ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΝΥΜΦΙΟΣ ΧΑΡΑΣ ΚΑΙΡΟΣ ΕΠΕΣΤΗ

Στην αναστάσιμη χαρά
φυτρώνουν μέσα μας φτερά
κι αντάμα ξεκινάμε
για κάποιες χώρες μακρινές
που τόσες γνώριμες φωνές
μας προσκαλούν να πάμε. (δις)
Όλοι μαζί κι ειν’ η φωτιά
στην τρισευδαόμονη ματιά
και λάμπει γύρω η πλάση
δόξα ωσαννά στον Πλαστουργό
που’ ρθε με λόγο και σταυρό
τον κόσμο ν’αναπλάσει. (δις)
Ανοιξη μπήκε για καλά
κι η αγράμπελη μοσχοβολά
κι η πασχαλιά ευωδιάζει
πήδα και χόρευε ψυχή
που σ’ έλιωσε η απαντοχή
και το πικρό μαράζι. (δις)
Ανοιξη μπήκε για καλά
κι η θάλασσα παιζογελά
κι ανθίζουν κήποι εντός μου
πλάκες που στέκατε βαριές
στα μνήματα και στις καρδιές
σας έσπασε ο Χριστός μου. (τρις)
ΗΔΗ ΚΡΕΜΑΤ’ ΕΠΙ ΞΥΛΟΥ
Νύχτα σκέπασε και πάλι
πολιτείες και χωριά.
κι οι ψυχές μας περιμένουν
κι ειν’ η θλίψη μας βαριά.
Έλα Νυμφίε, σε μας
που Σε καρτερούμε.
Έλα Νυμφίε μες τη σιγαλιά.
Ειν’ η ώρα περασμένη
δεν ακούγεται φωνή,
κι η ψυχή βασανισμένη
λιώνει μες την προσμονή.
Έλα Νυμφίε Χριστέ
τις πληγές να υγιάνεις
φέρε γαλήνη και παρηγοριά.
Μας φαρμάκωσε το ψέμα
και το μίσος το πικρό,
τ’ αδικοχυμένο αίμα
αναρίθμητων νεκρών.
Έλα Νυμφίε γοργά
σώσε τους δικούς Σου.
Έλα Νυμφίε μες τη σιγαλιά.
Έλα πάλι Λατρευτέ μας
“εν τω μέσω της νυχτός”.
Ιησού, οδήγησέ μας
στο νυμφώνα του φωτός.
Χαράς καιρός επέστη
ημέρα εορτής
Χριστός, Χριστός ανέστη
Χριστός ο Λυτρωτής. (δις)
Σκιρτών θυσία φέρε
λαέ προς τον Θεόν
αγνή Παρθένε χαίρε
και χόρευε Σιών. (δις)
Ο Άδης ενεκρώθη
αγάλλεσθε λαοί
εις τους νεκρούς εδόθη
αθάνατος ζωή. (δις)
Σκιρτών θυσία…
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ
Χριστός ανέστη χαρά μεγάλη
λευκά φορέσατε τρανή γιορτή
λευκή η ψυχή μας ας λάμψει πάλι (2)
κρίνος ολόλευκος τώρα κι αυτή.
Τώρα π’ ανέβηκε εκεί επάνω
ψηλά ο θεάνθρωπος στον ουρανό
αφού επάτησε όφη τον πλάνο (2)
για μας κρεμάμενος εις τον Σταυρό.

Ηδη κρέματ’ επί ξύλου,
του Θεού και της Ασπίλου
ο πανάμωμος (Υιός). (δις)
Υπέρ των ανόμων θύμα,
προσλαβών ανθρώπου σχήμα,
ήδη πάσχει (ο Θεός). (δις)
Ως μισθόν αγάπης τόσης
ύβριν, χλεύην, μαστιγώσεις,
στεμμ’ ακάνθινον (ευρών). (δις)
Εν τω μέσω των ανόμων
ήρεν ο Χριστός έπ’ ώμων
του θανάτου (τον Σταυρό). (δις)
Η των παρανόμων σπείρα
ως ποτόν εις τον Σωτήρα,
όξος δίδει (και χολήν). (δις)
Οστις, πάντας συγχωρήσας
και “τετέλεσται” φωνήσας,
έκλινε την (κεφαλήν). (δις)
ΑΛ.ΚΑΤΑΚΟΥΖΗΝΟΣ
ΛΑΜΠΡΗ
Αδέλφια, ελάτε στο πανηγύρι
σφίξτε τα χέρια με μια καρδιά
σμίξτε τα χείλη στο θείο Ποτήρι
λαμπρή είν’ η μέρα π’ αργοξυπνά.
Χριστός ανέστη το λέει τ’ αγέρι
πέρα στους κάμπους και στα βουνά
αύρες μηνάνε το νέο στη φτέρη
λαμπρή είν’ η μέρα π’ αργοξυπνά.
Ανάσταση είναι και στις καρδιές μας
άγγελοι ψάλλουν το Ωσαννά
το ’παν κι οι σπίνοι στις πασχαλιές μας
λαμπρή είν’ η μέρα π’ αργοξυπνά.
ΡΟΔΗ ΕΡΜΑ
Έλα, Νυμφίε Χριστέ, Χριστός ανέστη αναστηθείτε
σε προσμένουμ’ όλοι μέσα στην άνοιξη νέας ζωής
πάμε στη δόξα, πάμε στη χαρά. Χριστός ανέστη όλοι ευφρανθείτε (2)
νεκρός μη μείνει πλέον κανείς.
ΠΑΣΧΑΛΙΝΟ
Στο στερνό το ξεψύχημα
δειλινού μυρωμένου
κάποιας ρόδα μαραίνονται
κάποια ρόδα πεθαίνουν.
Ώρια λούλουδα π’ ανθίσαν
μιαν αυγούλα τ’ Απρίλη
ξεφυλλίζουν και σβήνονται
στο λαμπριάτικο δείλι.
Κι ένα ρόδο τινάζοντας
τ’ ανοιχτά πέταλα του
κάποιο φύλλο που του ’μεινε
για στερνό στόλισμά του.
Με φτερούγισμ’ ανάλαφρο
το τινάζει μπροστά του
στο κρυστάλλινο φλοίβισμα
του ρυακιού του δροσάτου.
- Που τραβάς ανθοπέταλο
τη ζωή σου να σβήσεις.
Πάω να φέρω την άνοιξη
σε μιας χώρα άλλης ζήσης.
Μη με κλαις. Σ’ άλλα χώματα
τον Απρίλη θα φέρω
θα σκορπίσω το μήνυμα
μιας αλήθειας που ξέρω.
Κείνο π’ άκουσα σήμερα
και σιγόψελνε η αύρα
που το λάλαε χαρούμενα
κι η καμπάνα απ’ αλάργα.
Νύχτα νύχτα το μήνυμα
το τρανό θα κηρύξω
του Χριστού την Ανάσταση
στους νεκρούς που θα σμίξω.

Γ.ΒΕΡΙΤΗΣ