15 december 2010 , pag.
dedagstelling
Alleen cyberoorlog stopt kinderporno
Een misbruikzaak
als in Amsterdam
maakt nogal wat
los. De dader krijgt
gruwelijke straffen
toegewenst, politici
eisen een sterkere
greep van de auto-
riteiten op het in-
ternet. Dat klinkt
flink maar is ver
naast de realiteit.
De stelling: Alleen
een cyberoorlog
kan kinderporno
stoppen.
JACCO DE BOER
Internetdeskundige LC
D
e wereld van de han-
del is grotendeels in
handen van zeer be-
kwame Oost-Europese
en Russische criminelen. Het
overgrote deel van de kinderpor-
no die wordt gemaakt is huis-
vlijt. Het zijn vooral fanatieke
vaders, soms moeders, leraren
en babysitters, die de daadwer-
kelijke productie ter hand ne-
men. Zij doen dit voor de kick en
erkenning. Kinderpornoseries
worden gepubliceerd met ver-
melding van hun schuilnaam en
daarbij worden ze aangemoe-
digd door een grote groep die
alleen maar consumeert, zoge-
naamde ’lurkers’. Dit gebeurt op
moeilijk toegankelijke fora we-
reldwijd. Je mag er pas op als je
nieuwe kinderporno inbrengt.
Overal ter wereld komt de poli-
tie dezelfde, soms jarenoude,
series tegen. Deze gestoorde
ouders en pedofielen zullen er
altijd zijn. Of we dat nu leuk
vinden of niet.
Criminele netwerken verza-
melen deze series om te verhan-
delen, niet voor de reputatie
maar voor keiharde dollars en
euro’s. In Oost-Europa en Rus-
land, waar het meest wordt
verdiend aan de handel in kin-
derporno, is porno überhaupt
illegaal. Op de in 2000 opgerich-
te Russische marktplaats voor
pornografie, Darkmasters, maak-
te het dus niet uit wat en waar-
om je het verhandelde, als het
maar veel opbracht. Kinderpor-
no brengt het meest op. In de
wetteloze Jeltsinjaren hield men
moeiteloos websites in de lucht
Reageren op het nieuws? ingezonden@lc.nl of www.lc.nl
met daarop verboden materiaal
dat wereldwijd te benaderen
was. De Wit-Russen, die experts
zijn in transacties via internet,
leverden de betalingssystemen,
buiten de greep van internatio-
nale verdragen. Pas jaren later
kwam er internationale druk
waarop die sites verdwenen.
De netwerken die zich op
Darkmasters hadden georgani-
seerd waren inmiddels geoefend
genoeg om zich daar niets van
aan te trekken. De crème-de-la-
crème van creditcardfraudeurs
(carders), hackers, systeembe-
heerders, spammers en dubieu-
ze bankiers verenigden zich en
ontstijgen daarmee de kunde en
slagkracht van opsporingsin-
stanties. En zeker die van politici
en ambtenaren die uiteindelijk
de maatregelen tegen deze han-
del moeten formuleren.
Deze netwerken zijn decen-
traal, de creditcardfraudeur kent
de systeembeheerder niet, die
op zijn beurt niet precies weet
wat hij verbergt en voor wie hij
het doet en deze staat weer los
van de spammer die de kinder-
porno wereldwijd promoot.
Met valse identiteiten en
creditcards kopen deze crimine-
len serverruimte over de hele
wereld. Op de servers beveiligen,
encrypten, ze al het verkeer en
de informatie die er op staat
zodat alleen een betalende klant
toegang krijgt tot de inhoud.
Daarvoor is deze ’klant’ via
allerlei servers al de halve wereld
over geweest en compleet ano-
niem bij de uiteindelijke bron
terecht gekomen. Op geen van
deze servers wordt een log bijge-
houden en is het pad hoe hij
daar gekomen is niet te traceren.
Per 10 minuten veranderen deze
servers van adres en locatie en
wissen zichzelf even vaak om
daarna ’schoon’ weer opge-
bouwd te worden. Soms duizen-
den kilometers verderop. Aan
weinig tot niets van de activiteit
van één enkele server is te zien
wat het uiteindelijke kwaadaar-
dige doel van het internetver-
keer is.
Er moet wel betaald worden
natuurlijk. Of de criminele top-
pers hebben zelf een bank of ze
gebruiken een bank die het niet
uitmaakt waar het geld vandaan
komt. Deze banken bevinden
zich grotendeels in de Baltische
staten en Israël. Er is wel eens
een bank die zich bedenkt, maar
met genoeg kapitaal is er altijd
wel een andere bank te vinden.
Deze banken geven vervolgens
creditcards uit waarmee wereld-
wijd en ongelimiteerd geld op te
nemen is. Ook weer decentraal,
zodat het in stukken bij de baas
komt, vaak keurig witgewassen.
Tegen deze hoogstaande tech-
nische kennis en internationale
organisatie is moeilijk een vuist
te maken. Al is het alleen maar
door de vele landen en autoritei-
ten die betrokken zijn Het kost
tijd om een daadkrachtige sa-
menwerking op te zetten. Zo
blijven de criminelen de geves-
tigde orde vaak meer dan een
stap voor.
Wanneer democratieën al het
internetverkeer van hun burgers
gaan monitoren treft dit de
gangsters niet. In deze virtuele
strijd zouden overheden de
criminelen moeten bestrijden
met dezelfde middelen. Servers
vernielen met hackers die de-
zelfde kracht hebben, onwelwil-
lende banken lam leggen of
beroven, desnoods overheden
van landen waar de criminelen
huizen dwarszitten of saboteren.
Cyberoorlog. In oorlog kom je
op voor de vrijheden van je
eigen burgers ten koste van
degenen die deze vrijheid mis-
bruiken. Het hek moet om de
gangsters, niet om ons.