ெெெெ/ெெெெ ெெெெெெெெ ெெெெெ ெெெெெெெெ ெெெெெெெெெெெெெ ெெெெெெெெெெ ெெெெெெெெெெெெெெெெெ "வணக்கம். என் ெபயர் சேரஜா.

" ைககைள கூூப்பிக்ெகாண்ேட ெசான்னாள் அந்தப் ெபண். சத்யவதி அவைளக் ேகள்விக்குறியுடன் பார்த்தாள். "உங்கள் வீட்டில் வாடைககு ேபார்ஷன் இருப்பதாய் ... " பாதிேலேய நிறுத்திவிட்டாள். "வாங்க ... வாங்க" என்று ெவளிேய வந்தாள் சத்யவதி. முன் பக்கத்தில் இருந்த சாமந்தி பூூஞ்ெசடிகளுக்கு நடுவில் இருந்த பாைத வழியாக பக்கத்தில் இருக்கும் ேபார்ஷனுக்கு அைழத்துப் ேபானாள். சாத்தியிருந்த தாழ்பாைள திறந்துெகாண்டு உள்ேள நுைழந்தாள். "மூூன்று அைறகள். கைடசியில் இருப்பது சைமயல் அைற. ெகால்ைலயில் குழாய் இருக்கு." "வாடைக எவ்வளவு?" சேராஜா ேகட்டாள். "அறுநூூறு. கெரண்ட் சார்ஜ் தனி." "எனக்குப் பிடித்திருக்கு. நாைளக்ேக வந்துவிடுகிேறன்" என்றாள் சேராஜா. சேராஜாவின் புடைவத் தைலப்ைபப் பிடித்துக்ெகாண்டு நின்றிருந்த மூூன்று வயது பாலு சுற்றிலும் பார்த்துக் ெகாண்டிருந்தான். ெவளியில் ேபச்சுக் குரல் ேகட்டு சத்யவதியின் கணவன் சுதாகர் உள்ேள இருந்து ெவளியில் வந்து இருவைரயும் பார்துவிட்டு மறுபடியும் உள்ேள ேபாய்விட்டான். சேராஜா பாலுவின் ைகைய விட்டுவிட்டு ேஹண்ட்ேபக்கில் ைகைய நுைழத்து "ஒருமாத வாடைகைய அட்வான்ஸாக தரட்டுமா?" என்றாள். "ெகாடுங்க" என்றாள் சத்யவதி. சேராஜா பணத்ைத எடுத்துக்ெகாண்டிருந்த ேபாது "உங்களுைடய மகனா?" என்று ேகட்டாள். "ஆமாம்." "ஒேர குழந்ைததானா?" "ஒேர குழந்ைததான்." இந்தப் பதிைலக் ேகட்டு சத்யவதி திருப்தி அைடந்தாள். எவ்வளவு குைறந்தேபர் இருப்பாங்கேளா அவ்வளவு நன்றாக இருக்கும் வீடு. "ெமாத்தம் மூூணுேபர்தான் இருக்கீங்களா?" சாதாரணமாக ேகட்பது ேபால் ேகட்டாள். "இல்ைல. இருவர்தான்." சத்யவதி திடுக்கிட்டாள். "இருவர் மட்டும்தானா?" சேராஜாைவ கூூர்ந்து பார்த்துக்ெகாண்ேட ேகட்டாள். "அப்படி என்றால் உங்கள் கணவர்..." "இல்ைல." தாழ்ந்த குரலில் ெசான்னாள். "ஐேயா பாவம்!" வருத்தப்பட்டாள். "எத்தைன வருடங்களாச்சு?" சேராஜாவின் ெநற்றிையப் பார்த்துக்ெகாண்ேட ேகட்டாள். சிவப்பு வண்ணத்தில் குங்குமம் செராஜாவின் ெநற்றியில்

பளீெரன்று மின்னிக் ெகாண்டிருந்தது. கணவர் இறந்து ேபாய் ஒருவருடம் கூூட ஆகாமல் மறுபடியும் குங்குமப்ெபாட்டு ைவத்துக் ெகாள்பவர்கைள அவள் பார்த்ததில்ைல. அதனால்தான் ேகட்டாள், எத்தைன வருடங்களாச்சு என்று. "எது?" " "அதான். அவர் இறந்துேபாய்." "இல்ைல என்றால் இறந்து ேபாய் விட்டார் என்று அர்த்தம் இல்ைல." பதில் ெசான்னாள் சேராஜா. "அப்படி என்றால் திருமணம் ஆகவில்ைலயா?" "ஊஹ¤ம். ஆகவில்ைல." சத்யவதிக்குப் புரியவில்ைல. "அப்ேபா .... இந்தப் ைபயன்?" என்றாள். "என் மகன்." தைலயில் ெபரிய குண்ைடப் ேபாட்டாற் ேபாலிருந்தது சத்யவதிக்கு. அேத ேநரத்தில் சுதாகரின் தந்ைத ஆ·பீஸிலிருந்து வந்தார். ைசக்கிைள திண்ைணயில் தூூக்கி ைவத்துவிட்டு உள்ேள ேபானார். மறுபடியும் வந்து ைசக்கிள் ஸ்டாண்ட் சரியாக ேபாட்டிருக்கிேறாேமா இல்ைலேயா என்று பார்த்தார். "அப்படி என்றால் கல்யாணம் ஆகாமேலேய..." இந்தக் ேகள்விையக் ேகட்கும் ேபாது சத்யவதிக்கு அருவருப்பாக இருந்தது. சேராஜா உடேன பதில் ெசால்லவில்ைல. தைலையக் குனிந்துெகாண்டு தாழ்வான குரலில் "ஆமாம்" என்றாள். "உனக்கு அப்பா அம்மா இல்ைலயா?" பன்ைமயிலிருந்து ஒருைமக்கு மாறியைத சேராஜா கவனித்தாள். இருந்தாலும் பதில் ெசான்னாள். "இருக்காங்க." "எங்ேக?" "இேத ஊரில்." "அப்ேபா அவர்களுடேன இருக்கலாேம?" "ெவளியில் ேபாகச் ெசால்லிவிட்டார்கள்." தீனமான குரலில் ெசால்லவில்ைல. ஆனால் கண்களில் ேவதைன ெதன்பட்டது. ேமற்ெகாண்டு என்ன ேகட்பது என்று சத்யவதிக்குப் புரியவில்ைல. இவ்வளவு இன்ட்ெரஸ்டிங்காக இருந்த அவைள இப்படி பாதியில் அனுப்புவதற்கும் மனம் வரவில்ைல. "எத்தைன நாளாச்சு? "மூூன்று வருஷம் எட்டு மாதம் ஆகிறது."

மூூன்று வருஷம் இரண்டு மாதங்கள் வயதுைடய பாலு இருவரின் உைரயாடைலக் ேகட்டுக் ெகாண்டிருந்தான். "அப்ேபா இத்தைன நாள்?" "காந்தித் ெதருவில் குடியிருந்ேதாம். வீட்டுக்காரர்கள் ெராம்ப நல்லவர்கள். ஆனால் அவர்கள் அந்த வீட்ைட விற்கப் ேபாகிறார்கள். அதான் வீடு மாற ேவண்டியதாகிவிட்டது" என்று ெசால்லிக்ெகாண்ேட ேஹண்ட்ேபக்கிலிருந்து பணத்ைத எடுத்தாள். "இந்தாங்க அறுநூூறு." சத்யவதி வாங்கிக்ெகாள்ளவில்ைல. "வீட்டில் அவைரக் ேகட்கணும்" என்றாள். "உங்க கணவர் உள்ேள இருக்கிறார் ேபாலிருக்ேக? ேகளுங்கள்." உண்ைமயில் யாைரயும் ேகட்க ேவண்டியதில்ைல. அந்த வீட்டில் சத்யவதி ைவத்ததுதான் சட்டம். ஆனால் இவளிடமிருந்து எப்படி விடுபடுவது என்று ெதரியாமல் வாய்க்கு வந்த ெபாய்ையச் ெசால்லிவிட்டாள். இனிேமல் எந்தச் சாக்கு ெசால்லித் தப்பித்துக் ெகாள்வது என்று ெதரியவில்ைல. ஆனால் அைதப் புரிந்துெகாண்ட சேராஜா, "உங்களுக்கு வாடைக விஷயத்தில் எந்தப் பிரச்ைனயும் வராது. மாதா மாதம் முதல் ேததி அன்ேற ேகாடுத்துவிடுேவன். ேவண்டுமானால் ஒரு மாதத்திற்கு பதில் இரண்டு மாத வாடைகைய அட்வான்ஸாகத் தருகிேறன். கடவுள் கிருைபயால் கிட்டத்தட்ட மூூவாயிரம் ரூூபாய் சம்பளம் வருகிற ேவைலதான் ெசய்து வருகிேறன்" என்றாள். "அது வந்து .. வாடைகையப் பற்றி இல்ைல." "பின்ேன?" சத்யவதியால் உடேன பதில் ெசால்ல முடியவில்ைல. உண்ைமயில் தன்னுைடய பிரச்ைன என்னெவன்று அவளுக்ேக புரியவில்ைல. வீட்ைட வாடைகக்குக் ெகாடுப்பதில் மட்டும் விருப்பம் இல்ைல. "ஏதாவது ·ேபமிலிக்குக் ெகாடுக்கலாம் என்று இருக்கிேறாம்" என்றாள். சேராஜா சிரித்தாள். "ஸ்ேடட் கவர்ன்ெமண்ட் ட.ஏ. ரூூல்ஸ் படி நாங்களும் ·ேபமிலிதாேன?" அந்தச் சிரிப்பு சத்யவதிக்குக் ேகாபத்ைத ஏற்படுத்தியது. "ெகௌரவமான குடும்பத்துக்கு" என்றாள். 'ெகௌரவம் ' என்ற ெசால்ைல ேவண்டுெமன்ேற அழுத்தமாக உச்சரித்தாள். சேராஜாவின் முகம் ஒரு வினாடி கைளயிழந்தது. ஆனால் இந்த அவமானங்களுக்ெகல்லாம் பழக்கப்பட்டு விட்டதால் உடேன ேதறிக்ெகாண்டு. "மனிதன் ெகௌரவத்துடன் வாழ்வதற்கும், மனதளவில் ஒரு நிமிடம் பலவீனமாகி விடுவதற்கும் என்ன சம்பந்தம் இருக்கிறது? பலவீனம் என்பது எல்ேலாரிடமும் இருக்கும்" என்றாள். தன்னுைடய பாயிண்ைடேய பிடித்துக்ெகாண்டு வாதம் ெசய்துெகாண்டிருந்த சேராஜாைவப் பார்க்கும் ேபாது சத்யவதியின் ேகாபம் ேமலும் அதிகரித்தது. வீட்டுக்காக அவள் கண்ணீர் விடடு ேவண்டுேகாள் விடுப்பாேளா என்று எண்ணியிருந்தாள். அதனால் சட்ெடன்று ெசால்லிவிட்டாள். "அவ்வளவு பலவீன மனம் பைடத்தவர்கள் எங்கள் வீட்டு ேபார்ஷனில் குடியிருக்க ேவண்டாம்." அந்த வார்த்ைதைய சேராஜா முன்னாடிேய ஊகித்திருந்தாள் ேபாலும். அதனால் இந்த முைற நிைல தடுமாறாமல், உணர்ச்சியற்ற குரலில் நிதானமாக ெசான்னாள். "ஒரு காலத்தில் இருந்த பலவீனம் அது. அப்ெபாழுது உலகத்ைதப் பற்றி அதிகம் ெதரியாது. காதலுக்கும் கல்யாணத்திற்கும் வித்தியாசம் ெதரியாது. ஒரு விதமாக பார்த்தால் அைத பலவீனம் என்று கூூட ெசால்ல முடியாது.

உங்களுக்குத் ெதரியாதது என்ன இருக்கு? இது ேபான்ற விஷயங்களில் ஆண்தான் ெபண்ைண வழி நடத்துவான். தன்னுைடய எதிர்காலம் ஒரு ேகள்விக்குறியாக இருக்கப் ேபாகிறது என்ற விஷயம் ஒரு ெபண்ணுக்கு எல்லாம் முடிந்த பின்தான் ெதரியும். நீங்க ெசான்னீங்க இல்ைலயா பலவீன மனம் பைடத்தவர் உங்க வீட்டு ேபார்ஷனில் குடியிருக்க ேவண்டாெமன்று? எனக்கு இப்ெபாழுது எந்த பலவீனங்களும் இல்ைல. அப்படி ஏதாவது இருந்தால் இந்ேநரத்திற்கு மறுபடியும் ..." "சிவ சிவா " என்று ெசால்லிக்ெகாண்ேட காதுகைளப் ெபாத்திக்ெகாண்டாள் சத்யவதி. சேராஜா ேமலும் ஏேதா ெசால்லப் ேபானாள். அதற்குள் பாலு சுண்டு விரைலக் காட்டி" அம்மா!" என்றான். "ஒரு நிமிஷம் இரு கண்ணா!" என்று ெசால்லிவிட்டு சத்யவதிைய ேநாக்கித் திரும்பினாள். "நீங்கள் ெசால்லலாம். இப்ேபா எனக்கு எக்ஸ்பீரியன்ஸ் இருப்பதால் அப்படி எதுவும் ஆகாமல் முன் ஜாக்கிரைதயாக இருக்கிேறேனா என்று. மனச்சாட்சிைய ஏமாற்றும் மனப்பான்ைம பைடத்தவளாக இருந்தால் இவைன என் தம்பி என்று ெசால்லி இருப்ேபன். இல்ைலயா பிறந்ததுேம ஏதாவது அநாைத இல்லத்தில் ேசர்க்க ஏற்பாடு ெசய்திருப்ேபன். நீங்களும் ஒரு ெபண்தாேன? ஒரு தடைவ ஏமாந்துேபான ெபண் இனி ெஜன்மத்தில் ஆைண அருகில் வரவிடமாட்டாள் இல்ைலயா? இப்ேபா எனக்கு எந்த பலவீனங்களும் இல்ைலங்க" என்றாள். பலவீனம் என்ற வார்த்ைதைய அழுத்திச் ெசான்னாள். "அெதல்லாம் எனக்கு பதிெனட்டு வயது இருக்கும் ேபாது நடந்த கைத. காைலயில் உதிக்கும் சூூரியனின் அழகில், கனவுலகில் கைரந்து ேபாவைத பலவீனம் என்று நீங்கள் ெசான்னால் அப்ேபா எனக்கு இருந்தது அதுதான். இப்ேபா என்னுைடய லடசியெமலலாம இவைன வளர்த்து ஆளாக்குவதுதான். உண்ைமைய விட ஒழுக்கம் உயர்ந்ததாக இருக்கலாம். ஆனால் உண்ைமைய மாற்ற முடியாது இல்ைலயா. ேபாகட்டும், உங்களுக்கு அவ்வளவு அவநம்பிைகயாக இருந்தால் இரவு ஒன்பது மணிக்ெகல்லாம் எங்கள் வீட்டு வாசற்கதைவ ெவளிேய பூூட்டிக்ெகாண்டு விடுங்கள். அதற்குப் பிறகு உங்களுக்கு என்ன ஆட்ேசபைள இருக்கப் ேபாகிறது? உங்களுக்கு இன்ெனாரு சந்ேதகமும் வரலாம். ஆ·பீஸ¤க்குப் ேபாவதாக ெசால்லிவிட்டு மதிய ெநரத்தில் நான் யாருடனாவது சுற்றலாேம என்று. இந்த பிராபபிலிடீ நீங்க ஒரு ·ேபமிலிக்குக் ெகாடுத்தாலும் இருக்கும் இல்ைலயா?" சத்யவதிக்கு திடீெரன்று அடுப்பின் மீது ைவத்த குழம்பு பற்றி நிைனவுக்கு வந்தது. அதன் கமரல் வாசல் வைர வந்து மூூச்சுத் திணறுவது ேபால் ேதான்றியது. இவ்வளவு துணிந்தவளுடன் தனக்கு ேபச்சு எதற்கு என்று நிைனத்தவளாய், ைககைள கூூப்பி வணங்கிவிட்டு, "ேபாயிட்டு வாம்மா. நீ நல்லவளாகேவ இருக்கலாம். ஆனால் எங்கள் வீட்டில் ஆண்கள் இருக்கிறார்கள். அவர்களுக்கு பலவீனங்கள் இருக்கலாம்" என்றாள். சேராஜா சிரித்தாள். ேவதைனயும், இரக்கமும் கலந்த சிரிப்பு. நதியில் மூூழ்கிக்ெகாண்டிருப்பவன் துரும்ைபப் பிடித்துக்ெகாண்டு நீந்திக் ெகாண்டிருப்பைனப் பார்த்து சிரித்த சிரிப்பு. "உங்கள் வீட்டு ஆண்களுக்கு பலவீனங்கள் இருக்கு என்று ஒப்புக்ெகாள்கிறீர்கள் இல்ைலயா. பலவீன மனம் பைடத்த ஒரு ெபண் பக்கத்து ேபார்ஷனுக்குக் குடிவருவைத விரும்பாத நீங்கள் பலவீனங்கள் இருக்கும் ஆணின் பக்கத்தில் எப்படி தினந்ேதாறும் படுத்துக்கறீங்க? ேவதைன கலந்த புன்முறுவல் அவள் இதழ்களில் ெநளிந்தது. "இப்படி ெவளிப்பைடயாக ேகட்டதால் உங்கள் கண்களுக்கு நான் ஒரு அரக்கிையப் ேபால் ெதன்படுகிேறன் இல்ைலயா?" சட்ெடன்று அவள் குரல் தழுதழுத்தது. "நானும் உஙகைளப் ேபால் அப்பாவியாய், மலைரப் ேபான்ற சுகுமாரத்துடன் கனவுலகில் ஆடிபாடிக் ெகாண்டிருந்தவள்தான். கண்மூூடி திறப்பதற்குள் எல்லாம் நடந்து முடிந்து விட்டது. இதில் பலவீனம் எதுவும் இல்ைல. எல்லாம் ஹீனம்தான். தாலி கட்டவில்ைல என்பதால் தனக்கு எந்த சம்பந்தமும் இல்ைல என்பது ேபால் அப்பாவின் முதுகிற்குப் பின்னால் மைறந்து நின்றபடி ெவடிக்ைக பார்த்துக் ெகாண்டிருந்த மகன், தனக்கு நியாயம் வழங்கும்படி ேகட்க வந்த ெபண்ைணக் கழுத்ைதப் பிடித்து ெவளியில் தள்ளிய மாமனார், தவறு ெசய்தவள் சம்பாதிக்கும் மகள் என்பதால் ெராம்பவும் ேகாபித்துக் ெகாள்ளமுடியாமல் அபார்ஷன் ெசய்வதற்கு ஏற்பாடு ெசய்வதாக ெசான்ன தந்ைத. இவர்கள் எல்ேலாரும் ேசரந்து ஒரு பதிெனட்டு வயதுப் ெபாண்ணின் ெமன்ைமயான மனைத காலடியில் ேபாட்டு நசுக்கிவிட்டார்கள்.

அப்ெபாழுதுகூூட எனக்கு ேவதைன ஏறபடவில்ைல. ெசய்த தவைற ஒப்புெகாண்டு இத்தைன ஆண்கைள ைதரியமாக எதிர்த்து, ெசாந்த கால்களில் நின்று தன் மகைன வளர்த்துவரும் ஒரு ெபண்ைண, நீங்களும் ஒரு ெபண்ணாக இருந்தும் பக்கத்து ேபார்ஷனுக்கு குடி வரக்கூூடாது என்று தடுப்பைத பார்க்கும் ேபாது ேவதைனயாக இருக்கிறது. அவ்வளவுதான். எனக்கு வீடு ேவண்டாம். நீங்கேள வீட்டிலிருந்து ெவளியில் வந்து பாருங்கள். ெபண்களுக்கு நிகழும் அநியாயங்களுக்கு மைறமுகமாக துைணபுரிவது ஒரு ெபண்தான் என்று புரியும். ஆண்களின் உலகத்திலிருந்து ெபண் இனத்ைத தனியாக பிரித்து அவர்கைள அந்நியப்படுத்துவதும் ெபண்ேணதாேனா என்று ேதான்றுகிறது." அவள் திரும்பினாள். அவள் ைகையப் பிடித்துக்ெகாண்டு பாலுவும் நகர்ந்தான். முற்றும்