Η ΦΙΛΙΑ

Διαβάσαμε, από το Αλφαβητάρι της Κυριακής, την ιστορία του γεροντικού σχετικά με το θέμα μας «το περιστέρι και η κουρούνα», καθώς και την επόμενη ιστορία με την Τατουή Περιληπτικά, η ιστορία του γεροντικού λέει περίπου τα εξής: «Ήταν δύο καλογέρια που μέναν στο ίδιο κελί (= μικρό δωμάτιο). Έκαναν ο ένας το θέλημα του άλλου και όχι το δικό του. Έτσι, δεν είχαν μαλώσει ποτέ. Όλοι στο μοναστήρι τους «ζήλευαν» για την φωτεινότητα και την αγάπη μεταξύ τους αλλά και την πνευματική τους πρόοδο και προσπαθούσαν και εκείνοι να γίνουν σαν τους δύο αυτούς μοναχούς. Ο πονηρός που τους φθόνησε, με μια πονηριά θέλησε να τους βάλει να μαλώσουν: Έστειλε μία κουρούνα (μαύρο πουλί) και ένα περιστέρι (λευκό ή γκρίζο) να κάτσουν στο ίδιο δέντρο, μπροστά απ’ το κελλί τους. «Α, τι ωραίο περιστέρι!» είπε ο ένας. «Μα, τι λες, αδελφέ» είπε ο άλλος που κοίταζε απ’ το δικό του παράθυρο. «Δεν είναι περιστέρι, είναι κουρούνα». Και, κουβέντα στην κουβέντα, τσακωθήκανε γενναία. Τελικά τα δυο πουλιά πέταξαν μακριά και οι δύο μοναχοί, όταν τα είδανε, καταλάβανε το λάθος τους. Αμέσως «βάλανε μετάνοια» ο ένας στον άλλο και ζήτησαν συγνώμη για το λάθος τους. Πριν δύσει ο ήλιος, είχαν συμφιλιωθεί.»

Βασικά σημεία σχολιασμού και συζήτησης: Η φιλία ενώνει τους ανθρώπους. Αν κάποιος έχει έστω μόνο δύο καλούς φίλους, θεωρείται «πλούσιος». Η φιλία παραμένει δυνατή όταν ο ένας σκέφτεται τον άλλο. Σε περίπτωση λάθους, πρέπει, σύμφωνα με την εντολή του Χριστού, να συμφιλιωθούμε με τον άλλο πριν δύσει ο ήλιος. Αυτό δεν είναι σχήμα λόγου. Η βασικότερη αιτία που διαλύει την φιλία, την αγάπη και την συνεννόηση μεταξύ των ανθρώπων, είναι το ότι «κρατάμε» μέσα μας τον θυμό για τον τσακωμό ή το λάθος. Όταν συμβεί κάτι άσχημο, κάτι που μας πείραξε, δεν το συζητάμε και δεν συμφιλιωνόμαστε με το άλλο πρόσωπο την ίδια κιόλας μέρα αλλά, το θυμόμαστε και μας τρώει μέσα μας για μέρες, μήνες, χρόνια. Όσο πιο σύντομα ξεδιαλύνουμε μία κατάσταση, τόσο πιο ήρεμοι γινόμαστε και πιο εύκολο είναι να διορθωθεί κάτι. Όσο περισσότερο το κρατάμε μέσα μας και κρύβουμε τι μας πείραξε, τόσο πιο πολλά «απωθημένα» δημιουργούνται και κάποια μέρα ξεσπάνε ξαφνικά και απρόβλεπτα, δημιουργώντας καταστροφές.

ΠΑΙΧΝΙΔΙ: Στα παιδιά διαβάσαμε τις ιστορίες αλλά δεν τους είπαμε ποιό ήταν το θέμα μας. Για να το βρούνε, τα βάλαμε να παίξουν «κρεμάλα». Σημειώσαμε τόσες παύλες όσα και τα γράματα της λέξης και τους δώσαμε μόνο αυτά που αναφέρονται στο βιβλίο, δηλ. –ι-ία. Όταν την βρήκανε, βάλαμε στην κρεμάλα και άλλες λέξεις που χαρακτηρίζουν την φιλία: αγάπη, αδελφοσύνη, συνεννόηση...