻧﻪ ﺑﮕﻪ اﯾﻦ ﻋﺪد ﭼﯿﻪ؟«‬
‫ﯾﮏ داﻧﺸﺠﻮی ﺑﻠﻨﺪﻗﺪ رﯾﺎﺿﯽ از اﻧﺘﻬﺎی ﮐﻼس دﺳﺘﺶ را ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻋﺪد ﻓﯽ‪«.‬‬
‫و آن را ﻓﯿﯽ ﺗﻠﻔﻆ ﮐﺮد‪.‬‬
‫»آﻓﺮﯾﻦ اﺳﺘَﺘﻨِﺮ‪ .‬ﻣﯿﺨﻮام ﻫﻤﮕﯽ ﺑﺎ ﻓﯽ آﺷﻨﺎ ﺑﺸﯿﺪ‪«.‬‬
‫اﺳﺘﺘﻨﺮ ﺑﺎ ﺧﻨﺪه اﺿﺎﻓﻪ ﮐﺮد‪» :‬ﺑﺎ ﻋﺪد ﭘﯽ اﺷﺘﺒﺎه ﻧﺸﻪ‪ .‬ﻣﺎ رﯾﺎﺿﯽدانﻫﺎ ﻣﯿﮕﯿﻢ‪ :‬ﻓﯽ ﻓﻘﻂ دو ﺗﺎ ﻧﻘﻄﻪ از ﭘﯽ راﺣﺖﺗﺮه!«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺧﻨﺪﯾﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻧﻤﯽآﻣﺪ ﮐﺲ دﯾﮕﺮی ﻣﻌﻨﺎی آن ﺷﻮﺧﯽ را ﻓﻬﻤﯿﺪه ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫اﺳﺘﺘﻨﺮ ﺳﺎﮐﺖ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان اداﻣﻪ داد‪» :‬اﯾﻦ ﻋﺪد‪ ،‬ﻓﯽ ﯾﮏ‪-‬ﻣﻤﯿﺰ‪-‬ﺷﺸﺼﺪ و ﻫﯿﺠﺪه در ﻫﻨﺮ ﻋﺪد ﺑﺴﯿﺎر ﻣﻬﻤﯿﻪ‪ .‬ﮐﯽ ﻣﯿﺘﻮﻧﻪ ﺑﮕﻪ ﭼﺮا؟«‬
‫اﺳﺘﺘﻨﺮ ﮐﻪ ﻗﺼﺪ ﺟﺒﺮان داﺷﺖ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﭼﻮن ﺧﯿﻠﯽ ﻗﺸﻨﮕﻪ؟«‬
‫ﻫﻤﻪ ﺧﻨﺪﯾﺪﻧﺪ‪.‬‬

‫‪Divine Proportion 1‬‬

‫‪ :phi 2‬ﺑﯿﺴﺖ و ﯾﮑﻤﯿﻦ ﺣﺮف اﻟﻔﺒﺎی ﯾﻮﻧﺎﻧﯽ‬

‫‪-88-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫»در واﻗﻊ اﺳﺘﺘﻨﺮ دوﺑﺎره درﺳﺖ ﻣﯿﮕﻪ‪ .‬ﻓﯽ ﻋﻤﻮﻣﺎً زﯾﺒﺎﺗﺮﯾﻦ ﻋﺪد ﺟﻬﺎن ﺗﻠﻘﯽ ﻣﯿﺸﻪ‪«.‬‬
‫ﺧﻨﺪهﻫﺎ ﻧﺎﮔﻬﺎن ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺷﺪ‪ .‬اﺳﺘﺘﻨﺮ ﻧﮕﺎﻫﯽ از ﺳﺮ ﻏﺮور و ﻓﺨﺮﻓﺮوﺷﯽ ﺑﻪ ﺑﻘﯿﻪ اﻧﺪاﺧﺖ‪.‬‬

‫ﻟﻨﮕﺪان ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ دﺳﺘﮕﺎه اﺳﻼﯾﺪش را روﺷﻦ ﻣﯽﮐﺮد ﺗﻮﺿﯿﺢ داد ﮐﻪ ﻋﺪد ﻓﯽ از دﻧﺒﺎﻟﻪی ﻓﯿﺒﻮﻧﺎﭼﯽ ﻣﺸﺘﻖ ﺷﺪه—ﺗﺼﺎﻋﺪ ﻣـﺸﻬﻮری‬
‫ﮐﻪ ﺷﻬﺮﺗﺶ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﺑﺮاﺑﺮی ﻫﺮ ﺟﻤﻠﻪ ﺑﺎ ﻣﺠﻤﻮع دو ﺟﻤﻠﻪ ﭘﯿﺸﯿﻦ ﻧﺒﻮد؛ ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻪ دﻟﯿﻞ اﯾﻦ ﮐﻪ ﺧـﺎرج ﻗـﺴﻤﺖ ﻫـﺮ دو ﺟﻤﻠـﻪی ﮐﻨـﺎر ﻫـﻢ‬
‫ﺧﺎﺻﯿﺖ ﺣﯿﺮتاﻧﮕﯿﺰ ﻧﺰدﯾﮑﯽ ﺑﻪ ﻋﺪد ‪ 1/618‬را دارد—ﻋﺪد ﻓﯽ!‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺗﻮﺿﯿﺢ داد ﻋﻠﯽرﻏﻢ اﯾﻦ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﺪ ﻓﯽ از رﯾﺎﺿﯿﺎت ﻣﻨﺸﺄ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ وﺟﻪ ﺷﮕﻔﺖاﻧﮕﯿﺰ ﻓﯽ‪ ،‬ﻧﻘﺶ آن ﺑﻪ ﻋﻨـﻮان ﺧـﺸﺖِ‬
‫اولِ ﻃﺒﯿﻌﺖ اﺳﺖ‪ .‬ﮔﯿﺎﻫﺎن‪ ،‬ﺣﯿﻮاﻧﺎت‪ ،‬ﺣﺘﯽ اﻧﺴﺎنﻫﺎ ﻫﻤﮕﯽ ﺑﺎ دﻗﺘﯽ ﺑﺴﯿﺎر ﺑﺎﻻ وﺟﻮﻫﯽ از ﺿﺮاﯾﺐ ﻓﯽ ﺑﻪ ‪ 1‬ﻫﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻧﺴﺒﺖ ﻓﯽ در ﻫﻤﻪ ﺟﺎی ﻃﺒﯿﻌﺖ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﯿﺨﻮره‪ «.‬ﭼﺮاغﻫﺎ را ﺧﺎﻣﻮش ﮐﺮد و اداﻣـﻪ داد‪» :‬ﺑـﻪ وﺿـﻮح ﭘـﺎ رو از داﯾـﺮهی‬
‫ﺗﺼﺎدف ﻓﺮاﺗﺮ ﻣﯿﮕﺬاره و ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ دﻟﯿﻞ ﻗُﺪﻣﺎ ﮔﻤﺎن ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ ﻓﯽ رو ﺑﺎﯾﺪ ﺧﺎﻟﻖ ﻫﺴﺘﯽ ﻣﻘﺪر ﮐﺮده ﺑﺎﺷـﻪ‪ .‬داﻧـﺸﻤﻨﺪان اوﻟﯿـﻪ ‪ 1/618‬رو ﻧـﺴﺒﺖ‬
‫اﻟﻬﯽ ﻋﻨﻮان ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‪«.‬‬
‫زن ﺟﻮاﻧﯽ در ردﯾﻒ ﺟﻠﻮ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺻﺒﺮ ﮐﻨﯿﺪ‪ .‬ﻣﻦ زﯾﺴﺖﺷﻨﺎﺳﯽ ﻣﯿﺨﻮﻧﻢ‪ ،‬وﻟﯽ ﻫﯿﭻوﻗﺖ ﭼﯿﺰی از ﻧﺴﺒﺖ اﻟﻬﯽ ﺗﻮی ﻃﺒﯿﻌﺖ ﻧﺸﻨﯿﺪم‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺧﻨﺪﯾﺪ‪» :‬ﻧﺸﻨﯿﺪی؟ ﺣﺘﯽ ﭼﯿﺰی راﺟﻊ ﺑﻪ راﺑﻄﻪی ﺗﻌﺪاد زﻧﺒﻮرﻫﺎی ﻋﺴﻞ ﻣﺬﮐﺮ و ﻣﺆﻧﺚ در ﺟﺎﻣﻌﻪﺷﻮن ﻧﺨﻮﻧﺪی؟«‬
‫»ﻣﺴﻠّﻤﻪ ﮐﻪ ﺧﻮﻧﺪم‪ .‬ﺗﻌﺪاد زﻧﺒﻮرﻫﺎی ﻣﺎده ﺑﯿﺸﺘﺮ از ﻧﺮﻫﺎﺳﺖ‪«.‬‬
‫»درﺳﺘﻪ‪ .‬و ﻣﯿﺪوﻧﺴﺘﯽ اﮔﺮ ﺗﻌﺪاد زﻧﺒﻮرﻫﺎی ﻣﺎده رو ﺑﻪ ﻧﺮ ﺗﻘﺴﯿﻢ ﮐﻨﯿﺪ‪ ،‬در ﻫﺮ ﮐﻨﺪوﯾﯽ در ﻫـﺮ ﮔﻮﺷـﻪی دﻧﯿـﺎ ﯾـﻪ ﻋـﺪد ﺛﺎﺑـﺖ ﺑـﻪ دﺳـﺖ‬
‫ﻣﯽآرﯾﺪ؟«‬
‫»واﻗﻌﺎً اﯾﻦ ﻃﻮره؟«‬
‫»ﺑﻠﻪ‪ .‬ﻓﯽ‪«.‬‬
‫دﺧﺘﺮ ﺑﻪ او ﺧﯿﺮه ﺷﺪ ﺑﻮد‪» :‬ﻏﯿﺮﻣﻤﮑﻨﻪ!«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻧﻪ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﻤﮑﻨﻪ!« و ﻟﺒﺨﻨﺪزﻧﺎن اﺳﻼﯾﺪ ﺻﺪف ﻣﺎرﭘﯿﭻ ﺣﻠﺰوﻧﯿﯽ را روی ﭘﺮده اﻧﺪاﺧﺖ و اداﻣﻪ داد‪» :‬اﯾﻦ رو ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﯽ؟«‬
‫»ﻧﺎﺗﯿﻠﻮس‪ .1‬ﯾﻪ ﻧﺮمﺗﻦ از دﺳﺘﻪی ﺳﺮﭘﺎﯾﺎن‪ 2‬ﮐﻪ ﻫﻮا رو داﺧﻞ ﺻﺪف ﺧﻮدش ﻣﯿﮑﺸﻪ ﺗﺎ ﺷﻨﺎورﯾﺶ رو ﺗﻨﻈﯿﻢ ﮐﻨﻪ‪«.‬‬
‫»درﺳﺘﻪ‪ .‬ﻣﯿﺘﻮﻧﯿﺪ ﺣﺪس ﺑﺰﻧﯿﺪ ﻧﺴﺒﺖ ﻗﻄﺮ ﻫﺮ ﻣﺎرﭘﯿﭻ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺑﻌﺪی ﭼﻘﺪره؟«‬
‫ﻧﮕﺎه ﺧﯿﺮهی دﺧﺘﺮ ﺑﻪ ﻗﻮسﻫﺎی ﻫﻢﻣﺮﮐﺰِ ﺻﺪفِ ﻧﺎﺗﯿﻠﻮس ﻧﺎﻣﻄﻤﺌﻦ ﻣﯽﻧﻤﻮد‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺗﺄﯾﯿﺪ ﮐﺮد‪» :‬ﻓﯽ‪ .‬ﻧﺴﺒﺖ اﻟﻬﯽ‪ 1/618 .‬ﺑﻪ ‪«.1‬‬
‫دﺧﺘﺮ ﺣﯿﺮتزده ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﻟﻨﮕﺪان اﺳﻼﯾﺪ ﺑﻌﺪی را ﻧﺸﺎن داد—ﻧﻤﺎﯾﯽ ﻧﺰدﯾﮏ از ﺳﺮِ داﻧﻪیِ ﮔﻞِ آﻓﺘﺎﺑﮕﺮدان‪» .‬ﺗﺨﻤﻪﻫﺎی آﻓﺘﺎﺑﮕﺮدان ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﻣـﺎرﭘﯿﭻﻫـﺎی روﺑـﺮوی‬
‫ﻫﻢ رﺷﺪ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﻣﯿﺘﻮﻧﯿﺪ ﻧﺴﺒﺖ ﻗﻄﺮ ﻫﺮ داﯾﺮه ﺑﻪ داﯾﺮهی ﺑﻌﺪی رو ﺣﺪس ﺑﺰﻧﯿﺪ؟«‬

‫‪ :Nautilus 1‬ﻧﺮمﺗﻦ ﻣﺎرﭘﯿﭽﯽ ﺳﺎﮐﻦ آبﻫﺎی ﻋﻤﯿﻖ و ﮔﺮمﺳﯿﺮی ﮐﻪ ﺣﺪاﮐﺜﺮ ﺗﺎ ‪ 22‬ﺳﺎﻧﺘﯽﻣﺘﺮ رﺷﺪ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫‪ :Cephalopods 2‬ﻧﺮمﺗﻨﺎﻧﯽ ﮐﻪ دارای ﺷﺎﺧﮏﻫﺎﯾﯽ ﺑﺎﺷﻨﺪ؛ ﻧﻈﯿﺮ ﻫﺸﺖﭘﺎﯾﺎن‪ ،‬ﻣﺎﻫﯿﺎن ﻣﺮﮐّﺐ‪ ،‬اﺳﮑﻮﯾﯿﺪﻫﺎ‪.‬‬

‫‪-89-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻫﻤﻪ ﮔﻔﺘﻨﺪ‪» :‬ﻓﯽ؟«‬

‫»اﺣﺴﻨﺖ‪«.‬‬

‫ﻟﻨﮕﺪان ﭘﯽ در ﭘﯽ اﺳﻼﯾﺪ ﻧـﺸﺎن ﻣـﯽداد—ﻣـﺎرﭘﯿﭻ ﮔـﻞﺑـﺮگﻫـﺎی ﻣﺨـﺮوط ﮐـﺎج‪ ،‬آراﯾـﺶ ﺑـﺮگﻫـﺎ روی ﺳـﺎﻗﻪی ﮔﯿﺎﻫـﺎن‪ ،‬ﺑﻨـﺪﻫﺎی‬
‫ﺣﺸﺮات—ﻫﻤﮕﯽ ﻓﺮﻣﺎنﺑﺮداری ﺣﯿﺮتآوری از ﻧﺴﺒﺖ اﻟﻬﯽ داﺷﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﯾﮏ ﻧﻔﺮ ﻓﺮﯾﺎد زد‪» :‬ﺧﯿﻠﯽ ﻋﺠﯿﺒﻪ!«‬
‫ﮐﺲ دﯾﮕﺮی ﮔﻔﺖ‪» :‬آره‪ ،‬وﻟﯽ ﭼﻪ رﺑﻄﯽ ﺑﻪ ﻫﻨﺮ داره؟«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﮔﻔﺖ‪» :‬آﻫﺎن! ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻢ ﮐﻪ ﭘﺮﺳﯿﺪی‪«.‬‬

‫اﺳﻼﯾﺪ دﯾﮕﺮی ﮔﺬاﺷﺖ—ﮐﺎﻏﺬ ﭘﻮﺳﺘﯽ و رﻧﮓ و رو رﻓﺘﻪای ﮐﻪ ﻣﺮد ﺑﺮﻫﻨﻪ و ﻣﻌﺮوف داوﯾﻨﭽﯽ را ﻧﺸﺎن ﻣﯽداد‪ :‬ﻣﺮد وﯾﺘﺮووﯾﻦ؛ اﯾﻦ اﺛـﺮ را‬
‫از روی ﻧﺎم ﻣﺎرﮐﻮس وﯾﺘﺮووﯾﻮس‪ 1‬ﻣﻌﻤﺎر ﺑﺮﺟﺴﺘﻪی روﻣﯽ ﮐﻪ در ﮐﺘﺎﺑﺶ ‪ De Architectura‬ﯾﺎ »در ﺑﺎب ﻣﻌﻤـﺎری« ﻧﻈﺮﯾـﻪی ﻧـﺴﺒﺖ‬
‫اﻟﻬﯽ را ﺳﺘﻮده ﺑﻮد‪ ،‬ﻧﺎمﮔﺬاری ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫»ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﺑﻬﺘﺮ از داوﯾﻨﭽﯽ ﺗﻨﺎﺳﺒﺎتِ اﻟﻬﯽ ﺑﺪنِ اﻧﺴﺎن رو درک ﻧﮑﺮد‪ .‬راﺳﺘﺶ داوﯾﻨﭽﯽ اﺟﺴﺎد ﻣﺮدهﻫﺎ رو از ﻗﺒﺮ ﺑﯿﺮون ﻣﯽآورد ﺗﺎ ﻧﺴﺒﺖِ‬
‫دﻗﯿﻖِ اﺳﺘﺨﻮانﻫﺎی اﻧﺴﺎن رو اﻧﺪازه ﺑﮕﯿﺮه‪ .‬اوﻟﯿﻦ ﮐﺴﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺛﺎﺑﺖ ﮐﺮد ﺗﻤﺎم ﺗﻨﺎﺳﺒﺎت اﺳﺘﺨﻮانﻫﺎی ﺑﺪن اﻧﺴﺎن ﻫﻤﯿـﺸﻪ ﺿـﺮﯾﺐ ﻋـﺪد ﻓـﯽ‬
‫ﻫﺴﺖ‪«.‬‬
‫ﻫﻤﮕﯽ ﺑﺎ ﭼﻬﺮهﻫﺎﯾﯽ ﻣﺮدّد و ﭘﺮﺳﺆال ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﻪ ﻣﺒﺎرزه ﻃﻠﺒﯿﺪﺷﺎن‪» :‬ﺑﺎورﺗﻮن ﻧﻤﯿﺸﻪ؟ دﻓﻌﻪی ﺑﻌﺪ ﮐﻪ دوش ﻣﯽﮔﯿﺮﯾﺪ ﯾﻪ ﻣﺘﺮ ﺑﺎ ﺧﻮدﺗﻮن ﺑﺒﺮﯾﺪ‪«.‬‬
‫ﭼﻨﺪ ﺑﺎزﯾﮑﻦ ﻓﻮﺗﺒﺎل ﭘﻮزﺧﻨﺪ زدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺗﺸﻮﯾﻘﺸﺎن ﮐﺮد‪» :‬ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﺷﻤﺎ ورزﺷﮑﺎرﻫﺎی ﻧﺎﻣﻄﻤﺌﻦ‪ .‬ﻫﻤﺘﻮن‪ ،‬دﺧﺘﺮﻫﺎ و ﭘﺴﺮﻫﺎ‪ .‬اﻣﺘﺤﺎﻧﺶ ﮐﻨﯿﺪ‪ .‬ﻓﺎﺻﻠﻪی ﺳﺮﺗﻮن ﺗـﺎ زﻣـﯿﻦ رو‬
‫اﻧﺪازه ﺑﮕﯿﺮﯾﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ اون رو ﺗﻘﺴﯿﻢ ﺑﺮ ﻓﺎﺻﻠﻪی ﺷﮑﻤﺘﻮن ﺗﺎ زﻣﯿﻦ ﮐﻨﯿﺪ‪ .‬ﺣﺪس ﺑﺰﻧﯿﺪ ﭼﻪ ﻋﺪدی ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﯿﺎد‪«.‬‬
‫ﯾﮑﯽ از ورزﺷﮑﺎرﻫﺎ ﺑﺎ ﻧﺎﺑﺎوری ﻓﺮﯾﺎد زد‪» :‬ﻓﯽ ﻧﯿﺴﺖ!«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﭘﺎﺳﺦ داد‪» :‬ﺑﻠﻪ‪ .‬ﻓﯽ‪ .1/618 .‬ﯾﻪ ﻣﺜﺎل دﯾﮕﻪ ﻣﯿﺨﻮاﯾﺪ؟ ﻓﺎﺻﻠﻪی ﺷﺎﻧﻪﻫﺎ ﺗﺎ ﻧﻮک اﻧﮕﺸﺘﺘﻮن رو اﻧﺪازه ﺑﮕﯿﺮﯾﺪ‪ ،‬ﺗﻘـﺴﯿﻢ ﺑـﺮ ﻓﺎﺻـﻠﻪی‬
‫آرﻧﺞ ﺗﺎ ﻧﻮک اﻧﮕﺸﺖ ﮐﻨﯿﺪ‪ .‬ﺑﺎز ﻫﻢ ﻓﯽ ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﯿﺎد‪ .‬ﯾﮑﯽ دﯾﮕﻪ؟ ﺑﺎﺳﻦ ﺗﺎ زﻣﯿﻦ ﺗﻘﺴﯿﻢ ﺑﺮ زاﻧﻮ ﺗﺎ زﻣﯿﻦ‪ .‬ﺑﺎز ﻫﻢ ﻓﯽ‪ .‬ﻣﻔﺎﺻﻞ اﻧﮕـﺸﺖ‪ .‬ﺷـﺼﺖ‪.‬‬
‫ﺗﻘﺴﯿﻤﺎت ﺳﺘﻮن ﻓﻘﺮات‪ .‬ﻓﯽ‪ .‬ﻓﯽ‪ .‬ﻓﯽ‪ .‬دوﺳﺘﺎن ﻣﻦ‪ ،‬ﻫﺮ ﮐﺪوم از ﺷﻤﺎ ﻣﻈﻬﺮ ﻣﺘﺤﺮﮐﯽ از ﻧﺴﺒﺖ اﻟﻬﯿﻪ‪«.‬‬
‫ﺣﺘﯽ در ﺗﺎرﯾﮑﯽ‪ ،‬ﻟﻨﮕﺪان ﺣﯿﺮت آنﻫﺎ را ﻣﯽدﯾﺪ‪ .‬ﮔﺮﻣﺎی آﺷﻨﺎﯾﯽ را دروﻧﺶ ﺣﺲ ﮐﺮد و اﯾﻦ ﺷﻮق ﻫﻤـﺎن دﻟﯿـﻞ ﺗـﺪرﯾﺲ ﮐـﺮدﻧﺶ ﺑـﻮد‪.‬‬
‫»دوﺳﺘﺎن ﻣﻦ‪ ،‬ﻫﻤﻮن ﻃﻮر ﮐﻪ ﻣﯽﺑﯿﻨﯿﺪ‪ ،‬ﭘﺮﯾﺸﺎﻧﯽ ﻋﺎﻟﻢ ﻧﻈﻤﯽ ﭘﻨﻬﺎﻧﯽ داره‪ .‬وﻗﺘﯽ ﻗﺪﻣﺎ ﻓﯽ رو ﮐﺸﻒ ﮐﺮدﻧﺪ اﯾﻤﺎن داﺷﺘﻨﺪ ﭘﺎ ﺑﻪ ﺳـﺎﺧﺘﻤﺎن ﻋـﺎﻟﻢ‬
‫اﻟﻬﯽ ﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ دﻟﯿﻞ ﻃﺒﯿﻌﺖ رو ﻣﯽﭘﺮﺳﺘﯿﺪﻧﺪ و ﻫﺮ ﮐﺴﯽ ﻣﯿﺘﻮﻧﻪ ﺑﻔﻬﻤﻪ ﭼﺮا دﺳـﺖ ﺧـﺪا در ﻃﺒﯿﻌـﺖ ﻫﻮﯾﺪاﺳـﺖ‪ .‬و ﺣﺘـﯽ اﻣـﺮوز ﻫـﻢ‬
‫ﭘﮕﺎنﮔﺮی وﺟﻮد داره؛ ﻣﺬاﻫﺒﯽ ﮐﻪ ﻣﺎم ﻃﺒﯿﻌﺖ رو ﻣﯽﭘﺮﺳﺘﻨﺪ‪ .‬ﺧﯿﻠﯽ از ﻣﺎ ﻃﺒﯿﻌﺖ رو ﺑﻪ اﻧﺪازهی ﭘﮕﺎنﻫﺎ ﺗﺤـﺴﯿﻦ ﻣـﯽﮐﻨـﯿﻢ و ﺣﺘـﯽ ﺑـﻪ اﯾـﻦ‬

‫‪Marcus Vitruvius 1‬‬

‫‪-90-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻣﻮﺿﻮع واﻗﻒ ﻧﯿﺴﺘﯿﻢ‪ .‬اول ﻣﺎه ﻣﯽ‪ 1‬ﻧﻤﻮﻧﻪی ﺑﺎرز اﯾﻦ ﻣﺴﺄﻟﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﺟﺸﻦ ﺑﻬﺎر‪ ...2‬زﻣﯿﻦ ﺗﺠﺪﯾﺪ ﺣﯿﺎت ﻣﯿﮑﻨﻪ ﺗـﺎ ﻧﻌﻤـﺎﺗﺶ رو ﺑﺒﺨـﺸﻪ‪ .‬ﺟـﺎدوی‬
‫ﻣﺮﻣﻮز ﻧﺴﺒﺖ اﻟﻬﯽ از آﻏﺎز ﺗﺎرﯾﺦ وﺟﻮد داﺷﺘﻪ‪ .‬اﻧﺴﺎن ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺎده ﺑﺎ ﻗﻮاﻧﯿﻦ ﻃﺒﯿﻌﺖ ﺑﺎزی ﻣﯿﮑﻨﻪ و ﭼﻮن ﻫﻨﺮ ﺗﻼش اﻧﺴﺎن ﺑـﺮای ﺗﻘﻠﯿـﺪ زﯾﺒـﺎﯾﯽ‬
‫ﻗﻠﻢِ ﺻُﻨﻊ اﺳﺖ‪ ،‬ﻣﯿﺘﻮﻧﯿﺪ ﺗﺼﻮر ﮐﻨﯿﺪ اﯾﻦ ﺗﺮم ﺗﺎ ﭼﻪ ﺣﺪ ﻣﯿﺘﻮﻧﯿﻢ ﻧﻤﺎدﻫﺎی ﻧﺴﺒﺖ اﻟﻬﯽ رو در ﻫﻨﺮ ﺑﺒﻨﯿﻢ‪«.‬‬
‫در ﻧﯿﻢ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﻌﺪ‪ ،‬ﻟﻨﮕﺪان اﺳﻼﯾﺪﻫﺎی ﻣﯿﮑﻼﻧﮋ‪ 3‬و آﻟﺒﺮﺷﺖ دورر‪ 4‬و داوﯾﻨﭽﯽ و ﺑﺴﯿﺎری دﯾﮕـﺮ را ﻧـﺸﺎن داد و وﻓـﺎداری ﺑـﺴﯿﺎر دﻗﯿـﻖ و‬
‫ﺗﻌﻤﺪی ﻫﻨﺮﻣﻨﺪ ﺑﻪ ﻧﺴﺒﺖ اﻟﻬﯽ را در ﻫﺮ اﺛﺮ ﺑﯿﺎن ﮐﺮد‪ .‬ﻟﻨﮕﺪان در ﻣﺒﺤﺚ اﻧﺪازهﻫﺎی ﻣﻌﻤﺎری از ﻋﺪد ﻓﯽ در ﭘﺎرﺗﻨﻮن‪ 5‬ﯾﻮﻧﺎن‪ ،‬اﻫﺮام ﻣـﺼﺮ‪ ،‬ﺣﺘـﯽ‬
‫ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﻠﻞ ﻣﺘﺤﺪ در ﻧﯿﻮﯾﻮرک ﭘﺮده ﺑﺮداﺷﺖ‪ .‬ﻓﯽ در ﺳﺎﺧﺖ ﺳﻮﻧﺎتﻫﺎی ﻣﻮﺗﺴﺎرت‪ 6‬و ﺳﻤﻔﻮﻧﯽ ﭘﻨﺠﻢ ﺑﺘﻬﻮون‪ 7‬و ﻧﯿﺰ آﺛﺎر ﺑﺎرﺗﻮک‪ 8‬و‬

‫‪ 1‬در اروﭘﺎی ﻗﺮون وﺳﻄﯽ و اﻣﺮوزی روز ﺟﺸﻦ ﺑﻬﺎره ﮐﻪ ﯾﺤﺘﻤﻞ در ﻣﻨﺎﺳﮏِ ﮐﺸﺎورزیِ ﭘﯿﺸﺎﻣﺴﯿﺤﯽ رﯾﺸﻪ دارد؛ ﺑﻪ وﯾﮋه در ﺳﻨﺖ ﺗﺠﻠﯿﻞ از ﻓﻠﻮرا‪ ،‬اﻟﻬﻪی ﺑﻬﺎر در‬
‫اﺳﺎﻃﯿﺮ روم‪ .‬اﯾﻦ ﺟﺸﻦ را اﮐﻨﻮن ﺑﯿﺸﺘﺮ ﮐﻮدﮐﺎن ﺑﻪ اﻓﺘﺨﺎر ﻇﻬﻮر دوﺑﺎرهی ﮔﻞﻫﺎ اﺟﺮا ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ .‬از ﮔﺬﺷﺘﻪ رﻗﺼﯽ ﻧﯿﺰ وﯾﮋهی اﯾﻦ روز ﺑﻮده ﮐﻪ در آن رﻗﺎﺻﺎن ﺑﺎ در دﺳﺖ‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻧﻮاری ﺑﻪ ﮔﺮد ﻣﯿﻠﻪای از ﮔُﻞ‪ ،‬ﺑﻪ ﻧﺎم دﯾﺮک ﻣِﯽ‪ ،‬ﭘﺎیﮐﻮﺑﯽ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﻫﻢ ﭼﻨﯿﻦ اﺳﺖ ﺟﺸﻦ ﻧﻮروز در اﯾﺮان ﮐﻪ ﺑﺎ ﭘﺪﯾﺪاری ﺑﻬﺎر اﻧﺠﺎم ﻣﯽﮔﯿﺮد‪.‬‬

‫‪ 2‬ﭘﺎﻧﻮﺷﺖ »اول ﻣﺎه ﻣﯽ« را ﮐﻪ ﻧﻮﺷﺘﯿﻢ‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﻄﻠﺐ ﺟﺎﻟﺐ ﺗﻮﺟﻬﯽ در ﻣﺎﻫﻨﺎﻣﻪی ادﺑﯽ‪-‬ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ﮐﺎرﻧﺎﻣﻪ‪ ،‬ﺷﻤﺎرهی ‪ ،33‬اﺳﻔﻨﺪ ‪ 1381‬ﺑﺮﺧﻮردﯾﻢ‪ .‬ﻣﺼﺎﺣﺒﻪای ﺑﻮد ﺑﺎ‬
‫دﮐﺘﺮ ﮐﺘﺎﯾﻮن ﻣﺰداﭘﻮر‪ ،‬ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮان »رازﮔﺸﺎﯾﯽ اﺳﻄﻮرهی ﺣﺎﺟﯽ ﻓﯿﺮوز«‪ .‬ﭼﻨﺪ ﺟﻤﻠﻪی زﯾﺮ اﻗﺘﺒﺎس آزادی اﺳﺖ از اﯾﻦ ﮔﻔﺘﮕﻮ ﮐﻪ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺟﺎﻟﺒﯽ را در ﺑﺮ دارد‪:‬‬
‫ﺧﺎﺳﺘﮕﺎه ﺟﺸﻦ ﻧﻮروز را ﺑﻪ اﺣﺘﻤﺎل در دوران ﭘﯿﺶآرﯾﺎﯾﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﺟﺴﺖ‪ .‬ﻫﺮ ﭼﻨﺪ اﺳﻨﺎد و ﻣﺪارک در اﯾﻦ زﻣﯿﻨﻪ ﮔﺎه از ﺑﯿﻦاﻟﻨﻬﺮﯾﻨﯽ ﺑﻮدن رﯾﺸﻪی آن ﺳﺨﻦ ﺑﻪ ﻣﯿﺎن‬
‫ﻣﯽآورﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﺪ اﯾﻦ رﺳﻢ ﺑﻪ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻏﻨﯽ و رﯾﺸﻪدار اﻗﻮام ﭘﯿﺶآرﯾﺎﯾﯽ در اﯾﺮان ﺑﺎزﮔﺮدد‪ .‬اﯾﺮاﻧﯿﺎن دﺳﺖ ﮐﻢ از ﺑﯿﺶ از ﺳﻪ ﻫﺰار ﺳﺎل ﭘﯿﺶ ﻧﻮروز را ﺟﺸﻦ‬
‫ﻣﯽﮔﺮﻓﺘﻨﺪ و ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﻧﻮروز ﺑﺎ آﯾﯿﻦﻫﺎی »زﻧﺎﺷﻮﯾﯽ ﻣﻘﺪس« ]ﻫﻤﺎن ﻫﯿﺮوس ﮔﺎﻣﻮس در ﻓﺼﻞ ‪ [28‬در ارﺗﺒﺎط ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﮔﻤﺎن ﺑﺮ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ اﻟﻬﻪی ﻣﺎدر ﺑﺎﯾﺪ ﺷﺎه را ﺑﺮای‬
‫ﭘﺎدﺷﺎﻫﯽ ﻣﯽﮔﺰﯾﺪه و ﺑﺎ او ﭘﯿﻤﺎن زﻧﺎﺷﻮﯾﯽ ﻣﯽﺑﺴﺘﻪ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮای ﺣﺼﻮل اﯾﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﮐﺎﻫﻨﻪای ﺑﻪ ﻧﯿﺎﺑﺖ از اﻟﻬﻪ ﺑﺎ ﺷﺎه ازدواج ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬ﺑﺮ ﻃﺒﻖ ﺗﺼﻮر دﮐﺘﺮ ﻣﺰداﭘﻮر ﻧﻮروز از‬
‫اﯾﻦ زاوﯾﻪ ﺟﺸﻨﯽ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﻋﺼﺮ ﮐﺸﺎورزی ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻣﺮدم ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﻮدﻧﺪ اﯾﻦ ازدواج ﻣﺎﯾﻪی ﺑﺎروری درﺧﺘﺎن‪ ،‬و ﮔﯿﺎﻫﺎن‪ ،‬و اﻧﺴﺎنﻫﺎ و ﺣﯿﻮاﻧﺎت ﻣﯽﺷﻮد و ﮔﻮﯾﺎ ﻃﺒﻘﻪی آﺧﺮ زﮐّﻮره‬
‫)ﯾﺎ زﯾﮕﻮرات( وﯾﮋهی آن ﺑﻮده اﺳﺖ‪ .‬اﯾﻦ اﻟﻬﻪ را ﺑﺎ اﺳﻢ ﮐﻠّﯽ »ﻧﻨﻪ« در ﺳﺮاﺳﺮ اﯾﺮان ﻣﯽﭘﺮﺳﺘﯿﺪﻧﺪ و ﺑﺮﺧﯽ اﻣﺮوزﯾﺎن ﺑﻪ آن »ﻧﻨﻪ ﺧﺎﺗﻮن« ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﻌﺎدل »ﻧﺎﻧﺎ«ی‬
‫ﺳﻮﻣﺮی و »اﯾﺸﺘﺮ« ﺑﺎﺑﻠﯽ ]و دﯾﮕﺮ ﺧﺪاﯾﺎن ﻣﺎدﯾﻨﻪی اﻗﻮام ﻣﺨﺘﻠﻒ[ ﺑﻮده اﺳﺖ‪ ،‬ﭼﻪ او ﻧﯿﺰ اﻟﻬﻪی ﺟﻨﮓ و ﺑﺎروری ﺑﻮده‪ .‬دﮐﺘﺮ ﻣﺰداﭘﻮر ﺑﺮ اﯾﻦ ﺑﺎور اﺳﺖ ﮐﻪ او ﻫﻤﺎن آﻧﺎﻫﯿﺘﺎ‬
‫اﺳﺖ و ﻫﺮ ﭼﻨﺪ اﺳﻨﺎد و ﻣﺪارک وﺟﻮد او ﻏﺎﻟﺒﺎً در ﺑﯿﻦاﻟﻨﻬﺮﯾﻦ اﺳﺖ‪ ،‬ﺧﺎﺳﺘﮕﺎﻫﯽ در آنﺟﺎ ﻧﺪارد‪ .‬در ﺳﺮاﺳﺮ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﭘﯿﮑﺮکﻫﺎﯾﯽ را ﮐﺸﻒ ﮐﺮدهاﻧﺪ ﮐﻪ زﻧﺎﻧﻪ اﺳﺖ و ﺳﺎﺑﻘﻪﺷﺎن‬
‫ﺗﺎ ﻫﺰارهی ﻫﻔﺘﻢ ﭘﯿﺶ از ﻣﯿﻼد ﻧﯿﺰ ﻣﯽرﺳﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻫﺮ روی‪ ،‬روز ازدواج ﻧﻨﻪ ﺑﺎ ﺷﺎه ﯾﮑﯽ از دوازده روز ﺟﺸﻦ ﺑﻮده ﮐﻪ ﯾﺤﺘﻤﻞ ﻧﻮروز از آن آﻣﺪه اﺳﺖ‪] .‬اﯾﻦ ﮔﻔﺘﻪﻫﺎ در واﻗﻊ‬
‫ﻧﺸﺎندﻫﻨﺪهی وﺟﻮد ﺳُﻨﻦ و ﻣﻔﺎﻫﯿﻤﯽ ﻧﻈﯿﺮ ﺟﺸﻦ ﺑﻬﺎره و زﻧﺎﺷﻮﯾﯽ ﻣﻘﺪس و اﻟﻬﻪﭘﺮﺳﺘﯽ و ﻣﺎدﯾﻨﻪی ﻣﻘﺪس در اﯾﺮان اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺮ اﯾﻦﻫﺎ اﺿﺎﻓﻪ ﮐﻨﯿﺪ ﻣﺎدرﺳﺎﻻر ﺑﻮدن‬
‫ﻫﻨﺪواروﭘﺎﯾﯿﺎن اوﻟﯿﻪ را )ﻧﻈﯿﺮ ﻫﻤﻪی اﻗﻮام ﺑﺸﺮی( و ﻣﻌﻨﺎی واژهی ﻣﺎدر در زﺑﺎن ﻫﻨﺪواروﭘﺎﯾﯽ ﮐﻬﻦ ﮐﻪ رﯾﯿﺲ و ﺳﺮور اﺳﺖ‪[.‬‬

‫‪ :Michelangelo di Lodovico Buonarroti Simoni 3‬ﻣﯿﮑﻞآﻧﺠﻠﻮ دی ﻟﻮدووﯾﭽﻮ ﺑﻮﺋﻮﻧﺎرﺗﯽ ﺳﯿﻤﻮﻧﯽ )ﭘﯿﮑﺮهﺳﺎز‪ ،‬ﻧﻘﺎش‪ ،‬ﻣﻌﻤﺎر‪ ،‬ﺷﺎﻋﺮ اﯾﺘﺎﻟﯿﺎﯾﯽ‬
‫)‪(1475-1564‬؛ ﯾﮑﯽ از ﻣﻬﻤﺘﺮﯾﻦ ﺷﺨﺼﯿﺖﻫﺎی دوران رﻧﺴﺎﻧﺲ و ﻧﯿﺰ از ﭘﯿﺸﮕﺎﻣﺎن ﻣَﻨِﺮﯾﺴﻢ )‪ (Mannerism‬ﺑﻪ ﺷﻤﺎر ﻣﯽآﯾﺪ‪ .‬ﻣﻌﺎﺻﺮاﻧﺶ او را ﻣﯿﮑﻞآﻧﮋ ﻣﻠﮑﻮﺗﯽ‬
‫ﻣﯽﻧﺎﻣﯿﺪﻧﺪ‪ .‬ﭘﺮآوازه‪-‬ﺗﺮﯾﻦ آﺛﺎرش ﭘﯿﮑﺮهی داود اﺳﺖ ﮐﻪ در آﻏﺎز ﺑﺮای ﮐﻠﯿﺴﺎی ﺟﺎﻣﻊ ﻓﻠﻮراﻧﺲ ﺳﺎﺧﺖ )ﺑﯿﺶ از ﭼﻬﺎر ﻣﺘﺮ و ﺳﺘﺎﯾﺶ ﺑﯽﻧﻈﯿﺮی از ﺗﻨﺎﺳﺒﺎت ﺗﻦ اﻧﺴﺎن( و ﻧﯿﺰ‬
‫دﯾﻮارﻧﮕﺎرهﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺮای ﻧﻤﺎزﺧﺎﻧﻪی ﺳﯿﺴﺘﯿﻨﯽ ﮐﺸﯿﺪ )ﺧﺎﺻﻪ ﺗﺎﺑﻠﻮی آﻓﺮﯾﻨﺶ( و ﭘﯿﮑﺮهی ﺣﻀﺮت ﻣﻮﺳﯽ )ﺑﯿﺶ از دو ﻣﺘﺮ(‪.‬‬

‫‪ :Albrecht Dürer 4‬آﻟﺒﺮﺷﺖ دورر )‪(1471-1528‬؛ ﻧﻘﺎش و ﮔﺮاورﺳﺎز آﻟﻤﺎﻧﯽ ﻣﺘﻮﻟﺪ ﻧﻮرﻧﺒﺮگ و ﻣﺸﻬﻮرﺗﺮﯾﻦ رﻓﻮرﻣﯿﺴﺖ آﻟﻤﺎن؛ ﺷﺎﺧﺺﺗﺮﯾﻦ ﮐﺎرﻫﺎی وی‬
‫ﻋﺒﺎرﺗﻨﺪ از‪ :‬ﺳﺮ ﺣﻮّاری )‪ ،(Head of an Apostle‬ﮔﺮاور آدم و ﺣﻮّا )‪ ،(Adam and Eve‬ﻣﺎﺧﻮﻟﯿﺎ )‪ .(Melancholy‬ﻣﺸﻬﻮر اﺳﺖ ﮐﻪ او ﮐﻮﺷﺶ ﺑﺴﯿﺎری در‬
‫ﺷﻨﺎﺧﺖ ﻫﻨﺮ رﻧﺴﺎﻧﺲ اﯾﺘﺎﻟﯿﺎ ﻧﻤﻮد‪.‬‬

‫‪ 5‬ﻣﻌﺒﺪ آﺗﻨﺎ )آﺗﻨﺎی ﺑﺎﮐﺮه( ﮐﻪ در آﮐﺮوﭘﻮﻟﯿﺲ واﻗﻊ اﺳﺖ‪ .‬آﺗﻨﺎ اﻟﻬﻪی ﺣﮑﻤﺖ و ﺧﺮد و ﺣﺎﻣﯽ ﻫﻨﺮﻫﺎ‪ ،‬ﺧﺎﻧﻮاده‪ ،‬ﺟﻨﮓ‪ ،‬ﻋﺪاﻟﺖ‪ ،‬ﺷﻬﺮﻫﺎ و ﻓﺮﻣﺎﻧﺪهی ﺗﻮﻓﺎن و ﻓﺮزﻧﺪ‬
‫ﻣﺤﺒﻮب زﺋﻮس ﺑﻮد‪ .‬ﺟﻐﺪ را ﭘﺮﻧﺪهی ﻣﻮﻗﻮفِ او ﻣﯽداﻧﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫‪ :Wolfgang Amadeus Mozart 6‬وﻟﻔﮕﺎﻧﮓ آﻣﺎدﯾﻮس ﻣﻮﺗﺰارت )‪(1756-1791‬؛ ﯾﮑﯽ از ﺑﺰرگﺗﺮﯾﻦ آﻫﻨﮓﺳﺎزان ﺗﺎرﯾﺦ‪ .‬اﯾﻦ اﺗﺮﯾﺸﯽ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﺑﺘﻬﻮون و‬
‫ﻫﺎﯾﺪن ﻣﮑﺘﺐ ﮐﻼﺳﯿﮏ وﻧﯿﺰ را ﺑﻪ اوج ﺧﻮد رﺳﺎﻧﺪﻧﺪ‪ .‬وی ﺑﺮ ﺧﻼف ﺳﺎﯾﺮ آﻫﻨﮓﺳﺎزان در ﻫﻤﻪی ژاﻧﺮﻫﺎی ﻋﺼﺮ ﺧﻮد آﻫﻨﮓ ﺳﺎﺧﺖ‪.‬‬

‫‪ :Ludwig van Beethoven 7‬ﻟﻮدوﯾﮓ ون ﺑﺘﻬﻮون )‪(1770-1827‬؛ آﻫﻨﮓﺳﺎز آﻟﻤﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺳﻤﻔﻮﻧﯽ ﭘﻨﺠﻤﺶ ﺑﺴﯿﺎر ﻣﺸﻬﻮر اﺳﺖ و ﺑﻪ ﺳﺒﺐ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﭼﻨﺪ‬
‫آﻫﻨﮓ در دورهی ﻧﺎﺷﻨﻮاﯾﯽ ﻣﯿﺎن ﻋﻮام ﺷﻬﺮت دارد‪ .‬وی ﻣﻬﻢﺗﺮﯾﻦ ﭼﻬﺮهی ﻣﻮﺳﯿﻘﺎﯾﯽ در دورهی ﮔﺬار ﻣﯿﺎن ﻋﺼﺮ ﮐﻼﺳﯿﮏ و ﻋﺼﺮ رﻣﺎﻧﺘﯿﮏ اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪ :Bela Bartok 8‬ﺑﻼ ﺑﺎرﺗﻮک )‪(1881-1945‬؛ آﻫﻨﮓﺳﺎز‪ ،‬ﭘﯿﺎﻧﻮﻧﻮاز‪ ،‬اﺗﻨﻮﻣﻮزﯾﮑﻮﻟﻮژﯾﺴﺖ‪ ،‬ﭘﮋوﻫﺶﮔﺮ آﺛﺎر ﻓﻮﻟﮑﻠﻮر اروﭘﺎی ﺷﺮﻗﯽ؛ ﻣﺸﻬﻮرﺗﺮﯾﻦ ﮐﺎر وی »ﮐﻨﺴﺮت‬
‫ﺑﺮای ارﮐﺴﺘﺮ« اﺳﺖ‪ .‬آﺛﺎری ﻧﯿﺰ در زﻣﯿﻨﻪی ﮐﻮارﺗﺖ ﺳﺎزﻫﺎی زﻫﯽ و ﺳﻮﻟﻮی ﭘﯿﺎﻧﻮ و ﮐﺎرﻫﺎی ﻧﻤﺎﯾﺸﯽ و ﮐﺎﻧﺘﺎت و ﭼﻨﺪ آواز ﻓﻮﻟﮑﻠﻮر ﺑﺮای ﭘﯿﺎﻧﻮ دارد‪.‬‬

‫‪-91-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫دﺑﻮﺳﯽ‪ 1‬و ﺷﻮﺑﺮت‪ 2‬ﻇﺎﻫﺮ ﻣﯽﺷﺪ و ﮔﻔﺖ ﻋﺪد ﻓﯽ را ﺣﺘﯽ اﺳﺘﺮادﯾﻮارﯾﻮس‪ 3‬ﻫﻢ ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﻗﺮار داد ﺗﺎ ﻣﮑﺎن دﻗﯿﻖ ﺳﻮراخ ﺻﺪا‪ 4‬را در ﺳﺎﺧﺖ‬
‫وﯾﻮﻟﻦﻫﺎی ﻣﺸﻬﻮرش ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﻪ ﻃﺮف ﺗﺨﺘﻪ رﻓﺖ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﺮای ﺧﺎﺗﻤﻪ ﺑﻪ ﻧﻤﺎدﮔﺮاﯾﯽ ﺑﺮ ﻣﯽﮔﺮدﯾﻢ‪ «.‬ﭘﻨﺞ ﺧﻂ ﻣﺘﻘﺎﻃﻊ ﮐﺸﯿﺪ ﮐﻪ ﺳﺘﺎرهی ﭘـﻨﺞﭘـﺮی را ﺷـﮑﻞ‬
‫داد‪» :‬اﯾﻦ ﻧﻤﺎد ﯾﮑﯽ از ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪﺗﺮﯾﻦ ﺗﺼﺎوﯾﺮﯾﻪ ﮐﻪ اﯾﻦ ﺗﺮم ﻣﯽﺑﯿﻨﯿﺪ‪ .‬رﺳﻤﺎً ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺳﺘﺎرهی ﭘﻨﺞﭘﺮ—ﯾﺎ اون ﻃـﻮر ﮐـﻪ ﻗـﺪﯾﻤﯽﻫـﺎ ﻣـﯽﮔﻔﺘﻨـﺪ‬
‫ﭘﻨﺞرأس—ﻣﯽﺷﻨﺎﺧﺘﻨﺪش‪ .‬اﯾﻦ ﻧﻤﺎد در ﺑﺴﯿﺎری از ﻓﺮﻫﻨﮓﻫﺎ ﻫﻢ اون رو ﻫﻢ اﻟﻬﯽ و ﻫﻢ ﺟﺎدوﯾﯽ در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻨـﺪ‪ .‬ﮐـﺴﯽ ﻣﯿﺘﻮﻧـﻪ ﺑﮕـﻪ ﭼﻄـﻮر‬
‫ﭼﻨﯿﻦ ﭼﯿﺰی ﻣﻤﮑﻨﻪ؟«‬
‫اﺳﺘﺘﻨﺮ‪ ،‬داﻧﺸﺠﻮی رﯾﺎﺿﯽ دﺳﺖ ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﻪ اﯾﻦ دﻟﯿﻞ ﮐﻪ وﻗﺘﯽ اون ﺧﻄﻮط رو رﺳﻢ ﻣﯽﮐﻨﯿﺪ اوﻧﻬﺎ ﺧﻮد ﺑﻪ ﺧـﻮد ﺧﻮدﺷـﻮن رو‬
‫ﺑﻪ ﺷﮑﻠﯽ ﻗﺴﻤﺖ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺑﺎ ﻧﺴﺒﺖ اﻟﻬﯽ ﺑﺎﺷﻪ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺎ ﺳﺮ ﺣﺮف ﺟﻮاﻧﮏ را ﺗﺄﯾﯿﺪ ﮐﺮد‪» .‬آﻓﺮﯾﻦ‪ .‬ﻧﺴﺒﺖ ﻫﻤﮕﯽ ﺧﻄﻮط ﺳﺘﺎرهی ﭘﻨﺞﭘﺮ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺑﺮ ﻓﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ و ﻧﻤﻮدِ ﻏﺎﯾﯽ ﻧـﺴﺒﺖِ اﻟﻬـﯽ‬
‫رو ﻣﯽﺳﺎزﻧﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ دﻟﯿﻞ ﺳﺘﺎرهی ﭘﻨﺞﭘﺮ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻧﻤﺎد زﯾﺒﺎﯾﯽ و ﮐﻤﺎل ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ رﺑﻪاﻟﻨﻮعﻫﺎ و ﻣﺎدﯾﻨﻪی ﻣﻘﺪس ﺑﻮده‪«.‬‬
‫دﺧﺘﺮان ﮐﻼس ﺗﺒﺴﻢ ﮐﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫»ﯾﮏ ﻧﮑﺘﻪ رﻓﻘﺎ‪ .‬ﻣﺎ اﻣﺮوز ﺑﻪ داوﯾﻨﭽﯽ ﻓﻘﻂ اﺷﺎرهای ﮐﺮدﯾﻢ؛ اﻣﺎ اﯾﻦ ﺗﺮم ﺧﯿﻠﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ ازش ﺻﺤﺒﺖ ﻣـﯽﮐﻨـﯿﻢ‪ .‬ﻟﺌﻮﻧـﺎردو ﻫﻮاﺧـﻮاه ﺟـﺪی‬
‫ﻃﺮﯾﻘﻪی رﺑﻪاﻟﻨﻮعﻫﺎی ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ ﺑﻮده‪ .‬ﻓﺮدا دﯾﻮارﻧﮕﺎرهی ﺷﺎم آﺧﺮ‪ 5‬اون رو ﻧﺸﻮﻧﺘﻮن ﻣﯿﺪم‪ .‬در اون ﺷﻤﺎ ﺷـﮕﻔﺖاﻧﮕﯿﺰﺗـﺮﯾﻦ ﺳـﺘﺎﯾﺶ ﻧـﺴﺒﺖ ﺑـﻪ‬
‫ﻣﺎدﯾﻨﻪی ﻣﻘﺪس رو ﺧﻮاﻫﯿﺪ دﯾﺪ‪«.‬‬
‫ﮐﺴﯽ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺷﻮﺧﯽ ﻣﯽﮐﻨﯿﺪ! ﮔﻤﻮن ﻣﯽﮐﺮدم ﺷﺎم آﺧﺮ راﺟﻊ ﺑﻪ ﻣﺴﯿﺢ ﺑﺎﺷﻪ!«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﭼﺸﻤﮑﯽ زد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻧﻤﺎدﻫﺎ در ﺟﺎﯾﯽ ﭘﻨﻬﺎن ﻣﯿﺸﻦ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺣﺘﯽ ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﯿﺪ ﺗﺼﻮرش رو ﺑﮑﻨﯿﺪ‪«.‬‬

‫‪ :Claude Debussy 1‬ﮐﻠﻮد دﺑﻮﺳﯽ آﻫﻨﮓﺳﺎز ﻓﺮاﻧﺴﻮی )‪(1862-1918‬؛ آﺛﺎرش ﺑﺮ ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ ﻗﺮن ﺑﯿﺴﺘﻢ ﻧﻘﺶ ﺳﺎزﻧﺪهای داﺷﺖ‪ .‬دﺑﻮﺳﯽ ﺳﯿﺴﺘﻤﯽ از‬
‫ﻫﺎرﻣﻮﻧﯽ و ﺳﺎﺧﺘﺎرﻫﺎی ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ را ﺑﻨﯿﺎنﮔﺬاری ﮐﺮد ﮐﻪ از ﺑﺴﯿﺎری ﻟﺤﺎظ ﺑﯿﺎﻧﮕﺮ اﻧﺪﯾﺸﻪﻫﺎﯾﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻧﻘﺎﺷﺎن و ﻧﻮﯾﺴﻨﺪﮔﺎن اﻣﭙﺮﺳﯿﻮﻧﯿﺴﺖ و ﺳﻤﺒﻮﻟﯿﺴﺖ زﻣﺎﻧﺶ در ﺳﺮ‬
‫ﻣﯽﭘﺮوراﻧﺪﻧﺪ‪.‬‬

‫‪ :Franz Schubert 2‬ﻓﺮاﻧﺘﺰ ﺷﻮﺑﺮت )‪(1797-1828‬؛ آﻫﻨﮓﺳﺎز اﺗﺮﯾﺸﯽ ﮐﻪ دﻧﯿﺎی ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ ﮐﻼﺳﯿﮏ و رﻣﺎﻧﺘﯿﮏ را ﺑﺎ ﻫﻢ آﺷﺘﯽ داد‪ .‬او ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﻠﻮدی و‬
‫ﻫﺎرﻣﻮﻧﯽ در آوازﻫﺎ و ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ ﻣﺠﻠﺴﯿﺶ ﺷﻬﺮه اﺳﺖ‪ .‬از ﮐﺎرﻫﺎی دﯾﮕﺮ او ﻣﯽﺗﻮان ﻣﻮارد زﯾﺮ را ﻧﺎم ﺑﺮد‪ :‬ﺳﻤﻔﻮﻧﯽ در ﺳﯽ ﻣﺎژور )ﮐﺒﯿﺮ‪ ،(1828 ،‬ﺳﻤﻔﻮﻧﯽ در ﺑﯽ ﻣﯿﻨﻮر )ﻧﺎﺗﻤﺎم‪،‬‬
‫‪ (1822‬ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﭼﻨﺪ ﻣَﺲ و ﮐﺎر دﯾﮕﺮ ﺑﺮای ﭘﯿﺎﻧﻮ‪.‬‬

‫‪ 3‬آﻧﺘﻮﻧﯿﻮ اﺳﺘﺮادﯾﻮاری )‪ (1644-1737‬و ﻣﺸﻬﻮر ﺑﻪ ﻧﺎم ﻻﺗﯿﻨﺶ آﻧﺘﻮﻧﯿﻮس اﺳﺘﺮادﯾﻮارﯾﻮس؛ او ﺑﻪ ﺟﺰ وﯾﻮﻟﻦ دﺳﺖ ﺑﻪ ﺳﺎﺧﺖ وﯾﻮﻻ و وﯾﻮﻟﻨﺴﻞ ﻫﻢ زد‪ .‬او ﺷﯿﻮهی‬
‫وﯾﻮﻟﻦﺳﺎزیِ ﮐﺮﻣﻮﻧﺲ )‪ (Cremonese‬را از اﺳﺘﺎدش ﻧﯿﮑﻮﻟﻮ آﻣﺎﺗﯽ )‪ (Nicolo Amati‬ﻓﺮا ﮔﺮﻓﺖ و آن را ﺑﻪ اوج ﺧﻮد رﺳﺎﻧﯿﺪ‪ .‬ﺑﺮﺧﯽ راز وﯾﻮﻟﻦﻫﺎی وی را ﺑﻪ ﻧﻮع‬
‫ﻻک ﯾﺎ ﺟﻼی ﺑﻪ ﮐﺎر ﺑﺮده در آنﻫﺎ ﻣﯽداﻧﻨﺪ‪ .‬ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺳﺎزﻫﺎﯾﺶ را ﻣﯿﺎن ﺳﺎلﻫﺎی ‪ 1700‬ﺗﺎ ‪ 1725‬ﺳﺎﺧﺖ ﮐﻪ ﭼﻨﺪﺻﺪ وﯾﻮﻟﻦ از آن ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪه اﺳﺖ و ﮐﻤﺘﺮ از آن وﯾﻮﻻ و‬
‫وﯾﻮﻟﻨﺴﻞ‪ .‬دو ﺗﻦ از ﻓﺮزﻧﺪان آﻧﺘﻮﻧﯿﻮ ﺑﻪ ﻧﺎمﻫﺎی ﻓﺮاﻧﭽﺴﮑﻮ و اوﻣﻮﺑﻮﻧﻮ اﺳﺘﺮادﯾﻮاری ﻧﯿﺰ در ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺳﺎز ﺑﻪ او ﮐﻤﮏ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬وﯾﻮﻟﻦ اﺳﺘﺮادﯾﻮارﯾﻮس ﻫﻤﺎن ﻗﺪر در اروﭘﺎ‬
‫ﻣﺸﻬﻮر و ﻣﻬﻢ و ﮔﺮانﺑﻬﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﺎر ﯾﺤﯿﯽ در اﯾﺮان‪.‬‬

‫‪ :F-holes 4‬ﯾﺎ ﺳﻮراخ اِف؛ ﯾﮑﯽ از دو ﺳﻮراخ ﺻﺪای ‪-f‬ﺷﮑﻞ ﺑﺮ روی وﯾﻮﻟﻦ و ﯾﺎ دﯾﮕﺮ ﺳﺎزﻫﺎی آرﺷﻪای‬

‫‪ :Last Supper 5‬ﺗﺎﺑﻠﻮی ﻣﻌﺮوف داوﯾﻨﭽﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ دﯾﻮار ﮐﻠﯿﺴﺎی ﺳﺎﻧﺘﺎ ﻣﺎرﯾﺎ دِﻟﻪ ﮔﺮاﺗﺴﯿﻪ در ﻣﯿﻼن اﯾﺘﺎﻟﯿﺎ ﮐﺸﯿﺪه اﺳﺖ و در آن واﭘﺴﯿﻦ ﺷﺎﻣﯽ را ﮐﻪ ﺣﻀﺮت‬
‫ﻋﯿﺴﯽ ﺑﺎ ﺣﻮارﯾﻮن ﺧﻮرده اﺳﺖ ﺑﻪ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﮐﺸﯿﺪه‪ .‬در ﻣﺘﻦ داﺳﺘﺎن ﺗﻮﺿﯿﺤﺎت ﺑﯿﺸﺘﺮ درﺑﺎرهی اﯾﻦ ﻧﻘﺎﺷﯽ ﺧﻮاﻫﺪ آﻣﺪ‪.‬‬

‫‪-92-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﺳﻮﻓﯽ زﻣﺰﻣﻪ ﮐﺮد‪» :‬ﯾﺎﻟّﺎ‪ ،‬ﭼﯽ ﺷﺪه؟ دارﯾﻢ ﻣﯽرﺳﯿﻢ‪ .‬ﻋﺠﻠﻪ ﮐﻦ‪«.‬‬

‫ﻟﻨﮕﺪان ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ او ﻧﺪاﺧﺖ و از اﻓﮑﺎر دوردﺳﺘﺶ ﺑﻪ واﻗﻌﯿﺎت ﺑﺎزﮔﺸﺖ‪ .‬اﻟﻬﺎﻣﯽ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﯽ او را در ﺑﻦﺑﺴﺘﯽ روی ﭘﻠﮑﺎن ﻓﻠﺞ ﮐﺮده ﺑﻮد‪.‬‬

‫!‪O, Draconian devil! Oh, lame saint‬‬

‫ﺳﻮﻓﯽ ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ ﺑﻮد و ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﻣﯽﮐﺮد‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺳﺎدﮔﯽ ﺑﺎﺷﻪ!‬
‫اﻣﺎ ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﻃﻮر اﺳﺖ‪.‬‬
‫آنﺟﺎ در اﻋﻤﺎق ﻟﻮور‪ ...‬ﺑﺎ ﺗﺼﺎوﯾﺮ ﻓﯽ و داوﯾﻨﭽﯽ ﮐﻪ در ذﻫﻨﺶ ﻣﯽﭼﺮﺧﯿﺪﻧﺪ‪ ،‬راﺑﺮت ﻟﻨﮕﺪان ﻧﺎﮔﻬﺎن و ﺑﻪ دور از اﻧﺘﻈﺎر رﻣﺰ ﺳﻮﻧﯿﺮ را ﮐﺸﻒ‬
‫ﮐﺮده ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﮔﻔﺖ‪ O, Draconian devil! Oh, lame saint!» :‬اﯾﻦ ﺳﺎدهﺗﺮﯾﻦ رﻣﺰﯾﻪ ﮐﻪ دﯾﺪم!«‬

‫ﺳﻮﻓﯽ روی ﭘﻠﻪﻫﺎی ﭘﺎﯾﯿﻨﯽ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد و ﺑﺎ ﺗﺤﯿّﺮ ﺧﯿﺮه ﺑﻪ ﻟﻨﮕﺪان ﻧﮕﺎه ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬ﯾﻪ رﻣﺰ؟ ﺗﻤﺎم ﺷﺐ راﺟﻊ ﺑﻪ ﮐﻠﻤﺎت ﻓﮑﺮ ﮐﺮده ﺑﻮد‪،‬‬
‫ﻫﯿﭻ رﻣﺰی ﻧﺪﯾﺪه ﺑﻮد؛ ﺑﻪ ﺧﺼﻮص رﻣﺰی ﺳﺎده را‪.‬‬

‫ﻟﻨﮕﺪان ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺗﻮ ﺧﻮدت ﮔﻔﺘﯽ‪ «.‬ﺻﺪاﯾﺶ از ﻫﯿﺠﺎن ﻣﯽﻟﺮزﯾﺪ‪ .‬اداﻣﻪ داد‪» :‬اﻋﺪاد ﻓﯿﺒﻮﻧﺎﭼﯽ ﻓﻘﻂ در ﺗﺮﺗﯿﺐ ﺧﺎص ﺧﻮدﺷـﻮن ﻣﻌﻨـﺎ دارﻧـﺪ‬
‫وﮔﺮﻧﻪ ﭼﺮﻧﺪﯾﺎت رﯾﺎﺿﯽاﻧﺪ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ اﺻﻼً ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﻤﯽﺷﺪ‪ .‬اﻋﺪاد ﻓﯿﺒﻮﻧﺎﭼﯽ؟ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮد آنﻫﺎ ﻫﯿﭻ ﻣﻌﻨﺎﯾﯽ ﻧﺪارﻧﺪ و ﺳﻮﻧﯿﺮ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺧﺎﻃﺮ آن را ﻧﻮﺷﺘﻪ اﺳﺖ ﺗﺎ ﭘـﺎی‬
‫ﻣﺄﻣﻮران ادارهی رﻣﺰﮔﺸﺎﯾﯽ ﺑﻪ آنﺟﺎ ﮐﺸﯿﺪه ﺷﻮد‪ .‬ﻫﺪف دﯾﮕﺮی ﻫﻢ داﺷﺖ؟ دﺳﺘﺶ را درون ﺟﯿﺒﺶ ﻓﺮو ﮐﺮد و ﻧﺴﺨﻪی ﭼﺎﭘﯽ را ﺑﯿﺮون ﮐﺸﯿﺪ‪.‬‬
‫ﭘﯿﻐﺎم ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺶ را دوﺑﺎره ﺧﻮاﻧﺪ‪.‬‬

‫‪13-3-2-21-1-1-8-5‬‬

‫!‪O, Draconian devil‬‬

‫!‪Oh, lame saint‬‬

‫اﻋﺪاد ﭼﻄﻮر؟‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﮐﺎﻏﺬ را ﮔﺮﻓﺖ و ﮔﻔﺖ‪» :‬دﻧﺒﺎﻟﻪیِ ﻓﯿﺒﻮﻧﺎﭼﯽ ﺑﻪ ﻫﻢ رﯾﺨﺘﻪ ﯾﻪ ﺳﺮﻧﺨﻪ‪ .‬اﻋﺪاد ﯾﻪ راﻫﻨﻤﺎ ﺑﺮای ﮐﺸﻒ ﺑﻘﯿﻪی رﻣﺰﻧﺪ‪ .‬اون اﻋﺪاد رو ﺑﻪ‬
‫ﺻﻮرت در ﻫﻢ رﯾﺨﺘﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺗﺎ ﺑﮕﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﺑﻘﯿـﻪی ﻣـﺘﻦ ﻫـﻢ ﻫﻤـﯿﻦ ﻃـﻮری رﻓﺘـﺎر ﮐﻨـﯿﻢ‪O, Draconian devil? Oh, lame .‬‬
‫?‪ saint‬اﯾﻦﻫﺎ ﺑﯽﻣﻌﻨﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬اوﻧﺎ ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺎده ﻓﻘﻂ ﯾﮏ ﻣﺸﺖ ﺣﺮوف ﺑﻪ ﻫﻢ رﯾﺨﺘﻪاﻧﺪ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﯾﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﺮای ﺣﻼﺟﯽ ﺣﺮفﻫﺎی ﻧﯿﺎز ﻟﻨﮕﺪان داﺷﺖ‪ .‬ﺳﺎده و ﺧﻨﺪهدار ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﯿﺪ‪» .‬ﺷﻤﺎ ﺗﺼﻮر ﻣﯽﮐﻨﯿﺪ ﭘﯿﻐﺎم ﻓﻘﻂ‬
‫ﯾﻪ‪ ...‬ﺟﻤﻠﻪی ﻣﻘﻠﻮﺑﻪ‪1‬؟« ﺑﻪ او ﺧﯿﺮه ﺷﺪ و اداﻣﻪ داد‪» :‬ﻣﺜﻞ ﯾﻪ ﺟﺪول ﮐﻠﻤﺎت ﺑﻪ ﻫﻢ رﯾﺨﺘﻪی روزﻧﺎﻣﻪ‪«.‬‬

‫‪Anagram 1‬‬

‫‪-93-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻟﻨﮕﺪان ﻧﺎﺑﺎوری را در ﭼﻬﺮهی ﺳﻮﻓﯽ ﻣﯽدﯾﺪ‪ .‬ﺗﻌﺪاد اﻧﮕﺸﺖﺷﻤﺎری از ﻣﺮدم ﻗﻠﺐ را ﻣﯽﻓﻬﻤﻨﺪ‪ .‬ﻋﻠﯽرﻏﻢ اﯾﻦ ﮐﻪ ﺳﺮﮔﺮﻣﯽ ﭘﯿﺶ ﭘﺎاﻓﺘﺎدهای‬
‫ﺑﻪ ﺷﻤﺎر ﻣﯽرﻓﺖ‪ ،‬ﺗﺎرﯾﺦ ﺑﺎﺷﮑﻮﻫﯽ در ﻧﻤﺎدﺷﻨﺎﺳﯽ ﻣﺬﻫﺒﯽ داﺷﺖ‪.‬‬

‫آﻣﻮزهﻫﺎی رﻣﺰآﻟﻮد و اﺳﺘﻌﺎری ﻗﺒﺎﻟﻪ‪ 1‬ﺳﺨﺖ ﺑﺮ ﺟﻤﻠﻪﻫﺎی ﻗﻠﺐ اﺳﺘﻮار ﺑﻮد—ﺑﺎزآراﯾﯽ ﺣﺮوف واژهﻫﺎی ﻋﺒﺮی ﺑﺮای اﺳﺘﺨﺮاج ﻣﻌﺎﻧﯽ ﺟﺪﯾـﺪ‪.‬‬
‫ﭘﺎدﺷﺎﻫﺎن ﻓﺮاﻧﺴﻪ ﻃﯽ رﻧﺴﺎﻧﺲ ﭼﻨﺎن ﺑﻪ ﻗﺪرت ﺟﺎدوﯾﯽ ﻗﻠﺐ اﯾﻤﺎن داﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﻘﻠﻮبﻧﮕﺎراﻧﯽ‪ 2‬را ﺑﺮای ﺑﻬﺘﺮ ﺗـﺼﻤﯿﻢ ﮔـﺮﻓﺘﻦ اﺳـﺘﺨﺪام ﮐـﺮده‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ ﺗﺎ در ﺗﺠﺰﯾﻪ و ﺗﺤﻠﯿﻞ ﮐﻠﻤﺎت اﺳﻨﺎد ﺑﻪ آنﻫﺎ ﮐﻤﮏ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬روﻣﯽﻫﺎ از ﻋﻠﻢ ﻗﻠﺐ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان آرْسْ ﻣﺎﮔﻨﺎ‪ 3‬ﻧﺎم ﻣﯽﺑﺮدﻧﺪ—ﻫﻨﺮ ﻣُﻌْﻈﻢ‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﻪ ﺳﻮﻓﯽ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪ .‬ﻧﮕﺎهﻫﺎﯾﺸﺎن در ﻫﻢ ﮔﺮه ﺧﻮرد‪» .‬ﻣﻨﻈﻮر ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺖ ﺗﻤﺎم ﻣﺪت ﺟﻠﻮی روی ﻣﺎ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﯿﺸﺘﺮ از اون ﭼﻪ ﻻزم ﺑـﻮد‬
‫ﺑﺮاﻣﻮن ﺳﺮﻧﺦ ﮔﺬاﺷﺖ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﯽ ﻫﯿﭻ ﺣﺮف دﯾﮕﺮی ﻗﻠﻢ را از ﺟﯿﺒﺶ ﺑﯿﺮون آورد و ﺣﺮوف ﻫﺮ ﺧﻂ را ﻣﺮﺗﺐ ﮐﺮد‪.‬‬

‫!‪O, Draconian devil! Oh, lame saint‬‬

‫ﻣﻘﻠﻮب ﺑﯽﻧﻈﯿﺮی ﺑﻮد از‪...‬‬

‫!‪Leonardo da Vinci! The Mona Lisa‬‬

‫ﻟﺌﻮﻧﺎردو داوﯾﻨﭽﯽ! ﻣﻮﻧﺎ ﻟﯿﺰا!‬

‫‪ :Kabbala 1‬در ﻋﺒﺮی ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎی ﺷﺮﯾﻌﺖ و ﻣﻬﻢﺗﺮﯾﻦ ﮐﺘﺎب ﻋﺮﻓﺎﻧﯽ ﯾﻬﻮد اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ وﯾﮋه از ﺳﺪهی ‪ 12‬و ‪ 13‬ﻣﯿﺎن ﺧﺎﺧﺎمﻫﺎ راﯾﺞ ﺷﺪ‪ .‬اﯾﻦ ﺷﺮﯾﻌﺖ ﺗﻨﻬﺎ ﺷﻔﺎﻫﺎً‬
‫و از ﻗﻮل ﺗﻔﺎﺳﯿﺮ ﻣﻮﺳﯽ ﻧﻘﻞ ﻣﯽﺷﺪ‪.‬‬

‫‪Anagramatist 2‬‬

‫‪ars magna 3‬‬

‫‪-94-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﺑﯿﺴﺖ و ﯾﮑﻢ‬

‫ﻣﻮﻧﺎ ﻟﯿﺰا‪.‬‬

‫ﮐﻨﺎر ﭘﻠﮑﺎن ﺧﺮوﺟﯽ ﻟﻮور اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮدﻧﺪ و ﺳﻮﻓﯽ ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ آنﺟﺎ را ﺗﺮک ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﺷﻮﮐﯽ ﮐﻪ ﺟﻤﻠﻪی ﻣﻘﻠﻮب ﺑﺮ او وارد‬
‫ﮐﺮده ﺑﻮد ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ ﺧﺠﺎﻟﺖزدﮔﯿﺶ از ﺑﺎﺑﺖ اﯾﻦ ﺑﺮاﺑﺮی ﻣﯽﮐﺮد ﮐﻪ ﭘﯿﻐﺎم را ﺧﻮدش رﻣﺰﮔﺸﺎﯾﯽ ﻧﮑﺮده اﺳﺖ‪ .‬ﮐﺎرﮐﺸﺘﮕﯽ ﺳـﻮﻓﯽ در رﻣﺰﮐـﺎویِ‬
‫ﺑﺴﯿﺎر ﭘﯿﭽﯿﺪه ﺑﺎﻋﺚ آن ﺷﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﭼﺸﻤﺶ ﺑﺮ ﺑﺎزی ﺑﺎ ﮐﻠﻤﺎت ﺳﺎدهای ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻤﺎﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎ اﯾﻦ وﺟﻮد ﻫﻨﻮز ﻣﯽداﻧـﺴﺖ ﮐـﻪ ﺑﺎﯾـﺪ آن را زودﺗـﺮ‬
‫ﻣﯽدﯾﺪ‪ .‬ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﺎﺷﺪ او ﺑﻪ ﻫﯿﭻ ﻋﻨﻮان ﺑﺎ ﻗﻠﺐ ﺑﯿﮕﺎﻧﻪ ﻧﺒﻮد—ﺑﻪ وﯾﮋه در اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ‪.‬‬

‫ﺑﭽﻪ ﮐﻪ ﺑﻮد‪ ،‬ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺶ اﻏﻠﺐ ﺑﺎ او ﻗﻠﺐ ﺑﺎزی ﻣﯽﮐﺮد ﺗﺎ اﻣﻼی اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ او را ﺗﻘﻮﯾﺖ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﯾـﮏ ﺑـﺎر او واژهی اﻧﮕﻠﯿـﺴﯽ ‪ planets‬را‬
‫ﻧﻮﺷﺖ و ﺑﻪ ﺳﻮﻓﯽ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﻣﯽﺗﻮان ﺷﺼﺖ و دو واژهی اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ دﯾﮕﺮ ﺑﺎ ﻃﻮلﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ و ﻫﻤﯿﻦ ﺣـﺮوف ﻧﻮﺷـﺖ‪ .‬ﺳـﻮﻓﯽ ﺳـﻪ روز وﻗـﺖ‬
‫ﺻﺮف ﮐﺮده ﺑﻮد ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از واژهﻧﺎﻣﻪای اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ ﻫﻤﻪی آنﻫﺎ را اﺳﺘﺨﺮاج ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺧﯿﺮه ﺑﻪ ﮐﺎﻏﺬ ﭼﺎﭘﯽ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﻢ ﺗﺼﻮر ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺖ ﭼﻄﻮر ﺗﻮی آﺧﺮﯾﻦ دﻗﯿﻘﻪﻫﺎی ﻋﻤﺮش ﭼﻨـﯿﻦ ﻣﻘﻠـﻮب ﺑﻐﺮﻧﺠـﯽ رو‬
‫درﺳﺖ ﮐﺮده‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺟـﻮاب را ﻣـﯽداﻧـﺴﺖ و ﻫﻤـﯿﻦ ﻣﻮﺿـﻮع اﺣـﺴﺎﺳﺶ را ﺑﺮاﻧﮕﯿﺨﺘـﻪﺗـﺮ ﮐـﺮد‪ .‬ﺑﺎﯾـﺪ ﺧـﻮدم ﻣـﯽﻓﻬﻤﯿـﺪم‪ .‬ﺣـﺎﻻ ﯾـﺎدش آﻣـﺪ ﮐـﻪ‬
‫ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺶ—ﻫﻨﺮدوﺳﺖ و ﻋﺎﺷﻖ ﺑﺎزی ﺑﺎ ﮐﻠﻤﺎت—در ﺟﻮاﻧﯽ‪ ،‬ﺧﻮدش را ﺑﺎ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﻣﻘﻠﻮبِ ﻧﺎمِ آﺛﺎرِ ﻫﻨﺮی ﺑﺰرگ ﺳﺮﮔﺮم ﻣﯽﮐﺮده اﺳﺖ‪ .‬ﯾﮏ ﺑﺎر‬
‫زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺳﻮﻓﯽ دﺧﺘﺮک ﮐﻮﭼﮑﯽ ﺑﻮد ﯾﮑﯽ از ﻣﻘﻠﻮبﻫﺎﯾﺶ او را ﺑﻪ دردﺳﺮ اﻧﺪاﺧﺖ‪ .‬آن زﻣﺎن ﺳﻮﻧﯿﺮ در ﺣﯿﻦ ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ﺑﺎ ﯾﮏ ﻣﺠﻠـﻪی ﻫﻨـﺮی‬

‫‪-95-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫اﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺑﯽرﻏﺒﺘﯿﺶ را ﺑﻪ ﺟﻨﺒﺶ ﻣﺪرن ﮐﻮﺑﯿﺴﻢ‪ 1‬ﺑﺎ ﯾﺎدآوری اﯾﻦ ﻧﮑﺘﻪ ﺑﯿﺎن ﮐﺮده ﺑﻮد ﮐﻪ ﺷـﺎﻫﮑﺎر ﭘﯿﮑﺎﺳـﻮ‪ 2‬ﯾﻌﻨـﯽ دوﺷـﯿﺰﮔﺎن آوﯾﻨﯿـﻮن ﯾـﺎ‬
‫‪ Les Demoiselles d’Avigon‬ﻣﻘﻠﻮب ﮐﺎﻣﻠﯽ از ﻋﺒﺎرت اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ ‪ vile meaningless doodles‬ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ اﺑﻠﻪﻫـﺎی ﭘـﺴﺖ‬
‫ﺑﯽﻣﻌﻨﯽ اﺳﺖ‪ .‬ﻃﺮﻓﺪاران ﭘﯿﮑﺎﺳﻮ ﺑﻪ ﻫﯿﭻ وﺟﻪ از ﻃﺮح اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺧﻮﺷﺸﺎن ﻧﯿﺎﻣﺪ‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺑﻪ ﻟﻨﮕﺪان ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪» :‬اﺣﺘﻤﺎﻻً ﭘﺪرﺑﺰرگ ﻣﻦ اﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪی ﻗﻠﺐ رو ﺳﺎلﻫﺎ ﭘﯿﺶ درﺳﺖ ﮐﺮده‪ «.‬و اﻣﺸﺐ ﻫﻢ ﻣﺠﺒﻮر ﺷﺪه ﺑﻪ‬
‫ﻋﻨﻮان ﺗﻨﻬﺎ راه ﭼﺎره ازش اﺳﺘﻔﺎده ﺑﺒﺮه‪ .‬ﺻﺪای ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺶ ﺑﺎ دﻗﺘﯽ دﻟﺴﺮدﮐﻨﻨﺪه در ذﻫﻨﺶ ﭘﯿﭽﯿﺪن ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎردو داوﯾﻨﭽﯽ!‬
‫ﻣﻮﻧﺎ ﻟﯿﺰا!‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﻧﻤﯽداﻧﺴﺖ ﭼﺮا واﭘﺴﯿﻦ ﮐﻠﻤﺎت ﺳﻮﻧﯿﺮ ﺑﻪ ﻧﻘﺎﺷﯽ ﻣﻌﺮوﻓﯽ اﺷﺎره داﺷﺖ‪ ،‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ اﺣﺘﻤﺎﻟﯽ را در ذﻫﻦ داﺷﺖ ﮐﻪ آزارش ﻣﯽداد‪.‬‬
‫اﯾﻦﻫﺎ آﺧﺮﯾﻦ ﮐﻠﻤﺎﺗﺶ ﻧﺒﺎﺷﺪ‪...‬‬
‫آﯾﺎ او ﺑﺎﯾﺪ ﺗﺎﺑﻠﻮی ﻣﻮﻧﺎ ﻟﯿﺰا را ﻣﯽدﯾﺪ؟ ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺶ ﭘﯿﻐﺎﻣﯽ آنﺟﺎ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد؟ ﮐﺎﻣﻼً ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻨﯽ ﻣﯽﻧﻤﻮد‪ .‬ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬اﯾﻦ ﻧﻘﺎﺷﯽ ﻣﻌﺮوف را‬
‫در ﺗﺎﻻر ﻣﻠﻞ‪ 3‬در اﺗﺎﻗﮏ ﺗﻤﺎﺷﺎی اﺧﺘﺼﺎﺻﯿﯽ آوﯾﺰان ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ از ﮔﺮاﻧﺪ ﮔﺎﻟﺮی ﺑﻪ آن راه ﺑﻮد‪ .‬در واﻗﻊ‪ ،‬ﺳﻮﻓﯽ ﺣﺎﻻ ﺑﻪ ﺧـﺎﻃﺮش آﻣـﺪ‬
‫درﻫﺎی ورودی ﺑﻪ اﯾﻦ اﺗﺎﻗﮏ ﻓﻘﻂ ﺑﯿﺴﺖ ﻣﺘﺮ ﺑﺎ ﻣﺤﻠّﯽ ﻓﺎﺻﻠﻪ داﺷﺖ ﮐﻪ ﺟﺴﺪ ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺶ را ﭘﯿﺪا ﮐﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺧﯿﻠﯽ راﺣﺖ ﻣﯿﺘﻮﻧﺴﺘﻪ ﻗﺒﻞ از ﻣﺮگ ﻣﻮﻧﺎ ﻟﯿﺰا رو دﯾﺪه ﺑﺎﺷﻪ‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﭘﺸﺖ ﺳﺮش در ﭘﻠﮑﺎن اﺿﻄﺮاری ﻧﮕﺮﯾﺴﺖ و ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺧﺸﮑﺶ زد‪ .‬ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﻟﻨﮕﺪان را از ﻣـﻮزه ﺧـﺎرج ﮐﻨـﺪ‪ ،‬اﻣـﺎ ﻏﺮﯾـﺰهاش‬
‫ﺧﻮاﺳﺘﻪای ﻣﻌﮑﻮس داﺷﺖ‪ .‬ﺳﻮﻓﯽ ﺑﺎ ﺑﻪ ﯾﺎد آوردن ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﻣﻼﻗﺎﺗﺶ در ﺑﭽﮕﯽ از ﺟﻨﺎح دﻧﻮن‪ ،‬ﭘﯽ ﺑﺮد اﮔﺮ ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺶ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺘﻪ رازی را ﺑـﻪ‬
‫او ﺑﮕﻮﯾﺪ‪ ،‬اﻧﺪک ﻣﮑﺎنﻫﺎﯾﯽ در ﺟﻬﺎن ﺑﻪ اﻧﺪازهی ﻣﻮﻧﺎ ﻟﯿﺰای داوﯾﻨﭽﯽ ﻣﯿﻌﺎدﮔﺎﻫﯽ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺶ ﮐﻪ دﺳﺖ ﮐﻮﭼﮏ ﺳﻮﻓﯽ را ﻣﺤﮑﻢ ﭼﻨﮓ زده ﺑﻮد و او را ﭘﺲ از ﺳﺎﻋﺎت ﮐﺎری در ﻣﯿﺎن ﻣﻮزهی ﻣﺘـﺮوک راﻫﻨﻤـﺎﯾﯽ ﻣـﯽﮐـﺮد‬
‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﯾﮏ ﮐﻢ دﯾﮕﻪ ﺑﺮﯾﻢ ﺑﻬﺶ ﻣﯽرﺳﯿﻢ‪«.‬‬

‫ﺳﻮﻓﯽ ﺷﺶ ﺳﺎﻟﻪ ﺑﻮد و ﺑﻪ ﺳﻘﻒﻫﺎی ﺑﻠﻨﺪ و زﻣﯿﻦﻫﺎی ﺳﺮﮔﯿﺠﻪآور ﮐﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﯽدوﺧﺖ ﺧﻮد را ﮐﻮﭼﮏ و ﻧﺎﭼﯿﺰ ﺣﺲ ﻣـﯽﮐـﺮد‪ .‬ﻣـﻮزهی‬
‫ﺧﺎﻟﯽ ﻣﯽﺗﺮﺳﺎﻧﺪش‪ ،‬اﻣﺎ ﻗﺼﺪ ﻧﺪاﺷﺖ ﮐﺎری ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺶ ﺑﻮﯾﯽ از اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺑﺒﺮد‪ .‬دﻧﺪانﻫﺎﯾﺶ را ﺑﻪ ﻫﻢ ﻓﺸﺮد و دﺳﺘﺶ را رﻫﺎ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﻣﺸﻬﻮرﺗﺮﯾﻦ اﺗﺎق ﻟﻮور ﮐﻪ ﻧﺰدﯾﮏ ﻣﯽﺷﺪﻧﺪ ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺶ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﯾﮏ ﮐﻢ ﺟﻠﻮﺗﺮ ﺗﺎﻻر ﻣﻠﻠـﻪ‪ «.‬ﺑـﺮ ﺧـﻼف ﻫﯿﺠـﺎن آﺷـﮑﺎر ﭘـﺪرﺑﺰرﮔﺶ‪،‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ دوﺳﺖ داﺷﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺮود‪ .‬ﻗﺒﻼً ﺗﺼﻮﯾﺮ ﻣﻮﻧﺎ ﻟﯿﺰا را در ﮐﺘﺎب دﯾﺪه ﺑﻮد و اﺻﻼً از آن ﺧﻮﺷﺶ ﻧﻤﯽآﻣﺪ‪ .‬ﻫﯿﭻ دﻟﯿﻞ اﺷﺘﯿﺎق دﯾﮕـﺮان را‬
‫ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ آن ﻧﻤﯽداﻧﺴﺖ‪.‬‬

‫ﺳﻮﻓﯽ ﻏﺮﻟﻨﺪﮐﻨﺎن ﮔﻔﺖ‪“C’est ennuyeux.” :‬‬

‫ﺳﻮﻧﯿﺮ ﺗﺼﺤﯿﺢ ﮐﺮد‪» :‬ﺑﺎﯾﺪ ﺑﮕﯽ ﮐﺴﺎﻟﺖآوره! ﻓﺮاﻧﺴﻪ در ﻣﺪرﺳﻪ‪ ،‬اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ ﺑﺮای ﺧﺎﻧﻪ‪«.‬‬

‫‪ Cubism 1‬ﯾﺎ ﺣﺠﻢﮔﺮاﯾﯽ‪ :‬ﺳﺒﮏ ﻫﻨﺮی ﺑﺴﯿﺎر ﺗﺄﺛﯿﺮﮔﺬار در ﻫﻨﺮ ﮐﻪ در اواﯾﻞ ﺳﺪهی ﺑﯿﺴﺘﻢ و ﻋﻤﺪﺗﺎً ﺗﻮﺳﻂ ﭘﺎﺑﻠﻮ ﭘﯿﮑﺎﺳﻮ و ژرژ ﺑﺮاک در ﭘﺎرﯾﺲ‪ ،‬ﻣﯿﺎن ﺳﺎلﻫﺎی‬
‫‪ 1914-1907‬ﭘﺪﯾﺪ آﻣﺪ‪ .‬ﺣﺠﻢﮔﺮاﯾﯽ ﺑﺮ ﺳﻄﻮح ﺗﺨﺖ و دوﺑﻌﺪی از ﺗﺼﻮﯾﺮ ﺗﺄﮐﯿﺪ دارد و ﺗﮑﻨﯿﮏﻫﺎی ﺳﻨﺘﯽ ﻧﻈﯿﺮ ﭘﺮﺳﭙﮑﺘﯿﻮ و ﮐﻮﭼﮏﻧﻤﺎﯾﯽ )‪ (foreshortening‬و‬
‫ﻣﺪلﺳﺎزی )‪ (modeling‬و ﺳﺎﯾﻪروﺷﻦ )‪ (chiaroscuro‬و ﺟﺰ آن را ﻧﻤﯽﭘﺬﯾﺮد‪ .‬در ﺣﺠﻢﮔﺮاﯾﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺗﺼﺎوﯾﺮ ﺑﺎ اﺣﺠﺎم ﻫﻨﺪﺳﯽ ﮐﺸﯿﺪه ﻣﯽﺷﻮد‪.‬‬

‫‪ 2‬ﭘﺎﺑﻠﻮ ﭘﯿﮑﺎﺳﻮ ﻧﻘﺎش و ﻣﺠﺴﻤﻪﺳﺎز اﺳﭙﺎﻧﯿﺎﯾﯽ و از ﺑﻨﯿﺎنﮔﺬاران ﺳﺒﮏ ﺣﺠﻢﮔﺮاﯾﯽ )‪(1973-1881‬‬

‫‪Salle des Etats 3‬‬

‫‪-96-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﺳﻮﻓﯽ ﺑﻬﺎﻧﻪ آورده ﺑﻮد‪“Le Louvre, c'est pas chez moi”1 :‬‬
‫ﺧﻨﺪهای آرام زد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺣﻖ ﺑﺎ ﺗﻮﺋﻪ‪ .‬ﭘﺲ ﺑﯿﺎ ﻓﻘﻂ ﺑﺮای ﺗﻔﺮﯾﺢ اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ ﺣﺮف ﺑﺰﻧﯿﻢ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﻟﻮﭼﻪ ورﭼﯿﺪ‪ ،‬اﻣﺎ راﻫﺶ را اداﻣﻪ داد‪ .‬وارد ﺗﺎﻻر ﻣﻠﻞ ﮐﻪ ﺷﺪﻧﺪ‪ ،‬ﺳﻮﻓﯽ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را در اﻃﺮاف اﺗﺎق ﺑﺎرﯾـﮏ ﭼﺮﺧﺎﻧـﺪ و ﻧﮕـﺎﻫﺶ ﺑـﺮ‬
‫روی ﻣﺎﯾﻪی اﻓﺘﺨﺎر ﭘﺪرﺑﺰرگ ﺛﺎﺑﺖ ﻣﺎﻧﺪ—در ﻣﯿﺎن دﯾﻮار ﺳﻤﺖ راﺳﺖ‪ ،‬ﭘﺮﺗﺮهای ﺗﻨﻬﺎ در ﭘﺸﺖ دﯾﻮارهی ﻣﺤﺎﻓﻈﯽ از ﭘﻠﮑﺴﯽﮔﻼس ﻗﺮار داﺷـﺖ‪.‬‬
‫ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺶ ﮐﻨﺎر دﯾﻮار اﯾﺴﺘﺎد و ﺑﺎ دﺳﺖ ﺑﻪ ﻧﻘﺎﺷﯽ اﺷﺎره ﮐﺮد‪.‬‬
‫»ﺑﺮو ﺟﻠﻮ ﺳﻮﻓﯽ‪ .‬ﻫﺮ ﮐﺴﯽ ﻓﺮﺻﺖ دﯾﺪن ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ اون ﺑﻬﺶ دﺳﺖ ﻧﻤﯿﺪه‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﮐﻪ ذﻫﻨﺶ ﺗﻤﺎﻣﺎً ﻣﺸﻐﻮل وﻗﺎﯾﻊ ﺑﻮد‪ ،‬آﻫﺴﺘﻪ در اﺗﺎق ﺑﻪ راه اﻓﺘﺎد‪ .‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﮐﻪ درﺑﺎرهی ﻣﻮﻧﺎ ﻟﯿﺰا ﺑﺴﯿﺎر ﺷﻨﯿﺪه ﺑﻮد‪ ،‬اﺣﺴﺎس ﻣﯽﮐﺮد ﮐﻪ‬
‫در ﺣﺎل ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﺪن ﺑﻪ ﯾﮑﯽ از اﻋﻀﺎی ﺧﺎﻧﺪان ﺳﻠﻄﻨﺘﯽ اﺳﺖ‪ .‬ﺟﻠﻮی ﭘﻠﮑﺴﯽﮔﻼس ﻣﺤـﺎﻓﻆ ﮐـﻪ رﺳـﯿﺪ ﻧﻔـﺴﺶ را ﺣـﺒﺲ ﮐـﺮد و ﺑـﻪ ﺑـﺎﻻ‬
‫ﻧﮕﺮﯾﺴﺖ و ﻫﻤﻪی ﺗﺼﻮﯾﺮ را ﯾﮏﺟﺎ در دﯾﺪش ﺟﺎی داد‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻧﺒﻮد ﮐﻪ اﻧﺘﻈﺎر ﭼﻪ اﺣﺴﺎﺳﯽ را داﺷﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﻪ ﺟﺮأت ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﮐﻪ اﯾﻦ ﻧﺒﻮد‪ .‬ﻧﻪ اﻧﺘﻈﺎر ﯾﮑﻪ ﺧﻮردن داﺷﺖ و ﻧـﻪ اﻧﺘﻈـﺎر‬
‫ﺷﮕﻔﺘﯽ را‪ .‬ﺧﺎﻣﻮش اﯾﺴﺘﺎد و در اﯾﻦ اﻧﺘﻈﺎر اﺑﺪی ﺑﻮد ﮐﻪ اﺗﻔﺎﻗﯽ ﺑﯿﺎﻓﺘﺪ‪.‬‬
‫ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺶ ﻧﺠﻮا ﮐﺮد‪» :‬ﻧﻈﺮت ﭼﯿﻪ؟ ﻗﺸﻨﮓ ﻧﯿﺴﺖ؟« و ﺧﻮد را ﭘﺸﺖ ﺳﺮ او رﺳﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫»ﺧﯿﻠﯽ ﮐﻮﭼﯿﮑﻪ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻧﯿﺮ ﻟﺒﺨﻨﺪ زد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺧﻮدت ﻫﻢ ﮐﻮﭼﯿﮑﯽ‪ ،‬اﻣﺎ ﺧﺸﮕﻠﯽ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ ﻣﻦ ﺧﺸﮕﻞ ﻧﯿﺴﺘﻢ‪ .‬ﺳﻮﻓﯽ از ﻣﻮﻫﺎی ﺳﺮﺧﺶ و ﮐﮏوﻣﮏﻫﺎﯾﺶ ﻧﻔﺮت داﺷﺖ و ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﮐﻪ از ﻫﻤﻪی ﭘﺴﺮﻫﺎی ﮐﻼس‬
‫ﻫﻢ ﺑﻠﻨﺪﺗﺮ اﺳﺖ‪ .‬دوﺑﺎره ﺑﻪ ﻣﻮﻧﺎ ﻟﯿﺰا ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و ﺳﺮش را ﺗﮑﺎن داد‪» .‬ﺣﺘﯽ از ﮐﺘﺎبﻫﺎ ﻫﻢ زﺷﺖﺗﺮه‪ .‬ﺻﻮرﺗﺶ‪«...brumeux ...‬‬
‫ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺶ ﻣﺜﻞ ﻣﻌﻠﻢﻫﺎی ﺳﺮﺧﺎﻧﻪ ﺗﺼﺤﯿﺢ ﮐﺮد‪» :‬ﺗﯿﺮه و ﺗﺎر‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺗﮑﺮار ﮐﺮد‪» :‬ﺗﯿﺮه و ﺗﺎر‪ «.‬ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﺗﺎ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ واژهی ﺗﺎزه را ﺗﮑﺮار ﻧﮑﻨﺪ ﻣﮑﺎﻟﻤﻪ در اﯾﻦ ﻣﻮرد اداﻣﻪ ﻣﯽﯾﺎﺑﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﺳﻮﻓﯽ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﯿﮕﻦ ﺳﺒﮏ ﺳﻔﻮﻣﺎﺗﻮ‪ .2‬و اﻧﺠﺎم دادﻧﺶ ﻫﻢ ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺨﺘﻪ‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎردو داوﯾﻨﭽﯽ ﺑﻬﺘﺮ از ﻫﺮ ﮐـﺴﯽ اﯾـﻦ ﮐـﺎر رو ﺑﻠـﺪ‬
‫ﺑﻮد‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﻫﻨﻮز ﻫﻢ از ﻧﻘﺎﺷﯽ ﺧﻮﺷﺶ ﻧﻤﯽآﻣﺪ‪ .‬ﮔﻔﺖ‪» :‬اﻧﮕﺎر ﭼﯿﺰی رو ﻣﯿﺪوﻧﻪ‪ ...‬ﻣﺜﻞ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﭽﻪﻫﺎ ﺗﻮی ﻣﺪرﺳﻪ از ﯾﻪ راز ﺧﺒﺮ دارﻧﺪ‪«.‬‬
‫ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺶ ﺧﻨﺪﯾﺪ‪» :‬اﯾﻦ ﯾﮑﯽ از دﻟﯿﻞﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﻌﺮوﻓﻪ‪ .‬ﻫﻤﻪ دوﺳﺖ دارﻧﺪ ﺣﺪس ﺑﺰﻧﻨﺪ اون ﭼﺮا داره ﻣﯽﺧﻨﺪه‪«.‬‬
‫»ﺗﻮ ﻣﯿﺪوﻧﯽ ﭼﺮا داره ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﯿﺰﻧﻪ‪«.‬‬
‫ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺶ ﭼﺸﻤﮑﯽ زد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺷﺎﯾﺪ ﯾﻪ روزی ﺑﻬﺖ ﺑﮕﻢ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﭘﺎﯾﺶ را ﺑﺮ زﻣﯿﻦ زد‪» :‬ﺑﻬﺖ ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ از راز ﺧﻮﺷﻢ ﻧﻤﯿﺎد!«‬
‫»ﺷﺎﻫﺰاده ﺧﺎﻧﻢ! زﻧﺪﮔﯽ ﭘﺮ از اﺳﺮاره‪ .‬ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﯽ ﻫﻤﺸﻮن رو ﯾﮏﺟﺎ ﯾﺎد ﺑﮕﯿﺮی‪«.‬‬

‫‪ 1‬ﻟﻮور ﮐﻪ ﺧﻮﻧﻪ ﻧﯿﺴﺖ!‬

‫‪ :sfumato 2‬از واژهی اﯾﺘﺎﻟﯿﺎﯾﯽ ‪ sfumare‬ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎی )ﻣﺜﻞ دود( ﺑﺨﺎر ﺷﺪن؛ در ﻧﻘﺎﺷﯽ ﯾﺎ ﻃﺮاﺣﯽ‪ ،‬اﺻﻄﻼﺣﯽ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺳﺎﯾﻪزﻧﯽ ﻣﻼﯾﻤﯽ ﮐﻪ اﻧﺘﻘﺎلﻫﺎی ﻧﺮم و‬
‫ﻧﺎﻣﺤﺴﻮﺳﯽ را ﻣﯿﺎن رﻧﮓﻫﺎ و ﺳﺎﯾﻪروﺷﻦﻫﺎ ﻣﻮﺟﺐ ﻣﯽﺷﻮد‪.‬‬

‫‪-97-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﺳﻮﻓﯽ ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ ﮐﻪ در ﭘﻠّﮑﺎن ﻃﻨﯿﻦ ﻣﯽاﻧﺪاﺧﺖ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﻦ ﺑﺮﻣﯽﮔﺮدم‪«.‬‬

‫ﻟﻨﮕﺪان ﺧﻮد را ﭘﺲ ﮐﺸﯿﺪ و ﮔﻔﺖ‪» :‬اﺗﺎق ﻣﻮﻧﺎ ﻟﯿﺰا؟ اون ﻫﻢ ﺣﺎﻻ؟«‬

‫ﺳﻮﻓﯽ ﺧﻄﺮ را ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪» .‬ﻣﻦ ﻣﻈﻨﻮن ﺑﻪ ﻗﺘﻞ ﻧﯿﺴﺘﻢ‪ ،‬ﭘﺲ ﺑﺨﺘﻢ رو اﻣﺘﺤﺎن ﻣﯽﮐﻨﻢ‪ .‬ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻔﻬﻤﻢ ﭘﺪرﺑﺰرﮔﻢ ﭼﯽ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺑﮕﻪ‪«.‬‬
‫»ﺳﻔﺎرتﺧﻮﻧﻪ ﭼﯽ ﻣﯿﺸﻪ؟«‬
‫ﺳﻮﻓﯽ از اﯾﻦ ﮐﻪ ﻟﻨﮕﺪان را ﺑﻪ ﮔﺮﯾﺰی ﮐﺸﺎﻧﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﺑﺎزﮔﺸﺖ او ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﯽﺷﺪ ﻋﺬاب وﺟﺪان داﺷﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﭼﺎرهی دﯾﮕـﺮی‬
‫ﻫﻢ ﻧﺒﻮد‪» .‬از اون در ﺑﺮو ﺑﯿﺮون و ﻋﻼﻣﺖﻫﺎی ﻧﻮراﻧﯽ ﺧﺮوج رو دﻧﺒﺎل ﮐﻦ‪ .‬ﭘﺪرﺑﺰرﮔﻢ ﻣﻌﻤﻮﻻً ﻣﻦ رو از اﯾﻦﺟﺎ ﻣﯽﺑﺮد‪ .‬ﻋﻼﻣﺖﻫﺎ ﺑﻪ ﯾﮏ ﻧﺮدهی‬
‫ﮔﺮدون اﻣﻨﯿﺘﯽ ﻣﯽرﺳﻨﺪ‪ .‬ﯾﮏﻃﺮﻓﻪﺳﺖ؛ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﺑﯿﺮون ﺑﺎز ﻣﯿﺸﻪ‪ «.‬ﺑﻌﺪ ﮐﻠﯿﺪﻫﺎی ﻣﺎﺷﯿﻨﺶ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻟﻨﮕﺪان ﮔﺮﻓﺖ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻣﻦ ﯾـﻪ‬
‫اِﺳﻤﺎرتِ ﻗﺮﻣﺰه‪ .‬ﺗﻮی ﺑﺨﺶ ﮐﺎرﻣﻨﺪﻫﺎ ﭘﺎرﮐﺶ ﮐﺮدم؛ درﺳﺖ ﺑﯿﺮون ﺗﺎقﻧﻤﺎ‪ .‬ﻣﯿﺪوﻧﯽ ﭼﻄﻮر ﺧﻮدت رو ﺑﻪ ﺳﻔﺎرت ﺑﺮﺳﻮﻧﯽ؟«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺳﺮی ﺗﮑﺎن داد و ﺑﻪ ﮐﻠﯿﺪﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ در دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ ﮐﻪ ﻫﺮ آن آرامﺗﺮ ﻣﯽﺷﺪ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﺒﯿﻦ! ﮔﻤﺎن ﮐﻨﻢ ﭘﺪرﺑﺰرﮔﻢ ﭘﯿﻐﺎﻣﯽ ﺑﺮای ﻣﻦ در اﺗﺎق ﻣﻮﻧﺎ ﻟﯿﺰا ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻪ‪ .‬ﯾـﻪ ﺳـﺮﻧﺦ‬
‫در ﻣﻮرد اﯾﻦ ﮐﻪ ﮐﯽ ﺑﻪ ﻗﺘﻞ رﺳﻮﻧﺪش ﯾﺎ اﯾﻦ ﮐﻪ ﭼﺮا ﺟﻮن ﻣﻦ در ﺧﻄﺮه‪ «.‬ﯾﺎ اﯾﻦ ﮐﻪ ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﯽ ﺑﺮای ﺧﺎﻧﻮادهی ﻣﻦ اﻓﺘﺎده‪» .‬ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮم و ﺧـﻮدم‬
‫ﺑﺒﯿﻨﻢ‪«.‬‬
‫»اﮔﺮ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺑﮕﻪ ﮐﻪ ﺗﻮ در ﺧﻄﺮی ﭼﺮا ﺧﯿﻠﯽ راﺣﺖ ﭘﯿﻐﺎم رو ﮐﻨﺎر ﺑﺪﻧﺶ ﻧﻨﻮﺷﺘﻪ؟ ﭼﺮا ﺑﺎﯾﺪ ﻫﻤﭽﯿﻦ ﺑـﺎزی ﺑـﺎ ﮐﻠﻤـﺎت ﭘﯿﭽﯿـﺪهای رو‬
‫ﺑﺴﺎزه؟«‬
‫»ﺑﻪ ﮔﻤﺎﻧﻢ ﻧﻤﯽﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺑﻘﯿﻪ از ﭼﯿﺰی ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﯿﮕﻪ ﺳﺮ درﺑﯿﺎرﻧﺪ‪ .‬ﺣﺘﯽ ﭘﻠﯿﺲ‪ «.‬ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺶ آﺷﮑﺎرا ﺗﻼش ﮐﺮده ﺑﻮد ﺗﺎ ﭘﯿﻐﺎﻣﯽ ﺳـﺮی را‬
‫ﺑﻪ او ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ‪ .‬و ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ دﻟﯿﻞ‪ ،‬ﭘﯿﻐﺎم را ﺑﻪ رﻣﺰی ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺷﺎﻣﻞ ﺣﺮوف اول اﺳﻢ او ﻣـﯽﺷـﺪ و ﺑـﻪ او ﻣـﯽﮔﻔـﺖ ﮐـﻪ راﺑـﺮت ﻟﻨﮕـﺪان را‬
‫ﺑﯿﺎﺑﺪ—ﮐﻪ ﺑﺎ ﻧﮕﺎه ﺑﻪ رﻣﺰﮔﺸﺎﯾﯽ او از ﭘﯿﻐﺎم‪ ،‬ﭘﯿﺸﻨﻬﺎدی ﺧﺮدﻣﻨﺪاﻧﻪ ﺑﻮد‪» .‬ﺷﺎﯾﺪ ﻋﺠﯿﺐ ﺑﺎﺷﻪ‪ ،‬اﻣﺎ از ﻣﻦ ﻣﯿﺨﻮاد ﮐﻪ ﻗﺒﻞ از ﻫﺮ ﮐﺲ دﯾﮕـﻪای ﺑـﻪ‬
‫اﺗﺎق ﻣﻮﻧﺎ ﻟﯿﺰا ﺑﺮم‪«.‬‬
‫»ﻣﻦ ﻫﻢ ﻣﯿﺎم‪«.‬‬
‫»ﻧﻪ! ﻧﻤﯿﺪوﻧﯿﻢ ﮔﺮاﻧﺪ ﮔﺎﻟﺮی ﺗﺎ ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪی دﯾﮕﻪ ﺧﺎﻟﯿﻪ‪ .‬ﺗﻮ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮی‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﻣﺮدّد ﺑﻮد؛ اﻧﮕﺎر ﮐﻨﺠﮑﺎوی ﻣﺤﻘﻘﺎﻧﻪاش ﻗﻀﺎوت ﺻﺤﯿﺤﺶ را ﺑﻪ اﺷﺘﺒﺎه ﻣﯽاﻓﮑَﻨَﺪ و او را ﺑﻪ ﻣﯿﺎن دﺳﺘﺎن ﻓﺎش ﺑﺮﻣﯽﮔﺮداﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺣﻖﺷﻨﺎﺳﺎﻧﻪای ﺑﻪ او ﺗﺤﻮﯾﻞ داد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﺮو‪ .‬ﻫﻤﯿﻦ ﺣﺎﻻ‪ .‬در ﺳﻔﺎرت ﻣﯽﺑﯿﻨﻤﺖ‪ ،‬آﻗﺎی ﻟﻨﮕﺪان‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﻧﮕﺎﻫﯽ ﻧﺎراﺿﯽ ﺑﻪ ﺳﻮﻓﯽ اﻧﺪاﺧﺖ و ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ اﺳﺘﻮار ﭘﺎﺳﺦ داد‪» :‬ﻣﻦ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﯾﻪ ﺷﺮط ﺗﻮ رو اوﻧﺠﺎ ﻣﯽﺑﯿﻨﻢ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ از ﺳﺮ ﺗﻌﺠﺐ ﻣﮑﺜﯽ ﮐﺮد‪» :‬ﭼﯽ؟«‬
‫»ﮐﻪ دﯾﮕﻪ ﻣﻦ رو ﺻﺪا ﻧﺰﻧﯽ آﻗﺎی ﻟﻨﮕﺪان‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺑﺮای اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر رﮔﻪای از ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﻮذﯾﺎﻧﻪ را ﺑﺮ ﭼﻬﺮهی ﻟﻨﮕﺪان دﯾﺪ و اﺣﺴﺎس ﮐﺮد ﮐﻪ ﺧﻮدش ﻧﯿﺰ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣـﯽزﻧـﺪ‪» .‬ﻣﻮﻓـﻖ ﺑﺎﺷـﯽ‪،‬‬
‫راﺑﺮت‪«.‬‬

‫‪-98-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﺑـﻪ اﻧﺘﻬــﺎی ﭘﻠـﻪﻫــﺎ ﮐـﻪ رﺳــﯿﺪ ﺑـﻮی روﻏــﻦ ﺑَـﺮزَک و ﮔــﺮد و ﻏﺒـﺎر ﮔــﭻ ﻣـﺸﺎﻣﺶ را آزرد‪ .‬روﺑــﺮوﯾﺶ‪ ،‬ﭘﯿﮑـﺎنِ رویِ ﯾــﮏ ﻋﻼﻣـﺖِ‬
‫‪ SORTIE/EXIT1‬ﺑﻪ ﺳﻤﺖ راﻫﺮوﯾﯽ دراز ﻧﺸﺎﻧﻪ رﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﻪ راﻫﺮو ﻗﺪم ﮔﺬاﺷﺖ‪ .‬در ﺳﻤﺖ راﺳﺖ‪ ،‬ﮐﺎرﮔﺎه ﺑﺎزﯾﺎﺑﯽ ﺑﺰرﮔﯽ دﻫﺎن ﺑﺎز ﮐﺮده ﺑﻮد ﮐـﻪ ﺧﯿـﻞ ﻋﻈﯿﻤـﯽ از ﻣﺠـﺴﻤﻪﻫـﺎﯾﯽ ﮐـﻪ در‬
‫ﻣﺮاﺣﻞ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻣﺮﻣّﺖ ﺑﻮدﻧﺪ از داﺧﻞ آن ﺑﻪ او ﻣﯽﻧﮕﺮﯾﺴﺘﻨﺪ‪ .‬در ﺳﻤﺖ ﭼﭗ‪ ،‬ﻟﻨﮕﺪان ردﯾﻔﯽ از ﮐﺎرﮔﺎهﻫﺎﯾﯽ را دﯾﺪ ﮐﻪ ﮐﻪ ﺷﺒﯿﻪ ﺑﻪ ﮐـﻼسﻫـﺎی‬
‫ﻫﻨﺮ ﻫﺎروارد ﺑﻮدﻧﺪ—ردﯾﻒﻫﺎﯾﯽ از ﭘﺎﻟﺖﻫﺎ و ﺗﺎﺑﻠﻮﻫﺎ و ﺳﻪﭘﺎﯾﻪﻫﺎی ﻧﻘﺎﺷﯽ و اﺑﺰارﻫﺎی ﻗﺎبﺑﻨﺪی در ﻫﺮ ﮐﺪاﻣﺸﺎن ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﯽﺧﻮرد؛ ﯾـﮏ ﺧـﻂ‬
‫ﺗﻮﻟﯿﺪ ﻫﻨﺮی‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اﻧﺘﻬﺎی راﻫﺮو ﺑﻪ راه اﻓﺘﺎد و در ﻫﻤﺎن ﺣﺎل ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ ﮐﻪ ﭼﻪ ﻣﯽﺷﻮد اﮔـﺮ ﺑـﺎ ﺗﮑـﺎﻧﯽ در ﺗﺨﺘﺨـﻮاﺑﺶ در ﮐﻤﺒـﺮﯾﺞ‬
‫ﺑﯿﺪارش ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﺳﺮﺗﺎﺳﺮِ ﺷﺎﻣﮕﺎهِ اﻣﺮوز‪ ،‬ﺑﺮاﯾﺶ ﻣﺜﻞ روﯾﺎﯾﯽ ﻏﺮﯾﺐ ﻣﯽﻧﻤﻮد‪ .‬ﻣﻦ دارم از ﻟﻮور دَر ﻣﯿﺮم‪ ...‬ﻣﺜﻞ ﯾﻪ ﻓﺮاری‪.‬‬
‫ﭘﯿﻐﺎم ﻣﻘﻠﻮب و ﻫﻮشﻣﻨﺪاﻧﻪی ﺳﻮﻧﯿﺮ ﻫﻨﻮز در ذﻫﻨﺶ ﺟﻮﻻن داﺷﺖ و ﻟﻨﮕﺪان ﺑﻪ اﯾﻦ ﻓﮑﺮ ﻣﯽﮐﺮد ﮐﻪ ﺳﻮﻓﯽ در آنﺟﺎ ﭼﻪ ﻣﯽﯾﺎﺑﺪ‪ ...‬اﻟﺒﺘـﻪ‬
‫اﮔﺮ ﭼﯿﺰی ﻣﯽﯾﺎﻓﺖ‪ .‬ﺳﻮﻓﯽ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮد ﻣﻨﻈﻮر ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺶ آن ﺑﻮده ﮐﻪ ﯾﮏ ﺑﺎر دﯾﮕﺮ ﻧﻘﺎﺷﯽ ﻣﺸﻬﻮر را ﺑﺒﯿﻨﺪ‪ .‬آن ﻗﺪر اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻨﯽ ﺑﻮد‬
‫ﮐﻪ اﺣﺴﺎس ﺗﻨﺎﻗﻀﯽ آزاردﻫﻨﺪه ﻟﻨﮕﺪان را ﻓﺮا ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬

‫‪P.S: Find Robert Langdon‬‬

‫ﺳﻮﻧﯿﺮ ﻧﺎم ﻟﻨﮕﺪان را روی زﻣﯿﻦ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮد و از ﺳﻮﻓﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺑﻮد ﺗﺎ او را ﭘﯿﺪا ﮐﻨﺪ‪ .‬اﻣﺎ ﭼﺮا؟ آﯾﺎ ﺻﺮﻓﺎً ﺑﻪ اﯾﻦ ﺳـﺒﺐ ﮐـﻪ ﻟﻨﮕـﺪان ﺑﺘﻮاﻧـﺪ‬
‫ﺟﻤﻠﻪی ﻗﻠﺐ را رﻣﺰﺷﮑﻨﯽ ﮐﻨﺪ؟‬
‫ﺳﺨﺖ ﺑﻌﯿﺪ ﻣﯽﻧﻤﻮد‪.‬‬
‫ﺳﻮﻧﯿﺮ از ﮐﺠﺎ ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﻟﻨﮕﺪان ﻫﻢ در ﺟﻤﻼت ﻗﻠﺐ ﺗﺒﺤّﺮ دارد‪ .‬ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﻫﻤﺪﯾﮕﻪ رو ﻧﺪﯾﺪه ﺑﻮدﯾﻢ‪ .‬از آن ﻣﻬﻢﺗﺮ‪ ،‬ﺳﻮﻓﯽ آﺷـﮑﺎرا ﮔﻔﺘـﻪ‬
‫ﺑﻮد ﺧﻮدش ﺑﺎﯾﺪ رﻣﺰ ﺟﻤﻠﻪی ﻗﻠﺐ را ﻣﯽﯾﺎﻓﺖ‪ .‬ﺳﻮﻓﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ دﻧﺒﺎﻟﻪی ﻓﯿﺒﻮﻧﺎﭼﯽ را ﺗﺸﺨﯿﺺ داده ﺑﻮد و ﺑﯽﺗﺮدﯾـﺪ‪ ،‬اﮔـﺮ ﮐﻤـﯽ ﺑﯿـﺸﺘﺮ ﻓﺮﺻـﺖ‬
‫ﻣﯽﯾﺎﻓﺖ ﭘﯿﻐﺎم را ﺑﯽﮐﻤﮏ ﻟﻨﮕﺪان رﻣﺰﮔﺸﺎﯾﯽ ﻣﯽﮐﺮد‪.‬‬
‫ﻗﺮار ﺑﻮده ﮐﻪ ﺧﻮد ﺳﻮﻓﯽ رﻣﺰ ﻗﻠﺐ را ﺑﻔﻬﻤﺪ‪ .‬ﻧﺎﮔﻬﺎن‪ ،‬اﻃﻤﯿﻨﺎن ﻟﻨﮕﺪان از ﺑﺎﺑﺖ اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺷﺪ و اﯾﻦ ﻧﺘﺎﯾﺞ رﺧﻨﻪی واﺿـﺤﯽ را در‬
‫ﻣﻨﻄﻘﯽ ﺑﻮدن ﮐﺎرﻫﺎی ﺳﻮﻧﯿﺮ ﺑﻪ ﺟﺎ ﮔﺬاﺷﺖ‪ .‬ﻟﻨﮕﺪان ﮐﻪ ﺑﻪ اﻧﺘﻬﺎی راﻫﺮو ﻣﯽرﻓﺖ از ﺧﻮد ﭘﺮﺳﯿﺪ‪ :‬ﭼﺮا ﻣﻦ؟ ﭼﺮا ﺧﻮاﺳﺘﻪی ﭘﯿﺶ از ﻣﺮگ ﺳـﻮﻧﯿﺮ‬
‫اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻧﻮهی دلﺑﺮﯾﺪهاش ﻣﻦ رو ﭘﯿﺪا ﮐﻨﻪ؟ ﺳﻮﻧﯿﺮ ﺗﺼﻮر ﻣﯽﮐﺮده ﻣﻦ ﭼﯽ رو ﻣﯿﺪوﻧﻢ؟‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺎ ﺗﮑﺎﻧﯽ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﯽ و ﭼﺸﻤﺎﻧﯽ ﮔﺸﺎد ﺷﺪه ﺗﻮﻗﻒ ﮐﺮد‪ .‬ﺟﯿﺒﺶ را ﺑﻪ ﺗﻨﺪی ﮐﺎوﯾﺪ و ﺑﺮﮔﻪی ﭼﺎﭘﯽ را ﺑﯿﺮون ﮐﺸﯿﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﺧﻂ آﺧـﺮ ﭘﯿﻐـﺎم‬
‫ﺳﻮﻧﯿﺮ ﺧﯿﺮه ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪.‬‬
‫روی دو ﺣﺮف اول ﺟﻤﻠﻪ ﺛﺎﺑﺖ ﻣﺎﻧﺪ‪.‬‬

‫‪P.S.‬‬
‫ﻧﺎﮔﺎه در ﻟﺤﻈﻪای‪ ،‬ﻟﻨﮕﺪان اﺣﺴﺎس ﮐﺮد ﻣﻠﻐﻤﻪی ﮔﯿﺞﮐﻨﻨﺪهی ﻧﻤﺎدﻫﺎی ﺳﻮﻧﯿﺮ وﺿﻮح ﻣﯽﯾﺎﺑﺪ‪ .‬ارزش ﺣﺮﻓﻪای ﻧﻤﺎدﺷﻨﺎﺳﯽ و ﺗﺎرﯾﺦ ﻣﺎﻧﻨـﺪ‬
‫ﻫﺎیوﻫﻮی ﺗﻮﻓﺎﻧﯽ روی ﺳﺮش ﺧﺮاب ﺷﺪ و ﻧﺎﮔﻬﺎن ﻫﺮ آن ﭼﻪ ﺳﻮﻧﯿﺮ آن ﺷﺐ اﻧﺠﺎم داده ﺑﻮد ﻣﻌﻨﯽ ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫اﻓﮑﺎرش ﺑﺎ ﺷﺘﺎب ﻣﯽﮔﺬﺷﺖ ﺗﺎ ﻣﻌﺎﻧﯽ ﭘﯿﻐﺎم ﺳﻮﻧﯿﺮ را اﻧﺴﺠﺎم ﺑﺪﻫﺪ‪ .‬دور زد و ﺑﻪ ﻫﻤﺎن ﺳﻤﺘﯽ ﻧﮕﺮﯾﺴﺖ ﮐﻪ از آنﺟﺎ آﻣﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻓﺮﺻﺖ ﻫﺴﺖ؟‬

‫‪ 1‬ﺑﻪ دو زﺑﺎن اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ و ﻓﺮاﻧﺴﻪ‪ :‬ﺧﺮوج‬

‫‪-99-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﻬﻢ ﻧﯿﺴﺖ‪.‬‬

‫ﺑﯽﻟﺤﻈﻪای ﺗﺮدﯾﺪ‪ ،‬ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺘﯽ زﯾﺎد ﻣﺴﯿﺮ ﭘﻠﻪﻫﺎ را ﺑﺎزﮔﺸﺖ‪.‬‬

‫‪-100-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﺑﯿﺴﺖ و دوم‬

‫ﺳﯿﻼس ﮐﻨﺎر ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﻧﯿﻤﮑﺖ زاﻧﻮ زد و در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻃﺮح ﺣﺮم ﻗﺪﺳﯽ‪ 1‬را زﯾﺮ ﭼﺸﻢ ﻣﯽﻧﮕﺮﯾﺴﺖ واﻧﻤﻮد ﮐﺮد ﮐﻪ ﻣﺸﻐﻮل ﻧﯿﺎﯾﺶ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺳﻦﺳﻮﻟﭙﯿﺲ را ﻫﻢ ﻣﺎﻧﻨﺪ اﻏﻠﺐ ﮐﻠﯿﺴﺎﻫﺎ ﺑﻪ ﺷـﮑﻞ ﺻـﻠﯿﺐ روﻣـﯽ ﺑـﺴﯿﺎر ﺑﺰرﮔـﯽ ﺳـﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮدﻧـﺪ‪ .‬ﺑﺨـﺶ ﻣﺮﮐـﺰی و دراز آن—ﺷﺒـﺴﺘﺎن‬
‫ﮐﻠﯿﺴﺎ‪—2‬ﻣﺴﺘﻘﯿﻤﺎً ﺑﻪ ﻣﺤﺮاب‪ 3‬ﻣﯽرﺳﯿﺪ ﮐﻪ در آنﺟﺎ ﺑﺎ ﺑﺨﺶ ﮐﻮﭼﮏﺗﺮی ﺑﻪ ﻧﺎم ﺑﺎزوی ﻋﺮﺿﯽ‪ 4‬ﻣﺘﻘﺎﻃﻊ ﻣﯽﺷﺪ‪ .‬ﺗﻘـﺎﻃﻊ ﺷﺒـﺴﺘﺎن و ﺑـﺎزوی‬
‫ﻋﺮﺿﯽ درﺳﺖ در زﯾﺮ ﮔﻨﺒﺪ‪ 5‬اﺻﻠﯽ رخ ﻣﯽدﻫﺪ و آن را ﻗﻠﺐ ﮐﻠﯿﺴﺎ ﻣﯽداﻧﻨﺪ‪ ...‬ﻗﺪﺳﯽﺗﺮﯾﻦ و رازآﻣﯿﺰﺗﺮﯾﻦ ﺟﺎﯾﮕﺎه آن‪.‬‬

‫ﺳﯿﻼس اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ اﻣﺸﺐ ﻧﻪ! ﺳﻦﺳﻮﻟﭙﯿﺲ اﺳﺮارش را ﺟﺎی دﯾﮕﺮی ﭘﻨﻬﺎن ﮐﺮده‪.‬‬
‫ﺳﺮش را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ راﺳﺖ ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ و ﺑﻪ ﺑﺎزوی ﺟﻨﻮﺑﯽ ﮐﻠﯿﺴﺎ‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﻤﺖِ ﻓﻀﺎیِ ﺑﺎزِ آن ﺳﻮی ﻧﯿﻤﮑﺖﻫﺎ‪ ،‬ﺑﻪ ﺟﺴﻤﯽ ﮐﻪ ﻗﺮﺑﺎﻧﯿـﺎﻧﺶ ﺗﻮﺻـﯿﻒ‬
‫ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ ﺧﯿﺮه ﺷﺪ‪.‬‬
‫آنﺟﺎﺳﺖ‪.‬‬

‫‪ :Sanctuary1‬اﯾﻦ واژه در اﻧﺠﯿﻞ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎی ﻣﮑﺎن ﻣﻄﻬﺮ آﻣﺪه اﺳﺖ و ﺑﺮﺧﯽ در ﺟﺎﯾﮕﺎهﻫﺎی دﯾﮕﺮ آن را ﺑﻪ ﺣﺮﯾﻢ‪ ،‬ﻗﺪس‪ ،‬ﺣﺮم‪ ،‬ﺑَﺴﺖ ﻧﯿﺰ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﮐﺮدهاﻧﺪ‪.‬‬

‫‪nave 2‬‬

‫‪altar 3‬‬

‫‪transept 4‬‬

‫‪cupola 5‬‬

‫‪-101-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﺑﺎرﯾﮑﻪی ﺻﯿﻘﻞﺧﻮردهای از ﻓﻠﺰ ﺑﺮﻧﺞ ﮐﻪ در زﻣﯿﻦ ﺧﺎرا و ﺧﺎﮐﺴﺘﺮی ﮐﻠﯿﺴﺎ ﻓﺮو رﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﻣﯿﺎن ﺳﻨﮓﻫﺎ ﻣـﯽدرﺧـﺸﯿﺪ‪ ...‬ﺧـﻂ زرّﯾﻨـﯽ ﮐـﻪ‬
‫ﺳﺮاﺷﯿﺒﯽِ ﮐﻒِ ﮐﻠﯿﺴﺎ را ﻣﯽﭘﯿﻤﻮد و ﻣﺜﻞ ﺧﻂﮐﺸﯽ ﻋﻼﻣﺖﻫﺎی ﻣﺪرّج داﺷﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﺳﯿﻼس ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ اﯾﻦ ﺳﺎﻋﺖ ﻇِﻠّـﯽ‪ 1‬اﺳـﺖ؛ دﺳـﺘﮕﺎﻫﯽ‬
‫ﭘﮕﺎﻧﯽ ﮐﻪ درﺳﺖ ﻣﺜﻞ ﺳﺎﻋﺖ آﻓﺘﺎﺑﯽ‪ 2‬اﺳﺖ‪ .‬ﺟﻬﺎﻧﮕﺮدان و داﻧﺸﻤﻨﺪان و ﺗﺎرﯾﺨﺪاﻧﺎن و ﭘﮕﺎﻧﯿﺴﺖﻫﺎی ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ دﻧﯿﺎ ﺑﻪ ﺳﻦﺳﻮﻟﭙﯿﺲ ﻣـﯽآﯾﻨـﺪ ﺗـﺎ‬
‫ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺧﻂ ﻣﻌﺮوﻓﺶ ﺑﯿﻨﺪازﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺧﻂ رُز‪.3‬‬
‫ﭼﺸﻤﺎن ﺳﯿﻼس آرام ﻣﺴﯿﺮ ﺑﺎرﯾﮑﻪی ﺑﺮﻧﺠﯽ را ﺑﺮ روی زﻣﯿﻦ و از ﺳﻤﺖ راﺳﺖ ﺑﻪ ﭼﭙﺶ دﻧﺒﺎل ﮐﺮد‪ .‬روﺑﺮوﯾﺶ ﺑﺎرﯾﮑﻪ ﺑﺎ زاوﯾﻪای ﺑـﺴﯿﺎر‬
‫ﺗﻨﺪی ﺷﮑﺴﺘﻪ ﻣﯽﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﻤﺎﻣﯽ ﺑﺎ ﺗﻘﺎرن ﮐﻠﯿﺴﺎ ﻣﻐﺎﯾﺮت داﺷﺖ‪ .‬ﺧﻂ در ﻃﻮل ﻣﺤﺮاب اﺻﻠﯽ ﻗﺎچ ﺧﻮرده ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺳﯿﻼس ﻣﺎﻧﻨﺪ زﺧـﻢ‬
‫ﺗﺎزﯾﺎﻧﻪای ﺑﺮ روی ﺻﻮرﺗﯽ زﯾﺒﺎ ﻣﯽﻣﺎﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎرﯾﮑﻪ‪ ،‬ﻧﺮدهی ﻋﺸﺎء رﺑﺎﻧﯽ را دو ﻗﺴﻤﺖ ﻣﯽﺳﺎﺧﺖ و در ﻧﻬﺎﯾﺖ ﺑﺎ ﮔﺬر از ﮐﻞ ﭘﻬﻨﺎی ﮐﻠﯿﺴﺎ ﺑـﻪ ﺑـﺎزوی‬
‫ﺷﻤﺎﻟﯽ ﺧﺘﻢ ﻣﯽﺷﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ در آنﺟﺎ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﻪی ﻧﺎﻣﺘﻨﺎﺳﺐﺗﺮﯾﻦ و ﻏﯿﺮﻣﻨﺘﻈﺮهﺗﺮﯾﻦ ﺑﻨﺎی ﮐﻠﯿﺴﺎ ﻣﯽرﺳﯿﺪ‪.‬‬
‫ﯾﮏ اُﺑﻠﯿﺴﮏِ ﻏﻮلآﺳﺎیِ ﻣﺼﺮی‪.‬‬
‫ﺧﻂ رُز درﺧﺸﺎن در اﯾﻦﺟﺎ ﭼﺮﺧﺸﯽ ﻧﻮد درﺟﻪای و ﻗﺎﺋﻢ ﻣﯽﺧﻮرد و ﻣﺴﺘﻘﯿﻤﺎً ﺑﺮ روی اُﺑﻠﯿﺴﮏ ﻣﺴﯿﺮش را اداﻣﻪ ﻣﯽداد ﺗﺎ اﯾﻦ ﮐﻪ ﺳﺮاﻧﺠﺎم‬
‫ﯾﺎزده ﻣﺘﺮ ﺗﺎ ﺗﺎرک ﺳﺘﻮن ﺻﻌﻮد ﻣﯽﮐﺮد و ﺳﭙﺲ ﭘﺎﯾﺎن ﻣﯽﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫ﺳﯿﻼس اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ ﺧﻂ رز‪ .‬اُﺧﻮّت ﺳﻨﮓ ﺗﺎج را در ﺧﻂ رز ﭘﻨﻬﺎن ﮐﺮده‪.‬‬
‫ﺳﺮ ﺷﺐ‪ ،‬زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺳﯿﻼس ﺑﻪ اﺳﺘﺎد ﮔﻔﺖ ﺳﻨﮓ ﺗﺎج دﯾﺮ ﺻﻬﯿﻮن در ﺳﻦﺳﻮﻟﭙﯿﺲ ﭘﻨﻬﺎن اﺳﺖ‪ ،‬اﺳﺘﺎد ﺑﺎ دﯾـﺪهی ﺗﺮدﯾـﺪ ﺑـﻪ اﯾـﻦ ﺣـﺮف‬
‫ﻧﮕﺮﯾﺴﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬اﻣﺎ ﺳﯿﻼس ﮐﻪ اﺿﺎﻓﻪ ﮐﺮد اﻋﻀﺎی اﺧﻮت ﺑﺎﻻﺗﻔﺎق ﻣﮑﺎن دﻗﯿﻖ ﺳﻨﮓ را ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺧﻄﯽ ﺑﺮﻧﺠﯿﻦ در ﺳﻦﺳﻮﻟﭙﯿﺲ ﻓﺎش ﮐﺮدهاﻧﺪ‪،‬‬
‫ﻣﻮﺿﻮع را ﻧﺎﮔﻬﺎن درﯾﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮد و ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ ﺑﺮﯾﺪه ﻓﺮﯾﺎد ﮐﺸﯿﺪه ﺑﻮد‪» :‬ﺧﻂ رز را ﻣﯽﮔﻮﯾﯽ!«‬

‫اﺳﺘﺎد ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ از ﻏﺮاﺑﺖ ﻣﻌﻤﺎری ﻣﺸﻬﻮر ﺳﻦﺳﻮﻟﭙﯿﺲ ﺣﺮف زده ﺑﻮد—از ﺑﺎرﯾﮑﻪی ﺑﺮﻧﺠﯿﻨﯽ ﮐﻪ در ﻣﺤﻮری ﺷﻤﺎﻟﯽ‪-‬ﺟﻨﻮﺑﯽ ﺣﺮم ﻗﺪﺳﯽ‬
‫را دوﺗﮑّﻪ ﻣﯽﮐﺮد و از ﺳﺎﻋﺖِ ﺧﻮرﺷﯿﺪیِ ﻧﻪ ﭼﻨﺪان دﻗﯿﻘﯽ ﮐﻪ از ﯾﺎدﮔﺎرﻫﺎی ﻣﻌﺒﺪی ﭘﮕﺎﻧﯽ ﮐﻪ زﻣﺎﻧﯽ در ﻫﻤﯿﻦ ﻣﮑﺎن ﻗﺮار داﺷﺖ ﺑﻮد‪ ،‬و ﻫﻤـﯿﻦ‬
‫ﻃﻮر از ﭘﺮﺗﻮﻫﺎی ﺧﻮرﺷﯿﺪ ﮐﻪ از ﭘﻨﺠﺮهی ﮔِﺮدی روی دﯾﻮار ﺟﻨﻮﺑﯽ ﺑﻪ داﺧﻞ ﻣﯽﺗﺎﺑﯿﺪﻧﺪ‪ ،‬وﻫﺮ روز ﺑﺮ روی ﺧﻂ ﭘﺎﯾﯿﻦﺗﺮ ﻣﯽرﻓﺘﻨﺪ و ﮔﺬران زﻣـﺎن‬
‫را ﻣﯿﺎن اﻧﻘﻼﺑِﯿْﻦ‪ 4‬ﻧﺸﺎن ﻣﯽدادﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻧﻮار ﺷﻤﺎﻟﯽ‪-‬ﺟﻨﻮﺑﯽ ﮐﻠﯿﺴﺎ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻧﺎم ﺧﻂ رُز ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﻣﯽﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﻗﺮنﻫﺎ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﻤﺎد رز ﺑﺎ ﻧﻘﺸﻪﻫﺎ و راﻫﻨﻤﺎﯾﯽ اﻧﺴﺎنﻫﺎ ﺑـﻪ ﺳـﻤﺖ و‬
‫ﺳﻮی ﺻﺤﯿﺢ ﭘﯿﻮﻧﺪ داﺷﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﻗﻄﺐﻧﻤﺎی رُز را ﮐﻪ ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً در ﻫﺮ ﻧﻘﺸﻪای ﻣﯽﮐﺸﻨﺪ ﻧﻤﺎﯾﺎﻧﮕﺮ ﺷﻤﺎل‪ ،‬ﺟﻨﻮب‪ ،‬ﺷﺮق‪ ،‬ﻏﺮب اﺳﺖ‪ .‬رز ﮐﻪ در اﺑﺘﺪا‬

‫‪ :Gnomon 1‬ﺳﺎﻋﺘﯽ وﯾﮋه ﺑﺮای اﻧﺪازهﮔﯿﺮی ارﺗﻔﺎع ﺧﻮرﺷﯿﺪ در آﺳﻤﺎن ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از زﻣﺎن ﻇﻬﺮ ﺣﻘﯿﻘﯽ )ﯾﺎ ﺷﺮﻋﯽ(‪ .‬واژهی ‪ gnomon‬در اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ اﻣﺮوزه ﺑﯿﺸﺘﺮ‬
‫ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎی دوم آن ﯾﻌﻨﯽ ﺷﺎﺧﺺ ﺳﺎﻋﺖﻫﺎی آﻓﺘﺎﺑﯽ )ﻣﯿﻠﻪی ﻣﯿﺎن ﺳﺎﻋﺖ آﻓﺘﺎﺑﯽ ﮐﻪ ﺳﺎﯾﻪ ﻣﯽﺳﺎزد‪ (.‬ﺑﻪ ﮐﺎر ﻣﯽرود؛ اﻣﺎ ﻣﺪّ ﻧﻈﺮ ﻧﻮﯾﺴﻨﺪه در داﺳﺘﺎن ﻫﻤﺎن ﻣﻌﻨﺎی ﻗﺪﯾﻤﯽ و‬
‫ﻧﺠﻮﻣﯽ آن اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪sundial 2‬‬

‫‪rose line 3‬‬

‫‪ :Solstices 4‬در ﻧﺠﻮم ﺑﻪ روز اول ﺗﯿﺮﻣﺎه ﮐﻪ در آن ﻣﺴﯿﺮ ﺧﻮرﺷﯿﺪ ﺑﺮ داﯾﺮهاﻟﺒﺮوج از اﺳﺘﻮای ﺳﻤﺎوی ﺑﯿﺸﺘﺮﯾﻦ زاوﯾﻪ را در راﺳﺘﺎی ﺷﻤﺎل دارد و زﻣﺎن ﺗﻐﯿﯿﺮ‬
‫ﻓﺼﻞ از ﺑﻬﺎر ﺑﻪ ﺗﺎﺑﺴﺘﺎن اﺳﺖ اﻧﻘﻼب ﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻧﯽ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮد و ﺑﻪ روز ﯾﮑﻢ دیﻣﺎه ﮐﻪ ﺧﻮرﺷﯿﺪ ﺑﯿﺸﺘﺮﯾﻦ زاوﯾﻪ را در راﺳﺘﺎی ﺟﻨﻮب دارد و زﻣﺎن ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻓﺼﻞ از ﭘﺎﯾﯿﺰ ﺑﻪ‬
‫زﻣﺴﺘﺎن اﺳﺖ اﻧﻘﻼب زﻣﺴﺘﺎﻧﯽ‪ .‬ﺑﻪ اﯾﻦ دو رﺧﺪاد اﻧﻘﻼﺑﯿﻦ ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ‪ .‬در ﻫﺮ دو اﻧﻘﻼب ﻣﻮﺿﻮع ﻣﻬﻢ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺟﻬﺖ ﺣﺮﮐﺖ ﺧﻮرﺷﯿﺪ ﺑﺮ روی داﯾﺮهاﻟﺒﺮوج اﺳﺖ ﮐﻪ واژهی راﯾﺞ‬
‫در ﻓﺎرﺳﯽ »اﻧﻘﻼب« ﻧﯿﺰ ﻧﺎﻇﺮ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﻣﻌﻨﺎی ﺗﻐﯿﯿﺮ و ﺗﺤﻮل اﺳﺖ‪ .‬در ﺑﯿﺸﺘﺮ زﺑﺎنﻫﺎی اروﭘﺎﯾﯽ ﻧﯿﺰ واژهی ‪ Solstice‬ﺑﻪ ﮐﺎر ﻣﯽرود ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎی اﯾﺴﺘﺎﯾﯽ و ﺳﮑﻮن‬
‫ﺧﻮرﺷﯿﺪ اﺳﺖ؛ ﭼﺮا ﮐﻪ ﮐﻤﯽ ﭘﯿﺶ از ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺟﻬﺖ ﺑﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﺗﻮﻗﻔﯽ ﮐﻮﺗﺎه ﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫‪-102-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﺑﻪ ﻧﺎم رزِ ﺑﺎدﻫﺎ‪ 1‬ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﻣﯽﺷﺪه اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﺮای ﻣﺸﺨﺺ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺟﻬﺖ ﺳﯽ و دو ﺑﺎد ﺑﻪ ﮐﺎر ﻣﯽرﻓﺘﻪ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺷﺎﻣﻞ راﺳﺘﺎی ﻫﺸﺖ ﺑﺎد ﻏﺎﻟـﺐ‪ 2‬و‬
‫ﻫﺸﺖ ﺑﺎد ﭘﺮاﮐﻨﺪه‪ 3‬و ﺷﺎﻧﺰده ﺑﺎد ﻣﻮاﻓﻖ‪ 4‬ﺑﻮده‪ .‬اﯾﻦ ﺳﯽ و دو ﻧﻘﻄﻪی ﻗﻄﺐﻧﻤﺎ اﮔﺮ درون داﯾﺮهای ﮐﺸﯿﺪه ﻣﯽﺷﺪﻧﺪ‪ ،‬ﮐﺎﻣﻼً ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﮔﻠﺒﺮگﻫﺎی‬
‫ﻏﻨﭽﻪی رز در ﻣﯽآﻣﺪﻧﺪ‪ .‬ﻫﻨﻮز ﺗﺎ ﺑﻪ اﻣﺮوز‪ ،‬ﻣﻬﻢﺗﺮﯾﻦ اﺑﺰار درﯾﺎﻧﻮردی را ﻗﻄﺐﻧﻤﺎی رز‪ 5‬ﻣﯽﻧﺎﻣﻨﺪ و ﻫﻨﻮز ﺷـﻤﺎﻟﯽﺗـﺮﯾﻦ ﻧﻘﻄـﻪی آن را ﺑـﺎ ﯾـﮏ‬
‫ﭘﯿﮑﺎن ﻧﻤﺎﯾﺶ ﻣﯽدﻫﻨﺪ‪ ...‬و ﯾﺎ ﮐﻤﯽ راﯾﺞﺗﺮ ﺑﺎ ﻧﻤﺎد زﻧﺒﻖ‪.6‬‬

‫ﺑﺮ ﮐﺮهی ﺟﻐﺮاﻓﯿﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺧﻂ رز—ﮐﻪ ﻧﺼﻒاﻟﻨﻬﺎر ﯾﺎ ﻃﻮل ﺟﻐﺮاﻓﯿﺎﯾﯽ‪ 7‬ﻫﻢ ﻣﯽﻧﺎﻣﻨﺪ—ﻫﺮ ﺧﻂ ﻓﺮﺿﯿﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ از ﻗﻄﺐ ﺷﻤﺎل ﺑﻪ ﻗﻄﺐ ﺟﻨـﻮب‬
‫ﮐﺸﯿﺪه ﻣﯽﺷﺪ‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ‪ ،‬ﺗﻌﺪاد ﺧﻄﻮط رز ﺑﯽﺷﻤﺎر ﺑﻮد؛ ﭼﺮا ﮐﻪ ﻫﺮ ﻧﻘﻄﻪ ﺑﺮ روی ﮐﺮه ﻧﺼﻒاﻟﻨﻬﺎری داﺷﺖ ﮐﻪ از آن ﮔﺬر ﻣﯽﮐـﺮد و ﻗﻄﺒـﯿﻦ را ﺑـﻪ‬
‫ﻫﻢ ﻣﺘﺼﻞ ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬ﭘﺮﺳﺶ درﯾﺎﻧﻮردان ﭘﯿﺸﯿﻦ اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﮐﺪام ﯾﮏ از اﯾﻦ ﺧﻄﻮط را ﺧﻂ رز ﻣﺒﺪأ—ﺑﺎ ﻃﻮل ﺟﻐﺮاﻓﯿﺎﯾﯽ ﺻﻔﺮ—ﺑﺎﯾـﺪ ﺑﻨﺎﻣﻨـﺪ ﺗـﺎ‬
‫ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ دﯾﮕﺮ ﻧﺼﻒاﻟﻨﻬﺎرﻫﺎ را ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ آن ﺑﺴﻨﺠﻨﺪ‪.‬‬
‫اﻣﺮوزه‪ ،‬آن ﺧﻂ در ﮔﺮﯾﻨﻮﯾﭻ‪ 8‬اﻧﮕﻠﺴﺘﺎن ﻗﺮار داﺷﺖ‪.‬‬
‫اﻣﺎ ﻫﻤﯿﺸﻪ آنﺟﺎ ﻧﺒﻮده اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻣﺪتﻫﺎی ﻣﺪﯾﺪی ﭘﯿﺶ از ﭘﺬﯾﺮش ﮔﺮﯾﻨﻮﯾﭻ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻧﺼﻒاﻟﻨﻬﺎر ﻣﺒﺪأ‪ ،‬ﻃﻮلِ ﺻﻔﺮِ زﻣﯿﻦ ﻣﺴﺘﻘﯿﻤﺎً از ﻣﯿـﺎن ﭘـﺎرﯾﺲ و از ﻣﯿـﺎن ﮐﻠﯿـﺴﺎی‬
‫ﺳﻦﺳﻮﻟﭙﯿﺲ ﻣﯽﮔﺬﺷﺖ‪ .‬ﻧﺸﺎﻧﮕﺮ ﺑﺮﻧﺠﯿﻦ ﺳﻦﺳﻮﻟﭙﯿﺲ‪ ،‬ﯾﺎدﺑﻮد ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﻃﻮل ﻣﺒﺪأ ﺟﻬﺎن ﺑﻮد و اﮔﺮ ﭼﻪ ﮔﺮﯾﻨـﻮﯾﭻ در ﺳـﺎل ‪ 1888‬ﭘـﺎرﯾﺲ را از‬
‫اﯾﻦ اﻓﺘﺨﺎر ﻣﺤﺮوم ﮐﺮد‪ ،‬ﺧﻂ رز اﺻﻠﯽ را ﻫﻨﻮز ﻣﯽﺷﺪ دﯾﺪ‪.‬‬
‫اﺳﺘﺎد ﺑﻪ ﺳﯿﻼس ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد‪» :‬ﭘﺲ اﻓﺴﺎﻧﻪ ﺣﻘﯿﻘﺖ دارد‪ .‬ﺳﻨﮓ ﺗﺎج ﺻﻮﻣﻌﻪ ›در زﯾﺮ ﻧﺸﺎن رز‹ ﻗﺮار دارد‪«.‬‬
‫ﺳﯿﻼس ﻫﻨﻮز ﮐﻨﺎر ﻧﯿﻤﮑﺖ زاﻧﻮ زده ﺑﻮد و ﺣﻮل و ﺣﻮش ﮐﻠﯿﺴﺎ را ﻧﮕﺎه ﻣﯽﮐﺮد و ﮔﻮش ﺧﻮاﺑﺎﻧﺪه ﺑﻮد ﺗﺎ اﻃﻤﯿﻨﺎن ﺑﯿﺎﺑﺪ ﮐﺴﯽ آنﺟﺎ ﻧﯿـﺴﺖ‪.‬‬
‫ﻟﺤﻈﻪای ﺗﺼﻮر ﮐﺮد ﺻﺪای ﺧﺶﺧﺸﯽ را از اﯾﻮان ﮐُﺮ ﮐﻠﯿﺴﺎ ﺷﻨﯿﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﯿﻪای آنﺟﺎ را ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪ ،‬اﻣﺎ ﻫﯿﭻ ﻧﺒﻮد‪.‬‬
‫ﺗﻨﻬﺎ ﻫﺴﺘﻢ‪.‬‬
‫اﯾﺴﺘﺎد‪ ،‬رو ﺑﻪ ﻣﺤﺮاب ﭼﺮﺧﯿﺪ‪ ،‬ﺳﻪ ﺑﺎر ﮐﺮﻧﺶﮐﻨﺎن ﮐﻤﺮ ﺧﻢ ﮐﺮد‪ .‬ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭼﭗ ﭼﺮﺧﯿﺪ و ﺧﻂ ﺑﺮﻧﺠﯽ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺷﻤﺎل ﺗـﺎ ﺳـﺘﻮن‬
‫دﻧﺒﺎل ﮐﺮد‪.‬‬

‫‪ :Rose Wind 1‬ﻧﻤﻮداری در ﻫﻮاﺷﻨﺎﺳﯽ ﮐﻪ ﺗﻮزﯾﻊ ﺟﻬﺎت و ﺳﺮﻋﺖ ﺑﺎدﻫﺎ را در ﻣﮑﺎﻧﯽ ﺧﺎص در دورهی زﻣﺎﻧﯽ ﻣﻌﯿﻨﯽ ﻧﺸﺎن ﻣﯽدﻫﺪ‪.‬‬

‫‪Major Wind 2‬‬

‫‪Half Wind 3‬‬

‫‪ :Quarter Wind 4‬ﯾﺎ ﺑﺎد ﺷُﺮﻃﻪ‬

‫‪Compass Rose 5‬‬

‫‪ :Fleur-de-lis 6‬ﻧﻤﺎدی ﮐﻪ در ﺗﺰﯾﯿﻨﺎت و ﺑﻪ ﻃﻮر ﺧﺎص در ﻧﺸﺎنﻫﺎی ﺧﺎﻧﻮادﮔﯽ ﻧﺠﺒﺎی اروﭘﺎ )ﻣﻬﻢﺗﺮﯾﻦ آنﻫﺎ ﺧﺎﻧﺪان ﺳﻠﻄﻨﺘﯽ در ﻓﺮاﻧﺴﻪ( ﺑﻪ ﮐﺎر ﻣﯽرود‪ .‬اﯾﻦ‬
‫ﻧﻤﺎد از ﺳﻪ ﮔﻠﺒﺮگ ﯾﺎ ﺑﺮگ ﺗﺸﮑﯿﻞ ﺷﺪه ﮐﻪ ﺑﺮگ ﻣﯿﺎﻧﯽ اﻓﺮاﺷﺘﻪ اﺳﺖ و دو ﺑﺮگ دﯾﮕﺮ در ﭼﭗ و راﺳﺖ آن ﺧﻢ ﺷﺪهاﻧﺪ‪.‬‬

‫‪Meridian or Longitude 7‬‬

‫‪ :Greenwich 8‬ﻗﺮﯾﻪای در ﻧﺰدﯾﮑﯽ ﻟﻨﺪن ﮐﻪ اﮐﻨﻮن ﺑﺨﺸﯽ از آن ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﺗﻠﻔﻆ ﺻﺤﯿﺢ اﯾﻦ ﻧﺎم ﮔﺮﯾﻨﯿﭻ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﺟﺎ اﻓﺘﺎدن ﮔﺮﯾﻨﻮﯾﭻ در ﻣﯿﺎن اﻫﻞ‬
‫ﻓﻦ از اﺳﺘﻔﺎده از آن ﭘﺮﻫﯿﺰ ﮐﺮدﯾﻢ‪.‬‬

‫‪-103-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫در ﻫﻤﺎن ﻟﺤﻈﻪ‪ ،‬در ﻓﺮودﮔﺎهِ ﺑﯿﻦاﻟﻤﻠﻠﯽِ ﻟﺌﻮﻧﺎردو داوﯾﻨﭽﯽِ رم‪ ،‬ﺑﺮﺧﻮرد ﻻﺳﺘﯿﮏﻫﺎی ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎ ﺑﺎ ﺑﺎﻧﺪ‪ ،‬اﺳﻘﻒ آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ را از ﺟـﺎ ﭘﺮاﻧـﺪ و‬
‫ﭼﺮﺗﺶ را ﭘﺎره ﮐﺮد‪.‬‬

‫اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ ﺧﻮاﺑﻢ ﺑﺮده ﺑﻮد‪ .‬در ﺗﻌﺠﺐ ﺑﻮد ﮐﻪ ﭼﻄﻮر ﺑﺎ ﺧﯿﺎﻟﯽ آﺳﻮده اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﻣﯽﮐﺮده اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺑﻠﻨﺪﮔﻮﻫﺎ اﻋﻼم ﮐﺮدﻧﺪ‪“Benvenuto a Roma1,” :‬‬

‫ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ و رداﯾﺶ را ﺻﺎف ﮐﺮد و ﯾﮑﯽ از آن ﻟﺒﺨﻨﺪﻫﺎی اﻧﮕﺸﺖﺷﻤﺎرش را ﺑﻪ ﻟﺐ آورد‪ .‬از اﻧﺠﺎم دادن اﯾﻦ ﺳﻔﺮ ﺧﺸﻨﻮد ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺪتﻫﺎ ﺑﻮد‬
‫ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ دﻓﺎع ﻣﯽﮐﺮدم‪ .‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ‪ ،‬اﻣﺸﺐ ﻗﻮاﻧﯿﻦ ﺑﺎزی ﺗﻐﯿﯿﺮ ﯾﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ ﭘﻨﺞ ﻣﺎه ﭘﯿﺶ ﺑﻮد ﮐﻪ آﯾﻨﺪهی ﻣﺆﻣﻨﺎن ﺑﻪ ﭘﺮوردﮔـﺎر آرﯾﻨﮕﺎروﺳـﺎ را‬
‫ﺑﯿﻢﻧﺎک ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬اﻣﺎ اﮐﻨﻮن‪ ،‬ﮔﻮﯾﯽ ﮐﻪ ارادهی ﺧﺪا ﺑﺮ اﯾﻦ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬راهِ ﭼﺎرهْ ﺧﻮد را ﻧﻤﺎﯾﺎن ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻗﻀﺎی آﺳﻤﺎن‪.‬‬
‫اﮔﺮ اﻣﺸﺐ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ در ﭘﺎرﯾﺲ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﭘﯿﺶ ﻣﯽرﻓﺖ‪ ،‬آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ ﺻﺎﺣﺐ ﻣﻄﻠﻖاﻟﻌﻨﺎن ﭼﯿﺰی ﻣـﯽﺷـﺪ ﮐـﻪ او را ﻗﺪرﺗﻤﻨـﺪﺗﺮﯾﻦ ﻓـﺮد در‬
‫دﻧﯿﺎی ﻣﺴﯿﺤﯿﺖ ﻣﯽﺳﺎﺧﺖ‪.‬‬

‫‪ 1‬ﻓﺮودﮔﺎه رُم‬

‫‪-104-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﺑﯿﺴﺖ و ﺳﻮم‬

‫ﺳﻮﻓﯽ ﻧﻔﺲزﻧﺎن ﺑﻪ درﻫﺎی ﭼﻮﺑﯽ و ﺑﺰرگ ﺗﺎﻻر ﻣﻠﻞ‪ ،‬ﮐﻪ اﺗﺎق ﻣﻮﻧﺎ ﻟﯿﺰا ﺑﺨﺸﯽ از آن ﺑﻮد رﺳﯿﺪ‪ .‬ﭘﯿﺶ از ورود‪ ،‬ﻧﮕﺎﻫﯽ از ﺳﺮ ﺑﯽﻣﯿﻠﯽ ﺑـﻪ‬
‫ﭘﺎﯾﯿﻦدﺳﺖ ﺳﺮﺳﺮا‪ ،‬ﺑﯿﺴﺖ ﻣﺘﺮ آن ﻃﺮفﺗﺮ اﻧﺪاﺧﺖ و ﺟﺴﺪ ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺶ را دﯾﺪ ﮐﻪ ﻫﻨﻮز در زﯾﺮ ﻧﻮراﻓﮑﻦﻫﺎ ﺑﻪ زﻣﯿﻦ اﻓﺘﺎده ﺑﻮد‪.‬‬

‫اﻓﺴﻮﺳﯽ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﯽ و ﺳﺨﺖ ﮐﻪ او را آﮐﻨﺪ اﻧﺪوﻫﯽ ژرف ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﻋﺬاب وﺟﺪان ﺑﻮد‪ .‬ﭘﯿﺮﻣﺮد ﺑﺎرﻫﺎ در ﻃﻮل ده ﺳﺎل اﺧﯿﺮ ﮐﻮﺷﯿﺪه ﺑـﻮد ﺑـﺎ او‬
‫ﺗﻤﺎس ﺑﮕﯿﺮد‪ ،‬اﻣﺎ ﺳﻮﻓﯽ ﺳﺮﺳﺨﺘﺎﻧﻪ اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد و ﻧﺎﻣﻪﻫﺎ و ﺑﺴﺘﻪﻫﺎی ارﺳﺎﻟﯽ او را ﻧﺎﮔﺸﻮده در ﮐﺸﻮﯾﯽ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬اﯾﻦ ﭼﻨﯿﻦ‪ ،‬ﺳﻌﯽ او را ﺑﺮای‬
‫دﯾﺪﻧﺶ اﻧﮑﺎر ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬ﺑﻪ ﻣﻦ دروغ ﮔﻔﺖ! اﺳﺮار ﺑﺰرﮔﯽ داﺷﺖ! ﺑﺎﯾﺪ ﭼﯽ ﮐﺎر ﻣﯽﮐﺮدم؟ و اﯾﻦ ﻃﻮر ﺑﻮد ﮐﻪ او را از ﺧﻮد راﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺣﺎل‪ ،‬ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺶ ﻣﺮده ﺑﻮد و ﺳﻮﻓﯽ از ورای ﮔﻮرش ﺑﺎ او ﺣﺮف ﻣﯽزد‪.‬‬
‫ﻣﻮﻧﺎ ﻟﯿﺰا‪.‬‬
‫ﺑﻪ درﻫﺎی ﭼﻮﺑﯽ ﺑﺰرگ رﺳﯿﺪ و ﻓﺸﺎرﺷﺎن داد‪ .‬ورودی دﻫﺎن ﮔﺸﻮد‪ .‬ﺳﻮﻓﯽ ﮐﻤﯽ در آﺳﺘﺎﻧﻪی در اﯾﺴﺘﺎد و اﺗﺎﻗﮏ ﻣـﺴﺘﻄﯿﻠﯽ ﭘـﺸﺖ آن را‬
‫ﮐﺎوﯾﺪ‪ .‬اﺗﺎق ﻣﻠﻞ ﯾﮑﯽ از ﻣﻌﺪود ﺑﻦﺑﺴﺖﻫﺎی اﯾﻦ ﻣﻮزه ﺑﻮد و ﺗﻨﻬﺎ اﺗﺎق ﻣﺤﺼﻮر در ﮔﺮاﻧﺪ ﮔﺎﻟﺮی‪ .‬اﯾﻦ در ﻫﻢ ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﻘﻄﻪی ورودی ﺑﻪ اﺗﺎﻗـﮏ‬
‫ﺑﻮد ﺑﻪ ﻧﻘﺎﺷﯽ ﭘﻨﺞ ﻣﺘﺮﯾﯽ از ﺑﻮﺗﯿﭽﻠﯽ ﺑﺮ رویِ دﯾﻮارِ روﺑﺮو ﺑﺎز ﻣﯽﺷﺪ‪ .‬در زﯾﺮ آن‪ ،‬ﺑﺮ روی ﺳﺮﺳﺮای ﭘﺎرﮐﺖﭘﻮش‪ ،‬ﺗﺨﺖﻫﺎی ﻫﺸﺖﮔـﻮش ﺑـﺴﯿﺎر‬
‫ﺑﺰرﮔﯽ ﭼﯿﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﺗﺎ ﭘﺬﯾﺮای ﺑﺎزدﯾﺪﮐﻨﻨﺪﮔﺎن ﺧﺴﺘﻪای ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﻗﺼﺪ دارﻧﺪ دﻗﺎﯾﻘﯽ ﺑﻪ ﻗﺼﺪ اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﺑﻨﺸﯿﻨﻨﺪ و از داراﯾﯽﻫـﺎی ﭘـﺮارزش ﻟـﻮور‬
‫ﺗﻤﺠﯿﺪ ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺣﺘﯽ ﭘﯿﺶ از ورود ﺑﻪ اﯾﻦﺟﺎ‪ ،‬ﺳﻮﻓﯽ ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﭼﯿﺰی را ﮐﻢ دارد‪ .‬ﻧﻮر ﺳﯿﺎه‪ .‬ﺑﻪ ﺳﺮﺳﺮا و ﺟﺴﺪ ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺶ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد ﮐـﻪ ﻣﺤـﺼﻮر در‬
‫ﻣﯿﺎن اﺑﺰارﻫﺎی اﻟﮑﺘﺮﯾﮑﯽ اﻓﺘﺎده ﺑﻮد‪ .‬اﮔﺮ او ﭼﯿﺰی را ﻣﯽﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺑﻨﻮﯾﺴﺪ ﺣﺘﻤﺎً آن را ﺑﺎ ﻗﻠﻢﻫﺎی ﻓﻮﻻدی و ﻣﺮﺋﯽ در ﻧﻮر ﻣﯽﻧﻮﺷﺖ‪.‬‬

‫‪-105-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻧﻔﺲ ﻋﻤﯿﻘﯽ ﻓﺮو داد و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﺤﻞ ﻏﺮق در ﻧﻮرِ وﻗﻮع ﺟﺮم ﺑﻪ راه اﻓﺘﺎد‪ .‬ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺶ ﻧﮕﺎه ﮐﻨـﺪ و ﻓﻘـﻂ ﻧﮕـﺎﻫﺶ را ﺑـﺮ‬
‫اﺑﺰارﻫﺎی ﭘﻠﯿﺲ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت ﻋﻠﻤﯽ دوﺧﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﭼﺮاغﻗﻮهی ﻓﺮاﺑﻨﻔﺶ ﮐﻮﭼﮑﯽ را ﯾﺎﻓﺖ‪ ،‬آن را در ﺟﯿﺐ ژاﮐﺘﺶ اﻧﺪاﺧﺖ‪ ،‬ﺑﺎ ﺷﺘﺎب ﺑﻪ ﺳﻤﺖ درﻫـﺎی‬
‫ﺑﺎز ﺗﺎﻻر ﻣﻠﻞ ﺑﺎزﮔﺸﺖ‪.‬‬
‫از ﭘﯿﭻ ﮔﺬﺷﺖ و ﺑﻪ آﺳﺘﺎﻧﻪی در رﺳﯿﺪ‪ .‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ‪ ،‬ﻫﻢزﻣﺎن ﺑﺎ ورودش ﺻﺪای ﻏﯿﺮﻣﻨﺘﻈﺮه و ﺧﻔﻪای از ﮔﺎمﻫـﺎی ﻓـﺮدی را ﺷـﻨﯿﺪ ﮐـﻪ ﺑـﺎ‬
‫ﻋﺠﻠﻪ از اﺗﺎﻗﮏ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او ﻣﯽآﻣﺪ‪ .‬ﮐﺴﯽ داره ﻣﯿﺎد اﯾﻦﺟﺎ! ﭘﯿﮑﺮی روحﻣﺎﻧﻨﺪ ﻧﺎﮔﻬﺎن از ﻣﯿﺎن ﺗﺎرﯾﮑﯽ ﺳﺮخ ﺳﺮ ﺑﺮآورد‪ .‬ﺳﻮﻓﯽ ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﭘﺮﯾﺪ‪.‬‬
‫»ﺗﻮ اوﻧﺠﺎﯾﯽ؟« ﻧﺠﻮای ﺧﺸﻦ ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺎ ﭘﯿﺶ آﻣﺪن ﺳﺎﯾﻪاش ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺳﻮﻓﯽ ﻫﻮا را ﻣﯽﻟﺮزاﻧﺪ‪.‬‬

‫آﺳﻮدﮔﯽ ﺳﻮﻓﯽ ﺗﻨﻬﺎ ﻟﺤﻈﻪای ﺑﻪ درازا ﮐﺸﯿﺪ‪» .‬راﺑﺮت! ﺑﻬﺖ ﮔﻔﺘﻢ از اﯾﻦﺟﺎ ﺑﺮی! اﮔﺮ ﻓﺎش—«‬
‫»ﭼﺮا اﯾﻦﺟﺎﯾﯽ؟«‬

‫ﭘﭽﭙﭽﻪﮐﻨﺎن ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﺎﯾﺪ ﻧﻮر ﺳﯿﺎه ﺑﺮﻣﯽداﺷﺘﻢ‪ «.‬و در ﻫﻤﺎن ﺣﺎل آن را ﺑﺎﻻ ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬اداﻣﻪ داد‪» :‬اﮔﺮ ﭘﺪرﺑﺰرﮔﻢ ﭘﯿﻐﺎﻣﯽ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻪ—«‬

‫وﻗﺘﯽ ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎن آﺑﯿﺶ ﺳﻮﻓﯽ را ﻧﮕﺎه ﮐﺮد ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً ﻧﻔﺴﺶ ﺑﻪ ﺷﻤﺎره اﻓﺘﺎده ﺑﻮد‪ .‬ﮔﻔﺖ‪» :‬ﮔﻮش ﮐﻦ‪ ،‬ﺳﻮﻓﯽ! ﺣـﺮوف ‪ ...P.S‬ﻫـﯿﭻ‬
‫ﻣﻌﻨﺎی دﯾﮕﻪای ﺑﺮای ﺗﻮ ﻧﺪارﻧﺪ؟«‬
‫ﺳﻮﻓﯽ از اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﻣﯽﺗﺮﺳﯿﺪ ﮐﻪ ﺻﺪاﯾﺸﺎن در راﻫﺮو ﻃﻨﯿﻦ ﺑﯿﻨﺪازد‪ .‬ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ دﻟﯿﻞ‪ ،‬ﻟﻨﮕﺪان را ﺑﻪ ﺳـﻤﺖ ﺗـﺎﻻر ﻣﻠـﻞ ﻫـﻞ داد و درب‬
‫دوﻟَﺘﻪ و ﺑﺰرگ آن را ﺑﻪ آراﻣﯽ ﺑﺴﺖ‪ .‬ﺣﺎﻻ در آنﺟﺎ در اﻣﺎن ﺑﻮدﻧﺪ‪» .‬ﺑﻬﺖ ﮔﻔﺘﻢ؛ ﻣﻌﻨﯽ اﯾﻦﻫﺎ ﻣﯿﺸﻪ ﭘﺮﻧﺴﺲ ﺳﻮﻓﯽ‪«.‬‬

‫»ﻣﯿﺪوﻧﻢ! اﻣﺎ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎل‪ ،‬اوﻧﻬﺎ رو ﺟﺎی دﯾﮕﻪای ﻧﺪﯾﺪی؟ ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺖ ‪ P.S‬رو ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎی دﯾﮕﻪ ﺑﻪ ﮐـﺎر ﻣـﯽﺑُـﺮد؟ ﯾـﻪ ﺟﻤﻠـﻪی‬
‫ﻣﻘﻠﻮب ﯾﺎ ﯾﻪ ﭼﯿﺰ ﺷﺨﺼﯽ دﯾﮕﻪ؟«‬
‫ﺳﺆال او را ﺗﺮﺳﺎﻧﺪ‪ .‬راﺑﺮت از ﮐﺠﺎ ﻣﯿﺪوﻧﻪ؟ در واﻗﻊ‪ ،‬ﺳﻮﻓﯽ ﯾﮏ ﺑﺎر دﯾﮕﺮ اﯾﻦ ﺣﺮوف را ﺟﺎﯾﯽ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﻣﻘﻠﻮب دﯾﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﯾـﮏ روز ﻗﺒـﻞ از‬
‫ﺗﻮﻟﺪ ﻧُﻪ ﺳﺎﻟﮕﯿﺶ‪ ،‬او ﻣﺨﻔﯿﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ آﻣﺪ و ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﻫﺪاﯾﺎی ﻗﺎﯾﻢﺷﺪهی ﺗﻮﻟﺪش ﮔﺸﺖ‪ .‬ﺣﺘﯽ آن زﻣﺎن ﺑـﺎ ﺳـﻦّ اﻧـﺪﮐﺶ اﺳـﺮاری را ﮐـﻪ از او‬
‫ﻣﺨﻔﯽ ﮐﺮده ﺑﻮد ﺗﺎب ﻧﯿﺎورد‪ .‬ﮔِﺮانﭘِﺮ‪ 1‬اﻣﺴﺎل ﺑﺮای ﻣﻦ ﭼﯽ ﺧﺮﯾﺪه؟ درون ﮐﺸﻮﻫﺎ و ﻗﻔﺴﻪﻫﺎ را ﮔﺸﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﻫﻤﻮن ﻋﺮوﺳﮑﯽ رو ﮐﻪ ﻣﯽﺧﻮاﺳـﺘﻢ‬
‫ﺧﺮﯾﺪه؟ ﮐﺠﺎ ﻗﺎﯾﻤﺶ ﮐﺮده؟‬
‫وﻗﺘﯽ ﮐﻪ در ﺗﻤﺎم ﺧﺎﻧﻪ ﭼﯿﺰی ﻧﯿﺎﻓﺖ‪ ،‬ﻫﻤﻪی ﺷﺠﺎﻋﺘﺶ را ﺟﻤﻊ ﮐﺮد ﺗﺎ دزدﮐﯽ ﺑﻪ اﺗﺎق ﺧﻮاب ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺶ ﺑـﺮود‪ .‬ورود ﺑـﻪ آنﺟـﺎ ﺑـﺮاﯾﺶ‬
‫ﻣﻤﻨﻮع ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺶ ﻃﺒﻘﻪی ﭘﺎﯾﯿﻦ روی ﮐﺎﻧﺎﭘﻪ آرام ﺧﻮاﺑﯿﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺑﺎ ﺧﻮد ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد ﻓﻘﻂ ﯾﻪ ﻧﮕﺎه ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ!‬
‫ﭘﺎورﭼﯿﻦ روی راﻫﺮوی ﻏﮋﻏﮋﮐﻨﻨﺪه ﺗﺎ ﮔﻨﺠﻪی ﭘﺪرﺑﺰرگ رﻓﺖ و ﺑﻪ ﻗﻔﺴﻪﻫﺎی ﭘﺸﺖ آن ﻧﮕﺮﯾﺴﺖ‪ .‬ﭼﯿﺰی ﻧﺒﻮد‪ .‬ﺳﭙﺲ زﯾﺮ ﺗﺨـﺖ را ﻧﮕـﺎه‬
‫ﮐﺮد‪ .‬ﺑﺎز ﻫﻢ ﭼﯿﺰی ﻧﺒﻮد‪ .‬ﺑﻪ دﻓﺘﺮ ﮐﺎرش رﻓﺖ و ﯾﮑﯽﯾﮑﯽ ﮐﺸﻮﻫﺎی ﭘﺪرﺑﺰرگ را وارﺳﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﯾﻪ ﭼﯿﺰی اﯾﻦﺟﺎ ﻣﺎل ﻣﻨﻪ! ﺗﺎ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﮐﺸﻮی‬
‫ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻧﺮﺳﯿﺪه ﺑﻮد ﻫﯿﭻ اﺛﺮی از ﻋﺮوﺳﮏ ﻧﯿﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬اﻓﺴﺮده آﺧﺮﯾﻦ ﮐﺸﻮ را ﺑﺎز ﮐﺮد و ﻟﺒﺎسﻫﺎی ﺳﯿﺎﻫﯽ را ﺑﯿﺮون ﮐﺸﯿﺪ ﮐﻪ ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﺑﺮ ﺗﻦ او‬
‫ﻧﺪﯾﺪه ﺑﻮد‪ .‬در ﺣﺎل ﺑﺴﺘﻦ ﮐﺸﻮ ﺑﻮد ﮐﻪ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺗﻸﻟﻮی ﻃﻼﯾﯽ رﻧﮕﯽ را در اﻧﺘﻬﺎی آن دﯾﺪ‪ .‬ﻣﺎﻧﻨﺪ زﻧﺠﯿﺮ ﺳﺎﻋﺖﻫﺎی ﺟﯿﺒﯽ ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﯽداﻧﺴﺖ‬
‫ﮐﻪ ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺶ از آنﻫﺎ اﺳﺘﻔﺎده ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ‪ .‬وﻗﺘﯽ ﺣﺪس زد ﮐﻪ اﯾﻦ ﭼﻪ ﭼﯿﺰی اﺳﺖ ﻗﻠﺒﺶ ﺗﻨﺪﺗﺮ ﺗﭙﯿﺪ‪.‬‬
‫ﮔﺮدﻧﺒﻨﺪ!‬

‫‪ :Grand-pére 1‬در ﻓﺮاﻧﺴﻮی ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎی ﭘﺪرﺑﺰرگ‬

‫‪-106-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﺳﻮﻓﯽ ﺑﻪ آراﻣﯽ زﻧﺠﯿﺮ را از ﮐﺸﻮ ﺑﯿﺮون ﮐﺸﯿﺪ‪ .‬در ﮐﻤﺎل ﺗﻌﺠﺒﺶ ﮐﻠﯿﺪ ﻃﻼﯾﯽ و درﺧﺸﺎﻧﯽ در اﻧﺘﻬﺎی ﮐﺸﻮ ﺑﻮد؛ ﺳﻨﮕﯿﻦ و ﭘﺮﺗﻸﻟﻮ‪ .‬ﻣﻔﺘﻮن‬
‫از ﺷﮑﻮه ﮐﻠﯿﺪ‪ ،‬آن را ﺟﻠﻮی ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬اﻏﻠﺐ ﮐﻠﯿﺪﻫﺎ ﺗﺨﺖ و دﻧﺪاﻧﻪدار ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬اﻣﺎ اﯾﻦ ﯾﮑﯽ ﺑﺪﻧﻪای ﻣﺜﻠﺜﯽ داﺷﺖ و ﻧﻘﺎط آﺑﻠـﻪﮔـﻮﻧﯽ روی‬
‫آن را ﭘﻮﺷﺎﻧﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺳﺮ ﻃﻼﯾﯽ و ﺑﺰرگ آن ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﺻﻠﯿﺐ ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ ﻧﻪ ﺻﻠﯿﺐ ﻣﻌﻤﻮﻟﯽ‪ .‬اﯾﻦ ﺻﻠﯿﺐ ﺑﺎزوﻫﺎی ﻫـﻢاﻧـﺪازه داﺷـﺖ؛ ﻣﺜـﻞ ﻋﻼﻣـﺖ‬
‫ﺑَﻌْﻼوه‪ .‬ﺻﻠﯿﺐ را ﺑﺎ ﻧﻤﺎدی ﻋﺠﯿﺐ در وﺳﻄﺶ ﻣﺰﯾّﻦ ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ—دو ﺣﺮف ﮐﻪ ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﻃﺮح ﮔﻞﻣﺎﻧﻨﺪی در ﻫﻢ ﺗﻨﯿﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬

‫اﺑﺮو در ﻫﻢ ﮐﺸﯿﺪ و ﻧﺠﻮا ﮐﺮد‪ “P.S” :‬ﯾﻌﻨﯽ ﭼﯽ؟‬

‫»ﺳﻮﻓﯽ؟« ﺻﺪای ﭘﺪرﺑﺰرگ از ﻣﯿﺎن درب ﻣﯽآﻣﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺎ وﺣﺸﺖ از ﺟﺎ ﭘﺮﯾﺪ و ﮐﻠﯿﺪ از دﺳﺘﺶ ﺑﺎ ﺻﺪای ﺑﻠﻨﺪی ﺑﻪ زﻣﯿﻦ اﻓﺘﺎد‪ .‬ﺧﯿﺮه ﺑﻪ ﮐﻠﯿﺪ ﻣﺎﻧﺪ‪ .‬ﻣﯽﺗﺮﺳﯿﺪ ﺑﻪ ﭼﻬـﺮهی ﭘـﺪرﺑﺰرﮔﺶ ﻧﮕـﺎه ﮐﻨـﺪ‪.‬‬
‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﻦ‪ ...‬دﻧﺒﺎل ﻫﺪﯾﻪی ﺗﻮﻟﺪم ﻣﯽﮔﺸﺘﻢ‪ «.‬و ﺳﺮش را ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻧﮕﻪ داﺷﺖ‪ .‬ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ اﻋﺘﻤﺎد ﭘﺪرﺑﺰرگ ﭘﺸﺖ ﭘﺎ زده اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺑﺮای دﻗﺎﯾﻘﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮش ﺗﺎ اﺑﺪ ﻃﻮل ﮐﺸﯿﺪ ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺶ در ﭼﺎرﭼﻮب در اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد‪ .‬ﺳﺮاﻧﺠﺎم‪ ،‬ﺑﺎ رﻧﺠﯿﺪﮔﯽ ﻧﻔـﺴﯽ ﺑﯿـﺮون داد و ﮔﻔـﺖ‪:‬‬
‫»ﮐﻠﯿﺪ رو ﺑﺮدار ﺳﻮﻓﯽ!«‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﮐﻠﯿﺪ را ﺑﺮداﺷﺖ‪.‬‬
‫ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺶ داﺧﻞ آﻣﺪ‪» .‬ﺳﻮﻓﯽ! ﺗﻮ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺣﺮﯾﻢ ﺧﺼﻮﺻﯽ دﯾﮕﺮون اﺣﺘﺮام ﺑﮕﺬاری‪ «.‬آرام زاﻧﻮ زد و ﮐﻠﯿﺪ را از دﺳﺘﺶ ﮔﺮﻓـﺖ‪» .‬اﯾـﻦ ﯾـﻪ‬
‫ﮐﻠﯿﺪ ﺧﺎﺻﻪ‪ .‬اﮔﺮ ﺗﻮ ﮔﻤﺶ ﮐﺮده ﺑﻮدی‪«...‬‬
‫ﺻﺪای آرام ﭘﺪرﺑﺰرگ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺷﺮمزدهاش ﮐﺮد‪» .‬ﻣﺘﺄﺳﻔﻢ‪ ،‬ﮔﺮانﭘﺮ! ﻣﻦ واﻗﻌﺎً‪ ...‬ﻣﻦ ﺧﯿﺎل ﮐﺮدم ﮔﺮدﻧﺒﻨﺪ ﺗﻮﻟﺪﻣﻪ‪«.‬‬
‫ﮐﻤﯽ ﺑﻪ او ﺧﯿﺮه ﺷﺪ‪» .‬ﯾﮏ ﺑﺎر دﯾﮕﻪ ﺑﻬﺖ ﻣﯿﮕﻢ‪ ،‬ﺳﻮﻓﯽ! ﭼﻮن ﺧﯿﻠﯽ ﻣﻬﻤﻪ‪ .‬ﺑﺎﯾﺪ ﯾﺎد ﺑﮕﯿﺮی ﮐﻪ ﺑـﻪ زﻧـﺪﮔﯽ ﺧـﺼﻮﺻﯽ دﯾﮕـﺮان اﺣﺘـﺮام‬
‫ﺑﮕﺬاری‪«.‬‬
‫»ﺑﻠﻪ‪ ،‬ﮔﺮانﭘﺮ!«‬
‫»ﺑﻌﺪاً درﺑﺎرهی اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺣﺮف ﻣﯽزﻧﯿﻢ‪ .‬اﻣﺎ اﻻن ﺑﺎﻏﭽﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﻫَﺮَس ﺑﺸﻪ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ از اﺗﺎق ﺑﯿﺮون زد ﺗﺎ ﺑﻪ ﮐﺎرﻫﺎی ﻃﺎﻗﺖﻓﺮﺳﺎی روزاﻧﻪاش ﺑﺮﺳﺪ‪.‬‬
‫ﺻﺒﺢ روز ﺑﻌﺪ‪ ،‬ﺳﻮﻓﯽ ﻫﯿﭻ ﻫﺪﯾﻪای از ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺶ ﻧﮕﺮﻓﺖ‪ .‬ﺑﻌﺪ از ﮐﺎری ﻫﻢ ﮐﻪ ﮐﺮده ﺑﻮد اﻧﺘﻈﺎر ﭼﯿﺰی ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬ﺣﺘﯽ اﻓﺴﻮس روز ﺗﻮﻟﺪش‬
‫را ﻫﻢ ﻧﺨﻮرد‪ .‬آن ﺷﺐ ﺑﺎ ﺧﺴﺘﮕﯽ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺗﺨﺖ ﺧﻮاﺑﺶ رﺳﺎﻧﺪ‪ .‬داﺧﻞ ﺗﺨﺖ ﮐﻪ ﺷﺪ‪ ،‬ﮐﺎرﺗﯽ را دﯾﺪ ﮐﻪ روی ﺑﺎﻟﺸﺘﺶ اﺳـﺖ‪ .‬ﭘـﺪرﺑﺰرگ روی‬
‫ﮐﺎرت ﻣﻌﻤﺎی ﺳﺎدهای را ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺣﺘﯽ ﭘﯿﺶ از آن ﮐﻪ ﻣﻌﻤﺎ را ﺣﻞ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﻟﺒﺨﻨﺪی زد‪ .‬ﻣﯿـﺪوﻧﻢ ﭼﯿـﻪ! ﭘـﺪرﺑﺰرﮔﺶ اﯾـﻦ ﮐـﺎر را ﮐﺮﯾـﺴﻤﺲ‬
‫ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻧﯿﺰ ﺑﺮاﯾﺶ اﻧﺠﺎم داده ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺟﺴﺘﺠﻮی ﮔﻨﺞ!‬
‫ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻧﻪ‪ ،‬روی ﻣﻌﻤﺎ ﻓﮑﺮ ﮐﺮد و ﺟﻮاب را ﺑﻪ دﺳﺖ آورد‪ .‬ﭘﺎﺳﺦ ﻣﻌﻤﺎ او را ﺑﻪ ﺟﺎی دﯾﮕﺮی از ﺧﺎﻧـﻪ رﺳـﺎﻧﺪ ﮐـﻪ در آنﺟـﺎ ﮐـﺎرﺗﯽ دﯾﮕـﺮ و‬
‫ﻣﻌﻤﺎﯾﯽ دﯾﮕﺮ ﺑﻮد‪ .‬اﯾﻦ ﯾﮑﯽ را ﻫﻢ ﺣﻞ ﮐﺮد ﺗﺎ ﺑﻪ ﮐﺎرت ﺑﻌﺪی ﺑﺮﺳﺪ‪ .‬دﯾﻮاﻧﻪوار اﯾﻦ ﻃﺮف و آن ﻃﺮف ﺧﺎﻧﻪ ﻣﯽدوﯾﺪ ﺗـﺎ اﯾـﻦ ﮐـﻪ ﺳـﺮاﻧﺠﺎم ﺑـﻪ‬
‫ﺳﺮﻧﺨﯽ رﺳﯿﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ رﺧﺘﺨﻮاب ﺧﻮدش ﺑﺮش ﻣﯽﮔﺮداﻧﺪ‪ .‬ﺳﻮﻓﯽ ﭘﻠﻪﻫﺎ را ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﻃﯽ ﮐﺮد و ﺧﻮد را ﺑﻪ اﺗﺎﻗﺶ رﺳﺎﻧﺪ و ﻧﺎﮔﻬﺎن ﻣﺘﻮﻗـﻒ ﺷـﺪ‪.‬‬
‫در وﺳﻂ اﺗﺎق دوﭼﺮﺧﻪی ﻗﺮﻣﺰی ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺶ ﺧﻮرد ﮐﻪ روﺑﺎن ﻗﺮﻣﺰی ﻫﻢ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺶ ﮔﺮه ﺧﻮرده ﺑﻮد‪ .‬ﺳﻮﻓﯽ از ﻓﺮط اﺷﺘﯿﺎق ﺟﯿﻎ ﺑﻠﻨﺪی ﮐﺸﯿﺪ‪.‬‬
‫در ﮔﻮﺷﻪی اﺗﺎق ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺶ ﻟﺒﺨﻨﺪی زد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﯿﺪوﻧﻢ ﻋﺮوﺳﮏ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺘﯽ‪ ،‬اﻣﺎ ﮔﻔﺘﻢ ﺷﺎﯾﺪ از اﯾﻦ ﯾﮑﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺧﻮﺷﺖ ﺑﯿﺎد‪«.‬‬
‫روز ﺑﻌﺪ‪ ،‬ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺶ ﺑﻪ او ﯾﺎد داد ﮐﻪ ﭼﻄﻮر ﺳﻮارش ﺷﻮد و ﺧﻮدش ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ او در ﭘﺎرک ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد‪ .‬ﺳﻮﻓﯽ دوﭼﺮﺧـﻪ را روی ﭼﻤـﻦﻫـﺎ‬
‫راﻧﺪ و ﺑﻌﺪ ﺗﻌﺎدﻟﺶ را از دﺳﺖ داد و ﻫﺮ دوی آنﻫﺎ ﺧﻨﺪهﮐﻨﺎن روی زﻣﯿﻦ ﻏﻠﺘﯿﺪﻧﺪ‪.‬‬

‫‪-107-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﺳﻮﻓﯽ او را در آﻏﻮش ﮔﺮﻓﺖ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﮔﺮانﭘﺮ! ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﮐﻠﯿﺪ ﻣﻌﺬرت ﻣﯿﺨﻮام‪«.‬‬

‫»ﻣﻬﻢ ﻧﯿﺴﺖ‪ ،‬ﻋﺰﯾﺰم‪ .‬ﺑﺨﺸﯿﺪﻣﺖ‪ .‬آﺧﻪ ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﻢ از دﺳﺘﺖ ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﺑﺎﺷﻢ‪ .‬ﭘﺪرﺑﺰرگﻫﺎ و ﻧﻮهﻫﺎ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻫﻤﺪﯾﮕﻪ رو ﻣﯽﺑﺨﺸﻨﺪ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺳﺆال ﮐﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﺟﻠﻮی ﺧﻮدش را ﺑﮕﯿﺮد‪» .‬ﭼﯽ رو ﺑﺎز ﻣﯿﮑﻨﻪ؟ ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﮐﻠﯿﺪی ﻣﺜﻞ اون ﻧﺪﯾﺪم‪ .‬ﺧﯿﻠﯽ‬
‫ﻗﺸﻨﮓ ﺑﻮد‪«.‬‬
‫ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺶ ﮐﻤﯽ ﺳﮑﻮت ﮐﺮد و ﺳﻮﻓﯽ ﻓﻬﻤﯿﺪ ﮐﻪ او ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻧﯿﺴﺖ ﭼﻄﻮر ﺑﺎﯾﺪ ﺟﻮاب ﺑﺪﻫﺪ‪ .‬ﮔﺮانﭘﺮ ﻫـﯿﭻ وﻗـﺖ دروغ ﻧﻤﯿﮕـﻪ‪» .‬اون ﯾـﻪ‬
‫ﺟﻌﺒﻪ رو ﺑﺎز ﻣﯿﮑﻨﻪ‪ «.‬و ﺑﺎﻻﺧﺮه ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﻦ ﺗﻮی اون ﺟﻌﺒﻪ ﯾﻪ ﻋﺎﻟﻤﻪ راز دارم‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﻟﻮﭼﻪ ورﭼﯿﺪ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﻦ از راز ﺑﺪم ﻣﯿﺎد!«‬
‫»ﻣﯿﺪوﻧﻢ‪ ،‬اﻣﺎ اﯾﻦﻫﺎ اﺳﺮار ﻣﻬﻤﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ و ﯾﻪ روزی ﺗﻮ ﻫﻢ ﯾﺎد ﻣﯽﮔﯿﺮی ﮐﻪ ﻣﺜﻞ ﻣﻦ اوﻧﻬﺎ را ﺳﺘﺎﯾﺶ ﮐﻨﯽ‪«.‬‬
‫»روی ﮐﻠﯿﺪ دو ﺗﺎ ﺣﺮف ﺑﻮد‪ ...‬و ﯾﻪ ﮔﻞ‪«.‬‬

‫»آره! اون ﮔﻞ ﻣﻮرد ﻋﻼﻗﻪی ﻣﻨﻪ‪ .‬ﺑﻪ اﺳﻢ ‪ .fleur-de-lis‬ﺗﻮی ﺑﺎغ ﻫﻢ ﻧﻮع ﺳﻔﯿﺪش رو دارﯾﻢ‪ .‬در اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ ﺑﻪ اون ‪ Lily1‬ﻣﯿﮕﻦ‪«.‬‬
‫»ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﻤﺶ‪ .‬ﻣﻦ ﻫﻢ ﮔﻞ زﻧﺒﻖ دوﺳﺖ دارم!«‬
‫»ﭘﺲ ﺑﺎ ﺗﻮ ﯾﻪ ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ ﻣﯽﮐﻨﻢ‪ «.‬اﺑﺮوﻫﺎی ﭘﺪرﺑﺰرگ درﺳﺖ ﻣﺜﻞ ﻣﻮاﻗﻌﯽ ﮐﻪ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ ذﻫﻦ ﺳﻮﻓﯽ را ﺑﻪ ﺑﺎزی ﺑﮕﯿـﺮد ﺑـﺎﻻ رﻓـﺖ‪» .‬اﮔـﺮ‬
‫ﺑﺘﻮﻧﯽ ﮐﻠﯿﺪ ﻣﻦ رو ﻣﺜﻞ ﯾﻪ راز ﻧﮕﻪ داری و ﻫﯿﭻ وﻗﺖ دﯾﮕﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﯾﺎ ﮐﺲ دﯾﮕﻪای راﺟﻊ ﺑﻬﺶ ﺻﺤﺒﺖ ﻧﮑﻨﯽ‪ ،‬ﻣﻦ ﻫﻢ ﯾﻪ روزی اون رو ﺑﻪ ﺗـﻮ‬
‫ﻣﯿﺪم‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ از ﻓﺮط ذوق ﺷﮏ داﺷﺖ ﮐﻪ ﭼﻨﯿﻦ ﭼﯿﺰی را ﺷﻨﯿﺪه اﺳﺖ‪» .‬واﻗﻌﺎً ﻣﯿﺪی؟«‬
‫»ﻗﻮل ﻣﯿﺪم‪ .‬وﻗﺘﯽ زﻣﺎﻧﺶ ﺑﺮﺳﻪ‪ ،‬ﮐﻠﯿﺪ ﻣﺎل ﺗﻮ ﻣﯿﺸﻪ‪ .‬اﺳﻢ ﺗﻮ روی اوﻧﻪ‪«.‬‬

‫ﺳﻮﻓﯽ اﺧﻢ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻧﻪ‪ ،‬ﻧﯿﺴﺖ! روش ﻧﻮﺷﺘﻪ ‪ .P.S‬ﺣﺮوف اﺳﻢ ﻣﻦ ‪ P.S‬ﻧﯿﺴﺖ!«‬
‫ﭘﺪرﺑﺰرگ ﺻﺪاﯾﺶ را ﭘﺎﯾﯿﻦ آورد و ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ اﻃﺮاف اﻧﺪاﺧﺖ‪ ،‬اﻧﮕﺎر ﮐﻪ ﺑﺨﻮاﻫﺪ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺷﻮد ﮐﺴﯽ آن اﻃﺮاف ﻧﯿـﺴﺖ‪» .‬راﺳـﺘﺶ ﺳـﻮﻓﯽ!‬
‫ﺣﺎﻻ ﮐﻪ ﻻزﻣﻪ ﺑﺪوﻧﯽ‪ ،‬ﺑﻬﺖ ﻣﯿﮕﻢ‪ .P.S .‬ﯾﻪ رﻣﺰه‪ .‬اولِ اﺳﻢِ رﻣﺰی ﺗﻮ!«‬
‫ﭼﺸﻤﺎن ﺳﻮﻓﯽ از ﺗﻌﺠﺐ ﮔﺸﺎد ﺷﺪ‪» .‬ﻣﻦ اﺳﻢ رﻣﺰی دارم؟«‬
‫»اﻟﺒﺘﻪ! ﻧﻮهﻫﺎ ﻫﻤﯿﺸﻪ اﺳﻢﻫﺎی رﻣﺰی دارﻧﺪ ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﭘﺪرﺑﺰرگﻫﺎ از اون ﺧﺒﺮ دارﻧﺪ‪«.‬‬

‫”?‪“P.S‬‬

‫ﺳﻮﻓﯽ را ﻏﻠﻐﻠﮏ داد و ﺑﻪ ﻓﺮاﻧﺴﻪ ﮔﻔﺖ‪«Princesse Sophie.» :‬‬

‫ﺳﻮﻓﯽ ﺑﺎ ﺧﻨﺪه ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﻦ ﮐﻪ ﭘﺮﻧﺴﺲ ﻧﯿﺴﺘﻢ‪«.‬‬
‫ﭼﺸﻤﮑﯽ زد‪» :‬ﺑﺮای ﻣﻦ ﻫﺴﺘﯽ‪«.‬‬
‫از آن روز ﺑﻪ ﺑﻌﺪ آنﻫﺎ ﻫﺮﮔﺰ درﺑﺎرهی ﮐﻠﯿﺪ ﺻﺤﺒﺖ ﻧﮑﺮدﻧﺪ و ﻧﺎم او ﻫﻢ ﺷﺪ ﭘﺮﻧﺴﺲ ﺳﻮﻓﯽ‪.‬‬

‫‪ 1‬ﮔﻞ زﻧﺒﻖ‬

‫‪-108-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫در ﺗﺎﻻر ﻣﻠﻞ‪ ،‬ﺳﻮﻓﯽ ﺧﺎﻣﻮش اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد و اﺣﺴﺎس ﻓﻘﺪان ژرﻓﯽ را ﮐﻪ دﭼﺎرش ﺷﺪه ﺑﻮد ﺗﺤﻤﻞ ﻣﯽﮐﺮد‪.‬‬

‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺎ ﺷﮕﻔﺘﯽ ﺑﻪ ﺳﻮﻓﯽ ﻧﮕﺎه ﻣﯽﮐﺮد‪» .‬اون ﺣﺮوف رو ﺗﻮ ﻫﯿﭻ وﻗﺖ دﯾﺪی؟«‬
‫ﺳﻮﻓﯽ اﺣﺴﺎس ﮐﺮد ﺻﺪای ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺶ در راﻫﺮوﻫﺎی ﻣﻮزه ﻣﯽﭼﺮﺧﺪ و در ﮔﻮﺷﺶ ﻧﺠﻮا ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬ﻫﯿﺞ وﻗﺖ از ﮐﻠﯿﺪ ﺻﺤﺒﺖ ﻧﮑﻦ‪ .‬ﻧـﻪ ﺑـﺎ‬
‫ﻣﻦ و ﻧﻪ ﮐﺲ دﯾﮕﻪای‪ .‬ﺳﻮﻓﯽ ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﮐﻪ او را ﺑﺨﺸﯿﺪه اﺳﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﻧﻤﯽداﻧﺴﺖ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺎر دﯾﮕﺮ اﻋﺘﻤﺎد او را زﯾﺮ ﭘﺎ ﺑﮕﺬارد ﯾـﺎ ﻧـﻪ‪P.S. .‬‬
‫‪ .Find Robert Langdon‬ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺶ ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻟﻨﮕﺪان ﺑﻪ ﺳﻮﻓﯽ ﮐﻤﮏ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺳﻮﻓﯽ ﺑﺎ ﺗﮑﺎن ﺳﺮ ﺗﺼﺪﯾﻖ ﮐـﺮد‪» :‬آره! ‪P.S‬‬
‫رو ﯾﮏ ﺑﺎر دﯾﮕﻪ ﻫﻢ دﯾﺪم‪ .‬وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﭽﻪ ﺑﻮدم‪«.‬‬
‫»ﮐﺠﺎ؟«‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺗﺮدﯾﺪ داﺷﺖ‪» :‬روی ﭼﯿﺰی ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﺮاش ﻣﻬﻢ ﺑﻮد‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﻪ ﺳﻮﻓﯽ ﭼﺸﻢ دوﺧﺖ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺳﻮﻓﯽ‪ ،‬ﺧﯿﻠﯽ ﻣﻬﻤﻪ‪ .‬ﻣﯿﺘﻮﻧﯽ ﺑﮕﯽ اﯾﻦ ﺣﺮوف ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﯾﻪ ﻧﻤﺎد ﺑﻮد؟ ﯾﻪ ﮔﻞ زﻧﺒﻖ؟«‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺑﺎ ﺷﮕﻔﺘﯽ ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﭘﺮﯾﺪ»‪...‬ﺗﻮ از ﮐﺠﺎ ﻓﻬﻤﯿﺪی؟«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﻧﻔﺴﯽ ﺑﯿﺮون داد و ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ ﮐﻪ ﭘﺎﯾﯿﻦ آورده ﺑﻮد ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ ﭘﺪرﺑﺰرگ ﺗﻮ ﻋﻀﻮ ﯾﻪ اﻧﺠﻤﻦ ﺳـﺮّی ﺑـﻮده‪ .‬ﯾـﻪ اﻧﺠﻤـﻦ‬
‫اُﺧﻮّت ﭘﻨﻬﺎﻧﯽ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ دلﭘﯿﭽﻪای را در ﺧﻮد اﺣﺴﺎس ﮐﺮد‪ .‬ﺧﻮد او ﻧﯿﺰ از اﯾﻦ اﻣﺮ آﮔﺎه ﺑـﻮد‪ .‬ده ﺳـﺎل ﺑـﻮد ﻣـﯽﮐﻮﺷـﯿﺪ واﻗﻌـﻪای را ﮐـﻪ از اﯾـﻦ واﻗﻌﯿـﺖ‬
‫ﻫﺮاسآور آﮔﺎﻫﺶ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮد ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﻨﺪ‪ .‬او ﺷﺎﻫﺪ ﻣﻮﺿﻮﻋﯽ ﻏﯿﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺼﻮر ﺑﻮد‪ .‬ﻧﺎﺑﺨﺸﻮدﻧﯽ‪.‬‬

‫ﻟﻨﮕﺪان ﮔﻔﺖ‪» :‬ﮔﻞ زﻧﺒﻖ و ﺣﺮوف ‪ P.S‬ﻃﺮح رﺳﻤﯽ اﯾﻦ اﺧﻮﺗﻪ‪ .‬ﻧﺸﺎن اوﻧﻬﺎﺳﺖ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» :‬ﺗﻮ از ﮐﺠﺎ ﻣﯿﺪوﻧﯽ؟« ﺳﻮﻓﯽ ﺧﺪاﺧﺪا ﻣﯽﮐﺮد ﻟﻨﮕﺪان ﻧﮕﻮﯾﺪ ﭼﻮن ﺧﻮدش ﻫﻢ ﯾﮑﯽ از اﻋﻀﺎی آنﻫﺎﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ ﮐﻪ از ﻫﯿﺠﺎن ﻣﯽﻟﺮزﯾﺪ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﻦ راﺟﻊ ﺑﻪ اﯾﻦ ﮔﺮوه ﻣﻘﺎﻟﻪ ﻧﻮﺷﺘﻢ‪ .‬ﺗﺤﻘﯿـﻖ درﺑـﺎرهی ﻧﻤﺎدﻫـﺎی اﻧﺠﻤـﻦﻫـﺎی ﺳـﺮی‬
‫ﺗﺨﺼﺺ ﻣﻨﻪ‪ .‬اوﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺧﻮدﺷﻮن ﻣﯿﮕﻦ ‪ .Prieuré de Sion‬دِﯾﺮ ﺻﻬﯿﻮن‪ .‬ﭘﺎﯾﮕﺎه اوﻧﻬﺎ اﯾﻦﺟﺎ ﺗﻮی ﻓﺮاﻧﺴﻪ اﺳﺖ‪ ،‬اﻣﺎ اﻋـﻀﺎی ﻗﺪرﺗﻤﻨـﺪی‬
‫از ﮐﻞ اروﭘﺎ دارﻧﺪ‪ .‬در واﻗﻊ‪ ،‬اوﻧﻬﺎ ﯾﮑﯽ از ﻗﺪﯾﻤﯽﺗﺮﯾﻦ اﻧﺠﻤﻦﻫﺎی ﺑﺎﻗﯽﻣﻮﻧﺪه روی زﻣﯿﻦ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﭼﯿﺰی از آنﻫﺎ ﻧﺸﻨﯿﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺣﺎﻻ ﻟﻨﮕﺪان داﺷﺖ ﺑﯽاﻧﻘﻄﺎع ﺣﺮف ﻣﯽزد‪» .‬اﻋﻀﺎی دِﯾﺮ ﺷﺎﻣﻞ ﺑﻌﻀﯽ از ﺑﺰرگﺗﺮﯾﻦ اﻓﺮاد ﺗﺎرﯾﺦ ﻣﯿﺸﻪ‪ :‬اﻣﺜﺎل ﺑﻮﺗﯿﭽﻠﯽ‪ ،‬ﺳِﺮ آﯾﺰاک ﻧﯿﻮﺗﻦ‪،‬‬
‫وﯾﮑﺘﻮر ﻫﻮﮔﻮ‪ «،‬ﻣﮑﺜﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﺻﺪاﯾﺶ ﺳﺮﺷﺎر از اﺷﺘﯿﺎق ﯾﮏ ﻣﺤﻘﻖ ﺑﻮد‪» .‬ﻟﺌﻮﻧﺎردو داوﯾﻨﭽﯽ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺧﯿﺮه ﺑﻪ ﻟﻨﮕﺪان ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪» .‬داوﯾﻨﭽﯽ ﻫﻢ ﻋﻀﻮ اﻧﺠﻤﻦ ﺑﻮده؟«‬
‫»داوﯾﻨﭽﯽ ﺑﯿﻦ ﺳﺎلﻫﺎی ‪ 1510‬ﺗﺎ ‪ 1519‬ﺑﻪ ﻋﻨﻮان اﺳﺘﺎد اﻋﻈﻢ ﺑﻪ دِﯾﺮ رﯾﺎﺳﺖ ﻣﯽﮐﺮده ﮐﻪ اﯾﻦ اﺣﺘﻤﺎﻻً دﻟﯿـﻞ ﻋﻼﻗـﻪی ﭘـﺪرﺑﺰرﮔﺖ ﺑـﻪ‬
‫ﮐﺎرﻫﺎی اون ﺑﻮده‪ .‬ﻫﺮ دو ﻧﻔﺮﺷﻮن ﯾﻪ ﭘﯿﻮﻧﺪ ﺑﺮادراﻧﻪی ﺗﺎرﯾﺨﯽ ﺑﺎ ﻫﻢ داﺷﺘﻨﺪ‪ .‬اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺑﻪ ﭘﮕﺎﻧﯿﺴﻢ و ﺧﺪاﻫﺎی ﻣﺆﻧﺚ و ﺗﺤﻘﯿﺮ ﮐﻠﯿﺴﺎ ﮐﻪ ﺑﯿﻦ‬
‫اﯾﻦ دو ﻓﺮد ﻣﺸﺘﺮک ﺑﻮده ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ‪ .‬دِﯾﺮ ﺳﺎﺑﻘﻪی ﺧﻮﺑﯽ ﺗﻮی اﺣﺘﺮام ﮔﺬاﺷﺘﻦ ﺑﻪ ﻣﺎدﯾﻨﻪی ﻣﻘﺪس داره‪«.‬‬
‫»ﻣﯿﺨﻮای ﺑﮕﯽ اﯾﻦ ﮔﺮوه‪ ،‬ﻓﺮﻗﻪی اﻟﻬﻪﭘﺮﺳﺘﯽ ﭘﮕﺎﻧﯿﻪ؟«‬
‫»ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺷﺒﯿﻪ ﺑﻪ ﻓﺮﻗﻪی اﻟﻬﻪﭘﺮﺳﺘﯽ ﭘﮕﺎﻧﯿﻪ‪ .‬اﻣﺎ ﻣﻬﻢﺗﺮ از اون‪ ،‬اوﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﭘﺎﺳﺪاری از ﯾﻪ راز ﮐﻬﻦ ﺷﻬﺮت دارﻧﺪ‪ .‬رازی ﮐﻪ اوﻧﻬـﺎ را ﺑـﻪ‬
‫ﺷﺪت ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪ ﮐﺮده‪«.‬‬

‫‪-109-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﺑﺮ ﺧﻼف ﺗﻤﺎم ﻗﺪرت اﯾﺠﺎﺑﯽ ﮐﻪ در ﭼﺸﻤﺎن ﻟﻨﮕﺪان ﺑﻮد‪ ،‬واﮐﻨﺶ ﺳﻮﻓﯽ ﻧﺎﺑﺎوری ﺳﺮﺳﺨﺘﺎﻧﻪای ﺑﯿﺶ ﻧﺒﻮد‪ .‬ﯾﻪ ﻓﺮﻗﻪی ﺳﺮّی ﭘﮕـﺎﻧﯽ؟ ﯾـﻪ‬
‫زﻣﺎﻧﯽ ﻫﻢ داوﯾﻨﭽﯽ رﯾﯿﺲ اون ﺑﻮده؟ ﺳﺨﺖ ﻣﻀﺤﮏ و ﻧﺎﻣﻌﻘﻮل ﻣﯽﻧﻤﻮد‪ .‬و ﻫﻨﻮز‪ ،‬ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻧﺎدﯾﺪهاش ﻣﯽﮔﺮﻓﺖ‪ ،‬ﺣﺲ ﻣﯽﮐﺮد ﮐﻪ ذﻫـﻨﺶ ﺑـﻪ‬
‫ده ﺳﺎل ﭘﯿﺶ ﺑﺎز ﻣﯽﮔﺮدد—ﺑﻪ ﺷﺒﯽ ﮐﻪ ﮐﻪ او ﺑﻪ اﺷﺘﺒﺎه ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺶ را ﻏﺎﻓﻞﮔﯿﺮ ﮐﺮده ﺑﻮد و ﭼﯿﺰی را دﯾﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﻫﻨﻮز ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑـﻪ ﺧـﻮد‬
‫ﺑﻘﺒﻮﻻﻧﺪ‪ .‬اﯾﻦ ﭼﯿﺰﻫﺎ ﻣﯿﺘﻮﻧﻪ ﺗﻮﺿﯿﺢ ﺑﺪه ﮐﻪ ﭼﺮا—؟‬

‫»ﻫﻮﯾﺖ اﻋﻀﺎی زﻧﺪهی دِﯾﺮ رو ﺑﻪ ﺷﺪت ﺳﺮّی ﻧﮕﻪ ﻣﯽدارﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ‪ P.S‬و ﮔﻞ زﻧﺒﻘﯽ ﮐﻪ ﺗﻮ ﻗﺒﻼً دﯾﺪی ﻣﺪرکﻫﺎی ﺧﻮﺑﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬اﯾﻦﻫﺎ‬
‫ﻓﻘﻂ ﻣﯿﺘﻮﻧﻦ ﺑﻪ دِﯾﺮ رﺑﻂ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﻓﻬﻤﯿﺪ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺧﻼف ﺗﺼﻮرش ﻟﻨﮕﺪان ﺑﯿﺸﺘﺮ از ﺧﻮد او درﺑﺎرهی ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺶ ﻣﯽداﻧﺪ‪ .‬اﯾﻦ اﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ ﺑﻪ وﺿﻮح اﺷﺘﺮاﮐﺎت زﯾﺎدی ﺑﺎ او‬
‫داﺷﺖ‪ ،‬اﻣﺎ اﯾﻦﺟﺎ ﺟﺎﯾﺶ ﻧﺒﻮد‪» .‬ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﻢ ﺧﻄﺮ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﺗﻮ رو ﺑﮕﯿﺮﻧﺪ‪ ،‬راﺑﺮت‪ .‬ﺑﺎﯾﺪ راﺟﻊ ﺑﻪ ﭼﯿﺰﻫﺎی زﯾﺎدی ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﯿﻢ‪ .‬ﺗﻮ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮی!«‬

‫ﻟﻨﮕﺪان ﺗﻨﻬﺎ زﻣﺰﻣﻪای ﺿﻌﯿﻒ از ﺻﺪای ﺳﻮﻓﯽ را ﻣﯽﺷﻨﯿﺪ‪ .‬او ﻧﻤﯽﺧﻮاﺳﺖ ﺟﺎﯾﯽ ﺑﺮود‪ .‬او ﺟﺎی دﯾﮕﺮی ﮔﻢ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ رازﻫـﺎی‬
‫ﮐﻬﻦ از آن ﺳﺮ ﺑﺮ ﻣﯽآوردﻧﺪ‪ .‬ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺗﺎرﯾﺦ ﮔﺬﺷﺘﻪ از ﻇﻠﻤﺖ ﺳﺮ ﺑﻪ ﺑﯿﺮون ﻣﯽزد‪.‬‬

‫ﻟﻨﮕﺪان آرام‪ ،‬اﻧﮕﺎر ﮐﻪ ﺑﺨﻮاﻫﺪ ﺳﺮش را زﯾﺮ آب ﺑﺒﺮد‪ ،‬ﺳﺮش را ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ و ﺑﻪ ﺗﯿﺮﮔﯽ ﺳﺮﺧﯽ ﻧﮕﺮﯾﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻮﻧﺎ ﻟﯿﺰا ﺧﺘﻢ ﻣﯽﺷﺪ‪.‬‬

‫‪Fleur-de-lis… flower of Lisa… Mona Lisa1‬‬

‫اﯾﻦﻫﺎ ﻫﻤﻪ در ﻫﻢ ﺗﻨﯿﺪه ﺑﻮدﻧﺪ؛ ﺳﻤﻔﻮﻧﯽ ﺧﺎﻣﻮﺷﯽ‪ ،‬ژرفﺗﺮﯾﻦ اﺳﺮار دﯾﺮ ﺻﻬﯿﻮن و ﻟﺌﻮﻧﺎردو داوﯾﻨﭽﯽ را ﻓﺮﯾﺎد ﻣﯽزد‪.‬‬

‫ﭼﻨﺪ ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮ آن ﺳﻮﺗﺮ‪ ،‬ﻧﺰدﯾﮏ رودﺧﺎﻧﻪیِ ﭘﺸﺖِ اﯾﻨﻮاﻟﯿﺪس‪ ،2‬راﻧﻨﺪهی ﺳﺮدرﮔﻢ ﺗﺮﯾﻠﺮ ﺑﺎ اﺷﺎرهی ﻫﻔﺖﺗﯿﺮ اﯾﺴﺘﺎد و ﻓﺮﻣﺎﻧـﺪهی ﭘﻠـﯿﺲ‬
‫ﻗﻀﺎﯾﯽ را ﺗﻤﺎﺷﺎ ﮐﺮد ﮐﻪ ﻧﻌﺮهای ﻏﻀﺐآﻟﻮد ﮐﺸﯿﺪ و ﻗﺎﻟﺐ ﺻﺎﺑﻮﻧﯽ را ﻣﯿﺎن آبﻫﺎی ﻣﺘﻼﻃﻢ ﺳِﻦ اﻧﺪاﺧﺖ‪.‬‬

‫‪ 1‬ﭼﺎرهای ﺟﺰ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻧﮑﺮدن اﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﻧﺒﻮد‪ .‬اوﻟﯿﻦ ﻋﺒﺎرت واژهی ﻓﺮاﻧﺴﻮی ﮔﻞ زﻧﺒﻖ اﺳﺖ ﮐﻪ در اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ ﻧﯿﺰ ﮐﺎرﺑﺮد دارد‪ .‬دوﻣﯽ ﺻﻮرت اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ ﺷﺪهی آن‬
‫اﺳﺖ‪ ،‬ﻣﻀﺎف ﺑﺮ آن ﮐﻪ ﻟﯿﺰا ﻧﺎﻣﯽ زﻧﺎﻧﻪ در اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ ﻧﯿﺰ ﻫﺴﺖ‪ .‬و ﺳﻮﻣﯿﻦ ﻋﺒﺎرت ﻫﻢ ﮐﻪ آﺷﻨﺎﺳﺖ‪.‬‬

‫‪ :Les Invalides 2‬ﻣﻮزهی ﻧﻈﺎﻣﯽ ﭘﺎرﯾﺲ ﮐﻪ ﻟﻮﯾﯽ ﭼﻬﺎردﻫﻢ آن را در ‪ 1670‬ﺗﺄﺳﯿﺲ ﮐﺮد‪.‬‬

‫‪-110-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﺑﯿﺴﺖ و ﭼﻬﺎر‬

‫ﺳﯿﻼس ﺑﻪ اﺑﻠﯿﺴﮏ ﺳﻦﺳﻮﻟﭙﯿﺲ ﭼﺸﻢ دوﺧﺖ و ﮐﻮﺷﯿﺪ درازای ﺗﻨﻪی ﻋﻈﯿﻤﺶ را در دﯾﺪ ﺧﻮد ﺟﺎ ﺑﺪﻫـﺪ‪ .‬ﻋـﻀﻼﺗﺶ از ﻓـﺮط وَﺟـﺪ و‬
‫ﺷﻌﻒ ﻣﻨﻘﺒﺾ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎر دﯾﮕﺮ ﻧﮕﺎﻫﺶ اﻃﺮاف را ﮐﺎوﯾﺪ ﺗﺎ از ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻮدﻧﺶ اﻃﻤﯿﻨﺎن ﺣﺎﺻﻞ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ ﮐﻨﺎر ﭘﺎﯾﻪی ﺑﻨﺎ‪ ،‬ﻧﻪ از ﺳﺮ اﺣﺘﺮام‪ ،‬ﮐﻪ‬
‫از ﺳﺮ ﻧﺎﭼﺎری‪ ،‬زاﻧﻮ زد‪.‬‬

‫ﺳﻨﮓ ﺗﺎج زﯾﺮ ﺧﻂ رز ﭘﻨﻬﺎﻧﻪ‪.‬‬

‫در ﭘﺎﯾﻪی اﺑﻠﯿﺴﮏ ﺳﻦﺳﻮﻟﭙﯿﺲ‪.‬‬
‫ﺗﻤﺎم اﻋﻀﺎی اﺧﻮت در اﯾﻦ ﻣﻮرد اﺗﻔﺎقّ ﻧﻈﺮ داﺷﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫روی زاﻧﻮاﻧﺶ ﻧﺸﺴﺖ و دﺳﺘﺎﻧﺶ زﻣﯿﻦ ﺳﻨﮕﻔﺮش ﺷﺪه را ﮐﺎوﯾﺪ‪ .‬ﻫﯿﭻ ﺗَﺮَک ﯾﺎ ﻋﻼﻣﺘﯽ ﺣـﺎﮐﯽ از ﻣﺘﺤـﺮک ﺑـﻮدن ﮐﺎﺷـﯽ ﻧﺪﯾـﺪ‪ .‬ﺑـﺎ ﺑﻨـﺪ‬
‫اﻧﮕﺸﺘﺎﻧﺶ روی زﻣﯿﻦ ﺿﺮﺑﻪ زد و ﺧﻂ ﺑﺮﻧﺠﯿﻨﯽ را ﮐﻪ ﺳﻤﺖ ﺳﺘﻮن ﻣﯽرﻓﺖ دﻧﺒﺎل ﮐﺮد‪ .‬روی ﺗﻤـﺎم ﮐﺎﺷـﯽﻫـﺎی ﻣﺠـﺎور ﺧـﻂ ﺿـﺮﺑﻪ ﻣـﯽزد‪.‬‬
‫ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﯾﮑﯽﺷﺎن ﺻﺪای ﻏﺮﯾﺒﯽ از ﺧﻮد ﺳﺎﺧﺖ‪.‬‬
‫ﯾﻪ ﻓﻀﺎی ﺧﺎﻟﯽ زﯾﺮِ زﻣﯿﻨﻪ!‬
‫ﺳﯿﻼس ﻟﺒﺨﻨﺪ زد‪ .‬ﻗﺮﺑﺎﻧﯿﺎﻧﺶ ﺣﻘﯿﻘﺖ را ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺳﺮِ ﭘﺎ اﯾﺴﺘﺎد و ﭘﯽ ﭼﯿﺰی ﺑﺮای ﺷﮑﺴﺘﻦ ﮐﺎﺷﯽ ﮔﺸﺖ‪.‬‬

‫‪-111-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﺑﺎﻻی ﺳﺮ ﺳﯿﻼس‪ ،‬در اﯾﻮان‪ ،‬ﺧﻮاﻫﺮ ﺳﺎﻧﺪرﯾﻦ ﻧﻔﺴﺶ را ﺣﺒﺲ ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﺷﻮمﺗﺮﯾﻦ ﺗﺮسﻫﺎﯾﺶ ﺑﺪل ﺑﻪ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺷـﺪه ﺑﻮدﻧـﺪ‪ .‬اﯾـﻦ‬
‫ﻣﻬﻤﺎن آن ﮐﺴﯽ ﻧﺒﻮد ﮐﻪ واﻧﻤﻮد ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬راﻫﺐ ﻣﺮﻣﻮز اﭘﻮس دﺋﯽ از ﭘﯽ ﻣﻘﺼﻮد دﯾﮕﺮی ﺑﻪ ﺳﻦ ﺳﻮﻟﭙﯿﺲ آﻣﺪه ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﻗﺼﺪی ﭘﻨﻬﺎﻧﯽ‪.‬‬
‫اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ ﺗﻮ ﺗﻨﻬﺎ ﺣﺎﻣﻞ راز ﻧﯿﺴﺘﯽ‪.‬‬
‫ﺧﻮاﻫﺮ ﺳﺎﻧﺪرﯾﻦ ﺑﯽ ﺑﯿﺶ از ﺳﺮاﯾﺪار ﺳﺎدهای ﺑﺮای ﮐﻠﯿﺴﺎ ﺑﻮد‪ .‬او ﻧﮕﻬﺒﺎن ﺑﻮد و اﻣﺸﺐ‪ ،‬ﭼﺮخﻫﺎی ﮐﻬﻦ ﺑﻪ ﮔﺮدش در آﻣـﺪه ﺑﻮدﻧـﺪ‪ .‬آﻣـﺪن‬
‫اﯾﻦ ﻏﺮﯾﺒﻪ ﺗﺎ ﭘﺎﯾﻪی ﺳﺘﻮن ﻧﺸﺎﻧﻪای از ﺟﺎﻧﺐ اُﺧﻮّت ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻧﺪای ﺧﺎﻣﻮش دردﺳﺮ‪.‬‬

‫‪-112-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﺑﯿﺴﺖ و ﭘﻨﺠﻢ‬

‫ﺳﻔﺎرت آﻣﺮﯾﮑﺎ در ﭘﺎرﯾﺲ‪ ،‬ﻣﺠﺘﻤﻊ ﺟﻤﻊوﺟﻮری در ﺧﯿﺎﺑﺎن ﮔﺎﺑﺮﯾﻞ‪ ،‬دﻗﯿﻘﺎً در ﺷﻤﺎل ﺷﺎﻧﺰهﻟﯿﺰه اﺳـﺖ و ﻣﺤﻮﻃـﻪی ‪ 1/2‬ﻫﮑﺘـﺎری آن را‬
‫ﺧﺎک اﯾﺎﻻت ﻣﺘﺤﺪه ﻣﺤﺴﻮب ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ؛ ﺑﻪ آن ﻣﻌﻨﺎ ﮐﻪ ﻫﺮ ﭼﯿﺰ ﯾﺎ ﻫﺮﮐﺲ ﮐﻪ در آن اﺳﺖ‪ ،‬ﺗﺤﺖ ﻗﻮاﻧﯿﻦ آﻣﺮﯾﮑﺎ ﻗﺮار دارد‪.‬‬

‫ﻣﺘﺼﺪی ﺷﺐ ﺳﻔﺎرت‪ ،‬ﻧﺴﺨﻪی ﺑﯿﻦاﻟﻤﻠﻠﯽ ﺗﺎﯾﻢ را ﻣﯽﺧﻮاﻧﺪ ﮐﻪ ﺻﺪای ﺗﻠﻔﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪاش را ﻗﻄﻊ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﭘﺎﺳﺦ داد‪» :‬ﺳﻔﺎرت اﯾﺎﻻت ﻣﺘﺤﺪه‪ ،‬ﺑﻔﺮﻣﺎﯾﯿﺪ‪«.‬‬
‫ﺗﻤﺎسﮔﯿﺮﻧﺪه ﮐﻪ اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ را ﺑﺎ ﻟﻬﺠﻪی ﻓﺮاﻧﺴﻮی ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽﮐﺮد ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻋﺼﺮ ﺑﺨﯿﺮ‪ .‬ﺑﻪ ﻣﺴﺎﻋﺪﺗﺘﻮن اﺣﺘﯿـﺎج دارم‪ «.‬ﻋﻠـﯽرﻏـﻢ ﻧﺰاﮐـﺖ‬
‫ﻣﺮد‪ ،‬ﺻﺪاﯾﺶ ﻃﻨﯿﻨﯽ ﺧﺸﻦ و رﺳﻤﯽ داﺷﺖ‪» .‬ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﯾﻪ ﭘﯿﻐﺎم ﺗﻠﻔﻨﯽ روی ﺳﯿﺴﺘﻢ ﺧﻮدﮐﺎر ﺷـﻤﺎ دارم؛ ﺑـﻪ اﺳـﻢ ﻟﻨﮕـﺪان‪ .‬ﻣﺘﺄﺳـﻔﺎﻧﻪ ﮐـﺪ‬
‫ﺳﻪرﻗﻤﯽام رو ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﺮدم‪ .‬اﮔﺮ ﺑﺘﻮﻧﯿﺪ ﮐﻤﮏ ﮐﻨﯿﺪ ﺳﭙﺎﺳﮕﺰار ﻣﯿﺸﻢ‪«.‬‬
‫ﻣﺘﺼّﺪی ﺣﯿﺮتزده ﺑﻌﺪ از ﻣﮑﺜﯽ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﺘﺄﺳﻔﻢ آﻗﺎ‪ .‬ﭘﯿﺎم ﺷﻤﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺧﯿﻠﯽ ﻗﺪﯾﻤﯽ ﺑﺎﺷﻪ‪ .‬ﺳﯿﺴﺘﻢ را دو ﺳﺎل ﭘﯿﺶ ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﻣـﺴﺎﯾﻞ اﻣﻨﯿﺘـﯽ‬
‫ﺑﺮﭼﯿﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬از اﯾﻦ ﮔﺬﺷﺘﻪ‪ ،‬ﻫﻤﻪی ﮐﺪﻫﺎ ﭘﻨﺞ رﻗﻤﯽ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﮐﯽ ﺑﻬﺘﻮن ﮔﻔﺖ ﭘﯿﻐﺎم دارﯾﺪ؟«‬
‫»ﺷﻤﺎ ﻫﯿﭻ ﺳﯿﺴﺘﻢ ﭘﯿﻐﺎمﮔﯿﺮ ﺧﻮدﮐﺎری ﻧﺪارﯾﺪ؟«‬
‫»ﺧﯿﺮ آﻗﺎ‪ .‬ﻫﺮ ﭘﯿﻐﺎﻣﯽ ﺑﺮای ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻣﺘﻦ در ﺑﺨﺶ ﺧﺪﻣﺎت ﻧﮕﻬﺪاری ﻣﯿﺸﻪ‪ .‬ﻣﻤﮑﻨﻪ ﻣﺠﺪداً اﺳﻤﺘﻮن رو ﺑﻔﺮﻣﺎﯾﯿﺪ؟«‬
‫اﻣﺎ ﻣﺮد ﮔﻮﺷﯽ را ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬

‫‪-113-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﺑﺰو ﻓﺎش ﻣﺎت و ﻣﺒﻬﻮت در ﺳﺎﺣﻞ رودﺧﺎﻧﻪی ﺳﻦ ﻗﺪم ﻣﯽزد‪ .‬دﯾﺪ ﮐﻪ ﻟﻨﮕﺪان ﺷﻤﺎرهای ﻣﺤﻠﯽ را ﮔﺮﻓﺖ و ﮐﺪی ﺳﻪرﻗﻤﯽ را وارد ﮐﺮد و‬
‫ﺑﻪ ﭘﯿﺎﻣﯽ ﺿﺒﻂ ﺷﺪه ﮔﻮش داد‪ .‬اﮔﺮ ﻟﻨﮕﺪان ﺑﻪ ﺳﻔﺎرت زﻧﮓ ﻧﺰده ﭘﺲ ﺑﺎ ﮐﺪوم ﺟﻬﻨﻢ درهای ﺗﻤﺎس ﮔﺮﻓﺘﻪ؟‬

‫در ﻫﻤﺎن ﺣﯿﻦ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﻠﻔﻦ ﻫﻤﺮاﻫﺶ ﺧﯿﺮه ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ،‬درﯾﺎﻓﺖ ﭘﺎﺳﺦ در ﻣﺸﺘﺶ اﺳﺖ‪ .‬ﻟﻨﮕﺪان از ﺗﻠﻔﻦ ﻣﻦ اﺳﺘﻔﺎده ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﻓﻬﺮﺳﺖ ﮔﻮﺷﯽ را ﺑﺎز ﮐﺮد‪ ،‬آﺧﺮﯾﻦ ﺗﻤﺎسﻫﺎی ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه را ﺑﯿﺮون ﮐﺸﯿﺪ‪ ،‬ﺷﻤﺎره را ﭘﯿﺪا ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺗﻠﻔﻨﯽ در ﭘﺎرﯾﺲ و ﺑﻪ دﻧﺒﺎﻟﺶ ﮐﺪِ ﺳﻪرﻗﻤﯽ ‪.454‬‬
‫ﺷﻤﺎره را دوﺑﺎره ﮔﺮﻓﺖ و ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﺮﻗﺮاری ﺗﻤﺎس ﻣﺎﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺳـﺮاﻧﺠﺎم ﺻـﺪای زﻧـﯽ ﭘﺎﺳـﺦ داد‪“Bonjour, vous êtes bien chez Sophie Neveu, Je suis absente :‬‬
‫”‪pour le moment, mais...‬‬
‫ﻓﺎش ﺧﻮﻧﺶ ﺑﻪ ﺟﻮش آﻣﺪه ﺑﻮد و ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ ﺷﻤﺎرهی ﺑﻌﺪ را وارد ﮐﺮد‪.4...5...4...‬‬

‫‪-114-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﺑﯿﺴﺖ و ﺷﺸﻢ‬

‫ﺑﻪ رﻏﻢ ﺗﺼﻮر ﻋﻤﻮم‪ ،‬ﻣﻮﻧﺎ ﻟﯿﺰا اﻧﺪازهای ﺣﺪود ‪ 79‬در ‪ 55‬ﺳﺎﻧﺘﯽﻣﺘﺮ دارد—ﺣﺘـﯽ ﮐﻮﭼـﮏﺗـﺮ از ﭘﻮﺳـﺘﺮﻫﺎﯾﺶ ﮐـﻪ در ﻓﺮوﺷـﮕﺎه ﻟـﻮور‬
‫ﻣﯽﻓﺮوﺧﺘﻨﺪ‪ .‬ﻣﻮﻧﺎ ﻟﯿﺰا روی ﻗﺎﺑﯽ ﭼﻮﺑﯽ از ﺳﭙﯿﺪار ﻧﻘﺎﺷﯽ ﺷﺪه و ﺑﺮ دﯾﻮار ﺷﻤﺎل ﻏﺮﺑـﯽ ﺗـﺎﻻر ﻣﻠـﻞ‪ ،‬ﭘـﺲِ ﺟـﺪارهای ﭘـﻨﺞ ﺳـﺎﻧﺘﯽﻣﺘـﺮی از‬
‫ﭘﻠﮑﺴﯽﮔﻼس آوﯾﺰان اﺳﺖ؛ ﻓﻀﺎی اِﺛﯿﺮی و ﻣﻪآﻟﻮد ﺣﺎﮐﻢ ﺑﺮ آن را ﺑﻪ ﻣﻬﺎرت و اﺳﺘﺎدی داوﯾﻨﭽﯽ در ﺳﻔﻮﻣﺎﺗﻮ‪ ،‬ﺳﺒﮑﯽ ﮐﻪ در آن اَﺷﮑﺎل درون‬
‫ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﻧﺎﭘﺪﯾﺪ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ ﻧﺴﺒﺖ دادهاﻧﺪ‪.‬‬

‫از زﻣﺎن ﺧﺎﻧﻪ ﮐﺮدﻧﺶ در ﻟﻮور‪ ،‬ﻣﻮﻧﺎﻟﯿﺰا—ﯾﺎ آن ﻃﻮر ﮐﻪ ﻓﺮاﻧﺴﻮیﻫﺎ ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ ژُﮐﻮﻧﺪ‪—1‬دو ﺑﺎر ﺑﻪ ﺳﺮﻗﺖ رﻓﺘﻪ ﺑﻮد؛ در آﺧﺮﯾﻦ ﻣﺮﺗﺒـﻪی آن‬
‫در ﺳﺎل ‪ ،1911‬ﮐﻪ ﻣﻮﻧﺎ ﻟﯿﺰا از »ﺑﺨﺶ ﻧﻔﻮذﻧﺎﭘﺬﯾﺮ« ﻟﻮور‪ ،‬ﯾﻌﻨﯽ ﺗﺎﻻر ﻣﺮﺑﻊ‪ ،2‬ﻧﺎﭘﺪﯾﺪ ﺷﺪ‪ ،‬ﭘﺎرﯾﺴﯽﻫﺎ در ﺧﯿﺎﺑـﺎن اﺷـﮏ رﯾﺨﺘﻨـﺪ و در روزﻧﺎﻣـﻪﻫـﺎ‬
‫ﻣﻘﺎﻟﻪ ﻧﻮﺷﺘﻨﺪ و ﺑﻪ دزدان اﻟﺘﻤﺎس ﮐﺮدﻧﺪ ﺗﺎ ﻧﻘﺎﺷﯽ را ﺑﺎزﮔﺮداﻧﻨﺪ‪ .‬ﺳﭙﺲ دو ﺳﺎل ﺑﻌﺪ از آن‪ ،‬ﻣﻮﻧﺎ ﻟﯿﺰا را ﺟﺎﺳﺎزی ﺷﺪه داﺧﻞ ﭼﻤـﺪاﻧﯽ در ﯾﮑـﯽ از‬
‫ﻫﺘﻞﻫﺎی ﻓﻠﻮراﻧﺲ ﭘﯿﺪا ﮐﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﮐﻪ اﮐﻨﻮن ﺳﻮﻓﯽ را ﻣﺘﻘﺎﻋﺪ ﮐﺮده ﺑﻮد ﺑﻪ ﻫﯿﭻ وﺟﻪ ﺳَﺮِ رﻓﺘﻦ ﻧﺪارد‪ ،‬ﻫﻢﭘﺎی او در ﺗﺎﻻر ﻣﻠﻞ راه ﻣﯽرﻓﺖ‪ .‬ﻣﻮﻧﺎ ﻟﯿﺰا ﺑﯿﺴﺖ ﻣﺘﺮ ﺟﻠﻮﺗﺮ‬
‫ﺑﻮد ﮐﻪ ﺳﻮﻓﯽ ﻧﻮر ﺳﯿﺎه را روﺷﻦ ﻧﻤﻮد و ﻧﻮر ﻫﻼﻟﯽﺷﮑﻞ و آﺑﯽرﻧﮓِ ﭼﺮاغﻗﻮهی ﻣﺪادی را روی زﻣﯿﻦ ﻣﻘﺎﺑﻠﺸﺎن ﭘﻬﻦ ﮐﺮد‪ .‬ﺳﻮﻓﯽ ﺷﻌﺎع ﺑﺎرﯾـﮏ‬
‫ﻧﻮر را ﻣﺎﻧﻨﺪ دﺳﺘﮕﺎه ﻣﯿﻦروﺑﯽ ﺑﺮای ﭘﯿﺪا ﮐﺮدن اﺛﺮی از ﺟﻮﻫﺮ ﺷﺐﺗﺎب ﺟﻠﻮ و ﻋﻘﺐ ﻣﯽﺑﺮد‪.‬‬

‫‪La Jaconde 1‬‬

‫‪La Salon Carre 2‬‬

‫‪-115-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻟﻨﮕﺪان ﮐﻨﺎر ﺳﻮﻓﯽ راه ﻣﯽرﻓﺖ و از دﯾﺪن دوﺑﺎرهی آﺛﺎر ﺑﺰرگ ﻫﻨﺮی ﺣﺲ ﺧﺎﺻﯽ از ﭘﯿﺶآﮔﺎﻫﯽ ﺑﻪ او دﺳـﺖ داده ﺑـﻮد‪ .‬ﺗﻘـﻼ ﮐـﺮد ﮐـﻪ‬
‫ﻓﺮاﺗﺮ از ﭘﯿﻠﻪی ﻧﻮر ﻗﺮﻣﺰرﻧﮓ ﺳﺎﻃﻊﺷﺪه از ﭼﺮاغ ﺳﻮﻓﯽ را ﺑﺒﯿﻨﺪ‪ .‬ﺳﻤﺖ ﭼﭙﺶ‪ ،‬ﻧﯿﻤﮑﺖ ﺗﻤﺎﺷﺎی اﺗﺎق ﻫﺸﺖﮔﻮش ﭘﺪﯾﺪار ﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺟﺰﯾﺮهای‬
‫ﺗﺎرﯾﮏ داﺧﻞ درﯾﺎﯾﯽ ﭘﺎرﮐﺘﯽ و ﺗﻬﯽ از ﻫﺮ ﭼﯿﺰی ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﯿﺪ‪.‬‬
‫ﻗﺎب ﺷﯿﺸﻪﻫﺎی ﺗﯿﺮه را روی دﯾﻮار ﻣﯽدﯾﺪ و ﻣﯽداﻧﺴﺖ در ﭘﺲ آن‪ ،‬ﭘﺮآوازهﺗﺮﯾﻦ ﻧﻘﺎﺷﯽ ﺟﻬﺎن در ﺳﻠﻮل اﻧﻔﺮادﯾﺶ ﻗﺮار دارد‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﻘﺎم و ﻣﻨﺰﻟﺖ ﻣﻮﻧﺎ ﻟﯿﺰا ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﺸﻬﻮرﺗﺮﯾﻦ اﺛﺮ ﻫﻨﺮی در ﺟﻬﺎن ﻧﻪ ارﺗﺒﺎﻃﯽ ﺑﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪ اﺳﺮارآﻣﯿﺰش دارد و ﻧـﻪ ﺑـﻪ‬
‫ﻋﻠﺖ ﺗﻔﺎﺳﯿﺮ ﻣﺮﻣﻮزی اﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﺎرﯾﺨﺪاﻧﺎن ﻫﻨﺮی و ﻃﺮﻓﺪاران ﺗﻮﻃﺌﻪ اراﺋﻪ دادهاﻧﺪ‪ .‬ﺑﻠﮑﻪ ﻣﻮﻧﺎ ﻟﯿﺰا ﻓﻘﻂ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺳﺒﺐ ﻣـﺸﻬﻮر ﺷـﺪ ﮐـﻪ ﻟﺌﻮﻧـﺎردو‬
‫داوﻧﯿﭽﯽ آن را ﻧﺎبﺗﺮﯾﻦ دﺳﺘﺎوردش ﺧﻮاﻧﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﻫﺮ ﺑﺎر ﮐﻪ ﺳﻔﺮ ﻣﯽرﻓﺖ ﻧﻘﺎﺷﯽ را ﻫﻤﺮاه ﻣﯽﺑﺮد و اﮔﺮ دﻟﯿﻠﺶ را ﺟﻮﯾﺎ ﻣﯽﺷﺪﻧﺪ ﭘﺎﺳـﺦ ﻣـﯽداد‬
‫ﮐﻪ ﺟﺪاﯾﯽ از واﻻﺗﺮﯾﻦ ﺗﻌﺮﯾﻒ زﯾﺒﺎﯾﯽ زﻧﺎﻧﻪ دﺷﻮار اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ دﻟﯿﻞ ﺑﺴﯿﺎری از ﺗﺎرﯾﺨﺪاﻧﺎن ﻫﻨﺮی ﭘﻨﺪاﺷﺘﻨﺪ ﺣﺮﻣﺘﯽ ﮐﻪ داوﯾﻨﭽﯽ ﺑﺮای ﻣﻮﻧﺎ ﻟﯿﺰا ﻗﺎﺋﻞ ﻣﯽﺷﺪ ارﺗﺒﺎﻃﯽ ﺑﺎ ﻣﻬﺎرت ﻫﻨﺮی ﺑـﻪ ﮐـﺎر‬
‫رﻓﺘﻪ در آن ﻧﺪاﺷﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﻓﯽاﻟﻮاﻗﻊ ﻧﻘﺎﺷﯽ ﺑﻪ ﻃﺮز ﺣﯿﺮتآوری ﻧﻤﻮﻧﻪی ﺳﺎدهای از ﭘﺮﺗﺮهای ﺳﻔﻮﻣﺎﺗﻮ ﺑـﻮد‪ .‬ﺑـﺴﯿﺎری ادﻋـﺎ ﮐﺮدﻧـﺪ ﺣﺮﻣﺘـﯽ ﮐـﻪ‬
‫داوﯾﻨﭽﯽ ﺑﺮ اﯾﻦ اﺛﺮ ﻗﺎﯾﻞ ﺑﻮده‪ ،‬از ﻣﻨﺒﻌﯽ ﻋﻤﯿﻖﺗﺮ ﻧﺸﺄت ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪ :‬ﭘﯿﺎﻣﯽ ﭘﻨﻬﺎﻧﯽ در ﻻﯾﻪﻫﺎی رﻧﮓ‪ .‬ﻣﻮﻧﺎ ﻟﯿﺰا در ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺑﺪل ﺑﻪ ﻣﺸﻬﻮرﺗﺮﯾﻦ‬
‫ﺷﻮﺧﯽ درونﮔﺮوﻫﯽ ﺟﻬﺎن ﺷﺪ‪ .‬اﯾﻦ ﻧﻘﺎﺷﯽ را ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﮐﻮﻻژی از اﯾﻬﺎم و ﮐﻨﺎﯾﻪی آﻣﯿﺨﺘﻪ ﺑﺎ ﺷﻮﺧﯽ در ﺑـﺴﯿﺎری از ﮐﺘـﺎبﻫـﺎی ﺗـﺎرﯾﺦ ﻫﻨـﺮ‬
‫ﻣﯽﺷﻨﺎﺧﺘﻨﺪ‪ .‬و ﺧﺎرقاﻟﻌﺎده اﯾﻦ ﮐﻪ ﻫﻨﻮز ﺗﻮدهی ﻣﺮدم آن ﻟﺒﺨﻨﺪ را اﺳﺮارآﻣﯿﺰ ﺗﻠﻘﯽ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻫﯿﭻ رازی در ﮐﺎر ﻧﯿﺴﺖ‪ .‬ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ ﺧﻄﻮط اﺻﻠﯽ ﻧﻘﺎﺷﯽ ﺷﮑﻞ ﻣﯽﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﺑﺎ ﺧﻮد اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ‪ :‬ﻫﯿﭻ رازی در ﮐﺎر ﻧﯿﺴﺖ‪.‬‬

‫اﺧﯿﺮاً ﻟﻨﮕﺪان راز ﻣﻮﻧﺎ ﻟﯿﺰا را ﺑﺎ ﮔﺮوﻫﯽ دور از ﺗﺼﻮر ﻗﺴﻤﺖ ﮐﺮده ﺑﻮد—دهدوازده ﻫﻢﺑﻨﺪ در ﻧﺪاﻣﺘﮕﺎه ﺷﻬﺮ اﺳﮑﺲ‪ .1‬ﺳﻤﯿﻨﺎری ﮐﻪ ﻟﻨﮕـﺪان‬
‫در زﻧﺪان ﺑﺮﮔﺰار ﮐﺮد ﺑﺨﺸﯽ از ﺑﺮﻧﺎﻣﻪی اﻣﺪادی ﻫﺎروارد در ﺟﻬﺖ آﻣﻮزش در ﻣﺠﻤﻮﻋﻪی زﻧﺪانﻫﺎ ﺑﻮد‪ .‬ﻫﻤﮑﺎران ﻟﻨﮕﺪان دوﺳﺖ داﺷـﺘﻨﺪ آن را‬
‫ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺑﺮای ﻣﺠﺮﻣﯿﻦ ﺑﻨﺎﻣﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان در ﮐﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪی ﺗﺎرﯾﮏ زﻧﺪان زﯾﺮ ﻧﻮراﻓﮑﻨﯽ ﮐﻪ ﺑﺎﻻی ﺳﺮش ﻗﺮار داﺷﺖ اﯾﺴﺘﺎده و راز ﻣﻮﻧـﺎ ﻟﯿـﺰا را ﺑـﺎ زﻧـﺪاﻧﯿﺎﻧﯽ ﮐـﻪ در ﮐـﻼس‬
‫ﺷﺮﮐﺖ ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ در ﻣﯿﺎن ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺮداﻧﯽ ﮐﻪ در ﮐﻤﺎل ﺗﻌﺠﺐ ﺷﻠﻮغ و ﺧﺸﻦ‪ ،‬اﻣﺎ ﺗﯿﺰﺑﯿﻦ ﯾﺎﻓﺖ‪ .‬ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ ﺑﻪ ﻃﺮف ﺗﺼﻮﯾﺮ ﻣﻮﻧﺎ ﻟﯿـﺰا‬
‫ﺑﺮ دﯾﻮار ﮔﺎم ﺑﺮﻣﯽداﺷﺖ ﮔﻔﺖ‪» :‬اﺣﺘﻤﺎﻻً ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪﯾﺪ ﮐﻪ ﭘﺲزﻣﯿﻨﻪی ﮐﺎر ﯾﮑﺪﺳﺖ ﻧﯿﺴﺖ‪ «.‬و ﺑﻪ ﺗﻔﺎوت آﺷﮑﺎر آن اﺷﺎره ﮐﺮد‪» :‬داوﯾﻨﭽﯽ اﻓـﻖ‬
‫ﭼﭗ رو ﺑﻪ ﻃﺮز ﻣﻌﻨﺎداری ﭘﺎﯾﯿﻦﺗﺮ از اﻓﻖ راﺳﺖ ﮐﺸﯿﺪه‪«.‬‬
‫ﯾﮑﯽ از زﻧﺪاﻧﯽﻫﺎ ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» :‬ﺧﯿﻂ ﮐﺎﺷﺘﻪ؟«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﭘﯿﺶ ﺧﻮد ﺧﻨﺪﯾﺪ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻧﻪ! داوﯾﻨﭽﯽ ﺑﻪ ﻧﺪرت اﯾﻦ ﮐﺎر رو ﻣﯽﮐﺮده‪ .‬در واﻗﻊ اﯾﻦ ﯾﻪ ﺣﻘﻪی ﮐﻮﭼﯿـﮏ ﺑـﻮده‪ .‬ﺑـﺎ ﭘـﺎﯾﯿﻦ آوردن‬
‫ﺗﺼﻮﯾﺮ ﺣﻮﻣﻪی ﺷﻬﺮ داوﯾﻨﭽﯽ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪه ﻣﻮﻧﺎ ﻟﯿﺰا از ﺳﻤﺖ ﭼﭗ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺑﺰرگﺗﺮ ﺑﯿﺎد ﺗﺎ از راﺳﺖ‪ .‬ﯾﻪ ﺷﻮﺧﯽ ﮐﻮﭼﮏ داوﯾﻨﭽﯽ‪ .‬از ﻧﻈﺮ ﺗﺎرﯾﺨﯽ‪،‬‬
‫ﻣﻔﺎﻫﯿﻢ ﻣﺮد و زن دارای ﺟﻬﺖ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﭼﭗ ﻣﺆﻧﺚ و راﺳﺖ ﻣﺬﮐﺮه‪ .‬ﭼﻮن داوﯾﻨﭽﯽ ﯾﮑﯽ از ﺑﺰرگﺗﺮﯾﻦ ﻃﺮﻓﺪاران اﺻﻮل ﻣﺆﻧﺚ ﺑﻮده ﮐﺎری ﮐـﺮده‬
‫ﺗﺎ ﻣﻮﻧﺎ ﻟﯿﺰا از ﺳﻤﺖ ﭼﭗ ﺑﺎﺷﮑﻮهﺗﺮ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺑﯿﺎد ﺗﺎ از راﺳﺖ‪«.‬‬
‫ﻣﺮد رﯾﺰاﻧﺪاﻣﯽ ﮐﻪ رﯾﺶ ﺑﺰی داﺷﺖ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺷﻨﯿﺪم ﻣﻔﻌﻮل ﺑﻮده‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان اﺧﻢ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺗﺎرﯾﺦدانﻫﺎ ﻣﻌﻤﻮﻻً ﺑﻪ اﯾﻦ ﺻﻮرت ﺑﯿﺎﻧﺶ ﻧﻤﯽﮐﻨﻨﺪ؛ اﻣﺎ آره‪ ،‬داوﯾﻨﭽﯽ ﻫﻢﺟﻨﺲﺑﺎز ﺑﻮده‪«.‬‬
‫»واﺳﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﻗﻀﯿﻪی ﻧﺴﻮان راﺳﺖ ﮐﺎرش ﺑﻮده؟«‬

‫‪ :Essex County 1‬ﺷﻬﺮی در ﻣﺎﺳﺎﭼﻮﺳﺖ آﻣﺮﯾﮑﺎ‬

‫‪-116-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫»در اﺻﻞ داوﯾﻨﭽﯽ ﺑﺎ ﺗﻮازن ﺑﯿﻦ زن و ﻣﺮد ﻣﻮاﻓﻖ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﻮد روح اﻧﺴﺎن از ﮔﻤﺮاﻫﯽ ﻧﺠﺎت ﭘﯿﺪا ﻧﻤﯿﮑﻨﻪ ﻣﮕـﺮ اﯾـﻦ ﮐـﻪ ﻫـﺮ دو وﺟـﻪ‬
‫ﻣﺆﻧﺚ و ﻣﺬﮐﺮ رو داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻪ‪«.‬‬
‫ﮐﺴﯽ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﺚ ﺗﯿﮑﻪﻣﯿﮑﻪﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻦ؟«‬
‫‪3‬‬
‫ﺧﻨﺪهی ﺷﺎدﻣﺎﻧﻪای ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‪ .‬ﻟﻨﮕﺪان ﻓﮑﺮ ﮐﺮد داﺳﺘﺎنِ ﻣﮑﻤّﻠﯽ از رﯾﺸﻪﺷﻨﺎﺳﯽ ﮐﻠﻤﻪی ﻫﺮﻣﺎﻓﺮودﯾﺖ‪ 1‬و ارﺗﺒﺎﻃﺶ ﺑﺎ ﻫﺮﻣﺲ‪ 2‬و آﻓﺮودﯾﺘﻪ‬
‫ﺑﮕﻮﯾﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﭼﯿﺰی در ﮔﻮﺷﺶ زﻣﺰﻣﻪ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺣﺮﻓﺶ در اﯾﻦ ﺟﻤﻌﯿﺖ ﺑﯽارزش ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻣﺮد ﺗﻨﻮﻣﻨﺪی ﮔﻔﺖ‪» :‬آﻗﺎی ﻟﻨﮕﺪان! دُرُﺳﻪ ﮐﻪ ﻣﻮﻧﺎ ﻟﯿﺰا ﻋﮑﺲ زﻧﻮﻧﻪی ﺧﻮد داوﯾﻨﭽﯿﻪ؟ ﻣﯿﮕﻦ اﯾﻦ ﻃﻮرﯾﺎﺳﺖ‪«.‬‬
‫»ﻣﻤﮑﻨﻪ‪ .‬داوﯾﻨﭽﯽ اﻫﻞ ﺷﻮﺧﯽ ﺑﻮد و ﺗﺠﺰﯾﻪ و ﺗﺤﻠﯿﻞ ﮐﺎﻣﭙﯿﻮﺗﺮی ﻣﻮﻧﺎ ﻟﯿـﺰا و ﺳـﻠﻒﭘﺮﺗـﺮهی داوﯾﻨﭽـﯽ ﻧﻘـﺎط ﺗﻨﺎﺳـﺐ ﻋﺠﯿﺒـﯽ رو ﺑـﯿﻦ‬
‫ﺻﻮرتﻫﺎﺷﻮن ﺗﺄﯾﯿﺪ ﻣﯿﮑﻨﻪ‪ .‬داوﯾﻨﭽﯽ ﻫﺮ ﻗﺼﺪی ﮐﻪ داﺷﺘﻪ ﻣﻮﻧﺎ ﻟﯿﺰا ﻧﻪ ﻣﺬﮐﺮه و ﻧﻪ ﻣﺆﻧﺚ‪ .‬ﺑﻪ ﻃﺮز زﯾﺮﮐﺎﻧﻪای دوﺟﻨﺴﯿﻪ‪ .‬ادﻏﺎم ﺷﺪهی ﻫﺮ دوی‬
‫اوﻧﻬﺎﺳﺖ‪«.‬‬
‫»ﺧﺎﻃﺮ ﺟﻤﻌﯿﺪ اﯾﻨﺎ ﯾﻪ ﻣُﺸﺖ ﺧﺰﻋﺒﻼت ﻫﺎرواردیﻫﺎ ﻧﯿﺲ واﺳﻪ اﯾﻦ ﮐﻪ ﻧﮕﻦ ﻣﻮﻧﺎﻟﯿﺰا ﯾﻪ زن اﯾﮑﺒﯿﺮﯾﻪ؟«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﻫﻢ ﺧﻨﺪﯾﺪ‪» :‬ﻣﻤﮑﻨﻪ ﺷﻤﺎ درﺳﺖ ﺑﮕﯿﺪ‪ .‬اﻣﺎ در واﻗﻊ‪ ،‬داوﯾﻨﭽﯽ ﺳﺮﻧﺦ ﺑﺰرﮔﯽ ﺑﻪ ﺟﺎ ﮔﺬاﺷﺖ ﮐﻪ ﻧﺸﻮن ﻣﯿﺪه ﻧﻘﺎﺷﯽ دوﺟﻨﺴﯿﺘﯽ ﺑﻮده‪.‬‬
‫ﮐﺴﯽ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﭼﯿﺰی از آﻣﻮن‪ 4‬ﺧﺪای ﻣﺼﺮی ﺷﻨﯿﺪه؟«‬
‫ﻣﺮد درﺷﺖ اﻧﺪام ﮔﻔﺖ‪» :‬آره‪ .‬ﺧﺪای ﻣﺬﮐّﺮ ﺑﺎروری!«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺣﯿﺮت ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﻣﺮد درﺷﺖاﻧﺪام ﮐﻪ ﻧﯿﺸﺶ ﺑﺎز ﺑﻮد اداﻣﻪ داد‪» :‬رو ﺟﻌﺒﻪی ﮐﺎﻧﺪومِ آﻣﻮن ﻧﻮﺷﺘﻪ‪ .‬ﻫﻤﻮن ﯾﺎرو ﮐﻪ ﺑﺎ ﮐﻠـﻪی ﻗـﻮچ ﻋﮑـﺴﺶ ﺟﻠـﻮ ﺟﻌﺒـﻪاس‪.‬‬
‫روش ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺧﺪای ﻣﺼﺮی ﺑﺎروری‪«.‬‬

‫‪ :Hermaphrodite 1‬ﻣﻮﺟﻮد دوﺟﻨﺴﻪ ﯾﺎ ﻧﺮﻣﺎده‬

‫‪ :Hermes 2‬در ﯾﻮﻧﺎن ﻗﺎﺻﺪ ﺧﺪاﯾﺎن اﻟﻤﭗ و ﻓﺮزﻧﺪ زﺋﻮس و ﻣﺎﯾﺎ؛ وی اﯾﺰد ﺷﺒﺎﻧﺎن‪ ،‬ﻣﺴﺎﻓﺮان‪ ،‬ﺑﺎزرﮔﺎﻧﺎن‪ ،‬اوزان و ﻣﻘﯿﺎسﻫﺎ‪ ،‬ﺳﺨﻨﻮری‪ ،‬ادﺑﯿﺎت‪ ،‬ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﺎن‪ ،‬دزدان‬
‫ﺑﻮد‪ .‬ﺷﻬﺮﺗﺶ ﺑﻪ ﺳﺒﺐ زﯾﺮﮐﯽ و ﻓﺮﯾﺐﮐﺎرﯾﺶ اﺳﺖ‪ .‬او را در ﯾﻮﻧﺎن‪ ،‬ﺑﻪ وﯾﮋه در آرﮐﺎد ﻣﯽﭘﺮﺳﺘﯿﺪﻧﺪ و ﺟﺸﻦ ﺧﺎص او ﻫﺮﻣﯿﻮﯾﺎ ﻧﺎم داﺷﺘﻪ‪ .‬ﺑﺮاﺑﺮ روﻣﯽ او ﻫﻤﺎن ﻣﺮﮐﻮری اﺳﺖ‪.‬‬
‫در ﻫﻨﺮ وی را ﻣﻌﻤﻮﻻً ﺑﺎ ﺑﺪﻧﯽ ﻧﺮم و ﭼﺎﻻک در ﺟﺎﻣﻪی ﺳﻔﺮ و ﮐﻼﻫﯽ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻧﺸﺎن ﻣﯽدﻫﻨﺪ ﮐﻪ ﭘﺎیاﻓﺰاری ﺑﺎﻟﺪار ﭘﻮﺷﯿﺪه و ﻋﺼﺎی ﻣﻌﺮوف ﭼﺎوش را در دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ‬
‫اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﺴﯿﺎرش‪ ،‬اروﭘﺎﯾﯿﺎن ﺳﯿﺎرهی ﻋﻄﺎرد )ﺗﯿﺮ( را ﮐﻪ ﺳﺮﯾﻊاﻟﺴﯿﺮﺗﺮﯾﻦ ﺳﯿﺎرهی آﺳﻤﺎن اﺳﺖ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ وی ﻧﺎمﮔﺬاری ﮐﺮدهاﻧﺪ‪.‬‬

‫‪ :Aphrodite 3‬اﻟﻬﻪی ﻋﺸﻖ و زﯾﺒﺎﯾﯽ در ﯾﻮﻧﺎن ﮐﻪ وﻧﻮس ﺑﺮاﺑﺮ روﻣﯽ آن اﺳﺖ‪ .‬واژهی آﻓﺮوس در ﯾﻮﻧﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎی »ﮐﻒ« اﺳﺖ ﮐﻪ اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺑﻪ اﻓﺴﺎﻧﻪی‬
‫ﺗﻮﻟﺪ او از ﮐﻒ درﯾﺎ و از رﯾﺨﺘﻦ ﻧﻄﻔﻪی اوراﻧﻮس ﺑﺮ درﯾﺎ ﺑﺎز ﻣﯽﮔﺮدد‪ .‬ﻫﯿﺌﺖ او در ﻫﻨﺮ‪ ،‬ﺑﻪ وﯾﮋه ﭘﯿﮑﺮهﺗﺮاﺷﯽ‪ ،‬زﻧﯽ ﺟﻮان و ﺧﻮشاﻧﺪام اﺳﺖ‪ .‬در ﻓﻠﺴﻔﻪی ﯾﻮﻧﺎن ﺑﺎﺳﺘﺎن ﭘﺲ‬
‫از اﻓﻼﻃﻮن‪ ،‬او را ﺑﻪ دو ﮔﻮﻧﻪ داﻧﺴﺘﻨﺪ‪ :‬ﯾﮑﯽ آﻓﺮودﯾﺘﻪ اوراﻧﯿﺎ ﮐﻪ زادهی اوراﻧﻮس اﺳﺖ و ﺧﺪای ﻋﺸﻖ ﭘﺎک و دﯾﮕﺮی آﻓﺮودﯾﺘﻪ ﭘﺎﻧﺪﻣﯿﻨﯿﻪ ﮐﻪ آﻓﺮودﯾﺘﻪی ﻋﻮام اﺳﺖ و ﻓﺮزﻧﺪ‬
‫دﯾﻮﻧﻪ و اﯾﺰد ﻋﺸﻖ ﻋﺎم ﯾﺎ ﺷﻬﻮاﻧﯽ‪.‬‬

‫‪) :Amon 4‬ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎی ﭘﻨﻬﺎن( ﻣﻬﻢﺗﺮﯾﻦ اﯾﺰد ﻣﺼﺮ ﺑﺎﺳﺘﺎن ﮐﻪ در اﺻﻞ ﺧﺪای زﻧﺪﮔﯽ و ﺑﺎروری در ﻣﻨﻄﻘﻪ ﻃﯿﻮه )‪ (Thebes‬و ﺗﺠﺴّﺪ ﺧﻮرﺷﯿﺪ )ﻧﯿﻤﺮوز( ﺑﻮده‬
‫اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻌﺪﻫﺎ او را ﺑﺎ رَع ﯾﮑﯽ ﺷﻤﺮدﻧﺪ و ﺑﺎ ﻋﻨﻮان آﻣﻮن‪-‬رع ﭘﺮﺳﺘﯿﺪﻧﺪ‪ .‬ﭘﺮﺳﺘﺶ آﻣﻮن از زﻣﺎن ﺳﻠﺴﻠﻪی دوازدﻫﻢ ﺗﺎ زﻣﺎن ﻓﺮاﻋﻨﻪی ﺳﻠﺴﻠﻪی ﺑﯿﺴﺖ و ﯾﮑﻢ اداﻣﻪ داﺷﺖ‪ .‬ﺑﺮ‬
‫ﭘﺎﯾﻪی ﮐﯿﻬﺎنﺷﻨﺎﺳﯽ ﺷﻬﺮ ﺑَﻌﻠﺒﮏ )ﯾﺎ ﻫﻠﯿﻮﭘﻮﻟﯿﺲ( او ﺧﻮد را از ﺗَﻞِّ آبﻫﺎی آﻏﺎزﯾﻦ‪ ،‬ﻧﻮن‪ ،‬و ﯾﺎ از ﮔﻞ ﻧﯿﻠﻮﻓﺮی آﻓﺮﯾﺪ‪) .‬ﻧﻮن‪ :‬ازﻟﯽﺗﺮﯾﻦ ﺧﺪای ﻣﺼﺮ ﮐﻪ ﻧﺎﻣﺶ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎی آب‬
‫اﺳﺖ و ﻧﻤﺎﯾﺎﻧﮕﺮ آﺷﻔﺘﮕﯽ و ﺗﺎرﯾﮑﯽ‪ .‬وی را ﺑﻪ ﺻﻮرت آب آﻏﺎزﯾﻨﯽ ﻣﺠﺴﻢ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ در آﻏﺎز ﺟﻬﺎن را در ﺑﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد و رع ﺧﻠﻘﺖ را از آن ﺷﺮوع ﮐﺮد‪ (.‬ﺳﭙﺲ ﺷﻮ )ﻫﻮا(‬
‫و ﺗِﻔْﻨﻮت )رﻃﻮﺑﺖ( را آﻓﺮﯾﺪ ﮐﻪ آنﻫﺎ اﯾﺰد زﻣﯿﻦ‪ ،‬ﮔِﺐ و اﻟﻬﻪی آﺳﻤﺎن‪ ،‬ﻧﻮت را ﺑﻪ وﺟﻮد آوردﻧﺪ‪) .‬اﯾﻦ ﯾﮑﯽ از ﻣﻌﺪود اﻓﺴﺎﻧﻪﻫﺎ اﺳﺖ ﮐﻪ زﻣﯿﻦ را ﻧﺮﯾﻨﻪ و آﺳﻤﺎن را ﻣﺎدﯾﻨﻪ‬
‫ﻣﯽداﻧﺪ‪ (.‬ﺧﻮرﺷﯿﺪ را ﮔﺎﻫﯽ ﺗَﻦ و ﮔﺎﻫﯽ ﭼﺸﻢ او ﻣﯽداﻧﻨﺪ‪ .‬او اﯾﺰدﺑﺎﻧﻮﯾﯽ ﺑﺎ ﻧﺎم ﻣﻮت )ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎی ﻣﺎدر( را ﺑﻪ ﻫﻤﺴﺮی ﺑﺮﮔﺰﯾﺪ و ﺻﺎﺣﺐ ﻓﺮزﻧﺪی ﺑﺎ ﻧﺎم ﺧُﻦ )ﺧﺪای ﻣﺎه و ﺑﻪ‬
‫ﻣﻌﻨﺎی ﭘﯿﻤﺎﯾﻨﺪهی آﺳﻤﺎن( ﺷﺪ‪ .‬اﯾﻦ ﺳﻪ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺗﺜﻠﯿﺚ ﻣﻘﺪس ﻣﺮدم ﺑﻌﻠﺒﮏ را ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ‪ .‬آﻣﻮن را ﺑﻪ ﻫﯿﺌﺖ آدﻣﯽ ﺑﺎ ﺳﺮ ﻗﻮش ﯾﺎ ﮔﺎﻫﯽ ﻗﻮچ ﻣﺠﺴّﻢ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ دو ﭘﺮ ﺑﺰرگ‬
‫)ﻧﻤﺎد ﺷﺎﻫﯽ( ﺑﺮ روی ﺳﺮ و ﻋﺼﺎی ﺳﻠﻄﻨﺘﯽ و ﻧﻤﺎد ﺣﯿﺎت در دﺳﺖ داﺷﺖ‪.‬‬

‫‪-117-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺎ ﻧﺎم ﺗﺠﺎری ﻣﺤﺼﻮل آﺷﻨﺎ ﻧﺒﻮد‪ ،‬اﻣﺎ از اﯾﻦ ﮐﻪ ﻣﯽدﯾﺪ ﺗﻮﻟﯿﺪﮐﻨﻨﺪﮔﺎن داروﻫﺎی ﭘﯿﺶﮔﯿﺮﻧﺪه ﻫﯿﺮوﮔﻠﯿﻒ را درﺳﺖ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷـﺪهاﻧـﺪ‬
‫اﺣﺴﺎس ﺧﻮﺑﯽ داﺷﺖ‪» .‬ﺑﺎرﮐﻠّﺎ! آﻣﻮن رو دﻗﯿﻘﺎً ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﻣﺮدی ﺑﺎ ﮐﻠﻪی ﻗﻮچ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﮐﺮدﻧﺪ و ﺑﯽﺑﻨـﺪوﺑﺎری ﺟﻨـﺴﯿﺶ و ﺷـﺎخﻫـﺎی ﺧﻤﯿـﺪهاش‬
‫ﮐﻠﻤﻪی اﻣﺮوزی ‪ horny1‬ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺣَﺸَﺮی رو ﺑﺎب ﮐﺮده‪«.‬‬
‫»ﺟﺪّی؟«‬
‫»ﺑﯽﮐﻠﮏ‪ .‬ﻣﯿﺪوﻧﯿﺪ ﻫﻤﺘﺎی آﻣﻮن ﮐﯽ ﺑﻮد؟ ﯾﻌﻨﯽ رﺑﻪاﻟﻨﻮع ﺑﺎروری؟«‬
‫ﭘﺮﺳﺶ ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﺳﮑﻮت ﺑﻪ دﻧﺒﺎل داﺷﺖ‪.‬‬
‫»اﯾﺰﯾﺲ ﺑﻮده‪ «.‬ﻗﻠﻢ روﻏﻨﯽ را ﺑﺮداﺷﺖ و ﻧﻮﺷﺖ‪» :‬ﭘﺲ ﺧﺪای ﻣﺬﮐّﺮ آﻣﻮن و ﺧﺪای ﻣﺆﻧﺚ اﯾﺰﯾﺲ رو دارﯾﻢ ﮐـﻪ ﺑـﻪ ﻧﻘـﺶﻧﮕﺎﺷـﺖ‪2‬ﻫـﺎی‬
‫ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ اوﻧﻬﺎ ل'اﯾﺰا‪ 3‬ﮔﻔﺘﻪ ﻣﯿﺸﺪه‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان دﯾﮕﺮ ﻧﻨﻮﺷﺖ و ﮔﺎﻣﯽ ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻧﻮراﻓﮑﻦ ﺑﺮداﺷﺖ‪.‬‬
‫آﻣﻮن ل'اﯾﺰا‬
‫»آﺷﻨﺎ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻧﻤﯿﺎد؟«‬
‫ﮐﺴﯽ ﺑﺎ ﻧﻔﺲِ ﺑﺮﯾﺪه ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﻮﻧﺎ‪ ...‬ﻟﯿﺰا‪ ...‬اِﯾﻮَل!«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺳﺮ ﺗﮑﺎن داد و ﮔﻔﺖ‪» :‬آﻗﺎﯾﻮن‪ ،‬ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻬﺮهی ﻣﻮﻧﺎ ﻟﯿﺰا دوﺟﻨﺴﯽ ﺑﻮده‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ اﺳﻤﺶ ﻫـﻢ ﻣﻘﻠـﻮﺑﯽ از اﺗّﺤـﺎد ﻣﻘـﺪس ﻣـﺮد و زن‬
‫اﺳﺖ‪ .‬و دوﺳﺘﺎن اﯾﻦ راز ﮐﻮﭼﯿﮏ داوﯾﻨﭽﯿﻪ و دﻟﯿﻞ ﻟﺒﺨﻨﺪ رﻧﺪاﻧﻪی ﻣﻮﻧﺎﻟﯿﺰا‪«.‬‬

‫ﺳﻮﻓﯽ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﭘﺪرﺑﺰرﮔﻢ اﯾﻦﺟﺎ ﺑﻮده‪ «.‬و ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺑﺎ زاﻧﻮ ﺑﺮ زﻣﯿﻦ ﻧﺸﺴﺖ‪ .‬ﺳﻪ ﻣﺘﺮ ﺑﺎ ﻣﻮﻧﺎ ﻟﯿﺰا ﻓﺎﺻﻠﻪ داﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﻣﺤﺘﺎﻃﺎﻧﻪ ﻧﻮر ﺳـﯿﺎه را ﺑـﻪ‬
‫ﺳﻤﺖ ﻟﮑّﻪای روی ﺳﺮﺳﺮای ﭘﺎرﮐﺖﭘﻮش ﻫﺪاﯾﺖ ﮐﺮد‪.‬‬

‫اﺑﺘﺪای اﻣﺮ ﻟﻨﮕﺪان ﭼﯿﺰی ﻧﺪﯾﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ ﮐﻨﺎر او زاﻧﻮ زد و ﻗﻄﺮهی ﮐﻮﭼﮑﯽ را دﯾﺪ ﮐﻪ ﺑﺮق ﻣﯽزد‪ .‬ﺟﻮﻫﺮ؟ ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺑﻪ ﯾـﺎد آورد ﻧـﻮر ﺳـﯿﺎه را در‬
‫اﺻﻞ ﺑﻪ ﭼﻪ ﻣﻨﻈﻮری اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﺧﻮن‪ .‬اﻋﺼﺎﺑﺶ ﻣﺘﺸﻨّﺞ ﺷﺪ‪ .‬ﺳﻮﻓﯽ ﺣﻖ داﺷﺖ‪ .‬ژاک ﺳﻮﻧﯿﺮ ﺑﻪ ﻃﻮر ﺣﺘﻢ ﻗﺒﻞ از ﻣﺮگ ﺳـﺮاغ ﻣﻮﻧـﺎ ﻟﯿـﺰا‬
‫آﻣﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ زﻣﺰﻣﻪ ﮐﺮد‪» :‬ﺑﺪون دﻟﯿﻞ اﯾﻦﺟﺎ ﻧﯿﻮﻣﺪه‪ «.‬اﯾﺴﺘﺎد و اداﻣﻪ داد‪» :‬ﻣﯿﺪوﻧﻢ اﯾﻦﺟـﺎ ﯾـﻪ ﭘﯿﻐـﺎم ﺑـﺮام ﮔﺬاﺷـﺘﻪ‪ «.‬ﺑـﻪ ﺳـﺮﻋﺖ ﮔـﺎمﻫـﺎی‬
‫ﺑﺎﻗﯽﻣﺎﻧﺪه ﺗﺎ ﻣﻮﻧﺎ ﻟﯿﺰا را ﻃﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﺳﻮﻓﯽ زﻣﯿﻦ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺗﺎﺑﻠﻮ را روﺷﻦ ﮐﺮده ﺑﻮد و ﻧﻮر را روی ﭘﺎرﮐﺖﻫﺎی ﻟُﺨﺖ ﺟﻠﻮ و ﻋﻘﺐ ﺑﺮد‪.‬‬
‫»ﻫﯿﭽﯽ ﻧﯿﺴﺖ!«‬
‫در ﻫﻤﺎن ﻟﺤﻈﻪ ﻟﻨﮕﺪان درﺧﺸﺶ ﺿﻌﯿﻒ ﻧﻮر ﺑﻨﻔﺶ را روی ﺷﯿﺸﻪی ﻣﺤﺎﻓﻆ ﻣﻮﻧﺎ ﻟﯿﺰا دﯾﺪ‪ .‬ﻣﭻ ﺳﻮﻓﯽ را ﮔﺮﻓﺖ و ﻧـﻮری ﮐـﻪ ﺳـﻮﻓﯽ ﺑـﻪ‬
‫ﻃﺮف ﺑﺎﻻ روی ﺧﻮد ﻧﻘﺎﺷﯽ ﻣﯽﮐﺸﺎﻧﺪ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺳُﺮ داد‪.‬‬

‫‪ horn 1‬در اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎی ﺷﺎخ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫‪ :Pictogram 2‬ﻧﻘﺶ ﺣﺎﺻﻞ از ﭼﮑﯿﺪهﻧﮕﺎری ﺻﻮر ﻃﺒﯿﻌﯽ ﮐﻪ ﻧﻤﺎﯾﺎﻧﮕﺮ ﻓﮑﺮ ﯾﺎ اﻧﮕﺎرهای ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻣﺜﻼً ﺑﺮﺧﯽ از آﺛﺎر ﻧﻘﺎﺷﯽ و ﻃﺮّاﺣﯽ ﭘﯿﺸﺎﺗﺎرﯾﺨﯽ و ﻧﯿﺰ ﻧﻮﺷﺘﺎر‬
‫ﻣﺘﺸﮑﻞ از اﯾﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﻧﻘﺶﻫﺎ ﻣﺜﻞ ﻫﯿﺮوﮔﻠﯿﻒﻫﺎ‪.‬‬

‫‪L'ISA 3‬‬

‫‪-118-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻫﺮ دو ﻣﯿﺨﮑﻮب ﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬

‫روی ﺷﯿﺸﻪ ﺳﻪ ﮐﻠﻤﻪی ﺑﻨﻔﺶ ﻣﯽدرﺧﺸﯿﺪﻧﺪ؛ درﺳﺖ روی ﺻﻮرت ﻣﻮﻧﺎ ﻟﯿﺰا‪.‬‬

‫‪-119-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﺑﯿﺴﺖ و ﻫﻔﺘﻢ‬

‫ﺳﺘﻮان ﮐﻮﻟﻪ ﮐﻪ ﭘﺸﺖ ﻣﯿﺰ ﺳﻮﻧﯿﺮ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬ﮔﻮﺷﯽ را ﺑﺎ ﻧﺎﺑﺎوری ﺑﻪ ﮔﻮﺷﺶ ﭼﺴﺒﺎﻧﺪ‪ .‬ﺣﺮفﻫﺎی ﻓﺎش رو درﺳﺖ ﻣﯽﺷﻨﻮم؟ »ﯾﻪ ﻗﺎﻟﺐ‬
‫ﺻﺎﺑﻮن؟ ﭼﻄﻮر ﻣﻤﮑﻨﻪ ﻟﻨﮕﺪان ﻣﻮﺿﻮع ردﯾﺎب رو ﻓﻬﻤﯿﺪه ﺑﺎﺷﻪ؟«‬

‫ﻓﺎش ﭘﺎﺳﺦ داد‪» :‬ﺳﻮﻓﯽ ﻧﻮو ﺑﻬﺶ ﮔﻔﺘﻪ‪«.‬‬

‫»ﭼﯽ! ﭼﺮا؟«‬
‫»ﭼﻪ ﺳﺆال ﺧﻮﺑﯽ! ﻣﻦ ﻫﻤﯿﻦ اﻻن ﯾﻪ ﻧﻮار ﮔﻮش دادم ﮐﻪ ﺛﺎﺑﺖ ﻣﯿﮑﻨﻪ اون ﻓﺮارﯾﺶ داده‪«.‬‬
‫ﮐﻮﻟﻪ دﻫﺎن ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﻧﻮو ﭼﯽ ﮐﺎر ﻣﯽﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺑﮑﻨﻪ؟ ﻓﺎش ﻣﺪارﮐﯽ داﺷﺖ ﮐﻪ اﺛﺒﺎت ﻣﯽﮐﺮد ﺳﻮﻓﯽ در ﻋﻤﻠﯿﺎت ﻣﻬـﻢ د‪.‬س‪.‬ﭘـﯽ‪.‬ژ دﺧﺎﻟـﺖ‬
‫ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﺳﻮﻓﯽ ﻧﻮو ﻧﻪ ﻓﻘﻂ اﺧﺮاج ﻣﯽﺷﺪ‪ ،‬ﮐﻪ زﻧﺪان ﻫﻢ ﻣﯽرﻓﺖ‪» .‬ﭼﯽ ﺑﮕﻢ‪ ،‬ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه‪ ...‬ﻟﻨﮕﺪان ﺣﺎﻻ ﮐﺠﺎﺳﺖ؟«‬
‫»ﻫﯿﭻ ﮐﺪوم از آژﯾﺮﻫﺎ ﺧﺎﻣﻮش ﺷﺪﻧﺪ؟«‬
‫»ﺧﯿﺮ ﻗﺮﺑﺎن!«‬
‫»ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﻫﻢ از دروازهی ﮔﺮاﻧﺪ ﮔﺎﻟﺮی ﺑﯿﺮون ﻧﯿﻮﻣﺪه؟«‬
‫»ﻧﻪ‪ .‬ﻣﺎ ﯾﻪ اﻓﺴﺮ اﻣﻨﯿﺘﯽ اوﻧﺠﺎ ﮔﺬاﺷﺘﯿﻢ‪ .‬ﻫﻤﻮن ﻃﻮر ﮐﻪ ﺷﻤﺎ دﺳﺘﻮر داده ﺑﻮدﯾﺪ‪«.‬‬
‫»ﺧﻮﺑﻪ‪ .‬ﭘﺲ ﻟﻨﮕﺪان ﻫﻨﻮز ﺑﺎﯾﺪ داﺧﻞ ﮔﺮاﻧﺪ ﮔﺎﻟﺮی ﺑﺎﺷﻪ‪ .‬ﻧﮕﻬﺒﺎن اﻣﻨﯿﺘﯽ ﻣُﺴﻠﺤﻪ؟«‬
‫»ﺑﻠﻪ‪ ،‬ﻗﺮﺑﺎن‪ .‬ﻧﮕﻬﺒﺎن ارﺷﺪه‪«.‬‬

‫‪-120-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺎش دﺳﺘﻮر داد‪» :‬ﺑﻔﺮﺳﺘﺶ داﺧﻞ‪ .‬ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﻢ اﻓﺮادم رو ﺗﺎ ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪی دﯾﮕﻪ ﺟﻤﻊ ﮐﻨﻢ‪ .‬در ﺿﻤﻦ‪ ،‬ﻧﻤﯿﺨﻮام ﻟﻨﮕـﺪان از ﯾـﻪ ﺧﺮوﺟـﯽ ﻓـﺮار‬
‫ﮐﻨﻪ‪ «.‬ﻓﺎش ﻣﮑﺜﯽ ﮐﺮد و اداﻣﻪ داد‪» :‬ﺑﻬﺘﺮه ﺑﻬﺶ ﺑﮕﯽ ﮐﻪ ﺳﺮﮐﺎر ﻧﻮو اﺣﺘﻤﺎﻻً ﻫﻤﺮاه اوﻧﻪ‪«.‬‬
‫»ﮔﻤﺎن ﻣﯽﮐﺮدم ﻧﻮو رﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﻪ‪«.‬‬
‫»ﺗﻮ دﯾﺪی ﮐﻪ اون ﺑﺮه؟«‬
‫»ﻧﻪ‪ ،‬ﻗﺮﺑﺎن‪ .‬اﻣﺎ‪«...‬‬
‫»ﭘﺲ ﻫﯿﭻ ﮐﺴﯽ ﻧﺪﯾﺪه ﮐﻪ اون ﺑﺮه‪ .‬ﻫﻤﻪ ﻓﻘﻂ ورودش رو دﯾﺪﻧﺪ‪«.‬‬
‫ﮐﻮﻟﻪ از ﺷﺠﺎﻋﺖ ﺳﻮﻓﯽ ﻧﻮو ﺣﯿﺮت ﮐﺮد‪ .‬ﻫﻨﻮز داﺧﻞ ﺳﺎﺧﺘﻤﻮﻧﻪ؟‬
‫ﻓﺎش دﺳﺘﻮر داد‪» :‬ﺣﻮاﺳﺖ رو ﺟﻤﻊ ﮐﻦ! ﻣﯿﺨﻮام ﺗﺎ ﺑﺮﻣﯽﮔﺮدم ﻧﻮو و ﻟﻨﮕﺪان دﺳﺖﺑﺴﺘﻪ اوﻧﺠﺎ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪«.‬‬

‫ﺗﺮﯾﻠﺮ ﮐﻪ دور ﺷﺪ‪ ،‬ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه ﻓﺎش اﻓﺮدش را ﺟﻤﻊ ﮐﺮد‪ .‬راﺑﺮت ﻟﻨﮕﺪان اﻣﺸﺐ ﺧﻮدش را ﺻﯿﺪ ﮔﺮﯾﺰﭘﺎﯾﯽ ﻧﺸﺎن داده ﺑﻮد و اﻻن ﻫـﻢ ﮐـﻪ‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﻧﻮو ﮐﻤﮑﺶ ﻣﯽﮐﺮد ﺷﮑﺎر ﮐﺮدﻧﺶ دﺷﻮارﺗﺮ از ﺣﺪ اﻧﺘﻈﺎر ﻣﯽﺷﺪ‪.‬‬

‫ﻓﺎش ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﮐﻪ ﻓﺮﺻﺘﯽ ﺑﻪ ﻟﻨﮕﺪان ﻧﺪﻫﺪ‪.‬‬

‫ﭘﺲ ﺣﻠﻘﻪ را ﺗﻨﮓﺗﺮ ﮐﺮد‪ .‬ﻧﯿﻤﯽ از ﻣﺮداﻧﺶ را ﺑﻪ ﻟﻮور ﻓﺮﺳﺘﺎد و ﻧﯿﻤﯽ دﯾﮕﺮ را ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺟﺎﯾﯽ در ﭘﺎرﯾﺲ ﮐﻪ راﺑـﺮت ﻟﻨﮕـﺪان ﻣـﺄوای اﻣﻨـﯽ‬
‫ﻣﯽﯾﺎﻓﺖ‪.‬‬

‫‪-121-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﺑﯿﺴﺖ و ﻫﺸﺘﻢ‬

‫داﺧﻞ ﺗﺎﻻر ﻣﻠﻞ‪ ،‬ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺎ ﺣﯿﺮت ﺑﻪ ﺷﺶ واژهای ﻣﯽﻧﮕﺮﯾﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺮ روی ﭘﻠﮑﺴﯽﮔﻼس ﻣﯽدرﺧﺸﯿﺪﻧﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﯿﺪ ﮐـﻪ ﻣـﺘﻦ در‬
‫ﻫﻮا ﺷﻨﺎور اﺳﺖ و ﺳﺎﯾﻪی دﻧﺪاﻧﻪداری را ﺑﺮ روی ﻟﺒﺨﻨﺪ اﺳﺮارآﻣﯿﺰ ﻣﻮﻧﺎ ﻟﯿﺰا ﻣﯽاﻓﮑﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻟﻨﮕﺪان ﻧﺠﻮا ﮐﺮد‪» :‬دِﯾﺮ‪ .‬اﯾﻦ ﺛﺎﺑﺖ ﻣﯿﮑﻨﻪ ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺖ ﻋﻀﻮ دِﯾﺮ ﺑﻮده!«‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺳﺮدرﮔﻢ او را ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺗﻮ ﭼﯿﺰی ﺳﺮ در ﻣﯿﺎری؟«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﯽﻧﻘﺼﻪ‪ «.‬و در ﻫﻤﺎن ﺣﺎل اﻓﮑﺎرش داﺋﻤﺎً اﯾﻦ ﺳﻮ و آن ﺳﻮ ﻣﯽرﻓﺖ‪» .‬اﯾﻦ ﻋﺒـﺎرت ﯾﮑـﯽ از اﺳﺎﺳـﯽﺗـﺮﯾﻦ ﻓﻠـﺴﻔﻪﻫـﺎی‬
‫دِﯾﺮه!«‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺑﺎ اﻓﮑﺎری ﻣﻐﺸﻮش ﺑﻪ درﺧﺸﺶ ﭘﯿﻐﺎم ﺑﺮ روی ﺻﻮرت ﻣﻮﻧﺎ ﻟﯿﺰا ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪.‬‬
‫‪So dark is the con of man.‬‬
‫ﺑﺲ ﻇﻠﻤﺎﻧﯽ اﺳﺖ ﻣﮑﺮ آدﻣﯽ‪.‬‬

‫ﻟﻨﮕﺪان ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺳﻮﻓﯽ! ﺳﻨّﺖ دﯾﺮ رو در ﺟﺎوداﻧﻪ ﮐﺮدن اﻟﻬﻪﭘﺮﺳﺘﯽ روی اﯾﻦ اﻋﺘﻘﺎد ﺑﻨﺎ ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ اﻧﺴﺎنﻫﺎی ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪی در ﮐﻠﯿﺴﺎی اوﻟﯿﻪ‪،‬‬
‫ﺟﻬﺎن رو ﺑﺎ اﺷﺎﻋﻪی دروغﻫﺎﯾﯽ ﻓﺮﯾﺐ دادﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﻨﺠﺮ ﺷﺪه ﺗﺎ ارزش ﻣﺎدﯾﻨﻪ از ﺑﯿﻦ ﺑﺮه و ﮐﻔﻪی ﺗﺮازو ﺑﻪ ﻧﻔﻊ ﻧﺮﯾﻨﻪ ﺑﺎﻻ ﺑﯿﺎد‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺧﺎﻣﻮش ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد و ﺑﻪ ﮐﻠﻤﺎت ﻣﯽﻧﮕﺮﯾﺴﺖ‪.‬‬

‫‪-122-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫»ﻋﻘﯿﺪهی دِﯾﺮ اﯾﻨﻪ ﮐﻪ ﮐُﻨﺴﺘﺎﻧﺘﯿﻦ‪ 1‬و اﺧﻼف ﻣﺮدش ﺑﺎ ﺑﻪ راه اﻧﺪاﺧﺘﻦ ﺟﻨﮓ ﺗﺒﻠﯿﻐﺎت ﮐﻪ ﭼﻬﺮهی ﻣﺎدﯾﻨـﻪی ﻣﻘـﺪس رو اﻫﺮﯾﻤﻨـﯽ ﻧـﺸﻮن‬
‫داد‪ ،‬دﻧﯿﺎ رو از ﭘﮕﺎنﮐﯿﺸﯽِ ﻣﺎدرﺳﺎﻻر ﺑﻪ ﻣﺴﯿﺤﯿﺖِ ﭘﺪرﺳﺎﻻر ﮔﺮدوﻧﺪ و اﯾﻦ ﻃﻮری اﻟﻬﻪ رو ﺑﺮای ﻫﻤﯿﺸﻪ از دﯾﻦ ﺟﺪﯾﺪ ﻣﺤﻮ ﮐﺮدﻧﺪ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﻫﻨﻮز ﻧﺎﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮد‪» .‬ﭘﺪرﺑﺰرﮔﻢ ﻣﻦ رو اﯾﻦﺟﺎ ﮐﺸﻮﻧﺪه ﮐﻪ اﯾﻦ رو ﺑﻔﻬﻤﻢ‪ .‬ﺣﺘﻤﺎً ﻣﯽﺧﻮاﺳﺘﻪ ﭼﯿﺰ ﻣﻬﻢﺗﺮی ﺑﮕﻪ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﻣﻨﻈﻮرش را ﻣﯽﻓﻬﻤﯿﺪ‪ .‬ﮔﻤﺎن ﻣﯿﮑﻨﻪ اﯾﻦ ﻫﻢ ﯾﻪ رﻣﺰ دﯾﮕﻪ ﺑﺎﺷﻪ‪ .‬ﭼﻪ ﻣﻌﻨﺎی دﯾﮕﺮی داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ و ﭼﻪ ﻧﻪ‪ ،‬ﻟﻨﮕﺪان ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺴﺖ آن‬
‫را ﺑﯽدرﻧﮓ ﺑﮕﻮﯾﺪ‪ .‬ﻓﮑﺮ او ﻫﻨﻮز ﺑﺎ ﺻﺮاﺣﺖِ ﺷﺠﺎﻋﺎﻧﻪی ﭘﯿﻐﺎم ﺳﻮﻧﯿﺮ در ﮐﻠﻨﺠﺎر ﺑﻮد‪.‬‬
‫اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ ﺑﺲ ﻇﻠﻤﺎﻧﯽ اﺳﺖ ﻣﮑﺮ آدﻣﯽ‪ .‬واﻗﻌﺎً ﻫﻢ ﻇﻠﻤﺎﻧﯽ‪.‬‬
‫ﻫﯿﭻ ﮐﺲ اﻧﮑﺎر ﻧﻤﯽﮐﺮد ﮐﻪ ﮐﻠﯿﺴﺎی ﺟﺪﯾﺪ ﮐﺎر ﺧﻮد را ﺧﻮب اﻧﺠﺎم ﻣﯽدﻫﺪ؛ ﺑﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ‪ ،‬ﮐﻠﯿﺴﺎ ﺗﺎرﯾﺦ ﺧﺸﻦ و ﭘﺮﻧﯿﺮﻧﮕﯽ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ داﺷﺖ‪.‬‬
‫ﺟﻬﺎدِ ﺳﺒﻌﺎﻧﻪ ﺑﺮای »ﻫﺪاﯾﺖ دوﺑﺎره«ی ادﯾﺎن ﻣﺎدﯾﻨﻪﭘﺮﺳﺖ و ﭘﮕﺎنﮐﯿﺶ ﺳﻪ ﻗﺮن ﺑﻪ درازا اﻧﺠﺎﻣﯿﺪ و روشﻫﺎی ﺑﻪ ﮐـﺎر رﻓﺘـﻪ در آن ﺑـﻪ ﻫﻤـﺎن‬
‫اﻧﺪازه ﮐﻪ آﺳﻤﺎﻧﯽ و وﺣﯿﺎﻧﯽ ﺑﻮد‪ ،‬ﻣﺨﻮف ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﺗﻔﺘﯿﺶ ﻋﻘﺎﯾـﺪ ﮐﺎﺗﻮﻟﯿـﮏ ﮐﺘـﺎﺑﯽ را ﭼـﺎپ ﮐـﺮد ﮐـﻪ ﺑـﻪ ﻇَـﻦّ ﻗـﻮی‪› ،‬ﻏﺮﻗـﻪ در ﺧـﻮن‹ﺗـﺮﯾﻦ ﮐﺘـﺎب ﺗـﺎرﯾﺦ ﺑـﺸﺮ اﺳـﺖ‪Malleus .‬‬
‫‪ Maleficarum‬ﯾﺎ ﭘُﺘﮏ ﺳﺎﺣﺮهﻫﺎ‪ ،‬ﺟﻬﺎن را درﺑﺎرهی »ﻣﺨﺎﻃﺮات زﻧﺎن آزاداﻧﺪﯾﺶ« ﺗﻌﻠﯿﻢ ﻣﯽداد و ﺑﻪ روﺣﺎﻧﯿﺎن ﻣﯽآﻣﻮﺧﺖ ﭼﮕﻮﻧﻪ آنﻫﺎ را‬
‫ﺑﯿﺎﺑﻨﺪ و ﺷﮑﻨﺠﻪ دﻫﻨﺪ و از ﻣﯿﺎن ﺑﺒﺮﻧﺪ‪ .‬اﻓﺮادی را ﮐﻪ ﮐﻠﯿﺴﺎ »ﺳﺎﺣﺮه« ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﺷﺎﻣﻞ داﻧﺶﺟﻮﯾـﺎن زن و ﮐﺎﻫﻨـﻪﻫـﺎ و ﮐـﻮﻟﯽﻫـﺎ و ﻋﺮﻓـﺎ‪ 2‬و‬
‫ﻃﺒﯿﻌﺖدوﺳﺘﺎن و ﮔﺮدآورﻧﺪﮔﺎن ﮔﯿﺎﻫﺎن داروﯾﯽ و ﻫﺮ زﻧﯽ ﻣﯽﺷﺪ ﮐﻪ »اﺣﺘﻤﺎل آن ﺑﺮود ﺑﺎ ﻃﺒﯿﻌﺖ ﭘﯿﻮﻧﺪی داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ«‪ .‬ﻗﺎﺑﻠﻪﻫﺎ را ﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﺳـﺒﺐ‬
‫ﻋﻤﻞ ﺑﺪﻋﺖآﻣﯿﺰﺷﺎن در اﺳﺘﻔﺎده از ﻃﺐ ﺑﺮای ﺗﺴﮑﯿﻦ درد زاﯾﻤﺎن ﻣﯽﮐﺸﺘﻨﺪ—دردی ﮐﻪ ﮐﻠﯿﺴﺎ ﺑﯿﺎن ﻣﯽﮐﺮد ﮐﯿﻔﺮ ﺣﻘّﻪی ﺧﺪاﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳـﺒﺐ‬
‫ﺷﺮاﮐﺖ ﺣﻮّا در ﺧﻮردن ﺳﯿﺐ آﮔﺎﻫﯽ ﻧﺎزل ﮐﺮدهاﻧﺪ و اﯾﻦ ﭼﻨﯿﻦ‪ ،‬ﮐﻠﯿﺴﺎ اﻧﺪﯾﺸﻪی ﮔﻨﺎه ﺟﺒﻠّـﯽ را ﭘﺎﯾـﻪﮔـﺬاری ﮐـﺮد‪ .‬در ﻃـﯽ ﺳـﻪ ﻗـﺮن ﮐـﺸﺘﺎرِ‬
‫ﺳﺎﺣﺮهﻫﺎ‪ ،‬ﭘﻨﺞ ﻣﯿﻠﯿﻮن زن را‪ ،‬ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ دﯾﺮکﻫﺎﯾﯽ ﭼﻮﺑﯽ‪ ،‬ﺳﻮزاﻧﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺗﺒﻠﯿﻐﺎت و ﺧﻮنرﯾﺰی ﮐﺎر ﺧﻮد را ﺑﻪ اﻧﺠﺎم رﺳﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺟﻬﺎنِ اﻣﺮوز ﻣﺼّﻮن از اﯾﻦ ﻣﻮارد ﻣﯽزﯾﺴﺖ‪.‬‬
‫زﻧﺎن را‪ ،‬ﮐﻪ زﻣﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻧﯿﻤﻪی ﻻﯾﻨﻔﮏ ﺗﺠﻠّﯽ ﻣﻠﮑﻮت ﺗﮑﺮﯾﻢ ﻣﯽﮐﺮدﻧـﺪ‪ ،‬از ﭘﺮﺳـﺘﺶﮔـﺎهﻫـﺎی ﺳﺮاﺳـﺮ ﺟﻬـﺎن راﻧﺪﻧـﺪ‪ .‬ﻧـﻪ ﺧﺎﺧـﺎم‬
‫ارﺗﺪوﮐﺲ زن ﻣﺎﻧﺪ‪ ،‬ﻧﻪ ﮐﺸﯿﺶ ﮐﺎﺗﻮﻟﯿﮏ‪ ،‬ﻧﻪ روﺣﺎﻧﯽ ﻣﺴﻠﻤﺎن زن‪ .‬ﻓﺮﯾﻀﻪی ﻣﻘﺪس ﻫﯿِﺮوس ﮔﺎﻣﻮس‪—3‬وﺻﺎل ﺟﻨـﺴﯽ و ﻃﺒﯿﻌـﯽ ﻣﯿـﺎن زن و‬
‫ﻣﺮد را ﮐﻪ از ﻃﺮﯾﻖ آن ﻫﺮ ﮐﺪام ﺑﻪ ﻟﺤﺎظ روﺣﯽ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺑﻪ ﯾﮏ ﮐُﻞ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ—در ﻃﺮح ﻧﻮﯾﯽ ﮐﻪ ﮐﻠﯿﺴﺎ دراﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺑﻮد ﻣﺒﺪّل ﺑﻪ ﻋﻤﻠـﯽ ﺷـﺮمآور‬

‫‪ :Constantine the Great 1‬ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺘﯿﻦ ﮐﺒﯿﺮ اﻣﭙﺮاﺗﻮر روم از ‪ 312‬ﺗﺎ ‪ .337‬او آﻏﺎزﮔﺮ روﻧﺪی ﺑﻮد ﮐﻪ ﻧﻬﺎﯾﺘﺎً ﻣﻨﺠﺮ ﺷﺪ ﻣﺴﯿﺤﯿّﺖ در روم دﯾﻦ رﺳﻤﯽ ﺷﻮد و‬
‫اﻣﭙﺮاﺗﻮری ﻣﻘﺪّس روم ﺗﺸﮑﯿﻞ ﺷﻮد‪ .‬او ﺗﺎ ﺑﺴﺘﺮ ﻣﺮگ ﺧﻮد ﻏﺴﻞ ﺗﻌﻤﯿﺪ ﻧﺪﯾﺪه ﺑﻮد‪.‬‬

‫‪ 2‬ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﻣﻘﺼﻮد ﻧﻮﯾﺴﻨﺪه از اﯾﻦ ﻋﺒﺎرت اﯾﻦ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﻋﺮﻓﺎن ﺑﻪ ﻃﻮر ﻋﺎم در ﻫﺮ دﯾﻨﯽ ﺑﻪ ﻃﺮﯾﻘﺘﯽ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ ﻋﺸﻖ را ﺑﺮ اﯾﻤﺎن و )ﭘﻮﺳﺘﻪی( ﻣﺬﻫﺐ‬
‫ﻣﻘﺪم و از آن ﺑﺮﺗﺮ ﻣﯽداﻧﺪ و در ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﺑﺎ دﯾﮕﺮ وﺟﻮه دﯾﻦ‪ ،‬ﻧﻈﯿﺮ ﺷﺮﯾﻌﺖ ﯾﺎ ﻓﻠﺴﻔﻪی دﯾﻦ‪ ،‬اﻧﻌﻄﺎف ﺑﯿﺸﺘﺮی در ﭘﺬﯾﺮش ﻋﻘﺎﯾﺪ از ﺧﻮد ﻧﺸﺎن ﻣﯽدﻫﺪ‪ .‬از ﺳﻮی دﯾﮕﺮ‪ ،‬در‬
‫ﻋﺮﻓﺎن )دﺳﺖ ﮐﻢ‪ ،‬در ﻣﻮرد ﻋﺮﻓﺎن اﺳﻼﻣﯽ ﮐﻪ ﻣﻄﻤﺌﻨﯿﻢ‪ (.‬ﭘﺮوردﮔﺎر دارای دو وﺟﻪ اﺳﺖ‪ :‬وﺟﻪ ﻋﺎﺷﻘﯽ )ﻧﺮﯾﻨﻪ( و وﺟﻪ ﻣﻌﺸﻮﻗﯽ )ﻣﺎدﯾﻨﻪ( ﮐﻪ ﻧﺎﮔﻔﺘﻪ ﭘﯿﺪاﺳﺖ وﺟﻪ دوم را‬
‫اﻋﺘﺒﺎر ﺑﯿﺸﺘﺮی اﺳﺖ! ﺷﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺳﺒﺐ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻓﻘﻪ ادﯾﺎن ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﻌﻤﻮل ﺑﺎ ﻋﺮﻓﺎن ﺳﺮ ﻧﺎﺳﺎزﮔﺎری دارﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎﯾﺪ اﺷﺎره ﮐﻨﯿﻢ در اﯾﻦ ﻣﯿﺎن اﺳﺘﺜﻨﺎء ادﯾﺎن ﻫﻨﺪوﯾﯽ‬
‫اﺳﺖ؛ ﭼﻪ در ﻓﺮﻫﻨﮓ آنﻫﺎ ﺑﻪ اﻋﺘﻘﺎد ﺑﺴﯿﺎری ﺟﺎﻣﻌﻪﺷﻨﺎﺳﺎن )ﺑﺮای ﻧﻤﻮﻧﻪ‪ ،‬ژوﻟﯿﺎ ﮐﺮﯾﺴﺘﻮا در ﮐﺘﺎب ‪ Pouvoirs de L’horreur‬ﯾﺎ ﻗﺪرتﻫﺎی وﺣﺸﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻘﻞ از ﻣﻘﺎﻟﻪی‬
‫»ﺑﺎﻻﺗﺮ از ﺳﯿﺎﻫﯽ رﻧﮓ ﻧﯿﺴﺖ«‪ ،‬اُﺋﻮزد ﻣﯿﺮاﻟﭗ‪ ،‬ﻣﺎﻫﻨﺎﻣﻪی ﮐﺎرﻧﺎﻣﻪ‪ ،‬ﺷﻤﺎرهی ‪ (34‬ﻫﻨﻮز ﻧﺸﺎﻧﻪﻫﺎی ﺳﺘﺮﮔﯽ از وﺟﻪ ﻣﺎدﯾﻨﻪی ﺧﺪاﯾﺎن ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﯽﺧﻮرد ﮐﻪ در دﯾﮕﺮ ﺟﻮاﻣﻊ‬
‫ﻣﻮﺟﻮد ﻧﯿﺴﺖ‪.‬‬

‫‪ :Hieros Gamos 3‬ﺑﻪ ﯾﻮﻧﺎﻧﯽ زﻧﺎﺷﻮﯾﯽ ﻣﻘﺪس؛ راﺑﻄﻪی ﺟﻨﺴﯽ ﺧﺪاﯾﺎنِ ﺑﺎروری در اﺳﻄﻮرهﻫﺎ و ﺷﺮاﯾﻊ ﮐﻬﻦ ﮐﻪ ﺧﺎصّ ﺟﻮاﻣﻌﯽ ﺑﻮده ﮐﻪ ﺑﺮ ﭘﺎﯾﻪی ﮐﺸﺎورزی‬
‫ﻏﻠّﺎت ﺑﻨﺎ ﻣﯽﺷﺪه اﺳﺖ؛ ﺑﻪ وﯾﮋه در ﺧﺎور ﻣﯿﺎﻧﻪ‪ .‬دﺳﺖ ﮐﻢ ﯾﮏ ﺑﺎر در ﺳﺎل اﻧﺴﺎنﻫﺎی ﻣﻘﺪﺳﯽ )ﺑﺮای ﻧﻤﻮﻧﻪ‪ ،‬اﻧﺴﺎنﻫﺎی ﮐﻪ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪهی ﺧﺪاﯾﺎن ﺑﻮدهاﻧﺪ‪ :‬ﭘﺎدﺷﺎﻫﺎن و ﮐﺎﻫﻨﻪﻫﺎ‪(.‬‬
‫ﻣُﺠﺎﻣﻌﻪای اﻧﺠﺎم ﻣﯽدادهاﻧﺪ ﮐﻪ ﺣﺎﺻﻞﺧﯿﺰی ﺳﺮزﻣﯿﻦﺷﺎن را ﺗﻀﻤﯿﻦ ﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫‪-123-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﻣﺮدان ﻣﻘﺪﺳﯽ ﮐﻪ زﻣﺎﻧﯽ ﺑﻪ وﺻﺎل ﺟﻨﺴﯽ ﺑﺎ ﻫﻤﺘﺎﯾﺎن زن ﺧﻮد ﻧﯿﺎز داﺷﺘﻨﺪ ﺗﺎ از ﻗِﺒَﻞ آن ﺻﻤﯿﻤﺎﻧﻪ ﺑﺎ ﺧﺪاﯾﺸﺎن ﺧﻠـﻮت ﮐﻨﻨـﺪ‪ ،‬اﮐﻨـﻮن در‬
‫ﻫﺮاس از اﯾﻦ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺧﻮاﺳﺘﻪی ﺟﻨﺴﯽ ﻃﺒﯿﻌﯽﺷﺎن‪ ،‬ﺧﻮاﺳﺘﻪی ﺷﯿﻄﺎن ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ آن را ﺑﻪ ﯾﺎری ﻫﻢدﺳـﺖ ﻣﺤﺒـﻮﺑﺶ‪ ،‬زن‪ ،‬ﺑـﻪ ﻣـﺮد ﺗﺤﻤﯿـﻞ‬
‫ﻣﯽﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺣﺘﯽ راﺑﻄﻪی ﻣﺎدﯾﻨﻪ ﺑﺎ ﺳﻤﺖ ﭼﭗ از اﻓﺘﺮای ﮐﻠﯿﺴﺎ دور ﻧﻤﺎﻧﺪ‪ .‬در ﻓﺮاﻧـﺴﻪ و اﯾﺘﺎﻟﯿـﺎ‪ ،‬ﮐﻠﻤـﺎت اﺷـﺎره ﮐﻨﻨـﺪه ﺑـﻪ »ﭼـﭗ«— ‪ gauche‬و‬
‫‪— sinistra‬ﻣﻔﻬﻮم ﻓﺮﻋﯽ ﺑﺴﯿﺎر ﭘﺴﺘﯽ ﺑﻪ ﺧﻮد ﮔﺮﻓﺖ؛ در ﺣﺎﻟﯽ ﻣﻌﺎدل ﺳﻤﺖ راﺳﺖ آنﻫﺎ ﻣﻌﺎﻧﯽ راﺳﺘﯽ و ﻣﻬﺎرت و ﺻﺤّﺖ را در ﺑﺮﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﺗﺎ‬
‫ﺑﻪ اﻣﺮوز ﻫﻢ‪ ،‬اﻧﺪﯾﺸﻪﻫﺎی ﺗﻨﺪرو ﺟﻨﺎح ﭼﭗ ﺗﻠﻘﯽ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ‪ ،‬اﻓﮑﺎر اﺣﻤﻘﺎﻧﻪ ﻓﮑﺮ ﭼﭗ و ﻫﺮ ﭼﯿﺰ ﺑﺪی ‪.sinister1‬‬
‫روزﮔﺎر اﻟﻬﻪ ﺑﻪ ﺳﺮ آﻣﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﭼﺮخ ﮔﺮدون ﮔﺮدﯾﺪ و ﻣﺎم زﻣﯿﻦ را دﻧﯿﺎی ﻣﺮدان ﮐﺮدﻧـﺪ و اﮐﻨـﻮن ﺧﺪاوﻧـﺪانِ ﺟﻨـﮓ و ﻧـﺎﺑﻮدی ﺑﺎﺟـﺸﺎن را‬
‫ﻣﯽﺳﺘﺎﻧﺪﻧﺪ‪ .‬ﻧَﻔْﺲِ ﻧﺮﯾﻨﻪ دو ﻫﺰاره را اﻓﺴﺎرﮔﺴﯿﺨﺘﻪ و ﺟﺪا از ﻧﻔﺲ ﻣﺎدﯾﻨﻪاش ﮔﺬراﻧﺪه ﺑﻮد‪ .‬دﯾﺮ ﺻﻬﯿﻮن ﺑﺮ آن ﺑـﻮد اِﻣﺤـﺎء ﻣﺎدﯾﻨـﻪی ﻣﻘـﺪس از‬
‫زﻧﺪﮔﯽ ﺟﺪﯾﺪ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﭼﯿﺰی ﺷﺪه اﺳﺖ ﮐﻪ ﺳﺮخﭘﻮﺳﺘﺎن ﻫﻮﭘﯽ‪ 2‬ﺑﻪ آن ﮐﻮﯾﺎﻧﯿﺴﮑﻮاﺗﺴﯽ—زﻧﺪﮔﯽِ ﺑﯽﻣﻮازﻧﻪ—ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ؛ ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ ﻧﺎﭘﺎﯾﺪاری ﮐـﻪ‬
‫ﻧﺸﺎﻧﻪﻫﺎی آن ﺳﺘﯿﺰﻫﺎی ﺗﺤﺮﯾﮏ ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻪ از ﺗﺴﺘﻮﺳﺘﺮون‪ 3‬و ﻓﺮاواﻧﯽ ﺟﻮاﻣﻊ زنﺳﺘﯿﺰ و ﺑﯽﺣﺮﻣﺘﯽ ﻓﺰاﯾﻨﺪهای ﺑﻪ ﻣﺎم زﻣﯿﻦ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﮔﻔﺖ‪» :‬راﺑﺮت! ﯾﮑﯽ داره ﻣﯿﺎد!« ﻧﺠﻮای آرام ﺳﻮﻓﯽ او را ﺗﮑﺎن داد‪.‬‬
‫ﺻﺪای ﮔﺎمﻫﺎﯾﯽ را ﺷﻨﯿﺪ ﮐﻪ در راﻫﺮو ﻧﺰدﯾﮏﺗﺮ ﻣﯽﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﻧﻮر ﺳﯿﺎه را ﺧﺎﻣﻮش ﮐﺮد‪ .‬ﻧﻮر اﻧﮕﺎر ﺟﻠﻮی ﭼﺸﻤﺎن ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺨﺎر ﺷﺪ‪» .‬از اﯾﻦ ﻃﺮف!«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﻟﺤﻈﻪای ﺧﻮد را ﮐﺎﻣﻼً ﻧﺎﺑﯿﻨﺎ ﺣﺲ ﮐﺮد‪ .‬ﮐﺪوم ﻃﺮف! دﯾﺪش ﮐﻪ واﺿﺢ ﺷﺪ‪ ،‬ﺳﺎﯾﻪی ﺳﻮﻓﯽ را دﯾﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺮﮐـﺰ اﺗـﺎق ﻣـﯽرﻓـﺖ و‬
‫ﭘﺸﺖ ﻧﯿﻤﮑﺖﻫﺎی ﻫﺸﺖﮔﻮش از دﯾﺪ ﭘﻨﻬﺎن ﻣﯽﺷﺪ‪ .‬ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ او را دﻧﺒﺎل ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺻﺪاﯾﯽ ﻏﺮشﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﺘﻮﻗﻔﺶ ﺳﺎﺧﺖ‪.‬‬

‫»!‪ «Arrêtez4‬ﺻﺪای ﻣﺮدی ﺑﻮد ﮐﻪ از ﻣﯿﺎن در ﻓﺮﻣﺎن ﻣﯽداد‪.‬‬

‫اﻓﺴﺮ اﻣﻨﯿﺘﯽ ﻟﻮور از ورودی ﺑﻪ ﺗﺎﻻر ﻣﻠﻞ آﻣﺪ و ﻫﻔﺖﺗﯿﺮش را ﻣﺴﺘﻘﯿﻤﺎً ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺷﺎﻧﻪﻫﺎی ﻟﻨﮕﺪان ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان اﺣﺴﺎس ﮐﺮد دﺳﺖﻫﺎﯾﺶ را از روی ﻏﺮﯾﺰه ﺑﺎﻻ ﻣﯽﺑﺮد‪.‬‬

‫ﻧﮕﻬﺒﺎن دﺳﺘﻮر داد‪ ...Couchez-vous!» :‬ﺑﺨﻮاب رو زﻣﯿﻦ!«‬

‫ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﺑﻌﺪ‪ ،‬ﻟﻨﮕﺪان روی زﻣﯿﻦ ﺑﻮد‪ .‬ﻧﮕﻬﺒﺎن ﺑﺎﻻی ﺳﺮش آﻣﺪ و ﺑﺎ ﻟﮕﺪ دﺳﺖﻫﺎ و ﭘﺎﻫﺎﯾﺶ را از ﻫﻢ ﺑﺎز ﮐﺮد‪.‬‬

‫ﻧﮕﻬﺒﺎن ﺗﻔﻨﮓ را ﻣﺤﮑﻢ ﺑﻪ ﮐﻤﺮ ﻟﻨﮕﺪان ﻓـﺸﺎر داد و ﮔﻔـﺖ‪“Mauvaise idée, Monsieur Langdon. Mauvaise :‬‬
‫”‪idée5.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺎ دﺳﺖ و ﭘﺎی ﺑﺎز روی ﺳﺮﺳﺮای ﭘﺎرﮐﺖﭘﻮش اﻓﺘﺎده ﺑﻮد و ﻃﻨﺰی ﻇﺮﯾﻒ و ﮐﻨﺎﯾﻪوار را در ﻣﻮﻗﻌﯿﺘﺶ ﻣﯽدﯾﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﺧﻮد اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ ﻣـﺮد‬
‫وﯾﺘﺮووﯾﻦ! ﻓﻘﻂ ﺻﻮرﺗﺶ رو ﺑﻪ زﻣﯿﻨﻪ‪.‬‬

‫‪ 1‬در اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎی ﮔﻤﺮاهﮐﻨﻨﺪه‪ ،‬ﻧﺎﻣﯿﻤﻮن‪ ،‬ﻓﺎﺳﺪ‪ ،‬ﺷﯿﻄﺎﻧﯽ؛ رﯾﺸﻪی اﯾﻦ واژه از واژهای ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎی ﭼﭗ اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪ 2‬ﮔﺮوﻫﯽ از ﺳﺮخﭘﻮﺳﺘﺎن ﻗﺒﯿﻠﻪی ﭘﻮﺋﺒﻠﻮ )‪ (pueblo‬در ﺷﻤﺎل آرﯾﺰوﻧﺎ‬

‫‪ :Testosterone 3‬ﻫﻮرﻣﻮن ﺟﻨﺴﯽ ﻣﺮداﻧﻪ؛ وﻇﯿﻔﻪی اﯾﻦ ﻫﻮرﻣﻮن رﺷﺪ ﻣﻮﻫﺎی ﺻﻮرت و ﺑﻢ ﮐﺮدن ﺻﺪا و‪ ...‬اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪ 4‬اﯾﺴﺖ!‬

‫‪ 5‬ﻓﮑﺮﻫﺎی ﺑﺪی داﺷﺘﯽ‪ ،‬ﻣﻮﺳﯿﻮ ﻟﻨﮕﺪان‪ .‬ﻓﮑﺮﻫﺎی ﺑﺪ!‬

‫‪-124-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﺑﯿﺴﺖ و ﻧﻬﻢ‬

‫داﺧﻞ ﺳﻦﺳﻮﻟﭙﯿﺲ‪ ،‬ﺳﯿﻼس ﺷﻤﻊداﻧﯽﻫﺎی ﺳﻨﮕﯿﻦ و آﻫﻨﯽ ﻧﺬری را از ﻣﺤﺮاب ﭘﺸﺖ ﺳﺘﻮن ﺑﺮداﺷﺖ‪ .‬اﯾﻦ ﻣﯿﻠﻪ ﮐـﺎرش را ﺑـﻪ ﺧـﻮﺑﯽِ‬
‫دژﮐﻮب اﻧﺠﺎم ﻣﯽداد‪ .‬ﺑﻌﺪ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺻﻔﺤﻪای ﻣﺮﻣﺮﯾﻦ و ﺧﺎﮐﺴﺘﺮی اﻧﺪاﺧﺖ ﮐﻪ ﮔﻮدیِ آﺷﮑﺎری را روی زﻣﯿﻦ ﻣﯽﭘﻮﺷﺎﻧﺪ و ﻓﻬﻤﯿﺪ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧـﺪ‬
‫ﺑﯽﺳﺮ و ﺻﺪا ﭘﻮﺷﺶ را ﺑﺸﮑﻨﺪ‪.‬‬

‫آﻫﻦ ﺑﻪ روی ﻣﺮﻣﺮ؛ ﺑﻪ ﺣﺘﻢ‪ ،‬ﺻﺪاﯾﺶ در ﺳﻘﻒﻫﺎی ﮔﻨﺒﺪی ﻃﻨﯿﻦ ﻣﯽاﻧﺪاﺧﺖ‪.‬‬

‫راﻫﺒﻪ ﺻﺪاﯾﺶ را ﻣﯽﺷﻨﯿﺪ؟ ﺑﻪ اﺣﺘﻤﺎل اﮐﻨﻮن ﺧﻮاﺑﯿﺪه ﺑﻮد‪ .‬وﻟﯽ اﮔﺮ ﻫﻢ ﭼﻨﯿﻦ ﻣﯽﺑﻮد‪ ،‬ﺳﯿﻼس ﺗﺮﺟﯿﺢ ﻣـﯽداد اﯾـﻦ ﺧﻄـﺮ را ﻧﭙـﺬﯾﺮد‪ .‬ﺑـﻪ‬
‫دﻧﺒﺎل ﭘﺎرﭼﻪای ﮔﺸﺖ ﺗﺎ آن را ﺑﻪ دور ﻣﯿﻠﻪی آﻫﻨﯽ ﺑﭙﯿﭽﺎﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﻪ ﺟﺰ ردای ﮐﺘﺎن ﻣﺤﺮاب ﭼﯿﺰی ﻧﯿﺎﻓﺖ‪ .‬ﻧﻤﯽﺧﻮاﺳﺖ ﺑﻪ آن ﺑﯽﺣﺮﻣﺘـﯽ ﺑﮑﻨـﺪ‪.‬‬
‫رَدای ﺧﻮدم‪ .‬ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﮐﻪ در آن ﮐﻠﯿﺴﺎی ﺑﺰرگ ﺗﻨﻬﺎﺳﺖ‪ .‬ﮔﺮه رداﯾﺶ را ﮔﺸﻮد و آن را از ﺑﺪﻧﺶ ﺑﯿﺮون آورد‪ .‬ردا را ﮐﻪ از ﺗﻦ ﺑﯿﺮون ﻣﯽآورد‪،‬‬
‫ﺗﺎر و ﭘﻮد ﭘﺸﻤﯿﺶ زﺧﻢﻫﺎی ﮐﻤﺮ ﺳﯿﻼس را ﺑﻪ ﺳﻮزش اﻧﺪاﺧﺖ‪.‬‬
‫اﮐﻨﻮن ﺟﺰ در ﻣﯿﺎنﺗﻨﻪاش‪ ،‬ﺑﺮﻫﻨﻪ ﺑﻮد‪ .‬رداﯾﺶ را ﺑﻪ دور ﻣﯿﻠﻪی آﻫﻨﯽ ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ‪ .‬ﺳﭙﺲ روی ﮐﺎﺷﯽ ﮐﻒ زﻣـﯿﻦ ﺧـﻢ ﺷـﺪ و ﻣﯿﻠـﻪ را ﺑـﻪ آن‬
‫ﮐﻮﺑﺎﻧﺪ‪ .‬ﺻﺪاﯾﯽ ﺧﻔﻪ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‪ .‬ﺳﻨﮓ ﻧﺸﮑﺴﺖ‪ .‬دوﺑﺎره ﻣﯿﻠﻪ را ﮐﻮﺑﺎﻧﺪ‪ .‬دوﺑﺎره ﺻﺪاﯾﯽ ﺧﻔﻪ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‪ ،‬اﻣﺎ اﯾﻦ ﺑﺎر ﺑﺎ ﺗَـﺮَک ﺳـﻨﮓ ﻫﻤـﺮاه ﺑـﻮد‪ .‬در‬
‫ﺳﻮﻣﯿﻦ ﺿﺮﺑﻪ‪ ،‬ﺳﻨﮓ ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺧﺮد ﺷﺪ و ﭘﺎرهﻫﺎی ﺳﻨﮓ ﺑﻪ ﮔﻮدی ﻋﻤﯿﻘﯽ در زﯾﺮ زﻣﯿﻦ رﯾﺨﺖ‪.‬‬
‫ﯾﻪ ﻓﻀﺎی ﮐﻮﭼﯿﮏ!‬
‫ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺗﮑﻪﻫﺎی ﺑﺎﻗﯽﻣﺎﻧﺪه را از ﺣﻔﺮه ﺑﺮداﺷﺖ و ﺑﻪ ﻓﻀﺎی ﺗﻬﯽ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪ .‬ﺟﻠﻮی ﺣﻔﺮه ﮐﻪ زاﻧﻮ زد‪ ،‬ﺧﻮن ﺗﻨﺶ ﺑﯿﺮون زد‪ .‬دﺳﺖ ﺑﺮﻫﻨﻪ‬
‫و ﺑﯽرﻧﮕﺶ را داﺧﻞ ﺣﻔﺮه ﺑﺮد‪.‬‬

‫‪-125-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫در آﻏﺎز ﻫﯿﭻ ﻧﯿﺎﻓﺖ‪ .‬ﮐﻒ ﺣﻔﺮه را ﺳﻨﮓ ﻫﻤﻮاری ﭘﻮﺷﺎﻧﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺳﭙﺲ دﺳﺘﺶ را ﺑﻪ زﯾﺮ ﺧﻂ رز ﺑﺮد و ﭼﯿﺰی را ﻟﻤﺲ ﮐﺮد! ﯾﮏ ﻟﻮح ﺳﻨﮕﯽ‬
‫ﺿﺨﯿﻢ‪ .‬اﻧﮕﺸﺘﺎﻧﺶ را ﺑﻪ دور ﻟﺒﻪی آن ﻣﺤﮑﻢ ﮐﺮد و آن را ﭼﻨﮓ زد و آرام ﺑﯿﺮون آورد‪ .‬اﯾﺴﺘﺎد و ﯾﺎﻓﺘﻪاش را اﻣﺘﺤﺎن ﮐﺮد‪ .‬ﺗﮑﻪﺳﻨﮓ ﻧﻪ ﭼﻨﺪان‬
‫‪1‬‬
‫ﺧﻮشﺗﺮاﺷﯿﺪهای ﺑﺎ ﺣﺮوﻓﯽ ﺣﮏ ﺷﺪه ﺑﺮ آن ﺑﻮد‪ .‬ﻟﺤﻈﻪای ﺧﻮد را ﻫﻤﭽﻮن ﻣﻮﺳﺎﯾﯽ اﻣﺮوزی ﺣﺲ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺳﯿﻼس ﮐﻠﻤﺎت را ﮐﻪ ﻣﯽﺧﻮاﻧﺪ‪ ،‬اﺣﺴﺎس ﺷﮕﻔﺘﯽ ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬اﻧﺘﻈﺎر داﺷﺖ ﮐﻪ ﺳﻨﮓ ﺗﺎج‪ ،‬ﻧﻘﺸﻪای ﯾﺎ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪای از راﻫﻨﻤﺎﯾﯽﻫﺎﯾﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ‬
‫ﺑﻪ اﺣﺘﻤﺎل ﺑﻪ رﻣﺰ ﻫﻢ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ‪ ،‬ﺳﻨﮓ ﺗﺎج ﺳﺎدهﺗﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﻪی ﻣﻤﮑﻦ را ﺑﺮ ﺧﻮد داﺷﺖ‪.‬‬
‫ﮐﺘﺎب اﯾﻮب‪ ،‬ﺑﺎب ‪ ،38‬آﯾﻪی ‪.11‬‬
‫ﯾﮏ آﯾﻪی اﻧﺠﯿﻞ؟ ﺳﯿﻼس از اﯾﻦ ﺳﺎدﮔﯽ ﺷﯿﻄﺎﻧﯽ ﺣﯿﺮتزده ﺷﺪ‪ .‬ﻣﮑﺎن ﺳﺮّی آن ﭼﻪ آنﻫﺎ ﺟﺴﺘﺠﻮﯾﺶ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ آﯾﻪای از اﻧﺠﯿﻞ ﺑـﻮد؟‬
‫اﺧﻮت ﺑﺮای اﺳﺘﻬﺰای ﺻﺎﻟﺤﺎن راه دﯾﮕﺮی ﻧﻤﯽداﻧﺴﺖ!‬
‫ﮐﺘﺎب اﯾﻮب‪ ،‬ﺑﺎب ﺳﯽ و ﻫﺸﺖ‪ ،‬آﯾﻪی ﯾﺎزده‪.‬‬
‫اﮔﺮ ﭼﻪ‪ ،‬ﺳﯿﻼس ﻣﻀﻤﻮن آﯾﻪی ﯾﺎزده را از ﺣﻔﻆ ﺑﻪ ﯾﺎد ﻧﻤﯽآورد‪ ،‬ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﮐﺘﺎب اﯾﻮب داﺳﺘﺎن ﻣﺮدی را ﺑﺎزﮔﻮ ﻣﯽﮐﺮد ﮐﻪ اﯾﻤـﺎﻧﺶ ﺑـﻪ‬
‫ﭘﺮوردﮔﺎر از اﻣﺘﺤﺎﻧﺎت و ﺑﻼﯾﺎی ﺑﺴﯿﺎری ﺳﺮﺑﻠﻨﺪ ﺑﯿﺮون ﻣﯽآﻣﺪ‪ .‬اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ ﻣﺘﻨﺎﺳﺒﻪ‪ .‬از ﻓﺮط ﻫﯿﺠﺎن در ﭘﻮﺳﺖ ﺧﻮد ﻧﻤﯽﮔﻨﺠﯿﺪ‪.‬‬
‫ﻧﮕﺎﻫﺶ را ﺑﺎﻻ آورد و ﺑﻪ ﺧﻂ رز ﭘﺮﺗﻸﻟﻮ ﻧﮕﺮﯾﺴﺖ و ﺗﻨﻬﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪی زد‪ .‬در ﺑﺎﻻی ﻣﺤﺮاب اﺻﻠﯽ‪ ،‬ﺑﺮ روی رﺣﻠﯽ زراﻧﺪود‪ ،‬ﮐﺘﺎب ﻣﻘﺪﺳـﯽ ﺑـﺎ‬
‫ﺟﻠﺪ ﭼﺮﻣﯽ ﻗﺮار داﺷﺖ‪.‬‬

‫در ﺟﺎﯾﮕﺎه ﮐﺮ‪ ،‬ﺧﻮاﻫﺮ ﺳﺎﻧﺪرﯾﻦ از ﺣﯿﺮت و ﺗﺮس ﻣﯽﻟﺮزﯾﺪ‪ .‬ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﭘﯿﺸﺘﺮ‪ ،‬او ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ ﺑﮕﺮﯾﺰد و دﺳﺘﻮراﺗﯽ را ﮐﻪ ﺑﻪ او داده ﺑﻮدﻧـﺪ‬
‫اﺟﺮا ﮐﻨﺪ‪ .‬اﻣﺎ آن ﻣﺮد ﻧﺎﮔﻬﺎن رداﯾﺶ را از ﺗﻦ ﺑﯿﺮون آورد‪ .‬ﺗﻦِ زالِ ﻣﺮد را ﮐﻪ دﯾﺪ‪ ،‬ﺑﻬﺖ و ﺣﯿﺮﺗﯽ ﻫﻮلآور او را در ﺑﺮ ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﮐﻤﺮ ﺑـﯽرﻧـﮓ و‬
‫ﺑﺰرگ او را ﭼﺎکﻫﺎی ﺗﺎزﯾﺎﻧﻪی ﺳﺮخرﻧﮕﯽ ﭘﻮﺷﺎﻧﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺧﻮاﻫﺮ ﺳﺎﻧﺪرﯾﻦ ﺣﺘﯽ از آنﺟﺎ ﻫﻢ ﻣﯽدﯾﺪ ﮐﻪ زﺧﻢﻫﺎ ﺗﺎزه ﻫﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫اﯾﻦ ﻣﺮد رو ﺑﯽرﺣﻤﺎﻧﻪ ﺷﻼق زدﻧﺪ!‬

‫ﭘﺎﺑﻨﺪ ﺧﻮﻧﯿﻦ را ﻫﻢ ﺑﻪ دور راﻧﺶ دﯾﺪ ﮐﻪ ﺧﻮن از زﯾﺮ زﺧﻢ آن ﭼﮑﻪ ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬ﮐﺪوم ﺧﺪا دوﺳﺖ داره ﺑﺪن اﯾـﻦ ﻃـﻮر ﺗﻨﺒﯿـﻪ ﺑـﺸﻪ؟ ﺧـﻮاﻫﺮ‬
‫ﺳﺎﻧﺪرﯾﻦ ﺧﻮد ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﻨﺎﺳﮏ اﭘﻮس دﺋﯽ را ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ درک ﮐﻨﺪ‪ .‬اﻣﺎ آن ﭼﻪ اﮐﻨﻮن ذﻫﻨﺶ را ﻣﺸﻐﻮل ﻣﯽﮐﺮد اﯾﻦﻫﺎ ﻧﺒـﻮد‪ .‬اﭘـﻮس دﺋـﯽ‬
‫دﻧﺒﺎل ﺳﻨﮓ ﺗﺎﺟﻪ‪ .‬ﻫﯿﭻ ﺣﺪﺳﯽ ﺑﻪ ذﻫﻦ ﺧﻮاﻫﺮ ﺳﺎﻧﺪرﯾﻦ ﻧﻤﯽرﺳﯿﺪ ﮐﻪ آنﻫﺎ ﭼﻄﻮر از ﻣﺎﺟﺮا ﺑﻮ ﺑﺮدهاﻧﺪ؛ ﺑﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ‪ ،‬ﻓﺮﺻﺘﯽ ﺑﺮای ﻓﮑـﺮ ﮐـﺮدن‬
‫ﻧﺪاﺷﺖ‪.‬‬
‫راﻫﺐِ ﺳﺮاﭘﺎ ﺧﻮﻧﯿﻦ اﮐﻨﻮن در ﺣﺎل ﭘﻮﺷﯿﺪن رداﯾﺶ ﺑﻮد‪ .‬ﻫﺪﯾﻪای را ﮐﻪ ﺑﻪ دﺳﺖ آورده ﺑﻮد در ﭼﻨﮓ داﺷﺖ و ﺑﻪ آراﻣﯽ ﺑـﻪ ﺳـﻮی ﮐﺘـﺎبِ‬
‫ﻣﻘﺪسِ ﻣﺤﺮاب ﻣﯽرﻓﺖ‪.‬‬
‫در ﺳﮑﻮﺗﯽ ﻧﻔﺲﮔﯿﺮ‪ ،‬ﺧﻮاﻫﺮ ﺳﺎﻧﺪرﯾﻦ ﺟﺎﯾﮕﺎه ﮐﺮ را ﺗﺮک ﮐﺮد و ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ در راﻫﺮو ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اﻗﺎﻣﺖﮔﺎﻫﺶ دوﯾـﺪ‪ .‬روی دﺳـﺖ و ﭘـﺎﯾﺶ‬
‫ﺧﻢ ﺷﺪ و دﺳﺖ زﯾﺮ ﺗﻨﻪی ﭼﻮﺑﯽ ﺗﺨﺖ ﺑﺮد و ﺑﺴﺘﻪی ﻣﻬﺮ و ﻣﻮمﺷﺪهای را ﺑﯿﺮون ﮐﺸﯿﺪ ﮐﻪ ﺳﺎلﻫﺎ ﭘﯿﺶ آنﺟﺎ ﭘﻨﻬﺎن ﮐﺮده ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺳﺮ ﭘﺎﮐﺖ را ﭘﺎره ﮐﺮد و ﭼﻬﺎر ﺗﻠﻔﻦ ﭘﺎرﯾﺲ را در آن ﯾﺎﻓﺖ‪.‬‬
‫ﺑﺎ ﺗﻨﯽ ﻟﺮزان ﺷﻤﺎرهﻫﺎ را ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬

‫‪ 1‬اﺷﺎره ﺑﻪ ﺣﻀﺮت ﻣﻮﺳﯽ و اﻟﻮاح او ﮐﻪ ده ﻓﺮﻣﺎن ﯾﺎ اﺣﮑﺎم ﻋﺸﺮﯾﻪ ﺑﺮ آن ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬‬

‫‪-126-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫در ﻃﺒﻘﻪی ﭘﺎﯾﯿﻦ‪ ،‬ﺳﯿﻼس ﻟﻮح ﺳﻨﮕﯽ را روی ﻣﺤﺮاب ﮔﺬاﺷﺖ و دﺳﺘﺎن ﭘﺮاﺷﺘﯿﺎﻗﺶ را ﺑﻪ ﺳـﻤﺖ ﮐﺘـﺎب ﻣﻘـﺪس ﭼﺮﻣـﯽ دراز ﮐـﺮد‪.‬‬
‫اﻧﮕﺸﺘﺎن ﺳﻔﯿﺪ و ﮐﺸﯿﺪهاش زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﮐﺘﺎب را ورق ﻣﯽزد ﻋﺮق ﮐﺮده ﺑﻮد‪.‬‬

‫اﯾﻦﻫﺎ راه رو ﻧﺸﺎن ﻣﯽدﻫﻨﺪ!‬

‫آﯾﻪی ﯾﺎزده را ﯾﺎﻓﺖ و ﻣﺘﻦ را ﺧﻮاﻧﺪ‪ .‬ﻣﺘﺤﯿﺮ ﺷﺪ‪ .‬دوﺑﺎره آن را ﺧﻮاﻧﺪ و ﺣﺲ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺟﺎﯾﯽ از ﮐﺎر ﺳﺨﺖ ﻣﯽﻟﻨﮕﺪ‪ .‬آﯾﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﯽﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪1‬‬
‫ﺗﺎ ﺑﺪﯾﻨﺠﺎ ﭘﯿﺶ آﻣﺪی؛ ﭘﯿﺸﺘﺮ ﻧﺨﻮاﻫﯽ رﻓﺖ‪.‬‬

‫‪1‬‬
‫‪And said, HITHERTO SHALT THOU COME, BUT NO FURTHER: and here shall thy‬‬
‫‪ :proud waves be stayed‬آن ﺑﺨﺶ از آﯾﻪ را ﮐﻪ در ﻣﺘﻦ آﻣﺪه ﺑﺎ ﺣﺮوف ﺑﺰرگ ﻧﻮﺷﺘﯿﻢ و ﻣﺎﺑﻘﯽ از اﻧﺠﯿﻞ ﻧﻘﻞ ﺷﺪه‪ .‬در ﺗﺮﺟﻤﻪی ﻣﺼﻮب ﻓﺎرﺳﯽ اﯾﻦ آﯾﻪ اﯾﻦ ﮔﻮﻧﻪ‬
‫آﻣﺪه اﺳﺖ‪ :‬و ﮔﻔﺘﻢ ﺗﺎ ﺑﻪ اﯾﻦﺟﺎ ﺑﯿﺎ و ﺗﺠﺎوز ﻣﻨﻤﺎ‪ .‬و در اﯾﻦﺟﺎ اﻣﻮاج ﺳﺮﮐﺶ ﺗﻮ ﺑﺎزداﺷﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮد‪.‬‬

‫‪-127-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﺳﯽاُم‬

‫رﯾﯿﺲ ﮔﺎرد اﻣﻨﯿﺘﯽ‪ ،‬ﮐﻠﻮد ﮔﺮوارد ﺑﺎﻻی ﺳﺮِ اﺳﯿﺮِ ﺑﻪ ﺧﺎک اﻓﺘﺎدهاش ﮐﻪ رﺳﯿﺪ ﺧﻮﻧﺶ ﺑﻪ ﺟﻮش آﻣﺪ‪ .‬اﯾـﻦ ﻣﺎدرﺑـﻪﺧﻄـﺎ ژاک ﺳـﻮﻧﯿﺮ رو‬
‫ﮐﺸﺘﻪ! ﺳﻮﻧﯿﺮ ﺑﺮای او و ﮔﺮوﻫﺶ در ﺣﮑﻢ ﭘﺪری دوﺳﺖداﺷﺘﻨﯽ ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﮔﺮوارد آرزوﯾﯽ ﻧﺪاﺷﺖ ﺟﺰ آن ﮐﻪ ﻣﺎﺷﻪ را ﺑﭽﮑﺎﻧﺪ و ﮔﻠﻮﻟﻪای را ﺣﺮام راﺑﺮت ﻟﻨﮕﺪان ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻧﮕﻬﺒﺎن ارﺷـﺪ‪ ،‬ﮔـﺮاورد ﺟـﺰو ﻣﻌـﺪود‬
‫ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﺎﻧﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ اﺳﻠﺤﻪی ﭘﺮ ﺣﻤﻞ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎ اﯾﻦ وﺟﻮد‪ ،‬ﺑﻪ ﺧﻮدش ﯾﺎدآوری ﮐﺮد ﮐﺸﺘﻦ ﻟﻨﮕﺪان در ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﺑﺎ ﻣﻮاﺟـﻪاش ﺑـﺎ ﺑـﺰو ﻓـﺎش و‬
‫ﻧﻈﺎم زﻧﺪان ﻓﺮاﻧﺴﻪ ﺗﻘﺪﯾﺮ ﺟﻮاﻧﻤﺮداﻧﻪای ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﮔﺮوارد واﮐﯽﺗﺎﮐﯿﺶ را از ﺟﻠﺪ ﮐﻤﺮی ﺑﯿﺮون ﮐﺸﯿﺪ ﺗﺎ ﻧﯿﺮوی ﮐﻤﮑﯽ ﺗﻘﺎﺿﺎ ﮐﻨﺪ‪ ،‬اﻣّﺎ ﻫﻤﻪی آن ﭼﻪ ﺷﻨﯿﺪ ﻣﺸﺘﯽ ﻧﻮﻓﻪ ﺑﻮد‪ .‬اﺑﺰارﻫﺎی اﻣﻨﯿﺘﯽ‬
‫اﺿﺎﻓﻪﺗﺮی ﮐﻪ در اﯾﻦ ﺗﺎﻻر ﮐﺎر ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺑﺮوز آﺷﻔﺘﮕﯽ در ارﺗﺒﺎﻃـﺎت ﻣـﺄﻣﻮران ﻣـﯽﺷـﺪ‪ .‬ﺑﺎﯾـﺪ ﺑـﺮم ﺟﻠـﻮی در‪ .‬اﺳـﻠﺤﻪاش‬
‫ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻟﻨﮕﺪان ﻗﺮاول رﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬آﻫﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ در ورودی ﻋﻘﺐ رﻓﺖ‪ .‬در ﺳﻮﻣﯿﻦ ﮔﺎﻣﺶ ﭼﯿﺰی دﯾﺪ ﮐﻪ ﻣﺠﺒﻮرش ﮐﺮد ﺗﻮﻗﻒ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫اﯾﻦ دﯾﮕﻪ ﭼﻪ ﮐﻮﻓﺘﯿﻪ!‬
‫ﺳﺮاﺑﯽ ﺗﻮﺟﯿﻪﻧﺎﭘﺬﯾﺮ ﻣﯿﺎن اﺗﺎق ﺷﮑﻞ ﻣﯽﮔﺮﻓﺖ؛ ﯾﮏ ﺳﺎﯾﻪ‪ .‬ﮐﺲ دﯾﮕﺮی در اﺗﺎق ﺑﻮد؟ زﻧﯽ ﺑﺎ ﭼﺎﻻﮐﯽ ﺑﻪ ﻃﺮفِ دﯾﻮارِ ﺳـﻤﺖِ ﭼـﭗ ﺑـﻪ راه‬
‫اﻓﺘﺎد‪ .‬ﻣﻘﺎﺑﻠﺶ ﺷﻌﺎﻋﯽ ارﻏﻮاﻧﯽ از ﻧﻮر ﭘﺲ و ﭘﯿﺶ ﻣﯽرﻓﺖ‪ .‬ﮔﻮﯾﯽ در ﺟﺴﺘﺠﻮی ﺷﯿﺌﯽ ﻧﻮراﻧﯽ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫ﮔﺮوارد ﺣﺲ ﮐﺮد ﻣﯿﺰان آدرﻧﺎﻟﯿﻨﺶ ﺑﺮای ﻣﺮﺗﺒﻪی دوم در اﯾﻦ ﻧﯿﻢ دﻗﯿﻘﻪ ﺑﺎﻻ ﻣﯽرود‪ .‬ﭘﺮﺳﯿﺪ‪“Qui est là1?” :‬‬
‫ﻧﻤﯽداﻧﺴﺖ ﮐﺠﺎ را ﻫﺪف ﺑﮕﯿﺮد ﯾﺎ ﺑﻪ ﮐﺪام ﺟﻬﺖ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫‪ 1‬ﮐﯽ اوﻧﺠﺎﺳﺖ؟‬

‫‪-128-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫زن آرام ﭘﺎﺳﺦ داد‪» :‬ﭘﯽ‪.‬ﺗﯽ‪.‬اس‪ «1‬و ﺑﻪ ﺑﺮرﺳﯽ زﻣﯿﻦ ﺑﺎ ﭼﺮاﻏﺶ اداﻣﻪ داد‪.‬‬
‫ﮔﺮوارد ﻋﺮق ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﭘﻠﯿﺲ ﻋﻠﻤﯽ و ﻓﻨﯽ؟ ﮔﻤﻮن ﻣﯽﮐﺮدم ﻫﻤﻪی اﻓﺴﺮﻫﺎ رﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬ﺣـﺎل ﭘﺮﺗـﻮی ارﻏـﻮاﻧﯽ ﻓـﺮاﺑﻨﻔﺶ را ﮐـﻪ ﺑـﺮای‬
‫ﭘﯽ‪.‬ﺗﯽ‪.‬اس ﺑﻮد ﺗﺸﺨﯿﺺ ﻣﯽداد‪ ،‬اﻣﺎ ﻫﻨﻮز ﻧﻤﯽﻓﻬﻤﯿﺪ ﭼﺮا د‪.‬س‪.‬ﭘﯽ‪.‬ژ ﺑﺎﯾﺪ اﯾﻦﺟﺎ دﻧﺒﺎل ﻣﺪرک ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫ﮔﺮوارد ﻓﺮﯾﺎد ﮐﺸﯿﺪ‪“Votre nom?” :‬ﻏﺮﯾﺰهاش ﻣﯽﮔﻔﺖ ﺟﺎﯾﯽ از ﮐﺎر اﯾﺮاد دارد‪“Répondez2!” .‬‬
‫ﺻﺪا ﺑﺎ آراﻣﺶ و ﺑﻪ ﻓﺮاﻧﺴﻪ ﮔﻔﺖ‪» :‬اﺳﻤﻢ ﺳﻮﻓﯽ ﻧﻮوﺋﻪ‪«.‬‬
‫ﻧﺎم او ﺟﺎﯾﯽ در اﻋﻤﺎق ذﻫﻦ ﮔﺮوارد ﺻﺪا ﮐﺮد‪ .‬ﺳﻮﻓﯽ ﻧﻮو؟ اﺳﻢ ﻧﻮهی ﺳﻮﻧﯿﺮ ﻧﺒﻮد؟ وﻗﺘﯽ دﺧﺘﺮﺑﭽﻪ ﺑﻮد اﯾﻦ ﻃـﺮفﻫـﺎ ﻣـﯽآﻣـﺪ؛ اﻣـﺎ اﯾـﻦ‬
‫ﻣﻮﺿﻮع ﺑﺮای ﺳﺎلﻫﺎ ﭘﯿﺶ ﺑﻮد‪ .‬اون اﯾﻦﺟﺎ ﭼﯽ ﮐﺎر ﻣﯿﮑﻨﻪ! و ﺣﺘﯽ اﮔﺮ ﺳﻮﻓﯽ ﻧﻮو ﻫﻢ ﺑﻮد دﻟﯿﻠﯽ ﺑﺮای اﻋﺘﻤﺎد ﺑـﻪ او ﻧﺪاﺷـﺖ؛ ﮔـﺮوارد داﺳـﺘﺎن‬
‫دردﻧﺎک ﺟﺪاﯾﯽ ﺳﻮﻧﯿﺮ و ﻧﻮهاش را ﺷﻨﯿﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫زن ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺷﻤﺎ ﻣﻦ رو ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﯿﺪ‪ .‬راﺑﺮت ﻟﻨﮕﺪان ﭘﺪرﺑﺰرﮔﻢ رو ﻧﮑﺸﺘﻪ‪ .‬ﺑﺎور ﮐﻨﯿﺪ‪«.‬‬
‫ﻧﮕﻬﺒﺎن ﮔﺮوارد ﻧﻤﯽﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺎور ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﯿﺮوی ﮐﻤﮑﯽ اﺣﺘﯿﺎج دارم! دوﺑﺎره واﮐﯽﺗﺎﮐﯿﺶ را ﺑﻪ ﮐﺎر اﻧﺪاﺧﺖ‪ .‬ﻓﻘﻂ ﻧﻮﻓﻪ ﺑـﻮد‪ .‬ورودی ﻫﻨـﻮز‬
‫ﺑﯿﺴﺖ ﻣﺘﺮ ﺗﺎ آنﺟﺎ ﻓﺎﺻﻠﻪ داﺷﺖ‪ .‬ﮔﺮوارد ﺑﺎ اﺳﻠﺤﻪای ﻫﺪف ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺳﻤﺖِ ﻣﺮدِ روی زﻣﯿﻦ آرام ﻋﻘﺐ رﻓﺖ‪ .‬ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ ﮔﺮوارد ذرهذره ﻋﻘـﺐ‬
‫ﻣﯽرﻓﺖ ﻃﺮف دﯾﮕﺮ اﺗﺎق‪ ،‬ﻧﻮر ﻓﺮاﺑﻨﻔﺶ را ﻣﯽدﯾﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ وﺳﻮاس ﺗﺎﺑﻠﻮﯾﯽ را روی دﯾﻮار ﺗﺎﻻر ﻣﻠﻞ و ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻣﻮﻧﺎﻟﯿﺰا ﺑﺮرﺳﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﮐﺪام ﺗﺎﺑﻠﻮ اﺳﺖ‪ .‬ﻧﻔﺴﺶ ﺑﻨﺪ آﻣﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻣﺤﺾ ﺧﺎﻃﺮ ﺧﺪا! داره ﭼﻪ ﮐﺎر ﻣﯿﮑﻨﻪ؟‬

‫آن ﻃﺮف اﺗﺎق‪ ،‬ﺳﻮﻓﯽ ﻧﻮو ﻋﺮق ﺳﺮد را روی ﭘﯿﺸﺎﻧﯽ ﺧﻮد ﺣﺲ ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬ﻟﻨﮕﺪان ﻫﻨﻮز روی زﻣﯿﻦ دراز ﮐﺸﯿﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﻃﺎﻗﺖ ﺑﯿـﺎر‪ ،‬راﺑـﺮت‪.‬‬
‫ﺑﻔﻬﻤﯽ ﻧﻔﻬﻤﯽ رﺳﯿﺪم‪ .‬ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﻧﮕﻬﺒﺎن ﺑﻪ ﻫﯿﭻ ﮐﺪام از آنﻫﺎ ﺷﻠﯿﮏ ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﮐﺮد‪ .‬ﺗﻤﺎم ﺗﻮﺟﻪاش را ﻣﻌﻄﻮفِ ﺑﺮرﺳﯽ زﻣﯿﻦ اﻃﺮاف ﺷﺎﻫﮑﺎر‬
‫ﻫﻨﺮی ﮐﺮد—اﺛﺮ دﯾﮕﺮی از داوﯾﻨﭽﯽ‪ .‬اﻣﺎ ﻧﻮر ﻓﺮاﺑﻨﻔﺶ ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰ ﻏﯿﺮﻋﺎدی را آﺷﮑﺎر ﻧﮑﺮد‪ .‬ﻧﻪ روی زﻣﯿﻦ‪ ،‬ﻧﻪ روی دﯾﻮارﻫﺎ‪ ،‬ﻧﻪ ﺣﺘﯽ روی ﺧـﻮد‬
‫ﺑﻮم‪.‬‬

‫ﺑﺎﯾﺪ ﯾﻪ ﭼﯿﺰی اﯾﻨﺠﺎ ﺑﺎﺷﻪ!‬

‫ﺳﻮﻓﯽ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮد ﻣﻨﻈﻮر ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺶ را ﺻﺤﯿﺢ درک ﮐﺮده اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﭼﯽ دﯾﮕﻪ در ﻧﻈﺮش ﺑﻮده؟‬
‫ﺷﺎﻫﮑﺎری ﮐﻪ ﻣﻌﺎﯾﻨﻪ ﻣﯽﮐﺮد روی ﺑﻮﻣﯽ ﺑﻪ ﺑﻠﻨﺪی ﯾﮏ ﻣﺘﺮ و ﻧﯿﻢ ﮐﺸﯿﺪه ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬اﯾﻦ ﻧﻘﺎﺷﯽ ﺻﺤﻨﻪی ﻏﺮﯾﺒﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ داوﯾﻨﭽﯽ از ﻣﺮﯾﻢ‬
‫ﺑﺎﮐﺮه در ﺣﺎﻟﺘﯽ ﻋﺠﯿﺐ و ﺑﯽﺗﻨﺎﺳﺐ ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﻋﯿﺴﺎی ﮐﻮدک و ﯾﺤﯿﺎی ﺗﻌﻤﯿﺪدﻫﻨﺪه‪ 3‬و اورﺋﯿـﻞ‪ 1‬ﺑـﺮ ﺳـﻨﮓ ﻫـﺎی رُخﻧﻤـﻮده از دل زﻣـﯿﻦ و در‬

‫‪P.T.S= Police Technique et Scientifique 1‬‬

‫‪ 2‬اﺳﻤﺘﻮن؟… ﺟﻮاب ﺑﺪﯾﺪ!‬

‫‪ 3‬ﯾﺤﯿﺎی ﻣﻌﻤﺪان؛ ﯾﺤﯿﺎی ﺗﻌﻤﯿﺪدﻫﻨﺪه )ﺑﯿﻦ ‪ 4‬ﺗﺎ ‪ 8‬ق‪.‬م‪ 27 -‬پ‪.‬م(‪ .‬ﺑﻪ اذﻋﺎن اﻧﺎﺟﯿﻞ ارﺑﻌﻪ واﭘﺴﯿﻦ ﭘﯿﻐﻤﺒﺮ و ﻃﻠﯿﻌﻪی ﻇﻬﻮر ﻋﯿﺴﯽ ﻣﺴﯿﺢ‪ ،‬ﻓﺮزﻧﺪ زﮐﺮﯾﺎی ﻧﺒﯽ‪،‬‬
‫ﻣﺘﻮﻟﺪ ﯾﻬﻮدﯾﻪ اﺳﺖ‪ .‬وی ﻫﺮود را از ازدواج ﺑﺎ ﻓﺮزﻧﺪ ﺑﺮادر ﻧﺎﺗﻨﯿﺶ ﻣﻨﻊ ﮐﺮد و ﻣﻮﺟﺒﺎت ﺧﺸﻢ و ﻣﺤﺒﻮس ﺷﺪﻧﺶ را ﻓﺮاﻫﻢ ﺳﺎﺧﺖ )ﻟﻮﻗﺎ‪ ،‬ﺑﺎب ‪ .(3‬در اﻧﺎﺟﯿﻞ درﺑﺎرهی‬
‫ﻣﻮﻋﻈﻪﻫﺎی وی در ﺑﯿﺎﺑﺎن و ﺗﻌﻤﯿﺪ ﻋﯿﺴﯽ و اﻋﺪام وی ﺑﺮ دﺳﺖ ﻫﺮود و ﺑﻪ درﺧﻮاﺳﺖ ﺳﺎﻟُﻤﻪ )اﻧﺠﯿﻞ ﻣﺘﯽ‪ ،‬ﺑﺎب ‪ ،14‬آﯾﺎت ‪ (3-11‬ﺳﺨﻦ رﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﯾﺤﯿﺎی ﻣﻌﻤﺪان را در‬
‫ﮐﻮدﮐﯽ و ﺟﻮاﻧﯽ و ﺳﺎﻟﻤﻨﺪی ﻣﺠﺴﻢ ﮐﺮدهاﻧﺪ‪ ،‬وﻟﯽ ﻣﻌﻤﻮﻻً ﺑﻪ ﺻﻮرت ﭘﺎرﺳﺎﯾﯽ ﺳﯿﻪﻣﻮی و رﯾﺸﺪار و دﻟﻖﭘﻮش آﻣﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﻏﺎﻟﺒﺎً ﺑﺮه و ﻃﻮﻣﺎری را ﺣﻤﻞ ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﺑﺮ اﯾﻦ‬
‫ﻃﻮﻣﺎر ﮔﺎه ﻋﺒﺎرت ‪ Ecce Agnus Dei‬ﯾﺎ »ﺑﺮّهی ﺧﺪای را ﺑﻨﮕﺮﯾﺪ‪ «.‬آﻣﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﮔﺎه ﻧﯿﺰ دﺳﺘﺶ را ﭘﯿﺎﻣﺒﺮاﻧﻪ ﺑﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪی آﻣﺪن ﻣﺴﯿﺢ ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮده اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪-129-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻣﻮﻗﻌﯿﺘﯽ ﻏﺮﯾﺐ ﺗﺮﺳﯿﻢ ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﺳﻮﻓﯽ ﮐﻪ دﺧﺘﺮ ﮐﻮﭼﮑﯽ ﺑﻮد ﻫﯿﭻ ﺑﺎزدﯾﺪی از ﻣﻮﻧﺎﻟﯿﺰا ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎن ﻧﻤﯽرﺳﯿﺪ ﻣﮕـﺮ اﯾـﻦ ﮐـﻪ ﭘـﺪرﺑﺰرگ او را ﺑـﻪ‬
‫ﻃﺮف دﯾﮕﺮ اﺗﺎق ﺑﮑﺸﺎﻧﺪ و اﯾﻦ ﺗﺎﺑﻠﻮ را ﺗﻤﺎﺷﺎ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﮔﺮانﭘﺮ‪ ،‬ﻣﻦ اﯾﻦﺟﺎم‪ .‬وﻟﯽ ﻧﻤﯽﺑﯿﻨﻤﺶ!‬
‫از ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻣﯽﺷﻨﯿﺪ ﮐﻪ ﻧﮕﻬﺒﺎن ﻣﯽﮐﻮﺷﺪ ﺑﺎ رادﯾﻮ درﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻤﮏ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻓﮑﺮت رو ﺑﻪ ﮐﺎر ﺑﻨﺪاز!‬

‫ﭘﯿﻐﺎم ﻧﻮﺷﺘﻪﺷﺪه روی ﺷﯿﺸﻪی ﻣﺤﺎﻓﻆ ﻣﻮﻧﺎﻟﯿﺰا را در ذﻫﻦ ﻣﺠـﺴﻢ ﮐـﺮد‪ .So Dark Is the Con of Man .‬ﺑـﺲ ﻇﻠﻤـﺎﻧﯽ‬
‫اﺳﺖ ﻣﮑﺮ آدﻣﯽ‪ .‬ﻧﻘﺎﺷﯽ ﻣﻘﺎﺑﻞ روﯾﺶ ﻫﯿﭻ ﺷﯿﺸﻪی ﻣﺤﺎﻓﻈﯽ ﻧﺪاﺷﺖ ﺗﺎ ﭘﯿﺎم روی آن ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﻮد و ﺳﻮﻓﯽ ﻫﻢ ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺶ ﻫﺮﮔﺰ ﺑﺎ‬
‫ﻧﻮﺷﺘﻦ روی ﻧﻘﺎﺷﯽ آن را ﺿﺎﯾﻊ ﻧﻤﯽﮐﺮد‪ .‬ﻣﮑﺚ ﮐﺮد‪ .‬دﺳﺖ ﮐﻢ ﻧﻪ ﺟﻠﻮی ﺗﺎﺑﻠﻮ‪ .‬ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﺎﻻ را ﻧﮕﺮﯾﺴﺖ؛ زﻧﺠﯿﺮﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ از ﺳـﻘﻒ‬
‫آوﯾﺰان ﺑﻮدﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﻮم را ﻧﮕﻬﺪارﻧﺪ‪.‬‬
‫ﯾﻌﻨﯽ ﺧﻮدﺷﻪ؟ ﺳﻤﺖ ﭼﭗ ﻗﺎب ﮐﻨﺪهﮐﺎریﺷﺪه را ﭼﻨﮓ اﻧﺪاﺧﺖ و ﺑﻪ ﻃﺮف ﺧﻮدش ﮐﺸﯿﺪ‪ .‬دﯾﻮار ﭘﺸﺘﯿﺒﺎنِ ﻧﻘﺎﺷﯽ ﺑـﺰرگ ﺑـﻮد‪ .‬ﺑـﺎ ﻓﺎﺻـﻠﻪ‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻨﺶ از آن ﭘﯿﭻ و ﺗﺎب ﺧﻮرد‪ .‬ﺳﺮ و ﺷﺎﻧﻪاش را ﭘﺸﺖ ﻧﻘﺎﺷﯽ ﮐﺸﺎﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺎ ﻧﻮر ﺳﯿﺎه ﭘﺸﺖ آن را ﺑﺮرﺳﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻓﻘﻂ ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﻃﻮل ﮐﺸﯿﺪ ﺗﺎ ﺑﺪاﻧﺪ ﻏﺮﯾﺰهاش ﺑﺮ ﺧﻄﺎ ﺑﻮده اﺳﺖ‪ .‬ﭘﺸﺖ ﻧﻘﺎﺷﯽ رﻧﮓﭘﺮﯾﺪه و ﺧﺎﻟﯽ ﺑﻮد‪ .‬ﻫﯿﭻ ﻧﻮﺷﺘﻪی ارﻏﻮاﻧﯽرﻧﮕﯽ آنﺟﺎ‬
‫ﻧﺒﻮد‪ .‬ﻓﻘﻂ ﺑﻮم ﮐﻬﻨﻪ و ﺗﯿﺮهﺷﺪه و—‬
‫واﯾﺴﺎ‪.‬‬
‫ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ روی ﺑﺮقِ ﺑﯽﻣﻨﺎﺳﺒﺖِ ﻓﻠﺰِ درﺧﺸﺎﻧﯽ ﺛﺎﺑﺖ ﻣﺎﻧﺪ ﮐﻪ ﻧﺰدﯾﮏ ﻟﺒﻪی ﭘﺎﯾﯿﻨﯽ ﻣﯿﻞﺑﺴﺖِ ﻗﺎب ﻧﺸﺎﻧﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺷﯽء ﮐﻮﭼﮑﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻧﯿﻤﯽ‬
‫از آن را در ﺷﮑﺎف ﺑﯿﻦ ﻗﺎب و ﺑﻮم ﮔﯿﺮ اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬زﻧﺠﯿﺮ ﻃﻼﯾﯽ و ﭘﺮﺗﻸﻟﻮﯾﯽ ﻫﻢ از آن آوﯾﺰان ﺑﻮد‪.‬‬
‫در ﻧﻬﺎﯾﺖ ﺣﯿﺮت ﺳﻮﻓﯽ‪ ،‬زﻧﺠﯿﺮ ﺑـﻪ ﮐﻠﯿـﺪ ﻃﻼﯾـﯽ و آﺷـﻨﺎﯾﯽ ﻣﺘـﺼﻞ ﺑـﻮد‪ .‬ﺳـﺮ ﭘﻬـﻦ و ﺗﺮاﺷـﯿﺪهی آن ﺑـﻪ ﺷـﮑﻞ ﺻـﻠﯿﺐ ﺑـﻮد و ﻣُﻬـﺮِ‬
‫ﮐﻨﺪهﮐﺎریﺷﺪهای ﻫﻤﺮاه داﺷﺖ ﮐﻪ ﺳﻮﻓﯽ از ﻧﻪ ﺳﺎﻟﮕﯽ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ ﻧﺪﯾﺪه ﺑﻮد‪ :‬زﻧﺒﻘﯽ ﺑﺎ ﺣﺮوف ‪ .P.S‬ﺑﺮای ﻟﺤﻈﻪای ﺣﺲ ﮐﺮد روح ﭘـﺪرﺑﺰرگ در‬
‫ﮔﻮشﻫﺎﯾﺶ زﻣﺰﻣﻪ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬وﻗﺘﺶ ﮐﻪ ﺑﺮﺳﻪ ﮐﻠﯿﺪ ﻣﺎل ﺗﻮ ﻣﯿﺸﻪ‪ .‬وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﻓﻬﻤﯿﺪ ﭘﺪرﺑﺰرگ ﺣﺘﯽ دم ﻣﺮگ ﻫﻢ ﺑﻪ ﭘﯿﻤﺎﻧﺶ وﻓـﺎدار ﺑـﻮده ﺑﻐـﺾ‬
‫ﮔﻠﻮﯾﺶ را ﻓﺸﺮد‪ .‬ﺻﺪای ﭘﺪرﺑﺰرگ اداﻣﻪ داد‪ :‬اﯾﻦ ﮐﻠﯿﺪ ﺻﻨﺪوﻗﯽ رو ﺑﺎز ﻣﯿﮑﻨﻪ ﮐﻪ ﻣﻦ رازﻫﺎی زﯾﺎدی رو ﺗﻮی اون ﻧﮕﻪ ﻣﯽدارم‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﻓﻬﻤﯿﺪ ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻣﯽ ﺑﺎزی ﺑﺎ ﻟﻐﺎت اﻣﺸﺐ ﺑﺮای دﺳﺖﯾﺎﺑﯽ ﺑﻪ اﯾﻦ ﮐﻠﯿﺪ ﺑﻮده اﺳﺖ‪ .‬ﭘـﺪرﺑﺰرگ ﮐـﻪ زﻣـﺎن ﻣـﺮگ آن را ﻫﻤـﺮاه داﺷـﺘﻪ‪،‬‬
‫ﻧﻤﯽﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺑﻪ ﭼﻨﮓ ﭘﻠﯿﺲ ﺑﯿﻔﺘﺪ و آن را ﭘﺸﺖ اﯾﻦ ﻧﻘﺎﺷﯽ ﭘﻨﻬﺎن ﮐﺮده اﺳﺖ‪ .‬ﺳﭙﺲ ﻧﻘﺸﻪی ﻫﻮﺷﻤﻨﺪاﻧﻪای رﯾﺨﺖ ﺗﺎ اﻃﻤﯿﻨـﺎن ﺣﺎﺻـﻞ ﮐﻨـﺪ‬
‫ﺗﻨﻬﺎ ﺳﻮﻓﯽ آن را ﭘﯿﺪا ﻣﯽﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻧﮕﻬﺒﺎن ﻓﺮﯾﺎد ﮐﺸﯿﺪ‪“Au secours!2” :‬‬

‫‪ :Uriel 1‬ﯾﮑﯽ از ﭼﻬﺎر ﻓﺮﺷﺘﻪی ﻣﻘﺮب ﺧﺪاوﻧﺪ‪ ،‬ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﺟﺒﺮاﯾﯿﻞ‪ ،‬ﻣﯿﮑﺎﯾﯿﻞ‪ ،‬راﻓﺎﯾﯿﻞ؛ ﻧﺎم وی در ﮐﺘﺎب ﻣﻘﺪس ﻧﯿﺎﻣﺪه و ﺻﺮﻓﺎً در ﮐﺘﺎب ﺧﻨﻮخ )‪] (Enoch‬از ﮐﺘﺐ‬
‫اﺑﻮﮐﺮﯾﻔﺎ )ﻣﻠﺤﻘّﺎت ﺟﻌﻠﯽ و ﯾﺎ ﻣﻮرد اﺧﺘﻼف ﮐﺘﺎب ﻣﻘﺪس([ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎی ﻣﺬﮐﻮر آﻣﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﻧﺎم وی ﺑﻪ ﻋﺒﺮی »ﺧﺪا ﻧﻮر ﻣﻦ اﺳﺖ« و ﯾﺎ »ﺷﻌﻠﻪی ﺧﺪا« ﻣﻌﻨﺎ دارد و از ﻫﻤﯿﻦ رو‬
‫در ﺳﻨّﺖ ﯾﻬﻮدﯾﺎن ﻓﺮﺷﺘﻪی ﺗﻨﺪر و زﻣﯿﻦﻟﺮزه اﺳﺖ‪ .‬در ﺑﺮﺧﯽ آﯾﺎت ﮐﺘﺎب ﺧﻨﻮخ‪ ،‬اورﯾﺌﯿﻞ ﺟﺎی ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻓﺮﺷﺘﻪی ﻓَﻨُﻮﺋﯿﻞ ﻣﯽدﻫﺪ‪ .‬او را در ﺟﺎﯾﯽ »ﻓﺮﺷﺘﻪای ﻓﺮاز ﺑﺮ دﻧﯿﺎ و‬
‫ﺑﺮ ﻫﺎوﯾﻪ )‪ «(Tartarus‬ﻣﯽﻧﺎﻣﺪ و در ﺟﺎﯾﯽ دﯾﮕﺮ از زﺑﺎن او ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎن ﻫﺒﻮطﮐﺮده ﺑﯿﺎن ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬در ﮐﺘﺎب ﯾﮑﻢ ﻣِﺪْرَش )ﮐﺘﺎب ﺗﻔﺴﯿﺮ ﺗﻮرات(‪ ،‬او ﯾﮑﯽ از ﭼﻬﺎر‬
‫ﻧﮕﻬﺒﺎن ﺗﺨﺖ ﭘﺮوردﮔﺎر اﺳﺖ و در ﺑﻬﺸﺖ ﮔﻤﺸﺪهی ﻣﯿﻠﺘﻮن ﻧﺎﯾﺐ ﺧﻮرﺷﯿﺪ‪.‬‬

‫‪ 2‬ﮐﻤﮏ!‬

‫‪-130-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﺳﻮﻓﯽ ﮐﻠﯿﺪ را ﻗﺎﭘﯿﺪ و ﻫﻤﺮاه ﭼﺮاغ ﻣﺪادی داﺧﻞ ﺟﯿﺒﺶ ﺳُﺮاﻧﺪ‪ .‬از ﭘﺸﺖ ﺑﻮم ﺑﻪ دﻗﺖ ﻧﮕﺮﯾﺴﺖ‪ .‬ﻣﯽدﯾﺪ ﮐﻪ ﻧﮕﻬﺒﺎن ﻣﺄﯾﻮﺳﺎﻧﻪ ﻣﯽﮐﻮﺷﺪ ﺑـﺎ‬
‫اﺳﺘﻔﺎده از واﮐﯽﺗﺎﮐﯽ ﮐﺴﯽ را ﺑﻪ آنﺟﺎ ﺑﺨﻮاﻧﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ورودی ﻣﯽرﻓﺖ و اﺳﻠﺤﻪ را ﻗﺎﻃﻌﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﻟﻨﮕﺪان ﻧﺸﺎﻧﻪ رﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬

‫دوﺑﺎره در رادﯾﻮﯾﺶ ﻓﺮﯾﺎد زد‪“Au secours!” :‬‬

‫ﻧﻮﻓﻪ‪.‬‬
‫ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﻪ ارﺗﺒﺎط ﺑﺮﻗﺮار ﮐﻨﻪ‪ .‬ﺑﻪ ﯾﺎد ﺟﻬﺎﻧﮕﺮداﻧﯽ اﻓﺘﺎد ﮐﻪ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ ﺑﺎ ﺗﻠﻔﻦ ﻫﻤﺮاﻫﺸﺎن ﺑﺎ ﺧﺎﻧﻪ ﺗﻤﺎس ﺑﮕﯿﺮﻧﺪ و ﺑﻪ دﯾﺪن ﻣﻮﻧـﺎﻟﯿﺰا ﺑﻨﺎزﻧـﺪ؛‬
‫اﻣﺎ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻧﺎﮐﺎم ﻣﯽﻣﺎﻧﺪﻧﺪ‪ .‬ﻣﺮاﻗﺒﺖ ﺷﺪﯾﺪ در ﺳﯿﻢﮐﺸﯽ دﯾﻮارﻫﺎ ﻋﻤﻼً ارﺳﺎل ﭘﯿﻐﺎم را ﻏﯿﺮﻣﻤﮑﻦ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮد ﻣﮕﺮ آن ﮐـﻪ از اﺗـﺎق ﻗـﺪم ﺑﯿـﺮون‬
‫ﺑﮕﺬارﻧﺪ‪ .‬ﻧﮕﻬﺒﺎن ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺧﺮوﺟﯽ ﻣﯽرﻓﺖ و ﺳﻮﻓﯽ ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺳﺮﯾﻊ ﻋﻤﻞ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﻧﻘﺎﺷﯽ ﮐﻪ ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً ﭘﺸﺖ آن از دﯾﺪ ﻣﺨﻔﯽ ﺷﺪه ﺑﻮد ﻧﮕﺮﯾﺴﺖ‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎردو داوﯾﻨﭽﯽ اﻣﺸﺐ دوﺑﺎره ﺑﻪ ﮐﻤﮏ آﻣﺪه ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﮔﺮوارد ﺑﻪ ﺧﻮدش ﮔﻔﺖ ﭼﻨﺪ ﻣﺘﺮ دﯾﮕﻪ‪ .‬و اﺳﻠﺤﻪاش را ﻧﺸﺎﻧﻪرﻓﺘﻪ ﻧﮕﻪ داﺷﺖ‪.‬‬

‫ﺻﺪای زن از آن ﺳﻮی اﺗﺎق ﻃﻨﯿﻦ اﻓﮑﻨﺪ‪“Arrêtez! Ou je la détruis!1” :‬‬

‫ﮔﺮوارد ﻧﮕﺎﻫﯽ اﻧﺪاﺧﺖ و در ﺟﺎﯾﺶ اﯾﺴﺘﺎد‪“Mon dieu, non!2” .‬‬

‫از ﺧﻼل ﻣﻪ رﻗﯿﻖ و ﺳﺮخرﻧﮓ دﯾﺪ ﮐﻪ زن ﻧﻘﺎﺷﯽ را از ﮐﺎﺑﻞﻫﺎﯾﺶ ﺟﺪا ﮐﺮد و روی زﻣﯿﻦ ﮔﺬاﺷﺖ‪ .‬ارﺗﻔﺎعِ ﺑﯿﺶ از ﯾـﮏ ﻣﺘـﺮ و ﻧـﯿﻢِ ﺑـﻮم‬
‫ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً او را ﭘﺸﺖ ﺧﻮد ﭘﻨﻬﺎن ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﮔﺮوارد ﺑﺮای ﻟﺤﻈﻪای ﺗﻌﺠﺐ ﮐﺮد ﮐﻪ ﭼﺮا زﻧﮓ ﺧﻄﺮ ﺑﻪ ﺻﺪا درﻧﯿﺎﻣﺪه اﺳﺖ‪ .‬اﻣﺎ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺣﺲﮔﺮ‬
‫ﮐﺎﺑﻞﻫﺎی ﻧﻘﺎﺷﯽ اﻣﺸﺐ ﺑﺎﯾﺪ از ﻧﻮ ﺗﻨﻈﯿﻢ ﻣﯽﺷﺪﻧﺪ‪ .‬داره ﭼﻪ ﮐﺎر ﻣﯿﮑﻨﻪ؟‬
‫و وﻗﺘﯽ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﺧﻮن در رگﻫﺎﯾﺶ از ﺣﺮﮐﺖ اﯾﺴﺘﺎد‪.‬‬
‫ﺑﻮم در ﻣﯿﺎﻧﻪاش ﺷﮑﻢ داد‪ .‬ﺧﻄﻮط ﻇﺮﯾﻒ ﻣﺮﯾﻢ ﺑﺎﮐﺮه و ﻣﺴﯿﺢ ﮐﻮدک و ﯾﺤﯿﺎی ﻣﻌﻤﺪان ﮐﮋ و ﻣﮋ ﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬

‫ﮔﺮوارد ﺟﯿﻎ زد‪“Non!” :‬‬

‫وﻗﺘﯽ دﯾﺪ اﺛﺮ ذیﻗﯿﻤﺖ داوﯾﻨﭽﯽ زﯾﺮ ﻓﺸﺎر اﺳﺖ از وﺣﺸﺖ ﻓﻠﺞ ﺷﺪ‪ .‬زن از ﭘﺸﺖ زاﻧﻮاﻧﺶ را ﺑﻪ ﺑﻮم ﻣﯽﻓﺸﺮد‪ .‬ﮔﻔﺖ‪“Non!” :‬‬
‫ﮔﺮوارد ﭼﺮﺧﯿﺪ و اﺳﻠﺤﻪ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ زن ﻧﺸﺎﻧﻪ رﻓﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﺗﻬﺪﯾﺪ ﭘﻮﭼﯽ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻮم ﭘﺎرﭼﻪای ﺑﻮد و ﮐﺎﻣﻼً رﺧﻨﻪﻧﺎﭘـﺬﯾﺮ‪ .‬زرﻫـﯽ ﺑـﻪ‬
‫ﻗﯿﻤﺖ ﺷﺶ ﻣﯿﻠﯿﻮن دﻻر‪.‬‬
‫ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﻢ ﺑﻪ ﮐﺎر داوﯾﻨﭽﯽ ﺷﻠﯿﮏ ﮐﻨﻢ!‬
‫زن ﺑﻪ ﻓﺮاﻧﺴﻪ و ﺑﺎ آراﻣﺶ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺳﻼح و رادﯾﻮت رو ﺑﮕﺬار زﻣﯿﻦ و ﮔﺮﻧﻪ زاﻧﻮﻫﺎم رو ﺑﻪ ﻧﻘﺎﺷﯽ ﻓﺸﺎر ﻣﯿﺪم‪ .‬ﮔﻤﺎن ﮐﻨﻢ ﺑـﺪوﻧﯽ ﭘـﺪرﺑﺰرﮔﻢ‬
‫راﺟﻊ ﺑﻬﺶ ﭼﻪ اﺣﺴﺎﺳﯽ داﺷﺖ‪«.‬‬
‫ﮔﺮوارد ﺳﺮﮔﯿﺠﻪ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪» .‬ﺧﻮاﻫﺶ ﻣﯽﮐﻨﻢ‪ ...‬ﻧﻪ! اون ﻋﺬرای ﺻﺨﺮهﻫﺎﺳﺖ‪«!3‬‬

‫‪ 1‬واﯾﺴﺎ… وﮔﺮﻧﻪ ﺧﺮاﺑﺶ ﻣﯽﮐﻨﻢ!‬

‫‪ 2‬ﺧﺪاﯾﺎ!‪ ...‬ﻧﻪ!‬

‫‪Madonna of the Rocks 3‬‬

‫‪-131-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫اﺳﻠﺤﻪ و رادﯾﻮ را روی زﻣﯿﻦ اﻧﺪاﺧﺖ و دﺳﺘﺎﻧﺶ را روی ﺳﺮش ﮔﺬاﺷﺖ‪.‬‬

‫زن ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﻤﻨﻮن‪ .‬ﺣﺎﻻ دﻗﯿﻘﺎً ﻫﻤﻮن ﮐﺎری رو اﻧﺠﺎم ﺑﺪه ﮐﻪ ﻣﯿﮕﻢ‪ .‬ﺑﻌﺪش ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ درﺳﺖ ﻣﯿﺸﻪ‪«.‬‬

‫ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ ﺑﻌﺪ ﻟﻨﮕﺪان ﭘﺎﺑﻪﭘﺎی ﺳﻮﻓﯽ ﻣﯽدوﯾﺪ و ﭘﻠﻪﻫﺎی اﺿﻄﺮاری را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻃﺒﻘﻪی ﻫﻤﮑﻒ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻣﯽرﻓﺖ و ﻧﺒﻀﺶ ﺑﻪ ﺗﻨﺪی ﻣﯽزد‪.‬‬
‫از زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻧﮕﻬﺒﺎن ﻟﺮزان ﻟﻮور را در ﺗﺎﻻر ﻣﻠﻞ ﺗﺮک ﮐﺮدﻧﺪ ﻫﯿﭻ ﮐﺪام ﺣﺮﻓﯽ ﻧﺰده ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺗﭙﺎﻧﭽﻪی ﻧﮕﻬﺒـﺎن در ﭼﻨـﮓ ﻟﻨﮕـﺪان ﺑـﻮد و ﺑـﺮای‬
‫ﺧﻼﺻﯽ از آن ﻧﺎﺷﮑﯿﺒﯽ ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬ﺳﻼح ﺑﺮاﯾﺶ ﺳﻨﮕﯿﻦ و ﺑﯿﮕﺎﻧﻪ ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﭘﻠّﻪﻫﺎ را دوﺗﺎﯾﮑﯽ ﻃﯽ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ و ﻟﻨﮕﺪان از ﺧﻮد ﻣﯽﭘﺮﺳﯿﺪ ﮐﻪ آﯾﺎ ﺳﻮﻓﯽ ﻣﯽداﻧﺪ ﭼﻪ اﺛﺮ ﭘُﺮﺑﻬﺎﯾﯽ را ﺗﺒﺎه ﮐﺮده اﺳﺖ‪ .‬اﻧﺘﺨـﺎﺑﺶ در ﻣـﻮرد‬
‫ﻫﻨﺮ ﺳﺨﺖ ﻣﻨﺎﺳﺐِ ﻣﺎﺟﺮای اﻣﺸﺐ ﺑﻮد‪ .‬روی اﺛﺮی از داوﯾﻨﭽﯽ دﺳﺖ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﯿﻦ ﺗﺎرﯾﺨﺪاﻧﺎن ﻫﻨﺮ ﺑﻪ اﻧﺪازهی ﻣﻮﻧﺎﻟﯿﺰا ﺑﻪ دﻟﯿـﻞ ﮐﺜـﺮت‬
‫ﻧﻤﺎدﻫﺎی ﭘﻨﻬﺎﻧﯽ ﭘﮕﺎﻧﯿﺶ اﻧﮕﺸﺖﻧﻤﺎ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ ﻣﯽدوﯾﺪﻧﺪ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﮔﺮوﮔﺎن ﭘﺮارزﺷﯽ اﻧﺘﺨﺎب ﮐﺮدی‪«.‬‬

‫ﭘﺎﺳﺦ داد‪Madonna of the Rocks» :‬؛ اﻣﺎ ﻣﻦ اﻧﺘﺨﺎﺑﺶ ﻧﮑﺮدم‪ .‬ﭘﺪرﺑﺰرﮔﻢ اﯾﻦ ﮐﺎر رو ﮐﺮد‪ .‬ﯾﻪ ﭼﯿـﺰ ﮐـﻮﭼﯿﮑﯽ ﭘـﺸﺖ ﻧﻘﺎﺷـﯽ‬
‫ﺑﺮام ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﻧﮕﺎه ﺑﻬﺖزدهای ﺑﻪ او اﻧﺪاﺧﺖ‪» :‬ﭼﯽ؟! وﻟﯽ از ﮐﺠﺎ ﻣﯿﺪوﻧﺴﺘﯽ ﮐﺪوم ﻧﻘﺎﺷﯽ؟ ﭼﺮا ﻋﺬرای ﺻﺨﺮهﻫﺎ؟«‬

‫ﻟﺒﺨﻨﺪ ﭘﯿﺮوزﻣﻨﺪاﻧﻪای زد‪ .So Dark is the con of Man» :‬دو ﺗﺎ ﻗﻠﺐِ اوّل رو از دﺳﺖ دادم‪ ،‬راﺑﺮت‪ .‬ﻧﻤﯽﺑﺎﯾـﺴﺖ ﺳـﻮﻣﯽ رو‬
‫ﻫﻢ از دﺳﺖ ﻣﯽدادم‪«.‬‬

‫‪-132-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﺳﯽ و ﯾﮑﻢ‬

‫ﺧﻮاﻫﺮ ﺳﻨﺪرﯾﻦ ﺑﺎ ﻟﮑﻨﺖ ﭘﺸﺖ ﺗﻠﻔﻦ اﻗﺎﻣﺘﮕﺎﻫﺶ در ﺳﻦﺳﻮﻟﭙﯿﺲ ﮔﻔﺖ‪» :‬اوﻧﻬﺎ ﻣُﺮدﻧﺪ!« روی ﭘﯿﻐﺎمﮔﯿﺮ ﺗﻠﻔﻦ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﮔﻮﺷﯽ رو ﺑﺮدارﯾﺪ!‬
‫ﻫﻤﻪﺷﻮن ﻣﺮدﻧﺪ!«‬

‫ﺳﻪ ﺗﻤﺎس اول ﻧﺘﺎﯾﺞ ﻫﺮاﺳﻨﺎﮐﯽ ﺑﻪ ﺑﺎر آورده ﺑﻮد—ﺑﯿﻮهای ﻣﺠﻨﻮن‪ ،‬ﮐﺎرآﮔﺎﻫﯽ ﮐﻪ ﺗﺎ دﯾﺮ وﻗﺖ در ﺻﺤﻨﻪی ﺟﻨﺎﯾﺖ ﮐﺎر ﻣﯽﮐـﺮد‪ ،‬ﮐـﺸﯿﺶ‬
‫اﻧﺪوﻫﮕﯿﻨﯽ ﮐﻪ ﺧﺎﻧﻮادهی داﻏﺪﯾﺪهای را ﺗﺴﻠﯽ ﻣﯽﺑﺨﺸﯿﺪ‪ .‬ﻫﺮ ﺳﻪی آنﻫﺎ ﻣﺮده ﺑﻮدﻧﺪ و ﺣﺎﻻ ﮐﻪ ﺑﺎ ﭼﻬﺎرﻣﯿﻦ و آﺧـﺮﯾﻦ ﺷـﻤﺎره ﺗﻤـﺎس ﮔﺮﻓﺘـﻪ‬
‫ﺑﻮد—ﺷﻤﺎرهای ﮐﻪ ﻗﺮار ﻧﺒﻮد ﺑﮕﯿﺮد ﻣﮕﺮ آن ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﻪ ﻧﻔﺮ ﻗﺒﻠﯽ دﺳﺘﺮﺳﯽ ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ—ﺑﺎ دﺳﺘﮕﺎه ﭘﯿﻐﺎمﮔﯿﺮ ﻣﻮاﺟﻪ ﺷـﺪه ﺑـﻮد‪ .‬ﭘﯿﻐـﺎم دﺳـﺘﮕﺎه‬
‫ﻫﯿﭻ اﺳﻤﯽ را ﻧﻤﯽﮔﻔﺖ‪ .‬ﺻﺮﻓﺎً از ﺗﻠﻔﻦﮐﻨﻨﺪه درﺧﻮاﺳﺖ ﮔﺬاﺷﺘﻦ ﭘﯿﺎﻣﺶ را ﻣﯽﮐﺮد‪.‬‬
‫اﻟﺘﻤﺎس ﮐﺮد‪» :‬ﻗﺎب ﮐﻒ زﻣﯿﻦ رو ﺷﮑﺴﺘﻨﺪ! ﺳﻪ ﻧﻔﺮ دﯾﮕﻪ ﻫﻢ ﻣﺮدﻧﺪ!«‬
‫ﺧﻮاﻫﺮ ﺳﻨﺪرﯾﻦ از ﻫﻮﯾﺖ ﭼﻬﺎر ﻣﺮدی ﮐﻪ از آﻧﻬﺎ دﻓﺎع ﻣﯽﮐﺮد اﻃﻼﻋﯽ ﻧﺪاﺷﺖ‪ ،‬اﻣﺎ از ﺷﻤﺎرهﻫﺎی ﺗﻠﻔﻦ اﺧﺘﺼﺎﺻﯽ ﮐﻪ زﯾﺮ ﺗﺨـﺘﺶ ﭘﻨﻬـﺎن‬
‫ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ ﺗﻨﻬﺎ ﺗﺤﺖ ﯾﮏ ﺷﺮط ﻣﯽﺑﺎﯾﺴﺖ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽﮐﺮد‪.‬‬
‫ﭘﯿﺎمآورِ ﺑﯽﻧﺎم و ﻧﺸﺎن ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد‪ :‬اﮔﺮ ﻗﺎب ﮐﻒ زﻣﯿﻦ را ﺷﮑﺴﺘﻨﺪ ﺑﻪ آن ﻣﻌﻨﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯿﺎن ﻣﺮاﺗﺐ ﺑﺎﻻ رﺧﻨﻪ ﮐﺮدهاﻧﺪ‪ .‬ﯾﮑﯽ از ﻣﺎ را ﺗﺎ ﺳﺮﺣﺪ‬
‫ﻣﺮگ ﺗﻬﺪﯾﺪ ﮐﺮدهاﻧﺪ و ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻦ دروغ‪ .‬ﺑﺎ دﯾﮕﺮان ﺗﻤﺎس ﺑﮕﯿﺮ‪ .‬ﺑﻪ آنﻫﺎ ﻫﺸﺪار ﺑﺪه‪ .‬ﻣﺎ را ﻧﺎاﻣﯿﺪ ﻧﮑﻦ‪.‬‬
‫ﻫﺸﺪاری ﻣﺤﮑﻢ ﺑﻮد و ﺳﺎده‪ ،‬اﻣﺎ ﺧﻄﺎﻧﺎﭘﺬﯾﺮ‪ .‬اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر ﮐﻪ آن را ﺷﻨﯿﺪ ﺷﯿﻔﺘﻪاش ﺷﺪ‪ .‬اﮔﺮ ﻫﻮﯾﺖ ﯾﮑﯽ از ﺑﺮادران ﺑﻪ ﺧﻄﺮ ﻣﯽاﻓﺘﺎد دروﻏـﯽ‬
‫ﻣﯽﮔﻔﺖ و ﺳﺎزوﮐﺎری را ﺑﺎﻋﺚ ﻣﯽﺷﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ دﯾﮕﺮان ﻫﺸﺪار ﺑﺪﻫﺪ‪ .‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ‪ ،‬اﻣﺸﺐ ﭼﻨﯿﻦ ﻣﯽﻧﻤﻮد ﮐﻪ ﺑﯿﺶ از ﯾﮏ ﻧﻔﺮ ﺑﻪ ﺧﻄﺮ اﻓﺘﺎده اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ ﺳﺮﺷﺎر از ﺗﺮس زﻣﺰﻣﻪ ﮐﺮد‪» :‬ﺧﻮاﻫﺶ ﻣﯽﮐﻨﻢ ﺟﻮاب ﺑﺪﯾﺪ‪ .‬ﮐﺠﺎﯾﯿﺪ؟«‬
‫ﺻﺪای ﺑﻤﯽ از آﺳﺘﺎﻧﻪی در ﮔﻔﺖ‪» :‬ﮔﻮﺷﯽ رو ﺑﮕﺬار‪«.‬‬

‫‪-133-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﺑﺎ وﺣﺸﺖ ﭼﺮﺧﯿﺪ و راﻫﺐ ﻏﻮلﭘﯿﮑﺮ را دﯾﺪ‪ .‬ﭘﺎﯾﻪی آﻫﻨﯽ و ﺳﻨﮕﯿﻦ ﺷﻤﻌﺪان را در دﺳﺘﺶ ﻣﯽﻓﺸﺮد‪ .‬ﻟﺮزان‪ ،‬ﮔﻮﺷﯽ را ﺳﺮ ﺟﺎﯾﺶ ﮔﺬاﺷﺖ‪.‬‬
‫راﻫﺐ ﮔﻔﺖ‪» :‬اوﻧﻬﺎ ﻣﺮدﻧﺪ‪ .‬ﻫﺮ ﭼﻬﺎرﺗﺎﺷﻮن‪ .‬ﻣﻦ رو ﻓﺮﯾﺐ دادﻧﺪ‪ .‬ﺑﮕﻮ ﺳﻨﮓ ﺗﺎج ﮐﺠﺎﺳﺖ؟«‬
‫ﺧﻮاﻫﺮ ﺳﻨﺪرﯾﻦ ﺻﺎدﻗﺎﻧﻪ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﻦ ﻧﻤﯿﺪوﻧﻢ! راز رو دﯾﮕﺮان ﺣﻔﻆ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‪ «.‬دﯾﮕﺮاﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﺮده ﺑﻮدﻧﺪ!‬
‫ﻣﺮد ﭘﯿﺶ آﻣﺪ‪ .‬ﻣﺸﺖﻫﺎی ﺳﭙﯿﺪش ﭘﺎﯾﻪی آﻫﻨﯿﻦ را ﻣﯽﻓﺸﺮد‪» .‬ﺗﻮ در ﻣﻌﯿﺖ ﮐﻠﯿﺴﺎﯾﯽ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﻪ اوﻧﻬﺎ ﺧﺪﻣﺖ ﻣﯽﮐﻨﯽ؟«‬
‫ﺧﻮاﻫﺮ ﺳﻨﺪرﯾﻦ ﺟﺴﻮراﻧﻪ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﺴﯿﺢ ﺟﺰ ﭘﯿﻐﺎم ﺣﻘﯿﻘﺖ ﭼﯿﺰی ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬ﭼﻨﯿﻦ ﭼﯿﺰی ﺗﻮی اﭘﻮس دﺋﯽ ﻧﻤﯽﺑﯿﻨﻢ‪«.‬‬
‫ﻣﻮج ﺧﺸﻢ و ﻏﻀﺐ ﭘﺲ ﭼﺸﻤﺎن راﻫﺐ ﺷﻌﻠﻪ ﮐﺸﯿﺪ‪ .‬ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺷﻤﻌﺪان را ﻣﺜﻞ ﮔﺮزی ﺗﮑﺎن داد و ﺣﻤﻠﻪ ﮐﺮد‪ .‬ﺧﻮاﻫﺮ ﺳﺎﻧﺪرﯾﻦ ﮐﻪ ﺑﺮ زﻣـﯿﻦ‬
‫اﻓﺘﺎد واﭘﺴﯿﻦ اﺣﺴﺎﺳﺶ اﺳﺘﯿﺼﺎل و دﻟﻬﺮه ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻫﺮ ﭼﻬﺎر ﻧﻔﺮ ﻣﺮدهاﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺣﻘﯿﻘﺖ ارزﻧﺪه دﯾﮕﺮ از ﺑﯿﻦ رﻓﺖ‪.‬‬

‫‪-134-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﺳﯽ و دوم‬

‫ﺳﻮﻓﯽ و ﻟﻨﮕﺪان ﮐﻪ ﺑﺎﺷﺘﺎب از ﻣﯿﺎن ﺗﺎقﻧﻤﺎ ﺑﻪ درون ﺷﺐ ﭘﺎرﯾﺲ ﻗﺪم ﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ‪ ،‬ﮐﺒﻮﺗﺮان ﻣﻘﯿﻢ در ﮐﺎﺷﯽﭘﺰﺧﺎﻧﻪﻫـﺎی اﻃـﺮاف ﻟـﻮور از‬
‫ﺗﺮس آژﯾﺮ اﻣﻨﯿﺘﯽ در ﺟﻨﺎح ﻏﺮﺑﯽ دﻧﻮن در ﺣﺎل ﮔﺮﯾﺨﺘﻦ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬از ﻣﯿﺎن ﻣﯿﺪان ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺳﻮﻓﯽ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﻟﻨﮕﺪان ﺻﻔﯿﺮ آژﯾﺮﻫﺎی‬
‫ﭘﻠﯿﺲ را از دوردﺳﺖ ﻣﯽﺷﻨﯿﺪ‪.‬‬

‫ﺳﻮﻓﯽ ﮔﻔﺖ‪» :‬اوﻧﺠﺎﺳﺖ‪ «.‬و ﺑﻪ اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ دوﺳﺮﻧﺸﯿﻨﻪ و ﻧﻮکﭘﻬﻦ ﻗﺮﻣﺰی اﺷﺎره ﮐﺮد ﮐﻪ در ﻣﯿﺪان ﭘﺎرک ﮐﺮده ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺣﺘﻤﺎً ﺷﻮﺧﯽ ﻣﯿﮑﻨﻪ!؟ اﯾﻦ وﺳﯿﻠﻪ ﮐﻮﭼﮏﺗﺮﯾﻦ ﻣﺎﺷﯿﻨﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻟﻨﮕﺪان ﺗﺎ آن زﻣﺎن دﯾﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﺎﺷﯿﻦ اﺳﻤﺎرت‪ .1‬ﯾﻪ ﻟﯿﺘﺮ ﺑﻪ ازای ﺻﺪ ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﻪ زﺣﻤﺖ ﺧﻮد را در ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺳﺮﻧﺸﯿﻦ ﺟﺎ داد‪ .‬ﺑﻌﺪ ﺳﻮﻓﯽ اﺳﻤﺎرت را ﺑﻪ ﺣﺮﮐﺖ اﻧﺪاﺧﺖ و از ﮐﻨﺎر ﺟـﺪول ﺑـﻪ روی ﻣﻌﺒـﺮی ﺷـﻨﯽ‬
‫راﻧﺪ‪ .‬ﻣﺎﺷﯿﻦ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺘﯽ ﺟﻬﺶﻣﺎﻧﻨﺪ از ﭘﯿﺎدهرو رد ﺷﺪ و ﺑﺎ ﭘﯿﭽﯽ ﺗﻨﺪ و ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﺳـﻮی ﻣﯿـﺪان ﮐﻮﭼـﮏ ﮐﺎروﺳـﻞ دو ﻟـﻮور دور زد ﻟﻨﮕـﺪان‬
‫داﺷﺒﻮرد را ﻣﺤﮑﻢ ﭼﻨﮓ زد‪.‬‬
‫ﻟﺤﻈﻪای ﺑﻪ ﻧﻈﺮ رﺳﯿﺪ ﺳﻮﻓﯽ ﻣﯽﺧﻮاﻫﺪ ﺑﺎ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ و ﮔﺬر از ﻣﯿﺪان از ﻃﺮﯾﻖ ﺣﺼﺎرِ ﻣﯿﺎنِ راه‪ ،‬ﻣﺤﻮﻃﻪی ﭼﻤـﻦﮐـﺎری ﺷـﺪه را رد‬
‫ﮐﻨﺪ و ﻣﯿﺎنﺑﺮ ﺑﺰﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﻓﺮﯾﺎد زد‪» :‬ﻧﻪ!« ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﺣﺼﺎر ﭘﺮﭼﯿﻦﻣﺎﻧﻨﺪ اﻃﺮاف ﮐﺎروﺳﻞ دو ﻟﻮور ﺑﺮای ﻣﺨﻔﯽ ﮐﺮدن ﺷﮑﺎف ﺧﻄﺮﻧﺎﮐﯽ اﺳﺖ ﮐـﻪ در ﻣﺮﮐـﺰ‬
‫ﻣﯿﺪان ﮐﺎر ﮔﺬاﺷﺘﻪاﻧﺪ؛ ﯾﻌﻨﯽ ﻫﺮم واژﮔﻮن—ﭘﻨﺠﺮهی ﺳﻘﻔﯽ ﻫﺮمﻣﺎﻧﻨﺪ و ﻣﻌﮑﻮﺳﯽ ﮐﻪ او ﭘﯿﺸﺘﺮ از درون ﻣﻮزه دﯾـﺪه ﺑـﻮد‪ .‬اﯾـﻦ ﺷـﮑﺎف آن ﻗـﺪر‬

‫‪ 1‬اﺗﻮﻣﺒﯿﻠﯽ ﮐﻮﭼﮏﺟﺜّﻪ و ﭘﺮﻃﺮﻓﺪار ﺑﻪ وﯾﮋه در اروﭘﺎ‬

‫‪-135-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﺑﺰرگ ﺑﻮد ﮐﻪ اﺳﻤﺎرت ﮐﻮﭼﮑﺸﺎن را در ﺧﻮد ﺑﮕﯿﺮد‪ .‬ﺧﻮشﺑﺨﺘﺎﻧﻪ‪ ،‬ﺳﻮﻓﯽ ﻣﺴﯿﺮ ﻣﻌﻘﻮﻻﻧﻪﺗﺮی در ﭘﯿﺶ ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﺗﻨﺪی ﺑﻪ ﺳﻤﺖ راﺳﺖ ﭘﯿﭽﯿـﺪ‬
‫و دور زد ﺗﺎ راه ﺧﺮوج را ﺑﯿﺎﺑﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭼﭗ رﻓﺖ و وارد ﻻﯾﻦ ﺷﻤﺎﻟﯽ ﺷﺪ و ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﻪ ﻃﺮف ﺧﯿﺎﺑﺎن رﯾﻮﻟﯽ راه اﻓﺘﺎد‪.‬‬
‫آژﯾﺮﻫﺎی دوﻧﻮاﺧﺘﯽ ﻣﺎﺷﯿﻦﻫﺎی ﭘﻠﯿﺲ ﭘﺸﺖ ﺳﺮﺷﺎن زوزه ﻣﯽﮐﺸﯿﺪ و ﻟﻨﮕﺪان ﻧﻮرﺷﺎن را از آﯾﻨﻪی ﺑﻐﻞ ﻣﯽدﯾﺪ‪ .‬ﺳﻮﻓﯽ ﻓـﺸﺎری ﺑـﻪ ﭘـﺪال‬
‫ﮔﺎز آورد ﺗﺎ از ﻟﻮور ﺳﺮﯾﻊﺗﺮ دور ﺷﻮﻧﺪ و ﺑﺎ اﯾﻦ ﻋﻤﻞ‪ ،‬ﻣﻮﺗﻮر اﺳﻤﺎرت ﻏﺮﺷﯽ از ﺳﺮ اﻋﺘﺮاض ﮐﺮد‪ .‬ﭘﻨﺠﺎه ﻣﺘﺮ ﺟﻠﻮﺗﺮ‪ ،‬ﭼﺮاغ راﻫﻨﻤﺎﯾﯽ ﺧﯿﺎﺑﺎن رﯾﻮﻟﯽ‬
‫ﻗﺮﻣﺰ ﺷﺪ‪ .‬ﺳﻮﻓﯽ زﯾﺮ ﻟﺐ ﻧﺎﺳﺰاﯾﯽ ﺑﺮ زﺑﺎن آورد و ﺑﺎ ﻫﻤﺎن ﺳﺮﻋﺖ ﻣﺴﯿﺮش را اداﻣﻪ داد‪ .‬ﻟﻨﮕﺪان ﺣﺲ ﮐﺮد ﮐﻪ ﻣﺎﻫﯿﭽﻪﻫﺎﯾﺶ ﺳﻔﺖ ﻣﯽﺷﻮد‪.‬‬
‫»ﺳﻮﻓﯽ؟«‬
‫ﺑﻪ ﭼﻬﺎرراه ﮐﻪ رﺳﯿﺪﻧﺪ‪ ،‬ﺳﻮﻓﯽ ﺗﻨﻬﺎ اﻧﺪﮐﯽ از ﺳﺮﻋﺘﺸﺎن ﮐﺎﺳﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﭼﺮاغﻫﺎی ﺟﻠﻮ را روﺷﻦ و ﺧﺎﻣﻮش ﮐﺮد و ﭘﯿﺶ از آن ﮐـﻪ دوﺑـﺎره ﺑـﻪ‬
‫ﭘﺪال ﻓﺸﺎری ﺑﯿﺎورد و ﭘﯿﭻ ﺗﻨﺪی ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭼﭗ ﺗﻘﺎﻃﻊ رﯾﻮﻟﯽ ﺑﺰﻧﺪ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﻣﺨﺘﺼﺮ ﺑﻪ ﻫﺮ دو ﻃﺮﻓﺶ اﻧﺪاﺧﺖ‪ .‬ﻧﯿﻢ ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮ ﺑﻪ ﻏﺮب راﻧﺪ و ﺳﭙﺲ‬
‫ﺑﻪ ﺳﻤﺖ راﺳﺖ ﻣﯿﺪاﻧﯽ ﺑﺰرگ ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﺧﯿﻠﯽ زود ﺑﻪ ﺧﯿﺎﺑﺎن ﭘﻬﻦ ﺷﺎﻧﺰهﻟﯿﺰه رﺳﯿﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان در ﺻﻨﺪﻟﯿﺶ ﭼﺮﺧﯿﺪ و ﮔﺮدﻧﺶ را از ﭘﻨﺠﺮهی ﮐﻨﺎر ﺑﯿﺮون ﮐﺸﯿﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻧﻤﯽرﺳـﯿﺪ ﭘﻠـﯿﺲ ﺗﻌﻘﯿﺒـﺸﺎن ﮐﻨـﺪ‪ .‬ﻧﻮرﻫـﺎی آﺑـﯽرﻧـﮓ‬
‫ﻣﺎﺷﯿﻦﻫﺎی ﭘﻠﯿﺲ در ﮐﻨﺎر ﻣﻮزه ﺟﻤﻊ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺿﺮﺑﺎن ﻗﻠﺒﺶ اﻧﺪﮐﯽ آرامﺗﺮ ﺷﺪ و ﺳﺮش را ﺑﻪ اﻃﺮاف ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ‪» .‬ﺟﺎﻟﺐ ﺑﻮد‪«.‬‬

‫اﻧﮕﺎر ﺳﻮﻓﯽ ﻧﺸﻨﯿﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﭼﺸﻤﺎن او ﺑﺮ ﺷﺎﻫﺮاه ﺑﺰرگ ﺷﺎﻧﺰهﻟﯿﺰه ﺧﯿﺮه ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد—ﺑﻪ ﺧﻄﯽ دوﻣﺎﯾﻠﯽ از وﯾﺘﺮﯾﻦﻫﺎی ﺷﯿﮏ ﮐﻪ اﻏﻠـﺐ آن را‬
‫ﺧﯿﺎﺑﺎن ﭘﻨﺠﻢ ﭘﺎرﯾﺲ ﻣﯽﻧﺎﻣﯿﺪﻧﺪ‪ .‬ﺳﻔﺎرتﺧﺎﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﯾﮏوﻧﯿﻢ ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮ آن ﺳﻮﺗﺮ ﺑﻮد‪ .‬ﻟﻨﮕﺪان آرام در ﺟﺎﯾﺶ ﻧﺸـﺴﺖ‪So dark the con .‬‬
‫‪ .of man‬ﺳﺮﻋﺖ ﻓﮑﺮ ﺳﻮﻓﯽ ﺗﺤﺴﯿﻦﺑﺮاﻧﮕﯿﺰ ﺑﻮد‪.Madonna of the Rocks .‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺶ ﭼﯿﺰی را ﭘﺸﺖ ﻧﻘﺎﺷﯽ ﺑﺮای او ﮔﺬاﺷﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬آﺧﺮﯾﻦ ﭘﯿﻐﺎم؟ دﻫﺎن ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺮای ﻫﺮ ﺣﺮﻓﯽ ﺑﺴﺘﻪ ﺑـﻮد ﺟـﺰ آن‬
‫ﮐﻪ ﻣﺨﻔﯽﮔﺎه ﺣﯿﺮتآور ﺳﻮﻧﯿﺮ را ﺗﺤﺴﯿﻦ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻋﺬرای ﺻﺨﺮهﻫﺎ ﻧﯿﺰ ﺣﻠﻘﻪی وﺻﻞ دﯾﮕﺮی در زﻧﺠﯿﺮ درﻫﻢ ﺗﻨﯿـﺪهی ﻧﻤـﺎدﭘﺮدازیﻫـﺎی آن روز‬
‫ﻋﺼﺮ ﺑﻮد‪ .‬اﻧﮕﺎر ﺳﻮﻧﯿﺮ در ﻫﺮ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﻋﻼﻗﻪاش را ﺑﻪ ﺟﻨﺒﻪی ﺳﯿﺎه و ﺑﺪﺳﮕﺎﻻﻧﻪی ﻟﺌﻮﻧﺎردو داوﯾﻨﭽﯽ ﺗﺸﺪﯾﺪ ﻣﯽﮐﺮد‪.‬‬
‫درﺧﻮاﺳﺖ اﺻﻠﯽ از داوﯾﻨﭽﯽ ﺑﺮای ﮐﺸﯿﺪن ﻋﺬرای ﺻﺨﺮهﻫﺎ از ﺗﺸﮑﯿﻼﺗﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ »اﻧﺠﻤﻦِ ﻣﻌﺼﻮﻣﯿﺖِ ﻣﺮﯾﻢ ﻣﻘـﺪّس«‪ 1‬ﻧﺎﻣﯿـﺪه ﻣـﯽﺷـﺪ‪.‬‬
‫آنﻫﺎ اﯾﻦ ﻧﻘﺎﺷﯽ را ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﮔﻞِ ﺳﺮﺳﺒﺪِ ﻧﻘﺎﺷﯽ ﺳﻪﻟﺘﻪای در ﻣﺤﺮاب ﮐﻠﯿﺴﺎﯾﺸﺎن‪ ،‬ﺳﻦ ﻓﺮاﻧﭽﺴﮑﻮ‪ ،2‬در ﻣﯿﻼن ﻣﯽﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ‪ .‬راﻫﺐﻫﺎ اﻧﺪازهﻫﺎی‬
‫ﺧﺎﺻﯽ را ﺑﻪ ﻟﺌﻮﻧﺎردو دادﻧﺪ و درونﻣﺎﯾﻪی دﻟﺨﻮاﻫﺸﺎن از آن را ﻧﯿﺰ ﻣﺸﺨﺺ ﮐﺮدﻧﺪ—ﻣـﺮﯾﻢ ﺑـﺎﮐﺮه‪ ،‬ﯾﺤﯿـﺎی ﺗﻌﻤﯿﺪدﻫﻨـﺪهی ﮐـﻮدک‪ ،‬اورﺋﯿـﻞ‪،‬‬

‫‪ :Confraternity of the Immaculate Conception 1‬ﻋﺒﺎرت »ﻣﻌﺼﻮﻣﯿﺖ ﻣﺮﯾﻢ ﻣﻘﺪس از ﺑﺪو ﺗﻮﻟﺪ« ﻧﯿﺎز ﺑﻪ ﺗﻮﺿﯿﺤﺎﺗﯽ دارد‪ .‬ﻣﻌﺼﻮﻣﯿﺖ ﻣﺮﯾﻢ از‬
‫آﻣﻮزهﻫﺎی ﮐﻠﯿﺴﺎی ﮐﺎﺗﻮﻟﯿﮏ اﺳﺖ و ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎی آن اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺮﯾﻢ ﻣﻘﺪس از ﺑﺪو ﺗﻮﻟﺪ ﻣﻌﺼﻮم ﺑﻮده و ﻓﺎرغ از ﮔﻨﺎه ﺟﺒﻠّﯽ‪) .‬وﺟﻪ ﻧﺨﺴﺖ اﯾﻦ آﻣﻮزه ﺑﺎ ﻣﯿﻼد ﻣﺴﯿﺢ ‪(Virgin‬‬
‫)‪ Birth‬از ﻣﺎدری ﺑﺎﮐﺮه ﻣﺘﻔﺎوت اﺳﺖ و ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺷﺒﯿﻪ ﺑﻪ ﻣﻌﺼﻮﻣﯿﺖ اﺋﻤﻪی اﻃﻬﺎر در ﻣﺬﻫﺐ ﺗﺸﯿّﻊ ﻣﯽﻣﺎﻧﺪ‪ (.‬ﺑﻪ ﻋﻘﯿﺪهی ﺑﺴﯿﺎری ﻫﺮ ﭼﻨﺪ آﯾﺎﺗﯽ را در ﮐﺘﺎب ﻣﻘﺪس ﻣﯽﺗﻮان‬
‫ﯾﺎﻓﺖ ﮐﻪ دﻻﻟﺖ ﺑﺮ اﯾﻦ اﻣﺮ دارد‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﺪ ﭼﻨﯿﻦ ﺑﺎور و آﻣﻮزهای ﺗﺄﺛﯿﺮ ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻪ از ﻣﮑﺎﺗﺐ ﺻﻮﻓﯿﺎﻧﻪای ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﺮﺧﯽ از ﭘﺪران روﺣﺎﻧﯽ ﺻﺪر ﻣﺴﯿﺤﯿﺖ در آن ﺗﻠﻤّﺬ‬
‫ﮐﺮدهاﻧﺪ‪ .‬در اﯾﻦ ﻣﮑﺎﺗﺐ ﺗﺜﻠﯿﺜﯽ ﺑﻪ ﻧﺎم ﺗﺜﻠﯿﺚ ﮐﯿﻬﺎﻧﯽ ﺑﺮﻗﺮار ﺑﻮده اﺳﺖ‪ ،‬ﺷﺎﻣﻞ ﭘﺪر‪ ،‬ﻣﺎدر‪ ،‬ﭘﺴﺮ‪ .‬در اﯾﻦ ﺗﺜﻠﯿﺚ‪ ،‬آن اﺻﻞ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻧﺎم ﻣﺎدر ﻣﯽﺧﻮاﻧﻨﺪش ﺑﺎﯾﺪ ﭼﻪ در ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ‬
‫زادآوری و ﭼﻪ ﻣﺎﻫﯿﺘﯽ ﻣﻌﺼﻮم ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺳﺒﺐ ﻫﻢ آن ﮐﻪ از اﯾﻦ ﺑﺎور ﮐﯿﻬﺎﻧﯽ ﺑﺎور دﯾﮕﺮی ﻧﺸﺄت ﻣﯽﮔﯿﺮد ﮐﻪ ﭼﻨﯿﻦ ﺗﺜﻠﯿﺜﯽ را در ﺧﻮد اﻧﺴﺎن ﭘﯿﺎده ﻣﯽﻧﻤﺎﯾﺪ‪ .‬ﺗﺜﻠﯿﺚ آﺗﻤﺎن‪-‬‬
‫ﺑﻮدی‪-‬ﻣﺎﻧﺎس ﭘﺮﺗﻮﯾﯽ از ﺗﺜﻠﯿﺚ ﮐﯿﻬﺎﻧﯽ اﺳﺖ‪ .‬آن ﻧﻘﺸﯽ ﮐﻪ ﭘﺪر در ﮐﯿﻬﺎن دارد‪ ،‬آﺗﻤﺎن در ﻧَﻔْﺲ اﻧﺴﺎن دارد‪ ،‬ﻣﺎدر ﻣﺘﻨﺎﻇﺮ ﺑﺎ ﺑﻮدی اﺳﺖ‪ ،‬ﭘﺴﺮ ﻫﻢ ﺑﺮاﺑﺮ ﻣﺎﻧﺎس اﺳﺖ‪ .‬از آنﺟﺎ‬
‫ﮐﻪ اﻧﺴﺎﻧﯿّﺖ ﻓﺮد در ﻣﺎﻧﺎس او ﻣﺘﺠﻠﯽ اﺳﺖ و ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ روﺣﺎﻧﯽ ﯾﺎ ﻓﻨﺎﻧﺎﭘﺬﯾﺮ‪ ،‬ﺑﻪ ﻋﺒﺎرﺗﯽ ﮐﺮﯾﺴﺘﻮس ﯾﺎ ﻣﺴﯿﺤﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺷﻮد‪ ،‬اﯾﻦ ﺑﺎور ﺗﺪرﯾﺠﺎً اﯾﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺷﮑﻞ ﯾﺎﻓﺖ ﮐﻪ ﻓﺮزﻧﺪی از‬
‫اﻧﺴﺎن از ﻣﺎدری ﻣﻌﺼﻮم ﺑﻪ دﻧﯿﺎ آﻣﺪه اﺳﺖ ﮐﻪ او ﺑﻪ ﻧﻮﺑﻪی ﺧﻮد ﺑﯽ ﻫﯿﭻ ﮔﻨﺎﻫﯽ ﺑﺎردار ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﺟﺸﻦ ﻣﻌﺼﻮﻣﯿﺖ ﻣﺮﯾﻢ در ﻫﺸﺘﻢ دﺳﺎﻣﺒﺮ ﺑﺮﮔﺰار ﻣﯽﺷﻮد‪.‬‬

‫‪ :San Francesco 2‬ﻓﺮﻗﻪی ﻓﺮاﻧﺴﯿﺴﯽ ﮐﻪ ﮐﺎر ﺧﻮد را ﭘﺲ ار ﺗﻘﺪﯾﺲ ﺳﻦ ﻓﺮاﻧﺴﯿﺲ آﺳﯿﺴﯽ )‪ (St. Francis of Assisi‬در ﺳﺎل ‪ 1228‬آﻏﺎز ﮐﺮد‪.‬‬
‫اﺻﻠﯽﺗﺮﯾﻦ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﮐﻠﯿﺴﺎی اﯾﻦ ﻓﺮﻗﻪ را ﮐﻪ ﻟﺌﻮﻧﻪ ﺑﺎﺗﯿﺴﺘﺎ ﻃﺮاﺣﯿﺶ ﮐﺮده ﺑﻮد و در ﻣﯿﻼن اﯾﺘﺎﻟﯿﺎ ﻗﺮار دارد در ﺳﺎل ‪ 1450‬ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ‪ .‬ﻃﺒﻘﻪی ﭘﺎﯾﯿﻨﯽ ﮐﻠﯿﺴﺎ ﮐﻪ ﺑﺪن ﻗﺪّﯾﺲ‬
‫در آن ﻣﺪﻓﻮن اﺳﺖ دﯾﻮارﻧﮕﺎرهﻫﺎﯾﯽ از ﻧﻘﺎﺷﺎن ﺑﺰرﮔﯽ ﻫﻤﭽﻮن ﭘﯿﺴﺎﻧﻮ و ﺟﻮﺗﻮ و ﻟﻮرﻧﺘﺴﺘﯽ و ﻣﺎرﺗﯿﻨﯽ دارد‪.‬‬

‫‪-136-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻋﯿﺴﺎی ﮐﻮدک ﮐﻪ ﻫﻤﮕﯽ در ﻏﺎری ﭘﻨﺎه دارﻧﺪ‪ .‬اﮔﺮﭼﻪ‪ ،‬داوﯾﻨﭽﯽ ﻫﻤﺎﻧﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ آن ﻫﺎ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ‪ ،‬وﻗﺘـﯽ ﮐـﻪ ﮔـﺮوه ﮐـﺎر را ﺗﺤﻮﯾـﻞ ﮔﺮﻓـﺖ‬
‫واﮐﻨﺸﯽ از روی ﻫﺮاس ﻧﺸﺎن داد‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎردو ﻧﻘﺎﺷﯽ را ﺑﺎ ﺟﺰﯾﯿﺎت آزاردﻫﻨﺪه و ﺑﺴﯿﺎر زﯾﺎدی ﭘﺮ ﮐﺮده ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻧﻘﺎﺷﯽ ﻣﺮﯾﻢ ﺑﺎﮐﺮه را در رداﯾﯽ آﺑﯽ ﻧﺸﺎن ﻣﯽداد ﮐﻪ در ﮐﻨﺎر ﻧﻮزادی ﮐﻪ اﺣﺘﻤﺎل ﻣﯽرﻓﺖ ﻋﯿﺴﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬در ﺑﺮاﺑﺮ ﻣﺮﯾﻢ‪ ،‬اورﺋﯿـﻞ‬
‫ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ او ﻧﯿﺰ ﮐﻮدﮐﯽ‪ ،‬ﺑﻪ اﺣﺘﻤﺎل ﯾﺤﯿﺎی ﺗﻌﻤﯿﺪ دﻫﻨﺪهی ﮐﻮدک را‪ ،‬در ﺑﻐﻞ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻪ ﻃﺮز ﻏﺮﯾﺒﯽ‪ ،‬ﺑـﺮ ﺧـﻼف داﺳـﺘﺎنِ ﻫﻤﯿـﺸﮕﯽِ‬
‫ﺗﺒﺮک ﺷﺪنِ ﯾﺤﯿﯽ ﺑﻪ دﺳﺖ ﻋﯿﺴﯽ‪ ،‬در اﯾﻦ ﻧﻘﺎﺷﯽ ﯾﺤﯿﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﮔﻮﯾﺎ ﺑﺎ ﮐﺸﯿﺪن ﺻﻠﯿﺐ ﻧﺎم ﻋﯿﺴﯽ را ﻣﺘﺒﺮک ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ...‬و ﻋﯿﺴﯽ ﺑـﻪ ﻗـﺪرت او‬
‫ﺗﻦ در ﻣﯽدﻫﺪ! ﻣﺸﮑﻞ دﯾﮕﺮ آن ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﺮﯾﻢ ﯾﮏ دﺳﺘﺶ را ﺑﺎﻻی ﺳﺮ ﯾﺤﯿﺎی ﮐﻮدک ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻪ و ﻣﺸﺨﺼﺎً ﺣـﺎﻟﺘﯽ ﺗﻬﺪﯾـﺪ ﮐﻨﻨـﺪه ﺑـﻪ ﺧـﻮد‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد—اﻧﮕﺸﺘﺎن او ﻣﺎﻧﻨﺪ ﭼﻨﮕﺎلﻫﺎی ﻋﻘﺎﺑﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺳﺮی ﻣﻌﻠﻖ را در ﭼﻨﮓ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺳﺮاﻧﺠﺎم‪ ،‬آﺷﮑﺎرﺗﺮﯾﻦ و ﺗﺮﺳﻨﺎکﺗﺮﯾﻦ ﺗﺼﻮﯾﺮ‪ :‬در‬
‫زﯾﺮ اﻧﮕﺸﺘﺎن ﭼﻨﮓزدهی ﻣﺮﯾﻢ‪ ،‬اورﺋﯿﻞ ﺣﺎﻟﺖ ﺑُﺮﻧﺪهای ﺑﻪ دﺳﺘﺶ داده ﺑﻮد—اﻧﮕﺎر ﮐﻪ ﺑﺨﻮاﻫﺪ ﮔﺮدن ﺳﺮی را ﺑﺰﻧﺪ ﮐﻪ در دﺳﺘﺎن ﭼﻨﮕـﺎلﻣﺎﻧﻨـﺪ‬
‫ﻣﺮﯾﻢ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺷﺎﮔﺮدان ﻟﻨﮕﺪان ﻫﻤﯿﺸﻪ از اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع آﺳﻮدهﺧﯿﺎل ﻣﯽﺷﺪﻧﺪ ﮐﻪ داوﯾﻨﭽﯽ ﺳﺮاﻧﺠﺎم اﻧﺠﻤﻦ را ﺑﺎ ﮐـﺸﯿﺪن ﻧﻘﺎﺷـﯽ دﯾﮕـﺮی ﺗـﺴﮑﯿﻦ داد؛‬
‫ﻧﺴﺨﻪای »آﺑﮑﯽ« از ﻋﺬرای ﺻﺨﺮهﻫﺎ ﮐﻪ در آن ﻫﻤﻪ را در ﻣﻮﻗﻌﯿﺘﯽ ﻣﻨﺎﺳﺐﺗﺮ ﻗﺮار داده ﺑﻮد‪ .‬ﻧﺴﺨﻪی دوم اﮐﻨﻮن در ﮔﺎﻟﺮی ﻣﻠﯽ ﻟﻨﺪن و ﺑﺎ ﻧﺎم‬
‫ﺑﺎﮐﺮهی ﺻﺨﺮهﻫﺎ‪ 1‬آوﯾﺰان اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ‪ ،‬ﻟﻨﮕﺪان ﻫﻤﻮاره ﻧﺴﺨﻪی اﺻﻞ ﻟﻮور را ﺟﺬابﺗﺮ ﻣﯽﯾﺎﻓﺖ‪.‬‬
‫ﻫﻨﻮز ﺧﯿﺎﺑﺎن ﺷﺎﻧﺰهﻟﯿﺰه را ﻣﯽﭘﯿﻤﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻟﻨﮕﺪان ﮔﻔﺖ‪» :‬اﯾﻦ ﻧﻘﺎﺷﯽ! ﭼﯽ ﭘﺸﺘﺶ ﺑﻮد؟«‬
‫ﭼﺸﻤﺎن ﺳﻮﻓﯽ روی ﺟﺎده ﻣﺎﻧﺪ‪» .‬وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﻔﺎرت رﺳﯿﺪﯾﻢ ﻧﺸﻮن ﻣﯿﺪم‪«.‬‬
‫»ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﺸﻮن ﻣﯿﺪی؟ ﻣﮕﻪ ﺷﯿﺌﯽ رو ﺑﺮات ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد؟«‬

‫ﺳﻮﻓﯽ ﻣﺨﺘﺼﺮ ﺗﮑﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﺳﺮش داد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺷﯿﺌﯽ ﮐﻪ روی اون ﮔﻞ زﻧﺒﻘﻪ و ﺣﺮوف ‪«P.S‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺎور ﻧﻤﯽﮐﺮد ﭼﻪ ﻣﯽﺷﻨﻮد‪.‬‬

‫ﺳﻮﻓﯽ ﻣﺎﺷﯿﻦ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ راﺳﺖ ﮔﺮداﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ از ﮐﻨﺎر ﻫﺘﻞ ﻣﺠﻠّﻞ ﮐﺮﯾﻠﻮن‪ 2‬ﮔﺬﺷﺖ و وارد ﻣﺤﻠّﻪی دﯾﭙﻠﻤﺎتﻧﺸﯿﻦ و ﻣﺸﺠّﺮ ﭘﺎرﯾﺲ‬
‫ﺷﺪ‪ .‬ﺳﻔﺎرت ﺣﺎﻻ ﮐﻤﺘﺮ از ﯾﮏ ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮ ﻓﺎﺻﻠﻪ داﺷﺖ‪ .‬ﺑﺎﻻﺧﺮه ﺳﻮﻓﯽ ﺣﺲ ﮐﺮد دوﺑﺎره ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﻧﻔﺴﯽ از ﺳﺮ آﺳﻮدﮔﯽ ﺑﮑﺸﺪ‪.‬‬

‫ﺣﺘﯽ ﺣﺎﻻ ﮐﻪ راﻧﻨﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﺮد‪ ،‬ذﻫﻦ ﺳﻮﻓﯽ ﻣﺸﻐﻮلِ ﮐﻠﯿﺪِ درونِ ﺟﯿﺒﺶ و ﺧﺎﻃﺮاﺗﺶ از دﯾﺪن آن در ﭼﻨﺪﯾﻦ ﺳﺎل ﭘـﯿﺶ ﺑـﻮد؛ ﺳـﺮ زرّﯾـﻦ‬
‫ﮐﻠﯿﺪ ﮐﻪ ﻣﺜﻞ ﺻﻠﯿﺒﯽ ﺑﺎ ﺑﺎزوﻫﺎی ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﻮد و ﺑﺪﻧﻪی ﺳﻪﮔﻮش و ﻣُﻬﺮ ﮔُﻞﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﺮ روی آن و ﺣﺮوف ‪.P.S‬‬
‫اﮔﺮ ﭼﻪ‪ ،‬در اﯾﻦ ﺳﺎلﻫﺎ ﮐﻠﯿﺪ را ﺑﻪ زﺣﻤﺖ ﺑﻪ ﯾﺎد آورده ﺑﻮد‪ ،‬ﮐﺎر او در ادارات اﻃﻼﻋﺎﺗﯽ ﺑﻪ اﻧﺪازهی ﮐﺎﻓﯽ درﺑﺎرهی اﻣﻨﯿﺖ ﺑﻪ او آﻣﻮﺧﺘﻪ ﺑﻮد‬
‫و ﺣﺎﻻ ﺷﮑﻞ ﻋﺠﯿﺐ و ﻏﺮﯾﺐ ﮐﻠﯿﺪ دﯾﮕﺮ ﺑﺮاﯾﺶ ﮔﯿﺞﮐﻨﻨﺪه ﻧﺒﻮد‪ .‬ﯾﮏ ﻗﺎﻟﺐ ﺷﮑﻞدﻫﯽ ﻣﺘﻔﺎوت و ﻏﯿﺮﻣﻤﮑﻦ ﺑﺮای ﻧﻤﻮﻧﻪﺑﺮداری‪ .‬ﺑـﻪ ﺟـﺎی اﯾـﻦ‬
‫ﮐﻪ دﻧﺪاﻧﻪﻫﺎ دﻧﺪهی واﮔﺮدان ﻗﻔﻞ را ﺣﺮﮐﺖ ﺑﺪﻫﻨﺪ‪ ،‬رﺷﺘﻪی ﭘﯿﭽﯿﺪهی ﺳﻮراخﻫﺎی روی ﮐﻠﯿﺪ ﮐﻪ ﻟﯿﺰر اﯾﺠﺎد ﮐﺮده ﭼﺸﻤﯽ اﻟﮑﺘﺮوﻧﯿﮑﯽ را ﺑﻪ ﮐﺎر‬
‫ﻣﯽاﻧﺪاﺧﺘﻨﺪ‪ .‬اﮔﺮ ﭼﺸﻢ ﺗﺸﺨﯿﺺ ﻣﯽداد ﮐﻪ ﺳﻮراخﻫﺎی ﺷﺶﺿﻠﻌﯽ در ﺟﺎی ﺧﻮد ﻫﺴﺘﻨﺪ و آراﯾﺶ ﺻﺤﯿﺤﯽ دارﻧـﺪ و درﺳـﺖ ﺑـﺮ ﻣﺤـﻮر ﮐﻠﯿـﺪ‬
‫ﭼﺮﺧﯿﺪهاﻧﺪ ﻗﻔﻞ ﺑﺎز ﻣﯽﺷﺪ‪.‬‬

‫‪The Virgin of the Rocks 1‬‬

‫‪Hôtel de Crillon 2‬‬

‫‪-137-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﺳﻮﻓﯽ ﻫﯿﭻ ﺣﺪﺳﯽ ﻧﻤﯽزد ﮐﻪ ﮐﻠﯿﺪی ﻣﺜﻞ اﯾﻦ ﭼﻪ ﭼﯿﺰی را ﻣﯽﮔﺸﻮد‪ ،‬اﻣﺎ ﺣﺲ ﻣﯽﮐﺮد راﺑﺮت ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ او ﺑﮕﻮﯾـﺪ‪ .‬ﻫـﺮ ﭼـﻪ ﺑﺎﺷـﺪ او‬
‫ﺑﯽدﯾﺪن ﮐﻠﯿﺪ ﻧﻘﺶ روی آن را ﺗﻮﺻﯿﻒ ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﺻﻠﯿﺐِ ﺑﺎﻻیِ ﮐﻠﯿﺪ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﻌﻨﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﮐﻠﯿﺪ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ اﻧﺠﻤﻨﯽ ﻣﺴﯿﺤﯽ اﺳـﺖ‪ ،‬اﻣـﺎ ﺳـﻮﻓﯽ‬
‫ﻫﯿﭻ ﮐﻠﯿﺴﺎﯾﯽ را ﻧﻤﯽﺷﻨﺎﺧﺖ ﮐﻪ ﮐﻠﯿﺪﻫﺎﯾﯽ ﺑﺎ ﻗﺎﻟﺐ ﻣﺘﻔﺎوت و ﻟﯿﺰری را ﺑﻪ ﮐﺎر ﺑﺒﺮد‪.‬‬
‫ﮔﺬﺷﺘﻪ از اون‪ ،‬ﭘﺪرﺑﺰرگ ﻣﻦ ﮐﻪ ﻣﺴﯿﺤﯽ ﻧﺒﻮد‪...‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺷﻮاﻫﺪ ﭼﻨﯿﻦ ﻣﻮﺿﻮﻋﯽ را ده ﺳﺎل ﭘﯿﺶ دﯾﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺷﮕﻔﺖ آن ﮐﻪ آن ﻫﻢ ﮐﻠﯿﺪ دﯾﮕﺮی ﺑﻮد—ﮐﻠﯿـﺪی ﺑـﺎ ﺷـﮑﻞ ﻃﺒﯿﻌـﯽﺗـﺮ—ﮐـﻪ‬
‫ﻣﺎﻫﯿﺖ واﻗﻌﯽ ﭘﺪرﺑﺰرگ را ﺑﻪ او ﻧﺸﺎن داد‪.‬‬
‫ﻋﺼﺮﮔﺎﻫﯽ ﮐﻪ او در ﻓﺮودﮔﺎه ﺷﺎرل دو ﮔﻞ ﻓﺮود آﻣﺪ و ﺗﺎﮐﺴﯿﯽ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺧﺎﻧﻪ ﮔﺮﻓﺖ‪ ،‬وﻗﺖ ﮔﺮﻣﯽ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ ﺧﻮد ﮔﻔﺖ‪ :‬ﮔـﺮانﭘـﺮ از دﯾـﺪﻧﻢ‬
‫ﺗﻌﺠﺐ ﻣﯿﮑﻨﻪ‪ .‬ﺑﺮای ﮔﺬراﻧﺪن ﺗﻌﻄﯿﻼت ﺑﻬﺎره ﭼﻨﺪ روزی زودﺗﺮ از ﺑﺮﯾﺘﺎﻧﯿﺎ ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ ﺑﻮد و ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻧﻪ ﻣـﯽﺧﻮاﺳـﺖ ﺑـﺮای او از روشﻫـﺎی ﮐـﺸﻒ‬
‫رﻣﺰی ﺑﮕﻮﯾﺪ ﮐﻪ آﻣﻮﺧﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺑﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ‪ ،‬وﻗﺘﯽ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ رﺳﯿﺪ‪ ،‬ﭘﺪرﺑﺰرگ آنﺟﺎ ﻧﺒﻮد‪ .‬ﻧﺎراﺣﺖ ﺷﺪ‪ .‬ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﭘﺪرﺑﺰرگ اﻧﺘﻈﺎرش را ﻧﻤﯽﮐﺸﯿﺪه و اﺣﺘﻤﺎﻻً ﺑـﺮای ﮐـﺎر‬
‫ﺑﻪ ﻟﻮور رﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬اﻣﺎ اﻣﺮوز ﮐﻪ ﯾﮏﺷﻨﺒﻪﺳﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﺪرت روزﻫﺎی ﺗﻌﻄﯿﻞ ﮐﺎر ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬روزﻫﺎی ﺗﻌﻄﯿﻞ‪ ،‬ﻣﻌﻤﻮﻻً‪...‬‬
‫ﻏﺮوﻟﻨﺪﮐﻨﺎن ﺑﻪ ﮔﺎراژ رﻓﺖ‪ .‬ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﭘﺪرﺑﺰرگ آنﺟﺎ ﻧﯿﺴﺖ‪ .‬ژاک ﺳﻮﻧﯿﺮ از راﻧﻨﺪﮔﯽ در ﺷـﻬﺮ ﻧﻔـﺮت داﺷـﺖ و ﻣﺎﺷـﯿﻨﺶ را‬
‫ﺻﺮﻓﺎً ﺑﺮای رﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﯾﮏ ﻣﻘﺼﺪ ﺧﺮﯾﺪه ﺑﻮد—وﯾﻼﯾﺶ در ﻧﻮرﻣﺎﻧﺪی‪ 1‬در ﺷﻤﺎل ﭘﺎرﯾﺲ‪ .‬ﺳﻮﻓﯽ ﭘﺲ از ﭼﻨﺪﯾﻦ ﻣﺎه ﺗﺤﻤﻞِ ازدﺣﺎمِ ﻟﻨـﺪن‪ ،‬ﻣـﺸﺘﺎق‬
‫راﯾﺤﻪی ﻃﺒﯿﻌﺖ ﺑﻮد و ﻣﯽﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺗﻌﻄﯿﻼﺗﺶ را ﻫﻤﺎن ﺟﺎ ﺷﺮوع ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻫﻨﻮز اواﯾﻞ ﻋﺼﺮ ﺑﻮد و او ﻗﺼﺪ داﺷﺖ ﻓﻮراً ﺑﻪ آنﺟﺎ ﺑﺮود و ﭘـﺪرﺑﺰرگ را‬
‫ﻏﺎﻓﻞﮔﯿﺮ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻣﺎﺷﯿﻦ ﯾﮑﯽ از دوﺳﺘﺎﻧﺶ را ﻗﺮض ﮔﺮﻓﺖ و از ﻣﯿﺎن ﺗﭙﻪﻫﺎی ﻣﻬﺘﺎبﺧﻮرده و ﺧﺎﻟﯽ از ﺳﮑﻨﻪی اﻃﺮاف ﮐﺮﯾﻮﻟﯽ ﺑﻪ ﺳـﻤﺖ ﺷـﻤﺎل‬
‫راﻧﺪ‪ .‬ﮐﻤﯽ ﭘﺲ از ﺳﺎﻋﺖ ده ﺑﻪ آنﺟﺎ رﺳﯿﺪ و داﺧﻞ ورودی اﺗﻮﻣﺒﯿﻠﯽ ﭘﯿﭽﯿﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺧﻠﻮﺗﮕﺎه ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺶ ﻣﯽرﻓﺖ‪ .‬ﺟﺎدهی آنﺟـﺎ ﻧﺰدﯾـﮏ‬
‫ﺑﻪ دو ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮ ﺑﻮد و در ﻧﯿﻤﻪی راه ﺑﻮد ﮐﻪ ﺧﺎﻧﻪ را از ﻣﯿﺎن درﺧﺘﺎن دﯾﺪ—وﯾﻼﯾﯽ ﺳﻨﮕﯽ و ﻗﺪﯾﻤﯽ و ﺑﺰرگ ﮐﻪ در ﻣﯿﺎن ﺟﻨﮕﻠﯽ ﺑﺮ داﻣﻨﻪی ﺗﭙـﻪ‬
‫ﻏُﻨﻮده ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ اﻧﺘﻈﺎر داﺷﺖ ﮐﻪ ﭘﺪرﺑﺰرگ را در اﯾﻦ ﺳﺎﻋﺖ ﺧﻮاب ﺑﺒﯿﻨﺪ و وﻗﺘﯽ ﺧﺎﻧﻪ را از دور روﺷﻦ دﯾﺪ ﮐﻤﯽ ﺗﻌﺠﺐ ﮐﺮد‪ .‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ‪ ،‬ﺷـﻮق او‬
‫ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺑﻪ ﺷﮕﻔﺘﯽ ﺷﺪ‪ .‬ورودی ﺧﺎﻧﻪ ﭘﺮ از ﻣﺎﺷﯿﻦﻫﺎی ﭘﺎرک ﺷﺪه ﺑﻮد—ﭼﻨﺪ ﻣﺮﺳﺪس‪ ،‬ﺑﯽامو‪ ،‬آﺋﻮدی‪ ،‬ﯾﮏ روﻟﺰروﯾﺲ‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﻟﺤﻈﻪای ﺧﯿﺮه ﻣﺎﻧﺪ و ﺳﭙﺲ زﯾﺮ ﺧﻨﺪه زد‪ .‬ﭘﺪرﺑﺰرگ ﻣﻦ‪ ،‬ﮔﻮﺷﻪﻧﺸﯿﻦ ﻣﻌﺮوف! از ﻗﺮار ﻣﻌﻠﻮم‪ ،‬ژاک ﺳﻮﻧﯿﺮ ﮐﻤﺘﺮ از آﻧﯽ ﮐـﻪ ﺗﻈـﺎﻫﺮ‬
‫ﻣﯽﮐﺮد ﺑﻪ ﮐﻨﺞ ﺧﻠﻮﺗﺶ ﻋﻼﻗﻪ داﺷﺖ‪ .‬واﺿﺢ ﺑﻮد ﮐﻪ وﻗﺘﯽ ﺳﻮﻓﯽ ﺑﻪ ﺳﻔﺮ رﻓﺘﻪ‪ ،‬او ﻣﯿﺰﺑﺎن ﺟﺸﻨﯽ ﺑﻮده اﺳﺖ و اﯾﻦ ﻃﻮر ﮐﻪ از ﻇﺎﻫﺮ اﺗﻮﻣﺒﯿﻞﻫـﺎ‬
‫ﺑﺮﻣﯽآﻣﺪ‪ ،‬ﻣﻬﻢﺗﺮﯾﻦ آدمﻫﺎی ﭘﺎرﯾﺲ ﻫﻢ در آن ﺣﻀﻮر داﺷﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺸﺘﺎق ﻏﺎﻓﻞﮔﯿﺮی ﭘﺪرﺑﺰرگ‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﻤﺖ در ﺟﻠﻮﯾﯽ ﺑﻪ راه اﻓﺘﺎد‪ .‬ﺑﻪ آن ﮐﻪ رﺳﯿﺪ‪ ،‬دﯾﺪ درب ﻗﻔﻞ اﺳﺖ‪ .‬در زد‪ .‬ﻫـﯿﭻ ﮐـﺲ ﭘﺎﺳـﺦ ﻧـﺪاد‪ .‬ﺑـﺎ‬
‫ﺷﮕﻔﺘﯽ ﺧﺎﻧﻪ را دور زد و در ﻋﻘﺒﯽ را اﻣﺘﺤﺎن ﮐﺮد‪ .‬آن ﻫﻢ ﻗﻔﻞ ﺑﻮد‪ .‬ﻫﯿﭻ ﺟﻮاﺑﯽ ﻧﯿﺎﻣﺪ‪.‬‬
‫ﻫﯿﭻ ﻣﻮﺳﯿﻘﯿﯽ ﻧﺒﻮد‪.‬‬
‫ﻫﯿﭻ ﺻﺪاﯾﯽ‪.‬‬
‫ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰ‪.‬‬
‫در ﻣﯿﺎن ﺳﮑﻮت ﺟﻨﮕﻞ‪ ،‬ﺑﻪ ﮐﻨﺎر ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن رﻓﺖ‪ ،‬ﺧﻮد را روی ﺗﻮدهای ﻫﯿﺰم ﺑﺎﻻ ﮐﺸﯿﺪ‪ ،‬ﺻﻮرﺗﺶ را ﺑﻪ ﭘﻨﺠﺮهی اﺗﺎق ﻧﺸﯿﻤﻦ ﭼـﺴﺒﺎﻧﺪ‪ .‬آن‬
‫ﭼﻪ ﻣﯽدﯾﺪ ﺑﺮاﯾﺶ ﺑﯽﻣﻌﻨﯽ ﺑﻮد‪.‬‬

‫‪Normandy 1‬‬

‫‪-138-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫»ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﻧﯿﺴﺖ!«‬
‫ﺳﺮﺳﺮای اول ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺘﺮوک ﻣﯽﻧﻤﻮد‪.‬‬
‫اﯾﻦ ﻫﻤﻪ آدم ﮐﺠﺎ رﻓﺘﻨﺪ؟‬
‫ﺑﺎ ﻗﻠﺒﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﻨﺪی ﻣﯽزد‪ ،‬ﺑﻪ اﻧﺒﺎر ﻫﯿﺰم دوﯾﺪ و ﮐﻠﯿﺪ ﯾﺪﮐﯿﯽ را ﺑﺮداﺷﺖ ﮐﻪ ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺶ زﯾﺮ ﺟﻌﺒﻪی آﺗﺶزﻧﻪﻫﺎ ﭘﻨﻬﺎن ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬ﺑﻪ ﺳـﻤﺖ‬
‫در ﺟﻠﻮﯾﯽ دوﯾﺪ و داﺧﻞ رﻓﺖ‪ .‬داﺧﻞ ﺳﺮﺳﺮا ﮐﻪ رﻓﺖ‪ ،‬ﺻﻔﺤﻪی ﻓﺮﻣﺎن ﺳﯿﺴﺘﻢ اﻣﻨﯿﺘﯽ ﺑﺎ ﭼﺮاﻏﯽ ﻗﺮﻣﺰ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﭼﺸﻤﮏ زدن ﮐـﺮد—اﺧﻄـﺎری‬
‫ﮐﻪ ﺑﻪ ﻓﺮد ﺗﺎزهوارد ده ﺛﺎﻧﯿﻪ ﻓﺮﺻﺖ ﻣﯽداد ﺗﺎ ﭘﯿﺶ از ﺑﻪ ﮐﺎر اﻓﺘﺎدن آژﯾﺮ رﻣﺰ ﻣﻨﺎﺳﺐ را وارد ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻣﻮﻗﻊ ﻣﻬﻤﻮﻧﯽ آژﯾﺮ رو روﺷﻦ ﮔﺬاﺷﺘﻪ؟‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ رﻣﺰ را وارد ﮐﺮد و ﺳﯿﺴﺘﻢ را از ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﺑﺎزداﺷﺖ‪.‬‬
‫ﺗﻤﺎم ﺧﺎﻧﻪ ﺣﺘﯽ ﻃﺒﻘﻪی ﺑﺎﻻ ﺧﺎﻟﯽ ﺑﻮد‪ .‬دوﺑﺎره ﮐﻪ ﺑﻪ اﺗﺎق ﻧﺸﯿﻤﻦ ﺑﺎزﮔﺸﺖ‪ ،‬ﻟﺤﻈﻪای در ﺳﮑﻮت اﯾﺴﺘﺎد ﺗﺎ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﺪ واﻗﻌﺎً ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﯽ ﻣﻤﮑﻦ‬
‫اﺳﺖ اﻓﺘﺎده ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫و آن ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺳﻮﻓﯽ ﭼﯿﺰی ﺷﻨﯿﺪ‪.‬‬
‫ﺻﺪاﻫﺎﯾﯽ ﺧﻔﻪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﯿﺪ از زﯾﺮ ﭘﺎﯾﺶ ﺑﯿﺎﯾﻨﺪ‪ .‬ﺳﻮﻓﯽ ﺗﺼﻮرش را ﻫﻢ ﻧﻤﯽﮐﺮد‪ .‬دوﻻ ﺷﺪ و ﮔﻮﺷﺶ را ﺑﻪ ﮐﻒ زﻣﯿﻦ ﭼﺴﺒﺎﻧﺪ‪ .‬ﺑﻠﻪ‪،‬‬
‫ﺻﺪا ﺑﻪ وﺿﻮح از زﯾﺮ ﭘﺎﯾﺶ ﻣﯽآﻣﺪ‪ .‬ﮔﻮﯾﯽ ﮐﻪ در ﺣﺎل آواز ﺧﻮاﻧﺪن ﺑﺎﺷﻨﺪ و ﯾﺎ‪ ...‬ﺳﺮود ﺧﻮاﻧﺪن؟ ﺳﻮﻓﯽ ﺗﺮﺳﯿﺪه ﺑﻮد‪ .‬وﻫﻤﻨﺎکﺗـﺮ از ﺧـﻮد ﺻـﺪا‪،‬‬
‫اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺑﻮد ﮐﻪ اﯾﻦ ﺧﺎﻧﻪ اﺻﻼً زﯾﺮزﻣﯿﻨﯽ ﻧﺪاﺷﺖ‪.‬‬
‫دﺳﺖ ﮐﻢ زﯾﺮزﻣﯿﻨﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ دﯾﺪه ﺑﺎﺷﻢ‪.‬‬

‫ﭼﺮﺧﯿﺪ و ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ اﺗﺎق ﻧﺸﯿﻤﻦ اﻧﺪاﺧﺖ‪ .‬ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﯾﮏ ﺷﯽء ﺑﺮﺧﻮرد ﮐﻪ ﻧﺎﺑﺠﺎ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﯿﺪ—ﻋﺘﯿﻘـﻪی ﻣﺤﺒـﻮب ﭘـﺪرﺑﺰرگ‪،‬‬
‫ﯾﮏ ﻓﺮش اوﺑﻮﺳﻮن‪ 1‬ﭘﻬﻦ ﮐﻪ ﻣﻌﻤﻮﻻً از دﯾﻮار ﺷﺮﻗﯽ ﺧﺎﻧﻪ و در ﮐﻨﺎر ﺷﻮﻣﯿﻨﻪ آوﯾﺰان ﺑﻮد‪ .‬اﻣﺎ اﻣﺸﺐ آن را از روی ﻣﯿﻠـﻪی ﺑـﺮﻧﺠﯿﺶ ﭼﺮﺧﺎﻧـﺪه‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ اﯾﻦ ﮐﺎر دﯾﻮار ﭘﺸﺖ آن را ﻧﻤﺎﯾﺎن ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﺳﻤﺖ دﯾﻮار ﭼﻮﺑﯽ رﻓﺖ و ﺑﻪ ﻧﻈﺮش ﺻﺪای ﺳﺮودﺧﻮاﻧﯽ ﺑﻠﻨﺪﺗﺮ ﺷﺪ‪ .‬ﻣﺮدّداﻧﻪ ﮔﻮﺷﺶ را ﺑﻪ دﯾﻮار ﭼﺴﺒﺎﻧﺪ‪ .‬ﺣﺎﻻ ﺻﺪاﻫﺎ واﺿـﺢﺗـﺮ ﺷـﺪه‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻣﻄﻤﺌﻨﺎً ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮی آواز ﻣﯽﺧﻮاﻧﺪﻧﺪ‪ ...‬ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ ﭼﻨﺎن ﯾﮑﻨﻮاﺧﺖ و ﻣﻨﺎﺟﺎتﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺳﻮﻓﯽ ﭼﯿﺰی را از آن ﺗﻤﯿﺰ ﻧﻤﯽداد‪.‬‬
‫ﻓﻀﺎی ﭘﺸﺖ دﯾﻮار ﺧﺎﻟﯿﻪ!‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺧﻮد را ﮐﻨﺎر ﭼﺎرﭼﻮب در رﺳﺎﻧﺪ و روی آن ﺗﻮرﻓﺘﮕﯿﯽ را ﯾﺎﻓﺖ‪ .‬ﻣﺘﺒﺤﺮاﻧﻪ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮدﻧـﺪ‪ .‬در ﮐـﺸﻮﯾﯽ‪ .‬ﺑـﺎ ﻗﻠﺒـﯽ ﮐـﻪ ﻫـﺮ آن ﺗﻨـﺪﺗﺮ‬
‫ﻣﯽﺗﭙﯿﺪ‪ ،‬اﻧﮕﺸﺘﺎﻧﺶ را روی ﺗﻮرﻓﺘﮕﯽ ﻗﺮار داد و آن را ﮐﺸﯿﺪ‪ .‬دﯾﻮار ﺳﻨﮕﯿﻦ را ﺑﺎ ﮐﻤﺘﺮﯾﻦ ﺻـﺪا ﺑـﺎز ﮐـﺮد‪ .‬از ﻣﯿـﺎن ﻇﻠﻤـﺖ ﭘـﺸﺖ آن‪ ،‬ﺻـﺪاﻫﺎ‬
‫ﭘﯿﭽﯿﺪن ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ از در ﮔﺬﺷﺖ و ﺧﻮد را در ﭘﻠﮑﺎن ﺳﻨﮕﯽ و ﺣﺠّﺎری ﻧﺸﺪهای ﯾﺎﻓﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﭘﯿﭻ ﻣﯽﺧﻮرد‪ .‬از ﮐﻮدﮐﯽ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﻣـﯽآﻣـﺪ‪ ،‬اﻣـﺎ‬
‫ﺣﺘﯽ روﺣﺶ ﻫﻢ از وﺟﻮد ﭼﻨﯿﻦ ﭘﻠﮑﺎﻧﯽ ﺑﯽﺧﺒﺮ ﺑﻮد!‬

‫‪ :Aubusson Tapestry/Carpet 1‬ﻓﺮش اوﺑﻮﺳﻮن؛ ﻓﺮﺷﯽ ﺑﺎ اﻧﺪازهی ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻪ ﮐﻪ دﺳﺘﺒﺎف روﺳﺘﺎی اوﺑﻮﺳﻮن و ﻓﻠﺘﯿﻦ در ﻣﺮﮐﺰ ﻓﺮاﻧﺴﻪ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﮐﺎرﮔﺎهﻫﺎی اﯾﻦ ﻧﻮع ﻓﺮش در ‪ 1743‬راهاﻧﺪازی ﺷﺪ و ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺳﻔﺎرشﻫﺎی آن از ﺳﻤﺖ اﺷﺮاف ﺑﻮد‪.‬‬

‫‪-139-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﭘﺎﯾﯿﻦﺗﺮ ﮐﻪ ﻣﯽرﻓﺖ‪ ،‬ﻫﻮا ﺧﻨﮏﺗﺮ ﻣﯽﺷﺪ و ﺻﺪاﻫﺎ واﺿﺢﺗﺮ‪ .‬ﺣﺎل‪ ،‬ﺻﺪای زﻧﺎن و ﻣﺮداﻧﯽ ﺑﻪ ﮔﻮﺷـﺶ ﻣـﯽﺧـﻮرد‪ .‬ﺧـﻂ دﯾـﺪش را ﭘﻠﮑـﺎن‬
‫ﻣﺎرﭘﯿﭻ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ ﭘﻠﻪی آﺧﺮ ﮐﻢﮐﻢ ﺑﻪ دﯾﺪش وارد ﻣﯽﺷﺪ‪ .‬ﭘﺸﺖ آن‪ ،‬ﺑﺨﺶﻫﺎﯾﯽ از ﮐﻒ زﯾﺮزﻣﯿﻦ را دﯾﺪ—ﮐﻔﯽ ﺳﻨﮕﯽ ﮐﻪ ﺷﻌﻠﻪی ﻟـﺮزان و‬
‫ﻧﺎرﻧﺠﯽِ آﺗﺶ روﺷﻨﺶ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻧﻔﺴﺶ را ﺣﺒﺲ ﮐﺮد‪ ،‬ﭼﻨﺪ ﭘﻠﻪی دﯾﮕﺮ ﺟﻠﻮ رﻓﺖ‪ ،‬ﺧﻢ ﺷﺪ ﺗﺎ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ داﺧﻞ ﺑﯿﻨﺪازد‪ .‬ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﯿﻪای ﻃﻮل ﮐﺸﯿﺪ ﺗﺎ آن ﭼﻪ ﻣﯽدﯾـﺪ ﺗﺤﻠﯿـﻞ‬
‫ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫اﺗﺎق ﺣﺎﻟﺖ ﻏﺎر داﺷﺖ؛ ﻓﻀﺎﯾﯽ ﺑﺎ دﯾﻮارهﻫﺎی ﻧﺎﻫﻤﻮار ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﯿﺪ در ﻣﯿﺎن ﮔﺮاﻧﯿﺖﻫﺎی ﺗﭙﻪ ﮐﻨﺪه ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬روﺷﻨﺎﯾﯽ آن ﻫﻢ ﺻـﺮﻓﺎً از‬
‫ﻣﺸﻌﻞﻫﺎی روی دﯾﻮار ﺗﺄﻣﯿﻦ ﻣﯽﺷﺪ‪ .‬در ﻣﯿﺎن ﺗﺎﺑﺶ ﻣﺸﻌﻞﻫﺎ‪ ،‬ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً ﺳﯽ ﻧﻔﺮ در ﻣﺮﮐﺰ اﺗﺎق اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺑﺎ ﺧﻮدش ﮔﻔﺖ‪ :‬دارم ﺧﻮاب ﻣﯽﺑﯿﻨﻢ‪ .‬اﯾﻦ ﭼﯿﺰا ﻓﻘﻂ ﺗﻮ ﺧﻮاب ﻣﯿﺎن!‬
‫ﻫﻤﻪی اﻓﺮاد اﺗﺎق ﻧﻘﺎب ﺑﻪ ﭼﻬﺮه داﺷﺘﻨﺪ‪ .‬زﻧﺎن ﺧﺮﻗﻪﻫﺎﯾﯽ ﺳﻔﯿﺪ و ﺑﺴﯿﺎر ﻧﺎزک ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﮐﻔﺶﻫﺎﯾﯽ ﻃﻼﯾﯽ ﭘﻮﺷﯿﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻧﻘـﺎبﻫﺎﯾـﺸﺎن‬
‫ﺳﻔﯿﺪ ﺑﻮد و در دﺳﺘﺎﻧﺸﺎن ﮔﻮیﻫﺎی ﻣﺮﺻّﻊ‪ 1‬زرّﯾﻨﯽ ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻧﻘﺎب ﻣﺮدان ﺳﯿﺎه ﺑﻮد و ﺗﻮﻧﯿﮏﻫﺎی‪ 2‬ﺑﻠﻨﺪ و ﺳﯿﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺗﻦ داﺷـﺘﻨﺪ‪ .‬ﻣﺎﻧﻨـﺪ‬
‫ﻣﻬﺮهﻫﺎی ﻏﻮلآﺳﺎﯾﯽ در ﻋﺮﺻﻪی ﺷﻄﺮﻧﺞ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻫﻤﻪی اﻓﺮاد ﺣﻠﻘﻪ ﺧﻮد را ﺑﻪ اﺣﺘﺮام ﭼﯿﺰی ﮐﻪ روﺑﺮوﯾﺸﺎن ﺑﻮد و ﺳﻮﻓﯽ ﻧﻤﯽدﯾﺪ ﻋﻘﺐ و ﺟﻠـﻮ‬
‫ﻣﯽﺑﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫آواز دوﺑﺎره ﯾﮑﻨﻮاﺧﺖ ﺷﺪ‪ .‬ﺑﺎﻻ ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﺑﺪل ﺑﻪ ﻏﺮش ﺷﺪ‪ .‬ﺗﻨﺪﺗﺮ ﭘﯿﺶ رﻓﺖ‪ .‬ﺣﻀّﺎر ﻗﺪﻣﯽ ﭘﯿﺶ رﻓﺘﻨﺪ و زاﻧﻮ زدﻧﺪ‪ .‬ﺳﻮﻓﯽ ﺳـﺮاﻧﺠﺎم آن ﭼـﻪ‬
‫ﻫﻤﻪی آنﻫﺎ ﻣﯽدﯾﺪﻧﺪ دﯾﺪ‪ .‬ﺣﺘﯽ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ از ﻫﺮاس ﺧﻮد را اﻓﺘﺎن و ﺧﯿﺰان ﭘﺲ ﮐﺸﯿﺪ‪ ،‬ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﮐﻪ داغ اﯾﻦ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﺗﺎ اﺑﺪ ﺑﺮ ﻟﻮح ﺿـﻤﯿﺮش‬
‫ﻣﯽﻣﺎﻧﺪ‪ .‬دلآﺷﻮﺑﻪ وﺟﻮدش را ﻓﺮا ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﭼﺮﺧﯽ زد و ﭼﻨﮓزﻧﺎن ﺑﻪ دﯾﻮارﻫﺎی ﺳﻨﮕﯽ از ﭘﻠﻪﻫـﺎ ﺑـﺎﻻ رﻓـﺖ‪ .‬در را ﺑـﺴﺖ و از ﺧﺎﻧـﻪی ﻣﺘـﺮوک‬
‫ﮔﺮﯾﺨﺖ و اﺷﮏرﯾﺰان و ﻫﺎجوواج ﺑﻪ ﭘﺎرﯾﺲ ﺑﺮﮔﺸﺖ‪.‬‬
‫آن ﺷﺐ‪ ،‬ﺑﺎ اﺣﺴﺎس داﺷﺘﻦ زﻧﺪﮔﯿﯽ ﺳﺮﺷـﺎر از ﺳـﺮﺧﻮردﮔﯽ و ﺧﯿﺎﻧـﺖ‪ ،‬ﻣﺘﻌﻠﻘـﺎﺗﺶ را ﮔـﺮد آورد و ﺧﺎﻧـﻪ را ﺗـﺮک ﮐـﺮد‪ .‬روی ﻣﯿـﺰ اﺗـﺎق‬
‫ﻧﺎﻫﺎرﺧﻮری ﯾﺎدداﺷﺘﯽ ﺑﻪ ﺟﺎ ﮔﺬاﺷﺖ‪:‬‬

‫ﻣﻦ آنﺟﺎ ﺑﻮدم‪ .‬ﺳﻌﯽ ﻧﮑﻦ ﭘﯿﺪاﯾﻢ ﮐﻨﯽ‪.‬‬

‫ﮐﻨﺎر ﯾﺎدداﺷﺖ‪ ،‬ﮐﻠﯿﺪ ﯾﺪﮐﯽ و ﻗﺪﯾﻤﯽ وﯾﻼ را ﮔﺬاﺷﺖ‪.‬‬

‫ﺻﺪای ﻟﻨﮕﺪان رﺷﺘﻪی اﻓﮑﺎرش را ﭘﺎره ﮐﺮد‪» .‬ﺳﻮﻓﯽ! واﯾﺴﺎ! واﯾﺴﺎ!«‬

‫از ﺧﺎﻃﺮاﺗﺶ ﺑﯿﺮون آﻣﺪ و ﻣﺤﮑﻢ روی ﺗﺮﻣﺰ ﻓﺸﺎر داد و ﻣﺎﺷﯿﻦ را ﭘﺲ از ﮐﻤﯽ ﺳُﺮ ﺧﻮردن ﻣﺘﻮﻗﻒ ﮐﺮد‪» .‬ﭼﯽ ﺷﺪه؟«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﻪ ﺧﯿﺎﺑﺎن دراز روﺑﺮوﯾﺸﺎن اﺷﺎره ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ آن ﺳﻤﺖ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪ ،‬ﺗﻨﺶ ﯾﺦ زد‪ .‬ﺻﺪ ﻣﺘﺮ ﺟﻠﻮﺗﺮ‪ ،‬ﯾﮏ ﺟﻔﺖ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﭘﻠﯿﺲ د‪.‬س‪.‬ﭘﯽ‪.‬ژ ﭼﻬﺎرراه را ﺑﺴﺘﻪ ﺑـﻮد‪ .‬ارﯾـﺐ ﺑـﻪ ﻫـﻢ‬
‫ﭘﺎرک ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ و ﻣﻘﺼﻮدﺷﺎن واﺿﺢ ﺑﻮد‪ .‬ﺧﯿﺎﺑﺎن ﮔﺎﺑﺮﯾﻞ رو ﺑﺴﺘﻨﺪ!‬
‫ﻟﻨﮕﺪان آه ﺷﻮﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﻪ ﮔﻤﺎﻧﻢ اﻣﺸﺐ ﺳﻔﺎرت ﺧﺎرج از دﺳﺘﺮس ﺑﺎﺷﻪ‪«.‬‬

‫‪ :Orb 1‬ﮔﻮﯾﯽ ﺟﻮاﻫﺮﻧﺸﺎن ﮐﻪ ﺑﺮ روی ﻣﯿﻠﻪای ﻧﺼﺐ و در دﺳﺘﺎن ﭘﺎپ ﯾﺎ ﭘﺎدﺷﺎه ﯾﺎ ﻣﻠﮑﻪ ﻧﻤﺎدی از ﻗﺪرت ﺷﻤﺮده ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬ﻏﺎﻟﺒﺎً ﺻﻠﯿﺒﯽ ﻧﯿﺰ ﺑﺎﻻی ﮔﻮی وﺟﻮد دارد‪.‬‬

‫‪ :Tunic 2‬ﻟﺒﺎس وﯾﮋهی روﻣﯿﺎن ﺑﺎﺳﺘﺎن ﮐﻪ ﻣﻌﻤﻮﻻً ﺑﯽآﺳﺘﯿﻦ ﺑﻮده و ﺗﺎ ﺳﺮ زاﻧﻮ ﻣﯽرﺳﯿﺪه و ﻣﯿﺎن زن و ﻣﺮد ﻣﺸﺘﺮک ﺑﻮده اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪-140-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﭘﺎﯾﯿﻦ دﺳﺖ ﺧﯿﺎﺑﺎن‪ ،‬دو اﻓﺴﺮ د‪.‬س‪.‬ﭘﯽ‪.‬ژ ﮐﻪ ﮐﻨﺎر ﻣﺎﺷﯿﻨﺸﺎن اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ آنﻫﺎ ﺧﯿﺮه ﺷﺪه ﺑﻮدﻧـﺪ و ﺑـﺎ ﮐﻨﺠﮑـﺎوی آﺷـﮑﺎر ﺑـﻪ‬
‫ﭼﺮاغﻫﺎﯾﯽ ﻧﮕﺎه ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ ﭼﻨﯿﻦ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﯽ در ﺑﺮاﺑﺮﺷﺎن ﺗﻮﻗﻒ ﮐﺮده ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺧﺐ‪ ،‬ﺳﻮﻓﯽ؛ ﺧﯿﻠﯽ آروم ﺑﭽﺮخ‪.‬‬
‫ﺳﺮ اﺳﻤﺎرت را ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ و دوری دوﻓﺮﻣﺎﻧﻪ زد و ﺟﻬﺖ ﻣﺎﺷﯿﻦ را ﻋﻮض ﮐﺮد‪ .‬دورﺗﺮ ﮐﻪ ﺷﺪﻧﺪ‪ ،‬ﺟﯿﻎ ﮐﺸﯿﺪه ﺷﺪن ﻻﺳﺘﯿﮏ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﭘﻠـﯿﺲ را‬
‫ﺑﻪ روی زﻣﯿﻦ ﺷﻨﯿﺪﻧﺪ‪ .‬آژﯾﺮﻫﺎ دوﺑﺎره ﺑﻪ ﮐﺎر اﻓﺘﺎدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ‪ ،‬ﻧﻔﺮﯾﻦﮐﻨﺎن‪ ،‬ﭘﺎﯾﺶ را روی ﭘﺪال ﮔﺎز ﻓﺸﺎر داد‪.‬‬

‫‪-141-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﺳﯽ و ﺳﻮم‬

‫اﺳﻤﺎرتِ ﺳﻮﻓﯽ در ﻣﺤﻠﻪی دﯾﭙﻠﻤﺎتﻧﺸﯿﻦ ﺷﺘﺎب ﮔﺮﻓﺖ‪ ،‬از ﮐﻨﺎر ﺳﻔﺎرتﺧﺎﻧﻪﻫﺎ و ﮐﻨﺴﻮلﮔﺮیﻫﺎ ﮔﺬﺷﺖ‪ ،‬داﺧﻞ ﺧﯿﺎﺑـﺎﻧﯽ ﻓﺮﻋـﯽ ﺷـﺪ‪،‬‬
‫ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺑﻪ ﺷﺎﻫﺮاه ﺷﺎﻧﺰهﻟﯿﺰه ﺑﺎزﮔﺸﺖ‪.‬‬

‫اﻧﮕﺸﺘﺎن ﻟﻨﮕﺪان از ﻓﺸﺎری ﮐﻪ ﺑﻪ ﺻﻨﺪﻟﯿﺶ ﻣﯽآورد ﺳﻔﯿﺪ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ ﺑﻮد و ﭘﺸﺖ ﺳﺮﺷﺎن را ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﻋﻼﻣﺘﯽ از ﭘﻠﯿﺲ ﻣﯽﮔﺸﺖ‪.‬‬
‫ﻧﺎﮔﺎه آرزو ﮐﺮد ﮐﻪ ای ﮐﺎش ﻓﺮار ﻧﮑﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻪ ﺧﻮدش ﯾﺎدآوری ﮐﺮد ﺗﻮ ﻓﺮار ﻧﮑﺮدی‪ .‬ﺳﻮﻓﯽ ﺑـﺎ ﺑﯿـﺮون اﻧـﺪاﺧﺘﻦ ردﯾـﺎب ‪ GPS‬از ﭘﻨﺠـﺮهی‬
‫دﺳﺘﺸﻮﯾﯽ اﯾﻦ ﺗﺼﻤﯿﻢ را ﺑﺮای او ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﺣﺎل ﮐﻪ ﺑﺎ دور ﺷﺪﻧﺸﺎن از ﺳﻔﺎرتﺧﺎﻧﻪ در ﻣﯿﺎن ﺗﺮاﻓﯿﮏ ﭘﺮاﮐﻨﺪهی ﺷﺎﻧﺰهﻟﯿﺰه ﻣـﺎرﭘﯿﭻ ﻣـﯽرﻓﺘﻨـﺪ‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺣﺲ ﻣﯽﮐﺮد اﻧﺘﺨﺎبﻫﺎﯾﺶ از ﺑﯿﻦ رﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﮔﺮﭼﻪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﯿﺪ ﺳﻮﻓﯽ ﭘﻠﯿﺲ را‪ ،‬دﺳﺖ ﮐﻢ ﺑﺮای ﻣﺪﺗﯽ‪ ،‬ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﮔﺬاﺷﺘﻪ اﺳﺖ‪،‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺷﮏ داﺷﺖ ﺑﺨﺘﺸﺎن اﻓﻮل ﻧﮑﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ‪ ،‬ﭘﺸﺖ ﻓﺮﻣﺎن‪ ،‬ﺟﯿﺐ ژاﮐﺘﺶ را ﺟﺴﺘﺠﻮ ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬ﮐﻤﯽ ﺑﻌﺪ‪ ،‬ﺷﯿﺌﯽ ﻓﻠـﺰی و ﮐـﻮﭼﮑﯽ را ﺑﯿـﺮون آورد و آن را ﺑـﻪ ﺳـﻤﺖ او ﮔﺮﻓـﺖ‪:‬‬
‫»راﺑﺮت‪ ،‬ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻬﺶ ﺑﻨﺪاز‪ .‬ﻫﻤﻮن ﭼﯿﺰﯾﻪ ﮐﻪ ﭘﺪرﺑﺰرﮔﻢ ﭘﺸﺖ ﻋﺬرای ﺻﺨﺮهﻫﺎ ﺑﺮای ﻣﻦ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد‪«.‬‬
‫ﻟﺮزهای ﻧﺎﺷﯽ از ﺑﺎر آﮔﺎه ﺷﺪن ﺗﻦ ﻟﻨﮕﺪان را ﻓﺮا ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﺷﯿﺌﯽ را در دﺳﺘﺎﻧﺶ ﮔﺮﻓﺖ و آن را اﻣﺘﺤﺎن ﮐﺮد‪ .‬ﺳﻨﮕﯿﻦ ﺑﻮد و ﺷـﮑﻠﯽ ﺻـﻠﯿﺒﯽ‬
‫داﺷﺖ‪ .‬ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﺷﻢّ ﻟﻨﮕﺪان آن ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﯿﺦ ﺻﻠﯿﺒﯽ ﺗﺪﻓﯿﻨﯽ‪ 1‬را در دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ—ﻧﺴﺨﻪی ﻣﯿﻨﯿﺎﺗﻮری ﻣﯿﺦ ﯾﺎدﺑﻮدی ﮐﻪ روی زﻣﯿﻦ ﮐﻨـﺎر‬
‫ﮔﻮر ﻣﯽﮐﻮﺑﻨﺪ‪ .‬اﻣﺎ ﭘﺲ از آن ﺑﻪ ﯾﺎد آورد ﮐﻪ ﺑﺪﻧﻪی ﺑﯿﺮون زده از ﺻﻠﯿﺐ‪ ،‬ﻣﻨﺸﻮری ﺳﻪﮔﻮش اﺳﺖ‪ .‬ﻫﻢ ﭼﻨﯿﻦ ﺑﺪﻧﻪی ﮐﻠﯿﺪ را ﺑﺎ ﺻﺪﻫﺎ ﺣﻔـﺮهی‬
‫ﺷﺶﮔﻮش آﺑﻠﻪﮔﻮن ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﻋﻠﯽاﻟﻈﺎﻫﺮ ﺣﻔﺮهﻫﺎ را ﻣﻮﺷﮑﺎﻓﺎﻧﻪ اﯾﺠﺎد و ﺑﻪ ﺗﺼﺎدف روی ﮐﻠﯿﺪ ﭘﺮاﮐﻨﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬

‫‪Funeral Pieu 1‬‬

‫‪-142-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﺳﻮﻓﯽ ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑُﺮش اﯾﻦ ﮐﻠﯿﺪ ﻟﯿﺰرﯾﻪ‪ .‬اون ﺷﺶﮔﻮشﻫﺎ رو ﭼﺸﻢ اﻟﮑﺘﺮوﻧﯿﮑﯽ ﻣﯿﺨﻮﻧﻪ‪«.‬‬
‫ﮐﻠﯿﺪ؟ ﻟﻨﮕﺪان ﻫﯿﭻوﻗﺖ ﭼﯿﺰی ﻣﺜﻞ آن ﻧﺪﯾﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﻪ اون ﻃﺮﻓﺶ ﻧﮕﺎه ﮐﻦ‪ «.‬و ﭘﺲ از ﺗﻐﯿﯿﺮِ ﻻﯾﻦ‪ ،‬ﺗﻘﺎﻃﻌﯽ را رد ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﮐﻠﯿﺪ را ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ و اﺣﺴﺎس ﮐﺮد ﮐﻪ دﻫﺎﻧﺶ را ﺗﺎ ﺟﺎی ﻣﻤﮑﻦ ﺑﺎز ﮐﺮده اﺳﺖ! زﻧﺒﻘﯽ ﻣـﺼﻨﻮﻋﯽ ﺑـﺎ ﺣﮑـﺎﮐﯽ ﭘﯿﭽﯿـﺪهای ﺑـﺮ ﻣﯿـﺎن‬
‫ﺻﻠﯿﺐ ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﺣﺮوف ‪ P.S‬روی ﮐﻠﯿﺪ ﺑﻮد! »ﺳﻮﻓﯽ! اﯾﻦ ﻫﻤﻮن ﻣُﻬﺮﯾﻪ ﮐﻪ راﺟﻊ ﺑﻬﺶ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮدﯾﻢ! ﻧﺸﺎن رﺳﻤﯽ دﯾﺮ ﺻﻬﯿﻮن‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺑﺎ ﺳﺮ ﺗﺼﺪﯾﻖ ﮐﺮد‪» :‬ﻗﺒﻼً ﻫﻢ ﮔﻔﺘﻢ‪ ،‬ﻣﻦ ﮐﻠﯿﺪ رو ﻣﺪتﻫﺎ ﻗﺒﻞ دﯾﺪم‪ .‬اﻣﺎ اون ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺖ ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﺻﺤﺒﺘﺶ رو ﻧﮑﻨﻢ‪«.‬‬
‫ﭼﺸﻤﺎن ﻟﻨﮕﺪان ﻫﻨﻮز روی ﮐﻠﯿﺪِ ﻧﻘﺶﺑﺮﺟﺴﺘﻪ ﻣﯿﺨﮑﻮب ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد و ﺗﮑﺎن ﻧﻤﯽﺧﻮرد‪ .‬ﺷﮑﻞدﻫﯽ اﻣﺮوزی و ﻧﻤﺎدﻫﺎی ﮐﻬـﻦ آن‪ ،‬آﻣﯿـﺰش‬
‫وﻫﻢﻧﺎﮐﯽ از دﻧﯿﺎﻫﺎی ﻗﺪﯾﻢ و ﺟﺪﯾﺪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫»ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺖ ﮐﻠﯿﺪ در ﺟﻌﺒﻪای رو ﺑﺎز ﻣﯿﮑﻨﻪ ﮐﻪ ﺗﻮی اون رازﻫﺎی زﯾﺎدی رو ﺣﻔﻆ ﻣﯿﮑﻨﻪ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺎ ﺗﺼﻮر اﯾﻦ ﮐﻪ ﻣﺮدی ﻣﺜﻞ ژاک ﺳﻮﻧﯿﺮ ﭼﻪ رازی را ﻧﮕﻪ ﻣﯽدارد ﺗﻨﺶ از ﺳﺮﻣﺎ ﻟﺮزﯾﺪ‪ .‬ﻟﻨﮕﺪان ﻫـﯿﭻ ﻧﻈـﺮی ﻧﺪاﺷـﺖ ﮐـﻪ اُﺧـﻮّﺗﯽ‬
‫ﮐﻬﻦ ﺑﺎ ﮐﻠﯿﺪی اﻣﺮوزی ﭼﻪ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺑﮑﻨﺪ‪ .‬دﯾﺮ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺣﻔﻆ ﯾﮏ راز ﮐﻪ ﺑﺎ ﺧﻮد ﻗﺪرﺗﯽ ﺑﯽﭘﺎﯾﺎن ﻣﯽآورد وﺟﻮدش اﻟﺰاﻣﯽ ﺑﻮد‪ .‬اﯾـﻦ ﮐﻠﯿـﺪ‬
‫رﺑﻄﯽ ﺑﻪ اون راز داره؟ اﻧﺪﯾﺸﻪای ﺗﺄﻣﻞﺑﺮاﻧﮕﯿﺰ ﺑﻮد‪» .‬ﭼﯽ رو ﻣﯿﺸﻪ ﺑﺎ اون ﺑﺎز ﮐﺮد؟«‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﻣﺄﯾﻮس ﺷﺪ‪» .‬اﻣﯿﺪوار ﺑﻮدم ﺗﻮ ﺑﺪوﻧﯽ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺧﺎﻣﻮش ﻣﺎﻧﺪ‪ .‬ﮐﻠﯿﺪ را در دﺳﺘﺶ ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ و آن را اﻣﺘﺤﺎن ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﺴﯿﺤﯽ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯿﺎد‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﭼﻨﺪان از اﯾﻦ ﺑﺎﺑﺖ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻧﺒﻮد‪ .‬ﺳـﺮ اﯾـﻦ ﮐﻠﯿـﺪ‪ ،‬ﺻـﻠﯿﺐِ ﻣـﺴﯿﺤﯽِ ﺳـﻨﺘﯽ و ﺑﻠﻨـﺪﺑﺎزو ﻧﺒـﻮد‪ .‬ﺑﻠﮑـﻪ ﺻـﻠﯿﺒﯽ ﻣﺘـﺴﺎویاﻻﺿـﻼع‬
‫ﺑﻮد—ﺻﻠﯿﺒﯽ ﺑﺎ ﭼﻬﺎر ﺑﺎزوی ﺑﺮاﺑﺮ—ﮐﻪ ﻫﺰار و ﭘﺎﻧﺼﺪ ﺳﺎل ﭘﯿﺶ از ﻣﺴﯿﺤﯿﺖ ﻫﻢ ﻣﻮﺟﻮد ﺑﻮده اﺳﺖ‪ .1‬اﯾﻦ ﻧﻮع ﺻﻠﯿﺐ ﻫﯿﭻ دﻻﻟﺘﯽ ﺑـﺮ ﺗـﺼﻠﯿﺐ‬
‫ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﺻﻠﯿﺐ ﻻﺗﯿﻨﯽ ﺑﺎ ﺑﺎزوﻫﺎی ﺑﻠﻨﺪ ﻧﺪاﺷﺖ ﮐﻪ از اﺑﺰارﻫﺎی ﺷﮑﻨﺠﻪی روﻣﯽﻫﺎ ﺑﻮده اﺳﺖ‪ .‬ﻟﻨﮕﺪان ﻫﻤﯿﺸﻪ از اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع در ﺗﻌﺠـﺐ ﺑـﻮد‬
‫ﮐﻪ ﻣﺴﯿﺤﯿﺎن ﭼﻪ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﮔﻔﺖ اﮔﺮ ﺑﻔﻬﻤﻨﺪ ﺗﺎرﯾﺦ ﺧﺸﻮﻧﺖﺑﺎر ﻧﻤﺎدﺷﺎن ﺣﺘﯽ در ﻧﺎﻣﺶ ﻧﯿﺰ ﭘﯿﺪاﺳﺖ‪ :‬واژهﻫـﺎی ﺻـﻠﯿﺐ ”‪ “Cross‬و ﺗـﺼﻠﯿﺐ‬
‫”‪ “Crucifix‬ﻫﺮ دو از ﻓﻌﻞ ﻻﺗﯿﻦ ‪ cruciare‬ﻣﯽآﯾﺪ—ﯾﻌﻨﯽ ﺷﮑﻨﺠﻪ ﮐﺮدن‪.2‬‬
‫»ﺳﻮﻓﯽ! ﻣﻦ ﻓﻘﻂ ﻣﯿﺘﻮﻧﻢ ﺑﮕﻢ ﮐﻪ ﺻﻠﯿﺐﻫﺎی ﻣﺮﺑﻌﯽ ﻣﺜﻞ اﯾﻦ رو ﺻﻠﯿﺐﻫـﺎی دوﺳـﺘﺎﻧﻪ ﻣﯿﺪوﻧﻨـﺪ‪ .‬ﻫﯿﺌـﺖ ﻣﺮﺑﻌـﯽ اوﻧﻬـﺎ ﺑـﺮای ﺗـﺼﻠﯿﺐ‬
‫ﺑﯽﻓﺎﯾﺪهﺷﻮن ﮐﺮده و ﻋﻨﺎﺻﺮ ﻋﻤﻮدی و اﻓﻘﯽِ ﻣﺘﻮازنِ اوﻧﻬﺎ ﺗﺪاﻋﯽ ﯾـﻪ اﺗﺤـﺎد ﻃﺒﯿﻌـﯽ رو ﺑـﯿﻦ ﻧﺮﯾﻨـﻪ و ﻣﺎدﯾﻨـﻪ ﻣﯿﮑﻨـﻪ‪ .‬اﯾـﻦ ﺻـﻠﯿﺐ از ﻟﺤـﺎظ‬
‫ﻧﻤﺎدﺷﻨﺎﺳﯽ ﮐﺎﻣﻼً ﺑﺎ ﻓﻠﺴﻔﻪی دﯾﺮ ﺻﻬﯿﻮن ﺳﺎزﮔﺎره‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﻧﮕﺎه ﺧﺴﺘﻪای ﺑﻪ ﻟﻨﮕﺪان اﻧﺪاﺧﺖ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﭘﺲ ﻫﯿﭻ ﻧﻈﺮی ﻧﺪاری‪ ،‬آره؟«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان اﺧﻤﯽ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺣﺘﯽ ﯾﻪ ﺳﺮﻧﺦ‪«.‬‬

‫‪ 1‬ﺑﻪ آن ﺻﻠﯿﺐ ﯾﻮﻧﺎﻧﯽ ﻫﻢ ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﺑﺎور ﺑﺴﯿﺎری اﯾﻦ ﻧﻮع ﺻﻠﯿﺐ ﻧﻤﺎد اﺗﺤﺎد ﻋﻨﺎﺻﺮ ارﺑﻌﻪ )آب‪ ،‬ﺑﺎد‪ ،‬ﺧﺎک‪ ،‬آﺗﺶ( اﺳﺖ و از اﯾﻦ رو ﻧﺸﺎن از ﺑﻘﺎ و دوام دارد‪.‬‬

‫‪ 2‬در ﻓﺎرﺳﯽ و ﻋﺮﺑﯽ ﻧﯿﺰ واژهی ﺻﻠﯿﺐ ﺑﺎ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻣﻌﻨﺎ در وزنﻫﺎی ﻋﺮﺑﯽ ﻣﻌﻨﺎی ﺷﮑﻨﺠﻪ را ﺑﻪ ﺧﻮد ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪ :‬ﺻﻠّﺎﺑﻪ )ﮐﺸﯿﺪن(‪ .‬ﺷﺎﯾﺪ ﺑﺪ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﺪاﻧﯿﺪ ﺧﻮد واژهی‬
‫ﺻﻠﯿﺐ در زﺑﺎن ﻋﺮﺑﯽ از واژهی ﻓﺎرﺳﯽ »ﭼﻠﯿﭙﺎ« ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬در دﯾﻦ ﻣﻬﺮﭘﺮﺳﺘﯽ )ﻧﮏ ﻓﺼﻞ ‪ (55‬ﺻﻠﯿﺐ ﮔﻮﯾﺎ ﻧﻤﺎدی از ﭼﻬﺎر ﮔﻮﺷﻪی ﺟﻬﺎن ﺑﻮده اﺳﺖ و ﺻﻠﺤﯽ ﮐﻪ‬
‫ﻣﻬﺮ در در ﻧﻈﺮ داﺷﺘﻪ در ﻣﯿﺎن ﻣﺮدﻣﺎن ﺑﺮﻗﺮار ﻧﻤﺎﯾﺪ‪.‬‬

‫‪-143-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﺳﻮﻓﯽ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ آﯾﻨﻪی ﺑﻐﻞ اﻧﺪاﺧﺖ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﺎﯾﺪ از ﺧﯿﺎﺑﻮن ﺧﺎرج ﺑﺸﯿﻢ‪ .‬ﺑﻌﺪ ﯾﻪ ﺟﺎی اﻣﻦ رو ﭘﯿﺪا ﮐﻨﯿﻢ ﺗﺎ ﺑﺒﯿﻨﯿﻢ اﯾﻦ ﮐﻠﯿﺪ ﭼـﯽ رو ﺑـﺎز‬
‫ﻣﯿﮑﻨﻪ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺣﺴﺮتﻣﻨﺪاﻧﻪ ﺑﻪ اﺗﺎق راﺣﺘﺶ در ﻫﺘﻞ رﯾﺘﺰ اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ‪ .‬آﺷﮑﺎر ﺑﻮد ﮐﻪ ﮔﺰﯾﻨﻪی ﺧﻮﺑﯽ را اﻧﺘﺨﺎب ﻧﮑﺮده اﺳﺖ‪» .‬ﻣﯿﺰﺑﺎنﻫﺎی ﻣﻦ ﺗﻮی‬
‫داﻧﺸﮕﺎه اﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ ﭘﺎرﯾﺲ ﭼﯽ؟«‬
‫»ﺧﯿﻠﯽ ﻣﺸﺨﺼﻪ‪ .‬ﻓﺎش اوﻧﺠﺎ رو ﻫﻢ ﭼﮏ ﻣﯿﮑﻨﻪ‪«.‬‬
‫»ﺗﻮ ﺑﺎﯾﺪ ﮐﺴﯽ رو ﺑﺸﻨﺎﺳﯽ‪ .‬اﯾﻦﺟﺎ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﻨﯽ‪«.‬‬
‫»ﻓﺎش ﺗﻠﻔﻦ و اﯾﻤﯿﻞ ﻣﻦ رو ﺗﺤﺖ ﻧﻈﺮ ﻣﯿﮕﯿﺮه‪ ،‬ﺗﻤﺎسﻫﺎی ﻣﻦ از ﻫﺮ ﻧﻮﻋﯽ ﺧﻄﺮﻧﺎﮐﻪ‪ .‬ﭘﯿﺪا ﮐﺮدن ﯾﻪ ﻫﺘﻞ ﻫﻢ ﻫﯿﭻ ﺧﻮب ﻧﯿـﺴﺖ‪ ،‬ﭼـﻮن‬
‫اﺣﺘﯿﺎج ﺑﻪ اوراق ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ داره‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺎز ﻫﻢ اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ ﺷﺎﯾﺪ ﺑﺪ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﺨﺘﺶ را اﻣﺘﺤﺎن ﮐﻨﺪ و ﺑﻪ ﻟﻮور ﺑﺮﮔﺮدد و ﺑﮕﺬارد ﮐـﻪ ﻓـﺎش دﺳـﺘﮕﯿﺮش ﮐﻨـﺪ‪» .‬ﭼﻄـﻮره ﺑـﻪ‬
‫ﺳﻔﺎرت زﻧﮓ ﺑﺰﻧﯿﻢ‪ .‬ﻣﯿﺘﻮﻧﻢ ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ رو ﺷﺮح ﺑﺪم و از ﺳﻔﺎرت ﺑﺨﻮام ﮐﻪ ﮐﺴﯽ رو ﺑﺮای ﻣﻼﻗﺎت ﺑﺎ ﻣﺎ ﺑﻔﺮﺳﺘﻪ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﭼﺮﺧﯿﺪ و ﻧﮕﺎه ﻋﺎﻗﻞ اﻧﺪر ﺳﻔﯿﻬﯽ ﺑﻪ ﻟﻨﮕﺪان اﻧﺪاﺧﺖ‪» .‬ﻣﻼﻗﺎت ﺑﺎ ﻣﺎ؟ راﺑﺮت‪ ،‬ﺧﻮاب و ﺧﯿـﺎل ﺑـﻪ ﺳـﺮت زده؟ ﺳـﻔﺎرت ﻫـﯿﭻ ﻧـﻮع‬
‫اﺧﺘﯿﺎرات ﻗﻀﺎﯾﯽ ﺑﻪ ﺟﺰ ﺗﻮی ﻗﻠﻤﺮوی ﺧﻮدش ﻧﺪاره‪ .‬ﻓﺮﺳﺘﺎدن ﯾﻪ ﻧﻔﺮ ﺑﺮای ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻣﺎ‪ ،‬ﮐﻤﮏ ﺑﻪ ﯾﻪ ﻓﺮاری از دﺳﺖ دوﻟﺖ ﻓﺮاﻧﺴﻪ ﺗﻠﻘـﯽ ﻣﯿـﺸﻪ‪.‬‬
‫ﻫﯿﭻ وﻗﺖ اﯾﻦ ﮐﺎر رو ﻧﻤﯽﮐﻨﻨﺪ‪ .‬اﮔﺮ ﺑﺎ ﭘﺎﻫﺎی ﺧﻮدت ﺑﻪ ﺳﻔﺎرت ﺑﺮی و درﺧﻮاﺳﺖ ﭘﻨﺎﻫﻨﺪﮔﯽ ﻣﻮﻗﺖ ﮐﻨﯽ ﭼﯿﺰ دﯾﮕﻪاﯾﻪ‪ .‬اﻣـﺎ درﺧﻮاﺳـﺖ از اوﻧﻬـﺎ‬
‫ﺑﺮای اﻗﺪام ﺑﺮ ﺿﺪّ اﺟﺮای ﻗﺎﻧﻮن دوﻟﺖ ﻓﺮاﻧﺴﻪ؟« ﺳﺮش را ﺑﻪ ﻋﻼﻣﺖ ﻧﻔﯽ ﺗﮑﺎن داد و اداﻣﻪ داد‪» :‬ﺑﻪ ﺳﻔﺎرت زﻧﮓ ﺑﺰن ﺗﺎ ﺧﻮدت ﺑﺒﯿﻨـﯽ‪ .‬اوﻧﻬـﺎ‬
‫ﻓﻘﻂ ﺑﻬﺖ ﻣﯿﮕﻦ ﮐﻪ از ﺑﺮوز ﻣﺸﮑﻼت ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺟﻠﻮﮔﯿﺮی ﮐﻦ و ﺧﻮدت رو ﺑﻪ ﻓﺎش ﺗﺴﻠﯿﻢ ﮐﻦ‪ .‬ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻗﻮل ﻣﯿﺪن ﮐﻪ ﺗﻤﺎم ﻣﺠـﺎری ﻗـﺎﻧﻮﻧﯽ رو‬
‫ﺑﺮای ﯾﻪ ﻣﺤﺎﮐﻤﻪی ﻋﺎدﻻﻧﻪ ﭘﯿﮕﯿﺮی ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ «.‬ﻧﮕﺎﻫﺶ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ وﯾﺘﺮﯾﻦﻫﺎی ﭘﺮ زرق و ﺑﺮق ﺷﺎﻧﺰهﻟﯿﺰه ﮔﺮداﻧـﺪ و اداﻣـﻪ داد‪» :‬ﭼﻘـﺪر ﭘـﻮل‬
‫داری؟«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﮐﯿﻒ ﺟﯿﺒﯿﺶ را ﮔﺸﺖ‪» .‬ﺻﺪ دﻻر‪ .‬ﺑﻪ ﻋﻼوهی ﭼﻨﺪ ﯾﻮرو‪ .‬ﭼﺮا؟«‬
‫»ﮐﺎرت اﻋﺘﺒﺎری؟«‬
‫»اﻟﺒﺘﻪ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﭘﺪال ﮔﺎز ﻓﺸﺎر آورد‪ .‬ﻟﻨﮕﺪان ﺣﺲ ﮐﺮد او در ﺣﺎل ﮐﺸﯿﺪن ﻧﻘﺸﻪﻫﺎﯾﯽ اﺳﺖ‪ .‬روﺑﺮوﯾﺸﺎن‪ ،‬در اﻧﺘﻬﺎی ﺷﺎﻧﺰهﻟﯿﺰه ﻃـﺎق ﻧـﺼﺮت‬
‫ﻗﺮار داﺷﺖ—ﺗﺠﻠﯿﻞ ‪54‬ﻣﺘﺮی ﻧﺎﭘﻠﺌﻮن از ﻗﻮای ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺧﻮدش—ﮐﻪ ﮔﺮد آن ﺑﺰرگﺗﺮﯾﻦ ﻣﯿﺪان ﻓﺮاﻧﺴﻪ ﺑﺎ ﻧُﻪ ﻻﯾﻦ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺑﺎ ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﺪﻧﺸﺎن ﺑﻪ ﻣﯿﺪان‪ ،‬ﺳﻮﻓﯽ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﻫﻨﻮز ﺑﺮ آﯾﻨﻪی ﻋﻘﺐ دوﺧﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﮔﻔﺖ‪» :‬ﯾﻪ ﻣﺪﺗﯽ از دﺳﺘﺸﻮن راﺣﺖ ﺷـﺪﯾﻢ‪ .‬اﻣـﺎ اﮔـﺮ‬
‫ﺑﺨﻮاﯾﻢ ﺗﻮی ﻫﻤﯿﻦ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺑﻤﻮﻧﯿﻢ ﭘﻨﺞ دﻗﯿﻘﻪی دﯾﮕﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ اﯾﻦ وﺿﻌﯿﺖ ﻃﻮل ﻧﻤﯿﮑﺸﻪ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺎ ﺧﻮد ﮔﻔﺖ ﺣﺎﻻ ﮐﻪ ﻣﺠﺮم ﻫﺴﺘﯿﻢ ﯾﮑﯽ ﺑﺪزد‪» .‬ﺗﺼﻤﯿﻢ داری ﭼﯽ ﮐﺎر ﮐﻨﯽ؟«‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﯿﺪان ﺑﻪ راه اﻓﺘﺎد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﻪ ﻣﻦ اﻋﺘﻤﺎد ﮐﻦ‪«.‬‬

‫ﻟﻨﮕﺪان واﮐﻨﺸﯽ ﻧﺸﺎن ﻧﺪاد‪ .‬اﻋﺘﻤﺎد ﺗﺎ اﻻن ﭼﯿﺰ زﯾﺎدی ﻧﺼﯿﺒﺶ ﻧﺴﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬آﺳﺘﯿﻦ ﮐـﺘﺶ را ﺑـﺎﻻ زد و ﺑـﻪ ﺳـﺎﻋﺘﺶ ﻧﮕـﺎه ﮐـﺮد—ﯾـﮏ‬
‫ﺳﺎﻋﺖﻣﭽﯽِ ﮐﻬﻨﻪیِ ﻣﯿﮑﯽﻣﺎوس از ﻧﻮع ﮐﻠﮑﺴﯿﻮﻧﺮﻫﺎ ﮐﻪ ﭘﺪر و ﻣﺎدرش روز ﺗﻮﻟﺪ ده ﺳﺎﻟﮕﯿﺶ ﺑﻪ او داده ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖ دوران ﺑﭽﮕـﯿﺶ‬
‫اﻏﻠﺐ دﭼﺎر ﻣﺸﮑﻼت ﻋﺠﯿﺒﯽ ﻣﯽﺷﺪ و ﺑﻪ ﻫﻢ ﻣﯽرﯾﺨﺖ‪ ،‬ﻟﻨﮕﺪان ﻫﯿﭻ ﮔﺎه ﺳﺎﻋﺖ دﯾﮕﺮی ﻧﺨﺮﯾﺪ‪ .‬اﻧﯿﻤﯿﺸﻦﻫﺎی دﯾﺴﻨﯽ ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ آﺷـﻨﺎﯾﯽ او را‬
‫ﺑﺎ ﺟﺎدوی ﻓﺮم و رﻧﮓ ﻓﺮاﻫﻢ ﮐﺮدﻧﺪ و ﻣﯿﮑﯽﻣﺎوس ﻫﻤﯿﺸﻪ در ﻗﻠﺐ ﻟﻨﮕﺪان ﯾﺎدآور ﮐﻮدﮐﯿﺶ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﻫﻤـﻪ‪ ،‬آن ﻟﺤﻈـﻪ ﻋﻘﺮﺑـﻪﻫـﺎی ﻣﯿﮑـﯽ‬
‫ﻣﺎوس ﺑﺎ زاوﯾﻪای آزاردﻫﻨﺪه ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ و وﻗﺖ آزاردﻫﻨﺪهای را ﻧﯿﺰ ﻧﺸﺎن ﻣﯽدادﻧﺪ‪.‬‬

‫‪-144-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫‪ 2:51‬ﺻﺒﺢ‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺳﺎﻋﺖ ﻗﺸﻨﮕﯽ داری‪ «.‬ﺑﻪ ﻣﭻ او ﺧﯿﺮه ﺷﺪ و اﺳﻤﺎرت را اﻃﺮاف ﻣﯿﺪان ﭘﻬﻦ و ﭘﺎدﺳﺎﻋﺘﮕﺮد ﺣﺮﮐﺖ داد‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﭘﺎﺳﺦ داد‪» :‬داﺳﺘﺎﻧﺶ ﻃﻮﻻﻧﯿﻪ‪ «.‬و آﺳﺘﯿﻨﺶ را ﺳﺮ ﺟﺎﯾﺶ ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺳﺮﯾﻌﯽ ﺑﻪ او ﺗﺤﻮﯾﻞ داد و ﻣﺎﺷﯿﻦ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺷﻤﺎل از ﻣﯿﺪان ﺧﺎرج ﮐﺮد و از ﻣﺮﮐﺰ ﺷﻬﺮ دور ﺷﺪ‪ .‬دو ﭼﺮاغ ﺳـﺒﺰ را رد ﮐﺮدﻧـﺪ‪ .‬ﺑـﻪ‬
‫ﺗﻘﺎﻃﻊ ﺳﻮم ﮐﻪ رﺳﯿﺪﻧﺪ‪ ،‬ﺳﻮﻓﯽ ﭘﯿﭻ ﺗﻨﺪی ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺑﻠﻮار ﻣﺎﻟﺸِﺮﺑﻪ‪ 1‬زد‪ .‬ﺧﯿﺎﺑﺎنﻫﺎی ﻣﺸﺠﺮ و اﻋﯿـﺎنﻧـﺸﯿﻦ دﯾﭙﻠﻤـﺎتﻫـﺎ را ﺗـﺮک ﮐﺮدﻧـﺪ و وارد‬
‫ﻣﺤﻠﻪﻫﺎی ﺻﻨﻌﺘﯽ و ﮐﺜﯿﻒﺗﺮ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﺳﻮﻓﯽ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭼﭗ ﭘﯿﭻ ﺗﻨﺪی زد و ﻟﺤﻈﻪای ﺑﻌﺪ ﻟﻨﮕﺪان ﻓﻬﻤﯿﺪ ﮐﻪ آنﻫﺎ ﮐﺠﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫اﯾﺴﺘﮕﺎه ﺳﻦﻻزار‪.2‬‬
‫روﺑﺮوﯾﺸﺎن ﭘﺎﯾﺎﻧﻪی ﻗﻄﺎر ﮐﻪ ﺳﻘﻒ ﺷﯿﺸﻪای داﺷﺖ‪ ،‬ﺷﺒﯿﻪ ﺑﻪ ﻓﺮزﻧﺪ ﻧﺎﺧﻠﻒ آﻣﯿﺰش آﺷﯿﺎﻧﻪی ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎ و ﮔﻠﺨﺎﻧﻪ ﻣـﯽﻧﻤـﻮد‪ .‬اﯾـﺴﺘﮕﺎهﻫـﺎی‬
‫ﻗﻄﺎر اروﭘﺎ ﻫﯿﭻ وﻗﺖ از ﮐﺎر ﻧﻤﯽاﯾﺴﺘﺎدﻧﺪ‪ .‬ﺣﺘﯽ در اﯾﻦ ﺳﺎﻋﺖ‪ ،‬ﻧﯿﻢ دوﺟـﯿﻦ ﺗﺎﮐـﺴﯽ آﻣـﺎده ﺑـﻪ ﺣﺮﮐـﺖ ﮐﻨـﺎر ورودی اﺻـﻠﯽ اﯾـﺴﺘﺎده ﺑﻮدﻧـﺪ‪.‬‬
‫دﺳﺖﻓﺮوﺷﺎن ﮔﺎریﻫﺎی ﺳﺎﻧﺪوﯾﭻ و آب ﻣﻌﺪﻧﯽﺷﺎن را ﻫﻞ ﻣﯽدادﻧﺪ و ﺟﻮاﻧﮏﻫﺎی ﺷﻮﻟﯿﺪه و ﮐﻮﻟﻪ ﺑـﻪ ﭘـﺸﺖ از اﯾـﺴﺘﮕﺎه ﺧـﺎرج ﻣـﯽﺷـﺪﻧﺪ و‬
‫ﻧﮕﺎﻫﺸﺎن را اﯾﻦ ﺳﻮ و آن ﺳﻮ ﻣﯽﮔﺮداﻧﺪﻧﺪ؛ ﮔﻮﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﯽﮐﻮﺷﯿﺪﻧﺪ ﺑﻪ ﯾﺎد ﺑﯿﺎورﻧﺪ اﮐﻨﻮن در ﭼﻪ ﺷﻬﺮی ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﺑﺎﻻ دﺳﺖ ﺧﯿﺎﺑﺎن ﻫﻢ‪ ،‬دو ﭘﻠﯿﺲ‬
‫روی ﺟﺪول اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮدﻧﺪ و ﭼﻨﺪ ﺟﻬﺎنﮔﺮد راهﮔﻢﮐﺮده را راﻫﻨﻤﺎﯾﯽ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ اﺳﻤﺎرت را ﭘﺸﺖ ﺧﻂ ﺗﺎﮐﺴﯽﻫﺎ ﮐﺸﺎﻧﺪ و ﺑﻪ رﻏﻢ ﻓﻀﺎی ﻗﺎﻧﻮﻧﯽ ﮐﺎﻓﯽ ﺑﺮای ﭘﺎرک در ﺧﯿﺎﺑﺎن‪ ،‬آن را در ﻣﻨﻄﻘﻪای »ﭘﺎرک ﻣﻤﻨـﻮع«‬
‫ﻧﮕﻪ داﺷﺖ‪ .‬ﭘﯿﺶ از آن ﮐﻪ ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﻗﺼﺪ او را ﺑﭙﺮﺳﺪ‪ ،‬ﺳﻮﻓﯽ از ﻣﺎﺷﯿﻦ ﭘﯿﺎده ﺷﺪ و ﺑﺎ ﺷﺘﺎب ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺷﯿﺸﻪی ﺗﺎﮐﺴﯿﯽ رﻓﺖ و ﺑـﺎ راﻧﻨـﺪه‬
‫ﺳﺮ ﺻﺤﺒﺖ را ﺑﺎز ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﮐﻪ از اﺳﻤﺎرت ﺑﯿﺮون آﻣﺪ‪ ،‬ﺳﻮﻓﯽ را دﯾﺪ ﮐﻪ ﻣﻘﺪاری ﭘﻮل را ﺑﻪ راﻧﻨﺪهی ﺗﺎﮐﺴﯽ ﻣﯽدﻫـﺪ‪ .‬راﻧﻨـﺪه ﺳـﺮی ﺗﮑـﺎن داد و ﺳـﭙﺲ‪ ،‬در‬
‫ﻧﻬﺎﯾﺖ ﺗﻌﺠﺐِ ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺪون آنﻫﺎ دور ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺗﺎﮐﺴﯽ ﮐﻪ از دﯾﺪﺷﺎن ﻧﺎﭘﺪﯾﺪ ﻣﯽﺷﺪ ﻟﻨﮕﺪان ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺳﻮﻓﯽ‪ ،‬ﮐﻨﺎر ﺟﺪول ﺧﯿﺎﺑﺎن رﻓﺖ و ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» :‬ﭼﯽ ﮐﺎر ﮐﺮدی؟«‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ورودی اﯾﺴﺘﮕﺎه ﻗﻄﺎر ﺑﻪ راه اﻓﺘﺎد‪» .‬ﻋﺠﻠﻪ ﮐﻦ! ﻣﺎ دو ﺗﺎ ﺑﻠﯿﺖ ﺑﺮای ﻗﻄﺎر ﺑﻌﺪی ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺣﻮﻣﻪی ﭘﺎرﯾﺲ ﻣﯽﮔﯿﺮﯾﻢ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺎ ﺷﺘﺎب او را دﻧﺒﺎل ﮐﺮد‪ .‬آن ﭼﻪ ﺑﺎ ﻧﺎم ﺳﻔﺮی دو ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮی ﺗﺎ ﺳﻔﺎرت آﻏﺎز ﮐﺮدﻧﺪ‪ ،‬ﺣﺎل ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺑﻪ ﺧﺮوﺟﯽ ﺗﻤـﺎم ﻋﯿـﺎر از ﭘـﺎرﯾﺲ‬
‫ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ زﻣﺎن ﻣﯽﮔﺬﺷﺖ‪ ،‬ﻟﻨﮕﺪان ﮐﻤﺘﺮ و ﮐﻤﺘﺮ از اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺧﻮﺷﺶ ﻣﯽآﻣﺪ‪.‬‬

‫‪1‬‬
‫‪Malesherbes Boulevard‬‬

‫‪Gare Saint-Lazare 2‬‬

‫‪-145-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﺳﯽ و ﭼﻬﺎرم‬

‫راﻧﻨﺪه ﺑﺎ ﻓﯿﺎتِ ﭼﻬﺎردَرهی ﮐﻮﭼﮏ و ﺳﯿﺎه و ﻣﻌﻤﻮﻟﯿﯽ اﺳﻘﻒ آرﯾﻨﮕﺎروﺳـﺎ را از ﻓﺮودﮔـﺎه ﺑـﯿﻦاﻟﻤﻠﻠـﯽ ﻟﺌﻮﻧـﺎردو داوﯾﻨﭽـﯽ ﺳـﻮار ﮐـﺮد‪.‬‬
‫آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ زﻣﺎﻧﯽ را ﺑﻪ ﯾﺎد آورد ﮐﻪ ﻫﻤﻪی ﺣﻤﻞ و ﻧﻘﻞﻫﺎی واﺗﯿﮑﺎن را ﻣﺎﺷﯿﻦﻫﺎی ﻣﺠﻠﻞ و ﺑﺰرﮔﯽ اﻧﺠﺎم ﻣﯽدادﻧﺪ ﮐﻪ ﭘـﻼکﻫـﺎی ﺣﻔـﺎظدار‬
‫ﻋﻼﺋﻢ و ﭘﺮﭼﻢﻫﺎی ﻣﺰﯾّﻦ ﺑﻪ ﻧﺸﺎن ﻗﻠﻤﺮوی ﻣﻘﺪس ﭘﺎپ ﺑﺎ ﺧﻮد داﺷﺘﻨﺪ‪ .‬از آن روزﻫﺎ دﯾﮕﺮ ﺧﺒﺮی ﻧﯿﺴﺖ‪ .‬اﺗﻮﻣﺒﯿﻞﻫﺎی واﺗﯿﮑﺎن دﯾﮕﺮ ﭘﺮ زرق و‬
‫ﺑﺮق ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ و اﻏﻠﺐ ﺑﯽﻧﺸﺎﻧﻪاﻧﺪ‪ .‬واﺗﯿﮑﺎن اﻋﻼم ﮐﺮد اﯾﻦ ﮐﺎر ﺑﺮای ﮐﺎﻫﺶ ﻫﺰﯾﻨﻪﻫﺎی اﺿﺎﻓﯽ و ﺧﺪﻣﺖ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﻪ واﺗﯿﮑﺎن اﺳﺖ؛ اﻣﺎ آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ‬
‫ﺑﯿﺸﺘﺮ آن را ﻣﻮﺿﻮﻋﯽ اﻣﻨﯿﺘﯽ ﻣﯽداﻧﺴﺖ‪ .‬ﺟﻬﺎن ﻋﻘﻠﺶ را از ﮐﻒ داده ﺑﻮد و در ﺑﺴﯿﺎری از ﻣﻨﺎﻃﻖ اروﭘﺎ‪ ،‬ﺑﯿﺎن ﻋﺸﻖ ﺑﻪ ﻋﯿـﺴﯽ ﻣـﺴﯿﺢ ﻣﺎﻧﻨـﺪ‬
‫ﮔﺬاﺷﺘﻦ ﺳﯿﺒﻞِ ﺗﯿﺮاﻧﺪازی روی ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺑﻮد‪.‬‬

‫ردای ﺳﯿﺎﻫﺶ را ﮐﻤﯽ دور ﺧﻮد ﻣﺤﮑﻢ ﮐﺮد و آﻣﺎده ﺑﺮای ﺳﻔﺮ ﺑﻪ ﻗﻠﻌﻪی ﮔﺎﻧﺪوﻟﻔﻮ‪ 1‬در ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻋﻘﺐ ﻧﺸﺴﺖ‪ .‬ﻫﻤﺎن راﻫﯽ را ﻣﯽرﻓﺖ ﮐـﻪ‬
‫ﭘﻨﺞ ﻣﺎه ﭘﯿﺶ ﻧﯿﺰ ﻃﯽ ﮐﺮده ﺑﻮد‪.‬‬
‫آﻫﯽ ﮐﺸﯿﺪ و ﺑﺎ ﺧﻮد ﮔﻔﺖ ﺳﻔﺮ ﭘﺎرﺳﺎل ﺑﻪ رم ﻃﻮﻻﻧﯽﺗﺮﯾﻦ ﺷﺐ زﻧﺪﮔﯿﻢ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﭘﻨﺞ ﻣﺎه ﭘﯿﺶ‪ ،‬واﺗﯿﮑﺎن ﺑﺎ او ﺗﻤﺎس ﮔﺮﻓﺘﻪ و او را ﻓﻮراً در رم ﺑﻪ ﺣﻀﻮر ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﻫﯿﭻ ﺗﻮﺿﯿﺤﯽ ﻧﺪادﻧـﺪ‪ .‬ﺑﻠﯿـﺖﻫـﺎی ﺷـﻤﺎ در ﻓﺮودﮔـﺎه‬
‫اﺳﺖ‪ .‬ﻣﻘﺎم ﻣﻘﺪس ﭘﺎپ ﺗﺼﻤﯿﻢ داﺷﺖ ﺣﺘﯽ ﺑﺮای روﺣﺎﻧﯿﺎن ﺑﻠﻨﺪﻣﺮﺗﺒﻪاش ﭘﺮده از رازی ﺑﺮدارد‪.‬‬
‫آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ ﻣﯽﭘﻨﺪاﺷﺖ اﺣﻀﺎرﯾﻪی اﺳﺮارآﻣﯿﺰ ﺑﻪ اﺣﺘﻤﺎل ﻓﺮﺻﺘﯽ درﺧﺸﺎن ﺑﺮای ﭘﺎپ و دﯾﮕﺮ ﺻﺎﺣﺐﻣﻨﺼﺒﺎن واﺗﯿﮑﺎن ﺑـﻮد ﺗـﺎ از ﻣﻮﻓﻘﯿـﺖ‬
‫اﺧﯿﺮ اﭘﻮس دﺋﯽ‪ ،‬ﯾﻌﻨﯽ اﺗﻤﺎم ﻣﺮﮐﺰ ﺟﻬﺎﻧﯿﺸﺎن در ﻧﯿﻮﯾﻮرک‪ ،‬ﮐﻤﺎل ﺑﻬﺮه را ﺑﺒﺮﻧﺪ‪ .‬ﻣﺠﻠﻪی آرﮐﯿﺘﮑﭽﺮال داﯾﺠﺴﺖ‪ 1‬ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن اﭘﻮس دﺋﯽ را »ﺑـﺮج‬

‫‪ :Castel Gandolfo 1‬ﻧﺎم ﻗﻠﻌﻪ و روﺳﺘﺎﯾﯽ در رم‪ ،‬ﻣﺮﮐﺰ اﯾﺘﺎﻟﯿﺎ؛ اﯾﻦ روﺳﺘﺎ ﺑﺮ ﻟﺒﻪی درﯾﺎﭼﻪی آﻟﺒﻨﻮ )‪ (Albano‬ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﮐﺎﺧﺶ از آن ﺟﻬﺖ‬
‫ﻣﻌﺮوف اﺳﺖ ﮐﻪ ﯾﯿﻼق ﭘﺎپﻫﺎ ﺑﻮده اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪-146-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫زﯾﺒﺎی ﮐﺎﺗﻮﻟﯿﮏﻫﺎ ﮐﻪ آن را ﺑﺎ ﻧﻤﺎﯾﯽ ﻣﺪرن آﻣﯿﺨﺘﻪاﻧﺪ« ﺧﻮاﻧﺪه ﺑﻮد و ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﯿﺪ اﺧﯿﺮاً واﺗﯿﮑﺎن ﺑﻪ ﻫﺮ ﭼﯿﺰی ﮐﻪ ﺷـﺎﻣﻞ واژهی »ﻣـﺪرن«‬
‫ﺑﺎﺷﺪ ﭼﻨﮓ ﻣﯽاﻧﺪازد‪.‬‬
‫آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ ﭼﺎرهای ﺟﺰ ﻗﺒﻮل دﻋﻮت‪ ،‬ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺑﺎاِﮐﺮاه‪ ،‬ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ ﻫﻢﭼﻮن اﻏﻠﺐ روﺣﺎﻧﯿﺎنِ ﺳـﻨّﺘﯽ‪ ،‬ﻫﻮاﺧـﻮاهِ وﻻﯾـﺖِ اﻣـﺮیِ ﭘـﺎپِ‬
‫ﺟﺪﯾﺪ ﻧﺒﻮد و در اﯾﻦ ﯾﮏ ﺳﺎل ﮔﺬﺷﺘﻪ از ﺟﻠﻮس وی ﺑﺎ ﺣﯿﺮت و ﻧﮕﺮاﻧﯽ او را ﻧﻈﺎرت ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻋﺎﻟﯽ ﺟﻨﺎب ﭘﺎپ‪ ،‬ﮐﻪ روﺷﻦﻓﮑـﺮ ﺑـﯽﻣﺎﻧﻨـﺪی‬
‫ﺑﻮد‪ ،‬ﻣﻘﺎم ﭘﺎﭘﯽ را در ﻃﯽ ﯾﮑﯽ از ﺟﻨﺠﺎﻟﯽﺗﺮﯾﻦ و ﻧﺎﻣﻌﻤﻮلﺗﺮﯾﻦ ﺟﻠﺴﺎت ﻣﺤﺮﻣﺎﻧﻪی ﺗﺎرﯾﺦ واﺗﯿﮑﺎن ﺑﻪ دﺳﺖ آورده ﺑﻮد‪ .‬اﮐﻨﻮن ﻫﻢ ﭘـﺪر ﻣﻘـﺪس‬
‫ﺑﯿﺶ از آن ﮐﻪ از ﺑﺎﺑﺖ ﺧﯿﺰش ﻧﺎﻣﻨﺘﻈﺮهاش ﺑﻪ اﯾﻦ ﭘﺎﯾﻪ از ﻣﻨﺰﻟﺖ‪ ،‬ﺧﻀﻮع و ﻓﺮوﺗﻨﯽ از ﺧﻮد ﻧﺸﺎن ﺑﺪﻫﺪ‪ ،‬ﻣﺸﻐﻮل ﻗﺪرتﻧﻤﺎﯾﯽ در واﻻﺗﺮﯾﻦ ﻣﻘﺎم‬
‫دﻧﯿﺎی ﻣﺴﯿﺤﯿﺖ ﺑﻮد‪ .‬ﭘﺎپ ﮐﻪ ﻣﻮج ﻧﮕﺮانﮐﻨﻨﺪهای از ﺣﻤﺎﯾﺖ ﺑﯽدرﯾﻎ را در ﻣﯿﺎن ﺷﻮرای ﺧُﺒﺮﮔﺎنِ ﮐﺎردﯾﻨﺎلﻫﺎ‪ 2‬ﺑﺎ ﺧﻮد ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه داﺷﺖ‪ ،‬رﺳـﺎﻟﺖ‬
‫ﺧﻮد را در اﯾﻦ ﻣﻘﺎم »ﺗﺠﺪﯾﺪ ﺣﯿﺎت آﻣﻮزهﻫﺎی واﺗﯿﮑﺎن و ﺑﻪروزﺳﺎزی ﮐﺎﺗﻮﻟﯿﮏﮔﺮی ﺑﺮای ﻫﺰارهی ﺳﻮم« ﺑﯿﺎن ﻣﯽﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺗﺮس آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ از آن ﺑﻮد ﮐﻪ اﯾﻦ ﻣﺮد واﻗﻌﺎً آن ﻗﺪر ﺟﺴﺎرت و ﺗﮑﺒّﺮ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺎ ﺑﺨﻮاﻫﺪ ﻗﻮاﻧﯿﻦ ﭘﺮوردﮔﺎر را از ﻧﻮ ﺑﻨﻮﯾﺴﺪ و در اﯾﻦ ﮐﺎر‬
‫ﻫﻤﺮاﻫﯽ آنﻫﺎﯾﯽ را ﺑﺎ ﺧﻮد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ اﺣﺴﺎس ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﻣُﻄﺎﻟﺒﺎت ﮐﺎﺗﻮﻟﯿﮏﮔﺮی ﺑﺮای ﺟﻬﺎن اﻣﺮوز ﻧﺎﻣﻨﺎﺳﺐ اﺳﺖ‪.‬‬
‫آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ ﻫﻤﻪی ﻧﻔﻮذ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﮐﺎر اﻧﺪاﺧﺖ ﺗﺎ ﭘﺎپ و ﻣﺒﺎﺷﺮاﻧﺶ را ﻗﺎﻧﻊ ﮐﻨﺪ ﺗﺴﺎﻫﻞ در ﻗﻮاﻧﯿﻦ ﮐﻠﯿﺴﺎ ﻧـﻪ ﺗﻨﻬـﺎ دور از اﯾﻤـﺎن و‬
‫ﺟﺒﻮﻧﺎﻧﻪ اﺳﺖ‪ ،‬ﮐﻪ اﻧﺘﺤﺎر ﺳﯿﺎﺳﯽ ﻧﯿﺰ ﺗﻠﻘﯽ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﮐﺮد‪ .‬ﺑﻪ آنﻫﺎ ﯾﺎدآوری ﮐﺮد ﮐـﻪ ﻣﻌﺘـﺪلﺳـﺎزی ﭘﯿـﺸﯿﻦ ﻗـﻮاﻧﯿﻦ ﮐﻠﯿـﺴﺎ—ﻧﺎﮐـﺎﻣﯽ واﺗﯿﮑـﺎن‬
‫دوم‪—3‬ﻣﺎﺗَﺮَک وﯾﺮاﻧﮕﺮی ﺑﺮاﯾﺸﺎن ﺑﻪ ﺟﺎ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد‪ :‬ﺣﻀﻮر و ﺗﺄﺛﯿﺮ ﮐﻠﯿﺴﺎ اﮐﻨﻮن ﮐﻤﺘﺮ از ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﻮد‪ ،‬ﭘﯿﺸﮑﺸﯽﻫﺎ و ﻧـﺬورات ﺑـﻪ ﮐﻠﯿـﺴﺎ داده‬
‫ﻧﻤﯽﺷﺪ‪ ،‬ﺗﻌﺪاد ﮐﺸﯿﺸﺎن ﮐﺎﺗﻮﻟﯿﮏ ﻫﻢ ﺣﺘﯽ آن ﻗﺪر ﻧﺒﻮد ﮐﻪ ادارهی ﮐﻠﯿﺴﺎﻫﺎ را ﺑﺮ ﻋﻬﺪه ﺑﮕﯿﺮﻧﺪ‪.‬‬
‫آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ ﻋﻘﯿﺪه داﺷﺖ‪ :‬ﻣﺮدم ﺑﻪ ﻫﺪاﯾﺖ و ﺳﺎﻣﺎندﻫﯽ ﻧﯿﺎز دارﻧﺪ‪ ،‬ﻧﻪ ﻧﺎز و ﻧﻮازش و ﺗﻔﻘّﺪ‪.‬‬
‫آن ﺷﺐ در ﭘﻨﺞ ﻣﺎه ﭘﯿﺶ‪ ،‬ﻓﯿﺎت ﮐﻪ ﻓﺮودﮔﺎه را ﺗﺮک ﮐﺮد‪ ،‬آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ ﺣﯿﺮت ﮐﺮد ﮐﻪ ﭼﺮا ﺑﻪ ﺷﻬﺮ واﺗﯿﮑﺎن ﻧﻤﯽروﻧـﺪ؛ ﺑﻠﮑـﻪ در ﻋـﻮض از‬
‫ﻣﯿﺎن ﺟﺎدهای ﭘﯿﭽﺎﭘﯿﭻ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺷﺮق رﻓﺘﻨﺪ‪ .‬از راﻧﻨﺪهاش ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» :‬ﮐﺠﺎ ﻣﯽروﯾﻢ؟«‬
‫»ﺗﭙﻪﻫﺎی آﻟﺒﺎن‪ .4‬ﺟﻠﺴﻪ در ﻗﻠﻌﻪی ﮔﺎﻧﺪوﻟﻔﻮﺳﺖ‪«.‬‬
‫ﯾﯿﻼق ﭘﺎپﻫﺎ؟ آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ ﻫﯿﭻ وﻗﺖ آنﺟﺎ ﻧﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد و ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﻫﻢ ﻋﻼﻗﻪای ﺑﻪ دﯾﺪن آن ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬آنﺟـﺎ ﻋـﻼوه ﺑـﺮ آن ﮐـﻪ اﻗﺎﻣﺘﮕـﺎه‬
‫ﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻧﯽ ﭘﺎپ در ﺗﻌﻄﯿﻼت ﺑﻮد‪ ،‬اَرگ ﻗﺮنِ ﺷﺎﻧﺰدﻫﻤﯽِ اﺳﭙﮑﻮﻻ واﺗﯿﮑﺎﻧﺎ‪—5‬رﺻﺪﺧﺎﻧﻪی واﺗﯿﮑـﺎن—را ﻧﯿـﺰ در ﺧـﻮد ﺟـﺎی ﻣـﯽداد ﮐـﻪ ﯾﮑـﯽ از‬
‫ﭘﯿﺸﺮﻓﺘﻪﺗﺮﯾﻦ رﺻﺪﺧﺎﻧﻪﻫﺎی اروﭘﺎ ﺑﻮد‪ .‬آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ ﻫﯿﭻ ﮔﺎه ﻧﯿﺎز ﺗﺎرﯾﺨﯽ واﺗﯿﮑﺎن را ﺑﻪ ﻧﺎﺧﻨﮏ زدن در ﻋﻠﻢ ﻧﻤﯽﭘﺴﻨﺪﯾﺪ‪ .‬ﭼﻪ دﻟﯿﻠﯽ داﺷﺖ ﺗﺎ ﻋﻠﻢ‬

‫‪Architectural Digest 1‬‬

‫‪ :College of Cardinals 2‬ﺷﻮراﯾﯽ ﻣﺘﺸﮑﻞ از ﺑﺎﻻﺗﺮﯾﻦ ﻣﻘﺎﻣﺎت ﮐﺎﺗﻮﻟﯿﮏ ﮐﻪ ﻣﺸﺎور ﭘﺎپ ﻫﺴﺘﻨﺪ و ﺟﺎﻧﺸﯿﻦ وی را ﻧﯿﺰ ﺗﻌﯿﯿﻦ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬

‫‪ 3‬ﯾﺎ ﺷﻮرای دوم واﺗﯿﮑﺎن؛ ﺑﯿﺴﺖ و ﯾﮑﻤﯿﻦ ﺷﻮرای وﺣﺪت ﺟﻬﺎﻧﯽ ﮐﻠﯿﺴﺎﻫﺎ ﮐﻪ آن را ﻧﻤﺎد ورود ﮐﻠﯿﺴﺎی ﮐﺎﺗﻮﻟﯿﮏ ﺑﻪ دﻧﯿﺎی ﻣﺪرن ﺗﻠﻘﯽ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ .‬اﯾﻦ ﺷﻮرا را ﭘﺎپ‬
‫ﺟﺎن ﺑﯿﺴﺖ و ﺳﻮم در ﺳﺎل ‪ 1959‬ﺗﺸﮑﯿﻞ داد ﮐﻪ در ﻓﺼﻞ ﭘﺎﯾﯿﺰ ﭼﻬﺎر ﺳﺎل ﭘﯿﺎﭘﯽ از ‪ 1962‬ﺗﺎ ‪ 1965‬ﺗﻌﺪاد ‪ 178‬ﻧﺸﺴﺖ ﺑﺮﮔﺰار ﮐﺮد‪ 2908 .‬اﺳﻘﻒ از ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ دﻧﯿﺎ در آن‬
‫ﺷﺮﮐﺖ داﺷﺘﻨﺪ‪ .‬از ﺟﻤﻠﻪ ﻣﻮﺿﻮﻋﺎﺗﯽ را ﮐﻪ در اﯾﻦ اﺟﻼس ﺑﺮرﺳﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ﻋﺒﺎرت ﺑﻮد از‪ :‬رﺳﺎﻧﻪﻫﺎی ﺟﻤﻌﯽ ﻣﺪرن‪ ،‬رواﺑﻂ ﯾﻬﻮدﯾﺎن و ﻣﺴﯿﺤﯿﺎن‪ ،‬آزادیﻫﺎی ﻣﺬﻫﺒﯽ‪ ،‬ﻧﻘﺶ‬
‫ﻏﯿﺮروﺣﺎﻧﯿﺎن در ﮐﻠﯿﺴﺎ‪ ،‬رواﺑﻂ ﮐﻠﯿﺴﺎ ﺑﺎ ﻏﯿﺮﻣﺴﯿﺤﯿﺎن‪ ،‬ﭼﻪ ﺧﺪاﭘﺮﺳﺘﺎن و ﭼﻪ ﮐﺎﻓﺮان‪ .‬ﭘﺎپ ﺟﺎن ﻫﺪف ﺧﻮد را از ﺑﺮﮔﺰاری ﺷﻮرای ﺑﯿﺴﺖ و ﯾﮑﻢ ﺑﻪروزرﺳﺎﻧﯽ )آﺟﻮرﻧﺎﻣﻨﺘﻮ‪:‬‬
‫‪ (Aggiornamento‬ﮐﻠﯿﺴﺎی ﮐﺎﺗﻮﻟﯿﮏ و ﻣﻮﻓﻘﯿﺖ ﻣﺴﯿﺤﯿﺎن و ﺟﺎﻣﻌﻪی ﺑﺸﺮ ﻋﻨﻮان ﮐﺮد و ﭘﺲ از ﻣﺮگ او در ﻣﯿﺎن اﺟﻼس ﭘﺎپ ﭘﻞ ﺷﺸﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺟﺎی او ﻧﺸﺴﺖ ﺑﻪ آن‬
‫دو ﮔﻔﺘﮕﻮی ﮐﻠﯿﺴﺎ و دﻧﯿﺎی ﻣﺪرن را ﻫﻢ اﻓﺰود‪ .‬ﻧﺘﺎﯾﺞ اﯾﻦ ﺷﻮرا ﻣﺨﺎﻟﻔﺎن ﺑﺴﯿﺎری داﺷﺖ‪ ،‬از ﺟﻤﻠﻪ اﺳﻘﻒ اﻋﻈﻢ ﻓﺮاﻧﺴﻮی ﻣﺎرﺳﻞ ﻟِﻔِﻮره )‪ (Marcel Lefebvre‬ﮐﻪ‬
‫ﻧﺨﺴﺖ در ﺳﺎل ‪ 1976‬ﺧﻠﻊ ﻟﺒﺎﺳﺶ ﮐﺮدﻧﺪ و در ﺳﺎل ‪ 88‬ﺗﮑﻔﯿﺮ‪.‬‬

‫‪ :Alban Hills 4‬ﻣﻨﻄﻘﻪای از آﺗﺸﻔﺸﺎنﻫﺎی ﺧﺎﻣﻮش واﻗﻊ در ﻻﺗﺰﯾﻮ‪ ،‬ﺟﻨﻮبﺷﺮق رم‪ .‬درﯾﺎﭼﻪی آﻟﺒﺎﻧﻮ و ﮐﺎخ ﮔﺎﻧﺪوﻟﻔﻮ در آن ﻣﻨﻄﻘﻪ ﻗﺮار دارد‪.‬‬

‫‪Specula Vaticana 5‬‬

‫‪-147-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫و اﯾﻤﺎن ﺑﺎ ﻫﻢ آﻣﯿﺨﺘﻪ ﺷﻮﻧﺪ؟ اﻧﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ اﯾﻤﺎن دارد‪ ،‬ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ داﻧﺸﯽ دور از ﺗﻌﺼﺐ و ﺟﺎﻧﺐداری از ﺧﻮد ﻧﺸﺎن دﻫﺪ‪ .‬اﻓـﺰون ﺑـﺮ آن‪،‬‬
‫اﯾﻤﺎن ﻫﻢ ﻧﯿﺎزی ﺑﻪ ﺗﺼﺪﯾﻖ ﻣﺎدّی ﺑﺎورﻫﺎﯾﺶ ﻧﺪاﺷﺖ‪.‬‬
‫ﻗﻠﻌﻪی ﮔﺎﻧﺪوﻟﻔﻮ از ﭘﺲ آﺳﻤﺎن ﺳﺘﺎرهﻧﺸﺎن زﻣﺴﺘﺎﻧﯽ ﺳﺮ ﺑﺮ آورد‪ .‬آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ ﺑﺎ ﺧﻮد اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ در ﻫﺮ ﺻﻮرت‪ ،‬ﺣﺎﻻ آنﺟـﺎ ﻫـﺴﺘﻢ‪ .‬از ﻣﯿـﺎن‬
‫ﺟﺎده‪ ،‬ﮔﺎﻧﺪوﻟﻔﻮ ﺑﻪ ﻏﻮل ﺳﻨﮕﯽ و ﮐﻮهﭘﯿﮑﺮی ﻣﯽﻣﺎﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﯽﺧﻮاﻫﺪ ﺧﯿﺰی ﺑﻪ ﻗﺼﺪ ﺧﻮدﮐﺸﯽ ﺑﺮدارد‪ .‬ﻗﻠﻌﻪ ﮐﻪ ﺑﺮ ﻟﺒﻪی ﭘﺮﺗﮕـﺎه ﻗـﺮار داﺷـﺖ‪،‬‬
‫ﺧﻮد را ﺑﻪ روی ﻣﻬﺪ ﺗﻤﺪن اﯾﺘﺎﻟﯿﺎ ﺧﻢ ﮐﺮده ﺑﻮد—درّهای ﮐﻪ اﻗﻮام ﮐﻮرﯾﺎﺗﺴﯽ و اوراﺗـﺴﯽ‪ 1‬ﻣـﺪتﻫـﺎی ﻣﺪﯾـﺪ ﭘـﯿﺶ از ﺑﻨـﺎی رم ﺑـﺎ ﻫـﻢ در آن‬
‫ﺟﻨﮕﯿﺪﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺣﺘﯽ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﺿﺪﻧﻮر ﻗﻠﻌﻪ‪ ،‬ﺗﺼﻮﯾﺮ ﭼﺸﻤﮕﯿﺮی ﺑﻮد—ﻧﻤﻮﻧﻪی ﮔﯿﺮاﯾـﯽ از ﻣﻌﻤـﺎری ﻻﯾـﻪ ﺑـﻪ ﻻﯾـﻪ و دﻓـﺎﻋﯽ ﮐـﻪ ﺗـﻮان اﯾـﻦ ﻣﺠﻤﻮﻋـﻪی‬
‫ﺣﯿﺮتاﻧﮕﯿﺰِ ﻟﺐِ ﭘﺮﺗﮕﺎه را ﻧﺸﺎن ﻣﯽداد‪ .‬آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ ﺑﺎ ﻧﺎراﺣﺘﯽ ﻣﯽدﯾﺪ ﮐﻪ اﮐﻨﻮن واﺗﯿﮑﺎن ﺑﺎ ﺑﺮﭘﺎﯾﯽ دو ﮔﻨﺒﺪ ﺗﻠﺴﮑﻮپ ﺑـﺰرگ و آﻟﻮﻣﯿﻨﯿـﻮﻣﯽ ﺑـﺮ‬
‫روی ﺑﺎم ﻗﻠﻌﻪ‪ ،‬ﭼﻬﺮهی اﯾﻦ ﻋﻤﺎرت ﻣﻮﻗّﺮ را ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺟﻨﮕﺎور ﭘﺮﺷﮑﻮﻫﯽ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﯾﮏ ﺟﻔﺖ ﮐﻼه ﺑﻮﻗﯽ ﺑﻪ ﺳﺮ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ!‬
‫‪3‬‬
‫آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ ﮐﻪ از ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺑﯿﺮون آﻣﺪ‪ ،‬ﮐﺸﯿﺶ ﯾﺴﻮﻋﯽ‪ 2‬ﺟﻮاﻧﯽ ﭘﯿﺶ دوﯾﺪ و از او اﺳﺘﻘﺒﺎل ﮐﺮد‪» .‬ﺧﻮش آﻣﺪﯾﺪ‪ ،‬اﺳـﻘﻒ‪ .‬ﻣـﻦ ﭘـﺪر ﻣﺎﻧﯿـﺎﻧﻮ‬
‫ﻫﺴﺘﻢ‪ .‬اﯾﻦﺟﺎ ﺳﺘﺎرهﺷﻨﺎﺳﻢ‪«.‬‬

‫ﺧﻮش ﺑﻪ ﺣﺎﻟَﺖ! آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ زﯾﺮ ﻟﺐ ﺳﻼﻣﯽ داد و ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﻣﯿﺰﺑﺎﻧﺶ ﺑﻪ ﻣﺮﮐﺰ اﺟﺘﻤﺎﻋـﺎت ﻗﻠﻌـﻪ رﻓـﺖ—ﻓـﻀﺎی ﺑـﺎزی ﮐـﻪ ﺗﺰﯾﯿﻨـﺎت آن‬
‫ﻣﻠﻐﻤﻪی ﺑﯽﻇﺮاﻓﺘﯽ از ﻫﻨﺮ رﻧﺴﺎﻧﺲ و ﺗﺼﺎوﯾﺮ ﻧﺠﻮﻣﯽ ﺑﻮد‪ .‬ﻫﻤﺮاﻫﺶ را ﮐﻪ ﺗﺎ ﭘﻠﮑﺎن وﺳﯿﻌﯽ از ﻣﺮﻣﺮ ﺗِـﺮاورﺗَﻦ دﻧﺒـﺎل ﻣـﯽﮐـﺮد‪ ،‬ﻋﻼﺋﻤـﯽ را از‬
‫ﻣﺮاﮐﺰ ﮐﻨﻔﺮاﻧﺲ و ﺗﺎﻻرﻫﺎی ﺳﺨﻨﺮاﻧﯽ ﻋﻠﻤﯽ و ﻣﺮﮐﺰ اﻃﻼﻋﺎت ﺟﻬﺎنﮔﺮدان دﯾﺪ‪ .‬ﺑﺮاﯾﺶ ﺗﻌﺠﺐآور ﺑﻮد ﮐﻪ ﭼﻄﻮر واﺗﯿﮑﺎن ﮐﻪ ﻧﺎﺗﻮان از اراﺋـﻪی‬
‫راﻫﻨﻤﺎﯾﯽﻫﺎی ﻣﻨﺴﺠﻢ و ﻗﺎﻧﻊﮐﻨﻨﺪه ﺑﺮای ﺗﻌﺎﻟﯽ روﺣﯽ اﻧﺴﺎنﻫﺎ اﺳﺖ‪ ،‬ﻫﻨﻮز ﺑﻪ ﻧﺤﻮی ﺑﺮای اراﺋﻪی ﺳﺨﻨﺮاﻧﯽﻫﺎی اﺧﺘﺮﻓﯿﺰﯾﮏ ﺑﻪ ﺟﻬﺎنﮔـﺮدان‬
‫ﻓﺮﺻﺖ ﻣﯽﯾﺎﺑﺪ‪.‬‬
‫آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ ﺑﻪ ﮐﺸﯿﺶ ﺟﻮان ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﮕﻮ ﺑﺒﯿﻨﻢ‪ ،‬اول ﻣﺮغ ﺑﻮد ﯾﺎ ﺗﺨﻢﻣﺮغ؟«‬
‫ﮐﺸﯿﺶ ﻧﮕﺎه ﻏﺮﯾﺒﯽ ﺑﻪ او اﻧﺪاﺧﺖ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﻠﻪ‪ ،‬ﻋﺎﻟﯽﺟﻨﺎب؟«‬
‫آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ دﺳﺘﺶ را در ﻫﻮا ﺗﮑﺎن داد و ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺖ دوﺑﺎره اﯾﻦ ﭘﺮﺧﺎش و اﻫﺎﻧﺖِ در ﭘﺮده را از ﺳﺮ ﻧﮕﯿﺮد‪ .‬واﺗﯿﮑﺎن ﻋﻘﻠﺶ را از دﺳـﺖ‬
‫داده‪ .‬ﻣﺎﻧﻨﺪ ﭘﺪری ﮐﺎﻫﻞ ﺷﺪه اﺳﺖ ﮐﻪ آﺳﺎنﺗﺮ ﻣﯽﺑﯿﻨﺪ ﺑﻪ ﻫﻮی و ﻫﻮسﻫﺎی ﻓﺮزﻧﺪ ﻧﺎزﭘﺮوردهاش ﺗﻦ در دﻫﺪ‪ ،‬ﺗﺎ اﯾﻦ ﮐﻪ ﻣﺤﮑﻢ اﯾﺴﺘﺎدﮔﯽ ﮐﻨـﺪ‬
‫و ارزشﻫﺎ را ﺑﯿﺎﻣﻮزاﻧﺪ‪ .‬ﮐﻠﯿﺴﺎ ﺑﺎ ﻫﺮ ﮔﺎم ﺗﺴﺎﻫﻞ ﺑﯿﺸﺘﺮی از ﺧﻮد ﻧﺸﺎن ﻣﯽداد و ﻣﯽﮐﻮﺷﯿﺪ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪای ﺑﺎزآﻓﺮﯾﻨﯽ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ‬
‫ﺑﻪ ﮐﮋراﻫﻪ رﻓﺘﻪ را ﺑﻪ راه راﺳﺖ ﻫﺪاﯾﺖ ﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫راﻫﺮوی ﻃﺒﻘﻪی ﺑﺎﻻ ﭘﻬﻦ و ﺳﺮﺷﺎر از ﺗﺠﻤّﻼت ﺑﻮد و ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﯾﮏ ﺟﻬﺖ ﻣﻨﺘﻬﯽ ﻣﯽﺷﺪ—ﺑﻪ ﺳﻮی ﻣﺠﻤﻮﻋﻪی ﺑﺰرﮔﯽ از درﻫﺎﯾﯽ از ﭼﻮب‬
‫ﺑﻠﻮط ﮐﻪ ﻋﻼﻣﺘﯽ ﺑﺮﻧﺠﯽ ﺑﺮ روی ﻫﺮ ﮐﺪام از آنﻫﺎ وﺟﻮد داﺷﺖ‪.‬‬
‫‪BIBLIOTECA ASTRONOMICA‬‬

‫‪Curiazi and Orazi Clans 1‬‬

‫‪ :Jesuit 2‬ﻫﺮ ﯾﮏ از اﻋﻀﺎی »اﻧﺠﻤﻦ ﻋﯿﺴﯽ« ﯾﺎ »ﯾﺴﻮﻋﯿﻮن«—ﻃﺮﯾﻘﺘﯽ ﮐﺎﺗﻮﻟﯿﮏ ﮐﻪ ﻗﺪﯾﺲ اﯾﮕﻨﺎﺗﯿﻮس ﻟﻮﯾﻮﻻﯾﯽ )‪ (St. Ignatius of Loyola‬آن را در‬
‫‪ 1534‬ﺑﻨﯿﺎن ﻧﻬﺎد و ﺑﻪ ﺑﻬﺎ دادن ﺑﻪ داﻧﺶ و ﺑﺮﭘﺎﯾﯽ ﺧﯿﺮﯾﻪ ﻣﺸﻬﻮر اﺳﺖ‪ .‬ﭘﺎپ ﭘﺎول ﺳﻮم در ‪ 1540‬آن را ﺑﻪ رﺳﻤﯿﺖ ﺷﻨﺎﺧﺖ‪ .‬ﺷﻌﺎر اﯾﻨﺎن ‪Ad Majorem Dei‬‬
‫‪ Gloriam‬ﯾﺎ »ﺑﻪ ﺳﻮی ﺷﮑﻮه واﻻﺗﺮ ﭘﺮوردﮔﺎر« اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪Father Mangano 3‬‬

‫‪-148-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ ﺗﻌﺮﯾﻒ اﯾﻦﺟﺎ را ﺷﻨﯿﺪه ﺑﻮد—ﮐﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪی ﻧﺠﻮم واﺗﯿﮑﺎن—ﮐﻪ ﺷﺎﯾﻊ ﺑﻮد ﺷﺎﻣﻞ ﺑﯿﺶ از ﺑﯿﺴﺖ و ﭘﻨﺞ ﻫﺰار ﮐﺘﺎب اﺳﺖ‪ ،‬از ﺟﻤﻠـﻪ‬
‫آﺛﺎر ﻧﺎﯾﺎﺑﯽ از ﮐﭙﺮﻧﯿﮏ‪ ،1‬ﮔﺎﻟﯿﻠﻪ‪ ،2‬ﮐﭙﻠﺮ‪ ،3‬ﻧﯿﻮﺗﻦ‪ ،‬ﺳِﺸﯽ‪ .4‬ﻋﻠﯽاﻟﻈﺎﻫﺮ‪ ،‬اﯾﻦﺟﺎ ﻣﮑـﺎﻧﯽ اﺳـﺖ ﮐـﻪ واﻻﻣﻘـﺎمﺗـﺮﯾﻦ ﺻـﺎﺣﺐﻣﻨـﺼﺒﺎن ﭘـﺎپ ﺟﻠـﺴﺎت‬
‫ﺧﺼﻮﺻﯽﺷﺎن را ﺑﺮﮔﺰار ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ ...‬ﺟﻠﺴﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﻧﻤﯽﭘﺴﻨﺪﻧﺪ در ﭼﻬﺎردﯾﻮاری ﺷﻬﺮ واﺗﯿﮑﺎن ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫اﺳﻘﻒ آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ ﺑﻪ در ورودی ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﺪ‪ .‬آن زﻣﺎن ﻫﺮﮔﺰ ﺗﺼﻮر ﻧﻤﯽﮐﺮد ﮐﻪ ﭼﻪ اﺧﺒﺎر ﺗﮑﺎندﻫﻨﺪهای آنﺟﺎ اﻧﺘﻈﺎرش را ﻣﯽﮐـﺸﺪ و ﯾـﺎ‬
‫اﯾﻦ اﺧﺒﺎر ﭼﻪ زﻧﺠﯿﺮهی وﻗﺎﯾﻊ ﻣﺮﮔﺒﺎری را ﻣﻮﺟﺐ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪ .‬ﯾﮏ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﻌﺪ ﺑﻮد ﮐـﻪ او ﺣﯿـﺮتزده از ﻣـﺬاﮐﺮات ﺟﻠـﺴﻪ‪ ،‬ﭘـﯽ ﺑـﺮد ﭼـﻪ ﻣـﻮج‬
‫وﯾﺮاﻧﮕﺮی در راه اﺳﺖ‪ .‬اﻧﺪﯾﺸﯿﺪه ﺑﻮد ﺷﺶ ﻣﺎه ﺑﻌﺪ‪ .‬ﺧﺪا ﺑﻪ ﻣﺎ ﮐﻤﮏ ﮐﻨﺪ!‬

‫ﺣﺎل‪ ،‬در ﻓﯿﺎت ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد و ﻧﺎﮔﺎه ﭘﯽ ﺑﺮد ﮐﻪ ﻣﺸﺘﺶ را از ﻓﮑﺮ ﮐﺮدن ﺑﻪ اوﻟﯿﻦ ﺟﻠﺴﻪ ﮔﺮه ﮐﺮده اﺳﺖ‪ .‬ﻣﺸﺘﺶ را ﺑﺎز ﮐﺮد و ﻧﻔـﺴﯽ آرام‬
‫ﻓﺮو داد و ﻋﻀﻼﺗﺶ را رﻫﺎ ﮐﺮد‪.‬‬

‫ﺑﺎ ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﺪن ﻓﯿﺎت ﺑﻪ ﮐﻮه ﺑﺎ ﺧﻮد ﮔﻔﺖ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ درﺳﺖ ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ‪ ،‬اﻣﯿﺪوار ﺑﻮد ﮐﻪ ﺗﻠﻔﻦ ﻫﻤﺮاﻫﺶ زﻧﮓ ﺑﺰﻧﺪ‪ .‬ﭼﺮا اﺳﺘﺎد ﺑـﻪ‬
‫ﻣﻦ زﻧﮓ ﻧﻤﯽزﻧﺪ؟ ﺳﯿﻼس ﺑﺎﯾﺪ اﻻن ﺑﻪ ﺳﻨﮓ ﺗﺎج رﺳﯿﺪه ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫اﺳﻘﻒ ﺑﻪ دُرّ ﮐﻮﻫﯽ ﺑﻨﻔﺶ در اﻧﮕﺸﺘﺮش ﺗﻤﺮﮐﺰ ﮐﺮد و ﮐﻮﺷﯿﺪ اﻋﺼﺎﺑﺶ را آراﻣﺶ ﺑﺒﺨﺸﺪ‪ .‬ﻧﺸﺎن ﻋﺼﺎ و ﮐﻼه اﺳﻘﻔﯽ اﻧﮕﺸﺘﺮ و ﻧﯿﺰ وﺟـﻮه‬
‫اﻟﻤﺎسﻫﺎﯾﺶ را ﻟﻤﺲ ﮐﺮد‪ .‬ﺑﻪ ﺧﻮد ﯾﺎدآوری ﮐﺮد ﮐﻪ اﯾﻦ ﺣﻠﻘﻪ ﻧﻤﺎد ﻗﺪرﺗﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ در ﺑﺮاﺑﺮ آن ﭼﻪ اﻧﺘﻈﺎرش را ﻣﯽﮐﺸﯿﺪ ذرّهای ﺑﯿﺶ ﻧﺒﻮد‪.‬‬

‫‪ :Nikolaus Copernicus 1‬ﻧﯿﮑﻼی ﮐﭙﺮﻧﯿﮏ )‪ (1473-1543‬؛ ﺳﺘﺎرهﺷﻨﺎس ﻟﻬﺴﺘﺎﻧﯽ و ﺑﻨﯿﺎنﮔﺬار ﻧﻈﺮﯾﻪی ﺧﻮرﺷﯿﺪﻣﺮﮐﺰی )اﯾﻦ ﻧﻈﺮﯾﻪ ﮐﻪ ﺳﯿﺎرات ﺑﻪ دور‬
‫ﺧﻮرﺷﯿﺪ ﻣﯽﭼﺮﺧﻨﺪ‪(.‬‬

‫‪ :Galileo Galilei 2‬ﮔﺎﻟﯿﻠﺌﻮ ﮔﺎﻟﯿﻠﺌﯽ )‪ (1564-1642‬؛ ﺳﺘﺎرهﺷﻨﺎس‪ ،‬ﻓﯿﺰﯾﮏدان‪ ،‬ﻓﯿﻠﺴﻮف‪ ،‬رﯾﺎﺿﯽدان اﯾﺘﺎﻟﯿﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺮای ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﺑﺎر ﺗﻠﺴﮑﻮپ را در ﻧﺠﻮم‬
‫اﺳﺘﻔﺎده ﮐﺮد و ﺑﻪ ﻃﻮر ﻋﻤﻠﯽ ﺻﺤﺖ ﻧﻈﺮﯾﻪی ﺧﻮرﺷﯿﺪﻣﺮﮐﺰی را ﺗﺄﯾﯿﺪ ﮐﺮد و ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت ﺑﻨﯿﺎدﯾﻦ ﺑﺴﯿﺎری در زﻣﯿﻨﻪی ﺣﺮﮐﺖ و ﻟَﺨﺘﯽ و ﺳﻘﻮط آزاد اﺟﺴﺎم و ﻣﺴﯿﺮﻫﺎی‬
‫ﻫﺬﻟﻮﻟﯽ اﻧﺠﺎم داد‪.‬‬

‫‪ :Johanns Kepler 3‬ﯾﻮﻫﺎن ﮐﭙﻠﺮ )‪ (1571-1630‬؛ رﯾﺎﺿﯿﺪان و ﺳﺘﺎرهﺷﻨﺎس آﻟﻤﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﭘﺪر ﺳﺘﺎرهﺷﻨﺎﺳﯽ ﻣﺪرن داﻧﺴﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮد و ﺳﻪ ﻗﺎﻧﻮن ﮔﺮدش ﺳﯿﺎرات‬
‫ﺑﻪ دور ﺧﻮرﺷﯿﺪ را ﺗﺪوﯾﻦ ﮐﺮد‪.‬‬

‫‪ :Pietro Angelo Secchi 4‬ﭘﯿﺘﺮو آﻧﺠﻠﻮ ﺳﺸﯽ ﮐﺸﯿﺶ و اﺧﺘﺮﻓﯿﺰﯾﮑﺪان ﯾﺴﻮﻋﯽ اﯾﺘﺎﻟﯿﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت را درﺑﺎرهی ﻃﯿﻒ ﺳﺘﺎرﮔﺎن اﻧﺠﺎم داد و‬
‫ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﮐﺮد ﮐﻪ ﺳﺘﺎرﮔﺎن ﺑﻨﺎ ﺑﺮ ردهی ﻃﯿﻔﯽﺷﺎن دﺳﺘﻪﺑﻨﺪی ﺷﻮﻧﺪ‪.‬‬

‫‪-149-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﺳﯽ و ﭘﻨﺠﻢ‬

‫داﺧﻞ اﯾﺴﺘﮕﺎه ﺳﻦﻻزار ﻣﺎﻧﻨﺪ دﯾﮕﺮ اﯾﺴﺘﮕﺎهﻫﺎی ﻗﻄﺎر اروﭘﺎ ﺑﻮد؛ ﺣﻔـﺮهای دﻫـﺎنﮔـﺸﺎده و دارای ورودی‪-‬ﺧﺮوﺟـﯽ ﮐـﻪ ﺑﯿﮑـﺎرهﻫـﺎی‬
‫ﻫﻤﯿﺸﮕﯽ در آن ﻣﯽﻟﻮﻟﯿﺪﻧﺪ—ﺑﯽﺧﺎﻧﻤﺎنﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﻘﻮاﻫﺎﯾﺸﺎن را ﺑﺎ ﺧـﻮد داﺷـﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺟﻮاﻧـﮏﻫـﺎی داﻧـﺸﺠﻮ ﮐـﻪ ﺑـﺎ ﭼـﺸﻤﺎن ﻗـﯽآﻟـﻮد روی‬
‫ﮐﻮﻟﻪﭘﺸﺘﯽﻫﺎﯾﺸﺎن ﺧﻮاﺑﯿﺪه ﺑﻮدﻧﺪ و ﺑﻪ دﯾﺴﮏﻣَﻦﻫﺎﯾﺸﺎن ﮔﻮش ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‪ ،‬ﮔﺮوه ﺑﺎرﺑﺮان آﺑﯽﭘﻮش ﮐﻪ ﺳﯿﮕﺎر دود ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺳﻮﻓﯽ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را روی ﺗﺎﺑﻠﻮی ﺑﺰرگ ﺣﺮﮐﺖ ﻗﻄﺎرﻫﺎ ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ‪ .‬ﺟﺪاول ﺳﯿﺎه و ﺳﻔﯿﺪ ﺑﻪ ﻫﻢ رﯾﺨﺘﻨﺪ و ﺑﺎ اﻃﻼﻋﺎت ﺟﺪﯾـﺪی ﮐـﻪ روی آن‬
‫ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻣﯽﺷﺪ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻣﻮج ﺑﺮداﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﺗﻤﺎم ﮐﻪ ﺷﺪ‪ ،‬ﻟﻨﮕﺪان ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ آنﻫﺎ اﻧﺪاﺧﺖ‪ .‬ﺑﺎﻻی ﻓﻬﺮﺳﺖ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮد‪ :‬ﻟﯿﻮن—ﺳﺮﯾﻊاﻟﺴﯿﺮ—‪3:06‬‬
‫»ﮐﺎﺷﮑﯽ زودﺗﺮ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬اﻣﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﮐﺎرِت رو اﻧﺠﺎم ﺑﺪی‪ «.‬زودﺗﺮ؟ ﻟﻨﮕﺪان ﺳﺎﻋﺘﺶ را ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪ .2:59 .‬ﻗﻄﺎر ﻫﻔﺖ دﻗﯿﻘـﻪی ﺑﻌـﺪ راه‬
‫ﻣﯽاﻓﺘﺎد و آنﻫﺎ ﺣﺘﯽ ﺑﻠﯿﺖ ﻧﺨﺮﯾﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﻟﻨﮕﺪان را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﮔﯿﺸﻪی ﻓﺮوش ﺑﻠﯿﺖ ﮐﺸﺎﻧﺪ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﺎ ﮐﺎرت اﻋﺘﺒﺎرﯾﺖ دو ﺗﺎ ﺑﻠﯿﺖ ﺑﺨﺮ‪«.‬‬
‫»ﻣﮕﻪ رد ﮐﺎرت اﻋﺘﺒﺎری رو ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﻨﺪ ﺑﮕﯿﺮﻧﺪ؟«‬
‫»دﻗﯿﻘﺎً‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﺳﺎز ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺑﺎ ﺳﻮﻓﯽ ﻧﻮو ﻧﺰﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎ وﯾﺰاﮐﺎرﺗﯽ ﮐﻪ ﻫﻤﺮاه داﺷﺖ دو ﺑﻠﯿﺖ ﺑﻪ ﻣﻘﺼﺪ ﻟﯿﻮن ﺧﺮﯾﺪ و آنﻫـﺎ را ﺑـﻪ ﺳـﻮﻓﯽ‬
‫داد‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺳﮑﻮﻫﺎ ﮐﻪ ﺑﻪ راه اﻓﺘﺎدﻧﺪ‪ ،‬ﺻﺪای زﻧﮓﻣﺎﻧﻨﺪ و ﭘﺲ از آن ﺻﺪای ﮔﻮﯾﻨﺪهای را از ﺑﻠﻨﺪﮔﻮ ﺷﻨﯿﺪﻧﺪ ﮐـﻪ آﺧـﺮﯾﻦ اﻋـﻼن ﻋﻤـﻮﻣﯽ را‬
‫ﺑﺮای ﺣﺮﮐﺖِ ﻗﻄﺎرِ ﻟﯿﻮن اﻧﺠﺎم ﻣﯽداد‪ .‬ﺷﺎﻧﺰده ﺧﻂ آﻫﻦ ﺟﺪاﮔﺎﻧﻪ ﭘﯿﺶ روی آنﻫﺎ ﺑﻮد‪ .‬ﺳﻤﺖ راﺳﺖ‪ ،‬روی ﺳﮑﻮی ﺷـﻤﺎرهی ﺳـﻪ‪ ،‬ﻗﻄـﺎر ﻟﯿـﻮن‬

‫‪-150-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﺧﺲﺧﺲ ﻣﯽﮐﺮد و آﻣﺎده ﺑﺮای ﺣﺮﮐﺖ ﺑﻮد؛ اﻣﺎ ﺳﻮﻓﯽ دﺳﺖ در دﺳﺖ ﻟﻨﮕﺪان اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺑﻮد و او را درﺳﺖ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﺨﺎﻟﻒ آن ﻣﯽﺑﺮد‪ .‬ﺑﺎ ﺷﺘﺎب‬
‫وارد ﺳﺮﺳﺮاﯾﯽ ﮐﻨﺎری ﺷﺪﻧﺪ و از ﮐﻨﺎر ﮐﺎﻓﻪای ﺷﺒﺎﻧﻪ ﮔﺬﺷﺘﻨﺪ و از دری ﻓﺮﻋﯽ وارد ﺧﯿﺎﺑﺎن ﺳﺎﮐﺖ ﻏﺮب اﯾﺴﺘﮕﺎه ﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺗﺎﮐﺴﯽِ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ در ﻧﺰدﯾﮑﯽ در اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد‪.‬‬
‫راﻧﻨﺪهاش ﺳﻮﻓﯽ را دﯾﺪ و ﭼﺮاغﻫﺎﯾﺶ را روﺷﻦ و ﺧﺎﻣﻮش ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺑﻪ ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻋﻘﺐ ﭘﺮﯾﺪ و ﻟﻨﮕﺪان ﻫﻢ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ او وارد ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺗﺎﮐﺴﯽ از اﯾﺴﺘﮕﺎه ﮐﻪ دور ﻣﯽﺷﺪ‪ ،‬ﺳﻮﻓﯽ ﺑﻠﯿﺖﻫﺎی ﻗﻄﺎر ﺗﺎزهﺧﺮﯾﺪهﺷﺎن را ﺑﯿﺮون آورد و ﭘﺎره ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان آﻫﯽ از ﺳﺮ ﺗﺄﺳﻒ ﮐﺸﯿﺪ‪ .‬ﻫﻔﺘﺎد دﻻر ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮب ﺧﺮج ﮐﺮدﯾﻢ‪.‬‬
‫ﺗﺎ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺗﺎﮐﺴﯽ آنﻫﺎ وارد وزوز ﯾﮑﻨﻮاﺧﺖ ﺧﯿﺎﺑﺎن ﮐﻠﯿﺸﯽ‪ 1‬ﻧﺸﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﻟﻨﮕﺪان ﭘﯽ ﻧﺒﺮده ﺑﻮد ﮐﻪ آنﻫﺎ واﻗﻌـﺎً در ﺣـﺎل ﻓـﺮار ﻫـﺴﺘﻨﺪ‪ .‬از‬
‫ﭘﻨﺠﺮهی ﺳﻤﺖ راﺳﺘﺶ‪ ،‬ﻣﻮنﻣﺎرﺗﺮ و ﮔﻨﺒﺪ زﯾﺒﺎی ﺳﺎﮐﺮهﮐﻮر را ﻣﯽدﯾﺪ‪ .‬ﺗﺼﻮﯾﺮ زﯾﺒﺎ را درﺧﺸﺶ ﻧﻮرﻫﺎی ﭘﻠﯿﺲ ﮐـﻪ از ﮐﻨـﺎر آنﻫـﺎ و در ﺟﻬـﺖ‬
‫ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ ﺑﻪ ﻫﻢ رﯾﺨﺖ‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان و ﺳﻮﻓﯽ ﮐﻤﯽ ﺳﺮ ﺧﻮد را ﭘﺎﯾﯿﻦ ﮐﺸﯿﺪﻧﺪ ﺗﺎ ﺻﺪای آژﯾﺮﻫﺎ ﮐﻤﺘﺮ و ﮐﻤﺘﺮ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ راﻧﻨﺪه ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ از ﺷﻬﺮ ﺑﯿﺮون ﺑﺮود و ﺣﺎﻻ ﻟﻨﮕﺪان از دﻧﺪانﻫﺎی ﺑﻪ ﻫﻢ ﻓﺸﺮدهی ﺳـﻮﻓﯽ ﻣـﯽﻓﻬﻤﯿـﺪ ﮐـﻪ ﻣـﯽﮐﻮﺷـﺪ‬
‫ﺣﺮﮐﺖ ﺑﻌﺪﯾﺸﺎن را ﺗﻌﯿﯿﻦ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان دوﺑﺎره ﮐﻠﯿﺪ ﺻﻠﯿﺒﯽ را اﻣﺘﺤﺎن ﮐﺮد؛ آن را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭘﻨﺠﺮه ﺑﺮد و ﻧﺰدﯾﮏ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ آورد و ﮐﻮﺷﯿﺪ ﻋﻼﻣﺘـﯽ را روی آن ﺑﯿﺎﺑـﺪ ﮐـﻪ‬
‫ﻧﺸﺎن ﺑﺪﻫﺪ ﮐﻠﯿﺪ را ﮐﺠﺎ ﺳﺎﺧﺘﻪاﻧﺪ‪ .‬در ﻣﯿﺎن ﻧﻮرﻫﺎیِ ﻫﺮْ اَز ﮔﺎﻫﯽِ ﺧﯿﺎﺑﺎن‪ ،‬ﻫﯿﭻ ﻋﻼﻣﺘﯽ ﺑﻪ ﺟﺰ ﻧﺸﺎن دﯾﺮ را ﻧﺪﯾﺪ‪.‬‬
‫ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﻌﻨﯽ ﻧﺪاره!«‬
‫»ﭼﯽ؟«‬
‫»ﮐﻪ ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺖ ﺧﻮدش رو اون ﻫﻤﻪ ﺗﻮی دردﺳﺮ ﺑﻨﺪازه ﺗﺎ ﮐﻠﯿﺪی رو ﺑﻪ ﺗﻮ ﺑﺪه ﮐﻪ ﻧﺪوﻧﯽ ﺑﺎ اون ﭼﯽ ﮐﺎر ﮐﻨﯽ؟«‬
‫»ﻣﻮاﻓﻘﻢ‪«.‬‬
‫»ﻣﻄﻤﺌﻨﯽ ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰ دﯾﮕﻪای ﭘﺸﺖ ﺗﺎﺑﻠﻮ ﻧﻨﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮد؟«‬
‫»ﻣﻦ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ رو ﮔﺸﺘﻢ‪ .‬ﻓﻘﻂ اﯾﻦ ﺑﻮد‪ .‬اﯾﻦ ﮐﻠﯿﺪ رو ﺑﻪ زور ﭘﺸﺖ ﻧﻘﺎﺷﯽ ﺟﺎ داده ﺑﻮد‪ .‬ﻧﺸﺎن دﯾﺮ رو دﯾﺪم‪ ،‬ﮐﻠﯿﺪ رو ﺗﻮی ﺟﯿﺒﻢ ﮔﺬاﺷﺘﻢ‪ ،‬ﺑﻌﺪ‬
‫ﺑﺎ ﻫﻢ اوﻧﺠﺎ رو ﺗﺮک ﮐﺮدﯾﻢ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان اﺧﻤﯽ ﮐﺮد و ﺑﻪ ﺳﺮِ ﮐُﻨﺪ ﻣﯿﻠﻪی ﺳﻪﮔﻮش آن ﺧﯿﺮه ﺷﺪ‪ .‬ﻫﯿﭻ ﻧﺒﻮد‪ .‬ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﻟﻮچ ﮐـﺮد و ﮐﻠﯿـﺪ را ﻧﺰدﯾـﮏ ﭼـﺸﻤﺎﻧﺶ آورد ﺗـﺎ‬
‫ﻟﺒﻪی ﻧﻮک آن را اﻣﺘﺤﺎن ﮐﻨﺪ‪ .‬اﯾﻦﺟﺎ ﻫﻢ ﭼﯿﺰی ﻧﺒﻮد‪» .‬ﺑﻪ ﮔﻤﺎﻧﻢ اﯾﻦ ﮐﻠﯿﺪ رو ﺟﺪﯾﺪاً ﺗﻤﯿﺰ ﮐﺮدﻧﺪ‪«.‬‬
‫»ﭼﺮا؟«‬
‫»ﺑﻮی اﻟﮑﻞ ﺻﯿﻘﻞ رو ﻣﯿﺪه‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺳﺮ را ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﭼﯽ؟«‬

‫‪ :Rue de Clichy 1‬ﮐﻠﯿﺸﯽ از ﻣﻨﻄﻘﻪﻫﺎی ﺻﺘﻌﺘﯽ ﺣﻮﻣﻪی ﭘﺎرﯾﺲ اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪-151-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫»ﺑﻮﯾﯽ رو ﻣﯿﺪه ﮐﻪ اﻧﮕﺎر ﮐﺴﯽ اون رو ﺑﺎ ﯾﻪ ﭘﺎکﮐﻨﻨﺪه ﺗﻤﯿﺰ ﮐﺮده ﺑﺎﺷﻪ‪ «.‬ﻟﻨﮕﺪان ﮐﻠﯿﺪ را ﻧﺰدﯾﮏ ﺑﯿﻨﯽاش ﺑﺮد و آن را ﺑﻮ ﮐﺸﯿﺪ‪» .‬ﺑﻮ اﯾﻦ‬
‫ﺳﻤﺖ ﺷﺪﯾﺪﺗﺮه‪ «.‬ﮐﻠﯿﺪ را ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ و اداﻣﻪ داد‪» :‬ﺑﻠﻪ‪ .‬اﻟﮑﻞ ﻫﻢ داره‪ .‬اﻧﮕﺎر ﮐﻪ ﺑﺎ ﭘﺎکﮐﻨﻨﺪه ﺟﻼ دادﻧﺪ ﯾﺎ ﺑﺎ—« ﻟﻨﮕﺪان اداﻣﻪ ﻧﺪاد‪.‬‬
‫»ﺑﺎ ﭼﯽ؟«‬
‫ﮐﻠﯿﺪ را در زﯾﺮ ﻧﻮر ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ و ﺑﻪ ﺳﻄﺢ ﺻﺎف ﺑﺎزوی ﺻﻠﯿﺐ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪ .‬اﻧﮕﺎر در ﺑﺮﺧﯽ ﻧﻘﺎﻃﺶ ﻧﻮر ﻣﯽﻟﺮزﯾﺪ و ﺗﻸﻟﻮ داﺷﺖ‪ ...‬اﻧﮕﺎر ﮐﻪ ﺧﯿﺲ‬
‫ﺑﺎﺷﺪ‪» .‬ﻗﺒﻞ از اﯾﻦ ﮐﻪ ﮐﻠﯿﺪ رو ﺗﻮی ﺟﯿﺒﺖ ﺑﮕﺬاری ﻫﯿﭻ ﺑﻪ ﭘﺸﺘﺶ ﻧﮕﺎه ﮐﺮدی؟«‬
‫»ﭼﯽ؟ ﻧﻪ ﭼﻨﺪان‪ .‬ﻋﺠﻠﻪ داﺷﺘﻢ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او ﭼﺮﺧﯿﺪ‪» .‬ﻧﻮر ﺳﯿﺎه رو ﻫﻨﻮز ﺑﺎ ﺧﻮدت داری؟«‬
‫ﺳﻮﻓﯽ دﺳﺖ در ﺟﯿﺒﺶ ﺑﺮد و ﻧﻮر ﻓﺮاﺑﻨﻔﺶ را ﺑﯿﺮون آورد‪ .‬ﻟﻨﮕﺪان آن را ﮔﺮﻓﺖ و روﺷﻦ ﮐﺮد و ﺑﻪ ﭘﺸﺖ ﮐﻠﯿﺪ ﺗﺎﺑﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫ﭘﺸﺖ ﮐﻠﯿﺪ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ درﺧﺸﯿﺪن ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﺑﺎ ﺧﻄﯽ ﺧﻮش ﭼﯿﺰی را آنﺟﺎ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻪﻫﻢرﯾﺨﺘﻪ اﻣﺎ ﻫﻨﻮز ﺧﻮاﻧﺎ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪی ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺧﻮب ﺷﺪ! ﺑﻪ ﮔﻤﺎﻧﻢ ﺣﺎﻻ ﺑﺪوﻧﯿﻢ ﺑﻮی اﻟﮑﻞ از ﭼﯽ ﺑﻮد‪«.‬‬

‫ﺳﻮﻓﯽ ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﺑﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪی ارﻏﻮاﻧﯽ ﭘﺸﺖ ﮐﻠﯿﺪ ﺧﯿﺮه ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬‬

‫‪1‬‬
‫ﺷﻤﺎرهی ‪ ،24‬ﺧﯿﺎﺑﺎن ﻫﺎﮐﺴﻮ‬
‫ﯾﻪ ﻧﺸﻮﻧﯽ! ﭘﺪرﺑﺰرگ ﻣﻦ ﯾﻪ ﻧﺸﻮﻧﯽ رو اوﻧﺠﺎ ﻧﻮﺷﺘﻪ!‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» :‬ﮐﺠﺎ ﻫﺴﺖ؟«‬

‫ﺳﻮﻓﯽ ﻧﻤﯽداﻧﺴﺖ‪ .‬ﺳﺮش را ﺟﻠﻮ ﺑﺮد و ﺑﺎ ﻫﯿﺠﺎن از راﻧﻨﺪه ﭘﺮﺳﯿﺪ‪“Connaissez-vous la Rue Haxo2?” :‬‬
‫راﻧﻨﺪه ﮐﻤﯽ ﻓﮑﺮ ﮐﺮد و ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪی ﺗﺼﺪﯾﻖ ﺳﺮ ﺗﮑﺎن داد‪ .‬ﺑﻪ ﺳﻮﻓﯽ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﮐﻨﺎر ورزﺷﮕﺎه ﺗﻨﯿﺲ در ﺣﻮﻣﻪی ﻏﺮﺑﯽ ﭘﺎرﯾﺲ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ از او ﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻪ ﻓﻮراً ﺑﻪ آنﺟﺎ ﺑﺒﺮدﺷﺎن‪.‬‬
‫راﻧﻨﺪه ﺑﻪ ﻓﺮاﻧﺴﻪ ﺑﺎ ﺳﻮﻓﯽ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽﮐﺮد‪» :‬از ﺑُﻮا دو ﺑﻮﻟﻮﻧْﯽْ‪ 3‬ﺳﺮﯾﻊﺗﺮ ﻣﯽرﺳﯿﻢ‪ .‬ﺧﻮﺑﻪ؟«‬
‫ﺳﻮﻓﯽ اﺧﻢ ﮐﺮد‪ .‬راهﻫﺎی آﺑﺮوﻣﻨﺪاﻧﻪﺗﺮی ﺑﻪ ذﻫﻨﺶ ﻣﯽرﺳﯿﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻧﻤﯽﺧﻮاﺳﺖ اﻣﺸﺐ ﺳﺨﺖﮔﯿﺮی ﮐﻨﺪ‪» .‬ﺑﻠﻪ!« اﻣﺸﺐ اﯾﻦ اﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ ﯾـﮏ‬
‫ﮐﻢ ﺷﻮﮐﻪ ﻣﯿﺸﻪ!‬
‫ﺳﻮﻓﯽ دوﺑﺎره ﺑﻪ ﮐﻠﯿﺪ ﻧﮕﺎﻫﯽ اﻧﺪاﺧﺖ و ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ ﮐﻪ ﭼﻪ ﭼﯿﺰی را در ﺷﻤﺎرهی ‪ 24‬ﺧﯿﺎﺑﺎن ﻫﺎﮐﺴﻮ ﺧﻮاﻫﻨﺪ دﯾﺪ‪ .‬ﯾﻪ ﮐﻠﯿـﺴﺎ؟‬
‫ﯾﺎ ﯾﮏ ﻧﻮع دﯾﺮ؟‬

‫‪24, Rue Haxo 1‬‬

‫‪ 2‬ﺧﯿﺎﺑﺎن ﻫﺎﮐﺴﻮ رو ﺑﻠﺪﯾﺪ؟‬

‫‪ :Bois de Boulogne 3‬ﺟﻨﮕﻞ ﺑﻮﻟﻮﻧْﯽْ‬

‫‪-152-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ذﻫﻨﺶ را دوﺑﺎره ﺗﺼﺎوﯾﺮ آن آﯾﯿﻦ ﺳﺮّی ﮐﻪ ده ﺳﺎل ﭘﯿﺶ در آن ﻏﺎر زﯾﺮزﻣﯿﻨﯽ دﯾﺪه ﺑﻮد ﻣـﺸﻐﻮل ﮐـﺮد‪ .‬ﺑﻌـﺪ آه ﺑﻠﻨـﺪی ﮐـﺸﯿﺪ و ﮔﻔـﺖ‪:‬‬
‫»راﺑﺮت! ﭼﯿﺰﻫﺎی زﯾﺎدی ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻬﺖ ﺑﮕﻢ‪ «.‬ﻣﮑﺚ ﮐﺮد و ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﻪ او دوﺧﺖ‪ .‬ﺗﺎﮐﺴﯽ ﻫﻢ ﭼﻨﺎن ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻏﺮب ﻣﯽرﻓﺖ‪» .‬اﻣﺎ ﻗﺒـﻞ از اون‬
‫ﺑﺎﯾﺪ ﻫﺮ ﭼﯿﺰی رو ﮐﻪ راﺟﻊ ﺑﻪ دﯾﺮ ﺻﻬﯿﻮن ﻣﯿﺪوﻧﯽ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﮕﯽ‪«.‬‬

‫‪-153-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﺳﯽ و ﺷﺸﻢ‬

‫ﺑﯿﺮون ﺗﺎﻻر ﻣﻠﻞ‪ ،‬ﺑﺰو ﻓﺎش ﺑﺎ ﭼﻬﺮهای ﺑﺮاﻓﺮوﺧﺘﻪ و ﻏﻀﺐآﻟﻮد ﺣﺮفﻫﺎی ﻧﮕﻬﺒﺎن ﻟﻮور‪ ،‬ﮔﺮوارد‪ ،‬را ﻣﯽﺷﻨﯿﺪ ﮐـﻪ ﺗﻮﺿـﯿﺢ ﻣـﯽداد ﭼﻄـﻮر‬
‫ﺳﻮﻓﯽ و ﻟﻨﮕﺪان ﺧﻠﻊ ﺳﻼﺣﺶ ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﺧﻮد ﮔﻔﺖ ﭼﺮا ﺑﻪ اون ﻧﻘﺎﺷﯽ ﮐﻮﻓﺘﯽ ﺷﻠﯿﮏ ﻧﮑﺮدی؟‬

‫ﺳﺘﻮان ﮐﻮﻟﻪ از ﻣﻘﺮ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﯽ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ آنﻫﺎ ﻣﯽآﻣﺪ‪» .‬ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه؟ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه‪ ،‬ﺧﺒﺮ رﺳﯿﺪه ﮐﻪ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺳﺮﮐﺎر ﻧﻮو رو ﭘﯿﺪا ﮐﺮدﻧﺪ‪«.‬‬
‫»ﺑﻪ ﺳﻔﺎرت رﺳﯿﺪﻧﺪ؟«‬
‫»ﻧﻪ! اﯾﺴﺘﮕﺎه ﻗﻄﺎر ﺑﻮدﻧﺪ و دو ﺗﺎ ﺑﻠﯿﺖ ﺧﺮﯾﺪﻧﺪ‪ .‬ﻗﻄﺎر ﺣﺎﻻ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮده‪«.‬‬
‫ﻓﺎش ﺑﺎ ﺣﺮﮐﺖ دﺳﺖ ﻧﮕﻬﺒﺎن ﮔﺮوارد را ﻣﺮﺧﺺ ﮐﺮد و ﮐﻮﻟﻪ را ﺑﻪ ﺷﺎهﻧﺸﯿﻨﯽ در آن اﻃﺮاف ﺑﺮد‪ .‬ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ زﻣﺰﻣﻪﻣﺎﻧﻨﺪ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﻘﺼﺪﺷﻮن‬
‫ﮐﺠﺎ ﺑﻮده؟«‬
‫»ﻟﯿﻮن‪«.‬‬
‫»اﺣﺘﻤﺎﻻً داﻣﻪ‪ «.‬ﻓﺎش ﻧﻔﺴﯽ ﺑﯿﺮون داد و در ذﻫﻨﺶ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﻃﺮحرﯾﺰی ﻧﻘﺸﻪای ﮐﺮد‪» .‬ﺑﺎﺷﻪ ﺑﻪ اﯾﺴﺘﮕﺎه ﺑﻌﺪی اﻋﻼم ﮐﻨﯿﺪ ﮐﻪ ﻗﻄـﺎر رو‬
‫ﻣﺘﻮﻗﻒ ﮐﻨﻨﺪ و ﺑﮕﺮدﻧﺪ؛ ﻓﻘﻂ ﻣﺤﺾ اﻃﻤﯿﻨﺎن‪ .‬ﺑﮕﺬارﯾﺪ ﻣﺎﺷﯿﻨﺶ ﻫﻤﻮن ﺟﺎ ﺑﺎﺷﻪ و ﯾﻪ ﭘﻠﯿﺲ ﻟﺒﺎسﺷﺨﺼﯽ ﺑـﺮای ﻣﺮاﻗﺒـﺖ از اون ﺗﻌﯿـﯿﻦ ﮐـﻦ‪.‬‬
‫ﺷﺎﯾﺪ ﺑﻪ اوﻧﺠﺎ ﺑﺮﮔﺮدﻧﺪ‪ .‬ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ رو ﻫﻢ ﺑﻔﺮﺳﺖ ﺗﺎ ﺧﯿﺎﺑﻮنﻫﺎی اﻃﺮاف اﯾﺴﺘﮕﺎه رو ﺟﺴﺘﺠﻮ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﻣﻤﮑﻨﻪ ﭘﺎی ﭘﯿﺎده ﻓﺮار ﮐـﺮده ﺑﺎﺷـﻨﺪ‪ .‬اﺗﻮﺑـﻮس‬
‫اﯾﻦ ﺳﺎﻋﺖ از اﯾﺴﺘﮕﺎه ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯿﮑﻨﻪ؟«‬
‫»اﻻن ﻧﻪ‪ ،‬ﻗﺮﺑﺎن! ﻓﻘﻂ ﺗﺎﮐﺴﯽ ﻫﺴﺖ‪«.‬‬

‫‪-154-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫»ﺧﻮﺑﻪ‪ .‬از راﻧﻨﺪهﻫﺎ ﺳﺆال ﮐﻨﯿﺪ‪ ،‬ﺑﺒﯿﻨﯿﺪ ﭼﯿﺰی دﯾﺪﻧﺪ ﯾﺎ ﻧﻪ‪ .‬ﺑﻌﺪ ﺑﺎ ﺷﺮﮐﺖ ﻓﺮﺳﺘﻨﺪهی ﺗﺎﮐﺴﯽﻫﺎ ﻫﻢ ﺗﻤﺎس ﺑﮕﯿﺮ و ﻣﺎوﻗﻊ رو ﺷﺮح ﺑـﺪه‪ .‬ﻣـﻦ‬
‫ﻫﻢ ﺑﺎ اﯾﻨﺘﺮﭘﻞ ﺗﻤﺎس ﻣﯽﮔﯿﺮم‪«.‬‬
‫ﮐﻮﻟﻪ ﮐﻪ ﻣﺘﺤﯿﺮاﻧﻪ ﻧﮕﺎه ﻣﯽﮐﺮد ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﯽﺧﻮاﻫﯿﺪ ﺟﺮﯾﺎن رو روی ﺗﻠﮕﺮام ﺑﻔﺮﺳﺘﯿﺪ؟«‬
‫ﻓﺎش از دﺳﺖﭘﺎﭼﮕﯽ ﭘﻨﻬﺎﻧﺶ اﺣﺴﺎس ﺷﺮﻣﻨﺪﮔﯽ ﮐﺮد‪ ،‬اﻣﺎ ﭼﺎرهی دﯾﮕﺮی ﻫﻢ ﭘﯿﺶ ﭘﺎﯾﺶ ﻧﻤﯽدﯾﺪ‪.‬‬
‫دام رو ﺳﺮﯾﻊ ﭘﻬﻦ ﮐﻦ؛ ﺧﯿﻠﯽ ﻫﻢ ﻣﺤﮑﻢ آﻣﺎدهاش ﮐﻦ‪.‬‬
‫ﺳﺎﻋﺖ اول ﺳﺎﻋﺖ ﺑﺴﯿﺎر ﻣﻬﻤﯽ ﺑﻮد‪ .‬ﻓﺮاریﻫﺎ ﯾﮏ ﺳﺎﻋﺖ اول ﮔﺮﯾﺰﺷﺎن ﭘﯿﺶﺑﯿﻨﯽﭘﺬﯾﺮ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻫﻤﻪﺷﺎن ﺑﻪ ﭼﯿﺰﻫﺎی ﯾﮑـﺴﺎﻧﯽ ﻧﯿـﺎز ﭘﯿـﺪا‬
‫ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺳﻔﺮ‪ ،‬ﻣﺴﮑﻦ‪ ،‬ﭘﻮل‪ .‬ﺗﺜﻠﯿﺚ ﻣﻘﺪس ﻓﺮاریﻫﺎ‪ .‬اﯾﻨﺘﺮﭘﻞ اﯾﻦ ﻗﺪرت را داﺷﺖ ﮐﻪ در ﭼﺸﻢ ﺑﻪ ﻫﻢ زدﻧﯽ اﯾﻦ ﺳﻪ را از ﭘﯿﺶ ﭘﺎی ﻓﺮاریﻫـﺎ‬
‫ﻧﺎﭘﺪﯾﺪ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﻓﮑﺲ ﮐﺮدن ﻋﮑﺲﻫﺎی ﻟﻨﮕﺪان و ﺳﻮﻓﯽ ﺑﻪ ﻣﺴﺌﻮﻻن ﻣﺴﺎﻓﺮت ﭘﺎرﯾﺲ و ﻫﺘﻞﻫﺎ و ﺑﺎﻧﮏﻫﺎ اﯾﻨﺘﺮﭘﻞ ﻫﯿﭻ ﮔﺰﯾﻨﻪی دﯾﮕﺮی ﺑـﺮای‬
‫آنﻫﺎ ﺑﺎﻗﯽ ﻧﻤﯽﮔﺬاﺷﺖ—ﻫﯿﭻ راﻫﯽ ﮐﻪ ﺷﻬﺮ را ﺗﺮک ﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬ﻫﯿﭻ ﻣﮑﺎﻧﯽ ﮐﻪ در آن ﭘﻨﻬﺎن ﺷﻮﻧﺪ‪ ،‬ﻫﯿﭻ راﻫﯽ ﮐﻪ ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ ﺑـﺪون ﺷﻨﺎﺳـﺎﯾﯽ ﺷـﺪن‬
‫ﭘﻮل از ﺣﺴﺎﺑﺸﺎن ﺑﯿﺮون ﺑﮑﺸﻨﺪ‪ .‬ﻣﻌﻤﻮﻻً‪ ،‬ﻓﺮاریﻫﺎ ﺳﺮاﺳﯿﻤﻪ و ﺳﺮﮔﺮدان در ﺧﯿﺎﺑﺎن ﻣﯽﮔﺸﺘﻨﺪ و ﻋﻤﻠﯽ اﺣﻤﻘﺎﻧـﻪ ﻣﺮﺗﮑـﺐ ﻣـﯽﺷـﺪﻧﺪ‪ .‬ﻣﺎﺷـﯿﻨﯽ‬
‫ﻣﯽدزدﯾﺪﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﻐﺎزهای دﺳﺘﺒﺮد ﻣﯽزدﻧﺪ‪ ،‬ﯾﺎ در ﮐﻤﺎل ﻧﺎاﻣﯿﺪی ﮐﺎرت اﻋﺘﺒﺎرﯾﺸﺎن را اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﻫﺮ اﺷﺘﺒﺎﻫﯽ ﮐﻪ ﻣﺮﺗﮑﺐ ﻣﯽﺷﺪﻧﺪ‪ ،‬ﺣﺪود‬
‫ﺗﻘﺮﯾﺒﯽ ﻣﺤﻠﺸﺎن را ﺑﺮای ﻣﻘﺎﻣﺎت ﻣﺤﻠﯽ ﻓﺎش ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﮐﻮﻟﻪ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻓﻘﻂ ﻟﻨﮕﺪان دﯾﮕﻪ‪ ،‬درﺳﺘﻪ؟ ﻣﺎﺟﺮای ﺳﻮﻓﯽ ﻧﻮو رو ﮐﻪ ﻟﻮ ﻧﻤﯿﺪﯾﺪ؟ اﻓﺴﺮ ﺧﻮدﻣﻮﻧﻪ‪«.‬‬
‫ﻓﺎش ﺑﺎ ﻟﺤﻨﯽ ﺗﻨﺪ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﻌﻠﻮﻣﻪ ﮐﻪ ﻟﻮ ﻣﯿﺪم! ﭼﻪ ﻓﺎﯾﺪهای داره ﮐﻪ ﻟﻨﮕﺪان رو ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﺑﮕﯿﻢ‪ ،‬اﻣـﺎ اون دﺧﺘـﺮه ﺑﺘﻮﻧـﻪ ﻫـﺮ ﻏﻠﻄـﯽ دﻟـﺶ‬
‫ﻣﯿﺨﻮاد ﺑﮑﻨﻪ؟ ﻣﯿﺨﻮام ﻫﻤﻪی ﭘﺮوﻧﺪهی اﺳﺘﺨﺪام ﻧﻮو رو ﺑﺒﯿﻨﻢ—دوﺳﺖﻫﺎش‪ ،‬ﺧﺎﻧﻮاده‪ ،‬ﺗﻤﺎسﻫﺎی ﺷﺨﺼﯽ—ﻫﺮ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻣﻤﮑﻨﻪ ﺑﺮای ﮐﻤـﮏ‬
‫ﺧﻮاﺳﺘﻦ ﭘﯿﺶ اون ﺑﺮه‪ .‬ﻧﻤﯿﺪوﻧﻢ ﻣﯿﺨﻮاد اون ﺑﯿﺮون ﭼﯽ ﮐﺎر ﮐﻨﻪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻫﺮ ﭼﯽ ﻫﺴﺖ اﻧﮕﺎری ﺑﯿﺸﺘﺮ از ﺷﻐﻠﺶ اﻫﻤﯿﺖ داره!«‬
‫»ﺣﺎﻻ ﻣﻦ اﯾﻦﺟﺎ ﮐﻨﺎر ﺗﻠﻔﻦ ﺑﺎﺷﻢ ﯾﺎ ﺑﺮم دﻧﺒﺎل ﮐﺎر؟«‬
‫»دﻧﺒﺎل ﮐﺎر‪ .‬ﺑﺮو اﯾﺴﺘﮕﺎه ﻗﻄﺎر و ﮐﻨﺎر ﺗﯿﻢ ﺑﺎش‪ .‬اﺧﺘﯿﺎرات ﻣﻄﻠﻖ داری‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﺪون اﻃﻼع ﻣﻦ آب ﻫﻢ ﻧﺨﻮر!«‬
‫ﮐﻮﻟﻪ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﻠﻪ‪ ،‬ﻗﺮﺑﺎن!« و ﺑﺎ ﺷﺘﺎب ﺑﯿﺮون دوﯾﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎش در ﺷﺎهﻧﺸﯿﻦ اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد و اﺣﺴﺎس ﻣﯽﮐﺮد ﺗﻨﺶ ﺳﻔﺖ و ﺑﯽﺣﺮﮐﺖ ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﺑﯿﺮون ﭘﻨﺠﺮه‪ ،‬ﻫﺮم ﺷﯿﺸﻪای ﻧﻮر ﻣﯽﺗﺎﺑﺎﻧﺪ و ﺑﺎزﺗﺎب‬
‫ﻧﻮرش در اﺳﺘﺨﺮی ﮐﻪ ﺑﺎد ﺳﻄﺤﺶ را ﺗﮑﺎن ﻣﯽداد ﻣﻮج ﻣﯽﺧﻮرد‪ .‬در ﮐﻤﺎل آراﻣﺶ ﺑﺎ ﺧﻮد ﮔﻔﺖ از ﺗﻮی ﻣُﺸﺘﻢ در رﻓﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺣﺘﯽ اﻓﺴﺮ آﻣﻮزشدﯾﺪهای ﻫﻢ ﺑﻪ زﺣﻤﺖ ﻓﺸﺎرﻫﺎﯾﯽ را ﺗﺎب ﻣﯽآورد ﮐﻪ اﯾﻨﺘﺮﭘﻞ وارد ﻣﯽﮐﺮد‪.‬‬
‫ﯾﻪ رﻣﺰﺷﻨﺎس زن ﺑﺎ ﯾﻪ ﻣﻌﻠﻢ ﻣﺪرﺳﻪای؟‬
‫ﺗﺎ ﺻﺒﺢ ﻫﻢ دوام ﻧﻤﯽآورﻧﺪ‪.‬‬

‫‪-155-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﺳﯽ و ﻫﻔﺘﻢ‬

‫ﭘﺎرکِ ﭘُﺮدرﺧﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﺎم ﺟﻨﮕﻞ ﺑﻮﻟﻮﻧﯽ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﻣﯽﺷﺪ‪ ،‬اﻟﻘﺎب زﯾﺎدی ﺑﺎ ﺧﻮد داﺷﺖ؛ اﻣـﺎ ﻣﺘﺨﺼـﺼﺎن آﺛـﺎر ﻫﻨـﺮی در ﭘـﺎرﯾﺲ ﺑـﻪ آن‬
‫»ﺑﻬﺸﺖ ﻟﺬّات دﻧﯿﻮی« ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ‪ .‬اﯾﻦ ﻋﻨﻮان ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﮔﺰاﻓﻪﮔﻮﯾﯽ ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﻪ آن ﻣﯽﺧﻮرد‪ .‬ﻫﺮ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻧﻘﺎﺷﯽ ﺗﺮﺳﻨﺎک ﺑﻮش‪ 1‬ﺑﺎ ﻫﻤﯿﻦ ﻧﺎم را‬
‫دﯾﺪه ﺑﻮد ﻧﻮک ﺗﯿﺰ اﯾﻦ ﮐﻨﺎﯾﻪ را ﻣﯽﻓﻬﻤﯿﺪ‪ .‬اﯾﻦ ﻧﻘﺎﺷﯽ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﺟﻨﮕﻞ ﺑﻮﻟﻮﻧﯽ‪ ،‬ﺗﺎرﯾﮏ و در ﻫـﻢ ﭘﯿﭽﯿـﺪه و ﺑﺮزﺧـﯽ ﺑـﺮای ﻫـﻢﺟـﻨﺲﺑﺎزﻫـﺎ و‬
‫ﻓِﺘﯿﺸﯿﺴﺖﻫﺎ‪ 2‬ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺴﯿﺮﻫﺎی ﭘﯿﭽﺎﭘﯿﭻ ﺟﻨﮕﻞ ﭘﺮ از ﺗﻦﻫﺎی ﺳﯿﻤﯿﻦ ﺑﺮای ﺧﻮدﻓﺮوﺷﯽ و ﭘﺮ از ﻟﺬّات دﻧﯿﻮی ﺑﺮای ارﺿﺎی ﺷﻬﻮتآﻟﻮدﺗﺮﯾﻦ ﻫﻮی‬
‫و ﻫﻮسﻫﺎی ﻧﺎﮔﻔﺘﻪ—زن و ﻣﺮد و ﻫﺮ آن ﭼﻪ در اﯾﻦ ﻣﯿﺎن اﺳﺖ ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﻟﻨﮕﺪان ﮐﻪ اﻓﮑﺎرش را ﻣﺮﺗﺐ ﻣﯽﮐﺮد ﺗﺎ ﺑﺮای ﺳﻮﻓﯽ از دﯾﺮ ﺻﻬﯿﻮن ﺑﮕﻮﯾﺪ‪ ،‬ﺗﺎﮐـﺴﯽ از ورودی ﭘـﺮ از درﺧـﺖ ﭘـﺎرک ﮔﺬﺷـﺖ و ﺑـﺮ روی‬
‫ﺟﺎدهای ﻗﻠﻮهﺳﻨﮓﭘﻮش ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻏﺮب راﻫﺶ را اداﻣﻪ داد‪ .‬ﻟﻨﮕﺪان ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺴﺖ ذﻫﻨﺶ را ﻣﺘﻤﺮﮐﺰ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﭼﺮا ﮐﻪ ﺟﻤﻌﯿﺖ ﭘﺮاﮐﻨﺪهای از ﺳـﺎﮐﻨﺎن‬
‫ﺷﺒﮕﺮد آنﺟﺎ از ﺗﺎرﯾﮑﯽ ﺑﯿﺮون ﺧﺰﯾﺪه ﺑﻮدﻧﺪ و ﮐﺎﻻی ﺧﻮد را در زﯾﺮ ﻧﻮر ﭼﺮاغﻫﺎی ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺑـﻪ ﻣﻌـﺮض ﺗﻤﺎﺷـﺎ ﻣـﯽﮔﺬاﺷـﺘﻨﺪ‪ .‬روﺑـﺮو دو دﺧﺘـﺮ‬

‫‪ :Hieronymus Bosch 1‬ﻫﯿﺮوﻧﯿﻤﻮس ﺑﻮش )‪(1450-1516‬؛ ﻧﻘﺎش ﺑﺰرگ ﻫﻠﻨﺪی ﮐﻪ آﺛﺎرش دارای ﺷﻤﺎﯾﻞﻧﮕﺎری ﻏﺮﯾﺒﯽ از ﺳﺒﮏﻫﺎی ﭘﯿﭽﯿﺪه و‬
‫ﻣﻨﺤﺼﺮﺑﻪﻓﺮد اﺳﺖ و ﻣﻮﺿﻮﻋﺎت ﻣﺬﻫﺒﯽ را ﺑﺎ ﺗﺼﻮﯾﺮﺳﺎزی رؤﯾﺎﯾﯽ و ﮔﺎه ﺷﯿﻄﺎﻧﯽ ﻧﻘﺎﺷﯽ ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬ﺷﻤﺎﯾﻞﻧﮕﺎری او ﺑﻪ درونﻣﺎﯾﻪﻫﺎﯾﯽ ﻧﻈﯿﺮ ﻃﺎﻟﻊﺑﯿﻨﯽ و ﮐﯿﻤﯿﺎﮔﺮی و‬
‫ﺟﺎدوﮔﺮی و ﻓﻮﻟﮑﻠﻮر ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ دﺟّﺎل آﺧﺮاﻟﺰﻣﺎن و ﺑﺮداﺷﺖﻫﺎﯾﯽ از زﻧﺪﮔﯽ ﻗﺪﯾﺴﺎن آﻣﯿﺨﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﻫﻤﻪی ﻧﻘﺎﺷﯽﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ اﻣﻀﺎی او را ﺑﻪ ﺧﻮد دارﻧﺪ‪ ،‬اﺛﺮ او ﺗﻠﻘﯽ‬
‫ﻧﻤﯽﺷﻮﻧﺪ‪ ،‬ﭼﺮا ﮐﻪ ﺑﺴﯿﺎی ﺑﻌﺪﻫﺎ از ﺳﺒﮏ او ﺗﻘﻠﯿﺪ ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬از ﮐﺎرﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻫﻨﺮﺷﻨﺎﺳﺎن ﻣﺘﻔﻖاﻟﻘﻮﻟﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻮش آن را رﺳﻢ ﮐﺮده اﺳﺖ‪ ،‬ﻣﻮارد زﯾﺮ را ﻣﯽﺗﻮان ﻧﺎم ﺑﺮد‪ :‬ﺑﻬﺸﺖ‬
‫ﻟﺬّات دﻧﯿﻮی )‪ ،(The Garden of Earthly Delights‬ﻫﻔﺖ ﮔﻨﺎه ﮐﺒﯿﺮه )‪ ،(Seven Deadly Sins‬ﺗﺼﻠﯿﺐ )‪ ،(Crucifixion‬ﻣﺮگ دﻧﯿﺎدار ‪(The‬‬
‫)‪ ،Death of the Miser‬وﺳﻮﺳﻪی ﻗﺪّﯾﺲ آﻧﺘﻮﻧﯽ )‪ ،(The Temptation of Saint Anthony‬ﭘﺮﺳﺘﺶ ﻣُﻐﺎن )‪،(The Adoration of the Magi‬‬
‫ﻣﺴﯿﺢِ ﺻﻠﯿﺐ ﺑﺮ دوش )‪ .(Christ Carrying the Cross‬ﺳﺒﮏ ﻧﻘﺎﺷﯽ او آﻻ ﭘﺮﯾﻤﺎ )‪ (alla prima‬ﻧﺎم داﺷﺖ ﮐﻪ ﻧﻮﻋﯽ ﻧﻘﺎﺷﯽ رﻧﮓ روﻏﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ در آن‬
‫رﻧﮓﻫﺎ آزاداﻧﻪ ﺑﺮ ﭘﺲزﻣﯿﻨﻪای از رﻧﮓ ﻗﻬﻮهای ﺑﻪ ﮐﺎر ﻣﯽرود‪.‬‬

‫‪ 2‬ﻣﻨﻈﻮر ﻧﻮﯾﺴﻨﺪه ﻓﺘﯿﺸﯿﺴﺖ در ﻣﻌﻨﺎی آن در روانﺷﻨﺎﺳﯽِ رﻓﺘﺎرﻫﺎیِ ﺟﻨﺴﯽ اﺳﺖ‪ ،‬ﻧﻪ روانﺷﻨﺎﺳﯽ ﻣﻌﻤﻮل ﮐﻪ آن را ﺑﻪ ﯾﺎدﮔﺎرﭘﺮﺳﺖ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬

‫‪-156-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻧﻮﺟﻮان‪ ،‬ﺑﺪون ﻟﺒﺎس ﺑﺎﻻﺗﻨﻪ‪ ،‬ﻧﮕﺎهﻫﺎی ﺳﻮزاﻧﯽ ﺑﻪ ﺗﺎﮐﺴﯽ ﻣﯽاﻧﺪاﺧﺘﻨﺪ‪ .‬ﭘﺸﺖ ﺳﺮﺷﺎن‪ ،‬ﺳﯿﺎهﭘﻮﺳﺘﯽ ﻣﺴﺖ ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺷﻮرﺗﯽ ﺑﻪ ﭘﺎ داﺷﺖ‪ ،‬ﭼﺮﺧﯿﺪ و‬
‫ﺑﺎﺳﻨﺶ را ﺧﻢ ﮐﺮد‪ .‬ﭘﺸﺖ ﺳﺮ او‪ ،‬زﻧﯽ ﺑﻮر و ﺟﺬّاب ﻣﯿﻨﯽژوﭘﺶ را ﺑﺎﻻ زد ﺗﺎ ﻧﺸﺎن ﺑﺪﻫﺪ ﮐﻪ او در واﻗﻊ زن ﻧﯿﺴﺖ‪.‬‬
‫ﺧﺪاﯾﺎ! ﻟﻨﮕﺪان ﻧﮕﺎﻫﺶ را ﺑﻪ داﺧﻞ ﺗﺎﮐﺴﯽ ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ و ﻧﻔﺲ ﻋﻤﯿﻘﯽ ﮐﺸﯿﺪ‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﮔﻔﺖ‪» :‬از دﯾﺮ ﺻﻬﯿﻮن ﺑﮕﻮ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺳﺮی ﺗﮑﺎن داد‪ .‬ﻗﺎدر ﻧﺒﻮد ﮐﻪ ﭘﺸﺖ ﭘﺮدهای ﻧﺎﻣﻨﺴﺠﻢﺗﺮ از آن ﭼﻪ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ ﺑﮕﻮﯾﺪ ﺑﺮای اﯾﻦ اﻓﺴﺎﻧﻪ ﺗﺼﻮر ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻧﻤـﯽداﻧـﺴﺖ از‬
‫ﮐﺠﺎ ﺷﺮوع ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺗﺎرﯾﺦ اﺧﻮّت ﺑﯿﺶ از ﯾﮏ ﻫﺰاره ﺑﻪ درازا ﻣﯽﮐﺸﯿﺪ‪ ...‬و ﺗﺎرﯾﺨﯽ ﺣﯿﺮتاﻧﮕﯿﺰ از اﺳﺮار و ﺗﻬﺪﯾﺪ و ﺧﯿﺎﻧـﺖ و ﺣﺘـﯽ ﺷـﮑﻨﺠﻪﻫـﺎی‬
‫وﺣﺸﯽﺻﻔﺘﺎﻧﻪ در دﺳﺘﺎن ﭘﺎﭘﯽ ﺧﺸﻤﮕﯿﻦ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺷﺮوع ﮐﺮد‪» :‬دﯾﺮ ﺻﻬﯿﻮن رو ﺳﺎل ‪ 1099‬ﯾﻪ ﭘﺎدﺷﺎه ﻓﺮاﻧﺴﻮی ﺑﻪ اﺳﻢ ﮔـﻮدﻓﺮوا دو ﺑﻮاﻟـﻮن‪ 1‬ﺗـﻮی اورﺷـﻠﯿﻢ درﺳـﺖ ﮐـﺮد؛ ﯾﻌﻨـﯽ‬
‫ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﻌﺪ از اون ﮐﻪ ﺷﻬﺮ رو ﺗﺴﺨﯿﺮ ﻣﯿﮑﻨﻪ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎﻧﯽ دوﺧﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻪ ﻟﻨﮕﺪان ﺳﺮش را ﺗﮑﺎن داد‪.‬‬
‫»ﺷﺎه ﮔﻮدﻓﺮوا ﮔﻮﯾﺎ ﺻﺎﺣﺐ رازی ﻋﺠﯿﺐ ﺑﻮده ﮐﻪ از زﻣﺎن ﻣﺴﯿﺢ ﺑﯿﻦ ﺧﺎﻧﻮادهاش ﻧﻘﻞ ﻣﯽﺷﺪه‪ .‬ﮔﻮدﻓﺮوا از اون ﻣﯽﺗﺮﺳﯿﺪه ﮐـﻪ راز ﺑﻌـﺪ از‬
‫ﻣﺮﮔﺶ از ﺑﯿﻦ ﺑﺮه و ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺧﺎﻃﺮ‪ ،‬اﻧﺠﻤﻦِ اُﺧﻮّتِ ﺳﺮّﯾﯽ رو ﺗﺄﺳﯿﺲ ﻣﯿﮑﻨﻪ—دﯾﺮ ﺻﻬﯿﻮن—و اﯾﻦ راز رو ﺑﻪ اوﻧﻬﺎ ﻣﯽﺳﭙﺮه ﺗﺎ ﻧﺴﻞ ﺑﻪ ﻧـﺴﻞ از‬
‫اون ﻣﺮاﻗﺒﺖ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﻣﺪﺗﯽ ﮐﻪ در اورﺷﻠﯿﻢ ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬دِﯾﺮ از وﺟﻮد ﻧﻬﺎنﮔﺎﻫﯽ ﻣﻄﻠﻊ ﻣﯿﺸﻪ ﮐﻪ در زﯾﺮ ﺧﺮاﺑﻪﻫﺎی ﻫﯿﮑﻞ ﻫﯿﺮودﯾﺲ‪ 2‬ﻗـﺮار داره و ﺧـﻮد‬

‫‪ Godefroi de Bouillon 1‬و ﯾﺎ ‪ :Godfrey of Bouillon‬دوک ﻟﻮرن ﺳﻔﻠﯽ )‪ :Lower Lorraine‬ﻣﻨﻄﻘﻪای در ﺷﻤﺎلﺷﺮق ﻓﺮاﻧﺴﻪ‪ ،‬ﺑﺎ ﻋﻨﻮان‬
‫ﮔﻮدﻓﺮی ﭼﻬﺎرم‪ ،‬از ‪ 1089‬ﺗﺎ ‪ (1100‬و رﻫﺒﺮ ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﺟﻨﮓ ﺻﻠﯿﺒﯽ ﮐﻪ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﺣﺎﮐﻢ روﻣﯽ ﻓﻠﺴﻄﯿﻦ ﭘﺲ از ﮔﺮﻓﺘﻦ اورﺷﻠﯿﻢ از ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎن ﺷﺪ‪.‬‬

‫‪ :Herod 2‬ﻫﯿﺮودﯾﺲ ﮐﺒﯿﺮ؛ ﺗِﯿْﺘَﺮارْخِ ﯾﻬﻮدﯾﻪ ﮐﻪ واﻟﺪﯾﻨﺶ ﻫﺮ دو ﻋﺮب ﺑﻮدﻧﺪ و ﺣﻀﺮت ﻋﯿﺴﯽ در زﻣﺎن ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﯽ او ﺑﻪ دﻧﯿﺎ آﻣﺪ و ﺑﺮ ﻃﺒﻖ اﻧﺠﯿﻞ ﻣﺘﯽ ‪ 2:16‬و‬
‫ﻗﺮآن ﻧﻮزادان ﭘﺴﺮ را در ﺑﯿﺖﻟﺤﻢ ﻣﯽﮐﺸﺖ‪] .‬ﺗﯿﺘﺮارخ )ﻣﺘﯽ‪ 14:1 ،‬و اﻋﻤﺎل ‪ (13:1‬ﯾﺎ ﺗﯿﺘﺮارک )ﻟﻮﻗﺎ‪ (3:1 ،‬ﯾﺎ ﺑﻪ ﯾﻮﻧﺎﻧﯽ ‪ :Tetrarch‬واﻟﯽ ﮔﻤﺎﺷﺘﻪی ﯾﮑﯽ از ﭼﻬﺎر ﺑﺨﺶ‬
‫روم ﺑﺎﺳﺘﺎن را ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ‪ .‬در ﻋﺮﺑﯽ اﯾﻦ ﮐﻠﻤﻪ را رَﺋﯿﺲَ رُﺑﻊٍ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ [.‬در اﯾﻦﺟﺎ ﻻزم اﺳﺖ درﺑﺎرهی ﻫﯿﮑﻞ ﻫﯿﺮودﯾﺲ و ﺗﻔﺎوت آن ﺑﺎ ﻫﯿﮑﻞ ﺳﻠﯿﻤﺎن ﺑﮕﻮﯾﯿﻢ؛ اﻣﺎ ﭘﯿﺶ‬
‫از آن درﺑﺎرهی ﺧﻮد واژهی ﻫﯿﮑﻞ ﺑﺎﯾﺪ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ اﯾﻦ ﮐﻠﻤﻪ در ﺗﺮﺟﻤﻪی ﮐﺘﺎب ﻣﻘﺪس ﺑﻪ ﺟﺎی ‪ temple‬آﻣﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺮ ﻃﺒﻖ ﻟﻐﺖﻧﺎﻣﻪی دﻫﺨﺪا ﮔﻮﯾﺎ واژهای ﻓﺎرﺳﯽ ﺑﺎ‬
‫رﯾﺸﻪی ﭘﻬﻠﻮی ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﭼﻨﺎن ﮐﻪ ﻋﻨﺼﺮی ﮔﻮﯾﺪ‪ :‬ﭼﻨﺎن دان ﮐﻪ اﯾﻦ ﻫﯿﮑﻞ از ﭘﻬﻠﻮی ﺑﻮد ﻧﺎم ﺑﺖﺧﺎﻧﻪ ار ﺑﺸﻨﻮی‪ .‬اﯾﻦ واژه در اﯾﻦ ﻣﻌﻨﺎ ﺑﻪ ﻋﺮﺑﯽ ﻧﯿﺰ راه ﯾﺎﻓﺘﻪ‬
‫اﺳﺖ و آن را ﺑﻪ ﻫﯿﺎﮐﻞ ﺟﻤﻊ ﻣﯽﺑﻨﺪﻧﺪ‪ .‬در ﻓﺎرﺳﯽ آن را ﺑﻪ ﻣﻌﺎﻧﯽ زﯾﺮ آوردهاﻧﺪ‪ :‬ﺑﺘﺨﺎﻧﻪ )ﺑﺮﻫﺎن ﻗﺎﻃﻊ و ﻣﻬﺬباﻻﺳﻤﺎء(؛ ﻋﺒﺎدتﺧﺎﻧﻪی ﺗﺮﺳﺎﯾﺎن ﮐﻪ در آن ﺻﻮر و ﺗﻤﺎﺛﯿﻞ‬
‫ﺑﺎﺷﺪ )ﻟﻐﺖﻧﺎﻣﻪی اﺳﺪی(؛ ﺧﺎﻧﻪی ﺗﺮﺳﺎﯾﺎن ﮐﻪ در آن ﭘﯿﮑﺮ ﻣﺮﯾﻢ ﻋﻠﯿﻬﺎﺳﻼم ﺑﺎﺷﺪ )ﻣﻨﺘﻬﯽاﻻرب(؛ ﮐﻠﯿﺴﯿﺎی ﺗﺮﺳﺎﯾﺎن‪ ،‬ﺑﻬﺎرﺧﺎﻧﻪ‪ ،‬ﺑﺘﮑﺪه‪ ،‬داراﻻﺻﻨﺎم‪ ،‬ﺑﯿﺖاﻟﺼﻨﻢ‬
‫ﮔﻮﯾﺪ‪:‬‬ ‫ﻟَﺒﯿﺒﯽ‬ ‫ﺧﻮارزﻣﯽ(؛‬ ‫)ﻣﻔﺎﺗﯿﺢ‬ ‫ﻣﻌﺒﺪ‬ ‫آﺗﺸﮑﺪه‪،‬‬ ‫ﺑﯿﺖاﻟﻨﺎر‪،‬‬ ‫)ﻣﻨﺘﻬﯽاﻻرب(؛‬
‫ﺗﻮ ﮔﻔﺘﯽ ﻫﯿﮑﻞ زرﺗﺸﺖ ﮔﺸﺘﻪ اﺳﺖ ز ﺑﺲ ﻻﻟﻪ ﻫﻤﻪ ﺻﺤﺮا ﺳﺮاﺳﺮ‪ .‬در ﻏﯿﺎثاﻟﻠﻐﺎت و ﻣﻨﺘﻬﯽاﻻرب و اﻗﺮباﻟﻤﻮارد آﻣﺪه اﺳﺖ‪ :‬ﻫﺮ ﺑﻨﺎی ﺑﻠﻨﺪ و در ﺑﺮﻫﺎن‬
‫ﻗﺎﻃﻊ ﻫﺮ ﺑﻨﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻋﻈﯿﻢ و رﻓﯿﻊ ﺑﺎﺷﺪ‪] .‬اﻟﺒﺘﻪ در ﻓﺎرﺳﯽ ﻣﻌﺎﻧﯽ ﺧﺎﺻﯽ در ﻋﻠﻮم ﻏﺮﯾﺒﻪ ﻧﯿﺰ دارد ﮐﻪ ﺑﻪ آن ﻧﻤﯽﭘﺮدازﯾﻢ‪ [.‬اﻣﺎ در ﻣﻮرد ﻫﯿﮑﻞ در ﻣﻌﻨﺎی ﮐﺘﺎب ﻣﻘﺪس از‬
‫ﻗﺎﻣﻮس ﮐﺘﺎب ﻣﻘﺪس ﺑﺎ ﺣﺬف و اﺿﺎﻓﺎﺗﯽ ﻧﻘﻞ ﻣﯽﮐﻨﯿﻢ‪» :‬ﻣﻘﺼﻮد از ﻫﯿﮑﻞ در ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﻮاﺿﻊ ﮐﺘﺎب ﻣﻘﺪس ﻫﯿﮑﻞ اورﺷﻠﯿﻢ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮ ﮐﻮه ﻣﻮرﯾﺎ ﺑﻨﺎ ﺷﺪه اﺳﺖ و ﺷﺒﺎﻫﺖ ﺑﻪ‬
‫ﭼﺎدر ﺟﻤﺎﻋﺖ ﻣﯽداﺷﺖ‪ .‬در ﮐﺘﺎب ﻣﻘﺪس ﺳﻪ ﻫﯿﮑﻞ ﻣﺬﮐﻮر اﺳﺖ‪ :‬اول ﻫﯿﮑﻞ ﺳﻠﯿﻤﺎن ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ‪ .‬داود اراده داﺷﺖ ﮐﻪ ﻫﯿﮑﻠﯽ از ﺑﺮای ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺴﺎزد‪ ،‬اﻣﺎ ﺧﺪاوﻧﺪ وﻋﺪه ﻓﺮﻣﻮد‬
‫ﭘﺴﺮش ﺳﻠﯿﻤﺎن آن ﻫﯿﮑﻞ را اﺗﻤﺎم ﺧﻮاﻫﺪ ﻧﻤﻮد )ﯾﮑﻢ ﺗﻮارﯾﺦ‪ ،‬ﺑﺎب ‪] .(17‬ﭼﺮا ﮐﻪ ﺑﺮ ﻃﺒﻖ ﻋﻬﺪ ﻋﺘﯿﻖ‪ ،‬داود »ﺧﻮن ﺑﺴﯿﺎر ﺑﺮ زﻣﯿﻦ رﯾﺨﺘﻪ ﺑﻮد«![ ﺑﺪﯾﻦ اﺳﺘﺼﻮاب داود ﻫﻤﻮاره‬
‫در ﭘﯽ آن ﺷﺪ ﮐﻪ اﻣﻮال ﺑﺴﯿﺎری از ﺑﺮای اﻧﺠﺎم اﯾﻦ ﻣﻘﺼﻮد ﺟﻤﻊ ﻧﻤﺎﯾﺪ‪ ،‬از آن ﺟﻤﻠﻪ ﺻﺪﻫﺰار وزﻧﻪ ﻃﻼ و ﯾﮏ ﻣﯿﻠﯿﻮن وزﻧﻪ ﻧﻘﺮه و ﻣﺲ و آﻫﻦ را ﺑﺪون وزن ﻓﺮاﻫﻢ ﮐﺮد‪ ...‬و‬
‫ﻣﻘﺪار ﺑﺴﯿﺎری ﻫﻢ ﭼﻮب ﺳﺮو آزاد ﻓﺮاﻫﻢ ﮐﺮد و ﻫﺮ ﮐﺲ را در ﻫﺮ ﺷﻐﻞ ﮐﻪ اﺳﺘﺎد ﺑﻮد ﺑﻪ ﮐﺎر داﺷﺘﻪ و ﺑﺮ ﺣﺴﺐ ﻓﺮﻣﺎﯾﺶ ﺧﺪای ﺗﻌﺎﻟﯽ ﻫﯿﮑﻞ را ﻃﺮح ﮐﺮده‪ ،‬ﻣﺤﻠﺶ را ﻣﻌﯿﻦ‬
‫ﻧﻤﻮد )ﯾﮑﻢ ﭘﺎدﺷﺎﻫﺎن‪ .(5:3 ،‬اﻣﺎ ﺳﻠﯿﻤﺎن در ﺳﺎل ﭼﻬﺎر ﺳﻠﻄﻨﺖ ﺧﻮد ﺑﻨﺎی ﻫﯿﮑﻞ را ﺷﺮوع ﻧﻤﻮد و ‪ 183600‬ﻧﻔﺮ در آنﺟﺎ ﻣﺸﻐﻮل ﺑﻮد‪ .‬از اﯾﻦﻫﺎ ‪ 30000‬از ﯾﻬﻮد ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ‬
‫ﻧﻮﺑﺖ ﮐﺎر ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‪ ،‬ﯾﻌﻨﯽ ده ﻫﺰار ﻧﻔﺮ در ﻫﺮ ﻣﺎه و ‪ 153600‬از ﮐﻨﻌﺎﻧﯿﺎن ﺑﻮدﻧﺪ‪ ...‬و ﭼﻮن ﻣﺪت ﻫﻔﺖ ﺳﺎل و ﻧﯿﻢ از اﯾﻦ ﺑﮕﺬﺷﺖ ﺑﻨﺎ در ﺳﺎل ‪ 1005‬ﻗﺒﻞ از ﻣﺴﯿﺢ اﻧﺠﺎم‬
‫ﯾﺎﻓﺘﻪ ﻧﯿﮑﻮﺗﺮﯾﻦ ﺑﻨﺎی دﻧﯿﺎ و ﻓﺨﺮ اورﺷﻠﯿﻢ ﮔﺮدﯾﺪ‪] .‬ﺳﯽ ﺳﺎل ﺑﻌﺪ‪ ،‬ﺷﯿﺸَﻖ‪ ،‬ﭘﺎدﺷﺎه ﻣﺼﺮی ﺑﺮ رَﺣُﺒْﻌﺎم‪ ،‬ﭘﺴﺮ ﺳﻠﯿﻤﺎن ﺣﻤﻠﻪ ﺑﺮد و ﮔﻨﺠﯿﻨﻪﻫﺎی ﻫﯿﮑﻞ را ﻏﺎرت ﻧﻤﻮد و ﺳﺮاﻧﺠﺎم‬
‫در ﺳﺎل ‪ 588‬ﭘﯿﺶ از ﻣﯿﻼد ﻧﺒﻮﮐﺪﻧِﺼ‪‬ﺮ آن را زﻣﺎن ﺣﮑﻤﺮاﻧﯽ ﺻِﺪﻗَﯿّﺎ ﺑﻪ ﺗﻤﺎﻣﯽ وﯾﺮان ﺳﺎﺧﺖ‪ .‬ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺎﻟﮑﻞ ﻣﻨﮑﺮ وﺟﻮد ﭼﻨﯿﻦ ﭘﺮﺳﺘﺸﮕﺎﻫﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ و از ﺟﻤﻠﻪ‬
‫دﻻﯾﻠﺸﺎن ﯾﮑﯽ آن اﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﺮودوﺗﺲ ﯾﻮﻧﺎﻧﯽ‪ ،‬ﭘﺪر ﺗﺎرﯾﺦﻧﻮﯾﺴﯽ‪ 150 ،‬ﺳﺎل ﭘﺲ از وﯾﺮاﻧﯽ ﻫﯿﮑﻞ ﺳﻠﯿﻤﺎن از ﺷﻬﺮ ﺻﻮر و ﻫﯿﮑﻞ اﺷﺘﺎرﺗﻪ )ﻋَﺸﺘﻮرَت( دﯾﺪن ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ‬
‫ﮐﻮﭼﮏﺗﺮﯾﻦ اﺷﺎرهای ﺑﻪ ﻫﯿﮑﻞ ﺳﻠﯿﻤﺎن ﻧﻤﯽﻧﻤﺎﯾﺪ‪ .‬ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎن ﻋﻘﯿﺪه دارﻧﺪ ﺣﻀﺮت ﺳﻠﯿﻤﺎن ﮐﺎر ﺳﺎﺧﺖ آنﺟﺎ را ﺑﺎ ﮐﻤﮏ دﯾﻮان و اﺟﻨّﻪ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎن رﺳﺎﻧﺪ‪] [.‬دوم ﻫﯿﮑﻞ زَرُﺑّﺎﺑﻞ‬
‫)‪ (Zerubbabel‬اﺳﺖ‪ [.‬ﮐﻮرش ﭘﺎدﺷﺎه اﯾﺮان در ﺳﺎل ‪ 539‬ﻗﺒﻞ از ﻣﺴﯿﺢ اﻣﺮ ﻓﺮﻣﻮد ﮐﻪ ﺑﻌﻀﯽ از ﯾﻬﻮد از اﺳﺮای ﺑﺎﺑﻞ ﻣﺮاﺟﻌﺖ ﻧﻤﻮده در ﺳﺎل دوﻣﯿﻦ ﺑﻌﺪ از رﺟﻮع اﯾﺸﺎن‬

‫‪-157-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫اون ﻫﯿﮑﻞ روی ﺧﺮاﺑﻪﻫﺎی ﭘﯿﺸﯿﻦ ﻫﯿﮑﻞ ﺳﻠﯿﻤﺎن ﺑﻮده‪ .‬اوﻧﻬﺎ ﮔﻤﺎن ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ اﯾﻦ ﻣﺪارک راز ﺑـﺰرگ ﮔـﻮدﻓﺮوا رو ﺗﺄﯾﯿـﺪ ﻣﯿﮑﻨـﻪ و ﻣﺎﻫﯿﺘـﺸﻮن‬
‫ﭼﻨﺎن زﯾﺮ و زﺑﺮ ﮐﻨﻨﺪه اﺳﺖ ﮐﻪ ﮐﻠﯿﺴﺎ دﺳﺖ ﺑﻪ ﻫﺮ ﮐﺎری ﻣﯿﺰﻧﻪ ﺗﺎ ﺟﻠﻮی اوﻧﻬﺎ رو ﺑﮕﯿﺮه‪ «.‬ﺳﻮﻓﯽ ﻧﺎﻣﻄﻤﺌﻦ ﻣﯽﻧﻤﻮد‪.‬‬
‫»دﯾﺮ ﭘﯿﻤﺎن ﺑﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﻬﻢ ﻧﯿﺴﺖ ﭼﻪ ﻣﺪت ﻃﻮل ﻣﯿﮑﺸﻪ‪ ،‬اﻣﺎ اوﻧﻬﺎ ﺑﺎﯾﺪ اﯾﻦ ﻣﺪارک رو از وﯾﺮاﻧﻪﻫﺎی زﯾـﺮ ﻫﯿﮑـﻞ ﻧﺠـﺎت ﺑـﺪن و ﺗـﺎ اﺑـﺪ‬
‫ﺣﻔﻈﺶ ﮐﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﺣﻘﯿﻘﺖ از ﺑﯿﻦ ﻧﺮه‪ .‬ﺑﺮای ﺑﺎزﯾﺎﺑﯽ ﻣﺪارک از ﺑﯿﻦ وﯾﺮاﻧﻪﻫﺎ‪ ،‬دﯾﺮ ﯾﻪ ﺷﺎﺧﻪی ﻧﻈﺎﻣﯽ درﺳﺖ ﻣﯿﮑﻨﻪ—ﮔﺮوﻫﯽ از ﻧُﻪ ﺷﻮاﻟﯿﻪ ﺑﻪ اﺳـﻢ‬
‫ﻣﺤﻔﻞِ ﺷﻬﺴﻮارانِ ﻣﺴﮑﯿﻦِ ﻣﺴﯿﺢ و ﻫﯿﮑﻞ ﺳﻠﯿﻤﺎن‪ «—1‬ﻟﻨﮕﺪان ﭘﺲ از ﻣﮑﺜﯽ ﮔﻔﺖ‪» :‬اﻟﺒﺘﻪ اﺳﻢ راﯾﺞﺗﺮﺷﻮن ﺷﻮاﻟﯿﻪﻫﺎی ﻫﯿﮑﻞ‪ 2‬ﺑﻮد‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺣﺎﮐﯽ از درک ﻧﮑﺮدن ﻣﺎﺟﺮا ﺑﻪ او ﺧﯿﺮه ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﻟﻨﮕﺪان آن ﻗﺪر از ﺷﻮاﻟﯿﻪﻫﺎی ﻫﯿﮑﻞ ﺳﺨﻨﺮاﻧﯽ ﮐـﺮده ﺑـﻮد ﮐـﻪ ﺑﺪاﻧـﺪ‬
‫ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً ﻫﻤﻪ ﻧﺎم آنﻫﺎ را‪ ،‬دﺳﺖ ﮐﻢ ﭘﺮاﮐﻨﺪه ﺷﻨﯿﺪهاﻧﺪ‪ .‬در ﻣﯿﺎن ﺗﺤﺼﯿﻞﮐﺮدﮔﺎن ﺗﺎرﯾﺦِ ﺷﻮاﻟﯿﻪﻫﺎ دﻧﯿﺎی ﺗﺮدﯾـﺪآﻣﯿﺰی از ﺣﻘﯿﻘـﺖ و داﺳـﺘﺎنﻫـﺎی‬
‫ﻋﺎﻣﯿﺎﻧﻪ و داﻧﺴﺘﻪﻫﺎی ﻏﻠﻂ درﻫﻢﺗﻨﯿﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﯿﺮون ﮐﺸﯿﺪن ﺣﻘﯿﻘﺘﯽ ﺑﮑﺮ از ﻣﯿﺎن آن ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً ﻧﺎﻣﻤﮑﻦ ﻣﯽﻧﻤﻮد‪ .‬اﻣﺮوزه ﻟﻨﮕﺪان ﺗﺮدﯾﺪ داﺷﺖ ﮐـﻪ‬
‫ﻫﻨﮕﺎم ﺳﺨﻨﺮاﻧﯽﻫﺎﯾﺶ ﺣﺘﯽ اﺷﺎرهای ﺑﻪ ﺷﻮاﻟﯿﻪﻫﺎی ﻫﯿﮑﻞ ﺑﮑﻨﺪ؛ ﭼﺮا ﮐﻪ ﻣﻮﺿﻮع ﻫﻤﻮاره ﺑﻪ ﺳﺪّی درﻫﻢﺗﺎﺑﯿﺪه در ﻣﯿﺎن ﻧﻈﺮﯾﻪﻫـﺎی ﺷـﮑّﺎﮐﺎن‬
‫ﻣﻨﺠﺮ ﻣﯽﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﭘﯿﺸﺎﭘﯿﺶ ﺑﻪ دام ﺗﺤﯿّﺮ اﻓﺘﺎده ﺑﻮد‪» .‬ﺗﻮ ﻣﯿﮕﯽ ﮐﻪ ﺷﻮاﻟﯿﻪﻫﺎی ﻫﯿﮑﻞ رو دﯾﺮ ﺻﻬﯿﻮن ﺗﺄﺳﯿﺲ ﮐﺮد ﺗﺎ ﻣﺪارک ﺳـﺮّی رو ﺣﻔـﻆ ﮐﻨـﻪ؟‬
‫ﮔﻤﻮن ﻣﯽﮐﺮدم ﺷﻮاﻟﯿﻪﻫﺎ ﻣﺤﻔﻞﺷﻮن رو ﺑﺮای ﭘﺎﺳﺪاری از ارضِ ﻣﻘﺪّس‪ 3‬درﺳﺖ ﮐﺮدﻧﺪ‪«.‬‬
‫»ﺗﺼﻮر ﻏﻠﻂ‪ ،‬اﻣﺎ راﯾﺠﯿﻪ‪ .‬ﺣﺮف ﺣﻔﺎﻇﺖ از زاﺋﺮﻫﺎ ﻟﻔّﺎﻓﻪای ﺑﻮد ﮐﻪ زﯾﺮ اون ﺷﻮاﻟﯿﻪﻫﺎ ﻣﺄﻣﻮرﯾﺘﺸﻮن رو اﻧﺠﺎم ﻣﯽدادﻧﺪ‪ .‬ﻣﻘﺼﻮد ﺣﻘﯿﻘﯽ اوﻧﻬـﺎ‬
‫در ارض ﻣﻘﺪس ﭘﯿﺪا ﮐﺮدن ﻣﺪارک از زﯾﺮ ﺧﺮاﺑﻪﻫﺎی ﻫﯿﮑﻞ ﺳﻠﯿﻤﺎن ﺑﻮد‪«.‬‬
‫»ﺑﺎﻻﺧﺮه ﭘﯿﺪاش ﮐﺮدﻧﺪ؟«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان اﺧﻤﯽ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻫﯿﭻ ﮐﺲ درﺳﺖ ﻧﻤﯿﺪوﻧﻪ‪ .‬اﻣﺎ ﯾﮏ ﭼﯿﺰ ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﻫﻤﻪی ﻣﺤﻘﻖﻫﺎ روی اون ﺗﻮاﻓﻖ دارﻧﺪ‪ :‬ﺷﻮاﻟﯿﻪﻫﺎ ﭼﯿـﺰی‬
‫رو اون ﭘﺎﯾﯿﻦ زﯾﺮ ﺧﺮاﺑﻪﻫﺎ ﭘﯿﺪا ﮐﺮدﻧﺪ‪ ...‬ﭼﯿﺰی ﮐﻪ اوﻧﻬﺎ رو ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪﺗﺮ و ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪﺗﺮ از اوﻧﯽ ﺳﺎﺧﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﯿﺎل ﮐﺴﯽ ﺑﮕﻨﺠﻪ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﻪ ﺳﻮﻓﯽ ﻃﺮح ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻪﺷﺪهی ﻣﯿﺎن ﻣﺤﻘّﻘﺎن را از ﺗﺎرﯾﺦ ﺷﻮاﻟﯿﻪﻫﺎی ﻫﯿﮑﻞ ﺑﻪ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﮐﺸﯿﺪ‪ .‬ﺗﻮﺿﯿﺢ داد ﮐﻪ ﺷﻮاﻟﯿﻪﻫـﺎ‬
‫ﭼﻄﻮر در ﻃﯽ ﺟﻨﮓﻫﺎی دوم ﺻﻠﯿﺒﯽ در ارض ﻣﻘﺪس ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ و ﺑﻪ ﺷﺎه ﺑﺎﻟﺪوﯾﻦ دوم‪ 4‬ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻣﻘﺼﻮدﺷﺎن ﺣﻔﻆ ﺟـﺎن زوّار ﻣـﺴﯿﺤﯽ در ﺟـﺎدهﻫـﺎ‬
‫اﺳﺖ‪ .‬ﺷﻮاﻟﯿﻪﻫﺎ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺑﯽﻣﺰد و ﻣﻨّﺖ ﺧﺪﻣﺖ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ و ﺳﻮﮔﻨﺪ ﻓﻘﺮ و ﻣﺴﮑﻨﺖ ﺧﻮرده ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺷﺎه ﮔﻔﺘﻨﺪ ﮐـﻪ ﻧﯿـﺎز ﺑـﻪ ﺳـﺮﭘﻨﺎﻫﯽ دارﻧـﺪ و‬

‫ﺑﻨﺎی ﻫﯿﮑﻞ دوم را ﮔﺬارﻧﺪ )ﻋﺰرا‪ ،(3:8 ،‬ﻟﮑﻦ اﻓﺴﻮس ﮐﻪ ﺿﺪّﯾﺖ دﺷﻤﻨﺎن‪ ،‬آنﻫﺎ را از ﻧﯿﻞ ﻣﻘﺼﻮد ﺑﺎزداﺷﺘﻪ ﻣﺪت ‪ 20‬ﺳﺎل در ﺑﻨﺎی آن ﻣﺸﻐﻮل ﻫﻤﯽ ﺑﻮدﻧﺪ ﺗﺎ آن ﮐﻪ در‬
‫ﺳﺎل ‪ 515‬ﻗﺒﻞ از ﻣﺴﯿﺢ ﺑﻪ اﺗﻤﺎم رﺳﯿﺪ‪ .‬اﻣّﺎ ﻫﯿﮑﻞ ﺛﺎﻧﯽ را ﺗﺎﺑﻮت ﻋﻬﺪ و ﮐﺮوﺑﯿﺎن ﺟﻼل ﻧﺒﻮد و اورﯾﻢ و ﺗﻤﯿﻢ و روح ﻧﺒﻮت ﻧﯿﺰ ﻧﺪاﺷﺖ و ﺑﯿﺸﺘﺮ اﻧﺪازهﻫﺎﯾﺶ از ﻫﯿﮑﻞ ﺳﻠﯿﻤﺎن‬
‫ﺑﺰرگﺗﺮ ﺑﻮد‪] .‬ﺳﻮم ﻫﯿﮑﻞ ﻫﯿﺮودﯾﺲ ﺑﻮد‪ [.‬ﭘﺲ از آن ﮐﻪ ﻫﯿﮑﻞ زرﺑﺎﺑﻞ ﺗﺨﻤﯿﻨﺎً ‪ 500‬ﺳﺎل ﺑﺮﭘﺎ ﺑﻮد آﺛﺎر ﺧﺮاﺑﯽ در او ﭘﯿﺪا ﺷﺪه ﺑﺎﻋﺚ آن ﮔﺮدﯾﺪ ﮐﻪ ﻫﯿﺮودﯾﺲ اﻋﻈﻢ آن را‬
‫ﺗﻌﻤﯿﺮ ﻧﻤﺎﯾﺪ‪ .‬ﻋﻠﯽﻫﺬا‪ ،‬در ﺳﺎل ‪ 20‬ﻗﺒﻞ از ﻣﺴﯿﺢ اﺑﺘﺪاء ﻧﻤﻮد‪ .‬ﺑﻨﺎی ﻣﺮﮐﺰی را ﺑﻌﺪ از ﯾﮏ ﺳﺎل و ﺑﻨﺎﻫﺎی اﻃﺮاف ﭘﺲ از ﻫﺸﺖ ﺳﺎل ﺑﻪ اﺗﻤﺎم رﺳﯿﺪ‪ ،‬ﻟﮑﻦ ﮐﺎر ﺗﻌﻤﯿﺮ در ﺳﺎل‬
‫‪ 64‬ﻣﯿﻼدی اﻧﺠﺎم ﯾﺎﻓﺖ ﯾﻌﻨﯽ در زﻣﺎن ﻫﯿﺮودﯾﺲ اﻏﺮﯾﭙﺎس ﺛﺎﻧﯽ و ﻫﯿﮑﻞ در اﯾﺎم ﻣﺴﯿﺢ در ﻣﺤﻠﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻓﻌﻼً ﻗﺪس ﺷﺮﯾﻒ در آنﺟﺎ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ و ﺑﺮ اﻃﺮاف ﺗﻠّﯽ ﮐﻪ ﻫﯿﮑﻞ‬
‫ﺑﺮ آن ﺑﻨﺎ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺣﺠﺮهﻫﺎی ﺻﺮاﻓﺎن ﺑﻮد و ﻗﺼﺮﻫﺎی ﺳﻠﻄﻨﺘﯽ در ﻃﺮف ﺟﻨﻮﺑﯽ و رواق ﺳﻠﯿﻤﺎن در ﻣﺸﺮق ﺑﻮد و ﺳﺘﻮنﻫﺎ ﺑﻪ ﻃﻮری ﺑﺰرگ و ﺳﺘﺒﺮ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺳﻪ ﻧﻔﺮ‬
‫ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺴﺖ ﯾﮑﯽ را در آﻏﻮش ﺑﮕﯿﺮد و دو ﺗﺎ از آنﻫﺎ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎل ﻫﻢ ﺑﺎﻗﯽ اﺳﺖ‪«.‬‬

‫‪The Order of the Poor Knights of Christ and the Temple of Solomon 1‬‬

‫‪The Knights Templar 2‬‬

‫‪ :Holy Land 3‬ﻧﺎﻣﯽ ﮐﻪ در ﮐﺘﺎب ﻣﻘﺪّس ﺑﻪ ﻓﻠﺴﻄﯿﻦ )اﺳﺮاﯾﯿﻞ( داده ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪ :King Baldwin II 4‬ﺷﺎه ﺑﺎﻟﺪوﯾﻦ دوم ﮐﻪ در آﻏﺎز ﮐُﻨﺖ اِدِﺳﺎ )‪ :Edessa‬ﺷﻬﺮی در ﻣﻘﺪوﻧﯿﻪی اﻣﺮوزی( ﺑﻮد و ﺑﻌﺪ از آن از ‪ 1118‬ﺗﺎ ‪ 1131‬ﭘﺎدﺷﺎﻫﯽ‬
‫اورﺷﻠﯿﻢ را ﺑﺮ ﻋﻬﺪه ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﺣﻤﺎﯾﺖ او از ﻣﺤﺎﻓﻞ ﻣﺬﻫﺒﯽ‪-‬ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮐﻪ در ﻃﯽ ﺣﮑﻮﻣﺘﺶ ﭘﺪﯾﺪ آﻣﺪﻧﺪ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﻗﻠﻤﺮوﯾﺶ را اﻧﺪﮐﯽ ﺑﮕﺴﺘﺮاﻧﺪ و ﯾﻮرشﻫﺎی ﺗﺮﮐﺎن‬
‫ﺳﻠﺠﻮﻗﯽ را دﻓﻊ ﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫‪-158-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫درﺧﻮاﺳﺖ ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ آنﻫﺎ اﺟﺎزه داده ﺷﻮد در اﺻﻄﺒﻞﻫﺎی زﯾﺮِ وﯾﺮاﻧﻪﻫﺎی ﻫﯿﮑﻞ اﻗﺎﻣﺖ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﺷﺎه ﺑﺎﻟﺪوﯾﻦ ﺧﻮاﺳﺖ ﺷﻮاﻟﯿﻪﻫﺎ را اﺟﺎﺑﺖ ﮐـﺮد‬
‫و ﺷﻮاﻟﯿﻪﻫﺎ زﻧﺪﮔﯽ دﺷﻮارﺷﺎن را در ﭘﺮﺳﺘﺶﮔﺎه ﻣﺨﺮوﺑﻪ آﻏﺎز ﮐﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺗﻮﺿﯿﺢ داد اﻧﺘﺨﺎب ﻏﺮﯾﺐ اﯾﻦ ﻣﺄوا ﻧﻤﯽﺑﺎﯾﺴﺖ اﺗﻔﺎﻗﯽ ﺑﻮده ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺷﻮاﻟﯿﻪﻫﺎ ﺑﺎور داﺷﺘﻨﺪ ﻣﺪارﮐﯽ ﮐـﻪ دِﯾـﺮ در ﻃﻠـﺐ آن اﺳـﺖ‪ ،‬در‬
‫ژرﻓﺎی وﯾﺮاﻧﻪﻫﺎ ﭘﻨﻬﺎن اﺳﺖ—درﺳﺖ زﯾﺮ ﻗﺪساﻻﻗﺪاس‪ ،‬ﻓﻀﺎﯾﯽ ﻣﻄﻬّﺮ ﮐﻪ ﺑﺎور ﺑﺮ اﯾﻦ ﺑﻮد ﺧﺪا ﺧﻮد در آنﺟﺎ اﻗﺎﻣﺖ ﮔﺰﯾـﺪه اﺳـﺖ‪ .1‬دﻗﯿﻘـﺎً‪ ،‬در‬
‫ﻗﻠﺐ ﻣﺬﻫﺐ ﯾﻬﻮد‪ .‬ده ﺳﺎل ﺗﻤﺎم‪ ،‬ﻧُﻪ ﺷﻮاﻟﯿﻪ آنﺟﺎ زﻧﺪﮔﯽ ﮐﺮدﻧﺪ و در ﻧﻬﺎﯾﺖ رازداری ﺳﻨﮓﻫﺎی ﺳﺘﺮگ را ﻣﯽﺳُﻔﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺗﻮ ﻣﯿﮕﯽ ﮐﻪ اوﻧﻬﺎ ﭼﯿﺰی ﭘﯿﺪا ﮐﺮدﻧﺪ؟«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺣﺘﻤﺎً‪ «.‬و ﺗﻮﺿﯿﺢ داد ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻧُﻪ ﺳﺎل ﮔﺬﺷﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺷﻮاﻟﯿﻪﻫﺎ آن ﭼﻪ ﻣﯽﺧﻮاﺳـﺘﻨﺪ ﯾﺎﻓﺘﻨـﺪ‪ .‬آنﻫـﺎ ﮔﻨﺠﯿﻨـﻪ را از‬
‫ﻫﯿﮑﻞ ﺑﯿﺮون ﮐﺸﯿﺪﻧﺪ و ﺑﻪ اروﭘﺎ رﻓﺘﻨﺪ ﮐﻪ در آنﺟﺎ ﻗﺪرﺗﺸﺎن ﯾﮏﺷﺒﻪ ﺳﺮ ﺑﻪ آﺳﻤﺎن ﮐﺸﯿﺪ‪.‬‬
‫ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﻧﻤﯽداﻧﺪ ﮐﻪ آﯾﺎ ﺷﻮاﻟﯿﻪﻫﺎ واﺗﯿﮑﺎن را ﺗﻬﺪﯾﺪ ﮐﺮدﻧﺪ و ﯾﺎ ﮐﻠﯿﺴﺎ ﺻﺮﻓﺎً ﮐﺎری ﺻﻮرت داد ﺗﺎ ﺳﮑﻮت ﺷﻮاﻟﯿﻪﻫﺎ را ﺑﺨﺮد‪ .‬اﻣﺎ ﻫـﺮ ﭼـﻪ‬
‫ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﭘﺎپ اﯾﻨﻮﺳِﻨﺖ دوم‪ 2‬ﻓﻮراً ﻓﺘﻮاﯾﯽ ﺑﯽﺳﺎﺑﻘﻪ ﻣﺒﻨﯽ ﺑﺮ اﺧﺘﯿﺎرات ﺑﯽﭘﺎﯾﺎن ﺷﻮاﻟﯿﻪﻫﺎی ﻫﯿﮑﻞ ﺻـﺎدر ﮐـﺮد و آنﻫـﺎ را »ﻗـﺎﻧﻮﻧﯽ ﺑـﺮ ﺧﻮدﺷـﺎن«‬
‫ﺧﻮاﻧﺪ؛ ارﺗﺸﯽ ﺧﻮدﻣﺨﺘﺎر و ﻣﺴﺘﻘﻞ از ﻫﻤﻪی دﺧﺎﻟﺖﻫﺎی ﺳﯿﺎﺳﯽ ﯾﺎ ﻣﺬﻫﺒﯽ ﭘﺎدﺷﺎﻫﺎن و روﺣﺎﻧﯿﺎن‪.‬‬
‫ﺑﺎ اﯾﻦ ﻗﺪرت ﺗﺎماﻻﺧﺘﯿﺎر و ﺗﺎزهﺷﺎن از ﺳﻮی واﺗﯿﮑﺎن ﺷﻮاﻟﯿﻪﻫﺎی ﻫﯿﮑﻞ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﮔﺴﺘﺮﺷﯽ ﺗﺼﺎﻋﺪی ﮐﺮدﻧﺪ؛ ﭼﻪ از ﻟﺤﺎظ ﺳﯿﺎﺳـﯽ و ﭼـﻪ‬
‫از ﻟﺤﺎظ ﺗﻌﺪاد و ﻧﯿﺰ اﻣﻼک ﭘﻬﻨﺎوری را در ﮐﺸﻮرﻫﺎی زﯾﺎدی ﮔﺮد آوردﻧﺪ‪ .‬ﺷﺮوع ﺑﻪ دادن اﻋﺘﺒﺎر ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻮادهﻫﺎی ﺳﻠﻄﻨﺘﯽ ورﺷﮑﺴﺘﻪ ﮐﺮدﻧـﺪ ﮐـﻪ‬
‫در ﻗﺒﺎل آن ﺑﻬﺮهی ﮔﺰاﻓﯽ ﻧﯿﺰ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ و ﺑﻪ اﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ‪ ،‬ﺑﺎﻧﮑﺪاری ﻣﺪرﻧﯽ را ﭘﺎﯾﻪﮔﺬاری ﮐﺮدﻧﺪ و ﺛﺮوت و ﻧﻔﻮذﺷﺎن را ﺑﯿﺶ از ﭘﯿﺶ ﺗﻮﺳﻌﻪ دادﻧﺪ‪.‬‬
‫در ﻧﺰدﯾﮑﯽ ﺳﺎلﻫﺎی ‪ ،1300‬ﻓﺘﻮای واﺗﯿﮑﺎن ﭼﻨﺎن ﻗﺪرﺗﯽ ﺑﻪ ﺷﻮاﻟﯿﻪﻫﺎ داده ﺑﻮد ﮐﻪ ﭘﺎپ ﮐﻠﻤﻨﺖ ﭘﻨﺠﻢ‪ 3‬ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﮐﺎری ﺻﻮرت دﻫﺪ‪.‬‬
‫ﭘﺎپ ﺑﺎ ﻫﻤﯿﺎری ﭘﺎدﺷﺎه ﻓﺮاﻧﺴﻪ‪ ،‬ﻓﯿﻠﯿﭗ ﭼﻬﺎرم‪ ،4‬ﻧﻘﺸﻪی رﺷﺘﻪﻋﻤﻠﯿﺎت زﯾﺮﮐﺎﻧﻪای را رﯾﺨﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺷﻮاﻟﯿﻪﻫﺎ را در ﻫﻢ ﺑﮑﻮﺑﻨﺪ و ﮔﻨﺠﯿﻨﻪی آنﻫـﺎ را‬
‫ﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﺗﺼﺮف درآورﻧﺪ ﺗﺎ اﯾﻦ ﭼﻨﯿﻦ‪ ،‬ﻋﻨﺎن رازی را ﮐﻪ ﺳﺎﯾﻪاش ﺑﺮ واﺗﯿﮑﺎن اﻓﺘﺎده ﺑﻮد در دﺳﺖ ﺑﮕﯿﺮﻧﺪ‪ .‬در ﺣﺮﮐﺘﯽ ﻧﻈﺎﻣﯽ در ﺣﺪّ و اﻧـﺪازهﻫـﺎی‬

‫‪ Holy of Holies 1‬ﯾﺎ ﺑﻪ ﻻﺗﯿﻦ ‪ :Sanctum Sanctorum‬ﻓﻀﺎﯾﯽ در ﮐﻠﯿﺴﺎﻫﺎ و دﯾﮕﺮ ﺣﺮمﻫﺎی ﻗﺪﺳﯽ ﮐﻪ ﺟﺰ روﺣﺎﻧﯽ اﻋﻈﻢ دﯾﮕﺮان ﺣﻖ ورود ﺑﻪ آن را‬
‫ﻧﺪارﻧﺪ و ﭼﻨﯿﻦ ﻓﻀﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺗﺼﻮر ﺑﺮ آن ﺑﻮده ﻣﮑﺎن ﺣﻀﻮر داﺋﻤﯽ ﺧﺪاﯾﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻌﺒﺪ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ او اﺳﺖ و ﯾﺎ ﻧﯿﺮوی اﻟﻬﯽ او ﻫﻤﻮاره در آن ﻓﯿﻀﺎن دارد در ﺑﺴﯿﺎری ﻣﻌﺎﺑﺪ‬
‫وﺟﻮد داﺷﺘﻪ اﺳﺖ و ﺧﺎصّ ﻫﯿﮑﻞ ﺳﻠﯿﻤﺎن ﻧﺒﻮده‪ .‬در ﻗﺪساﻻﻗﺪاس ﻣﻌﺎﺑﺪ ﭘﮕﺎﻧﯽ‪ ،‬ﻏﺎﻟﺒﺎً ﺗﺎﺑﻮﺗﯽ ﺳﻨﮕﯽ و ﭘُﺮﻧﻘﺶ )ﺑﻪ ﻧﺸﺎن ﻧﯿﺮوی ﻣﺎدﯾﻨﻪی ﺟﻬﺎن و زاﯾﺶ دوﺑﺎرهی اﻧﺴﺎن(‬
‫ﻗﺮار داﺷﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬در اﻫﺮام ﻣﺼﺮ ﻫﻢ از اﺗﺎﻗﯽ ﮐﻪ ﺟﺴﺪ ﻓﺮﻋﻮن در آن ﺑﻮده ﺑﻪ ﭼﻨﯿﻦ ﭼﯿﺰی ﺗﻌﺒﯿﺮ ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬از ﻗﺪساﻻﻗﺪاس در دﯾﻦ ﯾﻬﻮد ﻧﺨﺴﺖ در ﺧﯿﻤﻪﻫﺎ )ﺳﻔﺮ ﺧﺮوج(‬
‫ﺳﺨﻦ ﺑﻪ ﻣﯿﺎن ﻣﯽآﯾﺪ و آن ﻣﮑﺎﻧﯽ ﺑﻮده ﮐﻪ ﺗﺎﺑﻮت ﻋﻬﺪ در آن ﺟﺎی داﺷﺘﻪ اﺳﺖ )ﺳﻔﺮ ﺧﺮوج‪ ،‬ﺑﺎب ‪ .(25‬در ﻫﯿﮑﻞ ﺳﻠﯿﻤﺎن ﻫﻢ ﮐﺎﻫﻦ اﻋﻈﻢ ﻓﻘﻂ ﺳﺎﻟﯽ ﯾﮏ ﻣﺮﺗﺒﻪ در ﯾﻮم‬
‫ﮐﯿﭙﻮر اﺟﺎزهی ورود داﺷﺖ‪ .‬ﺷﺎﯾﺪ اﯾﻦ ﻓﻀﺎ را ﻫﻤﺎن ﻓﻀﺎی دروﻧﯽ ﺿﺮﯾﺢ ﻣﻘﺪﺳﺎن در اﺳﻼم داﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺟﺴﺪ در آن ﻗﺮار داده ﻣﯽﺷﻮد و ﻗﺒﺮ ﻋﻤﻼً ﺣﺎﻟﺘﯽ ﭘﺸﺘﻪﻣﺎﻧﻨﺪ ﯾﺎ‬
‫ﺗﺎﺑﻮتﻣﺎﻧﻨﺪ دارد‪ ،‬اﻣﺎ از آن ﺑﻬﺘﺮ ﻓﻀﺎی دروﻧﯽ ﺧﺎﻧﻪی ﮐﻌﺒﻪ را ﻣﯽﺗﻮان ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺳﺎﻟﯽ ﯾﮏ ﺑﺎر در روز ﻫﻔﺘﻢ ﻣﺎه ذیاﻟﺤﺠﻪ ﮔﺸﻮده ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬واژهی دﯾﮕﺮی ﻣﺘﺮادف آن‬
‫ﺑﻪ ﯾﻮﻧﺎﻧﯽ ‪ adytos‬اﺳﺖ ﮐﻪ از ﻓﻌﻞ »وارد ﻧﺸﺪن« ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪ :Pope Innocent II 2‬ﭘﺎپ واﺗﯿﮑﺎن از ‪ 1130‬ﺗﺎ ‪1143‬‬

‫‪ :Pope Clement V 3‬ﮐﻠﻤﻨﺖ ﭘﻨﺠﻢ )‪(1260-1314‬؛ ﭘﺎپ ﮐﻠﯿﺴﺎ از ‪ 1305‬ﺗﺎ ‪ 1314‬ﮐﻪ ﺑﺎ اﻧﺘﺨﺎب ﺷﻬﺮ آوﯾﻨﯿﻮنِ ﻓﺮاﻧﺴﻪ ﺑﺮای اﻗﺎﻣﺖﮔﺎه ﭘﺎپ‪ ،‬ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﭘﺎپِ‬
‫آوﯾﻨﯿﻮﻧﯽ ﺷﺪ‪.‬‬

‫‪ :King Phillip IV 4‬ﯾﺎ ﻓﯿﻠﯿﭗ ﻋﺎدل )‪ (1268-1314‬ﮐﻪ ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﺗﻌﺎرﺿﺎﺗﺶ ﺑﺎ ﭘﺎپﻫﺎ ﻣﺸﻬﻮر اﺳﺖ‪ .‬در زﻣﺎن ﭘﺎپ ﺑﻨﯿﻔﺎس ﻫﺸﺘﻢ )‪ (Boniface VIII‬او ﺑﺮای‬
‫روﺣﺎﻧﯿﺎن ﻧﯿﺰ وﺿﻊ ﻣﺎﻟﯿﺎت ﮐﺮد ﮐﻪ اﯾﻦ اﻣﺮ اﻋﺘﺮاض ﺷﺪﯾﺪ ﭘﺎپ را ﺑﺮاﻧﮕﯿﺨﺖ‪ .‬ﭘﺎپ ﻃﯽ ﻓﺮﻣﺎﻧﯽ روﺣﺎﻧﯿﺎن را از ﭘﺮداﺧﺖ ﻣﺎﻟﯿﺎت ﺑﻪ ﺣﮑﻮﻣﺘﯽ ﺑﯽدﯾﻦ ﻣﻨﻊ ﮐﺮد و در ﺗﻼﻓﯽ آن‬
‫ﻓﯿﻠﯿﭗ ﻧﯿﺰ ﺧﺮوج ﺳﮑﻪ از ﻓﺮاﻧﺴﻪ را ﻣﻤﻨﻮع ﮐﺮد و ﺑﻪ اﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﭘﺎپ از ﻋﻮاﯾﺪی ﻓﺮاﻧﺴﻪ ﻣﺤﺮوم ﺷﺪ‪ .‬ﻣﺪﺗﯽ ﺑﻌﺪ ﺳﺮﺑﺎزان ﻓﯿﻠﯿﭗ‪ ،‬ﺑﻨﯿﻔﺎس را ﺣﺒﺲ ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬وی ﮔﺮﯾﺨﺖ‪ ،‬اﻣﺎ‬
‫ﮐﻤﯽ ﺑﻌﺪ ﻣﺮد‪ .‬در ‪ 1305‬ﻓﯿﻠﯿﭗ ﯾﮑﯽ از ﻫﻮاداراﻧﺶ ﯾﻌﻨﯽ ﮐﻠﻤﻨﺖ ﭘﻨﺠﻢ را در ﻣﻘﺎم ﭘﺎﭘﯽ ﭘﺬﯾﺮﻓﺖ و او را وادار ﮐﺮد در آوﯾﻨﯿﻮن ﻓﺮاﻧﺴﻪ و ﺗﺤﺖ اﻧﻘﯿﺎد و ﻧﻈﺎرت ﺧﻮد زﻧﺪﮔﯽ‬
‫ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺷﮑﻞ دورهی اﺳﺎرت ﺑﺎﺑِﻠﯽﮔﻮﻧﻪی ﭘﺎپﻫﺎ )اﺷﺎره ﺑﻪ در ﺑﻨﺪ ﺑﻮدن ﯾﻬﻮدﯾﺎن در ﺑﺎﺑِﻞ( آﻏﺎز ﺷﺪ‪ .‬وی ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﻧﯿﺎز ﺑﻪ ﭘﻮل ﺑﺮای ﺟﻨﮓ ﺑﺎ ﻓﻼﻧﺪریﻫﺎ و اﻧﮕﻠﯿﺴﯽﻫﺎ‬
‫ﭼﺸﻢ ﻃﻤﻊ ﺑﻪ داراﯾﯽﻫﺎی ﺷﻮاﻟﯿﻪﻫﺎی ﻫﯿﮑﻞ دوﺧﺖ‪ ،‬اﺳﺘﺎد اﻋﻈﻢ ژاک دو ﻣﻮﻻی )‪ (Jacques de Molay‬از ﺷﻮاﻟﯿﻪﻫﺎی ﻫﯿﮑﻞ را دﺳﺘﮕﯿﺮ ﮐﺮد و ﭘﺎپ را ﺗﺤﺖ ﻓﺸﺎر‬
‫ﮔﺬاﺷﺖ ﺗﺎ آنﻫﺎ را ﺳﺮﮐﻮب ﮐﻨﺪ‪ .‬اﯾﻦ ﺑﺨﺶ از ﺗﺎرﯾﺦ اﻧﺪﮐﯽ ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻪﻫﺎی داﺳﺘﺎن در ﺗﻄﺎﺑﻖ ﻧﯿﺴﺖ‪.‬‬

‫‪-159-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﺳﯽ‪.‬آی‪.‬ای‪ ،‬ﭘﺎپ ﮐﻠﻤﻨﺖ ﻓﺮﻣﺎﻧﯽ ﺳﺮ ﺑﻪ ﻣﻬﺮ و ﺳﺮّی را ﻓﺮﺳﺘﺎد ﺗﺎ ﺳﺮﺑﺎزاﻧﺶ ﻫﻤﻪ آن را در ﺳﺮاﺳﺮ اروﭘﺎ ﻫﻢزﻣﺎن ﺑﺨﻮاﻧﻨﺪ؛ روز ﺟﻤﻌﻪ‪ 13 ،‬اﮐﺘﺒـﺮ‬
‫‪.1307‬‬
‫در ﺑﺎﻣﺪاد روز ﺳﯿﺰدﻫﻢ‪ ،‬ﻧﺎﻣﻪﻫﺎ را ﮔﺸﻮدﻧﺪ و ﻣﻀﺎﻣﯿﻦ دﻫﺸﺘﻨﺎک آن ﺑﺮ ﻫﻤﻪ ﻣﻌﻠﻮم ﺷﺪ‪ .‬ﻧﺎﻣﻪی ﮐﻠﻤﻨﺖ ﺑﯿﺎن ﻣﯽﮐﺮد ﮐﻪ ﭘﺮوردﮔﺎر در ﻋـﺎﻟﻢ‬
‫رؤﯾﺎ او را دﯾﺪه و ﺑﻪ او ﻫﺸﺪار داده اﺳﺖ ﺷﻮاﻟﯿﻪﻫﺎی ﻫﯿﮑﻞ ﻣﺮﺗﺪاﻧﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﮔﻨﺎﻫﺸﺎن ﭘﺮﺳﺘﺶ ﺷﯿﻄﺎن و ﻟﻮاط و ﺑـﯽﺣﺮﻣﺘـﯽ ﺑـﻪ ﺻـﻠﯿﺐ و‬
‫وﻃﯽ ﺑﻬﺎﺋﻢ و دﯾﮕﺮ رﻓﺘﺎرﻫﺎی ﮐﺎﻓﺮﮐﯿﺸﺎﻧﻪ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﭘﺮوردﮔﺎر از ﮐﻠﻤﻨﺖ ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺑﻮد ﺗﺎ ﺑﺎ دﺳﺘﮕﯿﺮی ﻫﻤﻪی ﺷـﻮاﻟﯿﻪﻫـﺎی ﻫﯿﮑـﻞ و ﺷـﮑﻨﺠﻪی‬
‫آنﻫﺎ ﺗﺎ ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﮔﻨﺎﻫﺎﻧﺸﺎن در ﺑﺮاﺑﺮ ﭘﺮوردﮔﺎر اﻋﺘﺮاف ﮐﻨﻨﺪ زﻣﯿﻦ را از ﻟﻮث وﺟﻮدﺷﺎن ﭘﺎک ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻋﻤﻠﯿﺎتِ ﻣﺎﮐﯿﺎوﻟﯽِ ﮐﻠﻤﻨـﺖ را ﻣﻮﺑـﻪﻣـﻮ‬
‫اﺟﺮا ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬در آن روز‪ ،‬ﺷﻮاﻟﯿﻪﻫﺎی ﺑﯽﺷﻤﺎری را دﺳﺘﮕﯿﺮ ﮐﺮدﻧﺪ و ﺑﯽرﺣﻤﺎﻧﻪ زﯾﺮ ﺷﮑﻨﺠﻪ ﻓﺮﺳﺘﺎدﻧﺪ و ﺳـﺮاﻧﺠﺎم ﻫـﻢﭼـﻮن ﻣﺮﺗـﺪان‪ ،‬ﺑـﺴﺘﻪ ﺑـﻪ‬
‫دﯾﺮکﻫﺎی ﭼﻮﺑﯽ ﺳﻮزاﻧﺪﻧﺪ‪ .‬ﻃﻨﯿﻦ اﯾﻦ ﻣِﺤﻨﺖ ﻫﻨﻮز در ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺟﺪﯾﺪ ﺑﻪ ﮔﻮش ﻣﯽرﺳﺪ؛ ﺗﺎ ﺑـﻪ اﻣـﺮوز ﻫـﻢ ﺟﻤﻌـﻪی ﺳـﯿﺰدﻫﻢ را روز ﻧﺤـﺴﯽ‬
‫ﻣﯽﺷﻤﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﮐﻪ ﻣﺘﺤﯿﺮ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﯿﺪ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺷﻮاﻟﯿﻪﻫﺎی ﻫﯿﮑﻞ از ﺑﯿﻦ رﻓﺘﻨﺪ؟ ﮔﻤﺎن ﻣﯽﮐﺮدم اﻧﺠﻤﻦﻫﺎی ﺷﻮاﻟﯿﻪﻫﺎ ﻫﻨﻮز ﻫﻢ ﻫﺴﺘﻨﺪ؟!«‬
‫»ﻫﻨﻮز ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﺎ اﺳﺎﻣﯽ ﻣﺨـﺘﻠﻒ‪ .‬ﻋﻠﯽرﻏﻢ اﺗﻬﺎم ﻧـﺎروای ﮐﻠﻤﻨﺖ و ﺗﻼﺷﺶ ﺑﺮای از ﺑﯿﻦ ﺑﺮدن اوﻧﻬﺎ‪ ،‬ﺷﻮاﻟﯿﻪﻫﺎ ﻣﺘﺤﺪان و دوﺳﺖﻫﺎی‬
‫ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪی داﺷﺘﻨﺪ و ﺑﻌﻀﯽﻫﺎﺷﻮن ﺗﺮﺗﯿﺒﯽ دادﻧﺪ ﮐﻪ از ﺗﺼﻔﯿﻪی واﺗﯿﮑﺎن ﻧﺠﺎت ﭘﯿﺪا ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﮔﻨﺞ ﭘﻨﻬﺎﻧﯽ ﺷﻮاﻟﯿﻪﻫﺎ ﻫﻢ ﮐﻪ ﻇﺎﻫﺮاً ﻣﻨﺒﻊ ﻗﺪرﺗـﺸﻮن‬
‫ﺑﻮد و ﮐﻠﻤﻨﺖ در اﺻﻞ اوﻧﻬﺎ رو ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ از دﺳﺘﺶ در رﻓﺖ‪ .‬ﻣﺪارک رو از اون ﺑﻪ ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﺳﺎزﻧﺪهﻫﺎی ﭘـﺸﺖ ﭘـﺮدهی ﺷـﻮاﻟﯿﻪﻫـﺎ‪ ،‬ﯾﻌﻨـﯽ دﯾـﺮ‬
‫ﺻﻬﯿﻮن‪ ،‬دادﻧﺪ ﮐﻪ رازدارﯾﺸﻮن اوﻧﻬﺎ رو از ﺳﻠّﺎﺧﯽ واﺗﯿﮑﺎن ﻧﺠﺎت داده ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ ﻧﺰدﯾﮏﺗﺮ ﺷﺪن واﺗﯿﮑﺎن ﺑﻪ ﻣﺪارک‪ ،‬اوﻧﻬـﺎ ﻣـﺪارک رو ﻗﺎﭼـﺎﻗﯽ از‬
‫ﭘﺎرﯾﺲ ﺑﻪ ﮐﺸﺘﯽﻫﺎی ﺷﻮاﻟﯿﻪﻫﺎی ﻫﯿﮑﻞ در ﻻراﺷﻞ‪ 1‬اﻧﺘﻘﺎل دادﻧﺪ‪«.‬‬
‫»ﻣﺪارک ﮐﺠﺎ رﻓﺖ؟«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺷﺎﻧﻪ ﺑﺎﻻ اﻧﺪاﺧﺖ و ﮔﻔﺖ‪» :‬اﯾﻦ راز رو ﻓﻘﻂ دﯾﺮ ﺻﻬﯿﻮن ﻣﯿﺪوﻧﻪ‪ .‬ﭼﻮن ﮐﻪ ﺣﺘﯽ ﺗـﺎ اﻣـﺮوز ﻫـﻢ اﯾـﻦ ﻣﻮﺿـﻮع ﻣﻨﺒـﻊ ﺣـﺮفﻫـﺎ و‬
‫ﺣﺪﯾﺚﻫﺎی زﯾﺎدی ﺑﻮده‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯿﺮﺳﻪ ﮐﻪ اون ﻣﺪارک رو ﭼﻨﺪﯾﻦ ﺑﺎر ﺟﺎﺑﻪﺟﺎ و ﻣﺨﻔﯽ ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬اﻻن ﺗﺼﻮر اﯾﻨﻪ ﮐﻪ ﻣﺪارک ﺟﺎﯾﯽ ﺗـﻮی ﺑﺮﯾﺘﺎﻧﯿـﺎ‬
‫ﺑﺎﺷﻪ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﻧﺎآرام ﻣﯽﻧﻤﻮد‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان اداﻣﻪ داد‪» :‬در اﯾﻦ ﻫﺰار ﺳﺎل‪ ،‬اﻓﺴﺎﻧﻪﺳﺎزی در ﻣﻮرد اﯾﻦ راز اداﻣﻪ ﭘﯿﺪا ﮐﺮده‪ .‬ﻫﻤﻪی اﯾﻦ ﻣـﺪارک‪ ،‬ﻗـﺪرﺗﺶ و رازی رو ﮐـﻪ اﻓـﺸﺎ‬
‫ﻣﯿﮑﻨﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﺎ ﯾﮏ اﺳﻢ ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﻨﺪ‪ .Sangreal :‬ﺻﺪﻫﺎ ﮐﺘﺎب راﺟﻊ ﺑﻪ ﺳَﻨْﮕﺮﯾﻞ ﻧﻮﺷﺘﻨﺪ و ﮐﻤﺘﺮ رازی ﺗـﻮی ﺗـﺎرﯾﺦ ﺑـﻪ اﯾـﻦ اﻧـﺪازه ﺗﻮﺟـﻪ‬
‫ﺗﺎرﯾﺨﺪانﻫﺎ رو ﺑﻪ ﺧﻮدش ﺟﻠﺐ ﮐﺮده‪«.‬‬

‫»‪ Sangreal‬ﻫﯿﭻ ارﺗﺒﺎﻃﯽ ﺑﺎ واژهی ﻓﺮاﻧﺴﻮی ‪ sang‬ﯾﺎ واژهی اﺳﭙﺎﻧﯿﺎﯾﯽ ‪ Sangre‬ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺧﻮن ﻧﺪاره؟«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺎ ﺗﮑﺎن ﺳﺮ ﺗﺼﺪﯾﻖ ﮐﺮد‪ .‬ﺧﻮن رﮐﻦ اﺻﻠﯽ ﺳﻨﮕﺮﯾﻞ ﺑﻮد؛ اﻣﺎ ﻧﻪ آن ﻃﻮر ﮐـﻪ ﺳـﻮﻓﯽ اﺣﺘﻤـﺎﻻً ﺗـﺼﻮر ﻣـﯽﮐـﺮد‪» .‬اﻓـﺴﺎﻧﻪ ﺧﯿﻠـﯽ‬
‫ﭘﯿﭽﯿﺪهﺳﺖ‪ .‬اﻣﺎ ﻣﻬﻢﺗﺮﯾﻦ ﭼﯿﺰی ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﯾﺎدت ﺑﺎﺷﻪ اﯾﻨﻪ ﮐﻪ دﯾﺮ از ﻣﺪرک ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﻣﯿﮑﻨﻪ و ﮔﻮﯾﺎ ﻣﻨﺘﻈﺮ زﻣﺎن ﻣﻨﺎﺳﺒﯽ در ﺗﺎرﯾﺨﻪ ﮐـﻪ از اﯾـﻦ‬
‫ﺳِﺮّ ﭘﺮده ﺑﺮداره‪«.‬‬
‫»ﭼﻪ ﺳﺮّی؟ ﭼﻪ رازی ﻣﯿﺘﻮﻧﻪ اﯾﻦ ﻗﺪر ﺑﺰرگ ﺑﺎﺷﻪ؟«‬

‫‪ :La Rochelle 1‬ﺷﻬﺮی ﺑﻨﺪری در ﻓﺮاﻧﺴﻪ‬

‫‪-160-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻟﻨﮕﺪان ﻧﻔﺲ ﻋﻤﯿﻘﯽ ﮐﺸﯿﺪ و از ﻣﯿﺎن ﭘﻨﺠﺮه ﺑﻪ ﺑﻪ ﻗﺴﻤﺖﻫﺎی ﭘﺎﯾﯿﻨﯽ ﺷﻬﺮ ﭘﺎرﯾﺲ ﻧﮕﺮﯾﺴﺖ ﮐﻪ ﮔﻮﯾﺎ در ﻣﯿﺎن ﺗﺎرﯾﮑﯽ ﺑﻪ او ﺧﯿـﺮه ﺷـﺪه‬
‫ﺑﻮد‪» .‬ﺳﻮﻓﯽ! ﮐﻠﻤﻪی ﺳﻨﮕﺮﯾﻞ ﯾﻪ ﮐﻠﻤﻪی ﻗﺪﯾﻤﯿﻪ‪ .‬ﺑﻌﺪ از ﮔﺬﺷﺖ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺳﺎل‪ ،‬ﺑﻪ ﻋﺒﺎرت دﯾﮕﻪای ﺗﺤـﻮل ﭘﯿـﺪا ﮐـﺮده‪ ...‬ﯾـﻪ اﺳـﻢ ﻧـﻮ‪ .‬اﻻن‬
‫ﻣﯽﻓﻬﻤﯽ ﮐﻪ ﻗﺒﻼً ﻫﻢ ﭼﯿﺰﻫﺎی زﯾﺎدی راﺟﻊ ﺑﻬﺶ ﻣﯿﺪوﻧﺴﺘﯽ‪ .‬در واﻗﻊ‪ ،‬ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً ﻫﺮ ﮐﺴﯽ داﺳﺘﺎن ﺳﻨﮕﺮﯾﻞ رو ﺷﻨﯿﺪه‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﻣﺮدّد ﺑﻮد‪» .‬ﻣﻦ ﭼﯿﺰی ﻧﺸﻨﯿﺪم‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺎ ﺗﺒﺴﻤﯽ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺣﺘﯽ ﺗﻮ ﻫﻢ ﺷﻨﯿﺪی‪ .‬اﻣﺎ ﺑﺎ اﺳﻢ ﺟﺎم ﻣﻘﺪس‪«.1‬‬

‫‪ :Holy Grail 1‬ﺟﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﻣﺴﯿﺢ ﺷﺮابِ ﺷﺎمِ آﺧﺮ را در آن ﻣﯽﻧﻮﺷﺪ‪ .‬اﻋﺘﻘﺎد ﺑﺮ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ اﯾﻦ ﺟﺎم ﻗﺪرتﻫﺎی ﺟﺎدوﯾﯽ و ﻓﺮاﻃﺒﯿﻌﯽ در ﺧﻮد دارد‪ .‬ﺟﺴﺘﺠﻮی‬
‫ﺟﺎم ﻣﻘﺪّس از ﻣﻀﺎﻣﯿﻦ راﯾﺞ و ﻣﮑﺮر در ﻓﻮﻟﮑﻠﻮر و ادﺑﯿﺎت اروﭘﺎ اﺳﺖ؛ ﺑﻪ وﯾﮋه در ﻣﻮرد ﺷﺎه آرﺗﻮر و ﺷﻮاﻟﯿﻪﻫﺎی ﻣﯿﺰﮔﺮدش و ﻣﻌﺮوفﺗﺮ از ﻫﻤﻪ ﺷﻮاﻟﯿﻪ ﭘﺮﺳﻮال‬
‫)‪ .(Perceval‬ﺑﺮ ﻃﺒﻖ رواﯾﺎت‪ ،‬ﯾﻮﺳﻒ اﻫﻞِ راﻣﻪ )‪ (Joseph of Armathea‬ﺟﺎم را ﭘﺲ از ﺷﺎم آﺧﺮ ﻧﺰد ﺧﻮد ﻧﮕﻪ داﺷﺖ و ﻣﺴﯿﺢ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺻﻠﯿﺐ رﻓﺖ‪ ،‬ﺧﻮن وی را در‬
‫آن ﺟﻤﻊ ﮐﺮد‪ .‬در اروﭘﺎ ﻣﺸﻬﻮر اﺳﺖ ﭘﺲ از آﻣﺪن وی ﺑﻪ ﺑﺮﯾﺘﺎﻧﯿﺎ‪ ،‬اﯾﻦ ﺟﺎم ﻧﺴﻞ ﺑﻪ ﻧﺴﻞ در ﺧﺎﻧﻮادهی وی ﻣﯽﮔﺮدد‪ .‬اﯾﻦ ﺟﺎم ﻧﺰد ﻏﺮﺑﯿﺎن ﺑﺴﯿﺎر ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ و از‬
‫ﻫﻤﯿﻦ رو ﻟﻨﮕﺪان ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ ﻫﻤﻪ آن را ﺷﻨﯿﺪهاﻧﺪ‪.‬‬

‫‪-161-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﺳﯽ و ﻫﺸﺘﻢ‬

‫ﺳﻮﻓﯽ ﻧﮕﺎه ﻣﻮﺷﮑﺎﻓﺎﻧﻪای ﺑﻪ ﻟﻨﮕﺪان اﻧﺪاﺧﺖ و ﺑﺎ ﺧﻮد ﮔﻔﺖ ﺷﻮﺧﯽ ﻣﯿﮑﻨﻪ! »ﺟﺎم ﻣﻘﺪس؟«‬

‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺎ ﺗﮑﺎن ﺳﺮ ﺟﺪّﯾﺖ ﺣﺮﻓﺶ را ﺗﺼﺪﯾﻖ ﮐﺮد‪» .‬ﺟﺎم ﻣﻘﺪس ﻣﻌﻨﺎی دﻗﯿﻖ ﺳَﻨﮕﺮﯾﻠﻪ‪ .‬اﯾﻦ ﻋﺒﺎرت از ‪ Sangraal‬ﻓﺮاﻧﺴﻮی ﻣـﺸﺘﻖ‬
‫ﺷﺪه ﮐﻪ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺑﻪ ‪ Sangreal‬ﺗﺒﺪﯾﻞ ﻣﯿﺸﻪ و ﺑﺎﻻﺧﺮه ﺑﻪ دو ﮐﻠﻤﻪ ﻗﺴﻤﺖ ﻣﯿﺸﻪ‪«.San Greal ،‬‬
‫ﺟﺎم ﻣﻘﺪّس‪ .‬ﺳﻮﻓﯽ ﻧﻤﯽداﻧﺴﺖ ﭼﺮا زودﺗﺮ ﻣﺘﻮﺟﻪ رواﺑﻂ زﺑﺎنﺷﻨﺎﺧﺘﯽ ﻧﺸﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺣﺘﯽ اﮔﺮ ﻫﻢ اﯾﻦ ﻃـﻮر ﻣـﯽﺑـﻮد‪ ،‬ﻧﻈـﺮ ﻟﻨﮕـﺪان ﺑـﺮاﯾﺶ‬
‫ﺑﯽﻣﻌﻨﯽ ﺑﻮد‪» .‬ﺗﺼﻮر ﻣﯽﮐﺮدم ﺟﺎم ﻣﻘﺪس ﯾﻪ ﭘﯿﻤﺎﻧﻪ ﺑﺎﺷﻪ‪ .‬اﻣﺎ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺘﯽ ﺳﻨﮕﺮﯾﻞ ﯾﻪ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ از ﻣﺪارﮐﻪ ﮐﻪ ﯾﻪ راز ﻧﻬﻔﺘﻪ رو اﻓﺸﺎ ﻣﯿﮑﻨﻪ‪«.‬‬
‫»آره‪ .‬اﻣﺎ ﻣﺪارک ﺳﻨﮕﺮﯾﻞ ﻓﻘﻂ ﻧﺼﻒ ﮔﻨﺠﯿﻨﻪی ﺟﺎم ﻣﻘﺪﺳﻪ‪ .‬اوﻧﻬﺎ رو ﺑﺎ ﺧﻮد ﺟﺎم دﻓﻦ ﮐﺮدﻧﺪ‪ ...‬و ﻣﻌﻨﺎی واﻗﻌﯽ اون رو ﻓـﺎش ﻣـﯽﮐﻨﻨـﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺪارک ﺑﻪ اﯾﻦ دﻟﯿﻞ اون ﻫﻤﻪ ﻗﺪرت رو ﺑﻪ ﺷﻮاﻟﯿﻪﻫﺎی ﻫﯿﮑﻞ دادﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﺎﻫﯿﺖ واﻗﻌﯽ ﺟﺎم رو ﻧﺸﻮن ﻣﯿﺪن‪«.‬‬
‫ﻣﺎﻫﯿﺖ واﻗﻌﯽ ﺟﺎم؟ ﺳﻮﻓﯽ ﺣﺎﻻ ﺳﺮﮔﺮدانﺗﺮ از ﭘﯿﺶ ﺑﻮد‪ .‬ﮔﻤﺎن ﻣﯽﮐﺮد ﺟﺎم ﻣﻘﺪس‪ ،‬ﭘﯿﻤﺎﻧﻪای ﺑﻮد ﮐﻪ ﻋﯿﺴﯽ در ﺷﺎم آﺧﺮ از آن ﻧﻮﺷـﯿﺪ و‬
‫ﺑﻌﺪ از آن ﯾﻮﺳﻒ اﻫﻞ راﻣﻪ‪ ،‬ﺧﻮن ﻋﯿﺴﺎی ﻣﺼﻠﻮب را در آن ﺟﻤﻊ ﮐﺮد‪ .‬ﺳﻮﻓﯽ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﮕﻪ ﺟﺎم ﻣﻘﺪس ﭘﯿﻤﺎﻧﻪی ﻋﯿﺴﯽ ﻧﯿﺴﺖ؟«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان اﻧﺪﮐﯽ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺳﻮی او ﺧﻢ ﮐﺮد و ﻧﺠﻮاﮐﻨﺎن ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺳﻮﻓﯽ! دِﯾﺮ ﺻﻬﯿﻮن ﻣﯿﮕﻪ ﮐﻪ ﺟﺎم ﻣﻘﺪس اﺻﻼً ﯾﻪ ﭘﯿﻤﺎﻧـﻪ ﻧﯿـﺴﺖ‪ .‬اوﻧﻬـﺎ‬
‫ﻣﯿﮕﻦ اﻓﺴﺎﻧﻪی ﺟﺎم—ﯾﺎ ﻫﻤﻮن ﺳﺎﻏﺮ—ﯾﻪ ﺗﻤﺜﯿﻞ ﻓﺮﯾﺐدﻫﻨﺪه و اﺳﺘﺎداﻧﻪﺳﺖ‪ .‬ﯾﻌﻨﯽ‪ ،‬اون ﮐﻪ داﺳﺘﺎن ﺟﺎم‪ ،‬ﺳﺎﻏﺮ رو ﺑﻪ ﻋﻨﻮان اﺳﺘﻌﺎره ﺑﺮای ﭼﯿﺰ‬
‫دﯾﮕﻪای ﺑﻪ ﮐﺎر ﻣﯿﺒﺮه؛ ﭼﯿﺰی واﻗﻌﺎً ﻣﻬﻢﺗﺮ‪ «.‬ﻣﮑﺜﯽ ﮐﺮد‪» .‬ﭼﯿﺰی ﮐﻪ ﮐﺎﻣﻼً ﻣﻄﺎﺑﻘﺖ داره ﺑﺎ ﻫﺮ ﭼﯽ ﮐﻪ ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺖ ﺳﻌﯽ داﺷﺘﻪ ﺑـﻪ ﻣـﺎ ﺑﮕـﻪ‪ ،‬از‬
‫ﺟﻤﻠﻪ اون ﻧﻤﺎدﻫﺎ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺎدﯾﻨﻪی ﻣﻘﺪس اﺷﺎره داﺷﺘﻨﺪ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﻫﻨﻮز ﭘُﺮﺗﺮدﯾﺪ ﺑﻮد و ﺑﺎ دﯾﺪن ﺗﺒﺴﻢ ﺻﺒﻮراﻧﻪی ﻟﻨﮕﺪان‪ ،‬ﺣﺲ ﻣﯽﮐﺮد ﮐﻪ او ﺣﯿﺮﺗﺶ را درک ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬ﭼﺸﻤﺎن ﻟﻨﮕﺪان ﻫﻨﻮز ﻣـﺸﺘﺎق‬
‫ﻣﯽﻧﻤﻮد‪ .‬ﺳﻮﻓﯽ ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» :‬اﮔﺮ ﺟﺎم ﻣﻘﺪس ﯾﻪ ﭘﯿﻤﺎﻧﻪ ﻧﯿﺴﺖ‪ ،‬ﭼﯿﻪ؟«‬

‫‪-162-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻟﻨﮕﺪان ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﮐﻪ اﯾﻦ ﺳﺆال را ﺧﻮاﻫﺪ ﭘﺮﺳﯿﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻫﻨﻮز ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻧﺒﻮد ﭼﻄﻮر ﭘﺎﺳﺦ آن را ﺑﺪﻫﺪ‪ .‬اﮔﺮ ﭘﺎﺳﺦ را ﺑﺎ ﭘـﯿﺶزﻣﯿﻨـﻪی ﺗـﺎرﯾﺨﯽ‬
‫ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻧﻤﯽﮔﻔﺖ‪ ،‬ﺳﻮﻓﯽ را ﺑﺎ ﺣﺎل ﮔﻨﮓ ﺳﺮﮔﺸﺘﮕﯽ واﻣﯽﮔﺬاﺷﺖ—ﺣﺎﻟﺘﯽ ﮐﻪ آن را ﭼﻨﺪ ﻣﺎه ﭘﯿﺶ روی ﭼﻬﺮهی وﯾﺮاﺳـﺘﺎرش دﯾـﺪه ﺑـﻮد؛ آن‬
‫زﻣﺎن ﮐﻪ دﺳﺖﻧﻮﯾﺲ ﮐﺎرِ در ﺣﺎل اﻧﺠﺎم دادﻧﺶ را ﺑﻪ او داد‪.‬‬
‫وﯾﺮاﺳﺘﺎر ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ ﺧﻔﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد‪» :‬اﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﻪﻫﺎ ﯾﻌﻨﯽ ﭼﯽ؟« ﻟﯿﻮان ﻧﻮﺷﯿﺪﻧﯿﺶ را روی ﻣﯿﺰ ﮔﺬاﺷﺖ و از ﭘﺸﺖ ﻧﺎﻫﺎر ﻧﯿﻢﺧﻮردهاش ﺑـﻪ او‬
‫ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪» .‬اﯾﻦﻫﺎ رو ﮐﻪ ﺟﺪّی ﻧﻤﯿﮕﯽ‪«.‬‬
‫»اون ﻗﺪر ﺟﺪّﯾﻪ ﮐﻪ ﯾﮏ ﺳﺎل ﻓﻘﻂ ﺗﺤﻘﯿﻘﺸﻮن ﻃﻮل ﮐﺸﯿﺪ‪«.‬‬
‫وﯾﺮاﺳﺘﺎر ﺑﺮﺟﺴﺘﻪی ﻧﯿﻮﯾﻮرﮐﯽ‪ ،‬ﺟﻮﻧﺎس ﻓﻮﮐﻤﻦ‪ 1‬ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ ﭼﻨﮕﯽ ﺑﻪ رﯾﺶ ﺑُﺰﯾﺶ زد‪ .‬ﺑﯽﺗﺮدﯾﺪ‪ ،‬در دوران ﮐﺎری درﺧﺸﺎن ﺧـﻮد اﯾـﺪهی‬
‫ﮐﺘﺎبﻫﺎی ﻋﺼﯿﺎﻧﮕﺮاﻧﻪی زﯾﺎدی ﺑﻪ ﮔﻮﺷﺶ ﺧﻮرده ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ اﯾﻦ ﯾﮑﯽ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﯿﺪ ﺳﺨﺖ ﻣﺒﻬﻮﺗﺶ ﮐﺮده اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻓﻮﮐﻤﻦ ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد‪» :‬راﺑﺮت‪ ،‬ﺑﻪ اﺷﺘﺒﺎه ﻧﯿﻔﺖ‪ .‬از ﮐﺎرِت ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮﺷﻢ ﻣﯿﺎد؛ ﺗﺎ اﻣﺮوز ﻫﻢ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺧﻮب ﮐﺎر ﮐﺮدﯾﻢ‪ .‬اﻣﺎ اﮔﺮ ﻣﻦ ﻣﻮاﻓﻘﺖ‬
‫ﮐﻨﻢ ﻫﻤﭽﯿﻦ ﭼﯿﺰی رو ﭼﺎپ ﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬ﮐﺎری ﮐﺮدم ﮐﻪ درِ دﻓﺘﺮم رو ﭼﻨﺪ ﻣﺎه ﺗﺨﺘﻪ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﮔﺬﺷﺘﻪ از اون‪ ،‬ﺷُﻬﺮت ﺗﻮ رو ﻫﻢ ﺧﺮاب ﻣـﯽﮐـﻨﻢ‪ .‬ﺗـﻮ رو‬
‫ﺧﺪا‪ ،‬راﺑﺮت! ﺗﻮ ﺗﺎرﯾﺨﺪان ﻫﺎرواردی؛ ﻧﻪ ﯾﻪ ﺑُﻨﺠﻞﻓﺮوش ﮐﻪ دﻧﺒﺎل ﯾﻪ ﭘﻮل ﻗﻠﻨﺒﻪ ﻣﯿﮕﺮده‪ .‬آﺧﻪ از ﮐﺠﺎ ﻣﯿﺘﻮﻧﯽ ﻣﺪرک ﻗﺎﻧﻊﮐﻨﻨﺪه واﺳﻪ ﺗﺄﯾﯿﺪ اﯾـﻦ‬
‫ﻧﻈﺮﯾﻪ ﺑﯿﺎری؟«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺳﺮﯾﻌﯽ ﺗﮑﻪای ﮐﺎﻏﺬ از ﺟﯿﺐ ﮐﺖ ﻓﺎﺳﺘﻮﻧﯿﺶ ﺑﯿﺮون ﮐﺸﯿﺪ و آن را ﺑﻪ ﻓﻮﮐﻤﻦ داد‪ .‬روی ﮐﺎﻏﺬ ﻧﺎم ﺑﯿﺸﺘﺮ از ﭘﻨﺠﺎه ﻋﻨـﻮان‬
‫ﮐﺘﺎب را ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮد—ﮐﺘﺎبﻫﺎﯾﯽ از ﺗﺎرﯾﺨﺪاﻧﺎن ﻣﺸﻬﻮر؛ ﺑﻌﻀﯽﺷﺎن ﻣﻌﺎﺻﺮ ﺑﻮدﻧﺪ و ﺑﻌﻀﯽ ﭼﻨـﺪ ﻗـﺮن ﻋﻤـﺮ داﺷـﺘﻨﺪ و ﺑـﺴﯿﺎری ﻫـﻢ در ﻣﯿـﺎن‬
‫ﭘﺮﻓﺮوشﻫﺎی داﻧﺸﮕﺎﻫﯽ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻫﻤﻪی اﯾﻦ ﮐﺘﺎبﻫﺎ ﻓﺮﺿﯿﻪای را ﺑﯿﺎن ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ ﻟﻨﮕﺪان ﭘﯿﺶ ﮐﺸﯿﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﻓﻮﮐﻤﻦ ﮐﻪ ﻓﻬﺮﺳﺖ را ﻣﯽﺧﻮاﻧﺪ‪،‬‬
‫ﭼﻬﺮهاش را ﺷﺒﯿﻪ ﺑﻪ ﮐﺴﯽ ﮐﺮده ﺑﻮد ﮐﻪ ﻧﺎﮔﻬﺎن ﻓﻬﻤﯿﺪه زﻣﯿﻦ واﻗﻌﺎً ﺗﺨﺖ اﺳﺖ‪» .‬ﻣﻦ ﺑﻌﻀﯽ از اﯾﻦﻫﺎ رو ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﻢ‪ .‬اوﻧﻬﺎ‪ ...‬واﻗﻌﺎً ﺗﺎرﯾﺨﺪاﻧﻨﺪ!«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﭘﻮزﺧﻨﺪی زد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﯽﺑﯿﻨﻨﯽ ﮐﻪ ﺟﻮﻧﺎس! اﯾﻦ ﻓﻘﻂ ﻧﻈﺮﯾﻪی ﻣﻦ ﻧﯿﺴﺖ‪ .‬ﻣﺪتﻫﺎﺳﺖ وﺟﻮد داره‪ .‬ﻣﻦ ﻓﻘﻂ دارم ﺣﺮﻓﻢ رو روی‬
‫اون ﺑﻨﺎ ﻣﯽﮐﻨﻢ‪ .‬ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎل اﻓﺴﺎﻧﻪی ﺟﺎم ﻣﻘﺪس رو از زاوﯾﻪی ﻧﻤﺎدﺷﻨﺎﺳﯽ ﺑﺮرﺳﯽ ﻧﮑﺮده‪ .‬ﺷﻮاﻫﺪ ﺷﻤﺎﯾﻞﺷﻨﺎﺳﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﺮای ﺗﺄﯾﯿـﺪ‬
‫ﻧﻈﺮﯾﻪ ﭘﯿﺪا ﮐﺮدم‪ ،‬راﺳﺘﺶ‪ ،‬ﺧﯿﻠﯽ ﻣُﺘﻘَﻨﻪ‪«.‬‬

‫ﻓﻮﮐﻤﻦ ﻫﻨﻮز ﺑﻪ ﻓﻬﺮﺳﺖ ﻧﮕﺎه ﻣﯽﮐﺮد‪» .‬ﺧﺪاﯾﺎ! ﯾﮑﯽ از اﯾﻦ ﮐﺘﺎبﻫﺎ رو ﺳِﺮ ﻟﯽ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ‪ 2‬ﻧﻮﺷﺘﻪ—ﺗﺎرﯾﺨﺪان ﺳﻠﻄﻨﺘﯽ ﺑﺮﯾﺘﺎﻧﯿﺎ‪«.‬‬
‫»ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻋﻤﺮش رو راﺟﻊ ﺑﻪ ﺟﺎم ﻣﻘﺪس ﺗﺤﻘﯿﻖ ﮐﺮد‪ .‬ﻣﻦ ﻣﻼﻗﺎﺗﺶ ﮐﺮدم‪ .‬راﺳﺘﺶ ﻋﻤﺪهی اﻟﻬﺎﻣﻢ ﺣﺮفﻫـﺎی اون ﺑـﻮد‪ .‬اون ﺑـﻪ‬
‫ﻫﻤﭽﯿﻦ ﭼﯿﺰی اﻋﺘﻘﺎد داره‪ ،‬ﺟﻮﻧﺎس؛ اﻟﺒﺘﻪ ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﺑﻘﯿﻪی ﮐﺴﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺗﻮی اون ﻓﻬﺮﺳﺖ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪«.‬‬
‫»ﻣﯿﺨﻮای ﺑﮕﯽ ﻫﻤﻪی اﯾﻦ ﺗﺎرﯾﺨﺪانﻫﺎ اﻋﺘﻘﺎد داﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ‪ «...‬ﺟﻮﻧﺎس آب دﻫﺎﻧﺶ را ﻓﺮو داد‪ ،‬اﻧﮕﺎر ﮐﻪ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺣﺮف ﺑﺰﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان دوﺑﺎره ﭘﻮزﺧﻨﺪی زد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺟﺎم ﻣﻘﺪس‪ ،‬ﻣﺸﺨﺼﺎً ﭘﺮﻃﺎﻟﺐﺗﺮﯾﻦ ﮔﻨﺞ ﺗﺎرﯾﺨﻪ‪ .‬ﺟﺎم ﺑﺬر اﻓﺴﺎﻧﻪ و ﺟﻨﮓ و ﺟـﺴﺘﺠﻮﻫﺎی درازی رو‬
‫ﮐﺎﺷﺘﻪ‪ .‬ﻣﻌﻨﯽ داره اﮔﻪ ﻓﻘﻂ ﯾﻪ ﭘﯿﻤﺎﻧﻪ ﺑﺎﺷﻪ؟ اﮔﺮ اﯾﻦ ﻃﻮر ﺑﻮد ﺑﻘﯿﻪی ﯾﺎدﮔﺎرﻫﺎی ﻋﯿﺴﯽ ﺗﻮﺟﻬﯽ ﺑﻪ ﻫﻤﻮن اﻧﺪازه ﯾﺎ ﺑﯿﺸﺘﺮ رو ﺟﻠـﺐ ﻣـﯽﮐﺮدﻧـﺪ‪.‬‬
‫ﺗﺎج ﺧﺎر‪ ،3‬ﺻﻠﯿﺐِ راﺳﺘﯿﻦِ ﺗﺼﻠﯿﺐ‪ ،1‬ﺗﻘﺼﯿﺮﻧﺎﻣﻪ‪—2‬اﻣﺎ اﯾﻦ ﻃﻮر ﻧﯿﺴﺖ‪ .‬ﺗﻮی ﺗﺎرﯾﺦ‪ ،‬ﺟﺎم ﻣﻘﺪس ﺧﺎصﺗﺮﯾﻦ ﺑﻮده‪ .‬ﺣﺎﻻ ﺗﻮ ﻫﻢ ﻣﯿﺪوﻧﯽ ﮐﻪ ﭼﺮا‪«.‬‬

‫‪Jonas Faukman 1‬‬

‫‪Sir Leigh Teabing 2‬‬

‫‪ :Crown of Thorns 3‬ﺗﺎﺟﯽ از ﺧﺎر ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮد ﺳﺮﺑﺎزان روﻣﯽ ﻫﻨﮕﺎم ﺗﺼﻠﯿﺐ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺣﻀﺮت ﻣﺴﯿﺢ ﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﺑﺮای ﻧﻤﻮﻧﻪ‪ :‬ﻣﺘﯽ‪ 27:29 ،‬و ﺗﺎﺟﯽ از ﺧﺎر‬
‫ﺑﺎﻓﺘﻪ‪ ،‬ﺑﺮ ﺳﺮش ﮔﺬاردﻧﺪ و ﻧﯽ ﺑﻪ دﺳﺖ راﺳﺖ او دادﻧﺪ و ﭘﯿﺶ وی زاﻧﻮ زده‪ ،‬اﺳﺘﻬﺰاﮐﻨﺎن او را ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ‪» :‬ﺳﻼم ای ﭘﺎدﺷﺎه ﯾﻬﻮد!«‬

‫‪-163-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﻮﮐﻤﻦ ﻫﻨﻮز ﺳﺮش را ﺑﻪ ﻋﻼﻣﺖ ﻧﻔﯽ ﺗﮑﺎن ﻣﯽداد‪» .‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﮐﺘﺎﺑﯽ ﮐﻪ راﺟﻊ ﺑﻬﺶ ﻧﻮﺷﺘﻨﺪ‪ ،‬ﭼﺮا ﻗﺒﻼً ﮐـﺴﯽ اﯾـﻦ ﻧﻈﺮﯾـﻪ رو ﺑﯿـﺸﺘﺮ‬
‫ﻧﻤﯽﺷﻨﺎﺧﺖ؟«‬
‫»اﯾﻦ ﮐﺘﺎبﻫﺎ ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﻨﺪ ﺑﺎ ﭼﻨﺪ ﻗﺮن ﺗﺎرﯾﺦ ﺟﺎ اﻓﺘﺎده رﻗﺎﺑﺖ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﻋﻠﯽاﻟﺨﺼﻮص‪ ،‬وﻗﺘﯽ ﭘﺮﻓﺮوشﺗﺮﯾﻦ ﮐﺘﺎب ﺗـﺎرﯾﺦ ﻫـﻢ روی اون ﺻِـﺤﻪ‬
‫ﻣﯿﮕﺬاره‪«.‬‬
‫ﭼﺸﻤﺎن ﻓﻮﮐﻤﻦ از ﺗﻌﺠﺐ ﮔﺮد ﺷﺪ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻧﮕﻮ ﮐﻪ ﻫﺮی ﭘﺎﺗﺮ راﺟﻊ ﺑﻪ ﺟﺎم ﻣﻘﺪﺳﻪ‪«.‬‬
‫»ﻣﻨﻈﻮرم ﮐﺘﺎب ﻣﻘﺪس ﺑﻮد‪«.‬‬
‫ﻓﻮﮐﻤﻦ ﺷﺎﻧﻪ ﺧﺎﻟﯽ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﯽدوﻧﺴﺘﻢ!«‬

‫”!‪ “LAISSEZ-LE‬ﺻﺪای ﺳﻮﻓﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ در ﺗﺎﮐﺴﯽ ﻃﻨﯿﻦ اﻧﺪاﺧﺖ‪» :‬ﺑﮕﺬارش زﻣﯿﻦ!«‬

‫ﻟﻨﮕﺪان از ﺟﺎ ﭘﺮﯾﺪ‪ .‬ﺳﻮﻓﯽ ﺑﻪ ﺟﻠﻮ ﺧﻢ ﺷﺪه ﺑﻮد و ﺳﺮ راﻧﻨﺪه ﻓﺮﯾﺎد ﻣﯽﮐﺸﯿﺪ‪ .‬ﻟﻨﮕﺪان ﻣﯽدﯾﺪ ﮐﻪ راﻧﻨﺪه دﻫﻨﯽِ رادﯾﻮ را در دﺳﺘﺶ ﭼﻨﮓ زده‬
‫ﺑﻮد و ﺑﺎ آن ﺣﺮف ﻣﯽزد‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﭼﺮﺧﯿﺪ و ﺑﻪ داﺧﻞ ﺟﯿﺐ ﻓﺎﺳﺘﻮﻧﯽ ﻟﻨﮕﺪان ﭼﻨﮓ زد‪ .‬ﭘﯿﺶ از آن ﮐﻪ ﻟﻨﮕﺪان ﺑﻔﻬﻤﺪ ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﯽ اﻓﺘﺎده‪ ،‬ﺳﻮﻓﯽ ﻫﻔﺖ ﺗﯿـﺮ را ﮐـﺸﯿﺪ و‬
‫ﭼﺮﺧﺎﻧﺪش و ﭘﺸﺖ ﺳﺮ راﻧﻨﺪه ﻓﺸﺎرش داد‪ .‬راﻧﻨﺪه ﻓﻮراً رادﯾﻮﯾﺶ را اﻧﺪاﺧﺖ و ﯾﮏ دﺳﺖ آزادش را روی ﺳﺮ ﮔﺬاﺷﺖ‪.‬‬
‫ﺻﺪای ﻟﻨﮕﺪان ﮔﻮﯾﯽ از ﺗﻪ ﭼﺎه در ﻣﯽآﻣﺪ‪» .‬ﺳﻮﻓﯽ! ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﯽ‪«...‬‬

‫ﺳﻮﻓﯽ ﺑﻪ راﻧﻨﺪه دﺳﺘﻮر داد‪“Arrêtz3!” :‬‬

‫راﻧﻨﺪه ﺑﺎ ﺗﻨﯽ ﻟﺮزان اﻃﺎﻋﺖ ﮐﺮد و ﻣﺎﺷﯿﻦ را ﻧﮕﻪ داﺷﺖ و ﭘﺎرﮐﺶ ﮐﺮد‪.‬‬

‫ﺑﻌﺪ از آن ﺑﻮد ﮐﻪ ﻟﻨﮕﺪان ﺻﺪای ﻣﮑﺎﻧﯿﮑﯽ ﺷﺮﮐﺖ ﺗﻮزﯾﻊ ﺗﺎﮐﺴﯽﻫﺎ را از داﺷﺒﻮرد ﺷﻨﯿﺪ‪ .‬رادﯾﻮ ﺑﺎ ﺧِﺮﺧِﺮ ﻣﯽﮔﻔﺖ‪“...qui s'appette :‬‬
‫”‪Agent Sophie Neveu.. Et un Américain, Robert Langdon...‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﻣﺎﻫﯿﭽﻪﻫﺎﯾﺶ را از ﺳﺮ ﻧﮕﺮاﻧﯽ ﺳﻔﺖ ﮐﺮد‪ .‬ﭘﯿﺪاﻣﻮن ﮐﺮدﻧﺪ؟‬

‫ﺳﻮﻓﯽ دﺳﺘﻮر داد‪“Descendez1,” :‬‬

‫‪ :True Cross of Crucifixion 1‬ﺻﻠﯿﺒﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺑﺎور ﻣﺴﯿﺤﯿﺎن ﻣﺴﯿﺢ ﺑﺮ آن رﻓﺖ‪ .‬ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ادﻋﺎی دﯾﺪن آن را )در ﻋﺎﻟﻢ رؤﯾﺎ( ﮐﺮد ﻣﺎدرِ اﻣﭙﺮاﺗﻮر‬
‫ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺘﯿﻦ‪ ،‬ﻗﺪّﯾﺲ ﻫﻠﻨﺎ )‪ (247-330‬ﺑﻮد‪ .‬ﻓﺮد ﺑﻌﺪ اﻣﭙﺮاﺗﻮر ﻫﺮاﮐﻠﯿﻮس )‪ (575-641‬ﺑﻮد ﮐﻪ ﺳﺎل ‪ 630‬در ﺟﻨﮓ ﺑﺎ اﯾﺮاﻧﯿﺎن ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺻﻠﯿﺐ راﺳﺘﯿﻦ ﻣﺴﯿﺢ را از ﭼﻨﮓ آﻧﺎن ﺑﻪ‬
‫در آورد و ﺑﺎ ﭘﯿﺮوزی ﺑﻪ اورﺷﻠﯿﻢ ﺑﺎزﮔﺮداﻧﺪ‪ .‬ﮔﻮﯾﺎ ﭘﺎدﺷﺎه ﻟﻮﯾﯽ ﻧﻬﻢ ﻧﻤﺎزﺧﺎﻧﻪی ﺳﻦﺷﺎﭘﻞ را در ﭘﺎرﯾﺲ ﺑﻪ ﻧﯿﺖ ﺣﻔﻆ ﯾﺎدﮔﺎرﻫﺎی ﻣﻘﺪس ﻣﺴﯿﺤﯿﺖ ﻧﻈﯿﺮ ﺗﺎج ﺧﺎر و ﺗﮑﻪﻫﺎﯾﯽ از‬
‫ﺻﻠﯿﺐ راﺳﺘﯿﻦ در ﻗﺮن ﺳﯿﺰدﻫﻢ ﺑﻨﺎ ﮐﺮده اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪ :Titulus 2‬اﯾﻦ واژه در ﻻﺗﯿﻦ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎی ﻟﻮﺣﻪ اﺳﺖ و در ﺗﺎرﯾﺦ ﮐﻠﯿﺴﺎ ﭼﻨﺪ ﻣﻌﻨﯽ دارد‪ ،‬اﻣﺎ آﻧﯽ ﮐﻪ در اﯾﻦ ﮐﺘﺎب ﻣﺪّ ﻧﻈﺮ اﺳﺖ و ﻣﺎ ﺗﻘﺼﯿﺮﻧﺎﻣﻪ ﻧﻮﺷﺘﯿﻢ ﻟﻮﺣﻪای‬
‫ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺑﺎﻻی ﺻﻠﯿﺐ ﻋﯿﺴﯽ ﻧﺼﺐ ﮐﺮدﻧﺪ و در اﻧﺠﯿﻞ اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ ‪ accusation‬و ‪ title‬و ‪ superscription‬آﻣﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﻣﺎﺑﻘﯽ را از اﻧﺎﺟﯿﻞ ﻧﻘﻞ ﻣﯽﮐﻨﯿﻢ‪ :‬ﻣﺘﯽ‪،‬‬
‫‪27:37‬؛ و ﺗﻘﺼﯿﺮﻧﺎﻣﻪی او را ﻧﻮﺷﺘﻪ‪ ،‬ﺑﺎﻻی ﺳﺮش آوﯾﺨﺘﻨﺪ ﮐﻪ »اﯾﻦ اﺳﺖ ﻋﯿﺴﯽ‪ ،‬ﭘﺎدﺷﺎه ﯾﻬﻮد!«‪ .‬ﻣﺮﻗﺲ‪15:26 ،‬؛ و ﺗﻘﺼﯿﺮﻧﺎﻣﻪی وی اﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪ‪» :‬ﭘﺎدﺷﺎه ﯾﻬﻮد«‪ .‬ﻟﻮﻗﺎ‪،‬‬
‫‪23:38‬؛ و ﺑﺮ ﺳﺮ او ﺗﻘﺼﯿﺮﻧﺎﻣﻪای ﻧﻮﺷﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﺧﻂّ ﯾﻮﻧﺎﻧﯽ و روﻣﯽ و ﻋﺒﺮاﻧﯽ ﮐﻪ »اﯾﻦ اﺳﺖ ﭘﺎدﺷﺎه ﯾﻬﻮد«‪ .‬ﯾﻮﺣﻨﺎ‪19:19 ،‬؛ و ﭘﯿﻼﻃﺲ ﺗﻘﺼﯿﺮﻧﺎﻣﻪای ﻧﻮﺷﺘﻪ‪ ،‬ﺑﺮ ﺻﻠﯿﺐ ﮔﺬارد و‬
‫ﻧﻮﺷﺘﻪ اﯾﻦ ﺑﻮد‪» :‬ﻋﯿﺴﯽ ﻧﺎﺻﺮی ﭘﺎدﺷﺎه ﯾﻬﻮد«‪.‬‬

‫‪ 3‬واﯾﺴﺎ!‬

‫‪-164-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫راﻧﻨﺪه ﮐﻪ از ﺗﺎﮐﺴﯽ ﺑﯿﺮون ﻣﯽآﻣﺪ ﻟﺮزان دﺳﺘﺎﻧﺶ را ﺑﺎﻻی ﺳﺮش ﻧﮕﻪ داﺷﺖ و ﭼﻨﺪﯾﻦ ﻗﺪم ﻋﻘﺐ رﻓﺖ‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﭘﻨﺠﺮهاش را ﭘﺎﯾﯿﻦ ﮐﺸﯿﺪه و ﺳﺮ ﺗﻔﻨﮓ را ﺑﻪ ﺳﻮی ﺗﺎﮐﺴﯽران ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﺑـﻪ ﺗﻨـﺪی ﮔﻔـﺖ‪» :‬راﺑـﺮت! ﭘـﺸﺖ ﻓﺮﻣـﻮن ﺑـﺸﯿﻦ‪ .‬ﺗـﻮ‬
‫راﻧﻨﺪﮔﯽ ﮐﻦ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان در وﺿﻌﯽ ﻧﺒﻮد ﮐﻪ ﺑﺨﻮاﻫﺪ ﺑﺎ ﺧﺎﻧﻤﯽ اﺳﻠﺤﻪ ﺑﻪ دﺳﺖ ﺟﺮ و ﺑﺤﺚ ﮐﻨﺪ‪ .‬از ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺑﯿﺮون رﻓﺖ و ﭘﺸﺖ ﻓﺮﻣـﺎن ﭘﺮﯾـﺪ‪ .‬راﻧﻨـﺪه ﺑﻠﻨـﺪ‬
‫دﺷﻨﺎم ﻣﯽداد و ﻫﻨﻮز دﺳﺘﺶ را ﺑﺎﻻی ﺳﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ از ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻋﻘﺐ ﮔﻔﺖ‪» :‬راﺑﺮت‪ ،‬ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ ﺗﺎ ﻫﻤﯿﻦ ﺟﺎش ﻫﻢ ﯾﻪ ﻋﺎﻟﻤﻪ از ﺟﻨﮕﻞ ﺟﺎدوﯾﯽ ﻣﺎ رو دﯾﺪی‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺎ ﺳﺮ ﺗﺼﺪﯾﻖ ﮐﺮد‪ .‬ﺑﯿﺶ از اﻧﺪازه‪.‬‬
‫»ﺧﻮﺑﻪ‪ .‬ﺣﺎﻻ از اﯾﻦﺟﺎ ﺑﺒﺮﻣﻮن ﺑﯿﺮون‪«.‬‬

‫ﻟﻨﮕﺪان ﻣﺮدداﻧﻪ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎن ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺧﯿﺮه ﺷﺪ‪ .‬ﻣﺮدهﺷﻮر! ﮐﻮرﻣﺎل ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﺗﺮﻣﺰ و ﮐﻼچ ﺟﺴﺘﺠﻮ ﮐﺮد‪» .‬ﺳﻮﻓﯽ؟ ﺷﺎﯾﺪ ﺗﻮ—«‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﻓﺮﯾﺎد زد‪» :‬ﺑﺮو!«‬
‫ﺑﯿﺮون‪ ،‬ﭼﻨﺪ روﺳﭙﯽ ﺑﻪ آن ﺳﻤﺖ ﻣﯽآﻣﺪﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺒﯿﻨﻨﺪ ﭼﻪ ﺧﺒﺮ اﺳﺖ‪ .‬زﻧﯽ ﺷﻤﺎرهای را روی ﺗﻠﻔﻨﺶ ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﻟﻨﮕﺪان ﮐﻼج را ﻓﺸﺎر داد و روی‬
‫دﻧﺪهای رﻓﺖ ﮐﻪ اﻣﯿﺪوار ﺑﻮد دﻧﺪه ﯾﮏ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬آرام ﭘﺎ روی ﮔﺎز ﮔﺬاﺷﺖ و آن را اﻣﺘﺤﺎن ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﮐﻼج را رﻫﺎ ﮐﺮد‪ .‬ﺑﺎ ﺟﻬﺶ رو ﺑﻪ ﺟﻠﻮی ﺗﺎﮐﺴﯽ‪ ،‬ﻻﺳﺘﯿﮏﻫﺎ ﻧﺎﻟﻪی ﺑﻠﻨﺪ و ﮐﺸﺪاری ﺳﺮ دادﻧﺪ و ﺗﺎﮐﺴﯽ ﭘﯿﭻ و ﺗﺎب اﻓﺴﺎرﮔﺴﯿﺨﺘﻪای ﺧﻮرد‬
‫و ﺟﻤﻌﯿﺖ ﮔﺮدآﻣﺪه را ﭘﺮاﮐﻨﺪه ﮐﺮد‪ .‬زﻧﯽ ﮐﻪ ﺗﻠﻔﻦ دﺳﺘﺶ ﺑﻮد‪ ،‬ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ ﺳﺮ ﻣﻮﯾﯽ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻗﺒﻞ از ﺑﺮﺧﻮرد ﺧﻮد را ﺑﻪ داﺧﻞ ﺟﻨﮕﻞ ﭘﺮت ﮐﺮد‪.‬‬

‫»!‪ Doucement2‬ﭼﯽ ﮐﺎر ﻣﯽﮐﻨﯽ؟« ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺑﺎ ﭼﺮﺧﺸﯽ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﺟﺎده ﺑﺎزﮔﺸﺖ‪.‬‬

‫ﻟﻨﮕﺪان در ﻣﯿﺎن ﺻﺪای ﺳﺎﯾﯿﺪه ﺷﺪن دﻧﺪهﻫﺎ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻓﺮﯾﺎد ﮐﺸﯿﺪ‪» :‬ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺑﻬﺖ اﺧﻄﺎر ﮐﻨﻢ‪ .‬آﺧﻪ ﻣﻦ ﻓﻘﻂ ﯾـﻪ ﻣﺎﺷـﯿﻦ دﻧـﺪه اﺗﻮﻣﺎﺗﯿـﮏ‬
‫دارم!«‬

‫‪ 1‬ﺑﺮو ﺑﯿﺮون!‬

‫‪ 2‬آروم!‬

‫‪-165-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﺳﯽ و ﻧﻬﻢ‬

‫اﮔﺮ ﭼﻪ‪ ،‬اﺗﺎق ﻣﺠﻠّﻞ واﻗﻊ در ﺧﺎﻧﻪی ﺧﯿﺎﺑﺎن ﻻﺑﺮوﯾﻪ ﮐﻪ ﻧﻤﺎﯾﯽ از ﺳﻨﮓ ﻗﻬﻮهای داﺷﺖ ﺷﺎﻫﺪ درد و رﻧﺞ ﺑﺴﯿﺎری ﺑﻮده اﺳـﺖ‪ ،‬ﺳـﯿﻼس‬
‫ﺷﮏ داﺷﺖ ﻫﯿﭻ دردی ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺑﺎ ﻧﮕﺮاﻧﯽ و اﺿﻄﺮاﺑﯽ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ اﮐﻨﻮن ﺳﺮاﭘﺎی اﻧﺪام رﻧﮓﭘﺮﯾﺪهاش را ﻓﺮا ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﻓﺮﯾﺐ ﺧﻮردم‪ .‬ﻫﻤﻪ‬
‫ﭼﯿﺰ از دﺳﺖ رﻓﺖ‪.‬‬

‫ﺳﯿﻼس را ﻓﺮﯾﺐ داده ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬اﺧﻮت دروغ ﮔﻔﺘﻪ و ﻣﺮگ را ﺑﻪ ﻋﻮض اﻓﺸﺎی ﺣﻘﯿﻘﺖ رازﺷﺎن ﺑﺮﮔﺰﯾﺪه ﺑﻮدﻧـﺪ‪ .‬ﺳـﯿﻼس آن ﺗﻮاﻧـﺎﯾﯽ را در‬
‫ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﭼﻬﺎر ﻧﻔﺮی را ﮐﻪ ﻧﻬﺎنﮔﺎه ﺳﻨﮓ ﺗﺎج را ﻣﯽداﻧﺴﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﻗﺘﻞ رﺳﺎﻧﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﮐـﻪ راﻫﺒـﻪای را‬ ‫ﺧﻮد ﻧﻤﯽدﯾﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ اﺳﺘﺎد زﻧﮓ ﺑﺰﻧﺪ‪ .‬او‬
‫ﻧﯿﺰ درون ﮐﻠﯿﺴﺎی ﺳﻦﺳﻮﻟﭙﯿﺲ ﮐﺸﺖ‪ .‬او ﺿﺪّ ﺧﺪا ﺑﻮد! اﭘﻮس دﺋﯽ رو ﺑﻪ اﺳﺘﻬﺰا ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد!‬
‫ﻣﺮگ اﯾﻦ زن ﮐﻪ ﺟﻨﺎﯾﺘﯽ ﺑﺎ ﻣﺤﺮﮐّﯽ آﻧﯽ ﺑﻮد ﻗﻀﯿﻪ را ﭘﯿﭽﯿﺪهﺗـﺮ ﻣـﯽﮐـﺮد‪ .‬اﺳـﻘﻒ آرﯾﻨﮕﺎروﺳـﺎ ﺗﻤـﺎس ﮔﺮﻓﺘـﻪ ﺑـﻮد ﺗـﺎ ﺳـﯿﻼس را ﺑـﻪ‬
‫ﺳﻦﺳﻮﻟﭙﯿﺲ راه ﺑﺪﻫﻨﺪ؛ رﯾﯿﺲ ﮐﻠﯿﺴﺎ ﭼﻪ ﮔﻤﺎﻧﯽ ﻣﯽﺑﺮد اﮔﺮ ﻣﯽدﯾﺪ راﻫﺒﻪ ﻣﺮده؟ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺳﯿﻼس او را روی ﺗﺨﺖ ﺧﻮدش ﺧﻮاﺑﺎﻧﺪ‪ ،‬زﺧـﻢ روی‬
‫ﺳﺮش آﺷﮑﺎر ﺑﻮد‪ .‬ﺳﯿﻼس ﺣﺘﯽ ﮐﻮﺷﯿﺪ ﮐﺎﺷﯽﻫﺎی ﺷﮑﺴﺘﻪ را ﺑﻪ ﺟﺎی ﺧﻮد ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺧﺮاﺑﯽ آن ﻧﯿﺰ ﺑﺴﯿﺎر آﺷﮑﺎر ﺑﻮد‪ .‬ﺣﺘﻤﺎً ﻣﯽﻓﻬﻤﯿﺪﻧﺪ ﮐﻪ‬
‫ﮐﺴﯽ آنﺟﺎ ﺑﻮده اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺳﯿﻼس ﻗﺼﺪ داﺷﺖ ﭘﺲ از اﺗﻤﺎم وﻇﯿﻔﻪاش در اﯾﻦﺟﺎ در ﻣﯿﺎن اﭘﻮس دﺋﯽ ﻣﺨﻔﯽ ﺷﻮد‪ .‬اﺳﻘﻒ آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ از ﻣﻦ ﻣﺤﺎﻓﻈـﺖ ﻣـﯽﮐﻨـﺪ‪.‬‬
‫ﺳﯿﻼس اوج ﺳﻌﺎدﺗﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ از اﯾﻦ ﺑﻪ ﺧﯿﺎﻟﺶ راه ﻧﻤﯽداد ﮐﻪ ﻋﻤﺮی را در راز و ﻧﯿﺎز و ﺗﻘﺮبﺟﻮﯾﯽ در ﻣﯿﺎن دﯾﻮارﻫﺎی ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن اﭘﻮس دﺋـﯽ در‬
‫ﻧﯿﻮﯾﻮرک ﺑﮕﺬراﻧﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ از آن دﯾﮕﺮ ﭘﺎ ﺑﯿﺮون ﻧﻤﯽﮔﺬاﺷﺖ‪ .‬ﻫﺮ ﭼﻪ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ در آن ﻣﮑﺎن ﻣﻘﺪس ﻓﺮاﻫﻢ ﺑﻮد‪ .‬ﻫﯿﭻ ﮐﺲ دﻟﺶ ﺑﺮای ﻣـﻦ ﺗﻨـﮓ‬
‫ﻧﻤﯿﺸﻪ‪ .‬ﺳﯿﻼس ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ ﻣﺮد ﻣﻬﻤﯽ ﭼﻮن اﺳﻘﻒ آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ آﺳﺎﻧﯽ ﻣﺨﻔﯽ ﺷﻮد‪.‬‬

‫‪-166-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻣﻦ زﻧﺪﮔﯽ اﺳﻘﻒ رو ﺑﻪ ﺧﻄﺮ اﻧﺪاﺧﺘﻢ‪ .‬ﺳﯿﻼس ﺑﯽﻫﺪف ﺑﻪ زﻣﯿﻦ ﺧﯿﺮه ﺷﺪ و ﺑﺮ زﻧﺪﮔﯽ ﺧﻮدش ﺗﺄﻣﻞ ﮐﺮد‪ .‬ﻫـﺮ ﭼـﻪ ﺑﺎﺷـﺪ‪ ،‬اﯾـﻦ اﺳـﻘﻒ‬
‫آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ ﺑﻮد ﮐﻪ در اوّلﻗﺪم ﺑﻪ ﺳﯿﻼس ﺟﺎن دوﺑﺎره ﺑﺨﺸﯿﺪه ﺑﻮد‪ ...‬او در آن ﺑﯿﺖِ ﮐﺸﯿﺸﯽ ﮐﻮﭼﮏ در اﺳﭙﺎﻧﯿﺎ ﺑﻪ او درس آﻣﻮﺧﺘﻪ و ﻣﻘـﺼﺪ را‬
‫ﻧﻤﺎﯾﺎﻧﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ ﺑﻪ او ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد‪» :‬دوﺳﺖ ﻣﻦ! ﺗﻮ زال ﺑﻪ دﻧﯿﺎ آﻣﺪی‪ .‬ﻧﮕﺬار دﯾﮕﺮان ﺑﻪ اﯾﻦ دﻟﯿﻞ ﺳﺮزﻧﺸﺖ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﻧﻤﯽﻓﻬﻤﯽ اﯾـﻦ ﺗـﻮ را ﺗـﺎ ﭼـﻪ‬
‫اﻧﺪازه ﺧﺎص ﺳﺎﺧﺘﻪ؟ ﻧﻤﯽداﻧﺴﺘﯽ ﻧﻮحِ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﻫﻢ زال ﺑﻮد؟«‬
‫ﺳﯿﻼس ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﭼﻨﯿﻦ ﭼﯿﺰی ﻧﺸﻨﯿﺪه ﺑﻮد‪» .‬ﻧﻮح ﮐﺸﺘﯽﺳﺎز؟«‬
‫آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪی زده و ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد‪» :‬ﺑﻠﻪ‪ .‬ﻧﻮح ﮐﺸﺘﯽﺳﺎز‪ .‬ﻣﺜﻞ ﺗﻮ‪ ،‬او ﻫﻢ ﭘﻮﺳﺘﯽ ﺳﻔﯿﺪ ﻣﺜﻞ ﻓﺮﺷﺘﻪﻫـﺎ داﺷـﺖ‪ .‬ﺗـﺼﻮرش را ﺑﮑـﻦ‪ .‬ﻧـﻮح‬
‫ﻫﻤﻪی ﺣﯿﺎت را ﺑﺮ روی زﻣﯿﻦ ﻧﺠﺎت داد‪ .‬ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺗﻮ ﺑﺮ وﻗﺎﯾﻊ ﺑﺰرﮔـﯽ ﻣﻘـﺪّر ﺷـﺪه‪ ،‬ﺳـﯿﻼس! ﭘﺮوردﮔـﺎر ﺗـﻮ را ﺑـﻪ دﻟﯿﻠـﯽ آزاد ﮐـﺮده‪ .‬ﺗـﻮ را‬
‫ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪهاﻧﺪ‪ .‬ﭘﺮوردﮔﺎر ﺑﻪ ﺗﻮ ﻧﯿﺎز دارد ﺗﺎ ﺧﻮاﺳﺘﻪاش را ﺑﻪ اﻧﺠﺎم ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ‪«.‬‬
‫ﺑﺎ ﮔﺬﺷﺖ اﯾّﺎم‪ ،‬ﺳﯿﻼس آﻣﻮﺧﺖ ﺗﺎ ﺧﻮدش را در ﭘﺮﺗﻮی ﺗﺎزهﺗﺮی ﻧﮕﺎه ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻣﻦ ﭘﺎﮐﻢ‪ .‬ﺳﻔﯿﺪ‪ .‬زﯾﺒﺎ‪ .‬ﻣﺜﻞ ﻓﺮﺷﺘﻪ‪.‬‬
‫ﺑﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ‪ ،‬در آن ﻟﺤﻈﻪ او در اﻗﺎﻣﺘﮕﺎﻫﺶ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﺠﻮای ﻣﺄﯾﻮﺳﺎﻧﻪی ﭘﺪرش را از ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻣﯽﺷﻨﯿﺪ‪.‬‬

‫‪Tu es un désastre. Un spectre.1‬‬

‫ﺑﺮ روی زﻣﯿﻦ ﭼﻮﺑﯽ زاﻧﻮ زد و ﻃﻠﺐ اﺳﺘﻐﻔﺎر ﮐﺮد‪ .‬ﺳﭙﺲ رﯾﺴﻤﺎﻧﺶ را ﺑﯿﺮون آورد و دوﺑﺎره ﺑﻪ ﻗﺼﺪ ﺗﻨﺒﯿﻪ ﺑﺎﻻ ﺑﺮد‪.‬‬

‫‪ 1‬ﺑﻪ ﻓﺮاﻧﺴﻪ‪ :‬ﺗﻮ ﺑﺪﺷﮕﻮﻧﯽ‪ .‬ﯾﻪ ﺷﺒﺤﯽ‪.‬‬

‫‪-167-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﭼﻬﻠﻢ‬

‫ﻟﻨﮕﺪان ﮐﻠﻨﺠﺎری ﺑﺎ دﻧﺪه رﻓﺖ و ﻫﺮ ﭼﻨﺪ دو ﺑﺎر ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻪ ﺗﻮﻗﻒ ﺷﺪ‪ ،‬ﺗﺎﮐﺴﯽ رﺑﻮده را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ دﯾﮕﺮ ﺟﻨﮕﻞ ﺑﻮﻟﻮﻧﯽ ﻫﺪاﯾﺖ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ‪ ،‬ﻃﻨﺰِ ﻻﯾﻨﻔﮏِ ﻣﻮﻗﻌﯿﺘﺸﺎن را ﺗﻮزﯾﻊﮐﻨﻨﺪهی ﺗﺎﮐﺴﯽﻫﺎ ﺑﺎ ﺻﺪا ﮐﺮدن آنﻫﺎ از رادﯾﻮ‪ ،‬ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ ﺗﺸﺪﯾﺪ ﻣﯽﮐﺮد‪.‬‬

‫‪“Voiture cinq-six-trois. Où êtes-vous? Répondez!”1‬‬

‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﻪ ﺧﺮوﺟﯽ ﭘﺎرک ﮐﻪ رﺳﯿﺪ‪ ،‬ﻣﺮداﻧﮕﯿﺶ را زﯾﺮ ﭘﺎ ﮔﺬاﺷﺖ و ﻣﺤﮑﻢ روی ﺗﺮﻣﺰ ﻓﺸﺎر داد‪» .‬ﺑﻬﺘﺮه ﺧﻮدت ﺑﺮوﻧﯽ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﭘﺸﺖ ﻓﺮﻣﺎن ﮐﻪ ﻧﺸﺴﺖ‪ ،‬ﺧﻮد را آرامﺗﺮ ﯾﺎﻓﺖ‪ .‬ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻌﺪ‪ ،‬ﻣﺎﺷﯿﻦ را آرام در ﮔﺬرﮔﺎه ﻻﻧﮕﺸﺎن‪ 2‬ﺑﻪ ﻏﺮب راﻧﺪ و ﺑﻬﺸﺖ ﻟﺬّات‬
‫دﻧﯿﻮی را ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻧﻬﺎد‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﻪ ﺳﻮﻓﯽ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد ﮐﻪ ﻋﻘﺮﺑﻪی ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮﺷﻤﺎر را ﺑﻪ ﺻﺪ ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮ در ﺳﺎﻋﺖ رﺳﺎﻧﺪه ﺑﻮد و ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» :‬ﺧﯿﺎﺑﻮن ﻫﺎﮐﺴﻮ ﮐﺪوم ﻃﺮﻓﻪ؟«‬
‫ﭼﺸﻤﺎن ﺳﻮﻓﯽ روی ﺟﺎده ﺧﯿﺮه ﺷﺪه ﺑﻮد‪» .‬راﻧﻨﺪه ﺗﺎﮐﺴﯽ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﻧﺰدﯾﮏ اﺳﺘﺎدﯾﻮم ﺗﻨﯿﺲ روﻻﻧﺪ ﮔﺎرو‪3‬ﺳﺖ‪ .‬اون اﻃﺮاف رو‬
‫ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﻢ‪«.‬‬

‫‪» 1‬اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﭘﻨﺞ‪-‬ﺷﺶ‪-‬ﺳﻪ‪ .‬ﮐﺠﺎ ﻫﺴﺘﯽ؟ ﺟﻮاب ﺑﺪه!«‬

‫‪Allée de Longchamp 2‬‬

‫‪Roland Garros Tennis Stadium 3‬‬

‫‪-168-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻟﻨﮕﺪان ﮐﻠﯿﺪ ﺳﻨﮕﯿﻦ را دوﺑﺎره از ﺟﯿﺒﺶ ﺑﯿﺮون آورد‪ .‬ﺳﻨﮕﯿﻨﯽ آن را ﮐﻒ دﺳﺘﺶ ﺣﺲ ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬ﭼﯿﺰی ﺑﻪ او ﻣﯽﮔﻔﺖ ﮐﻪ آن ﺷﯿﺌﯽ‬
‫ﭘﯿﺎﻣﺪﻫﺎی زﯾﺎدی ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﺧﻮد دارد‪ .‬ﮐﺎﻣﻼً اﺣﺘﻤﺎل داﺷﺖ ﮐﻪ ﮐﻠﯿﺪ دﺳﺖﯾﺎﺑﯽ ﺑﻪ آزادﯾﺶ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪی ﻗﺒﻞ ﮐﻪ ﻟﻨﮕﺪان درﺑﺎرهی ﺷﻮاﻟﯿﻪﻫﺎی ﻫﯿﮑﻞ ﺑﺎ ﺳﻮﻓﯽ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽﮐﺮد‪ ،‬ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﮐﻠﯿﺪ ﺑﻪ ﺟﺰ ﻧﺸﺎن دِﯾﺮ ﮐﻪ روی آن ﺑﺎ‬
‫ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ ﮐﺎری ﮐﻨﺪه ﺑﻮد‪ ،‬راﺑﻄﻪی ﻣﺤﮑﻢﺗﺮی ﺑﺎ دﯾﺮ ﺻﻬﯿﻮن دارد‪ .‬ﺻﻠﯿﺐ ﻣﺮﺑﻌﯽ ﺑﻪ ﺟﺰ ﺗﻌﺎدل و ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﯽ‪ ،‬ﻧﻤﺎد ﺷﻮاﻟﯿﻪﻫﺎی ﻫﯿﮑﻞ ﻧﯿﺰ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻫﻤﻪ ﻧﻘﺎﺷﯽﻫﺎی ﺷﻮاﻟﯿﻪﻫﺎ را ﺑﺎ ﺗﻮﻧﯿﮏﻫﺎی ﺳﻔﯿﺪﺷﺎن دﯾﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺻﻠﯿﺐﻫﺎی ﻣﺮﺑﻌﯽ ﺳﺮﺧﯽ روی آن را ﺗﺰﯾﯿﻦ ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ‪ ،‬ﺑﺎزوی‬
‫ﺻﻠﯿﺐ ﺷﻮاﻟﯿﻪﻫﺎی ﻫﯿﮑﻞ اﻧﺪﮐﯽ ﭘﯿﭻ و ﺗﺎب در اﻧﺘﻬﺎی ﺧﻮد داﺷﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﺎز ﻫﻢ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﯾﻪ ﺻﻠﯿﺐ ﻣﺮﺑﻌﯽ‪ .‬درﺳﺖ ﻣﺜﻞ ﻫﻤﯿﻨﯽ ﮐﻪ روی ﮐﻠﯿﺪه‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان از ﺧﯿﺎل اﯾﻦ ﮐﻪ آنﻫﺎ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﭼﻪ ﯾﺎﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ در ﭘﻮﺳﺘﺶ ﻧﻤﯽﮔﻨﺠﯿﺪ‪ .‬ﺟﺎم ﻣﻘﺪس‪ .‬ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً داﺷﺖ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺧﯿﺎل ﺧﺎم ﺧﻮد‬
‫ﻣﯽﺧﻨﺪﯾﺪ‪ .‬ﻋﻘﯿﺪه ﺑﺮ اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺟﺎم ﺟﺎﯾﯽ در اﻧﮕﻠﺴﺘﺎن ﺑﺎﺷﺪ؛ ﻣﺪﻓﻮن در اﺗﺎﻗﮑﯽ ﭘﻨﻬﺎن در زﯾﺮ ﯾﮑﯽ از ﭼﻨﺪﯾﻦ و ﭼﻨﺪ ﮐﻠﯿﺴﺎی ﺷﻮاﻟﯿﻪﻫﺎ و‬
‫دﺳﺖ ﮐﻢ از ﺳﺎل ‪ 1500‬اﯾﻦ ﭼﻨﯿﻦ ﺑﻮده اﺳﺖ‪.‬‬
‫دورهی اﺳﺘﺎد اﻋﻈﻢ داوﯾﻨﭽﯽ‪.‬‬
‫دِﯾﺮ‪ ،‬ﺑﺮای اﯾﻤﻦ ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻦ ﻣﺪارک ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪش‪ ،‬ﻣﺠﺒﻮر ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﺎرﻫﺎ در ﭼﻨﺪ ﻗﺮن اﺧﯿﺮ آنﻫﺎ را ﺟﺎﺑﺠﺎ ﮐﻨﺪ‪ .‬اﮐﻨﻮن ﺗﺎرﯾﺨﺪانﻫﺎ ﺗﺼﻮر‬
‫ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ ﺟﺎم از ﻫﻨﮕﺎم اﻧﺘﻘﺎﻟﺶ از اورﺷﻠﯿﻢ ﺑﻪ اروﭘﺎ ﺷﺶ ﺑﺎر ﺟﺎﯾﺶ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﮐﺮده اﺳﺖ‪ .‬آﺧﺮﯾﻦ رؤﯾﺖ ﺟﺎم در ﺳﺎل ‪ 1447‬ﺑﻮد ﮐﻪ ﭼﻨﺪﯾﻦ ﺷﺎﻫﺪ‬
‫آﺗﺸﯽ را ﺗﻮﺻﯿﻒ ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﯿﺮون زده ﺑﻮد و ﻣﺪارک را ﭘﯿﺶ از اﻧﺘﻘﺎل ﺑﻪ ﭼﻬﺎر ﺻﻨﺪوق ﺑﺰرگ ﮐﻪ ﺑﺮای ﺟﺎﺑﺠﺎﯾﯽ ﻫﺮ ﮐﺪام ﻧﯿﺎز ﺑﻪ ﺷﺶ ﻣﺮد‬
‫ﺑﻮد در ﺑﺮﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﭘﺲ از آن زﻣﺎن ﻫﯿﭻ ﮐﺲ دﯾﮕﺮ ﺧﺒﺮ از دﯾﺪن ﺟﺎم ﻧﺪاد‪ .‬ﻫﻤﻪی آن ﭼﻪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﮔﻮش ﻣﯽرﺳﯿﺪ‪ ،‬ﺷﺎﯾﻌﺎﺗﯽ ﮔﺎه و ﺑﯿﮕﺎه ﺑﻮد ﮐﻪ‬
‫ﺟﺎم را در ﺑﺮﯾﺘﺎﻧﯿﺎی ﮐﺒﯿﺮ ﭘﻨﻬﺎن ﮐﺮدهاﻧﺪ؛ در ﺳﺮزﻣﯿﻦ ﺷﺎه آرﺗﻮر و ﺷﻮاﻟﯿﻪﻫﺎی ﻣﯿﺰﮔﺮد‪.1‬‬
‫ﺟﺎم ﻫﺮ ﮐﺠﺎ ﮐﻪ رﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬دو واﻗﻌﯿﺖ ﻣﻬﻢ در دﺳﺖ ﺑﻮد‪:‬‬
‫ﻟﺌﻮﻧﺎردو در زﻣﺎن ﺣﯿﺎﺗﺶ ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺟﺎم در ﮐﺠﺎ ﻗﺮار دارد‪.‬‬
‫آن ﻧﻬﺎﻧﮕﺎه ﺗﺎ ﺑﻪ اﻣﺮوز ﺗﻐﯿﯿﺮی ﻧﮑﺮده اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺑﻪ اﯾﻦ ﺳﺒﺐ‪ ،‬ﺟﺎمدوﺳﺖﻫﺎ ﺑﻪ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪی دﻗﯿﻖ ﻫﻨﺮ و ﻧﻮﺷﺘﻪﻫﺎی داوﯾﻨﭽﯽ ﻣﯽﭘﺮداﺧﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﻣﮕﺮ ﺳﺮﻧﺨﯽ ﭘﻨﻬﺎن را ﺑﯿﺎﺑﻨﺪ ﮐﻪ آنﻫﺎ را ﺑﻪ‬
‫ﻣﮑﺎنِ ﺣﺎلِ ﺣﺎﺿﺮِ ﺟﺎم راﻫﻨﻤﺎﯾﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺑﺮﺧﯽ ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ ﭘﺲزﻣﯿﻨﻪی ﮐﻮﻫﺴﺘﺎﻧﯽ ﻋﺬرای ﺻﺨﺮهﻫﺎ ﻣﮑﺎن رﺷﺘﻪﺗﭙﻪای ﭘﺮ از ﻏﺎر را در اﺳﮑﺎﺗﻠﻨﺪ‬
‫ﻧﺸﺎن ﻣﯽدﻫﺪ‪ .‬ﺑﺮﺧﯽ دﯾﮕﺮ اﺻﺮار داﺷﺘﻨﺪ ﺟﺎﯾﮕﺎه ﻣﺸﮑﻮک ﺣﻮارﯾﻮن در ﺷﺎم آﺧﺮ ﻧﻮﻋﯽ رﻣﺰ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺑﻌﻀﯽ اﻇﻬﺎر ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ ﺗﺼﺎوﯾﺮ‬
‫ﭘﺮﺗﻮی اﯾﮑﺲ از ﻣﻮﻧﺎﻟﯿﺰا آﺷﮑﺎر ﮐﺮد ﮐﻪ داوﯾﻨﭽﯽ او را اﺑﺘﺪاﺋﺎً ﺑﺎ ﮔﺮدﻧﺒﻨﺪ ﻻﺟﻮرد اﯾﺰﯾﺲ ﻧﻘﺎﺷﯽ ﮐﺮده اﺳﺖ—ﺑﺨﺸﯽ ﮐﻪ ﻋﻠﯽاﻟﻈﺎﻫﺮ ﺑﻌﺪﻫﺎ‬
‫ﺗﺼﻤﯿﻢ ﻣﯽﮔﯿﺮد روی آن را ﻧﻘﺎﺷﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻟﻨﮕﺪان ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻫﯿﭻﮔﺎه ﻣﺪرﮐﯽ ﺑﺮ وﺟﻮد ﮔﺮدﻧﺒﻨﺪ ﻧﺪﯾﺪ‪ ،‬ﮐﻪ ﻧﻤﯽداﻧﺴﺖ ﭼﻄﻮر ﭼﻨﺎن ﭼﯿﺰی راز ﺟﺎم‬
‫ﻣﻘﺪس را اﻓﺸﺎ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ‪ ،‬ﻫﻮاداران ﺟﺎم ﻫﻨﻮز ﺑﺎ اﺑﺮاﻣﯽ دﯾﻮاﻧﻪوار در ﻓُﺮومﻫﺎی اﯾﻨﺘﺮﻧﺘﯽ و اﺗﺎقﻫﺎی ﭼَﺖ وب در اﯾﻦ ﻣﻮرد ﺑﺤﺚ‬
‫ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻫﺮ ﮐﺴﯽ ﺑﻪ ﯾﮏ ﻧﻮع ﺗﻮﻫﻢ ﺗﻮﻃﺌﻪ دﭼﺎره‪.‬‬

‫‪ 1‬ﺷﺎه آرﺗﻮر ﻧﺎم ﭘﺎدﺷﺎه اﻓﺴﺎﻧﻪای ﺑﺮﯾﺘﺎﻧﯿﺎ اﺳﺖ ﮐﻪ داﺳﺘﺎنﻫﺎﯾﺶ ﺑﺎ اﻓﺴﺎﻧﻪﻫﺎی ﺟﺴﺘﺠﻮی ﺟﺎم ﻣﻘﺪس ﮔﺮه ﺧﻮرده‪ .‬او ﭘﺲ از رﺳﯿﺪن ﺑﻪ ﭘﺎدﺷﺎﻫﯽ ﺣﮑﻮﻣﺘﯽ ﺳﺮاﺳﺮ‬
‫ﻋﺪل و اﺧﻼق ﺑﺮﭘﺎ ﮐﺮد‪ .‬ﺑﺴﯿﺎری از اﻓﺴﺎﻧﻪﻫﺎ ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ او روزی ﮐﻪ ﺑﺮﯾﺘﺎﻧﯿﺎ ﺑﻪ او ﻧﯿﺎز داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺎز ﺧﻮاﻫﺪ ﮔﺸﺖ‪ .‬او ﻣﺤﻔﻠﯽ از ﺷﻮاﻟﯿﻪﻫﺎ را ﺑﻪ ﻧﺎم »ﺷﻮاﻟﯿﻪﻫﺎی ﻣﯿﺰ ﮔﺮد«‬
‫ﺳﺎﺧﺖ‪ .‬وی ﺑﻪ اﯾﻦ ﺳﺒﺐ ﺷﻮاﻟﯿﻪﻫﺎ دور ﭼﻨﯿﻦ ﻣﯿﺰی ﻣﯽﻧﺸﺎﻧﺪ ﮐﻪ ﮐﺴﯽ ﮔﻤﺎن ﺑﺮﺗﺮی ﺑﺮ دﯾﮕﺮ اﻋﻀﺎ ﻧَﺒَﺮد‪ .‬ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﺑﺎر واژهی ﻣﯿﺰ ﮔﺮد را وِﯾﺲ اﻫﻞ ﺟِﺮﺳﯽ ‪(Wace of‬‬
‫)‪ Jersey‬در ﮐﺘﺎب ‪ ،Roman de Brut‬ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻪ ﺳﺎل ‪ ،1155‬آورد‪ .‬ﺧﻮد اﻓﺴﺎﻧﻪی ﺷﺎه آرﺗﻮر را ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﺑﺎر ﮔﺌﻮﻓﺮی اﻫﻞ ﻣﻮﻧﻤﻮت ‪(Geoffrey of‬‬
‫)‪ Monmouth‬در ﮐﺘﺎب ﺗﺎرﯾﺦ ﭘﺎدﺷﺎﻫﯽ ﺑﺮﯾﺘﺎﻧﯿﺎ )‪ ،(Historia Regum Britanniae‬ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻪ ﺳﺎل ‪ ،1136‬ﻧﻘﻞ ﮐﺮده اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪-169-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫‪1‬‬
‫و اﯾﻦ ﺗﻮﻫﻤﺎت ﻫﻨﻮز ﻫﻢ اداﻣﻪ داﺷﺖ‪ .‬آﺧﺮﯾﻦ آنﻫﺎ‪ ،‬اﯾﻦ ﮐﺸﻒ ﺗﮑﺎندﻫﻨﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ داوﯾﻨﭽﯽ در زﯾﺮ ﻻﯾﻪﻫﺎی ﻧﻘﺎﺷﯽِ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﻣُﻐﺎن‬
‫ﻣﺸﻬﻮرِ ﺧﻮد رازی را ﭘﻨﻬﺎن ﮐﺮده اﺳﺖ‪ .‬ﻣﺘﺨﺼﺺ ﻫﻨﺮ اﯾﺘﺎﻟﯿﺎ‪ ،‬ﻣﺎرﯾﺘﺴﯿﻮ ﺳﺮاﭼﯿﻨﯽ‪ 2‬از اﯾﻦ راز ﻋﺠﯿﺐ ﭘﺮده ﺑﺮاﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺑﻮد و ﻣﺠﻠﻪی ﻧﯿﻮﯾﻮرک‬
‫ﺗﺎﯾﻤﺰ ﻋﻤﺪهی آن را در داﺳﺘﺎﻧﯽ ﺑﺎ ﻧﺎم »ﻣﺨﻔﯽﮐﺎری ﻟﺌﻮﻧﺎردو« آورده ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺳﺮاﭼﯿﻨﯽ ﺑﯽﻫﯿﭻ ﺷﺒﻬﻪای ﻓﺎش ﮐﺮد ﮐﻪ زﯾﺮﺳﺎﺧﺖِ ﻃﺮاﺣﯽﺷﺪه و ﺳﺒﺰ‪-‬ﺧﺎﮐﺴﺘﺮیِ ﭘﺮﺳﺘﺶِ ﻣﻐﺎنِ داوﯾﻨﭽﯽ اﺛﺮ اﺻﻠﯽ اﺳﺖ و ﻧﻪ ﻧﻘﺎﺷﯽ‬
‫روی آن‪ .‬ﺣﻘﯿﻘﺖ آن ﺑﻮد ﮐﻪ ﻧﻘﺎش ﮔﻤﻨﺎﻣﯽ ﺳﺎلﻫﺎ ﺑﻌﺪ از ﻣﺮگ داوﯾﻨﭽﯽ روی ﮐﺎر او را ﭘُﺮ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬اﻣﺎ آزارﻧﺪهﺗﺮ ﻫﻤﺎﻧﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ در زﯾﺮ اﯾﻦ‬
‫ﻧﻘﺎﺷﯽ ﺷﯿﺎداﻧﻪ ﻗﺮار داﺷﺖ‪ .‬ﻋﮑﺲﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﺑﺎزﺗﺎبﻧﮕﺎریﻫﺎی ﻓﺮوﺳﺮخ و ﭘﺮﺗﻮی اﯾﮑﺲ از ﻧﻘﺎﺷﯽ ﺗﻬﯿﻪ ﮐﺮدﻧﺪ ﻧﺸﺎن ﻣﯽداد ﮐﻪ اﯾﻦ‬
‫ﻧﻘﺎش رﻧﺪ‪ ،‬روی ﻃﺮح داوﯾﻨﭽﯽ را ﮐﻪ ﭘﺮ ﻣﯽﮐﺮده اﺳﺖ‪ ،‬اﻧﺤﺮاﻓﺎﺗﯽ ﻣﺸﮑﻮک از زﯾﺮﺳﺎﺧﺖ اﻧﺠﺎم ﻣﯽدﻫﺪ‪ ...‬اﻧﮕﺎر ﮐﻪ ﺑﺨﻮاﻫﺪ ﻣﻘﺼﻮد ﺣﻘﯿﻘﯽ‬
‫داوﯾﻨﭽﯽ را واژﮔﻮن ﺑﻨﻤﺎﯾﺎﻧﺪ‪ .‬ﻣﺎﻫﯿﺖ زﯾﺮﺳﺎﺧﺖ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﻮده اﺳﺖ‪ ،‬آن را ﻣﻮﺿﻮﻋﯽ ﻋﻤﻮﻣﯽ ﺳﺎﺧﺖ‪ .‬ﺑﺎ اﯾﻦ وﺟﻮد‪ ،‬ﻣﺴﺌﻮﻻن ﺳﺮﺧﻮردهی ﮔﺎﻟﺮی‬
‫اوﻓﯿﺘﺴﯽ ﻓﻠﻮراﻧﺲ‪ 3‬ﻓﻮراً ﻧﻘﺎﺷﯽ را ﺑﻪ اﻧﺒﺎری در آن ﺳﻮی ﺧﯿﺎﺑﺎن اﻧﺘﻘﺎل دادﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎزدﯾﺪ ﮐﻨﻨﺪﮔﺎن اﺗﺎق ﻟﺌﻮﻧﺎردو در اﯾﻦ ﮔﺎﻟﺮی اﮐﻨﻮن ﺑﺎ ﭘﻼﮐﯽ‬
‫ﻏﻠﻂاﻧﺪاز و ﺑﺪون ﺗﻮﺿﯿﺢ ﮐﺎﻓﯽ و ﻋﺬرﺧﻮاﻫﯽ در ﻣﺤﻞ ﺳﺎﺑﻖ ﻧﺼﺐ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﻣﻐﺎن روﺑﺮو ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ‪.‬‬
‫اﯾﻦ اﺛﺮ در ﺣﺎل ﮔﺬراﻧﺪن آزﻣﺎﯾﺶﻫﺎی ﺗﺸﺨﯿﺼﯽ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺗﺮﻣﯿﻢ اﺳﺖ‪.‬‬
‫در دﻧﯿﺎی زﯾﺮزﻣﯿﻨﯽ و ﻋﺠﯿﺐ ﺟﺴﺘﺠﻮﮔﺮان ﺟﺪﯾﺪ ﺟﺎم‪ ،‬ﻟﺌﻮﻧﺎردو داوﯾﻨﭽﯽ ﻣﻌﻤﺎی ﺑﺰرگ اﯾﻦ ﺟﺴﺘﺠﻮ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﯿﺪ ﻫﻤﻪی آﺛﺎر‬
‫ﻫﻨﺮی او رازی را در ﺧﻮد دارد و آن راز را ﻫﺮ ﺟﺎﯾﯽ ﻣﻤﮑﻦ ﺑﻮد ﻣﺨﻔﯽ ﮐﺮده ﺑﺎﺷﺪ؛ ﺷﺎﯾﺪ زﯾﺮ ﯾﮑﯽ از ﻻﯾﻪﻫﺎی ﻧﻘﺎﺷﯽ‪ ،‬ﺷﺎﯾﺪ در ﯾﮑﯽ از‬
‫ﻣﻨﻈﺮهﻫﺎ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ رﻣﺰ ﭘﻨﻬﺎن ﮐﺮده ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺷﺎﯾﺪ ﻫﻢ ﻫﯿﭻ ﮐﺠﺎ ﻧﺒﺎﺷﺪ‪ .‬ﺷﺎﯾﺪ ﻓﺮاواﻧﯽ ﺳﺮﻧﺦﻫﺎی ﺣﺴﺮتآور داوﯾﻨﭽﯽ ﭼﯿﺰی ﻧﺒﻮد ﻣﮕﺮ ﻧﻮﯾﺪی ﭘﻮچ‬
‫ﺑﺮای دﻟﺴﺮد ﮐﺮدن ﮐﻨﺠﮑﺎوان و ﻧﺸﺎﻧﺪن ﭘﻮزﺧﻨﺪی ﺑﺮ ﭼﻬﺮهی ﻣﻮﻧﺎ ﻟﯿﺰای آﮔﺎه ﺑﺮ اﯾﻦ راز‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» :‬ﻣﻤﮑﻨﻪ ﮐﻪ ﮐﻠﯿﺪی ﮐﻪ ﻧﮕﻬﺶ داﺷﺘﯽ ﻣﺨﻔﯿﮕﺎه ﺟﺎم ﻣﻘﺪس رو ﺑﺎز ﮐﻨﻪ؟« و ﻟﻨﮕﺪان را ﺑﻪ دﻧﯿﺎی ﺧﻮدش ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺧﻨﺪهی ﻟﻨﮕﺪان ﺣﺘﯽ ﺑﻪ ﮔﻮش ﺧﻮدش ﻫﻢ اﺟﺒﺎری ﺑﻮد‪» .‬واﻗﻌﺎً ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﻢ ﺗﺼﻮرش رو ﺑﮑﻨﻢ‪ .‬از اون ﮔﺬﺷﺘﻪ‪ ،‬ﻫﻤﻪ ﺗﺼﻮر ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﺟﺎم‬
‫ﺟﺎﯾﯽ ﺗﻮی ﺑﺮﯾﺘﺎﻧﯿﺎﺳﺖ‪ ،‬ﻧﻪ ﻓﺮاﻧﺴﻪ‪ «.‬و ﺗﺎرﯾﺦ آن را ﺳﺮﯾﻌﺎً ﺑﺮاﯾﺶ ﺑﯿﺎن ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ اﺻﺮار ﮐﺮد‪» :‬اﻣﺎ ﺟﺎم ﻣﻘﺪس ﺗﻨﻬﺎ ﻧﺘﯿﺠﻪی ﻣﻨﻄﻘﯽ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯿﺮﺳﻪ‪ .‬ﻣﺎ ﯾﻪ ﮐﻠﯿﺪ ﺑﯽﻧﻬﺎﯾﺖ ﺳﺮّی دﺳﺘﻤﻮﻧﻪ ﮐﻪ روی اون ﻧﺸﺎن دﯾﺮ‬
‫ﺻﻬﯿﻮﻧﻪ و ﯾﻪ ﻋﻀﻮ دﯾﺮ ﺻﻬﯿﻮن ﺑﻪ ﻣﺎ ﺗﺤﻮﯾﻠﺶ داده—اﺧﻮّﺗﯽ ﮐﻪ ﺧﻮدت ﮔﻔﺘﯽ ﻣﺤﺎﻓﻈﺎن ﺟﺎم ﻣﻘﺪس ﻫﺴﺘﻨﺪ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﻣﯽداﻧﺴﺖ اﺳﺘﺪﻻل او ﺻﺤﯿﺢ اﺳﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﺷﻬﻮدش ﻫﻨﻮز آن را ﻧﻤﯽﭘﺬﯾﺮﻓﺖ‪ .‬ﺷﺎﯾﻌﺎﺗﯽ ﺑﻮد ﻣﺒﻨﯽ ﺑﺮ اﯾﻦ ﮐﻪ دِﯾﺮ ﭘﯿﻤﺎن ﺑﺴﺘﻪ اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ روزی ﺟﺎم را ﺑﻪ ﻓﺮاﻧﺴﻪ ﺑﻪ ﺟﺎﯾﮕﺎﻫﯽ ﻧﻬﺎﯾﯽ ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻫﯿﭻ اﺳﺘﻨﺎد ﺗﺎرﯾﺨﯽ ﻧﺒﻮد ﮐﻪ ﺑﯿﺎن ﮐﻨﺪ ﭼﻨﯿﻦ اﺗﻔﺎﻗﯽ رخ داده اﺳﺖ‪ .‬ﺣﺘﯽ اﮔﺮ دِﯾﺮ‬
‫ﺟﺎم را ﻫﻢ ﺑﻪ ﻓﺮاﻧﺴﻪ ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﺷﻤﺎرهی ‪ 24‬ﺧﯿﺎﺑﺎن ﻫﺎﮐﺴﻮ ﻧﺰدﯾﮏ اﺳﺘﺎدﯾﻮم ﺗﻨﯿﺲ ﻣﮑﺎن ﺷﺮاﻓﺘﻤﻨﺪاﻧﻪای ﺑﺮای آن ﻧﺒﻮد‪» .‬ﺳﻮﻓﯽ! راﺳﺘﺶ‬
‫ﻣﻦ ﻧﻤﯿﺪوﻧﻢ اﯾﻦ ﮐﻠﯿﺪ ﭼﻪ رﺑﻄﯽ ﻣﯿﺘﻮﻧﻪ ﺑﻪ ﺟﺎم داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻪ‪«.‬‬
‫»ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ اﯾﻦ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺟﺎم ﺗﻮی اﻧﮕﻠﺴﺘﺎﻧﻪ؟«‬

‫‪ :Adoration of the Magi 1‬از ﻣﻀﺎﻣﯿﻦ ﺑﺴﯿﺎر ﺑﺴﯿﺎر راﯾﺞ در ﻧﻘﺎﺷﯽﻫﺎی ﻣﺬﻫﺒﯽ ﻣﺴﯿﺤﯽ ﮐﻪ اﻟﺒﺘﻪ ﻧﺎم ﺟﺎاﻓﺘﺎدهی آن ﭘﺮﺳﺘﺶ ﻣﺠﻮﺳﺎن اﺳﺖ‪ .‬ﻣُﻐﺎن در‬
‫اﯾﻦﺟﺎ ﺑﻪ آن ﺳﻪ ﻣﻮﺑﺪ زردﺷﺘﯽ اﺷﺎره دارد ﮐﻪ در رواﯾﺎت دﯾﻨﯽ‪ ،‬ﺗﻮﻟﺪ ﻣﺴﯿﺢ را ﭘﯿﺶﺑﯿﻨﯽ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ و ﺑﺎ آوردن ﻫﺪاﯾﺎی ﺑﺴﯿﺎری ﭘﯿﺶ او ﻣﯽآﯾﻨﺪ‪ .‬در ادﺑﯿﺎت ﻏﺮب اﯾﻦﻫﺎ ﺑﻪ‬
‫ﻣﺮدان ﺧﺮدﻣﻨﺪ )‪ (Wise Men‬ﻫﻢ ﻣﻌﺮوﻓﻨﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻫﺮ روی‪ ،‬اﯾﻦ ﺗﺎﺑﻠﻮ ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﮐﺎر داوﯾﻨﭽﯽ در اﺑﻌﺎد ﺑﺰرگ ﺑﻮد ﮐﻪ در ﺳﺎل ‪ 1481‬ﮐﺸﯿﺪن آن را ﺷﺮوع ﮐﺮد‪ .‬دو راز ﻧﻬﻔﺘﻪ‬
‫در اﯾﻦ ﺗﺎﺑﻠﻮ وﺟﻮد دارد ﮐﻪ در ﺿﻤﺎﯾﻢ ﺑﻪ آن ﺧﻮاﻫﯿﻢ ﭘﺮداﺧﺖ!‬

‫‪Maurizio Seracini 2‬‬

‫‪ :Florence’s Uffizi Gallery 3‬ﻣﻮزهی ﻫﻨﺮی ﮐﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ آﺛﺎر ﻧﻘﺎﺷﺎن رﻧﺴﺎﻧﺲ‪ ،‬ﺑﻪ وﯾﮋه ﻣﮑﺘﺐ ﻓﻠﻮراﻧﺴﯽ را در ﺧﻮد ﺟﺎی ﻣﯽدﻫﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﺟﺰ آن‪ ،‬دارای اﺷﯿﺎء‬
‫ﻋﺘﯿﻘﻪ و ﻣﺠﺴﻤﻪ و ﺑﯿﺶ از ﺻﺪﻫﺰار ﻃﺮاﺣﯽ و ﭼﺎپ اﺳﺖ‪ .‬اﯾﻦ ﻣﻮزه را ﺟﯿﻮرﺟﯿﻮ واﺳﺎری در ﺳﺎل ‪ 1559‬ﺑﻪ دﺳﺘﻮر دوک ﺑﺰرگ ﺗﻮﺳﮑﺎﻧﯽ ﭼﺎزﯾﻤﻮ دِ ﻣﺪﯾﭽﯽ اوّل ﻃﺮاﺣﯽ‬
‫ﮐﺮد‪.‬‬

‫‪-170-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫»ﻧﻪ ﻓﻘﻂ اون‪ .‬ﻣﺨﻔﯽﮔﺎه ﺟﺎم ﯾﮑﯽ از ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ رازﻫﺎی ﻣﺤﻔﻮظ ﺗﺎرﯾﺨﻪ‪ .‬اﻋﻀﺎی دِﯾﺮ ﭼﻨﺪ دﻫﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺻﺒﺮ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ ﺗﺎ ﺧﻮدﺷﻮن رو ﺑﺮای‬
‫رﺳﯿﺪن ﺑﻪ ﺑﺎﻻﺗﺮﯾﻦ ﻣﻘﺎﻣﺎت اﺧﻮّت ﺷﺎﯾﺴﺘﻪ ﻧﺸﻮن ﺑﺪن و ﺑﻔﻬﻤﻨﺪ ﮐﻪ ﺟﺎم ﮐﺠﺎﺳﺖ‪ .‬ﺳﯿﺴﺘﻢ ﭘﯿﭽﯿﺪهای از داﻧﺴﺘﻪﻫﺎی ﻣﻨﻔﮏّ از راز ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ‬
‫ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬ﻫﺮ ﭼﻨﺪ اﻧﺠﻤﻦ دِﯾﺮ ﺻﻬﯿﻮن ﺧﯿﻠﯽ ﺑﺰرﮔﻪ‪ ،‬در ﻫﺮ زﻣﺎن ﻓﻘﻂ ﭼﻬﺎر ﻧﻔﺮ از ﻣﺨﻔﯽﮔﺎه ﺟﺎم ﺧﺒﺮ داﺷﺘﻨﺪ—اﺳﺘﺎد اﻋﻈﻢ و ﺳﻪ ﻣﺒﺎﺷﺮ‪ .‬اﺣﺘﻤﺎل‬
‫اﯾﻦ ﮐﻪ ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺖ ﯾﮑﯽ از اون ﭼﻬﺎر ﻋﻀﻮ ﺑﺎﻻدﺳﺖ ﺑﺎﺷﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﮐﻤﻪ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﻓﺸﺎری روی ﭘﺪال ﮔﺎز داد و اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ ﭘﺪرﺑﺰرگ ﻣﻦ ﯾﮑﯽ از اوﻧﻬﺎ ﺑﻮد‪ .‬او ﺗﺼﻮﯾﺮی ﺣﮏ ﺷﺪه در ذﻫﻨﺶ داﺷﺖ ﮐﻪ ﺟﺎﯾﮕﺎه‬
‫ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺶ را در اﺧﻮّت ﺑﯽ ﻫﯿﭻ ﺗﺮدﯾﺪی ﺛﺎﺑﺖ ﻣﯽﮐﺮد‪.‬‬
‫»ﺣﺘﯽ اﮔﺮ ﭘﺪرﺑﺰرگ ﺗﻮ ﯾﮑﯽ از ﻣﻘﺎﻣﺎت ﺑﺎﻻ ﺑﻮده‪ ،‬ﻫﯿﭻ وﻗﺖ اﺟﺎزه ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﮐﻪ ﭼﯿﺰی رو ﺑﻪ ﻫﺮ ﮐﺴﯽ ﺧﺎرج از اﺧﻮّت ﺑﮕﻪ‪ .‬ﺑﺎور ﻧﻤﯽﮐﻨﻢ‬
‫ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺑﺎﺷﻪ ﺗﻮ رو وارد ﮔﻮد ﮐﻨﻪ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ ﻣﻦ ﻗﺒﻼً اوﻧﺠﺎ ﺑﻮدم‪ .‬و ﺗﺼﻮﯾﺮ آن ﻣﺮاﺳﻢ در زﯾﺮزﻣﯿﻦ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮش آﻣﺪ‪ .‬ﻧﻤﯽداﻧﺴﺖ آﯾﺎ ﺣﺎﻻ زﻣﺎن ﻣﻨﺎﺳﺒﯽ اﺳﺖ ﺗﺎ آن ﭼﻪ‬
‫آن ﺷﺐ در وﯾﻼی ﻧﻮرﻣﺎﻧﺪی ﺷﺎﻫﺪ ﺑﻮده ﺑﺎزﮔﻮ ﮐﻨﺪ ﯾﺎ ﻧﻪ‪ .‬ده ﺳﺎل ﺑﻮد ﮐﻪ ﺷﺮم ﻣﺎﻧﻊ ﮔﻔﺘﻦ آن ﻣﯽﺷﺪ‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ اﻧﺪﯾﺸﯿﺪن ﺑﻪ آن ﺗﻨﺶ را ﻣﯽﻟﺮزاﻧﺪ‪.‬‬
‫آژﯾﺮﻫﺎﯾﯽ در دوردﺳﺖ ﺑﻪ ﺻﺪا در آﻣﺪﻧﺪ و او ﺳﺎﯾﻪی ﺳﻨﮕﯿﻦ ﺧﺴﺘﮕﯽ را ﺑﺮ ﺧﻮد ﺣﺲ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﮔﻔﺖ‪» :‬اوﻧﺠﺎﺳﺖ!« از دﯾﺪن ﻣﺠﻤﻮﻋﻪی ﺑﺴﯿﺎر ﺑﺰرگ روﻻن ﮔﺎرو ﮐﻪ از دور ﺳﺮ ﺑﺮﻣﯽﮐﺸﯿﺪ ﻫﯿﺠﺎنزده ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﻣﺎرﭘﯿﭻ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اﺳﺘﺎدﯾﻮم ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد‪ .‬ﭘﺲ از ﭼﻨﺪ ﮔﺬرﮔﺎه ﺑﻪ ﺗﻘﺎﻃﻊ ﺧﯿﺎﺑﺎن ﻫﺎﮐﺴﻮ رﺳﯿﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬داﺧﻞ آن ﭘﯿﭽﯿﺪﻧﺪ و در ﺳﻤﺖ‬
‫ﮐﺎﻫﺶ ﺷﻤﺎرهﻫﺎ ﺑﻪ ﺣﺮﮐﺖ اداﻣﻪ دادﻧﺪ‪ .‬اﻃﺮاف ﺟﺎده ﺻﻨﻌﺘﯽﺗﺮ ﺷﺪه و ﭘﺮ از ﮐﺎرﮔﺎه ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺎ ﺧﻮدش ﮔﻔﺖ دﻧﺒﺎل ﺷﻤﺎرهی ‪ 24‬ﻫﺴﺘﯿﻢ‪ .‬و ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﮔﻮﺷﻪی ﭼﺸﻢ‪ ،‬اﻓﻖ دﯾﺪش را دﻧﺒﺎل ﻣﻨﺎرهی ﮐﻠﯿﺴﺎ ﻣﯽﮔﺮدد‪.‬‬
‫ﻣﺰﺧﺮف ﻧﮕﻮ‪ .‬ﯾﻪ ﮐﻠﯿﺴﺎی ﻓﺮاﻣﻮش ﺷﺪهی ﺷﻮاﻟﯿﻪﻫﺎی ﻫﯿﮑﻞ ﺗﻮی اﯾﻦ ﻣﺤﻠّﻪ؟‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﻓﺮﯾﺎد ﮐﺸﯿﺪ و اﺷﺎره ﮐﺮد‪» :‬اوﻧﺠﺎﺳﺖ!«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺎ ﭼﺸﻢ دﻧﺒﺎل ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﮔﺸﺖ‪ .‬ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﻣﺪرﻧﯽ ﺑﻮد‪ .‬اَرﮔﯽ ﭼﻨﺒﺮهﻣﺎﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﺻﻠﯿﺐِ ﻣﺮﺑﻌﯽِ ﻧﺌﻮﻧﯽ و ﺑﺴﯿﺎر ﺑﺰرﮔﯽ ﺑﺮ ﻧﻤﺎی آن‬
‫ﻣﯽدرﺧﺸﯿﺪ‪ .‬زﯾﺮ ﺻﻠﯿﺐ ﻫﻢ اﯾﻦ واژهﻫﺎ را ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪:‬‬
‫ﺑﺎﻧﮏ ﺳﭙﺮدهﮔﺬاری زورﯾﺦ‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺧﺮﺳﻨﺪ ﺑﻮد ﮐﻪ اﻓﮑﺎرش را درﺑﺎرهی ﮐﻠﯿﺴﺎی ﺷﻮاﻟﯿﻪﻫﺎ ﺑﺎ ﺳﻮﻓﯽ در ﻣﯿﺎن ﻧﮕﺬاﺷﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﯾﮏ ﺧﻄﺮ ﺣﺮﻓﻪای ﺑﺮای ﻧﻤﺎدﺷﻨﺎﺳﺎن آن‬
‫اﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﻤﺎﯾﻞ دارﻧﺪ از ﻣﻮﻗﻌﯿﺖﻫﺎﯾﯽ ﺑﯽﻣﻌﻨﯽ ﻫﻢ ﻣﻌﺎﻧﯿﯽ را ﺑﯿﺮون ﺑﮑﺸﻨﺪ‪ .‬در اﯾﻦ ﻣﻮرد‪ ،‬ﻟﻨﮕﺪان ﮐﺎﻣﻼً از ﺧﺎﻃﺮ ﺑﺮده ﺑﻮد ﮐﻪ ﺻﻠﯿﺐ ﺻﻠﺢآﻣﯿﺰ‬
‫و ﻣﺮﺑﻌﯽ را ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻧﻤﺎدی ﺳﺨﺖ ﻣﺘﻨﺎﺳﺐ ﺑﺮای ﭘﺮﭼﻢ ﺳﻮﯾﯿﺲ ﻫﻤﯿﺸﻪﺑﯽﻃﺮف اﺧﺘﯿﺎر ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫دﺳﺖ ﮐﻢ‪ ،‬ﭘﺎﺳﺦ راز ﺑﻪ دﺳﺖ آﻣﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ و ﻟﻨﮕﺪان ﮐﻠﯿﺪ ﺻﻨﺪوق اﻣﺎﻧﺘﯽ را در ﺑﺎﻧﮏ ﺳﻮﯾﯿﺲ در دﺳﺖ داﺷﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫‪-171-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﭼﻬﻞ و ﯾﮑﻢ‬

‫ﺑﯿﺮون ﻗﻠﻌﻪی ﮔﺎﻧﺪوﻟﻔﻮ‪ ،‬ﺟﺮﯾﺎﻧﯽ از ﻫﻮای ﮐﻮﻫﺴﺘﺎﻧﯽ ﺑﺮ ﺑﺎﻻی ﺗﭙﻪ وزﯾﺪن ﮔﺮﻓﺖ و آن ﺳـﻮی ﭘﺮﺗﮕـﺎه ﺑﻠﻨـﺪ‪ ،‬ﺳـﺮﻣﺎ را ﺑـﻪ ﺗـﻦ اﺳـﻘﻒ‬
‫آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ ﮐﻪ از ﻓﯿﺎت ﺑﯿﺮون ﻣﯽآﻣﺪ دواﻧﺪ‪ .‬ﺳﻌﯽ ﮐﺮد ﺑﺎ ﻟﺮزش ﺑﺪﻧﺶ ﺑﺠﻨﮕﺪ و ﺑﺎ ﺧﻮد اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﯿﺸﺘﺮ از اﯾﻦ ﯾـﮏ ﻗﺒـﺎ ﻣـﯽﭘﻮﺷـﯿﺪم‪.‬‬
‫ﺑﺪﺗﺮﯾﻦ ﺣﺎﻟﺘﯽ ﮐﻪ آن ﺷﺐ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺴﺖ از ﺧﻮد ﺑﺮوز دﻫﺪ‪ ،‬ﺿﻌﻒ ﺑﻨﯿﻪ ﯾﺎ ﺗﺮس ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﺑﻪ ﺟﺰ ﭘﻨﺠﺮهﻫﺎی ﺑﺎﻻی ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﮐﻪ ﻣﺸﺌﻮﻣﺎﻧﻪ ﻣﯽدرﺧﺸﯿﺪﻧﺪ‪ ،‬ﻗﻠﻌﻪ در ﻇﻠﻤﺖ ﺑﻮد‪ .‬آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ ﺗﻮی ﮐﺘﺎﺑﺨﺎﻧـﻪ ﻫـﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺑﯿـﺪار و‬
‫ﻣﻨﺘﻈﺮ‪ .‬ﺳﺮش را در ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎد ﭘﺲ ﮐﺸﯿﺪ و ﺑﺪون ﺣﺘﯽ ﻧﯿﻢﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﮔﻨﺒﺪ رﺻﺪﺧﺎﻧﻪ راﻫﺶ را ﭘﯿﺶ ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫ﮐﺸﯿﺸﯽ ﮐﻪ ﺟﻠﻮی در ﺑﻪ او ﺧﻮﺷﺎﻣﺪ ﮔﻔﺖ‪ ،‬ﺧﻮابآﻟﻮد ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﯿﺪ‪ .‬ﻫﻤﺎن ﮐﺸﯿﺸﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﭘﻨﺞ ﻣﺎه ﭘﯿﺶ ﺑﻪ اﺳﺘﻘﺒﺎل او آﻣﺪه ﺑﻮد؛ اﮔـﺮ‬
‫ﭼﻪ اﯾﻦ ﺑﺎر ﮐﺎرش را ﺑﺎ ﻣﻬﻤﺎنﻧﻮازی ﮐﻤﺘﺮی اﻧﺠﺎم داد‪ .‬ﮐﺸﯿﺶ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺳﺎﻋﺘﺶ اﻧﺪاﺧﺖ و ﮔﻔـﺖ‪» :‬ﻧﮕـﺮان ﺷـﻤﺎ ﺑـﻮدﯾﻢ‪ ،‬اﺳـﻘﻒ!« ﺑﯿـﺸﺘﺮ‬
‫رﻧﺠﯿﺪهﺧﺎﻃﺮ ﻣﯽﻧﻤﻮد ﺗﺎ ﻧﮕﺮان‪.‬‬
‫»ﺗﺄﺳﻒ ﻣﻦ را ﺑﭙﺬﯾﺮﯾﺪ‪ .‬دﯾﮕﺮ ﺧﻄﻮط ﻫﻮاﯾﯽ ﻗﺎﺑﻞ اﻋﺘﻤﺎد ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ‪«.‬‬
‫ﮐﺸﯿﺶ ﭼﯿﺰی ﻧﺎﻣﻔﻬﻮم را زﯾﺮ ﻟﺐ ﻧﺠﻮا ﮐﺮد وﺳﭙﺲ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﺎﻻ ﻣﻨﻨﺘﻈﺮﺗﺎن ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﺗﺎ آنﺟﺎ ﻫﻤﺮاﻫﯽﺗﺎن ﻣﯽﮐﻨﻢ‪«.‬‬
‫ﮐﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ اﺗﺎق ﻣﺮﺑﻌﯽ و وﺳﯿﻌﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﭼﻮبﻫﺎی ﺗﯿﺮهرﻧﮕﯽ ﮐﻒ ﺗﺎ ﺳﻘﻒ آن را ﻣﯽﭘﻮﺷﺎﻧﺪ‪ .‬در ﻫﻤﻪ ﺳﻮ‪ ،‬ﻗﻔﺴﻪﻫﺎی ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺘﺎب ﺑﺎ ﭼﻨﺪﯾﻦ و‬
‫ﭼﻨﺪ ﺟﻠﺪ در ﻫﺮ ﮐﺪام ﺳﺮ ﺑﺮ ﮐﺸﯿﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﮐﻒ ﮐﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ از ﻣﺮﻣﺮ ﮐﻬﺮﺑﺎﯾﯽ ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﺗﺰﯾﯿﻨﺎﺗﯽ از ﺑﺎزاﻟﺖ ﺳﯿﺎه ﺑﻮد؛ ﺗﺬﮐّﺮی زﯾﺒﺎ از اﯾﻦ ﻧﮑﺘﻪ ﮐﻪ اﯾـﻦ‬
‫ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن زﻣﺎﻧﯽ ﮐﺎﺧﯽ ﺑﻮده اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺻﺪای ﻣﺮدی از آن ﺳﻮی اﺗﺎق ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺧﻮش آﻣﺪﯾﺪ‪ ،‬اﺳﻘﻒ!«‬

‫‪-172-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ ﮐﻮﺷﯿﺪ ﮐﻪ ﺗﺸﺨﯿﺺ دﻫﺪ ﭼﻪ ﮐﺴﯽ اﯾﻦ ﺣﺮف را زد‪ ،‬اﻣﺎ ﻧﻮر اﺗﺎق را ﺑﻪ ﻧﺤﻮ ﺗﻤﺴﺨﺮآﻣﯿﺰی ﮐﻢ ﮐﺮده ﺑﻮدﻧـﺪ—ﺑـﺴﯿﺎر ﮐﻤﺘـﺮ از‬
‫ﺟﻠﺴﻪی اول ﮐﻪ در آن ﻫﻤﻪ ﺑﺎ ﺻﻮرتﻫﺎی درﺧﺸﺎن ﻣﻌﻠﻮم ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺷﺐ ﺑﯿﺪاری دردآور ﺑﻪ ﺟﺎی ﺧﻮاب ﺧﻮش‪ .‬اﻣﺸﺐ‪ ،‬اﯾﻦ ﻣﺮدان اﻧﮕﺎر ﮐﻪ از آن‬
‫ﭼﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﻓﺎش ﻣﯽﺷﺪ ﺷﺮم داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ در ﺳﺎﯾﻪ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬

‫آﻫﺴﺘﻪ و ﺣﺘﯽ ﮐﻤﯽ ﺷﺎﻫﺎﻧﻪ وارد اﺗﺎق ﺷﺪ‪ .‬ﻗﺎﻣﺖ ﺳﻪ ﻣﺮد را آن ﺳﻮی ﻣﯿﺰ دراز دﯾﺪ‪ .‬ﺗﺼﻮﯾﺮ ﺳﺎﯾﻪﻧﻤﺎی ﻣﺮد ﻣﯿﺎﻧﯽ را ﻓﻮراً ﺑﻪ ﺟﺎ آورد—دﺑﯿﺮ‬
‫ﻓﺮﺑﻪ واﺗﯿﮑﺎن و ارﺑﺎب ﻗَﺪرْ ﻗﺪرت اﻣﻮر ﻗﺎﻧﻮﻧﯽِ ﺷﻬﺮ واﺗﯿﮑﺎن‪ .‬دو ﺗﺎی دﯾﮕﺮ ﮐﺎردﯾﻨﺎلﻫﺎی ردهﺑﺎﻻی اﯾﺘﺎﻟﯿﺎﯾﯽ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ ﮐﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ را ﺑﻪ ﺳﻮی آنﻫﺎ ﭘﯿﻤﻮد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﭘﻮزش ﺧﺎﮐﺴﺎراﻧﻪی ﻣـﻦ را از ﺑﺎﺑـﺖ ﭼﻨـﯿﻦ ﺳـﺎﻋﺘﯽ ﺑﭙﺬﯾﺮﯾـﺪ‪ .‬در ﻣﻨـﺎﻃﻖ زﻣـﺎﻧﯽ‬
‫ﻣﺨﺘﻠﻔﯽ ﻫﺴﺘﯿﻢ‪ .‬اﺣﺘﻤﺎﻻً ﺧﺴﺘﻪاﯾﺪ‪«.‬‬
‫دﺑﯿﺮ ﮐﻪ دﺳﺘﺶ را روی ﺷﮑﻢ ﭘﯿﺶآﻣﺪهاش ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﻪ ﻫﯿﭻ وﺟﻪ‪ .‬ﻣﺎ ﺳﭙﺎﺳـﮕﺰارﯾﻢ ﮐـﻪ ﺷـﻤﺎ از ﭼﻨـﯿﻦ راه درازی آﻣـﺪهاﯾـﺪ‪.‬‬
‫ﮐﻤﺘﺮﯾﻦ ﮐﺎری ﮐﻪ از دﺳﺘﻤﺎن ﺑﺮﻣﯽآﯾﺪ‪ ،‬ﺑﯿﺪاری ﺗﺎ رﺳﯿﺪن ﺷﻤﺎﺳﺖ‪ .‬ﻧﻮﺷﯿﺪﻧﯽ ﯾﺎ ﻗﻬﻮه ﻣﯿﻞ دارﯾﺪ؟«‬
‫»ﺗﺮﺟﯿﺢ ﻣﯽدﻫﻢ ﺗﻈﺎﻫﺮ ﻧﮑﻨﯿﻢ در ﻣﻬﻤﺎﻧﯽ دوﺳﺘﺎﻧﻪای ﻫﺴﺘﯿﻢ‪ .‬ﺑﻪ اﺻﻞ ﻣﻄﻠﺐ ﺑﺮﺳﯿﻢ؟«‬
‫دﺑﯿﺮ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺣﺘﻤﺎً! ﺑﺴﯿﺎر ﺳﺮﯾﻊﺗﺮ از ﺗﺼﻮر ﻣﺎ اﻗﺪام ﮐﺮدﯾﺪ‪«.‬‬
‫»اﯾﻦ ﻃﻮر اﺳﺖ؟«‬
‫»ﻫﻨﻮز ﯾﮏ ﻣﺎه ﻓﺮﺻﺖ دارﯾﺪ‪«.‬‬
‫آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺷﻤﺎ ﭘﻨﺞ ﻣﺎه ﭘﯿﺶ ﻣﺴﺎﺋﻞ را ﺑﯿﺎن ﮐﺮدﯾﺪ‪ .‬ﭼﺮا ﺑﺎﯾﺪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﯽﻣﺎﻧﺪم؟«‬
‫»در واﻗﻊ‪ ،‬ﻣﺎ از اﻗﺪام ﻣﻘﺘﻀﯽ ﺷﻤﺎ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﺮﺳﻨﺪﯾﻢ‪«.‬‬
‫ﭼﺸﻤﺎن آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ ﻣﯿﺰ را ﮐﺎوﯾﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﮐﯿﻒ ﺳﯿﺎه و ﺑﺰرﮔﯽ رﺳﯿﺪ‪» .‬ﻫﻤﺎن اﺳﺖ ﮐﻪ درﺧﻮاﺳﺖ ﮐﺮدم؟«‬
‫دﺑﯿﺮ ﺑﺎ ﻧﮕﺮاﻧﯽ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻫﻤﺎن اﺳﺖ‪ .‬اﮔﺮ ﭼﻪ‪ ،‬ﺑﺎﯾﺪ ﺑﭙﺬﯾﺮم از اﯾﻦ درﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻤﯽ ﻧﮕﺮاﻧﯿﻢ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﺪ‪«...‬‬
‫ﯾﮑﯽ از ﮐﺎردﯾﻨﺎلﻫﺎ ﺣﺮف او را ﺗﻤﺎم ﮐﺮد‪» :‬ﺧﻄﺮﻧﺎک ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬اﻃﻤﯿﻨﺎن دارﯾﺪ ﮐﻪ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﯿﻢ ﺗﻠﮕﺮاﻓﯽ ﺣﻮاﻟﻪاش ﮐﻨﯿﻢ؟ ﻣﺒﻠﻎ ﮔﺰاﻓﯽ اﺳﺖ‪«.‬‬
‫ﺑﺎ ﺧﻮد ﮔﻔﺖ آزادی ﮔﺮان اﺳﺖ‪» .‬ﻧﮕﺮان ﺳﻼﻣﺘﯽ ﺧﻮدم ﻧﯿﺴﺘﻢ‪ .‬ﺧﺪا ﺑﺎ ﻣﻦ اﺳﺖ‪«.‬‬
‫ﻣﺮدان ﺣﺎﺿﺮ در آنﺟﺎ ﻣﺮدّد ﻧﮕﺎه ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫»وﺟﻮه ﻫﻤﺎن ﻣﻘﺪاری اﺳﺖ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻢ؟«‬
‫»اوراق ﻗﺮﺿﻪی ﺑﯽﻧﺎم و ﺑﺎ ﻣﻘﺎدﯾﺮ درﺷﺖ ﮐﻪ از ﺑﺎﻧﮏ واﺗﯿﮑﺎن ﺑﺮداﺷﺖ ﮐﺮدهاﯾﻢ‪ .‬ﻫﺮ ﺟﺎی دﻧﯿﺎ ﻫﻢ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺑﻪ ﭘﻮل ﻧﻘﺪ اﺳﺖ‪«.‬‬
‫آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ ﺑﻪ ﺳﻮی دﯾﮕﺮ ﻣﯿﺰ رﻓﺖ و ﮐﯿﻒ را ﺑﺎز ﮐﺮد‪ .‬درون ﮐﯿﻒ دو دﺳﺘﻪ ﺳﻬﺎم ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣُﻬﺮ واﺗﯿﮑﺎن داﺷـﺖ و روی آن ﻧﻮﺷـﺘﻪ ﺑﻮدﻧـﺪ‬
‫‪ PORTATORE‬ﮐﻪ ﺑﺎزﺧﺮﯾﺪ آن را ﺑﺮای ﻫﺮ ﮐﺴﯽ ﺣﺎﻣﻞ آن ﺑﻮد ﻣﻤﮑﻦ ﻣﯽﺳﺎﺧﺖ‪.‬‬
‫دﺑﯿﺮ ﮐﻪ ﺑﯽﺗﺎب ﻣﯽﻧﻤﻮد ﮔﻔﺖ‪» :‬اﺳﻘﻒ‪ ،‬ﺑﺎﯾﺪ اﺿﺎﻓﻪ ﮐﻨﻢ اﮔﺮ وﺟﻪ ﻧﻘﺪ ﻣﯽﺑﻮد ﻫﻤﻪی ﻣﺎ ﺧﯿﺎل آﺳﻮدهﺗﺮی داﺷﺘﯿﻢ‪«.‬‬
‫در ﮐﯿﻒ را ﺑﺴﺖ و اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﻢ آن ﻫﻤﻪ ﭘﻮل را ﺑﺎ ﺧﻮدم ﺣﻤﻞ ﮐﻨﻢ‪» .‬اوراق ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺑﻪ ﭘﻮل ﻫـﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﻣﮕـﺮ ﺧﻮدﺗـﺎن اﯾـﻦ ﻃـﻮر‬
‫ﻧﮕﻔﺘﯿﺪ؟«‬
‫ﮐﺎردﯾﻨﺎلﻫﺎ ﻧﮕﺎهﻫﺎﯾﺸﺎن را ﺑﺎ ﻫﻢ رد و ﺑﺪل ﮐﺮدﻧﺪ و ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﯾﮑﯽﺷﺎن ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﻠﻪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﯽﺷﻮد ردّ اﯾﻦ اوراق را ﺗﺎ ﺑﺎﻧﮏ واﺗﯿﮑـﺎن دﻧﺒـﺎل‬
‫ﮐﺮد‪«.‬‬

‫‪-173-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ در دﻟﺶ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺣﺮف ﻟﺒﺨﻨﺪی زد‪ .‬درﺳﺖ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺳﺒﺐ ﺑﻮد ﮐﻪ اﺳﺘﺎد ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﮐﺮده ﺑﻮد آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ ﭘﻮل را ﺑﻪ ﺷـﮑﻞ اوراق‬
‫ﻗﺮﺿﻪی ﺑﺎﻧﮏ واﺗﯿﮑﺎن ﺑﮕﯿﺮد‪ .‬اﯾﻦ ﺑﻪ ﻣﺜﺎﺑﻪ ﺑﯿﻤﻪی ﮐﺎرش ﺑﻮد‪ .‬ﻫﻤﻪ در اﯾﻦ ﺷﺮﯾﮏ ﻫﺴﺘﯿﻢ‪» .‬اﯾﻦ ﮐﺎر اﻗﺪاﻣﯽ ﮐﺎﻣﻼً ﻗﺎﻧﻮﻧﯽ اﺳﺖ‪ .‬اﭘـﻮس دﺋـﯽ‬
‫ﺧﻠﯿﻔﻪﮔﺮی ﺷﺨﺼﯽ واﺗﯿﮑﺎن اﺳﺖ و ﻣﻌﻈّﻢﻟﻪ ﻫﺮ ﻃﻮر ﮐﻪ ﻣﺼﻠﺤﺖدﯾﺪﺷﺎن ﺑﺎﺷﺪ ﭘﻮلﻫﺎ را ﻣﯽدﻫﻨﺪ‪ .‬ﻫﯿﭻ ﻗﺎﻧﻮﻧﯽ اﯾﻦﺟﺎ زﯾﺮ ﭘـﺎ ﮔﺬاﺷـﺘﻪ ﻧـﺸﺪه‬
‫اﺳﺖ‪«.‬‬
‫دﺑﯿﺮ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺻﺤﯿﺢ‪ ،‬اﻣﺎ ﻫﻨﻮز‪ «...‬ﮐﻤﯽ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺟﻠﻮ ﺧﻢ ﮐﺮد و ﺻﻨﺪﻟﯽ زﯾﺮ ﺑﺎرِ ﺗﻦِ او ﺑﻪ ﻏﮋﻏﮋ اﻓﺘﺎد‪» .‬ﻣﺎ ﻫﯿﭻ از ﻗﺼﺪ ﺷـﻤﺎ ﺑـﺮای اﯾـﻦ‬
‫وﺟﻪ آﮔﺎه ﻧﯿﺴﺘﯿﻢ و اﮔﺮ ﺷﻤﺎ ﺑﺨﻮاﻫﯿﺪ در راﻫﯽ ﻧﺎﻣﺸﺮوع‪«...‬‬
‫آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ ﭘﺎﺳﺦ ﺗﻼﻓﯽﺟﻮﯾﺎﻧﻪای داد‪» :‬ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ آن ﭼﯿﺰی ﮐﻪ از ﻣﻦ ﺧﻮاﺳﺘﯿﺪ‪ ،‬آن ﭼﻪ ﻣﻦ ﺑﺎ اﯾﻦ ﭘﻮل ﻣﯽﮐﻨﻢ ﮐﺎری ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻧﺪارد‪«.‬‬
‫ﺳﮑﻮﺗﯽ ﻃﻮﻻﻧﯽ ﭘﺪﯾﺪ آﻣﺪ‪.‬‬
‫ﻣﯽداﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﺣﻖ ﺑﺎ ﻣﻦ اﺳﺖ‪» .‬ﺣﺎﻻ‪ ،‬ﮔﻤﺎن ﮐﻨﻢ ﺑﺎﯾﺪ ﭼﯿﺰی را ﺑﺮای ﺷﻤﺎ اﻣﻀﺎ ﮐﻨﻢ‪«.‬‬
‫ﻫﻤﻪ ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻧﻪ و ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﭘﯿﺶ آﻣﺪﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺮﮔﻪای را ﺑﻪ ﺳﻮی او ﺑﻔﺮﺳﺘﻨﺪ‪ .‬ﮔﻮﯾﯽ آرزو ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ او ﻫﺮ ﭼﻪ ﺳﺮﯾﻊﺗﺮ آنﺟﺎ را ﺗﺮک ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺑﺮﮔﻪی ﭘﯿﺶ روﯾﺶ اﻧﺪاﺧﺖ‪ .‬ﻣُﻬﺮ ﭘﺎپ را ﺑﺮ ﺧﻮد داﺷﺖ‪» .‬اﯾﻦ ﺑﺎ روﻧﻮﺷﺘﯽ ﮐﻪ ﺑـﺮای ﻣـﻦ ارﺳـﺎل ﻣـﯽﮐﻨﯿـﺪ ﺑﺮاﺑـﺮ‬
‫اﺳﺖ؟«‬
‫»ﮐﺎﻣﻼً‪«.‬‬
‫آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ از اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع در ﺣﯿﺮت ﺑﻮد ﮐﻪ ﭼﻪ ﺧﻮدداراﻧﻪ ﻣﺪارک را اﻣﻀﺎ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ‪ ،‬اﻧﮕﺎر ﺳﻪ ﻣﺮد ﺣﺎﺿـﺮ در آنﺟـﺎ ﻧﻔـﺴﯽ از‬
‫ﺳﺮ آﺳﻮدﮔﯽ ﮐﺸﯿﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫دﺑﯿﺮ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﺘﺸﮑﺮم‪ ،‬اﺳﻘﻒ! ﺧﺪﻣﺖ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﮐﻠﯿﺴﺎ را ﻓﺮاﻣﻮش ﻧﻤﯽﮐﻨﯿﻢ‪«.‬‬
‫آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ ﮐﯿﻒ را ﺑﺮداﺷﺖ؛ ﺗﻌﻬّﺪ و اﻗﺘﺪار را در ﺳﻨﮕﯿﻨﯽ آن را اﺣﺴﺎس ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬ﭼﻬﺎر ﻣﺮد ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻧﮕﺮﯾﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬اﻧﮕﺎر ﭼﯿﺰ دﯾﮕـﺮی‬
‫ﺑﺮای ﮔﻔﺘﻦ ﻣﺎﻧﺪه ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻧﻤﺎﻧﺪه ﺑﻮد‪ .‬آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ ﭼﺮﺧﯿﺪ و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ در ﺑﻪ راه اﻓﺘﺎد‪.‬‬
‫آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ ﮐﻪ ﺑﻪ آﺳﺘﺎﻧﻪی در رﺳﯿﺪ‪ ،‬ﯾﮑﯽ از ﮐﺎردﯾﻨﺎلﻫﺎ ﺻﺪاﯾﺶ ﮐﺮد‪» :‬اﺳﻘﻒ؟«‬
‫آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ ﻣﮑﺜﯽ ﮐﺮد و ﭼﺮﺧﯿﺪ‪» :‬ﺑﻠﻪ؟«‬
‫»ﺑﻪ ﮐﺠﺎ ﻣﯽروﯾﺪ؟«‬
‫آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ ﺣﺲ ﮐﺮد اﯾﻦ اﺳﺘﻨﻄﺎق ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﻌﻨﻮی اﺳﺖ ﺗﺎ ﺟﻐﺮاﻓﯿﺎﯾﯽ‪ .‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ‪ ،‬ﻫﯿﭻ ﺧﯿﺎل ﺑﺤـﺚ روﺣـﯽ در اﯾـﻦ ﺳـﺎﻋﺖ را ﻧﺪاﺷـﺖ‪.‬‬
‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﭘﺎرﯾﺲ‪ «.‬و از در ﺑﯿﺮون زد‪.‬‬

‫‪-174-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﭼﻬﻞ و دوم‬

‫ﺑﺎﻧﮏ اﻣﺎﻧﯽ زورﯾﺦ‪ ،‬ﺑﺎﻧﮑﯽ ﮔِﻠﺪﺷِﺮاﻧﮏ‪ 1‬و ﺷﺒﺎﻧﻪروزی ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪای ﺗﻤﺎﻣﺎً ﻣﺪرن از ﺧﺪﻣﺎت ﺑـﯽﻧـﺎم ﺑـﻪ ﺷـﯿﻮهی ﺳـﻨّﺘﯽِ ﺣـﺴﺎبِ‬
‫ﺷﻤﺎرهای‪ 2‬ﺳﻮﯾﯿﺲ اراﺋﻪ ﻣﯽداد‪ .‬در اﯾﻦ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻟﻪ‪ ،‬ﺑﺎﻧﮏ ﺑﺎ اﯾﺠﺎد ﺷﻌﺒﻪﻫﺎﯾﯽ در زورﯾـﺦ و ﮐﻮاﻻﻻﻣﭙـﻮر و ﻧﯿﻮﯾـﻮرک و ﭘـﺎرﯾﺲ ﺧـﺪﻣﺎﺗﺶ را‬
‫ﮔﺴﺘﺮش داده ﺑﻮد و ﺑﺮای ﺷﻤﺎرهﻫﺎی ﻧﺎﺷﻨﺎس ﮐﺎﻣﭙﯿﻮﺗﺮی ﻫﻢ ﺧﺪﻣﺎت ﺳﻨﺪی و ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﯽﻫﺎی ﺑﯽﻧﺎم دﯾﺠﯿﺘﺎﻟﯽ اﻧﺠﺎم ﻣﯽداد‪.‬‬

‫ﻋﻤﻼً ﻣﻨﺒﻊ درآﻣﺪ اﯾﻦ ﻋﻤﻠﯿﺎت ﻗﺪﯾﻤﯽﺗﺮﯾﻦ و ﺳﺎدهﺗﺮﯾﻦ ﺧﺪﻣﺘﺶ ﺑﻮد—ﻻﮔﺮ ﻧﺎﺷﻨﺎس‪ ،‬ﯾﻌﻨﯽ ﺧﺪﻣﺎت ﭘﻨﻬﺎن و ﮐﻮرﮐﻮراﻧﻪ و ﺻﻨﺪوق اﻣﺎﻧﺎت‬
‫ﻧﺎﺷﻨﺎس‪ .‬ﻣﺸﺘﺮﯾﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ ﻫﺮ ﭼﯿﺰی را از اوراق ﺳﻬﺎم ﺗﺎ ﻧﻘﺎﺷﯽﻫﺎی ﭘﺮارزش اﻧﺪوﺧﺘﻪ ﮐﻨﻨـﺪ‪ ،‬ﻣﺘﻌﻠّﻘﺎﺗـﺸﺎن را ﺑـﻪ ﻃـﻮر ﻧﺎﺷـﻨﺎس و از‬
‫ﻃﺮﯾﻖ ﻣﺨﻔﯽﮐﺎریﻫﺎی ﭘﯿﺸﺮﻓﺘﻪای ﺑﻪ ودﯾﻌﻪ ﻣﯽﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ و ﻣﯽﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﻫﺮ زﻣﺎن ﮐﻪ ﺑﺨﻮاﻫﻨﺪ آنﻫﺎ را ﺑﺎز ﻫﻢ ﺑﯽذﮐﺮ ﻧﺎم ﺑﯿﺮون ﺑﮑﺸﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﮐﻪ ﺗﺎﮐﺴﯽ را در ﻣﺤﻞ ﭘﺎرﮐﯽ ﺟﻠﻮی ﻣﻘﺼﺪﺷﺎن ﻧﮕﻪ داﺷﺖ‪ ،‬ﻟﻨﮕﺪان ﺑﻪ ﻣﻌﻤﺎری ﻗﺮص و ﻣﺤﮑﻢ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﺧﯿﺮه ﺷﺪ و ﺣـﺲ ﮐـﺮد‬
‫ﮐﻪ ﺑﺎﻧﮏ اﻣﺎﻧﯽ زورﯾﺦ‪ ،‬ﺗﺠﺎرتﺧﺎﻧﻪای ﺑﺎ ﮐﻤﺘﺮﯾﻦ ﺳﻬﻞﮔﯿﺮی در آن اﺳﺖ‪ .‬ﺳﺎﺧﺘﻤﺎنِ ﺑﺎﻧﮏ‪ ،‬ﻣﮑﻌﺒﯽ ﺑﺪون ﭘﻨﺠﺮه ﺑﻮد ﮐـﻪ اﻧﮕـﺎر از ﻓـﻮﻻد ﺗﯿـﺮه‬
‫ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻋﻤﺎرت ﺑﻪ آﺟﺮ ﻓﻮﻻدی ﮐﻮهﭘﯿﮑﺮی ﺑﺎ ﯾﮏ ﺻﻠﯿﺐ ﻣﺘﺴﺎویاﻻﺿﻼع ﻧﺌﻮﻧﯽ و ﭘﻨﺞﻣﺘﺮی ﻣﯽﻣﺎﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﮐﻨﺎر ﺟﺎده ﺗﮑﯿﻪ زده اﺳﺖ‪.‬‬
‫آوازهی ﺳﻮﯾﯿﺲ در ﭘﻨﻬﺎنﮐﺎریِ ﺑﺎﻧﮑﺪارﯾﺶ ﭼﻨﺎن ﺑﻮد ﮐﻪ اﮐﻨﻮن آن را ﯾﮑﯽ از ﭘﺮﻣﻨﻔﻌﺖﺗﺮﯾﻦ ﺻﺎدراﺗﺶ ﻣﺤﺴﻮب ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ .‬اﻣﮑﺎﻧﺎﺗﯽ ﻧﻈﯿﺮ‬
‫اﯾﻦ ﺑﺤﺚ و ﺟﺪلﻫﺎی ﻓﺮاواﻧﯽ ﻣﯿﺎن اﻫﻞ ﻫﻨﺮ ﺑﺮاﻧﮕﯿﺨﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬ﭼﺮا ﮐﻪ ﺑﺎﻧﮑﺪارﻫﺎ ﻣﮑﺎن اﻣﻨﯽ را ﺑﺮای دزدان آﺛﺎر ﻫﻨﺮی ﻓﺮاﻫﻢ ﺳـﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮدﻧـﺪ ﺗـﺎ‬
‫ﮐﺎﻻﻫﺎی ﻣﺴﺮوﻗﻪﺷﺎن را‪ ،‬ﺣﺘﯽ ﺳﺎلﻫﺎ ﭘﻨﻬﺎن ﮐﻨﻨﺪ ﺗﺎ آبﻫﺎ از آﺳﯿﺎب ﺑﯿﻔﺘﺪ‪ .‬از آنﺟﺎ ﮐﻪ اﻣﺎﻧﺎت ﺗﺤﺖ ﻗﻮاﻧﯿﻦ ﺣﺎﻣﯽ اﻣـﻮر ﺷﺨـﺼﯽ از ﺗﻔﺘـﯿﺶ‬

‫‪ :Geldsherank 1‬واژهای آﻟﻤﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎی ﺑﺎﻧﮏ اَﻣﻦ‪.‬‬

‫‪ :Numbered Account 2‬ﺣﺴﺎﺑﯽ در ﺑﺎﻧﮑﯽ ﺧﺎرﺟﯽ ﮐﻪ ﺑﺮای ﻧﺎﺷﻨﺎس ﻣﺎﻧﺪن ﺻﺎﺣﺐ ﺣﺴﺎب ﺗﻨﻬﺎ از ﯾﮏ ﻋﺪد ﺑﺮای ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ آن اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫‪-175-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﭘﻠﯿﺲ ﻣﺼﻮن ﺑﻮد و ﻣﻌﻤﻮﻻً ﺑﻪ ﺣﺴﺎب ﺷﻤﺎرهای ﻣﺘﮑﯽ ﺑﻮد و ﻧﻪ ﻧﺎم اﻓﺮاد‪ ،‬دزدان ﻣﯽﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﺑﺎ ﻓـﺮاغ ﺑـﺎل ﺳـﺮ ﮐﻨﻨـﺪ و ﻣـﯽداﻧـﺴﺘﻨﺪ اﺟﻨـﺎس‬
‫ﻣﺴﺮوﻗﻪﺷﺎن در اﻣﺎن اﺳﺖ و ﻫﺮﮔﺰ ردّی از آنﻫﺎ ﮐﺸﻒ ﻧﻤﯽﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺳﻮﻓﯽ ﺗﺎﮐﺴﯽ را ﻣﻘﺎﺑﻞ دروازهی ﺑﺎ اﺑﻬّﺘﯽ ﻧﮕﻪ داﺷﺖ ﮐﻪ راه ورودی اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ را ﺑﻪ ﺑﺎﻧﮏ ﺳﺪ ﻣﯽﮐﺮد—ﺳﺮاﺷﯿﺒﯽ ﺳـﯿﻤﺎﻧﯽ ﻣﺨﻄّﻄـﯽ ﮐـﻪ‬
‫زﯾﺮ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﻣﯽرﻓﺖ‪ .‬دورﺑﯿﻨﯽ ﺑﺮ ﻓﺮاز آن ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﺑﻪ ﺳﻮﯾﺸﺎن ﻫﺪف ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد و ﻟﻨﮕﺪان ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮد اﯾﻦ ﯾﮑﯽ ﺑﺮ ﺧﻼف دورﺑﯿﻦﻫـﺎی ﻟـﻮور‬
‫ﺣﻘﯿﻘﯽ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﭘﻨﺠﺮه را ﭘﺎﯾﯿﻦ ﮐﺸﯿﺪ و ﺳﮑﻮی اﻟﮑﺘﺮوﻧﯿﮏِ ﻃﺮف راﻧﻨﺪه را ﺑﺮاﻧﺪاز ﮐﺮد‪ .‬ﺻﻔﺤﻪﻧﻤﺎﯾﺶ ﮐﺮﯾﺴﺘﺎل ﻣﺎﯾﻊ راﻫﻨﻤﺎﯾﯽﻫـﺎﯾﯽ را ﺑـﻪ ﻫﻔـﺖ‬
‫زﺑﺎن اراﺋﻪ ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬ﺑﺎﻻﺗﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﻪ در ﻓﻬﺮﺳﺖ اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﮐﻠﯿﺪ را وارد ﮐﻨﯿﺪ‪.‬‬

‫ﺳﻮﻓﯽ ﮐﻠﯿﺪ ﻟﯿﺮزی آﺑﻠﻪرو را از ﺟﯿﺒﺶ ﺑﯿﺮون آورد و دوﺑﺎره ﺑﻪ ﺳﮑﻮ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪ .‬ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺻﻔﺤﻪی ﻧﻤﺎﯾﺸﮕﺮ ﺣﻔﺮهای ﻣﺜﻠﺜﯽ وﺟﻮد داﺷﺖ‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﮔﻔﺖ‪» :‬ﯾﻪ ﭼﯿﺰی ﺑﻬﻢ ﻣﯿﮕﻪ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﯿﺨﻮره‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﻣﯿﻞ ﻣﺜﻠّﺜﯽ ﮐﻠﯿﺪ را ﺑﺎ ﺣﻔﺮه ﺗﺮاز ﮐﺮد و ﺑﻪ داﺧﻞ ﻓﺮو داد و آن ﻗﺪر ﺳُﺮ داد ﺗﺎ ﻣﯿﻞ ﮐﺎﻣﻼً ﻧﺎﭘﺪﯾﺪ ﺷﺪ‪ .‬از ﻗﺮار ﻣﻌﻠﻮم ﻧﯿﺎزی ﻧﺒﻮد ﮐﻠﯿـﺪ‬
‫را ﺑﭽﺮﺧﺎﻧﻨﺪ‪ .‬دروازه ﭼﺮﺧﯿﺪ و ﺑﺎز ﺷﺪ‪ .‬ﺳﻮﻓﯽ ﭘﺎﯾﺶ را از روی ﺗﺮﻣﺰ ﺑﺮداﺷﺖ و ﺑﺎ دﻧﺪهی ﺧﻼص ﺑﻪ ﺳﻮی دوّﻣـﯿﻦ دروازه و ﺳـﮑﻮ راﻧـﺪ‪ .‬ﭘـﺸﺖ‬
‫ﺳﺮش‪ ،‬دروازهی ﻧﺨﺴﺖ ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪ و آﻧﺎن را ﻣﺎﻧﻨﺪ ﮐﺸﺘﯽ ﺑﻪ ﮔِﻞ ﻧﺸﺴﺘﻪای ﺣﺒﺲ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان اﯾﻦ ﺣﺲ ﻣﺤﺪودﯾّﺖ را دوﺳﺖ ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬اﻣﯿﺪوارم دروازهی دوم ﻫﻢ ﺑﺎز ﺑﺸﻪ‪.‬‬
‫ﺳﮑﻮی دوم ﻫﻢ دﺳﺘﻮراﻟﻤﻌﻞﻫﺎی ﻣﺸﺎﺑﻬﯽ داﺷﺖ‪.‬‬

‫ﮐﻠﯿﺪ را وارد ﮐﻨﯿﺪ‪.‬‬

‫ﺳﻮﻓﯽ ﮐﻠﯿﺪ را داﺧﻞ ﮐﺮد و دروازه ﻓﻮراً ﺑﺎز ﺷﺪ‪ .‬ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﺑﻌﺪ در ﺳﺮاﺷﯿﺒﯿﯽ در دل ﻋﻤﺎرت ﭘﯿﭻ ﻣﯽﺧﻮردﻧﺪ‪.‬‬
‫ﭘﺎرﮐﯿﻨﮓِ اﺧﺘﺼﺎﺻﯽ ﮐﻮﭼﮏ و ﮐﻢﻧﻮری ﺑﻮد ﺑﺎ ﻓﻀﺎﯾﯽ ﺑﺮای دهدوازده ﻣﺎﺷﯿﻦ‪ .‬ﻟﻨﮕﺪان ورودی اﺻﻠﯽ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن را در اﻧﺘﻬـﺎی ﺳـﺎﻟﻦ دﯾـﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺮش ﻗﺮﻣﺰِ ﭘﻬﻦ ﺷﺪه روی ﮐﻒ ﺳﯿﻤﺎﻧﯽ ﻣﻬﻤﺎﻧﺎن را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ در ﻋﻈﯿﻤﯽ ﻫﺪاﯾﺖ ﻣﯽﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ از ﻓﻠﺰ ﯾﮑﭙﺎرﭼﻪ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ ﭼﻪ ﭘﯿﺎم دوﮔﺎﻧﻪای! ﻫﻢ ﺧﻮشآﻣﺪ ﻣﯿﮕﻪ و ﻫﻢ از ورود ﻣﻨﻊ ﻣﯿﮑﻨﻪ‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺗﺎﮐﺴﯽ را ﻧﺰدﯾﮏ در ورودی ﻧﮕﻪ داﺷﺖ و ﻣﻮﺗﻮر را ﺧﺎﻣﻮش ﮐﺮد‪» .‬ﺑﻬﺘﺮه ﺗﻔﻨﮓ رو ﺑﮕﺬاری ﻫﻤﯿﻦ ﺟﺎ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺎ ﺧﻮد اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ ﺑﺎ ﮐﻤﺎل ﻣﯿﻞ‪.‬‬
‫ﺗﭙﺎﻧﭽﻪ را زﯾﺮ ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺳُﺮاﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ و ﻟﻨﮕﺪان ﭘﯿﺎده ﺷﺪﻧﺪ و ﺑﻪ ﻃﺮف در ﻓﻠﺰی رﻓﺘﻨﺪ‪ .‬دﺳﺘﮕﯿﺮهای ﻧﺪاﺷﺖ‪ ،‬اﻣﺎ روی دﯾﻮارِ ﮐﻨﺎر آن ﺳﻮراخ ﮐﻠﯿﺪ ﻣﺜﻠﺜﯽ دﯾﮕﺮی ﺑﻮد‪ .‬اﯾـﻦ‬
‫ﺑﺎر ﻫﯿﭻ دﺳﺘﻮراﻟﻌﻤﻠﯽ ﺑﻪ ﻧﻤﺎﯾﺶ درﻧﯿﺎﻣﺪ‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﮔﻔﺖ‪» :‬اوﻧﺎﯾﯽ رو ﮐﻪ دﯾﺮ ﯾﺎد ﻣﯽﮔﯿﺮﻧﺪ دور ﻧﮕﻪ ﻣﯿﺪاره‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺧﻨﺪﯾﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻋﺼﺒﯽ ﻧﺸﺎن ﻣﯽداد‪» .‬اﯾﻦ ﻫﻢ از اﯾﻦ‪ «.‬ﮐﻠﯿﺪ را در ﺳﻮراخ ﻓﺮو ﺑﺮد و در ﺑﻪ آراﻣﯽ ﺑﻪ داﺧﻞ ﮔﺸﻮده ﺷﺪ‪ .‬ﺳﻮﻓﯽ و ﻟﻨﮕﺪان‬
‫ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﻫﻢ اﻧﺪاﺧﺘﻨﺪ و داﺧﻞ رﻓﺘﻨﺪ‪ .‬ﭘﺸﺖ ﺳﺮﺷﺎن در ﺑﺎ ﺻﺪای ﺧﻔﻪای ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪ‪.‬‬
‫در ﺳﺮﺳﺮای ﺑﺎﻧﮏ اﻣﺎﻧﺖﮔﺬاری زورﯾﺦ از ﺣﺪاﮐﺜﺮ ﺗﺰﺋﯿﻨﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﻟﻨﮕﺪان ﺗﺎ ﺑﻪ آن زﻣﺎن دﯾﺪه ﺑﻮد اﺳﺘﻔﺎده ﮐﺮده ﺑﻮدﻧـﺪ‪ .‬ﺑﯿـﺸﺘﺮ ﺑﺎﻧـﮏﻫـﺎ ﺑـﻪ‬
‫ﺳﻨﮓﻫﺎی ﻣﺮﻣﺮ و ﮔﺮاﻧﯿﺖِ ﭘﺮداﺧﺖﺷﺪه ﻗﻨﺎﻋﺖ ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ اﯾﻦ ﺑﺎﻧﮏ ﻫﺮ دﯾﻮار را ﺑﺎ ﻓﻠﺰ و ﭘﺮچ آﮐﻨﺪه ﺑﻮد‪.‬‬

‫‪-176-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﻪ اﯾﻦ ﻓﮑﺮ ﻣﺸﻐﻮل ﺑﻮد ﮐﻪ ﻃﺮّاح داﺧﻠﯽ آن ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﺑﻮده اﺳﺖ‪ :‬ﺗﻤﺎمﻓﻠﺰ؟‬
‫ﭼﺸﻤﺎن ﺳﻮﻓﯽ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺳﺮﺳﺮا را ﻣﯽﮐﺎوﯾﺪﻧﺪ ﻫﻤﺎن اﻧﺪازه ﻫﺮاﺳﺎن ﻧﺸﺎن ﻣﯽدادﻧﺪ‪.‬‬

‫ﻓﻠﺰ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮی ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﯽآﻣﺪ—زﻣﯿﻦ‪ ،‬دﯾﻮارﻫﺎ‪ ،‬ﭘﯿﺸﺨﻮانﻫﺎ‪ ،‬درﻫﺎ؛ اﻧﮕﺎر ﺣﺘﯽ ﺻﻨﺪﻟﯽﻫﺎ را ﻫﻢ ﺑﺎ ﻓﻠﺰ ﻗﺎﻟﺐ رﯾﺨﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎ اﯾـﻦ‬
‫ﻫﻤﻪ‪ ،‬ﻧﺘﯿﺠﻪاش ﺗﺎﺛﯿﺮﮔﺬار ﺑﻮد و ﭘﯿﺎم واﺿﺤﯽ را ﻣﻨﺘﻘﻞ ﻣﯽﮐﺮد‪ :‬ﺑﻪ ﮔﺎوﺻﻨﺪوق ﻗﺪم ﮔﺬاﺷﺘﻪاﯾﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺮد درﺷﺖﻫﯿﮑﻠﯽ ﮐﻪ ﭘﺸﺖ ﭘﯿﺸﺨﻮان ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﻫﻨﮕﺎم ورود آنﻫﺎ ﺳﺮش را ﺑﺎﻻ آورد‪ .‬ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮن ﮐﻮﭼﮑﯽ را ﮐﻪ ﺗﻤﺎﺷﺎ ﻣﯽﮐﺮد ﺧـﺎﻣﻮش‬
‫ﮐﺮد و ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺧﻮﺷﺎﯾﻨﺪی از آﻧﺎن اﺳﺘﻘﺒﺎل ﮐﺮد‪ .‬ﺑﻪ رﻏﻢ ﻋـﻀﻼت درﺷـﺘﺶ و ﺳـﻼح ﮐﻤـﺮی آﺷـﮑﺎرش‪ ،‬ﻃـﺮز ﺑﯿـﺎﻧﺶ ﺑـﺎ ادب و وﻗـﺎر ﯾـﮏ‬
‫ﭘﯿﺶﺧﺪﻣﺖ ﺳﻮﯾﯿﺴﯽ ﺟﻮر ﻣﯽآﻣﺪ‪.‬‬
‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑُﻦژو! ﻣﯿﺘﻮﻧﻢ ﮐﻤﮑﺘﻮن ﮐﻨﻢ؟«‬
‫اﺳﺘﻘﺒﺎل دوزﺑﺎﻧﻪ ﺟﺪﯾﺪﺗﺮﯾﻦ ﺗﺮﻓﻨﺪ ﻣﻬﻤﺎنﻧﻮازی ﻣﯿﺰﺑﺎن اروﭘﺎﯾﯽ ﺑﻮد‪ .‬ﻫﯿﭻ ﻓﺮﺿﯽ را ﻣﺴﻠّﻢ ﻧﻤﯽداﻧﺴﺖ و ﺑﻪ ﻣﻬﻤﺎن اﺟﺎزه ﻣﯽداد ﺗﺎ ﺑـﻪ ﻫـﺮ‬
‫زﺑﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺧﻮش دارد ﭘﺎﺳﺦ ﺑﺪﻫﺪ‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺑﺎ ﻫﯿﭻ ﮐﺪام ﭘﺎﺳﺦ ﻧﺪاد‪ .‬ﺻﺮﻓﺎً ﮐﻠﯿﺪ ﻃﻼﯾﯽ را روی ﭘﯿﺸﺨﻮان ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻣﺮد ﮔﺬاﺷﺖ‪.‬‬
‫ﻣﺮد ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و ﻓﻮراً راﺳﺖ اﯾﺴﺘﺎد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﻪﭼﺸﻢ! آﺳﺎﻧﺴﻮر ﺷﻤﺎ اﻧﺘﻬﺎی ﺳﺮﺳﺮاﺳﺖ‪ .‬ﺧﺒﺮ ﻣﯿﺪم ﺷﻤﺎ ﺗﻮی راه ﻫﺴﺘﯿﺪ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺳﺮ ﺗﮑﺎن داد و ﮐﻠﯿﺪش را ﺑﺮداﺷﺖ‪» :‬ﮐﺪوم ﻃﺒﻘﻪ؟«‬
‫ﻣﺮد ﻧﮕﺎه ﻋﺠﯿﺒﯽ ﺑﻪ ﺳﻮﻓﯽ اﻧﺪاﺧﺖ‪» :‬ﮐﻠﯿﺪ راﻫﻨﻤﺎﯾﯿﺘﻮن ﻣﯿﮑﻨﻪ ﮐﻪ ﮐﺪوم ﻃﺒﻘﻪ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﻟﺒﺨﻨﺪ زد‪» :‬آخ! ﺑﻠﻪ‪«.‬‬

‫ﻧﮕﻬﺒﺎن آن ﻗﺪر ﻧﮕﺎﻫﺸﺎن ﮐﺮد ﮐﻪ راﻫﺸﺎن را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ آﺳﺎﻧﺴﻮر ﮐﺸﯿﺪﻧﺪ و ﮐﻠﯿﺪ را وارد ﮐﺮدﻧﺪ و ﭘﺲ از ﺳﻮارﺷﺪن در آن از دﯾﺪ ﭘﻨﻬﺎن‬
‫ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻣﺤﺾ اﯾﻦ ﮐﻪ در ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪ‪ ،‬ﺗﻠﻔﻦ را ﻗﺎﭘﯿﺪ‪ .‬ﻗﺼﺪ ﻧﺪاﺷﺖ ﺑﻪ ﮐﺴﯽ رﺳﯿﺪن آنﻫﺎ را اﻃّﻼع دﻫﺪ‪ .‬ﻧﯿﺎزی ﻧﺒﻮد‪ .‬اﻓﺮاد اﺳﺘﻘﺒﺎلﮐﻨﻨـﺪه از‬
‫ﻣﺸﺘﺮﯾﺎنِ ﮔﺎوﺻﻨﺪوق ﺑﻪ ﻣﺤﺾ اﯾﻦ ﮐﻪ ﮐﻠﯿﺪ را در آﺳﺘﺎﻧﻪی دروازهی اول وارد ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﻪ ﻃﻮر ﺧﻮدﮐﺎر از ورود آنﻫﺎ ﻣﻄﻠﻊ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬

‫در ﻋﻮض ﻧﮕﻬﺒﺎن ﺑﺎ ﻣﺪﯾﺮ ﺷﺒﺎﻧﻪی ﺑﺎﻧﮏ ﺗﻤﺎس ﻣﯽﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﺗﻠﻔﻦ زﻧﮓ ﻣﯽﺧﻮرد ﮐﻪ ﻧﮕﻬﺒﺎن ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮن را روﺷﻦ ﮐﺮد و ﺑـﻪ آن ﺧﯿـﺮه ﺷـﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺮﻧﺎﻣﻪی ﺧﺒﺮﯾﯽ ﮐﻪ ﺗﻤﺎﺷﺎ ﻣﯽﮐﺮد ﺗﺎزه ﺗﻤﺎم ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬اﻫﻤﯿﺘﯽ ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬ﻧﮕﺎه دوﺑﺎرهای ﺑﻪ دو ﭼﻬﺮهی روی ﺻﻔﺤﻪی ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮن اﻧﺪاﺧﺖ‪.‬‬

‫ﻣﺪﯾﺮ ﭘﺎﺳﺦ داد‪“Oui?”1 :‬‬

‫»اﯾﻦﺟﺎ وﺿﻌﯿﺖ ﺧﺎﺻّﯽ ﭘﯿﺶ اوﻣﺪه‪«.‬‬
‫ﻣﺪﯾﺮ ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» :‬ﭼﯽ ﺷﺪه؟«‬
‫»ﭘﻠﯿﺲ ﻓﺮاﻧﺴﻪ دﻧﺒﺎل دو ﺗﺎ ﻓﺮارﯾﻪ‪«.‬‬
‫»ﺧﺐ‪ ،‬دﯾﮕﻪ؟«‬
‫»ﻫﺮ دوﺗﺎ اوﻣﺪﻧﺪ ﺑﺎﻧﮏ ﻣﺎ‪«.‬‬

‫‪ 1‬ﺑﻠﻪ؟‬

‫‪-177-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻣﺪﯾﺮ زﯾﺮ ﻟﺐ ﻓﺤﺸﯽ داد‪» .‬ﺑﺎﺷﻪ‪ .‬ﻓﻮراً ﺑﺎ ﻣﻮﺳﯿﻮ ورﻧﻪ ﺗﻤﺎس ﻣﯽﮔﯿﺮم‪«.‬‬
‫ﻧﮕﻬﺒﺎن ﮔﻮﺷﯽ را آزاد ﮐﺮد و دوﺑﺎره ﺷﻤﺎره ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬اﯾﻦ ﯾﮑﯽ ﺑﺎ اﯾﻨﺘﺮﭘﻞ ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﻟﻨﮕﺪان از اﯾﻦ ﮐﻪ ﺣﺲ ﻣﯽﮐﺮد ﻋﻮض ﺑﺎﻻ رﻓﺘﻦ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻣﯽروﻧﺪ ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺑﻮد‪ .‬ﭘﯿﺶ از آن ﮐﻪ در ﻣﻘﺎﺑﻞﺷﺎن ﺑﺎز ﺷﻮد اﺻـﻼً ﻧﻤـﯽداﻧـﺴﺖ‬
‫ﭼﻨﺪ ﻃﺒﻘﻪ را ﺑﻌﺪ از ﺳﺮﺳﺮا ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﮔﺬاﺷﺘﻪاﻧﺪ‪ .‬اﻫﻤﯿﺘﯽ ﻧﻤﯽداد‪ .‬ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺑﻮد ﮐﻪ از آﺳﺎﻧﺴﻮر ﺑﯿﺮون آﻣﺪه اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﻣﯿﺰﺑﺎن در اﻧﺘﻈﺎر آنﻫﺎ ﺷﻮر و ﺷﻮق ﺗﺤﺴﯿﻦﺑﺮاﻧﮕﯿﺰی ﻧﺸﺎن ﻣﯽداد‪ .‬ﻣﺴﻦ و ﺧﻮشﻣﺸﺮب ﻣﯽﻧﻤﻮد و ﮐﺖوﺷﻠﻮار ﻓﻼﻧـﻞ ﺗﻤﯿـﺰی ﭘﻮﺷـﯿﺪه‬
‫ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ ﻃﺮز ﻏﺮﯾﺒﯽ ﻣﺘﻔﺎوت از ﻓﻀﺎی اﻃﺮاف ﻧﺸﺎﻧﺶ ﻣﯽداد—ﮐﺎرﻣﻨﺪ ﻗﺪﯾﻤﯽ ﺑﺎﻧﮏ در دﻧﯿﺎی ﻓﻦآوری‪.‬‬

‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﻦژو‪ .‬وﻗﺖ ﺑﻪ ﺧﯿﺮ‪ .‬ﺧﻮاﻫﺶ ﻣﯽﮐﻨﻢ دﻧﺒﺎﻟﻢ ﺑﯿﺎﯾﯿﺪ‪«S’il vous plait? .‬‬
‫ﺑﺪون آن ﮐﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﺎﺷﺪ روی ﭘﺎﺷﻨﻪﻫﺎﯾﺶ ﭼﺮﺧﯿﺪ و ﺑﺎ ﭼﺎﻻﮐﯽ در راﻫﺮوی ﻓﻠﺰی ﺑﺎرﯾﮏ ﺑﻪ راه اﻓﺘﺎد‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان و ﺳﻮﻓﯽ از راﻫﺮوﻫﺎی ﻣﺘﻌﺪدی و از اﺗﺎقﻫﺎی ﺑﺰرﮔﯽ ﮔﺬﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﭘﺮ از ﮐﺎﻣﭙﯿﻮﺗﺮﻫﺎی ﺑﺰرگ ﭼﺸﻤﮏزن ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﻣﯿﺰﺑﺎن ﮔﻔﺖ‪ “Voici.1” :‬ﺑﻪ درب ﻓﻠﺰی رﺳﯿﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬آن را ﺑﺮاﯾﺸﺎن ﮔﺸﻮد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﻔﺮﻣﺎﯾﯿﺪ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان و ﺳﻮﻓﯽ ﺑﻪ دﻧﯿﺎی دﯾﮕﺮی ﮔﺎم ﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ‪ .‬اﺗﺎق ﮐﻮﭼﮏ ﭘﯿﺶ روﯾﺸﺎن ﻣﺎﻧﻨﺪ اﺗﺎق ﻧﺸﯿﻤﻦ ﻫﺘﻠﯽ ﭘﺮﺗﮑﻠّﻒ و ﭘﺮزرقوﺑـﺮق ﺑـﻮد‪ .‬ﻓﻠـﺰ و‬
‫ﭘﺮچ ﺟﺎی ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻓﺮشﻫﺎی ﺷﺮﻗﯽ و ﻣﺒﻠﻤﺎن ﺑﻠﻮﻃﯽ ﺗﯿﺮهرﻧﮓ و ﺻﻨﺪﻟﯽﻫﺎی راﺣﺘﯽ داده ﺑﻮد‪ .‬روی ﻣﯿﺰ ﻋﺮﯾﺾِ ﻣﯿﺎن اﺗﺎق ﻫـﻢ دو ﮔـﯿﻼس‬
‫ﮐﺮﯾﺴﺘﺎل ﮐﻨﺎر ﺑﻄﺮی ﺑﺎزﺷﺪهی ﭘﺮی‪ 2‬ﻗﺮار داﺷﺖ‪ .‬ﺣﺒﺎبﻫﺎﯾﺶ ﻫﻨﻮز ﺑﺎﻻ ﻣﯽآﻣﺪﻧﺪ‪ .‬از ﻗﻮری ﭘﯿﻮﺗِﺮِ ﻗﻬﻮهی ﮐﻨﺎرش ﻫﻢ ﺑﺨﺎر ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯽﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ‪ :‬ﻣﺜﻞ ﺳﺎﻋﺖ دﻗﯿﻘﻨﺪ‪ .‬ﮐﺎری ﮐﻪ ﻓﻘﻂ از ﺳﻮﯾﯿﺴﯽﻫﺎ ﺑﺮﻣﯿﺎد‪.‬‬
‫ﻣﺮد ﻟﺒﺨﻨﺪ زﯾﺮﮐﺎﻧﻪای زد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﮔﻤﺎن ﻣﯽﮐﻨﻢ اوﻟﯿﻦ ﺑﺎره ﻫﻤﺪﯾﮕﻪ رو ﻣﯽﺑﯿﻨﯿﻢ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺗﺮدﯾﺪ ﮐﺮد و ﺑﺎﻻﺧﺮه ﺳﺮ ﺗﮑﺎن داد‪.‬‬
‫»ﻣﺘﻮﺟﻪام‪ .‬ﮐﻠﯿﺪﻫﺎ ﻣﻌﻤﻮﻻً ﻧﺴﻞ ﺑﻪ ﻧﺴﻞ ﻣﯽﭼﺮﺧﻨﺪ و ارﺑﺎبرﺟﻮعﻫﺎی ﺟﺪﯾﺪ ﻣﺎ ﺑﺪون اﺳﺘﺜﻨﺎء از ﺗﺸﺮﯾﻔﺎت ﺑﯽاﻃﻼﻋﻨﺪ‪ «.‬ﺑﻪ ﻧﻮﺷﯿﺪﻧﯽﻫـﺎی‬
‫روی ﻣﯿﺰ اﺷﺎره ﮐﺮد و اداﻣﻪ داد‪» :‬ﺗﺎ وﻗﺘﯽ ﺑﺨﻮاﻫﯿﺪ از اﯾﻦ اﺗﺎق اﺳﺘﻔﺎده ﮐﻨﯿﺪ در اﺧﺘﯿﺎر ﺷﻤﺎﺳﺖ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» :‬ﺷﻤﺎ ﮔﻔﺘﯿﺪ ﮐﻠﯿﺪﻫﺎ ﺑﻪ ارث ﻣﯽرﺳﻨﺪ؟«‬
‫»ﻣﺴﻠﻤﺎً‪ .‬ﮐﻠﯿﺪ ﺷﻤﺎ ﻣﺜﻞ ﯾﻪ ﺣﺴﺎب رﻣﺰدار ﺳﻮﯾﯿﺴﯿﻪ ﮐﻪ ﻣﻌﻤﻮﻻً از ﻃﺮﯾـﻖ وﺻـﯿﺖﻧﺎﻣـﻪ ﺑـﻪ ﻧـﺴﻞ ﺑﻌـﺪ اﻧﺘﻘـﺎل داده ﻣﯿـﺸﻪ‪ .‬ﮐﻮﺗـﺎهﺗـﺮﯾﻦ‬
‫اﺟﺎرهﻧﺎﻣﻪی ﺣﺴﺎبﻫﺎی ﻃﻼﯾﯽ ﻣﺎ ﭘﻨﺠﺎهﺳﺎﻟﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﮐﻞ ﻣﺒﻠﻎ ﭘﯿﺶﭘﺮداﺧﺖ ﻣﯿﺸﻪ‪ .‬ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ دﻟﯿﻞ ﻣﺎ رﻓﺖوآﻣﺪ ﺧﺎﻧﻮادهﻫـﺎی زﯾـﺎدی رو ﺷـﺎﻫﺪ‬
‫ﻫﺴﺘﯿﻢ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﻪ او ﺧﯿﺮه ﺷﺪ و ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» :‬ﮔﻔﺘﯿﺪ ﭘﻨﺠﺎه ﺳﺎل؟«‬
‫ﻣﯿﺰﺑﺎن ﭘﺎﺳﺦ داد‪» :‬دﺳﺖﮐﻢ‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯿﺘﻮﻧﯿﺪ اﺟﺎرهﻧﺎﻣﻪﻫﺎی ﺑﻠﻨﺪﻣﺪتﺗﺮ ﻫﻢ اﻣﻀﺎ ﮐﻨﯿﺪ‪ .‬اﻣﺎ اﮔﺮ ﻃﯽ ﭘﻨﺠﺎه ﺳﺎل ﻫﯿﭻ ﮐـﺎری ﺑـﺎ ﺣـﺴﺎب‬
‫اﻣﺎﻧﯽ اﻧﺠﺎم ﻧﺸﻪ ﻣﺤﺘﻮﯾﺎت اون ﺑﻪ ﻃﻮر ﺧﻮدﮐﺎر ﻣﻨﻬﺪم ﻣﯿﺸﻪ‪ .‬اﺟﺎزه ﻣﯿﺪﯾﺪ ﺑﭙﺮدازم ﺑﻪ ﻋﻤﻠﯿﺎت ﺑﺎز ﮐﺮدن ﺟﻌﺒﻪی ﺷﻤﺎ؟«‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺳﺮ ﺗﮑﺎن داد‪» :‬ﺧﻮاﻫﺶ ﻣﯽﮐﻨﻢ‪«.‬‬

‫‪ 1‬رﺳﯿﺪﯾﻢ‪.‬‬

‫‪ 2‬ﻧﻮﻋﯽ ﻣﺸﺮوب ﮐﻪ از ﮔﻼﺑﯽ ﺗﻬﯿﻪ ﻣﯽﺷﻮد‪.‬‬

‫‪-178-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻣﯿﺰﺑﺎﻧﺸﺎن ﺑﺎ ﺣﺮﮐﺖ دﺳﺖ ﺑﻪ ﺳﺎﻟﻦ ﻣﺠﻠﻞ اﺷﺎره ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪» :‬اﯾﻦ ﻧﻤﺎﯾﯽ از اﺗﺎق اﺧﺘﺼﺎﺻﯽ ﺷﻤﺎﺳﺖ‪ .‬وﻗﺘﯽ اﺗﺎق رو ﺗﺮک ﮐﻨﻢ ﻣﯿﺘﻮﻧﯿـﺪ‬
‫ﺣﺪاﮐﺜﺮ اﺳﺘﻔﺎده رو از زﻣﺎن ﺑﺒﺮﯾﺪ‪ .‬ﻣﺤﺘﻮﯾﺎت درون ﺻﻨﺪوﻗﭽﻪی اﻣﺎﻧﯽ ﺧﻮدﺗﻮن رو ﺑﺎزﺑﯿﻨﯽ ﮐﻨﯿﺪ ﯾﺎ اﺻﻼﺣﺶ ﮐﻨﯿﺪ ﮐﻪ ﻣﯿﺎد‪ ...‬اﯾـﻦﺟـﺎ‪ «.‬ﻫﻤـﺮاه‬
‫آنﻫﺎ ﺑﻪ ﻃﺮف دﯾﮕﺮ اﺗﺎق ﮐﻪ ﺗﺴﻤﻪﻧﻘﺎﻟﻪی ﭘﻬﻨﯽ ﺑﺎ اﻧﺤﻨﺎﯾﯽ زﯾﺒﺎ ﺑﻪ اﺗﺎق وارد ﻣﯽﺷﺪ رﻓﺖ‪ .‬ﮐﻤﺎﺑﯿﺶ ﻏﻠﺘﮏﻫﺎی ﺑﺎر ﻓﺮودﮔﺎه را ﺑﻪ ﯾـﺎد ﻣـﯽآورد‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﺳﮑﻮی اﻟﮑﺘﺮﯾﮑﯽ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺗﺴﻤﻪ اﺷﺎره ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﮐﻠﯿﺪﺗﻮن رو داﺧﻞ اﯾﻦ ﺷﮑﺎف ﻣﯽﮔﺬارﯾﺪ‪ «...‬اﯾﻦ ﺳـﮑﻮ ﻫـﻢ ﺳـﻮراخ آﺷـﻨﺎی ﻣﺜﻠﺜـﯽ را‬
‫داﺷﺖ‪» .‬وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﮐﺎﻣﭙﯿﻮﺗﺮ ﻋﻼﺋﻢ روی ﮐﻠﯿﺪ ﺷﻤﺎ رو ﺗﺄﯾﯿﺪ ﮐﺮد ﺷﻤﺎرهی ﺣﺴﺎب رو وارد ﻣﯽﮐﻨﯿﺪ و ﺑﻪ ﻃﻮر ﺧﻮدﮐﺎر ﺻﻨﺪوﻗﭽﻪ از ﮔﺎوﺻـﻨﺪوﻗﯽ‬
‫ﮐﻪ اون ﭘﺎﯾﯿﻨﻪ ﺑﯿﺮون ﻣﯿﺎد و ﺑﺮای وارﺳﯽ در اﺧﺘﯿﺎر ﺷﻤﺎ ﻗﺮار ﻣﯿﮕﯿﺮه‪ .‬وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﮐﺎرﺗﻮن رو ﺑﺎ ﺻﻨﺪوق ﺗﻤـﺎم ﮐﺮدﯾـﺪ ﺑﮕﺬارﯾـﺪش روی ﺗـﺴﻤﻪ و‬
‫ﮐﻠﯿﺪﺗﻮن رو وارد ﮐﻨﯿﺪ و روﻧﺪ ﮐﺎر ﻋﮑﺲِ روﻧﺪ اﺑﺘﺪاﯾﯽ ﻃﯽ ﻣﯿﺸﻪ‪ .‬ﭼﻮن ﻫﻤﻪ ﭼﯿـﺰ ﺧﻮدﮐـﺎره ﺣﻔـﻆ ﺣـﺮﯾﻢ ﺧـﺼﻮﺻﯽ ﺷـﻤﺎ رو ﺣﺘـﯽ از ﺑﺎﺑـﺖ‬
‫ﮐﺎرﻣﻨﺪان ﺑﺎﻧﮏ ﻫﻢ ﺗﻀﻤﯿﻦ ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬اﮔﺮ ﺑﻪ ﭼﯿﺰی ﻧﯿﺎز داﺷﺘﯿﺪ ﻓﻘﻂ ﺑﺎﯾﺪ زﻧﮓ اﺧﺒﺎر رو ﮐﻪ روی ﻣﯿﺰ وﺳﻂ اﺗﺎﻗﻪ ﻓﺸﺎر ﺑﺪﯾﺪ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﻗﺼﺪ داﺷﺖ ﺳﺆاﻟﯽ ﺑﭙﺮﺳﺪ ﮐﻪ ﺗﻠﻔﻦ زﻧﮓ زد‪ .‬ﻣﺮد ﮐﻪ ﺳﺮدرﮔﻢ و ﺷﺮﻣﺴﺎر ﻣﯽﻧﻤﻮد ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ‪ «.‬ﺑﻪ ﻃﺮف ﺗﻠﻔﻦ روی ﻣﯿﺰ ﮐﻨﺎر‬
‫ﻗﻬﻮه و ﭘِﺮی رﻓﺖ‪.‬‬

‫ﭘﺎﺳﺦ داد‪“Oui?” :‬‬

‫ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ ﮔﻮش ﻣﯽداد اﺑﺮوﻫﺎﯾﺶ در ﻫﻢ رﻓﺖ‪ “Oui... oui... d’accord.” :‬ﮔﻮﺷﯽ را ﮔﺬاﺷﺖ و ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﻌﺬّﺑﯽ ﺑﻪ آنﻫـﺎ زد‪:‬‬
‫»ﻣﺘﺎﺳﻔﻢ‪ .‬ﺑﺎﯾﺪ ﺗﻨﻬﺎﺗﻮن ﺑﮕﺬارم‪ .‬اﯾﻦﺟﺎ رو ﺧﻮﻧﻪی ﺧﻮدﺗﻮن ﺑﺪوﻧﯿﺪ‪«.‬‬
‫ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ در رﻓﺖ‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺻﺪاﯾﺶ زد‪» :‬ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ! ﻣﯿﺸﻪ ﻗﺒﻞ از رﻓﺘﻦ ﯾﻪ ﭼﯿﺰی رو ﺑﻪ ﻣﺎ ﺑﮕﯿﺪ؟ ﺷﻤﺎ ﮔﻔﺘﯿﺪ ﺷﻤﺎرهی ﺣﺴﺎب رو وارد ﮐﻨﯿﻢ؟«‬
‫ﻣﺮد ﺑﺎ ﭼﻬﺮهای رﻧﮓﭘﺮﯾﺪه ﻣﯿﺎن ﭼﺎرﭼﻮب در اﯾﺴﺘﺎد‪» .‬درﺳﺘﻪ‪ .‬ﻣﺜﻞ اﻏﻠﺐ ﺑﺎﻧﮏﻫﺎی ﺳﻮﯾﯿﺲ ﺻﻨﺪوقﻫﺎی اﻣﺎﻧﺎت ﻣﺎ ﻫﻢ ﺑﺮ ﻣﺒﻨﺎی ﺷﻤﺎره‬
‫ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻧﻪ اﺳﻢ اﻓﺮاد‪ .‬ﺷﻤﺎ ﯾﻪ ﮐﻠﯿﺪ و ﯾﻪ ﺷﻤﺎرهﺣﺴﺎب ﺷﺨﺼﯽ دارﯾﺪ ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﺧﻮدﺗﻮن از اون آﮔﺎﻫﯿﺪ‪ .‬ﮐﻠﯿﺪ در ﺣﮑﻢ ﻧﯿﻤـﯽ از ﻫﻮﯾـﺖ ﺷﻤﺎﺳـﺖ‪.‬‬
‫ﻧﯿﻤﻪی دﯾﮕﺮش ﺷﻤﺎرهﺣﺴﺎﺑﻪ‪ .‬وﮔﺮ ﻧﻪ ﭼﻨﺎن ﭼﻪ ﮐﻠﯿﺪﺗﻮن رو ﮔﻢ ﻣﯽﮐﺮدﯾﺪ ﻫﺮ ﮐﺴﯽ ﻣﯿﺘﻮﻧﺴﺖ ازش اﺳﺘﻔﺎده ﮐﻨﻪ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﻣﺮدّد ﺑﻮد‪» .‬و اﮔﺮ ﺣﺎﻣﯽ ﻣﻦ ﺷﻤﺎرهی ﺣﺴﺎب رو ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﺪاده ﺑﺎﺷﻪ؟«‬
‫ﻗﻠﺐ ﺑﺎﻧﮑﺪار ﺑﻪ ﺗﻨﺪی ﻣﯽﺗﭙﯿﺪ‪ .‬ﭘﺲ اﯾﻦﺟﺎ ﻫﯿﭻ ﮐﺎری ﻧﺪارﯾﺪ! ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺳﺮدی ﺗﺤﻮﯾﻠﺸﺎن داد‪» .‬در اﯾﻦ ﺻﻮرت ﻣﯿﮕﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ ﮐﻤﮑﺘﻮن ﺑﯿـﺎن‪.‬‬
‫زود ﻣﯽرﺳﻨﺪ‪«.‬‬
‫ﺑﺎﻧﮑﺪار رﻓﺖ و در را ﭘﺸﺖ ﺳﺮش ﺑﺴﺖ‪ .‬ﺑﻌﺪ ﻫﻢ ﻗﻔﻞ ﻣﺤﮑﻤﯽ ﺑﻪ آن زد و ﺣﺒﺴﺸﺎن ﮐﺮد‪.‬‬

‫آن ﻃﺮف ﺷﻬﺮ‪ ،‬ﮐﻮﻟﻪ در اﯾﺴﺘﮕﺎه ﻗﻄﺎر ژاره دو ﻧﻮر اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد ﮐﻪ ﺗﻠﻔﻦ زﻧﮓ زد‪.‬‬

‫ﻓﺎش ﺑﻮد‪ .‬ﮔﻔﺖ‪» :‬اﯾﻨﺘﺮﭘﻞ ﯾﻪ ﺳﺮﻧﺦ ﺑﻪ دﺳﺖ آورده‪ .‬ﻗﻄﺎر رو ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﻦ‪ .‬ﻟﻨﮕﺪان و ﺳﻮﻓﯽ رﻓﺘﻨﺪ ﺑﺎﻧﮏ اﻣـﺎﻧﯽ زورﯾـﺦ‪ .‬ﻣﯿﺨـﻮام اﻓـﺮادت‬
‫ﻫﻤﯿﻦ ﺣﺎﻻ ﺑﺮﯾﺰﻧﺪ اوﻧﺠﺎ‪«.‬‬
‫»ﻫﯿﭻ ﺳﺮ ﻧﺨﯽ ﺑﻪ دﺳﺖ آوردﯾﺪ ﮐﻪ ﺳﻮﻧﯿﺮ ﭼﯽ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺑﻪ ﺳﺮﮐﺎر ﻧﻮو و راﺑﺮت ﻟﻨﮕﺪان ﺑﮕﻪ؟«‬
‫ﺻﺪای ﻓﺎش ﺳﺮد و ﺑﯽ اﺣﺴﺎس ﺑﻮد‪» .‬ﺳﺘﻮان ﮐﻮﻟﻪ! اﮔﺮ ﺑﺎزداﺷﺘﺸﻮن ﮐﻨﯽ ﻣﻦ ﺷﺨﺼﺎً ازﺷﻮن ﻣﯽﭘﺮﺳﻢ‪«.‬‬
‫ﮐﻮﻟﻪ ﻣﻨﻈﻮرش را ﻓﻬﻤﯿﺪ و اداﻣﻪ داد‪» :‬ﺧﯿﺎﺑﺎن ﻫﺎﮔﺰو‪ ،‬ﺷﻤﺎرهی ﺑﯿﺴﺖ و ﭼﻬﺎر‪ .‬اﻟﺴّﺎﻋﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه‪ «.‬ﮔﻮﺷﯽ را ﻗﻄﻊ ﮐﺮد و ﺑﻪ اﻓﺮادش ﺑﯽﺳﯿﻢ‬
‫زد‪.‬‬

‫‪-179-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﭼﻬﻞ و ﺳﻮم‬

‫آﻧﺪره ورﻧﻪ—رﯾﯿﺲ ﺷﻌﺒﻪی ﭘﺎرﯾﺲ ﺑﺎﻧﮏ اﻣﺎﻧﺖﮔﺬاری زورﯾﺦ—ﻃﺒﻘﻪی ﻓﻮﻗﺎﻧﯽ ﺑﺎﻧﮏ در آﭘﺎرﺗﻤﺎن ﻣﺠﻠّﻠﯽ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐـﺮد‪ .‬ﻋﻠـﯽرﻏـﻢ‬
‫ﻣﺤﻞ اﻗﺎﻣﺖ اﻋﯿﺎﻧﯽاش‪ ،‬ﻫﻤﯿﺸﻪ آرزوی آﭘﺎرﺗﻤﺎﻧﯽ در ﮐﻨﺎر رودﺧﺎﻧﻪی ﻟﻪ ﺳﻦﻟﻮﯾﯽ را در ﺳﺮ ﻣﯽﭘﺮوراﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺘﻮاﻧـﺪ آنﺟـﺎ ﺑـﺎ ﺻـﺎﺣﺐ ﻧﻈـﺮان‬
‫ﺣﻘﯿﻘﯽ ﻫﻨﺮ ﻫﻢﻧﺸﯿﻦ ﺑﺎﺷﺪ؛ ﻧﻪ اﯾﻦﺟﺎ ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪان ﺧﺮﭘﻮل را ﻣﻼﻗﺎت ﻣﯽﮐﺮد‪.‬‬

‫ﺑﻪ ﺧﻮدش ﮔﻔﺖ ﺑﺎزﻧﺸﺴﺘﻪ ﮐﻪ ﺷﺪم ﺳﺮداﺑﻪی ﺷﺮاﺑﻢ رو ﺑﺎ ﺑﻮردوی ﻧﺎﯾﺎب ﭘﺮ ﻣﯽﮐﻨﻢ و ﺳﺎﻟﻦ ﭘﺬﯾﺮاﯾﯽام رو ﺑﺎ ﯾﻪ ﺗﺎﺑﻠﻮ از ﻓﺮاﮔﻮﻧﺎر‪ 1‬ﯾﺎ ﺷـﺎﯾﺪ‬
‫ﻫﻢ از ﺑﻮﺷﻪ‪ 2‬ﺗﺰﯾﯿﻦ ﻣﯿﺪم و ﻫﺮ روز ﻣﯿﺮم ﻣﺤﻠﻪی ﻻﺗﯿﻦ‪ 3‬دﻧﺒﺎل ﻣﺒﻠﻤﺎن آﻧﺘﯿﮏ و ﮐﺘﺎبﻫﺎی ﮐﻤﯿﺎب‪.‬‬
‫اﻣﺸﺐ‪ ،‬ﻓﻘﻂ ﺷﺶ دﻗﯿﻘﻪ و ﻧﯿﻢ از ﺑﯿﺪاری ورﻧﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ‪ ،‬اﮐﻨﻮن ﮐﻪ ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ ﺳﺮﺳﺮای زﯾﺮزﻣﯿﻨﯽ ﺑﺎﻧﮏ را ﻣﯽﭘﯿﻤﻮد‪ ،‬ﮔـﻮﯾﯽ‬
‫ﺧﯿﺎط و آراﯾﺸﮕﺮ ﺷﺨﺼﯿﺶ او را ﺑﺮق اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺳﺮ ﺗﺎ ﭘﺎ اﺑﺮﯾﺸﻢ ﭘﻮﺷﯿﺪه ﺑﻮد و ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ ﺑـﻪ راﻫـﺶ اداﻣـﻪ ﻣـﯽداد ﻗـﺪری اﻓـﺸﺮهی‬
‫ﺗﻨﻔﺴﯽ در دﻫﺎﻧﺶ ﭘﺎﺷﯿﺪ و ﮐﺮاواﺗﺶ را ﻣﺤﮑﻢ ﮐﺮد‪ .‬از آنﺟﺎ ﮐﻪ ﺑﯿﺪاری ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﺳﺮرﺳﯿﺪن ﯾﮑﯽ از ارﺑﺎبرﺟﻮعﻫـﺎ از ﻣﻨـﺎﻃﻖ زﻣـﺎﻧﯽ ﻣﺘﻔـﺎوت‬

‫‪ :Jean Honoré Fragonard 1‬ژان اوﻧﻮره ﻓﺮاﮔﻮﻧﺎر )‪ (1732-1806‬ﻧﻘﺎش ﻓﺮاﻧﺴﻮی ﺑﺮﺟﺴﺘﻪی روﮐﻮﮐﻮ ﮐﻪ در درﺑﺎر ﻟﻮﯾﯽ ﭘﺎﻧﺰدﻫﻢ و ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ ﻫﻨﺮﻣﻨﺪ‬
‫ﻣﺤﺒﻮﺑﯽ ﺑﻮد و ﺑﺴﯿﺎری از آﺛﺎرش ﺻﺤﻨﻪﻫﺎﯾﯽ ﭘﺮ زر و زﯾﻮر ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ در ﻣﺤﯿﻂ ﺑﺎغ اﺳﺖ و ﻟﺬّتﭘﺮﺳﺘﯽ در آﺛﺎرش ﻣﺸﻬﻮد‪ .‬از اﺳﺘﺎداﻧﺶ در اﯾﺘﺎﻟﯿﺎ ﺷﺎردن و وانﻟﻮ و ﺑﻮﺷﻪ را‬
‫ﻣﯽﺗﻮان ﻧﺎم ﺑﺮد‪ .‬ﻧﺎم ﭼﻨﺪ اﺛﺮ از او‪» :‬ﺗﺎب«‪» ،‬ﺑﻮﺳﻪی دزداﻧﻪ«‪» ،‬ﻗﻮ«‪] .‬روﮐﻮﮐﻮ‪ :‬ﺳﺒﮑﯽ ﭘﺮ زرق و ﺑﺮق ﮐﻪ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺷﯿﻮهی رﺳﻤﯽ ﺧﺸﮏ و رﺳﻤﯽ درﺑﺎر ﻟﻮﯾﯽ ﭼﻬﺎردﻫﻢ ﺳﺮ‬
‫ﺑﺮ آورد‪[.‬‬

‫‪ :Francois Boucher 2‬ﻧﻘﺎش و ﺑﻨﺎآرای ﻓﺮاﻧﺴﻮی )‪ (1770-1703‬ﮐﻪ او ﻧﯿﺰ از ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﮔﺎن ﺳﺮﺷﻨﺎس ﺟﻨﺒﺶ روﮐﻮﮐﻮ ﻣﺤﺴﻮب ﻣﯽﺷﻮد‪.‬‬

‫‪Quartier Latin 3‬‬

‫‪-180-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﺑﺮاﯾﺶ ﺗﺎزﮔﯽ ﻧﺪاﺷﺖ ﻋﺎدت ﺧﻮاﺑﺶ را ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺟﻨﮕﺠﻮﯾﺎن ﻗﺒﯿﻠﻪی ﻣﺎﺳﺎﯾﯽ‪ 1‬ﺗﻨﻈﯿﻢ ﮐﺮده ﺑﻮد—ﻗﺒﯿﻠﻪای آﻓﺮﯾﻘﺎﯾﯽ ﻣﺸﻬﻮر ﺑﻪ آن ﮐﻪ ﻣﯽﺗﻮاﻧﻨـﺪ در‬
‫ﻋﺮض ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﯿﻪ از ﺧﻮابِ ﺳﻨﮕﯿﻦ ﺑﯿﺪار و ﺑﺮای ﺟﻨﮕﯽ ﺗﻤﺎمﻋﯿﺎر آﻣﺎده ﺷﻮﻧﺪ‪.‬‬
‫ورﻧﻪ اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ آﻣﺎدهی ﻣﺒﺎرزه‪ .‬ﻧﮕﺮان ﺑﻮد ﻣﻘﺎﯾﺴﻪی اﻣﺸﺐ درﺧﻮر ﺷﺨﺼﯿﺘﺶ ﻧﺒﺎﺷﺪ‪ .‬رﺳﯿﺪن ﻣُﺮاﺟـﻊ ﮐﻠﯿـﺪ ﻃﻼﯾـﯽ ﻫﻤﯿـﺸﻪ ﺳـﯿﻞ ﺗﻮﺟـﻪ‬
‫دﯾﮕﺮان را ﺑﻪ راه ﻣﯽاﻧﺪاﺧﺖ‪ .‬اﻣﺎ آﻣﺪن ﻣﺮاﺟﻌﺎن ﮐﻠﯿﺪداری ﮐﻪ ﺗﺤﺖ ﺗﻌﻘﯿﺐ ﭘﻠﯿﺲ ﻗﻀﺎﯾﯽ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻣﺴﺄﻟﻪی ﺑـﯽﻧﻬﺎﯾـﺖ ﺣـﺴﺎﺳﯽ ﺑـﻮد‪ .‬ﺑﺎﻧـﮏ در‬
‫ﺣﺎﻟﺖ ﻋﺎدی ﻫﻢ ﺑﯿﺶ از اﻧﺪازه ﺑﺎ ﻣﻘﺎﻣﺎت ﺑﺮای ﺣﻔﻆ ﺣﺮﯾﻢ ﺧﺼﻮﺻﯽ ﻣﻮﮐﻠﯿﻨﯽ ﮐﻪ ﻣﺪرﮐﯽ ﻣﺒﻨﯽ ﺑﺮ ﻣﺠﺮﻣﯿﺘﺸﺎن ﻧﺒﻮد ﻣﺸﮑﻞ داﺷﺖ‪.‬‬
‫ورﻧﻪ ﺑﻪ ﺧﻮدش ﮔﻔﺖ ﭘﻨﺞ دﻗﯿﻘﻪ ﻻزم دارم ﺗﺎ اﯾﻦ آدمﻫﺎ رو ﻗﺒﻞ از رﺳﯿﺪن ﭘﻠﯿﺲ از ﺑﺎﻧﮑﻢ ﺑﯿﺮون ﺑﻨﺪازم‪.‬‬
‫اﮔﺮ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ دﺳﺖ ﺑﻪ ﮐﺎر ﻣﯽﺷﺪ دردﺳﺮی را ﮐﻪ در راه ﺑﻮد ﺑﺎ زﯾﺮﮐﯽ ﺣﻞ ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬ﻣﯽﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ ﭘﻠﯿﺲ ﺑﮕﻮﯾـﺪ ﮐـﻪ ﻓـﺮاریﻫـﺎ داﺧـﻞ‬
‫ﺑﺎﻧﮏ آﻣﺪﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﭼﻮن ﻣﺸﺘﺮی ﻧﺒﻮدﻧﺪ و ﺷﻤﺎرهی ﺣﺴﺎب ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ ﺑﯿﺮوﻧﺸﺎن ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬آرزو ﻣﯽﮐﺮد ﻧﮕﻬﺒﺎن ﻣﻠﻌﻮن ﺑﺎ اﯾﻨﺘﺮﭘﻞ ﺗﻤﺎس ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻪ‬
‫ﻃﻮر ﺣﺘﻢ ﺑﺼﯿﺮت در ﻟﻐﺖﻧﺎﻣﻪی ﻧﮕﻬﺒﺎنِ ﺳﺎﻋﺘﯽ ﭘﺎﻧﺰده ﯾﻮرو ﺟﺎﯾﯽ ﻧﺪاﺷﺖ‪.‬‬
‫در راﻫﺮو اﯾﺴﺘﺎد و ﻧﻔﺲ ﻋﻤﯿﻘﯽ ﮐﺸﯿﺪ و ﻣﺎﻫﯿﭽﻪﻫﺎﯾﺶ را ﺷُﻞ ﮐﺮد‪ .‬ﺑﻌﺪ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﻄﺒﻮﻋﯽ ﺑﻪ ﻟﺐ ﻧﺸﺎﻧﺪ و ﻗﻔﻞ در را ﮔـﺸﻮد و ﻣﺎﻧﻨـﺪ ﻧـﺴﯿﻢ‬
‫ﮔﺮﻣﯽ داﺧﻞ اﺗﺎق ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﮔﻔﺖ‪» :‬وﻗﺖ ﺑﻪ ﺧﯿﺮ‪ «.‬ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﻣﺮاﺟﻌﺎن را ﻣﯽﺟﺴﺖ‪» .‬ﻣﻦ آﻧﺪره ورﻧﻪ ﻫﺴﺘﻢ‪ .‬ﭼﻪ ﮐﺎری ﻣﯿﺘﻮﻧــ« ﺑﻘﯿﻪی ﺟﻤﻠﻪاش ﺟﺎﯾﯽ زﯾﺮ ﺳﯿﺐ آدم‬
‫ﮔﻠﻮﯾﺶ ﮔﯿﺮ ﮐﺮد‪ .‬زن ﭘﯿﺶ روﯾﺶ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺸﺘﺮﯾﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺗﻮﻗﻌّﺶ را ﻧﺪاﺷﺖ‪.‬‬

‫ﺳﻮﻓﯽ ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» :‬ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ! ﻗﺒﻼً ﻫﻤﺪﯾﮕﻪ رو دﯾﺪﯾﻢ؟« ﺑﺎﻧﮑﺪار را ﻧﻤﯽﺷﻨﺎﺧﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﻟﺤﻈﻪای ﺑﻪ ﻧﻈﺮ رﺳﯿﺪ ﮐﻪ او روح دﯾﺪه ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫رﯾﯿﺲ ﺑﺎﻧﮏ ﺑﺎ ﻟﮑﻨﺖ زﺑﺎن ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻧﻪ‪ ...‬ﮔﻤﺎن‪ ...‬ﻧﮑﻨﻢ‪ .‬ﺧﺪﻣﺎت ﻣﺎ ﺑﯽﻧﺎم ﻫﺴﺘﻨﺪ‪«.‬‬
‫ﻧﻔﺴﺶ را ﺑﯿﺮون داد و ﻟﺒﺨﻨﺪ آراﻣﯽ زد‪» .‬دﺳﺘﯿﺎرم ﮔﻔﺖ ﺷﻤﺎ ﯾﻪ ﮐﻠﯿﺪ ﻃﻼﯾﯽ دارﯾﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺷﻤﺎرهی ﺣﺴﺎب ﻧﻪ؟ ﻣﻤﮑﻨﻪ ازﺗﻮن ﺑﭙﺮﺳـﻢ ﭼﻄـﻮر‬
‫ﮐﻠﯿﺪ رو ﺑﻪ دﺳﺖ آوردﯾﺪ؟«‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺑﻪ دﻗﺖ ﻣﺮد را ﻧﮕﺎه ﻣﯽﮐﺮد‪» .‬ﭘﺪرﺑﺰرﮔﻢ اون رو ﺑﻬﻢ داده‪ «.‬ﺗﺸﻮﯾﺶاش اﮐﻨﻮن ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﯽآﻣﺪ‪.‬‬
‫»ﺟﺪی؟ ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺘﻮن ﮐﻠﯿﺪ رو داد‪ ،‬اﻣﺎ ﺷﻤﺎرهی ﺣﺴﺎب رو ﻧﺘﻮﻧﺴﺖ ﺑﺪه؟«‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﮔﻤﺎن ﮐﻨﻢ ﻓﺮﺻﺖ ﮐﺎﻓﯽ ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬اون اﻣﺸﺐ ﺑﻪ ﻗﺘﻞ رﺳﯿﺪ‪«.‬‬
‫ﮐﻠﻤﺎﺗﺶ ﻣﺮد را ﺑﻬﺖزده ﮐﺮده ﺑﻮد‪» .‬ژاک ﺳﻮﻧﯿﺮ ﻣﺮده؟« ﻫﺮاس ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را اﻧﺒﺎﺷﺘﻪ ﺑﻮد‪» .‬آﺧﻪ‪ ...‬ﭼﻄﻮری؟«‬
‫ﺣﺎﻻ ﺳﻮﻓﯽ ﮔﯿﺞ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻬﺖ زده ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺷﻤﺎ ﭘﺪرﺑﺰرﮔﻢ رو ﻣﯽﺷﻨﺎﺧﺘﯿﺪ؟«‬
‫آﻧﺪره ورﻧﻪی ﺑﺎﻧﮑﺪار ﻫﻢ ﺑﻪ ﻫﻤﺎن ﻣﯿﺰان ﮔﯿﺞ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽآﻣﺪ‪ .‬ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻃﺮف ﻣﯿﺰ ﺧﻢ ﮐﺮد و ﮐﻮﺷﯿﺪ ﺑﻪ ﺧﻮد ﺑﯿﺎﯾـﺪ‪» .‬ژاک ﺳـﻮﻧﯿﺮ و ﻣـﻦ‬
‫دوﺳﺘﺎن ﻧﺰدﯾﮑﯽ ﺑﻮدﯾﻢ‪ .‬ﭼﻄﻮر اﯾﻦ اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎد؟«‬
‫»اﻣﺮوز ﻋﺼﺮ ﺗﻮی ﻟﻮور‪«.‬‬

‫‪1‬‬
‫‪ :Masaai‬ﻗﺒﯿﻠﻪی ﮐﻮچﻧﺸﯿﻦ ﮐﻪ ﻫﻢ اﮐﻨﻮن در ﺟﻨﻮب ﮐﻨﯿﺎ و ﺷﻤﺎل ﺗﺎﻧﺰاﻧﯿﺎ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﺑﻪ زﺑﺎن ﻣ‪ (Maa) Ĥ‬از زﺑﺎنﻫﺎی ﺧﺎﻧﻮادهی ﻧﯿﻠﯽ )‪(Nilotic‬‬
‫ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﭘﯿﺸﻪی اﺻﻠﯽ آنﻫﺎ داﻣﺪاری اﺳﺖ‪ .‬اﻋﻀﺎی ﻗﺒﯿﻠﻪ ﺑﻪ ﺑﻠﻨﺪﻗﺎﻣﺘﯽ ﺷﻬﺮهاﻧﺪ‪.‬‬

‫‪-181-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ورﻧﻪ ﺑﻪ ﻃﺮف ﺻﻨﺪﻟﯽ ﭼﺮﻣﯿﯽ رﻓﺖ و روی آن ﻧﺸﺴﺖ‪» .‬ﺑﺎﯾﺪ از ﻫﺮ دوی ﺷﻤﺎ ﺳﺆال ﻣﻬﻤﯽ ﺑﭙﺮﺳﻢ‪ «.‬ﺑﻪ ﻟﻨﮕﺪان و ﺳﻮﻓﯽ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪» :‬ﺷﻤﺎ‬
‫ﮐﻪ ﺗﻮی ﻣﺮﮔﺶ دﺳﺖ ﻧﺪارﯾﺪ؟«‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺑﺎ ﺗﺄﮐﯿﺪ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻧﻪ! ﺑﻪ ﻫﯿﭻ وﺟﻪ!«‬
‫ﺻﻮرت ورﻧﻪ ﻋﺒﻮس ﺑﻮد‪ .‬ﻣﮑﺜﯽ ﮐﺮد و ﺟﻮاﻧﺐ را ﺳﻨﺠﯿﺪ‪» .‬اﯾﻨﺘﺮﭘﻞ ﻋﮑﺲ ﺷﻤﺎ رو ﭘﺨﺶ ﮐﺮده‪ .‬ﺑﺮای ﻫﻤﯿﻦ ﺷﻤﺎ رو ﺷـﻨﺎﺧﺘﻢ‪ .‬ﺑـﻪ ﻋﻨـﻮان‬
‫ﻗﺎﺗﻞ ﺗﺤﺖ ﺗﻌﻘﯿﺒﯿﺪ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ وا رﻓﺖ‪ .‬ﻓﺎش ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ زودی اﯾﻨﺘﺮﭘﻞ رو در ﺟﺮﯾﺎن ﮔﺬاﺷﺘﻪ؟ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﯿﺪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه ﺑﯿﺶ از آن ﭼﻪ ﺳﻮﻓﯽ ﻣﯽﭘﻨﺪاﺷـﺖ ﻣـﺼﻤّﻢ‬
‫اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﺮای ورﻧﻪ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﮐﺮد ﻟﻨﮕﺪان ﭼﻪ ﮐﺴﯽ اﺳﺖ و داﺧﻞ ﻟﻮور ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﯽ اﻓﺘﺎده‪.‬‬
‫ورﻧﻪ ﮐﻪ ﺷﮕﻔﺖزده ﻧﺸﺎن ﻣﯽداد ﮔﻔﺖ‪» :‬ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺖ در ﺣﺎل اﺣﺘﻀﺎر ﭘﯿﺎﻣﯽ ﺑﺮات ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺗﺎ ﺑﮕﻪ آﻗﺎی ﻟﻨﮕﺪان رو ﭘﯿﺪا ﮐﻨﯽ؟«‬
‫»ﺑﻠﻪ‪ .‬و اﯾﻦ ﮐﻠﯿﺪ رو‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﮐﻠﯿﺪ ﻃﻼﯾﯽ را روی ﻣﯿﺰ ﭘﯿﺶدﺳﺘﯽ ﻣﻘﺎﺑﻞ ورﻧﻪ ﻃﻮری ﻗﺮار داد ﮐﻪ ﻧﺸﺎن دﯾﺮ ﺻﻬﯿﻮن رو ﺑﻪ او ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫ورﻧﻪ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﮐﻠﯿﺪ اﻧﺪاﺧﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﻫﯿﭻ ﺣﺮﮐﺘﯽ ﺑﺮای ﺑﺮداﺷﺘﻨﺶ اﻧﺠﺎم ﻧﺪاد‪» .‬اﯾﻦ ﮐﻠﯿﺪ رو ﺑﺮات ﮔﺬاﺷﺖ؟ ﻫﯿﭽﯽ دﯾﮕﻪ ﻧﺒﻮد؟ ﺑﺮﮔﻪﮐﺎﻏـﺬی‬
‫ﻣﺜﻼً؟«‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﮐﻪ داﺧﻞ ﻟﻮور ﻋﺠﻠﻪ داﺷﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮد ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰ دﯾﮕﺮی ﭘﺸﺖ ﻋﺬرای ﺻﺨﺮهﻫﺎ ﻧﺪﯾـﺪه اﺳـﺖ‪» .‬ﻧـﻪ‪ .‬ﻓﻘـﻂ ﮐﻠﯿـﺪ‬
‫ﺑﻮد‪«.‬‬
‫ورﻧﻪ آﻫﯽ از ﺳﺮ ﻧﺎاﻣﯿﺪی ﮐﺸﯿﺪ‪» .‬ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ ﻫﺮ ﮐﻠﯿﺪی ﺑﺎ ﯾﻪ ﺷﻤﺎرهی ﺣﺴﺎب دهرﻗﻤﯽ ﺟﻔﺖ ﻣﯿﺸﻪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان رﻣﺰواژه ﻋﻤﻞ ﻣـﯽﮐﻨﻨـﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺪون اون ﺷﻤﺎره ﮐﻠﯿﺪ ﺑﻪ ﻫﯿﭻ دردی ﻧﻤﯿﺨﻮره‪«.‬‬
‫ده رﻗﻢ‪ .‬ﺳﻮﻓﯽ ﺑﺎ اﮐﺮاه اﺣﺘﻤﺎﻻت رﻣﺰﺷﻨﺎﺳﯽ را ﺣﺴﺎب ﮐﺮد‪ .‬ﺑﯿﺸﺘﺮ از ده ﻣﯿﻠﯿﺎرد اﻣﮑﺎن‪ .‬ﺣﺘﯽ اﮔﺮ ﻗـﻮیﺗـﺮﯾﻦ ﮐﺎﻣﭙﯿﻮﺗﺮﻫـﺎی ﭘﺮدازﻧـﺪهی‬
‫ﻣﻮازی د‪.‬س‪.‬ﭘﯽ‪.‬ژ را ﻧﯿﺰ ﻣﯽآورد ﻫﻔﺘﻪﻫﺎ ﻃﻮل ﻣﯽﮐﺸﯿﺪ ﺗﺎ رﻣﺰ را ﭘﯿﺪا ﮐﻨﻨﺪ‪» .‬ﺑﻪ ﻃﻮر ﺣﺘﻢ‪ ،‬ﻣﻮﺳﯿﻮ‪ ،‬ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ وﻗﺎﯾﻊ ﺷﻤﺎ ﮐﻤﮑﻤﻮن ﻣﯽﮐﻨﯿﺪ‪«.‬‬
‫»ﻣﺘﺎﺳﻔﻢ‪ .‬واﻗﻌﺎً ﻫﯿﭻ ﮐﺎری از دﺳﺘﻢ ﺑﺮﻧﻤﯿﺎد‪ .‬ﻣﺸﺘﺮیﻫﺎ ﺷﻤﺎرهی ﺣﺴﺎﺑﺸﻮن رو از ﻃﺮﯾﻖ ﭘﺎﯾﺎﻧﻪی ﻣﻄﻤﺌﻨﯽ اﻧﺘﺨﺎب ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﯾﻌﻨﯽ اون ﮐﻪ‬
‫ﺷﻤﺎرهی ﺣﺴﺎب رو ﻓﻘﻂ ﮐﺎﻣﭙﯿﻮﺗﺮ و ﻣﺸﺘﺮی ﻣﯿﺪوﻧﻨﺪ‪ .‬اﯾﻦ راﻫﯿﻪ ﮐﻪ ﺑﺎ اون ﺑﯽﻧﺎم ﺑﻮدن و اﻣﻨﯿﺖ ﮐﺎرﻣﻨﺪاﻧﻤﻮن رو ﺗﻀﻤﯿﻦ ﻣﯽﮐﻨﯿﻢ‪«.‬‬

‫ﺳﻮﻓﯽ ﻣﻨﻈﻮرش ﻣﯽﻓﻬﻤﯿﺪ‪ .‬در ﺳﻮﭘﺮﻣﺎرﮐﺖﻫﺎ ﻫﻢ وﺿﻊ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﻣﻨﻮال ﺑﻮد‪ .‬ﮐﺎرﻣﻨﺪان ﮐﻠﯿﺪ دﺳﺘﺮﺳﯽ ﺑﻪ ﮔﺎوﺻـﻨﺪوق را ﻧﺪارﻧـﺪ‪.‬‬
‫آﺷﮑﺎرا ﺑﺎﻧﮏ ﻫﻢ ﻧﻤﯽﺧﻮاﺳﺖ ﺧﻄﺮ دزدﯾﺪن ﮐﻠﯿﺪ و ﮔﺮوﮔﺎنﮔﯿﺮی ﮐﺎرﻣﻨﺪی ﺑﺮای ﺑﻪ دﺳﺖ آوردن ﺷﻤﺎرهی ﺣﺴﺎب را ﺑﭙﺬﯾﺮد‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﮐﻨﺎر ﻟﻨﮕﺪان ﻧﺸﺴﺖ و ﺑﻪ ﮐﻠﯿﺪ و ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ورﻧﻪ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪» .‬ﻧﻈﺮی درﺑﺎرهی ﭼﯿﺰی ﮐـﻪ ﭘـﺪرﺑﺰرﮔﻢ ﺗـﻮی ﺑﺎﻧـﮏ ﺷـﻤﺎ ﭘﻨﻬـﺎن ﮐـﺮده‬
‫دارﯾﺪ؟«‬
‫»ﺑﻪ ﻫﯿﭻ وﺟﻪ‪ .‬ﻣﻌﻨﯽِ ﺑﺎﻧﮏِ ﮔﻠﺪﻧﺸﺮاﻧﮏ ﻫﻤﯿﻨﻪ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺑﺎ ﺗﺄﮐﯿﺪ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﻮﺳﯿﻮ ورﻧﻪ! اﻣﺸﺐ ﭼﻨﺪان ﻓﺮﺻﺘﯽ ﻧﺪارﯾﻢ‪ .‬ﺳﻌﯽ ﻣﯽﮐﻨﻢ ﺗﺎ ﺣﺪ ﻣﻤﮑﻦ ﻣـﺴﺘﻘﯿﻤﺎً ﻣﻨﻈـﻮرم رو ﺑﯿـﺎن ﮐـﻨﻢ‪ «.‬ﮐﻠﯿـﺪ‬
‫ﻃﻼﯾﯽ را ﺑﺮداﺷﺖ و ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ‪ .‬در ﻫﻤﺎن ﺣﺎل ﮐﻪ ﻣﻬﺮ دﯾﺮ ﺻﻬﯿﻮن را آﺷﮑﺎر ﻣﯽﮐﺮد ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎن ﻣﺮد ﺧﯿﺮه ﺷﺪ‪» .‬ﻧﺸﺎﻧﻪی روی ﮐﻠﯿـﺪ ﻣﻔﻬـﻮﻣﯽ‬
‫ﺑﺮاﺗﻮن داره؟«‬
‫ورﻧﻪ ﺑﻪ ﻣﻬﺮ زﻧﺒﻖ روی ﮐﻠﯿﺪ ﻧﮕﺮﯾﺴﺖ و ﻫﯿﭻ واﮐﻨﺸﯽ ﻧﺸﺎن ﻧﺪاد‪» .‬ﻧﻪ! اﻣﺎ ﺧﯿﻠﯽ از ﻣﺸﺘﺮیﻫﺎی ﻣﺎ آرم ﺷـﺮﮐﺘﯽ رو ﯾـﺎ ﭼﻨـﺪ ﺗـﺎ ﺣـﺮوف‬
‫اﺧﺘﺼﺎری رو روی ﮐﻠﯿﺪﺷﻮن ﺣﮏ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ آﻫﯽ ﮐﺸﯿﺪ‪ .‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ زﯾﺮ ﭼﺸﻤﯽ ﻣﺮد را ﻣﯽﭘﺎﯾﯿﺪ‪» .‬اﯾﻦ ﻣﻬﺮ ﻧﺸﺎﻧﻪی ﯾﻪ ﺟﻤﻌﯿﺖ ﭘﻨﻬﺎﻧﯽ ﺑﻪ اﺳﻢ دﯾﺮ ﺻﻬﯿﻮﻧﻪ‪«.‬‬

‫‪-182-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ورﻧﻪ ﺑﺎز ﻫﻢ واﮐﻨﺸﯽ ﻧﺸﺎن ﻧﺪاد‪» .‬ﻣﻦ ﭼﯿﺰی از اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﻧﻤﯿﺪوﻧﻢ‪ .‬ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺖ دوﺳﺖ ﻣﻦ ﺑﻮد‪ ،‬وﻟﯽ ﻣﺎ ﺑﯿﺸﺘﺮ راﺟﻊ ﺑﻪ ﮐـﺎرﻣﻮن ﺣـﺮف‬
‫ﻣﯽزدﯾﻢ‪ «.‬ﮐﺮاواﺗﺶ را ﻣﯿﺰان ﮐﺮد‪ .‬اﻧﺪﮐﯽ ﻋﺼﺒﯽ ﻧﺸﺎن ﻣﯽداد‪.‬‬
‫ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ ﻣﺤﮑﻢ اﺻﺮارﮐﻨﺎن اداﻣﻪ داد‪» :‬ﭘﺪرﺑﺰرﮔﻢ اﻣﺸﺐ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺗﻤﺎس ﮔﺮﻓﺖ و ﮔﻔﺖ ﻫﺮ دوی ﻣﺎ در ﻣﻌﺮض ﺧﻄﺮی ﺟﺪّی ﻫﺴﺘﯿﻢ‪ .‬ﮔﻔﺖ‬
‫ﺑﺎﯾﺪ ﭼﯿﺰی رو ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺪه‪ .‬ﮐﻠﯿﺪ ﺑﺎﻧﮏ ﺷﻤﺎ رو ﺑﻬﻢ داد‪ .‬اون ﺣﺎﻻ ﻣﺮده‪ .‬ﻫﺮ ﭼﯿﺰی ﺷﻤﺎ ﺑﮕﯿﺪ ﻣﯿﺘﻮﻧﻪ ﺑﻪ ﻣﺎ ﮐﻤﮏ ﮐﻨﻪ‪«.‬‬
‫ﻋﺮق از ﺳﺮ و روی ورﻧﻪ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻣﯽرﯾﺨﺖ‪» .‬ﺑﺎﯾﺪ از ﺳﺎﺧﺘﻤﻮن ﺧﺎرج ﺑﺸﯿﻢ‪ .‬ﮔﻤﺎن ﮐﻨﻢ ﭘﻠﯿﺲ ﺧﯿﻠﯽ زود ﺳﺮ ﺑﺮﺳﻪ‪ .‬ﻧﮕﻬﺒﺎن ﺑﺎﯾﺪ اﯾﻨﺘﺮﭘـﻞ رو‬
‫ﺧﺒﺮ ﻣﯽﮐﺮده‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﮐﻪ ﻧﮕﺮان اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺑﻮد ﺗﯿﺮ آﺧﺮش را ﭘﺮﺗﺎب ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﭘﺪرﺑﺰرﮔﻢ ﮔﻔﺖ ﺑﺎﯾﺪ ﺣﻘﯿﻘﺘﯽ رو در ﻣﻮرد ﺧﺎﻧﻮادهم ﺑﻬـﻢ ﺑﮕـﻪ‪ .‬اﯾـﻦ‬
‫ﺣﺮف ﺑﺮاﺗﻮن ﻣﻔﻬﻮﻣﯽ داره؟«‬
‫»ﻣﺎدﻣﻮازل! وﻗﺘﯽ ﺷﻤﺎ ﺑﭽﻪ ﺑﻮدی ﺧﺎﻧﻮادهت در ﺳﺎﻧﺤﻪی راﻧﻨﺪﮔﯽ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﻣﺘﺄﺳﻔﻢ‪ .‬ﻣﯿﺪوﻧﻢ ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺖ ﺷﻤﺎ رو ﺧﯿﻠﯽ دوﺳﺖ داﺷـﺖ‪.‬‬
‫ﭼﻨﺪﯾﻦ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ از ﺟﺪاﯾﯽ ﺑﯿﻦ ﺷﻤﺎ ﺧﯿﻠﯽ ﻋﺬاب ﻣﯿﮑﺸﻪ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻧﺒﻮد ﭼﻪ ﭘﺎﺳﺨﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺪﻫﺪ‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» :‬ﻣﺤﺘﻮﯾﺎت اﯾﻦ ﺣﺴﺎب ارﺗﺒﺎﻃﯽ ﺑﺎ ﺟﺎم ﻣﻘﺪس داره؟«‬
‫ورﻧﻪ ﻧﮕﺎه ﻏﺮﯾﺒﯽ ﺑﻪ او اﻧﺪاﺧﺖ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﻦ ﭼﯿﺰی ﻧﻤﯿﺪوﻧﻢ‪ «.‬ﻫﻤﺎن ﻟﺤﻈﻪ ﺗﻠﻔﻦ ﻫﻤﺮاه ورﻧﻪ ﺑﻪ ﺻـﺪا درآﻣـﺪ‪ .‬آن را از ﮐﻤـﺮش ﻗﺎﭘﯿـﺪ و‬
‫ﺟﻮاب داد‪ “Oui?” :‬ﻟﺤﻈﻪای ﮔﻮش ﺳﭙﺮد‪ .‬ﺑﻌﺪ ﺑﺎ ﻟﺤﻨﯽ ﮐﻪ ﺣﺎﮐﯽ از ﺗﻌﺠﺐ و ﻧﮕﺮاﻧﯽ رو ﺑﻪ ﻓﺰوﻧﯿﺶ ﺑـﻮد ﮔﻔـﺖ‪“La Police? Si 1 :‬‬
‫”?‪ rapidement‬زﯾﺮ ﻟﺐ ﻧﺎﺳﺰاﯾﯽ داد و ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﻪ ﻓﺮاﻧﺴﻪ دﺳﺘﻮرﻫﺎﯾﯽ را ﺻﺎدر ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪی ﺑﻌﺪ در ﻻﺑﯽ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺗﻠﻔﻦ را ﻗﻄﻊ ﮐﺮد و ﺑﻪ ﻃﺮف ﺳﻮﻓﯽ ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﭘﻠﯿﺲ ﺳﺮﯾﻊﺗﺮ از ﻫﻤﯿﺸﻪ واﮐﻨﺶ ﻧﺸﻮن داده‪ .‬ﻫﻤﯿﻦ ﺣﺎﻻ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺣﺮف ﻣﯽزﻧﯿﻢ‬
‫ﺗﻮ راه ﻫﺴﺘﻨﺪ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺑﻪ ﻫﯿﭻ وﺟﻪ ﻗﺼﺪ ﻧﺪاﺷﺖ دﺳﺖ ﺧﺎﻟﯽ ﺑﺮﮔﺮدد‪» .‬ﺑﻬﺸﻮن ﺑﮕﯿﺪ ﻣﺎ اوﻣﺪﯾﻢ و رﻓﺘﯿﻢ‪ .‬اﮔﺮ ﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ ﺑﺎﻧـﮏ رو ﺑﮕﺮدﻧـﺪ ﺣﮑـﻢ ﺑﺎزرﺳـﯽ‬
‫ﺑﺨﻮاﻫﯿﺪ‪ .‬ﻣﻌﻄﻠﺸﻮن ﻣﯿﮑﻨﻪ‪«.‬‬
‫ورﻧﻪ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﮔﻮش ﮐﻨﯿﺪ‪ .‬ژاک دوﺳﺘﻢ ﺑﻮد و ﺑﺎﻧﮏ ﻣﻦ ﻧﺒﺎﯾﺪ زﯾﺮ اﯾﻦ ﻗﺒﯿﻞ ﻓﺸﺎرﻫﺎ ﺑﺎﺷﻪ‪ .‬ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺧﺎﻃﺮ اﺻـﻼً ﻗـﺼﺪ ﻧـﺪارم اﺟـﺎزه ﺑـﺪم‬
‫ﺑﺎزداﺷﺖ در ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﻣﻦ اﻧﺠﺎم ﺑﺸﻪ‪ .‬ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻓﺮﺻﺖ ﺑﺪﯾﺪ ﺗﺎ ﺑﺒﯿﻨﻢ ﭼﻄﻮر ﻣﯿﺘﻮﻧﻢ ﮐﻤﮑﺘﻮن ﮐﻨﻢ و ﺑـﺪون ﻟـﻮ رﻓـﺘﻦ از ﺑﺎﻧـﮏ ﺧـﺎرج‬
‫ﺑﺸﯿﺪ‪ .‬ﻣﻦ ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﻢ ﺑﯿﺸﺘﺮ از اﯾﻦ درﮔﯿﺮ ﺑﺸﻢ‪ «.‬ﺑﻌﺪ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ و ﺑﺎ ﺷﺘﺎب ﺑﻪ ﺳﻤﺖ در رﻓﺖ‪» .‬ﻫﻤﯿﻦ ﺟﺎ ﺑﻤﻮﻧﯿﺪ‪ .‬ﺗﺮﺗﯿـﺐ ﮐﺎرﻫـﺎ رو ﻣﯿـﺪم و ﺳـﺮﯾﻊ‬
‫ﺑﺮﻣﯽﮔﺮدم‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﮔﻔﺖ‪» :‬اﻣّﺎ ﺟﻌﺒﻪی اﻣﺎﻧﺎت ﭼﯽ‪ .‬ﻣﺎ ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﯿﻢ ﻫﻤﯿﻦ ﻃﻮری ﺑﺮﯾﻢ‪«.‬‬
‫ورﻧﻪ ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ در ﻣﯽرﻓﺖ‪» .‬ﻣﺘﺄﺳﻔﻢ‪ .‬در اﯾﻦ ﻣﻮرد ﮐﺎری از دﺳﺘﻢ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻧﯿﺴﺖ‪«.‬‬
‫ﭘﺲ از رﻓﺘﻦ او ﺳﻮﻓﯽ ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﯽﺣﺮﮐﺖ ﻣﺎﻧﺪ‪ .‬از ﺧﻮد ﻣﯽﭘﺮﺳﯿﺪ ﮐﻪ ﺷﺎﯾﺪ ﺷﻤﺎرهی ﺣﺴﺎب ﺟﺎﯾﯽ ﻣﯿﺎن ﻧﺎﻣﻪﻫﺎ و ﺑﺴﺘﻪﻫﺎی ﺑﯽﺷـﻤﺎری‬
‫ﮐﻪ ﭘﺪرﺑﺰرگ ﻃﯽ اﯾﻦ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺑﺮاﯾﺶ ﻓﺮﺳﺘﺎده و او ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﻧﮕﺸﻮده ﺑﻮد ﻣﺪﻓﻮن ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﻧﺎﮔﻬﺎن اﯾﺴﺘﺎد و ﺳﻮﻓﯽ درﺧﺸﺶ آﻧﯽ رﺿﺎﯾﺖ را در ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ دﯾﺪ‪.‬‬
‫»راﺑﺮت! ﻣﯽﺧﻨﺪی؟«‬

‫‪ 1‬ﭘﻠﯿﺲ؟ ﭼﻘﺪر ﺳﺮﯾﻊ رﺳﯿﺪﻧﺪ!‬

‫‪-183-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫»ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺖ ﻧﺎﺑﻐﻪ ﺑﻮده‪«.‬‬

‫»ﭼﯽ؟«‬
‫»ده رﻗﻢ!؟«‬
‫ﺳﻮﻓﯽ اﺻﻼً ﻧﻤﯽداﻧﺴﺖ او راﺟﻊ ﺑﻪ ﭼﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺷﻤﺎرهی ﺣﺴﺎب‪ «.‬ﻧﯿﺸﺨﻨﺪ آﺷﻨﺎﯾﯽ ﺑﺎ ﻟﺒﺎن ﮐﺞﺷﺪه روی ﺻﻮرﺗﺶ ﭘﯿﺪا ﺷﺪه ﺑﻮد‪» .‬ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ ﺷﻤﺎره رو ﺑﺮاﻣﻮن ﮔﺬاﺷﺘﻪ‪«.‬‬
‫»ﮐﺠﺎ؟«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﻋﮑﺲ ﺻﺤﻨﻪی ﺟﻨﺎﯾﺖ را ﺑﯿﺮون آورد و روی ﻣﯿﺰ ﭘﯿﺶدﺳﺘﯽ ﺑﺎز ﮐﺮد‪ .‬ﺳﻮﻓﯽ ﻓﻘﻂ دو ﺧﻂ اول را ﺧﻮاﻧـﺪ و داﻧـﺴﺖ ﮐـﻪ ﺣـﻖ ﺑـﺎ‬
‫ﻟﻨﮕﺪان اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪13-3-2-21-1-1-8-5‬‬

‫!‪O, Draconian devil‬‬

‫!‪Oh, lame saint‬‬

‫‪P.S. Find Robert Langdon‬‬

‫‪-184-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﭼﻬﻞ و ﭼﻬﺎرم‬

‫ﺳﻮﻓﯽ ﮔﻔﺖ‪» :‬ده رﻗﻢ‪ «.‬ﮐﺎﻏﺬ را ﮐﻪ ﻣﯽﺧﻮاﻧﺪ‪ ،‬اﺣﺴﺎﺳﺎت رﻣﺰﺷﻨﺎﺳﺎﻧﻪای ﮐﻪ داﺷﺖ در ﻓﮑﺮش ﻃﻨﯿﻦ ﻣﯽاﻧﺪاﺧﺖ‪.‬‬

‫‪13-3-2-21-1-1-8-5‬‬
‫ﮔﺮانﭘﺮ ﺷﻤﺎرهی ﺣﺴﺎﺑﺶ رو ﮐﻒ زﻣﯿﻦ ﻟﻮور ﻧﻮﺷﺘﻪ!‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﻣﺮﺗﺒﻪی اول ﮐﻪ دﻧﺒﺎﻟﻪی در ﻫﻢ رﯾﺨﺘﻪی ﻓﯿﺒﻮﻧﺎﭼﯽ را روی زﻣﯿﻦ دﯾﺪ‪ ،‬ﺗﺼﻮر ﮐﺮد ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻨﻈﻮر آن وادار ﮐﺮدن د‪.‬س‪.‬ﭘﯽ‪.‬ژ ﺑـﻪ ﺧﺒـﺮ‬
‫ﮐﺮدن رﻣﺰﻧﮕﺎرﻫﺎ و دﺧﯿﻞ ﮐﺮدن ﺳﻮﻓﯽ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻌﺪ ﭘﯽ ﺑﺮد ﮐﻪ آنﻫﺎ ﺳﺮﻧﺨﯽ ﺑﺮای رﻣﺰﮔﺸﺎﯾﯽ ﺧﻄﻮط دﯾﮕﺮ اﺳﺖ—دﻧﺒﺎﻟﻪای ﺑﺪون ﻧﻈـﻢ‪ ...‬ﯾـﮏ‬
‫ﻣﻘﻠﻮب ﻋﺪدی‪ .‬ﺣﺎﻻ ﻫﻢ ﺳﺨﺖ ﻣﺘﺤﯿّﺮ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﯽدﯾﺪ اﻋﺪاد ﻣﻌﻨﺎی ﻣﻬﻢﺗﺮی ﻫﻢ دارﻧﺪ‪ .‬آنﻫﺎ واﭘﺴﯿﻦ ﮐﻠﯿﺪ ﺑـﺮای ﺑـﺎز ﮐـﺮدن ﺻـﻨﺪوق اﻣﺎﻧـﺖ‬
‫ﻣﺮﻣﻮز ﭘﺪرﺑﺰرگ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻟﻨﮕﺪان ﭼﺮﺧﯿﺪ و ﮔﻔﺖ‪» :‬اون اﺳﺘﺎد اﯾﻬﺎم ﺑﻮد‪ .‬ﻋﺎﺷﻖ ﻫﺮ ﭼﯿﺰی ﺑﻮد ﮐﻪ ﭼﻨﺪ ﻻﯾﻪ ﻣﻌﻨﯽ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻪ‪ .‬رﻣﺰ اﻧﺪر رﻣﺰ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺳﮑﻮی اﻟﮑﺘﺮوﻧﯿﮑﯽِ ﻧﺰدﯾﮏ ﺗﺴﻤﻪی ﻧﻘّﺎﻟﻪ رﻓﺖ‪ .‬ﺳﻮﻓﯽ ﮐﺎﻏﺬ را ﺑﺮداﺷﺖ و دﻧﺒﺎل ﻟﻨﮕﺪان راه اﻓﺘﺎد‪.‬‬
‫ﺳﮑﻮ ﺻﻔﺤﻪی ﮐﻠﯿﺪی ﺷﺒﯿﻪ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎﻧﻪی ﺧﻮدﭘﺮداز ﺑﺎﻧﮏ داﺷﺖ‪ .‬ﻧﻤﺎﯾﺸﮕﺮ‪ ،‬ﻟﻮﮔﻮی ﺻﻠﯿﺒﯽﺷﮑﻞ ﺑﺎﻧﮏ را ﻧﻤﺎﯾﺶ ﻣﯽداد‪ .‬ﮐﻨﺎر ﺻـﻔﺤﻪﮐﻠﯿـﺪ‬
‫روزﻧﻪای ﻣﺜﻠﺜﯽ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﯽﺧﻮرد‪ .‬ﺳﻮﻓﯽ وﻗﺖ ﺗﻠﻒ ﻧﮑﺮد و دﺳﺘﻪی ﮐﻠﯿﺪ را داﺧﻞ روزﻧﻪ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﻓﻮراً ﺻﻔﺤﻪی ﻧﻤﺎﯾﺶ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﮐﺮد‪.‬‬

‫ﺷﻤﺎرهی ﺣﺴﺎب‪_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ :‬‬

‫ﻧﺸﺎﻧﮕﺮ ﺻﻔﺤﻪی ﻧﻤﺎﯾﺶ ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ اﻧﺘﻈﺎر ﭼﺸﻤﮏ ﻣﯽزد‪.‬‬

‫‪-185-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ده رﻗﻢ‪ .‬ﺳﻮﻓﯽ اﻋﺪاد را ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯽﺧﻮاﻧﺪ و ﻟﻨﮕﺪان آنﻫﺎ را ﺗﺎﯾﭗ ﻣﯽﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺷﻤﺎرهی ﺣﺴﺎب‪1334411185 :‬‬
‫آﺧﺮﯾﻦ رﻗﻢ را ﮐﻪ وارد ﮐﺮد‪ ،‬ﺻﻔﺤﻪ دوﺑﺎره ﺗﻐﯿﯿﺮ ﮐﺮد‪ .‬ﭘﯿﻐﺎﻣﯽ ﺑﻪ ﭼﻨﺪﯾﻦ زﺑﺎن ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ‪ .‬اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ ﺑﺎﻻی ﻓﻬﺮﺳﺖ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻫﺸﺪار‪:‬‬

‫ﭘﯿﺶ از ﻓﺸﺮدن دﮔﻤﻪی ‪ ،ENTER‬ﻟﻄﻔﺎً ﺑﺎر دﯾﮕﺮ از ﺻﺤّﺖ ﺷﻤﺎرهی ﺣﺴﺎﺑﺘﺎن اﻃﻤﯿﻨﺎن ﺣﺎﺻﻞ ﮐﻨﯿﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﺳﺒﺐ ﺣﻔﻆ اﻣﻨﯿﺖ ﺧﻮدﺗﺎن‪،‬‬
‫اﮔﺮ ﮐﺎﻣﭙﯿﻮﺗﺮ ﺷﻤﺎرهﺗﺎن را ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ ﻧﮑﻨﺪ‪ ،‬اﯾﻦ ﺳﯿﺴﺘﻢ ﺑﻪ ﻃﻮر ﺧﻮدﮐﺎر ﺧﺎﻣﻮش ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪.‬‬

‫ﺳﻮﻓﯽ اﺧﻢآﻟﻮد ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻗﻄﻊﮐﻨﻨﺪهی ﻋﻤﻠﮑﺮد‪ .‬اﻧﮕﺎر ﻣﺎ ﻓﻘﻂ ﯾﻪ ﺑﺎر ﻓﺮﺻﺖ اﻣﺘﺤﺎن دارﯾﻢ‪ «.‬ﻣﺎﺷﯿﻦﻫﺎی ﺧﻮدﭘﺮداز اﺳﺘﺎﻧﺪارد ﭘﯿﺶ از ﺗﻮﻗﯿﻒ‬
‫ﮐﺎرت ﺑﺎﻧﮑﯽﺷﺎن ﺳﻪ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﺑﻪ ﮐﺎرﺑﺮان اﺟﺎزهی ﺗﺎﯾﭗ ﺷﻤﺎرهی ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ ﺷﺨﺼﯽ را ﻣﯽدادﻧﺪ‪ .‬ﺑﻪ وﺿﻮح اﯾﻦ ﯾﮑﯽ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﭘﺮداﺧﺖ ﻋﺎدﯾﯽ ﻧﺒﻮد‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﻪ دﻗﺖ آن ﭼﯿﺰی را ﮐﻪ ﺗﺎﯾﭗ ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و ﺑﺎ ﮐﺎﻏﺬ ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﮐﺮد‪ .‬ﺗﺄﯾﯿﺪﮐﻨﺎن ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻋﺪد درﺳﺖ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯿﺮﺳﻪ‪ «.‬و ﺑـﺎ‬
‫دﺳﺘﺶ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﮐﻠﯿﺪ ‪ ENTER‬اﺷﺎره ﮐﺮد‪ .‬ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﺰن!«‬
‫ﺳﻮﻓﯽ اﻧﮕﺸﺖ اﺷﺎرهاش را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺻﻔﺤﻪﮐﻠﯿﺪ ﺑﺮد‪ ،‬اﻣﺎ ﺗﺮدﯾﺪ ﮐﺮد‪ .‬ﻓﮑﺮ ﻏﺮﯾﺒﯽ ﺑﻪ ﺳﺮش زده ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان اﻋﺘﺮاض ﮐﺮد‪» :‬اداﻣﻪ ﺑﺪه‪ .‬اﻻن وِرﻧﻪ ﺑﺮﻣﯿﮕﺮده‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ دﺳﺘﺶ را ﭘﺲ ﮐﺸﯿﺪ‪» .‬ﻧﻪ! اﯾﻦ ﺷﻤﺎرهﺣﺴﺎب درﺳﺖ ﻧﯿﺴﺖ‪«.‬‬
‫»ﻫﺴﺘﺶ! ده رﻗﻤﻪ‪ .‬ﭼﯽ دﯾﮕﻪ ﻣﯿﺘﻮﻧﻪ ﺑﺎﺷﻪ؟«‬
‫»ﺑﯿﺶ از ﺣﺪ ﺗﺼﺎدﻓﯿﻪ‪«.‬‬
‫ﺑﯿﺶ از ﺣﺪ ﺗﺼﺎدﻓﯽ؟ ﻟﻨﮕﺪان اِﺷﮑﺎﻟﯽ در آن ﻧﻤﯽدﯾﺪ‪ .‬ﻫﺮ ﺑﺎﻧﮑﯽ ﺑﻪ ﻣﺸﺘﺮیﻫﺎﯾﺶ ﺳﻔﺎرش ﻣﯽﮐﻨـﺪ ﮐـﻪ ﺷـﻤﺎرهﻫـﺎی ﺷﻨﺎﺳـﺎﯾﯽﺷـﺎن را‬
‫ﺗﺼﺎدﻓﯽ اﻧﺘﺨﺎب ﮐﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﮐﺴﯽ ﻧﺘﻮاﻧﺪ آنﻫﺎ را ﺣﺪس ﺑﺰﻧﺪ‪ .‬ﻗﻄﻌﺎً ﺑﻪ ﻣﺸﺘﺮﯾﺎنِ اﯾﻦﺟﺎ ﻫﻢ ﺗﻮﺻﯿﻪ ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ ﺗﺎ ﺷﻤﺎرهﻫﺎ را ﺗﺼﺎدﻓﯽ اﻧﺘﺨﺎب ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﻫﺮ ﭼﻪ را ﮐﻪ ﺗﺎﯾﭗ ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﭘﺎک ﮐﺮد و ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺣﺎﮐﯽ از اﻋﺘﻤﺎد ﺑﻪ ﻧﻔﺲ ﻟﻨﮕﺪان را ﻧﮕﺮﯾﺴﺖ‪» .‬ﺧﯿﻠﯽ اﺗﻔﺎﻗﯿﻪ ﮐﻪ اﯾﻦ ﺷـﻤﺎره‬
‫ﺣﺴﺎبِ ﻣﺜﻼً ﺗﺼﺎدﻓﯽ ﺑﺘﻮﻧﻪ دوﺑﺎره ﭼﯿﺪه ﺑﺸﻪ و ﺗﺸﮑﯿﻞ دﻧﺒﺎﻟﻪی ﻓﯿﺒﻮﻧﺎﭼﯽ رو ﺑﺪه‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﻓﻬﻤﯿﺪ ﮐﻪ ﺳﻮﻓﯽ ﻧﮑﺘﻪای در ذﻫﻦ دارد‪ .‬ﭘﯿﺸﺘﺮ‪ ،‬ﺳﻮﻓﯽ اﯾﻦ اﻋﺪاد را ﺑﻪ ﺻﻮرت دﻧﺒﺎﻟﻪی ﻓﯿﺒﻮﻧﺎﭼﯽ ﭼﯿﺪه ﺑﻮد‪ .‬اﻣﺎ ﺗﻔﺎوت اﯾﻦ ﯾﮑﯽ ﺑﺎ‬
‫ﻗﺒﻠﯽ در ﭼﻪ ﺑﻮد؟‬
‫ﺳﻮﻓﯽ دوﺑﺎره ﭘﺸﺖ ﺻﻔﺤﻪﮐﻠﯿﺪ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ و ﻋﺪد دﯾﮕﺮی را ﮔﻮﯾـﺎ از ﺣﻔـﻆ وارد ﮐـﺮد‪» .‬از اون ﮔﺬﺷـﺘﻪ‪ ،‬ﺑـﺎ ﻋـﺸﻘﯽ ﮐـﻪ ﭘـﺪرﺑﺰرﮔﻢ ﺑـﻪ‬
‫ﻧﻤﺎدﮔﺮاﯾﯽ و رﻣﺰﻫﺎ داﺷﺖ‪ ،‬ﺑﺎﯾﺪ ﺷﻤﺎرهﺣﺴﺎﺑﯽ رو اﻧﺘﺨﺎب ﮐﺮده ﺑﺎﺷﻪ ﮐﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺧﺎﺻﯽ ﺑﺮاش داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻪ؛ ﭼﯿﺰی ﮐﻪ ﺑﺘﻮﻧﻪ ﺧﯿﻠﯽ راﺣﺖ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ‬
‫ﺑﯿﺎره‪ «.‬وارد ﮐﺮدن ﻋﺪد را ﺗﻤﺎم ﮐﺮد و ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺷﯿﻄﻨﺖآﻣﯿﺰی ﺑﻪ ﻟﻨﮕﺪان ﺗﺤﻮﯾﻞ داد‪» .‬ﭼﯿﺰی ﮐﻪ ﻇﺎﻫﺮش ﺗـﺼﺎدﻓﯽ ﺑﺎﺷـﻪ‪ ...‬اﻣـﺎ واﻗﻌـﺎً ﻧﺒﺎﺷـﻪ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﻪ ﺻﻔﺤﻪ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺷﻤﺎرهی ﺣﺴﺎب‪1123581321 :‬‬
‫ﮐﻤﯽ ﻃﻮل ﮐﺸﯿﺪ ﺗﺎ ﻟﻨﮕﺪان آن را ﺗﺸﺨﯿﺺ دﻫﺪ‪ ،‬اﻣﺎ اﯾﻦ ﮐﺎر را ﮐﻪ ﮐﺮد ﭘﯽ ﺑﺮد ﺣﻖ ﺑﺎ ﺳﻮﻓﯽ اﺳﺖ‪.‬‬
‫دﻧﺒﺎﻟﻪی ﻓﯿﺒﻮﻧﺎﭼﯽ‪.‬‬
‫‪1-1-2-3-5-8-13-21‬‬

‫‪-186-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫دﻧﺒﺎﻟﻪی ﻓﯿﺒﻮﻧﺎﭼﯽ اﮔﺮ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﻋﺪدی دهرﻗﻤﯽ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻣﯽﺷﺪ‪ ،‬ﻋﻤﻼً ﺗﺸﺨﯿﺺﻧﺎﭘﺬﯾﺮ ﺑﻮد‪ .‬راﺣﺖ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﯿﻤﻮﻧـﻪ و ﻫﻨـﻮز ﻫـﻢ اﻋـﺪادش‬
‫ﺗﺼﺎدﻓﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬رﻣﺰ دهرﻗﻤﯽ ﻣﺸﺨﺼﯽ ﮐﻪ ﺳﻮﻧﯿﺮ ﻫﯿﭻﮔﺎه ﻓﺮاﻣﻮش ﻧﻤﯽﮐﺮد‪ .‬از آن ﮔﺬﺷﺘﻪ‪ ،‬اﯾﻦ اﻣﺮ ﺗﻮﺿﯿﺢ ﻣـﯽداد ﮐـﻪ ﭼـﺮا اﻋـﺪاد ﺑـﻪ ﻫـﻢ‬
‫رﯾﺨﺘﻪ روی زﻣﯿﻦ ﻟﻮور ﺑﻪ ﺷﮑﻞ دﻧﺒﺎﻟﻪی ﻣﺸﻬﻮری ﭼﯿﺪه ﻣﯽﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ دﺳﺖ ﭘﯿﺶ ﺑﺮد و ﮐﻠﯿﺪ ‪ ENTER‬ﻓﺸﺎر داد‪.‬‬
‫اﺗﻔﺎﻗﯽ رخ ﻧﺪاد‪.‬‬
‫دﺳﺖ ﮐﻢ ﻧﻪ آن ﭼﻪ آنﻫﺎ ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ آﺷﮑﺎر ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬

‫در آن ﻟﺤﻈﻪ‪ ،‬زﯾﺮ ﭘﺎی آنﻫﺎ در ﮔﺎوﺻﻨﺪوق زﯾﺮزﻣﯿﻨﯽ و ﻏﺎرﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﺎﻧﮏ‪ ،‬ﭘﻨﺠـﻪای روﺑـﻮﺗﯽ ﺑـﻪ ﮐـﺎر اﻓﺘـﺎد‪ .‬ﭘﻨﺠـﻪ روی ﺳﯿـﺴﺘﻢ ﺣﻤـﻞ‬
‫دوﻣﺤﻮرهای ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﻘﻒ ﻣﺘﺼﻞ ﺑﻮد ﻟﻐﺰﯾﺪ و در ﺟﺴﺘﺠﻮی ﻣﺨﺘﺼﺎت ﻣﻨﺎﺳﺐ ﭼﺮﺧﯿﺪ‪ .‬ﺑﺮ روی زﻣﯿﻦِ ﺳﯿﻤﺎﻧﯽ زﯾﺮ آن‪ ،‬ﺻﺪﻫﺎ ﺻﻨﺪوقِ ﭘﻼﺳﺘﯿﮑﯽِ‬
‫ﻫﻤﺴﺎن ﻣﺎﻧﻨﺪ ردﯾﻒﻫﺎﯾﯽ از ﺗﺎﺑﻮتﻫﺎی ﮐﻮﭼﮏ را در دﺧﻤﻪای زﯾﺮزﻣﯿﻨﯽ ﺑﺎ ﻧﻈﻢ و ﺗﺮﺗﯿﺐ ﺑﺮ روی ﺗﻮریِ ﺑﺰرﮔﯽ ﭼﯿﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬

‫ﭘﻨﺠﻪ ﺑﺮ ﻧﻘﻄﻪای ﺻﺤﯿﺢ روی زﻣﯿﻦ ﺗﻮﻗﻒ ﮐﺮد و ﭘﺎﯾﯿﻦ رﻓﺖ و ﭼﺸﻤﯽِ اﻟﮑﺘﺮوﻧﯿﮑﯽِ روی آن ﺑﺎرﮐُﺪِ ﺟﻌﺒﻪ را ﺑﺎزﺑﯿﻨﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﺳﭙﺲ ﺑـﺎ ﺗﺄﯾﯿـﺪ‬
‫ﮐﺎﻣﭙﯿﻮﺗﺮ دﺳﺘﻪی ﺳﻨﮕﯿﻦ آن را ﭼﻨﮓ زد و ﺻﻨﺪوق را ﻋﻤﻮدی ﺑﺎﻻ ﺑﺮد‪ .‬دﻧﺪهﻫﺎی ﺟﺪﯾﺪی ﺑﻪ ﮐـﺎر اﻓﺘﺎدﻧـﺪ و ﭘﻨﺠـﻪ ﺟﻌﺒـﻪ را ﺑـﻪ ﺳـﻮی دﯾﮕـﺮ‬
‫ﮔﺎوﺻﻨﺪوق اﻧﺘﻘﺎل داد و روی ﺗﺴﻤﻪیِ اﻧﺘﻘﺎﻟﯽ ﺳﺎﮐﻦ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﻣﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺎزوی ﺑﺎزﯾﺎﺑﯽ ﺻﻨﺪوق را ﭘﺎﯾﯿﻦ ﮔﺬاﺷﺖ و ﺧﻮد را ﭘﺲ ﮐﺸﯿﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺎزو ﮐﻪ آرام ﮔﺮﻓﺖ‪ ،‬ﺗﺴﻤﻪ ﺑﺎ ﺻﺪای وزوزی ﺑﻪ راه اﻓﺘﺎد‪...‬‬

‫در ﻃﺒﻘﻪی ﺑﺎﻻ‪ ،‬ﺳﻮﻓﯽ و ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺎ دﯾﺪن ﺣﺮﮐﺖ آﻫﺴﺘﻪی ﺗﺴﻤﻪ ﻧﻔﺴﯽ از ﺳﺮ آﺳﻮدﮔﯽ ﮐﺸﯿﺪﻧﺪ‪ .‬ﮐﻨﺎر ﺗﺴﻤﻪ اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮدﻧﺪ و اﺣـﺴﺎس‬
‫ﻣﺴﺎﻓﺮان ﺧﺴﺘﻪای را داﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﮐﻨﺎر ﻧﻮار اﻧﺘﻘﺎل ﺑﺎرﻫﺎ در اﻧﺘﻈﺎر ﺑﺎر ﻣﺮﻣﻮزی ﺑﺎ ﻣﺤﺘﻮﯾﺎت ﻧﺎﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺗﺴﻤﻪی اﻧﺘﻘﺎل از ﺳﻤﺖ راﺳﺘﺸﺎن و از ﻣﯿﺎن ﺷﮑﺎف ﺑﺎرﯾﮑﯽ در زﯾﺮ درﺑﯽ آﮐﺎردﺋﻮﻧﯽ وارد اﺗﺎق ﺷﺪ‪ .‬دربِ ﻓﻠﺰی ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺑﺎﻻ ﺣﺮﮐﺖ ﮐـﺮد‬
‫و ﺟﻌﺒﻪی ﭘﻼﺳﺘﯿﮑﯽ ﺑﺴﯿﺎر ﺑﺰرﮔﯽ ﭘﺪﯾﺪار ﺷﺪ ﮐﻪ از اﻧﺘﻬﺎی ﺗﺴﻤﻪی اﻧﺘﻘﺎل ﺷﯿﺐدار ﺑﯿﺮون ﻣﯽآﻣﺪ‪ .‬ﺟﻌﺒﻪ ﺳﯿﺎهرﻧـﮓ و از ﭘﻼﺳـﺘﯿﮏِ ﺳـﻨﮕﯿﻦ و‬
‫ﻗﺎﻟﺐﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﺳﻮﻓﯽ اﻧﺘﻈﺎر ﻧﺪاﺷﺖ ﺗﺎ اﯾﻦ ﺣﺪ ﺑﺰرگ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﺻﻨﺪوقﻫﺎی ﺣﻤﻞ و ﻧﻘﻞ ﻫﻮاﯾﯽ ﺣﯿﻮاﻧﺎت ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﻨﻔﺬ ورود ﻫـﻮا ﻧﺪاﺷـﺘﻪ‬
‫ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺟﻌﺒﻪ آرام در ﺑﺮاﺑﺮ آنﻫﺎ ﺗﻮﻗﻒ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان و ﺳﻮﻓﯽ ﺧﺎﻣﻮش اﯾﺴﺘﺎدﻧﺪ و ﺑﻪ ﺻﻨﺪوق ﻣﺮﻣﻮز ﻧﮕﺮﯾﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻣﺜﻞ ﻫﺮ ﭼﯿﺰ دﯾﮕﺮی در اﯾﻦ ﺑﺎﻧﮏ‪ ،‬اﯾﻦ ﺻﻨﺪوق ﻫﻢ ﺻﻨﻌﺘﯽ ﺑﻮد—ﺳﮕﮏﻫﺎﯾﯽ ﻓﻠﺰی و ﺑﺮﭼﺴﺐ ﺑﺎرﮐُﺪی روی آن و دﺳﺘﻪای ﻣﺨـﺼﻮص‬
‫ﮐﺎر ﺳﻨﮕﯿﻦ داﺷﺖ‪ .‬ﺳﻮﻓﯽ ﺑﺎ ﺧﻮد اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺟﻌﺒﻪاﺑﺰار ﻏﻮلآﺳﺎﯾﯽ ﺷﺒﯿﻪ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺑﯽ آن ﮐﻪ وﻗﺖ را ﻫﺪر دﻫﺪ‪ ،‬دو ﺳﮕﮏ روﺑﺮوﯾﺶ را ﺑﺎز ﮐﺮد و ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﻟﻨﮕﺪان ﺧﯿﺮه ﺷﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﻫﻢ درﭘﻮش ﺳﻨﮕﯿﻦ آن را ﺑﺮداﺷـﺘﻨﺪ‬
‫و ﮐﻨﺎری ﭘﺮت ﮐﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ ﻗﺪﻣﯽ ﺑﻪ ﺟﻠﻮ ﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ و درون ﺻﻨﺪوق ﺧﯿﺮه ﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫در ﻧﮕﺎه ﻧﺨﺴﺖ‪ ،‬ﺳﻮﻓﯽ ﮔﻤﺎن ﺑﺮد ﮐﻪ ﺟﻌﺒﻪ ﺗﻬﯽ اﺳﺖ‪ .‬ﺳﭙﺲ ﭼﯿﺰی را دﯾﺪ‪ .‬در اﻧﺘﻬﺎی ﺻﻨﺪوق ﺗﻨﻬﺎ ﯾﮏ ﺷﯽء ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﯽﺧﻮرد‪:‬‬

‫‪-187-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﺟﻌﺒﻪی ﭼﻮﺑﯽ و ﺻﯿﻘﻞﺧﻮردهای ﮐﻪ ﺑﻪ اﻧﺪازهی ﻧﺼﻒ ﺟﻌﺒﻪی ﮐﻔﺸﯽ ﺑﻮد و ﻟﻮﻻﻫﺎﯾﯽ اﺿﺎﻓﯽ ﺑﺮ ﺧﻮد داﺷﺖ‪ .‬ﭼﻮب آن ﺑﻨﻔﺶ ﺳﯿﺮ و ﺑﺮّاق‬
‫ﺑﺎ رﮔﻪﻫﺎی ﺑﺮﺟﺴﺘﻪای در آن ﺑﻮد‪ .‬ﺳﻮﻓﯽ آن را ﺷﻨﺎﺧﺖ‪ .‬ﭼﻮب ﺻﻨﺪل ﺳﺮخ‪ .1‬ﭼﻮبِ ﻣﺤﺒﻮبِ ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺶ‪ .‬درﭘﻮش دارای ﻃﺮح ﻣﻨﺒﺖﮐﺎریﺷﺪه و‬
‫زﯾﺒﺎﯾﯽ از ﮔﻞ رز ﺑﻮد‪ .‬او و ﻟﻨﮕﺪان ﻧﮕﺎهﻫﺎی ﻣﺘﻌﺠﺒﺎﻧﻪای ﺑﺎ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ رد و ﺑﺪل ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺳﻮﻓﯽ ﺟﻠﻮ رﻓﺖ‪ ،‬ﺟﻌﺒﻪ را ﺑﺮداﺷﺖ‪ ،‬ﺑﯿﺮوﻧﺶ آورد‪.‬‬
‫ﺧﺪاﯾﺎ‪ ،‬ﭼﻘﺪر ﺳﻨﮕﯿﻨﻪ!‬
‫ﻣﺤﺘﺎﻃﺎﻧﻪ ﺗﺎ ﻣﯿﺰ ﭘﺬﯾﺮاﯾﯽ ﺑﺰرﮔﯽ آوردش و روی آن ﻗﺮار داد‪ .‬ﻟﻨﮕﺪان ﮐﻨﺎر ﺳﻮﻓﯽ اﯾﺴﺘﺎد‪ .‬ﻫﺮ دو ﺑﻪ ﺻﻨﺪوق ﮔﻨﺠﯿﻨـﻪی ﮐﻮﭼﮑـﺸﺎن ﺧﯿـﺮه‬
‫ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﭘﺪرﺑﺰرگِ ﺳﻮﻓﯽ ﻇﺎﻫﺮاً آن دو را ﺑﺮای ﺑﺮداﺷﺘﻦ آن ﻓﺮﺳﺘﺎده ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺎ ﺷﮕﻔﺘﯽ ﺑﻪ ﻣﻨﺒّﺖ دﺳﺖﺳﺎﺧﺘﻪی درﭘﻮش ﻧﮕﺎه ﻣﯽﮐﺮد—ﯾﮏ رز ﭘﻨﺞﮔﻠﺒﺮﮔﯽ‪ .‬ﺑﺎرﻫﺎ اﯾﻦ ﻧـﻮع رز را دﯾـﺪه ﺑـﻮد‪ .‬ﻧﺠـﻮا ﮐـﺮد‪» :‬رز‬
‫ﭘﻨﺞﮔﻠﺒﺮﮔﻪ ﻧﻤﺎد دﯾﺮ ﺻﻬﯿﻮن ﺑﺮای ﺟﺎم ﻣﻘﺪﺳﻪ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﭼﺮﺧﯿﺪ و ﺑﻪ او ﻧﮕﺮﯾﺴﺖ‪ .‬ﻟﻨﮕﺪان ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺳﻮﻓﯽ ﺑﻪ ﭼﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﯽﮐﻨﺪ؛ ﺧﻮدش ﻫـﻢ ﺑـﻪ آن ﻣـﯽاﻧﺪﯾـﺸﯿﺪ‪ .‬اﺑﻌـﺎد ﺟﻌﺒـﻪ و وزن‬
‫ﻇﺎﻫﺮی ﻣﺤﺘﻮﯾﺎت آن و ﻧﻤﺎد دﯾﺮ ﺑﺮای ﺟﺎم ﻫﻤﮕﯽ ﺗﻨﻬﺎ ﯾﮏ ﻣﻌﻨﺎی درکﻧﮑﺮدﻧﯽ را ﺑﻪ ذﻫﻦ ﻣﺘﺒﺎدر ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬ﭘﯿﻤﺎﻧﻪی ﻣـﺴﯿﺢ در اﯾـﻦ ﺟﻌﺒـﻪی‬
‫ﭼﻮﺑﯽ اﺳﺖ‪ .‬ﻟﻨﮕﺪان دوﺑﺎره ﺑﻪ ﺧﻮد ﻧﻬﯿﺐ زد ﮐﻪ ﻏﯿﺮﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ زﻣﺰﻣﻪ ﮐﺮد‪» :‬اﻧﺪازهاش درﺳﺖ ﻣﻄﺎﺑﻘﻪ ﺑﺎ‪ ...‬ﺑﺎ ﯾﻪ ﭘﯿﺎﻟﻪی ﺷﺮاب‪«.‬‬
‫ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﻪ ﭘﯿﻤﺎﻧﻪ ﺑﺎﺷﻪ‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺟﻌﺒﻪ را روی ﻣﯿﺰ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺧﻮد ﮐﺸﯿﺪ و ﺧﻮاﺳﺖ آن را ﺑﺎز ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺟﻌﺒﻪ ﮐﻪ ﺗﮑﺎن ﺧـﻮرد‪ ،‬اﺗﻔـﺎق دور از اﻧﺘﻈـﺎری رخ داد‪.‬‬
‫ﺟﻌﺒﻪ ﻧﻮﺳﺎن ﭘﯿﺪا ﮐﺮد و ﺻﺪای ﻏﺮﻏﺮهی ﻋﺠﯿﺒﯽ از ﺧﻮد ﺳﺎﺧﺖ‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺎ ﻧﺎﺑﺎوری ﻧﮕﺎه ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬ﯾﻪ ﻣﺎﯾﻊ ﺗﻮﺷﻪ؟‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻫﻤﺎن اﻧﺪازه ﮔﯿﺞ ﺷﺪه ﺑﻮد‪» :‬ﺗﻮ ﻫﻢ ﺷﻨﯿﺪی‪«...‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺎ آﺷﻔﺘﮕﯽ ﺳﺮ ﺗﮑﺎن داد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﺎﯾﻊ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﭘﯿﺶ رﻓﺖ و آﻫﺴﺘﻪ ﺳﮕﮏ اﯾﻦ ﯾﮑﯽ را ﻫﻢ ﺷَُﻞ ﮐﺮد و درش را ﮔﺸﻮد‪.‬‬
‫ﺷﯽءِ درون آن ﺑﯽﺷﺒﺎﻫﺖ ﺑﻪ ﻫﺮ آن ﭼﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻟﻨﮕﺪان ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎل دﯾﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ‪ ،‬ﻧﮑﺘﻪای ﻫﻤﺎن ﻟﺤﻈﻪ ﺑﺮ ﻫﺮ دوی آنﻫـﺎ روﺷـﻦ‬
‫ﺷﺪ‪ .‬اﯾﻦ ﺷﯿﺌﯽ ﺟﺎم ﻣﺴﯿﺢ ﻧﺒﻮد‪.‬‬

‫‪Rosewood 1‬‬

‫‪-188-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﭼﻬﻞ و ﭘﻨﺠﻢ‬

‫ورﻧﻪ داﺧﻞ اﺗﺎق ﺷﺪ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﭘﻠﯿﺲ ﺧﯿﺎﺑﻮن رو ﺑﺴﺘﻪ‪ .‬اﯾﻦ ﮐﺎرﺷﻮن ﺑﯿﺮون ﺑﺮدن ﺷﻤﺎ رو ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺨﺖ ﮐـﺮده‪ «.‬ورﻧـﻪ در را ﮐـﻪ ﭘـﺸﺖ‬
‫ﺳﺮش ﺑﺴﺖ‪ ،‬ﺟﻌﺒﻪی ﭘﻼﺳﺘﯿﮑﯽ و ﺳﻨﮕﯿﻦ را روی ﺗﺴﻤﻪی اﻧﺘﻘﺎل دﯾﺪ و درﻧﮓ ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ در ﻣﺴﯿﺮش ﮐﺮد‪ .‬ﺧـﺪاﯾﺎ! اوﻧﻬـﺎ ﺑـﻪ اﻣـﺎﻧﺘﯽ ﺳـﻮﻧﯿﺮ‬
‫رﺳﯿﺪﻧﺪ؟‬

‫ﺳﻮﻓﯽ و ﻟﻨﮕﺪان ﭘﺸﺖ ﻣﯿﺰ روی ﭼﯿﺰی ﺧﻢ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺷﺒﯿﻪ ﺑﻪ ﺟﻌﺒﻪی ﺟﻮاﻫﺮی ﭼﻮﺑﯽ و ﺑﺰرگ ﺑﻮد‪ .‬ﺳﻮﻓﯽ ﻓﻮراً در آن را ﺑﺴﺖ و ﺑـﻪ‬
‫او ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪» :‬ﺷﻤﺎرهﺣﺴﺎب رو داﺷﺘﯿﻢ‪«.‬‬
‫ورﻧﻪ ﭼﯿﺰی ﻧﮕﻔﺖ‪ .‬اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ را ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻣﯽداد‪ .‬ﻣﺤﺘﺮﻣﺎﻧﻪ ﭼﺸﻤﺶ را از ﺟﻌﺒﻪ ﺑﺮداﺷﺖ و ﮐﻮﺷﯿﺪ ﺣﺮﮐﺖ ﺑﻌﺪﯾﺶ را ﺗﻌﯿﯿﻦ ﮐﻨـﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺎﯾﺪ از ﺑﺎﻧﮏ ﺑﺒﺮﻣﺸﻮن ﺑﯿﺮون! اﻣﺎ ﭘﻠﯿﺲ اﯾﺴﺖ ﺑﺎزرﺳﯽ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد و ورﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﯾﮏ راه ﺑﺮای ﻓﺮاری دادن آنﻫﺎ ﻣﯽداﻧـﺴﺖ‪» .‬ﻣـﺎدﻣﻮازل ﻧـﻮو!‬
‫اﮔﺮ ﻣﻦ ﺷﻤﺎ رو ﺑﻪ ﺳﻼﻣﺖ از اﯾﻦﺟﺎ ﺑﯿﺮون ﺑﺒﺮم‪ ،‬ﺷﻤﺎ اون رو ﺑﺎ ﺧﻮدﺗﻮن ﻣﯽﺑﺮﯾﺪ ﯾﺎ ﻗﺒﻞ از رﻓﺘﻦ ﺑﺮش ﻣﯿﮕﺮدوﻧﯿﺪ ﻫﻤﯿﻦ ﺟﺎ؟«‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﻟﻨﮕﺪان اﻧﺪاﺧﺖ و ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ورﻧﻪ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪» .‬ﺑﺎﯾﺪ ﻫﻤﺮاﻫﻤﻮن ﺑﺎﺷﻪ‪«.‬‬
‫ورﻧﻪ ﺳﺮی ﺗﮑﺎن داد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﭘﺲ در اﯾﻦ ﺻﻮرت‪ ،‬اون ﺷﯽء ﻫﺮ ﭼﯽ ﮐﻪ ﻫﺴﺖ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﻣﯽﮐﻨﻢ ﻣﻮﻗﻊ ﺣﺮﮐﺖ ﺗﻮی راﻫﺮوﻫﺎ زﯾﺮ‬
‫ﻟﺒﺎﺳﺘﻮن ﻣﺨﻔﯽ ﮐﻨﯿﺪ‪ .‬ﺗﺮﺟﯿﺢ ﻣﯿﺪم ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﻧﺒﯿﻨﺪش‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﮐﻪ ﮐﺘﺶ را در ﻣﯽآورد‪ ،‬ورﻧﻪ ﺑﺎ ﺷﺘﺎب ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺗﺴﻤﻪی اﻧﺘﻘﺎل رﻓﺖ و درب ﺻﻨﺪوق ﺧﺎﻟﯽ را ﺑﺴﺖ و ﭼﻨﺪ دﺳﺘﻮر ﺳـﺎده را ﺗﺎﯾـﭗ‬
‫ﮐﺮد‪ .‬ﺗﺴﻤﻪی اﻧﺘﻘﺎل دوﺑﺎره ﺑﻪ ﺣﺮﮐﺖ اﻓﺘﺎد و ﻣﺤﻔﻈﻪی ﭘﻼﺳﺘﯿﮑﯽ را ﺑﺎ ﺧﻮد ﺑﻪ زﯾﺮ ﮔﻨﺒﺪ ﺑﺮد‪ .‬ﺑﻌﺪ ﮐﻠﯿـﺪ را از ﺳـﮑﻮ ﺑﯿـﺮون ﮐـﺸﯿﺪ و آن را ﺑـﻪ‬
‫ﺳﻮﻓﯽ داد‪.‬‬
‫»اﯾﻦ ﻃﺮﻓﯽ ﻟﻄﻔﺎً‪ .‬ﻋﺠﻠﻪ ﮐﻨﯿﺪ‪«.‬‬

‫‪-189-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﺑﻪ ﺑﺎراﻧﺪاز ﭘﺸﺘﯽ ﮐﻪ رﺳﯿﺪﻧﺪ‪ ،‬ورﻧﻪ درﺧﺸﺶ ﻧﻮر ﻣﺎﺷﯿﻦﻫﺎی ﭘﻠﯿﺲ را دﯾﺪ ﮐﻪ در ﮔﺎراژ زﯾﺮزﻣﯿﻨﯽ رﺧﻨﻪ ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬اﺧﻢ ﮐﺮد‪ .‬اﺣﺘﻤﺎﻻً ﭘﻠﮑﺎن‬
‫را ﻫﻢ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬واﻗﻌﺎً ﻣﯿﺨﻮام ﺑﺎ وﺟﻮد اﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﻣﺸﮑﻞ اﯾﻦ ﮐﺎر رو اداﻣﻪ ﺑﺪم؟ ﺑﻪ ﻋﺮق ﮐﺮدن اﻓﺘﺎده ﺑﻮد‪.‬‬
‫ورﻧﻪ ﺑﻪ ﺳﻮی ﯾﮑﯽ از ﮐﺎﻣﯿﻮنﻫﺎی ﮐﻮﭼﮏ و زرهﭘﻮش ﺑﺎﻧﮏ اﺷﺎره ﮐﺮد‪ .‬ﺣﻤﻞ و ﻧﻘﻞ اﯾﻤﻦ‪ 1‬ﻫﻢ ﯾﮑﯽ از دﯾﮕـﺮ ﺧـﺪﻣﺎﺗﯽ ﺑـﻮد ﮐـﻪ ﺑﺎﻧـﮏ‬
‫ﺳﭙﺮدهﮔﺬاری زورﯾﺦ اراﺋﻪ ﻣﯽداد‪.‬‬
‫ورﻧﻪ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑِﺮﯾﺪ ﺗﻮی ﻗﺴﻤﺖ ﺑﺎر‪ «.‬درب ﺳﻨﮕﯿﻦ ﭘﺸﺖ آن را ﺑﺎز ﮐﺮد و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﺤﻔﻈـﻪی ﻓـﻮﻻدی و درﺧـﺸﺎﻧﺶ اﺷـﺎره ﮐـﺮد‪» .‬زود‬
‫ﺑﺮﻣﯽﮔﺮدم‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ و ﻟﻨﮕﺪان ﮐﻪ داﺧﻞ ﮐﺎﻣﯿﻮن ﻣﯽﺷﺪﻧﺪ‪ ،‬ورﻧﻪ ﺑﻪ ﺳﻮی دﻓﺘﺮ ﻧﺎﻇﺮ ﺑﺎراﻧﺪاز ﺑﻪ راه اﻓﺘﺎد‪ .‬داﺧﻞ آنﺟﺎ ﺷﺪ و ﮐﻠﯿﺪﻫﺎی ﮐﺎﻣﯿﻮن را ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫و ﯾﻮﻧﯿﻔﺮم و ﮐﻼه راﻧﻨﺪه را ﭘﯿﺪا ﮐﺮد‪ .‬ﮐﺖ و ﮐﺮاوات ﺧﻮد را در آورد و ﻟﺒﺎس راﻧﻨﺪه را ﺑﻪ ﺗﻦ ﮐﺮد‪ .‬ﺑﻌﺪ ﮐﻤﯽ ﺗﺄﻣﻞ ﮐﺮد و ﺟﻠـﺪ ﺗﭙﺎﻧﭽـﻪای را زﯾـﺮ‬
‫ﯾﻮﻧﯿﻔﺮﻣﺶ ﭘﻮﺷﯿﺪ‪ .‬ﺑﯿﺮون ﮐﻪ ﻣﯽآﻣﺪ‪ ،‬ﺗﭙﺎﻧﭽﻪای وﯾﮋهی راﻧﻨﺪهﻫﺎ از ﻗﻔـﺴﻪ ﺑﺮداﺷـﺖ‪ ،‬ﻓـﺸﻨﮓﮔـﺬاری ﮐـﺮد‪ ،‬در ﺟﻠـﺪش ﮔﺬاﺷـﺖ‪ ،‬دﮔﻤـﻪﻫـﺎی‬
‫ﯾﻮﻧﯿﻔﺮﻣﺶ را روی آن ﺑﺴﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﮐﺎﻣﯿﻮن ﭼﺮﺧﯿﺪ و ﮐﻼه راﻧﻨﺪه را ﭘﺎﯾﯿﻦ ﮐﺸﯿﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﺳﻮﻓﯽ و ﻟﻨﮕﺪان ﻧﮕـﺎه ﮐـﺮد ﮐـﻪ درون ﻣﺤﻔﻈـﻪی‬
‫ﻓﻮﻻدی ﺧﺎﻟﯽ اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ورﻧﻪ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﺎﯾﺪ اﯾﻦ ﭼﺮاغ رو ﺑﺮاﺗﻮن روﺷﻦ ﺑﮕﺬارم‪ «.‬داﺧﻞ ﺷﺪ و ﮐﻠﯿﺪی را روی دﯾﻮار زد ﺗﺎ ﭼﺮاﻏﯽ ﺗﻨﻬﺎ را روی ﺳﻘﻒ ﻣﺤﻔﻈﻪی ﺑﺎرﻫﺎ‬
‫روﺷﻦ ﮐﻨﺪ‪ .‬اداﻣﻪ داد‪» :‬و ﺑﻬﺘﺮه ﺑﻨﺸﯿﻨﯿﺪ‪ .‬وﻗﺘﯽ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺑﯿﺮون ﻣﯿﺮﯾﻢ ﻫﯿﭻ ﺻﺪاﯾﯽ ﻧﺒﺎﯾﺪ ازﺗﻮن درﺑﯿﺎد‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ و ﻟﻨﮕﺪان روی ﮐﻒ ﻓﻠﺰی ﮐﺎﻣﯿﻮن ﻧﺸﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﻟﻨﮕﺪان ﮔﻨﺠﯿﻨﻪی ﭘﯿﭽﯿﺪه در ﮐﺘﺶ را ﻣﺤﮑﻢ در آﻏـﻮش ﮔﺮﻓﺘـﻪ ﺑـﻮد‪ .‬ورﻧـﻪ درﻫـﺎی‬
‫ﺳﻨﮕﯿﻦ آن را ﭘﺎﯾﯿﻦ اﻧﺪاﺧﺖ و آنﻫﺎ را داﺧﻞ ﻣﺤﺒﻮس ﮐﺮد‪ .‬ﺳﭙﺲ ﭘﺸﺖ ﻓﺮﻣﺎن ﻧﺸﺴﺖ و ﻣﻮﺗﻮر را روﺷﻦ ﮐﺮد‪ .‬ﮐﺎﻣﯿﻮن زرهﭘﻮش ﮐﻪ ﺑﻪ ﺑـﺎﻻی‬
‫ﺳﺮاﺷﯿﺒﯽ ﺑﻪ راه اﻓﺘﺎد‪ ،‬ورﻧﻪ ﻓﻬﻤﯿﺪ ﻋﺮق زﯾﺎدی زﯾﺮ ﮐﻼﻫﺶ ﺟﻤﻊ ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﺳﻬﻮﻟﺖ ﻣﯽدﯾﺪ ﺑﯿﺸﺘﺮ از آن ﭼﻪ اﻧﺘﻈـﺎر داﺷـﺖ ﻣﺎﺷـﯿﻦﻫـﺎی‬
‫ﭘﻠﯿﺲ در آنﺟﺎ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﯽﺧﻮرَد‪ .‬ﮐﺎﻣﯿﻮن از ﺳﺮاﺷﯿﺒﯽ ﺑﺎﻻ رﻓﺖ‪ .‬دروازهی داﺧﻠﯽ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺑﺎﻻ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد ﺗﺎ راه ﻋﺒـﻮر او را ﺑـﺎز ﮐﻨـﺪ‪ .‬ورﻧـﻪ‬
‫ﭘﯿﺶ رﻓﺖ و ﺻﺒﺮ ﮐﺮد ﺗﺎ دروازهی ﭘﺸﺖ ﺳﺮش ﺑﺴﺘﻪ ﺷﻮد‪ .‬ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﺣﺮﮐﺖ اداﻣﻪ داد و ﺳﻨﺴﻮر دروازهی دوم را ﻓﻌﺎل ﮐـﺮد‪ .‬دروازهی دوم ﺑـﺎز‬
‫ﺷﺪ و راه ﺧﺮوج ﺧﻮد را ﻧﻤﺎﯾﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻓﻘﻂ ﻣﺎﺷﯿﻦﻫﺎی ﭘﻠﯿﺲ ﻣﯿﺘﻮﻧﻨﺪ ازش ﺑﮕﺬرﻧﺪ‪.‬‬
‫ورﻧﻪ آرام دﺳﺘﯽ ﺑﻪ اﺑﺮوﯾﺶ ﮐﺸﯿﺪ و راﻫﺶ را اداﻣﻪ داد‪.‬‬
‫اﻓﺴﺮِ دﯾﻼﻗﯽ ﻗﺪم ﭘﯿﺶ ﮔﺬاﺷﺖ و ﺑﺎ دﺳﺖ ﺑﻪ او اﺷﺎره ﮐﺮد ﮐﻪ ﭼﻨﺪ ﻣﺘﺮ ﺟﻠﻮﺗﺮ از اﯾﺴﺖ ﺑﺎزرﺳﯽ ﺗﻮﻗﻒ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﭼﻬﺎر ﻣﺎﺷـﯿﻦ ﭘﻠـﯿﺲ ﺑﯿـﺮون‬
‫ﭘﺎرک ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ورﻧﻪ اﯾﺴﺘﺎد‪ .‬ﮐﻼه راﻧﻨﺪﮔﯿﺶ را ﭘﺎﯾﯿﻦﺗﺮ ﮐﺸﯿﺪ و ﺗﺎ آنﺟﺎ ﮐﻪ ﺗﺮﺑﯿﺘﺶ اﺟﺎزه ﻣﯽداد و از دﺳﺘﺶ ﺑﺮﻣﯽآﻣﺪ ﺣﺎﻟﺘﯽ ﺧﺸﻦ ﺑﻪ ﺻـﻮرﺗﺶ داد‪ .‬از‬
‫ﭘﺸﺖ ﻓﺮﻣﺎن ﺗﮑﺎن ﻧﺨﻮرد؛ ﻓﻘﻂ در را ﺑﺎز ﮐﺮد و ﺑﻪ اﻓﺴﺮ ﭘﻠﯿﺲ ﺧﯿﺮه ﺷﺪ ﮐﻪ ﭼﻬﺮهای ﻋﺒﻮس و رﻧﮓﭘﺮﯾﺪه داﺷﺖ‪.‬‬

‫ورﻧﻪ ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ ﺧﺸﻦ ﭘﺮﺳﯿﺪ‪“Qu'est-ce qui se passe?2” :‬‬

‫اﻓﺴﺮ ﮔﻔﺖ‪ “Je suis Jérome Collet, Lieutenant Police Judiciaire.” :‬و ﺑﺎ دﺳﺖ اﺷـﺎرهای ﺑـﻪ ﺟﺎﯾﮕـﺎه ﺑـﺎر‬
‫ﮐﺎﻣﯿﻮن ﮐﺮد‪“Qu'est-ce qu'ily a là dedans?3” :‬‬

‫‪Transport sûr 1‬‬

‫‪» 2‬ﺟﺮﯾﺎن ﭼﯿﻪ؟«‬

‫‪» 3‬ﻣﻦ ژروم ﮐﻮﻟﻪ ﻫﺴﺘﻢ‪ .‬اﻓﺴﺮ ﭘﻠﯿﺲ ﻗﻀﺎﯾﯽ‪ .‬ﭼﯽ اون ﺗﻮﺋﻪ؟«‬

‫‪-190-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ورﻧﻪ ﺑﺎ ﻓﺮاﻧﺴﻮی زﻧﻨﺪهای ﭘﺎﺳﺦ داد‪» :‬ﺑﻪ ﻣﻦ ﭼﻪ! ﻣﻦ ﻓﻘﻂ راﻧﻨﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﻨﻢ‪«.‬‬
‫ﮐﻮﻟﻪ ﺑﯽ آن ﮐﻪ اﻫﻤﯿﺘﯽ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺣﺮف داده ﺑﺎﺷﺪ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﺎ دﻧﺒﺎل دو ﺗﺎ ﻣﺠﺮم ﻫﺴﺘﯿﻢ‪«.‬‬
‫ورﻧﻪ ﺧﻨﺪﯾﺪ و ﮔﻔﺖ‪» :‬درﺳﺖ زدی ﺗﻮ ﺧﺎل! ﺑﻌﻀﯽ از اﯾﻦ ﺣﺮوﻣﺰادهﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ واﺳﺸﻮن راﻧﻨﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﻨﻢ‪ ،‬اون ﻗـﺪر ﭘـﻮل دارﻧـﺪ ﮐـﻪ ﺑـﺎس‬
‫ﻣﺠﺮﻣﯽ‪ ،‬ﭼﯿﺰی ﺑﺎﺷﻦ‪«.‬‬
‫اﻓﺴﺮ ﮔﺬرﻧﺎﻣﻪای ﺑﺎ ﻋﮑﺲ راﺑﺮت ﻟﻨﮕﺪان را ﺑﺎﻻ ﮔﺮﻓﺖ و ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» :‬اﯾﻦ ﻣﺮد رو اﻣﺸﺐ ﺗﻮی ﺑﺎﻧﮏ ﻧﺪﯾﺪی؟«‬
‫ورﻧﻪ ﺷﺎﻧﻪ ﺑﺎﻻ اﻧﺪاﺧﺖ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﭼﻪ ﻣﯿﺪوﻧﻢ‪ .‬ﻣﻦ ﻓﻘﻂ ﺗﻮ ﺑﺎراﻧﺪاز ﻣﯽﭘﻠﮑﻢ‪ .‬اﺻﻼً ﻧﻤﯿﺬارن ﻣﺎﻫﺎ ﻧﺰدﯾﮏ ﻣﺸﺘﺮﯾﺎ ﺑﺸﯿﻢ‪ .‬ﺷﻤﺎ ﺑﺎﯾﺲ ﺑﺮی ﺗـﻮ‬
‫و از ﭘﺬﯾﺮش ﺑﭙﺮﺳﯽ‪«.‬‬
‫»ﺑﺎﻧﮏ ﺷﻤﺎ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﺎ ﻗﺒﻞ از ورود ﺑﺎﯾﺪ ﺣﮑﻢ ﺗﻔﺘﯿﺶ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﻢ‪«.‬‬
‫ورﻧﻪ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺳﺮﺷﺎر از اﻧﺰﺟﺎر اﻧﺪاﺧﺖ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺣﺎﻟﻢ از رﯾﯿﺴﺎ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻣﯿﺨﻮره‪«.‬‬
‫ﮐﻮﻟﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺑﺎرﻫﺎ اﺷﺎره ﮐﺮد‪» :‬ﻟﻄﻔﺎً ﻗﺴﻤﺖ ﺑﺎر رو ﺑﺎز ﮐﻦ‪«.‬‬
‫ورﻧﻪ ﺑﻪ اﻓﺴﺮ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و ﺑﻪ زور ﺧﻨﺪهای از ﺳﺮ ﺗﻨﻔّﺮ ﺗﺤﻮﯾﻞ داد‪» .‬ﺑﺎرو ﺑﺎز ﮐﻨﻢ؟ ﮔﻤﻮﻧﺖ ﮐﻠﯿﺪش ﺗﻮ ﺟﯿﺒﻤﻪ؟ ﻣﮕﻪ ﺑﻪ ﻣـﺎ اﻋﺘﻤـﺎد ﻣﯿﮑـﻨﻦ؟‬
‫ﺑﺎس ﯾﻪ ﻧﯿﮕﺎ ﺑﻪ ﺷﻨﺪرﻏﺎزی ﮐﻪ ﻣﯽﮔﯿﺮم ﺑﻨﺪازی‪«.‬‬
‫اﻓﺴﺮ ﺑﺎ دودﻟﯽِ آﺷﮑﺎری ﺳﺮش را ﺑﻪ ﺳﻮﯾﯽ ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ‪» .‬داری ﻣﯿﮕﯽ ﮐﻠﯿﺪ ﮐﺎﻣﯿﻮن ﺧﻮدت رو ﻧﺪاری؟«‬
‫ورﻧﻪ ﺳﺮش را ﺑﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪی ﺗﺼﺪﯾﻖ ﺗﮑﺎن داد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﮐﻠﯿﺪ ﺑﺎر رو ﻧﻪ‪ .‬ﻓﻘﻂ ﺳﻮﯾﯿﭻ ﻣﺎﺷﯿﻦ دارم‪ .‬ﻧﺎﻇﺮای ﺑﺎراﻧﺪاز اﯾﻦ ﮐﺎﻣﯿﻮﻧﺎ رو ﻣﻬﺮ و ﻣﻮم‬
‫ﻣﯿﮑﻨﻦ‪ .‬ﺑﻌﺪ ﮐﺎﻣﯿﻮن ﻫﻤﻮﻧﺠﺎ ﻣﯿﻤﻮﻧﻪ ﺗﺎ ﯾﮑﯽ ﮐﻠﯿﺪای ﺑﺎرو ﺑﺒﺮه‪ .‬وﻗﺘﯽ ﺗﻤﺎس ﺑﮕﯿﺮن و ﺑﮕﻦ ﮐﻠﯿﺪ دﺳﺖ ﻣﺸﺘﺮﯾﻪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﻦ اﺟـﺎزه ﻣﯿـﺪن راه ﺑﯿﻔـﺘﻢ‪.‬‬
‫وﻟﯽ ﯾﻪ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﻗﺒﻞ اوﻧﻢ اﺟﺎزه ﻧﻤﯿﺪن‪ .‬ﻣﻦ ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﺳﺮ درﻧﻤﯿﺎرم ﭼﯽ ﺑﺎ ﺧﻮدم ﻣﯽﺑﺮم‪«.‬‬
‫»اﯾﻦ ﮐﺎﻣﯿﻮن رو ﮐِﯽ ﻣﻬﺮ و ﻣﻮم ﮐﺮدﻧﺪ؟«‬
‫»ﺑﺎس ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖ ﭘﯿﺶ‪ .‬ﻣﻦ اﻣﺸﺐ ﻣﯿﺨﻮام ﺗﺎ ﺳَﻦﺗﻮرﯾﺎل ﺑﺮوﻧﻢ‪ .‬ﮐﻠﯿﺪای ﺑﺎر ﻗﺒﻼً رﻓﺘﻪ اوﻧﺠﺎ‪«.‬‬
‫اﻓﺴﺮ ﭘﺎﺳﺨﯽ ﻧﺪاد‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﺶ ورﻧﻪ را ﻣﯽﮐﺎوﯾﺪ ﺗﺎ ﻣﮕﺮ ﻓﮑﺮ او را ﺑﺨﻮاﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻗﻄﺮهای ﻋﺮق از روی ﺑﯿﻨﯽ ورﻧﻪ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻟﻐﺰﯾﺪ‪ .‬ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﺸﮑﻠﯽ ﻣﻮﻧﺪه؟« ﺑﺎ آﺳﺘﯿﻦ ﺑﯿﻨﯽاش را ﭘﺎک ﮐﺮد و ﺑﻪ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﭘﻠﯿﺲ اﺷـﺎره ﮐـﺮد‬
‫ﮐﻪ راﻫﺶ را ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد‪» .‬اﻣﺸﺐ ﺟﺪوﻟﻢ ﺧﯿﻠﯽ ﭘُﺮه‪«.‬‬
‫اﻓﺴﺮ ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» :‬ﻫﻤﻪی راﻧﻨﺪهﻫﺎی اﯾﻦﺟﺎ روﻟﮑﺲ ﻣﯽﺑﻨﺪﻧﺪ؟« و ﺑﻪ ﻣﭻ او اﺷﺎره ﮐﺮد‪.‬‬
‫ورﻧﻪ ﻧﮕﺎﻫﯽ اﻧﺪاﺧﺖ و ﺑﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖ ﮔﺮانﻗﯿﻤﺘﺶ را دﯾﺪ ﮐﻪ از زﯾﺮ آﺳﺘﯿﻦ ﮐﺘﺶ ﺑﯿﺮون زده اﺳﺖ‪ .‬ﮔﻨﺪش ﺑﺰﻧﻦ‪» .‬اﯾـﻦ ﻣﺎﺳﻤﺎﺳـﮏ؟ ﺑﯿـﺴﺖ‬
‫ﯾﻮرو از ﯾﻪ دﺳﺖﻓﺮوش ﺗﺎﯾﻮاﻧﯽ ﺗﻮ ﺳﻦژرﻣﺎن دِسﭘﺮه ﺧﺮﯾﺪم‪ .‬اﮔﻪ ﺑﺨﻮای ﭼﻬﻞ ﺗﺎ ﻣﯽﻓﺮوﺷﻤﺶ‪«.‬‬
‫اﻓﺴﺮ ﻣﮑﺜﯽ ﮐﺮد و ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﮐﻨﺎر اﯾﺴﺘﺎد‪» .‬ﻧﻪ‪ ،‬ﻣﻤﻨﻮن‪ .‬ﺳﻔﺮ ﺧﻮش!«‬
‫ﻧﻔﺲ ورﻧﻪ ﺗﺎ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﮐﺎﻣﯿﻮن ﭘﻨﺠﺎه ﻣﺘﺮ از آنﻫﺎ دور ﺷﺪ ﺑﯿﺮون ﻧﯿﺎﻣﺪ‪ .‬و ﺣﺎﻻ ﻣﺸﮑﻞ دﯾﮕﺮی را ﺑﺎﯾﺪ ﺣﻞ ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬ﮐﺠﺎ ﺑﺒﺮﻣﺸﻮن؟‬

‫‪-191-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﭼﻬﻞ و ﺷﺸﻢ‬

‫ﺳﯿﻼس دَﻣَﺮ روی ﺑﻮرﯾﺎی ﮐﺮﺑﺎﺳﯿﺶ اﻓﺘﺎده ﺑﻮد ﺗﺎ ﺧﻮنِ زﺧﻢِ ﺗﺎزﯾﺎﻧﻪﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ ﭘﺸﺘﺶ زده ﺑﻮد در ﻣﻌﺮض ﻫﻮا ﻟَﺨﺘﻪ ﺷﻮد‪ .‬دوﻣﯿﻦ ﻧﻮﺑﺖِ‬
‫ﺗﻨﺒﯿﻪِ اﻣﺸﺐ ﺿﻌﯿﻒ و ﮔﯿﺠﺶ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﭘﺎﺑﻨﺪ را ﺑﺎز ﻧﮑﺮده ﺑﻮد و اﮐﻨﻮن ﺧﻮن را اﺣﺴﺎس ﻣﯽﮐﺮد ﮐﻪ روی راﻧﺶ ﻣـﯽﭼﮑـﺪ‪ .‬ﻫﻨـﻮز ﺧـﻮد را‬
‫راﺿﯽ ﻧﮑﺮده ﺑﻮد ﮐﻪ آن را ﺑﮕﺸﺎﯾﺪ‪.‬‬

‫ﻣﻦ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﮑﺴﺖ ﮐﻠﯿﺴﺎ ﺷﺪم‪.‬‬

‫ﺑﺪﺗﺮ از آن‪ ،‬ﺑﺎﻋﺚ ﺷﮑﺴﺖ اﺳﻘﻒ ﺷﺪم‪.‬‬
‫اﻣﺸﺐ ﺑﺎﯾﺪ ﺷﺐ رﻫﺎﯾﯽ اﺳﻘﻒ آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ ﻣﯽﺑﻮد‪ .‬ﭘﻨﺞ ﻣﺎه ﭘﯿﺶ ﮐﻪ اﺳـﻘﻒ از ﺟﻠـﺴﻪای در رﺻـﺪﺧﺎﻧﻪی واﺗﯿﮑـﺎن ﺑﺮﮔـﺸﺖ‪ ،‬ﻧﮑﺘـﻪای را‬
‫ﻓﻬﻤﯿﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﺳﺨﺖ ﻣﺘﻐﯿّﺮش ﮐﺮده ﺑﻮد و ﭘﺲ از ﭼﻨﺪ ﻫﻔﺘﻪ اﻓﺴﺮدﮔﯽ‪ ،‬آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ ﺳﺮاﻧﺠﺎم آن را ﺑﻪ ﺳﯿﻼس ﺑﺎزﮔﻮ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺳﯿﻼس ﻓﺮﯾﺎد زده ﺑﻮد‪» :‬ﻏﯿﺮﻣﻤﮑﻨﻪ! ﻧﻤﯿﺸﻪ ﻗﺒﻮل ﮐﺮد‪«.‬‬
‫آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺣﻘﯿﻘﺖ دارد‪ .‬ﺗﺼﻮرﻧﺎﭘﺬﯾﺮ‪ ،‬اﻣﺎ ﺣﻘﯿﻘﺖ دارد‪ .‬ﻓﻘﻂ ﺷﺶ ﻣﺎه‪«.‬‬
‫ﮔﻔﺘﻪﻫﺎی اﺳﻘﻒ ﺳﯿﻼس را ﺗﺮﺳﺎﻧﺪ‪ .‬او ﺑﺮای رﻫﺎﯾﯽ دﺳﺖ ﺑﻪ دﻋﺎ ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮد و ﺣﺘﯽ در آن روزﻫﺎی ﺻﻌﺐ اﯾﻤﺎﻧﺶ ﺑﻪ ﺧﺪا و ﺻﺮاط ﻣﺘﺰﻟـﺰل‬
‫ﻧﺸﺪ‪ .‬ﯾﮏ ﻣﺎه ﺑﻌﺪ ﺑﻮد ﮐﻪ اﺑﺮﻫﺎ ﻣﻌﺠﺰوار ﮐﻨﺎر رﻓﺘﻨﺪ و ﻧﻮر اﻣﯿﺪ درﺧﺸﯿﺪن ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ آن را ﻗﻀﺎی آﺳﻤﺎن ﻧﺎﻣﯿﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫اﺳﻘﻒ ﮐﻪ ﺑﺮای ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﺑﺎر اﻣﯿﺪوار ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﯿﺪ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺳﯿﻼس! ﭘﺮوردﮔﺎر ﻣﺠﺎل دﯾﮕﺮی ﺑﺮای ﺣﻔﻆ ﺻﺮاط ﺑﻪ ﻣﺎ ارزاﻧﯽ ﮐﺮده‪ .‬ﻧﺒﺮد‬
‫ﻣﺎ‪ ،‬ﻣﺜﻞ ﻫﺮ ﻧﺒﺮد دﯾﮕﺮی‪ ،‬ﺑﻪ اﯾﺜﺎر اﺣﺘﯿﺎج دارد‪ .‬ﻣﯽﺧﻮاﻫﯽ ﺳﺮﺑﺎز ﭘﺮوردﮔﺎر ﺑﺎﺷﯽ؟«‬

‫‪-192-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﺳﯿﻼس در ﺑﺮاﺑﺮ اﺳﻘﻒ آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ—ﻣﺮدی ﮐﻪ زﻧﺪﮔﯽ دوﺑﺎرهای ﺑﻪ او اﻋﻄﺎ ﮐﺮده ﺑﻮد—زاﻧﻮ زد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﻦ ﺑﺮّهی ﭘﺮوردﮔﺎر ﻫﺴﺘﻢ‪ .‬ﻣـﺮا‬
‫آن ﻃﻮر ﮐﻪ دﻟﺘﺎن ﮔﻮاﻫﯽ ﻣﯽدﻫﺪ ﺷﺒﺎﻧﯽ ﮐﻨﯿﺪ‪«.‬‬
‫آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ ﮐﻪ ﻓﺮﺻﺖ ﺑﻪ دﺳﺖ داده را ﺗﺸﺮﯾﺢ ﮐﺮد‪ ،‬ﺳﯿﻼس ﻫﻢ ﭘﯽ ﺑﺮد ﮐﻪ اﯾﻦ ﻣﺠﺎل ﺟﺰ دﺳﺖ ﺧﺪا ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻣﻌﺠـﺰهی ﻗـﻀﺎ و‬
‫ﻗﺪر! آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ ﺳﯿﻼس را ﺑﺎ ﻣﺮدی آﺷﻨﺎ ﺳﺎﺧﺖ ﮐﻪ ﻃﺮح را رﯾﺨﺘﻪ ﺑﻮد—ﻣﺮدی ﮐﻪ ﺧﻮد را اﺳﺘﺎد ﻣﯽﻧﺎﻣﯿﺪ‪ .‬اﮔﺮ ﭼﻪ ﺳﯿﻼس و اﺳﺘﺎد ﻫـﯿﭻﮔـﺎه‬
‫ﻫﻢدﯾﮕﺮ را روﯾﺎرو ﻧﺪﯾﺪﻧﺪ‪ ،‬ﻫﺮ ﺑﺎر ﮐﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺗﻠﻔﻨﯽ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‪ ،‬ﻫﯿﺒﺖِ اﯾﻤﺎنِ ژرف و ﺣﯿﻄﻪی ﻗﺪرتِ اﺳﺘﺎد ﺳـﯿﻼس را ﻣـﯽﺗﺮﺳـﺎﻧﺪ‪ .‬ﮔﻮﯾـﺎ‬
‫اﺳﺘﺎد ﻣﺮدی ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺮ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ آﮔﺎﻫﯽ داﺷﺖ و ﮔﻮش و ﭼﺸﻤﺶ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻮد‪ .‬ﺳﯿﻼس ﻧﻤﯽداﻧﺴﺖ اﺳﺘﺎد ﭼﮕﻮﻧﻪ اﯾﻦ اﻃﻼﻋـﺎت را ﺑـﻪ‬
‫دﺳﺖ آورده اﺳﺖ‪ ،‬اﻣﺎ آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ اﻋﺘﻤﺎد ﺑﺴﯿﺎری ﺑﻪ او داﺷﺖ و ﺑﻪ ﺳﯿﻼس ﻫﻢ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﭼﻨﯿﻦ ﮐﻨﺪ‪» .‬ﻫﻤﺎن ﮐﺎری را ﺑﮑﻦ ﮐﻪ اﺳﺘﺎد ﺑﻪ ﺗـﻮ‬
‫دﺳﺘﻮر ﻣﯽدﻫﺪ‪ ،‬آن وﻗﺖ ﻣﺎ ﭘﯿﺮوز ﻣﯽﺷﻮﯾﻢ‪«.‬‬
‫ﭘﯿﺮوز! ﺣﺎل ﺳﯿﻼس ﺑﻪ زﻣﯿﻦِ ﺑﺮﻫﻨﻪ ﺧﯿﺮه ﺷﺪه ﺑﻮد و از آن ﺗﺮس داﺷﺖ ﮐﻪ ﭘﯿﺮوزی از ﭼﻨﮕﺸﺎن ﮔﺮﯾﺨﺘﻪ ﺑﺎﺷـﺪ‪ .‬اﺳـﺘﺎد را ﻓﺮﯾﻔﺘـﻪ ﺑﻮدﻧـﺪ‪.‬‬
‫ﺳﻨﮓ ﺗﺎج ﺑﻦﺑﺴﺘﯽ ﮔﻤﺮاهﮐﻨﻨﺪه ﺑﻮد و ﻫﻤﻪی اﻣﯿﺪﻫﺎ ﺑﺮ ﺑﺎد رﻓﺘﻪ ﻣﯽﻧﻤﻮد‪.‬‬
‫ﺳﯿﻼس دوﺳﺖ داﺷﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ اﺳﻘﻒ آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ زﻧﮓ ﻣﯽزد و او را از ﻣﺎوﻗﻊ آﮔﺎه ﻣﯽﮐﺮد‪ ،‬اﻣﺎ اﺳﺘﺎد ﻫﻤﻪی راهﻫﺎی ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ارﺗﺒﺎﻃﺸﺎن را‬
‫ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺮای اﯾﻤﻨﯽ ﺧﻮدﻣﺎن‪.‬‬
‫ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺑﺮ رﻋﺸﻪی ﺳﺨﺖ ﺗﻨﺶ ﻓﺎﺋﻖ آﻣﺪ و روی دﺳﺖ و ﭘﺎﯾﺶ ﺧﻢ ﺷﺪ و رَداﯾﺶ را ﮐﻪ ﺑﺮ زﻣﯿﻦ ﺑﻮد ﯾﺎﻓﺖ‪ .‬ﺗﻠﻔـﻦ را از ﺟﯿـﺒﺶ ﺑﯿـﺮون‬
‫آورد‪ .‬ﺑﺎ ﺳﺮی اﻓﮑﻨﺪه از ﺷﺮم‪ ،‬ﺷﻤﺎره را ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫ﺳﯿﻼس ﭘﭽﭙﭽﻪﮐﻨﺎن ﮔﻔﺖ‪» :‬اﺳﺘﺎد! ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ از دﺳﺖ رﻓﺖ‪ «.‬و ﺻﺎدﻗﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﻣﺮد ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﻪ او ﻧﯿﺮﻧﮓ زدهاﻧﺪ‪.‬‬
‫اﺳﺘﺎد ﭘﺎﺳﺦ داد‪» :‬اﯾﻤﺎﻧﺖ را زود از ﮐﻒ ﻣﯽدﻫﯽ‪ .‬اﺧﺒﺎری ﺑﻪ ﻣﻦ رﺳﯿﺪه‪ .‬ﺧﺒﺮی ﺧﻮش و دور از اﻧﺘﻈﺎر‪ .‬از اﻓﺮاد ﭘﻨﻬﺎﻧﯿﻢ‪ .‬ژاک ﺳﻮﻧﯿﺮ ﭘـﯿﺶ‬
‫از ﻣﺮﮔﺶ اﻃﻼﻋﺎت را ﻣﻨﺘﻘﻞ ﮐﺮده اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺎ ﺗﻮ ﺗﻤﺎس ﻣﯽﮔﯿﺮم‪ .‬ﮐﺎر اﻣﺸﺐ ﻣﺎ ﻫﻨﻮز ﺗﻤﺎم ﻧﺸﺪه‪«.‬‬

‫‪-193-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﭼﻬﻞ و ﻫﻔﺘﻢ‬

‫ﺣﺮﮐﺖ در ﻣﺤﻔﻈﻪی ﮐﻢﻓﺮوغ ﺑﺎر در ﮐﺎﻣﯿﻮن زرهﭘﻮش ﻣﺎﻧﻨﺪ آن ﺑﻮد ﮐﻪ در ﺳﻠﻮﻟﯽ اﻧﻔﺮادی ﺣﻤﻞ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺎ ﺑﯿﻢ ﻫﻤﯿـﺸﮕﯽاش ﮐـﻪ‬
‫در ﻓﻀﺎﻫﺎی ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺳﺮاﻏﺶ ﻣﯽآﻣﺪ در ﺳﺘﯿﺰ ﺑﻮد‪ .‬ورﻧﻪ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﻣﺎ رو ﺑﻪ ﻓﺎﺻﻠﻪی اﻣﻨﯽ از ﺷﻬﺮ ﻣﯿﺮﺳﻮﻧﻪ‪ .‬ﮐﺠﺎ؟ ﭼﻘﺪر دور؟‬

‫ﭘﺎﻫﺎی ﻟﻨﮕﺪان از ﭼﻬﺎرزاﻧﻮ ﻧﺸﺴﺘﻦ روی ﮐﻒ ﻓﻠﺰی آنﺟﺎ زُقزق ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬ﺟﺎﯾﺶ را ﻋﻮض ﮐـﺮد و اﺣـﺴﺎس ﮐـﺮد ﮐـﻪ ﺧـﻮن دوﺑـﺎره ﺑـﻪ‬
‫ﭘﺎﯾﯿﻦﺗﻨﻪاش ﻣﯽدود‪ .‬ﻟﻨﮕﺪان ﻫﻨﻮز آن ﮔﻨﺠﯿﻨﻪی ﻋﺠﯿﺐ را ﮐﻪ از ﺑﺎﻧﮏ ﺑﯿﺮون آورده ﺑﻮدﻧﺪ ﻣﯿﺎن ﺑﺎزوﻫﺎﯾﺶ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ زﻣﺰﻣﻪ ﮐﺮد‪» :‬ﮔﻤﺎن ﮐﻨﻢ اﻻن ﺗﻮی ﺑﺰرﮔﺮاه ﺑﺎﺷﯿﻢ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﻫﻢ ﻫﻤﯿﻦ اﺣﺴﺎس را داﺷﺖ‪ .‬ﮐﺎﻣﯿﻮن ﭘﺲ از آن ﻣﮑﺚ ﻣﺮﻋﻮبﮐﻨﻨﺪه ﺑﺎﻻی ﺳﺮاﺷﯿﺒﯽ ﺑﺎﻧﮏ‪ ،‬راﻫﺶ را ﺑﯽﺗﻮﻗﻒ اداﻣﻪ داده ﺑـﻮد‪.‬‬
‫ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﮐﻤﯽ در آن ﯾﮑﯽ دو دﻗﯿﻘﻪی اول زﯾﺎد ﺑﻪ ﭼﭗ و راﺳﺖ ﻣﻨﺤﺮف ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺣﺎﻻ ﺑﺎ ﺑﯿﺸﺘﺮﯾﻦ ﺳـﺮﻋﺖ ﭘـﯿﺶ ﻣـﯽرﻓﺘﻨـﺪ‪ .‬ﺗﺎﯾﺮﻫـﺎی‬
‫ﺿﺪﮔﻠﻮﻟﻪ ﺑﺮ ﺳﻄﺢ ﻫﻤﻮار ﺧﯿﺎﺑﺎن ﺻﺪای ﻫﻮم ﺧﻔﯿﻔﯽ ﻣﯽﺳﺎﺧﺘﻨﺪ‪ .‬ﻟﻨﮕﺪان ﺗﻮﺟﻬﺶ را ﺑﻪ ﺟﻌﺒﻪی ﺻﻨﺪل ﺳﺮخ ﮐﻪ در دﺳﺘﺶ ﺑﻮد ﻣﻌﻄـﻮف ﮐـﺮد‪.‬‬
‫ﮔﺮانﺑﻬﺎ را روی زﻣﯿﻦ ﮔﺬاﺷﺖ‪ ،‬و ﮐﺘﺶ را ﮐﻨﺎر زد و ﺟﻌﺒﻪ را ﺑﯿﺮون ﮐﺸﯿﺪ و ﺳﻤﺖ ﺧﻮدش آورد‪ .‬ﺳﻮﻓﯽ ﺟﺎﯾﺶ‬ ‫ﺟﻌﺒﻪی‬
‫را ﻃﻮری ﻋﻮض ﮐﺮد ﮐﻪ ﮐﻨﺎر ﻫﻢ ﻧﺸﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﻧﺎﮔﻬﺎن اﯾﻦ اﺣﺴﺎس ﺑﻪ ﻟﻨﮕﺪان دﺳﺖ داد ﮐﻪ آنﻫﺎ ﻣﺜﻞ دو ﮐﻮدک ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻧﻪ روی ﻫﺪﯾﻪی ﺳﺎل ﻧـﻮ‬
‫ﺧﻢ ﺷﺪهاﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺮ ﺧﻼف رﻧﮓﻫﺎی ﮔﺮم ﺟﻌﺒﻪی ﺻﻨﺪل ﺳﺮخ‪ ،‬ﮔﻞ رز ﻣﻨﺒﺖﮐﺎریﺷﺪه را از ﭼﻮب ﮐﻢرﻧﮕﯽ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﺷﺎﯾﺪ از درﺧﺖ زﺑـﺎنﮔﻨﺠـﺸﮏ‬
‫ﮐﻪ ﺑﻪ وﺿﻮح در آن روﺷﻨﺎﯾﯽ اﻧﺪک ﻣﯽدرﺧﺸﯿﺪ‪ .‬رُز‪ .‬ﻧﻤﺎد ﻫﻤﻪی ارﺗﺶﻫﺎ و ادﯾﺎن را‪ ،‬ﻣﺎﻧﻨﺪ اﻧﺠﻤﻦﻫﺎی ﺳﺮّی‪ ،‬از اﯾﻦ ﻧﻤﺎد ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬

‫‪-194-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫رُزیﮐﺮوﺳﯽﻫﺎ‪ .‬ﺷﻮاﻟﯿﻪﻫﺎی ﺻﻠﯿﺐ ﮔﻞﺳﺮخ‪.1‬‬

‫ﺳﻮﻓﯽ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﯾﺎﻟّﺎ! ﺑﺎزش ﮐﻦ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﻧﻔﺲ ﻋﻤﯿﻘﯽ ﮐﺸﯿﺪ‪ .‬دﺳﺘﺶ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ درﭘﻮش ﺑﺮد و ﻧﮕﺎه ﺳﺘﺎﯾﺶآﻣﯿﺰ ﺳﺮﯾﻌﯽ ﺑﻪ ﮐﺎر ﭼﻮب ﭘﯿﭽﯿﺪه اﻧﺪاﺧﺖ و ﺳﮕﮏﻫـﺎ را ﺑـﺎز‬
‫ﮐﺮد‪ .‬ﺑﻌﺪ درﺑﺶ را ﮔﺸﻮد و ﺷﯿﺌﯽ دروﻧﺶ را ﺑﯿﺮون آورد‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺧﯿﺎﻻت زﯾﺎدی در ﺳﺮ ﭘﺮوراﻧﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ آنﻫﺎ ﭼﻪ در ﺟﻌﺒﻪ ﻣﯽﯾﺎﯾﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺳﺨﺖ ﺑﻪ ﺧﻄﺎ رﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬در ﺑﻄﻦ ﺳﻨﮕﯿﻦ و ﻻﯾﻪ ﺑﻪ ﻻﯾﻪی‬
‫ﺟﻌﺒﻪ ﮐﻪ از اﺑﺮﯾﺸﻢ ارﻏﻮاﻧﯽ ﺑﻮد‪ ،‬ﺷﯿﺌﯽ ﺟﺎ ﺧﻮش ﮐﺮده ﺑﻮد ﮐﻪ ﻟﻨﮕﺪان ﺣﺘﯽ ﻧﻤﯽداﻧﺴﺖ ﭼﻄﻮر ﺑﺎﯾﺪ از آن ﺳﺮ در ﺑﯿﺎورد‪.‬‬
‫اﺳﺘﻮاﻧﻪای ﺳﻨﮕﯽ ﺑﻪ اﺑﻌﺎد ﺗﻘﺮﯾﺒﯽ ﻣﺤﻔﻈﻪی ﺗﻮپ ﺗﻨﯿﺲ ﮐﻪ از ﻣﺮﻣﺮ ﺳﻔﯿﺪ و ﺻﯿﻘﻞﺧﻮرده ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺑـﺎ اﯾـﻦ ﻫﻤـﻪ‪ ،‬ﭘﯿﭽﯿـﺪهﺗـﺮ از‬
‫اﺳﺘﻮاﻧﻪی ﺳﻨﮕﯽ ﺳﺎدهای ﻣﯽﻧﻤﻮد و ﮔﻮﯾﺎ از ﭼﻨﺪﯾﻦ ﻗﻄﻌﻪ ﺗﺸﮑﯿﻞ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺷﺶ ﻗﺮص ﻣﺮﻣﺮﯾﻦ ﺑﻪ اﻧﺪازهی ﺷﯿﺮﯾﻨﯽﻫـﺎﯾﯽ ﮐﻮﭼـﮏ ﮐـﻪ روی‬
‫ﻫﻢ ﺳﻮار ﮐﺮده و درون ﻗﺎب ﺑﺮﻧﺠﯿﻦ و ﻇﺮﯾﻔﯽ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻣﺘﺼﻞ ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ زﯾﺒﺎﻧﻤﺎﯾﯽ ﺗﻮﺧﺎﻟﯽ و ﭼﻨﺪوﺟﻬﯽ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﯿﺪ‪ .‬ﻫـﺮ اﻧﺘﻬـﺎی‬
‫اﺳﺘﻮاﻧﻪ را ﮐﻼﻫﮑﯽ‪ ،‬آن ﻫﻢ ﻣﺮﻣﺮی‪ ،‬ﭘﻮﺷﺎﻧﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ دﯾﺪن درون آن را ﻏﯿﺮﻣﻤﮑﻦ ﻣﯽﺳﺎﺧﺖ‪ .‬از آنﺟﺎ ﮐﻪ ﺻﺪای ﻣﺎﯾﻌﯽ را ﺷﻨﯿﺪه ﺑـﻮد‪ ،‬ﺗـﺼﻮر‬
‫ﻣﯽﮐﺮد ﮐﻪ اﺳﺘﻮاﻧﻪ ﻣَﺠﻮف ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ‪ ،‬ﭼﯿﺰی ﮐﻪ ﺑﻪ اﻧﺪازهی ﺧﻮد اﺳﺘﻮاﻧﻪ ﻋﺠﯿﺐ ﻣﯽﻧﻤﻮد‪ ،‬ﺣﮑﺎﮐﯽﻫﺎی ﭘﯿﺮاﻣﻮن ﻟﻮﻟﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ در ﻫﻤﺎن آﻏﺎز ﺗﻮﺟﻪ ﻟﻨﮕﺪان را ﺑﻪ ﺧﻮد‬
‫ﺟﺬب ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺮ روی ﻫﺮ ﺷﺶ ﻗﺮص رﺷﺘﻪی ﯾﮑﺴﺎن و ﻏﺮﯾﺒﯽ از ﺣﺮوف اﻟﻔﺒﺎ را ﺣﮏ ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬اﺳﺘﻮاﻧﻪی ﭘﺮ از ﺣﺮف‪ ،‬ﻟﻨﮕﺪان را ﺑـﻪ ﯾـﺎد‬
‫ﯾﮑﯽ از اﺳﺒﺎبﺑﺎزیﻫﺎی دوران ﮐﻮدﮐﯿﺶ اﻧﺪاﺧﺖ—ﻣﯿﻠﻪای ﮐﻪ ﺣﺮوف اﻟﻔﺒﺎ ﺑﺎ دﻧﺪهﻫـﺎی واﮔـﺮدان روی آن ﭘـﯿﭻ ﺷـﺪه ﺑـﻮد و ﺑـﺎ ﭼﺮﺧﺎﻧـﺪﻧﺶ‬
‫واژهﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻫِﺠﯽ ﻣﯽﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﻧﺠﻮا ﮐﺮد‪» :‬ﻋﺠﯿﺒﻪ‪ ،‬ﻧﯿﺴﺖ؟«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻧﻤﯿﺪوﻧﻢ‪ .‬اﯾﻦ دﯾﮕﻪ ﭼﯿﻪ؟«‬
‫درﺧﺸﺸﯽ آﻧﯽ در ﭼﺸﻤﺎن ﺳﻮﻓﯽ ﭘﺪﯾﺪار ﺷﺪ‪ .‬ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺳﺮﮔﺮﻣﯽ ﭘﺪرﺑﺰرﮔﻢ وَر رﻓﺘﻦ ﺑﺎ اﯾﻦ ﺑﻮد‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎردو داوﯾﻨﭽﯽ اﺧﺘﺮاﻋﺶ ﮐﺮده‪«.‬‬
‫ﺣﺘﯽ در آن ﻧﻮر ﮐﻢ ﺳﻮﻓﯽ ﺗﻌﺠﺐ ﻟﻨﮕﺪان را ﻣﯽدﯾﺪ‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان زﯾﺮ ﻟﺐ ﮔﻔﺖ‪» :‬داوﯾﻨﭽﯽ؟« و دوﺑﺎره ﺑﻪ ﻗﻮﻃﯽ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪.‬‬
‫»آره و اﺳﻤﺶ ﮐﺮﯾﭙﺘﮑﺴﻪ‪ .2‬ﻃﺒﻖ ﺣﺮفﻫﺎی ﭘﺪرﺑﺰرﮔﻢ ﻃﺮح اون از ﯾﮑﯽ از ﻧﻮﺷﺘﻪﻫﺎی ﺳﺮّی داوﯾﻨﭽﯽ ﺑﻪ دﺳﺖ اوﻣﺪه‪«.‬‬

‫‪1‬‬
‫‪ :The Rosicrucians‬دو ﺳﺎزﻣﺎن اﺧﻮت ﺑﯿﻦاﻟﻤﻠﻠﯽ ﺑﺎ ﻧﺎمﻫﺎی »ﻣﺤﻔﻞِ ﺻﻮﻓﯿﺎﻧﻪ و ﮐﻬﻦِ روزیﮐﺮوﺳﯿﺲ )ﺻﻠﯿﺐ ﮔﻞﺳﺮخ(« ‪(Ancient Mystical‬‬
‫)‪ Order Rosae Crucis‬و »ﻣﺤﻔﻞ ﯾﺎ اﺧﻮت رُزیﮐﺮوﺳﯽ« )‪ (Rosicrucian Order or Fraternity‬را ﮔﻮﯾﻨﺪ ﮐﻪ ﻋﻼﻗﻪﻣﻨﺪ ﺑﻪ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪی آﻣﻮزهﻫﺎی ﮐﻬﻦ‬
‫و ﺳﺮّیِ ﺻﻮﻓﯿﺎﻧﻪ‪ ،‬ﻓﻠﺴﻔﯽ‪ ،‬دﯾﻨﯽ و ﻋﻠﻮم ﺧﻔﯿّﻪ ﻧﻈﯿﺮ ﮔﻨﻮﺳﺘﯿﺴﯿﺴﻢ )‪ ،(Gnosticism‬ﻣﮑﺘﺐ ﺣﺮوﻓﯿﻮن ﯾﻬﻮدی )‪ ،(Cabalism‬ﻫﺮﻣﺘﯿﺴﻢ ﻣﺼﺮی )‪ (Hermetism‬و ﺟﺰ‬
‫آن ﻫﺴﺘﻨﺪ و ﺧﻮد ﻧﯿﺰ از ﺗﺮﮐﯿﺒﯽ از آنﻫﺎ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪهاﻧﺪ‪ .‬ﻣﻘﺮّ ﺑﯿﻦاﻟﻤﻠﻠﯽ اوﻟﯿﻦ ﻣﺤﻔﻞ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻧﺎم ﻣﺨﻔّﻒ ‪ AMORC‬ﻫﻢ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮد ﺳﻦﺧﻮزهی ﮐﺎﻟﯿﻔﺮﻧﯿﺎ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ و‬
‫ﻣﻘﺮ ﮔﺮوه دوم در ﮐﻮاﮐﺮﺗﺎون ﭘﻨﺴﯿﻠﻮاﻧﯿﺎ‪ .‬ﻫﺮ دو ﮔﺮوه اﺗﻔﺎق ﻧﻈﺮ دارﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﺤﻔﻞ از ﮔﺬﺷﺘﻪی دور در ﻣﺼﺮ ﮐﺎر ﺧﻮد را آﻏﺎز ﮐﺮده اﺳﺖ و در ﻧﻬﺎﯾﺖِ ﭘﻨﻬﺎنﮐﺎری ﺑﻪ ﺣﯿﺎت ﺧﻮد‬
‫اداﻣﻪ داده اﺳﺖ‪ .‬اﮐﺜﺮ ﻣﺤﻘّﻘﺎن ﺑﺮ اﯾﻦ ﺑﺎورﻧﺪ اﯾﻦ ﻣﺤﻔﻞ در آﻟﻤﺎن و ﭘﺲ از ﭼﺎپ ‪ Fama Fraternitatis‬و ‪ Confessio Rosae Crucis‬در ‪ 1614‬و ‪ 1615‬ﭘﺎ‬
‫ﮔﺮﻓﺖ‪) .‬اﯾﻦ دو ﺟﺰوه در ‪ 1652‬و ﺑﺎ ﻧﺎم آوازه و اﻋﺘﺮاﻓﺎت ﺻﻠﯿﺐ ﮔﻞﺳﺮخ ﺑﻪ اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﺷﺪ‪ (.‬اﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﻪﻫﺎ درﺑﺎرهی ﺳﻔﺮی ﺑﻪ ﻣﺸﺮقزﻣﯿﻦ در ﺳﺪهای ﭘﯿﺸﺘﺮ اﺳﺖ ﮐﻪ‬
‫آن را ﻓﺮدی ﺑﺎ ﻧﺎم ﻣﺴﺘﻌﺎر ﮐﺮﯾﺴﺘﯿﻦ روزنﮐﺮوﯾﺘﺰ )‪ :Christian Rosenkreutz‬ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎی ﺗﺤﺖاﻟﻠﻔﻈﯽ ﺗَﺮﺳﺎی ﺻﻠﯿﺐ ﮔﻞﺳﺮخ( ﻧﻮﺷﺘﻪ‪ .‬ﮔﻔﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮد روزنﮐﺮوﯾﺘﺰ اﯾﻦ‬
‫ﻣﺤﻔﻞ را ﺑﻨﯿﺎن ﻧﻬﺎد ﺗﺎ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺳﺮّی ﮐﺴﺐﺷﺪهاش را ﺑﻪ دﯾﮕﺮان ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ‪ .‬ﻧﻤﺎد روزیﮐﺮوزیﻫﺎ ﺗﺮﮐﯿﺒﯽ از ﮔﻞ ﺳﺮخ و ﺻﻠﯿﺐ اﺳﺖ‪) .‬در ﻧﻈﺮ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﺪ واژهی‬
‫‪ Mystical‬در اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎی رازوَرزاﻧﻪ و ﺳﺮّی و ﻫﻢ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎی ﺻﻮﻓﯿﺎﻧﻪ و ﻋﺎرﻓﺎﻧﻪ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻌﻤﻮﻻً ﻫﺮ دوی آنﻫﺎ ﻣﺪّ ﻧﻈﺮ اﺳﺖ و ﻣﺎ ﺑﺮ ﺳﺒﯿﻞ ﺗﺴﺎﻣﺢ ﺻﻮﻓﯿﺎﻧﻪ‬
‫ﻧﻮﺷﺘﯿﻢ‪(.‬‬

‫‪Cryptex 2‬‬

‫‪-195-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫»ﮐﺎرش ﭼﯿﻪ؟«‬
‫ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﺗّﻔﺎﻗﺎت اﻣﺸﺐ‪ ،‬ﺳﻮﻓﯽ ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺟﻮاب آن ﺑﺎﯾﺪ ﻣﻌﺎﻧﯽ ﺟﺎﻟﺐ ﺗﻮﺟﻬﯽ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪» .‬ﺑﺮای ذﺧﯿﺮه ﮐﺮدن اﻃﻠّﺎﻋﺎت ﺳﺮّی‪«.‬‬
‫ﭼﺸﻤﺎن ﻟﻨﮕﺪان از ﻓﺮط ﺗﻌﺠﺐ ﮔﺸﺎد ﻣﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺗﻮﺿﯿﺢ داد ﮐﻪ ﺳﺎﺧﺖ ﻣﺪل اﺧﺘﺮاﻋﺎت داوﯾﻨﭽـﯽ ﯾﮑـﯽ از ﻣﺤﺒـﻮبﺗـﺮﯾﻦ ﺳـﺮﮔﺮﻣﯽﻫـﺎی ﭘـﺪرﺑﺰرگ ﺑـﻮد‪ .‬ژاک ﺳـﻮﻧﯿﺮ ﺻـﻨﻌﺘﮕﺮ‬
‫ﺑﺎاﺳﺘﻌﺪادی ﺑﻮد ﮐﻪ ﺳﺎﻋﺖﻫﺎ در ﮐﺎرﮔﺎه ﭼﻮب و ﻓﻠﺰ وﻗﺖ ﺻﺮف ﻣﯽﮐﺮد و از ﺗﻘﻠﯿﺪ ﮐﺎر ﺻﻨﻌﺘﮕﺮان ﺑﺰرگ ﻟﺬّت ﻣﯽﺑﺮد؛ از ﮐﺎرﻫﺎی ﻓﺎﺑِﺮژه‪ ،1‬اﺳﺘﺎد‬
‫ﻣﯿﻨﺎﮐﺎری ﮐﻠﻮﯾﺰِن‪ ،2‬و ﮐﺎرﻫﺎی ﮐﻤﺘﺮ ﻫﻨﺮی‪ ،‬اﻣﺎ ﮐﺎرﺑﺮدیﺗﺮ ﻟﺌﻮﻧﺎردو داوﯾﻨﭽﯽ‪.‬‬
‫ﺣﺘﯽ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺳﺮﺳﺮی ﺑﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪﻫﺎی داوﯾﻨﭽﯽ روﺷﻦ ﻣﯽﮐﺮد ﮐﻪ ﭼﺮا اﯾﻦ ﺷﺨﺼﯿﺖ ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ ﺑﻪ اﻧﺪازهای ﮐﻪ ﺑﺮای اﺳﺘﻌﺪادش ﻣﺸﻬﻮر ﺑﻮد‪،‬‬
‫در ﭘﯽ ﻧﮕﺮﻓﺘﻦ و ﻧﯿﻤﻪﮐﺎره رﻫﺎ ﮐﺮدن ﮐﺎرﻫﺎﯾﺶ ﻫﻢ اﻧﮕﺸﺖﻧﻤﺎ ﺑﻮد‪ .‬داوﯾﻨﭽﯽ ﺑﺮای ﺻﺪﻫﺎ اﺧﺘﺮاﻋﯽ ﮐﻪ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﺴﺎﺧﺘﺸﺎن ﻃﺮح رﺳﻢ ﮐﺮده اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﯾﮑﯽ از ﻣﺸﻐﻮﻟﯿّﺎت ﻣﻮرد ﻋﻼﻗﻪی ژاک ﺳﻮﻧﯿﺮ اﺣﯿﺎی دوﺑﺎرهی اﻓﮑﺎر ﺑﮑﺮ و ﻓﺮاﻣﻮشﺷﺪهی داوﯾﻨﭽﯽ ﺑﻮد—ﺳﺎﻋﺖ‪ ،‬ﭘﻤﭗ آب‪ ،‬ﮐـﺮﯾﭙﺘﮑﺲ‪ ،‬ﺣﺘـﯽ‬
‫ﻣﺪﻟﯽ ﻣﻔﺼّﻞ از ﯾﮏ ﺷﻮاﻟﯿﻪی ﻗﺮون وﺳﻄﺎی ﻓﺮاﻧﺴﻪ ﮐﻪ اﮐﻨﻮن روی ﻣﯿﺰش ﻗﺮار داﺷﺖ‪ .‬اﯾﻦ ﺷﻮاﻟﯿﻪ را ﮐﻪ ﻟﺌﻮﻧـﺎردو داوﯾﻨﭽـﯽ در ﺳـﺎل ‪1495‬‬
‫ﻃﺮاﺣﯽ ﮐﺮده ﺑﻮد‪ ،‬ﻧﺘﯿﺠﻪی ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت اوﻟﯿﻪی او درﺑﺎرهی آﻧﺎﺗﻮﻣﯽ و ﮐﯿﻨِﺴﯿﻮﻟﻮژی‪ 3‬ﺑﻮد‪ .‬ﺳـﺎزوﮐﺎر داﺧﻠـﯽ ﺷـﻮاﻟﯿﻪی روﺑـﻮﺗﯽ ﺷـﺎﻣﻞ ﻣﻔﺎﺻـﻞ و‬
‫زردﭘﯽﻫﺎی دﻗﯿﻘﯽ ﺑﻮد و ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪای ﻃﺮاﺣﯽ ﮐﺮده ﺑﻮد ﺗﺎ ﺑﺮﺧﯿﺰد و دﺳﺘﺎﻧﺶ را ﺗﮑﺎن دﻫﺪ و ﯾﺎ ﺳﺮش را ﺑﺎ ﺑﺎز و ﺑﺴﺘﻪ ﮐﺮدن آروارهی ﻣﻨﺎﺳـﺐ از‬
‫ﻃﺮﯾﻖ ﮔﺮدﻧﯽ اﻧﻌﻄﺎفﭘﺬﯾﺮ ﺑﺠﻨﺒﺎﻧﺪ‪ .‬ﺳﻮﻓﯽ ﻫﻤﻮاره ﻋﻘﯿﺪه داﺷﺖ اﯾﻦ ﺷﻮاﻟﯿﻪی زرهﭘﻮش زﯾﺒﺎﺗﺮﯾﻦ ﺷﯿﺌﯽ ﺑﻮده ﮐﻪ ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺶ ﺳﺎﺧﺘﻪ اﺳﺖ‪ ...‬اﻟﺒﺘﻪ‬
‫ﺗﺎ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﮐﺮﯾﭙﺘﮑﺲ را در اﯾﻦ ﺟﻌﺒﻪی ﺻﻨﺪل ﺳﺮخ ﻧﺪﯾﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﮔﻔﺖ‪» :‬وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﭽﻪ ﺑﻮدم‪ ،‬ﯾﮑﯽ از اﯾﻦﻫﺎ رو ﺑﺮام ﺳﺎﺧﺖ‪ .‬اﻣﺎ ﻫﯿﭻوﻗﺖ ﭼﯿﺰی ﺑﻪ اﯾﻦ ﺑﺰرﮔﯽ و ﺑﺎ اﯾﻦ ﺗﺰﯾﯿﻨﺎت ﻧﺪﯾﺪه ﺑﻮدم‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﻫﻨﻮز ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را از روی ﺟﻌﺒﻪ ﺑﺮداﺷﺘﻪ ﻧﺸﺪه ﺑﻮد‪» .‬اﺳﻢ ﮐﺮﯾﭙﺘﮑﺲ رو ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎل ﻧﺸﻨﯿﺪم‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺗﻌﺠﺐ ﻧﮑﺮد‪ .‬ﺑﯿﺸﺘﺮ اﺧﺘﺮاﻋﺎت ﻧﺎﺳﺎﺧﺘﻪی داوﯾﻨﭽﯽ را ﻫﺮﮔﺰ ﻧﻪ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﮐﺮدﻧﺪ و ﻧﻪ ﻧﺎمﮔﺬاری‪ .‬ﻋﺒﺎرت ﮐﺮﯾﭙﺘﮑﺲ اﺣﺘﻤﺎﻻً ﺳـﺎﺧﺘﻪی‬
‫ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺶ ﺑﻮده اﺳﺖ؛ ﻋﻨﻮاﻧﯽ درﺧﻮر ﺑﺮای اﯾﻦ دﺳﺘﮕﺎه ﮐﻪ ﻋﻠﻢ رﻣﺰﺷﻨﺎﺳﯽ )‪ (CRYPTology‬را ﺑﺮای ﺣﻔﻆ اﻃﻼﻋﺎت ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﺮ‬
‫ﻃﻮﻣﺎرﻫﺎ ﯾﺎ ﻧﺴﺦ ﺧﻄﯽ )‪ (codEX‬ﺑﻪ ﮐﺎر ﻣﯽﺑُﺮد‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﻣﯽداﻧﺴﺖ اﮔﺮ ﭼﻪ داوﯾﻨﭽﯽ اﻋﺘﺒﺎر ﮐﻤﯽ ﺑﺮای رﻣﺰﺷﻨﺎﺳﯽ ﻗﺎﺋﻞ ﺑﻮد‪ ،‬ﯾﮑﯽ از ﭘﯿﺸﮕﺎﻣﺎن آن ﺗﻠﻘﯽ ﻣﯽﺷﺪ‪ .‬اﺳﺘﺎدان داﻧـﺸﮕﺎه ﺳـﻮﻓﯽ‪،‬‬
‫وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ از روشﻫﺎی رﻣﺰﮔﺬاری ﮐﺎﻣﭙﯿﻮﺗﺮی را ﺑﺮای ﻃﺒﻘﻪﺑﻨﺪی دادهﻫﺎ ﺑﯿـﺎن ﮐﻨﻨـﺪ‪ ،‬از رﻣﺰﺷﻨﺎﺳـﺎن ﺟﺪﯾـﺪی ﻣﺜـﻞ زﯾﻤﺮﻣـﺎن‪ 4‬و‬

‫‪ :Peter Carl Fabergé 1‬ﭘﯿﺘﺮ ﮐﺎرل ﻓﺎﺑﺮژه )‪ :(1846-1920‬ﯾﮑﯽ از ﺑﺰرگﺗﺮﯾﻦ زرﮔﺮان و ﺟﻮاﻫﺮﺳﺎزان در ﻫﻨﺮ ﺗﺰﯾﯿﻨﺎت ﻏﺮب و اﻫﻞ روﺳﯿﻪ و ﻣﺘﻮﻟﺪ‬
‫ﺳﻨﺖﭘﺘﺮزﺑﻮرگ ﺑﻮد‪ .‬در ﺳﺎل ‪ 1870‬ﭼﺮﺧﺎﻧﻨﺪﮔﯽ ﺧﺎﻧﻮادهی ﺟﻮاﻫﺮﺳﺎز را ﺑﻪ دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺖ و ﺧﯿﻠﯽ زود آوازهی او در ﻃﺮاﺣﯽ و ﺳﺎﺧﺖ ﻫﻤﻪﮔﯿﺮ ﺷﺪ‪ .‬وی در ﻣﻘﺎم ﺟﻮاﻫﺮﺳﺎز‬
‫درﺑﺎر روﺳﯿﻪ و ﺑﺴﯿﺎری از دﯾﮕﺮ ﺧﺎﻧﻮادهﻫﺎی ﺳﻠﻄﻨﺘﯽ اروﭘﺎ ﻣﻨﺼﻮب ﺷﺪ‪.‬‬

‫‪ :Cloisonné 2‬ﮐﻠﻮﯾﺰن )در ﻓﺮاﻧﺴﻮی ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎی ﻗﺴﻤﺖﺑﻨﺪی(؛ روﻧﺪی ﮐﻪ در آن ﻧﯿﺎز ﺑﻪ اﯾﺠﺎد اِﻓﺮازﻫﺎ ﯾﺎ ﻗﺴﻤﺖﺑﻨﺪیﻫﺎی ﺑﺴﯿﺎر ﮐﻮﭼﮑﯽ ﺑﺮ ﺳﻄﺢ ﻓﻠﺰ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ و‬
‫ﺷﺎﻣﻞ ﺑﺎرﯾﮑﻪﻫﺎﯾﯽ ﻓﻠﺰی اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮ ﻃﺒﻖ اﻟﮕﻮی ﺧﺎﺻﯽ ﺑﺎ ﻟﺤﯿﻢ و ﯾﺎ ﺧﻮد ﻣﯿﻨﺎ ﺑﺮ ﺳﻄﺢ ﻓﻠﺰی ﺛﺎﺑﺖ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﮐﻠﻮﯾﺰن ﻣﻌﻤﻮﻻً ﺑﺮ ﻧﻘﺮه و ﮔﺎﻫﯽ ﻃﻼ و ﻣﺲ ﺑﻪ ﮐﺎر ﻣﯽرود‪.‬‬

‫‪ :Kinesiology 3‬ﯾﺎ ﺗﻨﺎورزﺷﻨﺎﺳﯽ؛ ﻋﻠﻢ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪی ﺣﺮﮐﺎت ﺑﺪن ﺑﻪ وﯾﮋه ﻣﺎﻫﯿﭽﻪﻫﺎ‪.‬‬

‫‪ :Philip Zimmerman 4‬ﻓﯿﻠﯿﭗ زﯾﻤﺮﻣﺎن ﺳﯿﺴﺘﻢ رﻣﺰﮔﺬاری )‪ PGP (Pretty Good Privacy‬را در ﺳﺎل ‪ 1991‬اﺑﺪاع ﮐﺮد ﮐﻪ ﯾﮑﯽ از ﻣﻌﻤﻮلﺗﺮﯾﻦ‬
‫ﺳﯿﺴﺘﻢﻫﺎی رﻣﺰﮔﺬاری در اﯾﻨﺘﺮﻧﺖ اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪-196-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫اﺷﻨﺎﯾﺮ‪ 1‬ﺳﺘﺎﯾﺶ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ؛ ﺣﺎل آن ﮐﻪ اﯾﻦ ﻟﺌﻮﻧﺎردو داوﯾﻨﭽﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻗﺮنﻫﺎ ﭘﯿﺶ ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ اَﺷﮑﺎل اﺑﺘﺪاﯾﯽ رﻣﺰﮔﺬاری ﮐﻠﯿﺪ ﻋﻤﻮﻣﯽ‪ 2‬را اﺧﺘـﺮاع‬
‫ﮐﺮد‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ‪ ،‬اﯾﻦ ﭘﺪرﺑﺰرگ ﺳﻮﻓﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻫﻤﻪی اﯾﻦﻫﺎ را ﺑﻪ او ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﮐﺎﻣﯿﻮن زرهﭘﻮش ﮐﻪ در ﺑﺰرﮔﺮاه ﺑﻪ ﻣﺴﯿﺮش اداﻣﻪ ﻣﯽداد‪ ،‬ﺳﻮﻓﯽ ﺑﻪ ﻟﻨﮕﺪان ﺗﻮﺿﯿﺢ داد ﮐﻪ ﮐﺮﯾﭙﺘﮑﺲ راه ﺣـﻞ داوﯾﻨﭽـﯽ ﺑـﺮای ﻣﻌـﻀﻞ‬
‫ارﺳﺎل ﭘﯿﻐﺎمﻫﺎی ﺳﺮّی ﺑﻪ ﻓﻮاﺻﻞ دور ﺑﻮد‪ .‬در دوراﻧﯽ ﮐﻪ ﺗﻠﻔﻦ و اﯾﻤﯿﻞ ﻧﺒﻮد‪ ،‬ﻫﺮﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻣـﯽﺧﻮاﺳـﺖ اﻃﻼﻋـﺎﺗﯽ ﺷﺨـﺼﯽ را ﺑـﻪ ﻓـﺮدی در‬
‫ﻓﻮاﺻﻞ دور ﺑﻔﺮﺳﺘﺪ‪ ،‬ﭼﺎرهای ﻧﺪاﺷﺖ ﻣﮕﺮ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﭘﯿﻐﺎم و اﻋﺘﻤﺎد ﺑﻪ ﻗﺎﺻﺪی ﺑﺮای ﺑﺮدن ﻧﺎﻣﻪ‪ .‬ﺑﺪﺑﺨﺘﺎﻧﻪ‪ ،‬اﮔﺮ ﻗﺎﺻـﺪی ﺣـﺪس ﻣـﯽزد ﮐـﻪ ﻧﺎﻣـﻪ‬
‫دارای اﻃﻼﻋﺎت ارزﺷﻤﻨﺪی اﺳﺖ‪ ،‬ﻣﯽﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺎ ﻓﺮوش ﻧﺎﻣﻪ ﺑﻪ دﺷﻤﻦ ﭘﻮل ﺑﯿﺸﺘﺮی ﺑﻪ ﭼﻨﮓ ﺑﯿﺎورد ﺗﺎ ﺑﺎ ﺗﺤﻮﯾﻞ ﻧﺎﻣﻪ‪.‬‬
‫ﺑﺴﯿﺎری از ﻧﻮاﺑﻎ ﺗﺎرﯾﺦ راهﻫﺎﯾﯽ رﻣﺰﺷﻨﺎﺳﺎﻧﻪ را ﺑﺮای ﻣﺴﺌﻠﻪی ﺣﻔﻆ دادهﻫﺎ اﺧﺘﺮاع ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ‪ :‬ﺟﻮﻟﯿﻮس ﺳﺰار ﻃﺮﺣﯽ ﺑﺮای ﻧﮕﺎرش رﻣﺰ را‬
‫ﺑﺎ ﻧﺎم ﺟﻌﺒﻪی ﺳﺰار ﺳﺎﺧﺖ‪ .3‬ﻣﺎری‪ ،‬ﻣﻠﮑﻪی اﺳﮑﺎﺗﻠﻨﺪ‪ ،4‬رﻣﺰی ﺑﺎ ﺟﺎﺑﻪﺟﺎﯾﯽ ﺣﺮوف اﺧﺘﺮاع ﮐﺮد و ﺑﺎ آن ﺑﯿﺎﻧﯿﻪﻫﺎﯾﯽ ﻣﺨﻔﯽ را از زﻧﺪان ﻣﯽﻓﺮﺳﺘﺎد‪.‬‬
‫داﻧﺸﻤﻨﺪ ﺑﺰرگ ﻋﺮب اﺑﻮﯾﻮﺳﻒ اﺳﻤﺎﻋﯿﻞ اﻟﮑﻨﺪی‪ 5‬ﻫﻢ اﺳﺮارش را ﺑﺎ رﻣﺰ ﺟﺎﯾﮕﺸﺘﯽ ﭼﻨﺪاﻟﻔﺒﺎﯾﯽ و اﺳﺘﺎداﻧﻪای ﺣﻔﻆ ﻣﯽﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺑﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ‪ ،‬داوﯾﻨﭽﯽ از رﯾﺎﺿﯽ و رﻣﺰﺷﻨﺎﺳﯽ اﺣﺘﺮاز ﮐﺮد و راه ﺣﻠّﯽ ﻣﮑﺎﻧﯿﮑﯽ اراﺋﻪ داد‪ .‬ﮐـﺮﯾﭙﺘﮑﺲ‪ .‬ﻇﺮﻓـﯽ ﻗﺎﺑـﻞ ﺣﻤـﻞ ﮐـﻪ ﻧﺎﻣـﻪﻫـﺎ و‬
‫ﻧﻘﺸﻪﻫﺎ و ﻧﻤﻮدارﻫﺎ و ﻫﺮ ﭼﯿﺰ دﯾﮕﺮی را ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ ﮐﺴﯽ ﺑﻪ اﻃﻼﻋﺎت ﻣﻬﺮ و ﻣﻮم ﺷـﺪه درون ﮐـﺮﯾﭙﺘﮑﺲ دﺳـﺖ ﻣـﯽﯾﺎﻓـﺖ ﮐـﻪ‬
‫ﮐﻠﻤﻪی رﻣﺰ ﺻﺤﯿﺢ را داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺑﺎ اﺷﺎره ﺑﻪ ﺻﻔﺤﺎت ﭘﺮ از ﺣﺮوف ﮔﻔﺖ‪» :‬اﺣﺘﯿﺎج ﺑﻪ ﮐﻠﻤﻪی رﻣﺰ دارﯾﻢ‪ .‬ﮐﺮﯾﭙﺘﮑﺲ ﻣﺜﻞ ﻗﻔﻞﻫﺎی رﻣﺰی ﮐﺎر ﻣﯿﮑﻨﻪ‪ .‬اﮔـﺮ ﺻـﻔﺤﺎت‬
‫ﺟﺎی ﻣﻨﺎﺳﺒﯽ ﻗﺮار ﺑﮕﯿﺮﻧﺪ‪ ،‬ﻗﻔﻞ ﺑﺎز ﻣﯿﺸﻪ‪ .‬اﯾﻦ ﮐﺮﯾﭙﺘﮑﺲ ﭘﻨﺞ ﺻـﻔﺤﻪی ﺣﺮوﻓـﺪار داره‪ .‬وﻗﺘـﯽ اوﻧﻬـﺎ را ﺑـﻪ ﺗﺮﺗﯿـﺐ ﺻﺤﯿﺤـﺸﻮن ﺑﭽﺮﺧـﻮﻧﯽ‪،‬‬
‫دﻧﺪهﻫﺎی واﮔﺮدانِ داﺧﻞ ﻫﻢﺗﺮاز ﻣﯿﺸﻦ و ﻫﻤﻪی اﺳﺘﻮاﻧﻪ از ﻫﻢ ﺑﺎز ﻣﯿﺸﻪ‪«.‬‬
‫»و داﺧﻠﺶ؟«‬

‫‪1‬‬
‫‪ :Bruce Schneier‬ﺑﺮوس اﺷﻨﺎﯾﺮ رﻣﺰﺷﻨﺎس ﮐﺎﻣﭙﯿﻮﺗﺮی و ﻧﻮﯾﺴﻨﺪهی ﮐﺘﺎب ‪The Electronic Privacy Papers: Documents on the‬‬
‫‪Battle for Privacy in the Age of Surveillanc‬‬

‫‪ :Public Key 2‬ﮐﻠﯿﺪ ﻋﻤﻮﻣﯽ ﻣﻘﺪاری اﺳﺖ ﮐﻪ ﮐﺎرﺑﺮ در اﺧﺘﯿﺎر ﻋﺎم ﻗﺮار ﻣﯽدﻫﺪ و ﺑﺮای رﻣﺰﮔﺬاری ﭘﯿﻐﺎمﻫﺎ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽﺷﻮد و ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﮐﻠﯿﺪ ﺧﺼﻮﺻﯽ )ﮐﻠﯿﺪی‬
‫ﮐﻪ ﮐﺎرﺑﺮ ﻧﺰد ﺧﻮد ﻧﮕﻪ ﻣﯽدارد و ﺑﺮای رﻣﺰزداﯾﯽ ﭘﯿﻐﺎمﻫﺎ و اﻣﻀﺎﻫﺎی دﯾﺠﯿﺘﺎﻟﯽ ﺷﺨﺺ ﺑﻪ ﮐﺎر ﻣﯽرود‪ (.‬ﺳﯿﺴﺘﻢ رﻣﺰ ﮐﻠﯿﺪ ﻋﻤﻮﻣﯽ ‪(PKC=Public-key‬‬
‫)‪ Cryptosystems‬را ﻣﯽﺳﺎزﻧﺪ‪ .‬اﺳﺘﻔﺎده از ﮐﻠﯿﺪﻫﺎی ﻋﻤﻮﻣﯽ ﺑﺎ ﻧﺎم رﻣﺰﮔﺬاری ﻧﺎﻣﺘﻘﺎرن ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮد‪] .‬ﮐﻠﯿﺪ در رﻣﺰﺷﻨﺎﺳﯽ ﺑﻪ ﻣﻘﺪار ﻣﺘﻐﯿﺮ ﯾﺎ رﺷﺘﻪای از ﺑﯿﺖﻫﺎ‬
‫ﮔﻮﯾﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از اﻟﮕﻮرﯾﺘﻤﯽ در ﯾﮏ رﺷﺘﻪ و ﯾﺎ ﺑﻠﻮک ﻣﺘﻨﯽ رﻣﺰﮔﺬاری ﻧﺸﺪهای ﻣﺘﻨﯽ رﻣﺰﮔﺬاری ﺷﺪه را ﻣﯽﺳﺎزد‪ .‬ﻃﻮل ﮐﻠﯿﺪ ﻣﻌﻤﻮﻻً ﻧﺸﺎندﻫﻨﺪهی ﻣﯿﺰان دﺷﻮاری‬
‫رﻣﺰﮔﺸﺎﯾﯽ ﻣﺘﻦ اﺳﺖ‪ [.‬ﮐﺎرﺑﺮ ﮐﻠﯿﺪ ﻋﻤﻮﻣﯽ را ﺑﻪ دﯾﮕﺮ ﮐﺎرﺑﺮان اﻋﻼن ﻣﯽﮐﻨﺪ و آنﻫﺎ ﮐﻠﯿﺪ ﻋﻤﻮﻣﯽ را ﺑﺮای رﻣﺰﮔﺬاری ﭘﯿﻐﺎمﻫﺎی ﻓﺮﺳﺘﺎده ﺑﻪ ﮐﺎرﺑﺮ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﮐﺎرﺑﺮ‬
‫ﮐﻠﯿﺪ ﺧﺼﻮﺻﯽ را ﻣﺨﻔﯽ ﻧﮕﻪ ﻣﯽدارد و از آن ﺑﺮای رﻣﺰﮔﺸﺎﯾﯽ ﭘﯿﻐﺎمﻫﺎی رﺳﯿﺪه ﺑﻬﺮه ﻣﯽﮔﯿﺮد‪.‬‬

‫‪ 3‬ﺟﻌﺒﻪی ﺳﺰار )‪ :(Caesar Box‬ﺟﻌﺒﻪ ﺳﺰار ﺑﻪ ﻧﻮﻋﯽ رﻣﺰﮔﺬاری ﺟﺎﯾﮕﺸﺘﯽ ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ ﮐﻪ در آن ﺑﻪ ﺟﺎی ﻫﺮ ﺣﺮفِ ﭘﯿﻐﺎم ﺣﺮف ‪n‬اُم ﺑﻌﺪی را ﻣﯽﮔﺬارﻧﺪ‪ .‬ﺑﺮای‬
‫ﻣﺜﺎل رﻣﺰیﺷﺪهی ﮐﻠﻤﻪی »داوﯾﻨﭽﯽ« ﺑﺎ ‪ n=3‬ﻣﯽﺷﻮد‪» :‬زﺗﺎﭘﯿﺪپ«‬

‫‪ :Mary, Queen of Scots 4‬ﯾﺎ ‪ Mary Stuart‬ﻣﺎری اﺳﺘﻮارت )‪ (1542-87‬ﻓﺮزﻧﺪ ﺟﯿﻤﺰ ﭘﻨﺠﻢ و ﻣﺘﻮﻟّﺪ ﻟﯿﻨﻠﯿﺘﮕﻮ و ﻣﻠﮑﻪی اﺳﮑﺎﺗﻠﻨﺪ در ﺑﺎزهی ‪-67‬‬
‫‪ 1542‬و ﺷﻬﺒﺎﻧﻮی ﻓﺮاﻧﺴﻪ در ‪ .1559-60‬ﻓﻌّﺎﻟﯿﺖﻫﺎی ﺳﯿﺎﺳﯽ و ازدواج ﻧﺎﺑﺨﺮداﻧﻪی او )ﺑﺎ ﭘﺴﺮﻋﻤﻮی ﮐﺎﺗﻮﻟﯿﮑﺶ ﻫﻨﺮی اﺳﺘﻮارت( ﻧﺎرﺿﺎﯾﺘﯽ اﺷﺮاف اﺳﮑﺎﺗﻠﻨﺪ را ﻣﻮﺟﺐ ﺷﺪ و‬
‫او را وادار ﺑﻪ ﮔﺮﯾﺰ ﺑﻪ اﻧﮕﺴﺘﺎن ﮐﺮد ﮐﻪ ﺳﺮاﻧﺠﺎم او را در آنﺟﺎ ﺑﻪ ﺳﺒﺐ ﺗﻮﻃﺌﻪﭼﯿﻨﯽ ﺑﺮای ﻣﺮگ ﻣﻠﮑﻪ اﻟﯿﺰاﺑﺖ و ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺗﻬﺪﯾﺪی ﺑﺮﺿﺪ ﮐﯿﺎن اﻧﮕﻠﯿﺲ ﮔﺮدن زدﻧﺪ‪.‬‬

‫‪ 5‬ﯾﻌﻘﻮب اﺑﻦ اﺳﺤﺎق اﺑﻦ ﺻﺒﺎح اﺑﻦ ﻋﻤﺮان اﺑﻦ اﺳﻤﺎﻋﯿﻞ اﻟﮑﻨﺪی ﺣﮑﯿﻢ ﻣﻠﻘّﺐ ﺑﻪ ﻓﯿﻠﺴﻮفاﻟﻌﺮب و ﻣﮑﻨّﯽ ﺑﻪ اﺑﻮﯾﻮﺳﻒ؛ از اﻋﺎﻇﻢ ﻓﻼﺳﻔﻪ و اﺷﻬﺮ اﻃﺒﺎ و رﯾﺎﺿﯽداﻧﺎن‬
‫ﻋﺮب ﺑﻮد‪ .‬ﻧﯿﺎﮐﺎن او در ﺟﺎﻫﻠﯿﺖ ﻫﻤﻪ از ﭘﺎدﺷﺎﻫﺎن ﻋﺮب و در اﺳﻼم از رؤﺳﺎ و ﻓﺮﻣﺎنرواﯾﺎن ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎن ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬در ﻋﻠﻮم ﻣﺨﺘﻠﻒ از ﻣﻨﻄﻖ و ﻓﻠﺴﻔﻪ و ﻫﻨﺪﺳﻪ و ﺣﺴﺎب و‬
‫ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ و ﻧﺠﻮم و ﻃﺐ ﻗﺮﯾﺐ ﺑﻪ ‪ 270‬ﺗﺄﻟﯿﻒ دارد‪ .‬ﺗﺄﻟﯿﻔﺎت او در ﻣﻨﻄﻖ ﻣﺸﮑﻞ و در ﺑﺮﺧﯽ ﻋﻠﻮم ﺳﺴﺖ اﺳﺖ‪ ،‬وﻟﯽ ﺑﻪ ﺳﺒﺐ ﺗﺒﺤّﺮ او در ﻋﻠﻮم و ﮐﺜﺮت ﺗﺄﻟﯿﻒ او را در ﻋﺪاد‬
‫ارﺳﻄﻮ و اﺑﻦﺳﯿﻨﺎ ﺷﻤﺮدهاﻧﺪ‪) .‬ﺣﺎﺷﯿﻪی ﻋﻼﻣﻪ ﻗﺰوﯾﻨﯽ ﺑﺮ ﭼﻬﺎر ﻣﻘﺎﻟﻪ‪ ،‬ص ‪ 55‬و ﻃﺒﻘﺎت اﻻﻣﻢ از ﻗﺎﺿﯽ ﺻﺎﻋﺪ اﻧﺪﻟﺴﯽ‪ ،‬ﻣﻨﻘﻮل در ﻟﻐﺖﻧﺎﻣﻪی دﻫﺨﺪا( داﯾﺮهاﻟﻤﻌﺎرف اﻧﮑﺎرﺗﺎ‬
‫دورهی زﻧﺪﮔﯽ او را ‪ 801-73‬ﻣﯿﻼدی ﻣﯽﻧﻮﯾﺴﺪ و او را ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﻓﯿﻠﺴﻮف ﻣﻬﻢ ﻋﺮب ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎن و ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﻣﺘﺮﺟﻢ آﺛﺎر ارﺳﻄﻮ ﺑﻪ ﻋﺮﺑﯽ و ﻓﯿﻠﺴﻮﻓﯽ ﻧﻮاﻓﻼﻃﻮﻧﯽ ﻣﯽﺧﻮاﻧﺪ‬
‫ﮐﻪ اﻓﮑﺎرش ﺷﺎﻟﻮدهی ﻓﮑﺮی ﻣﮑﺘﺐ ﻣُﻌﺘَﺰِﻟﻪ را ﺑﻨﯿﺎن ﻧﻬﺎد‪ .‬ﮔﻮﯾﺎ ﺑﺮﺧﯽ از آﺛﺎر او را در ﻗﺮون وﺳﻄﯽ ﺑﻪ ﻻﺗﯿﻦ ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪهاﻧﺪ‪.‬‬

‫‪-197-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫»اﺳﺘﻮاﻧﻪ ﮐﻪ ﺑﺎز ﺑﺸﻪ‪ ،‬ﺗﻮ ﺑﻪ ﻣﺤﻔﻈﻪی ﺗﻮﺧﺎﻟﯽ وﺳﻄﺶ دﺳﺘﺮﺳﯽ ﭘﯿﺪا ﻣﯽﮐﻨﯽ‪ ،‬ﮐﻪ ﻣﻤﮑﻨﻪ ﯾﻪ ﻃﻮﻣـﺎر ﮐﺎﻏـﺬی ﺑﺎﺷـﻪ ﮐـﻪ اﻃﻼﻋـﺎﺗﯽ ﮐـﻪ‬
‫ﻣﯿﺨﻮای ﺧﺼﻮﺻﯽ ﻧﮕﻪ داری روی اوﻧﻪ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﮐﻪ ﻫﻨﻮز ﻧﺎﺑﺎوراﻧﻪ ﻧﮕﺎه ﻣﯽﮐﺮد ﮔﻔﺖ‪» :‬ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺖ وﻗﺘﯽ ﺑﭽﻪ ﺑﻮدی اﯾﻦﻫﺎ رو ﺑﺮات ﻣﯽﺳﺎﺧﺖ؟«‬
‫»ﮐﻮﭼﮑﺘﺮ از اﯾﻦ رو‪ .‬ﭼﻨﺪ ﺑﺎر ﺑﺮای ﺗﻮﻟﺪم ﺑﻪ ﻣﻦ ﯾﻪ ﮐﺮﯾﭙﺘﮑﺲ ﻣﯽداد و ﯾﻪ ﻣﻌﻤﺎ ﻣﯽﮔﻔﺖ‪ .‬ﺟﻮاب ﻣﻌﻤﺎ ﮐﻠﻤﻪی رﻣﺰ ﮐﺮﯾﭙﺘﮑﺲ ﺑﻮد‪ .‬اﮔﺮ ﻣﻦ‬
‫ﺟﻮاب رو ﺣﻞ ﻣﯽﮐﺮدم‪ ،‬ﻣﯿﺘﻮﻧﺴﺘﻢ اون رو ﺑﺎز ﮐﻨﻢ و ﮐﺎرت ﺗﻮﻟﺪم رو ﭘﯿﺪا ﮐﻨﻢ‪«.‬‬
‫»ﮐﻠّﯽ زﺣﻤﺖ ﺑﺮای ﯾﻪ ﮐﺎرت‪«.‬‬
‫»ﻓﻘﻂ اﯾﻦ ﻧﺒﻮد! ﮐﺎرت ﻫﻤﯿﺸﻪ ﯾﻪ ﻣﻌﻤﺎ ﯾﺎ ﺳﺮﻧﺦ دﯾﮕﻪ داﺷﺖ‪ .‬ﭘﺪرﺑﺰرﮔﻢ ﻋﺎﺷﻖ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﻧﻘﺸﻪﻫﺎی دﻗﯿﻖ ﮔﻨﺞ ﺑﺮای اﻃﺮاف ﺧﻮﻧﻪ ﺑﻮد؛ ﯾـﮏ‬
‫ﺳﺮی ﺳﺮﻧﺦ ﮐﻪ ﺑﺎﻻﺧﺮه ﻣﻦ رو ﺑﻪ ﻫﺪﯾﻪی واﻗﻌﯿﻢ ﻣﯿﺮﺳﻮﻧﺪ‪ .‬ﻫﺮ ﻧﻘﺸﻪی ﮔﻨﺞ آزﻣﺎﯾﺶ ﺷﺨﺼﯿﺖ و ﺷﺎﯾﺴﺘﮕﯽ ﻣﻦ ﺑﻮد ﺗﺎ ﻣﻄﻤـﺌﻦ ﺑـﺸﻪ ﮐـﻪ ﺑـﻪ‬
‫ﭘﺎداﺷﻢ ﻣﯽرﺳﻢ‪ .‬آزﻣﺎﯾﺶﻫﺎ ﻫﻢ ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﺳﺎده ﻧﺒﻮدﻧﺪ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﻫﻨﻮز ﻣﺮدّد ﺑﻪ دﺳﺘﮕﺎه ﻧﮕﺮﯾﺴﺖ‪» .‬ﭘﺲ ﭼﺮا ﺑﺎزش ﻧﮑﻨﯿﻢ؟ ﯾﺎ ﺗﮑﻪﺗﮑﻪ؟ ﻓﻠﺰش ﻇﺮﯾﻒ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯿﺮﺳﻪ‪ .‬ﻣﺮﻣﺮ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺳﻨﮓ‬
‫ﻣﺤﮑﻤﯽ ﻧﯿﺴﺖ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﻟﺒﺨﻨﺪی زد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﭼﻮن داوﯾﻨﭽﯽ ﻓﮑﺮ اﯾﻦﺟﺎ رو ﻫﻢ ﮐﺮده‪ .‬اون ﮐﺮﯾﭙﺘﮑﺲ رو ﺑﻪ ﺷﮑﻠﯽ ﻃﺮاﺣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ اﮔﺮ ﺳﻌﯽ ﮐﻨﯽ ﺑﻪ ﻫـﺮ‬
‫ﺻﻮرﺗﯽ ﺑﺎزش ﮐﻨﯽ‪ ،‬اﻃﻼﻋﺎت ﺧﻮد ﺑﻪ ﺧﻮد از ﺑﯿﻦ ﺑﺮن‪ .‬ﻧﮕﺎه ﮐﻦ‪ «.‬ﺳﻮﻓﯽ دﺳﺖ داﺧﻞ ﺟﻌﺒﻪ ﺑﺮد و ﺑﻪ آراﻣـﯽ اﺳـﺘﻮاﻧﻪ را ﺑﯿـﺮون ﮐـﺸﯿﺪ‪» .‬ﻫـﺮ‬
‫اﻃﻼﻋﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﺑﺨﻮاد ﺣﻔﻆ ﺑﺸﻪ ﺑﺎﯾﺪ اول روی ﯾﻪ ﻃﻮﻣﺎر ﭘﺎﭘﯿﺮوس ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﺸﻪ‪«.‬‬
‫»ﮐﺎﻏﺬ ﭘﻮﺳﺘﯽ ﻧﻪ؟«‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺳﺮش را ﺗﮑﺎن داد‪» .‬ﭘﺎﭘﯿﺮوس‪ .‬ﻣﺎﻧﺪﮔﺎری ﭘﺎﭘﯿﺮوس ﺑﯿﺸﺘﺮه و در اون ﻣﻮاﻗﻊ ﻫﻢ ﻣﻌﻤﻮل ﺑﻮده‪ .‬اﻣﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﭘﺎﭘﯿﺮوس ﺑﺎﺷﻪ‪ .‬ﭼﻮن ﻫﺮ ﭼﯽ‬
‫ﻧﺎزکﺗﺮ ﺑﻬﺘﺮ‪«.‬‬
‫»اوﻫﻮم‪«.‬‬
‫»ﻗﺒﻞ از اﯾﻦ ﮐﻪ ﭘﺎﭘﯿﺮوس ﺑﻪ ﻣﺤﻔﻈﻪی ﮐﺮﯾﭙﺘﮑﺲ وارد ﺑﺸﻪ‪ ،‬دور ﯾﻪ ﺷﯿﺸﻪی ﻇﺮﯾﻒ ﭘﯿﭽﻮﻧﺪه ﻣﯿﺸﻪ‪ «.‬ﺑﻌﺪ ﮐﺮﯾﭙﺘﮑﺲ را ﺗﮑﺎن داد و ﻣﺎﯾﻊ‬
‫داﺧﻞ آن ﺑﻪ ﺻﺪا درآﻣﺪ‪» .‬ﯾﻪ ﺷﯿﺸﻪ ﻣﺎﯾﻊ‪«.‬‬
‫»ﭼﻪ ﻣﺎﯾﻌﯽ؟«‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﻟﺒﺨﻨﺪی زد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺳﺮﮐﻪ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﻟﺤﻈﻪای ﺗﺮدﯾﺪ ﮐﺮد و ﺳﭙﺲ ﺳﺮی ﺑﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪی ﺗﺼﺪﯾﻖ ﺗﮑﺎن داد‪» .‬ﻣﻌﺮﮐﻪﺳﺖ!«‬
‫ﺳﻮﻓﯽ اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ ﺳﺮﮐﻪ و ﭘﺎﭘﯿﺮوس‪ .‬اﮔﺮ ﮐﺴﯽ ﻣﯽﮐﻮﺷﯿﺪ ﮐﺮﯾﭙﺘﮑﺲ را ﺑﻪ زور ﺑﺎز ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺷﯿﺸﻪ ﻓﯽاﻟﻔﻮر ﻣـﯽﺷﮑـﺴﺖ و ﺳـﺮﮐﻪ ﺑـﻪ ﺳـﺮﻋﺖ‬
‫ﭘﺎﭘﯿﺮوس را ﺣﻞ ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬ﻗﺒﻞ از آن ﮐﻪ دﺳﺖ ﮐﺴﯽ ﺑﻪ ﭘﯿﻐﺎم ﺳﺮّی ﺑﺮﺳﺪ‪ ،‬ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺑﻪ ﮐﭙّﻪای از ﺧﻤﯿﺮ ﺑﯽﻣﺼﺮف ﻣﯽﺷﺪ‪.‬‬
‫»ﻫﻤﻮن ﻃﻮری ﮐﻪ ﻣﯽﺑﯿﻨﯽ ﺗﻨﻬﺎ رﺳﯿﺪن ﺑﻪ اﻃﻼﻋﺎتِ اﯾﻦ ﺗﻮ اﯾﻨﻪ ﮐﻪ ﮐﻠﻤﻪی ﻋﺒﻮر ﭘﻨﺞ ﺣﺮﻓﯽ رو ﺑﺪوﻧﯽ‪ .‬و ﺑﺎ داﺷﺘﻦ ﭘﻨﺞ ﺻﻔﺤﻪ ﮐﻪ روی‬
‫ﻫﺮ ﮐﺪوم ﺳﯽ و ﺷﺶ ﺣﺮﻓﻪ‪ ،‬ﻣﯿﺸﻪ ﺑﯿﺴﺖ و ﺷﺶ ﺑﻪ ﺗﻮان ﭘﻨﺞ‪ «.‬و ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ آن را ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﮐﺮد‪» .‬ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً دوازده ﻣﯿﻠﯿﻮن اﺣﺘﻤﺎل‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺴﺎب ﺑﻪ ﻧﻈﺮت ﭼﻪ اﻃﻼﻋﺎﺗﯽ ﻣﻤﮑﻨﻪ اﯾﻦ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﻪ؟« و ﺑﻪ ﻧﻈﺮش رﺳﯿﺪ ﮐﻪ ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً دوازده ﻣﯿﻠﯿﻮن ﺳﺆال در ﺳﺮش‬
‫ﭼﺮخ ﻣﯽﺧﻮرَد‪.‬‬
‫»ﻫﺮ ﭼﯽ ﮐﻪ ﻫﺴﺖ ﭘﺪرﺑﺰرﮔﻢ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺷﺪﯾﺪاً ﻣﺨﻔﯽ ﻧﮕﻬﺶ داره‪ «.‬ﻣﮑﺜﯽ ﮐﺮد و در ﺟﻌﺒﻪ را ﺑﺴﺖ و ﺑﻪ رز ﭘـﻨﺞ ﮔﻠﺒﺮﮔـﻪ ﮐـﻪ روی آن‬
‫ﺑﻮد ﺧﯿﺮه ﺷﺪ‪ .‬ﭼﯿﺰی ذﻫﻨﺶ را ﻗﻠﻘﻠﮏ ﻣﯽداد‪» .‬ﮔﻔﺘﯽ ﮐﻪ رُز ﻧﻤﺎد ﺟﺎم ﻣﻘﺪﺳﻪ؟«‬

‫‪-198-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫»دﻗﯿﻘﺎً‪ .‬در ﻧﻤﺎدﺷﻨﺎﺳﯽ دِﯾﺮ‪ ،‬رُز و ﺟﺎم ﺑﺎ ﻫﻢ ﻣﺘﺮادﻓﻨﺪ‪«.‬‬

‫ﺳﻮﻓﯽ اﺑﺮواﻧﺶ را ﺑﺎﻻ اﻧﺪاﺧﺖ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻋﺠﯿﺒﻪ‪ .‬ﭼﻮن ﭘﺪرﺑﺰرﮔﻢ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﯽﮔﻔﺖ رُز ﻧﻤـﺎد رازدارﯾـﻪ‪ .‬ﻋـﺎدت داﺷـﺖ وﻗﺘـﯽ ﺗﻠﻔـﻦ‬
‫ﻣﺤﺮﻣﺎﻧﻪای ﺑﻬﺶ زده ﻣﯽﺷﺪ و ﻧﻤﯽﺧﻮاﺳﺖ ﻣﻦ ﻣﺰاﺣﻤﺶ ﺑﺸﻢ‪ ،‬ﯾﻪ ﮔﻞ رُز رو روی دﻓﺘﺮ ﮐﺎرش ﺗﻮ ﺧﻮﻧﻪ آوﯾـﺰون ﮐﻨـﻪ‪ .‬ﻣـﻦ رو ﻫـﻢ ﺗـﺸﻮﯾﻖ‬
‫ﻣﯽﮐﺮد ﮐﻪ اﯾﻦ ﮐﺎر رو ﺑﮑﻨﻢ‪ «.‬ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺶ ﻣﯽﮔﻔﺖ ﻋﺰﯾﺰم! ﺑﻪ ﺟﺎی اﯾﻦ ﮐﻪ در رو روی ﻫﻢ ﻗﻔﻞ ﮐﻨﯿﻢ‪ ،‬وﻗﺘﯽ اﺣﺘﯿـﺎج ﺑـﻪ ﺧﻠـﻮت داﺷـﺘﯿﻢ ﻫـﺮ‬
‫ﮐﺪوﻣﻤﻮن ﯾﻪ رُز روی در آوﯾﺰون ﻣﯽﮐﻨﯿﻢ—ﮔُﻞ اﺳﺮار‪ .1‬اﯾﻦ ﻃﻮری ﯾﺎد ﻣﯽﮔﯿﺮﯾﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﻢ اﻋﺘﻤﺎد ﮐﻨﯿﻢ و اﺣﺘﺮام ﺑﮕﺬارﯾﻢ‪ .‬آوﯾـﺰون ﮐـﺮدن رُز‬
‫ﯾﻪ رﺳﻢ ﻗﺪﯾﻤﯽ روﻣﯿﻪ‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺳﺎب رُزا‪ .‬روﻣﯽﻫﺎ در ﺟﻠﺴﺎﺗﺸﻮن ﯾﻪ ﮔﻞ رُز آوﯾﺰون ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ ﺗﺎ ﻧﺸﻮن ﺑﺪن ﮐﻪ ﺟﻠﺴﻪ ﻣﺤﺮﻣﺎﻧﻪ اﺳـﺖ‪ .‬ﺷـﺮﮐﺖﮐﻨﻨـﺪهﻫـﺎ‬
‫ﻣﯽﻓﻬﻤﯿﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﻫﺮ ﭼﯿﺰی ﮐﻪ ﺗﺤﺖ رُز—ﯾﺎ ﺳﺎب رُزا—ﮔﻔﺘﻪ ﻣﯿﺸﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺳﺮّی ﺑﺎﻗﯽ ﺑﻤﻮﻧﻪ‪«.‬‬

‫ﻟﻨﮕﺪان ﺗﻮﺿﯿﺢ داد ﮐﻪ ﻣﻔﻬﻮم ﻓﺮﻋﯽ رُز—ﭘﻨﻬﺎنﮐﺎری—ﺗﻨﻬﺎ دﻟﯿﻠﯽ ﻧﺒﻮد ﮐﻪ دِﯾﺮ ﺻﻬﯿﻮن ﮔـﻞ رز را ﻧﻤـﺎد ﺟـﺎم ﻣﻘـﺪس در ﻧﻈـﺮ ﮔﺮﻓـﺖ‪.‬‬
‫‪ Rosa rugosa2‬ﯾﮑﯽ از ﻗﺪﯾﻤﯽﺗﺮﯾﻦ ﮔﻮﻧﻪﻫﺎی رز‪ ،‬ﺗﻘﺎرﻧﯽ ﭘﻨﺞﮔﻮش ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﭘﻨﺞ ﮔﻠﺒﺮگ داﺷﺖ؛ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﺳﺘﺎرهی راﻫﻨﻤﺎی ﻧﺎﻫﯿﺪ ﮐﻪ ﺑـﻪ‬
‫رُز وﯾﮋﮔﯽ ﺷﻤﺎﯾﻞﺷﻨﺎﺧﺘﯽ زﻧﺎﻧﮕﯽ را ﻣﯽداد‪ .‬ﻋﻼوه ﺑﺮ آن‪ ،‬رز ﭘﯿﻮﻧﺪﻫﺎی ﻣﺤﮑﻤﯽ ﺑﺎ ﻣﻔﻬﻮم »ﺳﻤﺖ و ﺳﻮی ﺻﺤﯿﺢ« و ﻫـﺪاﯾﺖ در راه ﺻـﺤﯿﺢ‬
‫دارد‪ .‬ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﺧﻄﻮط رز‪ ،‬ﺧﻄﻮط ﻃﻮل ﺟﻐﺮاﻓﯿﺎﯾﯽ ﺑﺮ روی ﻧﻘﺸﻪ‪ ،‬ﻗﻄﺐﻧﻤﺎی رز‪ 3‬ﻫﻢ ﺑﻪ ﻫﺪاﯾﺖ ﻣﺴﺎﻓﺮان ﮐﻤﮏ ﻣـﯽﮐـﺮد‪ .‬ﺑـﻪ اﯾـﻦ ﺳـﺒﺐ‪ ،‬رز را‬
‫ﻣﺒﺪل ﺑﻪ ﻧﻤﺎدی ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ در ﻣﺮاﺗﺐ ﺑﺴﯿﺎری از ﺟﺎم ﻣﻘﺪس ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽﮐﺮد—از رازداری و زﻧـﺎﻧﮕﯽ و ﻫـﺪاﯾﺖ و از ﺳـﺎﻏﺮ ﻣﺎدﯾﻨـﻪ و ﺳـﺘﺎرهی‬
‫راﻫﻨﻤﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﻮی ﺣﻘﯿﻘﺖ ﭘﻨﻬﺎن راه را ﻧﻤﺎﯾﺎن ﻣﯽﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫وﻗﺘﯽ ﻟﻨﮕﺪان ﺻﺤﺒﺘﺶ را ﺗﻤﺎم ﮐﺮد‪ ،‬ﻧﺎﮔﻬﺎن ﭼﻬﺮهاش ﺳﺨﺖ در ﻫﻢ ﻓﺮو رﻓﺖ‪.‬‬
‫»راﺑﺮت؟ ﺣﺎﻟﺖ ﺧﻮﺑﻪ؟«‬
‫ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺑﻪ ﺟﻌﺒﻪی ﺻﻨﺪل ﺳﺮخ ﻣﯿﺨﮑﻮب ﺷﺪ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺗﺤﺖ‪ ...‬رُز‪ .‬ﻧﻪ!«‬
‫»ﭼﯽ؟«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان آرام ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺎﻻ آورد و زﻣﺰﻣﻪ ﮐﺮد‪» :‬زﯾﺮ ﻋﻼﻣﺖ رز‪ .‬ﮔﻤﺎن ﮐﻨﻢ ﻣﯿﺪوﻧﻢ اﯾﻦ ﮐﺮﯾﭙﺘﮑﺲ‪ ...‬ﭼﯿﻪ؟«‬

‫‪la fleur des secrets 1‬‬

‫‪ 2‬ﻫﺮ ﮐﺪام از اﻧﻮاع رُزﻫﺎی ﺧﺎﻧﮕﯽ ﮐﻪ از اﺧﻼف رزﻫﺎی ژاﭘﻨﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫‪ 3‬ﻣﻬﻢﺗﺮﯾﻦ وﺳﯿﻠﻪی ﺟﻬﺖﯾﺎﺑﯽ در ﮐﺸﺘﯽراﻧﯽ ﻗﻄﺐﻧﻤﺎی رز اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪-199-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﭼﻬﻞ و ﻫﺸﺘﻢ‬

‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﻪ زﺣﻤﺖ ﺣﺪس ﺧﻮد را ﺑﺎور ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ‪ ،‬ﺑﺎ در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻦ آن ﮐﺴﯽ ﮐﻪ اﯾﻦ اﺳﺘﻮاﻧﻪی ﺳﻨﮕﯽ را ﺑﻪ آنﻫﺎ داده ﺑﻮد و اﯾﻦ‬
‫ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ آن را ﺑﻪ دﺳﺘﺸﺎن رﺳﺎﻧﺪه ﺑﻮد و اﮐﻨﻮن ﺑﺎ دﯾﺪن رز ﻣﻨﺒﺖﮐﺎریﺷﺪه ﺑﺮ ﻣﺤﻔﻈﻪ ﯾﮏ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﻪ ذﻫﻨﺶ ﻧﻤﯽرﺳﯿﺪ‪.‬‬

‫ﺳﻨﮓ ﺗﺎج دِﯾﺮ ﺗﻮی دﺳﺖﻫﺎی ﻣﻨﻪ‪.‬‬

‫اﻓﺴﺎﻧﻪ دﻗﯿﻖ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺳﻨﮓ ﺗﺎج ﺳﻨﮕﯽ رﻣﺰدار اﺳﺖ ﮐﻪ در زﯾﺮ ﻋﻼﻣﺖ رز ﻗﺮار دارد‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺑﻪ او ﻣﯽﻧﮕﺮﯾﺴﺖ‪» .‬راﺑﺮت؟ ﭼﯽ ﺷﺪه؟«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان اﺣﺘﯿﺎج ﺑﻪ ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﻓﺮﺻﺖ داﺷﺖ ﺗﺎ اﻓﮑﺎرش را ﺳﺎﻣﺎن دﻫﺪ‪» .‬ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺖ ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﺻﺤﺒﺖ از ﭼﯿﺰی ﺑﻪ اﺳﻢ ﮐِﻠﻪ دو وو ﻧﮑﺮد؟«‬
‫ﺳﻮﻓﯽ واژه را ﺗﺮﺟﻤﻪی ﺗﺤﺖاﻟﻠﻔﻈﯽ ﮐﺮد‪» :‬ﮐﻠﯿﺪِ ﺳﺮداﺑﻪ؟«‬
‫»ﻧﻪ! اﯾﻦ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﺗﺤﺖاﻟﻠﻔﻈﯿﻪ‪ .‬ﮐﻠﻪ دو وو ﺗﻮی ﻣﻌﻤﺎری ﯾﻪ ﻋﺒﺎرت ﻣﻌﻤﻮﻟﻪ‪ .‬وو ﺑﻪ ﺳﺮداﺑﻪ اﺷﺎره ﻧﻤﯿﮑﻨﻪ‪ .‬ﻣﻨﻈﻮرش ﺗﺎق ﯾـﺎ ﮔﻨﺒـﺪ ﺗـﻮی ﯾـﻪ‬
‫ﻗﻮﺳﻪ‪ .‬ﻣﺜﻞ ﯾﻪ ﺳﻘﻒ ﮔﻨﺒﺪی‪«.‬‬
‫»ﺳﻘﻒﻫﺎی ﮔﻨﺒﺪی ﮐﻪ ﮐﻠﯿﺪ ﻧﺪارﻧﺪ‪«.‬‬
‫»در واﻗﻊ دارﻧﺪ‪ .‬ﻫﺮ ﺗﺎق ﺳﻨﮕﯽ اﺣﺘﯿﺎج ﺑﻪ ﯾﻪ ﺳﻨﮓ ﮔُﻮِهﺷﮑﻞ ﻣﺮﮐﺰی در ﺑﺎﻻش داره ﮐﻪ ﺗﮑﻪﻫﺎ رو ﺑﻪ ﻫـﻢ وﺻـﻞ ﻣﯿﮑﻨـﻪ و ﻫﻤـﻪی وزن‬
‫روی اوﻧﻪ‪ .‬در ﻣﻌﻨﺎی ﻣﻌﻤﺎرﯾﺶ اﯾﻦ ﺳﻨﮓ ﮐﻠﯿﺪ ﺗﺎﻗﻪ‪ .‬ﺗﻮی اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ ﺑﻪ اون ﺳﻨﮓ ﮐﻠﯿﺪی )‪ (Keystone‬ﻣﯿﮕﻦ‪ «.‬ﻟﻨﮕﺪان ﺑـﻪ ﭼـﺸﻢﻫـﺎی‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد ﺗﺎ ﺑﺒﯿﻨﺪ ﮐﻪ او ﭼﯿﺰی ﻓﻬﻤﯿﺪه اﺳﺖ ﯾﺎ ﻧﻪ‪.‬‬

‫‪-200-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﺳﻮﻓﯽ ﺷﺎﻧﻪ ﺑﺎﻻ اﻧﺪاﺧﺖ و ﺑﻪ ﮐﺮﯾﭙﺘﮑﺲ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪» .‬اﻣﺎ اﯾﻦ ﻣﺸﺨﺼﻪ ﮐﻪ ﺳﻨﮓ ﺗﺎج ﻧﯿﺴﺖ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﻧﻤﯽداﻧﺴﺖ ﻣﻮﺿﻮع را از ﮐﺠﺎ ﺗﻮﺿﯿﺢ دﻫﺪ‪ .‬ﺳﻨﮓ ﺗﺎج ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺷﮕﺮدی ﺑﻨّﺎﯾﯽ در ﺳﺎﺧﺖ ﺗﺎقﻫﺎی ﺳﻨﮕﯽ ﯾﮑﯽ از ﻣﺤﻔـﻮظﺗـﺮﯾﻦ‬
‫اﺳﺮار در ﻣﯿﺎن اُﺧﻮتﻫﺎی ﻣﺎﺳﻮﻧﯽ‪ 1‬اوﻟﯿﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﻘﺎم ﺗﺎق ﺳﻠﻄﻨﺘﯽ‪ .‬ﻣﻌﻤﺎری‪ .‬ﺳﻨﮓﻫﺎی ﺗﺎج‪ .‬ﻫﻤﻪی اﯾﻦﻫﺎ ﺑـﻪ ﻫـﻢ ﻣﺮﺑـﻮط ﺑـﻮد‪ .‬داﻧـﺶ ﺳـﺮّی‬
‫اﺳﺘﻔﺎده از ﺳﻨﮓ ﺗﺎج ﮔﻮِهﺷﮑﻞ ﺑﺮای ﺳﺎﺧﺖ ﺗﺎق ﻗﻮﺳﯽ ﺑﺨﺸﯽ از آﮔﺎﻫﯽﻫﺎﯾﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﺎﺳﻮنﻫﺎ را ﭼﻨﯿﻦ ﺻﻨﻌﺘﮕﺮان ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪی ﺳـﺎﺧﺘﻪ ﺑـﻮد و‬
‫اﯾﻦ رازی ﺑﻮد ﮐﻪ ﺳﺨﺖ از آن ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺳﻨﮓﻫﺎی ﺗﺎج ﻫﻤﻮاره ﺑﺎ ﺧﻮد ﭘﻨﻬﺎنﮐﺎری ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه داﺷﺘﻨﺪ‪ .‬و اﮐﻨﻮن اﺳﺘﻮاﻧﻪی ﺳﻨﮕﯽ ﮐـﻪ‬
‫درون ﺟﻌﺒﻪی ﺻﻨﺪل ﺳﺮخ ﻗﺮار داﺷﺖ آﺷﮑﺎرا ﺷﯽء ﻣﺘﻔﺎوﺗﯽ ﺑﻮد‪ .‬ﺳﻨﮓ ﺗﺎج دِﯾﺮ—اﮔﺮ ﻫﻤﺎﻧﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ در دﺳـﺖ آنﻫـﺎ ﺑـﻮد—ﺑـﻪ ﻫـﯿﭻ وﺟـﻪ‬
‫ﭼﯿﺰی ﻧﺒﻮد ﮐﻪ ﻟﻨﮕﺪان اﻧﺘﻈﺎرش را داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﭘﺬﯾﺮﻓﺖ‪» :‬ﺳﻨﮓ ﺗﺎج دِﯾﺮ ﺻﻬﯿﻮن ﺗﺨﺼﺺ ﻣﻦ ﻧﯿﺴﺖ‪ .‬ﻋﻼﻗﻪی ﻣـﻦ ﺑـﻪ ﺟـﺎم ﻣﻘـﺪس ﻓﻘـﻂ ﻧﻤﺎدﺷﻨﺎﺳـﯿﻪ‪ .‬ﺑـﻪ ﻫﻤـﯿﻦ دﻟﯿـﻞ از‬
‫ﻣﺠﻤﻮﻋﻪی اﻃﻼﻋﺎت راﺟﻊ ﺑﻪ ﭘﯿﺪا ﮐﺮدن ﺟﺎم ﭼﺸﻢﭘﻮﺷﯽ ﮐﺮدم‪«.‬‬
‫اﺑﺮوﻫﺎی ﺳﻮﻓﯽ از ﺗﻌﺠﺐ ﺑﺎﻻ رﻓﺖ‪» :‬ﭘﯿﺪا ﮐﺮدن ﺟﺎم ﻣﻘﺪس؟«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﻣﺮدداﻧﻪ ﺳﺮ ﺗﮑﺎن داد و ﻣﺤﺘﺎﻃﺎﻧﻪ ﮐﻠﻤﺎت ﺑﻌﺪﯾﺶ را ﺑﺮ زﺑﺎن آورد‪» .‬ﺳﻮﻓﯽ! ﻃﺒﻖ ﺣﺮفﻫﺎی دِﯾﺮ‪ ،‬ﺳﻨﮓ ﺗـﺎج ﯾـﻪ ﻧﻘـﺸﻪ رﻣﺰﯾـﻪ‪...‬‬
‫ﻧﻘﺸﻪای ﮐﻪ ﻣﺨﻔﯽﮔﺎه ﺟﺎم ﻣﻘﺪس رو ﻓﺎش ﻣﯿﮑﻨﻪ‪«.‬‬
‫ﺣﺎﻟﺖ ﭼﻬﺮهی ﺳﻮﻓﯽ ﮔﻨﮓ ﻣﯽﻧﻤﻮد‪» .‬ﺗﻮ ﺗﺼﻮر ﻣﯽﮐﻨﯽ اﯾﻦ ﻫﻤﻮﻧﻪ‪«.‬‬

‫‪ mason 1‬در ﻟﻐﺖ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎی ﺑﻨّﺎ اﺳﺖ و ﻟﻔﻆ اﻧﺠﻤﻦﻫﺎ ﯾﺎ اﺧﻮتﻫﺎی ﻓﺮاﻣﺎﺳﻮﻧﯽ ﯾﺎ ﻣﺎﺳﻮﻧﯽ را از اﯾﻦ واژه ﮔﺮﻓﺘﻪاﻧﺪ‪ .‬ﻣﺎﺳﻮنﻫﺎ ﮔﺴﺘﺮدهﺗﺮﯾﻦ و ﺑﺎﻧﻔﻮذﺗﺮﯾﻦ اﻧﺠﻤﻦ‬
‫ﺳﺮّی ﺟﻬﺎن ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬در آﻏﺎز آنﻫﺎ ﮔﺮوهﻫﺎﯾﯽ از ﺑﻨّﺎﯾﺎن و ﺳﻨﮓﺗﺮاﺷﺎن ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ اﺳﺮار ﮐﺎرﺷﺎن را ﻣﯿﺎن ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﺣﻔﻆ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ و در ﻗﺮن ﻫﻔﺪه ﮐﻢﮐﻢ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺑﻪ اﻓﺮاد‬
‫ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪی ﺷﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺗﺸﮑﯿﻼﺗﺸﺎن را ﮔﺴﺘﺮش دادﻧﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺑﺎ اﻧﺘﺨﺎب ﮐﺮدن ﺷﻌﺎرﻫﺎﯾﯽ ﺑﺮای ﺧﻮد ﻧﻈﯿﺮ ﺑﺮاﺑﺮی‪ ،‬ﺑﺮادری‪ ،‬ﺻﻠﺢ ﺟﻠﺴﺎﺗﺸﺎن ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺑﻪ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖﻫﺎﯾﯽ‬
‫اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺷﺪ ﺗﺎ ﺟﻠﺴﺎﺗﯽ ﮐﺎری‪ .‬از ﻣﯿﺎن آنﻫﺎ ﭼﻬﺎر ﺟﻤﻌﯿﺖ ﯾﺎ ﻟُﮋ در ‪ 24‬ژوﺋﻦ ﺳﺎل ‪ 1717‬در ﻟﻨﺪن ﮔﺮد ﻫﻢ آﻣﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺷﺶ ﺳﺎل ﺑﻌﺪ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺑﻪ ﮔﺮاﻧﺪﻟﮋ اﻧﮕﻠﺴﺘﺎن ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬اﯾﻦ‬
‫ﮔﺮاﻧﺪﻟﮋِ ﻣﺎدر ﺗﻤﺎم ﻟﮋﻫﺎی ﺟﻬﺎن اﺳﺖ‪ .‬ﻓﺮاﻣﺎﺳﻮﻧﺮﻫﺎ در ﻣﯿﺎن ﺧﻮد ﺗﺸﮑﯿﻼت ﺧﯿﺮﯾﻪ و ﺣﻤﺎﯾﺘﯽ دارﻧﺪ و ﺣﺘﯽ ﮔﺎﻫﯽ ﻣﺪارس وﯾﮋهی ﻓﺮزﻧﺪان اﻋﻀﺎ‪ .‬ﺑﺎ ﭘﺎﮔﯿﺮی ﮔﺮوهﻫﺎی‬
‫ﻣﺎﺳﻮﻧﯽ در اﻣﺮﯾﮑﺎ ﺗﻌﺪادﺷﺎن در آنﺟﺎ ﻓﺰوﻧﯽ ﮔﺮﻓﺖ و در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ ﻗﺮﯾﺐ دوﺳﻮم اﻋﻀﺎی آن در اﻣﺮﯾﮑﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬از ﻗﺮن ﻫﻔﺪه ﺑﻪ ﺑﻌﺪ در ﮔﺮوهﻫﺎی ﻣﺎﺳﻮﻧﯽ ﻣﺮاﺗﺒﯽ ﻧﯿﺰ‬
‫ﺑﺮای اﻋﻀﺎ ﺗﻌﯿﯿﻦ ﺷﺪ ﮐﻪ در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ دو ﮔﺮوه ﻋﻤﺪهی آن ﻋﺒﺎرﺗﻨﺪ از آﯾﯿﻦ ﯾﻮرک و آﯾﯿﻦ اﺳﮑﺎﺗﻠﻨﺪ )‪ (Scottish & York Rites‬ﮐﻪ ﻧﺎﻣﺸﺎن ﻫﯿﭻ ﮔﻮﻧﻪ ارﺗﺒﺎﻃﯽ ﺑﺎ‬
‫ﻣﻨﺎﻃﻖ ﯾﻮرک و اﺳﮑﺎﺗﻠﻨﺪ ﻧﺪارد‪ .‬ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻧﺎم ﻣﺎﺳﻮنﻫﺎ اﻏﻠﺐ ﺑﺎ ﭘﻨﻬﺎنﮐﺎری ﻫﻤﺮاه ﺑﻮده اﺳﺖ‪ ،‬اﻣﺮوزه در ﺑﺴﯿﺎری ﮐﺸﻮرﻫﺎ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎنﻫﺎی آﻧﺎن ﻋﻠﻨﯽ اﺳﺖ و ﮔﺎﻫﯽ ﺟﻠﺴﺎﺗﺸﺎن‬
‫ﻧﯿﺰ اﻋﻼن ﻋﻤﻮﻣﯽ دارد؛ اﻣﺎ اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع در ﻫﺮ ﮐﺸﻮری ﻣﺘﻔﺎوت اﺳﺖ و ﺗﺎﺑﻊ ﺷﺮاﯾﻂ ﻣﺤﻠﯽ‪ .‬اﻣﺮوزه اﮐﺜﺮﯾﺖ ﻗﺮﯾﺐ ﺑﻪ اﺗﻔﺎق اﺧﻮتﻫﺎی ﻓﺮاﻣﺎﺳﻮﻧﺮی در دﺳﺘﺎن ﺳﯿﺎﺳﺘﻤﺪاران‬
‫و ﯾﺎ ﮔﺮوهﻫﺎی ﺑﻪ اﺻﻄﻼح ﻣﺬﻫﺒﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ اﻋﻀﺎی آن را ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪﺗﺮﯾﻦ اﻧﺴﺎنﻫﺎ و ﺧﺎﻧﺪانﻫﺎ ﺗﺸﮑﯿﻞ ﻣﯽدﻫﻨﺪ و ﺑﺎ اﯾﺠﺎد ﺷﺒﮑﻪﻫﺎی ﭘﯿﭽﯿﺪه در ﻣﯿﺎن ﺧﻮد ﺳﺮﻣﺎﯾﻪﻫﺎی‬
‫ﺟﻬﺎن را در دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪاﻧﺪ‪ .‬از ﻗﺪﯾﻤﯽﺗﺮﯾﻦ و ﺑﺰرگﺗﺮﯾﻦ ﻟﮋﻫﺎی ﺟﻬﺎن ﻟﮋﻫﺎی ﻣﺘﻨﻮع و ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن ﯾﻬﻮدﯾﺎن اﺳﺖ‪ .‬دردورهی ﭘﯿﺶ از اﻧﻘﻼب در اﯾﺮان ﻫﻢ ﻟﮋﻫﺎی ﻓﺮاواﻧﯽ‬
‫وﺟﻮد داﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪﺗﺮﯾﻦ آنﻫﺎ ﻟﮋﻫﺎی ﺑﻬﺎﯾﯿﺎن ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ در دوﻟﺖ آن زﻣﺎن ﻧﯿﺰ ﻧﻔﻮذ داﺷﺘﻨﺪ‪ .‬اﯾﺪﺋﻮﻟﻮژی ﻣﺎﺳﻮنﻫﺎ‪ :‬آرﻣﺎنِ ﮔﺮدﻫﻢآورﻧﺪهی ﻣﺎﺳﻮنﻫﺎ ﻣﻌﻤﻮﻻً‬
‫آرﻣﺎنﻫﺎی اﺧﻼﻗﯽ و ﻣﺎوراءاﻟﻄﺒﯿﻌﻪ و در اﻏﻠﺐ ﻟﮋﻫﺎ ﺑﺎور ﺑﻪ وﺟﻮدی ﺑﺎ ﻧﺎم ﮐﻠّﯽ ﺑﺎریﺗﻌﺎﻟﯽ )‪ (Supreme Being‬اﺳﺖ‪ .‬اﻋﻀﺎی ﻟﮋﻫﺎی ﻓﺮاﻣﺎﺳﻮﻧﯽ از ﻫﺮ دﯾﻨﯽ ﻣﯽﺗﻮاﻧﻨﺪ‬
‫ﺑﺎﺷﻨﺪ و از ﻫﺮ ﻋﻀﻮی ﻫﻢ اﻧﺘﻈﺎر ﻣﯽرود ﮐﻪ ﭼﻪ در زﻧﺪﮔﯽ ﺷﺨﺼﯽ و ﭼﻪ در ﻟﮋ ﺗﺴﺎﻫﻞ و ﺳﻬﻞﮔﯿﺮی ﺑﺴﯿﺎری داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬در ﻟﮋﻫﺎی ﻣﺸﺘﻖ از ﻓﺮاﻧﺴﻪ ﺑﯽدﯾﻨﺎن و ﻻاَدرﯾﺎن‬
‫)‪ (agnostics‬ﻧﯿﺰ ﻣﯽﺗﻮاﻧﻨﺪ ﻋﻀﻮ ﺷﻮﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ در ﻟﮋﻫﺎی ﻣﺸﺘﻖ از اﻧﮕﻠﺴﺘﺎن اﻋﺘﻘﺎد ﺑﻪ ﺑﺎریﺗﻌﺎﻟﯽ اﻟﺰاﻣﯽ اﺳﺖ‪ .‬ﻧﻤﺎد‪ :‬در ﻏﺎﻟﺐ ﻟﮋﻫﺎ از ﻗﺪﯾﻢاﻻﯾّﺎم ﻧﻤﺎدﻫﺎی ﻣﻌﻤﺎری »ﻣﺮﺑّﻊ و‬
‫ﭘﺮﮔﺎر« اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽﺷﺪه اﺳﺖ و اﯾﻦ دو ﺑﺎ ﻫﻢ ﺗﺸﮑﯿﻞ ﭼﻬﺎرﮔﻮﺷﯽ را ﻣﯽدادهاﻧﺪ‪ .‬ﮔﻔﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ ﻣﺮﺑﻊ ﻧﻤﺎد ﻣﺎدّه اﺳﺖ و ﭘﺮﮔﺎر ﻧﻤﺎد روح ﯾﺎ ذﻫﻦ و ﮔﺎه ﮔﻔﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮد ﻣﺮﺑﻊ‬
‫ﻧﻤﺎد ﻋﺎﻟﻢ ﻋﯿﻨﯿّﺎت و ﭘﺮﮔﺎر ﻧﻤﺎد ﻋﺎﻟﻢ ﻣﺠﺮدّات‪ .‬در ﻣﯿﺎن ﻣﺮﺑﻊ و ﭘﺮﮔﺎر ﻏﺎﻟﺒﺎً ﺣﺮف ‪ G‬را ﻧﻮﺷﺘﻪاﻧﺪ ﮐﻪ ﻋﻘﯿﺪه ﺑﺮ اﯾﻦ اﺳﺖ ﺑﻪ ‪ God‬ﯾﺎ ‪) Geometry‬ﺧﺪا ﯾﺎ ﻫﻨﺪﺳﻪ( اﺷﺎره‬
‫دارد‪ .‬ﮔﺎه ﺑﻪ ﺟﺎی ‪ G‬ﺳﺘﺎرهای ﺑﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪی آﮔﺎﻫﯽ ﯾﺎ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﻣﯽﻧﺸﯿﻨﺪ‪ .‬در ﻫﻨﮕﺎم ﺑﺮﮔﺰاری ﺟﻠﺴﺎت ﻟﮋ اﯾﻦ ﻧﻤﺎد ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﮐﺘﺎب ﻣﻘﺪس و ﯾﺎ ﻗﺮآن )و ﯾﺎ ﺣﺘﯽ ﮐﺘﺎﺑﯽ ﻓﻠﺴﻔﯽ‬
‫در ﺑﺮﺧﯽ ﻟﮋﻫﺎ( ﺣﻀﻮر دارد ﮐﻪ ﺑﺎ ﻋﻨﻮان ﮐﻠّﯽ »ﮐﺘﺎب ﻣﻌﺮﻓﺖ ﯾﺎ ﻗﺎﻧﻮن ﻗﺪﺳﯽ« )‪ (Volume of Sacred Law or Lore‬ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬اﯾﻦ ﮐﺘﺎب ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﻤﺎد‬
‫ﺧِﺮد و وﺣﯽ ﻣﮑﺘﻮب ﺷﻤﺮده ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ ﮐﺘﺎﺑﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ اﻋﻀﺎ ﺑﻪ آن ﺳﻮﮔﻨﺪ ﻣﯽﺧﻮرﻧﺪ‪ .‬ﻏﺎﻟﺐ ﻧﻤﺎدﮔﺮاﯾﯽ ﻣﺎﺳﻮنﻫﺎ ﻫﻨﺪﺳﯽ و رﯾﺎﺿﯿﺎﺗﯽ اﺳﺖ و ﺷﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ دﻟﯿﻞ ﺑﺎﺷﺪ‬
‫ﮐﻪ ﺑﺴﯿﺎری از ﺧﺮدﮔﺮاﯾﺎن ﺑﺰرگ ﺗﺎرﯾﺦ ﻓﺮاﻣﺎﺳﻮن ﺑﻮدهاﻧﺪ )ﮔﻮﺗﻪ‪ ،‬وﻟﺘﺮ‪ ،‬ﺑﻨﯿﺎﻣﯿﻦ ﻓﺮاﻧﮑﻠﯿﻦ‪ ،‬ﻣﺎرک ﺗﻮاﯾﻦ‪ ،‬ﻓﯿﺨﺘﻪ ‪] Fichte‬ﻓﯿﻠﺴﻮف اﯾﺪهآﻟﯿﺴﺖ آﻟﻤﺎﻧﯽ[(‪ .‬اﯾﻦ ﺗﻘﯿّﺪ ﺑﻪ ﻫﻨﺪﺳﻪ‬
‫ﺗﺎ آنﺟﺎ ﭘﯿﺶ ﻣﯽرود ﮐﻪ آنﻫﺎ ﺑﺎریﺗﻌﺎﻟﯽ را ﺑﺎ ﻧﺎمﻫﺎﯾﯽ ﻫﻢﭼﻮن »ﻣﻬﻨﺪس ﮐﺒﯿﺮ« )‪ (the Great Geometrician‬و ﯾﺎ »ﻣﻌﻤﺎر ﮐﺒﯿﺮ ﻋﺎﻟﻢ« ‪(Great/Grand‬‬
‫)‪ Architect/Artificer of the Universe=G.A.O.T.U‬ﻫﻢ ﻣﯽﺧﻮاﻧﻨﺪ‪ .‬ﻣﺮاﺗﺐ‪ -1 :‬ﺷﺎﮔﺮد ﺗﺎزهوارد ‪ -2‬ﻋﻀﻮ ‪ -3‬ﻣﺎﺳﻮن اﺳﺘﺎد‬

‫‪-201-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻟﻨﮕﺪان ﻧﻤﯽداﻧﺴﺖ ﭼﻪ ﺑﮕﻮﯾﺪ‪ .‬ﺣﺘﯽ ﺑﺮای ﺧﻮدش ﻫﻢ ﺑﺎورﻧﮑﺮدﻧﯽ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ‪ ،‬ﺳﻨﮓ ﺗﺎج ﺗﻨﻬﺎ ﻧﺘﯿﺠﻪی ﻣﻨﻄﻘﯿﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑـﻪ ذﻫـﻨﺶ‬
‫ﻣﯽرﺳﯿﺪ‪ .‬ﺳﻨﮕﯽ رﻣﺰی‪ ،‬ﭘﻨﻬﺎن در زﯾﺮ ﻋﻼﻣﺖ رُز‪.‬‬
‫اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﮐﻪ ﮐﺮﯾﭙﺘﮑﺲ را ﻟﺌﻮﻧﺎردو داوﯾﻨﭽﯽ—اﺳﺘﺎد اﻋﻈﻢ ﭘﯿﺸﯿﻦ در دِﯾﺮ ﺻﻬﯿﻮن—اﺧﺘﺮاع ﮐﺮده ﺑﻮد ﻧﺸﺎﻧﻪی وﺳﻮﺳـﻪاﻧﮕﯿـﺰ دﯾﮕـﺮی‬
‫ﺑﻮد ﮐﻪ اﯾﻦ ﺳﻨﮓ ﺗﺎج دِﯾﺮ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻃﺮح اﺳﺘﺎد اﻋﻈﻢ ﺳﺎﺑﻖ‪ ...‬ﮐﻪ ﭼﻨﺪ ﻗﺮن ﺑﻌﺪ ﯾﮑﯽ دﯾﮕﻪ از اﻋﻀﺎی دﯾﺮ اون رو ﻣﯿﺴﺎزه‪ .‬ﭘﯿﻮﻧﺪی ﻣﺸﻬﻮدﺗﺮ از آن‬
‫ﮐﻪ ﺑﺨﻮاﻫﺪ ﻧﺎدﯾﺪه ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮد‪.‬‬
‫در دﻫﻪی ﮔﺬﺷﺘﻪ‪ ،‬ﺗﺎرﯾﺨﺪاﻧﺎن ﺳﻨﮓ ﺗﺎج را در ﮐﻠﯿﺴﺎﻫﺎی ﻓﺮاﻧﺴﻪ ﺟﺴﺘﺠﻮ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺟﺴﺘﺠﻮﮔﺮان ﺟﺎم ﻫﻢ ﮐﻪ ﺑﺎ دوﭘﻬﻠﻮﮔﻮﯾﯽ رﻣـﺰی در‬
‫ﺗﺎرﯾﺦ دِﯾﺮ آﺷﻨﺎ ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻪ اﯾﻦ ﻧﺘﯿﺠﻪ رﺳﯿﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﮐﻠﻪ دو وو ﺑﻪ ﻣﻌﻨـﺎی واﻗﻌـﯽ ﺳـﻨﮓ ﺗـﺎج ﺑﺎﺷـﺪ—ﯾـﮏ ﮔُـﻮِه ﻣﻌﻤـﺎری—ﺳـﻨﮕﯽ‬
‫ﺣﮑﺎﮐﯽﺷﺪه و رﻣﺰی ﮐﻪ در ﺗﺎﻗﯽ در ﮐﻠﯿﺴﺎﯾﯽ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺷﺪهاﻧﺪ‪ .‬در زﯾﺮ ﻋﻼﻣﺖ رُز‪ .‬در ﻣﻌﻤﺎری رز ﮐﻢ ﻧﺒﻮد‪ .‬ﭘﻨﺠـﺮهﻫـﺎی رز‪ .1‬ﻧﻘـﺶﺑﺮﺟـﺴﺘﻪی‬
‫رُزﻣﺎﻧﻨﺪ‪ .‬و اﻟﺒﺘﻪ ﺗﻌﺪاد زﯾﺎدی ﺳﯿﻨﮑﻔﻮﯾﻞ‪—2‬ﮔﻞﻫﺎی ﺗﺰﯾﯿﻨﯽ و ﭘﻨﺞ ﮔﻠﺒﺮﮔﻪ ﮐﻪ اﻏﻠﺐ ﺑﺎﻻی ﺗﺎقﻫﺎ‪ ،‬درﺳﺖ ﺑﺎﻻی ﺳﻨﮓ ﺗﺎج وﺟﻮد دارد‪ .‬ﻧﻬﺎﻧﮕـﺎه‬
‫ﺳﺨﺖ ﺳﺎده ﻣﯽﻧﻤﻮد‪ .‬ﻧﻘﺸﻪی ﺟﺎم ﻣﻘﺪس ﺑﺎﻻی ﺗﺎﻗﯽ در ﮐﻠﯿﺴﺎﯾﯽ ﻓﺮاﻣﻮشﺷـﺪه اﺳـﺖ و ﻫﻤﯿـﺸﻪ ﺑـﻪ ﮐﻠﯿـﺴﺎروﻫﺎی ﮐـﻮری ﮐـﻪ در زﯾـﺮش‬
‫ﺳﺮﮔﺮداﻧﻨﺪ ﻣﯽﺧﻨﺪد‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﮔﻔﺖ‪» :‬اﯾﻦ ﮐﺮﯾﭙﺘﮑﺲ ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﻪ ﺳﻨﮓ ﺗﺎج ﺑﺎﺷﻪ‪ .‬اونﻗﺪرﻫﺎ ﻗﺪﯾﻤﯽ ﻧﯿـﺴﺖ‪ .‬ﻣﻄﻤﺌـﻨﻢ ﮐـﻪ ﭘـﺪرﺑﺰرﮔﻢ اون رو ﺳـﺎﺧﺘﻪ و ﻗـﺴﻤﺘﯽ از‬
‫اﻓﺴﺎﻧﻪی ﮐﻬﻦ ﺟﺎم ﻧﯿﺴﺖ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﮐﻪ ﺳﯿﻞ ﻫﯿﺠﺎن را در ﺧﻮد ﺣﺲ ﻣﯽﮐﺮد ﭘﺎﺳﺦ داد‪» :‬راﺳﺘﺶ اﯾﻦ ﻃﻮر ﻣﯿﮕﻦ ﮐﻪ ﺳـﻨﮓ ﺗـﺎج رو دِﯾـﺮ ﺗـﻮ ﺑﯿـﺴﺖ ﺳـﺎل ﮔﺬﺷـﺘﻪ‬
‫ﺳﺎﺧﺘﻪ‪«.‬‬
‫ﭼﺸﻤﺎن ﺳﻮﻓﯽ ﺑﺎ ﻧﺎﺑﺎوری ﻣﯽدرﺧﺸﯿﺪ‪» .‬اﻣﺎ اﮔﺮ اﯾﻦ ﮐﺮﯾﭙﺘﮑﺲ ﻣﺨﻔﯽﮔﺎه ﺟﺎم رو ﻓﺎش ﻣﯿﮑﻨﻪ‪ ،‬ﭼﺮا ﺑﺎﯾﺪ ﭘﺪرﺑﺰرﮔﻢ اون رو ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺪه؟ ﻣﻦ‬
‫ﻫﯿﭻ ﻧﻤﯿﺪوﻧﻢ ﭼﻄﻮر ﺑﺎزش ﮐﻨﻢ ﯾﺎ ﺑﺎ اون ﭼﯽ ﮐﺎر ﮐﻨﻢ‪ .‬ﻣﻦ ﺣﺘﯽ ﻧﻤﯿﺪوﻧﻢ ﺟﺎم ﻣﻘﺪس ﭼﯿﻪ!«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان در ﮐﻤﺎل ﺗﻌﺠﺐ درﯾﺎﻓﺖ ﮐﻪ ﺣﻖ ﺑﺎ ﺳﻮﻓﯽ اﺳﺖ‪ .‬او ﻫﻨﻮز ﻓﺮﺻﺖ ﻧﮑﺮده ﺑﻮد ﺑﻪ ﺳﻮﻓﯽ ﻣﺎﻫﯿﺖ واﻗﻌﯽ ﺟـﺎم را ﺑﮕﻮﯾـﺪ‪ .‬آن داﺳـﺘﺎن‬
‫ﻓﻌﻼً ﺑﺎﯾﺪ ﻣﺴﮑﻮت ﻣﯽﻣﺎﻧﺪ‪ .‬در آن ﻟﺤﻈﻪ آنﻫﺎ ﺗﻮﺟﻪﺷﺎن ﺑﻪ ﺳﻨﮓ ﺗﺎج ﻣﺘﻤﺮﮐﺰ ﺑﻮد‪.‬‬
‫اﮔﺮ اﯾﻦ واﻗﻌﺎً ﻫﻤﻮن ﺑﺎﺷﻪ‪...‬‬
‫در ﻣﯿﺎن ﺳﺮ و ﺻﺪای ﭼﺮخﻫﺎی ﺿﺪﮔﻠﻮﻟﻪی ﻣﺎﺷﯿﻦ‪ ،‬ﻟﻨﮕﺪان ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﻫﺮ ﭼﯿﺰی را ﮐﻪ درﺑـﺎرهی ﺳـﻨﮓ ﺗـﺎج ﺷـﻨﯿﺪه ﺑـﻮد ﺗﻮﺿـﯿﺢ داد‪.‬‬
‫ﻋﻠﯽاﻟﻈﺎﻫﺮ ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﻗﺮن ﺑﺰرگﺗﺮﯾﻦ راز دِﯾﺮ—ﻣﮑﺎن ﺟﺎم ﻣﻘﺪس—ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻧﺸﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻪ دﻻﯾﻞ اﻣﻨﯿﺘﯽ‪ ،‬اﯾﻦ راز در ﻣﺮاﺳﻤﯽ ﺳﺮّی ﺷﻔﺎﻫﺎً ﺑﻪ ﻣﺒﺎﺷﺮ‬
‫ﺟﺪﯾﺪ اﻧﺘﻘﺎل داده ﻣﯽﺷﺪ‪ .‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ‪ ،‬در ﻗﺮن ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺷﺎﯾﻌﺎﺗﯽ ﭘﺨﺶ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺳﯿﺎﺳﺖ دﯾﺮ را ﺗﻐﯿﯿﺮ دادهاﻧﺪ‪ .‬ﺷﺎﯾﺪ اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺑﻪ دﻟﯿﻞ اﺑﺰارﻫﺎی‬
‫اﺳﺘﺮاق ﺳﻤﻊ اﻟﮑﺘﺮوﻧﯿﮑﯽ ﺑﻮده اﺳﺖ‪ .‬دِﯾﺮ ﭘﯿﻤﺎن ﺑﺴﺖ دﯾﮕﺮ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﻬﺎﻧﮕﺎه ﻣﻘﺪس را ﺑﺮ زﺑﺎن ﻧﯿﺎورد‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» :‬ﭘﺲ راز رو ﭼﻄﻮر اﻧﺘﻘﺎل ﻣﯽدادﻧﺪ؟«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺗﻮﺿﯿﺢ داد‪» :‬اﯾﻦﺟﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﭘﺎی ﺳﻨﮓ ﺗﺎج ﺑﻪ ﻣﯿﻮن ﮐﺸﯿﺪه ﻣﯿﺸﻪ‪ .‬وﻗﺘﯽ ﯾﮑﯽ از ﭼﻬﺎر ﻋﻀﻮ ﺑﺮﺗﺮ دِﯾﺮ ﻣﯿﻤﯿﺮه‪ ،‬ﺳﻪ ﻧﻔﺮِ ﺑﺎﻗﯽﻣﻮﻧﺪه‬
‫ﮐﺴﯽ رو از ﻣﺮاﺗﺐ ﭘﺎﯾﯿﻦﺗﺮ ﺑﺮای ﻧﺎﻣﺰدیِ ارﺗﻘﺎء ﺑﻪ ﻣﻘﺎم ﻣﺒﺎﺷﺮ اﻧﺘﺨﺎب ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ .‬و ﺑﺮای اﯾـﻦ ﮐـﻪ ﺑـﻪ اون ﺑﮕـﻦ ﺟـﺎم رو ﮐﺠـﺎ ﭘﻨﻬـﺎن ﮐﺮدﻧـﺪ‪،‬‬
‫آزﻣﺎﯾﺶﻫﺎﯾﯽ رو ﺑﺮای اون وﺿﻊ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﺷﺎﯾﺴﺘﮕﯿﺶ رو ﻧﺸﻮن ﺑﺪه‪«.‬‬

‫‪ 1‬اﯾﻦ ﻧﺎم در ﻓﺎرﺳﯽ ﻣﻌﻤﻮل ﻧﯿﺴﺖ و ﺑﻪ آن ﭘﻨﺠﺮهﻫﺎی ﭼﺮﺧﯽ ﯾﺎ ﺧﻮرﺷﯿﺪی ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ‪.‬‬

‫‪cinquefoil 2‬‬

‫‪-202-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫اﯾﻦ ﺣﺮف ﺑﺮای ﺳﻮﻓﯽ ﮐﻤﯽ ﻋﺠﯿﺐ ﺑﻮد و ﻧﺎﮔﻬﺎن او را ﺑﻪ ﯾﺎد اﯾﻦ اﻧﺪاﺧﺖ ﮐﻪ ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺶ ﭼﻄﻮر ﻧﻘـﺸﻪﻫـﺎی ﮔـﻨﺞ ﺑـﺮای او ﻣـﯽﺳـﺎﺧﺘﻪ‬
‫اﺳﺖ‪ .—preuves de mérite1‬ﺳﻨﮓ ﺗﺎج ﻧﯿﺰ ﺑﻪ واﻗﻊ ﻣﻔﻬﻮﻣﯽ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﺑﻮد‪ .‬آزﻣﺎﯾﺶﻫﺎﯾﯽ ﻧﻈﯿﺮ اﯾﻦ در اﻧﺠﻤﻦﻫـﺎی ﺳـﺮّی ﺳـﺨﺖ راﯾـﺞ‬
‫ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺸﻬﻮرﺗﺮﯾﻦ آنﻫﺎ آزﻣﺎﯾﺶﻫﺎی ﻓﺮاﻣﺎﺳﻮﻧﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ در آن اﻋﻀﺎ ﺑﺎ اﺛﺒﺎت اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﮐﻪ ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ ﺣﻔﻆ اﺳﺮار را دارﻧﺪ ﺑﻪ ﻣﻘﺎﻣﯽ ﺑﺎﻻﺗﺮ ارﺗﻘـﺎ‬
‫ﻣﯽﯾﺎﻓﺘﻨﺪ و ﺑﺎﯾﺪ ﻣﻨﺎﺳﮏ و اﻣﺘﺤﺎﻧﺎت ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺷﺎﯾﺴﺘﮕﯽ را در ﻃﻮل ﺳﺎلﻫﺎ از ﺳﺮ ﻣﯽﮔﺬراﻧﺪﻧﺪ‪ .‬وﻇﺎﯾﻒ رﻓﺘﻪرﻓﺘﻪ دﺷﻮارﺗﺮ ﻣﯽﺷﺪ ﺗﺎ آن ﮐـﻪ ﺑـﻪ‬
‫اوج اﻧﺘﺼﺎب ﻣﯽاﻧﺠﺎﻣﯿﺪ؛ ﻣﺎﺳﻮن درﺟﻪی ﺳﯽ و دوم‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﭘﺲ ﺳﻨﮓ ﺗﺎج ﯾﻪ اﺛﺒﺎت ﺷﺎﯾﺴﺘﮕﯿﻪ‪ .‬اﮔﺮ ﯾﻪ ﻣﺒﺎﺷﺮ دِﯾﺮ ﺑﺘﻮﻧﻪ اون رو ﺑﺎز ﮐﻨـﻪ‪ ،‬ﺧـﻮدش رو ﺷﺎﯾـﺴﺘﻪی درﯾﺎﻓـﺖ اﻃﻼﻋـﺎﺗﯽ‬
‫ﻧﺸﻮن ﻣﯿﺪه ﮐﻪ ﺳﻨﮓ ﺑﺎ ﺧﻮدش داره‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺳﺮ ﺗﮑﺎن داد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﺮده ﺑﻮدم ﺗﻮ ﻗﺒﻼً ﺑﺎ اﯾﻦﻫﺎ ﮐﺎر ﮐﺮدی‪«.‬‬
‫»ﻓﻘﻂ ﺑﺎ ﭘﺪرﺑﺰرﮔﻢ ﻧﺒﻮد‪ .‬ﺗﻮی رﻣﺰﺷﻨﺎﺳﯽ ﺑﻪ اون ﻣﯿﮕﻦ زﺑﺎن ﺧﻮداﻋﺘﺒﺎر‪ .2‬ﯾﻌﻨﯽ اﮔﻪ ﺑﺘﻮﻧﯽ ﺑﺨﻮﻧﯿﺶ اﺟﺎزه داری ﮐﻪ ﺑﻔﻬﻤﯽ ﭼﯽ ﻣﯽﮔﻔﺘﻪ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان اﻧﺪﮐﯽ ﺗﺮدﯾﺪ ﮐﺮد‪» :‬ﺳﻮﻓﯽ! ﻣﯽﻓﻬﻤﯽ ﮐﻪ اﮔﺮ اﯾﻦ واﻗﻌﺎً ﺳﻨﮓ ﺗﺎج ﺑﺎﺷﻪ‪ ،‬دﺳﺘﺮﺳﯽ ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺖ ﺑﻬﺶ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﻌﻨﯿـﻪ ﮐـﻪ اون واﻗﻌـﺎً‬
‫ﺗﻮی دِﯾﺮ ﺻﻬﯿﻮن ﻓﺮد ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪی ﺑﻮده‪ .‬ﺑﻪ ﺣﺘﻢ ﯾﮑﯽ از ﭼﻬﺎر ﻋﻀﻮ ﺑﺮﺗﺮ ﺑﻮده‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ آﻫﯽ ﮐﺸﯿﺪ و ﮔﻔﺖ‪» :‬اون ﺗﻮی ﯾﻪ اﻧﺠﻤﻦ ﺳﺮّی ﻓﺮد ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪی ﺑﻮد‪ .‬از اﯾﻦ ﺣﺮف ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ‪ .‬و اون اﻧﺠﻤﻦ ﻓﻘﻂ ﻣﯿﺘﻮﻧﻪ دِﯾﺮ ﺑﺎﺷﻪ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﻧﮕﺎﻫﯽ از ﻧﺎﺑﺎوری اﻧﺪاﺧﺖ‪» :‬ﺗﻮ ﻣﯿﺪوﻧﺴﺘﯽ ﮐﻪ اون ﻋﻀﻮ ﯾﻪ اﻧﺠﻤﻦ ﺳﺮّی ﺑﻮده؟«‬
‫»ده ﺳﺎل ﭘﯿﺶ ﭼﯿﺰﻫﺎﯾﯽ رو دﯾﺪم ﮐﻪ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﻣﯽدﯾﺪم‪ .‬از اون ﻣﻮﻗﻊ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ ﻣﺎ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺻﺤﺒﺖ ﻧﮑﺮدﯾﻢ‪ «.‬ﻣﮑﺜﯽ ﮐﺮد‪» .‬ﭘﺪرﺑﺰرﮔﻢ ﻓﻘﻂ ﯾﮑﯽ از‬
‫ﭼﻬﺎر ﻋﻀﻮ ﺑﺮﺗﺮ ﻧﺒﻮد‪ ...‬ﺑﻪ ﮔﻤﺎﻧﻢ اون ﻋﻀﻮ ﺑﺮﺗﺮ ﺑﻮد‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺴﺖ آن ﭼﻪ ﺳﻮﻓﯽ ﻣﯽﮔﻔﺖ ﺑﺎور ﮐﻨﺪ‪» .‬اﺳﺘﺎد اﻋﻈﻢ؟ اﻣﺎ‪ ...‬اﻣﮑﺎن ﻧﺪاره ﺑﺘﻮﻧﯽ از اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺳﺮ درﺑﯿﺎری؟«‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ دﯾﮕﺮ ﻧﮕﺎﻫﺶ را ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ‪ .‬ﭼﻬﺮهاش ﺗﻨﻬﺎ رﻧﺞ را ﻧﺸﺎن ﻣﯽداد‪» .‬ﺗﺮﺟﯿﺢ ﻣﯽدادم راﺟﻊ ﺑﻬﺶ ﺻﺤﺒﺖ ﻧﮑﻨﻢ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان در ﺳﮑﻮﺗﯽ ﻧﺎﺷﯽ از ﺑﻬﺖ ﻧﺸﺴﺖ‪ .‬ژاک ﺳﻮﻧﯿﺮ؟ اﺳﺘﺎد اﻋﻈﻢ؟ ﻋﻠﯽرﻏﻢ ﻧﺘﺎﯾﺞ ﻣﺒﻬﻮتﮐﻨﻨﺪهاش اﮔﺮ اﯾـﻦ داﺳـﺘﺎن ﺣﻘﯿﻘـﺖ داﺷـﺖ‪،‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان اﯾﻦ ﺣﺲ ﺗﺮسآور را در ﺧﻮد ﻣﯽﯾﺎﻓﺖ ﮐﻪ ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ آن درﺳﺖ اﺳﺖ‪ .‬ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﺎﺷﺪ اﺳﺘﺎدان اﻋﻈﻢ دِﯾـﺮ ﻫـﻢ در ﻣﯿـﺎن اﻫـﻞ ﻫﻨـﺮ‬
‫‪4‬‬
‫ﭼﻬﺮهﻫﺎی ﺑﺮﺟﺴﺘﻪای ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬اﺛﺒﺎت اﯾﻦ ﺣﺮف ﺳﺎلﻫﺎ ﭘﯿﺶ در ﮐﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪی ﻣﻠّﯽ ﭘﺎرﯾﺲ‪ 3‬در ﺑﺮﮔﻪﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ اﮐﻨﻮن ﺑـﻪ ﻧـﺎم ﭘﺮوﻧـﺪهﻫـﺎی ﺳـﺮّی‬
‫ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ ﺑﻪ دﺳﺖ آﻣﺪ‪.‬‬

‫ﻫﺮ ﻣﻮرّخ دِﯾﺮ و ﻫﺮ ﻋﻼﻗﻪﻣﻨﺪ ﺟﺎم ﭘﺮوﻧﺪهﻫﺎ را ﺧﻮاﻧﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺻﺤّﺖ ﭘﺮوﻧﺪهﻫﺎی ﺳﺮّی را ﮐﻪ ﺗﺤﺖ ﺷـﻤﺎرهی ‪ 4° lm1 249‬ﻃﺒﻘـﻪﺑﻨـﺪی‬
‫ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﺑﺴﯿﺎری از ﻣﺘﺨﺼﺼﺎن ﺗﺄﯾﯿﺪ ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ و ﺑﯽ ﭼﻮن و ﭼﺮا ﻇﻦّ درازﻣﺪّت ﺗﺎرﯾﺨﺪاﻧﺎن را اﺛﺒﺎت ﻣﯽﮐﺮد؛ اﺳﺘﺎدان اﻋﻈـﻢ دِﯾـﺮ ﺷـﺎﻣﻞ‬
‫اﯾﻦ اﻓﺮاد ﺑﻮد‪ :‬ﻟﺌﻮﻧﺎردو داوﯾﻨﭽﯽ‪ ،‬ﺑﻮﺗﯿﭽﻠﯽ‪ ،5‬ﺳِﺮ آﯾﺰاک ﻧﯿﻮﺗﻦ‪ ،‬وﯾﮑﺘﻮر ﻫﻮﮔﻮ و ﻓﺮدی اﻣﺮوزیﺗﺮ‪ ،‬ژان ﮐﻮﮐﺘﻮ‪ ،1‬ﻫﻨﺮﻣﻨﺪ ﻣﺸﻬﻮر ﭘﺎرﯾﺴﯽ‪.‬‬

‫‪ 1‬اﺛﺒﺎت ﺷﺎﯾﺴﺘﮕﯽ‬

‫‪Self-authorizing language 2‬‬

‫‪Paris’s Bibliothèque Nationale 3‬‬

‫‪Les Dossiers Secrets 4‬‬

‫‪ :Sandro Botticelli 5‬ﺳﺎﻧﺪرو ﺑﻮﺗﯿﭽﻠّﯽ )‪1444-1510‬؟(؛ از ﭘﯿﺸﮕﺎﻣﺎن ﻫﻨﺮﻣﻨﺪ رﻧﺴﺎﻧﺲ اﯾﺘﺎﻟﯿﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻧﺎم واﻗﻌﯽ وی آﻟﺴﺎﻧﺪرو دی ﻣﺎرﯾﺎﻧﻮ ﻓﯿﻠﯿﭙﭙﯽ‬
‫)‪ (Alesandro di Mariano Philipepi‬ﺑﻮد‪ .‬ﺳﺒﮑﯽ وﯾﮋهی ﺧﻮد ﺑﺎ آﻓﺮﯾﻨﺶﻫﺎی ﺷﮑﻮﻫﻤﻨﺪ و ﺣﺴﯽ ﻣﺎﺧﻮﻟﯿﺎﮔﻮﻧﻪ و ﺗﺄﮐﯿﺪ ﺑﺴﯿﺎر ﺑﺮ ﺧﻂ داﺷﺖ‪ .‬وی ﻣﺘﻮﻟﺪ ﻓﻠﻮراﻧﺲ و‬
‫دﺑّﺎغزاده ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻮﺗﯿﭽﻠﯽ در ﺳﺎل ‪ 1470‬ﮐﺎرﮔﺎه ﺧﺎص ﺧﻮد را ﺳﺎﺧﺖ و ﺳﻔﺎرشﻫﺎﯾﯽ را از ﺧﺎﻧﺪان ﻣﺪﯾﭽﯽ درﯾﺎﻓﺖ ﮐﺮد‪ ،‬از ﺟﻤﻠﻪ ﭘﺮﺗﺮهی ﺟﯿﻮﻟﯿﺎﻧﻮ دِ ﻣﺪﯾﭽﯽ ‪(Giuliano‬‬

‫‪-203-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﭼﺮا ژاک ﺳﻮﻧﯿﺮ ﻧﺒﺎﺷﺪ؟‬

‫ﻧﺎﺑﺎوری ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺎ ﯾﺎدآوری اﯾﻦ اﻣﺮ ﺗﺸﺪﯾﺪ ﺷﺪ ﮐﻪ او ﻗﺮار ﺑﻮد ﺳﻮﻧﯿﺮ را اﻣﺸﺐ ﻣﻼﻗﺎت ﮐﻨﺪ‪ .‬اﺳﺘﺎد اﻋﻈﻢ دِﯾﺮ ﺻﻬﯿﻮن اﻣـﺸﺐ ﺗﺮﺗﯿـﺐ ﯾـﻪ‬
‫ﻣﻼﻗﺎت رو ﺑﺎ ﻣﻦ داد‪ .‬ﭼﺮا؟ ﺑﺮای اﯾﻦ ﮐﻪ ﮔﭗ ﻫﻨﺮی ﺑﺰﻧﯿﻢ؟ ﻧﺎﮔﻬﺎن ﭼﻨﯿﻦ ﭼﯿﺰی درﻧﻈﺮش ﺑﻌﯿﺪ آﻣﺪ‪ .‬ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﺎﺷﺪ اﮔﺮ ﻏﺮﯾﺰهی ﻟﻨﮕﺪان درﺳـﺖ‬
‫ﻣﯽﮔﻔﺖ اﺳﺘﺎد اﻋﻈﻢ دِﯾﺮ ﺳﻨﮓ ﺗﺎج اﻓﺴﺎﻧﻪای اُﺧﻮﺗﺸﺎن را ﺑﻪ ﻧﻮهاش داده اﺳﺖ و ﺑﻪ او دﺳﺘﻮر داده ﺗﺎ راﺑﺮت ﻟﻨﮕﺪان را ﺑﯿﺎﺑﺪ‪.‬‬
‫ﻗﺎﻧﻊ ﮐﻨﻨﺪه ﻧﯿﺴﺖ!‬
‫دﻟﯿﻞ اﯾﻦ رﻓﺘﺎر ﺳﻮﻧﯿﺮ در ﺧﯿﺎل ﻟﻨﮕﺪان ﻧﻤﯽﮔﻨﺠﯿﺪ‪ .‬ﺣﺘﯽ اﮔﺮ ﺳﻮﻧﯿﺮ از ﻣﺮگ ﺧﻮدش ﻣﯽﺗﺮﺳﯿﺪ‪ ،‬ﺳﻪ ﻣﺒﺎﺷﺮ دﯾﮕـﺮ ﺑﻮدﻧـﺪ ﮐـﻪ ﺑـﺮ راز آﮔـﺎه‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ و اﻣﻨﯿﺖ دِﯾﺮ را ﺗﻀﻤﯿﻦ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﭼﺮا ﺳﻮﻧﯿﺮ ﺑﺎﯾﺪ ﭼﻨﯿﻦ ﺧﻄﺮی را ﺑﭙﺬﯾﺮد و ﺳﻨﮓ ﺗﺎج را ﺑﻪ ﻧﻮهاش ﺑﺴﭙﺎرد‪ ،‬ﺑﻪ وﯾﮋه آن ﮐﻪ آن دو ﺑﺎ ﻫـﻢ‬
‫راﺑﻄﻪای ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ؟ و ﭼﺮا ﭘﺎی ﻟﻨﮕﺪان را ﺑﻪ ﻣﺎﺟﺮا ﺑﺎز ﮐﻨﺪ‪ ...‬ﻓﺮدی ﺑﻪ ﺗﻤﺎﻣﯽ ﻏﺮﯾﺒﻪ؟‬
‫ﻟﻨﮕﺪان اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ ﺑﺨﺸﯽ از ﺟﻮرﭼﯿﻦ ﮔﻢ ﺷﺪه‪.‬‬
‫ﺟﻮابﻫﺎ ﻓﻌﻼً ﺑﺎﯾﺪ در ﭘﺮده ﻣﯽﻣﺎﻧﺪﻧﺪ‪ .‬ﺻﺪای ﮐﺎﻫﺶ دور ﻣﻮﺗﻮر ﻫﺮ دوی آنﻫﺎ را وادار ﮐﺮد ﺑﺎﻻ را ﻧﮕـﺎه ﮐﻨﻨـﺪ‪ .‬ﺷـﻦﻫـﺎ زﯾـﺮ ﺗـﺎﯾﺮ ﺻـﺪا‬
‫ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﭼﺮا ﮐﻨﺎر زد؟ ورﻧﻪ ﺑﻪ آنﻫﺎ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺗﺎ ﻣﺴﺎﻓﺖ اﻣﻨﯽ از ﺷﻬﺮ دورﺷﺎن ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬ﮐﺎﻣﯿﻮن ﺗﺎ ﺳﺮﺣﺪّ ﺗﻮﻗـﻒ ﺳـﺮﻋﺘﺶ را ﮐـﻢ ﮐـﺮد و‬
‫ﺳﭙﺲ راﻫﺶ را ﺑﺮ زﻣﯿﻦ ﭘُﺮدﺳﺖاﻧﺪازی ﭘﯿﺶ ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﺳﻮﻓﯽ ﻧﮕﺎﻫﯽ از ﺳﺮ ﻧﺎراﺣﺘﯽ ﺑﻪ ﻟﻨﮕﺪان اﻧﺪاﺧﺖ و ﻋﺠﻮﻻﻧﻪ ﺟﻌﺒﻪی ﮐﺮﯾﭙﺘﮑﺲ را ﺑﺴﺖ و‬
‫آن را زﯾﺮ ﺑﻐﻠﺶ زد‪ .‬ﻟﻨﮕﺪان ﺷﺘﺎﺑﺰده ﮐُﺘﺶ را ﺑﻪ ﺗﻦ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﮐﺎﻣﯿﻮن اﯾﺴﺘﺎد‪ .‬ﻗﻔﻞﻫﺎی درب ﭘﺸﺘﯽ ﮐﻪ ﮐﻢﮐﻢ ﺑﺎز ﻣﯽﺷﺪﻧﺪ‪ ،‬ﻣﻮﺗﻮر ﻫﻨﻮز دَرﺟﺎ ﮐﺎر ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬در ﮐﻪ ﺑﺎز ﺷﺪ‪ ،‬ﻟﻨﮕﺪان از دﯾـﺪن اﯾـﻦ ﮐـﻪ در‬
‫ﻣﻨﻄﻘﻪای ﺟﻨﮕﻠﯽ و دور از ﺟﺎده ﺗﻮﻗﻒ ﮐﺮدهاﻧﺪ ﺷﮕﻔﺖزده ﺷﺪ‪ .‬ورﻧﻪ ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﭘﺮﺗﻨﺶ و ﻋﺼﺒﯽ وارد ﻣﯿﺪان دﯾﺪﺷﺎن ﺷﺪ‪ .‬در دﺳﺘﺶ ﻫﻔﺖﺗﯿﺮی‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﮔﻔﺖ‪» :‬از اﯾﻦ ﺑﺎﺑﺖ ﻣﺘﺄﺳﻔﻢ‪ .‬ﭼﺎرهی دﯾﮕﻪای ﻧﺪارم‪«.‬‬

‫)‪ ،de’ Medici‬ﭘﺮﺳﺘﺶ ﻣُﻐﺎن‪ ،‬ﭘﺮﯾﻤﺎورا )‪ ،(Primavera‬ﺗﻮﻟﺪ وﻧﻮس )‪ .(Birth of Venus‬وی ﻧﻘﺎﺷﯽﻫﺎﯾﯽ ﻣﺬﻫﺒﯽ ﻧﯿﺰ در ﮐﺎرﻧﺎﻣﻪی ﺧﻮد دارد؛ ﺑﺮای ﻣﺜﺎل‪ ،‬ﻋﺬرای‬
‫ﺳُﺮود )‪ ،(Madonna of the Magnificat‬ﻋﺬرای اﻧﺎرﻫﺎ )‪ ،(Madonna of the Pomegranate‬ﺗﺎﺟﮕﺬاری ﻣﺮﯾﻢ ﺑﺎﮐﺮه ‪(Coronation of the‬‬
‫)‪ ،Virgin‬ﻋﺬرا و ﮐﻮدک و دو ﻗﺪّﯾﺲ )‪ .(Madonna and Child and Two Saints‬ﺑﻮﺗﯿﭽﻠﯽ ﯾﮑﯽ از ﭼﻨﺪﯾﻦ ﻫﻨﺮﻣﻨﺪی ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺮای ﻧﻘﺎﺷﯽ دﯾﻮارﻫﺎی‬
‫ﻧﻤﺎزﺧﺎﻧﻪی ﺳﯿﺴﺘﻦ ﺑﻪ رم رﻓﺖ‪ .‬در آنﺟﺎ او ﺑﻪ آﻓﺮﯾﻨﺶ ﺷﺒﺎبِ ﻣﻮﺳﯽ و ﻣﺠﺎزات ﭘﺴﺮان ﮐﻮراه و وﺳﻮﺳﻪی ﻣﺴﯿﺢ ﻫﻤﺖ ﮔﻤﺎﺷﺖ‪ .‬در ﺳﺎل ‪ 1490‬ﮐﻪ ﻣﺪﯾﭽﯽﻫﺎ را از‬
‫ﻓﻠﻮراﻧﺲ ﺑﯿﺮون راﻧﺪﻧﺪ و راﻫﺐ دوﻣﯿﻨﯿﮑﯽﻣﺴﻠﮏ‪ ،‬ﺟﯿﺮوﻻﻣﻮ ﺳﺎوﻧﺎروﻻ‪ ،‬از ﭘﺎرﺳﺎﯾﯽ و اﺻﻼح ﻧﻔﺲ ﻣﻮﻋﻈﻪ ﮐﺮد وی دﺳﺘﺨﻮش دﮔﺮﮔﻮﻧﯽ ﻣﺬﻫﺒﯽ ﺷﺪ و آﺛﺎر ﺑﻌﺪﯾﺶ ﺑﺎزﺗﺎب‬
‫ﺷﯿﻔﺘﮕﯽ ﻣﺬﻫﺒﯽ او ﺗﻠﻘﯽ ﻣﯽﺷﻮد‪ :‬ﭘﯿﯿِﺘﺎ )‪ ،(Pietà‬ﻣﯿﻼد ﺻﻮﻓﯿﺎﻧﻪ )‪ ،(Mystic Nativity‬ﺗﺼﻠﯿﺐ ﺻﻮﻓﯿﺎﻧﻪ )‪.(Mystic Crucifixion‬‬

‫‪ (1865-1963) :Jean Cocteau 1‬ﺷﺎﻋﺮ‪ ،‬رُﻣﺎنﻧﻮﯾﺲ‪ ،‬آُﭘﺮاﻧﻮﯾﺲ‪ ،‬ﺑﺎزﯾﮕﺮ‪ ،‬ﮐﺎرﮔﺮدان‪ ،‬ﻧﻘّﺎش ﮐﻪ ﺗﻨﻮع ﻣﻬﺎرتﻫﺎﯾﺶ ﺷﻬﺮﺗﯽ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺑﺮاﯾﺶ ﺑﻪ ارﻣﻐﺎن آورد‪ .‬ﺑﺎ‬
‫اﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺑﺮ ﺷﺎﻋﺮ ﺑﻮدن ﺧﻮدش و ﺷﻌﺮ ﺑﻮدن ﻫﻤﻪی ﮐﺎرﻫﺎﯾﺶ اﺻﺮار داﺷﺖ‪ .‬او از ﭘﯿﺸﮕﺎﻣﺎن ﻧﻘﺎﺷﯽ ﺳﻮررﺋﺎﻟﯿﺴﻢ ﺑﻮد‪ .‬ﭘﺪرش زﻣﺎن ﮐﻮدﮐﯽ وی ﺧﻮدﮐﺸﯽ ﮐﺮده ﺑﻮد و‬
‫ﻣﺎدرش ﻫﻢ ﮐﺎﻫﻞ و ﻟﻮس ﺑﺎرش آورده ﺑﻮد و ﻫﻤﯿﻦ ﺳﺒﺐ اﺧﺮاج وی از ﻣﺪرﺳﻪ ﺷﺪ‪ .‬در ﺟﻨﮓ ﺟﻬﺎﻧﯽ دوم در ﺻﻠﯿﺐ ﺳﺮخ ﺑﻪ راﻧﻨﺪﮔﯽ ﭘﺮداﺧﺖ‪ .‬ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺑﺎ از ﻣﺮگ دﻟﺨﺮاش‬
‫ﺷﺮﯾﮏ زﻧﺪﮔﯿﺶ‪ ،‬رﯾﻤﻮﻧﺪ رادﯾﮑﻪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺗﺮﯾﺎک روی آورد ﮐﻪ ﺣﺎﺻﻞ آن دوران در ﮐﺘﺎب اﻓﯿﻮن‪ :‬ﺧﺎﻃﺮات ﯾﮏ ﻣﻌﺘﺎد )‪(Opium: Journal d’un désintoxication‬‬
‫ﺑﺎزﺗﺎب ﯾﺎﻓﺖ‪ .‬ﺑﺮﺧﯽ از ﻣﺸﻬﻮرﺗﺮﯾﻦ آﺛﺎر وی ﻋﺒﺎرﺗﻨﺪ از ﺷﻌﺮ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﻫﻮرﺗﺒﯿﺰ )‪ (L’Ange Heurtbise‬و ﻧﻤﺎﯾﺸﻨﺎﻣﻪی اُرﻓﻪ )‪ ،(Orphée‬ﻓﯿﻠﻢ دﯾﻮ و دﻟﺒﺮ در ﺳﺎل‬
‫‪.(La belle et la bête= Beauty and the Beast) 1946‬‬

‫‪-204-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﭼﻬﻞ و ﻧﻬﻢ‬

‫ﻫﻔﺖﺗﯿﺮ در دﺳﺘﺎن آﻧﺪره ورﻧﻪ ﻋﺠﯿﺐ ﻣﯽﻧﻤﻮد‪ ،‬اﻣﺎ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﭼﻨﺎن ﻣﺼﻤﻢ ﻣﯽدرﺧﺸﯿﺪ ﮐﻪ ﻟﻨﮕﺪان اﻣﺘﺤﺎن ﻣﯿﺰان آن را ﻧﺎﺑﺨﺮداﻧﻪ دﯾﺪ‪.‬‬

‫»ﻧﻤﯿﺨﻮام ﺣﺘﻤﺎً اﺻﺮار ﮐﻨﻢ‪ .‬ﺟﻌﺒﻪ رو ﺑﮕﺬارﯾﺪ زﻣﯿﻦ‪«.‬‬

‫ﺳﻮﻓﯽ ﺟﻌﺒﻪ را ﺑﻪ ﺳﯿﻨﻪاش ﭼﺴﺒﺎﻧﺪ‪» .‬ﺗﻮ ﮔﻔﺘﯽ ﺑﺎ ﭘﺪرﺑﺰرﮔﻢ دوﺳﺖ ﺑﻮدی‪«.‬‬
‫ورﻧﻪ ﭘﺎﺳﺦ داد‪» :‬وﻇﯿﻔﻪی ﻣﻦ اﯾﻨﻪ ﮐﻪ از داراﯾﯽﻫﺎی ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺖ ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﮐﻨﻢ‪ .‬اﻻن ﻫﻢ دارم درﺳﺖ ﻫﻤﻮن ﮐﺎر رو ﻣﯽﮐﻨﻢ‪ .‬ﺣـﺎﻻ ﺟﻌﺒـﻪ‬
‫رو ﺑﮕﺬار زﻣﯿﻦ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﭘﺪرﺑﺰرﮔﻢ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺳﭙﺮدَش!«‬
‫ورﻧﻪ دﺳﺘﻮر داد‪» :‬ﺑﮕﺬارش زﻣﯿﻦ!« و ﺗﻔﻨﮓ را ﺑﺎﻻ آورد‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺟﻌﺒﻪ را ﺟﻠﻮی ﭘﺎﯾﺶ ﮔﺬاﺷﺖ‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﻟﻮﻟﻪی ﺗﻔﻨﮓ را ﺗﻤﺎﺷﺎ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او ﻣﯽﭼﺮﺧﯿﺪ‪.‬‬
‫»آﻗﺎی ﻟﻨﮕﺪان! ﺷﻤﺎ ﺟﻌﺒﻪ رو ﺑﺮای ﻣﻦ ﺑﯿﺎرﯾﺪ‪ .‬ﻫﺸﺪار ﻫﻢ ﻣﯿﺪم ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻢ ﺷﻤﺎ ﺑﯿﺎرﯾﺪ ﭼﻮن اون ﻣﻮﻗﻊ ﺑﺮای ﺷﻠﯿﮏ ﺗﺮدﯾﺪ ﻧﻤﯽﮐﻨﻢ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺎ ﻧﺎﺑﺎوری ﺑﻪ ﺑﺎﻧﮑﺪار ﺧﯿﺮه ﺷﺪ و ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» :‬واﺳﻪ ﭼﯽ اﯾﻦ ﻃﻮری ﻣﯽﮐﻨﯽ؟«‬
‫ورﻧﻪ ﺑﺎ ﻟﺤﻨﯽ ﺧﺸﮏ ﭘﺮﺧﺎش ﮐﺮد‪» :‬ﺧﯿﺎل ﻣﯽﮐﻨﯽ ﭼﺮا؟ ﺑﺮای ﺣﻔﻆ اﻣﻮال ﻣﺸﺘﺮیﻫﺎم‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﺸﺘﺮیﻫﺎی ﺗﻮ ﺣﺎﻻ ﻣﺎﯾﯿﻢ‪«.‬‬

‫‪-205-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﭼﻬﺮهی ورﻧﻪ ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺗﺮﺳﻨﺎﮐﯽ ﮐﺮد و ﺧﺸﮏ و ﺳﺮد ﺷﺪ‪» .‬ﻣﺎدﻣﻮازل ﻧﻮو! ﻣﻦ ﻧﻤﯿﺪوﻧﻢ ﭼﻄﻮر اﻣﺸﺐ دﺳﺘﺘﻮن ﺑـﻪ ﮐﻠﯿـﺪ و ﺷـﻤﺎرهی‬
‫ﺣﺴﺎب رﺳﯿﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯿﺮﺳﻪ ﮐﻪ رﺑﻄﯽ ﺑﻪ اون ﺟﻨﺎﯾﺖ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻪ‪ .‬اﮔﺮ ﺟﺮم ﺷﻤﺎ رو ﻣﯿﺪوﻧﺴﺘﻢ ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﮐﻤﮑﺘﻮن ﻧﻤﯽﮐﺮدم ﮐـﻪ از ﺑﺎﻧـﮏ‬
‫ﻓﺮار ﮐﻨﯿﺪ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﻬﺖ ﮔﻔﺘﻢ ﻣﺎ ﻫﯿﭻ دﺳﺘﯽ ﺗﻮی ﻗﻀﯿﻪی ﻗﺘﻞ ﭘﺪرﺑﺰرﮔﻢ ﻧﺪاﺷﺘﯿﻢ!«‬
‫ورﻧﻪ ﺑﻪ ﻟﻨﮕﺪان ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪» :‬اﻣﺎ رادﯾﻮ ﻣﯿﮕﻪ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﻓﻘﻂ ﺑﺮای ﻗﺘﻞ ژاک ﺳﻮﻧﯿﺮ ﺗﺤﺖ ﺗﻌﻘﯿﺐ ﻧﯿﺴﺘﯿﺪ‪ .‬ﻣﺴﺌﻠﻪی ﺳﻪ ﻧﻔﺮ دﯾﮕـﻪ ﻫـﻢ‬
‫ﻫﺴﺖ‪«.‬‬
‫»ﭼﯽ؟« ﻟﻨﮕﺪان ﻣﺎت و ﻣﺒﻬﻮت ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺳﻪ ﻗﺘﻞ دﯾﮕﻪ؟ اﻋﺪاد ﻫﻤﺴﺎن ﺣﺘﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ از اﯾﻦ اﻣﺮ ﮐﻪ آنﻫﺎ ﻣﻈﻨﻮن اﺻـﻠﯽ ﻫـﺴﺘﻨﺪ ﺗﮑـﺎﻧﺶ‬
‫داده ﺑﻮد‪ .‬ﺳﺨﺖ ﻧﺎﻣﺤﺘﻤﻞ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﯿﺪ ﮐﻪ اﯾﻦ ﻫﻤﺴﺎﻧﯽ اﺗﻔﺎﻗﯽ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺳﻪ ﻣﺒﺎﺷﺮ؟ ﭼﺸﻤﺎن ﻟﻨﮕﺪان ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺟﻌﺒـﻪی ﺻـﻨﺪل ﭼﺮﺧﯿـﺪ‪ .‬اﮔـﺮ‬
‫ﻣﺒﺎﺷﺮﻫﺎ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻗﺘﻞ رﺳﯿﺪه ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ،‬ﺳﻮﻧﯿﺮ ﭼﺎرهای ﻧﺪاﺷﺘﻪ‪ .‬ﺑﺎﯾﺪ ﺳﻨﮓ ﺗﺎج رو ﺑﻪ ﮐﺴﯽ اﻧﺘﻘﺎل ﻣﯽداده‪.‬‬
‫ورﻧﻪ ﮔﻔﺖ‪» :‬وﻗﺘﯽ ﺑﺮﺗﻮن ﮔﺮدوﻧﺪم‪ ،‬ﭘﻠﯿﺲ ﺧﻮدش ﺑﻪ ﻗﻀﯿﻪ رﺳﯿﺪﮔﯽ ﻣﯿﮑﻨﻪ‪ .‬ﺗﺎ ﻫﻤﯿﻦ ﺟﺎ ﻫﻢ ﺑﺎﻧﮑﻢ رو ﺧﯿﻠﯽ درﮔﯿﺮ ﻣﺎﺟﺮا ﮐﺮدم‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺑﻪ ورﻧﻪ ﺧﯿﺮه ﺷﺪ‪» .‬ﻣﺸﺨﺼﻪ ﮐﻪ ﺗﻮ ﻧﻤﯿﺨﻮای ﻣﺎ رو ﺑﺮﮔﺮدوﻧﯽ‪ .‬ﻣﯿﺘﻮﻧﺴﺘﯽ ﻣﺎ رو راﺣﺖ ﺑﺮﮔﺮدوﻧﯽ ﺑﻪ ﺑﺎﻧـﮏ‪ ،‬اﻣـﺎ در ﻋـﻮض ﻣـﺎ رو‬
‫آوردی اﯾﻦﺟﺎ و ﺗﻔﻨﮓ ﺑﻪ ﺳﻤﺘﻤﻮن ﮔﺮﻓﺘﯽ‪«.‬‬

‫»ﭘﺪرﺑﺰرگ ﺗﻮ ﻣﻦ رو ﺑﻪ ﯾﻪ دﻟﯿﻞ اﺳﺘﺨﺪام ﮐﺮد—ﺑﺮای اﻣﻦ و ﻣﺨﻔﯽ ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻦ اﻣﻮاﻟﺶ‪ .‬ﺗﻮی اﯾﻦ ﺟﻌﺒﻪ ﻫﺮ ﭼﯽ ﮐﻪ ﺑﺎﺷﻪ‪ ،‬اﺻﻼً ﺗـﺼﻤﯿﻢ‬
‫ﻧﺪارم ﺑﮕﺬارم ﮐﻪ ﯾﻪ ﻣﺪرک ﮐﻼﺳﻪﺷﺪهی ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت ﭘﻠﯿﺲ ﺑﺸﻪ‪ .‬آﻗﺎی ﻟﻨﮕﺪان! ﺟﻌﺒﻪ رو ﺑﺮای ﻣﻦ ﺑﯿﺎرﯾﺪ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺑﺎ ﺳﺮش اﺷﺎره ﮐﺮد‪» :‬اﯾﻦ ﮐﺎر رو ﻧﮑﻦ‪«.‬‬
‫ﺻﺪای ﻏﺮش ﺗﻔﻨﮓ آﻣﺪ و ﮔﻠﻮﻟﻪای دﯾﻮار ﺑﺎﻻی ﺳﺮﺷﺎن را ﺷﮑﺎﻓﺖ‪ .‬ﭘﮋواک آن ﭘﺸﺖ ﮐﺎﻣﯿﻮن را ﺗﮑﺎن داد؛ اﻧﮕﺎر ﮐـﻪ ﮔﻠﻮﻟـﻪی ﺗـﻮﭘﯽ ﺑـﻪ‬
‫ﮐﻒ ﻣﺤﻔﻈﻪی ﺑﺎر ﺧﻮرده ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺧﺸﮑﺶ زده ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺮدهﺷﻮر!‬
‫ورﻧﻪ ﺣﺎﻻ ﺑﺎ اﻋﺘﻤﺎد ﺑﻪ ﻧﻔﺲ ﺑﯿﺸﺘﺮی ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽﮐﺮد‪» :‬آﻗﺎی ﻟﻨﮕﺪان! ﺟﻌﺒﻪ رو ﺑﺮدارﯾﺪ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺟﻌﺒﻪ را ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮد‪.‬‬
‫»ﺣﺎﻻ ﺑﯿﺎرﯾﺪش ﺑﺮای ﻣﻦ‪ «.‬ﭘﺸﺖ ﺳﭙﺮ اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد و ﺗﻔﻨﮕﺶ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﺤﻔﻈﻪی ﺑﺎر ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺟﻌﺒﻪ در دﺳﺖ ﭘﯿﺶ رﻓﺖ ﺗﺎ ﺑﻪ درِ ﺑﺎز ﺑﺮﺳﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺎ ﺧﻮد اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ ﺑﺎﯾﺪ ﯾﻪ ﮐﺎری ﮐﻨﻢ! دارم دودﺳﺘﯽ ﺳﻨﮓ ﺗﺎج دِﯾـﺮ رو ﺗﺤﻮﯾـﻞ ﻣﯿـﺪم! ﻟﻨﮕـﺪان ﮐـﻪ ﺑـﻪ ﺳـﻤﺖ در ﺑـﻪ راه اﻓﺘـﺎد‪ ،‬ﻣﻮﻗﻌﯿـﺖ‬
‫ﺑﺎﻻدﺳﺘﺎﻧﻪاش ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ آﻣﺪ و ﺑﻪ اﯾﻦ ﻓﮑﺮ اﻓﺘﺎد ﮐﻪ ﭼﻄﻮر از اﯾﻦ ﺑﺮﺗﺮی ﺳﻮد ﺟﻮﯾﺪ‪ .‬ﺗﻔﻨﮓ ورﻧﻪ اﮔﺮ ﭼﻪ ﺑﺎﻻ ﺑﻮد‪ ،‬ﺗﻨﻬﺎ ﺗـﺎ زاﻧـﻮی ﻟﻨﮕـﺪان‬
‫ﻣﯽرﺳﯿﺪ‪ .‬ﺷﺎﯾﺪ ﯾﻪ ﻟﮕﺪ دﻗﯿﻖ! ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ‪ ،‬ﻟﻨﮕﺪان ﮐﻪ ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﺪ ورﻧﻪ اﻧﮕﺎر ﭘﯿﺸﺮوی ﺧﻄﺮﻧﺎک او را ﺣﺲ ﮐﺮده ﺑﺎﺷـﺪ ﭼﻨـﺪ ﮔـﺎم ﺧـﻮد را ﻋﻘـﺐ‬
‫ﮐﺸﯿﺪ‪ .‬دﺳﺖ ﮐﻢ دو ﻣﺘﺮ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ داده ﺑﻮد و دور از دﺳﺘﺮس رﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ورﻧﻪ دﺳﺘﻮر داد‪» :‬ﺟﻌﺒﻪ رو ﺑﮕﺬار ﮐﻨﺎر در‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﮐﻪ ﭼﺎرهای ﻧﻤﯽدﯾﺪ زاﻧﻮ زد و ﺟﻌﺒﻪی ﺻﻨﺪل ﺳﺮخ را ﻟﺐ ﻣﺤﻔﻈﻪی ﺑﺎر‪ ،‬ﻣﺴﺘﻘﯿﻤﺎً ﺟﻠﻮی درﻫﺎی ﺑﺎز ﮔﺬاﺷﺖ‪.‬‬
‫»ﺣﺎﻻ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﻮ‪«.‬‬

‫‪-206-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻟﻨﮕﺪان آﻫﺴﺘﻪ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﮑﺚ ﮐﺮد‪ .‬ﭼﺸﻤﺶ ﺑﻪ آﺳﺘﺎﻧﻪی درب ﻓﻠﺰی ﮐﺎﻣﯿﻮن اﻓﺘﺎده ﺑـﻮد‪ .‬ﺑﺮﺧﺎﺳـﺖ و ﻫﻨﮕـﺎم ﺑﻠﻨـﺪ ﺷـﺪن ﻣﺨﻔﯿﺎﻧـﻪ‬
‫ﭘﻮﮐﻪی ﻓﺸﻨﮓ را در ﻟﺒﻪی ﭘﺎﯾﯿﻦ در ﮔﺬاﺷﺖ‪ .‬ﺑﻌﺪ ﮐﻪ ﮐﺎﻣﻼً اﯾﺴﺘﺎد‪ ،‬ﻗﺪﻣﯽ ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﺑﺮداﺷﺖ‪.‬‬
‫»ﺑﺮﮔﺮد ﺳﻤﺖ دﯾﻮار و ﺑﭽﺮخ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان اﻃﺎﻋﺖ ﮐﺮد‪.‬‬

‫ورﻧﻪ ﺗﭙﺶ ﻗﻠﺐ ﺧﻮد را ﺣﺲ ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬ﺗﻔﻨﮓ را ﺑﺎ دﺳﺖ راﺳﺖ ﻧﺸﺎﻧﻪ رﻓﺘﻪ ﺑﻮد و دﺳﺖ ﭼﭙﺶ را دراز ﮐﺮد ﺗﺎ ﺟﻌﺒـﻪی ﺻـﻨﺪل ﺳـﺮخ را‬
‫ﺑﺮدارد‪ .‬ﻓﻬﻤﯿﺪ ﮐﻪ ﺳﻨﮕﯿﻦ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﻫﺮ دوﺗﺎ دﺳﺘﻢ اﺣﺘﯿﺎج دارم‪ .‬ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ اﺳﯿﺮاﻧﺶ اﻧﺪاﺧﺖ و ﺧﻄﺮ آن را ﺑﺮرﺳﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﻫﺮ دو ﭘـﻨﺞ ﻣﺘـﺮ آن‬
‫ﺳﻮﺗﺮ در اﻧﺘﻬﺎی ﻣﺤﻔﻈﻪی ﺑﺎر اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮدﻧﺪ و روﯾﺸﺎن ﻫﻢ ﺳﻤﺖ دﯾﮕﺮ ﺑﻮد‪ .‬ورﻧﻪ ﮐﻤﯽ اﯾﻦ دﺳﺖ و آن دﺳﺖ ﮐﺮد‪ .‬ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ‪ ،‬ﺗﻔﻨﮓ را روی‬
‫ﺳﭙﺮ ﮔﺬاﺷﺖ و ﺟﻌﺒﻪ را ﺑﺎ دو دﺳﺘﺶ ﺑﺮداﺷﺖ و آن را روی زﻣﯿﻦ ﮔﺬاﺷﺖ‪ .‬ﻓﻮراً ﺑﺎر دﯾﮕﺮ ﺑﻪ ﺗﻔﻨﮓ ﭼﻨﮓ زد و ﺑﻪ ﺳﻮی ﻣﺤﻔﻈﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫ﻫﯿﭻ ﮐﺪام از زﻧﺪاﻧﯿﺎﻧﺶ ﺗﮑﺎن ﻧﺨﻮرده ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺑﯽﻧﻘﺺ ﺑﻮد‪ .‬ﺣﺎﻻ ﻓﻘﻂ ﺑﺎﯾﺪ در را ﻣﯽﺑﺴﺖ و ﻗﻔﻠﺶ ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬ﺟﻌﺒﻪ را روی زﻣﯿﻦ ﮔﺬاﺷﺖ و در را ﮔﺮﻓﺖ و ﻫﻞ داد ﺗﺎ ﺑـﺴﺘﻪ ﺷـﻮد‪ .‬در ﮐـﻪ‬
‫ﺑﺴﺘﻪ ﻣﯽﺷﺪ ورﻧﻪ ﯾﮑﯽ از دﺳﺘﮕﯿﺮهﻫﺎی در را ﮔﺮﻓﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺟﺎﯾﺶ ﻣﯽاﻧﺪاﺧﺖ‪ .‬در ﺑﺎ ﺻﺪای ﺑﻠﻨﺪی ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪ و ورﻧﻪ ﺑـﻪ ﺳـﺮﻋﺖ دﺳـﺘﮕﯿﺮه را‬
‫ﭼﻨﮓ زد و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭼﭗ ﻓﺸﺎر داد‪ .‬دﺳﺘﮕﯿﺮه ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻧﺘﯽﻣﺘﺮی داﺧﻞ رﻓﺖ و ﻧﺎﮔﺎه ﺑﺎ ﺻﺪای ﻗِﺮﭼﯽ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺷﺪ‪ .‬دﺳﺘﮕﯿﺮه در ﻓﺮورﻓﺘﮕﯿﺶ داﺧﻞ‬
‫ﻧﺸﺪ‪ .‬ﭼﯽ ﺷﺪه؟ ورﻧﻪ دوﺑﺎره ﻓﺸﺎر داد‪ ،‬اﻣﺎ دﺳﺘﮕﯿﺮه ﻗﻔﻞ ﻧﻤﯽﺷﺪ‪ .‬ﺳﺎزوﮐﺎر آن ﺧﻮب ﺟﺎ ﻧﻤﯽاﻓﺘﺎد‪ .‬در ﮐﺎﻣـﻞ ﺑـﺴﺘﻪ ﻧﻤﯿـﺸﻪ! ورﻧـﻪ ﮐـﻪ ﻫـﺮاس‬
‫دروﻧﺶ را ﻣﯽاﻧﺒﺎﺷﺖ‪ ،‬ﻓﺸﺎر ﺷﺪﯾﺪی ﺑﻪ ﺑﯿﺮون در وارد ﮐﺮد‪ ،‬اﻣﺎ در از ﺟﺎﯾﺶ ﻧﻤﯽﺟﻨﺒﯿﺪ‪ .‬ﭼﯿﺰی ﺟﻠﻮش رو ﮔﺮﻓﺘﻪ! ورﻧﻪ ﭼﺮﺧﯿﺪ ﺗﺎ ﺑﺎ ﺷﺎﻧﻪاش ﺑـﻪ‬
‫در ﻓﺸﺎر ﺑﯿﺎورد‪ ،‬اﻣﺎ اﯾﻦ ﺑﺎر در ﻧﺎﻏﺎﻓﻞ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺑﯿﺮون آﻣﺪ‪ .‬در ﺑﻪ ﺻﻮرت ورﻧﻪ ﺑﺮﺧﻮرد و او را ﺑﻪ ﭘﺸﺖ روی زﻣﯿﻦ اﻧﺪاﺧﺖ‪ .‬ﺑﯿﻨﯽاش از درد ﺗﯿـﺮ‬
‫ﮐﺸﯿﺪ‪ .‬ورﻧﻪ دﺳﺘﺶ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺻﻮرﺗﺶ ﺑﺮد و ﺧﻮن ﮔﺮﻣﯽ را ﮐﻪ از ﺑﯿﻨﯽاش ﺑﯿﺮون ﻣﯽزد ﺣﺲ ﮐﺮد و در ﻫﻤﺎن ﺣـﺎل ﻫﻔـﺖﺗﯿـﺮ از دﺳـﺘﺎﻧﺶ‬
‫اﻓﺘﺎد‪.‬‬
‫راﺑﺮت ﻟﻨﮕﺪان ﺟﺎﯾﯽ ﻫﻤﺎن اﻃﺮاف ﭘﺎﯾﯿﻦ آﻣﺪ و ورﻧﻪ ﮐﻮﺷﯿﺪ ﺑﺮﺧﯿﺰد‪ ،‬اﻣﺎ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ‪ .‬ﭼﺸﻤﺶ ﺳﯿﺎﻫﯽ رﻓﺖ و دوﺑﺎره ﺑﻪ ﭘـﺸﺖ اﻓﺘـﺎد‪ .‬ﺳـﻮﻓﯽ‬
‫ﻧﻮو ﻓﺮﯾﺎد ﻣﯽﮐﺸﯿﺪ‪ .‬ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻌﺪ‪ ،‬ورﻧﻪ اﺑﺮی از ﮔﺮدوﺧﺎک و دود اﮔﺰوز را ﺣﺲ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﺎﻻی ﺳﺮش ﺑﻪ ﻫﻮا ﺧﺎﺳﺖ‪ .‬ﺻـﺪای ﮐـﺸﯿﺪه ﺷـﺪن‬
‫ﺗﺎﯾﺮﻫﺎ را روی ﻗﻠﻮهﺳﻨﮓﻫﺎ ﺷﻨﯿﺪ و درﺳﺖ زﻣﺎﻧﯽ ﻧﺸﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﺧﻮد دﯾﺪ ﻓﺎﺻﻠﻪی ﻣﺤﻮری ﭘﻬﻦ ﭼﺮخﻫﺎ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﺑﺎ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﭘﯿﭻ ﺑﺰﻧﻨـﺪ و‬
‫ﺳﭙﺮ ﺟﻠﻮﯾﯽ ﮐﺎﻣﯿﻮن ﺑﻪ درﺧﺘﯽ ﺑﺮﺧﻮرد ﮐﺮد‪ .‬ﺑﻌﺪ ﻣﻮﺗﻮر ﻏﺮﺷﯽ ﮐﺮد و درﺧﺖ ﺧﻢ ﺷﺪ‪ .‬ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺳﭙﺮ ﭘﯿﺮوز ﺷﺪ و ﺧﻮد را ﮐَﻨـﺪ‪ .‬ﻣﺎﺷـﯿﻦ زرهﭘـﻮش‬
‫ﮐﻪ ﺳﭙﺮ ﺟﻠﻮﯾﺶ روی زﻣﯿﻦ ﮐﺸﯿﺪه ﻣﯽﺷﺪ ﭼﺮﺧﺸﯽ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﮐﺎﻣﯿﻮن ﮐﻪ داﺧﻞ ورودی ﺳﻨﮓﻓﺮش ﺟﺎده ﺷﺪ‪ ،‬ﺳﯿﻞ ﺟﺮﻗـﻪﻫـﺎ را در ﻣﯿـﺎن‬
‫ﺷﺐ ﭘﺎﺷﯿﺪ و آن را ﮐﻪ دور ﻣﯽﺷﺪ در ﺧﻮد ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫ورﻧﻪ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ زﻣﯿﻨﯽ ﮐﻪ ﮐﺎﻣﯿﻮن را در آن ﭘﺎرک ﮐﺮده ﺑﻮد ﮔﺮداﻧﺪ‪ .‬ﺣﺘﯽ در آن ﻣﻬﺘﺎب ﮐﻢﻓﺮوغ ﻧﯿﺰ دﯾـﺪ ﮐـﻪ ﭼﯿـﺰی دﯾﮕـﺮ‬
‫آنﺟﺎ ﻧﯿﺴﺖ‪.‬‬
‫ﺟﻌﺒﻪی ﭼﻮﺑﯽ را از ﮐﻒ داده ﺑﻮد‪.‬‬

‫‪-207-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﭘﻨﺠﺎﻫﻢ‬

‫ﻓﯿﺎت ﭼﻬﺎردَر و ﺑﺪون ﻋﻼﻣﺖ‪ ،‬از دژِ ﮔﺎﻧﺪوﻟﻔﻮ ﺑﯿﺮون آﻣﺪ و ﺗﭙﻪﻫﺎی آﻟﺒﺎن را ﺗﺎ درهی ﭘﺎﯾﯿﻦدﺳﺖِ ﺟﺎده‪ ،‬ﻣﺎرﭘﯿﭻ رﻓﺖ‪ .‬اﺳﻘﻒ آرﯾﻨﮕﺎروﺳـﺎ‬
‫در ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻋﻘﺐ ﺑﺎ ﺧﻮد ﻟﺒﺨﻨﺪی زد‪ .‬ﮐﯿﻒ اوراق ﻗﺮﺿﻪ روی ﭘﺎﯾﺶ ﺳﻨﮕﯿﻨﯽ ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬از ﺧﻮد ﭘﺮﺳﯿﺪ ﭼﻪ ﻣﺪت دﯾﮕـﺮ ﺑـﺮای رد و ﺑـﺪل ﮐـﺮدن‬
‫اﯾﻦﻫﺎ ﺑﺎ اﺳﺘﺎد ﺑﺎﯾﺪ اﻧﺘﻈﺎر ﺑﮑﺸﺪ‪.‬‬

‫ﺑﯿﺴﺖ ﻣﯿﻠﯿﻮن ﯾﻮرو‪.‬‬

‫اﯾﻦ ﻣﺒﻠﻎ ﻗﺪرﺗﯽ ﻓﺮاﺗﺮ و ارزﺷﻤﻨﺪﺗﺮ از ﺧﻮد ﭘﻮل ﺑﺮای آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ ﻣﯽآورد‪.‬‬
‫اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ رم ﻣﯽرﻓﺖ‪ ،‬آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ ﺑﺎز در ﺗﻌﺠﺐ ﻓﺮو رﻓﺖ ﮐﻪ ﭼﺮا اﺳﺘﺎد ﺑـﺎ او ﺗﻤﺎﺳـﯽ ﺑﺮﻗـﺮار ﻧﮑـﺮده اﺳـﺖ‪ .‬ﺗﻠﻔـﻦ‬
‫ﻫﻤﺮاﻫﺶ را از ﺟﯿﺐ ﻗﺒﺎی ﮐﺸﯿﺸﯽاش ﺑﯿﺮون آورد و ﻧﺸﺎﻧﮕﺮ آﻧﺘﻦ آن را ﺑﺮرﺳﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﺳﺨﺖ ﺿﻌﯿﻒ ﺑﻮد‪.‬‬
‫راﻧﻨﺪه ﮐﻪ در آﯾﯿﻨﻪی ﻋﻘﺐ ﺑﻪ او ﺧﯿﺮه ﺷﺪه ﺑﻮد ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺗﻠﻔﻦ ﻫﻤﺮاه اﯾﻦ ﺑﺎﻻ ﺧﻮب ﺳﺮوﯾﺲ ﻧﻤﯿﺪه‪ .‬ﺗﺎ ﭘـﻨﺞ دﻗﯿﻘـﻪی دﯾﮕـﻪ از ﮐـﻮهﻫـﺎ رد‬
‫ﻣﯿﺸﯿﻢ‪ .‬اون ﻣﻮﻗﻊ ﺑﻬﺘﺮ ﻣﯿﺸﻪ‪«.‬‬
‫»ﻣﻤﻨﻮﻧﻢ‪ «.‬ﺳﯿﻞ ﻧﮕﺮاﻧﯽ درون آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ را آﮐﻨﺪ‪ .‬وﺳﻂ ﮐﻮهﻫﺎ ﺳﺮوﯾﺲ ﻧﻤﯽداد؟ ﺷﺎﯾﺪ اﺳﺘﺎد ﺳﻌﯽ داﺷﺘﻪ ﺗﻤﺎم ﻣﺪت ﺑﺎ او ﺗﻤﺎس ﺑﮕﯿـﺮد؛‬
‫ﺷﺎﯾﺪ ﭼﯿﺰی ﺳﺨﺖ اﺷﺘﺒﺎه از آب درآﻣﺪه ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﭘﺴﺖِ ﺻﻮﺗﯽِ ﺗﻠﻔﻦ را ﭼﮏ ﮐﺮد‪ .‬ﻫﯿﭻ‪ .‬ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ آورد ﮐﻪ اﺳﺘﺎد ﻫﺮﮔﺰ ﭘﯿﺎم ﺿﺒﻂﺷﺪه ﻧﻤﯽﮔﺬارد؛ او ﻣﺮدی ﺑـﻮد‬
‫ﮐﻪ ﺑﻪ ارﺗﺒﺎﻃﺎﺗﺶ اﻫﻤﯿﺖ ﺷﺎﯾﺎﻧﯽ ﻣﯽداد‪ .‬ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﺑﻪ اﻧﺪازهی اﺳﺘﺎد ﺧﻄﺮِ اﻣﺮوزهروز ﺑﯽﻗﯿﺪاﻧﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮدن را درک ﻧﻤﯽﮐﺮد‪ .‬اﺳﺘﺮاقِ ﺳـﻤﻊِ‬
‫ﻣﮑﺎﻟﻤﺎت‪ ،‬اﺳﺎﺳﯽﺗﺮﯾﻦ ﻧﻘﺶ را در ﺟﻤﻊ آوری داﻧﺴﺘﻪﻫﺎی ﺷﮕﻔﺖآور او ﺑﺎزی ﻣﯽﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﻓﻮقاﻟﻌﺎده اﺣﺘﯿﺎط ﻣﯽﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫‪-208-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ ﺗﻮاﻓﻖﻧﺎﻣﻪی آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ ﺑﺎ اﺳﺘﺎد ﺷﺎﻣﻞ ﺣﻖ اﻣﺘﻨﺎع از دادن ﻫﺮ ﺷﻤﺎرهای ﺑﻪ او ﻣﯽﺷﺪ‪ .‬اﺳﺘﺎد او را ﻣﻄﻠـﻊ ﺳـﺎﺧﺘﻪ ﺑـﻮد ﮐـﻪ ﺗﻨﻬـﺎ‬
‫ﺧﻮدش ﺗﻤﺎس ﺧﻮاﻫﺪ ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد ﺗﻠﻔﻦ را دم دﺳﺖ ﺧﻮدﺗﺎن ﻧﮕﻪ دارﯾﺪ‪ .‬اﮐﻨﻮن ﮐﻪ ﺗﻠﻔﻦ ﻫﻤﺮاﻫﺶ ﺧـﻮب ﻋﻤـﻞ ﻣـﯽﮐـﺮد‬
‫ﻧﮕﺮان ﺑﻮد ﮐﻪ اﺳﺘﺎد ﭘﺲ از ﺗﻼش ﺑﯿﻬﻮدهاش ﺑﺮای ﺗﻤﺎس ﮔﺮﻓﺘﻦ ﭼﻪ ﺧﻮاﻫﺪ اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ‪.‬‬
‫ﺧﯿﺎل ﻣﯽﮐﻨﺪ اﺗﻔﺎﻗﯽ ﻧﺎﺧﻮﺷﺎﯾﻨﺪ اﻓﺘﺎده‪.‬‬
‫ﯾﺎ ﻣﻦ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻢ اوراق را ﺗﻬﯿﻪ ﮐﻨﻢ‪.‬‬
‫اﺳﻘﻒ ﻧﺎﮔﻬﺎن اﻧﺪﮐﯽ ﻋﺮق ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﯾﺎ ﺑﺪﺗﺮ‪ ...‬ﭘﻮل را ﺑﺮداﺷﺘﻢ و ﻓﺮار ﮐﺮدم!‬

‫‪-209-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﭘﻨﺠﺎه و ﯾﮑﻢ‬

‫ﺣﺘﯽ ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖِ اﻧﺪکِ ﺷﺼﺖ ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮ در ﺳﺎﻋﺖ‪ ،‬ﺳﭙﺮ ﺟﻠﻮﯾﯽ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﮐﻪ آوﯾﺰان ﺑﻮد ﺑﺎ ﺻﺪای ﮔﻮش ﺧﺮاﺷﯽ ﺑﻪ ﺟﺎده ی ﻣﺘـﺮوکِ ﺧـﺎرجِ‬
‫ﺷﻬﺮ ﺑﺮﺧﻮرد ﻣﯽﮐﺮد و ﺟﺮﻗﻪﻫﺎﯾﯽ را روی ﮐﺎﭘﻮت ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻣﯽﭘﺎﺷﯿﺪ‪.‬‬

‫ﻟﻨﮕﺪان اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ ﺑﺎﯾﺪ از ﺟﺎده ﺧﺎرج ﺑﺸﯿﻢ‪.‬‬

‫ﺣﺘﯽ ﺑﻪ زﺣﻤﺖ ﻣﯽدﯾﺪ ﮐﻪ رو ﺑﻪ ﮐﺪام ﺳﻮ دارﻧﺪ‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ ﭼﺮاغِ ﺟﻠﻮی ﻣﺎﺷﯿﻦ ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻢ ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد از ﺟﺎﯾﺶ ﺗﮑﺎن ﺧﻮرده ﺑﻮد و ﻧـﻮری ﮐـﺞ را‬
‫ﻣﯿﺎن درﺧﺘﺎنِ اﻃﺮاف ﺟﺎده ﻣﯽﺗﺎﺑﺎﻧﺪ‪ .‬ﻇﺎﻫﺮاً‪ ،‬زره در اﯾﻦ »ﮐﺎﻣﯿﻮنِ زرهﭘﻮش« ﺻﺮﻓﺎً ﺑﻪ ﻗﺴﻤﺖ ﺑﺎر آن اﻃﻼق ﻣﯽﺷﺪ و ﻧﻪ ﺑﻪ ﺟﻠﻮی ﻣﺎﺷﯿﻦ‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ روی ﺻﻨﺪﻟﯽ ﮐﻨﺎر راﻧﻨﺪه ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد و ﺑﺎ ﺑﯽاﻋﺘﻨﺎﯾﯽ ﺑﻪ ﺟﻌﺒﻪی ﺻﻨﺪل ﺳﺮخ ﻣﯽﻧﮕﺮﯾﺴﺖ‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» :‬ﺣﺎﻟﺖ ﺧﻮﺑﻪ؟«‬
‫ﺑﻪ ﻧﻈﺮْ ﺳﻮﻓﯽ ﯾﮑّﻪ ﺧﻮرده ﺑﻮد‪» .‬ﺣﺮفﻫﺎش رو ﺑﺎور ﻣﯽﮐﻨﯽ؟«‬

‫»درﺑﺎرهی ﺳﻪ ﺗﺎ ﻣﻘﺘﻮل دﯾﮕﻪ؟ ﮐﺎﻣﻼً! ﺟﻮاب ﺧﯿﻠﯽ از ﺳﺆالﻫﺎ ﻣﺸﺨﺺ ﻣﯿﺸﻪ—ﻣﺜﻼً ﻧﺎﭼﺎری ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺖ ﺑﺮای دادن ﺳﻨﮓ ﺗﺎج‪ ،‬ﯾﺎ اﺻـﺮار‬
‫و اﺑﺮام ﻓﺎش ﺑﺮای دﺳﺘﮕﯿﺮی ﻣﻦ‪«.‬‬
‫»ﻧﻪ! ﻣﻨﻈﻮرم ﺗﻼش ورﻧﻪ ﺑﺮای ﺣﻔﻆ وﺟﻬﻪی ﺑﺎﻧﮑﺸﻪ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﻧﮕﺎﻫﯽ اﻧﺪاﺧﺖ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﮕﻪ اﯾﻦ ﺣﺮﻓﺶ ﺑﺎ ﭼﯽ ﻣﻨﺎﻓﺎت داره؟«‬
‫»ﺷﺎﯾﺪ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺳﻨﮓ ﺗﺎج رو واﺳﻪ ﺧﻮدش ﻧﮕﻪ داره‪«.‬‬
‫اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺣﺘﯽ ﺑﻪ ﻓﮑﺮش ﺧﻄﻮر ﻧﮑﺮده ﺑﻮد‪» .‬از ﮐﺠﺎ ﺧﺒﺮ داﺷﺘﻪ ﭼﯽ ﺗﻮی اﯾﻦ ﺟﻌﺒﻪﺳﺖ؟«‬

‫‪-210-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫»ﺟﻌﺒﻪ ﭘﯿﺶ ﺑﺎﻧﮏ اون ﺑﻮده‪ .‬ﭘﺪرﺑﺰرﮔﻢ رو ﻫﻢ ﻣﯽﺷﻨﺎﺧﺖ‪ .‬ﺷﺎﯾﺪ ﭼﯿﺰﻫﺎﯾﯽ رو ﺑﻮ ﺑﺮده و ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺟﺎم ﻣﻘﺪس ﺑﺮای ﺧﻮدش ﺑﺎﺷﻪ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺳﺮش را ﺑﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪی ﻧﻔﯽ ﺗﮑﺎن داد‪ .‬ورﻧﻪ اﯾﻦ ﭼﻨﯿﻦ ﻓﺮدی ﻧﻤﯽﻧﻤﻮد‪» .‬ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﺸﻮن داده ﻣﺮدم ﻓﻘﻂ ﺑﻪ دو دﻟﯿﻞ دﻧﺒﺎل ﺟﺎم‬
‫ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﯾﺎ ﺳﺎدهﻟﻮﺣﻨﺪ و ﺧﯿﺎل ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﺑﻪ ﺟﺴﺘﺠﻮی ﭘﯿﺎﻟﻪی ﻣﺴﯿﺢ ﮐﻪ ﻣﺪتﻫﺎﺳﺖ ﮔﻢ ﺷﺪه ﻣﺸﻐﻮﻟﻨﺪ‪«...‬‬
‫»ﯾﺎ؟«‬
‫»ﯾﺎ ﺣﻘﯿﻘﺖ رو ﻣﯿﺪوﻧﻨﺪ و اون ﺣﻘﯿﻘﺖ اوﻧﻬﺎ رو ﺑﻪ ﺧﻄﺮ اﻧﺪاﺧﺘﻪ‪ .‬ﮔﺮوهﻫﺎی زﯾﺎدی ﺗﻮی ﻃﻮل ﺗﺎرﯾﺦ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ ﺟﺎم رو ﻧﺎﺑﻮد ﮐﻨﻨﺪ‪«.‬‬
‫ﺻﺪای ﺳﭙﺮِ ازﺟﺎ درآﻣﺪه ﺳﮑﻮت ﻣﯿﺎنﺷﺎن را ﺗﺸﺪﯾﺪ ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬ﭼﻨﺪ ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮ دور ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﻟﻨﮕﺪان ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺟﺮﻗﻪﻫﺎی ﺟﻠﻮی ﮐﺎﻣﯿﻮن‬
‫اﻧﺪاﺧﺖ و ﻧﮕﺮان ﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﺒﺎدا ﺧﻄﺮﻧﺎک ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬اﮔﺮ ﻫﻢ ﮐﻪ ﻣﺎﺷﯿﻦﺷﺎن را ﻋﻮض ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‪ ،‬ﺗﻮﺟﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮی را ﺑﻪ ﺧﻮد ﺟﻠﺐ ﻣـﯽﮐﺮدﻧـﺪ‪ .‬ﻟﻨﮕـﺪان‬
‫اﻓﮑﺎرش را ﺟﻤﻊ و ﺟﻮر ﮐﺮد‪.‬‬
‫»ﻣﯿﺮم ﺑﺒﯿﻨﻢ ﻣﯿﺘﻮﻧﻢ ﺳﭙﺮ رو ﺑﺮﮔﺮدوﻧﻢ ﯾﺎ ﻧﻪ‪«.‬‬
‫ﮐﺎﻣﯿﻮن را ﻣﺘﻮﻗﻒ ﮐﺮد‪ .‬ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺳﮑﻮت ﺑﺮﻗﺮار ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺳﺨﺖ ﮔﻮشﺑﻪزﻧﮓ و ﻣﺮاﻗﺐ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺟﻠﻮی ﮐﺎﻣﯿﻮن ﺑﻪ راه اﻓﺘﺎد‪ .‬اﻣﺸﺐ روﺑﺮو ﺷﺪﻧﺶ ﺑﺎ دو ﻟﻮﻟﻪی ﺗﻔﻨـﮓ ﻧﮕـﺎه ﺗـﺎزهای ﺑـﻪ او‬
‫داده ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ ﻧﻔﺲ ﻋﻤﯿﻘﯽ ﻫﻮای ﺷﺒﺎﻧﻪ را ﻓﺮو داد و ﮐﻮﺷﯿﺪ ﻣﻮﻗﻌﯿﺘﺶ را ﺑﺴﻨﺠﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﺟﺰ ﻣﺸﻘّﺖﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺗﺤﺖ ﺗﻌﻘﯿﺐ ﺑﻮدن ﺑـﻪ ﻫﻤـﺮاه داﺷـﺖ‪،‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﮐﻢﮐﻢ ﺑﺎر ﺳﻨﮕﯿﻦ ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺖ را ﻧﯿﺰ ﺑﺮ دوﺷﺶ ﺣﺲ ﻣﯽﮐﺮد‪ :‬اﯾﻦ ﮐﻪ او و ﺳﻮﻓﯽ ﺑﺎﯾﺪ راﻫﻨﻤﺎﯾﯽﻫﺎﯾﯽ در ﻟﻔّﺎﻓﻪ را ﭘﯽ ﻣﯽﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﮐﻪ آنﻫﺎ‬
‫را ﺑﻪ ﯾﮑﯽ از ﻣﺎﻧﺪﮔﺎرﺗﺮﯾﻦ اﺳﺮار ﺗﺎرﯾﺦ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫اﻧﮕﺎر ﮐﻪ اﯾﻦ ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺖ ﺗﺎ ﺑﻪ اﯾﻦﺟﺎ ﭼﻨﺪان ﺳﻨﮕﯿﻦ ﻧﺒﻮده اﺳﺖ ﮐﻪ ﻟﻨﮕﺪان ﭘﯽ ﺑﺮد اﺣﺘﻤﺎل ﯾﺎﻓﺘﻦ راﻫﯽ ﺑﺮای ﭘﺲ دادن ﺳﻨﮓ ﺗﺎج ﺑﻪ دِﯾـﺮ‬
‫از ﺑﯿﻦ رﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﺧﺒﺮ ﺳﻪ ﻗﺘﻞ دﯾﮕﺮ ﻣﻌﺎﻧﯽ ﻧﮕﺮانﮐﻨﻨﺪهای داﺷﺖ‪ .‬ﺑﻪ دِﯾﺮ ﻧﻔﻮذ ﮐﺮدهاﻧﺪ‪ .‬آنﻫﺎ در ﺧﻄﺮﻧﺪ‪ .‬ﯾﺎ اﺧﻮّت را ﺗﺤﺖ ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ و‬
‫ﯾﺎ ﻋﺎﻣﻠﯽ ﻧﻔﻮذی در ﺑﯿﻦ ردّهﻫﺎی ﺑﺎﻻ رﺧﻨﻪ ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع روﺷﻦ ﻣﯽﮐﺮد ﮐﻪ ﭼﺮا ﺳﻮﻧﯿﺮ ﻗﺼﺪ ﮐﺮده ﺑـﻮد ﺳـﻨﮓ ﺗـﺎج را ﺑـﻪ ﻟﻨﮕـﺪان و‬
‫ﺳﻮﻓﯽ‪ ،‬ﺑﻪ اﻓﺮادی ﺧﺎرج از اﺧﻮّت ﺑﺴﭙﺎرد؛ ﺑﻪ اﻓﺮادی ﮐﻪ ﺗﺤﺖ ﻧﻈﺮ ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﻣﺎ ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﯿﻢ ﺳﻨﮓ ﺗﺎج رو ﺑﻪ اُﺧﻮّت ﺑﺮﮔـﺮدوﻧﯿﻢ‪ .‬ﺣﺘـﯽ اﮔـﺮ ﻟﻨﮕـﺪان‬
‫ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﭼﻄﻮر ﺑﺎﯾﺪ اﻋﻀﺎی دِﯾﺮ را ﺑﯿﺎﯾﺪ‪ ،‬اﯾﻦ اﺣﺘﻤﺎل ﻣﯽرﻓﺖ ﻫﺮ ﮐﺲ ﮐﻪ ﺑﺮای ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺳﻨﮓ ﺗﺎج ﭘﺎ ﭘـﯿﺶ ﻣـﯽﮔـﺬارد ﺧـﻮدش دﺷـﻤﻦ‬
‫ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬دﺳﺖ ﮐﻢ‪ ،‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﯿﺪ در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ ﺳﻨﮓ ﺗﺎج در دﺳﺘﺎن ﺳﻮﻓﯽ و ﻟﻨﮕﺪان اﺳﺖ؛ ﭼﻪ ﺑﺨﻮاﻫﻨﺪ و ﭼﻪ ﻧﺨﻮاﻫﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺟﻠﻮﺑﻨﺪی ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺑﺪﺗﺮ از آن ﺑﻮد ﮐﻪ ﻟﻨﮕﺪان ﺗﺼﻮرش را ﻣﯽﮐﺮد؛ ﭼﺮاغ ﺳﻤﺖ ﭼﭗ از ﺑﯿﻦ رﻓﺘﻪ ﺑﻮد و ﭼﺮاغ ﺳﻤﺖ راﺳﺖ ﺷﺒﯿﻪ ﺑـﻪ ﮐُـﺮهی‬
‫ﭼﺸﻤﯽ ﺷﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ از ﺟﺎ درآﻣﺪه ﺑﺎﺷﺪ و ﻟَﻖ ﺑﺨﻮرد‪ .‬ﻟﻨﮕﺪان ﺻﺎﻓﺶ ﮐﺮد‪ ،‬اﻣﺎ دوﺑﺎره ﺑﯿﺮون زد‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ ﻧﮑﺘﻪی ﻣﺜﺒﺖ آن ﺑﻮد ﮐﻪ ﺳﭙﺮ ﮐﺎﻣﻼً از ﺟـﺎ‬
‫در رﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﻟﻨﮕﺪان ﻟﮕﺪ ﻣﺤﮑﻤﯽ ﺑﻪ آن زد و ﺣﺲ ﮐﺮد ﮐﻪ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ آن را ﺑﺸﮑﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ ﺑﻪ ﻓﻠﺰ ﭘﯿﭻﺧﻮرده ﻟﮕﺪ ﻣﯽزد‪ ،‬ﺑﻪ ﯾﺎد ﻣﮑﺎﻟﻤﻪی ﭘﯿﺸﯿﻨﺶ ﺑﺎ ﺳﻮﻓﯽ اﻓﺘﺎد‪ .‬ﺳﻮﻓﯽ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد ﭘﺪرﺑﺰرﮔﻢ ﯾﻪ ﭘﯿﻐﺎم ﺗﻠﻔﻨـﯽ ﺑـﺮام‬
‫ﮔﺬاﺷﺘﻪ‪ .‬ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺣﻘﯿﻘﺖ رو راﺟﻊ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻮادهام ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﮕﻪ‪ .‬آن زﻣﺎن اﯾﻦ ﺣﺮف ﻫﯿﭻ ﻣﻌﻨﺎﯾﯽ ﻧﺪاﺷﺖ‪ ،‬اﻣّـﺎ اﮐﻨـﻮن ﺑـﺎ داﻧـﺴﺘﻦ ﻧﻘـﺶ دﯾـﺮ‬
‫ﺻﻬﯿﻮن‪ ،‬ﻟﻨﮕﺪان ﺣﺲ ﮐﺮد اﺣﺘﻤﺎل ﺗﺎزه و ﻋﺠﯿﺒﯽ ﺧﻮد را ﻧﻤﺎﯾﺎن ﻣﯽﺳﺎزد‪.‬‬
‫ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺳﭙﺮ ﺑﺎ ﺻﺪای ﺑﻠﻨﺪی ﺷﮑﺴﺖ‪ .‬ﻟﻨﮕﺪان ﻣﮑﺚ ﮐﺮد ﺗﺎ ﻧﻔﺲ ﺗﺎزه ﮐﻨﺪ‪ .‬دﺳﺖ ﮐﻢ ﮐﺎﻣﯿﻮن دﯾﮕﺮ ﻣﺜﻞ ﻓﺸﻔﺸﻪﻫﺎی روز اﺳـﺘﻘﻼل‪ 1‬ﺑـﻪ‬
‫ﻧﻈﺮ ﻧﻤﯽرﺳﯿﺪ‪ .‬ﺳﭙﺮ را ﺑﺮداﺷﺖ و ﮐﺸﺎنﮐﺸﺎن آن را ﺑﻪ داﺧﻞ ﺟﻨﮕﻞ‪ ،‬ﺧﺎرج از دﯾﺪ دﯾﮕﺮان ﺑﺮد‪ .‬ﻧﻤﯽداﻧﺴﺖ ﺑﻌﺪ از آن ﮐﺠـﺎ ﺑﺎﯾـﺪ ﺑﺮوﻧـﺪ‪ .‬آنﻫـﺎ‬
‫ﻫﯿﭻ ﻧﻤﯽداﻧﺴﺘﻨﺪ ﭼﻄﻮر ﺑﺎﯾﺪ ﮐﺮﯾﭙﺘﮑﺲ را ﺑﺎز ﮐﻨﻨﺪ و ﯾﺎ ﭼﺮا ﺳﻮﻧﯿﺮ ﮐﺮﯾﭙﺘﮑﺲ را ﺑﻪ آن دو داده ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺪﺑﺨﺘﺎﻧﻪ‪ ،‬اﻣـﺸﺐ ﻧﺠـﺎت آنﻫـﺎ ﺑـﻪ ﭘﺎﺳـﺦ‬
‫ﻫﻤﯿﻦ دو ﭘﺮﺳﺶ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬

‫‪ 1‬ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎ ﭼﻬﺎرم ژوﯾﯿﻪ روز اﺳﺘﻘﻼل اﯾﺎﻻت ﻣﺘﺤﺪه ﮐﻪ ﺟﺸﻦﻫﺎی ﻣﻔﺼﻠﯽ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ آن ﺑﺮﮔﺰار ﻣﯽﺷﻮد‪.‬‬

‫‪-211-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻟﻨﮕﺪان ﭘﯿﺶ ﺧﻮد ﺣﮑﻢ ﮐﺮد‪ :‬اﺣﺘﯿﺎج ﺑﻪ ﮐﻤﮏ دارﯾﻢ‪ .‬ﮐﻤﮏ ﺣﺮﻓﻪای‪.‬‬
‫در ﻋﺎﻟﻢ ﺟﺎم ﻣﻘﺪس و دﯾﺮ ﺻﻬﯿﻮن‪ ،‬اﯾﻦ ﮐﻤﮏ ﻓﻘﻂ از ﺟﺎﻧﺐ ﯾﮏ ﻧﻔﺮ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺎﺷـﺪ‪ .‬اﻟﺒﺘـﻪ اﯾـﻦ ﻣـﺴﺄﻟﻪ را ﺑﺎﯾـﺪ ﺑـﺎ ﺳـﻮﻓﯽ در ﻣﯿـﺎن‬
‫ﻣﯽﮔﺬاﺷﺖ‪.‬‬

‫در ﮐﺎﻣﯿﻮن زرهﭘﻮش‪ ،‬ﺳﻮﻓﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ اﻧﺘﻈﺎر ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﻟﻨﮕﺪان ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬ﺳﻨﮕﯿﻨﯽ ﺟﻌﺒﻪی ﺻﻨﺪل ﺳﺮخ را روی داﻣﻨﺶ ﺣﺲ ﻣـﯽﮐـﺮد و‬
‫اﺣﺴﺎس آزردﮔﯽ از آن ﺑﻪ او دﺳﺖ داد‪ .‬ﭼﺮا ﭘﺪرﺑﺰرگ اﯾﻦ رو ﺑﻪ ﻣﻦ داد؟ اﺻﻼً ﻧﻤﯽداﻧﺴﺖ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ آن ﭼﻪ ﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻓﮑﺮ ﮐﻦ‪ ،‬ﺳﻮﻓﯽ! ﻓﮑﺮت رو ﺑﻪ ﮐﺎر ﺑﻨﺪاز‪ .‬ﮔﺮانﭘﺮ ﻣﯿﺨﻮاد ﭼﯿﺰی ﺑﻬﺖ ﺑﮕﻪ!‬
‫ﺟﻌﺒﻪ را ﺑﺎز ﮐﺮد و ﺑﻪ ﺻﻔﺤﺎت ﮐﺮﯾﭙﺘﮑﺲ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪ .‬آزﻣﻮن ﺷﺎﯾﺴﺘﮕﯽ‪ .‬دﺳﺖ ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺶ را در اﯾﻦ ﮐﺎر دﺧﯿﻞ ﻣﯽدﯾﺪ و اﻧﮕﺎر ﺻـﺪای او از‬
‫ﻣﯿﺎن ﮐﺮﯾﭙﺘﮑﺲ ﺑﻪ ﮔﻮﺷﺶ ﻣﯽرﺳﯿﺪ‪ .‬ﺳﻨﮓ ﺗﺎج ﻧﻘﺸﻪاﯾﻪ ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ داﺷﺘﻦ ﺷﺎﯾﺴﺘﮕﯽ اون رو دﻧﺒﺎل ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﮐﺮﯾﭙﺘﮑﺲ را ﺑﯿﺮون آورد و دﺳﺘﺶ را آرام روی ﺻﻔﺤﺎت ﮐﺸﯿﺪ‪ .‬ﭘﻨﺞ ﺣﺮف‪ .‬ﯾﮏﺑﻪﯾﮏ ﺻﻔﺤﺎت را ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ‪ .‬دﺳﺘﮕﺎه ﺑﻪ آراﻣﯽ ﺑـﻪ ﺣﺮﮐـﺖ‬
‫اﻓﺘﺎد‪ .‬ﻗﺮصﻫﺎ را ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪای ﻣﺮﺗّﺐ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺣﺮوف اﻧﺘﺨﺎﺑﯿﺶ ﺑﯿﻦ ﭘﯿﮑﺎنﻫﺎی ﺑﺮﻧﺠﯽ ردﯾﻒﻫﺎ ﮐﻪ در دو ﺳﺮ اﺳﺘﻮاﻧﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﻗﺮار ﺑﮕﯿﺮد‪ .‬ﺻﻔﺤﺎت‬
‫اﮐﻨﻮن ﮐﻠﻤﻪای ﭘﻨﺞﺣﺮﻓﯽ را ﻧﺸﺎن ﻣﯽداد ﮐﻪ ﺑﻪ ﻃﺮز ﻣﻀﺤﮑﯽ ﺳﺎده ﻣﯽﻧﻤﻮد‪.‬‬
‫‪G-R-A-I-L‬‬

‫آرام‪ ،‬دو ﺳﺮ اﺳﺘﻮاﻧﻪ را ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﺎ ﻓﺸﺎر اﻧﺪﮐﯽ ﮐﺸﯿﺪ‪ .‬ﮐﺮﯾﭙﺘﮑﺲ ﮐﻤﺘﺮﯾﻦ ﺟﻨﺒﺸﯽ از ﺧﻮد ﻧﺸﺎن ﻧﺪاد‪ .‬ﺻﺪای ﺗﮑﺎن ﺧﻮردن ﺳﺮﮐﻪ را ﺷـﻨﯿﺪ‬
‫و دﺳﺖ از ﮐﺸﯿﺪن ﺑﺮداﺷﺖ‪ .‬ﺳﭙﺲ دوﺑﺎره اﻣﺘﺤﺎن ﮐﺮد‪.‬‬
‫‪V-I-N-C-I‬‬

‫ﺑﺎز ﻫﻢ ﺣﺮﮐﺘﯽ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻧﺨﻮرد‪.‬‬

‫‪V-O-U-T-E‬‬

‫ﻫﯿﭻ‪ .‬ﮐﺮﭘﺘﮑﺲ ﺳﺮﺑﺴﺘﻪ ﻣﺎﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺑﺎ اﺧﻢ‪ ،‬آن را ﺑﻪ ﺟﻌﺒﻪ ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ و درش را ﺑﺴﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﻟﻨﮕﺪان در ﺑﯿﺮون ﮐـﺎﻣﯿﻮن ﺧﯿـﺮه ﺷـﺪ و از اﯾـﻦ ﮐـﻪ او در ﮐﻨـﺎرش اﺳـﺖ اﺣـﺴﺎس‬
‫ﺧﺮﺳﻨﺪی ﮐﺮد‪ .‬پ‪.‬ن‪ :‬راﺑﺮت ﻟﻨﮕﺪان را ﭘﯿﺪا ﮐﻦ‪ .‬ﺣﺎل ﻋﻠﺖ درﺧﻮاﺳﺖ ﻣﻨﻄﻘﯽ ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺶ را ﺑﺮای دﺧﺎﻟﺖ دادن او درک ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬ﺳﻮﻓﯽ آن ﻗﺪر‬
‫آﮔﺎه ﻧﺒﻮد ﮐﻪ اﺷﺎرتﻫﺎی ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺶ را ﺑﻔﻬﻤﺪ و اﯾﻦ ﭼﻨﯿﻦ ﺳﻮﻧﯿﺮ‪ ،‬راﺑﺮت ﻟﻨﮕﺪان را ﺑﻪ ﻋﻨﻮان راﻫﻨﻤﺎ و اﺳﺘﺎدی ﺑﺮای ﻧﻈـﺎرت ﺑـﺮ داﻧـﺴﺘﻪﻫـﺎی‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺑﻪ ﮐﺎر ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ‪ ،‬ﻧﻘﺶ ﻟﻨﮕﺪان اﻣﺸﺐ ﺑﯿﺸﺘﺮ از ﻣﻌﻠﻢ ﺑﻮد‪ .‬او ﻫﺪف ﺣﻤﻠﻪی ﺑﺰو ﻓﺎش ﺑـﻮد‪ ...‬و اﻟﺒﺘـﻪ ﻫـﺪف ﺣﻤﻠـﻪی ﻗـﺪرﺗﯽ‬
‫ﻧﺎدﯾﺪﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﺼﻤّﻢ ﺑﻪ ﺗﺼﺎﺣﺐ ﺟﺎم ﻣﻘﺪس ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺟﺎم ﻫﺮ ﭼﯽ ﮐﻪ ﻣﯿﺨﻮاد ﺑﺎﺷﻪ‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﻧﻤﯽداﻧﺴﺖ ﮐﻪ آﯾﺎ ﺑﻪ ﺑﻬﺎی زﻧﺪﮔﯿﺶ ﻣﯽارزد ﯾﺎ ﻧﻪ‪.‬‬

‫‪-212-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﮐﺎﻣﯿﻮن زرهﭘﻮش ﮐﻪ دوﺑﺎره ﺑﻪ راه اﻓﺘﺎده ﺑﻮد‪ ،‬ﻟﻨﮕﺪان از اﯾﻦ ﮐﻪ اﯾﻦ ﻗﺪر آرامﺗﺮ راﻧﻨﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﺧﺸﻨﻮد ﺑﻮد‪» .‬ﻣﯿﺪوﻧﯽ ﭼﻄـﻮر ﻣﯿﺘـﻮﻧﯿﻢ‬
‫ﺑﺮﯾﻢ وِرﺳﺎی‪1‬؟«‬

‫ﺳﻮﻓﯽ ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» :‬واﺳﻪ ﺗﻤﺎﺷﺎی ورﺳﺎی؟«‬

‫»ﻧﻪ! ﯾﻪ ﻧﻘﺸﻪ دارم‪ .‬ﯾﻪ ﺗﺎرﯾﺨﺪان ﻣﺬﻫﺒﯽ ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﻧﺰدﯾﮏ ورﺳﺎی زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯿﮑﻨﻪ‪ .‬دﻗﯿﻘﺎً ﯾﺎدم ﻧﻤﯿﺎد ﮐﺠﺎ‪ ،‬اﻣـﺎ ﻣﯿﺘـﻮﻧﯿﻢ دﻧﺒـﺎﻟﺶ ﺑﮕـﺮدﯾﻢ‪.‬‬
‫ﭼﻨﺪ ﺑﺎری ﭘﯿﺸﺶ ﺑﻮدم‪ .‬اﺳﻤﺶ ﻟﯽ ﺗﯿﺒﯿﻨﮕﻪ‪ .2‬ﺳﺎﺑﻖ ﺑﺮ اﯾﻦ ﺗﺎرﯾﺨﺪان ﺳﻠﻄﻨﺘﯽ ﺑﺮﯾﺘﺎﻧﯿﺎ ﺑﻮده‪«.‬‬
‫»اون وﻗﺖ ﺗﻮی ﭘﺎرﯾﺲ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯿﮑﻨﻪ؟«‬
‫»ﺳﻮدای ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺟﺎم ﻣﻘﺪس ﺑﻮده‪ .‬ﭘﺎﻧﺰده ﺳﺎل ﭘﯿﺶ ﮐﻪ ﺷﺎﯾﻌﺎﺗﯽ درﺑﺎرهی ﺳﻨﮓ ﺗﺎج دِﯾﺮ ﭘﺨﺶ ﺷﺪ‪ ،‬اوﻣﺪ ﻓﺮاﻧﺴﻪ ﺗﺎ ﮐﻠﯿﺴﺎﻫﺎ رو ﺑﻪ اﻣﯿـﺪ‬
‫ﭘﯿﺪا ﮐﺮدن اون ﺑﮕﺮده‪ .‬ﭼﻨﺪ ﮐﺘﺎب ﻫﻢ راﺟﻊ ﺑﻪ ﺳﻨﮓ ﺗﺎج و ﺟﺎم ﻣﻘﺪس ﻧﻮﺷﺘﻪ‪ .‬ﺷﺎﯾﺪ ﮐﻤﮏ ﮐﻨﻪ اون رو ﺑﺎز ﮐﻨـﯿﻢ و ﺑﻔﻬﻤـﯿﻢ ﺑـﺎ اون ﭼـﻪ ﮐـﺎر‬
‫ﮐﻨﯿﻢ‪«.‬‬
‫ﭼﺸﻤﺎن ﺳﻮﻓﯽ ﻧﮕﺮان ﻧﺸﺎن ﻣﯽداد‪» .‬ﻣﯿﺘﻮﻧﯽ ﺑﻬﺶ اﻋﺘﻤﺎد ﮐﻨﯽ؟«‬
‫»اﻋﺘﻤﺎد ﮐﻨﯿﻢ ﮐﻪ ﭼﯽ؟ ﮐﻪ اﻃﻼﻋﺎت رو ﻧﺪزده؟«‬
‫»و ﻣﺎ رو ﻫﻢ ﺗﺤﻮﯾﻞ ﻧﺪه‪«.‬‬
‫»ﻗﺼﺪ ﻧﺪارم ﺑﻬﺶ ﺑﮕﻢ ﮐﻪ ﭘﻠﯿﺲ ﻣﺎ رو ﺗﻌﻘﯿﺐ ﻣﯿﮑﻨﻪ‪ .‬اﻣﯿﺪوارم ﮐﻪ ﻣﺎ رو ﺑﭙﺬﯾﺮه و اون ﻗﺪر ﭘﯿﺸﺶ ﺑﻤﻮﻧﯿﻢ ﮐﻪ از ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺳﺮ درﺑﯿﺎرﯾﻢ‪«.‬‬
‫»راﺑﺮت‪ ،‬ﻫﯿﭻ ﺧﺒﺮ داری اﻻن ﻫﻤﻪی ﺷﺒﮑﻪﻫﺎی ﻓﺮاﻧﺴﻪ ﺣﺎﺿﺮﻧﺪ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﻣﺎ رو ﭘﺨﺶ ﮐﻨﻨﺪ؟ ﻓﺎش ﻫﻤﯿﺸﻪ رﺳﺎﻧﻪﻫﺎ رو ﺑﻪ ﻧﻔﻊ ﺧـﻮدش ﺑـﻪ‬
‫ﺧﺪﻣﺖ ﻣﯿﮕﯿﺮه‪ .‬ﮐﺎری ﻣﯿﮑﻨﻪ ﻧﺘﻮﻧﯿﻢ ﺑﺪون اﯾﻦ ﮐﻪ ﻣﺎ رو ﺑﺸﻨﺎﺳﻨﺪ ﻗﺪم از ﻗﺪم ﺑﺮدارﯾﻢ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ واوﯾﻼ! اوﻟﯿﻦ اﺟﺮای ﻣﻦ ﺗﻮی ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮن ﻓﺮاﻧﺴﻪ ﺗﻮی ﺑﺮﻧﺎﻣﻪی »اﻓﺮاد ﺗﺤﺖ ﺗﻌﻘﯿﺐ«! دﺳﺖ ﮐﻢ ﺟﻮﻧﺎس ﻓﻮﮐﻤﻦ ﺧﻮﺷﺤﺎل‬
‫ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪ .‬ﻫﺮ ﺑﺎر ﮐﻪ او را ﻧﺸﺎن ﻣﯽدﻫﻨﺪ ﻓﺮوش ﮐﺘﺎبﻫﺎﯾﺶ ﺑﺎﻻ ﻣﯽرود‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» :‬اﯾﻦ ﻣﺮد ﻗﺎﺑﻞ اﻋﺘﻤﺎده؟«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺷﮏ داﺷﺖ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﮐﺴﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮن ﺗﻤﺎﺷﺎ ﮐﻨﺪ‪ ،‬آن ﻫﻢ در اﯾﻦ وﻗﺖ ﺷﺐ‪ .‬اﻣﺎ ﻫﻨﻮز اﯾـﻦ ﭘﺮﺳـﺶ ﺟـﺎی ﺗﺄﻣـﻞ داﺷـﺖ‪.‬‬
‫ﻏﺮﯾﺰهی ﻟﻨﮕﺪان ﻣﯽﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺳﺨﺖ ﻗﺎﺑﻞ اﻋﺘﻤﺎد ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد و ﭘﻨﺎﻫﮕﺎﻫﯽ ﻣﻄﻠﻮب و اﻣﻦ ﺑﺮاﯾﺸﺎن دﺳﺖ و ﭘﺎ ﺧﻮاﻫـﺪ ﮐـﺮد‪ .‬ﺑـﺎ در ﻧﻈـﺮ‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻦ اوﺿﺎع‪ ،‬ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺑﺎﯾﺪ ﺗﺎ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ در ﺗﻮاﻧﺶ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻪ آنﻫﺎ ﮐﻤﮏ ﮐﻨﺪ‪ .‬او ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺪﯾﻮن ﻟﻨﮕﺪان ﺑﻮد‪ ،‬ﮐﻪ ﺧﻮد ﻧﯿﺰ ﺟـﺴﺘﺠﻮﮔﺮ ﺟـﺎم ﺑـﻮد‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﻫﻢ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺶ ﺑﻪ راﺳﺘﯽ اﺳﺘﺎد اﻋﻈﻢ دِﯾﺮ ﺻﻬﯿﻮن ﺑﻮده اﺳﺖ‪ .‬اﮔﺮ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ اﯾﻦ را ﻣﯽﺷﻨﯿﺪ آب دﻫﺎﻧﺶ راه ﻣﯽاﻓﺘـﺎد ﺗـﺎ ﺑـﻪ‬
‫آنﻫﺎ در ﺣﻞ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﮐﻤﮏ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﻣﯿﺘﻮﻧﻪ ﺣﺎﻣﯽ ﺧﻮﺑﯽ ﺑﺎﺷﻪ‪ «.‬اﻟﺒﺘﻪ ﺑﺴﺘﮕﯽ داره ﮐﻪ ﭼﻘﺪر ﺑﻬﺶ اﻃﻼﻋﺎت ﺑﺪی‪.‬‬

‫‪ :Versailles 1‬ﮐﺎخ ورﺳﺎی ﻣﺸﻬﻮرﺗﺮﯾﻦ ﮐﺎخ ﺳﻠﻄﻨﺘﯽ اروﭘﺎ در ﺟﻨﻮب ﻏﺮب ﭘﺎرﯾﺲ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻟﻮﯾﯽ ﭼﻬﺎردﻫﻢ آن را در ﻗﺮن ﻫﻔﺪﻫﻢ ﺳﺎﺧﺖ‪ .‬ﻧﺨﺴﺖ ﻣﻌﻤﺎر ﺑﺰرگ‬
‫ﻓﺮاﻧﺴﻮی ﻟﻮﯾﯽ ﻟﻮوا )‪ (Louis Le Vau‬در ‪ 1661‬ﻃﺮاﺣﯽ آن را ﺑﺮ ﻋﻬﺪه ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﻪ وﯾﻼﯾﯽ ﮐﻪ ﭘﯿﺸﺘﺮ در آنﺟﺎ ﺑﻮد ﺑﺎغ وﺣﺶ و ﻧﺎرﻧﺠﺴﺘﺎﻧﯽ اﻓﺰود و ﺳﭙﺲ در ﺳﺎل‬
‫‪ 1668‬وﯾﻼ ﺑﻪ ﺑﻨﺎﯾﯽ ﮐﺎﻣﻼً ﻣﺘﻔﺎوت ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺷﺪ‪ .‬ﻣﺮﺣﻠﻪی ﺳﻮم ﺳﺎﺧﺖ ﺑﻨﺎ را ﺑﺎ ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺖﮔﯿﺮی ﺳﯽ ﻫﺰار ﮐﺎرﮔﺮ و ﺻﻨﻌﺘﮕﺮ در ﺳﺎل ‪ 1678‬آﻏﺎز ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ ده ﺳﺎل اداﻣﻪ‬
‫ﯾﺎﻓﺖ‪ .‬در اﯾﻦ ﻣﺮﺣﻠﻪ ژول ﻫﺎرودﯾﻦ‪-‬ﻣﺎﻧﺴﺎر )‪ (Joules Haroudin-Mansart‬ﺟﻨﺎﺣﯿﻦ ﺷﻤﺎﻟﯽ و ﺟﻨﻮﺑﯽ ﮐﺎخ را ﺳﺎﺧﺖ‪ .‬آﺧﺮاﻻﻣﺮ در ﺳﺎل ‪ 1682‬ﻟﻮﯾﯽ ﭼﻬﺎردﻫﻢ ﻣﻘﺮ‬
‫ﭘﺎدﺷﺎﻫﯽ را از ﭘﺎرﯾﺲ ﺑﻪ ورﺳﺎی اﻧﺘﻘﺎل داد‪ .‬ﻣﻬﻢﺗﺮﯾﻦ وﺟﻬﻪی ﻗﺮن ﺑﯿﺴﺘﻤﯽ ﮐﺎخ ورﺳﺎی اﻧﻌﻘﺎد ﭘﯿﻤﺎن ورﺳﺎی در ﺳﺎل ‪ 1919‬ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ ﺟﻨﮓ ﺟﻬﺎﻧﯽ اول ﭘﺎﯾﺎن داد‪ .‬اﯾﻦ‬
‫ﮐﺎخ ﻫﻢ اﮐﻨﻮن ﻣﻮزهی ﻣﻠّﯽ ﺑﻪ ﺷﻤﺎر ﻣﯽرود‪ .‬ﺷﻬﺮ ورﺳﺎی ﻧﯿﺰ ﺑﻌﺪ از ﺳﺎﺧﺖ ﮐﺎخ در ﮐﻨﺎر آن اﯾﺠﺎد ﺷﺪ‪.‬‬

‫‪Leigh Teabing 2‬‬

‫‪-213-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫»ﻓﺎش اﺣﺘﻤﺎﻻً ﯾﻪ ﺟﺎﯾﺰهی ﻧﻘﺪی ﺗﻌﯿﯿﻦ ﻣﯿﮑﻨﻪ‪«.‬‬

‫ﻟﻨﮕﺪان ﺧﻨﺪﯾﺪ‪» :‬ﺑﺎور ﮐﻦ ﭘﻮل آﺧﺮﯾﻦ ﭼﯿﺰﯾﻪ ﮐﻪ اﯾﻦ ﯾﺎرو ﺑﻬﺶ اﺣﺘﯿﺎج ﭘﯿﺪا ﻣﯿﮑﻨﻪ‪ «.‬ﻟﯽ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺑﻪ اﻧﺪازهی ﮐﺸﻮر ﮐﻮﭼﮑﯽ ﺛﺮوت داﺷﺖ‪.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﮐﻪ از اَﺧﻼف دوک اول ﻻﻧﮑﺴﺘﺮ‪ 1‬در ﺑﺮﯾﺘﺎﻧﯿﺎ ﺑﻮد ﻣﺎل و ﻣﻨﺎﻟﺶ را ﺑﻪ ﺷﯿﻮهی ﺳﻨّﺘﯽ ﺑﻪ دﺳﺖ آورده ﺑـﻮد—ﯾﻌﻨـﯽ ﺑـﻪ ارث ﮔﺮﻓﺘـﻪ ﺑـﻮد‪.‬‬
‫اﻣﻼﮐﺶ در ﺣﻮاﻟﯽ ﭘﺎرﯾﺲ ﮐﺎﺧﯽ ﻗﺮن ﻫﻔﺪﻫﻤﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ دو درﯾﺎﭼﻪی اﺧﺘﺼﺎﺻﯽ داﺷﺖ‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ را ﭼﻨﺪ ﺳﺎل ﭘﯿﺶ در ﺑﻨﮕﺎه ﺳﺨﻦﭘﺮاﮐﻨﯽ ﺑﺮﯾﺘﺎﻧﯿﺎ‪ 2‬دﯾﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ درﺑﺎرهی ﻃﺮﺣﺶ ﺑﺮای ﻣـﺴﺘﻨﺪی ﺗـﺎرﯾﺨﯽ‬
‫ﮔﻔﺘﮕﻮ ﮐﺮده ﺑﻮد ﮐﻪ در آن ﺗﺎرﯾﺦِ ﺟﻨﺠﺎﻟﯽِ ﺟﺎمِ ﻣﻘﺪس را ﺑﺮای ﻣﺨﺎﻃﺒﺎنِ ﻣﻌﻤﻮلِ ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮن ﻧﻤﺎﯾﺶ ﻣﯽداد‪ .‬ﺗﻬﯿﻪﮐﻨﻨﺪﮔﺎن ﺑﯽﺑﯽﺳﯽ از ﻣﻔﺮوﺿﺎت‬
‫ﺟﻨﺠﺎﻟﯽ و ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت او و ﻣﺪارک ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺧﻮﺷﺸﺎن آﻣﺪه ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ ﻧﮕﺮان ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﻗﻀﯿﻪ آن ﭼﻨﺎن ﺗﮑﺎندﻫﻨـﺪه ﺑﺎﺷـﺪ و ﭘﺬﯾﺮﺷـﺶ دﺷـﻮار ﮐـﻪ‬
‫ﺷﺒﮑﻪﺷﺎن ﺑﺎﯾﺪ آوازهاش را در ﮐﯿﻔﯿﺖ ﺧﺒﺮرﺳﺎﻧﯽ ﺧﺪﺷﻪدار ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻃﺒﻖ ﭘﺸﻨﻬﺎد ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ‪ ،‬ﺑﯽﺑﯽﺳﯽ ﺗﺮﺳﺶ از ﺻﺤﺖ ﻣﻄﺎﻟﺐ را اﯾـﻦ ﭼﻨـﯿﻦ ﺣـﻞ‬
‫ﮐﺮد ﮐﻪ ﺳﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ را از ﺗﺎرﯾﺨﺪاﻧﺎن ﻣﻌﺘﺒﺮ درﺧﻮاﺳﺖ ﮐﺮد ﮐﻪ ﻫﻤﻪی آنﻫﺎ ﻣﺎﻫﯿّﺖ ﻏﺮﯾﺐ ﺟﺎم ﻣﻘﺪس را ﮐﻪ ﺑـﺎ ﺗﺤﻘﯿﻘـﺎت ﺧﻮدﺷـﺎن ﺑـﻪ دﺳـﺖ‬
‫آورده ﺑﻮدﻧﺪ ﺗﺄﯾﯿﺪ ﮐﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﯾﮑﯽ از آن ﺳﻪ ﺗﻦ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺑﯽﺑﯽﺳﯽ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﭘﺮواز ﻟﻨﮕﺪان را ﺑﻪ اﻣﻼک ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺑﺮای ﻓﯿﻠﻢﺑﺮداری داد‪ .‬او ﻫﻢ در اﺗﺎق ﻣﺠﻠﻞ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ روﺑـﺮوی دورﺑـﯿﻦﻫـﺎ ﻧﺸـﺴﺖ و‬
‫ﻧﻈﺮاﺗﺶ را ﺑﯿﺎن ﮐﺮد‪ .‬در آﻏﺎز ﺑﻪ ﺗﺮدﯾﺪ اوﻟﯿﻪی ﺧﻮد در ﭘﺬﯾﺮش داﺳﺘﺎن دﯾﮕﺮ ﺟﺎم ﻣﻘـﺪس اﻋﺘـﺮاف ﮐـﺮد و ﺳـﭙﺲ ﺗﻮﺿـﯿﺢ داد ﮐـﻪ ﺳـﺎلﻫـﺎ‬
‫ﭘﮋوﻫﺸﺶ او را ﻗﺎﻧﻊ ﺳﺎﺧﺖ ﺷﻖّ دﯾﮕﺮ ﺻﺤﺖ دارد‪ .‬ﺳﺮاﻧﺠﺎم‪ ،‬ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺮﺧﯽ از ﺗﺤﻘﯿﻘﺎﺗﺶ را رو ﮐﺮد—ﻣﺠﻤﻮﻋﻪای رواﺑﻂ ﻧﻤﺎدﺷﻨﺎﺧﺘﯽ ﮐﻪ ﻗﻮﯾـﺎً‬
‫ﺑﺮ اﻇﻬﺎرات ﻇﺎﻫﺮاً ﺑﺤﺚاﻧﮕﯿﺰ ﻣُﻬﺮ ﺗﺄﯾﯿﺪ ﻣﯽﮔﺬاﺷﺖ‪.‬‬
‫ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﮐﻪ در ﺑﺮﯾﺘﺎﻧﯿﺎ روی آﻧﺘﻦ رﻓﺖ‪ ،‬ﺑﻪرﻏﻢ ﻋﻮاﻣﻞ ﺳﺎزﻧﺪه و ﻣﺪارک ﻣﺴﺘﺪﻟّﺶ‪ ،‬ﭼﻨﺎن ﺑﻪ اﻓﮑﺎر ﻋﻤﻮﻣﯽ ﻣﺴﯿﺤﯿﺎن ﭘﻬﻠـﻮ زد ﮐـﻪ ﻓـﻮراً ﺑـﺎ‬
‫ﻣﻮج ﻋِﻨﺎد و ﺳﺘﯿﺰ روﺑﺮو ﺷﺪ‪ .‬ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﯿﭻﮔﺎه در اﻣﺮﯾﮑﺎ ﭘﺨﺶ ﻧﺸﺪ‪ ،‬ﻧﺘﺎﯾﺞ آن ﺗﺎ آن ﺳﻮی اﻗﯿﺎﻧﻮس اﻃﻠﺲ ﻧﯿﺰ رﺳﯿﺪ‪ .‬ﮐﻤـﯽ ﭘـﺲ از آن‪،‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﮐﺎرت ﭘﺴﺘﺎﻟﯽ از ﯾﮑﯽ از دوﺳﺘﺎن ﻗﺪﯾﻤﯿﺶ‪ ،‬اﺳﻘﻒِ ﮐﺎﺗﻮﻟﯿﮏِ ﻓﯿﻼدﻟﻔﯿـﺎ درﯾﺎﻓـﺖ ﮐـﺮد ﮐـﻪ روی ﮐـﺎرت ﺗﻨﻬـﺎ ﻧﻮﺷـﺘﻪ ﺑـﻮد‪Et tu, :‬‬
‫‪Robert?3‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» :‬راﺑﺮت! ﻣﻄﻤﺌﻨﯽ ﮐﻪ ﻣﯿﺘﻮﻧﯿﻢ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﺮد اﻋﺘﻤﺎد ﮐﻨﯿﻢ؟«‬
‫»ﮐﺎﻣﻼً‪ .‬ﻣﺎ ﻫﻤﮑﺎرﯾﻢ و اون ﻫﻢ اﺣﺘﯿﺎﺟﯽ ﺑﻪ ﭘﻮل ﻧﺪاره و ﺧﺎﻃﺮم اوﻣﺪ ﮐﻪ از ﻣﻘﺎﻣﺎت ﻓﺮاﻧﺴﻪ ﻫﻢ ﺑﺪش ﻣﯿﺎد‪ .‬دوﻟﺖ ﻓﺮاﻧﺴﻪ ﺑـﺮای اﯾـﻦ ﮐـﻪ‬
‫اون ﯾﻪ ﻣﻨﻄﻘﻪی ﺗﺎرﯾﺨﯽ رو ﺧﺮﯾﺪه ﻣﺎﻟﯿﺎت ﺳﻨﮕﯿﻨﯽ ﺑﻪ اﻣﻮاﻟﺶ ﺑﺴﺘﻪ‪ .‬ﻫﯿﭻ ﺧﻮش ﻧﺪاره ﺑﺎ ﻓﺎش ﻫﻤﮑﺎری ﮐﻨﻪ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺑﻪ ﺟﺎدهی ﻇﻠﻤﺎﻧﯽ ﺧﯿﺮه ﺷﺪ‪» .‬اﮔﺮ ﺑﺮی ﭘﯿﺸﺶ‪ ،‬ﭼﻘﺪر ﺑﻬﺶ ﻣﯿﮕﯽ؟«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﻣﺮدّد ﻣﯽﻧﻤﻮد‪» .‬ﺑﺎور ﮐﻦ ﻟﯽ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺑﯿﺸﺘﺮ از ﻫﺮ ﮐﺲ دﯾﮕﻪای ﺗﻮی دﻧﯿﺎ درﺑﺎرهی دِﯾﺮ ﺻﻬﯿﻮن و ﺟﺎم ﻣﻘﺪس ﻣﯿﺪوﻧﻪ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» :‬ﺑﯿﺸﺘﺮ از ﭘﺪرﺑﺰرﮔﻢ؟«‬
‫»ﻣﻨﻈﻮرم ﺑﯿﺸﺘﺮ از ﻫﺮ ﻓﺮد ﺧﺎرج از دِﯾﺮ ﺑﻮد‪«.‬‬

‫‪ :Duke of Lancaster 1‬ﺟﺎنِ ﮔﻮﻧﺘﯽ )‪ (John of Gaunt‬ﻣﺘﻮﻟﺪ ‪ 1340‬ﻣﯿﻼدی و ﭼﻬﺎرﻣﯿﻦ ﻓﺮزﻧﺪ ادوارد ﺳﻮم؛ در ‪ 1359‬ﺑﺎ ﺑﻼﻧﺶ‪ ،‬دﺧﺘﺮ ﻫﻨﺮی دوک‬
‫ﻻﻧﮑﺴﺘﺮ ازدواج ﮐﺮد و ﭘﺲ از ﻣﺮگ ﻫﻨﺮی ﺑﻪ ﻣﻘﺎم دوﮐﯽ رﺳﯿﺪ‪ .‬او ﮐﻪ ﺳﯿﺎﺳﺘﻤﺪار ﺑﻮد ﻧﻘﺶ ﻋﻤﺪهای در ﺟﻨﮓﻫﺎ و اﺧﺘﻼﻓﺎت زﻣﺎﻧﻪی ﺧﻮﯾﺶ ﺑﺎزی ﮐﺮد و در ﺳﺎل ‪1399‬‬
‫ﻣﺮد‪ .‬ﻻﻧﮑﺴﺘﺮ ﻣﻨﻄﻘﻪای در ﺷﻤﺎل اﻧﮕﻠﺴﺘﺎن و ﻧﺰدﯾﮏ درﯾﺎی اﯾﺮﻟﻨﺪ اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪British Broadcasting Corporation= BBC 2‬‬

‫‪ 3‬ﺣﺘﯽ ﺗﻮ‪ ،‬راﺑﺮت؟ اﺷﺎره ﺑﻪ ﺣﺘﯽ ﺗﻮ‪ ،‬ﺑﺮوﺗﻮس؟ )?‪ ،(Et tu, Brutus‬واﭘﺴﯿﻦ ﭼﻤﻠﻪای ﮐﻪ ﺟﻮﻟﯿﻮس ﺳﺰار ﺧﻄﺎب ﺑﻪ دوﺳﺘﺶ ﺑﺮوﺗﻮس ﮐﻪ از ﻗﺎﺗﻼﻧﺶ ﺑﻮد ﮔﻔﺖ‪.‬‬

‫‪-214-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫»از ﮐﺠﺎ ﻣﻄﻤﺌﻨﯽ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺧﻮدش از اﻋﻀﺎی اﺧﻮت ﻧﯿﺴﺖ؟«‬

‫»ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ زﻧﺪﮔﯿﺶ رو وﻗﻒ اﯾﻦ ﮐﺮده ﮐﻪ ﺣﻘﯿﻘﺖ رو درﺑﺎرهی ﺟﺎم ﻣﻘﺪس اﻓﺸﺎ ﮐﻨﻪ‪ .‬ﺳﻮﮔﻨﺪ دﯾـﺮ اﯾﻨـﻪ ﮐـﻪ ﻣﺎﻫﯿـﺖ اون رو ﻣﺨﻔـﯽ ﻧﮕـﻪ‬
‫داره‪«.‬‬
‫»ﺑﻪ ﮔﻤﺎﻧﻢ ﺳﺮ دوراﻫﯽ ﻣﻮﻧﺪم‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﻣﻨﻈﻮر او را ﻣﯽﻓﻬﻤﯿﺪ‪ .‬ﺳﻮﻧﯿﺮ ﮐﺮﯾﭙﺘﮑﺲ را ﻣﺴﺘﻘﯿﻤﺎً ﺗﺤﻮﯾﻞ ﺳﻮﻓﯽ داده ﺑﻮد و اﮔﺮ ﭼﻪ او ﻧﻤﯽداﻧﺴﺖ درون آن ﭼﯿﺴﺖ و ﯾﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ‬
‫آن ﭼﻪ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺗﺮدﯾﺪ داﺷﺖ ﭘﺎی ﻓﺮد ﮐﺎﻣﻼً ﺑﯿﮕﺎﻧﻪای را ﺑﻪ وﺳﻂ ﺑﮑﺸﺎﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎ در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻦ اﻃﻼﻋﺎت ﺑﺎﻟﻘﻮه‪ ،‬آن ﭼﻪ ﻏﺮﯾﺰهاش ﻣـﯽﮔﻔـﺖ اﺣﺘﻤـﺎﻻً‬
‫ﻓﮑﺮ ﺧﻮﺑﯽ ﺑﻮد‪» .‬ﻟﺰوﻣﯽ ﻧﺪاره ﮐﻪ ﺑﯽدرﻧﮓ راﺟﻊ ﺑﻪ ﺳﻨﮓ ﺗﺎج ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﯿﻢ ﯾﺎ ﺣﺘﯽ اﺻﻼً ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﯿﻢ‪ .‬ﺧﻮﻧﻪی ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﻣﺤﻞ ﺧﻮﺑﯿـﻪ ﺑـﺮای‬
‫اﺧﺘﻔﺎ و ﻓﮑﺮ ﮐﺮدن ﻣﺎ‪ .‬و ﺷﺎﯾﺪ وﻗﺘﯽ ﻣﺎ دارﯾﻢ درﺑﺎرهی ﺟﺎم ﻣﻘﺪس ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽﮐﻨﯿﻢ‪ ،‬ﺑﻪ ذﻫﻨﺖ ﺑﺮﺳﻪ ﮐﻪ ﭼﺮا ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺖ اﯾﻦ رو ﺑﻪ ﺗﻮ داده‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺧﺎﻃﺮﻧﺸﺎن ﮐﺮد‪» :‬ﺑﻪ ﻣﺎ‪«.‬‬
‫اﺣﺴﺎس ﻏﺮوری ﺧﺎﺿﻌﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﻟﻨﮕﺪان دﺳﺖ داد و دوﺑﺎره از اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺗﻌﺠﺐ ﮐﺮد ﮐﻪ ﭼﺮا ﺳﻮﻧﯿﺮ او را داﺧﻞ ﻣﺎﺟﺮا ﮐﺮده ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» :‬ﻣﯿﺪوﻧﯽ آﻗﺎی ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﮐﻤﺎﺑﯿﺶ ﮐﺠﺎ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯿﮑﻨﻪ؟«‬
‫»ﻣﻨﺰﻟﺶ ﻣﻌﺮوﻓﻪ ﺑﻪ ﺷﺎﺗﻮ وﯾﻠﻪ‪«.1‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﻧﺎﺑﺎور ﭼﺮﺧﯿﺪ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻫﻤﻮن ﺷﺎﺗﻮ وﯾﻠﻪ؟«‬
‫»ﻓﻘﻂ ﯾﻪدوﻧﻪ ﻫﺴﺖ‪«.‬‬
‫»ﭼﻪ دوﺳﺖ ﻧﺎزﻧﯿﻨﯽ!«‬
‫»ﻣﻨﺰﻟﺶ رو ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﯽ؟«‬
‫»از ﮐﻨﺎرش رد ﺷﺪم‪ .‬در ﻣﺤﺪودهی ﯾﻪ ﻗﻠﻌﻪﺳﺖ‪ .‬ﺑﯿﺴﺖ دﻗﯿﻘﻪ ﻫﻢ از اﯾﻦﺟﺎ ﻓﺎﺻﻠﻪ داره‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان اﺧﻢ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪» :‬اﯾﻦ ﻗﺪر ﻓﺎﺻﻠﻪﺳﺖ؟«‬
‫»ﺑﻠﻪ! و اﯾﻦ ﯾﻌﻨﯽ اﯾﻦ ﮐﻪ زﻣﺎن ﮐﺎﻓﯽ داری ﺗﺎ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﮕﯽ ﺟﺎم ﻣﻘﺪّس واﻗﻌﺎً ﭼﯿﻪ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﻣﮑﺜﯽ ﮐﺮد‪» .‬ﺗﻮی ﻣﻨﺰل ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺑﻬﺖ ﻣﯿﮕﻢ‪ .‬ﻣﻦ و اون ﺗﻮی دو ﻣﻘﻮﻟﻪی ﻣﺘﻔﺎوت از اﻓﺴﺎﻧﻪ ﺗﺨﺼﺺ دارﯾﻢ و اﮔﺮ ﻣﯿﻮن ﻣﺎ ﺟﺮﯾﺎن‬
‫رو ﺑﺸﻨﻮی داﺳﺘﺎن رو ﮐﺎﻣﻞ ﻣﯽﻓﻬﻤﯽ‪ «.‬ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪی اداﻣﻪ داد‪» :‬از اون ﮔﺬﺷﺘﻪ‪ ،‬ﺟﺎم ﺗﻤﺎم زﻧﺪﮔﯽ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺑـﻮده‪ .‬ﺷـﻨﯿﺪن داﺳـﺘﺎن ﺟـﺎم‬
‫ﻣﻘﺪس از زﺑﺎن ﻟﯽ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﻣﺜﻞ اﯾﻨﻪ ﮐﻪ ﻧﻈﺮﯾﻪی ﻧﺴﺒﯿﺖ رو از ﺧﻮد آﯾﻨﺸﺘﺎﯾﻦ ﺑﺸﻨﻮی‪«.‬‬
‫»اﻣﯿﺪوارم ﻟﯽ از ﻣﻬﻤﻮن دﯾﺮوﻗﺖ ﻧﺎراﺣﺖ ﻧﺸﻪ‪«.‬‬
‫»ﺑﺮای ﯾﺎدآوری ﺑﺎﯾﺪ ﺑﮕﻢ ﮐﻪ اون ﺳِﺮ ﻟﯽ ﻫﺴﺖ‪ «.‬ﻟﻨﮕﺪان اﺷﺘﺒﺎه ﻧﺪاﻧﺴﺘﻦ اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع را ﻓﻘﻂ ﯾﮏ ﺑﺎر اﻧﺠﺎم داده ﺑﻮد‪» .‬ﺗﯿﺒﯿﻨـﮓ ﯾـﻪ آدم‬
‫ﮐﺎﻣﻼً ﻧﯿﮏﻧﺎم و ﻣﻬﻤﻪ‪ .‬ﻣﻠﮑﻪی اﻧﮕﻠﯿﺲ ﺳﺎلﻫﺎ ﻗﺒﻞ‪ ،‬ﺑﻌﺪ از اﯾﻦ ﮐﻪ اون ﺗﺎرﯾﺦ ﺟﺎﻣﻌﯽ از ﺧﺎﻧﺪان ﯾﻮرک‪ 2‬ﻧﻮﺷﺖ اون رو ﺷﻮاﻟﯿﻪ ﮐﺮد‪«.1‬‬

‫‪ :Château Villete 1‬ﺷﺎﺗﻮ در ﻟﻐﺖ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎی دژ اﺳﺖ و ﺑﻪ ﮐﺎخﻫﺎی دورهی ﻣﻠﻮکاﻟﻄﻮاﯾﻔﯽ ﻓﺮاﻧﺴﻪ ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ‪ .‬در ﻓﺮاﻧﺴﻪ ﻃﯽ ﻗﺮون ﺳﯿﺰده و ﭼﻬﺎرده ﺷﺎﺗﻮ‬
‫ﻗﻠﻌﻪ ﯾﺎ ﺑﻨﺎﯾﯽ ﺑﻮد ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﺮای دﻓﺎع ﺗﺎ اﻗﺎﻣﺖ‪ .‬ﺑﻌﺪﻫﺎ اﯾﻦ اﺻﻄﻼح را ﺑﺮای ﻧﺎﻣﯿﺪن ﻫﺮ ﺧﺎﻧﻪی ارﺑﺎﺑﯽ و ﺑﻪ ﻃﻮر ﻋﺎم ﺧﺎﻧﻪی اﺷﺮاف ﺑﻪ ﮐﺎر ﺑﺮدﻧﺪ‪.‬‬

‫‪ :House of York 2‬ﺧﺎﻧﺪان ﯾﻮرک‪ ،‬دودﻣﺎن ﺳﻠﻄﻨﺘﯽ اﻧﮕﻠﯿﺲ ﮐﻪ در ﻧﯿﻤﻪی دوم ﺳﺪهی ﭘﺎﻧﺰده ﺑﺮ ﺳﺮ ﺗﺎج و ﺗﺨﺖ اﻧﮕﻠﯿﺲ ﺑﺎ ﺧﺎﻧﺪان ﻻﻧﮑﺴﺘﺮ ﺟﻨﮕﯿﺪ‪ .‬ﻫﺮ دو‬
‫ﺧﺎﻧﺪان ﺷﺎﺧﻪﻫﺎﯾﯽ از ﺧﺎﻧﺪان ﺳﻠﻄﻨﺘﯽ ﭘﻼﻧﺘﺎﺟﻨﺖ )‪ (Plantagenet‬ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻧﺸﺎن ﺧﺎﻧﻮادﮔﯽ ﯾﻮرﮐﯽﻫﺎ رُز ﺳﻔﯿﺪ و ﻧﺸﺎن ﻻﻧﮑﺴﺘﺮیﻫﺎ رز ﺳﺮخ اﺳﺖ و اﺧﺘﻼف آنﻫﺎ در‬
‫ﺟﻨﮓﻫﺎی رُزﻫﺎ )‪ (Wars of the Roses‬ﭘﺎﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﻋﻨﻮان »دوکِ ﯾﻮرک« را در ‪ 1358‬ﺑﺮای ادﻣﻮﻧﺪِ ﻻﻧﮕﻠﯽ )‪ ،(Edmund of Langley‬ﭘﻨﺠﻤﯿﻦ ﭘﺴﺮ ﺷﺎه ادوارد‬

‫‪-215-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﺳﻮﻓﯽ ﻧﮕﺎﻫﯽ اﻧﺪاﺧﺖ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺷﻮﺧﯽ ﻣﯽﮐﻨﯽ؟ ﻣﺎ دارﯾﻢ ﻣﯿﺮﯾﻢ ﯾﻪ ﺷﻮاﻟﯿﻪ رو ﻣﻼﻗﺎت ﮐﻨﯿﻢ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻏﺮﯾﺒﯽ ﺗﺤﻮﯾﻞ داد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﺎ دﻧﺒﺎل ﺟﺎم ﻫﺴﺘﯿﻢ‪ ،‬ﺳﻮﻓﯽ! ﮐﯽ ﺑﻬﺘﺮ از ﯾﻪ ﺷﻮاﻟﯿﻪ ﻣﯿﺘﻮﻧﻪ ﺑﻪ ﻣﺎ ﮐﻤﮏ ﮐﻨﻪ؟«‬

‫ﺳﻮم‪ ،‬ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ‪ .‬ﻧﻮهی ادﻣﻮﻧﺪ‪ ،‬رﯾﭽﺎرد ﭘﻼﻧﺘﺎﺟﻨﺖ‪ ،‬ﺳﻮﻣﯿﻦ دوک ﯾﻮرک ﻣﺪّﻋﯽ ﮐﯿﺎن اﻧﮕﻠﺴﺘﺎن ﺷﺪ ﮐﻪ ﻫﻨﺮی ﺷﺸﻢ‪ ،‬از اﻋﻘﺎب ﺟﺎنِ ﮔﻮﻧﺘﯽ ﮐﻪ ﺳﺮﺳﻠﺴﻠﻪی دوکﻫﺎی ﻻﻧﮑﺴﺘﺮ‬
‫ﺑﻮد‪ ،‬ﻗﻠﻤﺮوﯾﺶ را اﺷﻐﺎل ﮐﺮد‪ .‬رﯾﭽﺎرد ادّﻋﺎی ﺳﻠﻄﻨﺖ را از ﻃﺮﯾﻖ ﭘﺪرﺑﺰرگ ﻣﺎدرﯾﺶ‪ ،‬راﺟﺮ دو ﻣﻮرﺗﯿﻤﺮ ﭼﻬﺎرم )‪ (Roger VI de Mortimer‬اِرلِ ﭼﻬﺎرمِ ﻣﺎرچ و اوﻟﺴﺘﺮ‪،‬‬
‫ﺑﯿﺎن ﮐﺮد‪ .‬ﺷﺎه رﯾﭽﺎرد دوم‪ ،‬ﭘﺴﺮ راﺟﺮ را وارث ﻣُﻘﺪّر ﺧﻮد ﺷﻨﺎﺧﺖ )وارﺛﯽ ﮐﻪ در ﺻﻮرت ﺑﻪ دﻧﯿﺎ آﻣﺪن ﻓﺮدی ﺑﺎ ادّﻋﺎﻫﺎی ﻗﻮیﺗﺮ از ﻣﯿﺮاث ﺧﻮد ﺑﺮﮐﻨﺎر ﻣﯽﺷﻮد(‪ .‬ﭘﺎرﻟﻤﺎن‬
‫ادّﻋﺎی رﯾﭽﺎرد ﭘﻼﻧﺘﺎﺟﻨﺖ را ﺑﻪﺣﻖ ﺷﻨﺎﺧﺖ و ﻣﻮاﻓﻘﺖ ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺧﺎﻧﺪان ﯾﻮرک ﭘﺲ از ﻣﺮگ ﻫﻨﺮی ﺗﺨﺖ و ﺗﺎج را ﺑﻪ دﺳﺖ ﮔﯿﺮﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ‪ ،‬ﻫﻤﺴﺮ ﻫﻨﺮی‪ ،‬ﻣﺎرﮔﺎرتِ‬
‫آﻧﺠﻮﯾﯽ )‪ ،(Margaret of Anjou‬ﻣﺪﻋﯽ ﺷﺪ ﭘﺴﺮش ادوارد ﺷﺎﻫﺰادهی وﻟﺰ ﺑﺎﯾﺪ ﭘﺲ از ﭘﺪر ﺑﺮ ﺳﺮﯾﺮ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﺑﻨﺸﯿﻨﺪ و در ﺳﺎل ‪ 1455‬ارﺗﺸﯽ را ﺑﺮای دﻓﺎع از اﯾﻦ ادﻋﺎ‬
‫اﯾﺠﺎد ﮐﺮد و ﺟﻨﮓﻫﺎی رزﻫﺎ آﻏﺎز ﺷﺪ‪ .‬رﯾﭽﺎرد را در ﺟﻨﮕﯽ در ﺳﺎل ‪ 1460‬ﮐﺸﺘﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﺪﺗﯽ ﺑﻌﺪ ﭘﺴﺮش ادوارد ﭼﻬﺎرم‪ ،‬ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﺷﺎه از ﺧﺎﻧﺪان ﯾﻮرک ﺑﺮﺗﺨﺖ‬
‫ﻧﺸﺴﺖ‪.‬‬

‫‪ 1‬ﻓﻌﻞ ﺷﻮاﻟﯿﻪ ﮐﺮدن )‪ (to knight‬در اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎی اﻋﻄﺎی ﻟﻘﺐ ﺳِﺮ )‪ (Sir‬اﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﻤﺎن ﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺧﻮاﻫﯿﺪ دﯾﺪ ﭼﺎرهای از ﺗﺮﺟﻤﻪی آن ﺑﻪ اﯾﻦ ﺻﻮرت‬
‫ﻧﺎآﺷﻨﺎ و ﻧﻪ ﭼﻨﺪان درﺳﺖ ﻧﺒﻮد‪.‬‬

‫‪-216-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﭘﻨﺠﺎه و دوم‬

‫ﻣِﻠﮏِ وﺳﯿﻊِ ‪ 749‬ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮ ﻣﺮﺑﻌﯽ ﺷﺎﺗﻮ وﯾﻠﻪ ﺑﺎ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﯿﺴﺖ و ﭘﻨﺞ دﻗﯿﻘﻪای از ﺷﻤﺎل ﻏﺮﺑـﯽ ﭘـﺎرﯾﺲ در ﺣﻮﻣـﻪی ورﺳـﺎی واﻗـﻊ ﺑـﻮد‪.‬‬
‫ﻓﺮاﻧﺴﻮآ ﻣَﻨﺴﺎر‪ 1‬اﯾﻦ ﺑﻨﺎ را در ﺳﺎل ‪ 1668‬ﺑﺮای ﮐﻨﺖِ اُﻓِﻼی‪ 2‬ﻃﺮاﺣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ ﯾﮑﯽ از ﭼﺸﻢﻧﻮازﺗﺮﯾﻦ ﺷﺎﺗﻮﻫﺎی ﺗﺎرﯾﺨﯽ ﭘـﺎرﯾﺲ ﻣﺤـﺴﻮﺑﺶ‬
‫ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﺑﺎ دو درﯾﺎﭼﻪی ﻣﺴﺘﻄﯿﻞﺷﮑﻞ و ﺑﺎغﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻟﻮﻧﻮﺗﺮ‪ 3‬ﻃﺮاﺣﯽ ﮐﺮده ﺑﻮد ﺗﮑﻤﯿﻠﺶ ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ و اﮐﻨﻮن ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﻪ اَرﮔﯽ ﻣﻌﻤﻮﻟﯽ ﻣﯽﻣﺎﻧﺪ‬
‫ﺗﺎ ﺧﺎﻧﻪای اﻋﯿﺎﻧﯽ‪ .‬ﻣﻠﮏ را از روی ﻋﻼﻗﻪ ﻻ ﭘِﺘﯽ ورﺳﺎی ﯾﺎ ورﺳﺎی ﮐﻮﭼﮏ ﻣﯽﺧﻮاﻧﺪﻧﺪ‪.‬‬

‫ﻟﻨﮕﺪان ﻟﺮزﻟﺮزان ﮐﺎﻣﯿﻮن زرهﭘﻮش را ﭘﺎﯾﯿﻦ راه ورودی ﯾﮏ ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮی ﻣﺘﻮﻗﻒ ﮐﺮد‪ .‬ﭘﺸﺖ دروازهی ﭘﺮﺻﻼﺑﺖ اﻣﻨﯿﺘـﯽ‪ ،‬اﻗﺎﻣﺘﮕـﺎه ﺳِـﺮ ﻟـﯽ‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ در ﻣﯿﺎن ﻣﺮﻏﺰاری دوردﺳﺖ ﻗﺪ ﺑﺮاﻓﺮاﺷﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬روی ﻧﺸﺎن دروازه ﺑﻪ زﺑﺎن اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪ :‬ﻣﻠﮏ ﺧﺼﻮﺻﯽ‪ .‬ورود ﻣﻤﻨﻮع‪.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﮔﻮﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺨﻮاﻫﺪ اﻋﻼم ﮐﻨﺪ ﺧﺎﻧﻪاش ﻗﻠﻤﺮوﯾﯽ اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ و ﺧﻮدﻣﺨﺘﺎر اﺳﺖ‪ ،‬ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﭘﻼکﻫﺎی ﺧﺎﻧﻪ را ﺑﻪ اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ‬
‫آﯾﻔﻮن دروازه را ﻧﯿﺰ ﺳﻤﺖ راﺳﺖ ﮐﺎﻣﯿﻮن ﺗﻌﺒﯿﻪ ﮐﺮده ﺑﻮد—ﺳﻤﺘﯽ ﮐﻪ در ﻫﻤﻪ ﺟﺎی اروﭘﺎ ﺑﻪ ﺟﺰ اﻧﮕﻠﯿﺲ ﻃﺮف ﮐﻤﮏراﻧﻨﺪه ﻣﺤﺴﻮب ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬

‫‪ :Nicolas François Mansart 1‬ﻧﯿﮑﻮﻻس ﻓﺮاﻧﺴﻮا ﻣَﻨﺴﺎر ﻣﻌﻤﺎر ﭘﺮ اﻫﻤﯿﺘﯽ در ﭘﺎﯾﻪ ﻧﻬﺎدن ﮐﻼﺳﯿﺴﯿﺴﻢ در ﻣﻌﻤﺎری ﺑﺎروک ﻣﯿﺎﻧﻪی ﻗﺮن ﻫﻔـﺪﻫﻢ ﻓﺮاﻧـﺴﻪ‬
‫ﺑﻮد ﮐﻪ در ﺑﺮﺧﯽ ﮐﺎرﻫﺎﯾﺶ ﻧﻈﯿﺮ ﻫﺘﻞ دو ﻻ ورﯾﻠﯿﺮ )‪ (Hôtel de la Vrillière‬ﻣﺸﻬﻮد اﺳﺖ‪ .‬ﺳﺎﺧﺘﻤﺎنﻫﺎی وی از ﺟﻬﺖ ﻇﺮاﻓﺖ و زﯾﺒﺎﯾﯽ و ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﯽﺷﺎن ﻣﺜﺎلزدﻧـﯽ‬
‫ﻫﺴﺘﻨﺪ‪.‬ﮐﺎﻣﻞﺗﺮﯾﻦ اﺛﺮ ﺑﻪ ﺟﺎ ﻣﺎﻧﺪه از او ﺷﺎﺗﻮ ﻣﺎﺳﻮن )‪ (Maisons‬در ﮐﻨﺎر رود ﺳﻦ اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪Aufflay 2‬‬

‫‪ (1613-1700) :André Le Nôtre 3‬ﻃﺮاح ﻣﻨﻈﺮهی ﻓﺮاﻧﺴﻮی ﮐﻪ ﺳﺒﮏ ﻧﻮﮐﻼﺳﯿﺴﯿﺴﻢ ﻓﺮاﻧﺴﻪ را ﭘﺎﯾـﻪﮔـﺬاری ﮐـﺮد‪ .‬دو ﺷـﺎﻫﮑﺎر اﺻـﻠﯽ وی ﻋﺒﺎرﺗﻨـﺪ از‪:‬‬
‫ﮔﺮدﺷﮕﺎهﻫﺎی ﺷﺎﺗﻮ دو وو‪-‬ﻟﻮ‪-‬وﯾﮑﻨﺖ )‪ (Château de Vaux-le-Vicomte‬و ﻗﺼﺮ ورﺳﺎی ﮐﻪ آﮐﻨﺪه از ﺟﻠﻮهﻫﺎی ﻣﻌﻤﺎری ﻧﻈﯿﺮ ﻣﺠﺮاﻫﺎ و ﻓﻮارهﻫـﺎ و ﭘﯿﮑـﺮهﻫـﺎ و‬
‫ﺧﺎﮐﺴﺘﺮدانﻫﺎی ﺗﺰﯾﯿﻨﯽ اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪-217-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﺳﻮﻓﯽ ﻧﮕﺎه ﻋﺠﯿﺒﯽ ﺑﻪ آﯾﻔﻮن اﻧﺪاﺧﺖ و ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» :‬اﮔﺮ ﮐﺴﯽ ﺑﺪون ﻫﻤﺮاه ﺑﯿﺎد ﭼﯽ؟«‬
‫»ﺑﻪ روی ﺧﻮدت ﻧﯿﺎر‪ «.‬ﻟﻨﮕﺪان ﻗﺒﻼً اﯾﻦﻫﺎ را ﺑﺎ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﮔﺬراﻧﺪه ﺑﻮد‪» .‬دوﺳﺖ داره ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﻫﻤﻮن ﻃﻮری ﺑﺎﺷﻪ ﮐﻪ ﺗـﻮ ﮐـﺸﻮر ﺧـﻮدش‬
‫ﻫﺴﺖ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺷﯿﺸﻪ را ﭘﺎﯾﯿﻦ ﮐﺸﯿﺪ و ﮔﻔﺖ‪» :‬راﺑﺮت‪ ،‬ﺧﻮدت ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻦ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺟﺎﯾﺶ را ﻋﻮض ﮐﺮد و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺳﻮﻓﯽ ﺧﻢ ﺷﺪ ﺗﺎ دﮐﻤﻪی آﯾﻔﻮن را ﻓـﺸﺎر دﻫـﺪ‪ .‬راﯾﺤـﻪی دلاﻧﮕﯿـﺰ ﻋﻄـﺮ ﺳـﻮﻓﯽ ﺑﯿﻨـﯽاش را‬
‫اﻧﺒﺎﺷﺖ‪ .‬ﭼﻘﺪر ﺑﻪ ﻫﻢ ﻧﺰدﯾﮏ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻫﻤﺎن ﺟﺎ در ﺣﺎﻟﺖ ﻏﺮﯾﺐ و دراز ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﺎﻧﺪ‪ .‬آﯾﻔﻮن زﻧﮓ ﻣﯽﺧﻮرد‪.‬‬
‫ﺑﺎﻻﺧﺮه آﯾﻔﻮن ﺧﺶﺧﺸﯽ ﮐﺮد و ﺻﺪاﯾﯽ آزرده ﺑﺎ ﻟﻬﺠﻪی ﻓﺮاﻧﺴﻮی ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺷﺎﺗﻮ وﯾﻠﻪ‪ .‬ﺑﻔﺮﻣﺎﯾﯿﺪ؟«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﮐﻪ ﺧﻮد را روی داﻣﺎن ﺳﻮﻓﯽ ﺧﻢ ﮐﺮده ﺑﻮد ﻓﺮﯾﺎد زد‪» :‬ﻣﻦ راﺑﺮت ﻟﻨﮕﺪان ﻫﺴﺘﻢ؛ از دوﺳﺘﺎن ﺳِﺮ ﻟﯽ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ‪ .‬ﺑﻪ ﮐﻤﮑﺸﻮن اﺣﺘﯿﺎج‬
‫دارم‪«.‬‬
‫»ارﺑﺎب ﺧﻮاب ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﻫﻤﻮن ﻃﻮر ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﻮدم‪ .‬ﭼﻪ ﮐﺎرﺷﻮن دارﯾﺪ؟«‬
‫»ﻣﺴﺄﻟﻪ ﺧﺼﻮﺻﯿﻪ‪ .‬ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﻋﻼﻗﻪی زﯾﺎدی دارﻧﺪ‪«.‬‬
‫»ﭘﺲ اﻃﻤﯿﻨﺎن دارم ﺑﺎ ﮐﻤﺎل ﻣﯿﻞ ﺻﺒﺢِ ﻓﺮدا ﺷﻤﺎ رو ﻣﯽﭘﺬﯾﺮﻧﺪ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺧﻮدش را ﺑﺎﻻ ﮐﺸﯿﺪ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺧﯿﻠﯽ ﻣﻬﻤﻪ‪«.‬‬
‫»ﺧﻮاب ﺳﺮ ﻟﯽ ﻫﻢ ﻫﻤﯿﻦ ﻃﻮر‪ .‬اﮔﺮ دوﺳﺘﺸﻮن ﻫﺴﺘﯿﺪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺪوﻧﯿﺪ ﮐﻪ ﺣﺎﻟﺸﻮن ﻣﺴﺎﻋﺪ ﻧﯿﺴﺖ‪«.‬‬
‫ﺳﺮ ﻟﯽ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ در ﮐﻮدﮐﯽ ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ ﻓﻠﺞ اﻃﻔﺎل ﺷﺪه و ﺣﺎﻻ ﺑﺴﺖﻫﺎﯾﯽ را ﺑﻪ ﭘﺎ ﻣﯽﮐﺮد و ﺑﺎ ﻋﺼﺎ راه ﻣﯽرﻓﺖ‪ ،‬اﻣﺎ در آﺧﺮﯾﻦ ﻣﻼﻗﺎﺗﺸﺎن او‬
‫را ﻣﺮدی ﭼﻨﺎن ﺳﺮزﻧﺪه و ﭘﺮﺷﻮر دﯾﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع را ﻧﻘﻄﻪﺿﻌﻒ ﻧﺸﻤﺮده ﺑﻮد‪» .‬اﮔﺮ ﻣﻤﮑﻨﻪ ﺑﮕﯿﺪ اﻃﻼﻋﺎت ﺗﺎزهای در ﻣﻮرد ﺟﺎم ﻣﻘـﺪس‬
‫ﺑﻪ دﺳﺖ آوردم‪ .‬ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺗﺎ ﻓﺮدا ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺷﺪ‪«.‬‬
‫ﻣﮑﺜﯽ ﻃﻮﻻﻧﯽ ﺑﻪ وﺟﻮد آﻣﺪ‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ و ﻟﻨﮕﺪان ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ دَرﺟﺎ و ﭘﺮﺻﺪا ﮐﺎر ﻣﯽﮐﺮد‪.‬‬
‫دﻗﯿﻘﻪای ﮔﺬﺷﺖ‪.‬‬
‫ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﮐﺴﯽ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﺮد ﻋﺰﯾﺰ! ﺑﻪ ﺧﯿﺎﻟﻢ ﻫﻨﻮز ﺑﺎ ﺳﺎﻋﺖ ﻫﺎروارد اﯾﻦ ور و اون ور ﻣﯿﺮی‪ «.‬ﺻﺪاﯾﺶ ﻣﺼﻤﻢ و واﺿﺢ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺎ ﺷﻨﺎﺧﺘﻦ ﻟﻬﺠﻪی ﻏﻠﯿﻆ ﺑﺮﯾﺘﺎﻧﯿﺎﻧﯿﺶ ﻧﯿﺸﺨﻨﺪی زد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻟﯽ‪ ،‬ﻣﻌﺬرت ﻣﯿﺨﻮام ﺗﻮ اﯾﻦ ﺳﺎﻋﺖ ﻋﺠﯿﺐﻏﺮﯾﺐ ﺑﯿﺪارت ﮐﺮدم‪«.‬‬
‫»ﭘﯿﺸﺨﺪﻣﺘﻢ ﻣﯿﮕﻪ ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﺗﻮی ﭘﺎرﯾﺴﯽ‪ ،‬ﮐﻪ از ﺟﺎم ﻣﻘﺪس ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽﮐﻨﯽ‪«.‬‬
‫»ﮔﻤﺎن ﻣﯽﮐﺮدم از ﺗﺨﺖ ﺑﯿﺮوﻧﺖ ﺑﮑﺸﻪ‪«.‬‬
‫»ﭘﺲ درﺳﺖ زدی ﺗﻮ ﻫﺪف‪«.‬‬
‫»ﻣﯿﺸﻪ در رو ﺑﺮای ﯾﻪ دوﺳﺖ ﻗﺪﯾﻤﯽ ﺑﺎز ﮐﻨﯽ؟«‬
‫»اوﻧﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ دﻧﺒﺎل ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺑﯿﺸﺘﺮ از دوﺳﺖ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﺑﺮادرﻧﺪ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﻪ ﺳﻮﻓﯽ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪ .‬او ﺑﻪ اﺷﺘﯿﺎق ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺑﺮای ﻟﻮدﮔﯽﻫﺎی ﻧﻤﺎﯾﺸﯽاش ﺧﻮ ﮐﺮده ﺑﻮد‪.‬‬

‫‪-218-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ اداﻣﻪ داد‪» :‬اﻟﺒﺘﻪ ﮐﻪ در رو ﺑﺎز ﻣﯽﮐﻨﻢ‪ .‬اﻣﺎ اول ﺑﺎﯾﺪ از ﺻﺪاﻗﺖ ﻗﻠﺒﯿﺖ اﻃﻤﯿﻨﺎن ﭘﯿﺪا ﮐﻨﻢ‪ .‬ﭘﺲ ﺷﺮاﻓﺘﺖ رو اﻣﺘﺤﺎن ﻣﯽﮐﻨﻢ‪ .‬ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ‬
‫ﺳﻪ ﺗﺎ ﺳﺆال ﺟﻮاب ﺑﺪی‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﻧﺎﻟﯿﺪ و رو ﺑﻪ ﺳﻮﻓﯽ زﻣﺰﻣﻪ ﮐﺮد‪» :‬ﺻﺒﺮ داﺷﺘﻪ ﺑﺎش‪ .‬ﺑﻬﺖ ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﺑﺮای ﺧﻮدش ﺷﺨﺼﯿﺖ ﺧﺎﺻﯿﻪ‪«.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ ﭘﻬﻠﻮانﮔﻮﻧﻪ اﻋﻼم ﮐﺮد‪» :‬ﺳﺆال اول! ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﭼﺎی ﭘﺬﯾﺮاﯾﯽ ﮐﻨﻢ ﯾﺎ ﻗﻬﻮه؟«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﭘﺪﯾﺪهی اﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ ﻗﻬﻮه ﭼﻪ ﺣﺴﯽ دارد‪ .‬ﭘﺎﺳﺦ داد‪» :‬ﭼﺎی‪ .‬ﭼﺎی اِرل ﮔﺮِی‪«.‬‬
‫»ﻋﺎﻟﯿﻪ‪ .‬ﺳﺆال دوم‪ .‬ﺷﯿﺮ ﯾﺎ ﺷﮑﺮ؟«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﻣﺮدد ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ در ﮔﻮﺷﺶ زﻣﺰﻣﻪ ﮐﺮد‪» :‬ﺷﯿﺮ‪ .‬ﮔﻤﺎن ﮐﻨﻢ اﻧﮕﻠﯿﺴﯽﻫﺎ ﺑﺎ ﭼﺎی ﺷﯿﺮ ﻣﯽﺧﻮرﻧﺪ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺷﯿﺮ‪«.‬‬
‫ﺳﮑﻮت‪.‬‬
‫»ﺷﮑﺮ؟«‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺑﺎز ﻫﻢ ﭘﺎﺳﺨﯽ ﻧﺪاد‪.‬‬
‫ﺻﺒﺮ ﮐﻦ! ﻧﻮﺷﯿﺪﻧﯽ ﺗﻠﺨﯽ را ﮐﻪ در آﺧﺮﯾﻦ دﯾﺪارﺷﺎن ﺧﻮرده ﺑﻮد ﺑﻪ ﯾﺎد آورد‪ .‬ﺳﺆال اﻧﺤﺮاﻓﯽ ﺑﻮد‪» :‬ﻟﯿﻤﻮ! ارل ﮔﺮی ﺑﺎ ﻟﯿﻤﻮ‪«.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﻨﺪه اﻓﺘﺎده ﺑﻮد ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﺴﻠﻤﺎً‪ .‬و ﺑﺎﻻﺧﺮه ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ ﺳﺆال رو ﻣﻄﺮح ﮐﻨﻢ‪ «.‬ﻣﮑﺜﯽ ﮐﺮد و ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ ﺟﺪی ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» :‬در‬
‫ﭼﻪ ﺳﺎﻟﯽ ﻗﺎﯾﻘﺮان ﻫﺎرواردی در ﻫِﻨﻠِﯽ ﻗﺎﯾﻘﺮان آﮐﺴﻔﻮردی رو ﺑُﺮد؟«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﻫﯿﭻ اﻃﻼﻋﯽ ﻧﺪاﺷﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﻓﻘﻂ ﯾﮏ دﻟﯿﻞ ﺑﺮای ﭼﻨﯿﻦ ﺳﺆاﻟﯽ وﺟﻮد داﺷﺖ‪» .‬ﻫﻢﭼﻮ دﻟﻘﮏﺑﺎزﯾﯽ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ اﺗﻔﺎق ﻧﯿﻔﺘﺎده‪«.‬‬
‫دروازه ﺻﺪاﯾﯽ ﮐﺮد و ﺑﺎز ﺷﺪ‪» .‬ﻗﻠﺒﺖ ﺻﺎدﻗﻪ‪ ،‬دوﺳﺖ ﻣﻦ‪ .‬ﺑﯿﺎ ﺗﻮ‪«.‬‬

‫‪-219-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﭘﻨﺠﺎه و ﺳﻮم‬

‫»ﻣﻮﺳﯿﻮ ورﻧﻪ!« ﻣﺪﯾﺮ ﺷﺒﺎﻧﻪی ﺑﺎﻧﮏ ﺳﭙﺮدهﮔﺬاری زورﯾﺦ از اﯾﻦ ﮐﻪ ﺻﺪای رﯾﯿﺲ ﺑﺎﻧﮏ را ﭘﺸﺖ ﺗﻠﻔﻦ ﻣـﯽﺷـﻨﯿﺪ اﺣـﺴﺎس آﺳـﻮدﮔﯽ‬
‫ﻣﯽﮐﺮد‪» .‬ﺷﻤﺎ ﮐﺠﺎ رﻓﺘﯿﺪ‪ ،‬ﻗﺮﺑﺎن؟ ﭘﻠﯿﺲ اﯾﻦﺟﺎﺳﺖ و ﻫﻤﻪ ﻫﻢ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺷﻤﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ!«‬

‫ﻣﺪﯾﺮ ﺑﺎﻧﮏ ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ آﺷﻔﺘﻪ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﺸﮑﻞ ﮐﻮﭼﯿﮑﯽ ﭘﯿﺶ اوﻣﺪ‪ .‬ﻫﻤﯿﻦ اﻻن اﺣﺘﯿﺎج ﺑﻪ ﮐﻤﮑﺘﻮن دارم‪«.‬‬
‫ﻣﺪﯾﺮ اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ ﺑﯿﺸﺘﺮ از ﯾﻪ ﻣﺸﮑﻞ ﮐﻮﭼﯿﮏ ﺑﺮات ﭘﯿﺶ اوﻣﺪه‪ .‬ﭘﻠﯿﺲ ﺑﺎﻧﮏ را ﺑﻪ ﻣﺤﺎﺻﺮهی ﮐﺎﻣﻞ درآورده ﺑﻮد و ﺗﻬﺪﯾﺪ ﻣﯽﮐﺮد ﮐـﻪ ﺧـﻮد‬
‫ﻓﺮﻣﺎﻧﺪهی د‪.‬س‪.‬ﭘﯽ‪.‬ژ را ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﺠﻮّزی ﮐﻪ ﺑﺎﻧﮏ درﺧﻮاﺳﺖ ﻣﯽﮐﺮد ﻣﯽآوَرَد‪» .‬ﭼﻪ ﮐﺎری از دﺳﺘﻢ ﺑﺮﻣﯿﺎد‪ ،‬ﻗﺮﺑﺎن؟«‬
‫»ﮐﺎﻣﯿﻮن زرهﭘﻮش ﺷﻤﺎرهی ﺳﻪ‪ .‬ﺑﺎﯾﺪ ﭘﯿﺪاش ﮐﻨﻢ‪«.‬‬
‫ﻣﺪﯾﺮ ﺑﺎ ﮔﯿﺠﯽ ﺟﺪاول ﺗﺤﻮﯾﻞ ﺑﺎر را ﻧﮕﺎﻫﯽ اﻧﺪاﺧﺖ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻫﻤﯿﻦﺟﺎﺳﺖ‪ .‬ﻃﺒﻘﻪی ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺗﻮی ﺑﺎراﻧﺪازه‪«.‬‬
‫»راﺳﺘﺶ ﻧﻪ! دو ﻧﻔﺮی ﮐﻪ ﭘﻠﯿﺲ دﻧﺒﺎﻟﺸﻮﻧﻪ ﮐﺎﻣﯿﻮن رو دزدﯾﺪﻧﺪ‪«.‬‬
‫»ﭼﯽ؟ ﭼﻄﻮر ﺧﺎرج ﺷﺪﻧﺪ؟«‬
‫»ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﻢ ﭘﺸﺖ ﺗﻠﻔﻦ ﺑﮕﻢ؛ اﻣﺎ اﻻن درﮔﯿﺮ اوﺿﺎﻋﯽ ﻫﺴﺘﯿﻢ ﮐﻪ ﺑﺎﻟﻘﻮه ﺑﺮای ﺑﺎﻧﮏ ﻧﺎﻣﻄﻠﻮﺑﻪ‪«.‬‬
‫»از ﻣﻦ ﻣﯽﺧﻮاﻫﯿﺪ ﭼﯽ ﮐﺎر ﮐﻨﻢ‪ ،‬ﻗﺮﺑﺎن؟«‬
‫»ﻣﯿﺨﻮام ﻓﺮﺳﺘﻨﺪه‪-‬ﮔﯿﺮﻧﺪهی اﺿﻄﺮاری ﮐﺎﻣﯿﻮن رو ﻓﻌﺎل ﮐﻨﯽ‪«.‬‬

‫‪-220-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﭼﺸﻤﺎن ﻣﺪﯾﺮ ﺷﺒﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺟﻌﺒﻪی ﮐﻨﺘﺮل ﻟﻮﺟﮏ‪ 1‬در آن ﺳﻮی اﺗـﺎق ﭼﺮﺧﯿـﺪ‪ .‬ﻣﺜـﻞ ﻫﻤـﻪی ﮐـﺎﻣﯿﻮنﻫـﺎی زرهﭘـﻮش‪ ،‬ﻫـﺮ ﮐـﺪام از‬
‫ﮐﺎﻣﯿﻮنﻫﺎی ﺑﺎﻧﮏ ﻫﻢ ﺑﻪ دﺳﺘﮕﺎه ﻫﺪفﯾﺎﺑﯽ رادﯾﻮﯾﯽ ﻣﺠﻬﺰ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ از راه دور از ﺑﺎﻧﮏ ﻓﻌّﺎل ﻣﯽﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﻣﺪﯾﺮ ﻓﻘﻂ ﯾﮏ ﺑﺎر اﯾﻦ دﺳـﺘﮕﺎه را ﺑـﻪ‬
‫ﮐﺎر ﺑﺮده ﺑﻮد؛ آن ﻫﻢ ﭘﺲ از ﺳﺮﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﯽﻧﻘﺺ ﮐﺎر ﮐﺮده ﺑﻮد—ﮐﺎﻣﯿﻮن را ﻣﯽﯾﺎﻓﺖ و ﻣﺨﺘﺼﺎت آن را ﺑﻪ ﻃﻮر ﺧﻮدﮐـﺎر ﺑـﻪ ﻣـﺴﺌﻮﻻن ﺑﺎﻧـﮏ‬
‫ﮔﺴﯿﻞ ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ‪ ،‬اﻣﺸﺐ ﻣﺪﯾﺮ اﺣﺴﺎس ﻣﯽﮐﺮد ﮐﻪ رﯾﯿﺲ ﺑﺎﻧﮏ آﯾﻨﺪهﻧﮕﺮی ﺑﯿﺸﺘﺮی دارد‪» .‬ﻗﺮﺑﺎن‪ ،‬اﻃﻼع دارﯾﺪ ﮐﻪ اﮔﺮ ﻣﻦ ﺳﯿـﺴﺘﻢ‬
‫ﻟﻮﺟﮏ رو ﻓﻌﺎل ﮐﻨﻢ‪ ،‬ﻓﺮﺳﺘﻨﺪه ﻫﻢزﻣﺎن ﻣﻘﺎﻣﺎت رو ﻫﻢ ﻣﻄﻠّﻊ ﻣﯿﮑﻨﻪ؛ اون وﻗﺖ ﻣﯽﻓﻬﻤﻨﺪ ﻣﺎ دﭼﺎر ﻣﺸﮑﻞ ﺷﺪﯾﻢ‪«.‬‬
‫ورﻧﻪ ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﺳﮑﻮت ﮐﺮد و ﺳﭙﺲ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﻠﻪ! ﻣﯿﺪوﻧﻢ‪ ،‬اﻣﺎ ﮐﺎرﯾﺶ ﻧﻤﯿﺸﻪ ﮐﺮد؛ اﻧﺠﺎﻣﺶ ﺑﺪه‪ .‬ﮐﺎﻣﯿﻮن ﺷﻤﺎرهی ﺳـﻪ رو ﭘﯿـﺪا ﮐـﻦ‪ .‬ﻣـﻦ‬
‫ﮔﻮﺷﯽ رو ﻧﮕﻪ ﻣﯽدارم‪ .‬ﺑﻪ ﻣﺤﺾ اﯾﻦ ﮐﻪ ﻣﺨﺘﺼﺎت رو ﺑﻪ دﺳﺖ آوردی ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﮕﻮ‪«.‬‬
‫»اﻟﺴّﺎﻋﻪ‪ ،‬ﻗﺮﺑﺎن‪«.‬‬

‫ﺳﯽ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﺑﻌﺪ‪ ،‬ﭼﻬﻞ ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮ آنﺳﻮﺗﺮ‪ ،‬ﻓﺮﺳﺘﻨﺪه‪-‬ﮔﯿﺮﻧﺪهای ﮐﻪ زﯾﺮ ﮐﺎﻣﯿﻮن زرهﭘﻮش ﻣﺨﻔﯽ ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﮐﺎر ﮐﺮد‪.‬‬

‫‪LoJack 1‬‬

‫‪-221-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﭘﻨﺠﺎه و ﭼﻬﺎرم‬

‫ﻟﻨﮕﺪان و ﺳﻮﻓﯽ ﮐﻪ ﮐﺎﻣﯿﻮن زرهﭘﻮش را ﻣﯿﺎن ورودی ﭘﺮ ﭘﯿﭻ و ﺧﻢ و ﭘُﺮ از ﺳِﭙﯿﺪار ﻫﺪاﯾﺖ ﮐﺮدﻧﺪ‪ ،‬ﺳﻮﻓﯽ ﭘﯿﺸﺎﭘﯿﺶ ﺣﺲ ﻣﯽﮐﺮد ﺗَﻨَﺶ‬
‫آرام ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﯿﺮون ﺑﻮدن از ﺟﺎده اﺣﺴﺎس رﻫﺎﯾﯽ و آﺳﻮدﮔﯽ ﺑﻪ او ﻣﯽداد‪ .‬اﻧﺪک ﻣﮑﺎنﻫﺎﯾﯽ ﺑﻪ ذﻫﻨﺶ ﻣﯽرﺳﯿﺪ ﮐﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺑﻪ اﻧﺪازهی‬
‫ﻣﻠﮏ ﺧﺼﻮﺻﯽ و دروازهدار اﯾﻦ ﺧﺎرﺟﯽ ﺧﻮشﻃﯿﻨﺖ آن ﻗﺪر اﻣﻦ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ آنﻫﺎ ﻓﺎرغﺑﺎل ﺑﻨﺸﯿﻨﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺑﻪ داﺧﻞ ورودی ﻣﺪوّر و ﮔﺴﺘﺮدهی دﯾﮕﺮی ﭘﯿﭽﯿﺪﻧﺪ و ﺷﺎﺗﻮ وﯾﻠﻪ در ﺳﻤﺖ راﺳﺘﺸﺎن ﺧﻮد را ﻧﻤﺎﯾﺎﻧﺪ‪ .‬ﻋﻤﺎرت ﺑﺎ ﺳﻪ ﻃﺒﻘﻪ ارﺗﻔﺎع و دﺳﺖ‬
‫ﮐﻢ ﺷﺼﺖ ﻣﺘﺮ ﻃﻮل‪ ،‬ﻧﻤﺎﯾﯽ از ﺳﻨﮓ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮی داﺷﺖ و ﭘﺮوژﮐﺘﻮرﻫﺎﯾﯽ از ﺑﯿﺮون ﺑﻪ آن ﻧﻮر ﻣﯽدادﻧﺪ‪ .‬ﻧﻤﺎی ﺧﺸﻦِ ﺑَﻨﺎ در ﺗﻘﺎﺑﻠﯽ آﺷﮑﺎر ﺑﺎ آﺑﮕﯿﺮ‬
‫زﻻل و ﺑﺎغ ﺧﻮشﻣﻨﻈﺮه ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﭼﺮاغﻫﺎی داﺧﻞ اﻧﺪکاﻧﺪک روﺷﻦ ﻣﯽﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﻪ ﺟﺎی آن ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ در ورودی ﺑﺮود‪ ،‬ﮐﺎﻣﯿﻮن را ﺑﻪ ﻣﻨﻄﻘﻪی ﭘﺎرک ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺑُﺮد ﮐﻪ در ﻣﯿﺎن درﺧﺘﺎن ﻫﻤﯿﺸﻪﺑﻬﺎر ﻗﺮار داﺷﺖ‪.‬‬
‫»ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺧﻄﺮ ﮐﻨﯿﻢ ﮐﻪ ﮐﺴﯽ اﯾﻦ رو از ﺟﺎده ﺑﺒﯿﻨﻪ ﯾﺎ ﻟﯽ رو ﻧﮕﺮان ﮐﻨﯿﻢ ﮐﻪ ﭼﺮا ﻣﺎ ﺑﺎ ﯾﻪ ﮐﺎﻣﯿﻮن زرهﭘﻮش ﺗﺼﺎدفﮐﺮده اوﻣﺪﯾﻢ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺑﺎ ﺗﮑﺎن ﺳﺮ ﮐﺎر ﻟﻨﮕﺪان را ﺗﺼﺪﯾﻖ ﮐﺮد‪» .‬ﺑﺎ ﮐﺮﯾﭙﺘﮑﺲ ﭼﯽ ﮐﺎر ﮐﻨﯿﻢ؟ اﺣﺘﻤﺎﻻً ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺑﮕﺬارﯾﻤﺶ اﯾﻦﺟﺎ‪ .‬اﻣﺎ اﮔﺮ ﻟﯽ ﺑﺒﯿﻨﺪش‪ ،‬ﺣﺘﻤﺎً‬
‫ﻣﯿﺨﻮاد ﺑﺪوﻧﻪ اون ﭼﯿﻪ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻧﻤﯿﺨﻮاد ﻧﮕﺮان ﺑﺸﯽ‪ «.‬و از ﻣﺎﺷﯿﻦ ﮐﻪ ﺑﯿﺮون ﻣﯽآﻣﺪ ﮐﺘﺶ را در دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﺑﻌﺪ دور ﺟﻌﺒﻪ ﭘﯿﭽﯿﺪش و ﺑﻘﭽﻪ را ﻣﺜﻞ‬
‫ﺑﭽﻪای در آﻏﻮﺷﺶ ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﻧﺎﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﯿﺪ‪» :‬ﻫﻮﺷﻤﻨﺪاﻧﻪﺳﺖ‪«.‬‬

‫‪-222-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫»ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﺧﻮدش اﺳﺘﻘﺒﺎل ﻧﻤﯿﺎد‪ .‬ﺗﺮﺟﯿﺢ ﻣﯿﺪه ﮐﻪ اﺟﺎزهی ورود ﺑﺪه‪ .‬ﻗﺒﻞ از اﯾﻦ ﮐﻪ ﭘﯿﺶ ﻣﺎ ﺑﯿﺎد‪ ،‬اﯾﻦ رو ﯾﻪ ﺟﺎی اﻣﻨﯽ ﻣﺨﻔـﯽ‬
‫ﻣﯽﮐﻨﻢ‪ «.‬ﺑﻌﺪ ﻣﮑﺜﯽ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪» :‬اﺣﺘﻤﺎﻻً ﺑﺎﯾﺪ ﻗﺒﻞ از اﯾﻦ ﮐﻪ ﺑﺒﯿﻨﯿﺶ ﯾﻪ اﺧﻄﺎری ﮐﻨﻢ‪ .‬ﺳِﺮ ﻟﯽ ﺣﺲ ﺷـﻮخﻃﺒﻌﯿـﯽ داره ﮐـﻪ ﻣﻤﮑﻨـﻪ از ﻧﻈـﺮ‬
‫ﺑﻘﯿﻪ‪ ...‬ﻋﺠﯿﺐ ﺑﺎﺷﻪ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺷﮏ داﺷﺖ ﮐﻪ اﻣﺸﺐ دﯾﮕﺮ ﭼﯿﺰی او را ﻣﺘﻌﺠﺐ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺴﯿﺮی ﮐﻪ ﺑﻪ ورودی اﺻﻠﯽ ﻣﻨﺘﻬﯽ ﻣﯽﺷﺪ‪ ،‬ﻗﻠﻮهﺳﻨﮓﻫﺎﯾﯽ دﺳﺖﮐﺎﺷﺘﻪ ﺑﻮد و ﺑﻪ دری ﮐﻨﺪهﮐﺎریﺷﺪه از ﭼﻮب ﮔﯿﻼس و ﺑﻠﻮط ﻣﯽرﺳﯿﺪ‬
‫ﮐﻪ ﭼﮑﺶ دری ﺑﺮﻧﺠﯿﻨﯽ ﺑﻪ اﻧﺪازهی ﭘﺮﺗﻘﺎل روی ﺧﻮد داﺷﺖ‪ .‬ﭘﯿﺶ از آن ﮐﻪ ﺳﻮﻓﯽ ﮐﻮﺑﻪ را ﺑﺰﻧﺪ‪ ،‬در را از داﺧﻞ ﺑﺎز ﮐﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﭘﯿﺸﺨﺪﻣﺘﯽ ﺑﺎوﻗﺎر و رﺳﻤﯽ ﭘﯿﺶ روی آنﻫﺎ اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد و آﺧﺮﯾﻦ ﻣﺮﺗﺐﺳﺎزی را روی ﮐﺮاوات ﺳﻔﯿﺪ و ﻟﺒﺎﺳﺶ ﮐﻪ ﻣﺸﺨﺼﺎً ﺗﺎزه ﭘﻮﺷﯿﺪه‬
‫ﺑﻮد اﻧﺠﺎم ﻣﯽداد‪ .‬ﭘﻨﺠﺎهﺳﺎﻟﻪ و ﺳﺨﺖ ﻣﺆدب ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﯿﺪ و ﭼﻬﺮهی ﺧﺸﮏ و ﺟﺪّﯾﺶ ﺟﺎی ﺷﮏ ﺑﺎﻗﯽ ﻧﻤﯽﮔﺬاﺷﺖ ﮐﻪ از ﺣﻀﻮر آن دو‬
‫ﭼﻨﺪان دل ﺧﻮﺷﯽ ﻧﺪارد‪.‬‬
‫ﺑﺎ ﻟﻬﺠﻪی ﻏﻠﯿﻆ ﻓﺮاﻧﺴﻮی اﻋﻼم ﮐﺮد‪» :‬ﺳﺮ ﻟﯽ ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪی دﯾﮕﺮ ﺑﻪ اﯾﻦﺟﺎ ﻣﯽآﯾﻨﺪ‪ .‬در ﺣﺎل ﭘﻮﺷﯿﺪن ﻟﺒﺎس ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬اﯾﺸﻮن ﺧﻮش‬
‫ﻧﺪارﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﯽﺷﺮت ﺑﻪ اﺳﺘﻘﺒﺎل ﻣﻬﻤﺎنﻫﺎ ﺑﯿﺎﯾﻨﺪ‪ .‬ﮐﺖﺗﻮن رو ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﯽدﻫﯿﺪ؟« و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﮐﺘﯽ ﮐﻪ ﻟﻨﮕﺪان در دﺳﺘﺎﻧﺶ ﺗﺎ زده ﺑﻮد اﺧﻢ ﮐﺮد‪.‬‬
‫»ﻧﻪ! راﺣﺘﻢ‪«.‬‬
‫»اﻟﺒﺘﻪ ﮐﻪ راﺣﺘﯿﺪ‪ .‬از اﯾﻦ ﻃﺮف‪ ،‬ﻟﻄﻔﺎً‪«.‬‬
‫ﭘﯿﺸﺨﺪﻣﺖ در ﺳﺮﺳﺮای ﻣﺮﻣﺮﯾﻦ و ﻣﺠﻠﻠﯽ ﺑﻪ اﺗﺎق ﭘﺬﯾﺮاﯾﯽ راﻫﻨﻤﺎﯾﯿﺸﺎن ﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﻪ ﻃﺮز ﺑﯽﻧﻈﯿﺮی ﺗﺰﯾﯿﻨﺶ ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ و ﭼﻠﭽﺮاغﻫﺎی‬
‫زﻧﮕﻮﻟﻪای وﯾﮑﺘﻮرﯾﺎﯾﯽ آن را روﺷﻦ ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬ﻫﻮای اﺗﺎق ﺑﻮی ﮐﻬﻨﮕﯽ ﺷﺪﯾﺪی و ﯾﺎ ﺷﺎﯾﺪ ﺷﺎﻫﺎﻧﻪای ﻣﯽداد ﮐﻪ رﮔﻪﻫﺎﯾﯽ از راﯾﺤﻪی ﺗﻨﺒﺎﮐﻮ و‬
‫ﺑﺮگ ﭼﺎی و ﺷﺮابِ ﺷِﺮی‪ 1‬ﺧﺎص ﭘﺨﺖوﭘﺰ و ﺑﻮی ﺧﺎﮐﯽِ ﻣﻌﻤﺎریِ ﺳﻨﮕﯽ اﯾﻦ ﺧﺎﻧﻪ در ﺧﻮد داﺷﺖ‪ .‬ﺑﺮ دﯾﻮار روﺑﺮو‪ ،‬ﻣﯿﺎن دو دﺳﺖ ﻟﺒﺎس زرﻫﯽ‬
‫درﺧﺸﺎن ﺷﻮﻣﯿﻨﻪای ﺗﺮاﺷﯿﺪه واﻗﻊ ﺷﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ آن ﻗﺪر ﺑﺰرگ ﺑﻮد ﺗﺎ ﺑﺸﻮد ﮔﺎوی را در آن ﮐﺒﺎب ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﭘﯿﺸﺨﺪﻣﺖ ﮐﻨﺎر ﺷﻮﻣﯿﻨﻪ رﻓﺖ و زاﻧﻮ زد و ﮐﺒﺮﯾﺘﯽ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ آﺗﺶزﻧﻪ و ﮐﻨﺪهﻫﺎﯾﯽ از ﭼﻮب ﺑﻠﻮط ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬آﺗﺶ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﺮﭘﺎ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺮد ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ و ﮐﺘﺶ را ﻣﺮﺗﺐ ﮐﺮد‪» .‬آﻗﺎ ﺗﻘﺎﺿﺎ ﮐﺮدﻧﺪ اﯾﻦﺟﺎ رو ﻣﻨﺰل ﺧﻮدﺗﻮن ﺑﺪوﻧﯿﺪ‪ «.‬و ﭘﺲ از اﯾﻦ ﮐﻪ اﯾﻦ را ﮔﻔﺖ‪ ،‬ﻟﻨﮕﺪان و ﺳﻮﻓﯽ‬
‫را ﺗﻨﻬﺎ ﮔﺬاﺷﺖ‪.‬‬

‫ﺳﻮﻓﯽ ﻧﻤﯽداﻧﺴﺖ روی ﮐﺪام ﯾﮏ از ﻋﺘﯿﻘﻪﻫﺎی ﮐﻨﺎر آﺗﺶ ﺑﻨﺸﯿﻨﺪ—ﺗﺨﺖ ﻣﺨﻤﻠﯽ دورهی رﻧﺴﺎﻧﺲ ﯾﺎ ﺻﻨﺪﻟﯽِ ﻧﻨﻮﯾﯽِ ﺳﺎده و ﭘﻨﺠﻪﻋﻘﺎﺑﯽ‬
‫ﯾﺎ دو ﻧﯿﻤﮑﺖ ﺳﻨﮕﯽ ﮐﻪ اﻧﮕﺎر از ﭘﺮﺳﺘﺸﮕﺎﻫﯽ ﺑﯿﺰاﻧﺴﯽ آوردهاﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﮐﺮﯾﭙﺘﮑﺲ را از ﮐﺘﺶ ﺑﯿﺮون آورد و ﮐﻨﺎر ﺗﺨﺖ ﻣﺨﻤﻠﯽ رﻓﺖ و ﺟﻌﺒﻪی ﭼﻮﺑﯽ را زﯾﺮ آن ﺳُﺮاﻧﺪ؛ ﮐﺎﻣﻼً ﺧﺎرج از دﯾﺪ‪ .‬ﺳﭙﺲ ﮐﺘﺶ‬
‫را ﺗﮑﺎن داد و آن را دوﺑﺎره ﭘﻮﺷﯿﺪ‪ .‬ﯾﻘﻪاش را ﮐﻪ ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ ﺑﻮد ﺻﺎف ﮐﺮد و وﻗﺘﯽ ﮐﻪ روی ﺗﺨﺖ‪ ،‬درﺳﺖ ﺑﺎﻻی ﺳﺮ ﮔﻨﺞ ﭘﻨﻬﺎنﺷﺎن ﻧﺸﺴﺖ ﺑﻪ‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﻟﺒﺨﻨﺪی ﺗﺤﻮﯾﻞ داد‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ روی ﺗﺨﺖ‪ .‬و ﮐﻨﺎر او ﻧﺸﺴﺖ‪.‬‬

‫‪ :sherry 1‬ﻧﻮﻋﯽ ﻣﺸﺮوب ﻗﻮی‬

‫‪-223-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﺳﻮﻓﯽ ﺑﻪ آﺗﺶ رو ﺑﻪ ﮔﺴﺘﺮش ﻧﮕﺮﯾﺴﺖ و از ﮔﺮﻣﺎی آن ﻟﺬّت ﺑﺮد و اﺣﺴﺎس ﮐﺮد ﮐﻪ ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺶ اﺣﺘﻤﺎﻻً از اﯾﻦ اﺗﺎق ﺧﻮﺷﺶ ﻣﯽآﻣﺪه‬
‫اﺳﺖ‪ .‬ﻗﺎبﺑﻨﺪیﻫﺎی ﭼﻮﺑﯽ و ﺗﯿﺮهی اﺗﺎق ﻣﺰﯾّﻦ ﺑﻪ آﺛﺎری از ﮐﻬﻦﻧﻘّﺎﺷﺎن ﺑﻮد ﮐﻪ ﺳﻮﻓﯽ ﺗﺸﺨﯿﺺ داد ﯾﮑﯿﺸﺎن ﭘﻮﺳَﻦ اﺳﺖ؛ دوﻣﯿﻦ ﻧﻘﺎش‬
‫ﻣﺤﺒﻮب ﭘﺪرﺑﺰرگ‪ .‬ﺑﺮ روی ﭘﯿﺶﺑﺨﺎری ﺑﺎﻻی ﺷﻮﻣﯿﻨﻪ‪ ،‬ﻧﯿﻢﺗﻨﻪای رُﺧﺎﻣﯽ‪ 1‬از اﯾﺰﯾﺲ اﺗﺎق را زﯾﺮ ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫در زﯾﺮ رﺑﻪاﻟﻨﻮع ﻣﺼﺮی و درون ﺷﻮﻣﯿﻨﻪ‪ ،‬دو ﮔﺎرﮔﻮﯾﻞ‪ 2‬ﮐﺎر ﺳﻪﭘﺎﯾﻪﻫﺎی ﻫﯿﺰمﻫﺎ را اﻧﺠﺎم ﻣﯽدادﻧﺪ و دﻫﺎﻧﺸﺎن ﺑﺎز ﺑﻮد ﺗﺎ ﮔﻠﻮﻫﺎی ﺗﻬﯽ و‬
‫ﺗﻬﺪﯾﺪآﻣﯿﺰﺷﺎن را ﻧﺸﺎن دﻫﺪ‪ .‬ﮔﺎرﮔﻮﯾﻞﻫﺎ در ﺑﭽﮕﯽ ﺳﻮﻓﯽ را ﻣﯽﺗﺮﺳﺎﻧﺪﻧﺪ‪ .‬اﯾﻦ ﺗﺮس ﺗﺎ زﻣﺎﻧﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺶ آن را ﺑﺎﻻی ﮐﻠﯿﺴﺎی ﻧﻮﺗﺮدام‬
‫و در ﻣﯿﺎن ﺗﻮﻓﺎن از ﺑﯿﻦ ﺑﺮد‪ .‬ﺳﻮﻧﯿﺮ ﺑﻪ او ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد‪» :‬ﭘﺮﻧﺴﺲ! ﺑﻪ اون ﻣﻮﺟﻮدات ﻣﺴﺨﺮه ﻧﮕﺎه ﮐﻦ‪ «.‬و ﺑﻪ ﻧﺎودانﻫﺎی ﮔﺎرﮔﻮﯾﻠﯽ اﺷﺎره ﮐﺮد ﮐﻪ‬
‫آب از ﻣﯿﺎن دﻫﺎنﻫﺎی ﺑﺎزﺷﺎن ﺑﯿﺮون ﻣﯽرﯾﺨﺖ‪» .‬ﺻﺪای ﺧﻨﺪهدار ﮔﻠﻮﻫﺎﺷﻮن رو ﻣﯽﺷﻨﻮی؟« ﺳﻮﻓﯽ ﺳﺮی از ﺳﺮ ﺗﺼﺪﯾﻖ ﺗﮑﺎن داد و ﻣﺠﺒﻮر‬
‫ﺷﺪ ﺑﻪ ﺻﺪای آروﻏﯽ ﮐﻪ از ﻏﻞﻏﻞ آب در ﮔﻠﻮﻫﺎﯾﺸﺎن ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻣﯽﺷﺪ ﺑﺨﻨﺪد‪» .‬اوﻧﻬﺎ ﻏﺮﻏﺮه‪ 3‬ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﻏﺮﻏﺮهﮔﺮ‪ !4‬اﺳﻢ ﻣﺴﺨﺮهﺷﻮن ﻫﻢ از‬
‫ﻫﻤﯿﻦ ﮐﻠﻤﻪ اوﻣﺪه‪ «.‬ﺳﻮﻓﯽ دﯾﮕﺮ از آنﻫﺎ ﻧﺘﺮﺳﯿﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺎ ﺑﻪﯾﺎدآوری واﻗﻌﯿﺖ ﺗﻠﺦ ﻗﺘﻞ ﮐﻪ دوﺑﺎره ذﻫﻦ او را در ﺧﻮد ﮔﺮﻓﺖ‪ ،‬اﯾﻦ ﺧﺎﻃﺮهی ﺻﻤﯿﻤﺎﻧﻪ ﻋﺬاب اﻧﺪوه را در ﺳﻮﻓﯽ زﻧﺪه ﮐﺮد‪ .‬ﮔﺮانﭘﺮ‬
‫ﻣﺮده‪ .‬ﺗﺼﻮﯾﺮ ﮐﺮﯾﭙﺘﮑﺲ را در زﯾﺮ ﺗﺨﺖ در ﻧﻈﺮ آورد و از ﺧﻮد ﭘﺮﺳﯿﺪ ﮐﻪ آﯾﺎ ﻟﯽ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﻫﯿﭻ ﻧﻈﺮی درﺑﺎرهی ﭼﮕﻮﻧﮕﯽ ﺑﺎز ﮐﺮدن آن دارد‪ .‬ﯾﺎ ﻣﺎ‬
‫اﺻﻼً ﺑﺎﯾﺪ از اون ﺑﭙﺮﺳﯿﻢ‪ .‬آﺧﺮﯾﻦ ﺟﻤﻼت ﭘﺪرﺑﺰرگ ﺳﻮﻓﯽ از ﯾﺎﻓﺘﻦ راﺑﺮت ﻟﻨﮕﺪان ﻣﯽﮔﻔﺖ‪ .‬ﭼﯿﺰی درﺑﺎرهی دﺧﺎﻟﺖ دادن دﯾﮕﺮ اﻓﺮاد ﻧﮕﻔﺘﻪ‬
‫ﺑﻮد‪ .‬ﺳﻮﻓﯽ ﺑﺎ ﺧﻮد ﮔﻔﺖ ﻣﯽﺑﺎﯾﺴﺖ ﺟﺎﯾﯽ ﻗﺎﯾﻢ ﻣﯽﺷﺪﯾﻢ‪ .‬و ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﺑﻪ ﻗﻀﺎوت ﻟﻨﮕﺪان اﻋﺘﻤﺎد ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫»ﺳِﺮ راﺑﺮت!« ﺻﺪاﯾﯽ از ﭘﺸﺖ ﺳﺮﺷﺎن ﺑﺎ داد و ﻓﺮﯾﺎد ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﯽﺑﯿﻨﻢ ﮐﻪ ﺑﺎ ﯾﮏ دوﺷﯿﺰهﺧﺎﻧﻢ ﺳﻔﺮ ﻣﯽﮐﻨﯽ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان اﯾﺴﺘﺎد‪ .‬ﺳﻮﻓﯽ ﻫﻢ ﻫﻤﺎن ﮐﺎر را ﮐﺮد‪ .‬ﺻﺪا از ﺑﺎﻻی ﭘﻠﮑﺎﻧﯽ ﻣﺎرﭘﯿﭻ ﻣﯽآﻣﺪ ﮐﻪ در ﻣﯿﺎن ﺗﺎرﯾﮑﯽ ﻃﺒﻘﻪی دوم ﻣﺤﻮ ﻣﯽﺷﺪ‪ .‬ﺑﺎﻻی‬
‫ﭘﻠﻪﻫﺎ‪ ،‬ﺷﮑﻠﯽ ﻣﯿﺎن ﺳﺎﯾﻪﻫﺎ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﺿﺪﻧﻮرش ﭘﯿﺪا ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺟﻮاب داد‪» :‬ﺷﺐﺑﻪﺧﯿﺮ‪ .‬ﺳِﺮ ﻟﯽ! اﯾﺸﻮن دوﺷﯿﺰه ﻧﻮو ﻫﺴﺘﻨﺪ‪«.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ داﺧﻞ روﺷﻨﺎﯾﯽ ﺷﺪ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﺎﻋﺚ اﻓﺘﺨﺎره‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﺘﺸﮑﺮم ﮐﻪ ﻣﺎ رو ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﯿﺪ‪ «.‬ﺣﺎﻻ ﻣﯽدﯾﺪ ﮐﻪ ﻣَﺮد ﺑﺴﺖﻫﺎی ﻓﻠﺰی ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺶ ﺑﺴﺘﻪ اﺳﺖ و ﻋﺼﺎ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬ﭘﻠﻪﻫﺎ را‬
‫ﯾﮑﯽﯾﮑﯽ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻣﯽآﻣﺪ‪» .‬ﻣﯿﺪوﻧﯿﻢ ﮐﻪ دﯾﺮوﻗﺘﻪ‪«.‬‬

‫»ﺧﯿﻠﯽ دﯾﺮه‪ ،‬ﻋﺰﯾﺰم‪ .‬راﺳﺘﺶ‪ ،‬ﺻﺒﺢ زوده‪ «.‬ﺑﻌﺪ ﺧﻨﺪﯾﺪ و ﮔﻔﺖ‪“Vous n’êtes pas Américaine?” :‬‬

‫ﺳﻮﻓﯽ ﺑﺎ ﺗﮑﺎن ﺳﺮ ﻧﻔﯽ ﮐﺮد‪“Parisienne.” :‬‬

‫»اﻧﮕﻠﯿﺴﯿﺖ ﻋﺎﻟﯿﻪ‪«.‬‬
‫»ﻣﺘﺸﮑﺮم‪ .‬در روﯾﺎل ﻫﺎﻟﻮوی‪ 5‬درس ﺧﻮﻧﺪم‪«.‬‬

‫‪ :alabaster 1‬ﻧﻮﻋﯽ ﺳﻨﮓ ﺳﻔﯿﺪ ﺷﺒﯿﻪ ﺑﻪ ﻣﺮﻣﺮ‬

‫‪ :gargoyle 2‬در ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺑﺎﻃﻨﯽ ﻧﺎودان ﮐﻠﻪاژدﻫﺎﯾﯽ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ ﮐﻪ اﻓﺎدهی ﻣﻌﻨﺎ ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ‪ .‬واژهی ﮔﺎرﮔﻮﯾﻞ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﻧﺎودانﻫﺎﯾﯽ اﺷﺎره دارد ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﺳﺮ‬
‫اﻧﺴﺎﻧﯽ ﺑﺪرﯾﺨﺖ و ﯾﺎ دﯾﮕﺮ ﻣﻮﺟﻮدات زﺷﺖرو ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ و ﺑﻪ وﯾﮋه در ﮐﻠﯿﺴﺎﻫﺎی ﮔﻮﺗﯿﮏ ﺑﻪ ﮐﺎر ﻣﯽروﻧﺪ‪ .‬اﻣﺎ ﻫﻤﺎن ﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﻣﯽﺑﯿﻨﯿﺪ اﯾﻦﺟﺎ ﺗﻨﻬﺎ در ﻣﻌﻨﺎی ﭘﯿﮑﺮهی‬
‫ﮐﻮﭼﮑﯽ از ﻣﻮﺟﻮدی زﺷﺖ و ﺗﺮﺳﻨﺎک ﺑﻪ ﮐﺎر رﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﯾﮑﯽ از ﮐﺎرﺑﺮدﻫﺎی ﮔﺎرﮔﻮﯾﻞ دور ﻧﮕﺎه داﺷﺘﻦ ﺷﯿﺎﻃﯿﻦ از ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪Gargle 3‬‬

‫‪Gargariser 4‬‬

‫‪Royal Holloway 5‬‬

‫‪-224-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫»دﻟﯿﻞ ﺧﻮﺑﯿﻪ‪ «.‬ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ راﻫﺶ را ﻟﻨﮕﺎن از ﻣﯿﺎن ﺳﺎﯾﻪﻫﺎ اداﻣﻪ داد‪» .‬ﺷﺎﯾﺪ راﺑﺮت ﺑﻬﺖ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﺎﺷﻪ ﻣﻦ ﻫﻢ دور و ور آﮐﺴﻔﻮرد ﺗﺤﺼﯿﻞ‬
‫ﮐﺮدم‪ «.‬و ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪی ﺷﯿﻄﻨﺖآﻣﯿﺰ ﻟﻨﮕﺪان را ﻣﯿﺨﮑﻮب ﮐﺮد‪» .‬راﺳﺘﺶ ﺗﻮی ﻫﺎروارد!«‬
‫ﻣﯿﺰﺑﺎﻧﺸﺎن ﺑﻪ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﭘﻠﻪﻫﺎ رﺳﯿﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺳﻮﻓﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ از ﺳِﺮ اﻟﺘﻮن ﺟﺎن‪ 1‬ﺷﺒﯿﻪ ﺑﻪ ﯾﮏ ﺷﻮاﻟﯿﻪ ﻧﺒﻮد‪ .‬ﮐﻤﯽ ﺷﮑﻤﺶ ﺑﺮآﻣﺪه و ﭘﻮﺳﺖ‬
‫ﺻﻮرﺗﺶ ﺳﺮخ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﻮﻫﺎی ﭘُﺮﭘﺸﺘﺶ ﺳﺮخ و ﭼﺸﻤﺎن ﺷﺎدش ﻗﻬﻮهای ﺑﺎ ﺗﻪرﻧﮓ ﺳﺒﺰ ﺑﻮد‪ .‬ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ اﻧﮕﺎر ﻫﻨﮕﺎم ﺻﺤﺒﺖ ﭼﺸﻤﮏ ﻣﯽزد‪.‬‬
‫ﺷﻠﻮاری ﭘﯿﻠﯽدار و ﭘﯿﺮاﻫﻦ اﺑﺮﯾﺸﻤﯽِ ﮔﺸﺎدی زﯾﺮ ﺟﻠﯿﻘﻪای ﺑُﺘّﻪﺟِﻘّﻪای ﺑﻪ ﺗﻦ داﺷﺖ‪ .‬ﺑﻪرﻏﻢ داﺷﺘﻦ ﺑﺴﺖﻫﺎﯾﯽ آﻟﻮﻣﯿﻨﯿﻮﻣﯽ روی ﭘﺎﻫﺎﯾﺶ‪ ،‬ﺧﻮد را‬
‫راﺳﺖ و اﻧﻌﻄﺎفﭘﺬﯾﺮ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﺎوﻗﺎر ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯽداد ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﯿﺪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻧﺘﯿﺠﻪی اﺷﺮافزادﮔﯿﺶ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺎ ﻫﺮ ﮐﻮﺷﺶ آﮔﺎﻫﺎﻧﻪای‪.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ رﺳﯿﺪ و دﺳﺘﺶ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او دراز ﮐﺮد‪» .‬راﺑﺮت‪ ،‬وزن ﮐﻢ ﮐﺮدی‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان اﺧﻤﯽ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪» :‬و ﺗﻮ زﯾﺎد‪«.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺧﻨﺪهای از ﺗﻪ دل ﮐﺮد و آﻫﺴﺘﻪ دﺳﺘﯽ ﺑﺮ ﺷﮑﻢ ﮔﻨﺪهاش ﮐﺸﯿﺪ‪» .‬آﻓﺮﯾﻦ! اﯾﻦ روزﻫﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﻟﺬّت دﻧﯿﻮی ﻣﻦ ﺧُﻮردوﺧﻮراﮐﻪ‪ «.‬ﺑﻪ‬
‫ﺳﻤﺖ ﺳﻮﻓﯽ ﭼﺮﺧﯿﺪ و آرام ﺑﺎ او دﺳﺖ داد و ﺳﺮش را اﻧﺪﮐﯽ ﺧﻢ ﮐﺮد‪ .‬ﺳﭙﺲ ﺑﻮﺳﻪای آرام ﺑﺮ دﺳﺘﺎن ﺳﻮﻓﯽ زد و ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ‪» .‬ﺑﺎﻧﻮی‬
‫ﻣﻦ!«‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺑﻪ ﻟﻨﮕﺪان ﻧﮕﺮﯾﺴﺖ؛ ﻧﻤﯽداﻧﺴﺖ در ﻟﺤﻈﻪی ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺧﻮد را ﮐﻨﺎر ﮐﺸﯿﺪه ﯾﺎ ﻧﻪ‪.‬‬
‫ﭘﯿﺸﺨﺪﻣﺘﯽ ﮐﻪ در را ﺑﺎز ﮐﺮده ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﺎ ﺳﺮوﯾﺴﯽ ﭼﺎی ﺑﺎزﮔﺸﺖ و آن را روی ﻣﯿﺰی ﺟﻠﻮی ﺷﻮﻣﯿﻨﻪ ﮔﺬاﺷﺖ‪.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﮔﻔﺖ‪» :‬رِﻣﯽ ﻟِﮕﺎﻟﻮدک‪ .2‬ﭘﯿﺸﺨﺪﻣﺖ ﻣﻦ‪«.‬‬
‫ﭘﯿﺸﺨﺪﻣﺖِ ﺑﺎرﯾﮏاﻧﺪام ﺗﮑﺎﻧﯽ رﺳﻤﯽ ﺑﻪ ﺳﺮش داد و دوﺑﺎره رﻓﺖ‪.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ اﻧﮕﺎر ﮐﻪ ﺑﺨﻮاﻫﺪ ﻧﺎم ﺑﯿﻤﺎری ﺑﺪﯾﻤﻨﯽ را ﺑﯿﺎورد ﻧﺠﻮاﮐﻨﺎن ﮔﻔﺖ‪» :‬رﻣﯽ ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ ﻟﯿﻮﻧﺎﺳﺖ‪ ،3‬اﻣﺎ ﺧﻮب ﺳُﺲ درﺳﺖ ﻣﯿﮑﻨﻪ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﮐﻤﯽ ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺷﺪه ﺑﻮد‪» .‬ﮔﻤﺎن ﻣﯽﮐﺮدم ﮐﺎرﻣﻨﺪﻫﺎی اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ ﺑﺎ ﺧﻮدت ﺑﯿﺎری‪«.‬‬
‫»ﺧﺪاﯾﺎ‪ ،‬ﻧﻪ! ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﯾﻪ ﺳﺮآﺷﭙﺰ اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ رو ﺑﻪ ﯾﮑﯽ از اﯾﻦ ﻣﺎﻟﯿﺎتﺟﻤﻊﮐﻦﻫﺎی ﻓﺮاﻧﺴﻮی ﺗﺮﺟﯿﺢ ﻧﻤﯿﺪم‪ «.‬ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﺳﻮﻓﯽ ﻧﮕﺎﻫﯽ‬
‫اﻧﺪاﺧﺖ‪» .‬ﭘﺎردِن ﻣﺎدﻣﻮازل ﻧﻮو! ﺧﯿﺎﻟﺘﻮن راﺣﺖ ﮐﻪ ﺑﯿﺰاری ﻣﻦ از ﻓﺮاﻧﺴﻮیﻫﺎ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﺳﯿﺎﺳﺖ و زﻣﯿﻦ ﻓﻮﺗﺒﺎل ﻣﺤﺪود ﻣﯿﺸﻪ‪ .‬دوﻟﺖ ﺷﻤﺎ ﭘﻮل‬
‫ﻣﻦ رو ﺑﻪ ﺟﯿﺐ ﻣﯿﺰﻧﻪ و ﺗﯿﻢ ﻓﻮﺗﺒﺎﻟﺘﻮن ﻫﻢ اﺧﯿﺮاً ﻣﺎ رو درﻫﻢ ﮐﻮﺑﯿﺪ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﻟﺒﺨﻨﺪی ﺑﯽاﻋﺘﻨﺎ ﺗﺤﻮﯾﻞ داد‪.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﮐﻤﯽ ﺑﻪ او ﺧﯿﺮه ﻣﺎﻧﺪ و ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﻟﻨﮕﺪان ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪» .‬اﺗﻔﺎﻗﯽ اﻓﺘﺎده‪ .‬ﻫﺮ دوی ﺷﻤﺎ ﺷﻮﮐﻪاﯾﺪ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺗﺼﺪﯾﻖ ﮐﺮد‪» .‬ﺷﺐ ﺗﻌﺮﯾﻒﮐﺮدﻧﯿﯽ رو ﮔﺬروﻧﺪﯾﻢ‪ ،‬ﻟﯽ‪«.‬‬
‫»ﺷﮏ ﻧﺪارم‪ .‬ﻧﺼﻒ ﺷﺐ‪ ،‬ﺑﯽﺧﺒﺮ ﭘﺸﺖ در ﺧﻮﻧﻪم رﺳﯿﺪﯾﺪ و ﺻﺤﺒﺖ از ﺟﺎم ﻣﯽﮐﻨﯿﺪ‪ .‬ﺑﮕﯿﺪ ﺑﺒﯿﻨﻢ واﻗﻌﺎً درﺑﺎرهی ﺟﺎم ﻣﻘﺪﺳﻪ ﯾﺎ اﯾﻦ ﮐﻪ‬
‫ﺷﻤﺎ ﻣﯿﺪوﻧﯿﺪ اﯾﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻮﺿﻮﻋﯿﻪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮش ﺣﺎﺿﺮم وﺳﻂ ﺷﺐ از رﺧﺘﺨﻮاب ﺑﯿﺎم ﺑﯿﺮون؟«‬
‫ﺳﻮﻓﯽ اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ ﻫﺮ دو و ﺑﻪ ﮐﺮﯾﭙﺘﮑﺲ اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ ﮐﻪ اﮐﻨﻮن زﯾﺮ ﺗﺨﺖ ﭘﻨﻬﺎن اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪ :Elton John 1‬ﺧﻮاﻧﻨﺪهی ﭘﺮﻃﺮﻓﺪار اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ ﻣﺘﻮﻟﺪ ‪1947‬‬

‫‪Rémy Legaludec 2‬‬

‫‪ :Lyonais 3‬ﺣﺴﺎﺳﯿﺖ ﺷﺪﯾﺪ و ﻣﺮگآور ﺑﻪ ﺑﺎدام زﻣﯿﻨﯽ‬

‫‪-225-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻟﻨﮕﺪان ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻟﯽ! ﻣﯽﺧﻮاﻫﯿﻢ درﺑﺎرهی دِﯾﺮ ﺻﻬﯿﻮن ﺑﺎﻫﺎت ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﯿﻢ‪«.‬‬
‫اﺑﺮوﻫﺎی ﺳﺮخ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺑﺎ ﮐﻨﺠﮑﺎوی ﺑﺎﻻ ﭘﺮﯾﺪ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﺎن؟! ﭘﺲ واﻗﻌﺎً درﺑﺎرهی ﺟﺎم ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽﮐﻨﯿﺪ‪ .‬اﻃﻼﻋﺎﺗﯽ دارﯾﺪ؟ ﺧﺒﺮ‬
‫ﺟﺪﯾﺪﯾﻪ‪ ،‬راﺑﺮت؟«‬
‫»ﺷﺎﯾﺪ‪ .‬ﭼﻨﺪان ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻧﯿﺴﺘﯿﻢ‪ .‬اﻣﺎ اﮔﺮ اﻃﻼﻋﺎت از ﺗﻮ ﺑﮕﯿﺮﯾﻢ ﺷﺎﯾﺪ ﺣﺮف ﺑﻬﺘﺮی داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﻢ‪«.‬‬
‫دﺳﺘﺶ را ﺗﮑﺎن داد و ﮔﻔﺖ‪» :‬اﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽِ ﺣﯿﻠﻪﮔﺮ! ﻣﻌﺎﻣﻠﻪی ﭘﺎﯾﺎﭘﺎی؟ ﺑﺎﺷﻪ‪ .‬در ﺧﺪﻣﺖ ﺷﻤﺎ ﻫﺴﺘﻢ‪ .‬ﭼﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﮕﻢ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان آﻫﯽ ﮐﺸﯿﺪ و ﮔﻔﺖ‪» :‬اﻣﯿﺪوار ﺑﻮدم ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ ﮐﻨﯽ و ﺑﻪ دوﺷﯿﺰه ﻧﻮو ﻣﺎﻫﯿﺖ واﻗﻌﯽ ﺟﺎم ﻣﻘﺪس رو ﺗﻮﺿﯿﺢ ﺑﺪی‪«.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺷﺪ‪» .‬اﯾﺸﻮن ﻧﻤﯿﺪوﻧﻨﺪ؟«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺳﺮش را ﺑﻪ ﻧﺸﺎن ﻧﻔﯽ ﺗﮑﺎن داد‪.‬‬
‫ﻟﺒﺨﻨﺪی ﮐﻪ روی ﭼﻬﺮهی ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺑﻮد ﻣﺸﻤﺌﺰﮐﻨﻨﺪه ﻣﯽﻧﻤﻮد‪» .‬راﺑﺮت‪ ،‬ﺗﻮ ﯾﻪ دوﺷﯿﺰه رو ﭘﯿﺶ ﻣﻦ آوردی؟«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان اﺧﻢﻫﺎی ﺧﻮد را درﻫﻢ ﮐﺸﯿﺪ و ﺑﻪ ﺳﻮﻓﯽ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪» :‬اﺻﻄﻼح دوﺷﯿﺰه رو ﺟﺎمدوﺳﺖﻫﺎ در ﻣﻮرد ﮐﺴﯽ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‬
‫ﮐﻪ داﺳﺘﺎن واﻗﻌﯽ ﺟﺎم رو ﻧﺸﻨﯿﺪه‪«.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺳﻮی ﺳﻮﻓﯽ ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﭼﻘﺪر درﺑﺎرهی ﺟﺎم ﻣﯿﺪوﻧﯽ‪ ،‬ﻋﺰﯾﺰم‪«.‬‬

‫ﺳﻮﻓﯽ ﺑﻪ ﺗﻨﺪی رﺋﻮس اﺻﻠﯽ آن ﭼﻪ ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺮاﯾﺶ ﺗﻮﺿﯿﺢ داده ﺑﻮد ﺑﯿﺎن ﮐﺮد—دِﯾﺮ ﺻﻬﯿﻮن‪ ،‬ﺷﻮاﻟﯿﻪﻫﺎی ﻫﯿﮑﻞ‪ ،‬اﺳﻨﺎد ﺳﻨﮕﺮﯾﻞ‪ ،‬ﺟﺎم‬
‫ﻣﻘﺪس ﮐﻪ ﺑﺴﯿﺎری ﻋﻘﯿﺪه دارﻧﺪ ﭘﯿﻤﺎﻧﻪ ﻧﯿﺴﺖ‪ ...‬ﺑﻠﮑﻪ ﭼﯿﺰی ﺑﺴﯿﺎر ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪﺗﺮ اﺳﺖ‪.‬‬
‫»ﻓﻘﻂ ﻫﻤﯿﻦ؟« ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺷﺮمآور ﺑﻪ ﻟﻨﮕﺪان اﻧﺪاﺧﺖ و ﮔﻔﺖ‪» :‬راﺑﺮت! ﮔﻤﺎن ﻣﯽﮐﺮدم آدم درﺳﺖﮐﺎری ﺑﺎﺷﯽ‪ .‬از اوج ﻗﻀﯿﻪ‬
‫ﻣﺤﺮوﻣﺶ ﮐﺮدی!«‬
‫»ﻣﯿﺪوﻧﻢ‪ .‬ﮔﻤﺎن ﮐﺮدم ﺷﺎﯾﺪ ﺗﻮ و ﻣﻦ‪ «...‬ﻟﻨﮕﺪان ﺣﺮﻓﺶ را ﺧﻮرد و ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﺑﯿﺶ از اﯾﻦ اﺳﺘﻌﺎرهی ﻧﺎﺷﺎﯾﺴﺖ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ را ﭘﯽ ﻧﮕﯿﺮد‪.‬‬
‫اﻣﺎ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ زودﺗﺮ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺳﻮﻓﯽ ﭼﺮﺧﯿﺪه ﺑﻮد و ﺑﺎ ﻧﮕﺎهﻫﺎی ﭼﺸﻤﮏزﻧﺶ او را ﻣﯽﻧﮕﺮﯾﺴﺖ‪» .‬ﺗﻮ دوﺷﯿﺰهی ﺟﺎﻣﯽ‪ ،‬ﻋﺰﯾﺰم‪ .‬ﺑﻪ ﻣﻦ اﻋﺘﻤﺎد‬
‫ﮐﻦ‪ .‬ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﻣﺮﺗﺒﻪی اوﻟﺖ از ﺧﺎﻃﺮت ﻧﻤﯿﺮه‪«.‬‬

‫‪-226-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﭘﻨﺠﺎه و ﭘﻨﺠﻢ‬

‫ﺳﻮﻓﯽ روی ﺗﺨﺖ ﮐﻨﺎر ﻟﻨﮕﺪان ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﭼﺎی ﻣﯽﻧﻮﺷﯿﺪ و ﺑﯿﺴﮑﻮﯾﺖ ﻣﯽﺧﻮرد و ﺗﺄﺛﯿﺮات ﺧﻮﺷﺎﯾﻨﺪ ﮐﺎﻓﺌﯿﻦ و ﻏﺬا را اﺣﺴﺎس ﻣﯽﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺳﺮ ﻟﯽ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﮐﻪ ﺑﺎ ﮐﻤﯽ دﺳﺖﭘﺎﭼﮕﯽ در ﺑﺮاﺑﺮ آﺗﺶ ﻗﺪم ﻣﯽزد‪ ،‬ﺑﺴﺖﻫﺎی ﭘﺎﯾﺶ روی ﮐﻒ ﺳﻨﮕﯽ ﺗِﮏﺗِﮏ ﺻﺪا ﻣﯽداد‪.‬‬

‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺑﺎ ﻟﺤﻨﯽ ﻣﻮﻋﻈﻪﻣﺎﻧﻨﺪ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺟﺎم ﻣﻘﺪس‪ .‬ﻣﻌﻤﻮﻻً ﻣﺮدم از ﻣﻦ ﺟﺎی اون رو ﻣﯽﭘﺮﺳﻨﺪ‪ .‬ﻣﯽﺗﺮﺳﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺟﻮاﺑﺶ ﻧﺮﺳﻢ‪ «.‬ﭼﺮﺧﯿﺪ و‬
‫ﻣﺴﺘﻘﯿﻤﺎً ﺑﻪ ﺳﻮﻓﯽ ﻧﮕﺮﯾﺴﺖ‪» .‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ‪ ...‬ﺳﺆال ﺑﻬﺘﺮ اﯾﻨﻪ ﮐﻪ‪ :‬ﺟﺎم ﻣﻘﺪس ﭼﯿﻪ؟«‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺟﻮّ روﺑﻪﻓﺰوﻧﯽ از اﺣﺴﺎﺳﺎت داﻧﺸﮕﺎﻫﯽ را در ﻫﺮ دو ﻣﺮد ﻫﻤﺮاﻫﺶ ﺣﺲ ﻣﯽﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ اداﻣﻪ داد‪» :‬ﺑﺮای درک ﮐﺎﻣﻞ ﺟﺎم ﺑﺎﯾﺪ در آﻏﺎز ﮐﺘﺎب ﻣﻘﺪس رو ﺑﻔﻬﻤﯿﻢ‪ .‬ﭼﻘﺪر ﻋﻬﺪ ﺟﺪﯾﺪ رو ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﯽ؟«‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺷﺎﻧﻪ ﺑﺎﻻ اﻧﺪاﺧﺖ‪» :‬راﺳﺘﺶ ﻫﯿﭽﯽ! ﻣﻦ رو ﻣﺮدی ﺑﺰرگ ﮐﺮد ﮐﻪ ﻟﺌﻮﻧﺎردو داوﯾﻨﭽﯽ رو ﻣﯽﭘﺮﺳﺘﯿﺪ‪«.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﻫﻢ ﺷﮕﻔﺖزده و ﻫﻢ ﺧﺮﺳﻨﺪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﯿﺪ‪» .‬ﯾﻪ ﻓﺮد روﺷﻦاﻧﺪﯾﺶ‪ .‬ﻋﺎﻟﯿﻪ! ﭘﺲ ﻻزﻣﻪ ﺑﺪوﻧﯽ ﮐﻪ ﻟﺌﻮﻧﺎردو ﯾﮑﯽ از ﻧﮕﻬﺒﺎﻧـﺎن راز‬
‫ﺟﺎم ﻣﻘﺪس ﺑﻮده و ﺳﺮﻧﺦﻫﺎﯾﯽ رو ﻫﻢ در آﺛﺎر ﻫﻨﺮﯾﺶ ﻣﺨﻔﯽ ﮐﺮده‪«.‬‬
‫»راﺑﺮت ﭼﯿﺰﻫﺎﯾﯽ در اﯾﻦ ﻣﻮرد ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻪ‪«.‬‬
‫»درﺑﺎرهی دﯾﺪﮔﺎه داوﯾﻨﭽﯽ درﺑﺎرهی ﻋﻬﺪ ﺟﺪﯾﺪ ﻫﻢ ﮔﻔﺘﻪ؟«‬
‫»ﭼﯿﺰی ﻧﻤﯿﺪوﻧﻢ‪«.‬‬
‫وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﭼﺸﻤﺎن ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﮐﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪی آن ﻃﺮف اﺗﺎق اﺷﺎره ﻣﯽﮐﺮد ﺳﺮﺷﺎر ﻧﺸﺎط ﺑﻮد‪» .‬راﺑﺮت! ﻣﯿﺸﻪ زﺣﻤﺘﺶ رو ﺑﮑﺸﯽ؟ ﺗـﻮی‬
‫ﻗﻔﺴﻪی ﭘﺎﯾﯿﻨﯽ‪ :La Storia di Leonardo .‬داﺳﺘﺎن ﻟﺌﻮﻧﺎردو‪«.‬‬

‫‪-227-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﻪ آن ﺳﻤﺖ اﺗﺎق رﻓﺖ و ﮐﺘﺎب ﻫﻨﺮی ﺑﺰرﮔﯽ را ﭘﯿﺪا ﮐﺮد و ﺑﺮای آنﻫﺎ آورد‪ .‬ﮐﺘﺎب را روی ﻣﯿﺰ ﺑﯿﻦ آن دو ﻗﺮار داد‪ .‬ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ آن را‬
‫ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ ﺗﺎ روﺑﺮوی ﺳﻮﻓﯽ ﺑﺎﺷﺪ و ﺟﻠﺪ ﺳﻨﮕﯿﻨﺶ را ﮐﻨﺎر زد و در ﭘﺸﺖ ﺟﻠـﺪ ﺑـﻪ ﭼﻨـﺪ ﻧﻘـﻞﻗـﻮل اﺷـﺎره ﮐـﺮد‪» .‬از دﻓﺘـﺮ ﻣﺠـﺎدﻻت و ﺗـﺄﻣﻼت‬
‫داوﯾﻨﭽﯽ‪ «.‬ﺳﭙﺲ ﻧﻘﻞﻗﻮﻟﯽ ﺧﺎص را ﻧﺸﺎن داد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﻪ ﮔﻤﺎﻧﻢ اﯾﻦ ﯾﮑﯽ ﺑﻪ درد ﺻﺤﺒﺖ ﻣﺎ ﺑﺨﻮره‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﮐﻠﻤﺎت را ﺧﻮاﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺴﯿﺎری ﭘﯿﺸﻪی ﺗﻮﻫﻤﺎت و ﻣﻌﺠﺰات ﮐﺬب ﭘﯿﺶ ﮔﺮﻓﺘﻪاﻧﺪ و ﺗﻮدهی ﺟﺎﻫﻞ ﻣﺮدم را ﻣﯽﻓﺮﯾﺒﻨﺪ‪.‬‬
‫—ﻟﺌﻮﻧﺎردو داوﯾﻨﭽﯽ‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﯾﮑﯽ دﯾﮕﻪ اﯾﻨﺠﺎﺳﺖ‪ «.‬و ﺑﻪ ﺟﻤﻠﻪی دﯾﮕﺮی اﺷﺎره ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺟﻬﻞ ﮐﻮرﮐﻮراﻧﻪ ﺑﻪ ﮔﻤﺮاﻫﯽ ﻣﯽﮐﺸﺎﻧﺪﻣﺎن‪ .‬ای ﻓﺎﻧﯿﺎن ﻓﻠﮏزده! ﭼﺸﻢ ﺑﺎز ﮐﻨﯿﺪ!‬
‫—ﻟﺌﻮﻧﺎردو داوﯾﻨﭽﯽ‬
‫ﺳﻮﻓﯽ اﺣﺴﺎس ﻟﺮزهای در ﺗﻨﺶ ﮐﺮد‪» .‬ﻣﻨﻈﻮر داوﯾﻨﭽﯽ ﮐﺘﺎب ﻣﻘﺪﺳﻪ؟«‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺗﺼﺪﯾﻖ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪» :‬اﺣﺴﺎس ﻟﺌﻮﻧﺎردو درﺑﺎرهی ﮐﺘﺎب ﻣﻘﺪس ﺑﺮﻣﯿﮕﺮده ﺑﻪ ﺟﺎم ﻣﻘـﺪس‪ .‬در واﻗـﻊ‪ ،‬داوﯾﻨﭽـﯽ ﺟـﺎم راﺳـﺘﯿﻦ رو‬
‫ﻧﻘﺎﺷﯽ ﮐﺮده ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﻪ زودی ﻧﺸﻮن ﻣﯿﺪم‪ .‬اﻣﺎ اول ﺑﺎﯾﺪ درﺑﺎرهی ﮐﺘﺎب ﻣﻘﺪس ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﯿﻢ‪ «.‬ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﻟﺒﺨﻨﺪی زد و اداﻣﻪ داد‪» :‬ﻫﻤـﻪی اون‬
‫ﭼﻪ ﺑﺎﯾﺪ درﺑﺎرهی ﮐﺘﺎب ﻣﻘﺪس ﺑﺪوﻧﯽ رو ﻣﺎرﺗﯿﻦ ﭘﺮﺳﯽ‪ ،1‬دﮐﺘﺮ ﻓﻘﻪ ﻣﺴﯿﺤﯽ در ﯾﮏ ﺟﻤﻠﻪ ﺧﻼﺻﻪ ﮐﺮده‪ «.‬ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﮔﻠﻮﯾﺶ را ﺻﺎف ﮐﺮد و ﺑﻠﻨﺪ‬
‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﮐﺘﺎب ﻣﻘﺪس را از آﺳﻤﺎن ﻓﮑﺲ ﻧﮑﺮدهاﻧﺪ‪«.‬‬
‫»ﭼﯽ؟«‬
‫»ﮐﺘﺎب ﻣﻘﺪس ﻣﺤﺼﻮل اﻧﺴﺎن اﺳﺖ‪ ،‬ﻋﺰﯾﺮم‪ ،‬ﻧﻪ ﺧﺪا‪ .‬ﮐﺘﺎب ﻣﻘﺪس ﺑﺎ ﻣﻌﺠﺰه از آﺳﻤﻮن ﻧﯿﻔﺘﺎده ﭘﺎﯾﯿﻦ‪ .‬اﻧـﺴﺎن اون رو ﺑـﻪ ﺷـﮑﻞ ﺳـﻨﺪی‬
‫ﺗﺎرﯾﺨﯽ از زﻣﺎنﻫﺎی ﭘﺮﻫﯿﺎﻫﻮ اﯾﺠﺎد ﮐﺮده‪ .‬ﮐﺘﺎب در ﻃﯽ ﭼﻨﺪﯾﻦ و ﭼﻨﺪ ﺗﺮﺟﻤﻪ و اﺿﺎﻓﺎت و ﺑﺎزﺑﯿﻨﯽ ﺗﺤﻮل ﭘﯿﺪا ﮐﺮده‪ .‬ﺗﺎرﯾﺦ ﻫﯿﭻوﻗﺖ ﻧـﺴﺨﻪی‬
‫ﻣﻌﯿّﻨﯽ از ﮐﺘﺎب ﻣﻘﺪس ﺳﺮاغ ﻧﺪاره‪«.‬‬
‫»اوﻫﻮم!«‬
‫»ﻋﯿﺴﯽ ﻣﺴﯿﺢ ﺷﺨﺼﯿﺘﯽ ﺗﺎرﯾﺨﯽ ﺑﺎ ﺗﺄﺛﯿﺮ ﺑﻬﺖآور ﺑﻮد؛ ﺷﺎﯾﺪ ﯾﮑﯽ از ﻣﺮﻣﻮزﺗﺮﯾﻦ و اﻟﻬﺎمﺑﺨﺶﺗﺮﯾﻦ رﻫﺒﺮﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺟﻬﺎن ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎل دﯾـﺪه‪.‬‬
‫ﻋﯿﺴﯽ‪ ،‬ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﺴﯿﺢ ﻣﻮﻋﻮد‪ ،‬ﭘﺎدﺷﺎﻫﺎن رو ﺑﻪ زﯾﺮ ﮐﺸﯿﺪ‪ ،‬ﻣﯿﻠﯿﻮنﻫﺎ ﻧﻔﺮ رو اﻟﻬﺎم داد‪ ،‬ﻓﻠﺴﻔﻪﻫﺎی ﺟﺪﯾﺪی رو ﭘﺎﯾﻪ ﮔﺬاﺷﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻓﺮدی از‬
‫اﻋﻘﺎب ﺳﻠﯿﻤﺎن و ﺷﺎه داوود‪ ،‬ﻋﯿﺴﯽ ادﻋﺎﯾﯽ ﺑﺮﺣﻖ ﺑﺮای ﺗﺼﺎﺣﺐ ﺗﺎج و ﺗﺨﺖ ﯾﻬﻮدﯾﺎن ﮐﺮد‪ .‬ﺑﻌﺪش ﻫﻢ ﭼﻨﺎن ﮐﻪ اﻧﺘﻈﺎر ﻣﯽرﻓـﺖ‪ ،‬زﻧـﺪﮔﯿﺶ رو‬
‫ﻫﺰاران ﭘﯿﺮو اون در ﺳﺮزﻣﯿﻦ ﻓﻠﺴﻄﯿﻦ ﺛﺒﺖ ﮐﺮدﻧﺪ‪ «.‬ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﻣﮑﺚ ﮐﺮد ﺗﺎ ﮐﻤﯽ ﭼﺎﯾﺶ را ﻣﺰهﻣﺰه ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺳﭙﺲ ﻓﻨﺠﺎن را ﺳﺮ ﺟـﺎﯾﺶ ﺑﺮﮔﺮداﻧـﺪ‪.‬‬
‫»ﺑﯿﺸﺘﺮ از ﻫﺸﺘﺎد اﻧﺠﯿﻞ ﺑﺮای ﻋﻬﺪ ﺟﺪﯾﺪ ﻧﻮﺷﺘﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺗﻌﺪاد ﻧﺴﺒﺘﺎً ﮐﻤﯽ از اوﻧﻬﺎ رو در ﻧﻬﺎﯾﺖ اﻧﺘﺨﺎب ﮐﺮدﻧﺪ—ﻣﺘﯽ و ﻣﺮﻗﺲ و ﻟﻮﻗﺎ و ﯾﻮﺣﻨﺎ ﻫـﻢ‬
‫از اوﻧﻬﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» :‬ﮐﯽ اﻧﺠﯿﻞﻫﺎ رو اﻧﺘﺨﺎب ﮐﺮد؟«‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺑﺎ اﺷﺘﯿﺎق ﻓﺮﯾﺎد ﮐﺸﯿﺪ‪» :‬آﻫﺎ! اﯾﻦ ﻃﻨﺰ و واروﻧﻪروﯾﺪاد اﺳﺎﺳﯽ ﻣﺴﯿﺤﯿﺘﻪ! ﮐﺘﺎب ﻣﻘﺪﺳﯽ رو ﮐﻪ ﻣﺎ اﻣﺮوزه ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﯿﻢ اﻣﭙﺮاﺗﻮر روﻣﯽ‬
‫و ﮐﺎﻓﺮ‪ ،‬ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺘﯿﻦ ﮐﺒﯿﺮ ﺗﻨﻈﯿﻢ ﮐﺮد‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﮔﻤﺎن ﻣﯽﮐﺮدم ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺘﯿﻦ ﻣﺴﯿﺤﯽ ﺑﻮده‪«.‬‬

‫‪Martyn Percy 1‬‬

‫‪-228-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺑﺎ ﻟﺤﻨﯽ ﻣﺴﺨﺮه ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻧﻪ ﭼﻨﺪان‪ .‬اون ﺗﻤﺎم ﻋﻤﺮش ﻣﺸﺮک ﺑﻮد و در ﺑﺴﺘﺮ ﻣﺮگ ﻏﺴﻞ ﺗﻌﻤﯿﺪ دادﻧِﺶ‪ .‬ﺿﻌﯿﻒﺗﺮ از اوﻧﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ‬
‫ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﮐﻨﻪ‪ .1‬در روزﮔﺎر ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺘﯿﻦ‪ ،‬دﯾﻦ رﺳﻤﯽ رُم ﺧﻮرﺷﯿﺪﭘﺮﺳﺘﯽ ﺑﻮد—ﭘﺮﺳﺘﺶ ﺳُﻞ اﯾﻨﻮﯾﮑﺘﻮس‪ 2‬ﯾﺎ ﺧﻮرﺷﯿﺪ ﺷﮑﺴﺖﻧﺎﭘﺬﯾﺮ—و ﮐﻨـﺴﺘﺎﻧﺘﯿﻦ‬
‫راﻫﺐ اﻋﻈﻢ اون ﺑﻮد‪ .‬در زﻣﺎﻧﻪی اون‪ ،‬اﻏﺘﺸﺎش دﯾﻨﯽ روم ﻓﺮا ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﺳﻪ ﻗﺮن ﺑﻌـﺪ از ﺗـﺼﻠﯿﺐ ﻋﯿـﺴﯽ ﻣـﺴﯿﺢ‪ ،‬ﭘﯿـﺮوان ﻣـﺴﯿﺢ ﺑـﻪ ﻧﺤـﻮ‬
‫ﺗﺼﺎﻋﺪی زﯾﺎد ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﻣﺴﯿﺤﯽﻫﺎ و ﻣﺸﺮکﻫﺎ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺟﻨﮓ ﮐﺮدﻧﺪ و ﻣﻨﺎزﻋﺎت اون ﻗﺪر زﯾﺎد ﺷﺪ ﮐﻪ اﻣﮑﺎﻧﺶ رﻓﺖ روم ﺑﻪ دو ﭘﺎره ﺗﻘﺴﯿﻢ‬
‫ﺑﺸﻪ‪ .‬ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺘﯿﻦ ﺗﺼﻤﯿﻤﯽ رو اﺗﺨﺎذ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ اﻧﺠﺎم ﻣﯽﺷﺪ‪ .‬در ﺳﺎل ‪ 325‬ﺑﻌﺪ از ﻣﯿﻼد او روم رو ﺗﺤﺖ ﯾﮏ دﯾﻦ درآورد‪ :‬ﻣﺴﯿﺤﯿﺖ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺷﺪ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﭼﺮا ﯾﻪ اﻣﭙﺮاﺗﻮر ﻣﺸﺮک ﻣﺴﯿﺤﯿﺖ رو دﯾﻦ رﺳﻤﯽ اﻋﻼم ﻣﯿﮑﻨﻪ؟«‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺑﺎ دﻫﺎن ﺑﺴﺘﻪ ﺧﻨﺪﯾﺪ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺘﯿﻦ ﯾﻪ ﺳﻮداﮔﺮ ﺗﻤﺎمﻋﯿﺎر ﺑﻮد‪ .‬دﯾﺪ ﮐﻪ ﻣﺴﯿﺤﯿﺖ در ﺣﺎل ﮔﺴﺘﺮﺷﻪ و اون ﻫﻢ ﺧﯿﻠـﯽ راﺣـﺖ‬
‫ﺟﻬﺖ ﺑﺎد رو در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺖ و از ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ اﺳﺘﻔﺎده ﺑﺮد‪ .‬ﺗﺎرﯾﺨﺪانﻫﺎ ﻫﻨﻮز از ﻫﻮﺷﻤﻨﺪی ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺘﯿﻦ ﺑﺮای اﯾﻤﺎنآوری ﻣﺸﺮکﻫﺎی ﺧﻮرﺷﯿﺪﭘﺮﺳـﺖ‬
‫ﺑﻪ ﻣﺴﯿﺤﯿﺖ ﻣﺒﻬﻮت ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﺑﺎ ادﻏﺎم ﮐﺮدن ﻧﻤﺎدﻫﺎ و اﯾّﺎم و ﺳُﻨﻦ ﭘﮕﺎﻧﯽ در ﺳﻨﺖﻫﺎی روﺑﻪرﺷﺪ ﻣﺴﯿﺤﯽ ﯾﮏ ﻧﻮع دﯾﻦ دورﮔﻪ ﺳﺎﺧﺖ ﮐﻪ ﺑﺮای‬
‫ﻫﺮ دو ﮔﺮوه ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻨﯽ ﺑﻮد‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﻬﺶ ﻣﯿﮕﻦ ﺗَﺮادﯾﺴﯽ‪ !3‬ردّ ﭘﺎی دﯾﻦ ﭘﮕﺎﻧﯽ در ﻣﺴﯿﺤﯿﺖ اﻧﮑﺎرﮐﺮدﻧﯽ ﻧﯿﺴﺖ‪ .‬ﻗﺮص ﺧﻮرﺷﯿﺪ ﻣﺼﺮی رو ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺑﻪ ﻫﺎﻟـﻪی‬
‫ﭼﻬﺮهی ﻗﺪّﯾﺲﻫﺎ ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺗﺼﻮﯾﺮﻧﮕﺎرهﻫﺎی ﺣﺮوس در آﻏﻮش ﻣﺎدرش اﯾﺰﯾﺲ ﮐﻪ آﺑﺴﺘﻨﯽ ﻣﻌﺠﺰهآﺳﺎﯾﯽ داﺷﺘﻪ‪ ،‬ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺑﻪ ﻃﺮح ﺗﺼﺎوﯾﺮ ﻣﺪرن ﻣـﺎ‬
‫ﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﺮﯾﻢ ﺑﺎﮐﺮه‪ ،‬ﻋﯿﺴﺎی ﮐﻮدک رو در آﻏﻮش ﮔﺮﻓﺘﻪ‪ .‬ﻋﻤﻼً ﻫﻤﻪی اﺟﺰای ﺳﻨﺖﻫﺎی ﮐﺎﺗﻮﻟﯿـﮏ رو—ﮐـﻼه اﺳـﻘﻔﯽ‪ ،4‬ﻣﺤـﺮاب‪ ،‬ﺳـﺮودﻫﺎی‬
‫ﻣﺬﻫﺒﯽ‪ ،‬ﻋﺸﺎء رﺑﺎﻧﯽ ﯾﺎ ﻫﻤﺎن ﺗﻨﺎول اﻟﻘﺮﺑﺎن—ﻣﺴﺘﻘﯿﻤﺎً از ادﯾﺎن ﭘﺮرﻣﺰ و راز و ﭘﮕﺎﻧﯽ اوﻟّﯿﻪ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‪«.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﻏﺮﻏﺮﮐﻨﺎن ﮔﻔﺖ‪» :‬ﯾﻪ ﻧﻤﺎدﺷﻨﺎس ﻣﯿﺘﻮﻧﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ از اﯾﻦ ﺣﺮفﻫﺎ درﺑﺎرهی ﺷﻤﺎﯾﻞ ﻣﺴﯿﺤﯽ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨـﻪ‪ .‬ﻫـﯿﭻ ﭼﯿـﺰ در ﻣـﺴﯿﺤﯿﺖ‬
‫اﺻﯿﻞ ﻧﯿﺴﺖ‪ .‬اﯾﺰد ﭘﯿﺸﺎﻣﺴﯿﺤﯽِ ﻣﯿﺘﺮا‪—5‬ﮐﻪ ﭘﺴﺮ ﺧﺪا و ﻓﺮوغ ﮔﯿﺘﯽ ﻧﺎﻣﯿﺪه ﻣﯽﺷﺪه—روز ‪ 25‬دﺳﺎﻣﺒﺮ‪ 1‬ﺑﻪ دﻧﯿﺎ اوﻣﺪ‪ ،‬ﻣُﺮد‪ ،‬در ﻣﺰار ﺳﻨﮕﯽ دﻓـﻨﺶ‬

‫‪ 1‬ﺑﺮای آن ﮐﻪ ﯾﮏﻃﺮﻓﻪ ﺑﻪ ﻗﺎﺿﯽ ﻧﺮوﯾﻢ ﺑﺎﯾﺪ اﺿﺎﻓﻪ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﺮﺧﯽ ﻋﻘﯿﺪه دارﻧﺪ او ﺑﻪ آن دﻟﯿﻞ ﻏﺴﻞ ﺗﻌﻤﯿﺪ ﻧﮑﺮد ﺗﺎ ﺑﺎ ﮐﻤﺘﺮﯾﻦ ﮔﻨﺎه ﻣﻤﮑﻦ وارد ﺑﻬﺸﺖ ﺷﻮد‪ .‬در‬
‫ﺿﻤﻦ ﺗﺎ آنﺟﺎ ﮐﻪ ﺷﻨﯿﺪه ﺷﺪه ﻏﺴﻞ ﺗﻌﻤﯿﺪ ﻟﺰوﻣﺎً ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎی ﻣﺴﯿﺤﯽ ﺑﻮدن ﻧﯿﺴﺖ‪.‬‬

‫‪ :Sol Invictus 2‬ﻣﺤﻤﺪ ﻣﻘﺪم اﯾﻦ ﮐﻠﻤﻪ را ﺧﻮر ﺷﮑﺴﺖﻧﺎﭘﺬﯾﺮ ﻧﻮﺷﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬اﻧﺪﮐﯽ از ﻣﺤﻘﻘﺎن ﮐﻮﺷﯿﺪﻧﺪ ﮐﯿﺶ ﺧﻮرﺷﯿﺪ ﺷﮑﺴﺖﻧﺎﭘﺬﯾﺮ ‪(the Cult of Sol‬‬
‫)‪ Invictus‬را در اروﭘﺎ ﻣﺘﻔﺎوت از ﻣﻬﺮﭘﺮﺳﺘﯽ ﻧﺸﺎن ﺑﺪﻫﻨﺪ )ﻧﮏ ﺑﻪ ﭘﺎﻧﻮﺷﺖ ﻣﯿﺘﺮا در ﻫﻤﯿﻦ ﺻﻔﺤﻪ(‪ ،‬اﻣﺎ ﺷﻮاﻫﺪی ﮐﻪ ﻣﺆﯾﺪ ﯾﮑﺴﺎﻧﯽ آنﻫﺎ اﺳﺖ ﺑﺴﯿﺎر ﺑﯿﺸﺘﺮ از آﻧﯽ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ‬
‫ﮐﻪ اﯾﻦ ﻗﺒﯿﻞ ﻧﻈﺮﯾﺎت را ﺟﺪّی ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬

‫‪ :Transmogrification 3‬واژهای ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎی ﺗﻐﯿﯿﺮ و ﺗﺤﻮل ﺑﺰرگ‬

‫‪ 4‬ﻣﻬﺮ و روﺣﺎﻧﯿﺎن دﯾﻦ او ﮐﻼﻫﯽ ﺧﺎص ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﯽﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﮐﻼه اﺳﻘﻔﯽ را ‪ mitre‬ﻣﯽﻧﺎﻣﻨﺪ ﮐﻪ از ﻧﺎم ﻣﯿﺘﺮا ﯾﺎ ﻣﻬﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪ 5‬ﻣﯿﺘﺮا ﯾﺎ ﻣﻬﺮ ﯾﮑﯽ از ﺧﺪاﯾﺎن اﯾﺮاﻧﯽ ﮐﻪ ﺗﺄﺛﯿﺮ ﮔﺴﺘﺮدهای ﺑﺮ ﺗﺎرﯾﺦ ادﯾﺎن ﮔﺬاﺷﺖ و در ﺳﺎل ‪ 68‬ﭘﯿﺶ از ﻣﯿﻼد وارد اﻣﭙﺮاﺗﻮری روم ﺷﺪ و در آنﺟﺎ ﻣﻘﺒﻮﻟﯿّﺖ ﻋﺎم‬
‫ﯾﺎﻓﺖ‪ .‬ﻣﯿﺘﺮا در اﯾﺮان ﺧﺪای ﻧﻮر و ﺧِﺮَد ﺑﻮد و در اَوِﺳﺘﺎ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﻓﺮﻣﺎﻧﺮوای ﮔﯿﺘﯽ ﻧﯿﺰ ﻣﯽآﯾﺪ‪ .‬ﭘﺲ از اﺷﻐﺎل آﺷﻮر و ﺑﺎﺑﻞ ﻣﯿﺘﺮا ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺑﻪ ﺧﺪای ﺧﻮرﺷﯿﺪ ﺷﺪ‪ .‬ﺷﺒﺎﻫﺖﻫﺎی‬
‫ﻣﯿﺘﺮاﭘﺮﺳﺘﯽ و ﻣﺴﯿﺤﯿﺖ ﺑﺴﯿﺎر زﯾﺎد اﺳﺖ؛ ﺑﺮای ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻏﺴﻞ ﺗﻌﻤﯿﺪ‪ ،‬آﯾﯿﻦ ﻋﺸﺎء رﺑﺎﻧﯽ‪ ،‬اﺳﺘﻔﺎده از آب ﻣﻘﺪس‪ ،‬ﭘﺮﺳﺘﺶ ﺷﺒﺎﻧﺎن ﻫﻨﮕﺎم ﺗﻮﻟﺪ ﻣﯿﺘﺮا‪ ،‬اﻧﺘﺨﺎب ﯾﮑﺸﻨﺒﻪﻫﺎ‪ ،‬ﭼﻬﺎرم‬
‫دی ﺑﻪ ﻋﻨﻮان روز ﻣﻘﺪس )روز ﺗﻮﻟﺪ ﻣﯿﺘﺮا(‪ ،‬ﺑﺎور ﺑﻪ ﺟﺎوداﻧﮕﯽ روح‪ ،‬روز ﺟﺰا و رﺳﺘﺎﺧﯿﺰ‪ .‬در ﭼﻨﺪ ﭘﯿﮑﺮه ﮐﻪ ﺗﻮﻟﺪ ﻣﯿﺘﺮا را ﻧﺸﺎن دادهاﻧﺪ او از ﻣﯿﺎن ﮔﻞ ﻧﯿﻠﻮﻓﺮ ﯾﺎ ﺻﺪف ﺑﻪ دﻧﯿﺎ‬
‫ﻣﯽآﯾﺪ و در ﯾﮏ دﺳﺖ ﻣﺸﻌﻠﯽ ﻓﺮوزان ﺑﻪ ﻧﺸﺎن ﻓﺮوﻏﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ دﻧﯿﺎ ﻣﯽﺗﺎﺑﺎﻧﺪ و ﯾﺎ ﮐُﺮهای ﺑﻪ ﻧﺸﺎن ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﯿﺶ ﺑﺮ ﻋﺎﻟﻢ دارد و در دﺳﺖ دﯾﮕﺮ ﺧﻨﺠﺮی ﺑﺮای ﮐﺸﺘﻦ ﮔﺎو‬
‫ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ‪ .‬ﮔﺎو ﻣﻬﻢﺗﺮﯾﻦ ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ در ﻣﻬﺮﭘﺮﺳﺘﯽ اﺳﺖ و ﺑﺮ ﻃﺒﻖ اﻓﺴﺎﻧﻪﻫﺎی آﻓﺮﯾﻨﺶِ ﻣﯿﺘﺮاﯾﯽ از ﺧﻮن و دﯾﮕﺮ اﻧﺪام ﻫﻤﯿﻦ ﮔﺎو ﺑﻮد ﮐﻪ ﮔﯿﺎﻫﺎن و ﺟﺎﻧﻮران ﭘﺪﯾﺪ آﻣﺪﻧﺪ‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ‬
‫زﻣﺎﻧﯽ ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ زردﺷﺖ ﺑﺎ ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ﮐﺮدن ﮔﺎو و ﻧﯿﺰ ﺟﻨﺒﻪی اﻗﺘﺼﺎدی ﺳﻨﮕﯿﻦ ﮔﺎو ﺣﯿﻮان دﯾﮕﺮی را ﺑﻪ ﺟﺎی آن ﺑﺮای ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ اﻧﺘﺨﺎب ﮐﺮدﻧﺪ و ﻧﺎم آن را ﮔﺎو ﻣﻘﺪس‬
‫)ﺳﭙﻨﺘﺎ( ﯾﺎ ﮔَﺌﻮاِﺳﭙَﻨﺘﯽ ﯾﺎ ﻫﻤﺎن ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ! رﺳﻢ ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻋﻤﻼً رﺳﻤﯽ ﭘﮕﺎﻧﯽ اﺳﺖ در اﺳﻼم ﻧﯿﺰ ﻣﺎﻧﺪه اﺳﺖ و ﻫﻨﻮز در ﺑﺮﺧﯽ ﻣﻨﺎﻃﻖ اﯾﻦ رﺳﻢ ﺑﻪ ﺷﯿﻮهی ﺟﺬاﺑﯽ‬
‫ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪه و آن اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ در روز ﻋﯿﺪ ﻗﺮﺑﺎن ﻣﺮدم دﺳﺘﻪﺟﻤﻌﯽ ﻗﺮﺑﺎﻧﯿﯽ را‪ ،‬ﺧﺎﺻﻪ ﮔﺎو اﻧﺠﺎم ﻣﯽدﻫﻨﺪ؛ ﺣﺘﯽ در روﺳﺘﺎی ﻧﯿﺎﺳَﺮ ﮐﺎﺷﺎن ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ﮔﺎو را در ﻋﯿﺪ ﻗﺮﺑﺎن در‬
‫آﺗﺸﮑﺪهی روﺳﺘﺎ اﻧﺠﺎم ﻣﯽدﻫﻨﺪ‪ .‬ﺧﻮب اﺳﺖ ﺑﺪاﻧﯿﺪ روﺣﺎﻧﯿﺎن دﯾﻦ ﻣﻬﺮﭘﺮﺳﺘﯽ را ﮐﻪ در ﻏﺎرﻫﺎ‪ ،‬ﻣﮑﺎن ﻣﻘﺪس ﻣﻬﺮﭘﺮﺳﺘﺎن‪ ،‬ﮔﺎو را ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ ﮐَﺮﭘَﻦ ﻣﯽﻧﺎﻣﯿﺪﻧﺪ ﮐﻪ اﯾﻦ‬
‫ﮐﻠﻤﻪ در ﻋﺮﺑﯽ ﺑﻪ ﻗﺮﺑﺎن ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬در ﺑﻌﻀﯽ از ﺗﺼﺎوﯾﺮ ﻧﺎﻫﯿﺪ و ﻣﻬﺮ‪ ،‬ﻣﻬﺮ ﮐﻮدک را ﺳﻮار ﺑﺮ دﻟﻔﯿﻦ ﻧﺸﺎن ﻣﯽدﻫﻨﺪ‪ ،‬ﭼﺮا ﮐﻪ دﻟﻔﯿﻦ ﺣﯿﻮان وﯾﮋهی ﻧﺎﻫﯿﺪ ﺑﻮد و ﺗﻮﻟﺪ او‬

‫‪-229-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﮐﺮدﻧﺪ‪ ،‬ﺳﻪ روز ﺑﻌﺪ رﺳﺘﺎﺧﯿﺰ ﮐﺮد‪ .‬از اون ﮔﺬﺷﺘﻪ‪ 25 ،‬دﺳﺎﻣﺒﺮ روز ﺗﻮﻟﺪ ازﯾﺮﯾﺲ و آدوﻧﯿﺲ‪ 2‬و دﯾﻮﻧﯿﺴﻮس‪ 3‬ﻫﻢ ﻫﺴﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﮐﺮﯾﺸﻨﺎی‪ 4‬ﻧـﻮزاد ﻫـﻢ‬
‫‪6‬‬
‫ﻃﻼ و ﮐُﻨﺪُر و ﻣُﺮّ‪ 5‬ﭘﯿﺸﮑﺶ ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺣﺘﯽ روز ﻣﻘﺪس ﻣﺴﯿﺤﯿﺖ رو ﻫﻢ از ﭘﮕﺎنﮐﯿﺸﯽ دزدﯾﺪﻧﺪ‪«.‬‬
‫»ﻣﻨﻈﻮرﺗﻮن ﭼﯿﻪ؟«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﮔﻔﺖ‪» :‬در اﺑﺘﺪا‪ ،‬ﻣﺴﯿﺤﯽﻫﺎ ﺷﻨﺒﻪی ﺳﺒّﺖِ ﯾﻬﻮدﯾﺎن رو اﺣﺘﺮام ﻣﯽﮔﺬاﺷـﺘﻨﺪ‪ .‬اﻣـﺎ ﮐﻨـﺴﺘﺎﻧﺘﯿﻦ اون رو ﺗﻐﯿﯿـﺮ داد ﺗـﺎ ﺑـﺎ روز ﺗﮑـﺮﯾﻢ‬
‫ﺧﻮرﺷﯿﺪ ﯾﮑﯽ ﺑﺸﻪ‪ «.‬ﻣﮑﺜﯽ ﮐﺮد و ﺑﺎ ﺧﻨﺪه اداﻣﻪ داد‪» :‬اﻣﺮوزه ﻫﻢ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﮐﻠﯿﺴﺎروﻫﺎ ﺻﺒﺢﻫﺎی ﯾﮑﺸﻨﺒﻪ ﺑﻪ ﻣﺮاﺳﻢ ﻣﯿﺮن و ﻧﻤﯿﺪوﻧﻨـﺪ ﮐـﻪ ﺑـﺮای‬
‫ﺳﺘﺎﯾﺶ ﺧﺪای ﺧﻮرﺷﯿﺪ اوﻧﺠﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ— ‪ :Sunday‬روز ﺧﻮرﺷﯿﺪ‪«.7‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﮐﻪ ﺳﺮش را از ﻓﺮط ﺗﻌﺠﺐ اﯾﻦ ور و آن ور ﻣﯽﭼﺮﺧﺎﻧﺪ ﮔﻔﺖ‪» :‬و ﻫﻤﻪی اﯾﻦﻫﺎ ﺑﻪ ﺟﺎم ﻣﻘﺪس ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ؟«‬

‫ﻧﯿﺰ در ﻣﯿﺎن آب اﻧﺠﺎم ﭘﺬﯾﺮﻓﺖ‪ .‬ﺑﺮﺧﯽ ﻗﺎﺋﻞ ﺑﻪ وﺟﻮد ﺷﺨﺼﯿﺘﯽ ﺗﺎرﯾﺨﯽ ﺑﺮای ﻣﻬﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ و زﻣﺎن ﺗﻮﻟﺪ او را »ﻧﯿﻤﺸﺐ ﻣﯿﺎن ﺷﻨﺒﻪ ﺑﯿﺴﺖ و ﭼﻬﺎرم و ﯾﮑﺸﻨﺒﻪ ﺑﯿﺴﺖ و ﭘﻨﺠﻢ‬
‫دﺳﺎﻣﺒﺮ ‪ 272‬ﭘﯿﺶ از ﻣﯿﻼد« ﻣﯽداﻧﻨﺪ‪.‬‬

‫‪ 1‬ﺑﺮاﺑﺮ ﭼﻬﺎرم دی‬

‫‪ :Adonis 2‬در اﺳﺎﻃﯿﺮ ﯾﻮﻧﺎن ﺟﻮان زﯾﺒﺎروﯾﯽ ﮐﻪ آﻓﺮودﯾﺘﻪ و ﭘﺮﺳﻔﻮﻧﯽ )رﺑﻪاﻟﻨﻮع ﻋﺎﻟﻢ ارواح( ﻋﺎﺷﻖ او ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬آدوﻧﯿﺲ ﻓﺮزﻧﺪ ﺷﺎه ﺳﯿﻨﯿﺮاس )‪ (Cinyras‬از‬
‫دﺧﺘﺮش ﺑﻮد ﮐﻪ ﭘﺲ از ﺗﻮﻟﺪ ﺷﺮمآورش در ﺻﻨﺪوﻗﯽ ﭘﻨﻬﺎن ﺷﺪ و ﺳﺮﭘﺮﺳﺘﯿﺶ را ﺑﻪ ﭘﺮﺳﻔﻮﻧﯽ ﺳﭙﺮدﻧﺪ‪ .‬ﭘﺲ از آن ﮐﻪ ﮔﺮازی آدوﻧﯿﺲ را در ﺣﯿﻦ ﺷﮑﺎر ﮐﺸﺖ‪ ،‬ﭘﺮﺳﻔﻮﻧﯽ از‬
‫زﺋﻮس درﺧﻮاﺳﺖ ﮐﺮد ﮐﻪ او دوﺑﺎره زﻧﺪه ﺷﻮد‪ .‬زﺋﻮس دﺳﺘﻮر داد آدوﻧﯿﺲ زﻣﺴﺘﺎنﻫﺎ را ﺑﺎ ﭘﺮﺳﻔﻮﻧﯽ در ﻋﺎﻟﻢ ارواح و ﺗﺎﺑﺴﺘﺎن را ﺑﺎ آﻓﺮودﯾﺘﻪ ﺑﮕﺬراﻧﺪ‪ .‬داﺳﺘﺎن او ﻧﻤﺎد ﻣﺮگ و‬
‫زﻧﺪﮔﯽ در ﻃﺒﯿﻌﺖ اﺳﺖ‪ .‬رﯾﺸﻪی ﻧﺎم او در زﺑﺎن ﺳﺎﻣﯽ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎی »ﺧﺪاوﻧﺪﮔﺎر« اﺳﺖ ﮐﻪ در ﻋﻬﺪ ﻋﺘﯿﻖ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ اَدُﻧَﯽ )‪ :Adonai‬ﻧﮏ ﺑﻪ ﭘﺎﻧﻮﺷﺖ ﺣﺮوف ارﺑﻌﻪ در ﻓﺼﻞ‬
‫‪ (74‬آﻣﺪه اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪ :Dionysis 3‬ﺧﺪای ﺷﺮاب و رﺳﺘﻨﯽﻫﺎ در ﯾﻮﻧﺎن‪ .‬او ﺑﻪ اﻧﺴﺎنﻫﺎی ﺧﺎﮐﯽ ﯾﺎد داد ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ درﺧﺖ ﻣﻮ ﺑﮑﺎرﻧﺪ و از آن ﺷﺮاب ﺑﻪ دﺳﺖ ﺑﯿﺎورﻧﺪ‪ .‬ﺑﺮ ﻃﺒﻖ اﻓﺴﺎﻧﻪﻫﺎ‪،‬‬
‫دﯾﻮﻧﯿﺴﻮس ﻫﺮ زﻣﺴﺘﺎن ﻣﯽﻣﯿﺮد و ﻫﺮ ﺑﻬﺎر دوﺑﺎره زﻧﺪه ﻣﯽﺷﻮد‪.‬‬

‫‪ :Krishna 4‬در اﺳﺎﻃﯿﺮ ﻫﻨﺪوﻫﺎ‪ ،‬ﻫﺸﺘﻤﯿﻦ آواﺗﺎر ﯾﺎ ﺗﺠﺴّﺪِ ﺧﺪای وﯾﺸﻨﻮ )ﯾﺎ ﭼﻮﺗﺎ ﺧﺪای ﺑﺰرگ ﻫﻨﺪوﮔﺮی و ﻣﺤﺎﻓﻆ ﺟﻬﺎن(؛ وﯾﺸﻨﻮ در ﺷﮑﻞ ﮐﺮﯾﺸﻨﺎ ﭘﺪﯾﺪار ﺷﺪ ﺗﺎ‬
‫ﺟﻬﺎن را از ﻓﺴﺎد ﺷﺎه ﺳﺘﻤﮕﺮی ﺑﻪ ﻧﺎم ﮐﺎﺳﻤﺎ—ﻓﺮزﻧﺪ ﯾﮏ دﯾﻮ—ﭘﺎک ﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫‪ :Frankincense and Myrrh 5‬ﮐﻨﺪر و ﻣﺮّ را ﻣﻐﺎن ﭘﺎرﺳﯽ ﺑﻪ ﻋﯿﺴﺎی ﻧﻮزاد ﭘﯿﺸﮑﺶ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪) .‬ﻣﺘﯽ‪ ،‬ﺑﺎب ‪ ،2‬آﯾﻪی ‪(11‬‬

‫‪ 6‬ﻫﻤﻪی آن ﭼﻪ دن ﺑﺮاون از ﺗﺄﺛﯿﺮات ﭘﮕﺎﻧﯿﺴﻢ ﺑﺮ ﻣﺴﯿﺤﯿﺖ ﻣﯽﻧﻮﯾﺴﺪ ﺗﺄﺛﯿﺮات ﻣﻬﺮﭘﺮﺳﺘﯽ ﺑﺮ آن اﺳﺖ و ﺑﻪ ﻟﺤﺎظ ﺗﺎرﯾﺨﯽ ﺑﺴﯿﺎری ﺑﺮ آن ﻣﻬﺮ ﺗﺄﯾﯿﺪ ﻣﯽزﻧﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ‬
‫ﻣﺸﺨﺺ ﻧﯿﺴﺖ ﭼﺮا ﭘﺎی ﭘﮕﺎﻧﯿﺴﻢ ﻣﺼﺮی را ﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﻣﯿﺎن آورده اﺳﺖ‪ .‬در ﻣﻮرد ﻣﻬﺮﭘﺮﺳﺘﯽ دﻻﯾﻞ ﭼﻨﯿﻦ ﺗﺄﺛﯿﺮﭘﺬﯾﺮی ﻣﺘﻘﻦ و ﻓﺮاوان اﺳﺖ‪ ،‬اﻣﺎ در ﻣﻮرد ﭘﮕﺎﻧﯿﺴﻢ ﻣﺼﺮی اﯾﻦ‬
‫ﭼﻨﯿﻦ ﻧﯿﺴﺖ‪ .‬از ﺳﻮی دﯾﮕﺮ‪ ،‬ﻣﺸﺎﺑﻪِ دو ﻣﻮرد ﻫﺎﻟﻪی ﭼﻬﺮهی ﻗﺪﯾﺴﺎن و ﻣﺎدر و ﮐﻮدک ﻣﺼﺮی در ﻣﻬﺮﭘﺮﺳﺘﯽ ﻧﯿﺰ ﺑﻮده و ﺑﺨﺮداﻧﻪﺗﺮ آن اﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﺼﻮر ﮐﻨﯿﻢ اﯾﻦ دو ﻧﯿﺰ ﺑﻨﺎ‬
‫ﺑﻪ ﻫﻤﺎن دﻻﯾﻞ ﺗﺎرﯾﺨﯽ ﻣﺬﮐﻮر در داﺳﺘﺎن از ﻣﻬﺮﭘﺮﺳﺘﯽ ﺑﻪ ﻣﺴﯿﺤﯿﺖ اﻧﺘﻘﺎل ﯾﺎﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬در ﻧﻘﺶﻫﺎی ﺑﻪﺟﺎﻣﺎﻧﺪه از ﻣﻬﺮﭘﺮﺳﺘﺎن‪ ،‬ﺑﺴﯿﺎر ﭘﯿﺶ آﻣﺪه ﮐﻪ ﺧﻮد ﻣﻬﺮ را ﺑﺎ ﻧﻮری‬
‫ﮔﺮد ﭼﻬﺮهاش ﮐﻪ ﻓﺮه اﯾﺰدی ﻣﯽداﻧﻨﺪ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﮐﺮدهاﻧﺪ‪ .‬ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ ﭘﯿﺸﺘﺮ ﻧﯿﺰ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ ﻧﺎﻫﯿﺪ ﻣﺎدر ﻣﻬﺮ ﻫﻢ ﺑﺎﮐﺮه ﺗﻠﻘﯽ ﻣﯽﺷﺪه اﺳﺖ و از ﻗﻀﺎ ﻧﻘﻮش ﺑﺴﯿﺎری از ﻧﺎﻫﯿﺪ‬
‫ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﻣﻬﺮ ﮐﻮدک ﺑﻪ ﺟﺎ ﻣﺎﻧﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺪ ﻧﯿﺴﺖ اﺿﺎﻓﻪ ﮐﻨﯿﻢ ﻣﻬﺮ ﻧﯿﺰ »ﺷﺎم آﺧﺮ« داﺷﺘﻪ اﺳﺖ! او ﺷﺐ ﭘﯿﺶ از ﻋﺮوﺟﺶ ﺑﻪ آﺳﻤﺎن ﺑﺎ ﻧﺰدﯾﮏﺗﺮﯾﻦ ﯾﺎران ﺧﻮد ﮐﻪ ﻫﻔﺖ ﻧﻔﺮ‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ و ﻧﻪ دوازده ﻧﻔﺮ‪ ،‬ﺷﺎﻣﯽ را ﺑﻪ ﻧﺎم ﺑَﮕﻤﺎز ﻣﯽﺧﻮرَد و در ﭼﻨﺪ اﺛﺮ ﺑﻪﺟﺎﻣﺎﻧﺪه از ﻣﻬﺮﭘﺮﺳﺘﺎن روی ﻧﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﯿﺰ او ﻫﺴﺖ ﻋﻼﻣﺖ ﺻﻠﯿﺐ ﮐﺸﯿﺪهاﻧﺪ! ﭘﯿﺶ از اﯾﻦ‬
‫درﺑﺎرهی ﻣﻔﻬﻮم ﺻﻠﯿﺐ ﻧﺰد ﻣﻬﺮﭘﺮﺳﺘﺎن ﻧﻮﺷﺘﯿﻢ‪.‬‬

‫‪ 7‬در ﻓﺮﻫﻨﮓ اﯾﺮان و ﺑﺴﯿﺎری از ﻣﻠﻞ دﯾﮕﺮ ﻧﯿﺰ ﯾﮑﺸﻨﺒﻪ روز ﺧﻮرﺷﯿﺪ ﻣﺤﺴﻮب ﻣﯽﺷﻮد؛ ﭼﺮا ﮐﻪ در ﺷﻨﺒﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻫﻨﻮز آﻓﺮﯾﻨﺶ آﻏﺎز ﻧﮑﺮده و زﻣﺎن ﭼﯿﺮﮔﯽ ﻇﻠﻤﺖ ﺑﻮد‬
‫و ﯾﮑﺸﻨﺒﻪ ﯾﻌﻨﯽ روز دوم ﺧﻠﻘﺖ ﻧﻮر ﭘﺪﯾﺪ آﻣﺪ‪ .‬در ﺿﻤﻦ ﺑﺎﯾﺪ اﻓﺰود ﺷﻮاﻫﺪی در ﻋﻬﺪ ﺟﺪﯾﺪ وﺟﻮد دارد ﮐﻪ ﻧﺸﺎن ﻣﯽدﻫﺪ ﺧﻮد ﻋﯿﺴﯽ )ع( ﻫﻢ ﺣﺮﻣﺘﯽ را ﮐﻪ ﯾﻬﻮدﯾﺎن ﺑﺮای‬
‫ﺷﻨﺒﻪ ﻗﺎﺋﻞ ﻣﯽﺷﺪﻧﺪ و ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪی آن از ﮐﺮدارﻫﺎی ﻧﯿﮏ دﯾﮕﺮی ﻫﻢﭼﻮن ﮐﻤﮏ ﺑﻪ دﯾﮕﺮان دﺳﺖ ﻣﯽﺷﺴﺘﻨﺪ زﯾﺮ ﭘﺎ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد و ﭼﻨﯿﻦ ﭼﯿﺰی ﯾﮑﯽ از دﻻﯾﻠﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ در‬
‫ﺷﻮرای ﻧﯿﻘﻪ )ﭘﺎﻧﻮﺷﺖ ﺑﻌﺪ( رأی ﺑﻪ ﭼﻨﯿﻦ ﭼﯿﺰی دادﻧﺪ‪ .‬از اﯾﻦ ﮐﻪ ﺑﮕﺬرﯾﻢ ﺑﺎﯾﺪ اﻓﺰود در اﯾﺮان ﭘﯿﺶ از اﺳﻼم )ﺧﺎﺻﻪ در ﻣﯿﺎن رزﺗﺸﺘﯿﺎن( ﻣﻔﻬﻮم ﻫﻔﺘﻪ وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺘﻪ و ﻫﺮ روز‬
‫ﻣﺎه ﻧﺎﻣﯽ ﺑﺮای ﺧﻮد داﺷﺘﻪ اﺳﺖ )ﺷﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺳﺒﺐ آن ﮐﻪ ﺗﻘﻮﯾﻢ اﯾﺮاﻧﯿﺎن ﻫﻤﻮاره ﺑﺎ آﺳﻤﺎن و روﯾﺪادﻫﺎی ﻧﺠﻮﻣﯽ ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﺑﻮده‪ ،‬ﮐﻤﺎ اﯾﻦ ﮐﻪ ﻫﻢ اﮐﻨﻮن دﻗﯿﻖﺗﺮﯾﻦ ﺗﻘﻮﯾﻢ دﻧﯿﺎ‬
‫ﺗﻘﻮﯾﻢ اﯾﺮاﻧﯿﺎن اﺳﺖ و ﻫﻔﺘﻪ ﻫﯿﭻ ﻣﻔﻬﻮﻣﯽ ﻧﺠﻮﻣﯽ ﻧﯿﺴﺖ(‪ .‬ﻫﻔﺘﻪ ﻣﻔﻬﻮﻣﯽ ﺳﺎﻣﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻋﻘﯿﺪهی آﻓﺮﯾﻨﺶ ﺟﻬﺎن در ﺷﺶ روز و اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﺧﺪا در روز ﻫﻔﺘﻢ در ﻋﻬﺪ‬
‫ﻋﺘﯿﻖ ﺑﺎزﻣﯽﮔﺮدد و ﻣﺘﺮﺟﻤﺎن ﻧﻤﯽداﻧﻨﺪ ﭼﻨﯿﻦ ﻣﻔﻬﻮﻣﯽ در ﻣﯿﺎن ﻣﻬﺮﭘﺮﺳﺘﺎن ﺑﻮده اﺳﺖ ﯾﺎ ﻧﻪ‪.‬‬

‫‪-230-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﯾﮏ ﮐﻢ ﺻﺒﺮ ﮐﻦ‪ .‬در اﯾﻦ ادﻏﺎم ادﯾﺎن‪ ،‬ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺘﯿﻦ اﺣﺘﯿﺎج ﺑﻪ ﻗﻮیﺗﺮ ﮐﺮدن ﺳﻨﻦ ﺟﺪﯾﺪ ﻣـﺴﯿﺤﯽ داﺷـﺖ و ﺑـﺮای ﻫﻤـﯿﻦ‬
‫ﻣﺠﻤﻊ ﻣﺸﻬﻮری ﺑﺮای وﺣﺪت ﮐﻠﯿﺴﺎﻫﺎ ﺗﺸﮑﯿﻞ داد ﮐﻪ اﺳﻤﺶ رو ﮔﺬاﺷﺖ ﺷﻮرای ﻧﯿﻘﻪ‪«.1‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ اﻧﺪازهی آن ﺷﻨﯿﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺪاﻧﺪ آنﺟﺎ زادﮔﺎه اﺻﻮل اﻋﺘﻘﺎدی ﻧﯿﻘﻪای اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﮔﻔﺖ‪» :‬در اﯾﻦ ﻣﺠﻤﻊ ﺧﯿﻠﯽ از ﺟﻨﺒﻪﻫﺎی ﻣﺴﯿﺤﯿﺖ رو ﺑﻪ ﺑﺤﺚ ﮔﺬاﺷـﺘﻨﺪ و از ﺗـﺼﻮﯾﺐ ﮔﺬروﻧﺪﻧـﺪ—ﺗـﺎرﯾﺦ ﻋﯿـﺪ ﭘـﺎک و ﻧﻘـﺶ‬
‫اﺳﻘﻒﻫﺎ و اﺟﺮای ﻓﺮاﯾﺾ و ﺻﺪ اﻟﺒﺘﻪ رﺑّﺎﻧﯿﺖ ﻋﯿﺴﯽ‪«.‬‬
‫»ﻧﻤﯽﻓﻬﻤﻢ‪ .‬رﺑّﺎﻧﯿﺖ ﻋﯿﺴﯽ؟«‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺗﻮﺿﯿﺢ داد‪» :‬ﻋﺰﯾﺰم‪ ،‬ﺗﺎ اون ﻟﺤﻈﻪ در ﺗﺎرﯾﺦ‪ ،‬ﭘﯿﺮوان ﻋﯿﺴﯽ او رو ﯾﻪ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ اﻧﺴﺎﻧﯽ ﻣﯿﺪوﻧﺴﺘﻨﺪ‪ ...‬ﯾﻪ اﻧﺴﺎن ﺑﺰرگ و ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪ‪ ،‬اﻣـﺎ‬
‫اﻧﺴﺎن‪ .‬ﯾﻪ اﻧﺴﺎن ﻓﺎﻧﯽ‪«.‬‬
‫»ﭘﺴﺮ ﺧﺪا ﻧﻤﯿﺪوﻧﺴﺘﻨﺪ؟«‬
‫»درﺳﺘﻪ‪ .‬ﺗﻌﯿﯿﻦ ﻋﯿﺴﯽ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﭘﺴﺮ ﺧﺪا رو ﺑﻪ ﻃﻮر رﺳﻤﯽ در ﺷﻮرای ﻧﯿﻘﻪ ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد و ﺗﺼﻮﯾﺐ ﮐﺮدﻧﺪ‪«.‬‬
‫»ﺑﺒﯿﻨﻢ‪ ،‬ﺷﻤﺎ ﻣﯿﮕﯿﺪ ﮐﻪ اﻟﻮﻫﯿّﺖ ﻋﯿﺴﯽ ﻧﺘﯿﺠﻪی رأیﮔﯿﺮی ﺑﻮد؟«‬
‫»ﺑﺎ وﺟﻮد اﯾﻦ‪ ،‬رأی ﻧﺴﺒﺘﺎً ﻣﺨﻔﯽِ ﺗﺄﯾﯿﺪ اﻟﻮﻫﯿﺖ ﻋﯿﺴﯽ ﺑﺮای ﯾﮑﭙﺎرﭼﮕﯽ اﻣﭙﺮاﺗﻮری روم و ﭘﺎﯾﮕﺎه ﻗﺪرت ﺟﺪﯾﺪ واﺗﯿﮑﺎن ﻻزم ﺑـﻮد‪ .‬ﺑـﺎ ﺗﺄﯾﯿـﺪ‬
‫رﺳﻤﯽ ﻋﯿﺴﯽ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﭘﺴﺮ ﺧﺪا‪ ،‬ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺘﯿﻦ ﻋﯿﺴﯽ رو ﺑﻪ ﺧﺪاﯾﯽ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﯿﺮون از ﻋﺎﻟﻢ اﻧﺴﺎنﻫﺎ ﺑﻮد؛ ذاﺗﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻗﺪرﺗﺶ ﻧﻤﯽﺷﺪ ﭘﻬﻠﻮ‬
‫زد‪ .‬اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﻣﺎﻧﻊ درﮔﯿﺮیﻫﺎی ﭘﮕﺎنﻫﺎ ﺑﺎ ﻣﺴﯿﺤﯿﺖ ﺷﺪ‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ ﺣﺎﻻ ﭘﯿﺮوان ﻋﯿﺴﯽ ﻣﯿﺘﻮﻧﺴﺘﻨﺪ اﻋﻤـﺎل ﺧﻮدﺷـﻮن رو ﻓﻘـﻂ از ﻃﺮﯾـﻖ‬
‫ﻣﺠﺮای ﻣﻘﺪّس و رﺳﻤﯽ—ﮐﻠﯿﺴﺎی ﮐﺎﺗﻮﻟﯿﮏ رُم—اﻧﺠﺎم ﺑﺪن‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺑﻪ ﻟﻨﮕﺪان ﺧﯿﺮه ﺷﺪ و او ﺳﺮی ﺑﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪی ﺗﺄﯾﯿﺪ ﺗﮑﺎن داد‪.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ اداﻣﻪ داد‪» :‬ﻫﻤﻪاش ﺑﺤﺚ ﻗﺪرﺗﻪ‪ .‬ﻋﯿﺴﯽ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﺴﯿﺤﺎی ﻣﻮﻋﻮد ﺑﺮای ﮔﺮداﻧﻨﺪﮔﯽ ﮐﻠﯿﺴﺎ و ﮐﺸﻮر ﻣﻬﻢ ﺑﻮد‪ .‬ﺧﯿﻠﯽ از ﻣﺤﻘّﻖﻫـﺎ‬
‫اﻋﺘﻘﺎد دارﻧﺪ ﮐﻪ ﮐﻠﯿﺴﺎی ﺻﺪر ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎی واﻗﻌﯽ ﮐﻠﻤﻪ ﻋﯿﺴﯽ رو از ﭘﯿﺮوان اﺻﻠﯿﺶ رُﺑﻮد‪ .‬ﭘﯿﻐﺎم اﻧﺴﺎندوﺳﺘﺎﻧﻪی او رو دزدﯾـﺪ و اون ﭘﯿﻐـﺎم رو در‬
‫ﻟﻔّﺎﻓﻪی ﻧﻔﻮذﻧﺎﭘﺬﯾﺮی از اﻟﻮﻫﯿﺖ ﭘﯿﭽﻮﻧﺪ و اون رو ﺑﺮای ﺗﻮﺳﻌﻪ دادن ﻗﺪرﺗﺶ اﺳﺘﻔﺎده ﮐﺮد‪ .‬ﻣﻦ ﭼﻨﺪﺗﺎﯾﯽ ﮐﺘﺎب در اﯾﻦ ﻣﻮرد ﻧﻮﺷﺘﻢ‪«.‬‬
‫»اﺣﺘﻤﺎﻻً ﻣﺴﯿﺤﯽﻫﺎی ﻣﺆﻣﻦ ﻫﺮ روز ﻧﺎﻣﻪﻫﺎی ﺗﻨﻔﺮآﻣﯿﺰ ﺑﺮاﺗﻮن ﻧﻮﺷﺘﻨﺪ‪«.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ اﻋﺘﺮاض ﮐﺮد‪» :‬ﭼﺮا اﯾﻦ ﮐﺎر رو ﺑﮑﻨﻨﺪ؟ اﮐﺜﺮﯾﺖ زﯾﺎدی از ﻣﺴﯿﺤﯽﻫﺎی ﺗﺤﺼﯿﻞﮐﺮده ﺗﺎرﯾﺦ ﻣﺬﻫﺒﺸﻮن رو ﻣﯿﺪوﻧﻨﺪ‪ .‬ﻋﯿﺴﯽ در واﻗﻊ‬
‫اﻧﺴﺎن ﺑﺰرگ و ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪی ﺑﻮد‪ .‬ﺣﺮﮐﺎت ﺳﯿﺎﺳﯽ و ﻣﺨﻔﯿﺎﻧﻪی ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺘﯿﻦ‪ ،‬ﻋﻈﻤﺖ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﺴﯿﺢ رو از ﺑﯿﻦ ﻧﺒﺮد‪ .‬ﻫﯿﭻ ﮐـﺲ ﻧﻤﯿﮕـﻪ ﮐـﻪ ﻣـﺴﯿﺢ‬
‫ﺷﯿّﺎد ﺑﻮد ﯾﺎ اﻧﮑﺎر ﻧﻤﯿﮑﻨﻪ ﮐﻪ او ﺑﺮ زﻣﯿﻦ ﮔﺎم ﮔﺬاﺷﺖ و اﻟﻬﺎمﺑﺨﺶ ﻣﯿﻠﯿﻮنﻫﺎ ﻧﻔﺮ ﺑﺮای زﻧﺪﮔﯽ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﻮد‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ ﭼﯿﺰی ﮐﻪ ﻣﺎ ﻣﯿﮕﯿﻢ اﯾﻨﻪ ﮐﻪ ﮐﻠﯿﺴﺎ‬
‫از ﻣﻬﻢﺗﺮ و ﻣﺆﺛﺮﺗﺮ ﮐﺮدن ﻣﺎﻫﯿﺘﯽ ﻋﯿﺴﯽ اﺳﺘﻔﺎده ﺑﺮد و ﺑﺮای اﻧﺠﺎم دادن اﯾﻦ ﮐﺎر‪ ،‬ﭼﻬﺮهی ﻣﺴﯿﺤﯿﺖ رو ﺑﻪ ﺷﮑﻞ اﻣﺮوزه ﺗﻐﯿﯿﺮ داد‪«.‬‬

‫‪ :Council of Nicaea 1‬ﻧﺎم ﺷﻮراﯾﯽ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ وﺣﺪت ﺟﻬﺎﻧﯽ ﮐﻠﯿﺴﺎﻫﺎ ﮐﻪ در ﺳﺎل ‪ 325‬ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺘﯿﻦ آن را ﺗﺄﺳﯿﺲ ﮐﺮد و ﺷﺮﮐﺖﮐﻨﻨﺪﮔﺎﻧﺶ ‪ 318‬اﺳﻘﻒ ﺑﻮدﻧﺪ‬
‫ﮐﻪ اﺻﻮل اﻋﺘﻘﺎدﯾﯽ را ﺑﻪ ﻧﺎم اﺻﻮل ﻧﯿﻘﻪای )‪ (Nicene Creed‬ﺗﺼﻮﯾﺐ ﮐﺮدﻧﺪ؛ از ﺟﻤﻠﻪ اﯾﻦ ﮐﻪ ﭘﺴﺮ را ﺑﺎ ﭘﺪر ﻫﻢﺟﻮﻫﺮ )ﻫﻮﻣﻮاوﺳﯿﻮس( داﻧﺴﺘﻨﺪ و ﯾﺎ ﺟﺸﻦ ﻋﯿﺪ ﭘﺎک‬
‫)ﻋﯿﺪ رﺳﺘﺎﺧﯿﺰ ﻣﺴﯿﺢ( را در ﯾﮑﺸﻨﺒﻪی ﭘﺲ از ﻋﯿﺪ ﻓِﺼَﺢ ﯾﻬﻮدﯾﺎن ])‪ (Pesach or Passover‬ﻋﯿﺪی ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ ﮔﺮﯾﺰ ﯾﻬﻮدﯾﺎن از ﻣﺼﺮ اﺳﺖ‪ [.‬ﻗﺮار دادﻧﺪ‪ .‬ﺷﻮرای‬
‫ﻧﯿﻘﻪی دوﻣّﯽ ﻧﯿﺰ در ﺳﺎل ‪ 787‬اﻣﭙﺮاﺗﺮﯾﺲ اﯾﺮن و ﺑﺎ ﺷﺮﮐﺖ اﺳﻘﻒﻫﺎی ﻏﺎﻟﺒﺎً ﺑﯿﺰاﻧﺴﯽ ﺑﺮﮔﺰار ﮐﺮد‪ .‬ﺑﺴﯿﺎری از ﻣﺴﯿﺤﯿﺎن ﻣﻌﺘﻘﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﺼﻮﺑﺎت ﺷﻮرای ﻧﯿﻘﻪ ﭘﯿﺸﺘﺮ ﮐﺎرﺑﺮد‬
‫داﺷﺘﻪاﻧﺪ و ﺑﻪ اﺻﻄﻼح وﺿﻊ ﻧﺸﺪﻧﺪ‪ ،‬ﮐﻪ اﺳﺘﺨﺮاج ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﻋﻠﺖ اﺻﻠﯽ ﺗﺸﮑﯿﻞ اﯾﻦ ﺷﻮرا ﺑﻪ رواﯾﺖ ﺗﺎرﯾﺦ آن ﺑﻮد ﮐﻪ ﭘﺲ از ﭘﯿﺮوزی ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺘﯿﻦ ﺑﺮ اﻣﭙﺮاﺗﻮر ﻟﯿﺴﯿﻨﻮس ﮐﻪ‬
‫ﺷﺮاﯾﻂ ﺑﺮای ﺑﺤﺚوﺟﺪل ﻓﻠﺴﻔﯽ در ﻣﯿﺎن ﻣﺴﯿﺤﯿﺎن ﻓﺮاﻫﻢ ﺷﺪ آرﯾﻮس‪ ،‬ﻣُﺘﺄﻟﻪی اﻫﻞ اﺳﮑﻨﺪرﯾﻪ‪ ،‬ﺑﯿﺎن ﮐﺮد ﮐﻪ اُﻗﻨﻮمِ ﭘﺴﺮ‪ ،‬ﻣﺨﻠﻮق ﭘﺪر اﺳﺖ و وﺟﻮدی ﻗﺎﺋﻢﺑﻪذات ﻧﯿﺴﺖ و‬
‫اﻗﻨﻮم ﭘﺪر‪ ،‬ﯾﮑﺘﺎ )اﺣﺪِ واﺣﺪ( اﺳﺖ‪ .‬ﺷﻮرای ﻧﯿﻘﻪ در ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﻣﺠﺎدﻟﻪی ﻣﮑﺘﺐ آرﯾﻮسﮔﺮی )‪ (Arianism‬ﺗﺸﮑﯿﻞ ﺷﺪ‪ .‬آن را ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﺷﻮراﯾﯽ ﻣﯽداﻧﻨﺪ ﮐﻪ در ﮐﺘﺎب اﻋﻤﺎل‬
‫رﺳﻮﻻن‪ ،‬ﺑﺎب ‪ ،15‬آﯾﺎت ‪ 4-22‬ﺗﻮﺻﯿﻒ ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬در آﻏﺎز ‪ 70‬ﺗﻦ از اﺳﻘﻔﺎن ﺑﺎ اﻣﻀﺎی اﺻﻮل ﻧﯿﻘﻪ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ورزﯾﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﻧﻬﺎﯾﺘﺎً ﺗﻨﻬﺎ ﺳﻪ ﺗﻦ ﻗﺎﻧﻊ ﻧﺸﺪﻧﺪ‪.‬‬

‫‪-231-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﺳﻮﻓﯽ ﺑﻪ ﮐﺘﺎب ﻫﻨﺮی ﭘﯿﺶ روﯾﺶ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و ﻣﺸﺘﺎق ﺑﻮد ﭘﯿﺶ ﺑﺮوﻧﺪ ﺗﺎ ﻧﻘﺎﺷﯽ داوﯾﻨﭽﯽ از ﺟﺎم ﻣﻘﺪس را ﺑﺒﯿﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺣﺎﻻ ﺳﺮﯾﻊﺗﺮ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽﮐﺮد‪» .‬ﺗﺤﺮﯾﻒ ﻫﻤﯿﻦ ﺟﺎﺳﺖ‪ .‬از اوﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺘﯿﻦ ﺟﺎﯾﮕﺎه ﻋﯿﺴﯽ رو ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً ﭼﻬﺎر ﻗـﺮن ﺑﻌـﺪ از ﻣـﺮگ‬
‫ﻋﯿﺴﯽ ارﺗﻘﺎ داده ﺑﻮد‪ ،‬ﻫﺰاران ﻣﺪرک وﺟﻮد داﺷﺖ ﮐﻪ زﻧﺪﮔﯿﺶ رو ﺑﻪ ﻋﻨﻮان اﻧﺴﺎﻧﯽ ﻓﺎﻧﯽ ﺛﺒﺖ ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺑﺮای ﺑﺎزﻧﻮﯾﺴﯽ ﮐﺘﺐ ﺗﺎرﯾﺨﯽ‪ ،‬ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺘﯿﻦ‬
‫ﻣﯿﺪوﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻻﭘﻮﺷﺎﻧﯽ اﺣﺘﯿﺎج داره‪ .‬از اﯾﻦﺟﺎ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ دردﻧﺎکﺗﺮﯾﻦ زﻣﺎن در ﺗﺎرﯾﺦ ﻣﺴﯿﺤﯿﺖ ﺷﺮوع ﻣﯿﺸﻪ‪ «.‬ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﻣﮑﺜﯽ ﮐﺮد و ﺑﻪ ﺳـﻮﻓﯽ‬
‫ﭼﺸﻢ دوﺧﺖ‪» .‬ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺘﯿﻦ اﻧﺠﯿﻞ ﺟﺪﯾﺪی ﺳﻔﺎرش داد و ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻣﺎﻟﯿﺶ رو ﺗﺄﻣﯿﻦ ﮐﺮد‪ .‬اون دﺳﺘﻪ از اﻧﺠﯿﻞﻫﺎﯾﯽ ﮐـﻪ از ﺧﺼﯿـﺼﻪﻫـﺎی اﻧـﺴﺎﻧﯽ‬
‫ﻣﺴﯿﺢ ﺻﺤﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﯿﻮن ﻣﯽﮐﺸﯿﺪﻧﺪ ﮐﻨﺎر رﻓﺘﻨﺪ و اﻧﺠﯿﻞﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ او وﺟﻬﻪای ﺧﺪاﮔﻮﻧﻪ رو ﻣﯽدادﻧﺪ‪ ،‬ﺷﺎخ و ﺑﺮگ دادﻧﺪ‪ .‬اﻧﺠﯿﻞﻫـﺎی اوﻟﯿـﻪ رو‬
‫ﻫﻢ ﻣﻤﻨﻮع و ﺟﻤﻊآوری ﮐﺮدﻧﺪ و ﺳﻮزوﻧﺪﻧﺪ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان اﻓﺰود‪» :‬ﯾﮏ ﻧﮑﺘﻪی ﺟﺎﻟﺐ‪ .‬ﻫﺮ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ اﻧﺠﯿﻞﻫﺎی ﻣﻤﻨﻮﻋﻪ رو ﺑﻪ ﻧﺴﺦ ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺘﯿﻦ ارﺟﺤﯿﺖ ﻣﯽداد‪ ،‬ﺑﺪﻋﺖﮔﺬار ﯾﺎ ﻫِﺮِﺗﯿﮏ ﺗﻠﻘـﯽ‬
‫ﻣﯽﺷﺪ‪ .‬واژهی ﻫﺮﺗﯿﮏ رو از ﻫﻤﻮن زﻣﺎن ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‪ .‬واژهی ﻻﺗﯿﻦ ‪ haereticus‬ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎی ﺣﻖ اﻧﺘﺨﺎب اﺳﺖ‪ .‬ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺗﺎرﯾﺦ اﺻﯿﻞ ﻣـﺴﯿﺢ‬
‫رو اﻧﺘﺨﺎب ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ اوّﻟﯿﻦ ﺑﺪﻋﺖﮔﺬارﻫﺎ ﯾﺎ ﻫﺮﺗﯿﮏﻫﺎی ﺟﻬﺎن ﺑﻮدﻧﺪ‪«.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﮔﻔﺖ‪» :‬از ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ ﺗﺎرﯾﺨﺪانﻫﺎ‪ ،‬ﺑﻌﻀﯽ از اﻧﺠﯿﻞﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺘﯿﻦ ﻗﺼﺪ اﻣﺤﺎءﺷﻮن رو داﺷـﺖ ﺑـﺎﻗﯽ ﻣﻮﻧﺪﻧـﺪ‪ .‬ﻧـﺴﺦ ﺧﻄـﯽ‬
‫ﺑﺤﺮاﻟﻤﯿﺖ رو دﻫﻪی ‪ 1950‬ﺗﻮی ﻏﺎری ﻧﺰدﯾﮏ ﻗُﻤﺮان‪ 1‬در ﺻﺤﺮای ﯾﻬﻮدﯾﻪ ﭘﯿﺪا ﮐﺮدﻧـﺪ و اﻟﺒﺘـﻪ ﻧـﺴﺦ ﺧﻄـﯽ ﻗﺒﻄـﯽ رو ﻫـﻢ ﺳـﺎل ‪ 1945‬در‬
‫ﻧﺠﻊﺣﻤﺎدی‪ .2‬اﯾﻦ اﺳﻨﺎد ﻋﻼوه ﺑﺮ ﺑﯿﺎن داﺳﺘﺎن ﺣﻘﯿﻘﯽ ﺟﺎم‪ ،‬از وﺟﻪ روﺣﺎﻧﯽ ﻣﺴﯿﺢ ﺑﺎ ﻋﺒﺎراﺗﯽ اﻧﺴﺎﻧﯽ ﺣﺮف ﻣﯽزﻧﻨﺪ‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ واﺗﯿﮑﺎن ﺑـﺮای ﺣﻔـﻆ‬
‫رواﯾﺎت ﻧﺎدرﺳﺘﺶ ﺧﯿﻠﯽ ﺳﻌﯽ ﮐﺮد ﺗﺎ از اﻧﺘﺸﺎر اﯾﻦ ﻣﺪارک ﺟﻠﻮﮔﯿﺮی ﮐﻨﻪ‪ .‬ﭼﺮا ﺑﺎﯾﺪ اﯾﻦ ﮐﺎر رو ﻣـﯽﮐﺮدﻧـﺪ؟ ﻧـﺴﺨﻪﻫـﺎ داﺳـﺘﺎنﻫـﺎی ﺟﻌﻠـﯽ و‬
‫ﺗﻨﺎﻗﺼﺎت ﺗﺎرﯾﺨﯽ و ﻓﺎﺣﺶ رو ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ و اﺛﺒﺎت ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ اﻧﺠﯿﻞ ﺟﺪﯾﺪ رو ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮔـﺮدآوری و ﺗـﺪوﯾﻦ ﮐﺮدﻧـﺪ ﮐـﻪ ﻣﻘﺎﺻـﺪ ﺳﯿﺎﺳـﯽ‬
‫داﺷﺘﻨﺪ—ارﺗﻘﺎی اﻟﻮﻫﯿﺖ ﻋﯿﺴﯽ ﻣﺴﯿﺢ اﻧﺴﺎن و ﺗﺄﺛﯿﺮ او ﺑﺮای اﺳﺘﺤﮑﺎم ﭘﺎﯾﮕﺎه ﻗﺪرﺗﺸﻮن‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﮐﺮد‪» :‬راﺳﺘﺶ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺪوﻧﯿﻢ ﺗﻼش ﮐﻠﯿﺴﺎی ﺟﺪﯾﺪ ﺑﺮای ﺟﻠﻮﮔﯿﺮی از اﻧﺘﺸﺎر اﺳﻨﺎد ﻧﺎﺷﯽ از ﺑﺎور ﺻﺎدﻗﺎﻧﻪی اوﻧﻬﺎ ﺑـﻪ ﻧﮕـﺎه‬
‫ﺳﻨّﺘﯽ ﺑﻪ ﻋﯿﺴﺎﺳﺖ‪ .‬واﺗﯿﮑﺎن ﭘﺮ از اﻧﺴﺎنﻫﺎی زاﻫﺪﯾﻪ ﮐﻪ ﺣﻘﯿﻘﺘﺎً ﺑﺎورﺷﻮن اﯾﻨﻪ ﮐﻪ اﯾﻦ اﺳﻨﺎد ﻣﺘﻨﺎﻗﺾ ﻓﻘﻂ ﯾﮏ ﻣﺸﺖ اﻇﻬﺎرات ﮐﺬﺑﻪ‪«.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺧﻨﺪهای ﺗﻮدﻫﻨﯽ ﮐﺮد و روی ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺳﻮﻓﯽ ﻧﺸﺴﺖ‪» .‬ﻣﯽﺑﯿﻨﯽ! اﺳﺘﺎد ﻣﺎ ﻗﻠﺐ رﺋﻮفﺗﺮی از ﻣﻦ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ رم داره‪ .‬ﺑـﺎ اﯾـﻦ‬
‫ﻫﻤﻪ‪ ،‬درﺑﺎرهی اﯾﻦ ﮐﻪ روﺣﺎﻧﯽﻫﺎی ﺟﺪﯾﺪ اﺳﻨﺎد رو ﮐﺬب ﻣﯿﺪوﻧﺪ راﺳﺖ ﻣﯿﮕﻪ‪ .‬ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻨﯿﻪ‪ .‬ﺳﺎلﻫﺎی ﺳﺎل اﻧﺠﯿﻞ ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺘﯿﻦ ﻣﻨﺒﻊ ﺣﻘﯿﻘـﺖ اوﻧﻬـﺎ‬
‫ﺑﻮده‪ .‬ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﺑﯿﺸﺘﺮ از ﺗﻠﻘﯿﻦﮐﻨﻨﺪه ﺗﻠﻘﯿﻦ رو ﺑﺎور ﻧﻤﯿﮑﻨﻪ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﻨﻈﻮرش اﯾﻨﻪ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺧﺪاﯾﺎن ﻧﯿﺎﮐﺎنﻣﻮن رو ﻣﯽﭘﺮﺳﺘﯿﻢ‪«.‬‬

‫‪ :Qumran 1‬ﺗﭙﻪای در ﺳﺎﺣﻞ ﺷﻤﺎلﻏﺮﺑﯽ ﺑﺤﺮاﻟﻤﯿﺖ ﮐﻪ در ﺳﺎل ‪ 1947‬وﯾﺮاﻧﻪی دِﯾﺮی ﯾﻬﻮدی ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﻓﺮﻗﻪی اﺳﯿﻨﯿﺎن ﯾﺎ ﻣُﻐﺘَﺴﻠﻪ )‪ (Essenes‬و‬
‫ﻣﺠﻤﻮﻋﻪای ﮐﺘﺐ ﺧﻄﯽ ﻣﻌﺮوف ﺑﻪ ﺗﻮﻣﺎرﻫﺎی ﺑﺤﺮاﻟﻤﯿﺖ )‪ (Dead Sea Scrolls‬از ﭼﺮم و ﻣﺲ و ﭘﺎﭘﯿﺮوس )ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﻗﺮن اول ﯾﺎ دوم ﭘﯿﺶ از ﻣﯿﻼد( در آن ﯾﺎﻓﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺮﺧﯽ ﻋﻘﯿﺪه دارﻧﺪ ﯾﺤﯿﺎی ﺗﻌﻤﯿﺪدﻫﻨﺪه ﺑﻪ اﯾﻦ ﻓﺮﻗﻪ ﻧﺰدﯾﮏ ﺑﻮده اﺳﺖ‪ .‬آﯾﯿﻦﻫﺎی اﯾﻦ ﻓﺮﻗﻪ ﺑﺎ ﻓﺮﯾﺴﯿﺎن و ﺻﺪوﻗﯿﺎن ﮐﻪ ﻋﯿﺴﯽ ﻣﺴﯿﺢ ﺳﺨﺖ ﺑﺎ آﻧﺎن ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻣﯽورزﯾﺪ‬
‫ﺗﻔﺎوت داﺷﺖ‪ .‬اﯾﻦ ﺗﻮﻣﺎرﻫﺎ ﺷﺎﻣﻞ ﻣﺘﻦ ﻋﻬﺪ ﻋﺘﯿﻖ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺷﺎﻣﻞ ﻣﻠﺤﻘّﺎت اﺑﻮﮐﺮﯾﻔﺎ ﻧﻈﯿﺮ ﮐﺘﺎب اِﺳﺘﺮ ﻧﺒﻮد و ﻗﺪﻣﺖ ﺑﺮﺧﯽ ﻣﺘﻮن ﻋﻬﺪ ﻋﺘﯿﻖ را ﺗﺎ ﺳﺎل ﺻﺪ ﭘﯿﺶ از ﻣﯿﻼد ﺑﻪ‬
‫ﻋﻘﺐ ﺑﺮد‪ ،‬ﺧﺎﺻﻪ ﮐﺘﺎب اﺷﻌﯿﺎ ﮐﻪ آن را ﻗﺪﯾﻤﯽﺗﺮﯾﻦ ﻣﺘﻦ ﯾﻬﻮد ﻧﺸﺎن داد )ﮐﻤﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ از ﺻﺪ ﭘﯿﺶ از ﻣﯿﻼد؛ ﮔﻮﯾﺎ ﺗﻮرات اﺻﻞ در ﭘﺎدﺷﺎﻫﯽ ﻧﺒﻮﮐﺪﻧﺼّﺮ و ﭼﻨﺪ ﺣﺎﮐﻢ دﯾﮕﺮ از‬
‫ﻣﯿﺎن رﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ(‪ .‬ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺗﺎرﯾﺨﺪاﻧﺎﻧﯽ ﮐﻪ اﻫﻤﯿﺖ ﺑﯿﺶ از اﻧﺪازهی اﯾﻦ ﺗﻮﻣﺎرﻫﺎ را رد ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ و آنﻫﺎ را ﻣﺘﻮﻧﯽ ﻋﺎدی ﻣﯽداﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﺣﺪاﮐﺜﺮ در ﻣﺒﺎﺣﺚ ﺗﻄﻮّر ﺧﻂ ﻋﺒﺮی و ﯾﺎ‬
‫ﻓﺮﻗﻪﻫﺎی ﯾﻬﻮدی ﻣﻔﯿﺪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻣﺘﻦ اﯾﻦ ﺗﻮﻣﺎرﻫﺎ ﻋﻤﻼً ﻫﯿﭻﮔﺎه ﺑﻪ ﺗﻤﺎﻣﯽ در دﺳﺘﺮس ﻋﻤﻮم ﻗﺮار ﻧﮕﺮﻓﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﻪ ﻫﺮ روی ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﺪ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺧﻼف ﻧﻈﺮ دن ﺑﺮاون ارﺗﺒﺎط‬
‫ﭼﻨﺪاﻧﯽ ﺑﺎ ﻋﻬﺪ ﺟﺪﯾﺪ ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫‪ :Nag Hammadi 2‬ﺷﻬﺮی در ﮐﺮاﻧﻪی ﻏﺮﺑﯽ رود ﻧﯿﻞ در ﻣﺼﺮ ﮐﻪ ﺑﻪ ﮐﺸﺖ ﭘﻨﺒﻪی ﻣﺮﻏﻮب ﻣﺸﻬﻮر اﺳﺖ‪ .‬ﮐﺘﺐ ﻧﺠﻊﺣﻤﺎدی را ﮔﻮﯾﺎ دو ﺑﺮادر ﭼﻮﭘﺎن در ﺳﺎل‬
‫‪ 1945‬ﻣﯽﯾﺎﺑﻨﺪ ﮐﻪ ﺗﺎ ﻣﺪتﻫﺎ ﻧﯿﺰ آن را در دﺳﺘﺮس ﻣﺤﻘﻘﺎن ﻗﺮار ﻧﻤﯽدﻫﻨﺪ و ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺳﺒﺐ ﻣﻘﺪار ﮐﺜﯿﺮی از آن از ﻣﯿﺎن ﻣﯽرود‪ .‬ﻣﺘﻮن آن ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺷﺎﻣﻞ اﻧﺎﺟﯿﻞ و دﯾﮕﺮ‬
‫ﺻﺤﻔﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻋﻘﺎﯾﺪ ﮔﻨﻮﺳﺘﯿﮏﻫﺎ ﻣﯽﺧﻮاﻧﺪ‪ .‬در اﻃﺮاف ﻣﺤﻞ ﯾﺎﻓﺘﻦ اﯾﻦ ﻣﺘﻮن در ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺻﻮﻣﻌﻪای ﻣﺴﯿﺤﯽ وﺟﻮد داﺷﺘﻪ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﺼﻮر ﺑﺮ اﯾﻦ اﺳﺖ اﻓﺮادی از اﯾﻦ‬
‫ﺻﻮﻣﻌﻪ اﯾﻦ ﻧﺴﺦ را در آنﺟﺎ ﭘﻨﻬﺎن ﮐﺮدﻧﺪ ﺗﺎ از دﺳﺘﺮﺳﯽ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ اﻧﺎﺟﯿﻞ ﻧﺎﺳﺮه را از ﻣﯿﺎن ﺑﺒﺮﻧﺪ در اﻣﺎن ﺑﻤﺎﻧﺪ‪ .‬اﯾﻦ ﻣﺘﻮن ﻗﺒﻄﯽ ﺗﺮﺟﻤﻪای از روی ﻣﺘﻮن‬
‫اﺻﻞ ﯾﻮﻧﺎﻧﯽ ﺑﻮده اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪-232-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫»ﻣﻨﻈﻮر ﻣﻦ ﻓﻘﻂ اﯾﻨﻪ ﮐﻪ ﻫﺮ ﭼﯿﺰی ﮐﻪ اﺟﺪادﻣﻮن راﺟﻊ ﺑﻪ ﻣﺴﯿﺢ ﺑﻪ ﻣﺎ ﯾﺎد دادﻧﺪ ﻏﻠﻄﻪ‪ .‬ﻫﻤﻮن ﻃﻮر ﮐﻪ داﺳﺘﺎنﻫﺎی ﺟﺎم ﻣﻘﺪس ﻏﻠﻄﻪ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ دوﺑﺎره ﺑﻪ ﺟﻤﻠﻪی داوﯾﻨﭽﯽ ﮐﻪ در ﺑﺮاﺑﺮش ﺑﻮد ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪ .‬ﺟﻬﻞ ﮐﻮرﮐﻮراﻧﻪ ﺑﻪ ﮔﻤﺮاﻫﯽ ﻣﯽﮐﺸﺎﻧﺪﻣﺎن‪ .‬ای ﻓﺎﻧﯿﺎن ﻓﻠﮏزده! ﭼﺸﻢ ﺑﺎز‬
‫ﮐﻨﯿﺪ!‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﮐﺘﺎب را ﺑﺮداﺷﺖ و ﭼﻨﺪ ﺻﻔﺤﻪای ورق زد‪» .‬و در ﻧﻬﺎﯾﺖ‪ ،‬ﻗﺒﻞ از اﯾﻦ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻧﻘﺎﺷﯽ داوﯾﻨﭽﯽ از ﺟـﺎم ﻣﻘـﺪس رو ﻧـﺸﻮﻧﺖ ﺑـﺪم‬
‫ﻣﯿﺨﻮام ﮐﻪ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺑﻨﺪازی‪ «.‬ﺻﻔﺤﻪای ﺑﺎ ﻧﻘّﺎﺷﯽ رﻧﮕﯿﯽ را ﺑﺎز ﮐـﺮد ﮐـﻪ در دو ﺻـﻔﺤﻪ آﻣـﺪه ﺑـﻮد‪» .‬ﮔﻤـﺎن ﮐـﻨﻢ اﯾـﻦ دﯾﻮارﻧﮕـﺎره رو‬
‫ﺑﺸﻨﺎﺳﯽ‪«.‬‬

‫ﺟﺪی ﮐﻪ ﻧﻤﯿﮕﻪ؟ ﺳﻮﻓﯽ ﺑﻪ ﻣﻌﺮوفﺗﺮﯾﻦ دﯾﻮارﻧﮕﺎرهی ﺗﺎرﯾﺦ ﻧﮕﺎه ﻣﯽﮐﺮد—ﺷﺎم آﺧﺮ—ﻧﻘﺎﺷﯽ اﻓﺴﺎﻧﻪای داوﯾﻨﭽﯽ ﺑﺮ دﯾﻮار ﺳﺎﻧﺘﺎ ﻣﺎرﯾﺎ دﻟـﻪ‬
‫ﮔﺮاﺗﺴﯿﻪ ﻧﺰدﯾﮏ ﻣﯿﻼن‪ .‬ﻧﻘﺎﺷﯽِ رو ﺑﻪ ﺧﺮاﺑﯽ‪ ،‬ﻋﯿﺴﯽ و ﺣﻮارﯾﺎﻧﺶ را در ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﺑﻪ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﮐﺸﯿﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﻋﯿﺴﯽ اﻋﻼم ﻣﯽﮐﺮد ﯾﮑـﯽ از آنﻫـﺎ‬
‫ﺑﻪ او ﺧﯿﺎﻧﺖ ﺧﻮاﻫﺪ ﮐﺮد‪» .‬ﺑﻠﻪ‪ .‬ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﻤﺶ‪«.‬‬
‫»ﭘﺲ اﯾﻦ ﺑﺎزی ﮐﻮﭼﯿﮏ ﻣﻦ رو ﻣﯽﭘﺬﯾﺮی؟ ﭼﺸﻢﻫﺎت رو ﺑﺒﻨﺪ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﻧﺎﻣﻄﻤﺌﻦ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺴﺖ‪.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» :‬ﻋﯿﺴﯽ ﮐﺠﺎ ﻧﺸﺴﺘﻪ؟«‬
‫»وﺳﻂ‪«.‬‬
‫»درﺳﺘﻪ‪ .‬اون و ﺣﻮارﯾﻮﻧﺶ ﭼﯽ ﻣﯽﺧﻮرﻧﺪ؟«‬
‫»ﻧﺎن‪ «.‬ﻣﺸﺨﺼﻪ‪.‬‬
‫»ﻋﺎﻟﯿﻪ‪ .‬و ﭼﯽ ﻣﯽﻧﻮﺷﻨﺪ؟«‬
‫»ﺷﺮاب‪ .‬ﺷﺮاب ﻣﯽﺧﻮرﻧﺪ‪«.‬‬
‫»ﻣﻌﺮﮐﻪﺳﺖ‪ .‬و ﺳﺆال آﺧﺮ‪ .‬ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﺟﺎم روی ﻣﯿﺰه؟«‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﻣﮑﺚ ﮐﺮد و ﻓﻬﻤﯿﺪ اﯾﻦ ﺳﺆال اﻧﺤﺮاﻓﯽ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻌﺪ از ﺷﺎم‪ ،‬ﻋﯿﺴﯽ ﺳﺎﻏﺮ ﺷﺮاب را ﺑﺮﮔﺮﻓﺖ و ﺑﺎ ﺣﻮارﯾﺎﻧﺶ ﺗﺴﻬﯿﻢ ﮐﺮد‪» 1.‬ﯾﮏ ﺟﺎم‪.‬‬
‫ﺳﺎﻏﺮ‪ «.‬ﭘﯿﻤﺎﻧﻪی ﻋﯿﺴﯽ‪ .‬ﺟﺎم ﻣﻘﺪس‪» .‬ﻋﯿﺴﯽ ﯾﻪ ﺳﺎﻏﺮ رو دﺳﺖ ﻣﯿﮕﺮدوﻧﻪ‪ .‬ﻫﻤﻮن ﻃﻮر ﮐﻪ ﻣﺴﯿﺤﯽﻫﺎی ﺟﺪﯾﺪ ﺗﻮی ﻋﺸﺎء رﺑﺎﻧﯽ اﯾـﻦ ﮐـﺎر رو‬
‫ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪«.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ آﻫﯽ ﮐﺸﯿﺪ‪» .‬ﭼﺸﻢﻫﺎت رو ﺑﺎز ﮐﻦ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ اﯾﻦ ﮐﺎر را ﮐﺮد‪ .‬ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﻣﺘﮑﺒﺮاﻧﻪ ﻧﯿﺸﺨﻨﺪ ﻣﯽزد‪ .‬ﺳﻮﻓﯽ ﺑﻪ ﻧﻘﺎﺷﯽ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و در ﺗﻬﺎﯾﺖ ﺗﻌﺠﺐ دﯾﺪ ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐﺴﯽ ﭘﺸﺖ ﻣﯿـﺰ ﯾـﮏ‬
‫ﺟﺎم دارد‪ ،‬از ﺟﻤﻠﻪ ﻋﯿﺴﯽ‪ .‬ﺳﯿﺰده ﺟﺎم‪ .‬از آن ﮔﺬﺷﺘﻪ‪ ،‬ﭘﯿﻤﺎﻧﻪﻫﺎ ﺑﺎرﯾﮏ و ﺑﯽﭘﺎﯾﻪ و ﺷﯿﺸﻪای ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻫﯿﭻ ﺳﺎﻏﺮی در ﻧﻘﺎﺷﯽ ﻧﺒﻮد‪ .‬ﺟﺎم ﻣﻘﺪﺳﯽ در‬
‫ﮐﺎر ﻧﺒﻮد‪.‬‬

‫‪ 1‬ﻧﻮﯾﺴﻨﺪه اﯾﻦ ﻣﺘﻦ را در اﯾﻦﺟﺎ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪای ﻧﻘﻞ ﮐﺮده ﮐﻪ ﮔﻮﯾﯽ ﻧﻘﻞ ﻗﻮل ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ از اﻧﺠﯿﻞ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻣﺬﮐﻮر در ﻧﻮﺷﺘﻪی اﺻﻠﯽ آﯾﻪای ﯾﺎﻓﺖ ﻧﺸﺪ‪ .‬ﺟﻬﺖ‬
‫اﻃﻼع ﻣﺘﻦ آﯾﺎت اﯾﻦ واﻗﻌﻪ را از اﻧﺠﯿﻞ ﻓﺎرﺳﯽ ﻧﻘﻞ ﻣﯽﮐﻨﯿﻢ‪) :‬ﻣﺘﯽ‪ (26:27 ،‬و ]ﻋﯿﺴﯽ[ ﭘﯿﺎﻟﻪ را ﮔﺮﻓﺘﻪ‪ ،‬ﺷﮑﺮ ﻧﻤﻮد و ﺑﺪﯾﺸﺎن داده‪ ،‬ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻫﻤﻪی ﺷﻤﺎ از اﯾﻦ ﺑﻨﻮﺷﯿﺪ‪«.‬؛‬
‫)ﻣﺮﻗﺲ‪ (14:23 ،‬و ﭘﯿﺎﻟﻪای ﮔﺮﻓﺘﻪ‪ ،‬ﺷﮑﺮ ﻧﻤﻮد و ﺑﻪ اﯾﺸﺎن داد و ﻫﻤﻪ از آن آﺷﺎﻣﯿﺪﻧﺪ؛ )ﻟﻮﻗﺎ‪ (22:17 ،‬ﭘﺲ ﭘﯿﺎﻟﻪای ﮔﺮﻓﺘﻪ‪ ،‬ﺷﮑﺮ ﻧﻤﻮد و ﮔﻔﺖ‪» :‬اﯾﻦ را ﺑﮕﯿﺮﯾﺪ و در ﻣﯿﺎن ﺧﻮد‬
‫ﺗﻘﺴﯿﻢ ﮐﻨﯿﺪ‪«.‬‬

‫‪-233-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﭼﺸﻤﮑﯽ زد‪» .‬ﺗﺼﻮر ﻧﻤﯽﮐﻨﯽ ﮐﻤﯽ ﻋﺠﯿﺐ ﺑﺎﺷﻪ؟ ﭼﻮن ﻫﻢ اﻧﺠﯿﻞ و ﻫﻢ اﻓﺴﺎﻧﻪﻫﺎی ﻣﻌﯿـﺎر ﻣـﺎ اﯾـﻦ ﻟﺤﻈـﻪ را ﻟﺤﻈـﻪی دﻗﯿـﻖ‬
‫رﺳﯿﺪن ﺟﺎم ﻣﻘﺪس ﻣﯿﺪوﻧﻨﺪ‪ .‬اﯾﻦﺟﺎ داوﯾﻨﭽﯽ اﻧﮕﺎر ﺑﻪ ﻃﺮز ﻏﺮﯾﺒﯽ ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﺮده ﺟﺎم ﻋﯿﺴﯽ رو ﻧﻘﺎﺷﯽ ﮐﻨﻪ‪«.‬‬
‫»ﺣﺘﻤﺎً ﻫﻨﺮﺷﻨﺎسﻫﺎ اﯾﻦ ﻧﮑﺘﻪ رو ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪﻧﺪ؟«‬
‫»ﺷﻮﮐﻪ ﻣﯿﺸﯽ اﮔﺮ ﺑﺪوﻧﯽ داوﯾﻨﭽﯽ ﭼﻪ ﻧﺎﻫﻨﺠﺎریﻫﺎﯾﯽ رو داﺧﻞ ﻧﻘﺎﺷﯽ ﮐﺮده ﮐﻪ ﻣﺤﻘّﻖﻫـﺎ ﯾـﺎ ﻧﻤـﯽﺑﯿﻨﻨـﺪ ﯾـﺎ از دﯾـﺪﻧﺶ ﭼـﺸﻢﭘﻮﺷـﯽ‬
‫ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ .‬در واﻗﻊ‪ ،‬اﯾﻦ ﻧﻘﺎﺷﯽ ﮐﻠﯿﺪ رﺳﯿﺪن ﺑﻪ راز ﺟﺎم ﻣﻘﺪﺳﻪ‪ .‬داوﯾﻨﭽﯽ ﻫﻤﻪی اون راز رو ﺑﯽﭘﺮده ﺗﻮی ﺷﺎم آﺧﺮ آورده‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻧﻪ اﺛﺮ را ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪» .‬اﯾﻦ ﻧﻘﺎﺷﯽ ﻣﯿﮕﻪ ﮐﻪ ﺟﺎم ﻣﻘﺪس واﻗﻌﺎً ﭼﯿﻪ؟«‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﻧﺠﻮا ﮐﺮد‪» :‬ﻧﻤﯿﮕﻪ ﭼﯿﻪ‪ .‬ﻣﯿﮕﻪ ﮐﯿﻪ‪ .‬ﺟﺎم ﻣﻘﺪس ﺷﯽء ﻧﯿﺴﺖ‪ .‬در واﻗﻊ‪ ،‬اﻧﺴﺎﻧﻪ‪«.‬‬

‫‪-234-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﭘﻨﺠﺎه و ﺷﺸﻢ‬

‫ﺳﻮﻓﯽ زﻣﺎن درازی ﺑﻪ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺧﯿﺮه ﻣﺎﻧﺪ‪ .‬ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻟﻨﮕﺪان ﭼﺮﺧﯿﺪ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺟﺎم ﻣﻘﺪس اﻧﺴﺎﻧﻪ؟«‬

‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺎ ﺗﮑﺎن ﺳﺮ ﺗﺼﺪﯾﻖ ﮐﺮد‪» .‬در واﻗﻊ‪ ،‬زﻧﻪ‪ «.‬ﻟﻨﮕﺪان از روی ﻧﮕﺎه ﺑﯽاﺣﺴﺎسِ ﭼﻬﺮهی ﺳﻮﻓﯽ ﻣﯽﮔﻔﺖ ﮐﻪ آنﻫﺎ ﺷﮑـﺴﺘﺶ دادهاﻧـﺪ‪.‬‬
‫ﯾﺎدش ﻣﯽآﻣﺪ ﮐﻪ ﺧﻮد ﻧﯿﺰ ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﺑﺎر ﮐﻪ آن را ﺷﻨﯿﺪ اﺣﺴﺎس ﻣﺸﺎﺑﻬﯽ داﺷﺖ و ﺗﺎ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻧﻤﺎدﺷﻨﺎﺳﯽ ﻣﺨﻔﯽ در ﺟﺎم را ﻧﻔﻬﻤﯿﺪه ﺑﻮد ﻫﻤﯿﻦ‬
‫ﻃﻮر ﻣﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻋﻠﯽاﻟﻈﺎﻫﺮ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﻧﯿﺰ ﻫﻤﯿﻦ ﺗﺼﻮر را داﺷﺖ‪» .‬راﺑﺮت‪ ،‬ﺷﺎﯾﺪ اﯾﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﻣﺨﺼﻮص ﻧﻤﺎدﺷﻨﺎسﻫﺎ ﺑﺎﺷﻪ ﺗﺎ ﻗﻀﯿﻪ رو ﺗﻮﺿﯿﺢ ﺑﺪن‪ «.‬ﺳـﭙﺲ‬
‫ﺑﻪ ﺳﻤﺖ دﯾﮕﺮ ﻣﯿﺰ رﻓﺖ‪ ،‬ﺗﮑﻪای ﮐﺎﻏﺬ ﺑﺮداﺷﺖ‪ ،‬آن را ﺟﻠﻮی ﻟﻨﮕﺪان ﮔﺬاﺷﺖ‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺧﻮدﮐﺎری را از ﺟﯿﺒﺶ ﺑﯿﺮون آورد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺳﻮﻓﯽ! ﺗﻮ ﺷﻤﺎﯾﻞ ﻣﺪرن زن و ﻣﺮد رو ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﯽ؟« و ﺳﭙﺲ ﻧﻤﺎد ﻣﻌﻤﻮل ﻣـﺮد ♂ و‬
‫ﻧﻤﺎد زن ♀ را ﮐﺸﯿﺪ‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﮔﻔﺖ‪» :‬آره! ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﻢ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان آرام ﮔﻔﺖ‪» :‬اﯾﻦﻫﺎ ﻧﻤﺎدﻫﺎی اﺻﯿﻞ زن و ﻣﺮد ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﺧﯿﻠﯽﻫﺎ ﺗﺼﻮر ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﻧﻤﺎد ﻣﺮد ﺗﺼﻮﯾﺮ ﯾـﻪ ﺳـﭙﺮ و ﻧﯿـﺰهﺳـﺖ و ﻧﻤـﺎد زن‬
‫آﯾﻨﻪای ﮐﻪ زﯾﺒﺎﯾﯽ رو ﻧﺸﻮن ﻣﯿﺪه‪ .‬در واﻗﻊ‪ ،‬اﯾﻦ ﻧﻤﺎدﻫﺎ رو ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﻧﻤﺎدﻫﺎﯾﯽ ﻧﺠﻮﻣﯽ ﺑﺮای رباﻟﻨﻮع‪-‬ﺳﯿﺎرهی ﺑﻬﺮام و رﺑﻪاﻟﻨﻮع‪-‬ﺳﯿﺎرهی ﻧﺎﻫﯿﺪ‬
‫ﺑﻪ وﺟﻮد آوردﻧﺪ‪ .‬ﻧﻤﺎدﻫﺎی اﺻﻠﯽ ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺎدهﺗﺮه‪ «.‬ﻟﻨﮕﺪان ﺷﻤﺎﯾﻞ دﯾﮕﺮی را روی ﮐﺎﻏﺬ رﺳﻢ ﮐﺮد‪.‬‬
‫»اﯾﻦ ﻧﻤﺎد‪ ،‬ﺷﻤﺎﯾﻞ اوﻟﯿﻪی ﺑﺮای ﻣَﺮده؛ ﯾﻪ ﻗﻀﯿﺐ ﺑﺎ ﺷﮑﻠﯽ ﺳﺎده‪«.‬‬

‫‪-235-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﺳﻮﻓﯽ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﻨﺎﺳﺒﻪ‪«.‬‬

‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﻫﻢ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻫﻤﯿﻦ ﻃﻮره‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان اداﻣﻪ داد‪» :‬اﯾﻦ ﺷﻤﺎﯾﻞ ﺑﻪ ﻃﻮر رﺳﻤﯽ ﺷﻤﺸﯿﺮ ﻧﺎﻣﯿﺪه ﻣﯿﺸﻪ و ﻧﻤﺎد ﺳﺘﯿﺰهﺧﻮﯾﯽ و ﻣﺮداﻧﮕﯿﻪ‪ .‬در واﻗﻊ‪ ،‬اﯾﻦ ﻧﻤﺎد ﻗﻀﯿﺐ ﻫﻨـﻮز ﻫـﻢ‬
‫روی ﯾﻮﻧﯿﻔﺮمﻫﺎی ﻧﻈﺎﻣﯽ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯿﺸﻪ ﺗﺎ درﺟﻪ رو ﻧﺸﻮن ﺑﺪه‪«.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺑﺎ ﺧﻨﺪه ﺑﯿﺎن ﮐﺮد‪» :‬راﺳﺘﺶ‪ ،‬ﻫﺮ ﭼﯽ آﻟﺖ ﺑﯿﺸﺘﺮی داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯽ درﺟﻪی ﺑﺎﻻﺗﺮی ﻫﻢ داری‪ .‬ﭘﺴﺮﻫﺎ ﻫﻤﯿﻨﻨﺪ دﯾﮕﻪ!«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان اﺧﻢ ﮐﺮد‪» .‬ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﻣﻨﻮال‪ ،‬ﻧﻤﺎد زن ﻫﻤﻮن ﻃﻮر ﮐﻪ ﺗﺼﻮر ﻣﯽﮐﻨﯽ ﻧﻘﻄﻪی ﻣﻘﺎﺑﻞ اوﻧﻪ‪ «.‬و ﻧﻤﺎد دﯾﮕﺮی را در ﮐﺎﻏﺬ ﮐﺸﯿﺪ‪» .‬اﺳﻢ‬
‫اﯾﻦ ﯾﮑﯽ ﺳﺎﻏﺮه‪«.‬‬

‫ﺳﻮﻓﯽ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و ﺗﻌﺠﺐ ﮐﺮد‪.‬‬

‫ﻟﻨﮕﺪان ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ او ارﺗﺒﺎط ﻗﻀﯿﻪ را درک ﮐﺮده اﺳﺖ‪ .‬ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺳﺎﻏﺮ ﺷﺒﯿﻪ ﺑﻪ ﺟﺎم ﯾﺎ ﻇﺮﻓﻪ‪ .‬و ﻣﻬﻢﺗﺮ از اون ﺷﺒﯿﻪ ﺑﻪ رَﺣِـﻢ زن‪ .‬اﯾـﻦ‬
‫ﻧﻤﺎد ﻣﻌﻨﯽ ﺟﻨﺲ زن و زﻧﺎﻧﮕﯽ و ﺑﺎرورﯾﻪ‪ «.‬ﻟﻨﮕﺪان ﺣﺎﻻ ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﺑﻪ ﺳﻮﻓﯽ ﺧﯿﺮه ﺷﺪه ﺑﻮد‪» .‬ﺳـﻮﻓﯽ! اﻓـﺴﺎﻧﻪ ﺑـﻪ ﻣـﺎ ﻣﯿﮕـﻪ ﮐـﻪ ﺟـﺎم ﻣﻘـﺪس‬
‫ﺳﺎﻏﺮه—ﭘﯿﻤﺎﻧﻪ‪ .‬اﻣﺎ ﺗﻮﺻﯿﻒ ﺟﺎم ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﺳﺎﻏﺮ ﺗﻤﺜﯿﻠﯿﻪ ﺑﺮای ﺣﻔﻆ ﻣﺎﻫﯿﺖ واﻗﻌﯽ ﺟﺎم ﻣﻘﺪس‪ .‬ﯾﻌﻨـﯽ اﯾـﻦ ﮐـﻪ‪ ،‬اﻓـﺴﺎﻧﻪ ﺳـﺎﻏﺮ رو ﺑـﻪ ﻋﻨـﻮان‬
‫اﺳﺘﻌﺎرهای ﺑﺮای ﭼﯿﺰی ﺑﺴﯿﺎر ﻣﻬﻢﺗﺮ ﺑﻪ ﮐﺎر ﻣﯿﮕﯿﺮه‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﯾﻪ زن‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﻟﺒﺨﻨﺪ زد‪» :‬دﻗﯿﻘﺎً‪ .‬ﺟﺎم ﻓﯽاﻟﻮاﻗﻊ ﻧﻤﺎد ﮐﻬﻨﯽ ﺑﺮای زﻧﺎﻧﮕﯿﻪ و ﺟﺎم ﻣﻘﺪس ﻧﻤﺎﯾﺎﻧﮕﺮ ﻣﺎدﯾﻨﻪی ﻣﻘﺪس و اﻟﻬﻪ ﮐـﻪ اﻟﺒﺘـﻪ اﻻن از ﺑـﯿﻦ‬
‫رﻓﺘﻪ ﯾﺎ اﮔﺮ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﮕﯿﻢ ﮐﻠﯿﺴﺎ ﻧﺎﺑﻮدش ﮐﺮده‪ .‬ﻧﯿﺮوی زن و ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ اون ﺑﺮای زﻧﺪﮔﯽﺑﺨﺸﯽ زﻣﺎﻧﯽ ﺧﯿﻠﯽ ﻣﻘﺪس ﺑﻮد‪ .‬اﻣﺎ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺑﻪ ﺗﻬﺪﯾﺪی ﺑـﺮای‬
‫اوجﮔﯿﺮی ﮐﻠﯿﺴﺎی ﻣﺮداﻧﻪ ﺷﺪ و ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ دﻟﯿﻞ ﻣﺎدﯾﻨﻪی ﻣﻘﺪس رو ﺷﯿﻄﺎﻧﯽ و ﮐﺜﯿﻒ دوﻧﺴﺘﻨﺪ‪ .‬اﯾﻦ ﻣﺮد و ﻧﻪ ﺧﺪا ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﻔﻬﻮم ﮔﻨﺎه ﺟﺒﻠّـﯽ رو‬
‫‪1‬‬
‫ﺑﻨﺎ ﮔﺬاﺷﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ اﺳﺘﻨﺎد اون‪ ،‬ﺣﻮّا ﺳﯿﺐ رو ﺧﻮرد و ﻣﻮﺟﺐ ﻫﺒﻮط ﺑﺸﺮ ﺷﺪ‪ .‬زن رو‪ ،‬ﮐﻪ زﻣﺎﻧﯽ ﺑﺨﺸﻨﺪهی زﻧﺪﮔﯽ ﺑﻮد‪ ،‬ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺑﻪ دﺷﻤﻦ ﮐﺮدﻧﺪ‪«.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﺎﯾﺪ اﺿﺎﻓﻪ ﮐﻨﻢ ﻣﻔﻬﻮم زن ﺑﻪ ﻋﻨﻮان زﻧﺪﮔﯽدﻫﻨﺪه اﺳﺎس دﯾﻦ ﮐﻬﻦ ﺑﻮد‪ .‬ﺗﻮﻟـﺪ ﺑﭽـﻪ ﭘـﺮ از ﻗـﺪرت و راز ﺑـﻮد‪ .‬ﺑﺪﺑﺨﺘﺎﻧـﻪ‪،‬‬
‫ﻓﻠﺴﻔﻪی ﻣﺴﯿﺤﯽ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﺗﺎ ﺑﺎ ﭼﺸﻢﭘﻮﺷﯽ از ﺣﻘﯿﻘﺖ زﯾﺴﺖﺷﻨﺎﺳﯽ‪ ،‬ﻗﺪرت آﻓﺮﯾﻨﻨﺪﮔﯽ زن رو ﺑﻪ ﻧﻔﻊ ﺧـﻮدش اﺳـﺘﻔﺎده ﮐﻨـﻪ و ﻣـﺮد رو‬
‫آﻓﺮﯾﻨﻨﺪه ﻣﻌﺮﻓﯽ ﮐﻨﻪ‪ .‬ﺳِﻔﺮ ﭘﯿﺪاﯾﺶ ﻣﯿﮕﻪ ﮐﻪ ﺣﻮّا از دﻧﺪهی آدم ﺧﻠﻖ ﺷﺪ‪ .2‬زن ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺑﻪ اﺿﺎﻓﻪای از ﻣﺮد ﺷﺪ‪ .‬ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع زن ﮔﻨﺎهﮐـﺎر ﻫـﻢ‬
‫اﺿﺎﻓﻪ ﮐﻦ‪ .‬ﺳِﻔﺮ ﭘﯿﺪاﯾﺶ ﺷﺮوع ﭘﺎﯾﺎن ﺑﺮای اﻟﻬﻪ ﺑﻮد‪«.‬‬

‫‪ 1‬ﺑﻌﺾِ اﻫﻞِ ﺣﻖ ﻣﺪﻋﯽاﻧﺪ ﻧﺸﺎﻧﻪی ﻫﻔﺖﺷﮑﻞ را ﺑﺮ ﺳﯿﻨﻪی ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ آﻧﺎن ﻣﺘﺠﻠﯽ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ ﻣﯽﺑﯿﻨﻨﺪ!‬

‫‪ 2‬ﭘﯿﺪاﯾﺶ‪ ،‬ﺑﺎب ‪ ،2‬آﯾﻪی ‪ 21‬و ‪» :22‬و ﺧﺪاوﻧﺪ ﺧﺪا‪ ،‬ﺧﻮاﺑﯽ ﮔﺮان ﺑﺮ آدم ﻣﺴﺘﻮﻟﯽ ﮔﺮداﻧﯿﺪ ﺗﺎ ﺑﺨﻔﺖ‪ ،‬و ﯾﮑﯽ از دﻧﺪهﻫﺎﯾﺶ ﮔﺮﻓﺖ و ﮔﻮﺷﺖ در ﺟﺎﯾﺶ ﭘﺮ ﮐﺮد‪ .‬و‬
‫ﺧﺪاوﻧﺪ ﺧﺪا آن دﻧﺪه را ﮐﻪ از آدم ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬زﻧﯽ ﺑﻨﺎ ﮐﺮد و ﮔﻮﺷﺖ در ﺟﺎﯾﺶ ﭘﺮ ﮐﺮد«‪ .‬اﯾﻦ ﺑﺎور ﺑﻪ ﺷﮑﻞ اﺳﺮاﺋﯿﻠﯿﺎت )اﺣﺎدﯾﺚ و ﻋﻘﺎﯾﺪ ﺟﻌﻠﯽ و ﻣﺆﺛﺮ از رواﯾﺎت ﯾﻬﻮدﯾﺎن و ﯾﺎ‬
‫ﻣﺴﯿﺤﯿﺎن( در اﺳﻼم ﻧﯿﺰ رﺧﻨﻪ ﮐﺮده اﺳﺖ‪ ،‬اﻣﺎ در ﻗﺮآن اﺷﺎرهای ﺑﻪ ﭼﻨﯿﻦ ﺑﺎوری ﻧﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪-236-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻟﻨﮕﺪان ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺟﺎم ﻣﻘﺪس ﻧﻤﺎدی از اﻟﻬﻪی ﮔﻤﺸﺪهﺳﺖ‪ .‬ﻣﺴﯿﺤﯿﺖ ﮐﻪ ﭘﯿﺸﺮوی ﮐﺮد‪ ،‬ادﯾﺎن ﮐﻬﻦ ﭘﮕﺎﻧﯽ ﺑﻪ اﯾﻦ راﺣﺘﯽﻫﺎ از ﺑﯿﻦ ﻧﺮﻓﺘﻨـﺪ‪.‬‬
‫اﻓﺴﺎﻧﻪﻫﺎی ﺟﺴﺘﺠﻮی ﺷﻮاﻟﯿﻪﻫﺎ ﺑﺮای ﺟﺎم ﮔﻤﺸﺪه در واﻗﻊ داﺳﺘﺎن ﺟـﺴﺘﺠﻮﻫﺎی ﻗـﺪﻏﻦﺷـﺪه ﺑـﺮای ﻣﺎدﯾﻨـﻪی ﻣﻘﺪﺳـﻪ‪ .‬ﺷـﻮاﻟﯿﻪﻫـﺎﯾﯽ ﮐـﻪ از‬
‫›ﺟﺴﺘﺠﻮی ﺳﺎﻏﺮ‹ ﺣﺮف ﻣﯽزدﻧﺪ‪ ،‬در ﭘﺮده ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ ﺗﺎ زﻧﺪﮔﯿﺸﻮن رو از دﺳﺖ ﮐﻠﯿﺴﺎﯾﯽ ﺣﻔﻆ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ زن رو ﺗﺤﺖ اﻧﻘﯿﺎد درآورده ﺑـﻮد‬
‫و اﻟﻬﻪ رو ﺑﻪ دﯾﺎر ﻓﺮاﻣﻮﺷﯽ ﻓﺮﺳﺘﺎده ﺑﻮد و ﻏﯿﺮﻣﺆﻣﻨﺎن رو ﺳﻮزوﻧﺪه ﺑﻮد و ﺳﺘﺎﯾﺶ ﭘﮕﺎﻧﯽ از ﻣﺎدﯾﻨﻪی ﻣﻘﺪس رو ﻣﻤﻨﻮع ﮐﺮده ﺑﻮد‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺳﺮش را ﺗﮑﺎن داد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ! ﻣﻦ ﺧﯿﺎل ﮐﺮدم وﻗﺘﯽ ﻣﯿﮕﯿﺪ ﺟﺎم ﯾﻪ ﺷﺨﺼﻪ ﻣﻨﻈﻮرﺗﻮن ﺷﺨﺺ ﺣﻘﯿﻘﯿﻪ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻫﺴﺖ‪«.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ روی ﭘﺎﻫﺎﯾﺶ اﯾﺴﺘﺎد و ﺑﯽﻣﻘﺪﻣﻪ ﮔﻔﺖ‪» :‬و ﻧﻪ ﻫﺮ ﮐﺴﯽ‪ .‬زﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺧﻮدش رازی رو داره؛ رازی ﭼﻨﺎن ﺑﺰرگ ﮐﻪ اﮔﺮ ﻓـﺎش ﺑـﺸﻪ‪،‬‬
‫اﺣﺘﻤﺎل داره ﺑﻨﯿﺎدﻫﺎی ﻣﺴﯿﺤﯿﺖ رو وﯾﺮان ﮐﻨﻪ!«‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﻣﺒﻬﻮت ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﯿﺪ‪» .‬اﯾﻦ زن ﺗﻮی ﺗﺎرﯾﺦ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪﺷﺪه اﺳﺖ؟«‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﻋﺼﺎﯾﺶ را ﺑﺮداﺷﺖ و در ﺳﺮﺳﺮا ﺑﻪ راه اﻓﺘﺎد‪» :‬ﮐﺎﻣﻼً‪ .‬دوﺳﺘﺎن ﻣﻦ! اﮔﺮ ﺑﻪ اﺗﺎق ﻣﻄﺎﻟﻌﻪی ﻣﻦ ﺗﺸﺮﯾﻒ ﺑﯿﺎورﯾﺪ ﻣﻔﺘﺨﺮ ﺧﻮاﻫﻢ ﺷـﺪ‬
‫ﮐﻪ ﻧﻘﺎﺷﯽ داوﯾﻨﭽﯽ از اﯾﻦ زن رو ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻧﺸﻮن ﺑﺪم‪«.‬‬

‫دو اﺗﺎق آنﺳﻮﺗﺮ‪ ،‬در آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ‪ ،‬ﭘﯿﺸﺨﺪﻣﺖ رﻣﯽ ﻟﮕﺎﻟﻮدک در ﺳﮑﻮت در ﺑﺮاﺑﺮ ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮن ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬اﯾﺴﺘﮕﺎه ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮﻧﯽ ﺗـﺼﺎوﯾﺮ زن و‬
‫ﻣﺮدی را ﻧﺸﺎن ﻣﯽداد‪ ...‬ﻫﻤﺎن دو ﻧﻔﺮی ﮐﻪ رﻣﯽ ﭼﺎی ﺑﻪ آنﻫﺎ ﺗﻌﺎرف ﮐﺮده ﺑﻮد‪.‬‬

‫‪-237-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﭘﻨﺠﺎه و ﻫﻔﺘﻢ‬

‫ﺳﺘﻮان ﮐﻮﻟﻪ ﮐﻪ ﺑﯿﺮون اﯾﺴﺖ ﺑﺎزرﺳﯽ ﮐﻨﺎر ﺑﺎﻧﮏ ﺳﭙﺮدهﮔﺬاری زورﯾﺦ اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد‪ ،‬ﻧﻤﯽداﻧﺴﺖ ﭼﻪ ﻋﺎﻣﻠﯽ ﻓﺎش را ﺗﺎ اﯾﻦ ﺣﺪ در آوردن‬
‫ﻣﺠﻮز ﺑﺎزرﺳﯽ ﺑﻪ ﺗﺄﺧﯿﺮ اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎﻧﮑﺪارﻫﺎ ﺑﻪ وﺿﻮح ﭼﯿﺰی را ﻣﺨﻔﯽ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﻟﻨﮕﺪان و ﻧﻮو ﭘﯿﺶ از اﯾﻦ رﺳﯿﺪه ﺑﻮدﻧـﺪ و از‬
‫ﺑﺎﻧﮏ ﺑﯿﺮون رﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﭼﺮا ﮐﻪ ﺷﻤﺎرهی ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ ﺻﺤﯿﺢ را ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫ﭘﺲ ﭼﺮا ﻧﻤﯽﮔﺬارﻧﺪ ﺑﮕﺮدﯾﻢ؟‬

‫ﺳﺮاﻧﺠﺎم‪ ،‬ﺗﻠﻔﻦ ﻫﻤﺮاه ﮐﻮﻟﻪ ﺑﻪ ﺻﺪا درآﻣﺪ‪ .‬از ﺳﺘﺎد ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﯽ ﻟﻮور ﺑﻮد‪ .‬ﮐﻮﻟﻪ ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» :‬ﻣﺠﻮز ﺗﻔﺘﯿﺶ دارﯾﻢ؟«‬
‫اﻓﺴﺮ ﭘﺸﺖ ﺧﻂ ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﺎﻧﮏ رو ول ﮐﻦ‪ ،‬ﺳﺘﻮان‪ .‬ﯾﻪ ﮐﻤﮏ داﺷﺘﯿﻢ‪ .‬ﻣﺨﻔﯽﮔﺎه دﻗﯿﻖ ﻟﻨﮕﺪان و ﻧﻮو رو ﺑﻪ ﻣﺎ ﮔﻔﺘﻨﺪ‪«.‬‬
‫ﮐﻮﻟﻪ روی ﺳﭙﺮ ﻣﺎﺷﯿﻨﺶ ﻧﺸﺴﺖ‪» .‬ﺟﺪی ﻣﯿﮕﯽ؟!«‬
‫»ﻧﺸﻮﻧﯽِ اﻃﺮاف ﺷﻬﺮه‪ ،‬ﻧﺰدﯾﮏ ورﺳﺎی‪«.‬‬
‫»ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه ﻓﺎش ﻣﯿﺪوﻧﻪ؟«‬
‫»ﻧﻪ ﻫﻨﻮز‪ .‬ﭘﺸﺖ ﺧﻂ ﺑﺎ ﯾﻪ ﺗﻠﻔﻦ ﻣﻬﻢ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯿﮑﻨﻪ‪«.‬‬
‫»ﻣﻦ دارم ﻣﯿﺮم‪ .‬ﮐﺎرش ﮐﻪ ﺗﻤﻮم ﺷﺪ ﺑﮕﻮ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺗﻤﺎس ﺑﮕﯿﺮه‪ «.‬ﮐﻮﻟﻪ ﻧﺸﺎﻧﯽ را ﮔﺮﻓﺖ و ﺳﻮار ﻣﺎﺷﯿﻨﺶ ﺷـﺪ‪ .‬از ﺑﺎﻧـﮏ ﮐـﻪ دور ﻣـﯽﺷـﺪ‪،‬‬
‫ﯾﺎدش آﻣﺪ ﮐﻪ ﻧﭙﺮﺳﯿﺪه ﮐﯽ ﺟﺎی ﻟﻨﮕﺪان را ﺑﻪ د‪.‬س‪.‬ﭘﯽ‪.‬ژ ﻟﻮ داده اﺳﺖ‪ .‬ﻣﻬﻢ ﻧﺒﻮد‪ .‬ﺑﺨﺖ ﺑﻪ ﮐﻮﻟﻪ روی آورده ﺑﻮد ﺗﺎ ﺗﺮدﯾﺪﻫﺎﯾﺶ را ﺑﺮﻃﺮف ﮐﻨﺪ‬
‫و اﺷﺘﺒﺎﻫﺎت ﻓﺎﺣﺸﺶ را ﺟﺒﺮان ﮐﻨﺪ‪ .‬او ﮔﺎﻣﯽ دﯾﮕﺮ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﺪ ﺗﺎ ﺑﺮﺟﺴﺘﻪﺗﺮﯾﻦ ﺑﺎزداﺷﺖِ دوران ﮐﺎرﯾﺶ را اﻧﺠﺎم دﻫﺪ‪.‬‬
‫ﮐﻮﻟﻪ ﺑﯽﺳﯿﻢ ﮐﺮد ﺗﺎ ﭘﻨﺞ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻫﻤﺮاﻫﯿﺶ ﮐﻨﻨﺪ‪» .‬آژﯾﺮﻫﺎ ﺧﺎﻣﻮش ﺑﺎﺷﻪ‪ ،‬ﺑﭽﻪﻫﺎ‪ .‬ﻟﻨﮕﺪان ﻧﺒﺎﯾﺪ اوﻣﺪن ﻣﺎ رو ﺑﻔﻬﻤﻪ‪«.‬‬

‫‪-238-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﭼﻬﻞ ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮ آنﺳﻮﺗﺮ‪ ،‬آﺋﻮدی ﺳﯿﺎﻫﯽ ﮐﻨﺎر ﺟﺎدهای ﺧﺎﮐﯽ ﮐﻨﺎر زد و در ﻣﯿﺎن ﺳﺎﯾﻪﻫﺎی ﻧﺰدﯾﮏ ﺑﻪ ﻣﺰرﻋﻪای ﭘﺎرک ﮐﺮد‪ .‬ﺳﯿﻼس ﺑﯿـﺮون‬
‫آﻣﺪ و از ﻣﯿﺎن ﻧﺮدهﻫﺎی ﺣﺼﺎر آﻫﻨﯽ و ﭘﺮداﺧﺖﺷﺪه ﮐﻪ ﭘﻬﻨﻪی ﭘﯿﺶِ روﯾﺶ را در ﺑﺮﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﻪ داﺧﻞ ﻧﮕﺮﯾﺴﺖ‪ .‬ﺑﻪ راه ﺷﯿﺐدارِ ﻃـﻮﻻﻧﯽ و‬
‫ﻣﻬﺘﺎبﺧﻮرده ﮐﻪ ﺑﻪ ﻗﻠﻌﻪی دوردﺳﺖ ﻣﯽرﺳﯿﺪ ﭼﺸﻢ دوﺧﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﭼﺮاغﻫﺎی ﻃﺒﻘﻪی ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻫﻤﻪ روﺷﻦ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺳﯿﻼس اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ ﺗﻮ اﯾﻦ ﺳﺎﻋﺖ ﻋﺠﯿﺒﻪ‪ .‬اﻃﻼﻋﺎﺗﯽ ﮐﻪ اﺳﺘﺎد داده ﺑﻮد ﻫﻤﻪ دﻗﯿﻖ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ ﺧـﻮد‬
‫ﭘﯿﻤﺎن ﺑﺴﺖ از اﯾﻦ ﺧﻮﻧﻪ ﺑﺪون ﺳﻨﮓ ﺗﺎج ﺑﯿﺮون ﻧﻤﯿﺎم‪ .‬ﻧﻤﯽﮔﺬارم اﺳﻘﻒ و اﺳﺘﺎد ﺷﮑﺴﺖ ﺑﺨﻮرﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺧﺸﺎب ﺳﯿﺰدهﺗﯿﺮهی ﻫﮑﻠﺮﮐﻮﺧﺶ را ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و آن ﻃﺮف ﻣﯿﻠﻪﻫﺎ روی زﻣﯿﻦ ﺧﺰهﮔﺮﻓﺘﻪی ﻣﺤﻮﻃﻪ ﭘﺮﺗﺎﺑﺶ ﮐﺮد‪ .‬ﺳﭙﺲ ﺑﺎﻻی ﻧﺮدهﻫـﺎ را‬
‫ﭼﻨﮓ زد و ﺧﻮد را ﺑﻪ زﺣﻤﺖ ﺑﺎﻻ ﮐﺸﯿﺪ و روی زﻣﯿﻦ ﻃﺮف دﯾﮕﺮ ﭘﺎﯾﯿﻦ آﻣﺪ‪ .‬درد ﺟﺎنﻓﺮﺳـﺎی ﭘﺎﺑﻨـﺪش را ﻓﺮاﻣـﻮش ﮐـﺮد‪ .‬ﺳـﭙﺲ ﺗﻔـﻨﮕﺶ را‬
‫ﺑﺮداﺷﺖ و در راه ﺷﯿﺒﺪار و ﭘﻮﺷﯿﺪه از ﻋﻠﻒ ﺑﻪ راه اﻓﺘﺎد‪.‬‬

‫‪-239-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﭘﻨﺠﺎه و ﻫﺸﺘﻢ‬

‫اﺗﺎق ﻣﻄﺎﻟﻌﻪی ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺷﺒﺎﻫﺘﯽ ﺑﻪ ﻫﯿﭻ ﮐﺪام از دﯾﮕﺮ اﺗﺎقﻫﺎی ﻣﻄﺎﻟﻌﻪای ﮐﻪ ﺳﻮﻓﯽ دﯾﺪه ﺑﻮد ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬دﻓﺘﺮ ﮐﺎر ﺳِﺮ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﻫﻔﺖﻫﺸﺖ‬
‫ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺰرگﺗﺮ از ﻣﺠﻠﻞﺗﺮﯾﻦ دﻓﺘﺮﻫﺎی ﮐﺎری ﺑﻮد ﮐﻪ ﺳﻮﻓﯽ دﯾﺪه ﺑﻮد و ﺑﻪ آﻣﯿﺰهای از آزﻣﺎﯾﺶﮔﺎهﻫﺎی ﻋﻠﻤﯽ و ﮐﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪﻫﺎی ﺑﺎﯾﮕـﺎﻧﯽ و ﺑـﺎزار‬
‫ﮐﻬﻨﻪﻓﺮوشﻫﺎ ﻣﯽﻣﺎﻧﺴﺖ‪ .‬ﺳﻪ ﭼﻠﭽﺮاغ ﺳﻘﻔﯽ آنﺟﺎ را روﺷﻦ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ و ﮐﻒ ﮐﺎﺷﯽﮐﺎریﺷﺪه و وﺳﯿﻊ آن را ﻣﯿﺰﻫﺎی ﮐﺎری ﭘﻮﺷﺎﻧﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ‬
‫زﯾﺮ ﺧﺮوارﻫﺎ ﮐﺘﺎب و آﺛﺎر ﻫﻨﺮی و ﻣﺼﻨﻮﻋﺎت و ﻣﻘﺎدﯾﺮ ﻣﻌﺘﻨﺎﺑﻬﯽ اﺑﺰارﻫﺎی اﻟﮑﺘﺮوﻧﯿﮑﯽ—ﮐﺎﻣﭙﯿﻮﺗﺮ‪ ،‬ﻧـﻮراﻓﮑﻦ‪ ،‬ﻣﯿﮑﺮوﺳـﮑﻮپ‪ ،‬ﻣﺎﺷـﯿﻦ ﮐﭙـﯽ‪،‬‬
‫اﺳﮑﻨﺮﻫﺎی روﻣﯿﺰی—ﻣﺪﻓﻮن ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﮐﻪ داﺧﻞ اﺗﺎق ﻣﯽﺷﺪ اﻧﺪﮐﯽ دﺳﺘﭙﺎﭼﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﯿﺪ‪ .‬ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺳﺎﻟﻦ رﻗﺺ رو ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺑﻪ اﯾﻦﺟﺎ ﮐﺮدم‪ .‬آﺧﻪ ﻓﺮﺻﺖ زﯾﺎدی ﺑـﺮای‬
‫رﻗﺼﯿﺪن ﻧﺪارم‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ اﺣﺴﺎس ﻣﯽﮐﺮد ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ اﻣﺸﺐ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻫﻮای ﮔﺮگ و ﻣﯿﺶ ﺑﻮد و ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰ آن ﻃﻮر ﻧﺒﻮد ﮐﻪ اﻧﺘﻈﺎرش را داﺷﺖ‪» .‬اﯾـﻦﻫـﺎ ﻫﻤـﺶ‬
‫ﺑﺮای ﮐﺎر ﺷﻤﺎﺳﺖ؟«‬
‫»دوﻧﺴﺘﻦ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﻋﺸﻖ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﻦ ﺑﻮده و ﺳﻨﮕﺮﯾﻞ ﻣﻌﺸﻮﻗﻪی ﻣﺤﺒﻮب ﻣﻦ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ ﺟﺎم ﻣﻘﺪس زﻧﻪ‪ .‬اﻓﮑﺎرش ﺗﮑﻪﭘﺎرهﻫﺎﯾﯽ از اﻧﺪﯾﺸﻪﻫﺎی درﻫﻢ ﺗﻨﯿﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﯽﻣﻌﻨﯽ ﻣﯽﻧﻤﻮد‪» .‬ﺷﻤﺎ ﮔﻔﺘﯿﺪ ﯾﻪ ﺗﺼﻮﯾﺮ از اﯾﻦ‬
‫زن دارﯾﺪ ﮐﻪ ﻃﺒﻖ ادّﻋﺎﺗﻮن ﺟﺎم ﻣﻘﺪﺳﻪ‪«.‬‬
‫»ﺑﻠﻪ‪ .‬اﻣﺎ اﯾﻦ ﻣﻦ ﻧﯿﺴﺘﻢ ﮐﻪ ادﻋﺎ ﻣﯽﮐﻨﻢ اون ﺟﺎم ﻣﻘﺪﺳﻪ‪ .‬ﺧﻮد ﻣﺴﯿﺢ اﯾﻦ ﺣﺮف رو زده‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» :‬ﮐﺪوم ﯾﮑﯽ از اﯾﻦ ﻧﻘﺎﺷﯽﻫﺎﺳﺖ؟« و دﯾﻮار را از ﻧﻈﺮ ﮔﺬراﻧﺪ‪.‬‬

‫‪-240-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺗﻈﺎﻫﺮ ﺑﻪ ﻓﺮاﻣﻮﺷﯽ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪» :‬اِاِاِ‪ ...‬ﺟﺎم ﻣﻘﺪّس‪ .‬ﺳﻨﮕﺮﯾﻞ‪ .‬ﺳﺎﻏﺮ‪ «.‬ﻧﺎﮔﻬﺎن ﭼﺮﺧﯽ زد و ﺑﻪ دﯾـﻮار روﺑـﺮو ﻧﮕـﺎه ﮐـﺮد‪ .‬روی آن‬
‫ﺗﺼﻮﯾﺮی دو ﻣﺘﺮ و ﻧﯿﻤﯽ از ﺷﺎم آﺧﺮ آوﯾﺰان ﺑﻮد؛ ﻫﻤﺎن ﺗﺼﻮﯾﺮی ﮐﻪ ﺳﻮﻓﯽ ﻗﺒﻼً ﻧﮕﺎه ﮐﺮده ﺑﻮد‪» .‬اوﻧﺠﺎﺳﺖ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﭼﯿﺰی را ﻧﺪﯾﺪه ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪» .‬ﻫﻤﻮن ﻧﻘﺎﺷﯽ ﮐﻪ ﻧﺸﻮﻧﻢ دادﯾﺪ‪«.‬‬
‫ﭼﺸﻤﮑﯽ زد و ﮔﻔﺖ‪» :‬درﺳﺘﻪ‪ .‬اﻣﺎ ﺑﻪ ﻧﻈﺮت ﺑﺰرﮔﻨﻤﺎﯾﯽ اون ﻫﯿﺠﺎنﺑﺮاﻧﮕﯿﺰﺗﺮ ﻧﯿﺴﺖ؟«‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺑﺮای ﮐﻤﮏ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﮔﯿﺞ ﺷﺪم‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺗﺒﺴﻤﯽ ﮐﺮد‪» .‬ﺧﻮاﻫﯽ دﯾﺪ ﮐﻪ ﺟﺎم ﻣﻘﺪس در ﺷﺎم آﺧﺮ آﻣﺪه‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎردو ﺑﻪ وﺿﻮح ﻧﻤﺎﯾﺸﺶ داده‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﺒﯿﻨﻢ ﺷﻤﺎ ﮔﻔﺘﯿﺪ ﺟﺎم ﻣﻘﺪس زﻧﻪ‪ .‬اﻣﺎ ﺷﺎم آﺧﺮ ﻧﻘﺎﺷﯽ ﺳﯿﺰدهﺗﺎ ﻣﺮده‪«.‬‬
‫ﺗﯿﺒﺒﻨﮓ اﺑﺮو ﺑﺎﻻ اﻧﺪاﺧﺖ‪» .‬اﯾﻦ ﻃﻮره؟ ﻧﮕﺎه دﻗﯿﻖﺗﺮی ﺑﻨﺪاز‪«.‬‬

‫ﺳﻮﻓﯽ ﻧﺎﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻪ ﻧﻘﺎﺷﯽ ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﺪ و ﺳﯿﺰده ﭘﯿﮑﺮ را از ﻧﻈﺮ ﮔﺬراﻧﺪ—ﻋﯿﺴﯽ ﻣﺴﯿﺢ در ﻣﯿﺎن‪ ،‬ﺷﺶ ﺣﻮاری در ﭼـﭗ‪ ،‬ﺷـﺶ ﺣـﻮاری در‬
‫راﺳﺖ‪ .‬ﺳﻮﻓﯽ ﺗﺄﮐﯿﺪ ﮐﺮد‪» :‬ﻫﻤﻪ ﻣﺮدﻧﺪ‪«.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﮔﻔﺖ‪» :‬آره؟ ﻧﻈﺮت درﺑﺎرهی ﮐﺴﯽ ﮐﻪ در ﺟﺎﯾﮕﺎه اﻓﺘﺨﺎرآﻣﯿﺰ‪ ،‬ﯾﻌﻨﯽ دﺳﺖ راﺳﺖِ ﻋﯿﺴﯽ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﭼﯿﻪ؟«‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﭘﯿﮑﺮ ﺳﻤﺖ راﺳﺖ ﻋﯿﺴﯽ را ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و در آن دﻗﯿﻖ ﺷﺪ‪ .‬ﭼﻬﺮه و اﻧـﺪام او را ﮐـﻪ ﺑﺮرﺳـﯽ ﻣـﯽﮐـﺮد‪ ،‬ﺳـﯿﻞ ﺣﯿـﺮت ﺳـﺮاﭘﺎﯾﺶ را‬
‫درﻧﻮردﯾﺪ‪ .‬ﻣﻮﻫﺎﯾﯽ ﺳﺮخ و ﻟَﺨﺖ داﺷﺖ و دﺳﺘﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻇﺮاﻓﺖ ﺧﻢ ﮐﺮده ﺑﻮد و اﺛﺮ ﻇﺮﯾﻔﯽ از ﭘﺴﺘﺎن‪ .‬ﺑﯽﺷﮏ‪ ...‬زن ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ اﻇﻬﺎر ﮐﺮد‪» :‬اون زﻧﻪ!«‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﻣﯽﺧﻨﺪﯾﺪ‪» :‬ﻋﺠﺐ! ﻋﺠﺐ! ﺑﺎور ﮐﻦ ﮐﻪ اﺷﺘﺒﺎﻫﯽ در ﮐﺎر ﻧﯿﺴﺖ‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎردو ﺗﻮی ﮐﺸﯿﺪن ﺗﻔﺎوتﻫﺎی ﺟﻨﺴﯿﺘﯽ ﭼﯿﺮهدﺳﺖ ﺑﻮد‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﭼﺸﻢ از زن ﮐﻨﺎر ﻋﯿﺴﯽ ﺑﺮﻧﻤﯽداﺷﺖ‪ .‬ﻫﻤﻪ ﺗﺼﻮر ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﺷﺎم آﺧﺮ ﺳﯿﺰدهﺗﺎ ﻣﺮدﻧﺪ‪ .‬اﻣﺎ اﯾﻦ زن ﮐﯿﻪ؟ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺳـﻮﻓﯽ اﯾـﻦ ﺗـﺼﻮﯾﺮ‬
‫ﮐﻼﺳﯿﮏ را ﺑﺎرﻫﺎ دﯾﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﻫﺮﮔﺰ ﻣﺘﻮﺟﻪ اﯾﻦ ﺗﻀﺎد ﻧﺸﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻫﯿﭻ ﮐﺲ اﯾﻦ رو ﻧﻤﯽﺑﯿﻨﻪ‪ .‬ﻋﻘﺎﯾﺪ ﭘﯿﺶﭘﻨﺪاﺷﺘﻪی ﻣﺎ درﺑﺎرهی اﯾﻦ ﺻﺤﻨﻪ ﭼﻨﺎن ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪه ﮐﻪ ذﻫﻨﻤﻮن اﯾـﻦ ﻧﺎﻫﻤـﺎﻫﻨﮕﯽ‬
‫رو در ﻧﻈﺮ ﻧﻤﯿﮕﯿﺮه و ﭼﺸﻢﻫﺎﻣﻮن اﻫﻤﯿﺘﯽ ﻧﻤﯿﺪن‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان اﻓﺰود‪» :‬ﺑﻪ اﯾﻦ ﻗﻀﯿﻪ اﺳﮑﯿﺘﻮﻣﺎ ﻣﯿﮕﻦ‪ .‬ﻣﻐﺰ ﮔﻪﮔﺎه اﯾﻦ ﮐﺎر رو ﺑﺎ ﻧﻤﺎدﻫﺎی ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪ اﻧﺠﺎم ﻣﯿﺪه‪«.‬‬
‫»دﻟﯿﻞ دﯾﮕﻪای ﮐﻪ ﺷﺎﯾﺪ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪه اﯾﻦ زن رو ﻧﺒﯿﻨﯽ اﯾﻦ ﺑﺎﺷﻪ ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ از ﺗﺼﺎوﯾﺮ ﮐﺘﺎبﻫﺎی ﻫﻨﺮ رو ﻗﺒﻞ از ﺳﺎل ‪ 1954‬ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‪ .‬ﯾﻌﻨـﯽ‬
‫زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺟﺰﯾﯿﺎت زﯾﺮ ﭼﻨﺪﯾﻦ ﻻﯾﻪ ﭼﺮک و ﺗﺮﻣﯿﻢ ﻧﻘﺎشﻫﺎی ﺑﯽﻋﺮﺿﻪی ﻗﺮن ﻫﯿﺠﺪه ﭘﻨﻬﺎن ﺑﻮده‪ .‬ﺣﺎﻻ دﺳﺖ ﮐﻢ‪ ،‬ﺣﺎﻻ ﻧﻘﺎﺷﯽ رو ﺗﺎ ﻻﯾﻪﻫﺎی‬
‫رﻧﮓ ﺧﻮد داوﯾﻨﭽﯽ ﺗﻤﯿﺰ ﮐﺮدﻧﺪ‪ «.‬ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﺗﺼﻮﯾﺮ اﺷﺎرهای ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪» :‬اﯾﻦ ﻫﻢ از اﯾﻦ!«‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺑﻪ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﺪ‪ .‬زن ﺳﻤﺖ راﺳﺖ ﻋﯿﺴﯽ ﺟﻮان ﺑﻮد و ﭘﺮﻫﯿﺰﮔﺎر ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﯿﺪ‪ .‬ﻧﮕﺎﻫﯽ ﻣﺤﺠـﻮب و ﻣﻮﻫـﺎﯾﯽ ﺳـﺮخ و زﯾﺒـﺎ‬
‫داﺷﺖ و دﺳﺘﺎﻧﺶ را ﮐﺎﻣﻼً ﺧﻢ ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬اﯾﻦ زن ﻣﯿﺘﻮﻧﻪ دﺳﺖﺗﻨﻬﺎ ﮐﻠﯿﺴﺎ رو زﯾﺮ و رو ﮐﻨﻪ؟‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» :‬اون ﮐﯿﻪ؟«‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﭘﺎﺳﺦ داد‪» :‬ﻋﺰﯾﺰم‪ .‬اون ﻣﺮﯾﻢ ﻣَﺠﺪَﻟﯿﻪ‪1‬ﺳﺖ‪«.‬‬

‫‪ :Mary Magdalene 1‬زﻧﯽ ﮐﻪ در اﻧﺠﯿﻞ ﻟﻮﻗﺎ )‪ (8:2‬ﻋﯿﺴﯽ از ارواح ﺧﺒﯿﺜﻪ ﻧﺠﺎﺗﺶ ﻣﯽدﻫﺪ و در اﻧﺠﯿﻞ ﻣﺮﻗﺲ )‪ (15:40‬در ﭘﺎی ﺻﻠﯿﺐ ﺷﺐ را ﺑﻪ ﺑﯿﺪاری‬
‫ﮔﺬراﻧﺪ و در ﻣﺘﯽ )‪ (28:9‬ﻋﯿﺴﯽ ﭘﺲ از رﺳﺘﺎﺧﯿﺰش ﺧﻮد را ﺑﻪ او ﻧﻤﺎﯾﺎﻧﺪ‪ .‬ﭘﺎپ ﮔﺮﮔﻮری اول )ﯾﮑﯽ از ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪﺗﺮﯾﻦ ﭘﺎپﻫﺎی ﺗﺎرﯾﺦ ﻣﻌﺮوف ﺑﻪ ﮔﺮﮔﻮری ﮐﺒﯿﺮ ‪ .‬از ﺳﺎل ‪590‬‬

‫‪-241-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﺳﻮﻓﯽ ﭼﺮﺧﯿﺪ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻫﻤﻮن ﻓﺎﺣﺸﻪ؟«‬

‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﻧﻔﺴﺶ را ﻓﺮو داد‪ ،‬اﻧﮕﺎر ﮐﻪ اﯾﻦ ﺣﺮف اﻫﺎﻧﺘﯽ ﺑﻪ ﺷﺨﺺ او ﺑﺎﺷﺪ‪» .‬ﻣﺮﯾﻢ ﻣﺠﺪﻟﯿﻪ ﭼﻨﯿﻦ آدﻣﯽ ﻧﺒـﻮد‪ .‬اﯾـﻦ ﺗـﺼﻮر ﻏﻠـﻂ و ﻧـﺎﮔﻮار‬
‫داﺳﺘﺎﻧﯿﻪ ﮐﻪ ﮐﻠﯿﺴﺎی ﺻﺪر ﻣﺴﯿﺤﯿﺖ ﺳﺮِ ﻫﻢ ﮐﺮده‪ .‬ﮐﻠﯿﺴﺎ اﺣﺘﯿﺎج داﺷﺖ اون رو ﺑﺪﻧﺎم ﮐﻨﻪ ﺗﺎ راز ﺧﻄﺮﻧﺎﮐﺶ رو ﻻﭘﻮﺷﺎﻧﯽ ﮐﻨﻪ—ﻧﻘـﺶ اون ﺑـﻪ‬
‫ﻋﻨﻮان ﺟﺎم ﻣﻘﺪس‪«.‬‬
‫»ﻧﻘﺶ اون؟«‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺗﻮﺿﯿﺢ داد‪» :‬ﻫﻤﻮن ﻃﻮر ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻠﯿﺴﺎی ﺻﺪر ﻣﺴﯿﺤﯿﺖ ﻣﯽﺑﺎﯾﺴﺖ ﺟﻬﺎن رو ﻗﺎﻧﻊ ﻣﯽﮐﺮد ﮐﻪ ﻋﯿﺴﯽ‪ ،‬ﭘﯿـﺎﻣﺒﺮ ﻓـﺎﻧﯽ‪ ،‬وﺟـﻮدی‬
‫اﻟﻬﯽ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺮای ﻫﻤﯿﻦ‪ ،‬ﻫﺮ اﻧﺠﯿﻠﯽ رو ﮐﻪ ﺟﻨﺒﻪﻫﺎی دﻧﯿﻮی زﻧﺪﮔﯽ ﻋﯿﺴﯽ رو ﺗﻮﺻـﯿﻒ ﻣـﯽﮐـﺮد از ﮐﺘـﺎب ﻣﻘـﺪس ﺣـﺬف ﮐﺮدﻧـﺪ‪ .‬از ﺑـﺪﺑﺨﺘﯽ‬
‫ﺗﺪوﯾﻦﮐﻨﻨﺪﮔﺎن اوﻟﯿﻪ ﯾﮏ ﻣﻮﺿﻮع آزاردﻫﻨﺪه در اﻧﺠﯿﻞﻫﺎ ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ ﺗﮑﺮار ﻣﯽﺷﺪ‪ .‬ﻣﺮﯾﻢ ﻣﺠﺪﻟﯿﻪ‪ «.‬ﻣﮑﺜﯽ ﮐﺮد‪» .‬ﯾﺎ دﻗﯿﻖﺗﺮ‪ ،‬ازدواﺟـﺶ ﺑـﺎ ﻋﯿـﺴﯽ‬
‫ﻣﺴﯿﺢ‪«.‬‬
‫»ﭼﯽ؟« ﭼﺸﻤﺎن ﺳﻮﻓﯽ روی ﻟﻨﮕﺪان و ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﻣﯽﭼﺮﺧﯿﺪ‪.‬‬
‫»اﯾﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺳﻨﺪ ﺗﺎرﯾﺨﯽ داره و داوﯾﻨﭽﯽ ﻫﻢ از اﯾﻦ واﻗﻌﯿﺖ آﮔﺎه ﺑﻮده‪ .‬ﺷﺎم آﺧﺮ ﻋﻤﻼً ﺑﻪ ﺑﯿﻨﻨﺪه ﻧﺸﻮن ﻣﯿﺪه ﮐﻪ ﻋﯿﺴﯽ و ﻣـﺮﯾﻢ ﻣﺠﺪﻟﯿـﻪ‬
‫زن و ﺷﻮﻫﺮ ﺑﻮدﻧﺪ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ دوﺑﺎره ﺑﻪ ﻧﻘﺎﺷﯽ ﻧﮕﺮﯾﺴﺖ‪.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﮔﻔﺖ‪» :‬دﻗﺖ ﮐﻦ ﮐﻪ ﻋﯿﺴﯽ و ﻣﺮﯾﻢ ﻣﺠﺪﻟﯿﻪ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﺗﺼﺎوﯾﺮ آﯾﻨﻪای ﻫﻤﺪﯾﮕﻪ ﻟﺒﺎس ﭘﻮﺷﯿﺪﻧﺪ‪ «.‬و ﺑﻪ دو ﻧﻔﺮِ ﻣﺮﮐﺰِ ﻧﻘﺎﺷﯽ اﺷـﺎره‬
‫ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﻫﯿﭙﻨﻮﺗﯿﺰم ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺑﯽﺗﺮدﯾﺪ‪ ،‬ﻟﺒﺎس آنﻫﺎ رﻧﮓﻫﺎﯾﯽ ﻣﻌﮑﻮس ﻫﻢ داﺷﺖ‪ .‬ﻋﯿﺴﯽ ﺟﺎﻣﻪای ﺳﺮخ و ﻋﺒﺎﯾﯽ آﺑﯽ ﺑﻪ ﺗﻦ داﺷـﺖ‪ .‬ﻣـﺮﯾﻢ‬
‫ﺟﺎﻣﻪای آﺑﯽ و ﻋﺒﺎﯾﯽ ﺳﺮخ ﭘﻮﺷﯿﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺜﻞ ﯾﯿﻦ و ﯾﺎﻧﮓ‪.‬‬
‫»ﻧﮑﺘﻪی ﻋﺠﯿﺐﺗﺮی رو ﺑﻪ ﺧﻮدم ﺟﺮﺋﺖ ﻣﯿﺪم و ﻣﯿﮕﻢ‪ .‬دﻗﺖ ﮐﻦ ﻋﯿﺴﯽ و ﻫﻤﺴﺮش از ﭘﺎﯾﯿﻦِ ﻧﯿﻢﺗﻨـﻪ ﺑـﻪ ﻫـﻢ ﻣﺘـﺼﻠﻨﺪ و از ﻫـﻢ ﻓﺎﺻـﻠﻪ‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‪ .‬اﻧﮕﺎر ﮐﻪ ﻓﻀﺎی ﻣﻨﻔﯽ آﺷﮑﺎری رو ﻣﯿﻮنﺷﻮن درﺳﺖ ﮐﺮده ﺑﺎﺷﻪ‪«.‬‬

‫ﺣﺘﯽ ﭘﯿﺶ از آن ﮐﻪ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ اﯾﻦ را ﺑﻪ او ﺑﮕﻮﯾﺪ‪ ،‬ﺳﻮﻓﯽ ﻣﺘﻮﺟﻪاش ﺷﺪ—ﺷﮑﻞ ‪-7‬ﻣﺎﻧﻨﺪ آﺷﮑﺎری در ﻧﻘﻄﻪی ﮐﺎﻧﻮﻧﯽ ﻧﻘﺎﺷﯽ وﺟﻮد داﺷـﺖ‪.‬‬
‫ﻫﻤﺎن ﻧﻤﺎدی ﺑﻮد ﮐﻪ ﻟﻨﮕﺪان ﭘﯿﺸﺘﺮ ﺑﺮای ﺟﺎم و ﺳﺎﻏﺮ و زﻫﺪان زن ﮐﺸﯿﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﮔﻔﺖ‪» :‬و آﺧﺮاﻻﻣﺮ‪ ،‬اﮔﺮ ﻋﯿﺴﯽ و ﻣﺮﯾﻢ رو ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﻋﻨﺎﺻﺮی ﺗﺮﮐﯿﺒﯽ ﺑﺒﯿﻨﯽ و ﻧﻪ اﻧﺴﺎنﻫﺎﯾﯽ در ﻧﻘﺎﺷﯽ‪ ،‬ﺷﮑﻞ واﺿﺢ دﯾﮕﻪای ﺑـﻪ‬
‫ﭼﺸﻤﺖ ﻣﯿﺎد‪ «.‬ﻣﮑﺚ ﮐﺮد‪» .‬ﯾﮏ ﺣﺮف اﻟﻔﺒﺎ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﻧﺎﮔﻬﺎن آن را دﯾﺪ‪ .‬ﮔﻔﺘﻦ ﻋﺒﺎرت ﺑﻪ ﭼﺸﻢ آﻣﺪن ﻣﻮﺿﻮع را ﺑﯽاﻫﻤﯿﺖ ﺟﻠﻮه ﻣﯽداد‪ .‬ﺣﺮف ﻧﺎﮔﻬﺎن ﻫﻤﻪی آن ﭼﯿﺰی ﺷـﺪه ﺑـﻮد ﮐـﻪ‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﻣﯽدﯾﺪ‪ .‬در ﻣﺮﮐﺰ ﻧﻘﺎﺷﯽ‪ ،‬ﻃﺮﺣﯽ ﺑﯽﭼﻮن و ﭼﺮا از ﺣﺮف ﺑﺰرگ و ﺷَﮑﯿﻞِ ‪ M‬ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» :‬ﮐﺎﻣﻞﺗﺮ از اوﻧﻪ ﮐﻪ ﺗﺼﺎدﻓﯽ ﺑﺎﺷﻪ‪ .‬ﻧﻪ؟«‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺷﮕﻔﺖزده ﺑﻮد‪» .‬ﻣﻌﻨﺎش ﭼﯿﻪ؟«‬

‫ﺗﺎ ‪ 604‬ﭘﺎپ ﺑﻮد‪ (.‬او را ﻫﻤﺎن زن ﮔﻨﺎهﮐﺎری اﻋﻼم ﮐﺮد ﮐﻪ ﭘﺎﻫﺎی ﻋﯿﺴﯽ را ﺑﺎ آب دﯾﺪه ﺷﺴﺖ )ﻟﻮﻗﺎ ‪ (7:37‬و ﻧﯿﺰ ﻫﻤﺎن ﻣﺮﯾﻢ ﺧﻮاﻫﺮ ﻣﺮﺗﺎه ﮐﻪ ﭘﺎﻫﺎی ﻋﯿﺴﯽ را ﻣﺴﺢ ﮐﺮد‬
‫)ﯾﻮﺣﻨّﺎ ‪(12:3‬؛ ﺑﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ‪ ،‬ﻫﯿﭻ ﺷﺎﻫﺪی در اﻧﺎﺟﯿﻞ ﻣﺒﻨﯽ ﺑﺮ ﺻﺤﺖ اﯾﻦ ادﻋﺎ وﺟﻮد ﻧﺪارد‪ .‬ﮐﻠﯿﺴﺎی ﺷﺮق )ﺷﺎﻣﻞ ﮐﻠﯿﺴﺎی ارﻣﻨﯽ‪ ،‬ﮐﻠﯿﺴﺎی ﻗﺒﻄﯽ‪ ،‬ﮐﻠﯿﺴﺎی اﺗﯿﻮﭘﯿﺎ و ﺟﺰآن(‬
‫اﯾﻦ را ﻧﻤﯽﭘﺬﯾﺮﻧﺪ‪.‬‬

‫‪-242-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﺗﯿﺒﯿﻨــﮓ ﺷــﺎﻧﻪ ﺑــﺎﻻ اﻧــﺪاﺧﺖ‪» :‬ﻧﻈﺮﯾــﻪﭘﺮدازﻫــﺎی ﻫﻤﯿــﺸﻪﺷ ـﮑّﺎک ﻣــﯿﮕﻦ ﮐــﻪ اﺷــﺎره ﺑــﻪ ‪) Matrimonio‬ازدواج( ﯾــﺎ ‪Mary‬‬
‫‪) Magadelene‬ﻣﺮﯾﻢ ﻣﺠﺪﻟﯿﻪ( داره‪ .‬راﺳﺘﺶ ﮐﺴﯽ ﻧﻤﯿﺪوﻧﻪ‪ .‬ﻓﻘﻂ ﻫﻤﻪ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻫﺴﺘﻨﺪ اﯾﻦ ﺣﺮف ‪ M‬ﻣُﺴﺘَﺘﺮ ﻫﺴﺖ‪ .‬ﺗﻌﺪاد زﯾﺎدی از آﺛـﺎر‬
‫ﻫﻨﺮی ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﺟﺎم ﺷﺎﻣﻞ ﺣﺮف ﻣﺴﺘﺘﺮ ‪ M‬ﻫﺴﺘﻨﺪ—ﭼﻪ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﺗﻪﻧﻘﺶ‪ ،‬ﯾﺎ ﻧﻘﺎﺷﯽ در ﻻﯾﻪﻫﺎی زﯾﺮﯾﻦ رﻧـﮓ‪ ،‬ﯾـﺎ اﺷـﺎرات ﮐﻤﭙﻮزﯾـﺴﯿﻮﻧﯽ‪.‬‬
‫ﻓﺎﺣﺶﺗﺮﯾﻦ ‪ M‬روی ﻣﺤﺮاب ﺑﺎﻧﻮی ﻣﺎ از ﭘﺎرﯾﺲ در ﻟﻨﺪﻧﻪ ﮐﻪ ﯾﮑﯽ از اﺳﺘﺎدان اﻋﻈﻢ دِﯾﺮ ﺻﻬﯿﻮن‪ ،‬ژان ﮐﻮﮐﺘﻮ اون رو ﻃﺮاﺣﯽ ﮐﺮده‪«.1‬‬

‫ﺳﻮﻓﯽ اﻃﻼﻋﺎت را ﺳﺒﮏﺳﻨﮕﯿﻦ ﮐﺮد‪» .‬ﻣﯽﭘﺬﯾﺮم ﮐﻪ ‪M‬ﻫﺎی ﭘﻨﻬﺎن ﮔﯿﺞﮐﻨﻨﺪه ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﮔﻤﺎن ﻧﮑﻨﻢ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﺑﮕﻪ ﮐـﻪ اوﻧﻬـﺎ اﺳـﻨﺎد‬
‫ازدواج ﻋﯿﺴﯽ ﺑﺎ ﻣﺮﯾﻢ ﻣﺠﺪﻟﯿﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪«.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻧﻪ‪ ،‬ﻧﻪ!« و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﯿﺰ ﮐﻨﺎری ﮐﻪ ﭘﺮ از ﮐﺘﺎب ﺑﻮد رﻓﺖ‪» .‬ﻫﻤﻮن ﻃﻮر ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻢ ازدواج ﻋﯿﺴﯽ ﺑﺎ ﻣﺮﯾﻢ ﺳـﻨﺪﯾّﺖ ﺗـﺎرﯾﺨﯽ‬
‫داره‪ «.‬و ﻣﯿﺎن ﮐﺘﺎبﻫﺎﯾﺶ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﮔﺸﺘﻦ ﮐﺮد‪» .‬از اون ﮔﺬﺷﺘﻪ‪ ،‬ﻋﯿﺴﺎی ﻣﺘﺄﻫﻞ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﺎ ﻋﻘﻞ ﺟﻮر درﻣﯿﺎد ﺗﺎ ﺗﺼﻮر ﻣﻌﯿﺎر و ﮐﺘﺎب ﻣﻘﺪﺳﯽ ﻣﺎ ﺑﻪ‬
‫ﺷﮑﻞ ﻋﯿﺴﺎی ﻣﺠﺮّد‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» :‬ﭼﺮا؟«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﻪ ﺟﺎی ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﮐﻪ در ﺣﺎل ﺟﺴﺘﺠﻮی ﮐﺘﺎبﻫﺎﯾﺶ ﺑﻮد ﮔﻔﺖ‪» :‬ﭼﻮن ﻋﯿﺴﯽ ﻣﯿﺎن ﻗﻮم ﯾﻬﻮد ﺑﻮد و ادب اﺟﺘﻤـﺎﻋﯽ در اون زﻣـﺎن‬
‫ﻋﻤﻼً ﻧﻤﯽﮔﺬاﺷﺖ ﮐﻪ ﯾﻬﻮدی ازدواجﻧﮑﺮده ﺑﻤﻮﻧﻪ‪ .‬ﻃﺒﻖ رﺳﻮم ﯾﻬﻮدی‪ ،‬ﺗﺠﺮّد ﻣﻮرد ﻣﻼﻣﺖ ﺑﻮد و وﻇﯿﻔﻪی ﭘﺪر اﯾﻦ ﮐﻪ ﻫﻤﺴﺮ ﻣﻨﺎﺳﺒﯽ رو ﺑـﺮای‬
‫ﭘﺴﺮش ﭘﯿﺪا ﮐﻨﻪ‪ .‬اﮔﺮ ﻋﯿﺴﯽ ازدواج ﻧﮑﺮده ﺑﻮد‪ ،‬دﺳﺖ ﮐﻢ ﯾﮑﯽ از اﻧﺠﯿﻞﻫﺎ ﺑﻪ اون اﺷﺎرهای ﻣﯽﮐﺮد و ﺗﻮﺿـﯿﺤﺎﺗﯽ ﺑـﺮای وﺿـﻌﯿﺖ ﻏﯿﺮﻃﺒﯿﻌـﯽِ‬
‫ﺗﺠﺮدش ﻣﯽداد‪«.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﮐﺘﺎب ﺑﺰرﮔﯽ را ﯾﺎﻓﺖ و آن را روی ﻣﯿﺰ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺧﻮد ﮐﺸﯿﺪ‪ .‬ﮐﺘﺎب ﻣﺎﻧﻨﺪ اﻃﻠﺲ ﺑﺰرﮔﯽ در اﺑﻌﺎد ﭘﻮﺳﺘﺮی ﺑﻮد و ﺻـﺤﺎﻓﯽ ﭼﺮﻣـﯽ‬
‫داﺷﺖ‪ .‬روی ﺟﻠﺪش ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮد‪ :‬اﻧﺎﺟﯿﻞ ﻏﻨﻮﺻﯽ‪ .2‬ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺑﺎزش ﮐﺮد و ﻟﻨﮕﺪان و ﺳﻮﻓﯽ ﻫﻢ ﺑﻪ او ﻣﻠﺤﻖ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﺳﻮﻓﯽ دﯾﺪ ﮐـﻪ ﮐﺘـﺎب ﺷـﺎﻣﻞ‬
‫ﻋﮑﺲﻫﺎﯾﯽ از ﭼﯿﺰی اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻋﺒﺎراﺗﯽ ﺑﺰرگﻧﻤﺎﯾﯽﺷﺪه از اﺳﻨﺎدی ﮐﻬﻦ ﻣﯽرﺳﯿﺪ—ﭘﺎﭘﯿﺮوسﻫﺎﯾﯽ ازﻫﻢﭘﺎﺷﯿﺪه ﮐﻪ دﺳـﺖﻧﻮﺷـﺘﻪﻫـﺎﯾﯽ‬
‫روی آنﻫﺎ ﺑﻮد‪ .‬زﺑﺎن ﮐﻬﻨﺶ را ﻧﺸﻨﺎﺧﺖ‪ ،‬اﻣﺎ در ﺻﻔﺤﻪی روﺑﺮو ﺗﺮﺟﻤﻪﺷﺎن را ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬

‫»اﯾﻦﻫﺎ ﺗﺼﺎوﯾﺮﯾﻪ از ﻧﺴﺦ ﺧﻄﯽ ﺑﺤﺮاﻟﻤﯿﺖ و ﻧﺠﻊﺣﻤﺎدی ﮐﻪ ﻗﺒﻼً ﺻﺤﺒﺘﺸﻮن رو ﮐﺮدم—ﻗﺪﯾﻤﯽﺗﺮﯾﻦ اﺳﻨﺎد ﻣـﺴﯿﺤﯽ‪ .‬اﯾـﻦﻫـﺎ ﺑـﻪ ﻧﺤـﻮ‬
‫ﻧﮕﺮانﮐﻨﻨﺪهای ﺑﺎ اﻧﺠﯿﻞﻫﺎی ﮐﺘﺎب ﻣﻘﺪس ﻫﻤﺨﻮاﻧﯽ ﻧﺪاره‪ «.‬ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﭼﻨﺪ ﺻﻔﺤﻪای ﺑﻪ ﺟﻠﻮ ورق زد و ﻋﺒﺎرﺗﯽ را آورد‪» .‬ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺟـﺎی ﺷـﺮوع‬
‫ﻫﻤﯿﺸﻪ اﻧﺠﯿﻞ ﻓﯿﻠﯿﭙﻮس ﺑﻮده‪ «.‬ﺳﻮﻓﯽ ﻋﺒﺎرت را ﺧﻮاﻧﺪ‪:‬‬

‫‪ 1‬ﻣﻄﻠﺒﯽ درﺑﺎرهی اﯾﻦ ﺑﻨﺎ ﯾﺎ اﺛﺮ ﻫﻨﺮی ﭘﯿﺪا ﻧﮑﺮدﯾﻢ‪.‬‬

‫‪ Gnosticism :Gnostic Gospels 2‬را در ﻣﻌﻨﺎﯾﯽ ﻣﻌﺮﻓﺖﮔﺮاﯾﯽ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ و آن ﻓﻠﺴﻔﻪای آﻣﯿﺨﺘﻪ از اﺻﻮلِ ﻋﺮﻓﺎنِ ﺷﺮﻗﯽ و ﻓﻠﺴﻔﻪی ﯾﻮﻧﺎﻧﯽ و ﻧﻬﺎﯾﺘ ًﺎ‬
‫ﻣﺴﯿﺤﯿﺖ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﺄﮐﯿﺪ ﺑﺮ ﻧﺠﺎت اﻧﺴﺎن از راه ﻋﺮﻓﺎن دارد‪ .‬در ﻣﻌﻨﺎﯾﯽ ﻧﯿﺰ اﺻﻮل ﻏﻨﻮﺻﯿﻪ ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﻌﺘﻘﺪان ﺑﻪ آن ﻣﺪﻋﯽ ﺑﻮدﻧﺪ ﺷﻨﺎﺧﺘﯽ ﺑﻪ ﻏﺎﯾﺖِ ﮐﻤﺎل از ﻃﺒﯿﻌﺖ و‬
‫ﺧﺎﻟﻖ دارﻧﺪ‪ .‬ﻏﻨﻮﺻﯽﻫﺎ ﺑﻪ واﻗﻊ ﻓﺮﻗﻪای در ﻣﺴﯿﺤﯿﺖ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬آنﻫﺎ ﺧﺪای ﻋﻬﺪ ﺟﺪﯾﺪ‪ ،‬ﭘﺪر ﺣﻀﺮت ﻋﯿﺴﯽ را ﻧﻤﯽﭘﺬﯾﺮﻧﺪ و ﺧﻮد ﻧﯿﺰ ﺑﺮداﺷﺘﯽ از اﻟﻮﻫﯿﺖ ﻋﯿﺴﯽ دارﻧﺪ و‬
‫اﻧﺠﯿﻞﻫﺎﯾﯽ اﺑﻮﮐﺮﯾﻔﺎﯾﯽ )ﮐﺬب( ]از دﯾﺪﮔﺎه ﻣﺴﯿﺤﯿﺖ ﻣﻌﯿﺎر[ ﻧﻮﺷﺘﻪاﻧﺪ ﮐﻪ از آن ﺟﻤﻠﻪ ﻣﯽﺗﻮان ﺑﻪ اﻧﺠﯿﻞ ﺗﻮﻣﺎ ﯾﺎ اﻧﺠﯿﻞ ﻣﺮﯾﻢ اﺷﺎره ﮐﺮد‪ .‬از ﺟﻤﻠﻪ ﻋﻘﺎﯾﺪ ﻏﻨﻮﺻﯽﻫﺎی ﻣﺴﯿﺤﯽ‬
‫آن اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ روح اﻟﻬﯽ ﻣﺴﯿﺢ در ﮐﺎﻟﺒﺪ ﻋﯿﺴﺎی اﻧﺴﺎن ﺳﺎﮐﻦ ﺷﺪ و او ﺑﺮ ﺻﻠﯿﺐ ﻧﺮﻓﺖ‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻪ ﻣﻸ اﻋﻠﯽ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ از آن آﻣﺪه ﺑﻮد ﭘـﺮواز ﮐﺮد‪ .‬ﻏﻨﻮﺻﯽﻫﺎ ﺑﻪ ﻣﺮگ‬
‫و ﻣﺼﺎﺋﺐ ﮐﻔّﺎرهﮔﻮﻧﻪی ﻣﺴﯿﺢ ]اﻋﺘﻘﺎد ﺑﻪ اﯾﻦ ﮐﻪ ﺗﺼﻠﯿﺐ ﻋﯿﺴﯽ ﮐﻔﺎرهی ﮔﻨﺎﻫﺎن ﺑﺸﺮ اﺳﺖ‪ [.‬و رﺳﺘﺎﺧﯿﺰ او ﺑﺎور ﻧﺪارﻧﺪ‪ .‬ﻏﻨﻮﺻﯽﻫﺎ ﻋﻤﺪﺗﺎً ﻣﺴﯿﺤﯿﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻋﻘﺎﯾﺪﺷﺎن ﺳﺨﺖ‬
‫ﺗﻔﺎوت دارد و در ﻣﯿﺎن ﺧﻮد ﻧﯿﺰ ﭼﻨﺪ دﺳﺘﻪاﻧﺪ‪ .‬ﺣﺘﯽ ﺑﺮﺧﯽ ﻋﻘﯿﺪه دارﻧﺪ ﺟﺴﻢ ﻣﺴﯿﺢ آن اﻧﺪازه ﻟﻄﯿﻒ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺮ ﺻﻠﯿﺐ رﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ )ﻣﺸﺎﺑﻪ اﯾﻦ ﻋﻘﯿﺪه ﻧﺰد‬
‫ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎن در ﻣﻮرد ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ اﯾﻦ ﮔﻮﻧﻪ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ ﺟﺴﻢ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ آن اﻧﺪازه ﻟﻄﯿﻒ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﻦ ﺧﻮد ﺑﻪ ﻣﻌﺮاج رﻓﺖ و اﯾﻦ ﺳﻔﺮ ﺻﺮﻓﺎً روﺣﯽ ﻧﺒﻮد‪ (.‬اﯾﻦ ﻣﮑﺘﺐ ﺑﻪ ﭘﯿﺮواﻧﺶ‬
‫ﻣﻌﺮﻓﺘﯽ ﺳﺮّی از ﻣﻸ اﻋﻠﯽ )‪] (Divine Realm‬ﯾﺎ ﺑﻪ رواﯾﺖ اﺑﻦﻧﺪﯾﻢ از ﻣﺎﻧﯽ‪ :‬ﺟَﻨﺎناﻟﻨﻮر )ﺑﻬﺸﺖ روﺷﻨﯽ([ را ﺑﺸﺎرت ﻣﯽدﻫﺪ ﮐﻪ ﺷﻌﺸﻌﻪﻫﺎی ﭘﺮوردﮔﺎر از آن ﺣﺮم‬
‫ﻣﻠﮑﻮﺗﯽ ﺑﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﻧﺎﺳﻮت ﮐﻪ ›ﻋﺮﺻﻪی ﺑﻪ ﭘﻠﯿﺪی آﻟﻮده‹ اﺳﺖ ﺳﺮازﯾﺮ اﺳﺖ و ﺑﺎ ﺑﯿﺪار ﮐﺮدن ﮔﻨﻮﺳﯿﺲ ﯾﺎ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺑﺎﻃﻨﯽ‪ ،‬ﻣﺎﯾﻪی اﻟﻬﯽ در اﻧﺴﺎن ﺑﻪ ﻣﻨﺰﻟﮕﻪ ﻣﻘﺼﻮد در آنﺟﺎ‬
‫ﺑﺎز ﻣﯽﮔﺮدد‪ .‬اﻋﺘﻘﺎد ﺑﻪ دو ﻧﯿﺮوی ﻧﯿﮑﯽ و ﭘﻠﯿﺪی در اﯾﻦ اﺻﻮل آن را ﻣُﻠﻬﻢ از زردﺷﺘﯽﮔﺮی و ﻣﯿﺘﺮاﭘﺮﺳﺘﯽ ﻣﯽﻧﻤﺎﯾﺎﻧﺪ و ﺑﺪ ﻧﯿﺴﺖ ﺑﺪاﻧﯿﻢ آﯾﯿﻦ ﻣﺎﻧﯽ از ﻓِﺮَق ﻏﻨﻮﺻﯽ اﺳﺖ‪.‬‬
‫اﯾﻦ ﻣﮑﺘﺐ ﺑﺮ ﻓﻠﺴﻔﻪﻫﺎی ﺑﺴﯿﺎری از ﺟﻤﻠﻪ اﮔﺰﯾﺴﺘﺎﻧﺴﯿﺎﻟﯿﺴﻢ‪ ،‬ﻧﻬﯿﻠﯿﺴﻢ‪ ،‬ﻗﺒﺎﻟﻪی ﯾﻬﻮدﯾﺎن‪ ،‬ﮐﯿﻤﯿﺎﮔﺮی دوران رﻧﺴﺎﻧﺲ‪ ،‬ﺗﺌﻮﺳﻮﻓﯽ ﺳﺪهی ﻧﻮزده و ﺟﺰ آن ﺗﺄﺛﯿﺮ ﮔﺬاﺷﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪-243-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫و ﻫﻢﻧﺸﯿﻦِ ﻣﺴﯿﺤﺎی ﻧﺠﺎتدﻫﻨﺪه ﻣﺮﯾﻢ ﻣﺠﺪﻟﯿﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﻣﺴﯿﺢ ﺑﯿﺶ از دﯾﮕﺮ ﺣﻮّارﯾﺎن دوﺳﺘﺶ ﻣﯽداﺷﺖ و ﺑﺮ ﻟﺒﺎﻧﺶ ﺑﺴﯿﺎر ﺑﻮﺳـﻪ ﻣـﯽزد‪.‬‬
‫‪1‬‬
‫دﯾﮕﺮ ﺣﻮارﯾﺎن از اﯾﻦ رﻧﺠﻪ ﺷﺪه ﻧﺎرﺿﺎﯾﺘﯽﺷﺎن را اﻇﻬﺎر ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ‪» :‬از ﭼﻪ روی ﺑﯿﺶ از ﻣﺎ دوﺳﺘﺶ ﻣﯽداری؟«‬
‫ﺟﻤﻼت ﺳﻮﻓﯽ را در ﺣﯿﺮت ﻓﺮو ﺑﺮد‪ ،‬اﻣﺎ ﭼﻨﺪان ﻗﺎﻃﻊ ﻧﺒﻮدﻧﺪ‪» .‬ﭼﯿﺰی از ازدواج ﻧﻤﯿﮕﻪ‪«.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﺮﻋﮑﺲ!« و ﺑﻪ ﺧﻂ اول اﺷﺎره ﮐﺮد‪» :‬ﻫﻤﻪی ﻣﺤﻘﻖﻫﺎی زﺑﺎن آراﻣﯽ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﯿﮕﻦ ﮐﻪ واژهی ﻫﻢﻧﺸﯿﻦ در اون روزﮔﺎر ﺑﻪ‬
‫ﻣﻌﻨﺎی ﻫﻤﺴﺮ ﺑﻮده‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺳﺮش را از روی ﺗﺼﺪﯾﻖ ﺗﮑﺎن داد‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺧﻂ ﻧﺨﺴﺖ را دوﺑﺎره ﺧﻮاﻧﺪ‪ .‬و ﻫﻢﻧﺸﯿﻦ ﻣﺴﯿﺤﺎی ﻧﺠﺎتﺑﺨﺶ ﻣﺮﯾﻢ ﻣﺠﺪﻟﯿﻪ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﮐﺘﺎب را ﺗﻮرّق ﮐﺮد و ﭼﻨﺪﯾﻦ ﻋﺒﺎرت دﯾﮕﺮ را ﺑﻪ ﺳﻮﻓﯽ ﻧﺸﺎن داد ﮐﻪ در ﻧﻬﺎﯾﺖ ﺣﯿﺮت او‪ ،‬از راﺑﻄﻪای ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﻣﯿﺎن ﻣﺮﯾﻢ ﻣﺠﺪﻟﯿﻪ‬
‫و ﻋﯿﺴﯽ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬ﻋﺒﺎرات را ﮐﻪ ﻣﯽﺧﻮاﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﯾﺎد ﮐﺸﯿﺸﯽ ﺧﺸﻤﮕﯿﻦ اﻓﺘﺎد ﮐﻪ زﻣـﺎن دﺧﺘـﺮﺑﭽّﮕﯿﺶ در ﺧﺎﻧـﻪی ﭘـﺪرﺑﺰرﮔﺶ را ﻣﺤﮑـﻢ‬
‫ﮐﻮﺑﺎﻧﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﮐﺸﯿﺶ ﭘﺮﺳﯿﺪه ﺑﻮد‪» :‬اﯾﻦﺟﺎ ﻣﻨﺰل ژاک ﺳﻮﻧﯿﺮه؟« و ﺑﻪ ﺳﻮﻓﯽ ﮐﻪ در را ﺑﺎز ﻣﯽﮐﺮد ﭼﺸﻢ دوﺧﺘﻪ ﺑﻮد‪» .‬ﻣﯿﺨﻮام درﺑﺎرهی اﯾـﻦ ﻣﻘﺎﻟـﻪ ﮐـﻪ‬
‫ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﻢ‪ «.‬ﮐﺸﯿﺶ روزﻧﺎﻣﻪای را ﺑﺎﻻ ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺶ را ﺻﺪا ﮐﺮد و دو ﻣﺮد در اﺗﺎق ﻣﻄﺎﻟﻌﻪی ﺳﻮﻧﯿﺮ را ﺑﺴﺘﻨﺪ و ﻧﺎﭘﺪﯾﺪ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﭘﺪرﺑﺰرگ ﭼﯿﺰی ﺗﻮی روزﻧﺎﻣﻪ ﻧﻮﺷـﺘﻪ؟ ﺳـﻮﻓﯽ‬
‫ﻓﻮراً ﺑﻪ آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ دوﯾﺪ و روزﻧﺎﻣﻪی ﺻﺒﺢ را ورق زد‪ .‬ﻧﺎم ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺶ را در ﺻﻔﺤﻪی دوم ﯾﺎﻓﺖ و آن را ﺧﻮاﻧﺪ‪ .‬ﻫﻤﻪی ﻣﻘﺎﻟﻪ را ﻧﻔﻬﻤﯿـﺪ‪ ،‬اﻣـﺎ ﺑـﻪ‬
‫ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﯿﺪ ﮐﻪ دوﻟﺖ ﻓﺮاﻧﺴﻪ ﺗﺤﺖ ﻓﺸﺎر ﮐﺸﯿﺶﻫﺎ ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻓﯿﻠﻤﯽ اﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ را ﺑﻪ ﻧﺎم آﺧﺮﯾﻦ وﺳﻮﺳﻪی ﻣـﺴﯿﺢ ﻣﻤﻨـﻮع ﮐﻨـﺪ‪ .‬ﻓـﯿﻠﻢ‬
‫درﺑﺎرهی راﺑﻄﻪ داﺷﺘﻦ ﻋﯿﺴﯽ ﺑﺎ زﻧﯽ ﺑﻪ ﻧﺎم ﻣﺮﯾﻢ ﻣﺠﺪﻟﯿﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﻘﺎﻟﻪی ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺶ ﻣﯽﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﮐﻠﯿﺴﺎ ﭘﺮﻧﺨﻮت اﺳﺖ و در ﻣﻤﻨﻮع ﮐـﺮدن ﻓـﯿﻠﻢ‬
‫راه ﺑﻪ ﺧﻄﺎ ﻣﯽﺑﺮد‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ اﻟﮑﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﮐﺸﯿﺶ ﺧﻮن ﺧﻮﻧﺶ رو ﻣﯿﺨﻮره‪.‬‬
‫ﮐﺸﯿﺶ ﻓﺮﯾﺎد ﮐﺸﯿﺪ‪» :‬اﯾﻦ ﻓﯿﻠﻢ ﻫﺮزهﻧﻤﺎﯾﯿﻪ! ﻫﺘﮏ ﺣﺮﻣﺘﻪ!« و از اﺗﺎق ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺑﯿﺮون زد و ﺑﻪ ﻃـﺮف در ﻫﺠـﻮم ﺑـﺮد‪ .‬اداﻣـﻪ داد‪» :‬ﭼﻄـﻮر‬
‫ﻣﯿﺘﻮﻧﯿﺪ ﺗﺼﺪﯾﻘﺶ ﮐﻨﯿﺪ! اﯾﻦ ﻣﺎرﺗﯿﻦ اﺳﮑﻮرﺳﯿﺰی اﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ ﮐُﻔﺮﮔﻮﯾﯽ ﻣﯿﮑﻨﻪ و ﮐﻠﯿﺴﺎ ﻫﯿﭻ ﺗﺮﯾﺒﻮﻧﯽ ﺑﻪ اون در ﻓﺮاﻧﺴﻪ ﻧﻤﯿﺪه!« ﮐـﺸﯿﺶ ﻫﻨﮕـﺎم‬
‫ﺧﺮوج در را ﻣﺤﮑﻢ ﺑﻪ ﻫﻢ ﮐﻮﺑﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺶ ﮐﻪ ﺑﻪ آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ آﻣﺪ‪ ،‬ﺳﻮﻓﯽ را ﻣﻮﻗﻊ ﺧﻮاﻧﺪن روزﻧﺎﻣﻪ دﯾﺪ و اﺧﻢ ﮐﺮد‪ .‬ﮔﻔﺖ‪» :‬زود دﺳﺖﺑﻪﮐﺎر ﻣﯿﺸﯽ!«‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺧﯿﺎل ﻣﯽﮐﻨﯽ ﻋﯿﺴﯽ دوﺳﺖدﺧﺘﺮ داﺷﺘﻪ؟«‬
‫»ﻧﻪ‪ ،‬ﻋﺰﯾﺰم! ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻠﯿﺴﺎ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺑﮕﻪ ﮐﻪ ﺣﻖ دارﯾﻢ ﻋﻘﺎﯾﺪی رو ﺑﭙﺬﯾﺮﯾﻢ ﯾﺎ ﻧﻪ‪«.‬‬
‫»ﻋﯿﺴﯽ دوﺳﺖدﺧﺘﺮ داﺷﺖ؟«‬
‫ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺶ ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪای ﺳﮑﻮت ﮐﺮد‪» .‬ﻋﯿﺒﯽ داره اﮔﺮ اﯾﻦ ﻃﻮری ﺑﺎﺷﻪ؟«‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﮐﻤﯽ ﻓﮑﺮ ﮐﺮد و ﺑﻌﺪ ﺷﺎﻧﻪ ﺑﺎﻻ اﻧﺪاﺧﺖ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﺮام ﻣﻬﻢ ﻧﯿﺴﺖ‪«.‬‬

‫‪ 1‬اﻧﺠﯿﻞ ﻓﯿﻠﯿﭙﻮس ﻣﺎﻧﻨﺪ دﯾﮕﺮ اﻧﺎﺟﯿﻞ دارای ﺑﺎب و آﯾﻪ ﻧﯿﺴﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﭼﻨﯿﻦ ﺟﻤﻠﻪای در آن وﺟﻮد دارد‪ .‬ﻫﺮ ﭼﻨﺪ واژهی ﻋﯿﺴﯽ در ﻧﺴﺨﻪی ﺧﻄﯽ از ﻣﯿﺎن رﻓﺘﻪ اﺳﺖ و ﺑﺎ‬
‫ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اداﻣﻪی ﺟﻤﻠﻪ ﻣﯽﺗﻮان ﻣﻨﻈﻮر را ﻓﻬﻤﯿﺪ‪ .‬ﺣﻀﺮت ﻋﯿﺴﯽ در اداﻣﻪ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ‪ :‬ﻧﺠﺎتﺑﺨﺶ ﺑﻪ آﻧﺎن ﭘﺎﺳﺦ ﮔﻔﺖ ﭼﺮا ﺷﻤﺎﯾﺎن را ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ او دوﺳﺖ ﺑﺪارم؟ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻧﺎﺑﯿﻨﺎ‬
‫و ﺑﯿﻨﺎﯾﯽ ﻫﻤﺮاه ﻫﻢ در دل ﺗﺎرﯾﮑﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺗﻔﺎوﺗﯽ ﺑﺎ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﻧﺪارﻧﺪ و آن ﮔﺎه ﮐﻪ ﻧﻮر ﺑﺎزﺑﯿﺎﯾﺪ‪ ،‬ﺑﯿﻨﺎ روﺷﻨﺎﯾﯽ را ﺧﻮاﻫﺪ دﯾﺪ و او ﮐﻪ ﻧﺎﺑﯿﻨﺎ اﺳﺖ ﻫﻢﭼﻨﺎن در ﻇﻠﻤﺖ ﺧﻮاﻫﺪ‬
‫ﻣﺎﻧﺪ‪.‬‬

‫‪-244-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﺳﺮ ﻟﯽ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﻫﻨﻮز ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽﮐﺮد‪» :‬ﺣﻮﺻﻠﻪت رو ﺑﺎ اﺳﻢ ﺑﺮدن اﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﻣﺮﺟﻊ ﺑﺮای ازدواج ﻋﯿﺴﯽ و ﻣﺮﯾﻢ ﺳﺮ ﻧﻤﯽﺑﺮم‪ .‬اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع‬
‫رو ﺑﻪ ﮐﺮّات ﺗﺎرﯾﺨﺪانﻫﺎی ﺟﺪﯾﺪ ﺑﺮرﺳﯽ ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ‪ ،‬دوﺳﺖ دارم اﯾﻦ ﯾﮑﯽ رو ﺑﻬﺖ ﻧﺸﻮن ﺑﺪم‪ «.‬و ﺑﻪ ﻋﺒﺎرت دﯾﮕﺮی اﺷـﺎره ﮐـﺮد‪.‬‬
‫»اﯾﻦ ﯾﮑﯽ از اﻧﺠﯿﻞ ﻣﺮﯾﻢ ﻣﺠﺪﻟﯿﻪ اﺳﺖ‪«.‬‬

‫ﺳﻮﻓﯽ ﻧﻤﯽداﻧﺴﺖ اﻧﺠﯿﻠﯽ از ﺳﺨﻨﺎن ﻣﺮﯾﻢ ﻣﺠﺪﻟﯿﻪ ﻫﻢ ﻫﺴﺖ‪ .‬ﻣﺘﻦ را ﺧﻮاﻧﺪ‪:‬‬

‫و ﭘﻄﺮس‪ 1‬ﮔﻔﺖ‪» :‬آﯾﺎ ﻣﺴﯿﺢ ﺑﻪ راﺳﺘﯽ ﺑﯽاﻃﻼع ﻣﺎ ﺑﺎ زﻧﯽ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻪ اﺳﺖ؟ آﯾﺎ ﻣﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﭘﺲ ﺑﻨﺸﯿﻨﯿﻢ و ﺑﻪ او ﮔﻮش ﺑﺴﭙﺎرﯾﻢ؟ آﯾـﺎ ﻣـﺴﯿﺢ‬
‫او را ﺑﻪ ﻣﺎ رﺟﺤﺎن داد؟«‬
‫و ﻟِﺒّﯽ‪ 2‬ﭘﺎﺳﺦ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﭘﻄﺮس! ﺗﻮ ﻫﻤﻮاره ﺗﻨﺪﺧﻮﯾﯽ‪ .‬اﮐﻨﻮن ﻣﯽﺑﯿﻨﻤﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ زﻧﯽ ﻫﻢﭼﻮن ﺧﺼﻢ ﻋﻨﺎد ﻣﯽورزی‪ .‬اﮔﺮ ﻣﺴﯿﺢ ارزﺷﺶ ﮔﺬارده‬
‫‪3‬‬
‫اﺳﺖ‪ ،‬ﮐﻪ ﺑﺎﺷﯽ ﮐﻪ اﻧﮑﺎرش ﮐﻨﯽ؟ ﯾﻘﯿﻦ ﺑﺪان ﮐﻪ ﻣﺴﯿﺢ ﻧﯿﮏ ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﺪش‪ .‬از ﻫﻤﯿﻦ روﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﯿﺶ از ﻣﺎ دوﺳﺘﺶ ﻣﯽدارد‪«.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺗﻮﺿﯿﺢ داد‪» :‬زﻧﯽ ﮐﻪ ﺻﺤﺒﺘﺶ رو ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﻣﺮﯾﻢ ﻣﺠﺪﻟﯿﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﭘﻄﺮس ﺑﻬﺶ ﺣﺴﻮدی ﻣﯿﮑﻨﻪ‪«.‬‬
‫»ﭼﻮن ﮐﻪ ﻋﯿﺴﯽ‪ ،‬ﻣﺮﯾﻢ رو ﺗﺮﺟﯿﺢ ﻣﯽداده؟«‬
‫»ﻓﻘﻂ اون ﻧﺒﻮده‪ .‬ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺑﯿﺸﺘﺮ از دﻟﺒﺴﺘﮕﯽ و ﻣﺤﺒﺘﻪ‪ .‬در اﯾﻦﺟﺎی اﻧﺠﯿﻞﻫﺎ‪ ،‬ﻋﯿﺴﯽ ﭘﯿﺶﺑﯿﻨﯽ ﻣﯿﮑﻨﻪ ﮐﻪ ﻋﻦﻗﺮﯾـﺐ دﺳـﺘﮕﯿﺮ و ﻣـﺼﻠﻮب‬
‫ﻣﯿﺸﻪ‪ .‬ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ دﻟﯿﻞ‪ ،‬دﺳﺘﻮراﺗﯽ رو ﺑﻪ ﻣﺮﯾﻢ ﻣﺠﺪﻟﯿﻪ ﻣﯿﺪه ﮐﻪ ﭼﻄﻮر ﮐﻠﯿﺴﺎ رو ﺑﻌﺪ از ﻣﺮﮔﺶ اداره ﮐﻨﻪ‪ .‬ﻧﺘﯿﺠﺘﺎً ﭘﻄﺮس اﺑـﺮاز ﻧﺎرﺿـﺎﯾﺘﯽ ﻣﯿﮑﻨـﻪ‬
‫ﮐﻪ ﭼﺮا ﺑﺎﯾﺪ ﺷﺨﺺ ﻓﺮﻋﯽ و ﺑﻌﺪ از ﯾﮏ زن ﺑﺎﺷﻪ‪ .‬ﺑﻪ ﺟﺮأت ﻣﯿﮕﻢ ﮐﻪ ﭘﻄﺮس ﻃﺮﻓﺪار ﺗﺒﻌﯿﺾ ﺟﻨﺴﯽ ﺑﻮده‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﻣﯽﮐﻮﺷﯿﺪ اداﻣﻪ دﻫﺪ‪» :‬اﯾﻦ ﻓﺮد ﭘﻄﺮس ﻗﺪّﯾﺴﻪ‪ .‬ﺳﻨﮕﯽ ﮐﻪ ﻋﯿﺴﯽ ﮐﻠﯿﺴﺎش رو روی اون ﺑﻨﺎ ﮐﺮد‪4‬؟«‬
‫»ﻫﻤﻮن‪ ،‬ﺑﻪ ﺟﺰ در ﯾﻪ ﻣﺴﺌﻠﻪ‪ .‬ﻃﺒﻖ اﯾﻦ اﻧﺠﯿﻞﻫﺎی ﺳﻼﺧﯽﻧﺸﺪه‪ ،‬ﭘﻄﺮس ﻧﺒﻮد ﮐﻪ ﻋﯿﺴﯽ ﺑﻬﺶ راﻫﻨﻤﺎﯾﯽﻫﺎی ﺑﺮﭘﺎﯾﯽ ﮐﻠﯿـﺴﺎی ﻣـﺴﯿﺤﯽ‬
‫رو داد؛ ﺑﻠﮑﻪ ﻣﺮﯾﻢ ﻣﺠﺪﻟﯿﻪ ﺑﻮد‪«.‬‬

‫‪Peter 1‬‬

‫‪ :Levi 2‬در ﻣﺘﻦ ﮐﺘﺎب اﯾﻦ واژه ﻻوی آﻣﺪه اﺳﺖ ﮐﻪ در زﺑﺎن اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ ﻋﻤﻮﻣﺎً ﺑﻪ ﻻویِ ﻋﻬﺪ ﻋﺘﯿﻖ )ﺳِﻔﺮ ﭘﯿﺪاﯾﺶ‪ (29:34 ،‬ﯾﻌﻨﯽ ﺳﻮﻣﯿﻦ ﻓﺮزﻧﺪ ﯾﻌﻘﻮب از ﻟﯿﻪ‬
‫اﻃﻼق ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬و آﻧﯽ ﮐﻪ اﺣﺘﻤﺎﻻً ﻣﺪّ ﻧﻈﺮ ﺑﻮده ‪ Lebbaeus‬اﺳﺖ ﮐﻪ ﯾﮑﯽ از ﺣﻮّارﯾﺎن ﻋﯿﺴﯽ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ و ﻧﺎم ﻣﺸﻬﻮرﺗﺮ او ‪ Thaddaeus‬اﺳﺖ‪ .‬در ﺗﺮﺟﻤﻪی ﻓﺎرﺳﯽ‬
‫ﮐﺘﺎب ﻣﻘﺪس او ﻟﺒﯽ ﻣﻌﺮوف ﺑﻪ ﺗﺪّی )ﻣﺘﯽ‪ (10:2 ،‬و ﺗﺪّی )ﻣﺮﻗﺲ‪ (3:19 ،‬و ﯾﻬﻮدا ﺑﺮادر ﯾﻌﻘﻮب ]ﺑﺮای ﺟﺪا داﻧﺴﺘﻦ او از ﯾﻬﻮدای اﺳﺨﺮﯾﻮﻃﯽ ﺧﺎﺋﻦ[ )ﻟﻮﻗﺎ‪6:16 ،‬؛ اﻋﻤﺎل‪،‬‬
‫‪ (1:13‬ﻧﺎﻣﯿﺪه ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬او را ﯾﻬﻮدای ﻗﺪّﯾﺲ ﻧﯿﺰ ﻣﯽﻧﺎﻣﻨﺪ‪ .‬ﺑﻪ اﻋﺘﻘﺎد ﺑﺮﺧﯽ او ﯾﮑﯽ از ﺑﺮادران ﺣﻀﺮت ﻋﯿﺴﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ در ﭼﻨﺪ ﺟﺎی اﻧﺎﺟﯿﻞ )ﺑﺮای ﻣﺜﺎل‪ ،‬ﻣﺮﻗﺲ ‪ (6:3‬اﺷﺎره‬
‫ﺷﺪه‪ .‬ﺗﺄﻟﯿﻒ رﺳﺎﻟﻪی ﯾﻬﻮدا را ﻧﯿﺰ ﻋﻤﻮﻣﺎً ﺑﻪ وی ﻣﻨﺘﺴﺐ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ .‬داﻧﺸﻨﺎﻣﻪی اﻧﮑﺎرﺗﺎ ﻣﯽﻧﻮﯾﺴﺪ اﻃﻼق ﻟﻔﻆ ‪) Lebbaeus‬ﻟﺒﯽ( ﺑﻪ ‪) Thaddaeus‬ﺗﺪّی( اﺷﺘﺒﺎه ﮐﺎﺗﺒﺎن‬
‫اﺳﺖ و ﯾﻬﻮدا ﭘﺴﺮ ﯾﻌﻘﻮب اﺳﺖ‪ ،‬ﻧﻪ ﺑﺮادر او و اﯾﻦ اﺷﺘﺒﺎه دوم را ﻧﺎﺷﯽ از ﺗﺮﺟﻤﻪی ﻧﺎدرﺳﺖ در ﺗﺮﺟﻤﻪی ﻣﻌﺘﺒﺮ ﮐﺘﺎب ﻣﻘﺪس ﺑﻪ اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ )‪(King James Version‬‬
‫ﻣﯽداﻧﺪ‪ .‬اﻣﺎ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻧﻤﯽرﺳﺪ اﯾﻦ ﻋﻘﯿﺪه ﺻﺤّﺖ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ؛ ﭼﻪ در ﺗﺮﺟﻤﻪی ﻓﺎرﺳﯽ ﻧﯿﺰ ﮐﻪ از ﯾﻮﻧﺎﻧﯽ اﻧﺠﺎم دادهاﻧﺪ ﻫﻤﺎنﻫﺎ آﻣﺪه اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪ 3‬ﻣﺬﮐﻮر در ﺑﺎب ﻧُﻪ‪ ،‬آﯾﻪی ﭼﻬﺎر ﺗﺎ ﻧُﻪ در اﻧﺠﯿﻞ ﻣﺮﯾﻢ ﻣﺠﺪﻟﯿﻪ از ﻣﺠﻤﻮﻋﻪی اﻧﺎﺟﯿﻞ ﻏﻨﻮﺻﯽ ﮐﻪ آﯾﻪی ﭘﻨﺞ آن ﺣﺬف ﺷﺪه اﺳﺖ و آن آﯾﻪ اﯾﻦ ﭼﻨﯿﻦ اﺳﺖ‪ :‬ﭘﺲ‬
‫ﻣﺮﯾﻢ ﺑﮕﺮﯾﺴﺖ و ﺑﻪ ﭘﻄﺮس ﮔﻔﺖ ﭘﻄﺮس‪ ،‬ﺑﺮادرم! ﭼﻪ ﺧﯿﺎل ﻣﯽﮐﻨﯽ؟ ﮔﻤﺎن ﻣﯽﺑﺮی اﯾﻦ ﮔﻔﺘﻪﻫﺎ را از ﺧﻮد ﺳﺎﺧﺘﻪام‪ ،‬ﯾﺎ اﯾﻦ ﮐﻪ ﺑﻪ ﮐﺬب از‬
‫ﻧﺠﺎتﺑﺨﺶ ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻮﯾﻢ؟ و ﻣﺮﯾﻢ از اﯾﻦ ﮔﻔﺘﻪﻫﺎ اﺷﺎره ﺑﻪ ﻧﻘﻞ داﺳﺘﺎﻧﯽ دارد ﮐﻪ ﭘﯿﺶ از اﯾﻦ ﺑﺮای ﺣﻮارﯾﻮن ﻧﻘﻞ ﻣﯽﮐﺮده اﺳﺖ‪ .‬ﺷﺎﯾﺎن ذﮐﺮ اﺳﺖ اﻧﺠﯿﻞ ﻣﺮﯾﻢ‬
‫ﻣﺠﺪﻟﯿﻪ ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ دو ﻣﺘﻦ ﻏﻨﻮﺻﯽ دﯾﮕﺮ در ﺳﺎل ‪ 1896‬در ﻗﺎﻫﺮه ﺑﻪ دﺳﺖ آﻣﺪ ﮐﻪ ﻧﺎم دو ﻣﺘﻦ دﯾﮕﺮ ﻋﺒﺎرت اﺳﺖ از اﺑﻮﮐﺮﯾﻔﻮن )اﯾﻦﺟﺎ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎی ﮐﺘﺎب ﭘﻨﻬﺎﻧﯽ( ﯾﻮﺣﻨﺎ و‬
‫ﺣﮑﻤﺖ )ﯾﺎ ﺳﻮﻓﯿﺎی( ﻋﯿﺴﯽ ﻣﺴﯿﺢ‪ .‬از اﯾﻦ دو ﻣﺘﻦ در ﻧﺠﻊﺣﻤﺎدی ﻧﯿﺰ ﻧﺴﺨﻪای ﺑﻪ دﺳﺖ آﻣﺪ‪ ،‬اﻣﺎ از اﻧﺠﯿﻞ ﻣﺮﯾﻢ ﻣﺠﺪﻟﯿﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﯾﮏ ﻧﺴﺨﻪ ﻣﻮﺟﻮد اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪ 4‬ﭘﻄﺮس ﻗﺪّﯾﺲ ﻣﻬﻢﺗﺮﯾﻦ ﺣﻮاری در دوازده ﻧﻔﺮ و ﺳﺨﻦﮔﻮی آﻧﺎن اﺳﺖ و ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﭘﺎپ ﺗﺎرﯾﺦ ﻣﺤﺴﻮب ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬ﻧﺎم واﻗﻌﯽ ﭘﻄﺮس‪ ،‬ﮐﻪ ﺷﻐﻠﺶ ﻣﺎﻫﯿﮕﯿﺮی و اﻫﻞ‬
‫ﮐﻔﺮﻧﺎﺣﻮم ﺑﻮد ﺷﻤﻌﻮن ﺑﻮده اﺳﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﻌﺪﻫﺎ از آنﺟﺎ ﮐﻪ ﺳﻨﮓﺑﻨﺎی اوﻟﯿﻦ ﮐﻠﯿﺴﺎ ﺑﺎ ﻧﺎم او ﻫﻤﺮاه اﺳﺖ ﻧﺎﻣﺶ را ﺑﻪ ﻃﻮر اﺳﺘﻌﺎری ﺑﻪ ‪ Petros‬ﮐﻪ در ﯾﻮﻧﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎی ﺳﻨﮓ‬
‫اﺳﺖ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻣﯽدﻫﻨﺪ‪.‬‬

‫‪-245-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﺳﻮﻓﯽ ﺑﻪ او ﺧﯿﺮه ﺷﺪ‪» .‬ﮐﻠﯿﺴﺎی ﻣﺴﯿﺤﯿﺖ رو ﯾﻪ زن ﻣﯽﺑﺎﯾﺴﺖ ﻣﯽﭼﺮﺧﻮﻧﺪ؟«‬

‫»ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ اﯾﻦ ﺑﻮده‪ .‬ﻋﯿﺴﯽ ﯾﻪ ﻓﻤﻨﯿﺴﺖ ﺣﻘﯿﻘﯽ ﺑﻮد‪ .‬ﻧﯿّﺘﺶ اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ آﯾﻨﺪهی ﮐﻠﯿﺴﺎش رو ﺑﻪ ﯾﮏ زن ﺑﺴﭙﺮه‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان اﺷﺎرهای ﺑﻪ ﺷﺎم آﺧﺮ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪» :‬و ﭘﻄﺮس از اﯾﻦ ﺑﺎﺑﺖ دل ﺧﻮﺷﯽ ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬ﻧﮕﺎه ﮐﻦ! اﯾﻦﺟﺎﺳﺖ‪ .‬ﻣﯽﺑﯿﻨﯽ ﮐﻪ داوﯾﻨﭽـﯽ ﺧﯿﻠـﯽ‬
‫ﺧﻮب از اﺣﺴﺎس ﭘﻄﺮس ﺑﻪ ﻣﺮﯾﻢ آﮔﺎه ﺑﻮد‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺑﺎر دﯾﮕﺮ ﺧﺎﻣﻮش ﻣﺎﻧﺪ‪ .‬ﭘﻄﺮس ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺘﯽ ﺗﻬﺪﯾﺪآﻣﯿﺰ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﺮﯾﻢ ﻣﺠﺪﻟﯿﻪ ﺧﻢ ﺷﺪه ﺑﻮد و دﺳﺖ ﺷﻤﺸﯿﺮﻣﺎﻧﻨﺪش را ﻧﺰدﯾﮏ ﮔـﺮدن‬
‫او ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﻫﻤﺎن ﺣﺎﻟﺖ ﺗﻬﺪﯾﺪﮐﻨﻨﺪه در ﻋﺬرای ﺻﺨﺮهﻫﺎ!‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﮔﻔﺖ‪» :‬و اﯾﻦﺟﺎ ﻫﻢ‪ «،‬ﺑﻪ ﺟﻤﻌﯿﺖ ﺣﻮارﯾﻮن در اﻃﺮاف ﭘﻄﺮس اﺷﺎرهای ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﮐﻤﯽ ﺷﻮﻣﻪ‪ ،‬ﻧﯿﺴﺖ؟«‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺗﻨﮓ ﮐﺮد ﺗﺎ دﻗﺖ ﮐﻨﺪ و دﺳﺘﯽ را دﯾﺪ ﮐﻪ از ﻣﯿﺎن ﺣﻮارﯾﻮن ﺑﯿﺮون زده اﺳﺖ‪» .‬اﯾﻦ دﺳﺖ ﯾﻪ ﺧﻨﺠﺮ داره؟«‬
‫»ﺑﻠﻪ‪ .‬اﻣﺎ ﻏﺮﯾﺒﻪﺳﺖ‪ .‬اﮔﺮ دﺳﺖﻫﺎ رو ﺑﺸﻤﺎری‪ ،‬ﻣﯽﻓﻬﻤﯽ ﮐﻪ اﯾﻦ دﺳﺖ ﺑﺮای ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﻧﯿﺴﺖ‪ ...‬ﻫﯿﭻ ﮐﺲ‪ .‬ﺑﺪون ﺗﻨﻪ‪ .‬ﻧﺎﺷﻨﺎس‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﮐﻢﮐﻢ ﺣﺲ ﻣﯽﮐﺮد ﮐﻪ از ﺗﻌﺠﺐ ﺷﺎخ درﻣﯽآورد‪» .‬ﻣﺘﺄﺳﻔﻢ؛ ﻫﻨﻮز ﻧﻔﻬﻤﯿﺪم ﮐﻪ ﻫﻤﻪی اﯾﻦﻫﺎ ﭼﻄﻮر ﻣﺮﯾﻢ ﻣﺠﺪﻟﯿﻪ رو ﺟﺎم ﻣﻘـﺪس‬
‫ﮐﺮده‪«.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ دوﺑﺎره ﻓﺮﯾﺎد ﮐﺸﯿﺪ‪» :‬آه! ﻣﺴﺌﻠﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺟﺎﺳﺖ!« ﯾﮏ ﺑﺎر دﯾﮕﺮ ﺳﻤﺖ ﻣﯿﺰ ﭼﺮﺧﯿﺪ و ﻧﻘﺸﻪی ﺑﺰرﮔﯽ را ﺑﯿﺮون ﮐﺸﯿﺪ و ﭘﻬﻨﺶ ﮐـﺮد‪.‬‬
‫ﺷﺠﺮهی ﺧﺎﻧﻮادﮔﯽ ﻣﻔﺼّﻠﯽ ﺑﻮد‪» .‬اﻓﺮاد ﮐﻤﯽ ﻣﯿﺪوﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﺮﯾﻢ ﻣﺠﺪﻟﯿﻪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺟﺰ اﯾﻦ ﮐﻪ دﺳﺖ راﺳﺖ ﻋﯿﺴﯽ ﺑﻮده‪ ،‬زن ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪی ﻫﻢ ﻣﺤـﺴﻮب‬
‫ﻣﯽﺷﺪه‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺣﺎﻻ ﻋﻨﻮان ﺷﺠﺮهی ﺧﺎﻧﻮادﮔﯽ را ﻣﯽدﯾﺪ‪.‬‬
‫آلِ ﺑﻨﯿﺎﻣﯿﻦ‪.1‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﺮﯾﻢ ﻣﺠﺪﻟﯿﻪ اﯾﻦﺟﺎﺳﺖ‪ «.‬و ﺑﻪ ﺟﺎﯾﯽ ﻧﺰدﯾﮏ ﺑﺎﻻی ﺷﺠﺮه اﺷﺎره ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺗﻌﺠﺐ ﮐﺮد‪» :‬ﻣﺮﯾﻢ از ﺧﺎﻧﺪان ﺑﻨﯿﺎﻣﯿﻨﻪ؟«‬
‫»در واﻗﻊ ﻣﺮﯾﻢ از ﺗﺒﺎر ﺳﻠﻄﻨﺘﯿﻪ‪«.‬‬
‫»ﻣﻦ ﺧﯿﺎل ﻣﯽﮐﺮدم ﻣﺮﯾﻢ ﻣﺠﺪﻟﯿﻪ ﻓﻘﯿﺮ ﺑﻮد‪«.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺑﺎ ﺗﮑﺎن ﺳﺮ ﻧﻔﯽ ﮐﺮد‪» .‬ﻣﺮﯾﻢ رو ﺑﻪ اﯾﻦ دﻟﯿﻞ ﺑﺪﻧﺎم و ﺑﺪﮐﺎره ﻧﺸﻮن دادﻧﺪ ﺗﺎ ﺷﻮاﻫﺪ رواﺑﻂ ﺧﺎﻧﻮادﮔﯽ ﺑﺰرﮔﺶ رو ﻣﺨﻔﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﮐﻪ دوﺑﺎره ﺑﻪ ﻟﻨﮕﺪان ﭼﺸﻢ دوﺧﺘﻪ اﺳﺖ و او ﻫﻢ ﺑﺎ اﺷﺎرهی ﺳﺮ ﺗﺼﺪﯾﻖ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﺳـﻤﺖ ﺗﯿﺒﯿﻨـﮓ ﺑﺮﮔـﺸﺖ و ﮔﻔـﺖ‪:‬‬
‫»ﭼﺮا ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮای ﮐﻠﯿﺴﺎی اوﻟﯿﻪ ﻣﻬﻢ ﺑﺎﺷﻪ ﮐﻪ ﻣﺮﯾﻢ از ﺳُﻼﻟﻪی ﺳﻠﻄﻨﺘﯿﻪ؟«‬
‫ﻣﺮد اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ ﻟﺒﺨﻨﺪی زد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻓﺮزﻧﺪ ﻋﺰﯾﺰم! ﺗﺒﺎر ﺷﺎﻫﺎﻧﻪی ﻣﺮﯾﻢ ﻧﺒﻮد ﮐﻪ ﮐﻠﯿﺴﺎ رو ﻧﮕﺮان ﮐﺮد ﯾﺎ ﺣﺘﯽ ﻫﻤﺴﺮی او ﺑﺎ ﻋﯿـﺴﯽ ﮐـﻪ او‬
‫ﻫﻢ از ﺧﺎﻧﺪان ﺳﻠﻄﻨﺘﯽ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﯿﺪوﻧﯽ ﮐﻪ اﻧﺠﯿﻞ ﻣﺘﯽ ﻣﯿﮕﻪ ﮐﻪ ﻋﯿﺴﯽ از ﺧﺎﻧﺪان داوود ﺑﻮد‪ ،‬از اﻋﻘﺎب ﺷﺎه ﺳﻠﯿﻤﺎن—ﺷﺎه ﯾﻬﻮد‪ .2‬ﺑﺎ ازدواج ﻋﯿـﺴﯽ‬

‫‪ 1‬ﺑﻨﯿﺎﻣﯿﻦ ﭘﺴﺮ ﺣﻀﺮت ﯾﻌﻘﻮب و ﺑﺮادر ﺣﻀﺮت ﯾﻮﺳﻒ )ﺗﻮرات‪ ،‬ﺳﻔﺮ ﭘﯿﺪاﯾﺶ‪ ،‬ﺑﺎب ‪ 42-45‬و ﻗﺮآن‪ ،‬ﺳﻮرهی ﯾﻮﺳﻒ( ﮐﻪ آل ﺑﻨﯿﺎﻣﯿﻦ اَﺳﺒﺎط اوﯾﻨﺪ‪ .‬ﺟﻨﮕﺎوران اﯾﻦ‬
‫ﺧﺎﻧﺪان ﺑﻪ ﻣﻬﺎرت در ﺗﯿﺮاﻧﺪازی و زﯾﺮﮐﯽ در اﺳﺘﻔﺎده از دﺳﺖ ﭼﭗ ﻣﻌﺮوف ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻗﻠﻤﺮوی اﯾﻦ ﺧﺎﻧﺪان در ﮐﺘﺎب ﻣﻘﺪس ﮐﺮاﻧﻪی ﺑﺎﺧﺘﺮی رود اردن‪ ،‬در ﻣﯿﺎن ﻗﺒﺎﯾﻞ اﻓﺮاﯾﻢ و‬
‫ﯾﻬﻮدا اﺳﺖ‪ .‬ﺷﺎؤل‪ ،‬ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﺷﺎه ﯾﻬﻮدﯾﺎن‪ ،‬از آل ﺑﻨﯿﺎﻣﯿﻦ ﺑﻮد‪.‬‬

‫‪ 2‬ﻧﺴﺐﻧﺎﻣﻪی ﻋﯿﺴﯽ )ع( ﻣﺬﮐﻮر در اﻧﺠﯿﻞ ﻣﺘﯽ‪ ،‬ﺑﺎب ‪ ،1‬و ﻟﻮﻗﺎ ﺑﺎب ‪ ،3‬آﯾﻪی ‪ 23‬ﺑﻪ ﺑﻌﺪ‬

‫‪-246-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﺑﺎ ﺧﺎﻧﺪان ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪ ﺑﻨﯿﺎﻣﯿﻦ‪ ،‬دو ﺗﺒﺎر ﺳﻠﻄﻨﺘﯽ ﯾﮑﯽ ﻣﯽﺷﺪﻧﺪ و اﺗﺤﺎد ﺳﯿﺎﺳﯽ ﺑﺎﻟﻘﻮهای رو اﯾﺠﺎد ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﻤﮑﻦ ﺑﻮد ادّﻋﺎی ﺑﺮﺣـﻖّ ﺗﺨـﺖ و‬
‫ﺗﺎج رو داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻪ و دودﻣﺎن ﭘﺎدﺷﺎﻫﺎن رو ﻣﺜﻞ ﺳﻠﯿﻤﺎن اداﻣﻪ ﺑﺪه‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ اﺣﺴﺎس ﮐﺮد ﮐﻪ ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﻣﻨﻈﻮرش را ﻓﻬﻤﯿﺪه اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺣﺎﻻ ﻫﯿﺠﺎنزده ﻣﯽﻧﻤﻮد‪» .‬اﻓﺴﺎﻧﻪی ﺟﺎم ﻣﻘﺪس اﻓﺴﺎﻧﻪای درﺑﺎرهی ﺗﺒﺎر ﺳﻠﻄﻨﺘﯿﻪ‪ .‬وﻗﺘﯽ ﮐﻪ اﻓﺴﺎﻧﻪی ﺟﺎم از ›ﺳﺎﻏﺮی ﮐﻪ ﺧـﻮن‬
‫ﻋﯿﺴﯽ را در ﺧﻮد دارد‹ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯿﮑﻨﻪ‪ ،‬ﻣﻨﻈﻮرش در واﻗﻊ ﻣﺮﯾﻢ ﻣﺠﺪﻟﯿﻪ اﺳﺖ—زﻫﺪان زﻧﯽ ﮐﻪ ﺧـﻮن و ﺗﺒـﺎر ﺳـﻠﻄﻨﺘﯽ ﻋﯿـﺴﯽ رو در ﺧـﻮدش‬
‫داره‪«.‬‬
‫اﻧﮕﺎر واژهﻫﺎ در آن ﺳﺎﻟﻦ ﺑﺰرگ ﭘﮋواک ﻣﯽﯾﺎﻓﺘﻨﺪ و ﭘﺲ و ﭘﯿﺶ ﻣﯽرﻓﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﺳﻮﻓﯽ ﺑﺘﻮاﻧﺪ آنﻫﺎ را ﻫﻀﻢ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻣﺮﯾﻢ ﻣﺠﺪﻟﯿﻪ ﺧﻮن ﻋﯿـﺴﯽ‬
‫رو داﺷﺖ؟ »اﻣﺎ ﭼﻄﻮر ﻣﯿﺸﻪ ﮐﻪ ﻣﺴﯿﺢ ﯾﻪ ﺗﺒﺎر داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻪ‪ ،‬ﺟﺰ اﯾﻦ ﮐﻪ‪...‬؟«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان آرام ﻟﺒﺨﻨﺪ زد‪» :‬ﺟﺰ اﯾﻦ ﮐﻪ اوﻧﻬﺎ ﺑﭽﻪ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﻣﺎت و ﻣﺒﻬﻮت ﺧﺸﮑﺶ زد‪.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﺰرگﺗﺮﯾﻦ ﻣﺨﻔﯽﮐﺎری ﺗﺎرﯾﺦ ﺑﺸﺮ رو ﻧﮕﺎه ﮐﻦ! ﻋﯿﺴﯽ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ازدواج ﮐﺮد ﮐﻪ ﭘﺪر ﻫﻢ ﺑﻮد‪ .‬ﻋﺰﯾﺰم‪ ،‬ﻣﺮﯾﻢ ﻣﺠﺪﻟﯿﻪ ﻇـﺮف‬
‫ﻣﻘﺪس ﺑﻮد‪ ،‬ﺳﺎﻏﺮی ﺑﻮد ﮐﻪ ﺧﻮن ﻋﯿﺴﯽ ﻣﺴﯿﺢ رو در ﺧﻮدش داﺷﺖ‪ ،‬زﻫﺪاﻧﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺗﺒﺎر او رو ﻧﮕﻪ داﺷﺖ‪ ،‬ﺗﺎﮐﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﯿﻮهﻫﺎی ﭘﺎک از اون‬
‫ﺑﻪ ﺛﻤﺮ ﻧﺸﺴﺖ!«‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺣﺲ ﮐﺮد ﮐﻪ ﻣﻮﻫﺎی ﺗﻨﺶ ﺳﯿﺦ ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» :‬ﭼﻄﻮر ﻣﻤﮑﻨﻪ راز ﺑﻪ اﯾﻦ ﺑﺰرﮔﯽ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺳﺎل ﻣﺨﻔﯽ ﺑﻤﻮﻧﻪ؟«‬

‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺧﺪاﯾﺎ! اﯾﻦ راز ﻫﺮ ﺻﻔﺘﯽ داﺷﺘﻪ‪ ،‬ﻣﮕﺮ ﻣﺨﻔﯽ! ﺗﺒﺎر ﺳﻠﻄﻨﺘﯽ ﻋﯿﺴﯽ ﻣﻨﺸﺄ ﻣﺎﻧﺪﮔﺎرﺗﺮﯾﻦ اﻓـﺴﺎﻧﻪی ﺗﺎرﯾﺨـﻪ—ﺟـﺎم ﻣﻘـﺪس‪.‬‬
‫داﺳﺘﺎن ﻣﺮﯾﻢ ﻣﺠﺪﻟﯿﻪ رو ﻗﺮنﻫﺎ ﺑﺎ ﻫﻤﻪی اﺳﺘﻌﺎرات و زﺑﺎنﻫﺎ ﺳﺮ ﻫﺮ ﮐﻮی و ﺑﺮزﻧﯽ ﮔﻔﺘﻨﺪ‪ .‬ﭼﺸﻢﻫﺎت رو ﮐﻪ ﺑﺎز ﮐﻨﯽ اﯾﻦ داﺳﺘﺎن رو ﻫﻤـﻪ ﺟـﺎ‬
‫ﻣﯽﺑﯿﻨﯽ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﮔﻔﺖ‪» :‬و اﺳﻨﺎد ﺳﻨﮕﺮﯾﻞ ﭼﯽ؟ اﻧﮕﺎر اوﻧﻬﺎ ﺛﺎﺑﺖ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﻋﯿﺴﯽ ﺳﻼﻟﻪی ﺳﻠﻄﻨﻨﺘﯽ داره؟«‬
‫»ﻫﻤﯿﻦ ﻃﻮره‪«.‬‬
‫»ﭘﺲ ﻫﻤﻪی اﻓﺴﺎﻧﻪی ﺟﺎم ﻣﻘﺪس درﺑﺎرهی ﺗﺒﺎر ﺳﻠﻄﻨﺘﯿﻪ؟«‬

‫»اﮔﺮ ﺗﺤﺖاﻟﻠﻔﻈﯽ ﺑﮕﯿﻢ واژهی ‪ Sangreal‬از ‪ San Greal‬ﻣﺸﺘﻖ ﺷﺪه—ﯾﺎ ﻫﻤﻮن ﺟﺎم ﻣﻘﺪس‪ .‬اﻣـﺎ در ﻗـﺪﯾﻤﯽﺗـﺮﯾﻦ ﺻـﻮرت‬
‫واژه‪ ،‬ﺑﻪ ﺷﮑﻞ دﯾﮕﻪای ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻣﯿﺸﻪ‪ «.‬ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﭼﯿﺰی را روی ﺗﮑﻪای ﮐﺎﻏﺬ ﻧﻮﺷﺖ و ﺑﻪ ﺳﻮﻓﯽ داد‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ آن را ﺧﻮاﻧﺪ‪.‬‬

‫‪Sang Real‬‬

‫ﺳﻮﻓﯽ ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺗﺮﺟﻤﻪی آن را ﻓﻬﻤﯿﺪ‪ Sang Real .‬دﻗﯿﻘﺎً ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎی ﺧﻮن ﺳﻠﻄﻨﺘﯽ اﺳﺖ‪.1‬‬

‫‪ 1‬واژهی ‪ blood‬در اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎی ﺧﻮن و ﻫﻢ ﺗﺒﺎر اﺳﺖ و در اﯾﻦ ﻓﺼﻞ ﻋﻤﺪﺗﺎً ﻣﻌﻨﺎی دوم ﻣﺪّ ﻧﻈﺮ ﻧﻮﯾﺴﻨﺪه ﺑﻮد و ﻧﺒﺎﯾﺪ در آن ﻣﻌﻨﺎ ﺑﻪ ﺧﻮن ﺗﺮﺟﻤﻪ‬
‫ﻣﯽﺷﺪ‪ .‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ‪ ،‬ﭼﻨﯿﻦ اﻣﺮی ﻣﯿﺴّﺮ ﻧﺒﻮد و ﻣﺎ در ﻣﻮارد ﻣﺤﺪودی ﺧﻮن را ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎی ﺗﺒﺎر ﮔﺮﻓﺘﯿﻢ‪ .‬ﻓﯽاﻟﻮاﻗﻊ ﺑﺎﯾﺪ اﯾﻦ ﺑﺎزی ﺑﺎ ﮐﻠﻤﺎت را )ﭼﺮا ﮐﻪ ﺑﻪ ﺟﻤﻊ ﺷﺪن ﺧﻮن ﻋﯿﺴﯽ‬
‫در ﺟﺎم ﻣﻘﺪس ﻧﯿﺰ ﮐﻨﺎﯾﻪ دارد‪ (.‬در ﺷﻤﺎر ﺗﺮﺟﻤﻪﻧﺎﭘﺬﯾﺮﻫﺎ آورد‪.‬‬

‫‪-247-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﭘﻨﺠﺎه و ﻧﻬﻢ‬

‫ﻣﺮد ﻣﺘﺼﺪی در ﺳﺮﺳﺮای ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﻣﺮﮐﺰی اﭘﻮس دﺋﯽ در ﺧﯿﺎﺑﺎن ﻟﮕﺰﯾﻨﮕﺘﻮن ﺷﻬﺮ ﻧﯿﻮﯾﻮرک از ﺷﻨﯿﺪن ﺻﺪای اﺳـﻘﻒ آرﯾﻨﮕﺎروﺳـﺎ در‬
‫ﭘﺸﺖ ﺧﻂ ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺷﺪ‪» .‬ﺳﻼم‪ ،‬ﻋﺎﻟﯽﺟﻨﺎب!«‬

‫اﺳﻘﻒ ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» :‬ﭘﯿﻐﺎﻣﯽ ﺑﺮای ﻣﻦ ﮔﺬاﺷﺘﻪاﻧﺪ؟«‬

‫»ﺑﻠﻪ‪ ،‬ﻋﺎﻟﯽﺟﻨﺎب‪ .‬ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻢ ﮐﻪ ﺗﻤﺎس ﮔﺮﻓﺘﯿﺪ‪ .‬در آﭘﺎرﺗﻤﺎﻧﺘﻮن ﻧﺒﻮدﯾﺪ‪ .‬ﺣﺪود ﻧﯿﻢ ﺳﺎﻋﺖ ﭘﯿﺶ‪ ،‬ﭘﯿﻐﺎم ﺗﻠﻔﻨﯽ ﻓﻮرﯾﯽ داﺷﺘﯿﺪ‪«.‬‬
‫اﺳﻘﻒ ﺑﺎ ﻟﺤﻨﯽ ﮐﻪ اﻧﮕﺎر ﺷﻨﯿﺪن اﯾﻦ ﺧﺒﺮ آﺳﻮدهﺧﺎﻃﺮش ﮐﺮده اﺳﺖ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﭼﻪ ﮔﻔﺖ؟ اﺳﻤﺶ را ﻫﻢ ﭘﯿﺶ ﺷﻤﺎ ﮔﺬاﺷﺖ؟«‬
‫»ﻧﻪ‪ ،‬ﻋﺎﻟﯽﺟﻨﺎب‪ .‬ﻓﻘﻂ ﺷﻤﺎرهی ﺗﻤﺎس‪ «.‬ﻣﺘﺼﺪی ﺷﻤﺎره را ﺧﻮاﻧﺪ‪.‬‬
‫»ﭘﯿﺶﺷﻤﺎرهی ﺳﯽ و ﺳﻪ‪ .‬ﻓﺮاﻧﺴﻪ اﺳﺖ‪ ،‬درﺳﺖ ﻣﯽﮔﻮﯾﻢ؟«‬
‫»ﺑﻠﻪ‪ ،‬ﻋﺎﻟﯽﺟﻨﺎب‪ .‬و ﮔﻔﺘﺶ ﻣﻬﻤﻪ ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﻓﻮری ﺑﺎ اون ﺗﻤﺎس ﺑﮕﯿﺮﯾﺪ‪«.‬‬
‫»ﻣﺘﺸﮑﺮم‪ .‬ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺗﻤﺎس ﺑﻮدم‪ «.‬و ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺗﻠﻔﻦ را ﻗﻄﻊ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﻣﺘﺼﺪی ﮐﻪ ﮔﻮﺷﯽ را ﻣﯽﮔﺬاﺷﺖ‪ ،‬ﺗﻌﺠﺐ ﮐﺮد ﮐﻪ ﭼﺮا ﺗﻤﺎس ﺗﻠﻔﻨﯽ آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺧﺶﺧـﺶ داﺷـﺖ‪ .‬ﺑﺮﻧﺎﻣـﻪی روزاﻧـﻪی اﺳـﻘﻒ‬
‫ﻧﺸﺎن ﻣﯽداد ﮐﻪ آﺧﺮ اﯾﻦ ﻫﻔﺘﻪ در ﻧﯿﻮﯾﻮرک اﺳﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﯿﺪ ﮐﻪ از آن ﻃﺮف ﮐﺮهی زﻣﯿﻦ ﺗﻤﺎس ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﻣﺘﺼﺪی اﻫﻤﯿﺘﯽ ﻧـﺪاد‪.‬‬
‫اﯾﻦ ﭼﻨﺪ ﻣﺎه رﻓﺘﺎرﻫﺎی اﺳﻘﻒ آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ ﺳﺨﺖ ﻋﺠﯿﺐ ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬‬

‫‪-248-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﯿﺎت ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ در ﺧﺮوﺟﯽ ﻓﺮودﮔﺎه ﭘﯿﺎﻣﭙﯿﻨﻮ ﭼﺎرﺗﺮ رُم ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯽﮐﺮد آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ ﺑﺎ ﺧـﻮد اﻧﺪﯾـﺸﯿﺪ اﺣﺘﻤـﺎﻻً ﺗﻠﻔـﻦ ﻫﻤـﺮاﻫﻢ زﻧـﮓ‬
‫ﻧﺨﻮرده‪ .‬اﺳﺘﺎد ﺳﻌﯽ ﮐﺮده ﺑﻮده ﺑﺎ ﻣﻦ ﺗﻤﺎس ﺑﮕﯿﺮد‪ .‬ﻋﻠﯽرﻏﻢ ﻧﮕﺮاﻧﯽ آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ ﺑﺮای درﯾﺎﻓﺖ ﻧﮑﺮدن ﺗﻠﻔﻦ‪ ،‬اﻧﺪﮐﯽ اﻣﯿﺪوار ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﭼﺮا ﮐﻪ‬
‫اﺳﺘﺎد آن ﻗﺪر اﺣﺴﺎس اﻣﻨﯿﺖ ﻣﯽﮐﺮده ﮐﻪ ﻣﺴﺘﻘﯿﻤﺎً ﺑﺎ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﻣﺮﮐﺰی ﺗﻤﺎس ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺑﺎﯾﺪ اﻣﺸﺐ اﺗﻔﺎﻗﺎت ﺧﻮﺑﯽ در ﭘﺎرﯾﺲ اﻓﺘﺎده ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ ﮐﻪ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺷﻤﺎرهﻫﺎ ﮐﺮد‪ ،‬از اﯾﻦ ﮐﻪ ﺑﻪ زودی در ﭘﺎرﯾﺲ ﻓﺮود ﺧﻮاﻫﺪ آﻣﺪ ﻫﯿﺠﺎنزده ﺑﻮد‪ .‬ﻗﺒﻞ از ﻃﻠﻮع ﻓﺮود ﻣﯽآﯾﻢ‪.‬‬
‫ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎی ﺗﻮرﺑﻮی درﺑﺴﺘﯽ اﯾﻦﺟﺎ اﻧﺘﻈﺎرش را ﻣﯽﮐﺸﯿﺪ ﺗﺎ او ﺳﻔﺮ ﮐﻮﺗﺎﻫﺶ را ﺗﺎ ﭘﺎرﯾﺲ اﻧﺠﺎم ﺑﺪﻫﺪ‪ .‬ﭘﺮواز ﺑﺎ ﺷﺮﮐﺖﻫﺎی ﻣﺴﺎﻓﺮﺑﺮی ﺧﺼﻮﺻﯽ‬
‫ﮔﺰﯾﻨﻪی ﻣﻨﺎﺳﺒﯽ ﺑﺮای اﯾﻦ ﺳﺎﻋﺖ ﺷﺒﺎﻧﻪروز ﻧﺒﻮد؛ آن ﻫﻢ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﺤﺘﻮﯾﺎت ﭼﻤﺪاﻧﺶ‪.‬‬
‫ﺗﻠﻔﻦِ آن ﺳﻮی ﺧﻂ زﻧﮓ ﺧﻮرد‪.‬‬

‫ﺻﺪای زﻧﯽ ﭘﺎﺳﺦ داد‪“Direction Centrale Police Judidaire” :‬‬

‫آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ اﺣﺴﺎس ﺗﺮدﯾﺪ ﮐﺮد‪ .‬اﻧﺘﻈﺎر ﭼﻨﯿﻦ ﭼﯿﺰی را ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬ﮔﻔﺖ‪» :‬اِاِاِ‪ ...‬ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺑﺎ اﯾﻦ ﺷﻤﺎره ﺗﻤﺎس ﺑﮕﯿﺮم‪«.‬‬

‫زن ﮔﻔﺖ‪ ....Qui êtes-vous?» :‬اﺳﻢ ﺷﻤﺎ ﭼﯿﻪ؟«‬

‫آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻧﺒﻮد ﻧﺎﻣﺶ را ﺑﮕﻮﯾﺪ ﯾﺎ ﻧﻪ‪ .‬ﭘﻠﯿﺲ ﻗﻀﺎﯾﯽ ﻓﺮاﻧﺴﻪ؟‬
‫زن دوﺑﺎره ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» :‬اﺳﻢ ﺷﻤﺎ ﭼﯿﻪ‪ ،‬ﻣﻮﺳﯿﻮ؟«‬
‫»اﺳﻘﻒ ﻣﺎﻧﻮﺋﻞ آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ‪«.‬‬
‫»ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ‪ «.‬ﺻﺪای ﺗَﺮَﻗﯽ ﭘﺸﺖ ﺗﻠﻔﻦ آﻣﺪ‪.‬‬
‫ﭘﺲ از اﻧﺘﻈﺎری ﻃﻮﻻﻧﯽ‪ ،‬ﻣﺮدی ﭘﺸﺖ ﺧﻂ آﻣﺪ‪ .‬ﺻﺪاﯾﺶ ﺗﻨﺪ و دﻟﻮاﭘﺲ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﯿﺪ‪» .‬اﺳﻘﻒ‪ ،‬ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻢ ﮐﻪ ﺑﺎﻻﺧﺮه ﺗﻮﻧﺴﺘﻢ ﺷـﻤﺎ رو‬
‫ﭘﯿﺪا ﮐﻨﻢ‪ .‬ﮐﻠﯽ ﻣﻮﺿﻮع ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﻦ و ﺷﻤﺎ راﺟﻊ ﺑﻬﺶ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﯿﻢ‪«.‬‬

‫‪-249-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﺷﺼﺘﻢ‬

‫ﺟﺎم ﻣﻘﺪس‪ ...‬ﺧﻮن ﺳﻠﻄﻨﺘﯽ‪SANGREAL ...SANG REAL ...SAN GREAL ...‬‬

‫ﻫﻤﻪ در ﻫﻢ ﺗﻨﯿﺪهاﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺟﺎم ﻣﻘﺪس ﻣﺮﯾﻢ ﻣﺠﺪﻟﯿﻪ اﺳﺖ‪ ...‬ﻣﺎدر ﺗﺒﺎر ﺳﻠﻄﻨﺘﯽ ﻋﯿﺴﯽ ﻣﺴﯿﺢ‪ .‬ﺳﻮﻓﯽ ﮐﻪ ﻣﯿﺎن ﺳﺎﻟﻦ رﻗﺺ اﯾـﺴﺘﺎده ﺑـﻮد و راﺑـﺮت ﻟﻨﮕـﺪان را ﻧﮕـﺎه‬
‫ﻣﯽﮐﺮد ﻣﻮج دﯾﮕﺮی از آﺷﻔﺘﮕﯽ را در ﺧﻮد ﺣﺲ ﮐﺮد‪ .‬اﻣﺸﺐ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ و ﻟﻨﮕﺪان ﺗﮑﻪﻫﺎی ﺑﯿﺸﺘﺮی از ﭘﺎزل را ﮐﻨﺎر ﻫﻢ ﻣﯽﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ‪ ،‬ﭘﺎزل‬
‫ﭘﯿﺶﺑﯿﻨﯽﻧﺎﭘﺬﯾﺮﺗﺮ ﻣﯽﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﻟﻨﮕﺎن ﮐﻨﺎر ﻗﻔﺴﻪی ﮐﺘﺎب رﻓﺖ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻫﻤﻮن ﻃﻮر ﮐﻪ ﻣﯽﺑﯿﻨﯽ‪ ،‬ﻋﺰﯾﺰم‪ ،‬ﻟﺌﻮﻧﺎردو ﺗﻨﻬﺎ ﮐﺴﯽ ﻧﺒﻮد ﮐﻪ ﺳﻌﯽ ﮐـﺮد ﺣﻘﯿﻘـﺖ ﺟـﺎم‬
‫ﻣﻘﺪس رو ﺑﻪ ﺟﻬﺎن ﺑﮕﻪ‪ .‬ﺗﺎرﯾﺨﺪانﻫﺎی زﯾﺎدی ﺗﺒﺎر ﺳﻠﻄﻨﺘﯽ ﻋﯿﺴﯽ ﻣﺴﯿﺢ رو ﺑﺎ ﺟﺰﯾﯿﺎت ﺟﺎﻣﻊ ﺑﯿـﺎن ﮐﺮدﻧـﺪ‪ «.‬و اﻧﮕـﺸﺘﺶ را روی ردﯾﻔـﯽ از‬
‫ﮐﺘﺎب ﮐﺸﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺳﺮش را ﺧﻢ ﮐﺮد و ﻋﻨﻮان ﮐﺘﺎبﻫﺎ را ﻣﺮور ﮐﺮد‪:‬‬
‫رازﮔﺸﺎﯾﯽ ﺷﻮاﻟﯿﻪﻫﺎی ﻫﯿﮑﻞ‬
‫ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﺎن ﭘﻨﻬﺎن ﺷﺨﺼﯿﺖ راﺳﺘﯿﻦ ﻣﺴﯿﺢ‬
‫زﻧﯽ ﺑﺎ ﮐﻮزهی ﻣﺮﻣﺮﯾﻦ‪:‬‬
‫ﻣﺮﯾﻢ ﻣﺠﺪﻟﯿﻪ و ﻣﺎدﯾﻨﻪی ﻣﻘﺪس‬

‫‪-250-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫رﺑﻪاﻟﻨﻮع در اﻧﺎﺟﯿﻞ‬
‫اﺣﯿﺎی ﻣﺎدﯾﻨﻪی ﻣﻘﺪس‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﮔﻔﺖ‪» :‬اﯾﻦ ﯾﮑﯽ ﺷﺎﯾﺪ ﻣﺸﻬﻮرﺗﺮﯾﻦ ﻣﺠﻠﺪ ﺑﺎﺷﻪ‪ «.‬و ﮐﺘﺎب زرﮐﻮب و ﭘﺎرهای را ﺑﯿﺮون ﮐﺸﯿﺪ و ﺑﻪ او داد‪ .‬روی ﺟﻠﺪ آن ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮد‪:‬‬
‫ﺧﻮن ﻣﻘﺪس‪ ،‬ﺟﺎم ﻣﻘﺪس‬
‫ﮐﺘﺎب ﭘﺮﻓﺮوش و ﺗﺤﺴﯿﻦﺑﺮاﻧﮕﯿﺰ در ﺟﻬﺎن‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﯾﻪ ﮐﺘﺎب ﭘﺮﻓﺮوش ﺟﻬﺎﻧﯽ؟ ﻫﯿﭻ وﻗﺖ اﺳﻤﺶ رو ﻧﺸﻨﯿﺪم‪«.‬‬
‫»ﺗﻮ ﺑﭽﻪ ﺑﻮدی‪ .‬اﯾﻦ ﮐﺘﺎب ﺑﻠﻮای زﯾﺎدی ﺗﻮی دﻫﻪی ﻫﺸﺘﺎد ﺑﻪﭘﺎ ﮐﺮد‪ .‬ﻋﻘﯿﺪهی ﻣﻦ اﯾﻨﻪ ﮐﻪ ﻧﻮﯾﺴﻨﺪهﻫﺎ ﺗﻮی ﺗﺤﻠﯿﻞﻫﺎﺷـﻮن ﺟﻬـﺶﻫـﺎی‬
‫اﻋﺘﻘﺎدی ﺳﺆالﺑﺮاﻧﮕﯿﺰی اﻧﺠﺎم دادﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻓﺮض ﭘﺎﯾﻪی اوﻧﻬﺎ ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻨﯽ ﺑﻮد‪ .‬ﺧﻮﺑﯽ اﺛﺮﺷﻮن ﻫﻢ اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐـﻪ ﺗﺒـﺎر ﻋﯿـﺴﯽ رو وارد ادﺑﯿـﺎت راﯾـﺞ‬
‫ﮐﺮدﻧﺪ‪«.‬‬
‫»واﮐﻨﺶ ﮐﻠﯿﺴﺎ ﺑﻪ ﮐﺘﺎب ﭼﯽ ﺑﻮد؟«‬
‫»ﺗﺨﻄﺌﻪ و ﺧﺸﻢ‪ .‬اﻣﺎ اﻧﺘﻈﺎرش ﻣﯽرﻓﺖ‪ .‬ﻫﺮ ﭼﯽ ﺑﺎﺷﻪ واﺗﯿﮑﺎن ﺳﻌﯽ ﮐﺮده ﺑﻮد اﯾﻦ راز رو ﻗﺮن ﭼﻬﺎرم از ﺑﯿﻦ ﺑﺒﺮه‪ .‬ﺑﺨﺸﯽ از ﺟﻨـﮓﻫـﺎی‬
‫ﺻﻠﯿﺒﯽ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻫﻤﯿﻦ ﺑﻮد‪ ،‬ﯾﻌﻨﯽ ﺟﻤﻊآوری و ﻧﺎﺑﻮد ﮐﺮدن اﻃﻼﻋﺎت‪ .1‬ﺗﻬﺪﯾﺪی ﮐﻪ ﻣﺮﯾﻢ ﻣﺠﺪﻟﯿﻪ ﺑﺮﺿﺪّ ﻣﺮدان ﮐﻠﯿـﺴﺎی ﺻـﺪر ﻣـﺴﯿﺤﯿﺖ‬
‫داﺷﺖ وﯾﺮاﻧﮕﺮ ﺑﻮد‪ .‬ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﻋﯿﺴﯽ ﺑﺮﭘﺎﯾﯽ ﮐﻠﯿﺴﺎ رو ﺑﻪ ﻋﻬﺪهی او ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ ﻣﺪارﮐﯽ داﺷﺖ ﮐﻪ اﻟﻮﻫﯿﺖ ﺟﺪﯾـﺪ و ﻣـﻮرد ادﻋـﺎی ﮐﻠﯿـﺴﺎ‬
‫ﺗﺒﺎری ﻓﺎﻧﯽ رو ﺑﻪ وﺟﻮد آورده‪ .‬ﮐﻠﯿﺴﺎ ﺑﺮای دﻓﺎع در ﺑﺮاﺑﺮ ﻗﺪرت ﻣﺮﯾﻢ ﻣﺠﺪﻟﯿﻪ اون رو ﺑﻪ ﻋﻨﻮان روﺳـﭙﯽ ﻧـﺸﻮن داد و ﻣـﺪارک ازدواج او رو ﺑـﺎ‬
‫ﻋﯿﺴﯽ ﻣﺨﻔﯽ ﮐﺮد ﺗﺎ از اﯾﻦ رﻫﮕﺬر ﻫﺮ ادﻋﺎی ﻣﻤﮑﻨﯽ رو درﺑﺎرهی اﯾﻦ ﮐﻪ ﻣﺴﯿﺢ ﺗﺒﺎری ازش ﺑﻪ ﺟﺎ ﻣﻮﻧﺪه و ﯾﺎ ﭘﯿـﺎﻣﺒﺮی اﻧـﺴﺎﻧﯽ ﺑـﻮده ﺧﻨﺜـﯽ‬
‫ﮐﻨﻪ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺑﻪ ﻟﻨﮕﺪان ﻧﮕﺎه ﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﺎز ﻫﻢ ﺳﺮش را ﺑﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪی ﺗﺼﺪﯾﻖ ﺗﮑﺎن ﻣﯽداد‪» .‬ﺳﻮﻓﯽ! ﻣﺪارﮐﯽ ﮐﻪ اﯾﻦ ﺣﺮف رو اﺛﺒﺎت ﻣﯿﮑﻨﻪ ﺧﯿﻠـﯽ‬
‫زﯾﺎده‪«.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﯽﭘﺬﯾﺮم ﮐﻪ اﯾﻦ ادﻋﺎ ﺧﯿﻠﯽ ﻋﻈﯿﻤﻪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﺎﯾﺪ اﻧﮕﯿﺰهﻫﺎی ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪ ﮐﻠﯿﺴﺎ رو ﺑﺮای ﻻﭘﻮﺷﺎﻧﯽ اﯾﻦ ﻗﻀﯿﻪ درک ﮐﻨـﯽ‪ .‬اوﻧﻬـﺎ‬
‫ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﺴﺘﻨﺪ از آﮔﺎﻫﯽ ﻋﻤﻮﻣﯽ درﺑﺎرهی ﺗﺒﺎر ﻋﯿﺴﯽ ﺟﻮن ﺳﺎﻟﻢ ﺑﻪ در ﺑﺒﺮﻧﺪ‪ .‬وﺟﻮد ﻓﺮزﻧﺪ از ﻋﯿﺴﯽ ﺗﺼﻮر اﻟﻮﻫﯿﺖ او رو ﺳﺴﺖ ﻣـﯽﮐـﺮد و ﻫﻤـﯿﻦ‬
‫ﻃﻮر ﮐﻠﯿﺴﺎی ﻣﺴﯿﺤﯿﺖ رو ﺗﻀﻌﯿﻒ ﻣﯽﮐﺮد ﮐﻪ ﺧﻮدش رو ﺗﻨﻬﺎ ﻣَﺤﻤِﻠﯽ اﻋﻼم ﮐﺮده ﺑﻮد ﮐﻪ اﻧﺴﺎنﻫﺎ از ﻃﺮﯾﻖ اون ﺑﻪ ﭘﺮوردﮔﺎر ﻣﯽرﺳـﻨﺪ و ﺑـﻪ‬
‫دﯾﺎر ﻣﻠﮑﻮت راه ﭘﯿﺪا ﮐﻨﻨﺪ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﮔﻞ رز ﭘﻨﺞﮔﻠﺒﺮﮔﻪ!« و ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺑﻪ ﻋﻄﻒ ﯾﮑﯽ از ﮐﺘﺎبﻫﺎی ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ اﺷﺎره ﮐﺮد‪ .‬ﻫﻤﻮن ﻃﺮﺣـﯽ ﮐـﻪ روی ﺟﻌﺒـﻪی ﺻـﻨﺪل‬
‫ﺳﺮخ ﻣﻨﺒّﺖ ﺷﺪه‪.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺑﻪ ﻟﻨﮕﺪان ﻧﮕﺎﻫﯽ اﻧﺪاﺧﺖ و ﻧﯿﺸﺶ ﺑﺎز ﺷﺪ‪» .‬ﭼﺸﻢﻫﺎی ﺗﯿﺰی داره‪ «.‬و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺳـﻮﻓﯽ ﺑﺮﮔـﺸﺖ‪ .‬اداﻣـﻪ داد‪» :‬اﯾـﻦ ﻧﻤـﺎد دِﯾـﺮ‬
‫ﺻﻬﯿﻮن ﺑﺮای ﺟﺎﻣﻪ‪ .‬ﺑﺮای ﻣﺮﯾﻢ ﻣﺠﺪﻟﯿﻪ‪ .‬از اوﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﮐﻠﯿﺴﺎ اﺳﻤﺶ رو ﻣﻤﻨـﻮع ﮐـﺮده ﺑـﻮد‪ ،‬اﺳـﺎﻣﯽ ﻣـﺴﺘﻌﺎر زﯾـﺎدی رو ﺑـﺮای ﻣـﺮﯾﻢ اﻧﺘﺨـﺎب‬
‫ﮐﺮدﻧﺪ—ﺳﺎﻏﺮ‪ ،‬ﺟﺎم ﻣﻘﺪس‪ ،‬ﮔﻞ رز‪ «.‬ﻣﮑﺜﯽ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪» :‬رز راﺑﻄﻪﻫﺎﯾﯽ ﺑﺎ ﺳﺘﺎرهی ﭘﻨﺞﭘﺮ ﺳﯿﺎرهی ﻧﺎﻫﯿﺪ و ﻗﻄـﺐﻧﻤـﺎی ﻫـﺪاﯾﺖﮐﻨﻨـﺪهی رز‬
‫داره‪ .‬از اون ﮔﺬﺷﺘﻪ‪ ،‬واژهی رُز در زﺑﺎنﻫﺎی اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ و ﻓﺮاﻧﺴﻪ و آﻟﻤﺎﻧﯽ و ﺧﯿﻠﯽ دﯾﮕﻪ از زﺑﺎنﻫﺎ ﯾﮑﺴﺎﻧﻪ‪«.‬‬

‫‪ 1‬دﻗﺖ ﮐﻨﯿﺪ ﮐﻪ ﺟﻨﮓﻫﺎی ﺻﻠﯿﺒﯽ ﺻﺮﻓﺎً ﺑﻪ ﺟﻨﮓ ﺑﺮﺿﺪّ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎن اﻃﻼق ﻧﻤﯽﺷﺪ و ﻫﺮ ﺟﻨﮕﯽ را در ﺑﺮﻣﯽﮔﺮﻓﺖ ﮐﻪ در آن ﺑﺎ ﻏﯿﺮﻣﺴﯿﺤﯿﺎن ﻣﯽﺟﻨﮕﯿﺪﻧﺪ و‬
‫ﻓﺮﻗﻪﻫﺎی ﻏﻨﻮﺻﯽ )ﮔﻨﻮﺳﺘﯿﮏ( ﻧﯿﺰ ﯾﮑﯽ از اﻫﺪاف ﺟﻨﮓﻫﺎی ﺻﻠﯿﺒﯽ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬

‫‪-251-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻟﻨﮕﺪان اﻓﺰود‪ Rose» :‬ﻗﻠﺐ واژهی ‪) Eros‬اِروس(‪ 1‬ﻫﻢ ﻫﺴﺖ—ﺧﺪای ﻋﺸﻖ ﺷﻬﻮاﻧﯽ در ﯾﻮﻧﺎن‪«.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﮐﻤﯽ ﺟﻠﻮﺗﺮ آﻣﺪ و ﺳﻮﻓﯽ ﻧﮕﺎﻫﯽ از ﺳﺮﺗﻌﺠﺐ ﺑﻪ او اﻧﺪاﺧﺖ‪.‬‬
‫»رز ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻧﻤﺎد ﺧﺼﻮﺻﯿﺎت ﺟﻨـﺴﯽ زن ﺑـﻮده‪ .‬در اﻟﻬـﻪﭘﺮﺳـﺘﯽﻫـﺎی ﺑـﺪوی‪ ،‬رز ﭘـﻨﺞﮔﻠﺒﺮﮔـﻪ ﭘـﻨﺞ ﻣﺮﺣﻠـﻪی زﻧـﺪﮔﯽ زﻧـﺎن را ﻧـﺸﻮن‬
‫ﻣﯽداده—ﺗﻮﻟّﺪ‪ ،‬ﻗﺎﻋﺪﮔﯽ‪ ،‬ﻣﺎدری‪ ،‬ﯾﺎﺋﺴﮕﯽ‪ ،‬ﻣﺮگ‪ .‬در روزﮔﺎر ﺟﺪﯾﺪ‪ ،‬رواﺑﻂ رزﻫﺎی ﺷﮑﻮﻓﺎن ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﯿﺎد‪ «.‬ﺑﻌﺪ ﺑـﻪ راﺑـﺮت ﻧﮕـﺎه ﮐـﺮد و‬
‫اداﻣﻪ داد‪» :‬اﯾﻨﺠﺎش رو ﻧﻤﺎدﺷﻨﺎس ﺑﻬﺘﺮ ﻣﯿﺘﻮﻧﻪ ﺗﻮﺿﯿﺢ ﺑﺪه‪«.‬‬
‫راﺑﺮت ﺗﺮدﯾﺪ داﺷﺖ‪ .‬ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﻃﻮﻻﻧﯽ ﮔﺬﺷﺖ‪.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﭘﺮﺧﺎشﮐﻨﺎن ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺧﺪاﯾﺎ! ﺷﻤﺎ اﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽﻫﺎ ﭼﻘﺪر ﺧﺸﮑﻪﻣﻘﺪﺳﯿﺪ!« رو ﮐﺮد ﺑﻪ ﺳﻮﻓﯽ و اداﻣﻪ داد‪» :‬ﭼﯿﺰی ﮐﻪ راﺑﺮت از ﮔﻔﺘـﻨﺶ‬
‫اَﺑﺎ داره اﯾﻨﻪ ﮐﻪ ﮔﻞ رز ﺷﮑﻮﻓﺎن ﺷﺒﯿﻪ ﺑﻪ اﻧﺪام ﻫﺎی ﺟﻨﺴﯽ زﻧﻪ—ﺷﮑﻮﻓﻪی ﮐِﺒْﺮﯾﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻫﻤﻪی اﻧﺴﺎنﻫﺎ از ﻃﺮﯾﻖ اون ﭘﺎ ﺑﻪ دﻧﯿﺎ ﻣـﯽﮔﺬارﻧـﺪ! و‬
‫اﮔﺮ ﻧﻘﺎﺷﯿﯽ از ﺟﻮرﺟﯿﺎ اوﮐﯿﻒ‪ 2‬دﯾﺪه ﺑﺎﺷﯽ ﻣﻨﻈﻮرم رو دﻗﯿﻘﺎً ﻣﯽﻓﻬﻤﯽ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان اﺷﺎرهای ﺑﻪ ﻗﻔﺴﻪی ﮐﺘﺎبﻫﺎ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻧﮑﺘﻪ اﯾﻦﺟﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﻤﻪی اﯾﻦ ﮐﺘﺎبﻫﺎ اون ادﻋﺎی ﺗﺎرﯾﺨﯽ رو ﺑﻪ اﺛﺒﺎت رﺳﻮﻧﺪﻧﺪ‪«.‬‬
‫»اﯾﻦ ﮐﻪ ﻋﯿﺴﯽ ﻓﺮزﻧﺪ داﺷﺘﻪ؟« ﺳﻮﻓﯽ ﻫﻨﻮز ﻧﺎﻣﻄﻤﺌﻦ ﻣﯽﻧﻤﻮد‪.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﻠﻪ‪ .‬و اﯾﻦ ﮐﻪ ﻣﺮﯾﻢ ﻣﺠﺪﻟﯿﻪ زﻫﺪاﻧﯽ ﺑﻮده ﮐﻪ ﺗﺒﺎر ﺳﻠﻄﻨﺘﯽ ﻋﯿﺴﯽ رو در ﺧﻮدش ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻪ‪ .‬دِﯾﺮ ﺻﻬﯿﻮن‪ ،‬ﺗـﺎ ﺑـﻪ اﻣـﺮوز‪،‬‬
‫ﻫﻨﻮز ﻣﺮﯾﻢ ﻣﺠﺪﻟﯿﻪ رو ﺑﻪ ﻋﻨﻮان رﺑﻪاﻟﻨﻮع و ﺟﺎم ﻣﻘﺪس و ﮔﻞ رز و ﻣﺎدر آﺳﻤﺎﻧﯽ ﻣﯽﭘﺮﺳﺘﻪ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ دوﺑﺎره ﺑﻪ ﯾﺎد ﻣﺮاﺳﻢ زﯾﺮزﻣﯿﻦ اﻓﺘﺎد‪.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ اداﻣﻪ داد‪» :‬ﻃﺒﻖ ادﻋﺎی دﯾﺮ‪ ،‬ﻣﺮﯾﻢ ﻣﺠﺪﻟﯿﻪ زﻣﺎن ﺗﺼﻠﯿﺐ ﻋﯿﺴﯽ ﺑﺎردار ﺑﻮده و ﺑﺮای ﺣﻔﻆ ﺟﺎن ﻓﺮزﻧﺪ ﻧﯿﺎﻣﺪهی ﻋﯿﺴﯽ ﻣﺠﺒﻮر ﺷـﺪ‬
‫ﮐﻪ از ارض ﻣﻘﺪس ﻓﺮار ﮐﻨﻪ‪ .‬ﺑﺎ ﮐﻤﮏ ﻋﻤﻮی ﻣﻮرد اﻋﺘﻤﺎد ﻋﯿﺴﯽ‪ ،‬ﯾﻮﺳﻒ اﻫﻞ راﻣﻪ‪ ،‬ﻣﺮﯾﻢ ﭘﻨﻬﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﻓﺮاﻧﺴﻪ ﺳﻔﺮ ﻣﯿﮑﻨﻪ و در اوﻧﺠﺎ ﺧﻮدش رو‬
‫از ﻗﻮم ﮔُﻞ‪ 3‬ﺟﺎ ﻣﯿﺰﻧﻪ و ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﭘﻨﺎﻫﻨﺪهای دور از ﺧﻄﺮ ﻣﯿﻮن ﺟﺎﻣﻌﻪای ﯾﻬﻮدی زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯿﮑﻨﻪ‪ .‬در ﻓﺮاﻧﺴﻪ دﺧﺘﺮی رو ﺑﻪ دﻧﯿـﺎ ﻣﯿـﺎره‪ .‬اﺳـﻢ اون‬
‫ﺳﺎرا ﺑﻮد‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪» :‬اوﻧﻬﺎ واﻗﻌﺎً اﺳﻢ ﺑﭽﻪ رو ﻣﯿﺪوﻧﻨﺪ‪«.‬‬
‫»ﺣﺘﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ از اون‪ .‬زﻧﺪﮔﯽ ﻣﺮﯾﻢ و ﺳﺎرا رو ﻣﺤﺎﻓﻈﺎن ﯾﻬﻮدﯾﺸﻮن ﺑﺎ دﻗﺖ ﮐﺎﻣﻞ ﻧﻮﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﯾﺎدت ﺑﺎﺷﻪ ﮐﻪ ﻓﺮزﻧﺪ ﻣﺮﯾﻢ ﻣﺠﺪﻟﯿـﻪ ﻣﺘﻌﻠـﻖ ﺑـﻪ‬
‫ﺗﺒﺎری از ﭘﺎدﺷﺎﻫﺎن ﯾﻬﻮدی ﺑﻮد—داود و ﺳﻠﯿﻤﺎن‪ .‬ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ دﻟﯿﻞ‪ ،‬ﯾﻬﻮدیﻫﺎی ﻓﺮاﻧﺴﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻮادهی ﺳﻠﻄﻨﺘﯽ و ﻣﻘﺪس اون اﺣﺘﺮام ﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ و ﺑﻪ‬
‫ﻋﻨﻮان واﻟﺪ ﺗﺒﺎری ﺷﺎﻫﺎﻧﻪ ﻋﺰﯾﺰ دوﻧﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﻣﺤﻘﻖﻫﺎی زﯾﺎدی در اون دوره وﻗﺎﯾﻊ زﻧﺪﮔﯽ ﻣـﺮﯾﻢ ﻣﺠﺪﻟﯿـﻪ رو در ﻓﺮاﻧـﺴﻪ‪ ،‬از ﺟﻤﻠـﻪ ﺗﻮﻟـﺪ ﺳـﺎرا و‬
‫ﺷﺠﺮهی ﺧﺎﻧﻮادﮔﯽ ﺑﻌﺪ از او رو ﻧﻮﺷﺘﻨﺪ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﻣﺒﻬﻮت ﺷﺪ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺷﺠﺮه از ﻋﯿﺴﯽ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﻮﻧﺪه؟«‬

‫‪1‬‬
‫اروس‪ ،‬ﻫﻤﺘﺎی ﮐﻮﭘﯿﺪون روﻣﯽ‪ ،‬رباﻟﻨﻮع ﻋﺸﻖ در ﯾﻮﻧﺎن؛ در اﺳﺎﻃﯿﺮ اوﻟﯿﻪ او ﯾﮑﯽ از ﻧﯿﺮوﻫﺎی ﺑﻨﯿﺎدﯾﻦ ﻃﺒﯿﻌﺖ ﺑﻮد‪ .‬او ﻓﺮزﻧﺪ ﺧﺎﺋﻮس )آﺷﻔﺘﮕﯽ( و ﺗﺠﺴّﻢ‬
‫ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﯽ و ﻧﯿﺮوی ﺧﻠّﺎﻗﻪ در ﺟﻬﺎن ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ‪ ،‬اﻧﺪﮐﯽ ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﺮدی ﺟﻮان و ﺧﻮشﺳﯿﻤﺎ در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﻼزﻣﺎﻧﺶ ﭘﻮﺗﻮس )ﺣﺴﺮت=‪ (Pothos‬و‬
‫ﻫﯿﻤﺮوس )آرزو=‪ (Himeros‬ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪﻫﺎ‪ ،‬در اﺳﺎﻃﯿﺮ ﻣﻼزم ﻫﻤﯿﺸﮕﯽ ﻣﺎدرش آﻓﺮودﯾﺘﻪ ﺷﺪ‪ .‬در ﻫﻨﺮ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﺟﻮاﻧﯽ ﺑﺎﻟﺪار و زﯾﺒﺎرو ﺑﻪ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﮐﺸﯿﺪه ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ‬
‫ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺑﻪ ﻧﻤﺎد ﮐﻮری ﻋﺎﺷﻘﺎن ﺑﺴﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪ (1887-1986) :Georgia O’Keefe 2‬ﻧﻘﺎش آﺑﺴﺘﺮهﮐﺎر اﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺷﻬﺮﺗﺶ ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﮐﺎرﻫﺎی وی درﺑﺎرهی ﻃﺒﯿﻌﺖ ﺑﯽﺟﺎن اﺳﺖ ﮐﻪ از ﺟﻤﻠﻪی آن‬
‫ﻣﻮﺿﻮﻋﺎت ﻣﯽﺗﻮان ﺑﻪ ﻧﻘﺎﺷﯽﻫﺎی ﺑﺰرگ او از ﮔﻞﻫﺎی ﺻﺤﺮاﯾﯽ و ﺟﻤﺠﻤﻪﻫﺎی رﻧﮓﭘﺮﯾﺪه در ﺑﺮاﺑﺮ آﻓﺘﺎب و ﻣﻨﺎﻇﺮ ﻧﯿﻮﻣﮑﺰﯾﮑﻮ اﺷﺎره ﮐﺮد‪.‬‬

‫‪ 3‬از اﻗﻮام ﻫﻨﺪواروﭘﺎﯾﯽ ﺳﺎﮐﻦ در ﻓﺮاﻧﺴﻪ‬

‫‪-252-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫»ﺑﻠﻪ‪ .‬و ﮔﻔﺘﻪ ﻣﯿﺸﻪ ﮐﻪ ﯾﮑﯽ از اﺻﻠﯽﺗﺮﯾﻦ اﺳﻨﺎد ﺳﻨﮕﺮﯾﻞ‪ ،‬ﻧﺴﺐﺷﻨﺎﺳﯽ ﮐﺎﻣﻠﯽ از اﻋﻘﺎب اوﻟﯿﻪی ﻣﺴﯿﺤﻪ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» :‬ﻧﺴﺐﺷﻨﺎﺳﯽ ﺗﺒﺎر ﻣﺴﯿﺢ ﭼﻪ ﺑﻪدرد ﻣﯿﺨﻮره؟ ﭼﯿﺰی رو اﺛﺒﺎت ﻧﻤﯿﮑﻨﻪ‪ .‬اﺣﺘﻤﺎﻻً ﺗﺎرﯾﺨﺪانﻫﺎ ﺻﺤّﺘﺶ رو ﺗﺄﯾﯿﺪ ﻧﻤﯽﮐﻨﻨﺪ‪«.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺑﺎ ﺧﻨﺪه ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺻﺤﺖ ﮐﺘﺎب ﻣﻘﺪس رو ﻫﻢ ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﻨﺪ ﺗﺄﯾﯿﺪ ﮐﻨﻨﺪ‪«.‬‬
‫»ﯾﻌﻨﯽ ﭼﯽ؟«‬
‫»ﯾﻌﻨﯽ اﯾﻦ ﮐﻪ ﺗﺎرﯾﺦ را ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑَﺮﻧﺪهﻫﺎ ﻣﯽﻧﻮﯾﺴﻨﺪ‪ .‬وﻗﺘﯽ دو ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﺮﺧﻮرد ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﺑﺎزﻧـﺪه از ﺑـﯿﻦ ﻣﯿـﺮه و ﺑﺮﻧـﺪه ﮐﺘـﺎبﻫـﺎی‬
‫ﺗﺎرﯾﺨﯽ رو ﻣﯿﻨﻮﯾﺴﻪ—ﮐﺘﺎبﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ آرﻣﺎن ﺧﻮدﺷﻮن رو ﺗﻤﺠﯿﺪ ﻣﯿﮑﻨﻪ و دﺷﻤﻦ ﻣﻐﻠﻮب رو ﺣﻘﯿﺮ ﺟﻠﻮه ﻣﯿﺪه‪ .‬ﻧﺎﭘﻠﺌﻮن ﮔﻔﺘﻪ ﺗﺎرﯾﺦ ﭼﯿﺴﺖ‪ ،‬ﻣﮕـﺮ‬
‫داﺳﺘﺎنﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺳﺮ آن ﺗﻮاﻓﻖ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ؟« ﻟﺒﺨﻨﺪی زد و اداﻣﻪ داد‪» :‬ﻣﺎﻫﯿﺖ ﺗﺎرﯾﺦ اﯾﻨﻪ ﮐﻪ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﮔﺰارﺷﯽ ﻣﻐﺮﺿﺎﻧﻪﺳﺖ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﻫﯿﭻ وﻗﺖ اﯾﻦ ﭼﻨﯿﻦ ﭼﯿﺰﻫﺎﯾﯽ را ﻧﺸﻨﯿﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫»اﺳﻨﺎد ﺳﻨﮕﺮﯾﻞ ﻓﻘﻂ ﺳﻤﺖ دﯾﮕﺮ داﺳﺘﺎن ﻣﺴﯿﺢ رو ﻣﯿﮕﻦ‪ .‬در آﺧﺮ‪ ،‬اﯾﻦ ﮐﻪ ﮐﺪوم ﺑﺨﺶ داﺳﺘﺎن رو ﺑﺎور ﻣـﯽﮐﻨـﯽ ﺑـﺴﺘﮕﯽ ﺑـﻪ اﯾﻤـﺎن و‬
‫ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت ﺷﺨﺼﯽ ﺧﻮدت داره‪ ،‬اﻣﺎ دﺳﺖ ﮐﻢ اﻃﻼﻋﺎت ﺑﺎﻗﯽ ﻣﯿﻤﻮﻧﻨﺪ‪ .‬اﺳﻨﺎد ﺳﻨﮕﺮﯾﻞ ﺷﺎﻣﻞ ﭼﻨﺪ دهﻫﺰار ﺻـﻔﺤﻪ اﻃﻼﻋﺎﺗـﻪ‪ .‬ﺷـﺎﻫﺪﻫﺎی ﻋﯿﻨـﯽ‬
‫ﮔﺰارش دادﻧﺪ ﮐﻪ اﺳﻨﺎد ﺗﻮی ﭼﻬﺎر ﭼﻤﺪان ﺑﺰرگ ﺣﻤﻞ ﻣﯽﺷﺪه‪ .‬ﻣﻌﺮوﻓﻪ ﮐﻪ در اون ﭼﻤﺪانﻫﺎ اﺳﻨﺎد ﺳِﺮِه ﻫﺴﺖ—ﻫﺰاران ﺻﻔﺤﻪ ﻣـﺪارک ﻗﺒـﻞ‬
‫از ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺘﯿﻦ و ﺳﻼﺧﯽﻧﺸﺪه ﮐﻪ ﭘﯿﺮوان اوﻟﯿﻪی ﻋﯿﺴﯽ ﻧﻮﺷﺘﻨﺪ و او رو ﺗﻤﺎﻣﺎً ﺑﻪ ﻋﻨﻮان اﺳﺘﺎد و ﭘﯿﺎﻣﺒﺮی ﺑﺸﺮی ﺗﺤﺴﯿﻦ ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬در ﺿﻤﻦ ﮔﻔﺘـﻪ‬
‫ﻣﯿﺸﻪ ﺑﺨﺸﯽ از ﮔﻨﺠﯿﻨﻪ ﻣﺪرک اﻓﺴﺎﻧﻪای ‪ Q‬ﺑﺎﺷﻪ—دﺳﺖﻧﻮﺷﺘﻪای ﮐﻪ ﺣﺘﯽ واﺗﯿﮑﺎن وﺟﻮدش رو ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻪ و ﻋﻠﯽاﻟﻈـﺎﻫﺮ‪ ،‬ﮐﺘـﺎﺑﯽ از ﺗﻌﻠﯿﻤـﺎت‬
‫‪1‬‬
‫ﻋﯿﺴﺎﺳﺖ ﮐﻪ اﺣﺘﻤﺎﻻً ﺧﻮدش ﻧﻮﺷﺘﻪ‪«.‬‬
‫»ﺧﻮد ﻣﺴﯿﺢ ﻧﻮﺷﺘﻪ؟«‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﮔﻔﺖ‪» :‬اﻟﺒﺘﻪ! ﭼﺮا ﻧﺒﺎﯾﺪ ﻋﯿﺴﯽ وﻗﺎﯾﻊ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﻌﻨﻮﯾﺶ رو ﺑﻨﻮﯾﺴﻪ؟ اﮐﺜﺮ ﻣﺮدم در اون روزﮔﺎر اﯾﻦ ﮐﺎر رو ﻣﯽﮐﺮدﻧـﺪ‪ .‬ﻣـﺪرک ﻣﻬـﻢ‬
‫دﯾﮕﻪ ﮔﻨﺠﯿﻨﻪاﯾﻪ ﮐﻪ اﺳﻤﺶ ﺧﺎﻃﺮات ﻣﺮﯾﻢ ﻣﺠﺪﻟﯿﻪﺳﺖ—ﮔﺰارش ﺧﻮد ﻣﺮﯾﻢ ﻣﺠﺪﻟﯿﻪ از رواﺑﻄﺶ ﺑﺎ ﻋﯿﺴﯽ و ﻣـﺼﻠﻮب ﺷـﺪﻧﺶ و زﻧـﺪﮔﯿﺶ در‬
‫ﻓﺮاﻧﺴﻪ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ زﻣﺎﻧﯽ ﻃﻮﻻﻧﯽ در ﺳﮑﻮت ﻓﺮو رﻓﺖ‪ .‬ﺳﭙﺲ ﮔﻔﺖ‪» :‬و اﯾﻦ ﭼﻬﺎر ﺻﻨﺪوق ﺳﻨﺪ ﻫﻤﻮن ﮔﻨﺠﯿﻨﻪاﯾﻪ ﮐﻪ ﺷﻮاﻟﯿﻪﻫﺎ زﯾـﺮ ﻫﯿﮑـﻞ ﺳـﻠﯿﻤﺎن‬
‫ﭘﯿﺪا ﮐﺮدﻧﺪ؟«‬
‫»ﺑﻠﻪ‪ .‬اﺳﻨﺎدی ﮐﻪ ﺷﻮاﻟﯿﻪﻫﺎ رو ﺗﺎ اون اﻧﺪازه ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪ ﮐﺮد‪ .‬اﺳﻨﺎدی ﮐﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﺟﺴﺘﺠﻮﻫﺎی ﺑﯽﺷﻤﺎر ﺟﺎم در ﺗﺎرﯾﺦ ﺷﺪ‪«.‬‬
‫»اﻣﺎ ﺷﻤﺎ ﮔﻔﺘﯿﺪ ﮐﻪ ﺟﺎم ﻣﻘﺪس ﻣﺮﯾﻢ ﻣﺠﺪﻟﯿﻪ ﺑﻮده‪ .‬اﮔﺮ دﻧﺒﺎل اﺳﻨﺎد ﻣﯽﮔـﺸﺘﻨﺪ‪ ،‬ﭼـﺮا ﺷـﻤﺎ اﺳـﻢ اﯾـﻦ رو ﺟـﺴﺘﺠﻮ ﺑـﺮای ﺟـﺎم ﻣﻘـﺪس‬
‫ﻣﯽﮔﺬارﯾﺪ؟«‬

‫‪ 1‬ﺑﺮرﺳﯽ اﻧﺎﺟﯿﻞ ارﺑﻌﻪ ﻣﺸﺎﺑﻬﺖﻫﺎی ﻓﺮاواﻧﯽ را ﻣﯿﺎن ﻣﺘﻮن آنﻫﺎ‪ ،‬در واﻗﻊ ﻣﯿﺎن اﻧﺎﺟﯿﻞ ﻣﺘﯽ و ﻟﻮﻗﺎ و ﻣﺮﻗﺲ‪ ،‬ﺣﺘﯽ ﺗﺎ ﺣﺪ ﻫﻤﺴﺎﻧﯽ ﻃﺎﺑﻖاﻟﻨﻌﻞﺑﺎﻟﻨﻌﻞ ﮐﻠﻤﺎت ﻧﺸﺎن‬
‫ﻣﯽدﻫﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪای ﮐﻪ ﺑﺮﺧﯽ ﺗﺼﻮر ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﻧﻮﯾﺴﻨﺪﮔﺎن اﻧﺎﺟﯿﻞ از ﯾﮏ ﻣﻨﺒﻊ ﺑﺮای ﻧﮕﺎرش آنﻫﺎ ﺑﻬﺮه ﺟﺴﺘﻪاﻧﺪ‪ .‬ﺳﻪ ﻧﻈﺮﯾﻪ درﺑﺎرهی ﺗﻮﺟﯿﻪ اﯾﻦ ﻫﻤﺴﺎﻧﯽ اراﺋﻪ ﻣﯽﺷﻮد‪ :‬ﻧﻈﺮ‬
‫ﻣﺘﺸﺮّﻋﺎن آن اﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﺮ ﭼﻬﺎر اﻧﺠﯿﻞ را ﯾﮏ ﻣﻨﺒﻊ ﯾﻌﻨﯽ ﺧﺪا ﺑﺮ ﻧﻮﯾﺴﻨﺪﮔﺎﻧﺸﺎن اﻟﻬﺎم ﮐﺮده اﺳﺖ‪ .‬دﯾﺪﮔﺎه دوم ﺗﻨﻬﺎ اﻧﺠﯿﻞ ﻣﺮﻗﺲ را‪ ،‬ﮐﻪ ﻗﺪﯾﻤﯽﺗﺮ از ﺑﻘﯿﻪ ﻣﯽداﻧﻨﺪ‪ ،‬ﻣﻨﺒﻊ‬
‫ﻣﺘﯽ و ﻟﻮﻗﺎ ﻣﯽداﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺗﺸﺎﺑﻬﺎت ﻣﺘﯽ و ﻟﻮﻗﺎ ﮔﺎه از ﺣﻮزهی اﻧﺠﯿﻞ ﻣﺮﻗﺲ ﻧﯿﺰ ﻓﺮاﺗﺮ ﻣﯽرود‪ .‬ﻧﻈﺮﯾﻪی دﯾﮕﺮ ﺳﺨﻦ از اﻧﺠﯿﻠﯽ ﻗﺪﯾﻤﯽﺗﺮ از اﻧﺎﺟﯿﻞ ارﺑﻌﻪ ﺑﻪ ﻣﯿﺎن ﻣﯽﮐﺸﺪ‪،‬‬
‫اﻧﺠﯿﻠﯽ ﮐﻪ ﯾﺎ ﺧﻮد ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ و ﯾﺎ ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ اﻧﺠﯿﻞ ﻣﺮﻗﺲ ﻣﻨﺒﻊ ﻧﮕﺎرش اﻧﺎﺟﯿﻞ ﻋﻬﺪ ﺟﺪﯾﺪ اﺳﺖ‪ .‬ﻣﺤﻘﻘﺎن آﻟﻤﺎﻧﯽ آن را ‪ Quelle‬ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎی ﻣﻨﺒﻊ ﻣﯽﺧﻮاﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﮐﻮﺗﺎهﺷﺪهی‬
‫آن ﻫﻤﺎن اﻧﺠﯿﻞ ‪ Q‬اﺳﺖ‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ آن ﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ دن ﺑﺮاون ﺗﺼﻮر ﮐﺮده اﺳﺖ ﻧﻮﯾﺴﻨﺪهی آن را ﺣﻀﺮت ﻋﯿﺴﯽ ﻧﻤﯽداﻧﻨﺪ و زﻣﺎن ﻧﮕﺎرش آن را ﺣﻮلوﺣﻮش ﺳﺎل ‪ 50‬ﭘﺲ از‬
‫ﻣﯿﻼد ﻣﯽداﻧﻨﺪ‪ .‬ﺑﺮ ﻃﺒﻖ ﻋﻘﯿﺪهی ﺑﺮﺧﯽ اﻧﺠﯿﻞ ﺗﻮﻣﺎ از اﻧﺎﺟﯿﻞ ﻏﻨﻮﺻﯽ ﻫﻢ ﺑﺎﯾﺪ از ‪ Q‬اﺳﺘﻔﺎده ﮐﺮده ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬در ﺗﺮﺟﻤﻪی ﻗﺪﯾﻤﯽ ﮐﺘﺎب ﻣﻘﺪس‪ ،‬ﭼﺎپ ‪ 1996‬اﻧﮕﻠﯿﺲ‪،‬‬
‫ﻣﺸﺎﺑﻬﺖﻫﺎی ﻣﺬﮐﻮر را زﯾﺮ ﻋﻨﺎوﯾﻦ ﻓﺮﻋﯽ در ﻫﺮ ﺑﺎب آوردهاﻧﺪ‪.‬‬

‫‪-253-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺑﺎ ﭼﻬﺮهای اﻧﻌﻄﺎفﭘﺬﯾﺮ ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪» .‬ﺑﺮای اﯾﻦ ﮐﻪ ﻣﺨﻔﯽﮔﺎه ﺟﺎم ﻣﻘﺪس ﯾﻪ ﺗﺎﺑﻮت ﺳﻨﮕﯽ‪ 1‬داره‪«.‬‬
‫ﺑﯿﺮون‪ ،‬ﺑﺎد در ﻣﯿﺎن درﺧﺘﺎن زوزه ﻣﯽﮐﺸﯿﺪ‪.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺣﺎﻻ آرامﺗﺮ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽﮐﺮد‪» :‬ﺟﺴﺘﺠﻮی ﺟﺎم ﻣﻘﺪس ﯾﻌﻨﯽ ﺟﺴﺘﺠﻮ ﺑﺮای اﯾﻦ ﮐﻪ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺗﻦ ﻣﺮﯾﻢ ﻣﺠﺪﻟﯿﻪ زاﻧﻮ ﺑﺰﻧﯽ؛ ﺳﻔﺮ ﺑﺮای‬
‫دﻋﺎ ﮐﺮدن ﮐﻨﺎر ﻓﺮد راﻧﺪهﺷﺪه‪ ،‬ﮐﻨﺎر ﻣﺎدﯾﻨﻪی ﻣﻘﺪس ﮔﻤﺸﺪه‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﮐﻪ اﻧﺘﻈﺎر اﯾﻦ را ﻧﺪاﺷﺖ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﺨﻔﯽﮔﺎه ﺟﺎم ﻣﻘﺪس واﻗﻌﺎً‪ ...‬ﯾﻪ ﻣﻘﺒﺮه اﺳﺖ؟«‬
‫ﭼﺸﻤﺎن ﻗﻬﻮهای ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ اﺷﮏآﻟﻮد ﺷﺪ‪» .‬ﺑﻠﻪ‪ .‬ﻣﻘﺒﺮهای ﮐﻪ ﺑﺪن ﻣﺮﯾﻢ ﻣﺠﺪﻟﯿﻪ و اﺳﻨﺎدی ﺗﻮی اوﻧﻪ ﮐﻪ زﻧﺪﮔﯽ واﻗﻌﯽ اون رو اﻓﺸﺎ ﻣﯿﮑﻨـﻪ‪.‬‬
‫در ﻣﺮﮐﺰ ﻗﺒﺮ‪ ،‬ﺟﺴﺘﺠﻮی ﺟﺎم ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺟﺴﺘﺠﻮﯾﯽ ﺑﺮای ﻣﺮﯾﻢ ﻣﺠﺪﻟﯿﻪ ﺑﻮده—ﺑﺮای ﺷﻬﺒﺎﻧﻮی ﺳﺘﻤﺪﯾﺪه ﮐﻪ اﺳﻨﺎد ادﻋﺎی ﺧﺎﻧﻮادﮔﯽ و ﺻـﺤﯿﺢ اون‬
‫رو ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﺧﻮدش دﻓﻦ ﮐﺮدﻧﺪ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪای ﻣﮑﺚ ﮐﺮد ﺗﺎ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺑﻪ ﺧﻮد ﺑﺮﮔﺮدد‪ .‬ﻫﻨﻮز ﺧﯿﻠﯽ از ﻣﺴﺎﺋﻞ ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺶ ﺑﺎ ﻫـﻢ ﺟـﻮر درﻧﻤـﯽآﻣـﺪ‪ .‬ﺳـﺮاﻧﺠﺎم ﮔﻔـﺖ‪:‬‬
‫»اﻋﻀﺎی دِﯾﺮ ﺻﻬﯿﻮن‪ ،‬اﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺳﺎل‪ ،‬ﻗﺒﻮل ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ از اﺳﻨﺎد ﺳﻨﮕﺮﯾﻞ و ﻗﺒﺮ ﻣﺮﯾﻢ ﻣﺠﺪﻟﯿﻪ ﻣﺮاﻗﺒﺖ ﮐﻨﻨﺪ؟«‬

‫»ﺑﻠﻪ‪ .‬اﻣﺎ اﺧﻮت وﻇﯿﻔﻪی دﯾﮕﻪای ﻫﻢ ﺑﻪ ﻫﻤﻮن اﻧﺪازه ﻣﻬﻢ داره—ﻣﺮاﻗﺒﺖ از ﺗﺒـﺎر ﻋﯿـﺴﯽ‪ .‬ﺧﺎﻧـﺪان ﻣـﺴﯿﺢ ﻫﻤﯿـﺸﻪ در ﻣﻌـﺮض ﺧﻄـﺮه‪.‬‬
‫ﮐﻠﯿﺴﺎی اوﻟﯿﻪ از اﯾﻦ ﻣﯽﺗﺮﺳﯿﺪ ﮐﻪ اﮔﺮ ﺗﺒﺎر ﮔﺴﺘﺮش ﭘﯿﺪا ﮐﻨﻪ‪ ،‬راز ﻋﯿﺴﯽ و ﻣﺮﯾﻢ ﺑﺎﻻﺧﺮه رو ﻣﯿﺸﻪ و اﺳﺎس آﻣـﻮزهﻫـﺎی ﮐﺎﺗﻮﻟﯿـﮏ رو ﺑـﺮ ﻫـﻢ‬
‫ﻣﯿﺰﻧﻪ—ﯾﻌﻨﯽ ﻣﺴﯿﺤﺎی اﻟﻬﯽ ﮐﻪ ﻫﻤﺴﺮی اﺧﺘﯿﺎر ﻧﮑﺮد و ﺑﺎ ﮐﺴﯽ راﺑﻄﻪ ﻧﺪاﺷﺖ‪ «.‬ﻣﮑﺜﯽ ﮐﺮد و اداﻣﻪ داد‪» :‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ‪ ،‬ﺧﺎﻧﺪان ﻋﯿﺴﯽ ﻣﺨﻔﯿﺎﻧﻪ‬
‫در ﻓﺮاﻧﺴﻪ ﮔﺴﺘﺮش ﭘﯿﺪا ﮐﺮد ﺗﺎ اﯾﻦ ﮐﻪ ﻗﺮن ﭘﻨﺠﻢ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻣﻬﻤﯽ در ﻣﺴﯿﺮش اﻧﺠﺎم داد و ﺑﺎ ﺧﺎﻧﺪان ﺳﻠﻄﻨﺘﯽ ﻓﺮاﻧﺴﻪ ازدواج ﮐﺮد و ﺗﺒـﺎری رو ﺑـﻪ‬
‫اﺳﻢ ﺧﺎﻧﺪان ﻣﺮووﯾﻨﺠﯿﻦ‪ 2‬اﯾﺠﺎد ﮐﺮد‪«.‬‬
‫اﯾﻦ ﺣﺮف ﺳﻮﻓﯽ را ﺷﮕﻔﺖزده ﮐﺮد‪ .‬ﻫﺮ داﻧﺶآﻣﻮز ﻓﺮاﻧﺴﻮﯾﯽ اﯾﻦ ﮐﻠﻤﻪ را ﺷﻨﯿﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺳﻮﻓﯽ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﺮووﯾﻨﺠﯿﻦﻫﺎ ﻫﻤﻮنﻫـﺎﯾﯽ ﻫـﺴﺘﻨﺪ‬
‫ﮐﻪ ﭘﺎرﯾﺲ رو ﺑﻨﺎ ﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ‪«.‬‬
‫»ﺑﻠﻪ‪ .‬اﯾﻦ ﯾﮑﯽ از دﻻﯾﻠﯿﻪ ﮐﻪ اﻓﺴﺎﻧﻪی ﺟﺎم ﺗﻮی ﻓﺮاﻧﺴﻪ اﯾﻦ ﻗـﺪر رواج داره‪ .‬ﺧﯿﻠـﯽ از ﺟـﺴﺘﺠﻮﻫﺎی ﺟـﺎم واﺗﯿﮑـﺎن در ﻓﺮاﻧـﺴﻪ در واﻗـﻊ‬
‫ﻣﺄﻣﻮرﯾﺖﻫﺎی ﺑﯽﺳﺮوﺻﺪاﯾﯽ ﺑﺮای ﮐﺸﺘﻦ اﻋﻀﺎی ﺗﺒﺎر ﺳﻠﻄﻨﺘﯽ ﺑﻮد‪ .‬اﺳﻢ ﺷﺎه داﮔﻮﺑﺮت‪ 3‬رو ﺷﻨﯿﺪی؟«‬
‫ﺳﻮﻓﯽ اﯾﻦ ﻧﺎم را ﮐﻪ در داﺳﺘﺎن ﻓﺠﯿﻌﯽ در ﮐﻼس ﺗﺎرﯾﺦ ﺷﻨﯿﺪه ﺑﻮد ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﺒﻬﻤﯽ ﺑـﻪ ﯾـﺎد ﻣـﯽآورد‪» .‬داﮔـﻮﺑﺮت ﯾﮑـﯽ از ﭘﺎدﺷـﺎهﻫـﺎی‬
‫ﻣﺮووﯾﻨﺠﯿﻦ ﺑﻮد؟ ﻫﻤﻮﻧﯽ ﮐﻪ وﻗﺖ ﺧﻮاب ﺧﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺶ ﻓﺮو ﮐﺮدﻧﺪ‪«.‬‬
‫»دﻗﯿﻘﺎً‪ .‬اواﺧﺮ ﻗﺮن ﻫﻔﺘﻢ ﺑﻮد ﮐﻪ واﺗﯿﮑﺎن ﺑﺎ ﻫﻢدﺳﺘﯽ ﭘَﭙﯿﻦِ ﻫﺮﺳﺘﺎﻟﯽ‪ 1‬اﯾﻦ ﺗـﺮور رو اﻧﺠـﺎم داد‪ .‬ﻗﺘـﻞ داﮔـﻮﺑﺮت‪ ،‬ﺧﺎﻧـﺪان ﻣـﺮووﯾﻨﺠﯿﻦ رو‬
‫ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً از ﺻﻔﺤﻪی روزﮔﺎر ﻣﺤﻮ ﮐﺮد‪ .‬ﺧﻮشﺑﺨﺘﺎﻧﻪ‪ ،‬ﭘﺴﺮ داﮔﻮﺑﺮت‪ ،‬ﺳﯿﮕﯿﺒﺮت‪ ،‬ﻣﺨﻔﯿﺎﻧﻪ از اﯾﻦ ﺣﻤﻠﻪ ﺟﻮن ﺑﻪ در ﺑﺮد و ﺗﺒﺎر اداﻣـﻪ ﭘﯿـﺪا ﮐـﺮد ﮐـﻪ‬
‫ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺑﻪ ﮔﻮدﻓﺮوا دو ﺑﻮاﻟﻮن رﺳﯿﺪ—ﺑﻨﯿﺎنﮔﺬار دِﯾﺮ ﺻﻬﯿﻮن‪«.‬‬

‫‪ 1‬ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ ﻗﺒﻼً اﺷﺎره رﻓﺖ ﺗﺎﺑﻮت ﺳﻨﮕﯽ در ادﯾﺎن ﮐﻬﻦ ﻧﻤﺎدی ﻣﺆﻧﺚ اﺳﺖ و ﻧﺸﺎنِ زﻧﺪﮔﯽ دوﺑﺎره‪.‬‬

‫‪ :Merovingian 2‬ﺳﻠﺴﻠﻪای از ﺷﺎﻫﺎن ﮐﻪ از ‪ 481‬ﺗﺎ ‪ 751‬ﻣﯿﻼدی ﺑﺮ ﻓﺮاﻧﮏﻫﺎ ﺣﮑﻢ راﻧﺪﻧﺪ‪ .‬آنﻫﺎ از اﺧﻼف ﺳﻠﻄﺎن ﻓﺮاﻧﮏﻫﺎی ﺳﺎﻟﯿَﻦ )‪،(Salian Franks‬‬
‫ﻣِﺮووِک ﯾﺎ ﻣِﺮووﯾﮓ )‪ (Merovech/Merowig‬ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﮐﻠﻮوﯾﺲ اول )‪ ،(Clovis I‬ﻧﻮهی ﻣﺮووک‪ ،‬ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﺷﺎه ﻣﺮووﯾﻨﺠﯿﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻫﻢ ﺑﺮ ﻓﺮاﻧﮏﻫﺎی ﺳﺎﻟﯿﻦ و ﻫﻢ‬
‫ﺑﺮ رﯾﭙﻮرﯾﻦ )‪ (Ripuarian‬ﺣﮑﻮﻣﺖ ﮐﺮد‪ .‬ﭘﭙﯿﻦ ﮐﻮﺗﻮﻟﻪ )‪ (Pepin the Short‬ﺑﻪ ﻋﻤﺮ اﯾﻦ ﺳﻠﺴﻠﻪ ﭘﺎﯾﺎن داد‪.‬‬

‫‪ :King Dagobert I 3‬داﮔﻮﺑﺮت اول‪ ،‬ﻓﺮزﻧﺪ ﮐﻠﻮﺗﺎر دوم )‪ (Clotaire II‬و ﻣﻘﺘﺪرﺗﺮﯾﻦ ﺷﺎه ﻣﺮووﯾﻨﺠﯿﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ از ﺳﺎل ‪ 629‬ﺗﺎ زﻣﺎن ﻣﺮﮔﺶ در ‪ 639‬ﺑﺮ‬
‫ﻓﺮاﻧﮏﻫﺎ ﺣﮑﻢ راﻧﺪ‪ .‬او ﭘﺎرﯾﺲ را ﭘﺎﯾﺘﺨﺖ ﺧﻮد اﻧﺘﺨﺎب ﮐﺮد و ﻣﺸﺎورش اﻟﻮای ﻗﺪّﯾﺲ )‪ (St. Eloi‬ﺑﻮد و ﯾﮑﯽ از ارﺟﻤﻨﺪﺗﺮﯾﻦ ﺷﺎﻫﺎن ﺗﺎرﯾﺦ اروﭘﺎ ﻣﯽﺷﻤﺎرﻧﺪش‪.‬‬

‫‪-254-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻟﻨﮕﺪان ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻫﻤﻮن ﻣﺮدی ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﻮاﻟﯿﻪﻫﺎی ﻫﯿﮑﻞ دﺳـﺘﻮر داد ﺗـﺎ اﺳـﻨﺎد ﺳـﻨﮕﺮﯾﻞ رو از زﯾـﺮ ﻫﯿﮑـﻞ ﺳـﻠﯿﻤﺎن ﺑـﻪ دﺳـﺖ ﺑﯿﺎرﻧـﺪ و‬
‫ﻣﺮووﯾﻨﺠﯿﻦ ﺑﺘﻮﻧﻪ ﺗﻮارﺛﺶ رو از ﻋﯿﺴﯽ ﻣﺴﯿﺢ اﺛﺒﺎت ﮐﻨﻪ‪«.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺳﺮ ﺗﮑﺎن داد و آﻫﯽ ﻃﻮﻻﻧﯽ ﺑﯿﺮون داد‪» .‬دﯾﺮ ﺻﻬﯿﻮن ﺟﺪﯾﺪ وﻇﯿﻔﻪی ﺣﺴّﺎﺳﯽ رو ﺑﻪ ﻋﻬﺪه داره‪ .‬ﺳﻪ ﺑﺮاﺑﺮ ﻗﺒﻠﯽﻫـﺎ‪ .‬اﺧـﻮت ﺑﺎﯾـﺪ‬
‫اﺳﻨﺎد ﺳﻨﮕﺮﯾﻞ رو ﺣﻔﻆ ﮐﻨﻪ‪ .‬ﺑﺎﯾﺪ از ﻣﻘﺒﺮهی ﻣﺮﯾﻢ ﻣﺠﺪﻟﯿﻪ ﻣﺮاﻗﺒﺖ ﮐﻨﻪ‪ .‬ﺻﺪ اﻟﺒﺘﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺗﺒﺎر ﻋﯿﺴﯽ رو ﻫﻢ ﭘﺮورش ﺑﺪه و ﺣﻔﺎﻇﺖ ﮐﻨﻪ—ﯾﻌﻨﯽ از‬
‫ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ اﻋﻀﺎی ﺧﺎﻧﺪان ﻣﺮووﯾﻨﺠﯿﻦ ﮐﻪ ﺗﺎ اﻣﺮوز ﺑﺎﻗﯽ ﻣﻮﻧﺪﻧﺪ‪«.‬‬
‫واژهﻫﺎ در ﻓﻀﺎ ﭼﺮخ ﻣﯽﺧﻮردﻧﺪ و ارﺗﻌﺎﺷﯽ ﻏﺮﯾﺐ ﺑﺮای ﺳﻮﻓﯽ داﺷﺘﻨﺪ‪ .‬اﻧﮕﺎر ﮐﻪ اﺳﺘﺨﻮانﻫﺎﯾﺶ را ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺗﺎزهای ﺑﻠﺮزاﻧﺪ‪ .‬اﺧﻼف ﻋﯿـﺴﯽ‬
‫ﮐﻪ ﺗﺎ اﻣﺮوز ﺑﺎﻗﯽ ﻣﻮﻧﺪﻧﺪ‪ .‬ﺻﺪای ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺶ دوﺑﺎره در ﮔﻮﺷﺶ ﺻﺪا ﮐﺮد‪ .‬ﭘﺮﻧﺴﺲ! ﺑﺎﯾﺪ ﭼﯿﺰی رو درﺑﺎرهی ﺧﺎﻧﻮادهات ﺑﮕﻢ‪.‬‬
‫ﻟﺮزهای ﺳﺨﺖ ﺗﻨﺶ را زﯾﺮ و رو ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺗﺒﺎر ﺳﻠﻄﻨﺘﯽ‪.‬‬
‫ﺑﺎورش ﻧﻤﯽﺷﺪ‪.‬‬
‫ﭘﺮﻧﺴﺲ ﺳﻮﻓﯽ‪.‬‬
‫»ﺳِﺮ ﻟﯽ!« ﺻﺪای ﭘﯿﺸﺨﺪﻣﺖ از ﺑﻠﻨﺪﮔﻮی دﯾﻮار ﻣﯽآﻣﺪ‪ .‬ﺳﻮﻓﯽ از ﺗﺮس ﺑﺎﻻ ﭘﺮﯾﺪ‪» .‬ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﻣﯿﺘﻮﻧﻢ آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ در ﺧﺪﻣﺖ ﺷﻤﺎ ﺑﺎﺷﻢ؟«‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ از اﯾﻦ دﺧﺎﻟﺖ ﺑﯽﻣﻮﻗﻊ روی در ﻫﻢ ﮐﺸﯿﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺑﻠﻨﺪﮔﻮ رﻓﺖ و دﮔﻤﻪای را ﻓﺸﺎر داد‪» .‬رﻣﯽ! ﻫﻤﻮن ﻃﻮر ﮐﻪ ﻣﯿـﺪوﻧﯽ ﻣـﻦ ﺑـﺎ‬
‫ﻣﻬﻤﺎﻧﺎﻧﻢ ﻣﺸﻐﻮﻟﻢ‪ .‬اﮔﺮ اﻣﺸﺐ ﭼﯿﺰ دﯾﮕﻪای از آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ ﺧﻮاﺳﺘﯿﻢ‪ ،‬ﺧﻮدﻣﻮن ﺑﺮﻣﯽدارﯾﻢ‪ .‬ﻣﺘﺸﮑﺮم و ﺷﺐ ﺑﻪ ﺧﯿﺮ!«‬
‫»ﻗﺒﻞ از اﯾﻦ ﮐﻪ اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﮐﻨﻢ‪ ،‬ﺣﺮف ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ دارم‪ .‬ﺧﻮاﻫﺶ ﻣﯽﮐﻨﻢ‪«.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﻏﺮﻏﺮی ﮐﺮد و دﮔﻤﻪ را ﻓﺸﺎر داد‪» :‬ﺳﺮﯾﻊ ﺑﮕﻮ‪ ،‬رﻣﯽ!«‬
‫»ﻣﺴﺌﻠﻪی ﺧﺎﻧﮕﯿﻪ‪ ،‬آﻗﺎ! ﻣﺆدﺑﺎﻧﻪ ﻧﯿﺴﺖ ﻣﻬﻤﺎنﻫﺎ رو اذﯾﺖ ﮐﻨﯿﻢ‪«.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺷﮑّﺎک ﻣﯽﻧﻤﻮد‪» .‬و ﻧﻤﯿﺸﻪ ﺗﺎ ﺻﺒﺢ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﻮﻧﺪ؟«‬
‫»ﻧﻪ‪ ،‬آﻗﺎ! ﺳﺆال ﻣﻦ ﯾﮏ دﻗﯿﻘﻪ ﻫﻢ وﻗﺖ ﺷﻤﺎ رو ﻧﻤﯽﮔﯿﺮه‪«.‬‬
‫ﭼﺸﻤﺎن ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﮔﺮد ﺷﺪ و ﺑﻪ ﺳﻮﻓﯽ و ﻟﻨﮕﺪان ﻧﮕﺎﻫﯽ اﻧﺪاﺧﺖ‪ .‬ﮔﻔﺖ‪» :‬ﮔﺎﻫﯽ وﻗﺖﻫﺎ ﯾﺎدم ﻣﯿﺮه ﮐﯽ ﺑـﻪ ﮐـﯽ ﺧـﺪﻣﺖ ﻣﯿﮑﻨـﻪ؟« دوﺑـﺎره‬
‫دﮔﻤﻪ را ﻓﺸﺎر داد و ﮔﻔﺖ‪» :‬اﻻن ﻣﯿﺎم اوﻧﺠﺎ‪ ،‬رﻣﯽ‪ .‬ﭼﯿﺰی ﻣﯿﺨﻮای از اﯾﻨﺠﺎ ﮐﻪ ﺑﺮات ﺑﯿﺎرم؟«‬
‫»ﻓﻘﻂ زِﻧﻬﺎر‪ ،‬آﻗﺎ!«‬
‫»رﻣﯽ! اﻃﻼع داری ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ دﻟﯿﻠﯽ ﮐﻪ ﺗﻮ ﻫﻨﻮز ﺑﺮای ﻣﻦ ﮐﺎر ﻣﯽﮐﻨﯽ اﺳﺘﯿﮏ ﺑﺎ ﻓﻠﻔﻞﻫﺎﯾﯿﻪ ﮐﻪ درﺳﺖ ﻣﯽﮐﻨﯽ؟«‬
‫»ﻫﺮ ﭼﯽ ﺷﻤﺎ ﺑﮕﯿﺪ‪ ،‬آﻗﺎ! ﻫﺮ ﭼﯽ ﺷﻤﺎ ﺑﮕﯿﺪ‪«.‬‬

‫‪ Pepin d’Heristal 1‬و ﯾﺎ ‪ :Pepin of Herstal‬ﭘﭙﯿﻦ ﻫﺮﺳﺘﺎﻟﯽ )‪ ،(635-714‬ﭘﺪرﺑﺰرگ ﭘﭙﯿﻦ ﮐﻮﺗﻮﻟﻪ ﮐﻪ در اواﺧﺮ دورهی ﻣﺮووﯾﻨﺠﯿﻦﻫﺎ ﻗﻠﻤﺮو ﻓﺮاﻧﮏﻫﺎ را‬
‫دوﺑﺎره ﻣﺘﺤﺪ ﮐﺮد‪ .‬ﺳﺮاﻧﺠﺎم در ﺟﻨﮕﯽ داﺧﻠﯽ ﻣﺮد و ﭘﺴﺮ ﻧﺎﻣﺸﺮوﻋﺶ‪ ،‬ﺷﺎرل ﻣﺎرﺗﻞ ﺟﺎﻧﺸﯿﻦ او ﺷﺪ‪.‬‬

‫‪-255-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﺷﺼﺖ و ﯾﮑﻢ‬

‫ﭘﺮﻧﺴﺲ ﺳﻮﻓﯽ!‬

‫ﺗﺮقﺗﺮق ﻋﺼﺎی ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﮐﻪ در راﻫﺮو آﻫﺴﺘﻪﺗﺮ ﻣﯽﺷﺪ‪ ،‬ﺳﻮﻓﯽ اﺣﺴﺎس ﻋﺠﯿﺒﯽ را در ﺧﻮد ﯾﺎﻓﺖ‪ .‬ﺑـﯽﮔﻔـﺘﻦ ﭼﯿـﺰی‪ ،‬ﺑـﻪ ﺳـﻤﺖ ﻟﻨﮕـﺪان‬
‫ﺑﺮﮔﺸﺖ و در ﺳﺎﻟﻦ رﻗﺺ ﻣﺘﺮوک ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪ .‬ﻟﻨﮕﺪان ﺳﺮش را ﺑﻪ ﻧﺸﺎن ﻧﻔﯽ ﺗﮑﺎن ﻣﯽداد؛ اﻧﮕﺎر ﮐﻪ اﻓﮑﺎر او را ﺣﺪس زده ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎﻧﯽ ﺧﺎﻃﺮﺟﻤﻊ ﻧﺠﻮا ﮐﺮد‪» :‬ﻧﻪ‪ ،‬ﺳﻮﻓﯽ! وﻗﺘﯽ ﻓﻬﻤﯿﺪم ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺖ ﺟﺰو دﯾﺮ ﺻﻬﯿﻮن ﺑـﻮد و ﻣـﯽﺧﻮاﺳـﺘﻪ رازی رو درﺑـﺎرهی‬
‫ﺧﺎﻧﻮاهات ﺑﮕﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﻓﮑﺮ ﺑﻪ ذﻫﻦ ﻣﻦ ﻫﻢ ﺧﻄﻮر ﮐﺮد‪ .‬اﻣﺎ ﻏﯿﺮﻣﻤﮑﻨﻪ‪ «.‬ﻟﻨﮕﺪان ﻣﮑﺜﯽ ﮐﺮد‪» .‬ﺳﻮﻧﯿﺮ ﯾﻪ اﺳﻢ ﻣﺮووﯾﻨﺠﯿﻦ ﻧﯿﺴﺖ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﻧﻤﯽداﻧﺴﺖ ﺑﺎﯾﺪ ﻧﺎاﻣﯿﺪ ﺷﻮد ﯾﺎ آﺳﻮده‪ .‬ﭘﯿﺸﺘﺮ ﻟﻨﮕﺪان ﺳﺆاﻟﯽ ﻏﯿﺮﻣﻌﻤﻮﻟﯽ درﺑﺎرهی اﺳﻢ ﭘﯿﺶ از ازدواج ﻣﺎدرش‪ ،‬ﺷﺎول‪ ،1‬ﭘﺮﺳﯿﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺳﺆاﻟﺶ ﺣﺎﻻ ﻣﻌﻨﯽ داﺷﺖ‪ .‬ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺘﯽ ﻋﺼﺒﯽ ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» :‬و ﺷﺎول؟«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺎز ﻫﻢ ﺳﺮش را ﺗﮑﺎن داد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﺘﺄﺳﻔﻢ‪ .‬ﻣﯿﺪوﻧﻢ ﻫﻤﭽﯿﻦ ﭼﯿﺰی ﺧﯿﻠﯽ از ﺳﺆالﻫﺎ رو راﺟﻊ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺟـﻮاب ﻣﯿـﺪه‪ .‬اﻣـﺎ ﻓﻘـﻂ دو‬
‫ﺧﺎﻧﺪان ﻣﺴﺘﻘﯿﻤﺎً از ﻣﺮووﯾﻨﺠﯿﻦﻫﺎ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﻮﻧﺪﻧﺪ‪ ،‬اون ﻫﻢ ﺑﺎ اﺳﺎﻣﯽ ﺧﺎﻧﻮادﮔﯽ ﭘﻼﻧﺘﺎرد و ﺳﻦﮐﻠﺮ‪ .2‬ﻫﺮ دو ﺧـﺎﻧﻮاده ﻣﺨﻔﯿﺎﻧـﻪ زﻧـﺪﮔﯽ ﻣـﯽﮐﻨﻨـﺪ و‬
‫اﺣﺘﻤﺎﻻً دﯾﺮ ﺻﻬﯿﻮن از اوﻧﻬﺎ ﻣﺮاﻗﺒﺖ ﻣﯿﮑﻨﻪ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ در ﺳﮑﻮت ﻧﺎمﻫﺎ را در دﻟﺶ ﺗﮑﺮار ﮐﺮد و ﺳﺮش را ﺗﮑﺎن داد‪ .‬ﻫﯿﭻ ﮐﺲ در ﺧﺎﻧﻮادهﺷﺎن ﺑﺎ ﻧﺎم ﭘﻼﻧﺘﺎرد و ﺳـﻦﮐﻠـﺮ ﻧﺒـﻮد‪ .‬اﺣـﺴﺎس‬
‫ﺧﺴﺘﮕﯽ ﻧﻬﻔﺘﻪای در او ﭘﺪﯾﺪار ﺷﺪ‪ .‬ﻓﻬﻤﯿﺪ ﮐﻪ ﺑﯿﺶ از آن ﭼﻪ در ﻟﻮور ﻣﯽداﻧﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺣﻘﯿﻘﺘﯽ ﮐﻪ ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺶ ﻣﯽﺧﻮاﺳـﺘﻪ ﺑـﻪ او ﺑﮕﻮﯾـﺪ ﻧﺰدﯾـﮏ‬

‫‪Chauvel 1‬‬

‫‪Plantard and Saint-Clair 2‬‬

‫‪-256-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻧﺸﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﺳﻮﻓﯽ آرزو ﮐﺮد ﮐﻪ ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺶ اﻣﺮوز ﺑﻌﺪازﻇﻬﺮ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻮادهاش اﺷﺎرهای ﻧﮑﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﺳﻮﻧﯿﺮ ﺳﺮِ زﺧﻢﻫﺎﯾﯽ ﮐﻬﻨﻪ را ﺑﺎز ﮐﺮده ﺑـﻮد ﮐـﻪ‬
‫ﺣﺎﻻ ﻫﻢ ﺑﻪ اﻧﺪازهی ﮔﺬﺷﺘﻪ دردﻧﺎک ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬اوﻧﻬﺎ ﻣﺮدﻧﺪ‪ ،‬ﺳﻮﻓﯽ! دﯾﮕﻪ ﺑﺮﻧﻤﯽﮔﺮدﻧﺪ‪ .‬ﯾﺎد ﻣﺎدرش اﻓﺘﺎد ﮐﻪ ﺷﺐﻫﺎ ﺑﺮاﯾﺶ آواز ﻣﯽﺧﻮاﻧﺪ و ﭘـﺪرش‬
‫ﮐﻪ روی دوﺷﺶ ﺳﻮﻓﯽ را ﺳﻮار ﻣﯽﮐﺮد و ﻣﺎدرﺑﺰرگ و ﺑﺮادر ﮐﻮﭼﮑﺘﺮش ﮐﻪ ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎن ﺳﺒﺰ و ﭘﺮﺣﺮارﺗﺸﺎن ﺑﻪ او ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﯽزدﻧﺪ‪ .‬ﻫﻤﻪﺷﺎن را از‬
‫او ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ و ﺗﻤﺎم آن ﭼﻪ ﺑﺮاﯾﺶ ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺶ ﺑﻮد‪.‬‬
‫او ﻫﻢ ﺣﺎﻻ ﻣﺮده‪ .‬ﻣﻦ ﺗﻨﻬﺎم‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺷﺎم آﺧﺮ ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﺑﻪ ﻣﻮﻫﺎی ﺑﻠﻨﺪ و ﺳﺮخ و ﭼﺸﻤﺎن آرام ﻣﺮﯾﻢ ﻣﺠﺪﻟﯿﻪ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪ .‬ﭼﯿﺰی در رﺧﺴﺎرهی ﻣـﺮﯾﻢ‬
‫ﺑﻮد ﮐﻪ از دﺳﺖ دادن ﻋﺰﯾﺰی را ﺑﻪ ذﻫﻦ ﻣﺘﺒﺎدر ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬ﺳﻮﻓﯽ ﻫﻢ آن را ﺣﺲ ﻣﯽﮐﺮد‪.‬‬
‫آرام ﮔﻔﺖ‪» :‬راﺑﺮت؟«‬
‫راﺑﺮت ﺟﻠﻮﺗﺮ آﻣﺪ‪.‬‬
‫»ﻟﯽ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ داﺳﺘﺎن ﺟﺎم ﻫﻤﻪ ﺟﺎ اﻃﺮاف ﻣﺎ ﻫﺴﺖ‪ .‬اﻣﺎ اﻣﺸﺐ اوﻟﯿﻦ ﺑﺎری ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﻦ ﻣﯽﺷﻨﯿﺪم‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﻃﻮری ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﮐﺮد ﮐﻪ اﻧﮕﺎر ﺑﺨﻮاﻫﺪ دﺳﺖ ﺗﺴﻠﯽ روی ﺷﺎﻧﻪاش ﺑﮕﺬارد‪ ،‬اﻣﺎ ﺧﻮدداری ﮐﺮد‪» .‬ﺗﻮ ﻫﻢ ﻗﺒﻼً ﺷﻨﯿﺪی‪ ،‬ﺳـﻮﻓﯽ! ﻫـﺮ‬
‫ﮐﺴﯽ ﺷﻨﯿﺪه‪ .‬ﻓﻘﻂ وﻗﺘﯽ ﻣﯽﺷﻨﻮﯾﻢ اون رو ﻧﻤﯽﻓﻬﻤﯿﻢ‪«.‬‬
‫»ﻣﻨﻈﻮرت رو ﻧﻤﯽﻓﻬﻤﻢ‪«.‬‬
‫»داﺳﺘﺎن ﺟﺎم ﻫﻤﻪﺟﺎ ﻫﺴﺖ‪ .‬اﻣﺎ ﻣﺨﻔﯿﻪ‪ .‬وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﮐﻠﯿﺴﺎ ﺻﺤﺒﺖ از ﻣﺮﯾﻢ ﻣﺠﺪﻟﯿﻪی ﻣﻄﺮود رو ﻣﻤﻨﻮع اﻋﻼم ﮐﺮد‪ ،‬داﺳﺘﺎن و اﻫﻤﯿـﺖ اون‬
‫ﻣﯽﺑﺎﯾﺴﺖ از ﻃﺮﯾﻖ ﻣﺠﺮاﻫﺎﯾﯽ رازداراﻧﻪﺗﺮ ﭘﺨﺶ ﻣﯽﺷﺪ‪ ...‬ﻣﺠﺮاﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ اﺳﺘﻌﺎره و ﻧﻤﺎدﮔﺮاﯾﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮی داﺷﻨﺘﻨﺪ‪«.‬‬
‫»ﻗﺒﻮﻟﻪ‪ .‬ﯾﻌﻨﯽ ﻫﻨﺮﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﻪ ﺷﺎم آﺧﺮ اﺷﺎره ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﯾﻪ ﻧﻤﻮﻧﻪی ﮐﺎﻣﻞ‪ .‬ﺑﻌﻀﯽ از ﻣﺎﻧﺪﮔﺎرﺗﺮﯾﻦ ﻫﻨﺮﻫﺎ و ادﺑﯿﺎت و ﻣﻮﺳﯿﻘﯽﻫﺎی اﻣﺮوز ﭘﻨﻬﺎﻧﯽ ﺻـﺤﺒﺖ‬
‫از ﻣﺮﯾﻢ ﻣﺠﺪﻟﯿﻪ و ﻋﯿﺴﯽ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ از آﺛﺎر داوﯾﻨﭽﯽ و ﺑﻮﺗﯿﭽﻠﯽ و ﭘﻮﺳﻦ و ﺑِﺮﻧﯿﻨﯽ‪ 1‬و ﻣﻮﺗﺰارت و وﯾﮑﺘﻮر ﻫﻮﮔﻮ ﺻﺤﺒﺖ ﮐـﺮد ﮐـﻪ ﻫﻤـﻪ ﭘﻨﻬـﺎﻧﯽ ﻣﺎدﯾﻨـﻪی‬
‫ﻣﻘﺪس راﻧﺪهﺷﺪه را زﻧﺪه ﻧﮕﻪ ﻣﯽداﺷﺘﻨﺪ‪ .‬اﻓﺴﺎﻧﻪﻫﺎی ﻣﺎﻧﺪﮔﺎری ﻣﺜﻞ ﺳِﺮ ﮔﺎوﯾﻦ و ﺷﻮاﻟﯿﻪی ﺳﺒﺰ‪ ،2‬ﺷﺎه آرﺗﻮر‪ ،‬زﯾﺒﺎی ﺧﻔﺘﻪ ﺗﻤﺜﯿـﻞﻫـﺎﯾﯽ از ﺟـﺎم‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﮔﻮژﭘﺸﺖ ﻧﺘﺮدام‪ 3‬وﯾﮑﺘﻮر ﻫﻮﮔﻮ و ﻓﻠﻮت ﺟﺎدوﯾﯽ‪ 4‬ﻣﻮﺗﺰارت ﺳﺮﺷﺎر از ﻧﻤﺎدﭘﺮدازیﻫﺎی ﻣﺎﺳﻮﻧﯽ و اﺳﺮار ﺟﺎم ﻣﻘﺪس ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬

‫‪ :Gianlorenzo Bernini 1‬ﺟﺎﻧﻠﻮرﻧﺘﺴﻮ ﺑﺮﻧﯿﻨﯽ )‪ .(1598-1680‬ﻣﻬﻢﺗﺮﯾﻦ ﻫﻨﺮﻣﻨﺪ ﺑﺎروک ﮐﻪ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺑﻪ ﭘﯿﮑﺮهﺗﺮاﺷﯽ ﺷﻬﺮه اﺳﺖ‪ ،‬در ﻣﻌﻤﺎری و ﻧﻘﺎﺷﯽ و‬
‫ﺻﻨﻌﺘﮕﺮی و ﻃﺮاﺣﯽِ ﺻﺤﻨﻪﻫﺎی ﻧﻤﺎﯾﺶ ﻧﯿﺰ ﯾﺪ ﻃﻮﻻﯾﯽ داﺷﺖ‪ .‬آﺛﺎر او ﻧﻤﻮﻧﻪی ﺑﺎرز اﻧﺮژی و ﻗﺪرت اﺳﺖ‪ .‬ﭘﯿﮑﺮهﻫﺎی اوﻟﯿﻪی او ﻣﻠﻬﻢ از ﻫﻨﺮ ﯾﻮﻧﺎﻧﯽ اﺳﺖ‪ .‬آﻣﺎﻟﺘﺌﺎ در ﺣﺎل‬
‫ﻣﺮاﻗﺒﺖ از زﺋﻮس ﻧﻮزاد و ﺳﺎﺗﯿﺮ ﮐﻮدک ﯾﮑﯽ از ﻣﺸﻬﻮرﺗﺮﯾﻦ ﮐﺎرﻫﺎی ﮐﻼﺳﯿﮏ او اﺳﺖ‪ .‬وی ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﻫﻨﺮﻣﻨﺪی ﺑﻮد ﮐﻪ ﻧﻘﺶ ﻧﻮر در ﭘﯿﮑﺮهﻫﺎ را ﺷﻨﺎﺧﺖ و ﭘﯿﮑﺮهی ﺟﺬﺑﻪی‬
‫ﺗِﺮﺳﺎی ﻗﺪﯾﺲ ﻣﺸﻬﻮرﺗﺮﯾﻦ اﺛﺮ وی اﺳﺖ ﮐﻪ ﭘﯿﮑﺮه ﺷﻌﺎعﻫﺎی ﻧﻮر ﻧﯿﺰ دارد‪ .‬او ﻃﺮاح ﮐﻠﯿﺴﺎی ﻗﻠﻌﻪی ﮔﺎﻧﺪوﻟﻔﻮ ﻧﯿﺰ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫‪ :Sir Gawain and the Green Knight 2‬ﮔﺎوﯾﻦ از ﺷﻮاﻟﯿﻪﻫﺎی اﻓﺴﺎﻧﻪی ﺷﺎه آرﺗﻮر ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻬﺎرت در ﺳﻠﺤﺸﻮری ﻣﺸﻬﻮر ﺑﻮد‪ .‬ﮔﺎوﯾﻦ‪ ،‬ﺧﻮاﻫﺮزادهی ﺷﺎه‬
‫آرﺗﻮر‪ ،‬ﻏﺎﻟﺒﺎً ﻓﺮد ﻏﯿﺮﻣﺴﺌﻮﻟﯽ ﺑﻪ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﮐﺸﯿﺪه ﻣﯽﺷﺪ ﮐﻪ ﺗﻨﺶ ﺑﺮای ﺟﻨﮕﯿﺪن ﻣﯽﺧﺎرد! او ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﺑﺎر در داﺳﺘﺎنﻫﺎی ﻗﺮن ﯾﺎزده ﻓﺮاﻧﺴﻮی ﭘﺪﯾﺪار ﺷﺪ و از ﺟﺴﺘﺠﻮﮔﺮان‬
‫ﺟﺎم ﺑﻮد‪ .‬او ﺳﺮاﻧﺠﺎم در ﺟﻨﮓ ﺑﺎ ﻻﻧﺴﻠﻮت )‪ ،(Lancelot‬دوﺳﺖ ﻗﺪﯾﻤﯽ و ﻗﺎﺗﻞ دو ﺑﺮادرش‪ ،‬ﮐﺸﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ ﻃﺒﻖ ﺑﺮﺧﯽ رواﯾﺎت ﺟﺴﺪش ﺑﺮای ﺧﺎکﺳﭙﺎری ﺑﻪ ﻗﻠﻌﻪی‬
‫ﺷﺎه آرﺗﻮر‪ ،‬ﮐﺎﻣِﻼت )‪ ،(Camelot‬ﺑﺎزﮔﺮداﻧﺪه ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬ﺳِﺮ ﮔﺎوﯾﻦ و ﺷﻮاﻟﯿﻪی ﺳﺒﺰ ﻧﺎم ﻧﻮﺷﺘﻪای ﺑﻪ زﺑﺎن اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ ﮐﻬﻦ از ﻧﻮﯾﺴﻨﺪهای ﻧﺎﺷﻨﺎس اﺳﺖ ﮐﻪ داﺳﺘﺎن ﻋﺸﻘﯽ‬
‫ﮔﺎوﯾﻦ و ﯾﮑﯽ از ﺑﺎﻧﻮان ﻗﻠﻌﻪی ﮐﺎﻣﻼت را ﺑﺎزﮔﻮ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫‪Hunchback of Notre Dame 3‬‬

‫‪Magic Flute 4‬‬

‫‪-257-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻟﻨﮕﺪان ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﻪ ﻣﺤﺾ اﯾﻦ ﮐﻪ ﭼﺸﻤﺖ ﺑﻪ روی ﺟﺎم ﻣﻘﺪس ﺑﺎز ﺑﺸﻪ‪ ،‬اون رو ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﻣﯽﺑﯿﻨﯽ‪ .‬ﻧﻘﺎﺷﯽﻫﺎ‪ .‬ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ‪ .‬ﮐﺘﺎبﻫﺎ‪ .‬ﺣﺘﯽ ﺗﻮی‬
‫ﮐﺎرﺗﻮنﻫﺎ‪ ،‬ﭘﺎرکﻫﺎی ﻣﻮﺿﻮﻋﯽ‪ ،1‬ﻓﯿﻠﻢﻫﺎی ﻣﺮدمﭘﺴﻨﺪ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺳﺎﻋﺖ ﻣﯿﮑﯽﻣﺎوﺳﺶ را ﺑﺎﻻ ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﻪ ﺳﻮﻓﯽ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ واﻟﺖ دﯾﺴﻨﯽ‪ 2‬ﻫﻤﻪی ﻋﻤﺮش را ﺻﺮف اﯾﻦ ﮐﺮده اﺳﺖ ﮐﻪ داﺳﺘﺎن ﺟـﺎم‬
‫ﻣﻘﺪس را ﺑﻪ ﻧﺴﻞﻫﺎی آﺗﯽ اﻧﺘﻘﺎل ﺑﺪﻫﺪ‪ .‬ﺑﻪ دﯾﺴﻨﯽ در ﻃﻮل دوران ﮐﺎرﯾﺶ »ﻟﺌﻮﻧﺎردو داوﯾﻨﭽﯽ اﻣﺮوزی« ﻟﻘﺐ دادهاﻧﺪ‪ .‬ﻫﺮدو ﻣﺮد ﻗﺮنﻫﺎ ﺟﻠﻮﺗﺮ‬
‫از زﻣﺎﻧﻪی ﺧﻮﯾﺶ و ﻫﻨﺮﻣﻨﺪاﻧﯽ ﺑﯽﻧﻈﯿﺮ و ﺑﺎاﺳﺘﻌﺪاد و ﻋﻀﻮ اﻧﺠﻤﻦﻫﺎی ﺳﺮّی و ﭼﺸﻤﮕﯿﺮﺗﺮ از ﻫﻤﻪ‪ ،‬ﺗﻤﺴﺨﺮﮔﺮاﻧﯽ ﻣﺸﺘﺎق ﺗﻠﻘﯽ ﻣﯽﺷﺪﻧﺪ‪ .‬واﻟﺖ‬
‫دﯾﺴﻨﯽ ﻫﻢ ﻣﺎﻧﻨﺪ داوﯾﻨﭽﯽ ﻋﺎﺷﻖ آن ﺑﻮد ﮐﻪ ﻧﻤﺎدﻫﺎ و ﭘﯿﻐﺎمﻫﺎی ﭘﻨﻬﺎن در آﺛﺎرش ﺑﮕﻨﺠﺎﻧﺪ‪ .‬اﮔﺮ ﻧﻤﺎدﺷﻨﺎﺳﯽ ﻣﺘﺒﺤﺮ ﻓﯿﻠﻢﻫﺎی اوﻟﯿﻪی دﯾﺴﻨﯽ را‬
‫ﻣﯽدﯾﺪ اﻧﺒﻮه اﺳﺘﻌﺎرات و ﺗﻠﻤﯿﺤﺎت ﺑﺮ ﺳﺮش آوار ﻣﯽﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻏﺎﻟﺐ ﭘﯿﻐﺎمﻫﺎی ﭘﻨﻬﺎن دﯾﺴﻨﯽ ﺑﺎ ﻣﺬﻫﺐ و اﺳﺎﻃﯿﺮ ﭘﮕﺎﻧﯽ و داﺳﺘﺎنﻫﺎی اﻟﻬﻪی ﺗﺤﺖ اﺳﺘﯿﻼ ﺳﺮوﮐﺎر داﺷـﺘﻨﺪ‪ .‬ﺷـﮑﯽ ﻧﺒـﻮد ﮐـﻪ دﯾـﺴﻨﯽ‬
‫داﺳﺘﺎنﻫﺎﯾﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﯿﻨﺪرﻻ و زﯾﺒﺎی ﺧﻔﺘﻪ و ﺳﻔﯿﺪﺑﺮﻓﯽ را ﺑﺎزﮔﻮﯾﯽ ﻣﯽﮐﺮد ﮐﻪ ﻣﻮﺿﻮع ﻫﻤﻪی آنﻫـﺎ ﺣـﺒﺲ ﻣﺎدﯾﻨـﻪی ﻣﻘـﺪس ﺑـﻮد‪ .‬ﻧﯿـﺎز ﺑـﻪ‬
‫ﭘﯿﺸﯿﻨﻪی زﯾﺎدی در ﻧﻤﺎدﺷﻨﺎﺳﯽ ﺑﺮای ﻓﻬﻤﯿﺪن داﺳﺘﺎن ﺳﻔﯿﺪﺑﺮﻓﯽ ﻧﯿﺴﺖ—ﺷﺎﻫﺪﺧﺘﯽ ﮐﻪ ﭘﺲ از ﺧﻮردن ﺳﯿﺐ ﻣﺴﻤﻮﻣﯽ زﯾﺒـﺎﯾﯿﺶ را از دﺳـﺖ‬
‫ﻣﯽدﻫﺪ ﮐﻨﺎﯾﻪای آﺷﮑﺎر ﺑﻪ ﻫﺒﻮط ﺣﻮا از ﺑﻬﺸﺖ ﻋﺪن دارد‪ .3‬ﯾﺎ ﺷﺎﻫﺰاده آﺋﻮرورا در زﯾﺒﺎی ﺧﻔﺘﻪ ﮐﻪ اﺳﻢ رﻣﺰی »رُز« را ﺑﺮاﯾﺶ اﻧﺘﺨﺎب ﻣﯽﮐﻨﻨـﺪ‬
‫و در اﻋﻤﺎق ﺟﻨﮕﻠﯽ ﭘﻨﻬﺎﻧﺶ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﺗﺎ از ﭼﻨﮕﺎل ﺳﺎﺣﺮهی ﭘﻠﯿﺪ ﺣﻔﻆ ﺷﻮد داﺳﺘﺎن ﺟﺎم ﻣﻘﺪس ﺑﺮای ﮐﻮدﮐﺎن اﺳﺖ‪.‬‬
‫دﯾﺴﻨﯽ ﺑﻪرﻏﻢ وﺟﻬﻪی ﮐﺎر ﺟﻤﻌﯿﺶ‪ ،‬ﻫﻨﻮز اﻓﺮاد ﺷﻮخﻃﺒﻊ و ﺑﺎﺷﻌﻮری در ﻣﯿﺎن ﮐﺎرﻣﻨﺪاﻧﺶ داﺷﺖ و ﻫﻨﺮﻣﻨﺪان آنﻫﺎ ﻫﻨﻮز ﺧﻮد را ﺑـﺎ وارد‬
‫ﮐﺮدن ﻧﻤﺎدﻫﺎی ﭘﻨﻬﺎن در ﻣﺤﺼﻮﻻت دﯾﺴﻨﯽ ﺳﺮﮔﺮم ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﻟﻨﮕﺪان ﻫﺮﮔﺰ ﻓﺮاﻣﻮش ﻧﻤﯽﮐﺮد ﮐـﻪ ﯾﮑـﯽ از داﻧـﺸﺠﻮﯾﺎﻧﺶ دیویدی ﻓـﯿﻠﻢ‬
‫ﺷﯿﺮﺷﺎه را آورد و ﻓﯿﻠﻢ را ﻧﮕﻪ داﺷﺖ ﺗﺎ ﻓﺮﯾﻤﯽ را ﻧﺸﺎن دﻫﺪ ﮐﻪ در آن واژهی ‪ SEX‬ﺑﻪ وﺿﻮح ﻣﻌﻠﻮم ﺑـﻮد و ﺑـﺮ روی ذرّات ﻏﺒـﺎر ﺷـﻨﺎور ﺑـﺮ‬
‫ﺑﺎﻻی ﺳﺮ ﺳﯿﻤﺒﺎ‪ 4‬ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬اﮔﺮ ﭼﻪ ﻟﻨﮕﺪان ﺗﺮدﯾﺪ ﻧﺪاﺷﺖ اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺗﻼش ﯾﮏ ﮐﺎرﺗﻮﻧﯿﺴﺖ ﺑﺮای ﻣﺴﺨﺮﮔﯽ ﯾﮏ ﺑﭽـﻪداﻧـﺸﺠﻮ‬
‫اﺳﺖ ﺗﺎ اﺷﺎرهای روﺷﻦاﻧﺪﯾﺸﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺗﻤﺎﯾﻼت ﺟﻨﺴﯽ اﻧﺴﺎن ﭘﮕﺎن‪ ،‬او آﻣﻮﺧﺖ ﮐﻪ از ﮐﻨﺎر ﻧﻤﺎدﭘﺮدازیﻫﺎی دﯾﺴﻨﯽ ﺳﺮﺳـﺮی ﻧﮕـﺬرد‪ .‬در ﮐـﺎرﺗﻮن‬
‫ﭘﺮی درﯾﺎﯾﯽ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ ﺗﺎﺑﻠﻮﯾﯽ ﻣﺴﺤﻮرﮐﻨﻨﺪه از ﻧﻤﺎدﻫﺎی ﻣﺬﻫﺒﯽ داﺷﺖ و ﭼﻨﺎن ﺑﻪ رﺑﻪاﻟﻨﻮع ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻮد ﮐﻪ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺗﺼﺎدﻓﯽ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﻟﻨﮕﺪان ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﺑﺎر ﭘﺮی درﯾﺎﯾﯽ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ را دﯾﺪ و ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﻧﻘﺎﺷﯽ ﻣﻮﺟﻮد در ﺧﺎﻧﻪی زﯾﺮآﺑﯽ آرﯾﻞ ﺗـﺎﺑﻠﻮی ﻣـﺮﯾﻢ ﻣﺠﺪﻟﯿـﻪی‬
‫ﺗﺎﺋﺐ‪ 5‬از ﻫﻨﺮﻣﻨﺪ ﻗﺮنﻫﻔﺪﻫﻤﯽ ﻓﺮاﻧﺴﻮی‪ ،‬ژرژ دو ﻻ ﺗﻮر‪ 6‬اﺳﺖ ﻧﻔﺴﺶ ﺑﻨﺪ آﻣـﺪ‪ .‬اﯾـﻦ ﺗـﺎﺑﻠﻮ ﮐـﻪ از ﻣـﺸﻬﻮرﺗﺮﯾﻦ ﺗﻘـﺪﯾﺮﻫﺎ از ﻣـﺮﯾﻢ ﻣﺠﺪﻟﯿـﻪی‬
‫راﻧﺪهﺷﺪه ﺑﻮد ﮐﺎﻣﻼً ﺑﺎ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﻓﯿﻠﻢ ﺗﻨﺎﺳﺐ داﺷﺖ‪ ،‬ﭼﺮا ﮐﻪ ﻓﯿﻠﻢ رویﻫﻢرﻓﺘﻪ ﮐﻮﻻژی ﻧﻮد دﻗﯿﻘﻪای از اﺷﺎرات ﻧﻤـﺎدﯾﻦ و ﻓـﺎﺣﺶ ﺑـﻪ ﺣﺮﻣـﺖ‬

‫‪ :Theme Park 1‬ﭘﺎرکﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ درﺑﺎرهی ﯾﮏ ﻣﻮﺿﻮع ﺧﺎص ﻋﻠﻤﯽ و ﯾﺎ ﺗﻔﺮﯾﺤﯽ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪهاﻧﺪ‪.‬‬

‫‪ :Walt Disney 2‬ﺑﺰرگﺗﺮﯾﻦ ﮐﻤﭙﺎﻧﯽ اﻧﯿﻤﯿﺸﻦﺳﺎزی ﺟﻬﺎن ﮐﻪ ﻣﻬﻢﺗﺮﯾﻦ ﻣﻘﺮﻫﺎی آن در ﭘﺎرک دﯾﺴﻨﯽﻟﻨﺪ در آﻧﻬﺎﯾﻢِ ﮐﺎﻟﯿﻔﺮﻧﯿﺎ اﺳﺖ و دﻧﯿﺎی دﯾﺴﻨﯽ در‬
‫اورﻻﻧﺪوی ﻓﻠﻮرﯾﺪا‪ .‬ﺑﻨﯿﺎنﮔﺬار اﯾﻦ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﮐﻪ ﻋﻤﺪﺗﺎً ﻣﺤﺼﻮﻻت وﯾﮋهی ﮐﻮدﮐﺎن را ﺗﻮﻟﯿﺪ ﻣﯽﮐﻨﺪ واﻟﺘﺮ اﻟﯿﺎس دﯾﺴﻨﯽ )‪ (1901-1966) (Walter Elias Disney‬ﻧﺎم‬
‫داﺷﺖ‪ .‬وی ﺑﺰرگﺗﺮﯾﻦ ﮐﺎرﺗﻮنﺳﺎز و ﺗﻬﯿﻪﮐﻨﻨﺪهی اﻧﯿﻤﯿﺸﻦ ﺟﻬﺎن ﺑﻮد و در ﺷﯿﮑﺎﮔﻮ ﺑﻪ دﻧﯿﺎ آﻣﺪ و ﺗﺤﺼﯿﻼﺗﺶ را ﺗﺎ ﺷﺎﻧﺰده ﺳﺎﻟﮕﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ اداﻣﻪ ﻧﺪاد‪ .‬وی در دوران ﮐﺎرﯾﺶ‬
‫ﺑﯿﺶ از ﺑﯿﺴﺖ ﺟﺎﯾﺰهی ﻫﻨﺮی درﯾﺎﻓﺖ ﮐﺮد‪.‬‬

‫‪ 3‬ﻋﻠﯽ اﺷﺮف دروﯾﺸﯿﺎن و رﺿﺎ ﺧﻨﺪان ﻧﺴﺨﻪای از اﯾﻦ داﺳﺘﺎن را در ﺟﻠﺪ ﯾﮑﻢ »ﻓﺮﻫﻨﮓ اﻓﺴﺎﻧﻪﻫﺎی ﻣﺮدم اﯾﺮان« ﻧﻘﻞ ﮐﺮدهاﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺟﺎی ﻫﻔﺖ ﮐﻮﺗﻮﻟﻪ‪ ،‬ﻫﻔﺖ‬
‫دروﯾﺶ )ﻧﻤﺎد ﺧﺮد و ﺗﺠﺮﺑﻪ در اﻓﺴﺎﻧﻪﻫﺎی اﯾﺮان( دارد‪ ،‬اﻣﺎ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﻧﺴﺨﻪی اروﭘﺎﯾﯽ ﻧﻘﺶ زن ﺑﺪ ﻣﺎﺟﺮا را ﻫﻢﭼﻮن ﻏﺎﻟﺐ داﺳﺘﺎنﻫﺎی اﯾﺮاﻧﯽ‪ ،‬ﻣﺎدرزن ﺑﺮ ﻋﻬﺪه دارد!‬

‫‪Simba 4‬‬

‫‪Penitent Magdalene 5‬‬

‫‪ (1593-1652) :Georges de la Tour 6‬ﻧﻘﺎش ﻓﺮاﻧﺴﻮی ﮐﻪ ﻋﻤﺪهی ﺷﻬﺮﺗﺶ را ﻣﺪﯾﻮن ﺻﺤﻨﻪﻫﺎﯾﯽ ﺷﺒﺎﻧﻪ و داﺧﻠﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﻮر ﺷﻤﻌﯽ آن را روﺷﻦ‬
‫ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬در آﺛﺎرش از ﮐﺎراواﺟﻮ ﺑﺴﯿﺎر ﺗﺄﺛﯿﺮ ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﮐﻤﭙﻮزﯾﺴﯿﻮن ﻣﺘﻌﺎدل و اﺷﮑﺎل ﺣﺠﻤﯽ ﺳﺎده و رﺋﺎﻟﯿﺴﻤﯽ دﻗﯿﻖ و ﺑﯽﺣﺸﻮ و زواﺋﺪ از وﯾﮋﮔﯽ آﺛﺎر او اﺳﺖ‪ .‬او در‬
‫زﻣﺎن زﻧﺪﮔﯿﺶ ﺷﻬﺮت ﭼﻨﺪاﻧﯽ ﻧﺪاﺷﺖ‪.‬‬

‫‪-258-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ازﻣﯿﺎن رﻓﺘﻪی اﯾﺰﯾﺲ و ﺣﻮّا و رﺑﻪاﻟﻨﻮع ﻣﺎﻫﯽﻣﺎﻧﻨﺪِ ﭘﺎﯾﺴﯿﺲ‪ 1‬و ﻣﮑﺮراً ﻣﺮﯾﻢ ﻣﺠﺪﻟﯿﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﻧـﺎم ﭘـﺮی درﯾـﺎﯾﯽ ﮐﻮﭼﻮﻟـﻮ‪ ،‬آرﯾـﻞ‪ ،2‬ﻫـﻢ ﭘﯿﻮﻧـﺪﻫﺎی‬
‫ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪی ﺑﺎ ﻣﺎدﯾﻨﻪی ﻣﻘﺪس داﺷﺖ و در ﮐﺘﺎب اﺷﻌﯿﺎی ﻧﺒﯽ ﻣﺘﺮادف ﺑﺎ »ﺷﻬﺮ ﻣﻘﺪس ﻣﺤﺎﺻﺮهﺷﺪه« اﺳﺖ‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ ﻣﻮﻫﺎی ﻟَﺨﺖ و ﺳـﺮخ ﭘـﺮی‬
‫درﯾﺎﯾﯽ ﻫﻢ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺗﺼﺎدﻓﯽ ﺑﻮده ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺗﺮقﺗﺮق ﻋﺼﺎی ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ در راﻫﺮو ﻧﺰدﯾﮏﺗﺮ ﻣﯽآﻣﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﮔﺎمﻫﺎﯾﺶ ﺑﻪ ﻃﺮز ﻧﺎﻣﻌﻤﻮﻟﯽ ﭼﺎﻻک ﺑﻮد‪ .‬ﻣﯿﺰﺑﺎﻧﺸﺎن ﮐﻪ وارد اﺗـﺎق ﻣﻄﺎﻟﻌـﻪ ﺷـﺪ‪،‬‬
‫رﺧﺴﺎرهاش ﺑﺮاﻓﺮوﺧﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺑﺎ ﻟﺤﻨﯽ ﺧﺸﮏ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﻬﺘﺮه ﺗﻮﺿﯿﺢ ﺑﺪی‪ ،‬راﺑﺮت‪ .‬ﺑﺎ ﻣﻦ ﺻﺎدﻗﺎﻧﻪ رﻓﺘﺎر ﻧﮑﺮدی‪«.‬‬

‫‪ 1‬ﻧﺎم ﭘﺎﯾﺴﯿﺲ در ﻟﻐﺖ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﻣﺎﻫﯿﺎن اﺳﺖ‪ ،‬ﭼﺮا ﮐﻪ اﯾﻦ ﻣﻮﺟﻮد اﺳﻄﻮرهای را ﺑﻪ ﺻﻮرت دو ﻣﺎﻫﯽ‪ ،‬ﯾﮑﯽ ﮐﻮﭼﮏ و دﯾﮕﺮی ﺑﺰرگ‪ ،‬ﺗﺼﻮﯾﺮ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﻢ‬
‫ﻣﺘﺼﻠﻨﺪ و ﻫﻤﺎن ﻣﻮﺟﻮدی اﺳﺖ ﮐﻪ در ﺑﺴﯿﺎری از داﺳﺘﺎنﻫﺎی ﻗﺪﯾﻤﯽ ﮔﻨﺠﯽ را ﮐﻪ در درﯾﺎ ﯾﺎ رودﺧﺎﻧﻪ ﮔﻢ ﻣﯽﺷﻮد در ﺷﮑﻢ او ﭘﯿﺪا ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ .‬او را ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً ﻣﻌﺎدل اوآﻧِﺲ‬
‫آﺷﻮری‪-‬ﺑﺎﺑﻠﯽ و داﺟﻮن ﻋﺒﺮی‪-‬ﻓﯿﻨﯿﻘﯽ ﻣﯽداﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﺧﺪاﯾﺎﻧﯽ ﻧﯿﻤﻪ اﻧﺴﺎن و ﻧﯿﻤﻪ ﻣﺎﻫﯽ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬

‫‪ :Ariel 2‬اﯾﻦ ﻧﺎم را در اﻧﺠﯿﻞ ﻓﺎرﺳﯽ ﺑﻪ ﺻﻮرت اَرﯾﺌﯿﻞ آوردهاﻧﺪ‪.‬‬

‫‪-259-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﺷﺼﺖ و دوم‬

‫ﻟﻨﮕﺪان ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﺮای ﻣﻦ ﭘﺎﭘﻮش درﺳﺖ ﮐﺮدﻧﺪ‪ ،‬ﻟﯽ!« و ﮐﻮﺷﯿﺪ ﺧﻮﻧﺴﺮد ﺑﻤﺎﻧﺪ‪ .‬ﺗﻮ ﻣﻦ رو ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﯽ‪ .‬ﮐﺴﯽ رو ﻧﮑﺸﺘﻢ‪.‬‬

‫ﻟﺤﻦ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺎﻧﻪﺗﺮ ﻧﺸﺪ‪» .‬ﭼﯽ ﻣﯿﮕﯽ‪ ،‬راﺑﺮت؟ ﻣﯿﺪوﻧﺴﺘﯽ ﮐﻪ ﻣﻘﺎﻣﺎت دﻧﺒﺎﻟﺖ ﻫﺴﺘﻨﺪ؟«‬
‫»ﺑﻠﻪ‪«.‬‬
‫»ﭘﺲ از اﻋﺘﻤﺎد ﻣﻦ ﺳﻮءاﺳﺘﻔﺎده ﮐﺮدی‪ .‬ﺗﻌﺠﺐ ﻣﯽﮐﻨﻢ! ﻣﻦ رو درﮔﯿﺮ ﺧﻄﺮ ﮐـﺮدی و اوﻣـﺪی اﯾـﻦﺟـﺎ از ﻣـﻦ ﻣﯿﺨـﻮای درﺑـﺎرهی ﺟـﺎم‬
‫ﺧﺰﻋﺒﻼت ﺳﺮ ﻫﻢ ﮐﻨﻢ ﺗﺎ ﺗﻮ ﺑﺘﻮﻧﯽ ﺗﻮی ﺧﻮﻧﻪی ﻣﻦ ﻣﺨﻔﯽ ﺑﺸﯽ!«‬
‫»ﻣﻦ ﮐﺴﯽ رو ﻧﮑﺸﺘﻢ‪«.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﮐﻪ ﻏﻤﮕﯿﻦ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﯿﺪ ﮔﻔﺖ‪» :‬ژاک ﺳﻮﻧﯿﺮ ﻣﺮده و ﭘﻠﯿﺲ ﻣﯿﮕﻪ ﮐﻪ ﺗﻮ اﯾﻦ ﮐﺎر رو ﮐﺮدی‪ .‬ﭼﻨﯿﻦ ﻓﺮد ﭘﮋوﻫـﺸﮕﺮی درﺑـﺎرهی‬
‫ﻫﻨﺮ رو‪«...‬‬
‫»آﻗﺎ!« ﭘﯿﺸﺨﺪﻣﺖ ﺣﺎﻻ آﻣﺪه ﺑﻮد و دﺳﺖ ﺑﻪ ﺳﯿﻨﻪ ﮐﻨﺎر در اﺗﺎق ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ و ﭘﺸﺖ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ اﯾـﺴﺘﺎده ﺑـﻮد‪ .‬اداﻣـﻪ داد‪» :‬راه ﺧـﺮوج رو ﻧـﺸﻮن‬
‫ﺑﺪم؟«‬
‫»ﺧﻮدم اﯾﻦ ﮐﺎر رو ﻣﯽﮐﻨﻢ‪ «.‬ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﻟﻨﮕﺎن اﺗﺎق ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ را ﭘﯿﻤﻮد و ﻗﻔﻞ ﭼﻨﺪ در ﺷﯿﺸﻪای را ﮔﺸﻮد و آنﻫﺎ را رو ﺑﻪ ﺑﺎﻏﭽﻪی ﺑﯿﺮون ﻫـﻞ‬
‫داد‪» .‬ﻟﻄﻔﺎً ﻣﺎﺷﯿﻨﺘﻮن رو ﺑﺮدارﯾﺪ و ﺑﺮﯾﺪ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺗﮑﺎن ﻧﺨﻮرد‪» .‬ﻣﺎ ﭼﯿﺰﻫﺎﯾﯽ راﺟﻊ ﺑﻪ ﮐﻠﻪ دو وو ﻓﻬﻤﯿﺪﯾﻢ؛ ﺳﻨﮓ ﺗﺎج دﯾﺮ ﺻﻬﯿﻮن‪«.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﺑﻪ او ﺧﯿﺮه ﺷﺪ و ﭘﻮزﺧﻨﺪی زد‪» :‬ﯾﻪ دﺳﺘﺎوﯾﺰ ﻣﺬﺑﻮﺣﺎﻧﻪی دﯾﮕﻪ‪ .‬راﺑﺮت ﻣﯿﺪوﻧﻪ ﻣﻦ ﭼﻘﺪر دﻧﺒﺎﻟﺶ ﮔﺸﺘﻢ‪«.‬‬

‫‪-260-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻟﻨﮕﺪان ﮔﻔﺖ‪» :‬راﺳﺖ ﻣﯿﮕﻪ‪ .‬ﺑﺮای ﻫﻤﯿﻦ اﻣﺸﺐ اوﻣﺪﯾﻢ اﯾﻦﺟﺎ‪ .‬ﺗﺎ ﺑﺎ ﺗﻮ درﺑﺎرهی ﺳﻨﮓ ﺗﺎج ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﯿﻢ‪«.‬‬
‫ﭘﯿﺸﺨﺪﻣﺖ دﺧﺎﻟﺖ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﺮﯾﺪ و ﮔﺮﻧﻪ ﭘﻠﯿﺲ رو ﺧﺒﺮ ﻣﯽﮐﻨﻢ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﻧﺠﻮا ﮐﺮد‪» :‬ﻟﯽ! ﻣﺎ ﻣﯿﺪوﻧﯿﻢ ﮐﺠﺎﺳﺖ‪«.‬‬
‫ﺑﻪ ﻧﻈﺮ رﺳﯿﺪ ﺗﻌﺎدل ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ اﻧﺪﮐﯽ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺧﻮرد‪.‬‬

‫رﻣﯽ ﺑﺎ ﺟﺪّﯾﺖ از آن ﺳﻮی اﺗﺎق ﺑﻪ ﺳﻤﺘﺸﺎن آﻣﺪ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺳﺮﯾﻊ ﺑﺮﯾﺪ ﺑﯿﺮون! و ﮔﺮﻧﻪ ﺑﻪ زور—«‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﭼﺮﺧﯽ زد و ﺑﺎ ﺗﺤﮑﻢ ﮔﻔﺖ‪» :‬رﻣﯽ! ﺑﺮو ﺑﯿﺮون‪«.‬‬

‫ﭘﯿﺸﺨﺪﻣﺖ از ﻓﺮط ﺗﻌﺠﺐ ﺧﺸﮑﺶ زد‪» .‬آﻗﺎ؟ اﻋﺘﺮاض دارم‪ .‬اﯾﻦﻫﺎ—«‬

‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ راﻫﺮو اﺷﺎره ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺴﭙﺎر‪«.‬‬
‫ﭘﺲ از ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﺳﮑﻮت ﺗﺆام ﺑﺎ ﺑﻬﺖ‪ ،‬رﻣﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﭽﻪای ﮐﻪ ﺑﻐﺾ ﮐﺮده اﺳﺖ آرام از اﺗﺎق ﺑﯿﺮون زد‪.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ‪ ،‬در ﻣﯿﺎن ﻧﺴﯿﻤﯽ ﮐﻪ از ﻣﯿﺎن درﻫﺎی ﺑﺎز ﺑﻪ داﺧﻞ ﻣﯽوزﯾﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺳﻮﻓﯽ و ﻟﻨﮕﺪان ﭼﺮﺧﯿﺪ و ﺑﺎ ﻟﺤﻨﯽ ﮐـﻪ ﻫﻨـﻮز ﺑﯿﻤﻨـﺎک ﺑـﻮد‬
‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﻬﺘﺮه اﯾﻦ ﯾﮑﯽ ﺑﻪ درد ﺑﺨﻮره‪ .‬از ﺳﻨﮓ ﺗﺎج ﭼﯽ ﻣﯿﺪوﻧﯿﺪ؟«‬

‫در ﻣﯿﺎن ﺑﻮﺗﻪﻫﺎی ﺑﯿﺮون اﺗﺎق ﻣﻄﺎﻟﻌﻪی ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ‪ ،‬ﺳﯿﻼس ﻫﻔﺖﺗﯿﺮش را ﺑﯿﺮون آورد و از ﻣﯿﺎن درﻫﺎی ﺷﯿﺸﻪای ﺑﻪ داﺧﻞ ﺧﯿﺮه ﺷﺪ‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ‬
‫ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﭘﯿﺶ‪ ،‬ﺧﺎﻧﻪ را دور زده ﺑﻮد و ﻟﻨﮕﺪان و آن زن را دﯾﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ در آن اﺗﺎق ﺑﺰرگ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺻﺤﺒﺖ ﻣـﯽﮐﺮدﻧـﺪ‪ .‬ﻗﺒـﻞ از آن ﮐـﻪ ﺑﺘﻮاﻧـﺪ‬
‫ﺣﺮﮐﺖ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﻣﺮدی ﻋﺼﺎ ﺑﻪ دﺳﺖ وارد ﺷﺪ و ﺑﻪ ﻟﻨﮕﺪان ﻋﺘﺎب ﮐﺮد و درﻫﺎ را ﺑﺎز ﮐﺮد ﺗﺎ آنﻫﺎ ﺧﺎرج ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ زن از ﺳﻨﮓ ﺗـﺎج اﺳـﻢ ﺑـﺮد و‬
‫ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﻋﻮض ﺷﺪ‪ .‬ﻓﺮﯾﺎدﻫﺎ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺑﻪ ﻧﺠﻮا ﺷﺪ و ﺗﻨﺪﺧﻮﯾﯽﻫﺎ آرام ﺷﺪ و درﻫﺎی ﺷﯿﺸﻪای را ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺣﺎﻻ ﺳﯿﻼس ﮐﻪ ﻫﻢﭼﻨﺎن در ﻣﯿﺎن ﺳﺎﯾﻪﻫﺎ ﮐﺰ ﮐﺮده ﺑﻮد ﺑﻪ آن ﺳﻮی ﺷﯿﺸﻪﻫﺎ ﺧﯿﺮه ﻣﯽﻧﮕﺮﯾﺴﺖ‪ .‬ﺳﯿﻼس ﺣﺲ ﻣﯽﮐﺮد ﺳﻨﮓ ﺗﺎج ﺟﺎﯾﯽ‬
‫در اﯾﻦ ﺧﺎﻧﻪ اﺳﺖ‪.‬‬
‫در ﻣﯿﺎن ﺗﺎرﯾﮑﯽ ﺑﻪ ﺟﻠﻮ ﺧﺰﯾﺪ و ﺑﻪ ﭘﻨﺠﺮه ﻧﺰدﯾﮏﺗﺮ ﺷﺪ‪ .‬ﻣﺸﺘﺎق ﺑﻮد آن ﭼﻪ ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ ﺑﺸﻨﻮد‪ .‬ﭘﻨﺞ دﻗﯿﻘﻪ ﺑﻪ آنﻫـﺎ ﻣﻬﻠـﺖ داده ﺑـﻮد‪ .‬اﮔـﺮ‬
‫آنﻫﺎ ﺟﺎی ﺳﻨﮓ ﺗﺎج را ﻓﺎش ﻧﻤﯽﮐﺮدﻧﺪ‪ ،‬داﺧﻞ ﻣﯽﺷﺪ و ﺑﻪ زور وادارﺷﺎن ﻣﯽﮐﺮد‪.‬‬

‫داﺧﻞ اﺗﺎق ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ‪ ،‬ﻟﻨﮕﺪان ﺳﺮدرﮔﻤﯽ ﻣﯿﺰﺑﺎﻧﺸﺎن را آﺷﮑﺎرا ﺣﺲ ﻣﯽﮐﺮد‪.‬‬

‫زﺑﺎن ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺑﻨﺪ آﻣﺪه ﺑﻮد‪» .‬اﺳﺘﺎد اﻋﻈﻢ؟‪ ...‬ژاک ﺳﻮﻧﯿﺮ؟«‬

‫ﺳﻮﻓﯽ ﮐﻪ ﺷﻮک را در ﭼﺸﻤﺎن او ﻣﯽدﯾﺪ ﺑﺎ ﺗﮑﺎن ﺳﺮ ﺗﺼﺪﯾﻖ ﮐﺮد‪.‬‬
‫»اﻣﮑﺎن ﻧﺪاره ﺷﻤﺎﻫﺎ از اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺳﺮ درآورده ﺑﺎﺷﯿﺪ!«‬
‫»ژاک ﺳﻮﻧﯿﺮ ﭘﺪرﺑﺰرگ ﻣﻦ ﺑﻮد‪«.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ روی ﻋﺼﺎﯾﺶ ﺗﻠﻮﺗﻠﻮ ﺧﻮرد و ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﻟﻨﮕﺪان اﻧﺪاﺧﺖ ﮐﻪ ﺣﺮف ﺳﻮﻓﯽ را ﺗﺼﺪﯾﻖ ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺑﻪ ﺳـﻤﺖ ﺳـﻮﻓﯽ ﺑﺮﮔـﺸﺖ‪.‬‬
‫»دوﺷﯿﺰه ﻧﻮو! ﻣﻦ ﻗﺎدر ﺑﻪ ﺣﺮف زدن ﻧﯿﺴﺘﻢ‪ .‬ﺑﺎﯾﺪ اذﻋﺎن ﮐﻨﻢ‪ ،‬ﻣﻦ ﻓﻬﺮﺳﺘﯽ رو از ﻣﺮدان ﭘﺎرﯾﺴﯿﯽ ﮐﻪ اﺣﺘﻤﺎل ﻣﯽدادم ﻧﺎﻣﺰدﻫـﺎی ﺧـﻮﺑﯽ ﺑـﺮای‬
‫ﻋﻀﻮﯾﺖ در دﯾﺮ ﺻﻬﯿﻮن ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺮای ﺗﺤﻘﯿﻘﺎﺗﻢ ﻧﮕﻪ ﻣﯽداﺷﺘﻢ‪ .‬ژاک ﺳﻮﻧﯿﺮ ﻫﻤﺮاه ﺧﯿﻠﯽﻫﺎی دﯾﮕﻪ ﺟﺰو اون ﻓﻬﺮﺳﺖ ﺑﻮد‪ .‬اﻣـﺎ اﯾـﻦ ﮐـﻪ اﺳـﺘﺎد‬
‫اﻋﻈﻢ ﺑﺎﺷﻪ‪ ...‬ﺗﺼﻮرش ﻫﻢ دﺷﻮاره‪ «.‬ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﺧﺎﻣﻮش ﻣﺎﻧﺪ و ﺳﭙﺲ ﺳﺮی ﺗﮑﺎن داد و ﮔﻔﺖ‪» :‬اﻣـﺎ ﻫﻨـﻮز ﻫـﻢ ﺑـﯽﻣﻌﻨﯿـﻪ‪ .‬ﺣﺘـﯽ اﮔـﺮ‬

‫‪-261-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﭘﺪرﺑﺰرگ ﺷﻤﺎ اﺳﺘﺎد اﻋﻈﻢ دﯾﺮ ﺑﻮده و ﺧﻮدش ﺳﻨﮓ ﺗﺎج رو ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﺎﺷﻪ ﻫﯿﭻوﻗﺖ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻧﻤﯿﮕﻪ ﮐﺠﺎ ﭘﯿﺪاش ﮐﻨﯿﺪ! ﺳﻨﮓ ﺗﺎج راه رﺳـﯿﺪن ﺑـﻪ‬
‫واﻻﺗﺮﯾﻦ ﮔﻨﺠﯿﻨﻪی دِﯾﺮ رو اﻓﺸﺎ ﻣﯿﮑﻨﻪ‪ .‬ﻧﻮهاش ﺑﺎﺷﯿﺪ ﯾﺎ ﻧﻪ‪ ،‬واﺟﺪ ﺷﺮاﯾﻄﯽ ﻧﯿﺴﺘﯿﺪ ﮐﻪ ﭼﻨﯿﻦ ﭼﯿﺰی رو ﺑﺪوﻧﯿﺪ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﮔﻔﺖ‪» :‬آﻗﺎی ﺳﻮﻧﯿﺮ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﻣﯽﻣﺮد اﻃﻼﻋﺎت رو واﮔﺬار ﮐﺮد و اون ﻣﻮﻗﻊ ﺷﻖﻫﺎی اﻧﺘﺨﺎب ﮐﻤﯽ داﺷﺖ‪«.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ اﺳﺘﺪﻻل ﮐﺮد‪» :‬ﻧﯿﺎزی ﺑﻪ اﻧﺘﺨﺎب ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬ﺳﻪ ﺗﺎ ﻣﺒﺎﺷﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ اوﻧﻬﺎ ﻫﻢ راز رو ﻣﯿﺪوﻧﻨﺪ‪ .‬اﯾﻦ زﯾﺒﺎﯾﯽ ﻧﻈﺎم اوﻧﻬﺎﺳﺖ‪ .‬ﯾﮏ ﻧﻔـﺮ‬
‫اﺳﺘﺎد اﻋﻈﻢ ﻣﯿﺸﻪ و اوﻧﻬﺎ ﻣﺒﺎﺷﺮ ﺟﺪﯾﺪی رو اﻧﺘﺨﺎب ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ و راز ﺳﻨﮓ ﺗﺎج رو ﺑﺎ اون در ﻣﯿﻮن ﻣﯽﮔﺬارﻧﺪ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﮔﻤﺎن ﻣﯽﮐﻨﻢ ﻫﻤﻪی ﺧﺒﺮ رو ﻧﺪﯾﺪﯾﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﺟﺰ ﭘﺪرﺑﺰرﮔﻢ‪ ،‬ﺳﻪ ﭘﺎرﯾﺴﯽ ﺑﺮﺟﺴﺘﻪی دﯾﮕﻪ رو ﻫﻢ اﻣـﺮوز ﮐـﺸﺘﻨﺪ؛ ﻫﻤـﻪ ﺑـﻪ ﯾـﻪ‬
‫ﺷﮑﻞ‪ .‬اﻧﮕﺎر از ﻫﺮ ﺳﻪﺗﺎﺷﻮن ﻗﺒﻞ از ﻣﺮگ ﺑﺎزﺟﻮﯾﯽ ﮐﺮده ﺑﺎﺷﻨﺪ‪«.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺧﺸﮑﺶ زد‪» .‬و ﺷﻤﺎ ﺗﺼﻮر ﻣﯽﮐﻨﯿﺪ‪«...‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﺒﺎﺷﺮﻫﺎ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪«.‬‬
‫»اﻣﺎ ﭼﻄﻮر؟ ﯾﻪ ﻗﺎﺗﻞ ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﻪ ﻣﺸﺨﺼﺎت ﻫﻤﻪی ﭼﻬﺎر ﻋﻀﻮ ﺑﺮﺗﺮ دﯾﺮ ﺻﻬﯿﻮن رو ﺑﻔﻬﻤﻪ! ﻣﻦ رو ﻧﮕﺎه ﮐﻨﯿﺪ! ﺗﻤﺎم ﻋﻤﺮم رو ﺗﺤﻘﯿﻖ ﮐﺮدم و‬
‫ﺣﺘﯽ اﺳﻢ ﯾﮑﯽ از اﻋﻀﺎی دﯾﺮ رو ﻧﻤﯿﺪوﻧﻢ‪ .‬ﺑﺎورﮐﺮدﻧﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﻫﺮ ﺳﻪ ﻣﺒﺎﺷﺮ و ﺧﻮد اﺳﺘﺎد اﻋﻈﻢ ﭘﯿﺪا ﺑﺸﻦ و در ﯾﻪ روز ﺑﻪ ﻗﺘﻞ ﺑﺮﺳﻨﺪ‪«.‬‬

‫ﺳﻮﻓﯽ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺷﮏ دارم اﻃﻼﻋﺎت رو ﯾﮏروزه ﺟﻤﻊآوری ﮐﺮده ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬ﻣﺜﻞ ﯾﻪ ‪ décapiter‬ﯾﺎ ﮔﺮدن زدن ﺑﺮﻧﺎﻣﻪرﯾﺰیﺷـﺪه ﻣﯿﻤﻮﻧـﻪ‪.‬‬
‫ﺷﮕﺮدﯾﻪ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺑﺮای ﺟﻨﮓ ﺑﺎ ﮔﺮوﻫﮏﻫﺎی ﺟﻨﺎﯾﺘﮑﺎر و ﺳﺎزﻣﺎﻧﯽ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽﮐﻨﯿﻢ‪ .‬اﮔﺮ د‪.‬س‪.‬ﭘﯽ‪.‬ژ ﺑﺨﻮاد ﮔﺮوه ﺧﺎﺻﯽ رو از ﺑـﯿﻦ ﺑﺒـﺮه‪ ،‬ﭘﻨﻬـﺎﻧﯽ‬
‫ﻣﺎهﻫﺎ اوﻧﻬﺎ رو ﺗﺤﺖ ﻧﻈﺮ ﻣﯽﮔﯿﺮﻧﺪ و آدمﻫﺎی اﺻﻠﯽﺷﻮن رو ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ وارد ﻋﻤﻞ ﻣﯿﺸﻦ و ﻫﻤﻪﺷﻮن رو ﺑﺎ ﻫﻢ دﺳﺘﮕﯿﺮ ﻣـﯽﮐﻨﻨـﺪ؛‬
‫ﮔﺮدن زدن‪ .‬ﺑﺪون وﺟﻮد رﻫﺒﺮ‪ ،‬ﮔﺮوه آﺷﻔﺘﮕﯽ ﭘﯿﺪا ﻣﯿﮑﻨﻪ و ﺑﻘﯿﻪی اﻃﻼﻋﺎت ﻫﻢ ﺑﺮﻣﻼ ﻣﯿﺸﻪ‪ .‬ﻣﻤﮑﻨﻪ ﮐﺴﯽ ﺻﺒﻮراﻧﻪ دﯾﺮ ﺻﻬﯿﻮن رو ﺗﺤﺖ ﻧﻈـﺮ‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﻪ و ﺑﻌﺪ ﺑﻪ اﯾﻦ اﻣﯿﺪ ﮐﻪ اﻋﻀﺎی ردهﺑﺎﻻ ﻣﺤﻞ ﺳﻨﮓ ﺗﺎج رو اﻓﺸﺎ ﮐﻨﻨﺪ ﺣﻤﻠﻪ ﮐﺮده‪«.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﻧﺎﺑﺎوراﻧﻪ ﻧﮕﺎه ﻣﯽﮐﺮد‪» .‬اﻣﺎ اﻋﻀﺎی اﺧﻮت ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﺣﺮف ﻧﻤـﯽزﻧﻨـﺪ‪ .‬ﺳـﻮﮔﻨﺪ رازداری ﺧﻮردﻧـﺪ‪ .‬ﺣﺘـﯽ در ﺑﺮاﺑـﺮ ﻣـﺮگ ﭼﯿـﺰی‬
‫ﻧﻤﯿﮕﻦ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﮔﻔﺖ‪» :‬دﻗﯿﻘﺎً‪ .‬ﭘﺲ اﮔﺮ اوﻧﻬﺎ ﻫﯿﭻوﻗﺖ ﺟﺎی راز رو اﻓﺸﺎ ﻧﮑﻨﻨﺪ و ﮐﺸﺘﻪ ﺑﺸﻦ‪«...‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺷﮕﻔﺖزده ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﮑﺎن ﺳﻨﮓ ﺗﺎج ﮔﻢ ﻣﯿﺸﻪ!«‬
‫»و ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ اون ﻣﮑﺎن ﺟﺎم ﻣﻘﺪس‪«.‬‬
‫ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﯿﺪ ﺑﺎرِ واژهﻫﺎی ﻟﻨﮕﺪان ﺗﻦ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ را ﺧﻢ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬ﺳﭙﺲ‪ ،‬اﻧﮕﺎر ﺧـﺴﺘﻪﺗـﺮ از آن ﺑﺎﺷـﺪ ﮐـﻪ ﺑﺎﯾـﺴﺘﺪ‪ ،‬ﺧـﻮد را روی ﺻـﻨﺪﻟﯽ‬
‫اﻧﺪاﺧﺖ و ﺑﻪ ﺑﯿﺮون ﭘﻨﺠﺮه ﻧﮕﺮﯾﺴﺖ‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﻧﺰدﯾﮏ او ﺷﺪ و ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ آرام ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﺎ در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻣﺨﻤﺼﻪای ﮐﻪ ﭘﺪرﺑﺰرﮔﻢ در اون ﺑﻮد ﻣﯿـﺸﻪ اﺣﺘﻤـﺎل داد اون در ﻧﻬﺎﯾـﺖ‬
‫اﺳﺘﯿﺼﺎل ﺳﻌﯽ ﮐﺮده راز رو ﺑﻪ ﮐﺴﯽ ﺧﺎرج از اﺧﻮت ﺑﺴﭙﺮه‪ .‬ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺑﺘﻮﻧﻪ ﺑﻬﺶ اﻋﺘﻤﺎد ﮐﻨﻪ‪ .‬ﮐﺴﯽ از ﺧﺎﻧﻮادهش‪«.‬‬
‫ﭼﻬﺮهی ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ رﻧﮓ ﺑﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮد‪» .‬اﻣﺎ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺑﺘﻮﻧﻪ ﭼﻨﯿﻦ ﺣﻤﻠﻪای رو اﻧﺠﺎم ﺑـﺪه‪ ...‬ﮐـﺴﯽ ﮐـﻪ ﭼﻨـﯿﻦ ﭼﯿﺰﻫـﺎﯾﯽ رو درﺑـﺎرهی اﺧـﻮت‬
‫ﺑﻔﻬﻤﻪ‪ «...‬ﻣﮑﺜﯽ ﮐﺮد و ﻫﺮاس ﺗﺎزهای ﺑﺮ ﭼﻬﺮهاش ﭘﺪﯾﺪار ﺷﺪ‪» .‬ﻓﻘﻂ ﻣﯿﺘﻮﻧﻪ ﮐﺎر ﯾﻪ ﮔﺮوه ﺑﺎﺷﻪ‪ .‬اﯾﻦ ﻧﻔﻮذ رو ﻓﻘﻂ دﯾﺮﯾﻨﻪﺗﺮﯾﻦ دﺷﻤﻦ دِﯾﺮ اﻧﺠﺎم‬
‫ﻣﯿﺪه‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺎ ﺷﮕﻔﺘﯽ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﮐﻠﯿﺴﺎ؟«‬
‫»ﮐﯽ دﯾﮕﻪ ﻣﯿﺘﻮﻧﻪ ﺑﺎﺷﻪ؟ ﭼﻨﺪ ﻗﺮﻧﻪ رُم ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﺟﺎم ﻣﻘﺪﺳﻪ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﻣﺮدّد ﺑﻮد‪» .‬ﺷﻤﺎ ﺧﯿﺎل ﻣﯽﮐﻨﯿﺪ ﮐﻠﯿﺴﺎ ﭘﺪرﺑﺰرﮔﻢ رو ﮐﺸﺘﻪ؟«‬

‫‪-262-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﭘﺎﺳﺦ داد‪» :‬اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﮐﻠﯿﺴﺎ آدمﮐﺸﯽ ﻣﯿﮑﻨﻪ ﺗﺎ ﺧﻮدش رو ﺣﻔﻆ ﮐﻨﻪ‪ .‬اﺳﻨﺎدی ﮐﻪ ﺑﺎ ﺟﺎم ﻣﻘﺪس ﻫﻤﺮاﻫﻪ زﯾﺮوزﺑﺮﮐﻨﻨـﺪه‬
‫اﺳﺖ‪ .‬ﮐﻠﯿﺴﺎ ﻫﻢ ﺳﺎلﻫﺎﺳﺖ ﻣﯿﺨﻮاد اوﻧﻬﺎ رو از ﺑﯿﻦ ﺑﺒﺮه‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺴﺖ اﯾﻦ ﻓﺮض ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ را ﻗﺒﻮل ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﮐﻠﯿﺴﺎ ﺑﯽﺷﺮﻣﺎﻧﻪ ﮐﺸﺘﺎر ﮐﻨﺪ ﺗﺎ اﺳﻨﺎد را ﺑﻪ دﺳﺖ ﺑﯿﺎورد‪ .‬ﻟﻨﮕﺪان ﮐﻪ ﭘﺎپ ﺟﺪﯾـﺪ و‬
‫ﺧﯿﻠﯽ از ﮐﺎردﯾﻨﺎلﻫﺎ را دﯾﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﻣﯽداﻧﺴﺖ آنﻫﺎ ﻣﺮداﻧﯽ ﺳﺨﺖ ﻣﺆﻣﻦ ﻫﺴﺘﻨﺪ و ﻫﺮﮔﺰ ﮔﻨﺎه آدمﮐﺸﯽ را ﻋﻔﻮ ﻧﻤﯽﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻫﺮ دﻟﯿﻠﯽ ﮐﻪ ﻣﯿﺨﻮاد‬
‫ﺑﺎﺷﻪ‪.‬‬
‫اﻧﮕﺎر ﺳﻮﻓﯽ ﻫﻢ ﻫﻤﺎن اﻓﮑﺎر را داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪» .‬اﻣﮑﺎن ﻧﺪاره اﯾﻦ اﻋﻀﺎی دﯾﺮ رو ﮐﺴﯽ ﺧﺎرج از ﮐﻠﯿﺴﺎ ﮐﺸﺘﻪ ﺑﺎﺷﻪ؟ ﮐـﺴﯽ ﮐـﻪ ﻧﺪوﻧـﻪ ﺟـﺎم‬
‫ﻣﻘﺪس واﻗﻌﺎً ﭼﯿﻪ؟ ﻫﺮ ﭼﯽ ﺑﺎﺷﻪ‪ ،‬ﭘﯿﻤﺎﻧﻪی ﻋﯿﺴﯽ ﮔﻨﺠﯿﻨﻪی وﺳﻮﺳﻪاﻧﮕﯿﺰﯾﻪ‪ .‬ﻣﻄﻤﺌﻨـﺎً ﺟـﺴﺘﺠﻮﮐﻨﻨﺪهﻫـﺎی ﮔـﻨﺞ ﺑـﺮای ﮐﻤﺘـﺮ از اﯾـﻦ ﻫـﻢ آدم‬
‫ﻣﯽﮐﺸﻨﺪ‪«.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻃﺒﻖ ﺗﺠﺮﺑﻪی ﻣﻦ‪ ،‬اﻧﺴﺎنﻫﺎ ﺗﺮﺟﯿﺢ ﻣﯽدﻫﻨﺪ ﺑﻪ دوردﺳﺖﻫﺎ ﺑﺮﻧﺪ ﺗﺎ از اون ﭼﻪ ﻣﯽﺗﺮﺳﻨﺪ ﭘﺮﻫﯿﺰ ﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬ﻧﻪ اﯾﻦ ﮐﻪ اون ﭼـﻪ‬
‫ﻣﯿﺨﻮان ﺑﻪ دﺳﺖ ﺑﯿﺎرﻧﺪ‪ .‬ﻣﻦ ﯾﻪ ﺟﻮر اﺳﺘﯿﺼﺎل رو در اﯾﻦ ﯾﻮرش ﺑﻪ دﯾﺮ ﻣﯽﺑﯿﻨﻢ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻟﯽ! اﺳﺘﺪﻻﻟﺖ ﻣﺘﻨﺎﻗﻀﻪ‪ .‬ﭼﺮا ﺑﺎﯾﺪ روﺣﺎﻧﯽﻫﺎی ﮐﻠﯿﺴﺎ اﻋﻀﺎی دِﯾﺮ رو ﺑﮑﺸﻨﺪ و ﻣﺪارﮐﯽ رو ﭘﯿﺪا ﮐﻨﻨـﺪ و از ﺑـﯿﻦ ﺑﺒﺮﻧـﺪ ﮐـﻪ‬
‫ﺧﯿﺎل ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ اﻇﻬﺎراﺗﯽ ﮐﺬﺑﻪ؟«‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺧﻨﺪهای ﺗﻮدﻫﻨﯽ ﺳﺮ داد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺧﻮشﻧﺸﯿﻨﯽ ﺗﻮی ﻗﺼﺮ ﻫﺎروارد ﺧﺎﻣﺖ ﮐﺮده‪ ،‬راﺑﺮت؟ ﺑﻠﻪ‪ ،‬روﺣﺎﻧﯽﻫﺎی رم اﯾﻤﺎن زﯾﺎدی دارﻧـﺪ‬
‫و ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻫﻤﯿﻦ‪ ،‬ﺑﺎورﻫﺎﺷﻮن ﻣﯿﺘﻮﻧﻪ از ﻫﺮ ﺑﻼﯾﯽ ﺑﻪ ﺳﻼﻣﺖ ﺑﮕﺬره؛ از ﺟﻤﻠﻪ از ﺗﻮﻓﺎن ﻣﺪارﮐﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﻤﺎم ﻣﻘﺪّﺳﺎﺗﺸﻮن در ﺗﻨﺎﻗﻀﻪ‪ .‬اﻣﺎ ﺑﻘﯿـﻪی‬
‫دﻧﯿﺎ ﭼﯽ؟ ﮐﺴﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻗﻄﻌﯿﺖ زﯾﺎدی ﻧﺪارﻧﺪ؟ ﮐﺴﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻇﻠﻢ دﻧﯿﺎ رو ﻣﯽﺑﯿﻨﻨﺪ و ﻣﯿﮕﻦ ﺧـﺪا ﮐﺠﺎﺳـﺖ؟ ﮐـﺴﺎﯾﯽ ﮐـﻪ رﺳـﻮاﯾﯽﻫـﺎی ﮐﻠﯿـﺴﺎ رو‬
‫ﻣﯽﺑﯿﻨﻨﺪ و ﻣﯽﭘﺮﺳﻨﺪ اﯾﻦ ﻣﺮدﻫﺎ ﮐﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ادﻋﺎ ﻣﯽﮐﻨﻨـﺪ ﺣﻘﯿﻘـﺖ رو درﺑـﺎرهی ﻣـﺴﯿﺢ ﻣـﯿﮕﻦ‪ ،‬اﻣـﺎ دروغ ﻣـﯿﮕﻦ ﺗـﺎ اﺳـﺘﻔﺎدهی ﺟﻨـﺴﯽ‬
‫ﮐﺸﯿﺶﻫﺎﺷﻮن رو از ﺑﭽﻪﻫﺎ ﻣﺨﻔﯽ ﮐﻨﻨﺪ؟« ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﻣﮑﺚ ﮐﺮد‪» .‬ﺑﺮای اوﻧﻬﺎ ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﯽ ﻣﯽاﻓﺘﻪ‪ ،‬راﺑﺮت‪ ،‬اﮔـﺮ ﻣـﺪارک ﻋﻠﻤـﯽ و ﻗـﺎﻧﻊﮐﻨﻨـﺪهای‬
‫ﭘﺨﺶ ﺑﺸﻪ ﮐﻪ ﻧﺴﺨﻪی ﮐﻠﯿﺴﺎ از داﺳﺘﺎن ﻣﺴﯿﺢ درﺳﺖ ﻧﯿﺴﺖ و ﺑﺰرگﺗﺮﯾﻦ داﺳﺘﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﻬﺸﻮن ﮔﻔﺘﻨﺪ‪ ،‬در واﻗـﻊ‪ ،‬ﺑـﺰرگﺗـﺮﯾﻦ داﺳـﺘﺎﻧﯿﻪ ﮐـﻪ‬
‫ﺑﻬﺸﻮن ﻗﺎﻟﺐ ﮐﺮدﻧﺪ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﭘﺎﺳﺨﯽ ﻧﺪاد‪.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﻦ ﺑﻬﺘﻮن ﻣﯿﮕﻢ ﭼﯽ ﻣﯿﺸﻪ اﮔﺮ اﺳﻨﺎد ﭘﺨﺶ ﺑﺸﻪ‪ .‬واﺗﯿﮑﺎن ﺑﺎ ﺑﺤﺮان اﯾﻤﺎﻧﯽ روﺑﺮو ﻣﯿﺸﻪ ﮐﻪ ﺗﻮی دوﻫﺰار ﺳﺎل ﻗﺒﻞ ﻫﻤﺘـﺎ‬
‫ﻧﺪاﺷﺘﻪ‪«.‬‬
‫ﭘﺲ از ﺳﮑﻮﺗﯽ ﻃﻮﻻﻧﯽ ﺳﻮﻓﯽ ﮔﻔﺖ‪» :‬اﻣﺎ اﮔﺮ ﮐﻠﯿﺴﺎ ﻣﺴﺌﻮل اﯾﻦ ﺣﻤﻠﻪ ﺑﺎﺷﻪ‪ ،‬ﭼﺮا دِﯾﺮ ﺑﺎﯾﺪ ﺣﺎﻻ اﯾﻦ ﮐﺎر رو اﻧﺠﺎم ﺑﺪه؟ ﺑﻌـﺪ از اﯾـﻦ ﻫﻤـﻪ‬
‫ﺳﺎل؟ دِﯾﺮ اﺳﻨﺎد ﺳﻨﮕﺮﯾﻞ رو ﻣﺨﻔﯽ ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻪ و ﻫﯿﭻ ﻋﻤﻞ ﻓﻮرﯾﯽ رو ﺑﺮﺿﺪّ ﮐﻠﯿﺴﺎ اﻧﺠﺎم ﻧﺪاده‪«.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ آه ﺷﻮﻣﯽ ﺳﺮ داد و ﺑﻪ ﻟﻨﮕﺪان ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪» .‬راﺑﺮت‪ ،‬ﺑﻪ ﮔﻤﺎﻧﻢ ﺗﻮ ﻫﻢ ﺑﺎ دﺳﺘﻮر ﻧﻬﺎﯾﯽ دِﯾﺮ آﺷﻨﺎ ﺑﺎﺷﯽ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﻧﻔﺴﺶ را ﺣﺒﺲ ﮐﺮد و ﮐﻤﯽ ﻓﮑﺮ ﮐﺮد‪» .‬آره!«‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﮔﻔﺖ‪» :‬دوﺷﯿﺰه ﻧﻮو! ﮐﻠﯿﺴﺎ و دﯾﺮ ﺻﻬﯿﻮن در اﯾﻦ ﺳﺎلﻫﺎ ﯾﻪ ﺗﻮاﻓﻖ ﻧﺎﻧﻮﺷﺘﻪ داﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﯾﻌﻨﯽ اﯾﻦ ﮐﻪ ﮐﻠﯿﺴﺎ ﺑﻪ دﯾﺮ ﺣﻤﻠﻪ ﻧﮑﻨﻪ و دﯾـﺮ‬
‫ﺻﻬﯿﻮن ﻫﻢ اﺳﻨﺎد ﺳﻨﮕﺮﯾﻞ رو ﻣﺨﻔﯽ ﻧﮕﻪ داره‪ «.‬ﻣﮑﺜﯽ ﮐﺮد و اداﻣﻪ داد‪» :‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ‪ ،‬ﯾﻪ ﺑﺨﺸﯽ از ﺑﺮﻧﺎﻣﻪی دﯾﺮ ﻫﻤﯿﺸﻪ اﯾﻦ ﺑﻮده ﮐـﻪ اﺳـﻨﺎد‬
‫رو ﻣﻨﺘﺸﺮ ﮐﻨﻪ‪ .‬ﺑﺎ رﺳﯿﺪن زﻣﺎن ﺧﺎﺻﯽ در ﺗﺎرﯾﺦ‪ ،‬اﺧﻮت ﺗﺼﻤﯿﻢ داره ﺳﮑﻮت رو ﺑﺸﮑﻨﻪ و ﺑﺎ ﻫﻮﯾﺪا ﮐﺮدن اﺳـﻨﺎد ﺳـﻨﮕﺮﯾﻞ ﺑـﻪ ﺟﻬـﺎن و ﮔﻔـﺘﻦ‬
‫داﺳﺘﺎن ﺣﻘﯿﻘﯽ ﻋﯿﺴﯽ از ﺳﺮ ﻫﺮ ﮐﻮﭼﻪ و ﺑﺮزﻧﯽ ﭘﯿﺮوزﯾﺶ رو ﺟﺸﻦ ﺑﮕﯿﺮه‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ در ﺳﮑﻮت ﺑﻪ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و ﺳﺮاﻧﺠﺎم او ﻫﻢ روی ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻧﺸﺴﺖ‪» .‬و ﺗﺼﻮر ﺷﻤﺎ اﯾﻨﻪ ﮐﻪ ﺗﺎرﯾﺦ اون ﻧﺰدﯾﮏ ﺑﻮده؟ و ﮐﻠﯿﺴﺎ از‬
‫اﯾﻦ ﺧﺒﺮ داﺷﺘﻪ؟«‬

‫‪-263-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﮔﻔﺖ‪» :‬اﯾﻦ ﻫﻢ ﯾﻪ ﺣﺪﺳﻪ‪ .‬اﻣﺎ اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﮐﻠﯿﺴﺎ رو ﺗﺤﺮﯾﮏ ﻣﯿﮑﻨﻪ ﺗﺎ ﺣﻤﻠﻪای ﺗﻤﺎمﻋﯿﺎر ﺑﺮای ﭘﯿﺪا ﮐﺮدن ﻣﺪارک اﻧﺠﺎم ﺑﺪه‪ .‬ﻗﺒﻞ‬
‫از اﯾﻦ ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ دﯾﺮ ﺑﺸﻪ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان از اﯾﻦ ﮐﻪ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺣﻖ ﺑﺎ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺑﺎﺷﺪ اﺣﺴﺎس ﺑﺪی داﺷﺖ‪» .‬ﮔﻤﺎن ﻣﯽﮐﻨﯽ ﮐﻠﯿﺴﺎ واﻗﻌﺎً ﻣﯿﺘﻮﻧﻪ ﻣﺪرک ﻗﺎﺑﻞ ﻗﺒﻮﻟﯽ ﺑﻪ دﺳﺖ‬
‫ﺑﯿﺎره ﮐﻪ ﺗﺎرﯾﺦ وارد ﻋﻤﻞ ﺷﺪن دِﯾﺮ رو ﺑﻔﻬﻤﻪ؟«‬
‫»ﭼﺮا ﻧﺘﻮﻧﻪ؟ اﮔﺮ ﻓﺮض ﮐﻨﯿﻢ ﮐﻠﯿﺴﺎ ﺗﻮﻧﺴﺘﻪ ﻫﻮﯾﺖ اﻋﻀﺎی دِﯾﺮ رو ﭘﯿﺪا ﮐﻨﻪ‪ ،‬ﭘﺲ ﺣﺘﻤﺎً ﻣﯿﺘﻮﻧﻪ از ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﻫﺎی اوﻧﻬﺎ ﻫﻢ ﺳﺮ درﺑﯿﺎره‪ .‬و ﺣﺘـﯽ‬
‫اﮔﺮ ﺗﺎرﯾﺦ دﻗﯿﻘﺶ رو ﻫﻢ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ،‬ﺧﺮاﻓﺎت ﻣﯿﺘﻮﻧﻪ ﺑﻬﺘﺮﯾﻨﺸﻮن رو ﻫﻢ ﺗﺤﺖ ﺗﺄﺛﯿﺮ ﻗﺮار ﺑﺪه‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» :‬ﺧﺮاﻓﺎت؟«‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﺮ ﺣﺴﺐ ﭘﯿﺶﮔﻮﯾﯽ‪ ،‬ﻣﺎ در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ‪ ،‬در دورهی ﺗﻐﯿﯿﺮات ﺑﺰرگ ﻫﺴﺘﯿﻢ‪ .‬ﻫﺰاره ﺑﻪ ﺗﺎزﮔﯽ ﺗﻤﻮم ﺷـﺪه‪ ،‬و ﻫﻤـﺮاه ﺑـﺎ اون‬
‫دورهی دوﻫﺰارﺳﺎﻟﻪ و ﻃﺎﻟﻊﺑﯿﻨﯽ ﺣﻮت—ﻣﺎﻫﯽ‪ ،‬ﮐﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪی ﻋﯿﺴﯽ ﻫﻢ ﻫﺴﺖ—ﺗﻤﻮم ﻣﯿﺸﻪ‪ .‬ﻫﻤﻮن ﻃﻮر ﮐﻪ ﻫﺮ ﻧﻤﺎدﺷﻨﺎس ﻃﺎﻟﻊﺑﯿﻨـﯽ ﻣﯿﺪوﻧـﻪ‪،‬‬
‫آرﻣﺎن ﺣﻮت اﯾﻨﻪ ﮐﻪ ﻗﺪرتﻫﺎی ﺑﺮﺗﺮ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ اﻧﺴﺎن ﺑﮕﻦ ﮐﻪ ﭼﯽ ﮐﺎر ﮐﻨﻪ؛ ﭼﻮن ﮐﻪ اﻧﺴﺎن ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﻪ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ و ﺑﺮای ﺧﻮدش ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻪ‪ .‬ﺑﻪ اﯾـﻦ‬
‫ﺷﮑﻞ‪ ،‬اﯾﻦ دوره زﻣﺎن اﺣﺴﺎﺳﺎت ﭘﺮﺷﻮر ﻣﺬﻫﺒﯿﻪ‪ .‬اﻣﺎ ﺣﺎﻻ ﻫﻢ وارد دورهی دَﻟْﻮ—آﺑﺮﯾﺰ—ﻣﯿﺸﯿﻢ ﮐﻪ آرﻣﺎن اون اﯾﻨﻪ ﮐـﻪ اﻧـﺴﺎن ﺣﻘﯿﻘـﺖ رو ﻓـﺮا‬
‫‪1‬‬
‫ﻣﯽﮔﯿﺮه و ﻣﯿﺘﻮﻧﻪ ﺑﺮای ﺧﻮدش ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺑﮕﯿﺮه‪ .‬ﺗﻐﯿﯿﺮ آرﻣﺎﻧﯽ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﺰرﮔﻪ و ﻫﻤﯿﻦ اﻻن داره اﺗﻔﺎق ﻣﯽاﻓﺘﻪ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺣﺲ ﮐﺮد ﺗﻨﺶ از ﺳﺮﻣﺎ ﻣﯽﻟﺮزد‪ .‬ﺑﻪ ﭘﯿﺶﺑﯿﻨﯽﻫﺎی ﻃﺎﻟﻊﺑﯿﻨﺎﻧﻪ ﻧﻪ ﻋﻼﻗﻪ داﺷﺖ و ﻧﻪ ﺑﺎورﺷﺎن ﻣﯽﮐﺮد‪ ،‬اﻣﺎ ﻣـﯽداﻧـﺴﺖ ﮐـﺴﺎﻧﯽ در‬
‫ﮐﻠﯿﺴﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺟﺪّﯾﺖ آن را دﻧﺒﺎل ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﮔﻔﺖ‪» :‬ﮐﻠﯿﺴﺎ ﺑﻪ اﯾﻦ دورهی ﮔﺬار ﻣﯿﮕﻪ ﭘﺎﯾﺎن اﯾّﺎم‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﻣﺮدّداﻧﻪ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﺜﻞ ﭘﺎﯾﺎن ﺟﻬﺎن؟ آﺧﺮاﻟﺰﻣﺎن؟«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﭘﺎﺳﺦ داد‪» :‬ﻧﻪ‪ .‬اﯾﻦ اﺷﺘﺒﺎه ﺑﯿﻦ ﻫﻤﻪ ﻣﻌﻤﻮﻟﻪ‪ .‬ﺧﯿﻠﯽ از ادﯾﺎن از ﭘﺎﯾﺎن اﯾّﺎم ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽﮐﻨﻨـﺪ‪ .‬اﯾـﻦ ﮐﻠﻤـﻪ ﺑـﻪ ﭘﺎﯾـﺎن ﺟﻬـﺎن اﺷـﺎره‬
‫ﻧﻤﯿﮑﻨﻪ‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ ﻣﻨﻈﻮرش ﭘﺎﯾﺎن دورهاﯾﻪ ﮐﻪ ﺗﻮش ﻫﺴﺘﯿﻢ—دورهی ﺣﻮت ﮐﻪ زﻣﺎن ﺗﻮﻟﺪ ﻋﯿﺴﯽ ﺷﺮوع ﺷﺪ‪ ،‬دو ﻫﺰار ﺳﺎل ﻃﻮل ﮐﺸﯿﺪ و ﺑـﺎ اﺗﻤـﺎم‬
‫اﯾﻦ ﻫﺰاره رو ﺑﻪ اﻓﻮل ﮔﺬاﺷﺖ‪ .‬ﺣﺎﻻ ﮐﻪ ﭘﺎ ﺑﻪ دوران دﻟﻮ ﮔﺬاﺷﺘﯿﻢ‪ ،‬ﭘﺎﯾﺎن اﯾﺎم رﺳﯿﺪه‪«.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ اﺿﺎﻓﻪ ﮐﺮد‪» :‬ﻋﻘﯿﺪهی ﺧﯿﻠﯽ از ﺗﺎرﯾﺨﺪانﻫﺎی ﺟﺎم اﯾﻨﻪ ﮐﻪ اﮔﺮ دﯾﺮ ﺻﻬﯿﻮن واﻗﻌﺎً ﻗﺼﺪ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻪ اﯾﻦ ﺣﻘﯿﻘﺖ رو اﻓﺸﺎ ﮐﻨﻪ‪ ،‬اﯾﻦ‬
‫زﻣﺎن از ﻟﺤﺎظ ﻧﻤﺎدﺷﻨﺎﺳﯽ زﻣﺎن ﻣﻨﺎﺳﺒﯿﻪ‪ .‬ﺧﯿﻠﯽ از ﭘﮋوﻫﺸﮕﺮﻫﺎی ﺟﺎم ﻫﻢ‪ ،‬از ﺟﻤﻠﻪ ﺧﻮدم‪ ،‬ﭘﯿﺶﺑﯿﻨﯽ ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ اﻓﺸﺎﮔﺮی دﯾﺮ دﻗﯿﻘﺎً ﺑـﺎ ﺷـﺮوع‬
‫ﻫﺰاره ﻫﻢزﻣﺎﻧﻪ‪ .‬ﻣﺸﺨﺼﻪ ﮐﻪ اﯾﻦ ﻃﻮر ﻧﺸﺪ‪ .‬اﯾﻦ رو ﻫﻢ ﺑﺎﯾﺪ اذﻋﺎن ﮐﻨﻢ‪ ،‬ﺗﻘﻮﯾﻢ ﻣﯿﻼدی ﺗﻤﺎﻣﺎً ﺑﺎ ﻧﺸﺎنﮔﺬاریﻫﺎی ﻃﺎﻟﻊﺑﯿﻨﯽ ﺳﺎزﮔﺎر ﻧﯿﺴﺖ‪ .‬ﭘﺲ‬
‫ﯾﮏ دورهی ﺑﯽﻫﻮﯾﺖ در ﭘﯿﺶﺑﯿﻨﯽ وﺟﻮد داره‪ .‬ﻣﻦ ﻧﻤﯿﺪوﻧﻢ ﮐﻠﯿﺴﺎ اﻃﻼﻋﺎﺗﯽ ﭘﻨﻬﺎﻧﯽ داﺷـﺘﻪ ﮐﻪ زﻣﺎﻧﺶ رﺳﯿﺪه ﺑﻮده ﯾﺎ اﯾﻦ ﮐـﻪ اوﻧﻬـﺎ ﻓﻘـﻂ از‬
‫ﺑﺎﺑﺖ ﭘﯿﺶﺑﯿﻨﯽ ﻃﺎﻟﻊﺑﯿﻨﺎﻧﻪ ﻋﺼﺒﯽ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻫﺮ ﺻﻮرت‪ ،‬ﻣﻬﻢ ﻧﯿﺴﺖ‪ .‬ﻫﺮ دو داﺳﺘﺎن ﻣﯿﺘﻮﻧﻪ ﺗﻮﺿﯿﺢ ﺑﺪه ﮐﻪ ﭼﻄﻮر ﮐﻠﯿﺴﺎ ﺣﻤﻠﻪی ﭘﯿﺶدﺳﺘﺎﻧﻪای‬
‫رو ﺿﺪ دﯾﺮ ﺻﻬﯿﻮن اﻧﺠﺎم داده‪ «.‬ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ اﺧﻤﯽ ﮐﺮد و اداﻣﻪ داد‪» :‬و ﺑﺎور ﮐﻨﯿﺪ اﮔﺮ ﮐﻠﯿﺴﺎ ﺟﺎم ﻣﻘﺪس رو ﭘﯿﺪا ﮐﻨـﻪ اون رو ﻧـﺎﺑﻮد ﻣﯿﮑﻨـﻪ‪ .‬ﻫـﻢ‬

‫‪ Pisces 1‬ﯾﺎ ﺣﻮت‪ ،‬ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ ﭘﯿﺸﺘﺮ ﮔﻔﺘﯿﻢ‪ ،‬دوازدﻫﻤﯿﻦ و واﭘﺴﯿﻦ ﻣﻨﺰل ﺧﻮرﺷﯿﺪ در ﺳﺎل اﺳﺖ و در ﻧﻤﺎدﺷﻨﺎﺳﯽ ﻧﺸﺎﻧﻪی ﭘﺎﯾﺎن‪ .‬ﺑﻨﺎ ﺑﺮ اﻗﻮاﻟﯽ در آﯾﻪی ﻫﺸﺖ‬
‫ﺑﺎب اول ﻣﮑﺎﺷﻔﻪی ﯾﻮﺣﻨﺎ ﮐﻪ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ‪» :‬ﻣﻦ ﻫﺴﺘﻢ اﻟﻒ و ﯾﺎء‪ ،‬اول و آﺧﺮ«‪ ،‬ﺣﻮت ﻫﻤﺎن ﯾﺎء ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬اﯾﻦ ﺑﺮج ﻧﻤﺎﯾﺎﻧﮕﺮ ﺷﺮاﯾﻂ ﭘﯿﺶ از ﺗﻮﻟﺪ دوﺑﺎره )رﺳﺘﺎﺧﯿﺰ( اﺳﺖ ﭼﺮا ﮐﻪ‬
‫ﺣﻮت ﻧﻤﺎد ﭘﺎﯾﺎن ﯾﮏ ﺳﺎل ﺣﺮﮐﺖ ﺧﻮرﺷﯿﺪ و ﭘﺎﯾﺎن ﭼﺮﺧﻪای و ﺗﻮﻟﺪ ﭼﺮﺧﻪای دﯾﮕﺮ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺮﺧﯽ ﻣﺴﯿﺤﯿﺎن ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ ﻣﺴﯿﺢ ﻟﺤﻈﻪای ﺑﻪ دﻧﯿﺎ آﻣﺪ ﮐﻪ ﺧﻮرﺷﯿﺪ وارد ﺑﺮج‬
‫ﺣﻮت ﺷﺪ‪ .‬ﺑﺎﺑﻠﯿﺎن و ﻫﻨﺪوﯾﺎن ﻧﯿﺰ ﻣﻨﺠﯽ ﺧﻮد را ﺑﺎ ﻣﺎﻫﯽ ﻣﺮﺗﺒﻂ ﻣﯽداﻧﺴﺘﻨﺪ‪ .‬از دﯾﮕﺮ ﻣﻮاردی ﮐﻪ ﻣﯽﺗﻮان ﻣﺴﯿﺢ را ﺑﺎ ﺣﻮت ﻣﺮﺗﺒﻂ داﻧﺴﺖ در آن اﺳﺖ ﮐﻪ در ﺑﺮﺧﯽ‬
‫داﺳﺘﺎنﭘﺮدازیﻫﺎ و ﺷﻤﺎﯾﻞﻧﮕﺎریﻫﺎی ﺻﺪر ﻣﺴﯿﺤﯿﺖ‪ ،‬ﻣﺴﯿﺢِ ﻣﻨﺠﯽ را ﻣﺎﻫﯽ ﺑﺰرگ و ﻣﺴﯿﺤﯿﺎن را ﻣﺎﻫﯽ ﮐﻮﭼﮏ )ﭘﯿﺴﯿﮑﻮﻟﯽ‪ (pisciculi :‬ﻣﯽداﻧﺴﺘﻨﺪ‪ Aquarius .‬ﻫﻢ‬
‫ﯾﺎزدﻫﻤﯿﻦ ﻣﻨﺰل اﺳﺖ و ﻣﻨﺰل ﺧﻮرﺷﯿﺪ در ﻣﺎه ﺑﻬﻤﻦ‪ .‬در ﺑﺮﺧﯽ ﻓِﺮق ﺑﻪ اﯾﻦ دورهﻫﺎ ﭼﺮﺧﻪی ﻣﺴﯿﺤﺎﯾﯽ ﯾﺎ ﺳﺎل اﻋﻈﻢ ﯾﺎ ﺳﺎل ﮐﯿﻬﺎﻧﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ ﮐﻪ ﻫﺮ ﯾﮏ از دوازده دورهی‬
‫آن ‪ 2160‬ﺳﺎل اﺳﺖ‪ .‬آﻏﺎز ﻫﺮ دوره ﺑﺎ ورود اﻋﺘﺪال ﺑﻬﺎری ﺑﻪ ﺑﺮﺟﯽ از ﺑﺮوج داﯾﺮهاﻟﺒﺮوج آﻏﺎز ﻣﯽﺷﻮد‪) .‬اﻋﺘﺪال ﺑﻬﺎری ﺑﺮاﺑﺮ ﻟﺤﻈﻪی ﻋﯿﺪ ﻧﻮروز و ﺗﺤﻮﯾﻞ ﺳﺎل در ﺗﻘﻮﯾﻢ‬
‫ﻫﺠﺮی ﺧﻮرﺷﯿﺪی اﯾﺮاﻧﯽ اﺳﺖ‪ .‬در ﻫﺮ ﺳﺎل دو اﻋﺘﺪال دارﯾﻢ‪ ،‬ﭘﺎﯾﯿﺰی و ﺑﻬﺎری ﮐﻪ در آن ﻃﻮل روز و ﺷﺐ ﺑﺮاﺑﺮ ﻣﯽﺷﻮد‪ (.‬ﻫﺮ دوره ﺑﺮ ﺣﺴﺐ ﺑﺮﺟﯽ ﮐﻪ ﻧﻘﻄﻪی اﻋﺘﺪال‬
‫ﺑﻬﺎری در آن داﺧﻞ ﻣﯽﺷﻮد وﯾﮋﮔﯽﻫﺎﯾﯽ دارد‪ .‬ﺑﺮﺧﯽ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻧﻮﺷﺘﻪاﻧﺪ دورهی دﻟﻮ در ﺳﺎل ‪ 1989‬ﺗﻤﺎم ﺷﺪه اﺳﺖ و ﻣﺎ اﮐﻨﻮن در دورهی ﺣﻮت ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﯽﺑﺮﯾﻢ و اﯾﻦ ﺑﻪ ﯾﻘﯿﻦ‬
‫ﻧﺰدﯾﮏﺗﺮ اﺳﺖ‪ ،‬ﭼﻪ ﺑﺮج دﻟﻮ ﯾﺎزدﻫﻤﯿﻦ ﺑﺮج ﻣﺤﺴﻮب ﻣﯽﺷﻮد و ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﺪ ﺑﺎﯾﺪ ﺣﻮت ﺑﻌﺪ از دﻟﻮ رخ دﻫﺪ و ﻧﻪ ﭘﯿﺶ از آن‪.‬‬

‫‪-264-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫اﺳﻨﺎد رو و ﻫﻢ آﺛﺎر ﺑﺎﻗﯽﻣﻮﻧﺪه از ﻣﺮﯾﻢ ﻣﺠﺪﻟﯿﻪی ﻣﻘﺪس رو‪ «.‬ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ اﻓﺴﺮده ﺷﺪ‪» .‬ﭘﺲ ﻋﺰﯾﺰم‪ ،‬ﺑﺎ از ﺑﯿﻦ رﻓـﺘﻦ اﺳـﻨﺎد ﺳـﻨﮕﺮﯾﻞ‪ ،‬ﻫﻤـﻪی‬
‫ﺷﻮاﻫﺪ ﻫﻢ از ﺑﯿﻦ ﻣﯿﺮن‪ .‬ﮐﻠﯿﺴﺎ در ﺟﻨﮓ ﮐﻬﻨﻪش ﺑﺮای ﺑﺎزﻧﻮﯾﺴﯽ ﺗﺎرﯾﺦ ﺑﺮﻧﺪه ﻣﯿﺸﻪ و ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﻢ ﺑﺮای ﻫﻤﯿﺸﻪ ﭘﺎک ﻣﯿﺸﻪ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ آﻫﺴﺘﻪ ﮐﻠﯿﺪ ﺻﻠﯿﺒﯽ را از ﺟﯿﺐ ژاﮐﺘﺶ ﺑﯿﺮون آورد و آن را ﺑﺮاﺑﺮ ﭼﺸﻤﺎن ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﮐﻠﯿﺪ را ﮔﺮﻓﺖ و آن را ﺑﺮرﺳﯽ ﮐﺮد‪» .‬ﺧﺪاﯾﺎ! ﻧﺸﺎن دﯾﺮ ﺻﻬﯿﻮن‪ .‬از ﮐﺠﺎ ﮔﯿﺮش آوردی؟«‬
‫»ﭘﺪرﺑﺰرﮔﻢ اﻣﺸﺐ ﻗﺒﻞ از ﻣﺮگ اون رو ﺑﻪ ﻣﻦ داد‪«.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ اﻧﮕﺸﺘﺎﻧﺶ را دور ﺻﻠﯿﺐ ﮐﺸﯿﺪ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﮐﻠﯿﺪ ﯾﻪ ﮐﻠﯿﺴﺎﺳﺖ؟«‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﻧﻔﺲ ﻋﻤﯿﻘﯽ ﮐﺸﯿﺪ و ﮔﻔﺖ‪» :‬اﯾﻦ ﮐﻠﯿﺪ راه دﺳﺘﯿﺎﺑﯽ ﺑﻪ ﺳﻨﮓ ﺗﺎﺟﻪ‪«.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺳﺮش را ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﺎﻻ ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﺻﻮرﺗﺶ از ﻓﺮط ﻧﺎﺑﺎوری ﮐﺒﻮد ﺑﻮد‪» .‬ﻏﯿﺮﻣﻤﮑﻨﻪ! ﭼﻪ ﮐﻠﯿﺴﺎﯾﯽ رو در ﻧﻈﺮ ﻧﮕـﺮﻓﺘﻢ؟ ﻣـﻦ ﻫﻤـﻪی‬
‫ﮐﻠﯿﺴﺎﻫﺎی ﻓﺮاﻧﺴﻪ رو ﮔﺸﺘﻢ!«‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﮐﻠﯿﺴﺎ ﻧﯿﺴﺖ‪ .‬ﯾﻪ ﺑﺎﻧﮏ اﻣﺎﻧﯽ ﺳﻮﯾﯿﺴﻪ!«‬
‫ﻫﯿﺠﺎن ﭼﻬﺮهی ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺧﻮاﺑﯿﺪ‪» .‬ﺳﻨﮓ ﺗﺎج ﺗﻮی ﺑﺎﻧﮑﻪ؟«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺗﻮﺿﯿﺢ داد‪» :‬اﻧﺒﺎر ﺑﺎﻧﮏ‪«.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺳﺮش را دﯾﻮاﻧﻪوار ﺗﮑﺎن داد و ﮔﻔﺖ‪» :‬اﻧﺒﺎر ﺑﺎﻧﮏ؟ ﻏﯿﺮﻣﻤﮑﻨﻪ‪ .‬ﺳﻨﮓ ﺗﺎج رو ﺑﺎﯾﺪ زﯾﺮ ﻋﻼﻣﺖ رز ﭘﻨﻬﺎن ﮐﺮده ﺑﺎﺷﻨﺪ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻫﺴﺖ‪ .‬ﺗﻮی ﯾﻪ ﺟﻌﺒﻪ از ﺻﻨﺪل ﺳﺮخ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﻨﺒﺖﮐﺎری رز ﭘﻨﺞﮔﻠﺒﺮﮔﻪ داﺷﺖ‪«.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺑﻬﺖزده ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﯿﺪ‪» .‬ﺷﻤﺎ ﺳﻨﮓ ﺗﺎج رو دﯾﺪﯾﺪ؟«‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺑﺎ ﺗﮑﺎن ﺳﺮ ﻧﻔﯽ ﮐﺮد‪» .‬ﻣﺎ رﻓﺘﯿﻢ ﺑﺎﻧﮏ رو دﯾﺪﯾﻢ‪«.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ آنﻫﺎ آﻣﺪ‪ .‬ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ از ﺳﺮ ﻫﺮاس ﮔﺸﺎد ﺷﺪه ﺑﻮد‪» .‬دوﺳﺘﺎن ﻣﻦ! ﺑﺎﯾﺪ ﮐﺎری ﺑﮑﻨﯿﻢ‪ .‬ﺳﻨﮓ ﺗﺎج در ﺧﻄـﺮه! وﻇﯿﻔـﻪﻣﻮﻧـﻪ‬
‫ازش ﻣﺮاﻗﺒﺖ ﮐﻨﯿﻢ‪ .‬اﮔﻪ ﮐﻠﯿﺪﻫﺎی دﯾﮕﻪای ﻫﻢ ﺑﺎﺷﻪ ﭼﯽ؟ ﺷﺎﯾﺪ از ﻣﺒﺎﺷﺮﻫﺎ دزدﯾﺪﻧﺪ؟ اﮔﺮ دﺳﺖ ﮐﻠﯿﺴﺎ ﺑﻪ ﺑﺎﻧﮏ ﺑﺮﺳﻪ—«‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﮔﻔﺖ‪» :‬اون وﻗﺖ ﺧﯿﻠﯽ دﯾﺮ ﺟﻨﺒﯿﺪﻧﺪ‪ .‬ﻣﺎ ﺳﻨﮓ ﺗﺎج رو ﺑﺮداﺷﺘﯿﻢ‪«.‬‬
‫»ﭼﯽ! ﺷﻤﺎﻫﺎ ﺳﻨﮓ ﺗﺎج رو از ﻣﺨﻔﯽﮔﺎﻫﺶ ﺑﺮداﺷﺘﯿﺪ؟«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻧﮕﺮان ﻧﺒﺎش! ﺟﺎی اﻣﻨﯽ داره‪«.‬‬
‫»اﻣﯿﺪوارم ﺑﯿﺶ از اﻧﺪازه اﻣﻦ ﺑﺎﺷﻪ!«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﺧﻨﺪهاش را ﭘﻨﻬﺎن ﮐﻨﺪ و ﮔﻔﺖ‪» :‬اﻣﻨﻪ! ﻓﻘﻂ ﺑﺴﺘﮕﯽ داره ﮐﻪ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ وﻗﺖ ﯾﮏ ﺑﺎر ﮔﺮدوﺧﺎک زﯾﺮ ﺗﺨﺘﺖ رو ﭘﺎک ﮐﻨﯽ!«‬

‫ﺑﺎد در ﺑﯿﺮون ﺷﺎﺗﻮ وﯾﻠﻪ ﺷﺪت ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد و ردای ﺳﯿﻼس ﮐﻪ ﭘﺸﺖ ﭘﻨﺠﺮه ﮐﺰ ﮐﺮده ﺑﻮد در ﻣﯿﺎن ﻧﺴﯿﻢ ﻣـﯽرﻗـﺼﯿﺪ‪ .‬ﻫـﺮ ﭼﻨـﺪ ﺑﯿـﺸﺘﺮ‬
‫ﻣﮑﺎﻟﻤﺎت داﺧﻞ را ﻧﺸﻨﯿﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﮐﻠﻤﻪی ﺳﻨﮓ ﺗﺎج ﭼﻨﺪ ﺑﺎری از ﻣﯿﺎن ﭘﻨﺠﺮه ﺑﻪ ﮔﻮﺷﺶ ﺧﻮرد‪.‬‬

‫ﺳﻨﮓ ﺗﺎج ﺗﻮﺋﻪ‪.‬‬

‫واژهﻫﺎی اﺳﺘﺎد دوﺑﺎره در ذﻫﻨﺶ ﺟﺎن ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬داﺧﻞ ﺷﺎﺗﻮ وﯾﻠﻪ ﺷﻮ‪ .‬ﺳﻨﮓ ﺗﺎج رو ﺑﺮدار‪ .‬ﺑﻪ ﮐﺴﯽ ﻫﻢ آﺳﯿﺐ ﻧﺰن‪.‬‬

‫‪-265-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻟﻨﮕﺪان و ﻫﻤﺮاﻫﺎن ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺑﻪ اﺗﺎق دﯾﮕﺮی رﻓﺘﻨﺪ و ﭼﺮاغﻫﺎی اﺗﺎق ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ را ﺧﺎﻣﻮش ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺳﯿﻼس ﻣﺜﻞ ﭘﻠﻨﮕﯽ ﺳـﺎﯾﻪوار ﻃﻌﻤـﻪاش را‬
‫ﺗﻌﻘﯿﺐ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ درﻫﺎی ﺷﯿﺸﻪای ﺧﺰﯾﺪ‪ .‬درﻫﺎ ﺑﺎز ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺑﻪ داﺧﻞ ﺧﺰﯾﺪ و درﻫﺎ را آرام ﭘﺸﺖ ﺳﺮش ﺑﺴﺖ‪ .‬ﺻﺪاﻫﺎی ﺧﻔـﻪای را از اﺗـﺎق‬
‫دﯾﮕﺮ ﻣﯽﺷﻨﯿﺪ‪ .‬ﺳﯿﻼس ﻫﻔﺖﺗﯿﺮ را از ﺟﯿﺐ ﺑﯿﺮون ﮐﺸﯿﺪ‪ .‬از اﯾﻤﻦﮔﺎﻫﺶ ﺑﯿﺮون آﻣﺪ و ذرهذره راﻫﺮو را ﻃﯽ ﮐﺮد‪.‬‬

‫‪-266-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﺷﺼﺖ و ﺳﻮم‬

‫ﺳﺘﻮان ﮐﻮﻟﻪ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻣﺴﯿﺮ ورودی ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪی ﻟﯽ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد و ﺑﻪ آن ﺧﺎﻧﻪی وﺳﯿﻊ ﻣﯽﻧﮕﺮﯾﺴﺖ‪ .‬ﭘﺮت و ﺗﺎرﯾﮏ‪ .‬ﭘﻮﺷﺶ زﻣﯿﻨـﯽ‬
‫ﺧﻮﺑﯽ داره‪ .‬ﮐﻮﻟﻪ ﺷﺶ اﻓﺴﺮ ﻫﻤﺮاﻫﺶ را دﯾﺪ ﮐﻪ در ﺳﮑﻮت از ﺣﺼﺎر رد ﻣﯽﺷﺪﻧﺪ‪ .‬در ﻋﺮض ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ آن را رد ﻣـﯽﮐﺮدﻧـﺪ و ﺧﺎﻧـﻪ را ﺑـﻪ‬
‫ﻣﺤﺎﺻﺮه درﻣﯽآوردﻧﺪ‪ .‬ﻟﻨﮕﺪان ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ را ﺑﺮای اﻓﺮاد ﮐﻮﻟﻪ ﻓﺮاﻫﻢ ﮐﺮده ﺑﻮد ﺗﺎ او را ﻏﺎﻓﻞﮔﯿﺮ ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬

‫ﮐﻮﻟﻪ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺎ ﻓﺎش ﺗﻤﺎس ﺑﮕﯿﺮد ﮐﻪ ﺗﻠﻔﻨﺶ زﻧﮓ ﺧﻮرد‪.‬‬

‫ﻓﺎش ﺑﻪ اﻧﺪازهای ﮐﻪ ﮐﻮﻟﻪ اﻧﺘﻈﺎر داﺷﺖ از ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ او ﺧﺸﻨﻮد ﻧﺒﻮد‪» .‬ﭼﺮا ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﮕﻔﺖ ﮐﻪ ﺳﺮﻧﺨﯽ از ﻟﻨﮕﺪان دارﯾﻢ؟«‬

‫»داﺷﺘﯿﺪ ﺑﺎ ﺗﻠﻔﻦ ﺣﺮف ﻣﯽزدﯾﺪ و—«‬

‫»ﺣﺎﻻ دﻗﯿﻘﺎً ﮐﺠﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺳﺘﻮان ﮐﻮﻟﻪ؟«‬
‫ﮐﻮﻟﻪ ﻧﺸﺎﻧﯽ را ﺑﻪ او داد‪» .‬ﻣِﻠﮏ ﺑﺮای ﯾﻪ ﺗﺒﻌﻪی ﺑﺮﯾﺘﺎﻧﯿﺎ ﺑﻪ اﺳﻢ ﺗﯿﺒﯿﻨﮕﻪ‪ .‬ﻟﻨﮕﺪان ﻣﺴﺎﻓﺖ زﯾﺎدی رو ﺗﺎ اﯾﻦﺟﺎ اوﻣﺪه و وﺳﯿﻠﻪش ﻫﻢ داﺧـﻞ‬
‫ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﻪ‪ .‬ﻫﯿﭻ اﺛﺮی از ورود ﺑﻪ زور ﻧﯿﺴﺖ‪ .‬اﺣﺘﻤﺎل زﯾﺎدی ﻣﯿﺮه ﻟﻨﮕﺪان ﺻﺎﺣﺐ ﺧﻮﻧﻪ رو ﺑﺸﻨﺎﺳﻪ‪«.‬‬
‫ﻓﺎش ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﻦ دارم ﻣﯿﺎم‪ .‬ﻫﯿﭻ ﮐﺎری ﻧﮑﻨﯿﺪ‪ .‬ﺷﺨﺼﺎً ﻋﻤﻠﯿﺎت رو ﻣﯽﮔﺮدوﻧﻢ‪«.‬‬
‫دﻫﺎن ﮐﻮﻟﻪ از ﺗﻌﺠﺐ ﺑﺎز ﻣﺎﻧﺪ‪» .‬اﻣﺎ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه! ﺷﻤﺎ ﺑﯿﺴﺖ دﻗﯿﻘﻪ ﺗﺎ اﯾﻦﺟﺎ ﻓﺎﺻﻠﻪ دارﯾﺪ‪ .‬ﻣﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺳﺮﯾﻊ وارد ﻋﻤﻞ ﺑﺸﯿﻢ‪ .‬ﻣﻦ ﻟﻨﮕﺪان رو ﺗﺤـﺖ‬
‫ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻢ و ﻫﺸﺖ ﻧﻔﺮ ﺑﺎ ﺧﻮدم آوردم‪ .‬ﭼﻬﺎرﺗﺎ از ﻣﺎ ﺗﻔﻨﮓ دارﻧﺪ و ﺑﻘﯿﻪ ﻫﻢ اﺳﻠﺤﻪی ﮐﻤﺮی‪«.‬‬
‫»ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﻦ ﺑﻤﻮن‪«.‬‬

‫‪-267-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫»ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه! اﮔﺮ ﻟﻨﮕﺪان ﮔﺮوﮔﺎن داﺷﺖ ﭼﯽ؟ اﮔﺮ ﻣﺎ رو دﯾﺪ و ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﭘﯿﺎده ﻓﺮار ﮐﻨﻪ؟ ﻣﺎ ﺑﺎﯾﺪ اﻻن دﺳﺖ ﺑﻪ ﮐﺎر ﺑـﺸﯿﻢ! اﻓـﺮادم ﺳـﺮ‬
‫ﻣﻮﻗﻌﯿﺖﻫﺎﺷﻮن ﻫﺴﺘﻨﺪ و آﻣﺎدهاﻧﺪ‪«.‬‬
‫»ﺳﺘﻮان ﮐﻮﻟﻪ‪ ،‬ﺻﺒﺮ ﻣﯽﮐﻨﯽ ﺗﺎ ﻣﻦ ﺑﯿﺎم‪ .‬اﯾﻦ ﯾﻪ دﺳﺘﻮره!« ﺑﻌﺪ ﺗﻤﺎس را ﻗﻄﻊ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺳﺘﻮان ﮐﻮﻟﻪ ﺑﻬﺖزده ﮔﻮﺷﯿﺶ را ﻗﻄﻊ ﮐﺮد‪ .‬ﭼﺮا ﻓﺎش از ﻣﻦ ﺧﻮاﺳﺖ ﺻﺒﺮ ﮐﻨﻢ؟ ﮐﻮﻟﻪ ﺟﻮاب را ﻣﯽداﻧـﺴﺖ‪ .‬ﻓـﺎش اﮔـﺮ ﭼـﻪ ﺑـﻪ داﺷـﺘﻦ‬
‫اﺳﺘﻌﺪاد زﯾﺎد ﺷﻬﺮت داﺷﺖ‪ ،‬ﺑﺮای ﺧﻮدﻧﻤﺎﯾﯿﺶ ﻫﻢ اﻧﮕﺸﺖﻧﻤﺎ ﺑﻮد‪ .‬ﻓﺎش اﻋﺘﺒﺎر اﯾﻦ ﺑﺎزداﺷﺖ رو ﺑﺮای ﺧﻮدش ﻣﯿﺨـﻮاد‪ .‬ﻓـﺎش ﺑﻌـﺪ از اﯾـﻦ ﮐـﻪ‬
‫ﭼﻬﺮهی اﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ را در ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮن ﭘﺨﺶ ﮐﺮده ﺑﻮد‪ ،‬ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ از اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع اﻃﻤﯿﻨﺎن ﺣﺎﺻﻞ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﺧﻮدش را ﻫﻢ ﺑﻪ ﻫﻤـﺎن اﻧـﺪازه‬
‫ﭘﺨﺶ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﮐﺮد‪ .‬ﺣﺎﻻ ﻫﻢ ﮐﺎر ﮐﻮﻟﻪ ﻓﻘﻂ آن ﺷﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﻗﻠﻌﻪ را ﺑﭙﺎﯾﺪ ﺗﺎ رﯾﯿﺲ ﺳﺮ ﺑﺮﺳﺪ و ﺟﻨﮓ را ﺑﺒﺮد‪.‬‬
‫ﮐﻮﻟﻪ ﮐﻪ آنﺟﺎ اﯾﺴﺘﺎد‪ ،‬ﺗﻮﺟﯿﻪ دﯾﮕﺮی ﻫﻢ ﺑﺮای اﯾﻦ ﺗﺄﺧﯿﺮ ﺑﻪ ذﻫﻨﺶ رﺳﯿﺪ‪ .‬ﮐﻨﺘﺮل ﺧﺴﺎرات‪ .‬در اِﻋﻤﺎل ﻗﺎﻧﻮن‪ ،‬ﺗﺮدﯾﺪ در دﺳﺘﮕﯿﺮی ﻓـﺮاری‬
‫ﻓﻘﻂ زﻣﺎﻧﯽ ﭘﯿﺶ ﻣﯽآﻣﺪ ﮐﻪ ﻧﺎﯾﻘﯿﻨﯿﯽ در ﺟﺮم ﻣﻈﻨﻮن ﭘﺪﯾﺪ ﻣﯽآﻣﺪ‪ .‬ﻓﺎش ﻧﻈﺮ دﯾﮕﻪای درﺑﺎرهی ﻣﻈﻨﻮن ﺑﻮدن ﻟﻨﮕﺪان ﭘﯿﺪا ﮐﺮده ﺑﻮد؟ اﯾﻦ ﻓﮑـﺮ‬
‫ﺗﮑﺎندﻫﻨﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه ﻓﺎش ﺧﻮد را ﺑﻪ دردﺳﺮﻫﺎی زﯾﺎدی اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺑﻮد ﺗﺎ راﺑﺮت ﻟﻨﮕﺪان را دﺳﺘﮕﯿﺮ ﮐﻨﺪ—ﻧﻈﺎرت ﭘﻨﻬـﺎن‪ ،‬اﯾﻨﺘﺮﭘـﻞ‪ ،‬ﺣـﺎﻻ ﻫـﻢ‬
‫ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮن‪ .‬ﺣﺘﯽ ﺑﺰو ﻓﺎش ﺑﺰرگ ﻫﻢ از ﺑﻪ اﺷﺘﺒﺎه ﻗﺎﺗﻞ اﻋﻼم ﮐﺮدن ﯾﮏ اﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ در ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮن ﻓﺮاﻧﺴﻪ ﺳﺎﻟﻢ ﺑﻪ در ﻧﻤﯽآﻣﺪ‪ .‬اﮔﺮ ﻓـﺎش‬
‫ﺣﺎﻻ ﭘﯽ ﺑﺮده ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ اﺷﺘﺒﺎه ﮐﺮده اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺟﻮر در ﻣﯽآﻣﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﮐﻮﻟﻪ ﺑﮕﻮﯾﺪ دﺳﺖ ﺑﻪ ﮐﺎری ﻧﺰﻧﺪ‪ .‬آﺧﺮﯾﻦ ﭼﯿـﺰی ﮐـﻪ ﻓـﺎش ﺑـﻪ‬
‫ﺧﻄﺮ آن ﺗﻦ در ﻧﻤﯽداد اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﮐﻮﻟﻪ وارد ﻣﻠﮏ ﺧﺼﻮﺻﯽ ﺑﺮﯾﺘﺎﻧﯿﺎﯾﯽ ﺑﯽﮔﻨﺎﻫﯽ ﺷﻮد و ﻟﻨﮕﺪان را ﺑﺎ ﺗﻔﻨﮓ ﻫﺪف ﺑﮕﯿﺮد‪.‬‬
‫از آن ﮔﺬﺷﺘﻪ‪ ،‬ﮐﻮﻟﻪ ﻓﻬﻤﯿﺪه ﺑﻮد اﮔﺮ ﻟﻨﮕﺪان ﺑﯽﮔﻨﺎه ﺑﺎﺷﺪ ﯾﮑﯽ از ﻋﺠﯿﺐﺗﺮﯾﻦ ﺗﻨﺎﻗﻀﺎت اﯾﻦ ﻗﻀﯿﻪ ﺣﻞ ﻣﯽﺷﺪ‪ :‬اﯾﻦ ﮐﻪ ﭼـﺮا ﺳـﻮﻓﯽ ﻧـﻮو‪،‬‬
‫ﻧﻮهی ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ‪ ،‬ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﻗﺎﺗﻞ اﺣﺘﻤﺎﻟﯽ در ﻓﺮار ﮐﻤﮏ ﮐﻨﺪ؟ ﻣﮕﺮ آن ﮐﻪ ﺳﻮﻓﯽ ﺑﺪاﻧﺪ ﺑﻪ اﺷﺘﺒﺎه ﺑﻪ ﻟﻨﮕﺪان ﻣﻈﻨﻮن ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﻓﺎش اﻣـﺸﺐ ﻫﻤـﻪ ﺟـﻮر‬
‫ﺗﻮﺿﯿﺤﯽ را ﺑﺮای رﻓﺘﺎر ﻏﺮﯾﺐ ﺳﻮﻓﯽ ﻓﺮض ﮐﺮده ﺑﻮد؛ از ﺟﻤﻠﻪ آن ﮐﻪ ﺳﻮﻓﯽ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺗﻨﻬﺎ وارث ﺳﻮﻧﯿﺮ‪ ،‬ﻣﻌﺸﻮق ﭘﻨﻬﺎﻧﯿﺶ راﺑـﺮت ﻟﻨﮕـﺪان را‬
‫ﻗﺎﻧﻊ ﮐﺮده اﺳﺖ ﮐﻪ ﺳﻮﻧﯿﺮ را ﺑﺮای رﺳﯿﺪن ﺑﻪ ﺛﺮوت ارث ﺑﻪ ﻗﺘﻞ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ‪ .‬ﺳﻮﻧﯿﺮ ﻫﻢ ﮐﻪ اﯾﻦ را ﺣﺪس زده اﺳﺖ ﭘﯿﻐﺎم »پ‪.‬ن‪ :‬راﺑﺮت ﻟﻨﮕـﺪان را‬
‫ﭘﯿﺪا ﮐﻦ‪ «.‬را ﻧﻮﺷﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﮐﻮﻟﻪ ﻧﺴﺒﺘﺎً ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮد ﺟﺮﯾﺎن دﯾﮕﺮی در ﮐﺎر اﺳﺖ‪ .‬ﺳﻮﻓﯽ ﻧﻮو ﺷﺨﺼﯿﺘﯽ ﻧﺠﯿﺐﺗﺮ از آن داﺷﺖ ﮐـﻪ در ﭼﻨـﺎن ﮐـﺎر‬
‫ﻧﻨﮕﯿﻦ و ﻧﺎﺷﺎﯾﺴﺘﯽ وارد ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﯾﮑﯽ از اﻓﺴﺮﻫﺎی ﻋﻤﻠﯿﺎت ﭘﯿﺶ دوﯾﺪ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺳﺘﻮان؟ ﻣﺎ ﯾﻪ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﭘﯿﺪا ﮐﺮدﯾﻢ‪«.‬‬
‫ﮐﻮﻟﻪ ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً ﭘﻨﺠﺎه ﻣﺘﺮ داﺧﻞ ورودی ﺑﻪ دﻧﺒﺎل اﻓﺴﺮ رﻓﺖ‪ .‬اﻓﺴﺮ ﺑﻪ ﺷﺎﻧﻪی ﺧﺎﮐﯽ و ﭘﻬﻦ در ﺳﻤﺖ دﯾﮕﺮ ﺟﺎده اﺷﺎره ﮐﺮد‪ .‬در آنﺟـﺎ‪ ،‬ﻣﯿـﺎن‬
‫ﭼﻨﺪ درﺧﺘﭽﻪ و ﺑِﺎﻟﻨّﺴﺒﻪ ﺧﺎرج از دﯾﺪ‪ ،‬آﺋﻮدی ﺳﯿﺎﻫﯽ ﭘﺎرک ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬آﺋﻮدی ﭘﻼک ﮐﺮاﯾﻪای ﺑﻮدن داﺷﺖ‪ .‬ﮐﻮﻟﻪ دﺳﺘﯽ ﺑﻪ ﮐﺎﭘﻮت ﻣﺎﺷﯿﻦ ﮐـﺸﯿﺪ‪.‬‬
‫ﻫﻨﻮز ﮔﺮم و ﺣﺘﯽ ﮐﻤﯽ داغ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﮐﻮﻟﻪ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻟﻨﮕﺪان اﺣﺘﻤﺎﻻً ﺑﺎ اﯾﻦ اوﻣﺪه اﯾﻦﺟﺎ‪ .‬ﺑﻪ ﺷﺮﮐﺖ ﮐﺮاﯾﻪی اﯾﻦ ﻣﺎﺷﯿﻦ زﻧﮓ ﺑﺰن‪ ،‬ﺑﺒﯿﻦ ﻣﺴﺮوﻗﻪﺳﺖ ﯾﺎ ﻧﻪ‪«.‬‬
‫»ﺑﻠﻪ‪ ،‬ﻗﺮﺑﺎن‪«.‬‬
‫اﻓﺴﺮ دﯾﮕﺮی از ﺳﻤﺖ درﺧﺘﭽﻪﻫﺎ آﻣﺪ‪» .‬ﺳﺘﻮان! ﯾﻪ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺑﻨﺪازﯾﺪ‪ «.‬و دورﺑﯿﻦ دوﭼﺸﻤﯽ دﯾﺪ در ﺷﺐ را ﺑﻪ ﮐﻮﻟﻪ داد‪ .‬اﻓـﺴﺮ اداﻣـﻪ‬
‫داد‪» :‬ﺑﻪ ﻣﺤﻮﻃﻪی درﺧﺖﮐﺎریﺷﺪه ﺑﺎﻻی ﺟﺎدهی ورودی‪«.‬‬
‫ﮐﻮﻟﻪ دوﭼﺸﻤﯽ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺑﺎﻻی ﺗﭙﻪ ﮔﺮﻓﺖ و ﺻﻔﺤﻪی ﺑﺰرﮔﻨﻤﺎﯾﯽ دورﺑﯿﻦ را ﺗﻨﻈﯿﻢ ﮐﺮد‪ .‬اﺷﮑﺎل ﺳﺒﺰرﻧﮓ ﺑﻪ آراﻣﯽ وﺿﻮح ﯾﺎﻓﺘﻨﺪ‪ .‬ﭘـﯿﭻ‬
‫ورودی را دﻧﺒﺎل ﮐﺮد و آرام از آن ﺑﺎﻻ رﻓﺖ و ﺑﻪ ﻣﺤﻮﻃﻪی درﺧﺖﻫﺎ رﺳﯿﺪ‪ .‬ﭼﺸﻤﺶ ﺑﻪ آن ﺧﯿﺮه ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﮐﺎﻣﯿﻮن زرهﭘﻮﺷـﯽ را آنﺟـﺎ ﻣﯿـﺎن‬
‫درﺧﺘﺎن ﻣﺨﻔﯽ ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﮐﺎﻣﯿﻮن دﻗﯿﻘﺎً ﻫﻢﺷﮑﻞ ﻫﻤﺎﻧﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﮐﻮﻟﻪ اﺟﺎزهی ﺗﺮک ﺑﺎﻧﮏ ﺳﭙﺮدهﮔﺬاری زورﯾﺦ را ﺑﻪ آن داده ﺑـﻮد‪ .‬دﻋـﺎ ﮐـﺮد‬
‫ﮐﻪ اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع از ﺳﺮ ﺗﺼﺎدﻓﯽ ﻋﺠﯿﺐ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﮐﻪ اﯾﻦ ﻃﻮر ﻧﯿﺴﺖ‪.‬‬
‫اﻓﺴﺮ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﺸﺨﺼﻪ ﮐﻪ ﻟﻨﮕﺪان و ﻧﻮو ﭼﻄﻮر از ﺑﺎﻧﮏ ﺧﺎرج ﺷﺪﻧﺪ‪«.‬‬

‫‪-268-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﮐﻮﻟﻪ ﺣﺮﻓﯽ ﻧﺰد‪ .‬ﺑﻪ راﻧﻨﺪهی زرهﭘﻮش اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ ﮐﻪ ﮐﻨﺎر اﯾﺴﺖ ﺑﺎزرﺳﯽ ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﺳﺎﻋﺖ روﻟﮑﺲ راﻧﻨـﺪه و ﺑـﯽﺗـﺎﺑﯿﺶ ﺑـﺮای ﺗـﺮک‬
‫ﺑﺎﻧﮏ‪ .‬ﺑﺎر ﮐﺎﻣﯿﻮن رو اﺻﻼً ﭼﮏ ﻧﮑﺮدم‪.‬‬
‫ﮐﻮﻟﻪ ﻧﺎﺑﺎوراﻧﻪ ﭘﯽ ﺑﺮد ﮐﻪ ﮐﺴﯽ در ﺑﺎﻧﮏ ﺑﻪ د‪.‬س‪.‬ﭘﯽ‪.‬ژ درﺑﺎرهی ﻟﻨﮕﺪان و ﺳﻮﻓﯽ دروغ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد و ﺑﻪ آنﻫﺎ ﮐﻤﮏ ﮐﺮده ﺑﻮد ﻓﺮار ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬اﻣﺎ‬
‫ﮐﯽ؟ و ﭼﺮا؟ ﮐﻮﻟﻪ ﺑﺎ ﺧﻮد اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ ﺷﺎﯾﺪ ﻓﺎش ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ دﻟﯿﻞ ﺟﻠﻮی ﻋﻤﻠﯿﺎت او را ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﺷﺎﯾﺪ ﻓﺎش ﻓﻬﻤﯿﺪه ﮐﻪ اﻓﺮاد ﺑﯿﺸﺘﺮی از ﻟﻨﮕـﺪان‬
‫و ﺳﻮﻓﯽ در ﻣﺎﺟﺮا دﺳﺖ داﺷﺘﻪاﻧﺪ‪ .‬اﮔﺮ ﻟﻨﮕﺪان و ﻧﻮو ﺑﺎ ﮐﺎﻣﯿﻮن اوﻣﺪﻧﺪ‪ ،‬ﭘﺲ ﮐﯽ ﺑﺎ آﺋﻮدی اوﻣﺪه؟‬

‫ﭼﻨﺪﺻﺪ ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮ آنﺳﻮﺗﺮ در ﺟﻨﻮب‪ ،‬ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎی درﺑﺴﺘﯽ ﺑﯿﭻﮐﺮاﻓﺖ ﺑﺎرون ‪ 58‬از ﻓﺮاز درﯾﺎی ﻣﺪﯾﺘﺮاﻧﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺷﻤﺎل ﭘﺮواز ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬ﺑـﺮ‬
‫ﺧﻼف آﺳﻤﺎن آرام‪ ،‬اﺳﻘﻒ آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ ﮐﯿﺴﻪی ﻫﻮازدﮔﯿﯽ ﻫﻤﺮاه ﺧﻮد داﺷﺖ و ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮد ﻫﺮ آن اﺣﺘﻤﺎل ﻣﯽرود ﮐﻪ ﺣﺎﻟﺶ ﺑﺪ ﺷﻮد‪ .‬ﺗﻤﺎﺳﺶ‬
‫ﺑﺎ ﭘﺎرﯾﺲ آن ﭼﯿﺰی ﻧﺒﻮد ﮐﻪ اﻧﺘﻈﺎرش را داﺷﺖ‪.‬‬

‫آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ ﮐﻪ در ﮐﺎﺑﯿﻦ ﮐﻮﭼﮑﺶ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬ﺣﻠﻘﻪی ﻃﻼﯾﯽ اﻧﮕﺸﺘﺶ را ﻣﯽﭘﯿﭽﺎﻧﺪ و ﻣﯽﮐﻮﺷﯿﺪ ﺗﺮس و درﻣﺎﻧﺪﮔﯽ را از ﺧـﻮد دور‬
‫ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ در ﭘﺎرﯾﺲ ﺑﻪ ﻫﻢ رﯾﺨﺘﻪ‪ .‬ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺴﺖ و ﺧﺪا را ﺷﮑﺮ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﺰو ﻓﺎش اﺑﺰارش ﺑﺮای ﺳﺎﻣﺎن دادن اﯾﻦ آﺷﻔﺘﮕﯽ دارد‪.‬‬

‫‪-269-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﺷﺼﺖ و ﭼﻬﺎرم‬

‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ روی ﺗﺨﺖ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬ﺟﻌﺒﻪی ﭼﻮﺑﯽ را آرام روی زاﻧﻮاﻧﺶ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد و رز ﻣﻨﺒﺖﮐـﺎری و درﻫـﻢﺑﺎﻓﺘـﻪی درش را ﺗﺤـﺴﯿﻦ‬
‫ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬اﻣﺸﺐ ﻋﺠﯿﺐﺗﺮﯾﻦ و روﯾﺎﯾﯽﺗﺮﯾﻦ ﺷﺐ زﻧﺪﮔﯿﻤﻪ‪.‬‬

‫ﺳﻮﻓﯽ ﮐﻪ ﮐﻨﺎر ﻟﻨﮕﺪان و ﺑﺎﻻی ﺳﺮ او اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد ﻧﺠﻮاﮐﻨﺎن ﮔﻔﺖ‪» :‬درﭘﻮش رو ﺑﺮدارﯾﺪ‪«.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﻟﺒﺨﻨﺪ زد‪ .‬ﻣﻦ رو ﻫﻮل ﻧﮑﻦ‪ .‬ﺑﯿﺶ از ﯾﮏ دﻫﻪ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﺳﻨﮓ ﺗﺎج ﮔﺸﺘﻪ ﺑﻮد و ﺣﺎل ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ ﻟﺬّت ﻫـﺮ ﻟﺤﻈـﻪاش را ﺑﭽـﺸﺪ‪.‬‬
‫درﭘﻮش ﺟﻌﺒﻪ را ﻧﻮازش ﮐﺮد و ﺑﺎﻓﺖ ﮔﻞ ﻣﻨﺒﺖﮐﺎریﺷﺪه را ﺣﺲ ﮐﺮد‪.‬‬
‫زﻣﺰﻣﻪ ﮐﺮد‪» :‬رز‪ «.‬رز ﻣﺮﯾﻢ ﻣﺠﺪﻟﯿﻪ اﺳﺖ و ﺟﺎم ﻣﻘﺪس‪ .‬رز ﻗﻄﺐﻧﻤﺎﯾﯿﻪ ﮐﻪ در راهﻫﺎ ﻫـﺪاﯾﺖ ﻣﯿﮑﻨـﻪ‪ .‬ﺗﯿﺒﯿﻨـﮓ اﺣـﺴﺎس ﺣﻤﺎﻗـﺖ ﮐـﺮد‪.‬‬
‫ﺳﺎلﻫﺎ ﺑﻮد ﮐﻪ او ﺑﻪ ﮐﻠﯿﺴﺎﻫﺎی ﮐﻮﭼﮏ و ﺑﺰرگ ﻓﺮاﻧﺴﻪ ﺳﺮ ﻣﯽﮐﺸﯿﺪ و ﭘﻮل ﺑﺮای دﺳﺘﺮﺳﯽ وﯾﮋه ﺑﻪ ﺑﻨﺎ ﻣﯽداد و ﺻﺪﻫﺎ ﺗﺎق در زﯾﺮ ﭘﻨﺠﺮهﻫﺎی‬
‫ﮔﻞﺳﺮﺧﯽ )ﺧﻮرﺷﯿﺪی( را ﺑﺮرﺳﯽ ﻣﯽﮐﺮد ﺗﺎ ﻣﮕﺮ ﺳﻨﮓ ﺗﺎج رﻣﺰیﺷﺪه را ﺑﯿﺎﺑﺪ‪ .‬ﮐﻠﻪ دو وو—ﺳﻨﮕﯽ در زﯾﺮ ﻋﻼﻣﺖ رز‪.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺳﮕﮏ ﺟﻌﺒﻪ را ﮐﻨﺎر زد و در را ﺑﺎز ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺤﺘﻮﯾﺎت آن اﻓﺘﺎد‪ ،‬ﺑﯽدرﻧﮓ ﻓﻬﻤﯿﺪ ﮐﻪ اﯾﻦ ﻫﻤﺎن ﺳﻨﮓ ﺗﺎج اﺳـﺖ‪ .‬ﺑـﻪ اﺳـﺘﻮاﻧﻪی ﺳـﻨﮕﯽ ﮐـﻪ از ﭼﻨـﺪﯾﻦ ﺻـﻔﺤﻪی‬
‫ﺣﺮوﻓﺪار و ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﭼﺸﻢ دوﺧﺖ‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﮔﻔﺖ‪» :‬از روی ﮐﺎر داوﯾﻨﭽﯽ ﻃﺮاﺣﯽ ﮐﺮده‪ .‬ﭘﺪرﺑﺰرﮔﻢ اوﻧﻬﺎ رو ﺑﺮای ﺳﺮﮔﺮﻣﯽ ﻣﯽﺳﺎﺧﺖ‪«.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ آن را ﺷﻨﺎﺧﺖ‪ .‬ﻃﺮحﻫﺎی آن را دﯾﺪه ﺑﻮد‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ‪ .‬ﮐﻠﯿﺪ ﭘﯿﺪا ﮐﺮدن ﺟﺎم ﻣﻘﺪس در اﯾﻦ ﺳﻨﮕﻪ‪ .‬ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﮐﺮﯾﭙﺘﮑﺲ ﺳﻨﮕﯿﻦ را از ﺟﻌﺒـﻪ‬
‫ﺑﯿﺮون ﮐﺸﯿﺪ و آرام در دﺳﺖ ﻧﮕﻪ داﺷﺖ‪ .‬ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺎﯾﺪ در ﺟﻌﺒﻪ را ﺑﺎز ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺣﺲ ﻣﯽﮐﺮد ﮐـﻪ ﺷﯿـﺸﻪی ﻋﻤـﺮش در آن ﻗـﺮار‬

‫‪-270-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫دارد‪ .‬در ﻟﺤﻈﺎت ﺷﮑﺴﺖ‪ ،‬ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ از ﺧﻮد ﭘﺮﺳﯿﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ آﯾﺎ اﯾﻦ رﻧﺠﯽ ﮐﻪ ﺑﺮده اﺳﺖ ﮔﻨﺠﯽ را ﺑﺮاﯾﺶ ﻣﯿـﺴّﺮ ﺧﻮاﻫـﺪ ﮐـﺮد ﯾـﺎ ﻧـﻪ‪ .‬ﺣـﺎل آن‬
‫ﺗﺮدﯾﺪﻫﺎ ﺑﻪ ﺗﻤﺎﻣﯽ از ﺑﯿﻦ رﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ و واژهﻫﺎی ﮐﻬﻦ را ﻣﯽﺷﻨﯿﺪ‪ ...‬ﺷﺎﻟﻮدهی اﻓﺴﺎﻧﻪی ﺟﺎم ﻣﻘﺪّس را‪:‬‬

‫‪Vous ne trouvez pas le Saint-Graal, c’est le saint-Graal qui vous trouve.‬‬

‫ﺗﻮ ﺟﺎم را ﻧﻤﯽﯾﺎﺑﯽ‪ .‬ﺟﺎم اﺳﺖ ﮐﻪ ﭘﯿﺪاﯾﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫و اﻣﺸﺐ در ﮐﻤﺎل ﻧﺎﺑﺎوری‪ ،‬ﮐﻠﯿﺪ دﺳﺖﯾﺎﺑﯽ ﺑﻪ ﺟﺎم ﻣﻘﺪس ﻗﺪم ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪاش ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬

‫وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺳﻮﻓﯽ و ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﮐﺮﯾﭙﺘﮑﺲ را در دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ و درﺑﺎرهی ﺳﺮﮐﻪ و ﺻﻔﺤﺎت و اﯾﻦ ﮐﻪ رﻣﺰواژه ﭼﻪ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺎﺷﺪ ﺻﺤﺒﺖ‬
‫ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‪ ،‬ﻟﻨﮕﺪان ﺟﻌﺒﻪی ﺻﻨﺪل ﺳﺮخ را روی ﻣﯿﺰی ﮐﻪ ﻧﻮر ﮐﺎﻓﯽ داﺷﺖ ﺑُﺮد ﺗﺎ ﻧﮕﺎه دﻗﯿﻖﺗﺮی ﺑﻪ آن ﺑﯿﻨﺪازد‪ .‬آن ﭼﻪ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﮔﻔﺖ در ذﻫﻨﺶ‬
‫ﭼﺮخ ﻣﯽﺧﻮرد‪.‬‬

‫ﮐﻠﯿﺪ دﺳﺖﯾﺎﺑﯽ ﺑﻪ ﺟﺎم زﯾﺮ ﻋﻼﻣﺖ رزه‪.‬‬

‫ﻟﻨﮕﺪان ﺟﻌﺒﻪی ﭼﻮﺑﯽ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻧﻮر ﺑﺮد و ﻧﺸﺎن رز ﻣﻨﺒﺖﮐﺎریﺷﺪه را ﺑﺮرﺳﯽ ﮐﺮد‪ .‬اﮔﺮ ﭼﻪ ﻣﺤﺪودهی آﮔﺎﻫﯽ او از ﻫﻨﺮ ﮐﺎر ﺑﺎ ﭼﻮب ﯾـﺎ‬
‫اﺛﺎﺛﯿﻪی ﻣﻨﺒﺖﮐﺎریﺷﺪه را درﺑﺮﻧﻤﯽﮔﺮﻓﺖ‪ ،‬ﺑﻪ ﯾﺎد ﺳﻘﻒ ﮐﺎﺷﯽﮐﺎریﺷﺪه و ﻣﺸﻬﻮر ﺻﻮﻣﻌﻪای اﺳﭙﺎﻧﯿﺎﯾﯽ ﺑﯿﺮون ﺷﻬﺮ ﻣﺎدرﯾﺪ اﻓﺘﺎد ﮐﻪ ﺳـﻪ ﻗـﺮن‬
‫ﭘﺲ از ﺳﺎﺧﺘﺶ ﮐﺎﺷﯽﻫﺎی ﺳﻘﻒ رﯾﺰش ﮐﺮدﻧﺪ و ﻣﺘﻮن ﻣﻘﺪﺳﯽ را ﻫﻮﯾﺪا ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ راﻫﺐﻫﺎ ﺑﺮ ﮔﭻﻫﺎی زﯾﺮ آن ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان دوﺑﺎره ﺑﻪ ﻋﻼﻣﺖ رز ﻧﮕﺮﯾﺴﺖ‪.‬‬
‫زﯾﺮ رز‪.‬‬
‫ﺳﺎبرزا‪.‬‬
‫راز‪.‬‬
‫ﺻﺪاﯾﯽ ﺑﻠﻨﺪ در ﺳﺮﺳﺮای ﭘﺸﺖ ﺳﺮ او ﻟﻨﮕﺪان را وادار ﺑﻪ ﺑﺮﮔﺸﺘﻦ ﮐﺮد‪ .‬ﺑﻪ ﺟﺰ ﺗﺎرﯾﮑﯽ ﭼﯿﺰی ﻧﺪﯾﺪ‪ .‬اﺣﺘﻤﺎﻻً ﭘﯿﺸﺨﺪﻣﺖ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ از آنﺟﺎ رد‬
‫ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬اﻧﮕﺸﺘﺎﻧﺶ را ﺑﺮ ﻟﺒﻪی ﻫﻤﻮار ﺑﺮﺟﺴﺘﮕﯽ ﺣﺮﮐﺖ داد و ﻓﮑﺮ ﮐﺮد ﮐﻪ آﯾﺎ ﻣﯽﺷﻮد آن را ﺑﻪ زور ﮐَﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺳﺎﺧﺖ آن ﺑﺴﯿﺎر ﺧﻮب ﺑﻮد‪ .‬ﺷﮏ‬
‫داﺷﺖ ﺣﺘﯽ ﺗﯿﻎ اﺻﻼح ﻫﻢ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﻣﯿﺎن ﻋﻼﻣﺖ رز و ﺗﻮرﻓﺘﮕﯿﯽ ﺑﺮود ﮐﻪ روی آن ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺟﻌﺒﻪ را ﺑﺎز ﮐﺮد و درون درﭘﻮش را ﺑﺮرﺳﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﺟﻌﺒﻪ را ﮐﻤﯽ ﺟﺎﺑﺠﺎ ﮐﺮد و ﻧﻮر ﭼﯿﺰی را آﺷﮑﺎر ﮐـﺮد ﮐـﻪ ﺑـﻪ ﻧﻈـﺮ ﻣـﯽرﺳـﯿﺪ ﺣﻔـﺮهای‬
‫ﮐﻮﭼﮏ در زﯾﺮ در ﭘﻮش ﺑﺎﺷﺪ و دﻗﯿﻘﺎً در ﻣﺮﮐﺰ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﻟﻨﮕﺪان درش را ﺑﺴﺖ و ﻧﺸﺎن را از رو ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪ .‬ﺣﻔﺮهای در ﮐﺎر ﻧﺒﻮد‪.‬‬
‫از اﯾﻦﺟﺎ ﮐﻪ رد ﻧﻤﯿﺸﻪ‪.‬‬
‫ﺟﻌﺒﻪ را روی ﻣﯿﺰ ﮔﺬاﺷﺖ و ﺑﻪ دور و ﺑﺮ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و ﮐﭙﻪای ﮐﺎﻏﺬ را ﮐﻪ ﮔﯿﺮهی ﮐﺎﻏﺬ روی آن ﺑﻮد دﯾﺪ‪ .‬ﮔﯿﺮه را ﺑﺮداﺷﺖ و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺟﻌﺒﻪ‬
‫ﺑﺮﮔﺸﺖ‪ .‬ﺑﻌﺪ ﺟﻌﺒﻪ را ﺑﺎز ﮐﺮد و ﯾﮏ ﺳﺮ آن را داﺧﻞ ﺣﻔﺮه ﮐﺮد‪ .‬ﻓﺸﺎر آراﻣﯽ ﺑﻪ آن وارد ﮐﺮد‪ .‬ﻋﻤﻼً ﺑﻪ ﻫﯿﭻ ﮐﻮﺷﺸﯽ ﻧﯿﺎز ﻧﺒﻮد‪ .‬ﺷﻨﯿﺪ ﮐﻪ ﭼﯿـﺰی‬
‫آرام روی ﻣﯿﺰ اﻓﺘﺎد‪ .‬ﻟﻨﮕﺪان ﺟﻌﺒﻪ را ﺑﺴﺖ ﺗﺎ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ آن ﺑﯿﻨﺪازد‪ .‬ﺗﮑﻪی ﮐﻮﭼﮑﯽ ﭼﻮب ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ ﻗﻄﻌﻪی ﺟﻮرﭼﯿﻨﯽ ﺷﺒﺎﻫﺖ داﺷﺖ‪ .‬رز ﭼﻮﺑﯽ‬
‫از در ﮐﻨﺪه ﺷﺪه ﺑﻮد و روی ﻣﯿﺰ اﻓﺘﺎده ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان در ﺳﮑﻮت ﺑﻪ ﺟﺎی ﺧﺎﻟﯽ رز روی در ﭼﺸﻢ دوﺧﺖ‪ .‬در آنﺟﺎ‪ ،‬ﭼﻬﺎر ﺧﻂ ﻣﺘﻦ را ﺑﺎ ﺧﻄﯽ ﺑﯽﻋﯿﺐ و ﻧﻘﺺ و ﺑﻪ زﺑـﺎﻧﯽ ﺣـﮏ ﮐـﺮده‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﻟﻨﮕﺪان ﻫﺮﮔﺰ ﻧﺪﯾﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺎ ﺧﻮد اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ اﻧﮕﺎر ﺣﺮوف ﮐﻢوﺑﯿﺶ ﺳﺎﻣﯽ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﻦ ﻫﻨﻮز زﺑﺎﻧﺶ رو ﻧﺸﻨﺎﺧﺘﻢ!‬

‫‪-271-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﺣﺮﮐﺘﯽ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﯽ در ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﺗﻮﺟﻬﺶ را ﺑﻪ ﺧﻮد ﺟﻠﺐ ﮐﺮد‪ .‬ﺿﺮﺑﻪای ﮐﻮﺑﻨﺪه از ﻧﺎﮐﺠﺎ ﺑﻪ ﺳﺮش ﺧﻮرد و روی زاﻧﻮاﻧﺶ اﻓﺘﺎد‪.‬‬
‫زﻣﯿﻦ ﮐﻪ ﻣﯽاﻓﺘﺎد‪ ،‬ﻟﺤﻈﻪای ﮔﻤﺎن ﺑﺮد روﺣﯽ ﺑﯽرﻧﮓ را دﯾﺪه اﺳﺖ ﮐﻪ اﻃﺮاﻓﺶ ﭘﺮواز ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﺗﻔﻨﮕﯽ در دﺳﺖ دارد‪ .‬ﺳﭙﺲ ﻫﻤـﻪ ﭼﯿـﺰ‬
‫در ﻇﻠﻤﺖ ﻓﺮو رﻓﺖ‪.‬‬

‫‪-272-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﺷﺼﺖ و ﭘﻨﺠﻢ‬

‫ﺳﻮﻓﯽ ﻧﻮو ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﭘﯿﺸﻪاش اِﻋﻤﺎل ﻗﺎﻧﻮن ﺑﻮد‪ ،‬ﺗﺎ ﺑﻪ اﻣﺮوز ﺧﻮد را ﻣﻮاﺟﻪ ﺑﺎ ﻟﻮﻟﻪی ﺗﻔﻨﮓ ﻧﺪﯾﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺮاﯾﺶ ﺑﺎورﮐﺮدﻧﯽ ﻧﺒﻮد ﮐﻪ ﺗﻔﻨﮕـﯽ‬
‫ﮐﻪ ﺑﻪ آن ﻧﮕﺎه ﻣﯽﮐﺮد در دﺳﺘﺎن رﻧﮓﭘﺮﯾﺪهی زال ﺗﻨﻮﻣﻨﺪی ﺑﺎ ﻣﻮﻫﺎﯾﯽ ﺳﻔﯿﺪ و دراز ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬زال ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎن ﺳﺮﺧﺶ ﮐﻪ ﺧـﺼﻠﺘﯽ ﺗﺮﺳـﺎﻧﻨﺪه و‬
‫ﻣﺮﻣﻮز را از ﺧﻮد ﻣﯽﺗﺎﺑﺎﻧﺪ ﺑﻪ ﺳﻮﻓﯽ ﺧﯿﺮه ﺷﺪ‪ .‬رداﯾﯽ ﭘﺸﻤﯿﻦ ﺑﺎ ﮐﻤﺮﺑﻨﺪی رﯾﺴﻤﺎﻧﯽ در ﻣﯿﺎن ﺑﻪ ﺗﻦ داﺷﺖ ﮐﻪ او را ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ روﺣﺎﻧﯿـﺎن ﻗـﺮون‬
‫وﺳﻄﯽ ﻣﯽﺳﺎﺧﺖ‪ .‬ﺳﻮﻓﯽ ﻧﻤﯽداﻧﺴﺖ او ﮐﯿﺴﺖ‪ ،‬اﻣﺎ اﺣﺘﺮاﻣﯽ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﯽ و ﻧﻮﯾﺎﻓﺘﻪ در ﺧﻮد ﺑﻪ ﻇﻦّ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ اﺣﺴﺎس ﮐﺮد ﮐـﻪ ﻣـﯽﮔﻔـﺖ ﮐﻠﯿـﺴﺎ‬
‫ﭘﺸﺖ ﻗﻀﯿﻪ اﺳﺖ‪.‬‬

‫راﻫﺐ ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ ﻃﻨﯿﻦدار ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻋﻠّﺖ اوﻣﺪﻧﻢ رو ﻣﯿﺪوﻧﯿﺪ‪«.‬‬

‫ﺳﻮﻓﯽ و ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ در ﻫﻤﺎن ﺣﺎل ﮐﻪ روی ﺗﺨﺖ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ دﺳﺘﺎﻧﺸﺎن را ﻃﺒﻖ دﺳﺘﻮر ﻣﻬﺎﺟﻢ ﺑﺎﻻ ﺑﺮدﻧﺪ‪ .‬ﻟﻨﮕﺪان ﻫـﻢ ﻧـﺎﻻن ﺑـﺮ زﻣـﯿﻦ‬
‫اﻓﺘﺎده ﺑﻮد‪ .‬ﭼﺸﻤﺎن راﻫﺐ ﻓﻮراً ﺑﻪ ﺳﻨﮓ ﺗﺎج ﺑﺮ روی زاﻧﻮی ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﻣﻌﻄﻮف ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺑﺎ ﻟﺤﻨﯽ ﺟﺴﻮراﻧﻪ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﯽ ﺑﺎزش ﮐﻨﯽ‪«.‬‬
‫راﻫﺐ ﭘﺎﺳﺦ داد‪» :‬اﺳﺘﺎد ﺧﺮدﻣﻨﺪی دارم‪ «.‬ﮔﺎم ﺑﻪ ﮔﺎم ﻧﺰدﯾﮏﺗﺮ ﺷﺪ و ﺗﻔﻨﮓ را ﺑﯿﻦ ﺳﻮﻓﯽ و ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﻣﯽﭼﺮﺧﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ در ﺗﻌﺠﺐ ﺑﻮد ﮐﻪ ﭘﯿﺸﺨﺪﻣﺖ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﮐﺠﺎﺳﺖ‪ .‬ﻣﮕﻪ ﺻﺪای اﻓﺘﺎدن راﺑﺮت رو ﻧﺸﻨﯿﺪه؟‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» :‬اﺳﺘﺎدت ﮐﯿﻪ؟ ﺷﺎﯾﺪ ﺑﺘﻮﻧﯿﻢ ﺑﻪ ﺗﻮاﻓﻖ ﻣﺎﻟﯽ ﺑﺮﺳﯿﻢ‪«.‬‬
‫راﻫﺐ ﺑﺎز ﻫﻢ ﺟﻠﻮﺗﺮ آﻣﺪ‪ .‬ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻧﻤﯿﺸﻪ ﺑﺮای ﺟﺎم ﻗﯿﻤﺖ ﮔﺬاﺷﺖ‪«.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺑﻪ آراﻣﯽ ﺑﻪ او ﯾﺎدآوری ﮐﺮد‪» :‬ﺧﻮنرﯾﺰی داری‪ «.‬و ﺑﻪ ﻗﻮزک ﭘﺎی راﺳﺖ راﻫﺐ اﺷﺎره ﮐﺮد ﮐﻪ ردّ ﺑـﺎرﯾﮑﯽ از ﺧـﻮن روی ﭘـﺎﯾﺶ‬
‫ﻣﯽرﯾﺨﺖ‪» .‬و داری ﻣﯽﻟﻨﮕﯽ‪«.‬‬

‫‪-273-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫راﻫﺐ ﭘﺎﺳﺦ داد‪» :‬ﺗﻮ ﻫﻢ‪ «.‬و ﺑﻪ ﺑﺴﺖﻫﺎی ﻓﻠﺰﯾﯽ اﺷﺎره ﮐﺮد ﮐﻪ ﮐﻨﺎر ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﻗﺮار داﺷﺖ‪» .‬ﺣﺎﻻ ﺳﻨﮓ ﺗﺎج رو ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺪه‪«.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺑﺎ ﺷﮕﻔﺘﯽ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺗﻮ ﺳﻨﮓ ﺗﺎج رو ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﯽ؟«‬
‫»ﻣﻬﻢ ﻧﯿﺴﺖ ﭼﯽ ﻣﯿﺪوﻧﻢ‪ .‬آروم ﺑﻠﻨﺪ ﺷﻮ و اون رو ﺑﺪه ﺑﻪ ﻣﻦ‪«.‬‬
‫»اﯾﺴﺘﺎدن ﺑﺮای ﻣﻦ ﺳﺨﺘﻪ‪«.‬‬
‫»دﻗﯿﻘﺎً‪ .‬ﮐﺴﯽ رو ﺗﺮﺟﯿﺢ ﻣﯿﺪم ﮐﻪ ﻧﺘﻮﻧﻪ ﺣﺮﮐﺖ ﺳﺮﯾﻌﯽ اﻧﺠﺎم ﺑﺪه‪«.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ دﺳﺖ راﺳﺘﺶ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻋﺼﺎﯾﺶ ﺑﺮد و ﺳﻨﮓ ﺗﺎج را در دﺳﺖ ﭼﭗ ﻧﮕﻪ داﺷﺖ‪ .‬ﻟﺮزان ﺑﺮ ﭘﺎ اﯾﺴﺘﺎد‪ ،‬اﺳﺘﻮاﻧﻪ ﺳﻨﮕﯿﻦ را در دﺳﺖ‬
‫ﭼﭗ ﮔﺮﻓﺖ‪ ،‬ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺘﯽ ﻧﺎﻣﺘﻌﺎدل ﺑﻪ ﻋﺼﺎﯾﺶ ﺗﮑﯿﻪ زد‪.‬‬
‫راﻫﺐ ﯾﮑﯽدو ﻣﺘﺮی ﭘﯿﺶ آﻣﺪ و ﺗﻔﻨﮓ را ﻣﺴﺘﻘﯿﻤﺎً ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺳﺮ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﻗﺮاول رﻓﺖ‪ .‬ﺳﻮﻓﯽ ﻧﮕﺎه ﻣﯽﮐﺮد و ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ راﻫﺐ دﺳﺖ دراز‬
‫ﮐﺮد ﺗﺎ ﺳﻨﮓ ﺗﺎج را ﺑﮕﯿﺮد اﺣﺴﺎس ﯾﺄس ﺳﺮاﭘﺎﯾﺶ را ﻓﺮا ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺗﻮ ﻣﻮﻓﻖ ﻧﻤﯿﺸﯽ‪ .‬ﻓﻘﻂ ﺷﺎﯾﺴﺘﻪﻫﺎ ﻣﯿﺘﻮﻧﻨﺪ اﯾﻦ ﺳﻨﮓ رو ﺑﺎز ﮐﻨﻨﺪ‪«.‬‬

‫ﺳﯿﻼس اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ ﺧﺪا ﺧﻮدش ﺷﺎﯾﺴﺘﮕﯽ رو داوری ﮐﻨﻪ‪.‬‬

‫ﻣﺮدی ﮐﻪ ﻋﺼﺎ داﺷﺖ دﺳﺘﺎﻧﺶ را در ﻫﻮا ﺗﮑﺎن داد ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺧﯿﻠﯽ ﺳﻨﮕﯿﻨﻪ‪ .‬اﮔﺮ ﻧﮕﯿـﺮﯾﺶ ﻣـﯽﺗﺮﺳـﻢ ﺑﻨـﺪازﻣﺶ!« و اﺳـﺘﻮاﻧﻪ را ﺑـﻪ ﻃـﺮز‬
‫ﺧﻄﺮﻧﺎﮐﯽ ﻧﻮﺳﺎن داد‪.‬‬
‫ﺳﯿﻼس ﺑﻪ ﺗﻨﺪی ﮔﺎﻣﯽ ﺑﻪ ﭘﯿﺶ ﮔﺬاﺷﺖ ﺗﺎ ﺳﻨﮓ را ﺑﮕﯿﺮد‪ .‬اﯾﻦ ﮐﺎر را ﮐﻪ ﮐﺮد ﻣﺮد ﻋﺼﺎ ﺑﻪ دﺳﺖ ﺗﻌﺎدﻟﺶ را از دﺳـﺖ داد‪ .‬ﻋـﺼﺎ از زﯾـﺮ‬
‫ﺑﻐﻠﺶ ﻟﻐﺰﯾﺪ و او از ﺳﻤﺖ ﭼﭗ رو ﺑﻪ اﻓﺘﺎدن رﻓﺖ‪ .‬ﻧﻪ! ﺳﯿﻼس ﯾﻮرش ﺑﺮد ﺗﺎ ﺳﻨﮓ را ﻧﺠﺎت ﺑﺪﻫﺪ و در ﺣﯿﻦ اﯾﻦ ﺗﻔﻨﮕﺶ را ﭘﺎﯾﯿﻦ ﮔﺮﻓـﺖ‪ .‬اﻣـﺎ‬
‫ﺳﻨﮓ ﺗﺎج اﮐﻨﻮن از او دور ﻣﯽﺷﺪ‪ .‬ﻣﺮد ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ راﺳﺖ ﻣﯽاﻓﺘﺎد‪ ،‬دﺳﺖ ﭼﭙﺶ ﺑﻪ ﻋﻘﺐ رﻓﺖ و اﺳﺘﻮاﻧﻪ را از دﺳﺖ ﭼﭗ ﺑﻪ روی ﺗﺨﺖ ﭘﺮﺗﺎب‬
‫ﮐﺮد‪ .‬در ﻫﻤﺎن ﻟﺤﻈﻪ‪ ،‬ﻋﺼﺎی ﻓﻠﺰی ﮐﻪ از دﺳﺘﺶ ﭘﺮت ﺷﺪه ﺑﻮد اﻧﮕﺎر ﺳﺮﻋﺖ ﮔﺮﻓﺖ و ﮐﻤﯽ ﺑﻌﺪ ﺑﺎ ﻗﻮﺳﯽ ﺑﻠﻨﺪ در ﻫﻮا ﺑﻪ ﭘﺎی ﺳﯿﻼس ﺑﺮﺧـﻮرد‬
‫ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺑﺎ ﺑﺮﺧﻮرد ﻋﺼﺎ ﺑﻪ ﭘﺎﺑﻨﺪ و ﻓﺮو رﻓﺘﻦ ﻣﯿﺦﻫﺎ ﺑﻪ ﮔﻮﺷﺖ ﺷﺮﺣﻪﺷﺮﺣﻪی ﭘـﺎﯾﺶ‪ ،‬ﺷـﻌﺎعﻫـﺎی درد ﺳـﺮاﭘﺎﯾﺶ را درﻧﻮردﯾـﺪ‪ .‬ﺧـﻢ ﺷـﺪ و روی‬
‫زاﻧﻮاﻧﺶ اﻓﺘﺎد و ﺑﺎ اﯾﻦ ﮐﺎر ﻣﯿﺦﻫﺎ ﺑﯿﺸﺘﺮ در ﭘﺎﯾﺶ ﻓﺮو رﻓﺖ‪ .‬ﻫﻔﺖﺗﯿﺮ ﺑﺎ ﻏﺮّﺷﯽ ﮐﺮﮐﻨﻨﺪه ﺗﯿﺮی ﺷﻠﯿﮏ ﮐﺮد و ﮔﻠﻮﻟﻪاش ﺑﯽ آن ﮐﻪ آﺳﯿﺒﯽ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ‬
‫در ﺗﺨﺘﻪی ﮐﻒﭘﻮش آرام ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﭘﯿﺶ از آن ﮐﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﻫﻔﺖﺗﯿﺮ را ﺑﻠﻨﺪ ﮐﻨﺪ و دوﺑﺎره ﺷﻠﯿﮏ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﭘﺎی زن ﻣﺤﮑﻢ زﯾﺮ ﭼﺎﻧﻪاش ﮐﻮﺑﯿﺪ‪.‬‬

‫در اﻧﺘﻬﺎی ﺟﺎدهی ورودی‪ ،‬ﮐﻮﻟﻪ ﺻﺪای ﺷﻠﯿﮏ ﻫﻔﺖﺗﯿﺮ را ﺷﻨﯿﺪ‪ .‬ﺻﺪای ﺧﻔﻪی اﻧﻔﺠﺎر ﻫﺮاس در ﺗﻨﺶ دواﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎ در راه ﺑﻮدن ﻓﺎش‪ ،‬ﮐﻮﻟﻪ‬
‫ﻗﻄﻊ اﻣﯿﺪ ﮐﺮده ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ اﻋﺘﺒﺎر دﺳﺘﮕﯿﺮی ﻟﻨﮕﺪان را ﺑﺮای ﺧﻮدش داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬اﻣﺎ اﮔﺮ ﺧﻮد ﻓﺎش ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﻣﺴﺎﻣﺤﻪ در اﻧﺠﺎم دادن روال‬
‫ﻣﻌﻤﻮل ﭘﻠﺲ در ﺑﺮاﺑﺮ ﻫﯿﺌﺖ رﺳﯿﺪﮔﯽ وزارﺗﺨﺎﻧﻪ ﻗﺮارش ﻣﯽداد‪ ،‬ﮐﻮﻟﻪ ﺑﻪ ﺑﺎد اﻧﺘﻘﺎد ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻣﯽﺷﺪ‪.‬‬

‫ﯾﻪ اﺳﻠﺤﻪ رو داﺧﻞ ﯾﻪ ﻣﻠﮏ ﺧﺼﻮﺻﯽ ﺷﻠﯿﮏ ﮐﺮدﻧﺪ! اون وﻗﺖ ﺗﻮ اﯾﻦﺟﺎ ﺗﻪِ ورودی ﺧﻮﻧﻪ ﺻﺒﺮ ﻣﯽﮐﻨﯽ؟‬
‫ﮐﻮﻟﻪ ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﻓﺮﺻﺖ ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﺪن ﺑﯽﺳﺮوﺻﺪا ﻣﺪتﻫﺎ اﺳﺖ ﮐﻪ از ﮐﻒ رﻓﺘﻪ اﺳﺖ و ﻫﻢ ﭼﻨﯿﻦ از اﯾﻦ آﮔﺎه ﺑﻮد ﮐﻪ اﮔـﺮ ﯾـﮏ ﺛﺎﻧﯿـﻪی‬
‫دﯾﮕﺮ آنﺟﺎ ﺑﯿﮑﺎر ﺑﺎﯾﺴﺘﺪ‪ ،‬ﺻﺒﺢ ﻓﺮدا ﺗﻤﺎم ﺷﻐﻠﺶ را ﺑﺎﯾﺪ ﮐﻨﺎر ﺑﮕﺬارد‪ .‬ﺑﻪ دروازهی آﻫﻨﯿﻦ ﭼﺸﻢ دوﺧﺖ و ﺗﺼﻤﯿﻤﺶ را ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫»ﺑﺮﯾﺪ ﺟﻠﻮ و ﺑﯿﺎرﯾﺪش ﭘﺎﯾﯿﻦ‪«.‬‬

‫‪-274-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫راﺑﺮت ﻟﻨﮕﺪان در اﻋﻤﺎق ذﻫﻦ ﺑﯽﺣﺎﻟﺶ‪ ،‬ﺻﺪای ﺷﻠﯿﮏ ﺗﯿﺮ را ﺷﻨﯿﺪ‪ .‬ﺻﺪای دردآﻟﻮدی را ﻫﻢ ﺷﻨﯿﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺻﺪای ﺧـﻮدش ﺑـﻮد؟ ﻣﺘـﻪای‬
‫اﻧﮕﺎر ﭘﺸﺖ ﺟﻤﺠﻤﻪاش را ﺳﻮراخ ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬ﺟﺎﯾﯽ در ﻫﻤﺎن ﻧﺰدﯾﮑﯽ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﻓﺮﯾﺎد ﻣﯽﮐﺸﯿﺪ‪» :‬ﮐﺪوم ﮔﻮری ﺑﻮدی؟«‬

‫ﭘﯿﺸﺨﺪﻣﺖ ﺑﺎﺷﺘﺎب وارد ﺷﺪ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﯽ اﻓﺘﺎده؟ ﺧﺪاﯾﺎ! اون ﮐﯿﻪ؟ اﻻن ﺑﻪ ﭘﻠﯿﺲ زﻧﮓ ﻣﯽزﻧﻢ‪«.‬‬
‫»ﮔﻨﺪش ﺑﺰﻧﻨﺪ! ﺑﻪ ﭘﻠﯿﺲ زﻧﮓ ﻧﺰن! ﯾﻪ ﮐﺎر ﺑﻪدردﺑﺨﻮر ﺑﮑﻦ‪ .‬ﺑﺮو ﭼﯿﺰی ﺑﯿﺎر ﮐﻪ ﺑﺘﻮﻧﯿﻢ ﺑﺎﻫﺎش اﯾﻦ ﻏﻮل ﺑﯽﺷﺎخ و دم رو ﺑﺒﻨﺪﯾﻢ!«‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل او ﮔﻔﺖ‪» :‬ﯾﮏ ﮐﻢ ﯾﺦ ﻫﻢ ﺑﯿﺎر‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان دوﺑﺎره از ﺣﺎل رﻓﺖ‪ .‬ﺻﺪاﻫﺎی ﺑﯿﺸﺘﺮی ﺑﻪ ﮔﻮش ﻣﯽرﺳﯿﺪ و ﺟﻨﺐوﺟﻮش ﺑﯿﺸﺘﺮ‪ .‬ﻟﻨﮕﺪان را روی ﺗﺨﺖ ﻧﺸﺎﻧﺪﻧﺪ‪ .‬ﺳـﻮﻓﯽ ﮐﯿـﺴﻪی‬
‫ﯾﺨﯽ را روی ﺳﺮ او ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﺟﻤﺠﻤﻪاش درد ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬دﯾﺪِ ﻟﻨﮕﺪان ﮐﻪ ﮐﻢﮐﻢ وﺿﻮح ﯾﺎﻓﺖ‪ ،‬ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑـﻪ ﺑـﺪﻧﯽ روی زﻣـﯿﻦ ﺧﯿـﺮه‬
‫ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬دﭼﺎر ﺗﻮﻫﻢ ﺷﺪم؟ ﺗﻦ ﺳﻨﮕﯿﻦ راﻫﺐ زال ﺧﻤﯿﺪه روی زﻣﯿﻦ اﻓﺘﺎده ﺑﻮد و دﻫﺎﻧﺶ را ﺑﺎ ﻧﻮارﭼﺴﺐ ﻟﻮﻟﻪ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﭼﺎﻧـﻪاش ﺷـﮑﺎف‬
‫ﺑﺮداﺷﺘﻪ ﺑﻮد و رداﯾﺶ روی ران ﺳﻤﺖ راﺳﺖ ﻏﺮﻗﻪ در ﺧﻮن ﺑﻮد‪ .‬اﯾﻦ زﺧﻢ ﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﯿﺪ ﮐﻪ ﺗﺎزه ﭘﺪﯾﺪ آﻣﺪه ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺳﻮﻓﯽ ﭼﺮﺧﯿﺪ و ﮔﻔﺖ‪» :‬اﯾﻦ ﮐﯿﻪ؟ ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﯽ‪ ...‬اﻓﺘﺎد؟«‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﻟﻨﮕﺎن ﭘﯿﺶ آﻣﺪ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺗﻮ رو ﯾﻪ ﺷﻮاﻟﯿﻪ ﮐﻪ اﮐﺴﮑﺎﻟﯿﺒﻮر‪ 1‬رو ﺗﻮی دﺳﺖ ﻣﯽﭼﺮﺧﻮﻧﺪ و اون رو ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﭘﺰﺷﮏ اﺳﺘﺨﻮان ﺑـﺮاش‬
‫ﺳﻔﺎرش داده ﺑﻮد ﻧﺠﺎت داد‪«.‬‬
‫ﻫﺎ؟ ﻟﻨﮕﺪان ﺳﻌﯽ ﮐﺮد ﺑﻨﺸﯿﻨﺪ‪.‬‬
‫از ﻧﻮازش دﺳﺖ ﺳﻮﻓﯽ ﯾﮑﻪ ﺧﻮرد‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺎﻧﻪ ﺑﻮد‪» .‬آروم ﺑﺎش‪ ،‬راﺑﺮت‪«.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻫﻤﯿﻦ اﻻن ﺑﻪ دوﺳﺖ ﺧﺎﻧﻢ ﺷﻤﺎ از اﻣﺘﯿﺎز ﻧﺎﮔﻮار ﺧﻮدﻣﻮن ﺗﻮ اﯾﻦ وﺿﻌﯿﺖ ﻣﯽﮔﻔﺘﻢ‪ .‬اﻧﮕﺎر ﻫﻤﻪ ﺗﻮ رو ﻣﻘﺼّﺮ ﻣﯿﺪوﻧﻨﺪ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان از ﻫﻤﺎنﺟﺎ ﮐﻪ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﻪ راﻫﺐ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و ﮐﻮﺷﯿﺪ ﺗﺼﻮر ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﯽ اﻓﺘﺎده اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺗﻮﺿﯿﺢ داد‪» :‬اون ﯾﻪ ﭘﺎﺑﻨﺪ ﭘﺎش ﺑﻮد‪«.‬‬
‫»ﯾﻪ ﭼﯽ؟«‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺑﻪ ﻧﻮار ﺧﻮنآﻟﻮدی از ﭼﺮم ﻣﯿﺦدار اﺷﺎره ﮐﺮد ﮐـﻪ روی زﻣـﯿﻦ اﻓﺘـﺎده ﺑـﻮد‪» .‬ﭘﺎﺑﻨـﺪ ﺗﻨﺒﯿـﻪ‪ .‬اون رو روی ران ﭘـﺎ ﻣـﯽﺑﻨﺪﻧـﺪ‪ .‬ﻣـﻦ‬
‫ﻫﺪفﮔﯿﺮی ﺧﻮﺑﯽ دارم‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺳﺮش را ﺗﮑﺎن داد‪ .‬داﺳﺘﺎن ﭘﺎﺑﻨﺪﻫﺎی ﺗﻨﺒﯿﻪ را ﻣﯽداﻧﺴﺖ‪» .‬اﻣﺎ‪ ...‬از ﮐﺠﺎ ﻣﯿﺪوﻧﯽ؟«‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺑﺎ ﺧﻨﺪه ﺑﯿﺎن ﮐﺮد‪» :‬رﺷﺘﻪی ﺗﺤﺼﯿﻠﯽ ﻣﻦ ﻣﺴﯿﺤﯿﺘﻪ‪ ،‬راﺑﺮت‪ .‬ﻓﺮﻗﻪﻫﺎﯾﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻗﻠﺒﺸﻮن رو زﯾﺮ ﻟﺒـﺎسﻫﺎﺷـﻮن ﻣـﯽﮔﺬارﻧـﺪ‪«.‬‬
‫ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﻋﺼﺎﯾﺶ ﺑﻪ ﺧﻮن روی ردای راﻫﺐ ﻧﮕﺮﯾﺴﺖ‪» .‬ﻣﺜﻞ اﯾﻦ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان زﻣﺰﻣﻪ ﮐﺮد‪» :‬اﭘﻮس دﺋﯽ‪ «.‬و ﺑﻪ ﯾﺎد اﺧﺒﺎری اﻓﺘﺎد ﮐﻪ رﺳﺎﻧﻪﻫﺎ ﺑﻪ ﺗﺎزﮔﯽ از ﭼﻨﺪﯾﻦ ﺗﺎﺟﺮ ﺑﺰرگ ﺑﻮﺳﺘﻮﻧﯽ و ﻋﻀﻮ اﭘﻮس دﺋﯽ ﭘﺨﺶ‬
‫ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﻫﻤﮑﺎران ﺗﯿﺰﻫﻮش ﺑﻪ ﻧﺎﺣﻖ و در اﻧﻈﺎر ﻋﻤﻮﻣﯽ آﻧﺎن را ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﭘﻮﺷﯿﺪن ﭘﺎﺑﻨﺪﻫﺎی ﺗﻨﺒﯿﻪ در زﯾـﺮ ﮐـﺖ و ﺷـﻠﻮار و ﺟﻠﯿﻘـﻪﺷـﺎن ﻣﻼﻣـﺖ‬
‫ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬در واﻗﻊ‪ ،‬آن ﺳﻪ ﻣﺮد ﭼﻨﯿﻦ ﮐﺎری را اﻧﺠﺎم ﻧﻤﯽدادﻧﺪ‪ .‬ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﺴﯿﺎری از اﻋﻀﺎی اﭘﻮس دﺋﯽ آنﻫﺎ ﻧﯿـﺰ ﺟـﺰو »ﻓﺮادﺳـﺘﺎن« ﺑﻮدﻧـﺪ و ﻫـﯿﭻ‬

‫‪ :Excalibur 1‬ﻧﺎم ﺷﻤﺸﯿﺮ ﺷﺎه آرﺗﻮر ﮐﻪ ﺑﺮ ﻃﺒﻖ ﺑﺮﺧﯽ اﻓﺴﺎﻧﻪﻫﺎ آن را از دﺳﺘﯽ ﮔﺮﻓﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﯿﻮهی اﺳﺮارآﻣﯿﺰی از ﻣﯿﺎن درﯾﺎﭼﻪای ﺑﯿﺮون زده ﺑﻮد و ﺑﺮ ﻃﺒﻖ‬
‫ﺑﺮﺧﯽ دﯾﮕﺮ از ﻣﯿﺎن ﺳﻨﮕﯽ ﺑﯿﺮون ﮐﺸﯿﺪ‪ .‬ﭘﯿﺮوزیﻫﺎی وی را در ﮐﺸﻮرﮔﺸﺎﯾﯽ ﻣﺪﯾﻮن ﻗﺪرت ﺟﺎدوﯾﯽ اﯾﻦ ﺷﻤﺸﯿﺮ ﻣﯽداﻧﻨﺪ‪ .‬ﻧﺎم آن در اﺑﺘﺪا ﮐﺎﻟﯿﺒﻮرن )‪ (Caliburn‬ﺑﻮده‬
‫اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪-275-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﺗﺤﻘﯿﺮ ﺟﺴﻤﯽ ﺑﺮ ﺧﻮد روا ﻧﻤﯽﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬آنﻫﺎ ﮐﺎﺗﻮﻟﯿﮏﻫﺎی ﻣﺘﻌﺼﺐ و ﭘﺪراﻧﯽ دلﺳﻮز ﺑﺮای ﻓﺮزﻧﺪاﻧﺸﺎن و اﻋﻀﺎی ﻣﺘﻌﻬﺪ ﺟﺎﻣﻌـﻪی آﻧـﺎن ﺑﻮدﻧـﺪ‪.‬‬
‫ﺟﺎی ﺗﻌﺠﺒﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ رﺳﺎﻧﻪﻫﺎ ﺗﻨﻬﺎ اﻧﺪﮐﯽ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺗﻌﻬﺪ روﺣﺎﻧﯽ ﭘﺮداﺧﺘﻨﺪ و ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ از اﻋﻀﺎی ﺳﺨﺘﮕﯿﺮﺗﺮ ﻓﺮﻗﻪ‪ ،‬ﻧﻈﯿـﺮ ﻫﻤـﯿﻦ راﻫﺒـﯽ ﮐـﻪ‬
‫روی زﻣﯿﻦ ﭘﯿﺶ ﭘﺎی ﻟﻨﮕﺪان اﻓﺘﺎده ﺑﻮد و ارزشﻫﺎی ﺗﮑﺎندﻫﻨﺪهﺷﺎن ﺻﺤﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﯿﺎن ﮐﺸﯿﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺑﻪ دﻗّﺖ ﭘﺎﺑﻨﺪ را ﻧﮕﺎه ﻣﯽﮐﺮد‪» .‬اﻣﺎ ﭼﺮا اﭘﻮس دﺋﯽ ﻣﯿﺨﻮاد ﺟﺎم ﻣﻘﺪس رو ﭘﯿﺪا ﮐﻨﻪ؟«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﮔﯿﺞﺗﺮ از آن ﺑﻮد ﮐﻪ ﭘﺎﺳﺨﯽ ﺑﺪﻫﺪ‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﮔﻔﺖ‪» :‬راﺑﺮات! اﯾﻦ ﭼﯿﻪ؟« ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺟﻌﺒﻪی ﭼﻮﺑﯽ رﻓﺖ و رز ﮐﻮﭼﮏ را ﮐﻪ ﻟﻨﮕﺪان از در ﺟﻌﺒﻪ ﮐﻨﺪه ﺑﻮد ﺑﺮداﺷﺖ‪.‬‬
‫»اﯾﻦ رز ﯾﻪ ﮐﻨﺪهﮐﺎری رو روی در ﺟﻌﺒﻪ ﻣﯿﭙﻮﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﮔﻤﺎن ﮐﻨﻢ اﯾﻦ ﻣﺘﻦ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺑﮕﻪ ﭼﻄﻮر ﺳﻨﮓ ﺗﺎج رو ﺑﺎز ﮐﻨﯿﻢ‪«.‬‬
‫ﭘﯿﺶ از آن ﮐﻪ ﺳﻮﻓﯽ و ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ ﺟﻮاﺑﯽ ﺑﺪﻫﻨﺪ‪ ،‬ﻧﻮرﻫﺎی آﺑﯽرﻧﮓ ﭘﻠﯿﺲ و آژﯾﺮﻫﺎﯾﺸﺎن از آن ﺳﻮی ﺗﭙـﻪ ﺑﯿـﺮون زد و ورودی ﯾـﮏ‬
‫ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮی را درﻧﻮردﯾﺪ‪.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺑﺎ اﺧﻢ ﮔﻔﺖ‪» :‬دوﺳﺘﺎن! اﻧﮕﺎر ﺑﺎﯾﺪ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺑﮕﯿﺮﯾﻢ‪ .‬و ﺑﻬﺘﺮه ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺮﯾﻊ اﯾﻦ ﮐﺎر رو اﻧﺠﺎم ﺑﺪﯾﻢ‪«.‬‬

‫‪-276-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﺷﺼﺖ و ﺷﺸﻢ‬

‫ﮐﻮﻟﻪ و اﻓﺴﺮاﻧﺶ ﺑﺎ اﺳﻠﺤﻪﻫﺎی آﻣﺎده از در ورودی ﻣﻠﮏ ﺳﺮ ﻟﯽ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺑﻪ داﺧﻞ رﯾﺨﺘﻨﺪ‪ .‬ﭘﺨـﺶ ﺷـﺪﻧﺪ و در وﻫﻠـﻪی اول ﺷـﺮوع ﺑـﻪ‬
‫ﺟﺴﺘﺠﻮی ﺗﻤﺎم اﺗﺎقﻫﺎ ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬در اﺗﺎق ﭘﺬﯾﺮاﯾﯽ‪ ،‬ﺳﻮراخ ﮔﻠﻮﻟﻪای را در ﮐﻒ زﻣﯿﻦ و ﻧﺸﺎﻧﻪﻫﺎﯾﯽ از درﮔﯿﺮی و ﮐﻤﯽ ﺧـﻮن و ﻧـﻮاری ﭼﺮﻣـﯽ و‬
‫ﺧﺎردار ﻋﺠﯿﺐ و ﺣﻠﻘﻪای ﻧﻮار ﭼﺴﺐ اﺳﺘﻔﺎدهﺷﺪه را ﭘﯿﺪا ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺗﻤﺎم ﻃﺒﻘﻪ ﻣﺘﺮوک ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﯿﺪ‪.‬‬

‫ﮐﻮﻟﻪ در ﺣﺎل ﺗﻘﺴﯿﻢ اﻓﺮادش ﺑﺮای ﺟﺴﺘﺠﻮی زﯾﺮزﻣﯿﻦ و اﻃﺮاف ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺳﺮوﺻﺪاﻫﺎﯾﯽ را از ﻃﺒﻘﻪی ﺑﺎﻻ ﺷﻨﯿﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫»ﻃﺒﻘﻪی ﺑﺎﻻ!«‬
‫ﮐﻮﻟﻪ و اﻓﺮادش ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ از ﭘﻠّﮑﺎن ﭘﻬﻦ ﺑﺎﻻ رﻓﺘﻨﺪ و اﺗﺎق ﺑﻪ اﺗﺎقِ آن ﺧﺎﻧﻪی ﺑﺰرگ را ﮔﺸﺘﻨﺪ و ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐـﻪ ﺑـﻪ ﻣﻨﺒـﻊ ﺻـﺪا ﻧﺰدﯾـﮏ‬
‫ﻣﯽﺷﺪﻧﺪ از ﺧﺎﻟﯽ و اﯾﻤﻦ ﺑﻮدن راﻫﺮوﻫﺎ و ﺗﺨﺘﺨﻮابﻫﺎ اﻃﻤﯿﻨﺎن ﺣﺎﺻﻞ ﭘﯿﺪا ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﯿﺪ ﺻﺪا از آﺧﺮﯾﻦ اﺗﺎق ﺧﻮابِ آن ﺳﺮﺳﺮای‬
‫ﺑﯿﺶ از اﻧﺪازه دراز ﻣﯽآﻣﺪ‪ .‬اﻓﺴﺮﻫﺎ ﺳﺮﺳﺮا را ﻃﯽ ﮐﺮدﻧﺪ و راهﻫﺎی ﺧﺮوج دﯾﮕﺮ را ﺑﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻪ آﺧﺮﯾﻦ اﺗﺎق ﺧﻮاب ﮐﻪ ﻧﺰدﯾﮏ ﻣﯽﺷﺪﻧﺪ‪ ،‬ﮐﻮﻟﻪ دﯾﺪ ﮐﻪ در آن ﺗﺎ ﺗﻪ ﺑﺎز اﺳﺖ‪ .‬ﺻﺪاﻫﺎ ﻧﺎﮔﻬﺎن ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ و ﻏﺮّهای آرام ﺷـﺒﯿﻪ ﺑـﻪ‬
‫ﺻﺪای ﻣﻮﺗﻮر اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﺟﺎی آن را ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫ﮐﻮﻟﻪ ﺗﻔﻨﮕﺶ را ﺑﺎﻻ ﺑﺮد و ﻋﻼﻣﺖ داد‪ .‬آرام ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭼﺎرﭼﻮب در ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ ﮐﻠﯿﺪ ﺑﺮق را ﭘﯿﺪا ﮐـﺮد و آن را روﺷـﻦ ﮐـﺮد‪ .‬ﮐﻮﻟـﻪ ﺑـﺎ‬
‫ﺑﻘﯿﻪی اﻓﺮاد ﻫﻤﺮاﻫﺶ ﻧﺎﮔﻬﺎن داﺧﻞ اﺗﺎق ﺷﺪ و ﻓﺮﯾﺎد ﮐﺸﯿﺪ و ﺗﻔﻨﮕﺶ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ‪ ...‬ﻫﯿﭻ ﻧﺸﺎﻧﻪ رﻓﺖ!‬
‫اﺗﺎق ﻣﻬﻤﺎﻧﺎن ﺧﺎﻟﯽ ﺑﻮد و ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ در ﺟﺎی ﺧﻮدش!‬
‫ﺻﺪای ﻏﺮش ﻣﻮﺗﻮر اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ از ﺻﻔﺤﻪی اﻟﮑﺘﺮﯾﮑﯽ ﺳﯿﺎﻫﯽ ﺑﺮ روی دﯾﻮار ﭘﺸﺖ ﺗﺨﺘﻮاب ﻣﯽآﻣﺪ‪ .‬ﮐﻮﻟﻪ اﯾﻦ را در ﺑﻌﻀﯽ ﺧﺎﻧـﻪﻫـﺎی دﯾﮕـﺮ‬
‫ﻫﻢ دﯾﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﻧﻮﻋﯽ ﺳﯿﺴﺘﻢ ﺑﻠﻨﺪﮔﻮﻫﺎی ارﺗﺒﺎﻃﯽ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﭘﯿﺶ رﻓﺖ‪ .‬دهدوازده دﮔﻤﻪ ﺑﺮ روی ﺻﻔﺤﻪ ﺑﻮد‪:‬‬

‫‪-277-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫اﺗﺎق ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ‪ ...‬آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ‪ ...‬اﺗﺎق رﺧﺘﺸﻮﯾﯽ‪ ....‬ﺳﺮداﺑﻪ‪...‬‬

‫ﭘﺲ از ﮐﺪوم ﮔﻮری ﺻﺪای ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻣﯿﺎد؟‬
‫اﺗﺎق ﺧﻮاب اﺻﻠﯽ‪ ...‬اﺗﺎق آﻓﺘﺎب‪ ...‬اﺻﻄﺒﻞ‪ ...‬ﮐﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ‪...‬‬
‫اﺻﻄﺒﻞ! ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻌﺪ ﮐﻮﻟﻪ ﻃﺒﻘﻪی ﭘﺎﯾﯿﻦ آﻣﺪ و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ در ﭘﺸﺘﯽ دوﯾﺪ و در راه ﯾﮑﯽ از اﻓﺴﺮاﻧﺶ را ﺑﺎ ﺧﻮد ﺑﻪ آن ﺳـﻤﺖ ﮐـﺸﯿﺪ‪ .‬دو‬
‫ﻣﺮد از ﺑﺎﻏﭽﻪی ﭘﺸﺘﯽ ﮔﺬﺷﺘﻨﺪ و ﻧﻔﺲزﻧﺎن ﺟﻠﻮی اﺻﻄﺒﻞ رﻧﮓ و رو رﻓﺘﻪای رﺳﯿﺪﻧﺪ‪ .‬ﺣﺘﯽ ﭘﯿﺶ از آن ﮐﻪ داﺧﻞ ﺷﻮﻧﺪ‪ ،‬ﮐﻮﻟﻪ ﺻﺪاﻫﺎی رو ﺑـﻪ‬
‫ﺧﺎﻣﻮﺷﯽ اﺗﻮﻣﺒﯿﻠﯽ را ﻣﯽﺷﻨﯿﺪ‪ .‬ﺗﻔﻨﮕﺶ را ﺑﯿﺮون ﮐﺸﯿﺪ و ﺑﺎ ﺷﺘﺎب داﺧﻞ ﺷﺪ و ﻻﻣﭗﻫﺎ را روﺷﻦ ﮐﺮد‪.‬‬

‫ﺳﻤﺖ راﺳﺖ اﺻﻄﺒﻞ ﮐﺎرﮔﺎﻫﯽ درﻫﻢ رﯾﺨﺘﻪ ﺑﻮد—ﭼﻤﻦزن‪ ،‬اﺑﺰارﻫﺎی ﺗﻌﻤﯿﺮ ﻣﺎﺷﯿﻦ‪ ،‬ﻣﻠﺰوﻣﺎت ﺑﺎﻏﺒﺎﻧﯽ‪ .‬ﺻﻔﺤﻪی ارﺗﺒﺎﻃﯽ ﻣـﺸﺎﺑﻬﯽ روی‬
‫دﯾﻮار ﮐﻨﺎری وﺟﻮد داﺷﺖ‪ .‬ﯾﮑﯽ از دﮔﻤﻪﻫﺎﯾﺶ ﺑﯿﺮون اﻓﺘﺎده ﺑﻮد و ﺻﺪاﯾﯽ را ﺑﯿﺮون ﻣﯽداد‪.‬‬
‫اﺗﺎق ﻣﻬﻤﺎﻧﺎن ﺷﻤﺎرهی دو‪.‬‬
‫ﮐﻮﻟﻪ ﺧﺸﻤﻨﺎک ﺑﺮﮔﺸﺖ‪ .‬ﺑﺎ ﺳﯿﺴﺘﻢ ارﺗﺒﺎﻃﯽ ﻃﺒﻘﻪی ﺑﺎﻻ ﻓﺮﯾﺒﻤﻮن دادﻧﺪ! ﺳﻤﺖ دﯾﮕﺮ اﺻﻄﺒﻞ را ﮔﺸﺖ و ردﯾﻒ ﺑﺰرﮔﯽ از آﺧﻮرﻫﺎی اﺳـﺐ‬
‫را ﯾﺎﻓﺖ‪ .‬اﺳﺒﯽ وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬ﻇﺎﻫﺮاً ﺻﺎﺣﺒﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮع دﯾﮕﺮی اﺳﺐ را ﺗﺮﺟﯿﺢ ﻣﯽداد؛ آﺧﻮرﻫﺎ را ﺑﻪ اﻣﮑﺎﻧﺎت ﭼﺸﻤﮕﯿﺮ ﭘﺎرک اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﻣﺠﻬﺰ ﮐـﺮده‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻣﺠﻤﻮﻋﻪی ﻣﺎﺷﯿﻦﻫﺎی آنﺟﺎ ﻫﻢ ﺷﮕﻔﺖآور ﺑﻮد—ﯾﮏ ﻓﺮاری ﺳﯿﺎه‪ ،‬ﯾﮏ رووﻟﺰروﯾﺲ ﻧﻮ‪ ،‬ﯾﮏ آﺳﺘﯿﻦ ﻣﺎرﺗﯿﻦ ﮐﻮﭘـﻪای و اﺳـﭙﺮت‪ ،‬ﯾـﮏ‬
‫ﭘﻮرﺷﻪی ‪ 356‬درﺟﻪﯾﮏ‪.‬‬
‫آﺧﺮﯾﻦ آﺧﻮر ﺧﺎﻟﯽ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﮐﻮﻟﻪ آنﺟﺎ رﻓﺖ و ﻟﮑﻪﻫﺎی روﻏﻦ را ﺑﺮ ﮐﻒ اﺻﻄﺒﻞ دﯾﺪ‪ .‬ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﻨﺪ ﻣﺤﻮﻃﻪ رو ﺗﺮک ﮐﺮده ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬ورودی و دروازهی ﻣﻠـﮏ را دو ﻣﺎﺷـﯿﻦ‬
‫ﮔﺸﺖزﻧﯽ ﺑﺮای ﭼﻨﯿﻦ ﻣﻮﻗﻌﯿﺘﯽ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫»ﻗﺮﺑﺎن؟« اﻓﺴﺮ ﺑﻪ آن ﺳﻮی اﺻﻄﺒﻞ اﺷﺎره ﮐﺮد‪.‬‬
‫در ﭘﺸﺘﯽ و ﮐﺸﻮﯾﯽ اﺻﻄﺒﻞ ﮐﺎﻣﻼً ﺑﺎز ﺑﻮد و راه را ﺑﻪ روی ﺷﯿﺐ ﮔﻞآﻟﻮد و ﺳﯿﺎﻫﯽ در زﻣﯿﻦﻫﺎی ﻗﻠﻮهﺳﻨﮓﭘﻮش ﺑﺎز ﻣﯽﮐﺮد ﮐﻪ در ﻣﯿـﺎن‬
‫ﺷﺐ آن ﺳﻮی اﺻﻄﺒﻞ ﻣﺤﻮ ﻣﯽﺷﺪ‪ .‬ﮐﻮﻟﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ در دوﯾﺪ و ﮐﻮﺷﯿﺪ ﺗﺎرﯾﮑﯽ ﺑﯿﺮون را ﺑﺒﯿﻨﺪ‪ .‬ﭼﺮاغ ﻣﺎﺷﯿﻨﯽ در ﮐـﺎر ﻧﺒـﻮد‪ .‬اﯾـﻦ درهی ﺟﻨﮕﻠـﯽ‬
‫اﺣﺘﻤﺎﻻً ﭘﺮ از ﺟﺎدهﻫﺎی اﺿﻄﺮاری و ﻣﺴﯿﺮﻫﺎی ﺷﮑﺎری ﺑﻮد ﮐﻪ روی ﻧﻘﺸﻪ ﺛﺒﺖ ﻧﺒﻮدﻧﺪ‪ .‬ﮐﻮﻟﻪ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻃﻌﻤﻪﻫﺎﯾﺶ ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﻨﺪ‬
‫ﺑﻪ ﺟﻨﮕﻞ ﺑﺮوﻧﺪ‪ .‬ﮔﻔﺖ‪» :‬ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ رو ﺑﻔﺮﺳﺖ اﻃﺮاف رو ﺑﮕﺮدﻧﺪ‪ .‬اﺣﺘﻤﺎﻻً ﺟﺎﯾﯽ ﻫﻤﯿﻦ اﻃﺮاف ﮔﯿﺮ ﮐﺮدﻧـﺪ‪ .‬اﯾـﻦ ﻣﺎﺷـﯿﻦﻫـﺎی ﻟـﻮﮐﺲ ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﻨـﺪ‬
‫ﭘﺴﺘﯽﺑﻠﻨﺪی رو ﺗﺤﻤﻞ ﮐﻨﻨﺪ‪«.‬‬
‫»ﺣﺘﻤﺎً ﻗﺮﺑﺎن؟« اﻓﺴﺮ ﺑﻪ ﻣﯿﺦﻃﻮﯾﻠﻪﻫﺎﯾﯽ اﺷﺎره ﮐﺮد ﮐﻪ روی آنﻫﺎ ﭼﻨﺪﯾﻦ ﺳﻮﯾﯿﭻ ﺑﻮد‪ .‬ﻋﻨﻮان ﺑﺎﻻی آنﻫـﺎ اﺳـﺎﻣﯽ آﺷـﻨﺎﯾﯽ را روی ﺧـﻮد‬
‫داﺷﺖ‪.‬‬
‫داﯾﻤﻠﺮ‪ ...‬روﻟﺰروﯾﺲ‪ ...‬آﺳﺘﯿﻦ ﻣﺎرﺗﯿﻦ‪ ...‬ﭘﻮرﺷﻪ‪...‬‬
‫آﺧﺮﯾﻦ ﻣﯿﺦ ﺧﺎﻟﯽ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﮐﻮﻟﻪ ﮐﻪ ﻋﻨﻮان آن را ﺧﻮاﻧﺪ ﺷﺴﺘﺶ ﺧﺒﺮدار ﺷﺪ ﺑﻪ دردﺳﺮ اﻓﺘﺎده اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪-278-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﺷﺼﺖ و ﻫﻔﺘﻢ‬

‫رﻧﺞروور از ﻣﺪل ﺟﺎوا ﺑﻠﮏﭘﺮلِ‪ 1‬دو‪-‬دﯾﻔﺮاﻧﺴﯿﻠﻪ ﺑﺎ ﺟﻌﺒﻪدﻧﺪهی اﺳﺘﺎﻧﺪارد و ﭼﺮاغﻫﺎی ﭘﻮﻟﯽﭘﺮوﭘﯿﻠﻦ ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪ و ﻟﻮازم ﯾﺪﮐﯽ و ﭼﺮاغﻫـﺎی‬
‫ﻋﻘﺐ و ﻓﺮﻣﺎنِ راﺳﺖ ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﻟﻨﮕﺪان ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺑﻮد ﮐﻪ او راﻧﻨﺪﮔﯽ ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫ﭘﺸﺨﺪﻣﺖ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ‪ ،‬رﻣﯽ‪ ،‬ﻃﺒﻖ دﺳﺘﻮر ارﺑﺎﺑﺶ ﮐﺎر ﺗﺤﺴﯿﻦﺑﺮاﻧﮕﯿﺰ راﻧﺪن وﺳﯿﻠﻪ را در ﻣﯿﺎن زﻣﯿﻦﻫﺎی ﻣﻬﺘـﺎﺑﯽ ﭘـﺸﺖ ﺷـﺎﺗﻮ وﯾﻠـﻪ اﻧﺠـﺎم‬
‫ﻣﯽداد‪ .‬رﻣﯽ ﺑﺎ ﭼﺮاغ ﺧﺎﻣﻮش‪ ،‬ﭘﺸﺘﻪای را رد ﮐﺮده ﺑﻮد و اﮐﻨﻮن از ﺷﯿﺐ درازی ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻣﯽآﻣﺪ و از ﻣﻠﮏ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ دورﺗﺮ ﻣﯽﺷﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳـﯿﺪ‬
‫ﮐﻪ رﻣﯽ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺳﺎﯾﻪﻫﺎی ﺿﺪّﻧﻮر و ﻣﻀﺮّس زﻣﯿﻦ ﺟﻨﮕﻠﯽ در اﻓﻘﺸﺎن ﻣﯽرود‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﮐﻪ ﺳﻨﮓ ﺗﺎج را در دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬از ﺻﻨﺪﻟﯽ ﮐﻨﺎر راﻧﻨﺪه ﺳﺮش را ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ و ﺑﻪ ﺳﻮﻓﯽ و ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ در ﺻﻨﺪﻟﯽ ﭘﺸﺘﯽ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ ﻧﮕﺮان ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» :‬ﺳﺮت ﭼﻄﻮره‪ ،‬راﺑﺮت؟«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﻪ زور ﻟﺒﺨﻨﺪی ﺗﺤﻮﯾﻞ داد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﻬﺘﺮه‪ .‬ﻣﺘﺸﮑﺮم‪ «.‬درد داﺷﺖ ﻣﯽﮐﺸﺘﺶ‪.‬‬
‫ﮐﻨﺎر دﺳﺖ ﺳﻮﻓﯽ‪ ،‬ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ راﻫﺐ دﻫﺎنﺑﺴﺘﻪ اﻧﺪاﺧﺖ ﮐﻪ در ﻗﺴﻤﺖ ﺗﻨﮓ ﺑﺎر ﺧﻮاﺑﯿﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺗﯿﺒﯿﻨـﮓ ﮐـﻪ ﺗﻔﻨـﮓ راﻫـﺐ را روی‬
‫ﭘﺎﯾﺶ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد ﺷﺒﯿﻪ ﻋﮑﺲﻫﺎی ﻗﺪﯾﻤﯽ ﻣﺮدان ﺑﺮﯾﺘﺎﻧﯿﺎﯾﯽ در ﺳﻔﺮﻫﺎی ﺳﯿﺎﺣﺘﯽ آﻓﺮﯾﻘﺎ ﺷﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎﻻی ﺳﺮ ﺻﯿﺪ ژﺳﺖ ﻣﯽﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻢ ﮐﻪ اﻣﺸﺐ ﺳﺮ و ﮐﻠﻪت ﭘﯿﺪا ﺷﺪ‪ «.‬و ﻃﻮری ﺧﻨﺪﯾﺪ ﮐﻪ اﻧﮕﺎر ﺑﺮای اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر ﺑﻌﺪ از ﺳﺎلﻫﺎ ﻣﯽﺧﻨﺪد‪.‬‬

‫‪Java Black Pearl 1‬‬

‫‪-279-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫»ﻣﺘﺄﺳﻔﻢ ﮐﻪ ﭘﺎی ﺗﻮ رو ﻫﻢ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﺎﺟﺮا ﮐﺸﻮﻧﺪﯾﻢ‪ ،‬ﻟﯽ‪«.‬‬

‫»ﺗﻤﺎم ﻋﻤﺮم ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻮدم ﺗﺎ ﭘﺎم ﺑﻪ ﻣﺎﺟﺮا ﮐﺸﯿﺪه ﺑﺸﻪ‪ «.‬و آن ﺳﻮی ﻟﻨﮕﺪان از ﻣﯿﺎن ﺷﯿﺸﻪ ﺑﻪ ﺳﺎﯾﻪی ﭘﺮﭼﯿﻦ ﺑﻠﻨـﺪی ﻧﮕﺮﯾـﺴﺖ‪ .‬آرام روی‬
‫ﺷﺎﻧﻪی رﻣﯽ زد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﯾﺎدت ﺑﺎﺷﻪ ﭼﺮاغﻫﺎی ﺗﺮﻣﺰ ﻧﺒﺎﯾﺪ روﺷﻦ ﺑﺸﻦ‪ .‬اﮔﺮ ﺧﻮاﺳﺘﯽ ﺗﺮﻣﺰ ﮐﻨﯽ از دﺳﺘﯽ اﺳﺘﻔﺎده ﮐﻦ ﺗﺎ اﯾﻦ ﮐﻪ داﺧـﻞ ﺟﻨﮕـﻞ‬
‫ﺑﺸﯿﻢ‪ .‬ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺧﻄﺮ ﮐﻨﯿﻢ‪ .‬ﺑﻌﯿﺪ ﻧﯿﺴﺖ ﻣﺎ رو از ﺗﻮی ﺧﻮﻧﻪ ﺑﺒﯿﻨﻨﺪ‪«.‬‬
‫رﻣﯽ روی دﻧﺪهی ﺧﻼص ﺳﺮﻋﺖ را ﮐﻢ ﮐﺮد و رﻧﺞروور را از ﻣﯿﺎن ﻓﻀﺎی ﺑﺎزی در ﭘﺮﭼﯿﻦ ﭘﯿﺶ راﻧﺪ‪ .‬ﻣﺎﺷﯿﻦ ﮐﻪ ﺑﺎ ﭘﯿﭽﯽ ﺗﻨﺪ روی ﻣﺴﯿﺮ‬
‫ﭘﺮ از درﺧﺖ اﻓﺘﺎد‪ ،‬ﺑﯽدرﻧﮓ درﺧﺘﺎن ﺑﺎﻻی ﺳﺮ راه ﻣﻬﺘﺎب را ﺳﺪ ﮐﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﻢ ﭼﯿﺰی ﺑﺒﯿﻨﻢ‪ .‬ﺗﻘﻼ ﻣﯽﮐﺮد ﺗﺎ ﻣﮕﺮ ﺷﮑﻠﯽ را در ﭘﯿﺶ روﯾﺸﺎن ﺗﺸﺨﯿﺺ دﻫﺪ‪ .‬ﺳﯿﺎﻫﯽ ﻗﯿﺮﮔﻮﻧﯽ ﺑﻮد‪ .‬ﺷﺎﺧﻪﻫـﺎ ﺑـﻪ‬
‫ﺳﻤﺖ ﭼﭗ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﮐﺸﯿﺪه ﻣﯽﺷﺪﻧﺪ و رﻣﯽ ﺳﺮ ﻣﺎﺷﯿﻦ را ﺑﻪ ﻃﺮف دﯾﮕﺮ ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ و ﻣﺴﯿﺮ را ﺗﺼﺤﯿﺢ ﮐﺮد‪ .‬ﭼﺮخﻫﺎ را ﮐﻤﺎﺑﯿﺶ در ﻣﺴﯿﺮ ﻣـﺴﺘﻘﯿﻢ‬
‫ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻪ ﺑﻮد و در ﻫﻤﯿﻦ ﺣﺎل ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً ﺳﯽ ﻣﺘﺮ دﯾﮕﺮ ﭘﯿﺶ رﻓﺖ‪.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﮐﺎرِت ﺧﯿﻠﯽ ﻋﺎﻟﯿﻪ‪ ،‬رﻣﯽ‪ .‬ﻧﺴﺒﺘﺎً دور ﺷﺪﯾﻢ‪ .‬راﺑﺮت! ﻣﯿﺸﻪ اون دﮔﻤﻪی آﺑﯽ و ﮐﻮﭼﯿﮏ رو ﮐﻪ زﯾﺮ ﻣﻨﻔﺬه ﺑﺰﻧﯽ؟ دﯾﺪﯾﺶ؟«‬
‫ﻧﻮر زرد و ﮐﻢﻓﺮوﻏﯽ ﻣﺴﯿﺮ ﭘﯿﺶ روﯾﺸﺎن را روﺷﻦ ﮐﺮد و ﺑﻮﺗﻪﻫﺎی درﻫﻢ ﺗﻨﯿﺪهی زﯾﺮ درﺧﺘﺎن را ﻫﻮﯾﺪا ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬ﻟﻨﮕـﺪان ﺑـﺎ ﺧـﻮد ﮔﻔـﺖ‬
‫ﭼﺮاغﻫﺎی ﻣﻪﺷﮑﻦ‪ .‬اﯾﻦ ﭼﺮاغﻫﺎ ﺗﻨﻬﺎ آن ﻗﺪر ﻧﻮر ﻣﯽاﻧﺪاﺧﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﺴﯿﺮ را ﻧﻮراﻧﯽ ﻧﮕﻪ دارﻧﺪ؛ ﺑﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ‪ ،‬در ﻏﯿﺎب ﭼﺮاغﻫﺎی ﻣﺎﺷـﯿﻦ‪ ،‬ﺟﻨﮕـﻞ را‬
‫ﻧﻮر ﻣﯽدادﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺑﺎ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ ﮔﻔﺖ‪» :‬رﻣﯽ! ﭼﺮاغﻫﺎ روﺷﻦ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬زﻧﺪﮔﯽ ﻣﺎ ﺗﻮی دﺳﺖ ﺗﻮﺋﻪ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» :‬ﮐﺠﺎ ﻣﯿﺮﯾﻢ؟«‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﺴﯿﺮ ﺣﺪود ﺳﻪ ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮ داﺧﻞ ﺟﻨﮕﻞ اداﻣﻪ داره‪ ،‬ﻣِﻠﮏ رو رد ﻣﯿﮑﻨﻪ‪ ،‬ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺷﻤﺎل ﻣﯿﺮه‪ .‬ﺑﻪ ﺷﺮﻃﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ آب راﮐﺪ‬
‫ﯾﺎ درﺧﺖ ﺳﻘﻮط ﮐﺮده ﺑﺮﻧﺨﻮرﯾﻢ‪ ،‬ﺳﺎﻟﻢ از ﻓﺮﻋﯽ اﺗﻮﺑﺎن ﺷﻤﺎرهی ﭘﻨﺞ ﺧﺎرج ﻣﯿﺸﯿﻢ‪«.‬‬
‫ﺳﺎﻟﻢ‪ .‬ﺳﺮ ﻟﻨﮕﺪان ﭼﯿﺰ دﯾﮕﺮی ﻣﯽﮔﻔﺖ‪ .‬ﻟﻨﮕﺪان ﻧﮕﺎﻫﺶ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭘﺎﻫﺎﯾﺶ ﮔﺮداﻧﺪ ﮐﻪ ﺳﻨﮓ ﺗﺎج در ﺟﻌﺒﻪی ﭼﻮﺑﯿﺶ آنﺟﺎ آرام ﮔﺮﻓﺘـﻪ‬
‫ﺑﻮد‪ .‬رز ﻣﻨﺒﺖﮐﺎری ﺷﺪه را ﺳﺮ ﺟﺎﯾﺶ ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﻟﻨﮕﺪان اﮔﺮ ﭼﻪ ﺳﺮش درد ﻣﯽﮐﺮد‪ ،‬ﻣﺸﺘﺎق ﺑﻮد ﮐﻪ دوﺑﺎره آن را ﮐﻨﺎر ﺑﺰﻧﺪ و ﺣﮑّـﺎﮐﯽ زﯾـﺮ‬
‫آن را دﻗﯿﻖﺗﺮ ﺑﺮرﺳﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬در را دوﺑﺎره ﺑﺎز ﮐﺮد و آن را ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮد‪ .‬ﻫﻤﺎن زﻣﺎن ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ از ﭘﺸﺖ ﺳﺮ دﺳﺘﺶ را روی ﺷﺎﻧﻪی او ﮔﺬاﺷﺖ‪.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺻﺒﺮ ﮐﻦ‪ ،‬راﺑﺮت! ﺟﺎده ﺗﺎرﯾﮏ و ﭘُﺮدﺳﺖاﻧﺪازه‪ .‬ﺧﺪای ﻧﮑﺮده ﻣﻤﮑﻨﻪ ﭼﯿﺰی رو ﺑﺸﮑﻨﯿﻢ‪ .‬اﮔﺮ اون زﺑﺎن رو ﺗـﻮی روﺷـﻨﺎﯾﯽ‬
‫ﻧﺘﻮﻧﺴﺘﯽ ﺗﺸﺨﯿﺺ ﺑﺪی ﺗﻮی ﺗﺎرﯾﮑﯽ ﻫﻢ ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﯽ‪ .‬ﺑﮕﺬار ﻓﮑﺮﻣﻮن رو روی رﺳﯿﺪن ﺑﻪ ﯾﮏ ﺟﺎ ﺻﺮف ﮐﻨﯿﻢ‪ ،‬ﺑﺎﺷﻪ؟ ﺧﯿﻠﯽ زود ﻓﺮﺻﺖ اﯾـﻦ ﮐـﺎر‬
‫ﻫﻢ ﻣﯿﺮﺳﻪ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﺣﻖ ﺑﺎ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ اﺳﺖ‪ .‬ﺳﺮی ﺑﻪ ﺗﺼﺪﯾﻖ ﺗﮑﺎن داد و ﺟﻌﺒﻪ را دوﺑﺎره ﺑﺴﺖ‪.‬‬
‫راﻫﺐ ﭘﺸﺖ ﻣﺎﺷﯿﻦ اﮐﻨﻮن ﻣﯽﻏﺮّﯾﺪ و ﺑﺎ ﺑﻨﺪﻫﺎﯾﺶ ﮐﻠﻨﺠﺎر ﻣﯽرﻓﺖ‪ .‬ﻧﺎﮔﻬﺎن ﻟﮕﺪﭘﺮاﮐﻨﯽ وﺣﺸﯿﺎﻧﻪای را ﺷﺮوع ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺳﺮش را ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ و ﻫﻔﺖﺗﯿﺮ را از روی ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻧﺸﺎﻧﻪ رﻓﺖ‪» .‬ﮔﻠﻪ و ﺷﮑﺎﯾﺖ ﻫﻢ داری؟ ﺑﯽاﺟﺎزه وارد ﻣﻠﮏ ﻣﻦ ﺷﺪی و ﺿﺮﺑﻪی‬
‫ﺑﺪی ﺑﻪ ﮐﺎﺳﻪی ﺳﺮ ﯾﮑﯽ از دوﺳﺘﺎن ﻋﺰﯾﺰم زدی‪ .‬ﺑﻪ ﺧﻮدم ﺣﻖ ﻣﯿﺪم ﯾﻪ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﺣﺮوﻣﺖ ﮐﻨﻢ و ﻧﻌﺸﺖ رو ﺗﻮی ﺟﻨﮕﻞ ﺑﻨﺪازم ﺗﺎ ﺑﭙﻮﺳﻪ‪«.‬‬
‫راﻫﺐ ﺧﺎﻣﻮش ﻣﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﻌﺮﮐﻪﺳﺖ! ﺗﻮ رو ﻗﺎﺗﻞ ﻣﯿﺪوﻧﻨﺪ‪ ،‬راﺑﺮت! اﯾﻦ آدم رذل ﻣﺠﻮّز آزادی ﺗﻮﺋﻪ‪ .‬ﭘﻠﺲ ﭼﻨﺎن دﻧﺒﺎﻟﺘﻪ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺧﻮﻧـﻪی ﻣـﻦ‬
‫زاغ ﺳﯿﺎﻫﺖ رو ﭼﻮب زده‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺗﻘﺼﯿﺮ ﻣﻦ ﺑﻮد‪ .‬ﮐﺎﻣﯿﻮن زرهﭘﻮش اﺣﺘﻤﺎﻻً ردﯾﺎب داﺷﺘﻪ‪«.‬‬

‫‪-280-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﻨﻈﻮرم اﯾﻦ ﻧﯿﺴﺖ‪ .‬ﺗﻌﺠﺐ ﻧﻤﯽﮐﻨﻢ ﭘﻠﯿﺲ ﺷﻤﺎ رو ﭘﯿﺪا ﮐﺮده‪ ،‬ﺗﻌﺠﺐ ﻣﯽﮐﻨﻢ اﯾﻦ ﻋـﻀﻮ اﭘـﻮس دﺋـﯽ ﭘﯿـﺪاﺗﻮن ﮐـﺮد‪ .‬از‬
‫ﭼﯿﺰﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺘﯿﺪ ﻧﻔﻬﻤﯿﺪم اﯾﻦ ﻣﺮد ﭼﻄﻮر ﺗﻮﻧﺴﺘﻪ رد ﺷﻤﺎ رو ﺗﺎ ﺧﻮﻧﻪی ﻣﻦ ﺑﮕﯿﺮه؛ ﻣﮕﺮ اﯾﻦ ﮐﻪ راﺑﻄﯽ ﺗﻮی ﭘﻠﯿﺲ ﻗـﻀﺎﯾﯽ ﯾـﺎ ﺑﺎﻧـﮏ‬
‫زورﯾﺦ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻪ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺗﺼﻮرش را ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬ﺑﺰو ﻓﺎش ﮐﻪ ﻣُﺼِﺮ ﺑﻮد ﺑﻼﮔَﺮداﻧﯽ ﺑﺮای ﻗﺘﻞﻫﺎی اﻣﺸﺐ ﺑﯿﺎﺑﺪ و ورﻧﻪ ﻫﻢ ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺑﻪ آنﻫﺎ ﭘﺸﺖ ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﻫﺮ‬
‫ﭼﻨﺪ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ آن ﮐﻪ ﻟﻨﮕﺪان را ﺑﻪ ﭼﻬﺎر ﻗﺘﻞ ﻣﺘﻬﻢ ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺷﯿﻮهی او ﺑﺮاﯾﺶ ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻨﯽ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﮔﻔﺖ‪» :‬راﻫﺐ ﺗﻨﻬﺎ ﮐﺎر ﻧﻤﯿﮑﻨﻪ‪ ،‬راﺑﺮت‪ .‬ﺗﺎ وﻗﺘﯽ ﻫﻢ ﮐﻪ ﻧﻔﻬﻤﯿﺪ ﮐﯽ ﭘﺸﺖ ﻣﺎﺟﺮاﺳﺖ زﻧﺪﮔﯽ ﻫﺮ دوﺗﻮن در ﺧﻄﺮه‪ .‬ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ ﺷﻤﺎ‬
‫اﻻن ﺗﻮی ﻣﻮﺿﻊ ﺑﺮﺗﺮ ﻫﺴﺘﯿﺪ‪ .‬اﯾﻦ ﻏﻮل ﺑﯽﺷﺎخ و دم اﻃﻼﻋﺎت رو داره و ﻫﺮ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﮐﻮﮐﺶ ﻣﯿﮑﻨﻪ ﺑﺎﯾﺪ اﻻن ﺧﯿﻠﯽ ﻋﺼﺒﯽ و آﺷﻔﺘﻪ ﺑﺎﺷﻪ‪«.‬‬
‫رﻣﯽ ﺣﺎﻻ ﺳﺮﻋﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد و آﺳﺎنﺗﺮ در ﻣﺴﯿﺮ ﭘﯿﺶ ﻣﯽرﻓﺖ‪ .‬ﮐﻤﯽ آب ﺑﻪ ﻫﻮا ﭘﺎﺷﯿﺪﻧﺪ‪ ،‬ﺳﺮﺑﺎﻻﯾﯽ را رد ﮐﺮدﻧﺪ‪ ،‬دوﺑﺎره ﭘﺎﯾﯿﻦ آﻣﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﮔﻔﺖ‪» :‬راﺑﺮت! اون ﺗﻠﻔﻦ رو ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﯿﺪی؟« و ﺑﻪ ﺗﻠﻔﻦ داﺧﻞ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﮐـﻪ روی داﺷـﺒﻮرد ﺑـﻮد اﺷـﺎره ﮐـﺮد‪ .‬ﻟﻨﮕـﺪان آن را داد و‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺷﻤﺎرهای را ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﻣﺪﺗﯽ ﻃﻮﻻﻧﯽ ﺻﺒﺮ ﮐﺮد ﺗﺎ ﮐﺴﯽ ﭘﺸﺖ ﺧﻂ ﺑﯿﺎﯾﺪ‪» .‬رﯾﭽﺎرد؟ ﺑﯿﺪارت ﮐﺮدم؟‪ ...‬ﻣﻌﻠﻮﻣﻪ ﮐﻪ اﯾﻦ ﮐﺎر رو ﮐﺮدم‪ .‬ﺳـﺆاﻟﻢ‬
‫ﻣﺰﺧﺮف ﺑﻮد‪ ...‬ﻣﺘﺄﺳﻔﻢ‪ .‬ﻣﺸﮑﻞ ﮐﻮﭼﯿﮑﯽ دارم‪ .‬ﮐﻤﯽ ﻧﺎﺧﻮﺷﻢ‪ .‬رﻣﯽ و ﻣﻦ ﺑﺎﯾﺪ ﺗﺎ ﻣﻌﺎﯾﻨﻪی ﻣﻦ ﺑﻪ ﺳـﯿﻠﯽ‪ 1‬ﺑـﺮﯾﻢ‪ ...‬راﺳـﺘﺶ ﻫﻤـﯿﻦ اﻻن‪ .‬ﺑـﺮای‬
‫ﻣﻬﻠﺖ ﮐﻢ ﻣﻌﺬرت ﻣﯿﺨﻮام‪ .‬ﻣﯿﺘﻮﻧﯽ اﻟﯿﺰاﺑﺖ‪ 2‬رو ﺗﺎ ﺑﯿﺴﺖ دﻗﯿﻘﻪی دﯾﮕﻪ آﻣﺎده ﮐﻨﯽ؟‪ ...‬ﻣﯿﺪوﻧﻢ‪ ،‬اﻣﺎ ﺳﻌﯿﺖ رو ﺑﮑﻦ‪ .‬ﺧﺪاﺣﺎﻓﻆ‪ «.‬و ﺗﻤﺎس را ﻗﻄـﻊ‬
‫ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﮔﻔﺖ‪» :‬اﻟﯿﺰاﺑﺖ؟«‬
‫»ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎم رو ﻣﯿﮕﻢ‪ .‬ﺑﻪ اﻧﺪازهی ﯾﻪ ﻣﻠﮑﻪ ﺑﺮام ﺧﺮج ﻣﯿﺒُﺮه‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان روﯾﺶ را ﮐﺎﻣﻼً ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ و ﺑﻪ او ﺧﯿﺮه ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» :‬ﭼﯿﻪ؟ ﺗﻮﻗﻊ ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎش وﻗﺘﯽ ﻫﻤﻪی ﭘﻠﯿﺲ ﻗﻀﺎﯾﯽ دﻧﺒﺎﻟﺖ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺑﺘﻮﻧﯽ ﺗﻮ ﻓﺮاﻧﺴﻪ ﺑﻤﻮﻧﯽ‪ .‬ﻟﻨﺪن ﺧﯿﻠﯽ اﻣﻦﺗﺮه‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﻫﻢ روﯾﺶ را ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪه ﺑﻮد‪» .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮت ﺑﺎﯾﺪ ﮐﺸﻮر رو ﺗﺮک ﮐﻨﯿﻢ؟«‬
‫»دوﺳﺘﺎن! ﻗﺪرت ﻣﻦ ﺗﻮی دﻧﯿﺎی ﻣﺘﻤﺪّن ﺧﯿﻠﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ از اﯾﻦﺟﺎ ﺗﻮی ﻓﺮاﻧﺴﻪﺳﺖ‪ .‬از اون ﮔﺬﺷﺘﻪ‪ ،‬ﻣﯿﮕﻦ ﮐﻪ ﺟﺎم ﺗﻮی ﺑﺮﯾﺘﺎﻧﯿﺎﺳﺖ‪ .‬اﮔﺮ ﻣـﺎ‬
‫ﺳﻨﮓ ﺗﺎج رو ﺑﺎز ﮐﻨﯿﻢ‪ ،‬ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ ﻧﻘﺸﻪای رو ﭘﯿﺪا ﻣﯽﮐﻨﯿﻢ ﮐﻪ ﻧﺸﻮن ﻣﯿﺪه ﻣﺎ ﻣﺴﯿﺮ درﺳﺘﯽ رو ﻣﯿﺮﯾﻢ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﮐﻤﮏ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺧﻄﺮ ﺑﺰرﮔﯿﻪ ﮐﻪ زﯾﺮ ﺑﺎرش ﻣﯿﺮی‪ .‬ﭘﻠﯿﺲ ﻓﺮاﻧﺴﻪ از اﯾﻦ ﺑﺎﺑﺖ دﻟﺨﻮر ﻣﯿﺸﻪ‪«.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ دﺳﺘﺶ را از ﺳﺮ اﻧﺰﺟﺎر ﺗﮑﺎﻧﯽ داد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﮐﺎر ﻣﻦ ﺗﻮی ﻓﺮاﻧﺴﻪ ﺗﻤﻮﻣﻪ‪ .‬ﻣﻦ ﺑﺮای ﺳﻨﮓ ﺗﺎج اوﻣﺪه ﺑﻮدم اﯾﻦﺟﺎ‪ .‬ﮐـﺎرم رو اﻧﺠـﺎم‬
‫دادم و اﻫﻤﯿﺘﯽ ﻧﻤﯿﺪم اﮔﻪ دﯾﮕﻪ ﺷﺎﺗﻮ وﯾﻠﻪ رو ﻧﺒﯿﻨﻢ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ ﻧﺎﻣﻄﻤﺌﻦ ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» :‬ﭼﻄﻮر ﻧﯿﺮوﻫﺎی اﻣﻨﯿﺘﯽ ﻓﺮودﮔﺎه رو رد ﮐﻨﯿﻢ؟«‬

‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺧﻨﺪﯾﺪ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﻦ از ﻟﻮ ﺑﻮرژه ﭘﺮواز ﻣﯽﮐﻨﻢ—ﯾﻪ ﻓﺮودﮔﺎه ﮐﻮﭼﮏ و اﻋﯿﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﭼﻨﺪان ﻫﻢ از اﯾﻦﺟﺎ دور ﻧﯿـﺴﺖ‪ .‬ﭘﺰﺷـﮏﻫـﺎی‬
‫ﻓﺮاﻧﺴﻮی ﻣﻦ رو ﻋﺼﺒﯽ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﻫﺮ دو ﻫﻔﺘﻪ ﯾﮏ ﺑﺎر ﺑﺮای ﻣﻌﺎﻟﺠﻪ ﻣﯿﺮم اﻧﮕﻠﺴﺘﺎن‪ .‬ﻫﺮ دو ﺳﺮِ ﺳﻔﺮ ﺑﺮای اﯾـﻦ ﻣﺘﯿـﺎزات وﯾـﮋه‬
‫ﭘﻮل ﻣﯿﺪم‪ .‬وﻗﺘﯽ ﭘﺮواز ﮐﺮدﯾﻢ‪ ،‬ﻣﯿﺘﻮﻧﯿﺪ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺑﮕﯿﺮﯾﺪ ﮐﻪ ﮐﺴﯽ از ﺳﻔﺎرت اﻣﺮﯾﮑﺎ ﺑﯿﺎد ﺑﻪ دﯾﺪﻧﺘﻮن ﯾﺎ ﻧﻪ‪«.‬‬

‫‪ Isles 1‬ﯾﺎ ‪ :Scilly Isles‬ﻧﺎم ﻣﺠﻤﻊاﻟﺠﺰاﯾﺮ ﮐﻮﭼﮑﯽ در ﺟﻨﻮب اﻧﮕﻠﺴﺘﺎن‬

‫‪Elizabeth 2‬‬

‫‪-281-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻟﻨﮕﺪان ﻧﺎﮔﻬﺎن اﺣﺴﺎس ﮐﺮد ﮐﻪ ﻧﻤﯽﺧﻮاﻫﺪ ﮐﺎری ﺑﺎ ﺳﻔﺎرت داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻫﻤﻪی ﻓﮑﺮ و ذﮐﺮش ﺳﻨﮓ ﺗﺎج ﺷـﺪه ﺑـﻮد و رﻣﺰﮔـﺸﺎﯾﯽ آن و‬
‫اﯾﻦ ﮐﻪ آﯾﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ زﺣﻤﺖ ﺑﻪ رﺳﯿﺪن ﺑﻪ ﺟﺎم ﻣﻘﺪس ﻣﻨﺠﺮ ﻣﯽﺷـﻮد ﯾـﺎ ﻧـﻪ‪ .‬ﻣﻄﻤـﺌﻦ ﻧﺒـﻮد ﮐـﻪ ﺗﯿﺒﯿﻨـﮓ درﺑـﺎرهی ﺑﺮﯾﺘﺎﻧﯿـﺎ ﺻـﺤﯿﺢ ﺑﮕﻮﯾـﺪ‪.‬‬
‫ﻣﯽﭘﺬﯾﺮﻓﺖ ﮐﻪ اﻏﻠﺐ اﻓﺴﺎﻧﻪﻫﺎی ﻣﺪرن از وﺟﻮد ﺟﺎم در ﺑﺮﯾﺘﺎﻧﯿﺎ ﺧﺒﺮ دادهاﻧﺪ‪ .‬ﺣﺘﯽ ﺟﺰﯾﺮهی اﻓﺴﺎﻧﻪای و ﺟﺎمدار آواﻟـﻮن‪ 1‬در داﺳـﺘﺎنﻫـﺎی ﺷـﺎه‬
‫آرﺗﻮر را ﻫﻤﺎن ﮔﻼﺳﺘﻮنﺑﺮیِ‪ 2‬اﻧﮕﻠﺴﺘﺎن داﻧﺴﺘﻪاﻧﺪ‪ .‬ﺟﺎم ﻫﺮ ﺟﺎ ﮐﻪ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺎﺷﺪ ﻟﻨﮕﺪان ﻫﺮﮔﺰ ﺗﺼﻮرش را ﻫـﻢ ﻧﻤـﯽﮐـﺮد واﻗﻌـﺎً دﻧﺒـﺎل آن‬
‫ﺑﮕﺮدد‪ .‬اﺳﻨﺎد ﺳﻨﮕﺮﯾﻞ‪ .‬ﺗﺎرﯾﺦ ﺣﻘﯿﻘﯽ ﻋﯿﺴﯽ ﻣﺴﯿﺢ‪ .‬ﻣﻘﺒﺮهی ﻣﺮﯾﻢ ﻣﺠﺪﻟﯿﻪ‪ .‬ﻧﺎﮔﻬﺎن اﺣﺴﺎس ﮐﺮد ﮐﻪ اﻣﺸﺐ در ﺑﺮزخ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ...‬ﯾـﺎ درون‬
‫ﺣﺒﺎﺑﯽ ﮐﻪ او را از ﻋﺎﻟﻢ واﻗﻌﯿّﺎت ﺟﺪا ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬‬
‫رﻣﯽ ﮔﻔﺖ‪» :‬آﻗﺎ؟ ﺷﻤﺎ واﻗﻌﺎً ﻣﯽﺧﻮاﻫﯿﺪ ﺑﺮﮔﺮدﯾﺪ اﻧﮕﻠﺴﺘﺎن؟«‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺑﻪ او اﻃﻤﯿﻨﺎن ﺧﺎﻃﺮ داد‪» :‬رﻣﯽ‪ ،‬ﻧﮕﺮان ﻧﺒﺎش‪ .‬ﺻﺮﻓﺎً اﯾﻦ ﮐﻪ ﺑﺮﻣﯽﮔﺮدم ﺑﻪ ﺳﺮزﻣﯿﻦ ﻣﻠﮑﻪی اﻧﮕﻠﺴﺘﺎن دﻟﯿﻞ ﻧﻤﯿﺸﻪ ﺑﺨﻮام ذاﺋﻘﻪام‬
‫رو ﺑﺎ ﺳﻮﺳﯿﺲ و ﭘﻮرهی ﺳﯿﺐزﻣﯿﻨﯽ وﻓﻖ ﺑﺪم‪ .‬دوﺳﺖ دارم ﺗﻮ ﻫﻢ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﯿﺎﯾﯽ اوﻧﺠﺎ‪ .‬ﻗﺼﺪ دارم ﯾﻪ وﯾﻼی ﺑﺎﺷﮑﻮه ﺗـﻮی دِوونﺷـﺎﯾﺮ ﺑﺨـﺮم و‬
‫ﻓﻮراً ﻫﻤﻪی وﺳﺎﯾﻠﺖ رو ﺑﻪ اوﻧﺠﺎ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﻣﯽﮐﻨﯿﻢ‪ .‬ﻣﺎﺟﺮاﺟﻮﯾﯽ‪ ،‬رﻣﯽ! دارم ﺑﻬﺖ ﻣﯿﮕﻢ‪ :‬ﻣﺎﺟﺮاﺟﻮﯾﯽ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺧﻨﺪهاش ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﮐﻪ درﺑﺎرهی ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﭘﯿﺮوزﻣﻨﺪاﻧﻪاش ﺑﻪ اﻧﮕﻠﺴﺘﺎن ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽﮐﺮد‪ ،‬ﻟﻨﮕﺪان ﻫﻢ ﺧﻮد را ﺟﺬب ﺷﻮر و‬
‫ﻫﯿﺠﺎن ﻣُﺴﺮی او ﻣﯽدﯾﺪ‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺎ ﺣﻮاسﭘﺮﺗﯽ از ﭘﻨﺠﺮه ﺑﻪ ﺑﯿﺮون ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و ﺟﻨﮕﻞ را دﯾﺪ ﮐﻪ زردیِ ﮔﻠﮕﻮنِ ﭼﺮاغﻫﺎی ﻣﻪﺷﮑﻦ‪ ،‬رﻧﮓﭘﺮﯾـﺪهاش ﮐـﺮده ﺑـﻮد و از‬
‫ﮐﻨﺎرﺷﺎن ﻣﯽﮔﺬﺷﺖ‪ .‬ﺷﺎﺧﻪﻫﺎ آﯾﯿﻨﻪی ﺑﻐﻞ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ داﺧﻞ ﯾﮏوَری ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ و ﻟﻨﮕﺪان ﺗﺼﻮﯾﺮ ﺳـﻮﻓﯽ را در آن دﯾـﺪ ﮐـﻪ آرام در ﺻـﻨﺪﻟﯽ‬
‫ﻋﻘﺐ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺪﺗﯽ ﻃﻮﻻﻧﯽ او را ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و رﺿﺎﯾﺖ ﺧﺎﻃﺮی ﻧﺎﻣﻨﺘﻈﺮه و روﺑﻪﻓﺰوﻧﯽ را در ﺧﻮد ﺣـﺲ ﮐـﺮد‪ .‬ﻋﻠـﯽرﻏـﻢ ﻣـﺸﻘّﺎت اﻣـﺸﺐ‪،‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺑﻮد ﮐﻪ در ﺟﻤﻊ ﭼﻨﯿﻦ ﻣﺼﺎﺣﺒﺎﻧﯽ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﭘﺲ از ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ‪ ،‬ﺳﻮﻓﯽ اﻧﮕﺎر ﮐﻪ ﻧﮕﺎهﻫﺎی او را ﺣﺲ ﮐﺮده ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻪ ﺟﻠﻮ ﺧﻢ ﺷﺪ و دﺳﺘﺎﻧﺶ را روی ﺷﺎﻧﻪﻫﺎی ﻟﻨﮕـﺪان ﮔﺬاﺷـﺖ و آرام‬
‫ﻓﺸﺎر داد‪ .‬ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺣﺎﻟﺖ ﺧﻮﺑﻪ؟«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﮔﻔﺖ‪» :‬آره‪ .‬ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺳﺮ ﺟﺎﯾﺶ ﺑﺮﮔﺸﺖ‪ .‬ﻟﻨﮕﺪان ﻟﺒﺨﻨﺪی را روی ﻟﺒﺎن ﺳﻮﻓﯽ ﻣﯽدﯾﺪ‪ .‬ﻓﻬﻤﯿﺪ ﮐﻪ ﺧﻮدش ﻫﻢ ﺗﺒﺴﻢ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺳﯿﻼس ﮐﻪ ﻋﻘﺐ رﻧﺞروور ﺗﺎ ﺧﻮرده ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﻪ دﺷﻮاری ﻣﯽﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻧﻔﺲ ﺑﮑﺸﺪ‪ .‬ﺑﺎزوﻫﺎﯾﺶ را ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﭘﯿﭻ داده ﺑﻮدﻧﺪ و ﺑﺎ ﻧـﺦ ﭼﻨـﺪﻻ و‬
‫ﻧﻮار ﭼﺴﺐ ﺑﻪ ﻗﻮزک ﭘﺎﯾﺶ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻫﺮ دﺳﺖاﻧﺪاز ﺟﺎده درد را در ﺷﺎﻧﻪﻫﺎی ﭘﯿﭻﺧﻮردهاش ﻣﯽدواﻧﺪ‪ .‬دﺳﺖ ﮐﻢ اﺳﯿﺮﮐﻨﻨﺪهﻫﺎﯾﺶ ﭘﺎﺑﻨﺪ را‬
‫ﺑﺎز ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺎ دﻫﺎﻧﺶ از روی ﻧﻮار ﭼﺴﺐ ﻧﻔﺲ ﺑﮑﺸﺪ و ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﯿﻨﯽاش را اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽﮐﺮد ﮐﻪ ﻏﺒﺎرﻫﺎی ﻣﺤﻔﻈﻪﻫﺎی ﺑـﺎر‬
‫آن را ﻫﻢ ﮐﻢﮐﻢ ﻣﯽﺑﺴﺖ‪ .‬ﺳﺮﻓﻪاش ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬

‫راﻧﻨﺪهی ﻓﺮاﻧﺴﻮی ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﻧﮕﺮاﻧﯽ ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» :‬ﮔﻤﺎن ﮐﻨﻢ ﻧﻔﺴﺶ ﺑﻨﺪ اوﻣﺪه‪«.‬‬

‫‪ :Avalon 1‬ﻧﺎم ﺟﺰﯾﺮهای ﮐﻪ ﺟﺴﺪ ﺷﺎه آرﺗﻮر ﭘﺲ از ﻧﺒﺮد ﻧﻬﺎﯾﯿﺶ ﺑﺎ ﻣﻮردرد )‪ :Mordred‬ﻓﺮزﻧﺪ ﻧﺎﻣﺸﺮوﻋﺶ( ﺑﻪ آنﺟﺎ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﺷﺪ و ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﺎن داﺳﺘﺎن در آن‬
‫ﺳﺎﮐﻦ ﺷﺪﻧﺪ و ﻣﻮرﮔﺎن ﻟُﻮﻓِﯽ )‪ Morgqn Le Fay‬زن ﺟﺎدوﮔﺮ داﺳﺘﺎنﻫﺎی ﺷﺎه آرﺗﻮر( ادارهی آن را ﺑﺮﻋﻬﺪه داﺷﺖ‪ .‬از ﻗﺮون وﺳﻄﯽ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺳﻮ آن را ﺑﺎ ﮔﻼﺳﺘﻮنﺑﺮی‬
‫ﯾﮑﺴﺎن ﻣﯽداﻧﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﻫﻢ ﭼﻨﯿﻦ در اﺳﺎﻃﯿﺮ ﺳﻠﺖ ﺟﺰﯾﺮهی اوﻟﯿﺎء ﺧﺪا ﯾﺎ ﺑﻬﺸﺖ ﻧﯿﺰ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻧﺎم ﺑﻮده اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪Glastonbury 2‬‬

‫‪-282-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻣﺮد اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ ﮐﻪ ﺳﯿﻼس را ﺑﺎ ﻋﺼﺎﯾﺶ زده ﺑﻮد ﺳﺮش را ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ و اﺧﻢآﻟﻮد ﺑﻪ ﺳﯿﻼس ﻧﮕﺮﯾﺴﺖ‪» .‬ﺧـﻮشﺷﺎﻧـﺴﯽ! ﻣـﺎ ﺑﺮﯾﺘﺎﻧﯿـﺎﯾﯽﻫـﺎ‬
‫ﻧﺰاﮐﺖ ﻓﺮد رو از روی ﺗﺮﺣﻢ ﺑﺎ دوﺳﺘﺎﻧﺶ ﻗﻀﺎوت ﻧﻤﯽﮐﻨﯿﻢ‪ .‬ﻣﻌﯿﺎرﻣﻮن ﻣﺪارا ﺑﺎ دﺷﻤﻨﻪ‪ «.‬ﺑﻌﺪ دﺳﺘﺶ را ﺟﻠﻮ آورد و ﻧﻮار دﻫﺎن ﺳﯿﻼس را ﭼﻨﮓ‬
‫زد‪ .‬ﺑﺎ ﺣﺮﮐﺖ ﺳﺮﯾﻌﯽ ﭘﺎرهاش ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺳﯿﻼس ﺣﺲ ﮐﺮد ﮐﻪ ﻟﺒﺎﻧﺶ آﺗﺶ ﻣﯽﮔﯿﺮد؛ اﻣﺎ ﻫﻮاﯾﯽ ﮐﻪ ﺷﺶﻫﺎﯾﺶ را ﭘﺮ ﻣﯽﮐﺮد ﻣﺜﻞ ﻧﺴﯿﻢ ﺑﻬﺸﺘﯽ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻣﺮد ﺑﺮﯾﺘﺎﻧﯿﺎﯾﯽ ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» :‬ﺑﺮای ﮐﯽ ﮐﺎر ﻣﯽﮐﻨﯽ؟«‬
‫ﺳﯿﻼس ﺑﺎ وﺟﻮد دردی ﮐﻪ از ﻟﮕﺪ زن ﺑﻪ ﭼﺎﻧﻪاش داﺷﺖ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﺮای ﮐﺎر ﺧﺪا ﮐﺎر ﻣﯽﮐﻨﻢ‪«.‬‬
‫ﻣﺮد ﮔﻔﺖ‪» :‬از اﭘﻮس دﺋﯽ ﻫﺴﺘﯽ‪ «.‬ﻣﻌﻠﻮم ﺷﺪ از آن ﭘﺮﺳﺶ‪ ،‬ﻗﺼﺪ ﺳﺆال ﮐﺮدن ﻧﺪاﺷﺖ‪.‬‬
‫»اﺻﻼً ﻧﻤﯿﺪوﻧﯿﺪ ﻣﻦ ﮐﯽ ﻫﺴﺘﻢ‪«.‬‬
‫»ﭼﺮا اﭘﻮس دﺋﯽ ﺳﻨﮓ ﺗﺎج رو ﻣﯿﺨﻮاد؟«‬
‫ﺳﯿﻼس ﺳﺮ آن ﻧﺪاﺷﺖ ﮐﻪ ﺟﻮاب ﺑﺪﻫﺪ‪ .‬ﺳﻨﮓ ﺗﺎج ﮐﻠﯿﺪ رﺳﯿﺪن ﺑﻪ ﺟﺎم ﻣﻘﺪس ﺑﻮد و ﺟﺎم ﻣﻘﺪس ﻫﻢ ﮐﻠﯿﺪ ﺣﻔﺎﻇﺖ از دﯾﻦ و اﯾﻤﺎن‪.‬‬
‫ﻣﻦ ﺑﺮای ﺧﺪا ﮐﺎر ﻣﯽﮐﻨﻢ‪ .‬ﺻﺮاط ﻫﻢ ﺑﻪ ﻣﺨﺎﻃﺮه اﻓﺘﺎده‪.‬‬
‫ﺳﯿﻼس ﮐﻪ در رﻧﺞروور ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد و ﺑﺎ ﺑﻨﺪﻫﺎﯾﺶ ﮐﻠﻨﺠﺎر ﻣﯽرﻓﺖ‪ ،‬از آن ﻣﯽﺗﺮﺳﯿﺪ ﮐﻪ اﺳﺘﺎد و اﺳﻘﻒ را دﯾﮕﺮ ﺷﮑﺴﺖ داده ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬ﺣﺘـﯽ‬
‫راﻫﯽ ﻧﺪاﺷﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ آﻧﺎن ﺗﻤﺎس ﺑﮕﯿﺮد و ﺑﮕﻮﯾﺪ ﮐﻪ ﭼﻪ ﺑﺪ وﻗﺎﯾﻌﯽ ﭘﯿﺶ آﻣﺪهاﻧﺪ‪ .‬ﺳﻨﮓ ﺗﺎج دﺳﺖ زﻧﺪاﻧﺒﺎنﻫﺎی ﻣﻨﻪ! اوﻧﻬﺎ ﻗﺒﻞ از ﻣـﺎ ﺑـﻪ ﺳـﻨﮓ‬
‫ﺗﺎج ﻣﯽرﺳﻨﺪ! ﺳﯿﻼس در آن ﺗﺎرﯾﮑﯽ ﺧﻔﻘﺎنآور دﺳﺖ ﺑﻪ دﻋﺎ ﺑﺮداﺷﺖ و اﺟﺎزه داد دردِ ﺟﺴﻤﺶ‪ ،‬ﻣﺤﺮّک اﺳﺘﻐﺎﺛﻪﻫﺎﯾﺶ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻣﻌﺠﺰه‪ ،‬ﺧﺪاﯾﺎ! اﺣﺘﯿﺎج ﺑﻪ ﻣﻌﺠﺰه دارم‪ .‬ﺳﯿﻼس ﻫﯿﭻ ﻧﻤﯽداﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﻌﺪ ﻣﻌﺠﺰهای را ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﺧﻮد ﺧﻮاﻫﺪ دﯾﺪ‪.‬‬

‫»راﺑﺮت؟« ﺳﻮﻓﯽ ﻫﻨﻮز ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﻣﯽﮐﺮد‪» .‬ﻧﮕﺎه ﻋﺠﯿﺒﯽ روی ﺻﻮرﺗﺖ ﺑﻮد‪«.‬‬

‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪ .‬دﯾﺪ ﮐﻪ آروارهاش را ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺗﮑﺎن دﻫﺪ و ﻗﻠﺒﺶ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺗﭙﺶ اﻓﺘـﺎده اﺳـﺖ‪ .‬ﻓﮑـﺮی ﺑـﺎورﻧﮑﺮدﻧﯽ ﺑـﻪ‬
‫ذﻫﻨﺶ ﺧﻄﻮر ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬واﻗﻌﺎً ﺗﻮﺿﯿﺤﺶ ﻣﯿﺘﻮﻧﻪ اﯾﻦ ﻗﺪر ﺳﺎده ﺑﺎﺷﻪ؟ »ﺑﺎﯾﺪ ﺗﻠﻔﻨﺖ رو اﺳﺘﻔﺎده ﮐﻨﻢ‪ ،‬ﺳﻮﻓﯽ‪«.‬‬
‫»ﺣﺎﻻ؟«‬
‫»ﭼﯿﺰی ﺑﻪ ﻧﻈﺮم اوﻣﺪه‪«.‬‬
‫»ﭼﯽ؟«‬
‫»ﺧﯿﻠﯽ زود ﻣﯿﮕﻢ‪ .‬ﺗﻠﻔﻨﺖ رو ﻣﯿﺨﻮام‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﻧﮕﺮان ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﯿﺪ‪ .‬ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺷﮏ دارم ﮐﻪ ﻓﺎش ﮐﻨﺘﺮﻟﺶ ﮐﻨﻪ‪ .‬اﻣﺎ ﺑﺮای اﻃﻤﯿﻨﺎن ﮐﻤﺘﺮ از ﯾﮏ دﻗﯿﻘﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻦ‪ «.‬و ﺗﻠﻔـﻦ را‬
‫ﺑﻪ او داد‪.‬‬
‫»ﭼﻄﻮر ﺷﻤﺎرهی اﻣﺮﯾﮑﺎ رو ﺑﮕﯿﺮم؟«‬
‫»ﺑﺎﯾﺪ ﻫﺰﯾﻨﻪ رو ﺑﻪ ﻣﻘﺼﺪ اﻧﺘﻘﺎل ﺑﺪی‪ .‬ﺳﺮوﯾﺲ ﺷﺒﮑﻪی ﻣﻦ ﺷﺎﻣﻞ ﻗﺎرهی اﻣﺮﯾﮑﺎ ﻧﯿﺴﺖ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺻﻔﺮ را ﮔﺮﻓﺖ و ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﺷﺼﺖ ﺛﺎﻧﯿﻪی ﺑﻌﺪ اﺣﺘﻤﺎﻻً ﭘﺎﺳﺦ ﺳﺆاﻟﯽ را ﮐﻪ اﻣﺸﺐ ذﻫﻨﺶ را ﺑـﻪ ﺧـﻮد ﻣـﺸﻐﻮل ﮐـﺮده ﺑـﻮد ﺑـﻪ او‬
‫ﻣﯽﮔﻔﺖ‪.‬‬

‫‪-283-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﺷﺼﺖ و ﻫﺸﺘﻢ‬

‫ﺟﻮﻧﺎس ﻓﻮﮐﻤﻦ وﯾﺮاﺳﺘﺎر ﻧﯿﻮﯾﻮرﮐﯽ ﺗﺎزه ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﮔﺮم ﺷﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﺗﻠﻔﻦ زﻧﮓ زد‪ .‬ﺑﺎ ﺧﻮد ﮔﻔﺖ دﯾﺮه! زﯾﺮ ﻟـﺐ ﻏـﺮی زد و ﮔﻮﺷـﯽ را‬
‫ﺑﺮداﺷﺖ‪.‬‬

‫ﺻﺪای ﻣﺘﺼﺪی ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻫﺰﯾﻨﻪﻫﺎی ﻣﮑﺎﻟﻤﻪی راه دور از ﺳﻤﺖ راﺑﺮت ﻟﻨﮕﺪان رو ﻣﯽﭘﺬﯾﺮﯾﺪ؟«‬
‫ﺟﻮﻧﺎس ﺑﺎ ﮔﯿﺠﯽ ﭼﺮاغ را روﺷﻦ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪» :‬آره‪ ...‬آره‪«.‬‬
‫ﺧﻂ ﺻﺪای آراﻣﯽ ﮐﺮد‪» .‬ﺟﻮﻧﺎس؟«‬
‫»راﺑﺮت؟ ﻣﻦ رو ﺑﯿﺪار ﻣﯽﮐﻨﯽ و ﻫﺰﯾﻨﻪ رو ﻫﻢ ﻣﯿﻨﺪازی ﮔﺮدن ﻣﻦ؟«‬

‫ﻟﻨﮕﺪان ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺟﻮﻧﺎس! ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ‪ .‬ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺮﯾﻊ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽﮐﻨﻢ‪ .‬ﺑﺎﯾﺪ ﯾﻪ ﭼﯿﺰی رو ﺑﺪوﻧﻢ‪ .‬دﺳﺖﻧﻮﺷﺘﻪای ﮐﻪ ﺑﻬﺖ دادم‪ .‬ﺗﻮ—؟«‬
‫»راﺑﺮت‪ ،‬ﻣﺘﺄﺳﻔﻢ‪ .‬ﻣﯿﺪوﻧﻢ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮدم اﯾﻦ ﻫﻔﺘﻪ ﺑﺮات ﻣﯽﻓﺮﺳﺘﻢ‪ .‬اﻣﺎ ﺳﺮم ﺷﻠﻮغ ﺑﻮد‪ .‬دوﺷﻨﺒﻪی ﺑﻌﺪ‪ .‬ﻗﻮل ﻣﯿﺪم‪«.‬‬
‫»ﮐﺎری ﺑﻪ اون ﻧﺪارم‪ .‬ﻣﯿﺨﻮام ﺑﺪوﻧﻢ ﺑﺪون اﯾﻦ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﮕﯽ ﻫﯿﭻ ﻧﺴﺨﻪای از اون رو ﺑﺮای ﺷﺮح و ﺗﻔـﺼﯿﻞ ﭘـﺸﺖ ﺟﻠـﺪ ﭘـﯿﺶ ﮐـﺴﯽ‬
‫ﻓﺮﺳﺘﺎدی؟«‬

‫ﻓﻮﮐﻤﺎن ﺗﺮدﯾﺪ ﮐﺮد‪ .‬ﺟﺪﯾﺪﺗﺮﯾﻦ دﺳﺖﻧﻮﺷﺘﻪی ﻟﻨﮕﺪان—ﺗﺤﻘﯿﻘﯽ درﺑﺎرهی ﺗﺎرﯾﺦ ﭘﺮﺳﺘﺶ رﺑﻪاﻟﻨﻮع—ﺷﺎﻣﻞ ﭼﻨﺪﯾﻦ ﺑﺨﺶ درﺑـﺎرهی ﻣـﺮﯾﻢ‬
‫ﻣﺠﺪﻟﯿﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﻤﮑﻦ ﺑﻮد اﺧﻢ ﺑﺮﺧﯽ را ﻣﻮﺟﺐ ﺷﻮد‪ .‬اﮔﺮ ﭼﻪ ﻣﺒﺎﺣﺚ ﻣﺪارک ﺧﻮﺑﯽ داﺷﺘﻨﺪ و دﯾﮕﺮان ﻫـﻢ درﺑـﺎرهاش ﺻـﺤﺒﺖ ﮐـﺮده ﺑﻮدﻧـﺪ‪،‬‬
‫ﻓﻮﮐﻤﺎن ﻗﺼﺪ ﻧﺪاﺷﺖ ﻧﺴﺨﻪﻫﺎی ﺧﻮاﻧﻨﺪﮔﺎن ﭘﯿﺸﺮﻓﺘﻪی ﻟﻨﮕﺪان را ﺑﺪون ﺗﺄﯾﯿﺪ ﭼﻨﺪ ﺗﺎرﯾﺨﺪان ﺑﺰرگ و ﻫﻨﺮﺷﻨﺎس ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ ﭼﺎپ ﮐﻨـﺪ‪ .‬ﺟﻮﻧـﺎس‬
‫ده ﻧﺎم ﺑﺰرگ را در ﻋﺎﻟﻢ ﻫﻨﺮ ﺑﺮﮔﺰﯾﺪه ﺑﻮد و ﺑﺮاﯾﺸﺎن ﻫﻤﻪی ﻓﺼﻮل ﮐﺘﺎب را ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﻧﺎﻣﻪی ﻣﺆدﺑﺎﻧﻪای ﻓﺮﺳﺘﺎد ﮐﻪ از آنﻫﺎ درﺧﻮاﺳﺖ ﻣﯽﮐـﺮد‬

‫‪-284-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫در ﺻﻮرت ﺻﻼﺣﺪﯾﺪ ﺗﺄﯾﯿﺪﯾﻪی ﻣﺨﺘﺼﺮی ﺑﺮای ﭼﺎپ ﺑﺮ روی ﺟﻠﺪ ﮐﺘﺎب ﺑﻨﻮﯾﺴﻨﺪ‪ .‬ﻃﺒﻖ ﺗﺠﺮﺑﻪی ﻓﻮﮐﻤﺎن‪ ،‬اﮐﺜﺮ اﻓﺮاد ﺑـﻪ ﻫـﺮ ﻓﺮﺻـﺘﯽ ﭼﻨـﮓ‬
‫ﻣﯽزدﻧﺪ ﺗﺎ ﻧﺎﻣﺸﺎن در ﮐﺘﺎﺑﯽ ﭼﺎپ ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان اﺻﺮار ﮐﺮد‪» :‬ﺟﻮﻧﺎس؟ ﻧﺴﺨﻪﻫﺎﯾﯽ رو ﻓﺮﺳﺘﺎدی‪ ،‬ﻧﻪ؟«‬
‫ﺟﻮﻧﺎس اﺧﻤﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﺣﺲ ﻣﯽﮐﺮد ﮐﻪ ﻟﻨﮕﺪان از اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺧﺸﻨﻮد ﻧﯿﺴﺖ‪ .‬ﮔﻔﺖ‪» :‬دﺳﺖﻧﻮﺷﺘﻪات ﺑﯽﻋﯿﺐ و ﻧﻘﺺ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﻦ ﻫﻢ ﺧﻮاﺳﺘﻢ‬
‫ﺑﺎ ﭼﻨﺪﺗﺎ ﺷﺮح ﭘﺸﺖ ﺟﻠﺪ ﻗﺸﻨﮓ ﻏﺎﻓﻞﮔﯿﺮت ﮐﻨﻢ‪«.‬‬
‫ﻣﮑﺜﯽ ﺑﻪ وﺟﻮد آﻣﺪ‪» .‬ﻧﺴﺨﻪای رو ﻫﻢ ﺑﺮای رﯾﯿﺲ ﻣﻮزهی ﻟﻮور ﻓﺮﺳﺘﺎدی؟«‬
‫»ﭼﯽ ﺧﯿﺎل ﻣﯽﮐﻨﯽ؟ ﻧﻮﺷﺘﻪی ﺗﻮ ﭼﻨﺪ ﺑﺎر ﺑﻪ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪی ﻟﻮور اﺷﺎره داﺷﺖ‪ ،‬ﮐﺘﺎبﻫﺎش ﻫﻢ ﺗﻮی ﮐﺘﺎبﺷﻨﺎﺳﯽ ﺗﻮ اوﻣﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﯾﺎرو ﻫﻢ ﮐـﻪ‬
‫ﮐﻠّﯽ ﻧﻔﻮذ داﺷﺖ ﺗﺎ ﻓﺮوش ﺧﺎرﺟﯽ رو ﺗﻀﻤﯿﻦ ﮐﻨﻪ‪ .‬ﺳﻮﻧﯿﺮ ﮐﻪ ﮐﻢآدﻣﯽ ﻧﺒﻮد‪«.‬‬
‫ﺳﮑﻮت آن ﻃﺮف ﺧﻂ ﻣﺪت زﯾﺎدی ﻃﻮل ﮐﺸﯿﺪ‪» .‬ﮐِﯽ ﺑﺮاش ﻓﺮﺳﺘﺎدی؟«‬
‫»ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً ﯾﮏ ﻣﺎه ﭘﯿﺶ‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ ﺑﻬﺶ ﻫﻢ ﯾﺎدآوری ﮐﺮدم ﺗﻮ ﺧﯿﻠﯽ زود ﻣﯿﺮی ﭘﺎرﯾﺲ و ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﮐﺮدم ﺑﺎ ﻫﻢ ﯾـﻪ ﮔﭙـﯽ ﺑﺰﻧﯿـﺪ‪ .‬ﺑـﺎ ﺗـﻮ ﺗﻤـﺎس‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺗﺎ ﺑﺒﯿﻨﯿﺶ؟« ﻓﻮﮐﻤﺎن ﻧﺎﮔﻬﺎن ﻣﮑﺜﯽ ﮐﺮد و ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎﻧﯽ از ﺣﺪﻗﻪ درآﻣﺪه ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺻﺒﺮ ﮐﻦ! ﺗﻮ ﮐﻪ اﯾﻦ ﻫﻔﺘﻪ ﭘﺎرﯾﺲ ﻧﻤﯿﺮی؟«‬
‫»ﻣﻦ اﻻن ﺗﻮ ﭘﺎرﯾﺴﻢ‪«.‬‬
‫ﻓﻮﮐﻤﺎن اﯾﺴﺘﺎد‪» .‬ﺗﻮ راه دور از ﭘﺎرﯾﺲ ﺗﻤﺎس ﮔﺮﻓﺘﯽ؟«‬
‫»از ﺣﻖاﻟﺘﺄﻟﯿﻔﻢ ﮐﻢ ﮐﻦ‪ ،‬ﺟﻮﻧﺎس! از دﺳﺖﻧﻮﺷﺘﻪ ﺧﻮﺷﺶ اوﻣﺪ؟«‬
‫»ﻧﻤﯿﺪوﻧﻢ‪ .‬ﻫﻨﻮز ﭼﯿﺰی ﻧﮕﻔﺘﻪ ﺑﻮد‪«.‬‬
‫»ﺧﺐ‪ ،‬ﻧﻔﺴﺖ ﮔﯿﺮ ﻧﮑﻨﻪ! ﺑﺎﯾﺪ ﻗﻄﻊ ﮐﻨﻢ‪ .‬اﻣﺎ ﮐﻤﮏ زﯾﺎدی ﮐﺮدی‪ .‬ﻣﺘﺸﮑﺮم‪«.‬‬

‫»راﺑﺮت—«‬
‫اﻣﺎ ﻟﻨﮕﺪان ﻗﻄﻊ ﮐﺮده ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻓﻮﮐﻤﺎن ﮔﻮﺷﯽ را ﮔﺬاﺷﺖ و ﺳﺮش را ﺑﺎ ﻧﺎﺑﺎوری ﺗﮑﺎن داد‪ .‬ﺑﺎ ﺧﻮد اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ ﻧﻮﯾﺴﻨﺪهﻫﺎ‪ ،‬ﺣﺘﯽ ﻣﺘﻌﺎدلﺗﺮﯾﻨﺸﻮن اﺣﻤﻘﻨﺪ‪.‬‬

‫داﺧﻞ رﻧﺞروور‪ ،‬ﻟﯽ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﻗﻬﻘﻬﻪای ﺳﺮ داد و ﮔﻔﺖ‪» :‬راﺑﺮت‪ ،‬ﺗﻮ راﺟﻊ ﺑﻪ ﯾﻪ اﻧﺠﻤﻦ ﺳﺮّی ﻣﻄﻠﺐ ﻧﻮﺷﺘﯽ و وﯾﺮاﺳـﺘﺎرت اون رو ﺑـﺮای‬
‫ﻫﻤﻮن اﻧﺠﻤﻦ ﻓﺮﺳﺘﺎده؟«‬

‫ﻟﻨﮕﺪان ﺳﺮش را ﭘﺎﯾﯿﻦ اﻧﺪاﺧﺖ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻇﺎﻫﺮاً‪«.‬‬

‫»ﯾﻪ ﺗﺼﺎدف ﺑﺪ‪ ،‬دوﺳﺖ ﻣﻦ!«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﺗﺼﺎدف رﺑﻄﯽ ﺑﻪ ﻗﻀﯿﻪ ﻧﺪارد‪ .‬ﭘﺮﺳﯿﺪن از ژاک ﺳﻮﻧﯿﺮ ﺑﺮای ﺗﺄﯾﯿﺪ ﻧﻮﺷﺘﻪای درﺑﺎرهی رﺑﻪاﻟﻨﻮع ﺑﻪ اﻧﺪازهی درﺧﻮاﺳـﺖ از‬
‫ﺗﺎﯾﮕﺮ وودز‪ 1‬ﺑﺮای ﺗﺄﯾﯿﺪ ﮐﺘﺎﺑﯽ درﺑﺎرهی ﮔﻠﻒ ﻋﺎدی ﺑﻮد‪ .‬از آن ﮔﺬﺷﺘﻪ‪ ،‬ﻋﻤﻼً ﻫﺮ ﮐﺘﺎﺑﯽ درﺑﺎرهی ﭘﺮﺳﺘﺶ رﺑﻪاﻟﻨﻮع ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ دِﯾـﺮ ﺻـﻬﯿﻮن اﺷـﺎره‬
‫ﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫‪ :Tiger Woods 1‬ﺑﺎزﯾﮑﻦ ﮔﻠﻒ ﻣﺘﻮﻟﺪ ‪ ،1975‬از ﭘﺪری آﻓﺮﯾﻘﺎﯾﯽ‪-‬اﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ و ﻣﺎدری ﺗﺎﯾﻠﻨﺪی و ﺑﺎ ﻧﺎم اﺻﻠﯽ اِﻟﺪرﯾﮏ )‪ (Eldrick‬ﮐﻪ ﻣﻮﻓﻘﯿﺖﻫﺎی او در اوج‬
‫ﺟﻮاﻧﯽ و درﯾﺎﻓﺖ ﺑﺰرگﺗﺮﯾﻦ ﺟﻮاﯾﺰ ﮔﻠﻒ ﺑﺎﻋﺚ آن ﺷﺪ ﮐﻪ ﺟﻮاﻧﺎن و رﻧﮕﯿﻦﭘﻮﺳﺘﺎن زﯾﺎدی ﺑﻪ اﯾﻦ ورزش ﻋﻼﻗﻪﻣﻨﺪ ﺷﻮﻧﺪ‪.‬‬

‫‪-285-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﮐﻪ ﻫﻨﻮز ﻣﯽﺧﻨﺪﯾﺪ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﯾﻪ ﺳﺆال ﮔﻨﺪه وﺟﻮد داره‪ :‬ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ ﺗﻮ ﺗﻮی دﯾﺮ ﺻﻬﯿﻮن ﻣﻄﻠﻮب ﺑﻮد ﯾﺎ ﻧﺎﻣﻄﻠﻮب؟«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﻣﻨﻈﻮر ﺣﻘﯿﻘﯽ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ را آﺷﮑﺎرا ﻣﯽﻓﻬﻤﯿﺪ‪ .‬ﺑﺴﯿﺎری از ﺗﺎرﯾﺨﺪاﻧﺎن ﻣﯽﭘﺮﺳﯿﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﭼﺮا دﯾﺮ ﺻﻬﯿﻮن ﻫﻨﻮز اﺳﻨﺎد ﺳﻨﮕﺮﯾﻞ را ﭘﻨﻬﺎن‬
‫ﻧﮕﻪ ﻣﯽداﺷﺖ‪ .‬ﺑﺮﺧﯽ ﻣﯽاﻧﺪﯾﺸﯿﺪﻧﺪ ﮐﻪ اﻃﻼﻋﺎت را ﺳﺎلﻫﺎ ﭘﯿﺶ در ﺟﻬﺎن ﭘﺨﺶ ﮐﺮدهاﻧﺪ‪» .‬ﻣﻦ ﻫﯿﭻ ﻣﻮﻗﻌﯿﺘﯽ ﺗﻮی ﮐﺎرﻫﺎی دِﯾﺮ ﻧﺪاﺷﺘﻢ‪«.‬‬
‫»ﺗﻮ اﻋﻤﺎل ﮐﻤﯽ داﺷﺘﯽ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺷﺎﻧﻪ ﺑﺎﻻ اﻧﺪاﺧﺖ‪ .‬ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﻇﺎﻫﺮاً در ﺻﺪد ﻋﻤﻮﻣﯽ ﺳﺎﺧﺘﻦ اﺳﻨﺎد ﺑﻮد‪» .‬ﻣﻦ ﻓﻘﻂ ﺗﺎرﯾﺦ اﺧﻮت رو ﻓﺮاﻫﻢ ﮐﺮدم و اوﻧﻬﺎ رو ﺑﻪ ﺷـﮑﻞ‬
‫اﻧﺠﻤﻦ ﭘﺮﺳﺘﺶ رﺑﻪاﻟﻨﻮع ﻣﺪرن ﻧﺸﻮن دادم؛ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﻧﮕﻬﺒﺎنﻫﺎی ﺟﺎم و ﻣﺤﺎﻓﻈﺎن اﺳﻨﺎد ﮐﻬﻦ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﻪ ﺳﻨﮓ ﺗﺎج اﺷﺎره ﮐﺮده ﺑﻮدی؟«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان اﺧﻢ ﮐﺮد‪ .‬ﺑﻪ ﮐﺮّات ﺑﻪ ﺳﻨﮓ ﺗﺎج اﺷﺎره ﮐﺮده ﺑﻮد‪» .‬ﻣﻦ درﺑﺎرهی ﺳﻨﮓ ﺗﺎج ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻧﻤﻮﻧﻪای ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮدم ﮐـﻪ دﯾـﺮ از ﻃﺮﯾـﻖ‬
‫اون اﺳﻨﺎد ﺳﻨﮕﺮﯾﻞ رو ﺣﻔﺎﻇﺖ ﮐﺮد‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺑﺎ ﺣﯿﺮت او را ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪» .‬ﺗﺼﻮر ﻣﯽﮐﻨﻢ اﯾﻦ ﺣﺎﻻ ﺗﻮﺿﯿﺢ ﻣﯿﺪه ﮐﻪ اون ﭼﺮا روی زﻣﯿﻦ ﻧﻮﺷﺘﻪ پ‪.‬ن‪ :‬راﺑﺮت ﻟﻨﮕﺪان را ﭘﯿﺪا ﮐﻦ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان در واﻗﻊ ﺣﺲ ﻣﯽﮐﺮد ﮐﻪ ﭼﯿﺰ دﯾﮕﺮی در ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻋﻼﻗﻪی ﺳﻮﻧﯿﺮ را ﺟﻠﺐ ﮐﺮده اﺳﺖ‪ ،‬اﻣﺎ اﯾـﻦ ﻣﻮﺿـﻮع ﭼﯿـﺰی ﺑـﻮد ﮐـﻪ ﺗـﺼﻤﯿﻢ‬
‫داﺷﺖ وﻗﺘﯽ ﺑﺎ ﺳﻮﻓﯽ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻪ او ﺑﮕﻮﯾﺪ‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﭘﺲ ﺗﻮ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه ﻓﺎش دروغ ﮔﻔﺘﯽ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» :‬ﭼﯽ؟«‬
‫»ﺗﻮ ﺑﻪ اون ﮔﻔﺘﯽ ﮐﻪ ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﺑﺎ ﭘﺪرﺑﺰرﮔﻢ ﺗﻤﺎﺳﯽ ﻧﺪاﺷﺘﯽ‪«.‬‬
‫»ﻣﻦ اﯾﻦ ﮐﺎر رو ﻧﮑﺮدم! وﯾﺮاﺳﺘﺎرم ﻧﻮﺷﺘﻪﻫﺎ رو ﻓﺮﺳﺘﺎده‪«.‬‬
‫»ﻓﮑﺮش رو ﺑﮑﻦ‪ ،‬راﺑﺮت‪ .‬اﮔﺮ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه ﻓﺎش ﭘﺎﮐﺘﯽ ﮐﻪ وﯾﺮاﺳﺘﺎرت ﺗﻮی اون ﻧﻮﺷﺘﻪات رو ﻓﺮﺳﺘﺎده ﭘﯿﺪا ﻧﮑﺮده ﺑﺎﺷﻪ‪ ،‬ﻧﺘﯿﺠﻪ ﮔﺮﻓﺘـﻪ ﮐـﻪ ﺗـﻮ‬
‫اون رو ﻓﺮﺳﺘﺎدی‪ «.‬ﻣﮑﺜﯽ ﮐﺮد و اداﻣﻪ داد‪» :‬ﯾﺎ ﺣﺘﯽ ﺑﺪﺗﺮ از اون ﻧﺘﯿﺠﻪ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺗﻮ ﻧﻮﺷﺘﻪ رو دﺳﺘﯽ ﺗﺤﻮﯾﻞ دادی و دروغ ﮔﻔﺘﯽ‪«.‬‬

‫رﻧﺞروور ﮐﻪ ﺑﻪ ﻓﺮودﮔﺎه ﻟﻮ ﺑﺮوژه رﺳﯿﺪ‪ ،‬رﻣﯽ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ آﺷﯿﺎﻧﻪی ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎی ﮐﻮﭼﮑﯽ در اﻧﺘﻬﺎی ﺑﺎﻧﺪ راﻧﺪ‪ .‬ﻧﺰدﯾﮏ ﮐﻪ ﺷﺪﻧﺪ‪ ،‬ﻣﺮدی ژوﻟﯿﺪه‬
‫در ﻟﺒﺎس ﻧﻈﺎﻣﯽ ﭼﺮوک ﺑﺎ ﺷﺘﺎب از آﺷﯿﺎﻧﻪ ﺑﯿﺮون زد و دﺳﺖ ﺗﮑﺎن داد و در ﻓﻠﺰی ﺑﺰرگ و ﺷﯿﺎرداری را ﮐﻨﺎر زد ﺗﺎ ﺟﺖ ﺳﻔﯿﺪ و ﻣﺠﻠّﻠﯽ در آن‬
‫آﺷﮑﺎر ﺷﻮد‪.‬‬

‫ﻟﻨﮕﺪان ﮐﻪ ﺑﻪ ﺑﺪﻧﻪی ﺑﺮّاق ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎ ﺧﯿﺮه ﺷﺪه ﺑﻮد ﮔﻔﺖ‪» :‬اﯾﻦ اﻟﯿﺰاﺑﺘﻪ؟!«‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﻧﯿﺸﺶ ﺑﺎز ﺷﺪ‪» .‬اونﻗﺪر ﺧﺮج رو دﺳﺘﻢ ﻣﯿﮕﺬاره ﮐﻪ دﻟﻢ رو ﺧﻮن ﮐﺮده!«‬
‫ﻣﺮدی ﮐﻪ ﻟﺒﺎس ﻧﻈﺎﻣﯽ ﭘﻮﺷﯿﺪه ﺑﻮد ﺑﻪ ﺳﻤﺖ آنﻫﺎ دوﯾﺪ و ﭼﺸﻤﺶ را در ﺑﺮاﺑﺮ ﭼﺮاغﻫﺎی ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺗﻨﮓ ﮐﺮد‪ .‬ﺑﺎ ﻟﻬﺠﻪی ﺑﺮﯾﺘﺎﻧﯿﺎﯾﯽ ﮔﻔـﺖ‪:‬‬
‫»ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً آﻣﺎدهﺳﺖ‪ ،‬آﻗﺎ! ﻣﯽﺑﺨﺸﯿﺪ ﮐﻪ دﯾﺮ ﺷﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﻦ رو ﻣﺘﻌﺠﺐ ﮐﺮدﯾﺪ و—« ﻣﮑﺜﯽ ﮐﺮد ﺗﺎ ﮔﺮوه ﭘﯿﺎده ﺷـﻮﻧﺪ‪ .‬ﺑـﻪ ﺳـﻮﻓﯽ و ﻟﻨﮕـﺪان ﻧﮕـﺎﻫﯽ‬
‫اﻧﺪاﺧﺖ و ﺑﻌﺪ از آن ﺑﻪ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ‪.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻫﻤﮑﺎراﻧﻢ و ﻣﻦ ﮐﺎر ﻣﻬﻤﯽ در ﻟﻨﺪن دارﯾﻢ و اون ﻗﺪر وﻗﺘﻤﻮن ﺗﻨﮕﻪ ﮐﻪ ﻧﻤﯿﺨﻮاﯾﻢ اﯾﻦﺟﺎ ﺗﻠﻒ ﮐﻨﯿﻢ‪ .‬ﻟﻄﻔﺎً آﻣﺎده ﺷﻮ ﺗﺎ ﻓﻮراً‬
‫راه ﺑﯿﻔﺘﯿﻢ‪ «.‬و در ﻫﻤﺎن ﺣﺎل ﮐﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽﮐﺮد ﻫﻔﺖﺗﯿﺮ را از ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺑﯿﺮون آورد و ﺑﻪ ﻟﻨﮕﺪان داد‪.‬‬

‫‪-286-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﭼﺸﻤﺎن ﺧﻠﺒﺎن ﺑﺎ دﯾﺪن ﺳﻼح از ﺣﺪﻗﻪ ﺑﯿﺮون زد‪ .‬ﺧﻠﺒﺎن ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ آﻣﺪ و زﯾﺮ ﻟﺐ ﮔﻔﺖ‪» :‬آﻗﺎ! ﭘﻮزش ﻣـﻦ رو ﺑﭙﺬﯾﺮﯾـﺪ‪ ،‬اﻣـﺎ ﻣﺠـﻮّز‬
‫ﭘﺮواز دﯾﭙﻠﻤﺎﺗﯿﮏ ﻣﻦ ﻓﻘﻂ ﺑﺮای ﺷﻤﺎ و ﭘﯿﺸﺨﺪﻣﺖ ﺷﻤﺎﺳﺖ‪ .‬ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﻢ ﻫﻤﮑﺎراﻧﺘﻮن رو ﻫﻢ ﺑﺒﺮم‪«.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﮔﺮﻣﯽ زد و ﮔﻔﺖ‪» :‬دوﻫﺰار ﭘﻮﻧﺪ و اون ﺗﻔﻨﮓ ﭘُﺮ ﻣﯿﮕﻪ ﮐﻪ ﺗﻮ ﻣﯿﺘﻮﻧﯽ ﻣﻬﻤﺎﻧﺎن ﻣﻦ رو ﻫﻢ ﺳﻮار ﮐﻨـﯽ‪ «.‬ﺑﻌـﺪ ﺑـﻪ رﻧـﺞروور‬
‫اﺷﺎرهای ﮐﺮد و اداﻣﻪ داد‪» :‬و ﺻﺪ اﻟﺒﺘﻪ اون رﻓﯿﻖ زﺑﻮنﺑﺴﺘﻪﻣﻮن رو ﮐﻪ ﻋﻘﺐ ﻣﺎﺷﯿﻨﻪ‪«.‬‬

‫‪-287-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﺷﺼﺖ و ﻧﻬﻢ‬

‫ﻣﻮﺗﻮرﻫﺎی دوﮔﺎﻧﻪی ‪ Garrett TFE-731‬ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎی ﻫﺎوﮐﺮ‪ 731-‬ﻏﺮّﺷﯽ ﮐﺮدﻧﺪ و وﺳﯿﻠﻪ را ﺑﺎ ﻧﯿﺮوﯾﯽ ﮐﻪ ﺷﮑﻢ ﻣـﺴﺎﻓﺮ را در ﻫـﻢ‬
‫ﻣﯽﭘﯿﭽﺎﻧﺪ ﺑﻪ آﺳﻤﺎن ﺑﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺑﯿﺮون ﭘﻨﺠﺮه‪ ،‬ﻓﺮودﮔﺎه ﻟﻮﺑﺮوژه ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺘﯽ ﭼﺸﻤﮕﯿﺮ از آنﻫﺎ دور ﻣﯽﺷﺪ‪.‬‬

‫ﺳﻮﻓﯽ اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ دارم از ﮐﺸﻮر ﻓﺮار ﻣﯽﮐﻨﻢ‪ .‬ﺑﺪﻧﺶ ﺑﻪ ﺻﻨﺪﻟﯽ ﭼﺮﻣﯽ ﻓﺸﺎر داده ﻣﯽﺷﺪ‪ .‬ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎل‪ ،‬او ﺑﻪ ﺧﻮد ﻗﺒﻮﻻﻧﺪه ﺑﻮد ﺑـﺎزی ﻣـﻮش و‬
‫ﮔﺮﺑﻪاش ﺑﺎ ﻓﺎش ﺗﺎ ﺣﺪّی ﺑﺮای وزارت دﻓﺎع ﺗﻮﺟﯿﻪﭘﺬﯾﺮ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪ .‬ﺳﻌﯽ ﻣﯽﮐﺮدم ﺗﺎ ﺟﺎن ﺑﯽﮔﻨﺎﻫﯽ رو ﻧﺠﺎت ﺑﺪم‪ .‬ﺳﻌﯽ ﻣـﯽﮐـﺮدم آرزوﻫـﺎی‬
‫دم ﻣﺮگ ﭘﺪرﺑﺰرﮔﻢ رو ﺟﺎﻣﻪی ﻋﻤﻞ ﺑﭙﻮﺷﻮﻧﻢ‪ .‬ﺳﻮﻓﯽ ﻣﯽداﻧﺴﺖ اﯾﻦ آﺧﺮﯾﻦ روزﻧﻪی اﻣﯿﺪش را ﻫﻢ ﺧﻮد ﻣﺴﺪود ﮐﺮده اﺳﺖ‪ .‬او ﺑـﺪون اراﺋـﻪی‬
‫ﻣﺪارک‪ ،‬ﺑﺎ ﻫﻤﺮاﻫﯽ ﯾﮏ ﻓﺮاری و ﺑﺎ ﮔﺮوﮔﺎﻧﯽ دﺳﺖﺑﺴﺘﻪ ﮐﺸﻮر را ﺗﺮک ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬اﮔﺮ ﻣﺮزی ﻣﻨﻄﻘﯽ وﺟﻮد ﻣﯽداﺷﺖ‪ ،‬ﺳﻮﻓﯽ از آن ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑـﻮد‪.‬‬
‫ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ ﺻﻮت‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ و ﻟﻨﮕﺪان ﺟﻠﻮی ﮐﺎﺑﯿﻦ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد—روی ﻧﺸﺎﻧﯽ ﺑـﺮ در ﮐـﺎﺑﯿﻦ ﻧــﻮﺷﺘﻪ ﺑـﻮد ﻃﺮاﺣـﯽ ﺗـﺮازاول و اﻋﯿـﺎﻧﯽ ﺟـﺖ‪.‬‬
‫ﺻﻨﺪﻟﯽﻫﺎی ﮔﺮدان و ﻣﺨﻤﻠﯽﺷﺎن را ﺑﻪ ﺷﯿﺎرﻫﺎﯾﯽ در ﮐﻒ ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎ ﭼﻔﺖ ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ ﻣﯽداد و ﺑﻪ دور ﻣﯿﺰی از ﭼﻮب ﺳـﺨﺖ‬
‫ﻗﻔﻞ ﻣﯽﺷﺪ؛ ﺑﺮای ﺧﻮد اﺗﺎق ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﮐﻮﭼﮑﯽ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ‪ ،‬اﯾﻦ ﻣﺤﯿﻂ ﺑﺎﺷﮑﻮه ﮐﻤﮏ اﻧﺪﮐﯽ ﺑﻪ اﺳﺘﺘﺎر اﺗّﻔﺎﻗﺎت ﻧﻪ ﭼﻨﺪان ﺑﺎﺷﮑﻮه در ﻋﻘﺐ‬
‫ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎ ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬آنﺟﺎ در ﻣﻨﻄﻘﻪای ﺟﺪا و ﻧﺰدﯾﮏ ﺑﻪ دﺳﺘﺸﻮﯾﯽ‪ ،‬ﭘﯿﺸﺨﺪﻣﺖ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ‪ ،‬رﻣﯽ‪ ،‬ﻫﻔﺖﺗﯿﺮ ﺑﻪ دﺳﺖ و ﺑـﺎاﮐﺮاه دﺳـﺘﻮرات ﺗﯿﺒﯿﻨـﮓ را‬
‫ﺑﺮای ﭘﺎﯾﯿﺪن راﻫﺐ ﺧﻮنآﻟﻮد اﺟﺮا ﻣﯽﮐﺮد ﮐﻪ دﺳﺖ و ﭘﺎﺑﺴﺘﻪ ﻣﺜﻞ ﺗﮑﻪای ﺑﺎر روی زﻣﯿﻦ ﺧﻮاﺑﯿﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻗﺒﻞ از اﯾﻦ ﮐﻪ ﺣﻮاﺳﻤﻮن رو ﺑﻪ ﺳﻨﮓ ﺗﺎج ﺟﻤﻊ ﮐﻨﯿﻢ‪ ،‬اﮔﺮ اﺟﺎزه ﺑﺪﯾﺪ ﻣﻦ ﯾﻪ ﺣﺮف ﮐـﻮﭼﯿﮑﯽ ﺑـﺰﻧﻢ‪ «.‬دﻟـﻮاﭘﺲ ﺑـﻪ ﻧﻈـﺮ‬
‫ﻣﯽرﺳﯿﺪ؛ ﻣﺜﻞ ﭘﺪری ﮐﻪ ﻣﯽﺧﻮاﻫﺪ اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر درﺑﺎرهی اﻣﻮر ﺟﻨﺴﯽ ﺑﺎ ﻓﺮزﻧﺪاﻧﺶ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﺪ‪» .‬دوﺳﺘﺎن! ﻣﻦ ﻓﻬﻤﯿﺪم ﮐﻪ در اﯾﻦ ﻣـﺎﺟﺮا ﭼﯿـﺰی‬
‫ﺑﻪ ﺟﺰ ﻣﻬﻤﺎن ﻧﯿﺴﺘﻢ و ﺑﻪ اﯾﻦ اﻓﺘﺨﺎر ﻣﯽﮐﻨﻢ‪ .‬و ﺣﺎﻻ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺗﻤﺎم ﻋﻤﺮش رو ﺻﺮف ﺟـﺴﺘﺠﻮی ﺟـﺎم ﮐـﺮده‪ ،‬ﺣـﺲ ﻣـﯽﮐـﻨﻢ‬

‫‪-288-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫وﻇﯿﻔﻪ دارم اﺧﻄﺎر ﺑﺪم‪ ،‬ﺻﺮف ﻧﻈﺮ از ﺧﻄﺮات ﻣﻮﺟﻮد‪ ،‬ﺷﻤﺎ ﻣﯽﺧﻮاﻫﯿﺪ ﻗﺪم ﺑﻪ راﻫﯽ ﺑﮕﺬارﯾﺪ ﮐﻪ ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﻧﺪاره‪ «.‬ﺑـﻪ ﺳـﻤﺖ ﺳـﻮﻓﯽ ﭼﺮﺧﯿـﺪ و‬
‫ﮔﻔﺖ‪» :‬دوﺷﯿﺰه ﻧﻮو! ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺘﻮن ﺑﻪ اﯾﻦ اﻣﯿﺪ ﮐﺮﯾﭙﺘﮑﺲ رو ﺑﻪ ﺷﻤﺎ داد ﮐﻪ ﺷﻤﺎ راز ﺟﺎم ﻣﻘﺪس رو ﺣﻔﻆ ﮐﻨﯿﺪ‪«.‬‬
‫»ﺑﻠﻪ‪«.‬‬
‫»ﻫﻤﻮن ﻃﻮر ﮐﻪ اﻧﺘﻈﺎرش ﻣﯽرﻓﺖ ﺷﻤﺎ ﺧﻮدﺗﻮن رو ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﮐﺮدن راه ﺗﺎ ﻫﺮ ﺟﺎ ﮐﻪ ﺑﺸﻪ ﻣﻠﺰم ﻣﯽدوﻧﯿﺪ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﮐﻪ اﻧﮕﯿﺰهی دﯾﮕﺮی ﻫﻢ در ﺧﻮد ﺣﺲ ﻣﯽﮐﺮد ﺳﺮی ﺑﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪی ﺗﺄﯾﯿﺪ ﺗﮑﺎن داد‪ .‬ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺧﺎﻧﻮادهام‪ .‬ﺑﻪرﻏﻢ اﻃﻤﯿﻨـﺎن دادن‬
‫ﻟﻨﮕﺪان از اﯾﻦ ﺑﺎﺑﺖ ﮐﻪ ﺳﻨﮓ ﺗﺎج ﻫﯿﭻ ارﺗﺒﺎﻃﯽ ﺑﺎ ﮔﺬﺷﺘﻪی او ﻧﺪارد‪ ،‬ﺳﻮﻓﯽ ﭼﯿﺰی ﺳﺨﺖ ﺷﺨﺼﯽ را ﺗﻨﯿﺪه در اﯾﻦ راز ﺣﺲ ﻣﯽﮐﺮد؛ اﻧﮕﺎر اﯾﻦ‬
‫ﮐﺮﯾﭙﺘﮑﺲ را ﮐﻪ ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺶ ﺑﺎ دﺳﺘﺎن ﺧﻮد ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮد ﻣﯽﮐﻮﺷﯿﺪ ﺑﺎ او ﺣﺮف ﺑﺰﻧﺪ و راﻫﯽ ﺑﺮای ﭘﺮ ﮐﺮدن اﯾﻦ ﺧﻸ ﺑﯿﺎﺑﺪ ﮐﻪ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺳـﺎل او را‬
‫در ﺧﻮد ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ اداﻣﻪ داد‪» :‬ﭘﺪرﺑﺰرگ ﺷﻤﺎ و ﺳﻪ ﻧﻔﺮ دﯾﮕﺮ اﻣﺸﺐ ﻣﺮدﻧﺪ و اﯾﻦ ﮐﺎر رو ﺑﻪ اﯾﻦ ﺧﺎﻃﺮ اﻧﺠﺎم دادﻧﺪ ﮐﻪ ﺳﻨﮓ ﺗﺎج رو از دﺳـﺖ ﮐﻠﯿـﺴﺎ‬
‫دور ﻧﮕﻪ دارﻧﺪ‪ .‬اﭘﻮس دﺋﯽ ﺗﺎ ﭼﻨﺪﻗﺪﻣﯽ ﺗﺼﺎﺣﺐ اون ﭘﯿﺶ اوﻣﺪ‪ .‬اﻣﯿﺪوارم ﺑﻔﻬﻤﯿﺪ ﮐـﻪ اﯾـﻦ ﻣﻮﺿـﻮع ﻣـﺴﺌﻮﻟﯿﺖ ﺳـﻨﮕﯿﻨﯽ رو روی دوش ﺷـﻤﺎ‬
‫ﻣﯿﮕﺬاره‪ .‬ﻣﺸﻌﻠﯽ رو ﺑﻪ ﺷﻤﺎ دادﻧﺪ‪ .‬ﺷﻌﻠﻪای دوﻫﺰارﺳﺎﻟﻪ ﮐﻪ ﻧﺒﺎﯾﺪ اﺟﺎزه داد ﺧﺎﻣﻮش ﺑﺸﻪ‪ .‬اﯾﻦ ﻣﺸﻌﻞ رو ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺑﻪ دﺳﺘﺎن ﻧﺎاﻫـﻞ ﺳـﭙﺮد‪ «.‬ﻣﮑﺜـﯽ‬
‫ﮐﺮد و ﺑﻪ ﺟﻌﺒﻪی ﺻﻨﺪل ﺳﺮخ ﭼﺸﻢ دوﺧﺖ‪» .‬ﻫﯿﺞ ﺣﻖ اﻧﺘﺨﺎﺑﯽ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ داده ﻧﺸﺪه‪ ،‬دوﺷﯿﺰه ﻧﻮو! ﻫﺮ ﭼـﻪ ﮐـﻪ اﯾـﻦ ﺗـﻮ ﺑﺎﺷـﻪ ﯾـﺎ ﺑﺎﯾـﺪ ﮐـﺎﻣﻼً‬
‫ﻣﺴﺌﻮﻟﯿّﺖ رو ﺑﻪ دوش ﺑﮕﯿﺮﯾﺪ‪ ...‬ﯾﺎ اون رو ﺑﻪ ﻓﺮد دﯾﮕﻪای ﺑﺴﭙﺎرﯾﺪ‪«.‬‬
‫»ﭘﺪرﺑﺰرﮔﻢ ﮐﺮﯾﭙﺘﮑﺲ رو ﺑﻪ ﻣﻦ ﺳﭙﺮده‪ .‬ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ ﮐﻪ ﻣﯿﺪوﻧﺴﺘﻪ ﻣﯿﺘﻮﻧﻢ اﯾﻦ ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺖ رو ﺑﻪ ﮔﺮدن ﺑﮕﯿﺮم‪«.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ اﻣﯿﺪوار ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﯿﺪ‪ ،‬اﻣﺎ اﻧﮕﺎر ﻫﻨﻮز ﻗﺎﻧﻊ ﻧﺸﺪه ﺑﻮد‪» .‬ﻋﺎﻟﯿﻪ‪ .‬ﺑﻪ ارادهی ﻣﺤﮑﻢ ﻧﯿﺎز داره‪ .‬و اﻻن ﻣﯿﺨﻮام ﺑﺪوﻧﻢ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﻓﻬﻤﯿـﺪ‬
‫ﮐﻪ درﺳﺖ ﺑﺎز ﮐﺮدن ﮐﺮﯾﭙﺘﮑﺲ اﻣﺘﺤﺎن ﺑﺰرگﺗﺮی رو ﭘﯿﺶ ﻣﯿﮑﺸﻪ‪«.‬‬
‫»ﭼﻄﻮر؟«‬
‫»ﻋﺰﯾﺰم‪ ،‬ﺗﺼﻮر ﮐﻦ ﺗﻮ ﻧﺎﮔﻬﺎن ﻧﻘﺸﻪای رو دﺳﺖ ﺑﮕﯿﺮی ﮐﻪ ﻣﮑﺎن ﺟﺎم ﻣﻘﺪس رو اﻓﺸﺎ ﻣﯿﮑﻨﻪ‪ .‬در اون ﻟﺤﻈﻪ‪ ،‬ﺗﻮ ﺻﺎﺣﺐ رازی ﻫﺴﺘﯽ ﮐﻪ‬
‫ﻣﯿﺘﻮﻧﻪ ﺗﺎرﯾﺦ رو ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺑﺪه‪ .‬ﻧﮕﻬﺒﺎن رازی ﻣﯿﺸﯽ ﮐﻪ اﻧﺴﺎن ﻗﺮنﻫﺎ ﺑﻪ دﻧﺒﺎﻟﺶ ﺑﻮده‪ .‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺖ روﺑﺮو ﻣﯿﺸﯽ ﮐﻪ ﺣﻘﯿﻘـﺖ رو ﺑـﺮای ﺟﻬـﺎن‬
‫آﺷﮑﺎر ﮐﻨﯽ ﯾﺎ ﻧﻪ‪ .‬ﮐﺴﯽ ﮐﻪ اﯾﻦ ﮐﺎر رو ﺑﮑﻨﻪ ﺧﯿﻠﯽﻫﺎ ﺗﺤﺴﯿﻨﺶ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ و ﺧﯿﻠﯽﻫﺎ ﺗﺤﻘﯿﺮ‪ .‬ﻣﺴﺌﻠﻪ اﯾﻦﺟﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﻮ ﻗﺪرت ﮐﺎﻓﯽ رو ﺑﺮای اﻧﺠﺎم‬
‫دادن اﯾﻦ وﻇﯿﻔﻪ داری ﯾﺎ ﻧﻪ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﻣﮑﺜﯽ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻧﯿﺴﺘﻢ اﯾﻦ وﻇﯿﻔﻪی ﻣﻦ ﺑﺎﺷﻪ‪«.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ اﺑﺮو ﺑﺎﻻ اﻧﺪاﺧﺖ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻧﯿﺴﺖ؟ ﮐﯽ ﺑﻪ ﺟﺰ ﺗﻮ ﺻﺎﺣﺐ ﺳﻨﮓ ﺗﺎﺟﻪ؟«‬
‫»اﺧﻮت ﮐﻪ راز رو اﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﻣﺪت ﺑﺎ ﻣﻮﻓﻘﯿﺖ ﺣﻔﻆ ﮐﺮده‪«.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﻣﺮدّد ﻣﯽﻧﻤﻮد‪» .‬دِﯾﺮ ﺻﻬﯿﻮن؟ اﻣﺎ ﭼﻄﻮر؟ اﺧﻮت اﻣﺸﺐ از ﻫﻢ ﭘﺎﺷﯿﺪ‪ .‬ﮔﺮدﻧﺶ رو زدﻧﺪ‪ .‬ﺧﻮدت اﯾﻦ اﺻﻄﻼح ﻣﻨﺎﺳـﺐ رو اﺳـﺘﻔﺎده‬
‫ﮐﺮدی‪ .‬ﻣﺎ ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﻧﻤﯽﻓﻬﻤﯿﻢ ﺑﺎ اﺳﺘﺮاق ﺳﻤﻊ ﯾﺎ ﺑﺎ ﺟﺎﺳﻮﺳﯽ در ردهﻫﺎی ﺑﺎﻻ ﺑﯿﻨﺸﻮن ﻧﻔﻮذ ﮐﺮدﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ اﯾﻦ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﻫﻨﻮز وﺟﻮد داره ﮐﻪ ﮐﺴﯽ‬
‫رﺧﻨﻪ ﮐﺮده و ﻫﻮﯾﺖ ﭼﻬﺎر ﻋﻀﻮ ﺑﺮﺗﺮ رو ﻓﻬﻤﯿﺪه‪ .‬ﻣﻦ در اﯾﻦ اوﺿﺎع ﺑﻪ ﻫﯿﭻ ﮐﺴﯽ از اﺧﻮت ﮐﻪ ﭘﺎ ﭘﯿﺶ ﺑﮕﺬاره اﻃﻤﯿﻨﺎن ﻧﻤﯽﮐﻨﻢ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» :‬ﭘﺲ ﻧﻈﺮت ﭼﯿﻪ؟«‬
‫»راﺑﺮت‪ .‬ﻣﯿﺪوﻧﯽ و ﻣﻦ ﻫﻢ ﻣﯿﺪوﻧﻢ دﯾﺮ ﺣﻘﯿﻘﺖ رو اﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺳﺎل ﻧﮕﻪ ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﮐﻪ ﺗﺎ اﺑﺪ ﮔﺮد و ﺧﺎک ﺑﺨﻮرﻧﺪ‪ .‬ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻓﺮﺻﺖ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺗـﻮی‬
‫ﺗﺎرﯾﺦ ﺑﻮدﻧﺪ ﺗﺎ راز رو اﻋﻼم ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺟﻬﺎن ﺑﺮای ﭘﺬﯾﺮش ﺣﻘﯿﻘﺖ آﻣﺎده ﺑﺎﺷﻪ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» :‬و ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺗﻮ اون ﻟﺤﻈﻪ رﺳﯿﺪه؟«‬

‫‪-289-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫»رﺳﯿﺪه‪ .‬واﺿﺢﺗﺮ از اﯾﻦ ﻧﻤﯿﺸﻪ‪ .‬ﻫﻤﻪی ﻧﺸﺎﻧﻪﻫﺎی ﺗﺎرﯾﺨﯽ اﯾﻦ رو ﻣﯿﮕﻦ‪ .‬و در ﺿﻤﻦ اﮔﺮ دِﯾﺮ ﻧﻤﯽﺧﻮاﺳﺘﻪ راز رو اﻓﺸﺎ ﮐﻨـﻪ‪ ،‬ﭼـﺮا ﮐﻠﯿـﺴﺎ‬
‫ﺑﺎﯾﺪ اﻻن ﺣﻤﻠﻪ ﮐﻨﻪ؟«‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﮔﻔﺖ‪» :‬راﻫﺐ ﻫﻨﻮز از ﻗﺼﺪش ﺑﻪ ﻣﺎ ﻧﮕﻔﺘﻪ‪«.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﭘﺎﺳﺦ داد‪» :‬ﻗﺼﺪ راﻫﺐ ﻫﻤﻮن ﻗﺼﺪ ﮐﻠﯿﺴﺎﺳﺖ‪ .‬ﻧﺎﺑﻮد ﮐﺮدن اﺳﻨﺎدی ﮐﻪ ﻓﺮﯾﺐ ﺑﺰرگ رو ﻫﻮﯾﺪا ﻣـﯽﮐﻨﻨـﺪ‪ .‬ﮐﻠﯿـﺴﺎ اﻣـﺸﺐ از ﻫـﺮ‬
‫زﻣﺎن دﯾﮕﻪای ﺑﻪ راز ﻧﺰدﯾﮏﺗﺮ ﺷﺪه و دِﯾﺮ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ اﻋﺘﻤﺎد ﮐﺮده‪ ،‬دوﺷﯿﺰه ﻧﻮو‪ .‬وﻇﯿﻔﻪی ﺣﻔﻆ ﺟﺎم ﻣﺸﺨﺼﺎً ﺷﺎﻣﻞ اﻧﺠﺎم دادن آرزوی ﻧﻬﺎﯾﯽ دﯾـﺮ‬
‫ﺑﺮای ﻫﻮﯾﺪا ﮐﺮدن اﺳﺮارش ﺑﺎ ﻣﺮدم ﺟﻬﺎن ﻫﻢ ﻫﺴﺖ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان دﺧﺎﻟﺖ ﮐﺮد‪» .‬ﻟﯽ! اﯾﻦ ﮐﻪ از ﺳﻮﻓﯽ ﺑﺨﻮاﻫﯿﻢ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺑﮕﯿﺮه ﯾﻌﻨﯽ اﯾﻦ ﮐﻪ ﺑﺎر روی دوش ﮐﺴﯽ ﮔﺬاﺷﺘﯿﻢ ﮐـﻪ ﻓﻘـﻂ ﯾـﮏ ﺳـﺎﻋﺖ‬
‫ﭘﯿﺶ ﻓﻬﻤﯿﺪه اﺳﻨﺎد ﺳﻨﮕﺮﯾﻠﯽ ﻫﻢ وﺟﻮد داره‪«.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ آﻫﯽ ﮐﺸﯿﺪ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﻌﺬرت ﻣﯿﺨﻮام ﮐﻪ ﺗﺄﮐﯿﺪ ﻣﯽﮐﻨﻢ‪ ،‬دوﺷﯿﺰه ﻧﻮو‪ .‬ﺑﻪ وﺿﻮح ﻋﻘﯿﺪهی ﻣﻦ اﯾﻨﻪ ﮐﻪ اﯾﻦ اﺳﻨﺎد ﺑﺎﯾﺪ ﭘﺨﺶ ﺑﺸﻦ‪،‬‬
‫اﻣﺎ در ﻧﻬﺎﯾﺖ ﺗﺼﻤﯿﻢﮔﯿﺮی ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﻦ ﻓﻘﻂ ﺗﺸﺨﯿﺺ دادم ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﮐﻢﮐﻢ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﯽ اﮔﺮ ﺳﻨﮓ ﺗـﺎج رو ﺑـﺎز ﮐﻨـﯿﻢ ﭼـﻪ‬
‫اﺗﻔﺎﻗﯽ ﻣﯽاﻓﺘﻪ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ ﻣﺤﮑﻢ ﮔﻔﺖ‪» :‬آﻗﺎﯾﻮن! ﺣﺮف ﺧﻮدﺗﻮن رو ﻧﻘﻞ ﻣﯽﮐﻨﻢ‪ :‬ﺗﻮ ﺟﺎم را ﭘﯿﺪا ﻧﻤﯽﮐﻨﯽ‪ .‬ﺟﺎم ﺗﻮ را ﻣﯽﯾﺎﺑﺪ‪ .‬ﻣﻦ ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ ﺟﺎم ﻣﻦ‬
‫رو ﺑﻪ ﯾﮏ دﻟﯿﻞ ﭘﯿﺪا ﮐﺮده و زﻣﺎﻧﺶ ﮐﻪ ﺑﺮﺳﻪ ﻣﯿﺪوﻧﻢ ﭼﻪ ﮐﺎر ﮐﻨﻢ‪«.‬‬
‫ﻫﺮ دوی آنﻫﺎ ﺷﮕﻔﺖزده ﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ اداﻣﻪ داد‪» :‬ﭘﺲ ﺑﯿﺎﯾﯿﺪ ﺷﺮوع ﮐﻨﯿﻢ‪ «.‬و ﺑﻪ ﺟﻌﺒﻪی ﺻﻨﺪل ﺳﺮخ اﺷﺎره ﮐﺮد‪.‬‬

‫‪-290-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﻫﻔﺘﺎدم‬

‫ﺳﺘﻮان ﮐﻮﻟﻪ در اﺗﺎق ﻣﻬﻤﺎﻧﺎن ﺷﺎﺗﻮ وﯾﻠﻪ اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد و آﺗﺶ رو ﺑﻪ ﺧﺎﻣﻮﺷﯽ را ﻧﮕﺎه ﻣﯽﮐﺮد و اﺣﺴﺎس ﯾﺄس ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه ﻓﺎش ﭼﻨﺪ‬
‫ﻟﺤﻈﻪ ﭘﯿﺶ رﺳﯿﺪه ﺑﻮد و ﺣﺎﻻ در اﺗﺎق ﺑﻐﻠﯽ ﭘﺸﺖ ﺗﻠﻔﻦ ﻓﺮﯾﺎد ﻣﯽﮐﺸﯿﺪ و ﻣﯽﮐﻮﺷﯿﺪ ﺗﻼش ﻧﺎﮐﺎم اﻓﺮادش را ﺑﺮای ﺗﻌﯿﯿﻦ ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ رﻧـﺞروور‬
‫ﺳﺮ و ﺳﺎﻣﺎن ﺑﺪﻫﺪ‪.‬‬

‫ﮐﻮﻟﻪ ﺑﺎ ﺧﻮد اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ اﻻن ﻣﯿﺘﻮﻧﻪ ﻫﺮ ﺟﺎﯾﯽ ﺑﺎﺷﻪ‪.‬‬

‫ﮐﻮﻟﻪ ﮐﻪ از دﺳﺘﻮرات ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﻓﺎش ﺳﺮﭘﯿﭽﯽ ﮐﺮده و ﺑﺮای ﻣﺮﺗﺒﻪی دوم ﻟﻨﮕﺪان را از دﺳﺖ داده ﺑﻮد‪ ،‬از اﯾﻦ ﻣﻤﻨﻮن ﺑـﻮد ﮐـﻪ ﭘـﯽﺗـﯽاس‬
‫ﺟﺎی ﮔﻠﻮﻟﻪ را ﮐﻒ زﻣﯿﻦ ﭘﯿﺪا ﮐﺮده اﺳﺖ‪ .‬اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع دﺳﺖ ﮐﻢ ادّﻋﺎﻫﺎی او را ﺛﺎﺑﺖ ﻣﯽﮐﺮد ﮐﻪ ﺗﯿﺮی را ﺷﻠﯿﮏ ﮐﺮدهاﻧﺪ‪ .‬ﻓﺎش ﻫﻨﻮز ﺧﺸﻤﮕﯿﻦ‬
‫ﺑﻮد و ﮐﻮﻟﻪ ﺣﺲ ﻣﯽﮐﺮد اوﺿﺎع ﮐﻪ آرام ﺷﻮد ﻋﻮاﻗﺐ ﺑﺪی در اﻧﺘﻈﺎرش ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺑﺪﺑﺨﺘﺎﻧﻪ‪ ،‬ﺳﺮﻧﺦﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ اﯾﻦﺟﺎ ﭘﯿﺪا ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻧﻤﯽرﺳﯿﺪ ﻫﯿﭻ آﺷﮑﺎر ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﯽ اﻓﺘﺎده اﺳﺖ ﯾﺎ ﭘﺎی ﭼﻪ ﮐﺴﺎﻧﯽ در ﻣﯿـﺎن‬
‫ﺑﻮده اﺳﺖ‪ .‬آﺋﻮدی ﺳﯿﺎﻫﯽ را ﮐﻪ ﺑﯿﺮون ﺑﻮد ﺑﺎ ﻧﺎﻣﯽ ﺟﻌﻠﯽ و ﺑﺎ ﺷﻤﺎرهﻫﺎی ﺟﻌﻠﯽ ﮐﺎرت اﻋﺘﺒﺎری ﮐﺮاﯾﻪ ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ و اوراﻗﯽ ﻫﻢ ﮐـﻪ در ﻣﺎﺷـﯿﻦ‬
‫ﺑﻮد ﺑﺎ دادهﻫﺎی اﯾﻨﺘﺮﭘﻞ ﻧﻤﯽﺧﻮاﻧﺪ‪.‬‬
‫اﻓﺴﺮ دﯾﮕﺮی ﺑﺎ ﺷﺘﺎب داﺧﻞ اﺗﺎق ﺷﺪ‪ .‬ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﻧﮕﺮان ﺑﻮد‪» .‬ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه ﻓﺎش ﮐﺠﺎﺳﺖ؟«‬
‫ﮐﻮﻟﻪ آرام ﭼﺸﻢ از زﻏﺎلﻫﺎی ﻧﯿﻢﺳﻮز ﺑﺮﮔﺮﻓﺖ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﺎ ﺗﻠﻔﻦ ﺣﺮف ﻣﯿﺰﻧﻪ‪«.‬‬
‫ﻓﺎش ﺑﺎ ﮔﺎمﻫﺎی ﺑﻠﻨﺪ داﺧﻞ اﺗﺎق ﺷﺪ و ﻏﺮﻏﺮﮐﻨﺎن ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺗﻠﻔﻨﻢ ﺗﻤﻮم ﺷﺪ‪ .‬ﭼﯽ ﭘﯿﺪا ﮐﺮدی؟«‬
‫اﻓﺴﺮ دوم ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻗﺮﺑﺎن! ادارهی ﻣﺮﮐﺰی از آﻧﺪره ورﻧﻪ‪ ،‬رﯾﯿﺲ ﺑﺎﻧﮏ ﺳﭙﺮدهﮔـﺬاری زورﯾـﺦ اﻋﺘـﺮاف ﮔﺮﻓﺘـﻪ‪ .‬ﺣـﺎﻻ اون ﻣﯿﺨـﻮاد ﺑـﺎ ﺷـﻤﺎ‬
‫ﺧﺼﻮﺻﯽ ﭘﺸﺖ ﺗﻠﻔﻦ ﺣﺮف ﺑﺰﻧﻪ‪ .‬داﺳﺘﺎﻧﺶ رو ﻋﻮض ﮐﺮده‪«.‬‬

‫‪-291-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺎش ﮔﻔﺖ‪» :‬اِه!«‬

‫ﮐﻮﻟﻪ ﻫﻢ ﺣﺎﻻ او را ﻧﮕﺎه ﻣﯽﮐﺮد‪.‬‬
‫»ورﻧﻪ ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻪ ﮐﻪ ﻟﻨﮕﺪان و ﻧﻮو اﻣﺸﺐ ﻣﺪﺗﯽ ﺗﻮی ﺑﺎﻧﮏ ﺑﻮدﻧﺪ‪«.‬‬
‫ﻓﺎش ﮔﻔﺖ‪» :‬اﯾﻦ رو ﮐﻪ ﻣﯿﺪوﻧﺴﺘﯿﻢ‪ .‬ﭼﺮا ورﻧﻪ دروغ ﮔﻔﺖ‪«.‬‬
‫»ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯿﮑﻨﻪ‪ .‬اﻣﺎ ﻗﺒﻮل ﮐﺮده ﻫﻤﮑﺎری ﮐﻨﻪ‪«.‬‬
‫»در ﻋﻮﺿﺶ ﭼﯽ؟«‬
‫»اﯾﻦ ﮐﻪ ﺑﺎﻧﮑﺶ رو از ﺧﺒﺮﻫﺎ دور ﻧﮕﻪ دارﯾﻢ و ﺑﻬﺸﻮن ﮐﻤﮏ ﮐﻨﯿﻢ ﮐﻪ ﻣﻘﺪاری اﻣﻮال ﻣﺴﺮوﻗﻪ رو ﺑﺮﮔﺮدوﻧﻨﺪ‪ .‬اﻧﮕﺎر ﻟﻨﮕﺪان و ﻧـﻮو ﭼﯿـﺰی‬
‫رو از ﺣﺴﺎب ﺳﻮﻧﯿﺮ دزدﯾﺪﻧﺪ‪«.‬‬
‫ﮐﻮﻟﻪ ﺑﯽﻣﻘﺪﻣﻪ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﭼﯽ؟ ﭼﻄﻮر؟«‬
‫ﻓﺎش ﺧﻮد را ﻧﺒﺎﺧﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﺑﺮ اﻓﺴﺮ دوم ﺛﺎﺑﺖ ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد‪» .‬ﭼﯽ دزدﯾﺪﻧﺪ؟«‬
‫»ورﻧﻪ وارد ﺟﺰﯾﯿﺎت ﻧﺸﺪ‪ .‬اﻣﺎ اﻧﮕﺎر ﺣﺎﺿﺮه ﻫﺮ ﮐﺎری ﺑﮑﻨﻪ ﺗﺎ اون رو ﺑﺮﮔﺮدوﻧﻪ‪«.‬‬
‫ﮐﻮﻟﻪ ﺳﻌﯽ ﮐﺮد ﺳﺮ در ﺑﯿﺎورد ﭼﻄﻮر ﭼﻨﯿﻦ ﭼﯿﺰی اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎده اﺳﺖ‪ .‬ﺷﺎﯾﺪ ﻟﻨﮕﺪان و ﻧﻮو ﺑﺎ ﺗﻔﻨﮓ ﯾﮑﯽ از ﮐﺎرﻣﻨﺪﻫﺎی ﺑﺎﻧﮏ را ﺗﻬﺪﯾﺪ ﮐﺮده‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺷﺎﯾﺪ آنﻫﺎ ورﻧﻪ را ﻣﺠﺒﻮر ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ ﺣﺴﺎب ﺳﻮﻧﯿﺮ را ﺑﺎز ﮐﻨﺪ و ﺗﺮﺗﯿﺐ ﻓﺮار را در ﮐﺎﻣﯿﻮن زرهﭘﻮش ﺑﺪﻫﺪ‪ .‬ﮐﻮﻟـﻪ ﺗـﺎ آنﺟـﺎ ﮐـﻪ ﻣﻌﻘـﻮل‬
‫ﻣﯽﻧﻤﻮد ﺑﺎور ﻧﻤﯽﮐﺮد ﺳﻮﻓﯽ ﻧﻮو در ﻣﺎﺟﺮاﯾﯽ ﻣﺜﻞ اﯾﻦ دﺧﺎﻟﺖ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬اﻓﺴﺮ دﯾﮕﺮی از آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ ﻓﺮﯾﺎدزﻧﺎن ﺑﻪ ﻓﺎش ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻓﺮﻣﺎﻧـﺪه؟ ﻣـﻦ‬
‫ﺑﺎ ﺷﻤﺎرهﻫﺎی ﺗﻠﻔﻨﯽ ﮐﻪ آﻗﺎی ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﮐﻠﻨﺠﺎر رﻓﺘﻢ‪ .‬ﺣﺎﻻ ﻫﻢ دارم ﺑﺎ ﻓﺮودﮔﺎه ﻟﻮﺑﻮرژه ﺗﻠﻔﻨﯽ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽﮐﻨﻢ‪ .‬ﺧﺒﺮﻫﺎی ﺑﺪی دارم‪«.‬‬

‫ﺳﯽ ﺛﺎﻧﯿﻪی ﺑﻌﺪ‪ ،‬وﺳﺎﯾﻠﺶ را ﺟﻤﻊ ﻣﯽﮐﺮد و آﻣﺎده ﻣﯽﺷﺪ ﺗﺎ ﺷﺎﺗﻮ وﯾﻠﻪ را ﺗﺮک ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻫﻤﯿﻦ اﻻن ﻓﻬﻤﯿﺪه ﺑـﻮد ﺗﯿﺒﯿﻨـﮓ ﺟﺘـﯽ ﺷﺨـﺼﯽ‬
‫ﻫﻤﯿﻦ ﻧﺰدﯾﮑﯽﻫﺎ در ﻓﺮودﮔﺎه ﻟﻮﺑﺮوژه دارد و ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎ ﻫﻢ ﻧﯿﻢ ﺳﺎﻋﺖ ﭘﯿﺶ ﻓﺮودﮔﺎه را ﺗﺮک ﮐﺮده اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﻧﻤﺎﯾﻨﺪهی ﺑﻮرژه ﭘﺸﺖ ﺧﻂ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻧﻤﯽداﻧﺪ ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﺳﻮار ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎ ﺑﻮده و ﯾﺎ ﻣﻘﺼﺪش ﮐﺠﺎ اﺳﺖ‪ .‬ﭘﺮواز ﺧﺎرج از ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺑﻮده و ﻫـﯿﭻ‬
‫ﺑﺮﻧﺎﻣﻪای ﺑﺮای ﭘﺮواز ﺛﺒﺖ ﻧﺸﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﺣﺘﯽ ﺑﺮای ﻓﺮودﮔﺎه ﮐﻮﭼﯿﮑﯽ ﻫﻢ ﺑﯿﺶ از ﺣﺪ ﻏﯿﺮﻗﺎﻧﻮﻧﯿﻪ‪ .‬ﻓﺎش ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮد ﺑﺎ وارد آوردن ﻓـﺸﺎر ﻣﻨﺎﺳـﺐ‬
‫ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺟﻮاب ﺳﺆاﻻﺗﺶ را ﺑﮕﯿﺮد‪.‬‬
‫ﻓﺎش ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ در ﻣﯽرﻓﺖ ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ ﺑﻠﻨﺪ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺳﺘﻮان ﮐﻮﻟﻪ! ﭼﺎرهای ﻧﺪارم ﺟﺰ اﯾﻦ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ رو ﻣﺴﺌﻮل ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت ﭘﯽﺗﯽاس اﯾـﻦﺟـﺎ‬
‫ﺑﮕﺬارم‪ .‬ﺑﺮای ﺗﻐﯿﯿﺮ اوﺿﺎع ﻫﻢ ﮐﻪ ﺷﺪه ﺑﺎﯾﺪﯾﻪ ﮐﺎر درﺳﺖ و ﺣﺴﺎﺑﯽ اﻧﺠﺎم ﺑﺪی‪«.‬‬

‫‪-292-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﻫﻔﺘﺎد و ﯾﮑﻢ‬

‫دﻣﺎﻏﻪی ﻫﺎوﮐﺮ رو ﺑﻪ اﻧﮕﻠﺴﺘﺎن ﺑﻮد و ارﺗﻔﺎع ﻣﯽﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﻟﻨﮕﺪان ﻣﺤﺘﺎﻃﺎﻧﻪ ﺟﻌﺒﻪی ﺻﻨﺪل ﺳﺮخ را از روی ﭘﺎﯾﺶ ﮐﻪ ﺟﻌﺒﻪ را ﻣﻮﻗﻊ ﺧﯿـﺰ‬
‫آنﺟﺎ ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﺮداﺷﺖ‪ .‬ﺣﺎﻻ ﮐﻪ ﺟﻌﺒﻪ را روی ﻣﯿﺰ ﻣﯽﮔﺬاﺷﺖ‪ ،‬ﺣﺲ ﻣﯽﮐﺮد ﮐﻪ ﺳﻮﻓﯽ و ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺑﺎ ﻧﮕﺮاﻧﯽ ﺑﻪ ﺟﻠﻮ ﺧﻢ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺳﮕﮏﻫﺎ را ﮐﻨﺎر زد و ﺟﻌﺒﻪ را ﺑﺎز ﮐﺮد‪ .‬دﯾﮕﺮ ﺗﻮﺟﻬﺶ ﺑﻪ ﺻﻔﺤﺎت ﺷﻤﺎرهدار ﮐﺮﯾﭙﺘﮑﺲ ﻧﺒﻮد‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻪ ﺳﻮراخ ﮐﻮﭼﮏ در زﯾﺮ در ﺟﻌﺒﻪ ﻧﮕﺎه‬
‫ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬ﺑﺎ ﻧﻮک ﻣﺪادی آرام رز ﻣﻨﺒﺖﮐﺎری ﺷﺪه را ﮐﻨﺎر زد و ﻣﺘﻦ را از زﯾﺮ آن ﺑﯿﺮون آورد‪ .‬ﺳﺎبرزا‪ .‬ﺑﻪ ﻓﮑﺮ ﻓﺮو رﻓﺖ و اﻣﯿﺪ داﺷـﺖ ﮐـﻪ ﻧﮕـﺎه‬
‫دوﺑﺎره ﺑﻪ ﻣﺘﻦ ﻣﻌﻨﯽ آن را ﻣﻌﻠﻮم ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻫﻤﻪی اﻧﺮژﯾﺶ را ﻣﺘﻤﺮﮐﺰ ﮐﺮد و ﻣﺘﻦ ﻋﺠﯿﺐ را ﺧﻮاﻧﺪ‪.‬‬

‫ﭘﺲ از ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﺳﺮﺧﻮردﮔﯽ ﺳﺎﺑﻘﺶ دوﺑﺎره ﺑﺎزﮔﺸﺖ‪» .‬ﻟﯽ! ﻣﻦ ﻫﯿﭽﯽ ازش ﺳﺮ درﻧﻤﯿﺎرم‪«.‬‬
‫از ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺳﻮﻓﯽ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﻣﺘﻦ ﻣﻌﻠﻮم ﻧﺒﻮد‪ ،‬اﻣﺎ اﯾﻦ ﮐﻪ ﻟﻨﮕﺪان ﻓﻮراً زﺑﺎن را ﻧﺸﻨﺎﺧﺖ ﻣﺘﻌﺠّﺒﺶ ﮐﺮد‪ .‬ﭘﺪرﺑﺰرگ ﻣﻦ زﺑﺎن ﭼﻨﺎن ﻋﺠﯿﺒﯽ‬
‫اﺳﺘﻔﺎده ﮐﺮده ﺣﺘﯽ ﯾﻪ ﻧﻤﺎدﺷﻨﺎس ﻫﻢ ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﻪ ﺑﻔﻬﻤﺪش؟ و ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ آورد ﮐﻪ ﻧﺒﺎﯾﺪ از اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺗﻌﺠﺐ ﮐﻨﺪ‪ .‬اوﻟـﯿﻦ ﺑـﺎر ﻧﺒـﻮد ﮐـﻪ‬
‫ژاک ﺳﻮﻧﯿﺮ رازی را از ﻧﻮهاش ﻣﺨﻔﯽ ﻣﯽﮐﺮد‪.‬‬

‫‪-293-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫روﺑﺮوی ﺳﻮﻓﯽ‪ ،‬ﻟﯽ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ اﺣﺴﺎس ﮐﺮد اﻻن اﺳﺖ ﮐﻪ ﻗﻠﺒﺶ ﺑﺎﯾﺴﺘﺪ‪ .‬ﻣﺸﺘﺎق دﯾﺪن ﻣﺘﻦ‪ ،‬از ﻫﯿﺠﺎن ﻣﯽﻟﺮزﯾﺪ و ﺑﻪ ﺟﻠﻮ ﺧﻢ ﺷﺪ‪ .‬ﮐﻮﺷﯿﺪ‬
‫از ﮐﻨﺎر ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺒﯿﻨﺪ ﮐﻪ ﻫﻨﻮز روی ﺟﻌﺒﻪ ﺧﻢ ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﻟﻨﮕﺪان ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻧﻪ ﻧﺠﻮا ﮐﺮد‪» :‬ﻧﻤﯽﻓﻬﻤﻢ‪ .‬اوﻟﯿﻦ ﺣﺪس ﻣﻦ اﯾﻨﻪ ﮐﻪ ﺳﺎﻣﯽ ﺑﺎﺷﻪ‪ .‬اﻣﺎ اﻻن ﭼﻨﺪان ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻧﯿﺴﺘﻢ‪ .‬ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﺘﻦﻫـﺎی اوﻟﯿـﻪی‬
‫ﺳﺎﻣﯽ ﻧِﮑّﻮدُت‪ 1‬داره‪ .‬اﯾﻦ ﻣﺘﻦ ﻫﻤﭽﯿﻦ ﭼﯿﺰی ﻧﺪاره‪«.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ اﻇﻬﺎر ﮐﺮد‪» :‬ﺷﺎﯾﺪ ﺳﺎﻣﯽ ﮐﻬﻦ ﺑﺎﺷﻪ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» :‬ﻧِﮑّﻮدُت ﭼﯿﻪ؟«‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨــﮓ ﭼــﺸﻢ از ﺟـــﻌﺒﻪ ﺑﺮﻧﺪاﺷــﺖ‪» .‬ﺑﯿــﺸﺘﺮ اﻟﻔﺒﺎﻫــﺎی ﺟﺪﯾــﺪ ﺳــﺎﻣﯽ ﻋﻼﻣــﺖ ﺣــﺮوف ﻣــﺼﻮّت رو ﻧﺪارﻧــﺪ و از ﻧﮑّــﻮدتﻫــﺎ اﺳــﺘﻔﺎده‬
‫ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ—ﻧﻘﻄﻪﻫﺎ و ﺧﻂﻫﺎی ﮐﻮﭼﯿﮑﯽ ﮐﻪ ﺑﺎﻻ ﯾﺎ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺣﺮوف ﺻﺎﻣﺖ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﻣﯿﺸﻪ ﺗﺎ ﻣﺼﻮت ﻫﻤﺮاه اوﻧﻬﺎ رو ﻧﺸﻮن ﺑـﺪه‪ .‬از ﻟﺤـﺎظ ﺗـﺎرﯾﺨﯽ‪،‬‬
‫ﻧﮑّﻮدت ﯾﻪ ﭼﯿﺰ اﻓﺰودهی ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً ﺟﺪﯾﺪ ﺑﻪ اﻟﻔﺒﺎﺳﺖ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﻫﻨﻮز روی ﻣﺘﻦ ﺑﻮد‪» .‬ﺷﺎﯾﺪ ﺣﺮفﻧﻮﯾﺴﯽ ﺻَﻔﺎرِدی‪ 2‬ﺑﺎﺷﻪ؟«‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ دﯾﮕﺮ ﻃﺎﻗﺖ ﻧﯿﺎورد‪» .‬ﺷﺎﯾﺪ ﻣﻦ‪ «...‬دﺳﺖ ﭘﯿﺶ ﺑﺮد و ﺟﻌﺒﻪ را از ﻟﻨﮕﺪان ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﻪ ﺳـﻤﺖ ﺧـﻮدش ﮐـﺸﯿﺪ‪ .‬ﺷـﮏ ﻧﺪاﺷـﺖ ﮐـﻪ‬
‫ﻟﻨﮕﺪان آﺷﻨﺎﯾﯽ ﺑﺴﯿﺎری ﺑﺎ زﺑﺎنﻫﺎی ﻣﻌﯿﺎر ﮐﻬﻦ داﺷﺖ—ﯾﻮﻧﺎﻧﯽ‪ ،‬ﻻﺗﯿﻦ‪ ،‬زﺑﺎنﻫﺎی روﻣﯿﺎﯾﯽ—اﻣﺎ ﺑﺎ ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﻧﮕﺎه ﮔﺬرا ﮐﻪ ﺑﻪ اﯾﻦ زﺑﺎن اﻧﺪاﺧﺖ‪،‬‬
‫اﯾﻦ ﺗﺼﻮر ﺑﻪ ذﻫﻨﺶ رﺳﯿﺪ ﮐﻪ ﺗﺨﺼﺼﯽﺗﺮ از اﯾﻦﻫﺎ ﺑﺎﺷﺪ؛ ﺷﺎﯾﺪ دﺳﺖﻧﻮﺷﺘﻪای راﺷﯽ‪ 3‬ﯾﺎ ‪.STA’M4‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﻧﻔﺲ ﻋﻤﯿﻘﯽ ﮐﺸﯿﺪ و ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را روی ﺣﮑّﺎﮐﯽ ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ‪ .‬ﻣﺪﺗﯽ ﻃﻮﻻﻧﯽ ﭼﯿﺰی ﻧﮕﻔﺖ‪ .‬ﻫﺮ ﺛﺎﻧﯿـﻪ ﮐـﻪ ﻣـﯽﮔﺬﺷـﺖ‪ ،‬اﻋﺘﻤـﺎد ﺑـﻪ‬
‫ﻧﻔﺴﺶ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺧﺪﺷﻪدار ﻣﯽﺷﺪ‪ .‬ﮔﻔﺖ‪» :‬اﯾﻦ زﺑﺎن ﺷﺒﯿﻪ ﺑﻪ ﻫﯿﭻ ﮐﺪوم از زﺑﺎنﻫﺎﯾﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ دﯾﺪم!«‬

‫‪ 1‬ﻣﻨﻈﻮر ﻫﻤﺎن اِﻋﺮاب ﯾﺎ ﻋﻼﻣﺖﮔﺬاری اﺳﺖ‪ .‬در ﻗﺮن ﻫﺸﺘﻢ ﻣﯿﻼدی ﺑﺮﺧﯽ ﺧﺎﺧﺎمﻫﺎ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﺗﻠﻔﻆ ﮐﻠﻤﺎت را ﺑﺎ ﻋﻼﺋﻢ ﺳﺠﺎوﻧﺪی ﻣﺸﺨﺺ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ‪ .‬واژهی‬
‫ﻧﮑّﻮد )‪ (nekkud‬در ﻋﺒﺮی ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎی ﻧﻘﺎط اﺳﺖ و ﮔﻮﯾﺎ دُت‪ ،‬ﮐﻠﻤﻪی ﻧﻘﻄﻪ در اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ‪ ،‬در اﯾﻦ زﺑﺎن ﺑﻪ آن اﺿﺎﻓﻪ ﻣﯽﺷﻮد‪.‬‬

‫‪ :Sephardic 2‬ﯾﻬﻮدﯾﺎن ﺧﻮد ﺑﺮ دو دﺳﺘﻪی اﻗﻠﯿﺖ و اﮐﺜﺮﯾﺖ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ :‬اَﺷﮑِﻨﺎزیﻫﺎ و ﺻَﻔﺎرِدیﻫﺎ‪ .‬اﺷﮑﻨﺎزیﻫﺎ ﺳﺎﮐﻨﺎن و ﯾﺎ اﺧﻼف ﯾﻬﻮدﯾﺎن ﺳﺎﮐﻦ در اروﭘﺎ ﺑﻪ وﯾﮋه‬
‫اروﭘﺎی ﺷﺮﻗﯽ را ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ ﮐﻪ ﺗﻌﺪاد زﯾﺎدیﺷﺎن در ﻗﺮن ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ و ﻫﻔﺪﻫﻢ ﺑﻪ اﻣﺮﯾﮑﺎ و در ﻗﺮن ﻧﻮزدﻫﻢ و ﺑﯿﺴﺘﻢ ﺑﻪ اﺳﺮاﯾﯿﻞ ﻣﻬﺎﺟﺮت ﮐﺮدﻧﺪ و زﺑﺎﻧﺸﺎن ﯾﯿﺪﯾﺶ )ﺗﺮﮐﯿﺐ‬
‫ﻋﺒﺮی و آﻟﻤﺎﻧﯽ( اﺳﺖ‪ .‬اﯾﻦ اﺳﻢ در ﺳﻔﺮ ﭘﯿﺪاﯾﺶ‪ ،‬ﺑﺎب ده‪ ،‬آﯾﻪی ﺳﻪ ﻧﺎم ﻧﺘﯿﺠﻪی ﻧﻮح ﻧﺒﯽ اﺳﺖ‪ .‬ﺻﻔﺎردیﻫﺎ ﻧﺎم ﯾﻬﻮدﯾﺎن ﺳﺎﮐﻦ اﺳﭙﺎﻧﯿﺎ و ﭘﺮﺗﻐﺎل ﺑﻮد ﮐﻪ در دوران‬
‫اﻧﮕﯿﺰﯾﺴﯿﻮن از اﺳﭙﺎﻧﯿﺎ ﺑﻪ ﺷﻤﺎل آﻓﺮﯾﻘﺎ ﻣﻬﺎﺟﺮت ﮐﺮدﻧﺪ و زﺑﺎﻧﺸﺎن ﻻدﯾﻨﻮ )ﺗﺮﮐﯿﺐ ﻋﺒﺮی و اﺳﭙﺎﻧﯿﺎﯾﯽ( ﺑﻮد‪ .‬اﯾﻦ ﻧﺎم در ﺻﺤﯿﻔﻪی ﻋُﻮﺑَﺪْﯾﺎی ﻧﺒﯽ‪ ،‬آﯾﻪی ﺑﯿﺴﺖ آﻣﺪه اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺣﺮفﻧﻮﯾﺴﯽ )‪ (Transliteration‬ﻫﻢ ﻧﻘﻞِ ﺗﻠﻔﻆ ﮐﻠﻤﻪای را از زﺑﺎﻧﯽ ﺑﺎ ﺣﺮوف زﺑﺎن دﯾﮕﺮ ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ؛ ﺑﺮای ﻣﺜﺎل‪ ،‬ﺣﺮفﻧﻮﺷﺖ واژهی ﻓﺎرﺳﯽ »ﮐِﯿﻬﺎن« ﺑﻪ اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ‬
‫ﻣﯽﺷﻮد‪.keyhaan :‬‬

‫‪ :Rashi Scripts 3‬ﺷﯿﻮهی ﺧﺎﺻﯽ در ﻧﮕﺎرش ﻋﺒﺮی ﮐﻪ ﺧﺎﺧﺎم )رَﺑّﯽ( ﺷﻠﻮﻣﻮ ﯾﯿﭽﺎک )ﻣﻌﺮوف ﺑﻪ راﺷﯽ( اﺑﺪاع ﮐﺮد و ﺑﻪ اﯾﻦ ﺻﻮرت اﺳﺖ ﮐﻪ ﺣﺮوف ﻋﺒﺮی را‬
‫ﮐﻪ ﺑﺴﯿﺎر ﭘﯿﺶ ﻣﯽآﯾﺪ در ﻫﻢ ﺑﯿﺎﻣﯿﺰﻧﺪ و ﯾﺎ ﺑﺎ ﺧﻂ ﺑﺎﻻﯾﯽ ﺧﻮد ﯾﮑﯽ ﺷﻮﻧﺪ ﮐﺎﻣﻼً ﻣﺠﺰا از ﻫﻢ ﺑﻨﻮﯾﺴﻨﺪ‪ .‬راﺷﯽ ﯾﮑﯽ از ﻣﻔﺴّﺮان ﺑﺰرگ ﮐﺘﺎب ﻣﻘﺪس در ﻗﺮون وﺳﻄﯽ و اﻫﻞ‬
‫ﻓﺮاﻧﺴﻪ ﺑﻮد‪.‬‬

‫‪ STa’M 4‬ﺳَﺮواژهای اﺳﺖ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه از ﻧﺎم ﺳﻪ ﻣﻘﻮﻟﻪی ﻣﮑﺘﻮب ﯾﻬﻮدی‪ Sifrei Torah :‬ﯾﺎ اَﺳﻔﺎر ﺧﻤﺴﻪی ﺗﻮرات و )‪ Tefillin (Phylactery‬ﯾﺎ‬
‫ﺣﻤﺎﯾﻞ ﯾﺎ ﻋِﺼﺎﺑﻪ )ﯾﮑﯽ از دو ﺟﺎی ﭼﺮﻣﯽ و ﻣﮑﻌﺒﯽ ﮐﻪ ﺷﺎﻣﻞ ﻣﺘﻮن ﺧﻄﯽ ﺗﻮرات اﺳﺖ و ﯾﻬﻮدﯾﺎن ﻣﮑﻠّﻒ ﺷﺮﻋﯽ‪ ،‬ﺧﺎﺻﻪ در ﻫﻨﮕﺎم ﻧﯿﺎﯾﺶ آن را ﺑﺮ ﺑﺎزو ﯾﺎ ﭘﯿﺸﺎﻧﯽ ﻣﯽﺑﻨﺪﻧﺪ(‬
‫و ‪ Mezuzot‬ﯾﺎ ﺗﻌﻮﯾﺬ )رﻗﻮﻗﯽ ﮐﻪ ﯾﻬﻮدﯾﺎن دﻋﺎﻫﺎﯾﯽ ﺑﺮ آن ﻣﯽﻧﻮﯾﺴﻨﺪ و ﺑﺮ ﺑﺎﻫﻮ‪ -‬ﻗﺴﻤﺖ ﺑﺎﻻﯾﯽ در‪ -‬در ﻣﯽآوﯾﺰﻧﺪ(‪ sta’m .‬ﺑﺮای ﻧﮕﺎرش اﯾﻦ ﺳﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻪ ﮐﺎر ﻣﯽرود و‬
‫ﺧﻮشﻧﻮﯾﺴﯽ آن ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪای ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﮐﻮدﮐﯽ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺗﺎزه آﻏﺎز ﺑﻪ ﺧﻮاﻧﺪن ﻋﺒﺮی ﮐﺮده ﺑﺘﻮاﻧﺪ آن را ﺑﺨﻮاﻧﺪ‪ sta’m .‬را ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﻗﻠﻢ ﭘﺮ ﻣﺨﺼﻮص )ﮐﻮﻟﻤﻮس( و ﺟﻮﻫﺮ‬
‫ﻣﺨﺼﻮص ﺑﺮ ﭘﻮﺳﺖ )ﻋﺒﺮی‪ :‬ﮐِﻠﻒ( ﺣﯿﻮاﻧﯽ ﺑﻨﻮﯾﺴﻨﺪ ﮐﻪ در ﺷﺮع ﯾﻬﻮد ﺣﻼلﮔﻮﺷﺖ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺗﻌﻮﯾﺬ و ﺣﻤﺎﯾﻞ را ﺑﺎﯾﺪ ﺣﺮفﺑﻪﺣﺮف ﺑﻨﻮﯾﺴﻨﺪ و اﮔﺮ ﯾﮏ ﺣﺮف از آن را ﺑﻪ ﻏﻠﻂ و‬
‫ﯾﺎ ﻧﺎﺧﻮاﻧﺎ ﺑﻨﻮﯾﺴﻨﺪ ﺗﻤﺎم ﻣﺘﻦ ارزش ﺷﺮﻋﯽ ﺧﻮد را از دﺳﺖ ﻣﯽدﻫﺪ‪] .‬ﮐﻠﻤﻪی ﺣﻤﺎﯾﻞ را ﺑﺎ ﻧﻈﺮ ﺑﻪ واژﮔﺎن ﻣﺸﺎﺑﻪ در اﻧﺠﯿﻞ ﻣﺘﯽ و ﻋﺼﺎﺑﻪ را ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺳﻔﺮ ﺗﺜﻨﯿﻪ آوردهاﯾﻢ‪،‬‬
‫اﻣﺎ ﺗﻌﻮﯾﺬ ﺷﺎﻫﺪ ﻣﺜﺎﻟﯽ از ﮐﺘﺎب ﻣﻘﺪس ﻧﺪارد و ﺑﺮاﺑﺮﯾﺎﺑﯽ ﻣﺘﺮﺟﻤﺎن اﺳﺖ‪[.‬‬

‫‪-294-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻟﻨﮕﺪان ﻫﻢ ﮐﻨﺎر ﮐﺸﯿﺪ‪.‬‬

‫ﺳﻮﻓﯽ ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» :‬ﻣﻦ ﺑﺒﯿﻨﻤﺶ؟«‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ واﻧﻤﻮد ﮐﺮد ﮐﻪ ﺣﺮف او را ﻧﺸﻨﯿﺪه اﺳﺖ‪» .‬راﺑﺮت! ﮔﻔﺘﯽ ﮐﻪ ﯾﮏ ﺑﺎر ﭼﯿﺰی ﺷﺒﯿﻪ ﺑﻪ اﯾﻦ رو دﯾﺪی؟«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان رﻧﺠﯿﺪهﺧﺎﻃﺮ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﯿﺪ‪» .‬ﺑﻪ ﮔﻤﺎﻧﻢ‪ .‬اﻣﺎ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻧﯿﺴﺘﻢ‪ .‬ﻣﺘﻦ ﻣﯿﺸﻪ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺷﺒﯿﻪ اوﻧﻪ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺗﮑﺮار ﮐﺮد‪» :‬ﻟﯽ؟ ﻣﯿﺘﻮﻧﻢ ﯾﻪ ﻧﮕﺎه ﺑﻪ ﻣﺘﻨﯽ ﺑﻨﺪازم ﮐﻪ ﭘﺪرﺑﺰرﮔﻢ درﺳﺖ ﮐﺮده؟« واﺿﺢ ﺑﻮد از اﯾﻦ ﮐـﻪ از ﺑﺤـﺚ ﮐﻨـﺎرش ﮔﺬاﺷـﺘﻨﺪ‪،‬‬
‫آزردهﺧﺎﻃﺮ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﮔﻔﺖ‪» :‬اﻟﺒﺘﻪ‪ ،‬ﻋﺰﯾﺰم‪ «.‬و ﺟﻌﺒﻪ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او ﺑﺮد‪ .‬ﻧﻤﯽﺧﻮاﺳﺖ ﺗﻮﻫﯿﻦآﻣﯿﺰ رﻓﺘﺎر ﮐﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺳﻮﻓﯽ ﻧﻮو ﻓﺮﺳﻨﮓﻫﺎ از ﺗﺨﺼﺺ آنﻫـﺎ‬
‫دور ﺑﻮد‪ .‬اﮔﺮ ﺗﺎرﯾﺨﺪان ﺳﻠﻄﻨﺘﯽ ﺑﺮﯾﺘﺎﻧﯿﺎ و ﻧﻤﺎدﺷﻨﺎس ﻫﺎروارد ﻧﺘﻮاﻧﻨﺪ زﺑﺎﻧﺶ را ﺣﺘﯽ ﺗﺸﺨﯿﺺ ﺑﺪﻫﻨﺪ—‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﭘﺲ از ﺑﺮرﺳﯽ ﺟﻌﺒﻪ ﮔﻔﺖ‪» :‬آﻫﺎ! ﺑﺎﯾﺪ ﺣﺪس ﻣﯽزدم‪«.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» :‬ﭼﯽ رو ﺣﺪس ﻣﯽزدی؟«‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺑﺎ ﺑﯽاﻋﺘﻨﺎﯾﯽ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﮐﻪ ﭘﺪرﺑﺰرﮔﻢ اﯾﻦ زﺑﺎن رو اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯿﮑﻨﻪ‪«.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﻓﺮﯾﺎد ﮐﺸﯿﺪ‪» :‬ﺗﻮ ﻣﯿﺘﻮﻧﯽ اﯾﻦ ﻣﺘﻦ رو ﺑﺨﻮﻧﯽ؟«‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﮐﻪ ﺣﺎﻻ ﮐﺎﻣﻼً از ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ ﺧﻮدش ﻟﺬّت ﻣﯽﺑﺮد ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺧﯿﻠﯽ راﺣﺖ‪ .‬وﻗﺘﯽ ﺷﺶ ﺳـﺎﻟﻢ ﺑـﻮد ﭘـﺪرﺑﺰرﮔﻢ اﯾـﻦ رو ﺑـﻪ ﻣـﻦ ﯾـﺎد داد‪.‬‬
‫وارِدَم‪ «.‬ﺳﻮﻓﯽ ﺑﻪ آن ﺳﻤﺖ ﻣﯿﺰ ﺧﻢ ﺷﺪ و ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺗﺬﮐّﺮدﻫﻨﺪه ﺑﻪ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ اﻧﺪاﺧﺖ‪» .‬راﺳﺘﺶ آﻗﺎ! ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ارﺗﺒﺎط و وﻓـﺎداری ﺷـﻤﺎ ﺑـﻪ ﺗـﺎج و‬
‫ﺗﺨﺖ اﻧﮕﻠﯿﺲ‪ ،‬ﺗﻌﺠﺐ ﻣﯽﮐﻨﻢ ﭼﻄﻮر اﯾﻦ رو ﻧﺸﻨﺎﺧﺘﯿﺪ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﻧﺎﮔﺎه ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ را ﻓﻬﻤﯿﺪ‪.‬‬
‫ﺣﺎﻻ ﻣﻌﻠﻮﻣﻪ ﭼﺮا ﻣﺘﻦ اﯾﻦ ﻗﺪر آﺷﻨﺎ ﺑﻮد!‬
‫ﭼﻨﺪ ﺳﺎل ﭘﯿﺶ‪ ،‬ﻟﻨﮕﺪان در ﺑﺮﻧﺎﻣﻪای در ﻣﻮزهی ﻓﻮگ ﻫﺎروارد‪ 1‬ﺷﺮﮐﺖ ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬داﻧﺸﺠﻮی ﺗﺮکﺗﺤﺼﯿﻠﯽ ﻫﺎروارد‪ ،‬ﺑﯿﻞ ﮔﯿﺘﺲ‪ 2‬ﺑﻪ ﻣﺤﻞ‬
‫ﺗﺤﺼﯿﻞ ﺧﻮد ﺑﺎزﮔﺸﺘﻪ ﺑﻮد ﺗﺎ ﯾﮑﯽ از ﻗﯿﻤﺘﯽﺗﺮﯾﻦ ﻣﺎﯾﻤﻠﮑﺎﺗﺶ را ﺑﻪ ﻣﻮزه اﻫﺪا ﮐﻨﺪ—ﻫﺠﺪه ﺑﺮﮔﻪی ﮐﺎﻏﺬ ﮐﻪ او آن زﻣﺎن در ﻣﺰاﯾﺪهای از ﻣﺎﺗَﺮَک‬
‫آرﻣﺎﻧﺪ ﻫَﻤﺮ‪ 3‬ﺧﺮﯾﺪه ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﻗﯿﻤﺖ او—‪ 30/8‬ﻣﯿﻠﯿﻮن دﻻرِ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺑﻮد‪.‬‬

‫و ﻧﻮﯾﺴﻨﺪهی ﺑﺮﮔﻪﻫﺎ—ﻟﺌﻮﻧﺎردو داوﯾﻨﭽﯽ‪.‬‬

‫‪ :Harvard’s Fogg Museum 1‬ﯾﮑﯽ از ﭼﻨﺪ ﻣﻮزهی ﻣﻮﺟﻮد در ﭘﺮدﯾﺲ داﻧﺸﮕﺎه ﻫﺎروارد ﮐﻪ دارای ﭘﯿﮑﺮهﻫﺎ و ﻧﻘﺎﺷﯽﻫﺎ و ﺗﺼﺎوﯾﺮ ﭼﺎﭘﯽ ﺑﺴﯿﺎری از اروﭘﺎ و‬
‫اﻣﺮﯾﮑﺎ اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪ :Bill Gates 2‬ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪﺗﺮﯾﻦ ﻣﺮد ﺟﻬﺎن و رﯾﯿﺲ ﺷﺮﮐﺖ ﻣﺎﯾﮑﺮوﺳﺎﻓﺖ‬

‫‪(1898-1990) :Armand Hammer 3‬؛ ﺗﺎﺟﺮ اﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻗﺮاردادﻫﺎی ﺳﻮدآور ﺑﺴﯿﺎری را ﻣﯿﺎن ﺷﻮروی و اﯾﺎﻻت ﻣﺘﺤﺪه ﺑﻪ اﻣﻀﺎ رﺳﺎﻧﺪ و در ﭼﻨﺪ ﻣﻮرد ﻧﯿﺰ‬
‫ﻧﻘﺶ ﻣﯿﺎﻧﺠﯽ را در ﻣﻨﺎﻗﺸﺎت ﻣﯿﺎن دو ﮐﺸﻮر ﺑﺎزی ﮐﺮد‪ .‬او ﺗﺎ ﭘﺎﯾﺎن ﻋﻤﺮ ﺧﻮد رﯾﯿﺲ ﮐﻤﭙﺎﻧﯽ ﻧﻔﺘﯽ اُﮐﺴﯿﺪﻧﺘﺎل و ﻧﯿﺰ ﮐﺎرﺷﻨﺎس ﻫﻨﺮی ﺑﻮد‪ .‬او ﻓﺎرغاﻟﺘﺤﺼﯿﻞ ﭘﺰﺷﮑﯽ از‬
‫داﻧﺸﮕﺎه ﮐﻠﻤﺒﯿﺎ ﺑﻮد و از اﯾﻦ ﭘﯿﺸﻪاش ﮐﻮﺷﯿﺪ در ﻧﺠﺎت ﻗﺮﺑﺎﻧﯿﺎن ﮔﺮﺳﻨﮕﯽ و ﺣﺼﺒﻪ در ﮐﻮهﻫﺎی اورال در ﺷﻮروی ﺑﻬﺮه ﺑﮕﯿﺮد‪ .‬ﻋﻤﺪهی ﺷﻬﺮت وی ﺑﺮای ﭘﻮﯾﺎﯾﯽ او و‬
‫ﺣﻤﺎﯾﺘﺶ از رواﺑﻂ ﺷﺮق و ﻏﺮب و ﻓﻌﺎﻟﯿﺖﻫﺎی اﻧﺴﺎندوﺳﺘﺎﻧﻪ و ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ وی اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪-295-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻫﺠﺪه وررﻗﻪ—ﮐﻪ اﮐﻨﻮن ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﺻﺎﺣﺐ اوﻟﯿﻪ و ﻣﺸﻬﻮرش‪ ،‬دوک ﻻﯾﺴﺴﺘﺮ‪ ،‬ﺑﺎ ﻧﺎم ﻧﺴﺨﻪی ﺧﻄﯽ ﻻﯾﺴﺴﺘﺮ‪ 1‬ﻟﺌـﻮﻧﺎردو ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﻨﺪ—ﺗﻨﻬﺎ‬
‫ﺑﺎﻗﯽﻣﺎﻧﺪهی ﯾﮑﯽ از ﺟﺬابﺗﺮﯾﻦ دﻓﺘﺮﻫﺎی ﻟﺌﻮﻧﺎردو ﺑﻮد‪ :‬ﻣﻘﺎﻻت و ﻃﺮحﻫـﺎﯾﯽ ﮐـﻪ ﻧﻈﺮﯾـﻪﻫـﺎی ﺑﺮﺟـﺴﺘﻪی داوﯾﻨﭽـﯽ را در ﻣﺒﺎﺣـﺚ ﻧﺠـﻮم و‬
‫زﻣﯿﻦﺷﻨﺎﺳﯽ و ﺑﺎﺳﺘﺎنﺷﻨﺎﺳﯽ و آبﺷﻨﺎﺳﯽ در ﺧﻮد داﺷﺖ‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﻫﯿﭻﮔﺎه واﮐﻨﺸﺶ را ﭘﺲ از اﯾﻦ ﮐﻪ در ﺻﻒ اﯾﺴﺘﺎد و ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﻧﻮﺑﺘﺶ رﺳـﯿﺪ ﺗـﺎ ﭘﻮﺳـﺖﻧﻮﺷـﺘﻪی ﻗﯿﻤﺘـﯽ را ﺗﻤﺎﺷـﺎ ﮐﻨـﺪ از ﯾـﺎد‬
‫ﻧﻤﯽﺑﺮد‪ .‬ﺳﺨﺖ دﻣﻎ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺻﻔﺤﺎت ﻗﺎﺑﻞ ﺧﻮاﻧﺪن ﻧﺒﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺑﻪ رﻏﻢ آن ﮐﻪ ﺑـﻪ ﺧـﻮﺑﯽ ﺣﻔـﻆ ﺷـﺪه و ﺑـﺎ ﺧﻮﺷﻨﻮﯾـﺴﯽ ﺷـﮑﯿﻠﯽ ﻧﻮﺷـﺘﻪ ﺷـﺪه‬
‫ﺑﻮد—ﺟﻮﻫﺮ ارﻏﻮاﻧﯽ ﺑﺮ روی ﮐﺎﻏﺬ ﮐِﺮم—ﭘﻮﺳﺖﻧﻮﺷﺘﻪ ﭼﺮﻧﺪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﯿﺪ‪ .‬در آﻏﺎز ﻟﻨﮕﺪان ﮔﻤـﺎن ﮐـﺮد ﻧﻤـﯽﺗﻮاﻧـﺪ ﺑﺨﻮاﻧﺪﺷـﺎن؛ ﭼـﺮا ﮐـﻪ‬
‫داوﯾﻨﭽﯽ دﻓﺘﺮش را ﺑﻪ اﯾﺘﺎﻟﯿﺎﯾﯽ ﮐﻬﻦ ﻧﻮﺷﺘﻪ اﺳﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﭘﺲ از ﻣﻄﺎﻟﻌﻪی دﻗﯿﻖﺗﺮ‪ ،‬ﭘﯽ ﺑﺮد ﮐﻪ ﺣﺘﯽ ﻧﻤـﯽﺗﻮاﻧـﺪ ﯾـﮏ ﮐﻠﻤـﻪی اﯾﺘﺎﻟﯿـﺎﯾﯽ را ﻫـﻢ‬
‫ﺗﺸﺨﯿﺺ دﻫﺪ و ﯾﺎ ﺣﺘﯽ ﯾﮏ ﺣﺮف‪.‬‬
‫راﻫﻨﻤﺎی زﻧﯽ ﮐﻪ در ﺑﺨﺶ ﻧﻤﺎﯾﺶ اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد زﯾﺮ ﻟﺐ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﺎ اﯾﻦ اﻣﺘﺤﺎﻧﺶ ﮐﻨﯿﺪ‪ ،‬آﻗﺎ‪ «.‬و ﺑﻪ آﯾﻨﻪای دﺳﺘﯽ اﺷﺎره ﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﺎ زﻧﺠﯿﺮ ﺑﻪ‬
‫آنﺟﺎ وﺻﻞ ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻟﻨﮕﺪان ﺑَﺮَش داﺷﺖ و ﻣﺘﻦ را روی آﯾﯿﻨﻪ دﯾﺪ‪.‬‬
‫ﻓﻮراً ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ واﺿﺢ ﺷﺪ‪.‬‬

‫ﻟﻨﮕﺪان ﭼﻨﺎن ﻣﺸﺘﺎق ﺧﻮاﻧﺪن ﻧﻈﺮات اﯾﻦ ﻣﺘﻔﮑّﺮ ﺑﺰرگ ﺑﻮد ﮐﻪ ﯾﮑﯽ از ﭼﻨﺪﯾﻦ و ﭼﻨﺪ اﺳﺘﻌﺪاد ﻫﻨﺮی او را ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﺮده ﺑﻮد—ﺗﻮاﻧـﺎﯾﯽ او‬
‫در ﻧﻮﺷﺘﻦ آﯾﻨﻪای ﮐﻪ ﻋﻤﻼً ﻏﯿﺮﻣﻤﮑﻦ ﻣﯽﺳﺎﺧﺖ ﮐﺴﯽ ﺑﻪ ﺟﺰ ﺧﻮدش ﻣﺘﻦ را ﺑﺨﻮاﻧﺪ‪ .‬ﺗﺎرﯾﺨﺪانﻫﺎ ﻫﻨﻮز ﺑﺤﺚ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ آﯾﺎ او اﯾﻦ ﮐﺎر را از‬
‫ﺳﺮ ﺗﻔﻨّﻦ اﻧﺠﺎم ﻣﯽداد و ﯾﺎ دﻟﯿﻠﺶ آن ﺑﻮد ﮐﻪ ﻧﮕﺬارد دﯾﮕﺮان ﺳﺮک ﺑﮑﺸﻨﺪ و اﻓﮑﺎرش را ﺑﺪزدﻧﺪ؛ اﻣﺎ اﯾﻦ ﻣـﺴﺌﻠﻪ ﻻﯾﻨﺤـﻞ ﺑـﻮد‪ .‬داوﯾﻨﭽـﯽ آن‬
‫ﻣﯽﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﺮاﯾﺶ ﻟﺬّت داﺷﺖ‪.‬‬

‫ﺳﻮﻓﯽ ﻟﺒﺨﻨﺪی از ﺗﻪ دل زد ﺗﺎ ﺑﺒﯿﻨﺪ راﺑﺮت ﻣﻨﻈﻮرش را ﻓﻬﻤﯿﺪه اﺳﺖ ﯾﺎ ﻧﻪ‪ .‬ﮔﻔﺖ‪» :‬ﭼﻨﺪ واژهی اوﻟﺶ رو ﻣﯿﺘﻮﻧﻢ ﺑﺨﻮﻧﻢ‪ .‬اﻧﮕﻠﯿﺴﯿﻪ‪«.‬‬

‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﻫﻨﻮز ﺑﺮﯾﺪه ﺣﺮف ﻣﯽزد‪» :‬ﭼﯽ ﺷﺪه؟«‬

‫ﻟﻨﮕﺪان ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﺘﻦ ﻣﻌﮑﻮس‪ .‬اﺣﺘﯿﺎج ﺑﻪ آﯾﻨﻪ دارﯾﻢ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻧﻪ! ﺷﺮط ﻣﯽﺑﻨﺪم اﯾﻦ روﮐﺶ ﭼﻮب اﺻﻼً ﺿﺨﯿﻢ ﻧﺒﺎﺷﻪ‪ «.‬ﺟﻌﺒﻪی ﺻﻨﺪل ﺳﺮخ را ﺑﺎﻻ آورد و ﺟﻠﻮی ﻣﻨﺒﻊ ﻧﻮر ﭘﺨـﺸﯽ ﮐـﻪ‬
‫روی دﯾﻮار ﺑﻮد ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬داﺧﻞ درﭘﻮش را ﺑﺮرﺳﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺶ واﻗﻌﺎً ﺑﻠﺪ ﻧﺒﻮد ﻣﻌﮑﻮس ﺑﻨﻮﯾﺴﺪ و ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ دﻟﯿـﻞ ﻫﻤﯿـﺸﻪ ﺗﻘﻠّـﺐ ﻣـﯽﮐـﺮد‪ .‬او‬
‫ﻣﻌﻤﻮﻟﯽ ﻣﯽﻧﻮﺷﺖ و ﺳﭙﺲ ﺑﺮﮔﻪ را ﺑﺮﻣﯽﮔﺮداﻧﺪ و ردّ ﻧﻘﺶ ﻣﻌﮑﻮس را دﻧﺒﺎل ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬ﺣﺪس ﺳﻮﻓﯽ آن ﺑﻮد ﮐﻪ او ﻣﺘﻦ ﻣﻌﻤﻮﻟﯽ را ﺑـﺎ ﺳـﻮزاﻧﺪن‬
‫روی ﺗﮑﻪای ﭼﻮب ﻧﻘﺶ داده ﺑﻮد و ﺳﭙﺲ ﭘﺸﺖ ﭼﻮب را از ﻣﯿﺎن دﺳﺘﮕﺎه ﺳﺎب ﮔﺬراﻧﺪه اﺳﺖ ﺗﺎ ﭼﻮب ﺑﻪ ﻧﺎزﮐﯽ ﮐﺎﻏـﺬی درﺑﯿﺎﯾـﺪ؛ ﺑﻌـﺪ ﺧﯿﻠـﯽ‬
‫راﺣﺖ ورﻗﻪ را ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪه و آن را در ﺟﻌﺒﻪ ﺗﻌﺒﯿﻪ ﮐﺮده اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﮐﻪ درﭘﻮش را ﺑﻪ ﻧﻮر ﻧﺰدﯾﮏﺗﺮ ﮐﺮد‪ ،‬ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﺣﻖ ﺑﺎ اوﺳﺖ‪ .‬ﭘﺮﺗﻮی روﺷﻨﯽ از ﻣﯿﺎن ﻻﯾﻪی ﻧﺎزک ﭼـﻮب رد ﺷـﺪ و ﻣـﺘﻦِ داﺧـﻞ‬
‫درﭘﻮش ﺑﻪ ﻃﻮر ﻋﮑﺲ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻓﻮراً ﻗﺎﺑﻞ ﺧﻮاﻧﺪن ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺳﺮش را از ﺷﺮم ﺗﮑﺎن داد و ﮔﻔﺖ‪» :‬اﻧﮕﻠﯿﺴﯿﻪ‪ .‬زﺑﺎن ﻣﺎدرﯾﻢ‪«.‬‬

‫‪Leonardo’s Codex Leicester 1‬‬

‫‪-296-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻋﻘﺐ ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎ‪ ،‬رﻣﯽ ﻟﮕﺎﻟﻮدک ﺳﻌﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ از ﻣﯿﺎن ﺳﺮوﺻﺪای ﻣﻮﺗﻮرﻫﺎی ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎ ﭼﯿﺰی ﺑﺸﻨﻮد‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﮑﺎﻟﻤﻪای را ﮐﻪ آنﺟﺎ در ﺟﺮﯾﺎن ﺑﻮد‬
‫ﻧﻤﯽﺷﺪ ﺷﻨﯿﺪ‪ .‬رﻣﯽ از وﻗﺎﯾﻊ اﻣﺸﺐ ﺑﻪ ﻫﯿﭻ وﺟﻪ دل ﺧﻮﺷﯽ ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬ﺑﻪ راﻫﺐ ﮐﻪ ﭘﯿﺶ ﭘﺎﯾﺶ اﻓﺘﺎده ﺑﻮد ﻧﮕﺮﯾـﺴﺖ‪ .‬ﻣـﺮد ﺣـﺎﻻ ﮐـﺎﻣﻼً آرام‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد؛ اﻧﮕﺎر ﮐﻪ در ﺧﻠﺴﻪی ﺗﺴﻠﯿﻢ ﻓﺮو اﻓﺘﺎده ﺑﺎﺷﺪ ﯾﺎ ﺷﺎﯾﺪ ﻫﻢ در ﺣﺎل ﺧﻮاﻧﺪن دﻋﺎی ﺑﺮ زﺑﺎن ﻧﯿﺎﻣﺪهای ﺑﺮای رﻫﺎﯾﯽ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫‪-297-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﻫﻔﺘﺎد و دوم‬

‫در ارﺗﻔﺎع ﭘﻨﺞ ﻫﺰار ﻣﺘﺮی‪ ،‬راﺑﺮت ﻟﻨﮕﺪان ﺣﺲ ﮐﺮد ﮐﻪ ﻋﺎﻟﻢ واﻗﻌﯿﺎت از دﯾﺪ او ﺑﯿﺮون ﻣﯽرود و اﻓﮑﺎرش را ﺑﺮ ﺷﻌﺮ ﻣﻌﮑـﻮسﻧﻮﺷـﺘﻪی‬
‫ﺳﻮﻧﯿﺮ ﻣﺘﻤﺮﮐﺰ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ از ﻣﯿﺎن درﭘﻮش ﺟﻌﺒﻪ ﻣﯽدرﺧﺸﯿﺪ‪.‬‬

‫ﺳﻮﻓﯽ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺗﮑﻪای ﮐﺎﻏﺬ ﺑﺮداﺷﺖ و ﻣﺘﻦ را ﺑﺎ دﺳﺖ ﭘﯿﺎده ﮐﺮد‪ .‬اﯾﻦ ﮐﺎر را ﮐﻪ ﮐﺮد ﻫﺮ ﺳﻪ ﭼﺮﺧﯿﺪﻧﺪ ﺗﺎ آن را ﺑﺨﻮاﻧﻨﺪ‪ .‬ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﻧـﻮﻋﯽ‬
‫ﻣﻌﻤﺎی ﮐﻬﻦ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﯿﺪ‪ ...‬ﻣﻌﻤﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻗﺮار ﺑﻮد ﺗﺎ ﭼﮕﻮﻧﮕﯽ ﺑﺎز ﺷﺪن ﮐﺮﯾﭙﺘﮑﺲ را ﺑﮕﻮﯾﺪ‪ .‬ﻟﻨﮕﺪان آﻫﺴﺘﻪ ﻣﺘﻦ را ﺧﻮاﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺎ واژهی دﯾﺮﯾﻦ ﺣﮑﻤﺖ ﺗﻮﻣﺎر را ﻣﯽﮔﺸﺎﯾﯿﻢ‪ ...‬و ﯾﺎری ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺧﺎﻧﻮادهی ﭘﺮاﮐﻨﺪهاش را ﺑِﭙﺎﯾﯿﻢ‪ ...‬ﺳﻨﮓ ﻗﺎﺋﻤﯽ ﮐﻪ ﺷـﻮاﻟﯿﻪﻫـﺎ ﻣـﯽﭘﺮﺳـﺘﻨﺪ‬
‫ﭼﻮن ﮐﻠﯿﺪ‪ ...‬ﺑﺎ اَﺗْﺒَﺶْ ﺣﻘﯿﻘﺖ را ﻣﯽﺗﻮان دﯾﺪ‪.‬‬
‫‪An Ancient word of wisdom frees this scroll… and helps us keep her scatter’d family whole… a‬‬
‫‪headstone praised by templars is the key… and atbash will reveal the truth to thee.‬‬

‫‪-298-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﭘﯿﺶ از آن ﮐﻪ ﻟﻨﮕﺪان ﺣﺘﯽ رﻣﺰی را ﮐﻪ ﺷﻌﺮ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ آﺷﮑﺎر ﮐﻨﺪ ﺣﺪس ﺑﺰﻧﺪ‪ ،‬ﻧﮑﺘﻪی اﺳﺎﺳﯽﺗﺮی ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮش رﺳﯿﺪ—وزن ﺷﻌﺮ ﮐـﻪ‬
‫ﻣﺼﺮعﻫﺎی ﭘﻨﺞﺿﺮﺑﯽ و وَﺗَﺪ ﻣَﻔﺮوق‪ 1‬ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان اﻏﻠﺐ ﺑﺎ اﯾﻦ وزن ﻋَﺮوﺿﯽ در ﻃﯽ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎﺗﺶ درﺑﺎرهی اﻧﺠﻤﻦﻫﺎیِ ﺳﺮّیِ اروﭘـﺎ ﺑﺮﺧـﻮرد ﮐـﺮده ﺑـﻮد؛ از ﺟﻤﻠـﻪ ﺳـﺎل ﮔﺬﺷـﺘﻪ در‬
‫ﺑﺎﯾﮕﺎﻧﯽﻫﺎی ﺳﺮّی واﺗﯿﮑﺎن‪ .‬ﻗﺮنﻫﺎﺳﺖ ﮐﻪ وزن ﭘﻨﺞﺿﺮﺑﯽ وﺗﺪ ﻣﻔﺮوق وزن ﻣﺤﺒﻮب اُدﺑﺎی رکﮔﻮی ﺟﻬﺎن ﺑﻮده اﺳـﺖ‪ ،‬از ﻧﻮﯾـﺴﻨﺪهی ﯾﻮﻧـﺎﻧﯽ‬
‫آرﮐﯿﻠﻮﮐﻮس‪ 2‬ﺗﺎ ﺷﮑﺴﭙﯿﺮ‪ 3‬و ﻣﯿﻠﺘﻮن‪ 4‬و ﭼﺎوﺳﺮ‪ 5‬و وﻟﺘﺮ‪—6‬اﻧﺴﺎنﻫﺎی ﺟﺴﻮری ﮐﻪ ﺗﻔﺎﺳـﯿﺮ اﺟﺘﻤـﺎﻋﯽﺷـﺎن را در وزﻧـﯽ ﻣـﯽآوردﻧـﺪ ﮐـﻪ در آن‬
‫روزﮔﺎران ﻗﺎﺋﻞ ﺑﻪ وﯾﮋﮔﯽﻫﺎی رازورزاﻧﻪ ﺑﺮای آن ﺑﻮدهاﻧﺪ‪ .‬رﯾﺸﻪﻫﺎی وزن ﭘﻨﺞﺿﺮﺑﯽ وﺗﺪ ﻣﻔﺮوق ﺳﺨﺖ ﭘﮕﺎﻧﯽ ﺑﻮد‪.‬‬
‫وﺗﺪ ﻣﻔﺮوق‪ .‬دو ﻫِﺠﺎ ﺑﺎ ﺗﺄﮐﯿﺪﻫﺎی ﻣﺘﻀﺎد‪ .‬ﺗﮑﯿﻪدار و ﺑﯽﺗﮑﯿﻪ‪ .‬ﯾﯿﻦ و ﯾﺎﻧﮓ‪ .‬ﺟﻔﺖ ﻣﺘﻮازن‪ .‬آراﯾﺶﯾﺎﻓﺘﻪ در زﻧﺠﯿﺮهﻫﺎی ﭘﻨﺞﺗﺎﯾﯽ‪ .‬ﭘﻨﺞﺿﺮﺑﯽ‪.‬‬
‫ﭘﻨﺞ ﺑﺮای اﺷﺎره ﺑﻪ ﺳﺘﺎرهی ﭘﻨﺞﭘﺮ ﻧﺎﻫﯿﺪ و ﻣﺎدﯾﻨﻪی ﻣﻘﺪس‪.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺑﻪ ﺳﻮی ﻟﻨﮕﺪان ﭼﺮﺧﯿﺪ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﭘﻨﺞﺿﺮﺑﯿﻪ! و ﺧﻮد ﺷﻌﺮ اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ! ‪«La lingua pura7‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺳﺮی ﺑﻪ ﺗﺼﺪﯾﻖ ﺗﮑﺎن داد‪ .‬دﯾﺮ ﺻﻬﯿﻮن ﻣﺎﻧﻨﺪ دﯾﮕﺮ اﻧﺠﻤﻦﻫﺎی ﺳﺮّی اروﭘﺎ ﻗﺮنﻫﺎ ﺑﻮد ﮐﻪ از روی ﻋﻨﺎد ﺑﺎ واﺗﯿﮑـﺎن‪ ،‬اﻧﮕﻠﯿـﺴﯽ را‬
‫ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺗﻨﻬﺎ زﺑﺎن ﺳِﺮِه اروﭘﺎﯾﯽ در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺮ ﺧﻼف اﯾﺘﺎﻟﯿﺎﯾﯽ و اﺳﭙﺎﻧﯿﺎﯾﯽ و ﻓﺮاﻧﺴﻪ ﮐﻪ از ﻻﺗﯿﻦ—زﺑﺎن واﺗﯿﮑﺎن—ﻣﺸﺘﻖ ﺷـﺪه ﺑﻮدﻧـﺪ‬
‫اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ از ﻟﺤﺎظ زﺑﺎنﺷﻨﺎﺧﺘﯽ ﺟﺪا از دﺳﺘﮕﺎه ﺗﺒﻠﯿﻐﺎﺗﯽ رُم ﺑﻮد و ﺑﻪ اﯾﻦ ﮔﻮﻧﻪ زﺑﺎن ﻣﻘﺪّس و ﺳﺮّی اﺧﻮتﻫﺎﯾﯽ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺗﺤﺼﯿﻼت ﮐـﺎﻓﯽ ﺑـﺮای‬
‫آﻣﻮﺧﺘﻦ آن داﺷﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﮔﻔﺖ‪» :‬اﯾﻦ ﺷﻌﺮ ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﺟﺎم ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﻮاﻟﯿﻪﻫﺎی ﻫﯿﮑﻞ و ﺧﺎﻧﻮادهی ﭘﺮاﮐﻨﺪهی ﻣﺮﯾﻢ ﻣﺠﺪﻟﯿﻪ ﻫﻢ اﺷﺎره ﻣﯿﮑﻨﻪ! دﯾﮕﻪ ﭼﯽ ﻻزم‬
‫دارﯾﻢ؟«‬

‫‪ :Iambic Pentameter 1‬وﺗﺪ ﻣﻔﺮوق ﺑﻪ ﺗﻮاﻟﯽ ﯾﮏ ﻫﺠﺎی ﺑﯽﺗﮑﯿﻪ و ﯾﮏ ﻫﺠﺎی ﺗﮑﯿﻪدار ﮔﻮﯾﻨﺪ و ﭘﻨﺞﺿﺮﺑﯽ ﺑﻪ ﻣﺼﺮﻋﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ ﮐﻪ ده ﻫﺠﺎ در آن آﻣﺪه ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫آن را ﯾﺎﻣﺒﻮﺳﯽ ﭘﻨﺞرﮐﻨﯽ ﻧﯿﺰ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﮐﺮدهاﻧﺪ‪ .‬اﻣﺎ وﺗﺪ ﻣﻔﺮوق در ﻓﺎرﺳﯽ ﺑﻪ ﻧﻘﻞ از ﻣﻨﺎﺑﻊ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن‪) :‬اﻟﻤﻨﺠﺪ اﻟﻌﺮﺑﯽ( وﺗﺪ در ﻧﺰد اﻫﻞ ﻋﺮوض ﺳﻪ ﺣﺮف اﺳﺖ ﮐﻪ دوم ﯾﺎ ﺳﻮم‬
‫آنﻫﺎ ﺳﺎﮐﻦ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬اﮔﺮ وﺳﻂ آن ﺳﺎﮐﻦ ﺑﺎﺷﺪ ﻫﻢﭼﻮن ﻗَﻮل‪ ،‬ﭘﺲ آن وﺗﺪ ﻣﻔﺮوق اﺳﺖ و اﮔﺮ وﺳﻂ آن ﻣﺘﺤﺮک و آﺧﺮش ﺳﺎﮐﻦ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻋﻠﯽ وﺗﺪ ﻣﺠﻤﻮع اﺳﺖ‪) .‬ﮐﺸّﺎف‬
‫اﺻﻄﻼﺣﺎت اﻟﻔﻨﻮن( وﺗﺪ ﻣﺠﻤﻮع )ﻣﻘﺮون( و آن ﻟﻔﻆ ﺳﻪﺣﺮﻓﯽ را ﮔﻮﯾﻨﺪ ﮐﻪ دو ﺣﺮف اول آن ﻣﺘﺤﺮک و ﺣﺮف آﺧﺮ آن ﺳﺎﮐﻦ ﺑﺎﺷﺪ ﭼﻮن ﻟﻔﻆ دﻋﺎ‪ .‬وﺗﺪ ﻣﻔﺮوق و آن ﻟﻔﻆ‬
‫ﺳﻪﺣﺮﻓﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ اوﺳﻂ آن ﺳﺎﮐﻦ و ﻃﺮﻓﯿﻦ آن ﻣﺘﺤﺮک ﺑﺎﺷﺪ ﭼﻮن رأس‪) .‬اﻗﺮب اﻟﻤﻮارد( ]وﺗﺪ[ در اﺻﻄﻼح ﻋﺮوﺿﯿﺎن‪ ،‬ﺳﻪ ﺣﺮف را ﮔﻮﯾﻨﺪ ﮐﻪ ﺣﺮف وﺳﻄﯽ ﺳﺎﮐﻦ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫)ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻣﻌﯿﻦ( وﺗﺪ ﻣﻔﺮوق‪ :‬دو ﻣﺘﺤﺮک اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯿﺎن آنﻫﺎ ﯾﮏ ﺣﺮف ﺳﺎﮐﻦ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ از ﻗﺒﯿﻞ ﻧﺎﻣﻪ‪ ،‬ﺟﺎﻣﻪ؛ وﺗﺪ ﻣﻔﺮوق‪ :‬دو ﻣﺘﺤﺮک اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻌﺪ از آنﻫﺎ ﯾﮏ‬
‫ﺳﺎﮐﻦ ﺑﺎﺷﺪ از ﻗﺒﯿﻞ ﺳﻤﻦ‪ ،‬ﭼﻤﻦ‪ .‬در ﻓﺎرﺳﯽ ﮐﺎرﺑﺮد ﺧﺎﺻﯽ ﺑﺮای وﺗﺪ ﻣﻔﺮوق ﭘﯿﺪا ﻧﺸﺪ‪.‬‬

‫‪) :Archilochus 2‬ﻗﺮن ﻫﻔﺘﻢ ﭘﯿﺶ از ﻣﯿﻼد( ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﺷﺎﻋﺮ ﻏﻨﺎﯾﯽ ﯾﻮﻧﺎن و ﻣُﺒﺪع وﺗﺪ ﻣﻔﺮوق‪ .‬ﻣﺸﻬﻮر اﺳﺖ ﮐﻪ آرﮐﯿﻠﻮﮐﻮس ﺑﺎ زﺑﺎﻧﯽ ﺗﯿﺰ ﻫﺠﻮ ﻣﯽﺳﺮوده و‬
‫ﻓﺤّﺎﺷﯽ ﻣﯽﮐﺮده اﺳﺖ‪ :‬ﯾﻮرش او ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻮادهای ﭼﻨﺎن ﺗﻨﺪ ﺑﻮده اﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﻤﮕﯽ اﻋﻀﺎی آن ﺧﻮد را ﺣﻠﻖآوﯾﺰ ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺑﺮ ﺧﻼف ﻫﻮﻣﺮ‪ ،‬او اﺷﻌﺎرش را ﺑﺮ ﭘﺎﯾﻪی ﺗﺠﺮﺑﯿﺎت‬
‫ﺷﺨﺼﯿﺶ ﻣﯽﺳﺮود‪ .‬از اﺷﻌﺎر او اﻧﺪﮐﯽ ﺑﺮﺟﺎ ﻣﺎﻧﺪه اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪ (1564-1616) :William Shakespeare 3‬ﺷﺎﻋﺮ و ﻧﻤﺎﯾﺶﻧﺎﻣﻪﻧﻮﯾﺲ ﺑﺰرگ اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ ﮐﻪ ﯾﮑﯽ از ﭼﻨﺪ رﮐﻦ ادﺑﯿﺎت ﺟﻬﺎن ﺷﻤﺮده ﻣﯽﺷﻮد و ﺗﺄﺛﯿﺮ‬
‫ﻧﻮﺷﺘﻪﻫﺎﯾﺶ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ در اروﭘﺎ ﮐﻪ در ﺟﻬﺎن ﮐﻢﻧﻈﯿﺮ اﺳﺖ و در ﻣﯿﺎن ﻋﻤﻮم ﻧﯿﺰ ﺷﺨﺼﯿﺘﯽ ﻣﺸﻬﻮر اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪ :John Milton 4‬ﺟﺎن ﻣﯿﻠﺘﻮن )‪ .(1608-1674‬ﺷﺎﻋﺮ اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ ﮐﻪ اﺷﻌﺎر ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪش ﺗﺄﺛﯿﺮ ﺑﺴﯿﺎری ﺑﺮ ﺷﺎﻋﺮان ﭘﺲ از ﺧﻮد ﮔﺬاﺷﺖ و ﻃﺮﻓﺪار آزادی ﻣﺪﻧﯽ و‬
‫ﻣﺬﻫﺒﯽ ﺑﻮد‪ .‬او را ﭘﺲ از ﺷﮑﺴﭙﯿﺮ ﺑﺰرگﺗﺮﯾﻦ ﺷﺎﻋﺮ اﻧﮕﻠﯿﺲ ﻣﯽداﻧﻨﺪ‪ .‬ﻣﻌﺮوفﺗﺮﯾﻦ اﺛﺮ وی ﺑﻬﺸﺖ ﮔﻤﺸﺪه )‪ (Paradise Lost‬ﻧﺎم دارد‪.‬‬
‫‪5‬‬
‫‪ :Geoffrey Chaucer‬ﺟﻔﺮی ﭼﺎوﺳﺮ )‪1343-1400‬؟(‪ .‬ﯾﮑﯽ از ﺑﺰرگﺗﺮﯾﻦ ﺷﺎﻋﺮان اﻧﮕﻠﯿﺲ ﮐﻪ ﺷﺎﻫﮑﺎرش ﻗﺼﻪﻫﺎی ﮐﺎﻧﺘﺮﺑﺮی ‪(Canterbury‬‬
‫)‪ Tales‬ﺗﺄﺛﯿﺮ ﺳﺘﺮﮔﯽ ﺑﺮ ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ادﺑﯿﺎت اﻧﮕﻠﯿﺲ ﺑﻪ ﺟﺎ ﻧﻬﺎد‪ .‬ﺑﺮﺧﯽ او را ﭘﺪر ﺷﻌﺮ اﻧﮕﻠﯿﺲ ﻣﯽداﻧﻨﺪ‪ .‬در ﺳﺮودن ﺷﻌﺮ ﺑﺎ وزن ﭘﻨﺞﻣﻀﺮﺑﯽ وﺗﺪ ﻣﻔﺮوق ﻧﯿﺰ ﭼﯿﺮهدﺳﺖ ﺑﻮد‪.‬‬

‫‪ :Voltaire 6‬ﻧﺎم ﻣﺴﺘﻌﺎر ﻓﺮاﻧﺴﻮا ﻣﺎری آروﺋﻪ )‪ .(1694-1778) (François Marie Arouet‬ﻧﻮﯾﺴﻨﺪه و ﺷﺎﻋﺮ و ﻓﯿﻠﺴﻮف ﻓﺮاﻧﺴﻮی ﮐﻪ از ﭘﯿﺸﮕﺎﻣﺎن ﻋﺼﺮ‬
‫روﺷﻦﮔﺮی ﺑﻮد‪.‬‬

‫‪ 7‬زﺑﺎن ﺳِﺮِه ﯾﺎ ﺑﻪ ﻗﻮل آﻗﺎی ﮐﺴﺮوی زﺑﺎن ﭘﺎک‪ :‬زﺑﺎن ﭘﯿﺮاﺳﺘﻪ از واژﮔﺎن ﺑﯿﮕﺎﻧﻪ‬

‫‪-299-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﺳﻮﻓﯽ دوﺑﺎره ﺑﻪ ﺷﻌﺮ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪» :‬رﻣﺰ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﺎ اﺣﺘﯿﺎج ﺑﻪ واژهی ﮐﻬﻦ ﺣﮑﻤﺖ دارﯾﻢ‪«.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﭼﺸﻤﮑﯽ زد و ﮔﻔﺖ‪» :‬اﺟﯽﻣﺠﯽﻻﺗﺮﺟﯽ؟«‬

‫ﻟﻨﮕﺪان اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ ﯾﻪ ﮐﻠﻤﻪی ﭘﻨﺞﺣﺮﻓﯽ‪ .‬و ﺷﻤﺎر زﯾﺎد و ﮔﯿﺞﮐﻨﻨﺪهی ﮐﻠﻤﺎت ﺣﮑﻤﺖ را از ذﻫﻦ ﮔﺬراﻧﺪ—ﻣﻨﺘﺨﺒـﺎﺗﯽ از ﺳـﺮودﻫﺎی ﻋﺮﻓـﺎﻧﯽ‪،‬‬
‫ﭘﯿﺶﮔﻮﯾﯽﻫﺎی ﻃﺎﻟﻊﺑﯿﻨﯽ‪ ،‬ﺑﺎورﻫﺎی اﻧﺠﻤﻦﻫﺎی ﺳﺮّی‪ ،‬اوراد وﯾﮑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﻃﻠﺴﻢﻫﺎی ﺟﺎدوﯾﯽ ﻣﺼﺮی‪ ،‬ﻣﺎﻧﺘﺮاﻫﺎی‪ 1‬ﭘﮕﺎﻧﯽ—ﻓﻬﺮﺳﺖ ﺑﯽﭘﺎﯾﺎن ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﮔﻔﺖ‪» :‬اﻧﮕﺎر اﯾﻦ رﻣﺰ ارﺗﺒﺎﻃﯽ ﺑﺎ ﺷﻮاﻟﯿﻪﻫﺎی ﻫﯿﮑﻞ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻪ‪ «.‬ﺑﻌﺪ ﻣﺘﻦ را ﺑﻠﻨﺪ ﺧﻮاﻧﺪ‪» :‬ﺳﻨﮓ ﻗﺎﺋﻤﯽ ﮐﻪ ﺷﻮاﻟﯿﻪﻫﺎ ﻣـﯽﭘﺮﺳـﺘﻨﺪ‬
‫ﭼﻮن ﮐﻠﯿﺪ«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻟﯽ! ﺗﻮ ﻣﺘﺨﺼﺺ ﺷﻮاﻟﯿﻪﻫﺎﯾﯽ‪ .‬ﻧﻈﺮی ﻧﺪاری؟«‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪای ﺳﮑﻮت ﮐﺮد و ﺳﭙﺲ آﻫﯽ ﮐﺸﯿﺪ‪» .‬راﺳﺘﺶ ﻣﺸﺨﺼﺎً ﺳﻨﮓ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﺰار‪ 2‬ﻧﺸﺎن ﺳﻨﮓ ﺑﺎﻻی ﻗﺒﺮه‪ .‬ﻣﻤﮑﻨﻪ ﮐﻪ ﺷﻌﺮ ﺑﻪ‬
‫ﺳﻨﮓ ﻗﺒﺮ ﯾﺎ ﺳﺮﺳﻨﮕﯽ اﺷﺎره ﮐﻨﻪ ﮐﻪ ﺷﻮاﻟﯿﻪﻫﺎ ﺑﺎﻻی ﻣﺰار ﻣﺮﯾﻢ ﻣﺠﺪﻟﯿﻪ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ اﯾﻦ ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ﮐﻤﮑﯽ ﺑـﻪ ﻣـﺎ ﻧﻤﯿﮑﻨـﻪ‪ .‬ﭼـﻮن ﻣـﺎ‬
‫ﻧﻤﯿﺪوﻧﯿﻢ ﻣﺰار ﮐﺠﺎﺳﺖ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺧﻂ آﺧﺮ ﻣﯿﮕﻪ ﮐﻪ اَﺗﺒَﺶ ﺣﻘﯿﻘﺖ رو اﻓﺸﺎ ﻣﯿﮑﻨﻪ‪ .‬اﯾﻦ ﮐﻠﻤﻪ ﻗﺒﻼً ﺑﻪ ﮔﻮﺷﻢ ﺧﻮرده‪ .‬اﺗﺒﺶ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﭘﺎﺳﺦ داد‪» :‬ﺗﻌﺠﺐ ﻧﻤﯽﮐﻨﻢ‪ .‬اﺣﺘﻤﺎﻻً ﺗﻮی درسﻫﺎی اول رﻣﺰﺷﻨﺎﺳﯽ دﯾﺪﯾﺶ‪ .‬رﻣﺰ اﺗﺒﺶ ﯾﮑﯽ از ﻗﺪﯾﻤﯽﺗﺮﯾﻦ رﻣﺰﻫـﺎی ﺷـﻨﺎﺧﺘﻪ‬
‫ﺷﺪهﺳﺖ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ اﻟﺒﺘﻪ! دﺳﺘﮕﺎه رﻣﺰﮔﺬاری ﻣﻌﺮوف ﻋﺒﺮی‪.‬‬
‫رﻣﺰ اﺗﺒﺶ در واﻗﻊ ﺑﺨﺸﯽ از آﻣﻮزش رﻣﺰﺷﻨﺎﺳﯽ اوﻟﯿﻪی ﺳﻮﻓﯽ ﺑﻮد‪ .‬اﯾﻦ رﻣﺰ ﺗﺎ ﭘﺎﻧﺼﺪ ﻗﺒﻞ از ﻣﯿﻼد ﻗـﺪﻣﺖ داﺷـﺖ و اﮐﻨـﻮن ﺑـﻪ ﻋﻨـﻮان‬
‫ﻧﻤﻮﻧﻪای از رﻣﺰﻫﺎی ﺟﺎﻧﺸﯿﻨﯽ ﮔﺮدﺷﯽ در ﮐﻼسﻫﺎی درس اﺳﺘﻔﺎدهاش ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬رﻣﺰ اﺗﺒﺶ ﮐﻪ ﺷﮑﻠﯽ ﻣﻌﻤﻮﻟﯽ از رﻣﺰﻧﮕﺎﺷـﺖﻫـﺎی ﯾﻬـﻮدی‬
‫ﺑﻮد‪ ،‬ﻧﻮﻋﯽ رﻣﺰ ﺳﺎدهی ﺟﺎﻧﺸﯿﻨﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺮ ﭘﺎﯾﻪی اﻟﻔﺒﺎی ﺑﯿﺴﺖ و دو ﺣﺮﻓﯽ ﻋﺒﺮی ﻗﺮار داﺷﺖ‪ .‬در اﺗﺒﺶ ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﺣﺮف ﮐﻠﻤﻪ ﺑﺎ آﺧﺮﯾﻦ ﺣـﺮف‬
‫ﺟﺎﺑﺠﺎ ﻣﯽﺷﺪ و دوﻣﯿﻦ ﺣﺮف ﺑﺎ ﺣﺮف ﯾﮑﯽ ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻪ آﺧﺮ و ﻫﻤﯿﻦ ﻃﻮر ﺗﺎ ﺑﻪ آﺧﺮ‪.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﮔﻔﺖ‪» :‬اﺗﺒﺶ ﺧﯿﻠﯽ ﻣﻨﺎﺳﺒﻪ‪ .‬ﻣﺘﻦﻫﺎﯾﯽ رو ﮐﻪ ﺑﺎ اﺗﺒﺶ رﻣﺰﮔﺬاری ﮐﺮدﻧﺪ‪ ،‬در ﻗﺒﺎﻟﻪ و ﺗﻮﻣﺎرﻫـﺎی ﺑﺤﺮاﻟﻤﯿـﺖ و ﺣﺘـﯽ ﻋﻬـﺪ ﻋﺘﯿـﻖ‬
‫وﺟﻮد دارﻧﺪ‪ .‬ﺻﻮﻓﯽﻫﺎ و داﻧﺸﻮرﻫﺎی ﯾﻬﻮدی ﻫﻨﻮز ﻫﻢ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از اﺗﺒﺶ ﭘﯿﻐﺎمﻫﺎی ﭘﻨﻬﺎﻧﯽ رو آﺷﮑﺎر ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ .‬دﯾـﺮ ﻫـﻢ ﺣﺘﻤـﺎً اﺗـﺒﺶ رو ﺑـﯿﻦ‬
‫آﻣﻮزهﻫﺎش ﮔﻨﺠﻮﻧﺪه‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺴﺌﻠﻪ اﯾﻨﻪ ﮐﻪ ﻣﺎ ﭼﯿﺰی ﻧﺪارﯾﻢ ﮐﻪ اﯾﻦ رﻣﺰ رو روی اون ﭘﯿﺎده ﮐﻨﯿﻢ‪«.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ آﻫﯽ ﮐﺸﯿﺪ و ﮔﻔﺖ‪» :‬روی ﺳﻨﮓ ﻗﺎﺋﻢ ﻗﺒﺮ ﺑﺎﯾﺪ ﯾﻪ ﮐﻠﻤﻪی رﻣﺰ ﺑﺎﺷﻪ‪ .‬ﻣﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺳﻨﮕﯽ رو ﮐﻪ ﺷﻮاﻟﯿﻪﻫﺎ ﻣﯽﭘﺮﺳﺘﯿﺪﻧﺪ ﭘﯿﺪا ﮐﻨﯿﻢ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ از ﻧﮕﺎه ﻧﺎﺧﻮﺷﺎﯾﻨﺪ ﻟﻨﮕﺪان ﭘﯽ ﺑﺮد ﮐﻪ ﯾﺎﻓﺘﻦ ﺳﻨﮓ ﺷﻮاﻟﯿﻪﻫﺎ ﻣﺒﺎرزهی ﺳﻬﻠﯽ ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ اﺗﺒﺶ ﮐﻠﯿﺪه‪ .‬اﻣﺎ ﻣﺎ دری ﻧﺪارﯾﻢ ﮐﻪ ﺑﺎزش ﮐﻨﯿﻢ‪.‬‬

‫‪ 1‬ﻣﺎﻧﺘﺮا ﺑﻪ وردﻫﺎﯾﯽ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ ﺑﺎور ﺑﺮﺧﯽ اﻧﺪﯾﺸﻪﻫﺎ از راه ﺗﮑﺮار ﺑﺮ روان اﻧﺴﺎن ﺗﺄﺛﯿﺮ ﻣﯽﮔﺬارد‪ .‬رﯾﺸﻪی اﯾﻦ واژه ﺳﺎﻧﺴﮑﺮﯾﺖ اﺳﺖ و ﺑﯿﺸﺘﺮ ﮐﺎرﺑﺴﺖ آن‬
‫در ﯾﻮﮔﺎ‪.‬‬

‫‪ :Headstone 2‬ﺳﻨﮕﯽ را ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﻻی ﻗﺒﺮ ﻣﺴﯿﺤﯿﺎن ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻗﺎﺋﻢ ﻣﯽﮔﺬارﻧﺪ‪ .‬ﻣﯽﺗﻮان آن را ﺳَﺮﺳَﻨﮓ ﻧﯿﺰ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﮐﺮد‪.‬‬

‫‪-300-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﺳﻪ دﻗﯿﻘﻪ ﺑﻌﺪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ آﻫﯽ از ﺳﺮ ﻧﺎاﻣﯿﺪی ﮐﺸﯿﺪ و ﺳﺮش را ﺗﮑﺎن داد‪» .‬دوﺳﺘﺎن ﻣﻦ! ﻣﻦ ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﻢ ﭘﺎﺑﻪﭘﺎی ﺷﻤﺎ ﺑﯿﺎم‪ .‬ﺑﻌـﺪ از اﯾـﻦ‬
‫ﮐﻪ ﮐﻤﯽ ﺧﻮراﮐﯽ ﺑﺮای ﺧﻮدﻣﻮن آوردم و ﺳﺮی ﺑﻪ رﻣﯽ و ﻣﻬﻤﺎﻧﻤﻮن زدم دوﺑﺎره ﺷﺮوع ﺑﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﯽﮐـﻨﻢ‪ «.‬ﺳـﭙﺲ اﯾـﺴﺘﺎد و ﺑـﻪ ﺳـﻤﺖ ﻋﻘـﺐ‬
‫ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎ ﺑﻪ راه اﻓﺘﺎد‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﮐﻪ دور ﺷﺪن او را ﺗﻤﺎﺷﺎ ﻣﯽﮐﺮد اﺣﺴﺎس ﺧﺴﺘﮕﯽ ﻧﻤﻮد‪.‬‬
‫ﺑﯿﺮون ﭘﻨﺠﺮه‪ ،‬ﺳﯿﺎﻫﯽ ﭘﯿﺶ از ﭘﮕﺎه ﻧﻤﺎﯾﺎن ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺳﻮﻓﯽ اﺣﺴﺎس ﮐﺮد ﺑﯽ آن ﮐﻪ ﺑﺪاﻧﺪ ﮐﺠﺎ ﻓﺮود ﺧﻮاﻫﺪ آﻣﺪ ﺑﻪ ﻓﻀﺎ ﭘﺮﺗﺎﺑﺶ ﮐﺮدهاﻧـﺪ‪.‬‬
‫او ﮐﻪ ﺑﺎ ﺣﻞ ﮐﺮدن ﻣﻌﻤﺎﻫﺎی ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺶ ﺑﺰرگ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ،‬از اﯾﻦ ﮐﻪ ﺷﻌﺮ ﭘﯿﺶ روﯾﺶ اﻃﻼﻋﺎﺗﯽ داﺷﺖ ﮐﻪ او ﺗﺎ آن زﻣﺎن ﻧﺪﯾﺪه ﺑـﻮد اﺣـﺴﺎس‬
‫ﺑﺪی داﺷﺖ‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﺧﻮدش ﮔﻔﺖ اﯾﻦ ﺗﻮ ﭼﯿﺰﻫﺎی ﺑﯿﺸﺘﺮی ﻫﺴﺖ‪ .‬ﭘﻨﻬﺎﻧﻪ‪ ...‬اﻣﺎ وﺟﻮد داره‪.‬‬
‫ﻫﺮ ﭼﻨﺪ از اﯾﻦ ﻓﮑﺮ ﺑﻪ ﺳﺘﻮه آﻣﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﻣﯽﺗﺮﺳﯿﺪ ﮐﻪ آنﻫﺎ ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﭼﯿﺰی داﺧﻞ ﮐﺮﯾﭙﺘﮑﺲ ﭘﯿﺪا ﻧﮑﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﻧﻘـﺸﻪای ﺑـﺮای ﺟـﺎم ﻣﻘـﺪس‬
‫ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺑﻪرﻏﻢ اﻇﻬﺎرات ﻟﻨﮕﺪان و ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﮐﻪ ﺣﻘﯿﻘﺖ داﺧﻞ اﺳﺘﻮاﻧﻪی ﻣﺮﻣﺮی اﺳﺖ‪ ،‬ﺳﻮﻓﯽ آن ﻗﺪر از ﻧﻘﺸﻪﻫﺎی ﮔﻨﺞ ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺶ را ﺗﺎ ﺑﻪ ﭘﺎﯾـﺎن‬
‫رﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺪاﻧﺪ ژاک ﺳﻮﻧﯿﺮ اﺳﺮارش را ﺑﻪ آﺳﺎﻧﯽ ﻟﻮ ﻧﻤﯽدﻫﺪ‪.‬‬

‫‪-301-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﻫﻔﺘﺎد و ﺳﻮم‬

‫ﻣﺄﻣﻮر ﺷﯿﻔﺖ ﺷﺐ ﮐﻨﺘﺮل ﺗﺮاﻓﯿﮏ در ﻓﺮودﮔﺎه ﺑﻮرژه ﺑﻪ ﺻﻔﺤﻪی ﺧﺎﻟﯽ رادار ﭼﺸﻢ دوﺧﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧـﺪهی ﭘﻠـﯿﺲ ﻗـﻀﺎﯾﯽ ﻋﻤـﻼً ﺑـﺎ‬
‫ﺷﮑﺎﻧﺪن در وارد اﺗﺎق ﺷﺪ‪.‬‬

‫ﺑﺰو ﻓﺎش ﻓﺮﯾﺎد ﮐﺸﯿﺪ‪» :‬ﺟﺖ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﮐﺠﺎ رﻓﺘﻪ؟« و ﺑﻪ داﺧﻞ ﺑﺮﺟﮏ ﮐﻨﺘﺮل ﻗﺪم ﮔﺬاﺷﺖ‪.‬‬
‫واﮐﻨﺶ اوﻟﯿﻪی ﻣﺄﻣﻮر ﮐﻨﺘﺮل ﻓﻘﻂ ﮐﻤﯽ ﺣﺮفﻫﺎی ﺟﻮﯾﺪه و ﻧﺎﻣﻔﻬﻮم ﺑﻮد؛ ﮐﻮﺷﺸﯽ ﻋﻘﯿﻢ ﺑﺮای ﺣﻔﻆ اﻣﻮر ﺷﺨﺼﯽ ﻣﺸﺘﺮی ﺑﺮﯾﺘﺎﻧﯿﺎﯾﯽﺷﺎن‬
‫ﮐﻪ ﯾﮑﯽ از ﻣﺤﺘﺮمﺗﺮﯾﻦ ﻣﺸﺘﺮﯾﺎﻧﺸﺎن ﺑﻮد‪ .‬ﺳﻌﯿﺶ ﺑﻪ ﺷﮑﺴﺖ اﻧﺠﺎﻣﯿﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎش ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﺎﺷﻪ‪ .‬ﻣﻦ ﺗﻮ رو ﺑﺮای اﺟﺎزه دادن ﺑﻪ ﭘﺮواز ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎی ﺧﺼﻮﺻﯽ ﺑﺪون ﻣﺠﻮز ﭘﺮواز دﺳﺘﮕﯿﺮ ﻣﯽﮐﻨﻢ‪ «.‬ﺳﭙﺲ ﺑﻪ اﻓﺴﺮ دﯾﮕﺮی‬
‫اﺷﺎره ﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﺎ دﺳﺘﺒﻨﺪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او ﺑﻪ راه اﻓﺘﺎد‪ .‬ﺗﺮس ﺗﻤﺎم وﺟﻮد ﻣﺄﻣﻮر ﮐﻨﺘﺮل را ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﯾﺎد ﻣﻘﺎﻟﻪﻫﺎی روزﻧﺎﻣﻪﻫﺎ اﻓﺘﺎد ﮐﻪ ﺑﺮ ﺳﺮ اﯾﻦ ﻣﻮﺿـﻮع‬
‫ﺑﺤﺚ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪهی ﭘﻠﯿﺲ ﻣﻠّﯽ ﻗﻬﺮﻣﺎن اﺳﺖ ﯾﺎ ﻣﺎﯾﻪی ارﻋﺎب و وﺣﺸﺖ‪ .‬ﭘﺎﺳﺦ اﯾﻦ ﭘﺮﺳﺶ را ﺣﺎﻻ ﻓﻬﻤﯿﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻣﺄﻣﻮر ﮐﻨﺘﺮل ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺑﺎ دﯾﺪن دﺳﺘﺒﻨﺪﻫﺎ ﻧﺎﻟﻪﮐﻨﺎن ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺻﺒﺮ ﮐﻨﯿﺪ! ﯾﻪ ﭼﯿﺰ دﯾﮕﻪ! ﺳﺮ ﻟﯽ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺑـﺮای ﻣﻌﺎﻟﺠـﺎت ﭘﺰﺷـﮑﯽ زﯾـﺎد ﻣﯿـﺮه‬
‫ﻟﻨﺪن‪ .‬اون ﯾﻪ آﺷﯿﺎﻧﻪی ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎ ﺗﻮی ﻓﺮودﮔﺎه اﺟﺮاﯾﯽ ﺑﯿﮕﯿﻦﻫﯿﻞ در ﮐﻨﺖ داره‪ .‬ﺗﻮ ﺣﻮﻣﻪی ﻟﻨﺪن‪«.‬‬
‫ﻓﺎش ﻣﺮد را ﺑﺎ ﺗﮑﺎن دﺳﺖ از دﺳﺘﺒﻨﺪﻫﺎ ﻧﺠﺎت داد‪» .‬اﻣﺸﺐ ﻫﻢ ﻣﻘﺼﺪ ﺑﯿﮕﯿﻦﻫﯿﻠﻪ‪«.‬‬
‫ﻣﺄﻣﻮر ﮐﻨﺘﺮل ﺻﺎدﻗﺎﻧﻪ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻧﻤﯿﺪوﻧﻢ‪ .‬ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎ روی ﻣﺴﯿﺮ ﻫﻤﯿﺸﮕﯿﺶ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد و ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﯿﺪ آﺧﺮﯾﻦ ﺗﻤﺎس رادارﯾﺶ از ﺳـﻤﺖ‬
‫اﻧﮕﻠﺴﺘﺎن ﺑﺎﺷﻪ‪ .‬ﺑﯿﮕﯿﻦﻫﯿﻞ ﻓﻘﻂ ﯾﻪ ﺣﺪﺳﻪ‪«.‬‬
‫»اﻓﺮاد دﯾﮕﻪای ﻫﻢ ﺳﻮار ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎ ﺑﻮدﻧﺪ؟«‬

‫‪-302-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫»ﻗﺴﻢ ﻣﯽﺧﻮرم‪ ،‬آﻗﺎ ﮐﻪ ﻣﻦ اﯾﻦ ﯾﮑﯽ رو ﻧﻤﯿﺪوﻧﻢ‪ .‬ﻣﺸﺘﺮیﻫﺎی ﻣﺎ ﻣﺴﺘﻘﯿﻤﺎً ﺗﺎ آﺷﯿﺎﻧﻪﺷﻮن ﻣﯿﺮن و ﻫﺮ ﺟﻮر ﮐﻪ ﺑﺨﻮان ﺳﻮار ﻣﯿـﺸﻦ‪ .‬اﯾـﻦ‬
‫ﮐﻪ ﭼﻪ اﻓﺮادی ﺳﻮار ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺖ ﻣﻘﺎﻣﺎت ﻓﺮودﮔﺎه ﻣﻘﺼﺪه‪«.‬‬
‫ﻓﺎش ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺳﺎﻋﺘﺶ اﻧﺪاﺧﺖ و ﺑﻪ ﺟﺖﻫﺎی ﭘﺮاﮐﻨﺪه ﮐﻪ روﺑﺮوی ﭘﺎﯾﺎﻧﻪی ﻓﺮودﮔﺎه ﭘﺎرک ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ ﭼـﺸﻢ دوﺧـﺖ‪» .‬اﮔـﺮ اوﻧﻬـﺎ ﺑـﻪ‬
‫ﺑﯿﮕﯿﻦﻫﯿﻞ رﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ،‬ﭼﻘﺪر ﻃﻮل ﻣﯿﮑﺸﻪ ﺗﺎ ﻓﺮود ﺑﯿﺎن‪«.‬‬
‫ﻣﺄﻣﻮر ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﯾﺎدداﺷﺖﻫﺎﯾﺶ اﻧﺪاﺧﺖ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﭘﺮواز ﮐﻮﺗﺎﻫﯿﻪ‪ .‬ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً‪ ...‬ﺳﺎﻋﺖ ﺷﺶ و ﻧﯿﻢ ﻓﺮود ﻣﯿﺎن‪ .‬ﯾﮏ رﺑﻊ دﯾﮕﻪ‪«.‬‬
‫ﻓﺎش اﺧﻤﯽ ﮐﺮد و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﯾﮑﯽ از اﻓﺮادش ﭼﺮﺧﯿﺪ‪» .‬ﯾﻪ وﺳﯿﻠﻪ ﺑﯿﺎرﯾﺪ اﯾﻦﺟﺎ‪ .‬ﻣﻦ ﻣﯿﺮم ﻟﻨﺪن‪ .‬ﭘﻠﯿﺲ ﻣﺤﻠﯽ ﮐﻨـﺖ رو ﺑـﺮام ﺑﮕﯿﺮﯾـﺪ‪ ،‬ﻧـﻪ‬
‫اِمآیﭘﻨﺞ‪ 1‬رو‪ .‬ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺮﯾﻊ‪ .‬ﭘﻠﯿﺲ ﻣﺤﻠﯽ ﮐﻨﺖ‪ .‬ﺑﮕﯿﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﭘﺮواز ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ اﺟﺎزهی ﻓﺮود ﺑﺪن‪ .‬ﺑﻌﺪ روی ﺑﺎﻧﺪ ﻣﺤﺎﺻﺮهش ﮐﻨﻨﺪ و ﻫﯿﭻ ﮐﺴﯽ ﻫـﻢ‬
‫ﺗﺎ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻣﯽرﺳﻢ ﺑﯿﺮون ﻧﯿﺎد‪«.‬‬

‫‪ :MI5 1‬ادارهی اﻃﻼﻋﺎت داﺧﻠﯽ ﺑﺮﯾﺘﺎﻧﯿﺎ‬

‫‪-303-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﻫﻔﺘﺎد و ﭼﻬﺎرم‬

‫ﻟﻨﮕﺪان از آن ﻃﺮف ﮐﺎﺑﯿﻦ ﻫﺎوﮐﺮ ﺑﻪ ﺳﻮﻓﯽ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺳﺎﮐﺘﯽ؟«‬

‫ﺟﻮاب داد‪» :‬ﺧﺴﺘﻪم‪ .‬از ﺷﻌﺮ ﻫﻢ ﺳﺮ درﻧﻤﯿﺎرم‪«.‬‬

‫ﻟﻨﮕﺪان ﻫﻢ ﻫﻤﺎن اﺣﺴﺎس را داﺷﺖ‪ .‬وزوز ﻣﻮﺗﻮرﻫﺎ و ﻟﺮزشﻫﺎی آرام ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎ ﺧﻮابآﻟﻮدش ﮐﺮده ﺑﻮد و ﺳﺮش ﻫﻨﻮز از ﺟـﺎﯾﯽ ﮐـﻪ راﻫـﺐ‬
‫ﺿﺮﺑﻪ زده ﺑﻮد ﺗﯿﺮ ﻣﯽﮐﺸﯿﺪ‪ .‬ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﻋﻘﺐ ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎ ﺑﻮد و ﻟﻨﮕﺪان ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﺗﺎ از اﯾﻦ ﻓﺮﺻﺖ ﺑﻬﺮه ﺑﮕﯿﺮد و ﭼﯿﺰی را ﮐﻪ در ﺳﺮ داﺷـﺖ ﺑـﻪ‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺑﮕﻮﯾﺪ‪» .‬ﮔﻤﺎن ﮐﻨﻢ ﻗﺴﻤﺘﯽ از دﻟﯿﻞ ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺖ ﺑﺮای اﯾﻦ ﮐﻪ ﻣﺎ دو ﺗﺎ رو ﺑﺎ ﻫﻢ آﺷﻨﺎ ﮐﻨﻪ ﻓﻬﻤﯿﺪم‪ .‬ﺑﻪ ﮔﻤﺎﻧﻢ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ ﭼﯿﺰی رو ﺑﻪ ﺗـﻮ‬
‫ﺗﻮﺿﯿﺢ ﺑﺪه‪«.‬‬
‫»ﺗﺎرﯾﺦ ﺟﺎم ﻣﻘﺪس و ﻣﺮﯾﻢ ﻣﺠﺪﻟﯿﻪ ﻧﺒﻮد؟«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﻣﺮدد ﺷﺪ ﮐﻪ ﭼﻄﻮر ﭘﯿﺶ ﺑﺮود‪» .‬اﺧﺘﻼف ﺑﯿﻦ ﺷﻤﺎﻫﺎ رو‪ .‬دﻟﯿﻠﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮش ده ﺳﺎل ﺑﺎ اون ﺣـﺮف ﻧـﺰدی‪ .‬ﮔﻤـﺎن ﮐـﻨﻢ ﺷـﺎﯾﺪ‬
‫اﻣﯿﺪوار ﺑﻮده ﻣﻦ ﺗﻮﺿﯿﺢ ﺑﺪم ﭼﯽ ﺑﯿﻦ ﺷﻤﺎ ﺟﺪاﯾﯽ اﻧﺪاﺧﺖ و ﻗﻀﯿﻪ ﺣﻞ و ﻓﺼﻞ ﭘﯿﺪا ﮐﻨﻪ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ در ﺻﻨﺪﻟﯿﺶ ﮐﻤﯽ ﭘﯿﭻ و ﺗﺎب ﺧﻮرد‪» .‬ﻣﻦ ﮐﻪ ﺑﻬﺖ ﻧﮕﻔﺘﻢ ﭼﯽ ﻣﺎ رو از ﻫﻢ ﺟﺪا ﮐﺮد‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان آرام ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺗﻮ ﺷﺎﻫﺪ ﯾﻪ ﻣﺮاﺳﻢ ﺟﻨﺴﯽ ﺑﻮدی‪ .‬ﻧﻪ؟«‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺧﻮد را ﻋﻘﺐ ﮐﺸﯿﺪ‪» .‬از ﮐﺠﺎ ﻣﯿﺪوﻧﯽ؟«‬

‫‪-304-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫»ﺳﻮﻓﯽ! ﺗﻮ ﮔﻔﺘﯽ ﭼﯿﺰی دﯾﺪی ﮐﻪ ﻗﺎﻧﻌﺖ ﮐﺮد ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺖ ﻋﻀﻮ ﯾﻪ اﻧﺠﻤﻦ ﺳﺮی ﺑﻮده‪ .‬و ﻫﺮ ﭼﯽ ﮐﻪ دﯾﺪی اون ﻗﺪر ﻏﻤﮕﯿﻨﺖ ﮐﺮد ﮐـﻪ از‬
‫اون ﻣﻮﻗﻊ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ راﺟﻊ ﺑﻬﺶ ﺻﺤﺒﺖ ﻧﮑﺮدی‪ .‬ﻣﻦ اﻃﻼﻋﺎت زﯾﺎدی راﺟﻊ ﺑﻪ اﻧﺠﻤﻦﻫﺎی ﺳﺮی دارم‪ .‬ﻻزم ﻧﯿﺴﺖ ﻣﻐﺰ داوﯾﻨﭽﯽ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯽ ﺗـﺎ‬
‫از ﻣﺎﺟﺮا ﺳﺮ درﺑﯿﺎری‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺧﯿﺮه ﻧﮕﺎه ﻣﯽﮐﺮد‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» :‬ﺗﻮی ﺑﻬﺎر ﺑﻮد؟ ﻧﺰدﯾﮏ اﻋﺘﺪال ﺑﻬﺎری‪ .‬اواﺳﻂ ﻣﺎرس؟«‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺑﻪ ﺑﯿﺮون ﭘﻨﺠﺮه ﭼﺸﻢ دوﺧﺖ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﻦ واﺳﻪ ﺗﻌﻄﯿﻼت ﺑﻬﺎرهی داﻧﺸﮕﺎه اوﻣﺪه ﺑﻮدم‪ .‬ﭼﻨﺪ روز زودﺗﺮ رﺳﯿﺪم‪«.‬‬
‫»ﻣﯿﺨﻮای راﺟﻊ ﺑﻬﺶ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﯽ؟«‬
‫»ﺗﺮﺟﯿﺢ ﻣﯿﺪم ﺻﺤﺒﺖ ﻧﮑﻨﻢ‪ «.‬ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎﻧﯽ ﺳﺮﺷﺎر اﺣﺴﺎﺳﺎت ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺮﮔﺸﺖ‪» .‬ﻧﻤﯽﻓﻬﻤﻢ ﭼﯽ دﯾﺪم‪«.‬‬
‫»زن و ﻣﺮد ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﻮدﻧﺪ؟«‬
‫ﭘﺲ از درﻧﮕﯽ ﮐﻮﺗﺎه ﺳﻮﻓﯽ ﺳﺮش را ﺗﮑﺎن داد‪.‬‬
‫»ﻟﺒﺎسﻫﺎی ﺳﯿﺎه و ﺳﻔﯿﺪ ﺗﻦﺷﻮن ﺑﻮد؟«‬
‫ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺗﻤﯿﺰ ﮐﺮد و ﮐﻤﯽ ﺑﻌﺪ ﺳﺮش را ﺗﮑﺎن داد و اﻧﮕﺎر ﮐﻪ ﺑﺨﻮاﻫﺪ درددل ﮐﻨﺪ ﮔﻔﺖ‪» :‬زنﻫﺎ رداﻫـﺎی ﻧـﺎزک و ﺳـﻔﯿﺪ ﺗـﻦ ﮐـﺮده‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ‪ ...‬و ﮐﻔﺶ ﻃﻼﯾﯽ‪ .‬ﮔﻮیﻫﺎی زرﯾﻨﯽ ﻫﻢ دﺳﺘﺸﻮن ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺮدﻫﺎ ﻫﻢ ﺗﻮﻧﯿﮏ و ﮐﻔﺶ ﺳﯿﺎه ﭘﻮﺷﯿﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﮐﻮﺷﯿﺪ اﺣﺴﺎﺳﺎﺗﺶ را ﭘﻨﻬﺎن ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ آن ﭼﻪ ﻣﯽﺷﻨﯿﺪ ﺑﺎور ﻧﻤﯽﮐﺮد‪ .‬ﺳﻮﻓﯽ ﻧﺎﺧﻮاﺳـﺘﻪ ﻣﺮاﺳـﻢ ﻣﻘـﺪس دوﻫﺰارﺳـﺎﻟﻪای را‬
‫ﺷﺎﻫﺪ ﺑﻮده اﺳﺖ‪ .‬ﻟﻨﮕﺪان ﺻﺪاﯾﺶ را آرام ﻧﮕﻪ داﺷﺖ و ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» :‬ﻧﻘﺎب ﭼﯽ؟ ﻧﻘﺎب دوﺟﻨﺴﯿﺘﯽ داﺷﺘﻨﺪ؟«‬
‫»آره‪ .‬ﻫﻤﻪ‪ .‬ﻧﻘﺎبﻫﺎی ﯾﮏﺷﮑﻞ زده ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬زنﻫﺎ ﺳﻔﯿﺪ و ﻣﺮدﻫﺎ ﺳﯿﺎه‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺗﻮﺻﯿﻒ اﯾﻦ ﻣﺮاﺳﻢ را ﺷﻨﯿﺪه ﺑﻮد و رﯾﺸﻪﻫﺎی رازورزاﻧﻪی آن را ﻣﯽﻓﻬﻤﯿﺪ‪ .‬آرام ﮔﻔﺖ‪» :‬اﺳﻤﺶ ﻫﯿﺮوس ﮔﺎﻣﻮﺳﻪ‪ .‬ﺑﺮﻣﯿﮕﺮده ﺑﻪ دو‬
‫ﻫﺰار ﺳﺎل ﭘﯿﺶ‪ .‬ﮐﺎﻫﻦﻫﺎ و ﮐﺎﻫﻨﻪﻫﺎی ﻣﺼﺮی ﻣﺮﺗﺒﺎً ﺑﺮای ﺳﺘﺎﯾﺶ ﻧﯿﺮوی ﺧﻠّﺎﻗﻪی ﻣﺎدﯾﻨﻪ اون رو ﺑﺮﮔﺰار ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‪ «1.‬ﻣﮑﺜﯽ ﮐـﺮد و ﮐﻤـﯽ ﺑـﻪ‬
‫ﺳﻤﺖ او ﺧﻢ ﺷﺪ‪» .‬و اﮔﺮ ﺗﻮ ﺑﺪون آﻣﺎدﮔﯽ ﻗﺒﻠﯽ ﻫﯿﺮوس ﮔﺎﻣﻮس رو ﺑﺒﯿﻨﯽ و ﻣﻌﻨﺎش رو ﻧﻔﻬﻤﯽ ﺗﺼﻮر ﻣﯽﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﺷﻮﮐﻪ ﺑﺸﯽ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﭼﯿﺰی ﻧﮕﻔﺖ‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان اداﻣﻪ داد‪» :‬ﻫﯿﺮوس ﮔﺎﻣﻮس ﯾﻮﻧﺎﻧﯿﻪ‪ .‬ﯾﻌﻨﯽ زﻧﺎﺷﻮﯾﯽ ﻣﻘﺪس‪«.‬‬
‫»ﻣﺮاﺳﻤﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ دﯾﺪم ازدواج ﻧﺒﻮد‪«.‬‬
‫»ازدواج ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎی وﺻﺎل‪ ،‬ﺳﻮﻓﯽ‪«.‬‬
‫»ﻣﻨﻈﻮرت ارﺗﺒﺎط ﺟﻨﺴﯿﻪ‪«.‬‬
‫»ﻧﻪ‪«.‬‬
‫»ﻧﻪ؟« ﭼﺸﻤﺎن ﺳﺒﺰش او را وراﻧﺪاز ﻣﯽﮐﺮد‪.‬‬

‫‪ 1‬ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ ﭘﯿﺸﺘﺮ ﻧﯿﺰ اﺷﺎره ﺷﺪ اﯾﻦ ﻣﺮاﺳﻢ ﺻﺮف ﻣﺮدﻣﺎﻧﯽ ﺧﺎص ﻧﺒﻮده و در ﺑﺴﯿﺎری از ﺟﻮاﻣﻊ ﮐﺸﺎورزی ﯾﺎ ﻣﺎدرﺳﺎﻻر ﯾﺎ ﻃﺒﯿﻌﺖﭘﺮﺳﺖ اﻧﺠﺎم ﻣﯽﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪-305-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻟﻨﮕﺪان زﯾﺮ ﺣﺮف ﺧﻮد زد‪» .‬آره‪ ...‬در ﻣﻌﻨﺎی ﻟﻐﻮی ﺑﻠﻪ‪ .‬اﻣﺎ ﻧﻪ ﺑﻪ اون ﺻﻮرت ﮐﻪ ﻣﺎ اﻣﺮوز ﻣﯽﻓﻬﻤﯿﻢ‪ «.‬ﻟﻨﮕﺪان ﺗﻮﺿـﯿﺢ داد ﮐـﻪ آن ﭼـﻪ او‬
‫دﯾﺪه ﺷﺒﯿﻪ ﺑﻪ ﯾﮏ ﻣﺮاﺳﻢ ﺟﻨﺴﯽ ﺑﻮده اﺳﺖ‪ ،‬و ﮔﺮﻧﻪ ﻫﯿﺮوس ﮔﺎﻣﻮس ارﺗﺒﺎﻃﯽ ﺑﺎ ﺷﻬﻮاﻧﯿّﺖ ﻧﺪارد‪،‬ﮐﻪ ﻋﻤﻠﯽ روﺣـﺎﻧﯽ اﺳـﺖ‪ .‬از ﻟﺤـﺎظ ﺗـﺎرﯾﺨﯽ‪،‬‬
‫ﻋﺸﻖورزی ﻋﻤﻠﯽ ﺑﻮده اﺳﺖ ﮐﻪ زن و ﻣﺮد از ﻃﺮﯾﻖ آن ﺧﺪا را ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﻗﺪﻣﺎ ﻋﻘﯿﺪه داﺷﺘﻨﺪ ﻧﺮﯾﻨﻪ ﺗﺎ زﻣﺎﻧﯽ ﮐـﻪ ﺑـﺎ ﻣﺎدﯾﻨـﻪی ﻣﻘـﺪس‬
‫آﻣﯿﺰش ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻪ ﻟﺤﺎظ روﺣﯽ ﻧﺎﻗﺺ ﺧﻮاﻫﺪ ﻣﺎﻧﺪ‪ .‬ﻋﺸﻖورزی ﺑﺎ زن ﺗﻨﻬﺎ وﺳﯿﻠﻪای ﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﺮد ﻣﯽﺗﻮاﻧـﺴﺖ روﺣـﺶ را ﮐﻤـﺎل ﺑﺨـﺸﺪ و‬
‫ﻧﻬﺎﯾﺘﺎً ﺑﻪ ﮔﻨﻮﺳﯿﺲ ﯾﺎ ﻣﻌﺮﻓﺖ اﻟﻬﯽ دﺳﺖ ﭘﯿﺪا ﮐﻨﺪ‪ .‬از زﻣﺎن اﯾﺰﯾﺲ‪ ،‬ﻣﻨﺎﺳﮏ ﺟﻨﺴﯽ ﺗﻨﻬﺎ ﭘﻞ اﻧﺴﺎن از ﺧﺎک ﺑﻪ اﻓﻼک ﺑﻮده اﺳﺖ‪ .‬ﻟﻨﮕﺪان اداﻣﻪ‬
‫داد‪» :‬ﺑﺎ ﺧﻠﻮت ﮐﺮدن ﺑﺎ زن‪ ،‬ﻣﺮد ﻣﯽﺗﻮﻧﺴﺖ ﺑﻪ ﻟﺤﻈﻪای در اوج ﯾﺎ اُرﮔﺎﺳْﻢ ﺑﺮﺳﻪ ﮐﻪ ذﻫﻨﺶ ﺧﺎﻟﯽ از ﻏﯿﺮ ﺑﺸﻪ و ﺧﺪا رو ﺑﺒﯿﻨﻪ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﻣﺮدداﻧﻪ ﻧﮕﺎه ﻣﯽﮐﺮد‪» .‬ارﮔﺎﺳﻢ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﻧﯿﺎﯾﺶ؟«‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻣﺎﻫﯿﺘﺎً درﺳﺖ ﻣﯽﮔﻔﺖ‪ ،‬ﻟﻨﮕﺪان ﺑﻪ ﻃﺮزی ﻣﺒﻬﻢ ﺷﺎﻧﻪ ﺑـﺎﻻ اﻧـﺪاﺧﺖ‪ .‬از ﻟﺤـﺎظ ﻓﯿﺰﯾﻮﻟﻮژﯾـﮏ‪ ،‬ارﮔﺎﺳـﻢ در ﻣـﺮد ﻫﻤـﺮاه ﺑـﺎ‬
‫ﻟﺤﻈﻪای اﺳﺖ ﮐﻪ ذﻫﻨﺶ ﺗﻤﺎﻣﺎً ﻋﺎری از ﻫﺮ اﻧﺪﯾﺸﻪای ﻣﯽﺷﻮد‪ ،‬ﯾﮏ ﺧﻸ ذﻫﻨﯽ ﮐﻮﺗﺎه‪ .‬ﻟﺤﻈﻪای از ﺷﻔﺎﻓﯿﺖ ﮐﻪ در آن ﺧﺪا ﺗﺠﺴﻢ ﭘﯿﺪا ﻣﯽﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺮﺷﺪان ﻣﺮاﻗﺒﻪ ﺑﺪون راﺑﻄﻪی ﺟﻨﺴﯽ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻟﺤﻈﻪی ﺑﯽﻓﮑﺮی دﺳﺖ ﻣﯽﯾﺎﺑﻨﺪ و اﻏﻠﺐ ﻧﯿﺮواﻧﺎ‪ 1‬را ﺑﻪ ﺷﮑﻞ اُرﮔﺎﺳﻢِ روﺣـﯽ ﺑـﯽﭘﺎﯾـﺎﻧﯽ ﺗـﺼﻮﯾﺮ‬
‫‪2‬‬
‫ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان آﻫﺴﺘﻪ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺳﻮﻓﯽ! ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺪوﻧﯽ ﮐﻪ دﯾﺪﮔﺎه ﻗﺪﯾﻤﯽﻫﺎ از راﺑﻄﻪی ﺟﻨﺴﯽ ﮐﺎﻣﻼً ﺑﺎ دﯾﺪﮔﺎه اﻣﺮوز ﻓـﺮق داﺷـﺘﻪ‪ .‬راﺑﻄـﻪی ﺟﻨـﺴﯽ‬
‫زﻧﺪﮔﯽ ﺟﺪﯾﺪ ﺑﻪ ارﻣﻐﺎن ﻣﯽآورده—ﮐﻤﺎل ﻣﻌﺠﺰات ﺑﻮده—و ﻓﻘﻂ ﺧﺪاﯾﺎن ﻣﯿﺘﻮﻧﺴﺘﻨﺪ ﻣﻌﺠﺰه اﻧﺠﺎم ﺑﺪﻫﻨﺪ‪ .‬ﺗﻮاﻧـﺎﯾﯽ زن ﺑـﺮای اﯾﺠـﺎد زﻧـﺪﮔﯽ از‬
‫زﻫﺪاﻧﺶ اون رو ﻣﻘﺪس ﮐﺮد‪ .‬ﯾﮏ ﺧﺪا‪ .‬وﺻﺎل‪ ،‬اﺗﺤﺎد ﻣﻘﺪس دو ﻧﯿﻤﻪی روح اﻧﺴﺎﻧﯽ ﺑﻮد—ﻧﺮﯾﻨـﻪ و ﻣﺎدﯾﻨـﻪ—ﮐـﻪ در اون ﻣـﺮد ﻣﯿﺘﻮﻧـﺴﺖ ﺑـﻪ‬
‫ﺗﻤﺎﻣﯿّﺖ روﺣﺎﻧﯽ دﺳﺖ ﭘﯿﺪا ﮐﻨﻪ و ﺑﺎ ﺧﺪا راز و ﻧﯿﺎز ﮐﻨﻪ‪ .‬اون ﭼﯿﺰی ﮐﻪ دﯾﺪی‪ ،‬از ﺷﻬﻮت ﻧﺒﻮد‪ ،‬از ﻣﻌﻨﻮﯾﺖ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺮاﺳﻢ ﻫﯿﺮوس ﮔﺎﻣﻮس اﻧﺤـﺮاف‬
‫ﺟﻨﺴﯽ ﻧﯿﺴﺖ‪ .‬ﯾﻪ ﻣﺮاﺳﻢ ﺧﺪﺷﻪﻧﺎﭘﺬﯾﺮ ﺑﻮده‪«.‬‬
‫ﮐﻠﻤﺎت ﻟﻨﮕﺪان ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﯿﺪ ﺑﻪ ﻧﻘﻄﻪی ﺣﺴﺎﺳﯽ رﺳﯿﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﺳﻮﻓﯽ ﺗﻤﺎم اﻣﺮوز را آرام ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ اﻻن ﺑﺮای اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر‪ ،‬ﻟﻨﮕﺪان دﯾﺪ ﮐـﻪ‬
‫ﻫﺎﻟﻪی ﺧﻮﻧﺴﺮدی او از ﻫﻢ ﻣﯽﭘﺎﺷﺪ‪ .‬اﺷﮏ دوﺑﺎره در ﭼﺸﻢ ﺳﻮﻓﯽ ﺟﻤﻊ ﺷﺪه ﺑﻮد و او ﺑﺎ آﺳﺘﯿﻦ ﭘﺎﮐﺶ ﻣﯽﮐﺮد‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﮐﻤﯽ ﺑﻪ او ﻓﺮﺻﺖ داد‪ .‬در ﺣﻘﯿﻘﺖ‪ ،‬ﻣﻔﻬﻮم راﺑﻄﻪی ﺟﻨﺴﯽ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان راﻫﯽ ﺑﻪ ﺳـﻮی ﺧـﺪا در وﻫﻠـﻪی اول ﺧـﺎرج از ﺗـﺼﻮر ﺑـﻮد‪.‬‬
‫داﻧﺸﺠﻮﯾﺎن ﯾﻬﻮدی ﻟﻨﮕﺪان ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻣﺒﻬﻮت ﻣﯽﺷﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﯽﺷﻨﯿﺪﻧﺪ ﺳﻨّﺖ اوﻟﯿﻪی ﯾﻬﻮدﯾﺖ ﺷﺎﻣﻞ ﻣﻨﺎﺳﮏ ﺟﻨﺴﯽ ﻧﯿﺰ ﺑـﻮده اﺳـﺖ‪ .‬آن ﻫـﻢ در‬
‫ﻫﯿﮑﻞ‪ .‬ﯾﻬﻮدﯾﺎن اوﻟﯿﻪ ﻋﻘﯿﺪه داﺷﺘﻨﺪ ﻗﺪساﻻﻗﺪاس در ﻫﯿﮑﻞ ﺳﻠﯿﻤﺎن ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺳﮑﻮﻧﺖﮔﺎه ﺧﺪاﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﻤﺘﺎی ﻣﺎدﯾﻨﻪی ﻗﺪرﺗﻤﻨـﺪش‪ ،‬ﺳـﮑﯿﻨﻪ‪،3‬‬

‫‪ :Nirvana 1‬در اﺻﻄﻼح ﺑﻮداﯾﯽﮔﺮی ﻟﺤﻈﻪی ﺟﺪاﯾﯽ از دﻧﯿﺎ و رﻫﺎﯾﯽ از ﺗﻨﺎﺳﺨﺎت ﻣﺘﻌﺪّد ﯾﺎ ﮐﺎرﻣﺎی اﯾﻦ ﺟﻬﺎن را ﮔﻮﯾﻨﺪ‪ .‬اﯾﻦ ﻟﺤﻈﻪ در واﻗﻊ آراﻣﺸﯽ دروﻧﯽ اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ ﻏﺎﻟﺒﺎً ﭘﺲ از ﻣﺮگ ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﯽآﯾﺪ‪.‬‬

‫‪ 2‬ﻣﺮد و زن ﭼﻮن ﯾﮏ ﺷﻮﻧﺪ آن ﯾﮏ ﺗﻮﯾﯽ ﭼﻮن ﮐﻪ ﯾﮏﻫﺎ ﻣﺤﻮ ﺷﺪ آﻧﮏ ﺗﻮﯾﯽ اﯾﻦ ﻣﻦ و ﻣﺎ ﺑﻬﺮ آن ﺑﺮﺳﺎﺧﺘﯽ ﺗﺎ ﺗﻮ ﺑﺎ ﺧﻮد ﻧﺮد ﺧﺪﻣﺖ ﺑﺎﺧﺘﯽ ﺗﺎ ﻣﻦ و ﻣﺎﻫﺎ‬
‫ﻫﻤﻪ ﯾﮏ ﺟﺎن ﺷﻮﻧﺪ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﻣﺴﺘﻐﺮق ﺟﺎﻧﺎن ﺷﻮﻧﺪ »ﻣﻮﻻﻧﺎ«‪ .‬ﺷﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺳﺒﺐ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﻋﺮﻓﺎی ﻣﺎ ﻧﯿﺰ در ﺗﻮﺻﯿﻒ ﺗﺠﻠﯿﺎت ﺧﺪا ﺑﺮ دلﻫﺎﯾﺸﺎن از ﻋﺸﻖورزی ﺻﺤﺒﺖ‬
‫ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬

‫‪ :Shakina 3‬ﺟﻠﻮهی ﺑِﺸْﮑﻮه و ﻏﺎﻟﺒﺎً زﻧﺎﻧﻪی ﯾﻬﻮه ﮐﻪ ﮔﺎﻫﯽ از آن ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺳﺨﻦﮔﻮﯾﯽ و ﻋﻠﯽاﻟﺨﺼﻮص ﺳﮑﻮﻧﺖ ﺧﺪا ﭼﻪ در ﻣﯿﺎن ﯾﮏ ﺧﯿﻤﻪ )=ﺑﺪو ًا‬
‫ﭘﺮﺳﺘﺶﮔﺎهﻫﺎی ﺑﺮﭘﺎﺷﻮﻧﺪهی ﺑﻨﯽاﺳﺮاﯾﯿﻞ در ﻃﯽ ﮐﻮچ از ﻣﺼﺮ ﺑﻪ ﻓﻠﺴﻄﯿﻦ( و ﭼﻪ در ﻣﯿﺎن ﻣﺮدم ﺗﻌﺒﯿﺮ ﻣﯽﺷﻮد )ﺧﺮوج‪25:45 ،‬؛ اﻋﺪاد‪35:34 ،5:3 ،‬؛ اول ﭘﺎدﺷﺎﻫﺎن‪ (6:13 ،‬و‬
‫ﮔﺎه ﺻﺤﺒﺖ از ﺳﺎﮐﻦ ﺷﺪن ﻧﺎم ﺧﺪا ﻣﯽرود )ﺗﺜﻨﯿﻪ‪14:23 ،12:11 ،‬؛ ﻧﺤﻤﯿﺎ‪ ،(1:9 ،‬اﻣﺎ ﻋﻤﺪﺗﺎً ﺻﺤﺒﺖ از ﺳﺎﮐﻦ ﺷﺪن ﺧﺪا در اورﺷﻠﯿﻢ )زﮐﺮﯾﺎ‪13:3 ،‬؛ ﻣﺰاﻣﯿﺮ‪ (135:21 ،‬و ﺑﺮ‬
‫ﻃﻮر ﺳﯿﻨﺎ )اﺷﻌﯿﺎ‪8:18 ،‬؛ ﻣﺰاﻣﯿﺮ‪ (15:1 ،‬و در ﺧﻮد ﻫﯿﮑﻞ )ﺣﺰﻗﯿﺎل‪ (43:7 ،‬ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬اﯾﻦ واژه در زﺑﺎﻧﺰد ﺧﺎﺧﺎمﻫﺎ ﺑﻪ ﺟﺎی ﺧﺪا ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﺑﻪ ﮐﺎر ﻣﯽرود ﮐﻪ ﮐﻠﻤﻪﻫﺎی‬
‫اﻧﺴﺎنواراﻧﻪی ﮐﺘﺎب ﻣﻘﺪس اﻓﺎدهی ﻣﻌﻨﺎ ﻧﮑﻨﺪ‪ .‬ﻋﺒﺎرت ﺳﮑﯿﻨﻪ ﮐﻪ ﻋﺒﺮی اﺳﺖ در ﺗﻠﻤﻮد )اﺧﺒﺎر و ﺳﻨﻦ ﺷﻔﺎﻫﯽ ﯾﻬﻮد( و ﻣِﺪرَش )ﺗﻔﺴﯿﺮ ﺗﻮرات( ﺑﻪ ﺟﺎی ﻣﻌﺎدل دﯾﮕﺮ آن ﻣِﻤﺮا‬
‫ﮐﻪ آراﻣﯽ اﺳﺖ ﻣﯽﻧﺸﯿﻨﺪ و اﯾﻦ ﮔﻮﻧﻪ‪ ،‬ﻣﻌﻨﺎی آن را در ﺗِﺮﮔﻮم )ﺗﺮﺟﻤﻪﻫﺎی آراﻣﯽ از ﻋﻬﺪ ﻋﺘﯿﻖ( ﺑﻪ ﺧﻮد ﻣﯽﮔﯿﺮد و در ﺗﺮﮔﻮمﻫﺎ ﻫﻢ ﺑﻪ ﮐﺎر ﻣﯽرود‪ .‬در ﺗﺮﮔﻮمِ اوﻧﺘﻠﻮس ﻫﺮ ﺟﺎ‬
‫ﮐﻪ ﺻﺤﺒﺖ از ﺷﺨﺺ ﯾﺎ ﺳﺎﮐﻦ ﺷﺪن ﯾﺎ دوردﺳﺘﯽ ﺧﺪا ﺑﻮده اﺳﺖ واژهی ﺳﮑﯿﻨﻪ آﻣﺪه اﺳﺖ )اﻋﺪاد‪14:14 ،‬؛ ﺗﺜﻨﯿﻪ‪ .(1:42 ،‬ﺗﺠﻠﯽ اﺳﻢ )ﺗﺜﻨﯿﻪ‪ (12:5،11،21 ،‬و ﮐﻠﻤﺎت ﺣﻀﻮر‬
‫و ﺻﻮرت را ﻧﯿﺰ ﺳﮑﯿﻨﻪ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﮐﺮدهاﻧﺪ )ﺧﺮوج ‪33:14‬؛ اﻋﺪاد ‪ .(6:25‬ﺗﺮﮔﻮم ﯾِﺮوﺷَﻠﻤﯽ ﻧﯿﺰ در ﻫﻨﮕﺎﻣﻪی ﺳﺎﮐﻦ ﺷﺪن ﺧﺪا در ﻫﯿﮑﻞ ﺑﺮ ﻓﺮاز ﮐﺮّوﺑﯿﺎن )ﺣﺒﻘﻮق ‪2:20‬؛ اول‬
‫ﺳﻤﻮﯾﯿﻞ ‪ (4:4‬و دﯾﺪه ﺷﺪن ﺧﺪا )اﺷﻌﯿﺎ ‪6:5‬؛ ﻻوﯾﺎن ‪ (4:4‬ﺳﮑﯿﻨﻪ را اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬در ﺗﺮﮔﻮم اوﻧﺘﻠﻮس ﻫﯿﮑﻞ »ﺳﺮای ﺳﮑﯿﻨﻪ« ﺧﻮاﻧﺪه ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﻣﺎﯾﻤﻮﻧﯿﺪس‪ ،‬ﻓﯿﻠﺴﻮف‬

‫‪-306-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻫﻢ در آنﺟﺎ اﺳﺖ‪ .‬ﻣﺮداﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل وﺻﺎل روﺣﺎﻧﯽ ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﺮای دﯾﺪار ﮐﺎﻫﻨﻪﻫﺎ—ﯾﺎ ﻫﯿِﺮودُلﻫﺎ‪—1‬ﺑﻪ ﻫﯿﮑﻞ ﻣﯽآﻣﺪﻧﺪ و ﻧﺮد ﻋﺸﻖ ﻣﯽﺑﺎﺧﺘﻨـﺪ‬
‫و ﺧﺪا را از ﻃﺮﯾﻖ وﺻﻞ ﺟﺴﻤﺎﻧﯽ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺣﺮوف ارﺑﻌﻪی‪ 2‬ﯾﻬﻮدی ی‪،‬ﻫ‪،‬و‪،‬ﻫ —ﻧﺎم ﻣﻘﺪس ﺧﺪاوﻧﺪ—در واﻗﻊ از ﯾَﻬُﻮَه ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ؛‬
‫آﻣﯿﺰش ﺟﺴﻤﺎﻧﯽ دوﺟﻨﺴﯿﺘﯽ ﻣﯿﺎن ﯾَﻪ‪ 1‬ﻧﺮﯾﻨﻪ و ﻧﺎم ﭘﯿﺸﺎﻋﺒﺮی ﺣﻮّا‪ ،‬ﺣَﻮَه‪.‬‬

‫ﯾﻬﻮدی ﻗﺮن ﺳﯿﺰدﻫﻢ‪ ،‬ﺳﮑﯿﻨﻪ را ﻧﻮری ﻣﺨﻠﻮق ﻣﯽداﻧﺪ ﮐﻪ واﺳﻄﻪی ﭘﺮوردﮔﺎر و ﻋﺎﻟﻢ اﺳﺖ‪ .‬ﻣِﯿﺒﺎوم اﻋﺘﻘﺎد دارد ﺳﮑﯿﻨﻪ ﻋﺒﺎرﺗﯽ اﺳﺖ ﺑﺮای اﺷﺎره ﺑﻪ رواﺑﻂ ﻣﺘﻌﺪّد ﺧﺪا ﺑﺎ ﻋﺎﻟﻢ‬
‫ﺑﻪ ﺻﻮرتﻫﺎی زﯾﺮ‪ :‬ﺳﺎﮐﻦ ﺷﺪن ﺧﺪا در ﻣﯿﺎن اﺳﺮاﯾﯿﻠﯿﺎن‪ ،‬ﺣﻀﻮر ﻫﻤﻪﺟﺎﯾﯽ او )ﻻﻣﮑﺎﻧﯽ او(‪ ،‬ﺗﺠﻠﯿّﺎت ﺷﺨﺼﯽ او‪ .‬ﺑﻪ اﻋﺘﻘﺎدی دﯾﮕﺮ »واﺳﻄﻪ ﻧﺒﻮدن« ﺳﮑﯿﻨﻪ در ﺗﺮﮔﻮم در‬
‫ﺳﻔﺮ ﺧﺮوج ‪ 33:15‬و ‪ 34:9‬ﺑﻪ اﯾﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺑﯿﺎن ﺷﺪه اﺳﺖ ﮐﻪ ﮐﻠﻤﻪی ﺳﮑﯿﻨﻪ ﺑﻪ ﺟﺎی ﺧﺪا ﻧﺸﺴﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﻧﮑﺘﻪی دﯾﮕﺮ آن ﮐﻪ ﺑﻨﯽاﺳﺮاﯾﯿﻞ دو ﺗﺎﺑﻮت را ﺑﺎ ﺧﻮد از ﻣﺼﺮ آورد‪،‬‬
‫ﯾﮑﯽ ﺗﺎﺑﻮت ﺟﺴﺪ ﯾﻮﺳﻒ و دﯾﮕﺮی ﺗﺎﺑﻮت ﺳﮑﯿﻨﻪ ﯾﺎ ﺗﺎﺑﻮت ﻋﻬﺪ ﮐﻪ ﻧﺒﺎﯾﺪ از ﻣﯿﺎن ﺑﻨﯽاﺳﺮاﯾﯿﻞ ﺧﺎرج ﻣﯽﮔﺸﺖ و در ﻗﺪساﻻﻗﺪاس ﺑﻮد‪ .‬در ﻣﯿﺎن ﻣﺤﻘﻘﺎن ﻏﯿﺮﯾﻬﻮدی‪ ،‬ﺑﻪ‬
‫وﯾﮋه آﻧﺎن ﮐﻪ ﺑﻪ اﺳﻄﻮرهﻫﺎ ﮔﺮاﯾﺶ دارﻧﺪ‪ ،‬ﺳﮑﯿﻨﻪ ﺗﺠﻠﯽ ﺣﻀﻮر ﺧﺪا ﺑﺮ زﻣﯿﻦ داﻧﺴﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮد و ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺑﺎ رﺑﻪاﻟﻨﻮعﻫﺎی ﮐﻬﻦ‪ ،‬ﺑﻪ وﯾﮋه اﻟﻬﻪی ﮐﻨﻌﺎﻧﯽ آﺷِﺮا )ﯾﺎ ﻋَﺸﺘﻮرَت(‪.‬‬
‫ﻣﻌﺮوف اﺳﺖ ﮐﻪ در آﻏﺎز ﺳﮑﻮﻧﺖ ﺑﻨﯽاﺳﺮاﯾﯿﻞ در ﮐﻨﻌﺎن ﺳﮑﯿﻨﻪ ﻫﻤﺴﺮ ﯾﻬﻮه داﻧﺴﺘﻪ ﻣﯽﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬از ﺷﻮاﻫﺪ ﻣﺆﻧﺚ ﺑﻮدن ﺳﮑﯿﻨﻪ ﯾﮑﯽ آن اﺳﺖ ﮐﻪ از ﻓﻌﻞ ﺷَﺨَﻦَ )ﺳَﮑَﻦَ( ﺑﻪ‬
‫ﺻﯿﻐﻪی ﻣﺆﻧﺚ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ و دﯾﮕﺮ آن ﮐﻪ ﻓﻌﻞ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ او در ﺗﻠﻤﻮد و دﯾﮕﺮ ﻧﻮﺷﺘﻪﻫﺎ ﻫﻤﻮاره ﻣﺆﻧﺚ آﻣﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﺳﮑﯿﻨﻪ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ دﯾﮕﺮ رﺑﻪاﻟﻨﻮعﻫﺎ در ﻫﻨﮕﺎم ﺧﺸﻢ‬
‫ﺗﻨﺒﯿﻬﺎت ﺳﺨﺘﯽ اﻧﺠﺎم ﻣﯽدﻫﺪ‪ .‬آدم و ﺣﻮا و اﺑﻠﯿﺲ را ﭘﺲ از ارﺗﮑﺎب ﮔﻨﺎه در ﺑﻬﺸﺖ ﺗﻨﺒﯿﻪ ﮐﺮد و ﺳﺎزﻧﺪﮔﺎن ﺑﺮج ﺑﺎﺑﻞ را ﭘﺮاﮐﻨﺪه ﺳﺎﺧﺖ و ﻣﺼﺮﯾﺎن را در ﺑﺤﺮ ﻗُﻠﺰم در ﻫﻨﮕﺎم‬
‫ﺧﺮوج ﺑﻨﯽاﺳﺮاﯾﯿﻞ ﻏﺮق ﮐﺮد و ﺑﺎ ﺑﻮﺳﻪای ﺟﺎن ﭼﻨﺪ ﺗﻦ از ﭘﺎکﺗﺮﯾﻦ اﻧﺴﺎنﻫﺎ را ﮐﻪ ﻣﻠﮏاﻟﻤﻮت ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺟﺎﻧﺸﺎن را ﺑﺴﺘﺎﻧﺪ ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪ ،‬از ﺟﻤﻠﻪ اﺑﺮاﻫﯿﻢ و ﻣﻮﺳﯽ و‬
‫اﺳﺤﺎق و ﻏﯿﺮه‪ .‬اِت‪-‬ﯾﻬﻮه )‪ (ET-YHVH‬ﻧﺎم دﯾﮕﺮ ﺳﮑﯿﻨﻪ اﺳﺖ‪ .‬اِت در ﻗﺒﺎﻟﻪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎی اﻟﻒ ﺗﺎ ﺗﺎو اﺳﺖ؛ ﻣﺘﻨﺎﻇﺮ ﺑﺎ اﻟﻒ و ﯾﺎ در اﻧﺠﯿﻞ ﻓﺎرﺳﯽ و ‪Alpha and‬‬
‫‪ Omega‬در اﻧﺠﯿﻞ اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎی ﺑﺪاﯾﺖ و ﻧﻬﺎﯾﺖ ﺳﺨﻦوری ذات ﺧﺪاوﻧﺪ اﺳﺖ )ﻣﮑﺎﺷﻔﻪی ﯾﻮﺣﻨّﺎی رﺳﻮل ‪ 1:8‬و ‪ .(1:11‬در ﺷﻌﺮی ﺑﻪ ﻧﺎم »راز ﺳَﺒّﺖ« در ﮐﺘﺎب‬
‫زُﻫَﺮ ))روﺷﻨﺎﯾﯽ( ﮐﻪ اواﺧﺮ ﻗﺮن ﺳﯿﺰدﻫﻢ در اﺳﭙﺎﻧﯿﺎ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪ و اﻫﻤﯿﺘﯽ ﻧﻪ ﭼﻨﺪان ﮐﻢ از ﻗﺒﺎﻟﻪ دارد‪ (.‬اﯾﻦ ﻋﻨﻮان ﺑﻪ ﺟﺎی ﺳﮑﯿﻨﻪ ﺑﻪ ﮐﺎر رﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪] .‬ارﺟﺎﻋﺎت اﯾﻦ ﭘﺎﻧﻮﺷﺖ ﺑﻪ‬
‫ﮐﺘﺎب ﻣﻘﺪس ﺷﺎﻣﻞ ﻫﻤﻪی ﻣﻮارد آن ﻣﻮﺿﻮع ﻧﯿﺴﺖ و ﺗﻨﻬﺎ ﯾﮑﯽدو ارﺟﺎع از ﺟﻬﺖ ﻣﺜﺎل آﻣﺪه اﺳﺖ‪[.‬‬

‫‪ :Hierodule 1‬واژهای ﯾﻮﻧﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎی ﻇﺎﻫﺮی ﮐﻨﯿﺰ ﻣﻘﺪس‪ .‬ﻫﯿﺮودلﻫﺎ روﺳﭙﯿﺎن ﻣﻘﺪس در ﻣﻌﺎﺑﺪ ﯾﻮﻧﺎن ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬

‫‪ :Tetragrammaton 2‬اﺷﺎره ﺑﻪ ﭼﻬﺎر ﺣﺮﻓﯽ ﮐﻪ ﻧﺎم ﯾﻬﻮه را ﺳﺎﺧﺘﻪاﻧﺪ‪ :‬יהוה‪ .‬اﯾﻦ ﮐﻪ در ﻣﯿﺎن اﯾﻦ ﭼﻬﺎر ﺣﺮف ﭼﻪ ﻣﺼﻮتﻫﺎﯾﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﯽﻧﻮﺷﺘﻪاﻧﺪ ﻣﺤﻞ ﺗﺮدﯾﺪ‬
‫اﺳﺖ‪ .‬آن ﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ از ﺗﻮرات ﺑﺮﻣﯽآﯾﺪ زﻣﺎﻧﯽ ﺑﻠﻨﺪ ﺧﻮاﻧﺪن اﯾﻦ ﻧﺎم ﮔﻨﺎه ﻣﺤﺴﻮب ﻣﯽﺷﺪه اﺳﺖ )ﺧﺮوج ‪20:7‬؛ ﻻوﯾﺎن ‪ .(24:11‬از اﯾﻦ رو ﮐﺎﺗﺒﺎن ﻫﻨﮕﺎم ﺑﻠﻨﺪﺧﻮاﻧﯽ واژهی اَدُﻧَﯽْ‬
‫)رَبّ( را ﺟﺎﯾﮕﺰﯾﻦ آن ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ و ﺑﻌﺪﻫﺎ اﯾﻦ ﭼﻬﺎر ﺣﺮف را ﺑﺎ ﻣﺼﻮتﻫﺎی اﯾﻦ واژه ﺧﻮاﻧﺪﻧﺪ‪ .‬ﺑﺮای ﺗﺒﯿﯿﻦ ﺑﯿﺸﺘﺮ از دو ﮐﺘﺎب »ﻟﻐﺖﻧﺎﻣﻪی دﻫﺨﺪا« و »ﻗﺎﻣﻮس ﮐﺘﺎب ﻣﻘﺪس«‬
‫ﻣﻄﺎﻟﺒﯽ را ﺑﺎ ﮐﻤﯽ ﺟﺮح و ﺗﻌﺪﯾﻞ در اﯾﻦﺟﺎ ﻧﻘﻞ ﻣﯽﮐﻨﯿﻢ‪] :‬ﻟﻐﺖﻧﺎﻣﻪی دﻫﺨﺪا[ ﯾﻬﻮه در اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ ﺧﺪا و رب ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬وﻟﯽ ﻫﯿﭻ ﯾﮏ از اﯾﻦ دو ﮐﻠﻤﻪ ﻣﻌﻨﯽ دﻗﯿﻖ ﯾﻬﻮه‬
‫ﻧﯿﺴﺖ‪ .‬ﯾﻬﻮد در ﻗﺪﯾﻢ اﯾﻦ ﮐﻠﻤﻪ را ﺑﻪ ﺳﺒﺐ ﻣﻘﺪس ﺑﻮدن ﺑﻪ ﻃﺮﯾﻖ ﻫَﺰوارَش ﻣﯽﻧﻮﺷﺘﻪ و »رب« ﺗﻠﻔﻆ ﻣﯽﮐﺮده اﺳﺖ‪] .‬ﻫﺰوارش را در زﺑﺎن ﭘﻬﻠﻮی ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻧﮕﺎرﺷﯽ‬
‫واژهﻫﺎﯾﯽ اﻃﻼق ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ در ﻣﯿﺎن ﻣﺘﻨﯽ ﭘﻬﻠﻮی ﺑﺎ ﺧﻂ آراﻣﯽ ﻣﯽﻧﻮﺷﺘﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﺎ ﺗﻠﻔﻆ اﺻﻞ ﭘﻬﻠﻮی ﻣﯽﺧﻮاﻧﺪﻧﺪ‪ .‬ﮐﺎرﺑﺮد اﯾﻦ واژه ﺗﻌﻤﯿﻢ داده ﺷﺪه اﺳﺖ و در ﻫﺮ زﺑﺎﻧﯽ‬
‫ﮐﻪ ﭼﻨﯿﻦ ﺧﺼﻠﺘﯽ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﻮد اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬ﻧﮑﺘﻪی دوم آن ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﺪ ﻣﻘﺼﻮد ﻋﻼﻣﻪ دﻫﺨﺪا از »رب« ﻫﻤﺎن واژهی اَدُوﻧَﯽْ ﺑﺎﺷﺪ‪ [.‬اﻣﺎ اﯾﻦ ﮐﻪ ﻣﻌﻨﯽ درﺳﺖ‬
‫ﮐﻠﻤﻪ ﭼﯿﺴﺖ ﻣﻮﺿﻮﻋﯽ اﺳﺖ ﻗﺎﺑﻞ ﺑﺤﺚ و ﻧﯿﺰ اﯾﻦ ﮐﻪ آﯾﺎ ﺻﻮرت ﻗﺪﯾﻢ ﮐﻠﻤﻪ ‪ Yahu‬ﯾﺎ ‪ Yahweh‬ﺑﻮده اﺳﺖ ﭘﺮﺳﺸﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﯾﮑﯽ ﺑﺮ دﯾﮕﺮی ﻣﺘﺮﺗﺐ ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬در ﺳﻔﺮ‬
‫ﺧﺮوج )‪ (3:14‬ﯾﻬﻮه »ﻣﻨﻢ ﮐﻪ ﻣﻨﻢ« ﯾﺎ »ﻫﺴﺘﻢ آن ﮐﻪ ﻫﺴﺘﻢ« ﻣﻌﻨﯽ ﻣﯽدﻫﺪ‪] .‬ﺧﺪا ﺑﻪ ﻣﻮﺳﯽ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻫﺴﺘﻢ آن ﮐﻪ ﻫﺴﺘﻢ‪ «.‬و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﻪ ﺑﻨﯽاﺳﺮاﯾﯿﻞ ﭼﻨﯿﻦ ﺑﮕﻮ‪ :‬اَﻫﯿَﻪ‬
‫)ﻫﺴﺘﻢ( ﻣﺮا ﻧﺰد ﺷﻤﺎ ﻓﺮﺳﺘﺎد‪ .‬ﺗﺮﺟﻤﻪی ﻋﺮﺑﯽ ﺗﻮرات در اﯾﻦ آﯾﻪ »اﻫﯿﻪ اﻟﺬی اﻫﯿﻪ« و در ﻋﺒﺮی ﺑﺎ ﺣﺮوف ﻻﺗﯿﻦ ‪ Ehye Asher Ehyeh‬اﺳﺖ‪ [.‬و ﺷﺎﯾﺪ ﯾﺎﻫﻮ ﻣﺨﻔﻒ‬
‫ﯾﻬﻮه ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﮐﻠﻤﻪی ﯾﻬﻮه از ﭼﻬﺎر ﺣﺮف اﺻﻠﯽ ی‪،‬ﻫ‪،‬و‪،‬ﻫ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه و ﺗﻠﻔﻆ اﺻﻠﯽ و اﺑﺘﺪاﯾﯽ اﯾﻦ واژه ﯾَﻬﻮ و ﯾﺎﻫﻮ ﺑﻮده اﺳﺖ و ﺗﻠﻔﻆ ‪ Yahweh‬ﻇﺎﻫﺮاً ﺗﻠﻔﻆ ﺑﻌﺪی و‬
‫ﺳﺎﺧﺘﮕﯽ ﮐﻠﻤﻪ اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ اﺑﺪﯾّﺖ و ﺳﺮﻣﺪﯾّﺖ‪ .‬ﻟﻔﻆ ﯾَﻬُﻮِه در ﻓﺮﻫﻨﮓﻫﺎ و ﺗﺪاول ﻋﺎم ﺗﺤﺮﯾﻔﯽ از ﮐﻠﻤﻪی ﻓﻮق اﺳﺖ و ﻣﻌﻨﺎی ﻣﺠﺎزی »ﺳﺮور ﻣﻦ« و »ﻣﻮﻻی ﻣﻦ« ﻧﯿﺰ‬
‫ﺑﻪ آن دادهاﻧﺪ‪ .‬ﺻﻮرتﻫﺎی دﯾﮕﺮ اﯾﻦ ﮐﻠﻤﻪ را ]‪ Iahavé‬ﯾﺎ ‪ Yahweh‬ﯾﺎ ‪ Jahwéh‬ﯾﺎ ‪ [Jahvé‬ﺑﺮﺧﯽ ﺻﻮرت ﻗﺪﯾﻤﯽ ﻓﻌﻞ ﺑﻮدن در زﺑﺎن ﻋﺒﺮی و اﺳﻢ ﺧﺎص ذات‬
‫ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﯽداﻧﻨﺪ‪] .‬ﻗﺎﻣﻮس ﮐﺘﺎب ﻣﻘﺪس[ »ﯾﻬﻮه اﺳﻢ ذات اﺣﺪﯾّﺖ اﺳﺖ و دﻻﻟﺖ ﺑﺮ ﺳَﺮﻣَﺪﯾّﺖ آن ذات اﻗﺪس دارد‪ .‬ﻟﻔﻆ اﻫﯿﻪ ﻏﺎﻟﺒﺎً ﺑﻪ »رَب« ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻣﯽﺷﻮد و اﻟﺒﺘﻪ ﺑﺎ ﻟﻔﻆ‬
‫ادوﻧﯽ ﺧﯿﻠﯽ ﻣﻨﺎﻓﺎت دارد‪ .‬ﭼﻮن ﮐﻪ ﻗﺼﺪ از ﯾﻬﻮه ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﮑﺸﻮف اﺳﺖ و ﻗﺼﺪ از ادوﻧﯽ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺧﺎﻟﻖ و ﺣﺎﻓﻆ ﻫﺴﺘﯽ‪ «.‬در داﻧﺸﻨﺎﻣﻪی ﯾﻬﻮد ﺷﻮاﻫﺪ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﻣﻤﻨﻮع ﺷﺪن‬
‫ﺧﻮاﻧﺪن ﻧﺎم ﯾﻬﻮه را اﯾﻦ ﮔﻮﻧﻪ ذﮐﺮ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻧﺎم ﯾﻬﻮه ‪ 5410‬ﻣﺮﺗﺒﻪ در ﻋﻬﺪ ﻋﺘﯿﻖ ﺑﻪ ﮐﺎر رﻓﺘﻪ اﺳﺖ )‪ 1419‬ﺑﺎر در اﺳﻔﺎر ﺧﻤﺴﻪ )در اﺳﻔﺎر ﭘﯿﺪاﯾﺶ‪ ،‬ﺧﺮوج‪ ،‬ﻻوﯾﺎن‪،‬‬
‫اﻋﺪاد‪ ،‬ﺗﺜﻨﯿﻪ(‪ 2696 ،‬ﺑﺎر در اﺳﻔﺎر اﻧﺒﯿﺎء ﺑﻨﯽاﺳﺮاﯾﯿﻞ‪ 1295 ،‬ﺑﺎر در اﺳﻔﺎر اوﻟﯿﺎء( ﻧﺎم ﯾﻬﻮه در ﮐﺘﺐ ﺟﺎﻣﻌﻪ و ﻏﺰلِ ﻏﺰلﻫﺎی ﺳﻠﯿﻤﺎن و اﺳﺘﺮ ﻧﯿﺎﻣﺪه و در ﮐﺘﺎب داﻧﯿﺎل ﻧﺒﯽ ﻫﻢ‬
‫ﺗﻨﻬﺎ ﻫﻔﺖ ﺑﺎر آﻣﺪه اﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﺸﺎن ﻣﯽدﻫﺪ اﯾﻦ ﮐﺘﺐ ﻣﺘﺄﺧﺮ زﻣﺎﻧﯽ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪهاﻧﺪ ﮐﻪ دورهی ﻣﻤﻨﻮﻋﯿﺖ ﺑﺮدن ﻧﺎم ﯾﻬﻮه ﺑﻮده اﺳﺖ‪ .‬ﺧﺎﺧﺎم ﯾﺸﺎﯾﺎﻫﻮ ﻫﻠﯿﺸﺮ ‪(Rabbi‬‬
‫)‪ Yeshayahu Heiliczer‬در ﻣﻘﺎﻟﻪای ﻋﻘﯿﺪهی ﺧﻮد را درﺑﺎرهی ﻣﻤﻨﻮﻋﯿﺖ ﺑﻪ ﮐﺎر ﺑﺮدن ﻧﺎم ﯾﻬﻮه ﮐﻪ ﻫﻨﻮز در ﺑﺴﯿﺎری از ﻣﺤﺎﻓﻞ ﺳﻨﺘﯽ ﯾﻬﻮدی و ﻣﺴﯿﺤﯽ اﻋﻤﺎل‬
‫ﻣﯽﺷﻮد اﯾﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺑﯿﺎن ﮐﺮده اﺳﺖ ﮐﻪ آن را رﺳﻤﯽ داﻧﺴﺘﻪ ﮐﻪ ﻗﺎﻧﻮنﮔﺬاران و ﻧﻪ ﺣﻀﺮت ﻣﻮﺳﯽ ﺑﻨﺎ ﻧﻬﺎدهاﻧﺪ و رﯾﺸﻪ در ﭘﮕﺎنﮐﯿﺸﯽ ﭘﯿﺸﺎﻣﺴﯿﺤﯽ‪ ،‬ﺑﻪ وﯾﮋه ﻣﺼﺮی و ﯾﻮﻧﺎﻧﯽ‬
‫دارد‪ .‬در ﮐﺘﺎب زُﻫﺮ ﺑﻪ ﻧﻘﻞ از ﺧﺪاوﻧﺪ آﻣﺪه اﺳﺖ‪ :‬ﻣﻦ ﻧﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮم و ﻧﻪ ﺧﻮاﻧﺪه‪ .‬در اﯾﻦ دﻧﯿﺎ ﻧﺎﻣﻢ را ی‪،‬ﻫ‪،‬و‪،‬ه ﻣﯽﻧﻮﯾﺴﻨﺪ و اَدُﻧَﯽْ ﻣﯽﺧﻮاﻧﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ در آن ﺟﻬﺎن ﮐﻪ ﻣﯽآﯾﺪ‬
‫ﻫﻤﺎن ﻣﯽﺧﻮاﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﯽﻧﻮﯾﺴﻨﺪ ﺗﺎ رﺣﻤﺖ ی‪،‬ﻫ‪،‬و‪،‬ه از ﻫﺮ ﺳﻮ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫‪-307-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺎ ﺻﺪای آراﻣﯽ ﺗﻮﺿﯿﺢ داد‪» :‬ﺑﺮای ﮐﻠﯿﺴﺎی اوﻟﯿﻪ‪ ،‬ﺑﻬﺮهﮔﯿﺮی اﻧﺴﺎن از راﺑﻄﻪی ﺟﻨﺴﯽ ﺑﺮای راز و ﻧﯿﺎز ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﺑﺎ ﺧـﺪا ﺗﻬﺪﯾـﺪی‬
‫ﺟﺪّی ﺿﺪّ ﭘﺎﯾﮕﺎه ﻗﺪرت ﮐﺎﺗﻮﻟﯿﮏ ﺑﻮد‪ .‬اﯾﻦ ﮐﺎر ﮐﻠﯿﺴﺎ رو ﺧﺎرج از ﺟﺮﯾﺎن ﻗﺮار ﻣﯽداد و ﻧﻘﺶ ﺧﻮدﺧﻮاﻧﺪهﺷﻮن رو ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺠﺮای رﺳـﯿﺪن‬
‫ﺑﻪ ﺧﺪا ﮐﻢرﻧﮓ ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬واﺿﺤﻪ ﮐﻪ اوﻧﻬﺎ ﺳﺨﺖ ﺳﻌﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ﺗﺎ راﺑﻄﻪی ﺟﻨﺴﯽ رو اﻫﺮﯾﻤﻨﯽ ﻧﺸﻮن ﺑﺪن و اون رو ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﯾﻪ ﻋﻤﻞ ﮔﻨﺎهآﻟﻮد و‬
‫اﻧﺰﺟﺎرﺑﺮاﻧﮕﯿﺰ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﺑﻘﯿﻪی دﯾﻦﻫﺎی ﺑﺰرگ ﻫﻢ ﮐﻤﺎﺑﯿﺶ ﻫﻤﯿﻦ ﮐﺎر رو ﮐﺮدﻧﺪ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺳﮑﻮت ﮐﺮده ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ ﻟﻨﮕﺪان ﺣﺲ ﻣﯽﮐﺮد او ﮐﻢﮐﻢ ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺶ را ﺑﻬﺘﺮ ﻣﯽﻓﻬﻤﺪ‪ .‬ﻋﺠﯿﺐ آن ﮐﻪ ﻟﻨﮕﺪان ﻫﻤﯿﻦ ﻧﮑـﺎت را ﭼﻨـﺪی‬
‫ﭘﯿﺶ در ﺷﺮوع ﺗﺮم ﺑﻪ ﺷﺎﮔﺮداﻧﺶ ﺑﯿﺎن ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﻟﻨﮕﺪان از داﻧﺶﺟﻮﯾﺎن ﭘﺮﺳﯿﺪه ﺑﻮد‪» :‬ﻣﯿﺮاث ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ ﻣﺎ و ﻓﯿﺰﯾﻮﻟﻮژی ﻣﺎ ﻣﯿﮕﻪ ﮐـﻪ راﺑﻄـﻪی‬
‫ﺟﻨﺴﯽ ﻃﺒﯿﻌﯿﻪ—راﻫﯽ ارﺟﻤﻨﺪ ﺑﺮای رﺿﺎﯾﺖ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﻌﻨﻮی‪ .‬اﻣﺎ ادﯾﺎن ﺟﺪﯾـﺪ اون رو ﺷـﺮمآور ﻧـﺸﻮن ﻣﯿـﺪن و ﻣـﺎ رو از اﯾـﻦ ﻣﯿﺘﺮﺳـﻮﻧﻨﺪ ﮐـﻪ‬
‫ﺧﻮاﺳﺘﻪﻫﺎی ﺟﻨﺴﯽ ﮐﺎر ﺷﯿﻄﺎﻧﯿﯽ ﺑﺎﺷﻪ‪«.‬‬

‫ﻟﻨﮕﺪان ﺗﺮﺟﯿﺢ داد ﮐﻪ ﺷﺎﮔﺮداﻧﺶ را ﺑﺎ اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺷﻮﮐﻪ ﻧﮑﻨﺪ ﮐﻪ ﭼﻨﺪﯾﻦ و ﭼﻨﺪ اﻧﺠﻤﻦ ﺳﺮّی در ﺟﻬﺎن—ﮐﻪ ﺑﺮﺧﯽﺷـﺎن ﮐـﺎﻣﻼً ﺑـﺎﻧﻔﻮذ‬
‫‪3‬‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ—ﻫﻨﻮز ﻣﻨﺎﺳﮏ ﺟﻨﺴﯽ را اﻧﺠﺎم ﻣﯽدادﻧﺪ و ﺳﻨﺖﻫﺎی ﮐﻬﻦ را زﻧﺪه ﻧﮕﻪ ﻣﯽداﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﺷﺨﺼﯿﺖ ﺗﺎم ﮐﺮوز‪ 2‬در ﻓﯿﻠﻢ ﭼـﺸﻤﺎن ﺗﻤـﺎم ﺑـﺴﺘﻪ‬
‫اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع را از راه دﺷﻮارش ﻣﯽآﻣﻮزد‪ .‬در ﻓﯿﻠﻢ‪ ،‬او دزداﻧﻪ وارد ﻣﺠﻤﻌﯽ ﺧﺼﻮﺻﯽ از ﻣﻨﻬﺘﻨﯽﻫـﺎی ﻧﺨﺒـﻪ‪ 4‬ﺷـﺪ و ﻫﯿـﺮوس ﮔـﺎﻣﻮس را دﯾـﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ‪ ،‬ﻓﯿﻠﻢﺳﺎزان ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺟﺰﯾﯿﺎت را ﺑﻪ ﺧﻄﺎ ﻧﺸﺎن داده ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺟﺎن ﮐﻼم در ﻓﯿﻠﻢ ﺑﻮد—اﻧﺠﻤﻨﯽ ﺳﺮّی ﮐﻪ ﺟﺎدوی وﺣﺪت ﺟﻨﺴﯽ را ﺟﺸﻦ‬
‫ﻣﯽﮔﯿﺮﻧﺪ‪.‬‬
‫داﻧﺶﺟﻮی ﭘﺴﺮی از اﻧﺘﻬﺎی ﮐﻼس ﺧﺮﺳﻨﺪاﻧﻪ ﮔﻔﺖ‪» :‬اﺳﺘﺎد ﻟﻨﮕﺪان؟ ﺷﻤﺎ ﻣﯿﮕﯿﺪ ﮐﻪ از اﯾﻦ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﺟﺎی ﮐﻠﯿﺴﺎ رﻓﺘﻦ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻋﺸﻖﺑﺎزی‬
‫ﮐﻨﯿﻢ؟«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺧﻨﺪﯾﺪ‪ ،‬اﻣﺎ دم ﺑﻪ ﺗﻠﻪ ﻧﺪاد‪ .‬از آن ﭼﻪ از ﻣﻬﻤﺎﻧﯽﻫﺎی ﻫﺎروارد ﺷﻨﯿﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﻣﯽداﻧﺴﺖ اﯾﻦ ﺑﭽﻪﻫﺎ ﺑﯿﺸﺘﺮ از ﺣﺪّ ﻧﯿﺎزﺷـﺎن ﮐـﺎمﺟـﻮﯾﯽ‬
‫ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﺣﺎل ﻫﻢ آﮔﺎه ﺑﻮد ﮐﻪ در ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ ﻇﺮﯾﻒ و ﻣﺘﺰﻟﺰﻟﯽ ﻗﺮار دارد‪ .‬ﮔﻔﺖ‪» :‬آﻗﺎﯾﻮن! ﭼﻨﺪ ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﺑﻪ ﻫﻤﻪﺗﻮن ﻣﯿـﺪم‪ .‬ﺑـﯽ اون ﮐـﻪ ﻗﺒﯿﺤﺎﻧـﻪ‬
‫راﺑﻄﻪی ﭘﯿﺶ از ازدواج رو ﺑﭙﺬﯾﺮم و ﯾﺎ اون ﻗﺪر ﺳﺎدهﻟﻮح ﺑﺎﺷﻢ ﮐﻪ ﺗﺼﻮر ﮐﻨﻢ ﺷﻤﺎ ﻓﺮﺷﺘﻪﻫﺎی ﻋﻔﯿﻔﯽ ﻫﺴﺘﯿﺪ اﯾﻦ ﻧﺼﯿﺤﺖ رو درﺑﺎرهی زﻧـﺪﮔﯽ‬
‫ﺟﻨﺴﯽﺗﻮن ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮐﻨﻢ‪«.‬‬
‫ﻫﻤﻪی ﻣﺮدان‪ ،‬ﺳﺮاﭘﺎﮔﻮش‪ ،‬ﺧﻮد را ﺟﻠﻮ ﮐﺸﯿﺪﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺸﻨﻮﻧﺪ‪.‬‬
‫»دﻓﻌﻪی ﺑﻌﺪ‪ ،‬ﮐﻪ ﺑﺎ زﻧﯽ ﺑﻮدﯾﺪ ﺑﻪ ﻗﻠﺒﺘﻮن ﻧﮕﺎه ﮐﻨﯿﺪ و ﺑﺒﯿﻨﯿﺪ آﯾﺎ ﻣﯿﺘﻮﻧﯿﺪ راﺑﻄﻪی ﺟﻨﺴﯽ رو ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻋﻤﻠﯽ ﻣﻌﻨﻮی و ﻋﺎرﻓﺎﻧﻪ ﺑﺪوﻧﯿﺪ ﯾﺎ ﻧﻪ‪.‬‬
‫ﺑﺎ ﺧﻮدﺗﻮن ﮐﻠﻨﺠﺎر ﺑﺮﯾﺪ ﺗﺎ اون ﺑﺎرﻗﻪی اﻟﻬﯽ رو ﭘﯿﺪا ﮐﻨﯿﺪ ﮐﻪ ﻣﺮد ﺗﻨﻬﺎ ﻣﯿﺘﻮﻧﻪ از ﻃﺮﯾﻖ اﯾﺠﺎد راﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﻣﺎدﯾﻨﻪی ﻣﻘﺪس ﺑﻬﺶ ﺑﺮﺳﻪ‪«.‬‬
‫زﻧﺎن ﮐﻼس رﻧﺪاﻧﻪ ﺳﺮﺷﺎن را ﺗﮑﺎن دادﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺮدان ﺑﯿﻦ ﻫﻢدﯾﮕﺮ ﺧﻨﺪهﻫﺎی دوﭘﻬﻠﻮ و ﻣﺰهﭘﺮاﮐﻨﯽﻫﺎی ﺑﯽادﺑﺎﻧﻪای رد و ﺑﺪل ﮐﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان آﻫﯽ ﮐﺸﯿﺪ‪ .‬داﻧﺶآﻣﻮزان ﮐﺎﻟﺞ ﻫﻨﻮز ﺑﭽﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬

‫‪ :Yah 1‬ﮐﻮﺗﻪﻧﻮﺷﺖ ﯾﻬﻮه ﮐﻪ ‪ 23‬ﻣﺮﺗﺒﻪ در ﻋﻬﺪ ﻋﺘﯿﻖ آﻣﺪه اﺳﺖ‪ 18 :‬ﺑﺎر در ﻣﺰاﻣﯿﺮ داود‪ 2 ،‬ﺑﺎر در ﺳﻔﺮ ﺧﺮوج‪ 3 ،‬ﺑﺎر در ﮐﺘﺎب اﺷﻌﯿﺎی ﻧﺒﯽ‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ ﻧﻪ در ﻧﺴﺨﻪی‬
‫ﻣﻌﺘﺒﺮ اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ از ﮐﺘﺎب ﻣﻘﺪس و ﻧﻪ در ﻓﺎرﺳﯽ اﯾﻦ ﻧﺎم ﺑﻪ ﻃﺮﯾﻖ ﮐﻮﺗﻪﻧﻮﺷﺖ ﻧﯿﺎﻣﺪه اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪ :Tom Cruise 2‬ﺑﺎزﯾﮕﺮ ﺑﺰرگ اﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ )ﻣﺘﻮﻟﺪ ‪ (1962‬ﮐﻪ در ﻓﯿﻠﻢ ﭼﺸﻤﺎن ﺑﺎز ﺑﺴﺘﻪ ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﻫﻤﺴﺮ ﺳﺎﺑﻘﺶ ﻧﯿﮑﻮل ﮐﯿﺪﻣﻦ )‪ (Nicole Kidman‬اﯾﻔﺎی‬
‫ﻧﻘﺶ ﮐﺮد‪ .‬او ﺟﻮاﯾﺰ زﯾﺎدی را در زﻣﯿﻨﻪی ﺑﺎزﯾﮕﺮی درﯾﺎﻓﺖ ﮐﺮده اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪ :Eyes Wide Shut 3‬ﯾﺎ ﭼﺸﻤﺎن ﺑﺎز ﺑﺴﺘﻪ آﺧﺮﯾﻦ ﻓﯿﻠﻢ اﺳﺘﺎد ﺷﻬﯿﺮ ﺳﯿﻨﻤﺎ اﺳﺘﺎﻧﻠﯽ ﮐﻮﺑﺮﯾﮏ )‪(1928-1999‬‬

‫‪Ultraelite Manhattanites 4‬‬

‫‪-308-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﭘﯿﺸﺎﻧﯽ ﺳﻮﻓﯽ ﯾﺦ ﮐﺮده ﺑﻮد؛ ﺳﺮش را ﺑﻪ ﭘﻨﺠﺮهی ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎ ﭼﺴﺒﺎﻧﺪه ﺑﻮد و ﺑﺎ ﺑﯽاﻋﺘﻨﺎﯾﯽ ﺑﻪ ﻓﻀﺎی ﺗﻬﯽ ﻣﯽﻧﮕﺮﯾﺴﺖ و ﻣﯽﮐﻮﺷﯿﺪ آن ﭼﻪ‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد ﻫﻀﻢ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻧﺪاﻣﺖ دﯾﮕﺮی را در ﺧﻮد ﺣﺲ ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬ده ﺳﺎل‪ .‬ﺗﻮدهی ﻧﺎﻣﻪﻫﺎی ﻧﮕﺸﻮدهی ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺶ را ﯾـﺎدش آﻣـﺪ ﮐـﻪ او‬
‫ﺑﺮاﯾﺶ ﻓﺮﺳﺘﺎده ﺑﻮد‪ .‬ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ رو ﺑﻪ راﺑﺮت ﻣﯿﮕﻢ‪ .‬ﺑﯽ آن ﮐﻪ ﺳﺮش را از ﭘﻨﺠﺮه ﺟﺪا ﮐﻨﺪ‪ ،‬آرام و ﺗﺮﺳﺎن ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮد‪.‬‬

‫اﺗﻔﺎﻗﺎت آن ﺷﺐ را ﮐﻪ از ﻧﻈﺮ ﮔﺬراﻧﺪ‪ ،‬اﺣﺴﺎس ﮐﺮد ﺑﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻣﯽرود‪ ...‬در ﺟﻨﮕﻞ ﺑﯿﺮون وﯾﻼی ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺶ در ﻧﻮرﻣﺎﻧﺪی ﭘﯿﺎده ﻣﯽﺷﻮد‪...‬‬
‫ﺑﺎ ﺣﯿﺮت ﺧﺎﻧﻪی ﻣﺘﺮوک ﭘﺪرﺑﺰرگ را ﻣﯽﮔﺮدد‪ ...‬ﺻﺪاﻫﺎﯾﯽ را از زﯾﺮ ﭘﺎﯾﺶ ﻣﯽﺷﻨﻮد‪ ...‬ﺳﭙﺲ در ﻣﺨﻔﯽ را ﻣﯽﯾﺎﺑﺪ‪.‬‬
‫آرام ﺑﻪ ﭘﻠﮑﺎن ﺳﻨﮕﯽ ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﺪ و ﯾﮑﯽﯾﮑﯽ ﭘﻠﻪﻫﺎ را ﺗﺎ ﻏﺎر زﯾﺮزﻣﯿﻨﯽ ﻃﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﺑﻮی ﻫﻮای ﺧﺎکآﻟﻮد را ﻣﯽﺷـﻨﯿﺪ‪ ،‬ﺳـﺮد و ﺳـﺒﮏ‪ .‬ﻣـﺎه‬
‫ﻣﺎرس ﺑﻮد‪ .‬در ﻣﯿﺎن ﺳﺎﯾﻪﻫﺎی ﻣﺨﻔﯽﮔﺎﻫﺶ در ﭘﻠﮑﺎن‪ ،‬ﻏﺮﯾﺒﻪﻫﺎ را ﺗﻤﺎﺷﺎ ﻣﯽﮐﺮد ﮐﻪ در ﻣﯿﺎن ﻣﺸﻌﻞﻫﺎی ﺳﻮﺳﻮزﻧﻨﺪه و ﺳﺮخ ﺗﮑﺎن ﻣﯽﺧﻮردﻧـﺪ‬
‫و ﺳﺮود ﻣﯽﺧﻮاﻧﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺑﺎ ﺧﻮد ﮔﻔﺖ دارم ﺧﻮاب ﻣﯽﺑﯿﻨﻢ‪ .‬ﯾﻪ ﺧﻮاﺑﻪ‪ .‬ﭼﯽ دﯾﮕﻪ ﻣﯿﺘﻮﻧﻪ ﺑﺎﺷﻪ‪.‬‬
‫ﻣﺮدان و زﻧﺎن ﻣﺘﻨﺎوﺑﺎً اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮدﻧﺪ؛ ﺳﻔﯿﺪ‪ ،‬ﺳﯿﺎه‪ ،‬ﺳﻔﯿﺪ‪ ،‬ﺳﯿﺎه‪ .‬رداﻫﺎی ﻧﺎزک و زﯾﺒـﺎی زﻧـﺎن زﻣـﺎﻧﯽ ﮐـﻪ ﮔـﻮیﻫـﺎی ﻣﺮﺻّﻌـﺸﺎن را ﺑـﺎﻻ‬
‫ﻣﯽﺑﺮدﻧﺪ ﺑﻪ ﻫﻮا ﺑﺮﻣﯽﺧﺎﺳﺖ‪ .‬زﻧﺎن ﻣﺘﻔﻘﺎً ﻣﯽﺧﻮاﻧﺪﻧﺪ‪» :‬ﻣﻦ ﺑﺎ ﺗﻮ در آﻏﺎز ﺑﻮدم‪ ،‬ﻣﻦ ﺑﺎ ﺗﻮ در ﺑﺎﻣﺪادان ﻣﻄﻬّﺮ‪ ،‬ﻗﺒﻞِ آﻏﺎز روز از رَﺣِﻤﻢ آوردﻣﺖ‪«.‬‬
‫زﻧﺎن ﮔﻮیﻫﺎﯾﺸﺎن را ﭘﺎﯾﯿﻦ آوردﻧﺪ و ﻫﻤﻪ اﻧﮕﺎر ﮐﻪ در ﺧﻠﺴﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﭘﺲ و ﭘﯿﺶ ﻣﯽرﻓﺘﻨﺪ و ﺑﻪ ﭼﯿﺰی در ﻣﺮﮐﺰ داﯾﺮه اﺣﺘﺮام ﻣﯽﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﭼﯽ ﻧﮕﺎه ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ؟‬
‫ﺻﺪاﻫﺎ ﺳﺮﻋﺖ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‪ .‬آرامﺗﺮ‪ .‬ﺳﺮﯾﻊﺗﺮ‪.‬‬
‫زﻧﺎن از ﻧﻮ ﮔﻮیﻫﺎﯾﺸﺎن را ﺑﺎﻻ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ و ﮔﻔﺘﻨﺪ‪» :‬زﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﯽﻧﮕﺮﯾﺶ ﻋﺸﻖ اﺳﺖ!«‬
‫ﻣﺮدان ﭘﺎﺳﺦ دادﻧﺪ‪» :‬ﻣﻨﺰﻟﮕﻪاش در ازل اﺳﺖ!«‬
‫ﺳﺮودﺧﻮاﻧﯽ دوﺑﺎره ﯾﮑﻨﻮاﺧﺖ ﺷﺪ‪ .‬ﺷﺘﺎب ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﺑﺪل ﺑﻪ ﻏﺮش ﺷﺪ‪ .‬ﺗﻨﺪﺗﺮ‪ .‬ﻣﺠﻠﺴﯿﺎن ﻗﺪﻣﯽ ﺟﻠﻮ ﻧﻬﺎدﻧﺪ و زاﻧﻮ زدﻧﺪ‪.‬‬
‫در آن ﻟﺤﻈﻪ‪ ،‬ﺳﻮﻓﯽ ﻫﻢ ﺗﻮاﻧﺴﺖ آن ﭼﻪ آﻧﺎن ﻣﯽﺑﯿﻨﻨﺪ ﺑﺒﯿﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺮ ﻗﺮﺑﺎﻧﮕﺎﻫﯽ ﮐﻮﺗﺎه و ﭘﺮزر و زﯾﻮر در ﻣﺮﮐﺰ داﯾﺮه ﻣﺮدی ﺑﻪ ﭘﺸﺖ ﺧﻮاﺑﯿﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺮﻫﻨﻪ ﺑﻮد و ﻧﻘﺎب ﺳﯿﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺻﻮرت داﺷـﺖ‪ .‬ﺳـﻮﻓﯽ ﻓـﻮراً‬
‫ﺑﺪن او و ﻟﮑﻪی ﻣﺎدرزادی روی ﺷﺎﻧﻪاش را ﺷﻨﺎﺧﺖ‪ .‬ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً ﻓﺮﯾﺎد ﮐﺸﯿﺪ‪ :‬ﮔﺮانﭘﺮ! اﯾﻦ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﺳﻮﻓﯽ را ﺑﯿـﺸﺘﺮ از ﺣـﺪ ﺗـﺼﻮرش ﺗﮑـﺎن داد؛ اﻣـﺎ‬
‫اﺗﻔﺎﻗﺎت ﺑﯿﺸﺘﺮی ﭘﯿﺶ آﻣﺪ‪.‬‬
‫زﻧﯽ ﺑﺮﻫﻨﻪ ﻫﻢ ﮐﻪ ﻧﻘﺎب ﺳﻔﯿﺪ داﺷﺖ ﻣﻮﻫﺎی ﺧﺎﮐﺴﺘﺮی و ﭘُﺮﭘﺸﺘﺶ از ﭘﺸﺖ ﻧﻘﺎب ﺑﯿﺮون رﯾﺨﺘﻪ ﺑﻮد آنﺟﺎ ﺑﻮد‪ .‬ﺑـﺪﻧﯽ ﮔﻮﺷـﺘﺎﻟﻮ و ﻗـﺎﻣﺘﯽ‬
‫ﻧﺎﺳﺎز داﺷﺖ و ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﺑﺎ ﺳﺮود ﻣﯽﭼﺮﺧﯿﺪ و ﺑﺎ ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺶ ﻋﺸﻖورزی ﻣﯽﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺮﮔﺮدد و ﺑﺪود‪ ،‬اﻣﺎ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺴﺖ‪ .‬دﯾﻮارﻫﺎی ﺳﻨﮕﯽ ﻏﺎر او را ﻣﺤﺒﻮس ﮐﺮده ﺑﻮد و ﺳﺮود ﻫﻢ ﺑﻪ ﻧﻘﻄﻪی اوج ﺧﻮد رﺳﯿﺪه‬
‫ﺑﻮد‪ .‬اﮐﻨﻮن ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﯿﺪ ﺣﻠﻘﻪی ﻣﺠﻠﺴﯿﺎن ﻫﻤﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻣﯽﺧﻮاﻧﻨﺪ و ﺳﺮود از اوج ﺑﻪ ﺳﻤﺎع ﺟﻨﻮنآﻣﯿﺰ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺣﺎﻟـﺖ ﻣـﯽدﻫـﺪ‪ .‬در اوج ﺳـﺮود‪،‬‬
‫اﻧﮕﺎر ﺗﻤﺎم ﻓﻀﺎی آنﺟﺎ در ﺣﺎل از ﻫﻢ ﭘﺎﺷﯿﺪن ﺑﻮد‪ .‬ﻧﻔﺲ ﺳﻮﻓﯽ ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﻧﺎﮔﻬﺎن ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻫﻖﻫﻖ ﻣﯽﮔﺮﯾﺪ‪ .‬ﭼﺮﺧﯿﺪ و ﺑـﯽﺻـﺪا ﭘﻠـﻪﻫـﺎ را‬
‫اﻓﺘﺎن و ﺧﯿﺰان ﻃﯽ ﮐﺮد و از ﺧﺎﻧﻪ ﺑﯿﺮون زد و ﻟﺮزﻟﺮزان ﺑﻪ ﭘﺎرﯾﺲ ﺑﺎزﮔﺸﺖ‪.‬‬

‫‪-309-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﻫﻔﺘﺎد و ﭘﻨﺠﻢ‬

‫آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ ﮐﻪ دوﻣﯿﻦ ﺗﻤﺎﺳﺶ ﺑﺎ ﻓﺎش را ﻗﻄﻊ ﻣﯽﮐﺮد‪ ،‬ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎی ﺗﻮرﺑﻮی درﺑﺴﺘﯿﺶ از ﺑﺎﻻی ﭼﺮاغﻫﺎی ﭼﺸﻤﮏزن ﻣﻮﻧﺎﮐﻮ ﻣﯽﮔﺬﺷﺖ‪.‬‬
‫ﮐﯿﺴﻪی ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎﮔﺮﻓﺘﮕﯽ را ﺑﺮداﺷﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﺣﺲ ﮐﺮد ﻓﺮﺳﻮدهﺗﺮ از آن اﺳﺖ ﮐﻪ ﺣﺘﯽ ﺑﯿﻤﺎر ﺷﻮد‪.‬‬

‫ﺧﺪا ﮐﻨﺪ ﺗﻤﺎم ﺷﻮد!‬

‫آﺧﺮﯾﻦ اﺧﺒﺎر ﻓﺎش در ﺗﺼﻮر ﻧﻤﯽﮔﻨﺠﯿﺪ‪ ،‬اﻣﺎ اﻣﺸﺐ ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰ ﻣﻌﻨﺎﯾﯽ ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﯽ ﻣﯽاﻓﺘﺪ؟ اﻧﮕﺎر ﻫﻤﻪ ﭼﯿـﺰ از ﮐﻨﺘـﺮل ﺧـﺎرج ﺷـﺪه‬
‫ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺳﯿﻼس را در ﭼﻪ ﻣﺨﻤﺼﻪای اﻧﺪاﺧﺘﻢ؟ ﺧﻮدم را در ﭼﻪ ﻣﺨﻤﺼﻪای!‬
‫آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ ﺑﺎ ﮔﺎمﻫﺎی ﻟﺮزان ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﮐﺎﺑﯿﻦ ﺧﻠﺒﺎن رﻓﺖ‪» .‬ﺑﺎﯾﺪ ﻣﻘﺼﺪ را ﻋﻮض ﮐﻨﯿﻢ‪«.‬‬
‫ﺧﻠﺒﺎن ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﻋﻘﺐ اﻧﺪاﺧﺖ و ﺧﻨﺪﯾﺪ‪» .‬ﺷﻮﺧﯽ ﻣﯽﮐﻨﯿﺪ؟«‬
‫»ﻧﻪ! ﺑﺎﯾﺪ ﻓﻮراً ﺑﻪ ﻟﻨﺪن ﺑﺮوم‪«.‬‬
‫»ﭘﺪر! اﯾﻦ ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎی درﺑﺴﺘﯿﻪ‪ ،‬ﻧﻪ ﺗﺎﮐﺴﯽ!«‬
‫»اﻟﺒﺘﻪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﭘﺮداﺧﺖ ﻣﯽﮐﻨﻢ‪ .‬ﭼﻘﺪر؟ ﻟﻨﺪن ﻓﻘﻂ ﻧﯿﻢ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﺎ اﯾﻦﺟﺎ ﻓﺎﺻﻠﻪ دارد و ﻧﯿﺎز ﺑﻪ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻣﺴﯿﺮ ﻫﻢ ﻧﺪارد‪ .‬ﺑﻪ‪«...‬‬
‫»ﻣﺴﺌﻠﻪی ﭘﻮل ﻧﯿﺴﺖ‪ ،‬ﭘﺪر! ﭼﯿﺰﻫﺎی دﯾﮕﻪای ﻫﻢ در ﺑِﯿﻨﻪ‪«.‬‬
‫»ده ﻫﺰار ﯾﻮرو‪ .‬ﻫﻤﯿﻦ اﻻن‪«.‬‬
‫ﺧﻠﺒﺎن ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎﻧﯽ ﮔﺸﺎده از ﺣﯿﺮت ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﭼﻘﺪر؟ ﭼﻪ ﻧﻮع ﮐﺸﯿﺸﯽ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﭘﻮل ﻧﻘﺪ ﺑﺎ ﺧﻮدش داره؟«‬

‫‪-310-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ ﭘﯿﺶ ﭼﻤﺪان ﺳﯿﺎﻫﺶ ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﺑﺎزش ﮐﺮد و ﯾﮑﯽ از دﺳﺘﻪﻫﺎی اوراق ﻗﺮﺿـﻪ را ﺑﯿـﺮون آورد‪ .‬ﺑﻌـﺪ آن را ﺑـﻪ ﺳـﻤﺖ ﺧﻠﺒـﺎن‬
‫ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫ﺧﻠﺒﺎن ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» :‬اﯾﻦ ﭼﯿﻪ؟«‬
‫»اوراق ﻗﺮﺿﻪی ﺑﯽﻧﺎم از ﺑﺎﻧﮏ واﺗﯿﮑﺎن‪«.‬‬
‫ﺧﻠﺒﺎن ﻣﺘﺤﯿﺮ ﻧﮕﺎه ﻣﯽﮐﺮد‪.‬‬
‫»ﻣﺜﻞ ﭘﻮل ﻧﻘﺪ اﺳﺖ‪«.‬‬
‫ﺧﻠﺒﺎن ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻓﻘﻂ ﭘﻮل ﻧﻘﺪ‪ ،‬ﭘﻮل ﻧﻘﺪه‪ «.‬و اوراق را ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ‪.‬‬
‫آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ ﮐﻪ ﺑﻪ در ﮐﺎﺑﯿﻦ ﺗﮑﯿﻪ داد اﺣﺴﺎس ﺿﻌﻒ ﮐﺮد‪» .‬ﻣﺴﺌﻠﻪی ﻣﺮگ و زﻧﺪﮔﯽ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮐﻤﮏ ﮐﻨﯿﺪ‪ .‬ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﻟﻨﺪن ﺑﺮوم‪«.‬‬
‫ﺧﻠﺒﺎن ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺣﻠﻘﻪی ﻃﻼﯾﯽ اﺳﻘﻒ اﻧﺪاﺧﺖ و ﮔﻔﺖ‪» :‬اﻟﻤﺎسﻫﺎی واﻗﻌﯿﻪ؟«‬
‫آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺣﻠﻘﻪ اﻧﺪاﺧﺖ‪» .‬ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﻢ اﯾﻦ را ﺑﺪﻫﻢ‪«.‬‬
‫ﺧﻠﺒﺎن ﺷﺎﻧﻪای ﺑﺎﻻ اﻧﺪاﺧﺖ و از ﭘﻨﺠﺮهی روﺑﺮوﯾﺶ ﺑﯿﺮون را ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪.‬‬
‫اﺣﺴﺎس اﻧﺪوه ﻋﻤﯿﻘﯽ ﺑﻪ آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ دﺳﺖ داد و ﺑﻪ ﺣﻠﻘﻪ ﭼﺸﻢ دوﺧﺖ‪ .‬ﻫﺮ آن ﭼﻪ اﯾﻦ ﺣﻠﻘﻪ ﻧﻤﺎﯾﺎﻧﮕﺮش ﺑﻮد‪ ،‬اﮐﻨﻮن ﺑﺮای اﺳﻘﻒ ﻣﻌﻨﺎﯾﺶ‬
‫را از دﺳﺖ ﻣﯽداد‪ .‬ﭘﺲ از ﻣﮑﺚ ﺑﻠﻨﺪی‪ ،‬ﺣﻠﻘﻪ را از اﻧﮕﺸﺘﺶ ﺑﯿﺮون آورد و آرام روی ﺻﻔﺤﻪی داﺷﺒﻮرد ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎ ﮔﺬاﺷﺖ‪.‬‬
‫آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ از ﮐﺎﺑﯿﻦ ﺑﯿﺮون زد و ﺳﺮ ﺟﺎﯾﺶ ﻧﺸﺴﺖ‪ .‬ﭘﺎﻧﺰده ﺛﺎﻧﯿﻪ ﺑﻌﺪ‪ ،‬اﺣﺴﺎس ﮐﺮد ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎ ﭼﻨﺪ درﺟﻪای ﺑﻪ ﺷﻤﺎل زاوﯾﻪ ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫ﺣﺘﯽ ﺑﺎ اﯾﻦ وﺿﻊ ﻟﺤﻈﻪی اﻓﺘﺨﺎر آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ از ﻫﻢ ﭘﺎﺷﯿﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻫﻤﻪی اﯾﻦﻫﺎ را دﻟﯿﻞ ﻣﻘﺪﺳﯽ ﺳﺒﺐ ﺷﺪه ﺑﻮد و ﭘﯿﺶ آورده ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺮﻧﺎﻣﻪای ﮐﻪ ﺑﺎﺷﮑﻮه ﻣﯽداﻧﺴﺘﻨﺪ‪ .‬و اﮐﻨﻮن ﻣﺎﻧﻨـﺪ ﺧﺎﻧـﻪای ﭘﻮﺷـﺎﻟﯽ روی‬
‫ﺧﻮدش آوار ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ...‬و ﻓﺮﺟﺎم راه ﻧﺎﻣﻌﻠﻮم ﺑﻮد‪.‬‬

‫‪-311-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﻫﻔﺘﺎد و ﺷﺸﻢ‬

‫ﻟﻨﮕﺪان ﻣﯽدﯾﺪ ﮐﻪ ﺳﻮﻓﯽ ﻫﻨﻮز از ﯾﺎدآوری ﺗﺠﺮﺑﻪاش از ﻫﯿﺮوس ﮔﺎﻣﻮس ﻣﯽﻟﺮزﯾﺪ‪ .‬ﻟﻨﮕﺪان ﻫﻢ از ﺷﻨﯿﺪن آن در ﺣﯿﺮت ﺑﻮد‪ .‬ﺳﻮﻓﯽ ﻧـﻪ‬
‫ﻓﻘﻂ ﺷﺎﻫﺪ ﺗﻤﺎم ﻣﺮاﺳﻢ ﺑﻮده‪ ،‬ﮐﻪ ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺶ ﻫﻢ اﺟﺮاﮐﻨﻨﺪهی آن ﺑﻮد‪ ...‬اﺳﺘﺎد اﻋﻈﻢ دِﯾﺮ ﺻﻬﯿﻮن‪ .‬ﮔﺮوه ﻫﯿﺠـﺎنﺑﺮاﻧﮕﯿـﺰی ﺑـﻮد‪ .‬داوﯾﻨﭽـﯽ‪،‬‬
‫ﺑﻮﺗﯿﭽﻠﯽ‪ ،‬آﯾﺰاک ﻧﯿﻮﺗﻦ‪ ،‬وﯾﮑﺘﻮر ﻫﻮﮔﻮ‪ ،‬ژان ﮐﻮﮐﺘﻮ‪ ...‬ژاک ﺳﻮﻧﯿﺮ‪.‬‬

‫ﻟﻨﮕﺪان آرام ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻧﻤﯿﺪوﻧﻢ دﯾﮕﻪ ﭼﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻬﺖ ﺑﮕﻢ‪«.‬‬

‫ﭼﺸﻤﺎن ﺳﺒﺰ ﺳﯿﺮ ﺳﻮﻓﯽ ﺣﺎﻻ ﭘﺮ از اﺷﮏ ﺷﺪه ﺑﻮد‪» .‬ﻣﻦ رو ﻣﺜﻞ دﺧﺘﺮ ﺧﻮدش ﺑﺰرگ ﮐﺮد‪«.‬‬
‫زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‪ ،‬ﻟﻨﮕﺪان اﺣﺴﺎس ﺳﻮﻓﯽ را در ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﻣﯽدﯾﺪ ﮐﻪ ﻫﺮ ﻟﺤﻈـﻪ ﺑﯿـﺸﺘﺮ ﻣـﯽﺷـﺪ‪ .‬اﺣـﺴﺎس ﭘـﺸﯿﻤﺎﻧﯽ ژرف و‬
‫رﯾﺸﻪداری ﺑﻮد‪ .‬ﺳﻮﻓﯽ ﻧﻮو ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺶ را ﻃﺮد ﮐﺮده ﺑﻮد و اﮐﻨﻮن او را در ﭘﺮﺗﻮی ﻧﮕﺎه ﻣﺘﻔﺎوﺗﯽ ﻣﯽدﯾﺪ‪.‬‬
‫ﺑﯿﺮون ﺑﺎﻣﺪاد ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﭘﺪﯾﺪار ﻣﯽﺷﺪ و ﺷﻔﻖ ﺷﻨﮕﺮﻓﺶ ﺳﻤﺖ راﺳﺖ ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎ ﭘﺨﺶ ﻣﯽﺷﺪ‪ .‬زﻣﯿﻦ ﻫﻨﻮز در زﯾﺮ ﭘﺎﯾﺸﺎن ﺗﯿﺮه و ﺗﺎر ﺑﻮد‪.‬‬
‫»آذوﻗﻪ ﻣﯿﺨﻮاﯾﺪ ﻋﺰﯾﺰان ﻣﻦ؟« ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ زﯾﺎدی دوﺑﺎره ﺑﻪ آنﻫﺎ ﻣﻠﺤﻖ ﺷﺪ و ﭼﻨﺪ ﻗﻮﻃﯽ ﮐﻮﮐﺎ و ﺟﻌﺒﻪای ﺑﯿﺴﮑﻮﯾﺖ ﺷـﻮر ﻧـﺸﺎن‬
‫داد‪ .‬ﺧﻮراﮐﯽﻫﺎ را ﮐﻪ ﻗﺴﻤﺖ ﻣﯽﮐﺮد از ﮐﻢ ﺑﻮدن آن ﻋﺬرﺧﻮاﻫﯽ ﮐﺮد‪ .‬اداﻣﻪ داد‪» :‬دوﺳﺖ راﻫﺐﻣﻮن ﻫﻨﻮز ﺻﺤﺒﺖ ﻧﻤﯿﮑﻨﻪ‪ .‬ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻬﺶ ﻓﺮﺻـﺖ‬
‫داد‪ «.‬ﮔﺎزی ﺑﻪ ﺑﯿﺴﮑﻮﯾﺖ ﺷﻮر زد و ﺑﻪ ﺷﻌﺮ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪ .‬ﺑﻌﺪ رو ﺑﻪ ﺳﻮﻓﯽ ﮐﺮد و ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» :‬ﭘﯿﺸﺮﻓﺘﯽ داﺷﺘﯿﻢ‪ ،‬ﻋﺰﯾﺰم؟ ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺖ ﺳﻌﯽ داﺷﺘﻪ ﺑﻪ ﻣـﺎ‬
‫ﭼﯽ ﺑﮕﻪ؟ اﯾﻦ ﺳﻨﮓ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﺰار ﻣﺮدهﺷﻮر ﭼﯿﻪ؟ ﺳﻨﮕﯽ ﮐﻪ ﺷﻮاﻟﯿﻪﻫﺎی ﻫﯿﮑﻞ ﻣﯽﭘﺮﺳﺘﯿﺪﻧﺪ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺳﺮش را ﺗﮑﺎن داد و ﺳﺎﮐﺖ ﻣﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﮐﻪ دوﺑﺎره روی ﻣﺘﻦ ﺧﻢ ﺷﺪ‪ ،‬ﻟﻨﮕﺪان ﮐﻮﮐﺎﯾﯽ را ﺑﺎز ﮐﺮد و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭘﻨﺠﺮه ﭼﺮﺧﯿﺪ‪ .‬اﻓﮑﺎرش ﻟﺒﺮﯾﺰ از ﺗـﺼﺎوﯾﺮ ﻣﻨﺎﺳـﮏ ﭘﻨﻬـﺎن و‬
‫رازﻫﺎی ﺳﺮﺑﻪﻣُﻬﺮ ﺑﻮد‪ .‬ﺳﻨﮕﯽ ﮐﻪ ﺷﻮاﻟﯿﻪﻫﺎ ﻣﯽﭘﺮﺳﺘﻨﺪ‪ .‬ﺟﺮﻋﻪای از ﻗﻮﻃﯽ را ﻧﻮﺷﯿﺪ‪ .‬ﺳﻨﮕﯽ ﮐﻪ ﺷﻮاﻟﯿﻪﻫﺎ ﻣﯽﭘﺮﺳﺘﻨﺪ‪ .‬ﮐﻮﻻ ﮔﺮم ﺑﻮد‪.‬‬

‫‪-312-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﯿﺪ ﭘﺮدهی ﺷﺐ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﮐﻨﺎر ﻣﯽرود‪ .‬زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻟﻨﮕﺪان ﺑﻪ اﯾﻦ ﺗﻐﯿﯿﺮ و ﺗﺤﻮل ﻣﯽﻧﮕﺮﯾﺴﺖ‪ ،‬اﻗﯿﺎﻧﻮﺳﯽ ﭘﺮﺗﻸﻟﻮ را دﯾـﺪ ﮐـﻪ‬
‫در زﯾﺮ ﭘﺎﯾﺸﺎن رد ﻣﯽﺷﺪ‪ .‬ﮐﺎﻧﺎل ﻣﺎﻧﺶ‪ .‬ﺑﺎ اﯾﻦ وﺳﯿﻠﻪای ﮐﻪ ﺳﻮارش ﺑﻮدﻧﺪ ﮔﺬر از آن ﭼﻨﺪان ﻃﻮﻻﻧﯽ ﻧﺒﻮد‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان اﻣﯿﺪوار ﺑﻮد روﺷﻨﺎی روز ﺟﻠﻮهی ﺣﻘﯿﻘﺖ را ﺑﺎ ﺧﻮد ﺑﻪ ارﻣﻐﺎن ﺑﯿﺎورد؛ اﻣﺎ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﯿﺮون روﺷﻦﺗﺮ ﻣﯽﺷﺪ‪ ،‬ﺧـﻮد را از ﺣﻘﯿﻘـﺖ دورﺗـﺮ‬
‫ﻣﯽدﯾﺪ‪ .‬ﺿﺮبآﻫﻨﮓ وزن ﭘﻨﺞﺿﺮﺑﯽ وﺗﺪ ﻣﻔﺮوق و ﺳﺮودﺧﻮاﻧﯽ و ﻫﯿﺮوس ﮔﺎﻣﻮس و ﺷﻌﺎﺋﺮ ﻣﻘﺪس را در ﻣﯿﺎن ﻏﺮﯾﻮ ﺟﺖ ﻣﯽﺷﻨﯿﺪ‪.‬‬
‫ﺳﻨﮓ ﻗﺎﺋﻤﯽ ﮐﻪ ﺷﻮاﻟﯿﻪﻫﺎ ﻣﯽﭘﺮﺳﺘﯿﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎ دوﺑﺎره ﺑﺎﻻی ﺧﺸﮑﯽ رﺳﯿﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﻧﻮر ﺑﺼﯿﺮت در او ﺗﺎﺑﯿﺪ‪ .‬ﻟﻨﮕﺪان ﻣﺤﮑﻢ ﻗﻮﻃﯽ ﺧـﺎﻟﯽ ﻧﻮﺷـﺎﺑﻪاش را روی ﻣﯿـﺰ ﮔﺬاﺷـﺖ‪ .‬ﺑـﻪ‬
‫ﺳﻤﺖ آنﻫﺎ ﭼﺮﺧﯿﺪ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺳﻨﮓ ﻗﺎﺋﻢ ﺷﻮاﻟﯿﻪﻫﺎ—ﻓﻬﻤﯿﺪم ﭼﯿﻪ‪«.‬‬
‫ﭼﺸﻤﺎن ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﮔﺮد ﺷﺪ‪» .‬ﻣﯿﺪوﻧﯽ ﺳﻨﮓ ﻗﺎﺋﻢ ﮐﺠﺎﺳﺖ؟«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺗﺒﺴﻢ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻧﻤﯿﺪوﻧﻢ ﮐﺠﺎﺳﺖ‪ .‬ﻣﯿﺪوﻧﻢ ﭼﯿﻪ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺧﻮد را ﺟﻠﻮ ﮐﺸﯿﺪ ﺗﺎ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﺸﻨﻮد‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﮐﻪ ﻫﯿﺠﺎن آﺷﻨﺎی داﻧﺸﮕﺎﻫﯽ ﺑﻮدن در ﺻـﺤﺒﺖﻫـﺎﯾﺶ رﺧﻨـﻪ ﻣـﯽﮐـﺮد ﺗﻮﺿـﯿﺢ داد‪» :‬ﮔﻤـﺎن ﮐـﻨﻢ ﺳـﻨﮓ ﻗـﺎﺋﻢ ﯾـﺎ ﺳَﺮْﺳـﻨﮓ‬
‫)‪ (headstone‬ﺣﻘﯿﻘﺘﺎً ﺑﻪ ﺳﺮِ ﺳﻨﮕﯽ )‪ (stone head‬اﺷﺎره داره؛ ﻧﻪ ﺳﻨﮓ ﺑﺎﻻی ﻗﺒﺮ‪«.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» :‬ﺳﺮ ﺳﻨﮕﯽ؟«‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻫﻤﺎن اﻧﺪازه ﮔﯿﺞ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﯿﺪ‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﭼﺮﺧﯿﺪ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻟﯽ! ﻣﻮﻗﻊ ﺗﻔﺘﯿﺶ ﻋﻘﺎﯾﺪ ﮐﻠﯿﺴﺎ ﻫﻤﻪ ﺟﻮر راﻓﻀﯽﮔﺮی رو ﺑﻪ ﺷـﻮاﻟﯿﻪﻫـﺎی ﻫﯿﮑـﻞ ﻧـﺴﺒﺖ داد‪.‬‬
‫درﺳﺘﻪ؟«‬
‫»آره! وﺻﻠﻪی ﻫﺮ اﺗﻬﺎﻣﯽ رو ﭼﺴﺒﻮﻧﺪﻧﺪ‪ .‬ﻟﻮاط‪ ،‬ادرار ﮐﺮدن روی ﺻﻠﯿﺐ‪ ،‬ﺷﯿﻄﺎنﭘﺮﺳﺘﯽ؛ ﻓﻬﺮﺳﺘﺶ ﻣﻔﺼّﻞ ﺑﻮد‪«.‬‬
‫»ﯾﮑﯽ از اﺗﻬﺎﻣﺎت ﻓﻬﺮﺳﺖ ﻫﻢ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﺑﺖﻫﺎی دروﻏﯿﻦ ﺑﻮد‪ ،‬ﻧﻪ؟ ﮐﻠﯿﺴﺎ ﺑﻪ ﻃﻮر ﺧﺎص ﺷﻮاﻟﯿﻪﻫﺎ رو ﻣﺘﻬﻢ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺳﮏ ﺳﺮّﯾﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺗﻮی‬
‫اون ﯾﻪ ﺳﺮ ﺳﻨﮕﯽ ﺧﻤﯿﺪه ﭘﺮﺳﺘﯿﺪه ﻣﯽﺷﺪ‪ ...‬ﯾﻪ ﺧﺪای ﭘﮕﺎﻧﯽ—«‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﻧﺎﮔﻬﺎن ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑَﻔﻮﻣِﺖ!‪ 1‬وای! راﺑﺮت‪ ،‬ﺣﻖ ﺑﺎ ﺗﻮﺋﻪ‪ .‬ﺳﺮ ﺳﻨﮕﯽ ﮐﻪ ﺷﻮاﻟﯿﻪﻫﺎ ﻣﯽﭘﺮﺳﺘﯿﺪﻧﺪ‪«.‬‬

‫‪ :Baphomet 1‬ﺑﻔﻮﻣﺖ ﺑﺖ ﯾﺎ ﻧﮕﺎرهای اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻃُﺮُق زﯾﺮ ﺗﻮﺻﯿﻒ ﻣﯽﺷﺪه اﺳﺖ‪ :‬ﺑﺘﯽ ﺑﺎ ﺟﻤﺠﻤﻪی اﻧﺴﺎﻧﯽ‪ ،‬ﺳﺮی ﺑﺎ دو ﭼﻬﺮه‪ ،‬ﮔﺮﺑﻪ‪-‬ﺑُﺖ‪ ،‬ﺻﻮرﺗﯽ رﯾﺶدار ﺑﺎ‬
‫ﺳﺮ ﺧﺮوس‪ ،‬دارای ﺑﺎل و ﺳﻢﻫﺎی ﺷﮑﺎﻓﺘﻪ‪ ،‬ﺑﺎﻻﺗﻨﻪی ﯾﮏ زن‪) .‬ﮔﻮﯾﺎ در زﻣﺎن ﻗﻠﻊ و ﻗﻤﻊ ﺷﻮاﻟﯿﻪﻫﺎ ﺑﺘﯽ ﺑﺎ ﺳﺮ ﮔﺮﺑﻪ ﺑﻮده اﺳﺖ‪ (.‬اﻣﺎ اﮐﻨﻮن ﺗﻨﻬﺎ ﺻﻮرت ﺑُﺰ او ﺑﺎ رﯾﺶ و دو‬
‫ﺷﺎخ ﺑﻠﻨﺪ راﯾﺞ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻋﻤﻮﻣﺎً در ﻣﯿﺎن ﺳﺘﺎرهی ﭘﻨﺞﭘﺮی ﻣﺤﺼﻮر اﺳﺖ‪ .‬اﮔﺮ ﺳﺘﺎره در ﻣﯿﺎن آن ﻧﺒﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻣﺸﻌﻠﯽ در ﻣﯿﺎن ﺳﺮ او ﻣﯽﺳﻮزد‪ .‬ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ ﺷﻮاﻟﯿﻪﻫﺎی ﻫﯿﮑﻞ‬
‫ﺑﺴﯿﺎری از ﻣﺮاﺳﻢ ﺧﻮد را در ﺑﺮاﺑﺮ اﯾﻦ ﺑﺖ اﻧﺠﺎم ﻣﯽدادهاﻧﺪ و ﻫﻤﯿﻦ ﺑﺖ را ﯾﮑﯽ از دﻻﯾﻞ ارﺗﺪاد آنﻫﺎ ﻋﻨﻮان ﮐﺮدهاﻧﺪ‪ .‬ﻫﻢ اﮐﻨﻮن ﯾﮑﯽ از ﻧﻤﺎدﻫﺎی ﭘﺮﻃﺮﻓﺪار‬
‫ﺷﯿﻄﺎنﭘﺮﺳﺖﻫﺎ ﺑﻔﻮﻣﺖ اﺳﺖ‪ .‬ﻣﻌﺮوف اﺳﺖ ﺑﺮﺧﯽ از ﻟﮋﻫﺎی ﻓﺮاﻣﺎﺳﻮﻧﯽ ﻧﯿﺰ از آن ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻧﮕﺎرهای ﻣﻘﺪس ﯾﺎد ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ .‬رﯾﺸﻪی اﯾﻦ واژه ﺑﻪ درﺳﺘﯽ ﻣﺸﺨﺺ ﻧﯿﺴﺖ‪ .‬از‬
‫ﺟﻤﻠﻪی ﻧﻈﺮﯾﺎﺗﯽ ﮐﻪ درﺑﺎرهی ﻣﻌﻨﯽ آن ﻣﯽدﻫﻨﺪ ﻣﯽﺗﻮان اﯾﻦ ﻣﻮارد را ﻧﺎم ﺑﺮد‪ :‬از ﺗﺮﮐﯿﺐ واژهﻫﺎی ﯾﻮﻧﺎﻧﯽ »ﺑَﻒ« و »ﻣِﺘﯿﺲ« ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ ﮐﻪ روی ﻫﻢ ﻣﻌﻨﺎی »ﺗﻌﻤﯿﺪ‬
‫ﯾﺎ ﺟﺬب ﺧِﺮَد« را ﻣﯽدﻫﻨﺪ‪ .‬دﯾﮕﺮی ﻫﻤﺎﻧﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ در اﯾﻦ داﺳﺘﺎن ﻣﻄﺮح ﻣﯽﺷﻮد و ﮔﻮﯾﺎ ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﺑﺎر دﮐﺘﺮ ﻫﻮگ ﺷﻮﻧﻔﯿﻠﺪ ﮐﻪ ﺑﺮ روی ﻧﺴﺦ ﺧﻄﯽ ﺑﺤﺮاﻟﻤﯿﺖ ﮐﺎر ﻣﯽﮐﺮده‬
‫اﺳﺖ آن را ﻋﻨﻮان ﮐﺮده اﺳﺖ‪ .‬ادرﯾﺲﺷﺎه )ﯾﮑﯽ از ﻣﺸﻬﻮرﺗﺮﯾﻦ ﺻﻮﻓﯿﺎن ﻣﻌﺎﺻﺮ ﮐﻪ ﮐﺘﺐ ﺑﺴﯿﺎری ﻧﻮﺷﺘﻪ و از ﺟﻤﻠﻪ اﻋﺘﻘﺎداﺗﺶ ﯾﮑﯽ آن ﺑﻮد ﮐﻪ ﺻﻮﻓﯽﮔﺮی ﭘﺪﯾﺪهای‬
‫اﺳﻼﻣﯽ ﻧﯿﺴﺖ و رﯾﺸﻪ در ﮔﺬﺷﺘﻪﻫﺎی دور دارد‪ (.‬ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ از واژهی ﻋﺮﺑﯽ اﺑﻮاﻟﻔﻬﻤﻪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎی ﭘﺪر ادراک )ﯾﮑﯽ از ﻣﻘﺎﻣﺎت در ﺑﺮﺧﯽ از ﻓِﺮَق ﺻﻮﻓﯿّﻪ و ﮔﺎه‬
‫رأساﻟﻔﻬﻤﻪ( ﻣﺸﺘﻖ ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻧﻈﺮﯾﻪی ﻧﻪﭼﻨﺪان ﻣُﺘﻘﻦ دﯾﮕﺮی ﻧﯿﺰ درﺑﺎرهی ﻫﻢرﯾﺸﮕﯽ اﯾﻦ ﻧﺎم ﺑﺎ واژهی ﻣَﻬﻮﻣِﺖ وﺟﻮد دارد ﮐﻪ در ﻧﻮﺷﺘﻪﻫﺎی ﻧﻪ ﭼﻨﺪان ﻣﻌﺘﺒﺮ درﺑﺎرهی‬
‫ﭘﮕﺎﻧﯿﺴﻢ ﻓﺮاوان اﺳﺖ و ﺗﺎ آنﺟﺎ ﮐﻪ دﯾﺪﯾﻢ ﻣﺤﻘﻘﺎن ﺷﻮاﻟﯿﻪﻫﺎی ﻫﯿﮑﻞ‪ ،‬از ﺟﻤﻠﻪ در ﮐﺘﺎب ﻣﻌﺘﺒﺮ »ﺧﻮن ﻣﻘﺪس‪ ،‬ﺟﺎم ﻣﻘﺪس«‪ ،‬آن را ﺑﻪ دﻻﯾﻞ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻧﻤﯽﭘﺬﯾﺮﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ‬
‫ﺗﺤﻘﯿﻖ ﺑﯿﺸﺘﺮ در ﻣﻮرد آن ﺑﺮ ﻋﻬﺪهی ﺧﻮاﻧﻨﺪﮔﺎن ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮد‪.‬‬

‫‪-313-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﺮای ﺳﻮﻓﯽ ﺗﻮﺿﯿﺢ داد ﮐﻪ ﺑﻔﻮﻣﺖ ﺧﺪای ﭘﮕﺎن ﺑﺎروری و ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﻧﯿـﺮوی آﻓﺮﯾﻨﻨـﺪهی ﺗﻮﻟﯿـﺪﻣﺜﻞ ﺑـﻮده اﺳـﺖ‪ .‬ﺳـﺮ‬
‫ﺑﻔﻮﻣﺖ ﻣﻌﻤﻮﻻً ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﻗﻮچ ﯾﺎ ﺑﺰ ﻧﺸﺎن داده ﻣﯽﺷﺪه اﺳﺖ؛ ﻧﻤﺎد راﯾﺞ زادووﻟﺪ و ﺑﺎروری‪ .‬ﺷﻮاﻟﯿﻪﻫﺎ ﺑﺎ ﺣﻠﻘﻪ زدن ﺑﻪ دور ﻣﺪﻟﯽ ﺳﻨﮕﯽ از ﺳﺮ او و‬
‫ﺧﻮاﻧﺪن اوراد او را ﺗﻘﺪﯾﺲ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ زﯾﺮ ﻟﺐ ﺧﻨﺪﯾﺪ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﺮاﺳﻢ ﺑﻔﻮﻣﺖ ﺑﺮای ﺳﺘﺎﯾﺶ ﺟﺎدوی ﺧﻠّﺎﻗﻪی راﺑﻄﻪی ﺟﻨﺴﯽ ﺑـﻮد‪ ،‬اﻣـﺎ‬
‫ﭘﺎپ ﮐﻠﻤﻨﺖ ﻫﻤﻪ رو ﻗﺎﻧﻊ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺳﺮ ﺑﻔﻮﻣﺖ در واﻗﻊ ﺳﺮ ﺷﯿﻄﺎﻧﻪ‪ .‬ﭘﺎپ ﺳﺮ ﺑﻔﻮﻣﺖ رو ﺑﻪ ﻋﻨﻮان رُﮐﻦ اﺻﻠﯽ ادّﻋﺎش ﺑﺮ ﺿﺪّ ﺷـﻮاﻟﯿﻪﻫـﺎ اﺳـﺘﻔﺎده‬
‫ﮐﺮد‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﻣﻮاﻓﻖ ﺑﻮد‪ .‬ﻋﻘﯿﺪهی ﺟﺪﯾﺪ را ﺑﻪ اﻫﺮﯾﻤﻦ ﺷﺎﺧﺪار ﮐﻪ ﺑﺎ ﻧﺎم ﺷﯿﻄﺎن‪ 1‬ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﻨﺪ ﺑﻪ اﺣﺘﻤﺎل رﯾﺸﻪ در ﺑﻔﻮﻣﺖ و ﻣﺴﺎﻋﯽ ﮐﻠﯿﺴﺎ ﺑﺮای‬
‫ﺑﺎزﻧﻤﺎﯾﯽ ﺧﺪای ﺑﺎروری ﺷﺎﺧﺪار ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻧﻤﺎد اﻫﺮﯾﻤﻦ دارد‪ .‬ﮐﻠﯿﺴﺎ ﺑﻪ وﺿﻮح ﻣﻮﻓﻖ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻧﻪ ﮐﺎﻣﻼً‪ .‬ﻣﯿـﺰ ﻏـﺬا در روز ﺷـﮑﺮﮔﺰاری‬
‫ﺳﻨّﺘﯽ اﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽﻫﺎ ﻫﻨﻮز دارای ﻧﻤﺎدﻫﺎی ﺑﺎروری ﺷﺎﺧﺪار و ﭘﮕﺎﻧﯽ ﺑﻮد‪ .‬ﮐﻮرﻧﻮﮐﻮﭘﯿﺎ‪ 2‬ﯾﺎ ﺷﺎخ وﻓﻮر ﻧﻌﻤﺖ ﺳﺘﺎﯾـﺸﯽ از ﺑـﺎروری ﺑﻔﻮﻣـﺖ ﺑـﻮد و ﺑـﻪ‬
‫داﺳﺘﺎنﻫﺎی زﺋﻮس ﺑﺎزﻣﯽﮔﺸﺖ ﮐﻪ ﺑﺰی ﺑﺎ ﺷﮑﺴﺘﻦ ﺷﺎخﻫﺎﯾﺶ ﮐﻪ ﭘﺮ از ﻣﯿﻮهﻫـﺎی ﺟـﺎدوﯾﯽ ﺑـﻮد او را ﻏـﺬا ﻣـﯽداد‪ .‬ﺑﻔﻮﻣـﺖ در ﻋﮑـﺲﻫـﺎی‬
‫دﺳﺘﻪﺟﻤﻌﯽ ﻫﻢ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﯽﺷﻮد‪ :‬زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻓﺮدی ﺷﻮخﻃﺒﻊ دو اﻧﮕﺸﺘﺶ را ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﯾﮏ دوﺳﺖ ﺑﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪی ﭘﯿﺮوزی ﺷﺎﺧﺪار ﻣـﯽﮔـﺬارد‪ .‬ﺗﻌـﺪاد‬
‫ﺑﺴﯿﺎر ﮐﻤﯽ از اﯾﻦ اﻓﺮاد ﻣﯽداﻧﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﮐﺎر ﺗﻤﺴﺨﺮآﻣﯿﺰﺷﺎن در واﻗﻊ ﮔﻮﯾﺎی ﻗﺪرت ﺟﻨﺴﯽ ﺑﺎﻻی دوﺳﺖ ﺑﯿﭽﺎرهﺷﺎن اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﻫﯿﺠﺎنزده ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﻠﻪ‪ ،‬ﺑﻠﻪ‪ .‬ﻣﻨﻈﻮر ﺷﻌﺮ ﺣﺘﻤﺎً ﺑﻔﻮﻣﺘﻪ‪ .‬ﺳﺮ ﺳﻨﮕﯿﯽ ﮐﻪ ﺷﻮاﻟﯿﻪﻫﺎ ﻣﯽﭘﺮﺳﺘﯿﺪﻧﺪ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﺎﺷﻪ‪ .‬وﻟﯽ اﮔﺮ ﺑﻔﻮﻣﺖ ﻫﻤﻮن ﺳﻨﮕﯽ ﺑﺎﺷﻪ ﮐﻪ ﺷﻮاﻟﯿﻪﻫﺎ ﻣـﯽﭘﺮﺳـﺘﯿﺪﻧﺪ ﻣـﺎ ﯾـﻪ ﻣﺨﻤـﺼﻪی دﯾﮕـﻪ دارﯾـﻢ‪ «.‬ﺑـﻪ ﺻـﻔﺤﺎت‬
‫ﺷﻤﺎرهﺑﻨﺪی ﮐﺮﯾﭙﺘﮑﺲ اﺷﺎره ﮐﺮد و اداﻣﻪ داد‪» :‬ﺑﻔﻮﻣﺖ ﺗﻮی اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ ﻫﺸﺖ ﺣﺮف داره‪ .‬اﯾﻦﺟﺎ ﻓﻘﻂ ﭘﻨﺞ ﺣﺮف داره‪«.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﻗﻬﻘﻬﻪ زد‪» .‬ﻋﺰﯾﺰم‪ .‬اﯾﻦﺟﺎ ﭘﺎی رﻣﺰﻧﻮﯾﺴﯽ اﺗﺒﺶ ﺑﻪ وﺳﻂ ﻣﯿﺎد‪«.‬‬

‫‪ :Satan 1‬اﺻﻞ اﯾﻦ واژه ﻋﺒﺮی اﺳﺖ و از آن ﺑﻪ دﯾﮕﺮ زﺑﺎنﻫﺎ راه ﯾﺎﻓﺘﻪ‪.‬‬

‫‪Cornucopia or Horn of Plenty 2‬‬

‫‪-314-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﻫﻔﺘﺎد و ﻫﻔﺘﻢ‬

‫ﻟﻨﮕﺪان ﻫﯿﺠﺎنزده ﺑﻮد‪ .‬ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﻫﻤﻪی ﺑﯿﺴﺖ و دو ﺣﺮف اﻟﻔﺒﺎی ﻋﺒﺮی—اﻟِﻒﺑِﯿﺖ—را از ﺣﻔـﻆ ﺑـﻪ ﭘﺎﯾـﺎن ﺑـﺮده ﺑـﻮد‪ .‬ﻟﻨﮕـﺪان‬
‫ﻣﺘﻨﺎﻇﺮﻫﺎی روﻣﯽ آنﻫﺎ را ﺑﻬﺘﺮ از ﺣﺮوف ﻋﺒﺮی ﺑﻪ ﮐﺎر ﻣﯽﺑﺮد‪ .‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ‪ ،‬ﻫﻤﯿﻦ اﻻن ﻫﻢ او ﺣﺮوف را ﺑﺎ ﺗﻠﻔّﻆ ﺑﯽﻧﻘﺼﯽ ﻣﯽﺧﻮاﻧﺪ‪.‬‬

‫‪A B G D H V Z Ch T Y K L M N S O P Tz Q R Sh Th‬‬
‫»اَﻟِﻒ‪ ،‬ﺑِﯿﺖ‪ ،‬ﮔِﻤِﻞ‪ ،‬داﻟِﺖ‪ ،‬ﻫِﯽ‪ ،‬واو‪ ،‬زِﯾﻦ‪ ،‬ﺷِﺖ‪ ،‬ﺗِﺖ‪ ،‬ﯾﻮد‪ ،‬ﮐﺎف‪ ،‬ﻻﻣِﺪ‪ ،‬ﻣﯿﻢ‪ ،‬ﻧﻮن‪ ،‬ﺳﺎﻣِﺶ‪ ،‬ﻋﯿﻦ‪ ،‬ﭘﯽ‪ ،‬ﺗﺰادﯾـﮏ‪ ،‬ﻗـﺎف‪ ،‬رِﯾـﺶ‪ ،‬ﺷـﯿﻦ‪ ،‬ﺗـﺎو‪«.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﻋﺮق اﺑﺮوﻫﺎﯾﺶ را ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺘﯽ ﻧﻤﺎﯾﺸﯽ ﭘﺎک ﮐﺮد و دﻧﺒﺎﻟﻪی ﺣﺮﻓﺶ را ﮔﺮﻓﺖ‪» :‬در ﻧﮕﺎرش ﻣﻌﻤﻮل ﻋﺒﺮی‪ ،‬ﺣﺮوف ﻣﺼﻮّت ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻧﻤﯿـﺸﻦ‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ دﻟﯿﻞ‪ ،‬وﻗﺘﯽ ﻣﺎ ﮐﻠﻤﻪی ﺑﻔﻮﻣﺖ رو ﺑﺎ اﻟﻔﺒﺎی ﻋﺒﺮی ﻣﯽﻧﻮﯾﺴﯿﻢ‪ ،‬ﺳﻪ ﺗﺎ ﻣﺼﻮﺗﺶ ﮐﻨﺎر ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﻣﯿﺸﻪ و ﺑﺎﻗﯽ ﻣﯿﻤﻮﻧﻪ‪«...‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﻧﺎﮔﻬﺎن ﮔﻔﺖ‪» :‬ﭘﻨﺞ ﺣﺮف‪«.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺳﺮی ﺗﮑﺎن داد و دوﺑﺎره ﻧﻮﺷﺘﻦ را از ﺳﺮ ﮔﺮﻓﺖ‪» .‬اوﻫﻮم‪ .‬اﯾﻦ ﻫِﺠﯽ درﺳﺖ ﺑﻔﻮﻣﺖ ﺑﺎ ﺣﺮوف ﻋﺒﺮﯾـﻪ‪ .‬ﻣـﻦ ﻣـﺼﻮت ﻫـﺎ رو ﻫـﻢ‬
‫ﻣﯽﻧﻮﯾﺴﻢ ﺗﺎ ﺷﻔﺎﻓﯿﺖ ﻣﻄﻠﺐ از ﺑﯿﻦ ﻧﺮه‪«.‬‬

‫‪B a P V o M e Th‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ اﺿﺎﻓﻪ ﮐﺮد‪» :‬اﻟﺒﺘﻪ ﺧﺎﻃﺮﺗﻮن ﺑﺎﺷﻪ ﮐﻪ ﻋﺒﺮی از ﺳﻤﺖ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻣﯿﺸﻪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﺎ ﻣﯿﺘﻮﻧﯿﻢ اﺗﺒﺶ رو ﺑﻪ ﻫﻤﻮن ﺷﮑﻞ از اﯾﻦ ﺳﻤﺖ‬
‫ﺑﻪ ﮐﺎر ﺑﺒﺮﯾﻢ‪ .‬ﺑﻌﺪ‪ ،‬ﺗﻨﻬﺎ ﮐﺎری ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﮑﻨﯿﻢ اﯾﻨﻪ ﮐﻪ ﺑﺮای اﻧﺠﺎم دادن آراﯾﺶ ﺟﺎﻧﺸﯿﻨﯽ ﺗﻤﺎم اﻟﻔﺒﺎ رو ﺑﺮ ﻋﮑﺲ اﻟﻔﺒﺎی اﺻﻠﯽ ﺑﻨﻮﯾﺴﯿﻢ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﻗﻠﻢ را از ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﮔﺮﻓﺖ و ﮔﻔﺖ‪» :‬راه ﺳﺎدهﺗﺮی ﻫﻢ ﻫﺴﺖ‪ .‬اﯾﻦ راه ﺑﺮای ﻫﻤﻪی رﻣﺰﻫﺎی ﺟﺎﻧﺸﯿﻦ ﺟﻮاب ﻣﯿـﺪه‪ ،‬از ﺟﻤﻠـﻪ اﺗـﺒﺶ‪.‬‬
‫ﺣﻘﻪی ﮐﻮﭼﯿﮑﯿﻪ ﮐﻪ ﺗﻮی روﯾﺎل ﻫﺎﻟﻮوی ﯾﺎد ﮔﺮﻓﺘﻢ‪ «.‬ﺳﻮﻓﯽ ﻧﯿﻤﻪی اول اﻟﻔﺒﺎ رو از ﭼﭗ ﺑﻪ راﺳﺖ ﻧﻮﺷﺖ و ﺳﭙﺲ زﯾﺮ آن ﻧﯿﻤﻪی دوم را راﺳﺖ‬
‫ﺑﻪ ﭼﭗ‪» .‬رﻣﺰﮐﺎوﻫﺎ ﺑﻬﺶ ﻣﯿﮕﻦ از رو ﺗﺎ زدن‪ .‬ﻧﺼﻒ ﺑﻘﯿﻪی راهﺣﻞﻫﺎ ﭘﯿﭽﯿﺪه اﺳﺖ و دو ﺑﺮاﺑﺮ واﺿﺢ‪«.‬‬

‫‪-315-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫‪A‬‬ ‫‪B‬‬ ‫‪G‬‬ ‫‪D‬‬ ‫‪H‬‬ ‫‪V‬‬ ‫‪Z‬‬ ‫‪Ch‬‬ ‫‪T‬‬ ‫‪Y‬‬ ‫‪K‬‬

‫‪Th‬‬ ‫‪Sh‬‬ ‫‪R‬‬ ‫‪Q‬‬ ‫‪Tz‬‬ ‫‪P‬‬ ‫‪O‬‬ ‫‪S‬‬ ‫‪N‬‬ ‫‪M‬‬ ‫‪L‬‬

‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ دﺳﺘﮑﺎر او اﻧﺪاﺧﺖ و ﺧﻨﺪهای زد‪» .‬درﺳﺖ ﻣﯿﮕﯽ‪ .‬ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻢ ﻣﯽﺑﯿﻨﻢ ﺑﭽﻪﻫﺎی ﻫﺎﻟﻮوی درﺳﺖ ﮐﺎر ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺎﺗﺮﯾﺲ ﺟﺎﻧﺸﯿﻨﯽ ﺳﻮﻓﯽ ﻧﮕﺎه ﻣﯽﮐﺮد‪ ،‬ﺷﻮر و ﻫﯿﺠﺎن رو ﺑﻪ اﻓﺰاﯾﺸﯽ را در ﺧﻮد ﺣﺲ ﻣﯽﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﺮ ﻃﺒﻖ ﺗﺼﻮر او ﺑﺎ ﺷـﻮر‬
‫و ﻫﯿﺠﺎنِ ﻣﺤﻘّﻘﺎﻧﯽ ﺑﺮاﺑﺮی ﻣﯽﮐﺮد ﮐﻪ ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﺑﺎر اﺗﺒﺶ را ﺑﺮای رﻣﺰﮔﺸﺎﯾﯽ آن ﭼﻪ اﮐﻨﻮن ﺑﻪ راز ﺷِﺸﺎک ﻣﺸﻬﻮر ﺑﻮد ﺑﻪ ﮐﺎر ﺑﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺗﺎ ﺳﺎلﻫـﺎ‬
‫ﻣﺤﻘﻘﺎن ﻣﺬﻫﺒﯽ از اﺷﺎرهی ﮐﺘﺎب ﻣﻘﺪس ﺑﻪ ﺷﻬﺮی ﺑﻪ ﻧﺎم ﺷِﺸﺎک در ﺣﯿﺮت ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻧﺎم اﯾﻦ ﺷﻬﺮ ﺑﺮ روی ﻫـﯿﭻ ﻧﻘـﺸﻪای و ﯾـﺎ ﺑـﺮ روی ﻫـﯿﭻ‬
‫ﺳﻨﺪی ﻧﯿﺎﻣﺪه ﺑﻮد؛ ﺑﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ‪ ،‬اﯾﻦ ﻧﺎم ﻣﮑﺮّر در ﮐﺘﺎب ارﻣﯿﺎی ﻧﺒﯽ‪ 1‬آﻣﺪه ﺑـﻮد—ﭘﺎدﺷـﺎه ﺷـﺸﺎک‪ ،‬ﺷـﻬﺮ ﺷـﺸﺎک‪ ،‬ﻣﺮدﻣـﺎن ﺷـﺸﺎک‪ .‬ﻋﺎﻗﺒـﺖ‬
‫ﭘﮋوﻫﺸﮕﺮی رﻣﺰ اﺗﺒﺶ را ﺑﺮ روی واژه ﺑﻪ ﮐﺎر ﺑﺴﺖ ﮐﻪ ﻧﺘﺎﯾﺞ اﯾﻦ ﮐﺎر ﺳﺮ را ﺑﻪ دوّار ﻣﯽاﻧﺪاﺧﺖ‪ .‬رﻣﺰﮔﺸﺎﯾﯽ ﻓـﺎش ﮐـﺮد ﮐـﻪ ﺷـﺸﺎک در واﻗـﻊ‬
‫رﻣﺰواژهای ﺑﺮای ﺷﻬﺮ ﭘﺮآوازهی دﯾﮕﺮی ﺑﻮده اﺳﺖ‪ .‬ﻓﺮآﯾﻨﺪ رﻣﺰﮔﺸﺎﯾﯽ ﺑﺴﯿﺎر ﺳﺎده ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺷﺸﺎک را در ﻋﺒﺮی ﺑﻪ اﯾﻦ ﺻﻮرت ﻣﯽﻧﻮﯾﺴﻨﺪ‪ :‬ش‪-‬ش‪-‬ک‪.‬‬
‫ش‪-‬ش‪-‬ک را ﮐﻪ در ﻣﺎﺗﺮﯾﺲ ﺟﺎﻧﺸﯿﻨﯽ ﻗﺮار ﺑﺪﻫﻨﺪ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﻣﯽﺷﻮد ﺑﻪ ب‪-‬ب‪-‬ل‪.‬‬
‫ب‪-‬ب‪-‬ل را در ﻋﺒﺮی ﺑﺎِﺑﻞ ﻣﯽﺧﻮاﻧﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺷﻬﺮ ﻣﺮﻣﻮز ﺷﺸﺎک را ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺷﻬﺮ ﺑﺎﺑﻞ آﺷﮑﺎر ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﻮج ﺟﻨﻮنآﻣﯿﺰی از ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت درﺑﺎرهی ﮐﺘﺎب ﻣﻘﺪس از آن ﻣﻨﺒﻌـﺚ ﺷـﺪ‪ .‬در‬
‫ﻋﺮض ﭼﻨﺪ ﻫﻔﺘﻪ‪ ،‬ﭼﻨﺪﯾﻦ رﻣﺰ اﺗﺒﺶ دﯾﮕﺮ را در ﻋﻬﺪ ﻋﺘﯿﻖ ﻫﻮﯾﺪا ﮐﺮدﻧﺪ و ﭘﺮده از ﻣﻌﺎﻧﯽ ﭘﻨﻬﺎن و ﮔﻮﻧـﺎﮔﻮﻧﯽ ﺑﺮداﺷـﺘﻨﺪ ﮐـﻪ ﻣﺤﻘﻘـﺎن ﻫـﯿﭻ از‬
‫‪2‬‬
‫ﻣﺎﻫﯿﺖ آنﻫﺎ آﮔﺎﻫﯽ ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﮐﻪ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺴﺖ از ﺑﺮوز ﻫﯿﺠﺎﻧﺶ ﺟﻠﻮﮔﯿﺮی ﮐﻨﺪ‪ .‬زﯾﺮ ﻟﺐ ﮔﻔﺖ‪» :‬دارﯾﻢ ﻧﺰدﯾﮏ ﻣﯿﺸﯿﻢ‪«.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﭼﻨﺪ ﻗﺪم‪ ،‬راﺑﺮت‪ «.‬ﺑﻪ ﺳﻮﻓﯽ ﻧﮕﺎﻫﯽ اﻧﺪاﺧﺖ و اداﻣﻪ داد‪» :‬آﻣﺎدهای؟«‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺳﺮش را ﺑﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪی ﺗﺼﺪﯾﻖ ﺗﮑﺎن داد‪.‬‬

‫»ﺧﺐ‪ ،‬ﺑﻔﻮﻣﺖ در ﻋﺒﺮی ﺑﺪون ﻣﺼﻮتﻫﺎ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻣﯿﺸﻪ‪ .B-P-V-M-Th :‬ﺣﺎﻻ ﻣﺎ ﻓﻘﻂ ﻣﺎﺗﺮﯾﺲ اﺗﺒﺶ ﺗﻮ رو ﺑـﻪ ﮐـﺎر ﻣـﯽﺑـﺮﯾﻢ ﺗـﺎ‬
‫ﺣﺮوف رو ﺑﻪ رﻣﺰ ﭘﻨﺞﺣﺮﻓﯽ ﺧﻮدﻣﻮن ﺑﺮﮔﺮدوﻧﯿﻢ‪«.‬‬

‫ﻗﻠﺐ ﻟﻨﮕﺪان ﺑﻪ ﺗﻨﺪ ﺗﭙﯿﺪن اﻓﺘﺎد‪ .B-P-V-M-Th .‬ﺧﻮرﺷﯿﺪ از ﻣﯿﺎن ﭘﻨﺠﺮه ﻣـﯽﺗﺎﺑﯿـﺪ‪ .‬ﺑـﻪ ﻣـﺎﺗﺮﯾﺲ ﺳـﻮﻓﯽ ﭼـﺸﻢ دوﺧـﺖ و آرام‬
‫ﺑﺮﮔﺮدان را اﻧﺠﺎم داد‪ B .‬ﻣﯿﺸﻪ …‪ P .Sh‬ﻣﯿﺸﻪ …‪V‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﻣﺜﻞ ﯾﮏ ﺑﭽﻪﻣﺪرﺳﻪای ﮐﻪ از ﺗﻌﻄﯿﻼت ﺳﺎل ﻧﻮ ﺧﻮﺷﺤﺎل اﺳﺖ ﺑﺎ ﺧﻨﺪه ﮔﻔﺖ‪» :‬و رﻣﺰ اﺗﺒﺶ ﻣﯿﮕﻪ ﮐـﻪ‪ «...‬ﮐﻤـﯽ درﻧـﮓ ﮐـﺮد‪.‬‬
‫»ﺧﺪاﯾﺎ!« رﻧﮓ از رﺧﺴﺎرهاش ﭘﺮﯾﺪ‪.‬‬

‫‪ :The Book of Jeremiah 1‬ﯾﮑﯽ از ﮐﺘﺐ ﻋﻬﺪ ﻋﺘﯿﻖ‬

‫‪ 2‬ﺷﺸﺎک ﯾﺎ ﺷﺸﺎخ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﺪ ﭼﻨﯿﻦ رﻣﺰﮔﺸﺎﯾﯽ ﻣﺪتﻫﺎ ﭘﯿﺶ اﻧﺠﺎم ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﭼﺮا ﮐﻪ اﯾﻦ واژه در ﻫﯿﭻ ﮐﺘﺎب ﻣﻘﺪﺳﯽ )ﻓﺎرﺳﯽ ﯾﺎ اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ( دﯾﺪه ﻧﺸﺪ‪ .‬ﺑﺎ‬
‫وﺟﻮد اﯾﻦ‪ ،‬ﻣﻨﺎﺑﻊ دﯾﮕﺮی ﻫﻢ وﺟﻮد اﯾﻦ واژه را در ﮐﺘﺎب ارﻣﯿﺎ ﺗﺄﯾﯿﺪ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬

‫‪-316-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻟﻨﮕﺪان ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻧﻪ ﺳﺮش را ﺑﺎﻻ آورد‪.‬‬

‫ﺳﻮﻓﯽ ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» :‬ﭼﯽ ﺷﺪه؟«‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺑﻪ ﺳﻮﻓﯽ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﺎور ﻧﻤﯽﮐﻨﯿﺪ! ﺧﺼﻮﺻﺎً ﺗﻮ‪ ،‬ﺳﻮﻓﯽ!«‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﻨﻈﻮرت ﭼﯿﻪ؟«‬
‫ﻧﺠﻮاﮐﻨﺎن ﮔﻔﺖ‪» :‬اﯾﻦ‪ ...‬ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺎدهﺳﺖ‪ .‬واﻗﻌﺎً ﺳﺎدهﺳﺖ!« ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ دوﺑﺎره دﺳﺖ ﺑﻪ ﻗﻠﻢ ﺑﺮد‪» .‬ﺗﻮﺟﻪ ﮐﻨﯿﺪ‪ ،‬ﻟﻄﻔﺎً‪ ..‬اﯾﻦ اﺳﻢ رﻣﺰ ﺷﻤﺎﺳﺖ‪«.‬‬
‫و آن ﭼﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﻪ آنﻫﺎ ﻧﺸﺎن داد‪.‬‬

‫‪Sh-V-P-Y-A‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺑﺎ اﺧﻢ ﮔﻔﺖ‪» :‬اﯾﻦ ﭼﯿﻪ؟«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﻫﻢ آن را ﻧﻔﻬﻤﯿﺪ‪.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮﻣﯽرﺳﯿﺪ از ﺧﻮف ﻣﯽﻟﺮزد ﮔﻔﺖ‪» :‬دوﺳﺘﺎن ﻣﻦ! اﯾﻦ در ﺣﻘﯿﻘﺖ ﮐﻠﻤﻪی دﯾﺮﯾﻨﻪی ﺣﮑﻤﺘﻪ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان دوﺑﺎره ﺣﺮوف را ﺧﻮاﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎ واژهی دﯾﺮﯾﻦ ﺣﮑﻤﺖ ﺗﻮﻣﺎر را ﻣﯽﮔﺸﺎﯾﯿﻢ‪ .‬ﻟﺤﻈﻪای ﺑﻌﺪ ﻣﻨﻈـﻮرش را ﻓﻬﻤﯿـﺪ‪ ،‬اﻣـﺎ ﺗـﺼﻮر اﯾـﻦ را ﻫـﻢ‬
‫ﻧﻤﯽﮐﺮد‪» .‬ﮐﻠﻤﻪی دﯾﺮﯾﻦ ﺣﮑﻤﺖ!«‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﻣﯽﺧﻨﺪﯾﺪ‪» .‬دﻗﯿﻘﺎً‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﮐﻠﻤﻪ و ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﺻﻔﺤﺎت ﮐﺮﯾﭙﺘﮑﺲ اﻧﺪاﺧﺖ و ﻓﻮراً ﭘﯽ ﺑﺮد ﮐﻪ ﻟﻨﮕﺪان و ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﻣﺸﮑﻞ ﺑﺰرﮔﯽ را از ﻗﻠﻢ اﻧﺪاﺧﺘـﻪاﻧـﺪ‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﮔﻔﺖ‪» :‬دﺳﺖ ﻧﮕﻪ دارﯾﺪ! اﯾﻦ ﮐﻠﻤﻪ ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﻪ رﻣﺰ ﺑﺎﺷﻪ‪ .‬ﮐﺮﯾﭙﺘﮑﺲ ﺣﺮف ش)‪ (Sh‬روی ﺻﻔﺤﺎﺗﺶ ﻧﺪاره‪ .‬ﺻﻔﺤﺎت اﻟﻔﺒﺎی ﺳﻨّﺘﯽ روﻣـﯽ‬
‫دارﻧﺪ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﮔﻔﺖ‪» :‬ﮐﻠﻤﻪ رو ﺑﺨﻮن‪ .‬دو ﻣﻮﺿﻮع رو ﻫﻢ در ذﻫﻨﺖ داﺷﺘﻪ ﺑﺎش‪ .‬در ﻋﺒﺮی ﻧﺸﺎﻧﻪی ﺣﺮف ش ﺑﺴﺘﻪ ﺑـﻪ ﻟﻬﺠـﻪ ﻣﯿﺘﻮﻧـﻪ س ﻫـﻢ‬
‫ﺧﻮﻧﺪه ﺑﺸﻪ‪ .‬ﻣﺜﻞ ﺣﺮف پ ﮐﻪ ﻣﯿﺘﻮﻧﻪ ف ﻫﻢ ﺗﻠﻔﻆ ﺑﺸﻪ‪«.‬‬

‫ﺳﻮﻓﯽ ﺑﺎ ﺣﯿﺮت اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ‪SVFYA :‬‬

‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﺎرﯾﮑﻠّﺎ!« و اﺿﺎﻓﻪ ﮐﺮد‪» :‬ﺣﺮف واو اﻏﻠﺐ ﺟﺎﯾﮕﺰﯾﻦ ﻣﺼﻮت اُ ﻣﯿﺸﻪ!«‬
‫ﺳﻮﻓﯽ دوﺑﺎره ﺑﻪ ﺣﺮوف ﻧﮕﺮﯾﺴﺖ و ﮐﻮﺷﯿﺪ آنﻫﺎ را ﺑﻠﻨﺪ ﺑﺨﻮاﻧﺪ‪.‬‬
‫»س‪ ...ُ ...‬ف‪ ...‬ی‪ ...‬ا‪«.‬‬
‫ﺻﺪای ﺧﻮدش را ﺷﻨﯿﺪ و آن ﭼﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﺎور ﻧﻤﯽﮐﺮد‪» .‬ﺳﻮﻓﯿﺎ؟ اﯾﻦ ﮐﻠﻤﻪ ﺳﻮﻓﯿﺎ ﺧﻮﻧﺪه ﻣﯿﺸﻪ؟«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺎ ﺷﻮر و ﺷﻮق ﺳﺮی ﺗﮑﺎن داد‪» .‬ﺑﻠﻪ‪ .‬ﺳﻮﻓﯿﺎ در ﯾﻮﻧﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎی ﺣﮑﻤﺖ ﺑﻮد‪ .‬رﯾـﺸﻪی اﺳـﻢ ﺗـﻮ‪ ،‬ﺳـﻮﻓﯽ‪ ،‬دﻗﯿﻘـﺎً ﻣﯿـﺸﻪ ﮐﻠﻤـﻪی‬
‫ﺣﮑﻤﺖ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﻧﺎﮔﻬﺎن اﺣﺴﺎس دﻟﺘﻨﮕﯽ ژرﻓﯽ ﺑﺮای ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺶ ﮐﺮد‪ .‬اون ﺳﻨﮓ ﺗﺎج دِﯾﺮ ﺻﻬﯿﻮن رو ﺑﺎ اﺳﻢ ﻣﻦ رﻣﺰﮔﺬاری ﮐﺮده‪ .‬ﺑﻐﻀﯽ ﮔﻠـﻮﯾﺶ‬
‫را ﻓﺸﺮد‪ .‬اﻣﺎ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ دوﺑﺎره ﻧﮕﺎﻫﺶ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺻﻔﺤﺎت ﭘﻨﺞﺣﺮﻓﯽ ﮐﺮﯾﭙﺘﮑﺲ ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ‪ ،‬ﻓﻬﻤﯿﺪ ﮐﻪ ﻫﻨـﻮز ﻣـﺴﺌﻠﻪای ﻫـﺴﺖ‪» .‬ﺻـﺒﺮ ﮐﻨﯿـﺪ‪...‬‬
‫ﮐﻠﻤﻪی ﺳﻮﻓﯿﺎ )‪ (Sophia‬ﺷِﺶ ﺣﺮف داره‪«.‬‬
‫ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺑﺎز ﻫﻢ روی ﭼﻬﺮهاش ﺑﻪ ﺟﺎ ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد‪» .‬دوﺑﺎره ﺑﻪ ﺷﻌﺮ ﻧﮕﺎه ﮐﻦ‪ .‬ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺖ ﻧﻮﺷﺘﻪ‪ :‬واژهی دﯾﺮﯾﻦ ﺣﮑﻤﺖ‪«.‬‬

‫‪-317-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫»ﭼﯽ ﻣﯿﺸﻪ؟«‬

‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﭼﺸﻤﮑﯽ زد و ﮔﻔﺖ‪» :‬در ﯾﻮﻧﺎن ﺑﺎﺳﺘﺎن ﺣﮑﻤﺖ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻣﯽﺷﺪه ‪«.S-O-F-I-A‬‬

‫‪-318-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﻫﻔﺘﺎد و ﻫﺸﺘﻢ‬

‫ﺳﻮﻓﯽ ﮐﻪ ﮐﺮﯾﭙﺘﮑﺲ را ﺑﺮداﺷﺖ و ﺷﺮوع ﺑﻪ وارد ﮐﺮدن ﺣﺮوف ﮐﺮد اﺣﺴﺎس ﻫﯿﺠﺎن اﻓﺴﺎرﮔﺴﯿﺨﺘﻪای در ﺧﻮد ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬ﺑﺎ واژهی دﯾﺮﯾﻦ‬
‫ﺣﮑﻤﺖ ﺗﻮﻣﺎر را ﻣﯽﮔﺸﺎﯾﯿﻢ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﯿﺪ ﻟﻨﮕﺪان و ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﮐﻪ او را ﻧﮕﺎه ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ ﻧﻔﺲﺷﺎن ﺑﺎﻻ ﻧﻤﯽآﻣﺪ‪.‬‬

‫…‪S… O… F‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ اﺻﺮار ﮐﺮد‪» :‬آروم! آرومﺗﺮ!«‬

‫‪…I… A‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ آﺧﺮﯾﻦ ﺣﺮف را ﻫﻢ وارد ﮐﺮد‪ .‬ﺳﺮش را ﺑﺎﻻ آورد و ﻧﺠﻮاﮐﻨﺎن ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺣﺎﺿﺮ! ﺣﺎﻻ ﻣﯿﺨﻮام ﺑﺎزش ﮐﻨﻢ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺎ وﺟﺪ و ﺷﻌﻔﯽ ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﺗﺮس زﻣﺰﻣﻪ ﮐﺮد‪» :‬ﺣﻮاﺳﺖ ﺑﻪ ﺳﺮﮐﻪ ﺑﺎﺷﻪ‪ .‬ﻣﺮاﻗﺐ ﺑﺎش‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﮐﻪ اﮔﺮ اﯾﻦ ﮐﺮﯾﭙﺘﮑﺲ ﻫﻢ ﻣﺜﻞ آن ﻧﻤﻮﻧﻪﻫﺎﯾﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ در دوران ﺑﭽﮕﯽ دﯾﺪه ﺑﻮد ﺗﻨﻬﺎ ﮐﺎری ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮای ﺑﺎز ﮐﺮدﻧﺶ‬
‫اﻧﺠﺎم ﻣﯽداد آن ﺑﻮد ﮐﻪ اﺳﺘﻮاﻧﻪ را از دو ﺳﺮش و از ﭘﺸﺖ ﺻﻔﺤﺎت ﺑﮕﯿﺮد و ﺑﺎ ﻓﺸﺎری آرام و ﺛﺎﺑﺖ از دو ﺳﻮی ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺑﮑﺸﺪ‪ .‬اﮔـﺮ ﺻـﻔﺤﺎت را‬
‫ﺑﺎ رﻣﺰ ﺻﺤﯿﺢ ﻣﺮﺗﺐ ﮐﺮده ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ،‬ﯾﮑﯽ از دو ﺳﺮ آن ﻣﺎﻧﻨﺪ درﭘﻮش ﻋﺪﺳﯽ دورﺑﯿﻦ ﺑﯿﺮون ﻣﯽزﻧﺪ و او ﻣﯽﺗﻮاﻧﺴﺖ دﺳﺖ ﺑﻪ داﺧـﻞ ﺑﺒـﺮد و ﺳـﻨﺪ‬
‫ﭘﺎﭘﯿﺮوﺳﯽ ﭘﯿﭻﺧﻮرده را ﮐﻪ اﺣﺘﻤﺎﻻً دور ﯾﮏ ﺷﯿﺸﻪی ﺳﺮﮐﻪ ﭘﯿﭽﺎﻧﺪهاﻧﺪ ﺑﯿﺮون ﺑﯿﺎورد‪ .‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ‪ ،‬اﮔﺮ رﻣـﺰی ﮐـﻪ وارد ﮐـﺮده ﺑﻮدﻧـﺪ ﻧﺎدرﺳـﺖ‬
‫ﻣﯽﺑﻮد‪ ،‬ﻧﯿﺮوی ﮐﺸﺶ ﺳﻮﻓﯽ ﺑﻪ اﻫﺮﻣﯽ ﻟﻮﻻدار در اﺳﺘﻮاﻧﻪ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﻣﯽﺷﺪ ﮐﻪ اﻫـﺮم ﻫـﻢ ﺑـﻪ درون ﺣﻔـﺮه ﻣـﯽﭼﺮﺧﯿـﺪ و ﻓـﺸﺎری را ﺑـﻪ ﻇـﺮف‬
‫ﺷﯿﺸﻪای وارد ﻣﯽآورد و ﺳﺮآﺧﺮ اﮔﺮ زﯾﺎده از ﺣﺪ ﻣﯽﮐﺸﯿﺪ آن را ﻣﯽﺷﮑﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﺧﻮد ﮔﻔﺖ آروم ﺑِﮑِﺶ‪.‬‬

‫‪-319-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﺳﻮﻓﯽ دﺳﺘﺎﻧﺶ را ﺑﻪ دور اﺳﺘﻮاﻧﻪ ﺣﻠﻘﻪ ﮐﺮد و ﻟﻨﮕﺪان و ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﻫﺮ دو ﺑﻪ ﺟﻠﻮ ﺧﻢ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬در ﻣﯿﺎن ﻫﯿﺠﺎن ﻧﺎﺷﯽ از ﮔـﺸﻮدن رﻣـﺰ ﮐﻠﻤـﻪ‪،‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﺮده ﺑﻮد ﮐﻪ آنﻫﺎ اﻧﺘﻈﺎر ﯾﺎﻓﺘﻦ ﭼﻪ ﭼﯿﺰی را در داﺧﻞ ﮐﺮﯾﭙﺘﮑﺲ دارﻧﺪ‪ .‬اﯾﻦ ﺳـﻨﮓ ﺗـﺎج دﯾـﺮ ﺻـﻬﯿﻮﻧﻪ‪ .‬ﻃﺒـﻖ ﮔﻔﺘـﻪی‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ‪ ،‬ﮐﺮﯾﭙﺘﮑﺲ ﻧﻘﺸﻪی رﺳﯿﺪن ﺑﻪ ﺟﺎم ﻣﻘﺪس را در ﺧﻮد داﺷﺖ و ﻣﮑﺎن ﻣﻘﺒﺮهی ﻣﺮﯾﻢ ﻣﺠﺪﻟﯿﻪ و ﮔﻨﺠﯿﻨﻪی ﺳﻨﮕﺮﯾﻞ را اﻓـﺸﺎ ﻣـﯽﮐـﺮد‪...‬‬
‫دﻓﯿﻨﻪیِ ﻏﺎﯾﯽِ ﺣﻘﯿﻘﺖِ ﻧﻬﺎﻧﯽ‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﮐﻪ ﻟﻮﻟﻪی ﺳﻨﮕﯽ را در دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬دوﺑﺎره ﻧﮕﺎﻫﯽ اﻧﺪاﺧﺖ ﺗﺎ اﻃﻤﯿﻨﺎن ﯾﺎﺑﺪ ﮐﻪ ﻫﻤﻪی ﺣـﺮوف آراﯾـﺶ ﺻـﺤﯿﺤﯽ ﻧـﺴﺒﺖ ﺑـﻪ‬
‫ﺷﺎﺧﺺ دارﻧﺪ‪ .‬ﺳﭙﺲ آرام ﻓﺸﺎر وارد آورد‪ .‬اﺗﻔﺎﻗﯽ ﻧﯿﻔﺘﺎد‪ .‬ﮐﻤﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ زور زد‪ .‬ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺳﻨﮓ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺗﻠﺴﮑﻮﭘﯽ ﺧﻮشﺳﺎﺧﺖ از ﻫﻢ ﺑﺎز ﺷﺪ‪ .‬اﻧﺘﻬـﺎی‬
‫اﺳﺘﻮاﻧﻪ ﮐﻪ ﮐَﻨﺪه ﺷﺪ در دﺳﺘﺎﻧﺶ ﻣﺎﻧﺪ‪ .‬ﻟﻨﮕﺪان و ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً ﺑﻪ ﻫﻮا ﭘﺮﯾﺪﻧﺪ‪ .‬ﺳﻮﻓﯽ ﺳـﺮ اﺳـﺘﻮاﻧﻪ را روی ﻣﯿـﺰ ﮔﺬاﺷـﺖ و آن را ﭼﺮﺧﺎﻧـﺪ ﺗـﺎ‬
‫داﺧﻠﺶ را ﺑﺒﯿﻨﺪ‪ .‬ﺗﭙﺶ ﻗﻠﺒﺶ ﺑﺎﻻ رﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﯾﻪ ﺗﻮﻣﺎر!‬

‫ﺳﻮﻓﯽ ﺑﻪ ﮐﺎﻏﺬ ﻟﻮﻟﻪ ﺷﺪه ﺧﯿﺮه ﺷﺪ و دﯾﺪ ﮐﻪ ﮐﺎﻏﺬ ﺑﻪ دور ﺷﯿﺌﯽ اﺳﺘﻮاﻧﻪای ﭘﯿﭽﯿﺪه اﺳﺖ—ﺣﺪس زد ﮐﻪ ﺷﯿﺸﻪی ﺳﺮﮐﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻋﻠﯽرﻏـﻢ‬
‫اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع‪ ،‬ﮐﺎﻏﺬِ دورِ ﺳﺮﮐﻪ‪ ،‬ﭘﺎﭘﯿﺮوسِ ﻇﺮﯾﻒِ ﻣﻌﻤﻮل ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻧﻤﯽرﺳﯿﺪ‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ ﭘﻮﺳﺖ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ ﺧﻮد اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ ﻋﺠﯿﺒﻪ‪ .‬ﺳﺮﮐﻪ ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﻪ ﮐﺎﻏﺬ ﭘﻮﺳـﺖ‬
‫ﺑﺮهای رو ﺣﻞ ﮐﻨﻪ‪ .‬دوﺑﺎره ﺑﻪ ﺣﻔﺮهی ﺗﻮﻣﺎر ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و ﻓﻬﻤﯿﺪ ﮐﻪ ﺷﯽء وﺳﻂ آن اﺻﻼً ﺷﯿﺸﻪی ﺳﺮﮐﻪ ﻧﺒﻮد‪ .‬ﭼﯿﺰی ﮐﺎﻣﻼً ﻣﺘﻔﺎوت ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» :‬ﭼﯽ ﺷﺪه؟ ﺗﻮﻣﺎر رو ﺑﮑﺶ ﺑﯿﺮون‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺑﺎ اﺧﻢ ﭘﻮﺳﺖ ﻟﻮﻟﻪﺷﺪه و ﺷﯿﺌﯽ را ﮐﻪ ﭘﻮﺳﺖ ﺑﻪ دور آن ﭘﯿﭻ ﺧﻮرده ﺑﻮد ﮔﺮﻓﺖ و ﻫﺮ دوی آنﻫﺎ را از ﻇﺮف ﺑﯿﺮون ﮐﺸﯿﺪ‪.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﮔﻔﺖ‪» :‬اﯾﻦ ﭘﺎﭘﯿﺮوس ﻧﯿﺴﺖ‪ .‬ﺧﯿﻠﯽ ﺳﻨﮕﯿﻨﻪ‪«.‬‬
‫»ﻣﯿﺪوﻧﻢ‪ .‬ﭘﻮﺷﺎل ﻣﺤﺎﻓﻈﻪ‪«.‬‬
‫»ﻣﺤﺎﻓﻆ ﭼﯽ؟ ﺷﯿﺸﻪی ﺳﺮﮐﻪ؟«‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﭘﯿﭻ ﺗﻮﻣﺎر را ﺑﺎز ﮐﺮد و آن ﭼﻪ داﺧﻞ ﺑﻮد ﺑﯿﺮون آورد‪» .‬ﻧﻪ‪ .‬ﺑﺮای اﯾﻦ‪«.‬‬
‫ﻗﻠﺐ ﻟﻨﮕﺪان از دﯾﺪن ﺷﯽء درون ﭘﻮﺳﺖ ﻓﺮو رﯾﺨﺖ‪.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺑﺎ ﺣﺎل زار ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺧﺪا ﺑﻪ ﻣﺎ ﮐﻤﮏ ﮐﻨﻪ‪ .‬ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺖ ﺗﻮی ﺻﻨﻌﺘﮕﺮﯾﺶ ﺧﯿﻠﯽ ﺳﻔّﺎک ﺑﻮده!«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺎ ﺗﺤﯿّﺮ ﺧﯿﺮه ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺜﻞ اﯾﻦ ﮐﻪ ﺳﻮﻧﯿﺮ ﻫﯿﭻ ﻋﻼﻗﻪای ﺑﻪ آﺳﺎنﮔﯿﺮی ﻧﺪاﺷﺘﻪ‪.‬‬
‫روی ﻣﯿﺰ ﮐﺮﯾﭙﺘﮑﺲِ دوﻣﯽ ﻫﻢ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد؛ ﮐﻮﭼﮏﺗﺮ و از ﺳﻨﮓ ﺳﻠﯿﻤﺎﻧﯽ‪ 1‬ﺳﯿﺎه‪ .‬اﯾﻦ ﯾﮑﯽ را داﺧـﻞ ﮐـﺮﯾﭙﺘﮑﺲ اول ﺟـﺎ داده ﺑـﻮد و‬
‫ﺣﮑﺎﯾﺖ از ﻋﻼﻗﻪی ﺳﻮﻧﯿﺮ ﺑﻪ ﺛﻨﻮﯾّﺖ داﺷﺖ‪ .‬دو ﮐﺮﯾﭙﺘﮑﺲ‪ .‬ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺟﻔﺖ اﺳﺖ‪ .‬دوﭘﻬﻠﻮﮔـﻮﯾﯽﻫـﺎ‪ .‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ‪-‬ﻣﺎدﯾﻨـﻪ‪ .‬ﺳـﯿﺎﻫﯽ ﻏﻨـﻮده در ﻣﯿـﺎن‬
‫ﺳﭙﯿﺪی‪ .‬ﻟﻨﮕﺪان ﺣﺲ ﮐﺮد ﺗﺎر ﻧﻤﺎدﮔﺮاﯾﯽﻫﺎ ﺳﻔﺖﺗﺮ دورﺷﺎن ﺗﻨﯿﺪه ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬ﺳﭙﯿﺪی ﺑﻪ ﺳﯿﺎﻫﯽ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽﺑﺨﺸﺪ‪.‬‬
‫ﻫﺮ ﻣﺮد از زن زاده ﻣﯽﺷﻮد‪.‬‬
‫ﺳﭙﯿﺪی‪-‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ‪.‬‬
‫ﺳﯿﺎﻫﯽ‪-‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪.‬‬

‫‪ :Onyx 1‬ﺳﻨﮕﯽ ﻧﯿﻤﻪﻗﯿﻤﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﺮای ﺳﺎﺧﺖ ﻧﮕﯿﻦﻫﺎی ﻧﻘﺶﺑﺮﺟﺴﺘﻪ ﺑﺴﯿﺎر ﺑﻪ ﮐﺎر ﻣﯽرود و دارای ﻻﯾﻪﻫﺎی ﻣﺘﻨﺎوب ﺳﯿﺎه و ﺳﻔﯿﺪ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻪ آن ﻋﻘﯿﻖ ﺳﻠﯿﻤﺎﻧﯽ ﯾﺎ‬
‫ﺳﻨﮓ ﺑﺎﺑﺎﻗﻮری )ﺑﻪ ﺳﺒﺐ ﺷﮑﻞ ﻣﻌﻤﻮﻻً ﺑﺮآﻣﺪهای ﮐﻪ دارد‪ (.‬ﻫﻢ ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ‪.‬‬

‫‪-320-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻟﻨﮕﺪان دﺳﺘﺶ را ﺟﻠﻮ ﺑﺮد و ﮐﺮﯾﭙﺘﮑﺲ ﮐﻮﭼﮏﺗﺮ را ﺑﺮداﺷﺖ‪ .‬ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ اوﻟﯽ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﯿﺪ‪ ،‬ﺟﺰ آن ﮐﻪ ﻧﺼﻒ آن ﺑﻮد و رﻧﮓ ﺳﯿﺎه داﺷﺖ‪.‬‬
‫ﺻﺪای ﻟﺮزش آﺷﻨﺎﯾﯽ را ﺷﻨﯿﺪ‪ .‬ﻇﺎﻫﺮاً ﺷﯿﺸﻪی ﺳﺮﮐﻪ ﮐﻪ وﺻﻔﺶ را ﺷﻨﯿﺪه ﺑﻮدﻧﺪ داﺧﻞ اﯾﻦ ﮐﺮﯾﭙﺘﮑﺲ ﮐﻮﭼﮏﺗﺮ ﻗﺮار داﺷﺖ‪.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺧﺐ‪ ،‬راﺑﺮت! دﺳﺖ ﮐﻢ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﻣﯿﺸﯽ ﮐﻪ در ﺟﻬﺖ ﺻﺤﯿﺤﯽ ﭘﺮواز ﻣﯽﮐﻨﯿﻢ‪ «.‬و ﮐﺎﻏﺬ ﭘﻮﺳﺘﯽ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﮐﺎﻏﺬ ﮐﻠﻔﺖ ﭘﻮﺳﺘﯽ را اﻣﺘﺤﺎن ﮐﺮد‪ .‬ﺷﻌﺮ ﭼﻬﺎرﺧﻄﯽ دﯾﮕﺮی ﺑﺎ ﺗﺤﺮﯾﺮ ﺧﻮش در آن ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد؛ ﺑﺎز ﻫـﻢ در وزن ﭘـﻨﺞﺿـﺮﺑﯽ‬
‫وﺗﺪ ﻣﻔﺮوق‪ .‬ﺷﻌﺮ ﺑﻪ رﻣﺰ ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ ﻟﻨﮕﺪان ﺗﻨﻬﺎ ﻣﯽﺑﺎﯾﺴﺖ ﺧﻂ اول را ﻣﯽﺧﻮاﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﻔﻬﻤﺪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪی ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺑﺮای رﻓـﺘﻦ ﺑـﻪ ﺑﺮﯾﺘﺎﻧﯿـﺎ ﺣﺎﺻـﻠﯽ ﺑـﻪ‬
‫ﻫﻤﺮاه ﺧﻮاﻫﺪ داﺷﺖ‪.‬‬

‫ﺷﻮاﻟﯿﻪاﯾﺴﺖ در ﻟﻨﺪن ﮐﻪ ﭘﺎپ ﺑﻪ ﺧﺎﮐﺶ ﺳﭙﺮده‪.‬‬

‫ﺑﺎﻗﯽ ﺷﻌﺮ ﺑﻪ وﺿﻮح ﻣﯽﮔﻔﺖ ﮐﻪ رﻣﺰ ﺑﺎز ﮐﺮدن ﮐﺮﯾﭙﺘﮑﺲ دوم ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ دﯾﺪار از ﻣﻘﺒﺮهی اﯾﻦ ﺷﻮاﻟﯿﻪ‪ ،‬ﺟﺎﯾﯽ در آن ﺷﻬﺮ‪ ،‬ﻣﻤﮑـﻦ اﺳـﺖ ﺑـﻪ‬
‫دﺳﺖ ﺑﯿﺎﯾﺪ‪ .‬ﻟﻨﮕﺪان ﻫﯿﺠﺎنزده ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺑﺮﮔﺸﺖ‪» .‬ﻫﯿﭻ ﻧﻈﺮی دارﯾﺪ ﮐﻪ اﯾﻦ ﺷﻌﺮ ﺑﻪ ﮐﺪوم ﺷﻮاﻟﯿﻪ ﺑﺮﻣﯽﮔﺮده‪«.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺧﻨﺪﯾﺪ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺣﺘﯽ ﯾﻪ ﺧﺮده ﻫﻢ ﻧﻪ‪ .‬اﻣﺎ ﻣﯿﺪوﻧﻢ دﻗﯿﻘﺎً ﺑﺎﯾﺪ ﮐﺪوم دﺧﻤﻪ رو ﻧﮕﺎه ﮐﻨﯿﻢ‪«.‬‬

‫در آن ﻫﻨﮕﺎم‪ ،‬ﺑﯿﺴﺖ ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮ ﺟﻠﻮﺗﺮ از آﻧﺎن ﺷﺶ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﭘﻠﯿﺲ ﮐِﻨﺖ در ﺧﯿﺎﺑﺎنﻫﺎی ﺑﺎرانزدهی ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻓﺮودﮔﺎه اﺷﺮاﻓﯽ ﺑﯿﮕﯿﻦ ﻫﯿـﻞ‬
‫ﺑﻪ راه اﻓﺘﺎدﻧﺪ‪.‬‬

‫‪-321-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﻫﻔﺘﺎد و ﻧﻬﻢ‬

‫ﺳﺘﻮان ﮐﻮﻟﻪ از ﯾﺨﭽﺎل ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺑﺮای ﺧﻮد ﮐﻤﯽ ﭘِﺮﯾﯿﺮ رﯾﺨﺖ و ﺑﻪ اﺗﺎق ﭘﺬﯾﺮاﯾﯽ ﺑﺎزﮔﺸﺖ‪ .‬او ﺑﻪ ﺟﺎی آن ﮐﻪ ﻓﺎش را در ﻋﻤﻠﯿـﺎت ﻟﻨـﺪن‬
‫ﻫﻤﺮاﻫﯽ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﻣﺮاﻗﺐ ﺗﯿﻢ ﭘﯽﺗﯽاس ﺑﻮد ﮐﻪ در ﺗﻤﺎم ﺷﺎﺗﻮ وﯾﻠﻪ ﭘﺨﺶ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺗﺎ ﺑﻪ اﯾﻦﺟﺎ ﺗﻤﺎم ﻣﺪارﮐﯽ ﮐﻪ ﺟﻤﻊ ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﺑﺮاﯾﺸﺎن ﺑﯽﻣﺼﺮف ﺑﻮد‪ :‬ﺗﮏ ﮔﻠﻮﻟﻪای ﮐﻪ ﮐﻒ زﻣﯿﻦ ﻓـﺮو رﻓﺘـﻪ ﺑـﻮد‪ ،‬ﮐﺎﻏـﺬی ﺑـﺎ ﺷـﮑﻞ‬
‫ﭼﻨﺪﯾﻦ ﻧﻤﺎد ﮐﻪ دو ﮐﻠﻤﻪی ﺷﻤﺸﯿﺮ و ﺳﺎﻏﺮ روی آن ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬ﻧﻮار ﺧﻮنآﻟﻮد و ﻣﯿﺦداری ﮐﻪ ﭘﯽﺗﯽاس ﺑﻪ ﮐﻮﻟﻪ ﮔﻔـﺖ ﺑـﺮای ﻓﺮﻗـﻪ ﺳـﻨّﺘﯽ و‬
‫ﮐﺎﺗﻮﻟﯿﮏ اُﭘﻮس دﺋﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﭼﻨﺪی ﭘﯿﺶ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪای ﺧﺒﺮی اﻋﻤـﺎل ﺳـﺘﯿﺰهﺟﻮﯾﺎﻧـﻪی اﻋـﻀﺎی آن را در ﭘـﺎرﯾﺲ ﻧﻤـﺎﯾﺶ داد ﺑﻠـﻮای‬
‫ﻓﺮاواﻧﯽ ﺑﻪ ﭘﺎ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﮐﻮﻟﻪ آﻫﯽ ﮐﺸﯿﺪ‪ .‬ﻣﻌﻨﯽ دادن ﺑﻪ اﯾﻦ ﺷﻮرﺑﺎی ﻋﺠﯿﺐ ﺑﯿﺸﺘﺮ اﺣﺘﯿﺎج ﺑﻪ ﺧﻮشاﻗﺒﺎﻟﯽ داره‪.‬‬
‫ﮐﻮﻟﻪ از ﺳﺮﺳﺮاﯾﯽ ﻣﺠﻠّﻞ ﮔﺬﺷﺖ و وارد ﺳﺎﻟﻦ رﻗﺺ‪-‬اﺗﺎق ﻣﻄﺎﻟﻌﻪی ﺑﺰرﮔﯽ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﺎزرس ارﺷﺪ ﭘـﯽﺗـﯽاس آنﺟـﺎ را ﺑـﺮای ﯾـﺎﻓﺘﻦ اﺛـﺮ‬
‫اﻧﮕﺸﺖ ﻏﺒﺎرﭘﺎﺷﯽ ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬ﻣﺮد ﻓﺮﺑﻬﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻨﺪ ﺷﻠﻮار ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﮐﻮﻟﻪ داﺧﻞ ﺷﺪ و ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» :‬ﭼﯿﺰی ﭘﯿﺪا ﮐﺮدی؟«‬
‫ﺑﺎزرس ﺳﺮش را ﺑﻪ ﻋﻼﻣﺖ ﻧﻔﯽ ﺗﮑﺎن داد‪» .‬ﭼﯿﺰ ﺗﺎزهای ﻧﻪ‪ .‬ﻧﻪ ﭼﯿﺰی ﮐﻪ ﺑﺎ ﺧﺮتوﭘﺮتﻫﺎی ﺑﯿﺮون ﺟﻮر درﺑﯿﺎد‪«.‬‬
‫»راﺟﻊ ﺑﻪ آﺛﺎر روی ﭘﺎﺑﻨﺪ ﭼﯽ؟«‬
‫»اﯾﻨﺘﺮﭘﻞ ﻫﻨﻮز داره ﮐﺎر ﻣﯿﮑﻨﻪ‪ .‬ﻣﻦ ﻫﺮ ﭼﯿﺰی رو ﮐﻪ ﭘﯿﺪا ﮐﺮدﯾﻢ ﻓﺮﺳﺘﺎدم‪«.‬‬
‫ﺗﻮﺟﻪ ﮐﻮﻟﻪ ﺑﻪ دو ﺑﺴﺘﻪی ﻣﺪراک ﻣﻬﺮوﻣﻮم ﺷﺪه روی ﻣﯿﺰ ﺟﻠﺐ ﺷﺪ‪» .‬اﯾﻦﻫﺎ ﭼﯿﻪ؟«‬

‫‪-322-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻣﺮد ﺷﺎﻧﻪ ﺑﺎﻻ اﻧﺪاﺧﺖ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻗﻮّت ﻋﺎدت! ﻣﻦ ﻫﺮ ﭼﯿﺰ ﻋﺠﯿﺐﻏﺮﯾﺒﯽ رو ﺑﺴﺘﻪﺑﻨﺪی ﻣﯽﮐﻨﻢ‪«.‬‬
‫ﮐﻮﻟﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ آنﻫﺎ رﻓﺖ‪ .‬ﻋﺠﯿﺐﻏﺮﯾﺐ؟‬
‫ﺑﺎزرس ﮔﻔﺖ‪» :‬اﯾﻦ ﺑﺮﯾﺘﺎﻧﯿﺎﯾﯽ آدم ﻋﺠﯿﺒﯿﻪ‪ .‬ﯾﻪ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ اﯾﻦﻫﺎ ﺑﻨﺪاز‪ «.‬ﭼﻨﮕﯽ ﺑﻪ ﻣﯿﺎن ﻣﺪارک زد و ﯾﮑﯽ را اﻧﺘﺨﺎب ﮐﺮد و ﺑﻪ ﮐﻮﻟﻪ داد‪.‬‬

‫ﻋﮑﺲ ورودی اﺻﻠﯽ در ﮐﻠﯿﺴﺎی ﺟﺎﻣﻊ ﮔﻮﺗﯿﮑﯽ را ﻧﺸﺎن ﻣﯽداد—ﮔﺬرﮔﺎه ﺳﺮﭘﻮﺷﯿﺪه و ﻋﻘـﺐﻧﺸـﺴﺘﻪای ﮐـﻪ ﺑـﺎ ﻻﯾـﻪﻫـﺎی ﺗـﻮﯾﺰهای و‬
‫ﺗﻮدرﺗﻮﯾﯽ ﻣﻨﺘﻬﯽ ﺑﻪ درﮔﺎﻫﯽ ﻣﯽﺷﺪ‪.‬‬
‫ﮐﻮﻟﻪ ﻋﮑﺲ را ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او ﭼﺮﺧﯿﺪ‪» .‬اﯾﻦ ﻋﺠﯿﺒﻪ؟«‬
‫»ﺑﭽﺮﺧﻮﻧﺶ‪«.‬‬
‫ﭘﺸﺖ ﻋﮑﺲ ﮐﻮﻟﻪ ﯾﺎدداﺷﺖﻫﺎﯾﯽ را ﺑﻪ اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ دﯾﺪ ﮐﻪ ﺷﺒﺴﺘﺎن دراز و ﻣﺠﻮف ﮐﻠﯿﺴﺎ را ﺑﻪ ﻋﻨـﻮان ﺳـﺘﺎﯾﺶ ﭘﮕـﺎﻧﯽ ﭘﻨﻬـﺎﻧﯽ ﺑـﻪ ﺳـﻮی‬
‫زﻫﺪان زن ﺗﻮﺻﯿﻒ ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬اﯾﻦ ﻋﺠﯿﺐ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ‪ ،‬ﺗﻮﺻﯿﻒ ﯾﺎدداﺷﺖ از درﮔﺎه ﮐﻠﯿﺴﺎ ﻣﺘﻌﺠﺒﺶ ﮐﺮد‪» .‬ﺻﺒﺮ ﮐﻦ ﺑﺒﯿﻨﻢ! اون ﺧﯿﺎل ﻣﯿﮑﻨـﻪ‬
‫ورودی ﯾﻪ ﮐﻠﯿﺴﺎ ﻧﺸﻮندﻫﻨﺪهی زه‪«...‬‬
‫ﺑﺎزرس ﺑﺎ ﺳﺮ ﺗﺼﺪﯾﻖ ﮐﺮد‪» .‬ﺗﯿﻐﻪﻫﺎی ﻟﺒﯽ و ﻋﻘﺐﻧﺸﺴﺘﻪ و ﯾﻪ ﮐﻠﯿﺘﻮرﯾﺲ ﮐﻮﭼﯿﮏ و ﻗﺸﻨﮓ ﭘﻨﺞﺑﺮﮔﻪ ﻫﻢ ﺑﺎﻻی درﮔﺎه ﺗﮑﻤﯿﻠﺶ ﻣﯿﮑﻨﻪ‪«.‬‬
‫ﺑﻌﺪ آﻫﯽ ﮐﺸﯿﺪ و اداﻣﻪ داد‪» :‬ﯾﻪ ﺟﻮری ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻣﯿﮑﻨﻪ ﮐﻪ ﻫﻮس ﻣﯽﮐﻨﯽ ﺳﺮ ﺑﺰﻧﯽ ﮐﻠﯿﺴﺎ!«‬
‫ﮐﻮﻟﻪ ﺑﺴﺘﻪی دوم ﻣﺪارک را ﺑﺮداﺷﺖ‪ .‬ﺗﻮاﻧﺴﺖ از ﭘﺸﺖ ﭘﻼﺳﺘﯿﮏ ﻋﮑﺲ ﮔﻼﺳﻪ و ﺑﺰرﮔﯽ را ﺑﺒﯿﻨﺪ ﮐﻪ اﻧﮕﺎر ﺳﻨﺪی ﻗﺪﯾﻤﯽ ﺑﺎﺷـﺪ‪ .‬ﻋﻨـﻮان‬
‫ﺑﺎﻻی آن اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ‪:‬‬

‫‪Les Dossiers Secrets—Number 4° lm1 249‬‬

‫ﮐﻮﻟﻪ ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» :‬اﯾﻦ ﭼﯿﻪ؟«‬
‫»ﻫﯿﭽﯽ ﻧﻤﯿﺪوﻧﻢ‪ .‬اون ﭼﻨﺪﺗﺎ ﮐﭙﯽ از اﯾﻦ رو داره‪ .‬ﻣﻦ ﻫﻢ ﺑَﺮِش داﺷﺘﻢ‪«.‬‬
‫ﮐﻮﻟﻪ ﺳﻨﺪ را ﺧﻮاﻧﺪ‪.‬‬
‫‪PRIEURE DE SION—LES NAUTONIERS/GRAND MASTERS‬‬

‫‪JEAN DE GISORS‬‬ ‫‪1188-1220‬‬

‫‪MARIE DE SAINT-CLAIR‬‬ ‫‪1220-1266‬‬

‫‪GUILLAUME DE‬‬
‫‪1266-1307‬‬
‫‪GlSORS‬‬

‫‪EDOUARD DE BAR‬‬ ‫‪1307-1336‬‬

‫‪JEANNE DE BAR‬‬ ‫‪1336-1351‬‬

‫‪JEAN DE SAINT-CLAIR‬‬ ‫‪1351-1366‬‬

‫‪BLANCE D'EVREUX‬‬ ‫‪1366-1398‬‬

‫‪NICOLAS FLAMEL‬‬ ‫‪1398-1418‬‬

‫‪-323-‬‬
‫ ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬/ ‫ دَن ﺑﺮاون‬/‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‬ http://www.haftom.org/‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‬

RENE D'ANJOU 1418-1480

IOLANDE DE BAR 1480-1483

SANDRO BOTTICELLI 1483-1510

LEONARDO DA VINCI 1510-1519

CONNETABLE DE
1519-1527
BOURBON

FERDINAND DE
1527-1575
GONZAQUE

LOUIS DE NEVERS 1575-1595

ROBERT FLUDD 1595-1637

J. VALENTIN ANDREA 1637-1654

ROBERT BOYLE 1654-1691

ISAAC NEWTON 1691-1727

CHARLES RADCLYFFE 1727-1746

CHARLES DE
1746-1780
LORRAINE

MAXIMILIAN DE
1780-1801
LORRAINE

CHARLES NODIER 1801-1844

VICTOR HUGO 1844-1885

CLAUDE DEBUSSY 1885-1918

JEAN COCTEAU 1918-1963

‫ﮐﻮﻟﻪ از ﺧﻮد ﭘﺮﺳﯿﺪ دِﯾﺮ ﺻﻬﯿﻮن؟‬

.‫ اﻣﺎ ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﻨﺪ ﭘﯿﺪاش ﮐﻨﻨﺪ‬،‫ »ﺳﺘﻮان؟ ﻣﺮﮐﺰ ﺗﻠﻔﻦ ﺗﻤﺎﺳﯽ ﻓﻮری ﺑﺮای ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه ﻓﺎش داره‬.‫اﻓﺴﺮ دﯾﮕﺮی رﺷﺘﻪی اﻓﮑﺎرش را از ﻫﻢ ﮔﺴﯿﺨﺖ‬
«‫ﺷﻤﺎ ﺟﻮاب ﻣﯿﺪﯾﺪ؟‬
.‫ﮐﻮﻟﻪ ﺑﻪ آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ ﺑﺎزﮔﺸﺖ و ﮔﻮﺷﯽ را ﺑﺮداﺷﺖ‬
.‫آﻧﺪره ورﻧﻪ ﺑﻮد‬

-324-
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻟﺤﻦ ﺑﺎﻧﺰاﮐﺖ ﺑﺎﻧﮑﺪار ﮐﻤﮏ اﻧﺪﮐﯽ ﺑﻪ ﻣﺨﻔﯽ ﮐﺮدن ﻧﮕﺮاﻧﯽ ﺻﺪاﯾﺶ ﻣﯽﮐﺮد‪» .‬ﻗﺮار ﺑﻮد ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه ﻓﺎش ﺑﺎ ﻣﻦ ﺗﻤﺎس ﺑﮕﯿﺮه‪ ،‬اﻣﺎ ﻫﻨـﻮز اﯾـﻦ‬
‫ﮐﺎر رو ﻧﮑﺮده‪«.‬‬
‫ﮐﻮﻟﻪ ﭘﺎﺳﺦ داد‪» :‬ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه ﺳﺮش ﺧﯿﻠﯽ ﺷﻠﻮﻏﻪ‪ .‬ﮐﻤﮑﯽ از دﺳﺖ ﻣﻦ ﺑﺮﻣﯿﺎد‪«.‬‬
‫»ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻫﻤﭙﺎی ﺷﻤﺎ از وﻗﺎﯾﻊ ﻣﻄّﻠﻊ ﻣﯿﺸﻢ‪«.‬‬
‫ﮐﻮﻟﻪ ﻟﺤﻈﻪای ﮔﻤﺎن ﺑﺮد ﻃﻨﯿﻦ ﺻﺪای ﻣﺮد ﺑﺮاﯾﺶ آﺷﻨﺎﺳﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ آن را ﺑﻪ ﺟﺎ ﺑﯿﺎورد‪» .‬ﻣﻮﺳﯿﻮ ورﻧﻪ! ﻣﻦ در ﺣﺎل ﺣﺎﺿـﺮ ﻣـﺴﺌﻮل‬
‫ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت ﭘﺎرﯾﺲ ﻫﺴﺘﻢ‪ .‬اﺳﻢ ﻣﻦ ﺳﺘﻮان ﮐﻮﻟﻪ اﺳﺖ‪«.‬‬
‫ﻣﮑﺜﯽ ﻃﻮﻻﻧﯽ ﭘﺸﺖ ﺗﻠﻔﻦ ﭘﺪﯾﺪ آﻣﺪ‪» .‬ﺳﺘﻮان! ﻣﻦ ﺗﻠﻔﻦ دﯾﮕﻪای ﭘﺸﺖ ﺧﻂ دارم‪ .‬ﻣﻦ رو ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪاً ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﺗﻤﺎس ﻣﯽﮔﯿـﺮم‪ «.‬ﺳـﭙﺲ‬
‫ﺗﻠﻔﻦ را ﻗﻄﻊ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﮐﻮﻟﻪ ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﺑﻌﺪ ﺗﻠﻔﻦ را در دﺳﺘﺎﻧﺶ ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻌﺪ آن را ﮔﺬاﺷﺖ و ﺑﺎ ﺧﻮد ﮔﻔﺖ ﺻﺪا رو ﺷﻨﺎﺧﺘﻢ! و اﯾﻦ رازﮔﺸﺎﯾﯽ ﻧﻔـﺴﺶ را‬
‫از ﺗﻌﺠﺐ ﺑﻨﺪ آورد‪.‬‬
‫راﻧﻨﺪهی ﻣﺎﺷﯿﻦ زرهﭘﻮش‪.‬‬
‫ﺑﺎ روﻟﮑﺲ ﺑﺪﻟﯽ‪.‬‬
‫ﮐﻮﻟﻪ ﺣﺎﻻ ﻣﯽﻓﻬﻤﯿﺪ ﭼﺮا ﺑﺎﻧﮑﺪار اﯾﻦ ﻗﺪر زود ﺗﻠﻔﻦ را ﻗﻄﻊ ﮐﺮد‪ .‬ورﻧﻪ ﻧﺎم ﺳﺘﻮان ﮐﻮﻟﻪ را ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ آورده ﺑﻮد—اﻓﺴﺮی ﮐﻪ اﻣﺸﺐ ﺑـﺎ دروغ‬
‫ﺷﺮمآوری ﻓﺮﯾﺒﺶ داده ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﮐﻮﻟﻪ ﮐﻤﯽ ﺑﺮ روی ﻧﺘﺎﯾﺞ ﺿﻤﻨﯽ اﯾﻦ ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﻏﺮﯾﺐ ﺗﺄﻣﻞ ﮐﺮد‪ .‬دﺳﺖ ورﻧﻪ ﻫﻢ ﺗﻮ ﮐﺎره‪ .‬از روی ﻏﺮﯾﺰه ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﻓﺎش ﺗﻤﺎس‬
‫ﺑﮕﯿﺮد‪ .‬اﺣﺴﺎﺳﺶ ﺑﻪ او ﻣﯽﮔﻔﺖ ﻓﺮﺻﺘﯽ ﻃﻼﯾﯽ ﺑﻪ ﭼﻨﮕﺶ آﻣﺪه اﺳﺖ ﺗﺎ ﺧﻮدی ﻧﺸﺎن ﺑﺪﻫﺪ‪.‬‬
‫ﻓﯽاﻟﻔﻮر ﺑﺎ اﯾﻨﺘﺮﭘﻞ ﺗﻤﺎس ﮔﺮﻓﺖ و درﺧﻮاﺳﺖ ﮐﺮد ﻫﺮ ﻣﻘﺪار اﻃﻼﻋﺎت وﻟﻮ اﻧﺪک ﻫﻢ ﮐﻪ ﻣﯽﺗﻮاﻧﻨﺪ درﺑﺎرهی ﺑﺎﻧﮏ ﺳﭙﺮدهﮔـﺬاری زورﯾـﺦ و‬
‫رﯾﯿﺴﺶ آﻧﺪره ورﻧﻪ ﺑﯿﺎﺑﻨﺪ‪.‬‬

‫‪-325-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﻫﺸﺘﺎدم‬

‫ﺧﻠﺒﺎن ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ اﻋﻼم ﮐﺮد‪» :‬ﻟﻄﻔﺎً ﮐﻤﺮﺑﻨﺪﻫﺎی اﯾﻤﻨﯽ رو ﺑﺒﻨﺪﯾﺪ‪«.‬‬

‫ارﺗﻔﺎع ﻫﺎوﮐﺮ ‪ 731‬را در ﻧﻢﻧﻢِ ﺑﺎرانِ ﺻﺒﺤﯽ اﻧﺪوهﺑﺎر ﮐﻢ ﮐﺮد و اداﻣﻪ داد‪» :‬ﭘﻨﺞ دﻗﯿﻘﻪی دﯾﮕﻪ ﻓﺮود ﻣﯿﺎﯾﯿﻢ‪«.‬‬
‫وﻗﺘﯽ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺗﭙﻪﻫﺎی ﻣﻪﮔﺮﻓﺘﻪی ﮐﻨﺖ را دﯾﺪ ﮐﻪ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎی در ﺣﺎل ﻓﺮود ﺧﻮد را ﮔﺴﺘﺮده ﺑﻮدﻧﺪ ﺣﺲِ ﻣﺴﺮّتﺑﺨـﺶِ ﺑﺎزﮔـﺸﺖ ﺑـﻪ‬
‫ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻪ او دﺳﺖ داد‪ .‬اﻧﮕﻠﯿﺲ ﮐﻤﺘﺮ از ﯾﮏ ﺳﺎﻋﺖ از ﻓﺮاﻧﺴﻪ ﻋﻘﺐ ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﻣﯿﺎﻧﺸﺎن دﻧﯿﺎﯾﯽ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻗﺮار داﺷﺖ‪ .‬اﻣﺮوز ﺻﺒﺢ رﻧـﮓ ﺳـﺒﺰ‬
‫ﺑﻬﺎری و ﻧﻢدار وﻃﻦ ﺑﻪ ﻃﺮز ﺧﺎﺻﯽ ﻣﻘﺪﻣﺸﺎن را ﮔﺮاﻣﯽ ﻣﯽداﺷﺖ‪ .‬ﮐﺎرم ﺗﻮی ﻓﺮاﻧﺴﻪ ﺗﻤﺎم ﺷﺪه‪ .‬ﻓﺎﺗﺤﺎﻧﻪ ﺑﻪ اﻧﮕﻠﯿﺲ ﺑﺮﻣﯽﮔﺮدم‪ .‬ﺳﻨﮓ ﺗـﺎج رو‬
‫ﭘﯿﺪا ﮐﺮدم‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ ﺳﺆال ﻫﻨﻮز ﺑﻪ ﻗﻮّت ﺧﻮد ﺑﺎﻗﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺳﻨﮓ ﺗﺎج در ﻧﻬﺎﯾﺖ آنﻫﺎ را ﺑﻪ ﮐﺠﺎ ﻣﯽﺑﺮد‪ .‬ﺟﺎﯾﯽ در اﻧﮕﻠﺴﺘﺎن‪ .‬ﻧﻤﯽداﻧﺴﺖ دﻗﯿﻘﺎً ﮐﺠﺎ‪،‬‬
‫اﻣﺎ از ﻫﻢ اﮐﻨﻮن ﻃﻌﻢ ﭘﯿﺮوزی را ﺣﺲ ﻣﯽﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ زﯾﺮ ﻧﮕﺎه ﺳﻮﻓﯽ و ﻟﻨﮕﺪان از ﺟﺎﯾﺶ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‪ .‬ﺑﻌﺪ ﮔﻮﺷﻪی ﮐﺎﺑﯿﻦ رﻓﺖ و ﻗﺎﺑﯽ ﭼﻮﺑﯽ را ﺑﻪ ﮐﻨﺎر ﮐﺸﺎﻧﺪ‪ .‬ﮔﺎوﺻﻨﺪوﻗﯽ را ﺑـﺎ ﺣـﺰم و‬
‫دوراﻧﺪﯾﺸﯽ آنﺟﺎ ﭘﻨﻬﺎن ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬رﻣﺰ را وارد ﮐﺮد و ﮔﺎو ﺻﻨﺪوق را ﮔﺸﻮد و دو ﮔﺬرﻧﺎﻣﻪ از آن ﺑﯿﺮون آورد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣـﺪارکِ رﻣـﯽ و ﺧـﻮدم‪«.‬‬
‫ﯾﮏ دﺳﺘﻪ اﺳﮑﻨﺎس ﭘﻨﺠﺎه ﭘﻮﻧﺪی را ﺑﺮداﺷﺖ و اداﻣﻪ داد‪» :‬اﯾﻨﻢ ﻣﺪارک ﺷﻤﺎ دو ﺗﺎ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺑﺪﮔﻤﺎن ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽآﻣﺪ‪» :‬رﺷﻮه؟«‬
‫»ﻧﻪ! دﯾﭙﻠﻤﺎﺳﯽ ﺧﻠّﺎق‪ .‬ﻓﺮودﮔﺎهﻫﺎی ﮐﻮﭼﮏ اداری ﺷﺮاﯾﻂ ﺧﺎﺻﯽ دارﻧﺪ‪ .‬ﯾﻪ ﻣﺄﻣﻮر ﮔﻤﺮک ﺑﺮﯾﺘﺎﻧﯿﺎ در آﺷﯿﺎﻧﻪی ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎ ﺑﻪ اﺳﺘﻘﺒﺎﻟﻤﻮن ﻣﯿـﺎد‬
‫و ﺳﻮار ﻣﯿﺸﻪ‪ .‬ﺑﻪ ﺟﺎی اﯾﻦ ﮐﻪ دﻋﻮﺗﺶ ﮐﻨﻢ داﺧﻞ‪ ،‬ﺑﻬﺶ ﻣﯿﮕﻢ ﺑﺎ ﯾﻪ ﺳﺘﺎرهی ﻓﺮاﻧﺴﻮی ﺳﻔﺮ ﻣﯽﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﺗﺮﺟﯿﺢ ﻣﯿـﺪه ﻫـﯿﭻ ﮐـﺲ ﻧﺪوﻧـﻪ اون‬
‫ﺗﻮی اﻧﮕﻠﯿﺴﻪ—ﻏَﺮﺿَﻢ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻣﻄﺒﻮﻋﺎﺗﯿﻪ‪ ،‬ﻣﺘﻮﺟﻪاﯾﺪ ﮐﻪ؟ ﺑﻌﺪ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻗﺪرداﻧﯽ از ﻗﻮهی ﺗﺸﺨﯿﺺ آﮔﺎﻫﺎﻧﻪش اﯾﻦ اﻧﻌﺎم ﺳـﺨﺎوﺗﻤﻨﺪاﻧﻪ رو‬
‫ﺑﻬﺶ ﻣﯿﺪم‪«.‬‬

‫‪-326-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻟﻨﮕﺪان ﺣﯿﺮﺗﺰده ﮔﻔﺖ‪» :‬و ﻣﺄﻣﻮر ﻗﺒﻮل ﻣﯿﮑﻨﻪ؟«‬

‫»ﻧﻪ از ﻫﺮ ﮐﺴﯽ‪ .‬اﻣﺎ اﯾﻦﻫﺎ ﻣﻦ رو ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﻨﺪ‪ .‬ﻧﺎﺳﻼﻣﺘﯽ ﻣﻦ ﮐﻪ دﻻل اﺳﻠﺤﻪ ﻧﯿﺴﺘﻢ؛ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻋﻨﻮان ﺳِﺮ دادن‪ «.‬ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﻟﺒﺨﻨﺪزﻧﺎن اداﻣـﻪ‬
‫داد‪» :‬ﺷﻮاﻟﯿﻪ ﺑﻮدن ﻣﺰاﯾﺎی ﺧﻮدش رو داره‪«.‬‬
‫رﻣﯽ ﺑﻪ راﻫﺮو آﻣﺪه ﺑﻮد و ﺗﭙﺎﻧﭽﻪی ﻫﮑﻠﺮﮐﻮخ را ﻫﻨﻮز در دﺳﺘﺶ ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﮔﻔﺖ‪» :‬آﻗﺎ‪ ،‬دﺳﺘﻮرات ﻣﻦ ﭼﯿﻪ؟«‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺑﻪ ﭘﯿﺸﺨﺪﻣﺘﺶ ﺧﯿﺮه ﺷﺪ‪» .‬ﻣﯿﺨﻮام ﺗﺎ وﻗﺘﯽ ﻣﯽرﺳﯿﻢ ﺑﺎ ﻣﻬﻤﺎنﻣﻮن ﺑﻤﻮﻧﯽ‪ .‬ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﯿﻢ ﺗﻤﺎم ﻟﻨﺪن اون رو ﻫﻤﺮاه ﺧﻮدﻣﻮن ﺑﺒﺮﯾﻢ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﮐﻪ ﻧﮕﺮان ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﯿﺪ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻟﯽ‪ ،‬در ﻣﻮرد اﯾﻦ ﮐﻪ ﭘﻠﯿﺲ ﻓﺮاﻧﺴﻪ ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎت رو ﻗﺒﻞ از رﺳـﯿﺪن ﻣـﺎ ﭘﯿـﺪا ﮐـﺮده ﺑﺎﺷـﻪ ﺟـﺪی‬
‫ﮔﻔﺘﻢ‪«.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺧﻨﺪﯾﺪ‪» :‬ﺑﻠﻪ‪ .‬ﻓﻘﻂ ﺣﯿﺮﺗﺸﻮن رو ﺗﺠﺴﻢ ﮐﻦ وﻗﺘﯽ ﺳﻮار ﺑﺸﻦ و رﻣﯽ رو ﭘﯿﺪا ﮐﻨﻨﺪ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ از ﻃﺮز ﻓﮑﺮ ﺑﯽﺗﺄﻣﻞ او ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺑﻮد‪» .‬ﻟﯽ‪ ،‬ﺗﻮ ﯾﻪ ﮔﺮوﮔﺎنِ دﺳﺖﺑﺴﺘﻪ رو از ﻣﺮزﻫﺎی ﺑﯿﻦاﻟﻤﻠﻠﯽ ﻋﺒﻮر دادی‪ .‬اﯾﻦ ﻗﻀﯿﻪ ﺟﺪّﯾﻪ‪«.‬‬
‫ﺑﺎ اﺧﻢ ﺑﻪ راﻫﺐ در اﻧﺘﻬﺎی ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎ ﻧﮕﺮﯾﺴﺖ و ﮔﻔﺖ‪» :‬وﮐﻼی ﻣﻦ ﻫﻢ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬اﯾﻦ ﺣﯿﻮان ﺑﻪ ﻋﻨﻒ وارد ﺧﺎﻧﻪی ﻣﻦ ﺷﺪ و ﺗﻘﺮﯾﺒـﺎً ﻣـﻦ رو‬
‫ﮐﺸﺖ‪ .‬اﯾﻦ ﺣﻘﯿﻘﺘﻪ و رﻣﯽ ﻫﻢ ﺗﺄﯾﯿﺪش ﻣﯿﮑﻨﻪ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﮔﻔﺖ‪» :‬وﻟﯽ ﺗﻮ دﺳﺖ و ﭘﺎش رو ﺑﺴﺘﯽ و آوردﯾﺶ ﻟﻨﺪن!«‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ دﺳﺖ راﺳﺘﺶ را ﺑﻪﺳﺎن ﺷﺎﻫﺪی ﮐﻪ در دادﮔﺎه ﺳﻮﮔﻨﺪ ﯾﺎد ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺑﺎﻻ آورد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻋﺎﻟﯽﺟﻨﺎب‪ ،‬ﺷﻮاﻟﯿﻪای ﭘﯿـﺮ و ﻏﯿﺮﻋـﺎدی رو‬
‫ﺑﺎﺑﺖ ﺗﻌﺼﺐ اﺣﻤﻘﺎﻧﻪاش ﺑﻪ ﻧﻈﺎم ﻗﻀﺎﯾﯽ ﺑﺮﯾﺘﺎﻧﯿﺎ ﻋﻔﻮ ﮐﻨﯿﺪ‪ .‬ﻣﯿﺪوﻧﻢ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﻘﺎﻣﺎت ﻓﺮاﻧﺴﻮی رو ﻣﻄﻠﻊ ﻣﯽﮐﺮدم‪ ،‬اﻣﺎ آدم ﻓﺨﺮﻓﺮوﺷﯽ ﻫـﺴﺘﻢ و ﺑـﻪ‬
‫ﭘﯽﮔﯿﺮی اون ‪ laissez-faire1‬ﻓﺮاﻧﺴﻮی اﻋﺘﻤﺎد ﻧﺪارم‪ .‬اﯾﻦ ﻣﺮد ﻗﺼﺪ ﮐﺸﺘﻦ ﻣﻦ رو داﺷﺖ‪ .‬ﺑﻠﻪ! ﺗﺼﻤﯿﻢ ﻋﺠﻮﻻﻧﻪای ﮔـﺮﻓﺘﻢ و ﭘﯿـﺸﺨﺪﻣﺘﻢ‬
‫رو ﻣﺠﺒﻮر ﮐﺮدم ﮐﻤﮏ ﮐﻨﻪ ﺗﺎ ﺑﻪ اﻧﮕﻠﯿﺲ ﺑﯿﺎرﻣﺶ؛ اﻣﺎ ﺗﺤﺖ ﻓﺸﺎر ﺳﻨﮕﯿﻨﯽ ﺑﻮدم‪ .‬ﮔﻨﺎﻫﮑﺎرم! ﮔﻨﺎﻫﮑﺎرم!«‬
‫ﺧﻠﺒﺎن ﺻﺪاﯾﺶ زد‪» :‬ﻗﺮﺑﺎن؟ از ﺑﺮج ﻣﺮاﻗﺒﺖ ﺗﻤﺎس ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‪ .‬ﯾﻪ ﻣﺸﮑﻞ ﺣﻔﺎﻇﺘﯽ اﻃﺮاف آﺷﯿﺎﻧﻪی ﺷﻤﺎ دارﻧﺪ‪ .‬ازم ﻣﯿﺨﻮان ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﻫﻮاﭘﯿﻤـﺎ‬
‫رو ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎﻧﻪ ﺑﺒﺮم‪«.‬‬
‫ﺑﯿﺸﺘﺮ از ده ﺳﺎل ﺑﻮد ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺑﺎ ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎ ﺑﻪ ﺑﯿﮕﯿﻦﻫﯿﻞ ﻣﯽآﻣﺪ و اﯾﻦ ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﺑﻮد ﮐـﻪ ﭼﻨـﯿﻦ اﺗﻔـﺎﻗﯽ ﻣـﯽاﻓﺘـﺎد‪» .‬ﻧﮕﻔﺘﻨـﺪ ﭼﻄـﻮر‬
‫ﻣﺸﮑﻠﯽ؟«‬
‫»ﻣﺄﻣﻮر ﮐﻨﺘﺮل دوﭘﻬﻠﻮ ﺣﺮف ﻣﯽزد‪ .‬اﺷﺎره ﺑﻪ ﻣﻮﺿﻮﻋﯽ ﺷﺒﯿﻪ ﻧﺸﺖ ﮔﺎز در اﯾﺴﺘﮕﺎه ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬از ﻣﻦ ﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ روﺑﺮوی ﭘﺎﯾﺎﻧﻪ ﺗﻮﻗﻒ ﮐﻨﻢ و ﺗﺎ‬
‫رﺳﯿﺪن دﺳﺘﻮرﻫﺎی ﺑﻌﺪی ﮐﺴﯽ رو ﭘﯿﺎده ﻧﮑﻨﻢ‪ .‬ﯾﻌﻨﯽ اﻗﺪاﻣﺎت اﺣﺘﯿﺎﻃﯽ اﻣﻨﯿﺘﯽ اﻧﺠﺎم ﺑﺪم‪ .‬ﺗﺎ ﻗﺒﻞ از ﮔﺮﻓﺘﻦ دﺳﺘﻮرات ﮐﺎﻣﻞ از ﻣﻘﺎﻣﺎت ﻓﺮودﮔـﺎه‬
‫ﻧﺒﺎﯾﺪ ﭘﯿﺎده ﺑﺸﯿﻢ‪«.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺷﮏ داﺷﺖ‪ .‬ﺑﺎﯾﺪ ﯾﻪ ﻋﺎﻟﻤﻪ ﮔﺎز ﻧﺸﺖ ﮐﺮده ﺑﺎﺷﻪ‪ .‬اﯾﺴﺘﮕﺎه ﺳﻮﺧﺖﮔﯿﺮی ﺣﺪاﻗﻞ ﯾﮏ ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮ از آﺷﯿﺎﻧﻪی او ﻓﺎﺻﻠﻪ داﺷﺖ‪.‬‬
‫رﻣﯽ ﻫﻢ ﻧﮕﺮان ﻧﺸﺎن ﻣﯽداد‪ .‬ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻗﺮﺑﺎن‪ .‬ﺧﯿﻠﯽ ﻏﯿﺮﻋﺎدی ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯿﺎد‪«.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻟﻨﮕﺪان و ﺳﻮﻓﯽ ﭼﺮﺧﯿﺪ‪» .‬دوﺳﺘﺎن ﻣﻦ‪ ،‬ﺣﺲ ﻧﺎﺧﻮﺷﺎﯾﻨﺪی ﺑﻬﻢ ﻣﯿﮕﻪ ﮐﻪ ﯾﻪ ﮔﺮوه ﻣﺎ رو اﺳﺘﻘﺒﺎل ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان آه ﯾﺄسآوری ﮐﺸﯿﺪ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺣﺘﻤﺎً ﻓﺎش ﻫﻨﻮز ﮔﻤﺎن ﻣﯿﮑﻨﻪ ﻣﻦ آدم ﻣﻮرد ﻧﻈﺮﺷﻢ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺷﺎﯾﺪ اون و ﺷﺎﯾﺪ ﻫﻢ اﯾﻦ ﮐﻪ اون ﻗﺪر در اﯾﻦ ﻣﺎﺟﺮا ﭘﯿﺶ رﻓﺘﻪ ﮐﻪ ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﻪ ﺑﻪ اﺷﺘﺒﺎﻫﺶ اﻗﺮار ﮐﻨﻪ‪«.‬‬

‫‪ 1‬ﺳﯿﺎﺳﺖ ﻋﺪم ﻣﺪاﺧﻠﻪی دوﻟﺖ در اﻣﻮر‪ ،‬ﺧﺎﺻّﻪ اﻣﻮر اﻗﺘﺼﺎدی ﮐﻪ ﺑﻪ آن اﻗﺘﺼﺎد آزاد ﻫﻢ ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ‪.‬‬

‫‪-327-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﮔﻮش ﻧﻤﯽداد‪ .‬ﻓﺎرغ از آن ﭼﻪ ﻓﺎش در ﺳﺮ داﺷﺖ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ دﺳﺖ ﺑﻪ ﮐﺎر ﻣﯽﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﻫﺪف ﻧﻬـﺎﯾﯽ رو ﻓﺮاﻣـﻮش ﻧﮑـﻦ‪ .‬ﺟـﺎم‬
‫ﻣﻘﺪس‪ .‬ﺧﯿﻠﯽ ﻧﺰدﯾﮏ ﻫﺴﺘﯿﻢ‪ .‬زﯾﺮ ﭘﺎﯾﺸﺎن ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎ ﺑﺎ دَﻧﮕﯽ آرام ﺑﺮ زﻣﯿﻦ ﻓﺮود آﻣﺪ‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺎ ﻟﺤﻨﯽ ﺳﺨﺖ ﭘﺸﯿﻤﺎن ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻟﯽ‪ ،‬ﺑﺎﯾﺪ ﺧﻮدم رو ﻧﺸﻮن ﺑﺪم و ﮐﺎرﻫﺎ رو ﻗﺎﻧﻮﻧﯽ ﭘﯽ ﺑﮕﯿﺮم‪ .‬ﺑﻬﺘﺮه ﮐﺎﻣﻼً از ﻣﺎﺟﺮا دور ﺑﺸﯽ‪«.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ دﺳﺘﺶ را در ﻫﻮا ﺑﯽﻫﺪف ﺗﮑﺎن داد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺗﻮ رو ﺧﺪا راﺑﺮت! ﺟﺪاً ﺧﯿﺎل ﻣﯽﮐﻨﯽ اوﻧﻬﺎ ﻣـﯽﮔﺬارﻧـﺪ ﺑﻘﯿـﻪﻣـﻮن از اﯾﻨﺠـﺎ ﺑـﺮﯾﻢ‬
‫ﺑﯿﺮون؟ ﻣﻦ ﻓﻘﻂ ﺗﻮ رو ﻏﯿﺮ ﻗﺎﻧﻮﻧﯽ ﻋﺒﻮر دادم‪ .‬دوﺷﯿﺰه ﻧﻮو ﻫﻢ در ﻓﺮارت از ﻟﻮور ﺑﺎ ﺗﻮ ﻫﻤﺪﺳﺖ ﺑﻮده و ﯾﻪ ﻣﺮد ﮐَﺖﺑﺴﺘﻪ ﻋﻘـﺐ ﻫﻮاﭘﯿﻤـﺎ دارﯾـﻢ‪.‬‬
‫واﻗﻌﺎً ﮐﻪ! ﻣﺎ ﻫﻤﻪ دﺳﺘﻤﻮن ﺗﻮی ﯾﻪ ﮐﺎﺳﻪﺳﺖ!«‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﮔﻔﺖ‪» :‬اﮔﻪ ﺑﺮﯾﻢ ﯾﻪ ﻓﺮودﮔﺎه دﯾﮕﻪ ﭼﯽ؟«‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺳﺮش را ﺗﮑﺎن داد‪» ..‬اﮔﻪ اﻻن ﺑﺮﯾﻢ‪ ،‬ﺗﻮ ﻫﺮ ﻓﺮودﮔﺎه دﯾﮕﻪای ﮐﻪ ﻓﺮود ﺑﯿﺎﯾﯿﻢ ﮔﺮوه اﺳﺘﻘﺒﺎلﮐﻨﻨﺪهﻣﻮن ﺑﺎ ﺗﺎﻧﮏﻫﺎی ارﺗﺶ ﻣﯿﺎن‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﻧﺎاﻣﯿﺪ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺑﺎ ﺧﻮد ﻓﮑﺮ ﻣﯽﮐﺮد ﮐﻪ اﮔﺮ ﻣﯽﺧﻮاﻫﻨﺪ ﻓﺮﺻﺖ ﮐﺎﻓﯽ ﺑﺮای ﭘﯿﺪا ﮐﺮدن ﺟﺎم داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ و روﯾـﺎروﯾﯽ ﺑـﺎ ﻣﻘﺎﻣـﺎت اﻧﮕﻠﯿـﺴﯽ را ﺑـﻪ‬
‫ﺗﻌﻮﯾﻖ ﺑﯿﻨﺪازﻧﺪ ﺑﺎﯾﺪ ﺳﺮﯾﻊﺗﺮ و ﺟﺴﻮراﻧﻪ ﻋﻤﻞ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﮔﻔﺖ‪» :‬ﯾﮏ دﻗﯿﻘﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﻬﻠﺖ ﺑﺪﯾﺪ‪ «.‬و ﻟﻨﮕﺎن ﺑﻪ اﺗﺎﻗﮏ ﺧﻠﺒﺎن رﻓﺖ‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» :‬ﭼﯽ ﮐﺎر ﻣﯽﮐﻨﯽ؟«‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﻼﻗﺎت ﺗﺠﺎری‪ «.‬و اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ ﮐﻪ ﭼﻘﺪر ﺑﺮاﯾﺶ ﺧﺮج ﺧﻮاﻫﺪ داﺷﺖ ﺗﺎ ﺧﻠﺒﺎن را ﺑﻪ اﺟﺮای ﻣﺎﻧﻮری ﮐﺎﻣﻼً ﻏﯿﺮﻋﺎدی ﺗﺮﻏﯿـﺐ‬
‫ﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫‪-328-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﻫﺸﺘﺎد و ﯾﮑﻢ‬

‫ﻫﺎوﮐﺮ ﺧﯿﻠﯽ ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﺪه‪.‬‬

‫ﺳﺎﯾﻤﻮن ادواردز‪ ،‬ﻣﺘﺼﺪی ﺧﺪﻣﺎت اداری ﻓﺮودﮔﺎه ﺑﯿﮕﯿﻦﻫﯿﻞ‪ ،‬داﺧﻞ ﺑﺮج ﮐﻨﺘﺮل ﻗﺪم ﻣﯽزد و از ﮔﻮﺷﻪی ﭼﺸﻢ ﺑﺎ ﻧﮕﺮاﻧﯽ ﺑـﻪ ﺑﺎﻧـﺪ ﺧـﯿﺲ‬
‫ﻓﺮودﮔﺎه ﻧﮕﺎه ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬ﻫﯿﭻوﻗﺖ دوﺳﺖ ﻧﺪاﺷﺖ ﺻﺒﺢ زود ﺷﻨﺒﻪ ﺑﯿﺪارش ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬از آن ﻧﺎﺧﻮﺷﺎﯾﻨﺪﺗﺮ آن ﮐﻪ ﺑـﺮای ﻧﻈـﺎرت ﺑـﺮ ﺑﺎزداﺷـﺖ ﯾﮑـﯽ از‬
‫ﺳﻮدآورﺗﺮﯾﻦ ﻣﺮاﺟﻌﺎﻧﺶ او را ﻓﺮا ﺧﻮاﻧﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺳﺮ ﻟﯽ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﺎﺑﺖ آﺷﯿﺎﻧﻪی ﺷﺨﺼﯽاش ﺑﻪ ﺑﯿﮕﯿﻦﻫﯿﻞ ﭘﻮل ﻣﯽﭘﺮداﺧـﺖ‪ ،‬ﮐـﻪ ﺑـﺮای‬
‫رﻓﺖوآﻣﺪﻫﺎی ﮔﺎهوﺑﯿﮕﺎﻫﺶ ﻫﻢ »ﺣﻖاﻟﺰﺣﻤﻪی ﻓﺮود« ﻣﯽداد‪ .‬ﻣﻌﻤﻮﻻً‪ ،‬ﻓﺮودﮔﺎه از ﺑﺮﻧﺎﻣﻪی او آﮔﺎه ﺑﻮد و ﺗﺸﺮﯾﻔﺎت دﻗﯿﻘﯽ ﺑﺮای ورود او ﻓﺮاﻫﻢ‬
‫ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ اﯾﻦ ﭼﻨﯿﻦ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ‪ .‬ﻣﺮﺳﻮم ﺑﻮد ﺑﺎک ﻟﯿﻤﻮزﯾﻦ دراز ﺟﮕﻮار و ﺗﺸﺮﯾﻔﺎﺗﯿﯽ ﮐﻪ او در آﺷﯿﺎﻧﻪاش ﻧﮕﻪداری ﻣـﯽﮐـﺮد ﭘُـﺮ ﺷـﻮد و‬
‫اﺗﻮﻣﯿﺒﻠﺶ را ﺑﺮق ﺑﯿﻨﺪازﻧﺪ و ﺷﻤﺎرهی ﻫﻤﺎن روز ﻟﻨﺪن ﺗﺎﯾﻤﺰ روی ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻋﻘﺐ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻣﺄﻣﻮر ﮔﻤﺮک آنﺟﺎ ﻫﻢ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎ ﻣﯽﺷﺪ ﺗـﺎ ﻓـﺮاﻫﻢ‬
‫ﮐﺮدن اﺳﻨﺎد ﺿﺮوری و ﺑﺮرﺳﯽ ﺑﺎر را ﺗﺴﺮﯾﻊ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﮔﺎﻫﯽ اوﻗﺎت‪ ،‬ﻣﺄﻣﻮر ﮔﻤﺮک ﻣﺒﻠﻎ درﺷﺘﯽ از ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ اﻧﻌﺎم ﻣﯽﮔﺮﻓﺖ ﺗﺎ در ﻋﻮض آن ﭼـﺸﻤﺶ‬
‫را ﺑﺒﻨﺪد و اﻧﺘﻘﺎل ﻣﻮاد آﻟﯽ ﺑﯽﺿﺮر—ﻋﻤﻮﻣﺎً ﻏﺬاﻫﺎی ﺗﺠﻤﻼﺗﯽ—را ﻧﺒﯿﻨﺪ‪ .‬اﺳﮑﺎرﮔﻮی ﻓﺮاﻧﺴﻮی‪ 1‬ﯾﺎ ﻧـﻮﻋﯽ ﺧﺎﺻـﯽ راﮐﻔـﻮر‪ 2‬ﮐـﻪ ﺑـﺪون ﻣـﻮاد‬
‫اﻓﺰودﻧﯽ ﺑﻪ ﻋﻤﻞ آﻣﺪه ﯾﺎ اﻧﻮاع ﺧﺎﺻﯽ از ﻣﯿﻮه‪ .‬ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل ﺑﺴﯿﺎری از ﻗﻮاﻧﯿﻦ ﮔﻤﺮک ﺑﯽﻣﻌﻨﺎ ﺑﻮدﻧﺪ و اﮔﺮ ﺑﯿﮕﯿﻦﻫﯿـﻞ ﻣـﺸﺘﺮﯾﺎﻧﺶ را ﻣـﺴﺎﻋﺪت‬
‫ﻧﻤﯽﮐﺮد‪ ،‬ﺑﻪﺣﺘﻢ ﻓﺮودﮔﺎهﻫﺎی رﻗﯿﺐ اﯾﻦ ﮐﺎر را ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬آن ﭼﻪ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ در ﺑﯿﮕﯿﻦﻫﯿﻞ در اﺧﺘﯿـﺎرش ﺑـﻮد و ﮐﺎرﻣﻨـﺪان ﻫـﻢ ﺳـﻮد‬
‫ﻣﯽﺑﺮدﻧﺪ‪.‬‬

‫‪ :Escargot 1‬ﻧﻮﻋﯽ ﺣﻠﺰون ﺧﻮراﮐﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺻﺪﻓﺶ‪ ،‬ﺳﯿﺮ و ﺳﺲ ﮐﺮه ﺳﺮو ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬

‫‪ :Roquefort 2‬ﻧﻮﻋﯽ ﭘﻨﯿﺮ ﻓﺮاﻧﺴﻮی آﺑﯽرﻧﮓ از ﺷﯿﺮ ﺑﺰ‬

‫‪-329-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ادواردز ﮐﻪ ﭘﺎﯾﯿﻦ آﻣﺪن ﺟﺖ را ﺗﻤﺎﺷﺎ ﻣﯽﮐﺮد اﻋﺼﺎﺑﺶ ﻣﺘﺸﻨﺞ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻪ ﻓﮑﺮش ﺧﻄﻮر ﮐﺮده ﺑﻮد ﺷﺎﯾﺪ ﻣﯿﻞ واﻓﺮ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺑﺮای ﺑـﺬل و‬
‫ﺑﺨﺸﺶ ﺑﻪ ﻧﺤﻮی او را ﺑﻪ دردﺳﺮ اﻧﺪاﺧﺘﻪ؛ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﻮد ﻣﻘﺎﻣﺎت ﻓﺮاﻧﺴﻮی ﺑﺮای در اﺧﺘﯿﺎر ﮔﺮﻓﺘﻦ او ﻣﺼﻤﻢ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﯿﺪﻧﺪ‪ .‬ﺑﻪ ادواردز ﻧﮕﻔﺘـﻪ‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ اﺗﻬﺎم ﭼﯿﺴﺖ‪ ،‬اﻣﺎ آﺷﮑﺎرا در ﻧﯿﺖ ﺧﻮد ﺟﺪی ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺑﻨﺎ ﺑﻪ درﺧﻮاﺳﺖ ﻣﻘﺎﻣﺎت ﻓﺮاﻧﺴﻮی ﭘﻠﯿﺲ ﮐِﻨﺖ ﺑﻪ ﻣﺴﺌﻮل ﺗﺮاﻓﯿﮏ ﻫﻮاﯾﯽ ﺑﯿﮕﯿﻦﻫﯿـﻞ‬
‫دﺳﺘﻮر داده ﺑﻮد ﺗﺎ ﺑﺎ رادﯾﻮ ﺧﻠﺒﺎن ﻫﺎوﮐﺮ را ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎﻧﻪ و ﻧﻪ ﺑﻪ آﺷﯿﺎﻧﻪی ﺷﺨﺼﯽ ﻣﺸﺘﺮی ﻫﺪاﯾﺖ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺧﻠﺒﺎن ﻣﻮاﻓﻘﺖ ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬اﻧﮕﺎر ﮐـﻪ‬
‫داﺳﺘﺎنِ دور از ذﻫﻦِ ﻧﺸﺖِ ﮔﺎز را ﺑﺎور ﮐﺮده ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻋﻠﯽرﻏﻢ اﯾﻦ ﮐﻪ ﭘﻠﯿﺲ ﺑﺮﯾﺘﺎﻧﯿﺎ ﻣﻌﻤﻮﻻً اﺳﻠﺤﻪ ﺣﻤﻞ ﻧﻤﯽﮐﺮد‪ ،‬وﺧﺎﻣﺖ اوﺿﺎع ﺳﺒﺐ آﻣﺪن ﮔﺮوﻫﯽ ﻣﺴﻠﺢ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺣﺎﻻ ﻫﺸﺖ ﭘﻠﯿﺲ ﻣﺮد‬
‫ﺑﺎ ﻫﻔﺖﺗﯿﺮﻫﺎﯾﺸﺎن داﺧﻞ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﭘﺎﯾﺎﻧﻪ اﯾﺴﺘﺎده و در اﻧﺘﻈﺎر ﻟﺤﻈﻪای ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﻮﺗﻮرﻫﺎی ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎ ﺧﺎﻣﻮش ﺷﻮد‪ .‬وﻗﺘﯽ ﮐﻪ اﯾﻦ اﺗﻔﺎق ﻣﯽاﻓﺘـﺎد‬
‫ﻣﺘﺼﺪی ﺑﺎﻧﺪ ﮔُﻮهﻫﺎﯾﯽ را زﯾﺮ ﭼﺮخﻫﺎی ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎ ﻗﺮار ﻣﯽداد ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺮﮐﺖ ﻧﯿﻔﺘﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ ﭘﻠﯿﺲ وارد ﻣﻌﺮﮐﻪ ﻣﯽﺷﺪ و ﺳﺮﻧﺸﯿﻨﺎن را دور از ﻣﺎﺟﺮا ﻧﮕـﻪ‬
‫ﻣﯽداﺷﺖ ﺗﺎ ﭘﻠﯿﺲ ﻓﺮاﻧﺴﻪ ﺑﺮای در دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺘﻦ اوﺿﺎع ﺑﯿﺎﯾﺪ‪.‬‬
‫ﻫﺎوﮐﺮ ﺣﺎﻻ در آﺳﻤﺎن ﭘﺎﯾﯿﻦ آﻣﺪه ﺑﻮد و ﺑﺮ ﻓﺮاز ﺷﺎﺧﻪﻫﺎی درﺧﺘﺎن ﺳﻤﺖ راﺳﺘﺸﺎن ﭘﺮواز ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬ﺳﺎﯾﻤﻮن ادواردز ﺑﻪ ﻃﺒﻘﻪی ﭘﺎﯾﯿﻦ رﻓﺖ‬
‫ﺗﺎ ﻓﺮودش را از ﺳﻄﺢ ﺑﺎﻧﺪ ﺗﻤﺎﺷﺎ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﭘﻠﯿﺲ ﮐﻨﺖ ﺑﯽ آن ﮐﻪ دﯾﺪه ﺷﻮد ﻣﺴﺘﻘﺮ ﺷﺪه و ﻣﺘﺼﺪی ﺑﺎ ﮔﻮهﻫﺎﯾﺶ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﯿﺮون روی ﺑﺎﻧﺪ ﻓـﺮود‪،‬‬
‫دﻣﺎﻏﻪی ﻫﺎوﮐﺮ ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ اﻓﻘﯽ درآﻣﺪ و ﭼﺮخﻫﺎﯾﺶ ﺑﺎ ﮐﻤﯽ دود زﻣﯿﻦ را ﻟﻤﺲ ﮐﺮد‪ .‬ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎ ﮐﻪ ﮐﻤﯽ از ﺷﺘﺎب ﺧـﻮد ﻣـﯽﮐﺎﺳـﺖ ﻣﺜـﻞ ﺑـﺮق از‬
‫راﺳﺖ ﺑﻪ ﭼﭗ از ﻣﻘﺎﺑﻞ ﭘﺎﯾﺎﻧﻪ ﮔﺬﺷﺖ‪ .‬ﺑﺪﻧﻪاش در ﻫﻮای ﻧﻢدار ﻣﯽدرﺧﺸﯿﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﺟﺎی اﯾﻦ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺴﺘﺪ و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭘﺎﯾﺎﻧﻪ ﺑﭽﺮﺧﺪ‪ ،‬آرام راه ﺧـﻮد‬
‫را ﺑﻪ ﺳﻮی آﺷﯿﺎﻧﻪی ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﮐﻪ دورﺗﺮ ﺑﻮد ﭘﯿﻤﻮد‪.‬‬
‫ﻫﻤﻪی اﻓﺮاد ﭘﻠﯿﺲ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ادواردز ﭼﺮﺧﯿﺪﻧﺪ و ﺑﻪ او ﺧﯿﺮه ﺷﺪﻧﺪ‪» :‬ﻣﮕﻪ ﻧﮕﻔﺘﯿﺪ ﺧﻠﺒﺎن ﻗﺒﻮل ﮐﺮده ﺑﯿﺎد ﭘﺎﯾﺎﻧﻪ!«‬
‫ادواردز ﻣﺘﺤﯿﺮ ﺑﻮد‪» .‬ﻗﺒﻮل ﮐﺮده ﺑﻮد!«‬
‫دﻗﯿﻘﻪای ﺑﻌﺪ‪ ،‬ادواردز داﺧﻞ ﻣﺎﺷﯿﻦﻫﺎی ﭘﻠﯿﺲ ﭼِﭙﯿﺪ ﺗﺎ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﯾﺖ ﺷﺘﺎب ﺑﻪ آﺷﯿﺎﻧﻪی ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺑﺮوﻧﺪ‪ .‬اﺳﮑﻮرت ﭘﻠﯿﺲ ﺣﺪاﻗﻞ ﭼﻬﺎرﺻﺪ ﻣﺘﺮ ﺑﺎ‬
‫ﻫﻮﮐﺮ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﻓﺎﺻﻠﻪ داﺷﺖ ﮐﻪ ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎ درون آﺷﯿﺎﻧﻪی اﺧﺘﺼﺎﺻﯽ ﺧﺰﯾﺪ و ﻧﺎﭘﺪﯾﺪ ﺷﺪ‪ .‬ﺑﺎﻻﺧﺮه ﮐﻪ اﺗﻮﻣﺒﯿﻞﻫﺎ رﺳﯿﺪﻧﺪ و ﭼﺮخﻫﺎﯾﺸﺎن ﺑﯿـﺮون درِ‬
‫ﺑﺎزِ آﺷﯿﺎﻧﻪ ﺑﺎ ﻟﻐﺰش زﯾﺎد ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺷﺪ‪ ،‬ﭘﻠﯿﺲﻫﺎ ﺑﯿﺮون رﯾﺨﺘﻨﺪ و اﺳﻠﺤﻪﻫﺎﯾﺸﺎن را ﮐﺸﯿﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫ادواردز ﻫﻢ ﺑﯿﺮون ﭘﺮﯾﺪ‪.‬‬
‫ﺳﺮوﺻﺪا ﮔﻮشﺧﺮاش ﺑﻮد‪.‬‬
‫زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺟﺖ داﺧﻞ آﺷﯿﺎﻧﻪ دَوَران ﻫﻤﯿﺸﮕﯽاش را ﮐﺎﻣﻞ ﮐﺮد ﺗﺎ دﻣﺎﻏﻪاش ﺑـﺮای ﭘـﺮواز ﺑﻌـﺪی در ﺣﺎﻟـﺖ ﻣﻨﺎﺳـﺐِ رو ﺑـﻪ ﺑﯿـﺮون ﺑﺎﺷـﺪ‬
‫ﻣﻮﺗﻮرﻫﺎی ﻫﺎوﮐﺮ ﻫﻨﻮز ﻣﯽﻏﺮﯾﺪﻧﺪ‪ .‬ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎ ﮔﺮدش ‪-180‬درﺟﻪاﯾﺶ را ﮐﺎﻣﻞ ﮐﺮد و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺟﻠﻮی آﺷـﯿﺎﻧﻪ ﭼﺮﺧﯿـﺪ‪ .‬ادواردز ﺻـﻮرت ﻣﺘﻌﺠـﺐ‬
‫ﺧﻠﺒﺎن را دﯾﺪ ﮐﻪ از دﯾﺪن ﺳﺪّ اﺗﻮﻣﺒﯿﻞﻫﺎی ﭘﻠﯿﺲ ﭘﯿﺶِ رو ﺗﺮس ﺑﺮش داﺷﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺧﻠﺒﺎن ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎ را ﮐﺎﻣﻼً ﻣﺘﻮﻗﻒ و ﻣﻮﺗﻮرﻫﺎ را ﺧﺎﻣﻮش ﮐﺮد‪ .‬ﭘﻠﯿﺲ ﻫﺠﻮم آورد و دور ﺗﺎ دور ﺟﺖ ﻣﺴﺘﻘﺮ ﺷﺪ‪ .‬ادواردز ﮐﻨﺎر ﺳﺮﺑﺎزرسِ ﮐﻨـﺖ‬
‫رﻓﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻧﮕﺮاﻧﯽ ﺑﻪ ورودی ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎ ﻧﺰدﯾﮏ ﻣﯽﺷﺪ‪ .‬ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪی ﺑﻌﺪ در روی ﺑﺪﻧﻪی ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎ ﮔﺸﻮده ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﭘﻠﮑﺎن اﻟﮑﺘﺮوﻧﯿﮑﯽ ﺑﻪ ﻧﺮﻣﯽ ﭘﺎﯾﯿﻦ آﻣﺪ و ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ در آﺳﺘﺎﻧﻪی در ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﺳﯿﻞ اﺳﻠﺤﻪﻫﺎی ﻫﺪف رﻓﺘﻪ ﺑﻪ ﻃـﺮﻓﺶ ﺧﯿـﺮه ﺷـﺪ و ﺑـﻪ‬
‫ﻋﺼﺎﻫﺎﯾﺶ ﺗﮑﯿﻪ زد و ﺳﺮش را ﺧﺎراﻧﺪ‪» .‬ﺳﺎﯾﻤﻮن‪ ،‬اﯾﻦﺟﺎ ﮐﻪ ﻧﺒﻮدم‪ ،‬ﺑﻠﯿﻂ ﺑﺨﺖآزﻣﺎﯾﯽ ﭘﻠﯿﺲ رو ﺑﺮدم؟« ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﺘﺤﯿﺮ ﻣﯽﻧﻤﻮد ﺗﺎ ﻧﮕﺮان‪.‬‬
‫ﺳﺎﯾﻤﻮن ادواردز ﻗﺪم ﺟﻠﻮ ﮔﺬاﺷﺖ و ﮔﺮﻓﺘﮕﯿﯽ را ﮐﻪ راه ﮔﻠﻮﯾﺶ را ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﻓﺮو داد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺻﺒﺢﺑﻪﺧﯿـﺮ ﻗﺮﺑـﺎن‪ .‬ﺑﺎﺑـﺖ اﯾـﻦ اﻏﺘـﺸﺎش‬
‫ﭘﻮزش ﻣﯿﺨﻮام‪ .‬ﯾﻪ ﻣﻮرد ﻧﺸﺖ ﮔﺎز داﺷﺘﯿﻢ و ﻗﺮار ﺑﻮد ﺧﻠﺒﺎن ﺷﻤﺎ ﺑﯿﺎد ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎﻧﻪ‪«.‬‬
‫»ﺑﻠﻪ‪ ،‬ﺑﻠﻪ! راﺳﺘﺶ ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻢ ﺑﯿﺎد اﯾﻦﺟﺎ‪ .‬ﻗﺮاری دارم ﮐﻪ دﯾﺮ ﺷﺪه‪ .‬ﻣﻦ ﺑﺮای آﺷﯿﺎﻧﻪ ﭘﻮل ﻣﯿﺪم و اﯾﻦ ﺧﺰﻋﺒﻼت درﺑﺎرهی ﻧﺸﺖ ﮔﺎز ﺑﯿﺶ از‬
‫اﻧﺪازه ﻣﺤﺎﻓﻈﻪﮐﺎراﻧﻪ ﺑﻮد‪«.‬‬

‫‪-330-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫»ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ آﻣﺪﻧﺘﻮن ﻣﺎ رو ﮐﻤﯽ ﻏﺎﻓﻞﮔﯿﺮ ﮐﺮده‪ ،‬ﻗﺮﺑﺎن‪«.‬‬

‫»ﻣﯿﺪوﻧﻢ‪ .‬از ﺑﺮﻧﺎﻣﻪام ﻋﻘﺒﻢ‪ .‬واﻗﻌﺎً ﻋﻘﺒﻢ‪ .‬ﺑﯿﻦ ﺧﻮدﻣﻮن ﺑﺎﺷﻪ‪ ،‬اﯾﻦ درﻣﺎن ﺟﺪﯾﺪ دﯾﮕﻪ اِﻓﺎﻗﻪ ﻧﻤﯿﮑﻨﻪ‪ .‬ﮔﻔﺘﻢ ﺑﯿﺎم ﯾﻪ ﺑﺎر دﯾﮕﻪ ﺗﻨﻈﯿﻢ!«‬
‫اﻓﺮاد ﭘﻠﯿﺲ ﺑﻪ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﻧﮕﺎه ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ادواردز ﺧﻮد را ﭘﺲ ﮐﺸﯿﺪ‪» .‬ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮﺑﻪ‪ ،‬ﻗﺮﺑﺎن‪«.‬‬
‫ﺳﺮﺑﺎزرس ﮐﻨﺖ ﻗﺪﻣﯽ ﺟﻠﻮ ﮔﺬاﺷﺖ و ﮔﻔﺖ‪» :‬آﻗﺎ‪ ،‬ﺑﺎﯾﺪ ﻧﯿﻢ ﺳﺎﻋﺖ ﯾﺎ ﮐﻤﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ داﺧﻞ ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎ ﺑﻤﻮﻧﯿﺪ‪«.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﮐﻪ ﻟﻨﮓزﻧﺎن ﭘﻠﻪﻫﺎ را ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻣﯽآﻣﺪ ﻧﺎﺧﺮﺳﻨﺪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﯿﺪ‪» .‬ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ ﻏﯿﺮﻣﻤﮑﻨﻪ‪ .‬ﻣﻦ وﻗﺖ دﮐﺘﺮ دارم‪ «.‬ﺑﻪ ﺳﻄﺢ ﺑﺎﻧﺪ رﺳـﯿﺪه‬
‫ﺑﻮد‪ .‬اداﻣﻪ داد‪» :‬ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﻢ اﻧﺠﺎﻣﺶ ﻧﺪم‪«.‬‬
‫ﺳﺮﺑﺎزرس ﺟﺎﯾﺶ را ﻋﻮض ﮐﺮد ﺗﺎ راه ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ را ﺳﺪ ﮐﻨﺪ‪» .‬ﻣﻦ ﺑﻨﺎ ﺑﻪ درﺧﻮاﺳﺖ ﭘﻠﯿﺲ ﻗﻀﺎﯾﯽ ﻓﺮاﻧﺴﻪ اﯾﻦﺟﺎم‪ .‬اوﻧﻬﺎ ادّﻋﺎ ﮐﺮدﻧﺪ ﺷﻤﺎ ﭼﻨﺪ‬
‫ﻧﻔﺮ ﻓﺮاری از ﻗﺎﻧﻮن رو ﺑﺎ اﯾﻦ ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎ ﺣﻤﻞ ﻣﯽﮐﻨﯿﺪ‪«.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ ﺑﻪ ﺳﺮﺑﺎزرس ﺧﯿﺮه ﺷﺪ و ﺑﻌﺪ زﯾﺮ ﺧﻨﺪه زد و ﮔﻔﺖ‪» :‬دورﺑﯿﻦ ﻣﺨﻔﯿﻪ؟ ﺧﯿﻠﯽ ﻋﺎﻟﯿﻪ!«‬
‫ﺳﺮﺑﺎزرس ﮐﻪ ﻫﯿﭻﮔﺎه ﺧﻮد را ﻧﻤﯽﺑﺎﺧﺖ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻗﻀﯿﻪ ﺟﺪﯾﻪ‪ ،‬آﻗﺎ‪ .‬ﭘﻠﯿﺲ ﻓﺮاﻧﺴﻪ ﻣﺪﻋﯿﻪ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﮔﺮوﮔﺎن ﻫﻢ دارﯾﺪ‪«.‬‬
‫رﻣﯽ ﺧﺪﻣﺘﮑﺎر ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ در آﺳﺘﺎﻧﻪی درﮔﺎه ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﻦ اﺣﺴﺎس ﻣﯽﮐﻨﻢ ﻣﺜﻞ ﮔﺮوﮔﺎن ﺑﺮای ﺳِﺮ ﻟﯽ ﮐﺎر ﻣﯽﮐﻨﻢ‪ ،‬وﻟـﯽ اﯾـﺸﻮن‬
‫ﺑﻬﻢ اﻃﻤﯿﻨﺎن دادﻧﺪ ﮐﻪ آزادم ﺑﺮم‪ «.‬ﺑﻌﺪ رﻣﯽ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺳﺎﻋﺘﺶ اﻧﺪاﺧﺖ و اداﻣﻪ داد‪» :‬آﻗﺎ‪ ،‬داره دﯾﺮ ﻣﯿﺸﻪ‪ «.‬ﺑﻪ ﻟﯿﻤﻮزﯾﻦ ﺟﮕﻮار ﮐﻪ در ﮔﻮﺷـﻪی‬
‫آﺷﯿﺎﻧﻪ ﺑﻮد اﺷﺎرهای ﮐﺮد‪ .‬اﺗﻮﻣﯿﺒﻞ ﺑﺰرگ‪ ،‬آﺑﻨﻮﺳﯽ رﻧﮓ ﺑﻮد و ﺷﯿﺸﻪﻫﺎی دودی و ﻻﺳﺘﯿﮏ دورْﺳﻔﯿﺪ داﺷﺖ‪ .‬ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﺎﺷﯿﻦ رو ﻣﯿﺎرم‪«.‬‬
‫ﺑﻌﺪ از ﭘﻠﻪﻫﺎ ﭘﺎﯾﯿﻦ آﻣﺪ‪.‬‬
‫ﺳﺮﺑﺎزرس ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﯿﻢ اﺟﺎزه ﺑﺪﯾﻢ ﺑﺮﯾﺪ‪ .‬ﻟﻄﻔﺎً ﻫـﺮدو ﺑـﻪ ﻫﻮاﭘﯿﻤـﺎ ﺑﺮﮔﺮدﯾـﺪ‪ .‬ﺧﯿﻠـﯽ زود ﻧﻤﺎﯾﻨـﺪهﻫـﺎی ﭘﻠـﯿﺲ ﻓﺮاﻧـﺴﻪ ﺳـﺮ‬
‫ﻣﯽرﺳﻨﺪ‪«.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺑﻪ ﺳﺎﯾﻤﻮن ادواردز ﻧﮕﺮﯾﺴﺖ‪» .‬ﺳﺎﯾﻤﻮن‪ ،‬ﺗﻮ رو ﺧﺪا! اﯾﻦ دﯾﮕﻪ ﭼﻪ ﻣﺴﺨﺮهﺑﺎزﯾﻪ! ﮐﺲ دﯾﮕﻪای ﻫﻤﺮاﻫﻤﻮن ﻧﯿﺴﺖ‪ .‬ﻓﻘﻂ آدمﻫـﺎی‬
‫ﻫﻤﯿﺸﮕﯽ‪ .‬رﻣﯽ و ﺧﻠﺒﺎن و ﺧﻮدم‪ .‬ﺷﺎﯾﺪ ﺑﺘﻮﻧﯽ اﯾﻦ ﻣﯿﻮن ﻣﯿﺎﻧﺠﯽ ﺑﺎﺷﯽ‪ .‬ﺑﺮو ﯾﻪ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻨﺪاز و ﺗﺤﻘﯿﻖ ﮐﻦ ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎ ﺧﺎﻟﯽ ﺑﺎﺷﻪ‪«.‬‬
‫ادواردز ﮐﻪ ﻓﻬﻤﯿﺪ ﺑﻪ دام اﻓﺘﺎده اﺳﺖ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﻠﻪ آﻗﺎ! ﻧﮕﺎه ﻣﯽﮐﻨﻢ‪«.‬‬
‫ﺳﺮﺑﺎزرس ﮐﻨﺖ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﻌﻠﻮﻣﻪ ﮐﻪ ﻧﮕﺎه ﻧﻤﯿﮑﻨﻪ!« ﻋﻠﯽاﻟﻈﺎﻫﺮ آن ﻗﺪر ﻣـﺄﻣﻮران ﻓﺮودﮔـﺎه را ﻣـﯽﺷـﻨﺎﺧﺖ ﮐـﻪ اﺣﺘﻤـﺎل ﺑﺪﻫـﺪ‬
‫ﺳﺎﯾﻤﻮن ادواردز ﺑﺮای ﺣﻔﻆ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ در ﺑﯿﮕﯿﻦﻫﯿﻞ دروغ ﺑﮕﻮﯾﺪ‪ .‬اداﻣﻪ داد‪» :‬ﺧﻮدم ﻣﯽﺑﯿﻨﻢ‪«.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺑﺎ ﺗﮑﺎن ﺳﺮ رد ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺷﻤﺎ ﻧﻪ ﺑﺎزرس! ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎ ﺟﺰو اﻣﻮال ﺷﺨﺼﯽ ﻣﻨﻪ و ﺗﺎ ﺣﮑﻢ ﺗﻔﺘﯿﺶ ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﺪ ﺣﻖ ﻧﺪارﯾﺪ ﭘـﺎﺗﻮن‬
‫رو ﺑﮕﺬارﯾﺪ داﺧﻞ ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎی ﻣﻦ‪ .‬در ﻋﻮض ﺣﻖ اﻧﺘﺨﺎﺑﯽ ﻣﻨﻄﻘﯽ در اﺧﺘﯿﺎرﺗﻮن ﻣﯽﮔﺬارم‪ .‬آﻗﺎی ادواردز ﻣﯿﺘﻮﻧﻪ داﺧﻞ رو ﺑﺒﯿﻨﻪ‪«.‬‬
‫»ﻧﻤﯽﭘﺬﯾﺮم‪«.‬‬
‫رﻓﺘﺎر ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺳﺮد و ﺑﯽاﻋﺘﻨﺎ ﺑﻮد‪» .‬ﺑﺎزرس ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ وﻗﺖ ﻧﺪارم ﻫﻢﺑﺎزی ﺷﻤﺎ ﺑﺸﻢ‪ .‬دﯾﺮم ﺷﺪه و دارم ﻣﯿﺮم‪ .‬اﮔﺮ ﺑﺮاﺗﻮن اﻫﻤﯿـﺖ داره ﻣـﻦ‬
‫رو ﻧﮕﻪ دارﯾﺪ‪ .‬ﺑﻬﻢ ﺷﻠﯿﮏ ﮐﻨﯿﺪ‪«.‬‬
‫ﺑﻌﺪ از ﮔﻔﺘﻦ اﯾﻦ ﺣﺮف ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ و رﻣﯽ ﺳﺮﺑﺎزرس را دور زدﻧﺪ و ﺑﻪ ﻃﺮف دﯾﮕﺮ آﺷﯿﺎﻧﻪ و ﻟﯿﻤﻮزﯾﻦ ﭘﺎرک ﺷﺪه رﻓﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫وﻗﺘﯽ ﻟﯽ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ از ﺧﻮاﺳﺘﻪی او ﺗﻤﺮّد ﮐﺮد ﺗﻨﻬﺎ ﺣﺴﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﺮﺑﺎزرس دﺳﺖ داد ﻧﻔﺮت ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺮدان ﻃﺒﻘﻪی ﻓﺮادﺳـﺖ ﻫﻤﯿـﺸﻪ ﺧﯿـﺎل‬
‫ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ ﻓﺮاﺗﺮ از ﻗﺎﻧﻮن ﻫﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫‪-331-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ! ﺳﺮﺑﺎزرس ﭼﺮﺧﯿﺪ و ﭘﺸﺖ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ را ﻧﺸﺎﻧﻪ رﻓﺖ‪» :‬واﯾﺴﺎ! ﺷﻠﯿﮏ ﻣﯽﮐﻨﻢ!«‬
‫»ﺑﮑﻦ!« ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﻧﻪ ﺷﻠﻨﮓ اﻧﺪاﺧﺘﻨﺶ را ﻣﺘﻮﻗﻒ ﮐﺮد و ﻧﻪ ﺣﺘّﯽ ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪ .‬ﺑﻌﺪ ﻓﻘﻂ ﮔﻔﺖ‪» :‬وُﮐَﻼم ﺑﺎ ﺗُﺨﻢﻫﺎت ﻧﯿﻤﺮوی ﺻﺒﺤﻮﻧﻪ‬
‫درﺳﺖ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ .‬اﮔﺮ ﻫﻢ ﺟﺮأت ﮐﻨﯽ ﺑﺪون ﺣﮑﻢ ﺑﺮی ﺗﻮ ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎی ﻣﻦ دل و رودهت ﻫﻢ ﻣﯿﺮه دﻧﺒﺎﻟﺶ‪«.‬‬
‫ﺳﺮﺑﺎزرس ﺑﺎ ﺑﺎزی ﻗﺪرت ﻧﺎآﺷﻨﺎ ﻧﺒﻮد و ﺗﺤﺖ ﺗﺄﺛﯿﺮ ﻗﺮار ﻧﮕﺮﻓﺖ‪ .‬در ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ درﺳﺖ ﻣﯽﮔﻔﺖ و ﭘﻠﯿﺲ ﺑﻪ ﺣﮑﻢ ﺑﺎزرﺳﯽ ﻧﯿﺎز داﺷـﺖ‬
‫ﺗﺎ وارد ﺟﺖ ﺷﻮد‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﻪ اﯾﻦ دﻟﯿﻞ ﮐﻪ ﭘﺮواز در ﻓﺮاﻧﺴﻪ آﻏﺎز ﺷﺪه و ﺑﺰو ﻓﺎشِ ﺑﺎﻧﻔﻮد ﺣﮑﻢ ﺑﻪ اﯾﻦ ﮐﺎر ﮐﺮده ﺑﻮد‪ ،‬ﺳﺮﺑﺎزرس ﮐﻨﺖ اﻃﻤﯿﻨﺎن داﺷـﺖ‬
‫ﺑﺮای آﯾﻨﺪهی ﮐﺎرﯾﺶ ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ ﺑﻔﻬﻤﺪ ﭼﻪ ﭼﯿﺰ در ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ اﯾﻦ ﭼﻨﯿﻦ ﺳﻌﯽ در ﭘﻨﻬﺎن ﮐﺮدﻧﺶ دارد‪.‬‬
‫ﺳﺮﺑﺎزرس دﺳﺘﻮر داد‪» :‬ﻧﮕﻬﺸﻮن دارﯾﺪ‪ .‬ﻣﻦ ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎ رو ﻣﯽﮔﺮدم‪«.‬‬
‫ﻣﺮداﻧﺶ دوﯾﺪﻧﺪ و اﺳﻠﺤﻪﻫﺎﯾﺸﺎن را ﻫﺪف ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ و ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ و ﺧﺪﻣﺘﮑﺎرش ﺣﺎﯾﻠﯽ ﺑﺎ ﻟﯿﻤﻮزﯾﻦ ﭘﯿﺪا ﮐﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﭼﺮﺧﯿﺪ‪» :‬ﺑﺎزرس! اﯾﻦ آﺧﺮﯾﻦ اﺧﻄﺎر ﻣﻨﻪ‪ .‬ﺣﺘﯽ ﺧﯿﺎل رﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎ رو ﺑﻪ ﺳﺮت راه ﻧﺪه‪ .‬ﭘﺸﯿﻤﻮن ﻣﯿﺸﯽ‪«.‬‬
‫ﺗﻬﺪﯾﺪ را ﻧﺎدﯾﺪه ﮔﺮﻓﺖ‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﻼح ﮐﻤﺮﯾﺶ ﭼﻨﮓ اﻧﺪاﺧﺖ‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﻤﺖ آﺳﺘﺎﻧﻪی درِ ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎ ﻗﺪم ﺑﺮداﺷﺖ‪ .‬ﺑﻪ ورودی ﮐﻪ رﺳﯿﺪ ﺑﺎ دﻗﺖ داﺧـﻞ‬
‫را ﻧﮕﺮﯾﺴﺖ‪ .‬ﭘﺲ از ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ داﺧﻞ ﮐﺎﺑﯿﻦ ﻗﺪم ﮔﺬاﺷﺖ‪ .‬ﺑﺮ ﺷﯿﻄﻮن ﻟﻌﻨﺖ!‬
‫ﺑﻪ اﺳﺘﺜﻨﺎی ﺧﻠﺒﺎن ﻫﺮاﺳﺎن ﮐﻪ در ﮐﺎﺑﯿﻦ ﺧﻮدش ﺑﻮد ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎ ﺧﺎﻟﯽ ﺑﻮد‪ ،‬ﻋـﺎری از ﻫـﺮ اﻧـﺴﺎﻧﯽ‪ .‬ﺑـﻪ ﺗﻨـﺪی ﻧﮕـﺎﻫﯽ ﺑـﻪ دﺳﺘـﺸﻮﯾﯽ‪ ،‬زﯾـﺮ‬
‫ﺻﻨﺪﻟﯽﻫﺎ‪ ،‬ﻣﺤﻔﻈﻪی ﺑﺎر اﻧﺪاﺧﺖ‪ .‬ﻫﯿﭻ ﻧﺸﺎﻧﯽ از اﺧﺘﻔﺎی اَﺣَﺪی ﻧﺒﻮد‪ ،‬ﭼﻪ رﺳﺪ ﺑﻪ دو ﻧﻔﺮ‪.‬‬
‫ﭼﻪ ﻣﺰﺧﺮﻓﺎﺗﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺰو ﻓﺎش ﺳﺮﻫﻢ ﮐﺮد؟ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﯿﺪ ﻟﯽ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺣﻘﯿﻘﺖ را ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺳﺮﺑﺎزرس ﮐﻨﺖ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ در ﮐﺎﺑﯿﻦ ﺧﺎﻟﯽ ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎ اﯾﺴﺘﺎد و ﺑﻪ زﺣﻤﺖ آب دﻫﺎﻧﺶ را ﻓﺮو داد‪ .‬ﮐﺜﺎﻓﺖ‪ .‬ﭼﻬﺮهاش ﺑﺮاﻓﺮوﺧﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﺑـﻪ ﻃـﺮف‬
‫ﭘﻠﻪﻫﺎ ﺑﺮﮔﺸﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ و ﺧﺪﻣﺘﮑﺎرش ﮐﻪ آن ﻃﺮف آﺷﯿﺎﻧﻪ ﻧﺰدﯾﮏ ﻟﯿﻤﻮزﯾﻦ در ﻣﺤﺎﺻﺮهی اﺳﻠﺤﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﺧﯿـﺮه ﺷـﺪ‪ .‬دﺳـﺘﻮر داد‪» :‬ﺑﮕﺬارﯾـﺪ‬
‫ﺑﺮن‪ .‬اﻃﻼﻋﺎت ﻏﻠﻂ ﺑﻪ ﻣﺎ داده ﺑﻮدﻧﺪ‪«.‬‬
‫ﭼﺸﻤﺎن ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺣﺘﯽ از آن ﺳﻮی آﺷﯿﺎﻧﻪ ﺗﻬﺪﯾﺪآﻣﯿﺰ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﯿﺪ‪ .‬ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺗﻠﻔﻦ وﮐﻼی ﻣﻦ ﺑﺎش و ﻣِﻦﺑﻌﺪ ﺣﻮاﺳﺖ ﺑﺎﺷﻪ ﮐﻪ ﺑﻪ‬
‫ﭘﻠﯿﺲ ﻓﺮاﻧﺴﻪ اﻋﺘﻤﺎدی ﻧﯿﺴﺖ‪«.‬‬
‫اﯾﻦ را ﮐﻪ ﮔﻔﺖ‪ ،‬ﺧﺪﻣﺘﮑﺎر ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ در ﻋﻘﺐ ﻟﯿﻤﻮزﯾﻦ را ﺑﺎز ﮐﺮد و ﺑﻪ ارﺑﺎب اِﻓﻠﯿﺠﺶ ﮐﻤﮏ ﮐﺮد داﺧﻞ ﺷﻮد‪ .‬ﺑﻌﺪ از ﮐﻨﺎر ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺑﻪ راه اﻓﺘﺎد‬
‫و ﭘﺸﺖ ﻓﺮﻣﺎن ﻧﺸﺴﺖ و ﻣﻮﺗﻮر را روﺷﻦ ﮐﺮد‪ .‬اﻓﺮاد ﭘﻠﯿﺲ ﭘﺮاﮐﻨﺪه ﺷﺪﻧﺪ و ﺟﮕﻮار از آﺷﯿﺎﻧﻪ ﺑﯿﺮون رﻓﺖ‪.‬‬

‫ﻟﯿﻤﻮزﯾﻦ ﮐﻪ از ﻓﺮودﮔﺎه ﺑﯿﺮون آﻣﺪ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ از ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻋﻘﺐ ﺻﺪا زد‪» :‬ﮐﺎرِت ﻣﻌﺮﮐﻪ ﺑﻮد‪ «.‬ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻧﻮر ﺿﻌﯿﻔﯽ ﮔﺮداﻧﺪ ﮐﻪ ﺑـﻪ‬
‫ﻣﺨﻔﯽﮔﺎه ﺟﺎدار ﻣُﺸﺮِف ﺑﻮد‪» .‬ﻫﻤﻪ راﺣﺘﯿﺪ؟«‬

‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺎ ﺳﺴﺘﯽ ﺳﺮی ﺗﮑﺎن داد‪ .‬او و ﺳﻮﻓﯽ ﻫﻨﻮز ﮐﻨﺎر زالِ دﺳﺖ و ﭘﺎ ﺑﺴﺘﻪ ﮐﻒِ ﺧﻮدرو ﮐِﺰ ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ ﭘﯿﺸﺘﺮ‪ ،‬آن وﻗﺖ ﮐﻪ ﻫﺎوﮐﺮ داﺧﻞ آﺷﯿﺎﻧﻪ ﻣﯽﺷﺪ ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎ ﻧﯿﻤﻪﺗﮑﺎﻧﯽ ﺧﻮرد و اﯾﺴﺘﺎد‪ .‬رﻣﯽ در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﭘﻠﯿﺲ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﻧﺰدﯾـﮏ‬
‫ﻣﯽﺷﺪ در را ﺑﺎز ﮐﺮد‪ .‬ﻟﻨﮕﺪان و ﺳﻮﻓﯽ‪ ،‬راﻫﺐ را از ﭘﻠﻪﻫﺎ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺑﺮدﻧﺪ و ﭘﺸﺖ ﻟﯿﻤﻮزﯾﻦ از دﯾﺪ ﭘﻨﻬﺎن ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﻣﻮﺗﻮرﻫﺎی ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎ دوﺑﺎره ﻏﺮﯾﺪ و آن‬
‫ﻟﺤﻈﻪ ﮐﻪ اﺗﻮﻣﯿﺒﻞﻫﺎی ﭘﻠﯿﺲ ﺳﺮ رﺳﯿﺪﻧﺪ دورش را ﮐﺎﻣﻞ ﻣﯽﮐﺮد‪.‬‬

‫‪-332-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﺣﺎﻻ ﻫﻢ ﮐﻪ ﻟﯿﻤﻮزﯾﻦ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﮐﻨﺖ ﻣﯽرﻓﺖ ﻟﻨﮕﺪان و ﺳﻮﻓﯽ ﺑﻪ ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻋﻘﺐ ﻟﯿﻤﻮزﯾﻦ آﻣﺪﻧﺪ و راﻫﺐ را دﺳﺖﺑﺴﺘﻪ ﻫﻤﺎنﺟﺎ رﻫﺎ ﮐﺮدﻧﺪ‬
‫و روﺑﺮوی ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ روی ﺻﻨﺪﻟﯽ دراز ﻧﺸﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﻣﺮد اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ ﺑﻪ ﻫﺮ دوی آنﻫﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺷﯿﻄﻨﺖآﻣﯿﺰی زد و ﺑﻮﻓـﻪی ﺑـﺎر ﻟﯿﻤـﻮزﯾﻦ را ﺑـﺎز ﮐـﺮد و‬
‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻧﻮﺷﯿﺪﻧﯽ ﻣﯿﻞ دارﯾﺪ؟ ﻏﺬای ﺣﺎﺿﺮی؟ ﭼﯿﭙﺲ؟ آﺟﯿﻞ؟ آب ﻣﻌﺪﻧﯽ ﺳِﻠﺘﺰِر؟‪«1‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ و ﻟﻨﮕﺪان ﻫﺮ دو ﺳﺮی ﺑﻪ ﻧﺸﺎن ﻧﺨﻮاﺳﺘﻦ ﺗﮑﺎن دادﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﻧﯿﺸﺨﻨﺪ زد و در ﺑﺎر را ﺑﺴﺖ‪» .‬ﭘﺲ راﺟﻊ ﺑﻪ ﻣﻘﺒﺮهی اﯾﻦ ﺷﻮاﻟﯿﻪ‪«...‬‬

‫‪ :Seltzer 1‬ﻧﻮﻋﯽ آب ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً ﮔﺎزدار آﻟﻤﺎﻧﯽ‬

‫‪-333-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﻫﺸﺘﺎد و دوم‬

‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﻪ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ در ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻋﻘﺐ ﻟﯿﻤﻮزﯾﻦ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» :‬ﻓﻠﯿﺖ اﺳﺘﺮﯾﺖ؟« دﺧﻤﻪ ﺗﻮی ﻓﻠﯿﺖ اﺳﺘﺮﯾﺖ؟ ﺗﺎ اﯾﻦﺟﺎ ﮐﻪ ﻟﯽ درﺑﺎرهی‬
‫ﻣﮑﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺗﺼﻮر ﻣﯽﮐﺮد »ﻣﺰار ﺷﻮاﻟﯿﻪﻫﺎ« ﺑﺎﺷﺪ و ﺑﺮ ﻃﺒﻖ ﺷﻌﺮ آنﻫﺎ رﻣﺰ ﺑﺎز ﮐﺮدن ﮐﺮﯾﭙﺘﮑﺲ ﮐﻮﭼﮏ را آنﺟﺎ ﻣﯽﯾﺎﻓﺘﻨﺪ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ را ﺑﻪ ﺷﻮﺧﯽ‬
‫ﺑﺮﮔﺰار ﻣﯽﮐﺮد‪.‬‬

‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﻟﺒﺨﻨﺪی زد و رو ﺑﻪ ﺳﻮﻓﯽ ﮔﻔﺖ‪» :‬دوﺷﯿﺰه ﻧﻮو! اﺟﺎزه ﺑﺪه اﯾﻦ ﭘﺴﺮک ﻫﺎرواردی ﯾﻪ ﻧﮕﺎه دﯾﮕﻪ ﺑﻪ ﻣﺘﻦ ﺑﻨﺪازه!«‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺟﯿﺒﺶ را ﺟﺴﺘﺠﻮ ﮐﺮد و ﮐﺮﯾﭙﺘﮑﺲ ﺳﯿﺎه را ﺑﯿﺮون آود ﮐﻪ در ﭘﻮﺳﺖ ﭘﯿﭽﺎﻧﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎﻻﺗﻔﺎق ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧـﺪ ﺟﻌﺒـﻪی ﺻـﻨﺪل‬
‫ﺳﺮخ و ﮐﺮﯾﭙﺘﮑﺲ ﺑﺰرگ را در ﮔﺎوﺻﻨﺪوق ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎ ﺑﮕﺬارﻧﺪ و ﺑﺎ ﺧﻮد ﻓﻘﻂ ﭼﯿﺰی را ﺑﺒﺮﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ آن ﻧﯿﺎز دارﻧﺪ‪ ،‬ﯾﻌﻨﯽ ﮐﺮﯾﭙﺘﮑﺲ ﺳﯿﺎه ﻗﺎﺑﻞﺣﻤـﻞ‪.‬‬
‫ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻟﻨﮕﺪان ﭼﻨﺪﯾﻦ ﺑﺎر در ﺟﺖ آن را ﺧﻮاﻧﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻧﺎم ﻫﯿﭻ ﻣﮑﺎن ﺧﺎﺻﯽ را از آن ﺑﯿﺮون ﺑﮑـﺸﺪ‪ .‬ﺣـﺎل ﮐـﻪ دوﺑـﺎره ﺷـﺮوع ﺑـﻪ‬
‫ﺧﻮاﻧﺪن ﮐﻠﻤﺎت ﮐﺮده ﺑﻮد‪ ،‬آﻫﺴﺘﻪ و ﺑﺎ ﺗﺄﻣﻞ ﭘﯿﺶ ﻣﯽرﻓﺖ و اﻣﯿﺪوار ﺑﻮد اﯾﻦ ﺑﺎر ﮐﻪ روی زﻣﯿﻦ آنﻫﺎ را ﻣﯽﺧﻮاﻧَـﺪ وزن ﭘـﻨﺞﺿـﺮﺑﯽ آن ﻣﻔﻬـﻮم‬
‫واﺿﺢﺗﺮی را آﺷﮑﺎر ﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺷـﻮاﻟﯿﻪاﯾـﺴﺖ در ﻟـﻨﺪن ﮐﻪ ﭘﺎپ ﺑـﻪ ﺧﺎﮐﺶ ﺳﭙﺮده‪In London lies a knight a Pope interred .‬‬

‫‪His labor’s fruit a Holy wrath incurred‬‬ ‫ﻣﯿﻮهی ﻣَﺸﻘّﺘَﺶ ﺧﺸﻢ ﻣﻘﺪّﺳﯿﺴﺖ ﮐﻪ دﭼﺎرش ﺷﺪه‪.‬‬

‫‪-334-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫آن ﮔـﻮی را ﺑِـﺠـﻮ ﮐـﻪ ﺑـﺎﯾـﺪ ﺑـﺮ ﻣـﺰارش ﺑـﺎﺷـﺪ‪You seek the orb that ought be on his .‬‬
‫‪tomb‬‬

‫از ﺗَــﻦِ ﺳـﺮخ و ﺑَـﻄْـﻦِ ﺑـﺎرْوَر ﺳــﺨـﻦ ﻣـﯽراﻧـَﺪ‪It speaks of Rosy flesh and seeded womb .‬‬

‫زﺑﺎﻧﺶ ﻧﺴﺒﺘﺎً ﺳﺎده ﺑﻮد‪ .‬ﺷﻮاﻟﯿﻪای در ﻟﻨﺪن ﻣﺪﻓﻮن اﺳﺖ؛ ﺷﻮاﻟﯿﻪای ﮐﻪ ﮐﺎری اﻧﺠﺎم ﻣﯽداده ﮐﻪ ﮐﻠﯿﺴﺎ را ﺧﺸﻤﮕﯿﻦ ﺳﺎﺧﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺷﻮاﻟﯿﻪای ﮐﻪ ﻣﺰارش ﮔﻮی ﻣﺮﺻّﻌﯽ داﺷﺘﻪ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ آنﺟﺎ ﺑﺎزﮔﺮداﻧﺪه ﺷﻮد‪ .‬واﭘﺴﯿﻦ ارﺟﺎعِ ﺷﻌﺮ—ﺗﻦ ﺳﺮخ و ﺑﻄﻦ ﺑﺎرور—اﺷﺎرﺗﯽ آﺷﮑﺎر‬
‫ﺑﻪ ﻣﺮﯾﻢ ﻣﺠﺪﻟﯿﻪ ﺑﻮد‪ ،‬ﮔﻞ ﺳﺮﺧﯽ ﮐﻪ ذُرّﯾﻪی ﻋﯿﺴﯽ را در ﺧﻮد داﺷﺖ‪.‬‬
‫ﺑﻪرﻏﻢ ﺻﺮاﺣﺖ آﺷﮑﺎر ﻣﺘﻦ‪ ،‬ﻟﻨﮕﺪان ﻫﻨﻮز ﻫﯿﭻ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﮕﻮﯾﺪ اﯾﻦ ﺷﻮاﻟﯿﻪ ﮐﯽ ﻫﺴﺖ ﯾﺎ در ﮐﺠﺎ دﻓﻦ ﺷﺪه اﺳـﺖ‪ .‬اﻓـﺰون ﺑـﺮ آن‪ ،‬ﺑـﻪ‬
‫ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﯿﺪ اﮔﺮ ﻫﻢ ﻣﺰار را ﺑﯿﺎﺑﻨﺪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﭼﯿﺰی ﺑﮕﺮدﻧﺪ ﮐﻪ ﮐﻪ در آنﺟﺎ ﻣﻮﺟﻮد ﻧﯿﺴﺖ‪ .‬آن ﮔﻮی ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮ ﻣﺰارش ﺑﺎﺷﺪ؟‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺑﺎ ﻧﺎاﻣﯿﺪی ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻧﻈﺮی ﻧﺪاری؟« ﻟﻨﮕﺪان ﺣﺲ ﮐﺮد ﺗﺎرﯾﺨﺪان ﺳﻠﻄﻨﺘﯽ از اﯾﻦ اﻣﺘﯿﺎزی ﮐﻪ دارد ﻟﺬّت ﻣﯽﺑﺮد‪» .‬دوﺷﯿﺰه ﻧﻮو؟«‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺷﻤﺎ دو ﺗﺎ ﺑﺪون ﻣﻦ ﭼﯽ ﮐﺎر ﻣﯽﮐﺮدﯾﺪ؟ ﭼﺎره ﭼﯿﻪ؟ ﻣﻦ ﺷﻤﺎ رو ﻣﯽﺑﺮم اوﻧﺠﺎ‪ .‬واﻗﻌﺎً ﺧﯿﻠﯽ ﺳـﺎدهﺳـﺖ‪ .‬ﺧـﻂ اول‪ ،‬ﺟـﻮاب‬
‫ﻣﺴﺌﻠﻪ رو داره‪ .‬ﻣﯿﺸﻪ ﺑﺨﻮﻧﯿﺶ؟«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان آن را ﺑﻠﻨﺪ ﺧﻮاﻧﺪ‪» :‬ﺷﻮاﻟﯿﻪاﯾﺴﺖ در ﻟﻨﺪن ﮐﻪ ﭘﺎپ ﺑﻪ ﺧﺎﮐﺶ ﺳﭙﺮده‪«.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺑﻪ ﻟﻨﮕﺪان ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪» :‬دﻗﯿﻘﺎً‪ .‬ﺷﻮاﻟﯿﻪای ﮐﻪ ﯾﻪ ﭘﺎپ دﻓﻨﺶ ﮐﺮده‪ .‬ﭼﻪ ﻣﻌﻨﺎﯾﯽ ﺑﺮات داره؟«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺷﺎﻧﻪای ﺑﺎﻻ اﻧﺪاﺧﺖ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺷﻮاﻟﯿﻪای ﮐﻪ ﭘﺎپ دﻓﻨﺶ ﮐﺮده؟ ﺷﻮاﻟﯿﻪای ﮐﻪ ﻣﺮاﺳﻢ ﺧﺎﮐﺴﭙﺎرﯾﺶ رو ﯾﻪ ﭘﺎپ اﻧﺠﺎم داده‪«.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺑﻠﻨﺪ ﺧﻨﺪﯾﺪ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑَﻬَﻊ! از ﺳﺮﺷﻮن زﯾﺎده‪ .‬راﺑﺮت ﺗﻮ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺧﻮشﺑﯿﻨﯽ‪ .‬ﯾﻪ ﻧﮕﺎه ﺑﻪ ﺧﻂ دوم ﺑﻨﺪاز‪ .‬ﺷﻮاﻟﯿﻪﻫِـﻪ ﻣﺸﺨـﺼﺎً ﮐـﺎری‬
‫ﻣﯽﮐﺮده ﮐﻪ ﺧﺸﻢ ﻣﻘﺪس ﮐﻠﯿﺴﺎ رو ﺑﺮاﻧﮕﯿﺨﺘﻪ‪ .‬دوﺑﺎره ﻓﮑﺮ ﮐﻦ‪ .‬ﻣﻌﺎرﺿﺎت ﮐﻠﯿﺴﺎ و ﺷﻮاﻟﯿﻪﻫﺎی ﻫﯿﮑﻞ رو ﻫﻢ در ﻧﻈﺮ ﺑﮕﯿﺮ‪ .‬ﺷﻮاﻟﯿﻪای ﮐـﻪ ﭘـﺎپ‬
‫ﺑﻪ ﺧﺎﮐﺶ ﺳﭙﺮده؟«‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» :‬ﺷﻮاﻟﯿﻪای ﮐﻪ ﭘﺎپ ﮐُﺸﺘﺶ؟«‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺗﺒﺴّﻤﯽ ﮐﺮد و ﺿﺮﺑﻪی آراﻣﯽ روی زاﻧﻮی او زد‪» .‬ﮐﺎرِت ﺧﻮب ﺑﻮد‪ ،‬ﻋﺰﯾﺰم‪ .‬ﺷﻮاﻟﯿﻪای ﮐﻪ ﭘﺎپ دﻓﻨﺶ ﮐﺮده‪ .‬ﯾﺎ ﺑﻪ ﻋﺒﺎرﺗﯽ ﮐﺸﺘﻪ‪«.‬‬

‫ﻟﻨﮕﺪان دﺳﺘﮕﯿﺮی رﺳﻮاﮐﻨﻨﺪهی ﺷﻮاﻟﯿﻪﻫﺎ را در ﺳﺎل ‪ 1307‬ﺑﻪ ﯾﺎد آورد—ﺟﻤﻌﻪی ﻧﺤﺲ ﺳﯿﺰدﻫﻢ—ﮐـﻪ ﭘـﺎپ ﮐﻠﻤﻨـﺖ ﺻـﺪﻫﺎ ﺷـﻮاﻟﯿﻪی‬
‫ﻫﯿﮑﻞ را ﮐﺸﺖ و ﺑﻪ ﺧﺎک ﺳﭙﺮد‪» .‬اﻣﺎ ﯾﻪ ﻋﺎﻟﻤﻪ ﻗﺒﺮ ﺷﻮاﻟﯿﻪ ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﭘﺎپ ﮐﺸﺘﻪ ﺑﺎﺷﻪ‪«.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺧﯿﻠﯽ از اوﻧﻬﺎ رو ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ دﯾﺮک ﺳﻮزوﻧﺪﻧﺪ و ﺑﺪون ﻫﯿﭻ ﻣﺮاﺳﻤﯽ داﺧﻞ رود ﺗﺎﯾﺒﺮ‪ 1‬اﻧﺪاﺧﺘﻨﺪ‪ .‬اﻣﺎ اﯾﻦ ﺷﻌﺮ ﺑـﻪ ﻣـﺰار اﺷـﺎره‬
‫ﻣﯿﮑﻨﻪ‪ ،‬ﻣﺰاری ﺗﻮی ﻟﻨﺪن‪ .‬و ﺷﻮاﻟﯿﻪﻫﺎی ﮐﻤﯽ ﺗﻮی ﻟﻨﺪن ﺧﺎک ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ «.‬ﻣﮑﺜﯽ ﮐﺮد و ﺑﻪ ﻟﻨﮕﺪان ﭼﺸﻢ دوﺧﺖ؛ اﻧﮕﺎر ﮐﻪ اﻧﺘﻈﺎر ﻣﯽﮐـﺸﯿﺪ ﻧـﻮر‬
‫اِدراک ﺑﺮ ﭼﻬﺮهاش ﺗﺠﻠﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺑﺎ اوﻗﺎتﺗﻠﺨﯽ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺗﻮ رو ﺑﻪ ﺧﺪا راﺑﺮت! ﮐﻠﯿﺴﺎﯾﯽ ﺗﻮی ﻟﻨﺪن ﮐﻪ ﺷﺎﺧﻪی ﻧﻈﺎﻣﯽ دِﯾﺮ ﺳﺎﺧﺘﻪ—ﺧـﻮد‬
‫ﺷﻮاﻟﯿﻪﻫﺎی ﻫﯿﮑﻞ!«‬

‫‪ :Tiber River 1‬دوﻣﯿﻦ رودﺧﺎﻧﻪی ﺑﺰرگ اﯾﺘﺎﻟﯿﺎ ﮐﻪ از داﻣﻨﻪی ﻣﻮﻧﺘﻪ ﻓﻮﻣﺎﯾﻮﻟﻮ )‪ (Monte Fumaiolo‬ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﻣﯽﮔﯿﺮد‪ .‬ﻃﻮل آن ‪ 405‬ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮ اﺳـﺖ و از‬
‫ﻣﯿﺎن رُم رد ﻣﯽﺷﻮد‪.‬‬

‫‪-335-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻟﻨﮕﺪان ﻧﻔﺴﯽ از ﻓﺮط ﺣﯿﺮت ﺑﯿﺮون داد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﮐﻠﯿﺴﺎی ﻫﯿﮑﻞ‪1‬؟ ﻣﮕﻪ دﺧﻤﻪ‪ 2‬داره؟«‬
‫»دﺧﻤﻪی ده ﺗﺎ از ﺗﺮﺳﻨﺎکﺗﺮﯾﻦ ﻗﺒﺮﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎل دﯾﺪی‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﻫﯿﭻﮔﺎه ﮐﻠﯿﺴﺎی ﻫﯿﮑﻞ را ﻧﺪﯾﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﻫﺮ ﭼﻨﺪ در ﺗﺤﻘﯿﻘﺎﺗﺶ درﺑﺎرهی دِﯾﺮ ﺻﻬﯿﻮن ﺑﺎ ارﺟﺎﻋﺎت ﺑﯽﺷـﻤﺎری ﺑـﻪ آن ﺑﺮﺧـﻮرده ﺑـﻮد‪.‬‬
‫ﮐﻠﯿﺴﺎی ﻫﯿﮑﻞ را ﮐﻪ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﺎﻧﻮن ﻫﻤﻪی ﻓﻌﺎﻟﯿﺖﻫﺎی دِﯾﺮی‪/‬ﺷﻮاﻟﯿﻪای در ﺑﺮﯾﺘﺎﻧﯿﺎ ﺑﻮده اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﯿﺎق از ﻫﯿﮑﻞ ﺳﻠﯿﻤﺎن ﻧﺎمﮔـﺬاری ﮐـﺮدهاﻧـﺪ‬
‫ﮐﻪ ﺷﻮاﻟﯿﻪﻫﺎ ﺧﻮد ﻧﺎﻣﺸﺎن را از آن ﺑﻪ ﻋﺎرﯾﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ؛ ﺑﻪ ﺟﺰ آن‪ ،‬اﺳﻨﺎد ﺳﻨﮕﺮﯾﻞ ﻫﻢ ﺑﻮد ﮐﻪ آن ﻗﺪرت ﺑﯽﺣﺪواﻧﺪازه را در رم ﺑﻪ آنﻫـﺎ داده‬
‫ﺑﻮد‪ .‬اﻓﺴﺎﻧﻪﻫﺎی ﻓﺮاواﻧﯽ از ﺷﻮاﻟﯿﻪﻫﺎ ﻧﻘﻞ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﻨﺎﺳﮏ ﭘﻨﻬﺎن و ﻋﺠﯿﺒﯽ را در ﺣﺮم ﻗﺪﺳﯽ و ﻏﺮﯾﺐ ﮐﻠﯿـﺴﺎی ﻫﯿﮑـﻞ اﻧﺠـﺎم ﻣـﯽدادﻧـﺪ‪.‬‬
‫»ﮐﻠﯿﺴﺎی ﻫﯿﮑﻞ ﺗﻮی ﻓﻠﯿﺖ اﺳﺘﺮﯾﺘﻪ؟«‬
‫»در واﻗﻊ ﺧﺎرج از ﻓﻠﯿﺖ اﺳﺘﺮﯾﺖ در ﮐﻮﭼﻪی اﯾﻨِﺮ ﺗِﻤﭙِﻞ‪ «.3‬ﺑﻌﺪ ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺘﯽ ﻣﻮذﯾﺎﻧﻪ اداﻣﻪ داد‪» :‬ﻣﯽﺧﻮاﺳﺘﻢ ﻗﺒﻞ از اﯾﻦ ﮐﻪ ﻣﮑﺎﻧﺶ روُ رو ﮐﻨﻢ‬
‫ﺑﮕﺬارم ﯾﮏ ﮐﻢ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺗﻘﻼ ﮐﻨﯿﺪ‪«.‬‬
‫»ﻣﺘﺸﮑﺮم‪«.‬‬
‫»ﺷﻤﺎﻫﺎ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ اوﻧﺠﺎ رﻓﺘﯿﺪ؟«‬
‫ﺳﻮﻓﯽ و ﻟﻨﮕﺪان ﺳﺮﺷﺎن را ﺑﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪی ﻧﻔﯽ ﺗﮑﺎن دادﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺗﻌﺠﺐ ﻧﻤﯽﮐﻨﻢ‪ .‬ﮐﻠﯿﺴﺎ ﺣﺎﻻ ﺑﯿﻦ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎنﻫﺎی ﺑﺰرگﺗﺮی از دﯾﺪ ﻣﺨﻔﯽ ﺷﺪه‪ .‬اﻓﺮاد ﮐﻤﯽ ﺣﺘﯽ ﺧﺒـﺮ دارﻧـﺪ ﮐـﻪ ﻫﻤﭽـﻮ‬
‫ﭼﯿﺰی اوﻧﺠﺎﺳﺖ‪ .‬ﻣﮑﺎن وﻫﻢآور و ﻗﺪﯾﻤﯿﯿﻪ‪ .‬ﻣﻌﻤﺎرﯾﺶ ﻫﻢ از ﺑﯿﺦ ﭘﮕﺎﻧﯿﻪ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﯿﺪ‪» .‬ﭘﮕﺎﻧﯽ؟«‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﮔﻔﺖ‪» :‬وﯾﮋﮔﯽﻫﺎی ﭘﮕﺎﻧﯽ ﯾﻪ ﭘﺎﻧﺘﺌﻮن‪ 4‬رو داره! ﮐﻠﯿﺴﺎ ﻣُﺴﺘَﺪﯾﺮه! ﺷﻮاﻟﯿﻪﻫﺎ از ﻃﺮح ﺳﻨّﺘﯽ ﻣـﺴﯿﺤﯽ‪ ،‬ﯾﻌﻨـﯽ ﺻـﻠﯿﺐ ﭼـﺸﻢﭘﻮﺷـﯽ‬
‫ﮐﺮدﻧﺪ و ﮐﻠﯿﺴﺎی ﮐﺎﻣﻼً ﮔﺮدی رو ﺑﻪ ﺳﺘﺎﯾﺶ از ﺧﻮرﺷﯿﺪ از ﺑﻨﺎ ﮐﺮدﻧﺪ‪ «.‬اﺷﺎرﺗﯽ ﺑﺪﺳﮕﺎﻻﻧﻪ ﺑﻪ اﺑﺮوﻫـﺎﯾﺶ داد و در اداﻣـﻪ ﮔﻔـﺖ‪» :‬ﺳـﻼﻣﯽ ﻧـﻪ‬
‫ﭼﻨﺪان ﺑﯽﻃﻤﻌﺎﻧﻪ ﺑﻪ آدمﻫﺎی رُم‪ .‬ﻣﯿﺸﻪ ﮔﻔﺖ اﺳﺘﻮنﻫﻨﺞ‪ 5‬رو وﺳﻂ ﺷﻬﺮ ﻟﻨﺪن اﺣﯿﺎ ﮐﺮدﻧﺪ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺑﻪ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺧﯿﺮه ﺷﺪه ﺑﻮد‪» .‬ﺑﻘﯿﻪی ﺷﻌﺮ ﭼﯽ؟«‬
‫ﻗﯿﺎﻓﻪی ﺷﺎد و ﺧﺮم ﺗﺎرﯾﺨﺪان دَرﻫَﻢ ﺷﺪ‪» .‬ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻧﯿﺴﺘﻢ‪ .‬ﮔﯿﺞﮐﻨﻨﺪهﺳﺖ‪ .‬ﻣﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﻫﺮ ده ﻗﺒﺮ رو ﺑﻪ دﻗﺖ ﺑﺮرﺳﯽ ﮐﻨﯿﻢ‪ .‬اﮔﻪ ﺷﺎﻧﺲ ﺑﯿـﺎرﯾﻢ‬
‫ﯾﮑﯽ از اوﻧﻬﺎ ﮔﻮیِ ﻣﺸﺨﺼﺎً ﻧﺎﭘﺪﯾﺪ رو در ﺧﻮدش داره‪«.‬‬

‫‪ :Temple Church 1‬ﮐﻠﯿﺴﺎﯾﯽ در ﻟﻨﺪن ﮐﻪ در ﻣﺘﻦ ﺑﺎ ﻣﺸﺨﺼﺎت آن ﺑﯿﺸﺘﺮ آﺷﻨﺎ ﺧﻮاﻫﯿﺪ ﺷﺪ‪.‬‬

‫‪ :Crypt 2‬دﺧﻤﻪ ﺑﻪ ﮔﻨﺒﺪ ﻃﺎﻗﺪار ﯾﺎ اﺗﺎﻗﮑﯽ زﯾﺮزﻣﯿﻨﯽ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮد‪ ،‬ﺑﻪ وﯾﮋه اﮔﺮ در زﯾﺮ ﯾﮏ ﮐﻠﯿﺴﺎ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬در ﻻﺗﯿﻦ ‪ crypta‬ﺑﻪ ﻫﺮ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﯽ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﯽﺷﺪه اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ ﺗﻤﺎم ﯾﺎ ﺑﺨﺸﯽ از آن در زﯾﺮ زﻣﯿﻦ ﺑﺎﺷﺪ؛ ﻧﻈﯿﺮ ﻣﺠﺮاﻫﺎی ﻓﺎﺿﻼب‪ ،‬اﺻﻄﺒﻞ اﺳﺒﺎن‪ ،‬اﻧﺒﺎرﻫﺎی ﮐﺸﺎورزی‪.‬‬

‫‪Inner Temple 3‬‬

‫‪ :Pantheon 4‬ﻣﻌﺒﺪ ﻫﻤﻪی ﺧﺪاﯾﺎن در روم و ﯾﻮﻧﺎن ﺑﻮﺳﺘﺎن‪ .‬ﭘﺎﻧﺘﺌﻮن رُم ﺳﺎﻟﻢﻣﺎﻧﺪهﺗﺮﯾﻦ ﺑﻨﺎی اﯾﻦ ﭼﻨﯿﻨﯽ و از ﺑﺎﺷﮑﻮهﺗﺮﯾﻦ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎنﻫﺎی ﺗﺎرﯾﺦ ﻣﻌﻤﺎری اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪ :Stonehenge 5‬ﺟﺎﯾﮕﺎﻫﯽ ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ در ﺳﯽ ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮی ﺟﻨﻮب آوِزﺑﺮی و ﺳﯿﺰده ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮی ﺷﻤﺎلﻏﺮب ﺳﺎﻟﺰﺑﺮی اﻧﮕﻠﺴﺘﺎن‪ .‬اﯾﻦ ﺟﺎﯾﮕﺎه در واﻗﻊ ﺑَﻨﺎﯾﯽ ﻣُﺪوّر ﺑﻪ‬
‫ﻗﺪﻣﺖ دﺳﺖ ﮐﻢ ﻋﺼﺮ ﻣﻔﺮغ )ﭘﻨﺞ ﻫﺰار ﺳﺎل ﭘﯿﺶ( اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ اﺣﺘﻤﺎل ﮐﺎرﺑﺴﺘﯽ ﻣﺬﻫﺒﯽ داﺷﺘﻪ و در ﺷﻤﺎر ﮐﻬﻦﺗﺮﯾﻦ ﭘﺮﺳﺘﺶﮔﺎهﻫﺎی ﺟﻬﺎن اﺳﺖ و ﺳﺎزﻧﺪﮔﺎن آن ﺷﺎﯾﺪ‬
‫ﺧﻮرﺷﯿﺪﭘﺮﺳﺘﺎن ﺑﻮدهاﻧﺪ‪ .‬ﻧﻈﺮﯾﻪی دﯾﮕﺮی ﻧﯿﺰ ﺟﺮاﻟﺪ ﻫﺎوﮐﯿﻨﺰ در ﺗﻮﺟﯿﻪ ﮐﺎرﺑﺴﺖ اﺳﺘﻮنﻫﻨﺞ در دﻫﻪی ‪ 1960‬ﻣﯿﻼدی اراﺋﻪ داد ﮐﻪ در ﻣﯿﺎن ﻋﻮام ﻣﻘﺒﻮﻟﯿﺖ و ﺷﻬﺮت ﺑﺴﯿﺎر‬
‫دارد‪ ،‬اﻣﺎ در ﻣﯿﺎن ﻣﺤﻘﻘﺎن ﺑﺎ ﺗﺮدﯾﺪ ﻫﻤﺮاه اﺳﺖ و آن رﺻﺪﺧﺎﻧﻪ ﺑﻮدن اﺳﺘﻮنﻫﻨﺞ اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪-336-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻟﻨﮕﺪان ﭘﯽ ﺑﺮد ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﺪﻓﺸﺎن ﺧﯿﻠﯽ ﻧﺰدﯾﮏ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬اﮔﺮ ﮔﻮی رﻣﺰ را اﻓﺸﺎ ﻣﯽﮐﺮد آنﻫﺎ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﮐـﺮﯾﭙﺘﮑﺲ را ﻫـﻢ ﺑـﺎز ﮐﻨﻨـﺪ‪.‬‬
‫ﮐﻠﻨﺠﺎر زﯾﺎدی ﺑﺎ ﺧﻮد رﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﺗﺎ ﺣﺪس ﺑﺰﻧﺪ داﺧﻞ آن ﭼﻪ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﯾﺎﻓﺖ‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان دوﺑﺎره ﺑﻪ ﺷﻌﺮ ﻧﮕﺎﻫﯽ اﻧﺪاﺧﺖ‪ .‬ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻧﻮﻋﯽ ﺟﺪول ﮐﻠﻤﺎت ﮐﻬﻦ ﺑﻪ ﻧﻈﺮش ﻣﯽرﺳﯿﺪ‪ .‬ﮐﻠﻤﻪای ﭘﻨﺞﺣﺮﻓﯽ ﮐﻪ از ﺟﺎم ﺻـﺤﺒﺖ ﮐﻨـﻪ‪.‬‬
‫در ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎ ﮐﻪ ﺑﻮدﻧـﺪ ﺗﻤـﺎم رﻣـﺰواژهﻫـﺎی ﻣﺒـﺮﻫﻦ را اﻣﺘﺤـﺎن ﮐـﺮده ﺑﻮدﻧـﺪ— ‪GRAIL, GRAAL, GREAL, VENUS,‬‬
‫‪ .JESUS, SARAH‬اﻣﺎ اﺳﺘﻮاﻧﻪ ﺗﮑﺎن از ﺗﮑﺎن ﻧﺨﻮرد‪ .‬ﺑﯿﺶ از ﺣﺪ ﻣﺒﺮﻫﻦ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬آﺷﮑﺎرا اﺷـﺎرهی ﭘـﻨﺞﺣﺮﻓـﯽ دﯾﮕـﺮی ﺑـﻪ زﻫـﺪان‬
‫ذرﯾﻪدار ﮔﻞ ﺳﺮخ وﺟﻮد داﺷﺖ‪ .‬اﯾﻦ اﻣﺮ ﮐﻪ واژه ﺣﺘﯽ ﺑﻪ ذﻫﻦ ﻣﺘﺨﺼﺼﯽ ﻣﺜﻞ ﻟﯽ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﻫﻢ ﺧﻄﻮر ﻧﻤـﯽﮐـﺮد ﺑـﻪ ﻟﻨﮕـﺪان اﺛﺒـﺎت ﮐـﺮد ﮐـﻪ‬
‫اﺷﺎرهای ﻣﻌﻤﻮل ﻧﯿﺴﺖ‪.‬‬
‫رﻣﯽ از آﯾﻨﻪی ﻋﻘﺐ ﺑﻪ آنﻫﺎ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺳِﺮ ﻟﯽ؟ ﮔﻔﺘﯿﺪ ﮐﻪ ﻓﻠﯿﺖ اﺳﺘﺮﯾﺖ ﻧﺰدﯾﮏ ﭘُﻞ ﺑﻠﮏﻓﺮﯾﺎر‪ 1‬ﻗﺮار داره؟«‬
‫»ﺑﻠﻪ‪ .‬از ﺧﺎﮐﺮﯾﺰ وﯾﮑﺘﻮرﯾﺎ‪ 2‬ﺑﺮو‪«.‬‬
‫»ﻣﺘﺄﺳﻔﻢ‪ .‬ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻧﯿﺴﺘﻢ ﮐﺠﺎﺳﺖ‪ .‬ﻣﻌﻤﻮﻻً ﻓﻘﻂ ﻣﯽرﻓﺘﯿﻢ ﺑﯿﻤﺎرﺳﺘﺎن‪«.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺳﻮﻓﯽ و ﻟﻨﮕﺪان ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ و ﮔِﻠِﻪﮐﻨﺎن ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﻪ ﺧﺪا‪ ،‬ﮐﺎر ﺑﺎ اﯾﻦ ﺑﻌﻀﯽ ﻣﻮاﻗﻊ ﻣﺜﻞ ﻣﺮاﻗﺒﺖ از ﺑﭽﻪ ﻣﯿﻤﻮﻧـﻪ‪.‬‬
‫ﯾﻪ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﻧﻮﺷﯿﺪﻧﯽ و ﺧﻮراﮐﯽﻫﺎی ﺧﻮﺷﻤﺰه از ﺧﻮدﺗﻮن ﭘﺬﯾﺮاﯾﯽ ﮐﻨﯿﺪ‪ «.‬ﺑﻌﺪ ﺟﻤﻊ آنﻫﺎ را ﺗﺮک ﮐﺮد و ﺑﻪ ﺳـﺨﺘﯽ ﺧـﻮد را از ﻣﯿـﺎن‬
‫ﺟﺪاﮐﻨﻨﺪهی ﺑﺎز ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺟﻠﻮ ﮐﺸﯿﺪ ﺗﺎ ﺑﺎ رﻣﯽ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻟﻨﮕﺪان ﭼﺮﺧﯿﺪ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺣﺎﻻ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﻧﻤﯿﺪوﻧﻪ ﮐﻪ ﻣﻦ و ﺗﻮ اﻧﮕﻠﺴﺘﺎن ﻫﺴﺘﯿﻢ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﻓﻬﻤﯿﺪ ﮐﻪ ﺣﻖ ﺑﺎ اوﺳﺖ‪ .‬ﭘﻠﯿﺲ ﮐِﻨﺖ ﺑﻪ ﻓﺎش ﻣﯽﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎ ﺧﺎﻟﯽ ﺑﻮده اﺳﺖ و ﻓﺎش ﻣﯽﺑﺎﯾﺴﺖ ﻓﺮض ﻣﯽﮐﺮد آنﻫﺎ ﻫﻨـﻮز‬
‫در ﻓﺮاﻧﺴﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﻣﺎ ﻧﺎﻣﺮﺋﯽ ﻫﺴﺘﯿﻢ‪ .‬ﺷﯿﺮﯾﻦﮐﺎری ﮐﻮﭼﮏ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﻓﺮﺻﺖ زﯾﺎدی را ﺑﺮای آنﻫﺎ ﻓﺮاﻫﻢ آورده ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻓﺎش ﺑﻪ اﯾﻦ ﺳﺎدﮔﯽﻫﺎ دﺳﺖﺑﺮدار ﻧﯿﺴﺖ‪ .‬اﯾﻦ ﺑﺎزداﺷﺖ ﻧﻔﻊ زﯾﺎدی ﺑﺮاش داره‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﻣﯽﮐﻮﺷﯿﺪ ﺑﻪ ﻓﺎش ﻧﯿﻨﺪﯾﺸﺪ‪ .‬ﺳﻮﻓﯽ ﺑﻪ او ﻗﻮل داده ﺑﻮد ﮐﻪ ﭘﺲ از اﺗﻤﺎم ﻣﺎﺟﺮا ﺗﻤﺎم ﺳﻌﯿﺶ را ﺑﻪ ﺧﺮج ﺑﺪﻫﺪ ﺗﺎ او را ﺗﺒﺮﺋﻪ ﮐﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﮐﻢﮐﻢ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﻣﯽرﺳﯿﺪ اﯾﻦ ﮐﺎر ﺳﻮﻓﯽ ارزش ﭼﻨﺪاﻧﯽ ﻧﺪارد‪ .‬ﺷﺎﯾﺪ ﻓﺎش ﭘﺸﺖ ﻫﻤﻪی اﯾﻦ ﺟﺮﯾﺎن ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﺎﺷﻪ‪ .‬ﮔﺮﭼﻪ ﻟﻨﮕﺪان ﺑـﻪ‬
‫ﺳﺨﺘﯽ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﭙﺬﯾﺮد ﭘﻠﯿﺲ ﻗﻀﺎﯾﯽ ﺑﺎ ﻗﻀﯿﻪی ﺟﺎم ﻣﻘﺪس درﮔﯿﺮ ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺣﺲ ﻣﯽﮐﺮد ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺑـﻪ ﻫﻤـﯿﻦ ﺳـﺎدﮔﯽ ﻓـﺎش را ﺑـﻪ‬
‫ﻋﻨﻮان ﻫﻤﺪﺳﺖ ﻧﺎدﯾﺪه ﺑﮕﯿﺮد‪ .‬ﻓﺎش ﻣﺬﻫﺒﯿﻪ و ﺧﯿﻠﯽ ﻣُﺼﺮّه اﯾﻦ ﻗﺘﻞﻫﺎ رو ﺑﻨﺪازه ﮔﺮدن ﻣﻦ‪ .‬و ﺳﻮﻓﯽ ﻫﻢ ﺑﺎر دﯾﮕﺮ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد ﮐـﻪ ﻓـﺎش ﻣـﺸﺘﺎق‬
‫اﯾﻦ ﺑﺎزداﺷﺖ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ‪ ،‬ﺷﻮاﻫﺪ ﺑﺮ ﺿﺪّ ﻟﻨﮕﺪان ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﻋﻼوه ﺑﺮ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪن ﻧﺎﻣﺶ روی زﻣﯿﻦ ﻟﻮور و در ﺳﺮرﺳـﯿﺪ ﺳـﻮﻧﯿﺮ‪ ،‬او‬
‫در ﻣﻮرد دﺳﺖﻧﻮﺷﺘﻪاش ﻫﻢ دروغ ﮔﻔﺘﻪ و ﺳﭙﺲ ﮔﺮﯾﺨﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺎ ﺧﻮد اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ ﺳﻮﻓﯽ ﮐﻪ اﯾﻦ ﻃﻮر ﺑﺮداﺷﺖ ﻣﯿﮑﻨﻪ‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ دﺳﺘﺶ را روی زاﻧﻮی ﻟﻨﮕﺪان ﮔﺬاﺷﺖ و ﮔﻔﺖ‪» :‬راﺑﺮت‪ ،‬ﻣﺘﺄﺳﻔﻢ اﯾﻦ ﻗﺪر درﮔﯿﺮ ﺷﺪی‪ .‬اﻣﺎ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻢ ﮐـﻪ اﯾـﻦﺟـﺎﯾﯽ‪ «.‬ﺟﻤﻠـﻪاش‬
‫ﺑﯿﺸﺘﺮ واﻗﻊﺑﯿﻨﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽآﻣﺪ ﺗﺎ اﺣﺴﺎﺳﺎﺗﯽ‪.‬‬
‫ﺑﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ‪ ،‬ﻟﻨﮕﺪان ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺑﺎرﻗﻪی ﻋﻼﻗﻪای را ﺑﯿﻦ ﺧﻮدﺷﺎن ﺣﺲ ﮐﺮد‪ .‬ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺧﺴﺘﻪای ﺗﺤـﻮﯾﻠﺶ داد و ﮔﻔـﺖ‪» :‬ﺧﻮاﺑﯿـﺪم ﺳـﺮِﺣﺎلﺗـﺮ‬
‫ﺷﺪم‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪای ﺳﮑﻮت ﮐﺮد‪» :‬ﭘﺪرﺑﺰرﮔﻢ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﻬﺖ اﻋﺘﻤﺎد ﮐﻨﻢ‪ .‬ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻢ ﺑﺮای ﯾﻪ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺷﺪه ﺑﻪ ﺣﺮﻓﺶ ﮔﻮش دادم‪«.‬‬

‫‪ :Blackfriars 1‬ﻣﻨﻄﻘﻪای ﮐﻮﭼﮏ در ﻟﻨﺪن در ﻧﺰدﯾﮑﯽ رود ﺗﯿﻤﺰ‪ ،‬ﺷﺮق ﻣﺤﻠﻪی ﺗﻤﭙﻞ و ﺟﻨﻮبﻏﺮب ﮐﻠﯿﺴﺎی ﺟﺎﻣﻊ ﺳﻨﺖﭘﺎول‪.‬‬

‫‪Victoria Embankment 2‬‬

‫‪-337-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫»ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺖ ﺣﺘﯽ ﻣﻦ رو ﻧﻤﯽﺷﻨﺎﺧﺖ‪«.‬‬

‫»ﺣﺘﯽ ﺑﺎ وﺟﻮد اﯾﻦ ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﻢ دﺳﺖ از اﯾﻦ ﻓﮑﺮ ﺑﺮدارم ﮐﻪ ﺗﻮ دﻗﯿﻘﺎً ﻫﻤﻮن ﮐﺎری رو ﮐﺮدی ﮐﻪ اون ﻣﯿﺨﻮاﺳﺘﻪ‪ .‬ﺑﻬﻢ ﮐﻤﮏ ﮐﺮدی ﺳﻨﮓ ﺗﺎج‬
‫رو ﭘﯿﺪا ﮐﻨﻢ‪ ،‬ﻣﻌﻨﺎی ﺟﺎم ﻣﻘﺪس رو ﺑﻔﻬﻤﻢ‪ ،‬ﺑﻌﺪ ﻫﻢ ﻣﻨﺎﺳﮏ ﺗﻮی زﯾﺮزﻣﯿﻦ رو ﺑﺮام ﺗﻮﺿﯿﺢ دادی‪ «.‬و ﺑﻌﺪ از ﻣﮑﺜﯽ اداﻣﻪ داد‪» :‬اﻣﺸﺐ ﺑﻪ ﻧﺤﻮی‬
‫ﺑﯿﺶ از ﻫﻤﻪی اﯾﻦ ﺳﺎلﻫﺎ ﺧﻮدم رو ﺑﻪ ﭘﺪرﺑﺰرﮔﻢ ﻧﺰدﯾﮏ ﺣﺲ ﻣﯽﮐﻨﻢ‪ .‬ﻣﯿﺪوﻧﻢ از اﯾﻦ ﺑﺎﺑﺖ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻪ‪«.‬‬
‫در دوردﺳﺖ‪ ،‬اﻓﻖ ﻟﻨﺪن از ﺧﻼل ﻧﻢﻧﻢ ﺑﺎران ﺻﺒﺤﮕﺎﻫﯽ ﺳﺮ ﺑﺮﻣﯽآورد‪ .‬اﻓﻘﯽ ﮐﻪ زﻣﺎﻧﯽ در ﺳﺎﯾﻪی ﺑﯿﮓﺑِﻦ‪ 1‬و ﺗﺎور ﺑﺮﯾﺞ‪ 2‬ﻗﺮار ﻣـﯽﮔﺮﻓـﺖ‬
‫ﺣﺎﻻ در ﺑﺮاﺑﺮ ﭼﺸﻢ ﻫﺰاره‪ 3‬ﺳﺮ ﺧﻢ ﻣﯽﮐﺮد—ﭼﺮخ و ﻓﻠﮏ ﻓﻮق ﻣﺪرن و ﻏﻮلآﺳﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺻﺪ و ﭘﻨﺠﺎه ﻣﺘﺮ ارﺗﻔﺎع ﻣﯽﮔﺮﻓﺖ و ﻣﻨﺎﻇﺮ ﻧﻔـﺲﮔﯿـﺮی‬
‫از ﺷﻬﺮ را ﺑﻪ ﻧﻤﺎﯾﺶ ﻣﯽﮔﺬارد‪ .‬ﻟﻨﮕﺪان ﯾﮏ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﺗﻼش ﮐﺮد ﺳﻮار ﺷﻮد‪ ،‬اﻣﺎ »ﻣﺤﻔﻈﻪﻫﺎی ﺗﻤﺎﺷﺎ« او را ﺑﻪ ﯾﺎد ﺗﺎﺑﻮت ﻣـﯿﺦﺷـﺪه ﻣـﯽاﻧـﺪاﺧﺖ‪.‬‬
‫ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺖ روی زﻣﯿﻦ ﺑﻤﺎﻧﺪ و در ﺳﺎﺣﻞ دِلﺑﺎز ﺗﯿﻤﺰ از ﻣﻨﺎﻇﺮ ﻟﺬت ﺑﺒﺮد‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﻓﺸﺎری روی زاﻧﻮﯾﺶ ﺣﺲ ﮐﺮد‪ .‬ﺧﻮد را ﻋﻘﺐ ﮐﺸﯿﺪ و ﭼﺸﻤﺎن ﺳﺒﺰ ﺳﻮﻓﯽ را ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺧﻮد ﯾﺎﻓﺖ‪ .‬ﻣﺪﺗﯽ ﺑـﻮد ﺑـﺎ او ﺣـﺮف ﻣـﯽزد‪.‬‬
‫زﻣﺰﻣﻪﮐﻨﺎن ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮت اﮔﺮ اﺳﻨﺎد ﺳﻨﮕﺮﯾﻞ رو ﭘﯿﺪا ﮐﻨﯿﻢ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎﻫﺎﺷﻮن ﭼﯽ ﮐﺎر ﮐﻨﯿﻢ؟«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻧﻈﺮ ﻣﻦ ﺑﯽاﻫﻤﯿﺘﻪ‪ .‬ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺖ ﮐﺮﯾﭙﺘﮑﺲ رو ﺑﻪ ﺗﻮ داد و ﺗﻮ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻨﺎ ﺑﺮ اون ﭼﻪ ﻏﺮﯾﺰهات ﺣﮑﻢ ﻣﯿﮑﻨﻪ ﻋﻤﻞ ﮐﻨﯽ‪«.‬‬
‫»ﻣﻦ ﻋﻘﯿﺪهی ﺗﻮ رو ﭘﺮﺳﯿﺪم‪ .‬ﯾﻘﯿﻨﺎً ﭼﯿﺰی در اون دﺳﺖﻧﻮﺷﺘﻪ داﺷﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺷـﺪه ﭘـﺪرﺑﺰرﮔﻢ ﺑﻬـﺖ اﻋﺘﻤـﺎد ﮐﻨـﻪ‪ .‬ﻗـﺮار ﯾـﻪ ﻣﻼﻗـﺎت‬
‫ﺧﺼﻮﺻﯽ رو ﺑﺎﻫﺎت ﺗﻨﻈﯿﻢ ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬اﯾﻦ ﮐﺎرش ﻧﺎدر ﺑﻮد‪«.‬‬
‫»ﺷﺎﯾﺪ ﻣﯿﺨﻮاﺳﺘﻪ ﺑﮕﻪ از ﺑﯿﺦوﺑُﻦ اﺷﺘﺒﺎه ﻣﯽﮐﻨﻢ‪«.‬‬
‫»اﮔﺮ ﻃﺮﻓﺪار ﻧﻈﺮاﺗﺖ ﻧﺒﻮد ﭘﺲ ﭼﺮا ﺑﻬﻢ ﮔﻔﺘﻪ ﺗﻮ رو ﭘﯿﺪا ﮐﻨﻢ؟ ﺗﻮی دﺳﺖﻧﻮﺷﺘﻪات ﻫﯿﭻ ﮔﻔﺘﯽ ﮐﻪ اﺳﻨﺎد ﺟﺎم ﻣﻘﺪس ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮﻣﻼ ﺑـﺸﻦ ﯾـﺎ‬
‫در ﺧﻔﺎ ﺑﺎﻗﯽ ﺑﻤﻮﻧﻨﺪ؟«‬

‫»ﻫﯿﭻ ﮐﺪوم‪ .‬ﻣﻦ ﻧﻪ ﻗﻀﺎوﺗﯽ ﮐﺮدم و ﻧﻪ ﺗﺼﻤﯿﻤﯽ ﮔﺮﻓﺘﻢ‪ .‬دﺳﺖﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﺎ ﻧﻤﺎدﺷﻨﺎﺳﯽ اﻟﻮﻫﯿﺖ زﻧﺎﻧﻪ ﺳﺮ و ﮐﺎر داره—ﺷﻤﺎﯾﻞﻧﮕـﺎری اون رو‬
‫در ﻃﻮل ﺗﺎرﯾﺦ دﻧﺒﺎل ﻣﯿﮑﻨﻪ‪ .‬ﭼﻨﯿﻦ اﺟﺎزهای ﺑﻪ ﺧﻮدم ﻧﺪادم ﮐﻪ ﺣﺘﯽ ﻓﺮض ﮐﻨﻢ ﺟﺎم ﮐﺠﺎ ﭘﻨﻬﺎن ﺷﺪه ﯾﺎ ﺑﺎﯾﺪ آﺷﮑﺎرش ﮐﺮد‪«.‬‬
‫»ﺑﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ داری درﺑﺎرهاش ﮐﺘﺎب ﻣﯽﻧﻮﯾﺴﯽ‪ .‬ﭘﺲ ﯾﻘﯿﻨﺎً ﺣﺲ ﻣﯽﮐﻨﯽ ﺑﺎﯾﺪ اﻃﻼﻋـﺎﺗﯽ ﮐـﻪ رو ﮐـﻪ در اﯾـﻦ ﻣـﻮرد ﻫـﺴﺖ ﺑـﻪ اﺷـﺘﺮاک‬
‫ﮔﺬاﺷﺖ‪«.‬‬
‫»اﻣﺎ ﺗﻔﺎوت ﻋﻤﺪهای ﻫﺴﺖ ﺑﯿﻦ ﮔﻔﺘﮕﻮی ﻧﻈﺮی در ﻣﻮرد ﺗﺎرﯾﺦ دﯾﮕﺮ ﻣﺴﯿﺢ و‪«...‬‬
‫ﻣﮑﺚ ﮐﺮد‪.‬‬
‫»و ﭼﯽ؟«‬
‫»و ﻧﺸﻮن دادن ﻫﺰاران ﻣﺪرک و ﺳﻨﺪ ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ ﺑﻪ دﻧﯿﺎ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﺪارک ﻋﻠﻤﯽ و ادﻋﺎی اﯾﻦ ﮐﻪ ﮐﺘﺎب ﻋﻬﺪ ﺟﺪﯾﺪ ﮔﻮاﻫﯽ ﮐﺬﺑﻪ‪«.‬‬
‫»ﺧﻮدت ﮔﻔﺘﯽ ﻋﻬﺪ ﺟﺪﯾﺪ رو ﺑﺮ اﺳﺎس ﺟﻌﻠﯿﺎت ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ‪«.‬‬

‫‪ :Big Ben 1‬ﺳﺎﻋﺖ ﻣﺸﻬﻮر ﮐﻪ در ﺑﺎﻻی ﺑﺮج ﺳﻨﺖ اﺳﺘﻔﺎن در ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﭘﺎرﻟﻤﺎن ﺑﺮﯾﺘﺎﻧﯿﺎ در ﻟﻨﺪن ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬دﻟﯿﻞ ﺷﻬﺮت اﯾﻦ ﺳﺎﻋﺖ ﯾﮑﯽ وزن زﯾﺎد‬
‫ﻧﺎﻗﻮس آن )ﺳﯿﺰده ﺗُﻦ( اﺳﺖ و دﯾﮕﺮی دﻗّﺖ آن ﮐﻪ ﺑﺎ رﺻﺪﺧﺎﻧﻪی ﮔﺮﯾﻨﻮﯾﭻ ﺗﻨﻈﯿﻢ ﻣﯽﺷﻮد‪.‬‬

‫‪ :Tower Bridge 2‬ﭘﻞ ﻣﺘﺤﺮﮐﯽ ﺑﺮ روی رود ﺗﯿﻤﺰ‬

‫‪Millennium Eye 3‬‬

‫‪-338-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻟﻨﮕﺪان ﻟﺒﺨﻨﺪ زد‪» .‬ﺳﻮﻓﯽ! ﻫﺮ اﻋﺘﻘﺎدی رو در دﻧﯿﺎ ﺑﺮ اﺳﺎس ﺟﻌﻠﯿﺎت ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ‪ .‬اﯾﻦ ﺗﻌﺮﯾﻒ اﻋﺘﻘﺎداﺗﻪ—ﭘﺬﯾﺮش اون ﭼـﻪ ﺗـﺼﻮر ﻣـﯽﮐﻨـﯿﻢ‬
‫ﺻﺤﯿﺤﻪ و اﺛﺒﺎتﮐﺮدﻧﯽ ﻧﯿﺴﺖ‪ .‬ﻫﻤﻪی ادﯾﺎن ﺧﺪا رو ﺑﺎ اﺳﺘﻌﺎره و ﺗﻤﺜﯿﻞ و اﻏﺮاق ﺗﻮﺿﯿﺢ ﻣﯿﺪن‪ .‬از ﻣﺼﺮیﻫﺎی ﺑﺎﺳﺘﺎن ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺗـﺎ ﮐـﻼسﻫـﺎی‬
‫ﺟﺪﯾﺪ آﻣﻮزش ﻣﺴﯿﺤﯿﺖ‪ .‬اﺳﺘﻌﺎرهﻫﺎ راﻫﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺑﺮای ﮐﻤﮏ ﺑﻪ ذﻫﻦ ﻣﺎ ﺗﺎ ﭘﺮدازشﻧﺎﭘﺬﯾﺮ رو ﭘﺮدازش ﮐﻨﻪ‪ .‬ﻣﺸﮑﻞ اوﻧﺠﺎ ﺷﺮوع ﻣﯿﺸﻪ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺑﻪ‬
‫اﺳﺘﻌﺎرهﻫﺎی ﺧﻮدﻣﻮن ﮐﻢﮐﻢ اﯾﻤﺎن ﻣﺘﻌﺼﺒﺎﻧﻪ ﭘﯿﺪا ﻣﯽﮐﻨﯿﻢ‪«.‬‬
‫»ﭘﺲ ﻃﺮﻓﺪار ﻣﺴﮑﻮت ﻣﻮﻧﺪن اﺳﻨﺎد ﺟﺎم ﻣﻘﺪس ﻫﺴﺘﯽ ﺗﺎ اﺑﺪ؟«‬
‫»ﻣﻦ ﺗﺎرﯾﺨﺪاﻧﻢ‪ .‬ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺗﺨﺮﯾﺐ اﺳﻨﺎد ﻫﺴﺘﻢ و ﺧﯿﻠﯽ دوﺳﺖ دارم ﺑﺒﯿﻨﻢ داﻧﺸﻤﻨﺪان ﻣﺬﻫﺒﯽ اﻃﻼﻋﺎت ﺑﯿﺸﺘﺮی در دﺳﺖ دارﻧﺪ ﺗﺎ در ﻣﻮرد‬
‫زﻧﺪﮔﯽ اﺳﺘﺜﻨﺎﯾﯽ ﻋﯿﺴﯽ ﻣﺴﯿﺢ ﮔﻤﺎﻧﻪزﻧﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪«.‬‬
‫»ﻫﻢ ﺑﻪ ﻧﻌﻞ ﻣﯽزﻧﯽ‪ ،‬ﻫﻢ ﺑﻪ ﻣﯿﺦ‪«.‬‬
‫»اﯾﻦ ﻃﻮر ﺧﯿﺎل ﻣﯽﮐﻨﯽ؟ اﻧﺠﯿﻞ رﻫﻨﻤﻮد ﻣﯿﻠﯿﻮنﻫﺎ ﻣﺮدم اﯾﻦ ﺳﯿﺎرهﺳﺖ‪ .‬ﻣﺜﻞ ﻗﺮآن و ﺗـﻮرات و ﻓﻘـﻪ ﭘـﺎﻟﯽ‪ 1‬ﮐـﻪ ﻣـﺮدم رو ﺑـﻪ ﺷـﺮﯾﻌﺖ‬
‫ﺧﻮدﺷﻮن ﻫﺪاﯾﺖ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ .‬اﮔﺮ ﻣﻦ و ﺗﻮ ﺑﺘﻮﻧﯿﻢ ﻣﺪارک و اﺳﻨﺎدی رو ﻗﺼﻪﻫﺎی ﻣﻘﺪس ﻣﺬاﻫﺐ اﺳﻼم و ﯾﻬﻮد و ﺑﻮداﯾﯽ و ﭘﮕﺎﻧﯽ رو ﻧﻘـﺾ ﮐﻨـﻪ‬
‫اراﺋﻪ ﮐﻨﯿﻢ ﺑﺎﯾﺪ اﯾﻦ ﮐﺎر رو اﻧﺠﺎم ﺑﺪﯾﻢ؟ ﺑﺎﯾﺪ ﺟﺎر ﺑﺰﻧﯿﻢ و ﺑﻪ ﺑﻮداﯾﯽﻫﺎ اﻋﻼم ﮐﻨﯿﻢ ﺑﻮدا از ﮔﻞ ﻧﯿﻠﻮﻓﺮ ﭘﺎ ﺑﻪ دﻧﯿﺎ ﻧﮕﺬاﺷﺖ؟ اوﻧﻬﺎ ﮐﻪ اﯾﻤﺎن ﺣﻘﯿﻘـﯽ‬
‫دارﻧﺪ ﻣﯿﺪوﻧﻨﺪ اﯾﻦ داﺳﺘﺎنﻫﺎ اﺳﺘﻌﺎرهاﻧﺪ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﻣﺮدّد ﻣﯽﻧﻤﻮد‪» .‬ﻣﺆﻣﻦﻫﺎﯾﯽ رو ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﻢ ﮐﻪ اﻋﺘﻘﺎد ﻗﻠﺒﯽ دارﻧﺪ ﻣﺴﯿﺢ واﻗﻌﺎً روی آب راه ﻣﯿﺮﻓﺘﻪ ﯾﺎ واﻗﻌﺎً آب رو ﺑﻪ ﺷـﺮاب ﺗﺒـﺪﯾﻞ‬
‫ﮐﺮده‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻧﮑﺘﻪ ﻫﻤﯿﻦﺟﺎﺳﺖ‪ .‬ﺗﻤﺜﯿﻞﻫﺎی دﯾﻨﯽ ﺑﺨﺸﯽ از ﺳﺎﺧﺘﺎر ﺣﻘﯿﻘﺖ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬و زﻧﺪﮔﯽ در ﭼﻨﯿﻦ ﺣﻘﯿﻘﺘﯽ ﺑﻪ ﻣﯿﻠﯿﻮنﻫﺎ ﻧﻔﺮ ﮐﻤﮏ‬
‫ﻣﯿﮑﻨﻪ ﺑﺎ ﻣﺸﮑﻼت ﺑﻬﺘﺮ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﮐﻨﻨﺪ و اﻧﺴﺎنﻫﺎی ﺑﻬﺘﺮی ﺑﺎﺷﻨﺪ‪«.‬‬
‫»اﻣﺎ اﻧﮕﺎر ﺣﻘﯿﻘﺖ اوﻧﻬﺎ ﮐﺬﺑﻪ‪«.‬‬

‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺎ دﻫﺎن ﺑﺴﺘﻪ ﺧﻨﺪﯾﺪ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻧﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ از رﻣﺰﺷﻨﺎﺳﯽ ﮐﻪ ﺑﺎور داره رﻗﻢ ﻓﺮﺿﯽ ‪ i‬ﮐﻤﮑﺶ ﻣﯿﮑﻨﻪ رﻣﺰﻫﺎ رو ﺑﺸﮑﻨﻪ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺑﺎ اﺧﻢ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻋﺎدﻻﻧﻪ ﻧﯿﺴﺖ‪«.‬‬
‫ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪای ﮔﺬﺷﺖ‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» :‬ﺳﺆاﻟﺖ ﭼﯽ ﺑﻮد؟«‬
‫»ﯾﺎدم ﻧﻤﯿﺎد‪«.‬‬
‫ﻟﺒﺨﻨﺪ زد‪» :‬ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻣﺆﺛﺮه‪«.‬‬

‫‪ :Pali 1‬زﺑﺎن ﻣﻘﺪس ﻧُﺼﻮص ﺑﻮداﯾﯿﺎن ﺗِﺮاوادا )اﮐﺜﺮﯾﺖ( و از زﺑﺎنﻫﺎی آرﯾﺎﯾﯽ ﺑﺎ ﺧﺎﺳﺘﮕﺎه ﺷﻤﺎل ﻫﻨﺪ و راﯾﺞ در ﺳﺮیﻻﻧﮑﺎ‪ ،‬ﺗﺎﯾﻠﻨﺪ‪ ،‬ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ‪ ،‬ﻻﺋﻮس‪.‬‬

‫‪-339-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫‪-340-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﻫﺸﺘﺎد و ﺳﻮم‬

‫ﺳﺎﻋﺖِ ﻣﯿﮑﯽﻣﺎوسِ ﻟﻨﮕﺪان ﻫﻔﺖ و ﻧﯿﻢ ﺻﺒﺢ را ﻧﺸﺎن ﻣﯽداد ﮐﻪ او ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﺳﻮﻓﯽ و ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ از ﺟﮕﻮار ﻟﯿﻤﻮزﯾﻦ ﭘﯿـﺎده ﺷـﺪﻧﺪ و داﺧـﻞ‬
‫ﮐﻮﭼﻪی اﯾﻨﺮ ﺗﻤﭙﻞ رﻓﺘﻨﺪ‪ .‬ﮔﺮوه ﺳﻪﻧﻔﺮی از ﻫﺰارﺗﻮی ﻋﻤﺎرات ﮔﺬﺷﺘﻨﺪ و داﺧﻞ ﺣﯿﺎطِ ﮐﻮﭼﮏِ ﺑﯿﺮونِ ﮐﻠﯿﺴﺎی ﻫﯿﮑﻞ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﺗﺼﻮﯾﺮ ﺑﻨﺎی ﺳﻨﮕﯽ‬
‫ﻧﺎﺻﺎف در ﻣﯿﺎن ﺑﺎران ﻣﺤﻮ ﺑﻮد‪ .‬ﮐﺒﻮﺗﺮاﻧﯽ ﻫﻢ ﮐﻪ در زﯾﺮ ﺳﻘﻒ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﻎﺑﻐﻮی ﺑﻠﻨﺪی ﺑﻪ راه اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬

‫ﮐﻠﯿﺴﺎی ﮐﻬﻦ ﻫﯿﮑﻞ در ﻟﻨﺪن را ﺗﻤﺎﻣﺎً از ﺳﻨﮓ ﮐﯿﻦ‪ 1‬ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺑﻨﺎﯾﯽ ﻣُﺪوّر و رؤﯾﺎﯾﯽ ﺑﻮد ﺑﺎ ﻧﻤﺎﯾﯽ ﺗﺮﺳﻨﺎک و ﺑﺮﺟﮑﯽ ﻫﺮﻣﯽ در ﻣﯿﺎن‬
‫آن و ﺷﺒﺴﺘﺎﻧﯽ ﺟﻠﻮآﻣﺪه از ﯾﮏ ﺳﻮی ﮐﻠﯿﺴﺎ ﮐﻪ آن را ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺷﺒﯿﻪ ﺑﻪ دژی ﻧﻈﺎﻣﯽ ﻣﯽﺳﺎﺧﺖ ﺗﺎ ﭘﺮﺳﺘﺶﮔﺎه‪ .‬ﮐﻠﯿﺴﺎی ﻫﯿﮑـﻞ ﮐـﻪ ﻫﺮاﮐﻠﯿـﻮس‪،‬‬
‫ﺷﯿﺦاﻟﻘﺒﺎﯾﻞ اورﺷﻠﯿﻢ‪ 2‬در دﻫﻢ ﻓﻮرﯾﻪی ‪ 1185‬آن را وﻗﻒ ﮐﺮده ﺑﻮد‪ ،‬از ﺣﺮﯾﻖ ﺑﺰرگ ﻟﻨﺪن‪ 3‬و ﺟﻨﮓ ﺟﻬﺎﻧﯽ اول و ﻫﺸﺖ ﻗﺮن آﺷﻔﺘﮕﯽ ﺳﯿﺎﺳـﯽ‬

‫‪ :Caen 1‬ﺷﻬﺮی در ﺷﻤﺎلﻏﺮﺑﯽ ﻓﺮاﻧﺴﻪ در ﻧﺰدﯾﮑﯽ ﮐﺎﻧﺎل ﻣﺎﻧﺶ ﮐﻪ در ﻗﺮن دﻫﻢ و ﯾﺎزدﻫﻢ وﺟﻬﻪای ﺑﺴﯿﺎر ﻣﻬﻢ داﺷﺘﻪ و ﻣﺪﺗﯽ ﻧﯿﺰ ﭘﺎﯾﺘﺨﺖ ﺑﻮده اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪ :Patriarch 2‬ﺷﯿﺦاﻟﻘﺒﺎﯾﻞ ﻟﻘﺒﯽ در ردهﻫﺎی روﺣﺎﻧﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ از ﻗﺮن ﺷﺸﻢ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ راﯾﺞ ﺷﺪ و ﺑﻪ اﺳﻘﻒ ﭘﻨﺞ ﻗﻠﻤﺮوی ﺑﺰرگ دﻧﯿﺎی ﻣﺴﯿﺤﯿﺖ اﻃﻼق ﻣﯽﺷﻮد‪ :‬رم‪،‬‬
‫اﺳﮑﻨﺪرﯾﻪ‪ ،‬اﻧﻄﺎﮐﯿﻪ‪ ،‬ﻗﺴﻄﻨﻄﻨﯿﻪ‪ ،‬اورﺷﻠﯿﻢ‪ .‬در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ‪ ،‬اﯾﻦ ﻋﻨﻮان ﺑﯿﺸﺘﺮ در ﮐﻠﯿﺴﺎی ارﺗﺪوﮐﺲ ﮐﺎرﺑﺮد دارد‪ .‬در ﻋﻬﺪ ﻋﺘﯿﻖ ﻧﯿﺰ اﯾﻦ ﻋﻨﻮان ﺑﺮای ﺑﺮﺧﯽ رﻫﺒﺮان‬
‫ﺑﻨﯽاﺳﺮاﯾﯿﻞ ﭘﯿﺶ از ﺣﻀﺮت ﻣﻮﺳﯽ ﺑﻪ ﮐﺎر ﻣﯽرود‪ :‬اﺑﺮاﻫﯿﻢ و اﺳﺤﺎق و ﯾﻌﻘﻮب و دوازده ﭘﺴﺮش‪.‬‬

‫‪ :Great Fire of London 3‬ﺑﺰرگﺗﺮﯾﻦ آﺗﺶﺳﻮزی ﺗﺎرﯾﺦ ﻟﻨﺪن ﮐﻪ از ﯾﮏ ﻧﺎﻧﻮاﯾﯽ در دوم ﺳﭙﺘﺎﻣﺒﺮ ‪ 1666‬آﻏﺎز ﺷﺪ و ﭘﻨﺞ روز ﺑﻪ درازا ﮐﺸﯿﺪ و ﺗﻘﺮﯾﺒـﺎً ﺗﻤـﺎم‬
‫ﭼﻬﺮهی ﻗﺮون وﺳﻄﺎﯾﯽ ﺷﻬﺮ را از ﻣﯿﺎن ﺑﺮد‪ 13200 .‬ﺧﺎﻧﻪ و ﻧﻮد ﮐﻠﯿﺴﺎ و ﺷﺶ ﻧﻤﺎزﺧﺎﻧﻪ و ﻫﻤﺮاه ﺑـﺎ ﺻـﺮاﻓﺨﺎﻧﻪی ﺳـﻠﻄﻨﺘﯽ و ﮔﻤـﺮکﺧﺎﻧـﻪ و ﻋﻤـﺎرت ﺷـﻬﺮداری ﻟﻨـﺪن‬
‫)ﮔﯿﻠﺪﻫﺎل‪ (Guildhall :‬و ﮐﻠﯿﺴﺎی ﺟﺎﻣﻊ ﺳﻨﺖ ﭘﺎول و ﭼﻬﺎر زﻧﺪان از ﺑﻨﺎﻫﺎﯾﯽ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ در اﯾﻦ ﺣﺮﯾﻖ از ﻣﯿﺎن رﻓﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫‪-341-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﺟﺎن ﺳﺎﻟﻢ ﺑﻪ در ﺑﺮده ﺑﻮد و ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻤﺐﻫﺎی آﺗﺶزای ﻟﻮﻓﺖواﻓﻪ‪ 1‬در ﺳﺎل ‪ 1940‬ﺧﺴﺎرات ﺑﺴﯿﺎری ﺑﻪ آن وارد ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﭘﺲ از ﺟﻨﮓ‪ ،‬ﮐﻠﯿـﺴﺎ را‬
‫ﺑﺎ ﻫﻤﺎن ﻓﺮ و ﺷﮑﻮه ﺧﺸﻦ ﺳﺎﺑﻘﺶ ﺑﺎزﺳﺎزی ﮐﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﮐﻪ ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﺑﺎر ﺑﻮد ﮐﻠﯿﺴﺎ را ﻣﯽدﯾﺪ ﺗﺤﺴﯿﻦﮐﻨﺎن ﺑﺎ ﺧﻮد اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ ﺳﺎدﮔﯽ و ﺻﻔﺎی داﯾﺮه‪ .‬ﻣﻌﻤﺎری آن زﻣﺨﺖ و ﺳﺎده ﺑﻮد و ﺑﯿﺸﺘﺮ‬
‫ﺑﻪ ﻗﻠﻌﻪی ﺳﻦآﻧﺠﻠﻮی رم‪ 2‬ﻣﯽﻣﺎﻧﺴﺖ ﺗﺎ آراﻣﮕﺎﻫﯽ ﻣﺮﻣﺖﺷﺪه‪ .‬ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن اﻟﺤﺎﻗﯽ ﺟﻌﺒﻪﻣﺎﻧﻨﺪ و ﺑﯿﺮونزدهاش ﻣﻨﻈﺮهی ﻧﺎزﯾﺒﺎﯾﯽ داﺷـﺖ‪ ،‬ﺑـﺎ اﯾـﻦ‬
‫ﻫﻤﻪ ﻧﻘﺶ ﮐﻮﭼﮑﯽ در ﭘﻨﻬﺎن ﮐﺮدن ﺷﮑﻞ ﭘﮕﺎﻧﯽ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن اوﻟﯿﻪ اﯾﻔﺎ ﻣﯽﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﮐﻪ ﻟﻨﮕﺎن ﺑﻪ ﺳﻮی ورودی ﭘﯿﺶ ﻣﯽرﻓﺖ ﮔﻔﺖ‪» :‬اول ﺻﺒﺢ ﺷﻨﺒﻪﺳﺖ‪ .‬ﮔﻤﺎن ﻧﻤﯽﮐﻨﻢ ﻣﺸﮑﻠﯽ ﺑﺎ ﻣﺮاﺳﻢ دﻋﺎ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﻢ‪«.‬‬
‫ﻣﺪﺧﻞ ﮐﻠﯿﺴﺎ‪ ،‬ﻣﺤﻔﻈﻪی ﺗﻮﻧﺸﺴﺘﻪی ﺳﻨﮕﯿﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ دروﻧﺶ دری ﭼﻮﺑﯽ ﺗﻌﺒﯿﻪ ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺳﻤﺖ ﭼﭗ در‪ ،‬ﺑﻪ ﻃﻮری ﮐﻪ ﮐـﺎﻣﻼً ﻧﺎﺑـﻪﺟـﺎ‬
‫ﻧﺸﺎن ﻣﯽداد‪ ،‬ﺗﺎﺑﻠﻮی اﻋﻼﻧﺎﺗﯽ ﻧﺼﺐ ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪی ﮐﻨﺴﺮتﻫﺎ و اﻋﻼﻣﯿﻪی زﻣﺎن ﺑﺮﮔﺰاری دﻋﺎﻫﺎی دﯾﻨﯽ روی آن را ﭘُﺮ ﮐﺮده ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﮐﻪ ﺗﺎﺑﻠﻮ را ﻣﯽﺧﻮاﻧﺪ اﺧﻢ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖ دﯾﮕﻪ ﺑﺮای ﺟﻬﺎنﮔﺮدﻫﺎ ﺑﺎز ﻧﻤﯽﮐﻨﻨﺪ‪ «.‬ﺑﻪ ﻃﺮف در رﻓﺖ و اﻣﺘﺤﺎﻧﺶ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺗﮑﺎن ﻧﺨﻮرد‪ .‬ﮔﻮﺷﺶ را ﺑﻪ در ﭼﻮﺑﯽ ﭼﺴﺒﺎﻧﺪ و ﮔﻮش ﮐﺮد‪ .‬ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ ﺑﻌﺪ ﺧﻮد را ﻋﻘﺐ ﮐﺸﯿﺪ و ﺑـﺎ ﻧﮕـﺎﻫﯽ دﺳﯿـﺴﻪﭼـﯿﻦ روی ﺻـﻮرﺗﺶ ﺑـﻪ‬
‫ﺗﺎﺑﻠﻮی اﻋﻼﻧﺎت اﺷﺎره ﮐﺮد‪» :‬راﺑﺮت‪ ،‬ﺑﺮﻧﺎﻣﻪی دﻋﺎ رو ﺑﺒﯿﻦ‪ ،‬ﻣﯿﺸﻪ؟ اﯾﻦ ﻫﻔﺘﻪ ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺘﺶ ﺑﺎ ﮐﯿﻪ؟«‬

‫داﺧﻞ ﮐﻠﯿﺴﺎ‪ ،‬ﭘﺴﺮک ﺧﺎدم ﺟﺎرو ﮐﺸﯿﺪن ﺟﺎﯾﮕﺎه ﻣﺮاﺳﻢ ﻋﺸﺎء رﺑﺎﻧﯽ را ﮐﻤﺎﺑﯿﺶ ﺑﻪ اﺗﻤﺎم رﺳﺎﻧﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﺻﺪای ﮐﻮﺑﯿﺪن در ﺑﻪ ﮔﻮﺷﺶ‬
‫ﺧﻮرد‪ .‬ﻧﺎدﯾﺪه ﮔﺮﻓﺘﺶ‪ .‬ﭘﺪر ﻫﺎروی ﻧﻮﻟﺰ ﺑﺮای ﺧﻮدش ﮐﻠﯿﺪ داﺷﺖ و درﻫﺎ را ﻫﻢ ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﺳـﺎﻋﺖ دﯾﮕـﺮ ﺑـﺎز ﻧﻤـﯽﮐﺮدﻧـﺪ‪ .‬ﭘـﺸﺖ در اﺣﺘﻤـﺎﻻً‬
‫ﺟﻬﺎﻧﮕﺮدی ﮐﻨﺠﮑﺎو ﯾﺎ ﮔﺪاﯾﯽ ﺳﻤﺞ ﺑﻮد‪ .‬ﭘﺴﺮک ﺧﺎدم ﺑﻪ ﺟﺎرو ﮐﺸﯿﺪن اداﻣﻪ داد‪ ،‬اﻣّﺎ ﺿﺮﺑﻪﻫﺎ اداﻣﻪ داﺷﺖ‪ .‬ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﯿﺪ ﺑﺨﻮﻧﯿﺪ؟ ﺗـﺎﺑﻠﻮی روی در‬
‫ﺑﻪ وﺿﻮح اﻋﻼم ﻣﯽﮐﺮد ﮐﻪ ﺷﻨﺒﻪﻫﺎ ﮐﻠﯿﺴﺎ را ﺗﺎ ﺳﺎﻋﺖ ﻧﻪ و ﻧﯿﻢ ﺑﺎز ﻧﻤﯽﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﭘﺴﺮک ﺧﺎدم ﺑﻪ اﻧﺠﺎم دادن وﻇﺎﯾﻔﺶ اداﻣﻪ داد‪.‬‬

‫ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺿﺮﺑﺎت ﺑﻪ ﮐﻮﺑﯿﺪنﻫﺎی ﻣﺘﻮاﻟﯽ و ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺷﺪ‪ ،‬اﻧﮕﺎر ﮐﺴﯽ در را ﺑﺎ ﻣﯿﻠﻪی آﻫﻨﯽ ﺑﮑﻮﺑﺪ‪ .‬ﭘﺴﺮک ﺟﻮان ﺟﺎروﺑﺮﻗﯽ را ﺧﺎﻣﻮش‬
‫ﮐﺮد و ﺧﺸﻢآﻟﻮد ﺑﻪ ﻃﺮف در رﻓﺖ‪ .‬ﭼﻔﺖ در را ﺑﺎز ﮐﺮد و ﻧﯿﻤﻪﺑﺎز ﻧﮕﻬﺶ داﺷﺖ‪ .‬ﺳﻪ ﻧﻔﺮ در ﻣﺪﺧﻞ در اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬زﯾﺮ ﻟﺐ ﻏﺮّﯾﺪ‪ :‬ﺟﻬﺎﻧﮕﺮدﻫﺎ‪.‬‬
‫»ﺳﺎﻋﺖ ﻧﻪ و ﻧﯿﻢ ﺑﺎز ﻣﯽﮐﻨﯿﻢ‪«.‬‬
‫درﺷﺖﺗﺮﯾﻦ ﻣﺮد‪ ،‬ﺑﺎ ﺑﺴﺖ آﻫﻨﯿﺶ ﺟﻠﻮ آﻣﺪ‪ .‬ﻋﻠﯽاﻟﻈﺎﻫﺮ راﻫﻨﻤﺎﯾﺸﺎن ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ ﻟﻬﺠﻪی ﻓﺎﺿﻼﻧﻪ و ﺑﺮﯾﺘﺎﻧﯿﺎﯾﯽ ﺳﺎﮐـﺴﻮﻧﯿﯽ ﮐـﻪ داﺷـﺖ ﮔﻔـﺖ‪:‬‬
‫»ﻣﻦ ﺳﺮ ﻟﯽ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﻫﺴﺘﻢ‪ .‬ﺣﺘﻤﺎً ﻣﻄﻠﻊ ﻫﺴﺘﯿﺪ ﮐﻪ در ﻣﻌﯿﺖ آﻗﺎ و ﺧﺎﻧﻢ ﮐﺮﯾﺴﺘﻮﻓﺮ رِن ﭼﻬﺎرم ﻫﺴﺘﻢ‪ «.‬ﺑﻪ ﮐﻨﺎری رﻓﺖ و دﺳﺘﺶ را ﺑـﻪ ﺳـﻤﺖ‬
‫زوﺟﯽ ﺟﺬاب در ﭘﺸﺖ ﺳﺮش ﺗﮑﺎن داد‪ .‬زن ﺧﻮشﭼﻬﺮه ﺑﻮد و ﻣﻮﻫﺎی ﭘُﺮﭘﺸﺖ ﺷﺮاﺑﯽ داﺷﺖ‪ .‬ﻣﺮد ﻫﻢ ﺑﻠﻨﺪ و ﻣﻮﻣﺸﮑﯽ ﺑﻮد و ﮐﻢوﺑﯿﺶ آﺷﻨﺎ ﺑﻪ‬
‫ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﯿﺪ‪.‬‬
‫ﭘﺴﺮک ﺧﺎدم ﻧﻤﯽداﻧﺴﺖ ﭼﻪ ﭘﺎﺳﺨﯽ ﺑﺪﻫﺪ‪ .‬ﺳِﺮ ﮐﺮﯾﺴﺘﻮﻓﺮ رن ﻧﺎﻣﯽﺗﺮﯾﻦ ﺧَﯿّﺮ ﮐﻠﯿﺴﺎی ﻫﯿﮑﻞ ﺑﻮد و ﺗﻤﺎﻣﯽ ﺗﻌﻤﯿﺮات ﭘﺲ از آﺗـﺶﺳـﻮزی‬
‫ﺑﺰرگ را او ﺗﻘﺒﻞ ﮐﺮده ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ اواﯾﻞ ﻗﺮن ﻫﺠﺪﻫﻢ ﻣﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﭘﺴﺮک ﮔﻔﺖ‪» :‬اِ‪ ...‬از آﺷﻨﺎﯾﯿﺘﻮن ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﻢ‪«.‬‬
‫ﻣﺮد ﻋﺼﺎ ﺑﻪ دﺳﺖ اﺧﻢ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺧﻮﺑﻪ ﻓﺮوﺷﻨﺪه ﻧﺸﺪی‪ ،‬ﭘﺴﺮک ﺟﻮان! زِﺑﺮدﺳﺖ ﻧﯿﺴﺘﯽ‪ .‬ﭘﺪر ﻧﻮﻟﺰ ﮐﺠﺎﺳﺖ؟«‬
‫»ﺷﻨﺒﻪﺳﺖ‪ .‬ﺗﺎ دﯾﺮوﻗﺖ ﻧﻤﯿﺎن‪«.‬‬

‫‪ :Luftwaffe 1‬ﻧﯿﺮوی ﻫﻮاﯾﯽ آﻟﻤﺎن را ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻪ وﯾﮋه آﻟﻤﺎن ﻧﺎزی‪.‬‬

‫‪ :Castel Sant’Angelo 2‬ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﯽ در رم ﮐﻪ در آﻏﺎز ﻣﻘﺒﺮهی ﻫﺎدرﯾﺎﻧﻮس‪ ،‬اﻣﭙﺮاﺗﻮر روﻣﯽ ﺑﻮد‪ .‬اﯾﻦ ﺑﻨﺎ در ﺑﯿﻦ ﺳﺎلﻫﺎی ‪ 135‬ﺗﺎ ‪ 139‬ﻣﯿﻼدی ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪ و‬
‫در ﻗﺮن ﭘﻨﺠﻢ ﻣﯿﻼدی ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺑﻪ دژ ﺷﺪ‪ .‬ﺳﻦآﻧﺠﻠﻮ در ﺳﺎﺣﻞ ﻏﺮﺑﯽ رود ﺗﺎﯾﺒﺮ ﻗﺮار دارد‪.‬‬

‫‪-342-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻣﺮد اﻓﻠﯿﺞ ﺑﺪﺟﻮری اﺧﻢ ﮐﺮده ﺑﻮد‪» .‬ﺟﺎی ﺗﺸﮑﺮ داره‪ .‬ﺑﻬﻤﻮن اﻃﻤﯿﻨﺎن داده ﺑﻮد اﯾﻦﺟﺎﺳﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯿﺎد ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺪون اون ﺷـﺮوع ﮐﻨـﯿﻢ‪.‬‬
‫زﯾﺎد ﻃﻮل ﻧﻤﯿﮑﺸﻪ‪«.‬‬
‫ﭘﺴﺮک ﺧﺎدم ﮐﻪ راه را ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ! ﭼﯽ زﯾﺎد ﻃﻮل ﻧﻤﯿﮑﺸﻪ؟«‬
‫ﭼﺸﻤﺎن ﻣﻬﻤﺎن درﺧﺸﯿﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﺟﻠﻮ ﺧﻢ ﺷﺪ و ﭼﻨﺎن زﻣﺰﻣﻪ ﮐﺮد ﮐﻪ ﮔﻮﯾﺎ در ﺻﺪد ﻧﺠﺎت او از ﺷﺮﻣﺴﺎری ﺑﺎﺷﺪ‪» :‬ﺟﻮاﻧﮏ! ﻇﺎﻫﺮاً اﯾـﻦﺟـﺎ‬
‫ﺗﺎزهﮐﺎری‪ .‬ﻫﺮ ﺳﺎل ﻓﺮزﻧﺪ ﺧﻠﻒ ﺳِﺮ ﮐﺮﯾﺴﺘﻮﻓﺮ رن ﻗﺪری از ﺧﺎﮐﺴﺘﺮ ﭘﯿﺮﻣﺮد رو ﻣﯿﺎره ﺗﺎ در ﺻﺤﻦ ﮐﻠﯿﺴﺎ ﺑﭙﺎﺷﻪ‪ .‬اﯾـﻦ ﺑﺨـﺸﯽ از وﺻـﯿﺖﻧﺎﻣـﻪی‬
‫اوﻧﻪ‪ .‬ﻫﯿﭻ ﮐﺲ از ﯾﺎدآوری ﺧﻮﺷﺤﺎل ﻧﯿﺴﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﭼﻪ ﻣﯿﺸﻪ ﮐﺮد؟«‬
‫ﭘﺴﺮ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻟﯽ آن ﺟﺎ ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ ﻫﺮﮔﺰ ﺳﺨﻨﯽ از اﯾﻦ ﻣﺮاﺳﻢ ﻧﺸﻨﯿﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﻬﺘﺮه ﺗﺎ ﻧﻪ و ﻧﯿﻢ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻤﻮﻧﯿﺪ‪ .‬ﮐﻠﯿﺴﺎ ﻫﻨﻮز ﺑـﺎز ﻧﯿـﺴﺖ و‬
‫ﻣﻦ ﻫﻢ ﺟﺎرو ﮐﺸﯿﺪن رو ﺗﻤﻮم ﻧﮑﺮدم‪«.‬‬
‫ﻣﺮد ﻋﺼﺎ ﺑﻪ دﺳﺖ ﺧﺼﻤﺎﻧﻪ و ﻏﻀﺐ آﻟﻮد ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﻣﯽﮐﺮد‪» .‬ﺟﻮاﻧﮏ! ﺗﻨﻬﺎ دﻟﯿﻠﯽ ﮐﻪ ﺗﻮ ﻣﯿﺘﻮﻧﯽ ﺑـﻪ ﺟـﺎرو ﮐﺮدﻧـﺖ ﺑِﺮِﺳـﯽ اﻋﺘﺒـﺎر ﻣـﺮد‬
‫ﺷﺮﯾﻔﯿﻪ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺟﯿﺐ اون ﺧﺎﻧﻮﻣﻪ‪«.‬‬
‫»ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ؟«‬
‫ﻣﺮد ﻋﺼﺎ ﺑﻪ دﺳﺖ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺧﺎﻧﻢ رن‪ ،‬ﻣﻤﮑﻨﻪ ﻟﻄﻒ ﮐﻨﯿﺪ و ﺑﻪ اﯾﻦ ﺟﻮاﻧﮏ ﮔﺴﺘﺎخ ﺻﻨﺪوﻗﭽﻪی ﻣﺘﺒﺮﮐﺎت‪ 1‬ﺧﺎﮐﺴﺘﺮﻫﺎ رو ﻧﺸﻮن ﺑﺪﯾﺪ؟«‬
‫زن ﺑﺮای ﻟﺤﻈﻪای ﺗﺮدﯾﺪ ﮐﺮد و ﺑﻌﺪ ﭼﻨﺎن ﮐﻪ از ﺣﺎﻟﺖ ﺧﻠﺴﻪ ﺑﯿﺮون آﻣﺪه ﺑﺎﺷﺪ دﺳﺖ در ﺟﯿﺐ ﭘﻠﯿﻮرش ﮐﺮد و اﺳﺘﻮاﻧﻪی ﮐﻮﭼﮑﯽ را ﮐﻪ در‬
‫ﻣﺤﺎﻓﻆ ﭘﯿﭽﺎﻧﺪه ﺑﻮد ﺑﯿﺮون ﮐﺸﯿﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺮد ﻋﺼﺎ ﺑﻪ دﺳﺖ ﺑﺎ ﺑﺪﺧﻠﻘﯽ ﮔﻔﺖ‪» :‬دﯾﺪی؟ ﺣﺎﻻ آﺧﺮﯾﻦ ﺧﻮاﺳﺘﻪی اون ﻣﺮﺣﻮم رو ﺑﻪﺟـﺎ ﻣﯿـﺎری و ﻣـﯽﮔـﺬاری ﺧﺎﮐـﺴﺘﺮ رو در ﺻـﺤﻦ‬
‫ﺑﭙﺎﺷﯿﻢ ﯾﺎ ﺑﻪ ﭘﺪر ﻧﻮﻟﺰ ﻣﯿﮕﻢ ﭼﻄﻮر ﺑﺎﻫﺎﻣﻮن رﻓﺘﺎر ﮐﺮدﻧﺪ‪«.‬‬
‫ﭘﺴﺮک ﺗﺮدﯾﺪ ﮐﺮد‪ .‬ﺧﻮب ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﭘﺪر ﻧﻮﻟﺰ ﭼﻪ اﻫﻤﯿﺘﯽ ﺑﺮای رﻋﺎﯾﺖ رﺳﻮم ﮐﻠﯿﺴﺎ دارد‪ ...‬و ﻣﻬﻢﺗﺮ از آن‪ ،‬ﭼﻪ دﯾﻮاﻧﻪوار ﺗﻌـﺼﺐ دارد ﮐـﻪ‬
‫در اﯾﻦ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﻗﺪﯾﻤﯽ و ارﺟﻤﻨﺪ ﭼﯿﺰی ﺑﻪ ﺟﺰ ﻧﻮری ﻣﻼﯾﻢ ﭘﺮاﮐﻨﺪه ﺷﻮد‪ .‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ‪ ،‬ﺷﺎﯾﺪ ﭘﺪر ﻧﻮﻟﺰ ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺎده ﯾﺎدش رﻓﺘﻪ اﯾﻦ ﺧـﺎﻧﻮاده در‬
‫راﻫﻨﺪ‪ .‬اﮔﺮ اﯾﻦ ﻃﻮر ﺑﺎﺷﺪ ﺧﻄﺮ دور ﮐﺮدن آنﻫﺎ ﺑﯿﺶ از ﺧﻄﺮ ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﺸﺎن اﺳﺖ‪ .‬ﻫﺮ ﭼﯽ ﺑﺎﺷﻪ‪ ،‬ﻣﯿﮕﻦ ﻓﻘﻂ ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ ﻃﻮل ﻣﯿﮑﺸﻪ‪ .‬ﭼﻪ ﺿﺮری‬
‫داره؟‬
‫ﭘﺴﺮک ﺧﺎدم ﮐﻪ ﮐﻨﺎر رﻓﺖ ﺗﺎ اﺟﺎزه دﻫﺪ آن ﺳﻪ ﻧﻔﺮ ﺑﮕﺬرﻧﺪ ﭘﯿﺶ ﺧﻮد ﺳﻮﮔﻨﺪ ﯾﺎد ﮐﺮد آﻗﺎ و ﺧﺎﻧﻢ رِن ﺑﻪ اﻧﺪازهی ﺧﻮد او ﻣﺘﻌﺠـﺐ و ﮔـﯿﺞ‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻧﺎﻣﻄﻤﺌﻦ ﺳﺮ ﮐﺎرﻫﺎﯾﺶ ﺑﺮﮔﺸﺖ و از ﮔﻮﺷﻪی ﭼﺸﻢ آنﻫﺎ را زﯾﺮ ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬

‫وﻗﺘﯽ ﺳﻪ ﻧﻔﺮی داﺧﻞ ﮐﻠﯿﺴﺎ ﭘﯿﺶ رﻓﺘﻨﺪ ﻟﻨﮕﺪان ﻟﺒﺨﻨﺪی زد‪.‬‬

‫زﻣﺰﻣﻪ ﮐﺮد‪» :‬ﻟﯽ‪ ،‬ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮب دروغ ﺳﺮ ﻫﻢ ﻣﯽﮐﻨﯽ‪«.‬‬

‫ﭼﺸﻤﺎن ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ درﺧﺸﯿﺪ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺗﻮی ﺗﺌﺎﺗﺮ ﺑﺎﺷﮕﺎه آﮐﺴﻔﻮرد ﺑﻮدم‪ .‬ﻫﻨﻮز ﮐﻪ ﻫﻨﻮزه از ژول ﺳﺰار ﻣﻦ ﺣﺮف ﻣﯽزﻧﻨﺪ‪ .‬ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ‬
‫ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﺑﺎ ﭼﻨﯿﻦ اﺣﺴﺎس ﺗﻌﻬﺪی ﺻﺤﻨﻪی اول ﺗﻮی ﭘﺮدهی ﺳﻮم رو ﺑﺎزی ﻧﮑﺮده‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﻪ او ﺧﯿﺮه ﺷﺪ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﻪ ﮔﻤﺎﻧﻢ ﺳﺰار ﺗﻮی اون ﺻﺤﻨﻪ ﻣﺮده ﺑﻮد‪«.‬‬

‫‪ :Reliquary 1‬ﺟﻌﺒﻪ ﯾﺎ ﺻﻨﺪوﻗﯽ ﮐﻪ در آن ﺟﺴﺪ ﯾﺎ اﺷﯿﺎء ﻗﺪﯾﺲ ﻧﮕﻬﺪاری ﻣﯽﺷﻮد‪.‬‬

‫‪-343-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﭘﻮزﺧﻨﺪزﻧﺎن ﮔﻔﺖ‪» :‬آره! اﻣﺎ وﻗﺘﯽ اﻓﺘﺎدم ﺗﻮﮔﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺗﻨﻢ ﺑﻮد ﭘﺎره ﺷﺪ‪ .‬ﻣﺠﺒﻮر ﺷﺪم ﻧﯿﻢ ﺳﺎﻋﺖ ﮐﻤﺮ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺑﺮﻫﻨﻪ رو ﺻﺤﻨﻪ دراز‬
‫ﺑﮑﺸﻢ‪ .‬ﺣﺘﯽ اﯾﻦ ﻃﻮری ﻫﻢ ﮐﻪ ﺷﺪ ﯾﻪ ﻣﺎﻫﯿﭽﻪم ﻧﺠﻨﺒﯿﺪ‪ .‬ﻣﺎﻫﺮاﻧﻪ ﮐﺎر ﮐﺮدم!«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺧﻮد را ﺟﻤﻊ ﮐﺮد و ﭘﯿﺶ ﺧﻮد ﮔﻔﺖ اﻓﺴﻮس ﻣﯽﺧﻮرم ﮐﻪ از دﺳﺖ دادﻣﺶ!‬
‫ﮔﺮوه ﮐﻪ در ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن اﻟﺤﺎﻗﯽ ﻣﺴﺘﻄﯿﻞﺷﮑﻞ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﮔﺬرﮔﺎه ﺳﺮﭘﻮﺷﯿﺪهی ﮐﻠﯿﺴﺎی اﺻﻠﯽ ﭘﯿﺶ ﻣﯽرﻓﺖ‪ ،‬ﻟﻨﮕﺪان از ﺧﺸﮑﯽ زاﻫﺪاﻧـﻪی‬
‫ﻣﺤﻞ ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﮔﺮﭼﻪ ﻃﺮح ﻣﺤﺮاب‪ ،‬ﻧﻤﺎزﺧﺎﻧﻪﻫﺎی ﺧﻄﯽ ﻣﺴﯿﺤﯿﺖ را ﺑﻪ ﯾﺎد ﻣﯽآورد‪ ،‬اﺳﺒﺎب و اﺛﺎﺛﯿﻪی ﺧﺸﮏ و ﺳﺮد‪ ،‬ﻓﺎﻗﺪ ﻫﯿﭻ ﮔﻮﻧـﻪ‬
‫از ﺗﺰﯾﯿﻨﺎت ﻣﺘﺪاول ﺑﻮد‪ .‬زﻣﺰﻣﻪ ﮐﺮد‪» :‬ﻟﺨﺖ و ﯾﺄسآوره‪«.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺑﺎ دﻫﺎن ﺑﺴﺘﻪ ﺧﻨﺪﯾﺪ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﮐﻠﯿﺴﺎی اﻧﮕﻠﯿﺲ‪ .1‬آﻧﮕِﻠـﯿﮑﻦﻫـﺎ در دﯾـﻦ ﺧﻮدﺷـﻮن ﺑـﯽآﻻﯾـﺸﻨﺪ‪ .‬ﻫـﯿﭻ ﭼﯿـﺰ ﺗﻮﺟـﻪ اوﻧﻬـﺎ رو از‬
‫ﺳﯿﻪروزیﺷﻮن ﻣﻨﺤﺮف ﻧﻤﯿﮑﻨﻪ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ورودی وﺳﯿﻌﯽ را ﮐﻪ آنﻫﺎ را ﺑﻪ ﺑﺨﺶ ﻣﺪور ﮐﻠﯿﺴﺎ راﻫﻨﻤﺎﯾﯽ ﻣﯽﮐﺮد ﭘﯿﻤﻮد و زﻣﺰﻣﻪ ﮐﺮد‪» :‬ﻣﺜﻞ دژ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﻣﯿﻤﻮﻧﻪ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﻫﻢ ﻫﻤﯿﻦ ﻧﻈﺮ را داﺷﺖ‪ .‬ﺣﺘﯽ از اﯾﻦﺟﺎ ﻫﻢ دﯾﻮارﻫﺎ ﻣﺴﺘﺤﮑﻢ و ﺧﺸﻦ ﻣﯽﻧﻤﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﮐﻪ ﺻﺪای ﻋﺼﺎی آﻟﻮﻣﯿﻨﯿﻮﻣﯿﺶ در ﻓﻀﺎی ﭘﺮاﻧﻌﮑﺎس ﻃﻨﯿﻦ ﻣﯽاﻧﺪاﺧﺖ ﯾﺎدآوری ﮐﺮد‪» :‬ﺷﻮاﻟﯿﻪﻫﺎی ﻫﯿﮑﻞ ﺟﻨﮕﺠﻮ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬اﻧﺠﻤﻦ‬
‫ﻣﺬﻫﺒﯽ‪-‬ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﮐﻠﯿﺴﺎﻫﺎ ﻫﻢ در ﺣﮑﻢ ﻗﻠﻌﻪ و ﺑﺎﻧﮏﺷﻮن ﺑﻮده‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺑﻪ ﻟﯽ ﻧﮕﺎﻫﯽ اﻧﺪاﺧﺖ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﺎﻧﮏ؟«‬
‫»اﻟﺒﺘﻪ‪ .‬ﺷﻮاﻟﯿﻪﻫﺎ ﻣﺒﺪع ﻣﻔﻬﻮم اﻣﺮوزی ﺑﺎﻧﮑﺪاری ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺑﺮای اﺷﺮاف اروﭘﺎﯾﯽ ﺳﻔﺮ ﮐﺮدن ﺑﺎ ﻃﻼ ﺧﻄﺮﻧﺎک ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ دﻟﯿـﻞ ﺷـﻮاﻟﯿﻪﻫـﺎ‬
‫اﺟﺎزه دادﻧﺪ اﺷﺮافزادهﻫﺎ ﻃﻼی ﺧﻮدﺷﻮن رو در ﻧﺰدﯾﮏﺗﺮﯾﻦ ﮐﻠﯿﺴﺎ ﺑﻪ ودﯾﻌﻪ ﺑﺴﭙﺎرﻧﺪ و در ﻫﺮ ﮐﻠﯿـﺴﺎﯾﯽ ﻫـﺮ ﮐﺠـﺎی اروﭘـﺎ ﮐـﻪ ﻣﺎﯾـﻞ ﺑﻮدﻧـﺪ‬
‫ﺑﺮداﺷﺖ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﺗﻤﺎم ﭼﯿﺰی ﻫﻢ ﮐﻪ ﻧﯿﺎز داﺷﺘﻨﺪ ﻣﺪارک و اﺳﻨﺎد ﺻﺤﯿﺢ ﺑﻮد‪ «.‬ﺑﻌﺪ ﭼﺸﻤﮑﯽ زد و اداﻣﻪ داد‪» :‬و ﯾﻪ ﺣﻖ دﻻﻟﯽ ﮐﻮﭼﯿﮏ‪ .‬اوﻧﻬﺎ ﻣﺜﻞ‬
‫ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺧﻮدﭘﺮداز ﻋﻤﻞ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‪ ،‬ﻓﻘﻂ از ﻧﻮع ﺑَﺪَوﯾﺶ‪ «.‬ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺑﻪ ﭘﻨﺠﺮهای ﮐﻪ ﺷﯿﺸﻪی رﻧﮕﯽ داﺷﺖ اﺷﺎره ﮐﺮد ﮐﻪ ﺧﻮرﺷﯿﺪ در آن از ﺧـﻼل‬
‫ﺷﻮاﻟﯿﻪای ﺳﭙﯿﺪﭘﻮش و ﺳﻮار ﺑﺮ اﺳﺒﯽ ﺳﺮخرﻧﮓ ﻃﻠﻮع ﻣﯽﮐﺮد‪ ،‬اﻣـﺎ ﻧـﻮرش ﻣـﯽﺷﮑـﺴﺖ و ﺑﻌـﺪ از آن ﻣـﯽﺗﺎﺑﯿـﺪ‪» :‬اﻻﻧـﻮس ﻣﺎرﺳـﻞ‪ .2‬اﺳـﺘﺎد‬
‫ﺷﻮاﻟﯿﻪﻫﺎی ﻫﯿﮑﻞ اواﯾﻞ ﻗﺮن دوازدﻫﻢ‪ .‬اون و ﺟﺎﻧﺸﯿﻨﺎﻧﺶ ﮐﺮﺳﯽ ﻣﺠﻠﺲِ ﺑﺎرو اﻧﺠﯽ ارﺷﺪ‪ 3‬رو ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺣﯿﺮت ﮐﺮده ﺑﻮد ﮔﻔﺖ‪» :‬اوﻟﯿﻦ ﺑﺎرون ﻗﻠﻤﺮوی ﺳﻠﻄﻨﺖ؟«‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺳﺮ ﺗﮑﺎن داد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﻌﻀﯽﻫﺎ ﻋﻘﯿﺪه دارﻧﺪ ﮐﻠﯿﺴﺎی ﻫﯿﮑﻞ ﺗﺄﺛﯿﺮش ﺑﯿﺸﺘﺮ از ﺧﻮد ﭘﺎدﺷﺎه ﺑﻮد‪ «.‬ﺑﻪ ﺗـﺎﻻر ﻣـﺪور رﺳـﯿﺪه ﺑﻮدﻧـﺪ‪.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺑﻪ ﭘﺴﺮک ﺧﺎدم ﮐﻪ آنﺳﻮﺗﺮ ﺳﺮﮔﺮم ﺟﺎرو ﮐﺸﯿﺪن ﺑﻮد ﻧﮕﺎﻫﯽ اﻧﺪاﺧﺖ‪ ،‬ﺑﻌﺪ رو ﺑﻪ ﺳـﻮﻓﯽ زﻣﺰﻣـﻪ ﮐـﺮد‪» :‬ﻣﯿـﺪوﻧﯽ‪ ،‬ﻣـﯿﮕﻦ زﻣـﺎﻧﯽ ﮐـﻪ‬
‫ﺷﻮاﻟﯿﻪﻫﺎ ﻣﮑﺎن ﺟﺎم ﻣﻘﺪس رو ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻣﯽدادﻧﺪ ﯾﮏ ﺷﺐ ﺗﻮی اﯾﻦ ﮐﻠﯿﺴﺎ ﻣﻮﻧﺪه‪ .‬ﻣﯿﺘﻮﻧﯽ ﺗﺼﻮرش رو ﺑﮑﻨﯽ ﮐﻪ ﭼﻬﺎر ﺻﻨﺪوق اﺳﻨﺎد ﺟﺎم ﻣﻘـﺪس‬
‫ﻫﻤﺮاه ﺗﺎﺑﻮت ﺳﻨﮕﯽ ﻣﺮﯾﻢ ﻣﺠﺪﻟﯿﻪ اﯾﻦﺟﺎ ﺑﻮده؟ ﻣﻮﻫﺎی ﻣﻦ ﮐﻪ از ﺷﻮق ﺳﯿﺦ ﻣﯿﺸﻪ‪«.‬‬
‫وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ درون ﺗﺎﻻر ﻣﺪور ﻗﺪم ﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ ﻣﻮﻫﺎی ﻟﻨﮕﺪان ﻫﻢ ﺳﯿﺦ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ اﻧﺤﻨﺎی ﺳﻨﮓ رﻧﮓﭘﺮﯾﺪهی ﺗﺎﻻر ﭘﯿﺮاﻣﻮﻧﺸﺎن را‬
‫دﻧﺒﺎل ﮐﺮد‪ .‬ﺣﮑّﺎﮐﯽﻫﺎی ﮔﺎرﮔﻮﯾﻞﻫﺎ و ﺷﯿﺎﻃﯿﻦ و ﻫﯿﻮﻻﻫﺎ و ﺻﻮرت اﻧﺴﺎنﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ درد ﻣﯽﮐﺸﯿﺪﻧﺪ ﻫﻤﻪ ﺑﻪ داﺧﻞ ﺧﯿﺮه ﻧﮕﺎه ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﭘـﺎﯾﯿﻦ‬
‫ﺣﮑﺎﮐﯽﻫﺎ‪ ،‬ﺗﮏﻧﯿﻤﮑﺘﯽ ﺳﻨﮕﯽ اﺗﺎق داﯾﺮهای را ﻣﺤﺎط ﮐﺮده ﺑﻮد‪.‬‬

‫‪ :Church of England or Anglican Church 1‬ﮐﻠﯿﺴﺎی اﻧﮕﻠﺴﺘﺎن ﯾﺎ ﮐﻠﯿﺴﺎی آﻧﮕﻠﯿﮑَﻦ‪ ،‬ﮐﻠﯿﺴﺎﯾﯽ را ﮔﻮﯾﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﺮﮐﺰ اﺻﻠﯽ آن در اﻧﮕﻠﯿﺲ اﺳﺖ و‬
‫ﮐﺎﺗﻮﻟﯿﮏ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ واﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﭘﺎپ و واﺗﯿﮑﺎن ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫‪Alanus Marcel 2‬‬

‫‪Primus Baro Angiae 3‬‬

‫‪-344-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻟﻨﮕﺪان ﻧﺠﻮا ﮐﺮد‪» :‬ﻣﺜﻞ ﺗﻤﺎﺷﺎﺧﻮﻧﻪای ﮐﻪ ﺻﺤﻨﻪی ﮔﺮد داره‪«.‬‬

‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﻋﺼﺎﯾﺶ را ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮد و ﺑﻪ دو ﮔﻮﺷﻪی ﭼﭗ و راﺳﺖ اﺗﺎق اﺷﺎره ﮐﺮد‪ .‬ﻟﻨﮕﺪان ﻣﺘﻮﺟﻪ آنﻫﺎ ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫ده ﺷﻮاﻟﯿﻪی ﺳﻨﮕﯽ‪.‬‬
‫ﭘﻨﺞ ﺗﺎ ﭼﭗ‪ .‬ﭘﻨﺞ ﺗﺎ راﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺗﻤﺜﺎلﻫﺎی ﺧﻤﯿﺪهی ﺷﻮاﻟﯿﻪﻫﺎ ﮐﻪ در اﻧﺪازهی ﺣﻘﯿﻘﯽ ﺑﻮدﻧﺪ دَﻣَﺮ روی زﻣﯿﻦ و ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺘﯽ آﺷﺘﯽﺟﻮﯾﺎﻧﻪ آرام ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺷﻮاﻟﯿﻪﻫﺎ را ﺗﺎ ﺑُـﻦ‬
‫دﻧﺪان ﻣﺴﻠﺢ و ﻫﻤﺮاه ﺳﭙﺮ و ﺷﻤﺸﯿﺮ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ و ﻣﻘﺒﺮهﻫﺎ ﺣﺲ ﻧﺎراﺣﺖﮐﻨﻨﺪهای ﺑﻪ ﻟﻨﮕﺪان ﻣﯽدادﻧﺪ ﭼﻨﺎن ﮐﻪ ﮔﻮﯾﯽ ﮐﺴﯽ دزداﻧﻪ آﻣﺪه‬
‫و ﮔﭻ روی ﺷﻮاﻟﯿﻪﻫﺎی ﺧﻔﺘﻪ رﯾﺨﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺗﻤﺎم اﺷﮑﺎل ﺳﺨﺖْ رﻧﮓ و رو رﻓﺘﻪ و ﺑﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ آﺷﮑﺎرا ﻣﻨﺤﺼﺮﺑﻪﻓﺮد ﺑﻮدﻧﺪ؛ ﺳـﻼحﻫـﺎی ﻣﺘﻔـﺎوت‬
‫داﺷﺘﻨﺪ و دﺳﺖ و ﭘﺎﻫﺎ و اﺟﺰای ﺻﻮرت و ﻧﺸﺎﻧﻪﻫﺎی روی ﺳﭙﺮﻫﺎﯾﺸﺎن ﺗﻤﯿﺰﭘﺬﯾﺮ از ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺷﻮاﻟﯿﻪاﯾﺴﺖ در ﻟﻨﺪن ﮐﻪ ﭘﺎپ ﺑﻪ ﺧﺎﮐﺶ ﺳﭙﺮده‪.‬‬
‫ذرّهذرّه ﮐﻪ داﺧﻞ اﺗﺎق ﻣﺪور ﭘﯿﺶ رﻓﺘﻨﺪ اﺣﺴﺎس ﺿﻌﻒ ﺑﻪ ﻟﻨﮕﺪان دﺳﺖ داد‪.‬‬
‫اﯾﻦﺟﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﻫﻤﺎن ﻣﮑﺎن ﻣﻮﺻﻮف ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫‪-345-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﻫﺸﺘﺎد و ﭼﻬﺎرم‬

‫در ﮐﻮﭼﻪای ﻧﺰدﯾﮏ ﮐﻠﯿﺴﺎی ﻫﯿﮑﻞ ﮐﻪ ﭘﺮ از زﺑﺎﻟﻪﻫﺎﯾﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ روی زﻣﯿﻦ رﯾﺨﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬رﻣﯽ ﻟﮕﺎﻟﻮدک ﻟﯿﻤـﻮزﯾﻦ را ﭘـﺸﺖ ﺳـﻄﻞﻫـﺎی‬
‫زﺑﺎﻟﻪی ﺻﻨﻌﺘﯽ ﻧﮕﻪ داﺷﺖ و ﻣﻮﺗﻮر را ﺧﺎﻣﻮش ﮐﺮد و ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ اﻃﺮاف اﻧﺪاﺧﺖ‪ .‬ﺑﻌﺪ از ﻣﺎﺷﯿﻦ ﭘﯿﺎده ﺷﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻋﻘﺐ رﻓـﺖ‪ ،‬وارد ﺑﺨـﺶ اﺻـﻠﯽ‬
‫ﻟﯿﻤﻮزﯾﻦ ﮐﻪ راﻫﺐ در آن ﺑﻮد ﺷﺪ‪.‬‬

‫راﻫﺐ ﺣﻀﻮرِ رﻣﯽ را ﮐﻪ ﺣﺲ ﮐﺮد از ﺧﻠﺴﻪی ﻋﺒﺎدتﮔﻮﻧﻪاش ﺑﯿﺮون آﻣﺪ‪ .‬ﭼﺸﻤﺎن ﺳﺮﺧﺶ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﺎ ﮐﻨﺠﮑﺎوی رﻣﯽ را ﻧﮕﺎه ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ ﺗـﺎ‬
‫ﺑﺎ ﺗﺮس‪ .‬ﺗﻤﺎم ﺷﺐ رﻣﯽ ﺗﺤﺖ ﺗﺄﺛﯿﺮ ﻗﺪرت ﻣﺮد در ﺧﺎﻣﻮش ﻣﺎﻧﺪن ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ ﺗﻘـﻼ در رﻧـﺞرُور‪ ،‬ﭼﻨـﯿﻦ ﻣـﯽﻧﻤـﻮد ﮐـﻪ راﻫـﺐ‬
‫وﺿﻌﯿﺖ را ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻪ و ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﺶ را ﺑﻪ دﺳﺘﺎن ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪﺗﺮی واﮔﺬار ﮐﺮده اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﮔﺮه ﭘﺎﭘﯿﻮﻧﺶ را ﺷُﻞ ﮐﺮد و دﮔﻤﻪﻫﺎی ﺳﺮآﺳﺘﯿﻦ آﻫﺎرزدهاش را ﮔﺸﻮد و ﺑﺮای اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر در اﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﻣﺪّت ﺣﺲ ﮐﺮد ﻧﻔﺲ ﻣـﯽﮐـﺸﺪ‪ .‬ﺑـﻪ‬
‫ﻃﺮف ﺑﺎر ﻟﯿﻤﻮزﯾﻦ رﻓﺖ و ﺑﺮای ﺧﻮدش ودﮐﺎی اﺳﻤﯿﺮﻧُﻒ رﯾﺨﺖ‪ .‬ﺟﺮﻋﻪای ﻓﺮو داد و دوﻣﯿﻦ ﺟﺮﻋﻪ را ﻫﻢ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل آن‪.‬‬
‫ﻫﻤﯿﻦ زودیﻫﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﻮﺷﯽﻫﺎم ﺷﺮوع ﺑﺸﻪ‪.‬‬
‫ﺑﺎر را ﺟﺴﺘﺠﻮ ﮐﺮد و درﺑﺎزﮐﻦ ﺑﻄﺮی ﺷﺮاب را ﭘﯿﺪا ﮐﺮد و ﺑﺎ اﻧﮕﺸﺖ ﺗﯿﻐﻪی ﺑُﺮَﻧﺪهاش را ﮔﺸﻮد‪ .‬ﭼﺎﻗﻮ ﻣﻌﻤﻮﻻً ﺑﺮای ﺑﺮﯾﺪن ورﻗـﻪی ﻓﻠـﺰی‬
‫روی ﭼﻮب ﭘﻨﺒﻪ ﺑﻄﺮیﻫﺎی ﺷﺮاب ﺑﻪ ﮐﺎر ﻣﯽرﻓﺖ‪ ،‬اﻣﺎ اﻣﺮوز ﺻﺒﺢ ﺑﺮای ﻣﻨﻈﻮر ﻫﯿﺠﺎناﻧﮕﯿﺰ دﯾﮕﺮی ﺑﻪ ﮐﺎر ﺑـﺮده ﻣـﯽﺷـﺪ‪ .‬رﻣـﯽ ﮐـﻪ ﺗﯿﻐـﻪی‬
‫درﺧﺸﺎن ﭼﺎﻗﻮ در دﺳﺘﺶ ﺑﻮد ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﺳﯿﻼس را ﻧﮕﺮﯾﺴﺖ‪.‬‬
‫اﮐﻨﻮن ﭼﺸﻤﺎن ﻗﺮﻣﺰ او از ﺗﺮس ﻣﯽدرﺧﺸﯿﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫رﻣﯽ ﻟﺒﺨﻨﺪ زد و ﺑﻪ ﻃﺮف ﻋﻘﺐ ﻟﯿﻤﻮزﯾﻦ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد‪ .‬راﻫﺐ ﮐﻤﯽ ﺧﻮد را ﭘﺲ ﮐﺸﯿﺪ و ﺑﺎ ﺑﻨﺪﻫﺎی اﺳﺎرﺗﺶ ﮐﻠﻨﺠﺎر رﻓﺖ‪.‬‬
‫رﻣﯽ ﻧﺠﻮا ﮐﺮد‪» :‬آروم ﺑﺎش‪ «.‬ﺗﯿﻐﻪ را ﺑﺎﻻ ﺑﺮد‪.‬‬

‫‪-346-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﺳﯿﻼس ﺑﺎورش ﻧﻤﯽﺷﺪ ﺧﺪا ﺗﻨﻬﺎﯾﺶ ﮔﺬارده اﺳﺖ‪ .‬ﺣﺘﯽ ﺑﺎ وﺟﻮد درد ﮔﺮﻓﺘﺎر ﺑﻮدن ﺳـﯿﻼس ﺗﻤـﺎرﯾﻦ ﻣﻌﻨـﻮﯾﺶ را ﺗـﺮک ﻧﮑـﺮده و از‬
‫ﻣﺎﻫﯿﭽﻪﻫﺎی ﺧﻮنﻣﺮدهاش ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺑﻮد او را ﺑﻪ ﯾﺎد آﻻم و ﻣﺼﺎﺋﺐ ﻣﺴﯿﺢ ﺑﯿﺎﻧﺪازﻧﺪ‪ .‬ﺗﻤﺎم ﺷﺐ ﺑﺮای آزادی دﻋـﺎ ﮐـﺮدم‪ .‬ﭼـﺎﻗﻮ ﭘـﺎﯾﯿﻦ آﻣـﺪ و‬
‫ﺳﯿﻼس ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﻪ ﻫﻢ ﻓﺸﺮد‪.‬‬

‫ﻧﯿﺸﺘﺮ درد از ﺷﺎﻧﻪﻫﺎﯾﺶ ﮔﺬﺷﺖ‪ .‬ﻓﺮﯾﺎد ﮐﺸﯿﺪ‪ .‬ﺑﺎور ﻧﻤﯽﮐﺮد ﻋﻘﺐ ﻟﯿﻤﻮزﯾﻦ و ﺑﺪون ﻗﺪرت دﻓﺎع از ﺧﻮد ﺑﻤﯿﺮد‪ .‬ﻫﺮ ﮐـﺎری ﮐـﺮدم ﺧﻮاﺳـﺖ‬
‫ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﻮد‪ .‬اﺳﺘﺎد ﮔﻔﺖ ﺣﻤﺎﯾﺘﻢ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﮔﺴﺘﺮدن ﮔﺮﻣﺎی ﺳﻮزاﻧﯽ را ﺑﺮ ﺷﺎﻧﻪﻫﺎ و ﭘﺸﺘﺶ ﺣﺲ ﮐﺮد‪ .‬ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮد ﺧﻮن ﺧﻮدش اﺳﺖ ﮐﻪ از ﺗﻨﺶ ﺧﺎرج ﻣﯽﺷـﻮد‪ .‬دردی ﮔﺰﻧـﺪه ﺑـﺮ‬
‫راﻧﺶ ﻧﺸﺴﺖ و ﺑﺎ ﻫﺠﻮم آن‪ ،‬ﺟﺮﯾﺎن آﺷﻨﺎی ﺳﺮﮔﺮداﻧﯽ را ﺣﺲ ﮐﺮد—ﺳﺎزوﮐﺎر دﻓﺎﻋﯽ ﺑﺪن در ﺑﺮاﺑﺮ درد‪.‬‬
‫ﮔﺮﻣﺎﯾﯽ ﺳﻮزان ﺗﻤﺎﻣﯽ ﻣﺎﻫﯿﭽﻪﻫﺎﯾﺶ را در ﺑﺮ ﮔﺮﻓﺖ و ﺳﯿﻼس ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﻣﺤﮑﻢﺗﺮ ﻓﺸﺮد‪ .‬ﻣﺼﻤﻢ ﺑﻮد آﺧﺮﯾﻦ ﺗـﺼﻮﯾﺮی ﮐـﻪ ﻣـﯽﺑﯿﻨـﺪ‬
‫ﺗﺼﻮﯾﺮ ﻗﺎﺗﻠﺶ ﻧﺒﺎﺷﺪ‪ .‬در ﻋﻮض اﺳﻘﻒ آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎی ﺟﻮان را در ﺧﺎﻃﺮ آورد ﮐﻪ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﮐﻠﯿﺴﺎﯾﯽ ﮐﻮﭼﮏ در اﺳﭙﺎﻧﯿﺎ اﯾﺴﺘﺎده ﺑـﻮد؛ ﮐﻠﯿـﺴﺎﯾﯽ ﮐـﻪ‬
‫ﺳﯿﻼس و او ﺑﺎ دﺳﺖﻫﺎی ﺧﻮد ﺳﺎﺧﺘﻪاﻧﺪ‪ .‬ﺳﺮآﻏﺎز زﻧﺪﮔﯽام‪.‬‬
‫ﺳﯿﻼس ﺣﺲ ﮐﺮد ﺑﺪﻧﺶ آﺗﺶ ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻣﺮد ﺗﺎﮐﺴﯿﺪوﭘﻮش ﺑﺎ ﻟﻬﺠﻪی ﻓﺮاﻧﺴﻮی ﮔﻔﺖ‪» :‬ﯾﻪ ﭼﯿﺰی ﺑﺨﻮر‪ .‬ﺑﻪ ﺟﺮﯾﺎن ﺧﻮن ﮐﻤﮏ ﻣﯿﮑﻨﻪ‪«.‬‬
‫ﭼﺸﻤﺎن ﺳﯿﻼس ﺑﺎ ﺷﮕﻔﺘﯽ ﺑﺎز ﺷﺪ‪ .‬ﺗﻤﺜﺎﻟﯽ ﻣﺒﻬﻢ ﻣﻘﺎﺑﻠﺶ ﺧﻢ ﺷﺪه ﺑﻮد و ﻟﯿﻮاﻧﯽ ﻧﻮﺷﯿﺪﻧﯽ ﺑﻪ او ﺗﻌﺎرف ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬ﺗﻠﯽ از ﻧﻮارﻫﺎی ﭘـﺎرهﭘـﺎره‬
‫ﮐﻨﺎرش روی زﻣﯿﻦ‪ ،‬ﮐﻨﺎر ﭼﺎﻗﻮﯾﯽ ﮐﻪ ﺧﻮﻧﯿﻦ ﻧﺒﻮد اﻓﺘﺎده ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺗﮑﺮار ﮐﺮد‪» :‬ﺑﺨﻮرش‪ .‬دردی ﮐﻪ ﺣﺲ ﻣﯽﮐﻨﯽ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺟﺮﯾﺎن ﭘﯿﺪا ﮐﺮدن ﺧﻮن ﺗﻮ ﻋﻀﻼﺗﺘﻪ‪«.‬‬
‫ﺳﯿﻼس ﺣﺲ ﮐﺮد ﺗﭙﺶ ﺳﻮزان ﺑﻪ ﻧﯿﺸﯽ ﮔﺰﻧﺪه ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬ودﮐﺎ ﻃﻌﻢ ﻧﺎﺧﻮﺷـﺎﯾﻨﺪی داﺷـﺖ‪ ،‬اﻣـﺎ آن را ﻧﻮﺷـﯿﺪ‪ .‬اﺣـﺴﺎس اﻣﺘﻨـﺎن‬
‫ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ اﻣﺸﺐ ﺑﯿﺶ از ﺣﺪ ﺑﺎ او ﺑﺪ ﺗﺎ ﮐﺮد‪ ،‬اﻣّﺎ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺎ ﭼﺮﺧﺸﯽ ﻣﻌﺠﺰهآﺳﺎ آن را ﺣﻞ ﻧﻤﻮد‪.‬‬
‫ﺧﺪا رﻫﺎﯾﻢ ﻧﮑﺮده‪.‬‬
‫ﺳﯿﻼس ﻣﯽداﻧﺴﺖ اﺳﻘﻒ آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ ﺑﻪ آن ﭼﻪ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ‪.‬‬
‫ﻗﻀﺎی آﺳﻤﺎن‪.‬‬
‫ﺧﺪﻣﺘﮑﺎر ﻋﺬرﺧﻮاﻫﺎﻧﻪ ﮔﻔﺖ‪» :‬دﻟﻢ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ زودﺗﺮ آزادت ﮐﻨﻢ‪ ،‬اﻣﺎ ﻏﯿﺮﻣﻤﮑﻦ ﺑـﻮد‪ .‬ﭘﻠـﯿﺲﻫـﺎ اوﻣﺪﻧـﺪ ﺷـﺎﺗﻮ وﯾﻠـﻪ و ﺑﻌـﺪ ﺗـﻮ ﻓﺮودﮔـﺎه‬
‫ﺑﯿﮕﯿﻦﻫﯿﻞ و ﺣﺎﻻ ﻫﻢ اوﻟﯿﻦ دﻗﯿﻘﻪی ﻣﻤﮑﻦ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺘﻮﺟﻪای ﺳﯿﻼس‪ ،‬ﻧﻪ؟«‬
‫ﺳﯿﻼس ﺑﻬﺖزده ﺧﻮد را ﻋﻘﺐ ﮐﺸﯿﺪ و ﮔﻔﺖ‪» :‬اﺳﻢ ﻣﻦ رو ﻣﯿﺪوﻧﯽ؟«‬
‫ﺧﺪﻣﺘﮑﺎر ﻟﺒﺨﻨﺪ زد‪.‬‬
‫ﺳﯿﻼس ﻧﺸﺴﺖ و ﻣﺎﻫﯿﭽﻪﻫﺎی ﺳﻔﺖﺷﺪهاش را ﻣﺎﻟﺶ داد‪ .‬اﺣﺴﺎﺳﺎﺗﺶ ﺳﯿﻠﯽ از ﻧﺎﺑﺎوری و ﻗﺪرداﻧﯽ و ﺑﻬـﺖزدﮔـﯽ ﺑـﻮد‪» .‬ﺷـﻤﺎ‪ ...‬اﺳـﺘﺎد‬
‫ﻫﺴﺘﯿﺪ؟«‬
‫رﻣﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﻣﯽﺧﻨﺪﯾﺪ ﺳﺮش را ﺗﮑﺎن داد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﮐﺎش ﭼﻨﺎن ﻗﺪرﺗﯽ داﺷﺘﻢ‪ .‬ﻧﻪ! ﻣﻦ اﺳﺘﺎد ﻧﯿﺴﺘﻢ‪ .‬ﻣﻦ ﻫﻢ ﻣﺜﻞ ﺗﻮ ﺑـﻪ اون‬
‫ﺧﺪﻣﺖ ﻣﯽﮐﻨﻢ‪ .‬اﻣﺎ اﺳﺘﺎد از ﺗﻮ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬اﺳﻢ ﻣﻦ رِﻣﯿﻪ‪«.‬‬
‫ﺳﯿﻼس ﮐﻪ ﺷﮕﻔﺖزده ﺑﻮد ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻧﻤﯽﻓﻬﻤﻢ‪ .‬اﮔﺮ ﺗﻮ ﺑﺮای اﺳﺘﺎد ﮐﺎر ﻣﯽﮐﻨﯽ ﭼﺮا ﻟﻨﮕﺪان ﺳﻨﮓ ﺗﺎج رو ﺧﻮﻧﻪی ﺗﻮ آورد؟«‬

‫‪-347-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫»ﺧﻮﻧﻪی ﻣﻦ ﻧﻪ‪ .‬ﺧﻮﻧﻪی ﺳﺮﺷﻨﺎسﺗﺮﯾﻦ ﺗﺎرﯾﺦدان ﺟﺎم‪ ،‬ﺳﺮ ﻟﯽ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ‪«.‬‬

‫»اﻣﺎ ﺗﻮ اوﻧﺠﺎ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﺮدی‪ .‬اﯾﻦ اﺣﺘﻤﺎل‪«...‬‬
‫رﻣﯽ ﻟﺒﺨﻨﺪ زد‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﯿﺪ ﻫﯿﭻ ﻣﺸﮑﻠﯽ ﺑﺎ اﯾﻦ ﮐﻪ ﻟﻨﮕﺪان آن ﻣﺤﻞ را ﺗﺼﺎدﻓﺎً ﺑﺮای ﭘﻨﻬﺎن ﺷﺪن اﻧﺘﺨﺎب ﮐﺮده ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﮔﻔـﺖ‪:‬‬
‫»ﮐﺎﻣﻼً ﭘﯿﺶﺑﯿﻨﯽﭘﺬﯾﺮ ﺑﻮد‪ .‬راﺑﺮت ﻟﻨﮕﺪان ﺳﻨﮓ ﺗﺎج رو داﺷﺖ و ﻣﺤﺘﺎج ﮐﻤﮏ ﺑﻮد‪ .‬ﭼﻪ ﺟﺎﯾﯽ ﻣﺤﺘﻤﻞﺗﺮ از ﻣﻨﺰل ﻟﯽ ﺗﯿﺒﯿﻨـﮓ؟ دﻟﯿـﻞ اﯾـﻦ ﮐـﻪ‬
‫اوﻧﺠﺎ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﻨﻢ ﻫﻤﻮن دﻟﯿﻠﯿﻪ ﮐﻪ اول ﺑﺎر ﺑﺎﻋﺚ آﺷﻨﺎﯾﯽ ﻣﻦ و اﺳﺘﺎد ﺷﺪ‪ «.‬ﻣﮑﺚ ﮐﺮد‪» .‬ﮔﻤﺎن ﻣﯽﮐﻨﯽ اﺳﺘﺎد ﭼﯿـﺰ زﯾـﺎدی راﺟـﻊ ﺑـﻪ ﺟـﺎم‬
‫ﻣﯿﺪوﻧﻪ؟«‬
‫ﺣﺎﻻ ﮐﻪ ﺑﺮ او روﺷﻦ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺧﻮد را ﻣﺘﻌﺠﺐ ﻣﯽدﯾﺪ‪ .‬اﺳﺘﺎد ﺧﺪﻣﺘﮑﺎری را ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت ﺳﺮ ﻟﯽ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ دﺳﺘﺮﺳﯽ داﺷـﺖ ﺑـﻪ ﺧـﺪﻣﺖ‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﮐﺎر اﺳﺘﺎداﻧﻪای ﺑﻮد‪.‬‬
‫رﻣﯽ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺧﯿﻠﯽ ﭼﯿﺰﻫﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻬﺖ ﺑﮕﻢ‪ «.‬ﻫﮑﻠﺮﮐﻮخ را ﺑﻪ دﺳﺘﺶ داد‪ .‬ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ در ﺑﺎز ﭘﺎرﺗﯿﺸﻦ دﺳﺖ دراز ﮐﺮد و ﺗﭙﺎﻧﭽﻪی ﮐﻮﭼﮑﯽ‬
‫ﺑﻪ اﻧﺪازهی ﮐﻒ دﺳﺖ از ﺟﻌﺒﻪی دﺳﺘﮑﺶ ﺑﯿﺮون آورد‪» .‬ﻗﺒﻞ از ﻫﺮ ﭼﯿﺰی ﻣﻦ و ﺗﻮ ﯾﻪ ﮐﺎری دارﯾﻢ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ اﻧﺠﺎم ﺑﺪﯾﻢ‪«.‬‬

‫ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه ﻓﺎش از ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎی ﺗﺮاﺑﺮیاش در ﺑﯿﮕﯿﻦﻫﯿﻞ ﭘﯿﺎده ﺷﺪ و ﻧﺎﺑﺎوراﻧﻪ ﺑﻪ ﮔﺰارش ﺳﺮﺑﺎزرس ﮐﻨﺖ از آن ﭼﻪ در آﺷﯿﺎﻧﻪی ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ رخ‬
‫داده ﺑﻮد ﮔﻮش ﺳﭙﺮد‪.‬‬

‫ﺳﺮﺑﺎزرس ﺗﺄﮐﯿﺪ ﮐﺮد‪» :‬ﻣﻦ ﺷﺨﺼﺎً ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎ رو ﮔﺸﺘﻢ‪ .‬ﻫﯿﭻ ﮐﺲ داﺧﻞ ﻧﺒﻮد‪ «.‬ﺑﻌﺪ ﻟﺤﻨﯽ ﺗﮑﺒﺮآﻣﯿﺰ ﺑﻪ ﺧﻮد ﮔﺮﻓﺖ و اداﻣﻪ داد‪» :‬و ﺑﮕﻢ اﮔﺮ‬
‫ﺳﺮ ﻟﯽ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻓﺸﺎر ﺑﯿﺎره ﻣﻦ‪«...‬‬
‫»از ﺧﻠﺒﺎن ﺑﺎزﺟﻮﯾﯽ ﮐﺮدﯾﺪ؟«‬
‫»ﻣﺴﻠﻤﺎً ﻧﻪ‪ .‬اون ﻓﺮاﻧﺴﻮﯾﻪ و ﺣﻮزهی ﻗﻀﺎﯾﯽ ﻣﺎ‪«...‬‬
‫»ﻣﻦ رو ﺑﺒﺮﯾﺪ ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎ‪«.‬‬
‫در آﺷﯿﺎﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺷﺼﺖ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﻃﻮل ﮐﺸﯿﺪ ﺗﺎ ﻓﺎش ﻟﮑﻪی ﻏﯿﺮﻋﺎدی ﺧﻮن را در ﭘﯿﺎدهروﯾﯽ ﮐﻪ ﻟﯿﻤﻮزﯾﻦ در آن ﭘﺎرک ﺑﻮد ﮐﺸﻒ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻓﺎش ﺑﻪ‬
‫ﺳﻤﺖ ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎ رﻓﺖ و ﺑﻪ ﺑﺪﻧﻪی آن ﺿﺮﺑﻪ زد‪.‬‬
‫»ﮐﺎﭘﯿﺘﺎن ﭘﻠﯿﺲ ﻗﻀﺎﯾﯽ ﻓﺮاﻧﺴﻪ ﻫﺴﺘﻢ‪ .‬در رو ﺑﺎز ﮐﻨﯿﺪ!«‬
‫ﺧﻠﺒﺎن ﻫﺮاﺳﺎن در را ﺑﺎز ﮐﺮد و ﭘﻠﮑﺎن را ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻓﺮﺳﺘﺎد‪.‬‬
‫ﻓﺎش ﺑﺎﻻ رﻓﺖ‪ .‬ﺳﻪ دﻗﯿﻘﻪی ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﮐﻤﮏ ﺳﻼح ﮐﻤﺮﯾﺶ اﻗﺮارﻧﺎﻣﻪی ﺑﯽﻧﻘﺼﯽ ﺷﺎﻣﻞ ﻣﺸﺨﺼﺎت ﻇﺎﻫﺮی راﻫﺐ زال اﺳﯿﺮ ﺑﻪ دﺳﺖ آورد‪.‬‬
‫ﻋﻼوه ﺑﺮ آن‪ ،‬درﯾﺎﻓﺖ ﮐﻪ ﻟﻨﮕﺪان و ﺳﻮﻓﯽ ﭼﯿﺰی ﺟﻌﺒﻪﻣﺎﻧﻨﺪ در ﮔﺎوﺻﻨﺪوق ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﭘﻨﻬﺎن ﮐﺮدهاﻧﺪ‪ .‬ﮔﺮﭼﻪ ﺧﻠﺒﺎن ادﻋـﺎ ﮐـﺮد ﭼﯿـﺰی راﺟـﻊ ﺑـﻪ‬
‫ﻣﺤﺘﻮﯾﺎت ﺟﻌﺒﻪ ﻧﻤﯽداﻧﺪ ﺗﺼﺪﯾﻖ ﮐﺮد ﮐﻪ ﻟﻨﮕﺪان ﺗﻤﺎم ﺗﻮﺟﻬﺶ را در ﻃﻮل ﺳﻔﺮ ﺑﺮ آن ﻣﺘﻤﺮﮐﺰ ﮐﺮده ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻓﺎش دﺳﺘﻮر داد‪» :‬ﮔﺎو ﺻﻨﺪوق رو ﺑﺎز ﮐﻦ‪«.‬‬
‫ﺧﻠﺒﺎن ﮐﻪ وﺣﺸﺖزده ﻣﯽﻧﻤﻮد ﮔﻔﺖ‪» :‬رﻣﺰ رو ﻧﻤﯿﺪوﻧﻢ!«‬
‫»ﭼﻪ ﺣﯿﻒ! ﻣﯽﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺑﮕﻢ ﮔﻮاﻫﯽﻧﺎﻣﻪی ﺧﻠﺒﺎﻧﯿﺖ رو ﺑﺎﻃﻞ ﻧﮑﻨﻨﺪ‪«.‬‬
‫ﺧﻠﺒﺎن دﺳﺘﺎﻧﺶ را ﺑﻬﻢ ﻓﺸﺮد و اداﻣﻪ داد‪» :‬ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ رو ﺗﻮی ﺑﺨﺶ ﺣﻔﺎﻇﺖ ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﻢ‪ .‬ﺷﺎﯾﺪ اوﻧﻬﺎ ﺑﺘﻮﻧﻨﺪ ﺳﻮراﺧﺶ ﮐﻨﻨﺪ‪«.‬‬
‫»ﻧﯿﻢ ﺳﺎﻋﺖ وﻗﺖ داری‪«.‬‬

‫‪-348-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﺧﻠﺒﺎن ﺑﻪ ﻃﺮف رادﯾﻮﯾﺶ ﺟﻬﯿﺪ‪.‬‬

‫ﻓﺎش ﺑﺎ ﮔﺎمﻫﺎی ﺑﻠﻨﺪ ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎ رﻓﺖ و ﺑﺮای ﺧﻮدش ﻣﺸﺮوﺑﯽ ﻗﻮی رﯾﺨﺖ‪ .‬ﺻﺒﺢ زود ﺑﻮد‪ ،‬اﻣّﺎ او ﻫﻨـﻮز ﻧﺨﻮاﺑﯿـﺪه ﺑـﻮد‪ .‬ﭘـﺲ اﯾـﻦ‬
‫ﻧﻮﺷﯿﺪن ﻗﺒﻞ از ﻇﻬﺮ ﻫﻢ ﻣﺤﺴﻮب ﻧﻤﯽﺷﺪ‪ .‬در ﺻﻨﺪﻟﯽ ﯾﮏﻧﻔﺮهی اﻋﯿﺎﻧﯿﯽ ﻧﺸﺴﺖ و ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺴﺖ‪ .‬ﮐﻮﺷﯿﺪ آن ﭼﻪ رخ ﻣﯽداد ﺳﺮ و ﺳﺎﻣﺎن‬
‫ﺑﺪﻫﺪ‪ .‬ﮔﺎف ﭘﻠﯿﺲ ﮐﻨﺖ ﺑﺮام ﮔﺮون ﺗﻤﻮم ﻣﯿﺸﻪ‪ .‬ﻫﻤﻪ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﻟﯿﻤﻮزﯾﻦ ﺟﮕﻮار ﺳﯿﺎه ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺗﻠﻔﻦ ﻓﺎش زﻧﮓ زد‪ .‬آرزوی دﻗﯿﻘﻪای آراﻣﺶ داﺷﺖ‪“Allo?” .‬‬

‫اﺳﻘﻒ آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ ﺑﻮد‪» .‬در راه ﻟﻨﺪن ﻫﺴﺘﻢ‪ .‬ﯾﮏ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﻌﺪ ﻣﯽرﺳﻢ‪«.‬‬
‫ﻓﺎش ﺻﺎف ﻧﺸﺴﺖ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﮔﻤﺎن ﮐﺮدم ﻣﯿﺮﯾﺪ ﭘﺎرﯾﺲ‪«.‬‬
‫»ﺧﯿﻠﯽ ﻧﮕﺮاﻧﻢ‪ .‬ﭘﺮوازم را ﺗﻐﯿﯿﺮ دادم‪«.‬‬
‫»ﻧﻤﯽﺑﺎﯾﺴﺖ اﯾﻦ ﮐﺎر رو ﻣﯽﮐﺮدﯾﺪ‪«.‬‬
‫»ﺳﯿﻼس ﭘﯿﺶ ﺷﻤﺎﺳﺖ؟«‬
‫»ﻧﻪ‪ .‬اﺳﯿﺮﮐﻨﻨﺪهﻫﺎش ﻗﺒﻞ از رﺳﯿﺪن ﻣﻦ از ﭼﻨﮓ ﭘﻠﯿﺲ ﻣﺤﻠﯽ در رﻓﺘﻨﺪ‪«.‬‬
‫ﺻﺪای ﻏﻀﺐآﻟﻮد آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ ﺑﻪ ﮔﻮش رﺳﯿﺪ ﮐﻪ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﻪ ﻣﻦ اﻃﻤﯿﻨﺎن دادﯾﺪ ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎ را ﻣﺘﻮﻗﻒ ﻣﯽﮐﻨﯿﺪ!«‬
‫ﻓﺎش ﺻﺪاﯾﺶ را ﭘﺎﯾﯿﻦ آورد و ﮔﻔﺖ‪» :‬اﺳﻘﻒ! ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺷﺮاﯾﻂ ﺷﻤﺎ ﺗﻮﺻﯿﻪ ﻣﯽﮐﻨﻢ اﻣﺮوز ﺑﺮدﺑﺎری ﻣﻦ رو ﻣﺤﮏ ﻧﺰﻧﯿﺪ‪ .‬در اوﻟﯿﻦ ﻓﺮﺻﺖ‬
‫ﺳﯿﻼس و ﺑﻘﯿﻪ رو ﭘﯿﺪا ﻣﯽﮐﻨﻢ‪ .‬ﮐﺠﺎ ﻓﺮود ﻣﯽآﯾﯿﺪ؟«‬
‫»ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ!« ﮔﻮﺷﯽ ﺗﻠﻔﻦ را ﭘﻮﺷﺎﻧﺪ و دوﺑﺎره ﺑﺮﮔﺸﺖ‪» .‬ﺧﻠﺒﺎن ﻣﯿﺨﻮاد از ﻫﯿﺘﺮو‪ 1‬اﺟـﺎزهی ﻓـﺮود ﺑﮕﯿـﺮه‪ .‬ﻣـﻦ ﺗﻨﻬـﺎ ﻣـﺴﺎﻓﺮش‬
‫ﻫﺴﺘﻢ‪ ،‬اﻣﺎ ﭘﺮوازﻣﻮن ﺑﺮﻧﺎﻣﻪرﯾﺰی ﻧﺸﺪه ﺑﻮد‪«.‬‬
‫»ﺑﻬﺶ ﺑﮕﯿﺪ ﺑﯿﺎد ﻓﺮودﮔﺎه اﻋﯿﺎﻧﯽ ﺑﯿﮕﯿﻦﻫﯿﻞ در ﮐﻨﺖ‪ .‬ﻣﻦ ﺗﺄﯾﯿﺪﯾﻪاش رو ﻣﯽﮔﯿﺮم‪ .‬اﮔﺮ اﯾﻦﺟﺎ رﺳﯿﺪﯾﺪ و ﻣـﻦ ﻧﺒـﻮدم ﯾـﻪ ﻣﺎﺷـﯿﻦ ﺑﺮاﺗـﻮن‬
‫ﻣﯽﮔﺬارم‪«.‬‬
‫»ﻣﻤﻨﻮن‪«.‬‬
‫»ﻫﻤﻮن ﻃﻮر ﮐﻪ اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر ﺑﻬﺘﻮن ﮔﻔﺘﻢ‪ ،‬اﺳﻘﻒ‪ ،‬ﺧﻮب ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﺪ ﺷﻤﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﮐـﺴﯽ ﻧﯿـﺴﺘﯿﺪ ﮐـﻪ در ﺧﻄـﺮ از دﺳـﺖ دادن ﻫﻤـﻪ‬
‫ﭼﯿﺰه‪«.‬‬

‫‪ :Heathrow 1‬ﯾﮑﯽ از ﺷﻠﻮغﺗﺮﯾﻦ ﻓﺮودﮔﺎهﻫﺎی ﺟﻬﺎن در ﻟﻨﺪن‬

‫‪-349-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﻫﺸﺘﺎد و ﭘﻨﺠﻢ‬

‫آن ﮔﻮی را ﺑﺠﻮ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮ ﻣﺰارش ﺑﺎﺷﺪ‬

‫ﻫﻤﻪی ﺷﻮاﻟﯿﻪﻫﺎی ﺳﻨﮓﺗﺮاﺷﯿﺪه در ﮐﻠﯿﺴﺎی ﻫﯿﮑﻞ ﺑﻪ ﭘﺸﺖ ﺧﻮاﺑﯿﺪه ﺑﻮدﻧﺪ و ﺳﺮﺷﺎن ﺑﺮ ﺑﺎﻟﺸﯽ ﺳﻨﮕﯽ و ﻣـﺴﺘﻄﯿﻞﺷـﮑﻞ ﻗـﺮار داﺷـﺖ‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ اﺣﺴﺎس ﺳﺮﻣﺎ ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬اﺷﺎرهی ﺷﻌﺮ ﺑﻪ ﮔﻮی‪ ،‬ﺗﺼﺎوﯾﺮ آن ﺷﺐ در زﯾﺮزﻣﯿﻦ ﭘﺪرﺑﺰرگ را ﺑﺮاﯾﺶ زﻧﺪه ﻣﯽﮐﺮد‪.‬‬
‫ﻫﯿﺮوس ﮔﺎﻣﻮس‪ .‬ﮔﻮیﻫﺎی ﻣﺮﺻّﻊ‪.‬‬
‫از ﺧﻮد ﻣﯽﭘﺮﺳﯿﺪ آﯾﺎ آن ﻣﻨﺎﺳﮏ را اﯾﻦﺟﺎ در اﯾﻦ ﻣﮑﺎن ﻣﻘﺪس ﻧﯿﺰ ﺑﺮﭘﺎ ﻣﯽﮐﺮدهاﻧﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﯿﺪ ﮐـﻪ اﺗـﺎق ﻣـﺪوّر را ﺳﻔﺎرﺷـﯽ ﺑـﺮای‬
‫ﭼﻨﺎن آداب ﭘﮕﺎﻧﯽ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬ﻧﯿﻤﮑﺘﯽ ﺳﻨﮕﯽ‪ ،‬ﻓﻀﺎﯾﯽ ﮔِﺮد و ﻋﺮﯾﺎن در وﺳﻂ را ﻣُﺤﺎط ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬راﺑـﺮت از آن ﺑـﻪ ﺗﻤﺎﺷـﺎﺧﺎﻧﻪی ﺻـﺤﻨﻪی‬
‫ﻣﺪوّر ﺗﻌﺒﯿﺮ ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬ﻣﺠﻠﺲ را در ذﻫﻦ ﺗﺼﻮر ﮐﺮد‪ :‬ﺷﺒﺎﻧﻪ‪ ،‬ﺑﺎ ﻣﺮدﻣﺎﻧﯽ ﻧﻘﺎبدار‪ ،‬ﻣﺸﻌﻞﺑﻪدﺳﺖ‪ ،‬دﻋﺎﺧﻮان‪ ،‬ﻫﻤﮕـﯽ ﺷـﺎﻫﺪ »وﺻـﺎل ﻣﻘـﺪس« در‬
‫ﻣﺮﮐﺰ اﺗﺎق‪.‬‬
‫ﺗﺼﺎوﯾﺮ را از ذﻫﻦ ﺑﯿﺮون راﻧﺪ و ﺑﺎ ﻟﻨﮕﺪان و ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اوﻟﯿﻦ ﮔﺮوه ﺷﻮاﻟﯿﻪﻫﺎ ﭘﯿﺶ رﻓﺖ‪ .‬ﻋﻠﯽرﻏﻢ ﭘﺎﻓﺸﺎری ﺗﯿﺒﯿﻨـﮓ ﻣﺒﻨـﯽ ﺑـﺮ آن‬
‫ﮐﻪ ﺟﺴﺘﺠﻮﯾﺸﺎن ﺑﺎﯾﺪ در ﻧﻬﺎﯾﺖ دﻗﺖ اﻧﺠﺎم ﺷﻮد ﺳﻮﻓﯽ ﻣﺸﺘﺎق ﺑﻮد و ﭘﯿﺸﺎﭘﯿﺶ آﻧﻬﺎ ﮔﺎم ﺑﺮﻣﯽداﺷﺖ‪ .‬ﮐﻨﺠﮑﺎواﻧﻪ از ﻣﻘﺎﺑﻞ ﭘﻨﺞ ﺷﻮاﻟﯿﻪی ﺳﻤﺖ‬
‫ﭼﭗ ﻋﺒﻮر ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺑﺎ وﺳﻮاس اوﻟﯿﻦ ﻣﻘﺒﺮهﻫﺎ را ﺑﺮرﺳﯽ ﮐﺮد و ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺒﺎﻫﺖﻫﺎ و ﺗﻔﺎوتﻫﺎﯾﺸﺎن ﺷﺪ‪ .‬ﻫﻤﻪی ﺷﻮاﻟﯿﻪﻫﺎ ﺑﻪ ﭘﺸﺖ ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺳﻪ ﺷـﻮاﻟﯿﻪ‬
‫ﭘﺎﻫﺎﯾﺸﺎن ﺑﺎز ﺑﻮد و دو ﺗﺎی دﯾﮕﺮ روی ﻫﻢ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻧﻤﯽرﺳﯿﺪ اﯾﻦ ﻏﺮاﺑﺖ ﻫﯿﭻ رﺑﻄﯽ ﺑﺎ ﮔﻮی ﻣﺮﺻﻊ ﻣﻔﻘﻮد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻟﺒﺎسﻫﺎﯾﺸﺎن را ﺑﺮرﺳﯽ‬
‫ﮐﺮد‪ .‬ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ دو ﻧﻔﺮ روی زرهﺷﺎن ﺗﻮﻧﯿﮏ ﭘﻮﺷﯿﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ دو ﻧﻔﺮ دﯾﮕﺮ رداﻫﺎی ﺑﻠﻨﺪی ﺗﺎ روی ﻗﻮزک ﺑـﻪ ﺗـﻦ داﺷـﺘﻨﺪ؛ ﺑـﺎز ﻫـﻢ‬
‫ﮐﺎﻣﻼً ﺑﯽﻓﺎﯾﺪه‪ .‬ﺳﻮﻓﯽ ﺗﻮﺟﻬﺶ را ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺗﻔﺎوتﻫﺎی ﺑﺎرز دﯾﮕﺮ ﻣﻌﻄﻮف ﮐﺮد—ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ دﺳـﺖﻫﺎﯾـﺸﺎن‪ .‬دو ﺷـﻮاﻟﯿﻪ ﺷﻤـﺸﯿﺮ ﺑـﻪ دﺳـﺖ و دو‬

‫‪-350-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﺷﻮاﻟﯿﻪ در ﺣﺎل دﻋﺎ و ﯾﮑﯽ از آﻧﻬﺎ دﺳﺘﺎﻧﺶ در ﮐﻨﺎرش ﺑﻮد‪ .‬ﭘﺲ از دﻗﺎﯾﻘﯽ ﻣﻤﺘﺪ ﻧﮕﺎه ﮐﺮدن ﺑﻪ دﺳﺖﻫﺎ ﺳﻮﻓﯽ ﺷﺎﻧﻪ ﺑﺎﻻ اﻧﺪاﺧﺖ‪ .‬ﻫﯿﭻ ﻧﮑﺘـﻪای‬
‫در ﻫﯿﭻ ﮐﺠﺎ ﻧﺪﯾﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﺸﺨﺼﺎً ﻓﻘﺪان ﮔﻮی را آﺷﮑﺎر ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫وزن ﮐﭙﺴﻮل را درون ﺟﯿﺐ ﭘﻠﯿﻮرش ﺣﺲ ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﺑﻪ ﻟﻨﮕﺪان و ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪ .‬آﻫﺴﺘﻪ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ و ﻫﻨﻮز ﺑﺎﻻی ﺳـﺮ‬
‫ﺷﻮاﻟﯿﻪی ﺳﻮم ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻋﻠﯽاﻟﻈﺎﻫﺮ آنﻫﺎ ﻫﻢ ﭼﯿﺰی ﺑﻪ دﺳﺖ ﻧﯿﺎورده ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬در ﺣﺎﻟﯽ ﻧﺒﻮد ﮐﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺷﻮد‪ .‬از آنﻫﺎ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﮔﺮوه‬
‫دوم ﺷﻮاﻟﯿﻪﻫﺎ رﻓﺖ‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﻃﺮف دﯾﮕﺮ ﮐﻪ ﻣﯽرﻓﺖ ﺷﻌﺮ را از ﺑﺮ ﻣﯽﺧﻮاﻧﺪ‪ .‬آن ﻗﺪر ﺗﮑﺮار ﮐﺮده ﺑﻮد ﮐﻪ ﺣﻔﻆ ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺷـﻮاﻟﯿﻪاﯾﺴﺖ در ﻟﻨﺪن ﮐﻪ ﭘـﺎپ ﺑـﻪ ﺧﺎﮐﺶ ﺳﭙـﺮده‬
‫ﻣﯿﻮهی ﻣَﺸﻘّﺘَﺶ ﺧﺸﻢ ﻣﻘﺪّﺳﯿﺴﺖ ﮐﻪ دﭼﺎرش ﺷﺪه‬
‫آن ﮔــﻮی را ﺑـِﺠـﻮ ﮐـﻪ ﺑـﺎﯾـﺪ ﺑـﺮ ﻣـﺰارش ﺑـﺎﺷﺪ‬
‫از ﺗَــﻦِ ﺳـﺮخ و ﺑَـﻄْـﻦِ ﺑـﺎرْوَر ﺳــﺨـﻦ ﻣـﯽراﻧـَﺪ‬
‫وﻗﺘﯽ ﺳﻮﻓﯽ ﺑﻪ ﮔﺮوه دوم ﺷﻮاﻟﯿﻪﻫﺎ رﺳﯿﺪ درﯾﺎﻓﺖ ﮐﻪ ﺷﺒﯿﻪ ﮔﺮوه اول ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬زرهﭘﻮش و ﺷﻤﺸﯿﺮﺑﻪدﺳﺖ ﺑﻮدﻧﺪ و ﺑـﺎ ﺣـﺎﻻت ﻣﺘﻔـﺎوﺗﯽ در‬
‫ﺑﺪﻧﺸﺎن دراز ﮐﺸﯿﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻫﻤﮕﯽ ﺟﺰ دﻫﻤﯽ و ﻣﻘﺒﺮهی آﺧﺮ‪.‬‬
‫ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺘﺶ رﻓﺖ و ﺑﻪ دروﻧﺶ ﺧﯿﺮه ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻧﻪ ﺑﺎﻟﺶ‪ .‬ﻧﻪ زره‪ .‬ﻧﻪ ﺗﻮﻧﯿﮏ‪ .‬ﻧﻪ ﺷﻤﺸﯿﺮ‪.‬‬
‫ﺻﺪاﯾﺶ در ﺗﺎﻻر ﻃﻨﯿﻦ اﻓﮑﻨﺪ‪» :‬راﺑﺮت؟ ﻟﯽ؟ ﯾﻪ ﭼﯿﺰی اﯾﻦﺟﺎ ﻧﯿﺴﺖ‪«.‬‬
‫ﻫﺮ دو ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﻫﻢ اﻧﺪاﺧﺘﻨﺪ و ﻓﻮراً ﺑﻪ ﻃﺮﻓﺶ آﻣﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﻫﯿﺠﺎنزده ﮔﻔﺖ‪» :‬ﮔﻮی ﻣﺮﺻّﻊ؟« ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ ﻋﺮض اﺗﺎق را ﻣﯽﭘﯿﻤﻮد ﻋﺼﺎﯾﺶ ﺻﺪاﯾﯽ ﺳﺮﯾﻊ و ﻣﻘﻄّﻊ ﻣﯽداد‪» .‬اﯾﻦ‬
‫وَرا ﮔﻮی ﮔﻤﺸﺪهﺳﺖ؟«‬
‫ﺳﻮﻓﯽ اﺧﻢآﻟﻮد ﺑﺎﻻی دﻫﻤﯿﻦ ﻣﻘﺒﺮه ﮔﻔﺖ‪» :‬دﻗﯿﻘﺎً ﻧﻪ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯿﺎد ﺳﺮﺗﺎﭘﺎی ﺷﻮاﻟﯿﻪ ﮔﻢ ﺷﺪه‪«.‬‬
‫ﻧﺰد او ﮐﻪ رﺳﯿﺪﻧﺪ ﺳَﺮدَرﮔُﻢ ﺑﻪ ﻣﻘﺒﺮهی دﻫﻢ ﺧﯿﺮه ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﺟﺎی ﺷﻮاﻟﯿﻪ ﮐﻪ ﻣﯽﺑﺎﯾﺪ ﺑﯽﺣﺎﺋﻞ دراز ﮐﺸﯿﺪه ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬اﯾـﻦ آراﻣﮕـﺎه ﺑـﺎ ﺗـﺎﺑﻮﺗﯽ‬
‫ﺳﻨﮕﯽ ﻣﻬﺮوﻣﻮم ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺗﺎﺑﻮت ذوزﻧﻘﻪای ﺑﻮد و در ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺗﺪرﯾﺠﺎً ﺑﺎرﯾﮏ ﻣﯽﺷﺪ؛ ﺑﺨﺶ ﺑﺎﻻﯾﯿﺶ ﻫﻢ ﻋﺮﯾﺾﺗﺮ ﺑﻮد و درﭘﻮﺷﯽ ﻧﺎزک داﺷﺖ‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» :‬ﭼﺮا اﯾﻦ ﺷﻮاﻟﯿﻪ ﻧﺸﻮن داده ﻧﺸﺪه؟«‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ دﺳﺘﯽ ﺑﻪ ﭼﺎﻧﻪاش ﮐﺸﯿﺪ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺟﺎﻟﺒﻪ! اﯾﻦ ﻣﻮرد ﻋﺠﯿﺐ رو ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﺮده ﺑﻮدم‪ .‬از آﺧﺮﯾﻦ ﻣﺮﺗﺒﻪای ﮐﻪ اﯾﻦﺟﺎ ﺑـﻮدم ﺳـﺎلﻫـﺎ‬
‫ﻣﯿﮕﺬره‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯿﺎد ﺗﺎﺑﻮت ﻫﻤﻮن زﻣﺎﻧﯽ ﺗﺮاﺷﯿﺪه ﺷﺪه ﺑﺎﺷﻪ ﮐﻪ ﻣﺠﺴﻤﻪﻫﺎی ﻧُﻪ ﻣﻘﺒﺮهی دﯾﮕﻪ‪ .‬ﭘﺲ ﭼﺮا اﯾﻦ ﯾﮑﯽ داﺧﻞ ﺗﺎﺑﻮﺗﻪ‪ ،‬ﻧﻪ‬
‫ﺑﯿﺮون اون؟«‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺳﺮش را ﺑﻪ ﻧﺸﺎن ﻧﺪاﻧﺴﺘﻦ ﺗﮑﺎن داد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﯾﮑﯽ از اﺳﺮار اﯾﻦ ﮐﻠﯿﺴﺎ‪ .‬ﺗﺎ اوﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻣﯽدوﻧﻢ ﻫـﯿﭻ ﮐـﺴﯽ ﻧﺘﻮﻧـﺴﺘﻪ ﺑـﺮاش‬
‫ﺗﻮﺿﯿﺤﯽ ﭘﯿﺪا ﮐﻨﻪ‪«.‬‬
‫»ﻫﯽ!«‬

‫‪-351-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﭘﺴﺮک ﺧﺎدم ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﻧﮕﺮان روی ﺻﻮرﺗﺶ ﭘﯿﺶ ﻣﯽآﻣﺪ‪» .‬اﮔﺮ ﺟﺴﺎرﺗﻪ ﻣﻌﺬرت ﻣﯿﺨﻮام‪ ،‬اﻣﺎ ﺷﻤﺎ ﮔﻔﺘﯿﺪ ﻣﯿﺨﻮاﻫﯿﻦ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮﻫﺎ رو‬
‫ﭘﺨﺶ ﮐﻨﯿﺪ‪ ،‬وﻟﯽ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯿﺎد دارﯾﺪ ﮔﺮدش ﻣﯽﮐﻨﯿﺪ‪«.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺑﻪ ﭘﺴﺮک اﺧﻢ ﮐﺮد و ﺑﻪ ﻃﺮف ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺮﮔﺸﺖ‪» :‬آﻗﺎی رن‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯿﺎد دﯾﮕﻪ اﻋﻤﺎل ﺧﯿﺮ ﺧﺎﻧﻮادهی ﺷﻤﺎ ﻣﺜﻞ ﮔﺬﺷـﺘﻪ اﺣﺘﺮاﻣـﯽ‬
‫ﺑﻪ ارﻣﻐﺎن ﻧﻤﯿﺎره‪ .‬ﺷﺎﯾﺪ ﺑﺎﯾﺪ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮﻫﺎ رو ﺑﯿﺮون ﺑﯿﺎرﯾﻢ و زودﺗﺮ ﮐﺎرﻣﻮن رو اﻧﺠﺎم ﺑﺪﯾﻢ‪ «.‬ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺑﻪ ﻃـﺮف ﺳـﻮﻓﯽ ﺑﺮﮔـﺸﺖ و ﮔﻔـﺖ‪» :‬ﺧـﺎﻧﻢ‬
‫رن؟«‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﻋﻠﯽاﻟﻈﺎﻫﺮ ﭘﺬﯾﺮﻓﺖ و ﮐﭙﺴﻮل ﭘﯿﭽﯿﺪه در ﮐﺎﻏﺬ ﭘﻮﺳﺘﯽ را از ﺟﯿﺐ ﭘﻠﯿﻮرش ﺑﯿﺮون آورد‪.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺑﺎ ﺑﺪﺧﻠﻘﯽ ﺑﻪ ﭘﺴﺮ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺣﺎﻻ ﻣﻤﮑﻨﻪ ﻣﺎ رو ﺗﻨﻬﺎ ﺑﮕﺬاری؟«‬
‫ﭘﺴﺮک ﺧﺎدم از ﺟﺎ ﻧﺠﻨﺒﯿﺪ‪ .‬داﺷﺖ ﺑﺎ دﻗﺖ ﺑﻪ ﻟﻨﮕﺪان ﻣﯽﻧﮕﺮﯾﺴﺖ‪» .‬ﭼﻬﺮهﺗﻮن ﺧﯿﻠﯽ آﺷﻨﺎﺳﺖ‪«.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﭘﺮﺧﺎشﮐﻨﺎن ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ اﯾﻨﻪ ﮐﻪ آﻗﺎی رن ﻫﺮ ﺳﺎل ﻣﯿﺎن اﯾﻦﺟﺎ!«‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺗﺮﺳﯿﺪ‪ .‬ﯾﺎ ﺷﺎﯾﺪ ﭼﻮن ﻟﻨﮕﺪان رو ﭘﺎرﺳﺎل ﺗﻮی ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮن واﺗﯿﮑﺎن دﯾﺪه‪.‬‬
‫ﭘﺴﺮک ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﻦ آﻗﺎی رن رو ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎل ﻧﺪﯾﺪم‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﻣﺆدﺑﺎﻧﻪ ﮔﻔﺖ‪» :‬اﺷﺘﺒﺎه ﻣﯽﮐﻨﯽ‪ .‬ﮔﻤﺎن ﮐﻨﻢ ﻣﻦ و ﺷﻤﺎ ﺳﺎل ﭘﯿﺶ از ﮐﻨﺎر ﻫﻤﺪﯾﮕﻪ رد ﺷﺪﯾﻢ‪ .‬ﭘﺪر ﻧﻮﻟﺰ ﻣﻮﻓـﻖ ﻧـﺸﺪ ﻣـﺎ رو ﻣﻌﺮﻓـﯽ‬
‫ﮐﻨﻪ‪ ،‬اﻣﺎ وﻗﺘﯽ وارد ﺷﺪﯾﻢ ﻣﻦ ﭼﻬﺮهی ﺷﻤﺎ رو ﺑﻪ ﺟﺎ آوردم‪ .‬ﻣﯿﺪوﻧﻢ ﺑﺮات ﻣﺰاﺣﻤﺖ اﯾﺠﺎد ﮐﺮدﯾﻢ‪ ،‬اﻣﺎ اﮔﺮ ﻓﻘﻂ ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ ﺑﻪ ﻣـﻦ ﻣﻬﻠـﺖ ﺑـﺪی‬
‫ﻣﻤﻨﻮن ﻣﯿﺸﻢ‪ .‬راه زﯾﺎدی ﻃﯽ ﮐﺮدم ﺗﺎ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮﻫﺎ رو ﺑﯿﻦ اﯾﻦ ﻣﻘﺒﺮهﻫﺎ ﺑﭙﺎﺷﻢ‪ «.‬ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺎ ﻇﺎﻫﺮﻓﺮﯾﺒﯽ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓﻣﺎﻧﻨﺪی ﺣﺮفﻫﺎﯾﺶ را زد‪.‬‬
‫ﻟﺤﻦ ﭘﺴﺮک ﺧﺎدم ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﺸﮑﻮک ﺷﺪ‪» .‬اﯾﻨﻬﺎ ﻣﻘﺒﺮه ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﮔﻔﺖ‪» :‬ﭼﯽ؟«‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﮔﻔﺖ‪» :‬اﻟﺒﺘﻪ ﮐﻪ ﻣﻘﺒﺮه ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﭼﯽ ﻣﯿﮕﯽ‪ ،‬ﭘﺴﺮ؟«‬
‫ﭘﺴﺮ ﺳﺮش را ﺗﮑﺎن داد‪» :‬داﺧﻞ ﻣﻘﺒﺮهﻫﺎ ﺟﺴﺪه‪ .‬اﯾﻨﻬﺎ ﺗﻤﺜﺎﻟﻨﺪ‪ ،‬ﯾﻌﻨﯽ ﺳﻨﮓﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﺮدان واﻗﻌﯽ رو ﻧﺸﻮن ﻣﯿﺪن‪ .‬ﻫﯿﭻ ﺟﺴﺪی زﯾـﺮ اﯾـﻦ‬
‫ﺷﮑﻞﻫﺎ ﻧﯿﺴﺖ‪«.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﮔﻔﺖ‪» :‬اﯾﻦﺟﺎ دﺧﻤﻪﺳﺖ!«‬
‫»ﻓﻘﻂ ﺗﻮ ﮐﺘﺎبﻫﺎی ﺗﺎرﯾﺦ‪ .‬ﺧﯿﺎل ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ دﺧﻤﻪﺳﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﺗﻮی ﺗﻌﻤﯿﺮات ﺳﺎل ‪ 1950‬ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪﻧﺪ ﻫﯿﭽﯽ ﻧﯿﺴﺖ‪ «.‬ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﻃﺮف ﻟﻨﮕـﺪان‬
‫ﺑﺮﮔﺸﺖ و اداﻣﻪ داد‪» :‬و ﻣﻦ ﺗﺼﻮر ﻣﯽﮐﺮدم ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﯾﻦ ﮐﻪ ﺧﺎﻧﻮادهی آﻗﺎی رن اﯾﻦ راز رو ﮐﺸﻒ ﮐﺮدﻧﺪ اﯾﺸﻮن ﺑﺎﯾﺪ اﯾﻦ رو ﻣﯽدوﻧﺴﺖ‪«.‬‬
‫ﺳﮑﻮﺗﯽ ﻧﺎﺷﯽ از اﺿﻄﺮاب ﺣﮑﻢﻓﺮﻣﺎ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ ﺻﺪای ﺑﻪ ﻫﻢ ﺧﻮردن در ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن اﻟﺤﺎﻗﯽ آن را ﺷﮑﺴﺖ‪.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﺎﯾﺪ ﭘﺪر ﻧﻮﻟﺰ ﺑﺎﺷﻪ‪ .‬ﺑﻬﺘﺮه ﺑﺮی ﺑﺒﯿﻨﯽ‪«.‬‬
‫ﭘﺴﺮ ﻣﺮدّد ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﯿﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﻐﺮوراﻧﻪ ﺑﻪ ﻃﺮف ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﻟﻨﮕﺪان و ﺳﻮﻓﯽ و ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ را ﺑﺎ ﻧﮕﺎهﻫﺎی اﻓﺴﺮدهﺷﺎن ﺑـﻪ ﯾﮑـﺪﯾﮕﺮ‬
‫ﺗﻨﻬﺎ ﮔﺬاﺷﺖ‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﻧﺠﻮا ﮐﺮد‪» :‬ﻟﯽ‪ ،‬ﺟﺴﺪی در ﮐﺎر ﻧﯿﺴﺖ؟ در ﻣﻮرد ﭼﯽ ﺣﺮف ﻣﯿﺰﻧﻪ؟«‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﮐﻪ آﺷﻔﺘﻪ ﻣﯽﻧﻤﻮد ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻧﻤﯿﺪوﻧﻢ‪ .‬واﻟّﺎ‪ ...‬ﻫﻤﯿﺸﻪ ﮔﻤﺎن ﻣﯽﮐﺮدم‪ ...‬اﯾﻦﺟﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﻫﻤﻮن ﻣﮑﺎن ﺑﺎﺷـﻪ‪ .‬ﺳـﺮ در ﻧﻤﯿـﺎرم ﭼـﯽ ﻣﯿﮕـﻪ‪.‬‬
‫ﺑﯽﻣﻌﻨﺎﺳﺖ!«‬

‫‪-352-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻟﻨﮕﺪان ﮔﻔﺖ‪» :‬دوﺑﺎره ﺷﻌﺮ رو ﺑﺒﯿﻨﻢ؟«‬

‫ﺳﻮﻓﯽ ﮐﭙﺴﻮل را از ﺟﯿﺒﺶ ﺑﯿﺮون آورد و ﺑﺎ دﻗﺖ ﺑﻪ او داد‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﮐﺎﻏﺬ ﭘﻮﺳﺘﯽ را ﺑﺎز ﮐﺮد و ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ ﺷﻌﺮ را ﺑﺮرﺳﯽ ﻣﯽﮐﺮد ﮐﭙﺴﻮل را در دﺳﺘﺶ ﻧﮕﻪ داﺷﺖ‪» .‬ﺑﻠﻪ‪ .‬ﺷﻌﺮ ﺑﻪ ﻃﻮر ﺣﺘﻢ ﺑـﻪ ﯾـﻪ‬
‫ﻣﻘﺒﺮه اﺷﺎره ﻣﯿﮑﻨﻪ‪ .‬ﻧﻪ ﺗﺎﺑﻮت‪«.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» :‬ﻣﻤﮑﻨﻪ ﺷﻌﺮ اﺷﺘﺒﺎه ﺑﺎﺷﻪ؟ ﻣﻤﮑﻨﻪ ژاک ﺳﻮﻧﯿﺮ ﻫﻢ اون اﺷﺘﺒﺎﻫﯽ رو ﻣﺮﺗﮑﺐ ﺷﺪه ﺑﺎﺷﻪ ﮐﻪ ﻣﻦ؟«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﻓﮑﺮی ﮐﺮد و ﺑﻌﺪ ﺳﺮش را ﺗﮑﺎن داد‪» .‬ﻟﯽ ﺧﻮدت ﮔﻔﺘﯽ‪ .‬اﯾﻦ ﮐﻠﯿﺴﺎ رو ﺷﻮاﻟﯿﻪﻫﺎی ﻫﯿﮑﻞ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺷﺎﺧﻪی ﻧﻈﺎﻣﯽ دِﯾﺮ‪ .‬ﻣﻄﻤﺌـﻨﻢ‬
‫اﮔﺮ ﺷﻮاﻟﯿﻪﻫﺎ رو اﯾﻦﺟﺎ دﻓﻦ ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ اﺳﺘﺎد اﻋﻈﻢ دِﯾﺮ ﺑﻪ ﻃﻮر ﺣﺘﻢ ﻣﯽدوﻧﺴﺘﻪ‪«.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﮐﻪ ﺣﯿﺮان ﻣﯽﻧﻤﻮد ﮔﻔﺖ‪» :‬اﻣﺎ اﯾﻦﺟﺎ ﻋﺎﻟﯿﻪ‪ «.‬ﺑﻪ ﻃﺮف ﺷﻮاﻟﯿﻪﻫﺎ ﭼﺮﺧﯿﺪ‪» .‬ﻣﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﯾﻪ ﭼﯿﺰی رو درﻧﻈﺮ ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﻢ!«‬

‫ﭘﺴﺮک ﺧﺎدم ﮐﻪ وارد ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن اﻟﺤﺎﻗﯽ ﺷﺪ از ﺧﺎﻟﯽ ﺑﻮدﻧﺶ ﺗﻌﺠﺐ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﭘﺪر ﻧﻮﻟﺰ؟« اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ ﺻﺪای در رو ﺷﻨﯿﺪم‪ .‬ﺗﺎ‬
‫آنﺟﺎ ﭘﯿﺶ رﻓﺖ ﮐﻪ در ورودی را دﯾﺪ‪.‬‬

‫ﻣﺮد ﺑﺎرﯾﮏاﻧﺪام ﺗﺎﮐﺴﯿﺪوﭘﻮﺷﯽ ﻧﺰدﯾﮏ ﻣﺪﺧﻞ اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد و ﺳﺮش را ﻣﯽﺧﺎراﻧﺪ‪ ،‬ﮔـﻮﯾﯽ راه ﮔـﻢ ﮐـﺮده ﺑـﻮد‪ .‬ﭘـﺴﺮک ﺻـﺪای ﺣـﺎﮐﯽ از‬
‫ﻧﺎﺧﺸﻨﻮدی از ﺧﻮد ﺳﺎﺧﺖ‪ .‬ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﺮده ﺑﻮد وﻗﺘﯽ دﯾﮕﺮان را ﺑﻪ داﺧﻞ راه داده در را ﻗﻔﻞ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺣﺎﻻ ﮔـﺪای ﺑﯿﭽـﺎرهای در ﺧﯿﺎﺑـﺎنْ ﺳـﺮﮔﺮدان‬
‫دﻧﺒﺎل ﻣﺮاﺳﻢ ﻋﺮوﺳﯽ ﻣﯽﮔﺸﺖ‪» .‬ﻣﯽﺑﺨﺸﯿﺪ‪ «.‬از ﮐﻨﺎر ﺳﺘﻮن ﺑﺰرﮔﯽ ﮔﺬﺷﺖ و ﺻﺪا زد‪» :‬ﺗﻌﻄﯿﻠﻪ‪«.‬‬
‫ﺗﮑﺎنﻫﺎی ﺷﺪﯾﺪ ﻟﺒﺎﺳﯽ ﭘﺸﺘﺶ ﺑﻪ ﭘﺎ ﺷﺪ‪ .‬ﻗﺒﻞ از آن ﮐﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺑﺮﮔﺮدد ﺳﺮش ﺑﯽﺣﺮﮐﺖ ﻣﺎﻧﺪ و دﺳﺘﯽ ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪ ﻣﺤﮑﻢ دﻫﺎﻧﺶ را ﺑـﺴﺖ و‬
‫ﺻﺪای ﺟﯿﻐﺶ را ﺧﻔﻪ ﮐﺮد‪ .‬دﺳﺘﯽ ﮐﻪ دﻫﺎن ﭘﺴﺮک را ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﻪ ﺳﻔﯿﺪی ﺑﺮف ﺑﻮد و ﺑﻮی اﻟﮑﻞ ﻣﯽداد‪.‬‬
‫ﻣﺮد آراﺳﺘﻪی ﺗﺎﮐﺴﯿﺪوﭘﻮﺷﯽ ﺑﺎ ﺧﻮنﺳﺮدی ﻫﻔﺖﺗﯿﺮ ﮐﻮﭼﮑﯽ ﭘﯿﺶ آورد و ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﺑﻪ ﭘﯿﺸﺎﻧﯽ ﭘﺴﺮک ﻧﺸﺎﻧﻪ رﻓﺖ‪.‬‬
‫ﭘﺴﺮ ﺣﺲ ﮐﺮد ﮐﺸﺎﻟﻪی راﻧﺶ داغ ﺷﺪه و ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﺧﻮدش را ﺧﯿﺲ ﮐﺮده اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻣﺮد ﺗﺎﮐﺴﯿﺪوﭘﻮش زﻣﺰﻣﻪ ﮐﺮد‪» :‬ﺧﻮب ﮔﻮش ﮐﻦ‪ .‬ﺧﯿﻠﯽ ﺑﯽﺻﺪا از ﮐﻠﯿﺴﺎ ﺧﺎرج ﻣﯿﺸﯽ و ﻓﺮار ﻣﯽﮐﻨﯽ‪ .‬ﻣﮑﺚ ﻧﮑﻦ‪ .‬روﺷﻨﻪ؟«‬
‫ﭘﺴﺮ ﺗﺎ آنﺟﺎ ﮐﻪ ﺑﺎ دﺳﺖ روی دﻫﺎﻧﺶ ﻣﻘﺪور ﻣﯽﺳﺎﺧﺖ ﺳﺮ ﺗﮑﺎن داد‪.‬‬
‫ﻣﺮد ﺗﺎﮐﺴﯿﺪو ﭘﻮش اﺳﻠﺤﻪ را ﻓﺸﺎر داد و اداﻣﻪ داد‪» :‬اﮔﺮ ﺑﻪ ﭘﻠﯿﺲ زﻧﮓ ﺑﺰﻧﯽ‪ ...‬ﭘﯿﺪات ﻣﯽﮐﻨﻢ‪«.‬‬
‫ﺑﻌﺪ آن ﭼﻪ ﭘﺴﺮک ﻓﻬﻤﯿﺪ آن ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﯾﺖ ﺳﺮﻋﺖ و ﺑﺪون اﻧﺪﯾﺸﻪی ﺗﻮﻗﻒ ﺗﺎ ﺑﯿﺮون ﺣﯿﺎط ﺑَﻨﺎ ﺑﻪ دوﯾﺪن ﮔﺬاﺷﺖ‪ ،‬ﺗﺎ آنﺟﺎ ﮐﻪ ﭘﺎﻫﺎﯾﺶ‬
‫ﺗﻮان داﺷﺖ‪.‬‬

‫‪-353-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﻫﺸﺘﺎد و ﺷﺸﻢ‬

‫ﺳﯿﻼس ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ روح در ﺳﮑﻮت ﮐﺎﻣﻞ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻫﺪﻓﺶ رﺳﯿﺪ‪ .‬ﺳﻮﻓﯽ ﻧﻮو ﺧﯿﻠﯽ دﯾﺮ ﺣﻀﻮر او را ﺣـﺲ ﮐـﺮد‪ .‬ﭘـﯿﺶ از آن ﮐـﻪ ﺑﺘﻮاﻧـﺪ‬
‫ﺑﭽﺮﺧﺪ‪ ،‬ﺳﯿﻼس ﻟﻮﻟﻪی ﺗﻔﻨﮓ را روی ﺳﺘﻮن ﻓﻘﺮاﺗﺶ ﮔﺬاﺷﺖ و دﺳﺘﺶ را ﻣﺤﮑﻢ دور ﻗﻔﺴﻪی ﺳـﯿﻨﻪاش ﭘﯿﭽﺎﻧـﺪ و او را ﺑـﻪ ﺳـﻤﺖ ﺑـﺪن‬
‫درﺷﺖاﺳﺘﺨﻮان ﺧﻮد ﻓﺸﺎر داد‪ .‬ﺳﻮﻓﯽ ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﻓﺮﯾﺎد ﮐﺸﯿﺪ‪ .‬در اﯾﻦ ﻫﻨﮕﺎم ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ و ﻟﻨﮕﺪان ﻫﺮ دو ﺑﺎ ﭼﻬﺮهﻫـﺎﯾﯽ ﻫﺮاﺳـﺎن و ﺷـﮕﻔﺖزده‬
‫ﭼﺮﺧﯿﺪﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﭼﯽ‪...‬؟ ﺑﺎ رﻣﯽ ﭼﯽ ﮐﺎر ﮐﺮدی؟«‬

‫ﺳﯿﻼس ﺑﻪ آراﻣﯽ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺸﮑﻞ ﺷﻤﺎ اﻻن اﯾﻨﻪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﺎ ﺳﻨﮓ ﺗﺎج از اﯾﻦﺟﺎ ﺑﯿﺮون ﺑﺮم‪ «.‬اﯾﻦ ﻋﻤﻠﯿﺎت ﺑﺎزﯾﺎﺑﯽ‪ ،‬اﺻﻄﻼﺣﯽ ﺑﻮد ﮐـﻪ‬
‫رﻣﯽ ﺑﯿﺎن ﮐﺮده ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﺎﯾﺪ ﺑﯽﺧﻮن و ﺧﻮنرﯾﺰی و در ﻧﻬﺎﯾﺖ ﺳﻬﻮﻟﺖ اﻧﺠﺎم ﻣﯽﮔﺮﻓﺖ‪ :‬داﺧﻞ ﮐﻠﯿﺴﺎ ﺷﻮ‪ ،‬ﺳﻨﮓ ﺗﺎج رو ﺑﺮدار‪ ،‬ﺑﯿﺎ ﺑﯿﺮون‪ .‬ﻧﻪ ﻗﺘﻞ و‬
‫ﻧﻪ زد و ﺧﻮرد‪.‬‬
‫ﺳﯿﻼس ﮐﻪ ﺳﻮﻓﯽ را ﺳﻔﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد دﺳﺘﺶ را از روی ﻗﻔﺴﻪی ﺳﯿﻨﻪاش ﺑﺮداﺷﺖ و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﮐﻤﺮش ﺑﺮد و ﺟﺴﺘﺠﻮﮐﻨﺎن داﺧـﻞ ﺟﯿـﺐ‬
‫ﺑﺰرگ ژاﮐﺘﺶ ﮐﺮد‪ .‬راﯾﺤﻪی ﻣﻼﯾﻢ ﮔﯿﺴﻮان ﺳﻮﻓﯽ را ﺑﺎ وﺟﻮد ﻧﻔﺲ ﺧﻮدش ﮐﻪ ﺑﻮی اﻟﮑﻞ ﻣﯽداد ﺣﺲ ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬ﻧﺠﻮا ﮐﺮد‪» :‬ﮐﺠﺎﺳﺖ؟« ﺳﻨﮓ‬
‫ﺗﺎج ﻗﺒﻼً ﺗﻮی ﺟﯿﺐ ژاﮐﺘﺶ ﺑﻮد‪ .‬ﭘﺲ ﺣﺎﻻ ﮐﺠﺎﺳﺖ؟‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﮔﻔﺖ‪» :‬اﯾﻦﺟﺎﺳﺖ‪ «.‬ﺻﺪای آرام او از آن ﺳﻮی ﮐﻠﯿﺴﺎ آﻣﺪ‪.‬‬
‫ﺳﯿﻼس ﺳﺮش را ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ و ﻟﻨﮕﺪان را دﯾﺪ ﮐﻪ ﮐﺮﯾﭙﺘﮑﺲ ﺳﯿﺎه را در دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳـﺖ و آن را ﭘـﯿﺶ روﯾـﺶ ﺗﮑـﺎن ﻣـﯽداد؛ ﻫﻤﺎﻧﻨـﺪ‬
‫ﻣﺎﺗﺎدوری ﮐﻪ ﺑﺨﻮاﻫﺪ ﺣﯿﻮان زﺑﺎنﺑﺴﺘﻪای را وﺳﻮﺳﻪ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺳﯿﻼس دﺳﺘﻮر داد‪» :‬ﺑﮕﺬارش زﻣﯿﻦ‪«.‬‬

‫‪-354-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻟﻨﮕﺪان ﭘﺎﺳﺦ داد‪» :‬ﺑﮕﺬار ﺳﻮﻓﯽ و ﻟﯽ از ﮐﻠﯿﺴﺎ ﺑﯿﺮون ﺑﺮﻧﺪ‪ .‬ﻣﻦ و ﺗﻮ اﯾﻦ ﻗﻀﯿﻪ رو ﺑﺎ ﻫﻢ ﺣﻞ ﻣﯽﮐﻨﯿﻢ‪«.‬‬
‫ﺳﯿﻼس ﺳﻮﻓﯽ را از ﺧﻮد دور ﮐﺮد و ﻫﻔﺖﺗﯿﺮ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻟﻨﮕﺪان ﻧﺸﺎﻧﻪ رﻓﺖ و ﺑﻪ او ﻧﺰدﯾﮏﺗﺮ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﮔﻔﺖ‪» :‬ﯾﻪ ﻗﺪم دﯾﮕﻪ ﻫﻢ ﺟﻠﻮ ﻧﯿﺎ ﺗﺎ اوﻧﻬﺎ از ﮐﻠﯿﺴﺎ ﺑﺮن ﺑﯿﺮون‪«.‬‬
‫»ﺷﺮاﯾﻂ دﺳﺘﻮر دادن رو ﻧﺪاری‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﮐﺮﯾﭙﺘﮑﺲ را ﺑﺎﻻی ﺳﺮش ﮔﺮﻓﺖ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﺎﻫﺎت ﻣﻮاﻓﻖ ﻧﯿﺴﺘﻢ‪ .‬ﺧﯿﻠﯽ راﺣﺖ ﻣﯿﻨﺪازﻣﺶ زﻣﯿﻦ ﺗﺎ ﺷﯿﺸﻪی ﺗﻮش ﺑﺸﮑﻨﻪ‪«.‬‬
‫ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﮐﻪ ﺳﯿﻼس ﺑﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺗﻬﺪﯾﺪ ﺧﻨﺪﯾﺪ‪ ،‬ﺑﺎرﻗﻪای از ﻫﺮاس را در ﺧﻮد ﺣﺲ ﮐﺮد‪ .‬اﯾﻦ ﮐﺎرش ﻏﯿﺮﻣﻨﺘﻈﺮه ﺑـﻮد‪ .‬ﻫﻔـﺖﺗﯿـﺮ را ﺑـﻪ‬
‫ﺳﻤﺖ ﺳﺮ ﻟﻨﮕﺪان ﻗﺮاول رﻓﺖ و ﺻﺪاﯾﺶ را ﺗﺎ آنﺟﺎ ﮐﻪ در ﺗﻮاﻧﺶ ﺑﻮد ﻣﺤﮑﻢ و اﺳﺘﻮار ﻧﺸﺎن داد‪» :‬ﺗﻮ ﻫﯿﭻوﻗﺖ ﺳﻨﮓ ﺗﺎج رو از ﺑﯿﻦ ﻧﻤﯽﺑﺮی‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﻫﻤﻮن اﻧﺪازهی ﻣﻦ دوﺳﺖ داری ﺟﺎم ﻣﻘﺪس رو ﭘﯿﺪا ﮐﻨﯽ‪«.‬‬
‫»اﺷﺘﺒﺎه ﻣﯽﮐﻨﯽ‪ .‬ﺗﻮ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﯽﺧﻮاﻫﯿﺶ‪ .‬ﻧﺸﻮن دادی ﮐﻪ ﺣﺎﺿﺮی ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮش آدم ﺑﮑﺸﯽ‪«.‬‬

‫ﭘﺎﻧﺰده ﻣﺘﺮ آنﺳﻮﺗﺮ‪ ،‬رﻣﯽ ﻟﮕﺎﻟﻮدک ﮐﻪ از روی ﻧﯿﻤﮑﺖﻫﺎی ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن اﻟﺤﺎﻗﯽ ﻧﺰدﯾﮏ ورودی ﺳﺮﭘﻮﺷﯿﺪه‪ ،‬ﺷﺎﻫﺪ ﻣﺎﺟﺮا ﺑﻮد اﺣﺴﺎس ﺧﻄﺮ‬
‫ﮐﺮد‪ .‬ﻋﻤﻠﯿﺎت آن ﻃﻮر ﮐﻪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪرﯾﺰی ﮐﺮده ﺑﻮد ﭘﯿﺶ ﻧﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد و او ﺣﺘﯽ از آنﺟﺎ ﻫﻢ ﻣﯽدﯾﺪ ﮐﻪ ﺳﯿﻼس ﻧﻤﯽداﻧـﺪ ﭼﻄـﻮر اوﺿـﺎع را دﺳـﺖ‬
‫ﺑﮕﯿﺮد‪ .‬رﻣﯽ ﻃﺒﻖ دﺳﺘﻮر اﺳﺘﺎد ﻗﺪﻏﻦ ﮐﺮده ﺑﻮد ﺳﯿﻼس ﺑﺎ ﺗﻔﻨﮕﺶ ﺷﻠﯿﮏ ﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻟﻨﮕﺪان دوﺑﺎره درﺧﻮاﺳﺖ ﮐﺮد‪» :‬ﺑﮕﺬار ﺑﺮن‪ «.‬ﮐﺮﯾﭙﺘﮑﺲ را ﺑﺎﻻی ﺳﺮش ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻪ ﺑﻮد و ﺧﯿﺮه ﺑﻪ ﻫﻔﺖﺗﯿﺮ ﺳﯿﻼس ﭼﺸﻢ دوﺧﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﭼﺸﻤﺎن ﺳﺮخ راﻫﺐ را ﺧﺸﻢ و ﻧﺎﮐﺎﻣﯽ آﮐﻨﺪ‪ .‬ﺗﻦ رﻣﯽ از ﺗﺮس ﺷﻠﯿﮏ ﺳﯿﻼس ﺑﻪ ﻟﻨﮕﺪان ﮐﻪ ﮐﺮﯾﭙﺘﮑﺲ را ﺑﺎﻻی ﺳﺮش ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﺳﻔﺖ‬
‫ﺷﺪ‪ .‬ﮐﺮﯾﭙﺘﮑﺲ ﻧﯿﻔﺘﻪ!‬
‫ﮐﺮﯾﭙﺘﮑﺲ ﮐﻠﯿﺪ دﺳﺖﯾﺎﺑﯽ رﻣﯽ ﺑﻪ ﺛﺮوت و آزادی ﺑﻮد‪ .‬ﻗﺮﯾﺐ ﯾﮏ ﺳﺎل ﭘﯿﺶ‪ ،‬او ﺧﺪﻣﺘﮑﺎر ﺳﺎدهی ﭘﻨﺠﺎهوﭘﻨﺞﺳـﺎﻟﻪای ﺑـﻮد ﮐـﻪ در ﻣﯿـﺎن‬
‫ﺣﺼﺎرﻫﺎی ﺷﺎﺗﻮ وﯾﻠﻪ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﺮد و ﺑﺮای ﻣﺰاج ﻣﺘﻠﻮّن ﺳِﺮ ﻟﯽ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓِ ﻟَﻨﮓ و ﺗﺤﻤﻞﻧﺎﭘﺬﯾﺮ ﻏﺬا ﻓﺮاﻫﻢ ﻣﯽآورد‪ .‬ﺳﭙﺲ ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﮐﻼﻧﯽ ﺑـﻪ او‬
‫ﺷﺪ‪ .‬ﻣﻌﺎﺷﺮت رﻣﯽ ﺑﺎ ﺳﺮ ﻟﯽ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ—ﺳﺮآﻣﺪ ﺗﺎرﯾﺨﺪاﻧﺎن ﺟﺎم ﻣﻘﺪس ﺟﻬﺎن—ﻫﺮ آن ﭼﻪ رؤﯾﺎﯾﺶ را در ﺳـﺮ ﻣـﯽﭘﺮوراﻧـﺪ ﺑـﺮاﯾﺶ ﺑـﻪ ارﻣﻐـﺎن‬
‫ﻣﯽآورد‪ .‬از آن زﻣﺎن ﺑﻪ ﺑﻌﺪ‪ ،‬ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪای را ﮐﻪ در ﺷﺎﺗﻮ وﯾﻠﻪ ﻣﯽﮔﺬراﻧﺪ‪ ،‬او را ﺑﯿﺸﺘﺮ از ﭘﯿﺶ ﺑﻪ اﯾﻦ زﻣﺎن ﺳﻮق ﻣﯽداد‪.‬‬
‫رﻣﯽ ﺑﺎ ﺧﻮد ﮔﻔﺖ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﻬﺶ ﻧﺰدﯾﮑﻢ‪ .‬ﻧﮕﺎﻫﺶ را در اﻃﺮاف ﺣﺮم ﻗﺪﺳﯽ ﮐﻠﯿﺴﺎی ﻫﯿﮑﻞ ﮔﺮداﻧﺪ و ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﮐﺮﯾﭙﺘﺲ در دﺳﺘﺎن ﻟﻨﮕـﺪان‬
‫ﭼﺸﻢ دوﺧﺖ‪ .‬اﮔﺮ ﻟﻨﮕﺪان آن را ﻣﯽاﻧﺪاﺧﺖ‪ ،‬ﻫﻤﻪی اﯾﻦﻫﺎ از دﺳﺖ ﻣﯽرﻓﺖ‪.‬‬
‫ﺧﻮدم رو ﻧﺸﻮن ﺑﺪم؟ اﺳﺘﺎد ﺳﺨﺖ اﯾﻦ ﮐﺎر را ﻗﺪﻏﻦ ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬رﻣﯽ ﺗﻨﻬﺎ ﮐﺴﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻫﻮﯾﺖ اﺳﺘﺎد را ﻣﯽداﻧﺴﺖ‪.‬‬
‫ﻧﯿﻢ ﺳﺎﻋﺖ ﭘﯿﺶ‪ ،‬رﻣﯽ ﻫﻨﮕﺎم درﯾﺎﻓﺖ دﺳﺘﻮر ﺑﺮای دزدﯾﺪن ﺳﻨﮓ ﺗﺎج ﭘﺮﺳﯿﺪه ﺑﻮد‪» :‬ﻣﻄﻤﺌﻨﯿﺪ ﻣﯽﺧﻮاﻫﯿﺪ ﺳﯿﻼس اﯾﻦ ﮐﺎر رو اﻧﺠﺎم ﺑـﺪه‪.‬‬
‫ﻣﻦ ﺧﻮدم ﻣﯿﺘﻮﻧﻢ‪«.‬‬
‫اﺳﺘﺎد ﻋﺰﻣﯽ ﺟﺰم داﺷﺖ‪» .‬ﺳﯿﻼس در ﻣﻮرد ﭼﻬﺎر ﻋﻀﻮ ﺑﺮﺗﺮ دِﯾﺮ ﺧﻮب ﺑﺮاﻣﻮن ﮐﺎر ﮐﺮد‪ .‬ﺳﻨﮓ ﺗﺎج را ﺑﺮﻣـﯽﮔﺮدوﻧـﻪ‪ .‬ﺗـﻮ ﺑﺎﯾـﺪ ﻧﺎﺷـﻨﺎس‬
‫ﺑﻤﻮﻧﯽ‪ .‬اﮔﺮ ﺗﻮ رو ﺑﺒﯿﻨﻨﺪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻤﯿﺮﻧﺪ و ﻣﺎ ﺗﺎ اﯾﻦﺟﺎ ﻫﻢ ﻗﺘﻞﻫﺎی زﯾﺎدی اﻧﺠﺎم دادﯾﻢ‪ .‬ﺻﻮرﺗﺖ رو ﻧﺸﺎن ﻧﺪه‪«.‬‬
‫رﻣﯽ اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ ﺻﻮرﺗﻢ ﻋﻮض ﻣﯿﺸﻪ‪ .‬ﺑﺎ ﻗﻮﻟﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ درﺑﺎرهی دﺳﺘﻤﺰد ﭘﺮداﺧﺘﯽ دادی‪ ،‬ﻣﻦ ﯾﻪ آدم ﮐﺎﻣﻼً ﺟﺪﯾﺪ ﻣﯿﺸﻢ‪ .‬اﺳﺘﺎد ﺑﻪ او ﮔﻔﺘـﻪ‬
‫ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎ ﻋﻤﻞ ﺟﺮاﺣﯽ ﺣﺘﯽ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ اﺛﺮ اﻧﮕﺸﺘﺎﻧﺶ را ﻋﻮض ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺑﻪ زودی او آزاد ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ—ﻏﺮﯾﺒـﻪی ﺧـﻮشﭼﻬـﺮهی دﯾﮕـﺮی ﮐـﻪ روی‬
‫ﺳﺎﺣﻞ آﻓﺘﺎب ﻣﯽﮔﯿﺮد‪ .‬رﻣﯽ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻓﻬﻤﯿﺪم‪ .‬ﭘﺲ ﻣﺨﻔﯿﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺳﯿﻼس ﮐﻤﮏ ﻣﯽﮐﻨﻢ‪«.‬‬

‫‪-355-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫اﺳﺘﺎد ﺑﻪ او ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد‪» :‬ﺑﺮای اﻃﻼع ﺗﻮ ﻣﯿﮕﻢ‪ ،‬رﻣﯽ‪ .‬ﻗﺒﺮی ﮐﻪ دﻧﺒﺎﻟﺶ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬در ﮐﻠﯿﺴﺎی ﻫﯿﮑﻞ ﻧﯿﺴﺖ‪ .‬ﭘـﺲ ﺗﺮﺳـﯽ ﻧﺪاﺷـﺘﻪ ﺑـﺎش‪ .‬در‬
‫ﻣﮑﺎن اﺷﺘﺒﺎﻫﯽ دﻧﺒﺎل ﺟﺎم ﻣﯽﮔﺮدﻧﺪ‪«.‬‬
‫رﻣﯽ ﺣﯿﺮت ﮐﺮده ﺑﻮد‪» .‬و ﺷﻤﺎ ﻣﯿﺪوﻧﯿﺪ ﻗﺒﺮ ﮐﺠﺎﺳﺖ؟«‬
‫»اﻟﺒﺘﻪ‪ .‬وﻟﯽ ﺑﻌﺪاً ﺑﻬﺖ ﻣﯿﮕﻢ‪ .‬ﺣﺎﻻ ﺗﻮ ﺑﺎﯾﺪ ﺳﺮﯾﻊ وارد ﻋﻤﻞ ﺑﺸﯽ‪ .‬اﮔﺮ ﺑﻘﯿﻪ ﻣﮑﺎن واﻗﻌﯽ ﻗﺒﺮ رو ﺑﻔﻬﻤﻨﺪ و ﻗﺒﻞ از اﯾﻦ ﮐﻪ ﺗﻮ ﮐـﺮﯾﭙﺘﮑﺲ رو‬
‫ﺑﮕﯿﺮی ﮐﻠﯿﺴﺎ رو ﺗﺮک ﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬ﻣﺎ ﺟﺎم رو از دﺳﺖ ﻣﯿﺪﯾﻢ‪«.‬‬
‫رﻣﯽ ﻫﯿﭻ ﻋﻼﻗﻪای ﺑﻪ ﺟﺎم ﻧﺪاﺷﺖ‪ ،‬ﺟﺰ آن ﮐﻪ ﺗﺎ ﺟﺎم ﭘﯿﺪا ﻧﻤﯽﺷﺪ اﺳﺘﺎد ﺑﻪ او ﭘﻮﻟﯽ ﻧﻤﯽداد‪ .‬رﻣﯽ ﻫﺮ ﺑﺎر ﮐﻪ ﺑﻪ ﭘﻮﻟﯽ ﮐﻪ وﻋـﺪهاش را ﺑـﻪ‬
‫او داده ﺑﻮد ﻣﯽاﻧﺪﯾﺸﯿﺪ ﺳﺮش ﺑﻪ دوران ﻣﯽاﻓﺘﺎد‪ .‬ﯾﮏﺳﻮم ﺑﯿﺴﺖ ﻣﯿﻠﯿﻮن ﯾﻮرو‪ .‬آن ﻗﺪر ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﺗﺎ اﺑﺪ ﻏﯿﺒﻢ ﺑﺰﻧﻪ‪ .‬رﻣﯽ ﺧﯿﺎل ﺷﻬﺮﻫﺎی ﺳﺎﺣﻠﯽ‬
‫ﮐﻮت داژور‪ 1‬را در ﺳﺮ ﻣﯽﭘﺮوراﻧﺪ؛ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺮای زﻧﺪﮔﯿﺶ اﻧﺘﺨﺎب ﮐﺮده ﺑﻮد و ﺗﺼﻤﯿﻢ داﺷﺖ روزﻫﺎ ﺣﻤﺎم آﻓﺘﺎب ﺑﮕﯿﺮد و ﺑﺮای ﺗﻐﯿﯿﺮ ذاﺋﻘﻪ ﻫﻢ‬
‫ﮐﻪ ﺷﺪه دﯾﮕﺮان ﺧﺪﻣﺘﺶ ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ‪ ،‬اﮐﻨﻮن در ﮐﻠﯿﺴﺎی ﻫﯿﮑﻞ‪ ،‬ﻟﻨﮕﺪان ﺗﻬﺪﯾﺪ ﻣﯽﮐﺮد ﮐﻪ ﺳﻨﮓ ﺗﺎج را ﺑﺸﮑﺎﻧﺪ و ﺑﺎ اﯾﻦ ﮐﺎرش آﯾﻨﺪهی رﻣﯽ در ﺧﻄﺮ اﻓﺘـﺎده ﺑـﻮد‪.‬‬
‫رﻣﯽ ﮐﻪ ﻗﺎدر ﻧﺒﻮد ﺗﺼﻮر ﮐﻨﺪ ﺣﺎل ﮐﻪ ﺗﺎ ﺑﻪ اﯾﻦﺟﺎ ﺑﻪ ﻫﺪﻓﺶ ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﺪه ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ را از دﺳﺖ ﺑﺪﻫﺪ‪ ،‬ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﺧﻮدش اوﺿـﺎع را ﮐﻨﺘـﺮل‬
‫ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻫﻔﺖﺗﯿﺮش ﮐﻪ از ﻧﻮع ﺟِﯽﻓِﺮِﯾْﻢ ﻣِﺪوﺳﺎ ﺑﻮد و ﮐﺎﻟﯿﺒﺮ ﮐﻮﭼﮏﺗﺮی داﺷﺖ ﺑﻪ آﺳﺎﻧﯽ ﻣﺨﻔﯽ ﻣﯽﺷﺪ‪ ،‬اﻣﺎ از ﻓﺎﺻﻠﻪی ﻧﺰدﯾـﮏ ﮐـﺎﻣﻼً ﻣـﺮگآور‬
‫ﺑﻮد‪.‬‬
‫از ﻣﯿﺎن ﺗﺎرﯾﮑﯽ ﺑﻪ ﺑﯿﺮون ﮔﺎم ﮔﺬاﺷﺖ و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻓﻀﺎی ﻣﺪوّر ﮐﻠﯿﺴﺎ رﻓﺖ و ﺗﻔﻨﮓ را ﻣﺴﺘﻘﯿﻤﺎً روی ﺳﺮ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﮔﺮﻓﺖ‪» .‬ﭘﯿﺮﻣـﺮد‪،‬‬
‫ﻣﺪتﻫﺎ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻮدم ﺗﺎ اﯾﻦ ﮐﺎر رو ﺑﮑﻨﻢ‪«.‬‬

‫ﻗﻠﺐ ﺳﺮ ﻟﯽ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﻋﻤﻼً ﺑﺎ دﯾﺪن ﻧﺸﺎﻧﻪروی رﻣﯽ ﺑﻪ روﯾﺶ اﯾﺴﺘﺎد‪ .‬ﭼﯽ ﮐﺎر ﻣﯿﮑﻨﻪ! ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﻫﻔﺖﺗﯿﺮ ﻣﺪوﺳﺎی ﮐـﻮﭼﮑﺶ را ﮐـﻪ ﺑـﺮای‬
‫اﻣﻨﯿﺖ ﺑﯿﺸﺘﺮ در ﺻﻨﺪوق ﻟﯿﻤﻮزﯾﻨﺶ ﻧﮕﻪ ﻣﯽداﺷﺖ ﺷﻨﺎﺧﺖ‪.‬‬

‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺑﺎ ﺧﺸﻢ ﮔﻔﺖ‪» :‬رﻣﯽ! ﭼﯽ ﺷﺪه؟«‬

‫ﻟﻨﮕﺪان و ﺳﻮﻓﯽ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻫﻤﺎن اﻧﺪازه ﻫﺎج و واج ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫رﻣﯽ ﭘﺸﺖ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ رﻓﺖ و ﻟﻮﻟﻪی ﺗﻔﻨﮓ را ﺑﺎﻻی ﺷﺎﻧﻪاش ﺳﻤﺖ ﭼﭗ‪ ،‬ﭘﺸﺖ ﻗﻠﺒﺶ ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬

‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺣﺲ ﮐﺮد ﺗﻤﺎم ﺗﻨﺶ از ﺗﺮس آﮐﻨﺪه ﺷﺪه اﺳﺖ‪» .‬رﻣﯽ! ﻣﻦ—«‬
‫رﻣﯽ از ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺑﻪ ﻟﻨﮕﺪان ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و ﺑﺎ ﻋﺘﺎب ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﻦ ﻗﻀﯿﻪ رو ﺧﺘﻢ ﻣﯽﮐﻨﻢ‪ .‬ﺳﻨﮓ ﺗﺎج رو ﺑﮕﺬار زﻣﯿﻦ و ﮔﺮﻧـﻪ ﻣﺎﺷـﻪ رو‬
‫ﻣﯽﭼﮑﻮﻧﻢ‪«.‬‬
‫ﺑﻪ ﻧﻈﺮ رﺳﯿﺪ ﮐﻪ ﻟﻨﮕﺪان ﻟﺤﻈﻪای ﻓﻠﺞ ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺎ ﻟﮑﻨﺖ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺳﻨﮓ ﺗﺎج ﺑﺮای ﺗﻮ ارزﺷﯽ ﻧﺪاره‪ .‬ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﯽ ﺑﺎزش ﮐﻨﯽ‪«.‬‬
‫رﻣﯽ ﺑﺎ اﺳﺘﻬﺰاء ﮔﻔﺖ‪» :‬اﺣﻤﻖﻫﺎی ازﺧﻮدراﺿﯽ! ﻣﺘﻮﺟّﻪ ﻧﺸﺪﯾﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ اﻣﺸﺐ وﻗﺘﯽ راﺟﻊ ﺑﻪ ﺷﻌﺮ ﺣﺮف ﻣـﯽزدﯾـﺪ ﮔـﻮش ﻣـﯽدادم؟ ﻫـﺮ‬
‫ﭼﯿﺰی رو ﮐﻪ ﺷﻨﯿﺪم ﺑﻪ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ دﯾﮕﻪ ﮔﻔﺘﻢ‪ ،‬ﮐﺴﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ از ﺷﻤﺎ ﻣﯿﺪوﻧﻨﺪ‪ .‬ﺷﻤﺎ ﺣﺘﯽ ﺟﺎی درﺳﺘﯽ رو ﻫـﻢ ﻧﻤـﯽﮔﺮدﯾـﺪ‪ .‬ﻗﺒـﺮی ﮐـﻪ ﺷـﻤﺎ‬
‫دﻧﺒﺎﻟﺶ ﻣﯽﮔﺮدﯾﺪ ﯾﻪ ﺟﺎی دﯾﮕﻪ اﺳﺖ!«‬
‫ﺗﺮﺳﯽ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﯽ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ را ﻓﺮا ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﭼﯽ داره ﻣﯿﮕﻪ؟‬

‫‪Côte d’Azur 1‬‬

‫‪-356-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻟﻨﮕﺪان ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» :‬ﺟﺎم رو ﺑﺮای ﭼﯽ ﻣﯿﺨﻮای؟ ﻣﯿﺨﻮای از ﺑﯿﻦ ﺑﺒﺮﯾﺶ؟ ﻗﺒﻞ از ﭘﺎﯾﺎن اﯾّﺎم؟«‬
‫رﻣﯽ ﺑﻪ راﻫﺐ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺳﯿﻼس! ﺳﻨﮓ ﺗﺎج رو از آﻗﺎی ﻟﻨﮕﺪان ﺑﮕﯿﺮ‪«.‬‬
‫راﻫﺐ ﮐﻪ ﭘﺎ ﭘﯿﺶ ﮔﺬاﺷﺖ ﻟﻨﮕﺪان ﻗﺪﻣﯽ ﺑﻪ ﻋﻘﺐ رﻓﺖ و ﺳﻨﮓ ﺗﺎج را ﺑﺎﻻ ﮔﺮﻓﺖ و ﻧﺸﺎن داد ﮐﻪ آﻣﺎده اﺳﺖ روی زﻣﯿﻦ ﺑﯿﻨﺪازش‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺗﺮﺟﯿﺢ ﻣﯿﺪم ﺑﺸﮑﻨﻤﺶ ﺗﺎ اﯾﻦ ﮐﻪ ﺗﻮ دﺳﺖﻫﺎی ﻧﺎاﻫﻞ ﺑﺒﯿﻨﻤﺶ!«‬
‫ﺳﯿﻞ ﺗﺮس در وﺟﻮد رﻣﯽ ﺳﺮازﯾﺮ ﺷﺪ‪ .‬ﻣﯽدﯾﺪ ﮐﻪ ﻣﺎﺣﺼﻞ ﮐﺎر ﺗﻤﺎم ﻋﻤﺮش ﭘﯿﺶ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ از ﻣﯿﺎن ﻣﯽرود و ﺧﯿﺎﻻت ﺧـﺎﻣﺶ ﻧﻘـﺶ ﺑـﺮ‬
‫آب ﻣﯽﺷﻮد‪.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﻓﺮﯾﺎد زد‪» :‬راﺑﺮت‪ ،‬ﻧﻪ! ﻧﮑﻦ! اون ﺟﺎم ﻣﻘﺪﺳﻪ ﮐﻪ ﺗﻮ ﻧﮕﻪ داﺷﺘﯽ! رﻣﯽ ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺷـﻠﯿﮏ ﻧﻤﯿﮑﻨـﻪ‪ .‬ده ﺳـﺎﻟﻪ ﮐـﻪ ﻫﻤﺪﯾﮕـﻪ‬
‫رو—«‬
‫رﻣﯽ ﺳﻘﻒ را ﻧﺸﺎﻧﻪ رﻓﺖ و ﻣﺪوﺳﺎ را ﭼﮑﺎﻧﺪ‪ .‬ﺻﺪای اﻧﻔﺠﺎر ﺑﺮای ﭼﻨﯿﻦ ﺗﻔﻨﮓ ﮐﻮﭼﮑﯽ ﺑـﺴﯿﺎر زﯾـﺎد ﺑـﻮد و ﻏـﺮش آن ﻣﺎﻧﻨـﺪ رﻋـﺪ در آن‬
‫ﻓﻀﺎی ﺳﻨﮕﯽ ﭘﯿﭽﯿﺪن ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫ﻫﻤﻪ ﺧﺸﮑﺸﺎن زد‪.‬‬
‫رﻣﯽ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺷﻮﺧﯽ ﻧﻤﯽﮐﻨﻢ‪ .‬ﮔﻠﻮﻟﻪی ﺑﻌﺪی ﺗﻮی ﮐﻤﺮﺷﻪ‪ .‬ﺳﻨﮓ ﺗﺎج رو ﺑﺪه ﺳﯿﻼس‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺎ اﮐﺮاه ﮐﺮﯾﭙﺘﮑﺲ را ﭘﺎﯾﯿﻦ آورد‪ .‬ﺳﯿﻼس ﺟﻠﻮ رﻓﺖ و آن را ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﭼﺸﻤﺎن ﺳﺮﺧﺶ ﺑﺎ رﺿﺎﯾﺘﯽ از ﺳﺮ ﺧـﻮنﺧـﻮاﻫﯽ درﺧـﺸﯿﺪن‬
‫ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﺳﻨﮓ ﺗﺎج را در ﺟﯿﺐ رداﯾﺶ ﭼﭙﺎﻧﺪ و ﻋﻘﺐ ﮐﺸﯿﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻫﻨﻮز ﺗﻔﻨﮕﺶ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻟﻨﮕﺪان و ﺳﻮﻓﯽ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺣﺲ ﮐﺮد دﺳﺘﺎن رﻣﯽ ﻣﺤﮑﻢﺗﺮ ﮔﺮدﻧﺶ را در ﭼﻨﮓ ﺧﻮد ﻣﯽﮔﯿﺮد و در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺗﻔﻨﮓ را روی ﮐﻤﺮش ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ او را ﺑﺎ ﺧﻮد‬
‫ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﻣﯽﺑﺮد‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﮕﺬار ﺑﺮه!«‬
‫رﻣﯽ ﮐﻪ ﻫﻨﻮز ﻋﻘﺐ ﻣﯽرﻓﺖ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﺎ ﺑﺮای ﯾﻪ ﻣﺎﺷﯿﻦﺳﻮاری ﮐﻮﺗﺎه اﯾﺸﻮن رو ﺑﺎ ﺧﻮدﻣﻮن ﻣﯽﺑﺮﯾﻢ‪ .‬اﮔﺮ ﺑﻪ ﭘﻠـﯿﺲ زﻧـﮓ ﺑﺰﻧﯿـﺪ ﯾـﺎ ﻫـﺮ‬
‫دﺧﺎﻟﺘﯽ ﺑﮑﻨﯿﺪ ﻣﯿﻤﯿﺮه‪ .‬روﺷﻨﻪ؟«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ ﮐﻪ از ﻓﺮط ﻏﻠﯿﺎن اﺣﺴﺎس ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﻦ رو ﺑﺒﺮﯾﺪ‪ .‬ﺑﮕﺬارﯾﺪ ﻟﯽ ﺑﻤﻮﻧﻪ‪«.‬‬
‫رﻣﯽ ﺧﻨﺪﯾﺪ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺧﯿﺎل ﻧﮑﻨﻢ! ﻣﻦ و اون دورهزﻣﺎﻧﻪی ﺧﻮﺑﯽ ﺑﺎ ﻫﻢ داﺷﺘﯿﻢ‪ .‬از اون ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻣﻤﮑﻨﻪ ﻣﻔﯿﺪ ﺑﺎﺷﻪ‪«.‬‬
‫ﺣﺎل ﺳﯿﻼس از رﻣﯽ ﮐﻪ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ را از در ﺑﯿﺮون ﻣﯽﺑﺮد ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﯽ ﻣﯽﮐﺮد و ﺳﻮﻓﯽ و ﻟﻨﮕﺪان را در ﺗﯿﺮرس ﺧﻮد ﻧﮕﻪ داﺷـﺘﻪ ﺑـﻮد‪ .‬ﻋـﺼﺎی‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ در ﭘﯽ او ﺳﺮ و ﺻﺪای زﯾﺎدی ﺑﻪ راه اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﺮای ﮐﯽ ﮐﺎر ﻣﯽﮐﻨﯿﺪ؟« ﺻﺪاﯾﺶ ﻗﻮت ﭼﻨﺪاﻧﯽ ﻧﺪاﺷﺖ‪.‬‬
‫اﯾﻦ ﺳﺆال ﭘﻮزﺧﻨﺪ ﻣﻐﺮوراﻧﻪای را ﺑﺮ ﻟﺐ رﻣﯽ ﻧﺸﺎﻧﺪ‪» .‬ﺗﻌﺠﺐ ﻣﯽﮐﻨﯿﺪ اﮔﻪ ﺑﮕﻢ‪ ،‬ﻣﺎدﻣﻮازل ﻧﻮو‪«.‬‬

‫‪-357-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﻫﺸﺘﺎد و ﻫﻔﺘﻢ‬

‫ﺷﻮﻣﯿﻨﻪی اﺗﺎق ﭘﺬﯾﺮاﯾﯽ در ﺷﺎﺗﻮ وﯾﻠﻪ ﺳﺮد ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺎل ﮐﻮﻟﻪ در ﺑﺮاﺑﺮ آن ﻧﺸﺴﺖ و ﻓﮑﺲﻫﺎی اﯾﻨﺘﺮﭘﻞ را دوﺑﺎرهﺧﻮاﻧﯽ ﮐﺮد‪.‬‬

‫آن ﭼﯿﺰی ﻧﺒﻮد ﮐﻪ اﻧﺘﻈﺎرش را داﺷﺖ‪.‬‬

‫آﻧﺪره ورﻧﻪ ﺑﺮ ﻃﺒﻖ اﺳﻨﺎد رﺳﻤﯽ ﺷﻬﺮوﻧﺪی ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻣﺤﺴﻮب ﻣﯽﺷﺪ و ﻫﯿﭻ ﺳﺎﺑﻘﻪی ﭘﻠﯿﺴﯽ ﻧﺪاﺷﺖ—ﺣﺘـﯽ ﯾـﮏ ﺑـﺮگ ﺟﺮﯾﻤـﻪی ﺗﻮﻗـﻒ‬
‫ﻣﻤﻨﻮع‪ .‬در آﻣﻮزﺷﮕﺎه ﭘﯿﺶداﻧﺸﮕﺎﻫﯽ و داﻧﺸﮕﺎه ﺳﻮرﺑﻮن‪ 1‬در رﺷﺘﻪی اﻣﻮر ﻣﺎﻟﯽ ﺑﯿﻦاﻟﻤﻠﻞ ﺑﺎ رﺗﺒﻪی ﮐﺎمﻻد‪ 2‬ﻓﺎرغاﻟﺘﺤﺼﯿﻞ ﺷﺪه ﺑـﻮد‪ .‬اﯾﻨﺘﺮﭘـﻞ‬
‫اﻋﻼم ﮐﺮد ﻧﺎم ورﻧﻪ ﻫﺮ از ﭼﻨﺪ ﮔﺎﻫﯽ در روزﻧﺎﻣﻪﻫﺎ ﻣﯽآﯾﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻫﻤﯿﺸﻪ در ﻓﻀﺎﯾﯽ ﻣﺜﺒﺖ اﺳﺖ‪ .‬ﻋﻠـﯽاﻟﻈـﺎﻫﺮ او ﭘﺎراﻣﺘﺮﻫـﺎﯾﯽ اﻣﻨﯿﺘـﯽ را ﻃﺮاﺣـﯽ‬
‫ﮐﺮده ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎﻧﮏ ﺳﭙﺮدهﮔﺬاری زورﯾﺦ را در زﻣﺮهی ﭘﯿﺸﺮوان دﻧﯿﺎی ﻓﻮقﻣﺪرن اﻣﻨﯿﺖ اﻟﮑﺘﺮوﻧﯿﮑﯽ ﻗﺮار داده ﺑﻮد‪ .‬ﮐـﺎرت اﻋﺘﺒـﺎری ورﻧـﻪ ﻣﯿـﻞ‬
‫واﻓﺮ او را ﺑﻪ ﮐﺘﺐ ﻫﻨﺮی و ﺷﺮاب ﻧﺎب و ﺳﯽدیﻫﺎی ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ ﮐﻼﺳﯿﮏ—ﻏﺎﻟﺒﺎً ﺑﺮاﻣﺲ‪—3‬ﻧﺸﺎن ﻣﯽداد و ﻇﺎﻫﺮاً آﻫﻨـﮓﻫـﺎﯾﺶ را در ﺳﯿـﺴﺘﻢ‬
‫اﺳﺘﺮﯾﻮی ﺑﺴﯿﺎر ﭘﯿﺸﺮﻓﺘﻪای ﮐﻪ ﺳﺎلﻫﺎ ﭘﯿﺶ ﺧﺮﯾﺪه ﺑﻮد ﮔﻮش ﻣﯽﮐﺮد‪.‬‬
‫ﮐﻮﻟﻪ آﻫﯽ ﮐﺸﯿﺪ و ﺑﺎ ﺧﻮد ﮔﻔﺖ ﻫﯿﭽﯽ!‬
‫ﺗﻨﻬﺎ دﺳﺖآوردِ اﻣﺸﺐِ اﯾﻨﺘﺮﭘﻞ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪای اﺛﺮ اﻧﮕﺸﺖ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﭘﯿﺶﺧﺪﻣﺖ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎزرس ارﺷﺪ ﭘﯽﺗﯽاس ﮔـﺰارش را در ﺻـﻨﺪﻟﯽ‬
‫راﺣﺘﯿﯽ در آن ﺳﻮی اﺗﺎق ﻣﯽﺧﻮاﻧﺪ‪.‬‬

‫‪prep school and the Sorbonne 1‬‬

‫‪ :Cum laude 2‬ﻋﺒﺎرﺗﯽ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎی رﺗﺒﻪی داﻧﺶآﻣﻮﺧﺘﮕﯽ از داﻧﺸﮕﺎه ﺑﺎ اﻣﺘﯿﺎز وﯾﮋه‪.‬‬

‫‪ :Johannes Brahms 3‬ﯾﻮﻫﺎﻧﺲ ﺑﺮاﻣﺲ )‪ (1833-1897‬آﻫﻨﮓﺳﺎز آﻟﻤﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﮑﺘﺐ ﮐﻼﺳﯿﮏ و رﻣﺎﻧﺘﯿﮏ را در آﺛﺎرش در ﻫﻢ آﻣﯿﺨﺖ‪.‬‬

‫‪-358-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﮐﻮﻟﻪ ﻧﮕﺎﻫﯽ اﻧﺪاﺧﺖ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﭼﯿﺰی ﭘﯿﺪا ﮐﺮدی؟«‬

‫ﺑﺎزرس ﺷﺎﻧﻪاش را ﺑﺎﻻ اﻧﺪاﺧﺖ و ﮔﻔﺖ‪» :‬اﯾﻦ ﭘﺮﯾﻨﺖﻫﺎ ﺑﺮای رﻣﯽ ﻟﮕﺎﻟﻮدﮐﻪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺟﺮم ﮐﻮﭼﯿﮑﯽ ﺗﺤﺖ ﺗﻌﻘﯿﺐ ﺑـﻮده‪ .‬ﭼﯿـﺰ ﺧﺎﺻـﯽ‬
‫ﻧﯿﺴﺖ‪ .‬اﻧﮕﺎری ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻋﻮض ﮐﺮدن ﺳﯿﻢﮐﺸﯽ ﺳﻮﮐﺖﻫﺎی ﺗﻠﻔﻦ داﻧﺸﮕﺎه ﺑﺮای اﯾﻦ ﮐﻪ ﺳﺮوﯾﺲ ﻣﺠﺎﻧﯽ ﺑﮕﯿﺮه‪ ،‬اﺧﺮاﺟﺶ ﮐﺮده ﺑﻮدﻧـﺪ‪ ...‬ﺑﻌـﺪاً‬
‫ﯾﻪ دزدی ﮐﻮﭼﯿﮏ ﻫﻢ اﻧﺠﺎم ﻣﯿﺪه‪ .‬ﻫَﺘْﮏِ ﺣِﺮز ﺑﻮده‪ .‬از ﭘﺮداﺧﺖ ﺻﻮرتﺣﺴﺎب ﺑﯿﻤﺎرﺳﺘﺎن ﺷﻮﻧﻪ ﺧـﺎﻟﯽ ﮐـﺮده ﺑـﻮده‪ .‬ﻋﻤـﻞ ﻧـﺎیﺑُـﺮی ﺳـﺮﭘﺎﯾﯽ‬
‫داﺷﺘﻪ‪ «.‬ﺑﺎزرس ﺳﺮش را ﺑﺎﻻ آورد و زﯾﺮ ﺧﻨﺪه زد‪» .‬ﺑﻪ ﺑﺎدوم زﻣﯿﻨﯽ ﺣﺴﺎﺳﯿﺖ داﺷﺘﻪ‪«.‬‬
‫ﮐﻮﻟﻪ ﺳﺮش را ﺗﮑﺎن داد و ﺑﻪ ﯾﺎد ﻣﺎﺟﺮاﯾﯽ در رﺳﺘﻮراﻧﯽ اﻓﺘﺎد ﮐﻪ دﺳﺖاﻧﺪرﮐﺎراﻧﺶ ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ در ﻣﻨﻮ ﺑﻨﻮﯾـﺴﻨﺪ دﺳـﺘﻮر ﺗﻬﯿـﻪی‬
‫ﻓﻠﻔﻞ ﺳﺮﺧﺶ ﺷﺎﻣﻞ روﻏﻦ ﺑﺎدام زﻣﯿﻨﯽ ﻫﻢ ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬ﻣﺸﺘﺮی ﺑﯿﭽﺎرهای ﻫﻢ در اﯾﻦ ﻣﯿﺎن ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﺷﻮک ﺣﺎﺻﻞ از ﺣـﺴﺎﺳﯿﺖ ﺑـﯿﺶ از ﺣـﺪ ﺑـﺎ‬
‫اوﻟﯿﻦ ﻟﻘﻤﻪ ﭘﺸﺖ ﻣﯿﺰ ﻣﺮده ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺑﺎزرس ﻣﺘﺤﯿﺮ ﻣﯽﻧﻤﻮد‪» .‬ﻟﮕﺎﻟﻮدک اﺣﺘﻤﺎﻻً اﯾﻦﺟﺎ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﺮده ﺗﺎ ﭘﯿﺪاش ﻧﮑﻨﻨﺪ‪ .‬اﻣﺸﺐ ﺷﺎﻧﺲ آورد‪«.‬‬
‫ﮐﻮﻟﻪ آهﮐﺸﺎن ﮔﻔﺖ‪» :‬ﭼﻪ ﻣﯿﺸﻪ ﮐﺮد! اﯾﻦﻫﺎ رو ﺑﻔﺮﺳﺖ ﺑﺮای ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه ﻓﺎش‪«.‬‬
‫ﺑﺎزرس ﮐﻪ ﺳﺮش را ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ اﻓﺴﺮ ﭘﯽﺗﯽاس دﯾﮕﺮی ﺑﺎ ﺷﺘﺎب داﺧﻞ اﺗﺎق ﺷﺪ‪» .‬ﺳﺘﻮان! ﯾﻪ ﭼﯿﺰی ﺗﻮ اﻧﺒﺎر ﭘﯿﺪا ﮐﺮدﯾﻢ‪«.‬‬
‫از ﻧﮕﺮاﻧﯽ ﻧﮕﺎه اﻓﺴﺮ ﺗﻨﻬﺎ ﯾﮏ ﺣﺪس ﻣﯽزد‪» :‬ﯾﻪ ﺟﺴﺪه؟!«‬
‫اﻓﺴﺮ ﺑﺎ ﺗﺮدﯾﺪ ﭘﺎﺳﺦ داد‪» :‬ﻧﻪ‪ ،‬ﻗﺮﺑﺎن! ﺧﯿﻠﯽ ﺑﺪﺗﺮ‪ ...‬ﻏﯿﺮﻣﻨﺘﻈﺮهﺳﺖ!«‬
‫ﮐﻮﻟﻪ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﮐﻤﯽ ﻣﺎﻟﺶ داد و دﻧﺒﺎل اﻓﺴﺮ ﺗﺎ اﻧﺒﺎر رﻓﺖ‪ .‬داﺧﻞ ﻓﻀﺎی ﻏﺎرﻣﺎﻧﻨﺪی ﺷﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻮی ﻧﺎ ﻣـﯽداد و اﻓـﺴﺮ ﺑـﻪ ﻣﺮﮐـﺰ اﻧﺒـﺎر‬
‫اﺷﺎره ﮐﺮد ﮐﻪ ﻧﺮدﺑﺎﻧﯽ ﭼﻮﺑﯽ را ﺗﺎ اﻟﻮارﻫﺎی ﻋﺮﺿﯽ ﺳﻘﻒ ﺑﺎﻻ ﺑﺮده و ﺑﻪ ﺑﺮآﻣﺪﮔﯽ اﻧﺒﺎر ﻋﻠﻔﯽ ﮐﻪ ﺑﺎﻻی ﺳﺮﺷﺎن ﺑﻮد ﺗﮑﯿﻪ داده ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﮐﻮﻟﻪ ﮔﻔﺖ‪» :‬اﯾﻦ ﻧﺮدﺑﺎن ﻗﺒﻼً اﯾﻦﺟﺎ ﻧﺒﻮد‪«.‬‬
‫»ﻧﻪ‪ ،‬ﻗﺮﺑﺎن! ﻣﻦ ﮔﺬاﺷﺘﻢ‪ .‬ﻣﺎ ﻧﺰدﯾﮏ روﻟﺰروﯾﺲ دﻧﺒﺎل اﺛﺮ اﻧﮕﺸﺖ ﻣﯽﮔﺸﺘﯿﻢ ﮐﻪ ﻣﻦ دﯾﺪم اﯾﻦ ﻧﺮدﺑﺎن رو زﻣﯿﻦ اﻓﺘﺎده‪ .‬ﺗﺎ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﻧﺪﯾـﺪم‬
‫ﭘﻠﻪﻫﺎش ﮔﻠﯽ و ﻓﺮﺳﻮدهﺳﺖ اﻫﻤﯿﺘﯽ ﺑﻬﺶ ﻧﺪادم‪ .‬از اﯾﻦ ﻧﺮدﺑﺎن زﯾﺎد اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽﺷﺪه‪ .‬ارﺗﻔﺎع اﻧﺒﺎر ﻋﻠﻒ ﺑﺎ ﻧﺮدﺑﺎن ﻣﺘﻨﺎﺳﺐ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﻦ ﻫـﻢ اون رو‬
‫ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮدم ﺗﺎ ﻧﮕﺎﻫﮑﯽ اون ﺑﺎﻻ ﺑﻨﺪازم‪«.‬‬
‫ﭼﺸﻤﺎن ﮐﻮﻟﻪ ﺷﯿﺐ ﻧﺮدﺑﺎن را ﺗﺎ اﻧﺘﻬﺎﯾﺶ دﻧﺒﺎل ﮐﺮد‪ .‬ﮐﺴﯽ ﻣﻨﻈﻤﺎً از اﯾﻦ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽﮐﺮده! از ﭘﺎﯾﯿﻦ اﻧﺒﺎر ﻋﻠﻒ ﺷﺒﯿﻪ ﺑﻪ ﺳﮑﻮﯾﯽ ﺧـﺸﮏ و‬
‫ﺧﺎﻟﯽ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﯿﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﺸﺨﺼﺎً ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻗﺴﻤﺖﻫﺎی آن از دﯾﺪرس ﭘﻨﻬﺎن ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﯾﮏ اﻓﺴﺮ ارﺷﺪ ﭘﯽﺗﯽاس از ﺑﺎﻻی ﻧﺮدﺑﺎن ﺳﺮک ﮐﺸﯿﺪ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺣﺘﻤﺎً ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺒﯿﻨﯿﺪ‪ ،‬ﺳﺘﻮان!« و دﺳﺘﮑﺸﯽ ﭘﻼﺳﺘﯿﮑﯽ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او ﺗﮑﺎن‬
‫داد‪.‬‬
‫ﮐﻮﻟﻪ ﺑﺎ ﺧﺴﺘﮕﯽ ﺳﺮی ﺗﮑﺎن داد و ﻗﺪم روی ﭘﻠﻪی ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻧﺮدﺑﺎن ﮔﺬاﺷﺖ و ﻟﺒﻪی آن را ﭼﻨـﮓ زد‪ .‬ﻧﺮدﺑـﺎن ﺷـﮑﻠﯽ ﻗـﺪﯾﻤﯽ و ﻣﺨﺮوﻃـﯽ‬
‫داﺷﺖ و ﮐﻮﻟﻪ ﮐﻪ از آن ﺑﺎﻻ ﻣﯽرﻓﺖ ﺑﺎرﯾﮏﺗﺮ ﻣﯽﺷﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﺑﺎﻻی ﻧﺮدﺑﺎن ﮐﻪ ﻧﺰدﯾﮏ ﻣﯽﺷﺪ ﺟﺎی ﭘﺎﯾﺶ را درﺳﺖ ﻧﮕﺬاﺷـﺖ و اﻧﺒـﺎرِ زﯾـﺮِ ﭘـﺎﯾﺶ‬
‫ﮐﻤﯽ در ﻧﻈﺮش ﭼﺮﺧﯿﺪ‪ .‬ﺣﺎل ﺑﺎ اﺣﺘﯿﺎط ﺑﯿﺸﺘﺮی ﭘﯿﺶ رﻓﺖ و ﺑﻪ ﺑﺎﻻﯾﺶ رﺳﯿﺪ‪ .‬اﻓﺴﺮی ﮐﻪ آنﺟﺎ ﺑﻮد دﺳﺘﺶ را دراز ﮐﺮد و ﻣﭽـﺶ را ﮔﺮﻓـﺖ‪.‬‬
‫ﮐﻮﻟﻪ دﺳﺖ اﻓﺴﺮ را ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺘﯽ ﻧﺎﺧﻮﺷﺎﯾﻨﺪ ﭘﺎ ﺑﻪ ﺳﮑﻮ ﮔﺬاﺷﺖ‪.‬‬
‫اﻓﺴﺮ ﭘﯽﺗﯽاس ﮔﻔﺖ‪» :‬اوﻧﺠﺎﺳﺖ‪ «.‬و ﺑﻪ اﻧﺘﻬﺎی اﻧﺒﺎر اﺷﺎره ﮐﺮد ﮐﻪ ﺗﻤﯿﺰ و ﺧﺎﻟﯽ ﺑﻮد‪» .‬ﻓﻘﻂ ﯾﻪ اﺛﺮ اﻧﮕﺸﺖ اﯾﻦ ﺟﺎ ﭘﯿﺪا ﮐﺮدﯾﻢ‪ .‬ﯾﻪ ﻧﻔﺮ رو‬
‫ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ ﮐﺮدﯾﻢ‪«.‬‬

‫‪-359-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﮐﻮﻟﻪ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را در ﻧﻮر اﻧﺪک آنﺟﺎ ﺗﻨﮓ ﮐﺮد و ﺑﻪ دﯾﻮار روﺑﺮوﯾﺶ ﻧﮕﺮﯾﺴﺖ‪ .‬اﯾﻦ دﯾﮕﻪ ﭼﯿﻪ؟ ﮐﻨﺎر دﯾﻮار ﻣﺠﻤﻮﻋـﻪی ﻣﻔـﺼّﻠﯽ از ﻟـﻮازم‬
‫ﮐﺎﻣﭙﯿﻮﺗﺮی ﻗﺮار داده ﺑﻮدﻧﺪ—دو ﮐِﯿﺲِ ﻋﻤﻮدی و ﻧﻤﺎﯾﺸﮕﺮی ﺻﻔﺤﻪﺗﺨﺖ ﺑﺎ ﺑﻠﻨﺪﮔﻮ و ﻣﺠﻤﻮﻋﻪای از ﺳﺨﺖاﻓﺰارﻫﺎ و ﯾﮏ ﮐﻨﺴﻮل ﭼﻨﺪﮐﺎﻧﺎﻟـﻪی‬
‫ﺷﻨﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﯿﺪ ﻣﻨﺒﻊ ﺗﻐﺬﯾﻪای ﻣﺨﺼﻮص ﺑﻪ ﺧﻮد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫ﮐﻮﻟﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ دﺳﺘﮕﺎهﻫﺎ رﻓﺖ و ﺑﺎ ﺧﻮد ﮔﻔﺖ اﯾﻦ ﺟﻮر ﭼﯿﺰﻫﺎ اﯾﻦ ﺑﺎﻻ ﺑﻪ درد ﮐﯽ ﻣﯿﺨﻮره؟ »ﺳﯿﺴﺘﻢ رو اﻣﺘﺤﺎن ﮐﺮدﯾﺪ؟«‬
‫»ﯾﻪ ﭘﺴﺖ ﺷﻨﻮده‪«.‬‬
‫ﮐﻮﻟﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ آنﻫﺎ ﭼﺮﺧﯿﺪ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻧﻈﺎرت؟«‬
‫اﻓﺴﺮ ﺳﺮی ﺑﻪ ﺗﺼﺪﯾﻖ ﺗﮑﺎن داد‪» .‬ﺧﯿﻠﯽ ﻫﻢ ﭘﯿﺸﺮﻓﺘﻪﺳﺖ‪ «.‬ﺑﻪ ﻣﯿﺰ اﺑﺰار درازی اﺷﺎره ﮐﺮد ﮐﻪ وﺳﺎﯾﻞ اﻟﮑﺘﺮوﻧﯿﮑﯽ و دﺳﺘﯽ و ﺳﯿﻢ و اﺑﺰار‬
‫و آﻫﻦ ﻟﺤﯿﻢ و دﯾﮕﺮ وﺳﺎﯾﻞ ﺑﺮﻗﯽ روی آن ﭘﺎﺷﯿﺪه ﺑﻮد‪» .‬ﯾﻪ ﻧﻔﺮ اﯾﻦﺟﺎ ﮐﺎر ﻣﯽﮐﺮده ﮐﻪ ﮐﺎﻣﻼً ﺑﻪ ﮐﺎرش وارد ﺑﻮده‪ .‬ﺑﻌﻀﯽ از ﺗﺠﻬﯿﺰات اﯾـﻦﺟـﺎ‬
‫ﺑﻪ اﻧﺪازهی وﺳﺎﯾﻞ ﺧﻮدﻣﻮن ﭘﯿﭽﯿﺪه و ﭘﯿﺸﺮﻓﺘﻪﺳﺖ‪ .‬ﻣﯿﮑﺮوﻓﻦﻫﺎی ﻣﯿﻨﯿﺎﺗﻮری‪ ،‬ﺑﺎﺗﺮیﻫﺎی ﻓﻮﺗﻮاﻟﮑﺘﺮﯾﮏ ﺷﺎرژی‪ ،‬ﺗﺮاﺷﻪﻫﺎی رَم ﭘﺮﻇﺮﻓﯿﺖ‪ .‬ﺣﺘﯽ‬
‫ﺑﻌﻀﯽ از دﺳﺘﮕﺎهﻫﺎی ذرهﺑﯿﻨﯽ رو ﻫﻢ داره‪«.‬‬
‫ﮐﻮﻟﻪ ﺣﯿﺮت ﮐﺮده ﺑﻮد‪.‬‬
‫اﻓﺴﺮ ﮔﻔﺖ‪» :‬اﯾﻦﺟﺎ ﯾﻪ ﺳﯿﺴﺘﻢ ﮐﺎﻣﻞ وﺟﻮد داره‪ «.‬و اﺑﺰاری را ﺑﻪ او ﻧﺸﺎن داد ﮐﻪ ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً ﺑﻪ اﻧﺪازهی ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺣﺴﺎب ﺑﻮد‪ .‬در اﻧﺘﻬﺎی اﺳﺒﺎب‬
‫ﺳﯿﻤﯽ ﺑﯿﺴﺖﺳﯽ ﺳﺎﻧﺘﯽﻣﺘﺮی ﺑﻮد ﮐﻪ ﺗﮑﻪای ﺗﺮاﺷﻪی ﻧﺎزک ﺑﻪ اﻧﺪازهی ﺗﻤﺒﺮ ﺑﻪ آن ﭼﺴﺒﯿﺪه ﺑﻮد‪» .‬اﯾﻦ ﯾﻪ ﺳﯿﺴﺘﻢ ﺿـﺒﻂ ﺻـﻮﺗﯽ ﻫﺎرددﯾـﺴﮏ‬
‫ﭘﺮﻇﺮﻓﯿﺖ ﺑﺎ ﺑﺎﺗﺮی ﻗﺎﺑﻞ ﺷﺎرژ ﺑﻮده‪ .‬ﺑﺎرﯾﮑﻪی ﺗﺮاﺷﻪ در اﻧﺘﻬﺎی ﺳﯿﻢ ﺗﺮﮐﯿﺒﯽ از ﺳﻠﻮل ﺷﺎرژی ﻣﯿﮑﺮوﻓﻮن و ﻓﻮﺗﻮاﻟﮑﺘﺮﯾﮑﻪ‪«.‬‬
‫ﮐﻮﻟﻪ آنﻫﺎ را ﺧﻮب ﻣﯽﺷﻨﺎﺧﺖ‪ .‬اﯾﻦ ﻣﯿﮑﺮوﻓﻮنﻫﺎی ﻓﻮﺗﻮﺳﻠﯽ و ﺗﺮاﺷﻪﻣﺎﻧﻨﺪ ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﺑﺰرﮔﯽ در اﯾﻦ ﺳﺎلﻫﺎ ﻣﺤﺴﻮب ﻣﯽﺷﺪ‪ .‬ﯾـﮏ ﺿـﺒﻂ‬
‫ﻫﺎرددﯾﺴﮏ‪ ،‬ﺑﺮای ﻣﺜﺎل‪ ،‬ﭘﺸﺖ ﻻﻣﭙﯽ ﻧﺼﺐ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ و ﻣﯿﮑﺮوﻓﻮن ﺗﺮاﺷﻪاﯾﺶ را در ﻧﺰدﯾﮑﯽﻫﺎی ﭘﺎﯾﻪی ﻻﻣﭗ ﻗﺮار ﻣـﯽدادﻧـﺪ و رﻧﮕـﺶ ﻫـﻢ‬
‫ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ ﺗﺎ از ﭼﺸﻢ ﭘﻨﻬﺎن ﺷﻮد‪ .‬ﺗﺎ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﯿﮑﺮوﻓﻮن ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪای ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻫـﺮ روز ﭼﻨـﺪ ﺳـﺎﻋﺖ ﻧـﻮر ﺧﻮرﺷـﯿﺪ را درﯾﺎﻓـﺖ ﮐﻨـﺪ‪،‬‬
‫ﻓﻮﺗﻮﺳﻞﻫﺎ ﺳﯿﺴﺘﻢ را دوﺑﺎره ﺷﺎرژ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬دﺳﺘﮕﺎهﻫﺎی ﺷﻨﻮدی ﻣﺜﻞ اﯾﻦ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻧﺎﻣﺤﺪود اﺳﺘﺮاق ﺳﻤﻊ ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫ﮐﻮﻟﻪ ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» :‬روش ﭘﺬﯾﺮش؟«‬
‫اﻓﺴﺮ ﺑﻪ ﺳﯿﻤﯽ ﻋﺎﯾﻖدار اﺷﺎره ﮐﺮد ﮐﻪ از ﭘﺸﺖ ﮐﺎﻣﭙﯿﻮﺗﺮ ﺑﯿﺮون زده ﺑﻮد و روی دﯾﻮار رﻓﺘﻪ ﺑﻮد و از ﺳﻮراﺧﯽ در ﺑﺎم اﻧﺒﺎر ﺑﯿﺮون ﻣـﯽرﻓـﺖ‪.‬‬
‫»ﻣﻮج ﺳﺎدهی رادﯾﻮﯾﯽ‪ .‬آﻧﺘﻦ ﮐﻮﭼﯿﮑﺶ روی ﭘﺸﺖﺑﺎﻣﻪ‪«.‬‬
‫ﮐﻮﻟﻪ ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﮐﻪ اﯾﻦ ﺳﯿﺴﺘﻢﻫﺎی ﺿﺒﻂ اﻏﻠﺐ در دﻓﺎﺗﺮ ﻧﺼﺐ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ و ﺑﻪ ﺻـﺪا ﺣـﺴﺎس ﺑﻮدﻧـﺪ و آن را روی ﻓـﻀﺎی ﻫﺎرددﯾـﺴﮏ‬
‫ذﺧﯿﺮه ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ و ﺑﻌﺪ ﻣﮑﺎﻟﻤﻪﻫﺎی ﭘﺮاﮐﻨﺪهای را ﮐﻪ در ﻃﻮل ﺿﺒﻂ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻓﺎﯾﻞﻫـﺎی ﻓـﺸﺮدهی ﺻـﻮﺗﯽ در ﻃـﻮل ﺷـﺐ ارﺳـﺎل‬
‫ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﭘﺲ از ارﺳﺎل‪ ،‬ﻫﺎرددﯾﺴﮏ ﺧﻮد را ﭘﺎک ﻣﯽﮐﺮد و آﻣﺎده ﻣﯽﺷﺪ ﺗﺎ ﮐﺎرش را روز ﺑﻌﺪ دوﺑﺎره اﻧﺠﺎم ﺑﺪﻫﺪ‪.‬‬
‫ﻧﮕﺎه ﮐﻮﻟﻪ ﺑﻪ ﻗﻔﺴﻪای اﻓﺘﺎد ﮐﻪ ﺻﺪﻫﺎ ﻧﻮار ﮐﺎﺳﺖ در آن ﻗﺮار داده ﺑﻮدﻧﺪ و ﻫﻤﻪﺷﺎن ﺑﺮﭼﺴﺐِ ﺗﺎرﯾﺦ و ﺷﻤﺎره ﺧﻮرده ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻫـﺮ ﮐـﯽ ﺑـﻮده‬
‫ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺮش ﺷﻠﻮغ ﺑﻮده‪ .‬ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﻃﺮف اﻓﺴﺮ ﭼﺮﺧﯿﺪ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﯿﺪوﻧﯿﺪ ﻫﺪفِ ﺷﻨﻮد ﮐﺠﺎ ﺑﻮده؟«‬
‫اﻓﺴﺮ ﻧﺰدﯾﮏ ﮐﺎﻣﭙﯿﻮﺗﺮ ﺷﺪ و ﺑﺮﻧﺎﻣﻪای را آورد و ﮔﻔﺖ‪» :‬راﺳﺘﺶ‪ ،‬ﺳﺘﻮان! ﺧﯿﻠﯽ ﻋﺠﯿﺒﻪ ﮐﻪ‪«...‬‬

‫‪-360-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﻫﺸﺘﺎد و ﻫﺸﺘﻢ‬

‫ﺳﻮﻓﯽ و ﻟﻨﮕﺪان از درِ ﮔَﺮدان در ﮐﻠﯿﺴﺎی ﻫﯿﮑﻞ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ دﯾﮕﺮ ﭘﺮﯾﺪﻧﺪ و وارد ﻫﺰارﺗﻮی ﭼﺮکآﻟﻮد ﻧﻘـﺐﻫـﺎ و ﺳـﮑﻮﻫﺎ ﺷـﺪﻧﺪ‪ .‬ﻟﻨﮕـﺪان‬
‫اﺣﺴﺎس ﺑﯽرﻣﻘﯽ ﻣﯽﮐﺮد و وﻗﺘﯽ ﺑﻪ آن ﺳﻤﺖ رﺳﯿﺪﻧﺪ اﺣﺴﺎس ﻋﺬاب وﺟﺪان ﺑﻪ او دﺳﺖ داد‪.‬‬

‫ﭘﺎی ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ رو ﻣﻦ وﺳﻂ ﮐﺸﯿﺪم و ﺣﺎﻻ اون در ﺧﻄﺮه‪.‬‬

‫دﺧﺎﻟﺖ رﻣﯽ ﺷﻮﮐﯽ ﺑﻪ آنﻫﺎ وارد ﮐﺮده ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ اﻻن ﺑﺎ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺟﻮر در ﻣﯽآﻣﺪ‪ .‬ﻫﺮ ﮐﺲ ﮐﻪ ﺑﻪ دﻧﺒـﺎل ﺟـﺎم ﻣﻘـﺪس ﺑـﻮد‪ ،‬ﻓـﺮدی را در‬
‫داﺧﻞ ﻣﺎﺟﺮا ﺑﻪ اﺳﺘﺨﺪام درآورده ﺑﻮد‪ .‬اوﻧﻬﺎ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻫﻤﻮن دﻟﯿﻠﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺳﺮاغ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ رﻓﺘﻢ دﻧﺒﺎل اون ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬در ﻃﻮل ﺗـﺎرﯾﺦ‪ ،‬آنﻫـﺎﯾﯽ ﮐـﻪ از‬
‫ﺟﺎم آﮔﺎﻫﯽ داﺷﺘﻨﺪ دزدان و ﻣﺤﻘﻘﺎن را ﺑﻪ ﯾﮏ اﻧﺪازه ﺑﻪ ﺧﻮد ﺟﺬب ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬اﯾﻦ اﻣﺮ ﮐﻪ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﻫﻢ ﻫﺪف آنﻫﺎ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺎﯾﺪ اﺣﺴﺎس ﺗﻘﺼﯿﺮ او‬
‫دادن ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﮐﻤﺘﺮ ﻣﯽﮐﺮد؛ اﻣﺎ اﯾﻦ ﻃﻮر ﻧﺒﻮد‪ .‬ﺑﺎﯾﺪ ﺳﺮﯾﻊ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ رو ﭘﯿﺪا ﮐﻨﯿﻢ و ﮐﻤﮑﺶ ﮐﻨﯿﻢ‪.‬‬ ‫را از دﺧﺎﻟﺖ‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﺳﻮﻓﯽ دوﯾﺪ ﮐﻪ وارد ﻣﺤﺪودهی ﻏﺮﺑﯽ ﮐﻠﯿﺴﺎ و ﺻﺤﻨﯽ داﯾﺮهای ﺷﺪ و در آنﺟﺎ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺗﻠﻔﻨﯽ ﻫﻤﮕـﺎﻧﯽ ﺗـﺎ ﻋﻠـﯽرﻏـﻢ‬
‫ﻫﺸﺪار رﻣﯽ ﺑﻪ ﭘﻠﯿﺲ زﻧﮓ ﺑﺰﻧﺪ‪ .‬ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺎ اﺣﺴﺎس ﻧﺪاﻣﺖ روی ﻧﯿﻤﮑﺖ ﮐﺜﯿﻔﯽ در ﻫﻤﺎن ﺣﻮاﻟﯽ ﻧﺸﺴﺖ‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﻣﻮﻗﻊ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺷﻤﺎره ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ راهِ ﮐﻤﮏ ﺑﻪ ﻟﯽ دﺧﺎﻟﺖ دادن ﻣﻘﺎﻣﺎت ﻟﻨﺪﻧﻪ‪ .‬ﺑﻪ ﻣﻦ اﻋﺘﻤﺎد داﺷﺘﻪ ﺑﺎش‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان در اﺑﺘﺪا ﺑﺎ اﯾﻦ ﻓﮑﺮ ﻣﻮاﻓﻖ ﻧﺒﻮد‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﺷﺎن را ﮐﻪ ﺳﺒﮏﺳﻨﮕﯿﻦ ﮐﺮدﻧﺪ دﻻﯾﻞ ﺳﻮﻓﯽ ﻣﻌﻘﻮﻻﻧﻪ ﻧﻤﻮد‪.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺟﺎﯾﺶ اﻣﻦ ﺑﻮد‪ .‬ﺣﺘﯽ اﮔﺮ رﻣﯽ و دﯾﮕﺮان ﻣﯽداﻧﺴﺘﻨﺪ ﻗﺒﺮ ﺷﻮاﻟﯿﻪ ﮐﺠﺎﺳﺖ‪ ،‬ﻫﻨﻮز ﺑﻪ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﻧﯿﺎز داﺷﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﻣـﻮرد ارﺟـﺎع ﮔـﻮی را‬
‫ﺑﻔﻬﻤﺪ‪ .‬آن ﭼﻪ ﻟﻨﮕﺪان را ﻧﮕﺮان ﻣﯽﺳﺎﺧﺖ اﺗﻔﺎﻗﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻌﺪ از ﭘﯿﺪا ﮐﺮدن ﻧﻘﺸﻪی ﺟﺎم ﻣﻘﺪس رخ ﻣﯽداد‪ .‬ﻟﯽ وﺑﺎل ﮔﺮدﻧﺸﻮن ﻣﯿﺸﻪ‪.‬‬
‫اﮔﺮ ﻟﻨﮕﺪان ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ ﻓﺮﺻﺘﯽ ﺑﺮای ﮐﻤﮏ ﮐﺮدن ﺑﻪ ﻟﯽ ﯾﺎ دوﺑﺎره دﯾﺪن ﺳﻨﮓ ﺗﺎج ﺑﯿﺎﺑﺪ‪ ،‬ﻣﯽﺑﺎﯾﺴﺖ اول ﻗﺒﺮ را ﭘﯿﺪا ﻣـﯽﮐـﺮد‪ .‬ﺑﺪﺑﺨﺘﺎﻧـﻪ‬
‫رﻣﯽ ﺧﯿﻠﯽ زودﺗﺮ ﺟﻨﺒﯿﺪه‪.‬‬

‫‪-361-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﺣﺎﻻ وﻇﯿﻔﻪی ﺳﻮﻓﯽ آن ﺷﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ از ﺷﺘﺎب رﻣﯽ ﮐﻢ ﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫وﻇﯿﻔﻪی ﻟﻨﮕﺪان ﻫﻢ آن ﺑﻮد ﮐﻪ ﻗﺒﺮ درﺳﺖ را ﺑﯿﺎﺑﺪ‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ‪ ،‬رﻣﯽ و ﺳﯿﻼس را ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺑﻪ ﻓﺮاریﻫﺎﯾﯽ از دﺳﺖ ﭘﻠﯿﺲ ﻟﻨﺪن ﻣﯽﮐﺮد و آنﻫﺎ را وادار ﻣﯽﮐﺮد ﻣﺨﻔﯽ ﺷـﻮﻧﺪ ﯾـﺎ ﺣﺘـﯽ ﺑﻬﺘـﺮ از آن‬
‫دﺳﺘﮕﯿﺮﺷﺎن ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﮐﺎر ﻟﻨﮕﺪان ﻧﺎﻣﺸﺨﺺﺗﺮ ﺑﻮد—ﮐﺸﺎﻧﺪن ﻣﺎﺟﺮا ﺑﻪ ﮐﯿﻨﮕﺰﮐﺎﻟﺞ در ﻫﻤﺎن اﻃﺮاف ﮐﻪ ﻣﻌﺮوف ﺑﻮد ﭘﺎﯾﮕﺎه دادهﻫﺎی اﻟﮑﺘﺮوﻧﯿﮑـﯽ‬
‫ﺧﻮﺑﯽ از ﻣﻨﺎﺑﻊ اﻟﻬﯿّﺎت دارد‪ .‬ﻟﻨﮕﺪان ﺷﻨﯿﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ درﺑﺎرهی آن ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ اوج ﮐﻤﺎل اﺑﺰارﻫﺎی ﺟﺴﺘﺠﻮ ﮐﻪ ﺳﺮﯾﻊﺗﺮﯾﻦ ﺟـﻮاب را ﺑـﻪ ﻫـﺮ ﺳـﺆال‬
‫ﺗﺎرﯾﺦِ ﻣﺬﻫﺐ ﻣﯽدﻫﺪ‪ .‬ﻟﻨﮕﺪان دﻟﺶ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺪاﻧﺪ درﺑﺎرهی »ﺷﻮاﻟﯿﻪای ﮐﻪ ﭘﺎپ ﺑﻪ ﺧﺎﮐﺶ ﺳﭙﺮده« ﭼﻪ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ‪.‬‬
‫اﯾﺴﺘﺎد و آرام ﺑﻪ راه اﻓﺘﺎد‪ .‬ﺧﺪاﺧﺪا ﻣﯽﮐﺮد ﮐﻪ ﻗﻄﺎر زودﺗﺮ ﺑﺮﺳﺪ‪.‬‬

‫در ﺗﻠﻔﻦ ﻫﻤﮕﺎﻧﯽ‪ ،‬ﺳﻮﻓﯽ ﺑﺎﻻﺧﺮه ﺑﺎ ﭘﻠﯿﺲ ﻟﻨﺪن ﺗﻤﺎس ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬

‫ﻣﺘﺼﺪی ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﻨﻄﻘﻪی اﺳﻨﻮﻫﯿﻞ! ﺗﻠﻔﻨﺘﻮن رو ﺑﻪ ﮐﺪوم ﻗﺴﻤﺖ وﺻﻞ ﮐﻨﻢ؟«‬

‫ﺳﻮﻓﯽ ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ دﻗﯿﻖ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﺪ‪» .‬ﻣﯿﺨﻮام ﮔﺰارش ﯾﻪ آدمرﺑﺎﯾﯽ رو ﺑﺪم‪«.‬‬
‫»اﺳﻤﺘﻮن ﻟﻄﻔﺎً؟«‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﻣﮑﺜﯽ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪» :‬اﻓﺴﺮ ﺳﻮﻓﯽ ﻧﻮو از ﭘﻠﯿﺲ ﻗﻀﺎﯾﯽ ﻓﺮاﻧﺴﻪ‪«.‬‬
‫اﯾﻦ اﺳﻢ ﺗﺄﺛﯿﺮ ﻣﻄﻠﻮب ﺳﻮﻓﯽ را داﺷﺖ‪» .‬اﻟﺴّﺎﻋﻪ‪ ،‬ﺧﺎﻧﻢ‪ .‬ﺑﮕﺬارﯾﺪ ﯾﻪ ﮐﺎرﮔﺎه رو ﺑﺮاﺗﻮن روی ﺧﻂ ﺑﯿﺎرم‪«.‬‬
‫ﺑﺎ ﮔﺬﺷﺖ زﻣﺎن‪ ،‬ﺳﻮﻓﯽ از ﺧﻮد ﭘﺮﺳﯿﺪ ﮐﻪ آﯾﺎ ﭘﻠﯿﺲ ﺗﻮﺻﯿﻔﺎت او را از ﮔﺮوﮔﺎنﮔﯿﺮﻧﺪﮔﺎن ﺑﺎور ﻣﯽﮐﻨﺪ ﯾﺎ ﻧﻪ‪ .‬ﯾﻪ ﻣﺮد ﺗﺎﮐﺴﯿﺪوﭘﻮش‪.‬‬

‫‪-362-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﻫﺸﺘﺎد و ﻧﻬﻢ‬

‫ﮐﺎﺑﯿﻦِ ﺗﻤﯿﺰِ ﻫﺎوﮐﺮِ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺣﺎﻻ اﻧﺒﺎﺷﺘﻪ از ﺗﺮاﺷﻪﻫﺎی ﻓﻮﻻد و ﺑﻮی ﻫﻮای ﻓﺸﺮده و ﮔﺎز ﭘﺮوﭘﺎن ﺑﻮد‪ .‬ﺑـﺰو ﻓـﺎش ﻫﻤـﻪ را دور ﮐـﺮده و ﺑـﺎ‬
‫ﻧﻮﺷﯿﺪﻧﯿﺶ و ﺟﻌﺒﻪی ﺳﻨﮕﯿﻦ ﭼﻮﺑﯿﯽ ﮐﻪ در ﮔﺎوﺻﻨﺪوق ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﯾﺎﻓﺖ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬

‫اﻧﮕﺸﺘﺎﻧﺶ را روی رز ﻣﻨﺒﺖﮐﺎریﺷﺪه ﮐﺸﯿﺪ و ﺳﺮﭘﻮش ﺗﺰﯾﯿﻨﯽ آن را ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮد و داﺧﻞ آن ﮐﭙﺴﻮل ﺳﻨﮕﯿﯽ را ﭘﯿﺪا ﮐﺮد ﮐـﻪ ﺻـﻔﺤﻪای از‬
‫ﺣﺮوف داﺷﺖ‪ .‬ﭘﻨﺞ ﺣﺮف ﮐﻨﺎر ﻫﻢ ردﯾﻒ ﺷﺪه و ﮐﻠﻤﻪی ﺳﻮﻓﯿﺎ را ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻓﺎش ﺗﺎ دﯾﺮزﻣﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﮐﻠﻤﻪ ﺧﯿﺮه ﻣﺎﻧﺪ و ﺑﻌﺪ ﮐﭙـﺴﻮل را از ﺑـﺴﺘﺮ‬
‫ﻧﺮﻣﺶ ﺑﺮداﺷﺖ‪ .‬ﺳﺎﻧﺘﯽﻣﺘﺮ ﺑﻪ ﺳﺎﻧﺘﯽﻣﺘﺮ ﺑﺮرﺳﯿﺶ ﮐﺮد‪ .‬ﺑﻌﺪ ﺑﻪ آراﻣﯽ اﻧﺘﻬﺎﯾﺶ را ﺑﺎز ﮐﺮد‪ .‬ﮐﭙﺴﻮل ﺧﺎﻟﯽ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻓﺎش داﺧﻞ ﺟﻌﺒﻪ ﺑﺮش ﮔﺮداﻧﺪ و ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﯽاﺣﺴﺎس از ﭘﻨﺠﺮهی ﺟﺖ ﺑﻪ آﺷﯿﺎﻧﻪ ﺧﯿﺮه ﺷﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﮔﻔﺘﮕﻮی ﮐﻮﺗﺎﻫﺶ ﺑﺎ ﺳـﻮﻓﯽ و اﻃﻼﻋـﺎﺗﯽ‬
‫ﮐﻪ ﭘﯽﺗﯽاس از ﺷﺎﺗﻮ وﯾﻠﻪ داده ﺑﻮد ﻣﯽاﻧﺪﯾﺸﯿﺪ‪ .‬ﺻﺪای ﺗﻠﻔﻦ او را از رؤﯾﺎی ﻧﯿﻢروزش ﺑﯿﺮون ﮐﺸﯿﺪ‪.‬‬

‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﻠﻔﻦ دسﭘﯽژ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺄﻣﻮر ﻣﻌﺬرتﺧﻮاﻫﯽ ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬رﯾﯿﺲ ﺑﺎﻧﮏ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪﮔﺬاری زورﯾﺦ ﭼﻨﺪﯾﻦ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﺗﻤﺎس ﮔﺮﻓﺘﻪ و اﮔﺮﭼﻪ ﭼﻨﺪﯾﻦ‬
‫ﺑﺎر ﺑﻪ او ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه ﺑﺮای ﻣﺄﻣﻮرﯾﺘﯽ ﺑﻪ ﻟﻨﺪن رﻓﺘﻪ‪ ،‬او ﺑﺎز ﻫﻢ ﺗﻤﺎس ﻣﯽﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﻓﺎش ﺑﺎ اﮐﺮاه ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺗﻤﺎس را ﺑﺮﻗﺮار ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻓﺎش ﺑﺪون اﯾﻦ ﮐﻪ ﺑﻪ او ﻣﻬﻠﺖ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻦ ﺑﺪﻫﺪ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﻮﺳﯿﻮ ورﻧﻪ! ﻣﯽﺑﺨﺸﯿﺪ ﮐﻪ ﭘﯿﺶ از اﯾﻦ ﺑﺎﻫﺎﺗﻮن ﺗﻤﺎس ﻧﮕﺮﻓﺘﻢ‪ .‬ﻣﺸﻐﻮل ﺑﻮدم‪.‬‬
‫ﻫﻤﻮن ﻃﻮر ﮐﻪ ﻗﻮل دادم اﺳﻢ ﺷﻤﺎ و ﺑﺎﻧﮑﺘﻮن در رﺳﺎﻧﻪﻫﺎ ﻓﺎش ﻧﻤﯿﺸﻪ‪ .‬ﺣﺎﻻ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﮕﯿﺪ دﻗﯿﻘﺎً ﭼﯽ ﺷﻤﺎ رو ﻧﮕﺮان ﮐﺮده؟«‬
‫وﻗﺘﯽ ورﻧﻪ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻣﯽﮐﺮد ﮐﻪ ﭼﻄﻮر ﺳﻮﻓﯽ و ﻟﻨﮕﺪان ﺟﻌﺒﻪی ﭼﻮﺑﯽ ﮐﻮﭼﮑﯽ را از ﺑﺎﻧﮏ ﮔﺮﻓﺘﻪ و او را ﺗﺮﻏﯿﺐ ﮐﺮدﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻓﺮارﺷﺎن ﮐﻤﮏ‬
‫ﮐﻨﺪ ﺻﺪاﯾﺶ ﻋﺼﺒﯽ ﺑﻮد‪» .‬ﺑﻌﺪ وﻗﺘﯽ از رادﯾﻮ ﺷﻨﯿﺪم اوﻧﻬﺎ ﻣﺠﺮﻣﻨﺪ ﮐﻨﺎر زدم و ازﺷﻮن ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺟﻌﺒﻪ رو ﭘﺲ ﺑﺪﻧﺪ اﻣﺎ اوﻧﻬﺎ ﺑﻬﻢ ﺣﻤﻠﻪ ﮐﺮدﻧـﺪ و‬
‫ﮐﺎﻣﯿﻮن رو دزدﯾﺪﻧﺪ‪«.‬‬

‫‪-363-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺎش ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻧﮕﺮان ﯾﻪ ﺟﻌﺒﻪی ﭼﻮﺑﯽ ﻫﺴﺘﯿﺪ؟« رز ﻣﻨﺒﺖﮐﺎریﺷﺪه را روی در ﺟﻌﺒﻪ ﻧﮕﺮﯾﺴﺖ و ﺑﻪ ﻣﻼﯾﻤـﺖ روﭘـﻮش آن را ﮐﻨـﺎر زد ﺗـﺎ‬
‫ﮐﭙﺴﻮل ﺳﻔﯿﺪ را ﺑﺒﯿﻨﺪ‪» .‬ﻣﯿﺘﻮﻧﯿﺪ ﺑﮕﯿﺪ ﭼﯽ داﺧﻠﺶ ﺑﻮده؟«‬
‫ورﻧﻪ ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﺤﺘﻮﯾﺎﺗﺶ اﻫﻤﯿﺘﯽ ﻧﺪاره‪ .‬ﻣﻦ ﻧﮕﺮان ﺷﻬﺮت و آﺑﺮوی ﺑﺎﻧﮑﻢ ﻫﺴﺘﻢ‪ .‬ﻫﯿﭻ وﻗﺖ از ﻣـﺎ ﭼﯿـﺰی ﺳـﺮﻗﺖ ﻧـﺸﺪه‪ .‬ﻫـﯿﭻ‬
‫وﻗﺖ‪ .‬اﮔﺮ ﻧﺘﻮﻧﻢ ﺑﻪ ﻧﯿﺎﺑﺖ از ﻣﺸﺘﺮﯾﻢ اون ﺟﻌﺒﻪ رو ﺑﺮﮔﺮدوﻧﻢ زﻧﺪﮔﯿﻢ ﺗﺒﺎه ﻣﯿﺸﻪ‪«.‬‬
‫»ﺷﻤﺎ ﮔﻔﺘﯿﺪ ﺳﺮﮐﺎر ﻧﻮو و راﺑﺮت ﻟﻨﮕﺪان ﮐﻠﻤﻪی رﻣﺰ و ﮐﻠﯿﺪ داﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﭼﺮا ﻣﯿﮕﯿﺪ ﺟﻌﺒﻪ رو دزدﯾﺪﻧﺪ؟«‬
‫»اوﻧﻬﺎ اﻣﺸﺐ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ رو ﮐﺸﺘﻨﺪ؛ از ﺟﻤﻠﻪ ﭘﺪرﺑﺰرگ ﺳﻮﻓﯽ ﻧﻮو رو‪ .‬ﮐﻠﯿﺪ و رﻣﺰ ﺑﻪ ﻃﻮر ﺣﺘﻢ ﺑﻪ ﻃﺮﯾﻖ ﻧﺎدرﺳﺘﯽ ﺑﻪ دﺳﺖ اوﻣﺪه‪«.‬‬
‫»آﻗﺎی ورﻧﻪ ﻣﺄﻣﻮرﻫﺎی ﻣﻦ در ﻣﻮرد ﺳﺎﺑﻘﻪی ﺷﻤﺎ و ﻋﻼﻗﻪﻫﺎﺗﻮن ﺗﺤﻘﯿﻖ ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﯾﻘﯿﻦ ﻣﺮد ﺑﺎ ﻓﺮﻫﻨﮓ و درﺳـﺘﯽ ﻫـﺴﺘﯿﺪ‪ .‬ﮔﻤـﺎن‬
‫ﻣﯽﮐﻨﻢ ﺻﺪاﻗﺖ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﺪ‪ .‬ﻣﺜﻞ ﺧﻮدم‪ .‬ﺑﻪ ﻋﻨﻮان اﻓﺴﺮ ارﺷﺪ ﭘﻠﯿﺲ ﻗﻀﺎﯾﯽ ﺑﻬﺘﻮن ﻗﻮل ﻣﯿﺪم ﮐﻪ ﺟﻌﺒﻪ و ﺷـﻬﺮتِ ﺑﺎﻧـﮏِ ﺷـﻤﺎ دﺳـﺖِ اﻓـﺮاد‬
‫ﻣﻄﻤﺌﻨﯽ ﻫﺴﺖ‪«.‬‬

‫‪-364-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﻧﻮدم‬

‫در اﻧﺒﺎر ﻋﻠﻮﻓﻪی ﺷﺎﺗﻮ وﯾﻠﻪ‪ ،‬ﮐﻮﻟﻪ ﻧﺎﺑﺎوراﻧﻪ ﺑﻪ ﻧﻤﺎﯾﺸﮕﺮ ﮐﺎﻣﭙﯿﻮﺗﺮ ﺧﯿﺮه ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺳﯿﺴﺘﻢ از ﺗﻤـﺎم اﯾـﻦ اﻣـﺎﮐﻦ اﺳـﺘﺮاق ﺳـﻤﻊ‬
‫ﻣﯿﮑﻨﻪ؟«‬

‫اﻓﺴﺮ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﻠﻪ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯿﺎد ﺳﺎلﻫﺎﺳﺖ دادهﻫﺎ رو ﺟﻤﻊآوری ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪«.‬‬
‫ﮐﻮﻟﻪ در ﺳﮑﻮت ﻓﻬﺮﺳﺖ را دوﺑﺎره ﺧﻮاﻧﺪ‪.‬‬
‫‪1‬‬
‫ﮐﻮﻟﺒﺮ ﺳﺎﺳﺘﮏ‪ -‬رﯾﯿﺲ ﺷﻮرای ﻗﺎﻧﻮن اﺳﺎﺳﯽ‬
‫ژان ﺷﺎﻓﯽ‪ -‬ﻣﺘﺼﺪی ﻣﻮزه دو ژو دُ ﭘﺎم‬
‫ادوارد دِﺳْﺮوﺷﺮ‪ -‬ﺑﺎﯾﮕﺎن ارﺷﺪ ﮐﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪی ﻣﯿﺘﺮان‬
‫ژاک ﺳﻮﻧﯿﺮ‪ -‬رﯾﯿﺲ ﻣﻮزهی ﻟﻮور‬
‫ﻣﯿﺸﻞ ﺑﺮﺗﻮن‪ -‬رﯾﯿﺲ د‪.‬آ‪.‬اِس )ﺳﺎزﻣﺎن اﻃﻼﻋﺎت ﻓﺮاﻧﺴﻪ(‬
‫اﻓﺴﺮ ﺑﻪ ﻣﻮرد ﭼﻬﺎرم اﺷﺎره ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪» :‬اﯾﻦ ﯾﮑﯽ ﺑﺮرﺳﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮی ﻣﯿﺨﻮاد‪«.‬‬
‫ﮐﻮﻟﻪ ﺑﺎ ﺳﺮدی ﺳﺮی ﺗﮑﺎن داد‪ .‬ﻓﻮراً ﻣﺘﻮﺟﻪاش ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ژاک ﺳﻮﻧﯿﺮ ﺗﺤﺖ ﮐﻨﺘﺮل ﺑﻮده‪ .‬دوﺑﺎره ﺑﻪ اداﻣﻪ ی ﻓﻬﺮﺳﺖ ﻧﮕﺎه ﮐـﺮد‪ .‬ﭼﻄـﻮر‬
‫ﮐﺴﯽ ﻣﯿﺘﻮﻧﻪ از اﯾﻦ آدمﻫﺎی ﺳﺮﺷﻨﺎس اﺳﺘﺮاق ﺳﻤﻊ ﮐﻨﻪ؟ »ﻫﯿﭻ ﮐﺪوم از ﻓﺎﯾﻞﻫﺎی ﺻﻮﺗﯽ رو ﮔﻮش ﮐﺮدی؟«‬

‫‪Conseil Constitutionnel 1‬‬

‫‪-365-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫»ﭼﻨﺪﺗﺎﯾﯽ‪ .‬ﯾﮑﯽ از ﺗﺎزهﺗﺮﯾﻦﻫﺎش اﯾﻨﻪ‪ «.‬ﭼﻨﺪ ﮐﻠﯿﺪ ﮐﺎﻣﭙﯿﻮﺗﺮ را ﻓﺸﺮد‪ .‬ﺑﻠﻨﺪﮔﻮﻫﺎ ﺧﺶﺧﺶﮐﻨﺎن ﺑﻪ ﺻـﺪا اﻓﺘﺎدﻧـﺪ‪“Capitaine, un .‬‬
‫”‪agent du Département de Cryptographie est arrive.‬‬
‫ﮐﻮﻟﻪ آن ﭼﻪ ﺷﻨﯿﺪه ﺑﻮد ﺑﺎور ﻧﻤﯽﮐﺮد‪» .‬اﯾﻦ ﮐﻪ ﻣﻨﻢ! ﺻﺪای ﺧﻮدﻣﻪ!« ﯾـﺎدش آﻣـﺪ ﮐـﻪ ﭘـﺸﺖ ﻣﯿـﺰ ﺳـﻮﻧﯿﺮ ﻧﺸـﺴﺘﻪ و ﺑـﻪ ﻓـﺎش ﮐـﻪ در‬
‫ﮔﺮاﻧﺪﮔﺎﻟﺮی ﺑﻮد ﺧﺒﺮ داد ﺳﻮﻓﯽ ﻧﻮو آﻣﺪه اﺳﺖ‪.‬‬
‫اﻓﺴﺮ ﺳﺮی ﺗﮑﺎن داد و ﮔﻔﺖ‪» :‬اﮔﺮ ﮐﺴﯽ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت ﻣﺎ در ﻟﻮور ﻗﺎﺑﻞ ﺷﻨﻮد ﺑﻮد‪«.‬‬
‫»ﮐﺴﯽ رو ﻓﺮﺳﺘﺎدی ﺗﺎ ﻣﯿﮑﺮوﻓﻮنﻫﺎ رو ﭘﯿﺪا ﮐﻨﻪ؟«‬
‫»اﺣﺘﯿﺎﺟﯽ ﻧﯿﺴﺖ‪ .‬دﻗﯿﻘﺎً ﻣﯿﺪوﻧﻢ ﮐﺠﺎﺳﺖ‪ «.‬ﺑﻪ ﻃﺮف ﮐﭙّﻪای از ﯾﺎدداﺷﺖﻫﺎی ﻗﺪﯾﻤﯽ و ﻧﻘﺸﻪ روی ﻣﯿﺰ ﮐﺎر رﻓﺖ‪ .‬ﺑﻌﺪ ﺑﺮﮔـﻪای را اﻧﺘﺨـﺎب‬
‫ﮐﺮد و ﺑﻪ دﺳﺖ ﮐﻮﻟﻪ داد‪» .‬آﺷﻨﺎ ﻧﯿﺴﺖ؟«‬
‫ﮐﻮﻟﻪ ﺷﮕﻔﺖزده ﺑﻮد‪ .‬روﮔﺮﻓﺘﯽ از ﻧﻤﻮدارِ ﻃﺮحﻣﺎﻧﻨﺪِ ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯿﯽ را در دﺳﺖ داﺷﺖ ﮐﻪ دﺳﺘﮕﺎﻫﯽ ﻗﺪﯾﻤﯽ را ﺗﺼﻮﯾﺮ ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻧـﺎم‬
‫دﺳﺖﻧﻮﺷﺘﻪﻫﺎی اﯾﺘﺎﻟﯿﺎﯾﯽ را ﺑﺨﻮاﻧﺪ؛ ﺑﺎ وﺟﻮد اﯾﻦ ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﺑﻪ ﭼﻪ ﻧﮕﺎه ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬ﻃﺮح ﮐﺎﻣﻠﯽ ﮐﻪ ﺷﻮاﻟﯿﻪی ﻓﺮاﻧﺴﻮی ﻗﺮون وﺳـﻄﺎﯾﯿﯽ را ﺷـﺮح‬
‫ﻣﯽداد‪.‬‬
‫ﺷﻮاﻟﯿﻪی روی ﻣﯿﺰ ﺳﻮﻧﯿﺮ!‬
‫ﭼﺸﻤﺎن ﮐﻮﻟﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺣﺎﺷﯿﻪی ﮐﺎﻏﺬ ﺷﺪ‪ .‬ﮐﺴﯽ ﺑﺎ ﺧﻂ ﺑﺪ و ﺑﺎ ﻣﺎژﯾﮏ ﻗﺮﻣﺰ آنﺟﺎ ﭼﯿﺰﻫﺎﯾﯽ ﯾﺎدداﺷﺖ ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﻧﻮﺷﺘﻪﻫﺎ ﺑﻪ ﻓﺮاﻧﺴﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽآﻣﺪ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺷﯿﻮه ﺑﺮای ﻧﺼﺐِ اﺑﺰارِ ﺷﻨﻮد در داﺧﻞ ﺷﻮاﻟﯿﻪ را ﺗﻮﺿﯿﺢ دﻫﻨﺪ‪.‬‬

‫‪-366-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﻧﻮد و ﯾﮑﻢ‬

‫ﺳﯿﻼس در ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻣﺴﺎﻓﺮان ﻟﯿﻤﻮزﯾﻦ ﺟﮕﻮار ﮐﻪ ﻧﺰدﯾﮏ ﮐﻠﯿﺴﺎی ﻫﯿﮑﻞ ﭘﺎرک ﺑﻮد ﻧﺸﺴﺖ‪ .‬ﺣﺲ ﻣﯽﮐﺮد دﺳﺘﺎﻧﺶ ﮐﻪ روی ﺳﻨﮓ ﺗـﺎج‬
‫ﺑﻮد ﻧﻢدار ﺷﺪهاﻧﺪ‪ .‬ﻣﻨﺘﻈﺮ رﻣﯽ ﺑﻮد ﺗﺎ ﮐﺎرش ﺑﺎ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺗﻤﺎم ﺷﻮد و ﻋﻘﺐ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺑﺎ ﻃﻨﺎﺑﯽ ﮐﻪ در ﺻﻨﺪوق ﻋﻘﺐ ﭘﯿﺪا ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ او را ﺑـﻪ ﺑﻨـﺪ‬
‫ﺑﮑﺸﺪ و دﻫﺎﻧﺶ را ﺑﺒﻨﺪد‪.‬‬

‫ﺑﺎﻻﺧﺮه از ﻋﻘﺐ ﻟﯿﻤﻮزﯾﻦ ﺑﯿﺮون آﻣﺪ و ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ ﮔﺎم ﮐﻨﺎر ﺳﯿﻼس ﺧﻮد را روی ﺻﻨﺪﻟﯽ راﻧﻨﺪه اﻧﺪاﺧﺖ‪.‬‬
‫ﺳﯿﻼس ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» :‬روﺑﺮاﻫﻪ؟«‬
‫رﻣﯽ ﺑﺎ دﻫﺎن ﺑﺴﺘﻪ ﺧﻨﺪﯾﺪ‪ .‬ﺑﺎران را ﭘﺎک ﮐﺮد و ﺑﻪ ﭘﺸﺖ ﺳﺮش ﺑﻪ ﻃﺮح ﻣﭽﺎﻟﻪﺷﺪهی ﻟﯽ ﺗﯿﺒﯿﻨـﮓ ﻧﮕﺮﯾـﺴﺖ‪ .‬در ﺗـﺎرﯾﮑﯽ ﻋﻘـﺐ ﻣﺎﺷـﯿﻦ‬
‫ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً از ﻧﻈﺮ ﭘﻨﻬﺎن ﺑﻮد‪» .‬ﺟﺎﯾﯽ ﻧﻤﯿﺮه‪«.‬‬
‫ﺳﯿﻼس ﻓﺮﯾﺎدﻫﺎی ﺧﻔﻪی ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ را ﻣﯽﺷﻨﯿﺪ‪ .‬ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﺳﯿﻼس از ﻫﻤﺎن ﻧﻮارﭼﺴﺐ ﻗﺒﻠﯽ ﺑﺮای ﺑﺴﺘﻦ دﻫﺎن او اﺳﺘﻔﺎده ﮐﺮده اﺳﺖ‪.‬‬

‫رﻣﯽ ﻓﺮﯾﺎد ﮐﺸﯿﺪ‪ “Ferme ta gueule!” :‬ﺑﻪ ﻃﺮف ﺗﺎﺑﻠﻮی ﻓﺮﻣﺎن اﺳﺘﺎداﻧﻪای ﮐﻪ روی داﺷﺒﻮد ﻃﺮاﺣﯽ ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ دﺳﺖ دراز ﮐـﺮد‬
‫و دﮐﻤﻪای را ﻓﺸﺮد‪ .‬دﯾﻮارهی ﻣﺎﺗﯽ ﭘﺸﺖ ﺳﺮﺷﺎن ﺑﺎﻻ آﻣﺪ و ﻗﺴﻤﺖ ﻋﻘﺐ را ﻣﻬﺮوﻣﻮم ﮐﺮد‪ .‬ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﻧﺎﭘﺪﯾﺪ ﺷﺪ و ﺻﺪاﯾﺶ ﺑﻪ ﺧﺎﻣﻮﺷﯽ ﮔﺮاﯾﯿـﺪ‪.‬‬
‫رﻣﯽ ﺑﻪ ﺳﯿﻼس ﺧﯿﺮه ﺷﺪ و ﮔﻔﺖ‪» :‬زﯾﺎده از ﺣﺪ ﺑﻪ ﻧِﮏّوﻧﺎﻟﻪﻫﺎش ﮔﻮش ﮐﺮدم‪«.‬‬

‫ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ ﺑﻌﺪ ﮐﻪ ﺟﮕﻮار ﻟﯿﻤﻮزﯾﻦ دراز در ﺧﯿﺎﺑﺎن ﺑﻪ راه اﻓﺘﺎده ﺑﻮد ﺗﻠﻔﻦ ﻫﻤﺮاه ﺳﯿﻼس زﻧﮓ ﺧﻮرد‪ .‬اﺳﺘﺎد‪ .‬ﻫﯿﺠﺎنزده ﭘﺎﺳﺦ داد‪» .‬ﺑﻠﻪ؟«‬

‫»ﺳﯿﻼس! ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻢ ﮐﻪ ﺻﺪاﯾﺖ را ﻣﯽﺷﻨﻮم‪ .‬ﻣﻌﻨﺎﯾﺶ آن اﺳﺖ ﮐﻪ در اَﻣﺎﻧﯽ‪ «.‬ﻟﻬﺠﻪی ﻓﺮاﻧﺴﻮی آﺷﻨﺎی اﺳﺘﺎد ﺑﻮد‪.‬‬

‫‪-367-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﺳﯿﻼس ﻫﻢ ﺑﻪ ﻫﻤﺎن اﻧﺪازه از ﺷﻨﯿﺪن ﺻﺪای اﺳﺘﺎد اﺣﺴﺎس آراﻣﺶ ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬ﺳﺎﻋﺖﻫﺎ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد و ﻋﻤﻠﯿﺎت ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺟﻬﺘﯽ ﺧﺎرج از ﮐﻨﺘﺮل‬
‫داده ﺑﻮد‪ .‬ﺣﺎﻻ‪ ،‬دﺳﺖ آﺧﺮ‪ ،‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﯿﺪ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺑﻪ ﻣﺴﯿﺮ ﺧﻮد ﺑﺎزﮔﺸﺘﻪ اﺳﺖ‪» .‬ﺳﻨﮓ ﺗﺎج ﭘﯿﺶ ﻣﻨﻪ‪«.‬‬
‫اﺳﺘﺎد ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺧﺒﺮ ﺧﻮﺑﯿﻪ‪ .‬رﻣﯽ ﺑﺎ ﺗﻮﺳﺖ؟«‬
‫ﺳﯿﻼس از اﯾﻦ ﮐﻪ ﻣﯽﺷﻨﯿﺪ اﺳﺘﺎد از اﺳﻢ رﻣﯽ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽﮐﻨﺪ ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺑﻮد‪» .‬ﺑﻠﻪ‪ .‬رﻣﯽ ﻣﻦ رو آزاد ﮐﺮد‪«.‬‬
‫»ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﻪ او دﺳﺘﻮر دادم‪ .‬ﻓﻘﻂ ﻣﺘﺄﺳﻔﻢ ﻧﺎﭼﺎر ﺑﻮدی ﻣﺪﺗﯽ اﺳﺎرت را ﺗﺤﻤﻞ ﮐﻨﯽ‪«.‬‬
‫»ﻧﺎراﺣﺘﯽ ﺟﺴﻤﯽ ﻣﻌﻨﺎﯾﯽ ﻧﺪاره‪ .‬اون ﭼﻪ اﻫﻤﯿﺖ داره اﯾﻨﻪ ﮐﻪ ﺳﻨﮓ ﺗﺎج ﭘﯿﺶ ﻣﺎﺳﺖ‪«.‬‬
‫»ﺑﻠﻪ‪ .‬ﺑﺎﯾﺪ ﻓﻮراً ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺮﺳﺪ‪ .‬زﻣﺎن ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺮﯾﻊ ﻣﯽﮔﺬرد‪«.‬‬
‫ﺳﯿﻼس ﻣﺸﺘﺎق ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎﻻﺧﺮه روزی رو در رو اﺳﺘﺎد را ﺑﺒﯿﻨﺪ‪» .‬ﺑﻠﻪ‪ ،‬آﻗﺎ‪ .‬ﻣﺎﯾﻪی اﻓﺘﺨﺎر ﻣﻨﻪ‪«.‬‬
‫»ﺳﯿﻼس‪ ،‬ﻣﯽﺧﻮاﻫﻢ رﻣﯽ آن را ﺑﯿﺎورد‪«.‬‬
‫ﭼﺮا رﻣﯽ؟ ﺳﯿﻼس ﻣﺄﯾﻮس ﺷﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ از آن ﻫﻤﻪ ﮐﻪ ﺑﺮای اﺳﺘﺎد اﻧﺠﺎم داده ﺑﻮد‪ ،‬ﮔﻤﺎن ﻣﯽﺑﺮد ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻏﻨﯿﻤﺘـﯽ را ﺑـﻪ ﭼﻨـﮓ ﻣـﯽآورد او‬
‫ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬اﺳﺘﺎد رﻣﯽ رو دوﺳﺖ داره؟‬
‫اﺳﺘﺎد ﮔﻔﺖ‪» :‬ﯾﺄس ﺗﻮ را ﺣﺲ ﻣﯽﮐﻨﻢ‪ .‬اﻧﮕﺎر ﮐﻪ ﻣﻔﻬﻮم ﺳﺨﻦ را درﻧﯿﺎﻓﺘﻪای‪ «.‬ﺻﺪاﯾﺶ را در ﺣﺪ ﻧﺠﻮا ﭘﺎﯾﯿﻦ آورد‪» .‬ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎور ﮐﻨﯽ ﺑـﺴﯿﺎر‬
‫راﻏﺐ ﺑﻮدم ﺳﻨﮓ ﺗﺎج را از دﺳﺘﺎن ﺗﻮ ﺑﮕﯿﺮم—از ﻣﺮد ﺧﺪا و ﻧﻪ ﻣﺠﺮم—اﻣﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﮐﺎر رﻣﯽ را ﺗﻤﺎم ﮐـﻨﻢ‪ .‬از دﺳـﺘﻮراﺗﻢ ﺗﻤـﺮد ﮐـﺮد و اﺷـﺘﺒﺎﻫﯽ‬
‫ﻣﻬﻠﮏ ﻣﺮﺗﮑﺐ ﺷﺪ؛ ﺗﻤﺎم ﻣﺄﻣﻮرﯾﺖ را ﺑﻪ ﺧﻄﺮ اﻧﺪاﺧﺖ‪«.‬‬
‫ﺳﯿﻼس اﺣﺴﺎس ﺳﺮﺧﻮﺷﯽ ﮐﺮد و ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ رﻣﯽ اﻧﺪاﺧﺖ‪ .‬ﮔﺮوﮔﺎن ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺑﺨﺸﯽ از ﻧﻘﺸﻪ ﻧﺒﻮد و اﯾﻦ ﮐﻪ ﺑﺎ او ﭼﻪ ﮐﻨﻨﺪ ﻣـﺸﮑﻞ‬
‫ﺗﺎزهای ﭘﯿﺶ ﻣﯽآورد‪.‬‬
‫اﺳﺘﺎد زﻣﺰﻣﻪ ﮐﺮد‪» :‬ﻣﻦ و ﺗﻮ ﻣﺮدان ﺧﺪاﯾﯿﻢ‪ .‬ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﻨﺪ ﻣﺎ را از ﻫﺪﻓﻤﺎن دور ﮐﻨﻨﺪ‪ «.‬ﻣﮑﺜﯽ ﻃﻮﻻﻧﯽ آن ﺳﻮی ﺧﻂ ﭘﺪﯾـﺪ آﻣـﺪ‪ .‬ﺑﻌـﺪ اﺳـﺘﺎد‬
‫اداﻣﻪ داد‪» :‬ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ اﯾﻦ دﻟﯿﻞ‪ ،‬از رﻣﯽ ﻣﯽﺧﻮاﻫﻢ ﺳﻨﮓ ﺗﺎج را ﺑﺮاﯾﻢ ﺑﯿﺎورد‪ .‬ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻫﺴﺘﯽ؟«‬
‫ﺳﯿﻼس ﺧﺸﻢ را در ﺻﺪای اﺳﺘﺎد ﺣﺲ ﮐﺮد و ﺷﮕﻔﺖزده دﻟﯿﻞ اﯾﻦ ﺣﺎﻟﺖ اﺳﺘﺎد را ﻧﻤﯽﻓﻬﻤﯿﺪ‪ .‬اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ آﺷﮑﺎر ﻧﮑﺮدن ﺻﻮرﺗﺶ ﻏﯿﺮﻣﻤﮑﻦ‬
‫ﺑﻮد‪ .‬رﻣﯽ ﮐﺎری رو ﮐﺮد ﮐﻪ ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻮد‪ .‬ﺳﻨﮓ ﺗﺎج رو ﻧﺠﺎت داد‪ .‬ﺑﺎﻻﺧﺮه ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﮕﻮﯾﺪ‪» :‬ﻣﺘﻮﺟﻬﻢ‪«.‬‬
‫»ﺑﻬﺘﺮ ﺷﺪ‪ .‬ﺑﺮای اﻣﻨﯿﺖ ﺧﻮدت ﺑﺎﯾﺪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺳﺮﯾﻊﺗﺮ ﺧﯿﺎﺑﺎن را ﺗﺮک ﮐﻨﯽ‪ .‬ﭘﻠﯿﺲ ﺧﯿﻠﯽ زود ﭘﯽ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻣﯽآﯾﺪ‪ .‬ﻧﻤـﯽﺧـﻮاﻫﻢ ﺑـﻪ ﭼﻨﮕـﺸﺎن‬
‫ﮔﺮﻓﺘﺎر ﺷﻮی‪ .‬اَُﭘﻮس دﺋﯽ در ﻟﻨﺪن ﻣﻘﺮ دارد‪ ،‬اﯾﻦ ﻃﻮر ﻧﯿﺴﺖ؟«‬
‫»آره!«‬
‫»ﺗﻮ را ﻣﯽﭘﺬﯾﺮﻧﺪ؟«‬
‫»ﻣﺜﻞ ﺑﺮادر‪«.‬‬
‫»ﭘﺲ آنﺟﺎ ﺑﺮو و ﻣﺨﻔﯽ ﺷﻮ‪ .‬ﺑﻪ ﻣﺤﺾ آن ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﻨﮓ ﺗﺎج رﺳﯿﺪم و ﺑﺮ ﻣﺸﮑﻞ ﺗﺎزه ﻓﺎﺋﻖ آﻣﺪم ﺑﺎ ﺗﻮ ﺗﻤﺎس ﻣﯽﮔﯿﺮم‪«.‬‬
‫»ﺷﻤﺎ در ﻟﻨﺪن ﻫﺴﺘﯿﺪ؟«‬
‫»ﻫﺮ ﭼﯽ ﮔﻔﺘﻢ اﻧﺠﺎم ﺑﺪه‪ .‬ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺑﺮ وﻓﻖ ﻣﺮاد ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪«.‬‬
‫»ﺑﻠﻪ‪ ،‬آﻗﺎ!«‬

‫‪-368-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫اﺳﺘﺎد آﻫﯽ ﮐﺸﯿﺪ‪ .‬ﮔﻮﯾﯽ آن ﭼﻪ ﻣﯽﺑﺎﯾﺪ اﻧﺠﺎم ﻣﯽداد ﻋﻤﯿﻘﺎً ﻣﺎﯾﻪی ﺗﺄﺳﻔﺶ ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ‪» .‬وﻗﺘﺶ اﺳﺖ ﺑﺎ رﻣﯽ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﻢ‪«.‬‬
‫ﺳﯿﻼس ﮔﻮﺷﯽ را ﺑﻪ رﻣﯽ داد‪ .‬اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ ﺷﺎﯾﺪ آﺧﺮﯾﻦ ﻣﺮﺗﺒﻪای ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ رﻣﯽ ﻟﮕﺎﻟﻮدک ﺑﺎ ﺗﻠﻔﻦ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫رﻣﯽ ﮐﻪ ﮔﻮﺷﯽ را ﻣﯽﮔﺮﻓﺖ ﻣﯽداﻧﺴﺖ اﯾﻦ راﻫﺐِ ﻓﻘﯿﺮِ ﺑﯿﻤﺎر ﻫﺮﮔﺰ ﻧﺨﻮاﻫﺪ داﻧﺴﺖ ﺣﺎﻻ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﺪف رﺳﯿﺪه ﭼﻪ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﯽ در اﻧﺘﻈﺎرش‬
‫اﺳﺖ‪.‬‬

‫اﺳﺘﺎد ازت اﺳﺘﻔﺎده ﮐﺮد ﺳﯿﻼس‪.‬‬

‫اﺳﻘﻒِ ﺗﻮ ﯾﻪ آﻟﺖ دﺳﺘﻪ‪.‬‬
‫رﻣﯽ ﻫﻨﻮز ﻣﺒﻬﻮتِ ﻗﺪرتِ ﻣﺠﺎب ﮐﺮدن اﺳﺘﺎد ﺑﻮد‪ .‬اﺳﻘﻒ آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ را ﺑﺎور ﮐﺮده و اﺳﺘﯿـﺼﺎل ﮐـﻮرش ﮐـﺮده ﺑـﻮد‪ .‬آرﯾﻨﮕﺎروﺳـﺎ‬
‫ﻣﺸﺘﺎق ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎور ﮐﻨﻪ‪ .‬ﮔﺮﭼﻪ رﻣﯽ اﺳﺘﺎد را دوﺳﺖ ﻧﺪاﺷﺖ‪ ،‬از اﯾﻦ ﮐﻪ اﻋﺘﻤﺎد ﭼﻨﯿﻦ ﻣﺮدی را ﺑﻪ دﺳﺖ آورده و اﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺑﻪ او ﮐﻤﮏ ﮐﺮده ﺑﻮد‬
‫ﺑﻪ ﺧﻮد اﻓﺘﺨﺎر ﻣﯽﺑﺎﻟﯿﺪ‪ .‬روز دادنِ ﺣﻘﻮق ﻣﻨﻪ‪.‬‬
‫اﺳﺘﺎد ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺧﻮب ﮔﻮش ﮐﻦ‪ .‬ﺳﯿﻼس رو ﺑﻪ ﻣﻘﺮ اُﭘﻮس دﺋﯽ ﺑﺮﺳﻮن‪ .‬ﭼﻨﺪ ﺧﯿﺎﺑﺎن ﭘﺎﯾﯿﻦﺗﺮ ﭘﯿﺎدهش ﮐﻦ‪ .‬ﺑﻌﺪ ﺑﺮو ﭘﺎرک ﺳﻨﺖﺟﯿﻤﺰ‪ ،‬ﮐﻨـﺎر‬
‫ﭘﺎرﻟﻤﺎن و ﺑﯿﮓﺑِﻦ‪ .‬ﺑﻬﺘﺮه ﻣﺎﺷﯿﻦ رو در ﻫﻮرسﮔﺎردﭘَﺮِدْ‪ 1‬ﭘﺎرک ﮐﻨﯽ‪ .‬اوﻧﺠﺎ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽﮐﻨﯿﻢ‪«.‬‬
‫و اﯾﻦ را ﮐﻪ ﮔﻔﺖ ارﺗﺒﺎط را ﻗﻄﻊ ﮐﺮد‪.‬‬

‫‪Horse Guards Parade 1‬‬

‫‪-369-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﻧﻮد و دوم‬

‫ﮐﯿﻨﮕﺰﮐﺎﻟﺞ را ﭘﺎدﺷﺎه ﺟﻮرج ﭼﻬﺎرم در ‪ 1829‬ﺗﺄﺳﯿﺲ ﮐﺮد و ﮔﺮوهﻫﺎی ﻣﻄﺎﻟﻌﻪی اﻟﻬﯿﺎت و ﻣﺬﻫﺐ آن ﺟﻨﺐ ﭘﺎرﻟﻤﺎن در ﻣِﻠْﮏِ اﻋﻄﺎﯾﯽ‬
‫ﭘﺎدﺷﺎه ﻣﻨﺰل ﮔﺮﻓﺘﻪاﻧﺪ‪ .‬ﮔﺮوه ﻣﺬﻫﺒﯽ ﮐﯿﻨﮕﺰﮐﺎﻟﺞ ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﺗﺠﺮﺑﻪ ‪150‬ﺳﺎﻟﻪی ﺧﻮد در ﺗﺪرﯾﺲ و ﺗﺤﻘﯿﻖ‪ ،‬ﮐﻪ ﺑﻪ داﯾﺮ ﮐﺮدن ﺑﻨﯿﺎدِ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎتِ‬
‫اﻟﻬﯿﺎتِ ﺳﯿﺴﺘﻤﺎﺗﯿﮏ در ﺳﺎل ‪ 1982‬ﻫﻢ ﻣﯽﺑﺎﻟﺪ ﮐﻪ ﯾﮑﯽ از ﮐﺎﻣﻞﺗﺮﯾﻦ و ﭘﯿﺸﺮﻓﺘﻪﺗﺮﯾﻦ ﮐﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪﻫﺎی اﻟﮑﺘﺮوﻧﯿﮏ ﺑﺮای ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت ﻋﻠﻮم دﯾﻨﯽ‬
‫دﻧﯿﺎ اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﻟﻨﮕﺪان ﻫﻨﻮز اﺣﺴﺎس ﺗﺰﻟﺰل ﻣﯽﮐﺮد ﮐﻪ ﻫﻤﺮاه ﺳﻮﻓﯽ زﯾﺮ ﺑﺎران وارد ﮐﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬اﺗﺎق ﻣﻄﺎﻟﻌﻪی ﭘﯿﺸﯿﻦ ﻫﻤﺎن ﮔﻮﻧﻪ ﺑﻮد ﮐـﻪ ﺗﯿﺒﯿﻨـﮓ‬
‫ﺷﺮح داده ﺑﻮد—ﺗﺎﻻری ﻫﺸﺖﺿﻠﻌﯽ و ﺷﮕﻔﺖاﻧﮕﯿﺰ ﺑﺎ ﻣﯿﺰی ﺑﺰرگ و ﮔﺮد ﮐﻪ ﺷﺎه آرﺗﻮر و دوازده ﺷﻮاﻟﯿﻪاش ﭘﺸﺖ آن راﺣﺖ ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﻧـﻪ دوازده‬
‫ﺳﯿﺴﺘﻢ وُرکاِﺳﺘِﯿﺸﻦ ﺑﺎ ﺻﻔﺤﻪﻧﻤﺎﯾﺶﻫﺎی ﺗﺨﺖ‪ .‬در ﺳﻤﺖ دﯾﮕﺮ اﺗﺎق‪ ،‬ﮐﺘﺎﺑﺪاری ﭼﺎی اول ﺻﺒﺤﺶ را ﻣﯽرﯾﺨﺖ و ﺑـﺮای روز ﮐـﺎرﯾﺶ آﻣـﺎده‬
‫ﻣﯽﺷﺪ‪.‬‬
‫»ﭼﻪ ﺻﺒﺢ ﻗﺸﻨﮕﯽ!« ﻟﻬﺠﻪی ﺑﺮﯾﺘﺎﻧﯿﺎﯾﯽ ﺷﺎدی داﺷﺖ‪ .‬ﭼﺎﯾﺶ را رﻫﺎ ﮐﺮد و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ آنﻫﺎ آﻣﺪ‪» .‬ﻣﯿﺘﻮﻧﻢ ﮐﻤﮑﺘﻮن ﮐﻨﻢ؟«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﭘﺎﺳﺦ داد‪» :‬ﻣﻤﻨﻮن‪ .‬ﺑﻠﻪ‪ .‬اﺳﻢ ﻣﻦ—«‬
‫»راﺑﺮت ﻟﻨﮕﺪاﻧﻪ‪ «.‬ﻟﺒﺨﻨﺪ دلﭘﺬﯾﺮی زد و اداﻣﻪ داد‪» :‬ﻣﯿﺪوﻧﻢ ﮐﯽ ﻫﺴﺘﯿﺪ‪«.‬‬
‫ﺑﺮای ﻟﺤﻈﻪای ﺗﺮﺳﯿﺪ ﻣﺒﺎدا ﻓﺎش ﺗﺼﻮﯾﺮش در ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮن اﻧﮕﻠﯿﺲ ﻫﻢ ﭘﺨﺶ ﮐﺮده ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬اﻣّﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﮐﺘﺎﺑﺪار ﺑﯿﺎﻧﮕﺮ اﻣﺮ دﯾﮕﺮی ﺑﻮد‪ .‬ﻟﻨﮕﺪان‬
‫ﻫﻨﻮز ﺑﻪ ﺑﺮﺧﻮردﻫﺎی ﻧﺎﺷﯽ از ﺷﻬﺮتِ ﻧﺎﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺧﻮ ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬و ﺣﺎﻻ ﻫﻢ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ او را ﺷﻨﺎﺧﺖ‪ ،‬ﮐﺘﺎﺑﺪاری در ﺑﺨﺶ ﻣﺮﺟﻊ ﺗﺤﻘﯿﻘـﺎت دﯾﻨـﯽ‬
‫ﺑﻮد‪.‬‬

‫‪-370-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﮐﺘﺎﺑﺪار ﮔﻔﺖ‪» :‬اﺳﻤﻢ ﭘﺎﻣِﻼ ﮔِﺘﻮﻣﻪ‪ «.1‬و دﺳﺘﺶ را ﭘﯿﺶ آورد‪ .‬ﺻﻮرﺗﯽ ﻣﻬﺮﺑـﺎن و ﻋﺎﻟﻤﺎﻧـﻪ و ﺻـﺪاﯾﯽ روان و دلﻧـﺸﯿﻦ داﺷـﺖ و ﻋﯿﻨـﮏ‬
‫ﺷﺎﺧﯿﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﮔﺮدﻧﺶ آوﯾﺰان ﺑﻮد ﺿﺨﯿﻢ ﻣﯽﻧﻤﻮد‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﻢ‪ .‬اﯾﺸﻮن دوﺳﺘﻢ ﺳﻮﻓﯽ ﻧﻮو ﻫﺴﺘﻨﺪ‪«.‬‬
‫دو ﺧﺎﻧﻢ ﺑﻪ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﺳﻼم ﮐﺮدﻧﺪ و ﮔﺘﻮم ﻓﻮراً ﺑﻪ ﻃﺮف ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺧﺒﺮ ﻧﺪاﺷﺘﻢ ﺷﻤﺎ ﻗﺮاره ﺑﯿﺎﯾﺪ‪«.‬‬
‫»ﺧﻮدﻣﻮن ﻫﻢ ﻧﻤﯿﺪوﻧﺴﺘﯿﻢ‪ .‬اﮔﺮ ﺧﯿﻠﯽ زﺣﻤﺘﺘﻮن ﻧﯿﺴﺖ ﺑﻪ ﮐﻤﮑﺘﻮن اﺣﺘﯿﺎج دارﯾﻢ ﺗﺎ اﻃﻼﻋﺎﺗﯽ رو ﭘﯿﺪا ﮐﻨﯿﻢ‪«.‬‬
‫ﮔﺘﻮم اﯾﻦﭘﺎوآنﭘﺎ ﻣﯽﮐﺮد و ﻧﺎﻣﻄﻤﺌﻦ ﻧﺸﺎن ﻣﯽداد‪» .‬ﺧﺪﻣﺎت ﻣﺎ ﺑﺎ درﺧﻮاﺳﺖ و ﻗﺮار ﻗﺒﻠﯽ اراﺋﻪ ﻣﯿﺸﻦ‪ ،‬ﻣﮕﺮ اﯾﻦ ﮐﻪ ﻣﻬﻤﺎن ﺷﺨﺺ ﺧﺎﺻﯽ‬
‫در ﮐﺎﻟﺞ ﺑﺎﺷﯿﺪ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺳﺮش را ﺗﮑﺎن داد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ ﻣﺎ ﺑﯽﺧﺒﺮ اوﻣﺪﯾﻢ‪ .‬ﯾﮑﯽ از دوﺳﺘﺎﻧﻢ از اﯾﻦﺟﺎ ﺧﯿﻠﯽ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻣﯿﮑﻨﻪ‪ .‬ﻧﻤﯿﺪوﻧﻢ ﻣﯽﺷﻨﺎﺳـﯿﺪ ﯾـﺎ‬
‫ﻧﻪ؟ ﺳﺮ ﻟﯽ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ؟« ﻧﺎم را ﮐﻪ ﺑﻪ زﺑﺎن آورد اﺣﺴﺎس ﺗﺄﺳﻒ ﺷﺪﯾﺪی ﺑﻪ او دﺳﺖ داد‪» .‬ﺗﺎرﯾﺨﺪان ﺳﻠﻄﻨﺘﯽ ﺑﺮﯾﺘﺎﻧﯿﺎ‪«.‬‬
‫ﮔﺘﻮم ﮐﻪ ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺷﺎد ﺷﺪه ﺑﻮد زﯾﺮ ﺧﻨﺪه زد‪» .‬وای! ﻣﻌﻠﻮﻣﻪ‪ .‬ﭼﻪ ﺷﺨﺼﯿﺘﯽ‪ .‬ﻣﺘﻌﺼﺐ! ﻫﺮﺑﺎر ﮐﻪ ﻣﯿﺎد‪ ،‬دﻧﺒﺎل ﻫﻤﻮن ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻣﯿﮕـﺮده‪ .‬ﺟـﺎم‪.‬‬
‫ﺟﺎم‪ .‬ﺟﺎم‪ .‬ﺑﻪ ﺧﺪا ﺧﯿﺎل ﻧﻤﯽﮐﻨﻢ ﺗﺎ رو ﺑﻪ ﻣﻮت ﻧﺸﻪ اﯾﻦ ﺟﺴﺘﺠﻮ رو ول ﮐﻨﻪ‪ «.‬ﺑﻌﺪ ﭼﺸﻤﮑﯽ زد و اداﻣـﻪ داد‪» :‬ﭘـﻮل و وﻗـﺖ ﺑـﺮای ﻫـﺮ ﮐـﺴﯽ‬
‫ﻫﻢﭼﻮ ﺗﺠﻤﻼت دﻟﭽﺴﺒﯽ ﻓﺮاﻫﻢ ﻣﯿﮑﻨﻪ‪ .‬اﯾﻦ ﻃﻮرﯾﺎ ﻧﯿﺴﺖ؟ دن ﮐﯿﺸﻮﺗﯽ ﮐﻪ ﯾﮏ ﮐﻢ ﺳﺮ ﻋﻘﻠﻪ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» :‬ﻫﯿﭻ ﻃﻮری ﻣﯿﺸﻪ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﮐﻤﮑﻮن ﮐﻨﯿﺪ؟ ﺧﯿﻠﯽ ﻣﻬﻤﻪ‪«.‬‬
‫ﮔﺘﻮم ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﮐﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪی ﺧﺎﻟﯽ اﻧﺪاﺧﺖ و ﺑﻪ ﻫﺮ دوی آن ﻫﺎ ﭼﺸﻤﮑﯽ زد و ﮔﻔﺖ‪» :‬واﻟّﺎ ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﻢ ادﻋﺎ ﮐﻨﻢ ﺧﯿﻠـﯽ ﻣـﺸﻐﻮﻟﻢ‪ ،‬ﻧـﻪ؟ ﮔﻤـﺎن‬
‫ﻧﮑﻨﻢ اﮔﺮ ﺑﻪ ﮐﺎر ﺷﻤﺎ رﺳﯿﺪﮔﯽ ﮐﻨﻢ ﮐﺴﯽ ﺷﮑﻮهای ﮐﻨﻪ‪ .‬دﻧﺒﺎل ﭼﯽ ﻣﯽﮔﺮدﯾﺪ؟«‬
‫»دﻧﺒﺎل ﻣﻘﺒﺮهای ﺗﻮی ﻟﻨﺪن‪«.‬‬
‫ﮔﺘﻮم ﻣﺮدد ﻧﻤﻮد‪» .‬ﺣﺪود ﺑﯿﺴﺖ ﻫﺰار ﺗﺎﯾﯽ ﻫﺴﺖ‪ .‬ﻣﯿﺸﻪ روﺷﻦﺗﺮ ﺑﮕﯿﺪ؟«‬
‫»ﻣﻘﺒﺮهی ﯾﻪ ﺷﻮاﻟﯿﻪ‪ .‬اﻣﺎ اﺳﻤﯽ ازش ﻧﺪارﯾﻢ‪«.‬‬
‫»ﯾﻪ ﺷﻮاﻟﯿﻪ‪ .‬ﺳﻮراخﻫﺎی ﻏﺮﺑﺎل رو ﺗﻨﮓﺗﺮ ﻣﯿﮑﻨﻪ‪ .‬ﭼﻨﺪان ﭘﯿﺶﭘﺎاﻓﺘﺎده ﻧﯿﺴﺖ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﮔﻔﺖ‪» :‬اﻃﻼﻋﺎت زﯾﺎدی در ﻣﻮردش ﻧﺪارﯾﻢ‪ ،‬اﻣﺎ اﯾﻦ ﭼﯿﺰﻫﺎ رو ازش ﻣﯿﺪوﻧﯿﻢ‪ «.‬ﺑﻌﺪ ﮐﺎﻏﺬی را ﮐﻪ روی آن دو ﺧﻂ اﺑﺘﺪاﯾﯽ ﺷـﻌﺮ را‬
‫ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮد از ﺟﯿﺒﺶ ﺑﯿﺮون ﮐﺸﯿﺪ‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان و ﺳﻮﻓﯽ از اﯾﻦ ﮐﻪ ﺗﻤﺎم ﺷﻌﺮ را ﺑﻪ ﺑﯿﮕﺎﻧﻪای ﻧﺸﺎن دﻫﻨﺪ اﺑﺎ داﺷﺘﻨﺪ و ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺗﻨﻬـﺎ دو ﺧـﻂ اﺑﺘـﺪاﯾﯽ را ﮐـﻪ ﺷـﻮاﻟﯿﻪ را‬
‫ﻣﺸﺨﺺ ﻣﯽﮐﺮد رو ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﺳﻮﻓﯽ ﺑﻪ آن ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد رﻣﺰﻧﮕﺎری ﺟﺰءﺑﻪﺟﺰء‪ .2‬وﻗﺘﯽ ﺳﺎزﻣﺎن اﻃﻼﻋﺎت درﺻـﺪد ﺷﮑـﺴﺘﻦ رﻣـﺰی ﺣﺎﻣـﻞ اﻃﻼﻋـﺎت‬
‫ﺣﺴﺎﺳﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﻫﺮ رﻣﺰﺷﮑﻦ روی ﺑﺨﺸﯽ از آن ﮐﺎر ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬ﺑﻪ اﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ وﻗﺘﯽ رﻣﺰ ﮔﺸﻮده ﻣﯽﺷﺪ ﻫﯿﭻ رﻣﺰﺷﮑﻨﯽ ﺑﻪ ﺗﻨﻬـﺎﯾﯽ ﺗﻤـﺎﻣﯽ ﭘﯿـﺎم را‬
‫ﻧﻤﯽداﻧﺴﺖ‪.‬‬
‫اﻟﺒﺘﻪ اﺣﺘﻤﺎﻻً در اﯾﻦ ﻣﻮرد ﺑﯿﺶ از ﺣﺪ ﻣﺤﺘﺎﻃﺎﻧﻪ رﻓﺘﺎر ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ؛ ﭼﺮا ﮐﻪ ﺣﺘﯽ اﮔﺮ ﮐﺘﺎﺑﺪار ﻫﻤﻪی ﺷﻌﺮ را ﻣـﯽدﯾـﺪ و ﻣﻘﺒـﺮهی ﺷـﻮاﻟﯿﻪ را‬
‫ﻣﯽﯾﺎﻓﺖ و ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﮔﻮی ﻣﺮﺻﻊ ﻣﻔﻘﻮدﺷﺪه ﭼﯿﺴﺖ ﺑﺪون ﮐﺮﭘﺘﮑﺲ اﻃﻼﻋﺎﺗﺶ راه ﺑﻪ ﺟﺎﯾﯽ ﻧﻤﯽﺑﺮد‪.‬‬

‫‪Pamela Gettum 1‬‬

‫‪Compartmentalized Cryptography 2‬‬

‫‪-371-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﮔﺘﻮم ﺣﺎل اﺿﻄﺮار را در ﭼﺸﻤﺎن داﻧﺸﻤﻨﺪ اﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ ﺣﺲ ﮐﺮد‪ .‬ﮔﻮﯾﯽ ﺳﺮﯾﻊ ﯾﺎﻓﺘﻦ اﯾﻦ ﻣﻘﺒﺮه اﻫﻤﯿﺘـﯽ ﺣﯿـﺎﺗﯽ داﺷـﺘﻪ ﺑﺎﺷـﺪ‪ .‬زنِ زاغِ‬
‫ﻫﻤﺮاﻫﺶ ﻫﻢ ﻣﺸﻮش ﻣﯽﻧﻤﻮد‪.‬‬

‫ﺣﯿﺮتزده ﻋﯿﻨﮑﺶ را ﺑﻪ ﭼﺸﻢ زد و ﺑﺮﮔﻪای را ﮐﻪ ﺑﻪ دﺳﺘﺶ داده ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﺮرﺳﯽ ﮐﺮد‪.‬‬

‫ﺑﻪ ﻣﻬﻤﺎﻧﺎﻧﺶ ﺧﯿﺮه ﺷﺪ و ﮔﻔﺖ‪» :‬اﯾﻦ ﭼﯿﻪ؟ ﻗﺎﻃﯽ ﺧﺮتوﭘﺮﺗﺎی ﻫﺎروارد ﭘﯿﺪا ﮐﺮدﯾﺪ؟«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺎ ﺧﻨﺪهای ﻣﺼﻨﻮﻋﯽ ﮔﻔﺖ‪» :‬آره! ﭼﯿﺰی ﺗﻮ ﻫﻤﯿﻦ ﻣﺎﯾﻪﻫﺎ!«‬
‫ﮔﺘﻮم ﻣﮑﺚ ﮐﺮد‪ .‬ﺣﺲ ﻣﯽﮐﺮد از ﻣﺎﺟﺮا ﺳﺮ در ﻧﯿﺎورده اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﮐﻨﺠﮑﺎوﯾﺶ را ﺑﺮاﻧﮕﯿﺨﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ دﻗﺖ درﺑﺎرهی ﺑﯿﺖ ﻓﮑـﺮ ﮐـﺮد‪.‬‬
‫»ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻗﺎﻓﯿﻪ ﺷﻮاﻟﯿﻪ ﻋﻤﻠﯽ اﻧﺠﺎم داده ﮐﻪ ﻣﻮرد ﺧﻮﺷﺎﯾﻨﺪ ﺧﺪا ﻧﺒﻮده‪ ،‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﭘﺎپ اونﻗﺪر ﻟﻄﻒ داﺷﺘﻪ ﮐـﻪ اون رو در ﻟﻨـﺪن دﻓـﻦ‬
‫ﮐﻨﻪ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺳﺮی ﺑﻪ ﺗﺼﺪﯾﻖ ﺗﮑﺎن داد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻓﺎﯾﺪهای داره؟«‬
‫ﮔﺘﻮم ﺑﻪ ﻃﺮف ﯾﮑﯽ از ﺳﯿﺴﺘﻢﻫﺎ رﻓﺖ‪» .‬ﺳﺮﯾﻊاﻟﺴﯿﺮ ﻧﻪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﮕﺬارﯾﺪ ﺑﺒﻨﯿﻢ از ﭘﺎﯾﮕﺎه دادهﻫﺎ ﭼﯽ ﻣﯿﺘﻮﻧﯿﻢ ﮔﯿﺮ ﺑﯿﺎرﯾﻢ‪«.‬‬
‫در ﺑﯿﺴﺖ ﺳﺎل ﮔﺬﺷﺘﻪ‪ ،‬ﺑﻨﯿﺎد ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت اﻟﻬﯿﺎت ﺳﯿﺴﺘﻤﺎﺗﯿﮏ ﮐﯿﻨﮕﺰﮐﺎﻟﺞ از ﻧﺮماﻓﺰار ﺗﺸﺨﯿﺺ ﻧﻮری ﮐﺎراﮐﺘﺮ ﮐﻪ ﻫﻢآﻫﻨﮓ ﺑﺎ دﺳـﺘﮕﺎهﻫـﺎی‬
‫ﺗﺮﺟﻤﻪی زﺑﺎنﺷﻨﺎﺳﯽ ﺑﻮد اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽﮐﺮد ﺗﺎ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪی ﻋﻈﯿﻤﯽ از ﻣﺘﻮن را دﯾﺠﯿﺘﺎﻟﯽ و ﻓﻬﺮﺳﺖﺑﻨـﺪی ﮐﻨـﺪ—داﯾـﺮهاﻟﻤﻌـﺎرفﻫـﺎی دﯾﻨـﯽ و‬
‫زﻧﺪﮔﯽﻧﺎﻣﻪﻫﺎی ﻣﺬﻫﺒﯽ و ﻧﻮﺷﺘﻪﻫﺎی ﻣﻘﺪس ﺑﻪ ﭼﻨﺪﯾﻦ و ﭼﻨﺪ زﺑﺎن و ﺗﻮارﯾﺦ و ﻧﺎﻣﻪﻫﺎی واﺗﯿﮑﺎن و ﺧﺎﻃﺮات روﺣﺎﻧﯿﺎن و ﻫﺮ آن ﭼﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪﻫﺎی‬
‫ﻣﻌﻨﻮی ﺑﺸﺮ ﺑﻪ ﺷﻤﺎر ﻣﯽآﻣﺪ‪ .‬اﮐﻨﻮن ﮐﻪ آن ﻣﺠﻤﻮﻋﻪی ﭼﺸﻤﮕﯿﺮ ﺑﯿﺸﺘﺮ در ﻗﺎﻟﺐ ﺑﯿﺖﻫﺎ و ﺑﺎﯾﺖﻫﺎ ﺑﻮد و ﻧﻪ ﺑﺮﮔـﻪﻫـﺎی ﮐﺎﻏـﺬی‪ ،‬دﺳﺘﺮﺳـﯽ ﺑـﻪ‬
‫آنﻫﺎ ﻧﯿﺰ ﺑﯽﻧﻬﺎﯾﺖ ﺳﺎدهﺗﺮ ﻣﯽﺷﺪ‪.‬‬
‫ﭘﺸﺖ ﯾﮑﯽ از دﺳﺘﮕﺎهﻫﺎ ﮐﻪ ﻣﺴﺘﻘﺮ ﺷﺪ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺑﺮﮔﻪی ﮐﺎﻏﺬ اﻧﺪاﺧﺖ و ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺗﺎﯾﭗ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑـﺎ ﯾـﻪ ﻋﺒـﺎرت ﺳﺮراﺳـﺖ ﺑُـﻮﻟﯽ‬
‫ﺷﺮوع ﻣﯽﮐﻨﯿﻢ‪ .‬ﭼﻨﺪ ﮐﻠﯿﺪواژه ﻣﯽﻧﻮﯾﺴﯿﻢ ﺗﺎ ﺑﺒﻨﯿﻢ ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﯽ ﻣﯽاﻓﺘﻪ‪«.‬‬
‫»ﻣﻤﻨﻮن‪«.‬‬
‫ﮔﺘﻮم ﭼﻨﺪ ﮐﻠﻤﻪ ﺗﺎﯾﭗ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﻟﻨﺪن‪ ،‬ﺷﻮاﻟﯿﻪ‪ ،‬ﭘﺎپ‬
‫روی دﮔﻤﻪی ﺟﺴﺘﺠﻮ را ﮐﻪ ﮐﻠﯿﮏ ﮐﺮد ﺻﺪای ﺧﻔﻪی ﮐﺎﻣﭙﯿﻮﺗﺮ ﻣِﯿﻦﻓﺮﯾْﻢ در ﻃﺒﻘﻪی زﯾﺮﯾﻦ را ﺣﺲ ﮐﺮد ﮐﻪ ﻫﺮ ﺛﺎﻧﯿﻪ ‪ 500‬ﻣﮕﺎﺑﺎﯾﺖ داده‬
‫را ﺑﺮرﺳﯽ ﻣﯽﮐﺮد‪» .‬از ﺳﯿﺴﺘﻢ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﻫﺮ ﺳﻨﺪی رو ﮐﻪ ﻣﺘﻦ ﮐﺎﻣﻞ اون ﺷﺎﻣﻞ ﻫﺮ ﺳﻪی اﯾﻦ ﮐﻠﻤﺎت ﻣﯿﺸﻪ ﺑِﻬِﻤﻮن ﻧﺸﻮن ﺑﺪه‪ .‬ﯾﺎﻓﺘﻪﻫـﺎ ﺑﯿـﺸﺘﺮ‬
‫از اوﻧﻪ ﮐﻪ ﻣﺪّ ﻧﻈﺮﻣﻮﻧﻪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﺮای ﺷﺮوع ﻣﻨﺎﺳﺒﻪ‪«.‬‬
‫ﺻﻔﺤﻪی ﻧﻤﺎﯾﺶ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ زودی اوﻟﯿﻦ ﻣﻮرد را ﻧﺸﺎن داد‪.‬‬
‫ﻧﻘﺎﺷﯽ از ﭘﺎپ‪ .‬ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﭘﺮﺗﺮهﻫﺎی ﺳﺮﺟﺎﺷﻮا رﯾﻨﻮﻟﺪز‪ .1‬اﻧﺘﺸﺎرات داﻧﺸﮕﺎه ﻟﻨﺪن‪.‬‬

‫‪ (1723-1792) :Sir Joshua Reynolds 1‬ﭘﺮﺗﺮهﮐﺶ ﻣﺸﻬﻮر اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ ﮐﻪ ﻧﺨﺴﺖ ﻧﺰد ﺗﺎﻣﺲ ﻫﺎدﺳﻦ )‪ (Thomas Hudson‬در ﻟﻨﺪن ﺗﻠﻤّﺬ ﮐﺮد‪ ،‬اﻣﺎ در‬
‫آﺛﺎرش ﮔﻮﯾﺎ از ﻣﯿﮑﻞآﻧﮋ و ﭘﯿﺘﺮ ﭘﺎول روﺑﻨﺲ )‪ :Peter Paul Rubens‬ﻧﻘﺎش ﻓﻼﻧﺪری( ﺗﺄﺛﯿﺮ ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬از آﺛﺎر او ﻣﯽﺗـﻮان ﺑـﻪ ﺷـﺎﻫﮑﺎرش ﭘﺮﺗـﺮهی ﺳـﺎرا ﺳـﯿﺪوﻧﺰ‬
‫)ﺑﺎزﯾﮕﺮ ﺑﺰرگ اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ( ﺑﺎ ﻧﺎم ﻣﻮزهی ﻣﺤﺰون‪ ،‬ﭘﺮﺗﺮهی ﻧﻠﯽ اُﺑﺮﯾﻦ‪ ،‬ﻟِﯿﺪی ﺳﺎرا ﺑﻮﻧﺒﻮری‪ ،‬ﺳﺮ ﻗﺪﯾﺴﺎن‪ ،‬ﻋﺼﺮ ﺑﯽﮔﻨﺎﻫﯽ اﺷﺎره ﮐﺮد‪ .‬او ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً دوﻫﺰار ﭘﺮﺗﺮه ﺗﺮﺳﯿﻢ ﮐـﺮده ﮐـﻪ‬
‫وﻗﺎری آرام و ﮔﺮﯾﺰﻫﺎﯾﯽ ﮐﻼﺳﯿﮏ و رﻧﮓآﻣﯿﺰی زﯾﺎده از ﺣﺪّ و ﺗﺠﺴﻢ واﻗﻊﻧﻤﺎﯾﺎﻧﻪی ﺷﺨﺼﯿﺖﻫﺎ از ﺑﺎرزﺗﺮﯾﻦ وﯾﮋﮔﯽﻫﺎی آنﻫﺎ اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪-372-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﮔﺘﻮم ﺑﺎز ﻫﻢ ﺳﺮ ﺗﮑﺎن داد‪» .‬ﻣﻄﻤﺌﻨﺎً دﻧﺒﺎل اﯾﻦ ﻧﻤﯽﮔﺮدﯾﺪ‪ «.‬ﺑﻪ ﻣﻮرد ﺑﻌﺪی رﻓﺖ‪.‬‬
‫ﻧﻮﺷﺘﻪﻫﺎی ﻟﻨﺪن اﻟﮑﺴﺎﻧﺪر ﭘﺎپ اﺛﺮ ﺟﯽ‪ .‬وﯾﻠﺴﻦ ﻧﺎﯾﺖ‬
‫دوﺑﺎره ﺳﺮش را ﺗﮑﺎن داد‪.‬‬
‫ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ ﺳﯿﺴﺘﻢ‪ ،‬دادهﻫﺎ را زﯾﺮ و رو ﻣﯽﮐﺮد ﻣﻮارد ﺑﻌﺪی ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﯿﺸﺘﺮی ﺑﺎﻻ ﻣﯽآﻣﺪﻧﺪ‪ .‬دهﻫﺎ ﻣﺘﻦ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ‪ .‬ﺑﺴﯿﺎری از آﻧﻬﺎ ﺑـﻪ‬
‫ﻧﻮﯾﺴﻨﺪهی ﻗﺮن ﻫﺠﺪﻫﻢ ﺑﺮﯾﺘﺎﻧﯿﺎ اﻟﮑﺴﺎﻧﺪر ﭘﺎپ اﺷﺎره داﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ اﺷﻌﺎر ﻣﺬﻫﺐﺳﺘﯿﺰ و ﻫﺠﻮآﻣﯿﺰش ﻋﻠﯽاﻟﻈﺎﻫﺮ اﻧﺒﺎﺷﺘﻪ از اﺷﺎراﺗﯽ ﺑﻪ ﺷﻮاﻟﯿﻪﻫـﺎ و‬
‫ﻟﻨﺪن ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﮔﺘﻮم ﻧﮕﺎه ﺳﺮﯾﻌﯽ ﺑﻪ ﺗﻌﺪاد ﻣﻮارد ﯾﺎﻓﺖ ﺷﺪه در ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺻﻔﺤﻪی ﻧﻤﺎﯾﺶ اﻧﺪاﺧﺖ‪ .‬اﯾﻦ ﮐﺎﻣﭙﯿﻮﺗﺮ ﺑﺎ ﻣﺤﺎﺳﺒﻪی ﺗﻌﺪاد ﻣﻮارد ﻣﻮﺟـﻮد و ﺿـﺮب‬
‫ﮐﺮدن در درﺻﺪِ دادهﻫﺎی ﺑﺎﻗﯽﻣﺎﻧﺪه ﺑﺮای ﺟﺴﺘﺠﻮ ﻣﯿﺰان ﺗﻘﺮﯾﺒﯽ ﺗﻌﺪاد ﺑﺎﻗﯽﻣﺎﻧﺪه را ﺣﺪس ﻣﯽزد‪ .‬در ﻣﻮرد اﯾﻦ ﺟﺴﺘﺠﻮی ﺑﻪ ﺧـﺼﻮص ﻣﯿـﺰان‬
‫ﻣﻮارد ﯾﺎﻓﺖﺷﺪه ﺳﺮ ﺑﻪ آﺳﻤﺎن ﻣﯽﺳﺎﯾﯿﺪ‪.‬‬
‫ﺗﻌﺪاد ﺗﻘﺮﯾﺒﯽ ﺗﻤﺎم ﻣﻮارد‪2692 :‬‬
‫ﮔﺘﻮم ﺟﺴﺘﺠﻮ را ﻣﺘﻮﻗﻒ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﺎﯾﺪ ﺷﺎﺧﺺﻫﺎ رو ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺑﺪﯾﻢ‪ .‬ﻫﻤﻪی اﻃﻼﻋﺎﺗﯽ ﮐﻪ راﺟﻊ ﺑﻪ ﻣﻘﺒﺮه دارﯾـﺪ ﻫﻤﯿﻨـﻪ؟ ﭼﯿـﺰ دﯾﮕـﻪای‬
‫ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ اون اداﻣﻪ ﺑﺪﯾﻢ؟«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﻧﺎﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻪ ﺳﻮﻓﯽ ﻧﮕﺮﯾﺴﺖ‪.‬‬
‫ﮔﺘﻮم اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ اﯾﻦﻫﺎ ﻫﺮ ﭼﯽ ﻫﺴﺖ‪ ،‬ﻣﺰﺧﺮﻓﺎت ﻧﯿﺴﺖ‪ .‬زﻣﺰﻣﻪﻫﺎی در ﻣﻮرد ﺗﺠﺮﺑﻪی ﭘﺎرﺳﺎل راﺑﺮت ﻟﻨﮕـﺪان در رم ﺷـﻨﯿﺪه ﺑـﻮد‪ .‬ﺑـﻪ اﯾـﻦ‬
‫اﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ اﺟﺎزهی اﺳﺘﻔﺎده از ﺳﺮّیﺗﺮﯾﻦ ﮐﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪی دﻧﯿﺎ‪ ،‬ﺑﺎﯾﮕﺎﻧﯽ ﺳﺮی واﺗﯿﮑﺎن‪ ،‬را داده ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬از ﺧﻮد ﻣﯽﭘﺮﺳﯿﺪ آنﺟﺎ ﺑﻪ ﭼـﻪ اﺳـﺮاری دﺳـﺖ‬
‫ﯾﺎﻓﺘﻪ و اﯾﻦ ﺟﺴﺘﺠﻮی ﻣﺄﯾﻮﺳﺎﻧﻪاش ﺑﺮای ﻣﻘﺒﺮهی ﻣﺮﻣﻮز ﻟﻨﺪﻧﯽ ﺑﺎ اﻃﻼﻋﺎﺗﯽ ﮐﻪ از واﺗﯿﮑﺎن ﺑﻪ دﺳﺖ آورده در ارﺗﺒﺎط اﺳﺖ‪ .‬ﮔﺘـﻮم آن ﻗـﺪر ﺑـﻪ‬
‫ﻋﻨﻮان ﮐﺘﺎﺑﺪار ﮐﺎر ﮐﺮده ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺪاﻧﺪ ﻣﻌﻤﻮلﺗﺮﯾﻦ دﻟﯿﻠﯽ ﮐﻪ ﻣﺮدم را آنﺟﺎ ﻣﯽﮐﺸﯿﺪ ﺟﺴﺘﺠﻮ ﺑﺮای ﺷﻮاﻟﯿﻪﻫﺎ ﺑﻮد‪ .‬ﺟﺎم ﻣﻘﺪس‪.‬‬
‫ﮔﺘﻮم ﻟﺒﺨﻨﺪ زد و ﻋﯿﻨﮑﺶ را ﻣﯿﺰان ﮐﺮد‪» .‬ﺷﻤﺎ دوﺳﺘﺎن ﻟﯽ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﻫﺴﺘﯿﺪ‪ .‬ﺗﻮی اﻧﮕﻠﺴﺘﺎﻧﯿﺪ و دﻧﺒﺎل ﺷﻮاﻟﯿﻪ ﻣﯽﮔﺮدﯾﺪ‪ «.‬دﺳﺖ ﺑـﻪ ﺳـﯿﻨﻪ‬
‫آنﻫﺎ را ﻧﮕﺮﯾﺴﺖ و اداﻣﻪ داد‪» :‬ﻓﻘﻂ ﻣﯿﺘﻮﻧﻢ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﺑﺮﺳﻢ ﮐﻪ در ﺟﺴﺘﺠﻮی ﺟﺎم ﻫﺴﺘﯿﺪ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان و ﺳﻮﻓﯽ ﻧﮕﺎهﻫﺎی ﺣﯿﺮاﻧﯽ ﺑﻪ ﻫﻢ اﻧﺪاﺧﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﮔﺘﻮم ﺧﻨﺪﯾﺪ‪» .‬دوﺳﺘﺎن‪ ،‬اﯾﻦ ﮐﺘﺎﺑﺨﻮﻧﻪ اردوﮔﺎه اﺻﻠﯽ ﺟﻮﯾﻨﻨﺪﮔﺎن ﺟﺎم ﻣﻘﺪﺳﻪ‪ .‬ﻟﯽ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﻫﻢ از اوﻧﻬﺎ ﺑﻮد‪ .‬ﮐﺎش ﺑﻪ اﻧﺪازهی ﻫﺮ ﻣﺮﺗﺒـﻪای‬
‫ﮐﻪ ﺑﺮای ﮔﻞ ﺳﺮخ و ﻣﺮﯾﻢ ﻣﺠﺪﻟﯿﻪ و ﺟﺎم ﻣﻘﺪس و ﻣﺮوﯾﻨﺠﯿﻦ و دِﯾﺮ ﺻﻬﯿﻮن و ﻏﯿﺮه و ﻏﯿﺮه ﺟﺴﺘﺠﻮ ﻣﯽﮐﺮدم ﯾﻪ ﺷـﯿﻠﯿﻨﮓ ﻣـﯽﮔـﺮﻓﺘﻢ‪ .‬ﻫﻤـﻪ‬
‫ﺗﻮﻃﺌﻪ رو دوﺳﺖ دارﻧﺪ‪ «.‬ﻋﯿﻨﮑﺶ را ﺑﺮداﺷﺖ و ﺑﻪ آنﻫﺎ ﻧﮕﺮﯾﺴﺖ‪» .‬اﻃﻼﻋﺎت ﺑﯿﺸﺘﺮی ﻣﯿﺨﻮام‪«.‬‬
‫در ﺳﮑﻮﺗﯽ ﮐﻪ ﻣﯿﺎن آنﻫﺎ ﺑﻮد ﮔﺘﻮم ﺣﺲ ﮐﺮد اﺣﺘﯿﺎط ﻣﻬﻤﺎﻧﺎﻧﺶ ﺑﺮ اﺷﺘﯿﺎﻗﺸﺎن ﺑﺮای ﺳﺮﯾﻊ ﺑﻪ ﻧﺘﯿﺠﻪ رﺳﯿﺪن ﻣﯽﭼﺮﺑَﺪ‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﻧﻮو ﺑﯽﻣﻘﺪﻣﻪ ﮔﻔﺖ‪» :‬اﯾﻦﺟﺎﺳﺖ‪ .‬ﮐﻞ ﭼﯿﺰاﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﯿﺪوﻧﯿﻢ ﻫﻤﯿﻨﻪ‪ «.‬ﺧﻮدﮐﺎری از ﻟﻨﮕﺪان ﮔﺮﻓﺖ و دو ﺧﻂ دﯾﮕﺮ روی ﮐﺎﻏﺬ ﻧﻮﺷـﺖ‬
‫و ﺑﻪ دﺳﺖ ﮔﺘﻮم داد‪.‬‬
‫آن ﮔــﻮی را ﺑـِﺠـﻮ ﮐـﻪ ﺑـﺎﯾـﺪ ﺑـﺮ ﻣـﺰارش ﺑـﺎﺷﺪ‬
‫از ﺗَــﻦِ ﺳــﺮخ و ﺑَـﻄْـﻦِ ﺑـﺎرْوَر ﺳــﺨـﻦ ﻣـﯽراﻧـَﺪ‬
‫ﮔﺘﻮم ﭘﯿﺶ ﺧﻮد ﻟﺒﺨﻨﺪ زد‪ .‬ﻣﺘﻮﺟﻪ اﺷﺎرات ﺑﻪ ﮔﻞ ﺳﺮخ و ﺑﻄﻦ ﺑﺎرور ﺷﺪ و اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ ﻣﺴﻠﻤﺎً ﺟﺎم ﻣﻘﺪﺳﻪ‪ .‬از ﭘﺸﺖ ﮐﺎﻏﺬ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﻧﮕـﺎه ﮐـﺮد و‬
‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﯿﺘﻮﻧﻢ ﮐﻤﮑﺘﻮن ﮐﻨﻢ‪ .‬ﻣﯿﮕﯿﺪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮐﻪ ﺷﻌﺮ از ﮐﺠﺎ اوﻣﺪه؟ و ﭼﺮا دﻧﺒﺎل ﮔﻮی ﻣﺮﺻﻊ ﻣﯽﮔﺮدﯾﺪ؟«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ دوﺳﺘﺎﻧﻪای ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﯿﺘﻮﻧﯿﻢ ﺑﮕﯿﻢ وﻟﯽ داﺳﺘﺎن ﻃﻮﻻﻧﯿﯽ داره و وﻗﺖ ﻣﺎ ﺗﻨﮕﻪ‪«.‬‬

‫‪-373-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫»اﻧﮕﺎری ﻣﺆدﺑﺎﻧﻪ ﻣﯿﮕﯿﺪ اﯾﻦ ﻓﻀﻮﻟﯽﻫﺎ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻧﯿﻮﻣﺪه‪«.‬‬

‫ﻟﻨﮕﺪان ﮔﻔﺖ‪» :‬ﭘﺎﻣﻼ! اﮔﺮ ﺑﺘﻮﻧﯽ ﺑﮕﯽ اﯾﻦ ﺷﻮاﻟﯿﻪ ﮐﯿﻪ و ﮐﺠﺎ دﻓﻦ ﺷﺪه ﻣﺎ رو ﻣﺪﯾﻮن ﺧﻮدت ﮐﺮدی‪«.‬‬
‫ﮔﺘﻮم ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﺎﺷﻪ‪ «.‬دوﺑﺎره ﻣﺸﻐﻮل ﺗﺎﯾﭗ ﮐﺮدن ﺷﺪ و اداﻣﻪ داد‪» :‬ﻓﻌﻼً ﻗﺒﻮﻟﻪ‪ .‬اﮔـﺮ اﯾـﻦ ﻣـﻮرد ﻣﺮﺑـﻮط ﺑـﻪ ﺟـﺎم ﻣﻘﺪﺳـﻪ ﺑﺎﯾـﺪ ﺑـﻪ ﺧـﻮد‬
‫ﮐﻠﯿﺪواژهی ﺟﺎم ارﺟﺎﻋﺶ ﺑﺪﯾﻢ‪ .‬اﯾﻦ ﻣﻮارد رو ﻣﺤﺪود ﻣﯿﮑﻨﻪ ﺑﻪ ﻧﻤﻮﻧﻪﻫﺎی ﻣﺘﻨﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺟﺎم ﻣﺮﺑﻮط ﻫﺴﺘﻨﺪ‪«.‬‬
‫ﺟﺴﺘﺠﻮ ﺑﺮای‪ :‬ﺷﻮاﻟﯿﻪ‪ ،‬ﻟﻨﺪن‪ ،‬ﭘﺎپ‪ ،‬ﻣﻘﺒﺮه‬
‫در ﻣﺤﺪودهی ‪ 100‬واژه ﻧﺰدﯾﮏ ﺑﻪ‪ :‬ﺟﺎم‪ ،‬رز‪ ،‬ﺟﺎم ﻣﻘﺪس‪ ،‬ﭘﯿﺎﻟﻪ‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» :‬ﭼﻘﺪر ﻃﻮل ﻣﯿﮑﺸﻪ؟«‬
‫»ﭼﻨﺪﺻﺪ ﺗﺮاﺑﺎﯾﺖ ﺑﺎ ﭼﻨﺪﺗﺎ زﻣﯿﻨﻪی ارﺟﺎﻋﯽ‪...‬؟« ﮔﺘﻮم ﮐﻠﯿﺪ ﺟﺴﺘﺠﻮ را ﮐﻪ ﻓﺸﺮد ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﻣﯽدرﺧﺸﯿﺪ‪» .‬ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً ﯾﮏ رﺑﻊ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان و ﺳﻮﻓﯽ ﭼﯿﺰی ﻧﮕﻔﺘﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﮔﺘﻮم ﺣﺲ ﮐﺮد اﯾﻦ ﯾﮏ رﺑﻊ ﺑﺮاﯾﺸﺎن ﺗﺎ اﺑﺪ ﻃﻮل ﺧﻮاﻫﺪ ﮐﺸﯿﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻗﻮری ﭼﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﭘﯿﺸﺘﺮ آﻣﺎده ﮐﺮده ﺑﻮد رﻓﺖ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﭼﺎی ﻣﯽﺧﻮرﯾﺪ؟ ﻟﯽ ﮐﻪ ﻋﺎﺷﻖ ﭼﺎﯾﯽﻫﺎی ﻣﻨﻪ‪«.‬‬

‫‪-374-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﻧﻮد و ﺳﻮم‬

‫ﻣﻘﺮ اﭘﻮس دﺋﯽ در ﻟﻨﺪن ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن آﺟﺮی ﺳﺎدهای در ﺧﯿﺎﺑﺎن ﻓﺮﻋﯽ و ﺑﻦﺑﺴﺖ اُرْم ﺷﻤﺎرهی ﭘﻨﺞ اﺳﺖ و ﻣُﺸْﺮف ﺑـﺮ ﺷـﻤﺎل ﺑـﺎغﻫـﺎی‬
‫ﮐﻨﺴﯿﻨﮕﺘﻮن‪ .1‬ﺳﯿﻼس ﻫﺮﮔﺰ ﭘﯿﺶ از آن اﯾﻦﺟﺎ ﻧﯿﺎﻣﺪه ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ ﭘﯿﺎده ﺑﻪ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﻧﺰدﯾﮏ ﻣﯽﺷﺪ ﺣﺲ ﻓﺰاﯾﻨﺪهی ﭘﻨﺎه ﺟﺴﺘﻦ و‬
‫آراﻣﺶ ﯾﺎﻓﺘﻦ را در ﺧﻮد ﻣﯽﯾﺎﻓﺖ‪ .‬ﺑﺎ وﺟﻮد ﺑﺎران‪ ،‬رﻣﯽ ﭼﻨﺪ ﺧﯿﺎﺑﺎن ﭘﺎﯾﯿﻦﺗﺮ ﭘﯿﺎدهاش ﮐﺮده ﺑﻮد ﺗﺎ ﻟﯿﻤﻮزﯾﻦ را از ﺧﯿﺎﺑﺎن اﺻﻠﯽ دور ﻧﮕـﻪ دارد‪.‬‬
‫ﺳﯿﻼس اﻫﻤﯿﺘﯽ ﺑﻪ راه رﻓﺘﻦ ﻧﻤﯽداد‪ .‬ﺑﺎران ﺗﻄﻬﯿﺮش ﻣﯽﮐﺮد‪.‬‬

‫ﺑﻪ ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد رﻣﯽ ﺳﯿﻼس اﺳﻠﺤﻪاش را ﭘﺎک ﮐﺮد و درون ﻓﺎﺿﻼب اﻧﺪاﺧﺖ‪ .‬ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺑﻮد ﮐﻪ از ﺷﺮش ﺧﻼص ﻣﯽﺷﺪ‪ .‬اﺣـﺴﺎس ﺳـﺒﮑﯽ‬
‫ﺑﻪ او دﺳﺖ داده ﺑﻮد‪ .‬ﻫﻨﻮز ﭘﺎﻫﺎﯾﺶ از زﻣﺎن ﻃﻮﻻﻧﯽ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮدن درد ﻣﯽﮐﺮد‪ ،‬اﻣﺎ درد ﻋﻤﯿﻖﺗﺮی را ﺗﺎب آورده ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﻫﻤـﻪ‪ ،‬اﻓﮑـﺎرش روی‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﮐﻪ رﻣﯽ ﮐﺖﺑﺴﺘﻪ ﻋﻘﺐ ﻟﯿﻤﻮزﯾﻦ رﻫﺎﯾﺶ ﮐﺮده ﺑﻮد ﭼﺮخ ﻣﯽﺧﻮرد‪ .‬ﻣﺮدک ﺑﺮﯾﺘﺎﻧﯿﺎﯾﯽ ﺣﺎﻻ ﺑﻪ ﺣﺘﻢ درد ﻣﯽﮐﺸﯿﺪ‪.‬‬
‫در ﺣﺎل راﻧﻨﺪﮔﯽ ﮐﻪ ﺑﻮدﻧﺪ از رﻣﯽ ﭘﺮﺳﯿﺪه ﺑﻮد‪» :‬ﻣﯿﺨﻮای ﺑﺎﻫﺎش ﭼﻪ ﮐﺎر ﮐﻨﯽ؟«‬
‫رﻣﯽ ﺷﺎﻧﻪ ﺑﺎﻻ اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺑﻮد‪» .‬ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺑﺎ اﺳﺘﺎده‪ «.‬ﻗﺎﻃﻌﯿﺖ ﻋﺠﯿﺒﯽ در ﺻﺪاﯾﺶ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺳﯿﻼس ﺑﻪ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن اﭘﻮس دﺋﯽ ﻧﺰدﯾﮏ ﻣﯽﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﺎران ﺷﺪﯾﺪﺗﺮ ﺷﺪ‪ .‬ردای ﺿﺨﯿﻤﺶ ﺧﯿﺲ ﺷﺪ و ﺑﻪ زﺧﻢﻫﺎی روز ﭘﯿﺶ ﻧﯿﺸﺘﺮ ﻣـﯽزد‪.‬‬
‫ﺣﺎﺿﺮﯾﺮاق ﺑﻮد ﺗﺎ ﮔﻨﺎﻫﺎن ﺑﯿﺴﺖ و ﭼﻬﺎر ﺳﺎﻋﺖ ﮔﺬﺷﺘﻪ را ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﺑﮕﺬارد و روﺣﺶ را ﭘﺎک ﮐﻨﺪ‪ .‬رﺳﺎﻟﺘﺶ را ﺑﻪ اﻧﺠﺎم رﺳﺎﻧﺪه ﺑﻮد‪.‬‬

‫‪ :Kensington Park 1‬ﭘﺎرﮐﯽ در ﺑﺨﺶ وﺳﺖﻣﯿﻨﯿﺴﺘﺮ ﻟﻨﺪن‪ .‬ﻧﺎﺣﯿﻪای ﺑﺎﻟﻎ ﺑﺮ ‪ 111‬ﻫﮑﺘﺎر را زﯾﺮ ﭘﻮﺷﺶ دارد و از ﻏﺮب ﺑﻪ ﮐﺎخ ﮐﻨﺴﯿﻨﮕﺘﻮن و از ﺷﺮق ﺑﻪ‬
‫ﻫﺎﯾﺪﭘﺎرک ﻣﺤﺪود ﻣﯽﺷﻮد‪.‬‬

‫‪-375-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫از ﺣﯿﺎط ﮐﻮﭼﮑﯽ ﻋﺒﻮر ﮐﺮد و ﺑﻪ ﻃﺮف در ورودی رﻓﺖ‪ .‬از ﻗﻔﻞ ﻧﺒﻮدن در ﺗﻌﺠﺐ ﻧﻤﯽﮐﺮد‪ .‬در را ﮔﺸﻮد و داﺧﻞ ﺳﺮﺳﺮای ﮐﻮﭼﮏ آن ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺮ ﻓﺮش ﮐﻪ ﻗﺪم ﮔﺬاﺷﺖ زﻧﮓ آراﻣﯽ در ﻃﺒﻘﻪی ﺑﺎﻻ ﺑﻪ ﺻﺪا درآﻣﺪ‪ .‬زﻧﮓ ﻣﺸﺨﺼﻪی آﺷﻨﺎی اﯾﻦ ﺳﺮﺳﺮاﻫﺎ ﺑﻮد‪ .‬ﺳﺎﮐﻨﺎن ﺑﯿﺸﺘﺮ وﻗﺖ ﺧﻮد را در‬
‫اﺗﺎقﻫﺎﯾﺸﺎن ﺑﻪ ﻋﺒﺎدت ﻣﯽﭘﺮداﺧﺘﻨﺪ‪ .‬ﺳﯿﻼس ﺻﺪای ﭼﻮب زﯾﺮ ﭘﺎﯾﺸﺎن را از ﻃﺒﻘﻪی ﻓﻮﻗﺎﻧﯽ ﻣﯽﺷﻨﻮد‪.‬‬
‫ﻣﺮد ﻋﺒﺎﺑﻪدوﺷﯽ ﭘﺎﯾﯿﻦ آﻣﺪ‪» .‬ﺑﻔﺮﻣﺎﯾﯿﺪ!« ﭼﺸﻤﺎن ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ داﺷﺖ؛ ﺣﺘﯽ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻧﻤﯽرﺳﯿﺪ ﺣﺘﯽ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﺗﮑﺎندﻫﻨﺪهی ﺳﯿﻼس ﺷـﺪه‬
‫ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫»ﻣﻤﻨﻮن‪ .‬اﺳﻢ ﻣﻦ ﺳﯿﻼﺳﻪ‪ .‬از ﺑﺮادران اﭘﻮس دﺋﯽ‪«.‬‬
‫»اﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ؟«‬
‫ﺳﯿﻼس ﺳﺮی ﺑﻪ ﺗﺼﺪﯾﻖ ﺗﮑﺎن داد‪» .‬ﻓﻘﻂ ﯾﮏ روز در اﯾﻦ ﺷﻬﺮ ﻫﺴﺘﻢ‪ .‬ﻣﯿﺘﻮﻧﻢ اﯾﻦﺟﺎ ﺑﻤﻮﻧﻢ؟«‬
‫»ﻧﯿﺎزی ﻧﺒﻮد اﺟﺎزه ﺑﮕﯿﺮﯾﺪ‪ .‬دو اﺗﺎق ﺧﺎﻟﯽ در ﻃﺒﻘﻪی ﺳﻮم ﻫﺴﺖ‪ .‬ﻧﺎن و ﭼﺎی ﻣﯿﻞ دارﯾﺪ؟«‬
‫از ﮔﺮﺳﻨﮕﯽ ﺑﻪ ﻫﻼﮐﺖ اﻓﺘﺎده ﺑﻮد‪» :‬ﻣﻤﻨﻮﻧﻢ!«‬
‫ﺑﻪ اﺗﺎق ﺳﺎدهی ﻃﺒﻘﻪی ﺑﺎﻻ رﻓﺖ ﮐﻪ ﯾﮏ ﭘﻨﺠﺮه داﺷﺖ‪ .‬ردای ﺧﯿﺴﺶ را از ﺗﻦ درآورد و زاﻧﻮ زد ﺗﺎ دﻋﺎ ﺑﺨﻮاﻧﺪ‪ .‬ﺷﻨﯿﺪ ﮐـﻪ ﻣﯿﺰﺑـﺎن آﻣـﺪ و‬
‫ﺳﯿﻨﯽ را ﭘﺸﺖ در ﮔﺬاﺷﺖ‪ .‬دﻋﺎﯾﺶ را ﺗﻤﺎم ﮐﺮد و ﻏﺬاﯾﺶ را ﺧﻮرد و دراز ﮐﺸﯿﺪ ﺗﺎ ﺑﺨﻮاﺑﺪ‪.‬‬

‫ﺳﻪ ﻃﺒﻘﻪ ﭘﺎﯾﯿﻦ‪ ،‬ﺗﻠﻔﻦ زﻧﮓ زد‪ .‬ﺑﺮادر ﻋﻀﻮ اﭘﻮس دﺋﯽ ﮐﻪ ﺳﯿﻼس را راه داده ﺑﻮد ﮔﻮﺷﯽ را ﺑﺮداﺷﺖ‪.‬‬

‫ﺗﻠﻔﻦﮐﻨﻨﺪه ﮔﻔﺖ‪» :‬از ﭘﻠﯿﺲ ﻟﻨﺪن ﺗﻤﺎس ﻣﯽﮔﯿﺮﯾﻢ‪ .‬دﻧﺒﺎل ﯾﻪ راﻫﺐ زال ﻣﯽﮔﺮدﯾﻢ‪ .‬ﺑﻪ ﻣﺎ اﻃﻼع دادﻧﺪ ﺷﺎﯾﺪ اﯾﻦ راﻫﺐ اوﻧﺠﺎ ﺑﺎﺷـﻪ‪ .‬ﺷـﻤﺎ‬
‫ﻫﻤﭽﯿﻦ ﮐﺴﯽ رو دﯾﺪﯾﺪ؟«‬
‫ﺑﺮادر ﺣﯿﺮتزده ﺑﻮد‪» .‬ﺑﻠﻪ! اﯾﻦﺟﺎﺳﺖ‪ .‬اﺗﻔﺎﻗﯽ اﻓﺘﺎده؟«‬
‫»اﻻن اوﻧﺠﺎﺳﺖ؟«‬
‫»ﺑﻠﻪ! ﻃﺒﻘﻪی ﺑﺎﻻ دﻋﺎ ﻣﯿﺨﻮﻧﻪ‪ .‬ﭼﯽ ﺷﺪه؟«‬
‫اﻓﺴﺮ دﺳﺘﻮر داد‪» :‬ﻫﺮﺟﺎ ﻫﺴﺖ ﻫﻤﻮن ﺟﺎ ﻧﮕﻬﺶ دارﯾﺪ‪ .‬ﭼﯿﺰی ﺑﻪ ﮐﺴﯽ ﻧﮕﯿﺪ‪ .‬ﻣﯿﺨﻮام ﭼﻨﺪ اﻓﺴﺮ رو ﺑﻔﺮﺳﺘﻢ اوﻧﺠﺎ‪«.‬‬

‫‪-376-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﻧﻮد و ﭼﻬﺎرم‬

‫ﭘﺎرک ﺳﻨﺖﺟﯿﻤﺰ ﻣﺤﻮﻃﻪای ﺧﺮّم در وﺳﻂ ﻟﻨﺪن و ﭘﺎرﮐﯽ ﻣﻠّﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﮐﺎخﻫﺎی وﺳﺖﻣﯿﻨﺴﺘﺮ و ﺑﺎﮐﯿﻨﮕﻬﺎم و ﺳـﻨﺖﺟﯿﻤـﺰ ﻣﺤـﺼﻮرش‬
‫ﮐﺮدهاﻧﺪ‪ .‬ﯾﮏ ﺑﺎر ﺷﺎه ﻫﻨﺮی ﻫﺸﺘﻢ‪ 1‬آن را ﻗُﺮُق ﮐﺮد و ﺑﺎ ﮔﻮزنﻫﺎی ﺷﮑﺎری ﭘﺮ ﮐـﺮد‪ .‬ﭘـﺎرک ﺳـﻨﺖﺟﯿﻤـﺰ اﮐﻨـﻮن ﺑـﺮای ﻋﻤـﻮم ﺑـﺎز اﺳـﺖ‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪازﻇﻬﺮﻫﺎی آﻓﺘﺎﺑﯽ‪ ،‬ﻟﻨﺪﻧﯽﻫﺎ زﯾﺮ درﺧﺘﺎن ﺑﯿﺪ ﮔﺮدش ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ و ﺑﻪ ﭘﻠﯿﮑﺎنﻫﺎی درﯾﺎﭼﻪ ﻏﺬا ﻣﯽدﻫﻨﺪ ﮐﻪ اﺟﺪادﺷﺎن را ﺳﻔﯿﺮ روﺳﯿﻪ ﺑﻪ ﭼﺎرﻟﺰ‬
‫دوم‪ 2‬ﻫﺪﯾﻪ ﮐﺮده ﺑﻮد‪.‬‬

‫اﻣﺮوز اﺳﺘﺎد ﻫﯿﭻ ﭘﻠﯿﮑﺎﻧﯽ ﻧﺪﯾﺪ‪ .‬در ﻋﻮض ﻫﻮای ﻃﻮﻓﺎﻧﯽ ﻣﺮﻏﺎن درﯾﺎﯾﯽ را از اﻗﯿﺎﻧﻮس ﺑـﻪ آنﺟـﺎ ﮐـﺸﺎﻧﺪه ﺑـﻮد ﮐـﻪ ﭼﻤـﻦزار را ﭘﻮﺷـﺎﻧﺪه‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ—ﺻﺪﻫﺎ ﺗﻦ ﺳﭙﯿﺪ ﮐﻪ ﻫﻤﮕﯽ رو ﺑﻪ ﯾﮏﺳﻮ داﺷﺘﻨﺪ و ﺻﺒﻮراﻧﻪ ﺑﺎد ﻣﺮﻃﻮب را ﺗﺤﻤﻞ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﻋﻠﯽرﻏﻢ ﻣﻪ ﺻﺒﺤﮕﺎﻫﯽ ﭘﺎرک ﭼﺸﻢاﻧﺪاز‬
‫ﺑﺎﺷﮑﻮﻫﯽ از ﻣﺠﻠﺴِﯿﻦ ﻋﻮام و اﻋﯿﺎن و ﺑﯿﮓﺑﻦ را ﺑﻪ ﻋﺮﺻﻪی ﻧﻤﺎﯾﺶ ﮔﺬارده ﺑﻮد‪ .‬اﺳﺘﺎد ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺧﯿﺮه ﺑﺮ ﭼﻤﻦزار ﺷﯿﺒﺪار‪ ،‬از آﺑﮕﯿﺮ اردکﻫـﺎ و‬
‫ﺳﺎﯾﻪی ﺑﯿﺪﻫﺎی ﻣﺠﻨﻮن ﮔﺬﺷﺖ‪ .‬ﺗﺎرک ﺑﺮج ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﯽ را ﮐﻪ ﻣﻘﺒﺮهی ﺷﻮاﻟﯿﻪ در آن ﺑﻮد ﻣﯽدﯾﺪ—دﻟﯿﻞ راﺳﺘﯿﻨﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ رﻣﯽ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد ﺗﺎ ﺑﻪ اﯾﻦ‬
‫ﻧﻘﻄﻪ ﺑﯿﺎﯾﺪ‪.‬‬
‫اﺳﺘﺎد ﮐﻪ ﺑﻪ در ﺟﻠﻮﯾﯽ ﻣﺴﺎﻓﺮ ﻟﯿﻤﻮزﯾﻦ ﭘﺎرکﺷﺪه ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﺪ رﻣﯽ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺟﻠﻮ ﺧﻢ ﮐـﺮد و در را ﮔـﺸﻮد‪ .‬اﺳـﺘﺎد ﺑﯿـﺮون ﻣﮑﺜـﯽ ﮐـﺮد و‬
‫ﺟﺮﻋﻪای از ﻗﻤﻘﻤﻪی ﮐﻨﯿﺎﮐﯽ ﮐﻪ ﻫﻤﺮاه داﺷﺖ ﻧﻮﺷﯿﺪ‪ .‬ﺑﻪ آراﻣﯽ ﻧﻮﺷﯿﺪ و ﺑﻌﺪ ﮐﻨﺎر رﻣﯽ ﺧﺰﯾﺪ و در را ﺑﺴﺖ‪.‬‬

‫‪ :King Henry VIII 1‬ﭘﺎدﺷﺎه ﻗﺮن ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ ﻣﯿﻼدی اﻧﮕﻠﺴﺘﺎن )‪ (1509-1547‬ﮐﻪ ﺑﯽرﺣﻤﺎﻧﻪ ﻗﺪرت ﺳﻠﻄﻨﺖ را ﺑﻪ ﮐﺎر ﺑﺴﺖ و ﺷﺶ ﻫﻤﺴﺮ داﺷﺖ و ﺟﻨﮓﻫﺎی‬
‫ﺑﺴﯿﺎری در اروﭘﺎ ﺑﻪ راه اﻧﺪاﺧﺖ و ﺳﺮ آن داﺷﺖ ﺗﺎ اﻣﭙﺮاﺗﻮر ﻣﻘﺪس روم ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﻮد و ﻗﺪرﺗﺶ را در اروﭘﺎ ﺗﻮﺳﻌﻪ دﻫﺪ و اﺻﻼﺣﺎت دﯾﻨﯽ ﭘﺮوﺗﺴﺘﺎﻧﯽ را ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﺗﻌﺎرﺿﺎﺗﺶ ﺑﺎ‬
‫واﺗﯿﮑﺎن در اﻧﮕﻠﺴﺘﺎن ﭘﯿﺎده ﮐﺮد‪ .‬ﺳِﺮ ﺗﺎﻣﺲ ﻣﻮر ﺑﺰرگ‪ ،‬ﻧﻮﯾﺴﻨﺪهی ﮐﺘﺎب ﯾﻮﺗﻮﭘﯿﺎ )آرﻣﺎنﺷﻬﺮ(‪ ،‬ﻣﺪﺗﯽ ﺻﺪارت اﻋﻈﻢ او را ﺑﺮ ﻋﻬﺪه داﺷﺖ و در ﻧﻬﺎﯾﺖ ﺑﻪ ﺳﺒﺐ ﻣﺨﺎﻟﻔﺘﺶ ﺑـﺎ‬
‫ﭘﺮوﺗﺴﺘﺎﻧﯿﺴﻢ ﻫﻨﺮی ﻫﺸﺘﻢ ﮔﺮدن زده ﺷﺪ‪.‬‬

‫‪ (1630-85) :Charles II 2‬ﺷﺎه اﻧﮕﻠﺴﺘﺎن و اﺳﮑﺎﺗﻠﻨﺪ و اﯾﺮﻟﻨﺪ ﮐﻪ دورهی ﺣﮑﻮﻣﺘﺶ دورهی ﻧﺴﺒﺘﺎً ﺑﺎﺛﺒﺎﺗﯽ ﭘﺲ از آﺷﻮبﻫﺎی ﭘﯿﺸﯿﻦ در ﻟﻨﮕﻠﺴﺘﺎن ﺑﻮد‪.‬‬

‫‪-377-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫رﻣﯽ ﺳﻨﮓ ﺗﺎج را ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻏﻨﯿﻤﺘﯽ در دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً داﺷﺖ از دﺳﺖ ﻣﯽرﻓﺖ‪«.‬‬
‫اﺳﺘﺎد ﮔﻔﺖ‪» :‬ﮐﺎرت رو ﺧﻮب اﻧﺠﺎم دادی‪«.‬‬
‫رﻣﯽ ﭘﺎﺳﺦ داد‪» :‬ﻣﺎ ﮐﺎرﻣﻮن رو ﺧﻮب اﻧﺠﺎم دادﯾﻢ‪ «.‬و ﺳﻨﮓ ﺗﺎج را در دﺳﺘﺎن ﻣﺸﺘﺎق اﺳﺘﺎد ﮔﺬاﺷﺖ‪.‬‬
‫اﺳﺘﺎد ﻟﺒﺨﻨﺪزﻧﺎن دﯾﺮزﻣﺎﻧﯽ ﺳﻨﮓ ﺗﺎج را ﺗﺤﺴﯿﻦ ﮐﺮد‪» .‬و اﺳﻠﺤﻪ ﭼﯽ؟ ﭘﺎﮐﺶ ﮐﺮدی؟«‬
‫»ﮔﺬاﺷﺘﻤﺶ داﺧﻞ ﺟﻌﺒﻪی دﺳﺘﮑﺶ‪ .‬ﻫﻤﻮن ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻮد‪«.‬‬
‫»ﻋﺎﻟﯿﻪ‪ «.‬اﺳﺘﺎد ﺟﺮﻋﻪی دﯾﮕﺮی ﮐﻨﯿﺎک ﻧﻮﺷﯿﺪ و ﻗﻤﻘﻤﻪ را ﺑﻪ رﻣﯽ داد‪» .‬ﺑﯿﺎ ﻣﻮﻓﻘﯿﺘﻤﻮن رو ﺟﺸﻦ ﺑﮕﯿﺮﯾﻢ‪ .‬ﭘﺎﯾﺎن ﮐﺎر ﻧﺰدﯾﮑﻪ‪«.‬‬

‫رﻣﯽ ﺑﺎ ﻗﺪرﺷﻨﺎﺳﯽ ﺑﻄﺮی را ﭘﺬﯾﺮﻓﺖ‪ .‬ﮐﻨﯿﺎک ﻗﺪری ﺷﻮر ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ اﻫﻤﯿﺘﯽ ﻧﺪاد‪ .‬او و اﺳﺘﺎد ﺷﺮﮐﺎی ﺣﻘﯿﻘﯽ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻣﯽﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺻـﻌﻮدش‬
‫ﺑﻪ ﻣﺮﺣﻠﻪای واﻻﺗﺮ در زﻧﺪﮔﯽ را ﺣﺲ ﮐﻨﺪ‪ .‬دﯾﮕﻪ ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﺧﺪﻣﺘﮑﺎر ﻧﻤﯿﺸﻢ‪ .‬ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ رﻣﯽ ﺑﻪ ﻧﻬﺮ ﺗﺎﻻب اردکﻫﺎ آن ﭘـﺎﯾﯿﻦ ﺧﯿـﺮه ﺑـﻮد‬
‫ﺷﺎﺗﻮ وﯾﻠﻪ ﻓﺮﺳﻨﮓﻫﺎ دور ﻣﯽﻧﻤﻮد‪.‬‬

‫ﺟﺮﻋﻪای دﯾﮕﺮ از ﻗﻤﻘﻤﻪ ﻧﻮﺷﯿﺪ و ﺣﺲ ﮐﺮد ﮐﻨﯿﺎک ﺧﻮﻧﺶ را ﺣﺮارت ﺑﺨﺸﯿﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﮔﺮﻣﯽ ﮔﻠﻮﯾﺶ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺟـﺎﯾﺶ را ﺑـﻪ‬
‫ﺣﺮارﺗﯽ ﻧﺎﺧﻮﺷﺎﯾﻨﺪ داد‪ .‬ﭘﺎﭘﯿﻮﻧﺶ را ﮐﻪ ﺷﻞ ﮐﺮد‪ ،‬ﻣﺰهی ﺧﺎکﻣﺎﻧﻨﺪی را در دﻫﺎن ﺧﻮد ﺣﺲ ﮐﺮد و ﻗﻤﻘﻤﻪ را ﺑﻪ اﺳﺘﺎد ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ‪ .‬ﺑﻪ زﺣﻤﺖ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫»اﺣﺘﻤﺎﻻً زﯾﺎد ﺧﻮردم‪«.‬‬
‫اﺳﺘﺎد ﻗﻤﻘﻤﻪ را ﮔﺮﻓﺖ و ﮔﻔﺖ‪» :‬رﻣﯽ! ﻫﻤﻮن ﻃﻮر ﮐﻪ ﻣﯿﺪوﻧﯽ ﺗﻮ ﺗﻨﻬﺎ ﮐﺴﯽ ﻫﺴﺘﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ رو ﻣﯿﺸﻨﺎﺳﻪ‪ .‬ﺧﯿﻠﯽ ﺑﻬﺖ اﻋﺘﻤﺎد ﮐﺮدم‪«.‬‬
‫»ﺑﻠﻪ!« ﭘﺎﭘﯿﻮﻧﺶ را ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺷﻞ ﮐﺮد‪ .‬ﺣﺎل ﺗﺒﺪاری داﺷﺖ‪» .‬و ﻫﻮﯾﺖ ﺷﻤﺎ رو ﻫﻤﺮاه ﺧﻮدم ﺑﻪ ﮔﻮر ﻣﯽﺑﺮم‪«.‬‬
‫اﺳﺘﺎد ﻣﺪﺗﯽ ﺳﺎﮐﺖ ﻣﺎﻧﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺣﺮﻓﺖ رو ﺑﺎور ﻣﯽﮐﻨﻢ‪ «.‬ﻗﻤﻘﻤﻪ و ﺳﻨﮓ ﺗﺎج را درون ﺟﯿﺒﺶ ﮔﺬاﺷﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﻃـﺮف ﺟﻌﺒـﻪی دﺳـﺘﮑﺶ‬
‫دﺳﺖ دراز ﮐﺮد و ﻫﻔﺖﺗﯿﺮ ﻣﺪوﺳﺎی ﻇﺮﯾﻒ را ﺑﯿﺮون آورد‪ .‬ﺑﺮای ﻟﺤﻈﻪای رﻣﯽ ﻣﻮﺟﯽ از ﺗﺮس را ﺣﺲ ﮐﺮد‪ ،‬اﻣﺎ اﺳﺘﺎد ﺻﺮﻓﺎً آن را داﺧﻞ ﺟﯿـﺐ‬
‫ﺷﻠﻮارش ﮔﺬاﺷﺖ‪.‬‬
‫ﻋﺮق ﺑﺮ اﻧﺪام رﻣﯽ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬داره ﭼﯽ ﮐﺎر ﻣﯿﮑﻨﻪ؟‬
‫»ﻣﯿﺪوﻧﻢ ﮐﻪ ﻗﻮل آزادی ﺑﻬﺖ دادم‪ «.‬در ﺻﺪاﯾﺶ ﺗﺄﺳﻒ ﺑﻮد‪» .‬اﻣﺎ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﻋﻤﺎﻟﺖ اﯾﻦ ﺑﯿﺸﺘﺮﯾﻦ ﻟُﻄﻔﯿﻪ ﮐﻪ ﻣﯿﺘﻮﻧﻢ در ﺣﻘﺖ ﺑﮑﻨﻢ‪«.‬‬
‫وَرَم ﻣﺎﻧﻨﺪ زﻣﯿﻦﻟﺮزهای ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﺳﺮاغ ﮔﻠﻮی رﻣﯽ آﻣﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻃﺮف ﻣﯿﻠﻪی ﻓﺮﻣﺎن ﭼﺮﺧﯿﺪ و ﮔﻠﻮﯾﺶ را ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬در ﻣِـﺮیاش ﺣﺎﻟـﺖ ﺗﻬـﻮع‬
‫دﺳﺖ داده ﺑﻮد‪ .‬ﺟﯿﻎ ﺧﻔﻪای زد‪ ،‬اﻣﺎ آن ﻗﺪر ﺑﻠﻨﺪ ﻧﺒﻮد ﮐﻪ ﺧﺎرج از ﻟﯿﻤﻮزﯾﻦ ﺷﻨﯿﺪه ﺷﻮد‪ .‬ﺷﻮری ﮐﻨﯿﺎک ﺣﺎﻻ ﺧﻮد را ﻧﺸﺎن ﻣﯽداد‪.‬‬
‫ﻣﻨﻮ ﮐُﺸﺖ!‬
‫ﻧﺎﺑﺎوراﻧﻪ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺗﺎ اﺳﺘﺎد را ﮐﻪ آرام ﮐﻨﺎرش ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﺒﯿﻨﺪ‪ .‬اﺳﺘﺎد ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ از ﺷﯿﺸﻪی ﺟﻠﻮ ﺑﻪ ﺑﯿﺮون ﺧﯿﺮه ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬دﯾـﺪ ﮐـﻪ ﭼـﺸﻤﺎن‬
‫رﻣﯽ ﮐﻢﺳﻮ ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬ﺗﻘﻼ ﻣﯽﮐﺮد ﺗﺎ ﻧﻔﺲ ﺑﮑﺸﺪ‪ .‬ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ رو ﺑﺮاش ﻓﺮاﻫﻢ ﮐﺮدم! ﭼﻄﻮر ﻣﯿﺘﻮﻧﻪ اﯾﻦ ﮐﺎر رو ﺑﮑﻨﻪ؟ رﻣﯽ ﻫﺮﮔﺰ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﻤـﯽﺷـﺪ‬
‫ﮐﻪ آﯾﺎ اﺳﺘﺎد ﺗﻤﺎم ﻣﺪت در ﻧﻈﺮ داﺷﺖ رﻣﯽ را ﺑﮑﺸﺪ و ﯾﺎ ﮐﺎرﻫﺎﯾﺶ در ﮐﻠﯿﺴﺎی ﻫﯿﮑﻞ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪه ﺑﻮد ﭘﯿﻤـﺎن ﺑـﺸﮑﻨﺪ‪ .‬ﺧـﺸﻢ و ﻫـﺮاس ﺑـﻪ او‬
‫ﻫﺠﻮم آوردﻧﺪ‪ .‬ﮐﻮﺷﯿﺪ ﺑﻪ اﺳﺘﺎد ﺣﻤﻠﻪ ﮐﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﺪن ﺳﻔﺖﺷﺪهاش ﺣﺮﮐﺖ ﻧﻤﯽﮐﺮد‪ .‬ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰِت اﻋﺘﻤﺎد ﮐﺮدم!‬
‫ﮐﻮﺷﯿﺪ ﻣﺸﺖﻫﺎی ﮔﺮهﮐﺮدهاش را ﺑﻠﻨﺪ ﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻮق ﺑﺰﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ در ﻋﻮض ﺑﻪ ﭘﻬﻠﻮ ﭼﺮﺧﯿﺪ‪ .‬روی ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻏﻠﺘﯿﺪ و ﺑﻪ ﭘﻬﻠﻮ ﮐﻨﺎر اﺳﺘﺎد اﻓﺘـﺎد‪ .‬ﺑـﻪ‬
‫ﮔﻠﻮﯾﺶ ﭼﻨﮓ اﻧﺪاﺧﺖ‪ .‬ﺣﺎﻻ ﺑﺎران ﺷﺪﯾﺪﺗﺮ ﻣﯽﺑﺎرﯾﺪ‪ .‬رﻣﯽ دﯾﮕﺮ ﻧﻤﯽدﯾﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺴﺖ ﮐﻮﺷﺶ ﻣﻐﺰ ﻣﺤﺮوم از اﮐﺴﯿﮋﻧﺶ را ﺑﺮای وﻓﺎداری ﺑـﻪ‬
‫آﺧﺮﯾﻦ ذرهی ﻫﺸﯿﺎری ﺣﺲ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ دﻧﯿﺎﯾﺶ ﺑﻪ آﻫﺴﺘﮕﯽ ﺗﯿﺮه و ﺗﺎر ﻣﯽﺷﺪ رﻣﯽ ﻟﮕﺎﻟﻮدک ﺻـﺪایِ ﻧـﺮمِ اﻣـﻮاجِ ﺳـﺎﺣﻠﯽ رﯾـﻮﯾﺮا را‬
‫ﺷﻨﯿﺪ‪.‬‬

‫‪-378-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫اﺳﺘﺎد از ﻟﯿﻤﻮزﯾﻦ ﻗﺪم ﺑﯿﺮون ﮔﺬاﺷﺖ‪ .‬از اﯾﻦ ﮐﻪ ﻣﯽدﯾﺪ ﮐﺴﯽ او را ﻧﮕﺎه ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ ﺧﺮﺳﻨﺪ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻪ ﺧﻮد ﮔﻔﺖ ﺷـﻖّ دﯾﮕـﺮی ﻧﺪاﺷـﺘﻢ‪ .‬از‬
‫ﻗِﻠّﺖِ اﺣﺴﺎس ﻧﺪاﻣﺖ از آن ﭼﻪ اﻧﺠﺎم داده ﺑﻮد ﺣﯿﺮت ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬رﻣﯽ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺧﻮدش را ﺧﻮدش ﻧﻮﺷﺖ‪ .‬ﺗﻤﺎم ﻣﺪت ﻫﺮاس اﯾﻦ را داﺷﺖ ﮐﻪ‬
‫ﭘﺲ از اﻧﺠﺎم ﻣﺄﻣﻮرﯾﺖ ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻪ ﺣﺬف رﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﺎ ﺑﯽﭘﺮواﯾﯽ ﮐﻪ در ﮐﻠﯿﺴﺎی ﻫﯿﮑﻞ از ﺧﻮد ﻧﺸﺎن داد ﻟﺰوم آن را ﺑﻪ اﺛﺒﺎت رﺳﺎﻧﺪ‪ .‬آﻣﺪن‬
‫ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﯽ راﺑﺮت ﻟﻨﮕﺪان ﺑﻪ ﺷﺎﺗﻮ وﯾﻠﻪ ﺑﺮای اﺳﺘﺎد ﻫﻢ ﺑﺨﺘﯽ ﺑﺎدآورده ﻓﺮاﻫﻢ ﮐﺮده و ﻫﻢ ﻣﺴﺄﻟﻪی ﻏﺎﻣﺾ و ﺑﻐﺮﻧﺠﯽ ﭘﯿﺶ روﯾﺶ ﻧﻬـﺎده ﺑـﻮد‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺳﻨﮓ ﺗﺎج را ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﺑﻪ ﻣﻘﺮّ اﺻﻠﯽ ﻋﻤﻠﯿﺎت آنﻫﺎ آورد ﮐﻪ ﻏﺎﻓﻠﮕﯿﺮی ﺧﻮﺷﺎﯾﻨﺪی ﺑﻮد‪ .‬ﻟﯿﮑﻦ ﺑﻪ دﻧﺒﺎﻟﺶ ﭘﻠﯿﺲ را ﻫﻢ آورده ﺑـﻮد‪ .‬آﺛـﺎر‬
‫اﻧﮕﺸﺖ رﻣﯽ ﻫﻤﻪ ﺟﺎی ﺷﺎﺗﻮ وﯾﻠﻪ وﺟﻮد داﺷﺖ‪ ،‬ﻣِﻦﺟﻤﻠﻪ در ﭘﺴﺖ ﺷﻨﻮد در اﻧﺒﺎر ﻋﻠﻮﻓﻪ ﮐﻪ رﻣﯽ از آنﺟﺎ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ را ﺗﺤﺖ ﻧﻈﺮ داﺷﺖ‪ .‬اﺳﺘﺎد‬
‫ﺧﺮﺳﻨﺪ ﺑﻮد ﮐﻪ از اﯾﺠﺎد ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ راﺑﻄﻪای ﺑﯿﻦ ﺧﻮد و ﻓﻌﺎﻟﯿﺖﻫﺎی رﻣﯽ ﻣﻤﺎﻧﻌﺖ ﺑﻪ ﻋﻤﻞ آورده ﺑﻮد‪ .‬اﮔﺮ رﻣﯽ ﭼﯿﺰی ﻧﻤﯽﮔﻔﺖ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ اﺳـﺘﺎد‬
‫را ﻧﻤﯽﯾﺎﻓﺖ و دﯾﮕﺮ ﻧﯿﺎزی ﺑﻪ ﻧﮕﺮاﻧﯽ از اﯾﻦ ﺣﯿﺚ ﻧﺒﻮد‪.‬‬

‫اﺳﺘﺎد ﺑﻪ ﻃﺮف ﻋﻘﺐ ﻟﯿﻤﻮزﯾﻦ رﻓﺖ‪ .‬ﺑﺎ ﺧﻮد اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ ﮔﺮه دﯾﮕﺮی ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﻧﯿﺎز ﺑﻪ ﺑﺴﺘﻦ دارد‪ .‬ﭘﻠﯿﺲ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﻤﯿﻔﻬﻤﻪ ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﯽ اﻓﺘﺎده‪ ...‬و‬
‫ﺷﺎﻫﺪی ﻫﻢ ﻧﯿﺴﺖ ﺗﺎ ﺑﺮاﺷﻮن ﺑﺎزﮔﻮ ﮐﻨﻪ‪ .‬ﺑﻪ اﻃﺮاف ﻧﮕﺎﻫﯽ اﻧﺪاﺧﺖ ﺗﺎ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺷﻮد ﮐﺴﯽ آن ﺣﻮاﻟﯽ ﻧﯿﺴﺖ‪ .‬در را ﮔﺸﻮد و وارد ﺑﺨﺶ ﻋﻘﺒـﯽ و‬
‫ﺟﺎدار ﺧﻮدرو ﺷﺪ‪.‬‬

‫دﻗﺎﯾﻘﯽ ﺑﻌﺪ اﺳﺘﺎد از ﭘﺎرک ﺳﻨﺖ ﺟﯿﻤﺰ ﻣﯽﮔﺬﺷﺖ‪ .‬ﻓﻘﻂ دو ﻧﻔﺮ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪهاﻧﺪ‪ :‬ﻟﻨﮕﺪان و ﻧﻮو‪ .‬ﻣﻮرد آنﻫﺎ ﭘﯿﭽﯿﺪهﺗﺮ‪ ،‬اﻣﺎ ﻗﺎﺑﻞ ﺣﻞ ﺑﻮد‪ .‬ﺑـﺎ‬
‫اﯾﻦ ﻫﻤﻪ‪ ،‬در اﯾﻦ ﻟﺤﻈﻪ اﺳﺘﺎد ﺣﻮاﺳﺶ ﺗﻨﻬﺎ در ﭘﯽ ﮐﺮﯾﭙﺘﮑﺲ ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﻓﺎﺗﺤﺎﻧﻪ ﺑﻪ آن ﺳﻮی ﭘﺎرک ﻧﮕﺮﯾﺴﺖ و ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻣﻘﺼﺪش را ﺑﺒﯿﻨﺪ‪ .‬ﺷﻮاﻟﯿﻪاﯾﺴﺖ در ﻟﻨﺪن ﮐﻪ ﭘﺎپ ﺑﻪ ﺧﺎﮐﺶ ﺳﭙﺮده‪ .‬ﺑﻪ ﻣﺤﺾ آن ﮐﻪ ﺷﻌﺮ‬
‫را ﺷﻨﯿﺪ ﭘﺎﺳﺦ را ﻓﻬﻤﯿﺪ‪ .‬اﯾﻦ ﮐﻪ دﯾﮕﺮان آن را درﻧﯿﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﻣﺘﻌﺠﺒﺶ ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬اﻣﺘﯿﺎز ﻧﺎﻋﺎدﻻﻧﻪای دارم‪ .‬ﻣﺎهﻫﺎ ﺑﻪ ﻣﮑﺎﻟﻤﺎت ﺳﻮﻧﯿﺮ ﮔﻮش داده و‬
‫ﺑﺎرﻫﺎ ﺷﻨﯿﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ اﺳﺘﺎد اﻋﻈﻢ از اﯾﻦ ﺷﻮاﻟﯿﻪی ﻣﻌﺮوف ﻧﺎم ﺑﺒﺮد و ارج و ﻗﺮﺑﺘﯽ ﻫﻢﺷﺄن داوﯾﻨﭽﯽ ﺑﺮای او ﻗﺎﺋﻞ ﺷﻮد‪ .‬اﮔﺮ ﮐﺴﯽ ﻣﺮﺟﻊ اﺷﺎرهی‬
‫ﺷﻌﺮ را درک ﻣﯽﮐﺮد آن را ﺑﻪ ﻏﺎﯾﺖ ﺳﺎده ﻣﯽﯾﺎﻓﺖ—ﺗﺄﯾﯿﺪی ﺑﺮ ﻗﻮّهی ﺗﻌﻘّﻞ ﺳﻮﻧﯿﺮ—ﺑﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ‪ ،‬اﯾﻦ ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻘﺒﺮه رﻣﺰ ﻧﻬﺎﯾﯽ را آﺷـﮑﺎر‬
‫ﻣﯽﮐﺮد در ﭘﺮدهی اﺑﻬﺎم ﺑﻮد‪.‬‬
‫آن ﮔﻮی را ﺑﺠﻮ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ در ﻣﺰارش ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫اﺳﺘﺎد ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﺒﻬﻤﯽ ﻋﮑﺲﻫﺎی آن ﻣﻘﺒﺮهی ﻣﺸﻬﻮر را ﺑﻪ ﯾﺎد داﺷﺖ‪ ،‬ﻋﻠﯽاﻟﺨﺼﻮص ﺑﺎرزﺗﺮﯾﻦ ﺧﺼﻮﺻﯿﺘﺶ را‪ .‬ﯾﮏ ﮔﻮی ﺑﺎﺷﮑﻮه‪ .‬ﮔـﻮی‬
‫ﻋﻈﯿﻤﯽ ﺑﺎﻻی ﻣﻘﺒﺮه ﮐﻪ ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً ﺑﻪ ﺑﺰرﮔﯽ ﺧﻮد ﻣﻘﺒﺮه ﺑﻮد‪ .‬وﺟﻮد ﮔﻮی ﺑﺮای اﺳﺘﺎد ﻫﻢ اﻣﯿﺪﺑﺨﺶ ﺑﻮد و ﻫﻢ ﻣﺸﮑﻞﺗﺮاش‪ .‬از ﺳﻮﯾﯽ‪ ،‬ﺑـﻪ ﺗـﺎﺑﻠﻮی‬
‫راﻫﻨﻤﺎﯾﯽ ﻣﯽﻣﺎﻧﺴﺖ و از ﺳﻮﯾﯽ دﯾﮕﺮ‪ ،‬ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺷﻌﺮ‪ ،‬ﭘﺎﺳﺦ ﻧﺎﯾﺎﻓﺘﻪی ﻣﻌﻤّﺎ ﮔﻮﯾﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﯽﺑﺎﯾﺪ در ﻣﻘﺒﺮه ﺑﺎﺷﺪ‪ ...‬ﻧﻪ آن ﮐﻪ ﻫﻨﻮز ﻫﻢ ﺑـﻮد‪ .‬اﻣﯿـﺪ‬
‫داﺷﺖ از ﻧﺰدﯾﮏ دﯾﺪن ﻣﻘﺒﺮه ﺑﻪ ﯾﺎﻓﺘﻦ ﭘﺎﺳﺦ ﮐﻤﮏ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺎران ﺳﺨﺖﺗﺮ ﻣﯽﺑﺎرﯾﺪ‪ .‬ﮐﺮﯾﭙﺘﮑﺲ را ﺗﻪ ﺟﯿﺐ راﺳﺘﺶ ﮔﺬاﺷﺖ ﺗﺎ از رﻃﻮﺑﺖ ﺣﻔﻈﺶ ﮐﻨﺪ و ﻫﻔﺖﺗﯿﺮ ﻣﺪوﺳﺎی ﮐﻮﭼـﮏ را ﻫـﻢ در دﺳـﺖ‬
‫ﭼﭙﺶ ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﺗﺎ ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪی دﯾﮕﺮ ﻗﺪم ﺑﻪ ﺻﺤﻦ ﺧﺎﻣﻮش واﻻﺗﺮﯾﻦ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﻧُﻬﺼﺪ ﺳﺎﻟﻪی ﻟﻨﺪن ﻣﯽﮔﺬاﺷﺖ‪.‬‬

‫ﻫﻤﺎن دم ﮐﻪ اﺳﺘﺎد از ﺑﺎران ﺧﻼﺻﯽ ﻣﯽﯾﺎﻓﺖ اﺳﻘﻒ آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ ﺑﻪ دل آن ﻗﺪم ﮔﺬاﺷﺖ‪ .‬آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ از ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎی ﺗﻨﮕﺶ روی ﺟـﺎدهی‬
‫آﺳﻔﺎﻟﺖ ﻓﺮودﮔﺎه اﻋﯿﺎﻧﯽ ﺑﯿﮕﯿﻦﻫﯿﻞ ﭘﺎ ﺑﯿﺮون ﮔﺬاﺷﺖ و در ﺑﺮاﺑﺮ ﻧﻢ ﺳﺮد ﻫﻮا ﺧﺮﻗﻪاش را ﺑﻪ ﺧﻮد ﭘﯿﭽﯿﺪ‪ .‬دوﺳﺖ داﺷـﺖ ﻓﺮﻣﺎﻧـﺪه ﻓـﺎش ﺑـﻪ‬
‫اﺳﺘﻘﺒﺎﻟﺶ ﺑﯿﺎﯾﺪ؛ در ﻋﻮض ﭘﻠﯿﺲ ﺑﺮﯾﺘﺎﻧﯿﺎﯾﯽ ﺟﻮاﻧﯽ ﭼﺘﺮ ﺑﻪ دﺳﺖ ﭘﯿﺶ آﻣﺪ‪.‬‬

‫»اﺳﻘﻒ آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ؟ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه ﻓﺎش ﻣﺠﺒﻮر ﺷﺪﻧﺪ ﺑﺮن‪ .‬از ﻣﻦ ﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ ﭘﯿﺶ ﺷﻤﺎ ﺑﺎﺷﻢ‪ .‬ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﮐﺮدﻧﺪ ﺷﻤﺎ رو ﺑﻪ اﺳـﮑﺎﺗﻠﻨﺪﯾﺎرد ﺑﺒـﺮم‪ .‬ﺑـﻪ‬
‫ﻧﻈﺮﺷﻮن اﻣﻦﺗﺮﯾﻦ ﺟﺎ ﺑﺮای ﺷﻤﺎﺳﺖ‪«.‬‬
‫اﻣﻦﺗﺮﯾﻦ؟ ﺑﻪ ﭼﻤﺪان ﭘﺮ از ﺳﻔﺘﻪﻫﺎی واﺗﯿﮑﺎن ﮐﻪ در دﺳﺖ ﻣﯽﻓﺸﺮد ﻧﮕﺮﯾﺴﺖ‪ .‬ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً ﻓﺮاﻣﻮﺷﺶ ﮐﺮده ﺑﻮد‪» .‬اوﻫﻮم‪ .‬ﺳﭙﺎﺳﮕﺰارم‪«.‬‬

‫‪-379-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫داﺧﻞ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﭘﻠﯿﺲ ﻧﺸﺴﺖ‪ .‬از ﺧﻮد ﻣﯽﭘﺮﺳﯿﺪ ﮐﻪ ﺳﯿﻼس ﮐﺠﺎ اﺳﺖ‪ .‬ﭘﻨﺞ دﻗﯿﻘﻪی ﺑﻌﺪ ﺟﺴﺘﺠﻮﮔﺮان ﭘﻠﯿﺲ ﭘﺎﺳﺦ را ﺑﻪ دﺳﺖ آوردﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺧﯿﺎﺑﺎن اُرم‪ .‬ﺷﻤﺎرهی ﭘﻨﺞ‪.‬‬
‫آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ ﻓﻮراً ﻧﺸﺎﻧﯽ را ﺷﻨﺎﺧﺖ‪.‬‬
‫ﻣﻘﺮ اﭘﻮس دﺋﯽ در ﻟﻨﺪن‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﺳﻤﺖ راﻧﻨﺪه ﭼﺮﺧﯿﺪ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﻦ رو ﺳﺮﯾﻊ ﺑﺒﺮ اوﻧﺠﺎ‪«.‬‬

‫‪-380-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﻧﻮد و ﭘﻨﺠﻢ‬

‫از زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺟﺴﺘﺠﻮ ﺷﺮوع ﺷﺪ ﻟﻨﮕﺪان ﭼﺸﻢ از ﺻﻔﺤﻪی ﻧﻤﺎﯾﺶ ﮐﺎﻣﭙﯿﻮﺗﺮ ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﭘﻨﺞ دﻗﯿﻘﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ‪ .‬دو ﻣﻮرد‪ .‬ﻫﺮ دوﺗﺎ ﺑﯽرﺑﻂ‪.‬‬

‫ﮐﻢﮐﻢ ﻧﮕﺮان ﻣﯽﺷﺪ‪.‬‬
‫ﭘﺎﻣﻼ ﮔﺘﻮم در اﺗﺎق ﻣﺠﺎور ﻧﻮﺷﯿﺪﻧﯽ ﮔﺮم درﺳﺖ ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬ﻟﻨﮕﺪان و ﺳﻮﻓﯽ ﻧﺎﺑﺨﺮداﻧﻪ ﺗﻘﺎﺿﺎی ﻗﻬﻮه را ﺑﻪ ﭼـﺎی ﭘﯿـﺸﻨﻬﺎدی ﮔﺘـﻮم ﻣﻄـﺮح‬
‫ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ و ﺣﺎﻻ ﺑﺎ ﻗﻀﺎوت از روی ﺻﺪای ﺑﯿﺐ ﻣﺎﯾﮑﺮووﯾﻮ‪ ،‬ﻟﻨﮕﺪان ﻓﻬﻤﯿﺪ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻧﺴﮑﺎﻓﻪای ﻓﻮری و ﻧﻪ ﭼﻨﺪان ﺧﻮﺷﺎﯾﻨﺪ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺎﻻﺧﺮه ﮐﺎﻣﭙﯿﻮﺗﺮ ﺑﺎ ﺳﺮﺧﻮﺷﯽ ﺻﺪاﯾﯽ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﮔﺘﻮم از اﺗﺎق ﮐﻨﺎری ﺻﺪا زد‪» :‬ﻣﺜﻞ اﯾﻦ ﮐﻪ ﯾﻪ ﻣﻮرد دﯾﮕﻪ ﭘﯿﺪا ﮐﺮدﯾﺪ‪ .‬ﻋﻨﻮاﻧﺶ ﭼﯿﻪ؟«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺻﻔﺤﻪ را ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺗﻤﺜﯿﻞ ﺟﺎم ﻣﻘﺪس در ادﺑﯿﺎت ﻗﺮون وﺳﻄﯽ‪ :‬رﺳﺎﻟﻪای در ﺑﺎب ﺳِﺮ ﮔﺎوﯾﻦ و ﺷﻮاﻟﯿﻪی ﺳﺒﺰ‪.‬‬
‫ﭘﺎﺳﺦ داد‪» :‬ﺗﻤﺜﯿﻞ ﺷﻮاﻟﯿﻪی ﺳﺒﺰ‪«.‬‬
‫»ﺑﻪ درد ﻧﻤﯿﺨﻮره‪ .‬اونﻗﺪرﻫﺎ ﻏﻮل ﺳﺒﺰ اﻓﺴﺎﻧﻪای ﻧﺪارﯾﻢ ﮐﻪ ﺗﻮی ﻟﻨﺪن دﻓﻦ ﺷﺪه ﺑﺎﺷﻪ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان و ﺳﻮﻓﯽ ﺻﺒﻮراﻧﻪ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺻﻔﺤﻪی ﻧﻤﺎﯾﺶ ﻧﺸﺴﺘﻨﺪ و ﺑﻪ اﻧﺘﻈﺎر دو ﻣﻮرد ﻣﺸﮑﻮک ﺑﻌﺪی ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ وﻗﺘﯽ ﮐﺎﻣﭙﯿﻮﺗﺮ دوﺑـﺎره‬
‫ﺻﺪا ﮐﺮد ﭼﯿﺰی دﯾﺪﻧﺪ ﮐﻪ اﻧﺘﻈﺎرش را ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫‪-381-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫‪DIE OPERN VON RICHARD WAGNER‬‬

‫ﺳﻮﻓﯽ ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» :‬اﭘﺮاﻫﺎی واﮔﻨﺮ‪1‬؟«‬

‫ﮔﺘﻮم ﮐﻪ ﺑﺴﺘﻪای ﻧﺴﮑﺎﻓﻪ در دﺳﺖ داﺷﺖ دزداﻧﻪ از ﻣﯿﺎن در ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪» .‬ﻣﻮرد ﻋﺠﯿﺒﯿﻪ‪ .‬واﮔﻨﺮ ﺷﻮاﻟﯿﻪ ﺑﻮد؟«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻧﻪ‪ «.‬ﺑﻮی ﺗﻮﻃﺌﻪی ﭘﻨﻬﺎﻧﯽ دﯾﮕﺮی ﺑﻪ ﻣﺸﺎﻣﺶ ﺧﻮرد‪» .‬اﻣﺎ ﻓﺮاﻣﺎﺳﻮن ﻣﺸﻬﻮری ﺑﻮد‪ «.‬ﻫﻤﺮاه ﻣﻮﺗﺰارت‪ ،‬ﺑﺘﻬﻮون‪ ،‬ﺷﮑﺴﭙﯿﺮ‪،‬‬
‫ﮔﺮﺷﻮﯾﻦ‪ ،2‬ﻫﻮدﯾﻨﯽ‪ ،3‬دﯾﺴﻨﯽ‪ .‬ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎل ﻫﻢ ﭼﻨﺪﯾﻦ ﺟﻠﺪ ﮐﺘﺎب درﺑﺎرهی ارﺗﺒﺎط ﺑﯿﻦ ﻣﺎﺳﻮنﻫـﺎ و ﺷـﻮاﻟﯿﻪﻫـﺎی ﻫﯿﮑـﻞ و دﯾـﺮ ﺻـﻬﯿﻮن و ﺟـﺎم‬
‫ﻣﻘﺪس ﻧﻮﺷﺘﻪاﻧﺪ‪» .‬ﻣﯿﺨﻮام ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﻮرد ﺑﻨﺪازم‪ .‬ﭼﻄﻮر ﻣﯿﺘﻮﻧﻢ ﻣﺘﻦ ﮐﺎﻣﻞ رو ﺑﺒﯿﻨﻢ؟«‬
‫»ﺑﻪ ﻣﺘﻦ ﮐﺎﻣﻞ اﺣﺘﯿﺎﺟﯽ ﻧﺪاری‪ .‬روی ﻧﻮﺷﺘﻪای ﮐﻪ ﻟﯿﻨﮏ داره ﮐﻠﯿﮏ ﮐﻦ‪ .‬ﮐﺎﻣﭙﯿﻮﺗﺮ ﮐﻠﯿﺪواژهت رو ﻫﻤﺮاه ﺗَﮏْﭘﺮﯾﻠﻮگﻫﺎ و ﭘُﺴﺖﻟﻮگﻫﺎی‬
‫ﺳﻪﺗﺎﯾﯽ ﻣﺘﻦ ﻧﺸﻮن ﻣﯿﺪه‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﻣﺘﻮﺟﻪ آن ﭼﻪ ﮔﺘﻮم ﮔﻔﺖ ﻧﺸﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل ﮐﻠﯿﮏ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﭘﻨﺠﺮهی ﺗﺎزهای ﺑﺎز ﺷﺪ‪.‬‬
‫‪...‬ﺷﻮاﻟﯿﻪای اﻓﺴﺎﻧﻪای ﺑﻪ ﻧﺎم ﭘﺎرﺳﯿﻔﺎل ﮐﻪ‪...‬‬

‫‪...‬ﺟﺴﺘﺠﻮی ﺗﻤﺜﯿﻠﯽِ ﺟﺎم ﻣﻘﺪس ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﺮدﯾﺪ‪...‬‬

‫‪...‬ارﮐﺴﺘﺮ ﺳﻤﻔﻮﻧﯿﮏ ﻟﻨﺪن در ‪...1855‬‬

‫‪...‬ﺟُﻨﮓِ رﺑﮑﺎ ﭘﺎپ‪› ،‬دﯾﻮا‪...4‬‬

‫‪...‬ﻣﻘﺒﺮهی واﮔﻨﺮ در ﺑﺎﯾﺮوﯾﺖ‪ ،5‬آﻟﻤﺎن‪...‬‬

‫ﻟﻨﮕﺪان ﻧﻮﻣﯿﺪاﻧﻪ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﯾﻪ ﭘﺎپ اﺷﺘﺒﺎﻫﯽ دﯾﮕﻪ‪ «.‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ‪ ،‬ﺳﻬﻮﻟﺖِ اﺳﺘﻔﺎده از ﺳﯿﺴﺘﻢ ﻣﺒﻬﻮﺗﺶ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﮐﻠﯿـﺪواژهی ﻫﻤـﺮاه ﻣـﺘﻦ‬
‫آن اﻧﺪازه ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮد ﺗﺎ ﺑﻪ ﯾﺎدش ﺑﯿﺎورد ﮐﻪ اﭘﺮای ﭘﺎرﺳﯿﻔﺎلِ‪ 1‬واﮔﻨﺮ‪ ،‬ﺗﮑﺮﯾﻢ ﻣﺮﯾﻢ ﻣﺠﺪﻟﯿـﻪ و ﻧـﺴﺐ ﻋﯿـﺴﯽ ﻣـﺴﯿﺢ ﺑـﻮد ﮐـﻪ در ﻗﺎﻟـﺐ داﺳـﺘﺎن‬
‫ﺷﻮاﻟﯿﻪی ﺟﻮاﻧﯽ در ﺟﺴﺘﺠﻮی ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺑﯿﺎن ﻣﯽﺷﺪ‪.‬‬

‫‪ :Richard Wilhelm Wagner 1‬رﯾﭽﺎرد وﯾﻠﻬﻠﻢ واﮔﻨﺮ آﻫﻨﮕﺴﺎز و ﻧﻈﺮﯾﻪﭘﺮداز آﻟﻤﺎﻧﯽ )‪ (1813-83‬ﮐﻪ ﺑﺎ اراﺋﻪی آﺛﺎر ﺧﻼﻗﺎﻧﻪ و ﻧﻮﺷﺘﻪﻫﺎی ﻧﻈﺮﯾﺶ ﻣﻔﻬـﻮم و‬
‫ﺳﺎﺧﺘﺎر اُﭘﺮا را ﺗﺤﻮل ﺑﺨﺸﯿﺪ‪ .‬ﻣﻬﻢﺗﺮﯾﻦ آﺛﺎرش ﻋﺒﺎرﺗﻨﺪ از‪Der fliegende Holländer, Die Walküre, Tristan und Isolde :‬‬

‫‪ :George Gershwin 2‬ﺟﺮج ﮔﺮﺷﻮﯾﻦ )‪ (1937-1898‬ﯾﮑﯽ از ﻣﺤﺒﻮبﺗﺮﯾﻦ و ﺑﺮﺟﺴﺘﻪﺗﺮﯾﻦ آﻫﻨﮓﺳﺎزان اﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ و ﻧﻮﯾـﺴﻨﺪهی آﻫﻨـﮓﻫـﺎی ﮐﻼﺳـﯿﮏ و‬
‫ﭘﺎپ‪ .‬وی ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﺎ اﭘﺮای ﭘﻮرﮔﯽ و ﺑﺲ )‪ (Porgy and Bess‬ﺷﻬﺮت دارد‪.‬‬

‫‪ :Harry Houdini 3‬ﻫَﺮی ﻫﻮدﯾﻨﯽ )‪ (1874-1926‬ﺷﻌﺒﺪهﺑﺎز ﻧﺎﻣﺪار اﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ ﺑﺎ ﻧﺎم اﺻﻠﯽ اِﻫﺮﯾﭻ واﯾﺲ )‪ (Ehrich Weiss‬ﮐﻪ در ﺑﻮداﭘﺴﺖ ﻣﺠﺎرﺳﺘﺎن ﺑـﻪ‬
‫دﻧﯿﺎ آﻣﺪ و در ﮐﻮدﮐﯽ ﺑﺎ ﺧﺎﻧﻮادهاش ﺑﻪ اﻣﺮﯾﮑﺎ ﻣﻬﺎﺟﺮت ﮐﺮد‪) .‬ﻧﺎم ﺣﺮﻓﻪای ﺧﻮد را از ﺷﻌﺒﺪهﺑﺎز ﺑﺰرگ ﻓﺮاﻧﺴﻮی ژان ﯾﻮﺟﯿﻦ روﺑﺮ ﻫﻮدﯾﻨﯽ ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪ (.‬ﻋﻤﺪهی ﺷﻬﺮت او در‬
‫ﺑﺎز ﮐﺮدن ﺧﻮد از ﺑﻨﺪﻫﺎ و زﻧﺠﯿﺮﻫﺎی ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺴﯿﺎری ﮐﻮﺷﯿﺪﻧﺪ اﻋﻤﺎل او را ﺑﻪ ﻣﺎوراءاﻟﻄﺒﯿﻌﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺪﻫﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ او ﺧﻮد ﯾﮑﯽ از ﻣﺨﺎﻟﻔﺎن ﺳﺮﺳﺨﺖ اﯾﻦ ﻧﻈﺮات ﺑـﻮد و‬
‫ﺑﺴﯿﺎر ﻫﻢ ﮐﻮﺷﯿﺪ ﺗﺎ دﺳﺖ ﻣﺘﻘﻠﺒﺎن و ﺷﯿﺎداﻧﯽ را ﮐﻪ ﺑﺎ ﻧﺎم ﻣﺪﯾﻮمﻫﺎی روﺣﯽ ﺷﻬﺮت داﺷﺘﻨﺪ رو ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻫﻤـﯿﻦ ﺳـﺒﺐ ﺑـﻮد ﮐـﻪ او در ﺣﯿـﺎت ﺧـﻮد ﺑـﺴﯿﺎری از ﺣﻘـﻪﻫـﺎی‬
‫ﺷﻌﺒﺪهﺑﺎزی ﺧﻮد را اﻓﺸﺎ ﮐﺮد‪ .‬از ﺟﻤﻠﻪ آﺛﺎرش ﻣﯽﺗﻮان ﻣﻮارد زﯾﺮ را ﻧﺎم ﺑﺮد‪ :‬ﺑﺮداﺷﺘﻦ ﻧﻘﺎب از ﭼﻬﺮهی روﺑﺮ ﻫﻮدﯾﻨﯽ‪ ،‬ﻣﻌﺠﺰهﻓﺮوﺷﺎن و ﺷﯿﻮهی آنﻫﺎ‪ ،‬ﺷﻌﺒﺪهﺑـﺎزی در ﻣﯿـﺎن‬
‫ارواح‪ ،‬ﻫﻮدﯾﻨﯽ در ﺷﻌﺒﺪه‪.‬‬

‫‪ 4‬دﯾﻮا ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎی ﺳﺮدﺳﺘﻪی ﺧﻮاﻧﻨﺪﮔﺎن زن در اﭘﺮا اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪ :Bayreuth 5‬ﺷﻬﺮی در ﺷﺮق آﻟﻤﺎن‪ ،‬اﯾﺎﻟﺖ ﺑﺎوارﯾﺎ‬

‫‪-382-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﮔﺘﻮم ﺗﺄﮐﯿﺪ ﮐﺮد‪» :‬ﺻﺒﻮر ﺑﺎش‪ .‬ﯾﻪ ﻗﻤﺎر اﻟّﺎﺑﺨﺘﮑﯿﻪ‪ .‬ﺑﮕﺬار ﻣﺎﺷﯿﻦ ﮐﺎرش رو ﺑﮑﻨﻪ‪«.‬‬
‫در دﻗﺎﯾﻖ ﺑﻌﺪ‪ ،‬ﮐﺎﻣﭙﯿﻮﺗﺮ ﭼﻨﺪ اﺷﺎرهی دﯾﮕﺮ ﺑﻪ ﺟﺎم ﯾﺎﻓﺖ از ﺟﻤﻠﻪ ﻣﺘﻨﯽ درﺑﺎرهی ﺗﺮوﺑﺎدورﻫﺎ—ﻣﺸﻬﻮرﺗﺮﯾﻦ ﺧُﻨْﯿـﺎﮔﺮان ﯾـﺎ ﻣﯿﻨْـﺴْﺘِﺮِلﻫـﺎی‬
‫دورهﮔﺮد ﻓﺮاﻧﺴﻪ‪ .‬ﻟﻨﮕﺪان ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﺗﺼﺎدﻓﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ واژهی ﻣﯿﻨﺴﺘﺮل ﯾـﺎ ﺧُﻨﯿـﺎﮔﺮ و ﻣﯿﻨﯿـﺴﺘﺮ ﯾـﺎ وزﯾـﺮ رﯾـﺸﻪی ﻟﻐـﻮی ﯾﮑـﺴﺎﻧﯽ داﺷـﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺗﺮوﺑﺎدورﻫﺎ ﺧﺪﻣﺖﮔﺰاران دورهﮔﺮد ﯾﺎ »وزﯾﺮان« ﮐﻠﯿﺴﺎی ﻣﺮﯾﻢ ﻣﺠﺪﻟﯿﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .2‬از ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ ﺳﻮد ﻣﯽﺟﺴﺘﻨﺪ ﺗﺎ داﺳﺘﺎن ﻗﺪﯾـﺴﺎن ﻣﻮﻧـﺚ را ﻣﯿـﺎن‬
‫ﻣﺮدم ﻋﺎﻣﯽ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬اﻣﺮوزه‪ ،‬ﺗﺮوﺑﺎدورﻫﺎ ﺑﺎ آوازﻫﺎﯾﺸﺎن ﺗﻘﻮا و ﭘﺮﻫﯿﺰﮔﺎری »ﺑﺎﻧﻮی ﻣﺎ«‪ 3‬را ﺑﺎﻻ ﻣﯽﺑﺮﻧﺪ—زن زﯾﺒﺎ و اﺳﺮارآﻣﯿﺰی ﮐﻪ ﺗـﺎ اﺑـﺪ‬
‫ﺧﻮد را ﻣﻮﻗﻮف او ﻣﯽداﻧﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻧﻪ ﻣﺘﻦ ﻟﯿﻨﮏدار را آورد و ﺑﺮرﺳﯽ ﮐﺮد‪ ،‬اﻣﺎ ﭼﯿﺰی ﻧﯿﺎﻓﺖ‪.‬‬
‫ﮐﺎﻣﭙﯿﻮﺗﺮ دوﺑﺎره ﺻﺪا ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺷﻮاﻟﯿﻪ‪ ،‬ﺳﺮﺑﺎز‪ ،‬ﭘﺎپ‪ ،‬ﺳﺘﺎرهی ﭘَﻨﺞﭘَﺮ‪ :‬ﺗﺎرﯾﺦ ﺟﺎم ﻣﻘﺪس در ﺗﺎروت‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﻪ ﺳﻮﻓﯽ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺗﻌﺠﺐﺑﺮاﻧﮕﯿﺰ ﻧﯿﺴﺖ‪ .‬ﺑﻌﻀﯽ از ﮐﻠﯿﺪواژهﻫﺎی ﻣﺎ اﺳﺎﻣﯽ ﺑﺮگﻫﺎی ﺑﺎزی رو دارﻧﺪ‪ «.‬ﺑﻪ ﻃﺮف ﻣـﺎوس دﺳـﺖ دراز‬
‫ﮐﺮد ﺗﺎ روی ﻣﺘﻦ ﻟﯿﻨﮏدار ﮐﻠﯿﮏ ﮐﻨﺪ‪» .‬ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻧﯿﺴﺘﻢ ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺖ وﻗﺘﯽ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﺎزی ﻣـﯽﮐﺮدﯾـﺪ ﺑﻬـﺖ ﮔﻔﺘـﻪ ﺑﺎﺷـﻪ ﺳـﻮﻓﯽ‪ ،‬اﻣـﺎ اﯾـﻦ ﺑـﺎزی‪،‬‬
‫›ﻓﻠﺶﮐﺎرت اﺻﻮل ﻣﺬﻫﺒﯽ‹ ﺗﻮی داﺳﺘﺎن ﻋﺮوس ﮔﻤﺸﺪه و اﻧﻘﯿﺎدش در ﮐﻠﯿﺴﺎی ﺷﯿﻄﺎﻧﯿﻪ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﻧﺎﺑﺎوراﻧﻪ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﮐﺮد‪» .‬ﭼﯿﺰی ﻧﻤﯿﺪوﻧﯿﺴﺘﻢ‪«.‬‬

‫‪ 1‬اﭘﺮای ﭘﺎرﺳﯿﻔﺎل واﭘﺴﯿﻦ اﭘﺮای واﮔﻨﺮ ﺑﻮد ﮐﻪ آن را در ‪ 1882‬ﺗﺼﻨﯿﻒ ﮐﺮد و در ﺟﻮﻻی ﻫﻤﺎن ﺳﺎل اﺟﺮا ﺷﺪ‪ .‬ﻗﺒﻼً در ﻣﻮرد ﺷﺨﺼﯿﺖ اﻓﺴﺎﻧﻪای ﺷﻮاﻟﯿﻪ ﭘﺎرﺳﯿﻔﺎل و‬
‫ﻧﻘﺶ او در اﻓﺴﺎﻧﻪﻫﺎی ﺷﺎه آرﺗﻮر و ﯾﺎﻓﺘﻦ ﺟﺎم ﻣﻘﺪس ﻧﻮﺷﺘﻪاﯾﻢ‪ .‬در ﻓﺼﻞ ﯾﮑﻢ ﮐﺘﺎب »ﺧﻮن ﻣﻘﺪس‪ ،‬ﺟﺎم ﻣﻘﺪس« )ﮐﻪ ﻗﺒﻼً در داﺳﺘﺎن ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﮐﺘﺎﺑﯽ ﭘﺮﻓﺮوش در‬
‫زﻣﯿﻨﻪی ﻣﺮﯾﻢ ﻣﺠﺪﻟﯿﻪ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﺷﺪه اﺳﺖ و ﻋﻠﯽاﻟﻈﺎﻫﺮ ﯾﮑﯽ از ﻣﻨﺎﺑﻊ اﺻﻠﯽ دن ﺑﺮاون ﺑﺮای ﻧﻮﺷﺘﻦ اﯾﻦ ﮐﺘﺎب ﺑﻮده‪ (.‬ﺑﺎ ﻧﺎم دﻫﮑﺪهی اﺳﺮار و ﺑﺨﺶ ﮔﻨﺠﯿﻨﻪﻫﺎی اﺣﺘﻤﺎﻟﯽ‬
‫ﺻﺤﺒﺖ از آن رﻓﺘﻪ ﮐﻪ واﮔﻨﺮ ﭘﯿﺶ از ﺗﺼﻨﯿﻒ اﯾﻦ اﭘﺮا ﺑﻪ روﺳﺘﺎﯾﯽ ﺑﻪ ﻧﺎم رِﻧﻪ‪-‬ﻟﻮ‪-‬ﺷﺎﺗﻮ ﻣﯽرود ﮐﻪ ﮔﻮﯾﺎ ﺗﻌﺪاد زﯾﺎدی ﻣﺪارک ﮐﻬﻦ درﺑﺎرهی راز ﻣﺮﯾﻢ ﻣﺠﺪﻟﯿﻪ در ﮐﻠﯿﺴﺎی‬
‫آنﺟﺎ ﭘﯿﺪا ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬

‫‪ 2‬ﻫﺮ دو واژهی ‪ minstrel‬و ‪ minister‬از واژهی ﻻﺗﯿﻦ ‪ ministerium‬ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎی ﺧﺪﻣﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪهاﻧﺪ‪ .‬ﺑﯿﻦ ﻗﺮون دوازده و ﻫﻔﺪه ﺑﻪ ﻫﻨﺮﻣﻨﺪ ﮐﻤﯿﮏ از ﻫﺮ ﻧـﻮع‬
‫ﺷﺎﻣﻞ ﺗﺮدﺳﺖ و ﺑﻨﺪﺑﺎز و راوی و ﻋﻠﯽاﻟﺨﺼﻮص ﻧﻮازﻧﺪهی ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ ﻏﯿﺮﻣﺬﻫﺒﯽ ‪ minster‬ﯾﺎ ﻧﻮازﻧﺪه دورهﮔﺮد ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ‪ .‬واژهی ‪ minister‬ﻫﻢ اﻣﺮوزه ﺑﻪ ﻟﻔﻆ وزﯾﺮ اﻃﻼق‬
‫ﻣﯽﺷﻮد‪ Troubadour .‬ﻫﻢ ﻣﯿﻨﺴﺘﺮلﻫﺎ ﯾﺎ ﺧﻨﯿﺎﮔﺮان دورهﮔﺮد ﻗﺮن ﺳﯿﺰدﻫﻢ اروﭘﺎ ﺧﺎﺻﻪ ﻓﺮاﻧﺴﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻣﻀﻤﻮن اﺷﻌﺎر آﻧﺎن ﮐـﻪ ﻏﺎﻟﺒـﺎً ﺳـﯿﻨﻪﺑـﻪﺳـﯿﻨﻪ ﻧﻘـﻞ ﻣـﯽﺷـﺪه‬
‫ﻋﺸﻖﻫﺎی درﺑﺎرﯾﺎن و ﺷﻮاﻟﯿﻪﮔﺮی و ﺟﺰ آن ﺑﻮده اﺳﺖ‪ .‬ﻧﺰدﯾﮏ ﺑﻪ ﺳﯿﺼﺪ ﺷﻌﺮ ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﻣﻠﻮدیﻫﺎی اﺷﻌﺎر از ﺗﺮوﺑﺎدورﻫﺎ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺮﺧﯽ از ﺗﺎرﯾﺨﺪاﻧﺎن ﻋﻘﯿﺪه دارﻧـﺪ‬
‫رﯾﺸﻪی اﯾﻦ ﻧﻮع ﺧﻨﯿﺎﮔﺮی در ﻓﺮﻫﻨﮓ اﺳﭙﺎﻧﯿﺎﯾﯽ‪-‬اﺳﻼﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻣﺸﺎﺑﻪ ﭼﻨﯿﻦ ﭘﯿﺸﻪای در اﯾﺮان ﺑﺎﺳﺘﺎن ﻧﯿﺰ وﺟـﻮد داﺷـﺘﻪ اﺳـﺖ ﮐـﻪ ﺑـﻪ آﻧـﺎن ﮔﻮﺳـﺎن ﻣـﯽﮔﻔﺘﻨـﺪ‪ .‬آﻧـﺎن‬
‫ﻗﺼﻪﮔﻮﯾﺎﻧﯽ ﺣﺮﻓﻪای ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺣﺎﻓﻈﻪای ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪ و ﺑﯿﺎﻧﯽ ﺷﯿﻮا داﺷﺘﻨﺪ و دورهﮔﺮد ﺑﻮدﻧﺪ و اﺣﺘﻤﺎﻻً‪ ،‬آن ﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ از ﯾﮑﯽ از ﻧﻮﺷﺘﻪﻫﺎی اﺳﺘﺮاﺑﻮس ﯾﻮﻧﺎﻧﯽ ﺑﺮﻣـﯽآﯾـﺪ از آﻻت‬
‫ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ ﻧﯿﺰ ﺑﺮای ﮐﺎر ﺧﻮد ﺑﻬﺮه ﻣﯽﺟﺴﺘﻪاﻧﺪ‪ .‬ﻧﺎم ﮔﻮﺳﺎن در زﺑﺎن ﭘﻬﻠﻮی ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎی ﺧﻨﯿﺎﮔﺮ اﺳﺖ‪ .‬در ﺷﺎﻫﻨﺎﻣﻪی ﻓﺮدوﺳﯽ در داﺳﺘﺎن ﺑﻬﺮام ﮔـﻮر اﻓـﺴﺎﻧﻪای زﯾﺒـﺎ درﺑـﺎرهی‬
‫ﺷﺎﻋﺮان دورهﮔﺮد آﻣﺪه اﺳﺖ ﮐﻪ ﻓﺮدوﺳﯽ آﻧﺎن را ﻟﻮری ﻣﯽﻧﺎﻣﺪ‪ ،‬اﻣﺎ در ﮐﺘﺎب ﻣﺠﻤﻊاﻟﺘﻮارﯾﺦ ﻫﻤﺎن ﮔﻮﺳﺎن آﻣﺪه اﺳﺖ‪ .‬از ﮔﻮﺳﺎنﻫﺎی ﻣﺸﻬﻮر ﺗﺎرﯾﺦ ﻣـﯽﺗـﻮان از ﺑﻬـﺮوز در‬
‫درﺑﺎر ﺧﺴﺮوﭘﺮوﯾﺰ و آزادﺳﺮو ﺳﯿﺴﺘﺎﻧﯽ در ﺷﺎﻫﻨﺎﻣﻪ و ﻣﺎخ ﭘﯿﺮ ﺧﺮاﺳﺎن در ﭘﯿﺶﮔﻔﺘﺎر ﺷﺎﻫﻨﺎﻣﻪی اﺑﻮﻣﻨﺼﻮری ﻧﺎم ﺑﺮد‪] .‬ﻣﻨﺒﻊ‪ :‬ﺗﺎرﯾﺦ ادﺑﯿﺎت ﮐﻮدﮐﺎن اﯾﺮان‪ ،‬ﺟﻠﺪ ﯾﮑﻢ‪ [.‬ﭘـﺲ از‬
‫ﻇﻬﻮر اﺳﻼم اﯾﻦ ﺳﻨّﺖ ﺑﻪ اﺣﺘﻤﺎل ﺑﻪ ﺻﻮرت ﭘﺮدهﺧﻮاﻧﯽ )ﺗﻮﺻﯿﻒ داﺳﺘﺎنﻫﺎی ﺣﻤﺎﺳﯽ‪ ،‬ﺧﺎﺻﻪ ﺷﺎﻫﻨﺎﻣﻪی ﻓﺮدوﺳﯽ‪ ،‬و داﺳﺘﺎنﻫﺎی ﻣﺬﻫﺒﯽ‪ ،‬ﺧﺎﺻﻪ واﻗﻌﻪی ﮐـﺮﺑﻼ‪ ،‬از روی‬
‫ﭘﺮدهای ﮐﻪ ﺑﺮ روی آن ﻧﻘﺎﺷﯽﻫﺎﯾﯽ ﺗﺮﺳﯿﻢ ﻣﯽﺷﺪه اﺳﺖ‪ (.‬اداﻣﻪ داﺷﺘﻪ‪ ،‬اﻣﺎ اﻣﺮوز ﭼﻨﺪان اﺛﺮی از آن ﻧﯿﺴﺖ‪ .‬ﺳﻨﺖ ﻧﻘﺎﻟﯽ ﻫﻢاﮐﻨﻮن ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺛﺎﺑـﺖ‪ ،‬و ﻧـﻪ دورهﮔـﺮدی‪ ،‬در‬
‫ﺑﺮﺧﯽ ﻣﮑﺎنﻫﺎ اداﻣﻪ دارد‪ .‬در اﺳﺘﺎنﻫﺎی ﺗﺮکزﺑﺎن اﯾﺮان ﻫﻨﻮز ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻧﻘﺎﻻﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﺎم ﻋﺎﺷﯿﻖ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ و ﻧﻘﺎﻟﯽﻫﺎ و ﻧﻮازﻧﺪﮔﯽﻫﺎی آﻧﺎن ﺳﺨﺖ ﺑﺎ آﯾﯿﻦﻫﺎی ﺷﺎدی‬
‫ﻣﺮدم آن ﺧﻄّﻪ آﻣﯿﺨﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪ :Our Lady 3‬ﯾﺎ ﺑﻪ ﻓﺮاﻧﺴﻪ ‪Notre Dam‬؛ ﻟﻔﻈﯽ ﮐﻪ ﻋﻤﻮﻣﺎً ﺑﻪ ﻣﺮﯾﻢ ﻣﻘﺪس اﻃﻼق ﻣﯽﺷﻮد و ﺟﺎمدوﺳﺘﺎن و ﭘﺮﺳﺘﻨﺪﮔﺎن ﻣﺮﯾﻢ ﻣﺠﺪﻟﯿﻪ آن را ﺑﺮ ﺳﺒﯿﻞ ﻗﯿﺎس‬
‫در ﻣﻮرد ﻣﺮﯾﻢ ﻣﺠﺪﻟﯿﻪ ﺑﻪ ﮐﺎر ﻣﯽﺑﺮﻧﺪ‪ .‬ﺑﺮای ﻣﺜﺎل ﻧﮕﺎه ﮐﻨﯿﺪ ﺑﻪ ‪ www.ordotempli.org‬ﮐﻪ ﺳﺎﯾﺘﯽ ﺑﺎ ﻧﺎم »دِﯾْﺮ ﺑـﺰرگ اراﺿـﯽ ﻣﻘﺪﺳـﻪ« ‪(Magisterial Grand‬‬
‫)‪ Priory of The Holy Lands‬اﺳﺖ و از ﮔﺮوهﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺧﻮد را ﻣﯿﺮاثداران ﺷﻮاﻟﯿﻪﻫﺎی ﻫﯿﮑﻞ ﻣﯽداﻧﻨﺪ‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ ﺑﺮﺧﯽ رﯾﺸﻪی ﻧﺎﻣﯿﺪن ﮐﻠﯿﺴﺎﻫﺎ را ﺑﻪ ﻧﺎم ﻣﺎدر ﻋﯿﺴﯽ‬
‫در آن ﻣﯽداﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﻬﺮﭘﺮﺳﺘﺎن‪ ،‬ﻣﺎدر ﻣﻬﺮ‪ ،‬ﯾﻌﻨﯽ ﻧﺎﻫﯿﺪ را ﺳﺨﺖ ﮔﺮاﻣﯽ ﻣﯽداﺷﺘﻨﺪ و ﭘﺮﺳﺘﺸﮕﺎهﻫﺎی ﺑﺴﯿﺎری را ﺑﻪ ﻧﺎم او ﻣﯽﻧﺎﻣﯿﺪﻧﺪ‪.‬‬

‫‪-383-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫»ﻧﮑﺘﻪ ﻫﻤﯿﻦﺟﺎﺳﺖ‪ .‬ﺑﺎ آﻣﻮزش از ﻃﺮﯾﻖ ﯾﻪ ﺑﺎزی ﻣﺠﺎزی ﻣﺮﯾﺪان ﺟﺎم ﭘﯿﻐﺎم ﺧﻮدﺷﻮن رو از ﭼﺸﻢ ﮐﻠﯿﺴﺎ ﭘﻨﻬﺎن ﮐﺮدﻧﺪ‪ «.‬ﻟﻨﮕﺪان ﺑـﺴﯿﺎر از‬
‫ﺧﻮد ﻣﯽﭘﺮﺳﯿﺪ ﭼﻨﺪ در ﺻﺪ از ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ورق ﺑﺎزی ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ اﻃﻼع داﺷﺘﻨﺪ ﭼﻬﺎر ﺧﺎل ورق—ﭘﯿﮏ‪ ،‬دل‪ ،‬ﺧﺎج‪ ،‬ﺧﺸﺖ—ﻧﺸﺎﻧﻪﻫـﺎی ﺟﺎﻣﻨـﺪ و‬
‫ﻣﺴﺘﻘﯿﻤﺎً از ﺧﺎلﻫﺎی ﺑﺎزی ﺗﺎروت ﯾﻌﻨﯽ ﺷﻤﺸﯿﺮ و ﺟﺎم و ﭼﻮﮔﺎن ﺷﺎﻫﯽ و ﺳﺘﺎرهی ﭘﻨﺞﭘﺮ ﻣﺸﺘﻖ ﺷﺪهاﻧﺪ‪.‬‬
‫ﭘﯿﮏ‪ ،‬ﺷﻤﺸﯿﺮ اﺳﺖ—ﺧﻨﺠﺮ‪ .‬ﻣﺬﮐﺮ‪.‬‬
‫دل‪ ،‬ﺟﺎم اﺳﺖ—ﺳﺎﻏﺮ‪ .‬ﻣﺆﻧﺚ‪.‬‬
‫ﺧﺎج‪ ،‬ﭼﻮﮔﺎن ﺷﺎﻫﯽ اﺳﺖ—ﺗﺒﺎر ﺳﻠﻄﻨﺘﯽ‪ .‬ﺷﺎﺧﻪی ﺷﮑﻮﻓﺎن‪.‬‬
‫ﺧﺎج‪ ،‬ﺳﺘﺎرهی ﭘﻨﺞﭘﺮ اﺳﺖ—رﺑﻪاﻟﻨﻮع‪ .‬ﻣﺎدﯾﻨﻪی ﻣﻘﺪس‪.‬‬

‫ﭼﻬﺎر دﻗﯿﻘﻪی ﺑﻌﺪ ﻫﻤﺎن وﻗﺖ ﮐﻪ ﻟﻨﮕﺪان ﻧﮕﺮان ﺷﺪه ﺑﻮد ﻣﺒﺎدا ﻫﯿﭻ ﻧﺘﯿﺠﻪای ﺑﻪ دﺳﺖ ﻧﯿﺎورﻧﺪ ﮐﺎﻣﭙﯿﻮﺗﺮ ﻣﻮرد دﯾﮕﺮی ﯾﺎﻓﺖ‪.‬‬

‫ﺟﺎذﺑﻪی ﻧﺒﻮغ‪ :‬زﻧﺪﮔﯽﻧﺎﻣﻪی ﺷﻮاﻟﯿﻪای اﻣﺮوزی‪.‬‬

‫ﻟﻨﮕﺪان رو ﺑﻪ ﮔﺘﻮم ﻓﺮﯾﺎد ﮐﺸﯿﺪ‪» :‬ﺟﺎذﺑﻪی ﻧﺒﻮغ؟ زﻧﺪﮔﯽﻧﺎﻣﻪی ﺷﻮاﻟﯿﻪای اﻣﺮوزی؟«‬
‫ﮔﺘﻮم از ﮔﻮﺷﻪای ﺳﺮ ﮐﺸﯿﺪ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﭼﻘﺪر اﻣﺮوزی؟ ﺧﻮاﻫﺶ ﻣﯽﮐﻨﻢ ﻧﮕﻮ ﻣﺎل ﺳﺮ رودی ﺟﯿﻮﻟﯿﺎﻧﯿﻪ‪ .‬ﺷﺨﺼﺎً اون ﯾـﺎرو رو ﺧﯿﻠـﯽ ﻋﺘﯿﻘـﻪ‬
‫ﻣﯿﺪوﻧﻢ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﻫﻢ ﺷﮏ و ﺗﺮدﯾﺪ ﺧﺎص ﺧﻮدش را در ﻣﻮرد ﺳِﺮ ﻣﯿﮏ ﺟَﮕِﺮ داﺷﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﺎزﮔﯽ ﺷﻮاﻟﯿﻪاش ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺣﺎﻻ ﻣﺠـﺎل ﺑﺤـﺚ در‬
‫ﻣﻮرد ﺳﯿﺎﺳﺖﻫﺎی ﺷﻮاﻟﯿﻪﮔﺮی ﺑﺮﯾﺘﺎﻧﯿﺎ ﻧﺒﻮد‪» .‬ﺑﮕﺬار ﯾﻪ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﮑﻨﯿﻢ‪ «.‬و ﮐﻠﯿﺪواژهﻫﺎی ﻣﺘﻦ ﻟﯿﻨﮏدار را آورد‪.‬‬
‫‪...‬ﺷﻮاﻟﯿﻪی ﺷﺮﯾﻒ‪ ،‬ﺳﺮ اﯾﺰاک ﻧﯿﻮﺗﻦ‪...‬‬

‫‪...‬در ﻟﻨﺪن ﺑﻪ ﺳﺎل ‪ 1727‬و‪...‬‬

‫‪...‬آراﻣﮕﺎﻫﺶ در ﮐﻠﯿﺴﺎی وﺳﺖﻣﯿﻨﯿﺴﺘﺮ‪...‬‬

‫‪...‬اﻟﮑﺴﺎﻧﺪر ﭘﺎپ‪ ،‬دوﺳﺖ و ﻫﻤﮑﺎر‪...‬‬

‫ﺳﻮﻓﯽ ﺑﻪ ﮔﺘﻮم ﮔﻔﺖ‪» :‬ﮔﻤﺎن ﻣﯽﮐﻨﻢ ›اﻣﺮوزی‹ ﻟﻔﻆ ﻧﺴﺒﯿﯽ ﺑﺎﺷﻪ‪ .‬اﯾﻦ ﯾﮑﯽ ﯾﻪ ﮐﺘﺎب ﻗﺪﯾﻤﯿﻪ در ﻣﻮرد ﺳﺮ اﯾﺰاک ﻧﯿﻮﺗﻦ‪«.‬‬
‫ﮔﺘﻮم در ﻣﯿﺎﻧﻪی در ﺳﺮش را ﺗﮑﺎن داد‪» .‬ﺑﻪدردﺧﻮر ﻧﯿﺴﺖ‪ .‬ﻧﯿﻮﺗﻦ ﺗﻮی ﮐﻠﯿﺴﺎی وﺳﺖﻣﯿﻨﯿﺴﺘﺮ دﻓﻦ ﺷﺪه‪ .‬ﻣﻘﺮ ﭘﺮوﺗﺴﺘﺎنﻫـﺎی اﻧﮕﻠـﺴﺘﺎن‪.‬‬
‫ﻫﯿﭻ ﺟﻮری ﻧﻤﯿﺸﻪ ﮐﻪ ﯾﻪ ﭘﺎپ ﮐﺎﺗﻮﻟﯿﮏ واردش ﺑﺸﻪ‪ .‬ﺧﺎﻣﻪ ﯾﺎ ﺷﮑﺮ؟«‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺳﺮی ﺑﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪی ﺗﻮاﻓﻖ ﺗﮑﺎن داد‪.‬‬
‫ﮔﺘﻮم ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺷﺪ‪» .‬راﺑﺮت؟ ﺗﻮ ﭼﯽ؟«‬
‫ﻗﻠﺐ ﻟﻨﮕﺪان ﺳﺨﺖ ﺑﻪ ﺗﭙﺶ اﻓﺘﺎده ﺑﻮد‪ .‬ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را از ﺻﻔﺤﻪی ﻧﻤﺎﯾﺶ ﮔﺮﻓﺖ و اﯾﺴﺘﺎد‪» .‬ﺳﺮ اﯾﺰاک ﻧﯿﻮﺗﻦ ﻫﻤﻮن ﺷﻮاﻟﯿﻪی ﻣﺎﺳﺖ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﻧﺸﺴﺘﻪ ﻣﺎﻧﺪ‪» .‬ﭼﯽ داری ﻣﯿﮕﯽ؟«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻧﯿﻮﺗﻦ ﺗﻮی ﻟﻨﺪن دﻓﻦ ﺷﺪه‪ .‬اﻋﻤﺎﻟﺶ داﻧﺶ ﺟﺪﯾﺪی رو ﺑﻪ وﺟﻮد آورد ﮐﻪ ﺧﺸﻢ ﮐﻠﯿﺴﺎ رو ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪه و اﺳـﺘﺎد اﻋﻈـﻢ دﯾـﺮ‬
‫ﺻﻬﯿﻮن ﻫﻢ ﺑﻮده‪ .‬ﺑﯿﺸﺘﺮ از اﯾﻦ ﭼﯽ ﻣﯿﺨﻮاﯾﻢ؟«‬

‫‪-384-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﺳﻮﻓﯽ ﺑﻪ ﺷﻌﺮ اﺷﺎره ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﭼﯽ ﻣﯿﺨﻮاﯾﻢ؟ در ﻣﻮرد ﺷﻮاﻟﯿﻪای ﮐﻪ ﭘﺎپ دﻓﻨﺶ ﮐﺮده ﭼﯽ؟ ﺷﻨﯿﺪی ﺧﺎﻧﻢ ﮔﺘﻮم ﮔﻔﺖ ﮐـﻪ ﻧﯿـﻮﺗﻦ رو‬
‫ﭘﺎپ ﮐﺎﺗﻮﻟﯿﮏ دﻓﻦ ﻧﮑﺮده‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﻪ ﻃﺮف ﻣﺎوس دﺳﺖ دراز ﮐﺮد و در ﻫﻤﺎن ﺣﺎل ﮔﻔﺖ‪» :‬ﮐﯽ ﮔﻔﺖ ﭘﺎپ ﮐﺎﺗﻮﻟﯿﮏ؟« روی ﻣﺘﻦ »ﭘـﺎپ« ﮐﻠﯿـﮏ ﮐـﺮد و ﺟﻤﻠـﻪی‬
‫ﮐﺎﻣﻞ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺗﺪﻓﯿﻦ ﺳﺮ اﯾﺰاک ﻧﯿﻮﺗﻦ در ﺣﻀﻮر ﭘﺎدﺷﺎﻫﺎن و ﻧﺠﺒﺎ ﺑﻪ ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺖ دوﺳﺖ و ﻫﻤﮑﺎرش اﻟﮑﺴﺎﻧﺪر ﭘﺎپ ﮐﻪ ﭘﯿﺶ از ﭘﺎﺷﯿﺪن ﺧـﺎک ﻣﺪﯾﺤـﻪی‬
‫ﭘﺮﺷﻮری ﻗﺮاﺋﺖ ﮐﺮد اﻧﺠﺎم ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﻪ ﺳﻮﻓﯽ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪» .‬ﺗﻮی ﺟﺴﺘﺠﻮی دوﻣﻤﻮن ﭘﺎپ درﺳﺘﯽ داﺷﺘﯿﻢ‪ .‬اﻟﮑﺴﺎﻧﺪر‪ «.‬ﻣﮑﺚ ﮐﺮد‪» .‬اِی‪ 1.‬ﭘﺎپ‪«.‬‬

‫ﺷﻮاﻟﯿﻪاﯾﺴﺖ در ﻟﻨﺪن ﮐﻪ اِی‪ .‬ﭘﺎپ ﺑﻪ ﺧﺎﮐﺶ ﺳﭙﺮده‪In London lies a knight A. Pope interred .‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﯾﮑﻪﺧﻮرده ﺑﻪﭘﺎ ﺧﺎﺳﺖ‪.‬‬
‫ژاک ﺳﻮﻧﯿﺮ‪ ،‬اﺳﺘﺎد اﯾﻬﺎم‪ ،‬ﯾﮏ ﺑﺎر دﯾﮕﺮ ﻧﺒﻮﻏﺶ را ﺑﻪ ﻧﺤﻮ ﺗﮑﺎندﻫﻨﺪهای ﺛﺎﺑﺖ ﮐﺮده ﺑﻮد‪.‬‬

‫‪ a 1‬ﻫﻢ در اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ ﺣﺮف ﻧﮑﺮه اﺳﺖ )ﺑﺮاﺑﺮ –ی ﯾﺎ ﯾﮏ در ﻓﺎرﺳﯽ( و ﻫﻢ ﺣﺮف اول اﻟﮑﺴﺎﻧﺪر‪ .‬ﺑﻪ ﺗﺼﻮر ﻟﻨﮕﺪان و ﺳﻮﻓﯽ ‪ a‬در ﺷﻌﺮ ﺣﺮف ﻧﮑﺮه ﺑﻮد‪.‬‬

‫‪-385-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﻧﻮد و ﺷﺸﻢ‬

‫ﺳﯿﻼس ﺑﺎ ﺷﮕﻔﺘﯽ از ﺧﻮاب ﺑﯿﺪار ﺷﺪ‪.‬‬

‫ﻫﯿﭻ ﻧﻤﯽداﻧﺴﺖ ﭼﻪ ﺑﯿﺪارش ﮐﺮده ﺑﻮد ﯾﺎ ﭼﻘﺪر ﺧﻮاﺑﯿﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺧﻮاب ﻣﯽدﯾﺪم؟ روی ﺑﻮرﯾﺎﯾﺶ ﻧﺸﺴﺖ و ﺑﻪ ﺻﺪای آرام ﻧﻔﺲ ﮐﺸﯿﺪن ﻣﻘـﺮّ‬
‫اﭘﻮس دﺋﯽ ﮔﻮش داد‪ .‬اﯾﻦ ﺧﺎﻣﻮﺷﯽ را ﺗﻨﻬﺎ ﻧﺠﻮای آرام ﮐﺴﯽ ﮐﻪ در ﻃﺒﻘﻪی ﭘﺎﯾﯿﻦ دﻋﺎ ﻣﯽﺧﻮاﻧﺪ در ﻫﻢ ﻣﯽرﯾﺨﺖ‪ .‬اﯾﻦﻫﺎ ﺻﺪاﻫﺎی آﺷﻨﺎ ﺑﻮدﻧﺪ‬
‫و ﺑﻪ او آراﻣﺶ ﻣﯽﺑﺨﺸﯿﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺣﺰم و اﺣﺘﯿﺎط ﻧﺎﻣﻨﺘﻈﺮهای را در ﺧﻮد درﯾﺎﻓﺖ‪.‬‬
‫ﺳﯿﻼس ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻟﺒﺎسﻫﺎی زﯾﺮش را ﺑﺮ ﺗﻦ داﺷﺖ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭘﻨﺠﺮه رﻓﺖ‪ .‬ﺗﻌﻘﯿﺒﻢ ﮐﺮدﻧﺪ؟ ﮐﺴﯽ در ﺣﯿﺎط ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻧﻤﯽﺧـﻮرد‪،‬‬
‫ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ ﻫﻨﮕﺎم ورودش اﯾﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﮔﻮش ﺳﭙﺮد‪ .‬ﺳﮑﻮت‪ .‬ﭘﺲ ﭼﺮا ﻣﻀﻄﺮﺑﻢ؟ ﺳﯿﻼس دﯾﺮزﻣـﺎﻧﯽ ﺑـﻮد ﮐـﻪ ﺑـﻪ ﺷـﻬﻮدﻫﺎﯾﺶ اﻋﺘﻤـﺎد‬
‫ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬ﺷﻬﻮد ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﺪتﻫﺎ ﻗﺒﻞ از ﺣﺒﺴﺶ او را زﻣﺎن ﮐﻮدﮐﯽ در ﺧﯿﺎﺑﺎنﻫﺎی ﻣﺎرﺳﯽ زﻧﺪه ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻪ ﺑﻮد‪ ...‬ﻣﺪتﻫﺎ ﻗﺒﻞ از آن ﮐـﻪ دﺳـﺘﺎن‬
‫اﺳﻘﻒ آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ ﺟﺎن دوﺑﺎرهای ﺑﻪ او ﺑﺒﺨﺸﺪ‪ .‬از ﻣﯿﺎن ﭘﺮﭼﯿﻦ ﻃﺮﺣﯽ ﻣﺤﻮ از ﻣﺎﺷﯿﻨﯽ را ﺗﺸﺨﯿﺺ داد‪ .‬روی ﺳﻘﻒ ﻣﺎﺷـﯿﻦ آژﯾـﺮ ﭘﻠـﯿﺲ ﺑـﻮد‪.‬‬
‫ﺗﺨﺘﻪﻫﺎی ﮐﻒ راﻫﺮو ﮐﻤﯽ ﺳﺮ و ﺻﺪا ﮐﺮدﻧﺪ و ﮐﻤﯽ ﺑﻌﺪ ﭼﻔﺖ دری ﺑﺎز ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺳﯿﻼس از روی ﻏﺮﯾﺰه واﮐﻨﺶ ﻧﺸﺎن داد و ﭘﺸﺖ در اﯾﺴﺘﺎد و ﻧﺎﮔﻬﺎن در ﺑﺎز ﺷﺪ‪ .‬اوﻟﯿﻦ اﻓﺴﺮ ﭘﻠﯿﺲ ﺧﻮد را ﺑﻪ داﺧﻞ اﻧﺪاﺧﺖ و ﺗﻔـﻨﮕﺶ را‬
‫ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اﺗﺎق ﻇﺎﻫﺮاً ﺧﺎﻟﯽ ﭼﭗ و راﺳﺖ ﮐﺮد‪ .‬ﭘﯿﺶ از آن ﮐﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺗﺸﺨﯿﺺ ﺑﺪﻫﺪ ﺳﯿﻼس ﮐﺠﺎ اﺳﺖ‪ ،‬ﺳﯿﻼس ﺑﺎ ﺷﺎﻧﻪاش ﺑﻪ در ﮐﻮﺑﯿﺪ و ﺑـﻪ‬
‫ﭘﻠﯿﺲ دوم ﮐﻪ در ﺣﺎل ورود ﺑﻮد ﺿﺮﺑﻪ زد‪ .‬ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﻣﺤﺾ آن ﮐﻪ ﭘﻠﯿﺲ اول ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺑﻪ ﺷﻠﯿﮏ ﮐﺮدن ﮔﺮﻓﺖ ﺳﯿﻼس ﺑﻪ ﻗﺼﺪ ﭘﺎﻫـﺎﯾﺶ ﺧﯿـﺰ‬
‫ﺑﺮداﺷﺖ‪ .‬ﺗﻔﻨﮓ ﺷﻠﯿﮏ ﮐﺮد‪ ،‬اﻣﺎ ﮔﻠﻮﻟﻪاش از ﺑﺎﻻی ﺳﺮ ﺳﯿﻼس ﮔﺬﺷﺖ و او ﺑﻪ ﺳﺎقﻫﺎی ﭘﻠﯿﺲ رﺳﯿﺪ و ﭘﺎﻫﺎﯾﺶ را ﮐﺸﯿﺪ و ﻣـﺮد را ﺑـﻪ زﻣـﯿﻦ‬
‫اﻧﺪاﺧﺖ ﮐﻪ ﺳﺮش ﺑﻪ زﻣﯿﻦ ﺑﺮﺧﻮرد ﮐﺮد‪ .‬ﭘﻠﯿﺲ دوم ﻟﻨﮕﺎن ﺧﻮد را ﮐﻨﺎر در رﺳﺎﻧﺪ و ﺳﯿﻼس ﻟﮕﺪی ﺑﻪ ﮐﺸﺎﻟﻪی راﻧﺶ ﺣﻮاﻟﻪ ﮐـﺮد‪ .‬ﺳـﭙﺲ روی‬
‫دﺳﺖ و ﭘﺎ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺑﺪن او در راﻫﺮو رﻓﺖ ﮐﻪ از درد ﺑﻪ ﺧﻮد ﻣﯽﭘﯿﭽﯿﺪ‪.‬‬

‫‪-386-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﺳﯿﻼس ﮐﻪ ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً ﺑﺮﻫﻨﻪ ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﺪن رﻧﮓﭘﺮﯾﺪهاش را ﺑﻪ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﭘﻠّﮑﺎن ﮐﺸﺎﻧﺪ‪ .‬ﻓﻬﻤﯿﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ او ﺧﯿﺎﻧﺖ ﮐﺮدهاﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻧﻤﯽداﻧﺴﺖ ﭼﻪ ﮐﺴﯽ؟ ﺑﻪ‬
‫ﺳﺮﺳﺮا رﺳﯿﺪ و دﯾﺪ ﮐﻪ ﭘﻠﯿﺲﻫﺎﯾﯽ دﯾﮕﺮ از در ورودی ﺑﻪ داﺧﻞ ﺳﺮازﯾﺮ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﺳﯿﻼس ﺑـﻪ ﺳـﻤﺖ دﯾﮕـﺮ ﭼﺮﺧﯿـﺪ و ﺑﯿـﺸﺘﺮ از ﭘـﯿﺶ داﺧـﻞ‬
‫ﺑﺨﺶﻫﺎی دروﻧﯽ اﻗﺎﻣﺖﮔﺎه ﺷﺪ‪ .‬ورودی زﻧﺎﻧﻪ‪ .‬ﻫﺮ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن اﭘﻮس دﺋﯽ ﯾﮑﯽ داره‪ .‬ﺳﯿﻼس ﭘـﺲ از ﮔﺬﺷـﺘﻦ از راﻫﺮوﻫـﺎی ﺑﺎرﯾـﮏ‪ ،‬از ﻣﯿـﺎن‬
‫آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ ﮔﺬﺷﺖ و ﮐﺎرﮔﺮان ﺑﻪ ﻫﺮاس اﻓﺘﺎده را ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﮔﺬاﺷﺖ ﮐﻪ ﺧﻮد را از ﺳﺮ راه زال ﺑﺮﻫﻨﻪ ﮐﻨﺎر ﮐﺸﯿﺪﻧﺪ و ﮔﺬاﺷـﺘﻨﺪ ﮐـﻪ ﺑـﻪ ﻇـﺮفﻫـﺎ‬
‫ﺑﺨﻮرد و وارد راﻫﺮوی ﺗﺎرﯾﮑﯽ ﮐﻨﺎر اﺗﺎق دﯾﮓ ﺑﺨﺎر ﺷﻮد‪ .‬ﺣﺎل ﺳﯿﻼس دری را ﮐﻪ در ﺟﺴﺘﺠﻮﯾﺶ ﺑﻮد دﯾﺪ؛ ﻧـﻮری ﮐـﻪ در اﻧﺘﻬـﺎی راﻫـﺮو ﺑـﻪ‬
‫ﻧﺸﺎﻧﻪی راه ﺧﺮوج ﻣﯽدرﺧﺸﯿﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺎ ﺗﻤﺎم ﺳﺮﻋﺖ از در ﺑﯿﺮون زد و زﯾﺮ ﺑﺎران رﻓﺖ‪ .‬از ﭘﻠﻪﻫﺎ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﭘﺮﯾﺪ و ﭘﻠﯿﺴﯽ را ﮐﻪ از روﺑﺮو ﻣﯽآﻣﺪ ﻧﺪﯾﺪ‪ .‬دو ﻣﺮد ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﺮﺧﻮرد ﮐﺮدﻧـﺪ و‬
‫ﺷﺎﻧﻪی ﺑﺮﻫﻨﻪ و ﻋﺮﯾﺾ ﺳﯿﻼس ﺑﺎ ﺷﺪﺗﯽ ﺧﺮدﮐﻨﻨﺪه اﺳﺘﺨﻮانﻫﺎی ﺳﯿﻨﻪی ﻣﺮد را ﺑﻪ درد آورد‪ .‬ﭘﻠﯿﺲ را ﺑﻪ ﭘﺸﺖ روی ﭘﯿﺎدهرو ﺧﻮاﺑﺎﻧـﺪ و ﺧـﻮد‬
‫را روی او اﻧﺪاﺧﺖ‪ .‬ﺗﻔﻨﮓ ﭘﻠﯿﺲ ﺑﺎ ﺳﺮ و ﺻﺪا زﻣﯿﻦ اﻓﺘﺎد‪ .‬ﺳﯿﻼس ﺷﻨﯿﺪ ﮐﻪ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ ﻓﺮﯾﺎدﮐﺸﺎن در راﻫﺮو ﻣﯽدوﻧﺪ‪ .‬ﭼﺮﺧﯿﺪ و ﺑﻪ ﻣﺤﺾ آن ﮐﻪ‬
‫ﭘﻠﯿﺲﻫﺎ رﺳﯿﺪﻧﺪ ﺗﻔﻨﮓ زﻣﯿﻦاﻓﺘﺎده را ﺑﺮداﺷﺖ‪ .‬ﺑﻌﺪ ﺻﺪای ﮔﻠﻮﻟﻪای از ﭘﻠﻪﻫﺎ آﻣﺪ و ﺳﯿﻼس درد ﺟﺎﻧﮑﺎﻫﯽ را زﯾـﺮ دﻧـﺪهاش ﺣـﺲ ﮐـﺮد‪ .‬ﺧـﺸﻢ‬
‫وﻏﻀﺐ ﺳﺮاﭘﺎﯾﺶ را آﮐﻨﺪ و ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺑﻪ ﺳﻮی ﻫﺮ ﺳﻪ ﭘﻠﯿﺴﯽ ﮐﻪ آﻧﺠﺎ ﺑﻮدﻧﺪ ﺷﻠﯿﮏ ﮐﺮد‪ .‬ﺧﻮﻧﺸﺎن ﺑﻪ اﻃﺮاف ﭘﺎﺷﯿﺪ‪.‬‬
‫ﺳﺎﯾﻪای ﻇﻠﻤﺎﻧﯽ ﮐﻪ از ﻧﺎﮐﺠﺎ آﻣﺪه ﺑﻮد ﭘﺸﺖ ﺳﺮش رﺳﯿﺪ‪ .‬دﺳﺘﺎن ﺧﺸﻤﮕﯿﻨﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﮐﻤﺮ ﺑﺮﻫﻨـﻪی او ﭼﻨـﮓ ﻣـﯽزد اﻧﮕـﺎر ﮐـﻪ از ﻗـﻮای‬
‫ﺷﯿﻄﺎن ﻣﺪد ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺮد در ﮔﻮش او ﻏﺮّﯾﺪ‪ .‬ﺳﯿﻼس‪ ،‬ﻧﻪ!‬
‫ﺳﯿﻼس ﭼﺮﺧﯿﺪ و ﺷﻠﯿﮏ ﮐﺮد‪ .‬ﻧﺎﮔﻬﺎن ﭼﺸﻤﺎﻧﺸﺎن ﺑﺎ ﻫﻢ ﺗﻼﻗﯽ ﮐﺮد‪ .‬اﺳﻘﻒ آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ ﮐـﻪ زﻣـﯿﻦ ﻣـﯽاﻓﺘـﺎد ﺳـﯿﻼس از ﺗـﺮس ﻓﺮﯾـﺎد‬
‫ﻣﯽﮐﺸﯿﺪ‪.‬‬

‫‪-387-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﻧﻮد و ﻫﻔﺘﻢ‬

‫ﺑﯿﺶ از ﺳﻪ ﻫﺰار ﻧﻔﺮ را در ﮐﻠﯿﺴﺎی وﺳﺖﻣﯿﻨﺴﺘﺮ‪ 1‬در ﮔﻮر ﯾﺎ در ﺑﺎرﮔﺎه ﮔﺬاﺷﺘﻪاﻧﺪ‪ .‬ﺑﻘﺎﯾﺎی ﺷﺎﻫﺎن و ﺳﯿﺎﺳﯿّﻮن و داﻧﺸﻤﻨﺪان و ﺷـﻌﺮا و‬
‫ﻣﻮﺳﯿﻘﯽداﻧﺎن ﻣﻮﺟﺐ ﺟﻠﻮهﮔﺮی ﻓﻀﺎی ﺳﻨﮕﯽ و وﺳﯿﻊ داﺧﻞ ﮐﻠﯿﺴﺎ ﺷﺪه اﺳـﺖ‪ .‬ﺷـﮑﻮه ﻣﺰارﻫﺎﯾـﺸﺎن‪ ،‬ﮐـﻪ در ﺗـﮏﺗـﮏ ﺷـﺎهﻧـﺸﯿﻦﻫـﺎ و‬
‫ﺟﺎﭘﯿﮑﺮهﻫﺎی دﯾﻮاری‪ 2‬ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪ ،‬از ﺷﺎﻫﺎﻧﻪﺗﺮﯾﻦ ﻣﺮﻗﺪﻫﺎ—ﻣﺮﻗﺪ ﻣﻠﮑﻪ اﻟﯿﺰاﺑﺖ اول‪ 3‬ﮐﻪ ﺗـﺎﺑﻮت ﺳـﻨﮕﯽ و ﺳـﺎﯾﺒﺎندارش ﻧﻤﺎزﺧﺎﻧـﻪی‬
‫ﻣﺤﺮابﺷﮑﻠﯽ ﻣﺨﺼﻮص ﺑﻪ ﺧﻮد دارد—ﺗﺎ ﮐﺎﺷﯽﻫﺎﯾﯽ ﺑﺎ ﺣﮑﺎﮐﯽﻫﺎی ﺑﺴﯿﺎر ﻣﻌﻤﻮﻟﯽ ﮐﻪ ﮔﻮرﻧﻮﺷﺘﻪﻫﺎﯾﺸﺎن ﭘـﺲ از ﻗـﺮنﻫـﺎ راه رﻓـﺘﻦ ﺑـﺮ‬
‫روﯾﺸﺎن ﺳﺎﯾﯿﺪه ﺷﺪه ﻣﺘﻔﺎوت اﺳﺖ‪ .‬در ﮔﻮرﻫﺎی ﻣﻌﻤﻮﻟﯽ ﻫﺮ ﮐﺲ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﺧﯿﺎل ﺧﻮدش در ﻧﻈﺮ آورد ﮐﻪ ﭼﻪ ﮐﺴﯽ در زﯾﺮ ﮐﺎﺷﯽﻫـﺎی ﻓـﻀﺎی‬
‫ﮐﻮﭼﮏ زﯾﺮ ﮐﻠﯿﺴﺎ ﻣﺪﻓﻮن اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪ :Westminster Abbey 1‬ﮐﻠﯿﺴﺎﯾﯽ در ﻟﻨﺪن ﮐﻪ ﺟﺎﯾﮕﺎه ﺗﺎجﮔﺬاری و دﯾﮕﺮ آﯾﯿﻦﻫﺎی ﻣﻬﻢ ﻣﻠّﯽ اﻧﮕﻠﺴﺘﺎن اﺳﺖ‪ .‬ﮐﻠﯿﺴﺎ دﻗﯿﻘﺎً در ﮐﻨﺎر ﭘﺎرﻟﻤﺎن ﻗﺮار دارد‪ .‬ﻧﺎم آن‬
‫در ﻟﻐﺖ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎی ﺻﻮﻣﻌﻪی وﺳﺖﻣﯿﻨﯿﺴﺘﺮ اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪ :Niche and Alcove 2‬ﺷﺎهﻧﺸﯿﻦ ﻋﻘﺐﻧﺸﯿﻨﯽﻫﺎﯾﯽ در دﯾﻮار ﮐﻪ در ﻣﻌﻤﺎری ﻗﺮون وﺳﻄﺎ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻓﻀﺎﯾﯽ ﺑﺮای ﺧﻮاﺑﯿﺪن اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽﺷﺪه ﮐﻪ در اواﯾﻞ ﺑﺎ ﭘﺮده‬
‫و ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺑﺎ اﻟﻮارﻫﺎﯾﯽ از اﻃﺮاف ﺟﺪا ﻣﯽﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﺟﺎﭘﯿﮑﺮهﻫﺎی دﯾﻮاری ﺗﻮرﻓﺘﮕﯽﻫﺎی رفﻣﺎﻧﻨﺪی در دﯾﻮار ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﻌﻤﻮﻻً ﺟﺎی ﭘﯿﮑﺮهﻫﺎی ﮐﻮﭼﮏ ﺗﺰﯾﯿﻨﯽ ﻣﯽﺑﺎﺷﻨﺪ‪.‬‬

‫‪ :Queen Elizabeth I 3‬ﻣﻠﮑﻪ اﻟﯿﺰاﺑﺖ اول )‪ (1533-1603‬ﻣﻠﮑﻪی اﻧﮕﻠﺴﺘﺎن و اﯾﺮﻟﻨﺪ از ﺳﺎل ‪ 1558‬ﺗﺎ ﭘﺎﯾﺎن ﻋﻤﺮ‪ ،‬دﺧﺘﺮ ﻫﻨﺮی ﻫﺸﺘﻢ‪ .‬در آن دوره ﮐﻪ ﺑﻪ‬
‫ﻋﺼﺮ اﻟﯿﺰاﺑﺖ )‪ (Elizabethan Age‬ﻣﻌﺮوف اﺳﺖ اﻧﮕﻠﺴﺘﺎن ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻗﺪرﺗﯽ ﻣﻬﻢ در ﺳﯿﺎﺳﺖ و ﻫﻨﺮ و ﺗﺠﺎرت اروﭘﺎ ﻧﺸﺎن ﺑﺪﻫﺪ‪ .‬اﻟﯿﺰاﺑﺖ اول ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ‬
‫زﻧﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺎ ﻣﻮﻓﻘﯿﺖ ﺗﺎج و ﺗﺨﺖ اﻧﮕﻠﺴﺘﺎن را ﺑﻪ ﺗﺼﺮف ﺧﻮد درآورد‪ .‬او ﺑﻨﯿﺎنﮔﺬار ﭘﺮوﺗﺴﺘﺎﻧﯿﺴﻢ در اﻧﮕﻠﺴﺘﺎن ﺑﻮد و ﻧﯿﺰ ﻫﺮﮔﺰ ازدواج ﻧﮑﺮد و از ﺧﻮد وارﺛﯽ ﺑﻪ ﺟﺎ‬
‫ﻧﮕﺬاﺷﺖ‪.‬‬

‫‪-388-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﮐﻠﯿﺴﺎی وﺳﺖﻣﯿﻨﺴﺘﺮ را ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﺒﮏ ﮐﻠﯿﺴﺎﻫﺎی ﺟﺎﻣﻊ آﻣﯿﻨﺲ‪ 1‬و ﺷﺎرﺗﺮ و ﮐﺎﻧﺘﺮﺑﺮی‪ 2‬ﻃﺮاﺣﯽ ﮐﺮدهاﻧﺪ‪ ،‬ﻧﻪ ﮐﻠﯿﺴﺎی ﺟـﺎﻣﻊ و ﻧـﻪ ﮐﻠﯿـﺴﺎی‬
‫ﻋﺎم ﻣﯽداﻧﻨﺪ‪ .‬وﺳﺖﻣﯿﻨﺴﺘﺮ در ردهی ﺳﻠﻄﻨﺘﯽ ﺟﺎ ﻣﯽﮔﯿﺮد و ﺗﻨﻬﺎ ﺗﺤﺖ اﻧﻘﯿﺎد ﺷﻬﺮﯾﺎر ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﭘﺲ از ﺑﺮﭘﺎﯾﯽ ﺗﺎجﮔـﺬاری وﯾﻠﯿـﺎم ﻓـﺎﺗﺢ‪ 3‬در روز‬
‫ﮐﺮﯾﺴﻤﺲ ﺳﺎل ‪ ،1066‬اﯾﻦ ﺣﺮمِ ﻗﺪﺳﯽِ ﻏﺮﯾﺐ ﺷﺎﻫﺪ آﯾﯿﻦﻫﺎی ﺑﯽﺷﻤﺎر ﺳﻠﻄﻨﺘﯽ و ﻣﻤﻠﮑﺘﯽ ﺑﻮده اﺳﺖ—از ﺗﻘﺪﯾﺲ ادوارد ﻣﻌﺘﺮف‪ 4‬ﺗـﺎ ازدواج‬
‫ﭘﺮﻧﺲ آﻧﺪرو و ﺳﺎرا ﻓﺮﮔﻮﺳﻦ‪ 5‬و آﯾﯿﻦ ﺗﺸﯿﯿﻊ ﻫﻨﺮی ﭘﻨﺠﻢ‪ 6‬و ﻣﻠﮑﻪ اﻟﯿﺰاﺑﺖ اول و ﻟﯿﺪی دﯾﺎﻧﺎ‪.7‬‬
‫ﺑﺎ اﯾﻦ وﺟﻮد راﺑﺮت ﻟﻨﮕﺪان در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻪ ﺟﺰ ﯾﮏ واﻗﻌﻪ ﻫﯿﭻ ﻋﻼﻗﻪای ﺑﻪ ﺗﺎرﯾﺦ ﮐﻬﻦ ﮐﻠﯿﺴﺎ ﻧﺪاﺷﺖ‪ :‬ﺧﺎکﺳﭙﺎری ﺷﻮاﻟﯿﻪی ﺑﺮﯾﺘﺎﻧﯿﺎﯾﯽ‬
‫ﺳِﺮ آﯾﺰاک ﻧﯿﻮﺗﻦ‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان و ﺳﻮﻓﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺷﺘﺎب در رِواق ﺑﺎزوی ﺷﻤﺎﻟﯽ ﮐﻠﯿﺴﺎ ﻣﯽدوﯾﺪﻧﺪ‪ ،‬ﺑﺎ ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﺎﻧﯽ روﺑﺮو ﺷﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﺆدﺑﺎﻧﻪ آنﻫﺎ را ﺑﻪ ﺗﺎزهﺗﺮﯾﻦ ﺳـﺎزهی‬
‫ﺿﻤﯿﻤﻪی ﮐﻠﯿﺴﺎ راﻫﻨﻤﺎﯾﯽ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ—ﻓﻠﺰﯾﺎب ﺑﺰرﮔﯽ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ از آن رد ﻣﯽﺷﺪﻧﺪ و ﻫﻢ اﮐﻨﻮن در ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎنﻫﺎی ﺗـﺎرﯾﺨﯽ ﻟﻨـﺪن وﺟـﻮد‬
‫داﺷﺖ‪ .‬ﻫﺮ دو ﺑﺪون ﺑﻪ ﺻﺪا درآوردن آژﯾﺮ از آن ﮔﺬﺷﺘﻨﺪ و ورودی ﮐﻠﯿﺴﺎ را ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫‪ :Amience Cathedral 1‬ﻧﻤﻮﻧﻪی ﻣﻬﻢ ﻣﻌﻤﺎری ﮔﻮﺗﯿﮏ ﻓﺮاﻧﺴﻪ ﮐﻪ ﺑﻨﺎی آن در ﺳﺎل ‪ 1220‬آﻏﺎز ﺷﺪ‪ .‬آﻣﯿﻨﺲ ﺷﻬﺮی در ﺷﻤﺎل ﻓﺮاﻧﺴﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﻣﻌﻤﺎر ﮐﻠﯿﺴﺎ‬
‫اﻣﺎﻧﻮﺋﻞ ﯾﻮﺟﯿﻦ وﯾﻮﻟﻪ‪-‬ﻟﻮ‪-‬دوک )‪ (Eugène Emmanuel Viollet-le-Duc‬ﻧﺎم داﺷﺖ‪.‬‬

‫‪ :Canterbury Cathedral 2‬ﯾﮑﯽ از ﺑﺎﺷﮑﻮهﺗﺮﯾﻦ ﺑﻨﺎﻫﺎی ﮔﻮﺗﯿﮏ در اﻧﮕﻠﺴﺘﺎن ﮐﻪ ﻣﺮﮐﺰ اﺟﺮاﯾﯽ ﮐﻠﯿﺴﺎی اﻧﮕﻠﺴﺘﺎن ﻧﯿﺰ ﻫﺴﺖ و اﺳﻘﻒ اﻋﻈﻢ آن ﻟﻘﺐ‬
‫ﭘﯿﺸﻮای ﻫﻤﻪی اﻧﮕﻠﺴﺘﺎن )‪ (Primate of All England‬را دارد ﮐﻪ ﺳﻮﻣﯿﻦ ﻣﻘﺎم در ﺑﺮﯾﺘﺎﻧﯿﺎ ﻣﺤﺴﻮب ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬در ﻗﺮون وﺳﻄﺎ اﯾﻦ ﮐﻠﯿﺴﺎ ﻣﮑﺎﻧﯽ زﯾﺎرﺗﯽ ﺑﻮده اﺳﺖ‪.‬‬
‫آﮔﻮﺳﺘﯿﻦ ﻗﺪﯾﺲ ﺷﻬﯿﺮ ﮐﻪ رم او را ﺑﺮای ﺗﺒﻠﯿﻎ ﻣﺴﯿﺤﯿﺖ ﻣﯿﺎن آﻧﮕﻠﻮﺳﺎﮐﺴﻮنﻫﺎ ﻓﺮﺳﺘﺎده ﺑﻮد ﺑﻨﯿﺎنﮔﺬار و ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ اﺳﻘﻒ اﻋﻈﻢ آن اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻨﺎی اوﻟﯿﻪ در آﺗﺶﺳﻮزی ﺳﺎل‬
‫‪ 1067‬از ﻣﯿﺎن رﻓﺖ و در ﻗﺮون ﺑﻌﺪی اﺻﻼﺣﺎت ﺑﺴﯿﺎری ﺑﺮ روی ﺑﻨﺎی روﻣﺎﻧﺴﮏ آن اﻧﺠﺎم ﺷﺪ ﮐﻪ آن را ﺑﻪ وﯾﮋه از ﻧﻈﺮ ﻓﻀﺎی داﺧﻠﯽ ﺑﻪ ﺑﻨﺎﯾﯽ ﮔﻮﺗﯿﮏ ﺑﺪل ﻧﻤﻮد‪.‬‬

‫‪ :William the Conqueror 3‬وﯾﻠﯿﺎم اول )‪ (1027-1087‬ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﭘﺎدﺷﺎه ﻧﻮرﻣﻦ از ‪ 1066‬ﺗﺎ ﭘﺎﯾﺎن ﻋﻤﺮ ﮐﻪ ﯾﮑﯽ از ﺑﺮﺟﺴﺘﻪﺗﺮﯾﻦ ﺷﺨﺼﯿﺖﻫﺎی ﺗﺎرﯾﺦ اروﭘﺎی‬
‫ﻏﺮﺑﯽ داﻧﺴﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬او ﻓﺮزﻧﺪ ﻧﺎﻣﺸﺮوع راﺑﺮت اول‪ ،‬دوک ﻧﻮرﻣﺎﻧﺪی و آرﻟﺘﺎ‪ ،‬دﺧﺘﺮی دﺑﺎغزاده ﺑﻮد و ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺳﺒﺐ ﮔﺎﻫﯽ او را وﯾﻠﯿﺎم ﺣﺮاﻣﺰاده ﻣﯽﻧﺎﻣﻨﺪ‪ .‬ﺳﺎل ‪ 1051‬ﺑﺎ‬
‫ﭘﺴﺮﻋﻤﻮی ﺑﯽﻓﺮزﻧﺪش‪ ،‬ادوارد ﻣﻌﺘﺮف‪ ،‬ﭘﺎدﺷﺎه اﻧﮕﻠﺴﺘﺎن ﻣﻼﻗﺎت ﮐﺮد و ﻣﻮاﻓﻘﺖ ادوارد را ﺑﺮای دﺳﺘﯿﺎﺑﯽ ﺑﻪ ﮐﯿﺎن اﻧﮕﻠﺴﺘﺎن ﭘﺲ از ﻣﺮگ او ﺟﻠﺐ ﮐﺮد‪ .‬در ﺳﺎل ‪1053‬‬
‫ﻋﻠﯽرﻏﻢ ﻣﻨﻊ ﭘﺎپ‪ ،‬وﯾﻠﯿﺎم ﺑﺎ ﻣﺎﺗﯿﻠﺪای ﻓﻼﻧﺪری‪ ،‬دﺧﺘﺮ ﺑﺎﻟﺪوﯾﻦ ﭘﻨﺠﻢ‪ ،‬ﮐﻨﺖ ﻓﻼﻧﺪر ازدواج ﮐﺮد و ادﻋﺎﯾﺶ را ﺑﺮ ﺗﺨﺖ و ﺗﺎج اﺳﺘﺤﮑﺎم ﺑﺨﺸﯿﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ از ﻣﺮگ ادوارد ﺷﻮرای‬
‫ﺳﻠﻄﻨﺘﯽ آﻧﮕﻠﻮﺳﺎﮐﺴﻮنﻫﺎ‪ ،‬وﯾﺘِﻨﺎﺟِﻤﻮت )‪ ،(Witenagemot‬ﺑﺎ ﺳﻠﻄﻨﺖ او ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﮐﺮد‪ .‬وﯾﻠﯿﺎم ﻫﻢ ﺑﺎ ﺟﻠﺐ ﻣﻮاﻓﻘﺖ ﭘﺎپ اﻟﮑﺴﺎﻧﺪر دوم ﺑﻪ اﻧﮕﻠﺴﺘﺎن ﺣﻤﻠﻪ ﮐﺮد و در ﺟﻨﮓ‬
‫ﻫﺎﺳﺘﯿﻨﮕﺰ )ﮐﻪ ﻣﻘﺎرن ﺑﺎ ﻇﻬﻮر دﻧﺒﺎﻟﻪدار ﻫﺎﻟﯽ در آﺳﻤﺎن ﺑﻮد و داﺳﺘﺎنﻫﺎﯾﯽ از ﻧﺤﻮﺳﺖ آن ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ‪ (.‬در ﺳﺎل ‪ 1066‬اﻧﮕﻠﺴﺘﺎن را ﻓﺘﺢ ﮐﺮد‪.‬‬

‫‪1002-1066) :Edward the Confessor 4‬؟( ﭘﺎدﺷﺎه اﻧﮕﻠﺴﺘﺎن از ‪ .1042‬او ﺑﺎﻧﯽ ﺳﺎﺧﺖ ﮐﻠﯿﺴﺎی وﺳﺖﻣﯿﻨﺴﺘﺮ ﺑﻮد‪ ،‬اﻣـﺎ ﺑـﻪ ﺳـﺒﺐ ﺑﯿﻤـﺎری ﻧﺘﻮاﻧـﺴﺖ در‬
‫ﻣﺮاﺳﻢ آن ﺣﻀﻮر ﯾﺎﺑﺪ‪ .‬ﯾﮑﺼﺪ ﺳﺎل ﭘﺲ از ﻣﺮﮔﺶ ﺗﻘﺪﯾﺲ ﺷﺪ‪.‬‬

‫‪ :Prince Andrew and Sarah Ferguson 5‬ﺷﺎﻫﺰاده آﻧﺪرو ﭘﺴﺮ ﮐﻮﭼﮏ ﻣﻠﮑﻪ اﻟﯿﺰاﺑﺖ و ﺳﺎرا ﻓﺮﮔﻮﺳﻦ ﻫﻤﺴﺮ ﺳﺎﺑﻖ او ﺑﻮد ﮐﻪ در آورﯾﻞ ﺳﺎل ‪ 1996‬از‬
‫او ﺟﺪا ﺷﺪ‪ .‬ﺗﺎرﯾﺦ ازدواج آﻧﺎن ‪ 23‬ﺟﻮﻻی ‪ 1986‬ﺑﻮد‪ .‬ﺳﺎرا ﻓﺮﮔﻮﺳﻦ دﺧﺘﺮ ﻣﺮﺑﯽ ﭼﻮﮔﺎن ﭘﺮﻧﺲ ﭼﺎرﻟﺰ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﻠﮑﻪ اﻟﯿﺰاﺑﺖ ﻟﻘﺐ ﺳﻠﻄﻨﺘﯿﯽ را ﮐﻪ ﺑﻪ او ﭘﺲ از زﻧﺎﺷﻮﯾﯽ داد‪،‬‬
‫ﯾﻌﻨﯽ دوﺷﺲ ﯾﻮرک‪ ،‬ﭘﺲ از ﻃﻼق از ﺳﺎرا ﻓﺮﮔﻮﺳﻦ ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬

‫‪ :Henry V (of England) 6‬ﻫﻨﺮی ﭘﻨﺠﻢ )‪ (1387-1422‬ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻧﺒﺮدﻫﺎی ﻣﻮﻓﻘﯿﺖآﻣﯿﺰش ﺑﺮ ﺿﺪ ﻓﺮاﻧﺴﻮیﻫﺎ ﻣﺸﻬﻮر اﺳﺖ‪ .‬او در ﺳﯽﺳﺎﻟﮕﯽ‬
‫ﺧﺎﻧﻮادهی ﯾﺎﻏﯽ ﭘﺮﺳﯽ )‪ (Percy‬را ﺑﺎ ارﺗﺶ ﺳﻠﻄﻨﺘﯽ ﺑﺮ ﺟﺎی ﺧﻮد ﻧﺸﺎﻧﺪ‪ .‬ﭘﺲ از اﺷﻐﺎل ﻓﺮاﻧﺴﻪ ﭘﯿﻤﺎن ﺻﻠﺤﯽ ﺑﺎ ﺷﺎرل ﺷﺸﻢ )‪ (Charles VI‬ﭘﺎدﺷﺎه ﻓﺮاﻧﺴﻪ ﺑﺴﺖ و‬
‫دﺧﺘﺮ او ﮐﺎﺗﺮﯾﻦِ واﻟﻮاﯾﯽ )‪ (Catherine of Valois‬را ﺑﻪ زﻧﯽ ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬

‫‪ (1961-1997) :Lady Diana 7‬ﻧﺎم اﺻﻠﯽ وی داﯾﺎﻧﺎ ﻓﺮاﻧﺴﯿﺲ اﺳﭙﻨﺴﺮ )‪ (Diana Frances Spencer‬ﺑﻮد‪ .‬ﻣﯿﺎن ﺳﺎلﻫﺎی ‪ 1979‬ﺗﺎ ‪ 1981‬او در ﻣﻬﺪ‬
‫ﮐﻮدﮐﯽ ﺗﺪرﯾﺲ ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬در ﻓﻮرﯾﻪی ‪ 1981‬ﻧﺎﻣﺰدی او ﺑﺎ ﭘﺮﻧﺲ ﭼﺎرﻟﺰ‪ ،‬وارث ﺗﺎج و ﺗﺨﺖ ﺑﺮﯾﺘﺎﻧﯿﺎ‪ ،‬اﻋﻼم ﺷﺪ ﮐﻪ در ‪ 29‬ﺟﻮﻻی ﺳﺎل ‪ 1981‬در ﮐﻠﯿﺴﺎی ﺟﺎﻣﻊ ﺳﻨﺖ ﭘﺎول‬
‫ﻣﺮاﺳﻢ ازدواﺟﺸﺎن ﺑﺮﮔﺰار ﺷﺪ‪ .‬ﭘﺮﻧﺲ وﯾﻠﯿﺎم آرﺗﻮر ﻓﯿﻠﯿﭗ ﻟﻮﯾﯿﺲ و ﭘﺮﻧﺲ ﻫﻨﺮی ﭼﺎرﻟﺰ آﻟﺒﺮت دﯾﻮﯾﺪ ﻧﺘﯿﺠﻪی اﯾﻦ ازدواج ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬در ﺳﺎل ‪ 1992‬از ﭘﺮﻧﺲ ﭼﺎرﻟﺰ ﺟﺪا ﺷﺪ ﮐﻪ‬
‫ﭼﻬﺎر ﺳﺎل ﺑﻌﺪ ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﺳﺎرا ﻓﺮﮔﻮﺳﻦ ﻃﻼﻗﺸﺎن ﺟﻨﺒﻪی رﺳﻤﯽ ﺑﻪ ﺧﻮد ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﻟﻘﺐ وی ﭘﺮﻧﺴﺲِ وﻟﺰ ﺑﻮد ﮐﻪ آن زﻣﺎن از او ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪ‪ .‬ﭘﺲ از ﻃﻼق دﺳﺖ ﺑﻪ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖﻫﺎی‬
‫ﮔﺴﺘﺮدهی ﺧﯿﺮﯾّﻪ زد و ﻣﻌﺎوﻧﺖ ﺻﻠﯿﺐ ﺳﺮخ اﻧﮕﻠﺴﺘﺎن را ﺑﺮ ﻋﻬﺪه ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﯾﮏ ﺳﺎل ﺑﻌﺪ از ﻃﻼق او در ﺗﺼﺎدﻓﯽ ﮐﻪ ﺑﺴﯿﺎری ﻣﺸﮑﻮک ﻣﯽداﻧﺴﺘﻨﺪ در ﭘﺎرﯾﺲ ﻣُﺮد و ﺣﺘﯽ‬
‫ﺷﺎﯾﻊ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻗﺮار ﺑﻮد ﺑﺎ ﻣﺮدی ﻣﺼﺮی ازدواج ﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫‪-389-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻟﻨﮕﺪان ﮐﻪ ﺑﺮ آﺳﺘﺎﻧﻪی ﮐﻠﯿﺴﺎی وﺳﺖﻣﯿﻨﺴﺘﺮ ﭘﺎ ﮔﺬاﺷﺖ ﺣﺲ ﮐﺮد دﻧﯿﺎی ﺑﯿﺮون ﺑﺎ ﺳﮑﻮﺗﯽ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﯽ از ﺑﺮاﺑﺮ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﻣﺤﻮ ﺷﺪ‪ .‬ﻧﻪ ﺳﺮ و‬
‫ﺻﺪای ﺗﺮاﻓﯿﮏ ﺷﻬﺮ و ﻧﻪ ﻧﻮای ﺑﺎران ﻫﯿﭻ ﮐﺪام ﺑﻪ ﮔﻮش ﻧﻤﯽرﺳﯿﺪ؛ ﺗﻨﻬﺎ ﺳﮑﻮﺗﯽ ﮐﺮﮐﻨﻨﺪه ﮐﻪ ﺑـﻪ ﻧﻈـﺮ ﻣـﯽرﺳـﯿﺪ از ﭼـﭗ و راﺳـﺖ ﭘـﮋواک‬
‫ﻣﯽﯾﺎﺑﺪ‪ ،‬اﻧﮕﺎر ﮐﻪ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﺑﺎ ﺧﻮد ﻧﺠﻮا ﻣﯽﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ و ﻟﻨﮕﺪان ﭼﺸﻤﺎﻧﺸﺎن را‪ ،‬ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻗﺮﯾﺐ ﺑﻪ اﺗﻔﺎق ﺑﺎزدﯾﺪﮐﻨﻨﺪﮔﺎن‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺑﺎﻻ ﮔﺮداﻧﺪﻧﺪ ﮐـﻪ ﻣﻐـﺎک ژرف ﮐﻠﯿـﺴﺎ ﺧـﻮد را‬
‫ﻣﯽﮔﺴﺘﺮاﻧﺪ‪ .‬ﺳﺘﻮنﻫﺎی ﺳﻨﮕﯽ و ﺧﺎﮐﺴﺘﺮی ﻣﺎﻧﻨﺪ درﺧﺘﺎن ﺳﺮخﭼﻮب‪ 1‬ﻣﯿﺎن ﺗﺎرﯾﮑﯽ ﺳﺮ ﺑﺮﮐﺸﯿﺪه ﺑﻮدﻧﺪ و ﺑﺎ اﻧﺤﻨﺎﻫﺎﯾﯽ ﺳﺮﮔﯿﺠﻪآور و ﭼﺸﻤﮕﯿﺮ‬
‫ﺧﻢ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ و ﺳﭙﺲ ﺑﺎر دﯾﮕﺮ ﺑﻪ ﺳﻮی زﻣﯿﻦ ﺳﻨﮕﯽ ﺑﺎز ﻣﯽﮔﺸﺘﻨﺪ‪ .‬ﭘﯿﺶ روی آنﻫـﺎ‪ ،‬ﻣﻌﺒـﺮی ﭘﻬـﻦ ﻣﺎﻧﻨـﺪ درهای ژرف از ﺑـﺎزوی ﺷـﻤﺎﻟﯽ‬
‫ﻣﻨﺸﻌﺐ ﻣﯽﺷﺪ ﮐﻪ ﺗﻮدهﻫﺎﯾﯽ ﻋﻤﻮدی از ﺷﯿﺸﻪﻫﺎی رﻧﮕﯽ ﮐﻨﺎر آن واﻗﻊ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬در روزﻫﺎی آﻓﺘﺎﺑﯽ‪ ،‬زﻣﯿﻦِ ﮐﻠﯿﺴﺎ ﭼﻬﻞﺗﮑـﻪای ﻣﻠـﻮّن از ﻧـﻮر‬
‫ﻣﯽﺷﺪ‪ .‬اﻣﺎ اﻣﺮوز‪ ،‬ﺑﺎران و ﺗﺎرﯾﮑﯽ ﺣﺎل و ﻫﻮاﯾﯽ ﮔﻮرﻣﺎﻧﻨﺪ و ﭘُﺮﻫﯿﺐ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣَﻐﺎرهی ﺑﺰرگ داده ﺑﻮد و آن را ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﺳﺮداﺑﻪ ﺷﺒﯿﻪ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ زﯾﺮ ﻟﺐ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻋﻤﻼً ﺧﺎﻟﯿﻪ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان اﺣﺴﺎس ﯾﺄس ﮐﺮد‪ .‬اﻣﯿﺪ داﺷﺖ اﻓﺮاد ﺑﯿﺸﺘﺮی ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬ﻣﮑﺎن ﻋﻤﻮﻣﯽﺗﺮ‪ .‬ﺗﺠﺮﺑﻪی ﭘﯿﺸﯿﻦ آنﻫﺎ در ﮐﻠﯿﺴﺎی ﻫﯿﮑﻞ ﻣﺘﺮوک ﭼـﺸﻢ و‬
‫دل ﻟﻨﮕﺪان را از ﺗﮑﺮار ﭼﻨﯿﻦ واﻗﻌﻪای ﺳﯿﺮ ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬او اﻧﺘﻈﺎر اﺣﺴﺎس اﻣﻨﯿﺖ را در ﻣﻘﺼﺪ ﺗﻮرﯾﺴﺘﯽ و ﺷﻠﻮﻏﺸﺎن در ﺳﺮ ﻣﯽﭘﺮوراﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺗﺠﺪﯾـﺪ‬
‫ﺧﺎﻃﺮهی ﻟﻨﮕﺪان از ازدﺣﺎﻣﯽ ﭘُﺮﺳﺮوﺻﺪا در ﮐﻠﯿﺴﺎی روﺷﻦ در اوج ﻓﺼﻞ ﺟﻬﺎﻧﮕﺮدی در ﺗﺎﺑﺴﺘﺎن ﺑﻮد‪ .‬اﻣﺎ اﻣﺮوز ﺑﺎﻣﺪادی ﺑﻬﺎری ﺑـﻮد‪ .‬ﺑـﻪ ﺟـﺎی‬
‫ﺟﻤﻌﯿّﺖ و ﺷﯿﺸﻪﻫﺎی رﻧﮕﯽ ﭘﺮﺗﻸﻟﻮ‪ ،‬ﺗﻤﺎم آن ﭼﻪ ﻟﻨﮕﺪان ﻣﯽدﯾﺪ ﭼﻨﺪﻫﺰار ﻣﺘﺮ ﻣﺮﺑﻊ زﻣﯿﻦ ﻣﺘﺮوک و ﺗﺎرﯾﮏ و ﺷﺎهﻧﺸﯿﻦ ﺧﺎﻟﯽ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﮐﻪ اﻧﮕﺎر ﺑﯿﻢ و ﻫﺮاس ﻟﻨﮕﺪان را درﯾﺎﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺧﺎﻃﺮﻧﺸﺎن ﮐﺮد‪» :‬ﻣﺎ از ﻓﻠﺰﯾﺎب ﮔﺬﺷﺘﯿﻢ‪ .‬اﮔﺮ ﮐﺴﯽ اﯾـﻦﺟـﺎ ﺑﺎﺷـﻪ ﺑـﻪ ﺣـﺘﻢ ﻣـﺴﻠﺢ‬
‫ﻧﯿﺴﺖ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺎ ﺗﮑﺎن ﺳﺮ ﺗﺼﺪﯾﻖ ﮐﺮد‪ ،‬اﻣﺎ ﻫﻨﻮز ﻣﺤﺘﺎط ﻣﯽﻧﻤﻮد‪ .‬ﻗﺼﺪ داﺷﺖ ﭘﻠﯿﺲ ﻟﻨﺪن را ﺑﺎ ﺧﻮدﺷﺎن ﻫﻤﺮاه ﮐﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺗﺮس ﺳﻮﻓﯽ از اﯾﻦ ﮐﻪ‬
‫ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ دﺧﺎﻟﺖ ﮐﻨﺪ آنﻫﺎ را از ﺗﻤﺎس ﺑﺎ ﻣﻘﺎﻣﺎت ﺑﺮ ﺣﺬر ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﺳﻮﻓﯽ اﺻﺮار ﮐﺮده ﺑﻮد ﺑﺎﯾﺪ ﮐﺮﯾﯿﭙﺘﮑﺲ رو دوﺑﺎره ﭘﯿﺪا ﮐﻨﯿﻢ‪.‬‬
‫ﮐﻠﯿﺪ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﻣﺎﺳﺖ‪.‬‬
‫اﻟﺒﺘﻪ ﮐﻪ ﺣﻖ ﺑﺎ ﺳﻮﻓﯽ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﮐﻠﯿﺪ دوﺑﺎره زﻧﺪه ﭘﯿﺪا ﮐﺮدن ﻟﯽ‪.‬‬
‫ﮐﻠﯿﺪ ﯾﺎﻓﺘﻦ ﺟﺎم ﻣﻘﺪس‪.‬‬
‫ﮐﻠﯿﺪ ﻓﻬﻤﯿﺪن اﯾﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﮐﻪ ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﭘﺸﺖ ﻗﻀﺎﯾﺎ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺑﺪﺑﺨﺘﺎﻧﻪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﯿﺪ ﺗﻨﻬﺎ اﻗﺒﺎل آنﻫﺎ ﺑﺮای ﯾﺎﻓﺘﻦ ﻣﺠﺪّد ﺳﻨﮓ ﺗﺎج اﯾﻦﺟﺎ‪ ،‬در ﻣﻘﺒﺮهی آﯾﺰاک ﻧﯿﻮﺗﻦ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﮐـﺮﯾﭙﺘﮑﺲ را‬
‫ﺑﻪ ﭼﻨﮓ آورده ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮای رﻣﺰﮔﺸﺎﯾﯽ از آﺧﺮﯾﻦ ﺳﺮﻧﺦ ﺳﺮی ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﻘﺒﺮه ﻣﯽزدﻧﺪ و اﮔﺮ ﺗﺎ اﻻن ﻧﯿﺎﻣﺪه و ﻧﺮﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ،‬ﺳـﻮﻓﯽ و ﻟﻨﮕـﺪان‬
‫ﻗﺼﺪ داﺷﺘﻨﺪ ﺟﻠﻮی آنﻫﺎ را ﺑﮕﯿﺮﻧﺪ‪.‬‬
‫‪2‬‬
‫آنﻫﺎ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ دﯾﻮار ﭼﭗ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮدﻧﺪ ﺗﺎ از ﻓﻀﺎی ﺑﺎز ﺧﺎرج ﺑﺸﻮﻧﺪ و ﺑﻌﺪ وارد راﻫﺮوی ﮐﻨﺎری ﺗﯿﺮهوﺗﺎری ﭘﺸﺖ ردﯾﻔﯽ از ﺳـﺘﻮنﻧﻤﺎﻫـﺎ‬
‫ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﻟﻨﮕﺪان ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﻟﯽ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ دﺳﺖ و ﭘﺎ ﺑﺴﺘﻪ را ﮐﻪ اﺣﺘﻤﺎﻻً ﭘﺸﺖ ﻟﯿﻤﻮزﯾﻦ ﺧﻮدش اﺳﯿﺮ ﺑﻮد از ذﻫﻦ ﭘﺎک ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻫﺮ ﮐﻪ دﺳـﺘﻮر‬
‫ﻗﺘﻞ اﻋﻀﺎی ردهﺑﺎﻻی دﯾﺮ ﺻﻬﯿﻮن را داده ﺑﻮد ﺗﺮدﯾﺪ ﻧﻤﯽﮐﺮد و ﮐﺴﺎن دﯾﮕﺮ را ﻫﻢ ﮐﻪ ﺳﺮ راﻫﺶ ﺳﻨﮓاﻧﺪازی ﻣـﯽﮐﺮدﻧـﺪ از ﻣﯿـﺎن ﻣـﯽﺑـﺮد‪.‬‬

‫‪ 1‬ﺳﺮخﭼﻮب ﻧﺎم درﺧﺘﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ درﺧﺘﺎن ﻏﻮل ﻫﻢ ﻣﺸﻬﻮرﻧﺪ‪ .‬اﯾﻦ درﺧﺘﺎن ﺑﺰرگ از ﺧﺎﻧﻮادهی ﺳﮑﻮﯾﺎ و ﻫﻤﯿﺸﻪﺳﺒﺰﻧﺪ و در ﺧﻠﯿﺞ ﭘﺎﺳﯿﻔﯿﮏ و در ارﺗﻔﺎﻋﺎﺗﯽ ﺗﺎ ﻫﺰار ﻣﺘﺮ‬
‫ﺑﺎﻻﺗﺮ از ﺳﻄﺢ درﯾﺎ ﻣﯽروﯾﻨﺪ‪.‬‬

‫‪ :Pilaster 2‬در ﻣﻌﻤﺎری ﮐﻼﺳﯿﮏ ﯾﻮﻧﺎﻧﯽ‪-‬روﻣﯽ ﺳﺘﻮنﻫﺎی ﮐﺎذب ﺗﺰﯾﯿﻨﯽ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﻣﺴﺘﻄﯿﻞ ﮐﻪ از دﯾﻮار ﺑﯿﺮون زده ﻣﯽﺷﻮد و ﮔﺎه ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ردﯾﻒ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫‪-390-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫واروﻧﻪروﯾﺪاد ﻇﺎﻟﻤﺎﻧﻪای ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﯿﺪ ﮐﻪ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ—ﺷﻮاﻟﯿﻪی ﺑﺮﯾﺘﺎﻧﯿﺎﯾﯽ اﻣﺮوزی—ﮔﺮوﮔﺎﻧﯽ ﺑﻮد ﺗﺎ درﺑﺎرهی ﻫﻢوﻃﻨﺶ‪ ،‬ﺳﺮ آﯾﺰاک ﻧﯿـﻮﺗﻦ‬
‫ﺟﺴﺘﺠﻮ ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ اﻃﺮاف اﻧﺪاﺧﺖ و ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» :‬ﮐﺪوم ﻃﺮف؟«‬
‫ﻣﻘﺒﺮه‪ .‬ﻟﻨﮕﺪان ﻫﯿﭻ ﻧﻈﺮی ﻧﺪاﺷﺖ‪» .‬ﺑﺎﯾﺪ ﯾﻪ راﻫﻨﻤﺎ ﭘﯿﺪا ﮐﻨﯿﻢ و ﺑﭙﺮﺳﯿﻢ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان اﯾﻦ ﮐﺎر را ﺑﻬﺘﺮ از آن ﻣﯽدﯾﺪ ﮐﻪ ﺑﯽﻫﺪف در ﮐﻠﯿﺴﺎ ﭘﺮﺳﻪ ﺑﺰﻧﻨﺪ‪ .‬ﮐﻠﯿﺴﺎی وﺳـﺖﻣﯿﻨـﺴﺘﺮ آﺷـﯿﺎﻧﻪی ﺧـﻢاﻧـﺪرﺧﻤﯽ از ﻣﻘﺒـﺮهﻫـﺎ و‬
‫ﺣﺠﺮهﻫﺎ و ﺷﺎهﻧﺸﯿﻦﻫﺎی ﺗﺪﻓﯿﻨﯽ ﺑﻮد‪ .‬ﮐﻠﯿﺴﺎ ﻫﻢ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﮔﺮاﻧﺪﮔﺎﻟﺮی ﺗﻨﻬﺎ ﯾﮏ ورودی داﺷﺖ—دری ﮐﻪ از آن داﺧﻞ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ—آﺳﺎن ﻣﯽﺷﺪ‬
‫وارد ﺷﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﯾﺎﻓﺘﻦ راه ﺧﺮوج ﻧﺎﻣﻤﮑﻦ ﻣﯽﻧﻤﻮد‪ .‬ﯾﮑﯽ از ﻫﻤﮑﺎران ﻟﻨﮕﺪان ﮐﻪ ﯾﮏ ﺑﺎر در آنﺟﺎ راﻫﺶ را ﮔﻢ ﮐـﺮده ﺑـﻮد ﺑـﻪ آن ﮔﻔﺘـﻪ ﺑـﻮد‪ :‬دام‬
‫واﻗﻌﯽ ﺟﻬﺎﻧﮕﺮدﻫﺎ‪ .1‬ﮐﻠﯿﺴﺎ را ﮐﻪ ﺷﮑﻞ ﺳﻨّﺘﯽ ﻣﻌﻤﺎری را ﺣﻔﻆ ﮐﺮده ﺑﻮد ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﺻﻠﯿﺐ ﻏﻮلآﺳﺎﯾﯽ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ‪ ،‬ﺑﺮ ﺧﻼف اﻏﻠﺐ‬
‫ﮐﻠﯿﺴﺎﻫﺎ ﮐﻪ از ﻃﺮﯾﻖ ﻫﺸﺘﯽ‪ 2‬در اﻧﺘﻬﺎی ﺷﺒﺴﺘﺎن در ﭘﺸﺖ ﺑﻨﺎ داﺧﻞ ﻣﯽﺷﺪﻧﺪ ورودﯾﺶ در ﺟﻨﺐ آن ﻗﺮار داﺷﺖ‪ .‬اﻓﺰون ﺑﺮ آن‪ ،‬ﮐﻠﯿﺴﺎ ﭼﻨـﺪﺗﺎﯾﯽ‬
‫راﻫﺮوی ﭘﺮاﮐﻨﺪه داﺷﺖ‪ .‬ﭘﻠّﻪای ﺑﻪ اﺷﺘﺒﺎه در راﻫﺮوﯾﯽ ﻧﺎدرﺳﺖ‪ ،‬ﺑﺎزدﯾﺪﮐﻨﻨـﺪهای را در ﻫﺰارﺗـﻮﯾﯽ از راﻫﺮوﻫـﺎی ﺑﯿﺮوﻧـﯽ ﺑـﺎ دﯾﻮارﻫـﺎی ﺑﻠﻨـﺪ در‬
‫ﮐﻨﺎرهﻫﺎﯾﺶ ﻣﯽاﻧﺪاﺧﺖ‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﮔﻔﺖ‪» :‬راﻫﻨﻤﺎﻫﺎ ردای ارﻏﻮاﻧﯽ ﻣﯽﭘﻮﺷﻨﺪ‪ «.‬و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﺮﮐﺰ ﮐﻠﯿﺴﺎ ﺑﻪ راه اﻓﺘﺎد‪ .‬ﺑﻌﺪ ﺑﺎ ﺳﺮی ﮐﺞ ﺑﻪ ﻣﺤﺮاب ﺗﺬﻫﯿﺐﺷـﺪهی ﺑﻠﻨـﺪ‬
‫در اﻧﺘﻬﺎی ﺑﺎزوی ﻋﺮﺿﯽ ﺟﻨﻮﺑﯽ ﻧﮕﺮﯾﺴﺖ و ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ را ﭘﺎی آن دﯾﺪ ﮐﻪ روی دﺳﺖ و ﭘﺎ ﺑﺮ زﻣﯿﻦ ﻣﯽﺧﺰﻧﺪ‪ .‬اﯾـﻦ زﯾـﺎرت ﺳـﺠﺪهﻣﺎﻧﻨـﺪ اﺗﻔـﺎﻗﯽ‬
‫ﻣﻌﻤﻮل در ﮐُﻨﺞ ﺷﺎﻋﺮان‪ 3‬ﺑﻮد‪ ،‬اﮔﺮ ﭼﻪ ﮐﻤﺘﺮ از آن ﭼﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﯿﺪ ﻣﻘﺪس ﺗﻠﻘﯽ ﻣﯽﺷﺪ‪ .‬ﺟﻬﺎﻧﮕﺮدﻫﺎ ﮔﻮرﻫﺎ رو ﺗﻤﯿﺰ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﻦ ﻫﯿﭻ راﻫﻨﻤﺎﯾﯽ ﻧﻤﯽﺑﯿﻨﻢ‪ .‬ﺷﺎﯾﺪ ﺑﺘﻮﻧﯿﻢ ﮔﻮر رو ﺧﻮدﻣﻮن ﭘﯿﺪا ﮐﻨﯿﻢ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﯽ ﻫﯿﭻ ﺣﺮﻓﯽ او را ﭼﻨﺪ ﻗﺪم دﯾﮕﺮ ﺗﺎ ﻣﺮﮐﺰ ﮐﻠﯿﺴﺎ ﺑُﺮد و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ راﺳﺖ اﺷﺎره ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﺒﺴﺘﺎن ﮐﻠﯿﺴﺎ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد ﻧﻔﺴﯽ از ﺳﺮ ﺣﯿﺮت ﺑﯿﺮون داد؛ ﻋﻈﻤﺖ ﮐﺎﻣﻞ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﺣﺎﻻ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﯽآﻣﺪ‪ .‬ﮔﻔـﺖ‪» :‬اَه! ﺑﯿـﺎ ﯾـﻪ‬
‫راﻫﻨﻤﺎ ﭘﯿﺪا ﮐﻨﯿﻢ!«‬

‫ﻫﻤﺎن ﻟﺤﻈﻪ ﺻﺪ ﻣﺘﺮ ﭘﺎﯾﯿﻦﺗﺮ از ﺷﺒﺴﺘﺎن‪ ،‬ﭘﺸﺖ ﺟﺎﯾﮕﺎه ﮐُﺮ و ﺧﺎرج از دﯾﺪ‪ ،‬ﻗﺒﺮ ﻣﺠﻠﻞ ﺳﺮ آﯾﺰاک ﻧﯿﻮﺗﻦ ﺑﺎزدﯾﺪﮐﻨﻨـﺪهای ﺗﻨﻬـﺎ داﺷـﺖ‪.‬‬
‫اﺳﺘﺎد ده دﻗﯿﻘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﮔﻮر را ﻣﻮرد ﻣﺪاﻗﻪ ﻗﺮار ﻣﯽداد‪.‬‬

‫ﻣﺰار ﻧﯿﻮﺗﻦ ﺷﺎﻣﻞ ﺗﺎﺑﻮت ﺳﻨﮕﯿﻨﯽ از ﻣﺮﻣﺮ ﺳﯿﺎه ﺑﻮد ﮐﻪ ﺷﮑﻠﯽ ﭘﯿﮑﺮهﮔﻮن از ﺳﺮ آﯾﺰاک ﻧﯿﻮﺗﻦ روی آن ﺧﻮاﺑﯿﺪه ﺑﻮد ﮐـﻪ ﭘﻮﺷـﺎﮐﯽ ﻗـﺪﯾﻤﯽ‬
‫ﭘﻮﺷﯿﺪه و ﻣﻐﺮوراﻧﻪ ﺑﻪ ﭘﺸﺘﻪای از ﮐﺘﺐ ﺧﻮدش ﺗﮑﯿﻪ زده ﺑﻮد‪ :‬اﻟﻮﻫﯿﺖ‪ ،‬ﺗﺎرﯾﺦﺷﻨﺎﺳﯽ‪ ،‬اﭘﺘﯿﮏ‪ ،‬اﺻﻮل رﯾﺎﺿﯽ و ﻓﻠﺴﻔﻪی ﻃﺒﯿﻌﯽ‪ .4‬در ﭘﺎی ﻧﯿـﻮﺗﻦ‬
‫دو ﭘﺴﺮ ﺑﺎﻟﺪار اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺗﻮﻣﺎری را در دﺳﺖ داﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﭘﺸﺖ ﺑﺪن ﺧﻮاﺑﯿﺪهی ﻧﯿﻮﺗﻦ ﻫﺮﻣﯽ ﺑﺎ زاوﯾﻪی ﺗﻨﺪ ﺳﺮ ﺑﺮآورده ﺑـﻮد‪ .‬اﮔـﺮ ﭼـﻪ ﺧـﻮد‬
‫ﻫﺮم ﻫﻢ وﺻﻠﻪی ﻧﺎﺟﻮری ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﯿﺪ‪ ،‬ﺷﮑﻞ ﺑﺴﯿﺎر ﺑﺰرگ در ﻧﯿﻤﻪراه ﺑﺎﻻی ﻫﺮم ﺑﻮد ﮐﻪ اﺳﺘﺎد را ﺳﺨﺖ ﻣﺘﻌﺠﺐ ﻣﯽﮐﺮد‪.‬‬
‫ﯾﮏ ﮔﻮی‪.‬‬

‫‪ 1‬دام ﺟﻬﺎﻧﮕﺮدان در اﺻﻄﻼح ﺑﻪ ﻣﮑﺎﻧﯽ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ ﺟﯿﺐ ﺗﻮرﯾﺴﺖﻫﺎ را ﺧﺎﻟﯽ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ!‬

‫‪ :Narthex 2‬در ﺑﺮﺧﯽ از ﻧﻮﺷﺘﻪﻫﺎ ﻣﺘﺮادف ﺑﺎ آن ‪ Porch‬را آوردهاﻧﺪ‪ .‬ورودی ﺑﺎرﯾﮏ و دراز و ﻣﺤﺼﻮری ﮐﻪ ﻣﻌﻤﻮﻻً دارای ﺳﺘﻮن ﯾﺎ ﻃﺎق اﺳﺖ و ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ ﮐﻠﯿﺴﺎ‬
‫را ﻣﯽﭘﯿﻤﺎﯾﺪ‪ .‬ﻫﺸﺘﯽ ﻣﻌﻤﻮﻻً ﺑﺎ ﺳﺘﻮن ﯾﺎ دﯾﻮارهای ﻣﺸﺒّﮏ از ﺷﺒﺴﺘﺎن ﺟﺪا ﻣﯽﺷﻮد‪.‬‬

‫‪ :Poets’ Corner 3‬ﻓﻀﺎﯾﯽ در ﮐﻠﯿﺴﺎی وﺳﺖﻣﯿﻨﺴﺘﺮ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﮑﺮﯾﻢ ﺷﮑﺴﭙﯿﺮ و دﯾﮕﺮ ﺷﺨﺼﯿﺖﻫﺎی ﺑﺮﺟﺴﺘﻪی ادﺑﯽ ﺗﺨﺘﺼﺎص ﯾﺎﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪Divinity, Chronology, Opticks, Philosophiae Naturalis Principia Mathematica 4‬‬

‫‪-391-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫اﺳﺘﺎد ﺑﺮ ﻣﻌﻤﺎی ﮔﯿﺞﮐﻨﻨﺪهی ﺳﻮﻧﯿﺮ ﺗﺄﻣﻞ ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬آن ﮔﻮی را ﺑﺠﻮ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮ ﻣﺰارش ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﮔﻮی ﺑﺰرگ ﮐﻪ از وﺟﻪ ﻫﺮم ﺑﯿـﺮون زده ﺑـﻮد‬
‫ﭘﻮﺷﯿﺪه از ﺑﺮﺟﺴﺘﻪﮐﺎریﻫﺎی رﯾﺰ ﺑﻮد و ﻫﻤﻪ ﺟﻮر اﺟﺮام ﺳﻤﺎوی را ﺑﻪ ﻧﻤﺎﯾﺶ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد—ﺻُﻮَر ﻓﻠﮑﯽ‪ ،‬ﺑﺮجﻫﺎی داﯾـﺮهاﻟﺒـﺮوج‪ ،‬دﻧﺒﺎﻟـﻪدارﻫـﺎ‪،‬‬
‫ﺳﺘﺎرﮔﺎن‪ ،‬ﺳﯿﺎرات‪ .‬ﺑﺮ ﻓﺮاز آن ﻫﻢ ﺗﺼﻮﯾﺮ اﻟﻬﻪی ﻧﺠﻮم در زﯾﺮ زﻣﯿﻨﻪی ﺳﺘﺎرﮔﺎن ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﯽﺧﻮرد‪.‬‬
‫ﯾﮏ ﻋﺎﻟﻤﻪ ﮔﻮی!‬
‫اﺳﺘﺎد اﻃﻤﯿﻨﺎن داﺷﺖ اﮔﺮ ﻣﻘﺒﺮه را ﺑﯿﺎﺑﺪ‪ ،‬ﺟُﺴﺘﻦ ﮔﻮی ﮔﻤﺸﺪه آﺳﺎن ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪ .‬ﺣﺎل ﭼﻨﺪان ﻫـﻢ از اﯾـﻦ اﻣـﺮ ﻣﻄﻤـﺌﻦ ﻧﺒـﻮد‪ .‬اﺳـﺘﺎد ﺑـﻪ‬
‫ﻧﻘﺸﻪای در ﻫﻢ ﭘﯿﭽﯿﺪه از ﺳﺘﺎرﮔﺎن ﻧﮕﺎه ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬آﯾﺎ ﺳﯿﺎرهای ﮔﻤﺸﺪه ﺑﻮد؟ آﯾﺎ ﮔﻮﯾﯽ ﻧﺠﻮﻣﯽ را از ﯾﮏ ﺻﻮرت ﻓﻠﮑﯽ ﺣﺬف ﮐﺮده ﺑﻮدﻧـﺪ؟ ﻫـﯿﭻ‬
‫ﻧﻤﯽداﻧﺴﺖ‪ .‬ﺣﺘﯽ اﮔﺮ ﻫﻢ ﭼﻨﯿﻦ ﻣﯽﺑﻮد‪ ،‬اﺳﺘﺎد ﺗﺼﻮری ﻧﺪاﺷﺖ ﻣﮕﺮ اﯾﻦ ﮐﻪ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﻧﺤﻮ زﯾﺮﮐﺎﻧﻪای ﺳﺎده و ﭘﯿﺶﭘﺎاﻓﺘﺎده ﺑﺎﺷﺪ—ﺷﻮاﻟﯿﻪای ﮐﻪ‬
‫ﭘﺎپ ﺑﻪ ﺧﺎﮐﺶ ﺳﭙﺮده‪ .‬دﻧﺒﺎل ﭼﻪ ﮔﻮﯾﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﮕﺮدم؟ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮد آﮔﺎﻫﯽ ﮐﺎﻓﯽ از اﺧﺘﺮﻓﯿﺰﯾﮏ ﭘﯿﺶﺷﺮط ﯾﺎﻓﺘﻦ ﺟﺎم ﻣﻘﺪس ﻧﺒﻮد‪.‬‬
‫از ﺗﻦ ﺳﺮخ و ﺑﻄﻦ ﺑﺎرور ﺳﺨﻦ ﻣﯽراﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﺪن ﭼﻨﺪ ﺟﻬﺎﻧﮕﺮد ﺗﻤﺮﮐﺰ اﺳﺘﺎد را ﺑﺮ ﻫﻢ رﯾﺨﺖ‪ .‬ﮐﺮﯾﭙﺘﮑﺲ را دوﺑﺎره ﺑﻪ ﺟﯿﺒﺶ ﺑﺎزﮔﺮداﻧﺪ و ﺧﺴﺘﻪ آنﻫﺎ را ﺗﻤﺎﺷـﺎ ﮐـﺮد ﮐـﻪ ﺑـﻪ‬
‫ﺳﻤﺖ ﻣﯿﺰی در آن اﻃﺮاف رﻓﺘﻨﺪ و ﺻﺪﻗﻪای در ﮐﺎﺳﻪ اﻧﺪاﺧﺘﻨﺪ و اﺑﺰارﻫﺎی ﺗﻤﯿﺰﺳﺎزی ﻣﻘﺒﺮهﻫﺎ را ﮐﻪ ﮐﻠﯿﺴﺎ در آنﺟﺎ ﻗـﺮار داده ﺑـﻮد ﺑﺮداﺷـﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫آنﻫﺎ ﮐﻪ زﻏﺎل ﭼﻮب و ﻣﺪاد و ﺑﺮﮔﻪﻫﺎی ﺑﺰرگ ﮐﺎﻏﺬ ﺑﺎ ﺧﻮد داﺷﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺟﻠﻮی ﮐﻠﯿﺴﺎ ﺑﻪ راه اﻓﺘﺎدﻧﺪ؛ اﺣﺘﻤﺎﻻً ﺑﻪ ﮐﻨﺞ ﺷﺎﻋﺮان ﮐﻪ ﻣﺤﺒﻮب‬
‫ﻣﺮدم ﺑﻮد ﻣﯽرﻓﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﺎ ﺗﻤﯿﺰ ﮐﺮدن ﺷﺪﯾﺪ ﻣﻘﺒﺮهﻫﺎ اﺣﺘﺮاﻣﺸﺎن را ﺑﻪ ﭼﺎوﺳﺮ‪ 1‬و ﺗﻨﯿﺴﻮن‪ 2‬و دﯾﮑﻨﺰ اﺑﺮاز ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫دوﺑﺎره ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺷﺪ‪ ،‬ﮐﻤﯽ ﺑﻪ ﻣﻘﺒﺮه ﻧﺰدﯾﮏﺗﺮ رﻓﺖ و ﺳﺮاﭘﺎی آن را واﮐﺎوی ﮐﺮد‪ .‬ﺟﺴﺘﺠﻮﯾﺶ را ﺑﺎ ﭘﺎﻫﺎی ﭼﻨﮕﺎلﻣﺎﻧﻨﺪِ زﯾـﺮِ ﺗـﺎﺑﻮت ﺷـﺮوع‬
‫ﮐﺮد‪ ،‬ﻧﮕﺎﻫﺶ از ﺑﺎﻻی ﺳﺮ ﻧﯿﻮﺗﻦ ﮔﺬﺷﺖ‪ ،‬از ﮐﻨﺎر ﮐﺘﺎبﻫﺎی ﻋﻠﻤﯽ ﻧﯿﻮﺗﻦ‪ ،‬از ﮐﻨﺎر دو ﭘﺴﺮک ﺑﺎ ﺗﻮﻣﺎرﻫﺎی رﯾﺎﺿﯽﺷﺎن و وﺟﻮه ﻫﺮم را ﺗﺎ ﺑـﺎﻻی‬
‫آن اداﻣﻪ داد و ﺑﻪ ﮔﻮی ﺑﺰرگ ﺑﺎﻻی ﻫﺮم ﺑﺎ ﺻﻮرتﻫﺎی ﻓﻠﮑﯿﺶ رﺳﯿﺪ و ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺳﺎﯾﺒﺎن ﭘﺮﺳﺘﺎرهی ﺷﺎهﻧﺸﯿﻦ‪.‬‬
‫ﭼﻪ ﮔﻮﯾﯽ ﺑﺎﯾﺪ اﯾﻦﺟﺎ ﺑﺎﺷﻪ ﮐﻪ اﻻن ﮔﻢ ﺷﺪه؟ ﮐﺮﯾﭙﺘﮑﺲ را در ﺟﯿﺒﺶ ﻧﻮازش ﮐﺮد‪ ،‬اﻧﮕﺎر ﮐﻪ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﺨﻮاﻫﺪ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪای از ﻣﺮﻣـﺮ ﺳـﺎﺧﺘﻪی‬
‫ﺳﻮﻧﯿﺮ ﺑﻪ او اﻟﻬﺎم ﺷﻮد‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ ﭘﻨﺞ ﺣﺮف ﺗﺎ ﺟﺎم ﻣﻘﺪس ﻓﺎﺻﻠﻪﺳﺖ‪.‬‬
‫آرام ﺑﻪ ﮔﻮﺷﻪی ﺟﺎﯾﮕﺎه ﮐُﺮ ﺑﻪ راه اﻓﺘﺎد و ﻧﻔﺲ ﻋﻤﯿﻘﯽ ﮐﺸﯿﺪ و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﺤﺮاب اﺻـﻠﯽ در اﻧﺘﻬـﺎی ﺷﺒـﺴﺘﺎن ﻧﮕـﺎه ﮐـﺮد‪ .‬ﻧﮕـﺎﻫﺶ را از‬
‫ﻣﺤﺮاب ﺗﺬﻫﯿﺐﺷﺪه ﺑﻪ ﺳﻤﺖ راﻫﻨﻤﺎﯾﯽ ارﻏﻮاﻧﯽﭘﻮش ﺑﺮﮔﺮﻓﺖ ﮐﻪ دو ﭼﻬﺮهی ﺑﺴﯿﺎر آﺷﻨﺎ اﻃﺮاﻓﺶ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان و ﻧﻮو‪.‬‬
‫اﺳﺘﺎد در ﮐﻤﺎل آراﻣﺶ دو ﮔﺎم ﺑﻪ ﺷﻤﺖ ﭘﺸﺖ ﺟﺎﯾﮕﺎه ﮐُﺮ ﺑﺮداﺷﺖ و ﻣﺨﻔﯽ ﺷﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﺧﻮد ﮔﻔﺖ ﺳﺮﯾﻊ ﻋﻤـﻞ ﮐﺮدﻧـﺪ‪ .‬ﺣـﺪس زده ﺑـﻮد ﮐـﻪ‬
‫ﻟﻨﮕﺪان و ﺳﻮﻓﯽ در ﻧﻬﺎﯾﺖ ﺷﻌﺮ را رﻣﺰﮔﺸﺎﯾﯽ ﮐﻨﻨﺪ و ﺑﻪ ﻣﺰار ﻧﯿﻮﺗﻦ ﺑﯿﺎﯾﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ آﻣﺪن آنﻫﺎ زودﺗﺮ از ﺣﺪ اﻧﺘﻈﺎرش ﺑـﻮد‪ .‬ﻧﻔـﺴﯽ ﻋﻤﯿـﻖ ﮐـﺸﯿﺪ و‬
‫ﮔﺰﯾﻨﻪﻫﺎ رادر ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬او ﺑﻪ ﺑﺮﺧﻮرد ﺑﺎ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻏﺎﻓﻞﮔﯿﺮﮐﻨﻨﺪه ﺧﻮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﮐﺮﯾﭙﺘﮑﺲ دﺳﺖ ﻣﻨﻪ‪.‬‬
‫دﺳﺖ در ﺟﯿﺒﺶ ﺑﺮد و ﺷﯿﺊ دﯾﮕﺮی را ﮐﻪ ﺑﺎﻋﺚ آراﻣﺶ ﺧﺎﻃﺮش ﺷﺪه ﺑﻮد ﻟﻤﺲ ﮐﺮد‪ :‬ﻫﻔﺖﺗﯿﺮ ﻣﺪوﺳﺎ‪ .‬ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ اﻧﺘﻈـﺎر ﻣـﯽرﻓـﺖ‬
‫ﻓﻠﺰﯾﺎبﻫﺎی ﮐﻠﯿﺴﺎ ﺑﺎ رد ﺷﺪن اﺳﺘﺎد ﮐﻪ ﻫﻔﺖﺗﯿﺮی را ﻣﺨﻔﯽ ﮐﺮده ﺑﻮد ﺑﻪ ﺻﺪا درآﻣﺪﻧﺪ و ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ ﺑﺎز ﻫﻢ اﻧﺘﻈﺎرش را داﺷـﺖ ﻧﮕﻬﺒﺎﻧـﺎن‬

‫‪ :Geoffrey Chaucer 1‬ﺟﻔﺮی ﭼﺎوﺳﺮ )‪ (1343-1400‬ﺷﺎﻋﺮ ﺑﺰرگ اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ ﮐﻪ ﺷﺎﻫﮑﺎرش ﻗﺼﻪﻫﺎی ﮐﺎﻧﺘﺮﺑﺮی )‪ (Canterbury Tales‬ﺗﺄﺛﯿﺮ ﺑﺰرﮔﯽ‬
‫ﺑﺮ ادﺑﯿﺎت اﻧﮕﻠﺴﺘﺎن ﮔﺬاﺷﺖ‪.‬‬
‫‪2‬‬
‫‪ :Alfred Tennyson‬آﻟﻔﺮد ﺗﻨﯿﺴﻮن )‪ (1809-1892‬ﯾﺎ ﺑﺎرون اول آﻟﺪورس و ﻓﺮشواﺗﺮ ﮐﻪ اﺻﻠﯽﺗﺮﯾﻦ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪهی ﺟﺮﯾﺎن ادﺑﯽ ﻋﺼﺮ وﯾﮑﺘﻮرﯾﺎ ﻣﺤﺴﻮب‬
‫ﻣﯽﺷﻮد‪.‬‬

‫‪-392-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺟﻠﻮی او را ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ و او ﺑﺎ اوﻗﺎتﺗﻠﺨﯽ ﺑﻪ آنﻫﺎ ﻧﮕﺮﯾﺴﺖ و ﮐـﺎرت ﺷﻨﺎﺳـﺎﯾﯿﺶ را ﻧـﺸﺎن داد‪ .‬ﻣﻘﺎﻣـﺎت ﻫﻤﯿـﺸﻪ از اﺣﺘـﺮام ﺷﺎﯾـﺴﺘﻪای‬
‫ﺑﺮﺧﻮردار ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻋﻠﯽرﻏﻢ آن ﮐﻪ اﺳﺘﺎد از اﺑﺘﺪا اﻣﯿﺪ داﺷﺖ ﺧﻮد ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ و ﺑﺪون دردﺳﺮ زﯾﺎد ﮐﺮﯾﭙﺘﮑﺲ را ﺣﻞ ﮐﻨﺪ‪ ،‬اﮐﻨـﻮن اﺣـﺴﺎس ﻣـﯽﮐـﺮد رﺳـﯿﺪن‬
‫ﻟﻨﮕﺪان و ﻧﻮو واﻗﻌﻪی ﺧﻮﺷﺎﯾﻨﺪی اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺎ در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻋﺪم ﻣﻮﻓﻘﯿﺘﯽ ﮐﻪ او در ﻓﻬﻤﯿﺪن ﻣﻮرد ارﺟﺎع »ﮔﻮی« داﺷﺖ‪ ،‬اﺣﺘﻤﺎﻻً ﻣـﯽﺗﻮاﻧـﺴﺖ از‬
‫زُﺑْﺪﮔﯽ آنﻫﺎ اﺳﺘﻔﺎدهی ﻣﻄﻠﻮب را ﺑﺒﺮد‪ .‬ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬اﮔﺮ ﻟﻨﮕﺪان ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﺷﻌﺮ را رﻣﺰﮔﺸﺎﯾﯽ ﮐﻨﺪ و ﻣﻘﺒﺮه را ﺑﯿﺎﯾﺪ‪ ،‬ﯾﺤﺘﻤﻞ ﭼﯿﺰی درﺑـﺎرهی‬
‫ﮔﻮی ﻧﯿﺰ ﻣﯽداﻧﺴﺖ و اﮔﺮ ﻟﻨﮕﺪان ﮐﻠﻤﻪی رﻣﺰ را ﻣﯽداﻧﺴﺖ‪ ،‬ﻣﺴﺄﻟﻪ ﺗﻨﻬﺎ وارد آوردن ﻓﺸﺎر ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﻪ او ﺑﻮد‪.‬‬
‫اﻟﺒﺘﻪ ﻧﻪ در ﯾﻦﺟﺎ‪.‬‬
‫ﺟﺎﯾﯽ آرامﺗﺮ‪.‬‬
‫اﺳﺘﺎد ﺗﺎﺑﻠﻮی اﻋﻼﻧﺎت ﮐﻮﭼﮑﯽ را ﮐﻪ ﺳﺮ راﻫﺶ ﺑﻪ ﮐﻠﯿﺴﺎ دﯾﺪه ﺑﻮد ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ آورد و ﻓﻮراً ﻣﮑﺎن ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺮای ﺗﻄﻤﯿﻊ آنﻫﺎ را درﯾﺎﻓﺖ‪.‬‬
‫ﺗﻨﻬﺎ ﭘﺮﺳﺸﯽ ﮐﻪ ﻣﯽﻣﺎﻧﺪ اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﭼﻪ ﻃﻌﻤﻪای را ﺑﺮاﯾﺸﺎن ﺑﮕﺬارد‪.‬‬

‫‪-393-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﻧﻮد و ﻫﺸﺘﻢ‬

‫ﻟﻨﮕﺪان و ﺳﻮﻓﯽ ﺑﻪ آﻫﺴﺘﮕﯽ در ﺳﺎﯾﻪی ﺳﺘﻮنﻫﺎی ﺑﯽﺷﻤﺎری ﮐﻪ راﻫﺮوی ﺷﻤﺎﻟﯽ را از ﺷﺒﺴﺘﺎن ﺟﺪا ﻣـﯽﺳـﺎﺧﺖ آن را ﻃـﯽ ﮐﺮدﻧـﺪ‪.‬‬
‫ﻋﻠﯽرﻏﻢ ﭘﯿﻤﻮدن ﺑﯿﺸﺘﺮ از ﻧﺼﻒ راه ﺷﺒﺴﺘﺎن ﻣﻘﺒﺮهی ﻧﯿﻮﺗﻦ را ﺧﻮب ﻧﻤﯽدﯾﺪﻧﺪ‪ .‬ﺗﺎﺑﻮت ﺳﻨﮕﯽ در ﺟﺎﭘﯿﮑﺮهای دﯾﻮاری ﺑﻮد و از اﯾﻦ زاوﯾـﻪی‬
‫ﺑﺴﺘﻪ ﭘﻨﻬﺎن از دﯾﺪ‪.‬‬

‫ﺳﻮﻓﯽ زﻣﺰﻣﻪ ﮐﺮد‪» :‬ﺣﺪاﻗﻞ ﮐﺴﯽ اﯾﻦﺟﺎ ﻧﯿﺴﺖ‪«.‬‬

‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺎ آﺳﻮدﮔﯽ ﺳﺮی ﺗﮑﺎن داد‪ .‬ﮐﺴﯽ اﻃﺮف ﻣﻨﻄﻘﻪی ﻧﺰدﯾﮏ ﻣﻘﺒﺮهی ﻧﯿﻮﺗﻦ ﻧﺒﻮد‪ .‬ﻧﺠﻮا ﮐﺮد‪» :‬ﻣﻦ ﻣﯿﺮم ﺟﻠـﻮ‪ .‬ﺗـﻮ ﻗـﺎﯾﻢ ﺷـﻮ ﺷـﺎﯾﺪ‬
‫ﮐﺴﯽ‪ «...‬ﺳﻮﻓﯽ در ﻫﻤﯿﻦ ﺣﯿﻦ از ﺳﺎﯾﻪ ﺧﺎرج ﺷﺪه و در دﯾﺪرس اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد‪...» .‬ﻣﺮاﻗﺒﻤﻮن ﺑﺎﺷﻪ!« ﻟﻨﮕﺪان آه ﮐﺸﯿﺪ و ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﻪ او ﭘﯿﻮﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان و ﺳﻮﻓﯽ در ﺳﮑﻮت در ﻣﺴﯿﺮی ﻣﻮرب ﺷﺒﺴﺘﺎن را ﻃﯽ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ و ﻣﻘﺒﺮهی آراﺳﺘﻪ ﺑﻪ ﻃﺮزی وﺳﻮﺳﻪاﻧﮕﯿﺰ ﺧﻮد را ﻧﻤﺎﯾﺎن ﻣـﯽﺳـﺎﺧﺖ‪...‬‬
‫ﺗﺎﺑﻮت ﻣﺮﻣﺮی ﺳﯿﺎه‪ ...‬ﭘﯿﮑﺮهی ﺑﻪ ﭘﺸﺖ دراز ﮐﺸﯿﺪهی ﻧﯿﻮﺗﻦ‪ ...‬دو ﭘﺴﺮک ﺑﺎلدار‪ ...‬ﻫﺮم ﺑﺰرگ‪ ...‬ﮔﻮی ﻋﻈﯿﻢ‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ ﺑﻬﺖزده ﮔﻔﺖ‪» :‬از اﯾﻦ ﺧﺒﺮ داﺷﺘﯽ؟«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﺳﺮی ﺑﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪی ﻧﻔﯽ ﺗﮑﺎن داد‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﮔﻔﺖ‪» :‬اوﻧﺎ ﺷﺒﯿﻪ ﺻﻮرتﻫﺎی ﻓﻠﮑﯽ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯿﺎن ﮐﻪ روی ﮔﻮی ﺣﮑﺎﮐﯽ ﺷﺪه ﺑﺎﺷﻨﺪ‪«.‬‬
‫ﺑﻪ ﺗﻮرﻓﺘﮕﯽ دﯾﻮار ﮐﻪ ﻧﺰدﯾﮏ ﻣﯽﺷﺪﻧﺪ ﻟﻨﮕﺪان ﺧﻮد را ﻟﺒﺮﯾﺰ از ﻫﯿﺠﺎن ﯾﺎﻓﺖ‪ .‬ﻣﺰار ﻧﯿﻮﺗﻦ ﭘﺮ از ﮔﻮی ﺑﻮد—ﺳﺘﺎرﮔﺎن‪ ،‬دﻧﺒﺎﻟﻪدارﻫﺎ‪ ،‬ﺳﯿﺎرات‪.‬‬
‫آن ﮔﻮی را ﺑﺠﻮ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮ ﻣﺰارش ﺑﺎﺷﺪ؟ اﻧﮕﺎر ﺑﺨﻮاﻫﯽ ﺳﻮزﻧﯽ را در ﮐﺎﻫﺪان ﭘﯿﺪا ﮐﻨﯽ‪.‬‬
‫»اﺟﺮام ﻧﺠﻮﻣﯽ‪ «.‬ﺳﻮﻓﯽ ﻧﮕﺮان ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﯿﺪ‪» .‬ﺗﺎزه ﯾﻪ ﻋﺎﻟﻤﻪ!«‬

‫‪-394-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻟﻨﮕﺪان اﺧﻢ ﮐﺮد‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ ارﺗﺒﺎﻃﯽ ﮐﻪ ﺑﯿﻦ ﺳﯿﺎرات و ﺟﺎم ﭘﯿﺪا ﻣﯽﮐﺮد ﺳﺘﺎرهی ﭘﻨﺞﭘﺮ ﻧﺎﻫﯿﺪ ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ ﭘﯿﺶ از اﯾـﻦ‪ ،‬ﮐﻠﻤـﻪی وﻧـﻮس را در راه‬
‫ﮐﻠﯿﺴﺎی ﻫﯿﮑﻞ اﻣﺘﺤﺎن ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﺑﻪ ﻃﺮف ﺗﺎﺑﻮت ﺳﻨﮕﯽ رﻓﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﻟﻨﮕﺪان ﭼﻨﺪ ﮔﺎم ﻋﻘﺐﺗﺮ ﻣﺎﻧﺪ و ﺑﻪ ﮐﻠﯿﺴﺎی اﻃﺮاﻓﺶ ﺧﯿﺮه ﻣﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﮔﻔﺖ‪» :‬اﻟﻮﻫﯿﺖ‪ «،‬ﺳﺮش را ﮐﺞ ﮐﺮده ﺑﻮد ﺗﺎ ﻋﻨﻮان ﮐﺘﺎبﻫﺎﯾﯽ را ﮐﻪ ﻧﯿﻮﺗﻦ روی آنﻫﺎ ﺧـﻢ ﺷـﺪه ﺑـﻮد ﺑﺨﻮاﻧـﺪ‪» .‬ﺗـﺎرﯾﺦﺷﻨﺎﺳـﯽ‪،‬‬
‫اﭘﺘﯿﮏ‪ ،‬اﺻﻮل ﻓﻠﺴﻔﻪ و رﯾﺎﺿﯿﺎت ﻃﺒﯿﻌﯽ؟« ﺑﻪ ﺳﻮی او ﭼﺮﺧﯿﺪ‪» :‬ﭼﯿﺰﯾﺶ آﺷﻨﺎ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯿﺎد؟«‬

‫ﻟﻨﮕﺪان ﮔﺎﻣﯽ ﺟﻠﻮﺗﺮ ﺑﺮداﺷﺖ ﺗﺎ ﺑﺮرﺳﯽاش ﮐﻨﺪ‪ Principia Mathematica» .‬ﺗﺎ اوﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﻣﻦ ﯾﺎدم ﻫـﺴﺖ راﺟـﻊ ﺑـﻪ ﮔـﺮاﻧﺶ و‬
‫ﺟﺎذﺑﻪی ﺳﯿﺎرات ﺑﻮد‪ ...‬ﮐﻪ در ﺣﻘﯿﻘﺖ ﮐُﺮه ﯾﺎ ﮔﻮی ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ از ﻣﻮﺿﻮع دورﻣﻮن ﻣﯿﮑﻨﻪ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺑﻪ ﺻﻮر ﻓﻠﮑﯽ روی ﮔﻮی اﺷﺎره ﮐﺮد و ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» :‬درﺑﺎرهی ﻧﺸﻮﻧﻪی ﺑﺮجﻫﺎی داﯾﺮهاﻟﺒﺮوج ﭼﯽ؟ ﭼﯿﺰاﯾﯽ راﺟﻊ ﺑﻪ ﺣﻮت و دﻟـﻮ ﮔﻔﺘـﯽ‪،‬‬
‫ﻧﻪ؟«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺎ ﺧﻮد اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ ﭘﺎﯾﺎن اﯾﺎم و ﮔﻔﺖ‪» :‬ادﻋﺎ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﭘﺎﯾﺎن دورهی ﺣﻮت و ﺷﺮوع دﻟﻮ ﻧﺸﺎﻧﻪﻫﺎی زﻣﺎﻧﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ دِﯾﺮ ﺑﻨﺎ داﺷـﺖ‬
‫اﺳﻨﺎد ﺟﺎم ﻣﻘﺪس رو ﺑﺮای دﻧﯿﺎ ﻓﺎش ﮐﻨﻪ‪ «.‬اﻣﺎ ﻫﺰاره ﺑﺪون ﻫﯿﭻ ﺣﺎدﺛﻪای اوﻣﺪ و رﻓﺖ و ﺗﺎرﯾﺦدانﻫﺎ رو در ﺣﯿﺮت ﮔﺬاﺷـﺖ ﮐـﻪ ﺣﻘﯿﻘـﺖ ﮐِـﯽ‬
‫آﺷﮑﺎر ﻣﯿﺸﻪ‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﺤﺘﻤﻞ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯿﺎد‪ .‬ﺷﺎﯾﺪ ﺗﺼﻤﯿﻢ دﯾﺮ ﺻﻬﯿﻮن ﺑﺮای ﻓﺎش ﮐﺮدن ﺣﻘﯿﻘﺖ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﺑﯿﺖ آﺧﺮ ﺷﻌﺮ ﺑﺎﺷﻪ‪«.‬‬
‫از ﺗﻦ ﺳﺮخ و ﺑﻄﻦ ﺑﺎردار ﺳﺨﻦ ﻣﯽراﻧﺪ‪ .‬ﻟﻨﮕﺪان ﻟﺮزﺷﯽ دروﻧﺶ ﺣﺲ ﮐﺮد‪ .‬ﺑﻪ آن ﺑﯿﺖ اﯾﻦ ﻃﻮر ﺗﻮﺟﻪ ﻧﮑﺮده ﺑﻮد‪.‬‬
‫»ﻗﺒﻼً ﺑﻬﻢ ﮔﻔﺘﯽ اﯾﻦ ﮐﻪ ﺻﻮﻣﻌﻪ ﺣﻘﯿﻘﺖ رو ﮐِﯽ در ﻣﻮرد ›رُز‹ و ﭼﯿﺰی ﮐﻪ ﺣﺎﻣﻠﺶ ﺑﻮده ﻓﺎش ﮐﻨﻪ ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﺑﻪ ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ ﺳـﯿﺎرات ﺑـﺴﺘﮕﯽ‬
‫داﺷﺘﻪ‪ ،‬ﺑﻪ ﮔﻮیﻫﺎ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺳﺮ ﺗﮑﺎن داد‪ ،‬اوﻟﯿﻦ ﺑﺎرﻗﻪﻫﺎی ﮐﻢرﻧﮓ اﻣﯿﺪ ﺷﮑﻞ ﻣﯽﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‪ .‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺎل‪ ،‬ﺷﻬﻮدش ﺑﻪ او ﻣﯽﮔﻔﺖ ﺳـﺘﺎرهﺷﻨﺎﺳـﯽ ﮐﻠﯿـﺪ ﻧﯿـﺴﺖ‪.‬‬
‫ﺗﻤﺎم راهﺣﻞﻫﺎی ﭘﯿﺸﯿﻦ اﺳﺘﺎد اﻋﻈﻢ ﻣﻌﻨﺎﯾﯽ ﺑﻠﯿﻎ و ﻧﻤﺎدﯾﻦ داﺷﺘﻨﺪ—ﻣﻮﻧﺎﻟﯿﺰا‪ ،‬ﻋﺬرای ﺻﺨﺮهﻫﺎ‪ ،‬ﺳﻮﻓﯿﺎ‪ .‬اﯾﻦ ﻓﺼﺎﺣﺖ ﺑﻪ ﻃـﻮر ﺣـﺘﻢ در ﻣﻔﻬـﻮم‬
‫ﮔﻮیﻫﺎی ﺳﯿﺎرات و ﺻﻮر ﻓﻠﮑﯽ دﯾﺪه ﻧﻤﯽﺷﺪ‪ .‬ﺗﺎ اﯾﻦﺟﺎ ژاک ﺳﻮﻧﯿﺮ ﺧﻮد را رﻣﺰﻧﻮﯾـﺴﯽ ﺑـﺴﯿﺎر دﻗﯿـﻖ ﻧـﺸﺎن داده ﺑـﻮد و ﻟﻨﮕـﺪان ﻣـﯽﺑﺎﯾـﺴﺖ‬
‫ﻣﯽﭘﺬﯾﺮﻓﺖ ﮐﻪ رﻣﺰ ﻧﻬﺎﯾﯿﺶ—آن ﭘﻨﺞ ﺣﺮﻓﯽ ﮐﻪ راز ﻏﺎﯾﯽ ﺻﻮﻣﻌﻪ را ﻓﺎش ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ—ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎﯾﺪ از ﻧﻈﺮ ﻧﻤﺎدﯾﻦ ﺑﺎ ﺑﻘﯿﻪی رﻣﺰﻫﺎ ﻫﻤﺎﻫﻨـﮓ‬
‫ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﮐﻪ ﺑﺴﯿﺎر واﺿﺢ و ﻣﺒﺮﻫﻦ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺑﺮﺳﺪ‪ .‬اﮔﺮ اﯾﻦ راه ﺣﻞ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺑﻘﯿﻪ ﻣﯽﻣﺎﻧﺴﺖ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﻣﺤﺾ آن ﮐﻪ ﺣﻞ ﻣﯽﮔﺸﺖ آﺳﺎن ﻣﯽﻧﻤﻮد‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺑﻪ آﺳﺘﯿﻨﺶ ﭼﻨﮓ اﻧﺪاﺧﺖ و رﺷﺘﻪی اﻓﮑﺎرش را ﮔﺴﺴﺖ‪» .‬اوﻧﺠﺎ رو‪ «.‬ﻧﻔﺴﺶ ﺑﻨﺪ آﻣﺪه ﺑﻮد‪ .‬از ﻫﺮاﺳﯽ ﮐﻪ در ﺗﻤﺎﺳﺶ ﺑﻮد ﻟﻨﮕﺪان‬
‫ﮔﻤﺎن ﮐﺮد ﮐﺴﯽ ﻧﺰدﯾﮏ آﻣﺪه اﺳﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﻪ ﻃﺮﻓﺶ ﮐﻪ ﭼﺮﺧﯿﺪ او وﺣﺸﺖزده ﺑﻪ ﺑﺎﻻی ﺗﺎﺑﻮت ﺳﻨﮕﯽ ﺳﯿﺎه ﺧﯿﺮه ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬زﻣﺰﻣـﻪ ﮐـﺮد‪» :‬ﯾﮑـﯽ‬
‫اﯾﻦﺟﺎ ﺑﻮده‪ «.‬ﺑﻪ ﻟﮑﻪای ﻧﺰدﯾﮏ ﭘﺎی دراز ﺷﺪهی ﻧﯿﻮﺗﻦ اﺷﺎره ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﻧﮕﺮاﻧﯽاش را درک ﻧﻤﯽﮐﺮد‪ .‬ﺟﻬﺎنﮔﺮدی ﺑﯽﺗﻮﺟﻪ ﻣﺪادش را روی ﺳﺮﭘﻮش ﺗﺎﺑﻮت ﻧﺰدﯾﮏ ﭘﺎی ﻧﯿﻮﺗﻦ ﺟﺎ ﮔﺬاﺷـﺘﻪ ﺑـﻮد‪ .‬اﻫﻤﯿﺘـﯽ‬
‫ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬ﻟﻨﮕﺪان ﭘﯿﺶ رﻓﺖ ﺗﺎ ﺑﺮش دارد‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﻪ ﻃﺮف ﺗﺎﺑﻮت ﮐﻪ ﺧﻢ ﺷﺪ ﻧﻮر روی ﻗﺎﻟﺐ ﻣﺮﻣﺮ ﺳﯿﺎه ﺑﺮاق ﺟﺎﺑﺠﺎ ﺷﺪ‪ .‬ﻟﻨﮕﺪان در ﺟﺎ ﻣﺎﻧـﺪ‪ .‬ﻧﺎﮔـﺎه‬
‫دﻟﯿﻞ ﻫﺮاس ﺳﻮﻓﯽ را درﯾﺎﻓﺖ‪.‬‬
‫ﺑﺎ ﺧﻄﯽ ﺑﺪ روی ﺳﺮﭘﻮش ﺗﺎﺑﻮت‪ ،‬ﻧﺰدﯾﮏ ﭘﺎی ﻧﯿﻮﺗﻦ‪ ،‬ﻧﻮﺷﺘﻪی آﺷﮑﺎر ﻣﺪاد زﻏﺎﻟﯽ ﺑﺮق ﻣﯽزد‪:‬‬

‫‪-395-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﭘﯿﺶ ﻣﻨﻪ‪.‬‬

‫‪1‬‬
‫ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﺑﯿﺎﯾﯿﺪ ﺗﺎﻻر ﻣﺠﻤﻊ ‪،‬‬
‫ﺧﺮوﺟﯽ ﺟﻨﻮﺑﯽ‪ ،‬ﺑﻪ ﻃﺮف ﭘﺎرک‬

‫ﻟﻨﮕﺪان دوﺑﺎره ﻧﻮﺷﺘﻪ را ﺧﻮاﻧﺪ‪ .‬ﻗﻠﺒﺶ ﺑﻪ ﺗﻨﺪی ﻣﯽﺗﭙﯿﺪ‪.‬‬

‫ﺳﻮﻓﯽ ﭼﺮﺧﯿﺪ و ﺷﺒﺴﺘﺎن را ﺑﺮرﺳﯽ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﻋﻠﯽرﻏﻢ ﭘﺮدهی ﺳﯿﺎه اﺿﻄﺮاﺑﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ دﯾﺪن ﮐﻠﻤﺎت ﺑﺮ او ﻓﺮو اﻓﺘﺎده ﺑﻮد ﻟﻨﮕﺪان ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﺧﺒﺮ ﺧﻮﺑﯽ ﺷﻨﯿﺪهاﻧـﺪ‪ .‬ﻟـﯽ زﻧـﺪهﺳـﺖ‪ .‬ﻧﻮﺷـﺘﻪ‬
‫ﻣﻌﻨﺎی ﺿﻤﻨﯽ دﯾﮕﺮی ﻫﻢ داﺷﺖ‪ .‬زﻣﺰﻣﻪ ﮐﺮد‪» :‬اونﻫﺎ ﻫﻢ رﻣﺰ رو ﻧﻤﯽدوﻧﻨﺪ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺳﺮی ﺑﻪ ﺗﺼﺪﯾﻖ ﺗﮑﺎن داد وﮔﺮﻧﻪ ﭼﺮا ﻣﯽﺑﺎﯾﺴﺖ ﺣﻀﻮرﺷﺎن را آﺷﮑﺎر ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ؟‬
‫»ﺷﺎﯾﺪ ﺑﺨﻮان ﻟﯽ رو ﺑﺎ رﻣﺰ ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ ﮐﻨﻨﺪ‪«.‬‬
‫»ﯾﺎ ﮐﻠﮑﻪ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺳﺮش را ﺗﮑﺎن داد‪» .‬ﮔﻤﺎن ﻧﮑﻨﻢ‪ .‬ﺑﺎغ ﺑﯿﺮون دﯾﻮارﻫﺎی ﺻﻮﻣﻌﻪﺳﺖ‪ .‬ﯾﻪ ﻣﺤﻞ ﻋﻤﻮﻣﯿﻪ‪ «.‬ﻟﻨﮕﺪان ﭘﯿﺶ از اﯾﻦ ﯾﮏ ﻣﺮﺗﺒﻪی دﯾﮕـﺮ‬
‫ﺑﺎغ ﻣﺸﻬﻮر ﺻﻮﻣﻌﻪ را دﯾﺪه ﺑﻮد—ﺑﺎغ ﮐﻮﭼﮑﯽ از ﮔﯿﺎﻫﺎن داروﯾﯽ و ﻣﯿﻮه ﺑﻮد و ﺑﺎزﻣﺎﻧﺪهی اﯾّﺎﻣﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ راﻫﺒﺎن ﮔﯿﺎه ﭘﺮورش ﻣﯽدادﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎغ ﮐﺎﻟﺞ‬
‫ﮐﻪ ادﻋﺎ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ ﻗﺪﯾﻤﯽﺗﺮﯾﻦ درﺧﺘﺎن ﻣﯿﻮهی ﺑﺮﯾﺘﺎﻧﯿﺎ را دارد‪ ،‬ﻣﺤﻞ ﻣﺤﺒﻮب ﺟﻬﺎنﮔﺮدان ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺮای دﯾﺪﻧﺶ ﻧﯿﺎزی ﺑﻪ وارد ﺷﺪن ﺑﻪ ﺻﻮﻣﻌﻪ‬
‫ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ‪» .‬ﮔﻤﺎن ﻣﯽﮐﻨﻢ ﺑﺨﺖ ﺑﻬﻤﻮن رو ﮐﺮده ﮐﻪ ﻣﺎ رو ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻓﻀﺎی ﺑﺎز ﻣﯽﻓﺮﺳﺘﻨﺪ‪ .‬اﻣﻦﺗﺮه‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﻣﻈﻨﻮن ﺑﻮد‪» .‬ﮐﻪ ﻓﻠﺰﯾﺎﺑﯽ در ﮐﺎر ﻧﯿﺴﺖ؟«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان اﺧﻢ ﮐﺮد‪ .‬ﻧﮑﺘﻪ را درﯾﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫دوﺑﺎره ﺑﻪ ﻣﻘﺒﺮهی ﭘﻮﺷﯿﺪه از ﮔﻮی ﺧﯿﺮه ﺷﺪ‪ .‬آرزو ﻣﯽﮐﺮد ﻓﮑﺮی در ﻣﻮرد رﻣﺰ ﮐﺮﯾﭙﺘﮑﺲ ﺑﻪ ذﻫﻨﺶ ﺧﻄﻮر ﻣﯽﮐﺮد‪ ...‬ﭼﯿـﺰی ﺑـﺮای ﭼﺎﻧـﻪ‬
‫زدن‪ .‬ﻣﻦ ﻟﯽ رو درﮔﯿﺮ اﯾﻦ ﮐﺎر ﮐﺮدم‪ ،‬ﻫﺮ ﮐﺎری ﻻزم ﺑﺎﺷﻪ ﺑﺮای ﮐﻤﮏ ﺑﻬﺶ اﻧﺠﺎم ﻣﯿﺪم‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﯾﺎدداﺷﺖ ﻣﯿﮕﻪ از ﺧﺮوﺟﯽ ﺟﻨﻮﺑﯽ ﺑﺮﯾﻢ ﺗﺎﻻر ﻣﺠﻤﻊ‪ .‬از اون ﺧﺮوﺟﯽ ﻣﯽﺗﻮﻧﯿﻢ ﺑﺎغ رو ﺑﺒﯿﻨﯿﻢ؟ ﺷﺎﯾﺪ اﯾﻦﻃﻮری ﺑﺸﻪ ﻗﺒـﻞ از‬
‫اﯾﻦ ﮐﻪ ﺧﻮدﻣﻮن رو در ﻣﻌﺮض ﺧﻄﺮ ﺑﮕﺬارﯾﻢ ﺷﺮاﯾﻂ رو ﺑﺮرﺳﯽ ﮐﺮد؟«‬
‫ﻓﮑﺮ ﺧﻮﺑﯽ ﺑﻮد‪ .‬ﻟﻨﮕﺪان ﮐﻤﺎﺑﯿﺶ ﺗﺎﻻر ﻣﺠﻤﻊ را ﺑﻪ ﯾﺎد ﻣﯽآورد‪ .‬ﺳﺎﻟﻨﯽ ﻫﺸﺖﺿﻠﻌﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﭘﺎرﻟﻤﺎن اﻧﮕﻠﺴﺘﺎن ﭘﯿﺶ از ﺳـﺎﺧﺘﻦ ﺳـﺎﺧﺘﻤﺎن‬
‫ﮐﻨﻮﻧﯿﺶ در آن ﺗﺸﮑﯿﻞ ﺟﻠﺴﻪ ﻣﯽداد‪ .‬ﺳﺎلﻫﺎ ﭘﯿﺶ آنﺟﺎ رﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ ﺧﺎﻃﺮش آﻣﺪ ﮐﻪ ﺟﺎﯾﯽ ﭘﺮت اﺳﺖ‪ .‬ﭼﻨﺪ ﮔﺎم از ﻣﻘﺒﺮه دور ﺷﺪ و ﺑﺎ دﻗـﺖ‬
‫ﺑﻪ ﺟﺎﯾﮕﺎه ﮐُﺮ در ﺳﻤﺖ راﺳﺘﺶ و ﺑﻪ ﺷﺒﺴﺘﺎن و ﺟﻬﺖ ﻣﺨﺎﻟﻔﯽ ﮐﻪ از آن ﭘﺎﯾﯿﻦ آﻣﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﻧﮕﺮﯾﺴﺖ‪.‬‬
‫راﻫﯽ ﻗﻮﺳﯽﺷﮑﻞ ﺑﺎ ﻋﻼﻣﺘﯽ ﺑﺰرگ ﻧﺰدﯾﮑﺸﺎن دﻫﺎن ﮔﺸﻮده ﺑﻮد‪.‬‬
‫اﯾﻦ راه ﺑﻪ‪:‬‬
‫داﻻنﻫﺎی اﻋﺘﮑﺎف‬
‫ﺣﺠﺮهی رﯾﯿﺲ ﮐﻠﯿﺴﺎ‬
‫داﻧﺸﮑﺪه‬

‫‪ :Chapter House 1‬اﺗﺎق ﯾﺎ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﯽ‪ ،‬اﻏﻠﺐ ﺳﺮﭘﻮﺷﯿﺪه‪ ،‬ﮐﻪ در آن ﮐﺸﯿﺸﺎن ﮐﻠﯿﺴﺎی ﺟﺎﻣﻊ ﯾﺎ ﺳﺮان راﻫﺒﺎن ﺑﺮای اﻧﺠﺎم دادن ﮐﺎرﻫﺎﯾﯽ ﮔﺮد ﻫﻢ ﻣﯽآﻣﺪﻧﺪ‪ .‬در‬
‫اﻧﮕﻠﺴﺘﺎن اﺗﺎق ﻣﺠﻤﻊ ﮐﻠﯿﺴﺎﻫﺎی ﺟﺎﻣﻊ ﻗﺮون وﺳﻄﯽ ﻣﺴﺘﻄﯿﻠﯽ ﺑﻮدهاﻧﺪ؛ ﺑﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺗﺎﻻرﻫﺎی ﻣﺠﻤﻊ ﻫﺸﺖﮔﻮش ﻧﯿﺰ وﺟﻮد داﺷﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﻣﺠﻤﻊ )‪ (Chapter‬ﺑﻪ ﻫﯿﺌﺘﯽ از‬
‫ﮐﺸﯿﺸﺎن ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ ﮐﻪ ادارهی ﮐﻠﯿﺴﺎی ﺟﺎﻣﻌﯽ را ﺑﺮ ﻋﻬﺪه دارﻧﺪ‪.‬‬

‫‪-396-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻣﻮزه‬
‫ﺗﺎﻻر ﺗﻨﺎول اﻟﻘﺮﺑﺎن‬
‫ﻧﻤﺎزﺧﺎﻧﻪی ﺳﻨﺖ ﻓِﯿﺖ‬
‫ﺗﺎﻻر ﻣﺠﻤﻊ‬

‫ﺳﻮﻓﯽ و ﻟﻨﮕﺪان ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً دواندوان از زﯾﺮ ﺗﺎﺑﻠﻮ ﮔﺬﺷﺘﻨﺪ و ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻋﻼﺋﻢ ﮐﻮﭼﮏ ﭘﻮزشﺧﻮاﻫﺎﻧﻪای ﻧﺸﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺮ روﯾﺸﺎن ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮدﻧـﺪ ﭼﻨـﺪ‬
‫ﺟﺎﯾﯽ از ﻣﮑﺎنﻫﺎی ﻣﺬﮐﻮر را ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﻧﻮﺳﺎزی ﺑﺴﺘﻪاﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﺑﻪ ﺣﯿﺎﻃﯽ ﻣﺤﺼﻮر ﻣﯿﺎن دﯾﻮارﻫﺎی ﺑﻠﻨﺪ ﮐﻪ ﺳﻘﻒ ﻧﺪاﺷﺖ داﺧﻞ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎران ﺻﺒﺢﮔﺎﻫﯽ ﻣﯽﺑﺎرﯾﺪ‪ .‬ﺑﺎﻻی ﺳﺮﺷﺎن‪ ،‬ﺑﺎد ﺑـﺎ ﺻـﺪاﯾﯽ‬
‫آرام‪ ،‬ﻣﺎﻧﻨﺪ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ در ﺷﯿﺸﻪای ﺑﺪﻣﺪ زوزه ﻣﯽﮐﺸﯿﺪ‪ .‬وارد ﮔﺬرﮔﺎه ﺑﺎرﯾﮏ و ﮐﻢارﺗﻔﺎﻋﯽ ﺷﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﭘﯿﺮاﻣﻮن ﺣﯿﺎط را ﻣﺤﺼﻮر ﻣﯽﮐـﺮد‪ .‬ﻟﻨﮕـﺪان‬
‫ﻫﻤﺎن اﺣﺴﺎس ﻧﺎراﺣﺘﯽ آﺷﻨﺎﯾﯽ را داﺷﺖ ﮐﻪ در ﻓﻀﺎﻫﺎی ﺑﺴﺘﻪ ﺣـﺲ ﻣـﯽﮐـﺮد‪ .‬اﯾـﻦ داﻻنﻫـﺎی اﻋﺘﮑـﺎف را در اﺻـﻞ ﺗﻨﮕﻨـﺎ ﯾـﺎ ‪cloister‬‬
‫ﻣﯽﻧﺎﻣﯿﺪﻧﺪ و ﻟﻨﮕﺪان ﻧﺎﺧﺮﺳﻨﺪاﻧﻪ درﯾﺎﻓﺖ ﮐﻪ اﯾﻦ ﺗﻨﮕﻨﺎﻫﺎی ﺑﻪ رﯾﺸﻪی ﻻﺗﯿﻦ ﺧﻮد و ﮐﻠﻤﻪی ﺗﻨﮕﻨﺎﻫﺮاﺳﯽ ﯾﺎ ‪ ،claustrophobia‬ﺗـﺮس از‬
‫ﻓﻀﺎﻫﺎی ﺑﺴﺘﻪ‪ ،‬وﻓﺎدار ﻣﺎﻧﺪهاﻧﺪ‪.‬‬
‫ذﻫﻨﺶ را ﻣﺴﺘﻘﯿﻤﺎً ﺑﻪ اﻧﺘﻬﺎی داﻻن ﻣﻌﻄﻮف ﮐﺮد و ﻋﻼﺋﻢ را ﺑﻪ ﻃﺮف ﺗﺎﻻر ﻣﺠﻤﻊ دﻧﺒﺎل ﮐﺮد‪ .‬ﺑﺎران ﺣﺎﻻ ﻧﻢﻧﻢ ﻣﯽﺑﺎرﯾﺪ‪ .‬ﮔـﺬرﮔﺎه ﺳـﺮد و‬
‫ﻧﻤﻨﺎک ﺑﻮد و ﺗﻨﺪﺑﺎدی از ﻣﯿﺎن ﺗﮏدﯾﻮار ﺳﺘﻮنداری ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻨﺒﻊ ﻧﻮر راﻫﺮو ﺑﻮد ﻣﯽوزﯾﺪ‪ .‬زوج دﯾﮕﺮی ﺑﻪ ﻃﺮف دﯾﮕﺮ دوﯾﺪﻧﺪ ﺗﺎ از ﻫـﻮاﯾﯽ ﮐـﻪ‬
‫ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﺪﺗﺮ ﻣﯽﺷﺪ دور ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬راﻫﺮو ﺧﺎﻟﯽ و ﻣﺘﺮوک ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﯿﺪ و در آن ﺑﺎد و ﺑﺎران ﺑﯽﻓﺮوغﺗﺮﯾﻦ ﺟﺎی ﺻﻮﻣﻌﻪ ﺑﻮد و ﺗﻮﺟـﻪ ﮐـﺴﯽ را‬
‫ﺑﻪ ﺧﻮد ﺟﻠﺐ ﻧﻤﯽﮐﺮد‪.‬‬
‫ﭼﻬﺎر ﻣﺘﺮ ﭘﺎﯾﯿﻦﺗﺮ از راﻫﺮوی ﺷﺮﻗﯽ‪ ،‬ﮔﺬرﮔﺎه ﺳﺮﭘﻮﺷﯿﺪهای ﺳﻤﺖ ﭼﭙﺸﺎن ﭘﺪﯾﺪار ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﺮﺳﺮای دﯾﮕﺮی راه داﺷﺖ‪ .‬ﮔﺮﭼﻪ اﯾﻦ ﻫﻤﺎن‬
‫ورودﯾﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ دﻧﺒﺎﻟﺶ ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ورودی آن را ﺑﺎ ﭘﺮده و ﻋﻼﻣﺘﯽ ﮐﻪ ﻇﺎﻫﺮاً رﺳﻤﯽ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﯿﺪ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﻧﻮﺳﺎزی ﺑﺴﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺗﺎﻻر ﺑﺎدﯾﻪی ﻧﺎن‬
‫ﻧﻤﺎزﺧﺎﻧﻪی ﺳﻨﺖ ﻓﯿﺖ‬
‫ﺗﺎﻻر ﻣﺠﻤﻊ‬

‫دﻫﻠﯿﺰ ﭘﺸﺖ ﭘﺮده را ﺑﺎ دارﺑﺴﺖ و ﭘﺎرﭼﻪﻫﺎی ﮐُﻬﻨﻪ درﻫﻢ رﯾﺨﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻟﻨﮕﺪان ﻣﺴﺘﻘﯿﻤﺎً در ﭘﺸﺖ ﭘﺮده ورودیﻫﺎی ﺗﺎﻻر ﺗﻨﺎول اﻟﻘﺮﺑـﺎن و‬
‫ﻧﻤﺎزﺧﺎﻧﻪی ﺳﻨﺖ ﻓﯿﺖ را در راﺳﺖ و ﭼﭗ ﻣﯽدﯾﺪ‪ .‬ﺑﺎ اﺑﻦ ﻫﻤﻪ‪ ،‬ورودی ﺗﺎﻻر ﻣﺠﻤﻊ در اﻧﺘﻬﺎی دﯾﮕﺮ ﮔﺬرﮔﺎه دراز ﻗﺮار داﺷﺖ و ﺑـﺴﯿﺎر دور ﺑـﻮد‪.‬‬
‫ﺣﺘﯽ از اﯾﻦ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻫﻢ ﻟﻨﮕﺪان ﻣﯽدﯾﺪ ﮐﻪ در ﭼﻮﺑﯽ ﺳﻨﮕﯿﻦ ﺑﺎز اﺳﺖ و ﻓﻀﺎی ﻫﺸﺖﮔﻮش و وﺳﯿﻌﺶ ﻏﺮق در ﻧﻮر ﻃﺒﯿﻌـﯽ ﺧﺎﮐـﺴﺘﺮی رﻧﮕـﯽ‬
‫اﺳﺖ ﮐﻪ از ﭘﻨﺠﺮهی ﺑﺰرگ رو ﺑﻪ ﺑﺎغ داﻧﺸﮑﺪه ﺑﻪ داﺧﻞ ﻣﯽﺗﺎﺑﺪ‪ .‬داﺧﻞ ﺗﺎﻻر ﻣﺠﻤﻊ‪ ،‬ﺧﺮوﺟﯽ ﺟﻨﻮﺑﯽ‪ ،‬ﺑﺎغ ﻋﻤﻮﻣﯽ‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﺎ ﺗﺎزه از راﻫﺮوی ﺷﺮﻗﯽ اوﻣﺪﯾﻢ ﺑﯿﺮون‪ .‬ﭘﺲ ﺧﺮوﺟﯽ ﺟﻨﻮﺑﯽ رو ﺑﻪ ﺑﺎغ ﺑﺎﯾﺪ از اون ﻃﺮف و ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ راﺳﺖ ﺑﺎﺷﻪ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﻃﺮف دﯾﮕﺮ ﭘﺮده رﻓﺘﻪ ﺑﻮد و ﭘﯿﺶ ﻣﯽرﻓﺖ‪.‬‬
‫ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ راﻫﺮوی ﺗﺎرﯾﮏ را ﮐﻪ ﻃﯽ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ ﺻﺪای ﺑﺎد و ﺑﺎران ﭘﺸﺖ ﺳﺮﺷﺎن ﻣﺤﻮ ﻣﯽﺷﺪ‪ .‬ﺗﺎﻻر ﻣﺠﻤﻊ ﺑﻨﺎﯾﯽ اﻗﻤﺎری ﺑﻮد—ﺳـﺎﺧﺘﻤﺎن‬
‫ﺑﯽﭘﯿﺮاﯾﻪای در اﻧﺘﻬﺎی راﻫﺮوی دراز ﺗﺎ ﺧﻠﻮﺗﯽ را ﮐﻪ ﺑﺮای ﻣﺬاﮐﺮات ﭘﺎرﻟﻤﺎن ﻧﯿﺎز ﺑﻮد ﻓﺮاﻫﻢ ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﻧﺰدﯾﮏﺗﺮ ﮐﻪ ﻣﯽﺷﺪﻧﺪ ﺳﻮﻓﯽ ﻧﺠﻮا ﮐﺮد‪» :‬ﺧﯿﻠﯽ ﺑﺰرﮔﻪ!«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺰرﮔﯽ اﯾﻦ اﺗﺎق را از ﯾﺎد ﺑﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﺣﺘﯽ از ﺑﯿﺮون ورودی ﻫﻢ ﻟﻨﮕﺪان ﭘﻬﻨﻪی ﮔﺴﺘﺮده در زﯾﺮ ﭘﻨﺠـﺮهﻫـﺎی ﺧﯿـﺮهﮐﻨﻨـﺪهی ﻃـﺮف‬
‫دﯾﮕﺮ اﺗﺎق ﻫﺸﺖﺿﻠﻌﯽ را ﻣﯽدﯾﺪ ﮐﻪ ﭘﻨﺞ ردﯾﻒ ﺑﺎﻻ ﻣﯽرﻓﺘﻨﺪ و ﺑﻪ ﻃﺎﻗﯽ ﻗﻮﺳﯽ ﺷﮑﻞ ﻣﻨﺘﻬﯽ ﻣﯽﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﻣﺴﻠﻤﺎً اﯾﻦﺟﺎ دﯾﺪ ﺧﻮﺑﯽ از ﺑﺎغ داﺷﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫‪-397-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﺑﺎ ﻋﺒﻮر از آﺳﺘﺎﻧﻪی در‪ ،‬ﻟﻨﮕﺪان و ﺳﻮﻓﯽ ﭼﺸﻢﻫﺎﯾﺸﺎن را ﻧﯿﻤﻪﺑﺴﺘﻪ ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﭘﺲ از دﻫﻠﯿﺰﻫﺎی ﺗﺎرﯾﮏ اﻋﺘﮑﺎف‪ ،‬ﺗﺎﻻر ﻣﺠﻤﻊ ﺑﻪ اﺗﺎق آﻓﺘـﺎب‬
‫ﻣﯽﻣﺎﻧﺴﺖ‪ .‬دﺳﺖﮐﻢ ﺳﻪ ﻣﺘﺮ وارد اﺗﺎق ﺷﺪﻧﺪ و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ دﯾﻮار ﺷﺮﻗﯽ رﻓﺘﻨﺪ ﮐﻪ درﯾﺎﻓﺘﻨﺪ دری ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ آنﺟﺎ اﺳﺖ وﺟﻮد ﻧﺪارد‪.‬‬
‫در ﺑﻦﺑﺴﺘﯽ ﺑﺰرگ ﮔﯿﺮ اﻓﺘﺎده ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺟﯿﺮﺟﯿﺮ در ﺳﻨﮕﯿﻨﯽ ﭘﺸﺖ ﺳﺮﺷﺎن ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﺗﺎ ﺑﭽﺮﺧﻨﺪ‪ .‬در ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ آﻫﺴﺘﻪ ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪ و ﭼﻔﺖ در ﺟﺎﯾﺶ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫ﻣﺮدی ﮐﻪ ﭘﺸﺖ در اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد ﺧﻮﻧﺴﺮد ﻣﯽﻧﻤﻮد و ﻫﻔﺖﺗﯿﺮ ﮐﻮﭼﮑﯽ را ﺑﻪ ﺳﻤﺘﺸﺎن ﻧـﺸﺎﻧﻪ رﻓﺘـﻪ ﺑـﻮد‪ .‬ﻫـﯿﮑﻠﺶ درﺷـﺖ ﺑـﻮد و روی دو‬
‫ﻋﺼﺎی آﻟﻮﻣﯿﻨﯿﻮﻣﯽ ﺗﮑﯿﻪ داﺷﺖ‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﻟﺤﻈﻪای ﮔﻤﺎن ﮐﺮد ﮐﻪ دارد ﺧﻮاب ﻣﯽﺑﯿﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻟﯽ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺑﻮد‪.‬‬

‫‪-398-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﻧﻮد و ﻧﻬﻢ‬

‫ﺳﺮ ﻟﯽ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺑﺎ ﻗﯿﺎﻓﻪای اﻧﺪوﻫﮕﯿﻦ و در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻫﻔﺖﺗﯿﺮ ﻣﺪوﺳﺎﯾﺶ را ﺑﻪ ﻃﺮف راﺑﺮت ﻟﻨﮕﺪان و ﺳﻮﻓﯽ ﻧﻮو ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﻪ آنﻫﺎ ﻧﮕﺎه‬
‫ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬ﮔﻔﺖ‪» :‬دوﺳﺘﺎن ﻣﻦ! از ﻫﻤﻮن دﻗﯿﻘﻪای ﮐﻪ دﯾﺸﺐ ﭘﺎ ﮔﺬاﺷﺘﯿﺪ ﺧﻮﻧﻪی ﻣﻦ‪ ،‬ﺑﻪ ﻫﺮ ﻃﺮﯾﻖ ﻣﻤﮑﻦ ﺳﻌﯽ ﮐﺮدم ﺷـﻤﺎﻫﺎ رو از ﺧﻄـﺮ دور‬
‫ﻧﮕﻪ دارم‪ .‬اﻣﺎ ﺣﺎﻻ ﺑﻮدﻧﺘﻮن ﻣﻦ رو ﺗﻮ دردﺳﺮ ﺑﺰرﮔﯽ اﻧﺪاﺧﺘﻪ‪«.‬‬

‫ﺑﻬﺖ و اﺣﺴﺎس ﺧﯿﺎﻧﺖ را در ﭼﻬﺮهﻫﺎی ﺳﻮﻓﯽ و ﻟﻨﮕﺪان ﻣﯽدﯾﺪ‪ .‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ‪ ،‬ﻧﺰد ﺧﻮد ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﺳﻠﺴﻠﻪ وﻗﺎﯾﻌﯽ ﮐﻪ ﻫﺮ ﺳﻪی آنﻫﺎ را ﺑﻪ‬
‫اﯾﻦ دوراﻫﯽ دور از ذﻫﻦ ﮐﺸﺎﻧﺪه ﺑﻮد درک ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺧﯿﻠﯽ ﭼﯿﺰﻫﺎ ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮای ﻫﺮ دوی ﺷﻤﺎ ﺑﮕﻢ‪ ...‬ﺧﯿﻠﯽ ﭼﯿﺰﻫﺎ ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﻫﻨﻮز درک ﻧﻤﯽﮐﻨﯿﺪ‪.‬‬
‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻗﺒﻮل ﮐﻨﯿﺪ ﻗﺼﺪ ﻧﺪاﺷﺘﻢ ﺷﻤﺎ رو داﺧﻞ ﻣﺎﺟﺮا ﮐﻨﻢ‪ .‬ﺷﻤﺎ اوﻣﺪﯾﺪ ﺧﻮﻧﻪی ﻣﻦ‪ .‬ﺷﻤﺎ اوﻣﺪﯾﺪ دﻧﺒﺎل ﻣﻦ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﻣﻮﻓﻖ ﺷﺪ ﭼﯿﺰی ﺑﮕﻮﯾﺪ‪» :‬ﻟﯽ؟ داری ﭼﻪ ﻏﻠﻄﯽ ﻣﯽﮐﻨﯽ؟ ﻣﺎ ﺧﯿﺎل ﻣﯽﮐﺮدﯾﻢ ﺗﻮ ﺗﻮی دردﺳـﺮ اﻓﺘـﺎدی‪ .‬اوﻣـﺪﯾﻢ اﯾـﻦﺟـﺎ‬
‫ﮐﻤﮑﺖ ﮐﻨﯿﻢ!«‬
‫»ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮدم اﯾﻦ ﮐﺎر رو ﻣﯽﮐﻨﯿﺪ‪ .‬ﺧﯿﻠﯽ ﭼﯿﺰا ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ راﺟﻊ ﺑﻬﺶ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﯿﻢ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان و ﺳﻮﻓﯽ ﮔﻮﯾﯽ ﻗﺎدر ﻧﺒﻮدﻧﺪ ﻧﮕﺎه ﺧﻮد را از ﻫﻔﺖﺗﯿﺮِ ﻧﺸﺎﻧﻪرﻓﺘﻪ ﺑﻪ ﺳﻮﯾﺸﺎن ﺑﺮدارﻧﺪ‪.‬‬
‫»ﺻﺮﻓﺎً ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ اﯾﻦ ﮐﻪ ﮐﺎﻣﻼً ﻣﻄﻤﺌﻨﺘﻮن ﮐﻨﻢ ﻣﯿﮕﻢ‪ .‬اﮔﺮ ﻗﺼﺪ داﺷﺘﻢ ﺑﻬﺘﻮن ﺻﺪﻣﻪ ﺑﺰﻧﻢ اﻻن زﻧﺪه ﻧﺒﻮدﯾﺪ‪ .‬وﻗﺘﯽ دﯾﺸﺐ اوﻣﺪﯾﺪ ﺧﻮﻧـﻪی‬
‫ﻣﻦ‪ ،‬ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ رو ﺑﻪ ﺧﻄﺮ اﻧﺪاﺧﺘﻢ ﺗﺎ زﻧﺪﮔﯽ ﺷﻤﺎ رو ﻧﺠﺎت ﺑﺪم‪ .‬ﻣﻦ ﻣﺮد ﺻﺎدﻗﯽ ﻫﺴﺘﻢ و ﺑﻪ وﺟﺪاﻧﻢ ﻗـﺴﻢ ﺧـﻮردم ﻓﻘـﻂ ﺧﺎﺋﻨـﺎنِ ﺑـﻪ ﺟـﺎم رو‬
‫ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ﮐﻨﻢ‪«.‬‬

‫‪-399-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻟﻨﮕﺪان ﮔﻔﺖ‪» :‬ﭼﯽ داری ﻣﯿﮕﯽ؟ ﺧﯿﺎﻧﺖ ﺑﻪ ﺟﺎم؟«‬

‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ آﻫﯽ ﮐﺸﯿﺪ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﻦ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺑﺰرﮔﯽ رو ﻓﻬﻤﯿﺪم‪ .‬ﻓﻬﻤﯿﺪم ﭼﺮا اﺳﻨﺎد ﺟﺎم ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﻓﺎش ﻧﺸﺪه‪ .‬ﻓﻬﻤﯿﺪم دِﯾﺮ ﺗـﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺘـﻪ‬
‫ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﺣﻘﯿﻘﺖ رو آﺷﮑﺎر ﻧﮑﻨﻪ‪ .‬ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ دﻟﯿﻠﻪ ﮐﻪ ﻫﺰارهی ﻗﺒﻞ ﺑﺪون اﻓﺸﺎﮔﺮی ﺗﻤﻮم ﺷﺪ‪ .‬ﭼﺮا وﻗﺘﯽ ﺑﻪ ﭘﺎﯾـﺎن اﯾّـﺎم رﺳـﯿﺪﯾﻢ ﻫـﯿﭻ اﺗﻔـﺎﻗﯽ‬
‫ﻧﯿﻔﺘﺎد؟«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان دﻫﺎن ﺑﺎز ﮐﺮد ﺗﺎ اﻋﺘﺮاض ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ اداﻣﻪ داد‪» :‬رﺳﺎﻟﺖ دﯾﺮ اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺣﻘﯿﻘﺖ رو اﻧﺘﺸﺎر ﺑﺪه‪ ،‬ﮐﻪ وﻗﺘﯽ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎن اﯾّﺎم رﺳﯿﺪﯾﻢ اﺳﻨﺎد ﺟﺎم رو ﻓﺎش ﮐﻨﻪ‪ .‬ﻗﺮنﻫﺎ اﻓﺮادی‬
‫ﻣﺜﻞ داوﯾﻨﭽﯽ‪ ،‬ﺑﻮﺗﯿﭽﻠﯽ‪ ،‬ﻧﯿﻮﺗﻦ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰﺷﻮن رو ﺳﺮ ﺣﻔﺎﻇﺖ از اﺳﻨﺎد ﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ و ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺖ رو ﺑﻪ ﻋﻬﺪه ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‪ .‬و ﺣـﺎﻻ‪ ،‬ﻟﺤﻈـﻪی ﻓﺮارﺳـﯿﺪن‬
‫ﺣﻘﯿﻘﺖ‪ ،‬ژاک ﺳﻮﻧﯿﺮ ﺗﺼﻤﯿﻤﺶ رو ﻋﻮض ﮐﺮد‪ .‬ﻣﺮدی ﮐﻪ اﻓﺘﺨﺎر ﺧﻄﯿﺮﺗﺮﯾﻦ وﻇﯿﻔﻪی ﺗﺎرﯾﺦ ﻣﺴﯿﺤﯿﺖ رو داﺷﺖ ﺑﻪ اون ﭘﺸﺖ ﮐﺮد‪ .‬ادﻋـﺎ ﮐـﺮد‬
‫زﻣﺎن ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻧﺮﺳﯿﺪه‪ «.‬ﺑﻪ ﻃﺮف ﺳﻮﻓﯽ ﭼﺮﺧﯿﺪ و اداﻣﻪ داد‪» :‬اون ﺟﺎم رو ﻣﺄﯾﻮس ﮐﺮد‪ ،‬دﯾﺮ رو ﻣﺄﯾﻮس ﮐﺮد‪ ،‬ﺣﺎﻓﻈﻪی ﻫﻤﻪی ﻧﺴﻞﻫﺎﯾﯽ رو ﮐﻪ‬
‫ﻫﻢﭼﻮ دﻗﯿﻘﻪای رو ﻓﺮاﻫﻢ ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ ﻣﺄﯾﻮس ﮐﺮد‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎن ﺳﺒﺰش ﮐﻪ ﻏﻀﺐ و آﮔﺎﻫﯽ در آن ﻣﻮج ﻣﯽزد ﺑﻪ او ﺧﯿﺮه ﺷﺪ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺗﻮ؟ ﺗﻮ ﭘﺪرﺑﺰرﮔﻢ رو ﮐﺸﺘﯽ؟«‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺑﺎ ﻧﯿﺸﺨﻨﺪ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺖ و ﻣﺒﺎﺷﺮﻫﺎش ﺑﻪ ﺟﺎم ﭘﺸﺖ ﮐﺮدﻧﺪ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺣﺲ ﻣﯽﮐﺮد ﻏﻀﺐ از دروﻧﺶ ﺷﻌﻠﻪ ﻣﯽﮐﺸﺪ‪ .‬دروغ ﻣﯿﮕﻪ‪.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺑﺎ ﺻﺪای ﻣﺼﻤﻢ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺖ ﺧﻮدش رو ﺑﻪ ﮐﻠﯿﺴﺎ ﻓﺮوﺧﺖ‪ .‬ﻣﺸﺨﺼﺎً ﻣﺠﺎﺑﺶ ﮐﺮدﻧﺪ ﺣﻘﯿﻘﺖ رو آﺷﮑﺎر ﻧﮑﻨﻪ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺑﺎ ﺗﮑﺎن ﺳﺮ اﻧﮑﺎر ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﮐﻠﯿﺴﺎ ﻫﯿﭻ ﻧﻔﻮذی روی ﭘﺪرﺑﺰرﮔﻢ ﻧﺪاﺷﺖ!«‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺑﺎ ﺑﯽﻣﺤﻠﯽ ﺧﻨﺪﯾﺪ‪» .‬ﻋﺰﯾﺰم! ﮐﻠﯿﺴﺎ دو ﻫﺰار ﺳﺎل در ﺗﺤﺖ ﻓﺸﺎر ﮔﺬاﺷﺘﻦ اﻓﺮادی ﮐﻪ ﺗﻬﺪﯾﺪ ﺑﻪ اﻓﺸﺎی دروﻏﺶ ﻣﯽﮐﺮدﻧـﺪ ﺗﺠﺮﺑـﻪ‬
‫داره‪ .‬از زﻣﺎن ﮐﻨﺴﺘﺎﻧﺘﯿﻦ‪ ،‬ﮐﻠﯿﺴﺎ ﺑﺎ ﻣﻮﻓﻘﯿﺖ ﺣﻘﺎﯾﻖ ﻣﺮﯾﻢ ﻣﺠﺪﻟﯿﻪ و ﻣﺴﯿﺢ رو ﻣﺨﻔﯽ ﮐﺮده‪ .‬ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺗﻌﺠﺐ ﮐﻨﯿﻢ ﮐﻪ ﺣﺎﻻ دوﺑﺎره راﻫﯽ ﭘﯿـﺪا ﮐـﺮده‬
‫ﺑﺎﺷﻪ ﺗﺎ دﻧﯿﺎ رو ﺗﻮی ﺟﻬﻞ ﻧﮕﻪ داره‪ .‬ﮐﻠﯿﺴﺎ دﯾﮕﻪ ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﻪ ﻣﺒﺎرز اﺳﺘﺨﺪام ﮐﻨﻪ ﺗﺎ ﺑﯽاﻋﺘﻘﺎدﻫﺎ رو ﺳﺮ ﺑﺒـﺮه‪ ،‬اﻣـﺎ ﻧﻔﻮذﺷـﻮن ﮐﻤﺘـﺮ از اون ﻣﺒﺎرزﻫـﺎ‬
‫ﻗﺎﻧﻊﮐﻨﻨﺪه ﻧﯿﺴﺖ‪ ،‬ﮐﻤﺘﺮ ﻣﻮذﯾﺎﻧﻪ ﻧﯿﺴﺖ‪ «.‬ﻣﮑﺜﯽ ﮐﺮد‪ .‬اﻧﮕﺎر ﺑﺨﻮاﻫﺪ ﮐﻼم آﺧﺮ ﻧﻘﻄﻪی ﭘﺎﯾﺎن ﺑﺎﺷﺪ‪» .‬دوﺷﯿﺰه ﻧﻮو‪ ،‬زﻣﺎﻧﯽ ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺖ ﻣـﯽﺧﻮاﺳـﺖ‬
‫ﺣﻘﯿﻘﺖ رو در ﻣﻮرد ﺧﺎﻧﻮادهت ﺑﻬﺖ ﺑﮕﻪ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﯾﮑﻪ ﺧﻮرده ﺑﻮد‪» .‬از ﮐﺠﺎ ﻣﯿﺪوﻧﯽ؟«‬
‫»از ﮐﺠﺎش ﺑﯽاﻫﻤﯿﺘﻪ‪ .‬اون ﭼﻪ ﻣﻬﻤﻪ ﻓﻬﻤﯿﺪن اﯾﻨﻪ‪ «.‬ﻧﻔﺲ ﻋﻤﯿﻘﯽ ﮐﺸﯿﺪ و اداﻣﻪ داد‪» :‬ﻣﺮگ ﻣﺎدر‪ ،‬ﭘـﺪر‪ ،‬ﻣـﺎدرﺑﺰرگ‪ ،‬ﺑـﺮادرت ﺗـﺼﺎدﻓﯽ‬
‫ﻧﺒﻮد‪«.‬‬
‫اﯾﻦ ﮐﻠﻤﺎت اﺣﺴﺎﺳﺎت ﺳﻮﻓﯽ را زﯾﺮ و زِﺑَﺮ ﮐﺮد‪ .‬دﻫﺎن ﺑﺎز ﮐﺮد ﺗﺎ ﭼﯿﺰی ﺑﮕﻮﯾﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺎ ﺗﮑﺎن ﺳﺮ ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» :‬ﭼﯽ داری ﻣﯿﮕﯽ؟«‬
‫»راﺑﺮت! اﯾﻦ ﻗﻀﯿﻪ ﻫﻤﻪﭼﯿﺰ رو روﺷﻦ ﻣﯿﮑﻨﻪ‪ .‬ﺗﻤﺎم ﻗﻄﻌﻪﻫﺎ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺟﻮر ﻣﯿﺸﻪ‪ .‬ﺗﺎرﯾﺦ ﺧﻮدش رو ﺗﮑﺮار ﻣﯿﮑﻨﻪ‪ .‬وﻗﺘـﯽ ﭘـﺎی ﺳـﺎﮐﺖ ﮐـﺮدن‬
‫ﺟﺎم در ﻣﯿﻮن ﺑﺎﺷﻪ ﮐﻠﯿﺴﺎ ﺳﺎﺑﻘﻪی ﺟﻨﺎﯾﺖ داره‪ .‬ﭘﺎﯾﺎن اﯾﺎم ﻧﺰدﯾﮏ ﺑﻮد‪ ،‬ﮐﺸﺘﻦ اﻓﺮادی ﮐﻪ اﺳﺘﺎد اﻋﻈﻢ دوﺳﺘﺸﻮن داﺷﺖ ﭘﯿﻐﺎم واﺿـﺤﯽ رو اﻟﻘـﺎ‬
‫ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬ﺳﺎﮐﺖ ﺑﺎش و ﮔﺮﻧﻪ ﺗﻮ و ﺳﻮﻓﯽ ﻧﻔﺮات ﺑﻌﺪی ﻫﺴﺘﯿﺪ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﮐﻪ ﺗﻤﺎم دردﻫﺎی ﮐﻮدﮐﯽ در وﺟﻮدش ﺟﺎری ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﺎ ﻟﮑﻨﺖ زﺑﺎن ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺗﺼﺎدف ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﺗﺼﺎدف!«‬
‫»ﻗﺼﻪﻫﺎی وﻗﺖ ﺧﻮاب ﺑﻬﺖ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺗﺎ آروم ﺑﺨﻮاﺑﯽ‪ .‬ﻓﻘﻂ دو ﻋﻀﻮ ﺧﺎﻧﻮاده ﺳﺎﻟﻢ ﻣﻮﻧﺪﻧﺪ—اﺳﺘﺎد اﻋﻈﻢ و ﺗﻨﻬﺎ ﻧﻮهی دﺧﺘﺮﯾﺶ—ﯾﻪ ﺟﻔ ِ‬
‫ﺖ‬
‫ﺑﯽﻧﻈﯿﺮ ﺑﺮای ﮐﻠﯿﺴﺎ ﮐﻪ ﮐﻨﺘﺮﻟﺶ روی اﺧﻮت رو از دﺳﺖ ﻧﺪه‪ .‬ﻣﯿﺘﻮﻧﻢ وﺣﺸﺘﯽ رو ﮐﻪ ﺗﻮی اﯾﻦ ﺳﺎلﻫﺎ ﮐﻠﯿﺴﺎ ﺑﻪ ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺖ اﻋﻤﺎل ﮐـﺮده ﺗـﺼﻮر‬

‫‪-400-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﮐﻨﻢ‪ .‬ﺗﻬﺪﯾﺪ ﮐﺮدﻧﺪ اﮔﺮ ﺟﺮأت ﮐﻨﻪ و اﺳﻨﺎد ﺟﺎم رو ﻓﺎش ﮐﻨﻪ ﺗﻮ رو ﻣﯽﮐﺸﻨﺪ‪ .‬ﺗﻬﺪﯾﺪ ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﺎری رو ﮐﻪ ﺷﺮوع ﮐﺮدﻧﺪ ﺗﻤﻮم ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ؛ ﻣﮕـﺮ اﯾـﻦ‬
‫ﮐﻪ ﺳﻮﻧﯿﺮ ﺑﻪ دِﯾﺮ ﻓﺸﺎر ﺑﯿﺎره ﺗﺎ در ﻣﯿﺜﺎق ﮐﻬﻦ ﺧﻮدش ﺗﺠﺪﯾﺪ ﻧﻈﺮ ﮐﻨﻪ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان از ﮐﻮره در رﻓﺖ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻟﯽ! ﻣﺴﻠﻤﺎً ﻫﯿﭻ ﻣﺪرﮐﯽ ﺑﺮای دﺧﺎﻟﺖ ﮐﻠﯿﺴﺎ در اون ﻗﺘﻞﻫﺎ ﯾﺎ ﺗﺤﺖ ﺗﺄﺛﯿﺮ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻦ دﯾـﺮ ﮐـﻪ ﺳـﺎﮐﺖ‬
‫ﺑﻤﻮﻧﻪ ﻧﺪاری‪«.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺑﺎ ﻫﯿﺠﺎن ﭘﺎﺳﺦ داد‪» :‬ﻣﺪرک؟ ﻣﺪرک ﺑﺮای ﺗﺤﺖ ﻧﻔﻮذ ﺑﻮدن ﺻﻮﻣﻌﻪ ﻣﯽﺧﻮاﻫﯽ؟ ﻫﺰاره رﺳﯿﺪه و ﻫﻨﻮز دﻧﯿـﺎ ﺗـﻮی ﺟﻬﺎﻟﺘـﻪ‪ .‬اﯾـﻦ‬
‫ﺧﻮدش ﻣﺪرک ﻧﯿﺴﺖ؟«‬
‫در اﻧﻌﮑﺎس ﺻﺪای ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺳﻮﻓﯽ ﺻﺪای دﯾﮕﺮی ﻣﯽﺷﻨﯿﺪ‪ .‬ﺳﻮﻓﯽ‪ ،‬ﺑﺎﯾﺪ ﺣﻘﯿﻘﺖ رو در ﻣﻮرد ﺧﺎﻧﻮادهت ﺑﻬﺖ ﺑﮕﻢ‪ .‬ﻓﻬﻤﯿﺪ ﮐﻪ دارد ﺑﻪ ﺧـﻮد‬
‫ﻣﯽﻟﺮزد‪ .‬ﺣﻘﯿﻘﺘﯽ ﮐﻪ ﭘﺪرﺑﺰرگ ﻗﺼﺪ داﺷﺖ ﺑﯿﺎن ﮐﻨﺪ ﻫﻤﯿﻦ ﺑﻮد؟ ﮐﻪ ﺧﺎﻧﻮادهاش ﺑﻪ ﻗﺘﻞ رﺳﯿﺪهاﻧﺪ؟ در اﺻﻞ راﺟﻊ ﺑﻪ ﺗﺼﺎدﻓﯽ ﮐﻪ ﺧﺎﻧﻮادهاش را‬
‫از او او ﮔﺮﻓﺖ ﭼﻪ ﻣﯽداﻧﺴﺖ؟ ﻣﺸﺘﯽ ﺟﺰﺋﯿﺎت ﻣﺠﻤﻞ‪ .‬ﺣﺘﯽ ﻧﻮﺷﺘﻪﻫﺎی روزﻧﺎﻣﻪﻫﺎ ﻫﻢ ﻣﺒﻬﻢ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺗﺼﺎدف؟ ﻗﺼﻪﻫﺎی وﻗـﺖ ﺧـﻮاب؟ آن ﻫﻤـﻪ‬
‫ﻣﺮاﻗﺒﺖ ﺑﯿﺶ از ﺣﺪ ﭘﺪرﺑﺰرگ ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮش آﻣﺪ‪ .‬زﻣﺎن ﺧﺮدﺳﺎﻟﯽ ﻧﻤﯽﺧﻮاﺳﺖ ﺑﻪ ﻫﯿﭻ ﻗﯿﻤﺘﯽ او را ﺗﻨﻬﺎ ﺑﮕﺬارد‪ .‬ﺣﺘﯽ وﻗﺘﯽ ﺳﻮﻓﯽ ﺑـﺰرگ‬
‫ﺷﺪه ﺑﻮد و دور از ﺧﺎﻧﻪ در داﻧﺸﮕﺎه درس ﻣﯽﺧﻮاﻧﺪ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﺣﺲ ﻣﯽﮐﺮد ﺗﺤﺖ ﻣﺮاﻗﺒﺖ ﭘﺪرﺑﺰرگ اﺳﺖ‪ .‬در ﻓﮑﺮ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻫﻤـﻪی ﻋﻤـﺮ اﻋـﻀﺎی‬
‫دِﯾﺮ ﭘﻨﻬﺎن در ﺳﺎﯾﻪ از زﻧﺪﮔﯿﺶ ﻣﺮاﻗﺒﺖ ﻣﯽﮐﺮدهاﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺧﺼﻤﺎﻧﻪ و ﻧﺎﺑﺎوراﻧﻪ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺗﻮ ﺑﺎ ﺧﻮدت ﻓﺮض ﮐﺮدی ﮐﻪ ﮔﻮﻟﺶ زدﻧﺪ ﭘﺲ ﮐُﺸﺘﯿﺶ؟«‬
‫»ﻣﻦ ﻣﺎﺷﻪ رو ﻧﮑﺸﯿﺪم‪ .‬ﺳﻮﻧﯿﺮ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﭘﯿﺶ ﻣﺮده ﺑﻮد‪ ،‬وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﮐﻠﯿﺴﺎ ﺧﺎﻧﻮادهاش رو ازش ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﺳﺎزشﮔﺮ ﺑﻮد‪ .‬ﺣﺎﻻ از درد رﻫﺎ ﺷـﺪه‪ ،‬از‬
‫ﺷﺮم ﻧﺎﺗﻮاﻧﯽ در اﻧﺠﺎم دادن وﻇﯿﻔﻪی ﻣﻘﺪﺳﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻋﻬﺪهاش ﺑﻮد رﻫﺎ ﺷﺪه‪ .‬ﺷﺮاﯾﻂ رو در ﻧﻈﺮ ﺑﮕﯿﺮ! ﺑﺎﯾﺪ ﮐﺎری اﻧﺠﺎم ﻣﯽﺷﺪ‪ .‬ﺑﺎﯾﺪ دﻧﯿـﺎ رو ول‬
‫ﻣﯽﮐﺮدﯾﻢ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺗﻮی ﺟﻬﺎﻟﺖ ﺑﻤﻮﻧﻪ؟ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﮐﻠﯿﺴﺎ اﺟﺎزه ﻣﯽدادﯾﻢ دروغﻫﺎش رو ﺑﺮای اﺑﺪ ﺑﺎ ﮐﺘﺎبﻫﺎی ﺗﺎرﯾﺦ ﭘﯿﻮﻧﺪ ﺑﺰﻧﻪ؟ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﮐﻠﯿﺴﺎ اﺟﺎزه‬
‫داد ﺑﯽﻣﺤﺪودﯾﺖ اﻋﻤﺎل ﻧﻔﻮذ ﮐﻨﻪ و زور ﺑﮕﻪ؟ ﻧﻪ! ﺑﺎﯾﺪ ﯾﻪ ﮐﺎری ﻣﯽﮐﺮدﯾﻢ! ﺣﺎﻻ ﻣﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺖ ﺳﻮﻧﯿﺮ رو ﺑﻪ دوش ﺑﮑﺸﯿﻢ و ﺧﻄﺎی ﺑـﺰرﮔﺶ‬
‫رو ﺗﺼﺤﯿﺢ ﮐﻨﯿﻢ‪ «.‬ﻣﮑﺚ ﮐﺮد‪» .‬ﻫﺮ ﺳﻪی ﻣﺎ‪ .‬ﺑﺎ ﻫﻢ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﻫﻨﻮز ﺑﺎور ﻧﻤﯽﮐﺮد‪» .‬ﭼﻘﺪر وﻗﯿﺤﯽ ﮐﻪ ﺧﯿﺎل ﻣﯽﮐﻨﯽ ﻣﺎ ﺑﻬﺖ ﮐﻤﮏ ﻣﯽﮐﻨﯿﻢ؟«‬
‫»ﮐﻤﮑﻢ ﻣﯽﮐﻨﯿﺪ! ﭼﻮن ﮐﻪ ﻋﺰﯾﺰم ﺗﻮ دﻟﯿﻠﯽ ﻫﺴﺘﯽ ﮐﻪ دِﯾﺮ ﻧﺘﻮﻧﺴﺖ اﺳﻨﺎد رو ﻣﻨﺘﺸﺮ ﮐﻨﻪ‪ .‬ﻋﺸﻖ ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺖ ﺑﻪ ﺗﻮ اﺟﺎزه ﻧﺪاد ﻣﻘﺎﺑـﻞ ﮐﻠﯿـﺴﺎ‬
‫ﻣﺒﺎرزه ﮐﻨﻪ‪ .‬ﻫﺮاس اﻧﺘﻘﺎم از ﺗﻨﻬﺎ ﻋﻀﻮ ﺑﺎﻗﯽﻣﻮﻧﺪهی ﺧﺎﻧﻮادهش ﻓﻠﺠﺶ ﮐﺮد‪ .‬ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﺑﺨﺖ ﺗﻮﺿﯿﺢ دادن ﻧﺪاﺷﺖ‪ ،‬ﭼﻮن ﺗـﻮ اون رو از ﺧـﻮدت‬
‫روﻧﺪی‪ ،‬دﺳﺘﺶ رو ﺑﺴﺘﯽ‪ ،‬ﻣﺠﺒﻮرش ﮐﺮدی ﺻﺒﺮ ﮐﻨﻪ‪ .‬ﺗﻮ ﺣﻘﯿﻘﺖ رو ﺑﻪ دﻧﯿﺎ ﻣﺪﯾﻮﻧﯽ‪ .‬ﺣﻘﯿﻘﺖ رو ﺑﻪ ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺖ ﻣﺪﯾﻮﻧﯽ‪«.‬‬

‫راﺑﺮت ﻟﻨﮕﺪان از ﺗﻼش ﺑﺮای ﭘﯿﺮوز ﺷﺪن در اﯾﻦ ﺟﺪل دﺳﺖ ﺑﺮداﺷﺖ‪ .‬ﻋﻠﯽرﻏﻢ ﺳﯿﻞ ﭘﺮﺳﺶﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ذﻫﻨﺶ ﺳـﺮازﯾﺮ ﺷـﺪه ﺑـﻮد‬
‫ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﯾﮏ ﻣﺴﺄﻟﻪ ﻣﯽاﻧﺪﯾﺸﯿﺪ—ﺑﻪ اﯾﻦ ﮐﻪ ﺳﻮﻓﯽ را ﺑﻪ ﺳﻼﻣﺖ از اﯾﻦﺟﺎ ﺧﺎرج ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ ﻋﺬاب وﺟﺪاﻧﯽ را ﮐﻪ ﻟﻨﮕﺪان ﺑﻪ اﺷـﺘﺒﺎه در ﻣـﻮرد‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ داﺷﺖ ﺣﺎﻻ ﺑﻪ ﺳﻮﻓﯽ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﮐﺮده ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﻣﻦ ﺑﺮدﻣﺶ ﺷﺎﺗﻮ وﯾﻠﻪ‪ .‬ﻣﻦ ﻣﺴﺌﻮﻟﻢ‪.‬‬

‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺎور ﻧﻤﯽﮐﺮد ﻟﯽ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺑﺎ ﺧﻮﻧﺴﺮدی آنﻫﺎ را در اﺗﺎق ﻣﺠﻤﻊ ﺑﻪ ﻗﺘﻞ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ‪ ،‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺣﯿﻦ ﻣﺒﺎرزهی ﮔﻤﺮاﻫﺎﻧﻪاش در‬
‫ﻗﺘﻞ دﯾﮕﺮان در دﺳﺖ داﺷﺖ‪ .‬ﻟﻨﮕﺪان اﺣﺴﺎس ﻧﺎﺧﻮﺷﺎﯾﻨﺪی داﺷﺖ‪ .‬در اﯾﻦ اﺗﺎق ﭘﺮت ﺑﺎ دﯾﻮارﻫﺎی ﺿﺨﯿﻤﺶ ﺻﺪای ﮔﻠﻮﻟﻪ را ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﻧﺨﻮاﻫﺪ‬
‫ﺷﻨﯿﺪ‪ ،‬ﻋﻠﯽاﻟﺨﺼﻮص در اﯾﻦ ﺑﺎران‪ .‬و ﻟﯽ ﭘﯿﺶ ﻣﺎ اﻋﺘﺮاف ﮐﺮد ﮐﻪ ﮔﻨﺎﻫﮑﺎره‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﻪ ﺳﻮﻓﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﯾﮑﻪ ﺧﻮرده ﻣﯽآﻣﺪ ﻧﮕﺮﯾﺴﺖ‪ .‬ﮐﻠﯿﺴﺎ ﺧﺎﻧﻮادهی ﺳﻮﻓﯽ رو ﺑﻪ ﻗﺘﻞ رﺳﻮﻧﺪ ﺗﺎ دِﯾﺮ رو ﺳﺎﮐﺖ ﻧﮕـﻪ داره؟ ﻟﻨﮕـﺪان‬
‫اﯾﻤﺎن داﺷﺖ ﮐﻠﯿﺴﺎی اﻣﺮوز ﻣﺮدم را ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ‪ .‬ﺑﺎﯾﺪ ﺗﻮﺿﯿﺢ دﯾﮕﺮی ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺧﯿﺮه ﺷﺪ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﮕﺬار ﺳﻮﻓﯽ ﺑﺮه‪ .‬ﻣﺎ ﺗﻨﻬﺎ روی اﯾﻦ ﻗﻀﯿﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽﮐﻨﯿﻢ‪«.‬‬

‫‪-401-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺧﻨﺪهی ﻧﺎﺑﻬﻨﺠﺎری ﮐﺮد‪» .‬ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﻢ ﺳﺮ اﯾﻦ ﻗﻮل ﺑﺎﯾﺴﺘﻢ‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﯿﺘﻮﻧﻢ اﯾﻦ رو ﺑﻬﺘﻮن ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﮐـﻨﻢ‪ «.‬ﺧـﻮدش را روی ﻋـﺼﺎﻫﺎﯾﺶ‬
‫اﻧﺪاﺧﺖ و ﺳﻨﮓ ﺗﺎج را از ﺟﯿﺒﺶ ﺑﯿﺮون آورد‪ .‬اﺳﻠﺤﻪ را ﺑﻪ ﻃﺮزی دور از ﻧﺰاﮐﺖ ﺳﻤﺖ ﺳﻮﻓﯽ ﻧﺸﺎﻧﻪ رﻓﺘـﻪ ﺑـﻮد‪ .‬ﺳـﻨﮓ ﺗـﺎج را ﮐـﻪ ﺑـﻪ ﺳـﻤﺖ‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﻧﮕﻪ داﺷﺖ ﺑﺪﻧﺶ ﮐﻤﯽ ﺗﺎب ﻣﯽﺧﻮرد‪» .‬ﻧﺸﺎﻧﻪی اﻋﺘﻤﺎده‪ ،‬راﺑﺮت!«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﻧﮕﺮان ﺑﻮد‪ .‬ﺣﺮﮐﺖ ﻧﮑﺮد‪ .‬ﻟﯽ داره ﺳﻨﮓ ﺗﺎج رو ﺑﻪ ﻣﺎ ﺑﺮﻣﯿﮕﺮدوﻧﻪ؟‬
‫آن را ﻧﺎﺷﯿﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﻃﺮف ﻟﻨﮕﺪان ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪» .‬ﺑﮕﯿﺮش‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺗﻨﻬﺎ ﯾﮏ دﻟﯿﻞ ﻣﻮﺟّﻪ ﺑﺮای ﺑﺎزﮔﺮدان آن ﻣﯽدﯾﺪ‪» .‬ﺗﻮ ﺑﺎزش ﮐﺮدی‪ .‬ﻧﻘﺸﻪ رو ﺑﺮداﺷﺘﯽ‪«.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺳﺮی ﺑﻪ ﻋﻼﻣﺖ ﻧﻔﯽ ﺗﮑﺎن داد‪» .‬راﺑﺮت! اﮔﺮ ﻣﻌﻤﺎ رو ﺣﻞ ﮐﺮده ﺑﻮدم رﻓﺘﻪ ﺑﻮدم ﺗﺎ ﺟﺎم رو ﭘﯿﺪا ﮐﻨﻢ و ﺷﻤﺎ رو داﺧـﻞ ﻧﮑـﻨﻢ‪ .‬ﻧـﻪ‪.‬‬
‫ﺟﻮاب رو ﻧﻤﯿﺪوﻧﻢ و ﺑﺎ ﺧﯿﺎل راﺣﺖ ﺑﻬﺶ اﻋﺘﺮاف ﻣﯽﮐﻨﻢ‪ .‬ﯾﻪ ﺷﻮاﻟﯿﻪی ﺣﻘﯿﻘﯽ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺟﺎم ﻓﺮوﺗﻨﯽ رو ﯾﺎد ﻣﯿﮕﯿﺮه‪ .‬ﯾﺎد ﻣﯿﮕﯿـﺮه از ﻧـﺸﺎﻧﻪﻫـﺎﯾﯽ‬
‫ﮐﻪ ﭘﯿﺶ راﻫﺶ ﻣﯽﮔﺬارﻧﺪ ﺗﺒﻌﯿﺖ ﮐﻨﻪ‪ .‬وﻗﺘﯽ وارد دﯾﺮ ﺷﺪﯾﺪ ﻓﻬﻤﯿﺪم‪ .‬ﺷﻤﺎ ﺑﻪ دﻟﯿﻠﯽ اﯾﻦﺟﺎ ﻫﺴﺘﯿﺪ‪ .‬ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﮐﻤﮏ‪ .‬ﻣﻦ اﯾـﻦﺟـﺎ دﻧﺒـﺎل اﻓﺘﺨـﺎر‬
‫ﺷﺨﺼﯽ ﻧﻤﯽﮔﺮدم‪ .‬ﺑﻪ ارﺑﺎﺑﯽ ﺑﻪ ﻣﺮاﺗﺐ واﻻﺗﺮ از ﻏﺮور ﺧﻮدم ﺧﺪﻣﺖ ﻣﯽﮐﻨﻢ‪ :‬ﺣﻘﯿﻘﺖ‪ .‬ﺑﺸﺮ ﻣﺤﻘّﻪ واﻗﻌﯿﺖ رو ﺑﺪوﻧﻪ‪ .‬ﺟﺎم ﻫﻤﻪی ﻣﺎ رو ﭘﯿﺪا ﮐﺮده‬
‫و ﺣﺎﻻ درﺧﻮاﺳﺖ ﻣﯿﮑﻨﻪ ﺑﺮﻣﻼ ﮐﻨﯿﻢ‪ .‬ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﮐﺎر ﮐﻨﯿﻢ‪«.‬‬
‫ﻋﻠﯽرﻏﻢ درﺧﻮاﺳﺖ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺑﺮای ﻫﻤﮑﺎری و اﻋﺘﻤﺎد در آن ﺣﯿﻦ ﮐﻪ ﻟﻨﮕﺪان ﭘﯿﺶ ﻣﯽآﻣﺪ ﺗﺎ اﺳﺘﻮاﻧﻪی ﺳﺮد ﻣﺮﻣﺮی را ﺑﮕﯿـﺮد اﺳـﻠﺤﻪاش‬
‫ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺳﻮﻓﯽ ﻧﺸﺎﻧﻪ رﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﻟﻨﮕﺪان ﮐﻪ آن را ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﻪ ﻋﻘﺐ رﻓﺖ ﺳﺮﮐﻪی دروﻧﺶ ﺻﺪا ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬ﺣﺮوف ﻫﻢﭼﻨﺎن درﻫﻢرﯾﺨﺘﻪ‬
‫و ﮐﺮﯾﭙﺘﮑﺲ ﻗﻔﻞ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﻪ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﻧﮕﺎه ﻣﯽﮐﺮد‪» .‬از ﮐﺠﺎ ﻣﯿﺪوﻧﯽ ﻫﻤﯿﻦ اﻻن ﺧﺮدش ﻧﻤﯽﮐﻨﻢ؟«‬
‫ﺧﻨﺪهی از ﺗﻪ دل ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺧﻮفاﻧﮕﯿﺰ ﺑﻮد‪» .‬از ﺗﻬﺪﯾﺪ ﺗﻮﺧﺎﻟﯽات ﺗﻮ ﮐﻠﯿﺴﺎی ﻫﯿﮑﻞ ﻓﻬﻤﯿﺪم‪ .‬راﺑـﺮت ﻟﻨﮕـﺪان ﻫـﯿﭻ وﻗـﺖ ﺳـﻨﮓ ﺗـﺎج رو‬
‫ﻧﻤﯿﺸﮑﻨﻪ‪ .‬ﺗﻮ ﺗﺎرﯾﺦداﻧﯽ‪ ،‬راﺑﺮت‪ .‬ﺗﻮ ﯾﻪ ﮐﻠﯿﺪ ﺗﺎرﯾﺨﯽ دوﻫﺰار ﺳﺎﻟﻪ رو ﮔـﺮﻓﺘﯿﺶ—ﮐﻠﯿـﺪ ﮔﻤـﺸﺪهی ﺟـﺎم رو‪ .‬روح ﺷـﻮاﻟﯿﻪﻫـﺎﯾﯽ رو ﮐـﻪ ﺑـﺮای‬
‫ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ از راز اون ﺳﻮزوﻧﺪﻧﺪ ﺣﺲ ﻣﯽﮐﻨﯽ‪ .‬اﺟﺎزه ﻣﯿﺪی ﺑﯽﻫﯿﭻ ﺛﻤﺮهای ﺑﻤﯿﺮﻧﺪ؟ ﻧﻪ! ﺗﻮ ﺣﻖ رو ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺐ اوﻧﻬﺎ ﻣﯿﺪی‪ .‬ﺑﻪ ﺻﻒ ﻣﺮداﻧﯽ ﻣﻠﺤﻖ‬
‫ﻣﯿﺸﯽ ﮐﻪ ﺳﺘﺎﯾﺸﺸﻮن ﻣﯽﮐﻨﯽ—داوﯾﻨﭽﯽ‪ ،‬ﺑﻮﺗﯿﭽﻠﯽ‪ ،‬ﻧﯿﻮﺗﻦ—ﻫﻤﻪی اوﻧﻬﺎ ﮐﻪ اﮔﺮ اﻻن ﺑﻪ ﺟﺎی ﺗﻮ ﺑﻮدﻧﺪ ﺑـﻪ ﺧﻮدﺷـﻮن اﻓﺘﺨـﺎر ﻣـﯽﮐﺮدﻧـﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺤﺘﻮﯾﺎت ﺳﻨﮓ ﺗﺎج ﺑﻪ ﻣﺎ رﺳﯿﺪه‪ .‬ﭼﺸﻢ اﻧﺘﻈﺎر رﻫﺎﯾﯿﻪ‪ .‬وﻗﺘﺶ رﺳﯿﺪه‪ .‬ﺗﻘﺪﯾﺮ ﻣﺎ رو ﺑﻪ اﯾﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﮐﺸﯿﺪه‪«.‬‬
‫»ﮐﻤﮑﯽ از دﺳﺘﻢ ﺑﺮﻧﻤﯿﺎد‪ ،‬ﻟﯽ‪ .‬ﻫﯿﭻ ﻓﮑﺮ ﺧﺎﺻﯽ ﺑﺮای ﺑﺎز ﮐﺮدﻧﺶ ﻧﺪارم‪ .‬ﻣﻘﺒﺮهی ﻧﯿﻮﺗﻦ رو ﻓﻘﻂ ﯾﮏ ﻟﺤﻈﻪ دﯾﺪم و ﺣﺘﯽ اﮔﺮ رﻣﺰ رو ﻫـﻢ‬
‫ﻣﯿﺪوﻧﺴﺘﻢ‪ «...‬اداﻣﻪ ﻧﺪاد؛ ﺑﯿﺶ از ﺣﺪ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫»ﺑﻬﻢ ﻧﻤﯽﮔﻔﺘﯽ؟« آهﮐﺸﺎن اداﻣﻪ داد‪» :‬ﻧﺎاﻣﯿﺪ و ﻣﺘﻌﺠﺒﻢ راﺑﺮت! ﻧﻤﯽﻓﻬﻤﯽ ﺗﺎ ﭼﻪ ﺣﺪ ﻣﺪﯾﻮن ﻣﻨﯽ‪ .‬اﮔـﺮ اون ﻣﻮﻗـﻊ ﮐـﻪ وارد ﺷـﺎﺗﻮ وﯾﻠـﻪ‬
‫ﺷﺪﯾﺪ ﻣﻦ و رﻣﯽ ﻫﺮ دوی ﺷﻤﺎ رو از دور ﺧﺎرج ﮐﺮده ﺑﻮدﯾﻢ ﮐﺎرم ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺎدهﺗﺮ ﻣﯽﺷﺪ‪ .‬در ﻋﻮض ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ رو ﺑﻪ ﻣﻌﺮض ﺧﻄﺮ اﻧـﺪاﺧﺘﻢ ﺗـﺎ راه‬
‫ﺷﺮاﻓﺘﻤﻨﺪاﻧﻪای رو اﻧﺘﺨﺎب ﮐﻨﻢ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﻼح ﺧﯿﺮه ﺷﺪه ﺑﻮد ﮔﻔﺖ‪» :‬اﯾﻦ ﮐﺎر ﺷﺮاﻓﺘﻤﻨﺪاﻧﻪﺳﺖ؟«‬
‫»ﺗﻘﺼﯿﺮ ﺳﻮﻧﯿﺮه‪ .‬اون و ﻣﺒﺎﺷﺮﻫﺎش ﺑﻪ ﺳﯿﻼس دروغ ﮔﻔﺘﻨﺪ‪ .‬اﮔﺮ ﻧﻪ ﺑﺪون اﺷﮑﺎل ﺳﻨﮓ ﺗﺎج رو ﺑﻪ دﺳـﺖ ﻣـﯽآوردم‪ .‬از ﮐﺠـﺎ ﻣﯿﺪوﻧـﺴﺘﻢ‬
‫اﺳﺘﺎد اﻋﻈﻢ ﺑﻪ ﭼﻨﺎن ﻋﺎﻗﺒﺘﯽ ﮔﺮﻓﺘﺎر ﻣﯿﺸﻪ ﮐﻪ ﺳﻨﮓ ﺗﺎج رو ﺑﺮای ﻧﻮهی دﺧﺘﺮی ﻏﺮﯾﺒﻪاش ﺑﻪ ارث ﺑﮕﺬاره؟« ﺑﺎ ﻧﻔﺮت ﺑﻪ ﺳﻮﻓﯽ ﻧﮕـﺎه ﻣـﯽﮐـﺮد‪.‬‬
‫»ﮐﺴﯽ ﺗﺎ اون اﻧﺪازه ﻧﺎﻻﯾﻖ ﮐﻪ ﻧﯿﺎز ﺑﻪ ﭘﺮﺳﺘﺎر ﻧﻤﺎدﺷﻨﺎس داﺷﺖ‪ «.‬دوﺑﺎره ﻧﮕﺎه ﺧﯿﺮهاش را ﺑﻪ ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ‪» .‬ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ راﺑﺮت ﺣﻀﻮر ﺗـﻮ‬
‫راه ﻧﺠﺎﺗﻢ ﺷﺪ‪ .‬ﻋﻮض اﯾﻦ ﮐﻪ ﺳﻨﮓ ﺗﺎج ﺑﺮای اﺑﺪ ﺗﻮ ﺑﺎﻧﮏ اﻣﺎﻧﺖﮔﺬاری دﻓﻦ ﺑﺸﻪ ﺗﻮ ﺑﯿﺮوﻧﺶ آوردی و ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ اوﻣﺪی ﺧﻮﻧﻪی ﻣﻦ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ ﮐﺠﺎ رو داﺷﺘﻢ ﺑﺮم؟ ﺟﻤﻊ ﺗﺎرﯾﺦﺷﻨﺎسﻫﺎی ﺟﺎم ﻣﺤﺪوده‪ .‬ﻣﻦ و ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺑﺎ ﻫﻢ ﮐﺎر ﮐﺮده ﺑﻮدﯾﻢ‪.‬‬

‫‪-402-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﮐﻪ ازﺧﻮدراﺿﯽ ﻧﺸﺎن ﻣﯽداد اداﻣﻪ داد‪» :‬وﻗﺘﯽ ﻓﻬﻤﯿﺪم ﺳﻮﻧﯿﺮ ﺑﺮاﺗﻮن ﭘﯿﻐﺎم رﻣﺰ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮدم اﻃﻼﻋﺎت ﺑﺎارزش دﯾﺮ ﭘﯿﺶ‬
‫ﺷﻤﺎﺳﺖ‪ .‬ﺧﻮد ﺳﻨﮓ ﺗﺎج ﺑﻮد ﯾﺎ اﻃﻼﻋﺎﺗﯽ ﺑﺮای ﭘﯿﺪا ﮐﺮدﻧﺶ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻧﺒﻮدم‪ .‬اﻣﺎ ﺑﺎ ﭘﻠﯿﺲﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ دﻧﺒﺎﻟﺖ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ اﻣﯿﺪ ﮐـﻢرﻧﮕـﯽ داﺷـﺘﻢ‬
‫ﮐﻪ ﺑﯿﺎی در ﺧﻮﻧﻪی ﻣﻦ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺧﺼﻤﺎﻧﻪ ﺑﻪ او ﻣﯽﻧﮕﺮﯾﺴﺖ‪» .‬و اﮔﺮ ﻧﻤﯿﻮﻣﺪم؟«‬
‫»ﻧﻘﺸﻪای داﺷﺘﻢ ﮐﻪ ﺑﻬﺖ ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﮐﻤﮏ ﮐﻨﻢ‪ ،‬اﻣﺎ ﻫﺮ ﭼﯽ ﻫﻢ ﮐﻪ ﭘﯿﺶ ﻣﯽاوﻣﺪ ﺳﻨﮓ ﺗﺎج ﺑﻪ ﺷﺎﺗﻮ وﯾﻠﻪ ﻣـﯽرﺳـﯿﺪ‪ .‬ﻫﻤـﯿﻦ ﮐـﻪ اون رو‬
‫ﺻﺎف ﮔﺬاﺷﺘﯿﺪ ﺗﻮ دﺳﺘﺎی ﻣﻦ ﺛﺎﺑﺖ ﻣﯿﮑﻨﻪ ﺣﻖ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﻮده‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان از او ﻣﺘﻨﻔﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد‪» .‬ﭼﯽ!«‬
‫»ﺳﯿﻼس ﻣﯽﺑﺎﯾﺴﺖ ﺑﻪ ﺷﺎﺗﻮ وﯾﻠﻪ ﺣﻤﻠﻪ ﻣﯽﮐﺮد و ﺳﻨﮓ ﺗﺎج رو از ﺷﻤﺎ ﻣﯽدزدﯾﺪ‪ .‬ﺑﺪون ﺻﺪﻣﻪ زدن ﺑﻬﺘـﻮن ﺷـﻤﺎﻫﺎ رو از ﻣﻌﺎدﻟـﻪ ﺧـﺎرج‬
‫ﻣﯽﮐﺮد و ﻣﻦ رو ﻫﻢ از ﺷﺎﺋﺒﻪی ﻫﺮ ﻧﻮع ﺗﺒﺎﻧﯽ ﻣﺒﺮا‪ .‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ وﻗﺘﯽ ﭘﯿﭽﯿﺪﮔﯽ رﻣﺰﻫﺎی ﺳﻮﻧﯿﺮ رو دﯾﺪم ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﮐﻤﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺷﻤﺎ رو در‬
‫ﺟﺴﺘﺠﻮ داﺧﻞ ﮐﻨﻢ‪ .‬ﻣﯿﺘﻮﻧﺴﺘﻢ ﮐﺎری ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﺳﯿﻼس ﺳﻨﮓ ﺗﺎج رو ﺑﻌﺪاً ﺑﺪزده‪ .‬ﯾﻌﻨﯽ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ اون ﻗﺪر اﻃﻼﻋـﺎت داﺷـﺘﻢ ﮐـﻪ ﺗﻨﻬـﺎﯾﯽ اداﻣـﻪ‬
‫ﺑﺪم‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﮐﻠﯿﺴﺎی ﻫﯿﮑﻞ‪ «.‬ﺣﺲ ﺧﯿﺎﻧﺖ ﺻﺪاﯾﺶ را ﺑﻪ ﻟﺮزه اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ ﻓﺠﺮ ﺑﻪ ﺻﺒﺢ ﻣﯽاﻧﺠﺎﻣﺪ‪ .‬ﮐﻠﯿﺴﺎی ﻫﯿﮑﻞ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﻣﮑﺎن ﺑﺮای دزدﯾﺪن ﺳﻨﮓ ﺗـﺎج از ﺳـﻮﻓﯽ و ﻟﻨﮕـﺪان ﺑـﻮد و ارﺗﺒـﺎط‬
‫آﺷﮑﺎرش ﺑﺎ ﺷﻌﺮ آن را داﻣﯽ ﻇﺎﻫﺮﻓﺮﯾﺐ ﻣﯽﺳﺎﺧﺖ‪ .‬دﺳﺘﻮرات ﻣﺸﺨﺺ ﺑﻮد—وﻗﺘﯽ ﺳﯿﻼس ﺳﻨﮓ ﺗﺎج را ﭘﺲ ﻣﯽﮔﯿﺮد ﮐﺴﯽ ﺗﻮ رو ﻧﺒﯿﻨـﻪ‪.‬‬
‫ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ ﺗﻬﺪﯾﺪ ﻟﻨﮕﺪان ﺑﻪ ﺧﺮد ﮐﺮدن ﺳﻨﮓ ﺗﺎج در ﻧﻤﺎزﺧﺎﻧﻪ رﻣﯽ را ﻣﺘﻮﺣﺶ ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺑﺎ ﺗﺄﺳﻒ اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ ﮐـﺎش رﻣـﯽ ﺧـﻮدش رو‬
‫ﻧﺸﻮن ﻧﺪاده ﺑﻮد‪ .‬دزدﯾﺪه ﺷﺪن دروﻏﯿﻨﺶ را ﺑﻪ ﯾﺎد آورد‪ .‬رﻣﯽ ﺗﻨﻬﺎ ﺣﻠﻘﻪی زﻧﺠﯿﺮ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﯽرﺳﯿﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺧﻮدش رو ﻧﺸﻮن داد!‬

‫ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ ﺳﯿﻼس از ﻫﻮﯾﺖ ﺣﻘﯿﻘﯽ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺑﯽﺧﺒﺮ ﻣﺎﻧﺪ و آن ﻗﺪر ﺳﺎدهﻟﻮح ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎور ﮐﺮد ﮐﻪ رﻣﯽ او را ﺑﯿﺮون ﺑﺮده و دﺳﺖ و ﭘﺎﯾﺶ‬
‫را ﺑﺴﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﭘﺎرﺗﯿﺸﻦ ﺻﺪاﮔﯿﺮ را ﺑﺎﻻ ﮐﺸﯿﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ ﺳﯿﻼس ﮐﻪ در ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺟﻠﻮ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﺗﻠﻔﻦ ﮐﻨﺪ و ﺑﺎ ﺗﻘﻠﯿﺪ دوﺑـﺎرهی‬
‫ﻟﻬﺠﻪی ﻓﺮاﻧﺴﻮی دروﻏﯿﻦ اﺳﺘﺎد او را ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ رواﻧﻪی اﭘﻮس دﺋﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬اﺷﺎرهی ﻓﺮدی ﻧﺎﺷﻨﺎس ﻫﻢ ﺑﻪ ﭘﻠﯿﺲ ﮐﺎﻓﯽ ﺑﻮد ﺗﺎ ﺳﯿﻼس را از ﺻﺤﻨﻪ‬
‫ﺧﺎرج ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫ﯾﻪ ﮐﺎر ﻧﯿﻤﻪﺗﻤﻮم‪.‬‬
‫آن ﮐﺎر دﯾﮕﺮ ﺳﺨﺖﺗﺮ ﺑﻮد‪ .‬رﻣﯽ‪.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﻣﺪتﻫﺎ ﺑﺎ اﯾﻦ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮐﻠﻨﺠﺎر رﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ در ﭘﺎﯾﺎن رﻣﯽ ﺧﻮد را ﻣﺎﯾﻪی دردﺳﺮ ﻧﺸﺎن داد‪ .‬ﻫـﺮ ﺟـﺴﺘﺠﻮی ﺟـﺎم ﻗﺮﺑـﺎﻧﯽ ﻣﯿﺒـﺮه‪.‬‬
‫ﺑﯽﻧﻘﺺﺗﺮﯾﻦ راه ﻋﻘﺐ ﻟﯿﻤﻮزﯾﻦ در ﺑﺎر ﺑﻪ ﻓﮑﺮش رﺳﯿﺪ‪ :‬ﻗﻤﻘﻤﻪ و ﮐﻨﯿﺎک و ﻗﻮﻃﯽ ﺑـﺎدام زﻣﯿﻨـﯽ‪ .‬ﮔـﺮد ﺗـﻪ ﻗـﻮﻃﯽ ﺑـﺮای ﺗﺤﺮﯾـﮏ ﺣـﺴﺎﺳﯿﺖ‬
‫ﮐﺸﻨﺪهی رﻣﯽ ﮐﺎﻓﯽ ﺑﻮد‪ .‬رﻣﯽ ﮐﻪ ﻟﯿﻤﻮزﯾﻦ را در ﻫﻮرسﮔﺎردزﭘَﺮِد ﭘﺎرک ﮐﺮد ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ داﺧﻞ ﻟﯿﻤﻮزﯾﻦ ﺷﺪ و ﺑـﻪ ﺑﺨـﺶ ﻣـﺴﺎﻓﺮان رﻓـﺖ و ﮐﻨـﺎر‬
‫دﺳﺖ رﻣﯽ ﻧﺸﺴﺖ‪ .‬ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ ﺑﻌﺪ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ از ﺧﻮدرو ﺑﯿﺮون آﻣﺪ و ﺑﺮای اﻧﺠﺎم دادن آﺧﺮﯾﻦ ﻣﺮﺣﻠﻪ از ﻣﺄﻣﻮرﯾﺘﺶ رﻫﺴﭙﺎر ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺗﺎ دِﯾﺮ وﺳﺖﻣﯿﻨﯿﺴﺘﺮ ﭘﯿﺎده راه ﭼﻨﺪاﻧﯽ ﻧﺒﻮد و ﻋﻠﯽرﻏﻢ آن ﮐﻪ ﺑﺴﺖ ﭘﺎﻫﺎ و ﻋﺼﺎﻫﺎی ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ و اﺳﻠﺤﻪاش ﻓﻠﺰﯾﺎب را ﺑﻪ ﺻﺪا واداﺷﺘﻪ ﺑـﻮد‪،‬‬
‫ﺣﺮاﺳﺖ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﻤﯽداﻧﺴﺖ ﭼﻪ ﮐﻨﺪ‪ .‬ازش ﺑﺨﻮاﯾﯿﻢ ﻋـﺼﺎﻫﺎش رو ﮐﻨـﺎر ﺑﮕـﺬاره و ﺑﺨـﺰه؟ ﺑـﺪن از ﺷـﮑﻞاﻓﺘـﺎدهاش رو ﺑﮕـﺮدﯾﻢ؟ ﺗﯿﺒﯿﻨـﮓ ﺑـﻪ‬
‫ﻧﮕﻬﺒﺎنﻫﺎی دﺳﺖﭘﺎﭼﻪ راه ﺣﻞ ﺳﺎدهﺗﺮی اراﺋﻪ داد—ﮐﺎرت ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ ﺑﺮﺟﺴﺘﻪای ﮐﻪ او را ﺷـﻮاﻟﯿﻪی ﻧﺠﯿـﺐزادهی ﻗﻠﻤـﺮوی ﺳـﻠﻄﻨﺖ ﻣﻌﺮﻓـﯽ‬
‫ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬ﺑﯽﻧﻮاﻫﺎ ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً ﺑﻪ ﻫﻢدﯾﮕﺮ ﮔﯿﺮ ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ داﺧﻞ راﻫﻨﻤﺎﯾﺶ ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﻟﻨﮕﺪان و ﺳﻮﻓﯽ ﻣﺘﺤﯿﺮ اﻧﺪاﺧﺖ‪ .‬در ﺑﺮاﺑﺮ وﺳﻮﺳﻪی ﺑﺮﻣﻼ ﮐﺮدن ﻧﻘﺸﻪی ﻣﺎﻫﺮاﻧﻪاش ﺑﺮای ﺑﻪ ﻣﯿﺎن ﮐﺸﯿﺪن ﭘﺎی اﭘﻮس دﺋـﯽ و‬
‫ﺑﻪ ﺗﺒﻊ آن ﺑﻪ ﺧﺎک ﻣﺎﻟﯿﺪن ﭘﻮزهی ﮐﻠﯿﺴﺎ ﮐﻮﺗﺎهزﻣﺎﻧﯽ ﭘﺲ از آن اﯾﺴﺘﺎدﮔﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﺑﺎﯾﺪ ﺻﺒﺮ ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬در اﯾﻦ زﻣﺎن اﻣﺮ ﻣﻬﻢﺗﺮی ﺑﺮای اﻧﺠـﺎم دادن‬

‫‪-403-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫وﺟﻮد داﺷﺖ‪ .‬ﺑﺎ ﻟﻬﺠﻪی ﻓﺮاﻧﺴﻮی ﺑﺪون اﯾﺮادی ﮔﻔﺖ‪“Mes amis! vous ne trouvez pas le Saint-Graal, c'est le :‬‬
‫”‪ Saint-Graal qui vous trouve.‬ﻟﺒﺨﻨﺪ زد و اداﻣﻪ داد‪» :‬راه ﻣﺎ ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﻫﻢ از اﯾﻦ واﺿﺢﺗﺮ ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﺴﺖ ﺑﺎﺷـﻪ‪ .‬ﺟـﺎم ﻣـﺎ رو ﭘﯿـﺪا‬
‫ﮐﺮده‪«.‬‬
‫ﺳﮑﻮت‪.‬‬
‫ﺣﺎﻻ ﭘﭽﭙﭽﻪ ﻣﯽﮐﺮد‪» .‬ﮔﻮش ﮐﻨﯿﺪ‪ .‬ﻣﯽﺷﻨﻮﯾﺪ؟ ﺟﺎم ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ ﻗﺮن ﺑﺎ ﻣﺎ ﺣﺮف ﻣﯿﺰﻧﻪ‪ .‬اﻟﺘﻤـﺎس ﻣﯿﮑﻨـﻪ از ﺣﻤﺎﻗـﺖ دِﯾـﺮ ﺣﻔﻈـﺶ ﮐﻨـﯿﻢ‪.‬‬
‫ﺧﻮاﻫﺶ ﻣﯽﮐﻨﻢ اﯾﻦ ﺑﺨﺖ رو از دﺳﺖ ﻧﺪﯾﺪ‪ .‬ﻫﯿﭻ ﺳﻪ ﻧﻔﺮ دﯾﮕﻪای ﻗﺎﺑﻞﺗﺮ از ﻣﺎ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ اﯾﻦﺟﺎ دور ﻫﻢ ﺟﻤﻊ ﺑﺸﻦ ﺗﺎ رﻣﺰ آﺧـﺮ رو ﺑـﺸﮑﻨﻨﺪ و‬
‫ﮐﺮﯾﭙﺘﮑﺲ رو ﺑﺎز ﮐﻨﻨﺪ‪ «.‬ﻣﮑﺚ ﮐﺮد‪ .‬ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﻣﯽدرﺧﺸﯿﺪ‪» .‬ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺑﺨﻮرﯾﻢ‪ ،‬ﺗﻌﻬﺪی ﺑﺮای ﭘﺎﺑﻨﺪی ﺑﻪ ﭘﯿﻤﺎﻧﻤﻮن‪ .‬وﻓﺎداری ﺷﻮاﻟﯿﻪ ﺑﻪ‬
‫ﭘﯿﺪا ﮐﺮدن ﺣﻘﯿﻘﺖ و ﺑﺮﻣﻼ ﮐﺮدن اون‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎن او زل زد‪ .‬ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ ﺑﻪ ﻣﺤﮑﻤﯽ ﻓﻮﻻد ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻫﯿﭻوﻗﺖ ﻫﻤﺮاه ﻗﺎﺗﻞ ﭘﺪرﺑﺰرﮔﻢ ﺳﻮﮔﻨﺪ ﻧﻤﯽﺧﻮرم‪ .‬ﺟﺰ ﺳﻮﮔﻨﺪ اﯾـﻦ ﮐـﻪ‬
‫زﻧﺪان رﻓﺘﻨﺖ رو ﺑﺒﯿﻨﻢ‪«.‬‬
‫ﻗﻠﺐ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺑﻪ درد آﻣﺪ و ﺗﺼﻤﯿﻤﺶ را ﮔﺮﻓﺖ‪» .‬ﻣﺘﺄﺳﻔﻢ اﯾﻦ ﻃﻮر اﺣﺴﺎس ﻣﯽﮐﻨﯿﺪ‪ ،‬ﻣﺎدﻣﻮازل‪ «.‬ﭼﺮﺧﯿﺪ و اﺳﻠﺤﻪ را ﺑـﻪ ﻃـﺮف ﻟﻨﮕـﺪان‬
‫ﮔﺮﻓﺖ‪» .‬ﺗﻮ ﭼﯽ راﺑﺮت؟ ﺑﺎ ﻣﻨﯽ ﯾﺎ ﺑﺮ ﻣﻦ؟«‬

‫‪-404-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﺻﺪم‬

‫ﺟﺴﻢ اﺳﻘﻒ ﻣﺎﻧﻮﺋﻞ آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ دردﻫﺎی ﺑﯿﺸﻤﺎری را ﺗﺎب آورده ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ درد ﺟﺮاﺣﺖ ﮔﻠﻮﻟﻪی داغ در ﺳـﯿﻨﻪاش دردی ﺳـﺨﺖ‬
‫ﺑﯿﮕﺎﻧﻪ و ﺳﻨﮕﯿﻦ و ﻧﺎﮔﻮار ﺑﻮد‪ .‬اﯾﻦ زﺧﻢ ﺑﺮ ﺟﺴﻤﺶ ﻧﺒﻮد‪ ...‬ﺑﯿﺸﺘﺮ روﺣﺶ را ﻣﯽآزرد‪.‬‬

‫ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﮔﺸﻮد و ﮐﻮﺷﯿﺪ اﻃﺮاف را ﺑﺒﯿﻨﺪ اﻣﺎ ﺑﺎرش ﺑﺎراﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺻﻮرﺗﺶ ﻣﯽﺑﺎرﯾﺪ دﯾﺪش را ﺗﺎر ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬ﮐﺠﺎ ﻫﺴﺘﻢ؟ ﻗـﺪرت ﺑـﺎزواﻧﯽ‬
‫ﮐﻪ او را در ﺧﻮد ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ و ﺑﺪن ﺳﺴﺘﺶ را ﻣﺜﻞ ﻋﺮوﺳﮑﯽ ﭘﺎرﭼﻪای ﺣﻤﻞ ﻣﯽﮐﺮد ﺣﺲ ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬ﺧﺮﻗﻪی ﺳﯿﺎﻫﺶ در ﻫﻮا ﺗﺎب ﻣﯽﺧﻮرد‪.‬‬
‫ﺑﺎزوی ﺑﯽﺟﺎﻧﺶ را ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮد و ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﭘﺎک ﻧﻤﻮد‪ .‬ﺳﯿﻼس او را ﺑﻐﻞ ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺮد زال ﻗﻮیﻫﯿﮑﻞ در ﭘﯿﺎدهروی ﻣﻪآﻟﻮد ﺗﻘﻼ ﻣﯽﮐﺮد‬
‫وﻓﺮﯾﺎدزﻧﺎن ﭘﯽ ﺑﯿﻤﺎرﺳﺘﺎن ﻣﯽﮔﺸﺖ‪ .‬ﺻﺪاﯾﺶ ﻧﻌﺮهی ﺟﺎﻧﮑﺎه درد ﺑﻮد و ﭼﺸﻤﺎن ﺳﺮﺧﺶ ﺑـﻪ ﺟﻠـﻮ ﺧﯿـﺮه و اﺷـﮏ روی ﭘﻮﺳـﺖ رﻧـﮓﭘﺮﯾـﺪه و‬
‫ﺧﻮﻧﯿﻨﺶ ﺳﺮازﯾﺮ ﺑﻮد‪.‬‬
‫آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ ﻧﺠﻮا ﮐﺮد‪» :‬ﭘﺴﺮم آﺳﯿﺐ دﯾﺪی‪«.‬‬
‫ﺳﯿﻼس ﺑﻪ او ﻧﮕﺮﯾﺴﺖ‪ .‬اﺿﻄﺮاب ﭼﻬﺮهاش را در ﻫﻢ ﮐﺮده ﺑﻮد‪» .‬ﻣﻦ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﯿﻠﯽ ﻣﺘﺄﺳﻔﻢ‪ ،‬ﭘﺪر‪ «.‬ﻏﺼﻪدارﺗﺮ از آن ﺑﻮد ﮐﻪ ﮐﻼﻣﯽ ﺑﮕﻮﯾﺪ‪.‬‬
‫آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ ﭘﺎﺳﺦ داد‪» :‬ﻧﻪ ﺳﯿﻼس‪ .‬ﻣﻦ ﻣﺘﺄﺳﻔﻢ‪ .‬اﺷﺘﺒﺎه از ﻣﻦ ﺑﻮد‪ «.‬اﺳﺘﺎد ﻗﻮل داد ﮐﻪ ﻣﺮﮔﯽ در ﮐﺎر ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﻦ ﺑﻪ ﺗﻮ ﮔﻔﺘﻢ ﮐـﺎﻣﻼً‬
‫ﻓﺮﻣﺎن ﺑﺮدارش ﺑﺎﺷﯽ‪» .‬ﺑﯿﺶ از ﺣﺪ ﻣﺸﺘﺎق ﺑﻮدم‪ .‬ﺑﯿﺶ از ﺣﺪ ﺗﺮﺳﻮ‪ .‬ﻣﺎ را ﻓﺮﯾﺐ دادﻧﺪ‪ «.‬اﺳﺘﺎد ﻧﻤﯽﺧﻮاﺳﺖ ﺟﺎم ﻣﻘﺪس را ﺑﻪ ﻣﺎ ﺑﺪﻫﺪ‪.‬‬
‫اﺳﻘﻒ آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ ﺣﺲ ﮐﺮد ﺑﻮدن در دﺳﺘﺎن ﻣﺮدی ﮐﻪ ﺗﻤﺎم اﯾﻦ ﺳﺎلﻫﺎ را ﺑﺎ او ﮔﺬراﻧﺪه ﺑﻮد ﺑﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪﻫﺎ ﻣﯽﮐـﺸﺎﻧﺪش‪ ،‬ﺑـﻪ اﺳـﭙﺎﻧﯿﺎ‪ ،‬ﺑـﻪ‬
‫اوﻟﯿﻦ ﻗﺪﻣﺶ؛ ﺑﺎ ﮐﻤﮏ ﺳﯿﻼس ﮐﻠﯿﺴﺎی ﮐﺎﺗﻮﻟﯿﮏ ﮐﻮﭼﮑﯽ در اُوﯾِﺪو ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ و ﭘـﺲ از آن در ﻧﯿﻮﯾـﻮرک ﺷـﮑﻮه اﻟﻬـﯽ را ﺑـﺎ ﺳـﺎﺧﺘﻦ ﻋﻤـﺎرت‬
‫ﻣﺮﮐﺰی اﭘﻮس دﺋﯽ در ﺧﯿﺎﺑﺎن ﻟﮕﺰﯾﻨﮕﺘﻮن ﻧﻤﺎﯾﺎﻧﺪﻧﺪ‪.‬‬

‫‪-405-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﭘﻨﺞ ﻣﺎه ﭘﯿﺶ‪ ،‬آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ اﺧﺒﺎر ﺗﮑﺎندﻫﻨﺪهای درﯾﺎﻓﺖ ﮐﺮده ﺑﻮد ﮐﻪ ﺣﯿﺎت ﺷﻐﻠﯽاش را در ﻣﻌﺮض ﺧﻄﺮ اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﻼﻗﺎﺗﺶ از ﻗﻠﻌـﻪی‬
‫ﮔﺎﻧﺪوﻟﻔﻮ را ﮐﻪ زﻧﺪﮔﯿﺶ را دﺳﺘﺨﻮش ﺗﻐﯿﯿﺮ ﮐﺮده ﺑﻮد ﺑﻪ وﺿﻮح ﺑﻪ ﯾﺎد ﻣﯽآورد‪ ...‬اﺧﺒﺎری ﮐﻪ ﭼﻨﯿﻦ ﻣﺼﯿﺒﺘﯽ را ﭘﺪﯾﺪ آورده ﺑﻮد‪.‬‬
‫آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺳﺮی اﻓﺮاﺷﺘﻪ وارد ﮐﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪی اﺧﺘﺮﺷﻨﺎﺳﯽ ﮔﺎﻧﺪوﻟﻔﻮ ﺷﺪ اﻧﺘﻈﺎر دﺳﺘﺎن ﺧﻮﺷﺎﻣﺪﮔﻮ و ﺗﺤﺴﯿﻦﮐﻨﻨﺪهای را ﻣـﯽﮐـﺸﯿﺪ ﮐـﻪ‬
‫ﻣﺸﺘﺎق ﺗﺸﻮﯾﻖ او ﺑﺎﺑﺖ اﻋﻤﺎل واﻻﯾﺶ ﺑﻪ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﮔﯽ از ﮐﻠﯿﺴﺎی ﮐﺎﺗﻮﻟﯿﮏ در اﻣﺮﯾﮑﺎ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫اﻣﺎ ﻓﻘﻂ ﺳﻪ ﻧﻔﺮ ﺣﻀﻮر داﺷﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫دﺑﯿﺮ واﺗﯿﮑﺎن‪ .‬ﭼﺎق‪ .‬ﻋﺒﻮس‪.‬‬
‫دو ﮐﺎردﯾﻨﺎل رده ﺑﺎﻻی اﯾﺘﺎﻟﯿﺎﯾﯽ‪ .‬زﻫﺪﻓﺮوش‪ .‬ﻣﺘﮑﺒﺮ‪.‬‬
‫آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ ﻣﺘﺤﯿﺮاﻧﻪ ﮔﻔﺖ‪» :‬دﺑﯿﺮ؟«‬
‫ﻧﺎﻇﺮ ﭼﺎق اﻣﻮر ﺣﻘﻮﻗﯽ ﺑﺎ آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ دﺳﺖ داد و ﺑﻪ ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻣﻘﺎﺑﻠﺶ اﺷﺎره ﮐﺮد‪» .‬راﺣﺖ ﺑﻨﺸﯿﻨﯿﺪ‪«.‬‬
‫آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ ﻧﺸﺴﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﺣﺲ ﻣﯽﮐﺮد اﺷﮑﺎﻟﯽ در ﮐﺎر اﺳﺖ‪.‬‬
‫دﺑﯿﺮ ﮔﻔﺖ‪» :‬اﻫﻞ ﮔﭗ زدن ﻧﯿﺴﺘﻢ‪ ،‬اﺳﻘﻒ‪ .‬اﺟﺎزه ﺑﺪﻫﯿﺪ ﻣﺴﺘﻘﯿﻤﺎً ﺑﻪ دﻟﯿﻠﯽ اﺷﺎره ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﻫﻢدﯾﮕﺮ را ﻣﻼﻗﺎت ﮐﻨﯿﻢ‪«.‬‬
‫آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ ﮐﻪ ﺑﻪ دو ﮐﺎردﯾﻨﺎل ﻣﻘﺎﺑﻠﺶ ﺧﯿﺮه ﺷﺪه ﺑﻮد ﭘﺎﺳﺦ داد‪» :‬ﺧﻮاﻫﺶ ﻣﯽﮐﻨﻢ‪ .‬راﺣﺖ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﯿﺪ‪ «.‬ﺑﺎ اﻧﺘﻈﺎری ﺣﻖ ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺐ او را‬
‫ﻧﻈﺎره ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫دﺑﯿﺮ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ ﻣﻄﻠﻊ ﻫﺴﺘﯿﺪ ﻣﻌﻈﻢﻟﻪ و دﯾﮕﺮان در رم اﯾـﻦ اواﺧـﺮ ﻧﮕـﺮان ﺳـﻘﻮط ﺳﯿﺎﺳـﯽ اﭘـﻮس دﺋـﯽ در ﻣـﻮرد ﻣـﺴﺎﯾﻞ‬
‫ﺑﺤﺚﺑﺮاﻧﮕﯿﺰ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪«.‬‬
‫آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ ﺧﻮد را ﻣﻤﻠﻮ از ﺧﺸﻢ ﺣﺲ ﮐﺮد‪ .‬ﺑﺎرﻫﺎ در اﯾﻦ ﻣﻮرد ﺑﺎ ﭘﺎپ ﺟﺪﯾﺪ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮده ﺑﻮد و ﻧﻮﻣﯿﺪاﻧـﻪ درﯾﺎﻓﺘـﻪ ﺑـﻮد ﮐـﻪ او ﺑـﻪ ﻃـﺮز‬
‫ﻧﺎراﺣﺖ ﮐﻨﻨﺪهای ﺑﺎ ﻋﺰﻣﯽ ﺟﺰم در ﺻﺪد اِﻋﻤﺎل ﺗﻐﯿﯿﺮات ﺗﺴﺎﻫﻞآﻣﯿﺰ در ﮐﻠﯿﺴﺎ اﺳﺖ‪.‬‬
‫دﺑﯿﺮ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ اﺿﺎﻓﻪ ﮐﺮد‪» :‬ﺑﻪ ﺷﻤﺎ اﻃﻤﯿﻨﺎن ﻣﯽدﻫﻢ ﭘﺎپ در ﺻﺪد اﯾﺠﺎد ﻫﯿﭻ ﮔﻮﻧﻪ دﮔﺮﮔﻮﻧﯽ در ادارهی وزارت ﺷﻤﺎ ﻧﯿﺴﺖ‪«.‬‬
‫اﻣﯿﺪوار ﺑﻮدم اﯾﻦ ﮐﺎر را ﻧﮑﻨﺪ! »ﭘﺲ ﭼﺮا ﻣﻦ اﯾﻦﺟﺎ ﻫﺴﺘﻢ؟«‬
‫ﻣﺮد درﺷﺖ آﻫﯽ ﮐﺸﯿﺪ و ﮔﻔﺖ‪» :‬اﺳﻘﻒ‪ ،‬ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻧﯿﺴﺘﻢ ﭼﻄﻮر ﻏﯿﺮﻣﺴﺘﻘﯿﻢ آن را ﺑﯿﺎن ﮐﻨﻢ‪ ،‬ﭘﺲ ﺑـﻪ ﺻـﺮاﺣﺖ ﻣـﯽﮔـﻮﯾﻢ‪ .‬دو روز ﭘـﯿﺶ‪،‬‬
‫ﺷﻮرای دﺑﯿﺮﺧﺎﻧﻪ ﺑﻪ اﺗﻔﺎق آرا رأی ﺑﻪ ﻓﺴﺦ ﺣﻤﺎﯾﺖ واﺗﯿﮑﺎن از اﭘﻮس دﺋﯽ داد‪«.‬‬
‫آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮد اﺷﺘﺒﺎه ﺷﻨﯿﺪه اﺳﺖ‪» .‬ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ؟«‬
‫»روﺷﻦ ﺑﻮد‪ .‬ﺷﺶ ﻣﺎه از اﻣﺮوز ﮐﻪ ﺑﮕﺬرد اﭘﻮس دﺋﯽ دﯾﮕﺮ ﺧﻠﯿﻔﻪﮔﺮی واﺗﯿﮑﺎن ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪ .‬ﺷﻤﺎ ﮐﻠﯿـﺴﺎی ﺧﻮدﺗـﺎن ﺧﻮاﻫﯿـﺪ ﺑـﻮد‪ .‬ﻣﻘـﺎم‬
‫ﻣﻘﺪس ﭘﺎپ ﺧﻮد را از ﺷﻤﺎ ﺟﺪا ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﮐﺮد‪ .‬ﻣﻌﻈﻢﻟﻪ ﻣﻮاﻓﻘﺖ ﮐﺮدﻧﺪ و ﻣﺎ اﻻن در ﺣﺎل ﻃﯽ ﮐﺮدن ﻣﺮاﺣﻞ ﻗﺎﻧﻮﻧﯽ ﻫﺴﺘﯿﻢ‪«.‬‬
‫»اﻣﺎ‪ ...‬ﻏﯿﺮﻣﻤﮑﻨﻪ!«‬
‫»ﺑﺮﻋﮑﺲ ﮐﺎﻣﻼً ﻣﻤﮑﻨﻪ‪ .‬و ﻻزم‪ .‬ﻣﻌﻈﻢﻟﻪ ﺑﺎ ﺧﻂ ﻣﺸﯽ ﺳﺘﯿﺰهﺟﻮﯾﺎﻧﻪی ﻋﻀﻮﮔﯿﺮی ﺷﻤﺎ ﻣﺨﺎﻟﻔﻨـﺪ و اﻋﻤﺎﻟﺘـﺎن در رﯾﺎﺿـﺖ ﺟـﺴﻤﺎﻧﯽ ﻫـﻢ‬
‫ﮐﻪ‪ «...‬ﻣﮑﺚ ﮐﺮد‪» .‬و ﺧﻂ ﻣﺸﯽ ﺷﻤﺎ در ﻗﺒﺎل زﻧﺎن‪ .‬ﺻﺎدﻗﺎﻧﻪ ﺑﮕﻮﯾﯿﻢ اﭘﻮس دﺋﯽ ﻣﺎﯾﻪی دردﺳﺮ و ﺳﺒﺐ ﺷﺮﻣﺴﺎری اﺳﺖ‪«.‬‬
‫اﺳﻘﻒ آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ ﻣﯿﺨﮑﻮب ﺷﺪه ﺑﻮد‪» .‬ﺷﺮﻣﺴﺎری؟«‬
‫»ﺑﻪ ﻃﻮر ﺣﺘﻢ از رﺳﯿﺪن ﺑﻪ ﭼﻨﯿﻦ ﻣﻘﺎﻣﯽ ﺣﯿﺮت ﻧﮑﺮدهاﯾﺪ‪«.‬‬

‫‪-406-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫»اﭘﻮس دﺋﯽ ﺗﻨﻬﺎ ﺳﺎزﻣﺎن ﮐﺎﺗﻮﻟﯿﮏ اﺳﺖ ﮐﻪ اﻋﻀﺎﯾﺶ رو ﺑﻪ ازدﯾﺎدﻧﺪ! ﻫﻤﯿﻦ ﺣﺎﻻ ﯾﺎزده ﻫﺰار ﮐﺸﯿﺶ دارﯾﻢ!«‬
‫»درﺳﺖ اﺳﺖ‪ .‬ﻣﺴﺄﻟﻪی دردﺳﺮﺳﺎز ﺑﺮای ﻣﺎ ﻫﻤﯿﻦ اﺳﺖ‪«.‬‬
‫آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ ﺑﺎ ﺗﻤﺎم وﺟﻮد ﻓﺮﯾﺎد زد‪» :‬از ﻋﺎﻟﯽﺟﻨﺎب ﺑﭙﺮﺳﯿﺪ ﺳﺎل ‪ 1982‬وﻗﺘﯽ اﭘﻮس دﺋﯽ ﺑﻪ ﺑﺎﻧﮏ واﺗﯿﮑـﺎن ﮐﻤـﮏ ﮐـﺮد ﺑـﺎز ﻫـﻢ ﻣﺎﯾـﻪی‬
‫ﺷﺮﻣﺴﺎری ﺑﻮد؟«‬
‫دﺑﯿﺮ ﮔﻔﺖ‪» :‬واﺗﯿﮑﺎن ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺳﭙﺎﺳﮕﺰار ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪ «.‬ﺣﺎل ﺻﺪاﯾﺶ آرام ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد و اداﻣﻪ داد‪» :‬ﺑـﺎ اﯾـﻦ ﻫﻤـﻪ ﺑﻌـﻀﯽﻫـﺎ ﻋﻘﯿـﺪه دارﻧـﺪ‬
‫ﺑﺨﺸﺶ ﻣﺎﻟﯽ ﺷﻤﺎ در ﺳﺎل ‪ 1982‬ﺗﻨﻬﺎ دﻟﯿﻞ ﭘﺬﯾﺮش ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺧﻠﯿﻔﻪﮔﺮی در وﻫﻠﻪی اول ﺑﻮده‪«.‬‬
‫ﮐﻨﺎﯾﻪاش آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ را ﺑﻪ ﺷﺪت رﻧﺠﺎﻧﺪ‪» .‬درﺳﺖ ﻧﯿﺴﺖ!«‬
‫»ﻣﺴﺄﻟﻪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻣﺎ ﺑﻪ ﭘﯿﻤﺎﻧﻤﺎن وﻓﺎدارﯾﻢ‪ .‬ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﻫﺎﯾﯽ ﺑﺮای ﺑﺎزﭘﺮداﺧﺖ آن وﺟـﻮه ﻧﯿـﺰ در دﺳـﺖ اﻗـﺪام دارﯾـﻢ‪ .‬در ﭘـﻨﺞ ﻗـﺴﻂ آن را‬
‫ﺑﺎزﻣﯽﮔﺮداﻧﯿﻢ‪«.‬‬
‫»رﺷﻮه ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﻣﯽﮐﻨﯿﺪ؟ ﮐﻪ ﺑﯽﺳﺮوﺻﺪا ﺑﺮوﯾﻢ؟ اﭘﻮس دﺋﯽ ﺗﻨﻬﺎ ﺟﻠﻮهی ﻣﻨﻄﻖ در ﮐﻠﯿﺴﺎﺳﺖ!«‬
‫ﯾﮑﯽ از ﮐﺎردﯾﻨﺎلﻫﺎ او را ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪» .‬درﺳﺖ ﺷﻨﯿﺪم؟ ﮔﻔﺘﯿﺪ ﻣﻨﻄﻖ؟«‬
‫آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ روی ﻣﯿﺰ ﺑﻪ ﻃﺮف او ﺧﻢ ﺷﺪ‪ .‬ﺑﺮای اﺷﺎره ﺑﻪ ﻣﻄﻠﺐ ﺻﺪاﯾﺶ ﺗﯿﺰ و ﺑﺮﻧﺪه ﺷﺪه ﺑﻮد‪» .‬ﻣﯽداﻧﯿﺪ واﻗﻌﺎً ﭼﺮا ﮐﺎﺗﻮﻟﯿﮏﻫـﺎ ﮐﻠﯿـﺴﺎ را‬
‫ﺗﺮک ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ؟ ﺑﻪ اﻃﺮاف ﺧﻮدﺗﺎن ﻧﮕﺎه ﮐﻨﯿﺪ‪ ،‬ﮐﺎردﯾﻨﺎل‪ .‬ﻣﺮدم دﯾﮕﺮ ﺣﺮﻣﺘﯽ ﻗﺎﺋﻞ ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﺳﺨﺖﮔﯿﺮی دﯾﻨﯽ از ﺑﯿﻦ رﻓﺘﻪ‪ .‬ﻣﮑﺘﺐ ﺑﻪ دﮐّﺎن ﺗﺒﺪﯾﻞ‬
‫ﺷﺪه‪ .‬ﮐﻒّ ﻧﻔﺲ‪ ،‬اﻋﺘﺮاف‪ ،‬ﻋﺸﺎء رﺑﺎﻧﯽ‪ ،‬ﻏﺴﻞ ﺗﻌﻤﯿﺪ—اﻧﺘﺨﺎب ﮐﻨﯿﺪ—ﻫﺮ ﺗﺮﮐﯿﺒﯽ را ﮐﻪ ﻣﯿﻞ دارﯾﺪ ﺑﺮدارﯾﺪ و ﺑﻘﯿﻪ را ﻧﺎدﯾﺪه ﺑﮕﯿﺮﯾﺪ‪ .‬ﮐﻠﯿﺴﺎ ﭼـﻪ‬
‫ﭼﺮاغ ﻫﺪاﯾﺘﯽ ﭘﯿﺶ ﭘﺎی ﻣﺮدم روﺷﻦ ﻣﯽﮐﻨﺪ؟«‬
‫ﮐﺎردﯾﻨﺎل دوم ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻧﻤﯽﺷﻮد ﻗﻮاﻧﯿﻦ ﻗﺮن ﺳﻮم را ﺑﺮای ﭘﯿﺮوان ﺟﺪﯾﺪ ﻣﺴﯿﺤﯿﺖ ﺑﻪ ﮐﺎر ﺑﺴﺖ‪ .‬ﻗﻮاﻧﯿﻦ در ﺟﺎﻣﻌـﻪی اﻣـﺮوز ﭘﯿـﺎده ﮐﺮدﻧـﯽ‬
‫ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ‪«.‬‬
‫»اﻣﺎ اﻧﮕﺎر اﭘﻮس دﺋﯽ ﻫﻤﯿﻦ ﮐﺎر را ﻣﯽﮐﻨﺪ!«‬
‫دﺑﯿﺮ ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ ﻗﺎﻃﻊ ﮔﻔﺖ‪» :‬اﺳﻘﻒ آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ! ﺻﺮف ﻧﻈﺮ از اﺣﺘﺮام ﭘﺎپ ﭘﯿﺸﯿﻦ ﺑﻪ ﺳﺎزﻣﺎن ﺷﻤﺎ ﻣﻌﻈﻢﻟﻪ ﺷﺶ ﻣﺎه ﺑﻪ اﭘﻮس دﺋـﯽ زﻣـﺎن‬
‫ﻣﯽدﻫﻨﺪ ﺗﺎ داوﻃﻠﺒﺎﻧﻪ از واﺗﯿﮑﺎن ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﮕﯿﺮد‪ .‬ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﻣﯽﮐﻨﻢ ﺗﻔﺎوت ﻋﻘﺎﯾﺪ ﺧﻮدﺗﺎن و اﯾﺸﺎن را ﺑـﻪ ﺧـﺎﻃﺮ داﺷـﺘﻪ ﺑﺎﺷـﯿﺪ و ﺑـﻪ ﻋﻨـﻮان ﻧﻬـﺎد‬
‫ﻣﺴﯿﺤﯽ ﻣﺴﺘﻘﻠﯽ ﻣﺸﻐﻮل ﺑﻪ ﮐﺎر ﺷﻮﯾﺪ‪«.‬‬
‫آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ ﮔﻔﺖ‪» :‬اﻣﺘﻨﺎع ﻣﯽﮐﻨﻢ‪ .‬و ﺷﺨﺼﺎً اﯾﻦ را ﺑﻪ اﻃﻼﻋﺸﺎن ﻣﯽرﺳﺎﻧﻢ!«‬
‫»ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ ﻣﻌﻈﻢﻟﻪ ﻣﺎﯾﻞ ﺑﻪ ﻣﻼﻗﺎت ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ‪«.‬‬
‫آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ اﯾﺴﺘﺎد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺟﺮأت ﺑﺮﭼﯿﺪن ﻧﻬﺎدی را ﮐﻪ ﭘﺎپ ﻗﺒﻠﯽ ﺷﺨﺼﺎً ﺗﺄﺳﯿﺲ ﮐﺮده ﻧﺪارﻧﺪ!«‬
‫»ﻣﯽﺑﺨﺸﯿﺪ‪ «.‬ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺑﯽﺣﺮﮐﺖ او را ﻣﯽﻧﮕﺮﯾﺴﺖ‪» .‬ﺧﺪا ﻣﯽدﻫﺪ و ﺧﺪا ﻣﯽﮔﯿﺮد‪«.1‬‬
‫آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ از آن ﻣﻼﻗﺎت ﻣﺎت و ﻣﺒﻬﻮت و ﺳﺮاﺳﯿﻤﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬در ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﻧﯿﻮﯾﻮک روزﻫﺎی ﻣﺘﻤﺎدی ﺑـﺎ ﺳـﺮﺧﻮردﮔﯽ ﺑـﻪ اﻓـﻖ ﺧﯿـﺮه‬
‫ﻣﯽﺷﺪ؛ ﻏﻢ آﯾﻨﺪهی ﻣﺴﯿﺤﯿﺖ او را از ﭘﺎ اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬

‫‪ :The Lord giveth and the Lord taketh away 1‬ﻧﺎﻇﺮ ﺑﺮ آﯾﻪی ‪ ،21‬ﺑﺎب ﯾﮑﻢ از ﮐﺘﺎب اﯾﻮب ﮐﻪ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﺮﻫﻨﻪ از رﺣﻢ ﻣﺎدر ﺧﻮد‬
‫ﺑﯿﺮون آﻣﺪم و ﺑﺮﻫﻨﻪ ﺑﻪ آنﺟﺎ ﺧﻮاﻫﻢ ﺑﺮﮔﺸﺖ؛ ﺧﺪاوﻧﺪ داد و ﺧﺪاوﻧﺪ ﮔﺮﻓﺖ و ﻧﺎم ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺘﺒﺎرک ﺑﺎد‪«.‬‬

‫‪-407-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﭼﻨﺪ ﻫﻔﺘﻪ ﺑﻌﺪ ﺗﻠﻔﻨﯽ داﺷﺖ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ را دﮔﺮﮔﻮن ﮐﺮد‪ .‬ﺗﻤﺎسﮔﯿﺮﻧﺪه ﻟﻬﺠﻪی ﻓﺮاﻧﺴﻮی داﺷﺖ و ﺧﻮد را اﺳﺘﺎد ﻧﺎﻣﯿـﺪ—ﻟﻘﺒـﯽ ﮐـﻪ در‬
‫ﺧﻠﯿﻔﻪﮔﺮی اﭘﻮس دﺋﯽ ﻣﻌﻤﻮل ﺑﻮد‪ .‬ﮔﻔﺖ از ﺗﺼﻤﯿﻤﺎت واﺗﯿﮑﺎن ﺑﺮای ﻗﻄﻊ ﺣﻤﺎﯾﺖ از اﭘﻮس دﺋﯽ اﻃﻼع دارد‪.‬‬
‫آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ از ﺧﻮد ﭘﺮﺳﯿﺪ ﮐﻪ او ﭼﻄﻮر ﻣﯽداﻧﺪ؟ اﻣﯿﺪ داﺷﺖ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻌﺪودی از ﮐﺎرﮔﺰاران ﻗَﺪَر واﺗﯿﮑﺎن از اﻟﻐﺎء ﻗﺮﯾﺐاﻟﻮﻗﻮع اﭘﻮس دﺋﯽ ﻣﻄﻠﻊ‬
‫ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻋﻠﯽاﻟﻈﺎﻫﺮ اﺧﺒﺎر ﺑﻪ ﺑﯿﺮون درز ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﭘﺎی ﺷﺎﯾﻌﻪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﯿﺎن ﻣﯽآﻣﺪ ﻫﯿﭻ دﯾﻮاری ﻧﻔﻮذﭘﺬﯾﺮﺗﺮ از دﯾﻮارﻫﺎی ﺷﻬﺮ واﺗﯿﮑﺎن ﻧﺒﻮد‪.‬‬
‫اﺳﺘﺎد ﻧﺠﻮا ﮐﺮد‪» :‬ﻣﻦ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﮔﻮش دارم‪ ،‬اﺳﻘﻒ و ﺑﺎ اﯾﻦ ﮔﻮشﻫﺎ اﻃﻼﻋﺎت ﺧﺎﺻﯽ ﺑﻪ دﺳﺖ آوردم‪ .‬ﺑﺎ ﮐﻤﮏ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﺗـﻮاﻧﻢ ﻣﺨﻔـﯽﮔـﺎه‬
‫ﯾﺎدﮔﺎر ﻣﻘﺪﺳﯽ را ﺑﺮﻣﻼ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﻗﺪرت ﺑﯽﺣﺪوﺣﺼﺮی ﺑﺮای ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ارﻣﻐﺎن ﻣﯽآورد‪ ...‬ﭼﻨﺎن ﮐﻪ واﺗﯿﮑﺎن را ﺑﻪ ﺗﻌﻈـﯿﻢ ﻣﻘﺎﺑـﻞ ﺷـﻤﺎ وادار ﮐﻨـﺪ‪.‬‬
‫ﭼﻨﺎن ﮐﻪ اﯾﻤﺎن و اﻋﺘﻘﺎد را ﺣﻔﻆ ﮐﻨﺪ‪ «.‬ﻣﮑﺚ ﮐﺮد و اداﻣﻪ داد‪» :‬ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﺮای اﭘﻮس دﺋﯽ‪ ،‬ﮐﻪ ﺑﺮای ﻫﻤﻪی ﻣﺎ‪«.‬‬
‫ﺧﺪا ﺑﺎز ﻣﯽﺳﺘﺎﻧﺪ‪ ...‬و ﺧﺪا ﻣﯽﺑﺨﺸﺪ‪ .‬آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ ﺑﺎرﻗﻪی درﺧﺸﺎﻧﯽ از اﻣﯿﺪ در دل ﺧﻮد ﺣﺲ ﮐﺮد‪» .‬ﻧﻘﺸﻪی ﺷﻤﺎ ﭼﯿﻪ؟«‬

‫درﻫﺎی ﺑﯿﻤﺎرﺳﺘﺎن ﺳﻨﺖ ﻣﺮی ﮐﻪ ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ ﺧﻔﯿﻒ ﺑﺎز ﺷﺪﻧﺪ اﺳﻘﻒ آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ ﺑﯿﻬﻮش ﺑﻮد‪ .‬ﺳﯿﻼس ﺗﻠﻮﺗﻠﻮﺧـﻮران و ﻫﯿﺠـﺎنزده و از ﭘـﺎ‬
‫اﻓﺘﺎده وارد ﺷﺪ‪ .‬ﺑﺮ زﻣﯿﻦ ﮐﺎﺷﯽﮐﺎریﺷﺪه ﺑﻪ زاﻧﻮ درآﻣﺪ و ﻓﺮﯾﺎدزﻧﺎن ﮐﻤﮏ ﻃﻠﺒﯿﺪ‪ .‬ﻫﻤﻪ در ﭘﺬﯾﺮش ﺑﺎ دﻫﺎﻧﯽ ﺑﺎز ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺑﻪ زال ﻧﯿﻤﻪﺑﺮﻫﻨـﻪ ﮐـﻪ‬
‫ﮐﺸﯿﺸﯽ ﺧﻮنآﻟﻮد را ﭘﯿﺶ ﻣﯽآورد ﺧﯿﺮه ﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫ﭘﺰﺷﮑﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﯿﻼس ﮐﻤﮏ ﮐﺮد ﺗﺎ ﺑﻪ زﺣﻤﺖ اﺳﻘﻒ ﻫﺬﯾﺎنﮔﻮ را روی ﺑﺮاﻧﮑﺎرد ﺑﮕﺬارﻧﺪ ﺑﺎ ﮔـﺮﻓﺘﻦ ﻧـﺒﺾ آرﯾﻨﮕﺎروﺳـﺎ ﺣـﺎﻟﺘﯽ اﻓـﺴﺮده‬
‫ﯾﺎﻓﺖ‪» .‬ﺧﻮن زﯾﺎدی ازش رﻓﺘﻪ‪ .‬ﮐﺎری از ﻣﻦ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻧﯿﺴﺖ‪«.‬‬
‫ﭼﺸﻤﺎن آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ ﺗﮑﺎﻧﯽ ﺧﻮرد؛ ﺑﺮای دﻣﯽ ﺑﺎزﮔﺸﺘﻪ ﺑﻮد و ﻧﮕﺎه ﺧﯿﺮهاش ﺳﯿﻼس را ﻣﯽﺟﺴﺖ‪» .‬ﻓﺮزﻧﺪم‪«...‬‬
‫روح ﺳﯿﻼس ﺑﺎ ﻧﺪاﻣﺖ و ﺟﻨﻮن ﻓﺮﯾﺎد ﻣﯽﮐﺸﯿﺪ‪» :‬ﭘﺪر! اﮔﺮ ﺗﻤﺎم ﻋﻤﺮم ﻃﻮل ﺑﮑﺸﻪ اوﻧﻬﺎﯾﯽ رو ﮐـﻪ ﮔﻤﺮاﻫﻤـﻮن ﮐﺮدﻧـﺪ ﭘﯿـﺪا ﻣـﯽﮐـﻨﻢ‪...‬‬
‫ﻣﯽﮐﺸﻤﺸﻮن!«‬
‫آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ ﮐﻪ آﻣﺎده ﻣﯽﺷﺪﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺒﺮﻧﺪش ﺳﺮی ﺗﮑﺎن داد و ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ ﻣﺤﺰون ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺳﯿﻼس‪ ...‬اﮔﺮ ﻫﯿﭻ از ﻣﻦ ﯾـﺎد ﻧﮕﺮﻓﺘـﯽ ﺧـﻮاﻫﺶ‬
‫ﻣﯽﮐﻨﻢ‪ ...‬اﯾﻦ ﯾﮑﯽ را ﯾﺎد ﺑﮕﯿﺮ‪ «.‬دﺳﺖ ﺳﯿﻼس را ﮔﺮﻓﺖ و ﻓﺸﺮد‪» .‬ﺑﺨﺸﺎﯾﺶ ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ ﻣﻮﻫﺒﺖ اﻟﻬﯽﺳﺖ‪«.‬‬
‫»اﻣﺎ ﭘﺪر‪«...‬‬
‫آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺴﺖ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺳﯿﻼس‪ ،‬ﺑﺎﯾﺪ دﻋﺎ ﺑﺨﻮاﻧﯽ‪«.‬‬

‫‪-408-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﺻﺪ و ﯾﮑﻢ‬

‫راﺑﺮت ﻟﻨﮕﺪان زﯾﺮ ﮔﻨﺒﺪ ﻋﻈﯿﻢ اﺗﺎق ﻣﺠﻤﻊ ﺗﻬﯽ اﯾﺴﺘﺎد و ﺑﻪ ﻟﻮﻟﻪی اﺳﻠﺤﻪی ﻟﯽ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺧﯿﺮه ﺷﺪ‪.‬‬

‫راﺑﺮت ﺑﺎ ﻣﻨﯽ ﺑﺎ ﺑﺮ ﻣﻦ؟ ﺻﺪای ﺗﺎرﯾﺨﺪان ﺳﻠﻄﻨﺘﯽ در ﺳﮑﻮتِ ذﻫﻦِ ﻟﻨﮕﺪان ﻃﻨﯿﻦ ﻣﯽاﻓﮑﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﻫﯿﭻ ﭘﺎﺳﺨﯽ راه ﺑﻪ رﻫﺎﯾﯽ ﻧﻤﯽﺑﺮد‪ .‬اﮔﺮ ﺑﻠﻪ ﻣﯽﮔﻔﺖ ﺳﻮﻓﯽ را ﻓﺮوﺧﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬اﮔﺮ ﻫﻢ ﻧﻪ ﻣﯽﮔﻔﺖ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﻫﺮ دوﺷـﺎن را‬
‫ﻣﯽﮐﺸﺖ‪.‬‬
‫ﺳﺎلﻫﺎ ﺗﺪرﯾﺲ ﺑﻪ او ﻧﯿﺎﻣﻮﺧﺘﻪ ﺑﻮد در ﻣﻮاﺟﻪ ﺑﺎ ﺳﻼح ﭼﻪ ﻣﻮﻗﻌﯿﺘﯽ اﺗﺨﺎذ ﮐﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ در ﻣﻮرد ﭘﺎﺳﺦ ﺳﺆاﻻت ﻣﺘﻨـﺎﻗﺾ ﯾـﮏ ﭼﯿـﺰ را آﻣﻮﺧﺘـﻪ‬
‫ﺑﻮد‪ .‬وﻗﺘﯽ ﭘﺮﺳﺸﯽ ﺟﻮاب ﺻﺤﯿﺤﯽ ﻧﺪارد ﺻﺮﻓﺎً ﯾﮏ ﭘﺎﺳﺦ ﺻﺎدﻗﺎﻧﻪ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻣﺤﯿﻂ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮی ﺑﯿﻦ ﺑﻠﻪ و ﺧﯿﺮ‪.‬‬
‫ﺳﮑﻮت‪.‬‬
‫ﺧﯿﺮه ﺑﻪ ﮐﺮﯾﭙﺘﮑﺲ در دﺳﺘﺎﻧﺶ ﺗﻨﻬﺎ ﻗﺪم ﺑﺮداﺷﺖ‪.‬‬
‫ﺣﺘﯽ ﺑﺪون ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮدن ﻧﮕﺎﻫﺶ ﻋﻘﺐ رﻓﺖ‪ ،‬ﺑﻪ ﻃﺮف ﻓﻀﺎﻫﺎی ﺑﺰرگ ﺧﺎﻟﯽ اﺗﺎق‪ .‬زﻣﯿﻦ ﺑﯽﻃﺮف‪ .‬اﻣﯿﺪ داﺷﺖ ﺗﻤﺮﮐﺰش ﺑﺮ ﮐـﺮﯾﭙﺘﮑﺲ ﺑـﻪ‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﻧﺸﺎن دﻫﺪ ﮐﻪ ﻫﻤﮑﺎری ﺑﺎ او ﺷﻘّﯽ ﻣﺤﺘﻤﻞ اﺳﺖ و اﻣﯿﺪ داﺷﺖ ﺳﮑﻮﺗﺶ ﺑﻪ ﺳﻮﻓﯽ ﻧﺸﺎن دﻫﺪ ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎﯾﺶ ﻧﮕﺬاﺷﺘﻪ‪.‬‬
‫اﯾﻦ ﻣﯿﻮن ﺳﻌﯽ ﻣﯽﮐﻨﻢ زﻣﺎن ﺑﻪ دﺳﺖ ﺑﯿﺎرم‪.‬‬

‫‪-409-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﮔﻤﺎن ﻣﯽﮐﺮد ﺗﻔﮑﺮ دﻗﯿﻘﺎً ﻫﻤﺎن ﭼﯿﺰی ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ از او ﻣﯽﺧﻮاﻫﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﮐﺮﯾﭙﺘﮑﺲ رو ﺑﻬﻢ داده‪ .‬ﮐﻪ ﻋﻈﻤﺖ ﺗﺼﻤﯿﻤﻢ رو‬
‫درک ﮐﻨﻢ‪ .‬ﺗﺎرﯾﺨﺪان ﺑﺮﯾﺘﺎﻧﯿﺎﯾﯽ اﻣﯿﺪ داﺷﺖ ﻟﻤﺲِ ﮐﺮﯾﭙﺘﮑﺲِ اﺳﺘﺎد اﻋﻈﻢ ﺑﻪ ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺰرﮔﯽ ﻣﺤﺘﻮاﯾﺶ را ﺑﻔﻬﻤﺎﻧﺪ ﯾﺎ ﮐﻨﺠﮑـﺎوی آﮐـﺎدﻣﯿﮑﺶ را‬
‫ﭼﻨﺎن ﺑﺮاﻧﮕﯿﺰد ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ در ﺳﺎﯾﻪاش رﻧﮓ ﺑﺒﺎزد‪ ،‬ﯾﻌﻨﯽ آن ﮐﻪ ﻋﺪم ﻣﻮﻓﻘﯿﺖ در ﺑﺎزﮔﺸﺎﯾﯽ رﻣﺰ ﺳﻨﮓ ﺗﺎج ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎی ﻧﺎﺑﻮدی ﺗﺎرﯾﺦ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺎ اﺳﻠﺤﻪی ﻫﺪف رﻓﺘﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺳﻮﻓﯽ ﻟﻨﮕﺪان از اﯾﻦ ﻣﯽﺗﺮﺳﯿﺪ ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ اﻣﯿﺪ ﺑﺎﻗﯽﻣﺎﻧﺪه ﺑﺮای رﻫـﺎﯾﯽ او ﮐـﺸﻒ رﻣـﺰ ﮔﻨـﮓ ﮐـﺮﯾﭙﺘﮑﺲ‬
‫ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬اﮔﺮ ﺑﺘﻮﻧﻢ ﻧﻘﺸﻪ رو ﺑﯿﺮون ﺑﯿﺎرم ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﻣﺬاﮐﺮه ﻣﯿﮑﻨﻪ‪ .‬ذﻫﻨﺶ را ﺑﻪ وﻇﯿﻔﻪی ﺣﯿﺎﺗﯿﺶ ﻣﻌﻄﻮف ﮐﺮد‪ .‬ﺑﻌﺪ آﻫﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭘﻨﺠﺮهای رﻓﺖ‬
‫و اﺟﺎزه داد اﻧﺒﻮه اﻧﮕﺎرهﻫﺎی ﻧﺠﻮﻣﯽ ﻣﻘﺒﺮهی ﻧﯿﻮﺗﻦ ذﻫﻨﺶ را ﭘﺮ ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫آن ﮔــﻮی را ﺑـﺠـﻮ ﮐـﻪ ﺑـﺎﯾـﺪ ﺑـﺮ ﻣـﺰارش ﺑـﺎﺷﺪ‬
‫از ﺗــﻦ ﺳـﺮخ و ﺑـﻄـﻦِ ﺑـﺎرور ﺳــﺨـﻦ ﻣـﯽراﻧـﺪ‬
‫ﭘﺸﺖ ﺑﻪ دﯾﮕﺮان ﺑﻪ ﻃﺮف ﭘﻨﺠﺮهﻫﺎی ﺑﻠﻨﺪ رﻓﺖ‪ .‬ﭘﯽ اﻟﻬﺎﻣﯽ در ﻣﯿﺎن ﺷﯿﺸﻪﻫﺎی رﻧﮕﯽ آنﺟﺎ ﻣﯽﮔﺸﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﻫﯿﭻ ﻧﻤﯽﯾﺎﻓﺖ‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﺧﻮد ﻧﻬﯿﺐ زد ﺧﻮدت رو ﺟﺎی ﺳﻮﻧﯿﺮ ﺑﮕﺬار‪ .‬ﺑﻪ ﺑﺎغ ﮐﺎﻟﺞ ﻣﯽﻧﮕﺮﯾﺴﺖ‪ .‬روی ﻣﻘﺒﺮهی ﻧﯿﻮﺗﻦ ﭼﻪ ﮔﻮﯾﯽ ﺑﺎﯾﺴﺖ ﺑﺎﺷﺪ؟ ﺗﺼﺎوﯾﺮ ﺳﺘﺎرﮔﺎن و‬
‫دﻧﺒﺎﻟﻪدارﻫﺎ و ﺳﯿﺎرات در ﺑﺎران ﺳﻮﺳﻮ ﻣﯽزدﻧﺪ‪ .‬ﻟﻨﮕﺪان ﻧﺎدﯾﺪه ﮔﺮﻓﺘﺸﺎن‪ .‬ﺳﻮﻧﯿﺮ ﻣﺮد ﻋﻠﻢ ﻧﺒﻮد؛ ﻣﺮد ﺑـﺸﺮﯾﺖ ﺑـﻮد‪ ،‬ﻣـﺮد ﻫﻨـﺮ‪ ،‬ﺗـﺎرﯾﺦ‪ .‬ﻣﺎدﯾﻨـﻪی‬
‫ﻣﻘﺪس‪ ...‬ﺟﺎم ‪ ...‬رز‪ ...‬ﻣﺮﯾﻢ ﻣﺠﺪﻟﯿﻪی راﻧﺪه ﺷﺪه‪ ...‬ﻫﺒﻮط اﻟﻬﻪ‪ ...‬ﺟﺎم ﻣﻘﺪس‪.‬‬
‫اﻓﺴﺎﻧﻪﻫﺎ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺟﺎم را ﺑﺎﻧﻮﯾﯽ ﺳﻨﮕﺪل ﺗﺼﻮﯾﺮ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬در ﻣﯿﺎن ﺳﺎﯾﻪﻫﺎ و در ﻏﯿﺒﺖ ﻧﻮر ﻣﯽرﻗﺼﺪ و آرام در ﮔﻮش ﻧﺠﻮا ﻣﯽﮐﻨﺪ و اﻏـﻮا‬
‫ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﮔﺎﻣﯽ ﺑﻪ ﺟﻠﻮ ﺑﺮدارﻧﺪ و در ﻣﯿﺎن ﻣﻪ ﻏﯿﺐ ﻣﯽﺷﻮد‪.‬‬
‫ﺧﯿﺮه ﺑﻪ درﺧﺘﺎن ﻗﺮﻣﺰ ﮐﺎﻟﺞ‪ ،‬ﻟﻨﮕﺪان ﺣﻀﻮر ﻓﺘّﺎن و ﭘﺮآﺷﻮب او را ﺣﺲ ﮐﺮد‪ .‬ﻧﺸﺎﻧﻪﻫﺎ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺷﺎﺧﻪﻫﺎی ﻗﺪﯾﻤﯽﺗﺮﯾﻦ درﺧﺘﺎن ﺳﯿﺐ‬
‫ﻟﻨﺪن ﮐﻪ ﺷﮑﻮﻓﻪﻫﺎی ﭘﻨﺞﭘﺮ ﺳﯿﺐ روﯾﺸﺎن روﯾﯿﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﺎن ﺳﺎﯾﻪﻫﺎﯾﯽ ﻃﻌﻨﻪزن از ﻣﯿﺎن ﻣﻪ ﺳﺮ ﺑﯿﺮون ﻣﯽﮐﺸﯿﺪﻧﺪ و ﻫﻤﻪ ﻫﻢﭼﻮن ﺳـﯿﺎرهی‬
‫ﻧﺎﻫﯿﺪ ﻣﯽدرﺧﺸﯿﺪﻧﺪ‪ .‬اﻟﻬﻪ اﮐﻨﻮن در ﺑﺎغ ﺑﻮد‪ .‬در ﻣﯿﺎن ﺑﺎران دﺳﺖاﻓﺸﺎﻧﯽ و ﭘﺎﮐﻮﺑﺎﻧﯽ ﻣﯽﮐﺮد و آوازﻫﺎی ﮐﻬﻦ ﺳﺮ ﻣﯽداد و از ﭘـﺲ ﺷـﺎﺧﻪﻫـﺎی‬
‫ﭘﺮﺷﮑﻮﻓﻪ دزداﻧﻪ ﻟﻨﮕﺪان را ﻧﮕﺎه ﻣﯽﮐﺮد؛ ﮔﻮﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ ﯾﺎدآور ﺷﻮد ﻣﯿﻮهی آﮔﺎﻫﯽ ﺗﻨﻬﺎ ﮐﻤﯽ آنﺳﻮﺗﺮ از او ﻣﯽروﯾﺪ‪.‬‬

‫آن ﻃﺮف اﺗﺎق ﻣﺠﻤﻊ ﺳﺮ ﻟﯽ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺑﺎ ﺧﺎﻃﺮْﺟﻤﻌﯽ ﻟﻨﮕﺪان را ﻣﯽﻧﮕﺮﯾﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻃﻠﺴﻢﺷﺪﮔﺎن از ﭘﻨﺠﺮه ﺑﻪ ﺑﯿﺮون ﺗﻤﺎﺷﺎ ﻣﯽﮐﺮد‪.‬‬

‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ ﻫﻤﻮن ﻃﻮر ﮐﻪ اﻣﯿﺪوار ﺑﻮدم‪ .‬ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻣﺴﯿﺮ ﻣﯿﺪه‪.‬‬

‫دﯾﺮ زﻣﺎﻧﯽ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺑﺮ اﯾﻦ ﮔﻤﺎن ﺑﻮد ﮐﻪ ﺷﺎﯾﺪ ﻟﻨﮕﺪان ﮐﻠﯿﺪ ﺟﺎم را در اﺧﺘﯿﺎر داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺗﺼﺎدﻓﯽ ﻧﺒﻮد ﮐﻪ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓـﺖ ﻫﻤـﺎن‬
‫ﺷﺒﯽ دﺳﺖ ﺑﻪ ﮐﺎر ﺷﻮد ﮐﻪ ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺎ ژاک ﺳﻮﻧﯿﺮ ﻗﺮار ﻣﻼﻗﺎت داﺷﺖ‪ .‬ﺑﺎ اﺳﺘﺮاق ﺳﻤﻊ ﺻﺤﺒﺖﻫﺎی رﯾﯿﺲ ﻣﻮزه ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ اﻃﻤﯿﻨﺎن ﺣﺎﺻﻞ ﮐـﺮده‬
‫ﺑﻮد اﺷﺘﯿﺎق ﺳﻮﻧﯿﺮ ﺑﺮای ﻣﻼﻗﺎت ﺧﺼﻮﺻﯽ ﺑﺎ ﻟﻨﮕﺪان ﺗﻨﻬﺎ ﯾﮏ ﻣﻌﻨﺎ دارد‪ .‬دﺳﺖﻧﻮﯾﺲ رﻣﺰآﻟﻮد ﻟﻨﮕﺪان دﯾﺮ را ﺗﮑﺎن داده‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﻪ ﻃﻮر اﺗﻔﺎﻗﯽ ﺑﻪ ﺣﻘﯿﻘﺖ دﺳﺖ ﭘﯿﺪا ﮐﺮده و ﺳﻮﻧﯿﺮ از اﻓﺸﺎی آن ﻣﯿﺘﺮﺳﻪ‪ .‬ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮد اﺳﺘﺎد اﻋﻈﻢ ﻟﻨﮕﺪان را ﻓـﺮا ﺧﻮاﻧـﺪه‬
‫ﺗﺎ او را ﺑﻪ ﺳﮑﻮت دﻋﻮت ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺑﯿﺶ از ﺣﺪ ﭘﻨﻬﺎن ﺑﻮده!‬
‫ﺣﺎل ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﻋﻤﻞ ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬ﺗﯿﺮ ﺣﻤﻠﻪی ﺳﯿﻼس دو ﻧﺸﺎن را ﻣﯽزد‪ :‬ﻣﺎﻧﻊ ﻣﯽﺷﺪ ﺳﻮﻧﯿﺮ ﻟﻨﮕﺪان را ﺗﺸﻮﯾﻖ ﺑﻪ ﺳﮑﻮت ﮐﻨﺪ و‬
‫زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺳﻨﮓ ﺗﺎج در دﺳﺘﺎن ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﻗﺮار ﻣﯽﮔﺮﻓﺖ ﻟﻨﮕﺪان در ﭘﺎرﯾﺲ ﻣﯽﺑﻮد ﺗﺎ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ از او اﺳﺘﻔﺎده ﺑﺒﺮد‪.‬‬
‫ﺑﺮﻗﺮاری ﻣﻼﻗﺎت ﻣﺮﮔﺒﺎر ﺳﻮﻧﯿﺮ و ﺳﯿﻼس ﺑﺴﯿﺎر ﺳﺎده ﺑﻮد‪ .‬از ﻋﻤﯿﻖﺗﺮﯾﻦ ﺗﺮس ﺳﻮﻧﯿﺮ ﺧﺒﺮ داﺷـﺘﻢ‪ .‬دﯾـﺮوز ﺑﻌـﺪازﻇﻬﺮ ﺳـﯿﻼس در ﻇـﺎﻫﺮ‬
‫ﮐﺸﯿﺸﯽ ﭘﺮﯾﺸﺎن ﺑﺎ ﺳﻮﻧﯿﺮ ﺗﻤﺎس ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد و ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد‪» :‬ﻣﻮﺳﯿﻮ ﺳﻮﻧﯿﺮ! ﻣﻦ رو ﻋﻔﻮ ﮐﻨﯿﺪ‪ ،‬ﺑﺎﯾﺪ ﻓﻮراً ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﻢ‪ .‬ﻧﺒﺎﯾـﺪ ﻫﺮﮔـﺰ ﻗﺪاﺳـﺖ‬

‫‪-410-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫اﻋﺘﺮاف رو ﺧﺪﺷﻪدار ﮐﻨﻢ‪ ،‬اﻣﺎ در اﯾﻦ ﻣﻮرد ﺣﺲ ﻣﯽﮐﻨﻢ ﻻزﻣﻪ‪ .‬ﻫﻤﯿﻦ ﺣﺎﻻ اﻋﺘﺮاف ﻣﺮدی رو ﺷﻨﯿﺪم ﮐﻪ ادﻋﺎ ﻣﯽﮐﺮد اﻋﻀﺎی ﺧـﺎﻧﻮادهی ﺷـﻤﺎ‬
‫رو ﺑﻪ ﻗﺘﻞ رﺳﻮﻧﺪه‪«.‬‬
‫ﭘﺎﺳﺦ ﺳﻮﻧﯿﺮ ﺣﯿﺮان اﻣﺎ ﻣﺤﺘﺎط ﺑﻮد‪» .‬ﺧﺎﻧﻮادهی ﻣﻦ در ﺗﺼﺎدف ﻣﺮدﻧﺪ‪ .‬ﮔﺰارش ﭘﻠﯿﺲ ﻗﻄﻌﯽ ﺑﻮد‪«.‬‬
‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﻠﻪ‪ ،‬ﺗﺼﺎدف اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ!« ﺑﻌﺪ ﻃﻌﻤﻪ را ﺑﻪ ﻗﻼب زد‪» .‬ﻣﺮدی ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮد ﮔﻔﺖ اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ اوﻧﻬﺎ رو ﺗﻮی رودﺧﻮﻧﻪ اﻧﺪاﺧﺘﻪ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻧﯿﺮ ﺳﺎﮐﺖ ﺷﺪ‪.‬‬
‫»ﻣﻮﺳﯿﻮ ﺳﻮﻧﯿﺮ! ﻣﻦ ﻫﯿﭻوﻗﺖ در ﺣﺎﻟﺖ ﻋﺎدی ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺗﻠﻔﻦ ﻧﻤﯽزدم‪ ،‬اﻣﺎ ﺟﻤﻠﻪی آﺧﺮش ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﺑﺎﺑﺖ ﺟﺎن ﺷﻤﺎ ﺑﯿﻤﻨﺎک ﺑﺸﻢ‪ «.‬ﻣﮑﺜـﯽ‬
‫ﮐﺮد و اداﻣﻪ داد‪» :‬اون ﻣﺮد ﺑﻪ ﻧﻮهی دﺧﺘﺮی ﺷﻤﺎ‪ ...‬ﺑﻪ اﺳﻢ ﺳﻮﻓﯽ اﺷﺎره ﮐﺮد‪«.‬‬
‫اﺷﺎره ﺑﻪ ﺳﻮﻓﯽ ﻋﺎﻣﻞ ﺷﺘﺎبدﻫﻨﺪه ﺑﻮد‪ .‬رﯾﯿﺲ ﻣﻮزه ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ دﺳﺖ ﺑﻪ ﮐﺎر ﺷﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﺳﯿﻼس ﮔﻔﺖ ﻓﻮراً در اﻣﻦﺗﺮﯾﻦ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﯽﺷﻨﺎﺧﺖ‬
‫ﺑﻪ ﻣﻼﻗﺎﺗﺶ ﺑﯿﺎﯾﺪ—دﻓﺘﺮش در ﻣﻮزهی ﻟﻮور‪ .‬ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﺳﻮﻓﯽ ﺗﻠﻔﻦ ﮐﺮد ﺗﺎ ﺑﮕﻮﯾﺪ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ در ﺧﻄﺮ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻗﺮار ﻧﻮﺷﯿﺪﻧﯽ ﺑﺎ راﺑـﺮت ﻟﻨﮕـﺪان را‬
‫ﻓﻮراً ﺑﻪ ورﻃﻪی ﻓﺮاﻣﻮﺷﯽ ﺳﭙﺮد‪.‬‬
‫ﺣﺎﻻ ﮐﻪ ﻟﻨﮕﺪان از ﺳﻮﻓﯽ ﺟﺪا و آن ﺳﻮی اﺗﺎق ﺑﻮد ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺣﺲ ﻣﯽﮐﺮد ﺑﺎ ﻣﻮﻓﻘﯿﺖ دو ﯾﺎر را از ﻫﻢ دور ﮐﺮده‪ .‬ﺳـﻮﻓﯽ ﻧـﻮو ﺟـﺴﻮراﻧﻪ در‬
‫ﺻﻒ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ ﻟﻨﮕﺪان آﺷﮑﺎرا ﻧﻘﺶ ﻣﻘﺼﻮد ﺑﺰرﮔﺘﺮی ﻣﯽﺧﻮاﻧﺪ‪ .‬در ﺗﻼش ﺑﻮد ﺗﺎ ﮔﺬرواژه را ﺑﯿﺎﺑﺪ‪ .‬داره اﻫﻤﯿﺖ ﭘﯿـﺪا ﮐـﺮدن ﺟـﺎم و‬
‫آزاد ﮐﺮدن اون رو از ﺑﻨﺪ درک ﻣﯿﮑﻨﻪ‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺑﺎ ﺑﯽاﻋﺘﻨﺎﯾﯽ ﮔﻔﺖ‪» :‬اون رو ﺑﺮات ﺑﺎز ﻧﻤﯿﮑﻨﻪ‪ .‬ﺣﺘﯽ اﮔﺮ ﺑﺘﻮﻧﻪ‪«.‬‬
‫ﻧﮕﺎه ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺑﻪ ﻟﻨﮕﺪان ﺑﻮد و اﺳﻠﺤﻪاش ﺑﻪ ﺳﻮﻓﯽ ﻧﺸﺎﻧﻪ رﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮد ﻣﺠﺒﻮر اﺳﺖ از اﺳﻠﺤﻪ اﺳﺘﻔﺎده ﮐﻨﺪ‪ .‬ﮔﺮﭼﻪ اﯾﻦ ﻓﮑﺮ‬
‫آزارش ﻣﯽداد‪ ،‬ﻣﯽداﻧﺴﺖ اﮔﺮ ﺑﻪ آن ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺑﺮﺳﺪ ﺗﺮدﯾﺪ ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﮐﺮد‪ .‬ﻫﺮ ﻓﺮﺻﺘﯽ ﺑﺮای اﻧﺠﺎم ﻋﻤـﻞ ﺻـﺤﯿﺢ ﺑـﻮد ﺑﻬـﺶ دادم‪ .‬ﺟـﺎم واﻻﺗـﺮ از‬
‫ﻫﻤﻪی ﻣﺎﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻫﻤﺎن ﻟﺤﻈﻪ ﻟﻨﮕﺪان ﺑﻪ ﻃﺮف آنﻫﺎ ﭼﺮﺧﯿﺪ و ﻧﺎﮔﻬﺎن ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﻘﺒﺮه‪ «...‬ﺑﺮق اﻣﯿﺪی در ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺑﻮد‪» .‬ﻣﯿﺪوﻧﻢ ﮐﺠﺎی ﻣﻘﺒﺮهی ﻧﯿﻮﺗﻦ رو‬
‫ﺑﮕﺮدﯾﻢ‪ .‬آره‪ .‬ﮔﻤﺎن ﮐﻨﻢ ﺑﺘﻮﻧﻢ رﻣﺰ رو ﭘﯿﺪا ﮐﻨﻢ!«‬
‫ﻗﻠﺐ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ درد ﮔﺮﻓﺖ‪» .‬ﮐﺠﺎ راﺑﺮت؟ ﺑﮕﻮ؟«‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺑﺎ ﺻﺪای ﻫﺮاﺳﺎن ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻧﻪ راﺑﺮت! ﺗﻮ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺑﻬﺶ ﮐﻤﮏ ﮐﻨﯽ؟«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﮐﻪ ﺑﺎ ﮔﺎمﻫﺎی ﻣﺼﻤﻢ ﺟﻠﻮ آﻣﺪ ﮐﺮﯾﭙﺘﮑﺲ را ﭘﯿﺶ رو ﮔﺮﻓﺖ‪» .‬ﻧﻪ‪ «.‬ﺑﻪ ﻟﯽ ﮐﻪ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد ﭼـﺸﻤﺎﻧﺶ ﺳﺮﺳـﺨﺖ ﺷـﺪه ﺑـﻮد‪» .‬اﮔـﺮ‬
‫ﻧﮕﺬاری ﺑﺮه ﻧﻤﯿﮕﻢ‪«.‬‬
‫ﺧﻮشﺑﯿﻨﯽ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ از ﺑﯿﻦ رﻓﺖ‪» .‬ﻣﺎ ﺧﯿﻠﯽ ﻧﺰدﯾﮑﯿﻢ‪ ،‬راﺑﺮت‪ .‬ﺟﺮأت ﻧﺪاری ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﺎزی ﮐﻨﯽ!«‬
‫»ﺑﺎزﯾﯽ در ﮐﺎر ﻧﯿﺴﺖ‪ .‬ﺑﮕﺬار ﺑﺮه‪ .‬ﺑﻌﺪ ﻣﯽﺑﺮﻣﺖ ﻣﻘﺒﺮهی ﻧﯿﻮﺗﻦ‪ .‬اوﻧﺠﺎ ﮐﺮﯾﭙﺘﮑﺲ رو ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﺎز ﻣﯽﮐﻨﯿﻢ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﮐﻪ ﺧﺸﻢ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺗﻨﮓ ﮐﺮده ﺑﻮد ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﻦ ﺗﮑﻮن ﻧﻤﯽﺧﻮرم‪ .‬ﭘﺪرﺑﺰرﮔﻢ ﮐﺮﯾﭙﺘﮑﺲ رو ﺑﻪ ﻣـﻦ داده‪ .‬ﻣـﺎل ﺷـﻤﺎ ﻧﯿـﺴﺖ ﮐـﻪ‬
‫ﺑﺎزش ﮐﻨﯿﺪ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﮐﻪ ﻫﺮاﺳﺎن ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽآﻣﺪ ﭼﺮﺧﯿﺪ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺳﻮﻓﯽ ﺧﻮاﻫﺶ ﻣﯽﮐﻨﻢ! ﺟﻮﻧِﺖ در ﺧﻄﺮه‪ .‬دارم ﺳﻌﯽ ﻣﯽﮐﻨﻢ ﮐﻤﮑﺖ ﮐﻨﻢ!«‬
‫»ﭼﻄﻮری؟ ﺑﺎ اﻓﺸﺎی رازی ﮐﻪ ﭘﺪر ﺑﺰرﮔﻢ ﻣﺮد ﺗﺎ ﺣﻔﻈﺶ ﮐﻨﻪ؟ ﺑﻬﺖ اﻋﺘﻤﺎد ﮐﺮد‪ ،‬راﺑﺮت! ﻣﻦ ﺑﻬﺖ اﻋﺘﻤﺎد ﮐﺮدم!«‬

‫‪-411-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﭼﺸﻤﺎن آﺑﯽ ﻟﻨﮕﺪان ﺗﺮس را ﻣﻨﻌﮑﺲ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ و ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺎ دﯾﺪن ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ آنﻫﺎ ﺑﺎ ﻫﻢدﯾﮕﺮ ﻟﺒﺨﻨـﺪ ﻧﺰﻧـﺪ‪ .‬ﺗـﻼش ﻟﻨﮕـﺪان‬
‫ﺑﺮای دﻟﯿﺮی از ﻫﺮ ﭼﯿﺰ دﯾﮕﺮی ﺗﺮﺣﻢآﻣﯿﺰﺗﺮ ﺑﻮد‪ .‬ﯾﻪ ﻗﺪم ﻣﻮﻧﺪه ﺑﻪ اﻓﺸﺎی ﯾﮑﯽ از ﺑﺰرگﺗﺮﯾﻦ اﺳﺮار ﺗﺎرﯾﺦ ﺧﻮدش را درﮔﯿﺮ زﻧﯽ ﻣﯿﮑﻨﻪ ﮐﻪ ﺛﺎﺑﺖ‬
‫ﮐﺮده ﻻﯾﻖ ﻣﺒﺎرزه ﻧﯿﺴﺖ‪.‬‬
‫اﻟﺘﻤﺎسﮐﻨﺎن ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺳﻮﻓﯽ! ﺧﻮاﻫﺶ ﻣﯽﮐﻨﻢ‪ ...‬ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮی‪«.‬‬
‫ﺳﺮش را ﺑﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪی ﻧﻔﯽ ﺗﮑﺎن داد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﮕﺮ اﯾﻦ ﮐﻪ ﮐﺮﯾﭙﺘﮑﺲ رو ﺑﻬﻢ ﺑﺪی ﯾﺎ ﺑﺰﻧﯽ زﻣﯿﻦ و ﺧﺮدش ﮐﻨﯽ‪«.‬‬
‫زﺑﺎن ﻟﻨﮕﺪان ﺑﻨﺪ آﻣﺪ‪» .‬ﭼﯽ؟«‬
‫»راﺑﺮت! ﭘﺪرﺑﺰرﮔﻢ ﺗﺮﺟﯿﺢ ﻣﯽداد رازش ﻫﻤﯿﺸﻪ ﭘﻨﻬﺎن ﺑﺎﺷﻪ ﺗﺎ اون رو ﺗﻮی دﺳﺘﺎی ﻗﺎﺗﻠﺶ ﺑﺒﯿﻨﻪ‪ «.‬ﭼﺸﻤﺎن ﺳﻮﻓﯽ ﭼﻨﺎن ﺑـﻮد ﮐـﻪ ﮔـﻮﯾﯽ‬
‫ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻪ ﮔﺮﯾﻪ ﺧﻮاﻫﺪ اﻓﺘﺎد‪ ،‬اﻣﺎ اﯾﻦ ﻃﻮر ﻧﺸﺪ‪ .‬ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﺑﻪ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺧﯿﺮه ﻣﺎﻧﺪ و اداﻣﻪ داد‪» :‬اﮔﺮ ﻣﺠﺒﻮر ﺷﺪی ﺑﻬﻢ ﺷﻠﯿﮏ ﮐـﻦ‪ .‬ﻗـﺼﺪ ﻧـﺪارم‬
‫ﻣﺎﺗﺮک ﭘﺪرﺑﺰرﮔﻢ رو ﺑﻪ دﺳﺖ ﺗﻮ ﺑﺴﭙﺎرم‪«.‬‬
‫ﺑﺎ ﺧﻮد ﮔﻔﺖ ﺣﺮﻓﯽ ﻧﯿﺴﺖ! و ﻧﺸﺎﻧﻪ ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﻓﺮﯾﺎد زد‪» :‬ﻧﻪ!« ﺑﺎزوﯾﺶ را ﺑﺎﻻ ﺑﺮد و ﺑﻪ ﻃﺮز ﻣﺨﺎﻃﺮهآﻣﯿﺰی ﮐﺮﯾﭙﺘﮑﺲ را ﻣﻌﻠﻖ ﻧﮕﻪ داﺷﺖ‪» .‬ﻟﯽ‪ ،‬ﺣﺘﯽ اﮔﺮ ﺑﻬﺶ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﯽ اﯾـﻦ‬
‫رو ﻣﯿﻨﺪازم‪«.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺧﻨﺪﯾﺪ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺗﻬﺪﯾﺪت ﻣﻤﮑﻦ ﺑﻮد روی رﻣﯽ ﺗﺄﺛﯿﺮ ﮐﻨﻪ‪ ،‬اﻣﺎ روی ﻣﻦ ﺟﻮاب ﻧﻤﯿﺪه‪ .‬ﺑﻬﺘﺮ از اﯾﻦ ﺣﺮفﻫﺎ ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﻤﺖ‪«.‬‬
‫»ﺧﯿﻠﯽ ﻣﻄﻤﺌﻨﯽ ﻟﯽ؟«‬
‫ﻣﻌﻠﻮﻣﻪ ﮐﻪ ﻫﺴﺘﻢ‪ .‬دوﺳﺖ ﻣﻦ‪ ،‬ﻗﯿﺎﻓﻪی ﺑﯽ ﺣﺎﻟﺘﺖ ﻧﯿﺎز ﺑﻪ ﺗﻤﺮﯾﻦ داره‪ .‬ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ وﻗﺘﻢ رو ﮔﺮﻓﺖ اﻣﺎ اﻻن ﻣﯿﺒﯿﻨﻢ ﮐـﻪ داری دروغ ﻣﯿﮕـﯽ‪.‬‬
‫ﻧﻤﯿﺪوﻧﯽ ﺟﻮاب ﮐﺠﺎی ﻣﻘﺒﺮهی ﻧﯿﻮﺗﻨﻪ‪» .‬ﺟﺪاً راﺑﺮت ﻣﯿﺪوﻧﯽ ﮐﺠﺎی ﻣﻘﺒﺮه رو ﺑﮕﺮدی؟«‬
‫»ﻣﯿﺪوﻧﻢ‪«.‬‬
‫ﺗﺮدﯾﺪ ﻧﮕﺎه ﻟﻨﮕﺪان ﮔﺬرا ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ آن را درﯾﺎﻓﺖ‪ .‬دروﻏﯽ در ﮐﺎر ﺑﻮد‪ ،‬ﻣﺴﺘﻤﺴﮑﯽ ﺗﺮﺣﻢآﻣﯿﺰ و ﻣﺄﯾﻮﺳﺎﻧﻪ ﺑﺮای ﻧﺠﺎت ﺳﻮﻓﯽ‪ .‬ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ‬
‫ﯾﺄس ژرﻓﯽ از راﺑﺮت ﻟﻨﮕﺪان ﭘﯿﺪا ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺷﻮاﻟﯿﻪای ﺗﮏ و ﺗﻨﻬﺎم و در ﻣﺤﺎﺻﺮهی آدمﻫﺎی ﺑﯽﻗﺎﺑﻠﯿﺖ‪ .‬ﻧﺎﭼﺎرم ﺷﺨﺼﺎً ﺳﻨﮓ ﺗﺎج رو ﺑﺎز ﮐﻨﻢ‪.‬‬
‫ﺣﺎﻻ ﻟﻨﮕﺪان و ﻧﻮو ﭼﯿﺰی ﺟﺰ ﺗﻬﺪﯾﺪی ﺑﺮای ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ و ﺑﺮای ﺟﺎم ﻧﺒﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻫﺮ ﭼﻪ ﻫﻢ ﮐﻪ ﻧﺘﯿﺠﻪ دردﻧﺎک ﻣﯽﺑﻮد ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﺑﺎ وﺟﺪاﻧﯽ آﮔـﺎه‬
‫از ﻋﻬﺪهی آن ﺑﺮ ﻣﯽآﯾﺪ‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ ﭼﺎﻟﺶ ﭘﯿﺶ رو ﻣﺠﺎب ﮐﺮدن ﻟﻨﮕﺪان ﺑﻮد ﮐﻪ ﺳﻨﮓ ﺗﺎج را ﺑﺮ زﻣﯿﻦ ﺑﮕﺬارد ﺗﺎ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ اﯾﻦ ﻧﻤﺎﯾﺶ را ﺧﺘﻢِ ﺑﻪ ﺧﯿـﺮ‬
‫ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫»ﺑﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪی اﻋﺘﻤﺎد‪ «...‬اﺳﻠﺤﻪ را از ﺳﻮﻓﯽ دور ﮐﺮد‪» .‬ﺗﻮ ﻫﻢ ﺳﻨﮓ ﺗﺎج رو ﺑﮕﺬار زﻣﯿﻦ‪ .‬ﺑﺎ ﻫﻢ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽﮐﻨﯿﻢ‪«.‬‬

‫ﻟﻨﮕﺪان ﻓﻬﻤﯿﺪ دروﻏﺶ ﻓﺎش ﺷﺪه‪.‬‬

‫ﺗﺼﻤﯿﻢ ﻣﺨﻮف ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ را در ﭼﻬﺮهاش ﻣﯽدﯾﺪ و ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﻟﺤﻈﻪی ﺗﺼﻤﯿﻢ ﭘﯿﺶ روﯾﺸﺎن اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﻣﺤﺾ اﯾﻦ ﮐﻪ ﺑﮕﺬارﻣﺶ زﻣﯿﻦ ﻫﺮ‬
‫دوی ﻣﺎ رو ﻣﯿﮑﺸﻪ‪ .‬ﺣﺘﯽ ﺑﺪون ﻧﮕﺎه ﮐﺮدن ﺑﻪ ﺳﻮﻓﯽ ﻗﻠﺐ ﭘﺮﺗﻤﻨﺎﯾﺶ را در ﺳﮑﻮﺗﯽ ﻧﻮﻣﯿﺪاﻧﻪ ﻣﯽﺷﻨﯿﺪ‪ .‬راﺑـﺮت‪ ،‬اﯾـﻦ ﻣـﺮد ﻻﯾـﻖ ﺟـﺎم ﻧﯿـﺴﺖ‪.‬‬
‫ﺧﻮاﻫﺶ ﻣﯽﮐﻨﻢ اون رو ﺑﻪ دﺳﺘﺶ ﻧﺪه‪ .‬ﻣﻬﻢ ﻧﯿﺴﺖ ﭼﻪ ﺑﻬﺎﯾﯽ ﻣﯽﭘﺮدازﯾﻢ‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪی ﻗﺒﻞ ﺗﺼﻤﯿﻤﺶ را ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﻫﻤﺎن زﻣﺎن ﮐﻪ از ﭘﻨﺠﺮه ﺑﺎغ داﻧﺸﮑﺪه را ﻣﯽﻧﮕﺮﯾﺴﺖ‪.‬‬

‫‪-412-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫از ﺳﻮﻓﯽ ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﮐﻦ‪.‬‬

‫از ﺟﺎم ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﮐﻦ‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﻧﻮﻣﯿﺪاﻧﻪ ﻓﺮﯾﺎد ﮐﺮده ﺑﻮد اﻣﺎ ﻧﻤﯿﺪوﻧﻢ ﭼﻄﻮری!‬
‫دﻗﺎﯾﻖ ﺳﺨﺖ ﺳﺮﺧﻮردﮔﯽ ﺷﻔﺎﻓﯿﺘﯽ ﻫﻤﺮاه آوردﻧﺪ ﮐﻪ ﺗﺎ ﮐﻨﻮن ﺑﻪ ﯾﺎد ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬ﺣﻘﯿﻘﺖ درﺳﺖ ﭘﯿﺶ ﭼﺸﻤﺎﺗﻪ‪ ،‬راﺑﺮت‪ .‬ﻧﻔﻬﻤﯿﺪ اﯾﻦ ﺗﺠﻠّـﯽ از‬
‫ﮐﺠﺎ آﻣﺪ‪ .‬ﺟﺎم ﺑﻪ ﺳﺨﺮه ﻧﻤﯽﮔﯿﺮد‪ .‬در ﺟﺴﺘﺠﻮی ﻓﺮد ﺷﺎﯾﺴﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺣﺎل ﻟﻨﮕﺪان ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﺑﻨﺪهای در ﺣﺎل ﮐﺮﻧﺶ ﭘﯿﺶ روی ﻟﯽ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺧﻢ ﺷﺪه ﺑﻮد ﮐﺮﯾﭙﺘﮑﺲ را در ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻧﺘﯽﻣﺘﺮی زﻣﯿﻦ ﺳﻨﮕﯽ ﻧﮕـﻪ‬
‫داﺷﺖ‪.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﮐﻪ اﺳﻠﺤﻪ را ﺑﻪ ﻃﺮف او ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻣﯽرﻓﺖ ﻧﺠﻮا ﮐﺮد‪» :‬آره راﺑﺮت‪ .‬ﺑﮕﺬارش زﻣﯿﻦ‪«.‬‬
‫ﭼﺸﻤﺎن ﻟﻨﮕﺪان ﻧﺎﮔﺎه ﺑﻪ ﺳﻮی ﻓﻀﺎی ﺧﺎﻟﯽ و ﺑﺎز ﮔﻨﺒﺪ اﺗﺎق ﻣﺠﻤﻊ ﭼﺮﺧﯿﺪ‪ .‬ﺧﻮد را ﺟﻤﻊ ﮐﺮد و ﻧﮕﺎه ﺧﯿﺮهاش را ﺗﺎ اﺳﻠﺤﻪی ﻫﺪفرﻓﺘـﻪی‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﭘﺎﯾﯿﻦ آورد‪.‬‬
‫»ﻣﺘﺄﺳﻔﻢ ﻟﯽ‪«.‬‬
‫در ﯾﮏ آن‪ ،‬ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺎﻻ ﺟﻬﯿﺪ و دﺳﺘﺶ را ﺑﺎﻻ ﺑﺮد و ﮐﺮﯾﭙﺘﮑﺲ را ﺑﻪ ﻃﺮف ﮔﻨﺒﺪ ﺑﺎﻻی ﺳﺮ ﭘﺮﺗﺎب ﮐﺮد‪.‬‬

‫ﻟﯽ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺣﺲ ﻧﮑﺮد اﻧﮕﺸﺘﺶ ﺑﻪ ﻣﺎﺷﻪ ﻓﺸﺎری وارد ﮐﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﺪوﺳﺎ ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ رﻋﺪآﺳﺎ ﻏﺮﯾﺪ‪ .‬ﺣﺎل ﻟﻨﮕﺪان در ﺟﻬﺖ اﻓﻘﯽ ﻣـﯽﭘﺮﯾـﺪ‪.‬‬
‫ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً در ﺣﺎل ﭘﺮواز ﺑﻮد ﮐﻪ ﮔﻠﻮﻟﻪ روی زﻣﯿﻦ ﮐﻨﺎر ﭘﺎﯾﺶ ﻣﻨﻔﺠﺮ ﺷﺪ‪ .‬ﻧﯿﻤﯽ از ﻣﻐﺰ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺧﺸﻢآﻟﻮد ﻣﯽﮐﻮﺷﯿﺪ دوﺑﺎره ﻫـﺪف ﺑﮕﯿـﺮد و آﺗـﺶ‬
‫ﮐﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻧﯿﻢ ﻗﻮیﺗﺮ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﻪ ﺳﻮی ﮔﻨﺒﺪ ﮐﺸﯿﺪ‪.‬‬

‫ﺳﻨﮓ ﺗﺎج!‬
‫زﻣﺎن از ﺣﺮﮐﺖ اﯾﺴﺘﺎد و ﺗﻤﺎم دﻧﯿﺎی ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺑﻪ رؤﯾﺎﯾﯽ ﺑﺎ ﺣﺮﮐﺖ آﻫﺴﺘﻪ در ﺗﻌﻘﯿﺐ ﺳﻨﮓ ﺗﺎجِ در ﺣﺎل ﭘﺮواز در آﻣﺪ‪ .‬اوج ﭘـﺮوازش را ﻫـﻢ‬
‫ﺗﻤﺎﺷﺎ ﮐﺮد‪ ...‬ﻟﺤﻈﻪای در ﻫﻮا ﻣﺎﻧﺪ‪ ...‬و ﺑﻌﺪ ﭼﺮﺧﺎن‪ ،‬ﺑﻪ ﭘﺎﯾﯿﻦ‪ ،‬ﺑﻪ ﻃﺮف ﮐﻒ ﺳﻨﮕﯽ ﻏﻠﻄﯿﺪ‪.‬‬
‫ﺗﻤﺎم ﺳﻮداﻫﺎ و آرزوﻫﺎی ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺑﻪ زﻣﯿﻦ ﺳﻘﻮط ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺑﺨﻮره زﻣﯿﻦ! ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺑﯿﻔﺘﻪ! ﺑﺪن ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ واﮐﻨﺸﯽ ﻏﺮﯾﺰی ﻧﺸﺎن داد‪ .‬اﺳـﻠﺤﻪ‬
‫را رﻫﺎ ﮐﺮد و ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺟﻠﻮ ﭘﺮت ﮐﺮد و ﻋﺼﺎﻫﺎﯾﺶ را رﻫﺎ ﮐﺮد ﺗﺎ دﺳﺖ ﻣﺎﻧﯿﮑﻮر ﺷﺪه و ﻧﺮﻣﺶ را ﺟﻠﻮ ﺑﺒﺮد‪ .‬ﺑﺎزو و اﻧﮕﺸﺘﺎﻧﺶ را ﮐﺸﺎﻧﺪ و ﺳﻨﮓ‬
‫ﺗﺎج را ﻣﯿﺎﻧﻪی راه ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﺳﻨﮓ ﺗﺎج ﮐﻪ ﻓﺎﺗﺤﺎﻧﻪ در دﺳﺘﺶ ﻓﺸﺮده ﺷﺪ ﺑﺮ زﻣﯿﻦ اﻓﺘﺎد‪ .‬ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﺑﯿﺶ از ﺣﺪ ﺳﺮﯾﻊ ﺑﻮده‪ .‬ﻣـﺎﻧﻌﯽ ﻧﺒـﻮد ﺗـﺎ راه اﺻـﺎﺑﺖ‬
‫دﺳﺘﺎن دراز ﺷﺪهاش را ﺑﻪ زﻣﯿﻦ ﺳﺪ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺳﻨﮓ ﺗﺎج ﺑﻪ ﺳﺨﺘﯽ ﺑﺮ زﻣﯿﻦ ﺧﻮرد‪.‬‬
‫ﺻﺪای ﻧﺎﺧﻮﺷﺎﯾﻨﺪ ﺷﮑﺴﺘﻦ ﭼﯿﺰی ﺑﻪ ﮔﻮش رﺳﯿﺪ‪.‬‬
‫ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﮔﺬﺷﺖ و ﻧﻔﺲ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺑﻪ ﺗﻤﺎﻣﯽ ﺑﻨﺪ آﻣﺪ‪ .‬دراز ﮐﺸﯿﺪه ﺑﺮ زﻣﯿﻦ ﺳﺮد‪ ،‬ﺑﺎ ﺑﺎزواﻧﯽ ﮐﺸﯿﺪه‪ ،‬ﺧﯿﺮه ﺑﻪ اﺳﺘﻮاﻧﻪی ﻣﺮﻣـﺮﯾﻦ در دﺳـﺘﺎن‬
‫ﻋﺮﯾﺎﻧﺶ‪ ،‬ﺗﻤﻨﺎ ﻣﯽﮐﺮد ﺷﯿﺸﻪی درون ﮐﺮﯾﭙﺘﮑﺲ ﺗﺎب ﺑﯿﺎورد‪ .‬ﺑﻌﺪ راﯾﺤﻪی ﺗﻨﺪ ﺳﺮﮐﻪ ﻓﻀﺎ را ﭘﺮ ﮐﺮد‪ .‬ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺣﺲ ﮐﺮد ﻣـﺎﯾﻊ ﺳـﺮدی از ﻣﯿـﺎن‬
‫ﺷﻤﺎرهﻫﺎ ﮐﻒ دﺳﺘﺶ ﻣﯽرﯾﺰد‪.‬‬
‫ﻫﺮاﺳﯽ ﻋﻈﯿﻢ او را در ﺑﺮ ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﻧﻪ! ﺳﺮﮐﻪ ﺑﯿﺮون رﯾﺨﺘﻪ ﺑﻮد و ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺣﻞ ﺷﺪن ﭘﺎﭘﯿﺮوس را ﺑﺎ آن ﺗﺼﻮر ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬راﺑـﺮت اﺣﻤـﻖ! راز از‬
‫دﺳﺖ رﻓﺖ!‬

‫‪-413-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﺑﯽاﺧﺘﯿﺎر ﺑﻪ ﻫﻖﻫﻖ اﻓﺘﺎده ﺑﻮد‪ .‬ﺟﺎم از دﺳﺖ رﻓﺖ‪ .‬ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﻧﺎﺑﻮد ﺷﺪ‪ .‬ﻫﻨﻮز ﮐﺎرﻫﺎی ﻟﻨﮕﺪان را ﺑﺎور ﻧﮑﺮده ﺑﻮد و ﺑﻪ ﺧﻮد ﻣﯽﻟﺮزﯾﺪ‪ .‬ﺳـﻌﯽ‬
‫ﮐﺮد ﺑﺎ ﻓﺸﺎر اﺳﺘﻮاﻧﻪ را از ﻫﻢ ﺑﺎز ﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﭘﯿﺶ از ﻧﺎﭘﺪﯾﺪ ﺷﺪن ﻫﻤﯿﺸﮕﯽ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﮔﺬرا ﺑﻪ آن ﺑﯿﻨﺪازد‪ .‬در ﻧﻬﺎﯾﺖ ﺷﮕﻔﺘﯽ دو اﻧﺘﻬﺎی ﺳـﻨﮓ‬
‫ﺗﺎج را ﮐﺸﯿﺪ و اﺳﺘﻮاﻧﻪ ﺑﻪ آﺳﺎﻧﯽ از ﻫﻢ ﺑﺎز ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻧﻔﺲزﻧﺎن داﺧﻞ ﮐﺮﯾﭙﺘﮑﺲ را ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪ .‬ﺟﺰ ﺗﮑﻪﻫﺎی ﻧﻢﻧﺎک ﺷﯿﺸﻪی ﺗﻬﯽ ﭼﯿﺰی ﻧﺪﯾـﺪ‪ .‬ﭘـﺎﭘﯿﺮوسِ در ﺣـﺎل ﺣـﻞ ﺷـﺪﻧﯽ در ﮐـﺎر ﻧﺒـﻮد‪.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﻏﻠﺘﯿﺪ و ﺑﻪ ﻟﻨﮕﺪان ﻧﮕﺮﯾﺴﺖ‪ .‬ﺳﻮﻓﯽ ﮐﻨﺎرش اﯾﺴﺘﺎده و اﺳﻠﺤﻪ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﻧﺸﺎﻧﻪ رﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﻣﺘﺤﯿﺮاﻧﻪ دوﺑـﺎره ﺑـﻪ ﺳـﻨﮓ ﺗـﺎج ﻧﮕﺮﯾـﺴﺖ‪ .‬ردﯾـﻒ ﺣـﺮوف در ﻫـﻢ ﻧﺒﻮدﻧـﺪ‪ ،‬ﺑﻠﮑـﻪ واژهای ﭘـﻨﺞ ﺣﺮﻓـﯽ را ﻫﺠـﯽ ﻣـﯽﮐﺮدﻧـﺪ‪:‬‬
‫‪ .APPLE‬ﺳﯿﺐ‪.‬‬

‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺎ ﺑﯽاﻋﺘﻨﺎﯾﯽ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﮔﻮی ﺣﻮا‪ .‬ﻧﺸﺎن از اون ﭼﻪ ﺧﺸﻢ اﻟﻬﯽ رو ﺑﺮاﻧﮕﯿﺨﺖ‪ .‬ﮔﻨﺎه ﺟﺒﻠﯽ‪ .‬ﻧﻤﺎد ﻫﺒﻮط ﻣﺎدﯾﻨﻪی ﻣﻘﺪس‪«.‬‬

‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺣﻘﯿﻘﺖ را ﺑﻪ ﻃﺮز زﺟﺮآوری ﺳﺎده ﯾﺎﻓﺖ‪ .‬ﮔﻮی ﻣﺮﺻﻊ ﻣﻘﺒﺮهی ﻧﯿﻮﺗﻦ ﺟﺰ آن ﺳﯿﺐ ﺳﺮﺧﯽ ﻧﺒﻮد ﮐﻪ از آﺳﻤﺎن اﻓﺘﺎد و ﺑﺮ ﺳﺮ ﻧﯿـﻮﺗﻦ‬
‫‪1‬‬
‫ﺧﻮرد و اﻟﻬﺎمﺑﺨﺶ اﻋﻤﺎﻟﺶ ﺷﺪ‪ .‬ﻣﯿﻮهی اﻋﻤﺎﻟﺶ! ﺑﺎ ﺗﻨﯽ ﺳﺮخ و ﺑﻄﻦ ﭘﺮداﻧﻪ و ﺑﺎرور‪.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺑﺎ زﺑﺎﻧﯽ اﻟﮑﻦ و ﺷﮑﺴﺘﻪﺑﺴﺘﻪ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﺎزش ﮐﺮدی؟ ﻧﻘﺸﻪ‪...‬ﮐﺠﺎﺳﺖ؟«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺪون آن ﮐﻪ ﺣﺘﯽ ﭘﻠﮏ ﺑﺰﻧﺪ دﺳﺖ در ﺟﯿﺐ ﺑﻐﻠﯽ ﮐﺖ ﻓﺎﺳﺘﻮﻧﯽاش ﺑﺮد و ﺑﺎ دﻗﺖ ﭘﺎﭘﯿﺮوس ﻧﺮم و ﻟﻮﻟﻪ ﺷﺪه را ﺑﯿﺮون ﮐﺸﯿﺪ‪ .‬ﻓﻘـﻂ‬
‫ﭼﻨﺪ ﻣﺘﺮ دورﺗﺮ از آن ﺟﺎ ﮐﻪ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ دراز اﻓﺘﺎده ﺑﻮد ﻟﻨﮕﺪان ﻟﻮﻟﻪ را ﺑﺎز ﮐﺮد و ﻧﮕﺎﻫﺶ ﮐﺮد‪ .‬ﭘﺲ از دﻗﯿﻘﻪای ﻃﻮﻻﻧﯽ ﻟﺒﺨﻨﺪی ﺣـﺎﮐﯽ از آﮔـﺎﻫﯽ‬
‫ﺑﺮ ﺻﻮرﺗﺶ ﻧﻘﺶ ﺑﺴﺖ‪.‬‬
‫اون ﻣﯿﺪوﻧﻪ! ﻗﻠﺐ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺑﺮای داﻧﺴﺘﻦ آن ﻣﯽﺗﭙﯿﺪ‪ .‬رؤﯾﺎی ﺗﻤﺎم زﻧﺪﮔﯿﺶ ﺑﺮاﺑﺮ دﯾﺪﮔﺎﻧﺶ ﺑﻮد‪ .‬اﻟﺘﻤﺎسﮐﻨﺎن ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﻬـﻢ ﺑﮕـﻮ! ﺧـﻮاﻫﺶ‬
‫ﻣﯽﮐﻨﻢ! وای ﺧﺪاﯾﺎ‪ ،‬ﺧﻮاﻫﺶ ﻣﯽﮐﻨﻢ! ﻫﻨﻮز دﯾﺮ ﻧﺸﺪه!«‬
‫ﺻﺪای ﭘﺎﻫﺎی ﺳﻨﮕﯿﻨﯽ ﻃﻮﻓﺎنوار ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اﺗﺎق ﻣﺠﻤﻊ آﻣﺪ ﮐﻪ ﻟﻨﮕﺪان در ﺳﮑﻮت ﭘﺎﭘﯿﺮوس را ﻟﻮﻟﻪ ﮐﺮد و درون ﺟﯿﺒﺶ ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﻓﺮﯾﺎد زد‪» :‬ﻧﻪ!« ﺑﯿﻬﻮده ﻣﯽﮐﻮﺷﯿﺪ ﺑﺎﯾﺴﺘﺪ‪.‬‬
‫درﻫﺎ ﺑﺎ ﺷﺪت ﻫﺮﭼﻪ ﺗﻤﺎمﺗﺮ ﺑﻪ داﺧﻞ ﺑﺎز ﺷﺪﻧﺪ و ﺑﺰو ﻓﺎش ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻧﺮّهﮔﺎوی وارد ﻣﻌﺮﮐﻪ ﺷﺪ‪ .‬ﭼﺸﻤﺎن ﻧﺎآراﻣﺶ اﻃﺮاف را ﮐﺎوﯾﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ ﻫـﺪﻓﺶ‬
‫را ﯾﺎﻓﺖ—ﻟﯽ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﮐﻪ ﺑﯽﭘﻨﺎه روی زﻣﯿﻦ اﻓﺘﺎده ﺑﻮد‪ .‬ﻧﻔﺴﯽ ﺑﻪ راﺣﺘﯽ ﮐﺸﯿﺪ و ﻣﺎﻧﻮرﻫﯿﻦ ﮐﻤﺮﯾﺶ را داﺧﻞ ﺟﻠﺪ ﮔﺬاﺷﺖ و ﺑﻪ ﻃـﺮف ﺳـﻮﻓﯽ‬
‫ﭼﺮﺧﯿﺪ‪» .‬ﺳﺮﮐﺎر ﻧﻮو‪ ،‬ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻢ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ و آﻗﺎی ﻟﻨﮕﺪان ﺳﺎﻟﻢ ﻫﺴﺘﯿﺪ‪ .‬ﻣﯽﺑﺎﯾﺴﺖ اون زﻣﺎن ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻢ ﻣﯽآﻣﺪﯾﺪ‪«.‬‬
‫ﭘﻠﯿﺲ اﻧﮕﻠﯿﺲ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﻓﺎش وارد ﺷﺪ و زﻧﺪاﻧﯽ ﻣﻀﻄﺮب را ﻣﺤﺎﺻﺮه ﮐﺮد و دﺳﺘﺒﻨﺪ زد‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﮐﻪ از دﯾﺪن ﻓﺎش ﯾﮑﻪ ﺧﻮرده ﺑﻮد ﮔﻔﺖ‪» :‬ﭼﻄﻮر ﭘﯿﺪاﻣﻮن ﮐﺮدﯾﺪ؟«‬
‫ﻓﺎش ﺑﻪ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ اﺷﺎره ﮐﺮد‪» .‬وﻗﺘﯽ وارد ﮐﻠﯿﺴﺎ ﻣﯽﺷﺪ اﺷﺘﺒﺎﻫﯽ ﮐﺮد و ﮐﺎرت ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯿﺶ رو ﻧﺸﻮن داد‪ .‬ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﺎن اﻃﻼﻋﯿـﻪی ﺟـﺴﺘﺠﻮی‬
‫ﭘﻠﯿﺲ رو ﺷﻨﯿﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪«.‬‬
‫ﺻﺪای ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺟﯿﻎ ﻣﺮدی ﻣﺠﻨﻮن ﺑﻪ ﮔﻮش ﻣﯽرﺳﯿﺪ ﮐﻪ ﻣﯽﮔﻔﺖ‪» :‬ﺗﻮ ﺟﯿﺐ ﻟﻨﮕﺪاﻧﻪ! ﻧﻘﺸﻪی ﺟﺎم ﻣﻘﺪس ﺗﻮ ﺟﯿﺐ ﻟﻨﮕﺪاﻧﻪ!«‬

‫‪ 1‬دﻗﺖ ﮐﻨﯿﺪ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺳﺒﺐ اﻟﻘﺎی اﯾﻬﺎم در ﮐﻠﻤﻪی ‪ fruit‬ﭼﺎرهای از آن ﻧﺪاﺷﺘﯿﻢ ﮐﻪ آن را ﻣﯿﻮه ﺗﺮﺟﻤﻪ ﮐﻨﯿﻢ و ﻧﻪ ﺛﻤﺮه؛ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﯿﻮه در ﻓﺎرﺳﯽ ﭼﻨﺪان اﻓﺎدهی‬
‫ﻣﻌﻨﺎی ﺛﻤﺮه ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ‪ .‬ﻫﻢﭼﻨﯿﻦ واژهی ‪ womb‬را ﺑﻪ ﺑﻄﻦ ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪﯾﻢ‪ ،‬ﺣﺎل آن ﮐﻪ ﻣﻌﻨﺎی رَﺣِﻢ در وﻫﻠﻪی اول در آن ﺑﺎرزﺗﺮ ﺑﻮد‪ flesh .‬ﻧﯿﺰ ﻋﻤﺪﺗﺎً ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎی ﮔﻮﺷﺖ ﯾﺎ ﺗﻦ‬
‫اﻧﺴﺎن ﺑﻪ ﮐﺎر ﻣﯽرود‪ ،‬اﻣﺎ اﯾﻦﺟﺎ در ﻧﻬﺎﯾﺖ ﻣﻌﻨﺎی ﮔﻮﺷﺘﻪی ﻣﯿﻮهی ﺳﯿﺐ ﻣﺪّ ﻧﻈﺮ ﺑﻮده اﺳﺖ‪ seeded .‬ﻫﻢ ﻣﻌﻨﺎی ﭘُﺮذُرّﯾﻪ و ﭘٌﺮاوﻻد دارد و ﻫﻢ ﺑﺎرور و ﻫﻢ ﭘﺮ از داﻧـﻪ ﮐـﻪ‬
‫اوﻟﯽ و دوﻣﯽ ﺑﻪ ﻣﺮﯾﻢ ﻣﺠﺪﻟﯿﻪ و ﺧﺎﻧﺪان او اﺷﺎره دارد و ﺳﻮﻣﯽ ﺑﻪ ﻣﯿﻮهی ﺳﯿﺐ‪ .‬ﻋﻤﻼً اﯾﻦ اﯾﻬﺎمﻫﺎ در ﺷﻌﺮ در داﯾﺮهی ﺗﺮﺟﻤﻪﻧﺎﭘﺬﯾﺮﻫﺎ ﺑﻮد‪.‬‬

‫‪-414-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ را ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ و ﺑﯿﺮون ﻣﯽﺑﺮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺳﺮ ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ‪ .‬ﺳﺨﺖ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽﮐﺮد‪» .‬راﺑﺮت! ﺑﮕﻮ ﮐﺠﺎ ﭘﻨﻬﺎﻧﻪ!«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﮐﻪ از ﻣﻘﺎﺑﻠﺶ ﻋﺒﻮر ﻣﯽﮐﺮد ﭼﺸﻢ در ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ اﻧﺪاﺧﺖ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻓﻘﻂ اوﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﺷﺎﯾﺴﺘﻪﻧﺪ ﺟﺎم رو ﭘﯿﺪا ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬ﻟﯽ! ﺧﻮدت ﺑﻬـﻢ‬
‫ﯾﺎد دادی‪«.‬‬

‫‪-415-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﺻﺪ و دوم‬

‫ﻣﻪ ﺑﺎغﻫﺎی ﮐﻨﺴﯿﻨﮕﺘﻦ ﻓﺮو ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺳﯿﻼس ﻟﻨﮕﺎن ﺑﻪ ﮐﻨﺠﯽ آرام و دور از دﯾﺪ ﺧﺰﯾﺪ و ﺑﺮ ﭼﻤﻦﻫﺎی ﻧﻤﺪار زاﻧﻮ زد‪ .‬ﺧﻮن ﺟﺎری از‬
‫زﺧﻢ ﮔﻠﻮﻟﻪای را ﮐﻪ ﭘﺸﺖ دﻧﺪهﻫﺎﯾﺶ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﺣﺲ ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺑﻪ ﺟﻠﻮ ﺧﯿﺮه ﺷﺪ‪.‬‬

‫ﻣﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪه ﺑﻮد اﯾﻦﺟﺎ ﻣﺜﻞ ﺑﻬﺸﺖ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺑﯿﺎﯾﯿﺪ‪.‬‬

‫دﺳﺘﺎن ﺧﻮنآﻟﻮدش را ﺑﺎﻻ آورد ﺗﺎ دﻋﺎ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﺗﻤﺎﺷﺎی ﻧﻮازش ﻗﻄﺮات ﺑﺎران ﺑﺮ اﻧﮕﺸﺘﺎﻧﺶ ﻧﺸﺴﺖ ﮐﻪ دوﺑﺎره ﭘﺎﮐﺸﺎن ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬ﺑﺎ ﺿﺮﺑﻪی‬
‫ﻫﺮ ﻗﻄﺮه ﺑﺮ ﭘﺸﺖ و ﺷﺎﻧﻪﻫﺎﯾﺶ ﺣﺲ ﻣﯽﮐﺮد ﺑﺪﻧﺶ ذرّهذرّه ﻧﺎﭘﺪﯾﺪ ﻣﯽﺷﻮد‪.‬‬
‫ﻣﻦ روﺣﻢ‪.‬‬
‫ﻧﺴﯿﻤﯽ ﭘﺸﺘﺶ ﺻﺪا ﮐﺮد و ﺑﺎ ﺧﻮد راﯾﺤﻪی ﻧﻢ و ﻋﻄﺮ ﺣﯿﺎﺗﯽ دوﺑﺎره آورد‪ .‬ﺳﯿﻼس ﺑﺎ ﻫﺮ ﺳﻠﻮل ﺑﺪن ﻓﺮورﯾﺨﺘﻪاش دﻋﺎ ﻣﯽﮐﺮد؛ دﻋﺎ ﺑﺮای‬
‫ﺑﺨﺸﺎﯾﺶ‪ ،‬ﺑﺮای ﻋﻔﻮ‪ ،‬و ﺑﺎﻻﺗﺮ از ﻫﻤﻪ ﺑﺮای اﺳﺘﺎدش‪ ...‬اﺳﻘﻒ آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ‪...‬ﮐﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﭘﯿﺶ از ﻣﻮﻋﺪ ﻣﻘﺮر او را ﻧَﺒَﺮد‪ .‬ﮐﺎرﻫﺎی زﯾﺎدی ﺑﺮای اﻧﺠﺎم‬
‫دادن داره‪.‬‬
‫ﻣﻪ اﻃﺮاﻓﺶ ﭼﺮخ ﻣﯽﺧﻮرد و او ﭼﻨﺎن اﺣﺴﺎس ﺳﺒﮑﯽ ﻣﯽﮐﺮد ﮐﻪ ﭘﻨﺪاﺷﺖ ﺑﻪ ﭘﺮواز در ﺧﻮاﻫﺪ آﻣﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﭼـﺸﻤﺎن ﺑـﺴﺘﻪ آﺧـﺮﯾﻦ دﻋـﺎﯾﺶ را‬
‫ﺧﻮاﻧﺪ‪.‬‬
‫از ﺟﺎﯾﯽ درون ﻣﻪ ﺻﺪای زﻣﺰﻣﻪی ﻣﺎﻧﻮﺋﻞ آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ را ﺷﻨﯿﺪ‪.‬‬
‫ﺧﺪاﯾﻤﺎن ﻣﻨﺰه و ﺑﺨﺸﻨﺪه اﺳﺖ‪.‬‬
‫درد ﺳﯿﻼس ﺳﺮاﻧﺠﺎم اﻧﺪکاﻧﺪک ﺗﺴﮑﯿﻦ ﯾﺎﻓﺖ و او داﻧﺴﺖ اﺳﻘﻒ ﺑﻬﺒﻮد ﻣﯽﯾﺎﺑﺪ‪.‬‬

‫‪-416-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﺻﺪ و ﺳﻮم‬

‫ﻋﺼﺮ ﺑﻮد ﮐﻪ آﻓﺘﺎب ﻟﻨﺪن ﺗﺎﺑﯿﺪن ﮔﺮﻓﺖ و ﺷﻬﺮ رو ﺑﻪ ﺧﺸﮏ ﺷﺪن ﮔﺬاﺷﺖ‪ .‬ﺑﺰو ﻓﺎش ﮐﻪ از اﺗﺎق ﺑﺎزﺟﻮﯾﯽ ﺑﯿﺮون آﻣﺪ اﺣﺴﺎس ﺧﺴﺘﮕﯽ‬
‫ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬ﺑﺮای ﺗﺎﮐﺴﯽ دﺳﺖ ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮد‪ .‬ﺳﺮ ﻟﯽ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﻣﺼﺮاﻧﻪ ﺑﯽﮔﻨﺎﻫﯿﺶ را اﻋﻼم ﮐﺮده ﺑﻮد؛ ﺑﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﯾﺎوهﮔﻮﯾﯽ ﻣﻐﺸﻮﺷﺶ درﺑﺎرهی ﺟﺎم‬
‫ﻣﻘﺪس و اﺳﻨﺎد ﭘﻨﻬﺎﻧﯽ و اﺧﻮت ﺳﺮّی ﻇﻦ ﻓﺎش را ﺗﻘﻮﯾﺖ ﻣﯽﮐﺮد ﮐﻪ ﺗﺎرﯾﺨﺪان ﻣﮑّﺎر ﺻﺮﻓﺎً زﻣﯿﻨﻪ را ﺑﺮای وﮐﻼﯾﺶ آﻣﺎده ﻣﯽﮐﺮد ﺗﺎ دﻓـﺎع از‬
‫او را ﺑﺮ اﺳﺎس ﺟﻨﻮن او ﭘﺎﯾﻪرﯾﺰی ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻓﺎش اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ اﻟﺒﺘﻪ‪ .‬ﻣﺠﻨﻮن‪ .‬ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ دﻗﺘﯽ ﻫﻮﺷﻤﻨﺪاﻧﻪ در ﻃﺮاﺣﯽ ﻧﻘﺸﻪاش ﺑﻪ ﮐﺎر ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﺗﺎ در ﻫﺮ ﻣﺮﺣﻠﻪ از آن ﺧﻮد را ﺑﯽﮔﻨـﺎه ﺟﻠـﻮه‬
‫دﻫﺪ‪ .‬از واﺗﯿﮑﺎن و اﭘﻮس دﺋﯽ‪ ،‬دو ﮔﺮوﻫﯽ ﮐﻪ ﻣﺸﺨﺺ ﺷﺪ ﮐﺎﻣﻼً ﺑﯽﮔﻨﺎﻫﻨﺪ ﺳﻮء اﺳﺘﻔﺎده ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬اﻋﻤﺎل ﮐﺜﯿﻔﺶ را راﻫﺒﯽ ﻣﺘﺤﺠﺮ و اﺳـﻘﻔﯽ‬
‫ﻣﺴﺘﺄﺻﻞ ﭘﯿﺶ ﺑﺮده ﺑﻮدﻧﺪ و ﻫﻮﺷﻤﻨﺪاﻧﻪﺗﺮ اﯾﻦ ﮐﻪ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺑﺴﺎط اﺳﺘﺮاق ﺳﻤﻌﺶ را ﺟﺎﯾﯽ ﻋﻠﻢ ﮐﺮده ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﺮد ﺑﯿﻤﺎری ﭼﻮن او ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧـﺴﺖ‬
‫ﺑﻪ آن دﺳﺖ ﭘﯿﺪا ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻧﻈﺎرت ﺣﻘﯿﻘﯽ را ﭘﯿﺸﺨﺪﻣﺘﺶ ﺑﻪ ﻋﻬﺪه داﺷﺖ‪ .‬رﻣﯽ—ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻨﺒـﻊ ﻣﻄﻠـﻊ از ﻫﻮﯾـﺖ ﺣﻘﯿﻘـﯽ ﺗﯿﺒﯿﻨـﮓ—ﺑـﻪ راﺣﺘـﯽ در‬
‫واﮐﻨﺶ ﺑﻪ ﺣﺴﺎﺳﯿﺖ ﺟﺎن ﺳﭙﺮده ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻓﺎش ﺑﺎ ﺧﻮد ﻓﮑﺮ ﮐﺮد ﺑﻪ ﻫﯿﭻ وﺟﻪ ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﻪ ﮐﺎر ﮐﺴﯽ ﺑﺎﺷﻪ ﮐﻪ ﻗﻮای ذﻫﻨﯽ ﻣﻨﺎﺳﺒﯽ ﻧﺪاره‪.‬‬
‫اﻃﻼﻋﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﮐﻮﻟﻪ از ﺷﺎﺗﻮ وﯾﻠﻪ ﻓﺮﺳﺘﺎده ﺑﻮد ﭼﻨﺎن ﻓﺮار ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ را زﯾﺮﮐﺎﻧﻪ ﻧﺸﺎن ﻣـﯽداد ﮐـﻪ ﺣﺘـﯽ ﺧـﻮد ﻓـﺎش ﻫـﻢ از آن درسﻫـﺎﯾﯽ‬
‫ﻣﯽﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﺑﺎ ﻣﻮﻓﻘﯿﺖ ﻣﯿﮑﺮوﻓﻮن را در ﺑﺰرگﺗﺮﯾﻦ ادارهﻫﺎی ﭘﺎرﯾﺲ ﺟﺎﺳﺎزی ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﺗﺎرﯾﺨﺪان ﺑﺮﯾﺘﺎﻧﯿﺎﯾﯽ از ﺣﯿﻠﻪی ﯾﻮﻧﺎﻧﯽ ﻫﺎ ﺑﻬـﺮه ﺟـﺴﺘﻪ‬
‫ﺑﻮد‪ :‬اﺳﺐ ﺗﺮوا‪ .‬ﺑﻌﻀﯽ از اﻫﺪاف ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﻫﺪاﯾﺎی ﻫﻨﺮی اﺳﺮافﮐﺎراﻧﻪای درﯾﺎﻓﺖ ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ؛ ﺑﻌﻀﯽ ﻧﺎﺧﻮاﺳﺘﻪ در ﺣﺮاﺟﯽﻫﺎﯾﯽ ﺑﺮﻧﺪه ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‬
‫ﮐﻪ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ اﺷﯿﺎء ﺧﺎﺻﯽ را در آنﻫﺎ ﺑﻪ ﻓﺮوش ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬در ﻣﻮرد ﺳﻮﻧﯿﺮ ﻫﻢ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ دﻋﻮﺗﯽ ﺑﺮای ﺻﺮف ﺷﺎم در ﺷﺎﺗﻮ وﯾﻠـﻪ از او ﺑـﻪ ﻋﻤـﻞ‬
‫آورده ﺑﻮد ﺗﺎ در ﻣﻮرد اﻣﮑﺎن ﺳﺮﻣﺎﯾﻪﮔﺬاری ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ در ﻟﻮور ﺑﺮای ﺑﺎزﮔﺸﺎﯾﯽ ﺿﻤﯿﻤﻪی ﻣﺨﺼﻮص داوﯾﻨﭽﯽ ﺑﺤﺚ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬دﻋﻮتﻧﺎﻣﻪاش ﺑـﺎ اﺑـﺮاز‬
‫ﻋﻼﻗﻪی ﺑﯽﺿﺮری ﺑﻪ ﺷﻮاﻟﯿﻪای ﻣﺼﻨﻮﻋﯽ ﮐﻪ ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ ﺳﺎﺧﺘﻪی ﺧﻮد ﺳﻮﻧﯿﺮ اﺳﺖ اﻣﻀﺎء ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬آن را ﻫﻢ ﺑﺮای ﺷﺎم ﺑﯿﺎورﯾـﺪ‪ .‬ﻋﻠـﯽاﻟﻈـﺎﻫﺮ‬
‫ﺳﻮﻧﯿﺮ ﭼﻨﯿﻦ ﮐﺮده و ﺑﺮای ﻣﺪﺗﯽ ﻣﺪﯾﺪ‪ ،‬آن اﻧﺪازه ﮐﻪ رﻣﯽ ﻟﮕﺎﻟﻮدک ﺿﻤﯿﻤﻪای ﻧﺎﭘﯿﺪا ﺑﻪ آن ﺑﯿﺎﻓﺰاﯾﺪ ﺷﻮاﻟﯿﻪ را ﺗﻨﻬﺎ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬

‫‪-417-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺎش‪ ،‬ﺣﺎﻻ‪ ،‬ﻋﻘﺐ ﺗﺎﮐﺴﯽ ﻧﺸﺴﺘﻪ و ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﯾﮏ ﮐﺎر دﯾﮕﻪ ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﻗﺒﻞ از رﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﭘﺎرﯾﺲ اﻧﺠﺎم ﺑﺪم‪.‬‬

‫اﺗﺎق رﯾﮑﺎوری ﺑﯿﻤﺎرﺳﺘﺎن ﺳﻨﺖ ﻣﺎری آﻓﺘﺎﺑﯽ ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﭘﺮﺳﺘﺎر ﻟﺒﺨﻨﺪزﻧﺎن ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻫﻤﻪی ﻣﺎ رو ﺗﺤﺖ ﺗﺄﺛﯿﺮ ﻗﺮار دادﯾﺪ‪ .‬دﺳﺖ ﮐﻤﯽ از ﻣﻌﺠﺰه ﻧﺪاﺷﺖ‪«.‬‬
‫اﺳﻘﻒ آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺿﻌﯿﻔﯽ زد و ﭘﺎﺳﺦ داد‪» :‬ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻣﻮرد رﺣﻤﺖ ﺧﺪا ﺑﻮدم‪«.‬‬
‫ﭘﺮﺳﺘﺎر ﮐﺎرش را ﺗﻤﺎم ﮐﺮد و اﺳﻘﻒ را ﺗﻨﻬﺎ ﮔﺬاﺷﺖ‪ .‬ﻧﻮر ﺧﻮرﺷﯿﺪ روی ﺻﻮرﺗﺶ ﮔﺮم و ﻧﻮازﻧﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺷﺐ ﭘﯿﺶ ﻇﻠﻤﺎﻧﯽﺗﺮﯾﻦ ﺷﺐ زﻧﺪﮔﯿﺶ‬
‫ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻣﺄﯾﻮﺳﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺳﯿﻼس اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ ﮐﻪ ﺟﺴﺪش را در ﭘﺎرک ﯾﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺮا ﺑﺒﺨﺶ ﭘﺴﺮم‪.‬‬
‫آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ ﻣﺪتﻫﺎ اﻧﺘﻈﺎر ﮐﺸﯿﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﺳﯿﻼس ﺑﺨﺸﯽ از ﻧﻘﺸﻪی ﺑﺎﺷﮑﻮﻫﺶ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻫﺮ ﺗﻘﺪﯾﺮ ﺷﺐ ﭘﯿﺶ آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ ﺗﻤﺎﺳﯽ ﺗﻠﻔﻨـﯽ‬
‫از ﺑﺰو ﻓﺎش درﯾﺎﻓﺖ ﮐﺮد ﮐﻪ از ارﺗﺒﺎط آﺷﮑﺎرش ﺑﺎ راﻫﺒﻪای ﮐﻪ در ﺳﻦﺳﻮﻟﭙﯿﺲ ﺑﻪ ﻗﺘﻞ رﺳﯿﺪه ﺑﻮد ﺳـﺆال ﻣـﯽﮐـﺮد‪ .‬درﯾﺎﻓـﺖ آن ﻋـﺼﺮ اﺗﻔـﺎق‬
‫ﻫﻮﻟﻨﺎﮐﯽ رخ داده اﺳﺖ‪ .‬اﺧﺒﺎر ﭼﻬﺎر ﻗﺘﻞ دﯾﮕﺮ ﻧﮕﺮاﻧﯿﺶ را ﺑﺪل ﺑﻪ دﻟﻬﺮه ﮐﺮد‪ .‬ﺳﯿﻼس‪ ،‬ﭼﻪ ﮐﺮدهای! ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧـﺴﺖ ﺑـﺎ اﺳـﺘﺎد ﺗﻤـﺎس ﺑﮕﯿـﺮد و‬
‫ﻓﻬﻤﯿﺪ ﺑﻪ ﺣﺎل ﺧﻮد رﻫﺎ ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﺳﻮء اﺳﺘﻔﺎده‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ راﻫﯽ ﮐﻪ ﺑﺮای ﺗﻮﻗﻒ زﻧﺠﯿﺮهی ﻓﺠﯿﻊ اﺗﻔﺎﻗﺎت دﯾﺪ اﻋﺘﺮاﻓﯽ ﺗﻤﺎم و ﮐﻤﺎل ﺑﻪ ﻓـﺎش ﺑـﻮد‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ از آن آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ و ﻓﺎش ﺷﺘﺎب داﺷﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﭘﯿﺶ از آن ﮐﻪ اﺳﺘﺎد ﺳﯿﻼس را ﺑﻪ ﻗﺘﻠﯽ دﯾﮕﺮ ﺗﺮﻏﯿﺐ ﮐﻨﺪ ﻣﺎﻧﻌﺶ ﺷﻮﻧﺪ‪.‬‬
‫آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ ﺗﺎ ﺳﺮ ﺣﺪ ﻣﺮگ ﺧﺴﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺴﺖ و ﺑﻪ اﺧﺒﺎر ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮن درﺑﺎرهی ﺑﺎزداﺷﺖ ﺷﻮاﻟﯿﻪی ﺑﺮﺟﺴﺘﻪی ﺑﺮﯾﺘﺎﻧﯿﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺳﺮ ﻟـﯽ‬
‫ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﮔﻮش داد‪ .‬اﺳﺘﺎد اﯾﻦﺟﺎﺳﺖ و ﺣﺎﻻ ﻫﻤﻪ ﻣﯽﺑﯿﻨﯿﻤﺶ‪ .‬ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ ﺟﻬﺖ ﻧﻘﺸﻪﻫﺎی واﺗﯿﮑﺎن را ﺑﺮای ﺑﺮﯾﺪن از اﭘﻮس دﺋﯽ درﯾﺎﻓﺘﻪ ﺑـﻮد‪ .‬او را‬
‫ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺑﺎزﯾﭽﻪای ﻣﻨﺎﺳﺐ در ﺑﺎزﯾﺶ ﯾﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﺑﻬﺘﺮ از ﻣﻦ ﮐﻪ ﻧﺰدﯾﮏ ﺑﻪ از دﺳﺖ دادن ﻫﻤﻪی زﻧﺪﮔﯿﺶ ﺑﻮد اﺣﺘﻤـﺎل‬
‫داﺷﺖ ﮐﻮرﮐﻮراﻧﻪ دﻧﺒﺎل ﺟﺎم ﺑﺪود؟ ﺟﺎم ﻗﺪرت ﺑﯽﭘﺎﯾﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﻫﺮ ﮐﺲ ﮐﻪ آن را در اﺧﺘﯿﺎر داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻣﯽﺑﺨﺸﺪ‪.‬‬
‫ﻟﯽ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ زﯾﺮﮐﺎﻧﻪ ﻫﻮﯾﺘﺶ را ﭘﻨﻬﺎن ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻪ ﺑﻮد—ﺑﻪ ﻟﻬﺠﻪی ﻓﺮاﻧﺴﻮی و ﻗﻠﺒﯽ ﭘﺮﻫﯿﺰﮔﺎر ﺗﻈﺎﻫﺮ ﮐﺮده ﺑﻮد و ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﭘـﺎداش ﺗﻨﻬـﺎ‬
‫ﭼﯿﺰی را ﮐﻪ ﻧﯿﺎز ﻧﺪاﺷﺖ درﺧﻮاﺳﺖ ﻣﯽﮐﺮد—ﭘﻮل‪ .‬آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ ﺑﯿﺶ از آن ﻣﺸﺘﺎق ﺑﻮد ﮐﻪ ﺷﮏ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻣﺒﻠﻎ ﺑﯿﺴﺖ ﻣﯿﻠﯿﻮن ﯾـﻮرو در ﻣﻘﺎﯾـﺴﻪ ﺑـﺎ‬
‫آن ﭼﻪ از ﺟﺎم ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﯽآﻣﺪ و ﺑﺎ ﭘﻮل ﻣﺘﺎرﮐﻪی واﺗﯿﮑﺎن از اﭘﻮس دﯾﯽ ﻫﯿﭻ ﺑﻮد‪ .‬ﺳﺮﻣﺎﯾﻪﻫﺎ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﮐﺎر ﮐﺮده ﺑﻮدﻧـﺪ‪ .‬ﮐـﻮر آن ﭼـﻪ دﯾﮕـﺮان‬
‫ﻣﯽﺧﻮاﻫﻨﺪ ﻣﯽﺑﯿﻨﺪ‪ .‬ﺗﻮﻫﯿﻦ ﻧﻬﺎﯾﯽ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ آن ﺟﺎ ﺑﻮد ﮐﻪ درﺧﻮاﺳﺖ ﮐﺮد وﺟﻪ ﭘﺮداﺧﺘﯽ اوراق ﻗﺮﺿﻪی واﺗﯿﮑﺎن ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺎ اﮔﺮ ﻣﺸﮑﻠﯽ ﭘـﯿﺶ آﻣـﺪ‬
‫ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت ره ﺑﻪ ﺳﻮی رم ﺑﺒﺮد‪.‬‬
‫»ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻢ ﺷﻤﺎ رو ﺳﻼﻣﺖ ﻣﯽﺑﯿﻨﻢ‪ ،‬ﻋﺎﻟﯿﺠﻨﺎب‪«.‬‬
‫آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ ﺻﺪای ﺧﺸﻦ را ﮐﻪ از آﺳﺘﺎﻧﻪی در ﻣﯽآﻣﺪ ﺷﻨﺎﺧﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﭼﻬﺮه اش دور از اﻧﺘﻈﺎر ﺑﻮد‪ :‬راﺳﺦ‪ ،‬ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪ‪ ،‬ﻣﻮﻫﺎﯾﯽ ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﺧﻮاﺑﯿﺪه‪،‬‬
‫ﮔﺮدﻧﯽ ﭘﻬﻦ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻟﺒﺎس ﺗﯿﺮهاش ﻓﺸﺎر ﻣﯽآورد‪ .‬آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» :‬ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه ﻓﺎش؟« دﻟـﺴﻮزی و ﻧﮕﺮاﻧﯿـﯽ ﮐـﻪ ﺷـﺐ ﭘـﯿﺶ ﻓـﺎش درﺑـﺎرهی‬
‫ﻣﺨﻤﺼﻪی آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ ﻧﺸﺎن داد ﺗﺼﻮﯾﺮ ﻣﺮدی ﺑﻪ ﻣﺮاﺗﺐ ﻣﻼﯾﻢﺗﺮ را در ﺗﺼﻮر اﺳﻘﻒ ﺷﮑﻞ داده ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه ﻧﺰدﯾﮏ ﺗﺨﺖ آﻣﺪ و ﮐﯿﻒ ﺳﻨﮕﯿﻦ و آﺷﻨﺎﯾﯽ را روی ﺻﻨﺪﻟﯽ ﮔﺬاﺷﺖ‪» .‬ﮔﻤﺎن ﻣﯽﮐﻨﻢ ﻣﺎل ﺷﻤﺎﺳﺖ‪«.‬‬
‫آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ ﺑﻪ ﮐﯿﻒ ﭘﺮ از اوراق ﻗﺮﺿﻪ ﻧﮕﺮﯾﺴﺖ و ﻓﻮراً ﺟﻬﺖ ﻧﮕﺎﻫﺶ را از روی ﺷﺮﻣﻨﺪﮔﯽ ﺗﻐﯿﯿـﺮ داد‪» .‬ﺑﻠـﻪ‪ ...‬ﻣﻤﻨـﻮﻧﻢ‪ «.‬در ﺳـﮑﻮت ﺑـﺎ‬
‫اﻧﮕﺸﺘﺎﻧﺶ روی ﻣﻼﻓﻪ ﺑﺎزی ﻣﯽﮐﺮد و اﻧﺪﮐﯽ ﺑﻌﺪ اداﻣﻪ داد‪» :‬ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه! ﺧﯿﻠﯽ ﻓﮑﺮ ﮐﺮدهام و ﺑﺎﯾﺪ از ﺷﻤﺎ درﺧﻮاﺳﺖ ﻟﻄﻔﯽ ﮐﻨﻢ‪«.‬‬
‫»ﺧﻮاﻫﺶ ﻣﯽﮐﻨﻢ‪«.‬‬

‫‪-418-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫»ﺧﺎﻧﻮادهی آنﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺳﯿﻼس در ﭘﺎرﯾﺲ‪ «...‬ﻣﮑﺚ ﮐﺮد و ﺑﻐﻀﺶ را ﻓﺮو ﺧﻮرد‪» .‬ﮔﻤﺎن ﻧﻤﯽﮐﻨﻢ ﻫﯿﭻ ﻣﺒﻠﻐﯽ ﺟﺒﺮان ﭼﻨـﺎن ﺧـﺴﺎرﺗﯽ را‬
‫ﺑﮑﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ اﮔﺮ ﻟﻄﻒ ﮐﻨﯿﺪ و ﻣﺤﺘﻮﯾﺎت ﮐﯿﻒ را ﺑﯿﻦﺷﺎن ﺗﻘﺴﯿﻢ ﮐﻨﯿﺪ‪ ...‬ﺑﯿﻦ ﺧﺎﻧﻮادهی ﻣﺮﺣﻮﻣﯿﻦ‪«...‬‬
‫ﭼﺸﻤﺎن ﺗﯿﺮهی ﻓﺎش ﻣﺪﺗﯽ دراز او را ﻧﮕﺮﯾﺴﺖ و ﺑﻌﺪ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺣﺮﮐﺖ ﺷﺮاﻓﺘﻤﻨﺪاﻧﻪاﯾﻪ‪ ،‬ﻋﺎﻟﯿﺠﻨﺎب‪ .‬درﺧﻮاﺳﺖ ﺷﻤﺎ اﻧﺠﺎم ﻣﯿﺸﻪ‪«.‬‬
‫ﺳﮑﻮت ﺳﻨﮕﯿﻨﯽ ﺑﯿﻦ آنﻫﺎ ﺑﺮﻗﺮار ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺮ ﺻﻔﺤﻪی ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮن اﻓﺴﺮ ﻓﺮاﻧﺴﻮی ﻻﻏﺮاﻧﺪاﻣﯽ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺧﺎﻧﻪی اﻋﯿﺎﻧﯽ وﺳﯿﻌﯽ در ﮐﻨﻔﺮاﻧﺴﯽ ﻣﻄﺒﻮﻋﺎﺗﯽ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬ﻓﺎش دﯾـﺪ ﭼـﻪ‬
‫ﮐﺴﯽ اﺳﺖ و ﺗﻮﺟﻬﺶ ﺑﻪ او ﺑﺮﮔﺸﺖ‪.‬‬
‫ﮔﺰارﺷﮕﺮ ﺑﯽﺑﯽﺳﯽ ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ ﺗﻮأم ﺑﺎ ﺳﺮزﻧﺶ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺷﺐ ﭘﯿﺶ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪهی ﺷﻤﺎ ﻋﻠﻨﺎً دو ﺑﯽﮔﻨﺎه رو ﻣﺘﻬﻢ ﺑﻪ ﻗﺘﻞ ﮐﺮد‪ .‬آﯾﺎ راﺑﺮت ﻟﻨﮕـﺪان‬
‫و ﺳﻮﻓﯽ ﻧﻮو از وزارﺗﺨﺎﻧﻪی ﺷﻤﺎ درﺧﻮاﺳﺖ ﭘﺎﺳﺨﮕﻮﯾﯽ ﺧﻮاﻫﻨﺪ داﺷﺖ؟ آﯾﺎ اﯾﻦ ﻗﻀﯿﻪ ﺑﺮای ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه ﻓﺎش ﺑﻪ ﺑﻬﺎی ﺷﻐﻠﺶ ﺗﻤﺎم ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ؟«‬
‫ﺳﺘﻮان ﮐﻮﻟﻪ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪی ﺧﺴﺘﻪ اﻣﺎ آرام ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺗﺠﺮﺑﯿﺎﺗﻢ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﯿﮕﻪ ﮐﺎﭘﯿﺘﺎن ﺑﺰو ﻓﺎش ﺑﻪ ﻧﺪرت اﺷﺘﺒﺎه ﻣﯿﮑﻨـﻪ‪ .‬در اﯾـﻦ ﻣـﻮرد ﻫﻨـﻮز ﺑـﺎ‬
‫اﯾﺸﻮن ﺻﺤﺒﺖ ﻧﮑﺮدم‪ ،‬اﻣﺎ از اوﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﻣﯿﺪوﻧﻢ ﭼﻄﻮر ﻋﻤﻞ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﮔﻤﺎن ﮐﻨﻢ ﺗﻌﻘﯿﺐ آﺷﮑﺎر ﺳﺮﮐﺎر ﻧﻮو و آﻗﺎی ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺨـﺸﯽ از ﺗﺮﻓﻨﺪﺷـﻮن‬
‫ﺑﺮای ﺑﻪ دام اﻧﺪاﺧﺘﻦ ﻗﺎﺗﻞ اﺻﻠﯽ ﺑﻮده‪«.‬‬
‫ﮔﺰارﺷﮕﺮان ﻧﮕﺎهﻫﺎی ﻣﺘﻌﺠﺒﯽ ﺑﯿﻦ ﻫﻢ رد و ﺑﺪل ﮐﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﮐﻮﻟﻪ اداﻣﻪ داد‪» :‬اﯾﻦ ﮐﻪ آﻗﺎی ﻟﻨﮕﺪان و ﺳﺮﮐﺎر ﻧﻮو در اﯾﻦ ﻓﺮﯾﺐ داوﻃﻠﺒﺎﻧﻪ ﺳﻬﯿﻢ ﺑﻮدﻧﺪ ﯾﺎ ﻧﻪ اﻃﻼﻋﯽ ﻧﺪارم‪ .‬ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه ﻓﺎش ﻋﻼﻗـﻪ دارﻧـﺪ‬
‫روشﻫﺎی ﺧﻼﻗﺎﻧﻪی ﺧﻮدﺷﻮن رو ﭘﻨﻬﺎن ﻧﮕﻪ دارﻧﺪ‪ .‬ﺗﻤﻮم اون ﭼﻪ ﻣﯿﺘﻮﻧﻢ ﺗﺄﯾﯿﺪ ﮐﻨﻢ اﯾﻨﻪ ﮐﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه ﺑﺎ ﻣﻮﻓﻘﯿـﺖ ﻣـﺮدی رو ﮐـﻪ ﻣـﺴﺌﻮل اﯾـﻦ‬
‫ﻣﺎﺟﺮا ﺑﻮده دﺳﺘﮕﯿﺮ ﮐﺮده و آﻗﺎی ﻟﻨﮕﺪان و ﺳﺮﮐﺎر ﻧﻮو ﻫﺮ رو ﺳﻼﻣﺖ و ﺑﯽﮔﻨﺎﻫﻨﺪ‪«.‬‬
‫ﻓﺎش ﮐﻪ ﺑﻪ ﻃﺮف آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ ﺑﺮﻣﯽﮔﺸﺖ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﮐﻤﺮﻧﮕﯽ ﺑﺮ ﻟﺐ داﺷﺖ‪ .‬ﮔﻔﺖ‪» :‬اﯾﻦ ﮐﻮﻟﻪ ﻣﺮد ﺧﻮﺑﯿﻪ‪«.‬‬
‫دﻗﺎﯾﻘﯽ ﮔﺬﺷﺖ‪ .‬ﺳﺮاﻧﺠﺎم‪ ،‬ﻓﺎش دﺳﺘﺶ را ﺑﻪ ﻃﺮف ﭘﯿﺸﺎﻧﯿﺶ ﺑﺮد و در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻧﮕـﺎﻫﺶ ﻫﻨـﻮز روی آرﯾﻨﮕﺎروﺳـﺎ ﻣﺎﻧـﺪه ﺑـﻮد ﺑـﺎ دﺳـﺖ‬
‫ﻣﻮﻫﺎﯾﺶ را ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﮐﺸﯿﺪ‪» .‬ﻋﺎﻟﯽﺟﻨﺎب! ﻗﺒﻞ از اﯾﻦ ﮐﻪ ﺑﻪ ﭘﺎرﯾﺲ ﺑﺮﮔﺮدم ﯾﮏ ﻣﻮﺿﻮع دﯾﮕﻪ ﻫﻢ ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺘﻢ در ﻣـﻮردش ﺻـﺤﺒﺖ‬
‫ﮐﻨﻢ—ﭘﺮواز ﺑﺪون ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﺗﻮن ﺑﻪ ﻟﻨﺪن‪ .‬ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﺧﻠﺒﺎن رﺷﻮه دادﯾﺪ ﺗﺎ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻣﺴﯿﺮ ﺑﺪه و ﭼﻨﺪﺗﺎﯾﯽ از ﻗﻮاﻧﯿﻦ ﺑﯿﻦاﻟﻤﻠﻠﯽ رو ﻧﻘﺾ ﮐﺮدﯾﺪ‪«.‬‬
‫آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ ﻓﺮو رﯾﺨﺖ‪» .‬ﻣﻦ ﻣﺄﯾﻮس ﺑﻮدم‪«.‬‬
‫»ﺑﻠﻪ! راﺳﺘﺶ اﻓﺮادم ﮐﻪ از ﺧﻠﺒﺎن ﺑﺎزﺟﻮﯾﯽ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‪ «...‬دﺳﺖ ﺑﻪ ﺟﯿﺒﺶ ﺑﺮد و اﻧﮕﺸﺘﺮ درّ ﮐﻮﻫﯽ ﺑﻨﻔﺸﯽ ﺑﺎ ﻧﺸﺎن ﮐﻼه و ﻋﺼﺎی اﺳـﻘﻔﯽ‬
‫ﺗﮑﻪدوزﯾﯽ روی آن ﮐﻪ ﮐﺎر دﺳﺖ ﺑﻮد ﺑﯿﺮون آورد‪.‬‬
‫آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ ﮐﻪ ﺟﺎری ﺷﺪن اﺷﮏﻫﺎﯾﺶ را ﺣﺲ ﻣﯽﮐﺮد اﻧﮕﺸﺘﺮ را ﺑﻪ دﺳﺖ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺷﻤﺎ ﺧﯿﻠﯽ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯿـﺪ‪ «.‬ﺑﻌـﺪ دﺳـﺘﺶ را ﭘـﯿﺶ‬
‫آورد و دﺳﺖ ﻓﺎش را ﻓﺸﺮد‪» .‬ﺳﭙﺎﺳﮕﺰارم‪«.‬‬
‫ﻓﺎش دﺳﺘﯽ ﺗﮑﺎن داد و ﺑﻪ ﻃﺮف ﭘﻨﺠﺮه رﻓﺖ و ﺑﻪ ﺷﻬﺮ ﺧﯿﺮه ﺷﺪ‪ .‬اﻓﮑﺎرش آﺷﮑﺎرا ﺑﻪ ﺟﺎﯾﯽ دورﺗﺮ از آن ﭘـﺮ ﻣـﯽﮐـﺸﯿﺪ‪ .‬وﻗﺘـﯽ ﺑﺮﮔـﺸﺖ‬
‫ﺗﺮدﯾﺪی در او ﻣﻮج ﻣﯽزد‪ .‬ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻋﺎﻟﯽﺟﻨﺎب! از اﯾﻦﺟﺎ ﮐﺠﺎ ﻣﯿﺮﯾﺪ؟«‬
‫آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ ﻫﻤﯿﻦ ﺳﺆال را دﯾﺸﺐ وﻗﺘﯽ از ﻗﻠﻌﻪی ﮔﺎﻧﺪوﻟﻔﻮ ﺑﯿﺮون ﻣﯽرﻓﺖ از ﺧﻮد ﭘﺮﺳﯿﺪه ﺑﻮد‪» .‬ﮔﻤﺎن ﻣـﯽﮐـﻨﻢ راه ﻣـﻦ ﻣﺜـﻞ راه ﺷـﻤﺎ‬
‫ﻧﺎﻣﻌﻠﻮم ﺑﺎﺷﺪ‪«.‬‬
‫»ﺑﻠﻪ‪ «.‬ﻣﮑﺚ ﮐﺮد‪» .‬ﮔﻤﺎن ﻣﯽﮐﻨﻢ ﺑﺎزﻧﺸﺴﺘﮕﯽ ﭘﯿﺶ از ﻣﻮﻋﺪ راه ﻣﻦ ﺑﺎﺷﻪ‪«.‬‬
‫آرﯾﻨﮕﺎروﺳﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ زد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﮐﻤﯽ اﯾﻤﺎن ﮐﺎرﻫﺎی ﺑﺴﯿﺎری ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه‪ .‬ﮐﻤﯽ اﯾﻤﺎن‪«.‬‬

‫‪-419-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﺻﺪ و ﭼﻬﺎرم‬

‫ﮐﻠﯿﺴﺎی رُزﻟﯿﻦ‪—1‬ﮐﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﮐﻠﯿﺴﺎی اﺳﺮار ﻣﻌﺮوف اﺳﺖ—در ﻫﻔﺖ ﮐﯿﻠـﻮﻣﺘﺮی ﺟﻨـﻮب ادﯾﻨﺒـﻮرو‪ 2‬در اﺳـﮑﺎﺗﻠﻨﺪ و در ﻣﺤـﻞ ﻣﻌﺒـﺪ‬
‫ﻣﯿﺘﺮاﯾﯽ ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯿﯽ واﻗﻊ اﺳﺖ‪ .‬اﯾﻦ ﮐﻠﯿﺴﺎ ﮐﻪ ﺷﻮاﻟﯿﻪﻫﺎی ﻫﯿﮑﻞ در ﺳﺎل ‪ 1446‬ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ ﻣﻠﻐﻤﻪی ﺗﺤﯿﺮاﻧﮕﯿﺰی از ﻧﻤﺎدﻫﺎ و ﻧـﺸﺎﻧﻪﻫـﺎی ﺳـﻨﻦ‬
‫ﯾﻬﻮدی و ﻣﺴﯿﺤﯽ و ﻣﺼﺮی و ﻓﺮاﻣﺎﺳﻮﻧﯽ و ﭘﮕﺎﻧﯽ اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﻣﺨﺘﺼﺎت ﺟﻐﺮاﻓﯿﺎﯾﯽ آن دﻗﯿﻘﺎً ﺑﺮ ﻧﺼﻒاﻟﻨﻬﺎر ﺷﻤﺎﻟﯽ‪-‬ﺟﻨﻮﺑﯿﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ از ﮔﻠﺴﺘﻮنﺑﺮی ﻣﯽﮔﺬرد‪ .‬اﯾـﻦ ﺧـﻂ رُز ﻧـﺸﺎﻧﻪی ﮐﻬـﻦ ﺟﺰﯾـﺮهی‬
‫آواﻟﻮن ﺷﺎه آرﺗﻮر اﺳﺖ و ﺳﺘﻮن ﻫﻨﺪﺳﻪی ﻣﻘﺪس ﺑﺮﯾﺘﺎﻧﯿﺎ ﺗﻠﻘﯿﺶ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ .‬از اﯾﻦ ﺧـﻂ رز )‪ (Rose Line‬ﻣﻘـﺪس اﺳـﺖ ﮐـﻪ ﻧـﺎم رزﻟـﯿﻦ‬
‫)‪ (Roslyn‬ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه ﮐﻪ در اﺑﺘﺪا ﺑﻪ ﺻﻮرت )‪ (Roslin‬ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻣﯽﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺗﺎرک ﺑﺮجﻫﺎی ﻣﻀﺮّس رزﻟﯿﻦ ﺳﺎﯾﻪﻫﺎی ﺑﻠﻨﺪی ﺑﺮ زﻣﯿﻦ اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ راﺑﺮت ﻟﻨﮕﺪان و ﺳﻮﻓﯽ ﻧﻮو اﺗﻮﻣﺒﯿـﻞ ﮐﺮاﯾـﻪای ﺧـﻮد را داﺧـﻞ‬
‫ﺗﻮﻗﻔﮕﺎه ﭼﻤﻦﭘﻮش ﺷﯿﺒﺪاری ﮐﻪ ﮐﻠﯿﺴﺎ را ﺑﺮ آن ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ راﻧﺪﻧﺪ‪ .‬ﭘﺮواز ﮐﻮﺗﺎﻫﺸﺎن از ﻟﻨﺪن ﺗﺎ ادﯾﻨﺒﻮرو آراﻣﺶﺑﺨﺶ ﺑﻮد‪ ،‬ﮔﺮﭼﻪ ﻫﯿﭻ ﮐﺪام ﺑﺎ‬
‫ﻓﮑﺮ ﺑﻪ آن ﭼﻪ ﭘﯿﺶ رو داﺷﺘﻨﺪ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﺨﻮاﺑﻨﺪ‪ .‬ﻟﻨﮕﺪان ﺧﯿﺮه ﺑﻪ ﺑﻨﺎی ﺧﺸﮏ و ﺑﯽروح ﮐﻪ در ﺑﺮاﺑـﺮ آﺳـﻤﺎن ﺑـﯽاﺑـﺮ ﻗـﺪ ﺑﺮاﻓﺮاﺷـﺘﻪ ﺑـﻮد‬
‫اﺣﺴﺎس ﻣﯽﮐﺮد ﻣﺜﻞ آﻟﯿﺲ ﺑﺎ ﺳﺮ داﺧﻞ ﻻﻧﻪی ﺧﺮﮔﻮش اﻓﺘﺎده ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺑﺎﯾﺪ ﺧﻮاب ﺑﺎﺷﻪ‪ .‬و ﺑﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﻣـﯽداﻧـﺴﺖ ﭘﯿـﺎم آﺧـﺮﯾﻦ ﺳـﻮﻧﯿﺮ ﺟـﺎی‬
‫ﭼﻮنوﭼﺮا ﺑﺎﻗﯽ ﻧﻤﯽﮔﺬاﺷﺖ‪.‬‬

‫‪Roslyn Chapel 1‬‬

‫‪Edinburgh 2‬‬

‫‪-420-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﺟﺎم ﻣﻘﺪس زﯾﺮ رزﻟﯿﻦ ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ ﺑﻪ اﻧﺘﻈﺎر اﺳﺖ‪The Holy Grail 'neath ancient Roslin waits. .‬‬

‫ﻟﻨﮕﺪان ﮔﻤﺎن ﻣﯽﺑﺮد »ﻧﻘﺸﻪی ﺟﺎم« ﺳﻮﻧﯿﺮ ﺑﺎﯾﺪ ﻧﻤﻮداری ﭘﺮ از ﻋﻼﺋﻢ ﺿﺮﺑﺪر و ﻧﻘﻄﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ رﻣﺰ آﺧـﺮﯾﻦ دِﯾـﺮ ﻣﺎﻧﻨـﺪ آن ﭼـﻪ‬
‫ﺳﻮﻧﯿﺮ در آﻏﺎز ﺑﻪ آنﻫﺎ ﮔﻔﺖ ﻧﻬﺎن ﺑﻮد‪ .‬ﺷﻌﺮی ﺳﺎده‪ .‬ﭼﻬﺎر ﺧﻂ ﺻﺮﯾﺢ ﮐﻪ ﺑﯽﺷﮏ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻧﻘﻄﻪ اﺷﺎره ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ ﻋﻼوه ﺑﺮ ﯾﺎﻓﺘﻦ رزﻟﯿﻦ ﺑﺮ‬
‫اﺳﺎس ﻧﺎﻣﺶ‪ ،‬اﺑﯿﺎت ﺑﻪ ﭼﻨﺪﯾﻦ ﻧﻤﺎزﺧﺎﻧﻪ ﺑﺎ وﯾﮋﮔﯽﻫﺎی ﭘﺮآوازهی ﻫﻨﺮی اﺷﺎره داﺷﺖ‪.‬‬
‫ﻋﻠﯽرﻏﻢ وﺿﻮح رﻣﺰﮔﺸﺎﯾﯽ آﺧﺮﯾﻦ ﭘﯿﺎم ﺳﻮﻧﯿﺮ‪ ،‬ﻟﻨﮕﺪان ﺑﻪ ﺟﺎی آن ﮐﻪ اﻓﮑﺎرش واﺿﺢ ﺑﺎﺷﺪ اﺣﺴﺎس ﻋـﺪم ﺗﻌـﺎدل ﻣـﯽﮐـﺮد‪ .‬در ﻧﻈـﺮش‬
‫ﮐﻠﯿﺴﺎی رزﻟﯿﻦ ﻣﮑﺎﻧﯽ ﺑﯿﺶ از ﺣﺪ ﻣﺒﺮﻫﻦ ﺑﻮد‪ .‬ﻗﺮنﻫﺎ ﺑﻮد ﮐﻪ اﯾﻦ ﮐﻠﯿﺴﺎی ﺳﻨﮕﯽ زﻣﺰﻣﻪﻫﺎی ﺣﻀﻮر ﺟﺎم ﻣﻘﺪس را در ﺧـﻮد ﭘـﮋواک داده و در‬
‫دﻫﻪﻫﺎی اﺧﯿﺮ ﻧﺠﻮا ﺑﺪل ﺑﻪ ﻓﺮﯾﺎد ﺷﺪه ﺑﻮد؛ ﭼﺮا ﮐﻪ رادارﻫﺎی زﻣﯿﻦﮐﺎو وﺟﻮد ﺳﺎﺧﺘﺎری ﺷﮕﻔﺖآور را زﯾﺮ ﮐﻠﯿـﺴﺎ آﺷـﮑﺎر ﻧﻤﻮدﻧـﺪ‪ :‬ﯾـﮏ ﻓـﻀﺎی‬
‫زﯾﺮزﻣﯿﻨﯽ وﺳﯿﻊ‪ .‬اﯾﻦ ﺳﺮداﺑﻪی ﻋﻤﯿﻖ ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﮐﻠﯿﺴﺎی ﺑﺎﻻی ﺧﻮد را ﺧُﺮد و ﮐﻮﭼﮏ ﺟﻠﻮه ﻣﯽداد‪ ،‬ﮐﻪ ﻣﻌﻠﻮم ﺷﺪ ﻫﯿﭻ ورودی ﯾﺎ ﺧﺮوﺟﯽ ﻧـﺪارد‪.‬‬
‫ﺑﺎﺳﺘﺎنﺷﻨﺎﺳﺎن درﺧﻮاﺳﺖ ﮐﺮدﻧﺪ ﺗﺎ ﺳﻨﮓ ﺑﺴﺘﺮ ﮐﻠﯿﺴﺎ را ﺑﺮای دﺳﺘﯿﺎﺑﯽ ﺑﻪ آن اﺗﺎق ﻣﺮﻣﻮز ﻣﻨﻔﺠﺮ ﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻫﯿﺌﺖ اُﻣﻨـﺎی رزﻟـﯿﻦ ﺑـﺎ ﻫـﺮ ﮔﻮﻧـﻪ‬
‫ﺣﻔﺎری ﺑﺮای ﮐﺎوش در اﻃﺮاف ﮐﻠﯿﺴﺎ ﺳﺨﺖ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﮐﺮد‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ اﯾﻦ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻓﻘﻂ آﺗﺶ ﮔﻤﺎﻧﻪزﻧﯽﻫﺎ و ﻇﻦﻫـﺎ را ﺷـﻌﻠﻪورﺗـﺮ ﺳـﺎﺧﺖ‪ :‬ﻫﯿﺌـﺖ‬
‫اﻣﻨﺎی ﮐﻠﯿﺴﺎی رزﻟﯿﻦ ﭼﻪ ﭼﯿﺰی را ﭘﻨﻬﺎن ﻣﯽﮐﺮد؟‬
‫رزﻟﯿﻦ زﯾﺎرﺗﮑﺪهای ﺑﺮای ﺟﻮﯾﻨﺪﮔﺎن اﺳﺮار ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻌﻀﯽ ادﻋﺎ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ ﻣﯿﺪان ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪ ﻣﻐﻨﺎﻃﯿﺴﯽ ﻃﻮر ﺗﻮﺟﯿﻪﻧﺎﭘﺬﯾﺮی ﮐﻪ از اﯾـﻦ ﻣﺨﺘـﺼﺎت‬
‫ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﻣﯽﮔﺮﻓﺖ آنﻫﺎ را ﺑﻪ آنﺟﺎ ﮐﺸﺎﻧﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻌﻀﯽ ﻫﻢ ﻣﺪﻋﯽ ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﺮای ﺟﺴﺘﺠﻮی داﻣﻨﻪی ﺗﭙـﻪ و ﯾـﺎﻓﺘﻦ ورودی ﭘﻨﻬـﺎﻧﯽ ﺑـﻪ درون‬
‫ﺳﺮداﺑﻪ ﺑﻪ آنﺟﺎ آﻣﺪهاﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﯿﺸﺘﺮ آﻧﺎن اﻋﺘﺮاف ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺻﺮﻓﺎً ﺑﺮای ﮔﺸﺖوﮔﺬار در آنﺟﺎ و درﯾﺎﻓﺘﻦ داﻧﺶ ﺟﺎم ﻣﻘﺪس آﻣﺪهاﻧﺪ‪.‬‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ﻟﻨﮕﺪان ﭘﯿﺶ از اﯾﻦ ﻫﺮﮔﺰ ﺑﻪ رزﻟﯿﻦ ﻧﯿﺎﻣﺪه ﺑﻮد ﻫﺮﮔﺎه ﻣﯽﺷﻨﯿﺪ ﮐﻠﯿﺴﺎ را ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﻨﺰل ﺟﺎم ﻣﻘﺪس ﻣﻌﺮﻓـﯽ ﻣـﯽﮐﻨﻨـﺪ ﻧـﺰد ﺧـﻮد‬
‫ﻣﯽﺧﻨﺪﯾﺪ‪ .‬در ﺣﻘﯿﻘﺖ رزﻟﯿﻦ ﺷﺎﯾﺪ زﻣﺎﻧﯽ‪ ،‬ﺳﺎﻟﻬﺎ ﭘﯿﺶ‪ ،‬ﻣﻨﺰل ﺟﺎم ﺑﻮده ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﯽﺗﺮدﯾﺪ ﻫﻢ اﮐﻨﻮن ﺟﺎﯾﮕﺎه ﺟﺎم ﻧﺒﻮد‪ .‬ﺗﻮﺟﻬﯽ ﺑﯿﺶ از ﺣﺪ ﻃـﯽ‬
‫ﭼﻨﺪ دﻫﻪی ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻪ رزﻟﯿﻦ ﻣﻌﻄﻮف ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ و دﯾﺮ ﯾﺎ زود ﮐﺴﯽ راه ورود ﺑﻪ ﺳﺮداﺑﻪ را ﻣﯽﯾﺎﻓﺖ‪.‬‬
‫ﻣﺤﻘﻘﺎن ﺣﻘﯿﻘﯽ ﺟﺎم ﻏﺎﻟﺒﺎً اذﻋﺎن ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ رزﻟﯿﻦ دام اﺳﺖ؛ ﯾﮑﯽ دﯾﮕﺮ از ﺑﻦﺑﺴﺖﻫﺎی ﭘﺮﭘﯿﭻوﺧﻤﯽ ﮐﻪ دﯾﺮ ﺳﺨﺖ ﻗﺎﻧﻊﮐﻨﻨﺪه ﭘﺮداﺧﺘﻪ‬
‫ﺑﻮد ﺗﺎ ﻣﮕﺮ ﺟﻮﯾﻨﺪﮔﺎن را ﺑﻪ ﮔﻤﺮاﻫﯽ ﺑﮑﺸﺎﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ‪ ،‬اﻣﺸﺐ ﺳﻨﮓ ﺗﺎجِ دِﯾﺮ ﺑﯿﺘﯽ را در ﺧﻮد داﺳﺖ ﮐـﻪ اﺷـﺎرهای ﻣـﺴﺘﻘﯿﻢ ﺑـﻪ اﯾـﻦ ﻣﺤـﻞ‬
‫ﻣﯽﮐﺮد و ﻟﻨﮕﺪان دﯾﮕﺮ ﭼﻨﺪان ﺑﻪ اﯾﻦ اﻃﻤﯿﻨﺎن ﻣﻐﺮوراﻧﻪاش ﮐﻪ اﯾﻦﺟﺎ ﻣﮑﺎن ﺟﺎم ﻧﯿﺴﺖ ﺧﻮشﺑﯿﻦ ﻧﺒﻮد‪ .‬اﻻن ﻫﻢ ﺳﺆال ﺑﯽﭘﺎﺳـﺨﯽ ﮐـﻪ ﺗﻤـﺎم‬
‫روز ﻣﺸﻐﻮﻟﺶ ﮐﺮده ﺑﻮد در ذﻫﻨﺶ ﭼﺮخ ﻣﯽﺧﻮرد‪.‬‬
‫ﭼﺮا ﺳﻮﻧﯿﺮ ﺑﺎﯾﺪ اون ﻫﻤﻪ ﺗﻼش ﺑﻪ ﺧﺮج ﻣﯽداد ﺗﺎ ﻣﺎ رو ﺑﻪ ﭼﻨﯿﻦ ﻣﺤﻠﯽ ﻫﺪاﯾﺖ ﮐﻨﻪ؟‬
‫ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻓﻘﻂ ﯾﮏ ﺟﻮاب ﻣﻨﻄﻘﯽ وﺟﻮد داﺷﺖ‪.‬‬
‫ﭼﯿﺰی در ﻣﻮرد رزﻟﯿﻦ ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻔﻬﻤﯿﻢ‪.‬‬
‫»راﺑﺮت؟ ﭼﺮا دﺳﺖدﺳﺖ ﻣﯽﮐﻨﯽ؟« ﺳﻮﻓﯽ ﺑﯿﺮون ﻣﺎﺷﯿﻦ اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد و او را ﻣﯽﻧﮕﺮﯾﺴﺖ و ﺻﻨﺪوﻗﭽﻪی ﺻﻨﺪل ﺳﺮﺧﯽ را ﮐـﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧـﺪه‬
‫ﻓﺎش ﺑﻪ آنﻫﺎ ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪه ﺑﻮد در دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬درون ﺻﻨﺪوﻗﭽﻪ‪ ،‬ﻫﺮ دو ﮐﺮﯾﭙﺘﮑﺲ را ﺑﻪ ﻫﻤﺎن ﺗﺮﺗﯿﺐ ﭘﯿﺪا ﺷﺪن ﻗﺮار داده ﺑﻮدﻧـﺪ‪ .‬ﺷـﻌﺮ روی‬
‫ﭘﺎﭘﯿﺮوس ﻫﻢ اﻣﻦ و اﻣﺎن در دل ﺻﻨﺪوﻗﭽﻪ ﻧﻬﺎن ﺑﻮد؛ اﻟﺒﺘﻪ ﺑﺪون ﺷﯿﺸﻪی ﺳﺮﮐﻪ‪.‬‬
‫ﺟﺎدهی ﺷﻨﯽ را رد ﮐﺮدﻧﺪ و از ﮐﻨﺎر دﯾﻮار ﻏﺮﺑﯽ ﻣﺸﻬﻮر ﮐﻠﯿﺴﺎ ﻋﺒﻮر ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎزدﯾﺪﮐﻨﻨﺪﮔﺎنِ ﻣﻌﻤﻮﻟﯽ اﯾﻦ دﯾﻮار ﻏﺮﯾﺐ و ﺟﻠﻮ آﻣﺪه را ﺑﺨﺸﯽ‬
‫از ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﮐﻠﯿﺴﺎی ﺑﺰرگﺗﺮی ﻣﯽداﻧﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ اﺗﻤﺎم ﻧﺮﺳﯿﺪ‪ .‬ﻟﻨﮕﺪان ﺑﻪ ﯾﺎد آورد ﮐﻪ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺑﺴﯿﺎر ﻣﺴﺤﻮرﮐﻨﻨﺪهﺗﺮ اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪-421-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫‪1‬‬
‫دﯾﻮار ﻏﺮﺑﯽ ﻫﯿﮑﻞ ﺳﻠﯿﻤﺎن‪.‬‬
‫ﺷﻮاﻟﯿﻪﻫﺎی ﻫﯿﮑﻞ ﮐﻠﯿﺴﺎی رزﻟﯿﻦ را دﻗﯿﻘﺎً ﻣﻨﻄﺒﻖ ﺑﺮ ﻧﻘﺸﻪی ﻫﯿﮑﻞ ﺳﻠﯿﻤﺎن در اورﺷﻠﯿﻢ ﺑﻨﺎ ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ—ﺑﺎ دﯾﻮار ﻏﺮﺑﯽ و ﺣﺮﯾﻢ ﻣﻘﺪس‬
‫ﺑﺎرﯾﮏ و ﻣﺴﺘﻄﯿﻞﺷﮑﻞ و ﺳﺮداﺑﻪای ﭘﻨﻬﺎﻧﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻗﺪساﻻﻗﺪاس ﮐﻪ در آن ﻧُﻪ ﺷﻮاﻟﯿﻪی اﺻﻠﯽ ﮔـﻨﺞ ذیﻗﯿﻤـﺖ ﺧـﻮد را از زﯾـﺮ ﺧـﺎک ﺑﯿـﺮون‬
‫ﮐﺸﯿﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﯽﺷﺪ‪ .‬ﻟﻨﮕﺪان ﺑﻪ ﻧﺎﭼﺎر ﻧﺰد ﺧﻮد اﻋﺘﺮاف ﮐﺮد ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ ﻣﺴﺤﻮرﮐﻨﻨﺪهای در اﯾﺪهی ﺷﻮاﻟﯿﻪﻫﺎ ﺑﺮای ﺳﺎﺧﺘﻦ ﻧﻬﺎﻧﮕـﺎﻫﯽ ﺑـﺮای‬
‫ﺟﺎم ﮐﻪ ﻃﻨﯿﻦ ﻣﮑﺎن اﺻﻠﯽ را داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ وﺟﻮد داﺷﺖ‪.‬‬
‫ورودی ﮐﻠﯿﺴﺎی رزﻟﯿﻦ ﺳﺎدهﺗﺮ از آن ﺑﻮد ﮐﻪ ﻟﻨﮕﺪان ﺗﺼﻮر ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬در ﭼﻮﺑﯽ ﮐﻮﭼﮑﯽ ﮐﻪ دو ﻟﻮﻻی آﻫﻨﯽ و ﻧﺸﺎن ﺳﺎدهای از ﭼﻮب ﺑﻠﻮط‬
‫داﺷﺖ‪.‬‬

‫رزﻟﯿﻦ ‪Roslin‬‬

‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺮای ﺳﻮﻓﯽ ﺗﻮﺿﯿﺢ داد اﯾﻦ دﯾﮑﺘﻪی ﻗﺪﯾﻤﯽ ﮐﻠﻤﻪ را از ﻧﺼﻒاﻟﻨﻬﺎرِ »ﺧﻂ رز« )‪ (Rose Line‬ﮐﻪ ﮐﻠﯿﺴﺎ روی آن ﻗـﺮار دارد‬
‫‪2‬‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻪاﻧﺪ؛ ﯾﺎ ﭼﻨﺎن ﮐﻪ ﻣﺤﻘﻘﺎن ﺟﺎم ﺗﺮﺟﯿﺢ ﻣﯽدادﻧﺪ از »ﺧﻄﯽ از رز« )‪—(Line of Rose‬ﺗﺒﺎر و دودﻣﺎن ﻣﺮﯾﻢ ﻣﺠﺪﻟﯿﻪ‪.‬‬
‫ﮐﻠﯿﺴﺎ ﻧﺰدﯾﮏ ﺑﻪ زﻣﺎن ﺗﻌﻄﯿﻠﯽ ﺑﻮد‪ .‬ﻟﻨﮕﺪان ﮐﻪ در را ﮔﺸﻮد ﺟﺮﯾﺎن ﮔﺮﻣﯽ از ﻫﻮا ﺑﻪ ﺑﯿﺮون ﮔﺮﯾﺨﺖ‪ ،‬ﮔﻮﯾﯽ ﻋﻤﺎرت ﺑﺎﺳـﺘﺎﻧﯽ در ﭘﺎﯾـﺎن روز‬
‫آﻫﯽ از ﺳﺮ ﻣﻼل ﺳﺮ ﻣﯽداد‪.‬‬
‫ﺗﺎقﻫﺎی ورودی ﮐﻠﯿﺴﺎ ﭘﺮ از ﺳﯿﻨﮑﻔﻮﯾﻞﻫﺎ ﮐﻨﺪهﮐﺎریﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬رز‪ .‬زﻫﺪان اﻟﻬﻪ‪.‬‬
‫ﻫﻤﺮاه ﺳﻮﻓﯽ ﮐﻪ وارد ﻣﯽﺷﺪ‪ ،‬ﺣﺲ ﻣﯽﮐﺮد ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺣﺮم ﺑﻠﻨﺪآوازه را ﻣﯽﮐﺎود و ﻫﻤﻪاش را در ﺧﻮد ﻣﯽﺑﻠﻌـﺪ‪ .‬ﮔﺮﭼـﻪ در ﻣـﻮرد اﻫﻤﯿـﺖ‬
‫ﺳﻨﮓﺗﺮاﺷﯽﻫﺎی ﭘﯿﭽﯿﺪه و ﭼﺸﻤﮕﯿﺮ رزﻟﯿﻦ ﺧﻮاﻧﺪه ﺑﻮد دﯾﺪن رودرروی آن‪ ،‬ذﻫﻨﺶ را ﺑﻪ ﺗﻤﺎﻣﯽ ﻏﺮق در ﺧﻮد ﮐﺮده ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﯾﮑﯽ از ﻫﻤﮑﺎران ﻟﻨﮕﺪان آن را ﺑﻬﺸﺖ ﻧﻤﺎدﺷﻨﺎﺳﯽ ﻣﯽﺧﻮاﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻫﻤﻪ ﺟﺎی ﮐﻠﯿﺴﺎ آﮐﻨﺪه از ﻧﻤﺎدﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﻮد—از اﺷﮑﺎل ﺻﻠﯿﺐﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﺴﯿﺤﯽ و ﺳﺘﺎرهﻫﺎی ﯾﻬﻮدی و ﻣﻬﺮﻫﺎی ﻣﺎﺳﻮﻧﯽ و ﺻﻠﯿﺐﻫﺎی‬
‫ﺷﻮاﻟﯿﻪای و ﺷﺎخﻫﺎی ﻧﻌﻤﺖ و اﻫﺮام و ﺑﺮجﻫﺎی ﻃﺎﻟﻊﺑﯿﻨﯽ و ﺳﯿﺎرات و ﮔﯿﺎﻫﺎن و ﺳﺘﺎرﮔﺎن ﭘﻨﺞﭘﺮ و ﮔـﻞ ﺳـﺮخ‪ .‬ﺷـﻮاﻟﯿﻪﻫـﺎی ﻫﯿﮑـﻞ اﺳـﺘﺎدان‬
‫ﺳﻨﮓﺗﺮاﺷﯽ‪ 3‬ﺑﻮدﻧﺪ و ﮐﻠﯿﺴﺎﻫﺎی ﻫﯿﮑﻞ را در ﻫﻤﻪی اروﭘﺎ ﺑﺮ ﭘﺎ ﮐﺮدﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ رزﻟﯿﻦ واﻻﺗﺮﯾﻦ ﮐﺎر ﻣﺤﺒﻮب و ﻣﻮرد ﺳـﺘﺎﯾﺶ آنﻫـﺎ ﺑـﻮد‪ .‬اﺳـﺘﺎدان‬
‫ﺳﻨﮓﺗﺮاﺷﯽ ﻫﯿﭻ ﺳﻨﮕﯽ را ﺑﯽﺗﺮاش و ﺣﮑﺎﮐﯽ رﻫﺎ ﻧﮑﺮده ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﮐﻠﯿﺴﺎی ﮐﻮﭼﮏ رزﻟﯿﻦ ﺿﺮﯾﺢ ﻫﻤﻪی ﻣﺬاﻫﺐ ﺑـﻪ ﺷـﻤﺎر ﻣـﯽآﻣـﺪ‪ ...‬ﻫﻤـﻪی‬
‫ﺳﻨﺖﻫﺎ‪ ...‬و ﺑﺎﻻﺗﺮ از آن‪ ،‬ﺿﺮﯾﺤﯽ ﺑﺮای ﻣﺎم ﻃﺒﯿﻌﺖ و رﺑﻪاﻟﻨﻮع‪.‬‬
‫ﺟﺰ ﻣﻌﺪودی ﺑﺎزدﯾﺪﮐﻨﻨﺪه ﮐﻪ ﺑﻪ آﺧﺮﯾﻦ ﺗﻮﺿﯿﺤﺎت راﻫﻨﻤﺎی ﺟﻮاﻧﯽ ﮔﻮش ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ ﺻﺤﻦ ﺧﺎﻟﯽ ﺑﻮد‪ .‬راﻫﻨﻤـﺎ آنﻫـﺎ را در ﯾـﮏ ﺻـﻒ از‬
‫ﻣﺴﯿﺮی ﻣﺸﻬﻮر روی ﮐﻒ ﮐﻠﯿﺴﺎ ﻋﺒﻮر ﻣﯽداد—راﻫﯽ رؤﯾﺖﻧﺎﭘﺬﯾﺮ ﮐﻪ ﺷﺶ ﻧﻘﻄﻪی اﺻﻠﯽ ﺑﻨﺎ را ﺑﻪ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ وﺻﻞ ﻣﯽﮐﺮد و ردّ ﭘﺎﻫﺎی ﺑﯽﺷﻤﺎر‬
‫زاﺋﺮان ﭘﺲ از ﮔﺬﺷﺖ ﻧﺴﻞﻫﺎ ﻧﺸﺎن ﻋﻈﯿﻤﯽ را روی زﻣﯿﻦ ﮐﻨﺪه ﺑﻮد‪.‬‬

‫‪ 1‬دﯾﻮار ﻏﺮﺑﯽ )‪ (Western Wall‬ﮐﻪ ﻫﻢاﮐﻨﻮن ﺑﻪ دﯾﻮار ﻧُﺪﺑﻪ )‪ (Wailing Wall‬ﻣﻌﺮوف اﺳﺖ ﺑﺮﺧﻼف آن ﭼﻪ دن ﺑﺮاون ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﺎزﻣﺎﻧـﺪهی ﻫﯿﮑـﻞ ﺳـﻠﯿﻤﺎن‬
‫ﻧﯿﺴﺖ‪ ،‬ﮐﻪ از ﻫﯿﮑﻞ ﻫﯿﺮودﯾﺲ )ﻫﯿﮑﻞ ﺳﻮّم( ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪه اﺳﺖ و ﯾﮑﯽ از زﯾﺎرﺗﮕﺎهﻫﺎی ﻣﻬﻢ ﯾﻬﻮدﯾﺎن در ﺑﯿﺖاﻟﻤﻘﺪس ﻣﺤﺴﻮب ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬ﮔﻮﯾﺎ ﻋﻠﺖ آن ﮐﻪ اﯾﻦ دﯾﻮار را ﻧﺪﺑﻪ‬
‫ﻧﺎﻣﯿﺪﻧﺪ آن ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺳﺒﺐ اﺻﻠﯽ زﯾﺎرت اﯾﻦ دﯾﻮار و ﻧﯿﺎﯾﺶ در ﺑﺮاﺑﺮ آن اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ زاﺋﺮان ﺑﺎ ﺗﻀﺮّع و زاری از ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﯽﺧﻮاﻫﻨﺪ ﻫﯿﮑﻞ ﺳﻠﯿﻤﺎن دوﺑﺎره ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﻮد و ﭘﺲ‬
‫از آن دورهی آﺧﺮاﻟﺰﻣﺎن و ﻇﻬﻮر ﻣﺴﯿﺤﺎ و ﺑﺮﺗﺮی ﻗﻮم ﺑﺮﮔﺰﯾﺪه و ﭘﺎدﺷﺎﻫﯽ ﯾﻬﻮد آﻏﺎز ﮔﺮدد‪.‬‬

‫‪ Line 2‬در اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎی ﺧﻂ اﺳﺖ و ‪ Lineage‬ﮐﻪ از آن ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎی دودﻣﺎن و ﺗﺒـﺎر و ﺧﺎﻧـﺪان‪ .‬در واﻗـﻊ در اﯾـﻦﺟـﺎ ‪Line of Rose‬‬
‫ﺗﻠﻤﯿﺢ دارد‪ :‬ﻫﻢ ﺑﻪ ﻧﺼﻒاﻟﻨﻬﺎر ﺧﻂ رز و ﻫﻢ ﺑﻪ ﺗﺒﺎر ﻣﺮﯾﻢ ﻣﺠﺪﻟﯿﻪ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺳﺒﯿﻞ اﺳﺘﻌﺎره ﮔﻞ ﺳﺮخ ﯾﺎ رز ﻣﯽﺧﻮاﻧﻨﺪش‪.‬‬

‫‪ 3‬ﺑﻪ اﯾﻬﺎم واژهی ‪ mason‬در اﯾﻦﺟﺎ ﮐﻪ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎی ﺳﻨﮓﺗﺮاش و ﺑﻨّﺎ و ﻫﻢ ﺑﻪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎی ﻓﺮاﻣﺎﺳﻮن اﺳﺖ دﻗﺖ ﮐﻨﯿﺪ‪.‬‬

‫‪-422-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺎ ﺧﻮد اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ ﺳﺘﺎرهی داوود اﺗﻔﺎﻗﯽ اﯾﻦﺟﺎ ﻗﺮار ﻧﺪاره‪ .‬اﯾﻦ ﺳﺘﺎرهی ﺷﺶﭘﺮ ﮐﻪ آن را ﺑﺎ ﻧﺎم ﺧﺎﺗﻢ ﺳﻠﯿﻤﺎن‪ 1‬ﻧﯿﺰ ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﻨﺪ زﻣـﺎﻧﯽ‬
‫‪2‬‬
‫ﻧﻤﺎد رﻣﺰی ﮐﺎﻫﻨﺎن ﻣﻨﺠﻢ ﺑﻮد و ﺑﻌﺪﻫﺎ ﭘﺎدﺷﺎﻫﺎن ﯾﻬﻮد‪ ،‬داوود و ﺳﻠﯿﻤﺎن‪ ،‬آن را ﺑﺮای ﺧﻮد اﺧﺘﯿﺎر ﮐﺮدﻧﺪ‪.‬‬

‫‪ :Solomon’s Seal 1‬ﯾﺎ ﻣُﻬﺮ ﺳﻠﯿﻤﺎن‪ ،‬اﻧﮕﺸﺘﺮﯾﯽ ﮐﻪ در ادﺑﯿﺎت و ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻣﺎ ﻣﻌﺮوف ﺑﻪ آن اﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﻤﮑﯿﻦ دﯾﻮان و اﺟﻨّﻪ و آدﻣﯿﺎن را ﺑﺮای آن ﮐﻪ در دﺳـﺖ‬
‫داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪش ﻣﯽآورد و اﯾﻦ ﻗﺪرت از ﻧﻘﺶ ﺷﺪن اﺳﻢ اﻋﻈﻢ راﺳﺘﯿﻦ )ﺑﺰرگﺗﺮﯾﻦ ﻧﺎم ﺧﺪاوﻧﺪ( ﺑﺮ آن ﻧﺎﺷﯽ ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬در ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻣﺎ داﻧﺴﺘﻦ اﺳﻢ اﻋﻈﻢ ﺑﺎﻋـﺚ اﻣـﻮر ﺧـﺮق‬
‫ﻋﺎدت ﻣﯽﺷﻮد‪ ،‬ﻧﻈﯿﺮ آن ﮐﻪ ﻋﯿﺴﯽ ﻣﺮدﮔﺎن را ﺑﺎ اﺳﻢ اﻋﻈﻢ زﻧﺪه ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬ﺑﺮای ﺗﻮﺿﯿﺤﺎت ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻧﮕﺎه ﮐﻨﯿﺪ ﺑﻪ ﭘﺎﻧﻮﺷﺖ ﺑﻌﺪ‪.‬‬

‫‪ :Star of David 2‬ﺗﻮﺿﯿﺤﺎً آن ﮐﻪ اﯾﻦ ﻧﺸﺎن ﮐﻪ آن را ﻣَﺠِﻦّ داود )‪Magen David‬؛ ﺑﻪ ﻋﺒﺮی‪ :‬ﺳِﭙﺮ داود( ﻫﻢ ﻣﯽﻧﺎﻣﻨـﺪ از ﺳـﺪهی ‪ 17‬ﻣـﯿﻼدی ﺑـﻪ ﺑﻌـﺪ‬
‫ﻧﻤﺎدی از ﯾﻬﻮدﯾﺎن ﺷﺪ )ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ ﺻﻠﯿﺐ را ﻧﻤﺎد ﻣﺴﯿﺤﯿﺎن داﻧﺴﺘﻪاﻧﺪ و ﻫﻼل ﻣﺎه را ﻧﻤﺎد ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎن و ﻓَﺮْوَﻫَﺮ را ﻧﻤﺎد زردﺷﺘﯿﺎن( و ﺻﺮﻓﺎً از اواﯾﻞ ﻗﺮن ﺑﯿـﺴﺘﻢ ﺑـﻮد ﮐـﻪ‬
‫ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺑﻪ ﻧﻤﺎد ﺻﻬﯿﻮﻧﯿﺴﻢ ﺷﺪ و در ﭘﺮﭼﻢ رژﯾﻢ اﺳﺮاﺋﯿﻞ ﺟﺎی ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬در ﻫﻨﺪ آن را ﻧﺸﺎن وﯾﺸﻨﻮ و ﯾﺎ ﻧﺸﺎن ﺗﺮﯾﻤﻮرﺗﯽ )ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎی ﺳﻪ در ﯾـﮏ ﮐـﻪ ﺑـﻪ ﺳـﻪ ﺧـﺪای اﻋﻈـﻢ‬
‫ﻫﻨﺪوﯾﺎن‪ ،‬ﺑﺮﻫﻤﺎ و وﯾﺸﻨﻮ و ﺷﯿﻮا اﺷﺎره دارد‪ (.‬ﻣﯽﻧﺎﻣﻨﺪ‪ .‬در ﻫﻨﺪ ﻣﺜﻠﺚ ﺑﺎﻻ را اﺻﻞ ﻣﺎدﯾﻨﻪ و ﻣﺜﻠﺚ ﭘﺎﯾﯿﻦ را اﺻﻞ ﻧﺮﯾﻨﻪ و در ﻋﯿﻦ ﺣﺎل ﻧﻤﺎد ﻣـﺎده و روح ﻣـﯽداﻧﻨـﺪ‪ .‬ﺻـﻮرت‬
‫ﻇﺎﻫﺮی و ﺑﺎﻃﻨﯽ اﯾﻦ ﺳﺘﺎره در ﻫﻨﺪ ﺗﺄﺛﯿﺮ زﯾﺎدی ﺑﺮ ﻋﻘﺎﯾﺪ ﺗﺌﻮﺳﻮﻓﯿﺎن در ﻗﺮن ﺑﯿﺴﺘﻢ ﮔﺬاﺷﺖ‪ .‬ﮔﻮﯾﺎ اﯾﻦ ﺳﺘﺎره در ﻫﻨﺪ ﺑﻪ دو رﻧﮓ ﺑﻮده اﺳﺖ‪ :‬ﻣﺜﻠﺚ ﺑﺎﻻﯾﯽ ﺳـﻔﯿﺪ و ﭘـﺎﯾﯿﻨﯽ‬
‫ﺳﯿﺎه‪ .‬ﺳﺘﺎرهی ﺷﺶﭘﺮ در ﺑﺮﺧﯽ اﺳﻄﻮرهﻫﺎی آﻓﺮﯾﻨﺶ اﯾﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺗﻌﺒﯿﺮ ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ ﻣﺜﻠﺚ ﺑﺎﻻ ﻧﻤﺎد روﺷﻨﯽ و ﻧﻮر اﺳﺖ ﮐﻪ رو ﺑﻪ ﺑﺎﻻ دارد و ﻣﺜﻠﺚ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻧﻤﺎد ﻇﻠﻤﺖ ﮐﻪ رو ﺑﻪ‬
‫ﻣﺎدون دارد؛ در واﻗﻊ‪ ،‬اﯾﻦ ﺳﺘﺎره ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻋﻘﺎﯾﺪ ﺛﻨﻮﯾﺖ ﻧﻈﯿﺮ ﻋﻘﺎﯾﺪ ﻣﺎﻧﻮی و زردﺷﺘﯽ و ﻣﯿﺘﺮاﯾﯽ اﺳﺖ‪ .‬اﯾﻦ دو ﻣﺜﻠﺚ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻧﻘﻄﻪای ﻣﺮﮐﺰی ﺗﻘﺎرن دارﻧﺪ و داﯾﺮهای‬
‫ﺑﻪ ﻧﻤﺎد ﮐﯿﻬﺎن آنﻫﺎ را ﻣﺤﺎط ﮐﺮده اﺳﺖ‪ .‬در ﻧﺴﺨﻪی ﻣﺼﺮی و ﻧﯿﺰ ﺗﺌﻮﺳﻮﻓﯽ از اﯾﻦ ﻧﺸﺎن ﺑﻪ ﺟﺎی داﯾﺮه ﻣﺎری ﻧﻘﺶ ﺑﺴﺘﻪ اﺳـﺖ ﮐـﻪ ﺑـﻪ دور ﺧـﻮد ﭼﺮﺧﯿـﺪه دم ﺧـﻮد را‬
‫ﻣﯽﺧﻮرد ﮐﻪ اﯾﻦ ﻧﺸﺎن از ﻣﺮگ و زﻧﺪﮔﯽ و دﯾﮕﺮ ﭼﺮﺧﻪﻫﺎی ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻣﮑﺮّر ﺟﻬﺎن دارد‪ .‬ﻧﻮک ﻣﺜﻠﺚ روﺷﻨﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺑﺎﻻ )ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﻸ اﻋﻠﯽ( اﺳﺖ ﻧﻤﺎد ﻣﻮﻧﺎد اﻟﻬﯽ ﯾﺎ روﺣﺎﻧﯽ‬
‫اﺳﺖ‪ :monad) .‬ﻣﻮﻧﺎد ﯾﺎ ﺟﻮﻫﺮ ﯾﺎ ﯾﮑّﻪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎی وﺟﻮدی اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﯾﮏ ﻋﺎﻟﻢ اﺻﻐﺮ ﯾﺎ ‪ microcosm‬ﺷﻤﺮده ﻣﯽﺷﻮد و ﺑﻪ اﺟﺰای ﮐﻮﭼﮏﺗﺮی ﮐـﻪ ﺧـﻮد ﻋـﺎﻟﻢ‬
‫اﺻﻐﺮ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻣﻨﻘﺴﻢ ﻧﻤﯽﮔﺮدد‪ (.‬در ﺗﺌﻮﺳﻮﻓﯽ در ﻣﯿﺎن اﯾﻦ ﺳﺘﺎره ﮔﺎه ﺻﻠﯿﺒﯽ ﺣﻠﻘﻮی ﻣﯽﻧﺸﯿﻨﺪ ﮐﻪ داﯾﺮهی آن ﻧﺸﺎن از ﻓﻀﺎی ﻧﺎﻣﺤﺪود دارد و ﮔﺎه ﻧﯿﺰ ﺳﺘﺎرهای ﭘـﻨﺞﭘـﺮ ﮐـﻪ‬
‫ﻧﻤﺎد ﻋﺎﻟﻢ اﺻﻐﺮ‪ ،‬ﯾﻌﻨﯽ اﻧﺴﺎن‪ ،‬ﻣﺤﺼﻮر در ﻋﺎﻟﻢ اﮐﺒﺮ‪ ،‬ﯾﻌﻨﯽ ﮐﯿﻬﺎن‪ ،‬اﺳﺖ‪) .‬در ﻋﺮﻓﺎن اﺳﻼﻣﯽ ﻏﺎﻟﺒﺎً اﻧﺴﺎن را ﺑﻪ ﺳﺒﺐ ﺑُﻌﺪ روﺣﯽ ﻋﻈﯿﻤﺶ ﻋﺎﻟﻢ اﮐﺒﺮ و ﮔﯿﺘﯽ را ﻋـﺎﻟﻢ اﺻـﻐﺮ‬
‫ﻣﯽداﻧﻨﺪ‪(.‬‬
‫ﺑﺎﯾﺪ داﻧﺴﺖ اﯾﻦ ﻧﻤﺎد در ﺟﺎدو و ﻋﻠﻮم ﻏﺮﯾﺒﻪ )ﺧﺎﺻّﻪ ﻫﯿﻤﯿﺎ‪ :‬ﻋﻠﻢ ﻃﻠﺴﻤﺎت( و دﯾﮕﺮ ﺳﻨﻦ اﯾﺮاﻧﯽ و اﺳﻼﻣﯽ ﻫﻢ ﮐﺎرﺑﺮد داﺷﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬راﯾـﺞﺗـﺮﯾﻦ ﮐـﺎرﺑﺮد اﯾـﻦ ﻧﻤـﺎد در‬
‫»ﻧﻘﺶ اﺳﻢ اﻋﻈﻢ« اﺳﺖ ﮐﻪ ﺣﺘﯽ در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ ﻫﻢ ﺑﺮ رو ﯾﺎ ﭘﺸﺖ ﺑﺴﯿﺎری از اﻧﮕﺸﺘﺮیﻫﺎی ﺷﺮفاﻟﺸﻤﺲ )ﻧﺎم ﺳـﻨﮕﯽ ﻗﯿﻤﺘـﯽ و زرد و ﻣﻘـﺪس ﻧـﺰد ﻣـﺴﻠﻤﺎﻧﺎن( ﮐﻨـﺪه‬
‫ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬ﺗﺼﻮر ﺑﺮ آن اﺳﺖ ﮐﻪ اﯾﻦ ﻧﻘﺶ رﻣﺰی از اﺳﻢ اﻋﻈﻢ ﺧﺪاوﻧﺪ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ آن ﻣﯽﺗﻮان ﮐﺎرﻫﺎی ﻋﺠﺎﺋﺐ ﮐﺮد‪ .‬در زﯾﺮ ﻣﻄﻠﺒﯽ را درﺑﺎرهی اﺳﻢ اﻋﻈﻢ ﺑﻪ ﻃﻮر ﺧﻼﺻﻪ از‬
‫ﺟﻠﺪ ﺳﻮم »ﺗﻬﺮان در ﻗﺮن ﺳﯿﺰدﻫﻢ« ﻣﻨﻘﻮل در ﺟﻠﺪ دوم »ﮐﺘﺎب ﮐﻮﭼﻪ« ﺗﺄﻟﯿﻒ اﺣﻤﺪ ﺷﺎﻣﻠﻮ ﻧﻘﻞ ﻣﯽﮐﻨﯿﻢ‪» :‬ﭼﯿﺰی ﻧﺎﻣﻌﻠﻮم اﺳﺖ و ﻫﯿﭻ ﻣﺮﺟﻌﯽ ﺗـﺎ آنﺟـﺎ ﮐـﻪ ﻣـﺎ دﯾـﺪﯾﻢ‬
‫ﺳﺨﻨﯽ راﺟﻊ ﺑﻪ آن ﻧﮕﻔﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﻫﻤﯿﻦﻗﺪر در اﻓﺴﺎﻧﻪﻫﺎ آﻣﺪه اﺳﺖ ﮐﻪ ﺳﻠﻄﻪی ﺳﻠﯿﻤﺎن ﺑﺮ اﻧﺴﺎن و ﺣﯿﻮان و ﺑﺎد و ﺟﻦ و ﻏﯿﺮه و اﯾﻦ ﮐﻪ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺎ ﻣﺮغ و ﻣﻮر و ﻣـﺎﻫﯽ‬
‫ﺳﺨﻦ ﺑﮕﻮﯾﺪ ﻫﻤﻪ از ﺑﺮﮐﺖ اﻧﮕﺸﺘﺮی ﺑﻮد ﮐﻪ ﻧﻘﺶ ﻧﮕﯿﻨﺶ اﺳﻢ اﻋﻈﻢ ﺑﻮد‪ ...‬اﯾﻦ ﻋﻘﯿﺪه ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﮐﻪ ﮐﻨﺪن اﺳﻢ اﻋﻈﻢ ﺑﺮ ﻋﻘﯿﻖ ﻋﻤﺪهی ﺳﻔﺎرش ﺣﮑﺎﮐﺎن را درﺑﺮﮔﯿﺮد‪] .‬اﻣﺎ‬
‫اﺳﻢ اﻋﻈﻢ ﭼﯿﺴﺖ؟[‪ ...‬ﭘﺎرهای آن را در رﻣﺰ ﺷﺮف ﺷﻤﺲ ﺑﻪ ﺧﻮد ﻗﺒﻮﻻﻧﺪه ﺑﻮدﻧﺪ و دروﯾﺸﺎن اﺳﻢ ﻋﻠﯽ‪ ...‬را اﺳﻢ اﻋﻈﻢ ﻣﯽداﻧﺴﺘﻨﺪ و ﻋـﺪهی دﯾﮕـﺮی اﺳـﻤﯽ ﮐـﻪ ﺟـﺪّ‬
‫ﻣﻮﺳﯽ ﺑﺮ ﻣﺎدر او ﻧﻬﺎده ﺑﻮد ﮐﻪ اﯾﻦ ﻧﺎم را ﯾﻮﺧﺎﺑﺪ و ﯾﻮﺧﺎﺑﻪ و دﻋﺎﯾﺎ ﮔﻔﺘﻪاﻧﺪ و در ﻫﺮ ﺣﺎل ﻣﻌﻠﻮم ﻧﯿﺴﺖ ﺗﻠﻔﻆ درﺳﺖ آن ﺑﻪ زﺑﺎن ﻋﺒﺮیِ ﺳﯽ و ﭼﻬﺎر ﻗﺮن ﭘﯿﺶ ﭼﻪ ﺑﻮده—و‬
‫ﺑﻪ ﻫﺮ ﺗﻘﺪﯾﺮ از ﺧﻮاص آن ﯾﮑﯽ اﯾﻦ ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﭼﻮن ﺑﮕﻮﯾﻨﺪ و ﺑﺮ ﻗﻔﻞ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﺪﻣﻨﺪ ﺑﺎز ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪ .‬ﮐﺴﺎن ﺑﺴﯿﺎری ﻫﻢ ﺧﻄﻮﻃﯽ را ﮐﻪ ﺑـﺮ ﻧﮕـﯿﻦ اﻧﮕـﺸﺘﺮیِ ﺷـﺮف ﺷـﻤﺲ‬
‫ﺣﮑﺎﮐﯽ ﻣﯽﺷﺪ رﻣﺰ اﺳﻢ اﻋﻈﻢ ﻣﯽداﻧﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ آﻗﺎی ﺟﻌﻔﺮ ﺷﻬﺮی آن را در اﯾﻦ رﺑﺎﻋﯽ ﺑﻪ ﻧﻈﻢ ﮐﺸﯿﺪه اﺳﺖ‪:‬‬

‫ﻫﺎ و ﺳﻪ اﻟﻒ ﮐﺸﯿﺪه ﻣﺪّی ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﯿﻤﯽ ﮐﺞ و ﮐﻮر و ﻧﺮدﺑﺎﻧﯽ در ﺑﺮ ﭼﺎرش اﻟﻒ و ﻫﺎﺋﯽ و واوی ﻣﻌﮑﻮس ﻣﯽدان ﺑﻪ ﯾﻘﯿﻦ ﻧﺎم ﺧﺪای‬
‫اﮐﺒﺮ‬

‫ﺗﺼﻮﯾﺮ‪:2‬‬ ‫ﺗﺼﻮﯾﺮ ‪:1‬‬ ‫ﮐﻪ ﺷﺮح اﯾﻦ دو ﺷﮑﻞ اﺳﺖ‪:‬‬

‫اﯾﻦ ﻫﻤﺎن ﺻﻮرت ﺷﺮف ﺷﻤﺲ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮ ﻋﻘﯿﻖ ﮐﻨﺪه آن را ﻧﮕﯿﻦ اﻧﮕﺸﺘﺮی ﻗﺮار داده ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‪ ...‬ﮐﻪ‪ ...‬اﺛﺮ آن ﻓﻘﻂ زﻣﺎﻧﯽ ﻇﺎﻫﺮ ﻣـﯽﺷـﺪ ﮐـﻪ در روز و‬
‫ﺳﺎﻋﺖ و ﻟﺤﻈﻪی ﻣﻌﯿﻨﯽ ﺣﮑﺎﮐﯽ ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬روز آن را ﻧﻮزدﻫﻢ ﻓﺮوردﯾﻦ ﻣﯽداﻧﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ در اﯾﻦ روز آﻓﺘﺎب در ﺷﺮف ]اوج ارﺗﻔﺎع ﻫﺮ ﺟﺴﻢ ﺳـﻤﺎوی در آﺳـﻤﺎن ﮐـﻪ ﺷـﺮف‬
‫آﻓﺘﺎب در ﻣﺎه ﻓﺮوردﯾﻦ و در ﺑﺮج ﺣﻤﻞ رخ ﻣﯽدﻫﺪ‪ [.‬ﻧﺸﺴﺘﻪ اﺳﺖ‪ ...‬ﮔﺮﭼﻪ ﻣﻌﻤﻮﻻً ﺷﺮط ﮐﻠّﯽ را ﺣﮑﺎﮐﯽ ﺷﺪن اﯾﻦ رﻣﺰ ﺑﺮ ﻋﻘﯿﻖ ﻣﯽداﻧﻨﺪ ﺑﺴﯿﺎری ﻫﻢ ﺑﺮ اﯾﻦ ﻋﻘﯿـﺪه ﺑﻮدﻧـﺪ‬
‫ﮐﻪ ﮐﻨﺪن و ﻧﻮﺷﺘﻦ آن ﺑﺮ روی ﻫﺮ ﭼﯿﺰ زرد رﻧﮓ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻃﻼ ﯾﺎ ﮐﺎﻏﺬ زرد ﺑﻪ ﻫﻤﺎن اﻧﺪازه ﻣﺆﺛﺮ اﺳﺖ‪ «.‬ﻻزم اﺳﺖ ﺗﻮﺿﯿﺤﺎﺗﯽ را در ﺑﺎب اﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﯿﺎورﯾﻢ‪ :‬اوﻻً دﺳـﺖ ﮐـﻢ‬

‫‪-423-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫راﻫﻨﻤﺎ ورود ﻟﻨﮕﺪان و ﺳﻮﻓﯽ را دﯾﺪ و ﻫﺮ ﭼﻨﺪ زﻣﺎن ﺗﻌﻄﯿﻞ ﮐﺮدن رﺳﯿﺪه ﺑﻮد ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺧﻮﺷﺎﯾﻨﺪی زد و اﺷﺎره ﮐﺮد آزاداﻧﻪ اﻃﺮاف را ﺑﮕﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺎ ﺗﮑﺎن ﺳﺮ ﺗﺸﮑﺮ ﮐﺮد و ﭘﯿﺸﺘﺮ رﻓﺖ‪ .‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺳﻮﻓﯽ ﻣﺴﺤﻮر و ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺣﯿﺮان در ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﮐﻨﺎر ورودی ﮐﻠﯿﺴﺎ اﯾﺴﺘﺎد‪.‬‬
‫»ﭼﯽ ﺷﺪه؟«‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﮐﻠﯿﺴﺎ ﺧﯿﺮه ﺷﺪه ﺑﻮد ﮔﻔﺖ‪» :‬ﮔﻤﺎن ﻣﯽﮐﻨﻢ‪ ...‬ﻗﺒﻼً اﯾﻦﺟﺎ اوﻣﺪم‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺗﻌﺠﺐ ﮐﺮد‪» .‬اﻣﺎ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺘﯽ ﮐﻪ ﺣﺘﯽ اﺳﻢ رزﻟﯿﻦ رو ﻫﻢ ﻧﺸﻨﯿﺪی‪«.‬‬
‫»ﻧﺸﻨﯿﺪه ﺑﻮدم‪ «.‬ﻧﺎﻣﻄﻤﺌﻦ اﻃﺮاف را ﺑﺮرﺳﯽ ﮐﺮد و اداﻣﻪ داد‪» :‬ﺑﺎﯾﺪ وﻗﺘﯽ ﺧﯿﻠﯽ ﮐـﻢﺳـﻦ ﺑـﻮدم ﭘـﺪرﺑﺰرﮔﻢ ﻣـﻦ رو اﯾـﻦﺟـﺎ آورده ﺑﺎﺷـﻪ‪.‬‬
‫ﻧﻤﯿﺪوﻧﻢ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ آﺷﻨﺎ ﻣﯿﺎد‪ «.‬ﻓﻀﺎ را ﺑﺎ دﻗﺖ وراﻧﺪاز ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬ﺑﻌﺪ ﺑﺎ اﻃﻤﯿﻨﺎن ﺑﯿﺸﺘﺮی ﺳﺮ ﺗﮑﺎن داد و ﺑﻪ ﻗﺴﻤﺖ ﺟﻠﻮﯾﯽ ﮐﻠﯿﺴﺎ اﺷﺎره ﮐـﺮد‪» .‬آره‪.‬‬
‫اون دو ﺗﺎ ﺳﺘﻮن‪ ...‬اوﻧﻬﺎ رو دﯾﺪم‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﻪ دو ﺟﻔﺖ ﺳﺘﻮن ﮐﻪ در ﮔﻮﺷﻪی دﯾﮕﺮ ﺻﺤﻦ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﻬﺎرت ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﻣﺠﺴﻤﻪ در آﻣﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﻧﮕﺎﻫﯽ اﻧﺪاﺧﺖ‪ .‬ﮔﻮﯾﯽ ﭘﯿﮑـﺮهﻫـﺎی‬
‫ﺳﻔﯿﺪ و ﻣﺸﺒّﮏﺷﺎن ﺑﺎ درﺧﺸﺶ ﺷﻨﮕﺮف ﺧﻮرﺷﯿﺪِ در ﺣﺎل ﻏﺮوﺑﯽ ﮐﻪ از ﭘﻨﺠﺮهی ﻏﺮﺑﯽ ﺑﻪ داﺧﻞ ﻣﯽﺗﺎﺑﯿﺪ ﺳﻮﺧﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﺳﺘﻮنﻫـﺎ—آنﺟـﺎ ﮐـﻪ‬
‫ﻗﺎﻋﺪﺗﺎً ﻣﺤﺮاب ﻣﯽﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎﺷﺪ—ﺟﻔﺖ ﻏﺮﯾﺒﯽ را ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺳﺘﻮن دﺳﺖ ﭼﭗ را ﺑﺎ ﺧﻄﻮط ﺳﺎدهی اﻓﻘﯽ ﺣﮑﺎﮐﯽ ﮐـﺮده ﺑﻮدﻧـﺪ‪ ،‬ﺣـﺎل آن ﮐـﻪ‬
‫ﺳﺘﻮن ﺳﻤﺖ راﺳﺖ را ﺑﺎ ﭘﯿﭽﮑﯽ ﭘﺮ از ﮔﻞ ﺗﺰﯾﯿﻦ داده ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻃﺮف آنﻫﺎ راه اﻓﺘﺎد‪ ،‬ﻟﻨﮕﺪان ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ از ﭘﯽاش رﻓﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﺳﺘﻮنﻫﺎ ﮐﻪ رﺳﯿﺪﻧﺪ ﺳﻮﻓﯽ ﺑﺎ ﻗﺎﻃﻌﯿـﺖ ﺳـﺮ ﺗﮑـﺎن داد و ﮔﻔـﺖ‪:‬‬
‫»آره! ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ‪ .‬ﻣﻦ اﯾﻦﻫﺎ رو ﻗﺒﻼً دﯾﺪم!«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺷﮏ ﻧﺪارم اوﻧﻬﺎ رو دﯾﺪی‪ ،‬وﻟﯽ ﻟﺰوﻣﺎً اﯾﻦﺟﺎ ﻧﺒﻮده‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او ﭼﺮﺧﯿﺪ و ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» :‬ﻣﻨﻈﻮرت ﭼﯿﻪ؟«‬
‫»اﯾﻦ دو ﺗﺎ ﺳﺘﻮن ﺗﮑﺮاریﺗﺮﯾﻦ ﺑﻨﺎﻫﺎی ﺗﺎرﯾﺦ ﻣﻌﻤﺎرﯾﻨﺪ‪ .‬ﻧﺴﺨﻪﻫﺎی ﺑﺪﻟﯿﺶ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﻫﺴﺖ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﮐﻪ ﺷﮑﺎک ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﯿﺪ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻧﺴﺨﻪﻫﺎی ﺑﺪﻟﯽ رزﻟﯿﻦ؟«‬
‫»ﻧﻪ‪ .‬ﺳﺘﻮنﻫﺎ‪ .‬ﯾﺎدﺗﻪ ﻗﺒﻼً ﮔﻔﺘﻢ ﺧﻮد رزﻟﯿﻦ ﻣﺪﻟﯽ از ﻫﯿﮑﻞ ﺳﻠﯿﻤﺎﻧﻪ؟ اﯾﻦ دو ﺳﺘﻮن دﻗﯿﻘﺎ ﮐﭙﯽ ﻫﻤﻮن دو ﺳـﺘﻮﻧﯽ ﻫـﺴﺘﻨﺪ ﮐـﻪ ﻧﺰدﯾـﮏ در‬
‫ﻫﯿﮑﻞ ﺳﻠﯿﻤﺎن ﺑﻮدﻧﺪ‪ «.‬ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﺳﺘﻮن ﺳﻤﺖ ﭼﭗ اﺷﺎره ﮐﺮد‪» .‬ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﯿﮕﻦ ﺑﻮﻋَﺰ—ﯾﺎ ﺳﺘﻮن ﺑﻨّﺎ‪ .‬اون ﯾﮑﯽ ﯾﺎﮐﯿﻦ—ﯾﺎ ﺳﺘﻮن ﺷﺎﮔﺮد‪ 1«.‬ﻣﮑﺚ‬
‫ﮐﺮد و اداﻣﻪ داد‪» :‬در ﺣﻘﯿﻘﺖ‪ ،‬ﻋﻤﻼً ﻫﻤﻪی ﭘﺮﺳﺘﺶﮔﺎهﻫﺎی ﻓﺮاﻣﺎﺳﻮﻧﯽ دﻧﯿﺎ دو ﺳﺘﻮن ﻣﺜﻞ اﯾﻦ دارﻧﺪ‪«.‬‬

‫اﻣﺮوزهروز ﻏﺎﻟﺒﺎً ﻋﻘﯿﺪه ﺑﺮ آن اﺳﺖ اﯾﻦ ﻧﻘﺶ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮ ﺷﺮفاﻟﺸﻤﺲ ﺣﮏ ﺷﻮد و ﻧﻪ ﻋﻘﯿﻖ‪ .‬ﺛﺎﻧﯿﺎً در ﻧﻘﻮش ﻣﺬﮐﻮر در اﯾﻦﺟﺎ ﯾﮏ ﺳﺘﺎرهی ﺷﺶﭘﺮ ﺗﻨﻬﺎ در ﻃﺮف راﺳـﺖ ﻧﻘـﺶ‬
‫آﻣﺪه‪ ،‬ﺣﺎل آن ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ دو ﺳﺘﺎره در دو ﻃﺮف ﻧﻘﺶ ﺑﯿﺎﯾﺪ و ﻧﯿﺰ آن ﮐﻪ ﺑﺮﺧﯽ آﮔﺎﻫﺎن و ﻗﺪﯾﻤﯿﺎن اﻋﺘﺮاض دارﻧﺪ ﮐﻪ ﭼﺮا اﻣﺮوزه ﺣﮑﺎﮐﺎن اﯾﻦ ﺳﺘﺎره را ﭘﻨﺞﭘﺮ ﻫﻢ ﻧﻘﺶ ﻣﯽزﻧﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺛﺎﻟﺜﺎً ﻧﺴﺨﻪی دﯾﮕﺮی ﻫﻢ از رﺑﺎﻋﯽ ﺑﺎﻻ ﯾﺎﻓﺘﯿﻢ ﮐﻪ ﻧﻘﻞ آن ﺧﺎﻟﯽ از ﻓﺎﯾﺪه ﻧﯿﺴﺖ‪:‬‬

‫ﺻﻔﺮی ﺳﻪ اﻟﻒ ﮐﺸﯿﺪه ﻣﺪّی ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﯿﻤﯽ ﮐﺞ و ﮐﻮر ﻧﺮدﺑﺎﻧﯽ در ﺑﺮ ﭘﺲ ﭼﻬﺎر اﻟﻒ و ﻫﺎ و واو ﻣﻌﮑﻮس اﯾﻦ اﺳﺖ ﻧﻘﺶ ﻧﺎم ﺧﺪای‬
‫اﮐﺒﺮ‬

‫راﺑﻌﺎً در ﻧﻘﻮﺷﯽ ﮐﻪ ﻣﺎ در اﻧﮕﺸﺘﺮیﻫﺎی ﺷﺮفاﻟﺸﻤﺲ دﯾﺪﯾﻢ ﺗﻨﻬﺎ ﺷﮑﻞ دوم‪ ،‬ﯾﻌﻨﯽ ﺑﺎ ﻣﺪّی ﺑﺮ ﺳﺮ و ﻧﻪ در زﯾﺮ آﻣﺪه ﺑﻮد و ﺗﺎ آنﺟﺎ ﮐﻪ ﭘﺮﺳﯿﺪﯾﻢ ﺷـﮑﻞ اول ﺻـﺤﺖ‬
‫ﻧﺪارد‪ .‬ﺧﺎﻣﺴﺎً روز ﻧﻘﺶ ﮐﺮدن ﻧﺎم را ﺑﺮ اﻧﮕﺸﺘﺮی ﻫﻔﺪﻫﻢ رﻣﻀﺎن ﻧﯿﺰ ﻣﯽداﻧﻨﺪ‪.‬‬

‫‪ 1‬ﺑﻮﻋﺰ و ﯾﺎﮐﯿﻦ ﻧﺎم دو ﺳﺘﻮن ﻣﻨﻘﻮش ﺑﻪ ﮔﻞ ﺳﻮﺳﻦ ﺑﻪ ﺗﺮﺗﯿﺐ در ﺳﻤﺖ ﭼﭗ و راﺳﺖ رواق ﻫﯿﮑﻞ ﺳﻠﯿﻤﺎن ﺑﻮد‪ .‬در ﻧﻤﺎدﺷﻨﺎﺳﯽ اﯾﻦ دو ﻧﻤﺎﯾﺎﻧﮕﺮ ﻧَﻔْﺲ ﺑﺮﯾﻦ و ﻧﻔﺲ‬
‫ﭘﺴﺖ اﻧﺴﺎن )ﻧﻔﺲ ﻟﻮّاﻣﻪ و ﻧﻔﺲ ﻣﻄﻤﺌﻨﻪ( اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪-424-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻟﻨﮕﺪان ﻗﺒﻼً در ﻣﻮرد راﺑﻄﻪی ﺗﺎرﯾﺨﯽ ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪ ﺷﻮاﻟﯿﻪﻫﺎی ﻫﯿﮑﻞ ﺑﺎ ﻣﺤﺎﻓﻞ ﺳﺮّی ﻓﺮاﻣﺎﺳﻮنﻫﺎی اﻣﺮوزی ﺑـﺮاﯾﺶ ﺻـﺤﺒﺖ ﮐـﺮده ﺑـﻮد‪.‬‬
‫ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ درﺟﺎت اﺻﻠﯽﺷﺎن‪-‬ﻓﺮاﻣﺎﺳﻮنﻫﺎی ﺷﺎﮔﺮد‪ ،‬ﻓﺮاﻣﺎﺳﻮنﻫﺎی ﻋﻀﻮ‪ ،‬ﻓﺮاﻣﺎﺳﻮنﻫﺎی اﻋﻈﻢ—ﺑﻪ روزﻫـﺎی ﻧﺨـﺴﺘﯿﻦ ﮐـﺎر ﺷـﻮاﻟﯿﻪﻫـﺎی‬
‫ﻫﯿﮑﻞ ﺑﺮﻣﯽﮔﺸﺖ‪ .‬ﺳﻄﺮ آﺧﺮ ﺷﻌﺮ ﭘﺪرﺑﺰرگ ﺳﻮﻓﯽ آﺷﮑﺎرا ﺑﻪ ﻓﺮاﻣﺎﺳﻮنﻫﺎی اﻋﻈﻤﯽ اﺷﺎره داﺷﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﭘﯿﺸﮑﺶﻫﺎی ﻫﻨﺮﯾﺸﺎن رزﻟﯿﻦ را زﯾﻨﺖ‬
‫داده ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ ﺑﻪ ﺳﻘﻒ ﻣﺮﮐﺰی رزﻟﯿﻦ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺣﮑﺎﮐﯽﻫﺎﯾﯽ از ﺳﺘﺎرﮔﺎن و ﺳﯿﺎرات ﭘﻮﺷﺎﻧﺪه ﺑﻮدﻧﺪ اﺷﺎره ﻣﯽﮐﺮد‪.‬‬
‫»ﻣﻦ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﻫﯿﭻوﻗﺖ ﻧﺮﻓﺘﻢ ﯾﻪ ﮐﻠﯿﺴﺎی ﻓﺮاﻣﺎﺳﻮﻧﯽ‪ «.‬ﻫﻨﻮز ﺑﻪ ﺳﺘﻮن ﻫﺎ ﺧﯿﺮه ﻣﺎﻧـﺪه ﺑـﻮد‪ .‬اداﻣـﻪ داد‪» :‬ﺗﻘﺮﯾﺒـﺎً ﻣﻄﻤﺌـﻨﻢ اﯾـﻦ دو ﺗـﺎ رو‬
‫ﻫﻤﯿﻦﺟﺎ دﯾﺪم‪ «.‬ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻧﻤﺎزﺧﺎﻧﻪ ﭼﺮﺧﯿﺪ‪ ،‬ﮔﻮﯾﯽ در ﭘﯽ ﭼﯿﺰ دﯾﮕﺮی ﺑﺮای ﮐﺎوﯾﺪن ﺣﺎﻓﻈﻪاش ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺎﺑﻘﯽ ﻣﻬﻤﺎﻧﺎن در ﺣﺎل رﻓﺘﻦ ﺑﻮدﻧﺪ و راﻫﻨﻤﺎ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺧﻮﺷﺎﯾﻨﺪی ﺑﻪ ﻃﺮف آنﻫﺎ ﻣﯽآﻣﺪ‪ .‬ﻣﺮد ﺟﻮان ﺧﻮشﺳﯿﻤﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﯿﺴﺖﺳﺎﻟﻪ ﻣﯽﻧﻤﻮد‬
‫و ﮐﻔﺶﻫﺎی ﭘﯿﺎدهروی اﺳﮑﺎﺗﻠﻨﺪی ﭘﻮﺷﯿﺪه ﺑﻮد و ﻣﻮﻫﺎﯾﯽ روﺷﻦ داﺷﺖ‪» .‬ﻣﯿﺨﻮام ﺗﻌﻄﯿﻞ ﮐﻨﻢ‪ .‬ﮐﻤﮑﯽ ازم ﺑﺮﻣﯿﺎد ﺗﺎ ﭼﯿﺰی رو ﮐﻪ ﻣـﯽﺧﻮاﻫﯿـﺪ‬
‫ﭘﯿﺪا ﮐﻨﯿﺪ؟«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان دﻟﺶ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ ﺑﮕﻮﯾﺪ در ﻣﻮرد ﺟﺎم ﻣﯿﺘﻮﻧﯽ ﮐﻤﮑﻤﻮن ﮐﻨﯽ؟‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺑﯽﻣﻘﺪﻣﻪ ﮔﻔﺖ‪» :‬رﻣﺰ‪ .‬ﯾﻪ رﻣﺰی اﯾﻦﺟﺎﺳﺖ!«‬
‫راﻫﻨﻤﺎ ﮐﻪ از اﺷﺘﯿﺎق او ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﯿﺪ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﻠﻪ ﺧﺎﻧﻢ‪ .‬درﺳﺘﻪ‪«.‬‬
‫»روی ﺳﻘﻔﻪ‪ «.‬ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﻃﺮف دﯾﻮار ﺳﻤﺖ راﺳﺖ ﭼﺮﺧﯿﺪ و اداﻣﻪ داد‪» :‬ﯾﻪ ﺟﺎﯾﯽ اون ﺣﻮاﻟﯽ‪«...‬‬
‫ﻣﺮد ﻟﺒﺨﻨﺪزﻧﺎن ﮔﻔﺖ‪» :‬از ﻗﺮار ﻣﻌﻠﻮم اوﻟﯿﻦ ﺑﺎزدﯾﺪﺗﻮن از رزﻟﯿﻦ ﻧﯿﺴﺖ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ رﻣﺰ‪ .‬اﯾﻦ ﻧﮑﺘﻪی ﮐﻮﭼﮏ را ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬در ﻣﯿﺎن ﻫﻤﻪی اﺳﺮار رزﻟـﯿﻦ ﺗـﺎق ﻗﻮﺳـﯽﺷـﮑﻠﯽ ﻫـﻢ ﺑـﻮد ﮐـﻪ ﺻـﺪﻫﺎ‬
‫ﺗﺨﺘﻪﺳﻨﮓ از آن ﺑﯿﺮون زده و ﺳﻄﺤﯽ ﭼﻨﺪوﺟﻬﯽ و ﻏﺮﯾﺐ را ﺷﮑﻞ داده ﺑﻮد‪ .‬ﻫﺮ ﺗﺨﺘﻪﺳﻨﮓ را ﺑﺎ ﻧﺸﺎﻧﻪای ﺗﺰﯾﯿﻦ ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ؛ ﮔﻮﯾﯽ ﺑﺮ ﺣـﺴﺐ‬
‫ﺗﺼﺎدف رﻣﺰی ﺑﺎ ارﺗﺒﺎط ﻓﻬﻢﻧﺎﺷﺪﻧﯽ ﺑﻪ ﻧﺸﺎنﻫﺎ را ﺧﻠﻖ ﮐﺮده ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬ﺑﺮﺧﯽ اﻋﺘﻘﺎد داﺷﺘﻨﺪ اﯾـﻦ رﻣـﺰ راه ورود ﺑـﻪ ﻧﻤﺎزﺧﺎﻧـﻪی زﯾـﺮﯾﻦ را اﻓـﺸﺎ‬
‫ﻣﯽﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺮﺧﯽ دﯾﮕﺮ ﺑﺮ اﯾﻦ ﻋﻘﯿﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ اﻓﺴﺎﻧﻪی ﺟﺎم ﺣﻘﯿﻘﯽ را ﺑﺎز ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ‪ .‬از آنﺟﺎ ﻣﺤﺘﻤﻞ ﺑﻮد رﻣﺰ اﻫﻤﯿﺖ زﯾﺎدی داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ رﻣﺰﺷﻨﺎﺳﺎن‬
‫ﻗﺮنﻫﺎ ﮐﻮﺷﯿﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﻣﻌﻨﺎﯾﺶ را درﯾﺎﺑﻨﺪ‪ .‬ﺗﺎ اﻣﺮوز ﻫﻢ ﻫﯿﺌﺖ اﻣﻨﺎی رزﻟﯿﻦ ﺟﺎﯾﺰهی ﺳﺨﺎوﺗﻨﻤﺪاﻧﻪای ﺑﺮای ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺑﺘﻮاﻧـﺪ رﻣـﺰ را ﺑـﺮﻣﻼ ﮐﻨـﺪ‬
‫ﻣﻘﺮر ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ راز ﻫﻢﭼﻨﺎن ﺳﺮ ﺑﻪ ﻣﻬﺮ ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد‪» .‬ﺧﻮﺷﺤﺎل ﻣﯿﺸﻢ ﺑﻬﺘﻮن ﻧﺸﻮن ﺑﺪم‪«...‬‬

‫ﺻﺪای راﻫﻨﻤﺎ ﻣﺤﻮ ﺷﺪ‪.‬‬

‫ﺳﻮﻓﯽ اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ اوﻟﯿﻦ رﻣﺰ زﻧﺪﮔﯿﻢ‪ .‬ﻏﺮق ﺗﻔﮑﺮ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺗﺎق ﮐﻪ ﺑﻪ رﻣﺰ در آﻣﺪه ﺑﻮد ﺑﻪ راه اﻓﺘﺎد‪ .‬ﺑﺎ دادن ﺟﻌﺒﻪی ﺻـﻨﺪل ﺳـﺮخ‬
‫ﺑﻪ ﻟﻨﮕﺪان‪ ،‬ﺣﺎل ﻣﯽﺗﻮاﻧﺴﺖ ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪای ﺧﻮد را از ﺟﺎم ﻣﻘﺪس و دﯾﺮ ﺻﻬﯿﻮن و ﻫﻤﻪ و ﻫﻤﻪی رﻣﺰ و رازﻫﺎی روز ﮔﺬﺷﺘﻪ رﻫـﺎ ﮐﻨـﺪ‪ .‬ﺑـﻪ زﯾـﺮ‬
‫ﺳﻘﻒ ﮐﻪ رﺳﯿﺪ و ﻧﺸﺎﻧﻪﻫﺎ را دﯾﺪ ﺧﺎﻃﺮهﻫﺎ ﻫﺠﻮم آوردﻧﺪ‪ .‬ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﺑﺎزدﯾﺪش از اﯾﻦﺟﺎ را ﺑﻪ ﯾﺎد آورد؛ ﺑﻪ ﻃﺮز ﻏﺮﯾﺒﯽ ﺧﺎﻃﺮات ﺑﺎ ﻏﻤﯽ ﻧﺎﮔﻬـﺎﻧﯽ‬
‫ﻫﻤﺮاه ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫دﺧﺘﺮ ﮐﻮﭼﮑﯽ ﺑﻮد‪ ...‬و ﺣﺪود ﯾﮏ ﺳﺎل از ﻣﺮگ ﺧﺎﻧﻮادهاش ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﭘﺪرﺑﺰرگ ﺑﺮای ﺗﻌﻄﯿﻼت ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ او را ﺑﻪ اﺳـﮑﺎﺗﻠﻨﺪ آورده ﺑـﻮد و‬
‫ﻗﺒﻞ از ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﻓﺮاﻧﺴﻪ آﻣﺪﻧﺪ ﺗﺎ از رزﻟﯿﻦ ﻫﻢ ﺑﺎزدﯾﺪ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬اواﺧﺮ ﻋﺼﺮ ﺑﻮد و ﮐﻠﯿﺴﺎ ﺑﺴﺘﻪ‪ .‬اﻣﺎ آﻧﻬﺎ ﻫﻨﻮز داﺧﻞ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺎ ﺧﺴﺘﮕﯽ اﻟﺘﻤﺎس ﮐﺮد‪» :‬ﮔﺮانﭘﺮ ﻣﯿﺸﻪ ﺑﺮﯾﻢ ﺧﻮﻧﻪ؟«‬
‫ﺻﺪاﯾﺶ اﻓﺴﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﮔﻔﺖ‪» :‬زود ﻣﯿﺮﯾﻢ ﻋﺰﯾﺰم‪ .‬ﺧﯿﻠﯽ زود‪ .‬ﯾﻪ ﮐﺎر دﯾﮕﻪﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ اﯾﻦﺟﺎ اﻧﺠﺎﻣﺶ ﺑـﺪم‪ .‬ﻣﯿﺨـﻮای ﺗـﻮ ﻣﺎﺷـﯿﻦ ﻣﻨﺘﻈـﺮ‬
‫ﺑﻤﻮﻧﯽ؟«‬

‫‪-425-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫»داری ﯾﻪ ﮐﺎر ﺑﺰرگ دﯾﮕﻪ ﻣﯽﮐﻨﯽ؟«‬

‫ﺳﺮی ﺗﮑﺎن داد و ﮔﻔﺖ‪» :‬زود ﺗﻤﻮﻣﺶ ﻣﯽﮐﻨﻢ‪ .‬ﻗﻮل ﻣﯿﺪم‪«.‬‬
‫»ﻣﯿﺘﻮﻧﻢ دوﺑﺎره ﺑﺮم ﺳﺮاغ رﻣﺰ ﺳﻘﻒ؟ ﺧﯿﻠﯽ ﮐِﯿﻒ داﺷﺖ‪«.‬‬
‫»ﻧﻤﯿﺪوﻧﻢ‪ .‬ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮم ﺑﯿﺮون‪ .‬ﻧﻤﯽﺗﺮﺳﯽ ﺗﻨﻬﺎ اﯾﻦﺟﺎ ﺑﻤﻮﻧﯽ؟«‬
‫»ﻣﻌﻠﻮﻣﻪ ﮐﻪ ﻧﻪ!« ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ اداﻣﻪ داده ﺑﻮد‪» :‬ﻫﻮا ﻫﻨﻮز ﺗﺎرﯾﮏ ﻫﻢ ﻧﺸﺪه!«‬
‫ﺳﻮﻧﯿﺮ ﻟﺒﺨﻨﺪ زد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﺎﺷﻪ‪ «.‬ﺑﻌﺪ او را ﺑﻪ ﻃﺮف ﺳﻘﻒ ﭘُﺮﻧﻘﺶوﻧﮕﺎری ﮐﻪ ﻗﺒﻼً ﻧﺸﺎﻧﺶ داده ﺑﻮد ﺑﺮد‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﻓﻮراً روی زﻣﯿﻦ ﺳﻨﮕﯽ ﻧﺸﺴﺖ و ﺑﻪ ﭘﺸﺖ دراز ﮐﺸﯿﺪ و ﺑﻪ ﻗﻄﻌﺎت ﭘﺎزل ﮐﻨﺎر ﻫﻢ ﭼﯿـﺪه ﺷـﺪهی ﺑـﺎﻻی ﺳـﺮش ﺧﯿـﺮه ﺷـﺪ‪» .‬ﺗـﺎ‬
‫ﺑﺮﮔﺮدی رﻣﺰ رو ﺑﺎز ﻣﯽﮐﻨﻢ!«‬
‫»ﭘﺲ ﻣﺴﺎﺑﻘﻪ ﻣﯿﺪﯾﻢ‪ «.‬ﺧﻢ ﺷﺪ و ﭘﯿﺸﺎﻧﯿﺶ را ﺑﻮﺳﯿﺪ و ﺑﻪ ﻃﺮف دری در آن ﻧﺰدﯾﮑﯽ رﻓﺖ‪» .‬ﻫﻤﯿﻦ ﺑﯿﺮوﻧﻢ‪ .‬در رو ﻫﻢ ﺑﺎز ﻣﯽﮔـﺬارم‪ .‬اﮔـﺮ‬
‫ﺑﺎﻫﺎم ﮐﺎری داﺷﺘﯽ ﺻﺪام ﮐﻦ‪ «.‬ﺑﻌﺪ در ﻧﻮر ﻣﻼﯾﻢ ﻏﺮوب ﮔﻢ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﻫﻤﺎن ﺟﺎ‪ ،‬ﺧﯿﺮه ﺑﺮ رﻣﺰ‪ ،‬روی زﻣﯿﻦ دراز ﮐﺸﯿﺪ‪ .‬ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﭘُﺮﺧﻮاب ﺑﻮد‪ .‬ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪی ﺑﻌﺪ ﻧﺸﺎﻧﻪﻫﺎ اول ﺗﺎر ﺷﺪﻧﺪ و ﺑﻌﺪ ﻧﺎﭘﺪﯾﺪ‪.‬‬
‫ﺑﯿﺪار ﮐﻪ ﺷﺪ زﻣﯿﻦ ﺳﺮد ﺑﻮد‪.‬‬
‫»ﮔﺮانﭘﺮ؟«‬
‫ﭘﺎﺳﺨﯽ در ﮐﺎر ﻧﺒﻮد‪ .‬اﯾﺴﺘﺎد و ﺧﻮدش را ﺗﮑﺎﻧﯽ داد‪ .‬درِ ﮐﻨﺎری ﻫﻨﻮز ﺑﺎز ﺑﻮد و از ﻏﺮوب ﮐﻤﯽ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﯿﺮون رﻓﺖ‪ .‬ﭘﺪرﺑﺰرگ را دﯾﺪ ﮐﻪ‬
‫ﮐﻨﺎر ورودی ﺧﺎﻧﻪای ﺳﻨﮕﯽ دﻗﯿﻘﺎً ﭘﺸﺖ ﮐﻠﯿﺴﺎ اﯾﺴﺘﺎده و ﺑﺎ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ زﺣﻤﺖ از ﭘﺲ در ﺷﯿﺸﻪای ﭘﯿﺪا ﺑﻮد ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺻﺪا زد‪» :‬ﮔﺮانﭘﺮ؟«‬
‫ﭘﺪرﺑﺰرگ ﭼﺮﺧﯿﺪ و اﺷﺎره ﮐﺮد ﮐﻪ ﻟﺤﻈﻪای ﺻﺒﺮ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ ﭼﻨﺪ ﮐﻠﻤﻪی دﯾﮕﺮ ﻧﺠﻮا ﮐﺮد و ﺑﻮﺳﻪای ﻓﺮﺳﺘﺎد و ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎن ﮔﺮﯾﺎن ﺑﺎزﮔﺸﺖ‪.‬‬
‫»ﭼﺮا ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽﮐﻨﯽ ﮔﺮانﭘﺮ؟«‬
‫ﺳﻮﻓﯽ را ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮد و ﺗﻨﮓ در آﻏﻮﺷﺶ ﮔﺮﻓﺖ‪» .‬آﺧﻪ ﺳﻮﻓﯽ ﻣﻦ و ﺗﻮ اﻣﺴﺎل ﺑﺎ ﺧﯿﻠﯽﻫﺎ ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈﯽ ﮐﺮدﯾﻢ‪ .‬ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺨﺘﻪ‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺑﻪ ﺗﺼﺎدف و وداع ﺑﺎ ﻣﺎدر و ﭘﺪر و ﻣﺎدرﺑﺰرگ و ﺑﺮادر ﮐﻮﭼﮑﺶ اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ‪» .‬ﺷﻤﺎ ﺑﺎ ﯾﮑﯽ دﯾﮕﻪ ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈﯽ ﻣﯽﮐﺮدﯾﺪ؟«‬
‫»ﺑﺎ دوﺳﺖ ﻋﺰﯾﺰی ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ دوﺳﺘﺶ دارم‪ .‬ﻣﯽﺗﺮﺳﻢ ﺗﺎ ﺧﯿﻠﯽ وﻗﺖ دﯾﮕﻪ ﻧﺘﻮﻧﻢ ﺑﺒﯿﻨﻤﺶ‪ «.‬اﺣﺴﺎس ﻏﻢ ﺻﺪاﯾﺶ را ﺳﻨﮕﯿﻦ ﮐﺮده ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﻟﻨﮕﺪان ﻫﻤﺮاه راﻫﻨﻤﺎ ﻣﺎﻧﺪ و دﯾﻮارﻫﺎی ﮐﻠﯿﺴﺎ را ﺑﺮرﺳﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﻧﮕﺮان ﺑﻮد ﻣﺒﺎدا ﺑﻦﺑﺴﺖ دﯾﮕﺮی ﺳﺮ راﻫﺸﺎن ﺳﺮ درآورده ﺑﺎﺷـﺪ‪ .‬ﺳـﻮﻓﯽ‬
‫ﭘﯽ رﻣﺰ راه اﻓﺘﺎده و ﻟﻨﮕﺪان را ﺑﺎ ﺟﻌﺒﻪی ﺻﻨﺪل ﺳﺮخ و ﻧﻘﺸﻪی دروﻧﺶ ﮐﻪ اﮐﻨﻮن ﺑﯽﻓﺎﯾﺪه ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﯿﺪ ﺗﻨﻬﺎ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﮔﺮﭼـﻪ ﺷـﻌﺮ‬
‫ﺳﻮﻧﯿﺮ ﺑﻪ وﺿﻮح ﺑﻪ رزﻟﯿﻦ اﺷﺎره ﻣﯽﮐﺮد ﻟﻨﮕﺪان ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻧﺒﻮد ﺣﺎﻻ ﮐﻪ رﺳﯿﺪهاﻧﺪ ﭼﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﮑﻨﻨﺪ‪ .‬ﺷﻌﺮ ﺑﻪ ﺷﻤﺸﯿﺮ و ﭘﯿﺎﻟﻪای اﺷﺎره ﻣﯽﮐﺮد ﮐـﻪ‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﻫﯿﭻ ﮐﺠﺎ ﻧﺪﯾﺪه ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﺟﺎم ﻣﻘﺪس زﯾﺮ رزﻟﯿﻦ ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ ﻣﻨﺘﻈﺮ اﺳﺖ‪The Holy Grail 'neath ancient Roslin waits. .‬‬

‫‪-426-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﺷـﻤـﺸﯿﺮ و ﭘــﯿﺎﻟﻪ ﺑــﺮ دروازهاش ﻧــﺎﻇﺮ اﺳـﺖ‪The blade and chalice guarding o'er Her .‬‬
‫‪gates.‬‬

‫دوﺑﺎره ﺣﺲ ﻣﯽﮐﺮد ﺑﺨﺸﯽ از راز ﻫﻨﻮز اﻓﺸﺎ ﻧﺸﺪه اﺳﺖ‪.‬‬

‫راﻫﻨﻤﺎ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺟﻌﺒﻪی ﺻﻨﺪل ﺳﺮخ در دﺳﺘﺎن ﻟﻨﮕﺪان ﭼﺸﻢ دوﺧﺘﻪ ﺑﻮد ﮔﻔـﺖ‪» :‬از ﻓـﻀﻮﻟﯽ ﺧﯿﻠـﯽ ﺑـﺪم ﻣﯿـﺎد‪ ،‬اﻣـﺎ اﯾـﻦ ﺟﻌﺒـﻪ‪ ...‬از ﮐﺠـﺎ‬
‫آوردﯾﺪش؟«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺎ ﺧﺴﺘﮕﯽ ﺧﻨﺪﯾﺪ و ﮔﻔﺖ‪» :‬داﺳﺘﺎﻧﺶ ﺧﯿﻠﯽ ﻃﻮﻻﻧﯿﻪ‪«.‬‬
‫ﻣﺮد ﺟﻮان ﮐﻪ ﻫﻨﻮز ﻣﺮدد ﺑﻮد ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺑﺮ ﺟﻌﺒﻪ ﺧﯿﺮه ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد‪» .‬ﺧﯿﻠﯽ ﻋﺠﯿﺒﻪ! ﻣﺎدرﺑﺰرﮔﻢ ﯾﻪ ﺟﻌﺒﻪ دﻗﯿﻘﺎً ﻣﺜﻞ ﻫﻤﯿﻦ داﺷﺖ—ﺟﻌﺒـﻪی‬
‫ﺟﻮاﻫﺮاﺗﺶ ﺑﻮد‪ .‬ﺟﻨﺴﺶ ﻋﯿﻦ ﻫﻤﯿﻦ و از ﺻﻨﺪل ﺳﺮخ ﺻﯿﻘﻠﯽ ﺑﻮد و رز ﺣﮑﺎﮐﯽ ﺷﺪه روش داﺷﺖ‪ .‬ﺣﺘﯽ ﻟﻮﻻﻫﺎش ﻫﻢ ﻫﻤﯿﻦ ﺷﮑﻠﯽ ﺑﻮدﻧﺪ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﻣﺮد ﺟﻮان اﺷﺘﺒﺎه ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬اﮔﺮ ﺟﻌﺒﻪای ﺑﺎ اﯾﻦ ﻣﺸﺨﺼﺎت وﺟﻮد داﺷﺖ ﺑﺎﯾﺪ ﻫﻤﯿﻦ ﯾﮑﯽ ﻣﯽﺑـﻮد—ﺟﻌﺒـﻪای ﮐـﻪ ﺑـﺮای‬
‫ﺳﻨﮓ ﺗﺎج دِﯾﺮ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪» .‬ﻣﻤﮑﻨﻪ دوﺗﺎ ﺟﻌﺒﻪ ﺷﺒﯿﻪ ﻫﻢ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ‪«...‬‬
‫درِ ﮐﻨﺎری ﺑﺎ ﺻﺪای ﺑﻠﻨﺪی ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪ و ﻧﮕﺎه ﻫﺮ دو را ﻣﻨﺤﺮف ﮐﺮد‪ .‬ﺳﻮﻓﯽ ﺑﯽ ﻫﯿﭻ ﮐﻼﻣﯽ ﺑﯿﺮون رﻓﺖ و ﺑﯽﻣﻼﺣﻈﻪ ﺑـﻪ ﻃـﺮف ﺧﺎﻧـﻪای‬
‫ﺳﻨﮕﯽ ﮐﻪ آن اﻃﺮاف ﺑﻮد ﻣﯽرﻓﺖ‪ .‬ﻟﻨﮕﺪان ﺧﯿﺮه ﻣﺎﻧﺪ‪ .‬داره ﮐﺠﺎ ﻣﯿﺮه؟ از زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ وارد ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﺷﺪﻧﺪ رﻓﺘﺎر ﻏﺮﯾﺒﯽ در ﭘﯿﺶ ﮔﺮﻓﺘـﻪ ﺑـﻮد‪ .‬ﺑـﻪ‬
‫ﻃﺮف راﻫﻨﻤﺎ ﭼﺮﺧﯿﺪ‪» .‬ﻣﯿﺪوﻧﯿﺪ اون ﺧﻮﻧﻪ ﭼﯿﻪ؟«‬
‫ﺳﺮی ﺑﻪ ﻧﺸﺎن ﻧﻔﻬﻤﯿﺪن ﺗﮑﺎن داد‪ .‬از رﻓﺘﻦ ﺳﻮﻓﯽ ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺑﻮد‪» .‬ﻣﻨﺰل ﮐﺸﯿﺸﻪ‪ .‬ﻣﺘﺼﺪی ﮐﻠﯿﺴﺎ اوﻧﺠﺎ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯿﮑﻨﻪ‪ .‬رﯾﯿﺲ ﻫﯿﺌﺖ اﻣﻨﺎی‬
‫رزﻟﯿﻦ ﻫﻢ ﻫﺴﺖ‪ «.‬ﻣﮑﺚ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﺎدرﺑﺰرﮔﻤﻪ‪«.‬‬
‫»ﻣﺎدرﺑﺰرﮔﺘﻮن رﯾﯿﺲ ﻫﯿﺌﺖ اﻣﻨﺎی رزﻟﯿﻨﻪ؟«‬
‫ﻣﺮد ﺟﻮان ﺳﺮ ﺗﮑﺎن داد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﻦ ﺑﺎ اون زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﻨﻢ و ﺗﻮرﻫﺎی ﮐﻠﯿﺴﺎ رو اداره ﻣﯽﮐﻨﻢ‪ «.‬ﺷﺎﻧﻪای ﺑﺎﻻ اﻧـﺪاﺧﺖ‪» .‬ﻫﻤـﻪی ﻋﻤـﺮم‬
‫اﯾﻦﺟﺎ ﺑﻮدم‪ .‬ﻣﺎدرﺑﺰرﮔﻢ ﻣﻦ رو ﺗﻮ اون ﺧﻮﻧﻪ ﺑﺰرگ ﮐﺮده‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﻧﮕﺮان ﺳﻮﻓﯽ ﺷﺪ و رﻓﺖ ﺗﺎ ﺻﺪاﯾﺶ ﺑﺰﻧﺪ‪ .‬در ﻣﯿﺎﻧﻪی راه ﻧﺎﮔﻬﺎن اﯾﺴﺘﺎد‪ .‬آن ﭼﻪ ﻣﺮد ﺟﻮان ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد در ذﻫﻨﺶ ﺻﺪا ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﻣﺎدرﺑﺰرﮔﻢ ﻣﻦ رو ﺑﺰرگ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﻪ ﺳﻮﻓﯽ ﮐﻪ در ﺳﺮاﺷﯿﺒﯽ ﻣﯽرﻓﺖ ﻧﮕﺮﯾﺴﺖ و ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﺟﻌﺒﻪی ﺻﻨﺪل ﺳﺮخ در دﺳﺘﺎﻧﺶ‪ .‬ﻏﯿﺮﻣﻤﮑﻨﻪ‪ .‬ﺑﻪ آﻫﺴﺘﮕﯽ ﺑـﻪ ﻃـﺮف ﻣـﺮد‬
‫ﺟﻮان ﺑﺮﮔﺸﺖ‪» .‬ﮔﻔﺘﯿﺪ ﻣﺎدرﺑﺰرﮔﺘﻮن ﯾﻪ ﺟﻌﺒﻪ ﻣﺜﻞ اﯾﻦ داﺷﺖ؟«‬
‫»ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً ﻋﯿﻦ ﻫﻤﯿﻦ‪«.‬‬
‫»از ﮐﺠﺎ آوردﯾﺶ؟«‬
‫»ﭘﺪرﺑﺰرﮔﻢ ﺑﺮاش ﺳﺎﺧﺘﻪ‪ .‬وﻗﺘﯽ ﺑﭽﻪ ﺑﻮدم ﻣﺮد‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﺎدرﺑﺰرﮔﻢ ﻫﻨﻮز راﺟﻊ ﺑﻬﺶ ﺣﺮف ﻣﯿﺰﻧﻪ‪ .‬ﻣﯿﮕﻪ ﮐﺎرﻫـﺎی ﻣﺎﻫﺮاﻧـﻪای اﻧﺠـﺎم ﻣـﯽداده‪.‬‬
‫ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﻣﯽﺳﺎﺧﺘﻪ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺗﺎروﭘﻮدی ﺑﺎورﻧﮑﺮدﻧﯽ از اﺗﻔﺎﻗﺎت را ﭘﯿﺶ روﯾﺶ دﯾﺪ‪» .‬ﮔﻔﺘﯿﺪ ﻣﺎدرﺑﺰرﮔﺘﻮن ﺷﻤﺎ رو ﺑﺰرگ ﮐﺮده‪ .‬اﯾﺮادای ﻧﺪاره ﺑﭙﺮﺳﻢ ﭼـﻪ اﺗﻔـﺎﻗﯽ‬
‫ﺑﺮای ﭘﺪر و ﻣﺎدرﺗﻮن اﻓﺘﺎده؟«‬
‫ﻣﺮد ﺟﻮان ﻣﺘﻌﺠﺐ ﻣﯽﻧﻤﻮد ﮔﻔﺖ‪» :‬ﮐﻮﭼﯿﮏ ﮐﻪ ﺑﻮدم ﻣﺮدﻧﺪ‪ «.‬ﻣﮑﺚ ﮐﺮد‪» .‬ﻫﻤﻮن روزی ﮐﻪ ﭘﺪرﺑﺰرﮔﻢ ﻣﺮد‪«.‬‬

‫‪-427-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻗﻠﺐ ﻟﻨﮕﺪان ﺳﺨﺖ ﺑﻪ ﺗﭙﺶ اﻓﺘﺎده ﺑﻮد‪» .‬ﺗﻮی ﺗﺼﺎدف راﻧﻨﺪﮔﯽ؟«‬

‫راﻫﻨﻤﺎ ﺧﻮد را ﭘﺲ ﮐﺸﯿﺪ و ﺑﺎ ﻧﮕﺎه ﺣﯿﺮتزدهای در ﭼﺸﻤﺎن ﺳﺒﺰش ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪ .‬ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﻠﻪ‪ .‬ﺗﺼﺎدف راﻧﻨﺪﮔﯽ‪ .‬ﻫﻤـﻪی ﺧـﺎﻧﻮادهم اون‬
‫روز ﻣﺮدﻧﺪ‪ .‬ﭘﺪرﺑﺰرﮔﻢ و واﻟﺪﯾﻨﻢ و‪ «...‬درﻧﮕﯽ ﮐﺮد و ﺑﻪ زﻣﯿﻦ ﺧﯿﺮه ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﮔﻔﺖ‪» :‬و ﺧﻮاﻫﺮت؟«‬

‫ﺑﯿﺮون در ﺳﺮاﺷﯿﺒﯽ ﺧﺎﻧﻪی ﺗﻤﺎمﺳﻨﮕﯽ دﻗﯿﻘﺎً ﻫﻤﺎﻧﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺳﻮﻓﯽ ﺑﻪ ﯾﺎد ﻣﯽآورد‪ .‬ﺷﺐ از راه رﺳﯿﺪه ﺑـﻮد و ﺧﺎﻧـﻪ را ﻫﺎﻟـﻪای ﮔـﺮم و‬
‫دﻋﻮتﮐﻨﻨﺪه داﺷﺖ‪ .‬ﺑﻮی ﻧﺎن از ﭘﺲ درﻫﺎی ﺷﯿﺸﻪای ﺑﻪ ﻣﺸﺎم ﻣﯽرﺳﯿﺪ و ﻧﻮری ﻃﻼﯾﯽ از ﭘﻨﺠﺮهﻫﺎ ﻋﯿﺎن ﺑﻮد‪ .‬ﻧﺰدﯾﮏﺗـﺮ ﮐـﻪ ﺷـﺪ ﺻـﺪای‬
‫ﻫﻖﻫﻘﯽ را ﺷﻨﯿﺪ‪.‬‬

‫از ﺧﻼل در ﺷﯿﺸﻪای‪ ،‬ﺳﻮﻓﯽ زﻧﯽ ﭘﯿﺮ را ﮐﻨﺎر ورودی دﯾﺪ‪ .‬ﭘﺸﺘﺶ ﺑﻪ در ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ ﺳﻮﻓﯽ ﻓﻬﻤﯿﺪ ﮐﻪ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽﮐﻨـﺪ‪ .‬زن ﻣﻮﻫـﺎﯾﯽ ﭘﺮﭘـﺸﺖ و‬
‫ﻧﻘﺮهای داﺷﺖ ﮐﻪ ﺑﺮای ﺳﻮﻓﯽ ﺧﺎﻃﺮهاﻧﮕﯿﺰ ﺑﻮد‪ .‬ﺳﻮﻓﯽ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻫﺸﺘﯽ ﭘﻠﻪدار ﺧﺎﻧﻪ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد‪ .‬زن ﻋﮑﺲ ﻗـﺎبﺷـﺪهی ﻣـﺮدی را در دﺳـﺖ‬
‫ﻣﯽﻓﺸﺮد و ﺻﻮرﺗﺶ را ﺑﺎ ﻋﺸﻘﯽ ﺣﺰناﻧﮕﯿﺰ ﻧﻮازش ﻣﯽﮐﺮد‪.‬‬
‫ﭼﻬﺮهای ﺑﻮد ﮐﻪ ﺳﻮﻓﯽ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﻣﯽﺷﻨﺎﺧﺖ‪.‬‬
‫ﮔﺮانﭘﺮ‪.‬‬
‫زن اﻧﮕﺎر ﺧﺒﺮ ﻣﺮگ ﻏﻢاﻧﮕﯿﺰ دﯾﺸﺐ او را ﺷﻨﯿﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺗﺨﺘﻪای زﯾﺮ ﭘﺎی ﺳﻮﻓﯽ ﺻﺪا ﮐﺮد و زن آﻫﺴﺘﻪ ﭼﺮﺧﯿﺪ‪ .‬ﭼﺸﻤﺎن ﻏﻤﮕﯿﻨﺶ ﺳﻮﻓﯽ را دﯾﺪ‪ .‬ﺳﻮﻓﯽ ﻣﯽﺧﻮاﺳـﺖ ﺑﮕﺮﯾـﺰد‪ ،‬اﻣـﺎ ﻣﯿﺨﮑـﻮب در‬
‫ﺟﺎی ﺧﻮد ﻣﺎﻧﺪ‪ .‬ﭼﺸﻤﺎن ﻣﺸﺘﺎق و ﮔﺮم زن ﮐﻪ ﻋﮑﺲ را ﮐﻨﺎر ﻣﯽﮔﺬاﺷﺖ و ﻧﺰدﯾﮏ در ﺷﯿﺸﻪای ﻣﯽﺷﺪ ﻣﯽﻟﺮزﯾﺪ‪ .‬ﯾﮏ زﻧﺪﮔﯽ ﺑﺎ ﻧﮕﺎه دو زن ﺑﻪ‬
‫ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ در ﻣﯿﺎﻧﺸﺎن ﮔﺬﺷﺖ‪ .‬ﺑﻌﺪ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﻃﻐﯿﺎن ﻣﻮج درﯾﺎ ﭼﻬﺮهی زن از ﺷﮏ ﺑﻪ ﯾﻘﯿﻦ ﮔﺮاﯾﯿﺪ‪ ...‬و ﺑﺎﻻﺧﺮه ﺑﻪ ﺷﺎدﻣﺎﻧﯽ ﺑﯽﺣﺪ‪.‬‬
‫در را ﮔﺸﻮد و ﺑﯿﺮون آﻣﺪ و ﺻﻮرت ﺣﯿﺮان ﺳﻮﻓﯽ را در دﺳﺘﺎن ﻧﺮﻣﺶ ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﮔﻔﺖ‪» :‬وای ﻋﺰﯾﺰم‪ ...‬ﻧﯿﮕﺎش ﮐﻦ!«‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ﺳﻮﻓﯽ او را ﻧﺸﻨﺎﺧﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﮐﯿﺴﺖ‪ .‬دﻟﺶ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺣﺘﯽ ﻧﻔﺴﺶ ﺑﻨﺪ آﻣﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫»ﺳﻮﻓﯽ!« ﻫﻖﻫﻖﮐﻨﺎن ﭘﯿﺸﺎﻧﯿﺶ را ﺑﻮﺳﯿﺪ‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺑﺎ زﺑﺎﻧﯽ اﻟﮑﻦ زﻣﺰﻣﻪ ﮐﺮد‪» :‬اﻣﺎ‪ ...‬ﮔﺮانﭘﺮ ﮔﻔﺖ ﺷﻤﺎ‪«...‬‬
‫»ﻣﯿﺪوﻧﻢ‪ «.‬دﺳﺘﺎﻧﺶ را ﺑﺮ ﺷﺎﻧﻪﻫﺎی ﺳﻮﻓﯽ ﮔﺬاﺷﺖ و ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎن آﺷﻨﺎﯾﺶ ﺧﯿﺮه ﺷﺪ‪» .‬ﻣﻦ و ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺖ ﻣﺠﺒﻮر ﺷﺪﯾﻢ ﺧﯿﻠﯽ ﭼﯿﺰﻫﺎ ﺑﮕـﯿﻢ‪.‬‬
‫ﮐﺎری ﮐﺮدﯾﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮﻣﻮن درﺳﺖ ﻣﯽاوﻣﺪ‪ .‬ﻣﺘﺄﺳﻔﻢ‪ .‬ﺑﺮای ﺳﻼﻣﺘﯽ ﺧﻮدت ﺑﻮد‪ ،‬ﭘﺮﻧﺴﺲ‪«.‬‬
‫ﮐﻠﻤﻪی آﺧﺮش را ﺷﻨﯿﺪ و ﻓﻮراً ﺑﻪ ﯾﺎد ﭘﺪرﺑﺰرگ اﻓﺘﺎد ﮐﻪ ﺳﺎلﻫﺎ او را ﭘﺮﻧﺴﺲ ﻣﯽﻧﺎﻣﯿﺪ‪ .‬ﮔﻮﯾﯽ اﮐﻨﻮن ﺻﺪاﯾﺶ در ﻣﯿﺎن ﺳﻨﮓﻫـﺎی ﮐﻬـﻦ‬
‫رزﻟﯿﻦ ﻃﻨﯿﻦ ﻣﯽاﻧﺪاﺧﺖ و در دل زﻣﯿﻦ ﻓﺮو ﻣﯽرﻓﺖ و در ﻣﺨﻔﯽﮔﺎه ﻧﻬﺎﻧﯽ زﯾﺮ زﻣﯿﻦ ﭘﮋواک ﻣﯽﯾﺎﻓﺖ‪.‬‬
‫زن ﮐﻪ اﺷﮏﻫﺎﯾﺶ ﺳﺮازﯾﺮ ﺑﻮد دﺳﺘﺎﻧﺶ را ﮔﺮد ﺳﻮﻓﯽ ﺣﻠﻘﻪ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺖ دﻟﺶ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ رو ﺑﻬﺖ ﺑﮕﻪ‪ .‬اﻣﺎ اﺗﻔﺎق‬
‫ﻧﺎﺧﻮﺷﺎﯾﻨﺪی ﺑﯿﻦ ﺷﻤﺎ دوﺗﺎ اﻓﺘﺎده ﺑﻮد‪ .‬ﺧﯿﻠﯽ ﺳﻌﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﺧﯿﻠﯽ ﭼﯿﺰﻫﺎ رو ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮات ﺗﻮﺿﯿﺢ ﺑﺪم‪ .‬ﺧﯿﻠﯽ زﯾﺎد‪ «.‬دوﺑﺎره ﭘﯿﺸﺎﻧﯽ ﺳـﻮﻓﯽ را ﺑﻮﺳـﯿﺪ و‬
‫در ﮔﻮﺷﺶ زﻣﺰﻣﻪ ﮐﺮد‪» :‬دﯾﮕﻪ رازی در ﮐﺎر ﻧﯿﺴﺖ‪ ،‬ﭘﺮﻧﺴﺲ‪ .‬وﻗﺘﺸﻪ ﺣﻘﯿﻘﺖ رو در ﻣﻮرد ﺧﺎﻧﻮادهت ﺑﺪوﻧﯽ‪«.‬‬

‫ﺳﻮﻓﯽ و ﻣﺎدرﺑﺰرﮔﺶ اﺷﮏآﻟﻮد ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ را در آﻏﻮش ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ راﻫﻨﻤﺎی ﺟﻮان ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎﻧﯽ ﭘﺮ از اﻣﯿﺪ و ﻧﺎﺑـﺎوری از روی ﭼﻤﻨـﺰار‬
‫دواندوان ﺑﻪ ﺳﻤﺘﺸﺎن آﻣﺪ‪.‬‬

‫‪-428-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫»ﺳﻮﻓﯽ؟«‬
‫ﺳﻮﻓﯽ از ﺧﻼل اﺷﮏﻫﺎﯾﺶ ﺳﺮ ﺗﮑﺎن داد و اﯾﺴﺘﺎد‪ .‬ﭼﻬﺮهی ﻣﺮد ﺟﻮان را ﻧﻤﯽﺷﻨﺎﺧﺖ‪ ،‬اﻣﺎ وﻗﺘﯽ در آﻏﻮﺷﺶ ﮔﺮﻓﺖ ﻧﯿﺮوی ﺧـﻮﻧﯽ را ﮐـﻪ‬
‫در رگﻫﺎﯾﺶ ﻣﯽدوﯾﺪ ﺣﺲ ﮐﺮد‪ ...‬ﺧﻮﻧﯽ ﮐﻪ در آن ﺷﺮﯾﮏ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬

‫وﻗﺘﯽ ﻟﻨﮕﺪان ﻗﺪم ﺑﺮ ﭼﻤﻦﻫﺎ ﮔﺬاﺷﺖ ﺗﺎ ﺑﻪ آنﻫﺎ ﻣﻠﺤﻖ ﺷﻮد‪ ،‬ﺳﻮﻓﯽ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺗﺼﻮر ﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﻫﻤﯿﻦ دﯾﺮوز ﭼﻘﺪر ﺧﻮد را ﺗﻨﻬﺎ ﻣﯽدﯾﺪه‬
‫اﺳﺖ و ﺣﺎﻻ در اﯾﻦ ﻣﮑﺎن ﻏﺮﯾﺒﻪ در ﻣﻌﯿﺖ ﺳﻪ ﻧﻔﺮ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﺨﺘﯽ ﻣﯽﺷﻨﺎﺧﺖﺷﺎن ﺣﺲ ﻣﯽﮐﺮد ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪-429-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﺻﺪ و ﭘﻨﺠﻢ‬

‫ﺷﺐ ﺑﺮ رزﻟﯿﻦ ﺳﺎﯾﻪ اﻓﮑﻨﺪه ﺑﻮد‪.‬‬

‫راﺑﺮت ﻟﻨﮕﺪان ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺑﺮ اﯾﻮان ﺧﺎﻧﻪی ﺳﻨﮕﯽ اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد و از ﺻﺪای ﺧﻨﺪه و ﺗﺠﺪﯾﺪ دﯾﺪاری ﮐﻪ از در ﺷﯿﺸﻪای ﭘﺸﺖ ﺳﺮش ﻣﯽآﻣـﺪ‬
‫ﻟﺬت ﻣﯽﺑﺮد‪ .‬ﻟﯿﻮان ﻗﻬﻮهی ﻗﻮی ﺑﺮزﯾﻠﯽ در دﺳﺘﺶ ﺗﺎ ﺣﺪی از ﺧﺴﺘﮕﯽ رو ﺑﻪ ﺗﺰاﯾﺪش ﮐﺎﺳﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺣﺲ ﻣﯽﮐﺮد ﮐﻪ اﯾـﻦ اﺣـﺴﺎس‬
‫ﮔﺸﺎﯾﺶ ﻣﻘﻄﻌﯽ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺧﺴﺘﮕﯽ ﺗﺎ ﻋﻤﻖ ﺟﺎﻧﺶ ﻧﻔﻮذ ﮐﺮده ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺻﺪاﯾﯽ از ﭘﺸﺖ ﺳﺮش ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﯽﺳﺮوﺻﺪا ﻓﺮار ﮐﺮدﯾﺪ‪«.‬‬
‫‪1‬‬
‫ﭼﺮﺧﯿﺪ‪ .‬ﻣﺎدرﺑﺰرگ ﺳﻮﻓﯽ ﺑﯿﺮون آﻣﺪه ﺑﻮد و ﻣﻮﻫﺎی ﻧﻘﺮهاﯾﺶ ﻣﯽدرﺧﺸﯿﺪ‪ .‬ﻧﺎﻣﺶ ﺣﺪاﻗﻞ در ﺑﯿﺴﺖ و ﻫﺸﺖ ﺳﺎل ﮔﺬﺷـﺘﻪ ﻣـﺮی ﺷـﺎول‬
‫ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺧﺴﺘﻪای زد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﮔﻔﺘﻢ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻮادهﺗﻮن ﻓﺮﺻﺘﯽ ﺑﺮای ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﻮدن ﺑﺪم‪ «.‬از ﭘﻨﺠﺮه ﺳﻮﻓﯽ را ﻣـﯽدﯾـﺪ ﮐـﻪ ﺑـﺎ ﺑـﺮادرش‬
‫ﺣﺮف ﻣﯽزﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺮی ﻧﺰدﯾﮏ آﻣﺪ و ﮐﻨﺎرش اﯾﺴﺘﺎد‪» .‬آﻗﺎی ﻟﻨﮕﺪان! وﻗﺘﯽ ﺧﺒﺮ ﻗﺘﻞ ژاک رو ﺷﻨﯿﺪم ﺑﻪ ﺷﺪت ﻧﮕﺮان ﺳﻮﻓﯽ ﺷﺪم‪ .‬دﯾﺪﻧﺶ اﻣﺸﺐ ﺟﻠﻮی در‬
‫ﺧﻮﻧﻪم ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ آراﻣﺶ ﺗﻤﺎم زﻧﺪﮔﯿﻢ ﺑﻮد‪ .‬ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﻢ ﺑﻪ اون اﻧﺪازه ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ازت ﺗﺸﮑﺮ ﮐﻨﻢ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﻧﻤﯽداﻧﺴﺖ ﭼﻪ ﭘﺎﺳﺨﯽ ﺑﺪﻫﺪ‪ .‬ﮔﺮﭼﻪ ﺑﻪ ﺳﻮﻓﯽ و ﻣﺎدرﺑﺰرﮔﺶ ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد داده ﺑﻮد ﮐﻪ آنﻫﺎ را ﺗﺮک ﮐﻨﺪ ﻣﺮی از او ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﻤﺎﻧﺪ‬
‫و ﮔﻮش دﻫﺪ‪ .‬ﻫﻤﺴﺮم ﺑﻪ ﺷﻤﺎ اﻋﺘﻤﺎد ﮐﺮده ﺑﻮده آﻗﺎی ﻟﻨﮕﺪان‪ .‬ﭘﺲ ﻣﻦ ﻫﻢ اﻋﺘﻤﺎد ﻣﯽﮐﻨﻢ‪.‬‬

‫‪Marie Chauvel 1‬‬

‫‪-430-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﭘﺲ ﻟﻨﮕﺪان ﻣﺎﻧﺪه و ﮐﻨﺎر ﺳﻮﻓﯽ در ﺳﮑﻮﺗﯽ از ﺳﺮ ﺣﯿﺮت اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد ﺗﺎ ﻣﺮی داﺳﺘﺎن واﻟﺪﯾﻦ ﺗـﺎزهی ﺳـﻮﻓﯽ را ﺗﻌﺮﯾـﻒ ﮐﻨـﺪ‪ .‬در ﮐﻤـﺎل‬
‫ﺣﯿﺮت ﻫﺮ دوی آنﻫﺎ از ﺧﺎﻧﻮادهی ﻣﺮوﯾﻨﺠﯿﻦﻫﺎ ﺑﻮدﻧﺪ—اﺧﻼف ﻣﺮﯾﻢ ﻣﺠﺪﻟﯿﻪ و ﻋﯿﺴﯽ ﻣﺴﯿﺢ‪ .‬واﻟﺪﯾﻦ و اﺟﺪاد ﺳﻮﻓﯽ ﺑـﺮای ﺣﻔﺎﻇـﺖ از ﺧـﻮد‬
‫ﻧﺎم ﺧﺎﻧﻮادﮔﯿﺸﺎن را از ﭘﻼﻧﺘﺎرد و ﺳﻦﮐﻠﺮ ﺗﻐﯿﯿﺮ داده ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻓﺮزﻧﺪاﻧﺸﺎن ﺻﺎﺣﺐ ﺑﯽواﺳﻄﻪی ﺧﻮن ﺳﻠﻄﻨﺘﯽ ﺑﻮدﻧﺪ و از اﯾﻦ رو دﯾﺮ ﺻﻬﯿﻮن ﺷﺪﯾﺪاً‬
‫از آنﻫﺎ ﻣﺮاﻗﺒﺖ ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬واﻟﺪﯾﻦ ﺳﻮﻓﯽ ﮐﻪ در ﺗﺼﺎدف ﻣﺮدﻧﺪ‪ ،‬ﺗﺼﺎدﻓﯽ ﮐﻪ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ دﻟﯿﻞ ﻗﺎﻃﻌﯽ ﺑﺮای رﺧﺪاد آن ﺑﯿﺎﺑﻨـﺪ‪ ،‬دِﯾـﺮ ﺗﺮﺳـﯿﺪ ﮐـﻪ‬
‫ﻫﻮﯾﺖ وارﺛﺎن ﺧﻮن ﺳﻠﻄﻨﺘﯽ اﻓﺸﺎء ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺮی ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ ﻣﻤﻠﻮ از ﻏﻢ ﺗﻮﺿﯿﺢ داده ﺑﻮد‪» :‬ﻣﻦ و ﭘـﺪرﺑﺰرﮔﺖ زﻣـﺎﻧﯽ ﮐـﻪ ﺗﻠﻔـﻦ ﺗـﺼﺎدف رو درﯾﺎﻓـﺖ ﮐـﺮدﯾﻢ ﺑﺎﯾـﺪ ﺗـﺼﻤﯿﻢ ﻣﻬﻤـﯽ‬
‫ﻣﯽﮔﺮﻓﺘﯿﻢ‪ .‬ﻣﺎﺷﯿﻦ ﭘﺪر و ﻣﺎدرت رو ﺗﻮی رودﺧﻮﻧﻪ ﭘﯿﺪا ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ‪ «.‬اﺷﮏ را از ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﭘﺎک ﮐﺮد و اداﻣﻪ داد‪» :‬ﻫﺮ ﺷﺶ ﻧﻔﺮ ﻣﺎ—از ﺟﻤﻠـﻪ‬
‫ﺷﻤﺎ دوﺗﺎ ﻧﻮهﻫﺎ—ﻗﺮار ﺑﻮد اون ﺷﺐ ﺑﺎ اون ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺳﻔﺮ ﮐﻨﯿﻢ‪ .‬ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ دﻗﯿﻘﻪی آﺧﺮ ﺗﺼﻤﯿﻤﻮن ﻋﻮض ﺷﺪ‪ .‬ﻣﻦ و ژاک ﻫﯿﭻ ﻃﻮر از ﺣﻘﯿﻘﺖ‬
‫ﻣﺎﺟﺮا ﺳﺮ درﻧﯿﺎوردﯾﻢ‪ ...‬ﮐﻪ اﯾﻦ واﻗﻌﺎً ﺗﺼﺎدف ﺑﻮده ﯾﺎ ﻧﻪ‪ «.‬ﻣﺮی ﺑﻪ ﺳﻮﻓﯽ ﻧﮕﺮﯾﺴﺖ‪» .‬ﻣﯿﺪوﻧﺴﺘﯿﻢ ﺑﺎﯾﺪ از ﻧﻮهﻫﺎﻣﻮن ﻣﺮاﻗﺒـﺖ ﮐﻨـﯿﻢ و ﮐـﺎری رو‬
‫ﮐﺮدﯾﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮﻣﻮن ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﮐﺎر ﻣﯽاوﻣﺪ‪ .‬ژاک ﺑﻪ ﭘﻠﯿﺲ ﮔﺰارش داد ﮐﻪ ﻣﻦ و ﺑﺮادرت ﻫﻢ داﺧﻞ ﻣﺎﺷـﯿﻦ ﺑـﻮدﯾﻢ‪ ...‬ﻋﻠـﯽاﻟﻈـﺎﻫﺮ ﺟﺮﯾـﺎن آب‬
‫اﺟﺴﺎد ﻣﺎ رو ﺑﺎ ﺧﻮدش ﺑﺮده ﺑﻮده‪ .‬ﺑﻌﺪ ﻣﻦ و ﺑﺮادرت ﺗﺤﺖ ﻣﺮاﻗﺒﺖ دِﯾﺮ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﯿﻢ‪ .‬ژاک ﻣﺮد ﺑﺮﺟﺴﺘﻪای ﺑﻮد و ﺑﺨﺖ ﻧﺎﭘﺪﯾﺪ ﺷﺪن ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ‬
‫رواﯾﺖ ﻣﻨﻄﻘﯽ اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺳﻮﻓﯽ ﺑﺰرگﺗﺮ در ﭘﺎرﯾﺲ ﺑﻤﻮﻧﻪ ﺗﺎ ژاک ﺑﺰرﮔﺶ ﮐﻨﻪ و ﺑﻬﺶ آﻣﻮزش ﺑﺪه‪ ،‬ﻧﺰدﯾﮏ ﺑﻪ ﻗﻠـﺐ دِﯾـﺮ و زﯾـﺮ ﻧﻈـﺮ اون‪«.‬‬
‫ﺻﺪاﯾﺶ ﺑﻪ ﻧﺠﻮا ﮔﺮاﯾﯿﺪ‪» .‬ﺟﺪا ﮐﺮدن ﺧﺎﻧﻮاده ﺳﺨﺖﺗﺮﯾﻦ ﮐﺎری ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻮدﯾﻢ اﻧﺠﺎم ﺑـﺪﯾﻢ‪ .‬ﺑﻌـﺪ از اون ﻣـﻦ و ژاک ﺧﯿﻠـﯽ ﺑـﻪ ﻧـﺪرت‬
‫ﻫﻢدﯾﮕﺮ رو ﻣﯽدﯾﺪﯾﻢ‪ .‬ﻫﻤﻮن ﻧﺪرﺗﺎً دﯾﺪنﻫﺎ ﻫﻢ ﻫﻤﯿﺸﻪ در ﺳﺮّیﺗﺮﯾﻦ ﻣﮑﺎنﻫﺎ‪ ...‬ﺗﺤﺖ ﺣﻔﺎﻇﺖ دِﯾﺮ ﺑﻮد‪ .‬آﯾﯿﻦﻫﺎﯾﯽ ﻫﺴﺖ ﮐﻪ اﺧـﻮت ﻫﻤﯿـﺸﻪ‬
‫ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﻪ اوﻧﻬﺎ ﻣﯿﻤﻮﻧﻪ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺣﺲ ﮐﺮده ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﺎﺟﺮا ﻋﻤﻖ ﺑﯿﺸﺘﺮی ﭘﯿﺪا ﻣﯽﮐﻨﺪ و اداﻣﻪی آن ﺑﻪ او ﻣﺮﺑﻮط ﻧﯿﺴﺖ‪ .‬ﺑﯿﺮون زده ﺑﻮد و ﺣﺎﻻ ﺧﯿﺮه ﺑﺮ ﺗـﺎرک ﺑـﺮج‬
‫ﮐﻠﯿﺴﺎی رزﻟﯿﻦ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺴﺖ از ﺧﻸ آزاردﻫﻨﺪهی راز ﭘﻨﻬﺎﻧﯽ آن ﺑﮕﺮﯾﺰد‪ .‬ﺟﺎم واﻗﻌﺎً اﯾﻦﺟﺎ ﺗﻮی رزﻟﯿﻨﻪ؟ اﮔﺮ اﯾـﻦ ﻃـﻮره ﺷﻤـﺸﯿﺮ و ﭘﯿﺎﻟـﻪای ﮐـﻪ‬
‫ﺳﻮﻧﯿﺮ ﺗﻮی ﺷﻌﺮ ﻣﯽﮔﻔﺖ ﮐﺠﺎﺳﺖ؟‬
‫ﻣﺮی ﺑﻪ دﺳﺖ ﻟﻨﮕﺪان اﺷﺎره ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﻦ ﻧﮕﻬﺶ ﻣﯽدارم‪«.‬‬
‫»اه! ﻣﻤﻨﻮن‪ «.‬و ﻟﯿﻮان ﺧﺎﻟﯽ ﻗﻬﻮه را در دﺳﺘﺶ ﮔﺬاﺷﺖ‪.‬‬
‫ﻣﺮی ﺑﻪ او ﺧﯿﺮه ﺷﺪ‪» .‬ﺑﻪ دﺳﺖ دﯾﮕﻪت اﺷﺎره ﻣﯽﮐﺮدم‪ ،‬آﻗﺎی ﻟﻨﮕﺪان!«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و درﯾﺎﻓﺖ ﮐﻪ ﭘﺎﭘﯿﺮوس ﺳﻮﻧﯿﺮ را در دﺳﺖ ﻣﯽﻓﺸﺎرد‪ .‬ﺑﺎ اﻣﯿﺪ ﯾﺎﻓﺘﻦ ﭼﯿﺰی ﮐﻪ ﻗﺒﻼً ﻧﺪﯾﺪه ﺑﺎﺷﺪ آن را از ﮐـﺮﯾﭙﮑﺲ ﺧـﺎرج‬
‫ﮐﺮده ﺑﻮد‪» .‬آره! ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ‪«.‬‬
‫ﻣﺮی ﮐﺎﻏﺬ را ﮐﻪ ﻣﯽﮔﺮﻓﺖ ﺧﺮﺳﻨﺪ ﻣﯽﻧﻤﻮد‪ .‬ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﺮدی رو ﺗﻮی ﯾﻪ ﺑﺎﻧﮏ ﺗﻮی ﭘﺎرﯾﺲ ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﻢ ﮐﻪ اﺣﺘﻤﺎﻻً ﺧﯿﻠﯽ ﻣﺸﺘﺎﻗﻪ ﺑﺎزﮔـﺸﺖ‬
‫اﯾﻦ ﺟﻌﺒﻪی ﺻﻨﺪل ﺳﺮخ رو ﺑﺒﯿﻨﻪ‪ .‬آﻧﺪره ورﻧﻪ دوﺳﺖ ﻋﺰﯾﺰ ژاک ﺑﻮد و ژاک ﺟﺪاً ﺑﻬﺶ اﻋﺘﻤﺎد داﺷﺖ‪ .‬آﻧﺪره ﻫﺮ ﮐﺎری ﻣﯽﮐﺮد ﺗﺎ ﺧﻮاﺳﺘﻪی ژاک‬
‫ﺑﺮای ﺣﻔﺎﻇﺖ از اﯾﻦ ﺟﻌﺒﻪ ﺑﺮآورده ﺑﺸﻪ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﻪ ﯾﺎد آورد ﮐﻪ ﺣﺘﯽ ﺷﻠﯿﮏ ﺑﻪ ﻣﻦ و ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﻧﮕﻮﯾﺪ ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً ﺑﯿﻨﯽ ﻣﺮد ﺑﯿﻨﻮا را ﺷﮑﺴﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﯾـﺎد آوردن ﭘـﺎرﯾﺲ ﻧﺎﮔﻬـﺎن‬
‫ﺳﻪ ﻣﺒﺎﺷﺮ ﻣﻘﺘﻮل ﺷﺐ ﮔﺬﺷﺘﻪ را ﺑﻪ ﯾﺎدش اﻧﺪاﺧﺖ‪ .‬ﮔﻔﺖ‪» :‬و دِﯾﺮ ﭼﯽ؟ ﺣﺎﻻ ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﯽ ﻣﯽاﻓﺘﻪ؟«‬
‫»ﭼﺮخ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺣﺮﮐﺖ دراوﻣﺪﻧﺪ‪ ،‬آﻗﺎی ﻟﻨﮕﺪان‪ .‬اﺧﻮت ﻗﺮنﻫﺎ ﺗﺤﻤﻞ ﮐﺮده و اﯾﻦ ﯾﮑﯽ رو ﻫـﻢ ﺗـﺎب ﻣﯿـﺎره‪ .‬ﻫﻤﯿـﺸﻪ ﻫـﺴﺘﻨﺪ ﮐـﺴﺎﯾﯽ ﮐـﻪ‬
‫ﻣﻨﺘﻈﺮﻧﺪ ﺗﺎ دﺳﺖ ﺑﻪ ﮐﺎر ﺑﺎزﺳﺎزی ﺑﺸﻨﺪ‪«.‬‬
‫ﺗﻤﺎم ﺷﺐ ﻟﻨﮕﺪان دوﺑﻪﺷﮏ ﺑﻮد ﮐﻪ آﯾﺎ ﻣﺎدرﺑﺰرگ ﺳﻮﻓﯽ در اﻋﻤﺎل دﯾﺮ از ﻧﺰدﯾﮏ دﺧﯿﻞ اﺳﺖ ﯾﺎ ﻧﻪ‪ .‬ﻫﺮ ﭼﻪ ﮐﻪ ﺑﺎﺷﺪ دِﯾﺮ ﻫﻤﯿﺸﻪ اﻋـﻀﺎی‬
‫زن ﻫﻢ داﺷﺖ‪ .‬ﭼﻬﺎر اﺳﺘﺎد اﻋﻈﻢ زن ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻣﺒﺎﺷﺮان ﺳﻨﺘﺎً ﻣﺮد ﺑﻮدﻧﺪ—ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﺎن—اﻣﺎ ﻫﻨـﻮز زﻧـﺎن ﺟﺎﯾﮕـﺎه ﭘﺮاﻓﺘﺨـﺎرﺗﺮی در دﯾـﺮ داﺷـﺘﻨﺪ و‬
‫ﻣﯽﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ از ﻫﺮ درﺟﻪای ﺗﺎ واﻻﺗﺮﯾﻦ ﻣﻨﺼﺐ ﺗﺮﻗﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬

‫‪-431-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﻪ ﻟﯽ ﺗﯿﺒﯿﻨﮓ و ﮐﻠﯿﺴﺎی وﺳﺖﻣﯿﻨﯿﺴﺘﺮ اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ اﻧﺪازهی ﻋﻤﺮی در ﻧﻈﺮش دور ﻣﯽﻧﻤﻮد‪» .‬ﮐﻠﯿﺴﺎ ﻫﻤﺴﺮﺗﻮن رو ﺗﺤﺖ ﻓﺸﺎر‬
‫ﻧﮕﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد ﺗﺎ اﺳﻨﺎد ﺟﺎم رو در ﭘﺎﯾﺎن اﯾّﺎم ﻓﺎش ﻧﮑﻨﻪ؟«‬
‫»ﺧﺪاﯾﺎ! ﻣﻌﻠﻮﻣﻪ ﮐﻪ ﻧﻪ‪ .‬ﭘﺎﯾﺎن اﯾّﺎم اﻓﺴﺎﻧﻪی اذﻫﺎن ﭘﺎراﻧﻮﯾﯿﺪه‪ .‬ﺗﻮی ﺗﻌﺎﻟﯿﻢ دِﯾﺮ ﻫﯿﭻ ﻣﻄﻠﺒﯽ وﺟﻮد ﻧﺪاره ﮐﻪ ﺗﺎرﯾﺦ ﺧﺎﺻﯽ ﺑـﺮای اﻓـﺸﺎی راز‬
‫ﺟﺎم ﻣﺸﺨﺺ ﮐﺮده ﺑﺎﺷﻪ‪ .‬ﺑﺮﻋﮑﺲ! دﯾﺮ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺗﺄﮐﯿﺪ ﮐﺮده ﮐﻪ ﺟﺎم ﻫﯿﭻوﻗﺖ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺑﺮﻣﻼ ﺑﺸﻪ‪«.‬‬
‫»ﻫﯿﭻوﻗﺖ؟« ﻟﻨﮕﺪان ﯾﮑﻪ ﺧﻮرده ﺑﻮد‪.‬‬
‫»راز و ﺷﮕﻔﺘﯿﻪ ﮐﻪ روح ﻣﺎ رو ﺗﻐﺬﯾﻪ ﻣﯿﮑﻨﻪ ﻧﻪ ﺧﻮد ﺟﺎم‪ .‬زﯾﺒﺎﯾﯽ ﺟﺎم در ﻃﺒﯿﻌﺖ اِﺛﯿﺮی اوﻧﻪ‪ «.‬ﻣﺮی ﺷﺎول ﮐﻪ ﺑﻪ رزﻟـﯿﻦ ﺧﯿـﺮه ﺷـﺪه ﺑـﻮد‬
‫اداﻣﻪ داد‪» :‬ﺑﺮای ﺑﻌﻀﯽ‪ ،‬ﺟﺎم ﭘﯿﺎﻟﻪاﯾﻪ ﮐﻪ زﻧﺪﮔﯽ ﺟﺎوﯾﺪ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﻣﯿﺎره‪ .‬ﺑﺮای ﺑﻘﯿﻪ ﺟﺴﺘﺠﻮی اﺳﻨﺎد ﻣﻔﻘﻮد و ﺗﺎرﯾﺦ ﺳﺮّﯾﻪ‪ .‬و ﺑﺮای اﮐﺜﺮﯾﺖ‪،‬ﮔﻤﺎن‬
‫ﻣﯽﮐﻨﻢ ﺟﺎم ﻣﻘﺪس ﻓﻘﻂ ﯾﻪ ﻧﻈﺮﯾﻪی ﺑﺎﺷﮑﻮﻫﻪ‪ ...‬ﯾﻪ ﮔﻨﺞ ﺑﺎﺷﮑﻮه و دﺳﺖﻧﯿﺎﻓﺘﻨﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﺤﻮی ﺣﺘﯽ در ﻫﺮجوﻣﺮج دﻧﯿـﺎی اﻣـﺮوز اﻟﻬـﺎمﺑﺨـﺶ‬
‫ﻣﺎﺳﺖ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﮔﻔﺖ‪» :‬اﻣﺎ اﮔﺮ اﺳﻨﺎد ﺟﺎم ﭘﻨﻬﺎن ﺑﺎﻗﯽ ﺑﻤﻮﻧﻨﺪ داﺳﺘﺎن ﻣﺮﯾﻢ ﻣﺠﺪﻟﯿﻪ ﺑﺮای اﺑﺪ ﻓﺮاﻣﻮش ﻣﯿﺸﻪ‪«.‬‬
‫»ﻓﺮاﻣﻮش ﻣﯿﺸﻪ؟ ﺑﻪ اﻃﺮاﻓﺘﻮن ﻧﮕﺎه ﮐﻨﯿﺪ‪ .‬داﺳﺘﺎن او در ﻫﻨﺮ و ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ و ﮐﺘﺎبﻫﺎ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﯿﺸﻪ‪ .‬ﻫﺮ روز ﺑﯿﺸﺘﺮ از ﻗﺒـﻞ‪ .‬آوﻧـﮓ در ﺣﺮﮐﺘـﻪ‪.‬‬
‫دارﯾﻢ ﺧﻄﺮ ﺗﺎرﯾﺨﻤﻮن رو ﺣﺲ ﻣﯽﮐﻨﯿﻢ‪ ...‬و راه ﻣﺨﺮﺑﻤﻮن رو‪ .‬دارﯾﻢ ﻧﯿﺎز ﺑﺎزﮔﺸﺖ دوﺑﺎرهی ﻣﺎدﯾﻨﻪی ﻣﻘﺪس رو ﺣﺲ ﻣﯽﮐﻨﯿﻢ‪ «.‬ﻣﮑﺚ ﮐـﺮد و‬
‫اداﻣﻪ داد‪» :‬ﺗﻮ ﮔﻔﺘﯽ داری ﯾﻪ دﺳﺖﻧﻮﺷﺖ در ﻣﻮرد ﻧﺸﺎﻧﻪﻫﺎی ﻣﺎدﯾﻨﻪی ﻣﻘﺪس ﻣﯽﻧﻮﯾﺴﯽ‪ ،‬اﯾﻦ ﻃﻮر ﻧﯿﺴﺖ؟«‬
‫»ﭼﺮا‪«.‬‬
‫ﻟﺒﺨﻨﺪ زد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺗﻤﻮﻣﺶ ﮐﻦ‪ ،‬آﻗﺎی ﻟﻨﮕﺪان‪ .‬آوازش رو ﺳﺮ ﺑﺪه‪ .‬ﺟﻬﺎن ﺑﻪ ﺗﺮوﺑﺎدورﻫﺎی ﺗﺎزهای اﺣﺘﯿﺎج داره‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﮐﻪ ﺳﻨﮕﯿﻨﯽ ﭘﯿﺎﻣﺶ را ﺣﺲ ﻣﯽﮐﺮد ﺳﮑﻮت ﮐﺮد‪ .‬ﺑﯿﺮون در ﻓﻀﺎی ﺑﺎز داس ﻣﺎه ﻧﻮ از ﻓﺮاز درﺧﺘﺎن ﺑﺮﻣﯽآﻣﺪ‪.‬‬
‫ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺑﻪ ﺳﻮی رزﻟﯿﻦ ﭼﺮﺧﯿﺪ و اﺷﺘﯿﺎق ﺑﭽﻪﮔﺎﻧﻪای در ﺧﻮد ﺑﺮای داﻧﺴﺘﻦ راز او درﯾﺎﻓﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﺧﻮد ﮔﻔـﺖ ﻧﭙـﺮس‪ .‬زﻣـﺎﻧﺶ ﻧﯿـﺴﺖ‪ .‬ﺑـﻪ‬
‫ﭘﺎﭘﯿﺮوس ﮐﻪ در دﺳﺖ ﻣﺮی ﺑﻮد و دوﺑﺎره ﺑﻪ رزﻟﯿﻦ ﻧﮕﺎﻫﯽ اﻧﺪاﺧﺖ‪.‬‬
‫ﻣﺮی ﮐﻪ ﺧﻨﺪان ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﯿﺪ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺳﺆاﻟﺖ رو ﺑﭙﺮس‪ ،‬آﻗﺎی ﻟﻨﮕﺪان‪ .‬ﺣﻘﺶ رو داری ﮐﻪ ﺑﭙﺮﺳﯽ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺳﺮخ ﺷﺪ‪.‬‬
‫»ﻣﯽﺧﻮاﻫﯽ ﺑﺪوﻧﯽ ﺟﺎم اﯾﻦﺟﺎ در رزﻟﯿﻨﻪ ﯾﺎ ﻧﻪ‪«.‬‬
‫»ﻣﯿﺘﻮﻧﯿﺪ ﺑﻬﻢ ﺑﮕﯿﺪ؟«‬
‫ﻣﺮی ﺑﺎ ﺧﺸﻤﯽ دروﻏﯿﻦ آه ﮐﺸﯿﺪ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﭼﺮا ﺷﻤﺎ ﻣﺮدﻫﺎ ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﯿﺪ ﺑﮕﺬارﯾﺪ ﺟﺎم ﯾﻪ اﺳﺘﺮاﺣﺘﯽ ﺑﮑﻨﻪ‪ «.‬ﺑﻌﺪ ﺧﻨﺪﯾﺪ‪ .‬آﺷﮑﺎرا ﻟﺬت ﻣـﯽﺑـﺮد‪.‬‬
‫»ﭼﺮا ﺧﯿﺎل ﻣﯽﮐﻨﯽ اﯾﻦﺟﺎﺳﺖ؟«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﻪ ﭘﺎﭘﯿﺮوﺳﯽ ﮐﻪ در دﺳﺘﺶ ﺑﻮد اﺷﺎره ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺷﻌﺮی ﮐﻪ ﺷﻮﻫﺮﺗﻮن ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻣﺸﺨﺼﺎً ﺑﻪ رزﻟﯿﻦ اﺷﺎره ﻣﯿﮑﻨﻪ؛ ﺟﺰ اﯾـﻦ ﮐـﻪ از‬
‫ﺷﻤﺸﯿﺮ و ﭘﯿﺎﻟﻪی ﻧﮕﻬﺒﺎن ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮده و ﻣﻦ ﻫﯿﭻ ﻧﺸﻮﻧﻪای از اﯾﻦ دو ﻧﺪﯾﺪم‪«.‬‬
‫ﻣﺮی ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» :‬ﺷﻤﺸﯿﺮ و ﭘﯿﺎﻟﻪ؟ اﯾﻦ دوﺗﺎ دﻗﯿﻘﺎً ﭼﻪ ﺷﮑﻠﯽ دارﻧﺪ؟«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺣﺲ ﻣﯽﮐﺮد ﮐﻪ ﻣﺮی او را ﺑﺎزی ﻣﯽدﻫﺪ‪ ،‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ درﮔﯿﺮ ﺑﺎزی ﺷﺪ و ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﻧﻤﺎدﻫﺎ را ﺗﻮﺿﯿﺢ داد‪.‬‬
‫ﻧﮕﺎه ﺧﺎﻃﺮهی ﮔﻨﮕﯽ از ﺻﻮرت ﻣﺮی ﮔﺬﺷﺖ‪» .‬آره‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ‪ .‬ﺷﻤﺸﯿﺮ ﻧﺸﻮﻧﻪی ﻣﺮداﻧﮕﯿﻪ‪ .‬ﮔﻤﺎن ﻣﯽﮐﻨﻢ اﯾﻦ ﻃﻮری اون رو ﻣﯽﮐـﺸﻨﺪ‪ ،‬ﻧـﻪ؟«‬
‫ﺑﻌﺪ ﺑﺎ اﻧﮕﺸﺖ اﺷﺎره ﺗﺼﻮﯾﺮی ﮐﻒ دﺳﺖ او رﺳﻢ ﮐﺮد‪.‬‬

‫‪-432-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫»ﺑﻠﻪ‪ «.‬ﻣﺮی ﺻﻮرت ﻧﺎﻣﻌﻤﻮل ﺷﻤﺸﯿﺮ »ﺑﺴﺘﻪ« را رﺳﻢ ﮐﺮده ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﻟﻨﮕﺪان ﻫﺮ دو ﺣﺎﻟﺖ را دﯾﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫»و ﺑﺮﻋﮑﺴﺶ‪ «...‬دوﺑﺎره ﮐﻒ دﺳﺘﺶ ﺗﺮﺳﯿﻢ ﮐﺮد‪» :‬ﭘﯿﺎﻟﻪﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪهی زﻧﺎﻧﮕﯿﻪ‪«.‬‬

‫ﻟﻨﮕﺪان ﮔﻔﺖ‪» :‬درﺳﺘﻪ‪«.‬‬

‫»ﻣﯿﺨﻮای ﺑﮕﯽ ﻣﯿﻮن ﻫﺰاران ﻧﺸﺎﻧﻪای ﮐﻪ ﻣﺎ اﯾﻦﺟﺎ ﺗﻮی ﮐﻠﯿﺴﺎی رزﻟﯿﻦ دارﯾﻢ اﯾﻦ دوﺗﺎ ﻫﯿﭻ ﮐﺠﺎ ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ؟«‬
‫»ﻣﻦ ﻧﺪﯾﺪم‪«.‬‬
‫»و اﮔﺮ اوﻧﻬﺎ رو ﻧﺸﻮﻧﺖ ﺑﺪم ﺧﻮاﺑﺖ ﻣﯿﺒﺮه؟«‬
‫ﭘﯿﺶ از آن ﮐﻪ ﻟﻨﮕﺪان ﭘﺎﺳﺦ دﻫﺪ ﻣﺮی از اﯾﻮان ﺑﯿﺮون زده ﺑﻮد و ﺑﻪ ﻃﺮف ﮐﻠﯿـﺴﺎ ﻣـﯽرﻓـﺖ‪ .‬ﻟﻨﮕـﺪان ﺑـﻪ ﺳـﺮﻋﺖ دﻧﺒـﺎﻟﺶ رﻓـﺖ‪ .‬وارد‬
‫ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﻣﺮی ﭼﺮاغﻫﺎ را روﺷﻦ ﮐﺮد و ﺑﻪ ﻣﺮﮐﺰ ﺻﺤﻦ اﺷﺎره ﮐﺮد‪» .‬اوﻧﺠﺎﺳﺖ آﻗﺎی ﻟﻨﮕﺪان‪ .‬ﺷﻤﺸﯿﺮ و ﭘﯿﺎﻟﻪ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﻪ ﮐﻒ ﺳﻨﮕﯽ و ﺧﺮاﺷﯿﺪهی زﻣﯿﻦ ﺧﯿﺮه ﺷﺪ‪ .‬ﺧﺎﻟﯽ ﺑﻮد‪» .‬اﯾﻦﺟﺎ ﮐﻪ ﭼﯿﺰی ﻧﯿﺴﺖ‪«...‬‬
‫ﻣﺮی آه ﮐﺸﯿﺪ و ﺑﺮ ﺧﻂ ﻣﺸﻬﻮر ﮐﻒ ﮐﻠﯿﺴﺎ ﮐﻪ ﻟﻨﮕﺪان اﻣﺮوز ﺑﺎزدﯾﺪﮐﻨﻨﺪﮔﺎن را روی آن دﯾﺪه ﺑﻮد ﺷﺮوع ﺑﻪ راه رﻓﺘﻦ ﮐﺮد‪ .‬ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺑﺮای‬
‫دﯾﺪن آن ﻧﺸﺎﻧﻪی ﺑﺰرگ ﺧﻮد را ﺳﺎزﮔﺎر ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ و او ﻫﻨﻮز اﺣﺴﺎس ﮔﻢ ﺷﺪن ﻣﯽﮐﺮد‪» .‬اﻣﺎ اون ﮐﻪ ﺳﺘﺎرهی داو‪«...‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان در ﺳﮑﻮﺗﯽ آﻣﯿﺨﺘﻪ ﺑﻪ ﺣﯿﺮت اﯾﺴﺘﺎد‪ .‬ﺣﻘﯿﻘﺖ آﺷﮑﺎر ﻣﯽﺷﺪ‪.‬‬

‫ﺷﻤﺸﯿﺮ و ﭘﯿﺎﻟﻪ‪.‬‬
‫ﺗﻨﯿﺪه در ﻫﻢ‪.‬‬
‫ﺳﺘﺎرهی داوود‪ ...‬اﺗﺤﺎد ﮐﺎﻣﻞ زن و ﻣﺮد‪ ...‬ﺧﺎﺗﻢ ﺳﻠﯿﻤﺎن‪ ...‬ﻧﺸﺎﻧﻪی ﻗﺪساﻻﻗﺪاس‪ ،‬ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺧﺪاﯾﺎن زن و ﻣﺮد—ﯾﻬﻮه و ﺳﮑﯿﻨﻪ—اﻗﺎﻣﺖ‬
‫دارﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺮای ﭘﯿﺪا ﮐﺮدن واژﮔﺎن ﺑﻪ زﻣﺎن ﻧﯿﺎز داﺷﺖ‪» .‬ﺑﯿﺖ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻧﻘﻄﻪی رزﻟﯿﻦ اﺷﺎره ﻣﯿﮑﻨﻪ! دﻗﯿﻘﺎً‪ .‬دﻗﯿﻘﺎً‪«.‬‬

‫‪-433-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻣﺮی ﻟﺒﺨﻨﺪ زد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻇﺎﻫﺮاً!«‬

‫ﻣﻔﻬﻮﻣﺶ ﻟﺮزه ﺑﺮ اﻧﺪام ﻟﻨﮕﺪان اﻓﮑﻨﺪ‪» .‬ﭘﺲ ﺟﺎم ﻣﻘﺪس زﯾﺮ ﭘﺎی ﻣﺎ در اون ﺳﺮداﺑﻪ؟«‬
‫ﻣﺮی ﺧﻨﺪﯾﺪ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻓﻘﻂ از ﻧﻈﺮ رواﻧﯽ‪ .‬ﯾﮑﯽ از وﻇﺎﯾﻒ ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ دﯾﺮ ﺑﺮﮔﺮدوﻧﺪن ﺟﺎم ﺑﻪ ﺳﺮزﻣﯿﻦ ﻣﺎدرﯾﺶ ﻓﺮاﻧﺴﻪ ﺑﻮد ﺗـﺎ ﺑﺘﻮﻧـﻪ ﺗـﺎ اﺑـﺪ‬
‫اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﮐﻨﻪ‪ .‬ﭼﻨﺪ ﻗﺮن‪ ،‬اﯾﻦ ﻃﺮف و اون ﻃﺮف ﮐﺸﯿﺪه ﺑﻮدﻧﺶ ﺗﺎ ﺣﻔﻆ ﺑﺸﻪ‪ .‬دور از ﻧﺰاﮐﺖ ﺑﻮد‪ .‬وﻗﺘﯽ ژاک اﺳﺘﺎد اﻋﻈﻢ ﺷﺪ وﻇﯿﻔﻪش اﯾﻦ ﺑﻮد‬
‫ﮐﻪ اون رو ﺑﻪ ﻓﺮاﻧﺴﻪ ﺑﺮﮔﺮدوﻧﻪ و آراﻣﮕﺎﻫﯽ ﺷﺎﯾﺴﺘﻪی ﻣﻠﮑﻪ ﺑﺮاش آﻣﺎده ﮐﻨﻪ‪«.‬‬
‫»و ﻣﻮﻓﻖ ﺷﺪ؟«‬
‫ﭼﻬﺮهاش ﺟﺪی ﺷﺪ‪» .‬آﻗﺎی ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺎ در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻦ اون ﭼﻪ اﻣﺸﺐ ﺑﺮای ﻣﻦ اﻧﺠﺎم دادﯾﺪ و ﺑﻪ ﻋﻨﻮان رﯾﯿﺲ ﻫﯿﺌﺖ اﻣﻨﺎی رزﻟﯿﻦ ﻣﯿﺘﻮﻧﻢ‬
‫ﺑﮕﻢ اﻃﻤﯿﻨﺎن داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﺪ ﮐﻪ ﺟﺎم دﯾﮕﻪ اﯾﻦﺟﺎ ﻧﯿﺴﺖ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﻓﺸﺎر ﺑﯿﺎورد‪» .‬اﻣﺎ ﺳﻨﮓ ﺗﺎج ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﻣﮑﺎﻧﯽ اﺷﺎره ﮐﻨﻪ ﮐﻪ ﺟﺎم اﻻن اوﻧﺠﺎﺳﺖ‪ .‬ﭼﺮا ﺑﻪ رزﻟﯿﻦ اﺷﺎره ﻣﯿﮑﻨﻪ؟«‬
‫»ﺷﺎﯾﺪ ﻣﻌﻨﺎش رو اﺷﺘﺒﺎه ﺑﺮداﺷﺖ ﮐﺮدی‪ .‬ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ داﺷﺘﻪ ﺑﺎش ﺟﺎم ﻣﯿﺘﻮﻧﻪ ﻓﺮﯾﺒﻨﺪه ﺑﺎﺷﻪ‪ ،‬ﻣﺜﻞ ﻫﻤﺴﺮ ﺧﺪاﺑﯿﺎﻣﺮزم‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» :‬اﻣﺎ ﻣﮕﻪ ﭼﻘﺪر واﺿﺢﺗﺮ ﻣﯿﺘﻮﻧﺴﺖ ﺑﺎﺷﻪ؟ روی ﻓﻀﺎﯾﯽ اﯾﺴﺘﺎدﯾﻢ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺷﻤﺸﯿﺮ و ﭘﯿﺎﻟﻪ ﻋﻼﻣﺖﮔﺬاری ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬زﯾﺮ ﺳـﻘﻔﯽ از‬
‫ﺳﺘﺎرهﻫﺎ‪ .‬در اﺣﺎﻃﻪی ﻫﻨﺮ ﻓﺮاﻣﺎﺳﻮنﻫﺎی اﻋﻈﻢ‪ .‬ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ از رزﻟﯿﻦ دم ﻣﯿﺰﻧﻪ‪«.‬‬
‫»ﺣﺮﻓﯽ ﻧﯿﺴﺖ! ﺑﮕﺬار اﯾﻦ ﺷﻌﺮ اﺳﺮارآﻣﯿﺰ رو ﺑﺒﯿﻨﻢ‪ «.‬ﭘﺎﭘﯿﺮوس را ﺑﺎز ﮐﺮد و ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ ﺑﻠﻨﺪ و ﻣﺘﯿﻦ ﺷﻌﺮ را ﺧﻮاﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺟﺎم ﻣﻘﺪس زﯾﺮ رزﻟﯿﻦ ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ ﻣﻨﺘﻈﺮ اﺳﺖ‪The Holy Grail 'neath ancient Roslin waits. .‬‬

‫ﺷـﻤـﺸﯿﺮ و ﭘــﯿﺎﻟﻪ ﺑــﺮ دروازهاش ﻧــﺎﻇﺮ اﺳـﺖ‪The blade and chalice guarding o'er Her .‬‬
‫‪gates.‬‬

‫‪Adorned in masters' loving art, She lies.‬‬ ‫آراﺳـﺘـﻪ در ﺻـُﻨـﻊ اﺳـﺘﺎدان ﻣـﯽﺧـﺴﺒـﺪ‪.‬‬

‫‪She rests at last beneath the starry skies.‬‬ ‫ﻋـﺎﻗـﺒﺖ ﺑـﺎ اﺧـﺘﺮان آﺳـﻤﺎن آرام ﻣﯽﮔﯿﺮد‪.‬‬

‫ﺧﻮاﻧﺪن را ﮐﻪ ﺗﻤﺎم ﮐﺮد ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪای ﺳﺎﮐﺖ ﻣﺎﻧﺪ ﺗﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪی ﺣﺎﮐﯽ از آﮔﺎﻫﯽ ﺑﺮ ﺻﻮرﺗﺶ ﻧﺸﺴﺖ‪» .‬آی ژاک‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﮐﻪ ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻧﻪ او را ﻣﯽﻧﮕﺮﯾﺴﺖ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺷﻤﺎ اﯾﻦ رو ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﯿﺸﯿﺪ؟«‬
‫»ﻫﻤﻮن ﻃﻮر ﮐﻪ در ﻣﻮرد زﻣﯿﻦ ﮐﻠﯿﺴﺎ دﯾﺪی آﻗﺎی ﻟﻨﮕﺪان‪ ،‬راهﻫﺎی زﯾﺎدی ﺑﺮای درک ﻣﻔﺎﻫﯿﻢ ﺳﺎده ﻫﺴﺖ‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺎ زﺣﻤﺖ ﺑﺴﯿﺎر ﻣﯽﮐﻮﺷﯿﺪ درک ﮐﻨﺪ‪ .‬ﮔﻮﯾﯽ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ در ﻣﻮرد ژاک ﺳﻮﻧﯿﺮ دو ﻣﻌﻨﺎ داﺷﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﻟﻨﮕﺪان ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧـﺴﺖ از آن ﭘﯿـﺸﺘﺮ‬
‫ﺑﺮود‪.‬‬
‫ﻣﺮی ﺑﺎ ﺧﺴﺘﮕﯽ ﺧﻤﯿﺎزه ﮐﺸﯿﺪ و ﮔﻔﺖ‪» :‬آﻗﺎی ﻟﻨﮕﺪان! اﻋﺘﺮاﻓﯽ ﺑﻬﺖ ﺑﮑﻨﻢ‪ .‬ﻫﯿﭻوﻗﺖ رﺳﻤﺎً از ﻣﮑـﺎن اﻻن ﺟـﺎم ﻣﻄﻠـﻊ ﻧـﺸﺪم؛ اﻟﺒﺘـﻪ ﺑـﺎ‬
‫ﺷﺨﺺ ﭘﺮﻧﻔﻮذی ازدواج ﮐﺮدم‪ ...‬و ﺷﻬﻮد زﻧﺎﻧﻪم ﻫﻢ ﻗﻮﯾﻪ‪ «.‬ﻟﻨﮕﺪان ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ ﭼﯿﺰی ﺑﮕﻮﯾﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﺮی اداﻣﻪ داد‪» :‬ﻣﺘﺄﺳﻔﻢ ﮐﻪ ﺑﻌﺪ از اﯾﻦ ﻫﻤـﻪ‬

‫‪-434-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﺗﻼش ﺑﺪون ﻫﯿﭻ ﺟﻮاب درﺳﺘﯽ رزﻟﯿﻦ رو ﺗﺮک ﻣﯽﮐﻨﯽ؛ ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺎل ﭼﯿﺰی ﺑﻬﻢ ﻣﯿﮕﻪ ﺗﻮ ﺑﺎﻻﺧﺮه ﭘﺎﺳﺦ رو ﭘﯿﺪا ﻣـﯽﮐﻨـﯽ‪ .‬روزی ﺑـﻪ ﺳـﺮاﻏﺖ‬
‫ﻣﯿﺎد‪ «.‬ﻟﺒﺨﻨﺪ زد‪» .‬و وﻗﺘﯽ اوﻣﺪ ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ ﻣﯿﺘﻮﻧﯽ راز رو از ﻫﻤﻪ ﭘﻨﻬﺎن ﻧﮕﻪ داری‪«.‬‬
‫ﺻﺪای آﻣﺪن ﮐﺴﯽ از در ورودی آﻣﺪ‪ .‬ﺳﻮﻓﯽ وارد ﺷﺪ و ﮔﻔﺖ‪» :‬دوﺗﺎﯾﯽ ﻏﯿﺐﺗﻮن زد‪«.‬‬
‫ﻣﺎدرﺑﺰرﮔﺶ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﻦ داﺷﺘﻢ ﻣﯽرﻓﺘﻢ‪ «.‬ﺑﻪ ﻃﺮف ﺳﻮﻓﯽ ﮐﻨﺎر در آﻣﺪ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺷﺐ ﺑﻪ ﺧﯿﺮ ﭘﺮﻧﺴﺲ‪ «.‬ﺑﻌﺪ ﭘﯿـﺸﺎﻧﯽ ﺳـﻮﻓﯽ را ﺑﻮﺳـﯿﺪ‪.‬‬
‫»زﯾﺎد آﻗﺎی ﻟﻨﮕﺪان رو ﺑﯿﺮون ﻧﮕﻪ ﻧﺪار‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان و ﺳﻮﻓﯽ رﻓﺘﻦ ﻣﺎدرﺑﺰرگ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺧﺎﻧﻪی ﺳﻨﮕﯽ ﻧﻈﺎره ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺳﻮﻓﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻃﺮف او ﺑﺮﮔﺸﺖ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﻏـﺮق در اﺣـﺴﺎﺳﺎت‬
‫ﺑﻮد‪» .‬دﻗﯿﻘﺎً ﭘﺎﯾﺎﻧﯽ ﻧﺒﻮد ﮐﻪ ﻣﻦ اﻧﺘﻈﺎر داﺷﺘﻢ‪«.‬‬
‫اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ ﻣﺎ رو از ﻫﻢ ﺟﺪا ﻣﯿﮑﻨﻪ‪ .‬ﻓﻬﻤﯿﺪ ﮐﻪ ﺳﺮاﺳﯿﻤﻪ اﺳﺖ‪ .‬اﺧﺒﺎری ﮐﻪ اﻣﺸﺐ درﯾﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ را در زﻧﺪﮔﯿﺶ دﺳﺘﺨﻮش ﺗﻐﯿﯿﺮ ﮐﺮده‬
‫ﺑﻮد‪» .‬ﺣﺎﻟﺖ ﺧﻮﺑﻪ؟ ﺧﯿﻠﯽ ﮐﺎرﻫﺎ داری ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻬﺸﻮن ﺑﺮﺳﯽ‪«.‬‬
‫در ﺳﮑﻮت ﻟﺒﺨﻨﺪ زد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﻦ ﺧﺎﻧﻮاده دارم‪ .‬از اﯾﻦﺟﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯿﺨﻮام ﺷﺮوع ﮐﻨﻢ‪ .‬اﯾﻦ ﮐﻪ ﮐﯽ ﻫﺴﺘﯿﻢ و از ﮐﺠـﺎ ﻣﯿـﺎﯾﻢ ﻣـﺪﺗﯽ وﻗـﺖ‬
‫ﻣﯿﺒﺮه‪«.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺳﺎﮐﺖ ﻣﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﭘﺮﺳﯿﺪ‪» :‬ﮔﺬﺷﺘﻪ از اﻣﺸﺐ ﺑﺎ ﻣﺎ ﻣﯿﻤﻮﻧﯽ؟ ﺣﺪاﻗﻞ ﭼﻨﺪ روز؟«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان آه ﮐﺸﯿﺪ‪ .‬ﺑﯿﺶ از اﯾﻦ ﭼﯿﺰی ﻧﻤﯽ ﺧﻮاﺳﺖ‪» .‬ﺳﻮﻓﯽ ﻧﯿﺎز داری ﻣﺪﺗﯽ ﺑﺎ ﺧﺎﻧﻮادهت ﺑﻤﻮﻧﯽ‪ .‬ﻓﺮدا ﺻﺒﺢ ﺑﺮﻣﯽﮔﺮدم ﭘﺎرﯾﺲ‪«.‬‬
‫ﻧﻮﻣﯿﺪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﯿﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﮔﻮﯾﯽ ﻣﯽداﻧﺴﺖ اﯾﻦ ﻋﻤﻞ ﺻﺤﯿﺢ اﺳﺖ‪ .‬ﻣﺪﺗﯽ دراز ﻫﯿﭻ ﯾﮏ ﺻﺤﺒﺖ ﻧﮑﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺳـﺮاﻧﺠﺎم ﺳـﻮﻓﯽ دﺳـﺖ او را‬
‫ﮔﺮﻓﺖ و او را ﺑﯿﺮون از ﮐﻠﯿﺴﺎ ﺑﺮد و ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺑﺮآﻣﺪﮔﯽ ﮐﻮﭼﮑﯽ روی ﺳﺮاﺷﯿﺒﯽ رﻓﺘﻨﺪ‪ .‬از اﯾﻦﺟﺎ ﻧﻮاﺣﯽ روﺳﺘﺎﯾﯽ اﺳﮑﺎﺗﻠﻨﺪ ﻣﻘﺎﺑﻠـﺸﺎن داﻣـﻦ‬
‫ﮔﺴﺘﺮده ﺑﻮد ﮐﻪ ﻏﺮق در ﻣﻬﺘﺎﺑﯽ رﻧﮓﭘﺮﯾﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ از ﺧﻼل اﺑﺮﻫﺎی ﭘﺎرهﭘﺎره ﺧﻮدﻧﻤﺎﯾﯽ ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬در ﺳﮑﻮت ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ‪ ،‬دﺳﺖ در دﺳـﺖ و در ﺣـﺎل‬
‫ﻣﺒﺎرزه ﺑﺎ ﺧﺴﺘﮕﯽ‪.‬‬
‫ﺳﺘﺎرهﻫﺎ ﻃﻠﻮع ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ در ﻣﺸﺮق ﻧﻘﻄﻪای ﻧﻮراﻧﯽ ﺑﯿﺶ از دﯾﮕﺮان ﻣﯽدرﺧﺸﯿﺪ‪ .‬ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺎ دﯾﺪﻧﺶ ﻟﺒﺨﻨﺪ زد‪ .‬ﻧﺎﻫﯿـﺪ ﺑـﻮد‪ .‬رﺑـﻪاﻟﻨـﻮع‬
‫ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ ﺑﺎ ﻧﻮر ﺟﺎوﯾﺪان و ﺛﺎﺑﺘﺶ ﺑﺎﻻی ﺳﺮﺷﺎن ﻣﯽدرﺧﺸﯿﺪ‪.‬‬
‫ﻧﺴﯿﻢ ﺳﺮدی از زﻣﯿﻦﻫﺎی ﭘﺴﺖ ﻣﯽوزﯾﺪ و ﺷﺐ ﺳﺮدﺗﺮ ﻣﯽﺷﺪ‪ .‬ﭘـﺲ از ﻣـﺪﺗﯽ ﻟﻨﮕـﺪان ﺑـﻪ ﺳـﻮﻓﯽ ﻧﮕﺮﯾـﺴﺖ‪ .‬ﭼـﺸﻤﺎﻧﺶ ﺑـﺴﺘﻪ ﺑـﻮد و‬
‫ﻟﺐﻫﺎﯾﺶ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪی راﺿﯽ آراﻣﺶ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻟﻨﮕﺪان ﺳﻨﮕﯿﻦ ﺷﺪن ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺣﺲ ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬ﺑﺎ اﮐﺮاه دﺳﺘﺶ را ﻓﺸﺮد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺳﻮﻓﯽ؟«‬
‫آﻫﺴﺘﻪ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﮔﺸﻮد و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او ﭼﺮﺧﯿﺪ‪ .‬ﭼﻬﺮهاش در ﻣﻬﺘﺎب زﯾﺒﺎ ﺑﻮد‪ .‬ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺧﻮابآﻟﻮدی زد‪» .‬ﺳﻼم‪«.‬‬
‫ﻓﮑﺮ ﺑﺮﮔﺸﺘﻦ ﺑﻪ ﭘﺎرﯾﺲ ﺑﺪون او ﻏﻤﯽ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﯽ را در وﺟﻮد ﻟﻨﮕﺪان اﻧﺪاﺧﺖ‪» .‬ﺻﺒﺢ ﮐﻪ ﺑﯿﺪار ﺑﺸﯽ ﻣﻦ اﯾﻦﺟﺎ ﻧﯿﺴﺘﻢ‪ «.‬ﻣﮑﺚ ﮐﺮد‪ .‬ﺑﻐـﻀﯽ‬
‫در ﮔﻠﻮﯾﺶ ﺷﮑﻞ ﻣﯽﮔﺮﻓﺖ‪» .‬ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ‪ ،‬ﺑﻠﺪ ﻧﯿﺴﺘﻢ ﭼﻄﻮری‪«...‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ ﺟﻠﻮﺗﺮ آﻣﺪ و دﺳﺖ ﻧﺮﻣﺶ را روی ﺻﻮرت او ﮔﺬاﺷﺖ‪ .‬ﺑﻌﺪ ﺧﻢ ﺷﺪ ﺑﻪ ﻣﻼﯾﻤﺖ ﮔﻮﻧﻪاش را ﺑﻮﺳﯿﺪ‪» .‬ﮐِﯽ دوﺑﺎره ﻣﯽﺑﯿﻨﻤﺖ؟«‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺮای دﻣﯽ در ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ او ﻏﺮق ﺷﺪ و ﮔﯿﺞ ﺧﻮرد‪» .‬ﮐﯽ؟« ﻣﮑﺚ ﮐﺮد‪ .‬ﻣﯽداﻧﺴﺖ او ﻫﻢ ﭼﻪ اﻧﺪازه در ﭘـﯽ ﭼﻨـﯿﻦ ﻓﺮﺻـﺘﯽ ﺑـﻮده‬
‫اﺳﺖ؟ »راﺳﺘﺶ‪ ،‬ﻣﺎه ﺑﻌﺪ ﻓﻠﻮراﻧﺲ ﺳﺨﻨﺮاﻧﯽ دارم‪ .‬ﯾﮏ ﻫﻔﺘﻪای اوﻧﺠﺎم‪ ،‬ﺑﺪون ﻫﯿﭻ ﮐﺎر ﺧﺎﺻﯽ‪«.‬‬
‫»ﯾﻪ دﻋﻮﺗﻪ؟«‬
‫»وﺿﻌﻤﻮن ﺧﻮﺑﻪ‪ .‬ﯾﻪ اﺗﺎق ﺗﻮ ﺑﺮوﻧِﻠﮑﯽ ﺑﻬﻢ ﻣﯿﺪن‪«.‬‬

‫‪-435-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﺳﻮﻓﯽ ﺑﺎ ﺷﯿﻄﻨﺖ ﺧﻨﺪﯾﺪ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺧﯿﻠﯽ ﺗﻨﺪ ﻣﯿﺮی‪ ،‬آﻗﺎی ﻟﻨﮕﺪان‪«.‬‬

‫ﺧﻮد را ﺟﻤﻊ ﮐﺮد‪» .‬ﻣﻨﻈﻮرم اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ‪«...‬‬
‫»ﻫﯿﭽﯽ رو ﺑﯿﺸﺘﺮ از اﯾﻦ ﮐﻪ ﺗﻮ رو ﺗﻮی ﻓﻠﻮراﻧﺲ ﺑﺒﯿﻨﻢ ﻧﻤﯿﺨﻮام‪ ،‬راﺑﺮت‪ .‬اﻣﺎ ﺑﻪ ﯾﻪ ﺷﺮﻃﯽ‪ «.‬ﻟﺤﻨﺶ ﺟﺪی ﺷﺪ و اداﻣﻪ داد‪» :‬ﻣﻮزهﺑﯽﻣﻮزه‪،‬‬
‫ﮐﻠﯿﺴﺎﺑﯽﮐﻠﯿﺴﺎ‪ ،‬ﻣﻘﺒﺮهﺑﯽﻣﻘﺒﺮه‪ ،‬ﻫﻨﺮﺑﯽﻫﻨﺮ‪ ،‬ﻋﺘﯿﻘﻪﺑﯽﻋﺘﯿﻘﻪ‪«.‬‬
‫»ﺗﻮ ﻓﻠﻮراﻧﺲ؟ ﯾﻪ ﻫﻔﺘﻪ؟ ﮐﺎر دﯾﮕﻪای ﻧﻤﯿﺸﻪ ﮐﺮد‪«.‬‬
‫ﺳﻮﻓﯽ دوﺑﺎره ﺧﻢ ﺷﺪ و او را ﺑﻮﺳﯿﺪ؛ اﯾﻦ ﺑﺎر ﻟﺐﻫﺎﯾﺶ را‪ .‬ﺑﺪﻧﺸﺎن ﺑﻪ ﻃﺮف ﻫﻢ آﻣﺪ‪ ،‬اﺑﺘﺪا ﻧـﺮم و ﺑﻌـﺪ ﺑـﻪ ﺗﻤـﺎﻣﯽ‪ .‬وﻗﺘـﯽ ﮐﻨـﺎر ﻣـﯽآﻣـﺪ‬
‫ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺳﺮاﺳﺮ ﻋﻬﺪ و ﭘﯿﻤﺎن ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻮﻓﻖ ﺷﺪ ﺑﮕﻮﯾﺪ‪» :‬ﻗﺒﻮﻟﻪ‪ .‬ﻗﺮار ﮔﺬاﺷﺘﯿﻢ‪«.‬‬

‫‪-436-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻣﺆﺧﺮه‬

‫راﺑﺮت ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺎ ﺗﮑﺎﻧﯽ از ﺧﻮاب ﺑﯿﺪار ﺷﺪ‪ .‬ﺧﻮاب ﻣﯽدﯾﺪ‪ .‬ﺣﻮﻟﻪی ﭘﺎﻟﺘﻮﯾﯽ ﮐﻨﺎر ﺗﺨﺘﺶ ﻧﺸﺎﻧﻪی ﻫﺘﻞ رﯾﺘﺰ ﭘﺎرﯾﺲ را ﺑﺮ ﺧﻮد داﺷﺖ‪ .‬ﻧﻮر‬
‫ﮐﻢرﻧﮕﯽ از ﻣﯿﺎن ﮐﺮﮐﺮه ﺑﻪ داﺧﻞ ﻣﯽﺗﺎﺑﯿﺪ‪ .‬از ﺧﻮد ﭘﺮﺳﯿﺪ ﺳﺮ ﺻﺒﺤﻪ ﯾﺎ ﺳﺮ ﺷﺐ؟‬

‫ﺑﺪﻧﺶ ﮔﺮم و راﺿﯽ ﺑﻮد و ﺑﻬﺘﺮ از دو روز ﻗﺒﻞ ﺧﻮاﺑﯿﺪه ﺑﻮد‪ .‬آﻫﺴﺘﻪ در ﺗﺨﺖ ﻧﺸﺴﺖ؛ ﺣﺎل داﻧﺴﺖ ﭼـﻪ ﺑﯿـﺪارش ﮐـﺮده‪ ...‬ﻓﮑـﺮی ﻏﺮﯾـﺐ‪.‬‬
‫روزﻫﺎ ﮐﻮﺷﯿﺪه ﺑﻮد ﺑﺮ ﺳِﯿﻠﯽ از اﻃﻼﻋﺎت ﻏﻠﺒﻪ ﮐﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺣﺎﻻ ﺧﻮد را ﺑﺮ ﭼﯿﺰی ﻣﺘﻤﺮﮐﺰ ﻣﯽدﯾﺪ ﮐﻪ ﭘﯿﺶ از اﯾﻦ ﺗﻮﺟﻬﯽ ﺑﻪ آن ﻧﮑﺮده ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻣﻤﮑﻨﻪ ﺧﻮدش ﺑﺎﺷﻪ؟‬
‫ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﻃﻮﻻﻧﯽ ﺑﯽﺣﺮﮐﺖ ﻣﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫از ﺗﺨﺖ ﺑﯿﺮون آﻣﺪ و ﺑﻪ ﻃﺮف ﺣﻤﺎم ﻣﺮﻣﺮﯾﻦ رﻓﺖ‪ .‬داﺧﻞ ﺷﺪ و اﺟﺎزه داد ﺟﺮﯾﺎن ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪ آب ﺷﺎﻧﻪﻫﺎﯾﺶ را ﻣﺎﻟﺶ دﻫـﺪ‪ .‬ﻫﻨـﻮز آن ﻓﮑـﺮ‬
‫ﻣﻔﺘﻮﻧﺶ ﻣﯽﮐﺮد‪.‬‬
‫ﻏﯿﺮﻣﻤﮑﻨﻪ‪.‬‬
‫ﺑﯿﺴﺖ دﻗﯿﻘﻪ ﺑﻌﺪ از ﻫﺘﻞ رﯾﺘﺰ ﺑﯿﺮون آﻣﺪ و داﺧﻞ ﻗﺼﺮ وﻧﺪوم رﻓﺖ‪ .‬ﺷﺐ ﭘﺮده ﺑﺮ آﺳﻤﺎن ﻣﯽﮐﺸﯿﺪ‪ .‬ﺧﻮاب روز ﮔﯿﺠﺶ ﮐﺮده ﺑﻮد‪ ...‬ﺑﺎ اﯾـﻦ‬
‫ﻫﻤﻪ ذﻫﻨﺶ ﻫﻢاﮐﻨﻮن ﺑﻪ ﻃﺮز ﻏﺮﯾﺒﯽ ﻗﺒﺮاق ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻪ ﺧﻮد ﻗﻮل داده ﺑﻮد در ﻻﺑﯽ ﻫﺘﻞ ﺑﺮای ﻧﻮﺷﯿﺪن ﻗﻬﻮه ﺑﺎ ﺷﯿﺮ و وﺿﻮح اﻓﮑﺎرش ﺗﻮﻗﻒ ﮐﻨـﺪ‪،‬‬
‫اﻣﺎ ﭘﺎﻫﺎﯾﺶ او را ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ از در ﺑﯿﺮون‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﯿﺎن ﺷﺐ در ﺣﺎل زﻧﺪه ﺷﺪن ﭘﺎرﯾﺲ ﺑﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﻪ ﻃﺮف ﺷﺮق در ﺧﯿﺎﺑﺎن ﭘﺘﯽﺷﺎن ﻗﺪم ﻣﯽزد و اﺷﺘﯿﺎﻗﯽ روﺑﻪﻓﺰوﻧﯽ را در ﺧﻮد ﺣﺲ ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬ﺑـﻪ ﺟﻨـﻮب داﺧـﻞ ﺧﯿﺎﺑـﺎن رﯾـﺸﻠﯿﻮ‬
‫ﭼﺮﺧﯿﺪ ﮐﻪ ﻫﻮا در آنﺟﺎ ﺗﺎزه و آﮐﻨﺪه از راﯾﺤﻪی ﯾﺎﺳﻤﻦﻫﺎی ﺷﮑﻔﺘﻪ در ﺑﺎغ ﺑﺎﺷﮑﻮه ﻗﺼﺮ ﺳﻠﻄﻨﺘﯽ ﺑﻮد‪.‬‬

‫‪-437-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﺑﻪ ﻃﺮف ﺟﻨﻮب اداﻣﻪ داد ﺗﺎ آن ﭼﻪ ﺑﻪ دﻧﺒﺎﻟﺶ ﺑﻮد دﯾـﺪ‪ :‬ﺑﺎزارﭼـﻪی ﻣـﺸﻬﻮر ﺳـﻠﻄﻨﺘﯽ ﮐـﻪ ﺑﯿـﺸﺘﺮ ﮔـﺴﺘﺮهی درﺧـﺸﺎﻧﯽ از ﻣﺮﻣـﺮ ﺳـﯿﺎه‬
‫ﺻﯿﻘﻞﯾﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻪ ﻃﺮﻓﺶ رﻓﺖ و ﺳﻄﺢ زﯾﺮ ﭘﺎﯾﺶ را ﺑﺮرﺳﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﻇﺮف ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ آن ﭼﻪ ﮔﻤﺎن ﻣﯽﮐﺮد آﻧﺠـﺎ ﺑﺎﺷـﺪ ﯾﺎﻓـﺖ‪ :‬ﭼﻨـﺪ ﻗـﺎبﺑﻨـﺪ‬
‫ﺗﺰﺋﯿﻨﯽ ﺑﺮﻧﺰی ﮐﻪ ﺑﺮ ﺧﻄﯽ ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ در زﻣﯿﻦ ﺟﺎﺳﺎزی ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻗﻄﺮ ﻫﺮ ﻗﺮص ده ﺳﺎﻧﺘﯽﻣﺘﺮ ﺑﻮد و روی آن ﺣﺮوف ‪ N‬و ‪ S‬را ﻗﻠـﻢﮐـﺎری‬
‫ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺷﻤﺎل ‪ .Nord‬ﺟﻨﻮب ‪.Sud‬‬

‫ﺑﻪ ﺟﻨﻮب ﭼﺮﺧﯿﺪ و ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﻣﻬﻠﺖ داد اداﻣﻪی ﺧﻂ ﻗﺎبﺑﻨﺪﻫﺎ را دﻧﺒﺎل ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬دوﺑﺎره ﺑﻪ راه اﻓﺘﺎد و در ﺣﯿﻨﯽ ﮐـﻪ ﭘﯿـﺎدهو را زﯾـﺮ ﻧﻈـﺮ‬
‫داﺷﺖ ﻣﺴﯿﺮ را دﻧﺒﺎل ﮐﺮد‪ .‬از ﺗﻘﺎﻃﻊ ﮐﺎﻣﺪی‪-‬ﻓﺮاﻧﺴﻪ ﮐﻪ ﮔﺬﺷﺖ ﻗﺎبﺑﻨﺪ ﺑﺮﻧﺰی دﯾﮕﺮی زﯾﺮ ﭘﺎﯾﺶ ﺑﻮد‪ .‬ﺧﻮدﺷﻪ!‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺳﺎلﻫﺎ ﭘﯿﺶ ﺷﻨﯿﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﺧﯿﺎﺑﺎنﻫﺎی ﭘﺎرﯾﺲ را ﺑﺎ ‪ 135‬ﻧﺸﺎﻧﻪی ﺑﺮﻧﺰی از اﯾﻦ دﺳﺖ زﯾﻨﺖ دادهاﻧﺪ ﮐﻪ در ﭘﯿﺎدهروﻫﺎ و ﺣﯿﺎطﻫﺎ و‬
‫ﺧﯿﺎﺑﺎنﻫﺎ ﺑﺮ ﻣﺤﻮر ﺷﻤﺎﻟﯽ‪-‬ﺟﻨﻮﺑﯽ ﺷﻬﺮ ﺟﺎی ﮔﺮﻓﺘﻪاﻧﺪ‪ .‬زﻣﺎﻧﯽ ﺧﻂ را از ﮔﻨﺒﺪ ﺳﺎﮐﺮهﮐﻮر ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺷﻤﺎل از ﻣﯿﺎن ﺳِﻦ دﻧﺒﺎل ﮐﺮده و ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺑﻪ‬
‫رﺻﺪﺧﺎﻧﻪی ﻗﺪﯾﻤﯽ ﭘﺎرﯾﺲ رﺳﯿﺪه ﺑﻮد‪ .‬آنﺟﺎ اﻫﻤﯿﺖ و ﻣﻌﻨﯽ راه ﻣﻘﺪﺳﯽ را ﮐﻪ دﻧﺒﺎل ﮐﺮده ﺑﻮد درﯾﺎﻓﺖ‪.‬‬
‫ﻧﺼﻒاﻟﻨﻬﺎر اﺻﻠﯽ و اوﻟﯿﻪی زﻣﯿﻦ‪.‬‬
‫اوﻟﯿﻦ ﻃﻮل ﺟﻐﺮاﻓﯿﺎﯾﯽ ﺻﻔﺮ دﻧﯿﺎ‪.‬‬
‫ﺧﻂ رز ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ ﭘﺎرﯾﺲ‪.‬‬
‫ﺣﺎﻻ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ از ﺧﯿﺎﺑﺎن رﯾﻮﻟﯽ ﻣﯽﮔﺬﺷﺖ ﺣﺲ ﻣﯽﮐﺮد ﻣﻘﺼﺪ اﻧﺪﮐﯽ آنﺳﻮﺗﺮ اﺳﺖ و ﺑﯿﺸﺘﺮ از ﯾﮏ ﺧﯿﺎﺑﺎن ﺑﺎ او ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻧﺪارد‪.‬‬
‫ﺟﺎم ﻣﻘﺪس زﯾﺮ رزﻟﯿﻦ ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ ﻣﻨﺘﻈﺮ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﭘﺎﺳﺦ اﺳﺮار ﻓﻮجﻓﻮج در ﺑﺮاﺑﺮش ﺳﺮ ﺑﺮﻣﯽآورد‪ .‬ﻫﺠّﯽ ﻗﺪﯾﻤﯽ ﺳﻮﻧﯿﺮ از ﮐﻠﻤﻪی رزﻟﯿﻦ‪ ...‬ﺷﻤﺸﯿﺮ و ﭘﯿﺎﻟﻪ‪ ...‬ﻣﻘﺒﺮهی ﻣﺰﯾّﻦ ﺑﻪ ﻫﻨﺮ اﺳﺘﺎدان‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﺑﻮد ﺳﻮﻧﯿﺮ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺣﺮف ﺑﺰﻧﻪ؟ ﺑﯽ اون ﮐﻪ ﺑﺪوﻧﻢ ﺣﻘﯿﻘﺖ رو ﭘﯿﺪا ﮐﺮده ﺑﻮدم؟‬
‫ﭘﺎﯾﺶ ﺑﻪ ﭼﯿﺰی ﮔﯿﺮ ﮐﺮد و ﺳﮑﻨﺪری ﺧﻮرد‪ .‬ﺧﻂ رز را زﯾﺮ ﭘﺎ ﺣﺲ ﻣﯽﮐﺮد ﮐﻪ راﻫﻨﻤﺎﯾﯿﺶ ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﺑﻪ ﻣﻘﺼﺪ رﻫـﺴﭙﺎرش ﻣـﯽﮐﻨـﺪ‪ .‬وارد‬
‫ﺗﻮﻧﻞ ﺑﺎزار رﯾﺸﻠﯿﻮ ﮐﻪ ﺷﺪ ﻣﻮﻫﺎی ﭘﺲ ﮔﺮدﻧﺶ از ﺷﺪت اﻧﺘﻈﺎر ﺳﯿﺦ اﯾﺴﺘﺎدﻧﺪ‪ .‬ﻣﯽداﻧﺴﺖ در اﻧﺘﻬﺎی اﯾﻦ ﺗﻮﻧﻞ‪ ،‬رﻣﺰآﻟﻮدﺗﺮﯾﻦ ﺑﻨﺎی ﯾﺎدﺑﻮد ﭘﺎرﯾﺲ‬
‫ﺳﺮ اﻓﺮاﺷﺘﻪ اﺳﺖ—ﺑﻨﺎﯾﯽ را ﮐﻪ ﺑﻪ دﺳﺘﻮر ﺧﻮد اﺑﻮاﻟﻬﻮل‪ ،‬ﯾﻌﻨﯽ ﻓﺮاﻧﺴﻮا ﻣﯿﺘﺮان‪ ،‬ﻣﺮدی ﮐﻪ ﺷﺎﯾﻊ ﺑﻮد ﺳﺮوﮐﻠﻪاش در ﻣﺤﺎﻓﻞ ﺳﺮی ﭘﯿﺪا ﻣﯽﺷـﻮد‬
‫و ﻟﻨﮕﺪان واﭘﺴﯿﻦ ﻣﺎﺗَﺮَﮐﺶ را در ﭘﺎرﯾﺲ ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻨﺪ روز ﻗﺒﻞ دﯾﺪه ﺑﻮد‪ ،‬در دﻫﻪی ‪ 1980‬ﺑﺮﭘﺎ ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺣﺎﻻ ﻋﻤﺮی ﮔﺬﺷﺘﻪ‪.‬‬
‫ﺑﺎ ﻏﻠﯿﺎﻧﯽ از ﻧﺸﺎط و ﻧﯿﺮو ﻟﻨﮕﺪان از راﻫﺮو ﺑﻪ ﺣﯿﺎط آﺷﻨﺎ ﭘﺮﯾﺪ و اﯾﺴﺘﺎد‪ .‬ﻧﻔﺲزﻧﺎن‪ ،‬ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺎﻻ ﺑـﺮد و آﻫـﺴﺘﻪ و ﻧﺎﺑﺎوراﻧـﻪ ﺑـﻪ ﺑﻨـﺎی‬
‫درﺧﺸﺎن ﭘﯿﺶ روﯾﺶ ﻧﮕﺮﯾﺴﺖ‪.‬‬
‫ﻫﺮم ﻟﻮور‪.‬‬
‫ﺳﺨﺖ در ﻇﻠﻤﺖ ﻣﯽدرﺧﺸﯿﺪ‪.‬‬
‫ﺗﻨﻬﺎ ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ اﻧﺪک ﺗﺤﺴﯿﻨﺶ ﮐﺮد‪ .‬ﺑﯿﺶ از آن ﺑﻪ آن ﭼﻪ ﺳﻤﺖ راﺳﺘﺶ ﻗﺮار داﺷﺖ ﻋﻼﻗﻪﻣﻨﺪ ﺑﻮد‪ .‬ﭼﺮﺧﯿﺪ و دوﺑﺎره ﺣﺲ ﮐـﺮد ﭘﺎﻫـﺎﯾﺶ‬
‫ﺧﻂ ﻧﺎﻣﺮﺋﯽ رز را دﻧﺒﺎل ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ و او را از ﺣﯿﺎط ﺑﻪ ﮐﺎروﺳﻞ دِ ﻟﻮور ﻣﯽﮐﺸﻨﺪ—داﯾﺮهی ﻋﻈﯿﻢ ﭼﻤﻦ ﮐﻪ ﻣﺤﺼﻮر در ﭘﺮﭼﯿﻦ آراﺳﺘﻪی اﻃـﺮاﻓﺶ‬
‫ﺑﻮد و زﻣﺎﻧﯽ ﻣﮑﺎن ﺑﺮﮔﺰاری ﺟﺸﻦﻫﺎی ﮐﻬﻦ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﻃﺒﯿﻌﺖ ﺑﻮد‪ ...‬ﻣﻨﺎﺳﮏ ﻣﺴﺮتﺑﺨﺸﯽ ﮐﻪ ﺑﺎروری و رﺑﻪاﻟﻨﻮع را ﺗﮑﺮﯾﻢ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‪.‬‬

‫‪-438-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫ﻟﻨﮕﺪان ﮐﻪ از روی ﺑﻮﺗﻪﻫﺎ ﺑﻪ ﻣﺤﻮﻃﻪی ﺳﺒﺰ ﻣﯿﺎن آن ﭘﺎ ﻣﯽﮔﺬاﺷﺖ ﺣﺲ ﮐﺮد ﺑﻪ دﻧﯿﺎی دﯾﮕـﺮی وارد ﺷـﺪه اﺳـﺖ‪ .‬اﯾـﻦ زﻣـﯿﻦ ﻣﻘـﺪس‬
‫اﮐﻨﻮن ﺑﺎ ﯾﮑﯽ از ﺷﮕﻔﺖآورﺗﺮﯾﻦ ﺑﻨﺎﻫﺎی ﯾﺎدﺑﻮد ﺷﻬﺮ ﻋﻼﻣﺖﮔﺬاری ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬در ﻣﺮﮐﺰ ﻣﺤﻮﻃﻪ‪ ،‬ﻫﺮم واژﮔﻮن و ﻋﻈﯿﻢ ﺷﯿﺸﻪای دﻫـﺎن ﮔـﺸﻮده‬
‫ﺑﻮد ﮐﻪ ﺣﺎل ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﺷﮑﺎﻓﯽ ﺑﻠﻮری در زﻣﯿﻦ ﻓﺮو رﻓﺘﻪ ﺑﻮد و ﭼﻨﺪ ﺷﺐ ﭘﯿﺶ ﻟﻨﮕﺪان ﻫﻨﮕﺎم ورودش ﺑﻪ ﻣﯿﺎناﺷﮑﻮب ﻟﻮور آن را دﯾﺪ‪.‬‬

‫ﻫﺮم ﻣﻌﮑﻮس‪La Pyramide Inversée. .‬‬

‫ﻟﻨﮕﺪان‪ ،‬ﻟﺮزﻟﺮزان ﺑﻪ ﻃﺮف ﻟﺒﻪی ﻫﺮم ﮐﻪ ﺑﺎ ﻧﻮر زرد ﮐﻬﺮﺑﺎﯾﯽ ﺑﺮاﻓﺮوﺧﺘﻪ ﺑﻮد ﮔﺎم ﺑﺮداﺷﺖ و ﺑﻪ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺑـﻪ ﻣﺠﺘﻤـﻊ زﯾﺮزﻣﯿﻨـﯽ وﺳـﯿﻊ ﻟـﻮور‬
‫ﭼﺸﻢ دوﺧﺖ‪ .‬ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﻫﺮم واژﮔﻮن ﺑﻠﮑﻪ آن ﭼﻪ دﻗﯿﻘﺎً زﯾﺮش ﻗﺮار داﺷﺖ ﻫﺪف ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬آنﺟﺎ‪ ،‬ﺑﺮ ﮐﻒ اﺗﺎق زﯾـﺮ ﻫـﺮم‪ ،‬ﺳـﺎﺧﺘﺎری‬
‫ﺳﺨﺖ ﻇﺮﯾﻒ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻟﻨﮕﺪان در ﻧﻮﺷﺘﻪاش ﺑﻪ آن اﺷﺎره ﮐﺮده ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺷﻮر و ﻫﯿﺠﺎنِ اﺣﺘﻤﺎﻟﯽ ﺑﺎورﻧﮑﺮدﻧﯽ ﻟﻨﮕﺪان را ﻫﻮﺷﯿﺎر ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺎﻻ ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﻪ ﻟﻮور ﻧﮕﺮﯾﺴﺖ و ﺣﺲ ﮐﺮد ﺟﻨﺎﺣِﯿﻦ ﻋﻈـﯿﻢ‬
‫ﻟﻮور او را در ﺧﻮد ﻣﯽﮔﯿﺮد‪ ...‬راﻫﺮوﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ زﯾﺒﺎﺗﺮﯾﻦ آﺛﺎر ﻫﻨﺮی دﻧﯿﺎ زﯾﻨﺘﺸﺎن داده ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫داوﯾﻨﭽﯽ‪ ...‬ﺑﻮﺗﯿﭽﻠﯽ‪...‬‬

‫آراﺳـﺘـﻪ در ﺻـُﻨـﻊ اﺳـﺘﺎدان ﻣـﯽﺧـﺴﺒـﺪ‪.‬‬

‫ﺳﺮﺷﺎر از ﺣﯿﺮت ﺑﺎر دﯾﮕﺮ از ﻣﯿﺎن ﺷﯿﺸﻪﻫﺎ ﺑﻪ آن ﺳﺎﺧﺘﺎر ﮐﻮﭼﮏ ﻧﮕﺮﯾﺴﺖ‪.‬‬
‫ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮم ﭘﺎﯾﯿﻦ!‬
‫از داﯾﺮه ﺑﯿﺮون آﻣﺪ و ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ ﺣﯿﺎط را ﺑﻪ ﺳﻮی ورودی ﻫﺮﻣﯽﺷﮑﻞ ﻋﻈﯿﻢ ﻟﻮور ﻃﯽ ﮐﺮد‪ .‬آﺧﺮﯾﻦ ﺑﺎزدﯾﺪﮐﻨﻨـﺪﮔﺎن روز ﻧﻔﺮﺑـﻪﻧﻔـﺮ از ﻣـﻮزه‬
‫ﺑﯿﺮون ﻣﯽزدﻧﺪ‪.‬‬
‫در ﮔﺮدان را ﻓﺸﺎر داد و از ﭘﻠﮑﺎن ﺧﻤﯿﺪهی ﻫﺮم ﭘﺎﯾﯿﻦ رﻓﺖ‪ .‬ﺣﺲ ﻣﯽﮐﺮد ﻫﻮا ﺳﺮدﺗﺮ ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬ﺑﻪ اﻧﺘﻬـﺎی ﭘﻠﮑـﺎن ﮐـﻪ رﺳـﯿﺪ وارد داﻻن‬
‫درازی ﺷﺪ ﮐﻪ زﯾﺮ ﺣﯿﺎط ﻟﻮور ﺑﻪ ﻃﺮف ﻫﺮم واژﮔﻮن اداﻣﻪ داﺷﺖ‪.‬‬
‫در اﻧﺘﻬﺎی ﺗﻮﻧﻞ‪ ،‬وارد اﺗﺎق ﺑﺰرﮔﯽ ﺷﺪ‪ .‬درﺳﺖ ﭘﯿﺶ روﯾﺶ‪ ،‬ﻫﺮم واژﮔﻮن ﺑﺎ ﺷﮑﻞ ﺧﯿﺮهﮐﻨﻨﺪهی ‪-7‬ﻣﺎﻧﻨﺪ و ﺷﯿـﺸﻪاﯾـﺶ ﻣﻌﻠّـﻖ از ﺳـﻘﻒ‬
‫ﺳﻮﺳﻮ ﻣﯽزد‪.‬‬
‫ﺳﺎﻏﺮ‪.‬‬
‫ﻟﻨﮕﺪان ﺑﺎرﯾﮏ ﺷﺪﻧﺶ را از ﺳﺮ ﺑﻪ ﻧﻮک ﻧﮕﺎه ﮐﺮد ﮐﻪ در ﻓﺎﺻﻠﻪی دوﻣﺘﺮی از زﻣﯿﻦ ﻣﻌﻠﻖ ﺑﻮد‪ .‬دﻗﯿﻘﺎً زﯾﺮ آن‪ ،‬ﺳﺎﺧﺘﺎر ﮐﻮﭼﮑﯽ ﻗﺮار داﺷﺖ‪.‬‬
‫ﻫﺮﻣﯽ ﮐﻮﭼﮏ ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﻮد ﺳﺎﻧﺘﯽﻣﺘﺮ ﺑﻠﻨﺪی داﺷﺖ و ﺗﻨﻬﺎ ﺳﺎﺧﺘﺎر ﮐﻮﭼﮏ اﯾﻦ ﺑﻨﺎی ﻏﻮلآﺳﺎ ﻣﺤﺴﻮب ﻣﯽﺷﺪ‪.‬‬
‫دﺳﺖﻧﻮﺷﺘﻪی ﻟﻨﮕﺪان در ﺣﯿﻦ ﺑﺤﺚ درﺑﺎرهی ﻣﺠﻤﻮﻋﻪی اﺳﺘﺎداﻧﻪی ﻫﻨﺮ رﺑﻪاﻟﻨﻮع اﺷﺎرهی ﮔﺬراﯾﯽ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻫﺮم ﮐﻮﭼﮏ ﮐﺮده ﺑﻮد‪» .‬ﺑﻨﺎی‬
‫ﻇﺮﯾﻒ ﭼﻨﺎن از زﻣﯿﻦ ﺑﺮآﻣﺪه ﮐﻪ اﻧﮕﺎر ﻧﻮک ﮐﻮه ﯾﺦ ﺑﺎﺷﺪ—ﻗﻠﻪی ﺳﺮداﺑﻪای ﻫﺮﻣﯽﺷﮑﻞ و ﺑﺰرگ ﮐﻪ ﺑﺮ اﺗـﺎﻗﮑﯽ ﭘﻨﻬـﺎﻧﯽ در زﯾـﺮ آن ﻏﻮﻃـﻪور‬
‫اﺳﺖ‪«.‬‬
‫ﻧﻮرﻫﺎی ﻣﻼﯾﻢ ﺑﻪ ﻣﯿﺎناﺷﮑﻮب ﺧﺎﻟﯽ ﻧﻮر ﻣﯽﺑﺨﺸﯿﺪﻧﺪ‪ .‬دو ﻫﺮم ﺑﻪ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ اﺷﺎره ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ و ﺗﻨﻪﺷﺎن ﻣﯿﺰان ﺑﺮ ﻫﻢ ﺑﻮد و ﻧﻮک آنﻫﺎ ﻫـﻢ‬
‫ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً ﺑﻪ ﻫﻢ ﻣﯽرﺳﯿﺪ‪.‬‬
‫ﺳﺎﻏﺮ در ﺑﺎﻻ‪ .‬ﺷﻤﺸﯿﺮ در ﭘﺎﯾﯿﻦ‪.‬‬

‫ﺷـﻤﺸﯿﺮ و ﭘـﯿﺎﻟﻪ ﺑـﺮ دروازهاش ﻧـﺎﻇﺮ اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﻟﻨﮕﺪان ﮐﻠﻤﺎت ﻣﺮی ﺷﺎول را ﺷﻨﯿﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ او ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد روزی ﺣﻘﯿﻘﺖ رو ﻣﯽﻓﻬﻤﯽ‪.‬‬

‫‪-439-‬‬
‫راز داوﯾﻨﭽﯽ‪ /‬دَن ﺑﺮاون ‪ /‬ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮاﺑﯽ – ﺳﻤﯿﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻢ‪http://www.haftom.org/‬‬

‫زﯾﺮ ﺧﻂ رز ﮐﻬﻦ اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد و ﺷﺎﻫﮑﺎر اﺳﺘﺎدان او را درﺑﺮﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﭼﻪ ﺟﺎﯾﯽ ﺑﻬﺘﺮ از اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺳـﻮﻧﯿﺮ از ﺟـﺎم ﻧﮕﻬﺒـﺎﻧﯽ ﮐﻨـﻪ؟ ﺣـﺎل‬
‫ﺳﺮاﻧﺠﺎم‪ ،‬ﺣﺲ ﻣﯽﮐﺮد ﻣﻌﻨﺎی ﺣﻘﯿﻘﯽ ﺷﻌﺮ اﺳﺘﺎد اﻋﻈﻢ را درﯾﺎﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﻪ ﺳـﻤﺖ آﺳـﻤﺎن ﮔﺮداﻧـﺪ و از ﭘـﺸﺖ ﺷﯿـﺸﻪ ﺑـﻪ ﺷـﺐ‬
‫درﺧﺸﺎن و ﺳﺘﺎرهﻧﺸﺎن ﻧﮕﺮﯾﺴﺖ‪.‬‬

‫ﻋـﺎﻗـﺒﺖ ﺑـﺎ اﺧـﺘﺮان آﺳـﻤﺎن آرام ﻣـﯽﮔﯿﺮد‪.‬‬

‫ﮐﻠﻤﺎت ﻓﺮاﻣﻮشﺷﺪه ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ زﻣﺰﻣﻪی ارواح در ﻇﻠﻤﺖ در ذﻫﻨﺶ ﻃﻨﯿﻦ اﻧﺪاﺧﺘﻨﺪ‪ .‬ﺟﺴﺘﺠﻮی ﺟﺎم ﻣﻘﺪس‪ ،‬ﺟﺴﺘﺠﻮﯾﯽ اﺳﺖ ﺑﺮای زاﻧﻮ زدن‬
‫در ﺑﺮاﺑﺮ ﺗﻦ ﻣﺮﯾﻢ ﻣﺠﺪﻟﯿﻪ‪ ،‬ﺳﻔﺮی ﺑﺮای ﻧﯿﺎﯾﺶ در ﭘﺎی آن راﻧﺪه ﺷﺪه‪.‬‬
‫ﻣﻮﺟﯽ از ﺗﮑﺮﯾﻢ و ﺳﺘﺎﯾﺶ راﺑﺮت ﻟﻨﮕﺪان را درﺑﺮﮔﺮﻓﺖ و او ﺑﻪ زاﻧﻮ اﻓﺘﺎد‪.‬‬
‫دﻣﯽ ﮔﻤﺎن ﮐﺮد آوای زﻧﯽ را ﺷﻨﯿﺪه اﺳﺖ‪ ...‬آوای ﺧﺮد اﻋﺼﺎر ﮐﻬﻦ‪ ...‬ﻧﺠﻮاﯾﯽ از دل زﻣﯿﻦ‪.‬‬

‫ﻗﻔﺴﻪ‬
‫ﮐﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻣﺠﺎزی ﻓﺎرﺳﯽ‬
‫‪Www.ghafaseh.coM‬‬
‫ﭘﺎﯾﮕﺎه ﺟﺎﻣﻊ ﮐﺘﺎب ﻫﺎی ﻣﺠﺎزی روی اﯾﻨﺘﺮﻧﺖ‬
‫‪info@ghafaseh.com‬‬

‫‪-440-‬‬