PSYCHOLOGIA KOMUNIKACJI

Komunikacja- komunikacja interpersonalna, komunikacja to jest

inaczej łączność, porozumiewanie się. Często występuje zjawisko
szumu komunikacyjnego. Komunikacja medialna – tylko nadawanie,
albo tylko odbieranie. Nadawca w TV, nadawca na wykładzie.
Dwustronne komunikowanie jest uciążliwe. Komunikacja w szkole
jest jednostronna. Relacje rodzice – dzieci. Sprzężenie zwrotne

Kontekst

N komunikat O

sprzężenie zwrotne

Komunikat- treść, wiadomość, informacja

Nakazy, prośby, odmowy, życzenia, groźby.
Przesyłamy w:
słowach
gestach
Komunikaty niewerbalne: gesty ilustrują to co mówię w słowach.
Gesty ilustrują wypowiedzi słowne, informują, czasami wyrażają coś
innego niż dany osobnik mówi. Czy zbliżają ludzi, czy oddalają. Czy
gestykulować, a jeśli tak to kiedy. Nie należy gestykulować
agresywnie, bowiem to będzie źle odebrane. Odsuwamy się bowiem
jest to nieprzyjemne. Wchodzi w naszą intymność. Uczucie
zagrożenia, niepokoju jeśli ktoś wchodzi w moją intymność (np.
tramwaj – tłok, obcy ludzie).
Komunikacja pozasłowna – mimika
- uczucia – rozpoznajemy w jakim ktoś jest stanie
- jakie jest nastawienie do nas
- trzeba uważać żeby źle nie odczytać (np. ból zęba)
- ktoś się nie patrzy na nas: kłamie, lekceważy nas, może go
peszymy
Komunikacja niewerbalna: pozycja ciała, tempo, ruch, ubiór
Można ocenić przez ubiór jaki jest obecny stan – praca czy rozrywka
jaki jest status finansowy, jakie są preferencje, jaki jest gust.
Jednocześnie nie wolno nam oceniać po wyglądzie.
Zjawisko pierwszego spojrzenia. Ktoś robi dobre wrażenie, lubię go i
już, ktoś robi złe wrażenie, nie lubię go i już.
Dlatego różnie postrzegamy, ulegamy wrażeniom, pod wpływem
dziwnych skojarzeń. Np. skojarzenia z dzieciństwa, z bólu,
upokorzeń, z reprymend. Podobieństwo do kogoś innego. Lubimy
najbardziej to co jest podobne do nas.
Middle class – lubię to co jest podobne!
Jeśli kogoś od razu zaakceptujemy, musi nam bardzo podpaść, żeby
zmienić o nim zdanie i odwrotnie.
Komunikat niewerbalny: głos, walory głosu. 7% znaczenia
komunikacji to są słowa, mimika, gesty ponad 50%, 40% walory
głosu i mowy jako takiej. Siła, barwa, natężenie, ton, czystość,
płynność, styl. Tzw. głos radiowy: ciepły, serdeczny, niski (bo nie
drażni)(mężczyzna). Umiejętne dostrojenie się do odbiorcy.
Zapach następny komunikat.
Odległość – wskaźniki, należy zachować odległość 30cm moja
intymność
50 cm koleżeński związek
1,5 m pół oficjalna odległość
kilka metrów publiczna
Umiejętność trzymania dystansów
Podawanie ręki – płeć żeńska, albo osoba starsza urzędem, bądź
wyższa statusem podaje pierwsza rękę.
Komunikacja werbalna - nie ma takiej możliwości żeby była
wyłącznie komunikacja werbalna. Co jest ważne:
żeby komunikacja werbalna była zgodna z komunikacją niewerbalną.
To co mówię było zgodne z miminką. Najbardziej wiarygodne są
dzieci, bo nie są kłamliwe, są naturalne. Istotne jest aby to co mówię
było spójne z tym co robię. Np. komunikacja podwójna prowadzi do
chorób np. do schizofrenii, jeśli na co dzień jest się poddawanym
innym słowom i innym gestom naraża się na choroby psychiczne.
Należy jednoznacznie komunikować.
Kontekst fizyczny komunikacji: opis sytuacji, sale, szkoła, ściany,
czas, ławki szkolne, krzesła. My siedzimy, wykładowca stosi. Jaki jest
stan psychofizyczny. Kontekst socjologiczny- wynikający z roli..
Siedzisz obok – dobra komunikacja
Siedzisz naprzeciwko – zła komunikacja
Nadawca – odbiorca – kontekst, komunikat, sprzężenie zwrotne.
Kiedy komunikat dotrze do odbiorcy ten który ma dotrzeć. Za
komunikat odpowiedzialny jest nadawca. Za odbiór jest
odpowiedzialny nadawca i odbiorca. Komunikat odebrany przez
nadawcę jest równy z nadawanym przez nadawcę.
Schemat procesu komunikowania się:
- chcę się komunikować
- potrzeba, intencja, cel porozumiewania się
- mam wiadomość
- intencja, wiadomość, zakodowanie, zakodowaną wysłać, po
wysłaniu zaczyna się rola odbiorcy
- odebranie komunikatu, odkodowanie, zinterpretowanie
Komunikat zinterpretowany przez odbiorcę musi być bliski intencji.
Najgorzej jeśli nadawca nie jest bliski swoich intencji i nie umie ich
przekazać, komunikat nie ma nic wspólnego z intencją.

NADAWCA-INTENCJA-KODOWANIE-PRZEKAZ
ODBIORCA-DEKODOWANIE-INTERPRETACJA

MYŚLĘ - WIDZĘ – INTERPRETUJĘ

Interpretuję:
- jasność, wyrazistość wypowiedzi
- wierność intencji
- porozumienie między odbiorcą a nadawcą
- współpraca „
- dobra komunikacja „
- umiejętność wyrażania myśli
- nie sugerowanie się doświadczeniami
- umiejętność słuchania
- dokładnie, precyzyjnie, konkretnie
- terminy zrozumiałe dla odbiorcy
- wyraźnie i w jego rytmie
- upewnić się czy odbiorca rozumie, czy odbiera
- nadawca powinien korygować swoje błędy
- pozostawanie w kontakcie
STYLE KOMUNIKOWANIA SIĘ

PRZYJACIEL

Osoba taka jest chwiejna, zależy jej na sympatii innych, wrażliwa,

łatwo poddaje się emocjom, miła, chętny słuchacz, chętnie daje innym
wsparcie, mało pewna siebie, spontaniczna, mało wyrazista.

DORADCA
Osoba pewna siebie,posiada poczucie własnego zdania,ma potrzebę
gwiazdorstwa, lubi być w centrum uwagi, lubi wywierać wpływ na
innych, lubi ryzyko, taka osoba jest popularna, tzw. dusza
towarzystwa, wady: niecierpliwość, przeszkadzanie, wyrywanie się z
pomysłami.

ANALITYK

Duża chwiejność, mała spontaniczność, osoba nastawiona przyjaźnie

do ludzi, uwielbia analizować, znajdzie dziurę w całym, skłania do
analizowania, drobiazgowa, lubi liczby, niezawodna, lubi mieć jakiś
główny punkt jako zadanie, zdyscyplinowana, pesymista, skryty,
mruk, ponurak, maruda, trudny przypadek dla kierownictwa; osoba,
która wykryje wszystkie braki.

PRZYWÓDCA

Duża pewność siebie, mała wrażliwość, chłód, dąży do celu po

trupach, liczy się dla niego tylko cel a nie ludzie, szybko podejmuje
decyzję, duża władczość, trzyma innych w szachu, zwolennik teorii,
że ludzi można wymienić, osoba kontrolująca siebie i innych, ktoś kto
nie da się wyprowadzić z równowagi, chłód, dystans, piedestał,
kontroluje innych strachem, pozbawieniem sympatii, świetnie ocenia
innych, ma władzę nad przyjacielem, jest samowystarczalny, nie
potrzebuje uczuć, sam siebie kocha, jest przepełniony
samouwielbieniem, jest bardzo aktywny, jest realistą, jego decyzje są
trafne, jako dyrektor odnosi sukcesy, bowiem podejmuje słuszne
decyzje, nie waha się ich podjąć, nie ma prawdziwych, ciepłych
życzliwych kontaktów z ludźmi, mówi bez ogródek, nie widzi reakcji
innych np. przyjaciela, jest niecierpliwy, szybki, nie słucha innych, ma
bardzo wysokie mniemanie o sobie, jeśli ktoś się przeciwstawi może
być agresywny, nieprzyjemny.

Ogólnie jesteśmy mieszaniną wszystkich stylów.

Style porozumiewania się z drugim człowiekiem

przyjaciel- otwarty ciepły

analityk – niezdecydowany doradca – pewny siebie

wódz – zamknięty w sobie

To są tylko style komunikowania się, każdy ma preferowany styl

komunikowania się, nie ma stylów dobrych ani złych, są tylko style
dobre lub źle dobrane

znane innym
1 2

nieznane innym
3 4 1) część osobowości
znana mnie i innym
(imię, nazwisko)
2) część znana innym nie znana mnie (nawyki)
3) nieznana innym, ale ja o tym wiem (nasza ułomność, fragment
historii, intymność)
4) nieznana ani innym ani mnie (ktoś będzie wzywał mojej pomocy,
dowiem się czy pomogłem czy nie)

Różne relacje, im bliższy związek tym więcej informacji. Kiedy

wchodzimy z kimś w kontakt, powinno być jak najmniej tego
znanego. Otwieranie jest związane z odwagą na odkrywanie.
Otwartość, wcale nie trzeba być otwartym. Każdy ma przyrodzony
stopień otwartości. Nie z każdym musi się być otwartym „do bólu”.
Ta druga osoba może zareagować tym samym. Otwartość ma
dotyczyć relacji co się dzieje. Wyrażanie emocji – co się dzieje.
Dzielenie się wrażeniami tu i teraz. Zawsze jest związana z ryzykiem.
Mój stosunek do siebie wpływa na stosunek do innych. Jeśli siebie
lubię lubię innych. Jeśli siebie nie nawidzę to też nie lubię innych. Jest
to skutek, przeżyć, doświadczeń z dzieciństwa, przeżyć późniejszych,
dalszych doświadczeń. Jeśli ktoś w siebie nie wierzy, będzie złym
przywódcą, będzie bał się porażki, skutki tej zaniżonej samooceny są
bolesne dla nigo, skutki wysokiej samooceny są bolesne dla innych.
Emocjonalna postawa wobec siebie wyraża się w akceptacji siebie i
innych.

JA OK. TY OK.
JA OK. TY NIE
JA NIE TY OK.
JA NIE TY NIE

JA OK. TY NIE
Taki człowiek żyje w przekonaniu, że on jest w porządku, zawsze błąd
jest u innych, bardzo trudna osoba w grupie.

JA NIE TY OK.
Sytuacja odwrotna, osoba o zaniżonej samoocenie, inni mają
słuszność, on nie, łatwo nim manipulować, osoba nieszczęśliwa,
sfrustrowana, często przeprasza.

JA NIE TY NIE
Bardzo smutna postać, wynika to z bardzo smutnego dzieciństwa,
sytuacja w której nie ma po co żyć.

JA OK. TY OK.
Można się dogadać

Czyste typy zdarzają się rzadko. To bardzo rzutuje na kontakty z

innymi.

Po co być odpowiedzialnym gdy jest odpowiedzialny ktoś inny.

Malkontent – zawsze źle.
Różne ja opiekuńcze, agresywne,naturalne itp.

ASERTYWNOŚĆ
i zachowanie asertywne

uległość Inwazyjność
Agresywaność
Zdolność do odmawiania.
Asertywność to postawa albo pojedyńcze zachowanie polegające na
realizowaniu swoich praw z jednoczesnym poszanowaniem praw
innych.
Zachowanie a postawa.
Pojedyńcze zachowanie jest czymś krótkotrwałym, postawa jest
czymś złożonym i długotrwałym.
Zachowanie asertywne
Postawa asertywna
Prawa- realizowanie i poszanowanie praw, prawo do bycia sobą, do
własnego ja, do wyrażania własnych poglądów, do dysponowania
własnym czasem, prawo do ubierania się jak lubię, do własnych
przekonań, do wyznania, do odpoczynku, szacunku, rozrywki.
Asertywność jest sztuką nabytą, zależy od doświadczeń. Dobre
stosunki mam gdy szanuję innych.
Uległość – święty spokój
Agresywność – mam co chcę
Może być asertywna odmowa, ja mam prawo odmówić ale inni też
mają prawo odmówić. Są takie sytuacje gdy nie mam na coś ochoty i
wtedy mówię nie. Odmawiam i wcale nie muszę tłumaczyć dlaczego.
Mam parwo odmówić!
Trzeba tylko rozpoznać dobrze czego chcemy. Odmowa jest zwięzła,
stanowcza bez poczucia winy, że odmówiłam. Lecz to musi być moje
nie.
Asertywna prośba:
Masz prawo prosić o spełnienie swoich potrzeb. Ważniejsze jest jak to
powiem, a nie co powiem, ktoś ma prawo odmówić. Musimy również
dopuścić, że inni mają prawo też odmówić.
Asertywne wyrażanie opinii:
Mamy prawo mieć własne poglądy. Chodzi o to aby mieć prawo do
wyrażania własnego poglądu ze świadomością, że inni mogą się ze
mną nie zgadzać. Budowa asertywnego wyrażania opinii:
Ja uważam....
lub
Ja nie zgadzam się z twoją opinią.
Nie jest asertyne:
Mylisz się....Nie masz racji.....
Asertywne przyjmowanie krytyki:
mam prawo aby krytykę przyjąć lub się z nią nie zgodzić.
Jesteś impulsywna (sprawdzam co ja myślę na ten temat) np.:
Tak zgadzam się
lub
Ja uważam inaczej
Asertywne przyjmowanie pochwał:
Trzeba umieć przyjmować pochwały:
Jest mi miło, cieszę się
Ładnie wyglądasz; Nie!/Żle
Ładny kostium; Stary/ Źle
Należy przyjmować umiejętnie pochwały.
Samoświadomość:
wiedza o swoich reakcjach, temperamencie
(melancholik, flegmatyk, choleryk, sangwinik).
Choleryk: impulsywny
melancholik: depresja, przygnębienie, pesymista
flegmatyk: siła spokoju, powolność
sangwinik: ma w równowadze i pobudzanie i hamowanie.
Choleryk – szybkość
Flegmatyk – spokój
Melancholik – refleksja, analiza
Sangwinik – równowaga

Wiedza o swoich potrzebach.

Motywowanie:
motywowanie karą
motywowanie nagrodą

Co daje samowiedza:
można siebie kontrolować
nie pozwala być spontanicznym
lęk, że się zachowam tak a nie inaczej, każdy ma prawo, żeby się nie
poznawać.
Samowiedza ma swoje wady i zalety. Skąd ta wiedza o sobie – inni są
dla nas lustrem.Samowiedza w ciągu życia się zmienia.
Empatia – rozpoznawalność uczuć
Warto wiedzieć dlaczego coś robię.
Krytyka nas wyniszcza!
Prawo polaryzacji; jeśli ktoś kontroluje innych za bardzo to wtedy inni
nie robią nic, kontrolujący robi za innych, brak zaufania.

TEAM

Działanie w pojedynkę ma plusy i minusy, różne temperamenty –

ogólnie niewypał jeden musi czekać na drugiego. Ale jest też stare
powiedzenie „co dwie głowy to niejedna”,jakość i ilość pomysłów
wypowiadana grupowo. Działalność indywidualna – sam podejmuję
decyzje.
Działalność grupowa, dlaczego grupowo? Trzeba znać siebie aby
podjąć decyzję czy grupowo, czy samotnie. Zawsze są zyski i czasami
są straty. „Wielbłąd to koń stworzony przez grupę ludzi.”
Grupa społeczna (jako zjawisko społeczne)
-grupy małe (2,3,4,5,6,7,8,9,10 osobowe)
-grupy duże (sekty, mafie) mają tendencje do dzielenia się na mniejsze
Triada, driada itd.
W naszych firmach często działamy w triadach, trzy osoby które będą
rywalizować, będą znaczyć swoje terytorium, dwóch mężczyzn jedna
kobieta, płeć zawsze odgrywa dużą rolę w grupach. Związek płci z
zarządzaniem. Grupa towarzyska, przyjacielska, terapeutyczna, grupa
spotkaniowa. Grupa rozwoju tworzy podstawowe motywacje aby coś
stworzyć: aby zarobić pieniądze lub urodzić dzieci. Łączą się też po to
aby było miło. Podstawowa potrzeba: kontakt z innymi. Nie
przetrwamy samodzielnie, dlatego łączymy się w grupy.
4 fazy każdej grupy
I testowanie (początek) w ramach testowania kto jest kim
II walka, etap buntu, każdy już wie gdzie jest i wie co może zdziałać
III organizacja – ma swoje normy, ciepełko brak działania, stagnacja.
Strata pracy – rewelacja dla twojego rozwoju, popycha do działania i
rozwoju. Spójność grupy – można poznać po tym, że wszyscy się ze
sobą komunikują. Spójność grupy jest możliwa gdy nie ma
osobowości zaburzonych np. schizofreników, paranoików,
neurotyków. Używanie ludzi do własnych celów.
Zalety spójności w grupie:
- jeśli jest spójna to się dobrze czujemy w tej grupie
- większa efektywność działania i pracy
- rośnie duch i energia
- podwyższa morale i skuteczność

Jest też pewne zagrożenie w spójności:

- przychodzimy nie po to by przcować, lecz by się pospotykać
- wolimy ze sobą rozmawiać niż pracować
- syndrom myślenia grupowego

Grupa powinna być różnorodna, buchać różnorodnością pomysłów.

Grupa jest niezbyt liczna:
- wysoka spójność
- współdziałanie
- współdziałanie wszystkich członków w podejmowaniu decyzji
- należy się konsultować w grupie
- każda grupa ma swoje normy
- należy zachować dyskrecję
- nie podejmować stosunków seksualnych
- nie zdradzić na zewnątrz
- każda grupa ma swoje prawa
- powinien istnieć lider społeczno-emocjonalny
- przywódca opozycji – często nieformalny lider w grupie
- przeciwnika – przywódcę opozycji można zwolić lub pozyskać

Style kirowania:
- lider w starym stylu się nie sprawdza – zasada dziel i bądź
- lider wspólczesny – adekwatny do dzisiaj – każdy człowiek ma
osiągać cele
- trzeba być otwartym na zewnątrz
 - stopień dojrzałości zespołu
- zadanie jakie ten zespół ma wykonać
- jakie mam możliwe style
- dzielę pracę na etapy
- komentuję, dzielę, wymyślam, zadanie jest ważne, ludzie mniej
- jeśli zespół jest mniej dojrzały trzeba więcej pokazywać
- w grupie bardziej dojrzałęj lider powoli się wycofuje
- styl uczestniczący przy mniej lub bardziej uczestniczącej grupie
- czasami się zainteresować jaki jest stan
- gdy mam już team mogę odetchnąć, mam zespół
Styl zarądzania
Team to drużyna lecz każda grupa to nie jest drużyna.
Drużynę pracowniczą charakteryzuje 2+2=5
Wypadkowa działania różnych ludzi daje więcej. Indywidualne
osoby nie są w stanie osiągnąć podobnych wyników. Ludzie ze
sobą współpracują, kooperują. Jest coś takiego jak efekt unoszenia
się wgrupie, energia wzrasta, przychodzą nniesamowite pomysły.
Co innego być odpowiedzialnym, a co innego czuć się
odpowiedzialnym. Ale najpierw trzeba zbudować team, wtedy
czujemy się odpowiedzialni.Bardzo ważne jest rozdanie w teamie
zadań adekwatnie do talentu i umiejętności. Ważne więc jest
rozpoznanie „co w ludziach siedzi”. Zbieram ludzi, wyłuszczam im
co oni będą mieli z tego dla siebie. Sprawa sprowadza się do
zadania odpowiednich pytań:
- co jest do zrobienia
- jak się zorganizować
- nazwa, hasło
- kto jest odpowiedzialny za całość
- kto dba o nasze sukcesy
- jak rozwiązujemy problemy
- jakie korzyści będę miał ja jako człowiek

Do pytania ludzi dla nich ważne:

- nie każdy lubi robić to samo
- każdy musi wyraźnie powiedzieć co chce, co może robić i czego
oczekuje od innych
Właściwy podział ról:
- umieć dobrać role do predyspozycji
 - drogą włąsnej intuicji.

Lider musi zapewnić właściwe warunki pracy, żeby utrzymać się na

rynku, żeby zarobić, żeby rzucić wszystkich na kolana. Musi znać cel
i uczyć się na własnych błędach. Dobrze funkcjonują ci co się
konsultują. Kwestia przekazywania uprawnień. Liderzy muszą
przyjąć do wiadomości, że inni umieją coś lepiej (ktoś jest piękny i
np. wywiera lepsze wrażenie).
Wykres techniki wchodzenia w relacje z innymi ludźmi:

DOMINACJA

słabe tendencje  silne tendencje

dominacyjne dominacyjne

ZALEŻNOŚĆ

Moment tworzenia teamu, nie jest korzystne gdy szef każe nam
stworzyć team, sytuacja presji. Czasami team nie jest potrzebny, gdy
jest dobra współpraca po co team. Potrzebna jest akceptacja, że coś
takiego robimy. Nie mam potrzeby to nie uczestniczę. Na lidera
najlepszy jest typ doradca lub przyjaciel. Musi zbudować odpowiedni
klimat. Lider musi formułować zadania dla grupy, ważne jest
precyzyjne nadawanie.

KONFLIKT