1

ห้องสมุดหนังสือเก่า
์ ัวกะโหลก
อิทธิฤทธิห

พล * นิ กร * กิมหงวน

เมื่อถึงเวลาเย็นหลั ง ๐๖.๐๐ น. ล่วงแล้ว สีส

่ หายกับ
เจ้า คุณปั จจนึก ฯ ก็เ ปิ ดการประชุ ม โต๊ ะแบนที เ่ รื อ นต้ น ไม้
หน้าตึก มีการดืม
่ สุราดืม
่ เบียร์กินกับแกล้มกันตามอัธยาศัย
เป็ นการพักผ่อนจากภารกิจประจำาวัน ซึง่ แต่ละคนก็ออกไป
ทำา งานนอกบ้านและส่วนมากเป็ นงานทีม
่ ีผลประโยชน์ร่วม
กั น แม้ ก ระทั่ ง “ดิ เ รกคลี นิ ค ” เจ้ า คุ ณ ปั จจนึ ก ฯ กั บ พล,
นิกร, กิมหงวนก็มีหุ้นอย่่ด้วย ดังนัน
้ การร่วมวงดื่มเหล้ากัน
แทบทุกเวลาเย็นก็เ พื่อ ปรึกษาหารื อกัน เกี ย
่ วกับกิ จการค้า
นัน
่ เอง

ขณะทีเ่ สีย
่ หงวนกำาลังคุยจ้อว่ากิจการของ “ธนาคารสี ่
สหาย” และ “โรงแรมสีส
่ หาย” เจริญก้าวหน้าอย่างรีบรุดก็
เพราะเขาเป็ นตัวจักรสำา คัญในการบริหารงาน ทุกคนก็แล
เห็นแท็กซีอ
่ อสตินแวนสีเทาคันหนึ่งแล่นมาหยุดหน้าเรือน
ต้นไม้ ชายกลางคนหน้ากระด่กไว้หนวดแบบนายอำาเภอแด
นทร๊่ปนัง่ ค่่กับคนขับรถชะโงกหน้ามองเข้ามาในเรือนต้นไม้
แล้วรีบเปิ ดประต่ก้าวลงมาจากรถคันนัน
้

เขาแต่งกายแบบสุภาพบุรุษชาวตะวันตกชุดสีดำาเชิท
้ อก
แข็งผ่กโบว์ห่กระต่าย เสือ
้ ของเขาเป็ นเสือ
้ ยาวหางจิง้ เหลน
 2

เขาสวมหมวกท๊อปแฮ็ทซึ่งเครื่องแต่งกายแบบนีถ
้ ้าคนไทย
แต่ ง ก็ ห มายความว่ า เป็ นนั ก แสดง กลหรื อ มายากร ผ้่
เชีย
่ วชาญในมายาการ

“เอ๊ะ ใครหว่า” นิกรพ่ดขึน

้ เปรย ๆ “หน้าตาทะลุ่ม ๆ
ชอบกล”

เสีย
่ หงวนจ้องมองด่ชายผ้่นัน
้ ด้วยความสนใจ เขากำาลัง
บงการให้คนขับรถเปิ ดประต่หลังรถออก แล้วเขากับคนขับ
รถ ก็ช่วยกันหิว้ หีบไม้ขนาดใหญ่ใบหนึง่ ลงมาจากรถเดินมา
ทีเ่ รือนต้นไม้ ทีข
่ ้างหีบเขียนไว้ว่า

นายเปรือ
่ ง ปั สตัน

เจ้าแห่งวิทยากล

กิมหงวนหัวเราะหึ ๆ

“สงสัยว่าเข้าบ้านผิดโว้ย๒๗/๐๓/๕๔ ๑๙:๒๘ น. แถวนี ้

คงมีใครจัดงานวันเกิดหรือวันตาย หรือไม่ก็แซยิด นายคน
นี ค
้ งนำา คณะของเขามาแสดงบ้ า นงานและเข้ า ใจผิ ด คิ ด ว่ า
บ้านเราเป็ นบ้านงาน”

ศาสตราจารย์ ดร. ดิเรกเห็นพ้องด้วย

“อ๋อ ไร๋ เต๊นท์สองเต๊นท์ทีเ่ รากางไว้ต้อนรับนายทหาร

อเมริ กั น ที ม
่ าชมห้ อ งทดลองวิ ท ยา ศาสตร์ แ ละการแสดง
ทางวิทยาศาสตร์ของกันเมื่อบ่ายวานนีเ้ รายังไม่ได้รื้อออก
 3

กรมพลาธิการเขาโทรศัพท์มาบอกว่าพรุ่งนีถ
้ ึงจะส่ งทหาร
มาเก็บเต๊นท์และเก้าอี ้ นักเล่นกลคนนีเ้ ข้าใจผิดแน่ ๆ”

ชาย เจ้ามายาหรือนายเปรื่อง ปั สตันนักแสดงกลผ้่ยิง่

ใหญ่กับนักขับแท็กซีล
่ ่กครึง่ คือจีนแบบเสีย
่ หงวนหิว้ ลังหรือ
หีบเครือ
่ งแสดงกลบุกเข้ามาในเรือนต้นไม้แล้ววางลงบนพืน
้
เปรือ
่ งส่งธนบัตรราคา ๑๐ บาท หนึง่ ฉบับให้คนขับรถแล้ว
พ่ดยิม
้ ๆ

“ขอบคุณนะน้องชายทีช
่ ่วยผมยกของ”

“อ้ า -ป ร ะ ท า น โ ท ษ ค รั บ ” ค น ขั บ ร ถ พ่ ด อ้ อ ม แ อ้ ม
“ธนบัตรฉบับ นีม
้ ี ครึ่ง ใบเท่ านั น
้ แหละครั บ ” มายากรขมวด
คิว
้ เข้ าหากั น ดึง ธนบัตรใบละ ๑๐ บาท มาจากมื อ คนรถ
แล้วพับมันเป็ นชิน
้ เล็ก ๆ เสร็จแล้วก็ส่งให้คนขับรถ

“เอ้า-ทีนีล
้ ะเต็มใบ”

คนขั บ รถรี บ คลี ธ

่ นบั ต รออกด่ นั ย น์ ต าของเขาเหลื อ ก
ลาน เมื่อเขาแลเห็ นธนบั ต รฉบั บ นั น
้ มี เ ต็ ม ใบไม่ มี ร อยขาด
ปะ

“เอ-เมือ
่ กีน
้ ีม
้ ีครึง่ ใบเท่านัน
้ นีค
่ รับ”

นายเปรือ
่ งยิม
้ อย่างภาคภ่มิ

“คุ ณ ไปได้ แ ล้ ว จำา ไว้ ด้ ว ยว่ า ผมคื อ นายเปรื่อ ง ปั สตั น

จ้าวแห่งวิทยากล ผมชอบทำา อะไรให้เ หลื อครึ่ง เสมอ เมีย
 4

ผมที บ
่ ้ า นบางที มี ค รึ่ ง ตั ว เท่ า นั ้น คื อ มี แ ต่ ท่ อ นล่ า งท่ อ นบน
ไม่มี”

คนขับรถหนุ่มล่กจีนเดินหัวเราะหึ ๆ ออกไปจากเรือน
ต้นไม้ มายากรผ้่ยิง่ ใหญ่แต่ไม่มีคนนิยมด่การแสดงของเขา
เดิ น ตรงมาที ่โ ต๊ ะ เหล็ ก ซึ่ ง สี ่ส หายกั บ เจ้ า คุ ณ ปั จจนึ ก ฯ
กำา ลั ง จ้ อ งมองด่ เ ขาด้ ว ยความประหลาดใจแกมขบขั น
เปรื่ อ งกระพุ่ ม มื อ ไหว้ ค ณะพรรคสี ส
่ หายและท่ า นเจ้ า คุ ณ
อย่างนอบน้อม

“สวัสดีขอรับ เจ้านายจำาผมได้ไหมครับ”

ทุกคนรับไหว้เขาแล้วพลก็กล่าวกับเขาว่า

“จำาไม่ได้จริง ๆ คุณเป็ นใคร”

“โอ้โฮ อย่าเรียกผมว่าคุณเลยครับประเดีย
๋ วเหาขึน
้ หัว
ผม ผม….อ้ายเปรื่องคนเฝ้ าสวนบางกรวยเมื่อครัง้ ท่านเจ้า
คุณประสิทธิ ์ ฯ ยังมีชีวิตอย่่ยังไงล่ะครับ”

คราวนีส
้ ีส
่ หายกับเจ้าคุณปั จจนึก ฯ ต่างนึกออกทันที

“อ้ า ยเปรื่ อ ง” เจ้ า คุ ณ ปั จจนึ ก ฯ อุ ท านเสี ย งลั่น แล้ ว

หั ว เราะอย่ า งขบขั น “นึ ก ว่ า ฝรั่ง ที ไ่ หนมาหาดิ เ รกเสี ย อี ก
ทีแ
่ ท้ก็แกนีเ่ อง ชะ ชะ หร่หราขึ้นนีห
่ ว่า บุคลิกก็ดีขึน
้ แก
เป็ นนักเล่นกลหรือนี ่ นัง่ ซีโว้ย”
 5

เปรื่ อ งประนมมื อ ไหว้ ท่ า นเจ้ า คุ ณ และสี ส

่ หายอี ก ครั ้ง
แล้วทรุดตัวลงนัง่ บนเก้าอีเ้ หล็กตัวหนึง่

“กระผมลาออกจากงานไปจากสวนบางกรวย กระผมก็
ไปเป็ นล่กน้องอาจารย์เสงีย
่ มนักแสดงกลรุ่นอาวุโสครับ”

“เออ แล้วยังไง” นิกรถามด้วยความสงสัย

“ผมเป็ นล่กศิษย์และล่กมือของท่านครับ ออกแสดงกล

กับท่านคอยหยิบเครือ
่ งไม้เครื่องมือให้ท่านแล้วฝึ กแสดงไป
ด้วย อาจารย์เสงีย
่ มพาคณะเดินทางไปแสดงกลทัว
่ ประเทศ
ทั ้ง ภาคเหนื อ ภาคใต้ ภาคตะวั น ออกและภาคอี ส าน ใน
ราว ๒ ปี ผมก็แสดงกลได้ดีเท่ากับอาจารย์ของผม”

“แกก็เลยแยกคณะ” เสีย
่ หงวนพ่ดต่อ

“เปล่าครับ ผมซือ
่ สัตย์กตัญญ่ต่ออาจารย์ของผมเสมอ
ผมมี โ อกาสแสดงกลค่่ กั บ อาจารย์ เ สงี ย
่ มบ่ อ ย ๆ จนชื่ อ
เสียงของผมแพร่หลายไปทัว
่ ถิน
่ ปั กษ์ใต้ ต่อมาผมได้ภรรยา
ครับ อาจารย์ก็เลยให้ผมแยกไปหากินกับภรรยาของผม”

“แกได้ใครเป็ นเมียวะ” พลถามยิม

้ ๆ

“ก็เมียของอาจารย์ผมแหละครับ” เปรื่องพ่ดอย่างหน้า
ตาย “เราเล่นกลด้วยกันนีค
่ รับ ความสนิทสนมระหว่างผม
กับสมศรีก็ทวีขึ้น จนกระทั่งเขาเข้ามาขออาศัย นอนในมุ้ ง
ผมในคืนวันหนึง่ ทีอ
่ าจารย์แกเมาเหล้า และพวกเราพักอย่่
ทีโ่ รงหนังบ้านดอนของเสีย
่ วิรัชครับ สมศรีบอกผมว่าเหม็น
 6

เหล้านอนไม่หลับ ผมเห็น ใจก็เ ลยให้ นอนด้ วย บังเอิญ ผม

กั บ สมศรี น อนตื่น สายคื อ ตื่น ที ห ลั ง อาจารย์ ค รั บ อาจารย์
เลยบอกผมว่าผมได้แสดงความกตัญญ่อย่างน่าชม ให้ผม
กับสมศรีแยกไปหากินตามลำา พัง กระผมกับสมศรีก็พากัน
มากรุงเทพ ฯ รวบรวมสมัครพรรคพวกตัง้ เป็ นคณะแสดง
กลขึ้นคณะหนึ่ง แล้วก็ขึ้นเหนื อล่อ งใต้เ รื่อยไป บางทีก็ ไป
อีสานข้ามโขงไปเมืองลาว เขมรก็เคยไปครับตอนทีย
่ ังดีกับ
เราอย่่ อ้ า -ผมยั ง ไม่ ไ ด้ เ รี ย นถามทุ ก ข์ สุ ข ของพวกเจ้ า นาย
เลย เจ้านายสบายกันดีหรือครับ”

ดร. ดิเรกยิม
้ ให้มายากร

“คนมี เ งิ น อย่ า งพวกเราก็ ไ ม่ เ ห็ น มี อ ะไรที จ

่ ะทำา ให้ ไ ม่
สบาย ใครเจ็บป่ วยฉันเป็ นหมอฉันก็รก
ั ษาให้”

“จริงครับ แล้วคุณหญิงกับคุณผ้่หญิงล่ะครับ”

“สบายดี ” พลตอบแทนดิ เ รก “แกไปยั ง ไงมายั ง ไงวะ

เปรื่อง แกเอาหีบข้าวของทีแ
่ สดงกลมาทำา ไม แกจะมาอย่่
กับฉันหรือ หรือว่าจะมาพักอย่่ชัว
่ คราว”

มายากรผ้่ยิง่ ใหญ่ยิม
้ เศร้า ๆ

“ผมมันหนีกฎแห่งกรรมไม่พ้นครับเจ้านาย”

“หน็ อ ยแน่ ” พลอุ ท าน “พ่ ด แบบปรั ช ญาเสี ย ด้ ว ย กฎ

แห่งกรรมอะไรวะ”
 7

“ก็ผมเป็ นช้่กับเมียอาจารย์ผมน่ะซีครับ ผมแย่งเมียของ

ท่านเอามาครองได้เพียงปี กว่า สมศรีก็มีช้่หนีผมไปอย่่กับช้่
ขณะทีเ่ ราไปแสดงกลทีเ่ มืองชลเมือ
่ เร็ว ๆ นี”้

เจ้าคุณปั จจนึก ฯ หัวเราะชอบใจ

“ดี สมนำา
้ หน้าแก เมียแกหนีตามใครไปล่ะ”

เปรือ
่ งหน้าจ๋อย

“เด็กนักเรียนวิทยาลัยบางแสนครับ เจ้านัน
่ อายุ ๑๘ ปี
เท่านัน
้ สมศรีน่ะอายุ ๔๓ แล้วนะครับ มันเป็ นเรื่องชีวิตที ่
น่ าเศร้ าที ส
่ ุด ถ้าผมว่างผมจะไปหาคุ ณ “อิ งอร” เล่ าเรื่อง
ของผมให้ เ ขาฟั ง ขอให้ คุ ณ “อิ ง อร” เขี ย นเป็ นนิ ย ายรั ก
รันทดใจแบบ “ดัชนีนาง” นัน
่ แหละครับ แต่เรือ
่ งนีผ
้ มอยาก
จะให้ชือ
่ ว่า “ศีรษะนาง” ขอให้คุณ “อิงอร” แต่งตามพล๊อต
ของผม ให้พ ระเอกตัด คอนางเอกใส่ขวดโหลดองไว้ ด่ต่าง
หน้า”

พลโบกมือห้าม

“พอแล้ ว อ้ า ยเปรื่ อ ง เล่ า เรื่ อ งของแกดี ก ว่ า แกขน

เครือ
่ งมือแสดงกลของแกมาทำาไม”

เปรือ
่ งหันไปมองด่หีบใส่เครือ
่ งมือเครือ
่ งใช้ในการแสดง
กลของเขา แล้วตอบพลอย่างนอบน้อม
 8

“เอามาขายฝากเจ้านายไว้สักสามเดือนครับ ผมอยาก
จะได้เงินใช้เพียง ๑,๐๐๐ บาท เท่านัน
้ ”

พลหัวเราะก้าก

“ฉันไม่เคยมีอาชีพรับจำานองหรือขายฝาก”

เปรือ
่ งยิม
้ แห้ง ๆ

“โธ่ -กรุณาช่ วยผมสัก ครัง้ เถอะครั บ คุ ณ พล อย่ า งน้อ ย

ผมก็ เ คยเป็ นคนใช้ เ ก่ าแก่ ของคุ ณ มา ถึ ง ไม่ ไ ด้ อ ย่่ รั บ ใช้ ที น
่ ี่
ผมอย่่ทีส
่ วน พวกเจ้านายไปพักผ่อนผมก็ได้รับใช้อย่างใกล้
ชิ ด ด้ ว ยความซื่อ สั ต ย์ สุ จ ริ ต เครื่อ งมื อ แสดงกลของผมใน
หี บ นั่น มี ค่ า ที ส
่ ุ ด สำา หรั บ ผมนะครั บ แต่ มั น ไม่ มี ป ระโยชน์
สำา หรับคนอื่น อ้า-ผมมีแฟนแม่ม่ายคนหนึ่งอย่่ทีภ
่ ่เก็ตครับ
ผมจะไปหาหล่อนเพื่อขอเงินมาทำา ทุนเปิ ดการแสดงกลต่อ
ไป แล้วผมจะพาคณะไปหากินทางปั กษ์ใต้ ผมไม่มีค่ารถค่า
ใช้จ่ายในการเดิ นทาง ผมก็ ต้องมาหาพวกเจ้า นายเพื่อ ให้
ช่วยผม ภายในสามเดือนผมจะมาถ่ายเอาไปครับ ผมขาย
ฝากไว้ แ ละจะคิ ด ผลประโยชน์ ใ ห้ คุ ณ สุ ด แล้ ว แต่ จ ะเรี ย ก
ร้อง”

พลสัน
่ ศีรษะ

“แกลองพ่ดกับอ้ายหงวนหรืออ้ายกรด่ซี สำา หรับฉันไม่

รั บ ของแกไว้ ห รอก แต่ ฉั น ยิ น ดี จ ะช่ ว ยแกสั ก ร้ อ ยบาท ใน
ฐานทีแ
่ กเคยเป็ นคนเก่าแก่ของคุณพ่อและคุณแม่”
 9

เปรือ
่ งค่อย ๆ หันหน้ามาทางนายจอมทะเล้น

“ผมหวั ง ว่ าคุ ณนิ ก รคงกรุ ณ าช่ ว ยผม เอาเครื่อ งแสดง

กลของผมไว้เถอะนะครับ”

นิกรว่า “ฉันช่วยแกก็ได้เปรื่อง เงินพันบาทไม่มากมาย

อะไร แต่คิดด่แล้วอย่าช่วยดีกว่า”

“แ ห ม -ผ มฟั ง คุ ณพ่ ด แ ล้ ว ผม ต้ อ ง แ ป ลอี ก ค รั ้ ง ฟั ง

ลำา บากหน่ อ ยครั บ ” แล้วเขาก็หัน มายิ ม
้ ให้ เ สี ย
่ หงวน “คุ ณ
พลกับคุณนิกรไม่เมตตาผมอาเสีย
่ คงจะช่วยผมนะครับ”

“เอาไปจำานำาซีวะเปรือ
่ ง” เสีย
่ หงวนพ่ดยิม
้ ๆ

“ผมเอาไปแล้ ว ครั บ โรงจำา นำา เขาให้ ร้ อ ยบาทเท่ า นั ้น

แล้วเขาก็ไม่รับเอาหัวกะโหลกผีไว้”

เจ้าคุณปั จจนึก ฯ ชักสนใจจึงพ่ดเสริมขึน

้

“ในหีบนัน
่ มีหัวกะโหลกผีด้วยเรอะ”

“มีครั บผม เป็ นหัวกะโหลกทีศ

่ ัก ดิ ส
์ ิ ท ธิ ม
์ ี อิ ท ธิ ฤ ทธิ ด
์ ้วย
นะครับ เพียงแต่หัวกะโหลกนีก
้ ็มีค่าอย่างมหาศาลแล้ว”

ท่านเจ้าคุณยิม
้ เล็กน้อย

“มันมีอิทธิฤทธิย
์ ังไงวะ เจ้าเปรือ
่ ง”

“วันดีคืนดีมันพ่ดกับเราได้ครับ แล้วก็มันสามารถให้พร
เราตามทีเ่ ราขอมัน แต่ว่า….คนหนึง่ ขอพรได้เพียงสองครัง้
 10

เท่า นัน
้ นะครับ ขออะไรได้ทั ง้ นั น
้ เว้น แต่ เงิ นทอง หรือของ
ใหญ่โตเช่นบ้านเรือนหรือรถยนตร์”

เจ้าคุณปั จจนึก ฯ หัวเราะหึ ๆ

“มั น จะเป็ นไปได้ อ ย่ า งไรวะ แกมั น ก็ อ้ า ยเปรื่ อ งจอม

กะล่ อ นคนก่ อ นนั่ น แหละ ที ่เ ราจำา ไม่ ไ ด้ ใ นตอนแรก ก็
เพราะแกอุตริไว้หนวดแล้วก็แต่งตัวเป็ นฝรัง่ สวมหมวกท๊อป
แฮ็ท หัวกะโหลกตวักตะบวยอะไรจะมีอิทธิฤทธิแ
์ ละให้พร
ได้ตามทีข
่ อ”

จอมมายากรมองด่ท่านเจ้าคุณอย่างเคือง ๆ

“ถ้ากระผมฝอย เป็ นไปไม่ไ ด้ต ามทีก

่ ระผมกราบเรี ยน
กระผมลงนอนให้เจ้าคุณกระทืบดี ๆ เลยครับ” เปรื่องพ่ด
หน้าตาขึงขัง “หัวกะโหลกผีสำา หรับแสดงกลหัวนี ้ กระผม
ได้ ม าจากป่ าช้ า วั ด หนึ่ง ทางจั ง หวั ด ขอนแก่ น ครั บ เป็ นหั ว
กะโหลกของเสืออินจอมโจรชื่อดังในจังหวัดขอนแก่น และ
ถ่กตำารวจยิงตายหลายปี มาแล้ว”

นายพลดิเรกพ่ดเสริมขึน
้ ทันที

“แกร้ไ่ ด้อย่างไร”

เปรือ
่ งหันมาทางนายแพทย์หนุ่ม

“ผมทราบเพราะผีสางเสืออินมาเข้าฝั นผมครับ เมือ

่ ผม
ขุดเอามาผมได้ทำา ความสะอาดหัวกะโหลกของเขา แล้วก็
 11

เซ่นสังเวยทุกเช้าเย็น ขอให้เขาช่วยให้การแสดงกลของผม
มีคนนิ ยม” จอมมายาพ่ดอย่า งคล่อ งแคล่ว แบบคนช่า งพ่ ด
“ผมได้ มาไม่ กีว
่ ั นเขาก็ ม าเข้ า ฝั นผม บอกว่ า เขาชื่อ เสื อ อิ น
เป็ นอาชญากรชัน
้ เสือร้ายเมื่อ พ.ศ.๒๔๙๔ และถ่กตำา รวจ
ภ่ ธรยิงตายเมื่อ ปลายปี พ.ศ.๒๔๙๖ ขณะที เ่ ขาพาล่ ก น้ อ ง
บุกปล้นกองตำารวจภ่ธรอำาเภอเมืองขอนแก่น”

เสีย
่ หงวนกล่าวขึน
้ ด้วยเสียงหัวเราะ

”ลงปล้นโรงพักเสืออินมันจะลอยนวลอย่่ได้ยังไงวะ”

“ก็นัน
่ น่ะซีครับอาเสีย
่ เสืออินบอกผมในฝั นว่าเขาเป็ นผี
ไม่ มี ญาติ เป็ นผี ตายโหงที อ
่ ดอยาก เขาขอบคุ ณ ผมที เ่ ซ่ น
สั ง เวยเขา แล้ ว เขาก็ บ อกว่ า เขายิ น ดี ต อบแทนบุ ญ คุ ณ ผม
หรือทุกคนทีจ
่ ัดเครือ
่ งเซ่นให้เขากิน เขาจะให้พรตามความ
ปรารถนา จะขออะไรจากเขาก็ได้ เว้นแต่เงินทองหรือข้าว
ของทีใ่ หญ่โต”

นิกร การุณวงศ์ขัดขึน
้ แบบทะลุกลางป้ อง

“เดีย
๋ ว-เปรีย
้ ง ทีแ
่ กกำา ลังเล่าให้พวกเราฟั งนีน
่ ่ะมีความ
จริงบ้างหรือเปล่าวะ”

เปรือ
่ งจุ๊ปาก

“แม่ โ วย ขั ด คอกั น แบบนี ถ

้ ้ า หากว่ า คุ ณ ไม่ ใ ช่ เ จ้ า นาย
ของผมล่ะก้อ เรื่องมันถึงฆ่ากันเชียวนะครับ ต่อให้นักเลง
 12

ชัน
้ ไหนเขาก็ไม่ขัดคอกันอย่างนี ้ ผมสาบานให้ก็ได้ครับว่า
ผมไม่ได้โกหก เรือ
่ งทีผ
่ มเล่านีเ้ ป็ นความจริง”

พ.อ. นิกรพยักหน้ารับทราบ

“งัน
้ เล่าต่อไป ผีเสืออินมาเข้าฝั นแกให้แกขอพรเขาแล้ว
ยังไง”

เปรือ
่ งยิม
้ ออกมาได้

“เขามี เ งื่อ นไขว่ า ขอเขาได้ เ พี ย งสองครั ้ง ครั บ จะขอ

อะไรก็ ตามใจ นอกจากเงิ น ทองและของที ม
่ ี ข นาดใหญ่ โ ต
ผมได้ เ ล่ า ฝั นให้ ส มศรี เ มี ย ของผมฟั งแล้ ว ก็ ข อพรจากหั ว
กะโหลกเสืออินตามคำาแนะนำาของเขา”

“แกขออะไรวะ” พลถามเสียงหัวเราะ

เปรือ
่ งตอบโดยไม่ต้องคิด

“ผมขอให้ มี ป ระชาชนมาด่ ผ มแสดงกลให้ แ น่ น ทุ ก คื น

ครับ เพราะระหว่างนัน
้ การแสดงของผมทีข
่ อนแก่นมีคนด่
หร็อมแหร็มเต็มทน”

เจ้าคุณปั จจนึก ฯ ทำาคอย่นแล้วดุนายเปรือ

่ ง

“แกเป็ นคนไทย พ่ดภาษาไทยให้มันถ่กหน่อยซีวะ คน

ด่น้อย เขาเรียกว่าโหรงเหรงไม่ใช่หร็อมแหร็ม”
 13

เสียงหัวเราะดังขึน
้ อย่างครืน
้ เครง โดยเฉพาะเสีย
่ หงวน
ว่ า เสี ย งอหาย เขามองด่ ห น้ า นั ก แสดงกลแล้ ว พ่ ด พลาง
หัวเราะพลาง

“หร็ อ มแหร็ ม เขาหมายถึ ง เส้ น ผมบนศี ร ษะที ไ่ ม่ ใ คร่ มี

แกพ่ดหร็อมแหร็มอีกแกจะโดนคุณอาเตะ”

เปรือ
่ งใจหายวาบ หันมายกมือไหว้ท่านเจ้าคุณทันที

“แฮ่ะ แฮ่ะ กระผมไม่มีเจตนาเลยครับ”

เจ้าคุณปั จจนึก ฯ ฝื นยิม

้

“เล่าเรื่องอิทธิฤทธิห
์ ัวกะโหลกต่อไปเถอะ แกขอพรให้
คนด่แน่นแล้วเป็ นยังไง”

“โอ้โฮ การแสดงคืนวันนัน
้ ผ้่คนหลัง่ ไหลมาด่ผมเล่นกล
นั บ เป็ นพั น ๆ เชี ย วครั บ แย่ ง กั น ตี ตั๋ว เบี ย ดเสี ย ดเยี ย ดยั ด
แล้วก็ชกต่อยกันถึงกับแทงกันตาย เก็บเงินค่าผ่านประต่ได้
๒,๕๐๐ บาท ครั บ คื น ต่ อ ๆ มาคนยิ ง่ มากขึ้น อี ก ยื น กั น
จนล้ น หลามหน้ า เวที แล้ ว ปี นขึ้ น มาบนเว ที ข้ า ว ของ
แตกหักบรรลัยหมด เสือ
้ ผ้าเงินทองของผมของเมียผมก็ถ่ก
นักเลงดีฉกเอาไป การแสดงกลไม่อาจจะแสดงได้ เพราะ
เครือ
่ งใช้ในการแสดงพังทะลายหรือถ่กขโมยไป”

สีส
่ หายกับเจ้าคุณปั จจนึก ฯ ต่างหัวเราะชอบใจไปตาม
กั น นิ ก รมองด่ ห น้ า เปรื่ อ งอ ย่ า งขบ ขั น แ ล้ ว พ่ ด พลาง
หัวเราะพลาง
 14

“แกโกหกยอดจริง ๆ ว่ะ แกเล่าเป็ นตุเป็ นตะคล้ายกับ

เรือ
่ งจริง”

นักแสดงกลนัยน์ตาเหลือก

“แล้ ว กั น ” เขาร้ อ งเสี ย งลั่ น “เรื่ อ งจริ ง นะครั บ ไม่ ใ ช่

โกหก”

ศาสตราจารย์ดิเรกจุ๊ปากดุ พ.อ. นิกร

“กันกำา ลังสนใจเรื่องอิท ธิฤ ทธิก

์ ะโหลกผีโว้ ย ย่ไ ม่ชอบ
ฟั งก็นัง่ กินเหล้าหรือกับแกล้มไป”

เจ้ า คุ ณ ปั จจนึ ก ฯ กล่ า วกั บ มายากรอย่ า งเป็ นงาน

เป็ นการ

“เป็ นอั น ว่ า มี ค นด่ แ กแสดงกลจนมากมายเกิ น ความ

ต้องการเพราะผีเสืออินเจ้าของหัวกะโหลกให้พรแก”

“ครับผม เก็บเงินค่าผ่านประต่ได้มากเป็ นประวัติการณ์

แต่แล้วข้าวของแตกหักเสียหายหมด เงินก็ถ่กขโมยผมต้อง
ขอพรหัวกะโหลกผีอก
ี ครัง้ ซึง่ เป็ นครัง้ สุดท้าย”

“ขอว่ายังไง” เจ้าคุณปั จจนึก ฯ ถามยิม

้ ๆ

“ขอว่า ขอให้มีคนด่พอเต็ม ๆ โรง ไม่ถึงกับยืนหรือตัง้

เก้ า อี เ้ สริ ม ผลของพรผี เ ป็ นจริง เช่ น นั ้น ครั บ พอคื น ต่ อ มา
ผ้่คนไปด่ผมแสดงกลพอดีกับเก้าอีท
้ ีน
่ ัง่ เก็บค่าผ่านประต่ได้
คืนละ ๑,๒๐๐ บาท แต่ว่าผมโง่เหลือเกินครับ ผมไม่ได้ขอ
 15

พรว่ า ถ้ า ผมย้ า ยคณะไปแสดงที จ

่ ั ง หวั ด อื่น ก็ ข อให้ ค นแน่ น
เช่นเดียวกัน ผมแสดงทีข
่ อนแก่นอย่่ครึง่ เดือน ย้ายไปเมือง
อื่น แย่เลยขอรับมีคนด่ไม่มากนัก ถ้าฝนตกก็ต้องงดแสดง
เสียเวลาไปคืนหนึง่ ”

นายพลดิเรกกล่าวขึน
้ ทันที

“ทำาไมแกไม่ให้เมียแกขอพรหัวกะโหลกผีบ้าง”

“ขอครับคุณหมอ เมียผมแทนทีจ
่ ะขอให้มีคนด่แน่น ๆ
กลับไปขอในสิง่ ทีไ่ ม่ควรจะขอด้วยความคิดโง่ ๆ ของเขา
มี อ ย่ า งหรื อ ครั บ ขอให้ ก ลิ น
่ จั ก
๊ กระแร้ ห มดไป ความจริ ง
เรือ
่ งขีเ้ ต่ามันไม่สำาคัญเลย มีเงินเราก็ซือ
้ ยาดับกลิน
่ ได้”

เสียงหัวเราะอย่างครืน
้ เครงดังขึน
้ อีก

“แล้วเมียแกมีกลิน
่ รักแร้อีกหรือเปล่า”

เปรือ
่ งสัน
่ ศีรษะ

“ไม่มีครับ หายอย่างเด็ดขาด ตามธรรมดาถ้าเหงือ

่ เขา
ออกละก้อจัก
๊ กระแร้สมศรีส่งกลิน
่ ไกลตัง้ ๑๐ เมตร เชียว
ครับ ผมอย่่ใกล้ ๆ เวียนหัวแทบเป็ นลม แต่พอขอพรผีแล้ว
หายไปได้อย่างน่าประหลาด”

“แล้วเขาขออะไรอีก” กิมหงวนถามด้วยความสนใจ

“เขาขอให้จม่กเขาโด่งครับ ทีแรกจม่กเขาแฟบไม่มีดัง้
พอขอพรผี น อนหลั บ ไปรุ่ ง ขึ้ น จม่ ก ก็ โ ด่ ง เป็ นสั น เรี ย วเล็ ก
 16

ทำา ให้สมศรีสวยขึน
้ มาก นีแ
่ หละครับเป็ นเหตุให้นายศักดา
นักเรียนเทคนิคบางแสนมาติดพันสมศรี ขณะทีผ
่ มไปแสดง
กลที ช
่ ลบุ รี แล้ ว สมศรี ก็ ห นี ผ มไปอย่่ กั บ เด็ ก หนุ่ ม คราวล่ ก
คนนี ้ อ้า -อาเสี ย
่ ช่ ว ยกรุ ณ ารั บขายฝากเครื่อ งมือ แสดงกล
ของผมไว้ ห น่ อ ยเถอะนะครั บ ผมต้ อ งการเงิ น พั น บาท
เท่านัน
้ ”

เสีย
่ หงวนอมยิม
้

“แกไปหยิ บ หั ว กะโหลกผี ม าให้ ฉั น ด่ ห น่ อ ยซี ถ้ า มั น

สามารถให้ พ รฉั น ได้ จ ริ ง ฉั น จะให้ เ งิ น แกใช้ สั ก ๒,๐๐๐
บาท”

เปรื่ อ งดี ใ จอย่ า งยิ ง่ เขาลุ ก ขึ้น เดิ น ไปที ล

่ ั ง ไม้ ที ว
่ างอย่่
ระหว่ า งทางเข้ า ออกเรื อ นต้ น ไม้ นี ้ มายากรผ้่ ยิ ง่ ใหญ่ ล้ ว ง
กระเป๋ าหยิบพวงกุญแจออกมาไขกุญแจแล้วเปิ ดฝาหีบขึ้น
หยิบกล่องสีเ่ หลีย
่ มสีดำา กล่องหนึ่งออกมา หิว
้ กล่องเดินมา
หาสี ส
่ หายกับ เจ้ าคุ ณปั จจนึ ก ฯ เขาวางกล่ อ งสี เ่ หลี ย
่ มลง
บนโต๊ ะ แล้ ว ทรุ ด ตั ว นั่ง บนเก้ า อี ต
้ ั ว เก่ า เปรื่ อ งเปิ ดกล่ อ ง
หยิ บ กะโหลกศี ร ษะมนุ ษ ย์ ก ะโหลกหนึ่ง ออกมาวางลงบน
โต๊ะ หัวกะโหลกศีรษะนีไ้ ด้รับการตกแต่งจนเป็ นเงางาม

“นี น
่ ่ ะ เรอะ หั ว กะโหลกวิ เ ศษของแก” พลถามเสี ย ง
หัวเราะ

“ครั บ วั น ดี คื น ดี มั น พ่ ด โต้ ต อบกั บ เราได้ โดยมากมั ก

เป็ นวันพระครับ” แล้วเขาก็หันมายิม
้ ให้เสีย
่ หงวน “อาเสีย
่
 17

ลองขอพรซีครับ ขออะไรก็ได้ แต่ไม่ใช่เงินหรือของใหญ่ ๆ

ของทีข
่ อต้องบรรจุกล่องใบนีไ้ ด้”

อาเสีย
่ นิง่ คิด

“แปลว่าถ้ากันขออะไร ของนัน
้ จะปรากฎอย่่ในกล่องใช่
ไหม”

“ใช่ครับ ถ้าอาเสีย
่ ไม่อ ยากได้ของ อาเสีย
่ จะขออย่า ง
อื่น ก็ ไ ด้ เป็ นต้ น ว่ า ขอให้ ผ้่ ห ญิ ง เห็ น แล้ ว รั ก หรื อ ขอให้ อ า
เสี ย
่ วิ ง่ ได้ เ ร็ ว กว่ า แชมเปี ้ ยนโอลิ ม ปิ ค ขอให้ อ าเสี ย
่ มี เ สี ย ง
เพราะอย่างสุเทพหรือชรินทร์ ขอยังไงได้ทัง้ นัน
้ แหละครับ”

“ฮ้า-ได้แน่นะ”

“แน่ซีครับอาเสีย
่ ถ้าขอแล้วไม่เป็ นไปตามทีป
่ รารถนา
อาเสี ย
่ ไล่ เ ตะผมออกไปจากบ้ า นนี เ้ ลย แต่ ว่ า ก่ อ นขอต้ อ ง
เอาอะไรเซ่ นเขาสั ก หน่ อ ยนะครั บ กั บ แกล้ ม ในจานตั ก ใส่
ถ้วยเล็ก ๆ หรือเหล้าสักเป๊ กก็ได้”

กิมหงวนขมวดคิว้ ย่น

“ผีกินหรือแกกิน”

“ผีครับ” เปรือ
่ งพ่ดเสียงหนักแน่น

อาเสีย
่ อดหัวเราะไม่ได้
 18

“ยั ง นึ ก ไม่ อ อกโว้ ย ว่ า จะขออะไรดี ” พ่ ด จบเขาก็ ยิ ม

้ ให้
เจ้าคุณปั จจนึก ฯ “คุณอาลองด่ซีครับ ขอพรหัวกะโหลกผี
ให้คุณอามีผมขึน
้ เต็มศีรษะ”

เจ้าคุณทำาตาเขียว

“มันจะเป็ นไปได้อย่างไรวะ”

เปรือ
่ งพ่ดเสริมขึน
้ ทันที

“เป็ นไปได้ครับใต้เท้า ไม่เชือ

่ ลองขอด่ซีครับ”

คราวนีท
้ ่านเจ้าคุณยิม
้ อาย ๆ

“หัว กะโหลกของแกจะศั ก ดิ ส
์ ิ ท ธิ อ
์ ย่ า งนี เ้ ชี ย วหรื อ แก
อย่ามาพ่ดเลยเจ้าเปรือ
่ ง ฉันไม่เชือ
่ นำา
้ มนต์แกหรอก”

“เอายั งงี ด
้ ี ไ หมครั บ ถ้ า ใต้ เ ท้ า ขอพรหั ว กะโหลกผี ข อง
กระผม ให้ใต้เท้ามีเส้นผมขึน
้ เต็มศีรษะและใต้เท้ามีผมงอก
ขึ้น มาจริ ง ๆ ใต้ เ ท้ า ต้ อ งให้ ร างวั ล กระผม ๒,๐๐๐ บาท
แล้วกระผมจะฝากหัวกะโหลกผีกับเครือ
่ งมือแสดงกลไว้เฉย
ๆ โดยไม่ ต้ อ งขายฝาก แต่ ถ้ า ใต้ เ ท้ า ขอพรแล้ ว ไม่ เ ป็ นผล
กระผมยอมยกเครือ
่ งเล่นกลให้ฟรี”

ท่านเจ้าคุณลืมตาโพลง

“ตกลงอ้ า ยเปรื่ อ ง ตกลงตามเงื่ อ นไขของแก ถ้ า ฉั น

หายหัวล้านเพราะอิ ทธิ ฤทธิข
์ องหั วกะโหลก ฉันให้รางวัล
 19

แก ๒,๐๐๐ บาท แน่ น อนและฉั น จะรั บ ฝากหั ว กะโหลก

กับข้าวของของแกไว้”

เสียงจ้อกแจ้กจอแจดังขึ้นทั นที นิก รว่า แรงปี ศาจหรือ

อิทธิฤทธิข
์ องหัวกะโหลกอาจจะดลบันดาลให้เป็ นไปได้ กิม
หงวนว่ า รากผมของเจ้ า คุ ณ ปั จจนึ ก ฯ ตายไปหมดแล้ ว
เส้ น ผมจะงอกขึ้น มาได้ อ ย่ า งไรกั น พลกั บ ศาสตราจารย์
ดิเรกอยากจะเห็นเท็จจริงก็พ่ดสนับสนุนเจ้าคุณปั จจนึก ฯ

เปรือ
่ งกล่าวกับท่านเจ้าคุณอย่างนอบน้อม

“เอาเลยครั บใต้เ ท้ า โปรดหาอะไรเซ่ น หั วกะโหลกสั ก

นิดเถอะครับ”

เจ้าคุณหยิบช้อนตักหมีก
่ รอบในจานเปลใส่ถ้วยเปล่าใบ
เล็ก ๆ แล้วยกถ้วยมาตัง้ ใกล้ ๆ กับหัวกะโหลกผี

“ขอพรยังไงช่วยแนะนำาหน่อยซีโว้ย”

เปรือ
่ งยืน
่ หมวกท๊อปแฮ็ทให้ท่าน

“กรุณาสวมหมวกเสียด้วยครับ”

“สวมทำาไมวะ” ท่านเจ้าคุณซัก

“เวลาเส้นผมของท่านงอก ใครเห็นไม่ได้หรอกครับต้อง
ให้มันงอกในหมวก หลังจากใต้เท้าขอพรแล้วสักสองนาที
ถอดหมวกออก ศีรษะของใต้เท้าจะมีผมขึน
้ เต็มเชียวครับ”
 20

“งัน
้ เรอะ ถ้าถอดออกมากบาลฉันยังแดงแจ๋ล้านเลีย
่ น
ตามเดิม แกโดนเตะนะจะบอกให้”

“ตกลงครับผม”

ท่ า นเจ้ า คุ ณ ยกหมวกท๊ อ ปแฮ็ ท ขึ้น สวมศี ร ษะ สี ส

่ หาย
ต่างหัวเราะขึ้นพร้อม ๆ กัน นิกรเอียงหน้าเข้ามากระซิบ
กระซาบกับ พ. อ. กิมหงวน

“แกช่ ว ยด่ ซิ อ้ า ยเสี ่ย คุ ณ พ่ อ สวมท๊ อ ปแฮ็ ท หน้ า ตา

เหมือนใครวะ”

อาเสีย
่ หัวเราะหึ ๆ

“เหมือนเจงกิสข่านวะ”

เจ้าคุณแยกเขีย
้ ว พ่ดเสริมขึน
้ ทันที

“แกน่ ะ ซี เ หมื อ นเจงกิ ส ข่ า น” แล้ ว ท่ า นก็ ก ล่ า วถาม

เปรือ
่ ง “ทำายังไงอีกว่ามาโว้ยเปรือ
่ ง”

“ใต้ เท้ าพ่ ด กั บ หั ว กะโหลกซี ครั บ พ่ ด เบา ๆ ว่า ใต้ เ ท้ า

จัดของมาเซ่นสังเวยและขอพรให้ใต้เท้าหายศีรษะล้าน มี
เส้นผมปกคลุมเหมือนเจ้านายทัง้ ๔ คนนี”้

เจ้าคุณปั จจนึก ฯ ปฏิบัติตามคำา แนะนำา ของเจ้าเปรื่อง

โดยเร็ว ท่านพ่ดพึมพำากับกะโหลกศีรษะผี แล้วขยับจะถอด
หมวกออก เปรือ
่ งร้องเอ็ดตะโรลัน
่
 21

“ยัง-ยังครับ อย่าเพิง่ ถอด ศีรษะใต้เท้ายังล้านอย่่ครับ”

ท่านเจ้าคุณชักฉิว

“แหม-พ่ ดเสียชัด เชี ยวนะ เดี ย

๋ วถีบ โครมเข้า ให้ เท่ านั น
้
เอง”

เจ้าเปรือ
่ งกลัน
้ หัวเราะแทบแย่ หลังจากนัน
้ สักคร่่เขาก็
กล่าวกับเจ้าคุณปั จจนึก ฯ อย่างเป็ นงานเป็ นการ

“เอาล่ ะ ครั บ ใต้ เ ท้ า ถอดหมวกออกได้ แ ล้ ว กระผม

รับรองว่าใต้เท้าหายศีรษะล้านแล้วครับ”

“จริงน่ะเรอะ” ท่านเจ้าคุณพ่ดยิม
้ ๆ

“รับประทานถอดหมวกออกซี ครับ ใต้ เ ท้ า กั บ พวกเจ้ า

นายทัง้ สีค
่ นจะต้องตืน
่ เต้นมหัศจรรย์ใจไปตามกัน”

เจ้ า คุ ณ ปั จจนึ ก ฯ ตื่น เต้ น อย่ า งที ส

่ ุ ด ท่ า นเชื่อ ครึ่ง ไม่
เชื่อครึ่ง เพราะในชีวิตของท่าน ท่านไม่เคยได้ยินได้ฟังมา
ว่ า คนหั ว ล้ า นได้ รั บ พรจากผี ปี ศาจกลายเป็ นคนผมดก
เ ห มื อ น กั บ ค น
อื่น ๆ เขา ท่านเจ้าคุณมองด่หน้าศาสตราจารย์ดิเรกแล้ว
กล่าวว่า

“ถ้ า หากว่ า มั น เป็ นไปได้ พ่ อ คงดี ใ จอย่ า งบอกไม่ ถ่ ก ที

เดียว แกคิดว่ามันจะเป็ นไปได้ไหมดิเรก”

นายพลดิเรกทำาหน้าเหยเกชอบกล
 22

“อาจจะเป็ นได้ครับคุณพ่อ แต่เป็ นการแสดงกลของเจ้า

เปรือ
่ ง”

เปรือ
่ งเอ็ดตะโรลัน
่

“ไม่ ใ ช่ เ ล่ น กลนะครั บ คุ ณ หมอ มั น เป็ นความจริ ง ครั บ

ด้วยอิทธิฤทธิข
์ องปี ศาจเสืออินเจ้าของหัวกะโหลกนีน
้ ัน
่ เอง”

พล พั ช ราภรณ์ ก ล่ า วกั บ เจ้ า คุ ณ ปั จจนึ ก ฯ อย่ า งยิ ม

้
แย้ม

“ถอดหมวกออกซี ค รั บ คุ ณ อา ผมอยากด่ ใ ห้ เ ห็ น เท็ จ

จริงเหมือนกัน”

ท่ านเจ้ าคุ ณยกมื อ ขวาขึ้น จั บ ขอบหมวกท๊ อ ปแฮ็ ท สี ดำา

และลั ง เลใจอย่่ น าน ท่ า นก็ ค่ อ ย ๆ ถอดหมวกออกจาก
ศีรษะของท่าน

สีส
่ หายตกตะลึงพรึงเพริดไปตามกัน ต่างจ้องตาเขม็ง
มองด่ ศีร ษะอั นล้ านเลี ย
่ นของเจ้ า คุ ณ ปั จจนึ ก ฯ ซึ่ง บั ด นี ม
้ ี
ผมขึ้น ปกคลุ ม ไปทั่ว และเส้ น ผมที เ่ กิ ด ขึ้น นี ล
้ ะเอี ย ดอ่ อ น
มากสีขาวและดำาสลับกันแบบผ้่ชราทัง้ หลาย ทำา ให้ใบหน้า
ข อ ง เ จ้ า คุ ณ ปั จ จ
นึ ก ฯ เปลีย
่ นแปลงไปเป็ นคนละคน หนุ่ มขึ้น กว่ า เก่ า และ
สง่าผ่าเผยขึน
้ ท่านเจ้าคุณนัง่ นิง่ เฉย ความร้่สึกบอกตัวเอง
ว่าศีรษะของท่านมีผมเกิดขึน
้ แล้ว
 23

“โอ” ศาสตราจารย์ดิ เรกร้องสุด เสี ยง “อิ ท อิส วั น เด

อร์ฟ่ล มันไม่น่าจะเป็ นไปได้ คุณพ่อ….คุณพ่อครับ ฮ่ะ ฮ่ะ
คุณพ่อหายหัวเหน่งแล้ว”

เจ้าคุณปั จจนึก ฯ ทำา หน้าชอบกล มีความร้่สึกเหมือน

กับว่าท่านตกอย่่ในความฝั นทีเ่ กิดขึน
้ ในเวลานอนหลับ เสีย
่
หงวนกล่าวกับท่านเจ้าคุณด้วยความตืน
่ เต้น

“เป็ นโชคอันประเสริฐของคุณอาแล้วครับ หัวกะโหลก

ผีให้พรคุณอาตามทีข
่ อแล้ว”

นิกรพ่ดเสริมขึน
้

“คุณพ่อหล่อขึ้นกว่าเก่าแยะเชียวครับ ถึงแม้ผมหงอก
เกือบทัว
่ ศีรษะแต่ก็ยังสง่างามดีกว่าหัวล้านโจ๊งเหม่ง”

ท่ า นเจ้ า คุ ณ ค่ อ ย ๆ ยกมื อ ขวาขึ้น ล่ บ คลำา ศี ร ษะของ

ท่ า น เมื่อ มื อ ของท่ านสั ม ผั ส เส้ น ผมท่ า นก็ ส ะดุ้ ง สุ ด ตั ว ไม่
ต้ อ งสงสั ยว่ า ท่ า นจะปิ ติ ยิ น ดี สั ก เพี ย งใด เป็ นเวลานานมา
แล้วทีท
่ ่านพยายามหายาปล่กผมมาทาศีรษะอันล้านเลีย
่ น
ของท่าน แม้กระทัง่ ยาผีบอกจำา พวกนำ้ามันขีไ้ ก่ ยาปล่กผม
ต่ า งประเทศไม่ ว่ า จะเป็ นของเยอรมั น หรื อ ของอั ง กฤษ
อเมริกา สิน
้ เงินมานับจำานวนหมื่นแล้วไม่เคยได้ผลเลย แต่
อิทธิฤทธิข
์ องกะโหลกผีเสืออินขุนโจรอีสานนีช
้ ่วยให้ท่านมี
ผมขึน
้ ปกคลุมทัว
่ ศีรษะ
 24

“อ้ า ยเปรื่อ ง…” เจ้ า คุ ณ ครางเบา ๆ ใบหน้ า ของท่ า น

สดชื่น รื่น เริ ง ผิ ด ปกติ “แกไม่ ไ ด้ เ ล่ น กลนะ แกใช้ วิ ท ยากล
ของแกบั ง ตาพวกเรา เอาผมปลอมมาติ ด หั ว ฉั น หลอกให้
ฉันดีใจเพียงชัว
่ ขณะกระมัง”

เปรือ
่ งหัวเราะชอบใจ

“ใต้เท้าลองดึงผมด่ซิครับ ถ้าผมบนศีรษะใต้เท้าเกิดขึน
้
จากวิทยากล มันก็ต้องหลุดติดมือใต้เท้าออกมา”

ท่านเจ้าคุณยกมือ ขวาขึ้นรวบผมกลางศี ร ษะขยุ้ ม หนึ่ง

กระตุ ก เต็ ม แรง แล้ ว ท่ า นก็ ร้ อ งออกมาดั ง ๆ เมื่อ เส้ น ผม
เหล่านัน
้ ทึง้ หนังศีรษะของท่านเอง

“โอ๊ย”

คณะพรรคสี ่ส หายมองด่ ห น้ า กั น ด้ ว ยความตื่ น เต้ น

ประหลาดใจอย่างทีส
่ ุด อาเสีย
่ กิมหงวนยักไหล่และแบมือ
ออกทัง้ สองข้าง

“หมดโอกาสแล้ว ต่อนีไ้ ปเราล้อคุณอาว่าหัวล้านท่าน

จะไม่โกรธเราอีกแล้ว”

เจ้าคุณปั จจนึก ฯ หัวเราะลัน

่

“เชิญ-เชิญล้อตามสบายโว้ย ฮ่ะ ฮ่ะ ฉันมีผมเต็มกบาล

อย่างนีแ
้ ล้ว ใครจะล้อยังไงก็ได้ เอาซี ..ล่กมะอึก นกตะกรุม
ขุนช้าง ล้านเลีย
่ น เตี ยน โล่ง เป็ นมั นแผล็ บ ทุ่งหมาหลง
 25

ดงช้ า งข้ า ม ง่ า มเทโพ ชะโดตี แ ปลง แร้ ง กระพื อ ปี ก ฉี ก

ขวานฟาด ราชครึงเครา เชิญตามสบาย”

เสีย
่ หงวนหน้าจ๋อย

“ล้อเพื่อประโยชน์อะไรล่ะครับ คุณอาผมดกออกอย่าง
นีล
้ ้อจนเมื่อยปากคุณอาก็ไม่โกรธผม หัวกะโหลกผีของเจ้า
เปรือ
่ งแน่จริง ๆ ผมรับซือ
้ ไว้เอง”

“ไม่ได้ ๆ ๆ ๆ “ ท่านเจ้าคุณขัดขึ้นทันที “อาสั ญญา

แล้ ว ว่ า ถ้ า อามี ผ มเกิ ด ขึ้น อาจะให้ เ งิ น อ้ า ยเปรื่อ ง ๒,๐๐๐
บาท แล้วอาจะรั บฝากเครื่อ งแสดงกลในหี บ นั น
้ ไว้ พร้ อ ม
ด้ วยหัวกะโหลกผี อันนี ้ อายั งขอพรผีไ ด้ อี ก ครั ง้ หนึ่ง ” แล้ว
ท่านก็หันมาทางเปรือ
่ ง “ใช่ไหมวะเปรือ
่ ง”

“ครับผม ขอได้อีกครัง้ เดียวครับ แต่ก่อ นจะขอใต้ เท้ า

ต้องคิดให้รอบคอบเสียก่อน”

“ถ่กล่ะ ฉันจะต้องใช้เวลาคิดให้ดีว่าฉันควรจะขออะไร
ฮ่ ะ ฮ่ ะ เป็ นอั น ว่ า พระยาปั จจนึ ก ฯ หายหั ว ล้ า นแล้ ว ไป
ทางไหนไม่ต้องอับอายขายหน้าเขา คนหัวล้านเป็ นคนทีม
่ ี
ปมด้ อ ยคอยนึ ก น้ อ ยเนื้อ ตำ่ า ใจและหวาดระแวงว่ า ใคร ๆ
เขาจะนิ น ทาหรื อ หั ว เร าะเ ยา ะ ที นี ้อ าสบ ายแ ล้ ว หั ว
กะโหลกนีอ
้ าจะเก็บรักษาไว้เอง พวกแกใครจะขอพรอะไร
บ้างก็ตามใจ หาเครือ
่ งเซ่นสังเวยมาให้หัวกะโหลกนีแ
้ ล้วขอ
เอาเถอะ ฉันไม่หวงห้ามหรอก แต่ทีฉ
่ ันต้องการเก็บรักษา
 26

ไว้ก็เพื่อจะกราบไหว้ดวงวิ ญญาณของเสืออิ นที เ่ ขาช่ วยให้

ฉันหายหัวล้าน”

เสียงหัวเราะดังขึ้นอย่างครื้นเครง สีส
่ หายต่างศรัทธา
เลื่ อ มใสในอิ ท ธิ ฤ ทธิ ์ข องหั ว กะโหลกผี เจ้ า เปรื่ อ งล้ ว ง
กระเป๋ าเสือ
้ หยิบกระจกบานเล็ก ๆ บานหนึง่ ออกมาส่งให้
เจ้าคุณปั จจนึก ฯ อย่างพินอบพิเทา

“ใต้เท้าลองมองด่กระจกสักนิดสิครับ”

ท่านเจ้าคุณรีบยกกระจกขึน
้ ส่องด่ใบหน้าของท่านทันที
พอแลเห็ นศี ร ษะของท่ า นมี ผ มขึ้น เต็ ม ท่ า นก็ ยิ ม
้ แก้ ม แทบ
แตก แววตาของท่านเป็ นประกายแจ่มใสผิดปกติ ถึงแม้ว่า
จะมี ใ ครเอาเงิ น มาให้ ท่ า นสั ก ๑๐ ล้ า น ท่ า นก็ ค งไม่ ดี ใ จ
เหมือนกับทีท
่ ่านหายศีรษะล้านในครัง้ นี ้

“โอย-บุ ญ ของอาโว้ ย พล หั ว ล้ า นมาครึ่ง ศตวรรษแล้ ว

เพิง่ จะมีผมกับเขาในวั นนี ้ ต่อไปอาแต่ งเครื่องแบบพลเอก
คงจะสง่ า งามไม่ น้ อ ย เพื่ อ นฝ่ ง ที ม
่ ั น เคยล้ อ เลี ย นอาคงจะ
แปลกใจไปตามกัน”

นิกรกล่าวกับเสีย
่ หงวนทันที

“เราควรจะขอพรอะไรดีโว้ย อ้ายหงวน”

กิมหงวนยิม
้ เล็กน้อย
 27

“ต้องคิดให้รอบคอบ อย่างน้อยก็ควรใช้เวลาคิดสักสอง
สามวันเพราะเราขอได้คนละสองหนเท่านัน
้ แต่กันคงไม่ขอ
ให้กันมัง่ มีศรีสุข เพราะขณะนีก
้ ันก็เป็ นมหาเศรษฐีอย่่แล้ว”

“เออ-จริ ง ของแก เราต้ อ งคิ ด ให้ ร อบคอบ ให้ คุ ณ พ่ อ

เก็บรักษาหัวกะโหลกผีไว้ดีแล้ว เป็ นหัวกะโหลกอย่างนีก
้ ัน
ไม่กลัวโว้ย แต่ถ้าเป็ นร่ปร่างปี ศาจทำาคอยืดคอยาวกันก็เผ่น
ไม่ร้่ทางไป”

ศาสตราจารย์ ดิ เ รกเอื้อ มมื อ หยิ บ หั ว กะโหลกผี ขึ้น มา

พิจารณาด่สักคร่่เขาก็วางไว้ตามเดิมแล้วกล่าวกับเปรือ
่ งว่า

“เจ้ าของกะโหลกนี ต
้ ายมาในราว ๑๐ ปี กั น แปลกใจ
จริง ๆ ทีม
่ ันมีอิทธิฤทธิใ์ ห้พรใครต่อใครได้”

“นั่ น น่ ะ ซี ค รั บ คุ ณ ห ม อ ต อ น แ ร ก ผ ม ก็ มี ไ ว้ สำา ห รั บ
ประกอบการแสดงกลเท่ า นั ้น พอเสื อ อิ น มาเข้ า ฝั นผมก็
ทราบว่ ากะโหลกศี รษะของเขาให้ พรแก่ผ้่ข อได้ ค นละสอง
ครัง้ ”

“ออไร๋ คล้ายกับนิยายของฝรัง่ ว่ะ แต่นัน

่ มันเป็ นมือลิง
แห้ง ๆ ใครได้ไปไว้ในครอบครองจะขออะไรก็ได้ แต่ขอได้
เพียงสามครัง้ ”

เจ้าคุณปั จจนึก ฯ ล้วงกระเป๋ ากางเกงข้างขวาหยิบซอง

ธนบัตรหนังจรเข้ออกมาเปิ ดออก ดึงธนบัตรใบละร้อยบาท
 28

สองปึ กออกมาจากซอง เอื้อ มมื อ ข้ า มโต๊ ะ ส่ ง เงิ น ให้ จ อม

มายากรผ้่ยิง่ ใหญ่

“เอ้า-เจ้าเปรื่อง ฉัน ให้ร างวัล แก ๒,๐๐๐ บาท ตามที ่

พ่ดไว้ หัวกะโหลกผีและของเล่นกลในหีบนัน
้ ฉันจะช่วยเก็บ
รักษาไว้ให้แกอย่างดีทีส
่ ุด แกจะมารับไปเมือ
่ ไรก็ได้”

เปรื่ อ งดี ใ จอย่ า งยิ ง่ เมื่ อ แลเห็ น ธนบั ต รใบแดง ๆ เขา

กระพุ่มมือไหว้เจ้าคุณปั จจนึก ฯ เสียก่อนแล้วกล่าวว่า

“ขอบพระเดชพระคุ ณ ครั บ ” พ่ ด จบก็ รั บ เงิ น ๒,๐๐๐

บาท มาใส่กระเป๋ าในบนเสือ
้ หางจิง้ เหลนตัวนัน
้ “เป็ นอันว่า
กระผมมี ค่ า เดิ น ทางไปหาแฟนของผมที ่ภ่ เ ก็ ต แล้ ว ถ้ า
ภายในสามเดือนนีก
้ ระผมไม่กลับมาก็หมายความว่ากระผม
มีทางทำามาหากินอย่่ทีภ
่ ่เก็ตครับ เครือ
่ งมือเครือ
่ งใช้ในการ
แสดงกลใต้เท้าจะยกให้เป็ นสมบัติของคุณนิกรก็ได้”

นิกรพ่ดขึน
้ ทันที

“ฉันจะเอามาทำา ตวักตะบวยอะไรวะ ฉันเป็ นนักธุรกิจ

ไม่ใช่นักแสดงกล”

เปรือ
่ งหันมามองด่ พ.อ. นิกรแล้วยิม
้ ให้

“แต่ ถ้ า คุ ณ แสดงกลผมเชื่ อ ว่ า ไม่ มี นั ก แสดงกล หรื อ

มายากรคนไหนในโลกนี ท
้ ีจ
่ ะส้่ คุ ณ ได้ ห รอกครั บ อ้ า -เย็ น
มากแล้ ว ผมเห็ นจะต้ อ งกราบลาเสี ย ที แต่ ว่ า ผมจะขึ้น ไป
กราบเท้ าคุ ณหญิ ง ท่ านและคุ ณ ผ้่ ห ญิ ง ทั ้ง สี บ
่ นตึ ก ใหญ่ เ สี ย
 29

ก่อน อย่างน้อยก็ให้คุณหญิงท่านด่าผมบ้างผมจะได้มีความ
สุขความเจริญ”

นิกรหัวเราะหึ ๆ

“อย่ า ขึ้น ไปเลย คุ ณ อากั บ พวกเมี ย ๆ ของเราไม่ อ ย่่

หรอก ไปงานแต่ ง งานที ส
่ โมสรนายตำา รวจ ออกจากบ้ า น
ก่อนหน้าแกมาถึงเพียงคร่่เดียวเท่านัน
้ ”

เปรือ
่ งจุ๊ปาก

“น่ า เสี ย ดายจริ ง ครั บ ที ่ผ มไม่ ไ ด้ ก ราบเท้ า คุ ณ หญิ ง

ท่าน”

นิกรว่ า “แกกราบเท้ า ฉั น แทนก็ ไ ด้ นี น

่ ะ ฉัน เป็ นหลาน
ของท่านก็คงได้ผลเท่ากัน”

จอมนักเล่นกลยิม
้ เจือ
่ น ๆ

“ถ้ า ยั ง งั ้น วั น หลั ง ผมมากราบเท้ า ท่ า นดี ก ว่ า ครั บ แฮ่ ะ

แฮ่ะ อ้ายแห้วเกลอเก่าของผมอย่่หรือเปล่าครับ”

“ไม่ อ ย่่ ห รอก อ้ายแห้ ว ขั บรถพาคุ ณ อากั บ พวกเมี ย ๆ

ของเราไป”

เปรือ
่ งหันมาทางนายพลดิเรก

“ผมทราบข่ า วคุ ณหมอกั บ เจ้ า นายและท่ า นเจ้ า คุ ณ ใน

หน้า หนั งสื อพิ มพ์ บ่อ ย ๆ ครับ ดี ใจจัง ครับ ทีค
่ ุ ณหมอของ
 30

ผมเป็ นนายพลและเจ้านายของผมเป็ นพันเอก อ้า-เจ้าแห้ว

เป็ นสิบเอกใช่ไหมครับ”

“ออไร๋ แต่ ถ่ ก ลดยศลงมาเหลื อ เพี ย งสิ บ โท เพราะทำา

เอกสารสำา คัญในทางราชการหาย ฉันจะขอให้มันเป็ นสิบ
เอกในไม่ช้านี”้

“แห้ ว เป็ นคนมี โ ชควาสนาครั บ ได้ อ ย่่ รั บ ใช้ เ จ้ า นาย

อย่างใกล้ชิด ผมเห็นจะต้องกราบลาเจ้านายกลับเสียทีล่ะ
ครั บมารบกวนเวลาพัก ผ่อ นของเจ้ า นายนานแล้ ว ” พ่ด จบ
เปรื่อ งก็ ก ระพุ่ ม มื อ ไหว้ เ จ้ า คุ ณ ปั จจนึ ก ฯ กั บ สี ส
่ หายด้ ว ย
ความเคารพรั ก อย่ า งจริ ง ใจ “กราบลาละครั บ ขอให้ เ จ้ า
นายทุกท่านมีความสุขความเจริญเถอะครับ แล้วก็ถ้าใคร
จะขอพรหั ว กะโหลกผี ก็ โ ปรดคิ ด ให้ ร อบคอบเสี ย ก่ อ นนะ
ครับ”

เจ้าคุณปั จจนึก ฯ ส่งแก้วเหล้าให้เปรือ

่ ง

“เอ้า ฉันให้แกดืม
่ เพือ
่ ตอบแทนความดีของแกทีช
่ ่วยให้
ฉันมีผมดกหายหัวล้านกบาลเหน่ง”

เปรือ
่ งยกมือไหว้ท่านเจ้าคุณอีกครัง้ หนึง่

“ขอบพระคุณครับใต้เท้า กระผมไม่เคยดืม
่ หรอกครับ”

“งัน
้ เรอะ ถ้าเช่นนัน
้ แกก็เป็ นคนดีคนหนึง่ ทีไ่ ม่กินเหล้า”
 31

“ครั บ ผม กระผมส่ บ แต่ ฝิ่ นอย่ า งเดี ย วเท่ า นั ้ น แหละ

ครับ”

ท่านเจ้าคุณกลืนนำา
้ ลายเอือ
๊ ก

“ไปเถอะ แกไปได้ แ ล้ ว แต่ง ตั ว รุ งรั ง อย่ า งนี แ

้ กไม่ ก ลั ว
หมาฟั ดหรือวะอ้ายเปรือ
่ ง”

เปรือ
่ งหัวเราะเบา ๆ

“มั น เคยขอรั บ มายากรชั ้น ดี อ ย่ า งกระผมก็ ต้ อ งแต่ ง

อย่างนี ้ ใครเห็นก็ร้่ว่าเป็ นนักแสดงกล” พ่ดจบเขาก้มตัวลง
ยกมื อ ล่ บ กะโหลกผี เ บา ๆ “อ้ า ยเพื่ อ นยาก ลาก่ อ นนะ
เพือ
่ นนะ อย่่กับท่านไปก่อนเถอะ รับรองว่าท่านคงจะให้แก
กินอย่อ
่ ย่างอิม
่ หนำาสำาราญ”

จอมมายากรทีไ่ ม่มีใครด่เพราะดวงไม่ดีพาตัวเดินออก
ไปจากเรือนต้นไม้ท่ามกลางเสียงหัวเราะคิกคักของสีส
่ หาย
พอร่างของเปรื่องลับตากิมหงวนก็แกล้งกระเซ้าเจ้าคุณปั จ
จนึก ฯ

“วะ เหม็นกลิน
่ อะไรตุ ๆ โว้ย”

ท่านเจ้าคุณทำาตาเขียว

“อย่าน่าอ้ายหงวน กินเหล้าและคุยกันดีกว่า อย่าให้มี

รายการเตะปากกันเลยวะ”

เสีย
่ หงวนหัวเราะก้าก
 32

“คุณอามีผมดกแล้วยังจะโกรธอีกหรือครับ”

เจ้าคุณปั จจนึก ฯ สะดุ้งเล็กน้อยแล้วยิม

้ แป้ น

“จริงโว้ย อาลืมไป ฮ่ะ ฮ่ะ พวกแกจะขอพรอะไรจาก

หัวกะโหลกเสืออินบ้างก็เอาซี”

อาเสีย
่ หัวเราะหึ ๆ

“ยังครับ เราต้องปรึกษากันให้รอบคอบก่อน ต้องขอใน

สิง่ ทีค
่ วรขอทัง้ สองข้อ”

เจ้าคุณปั จจนึก ฯ เห็นพ้องด้วย

“ดี เ หมื อ นกั น คิ ด เสี ย ให้ ดี เ สี ย ก่ อ นแล้ ว ค่ อ ยขอ ใครมี

หวีขอยืมหวีผมหน่อยเถอะวะ”

นิกรล้วงกระเป๋ าเสื้อฮาไวหยิบหวีเล็ก ๆ อัน หนึ่งออก

มาส่งให้พ่อตาของเขาด้วยใบหน้ายิม
้ แย้ม

“คุ ณพ่ อหล่ อ ขึ้นจริ ง ๆ นะครั บ หน้ า ตาเปลี ย

่ นแปลง
ไปมาก ตอนหัวล้านมองด่ไม่ได้ความเลย”

ท่านเจ้าคุณยกกระจกบานเล็ก ของเปรื่อ งขึ้น ส่ องหน้ า

ของท่าน แล้วหวีผมให้เรียบร้อย ท่านร้่สึกตืน
่ เต้นดีใจอย่าง
ล้นเหลือและมหัศจรรย์ใจในอิทธิฤทธิข
์ องกะโหลกผีอย่าง
ยิง่ เมื่อหวีผมเสร็จเรียบร้อยท่านก็คืนหวีให้นิกร แล้วกล่า
วกับเสีย
่ หงวนอย่างสบายใจ
 33

“อามีผมดกอย่างนีเ้ ห็นจะพอหาแฟนสาว ๆ ได้สักคน

ไม่ใช่หรือ”

“อ๋ อ ไม่ ต้ อ งผมดกหรอกครั บ หั ว ล้ า นเหน่ ง อย่ า งเก่ า

คุ ณ อาก็ ห าได้ ถ มเถไป อายุ ๑๔ หรื อ ๑๕ ได้ ทั ง้ นั น
้ สาว
ๆ เดีย
๋ วนีโ้ ดยมากชอบมีแฟนคนแก่ครับ ยิง่ แต่งงานได้สอง
สามวันแล้ วตายยิง่ ดีจ ะได้ค รอบครองมรดก ด่ แ ต่ คุ ณ พระ
บ้านตรงข้ามเราซีครับ อายุของท่าน ๗๒ ขวบแล้ว มีเมีย
๑๖ ขวบ เท่านัน
้ ”

การดื่ม เหล้ าและสนทนากั น ได้ ดำา เนิ น ต่ อ ไป โดยมาก

เรือ
่ งทีพ
่ ่ดคุยกันก็มักจะเกีย
่ วกับหัวกะโหลกผีอันนี ้ ตราขาว
พร่องไปหนึ่งขวด เบียร์ ๓ ขวด หมีก
่ รอบและเป็ ดย่างอีก
ตั ว หนึ่ง หมดไปแล้ ว สี ส
่ หายกั บ เจ้ า คุ ณ ปั จจนึ ก ฯ ร้่สึ ก ตึ ง
ๆ หน้าไปตามกัน แต่ไม่ถึงกับมึนเมา

จนกระทั่ง เสี ย งแตรรถยนตร์ คั น หนึ่ง ดั ง ขึ้น ที ป

่ ระต่ รั ้ว
นอกถนนใหญ่ ทุกคนจำาเสียงแตรรถโอลสโมบิลเก๋งได้ดี

“คุ ณ อ า กั บ พ ว ก เ มี ย ๆ ข อ ง เ ร า ก ลั บ ม า แ ล้ ว ”
ศาสตราจารย์ดิเรกพ่ดยิม
้ ๆ “ประเดีย
๋ วแวะเข้ามาในเรือน
ต้นไม้แลเห็นคุณพ่อเข้าคงไม่มีใครจำาได้”

ท่านเจ้าคุณยิม
้ ให้นายแพทย์หนุ่ม
 34

“พวกแกเล่ า เรื่อ งหั ว กะโหลกของเจ้ า เปรื่อ งให้ เ มี ย ๆ

ของแกและคุ ณ หญิ ง ฟั งซี ทุ ก คนควรจะถื อ โอกาสขอพร
จากหัวกะโหลกผีคนละสองข้อ”

“ออไร๋ ออไร๋ ควรจะเป็ นอย่างนัน

้ ครับ”

โอลสโมบิ ล เก๋ ง ซึ่ ง ขั บ โดยเจ้ า แห้ ว แล่ น เข้ า มาในบ้ า น

“พัชราภรณ์” แล้ว เสีย
่ หงวนพรวดพราดลุกขึน
้ เดินออกไป
จากเรื อ นต้ น ไม้ อ ย่ า งร้ อ นรน พอดี เ จ้ า แห้ ว ขั บ รถคลาน
เอือ
้ ย ๆ ผ่านมาและคุณหญิงวาดนัง่ ค่่กับเจ้าแห้วตอนหน้า
รถ อาเสีย
่ ร้องตะโกนเรียกทันที

“แวะที ่เ รื อ นต้ น ไม้ ก่ อ นครั บ คุ ณ อา ทุ ก คนเชิ ญ แวะ

หน่อยครับ มีเรือ
่ งทีน
่ ่าสนใจมาก ข่าวดีครับ”

เจ้าแห้วบังคับรถเก๋งคันงามหยุดนิง่ กลางถนนหน้าเรือน
ต้นไม้ คุณหญิงวาดกับสีน
่ างต่างยิม
้ ให้กิมหงวน

“ข่าวอะไรวะพ่อหงวน”

อาเสีย
่ เดินเข้ามาหยุดข้างรถ ในเวลาเดียวกับทีเ่ จ้าแห้ว
ก้าวลงมา

“พวกเราได้หัวกะโหลกผีมาหนึง่ หัวครับ”

คุณหญิงวาดสะดุ้งเฮือก

“อ๊ย
ุ นัน
่ น่ะเรอะข่าวดีของแก”
 35

“ครั บ กะโหลกผี หั ว นี ม
้ ี อิ ท ธิ ฤ ทธิ ์ม าก เราจะขอพร
อย่างไรก็ให้เราสมความปรารถนา เข้าไปด่หน่อยซีครับ”

นั น ทาเมี ยรั ก ของพลซึ่ง นั่ง รวมกลุ่ ม กั บ เพื่อ น ๆ ตอน

หลังรถกล่าวกับกิมหงวนทันที

“ได้มาจากไหนคะอาเสีย
่ ”

“เจ้ าเปรื่อ งมั นเอามาให้ ค รั บ พวกคุ ณ คงนึ ก ออก เจ้ า

เปรือ
่ งเคยเป็ นคนเฝ้ าสวนของคุณอาทีบ
่ างกรวย แต่ลาออก
ไปหลายปี แล้ว”

คุณหญิงวาดส่งเสียงเอ็ดตะโรตามนิสัยของท่าน

“อ้ายเปรือ
่ ง….อ้ายมะกอกสามตะกร้านัน
่ น่ะหรือ”

เจ้าแห้วเปิ ดประต่ตอนหน้าและหลังออก คุณหญิงวาด

ในชุดไหมไทยสีชมพ่ก้าวลงมาจากรถ ต่อจากนัน
้ สีน
่ างก็ลง
มาจากตอนหลั ง รถ นั น ทา, นวลลออ, ประภาและประไพ
สวมเสือ
้ กระโปรงชุดสีเขียวเหมือนกันทัง้ สีค
่ น แบบเสือ
้ เป็ น
แบบเวลาเย็นสวยเก๋มาก กิมหงวนพาสีน
่ างกับคุณหญิงวาด
เข้าไปในเรือนต้นไม้ซงึ่ เจ้าแห้วติดตามไปด้วย

พอแลเห็ น เจ้ า คุ ณ ปั จจนึ ก ฯ คุ ณ หญิ ง วาดกั บ สี น

่ างก็
หยุดชะงัก เพราะจำาไม่ได้เข้าใจว่าเป็ นแขกของคณะพรรค
สีส
่ หาย

“มีแขกนีน
่ าพ่อหงวน” คุณหญิงวาดกระซิบ
 36

อาเสีย
่ หัวเราะก้าก

“ไม่ใช่แขกหรอกครับ เจ้าคุณอาปั จจนึก ฯ น่ะครับ”

คุณหญิงวาดลืมตาโพลง

“แกเมาเหล้าแล้วพ่อหงวน เจ้าคุณท่านหัวล้านแดงแจ๋
เหมือนล่กมะอึก อย่่ห่างกันตัง้ กิโลก็มองเห็น”

เจ้ า คุ ณ ปั จจนึ ก ฯ ลุ ก ขึ้น ทั น ที แ ล้ ว เดิ น เข้ า มาหาคุ ณ

หญิงวาดกับสีน
่ าง

“ฮั ล โหล จำา ผมไม่ ไ ด้ ห รื อ คุ ณ หญิ ง ผมได้ พ รจากหั ว

กะโหลกผีทำาให้เส้นผมกลางศีรษะของผมเกิดขึน
้ มาจนเต็ม
อย่าแปลกใจเลยครับ”

คุณหญิงวาดกับสีน
่ างต่างยืนตะลึงไปตามกัน

“คุณพ่อ….” ประไพร้องลัน
่ “คุณพ่อหายเหม็นเขียวแล้ว
หรือคะนี”่

“เออ มี ผ มเต็ ม กบาลอย่ า งนี ้แ ล้ ว จะเหม็ น เขี ย วได้

อย่างไรวะ”

คุณหญิงวาดร้องออกมาดัง ๆ

“เจ้ า คุ ณ โอ๊ ย ….นี ด

่ ิ ฉั น ฝั นไปหรื อ อย่ า งไร คนหั ว ล้ า น
ทำาไมมีผมเกิดขึน
้ ได้ เจ้าคุณใส่วิกหรือเปล่า”

ท่านเจ้าคุณอดหัวเราะไม่ได้
 37

“คุ ณ หญิ ง ด่ ใ ห้ ดี ผมจริ ง ๆ นะครั บ ไม่ ใ ช่ ใ ส่ วิ ก ปลอม

หัวกะโหลกผีทีต
่ ัง้ อย่่บนโต๊ะนัน
่ ให้พรผม”

เสี ยงจ้อ กแจ้ กจอแจในหม่่ สี น

่ างดั ง ขึ้น ทั น ที ทุ ก คนตื่น
เ ต้ น ป ร ะ ห ล า ด ใ จ ไ ป ต า ม กั น เ จ้ า คุ ณ ปั จ จ นึ ก ฯ
เปลี ย
่ นแปลงไปจนจำา ไม่ ไ ด้ างเข้ า มาห้ อ มล้ อ มเจ้ า คุ ณ ปั จ
จนึก ฯ พิจารณาด่เส้นผมบนศีรษะจนแน่ใจว่าเป็ นเส้นผมที ่
เกิดขึน
้ จริง ๆ

ประภากล่าวขึน
้ ด้วยความตืน
่ เต้นยินดี

“ไม่น่าจะเป็ นไปได้เลยค่ะคุณพ่อ ทำาไมหัวกะโหลกผีถึง

มีอิทธิฤทธิอ
์ ย่างนีล
้ ะคะ นีถ
่ ้าภาพบคุณพ่อทีอ
่ ืน
่ ถึงอย่างไรก็
จำา คุณพ่อไม่ได้แน่นอน คุณพ่อแปลกไปเป็ นคนละคนเชียว
ค่ะ”

นวลลออพ่ดเสริมขึน
้

“เป็ นเรื่องทีน
่ ่ามหัศจรรย์มากเชียวนะคะ คุณอาโชคดี
จังค่ะทีห
่ ายศีรษะล้านแล้ว”

ทุกคนพากันเดินตรงไปทีโ่ ต๊ะรับประทานอาหารซึง่ พล,

นิกรและดร. ดิเรกกำาลังนัง่ ยิม
้ น้อยยิม
้ ใหญ่อย่่ทีโ่ ต๊ะนัน
้ คุณ
หญิ ง วาดกั บ สี น
่ างพากั น มองด่ หั ว กะโหลกผี อ ย่ า งหวั่น ๆ
เจ้ า แห้ วรี บ ยกเก้ าอี เ้ หล็ ก มากางให้ เจ้ า นายผ้่ ห ญิ ง ของเขา
แต่คุณหญิงวาดกับสีน
่ างไม่ยอมนัง่ คงยืนจับกลุ่มฟั งเจ้าคุณ
 38

ปั จจนึก ฯ เล่าเรื่องเสืออินเจ้าของหัวกะโหลกนีใ้ ห้ฟังโดย

ละเอียด

แน่ละ สีน
่ างกับคุณหญิงวาดต่างก็มีศรัทธาเลือ
่ มใส ใน
อิทธิฤทธิข
์ องหัวกะโหลกเสืออินนี ้ เพราะปี ศาจเสืออินได้ให้
พรท่านเจ้าคุณช่วยให้ท่านหายศีรษะล้าน มีเส้นผมเกิดขึน
้
จนเต็ ม ศี ร ษะอย่ า งนี เ้ ป็ นการแสดงให้ เ ห็ น อย่่ แ ล้ ว ว่ า หั ว
กะโหลกนีข
้ ลังจริง ๆ

ในทีส
่ ุดเจ้าคุณปั จจนึก ฯ ก็กล่าวว่า

“คุณหญิงกับทุกคนไปคิดด่สักสองสามวันเถอะครับ ว่า
ควรจะขออะไรจากหัวกะโหลกนี ้ แล้วก็จัดเครือ
่ งเซ่นสังเวย
มาขอพรไป จะขอเพี ย งข้ อ เดี ย วหรื อ ขอที เ ดี ย วทั ้ง สองข้ อ
ก็ได้ แต่อย่าลืมว่าขอได้เพียงสองครัง้ เท่านัน
้ ”

คุณหญิงวาดแสดงท่าทางตืน
่ เต้นตลอดเวลา

“ค่ะ ค่ะ ดิฉันจะต้องคิดให้รอบคอบทีส

่ ุด ไหน ๆ ขอ
พรได้เพียงสองข้อก็ต้องคิดหน้าคิดหลัง เป็ นโชคของพวก
เราแล้วทีไ่ ด้หัวกะโหลกนีม
้ า ดิฉันตื่นเต้นจริง ๆ ทีเ่ จ้าคุณ
หายหัวเหน่ง มีผมดกอย่างนีห
้ น้าตาค่อยด่ไ ด้ห น่อ ย ตอน
หัวล้านมองเหมือนตัวม่าเหมีย
่ วค่ะ หน้าทะลุ่ม ๆ ชอบกล
เวลาเจ้าคุณยืนอย่่กลางแดดละก้อเป็ นมันว่บวาบทีเดียว”

เจ้าคุณปั จจนึก ฯ ยิม

้ แป้ น
 39

“ผมสบายใจและมีความสุขแล้วคุณหญิง เรื่องหัวล้าน
ทำา ให้ ผ มมี ป มด้ อ ยตลอดเวลา อ้ า -เรามาตกลงกั น ให้
เรียบร้อยดีไหมครับ มะรืนนีว้ ันเสาร์เราทำาพิธีตัง้ เครือ
่ งเซ่น
สังเวยในตอนกลางวันแล้วขอพรหัวกะโหลกผีพร้อม ๆ กัน
ดีไหมครับ”

คุณหญิงวาดเห็นพ้องด้วย

“ดีซิคะ พวกเราจะได้มีเวลาคิดให้รอบคอบว่าเราควร
จะขอพรอะไร”

“ถ้ายังงัน
้ ตกลงตามนีค
้ รับ มะรืนนี ้ ๑๑ น. เราต้องเตรี
ยมเครือ
่ งเซ่นสังเวยไว้ให้เขามาก ๆ”

คุ ณ หญิ ง วาดกั บ สี ่น างสนทนากั บ เจ้ า คุ ณ ปั จจนึ ก ฯ

และสีส
่ หายอีกสักคร่่ก็พากันออกไปจากเรือนต้นไม้ แต่เจ้า
แห้ ว ไม่ ไ ด้ ติ ด ตามไป เขาตรงเข้ า มาหาเจ้ า คุ ณ ปั จจนึ ก ฯ
แล้วยกมือไหว้ท่านเจ้าคุณอย่างนอบน้อม

“รั บ ประทานให้ ผ มขอพรหั ว กะโหลกผี ด้ ว ยคนได้ ไ หม

ครับ”

เจ้าคุณปั จจนึก ฯ ยิม

้ เล็กน้อย

“ได้ ฉันไม่ ห วงห้ ามอะไรหรอก แกจะขออะไรก็ คิ ด ไว้

แต่ ห้ า มขอเงิ น ทองหรื อ ของใหญ่ ๆ ที โ่ ตกว่ า กล่ อ งใส่ หั ว
กะโหลกนี ่ อ้ า -แกไปเรี ย กใครมาสั ก คนมาซี ว ะอ้ า ยแห้ ว
 40

ช่วยกันยกหีบใบนัน
้ ไปเก็บไว้ทีห
่ ้องเก็บของทีโ่ รงครัว เก็บไว้
ให้ดี”

เจ้าแห้วรับคำา สั่งแล้วพาตัวเดินออกไปจากเรือ นต้ นไม้

ด้วยความดีใจ ทีจ
่ ะได้พรจากกะโหลกผี

ปั ญหาทีว
่ ่าควรจะขอพรอะไรบ้าง ทำา ให้สีน
่ างและคุณ
หญิงวาดต้องยุ่งยากลำาบากใจไม่น้อย ทุกคนได้ใช้ความคิด
อย่ า งมากมายในเรื่ อ งนี ้ ทั ้ง นี ก
้ ็ เ พราะพรที จ
่ ะขอจากหั ว
กะโหลกผีนัน
้ ขอได้เพียงสองข้อเท่านัน
้ เอง

จนกระทัง่ วันเสาร์ผ่านมาถึง

พอได้ เ วลา ๑๑.๐๐ น. คณะพรรคสี ่ส หายกั บ สี ่น าง

พร้อมด้วยท่านผ้่ใหญ่ทัง้ สองก็นำาเครือ
่ งเซ่นสังเวยมาตัง้ บน
โต๊ะในห้องโถงชัน
้ ล่าง เครื่องเซ่นเหล่านีต
้ ่างคนต่างจัดหา
มาเป็ นอาหารคาวหวานหรือผลไม้ โดยเฉพาะของเสีย
่ หง
วนมีตราขาวขวดหนึง่

บนโต๊ ะมี ห ม่ เ ห็ ด เป็ ดไก่ ว างอย่่ เ รี ย งราย หั ว กะโหลกผี

เสืออินวางอย่่บนกล่องสีดำากลางโต๊ะ ทุกคนนัง่ เรียงรายอย่่
กลางห้ อ ง คุ ณ หญิ ง วาดเป็ นคนจุ ด ธ่ ป เที ย นสั ก การะดวง
วิญญาณของเสืออินและเชิญให้มารับเครือ
่ งเซ่นสังเวย เมือ
่
ปั กธ่ ป เที ย นไว้ บ นโต๊ ะ เสร็ จ แล้ ว คุ ณ หญิ ง ก็ ถ อยกลั บ มานั่ง
รวมกลุ่มกับสีน
่ าง
 41

ภายในห้ อ งโถงสงบเงี ย บ ทุ ก คนมี ศ รั ท ธาเชื่ อ มั่ น ใน

อิ ท ธิ ฤ ทธิ ข
์ องหั ว กะโหลกผี ที จ
่ ะประสาทพรให้ ส มความ
ปรารถนา ซึ่งขณะนีท
้ ุกคนคิดไว้แล้วว่าจะขอพรอะไรบ้าง
แต่ไม่บอกให้ใครร้่

กลิ น
่ ธ่ ป ควั น เที ย นและกลิ น
่ ดอกไม้ ก ระจายไปทั่ว ห้ อ ง
นิกรมองด่เครือ
่ งเซ่นสังเวย ด้วยความกระหาย มีหัวหม่ต้ม
หนึ่งหัว อย่่ ในถาดใหญ่ พร้ อมด้ ว ยตี น หม่ ๔ ข้า ง และหาง
หม่หนึง่ หาง นอกจากนีก
้ ็มีปลาช่อนแป๊ ะซะหนึง่ ตัว ยำาใหญ่
หนึง่ จาน ไก่ตอนนึง่ แล้วหนึง่ ตัว เป็ ดพะโล้หนึง่ ตัว เป็ ดย่าง
หนึ่ง ตั ว ไข่ต้ม อี ก หนึ่ง ชามพลาสติ ก ไม่ น้อ ยกว่ า ๒๐ ฟอง
ส่วนของหวานก็มีขนมต้มแดง ขนมต้มขาว มะพร้าวอ่อน
กล้วยไข่และกล้วยหอม

นิกรอดรนทนไม่ได้อยากกินเป็ ดพะโล้เต็มทนก็กล่าวขึน
้
ดัง ๆ ว่า

“ผีกินเร็วกว่าคน นาทีเดียวก็อิม
่ แล้ว”

คุณหญิงวาดยกมือขวาคว้าห่ซ้ายของนิกรดึงไว้

“เดีย
๋ ว แกไม่ต้องวุ่นวาย ปล่อยไว้ยังงัน
้ ก่อน ขอพรเสีย
ให้ เ สร็ จ เรี ย บร้ อ ยแล้ ว เราค่ อ ยกิ น เหลื อ ผี รั บ รองว่ า ได้ กิ น
แน่ ” พ่ ด จบท่ านก็ ป ล่ อ ยมื อ ที ด
่ ึ ง ห่ นิ ก รออกแล้ ว หั น มาทาง
เจ้ า คุ ณ ปั จจนึ ก ฯ “เจ้ า คุ ณ ไม่ ส บายหรื อ เป็ นอะไรไปคะ
ร้่สึกว่าตัง้ แต่เย็นวานนีแ
้ ล้วเจ้าคุณหงอยเหงาผิดปกติ”
 42

เจ้าคุณปั จจนึก ฯ ฝื นยิม

้

“ไม่มีอะไรหรอกครับผมสบายดี แต่ผมเสียดายทีผ
่ มขอ
พรผีได้อก
ี ครัง้ เดียวเท่านัน
้ ใครจะขอพรก็เอาซีครับ”

คุณหญิงว่า “เจ้าคุณขอเป็ นคนแรกเถอะค่ะ แล้วก็ดิฉัน

กับพวกเด็ก ๆ แต่ว่าใครจะขอพรอย่างไรต้องพ่ดดัง ๆ ให้
ได้ยินทั่วกันตามทีเ่ ราได้ตกลงกันไว้ ทัง้ นีเ้ พื่อหลีกเลีย
่ งไม่
ให้ขอพรซำ้ากั น เอาซี คะเจ้ าคุ ณ ลงมือ ขอพรได้ แล้ว ค่ะจะ
ได้ไม่เสียเวลา”

เจ้าคุณยกมือขึน
้ ประณมไว้ระหว่างอก ท่านมองไปทีห
่ ัว
กะโหลกผีบนโต๊ะแล้วกล่าวขึน
้ ดัง ๆ ว่า

“ผีสางเจ้าของหัวกะโหลกนีจ
้ งให้พรข้าเถิด ขอให้ข้าจง
มีศีรษะล้านเลีย
่ นเหมือนเช่นเดิม”

ทุกคนสะดุ้งเฮือกไปตามกัน ไม่อาจจะเข้าใจได้ว่าทำาไม
ท่ า นเจ้ า คุ ณ จึ ง ขอพรเช่ น นี ้ ทั น ใดนั ้น เองเส้ น ผมบนศี ร ษะ
ของเจ้าคุณปั จจนึก ฯ ก็ปลิว ว่อนกระจายไปทั่วห้อง แล้ว
ถ่ ก ลมพั ด ปลิ ว ออกไปจากห้ อ งโถงหายไปหมด ศี ร ษะของ
เจ้ า คุ ณปั จจนึ ก ฯ ปราศจากเส้ น ผมแล้ ว นอกจากมี อ ย่่ ที ่
ท้ายทอยและทีจ
่ อนห่ทัง้ สองข้างเพียงหร็อมแหร็ม

“คุณอา….” เสีย
่ หงวนร้องตะโกนสุดเสียง “ทำาไมขอพร
อย่างนีล
้ ่ะครับ แย่แล้ว เส้นผมบนศีรษะคุณอาปลิวหายไป
 43

หมดแล้วครับ ศีรษะของคุณอาแดงแจ๋เป็ นล่กมะอึกเหมือน

เช่นเดิม”

ท่านเจ้าคุณยิม
้ เศร้า ๆ

“อาปลงตกแล้ ว อ้ า ยหงวน อาหั ว ล้ า นตามเดิ ม ดี ก ว่ า ”

ท่ า นพ่ ด เสี ย งเครื อ น่ า สงสาร “วานนี อ
้ าไปตรวจงานที ่
สำานักงานผลประโยชน์ของอา ทุกคนไม่มีใครจำาอาได้ แขก
ยามไม่ยอมให้อาขึน
้ ไปนัง่ ทำางานในห้องชัน
้ บน พวกเสมียน
พ นั ก ง า น ช่ ว ย กั น ฉุ ด ก ร ะ ช า ก ล า ก ตั ว อ า อ อ ก ไ ป จ า ก
สำา นั ก งาน เมื่อ อาบอกเขาว่ า อาเป็ นใครเขาก็ ห าว่ า อาบ้ า
ทุกคนต่างบอกว่าเจ้าคุณปั จจนึก ฯ เจ้านายของเขานัน
้ หัว
ล้านแดงแจ๋”

เสียงหัวเราะดังขึน
้ ลัน
่ ห้องโถง นิกรมองด่พ่อตาของเขา
อย่างขบขัน

“คุณพ่อโมโหทีใ่ คร ๆ จำาคุณพ่อไม่ได้หรือครับ”

“ใ ช่ ” ท่ า นเ จ้ า คุ ณ พ่ ด เ สี ย ง ห นั ก ๆ “พ่ อ อ อ ก จ า ก
สำา นั ก งานผลประโยชน์ ข องพ่ อ ขั บ รถไปหาเจ้ า หงวนที ่
ธนาคาร พวกธนาคารไม่มีใครจำาพ่อได้สักคนเดียว ต่างขัด
ขวางไม่ ยอมให้ พ่ อขึ้นไปชั น
้ บน บอกว่ า พ่ อ เป็ นใครไม่ เ ชื่อ
หาว่าพ่อเป็ นบ้า แล้วเรียกตำารวจทีธ
่ นาคารให้มาไล่พ่อออก
ไป แกคิดด่สิวะนิกร มีผมดกแทนทีจ
่ ะให้คุณกับให้โทษ พ่อ
ขั บ รถไปหาดิ เ รกที ่ “ดิ เ รกคลี นิ ค ” ราชดำา เนิ น ถ่ ก จราจร
เรี ย กหาว่ าขั บ รถแซงซ้ า ย เขาขอด่ ใ บขั บ ขี แ
่ ล้ ว บอกว่ า ร่ ป
 44

ถ่ายในใบขับขีห
่ ัวล้าน พ่อเอาใบขับขีข
่ องพระยาปั จจนึก ฯ
มาใช้ เ ขาเลยจั บ ไปโรงพั ก เสี ย เวลาเกื อ บชั่ว โมง พ่ อ ต้ อ ง
โ ทรศั พ ท์ เ รี ย ก ผ้่ บั ง คั บ ก าร ไ ป พบ ที ่ โ ร ง พั ก ตอ นแร ก ผ้่
บั ง คั บ การจำา พ่ อ ไม่ ไ ด้ เ สี ย อี ก จะให้ ตำา รวจเอาเข้ า กรง แต่
ตอนหลั ง เขาจำา ได้ เขาแปลกใจที พ
่ ่ อ หายหั ว ล้ า น พ่ อ เลย
บอกเขาว่ าได้ ย าปล่ ก ผมวิ เ ศษ เขาก็ เ ลยปล่ อ ยตั ว พ่ อ พ่ อ
ออกจากโรงพั ก ก็ ไ ปแวะหาเพื่ อ น ๆ ที ต
่ ลาดพระวั ด ศิ ริ
อำา มาตย์ ไม่มี ใครจำา พ่อได้เ ลยแม้ แต่ คนเดี ยว บอกเขาว่ า
พ่อคือพระยาปั จจนึก ฯ เขาก็หาว่าพ่อไม่สบายอวดอ้างตัว
เป็ นเพือ
่ นของเขา พวกนักเลงพระทีเ่ คยเคารพนบนอบพ่อก็
ไม่มีใครทักพ่อ มันน่าเจ็บใจไหมล่ะ ในทีส
่ ุดพ่อก็ต้องกลับ
มานอนแกร่ วอย่่ ที บ
่ ้ าน เลยคิ ด ตั ด สิ น ใจหั ว ล้ า นตามเดิ ม ดี
กว่า บัดนีก
้ ็สมใจพ่อแล้ว หัวของพ่อมันเป็ นเทรดม๊าคหรือ
เครื่อ งหมายการค้ า เป็ นสั ญ ลั ก ษณ์ ที บ
่ อกให้ ใ คร ๆ ร้่ ว่ า
พ่อคือเจ้าคุณปั จจนึก ฯ ต่อนีไ้ ปห้ามล้อเรื่องทีเ่ กีย
่ วกับหัว
ล้านนะโว้ย”

สี ส
่ หายกั บ สี น
่ างต่ า งหั ว เราะขึ้น อย่ า งพร้ อ มเพรี ย งกั น
คุ ณ หญิ ง วาดว่ า เสี ย งอหาย ท่ า นมองด่ เ จ้ า คุ ณ ปั จจนึ ก ฯ
อย่างขบขันแล้วกล่าวว่า

“ก็ ดี เ หมื อ นกั น ค่ ะ เจ้ า คุ ณ คะ ความจริ ง เจ้ า คุ ณ ศี ร ษะ

ล้านก็ล้านอย่างสง่าแบบคุณพระหรือเจ้าคุณทัง้ หลาย ใคร
เห็ น ถึ ง ไม่ ร้่ จั ก ก็ ต้ อ งเดาเอาว่ า เป็ นเจ้ า คุ ณ พานทอง อย่ า
 45

เสียใจเลยค่ะ ชาตินีเ้ จ้าคุณไม่มีหวังทีจ

่ ะมีผมดกเหมือนคน
อืน
่ เขาแล้ว”

เจ้าคุณปั จจนึก ฯ ยิม

้ เจือ
่ น ๆ

“คุณหญิงจะขอพรอะไรก็เอาซีครับ ขอทีเดียวสองข้อ
หรืออย่างไร”

“ขอสองข้ อ เลยค่ ะ ไหน ๆ ขอแล้ ว ก็ ข อให้ ห มด” พ่ ด

จบคุณหญิงวาดก็ยกมือขึน
้ ประณมแล้วพ่ดกับหัวกะโหลกผี
ดัง ๆ “เจ้าประค้่น ข้อแรกขอให้ฉันเล่นไพ่ชนะทุก ๆ คน
ทีเ่ ล่นกับฉัน ไม่ว่าจะเป็ นไพ่ตองหรือซิมเซ็กเจ้าประค้่น ข้อ
สองขอให้ฉันเบือ
่ หน่ายเลิกกินหมากเสียที กินจนหินป่นจับ
ปากหนาตัง้ ห้าหกกิโลแล้ว”

ทุกคนหั วเราะกันอย่ างไม่ ต้อ งอั น

้ คุ ณ หญิ ง วาดหั น มา
ทางสีน
่ างแล้วกล่าวว่า

“พวกเธอใครจะขอพรอะไรก็ขอซีจ๊ะ”

มี ก ารปรึ ก ษากั น ในระหว่ า งสี ่น าง แล้ ว นั น ทาก็ ถ่ ก

ขอร้องให้ขอพรก่อน นันทาก้มลงกราบแสดงความเคารพ
ดวงวิญญาณเจ้าของหัวกะโหลกทีอ
่ ย่่บนโต๊ะแล้วหล่อนก็ขอ
พร

“ท่านเจ้าของหัวกะโหลกนีท
้ ่านจะเป็ นใครก็ตาม ดิฉัน
ขอเคารพท่ า นด้ ว ยความศรั ท ธาเลื่ อ มใสในอิ ท ธิ ฤ ทธิ ข
์ อง
ท่าน พรสองประการทีด
่ ิฉันจะขอท่านก็คือข้อแรก ดิฉันขอ
 46

ให้คุณอาทีเ่ คารพรักของดิฉันได้มีอายุยืนยาวต่อไปเพือ
่ เป็ น
มิง่ ขวัญเป็ นร่มโพธิร
์ ่มไทรของเราต่อไป ข้อสองดิฉันขอให้
ผัวรักของดิฉันเลิกเจ้าช้่ มีความรักใคร่ซือ
่ สัตย์ต่อดิฉันแต่ผ้่
เดียว”

แล้ ว นั น ทาก็ ก้ ม ลงกราบอี ก ครั ้ง หนึ่ ง ท่ า มกลางเสี ย ง

จ้อกแจ้กจอแจของใครต่อใคร คุณหญิงวาดยิม
้ แป้ นชื่นใจ
หลานสาวและล่กสะใภ้ของท่านขอพรให้ท่านมีอายุยืนนาน

“ขอบใจมากแม่นันทีข
่ อพรให้อา ทำาไมไม่ขออะไรให้ตัว
เองบ้างล่ะ”

นันทาหัวเราะเบา ๆ

“สำา หรั บ ตั ว ของนั น ก็ มี ทุก สิ ง่ ทุ ก อย่ า งแล้ ว นี ค

่ ะ นั น ไม่
อยากได้ อะไรอีกแล้ว ล่ะค่ะ” พ่ด จบหล่อ นก็หั นมาทางเมี ย
รักของเสีย
่ หงวน “เชิญซีคะคุณนวล ขอเสียให้เสร็จ ๆ ไป
เพราะยังอย่่อีกหลายคน”

นวลลออมีท่าทางกระดากอายเล็กน้อย หล่อนประณม
มือไหว้หัวกะโหลกผีแล้วกล่าวขอพรเบา ๆ พอได้ยินกันทัว
่
ห้อง

“เจ้าประค้่น ดิฉันขอให้สามีของดิฉันเกลียดเหล้าเลิก
ดืม
่ เหล้าอย่างเด็ดขาดนับแต่บัดนีเ้ ป็ นต้นไปค่ะ แล้วก็อีกข้อ
หนึง่ อ้า-ดิฉัน-อ้า ดิฉันขอให้ดิฉันมีความสวยสดงดงามอย่่
อย่างนี ้ อย่าได้รว
่ งโรยไปกว่านีเ้ ลย”
 47

อาเสีย
่ ค้อนปะหลับปะเหลือก

“เล่ น ขอพรอย่ า งนี เ้ ฮี ย ก๊ อ แย่ น่ ะ ซี ชั ก เหม็ น เหล้ า เสี ย

แล้ว พอนึกถึงเหล้ามันจะอ๊วก”

พลว่า “อ๊วกเพราะอยากกินหรือเพราะเกลียด”

“เกลียดโว้ย เหม็นจริง ๆ ให้ดิน

้ ตาย ต่อไปนีก
้ ันคงเลิก
เหล้าแล้ว แต่กันเป็ นนักธุรกิจเข้าสังคมทีไ่ หนเขากินเหล้า
กั น ทั ้ง นั ้น เมื่ อ กั น เลิ ก กิ น เหล้ า งานในด้ า นธุ ร กิ จ ก็ ค งจะ
ขลุ ก ขลั ก ไม่ ส ะดวกเหมื อ นเมื่ อ ก่ อ น ช่ า งเถอะ….เมี ย เขา
อยากให้กันเลิกไม่ใช่ว่ากันอยากเลิก”

คุ ณ หญิ ง วาดพยั ก เพยิ ด กั บ เมี ย รั ก ของศาสตราจารย์

ดิเรก

“ถึงตาเธอแล้วแม่ภา จะขอพรอะไรก็ว่ามา”

ประภายิม
้ เจื่อน ๆ กระพุ่มมือไหว้และกราบลงบนพื้น
นึ ก อธิ ษ ฐานในใจขอให้ พ รผี จ งมี ป ระสิ ท ธิ ภ าพตามคำา ขอ
หล่อนหันมามองด่เจ้าคุณปั จจนึก ฯ บิดาบังเกิดเกล้าของ
หล่อนด้วยความสงสาร แล้วหล่อนก็กล่าวกับหัวกะโหลกผี
ว่า

“ข้ า แต่ ท่ า นผ้่ มี อิ ท ธิ ฤ ทธิ ์ ข้ า สงสารบิ ด าของข้ า มากที ่

หุนหันพลันแล่นขอพรท่านให้ศีรษะล้านเลีย
่ นตามเดิม ขอ
ให้ท่านดลบันดาลให้บิดาแห่งข้ามีผมดกเต็มศีรษะเถิด คุณ
พ่อจะได้พ้นสภาพจากคนหัวล้าน”
 48

ทันใดนัน
้ เองทุกคนนอกจากเจ้าคุณปั จจนึก ฯ ก็ตืน
่ เต้น
มหัศจรรย์ใจเหลือทีจ
่ ะกล่าว กลางกระหม่อมอันล้านเลีย
่ น
ของท่านเจ้าคุณ มีเส้นผมงอกขึน
้ มาอย่างรวดเร็วสีดำาบ้างสี
ขาวบ้ า งแต่ ส่ ว นมากเป็ นสี ข าว คุ ณ หญิ ง วาดอ้ า ปากหวอ
ทุกคนจ้องตาเขม็งมองด่เจ้าคุณปั จจนึก ฯ

“มายก๊ อ ด” ศาสตราจารย์ น ายพลดิ เ รกร้ อ งลั่น “คุ ณ

พ่ อ …….ฮ่ ะ ฮ่ ะ คุ ณ พ่ อ มี ผ มเต็ ม กบาล…..เอ๊ ย …..เต็ ม ศี ร ษะ
อีกแล้วครับ”

เจ้าคุณปั จจนึก ฯ เย็นวาบไปทัว

่ ตัว ท่านยกมือขวาล่บ
ศีรษะของท่าน พอมือสัมผัสผมท่านก็หน้าเสียหันมามองด่
ธิดาคนโตของท่านอย่างเคือง ๆ

“ประภา หมายความว่ากระไรกันโว้ย พ่อขอพรให้หัว

ล้านตามเดิม ทำาไมแกมาขอพรให้พ่อมีผมอีก”

ประภายิม
้ แห้ง ๆ

“ภาสงสารคุณพ่อนีค
่ ะ คุณพ่อหายหัวล้านไปไหนจะได้
ไม่อายเขา”

ท่านเจ้าคุณโกรธจนปากเขียว

“แกจะบ้ า หรื อ วะประภา พ่ อ ก็ บ อกเหตุ ผ ลให้ ฟั งแล้ ว

ว่าการทีพ
่ ่อมีผมดกย่อมเกิดผลร้ายแก่พ่อเพราะใคร ๆ จำา
พ่อไม่ได้ เร็ว-ขอพรหัวกะโหลกให้พ่อหัวล้านตามเดิมเดีย
๋ ว
นี”้
 49

ประภาทำาหน้าครึง่ ยิม
้ ครึง่ แหย

“ยังงัน
้ ภาก็ไม่ได้ขออะไรให้ตัวเองน่ะซีคะ”

“ไม่ร้่ล่ะ แกอยากมาวุ่นวายในเรื่องกบาลของพ่อทำา ไม
ล่ะ พ่อไม่ยอมนะจะบอกให้ พ่อต้องการให้พ่อหัวล้านตาม
เดิม”

ประภาหน้ า จ๋ อ ยและบ่ น พึ ม พำา หล่ อ นพยายามชี แ

้ จง
แสดงเหตุ ผ ลให้ เ จ้ า คุ ณ ปั จจนึ ก ฯ ฟั งว่ า คนหั ว ล้ า นมี
ปมด้อยไปทางไหนก็เหมือนตัวจำา อวด อย่า งไรก็ต ามท่า น
เจ้าคุณยืนกรานว่าท่านเป็ นพระยาพานทองเป็ นนายพลเอก
ใคร ๆ ก็ร้่กันทัว
่ ว่าท่านศีรษะล้าน หากมีผมดกก็ไม่มีใคร
จำา ได้ อันเป็ นเรื่องยุ่ง ยากเดือดร้อน จึง ขอให้ ประภาขอพร
ก ะโห ลกผี ใ ห้ เ ส้ น ผมบ นศี รษ ะข อง ท่ า นร่ วงไ ปให้ ห ม ด
ประภาจำาต้องขอพรผีตามความประสงค์

ภรรยาค่่ชีวิตของนายพลดิเรกหันมาประณมมือไหว้หัว
กะโหลกผีแล้วขอพร

“เจ้ า ประค้่ น พรอี ก ข้ อ ที ด

่ ิ ฉั น ขอก็ คื อ ขอให้ คุ ณ พ่ อ หั ว
ล้านตามเดิมเถอะค่ะ”

ทั น ใดนั ้น เอง มี ล มพั ด เข้ า มาในห้ อ งโถงอย่ า งรุ น แรง

เส้นผมสีขาวและสีดำาบนศีรษะเจ้าคุณปั จจนึก ฯ ปลิวว่อน
ล มพ าพั ดอ อ ก ไ ป ท าง ห ลั ง ตึ ก ท่ า ม ก ลา ง ค ว า ม ตื่ น เ ต้ น
ประหลาดใจของผ้่ ที พ
่ บเห็ น ท่ า นเจ้ า คุ ณ ศี ร ษะล้ า นเลี ย
่ น
 50

แดงแจ๋ เ หมื อ นเช่ น เดิ ม แต่ ท่ า นก็ ไ ม่ ไ ด้ เ สี ย อกเสี ย ใจอะไร

เพราะความเคยชินของท่านนัน
่ เอง

“โถ” คุ ณหญิ งวาดอุ ท านพลางจ้ อ งมองด่ “ศี ร ษะท่ า น

เจ้าคุณกลายเป็ นล่กมะอึกสุก ๆ ไปแล้ว”

เจ้าคุณตวาดแว๊ด

“ช่างผมเถอะ เรือ
่ งของผม”

เสี ย งหั ว เราะดั ง ขึ้ น ลั่ น ห้ อ งโถง ประภาบ่ น กระปอด

กระแปดทีห
่ ล่อนขอพรให้เจ้าคุณปั จจนึก ฯ จนหมดไปสอง
ข้อโดยทีต
่ ัวเองไม่ได้รับพรอะไรเลย คุณหญิงวาดหันไปมอง
ด่เชีย
่ นหมากเงินของท่าน พอแลเห็นหมากพล่ในเชีย
่ นท่าน
ก็ทำา ท่าผะอื ดผะอมเหมือ นกั บจะอาเจีย น จึงกวัก มือ เรีย ก
เจ้าแห้วเข้ามาหา

“อ้ายแห้ว ข้าเกลียดหมากจนบอกไม่ถ่ก เอาออกไปให้

พ้นห้องนี ้ ต่อไปข้าเลิกกินหมากได้เด็ดขาดแล้วเพราะข้าได้
พรจากหัวกะโหลกผี”

เจ้าแห้วรีบปฏิบัติตามคำาสัง่ คุณหญิงวาดด้วยความเกรง
กลัว ความเงียบเกิดขึน
้ ชัว
่ ขณะ นิกรกระซิบถามพ่อตาของ
เขา

“เครือ
่ งเซ่นสังเวยบนโต๊ะกินได้หรือยังครับ”
 51

“ยั ง โว้ ย ” เจ้ า คุ ณ ปั จจนึ ก ฯ ตวาดแว๊ ด “แกนี ต

่ ะกละ
จริงพับผ่า”

นายจอมทะเล้นยิม
้ แห้ง ๆ

“ไม่ได้ตะกละหรอกครับแต่มันอยากกิน”

ประไพนัง่ พับเพียบประณมมืออธิษฐานแล้วกราบลงบน
พืน
้ หล่อนเงยหน้าขึน
้ มองด่หัวกะโหลกผีแล้วกล่าวขึน
้ ด้วย
เสียงแจ๋ว ๆ ว่า

“ขอวิญญาณของท่า นเจ้ า ของหั ว กะโหลกจงกรุ ณ าให้

พรแก่ ดิ ฉั น เถิ ด เจ้ า ค่ ะ ข้ อ หนึ่ง ขอให้ ดิ ฉั น มี อำา นาจเหนื อ
สามีหรือผัวของดิฉันตลอดไป”

หัวกะโหลกผีอ้าปากปะหงับ ๆ แล้วพ่ดขึน
้ ดัง ๆ

“ตกลง”

ทุกคนสะดุ้งเฮือกและถอยหลังกร่ด ประไพยิม
้ แห้ง ๆ
แล้วกล่าวต่อไป

“ข้ อ สอง สามี ข องดิ ฉั น อย่่ ข้ า งจะเจ้ า ช้่ ถื อ ว่ า มี ร่ ป ร่ า ง

หน้ า ตาคล้ า ยแพ๊ ต บ่ น ดาราหนั ง ฮอลลี ่ว๊่ ด ขอได้ โ ปรด
บันดาลให้นิกรมีหน้าตาอัปลักษณ์ มีหนวดเครารุงรังเป็ นที ่
เกลี ย ดชั ง แก่ ผ้่ ห ญิ ง ทั ้ ง หลายนั บ แต่ บั ด นี ้เ ป็ นต้ น ไปเถิ ด
เจ้าค่ะ”

เสียงกะโหลกผีหัวเราะกังวาน
 52

“ฮ่ ะ ฮ่ ะ ต่ ข้ า จำา ต้ อ งให้ พ รแก่ ภ รรยาของส่ เ จ้ า ตาม

คำาขอ”

ทันใดนัน
้ เองนิกรก็ร้่สึกหน้ามืดวิงเวียนศีรษะเหมือนกับ
จะเป็ นลม เขารีบยกฝ่ ามือทัง้ สองขึ้นปิ ดหน้าของเขา เมื่อ
ร้่สึกว่าค่อ ยยั งชั่วก็ ป ล่ อ ยมื อออก คราวนี ท
้ ุ ก คนก็ ต กใจไป
ตามกั น เมื่ อ แลเห็ น ใบหน้ า ของนิ ก รเปลี ย
่ นแปลงไปเป็ น
คนละคน มี ห นวดเคราขึ้น รกรุ ง รั ง ทั่ว ใบหน้ า นั ย น์ ต าทั ้ง
สองข้ า งเหล่ จ นแทบจะไม่ เ ห็ น ตาดำา ปากเบี ย
้ วเหมื อ นคน
เป็ นอัมพาต

“ว้าย” เจ้าแห้วร้องสุดเสียง “รับประทาน แย่แล้วครับ

คุณนิกร”

นิกรหัวเราะอย่างใจเย็น

“ทำา ไมข้ า ถึ ง จะแย่ ว ะ ร่ ป สมบั ติ ข องผ้่ ช ายไม่ สำา คั ญ

ขณะนีฉ
้ ันร้่ตัวแล้วว่าฉันมีหนวดเครารุงรังและใบหน้าของ
ฉั น คงจะเปลี ่ย นแปลงไป แต่ ฉั น ไม่ แ คร์ ร่ ป ร่ า งหน้ า ตา
อั ป ลัก ษณ์ ถ้ า มี เ งิ น ล้ า นอย่ า งฉั น พวกอี ห น่ ไ ม่ มี ใ ครรั ง เกี ย จ
เชื่อข้าเถอะอ้ายแห้ว” พ่ดจบนิกรก็หันมามองด่หน้าพ่อตา
ของเขา “เป็ นยั ง ไงครั บ ล่ ก สาวคุ ณ พ่ อ ทำา ผมเจ็ บ ไหม
หน้าตาผมคงไม่ผิดอะไรกับถ่กหมาฟั ดใช่ไหมครับ”

ท่านเจ้าคุณหัวเราะก้าก
 53

“เหมือนนักโทษทีต
่ ิดคุกนาน ๆ แล้วออกมาจากคุกว่ะ
นัยน์ตาก็เหล่หนวดเครารุ่มร่ามน่าเกลียดเต็มทน”

นิกรหัวเราะชอบใจ

“ไม่เป็ นไรครับ ผมปล่อยมันตามเรือ

่ ง” แล้วเขาก็ยกมือ
ชีห
้ น้าเมียของเขา “ระวังตัวให้ดีนะ ตายทัง้ กลมนะจะบอก
ให้”

“จ้างก็ไม่กลัว” ประไพพ่ดยิม
้ ๆ

“ไม่กลัวก็อย่ากลัว”

พ.อ. พล พัชราภรณ์จุ๊ปากห้ามนิกรให้สงบเงียบเพราะ
ถึงเวลาทีเ่ ขาจะขอพรบ้างแล้ว อ้ายเสือร่ปหล่อยกมือไหว้
หัวกะโหลกผีแล้วกล่าวขึน
้ อย่างเป็ นงานเป็ นการว่า

“พรของข้ า ที จ
่ ะขอท่ า นก็ คื อ ข้ อ หนึ่ ง ขอให้ ท่ า นดล
จิตใจรัฐบาลไงดินเดียมให้มีการตกลงปรองดองกับบรรดา
ชาวพุทธทั ง้ หลายในเวี ย ดนามใต้ ด้ ว ยสั น ติ วิ ธี เ ถิ ด ข้อ สอง
ข้ า ขอให้ ท่ า นช่ ว ยให้ กิ จ การค้ า ของข้ า ที ข
่ ้ า ได้ ป ระกอบ
อาชี พ ด้ ว ยความสุ จ ริ ตธรรมจงมี แ ต่ ค วามเจริ ญ รุ่ ง เรื อ งยิ ง่
ๆ”

“ว้า” เสีย
่ หงวนคราง “ทีแ
่ กขอไม่ได้ความเลยทัง้ สองข้อ
ทำาไมไม่ขอให้ตัวเองโดยเฉพาะ เป็ นต้นว่าขอให้ผ้่หญิงเห็น
หน้าแกก็รักแก”
 54

พลอดหัวเราะไม่ได้

“มันขัดกับทีน
่ ันเขาขอไว้นีห
่ ว่า นันเขาขอว่าให้กันเลิก
เจ้าช้่และรักเขาคนเดียวซึ่งพรนัน
้ ก็คงเป็ นผลแล้ว แกด่แต่
คุณแม่ซี ท่านกินหมาก ๕ นาทีต่อคำานีท
่ ่านหยุดกินได้แล้ว
ถึ ง กั บ ให้ อ้ า ยแห้ ว เอาเชี ย
่ นหมากไปซ่ อ นให้ ลั บ ตาเพราะ
ท่านมีความร้่สึกเกลียดหมาก”

กิมหงวนพยักหน้ารับทราบ

“ที นี ถ
้ ึ ง ตากั น ขอพรล่ ะ โว้ ย ” แล้ ว อาเสี ่ย ก็ นั่ ง คุ ก เข่ า
ประณมมื อ อย่ างเก้ง ก้ า งพึ ม พำา เป็ นภาษาจี น สั ก คร่่ ก็ ก ล่ า ว
ขอพรดัง ๆ “ข้าแต่ท่านเจ้าของหัวกะโหลกผีนี ้ ถึงท่านเท่
งทึงไปนานแล้วท่านก็ยังมีอิทธิฤทธิใ์ ห้พรใครต่อใครได้ ข้า
ขอพรท่ านเพี ยงข้ อ เดี ย ว อีก ข้อ เก็ บไว้ ข อวั น หลั ง พรที ข
่ ้า
ต้องการข้อแรกก็คือ ขอให้ท่านลบล้างพรทีภ
่ รรยาของข้า
ขอท่ า นที ใ่ ห้ ข้ า เกลี ย ดเหล้ า และเลิ ก กิ น เหล้ า โปรดให้ ข้ า
ชอบเหล้าและดืม
่ เหล้าต่อไปเถิด”

นวลลออยกมือชีห
้ น้าเสีย
่ หงวนทันที

“เล่นขอพรหักล้างอย่างนีร้ ะวังให้ดีนะ”

อาเสี ย
่ หั ว เราะชอบใจแล้ ว หั น มาทางศาสตราจารย์
ดิเรก

“เอาซีหมอ แกจะขอพรอะไรก็เอา อ้ายกรมันจะได้ขอ

บ้าง”
 55

นายพลดิเรกยกมือไหว้หัวกะโหลกผีทัง้ ๆ ทีจ
่ ิตใจของ
เขาไม่ส้่จะเลือ
่ มใสเท่าใดนัก

“ข้าพเจ้ าพลตรี ศ าสตราจารย์ ดิ เ รก ณรงค์ ฤ ทธิ ข

์ อพร
ท่านเพียงสองประการเช่นเดียวกันคือ หนึง่ ขอให้ข้าพเจ้า
เ ป็ น นั ก วิ ท ย า ศ า ส ต ร์ แ ล ะ น า ย แ พ ท ย์ ผ้่ ยิ ่ ง ใ ห ญ่ ข อ ง
ประเทศไทยตลอดไป และสอง….ขอให้ ป ระเทศชาติ ที ร
่ ัก
ของข้าจงปลอดภัยจากการรุกรานของคอมมิวนิสต์ สาธุ”

เจ้าคุณปั จจนึก ฯ หัวเราะก้าก

“สาธุทำาไมวะดิเรก”

นายแพทย์หนุ่มยิม
้ แห้ง ๆ

“ผมก็ ไ ม่ ร้่ เ หมื อ นกั น ครั บ ว่ า ผมร้ อ งสาธุ ทำา ไม ผมเคย

เห็ น คนแก่ ฟั งเทศน์ ที ว
่ ั ด แล้ ว ร้ อ งสาธุ ผมก็ จำา เอามาอี ก ที
หนึง่ ” แล้วเขาก็ยกมือตบศีรษะนิกรเบา ๆ “เอาซี ย่ขอพร
ได้แล้ว”

“เดี ย
๋ วโว้ย ยังไม่ ร้่ ว่ า จะขอยัง ไงดี ต้ องปรึก ษากั บอ้ า ย
หงวนเป็ นความลับ” พ่ดจบเขาก็ฉุดแขนกิมหงวนลุกขึน
้ พา
เดินออกไปทางหน้าตึก

สองสหายเลี ย
่ งไปยื น ให้ พ้ น บานประต่ อ าเสี ย
่ แลเห็ น
หน้าตาของนิกรมีอันเป็ นไปเช่นนี ้ ก็อดหัวเราะไม่ได้

”ว่าไงแกขอพรอะไรบ้าง”
 56

นิ ก รยิ ม
้ เล็ ก น้ อ ย นึ ก รำา คาญตั ว เองที น
่ ั ย น์ ต าเหล่ ต้ อ ง
มองตะแคงคือเอียงข้าง จึงจะมองเห็นหน้ากิมหงวนเพื่อน
เกลอของเขา

“แกขอพรไว้เพียงข้อเดียวเท่านัน
้ ใช่ไหม” นิกรถาม

“ใช่”

“ดี แ ล้ ว กั น ก็ จ ะขอข้ อ เดี ย วเหมื อ นกั น ” แล้ ว นิ ก รก็

ยกมือปิ ดปากหัวเราะคิกคักกระซิบกระซาบกับเสีย
่ หงวนว่า
“กันจะขอให้เราสองคนมีตาทิพย์ว่ะ คือให้นัยน์ตาของเรา
มองทะลุเสือ
้ ผ้าแลเห็นเนือ
้ หนังมังสาของทุก ๆ คนเหมือน
กับว่ าผ้่ คนทีเ่ ราเห็ นเป็ นชี เ ปลื อ ย เราสองคนจะได้ ไ ปยื น ด่
คนเล่นตามหน้าโรงหนังหรือตลาดนัดสนามหลวงเป็ นสนุก
แน่”

อาเสีย
่ ขมวดคิว้ ย่นแล้วหัวเราะ

“ก้งุ ยิงมันจะเล่นงานเราน่ะซี”

“ไม่ เ ป็ นไรน่ า เราจะได้ เ ห็ น ผ้่ ค นในกรุ ง เทพ ฯ นุ่ ง ลม

ห่มฟ้าแต่กันจะขอพรในใจไม่ให้ใครร้่”

“เดีย
๋ ว ๆ ๆ คิดด่ก่อน ถ้าพรนีเ้ ป็ นผลแกก็เห็นเมียกัน
เปลือยกายล่อนจ้อนน่ะซีวะ”

“ก็ ยั ง งั ้ น น่ ะ ซี แกก็ เ ห็ น เมี ย กั น เปลื อ ยกายล่ อ นจ้ อ น

เหมือนกัน เรามองด่ใครเราก็เห็นเขาแก้ผ้า”
 57

“แล้วเราจะได้รับประโยชน์อะไรบ้าง” กิมหงวนถาม

“ก็ เ ป็ น อ า ห า ร ต า ป ร ะ เ ภ ท ป ลุ ก ใ จ เ สื อ ป่ า ยั ง ไ ง เ ล่ า
เหมือ นกั บว่ าเรามี แ ว่ นวิ เ ศษ คนขั บ รถราง ตำา รวจจราจร
คนเดินถนน ล่กเสือนักเรียน เราจะเห็น เขาเดิน แก้ ผ้า โทง
ๆ ทัง้ ๆ ทีเ่ ขาสวมเสือ
้ ผ้า”

เสีย
่ หงวนอมยิม
้

“ดีเหมือนกัน แต่อย่าบอกใครนะเราร้่กันแต่เพียงสอง
คนเท่านัน
้ ”

นายจอมทะเล้นพยักหน้ารับทราบ

“กินข้าวกลางวันแล้วเราสองคนขับรถไปเทีย
่ วกันดีกว่า
ด่ ช าวบางกอกนุ่ ง ลมห่ ม ฟ้ า ไปยื น เตร่ ต ามโรงหนั ง แถววั ง
บ่รพาเป็ นดีแน่”

เสีย
่ หงวนมองด่หน้านิกรอย่างขบขัน

“หน้ า ตาของแกมั น อั ป ลั ก ษณ์ ด่ ไ ม่ ไ ด้ เ ลย ขอพรหั ว

กะโหลกให้หน้าแกกลับเข้าส่่สภาพเดิมเถอะวะ ยังงีอ
้ อกไป
นอกบ้านอาจจะถ่กหมาไล่ฟัดก็ได้”

นิกรนิง่ คิด

“ขอแล้วก็หมดสองข้อไม่มีโอกาสจะขออะไรได้อก
ี ”
 58

“เถอะน่ า ถ้ าจำา เป็ นหรือ แกอยากได้ อ ะไรกั น จะขอให้

เพราะกันยังมีสิทธิจ
์ ะขอได้อก
ี ข้อหนึง่ ”

“เออ ยังงีค
้ ่อยยังชัว
่ หน่อย”

สองสหายพากั น กลั บ เข้ า ไปในห้ อ งโถงและทรุ ด ตั ว นั่ง

บนพรมป่พืน
้ นิกรพยักหน้ากับเจ้าแห้วแล้วกล่าวว่า

“แกจะขออะไรก็เอาซี”

“รับประทานคุณขอก่อนเถอะครับ”

“ไม่เป็ นไรฉันอนุญาติให้แกขอก่อนฉัน”

“หรือครับ รับประทานยังงัน
้ ก็ดีเหมือนกัน” พ่ดจบเจ้า
แห้วก็ยกมือขึน
้ ประณมไว้ระหว่างอกนึกอธิษฐานในใจด้วย
จิตเลื่อมใสในอิทธิฤทธิข
์ องหัวกะโหลกผี เสร็จแล้วก็กราบ
ลงบนพื้ น แล้ ว เงยหน้ า ขึ้ น ขอพรเบา ๆ “เจ้ า ประค้่ น รั บ
ประทานพรสองประการที ล
่ ่ ก ต้ อ งการก็ คื อ ข้อ แรกขอให้
ล่กเลิกส่บกัญชาอย่างเด็ดขาด เพียงแต่เห็นบ้องกัญชาก็ให้
มีอันเป็ นคลื่นเหียนวิงเวียน ข้อสอง รับประทานขอให้เจ้า
นายทุกท่านเมตตารักใคร่ล่กตลอดไปเถิดเจ้าประค้่นล่กจะ
ได้มีรับประทานมีใช้”

เมื่อเจ้าแห้วขอพรเสร็จ นิกรซึ่งเป็ นคนสุดท้ายก็ขอพร

บ้าง เขายกมือทัง้ สองไหว้หัวกะโหลกผีทีว
่ างอย่่บนกล่องสี
ดำาบนโต๊ะเครือ
่ งสังเวย แล้วนิกรก็กล่าวขึน
้ ดัง ๆ
 59

“ขอได้ โ ปรดให้ พ รแก่ ข้ า เถิ ด ข้ อ แรกขอให้ ใ บหน้ า อั น

อัปลักษณ์ของข้าจงกลับคืนอย่างเดิม”

ประไพสะดุ้ ง เล็ ก น้ อ ย ทั น ใดนั ้น เองนิ ก รก็ ร้่ สึ ก เหมื อ น

กั บ หน้ า มื ด วิ ง เวี ย นศี ร ษะ เขายกฝ่ ามื อ ทั ้ง สองขึ้น ปิ ดหน้ า
แล้วฟุบหน้าลง พออาการทีเ่ กิดขึน
้ นีห
้ ายไปเขาก็ปล่อยมือ
ทีป
่ ิ ดหน้าออกแล้วเงยหน้าขึน
้

อิ ท ธิ ฤ ทธิ ข
์ องปี ศาจหั ว กะโหลกทำา ให้ ใ บหน้ า ของนิ ก ร
สวยเก๋ เ หมื อ นนิ ก รคนเก่ า ท่ า มกลางเสี ย งจ้ อ กแจ้ ก จอแจ
ของใครต่อใครทีร
่ ้่สึกตื่นเต้นมหัศจรรย์ใจยิง่ นิกรยักคิว
้ ให้
ประไพเมียรักของเขา

“หนามยอกก็ต้องเอาหนามบ่ง ไพขอพรให้หัวกะโหลก
ให้ ใ บหน้ าของกร น่ า เกลี ย ดน่ า กลั ว เหมื อ นอาชญากรชั ้น
เสือร้าย กรก็ขอพรลบล้าง”

ประไพค้อนควับ

“ดีละย่ะ เหลืออย่อ
่ ีกข้อจะขออะไรก็เชิญ”

นายจอมทะเล้ น หั น มายกมื อ ไหว้ หั ว กะโหลกวิ เ ศษอี ก

แล้วพ่ดรำาพึงในใจ

“ข้าแต่ท่านผ้่มีอิทธิฤทธิ ์ พรข้อสองทีข
่ ้าขอท่านก็คือขอ
ให้ ข้ า กั บ เสี ย
่ หงวนเพื่ อ นรั ก ของข้ า จงมี ต าทิ พ ย์ ม องทะลุ
เสือ
้ ผ้าของใครต่อใคร แลเห็นเนือ
้ หนังของเขาเถิด”
 60

หัวกะโหลกผีหัวเราะขึน
้ ดัง ๆ

“ฮ่ะ ฮ่ะ ส่เจ้ าขอพรแหวกแนวดีว่ ะ เอา-เมื่อออกปาก

ขอแล้วต่ข้าก็ต้องให้เป็ นไปตามทีข
่ อ”

นิกรยกมือไหว้ปะหลก ๆ

“ขอบคุณครับเจ้าพ่อ”

“หา เรียกต่ข้าว่าเจ้าพ่อเชียวเรอะ” หัวกะโหลกอ้าปาก

พ่ดปะหงับ ๆ มองแลเห็นถนัดทำาให้ทุกคนตื่นเต้นแปลกใจ
ไปตามกั น “ต่ ข้ า เป็ นผี ต ายโหง ผี ไ ม่ มี ญ าติ ไม่ ใ ช่ เ จ้ า พ่ อ
หรือเจ้าป่ าทีไ่ หนหรอก ใครให้ต่ข้ากินต่ข้าก็ให้พรเขา แต่ก็
ให้ได้เพียงสองข้อเท่านัน
้ ”

การขอพรเสร็จสิน
้ ลงแล้ว นิกรเลื่อนตัวมานัง่ เบียดเสีย
ดกิมหงวน คุณหญิงวาดพาสีน
่ างลุกขึน
้ เดินมาทีโ่ ต๊ะเครื่อง
สังเวย กิมหงวนกับนิกรต่างสะดุ้งโหยงพร้อม ๆ กัน เมื่อ
แลเห็นคุณหญิงและสีน
่ างนุ่งลมห่มฟ้าในชุดแรกเกิด ทัง้ นีก
้ ็
ด้วยอำานาจพรของปี ศาจนัน
่ เอง

นิกรเผลอตัวหัวเราะออกมาดัง ๆ แล้วป้ องปากกระซิบ

กระซาบกับกิมหงวน

“ได้ ก ารแล้ ว อ้ า ยเสี ย

่ ฮ่ ะ ฮ่ ะ เห็ น ไหมล่ ะ แต่ ล ะคนมี
เชฟคนละแบบ ฮ่ะ ฮ่ะ”
 61

กิ ม หงว นไ ม่ ก ล้ า ม อ ง ด่ สี ่ น าง จึ ง หั นไ ป มอ ง ด่ พลกั บ
ศาสตราจารย์ดิเรก เจ้าคุณปั จจนึก ฯ และเจ้าแห้ว ทุกคน
นัง่ เปลือยกายล่อนจ้อน เจ้าคุณปั จจนึก ฯ คล้ายกับอึง่ อ่าง
นัง่ พับเพียบแลเห็นสะดือจุ่นและพุงพลุ้ย เสีย
่ หงวนเผลอตัว
หั ว เราะออกมาดั ง ๆ เมื่ อ นิ ก รหั น มาเห็ น เข้ า นายจอม
ทะเล้ น หั ว เราะบ้ า ง สองสหายต่ า งหั ว เราะจนนำ้ า ห่ นำ้ า ตา
ไหล ลงล่กคอเอิก
๊ อ๊าก

เจ้าคุณปั จจนึก ฯ แสดงท่าทีแปลกใจเล็กน้อย

“แกสองคนจะบ้าหรืออย่างไร มีอะไรขบขันหรือ”

นิกรหัวเราะก้าก แล้วเผลอพ่ดออกมาดัง ๆ

“คุ ณ พ่ อ ขึ้ น ไ ป นุ่ ง ผ้ านุ่ ง ผ่ อ น ที เ ถ อ ะค รั บ นั่ ง แ ก้ ผ้ า

ล่อนจ้อนอย่างนีท
้ ุเรศตาเต็มทน”

ท่ า นเจ้ า คุ ณ อ้ า ปากหวอค่ อ ย ๆ หั น หน้ า มาทางนาย

แพทย์หนุ่ม

“อ้ายสองคนนีไ่ ปเสียแล้วกระมังดิเรก อ้ายกรมันหาว่า

พ่อแก้ผ้า”

ศาสตราจารย์ ดิ เ รกมองด่ ห น้ า นิ ก รกั บ เสี ย

่ หงวนอย่ า ง
แปลกใจ

“เฮ้”
 62

สองสหายหั น มาทางนายแพทย์ ห นุ่ ม พอแลเห็ น ดร.

ดิเรกนุ่งลมห่มฟ้าทัง้ นิกรและเสีย
่ หงวนก็หัวเราะงอไปงอมา

“แกก็ แ ก้ ผ้ า โทง ๆ เหมื อ นกั น ” เสี ย

่ หงวนพ่ ด พลาง
หัวเราะลัน
่

เสี ย งหั ว เราะของสองสหายทำา ให้ สี น

่ างและคุ ณ หญิ ง
วาดหันมามองด่เป็ นตาเดียว คุณหญิงวาดเอ็ดตะโรลัน
่ ห้อง

“หัวเราะตวักตะบวยอะไรกันวะ”

สองสหายแลเห็ น คุ ณ หญิ ง วาดเปลื อ ยกาย ต่ า งก็ ล ง

นอนชั ก ดิ น
้ ชั ก งอหั ว เราะกั น อย่ า งไม่ ต้อ งอั ้น สี น
่ างเข้ า มา
ยืนด่นิกรกับกิมหงวนใกล้ ๆ อาเสีย
่ ทนด่ไม่ไหวก็รีบลุกขึน
้
วิง่ หัวเราะออกไปทางหลังตึก นิกรหัวเราะจนหมดเรีย
่ วแรง
แทบจะขาดใจตายอย่่ แ ล้ ว เขาแข็ ง ใจลุ ก ขึ้น วิ ง่ เหยาะ ๆ
ตามอาเสีย
่ ออกไป คุณหญิงวาดชักสงสัยจึงกล่าวกับสีน
่ าง
ว่า

“พ่อหงวนกับอ้ายกรเป็ นยังไงไปถึงหัวเราะงอหายอย่าง
นี ้ ไม่ เ ห็ น มี อ ะไรขั น สั ก นิ ด นี ห
่ ว่ า หรื อ หั ว กะโหลกเสื อ อิ น
เล่นงานเข้าให้แล้ว”

นันทาเห็นพ้องด้วย

“นัน
่ น่ะซีคะ บางทีอาจจะเสียสติไปแล้วก็ได้”
 63

นิกรกับกิมหงวนยืนแอบอย่่ข้างหน้าต่างห้องโถงมองด่สี ่
นางแล้วหัวเราะกันเสียงลัน
่ บ้าน เมื่อคุณหญิงวาดเดินออก
ไปด่สองสหายก็วิ ง่ หนี ลงจากตึก ไปยืน หั ว เราะอย่่ ข้ า งโรง
ครัว

คุ ณ หญิ ง วาดย้ อ นกลั บ เข้ า มาในห้ อ งโถงและตรงมาที ่

โต๊ะเครือ
่ งเซ่นสังเวย ท่านมองด่หัวกะโหลกผีแล้วถามว่า

“ช่ว ยบอกดิฉั น หน่ อ ยเถอะค่ ะ หลานชายของดิ ฉั น ทั ง้

สองคนเป็ นบ้าไปแล้วหรืออย่างไร อย่่ดี ๆ ก็หัวเราะกันจน
แทบจะขาดใจตาย”

หั ว กะโหลกอ้ า ปากพ่ ด ปะหงั บ ๆ ทำา ให้ สี น

่ างล่ า ถอย
จากโต๊ะนัน
้ ทันที

“ต่ข้าจะบอกให้ หลานชายของส่เ จ้า ไม่ไ ด้เ ป็ นบ้า หรื อ

เสียสติอะไรหรอก แต่คนทีช
่ ือ
่ นิกรได้ขอพรต่ข้า”

“ขอว่าอย่างไรคะ” คุณหญิงถาม

“ขอให้เขากับกิมหงวนเพื่อนของเขามีนัยน์ตาทิพย์มอง
ทะลุ เ สื้อ ผ้ า แลเห็ น มนุ ษ ย์ ทั ้ง หลายแก้ ผ้ า ล่ อ นจ้ อ น ที เ่ ขา
หัวเราะก็เพราะเห็นพวกส่เจ้าเปลือยกายนัน
่ เอง”

“วุ้ย” สีน
่ างร้องขึน
้ พร้อม ๆ กัน

นวลลออยกมือขวาตบอกผาง
 64

“ตายแล้ ว คุ ณ นิ ก รคงเห็ น ดิ ฉั น อย่่ ใ นชุ ด วั น เกิ ด อย่ า ง

เต็มตา แล้วนีด
่ ิฉันจะเอาหน้าไปไว้ทีไ่ หนกัน”

ประไพว่า “อาเสีย
่ ก็ต้องเห็นดิฉันและพวกเราด้วย”

“พวกเรา………” คุณหญิงวาดคราง “หมายความถึงอา

ด้วยยังงัน
้ หรือแม่ไพ”

ประไพยิม
้ แห้ง ๆ

“ก็ยังงัน
้ น่ะซีคะ เมื่ออาเสีย
่ กับนิกรมีนัยน์ตาทิพย์ก็ต้อง
เห็นพวกเราทุกคนแก้ผ้าล่อนจ้อน”

“โอ๊ย” คุณหญิงวาดร้องสุดเสียง “ในทีส

่ ุดฉันกลายเป็ น
ระบำาจำา
้ บ๊ะไปแล้วโดยไม่ร้่สึกตัว เจ้าหงวนกับเจ้ากรแลเห็น
ตับไตไส้พุงของฉันหมด ทำาไมมันถึงขอพรวิตถารอย่างนี”้

เจ้าคุณปั จจนึก ฯ กับพลพร้อมด้วยศาสตราจารย์ดิเรก

กับเจ้าแห้วต่างลุกขึน
้ เดินเข้ามารวมกลุ่มกับสีน
่ างและคุณ
หญิงวาด

“พวกเราเสียท่าอ้ายสองคนนั่น เสีย แล้ วคุ ณหญิง ” เจ้ า

คุณพ่ดยิม
้ ๆ

“มิน่าล่ะมันมองด่ผมแล้วหัวเราะงอไปงอมา อ้ายผมก็
ไม่รว
้่ ่ามันขบขันตรงไหน”

นันทาว่า “น่าขายหน้าจังเลย แล้วก็น่าตบให้ดิน

้ ทัง้ สอง
คน จะขอพรก็ขอแหวกแนวอย่างทีไ่ ม่มีมนุษย์คนใดเขาขอ”
 65

ประภากล่าวขึน
้ อย่างกระดากว่า

“แล้ว จะทำา อย่ างไรล่ ะคะ คุณ นิ ก รกับ อาเสี ย

่ มี นัย น์ ต า
ทิ พ ย์ ต ลอดไป เรานุ่ ง ผ้ า กี ช
่ ั ้น เขาก็ ม องเห็ น เราแก้ ผ้ า น่ า
อายเหลือเกิน”

คุ ณ หญิ ง วาดหั น ไปมองด่ หั ว กะโหลกผี แล้ ว ท่ า นก็

ยกมือไหว้

“ช่วยแก้ไขให้เราหน่อยได้ไหมคะ เราอย่่บ้านเดียวกัน
เขาก็มองเห็นเราแก้ผ้าโทง ๆ ทัง้ นัน
้ ”

หัวกะโหลกผีหัวเราะหึ ๆ

“ต่ข้าช่วยอะไรไม่ได้ พรใดทีต
่ ่ข้าให้ไปแล้วย่อมเกิดผล
ตลอดไปโดยไม่มีใครจะลบล้าง การแก้ไขจะทำาได้ทางเดียว
กิมหงวนขอพรจากต่ข้าไปข้ อเดีย วยั งเหลืออีกข้ อหนึ่ง ให้
กิ ม หงวนมาขอพรข้ า ให้ ต าทิ พ ย์ ห มดคุ ณ ภาพ เจ้ า สองคน
นัน
่ ก็จะหยุดหัวเราะไปเองเมือ
่ มองไม่ทะลุเสือ
้ ผ้า”

คุณหญิงวาดยกมือไหว้หัวกะโหลกผีอก
ี ครัง้ หนึง่

“ขอบคุณค่ะ ดิฉันจะบังคับให้กิมหงวนมาขอพรลบล้าง
พรของท่านเดีย
๋ วนี”้ พ่ดจบท่านก็หันมาทางล่กชายของท่าน
“เจ้าพล แกไปตามตัวเจ้าหงวนกับอ้ายกรมาทีน
่ ีเ่ ดีย
๋ วนี ้ ถ้า
มันไม่มาเอาไม้แพ่นกบาลมัน”
 66

พลยกมื อ กอดคอนายแพทย์ ห นุ่ ม พาเดิ น ออกไปทาง

หลังตึก ขณะนีน
้ ิกรกับเสีย
่ หงวนป้ วนเปี ้ ยนอย่่ทีเ่ รือนคนใช้
เพื่อ ชมพวกสาวใช้ นุ่ ง ลมห่ ม ฟ้ าด้ ว ยนั ย น์ ต าวิ เ ศษของเขา
แลเห็ น แล้ ว ก็ หั ว เราะงอไปงอมา พวกคนใช้ ช ายหญิ ง ต่ า ง
แปลกใจไปตามกั น และแทบทุ ก คนเข้ า ใจว่ า เสี ย
่ หงวนกั บ
นิ ก รไม่ ส บาย อย่่ ดี ๆ ก็ หั ว เราะเอิ ก
๊ อ๊ า กเหมื อ นคนส่ บ
กัญชา

เมื่ อ พลกั บ ศาสตราจารย์ ดิ เ รกเดิ น มาทางหน้ า เรื อ น

คนใช้ เสีย
่ หงวนกับนิกรซึง่ ยืนอย่่หน้าระเบียงเรือนพักคนใช้
ต่างก็พากันชีม
้ ือมาทีส
่ องสหาย แล้วหัวเราะเสียงลัน
่ บ้าน

“อ้ายพล” เสีย
่ หงวนพ่ดพลางหัวเราะพลาง “แกกับอ้าย
หมอหัดนุ่งผ้าเสียบ้างซีโว้ย ด่ได้หรือนัน
่ มองทัง้ ตัวหาเชฟ
ไม่ได้เลย”

พลวิ ่ง เหยาะ ๆ ขึ้ น บั น ไดมาบนเรื อ นพั ก คนใช้ แ ล้ ว

ยกมื อจั บ แขนกิ ม หงวนกั บ นายจอมทะเล้ น คนละข้ า ง เมื่อ
นิกรดิน
้ รนเขาก็ยกเข่าขวากระแทกท้องนิกรดังพลัก
่

“ไป-ไปหาคุ ณ แม่ เ ดี ย
๋ วนี ้ ขอพรอั ป รี ย์ สี ก บาลอะไรวะ
ให้มีตาทิพย์มองเห็นคนแก้ผ้า อย่างนีแ
้ กก็เห็นหมด ไม่ว่า
จะเป็ นสาวสังคม ดาราหนังหรือคุ ณหญิง คุณ นาย คุณแม่
โกรธมากร้่ไหม”

สองสหายหน้าจ๋อยไปตามกัน แต่พอเห็นศาสตราจารย์
ดิ เ รกขึ้น บั น ไดมา กิ ม หงวนกั บ นิ ก รก็ แ หกปากหั ว เราะอี ก
 67

ดร. ดิ เ รกหยุ ด ชะงั ก รี บ ถอยกร่ ด ลงบั น ไดไป เพราะร้่ สึ ก

อับอายตับไตไส้พุงของเขา พล พัชราภรณ์ควบคุมตัวเพือ
่ น
เกลอทั ้ง สองลงมาจากเรื อ นพั ก คนใช้ แ ละพาตรงไปที ต
่ ึก
ใหญ่

เมื่อเข้ามาในห้องโถง อาเสีย
่ กับนิกรก็เย็นวาบไปทัง้ ตัว
สองสหายแลเห็นคุณหญิ งวาดยืน เปลื อ ยกายล่ อ นจ้ อ นถื อ
ตะพดอันเบ้อเริม
่ ในท่าเอาเป็ นเอาตาย แต่ความจริงท่านไม่
ได้แก้ผ้า สีน
่ างนัง่ รวมกลุ่มกันอย่่บนโซฟา เจ้าคุณปั จจนึก
ฯ อย่่ บ นเก้ า อี น
้ วมอี ก ตั ว หนึ่ง สองสหายชำา เลื อ งมองด่ สี ่
นางถึงแม้จะแลเห็นเปลือยกายก็ไม่กล้าหัวเราะ

“อ้ า ยหงวน” คุ ณ หญิ ง วาดเอ็ ด ตะโรลั่ น “ขอพรหั ว

กะโหลกผีเดีย
๋ วนี ้ ขอให้ลบล้างพรทีท
่ ำา ให้แกกับอ้ายกรแล
เห็นใครต่อใครแก้ผ้าล่อนจ้อน”

อาเสีย
่ ยิม
้ แห้ง ๆ

“แหม-น่าเสียดายครับ เอายังงีไ้ ด้ไหมครับ ผมกับอ้าย

กรขอสาบานว่าเราจะไม่ใช้สายตาของเรามองด่พวกเราเอง
เราจะเก็บไว้ด่คนอืน
่ ทีอ
่ ย่่นอกบ้าน”

“ไม่ ไ ด้ ” คุ ณ หญิ ง ตวาดแว๊ ด “เร็ ว -ถ้ า รำ่ า ไรกบาลแบะ

แกกับอ้ายกรเลวมาก แกจะทำาให้ผ้่คนทัง้ กรุงเทพ ฯ กลาย
เป็ นจำา
้ บ๊ะโดยไม่ร้่สึกตัว”
 68

กิมหงวนหันมายิม
้ กับนายจอมทะเล้น แล้วเดินมาทีโ่ ต๊ะ
เครื่องเซ่นสังเวย เขายกมือไหว้หัวกะโหลกผีแล้วกล่าวขึน
้
ดัง ๆ

“ผมขอพรอี ก ข้ อ หนึ่ ง ครั บ ขอให้ ผ มกั บ อ้ า ยกรหาย

นั ย น์ ต าทิ พ ย์ มี นั ย น์ ต าเหมื อ นมนุ ษ ย์ ธ รรมดาเหมื อ นเช่ น
เดิม”

หัวกะโหลกผีหัวเราะก้าก

“ตกลง ส่เจ้าทัง้ สองมีนัยน์ตาตามเดิมแล้ว”

อาเสีย
่ หันมามองด่คุณหญิงวาด แล้วเขาก็หัวเราะเบา
ๆ

“คราวนีเ้ ห็นคุณอานุ่งผ้าเรียบร้อยแล้วครับ”

คุ ณ หญิ ง วาดโยนตะพดทิ ง
้ เสี ย งดั ง โครม แล้ ว ยกมื อ
ขวาตบหน้ า เสี ย
่ หงวนดั ง ฉาด แต่ พ อหั น ไปจะตบหน้ า
หลานชายแท้ ๆ ของท่ า น นายจอมทะเล้ น ก็ โ กยอ้ า ว
ออกไปทางหลั ง ตึ ก ท่ า มกลางเสี ย งหั ว เราะของใครต่ อ
ใคร.

อวสาน