Mazaco

Vazi za najznacajnijeg slikara rane renesanse. On je jedan od prvih slikara koji su u najvecoj meri
oslobodili umetnost tvrdoce, nedostataka i teskoca. Svoje figure je prikazivao u lepim pozama,
pokretima, dajuci im zivost i izvesnu reljefnost i prirodnost kakvu pre njega ni jedan slikar nije postigao.
On je slikao figure u smanjenom obliku, na razne nacine i u svim mogucim polozajima. Slikao je skladnim
i mekim bojama, prikazujuci nage figure i tkanine, koje je slikao u malim i blagim naborima, onakve
kakve stvarno jesu. Nije se mnogo upustao u detalje. Slikao je naga tela i figure u smanjenom obliku, sto
se pre njega retko radilo. Dakle njegova dela su, za razliku od njegovih predhodnika, ziva, istinita i
prirodna.
Mazaco je poceo da se bavi umetnoscu kada je Mazolino da Panikale, ciji je Mazaco bio ucenik, radio u
Crkvi del Karmine u Firenci kapelu porodice Brankaci. Mazaco je stalno sledio nacin rada Brunaleskija i
Donatela, iako se bavio drugom vrstom umetnosti.
Mazaco je mnogo proucavao probleme perspektive, radio je prefinjenim i izvarednim nacinom, sto se
vidi na njegovoj slici radjenoj u malim figurama na kojij su, osim Hrista koji oslobadja coveka opsednutog
od djavola, i vrlo lepe zgrade, naslikane u perspektivi, ne spreda, nego sa strane.
Bogorodica sa Sv. Anom(za crkvu Sant Ambrodjo u Firenci)- Radjena u temperi. Bogorodica sedi sa Sv.
Anom i drzi sina u narucju.
U crkvi San Nikolo je u temperi naslikao, pored Bogorodice kojoj andjeo donosi vest i jednu zgradu sa
stubovima, koju je lepo prikazao u perspektivi (izradio je zgradu tako da izgleda kao da nestaje i da se
usred prelivanja boja gubi iz vida).
Sveto Trojstvo (za crkvu Santa Marija Novela)-a freska ispod pregradnog zida Sv. Trojstvo postavljeno
iznad oltara Sv, Ignacija, a izmedju Bogorodice i Sv. Jovana Evandjelista koji posmatraju razapetog Hrista.
Sa strane su dve figure na kolenima koje prikazuju porucioce ove freske. Osim ovih figura posebno lepo
je izradjen svod kao poluluk u perspektivi, podeljen na cetvrti ukrasene rozetama koje se smanjuju tako
da izgleda kao da je zid probusen.
Bogorodica sa detetom i andjelima (za crkvu Del Karmine u Pizi)-nalazi se u kapeli na pregradnom zidu.
Prikazao je Bogorodicu sa sinom, a kraj njenih nogu nekoliko andjela koji sviraju. Oko Bogorodice se
nalaze Sv. Petar, Sv. Jovan Krstitelj, Sv. Julije i Sv. Nikola, koji su prikazani sa puno zivota. Dole na predeli
su naslikani prizori iz zivota ovih svetaca, a u sredini Poklonjenje mudraca. Na gornjoj strani su naslikani
mnogi sveci oko jednog raspeca.
Mazaco se, da bi nastavio sa daljim usavrsavanjem, seli u Rim gde je stekao veliku slavu.
Za kardinala iz San Klementa je ukrasio kapelu u istoimenoj crkvi- a fresko Stradanje Hrista medju
razbojnicima i prizore iz zivota mucenice Sv. Katarine. Mnoga njegova dela u temperi su za vreme
nemira u Rimu ili izgubljena ili nestala. Sacuvana je jedna u crkvi Santa Marija Madore, na kojoj su
prikazana cetiri sveca izradjena talo dobro da podsecaju na reljef, a izmedju njih je Santa Marija dela
Neve.
Kada je Mazolino da Panikale umro, Mazaco se vraca u Firencu da nastavi ukrasavanje kapele porodice
Brankaci, koju je Mazolini zapoceo. Pre nego sto je krenuo da radi na kapeli, naslikao je, kao probni
uzorak,da bi pokazao svoj napredak u umetnosti, sliku Sv. Pavla pored uzadi za zvona. On je u liku sveca
prikazao toliko snage, da izgleda kao da figuri samo nedostaju reci. Na istoj slici je pokazao i sposobnost
da prikaze figure u smanjenom obliku posmatrajuci ih odozgo . Mazaco je to uspeo da izvede savladavsi
teskoce starog nacina slikanja,prema kome su sve figure stajale na vrhovima prstiju. Dok je radio ovo
delo, osvecena je crkva Del Karmine, pa je Mazaco, kao uspomenu na tu svecanost, naslikao celo
osvecenje. Prikazao je bezbroj gradjana u ogrtacima i kapama kako idu za litijom, medju kojima su i
Brunaleski, Donatelo, Mazolini, Djovanija di Bici Medici i dr. i slikao ih je u prirodnoj velicini. Naslikao je i
vrata manastira, kao i vratara sa kljucevima. Ovo delo je izvanredno jer je on umeo da izradi u
perspektivi sve te ljude u litiji, po nekoliko u redu, slikajuci ih u hodu, postepeno ih smanjujuci ne samo
prema proporciji nego i prema tacki posmatranja. Trudio se da prikaze razlike izmedju ovih ljudi(razlicite
visine, tezine..)
Posle ovoga vraca se slikanju kapele porodice Brankaci, gde slika mnoge prizore iz zivota Sv. Petra, a
jedna od najznacajnijih slika je “Poreski novcic” -scena gde Sv. Petar po Hristovom naredjenju, da bi
platio dug, vadi novac iz utrobe ribe. U dnu grupe se vidi jedan apostol sa likom Mazaca, koju je naslikao
pomocu ogledala. Na ovoj slici se oseca odvaznost Sv. Petra, koji upucuje pitanja, kao i paznja apostola
koji okruzuju Hrista i pazljivo ga slusaju. Sv. Petru, koji vadi novac iz riblje utrobe, je lice prikazano
crveno, jer je stalno nagnut. Lepo je prikazan njegov izraz lica kada isplacuje dug, kao i pohlepan izraz
onoga koji prima novac.