စက္ပတ္လည္ကစစ္ဒဏ္ရာ

က်မလုပ္ေနတဲ့ စက္႐ံုမွာ ငုရင္ေတြေတာ္ေတာ္မ်ားပါတယ္။ က်မတို႕ဌာနရဲ႕အေ႐ွ႕

နားကနံရံမွာ စက္႐ံုအလုပ္သမားေတြရဲ႕ ဓါတ္ပံုႏွင့္တကြ အမည္ေတြကိုေရးမွတ္ထားေပးလို႕
အလုပ္သမားအားလံုးရဲ႕ အမည္ကို သိေနၾကရပါတယ္။ ဗီယက္နမ္အေတာ္မ်ားမ်ားရဲ႕
အမည္မွာ ငုရင္ေတြပါၾကတယ္။ သူတို႕ရဲ႕မ်ဳိး႐ိုးနာမည္လို႕သိရပါတယ္။ က်မက ငုရင္ဆိုတ့ဲ
နာမည္ေတြနဲ႕ ေလ့လာရင္းးစာသင္ စာသင္ရင္းေလ့လာခဲ့တ့ဲ ပစၥည္းမဲ့ေက်ာင္းေလးမွာ ရင္းႏွီးခ့ဲ
ဘူးပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ငုရင္ေတြကို က်မစိတ္ဝင္စားခဲ့မိပါတယ္။ သူတို႕နဲ႕ရင္းႏွီးေအာင္ေနရင္း
သူတို႕နဲ႕စကားေျပာျဖစ္ခ့ပ
ဲ ါတယ္။
သူတို႕က လူေကာင္ေသးေသးနဲ႕ သြက္သြက္လက္လက္ေတြမ်ားပါတယ္။ ထြားတဲ့
ဗီယက္နမ္ေတြလည္း႐ွိပါတယ္။ က်မတို႕ဌာနက တစ္ေယာက္တည္းေသာဗီယက္နမ္လူထြား
ကေတာ့ လူငယ္ျဖစ္ၿပီး ေတာ္ေတာ္ေႏွးေကြးတာေတြ႕ရတယ္။ က်န္တာကေတာ့ အသက္
ေျခာက္ဆယ္ေက်ာ္ ခုႏွစ္ဆယ္နီးပါးေတြ။ တစ္ေယာက္ကဆို အသက္ကေျခာက္ဆယ့္ရွစ္ႏွစ္၊
ပင္စင္ယူၿပီးမွ ဝင္ေငြနည္းလို႕ဆိုၿပီး အလုပ္ဝင္လုပ္ေနတာ။ သူအလုပ္ဝင္စက အသက္ႀကီးတဲ့
သူဆိုၿပီး သူ မလုပ္ႏိုင္မွာစိုးလို႕ ကိုယ္ကဝိုင္းလုပ္ေပးဖူးပါတယ္။ အခုၾကေတာ့ သူ႕ရဲ႕
production ကအမ်ားဆံုးျဖစ္ေနၿပီ။ ဆယ္နာရီလံုးလံုး( နားခ်ိန္ႏွင့္ ထမင္းစားခ်ိန္ကလႊဲလွ်င္)
ကုလားထိုင္မွာမထိုင္ဘဲ ဆက္တိုက္ စက္ကိုေမာင္းေနတာ အိမ္ျပန္ခ်ိန္အထိဘဲ။ အဲဒါေၾကာင့္ ့
ကုမၼဏီမွာ ဗီယက္နမ္ေတြကို အမ်ားဆံုးေတြ႕ရတာ။
ထမင္းစားခ်ိန္ဆို သူတို႕နဲ႕စကားေျပာျဖစ္ၾကပါတယ္။ သူတို႕ရဲ႕အစားအေသာက္ေတြ
ကိုလည္း ေလ့လာမိတယ္။ ဘာေတြစားလို႕သူတို႕က်န္းမာၿပီး ဒီေလာက္အလုပ္လုပ္ႏိုင္ရသလဲ
ဆိုတာကိုပါ။ က်မေတြ႕မိသေလာက္ေတာ့ သူတို႕ကဆီမစားၾကဘူး။ အသားေတြကို
အသီးအရြက္ေတြနဲ႕ ျပဳတ္စားၾကတာမ်ားတယ္။ သူတို႕ဟင္းေတြက ခ်ဥ္၊ ငံ၊ စပ္ေတြလည္း မရွိ
ဘူး။ အေရာင္မရွိဘူး။ ျဖဴေယာ္ေယာ္ေတြ။ သူတို႕ကအခ်ဳိႀကိဳက္တယ္။ ထူးျခားတာက
သူတို႕အားလံုးလိုလို အသီးေတြစားၾကတာေတြ႕ရတယ္။ အသီးမ်ဳိးစံု သူတို႕ဆီမွာရွိတယ္။
ထမင္းစားၿပီးတိုင္း၊ နားခ်ိန္တိုင္း သူတို႕အသီး၊ အႏွံေတြကိုစားၾကတယ္။ အသက္ ၆၈ ႏွစ္ရွိတ့ဲ
အဖိုးႀကီးဆို နားခ်ိန္တိုင္း သခြားသီးတလံုးကိုက္စားေနတာ၊ ဒါမွမဟုတ္ နံနံရိုးအႀကီးစားကို
(သူတို႕ေျပာေပမဲ့ အမည္ကိုက်မမွတ္မိပါ) ကိုက္စားေနတာေတြရတယ္။
သူတို႕ကိုဗီယက္နမ္ေတြဘာေၾကာင့္ လူေကာင္ေသးေနရတာလည္းလို႕ေမးေတာ့
သူတို႕ငယ္စဥ္ကစစ္ပြဲေတြၾကားမွာ စားစရာမရွိလို႕ ခ်ဳိ႕ခ်ဳိ႕တဲ့တ့စ
ဲ ားေသာက္ခ့ရ
ဲ ၊ ေမြးဖြား
ႀကီးျပင္းခဲ့ရလို႕ လို႕ဆိုပါတယ္။
တေန႕ကသတင္းစာတခုေတြ႕လို႕ ႀကံဳတာနဲ႕ အေမရိကန္ေ႐ြးေကာက္ပြဲမွာ အိုဗားမား
နဲ႕ ဂၽြန္မက္ကင္း ဘယ္သူ႕ကိုႀကိဳက္သလဲလို႕ ေမးမိေတာ့ သူတို႕အားလံုးက ဂၽြန္မက္ကင္းကို
ႀကိဳက္တယ္လို႕ဆိုၾကတယ္။ ဘာျဖစ္လို႕လဲလို႕ေမးမိေတာ့ ဂၽြန္ကအသက္ႀကီးလို႕ ႏိုင္ငံေရး
ေတြ႕အႀကံဳရွိတ့အ
ဲ ျပင္ သူတို႕တိုင္းျပည္စစ္ျဖစ္တုန္းက ေလယာဥ္ပိုင္းေလာ့အျဖစ္တာဝန္ထမ္း
ခဲ့သူျဖစ္လို႕တဲ့။ ဒါကေတာ့ က်မဌာနက သက္ႀကီးတစုရဲ႕အျမင္သာျဖစ္ပါသည္။ က်မ ရင္းႏွီးခဲ့
ဖူးတဲ့ငုရင္ေတြနဲ႕ေတာ့ ဆန္႕က်င္ဖက္ျဖစ္ေပမဲ့ သူတို႕ရဲ႕ဇြဲ၊ လံု႕လကိုေတာ့ ျမင္ေယာင္
ၾကည့္လို႕ရမိပါတယ္။
သူတို႕အေၾကာင္းတစြန္းတစ သိခြင့္ရတဲ့က်မ သူတို႕ကိုၾကည့္ရင္း သံေဝဂပြားမိပါတယ္
ေၾသာ္… စစ္ရဲ႕သားေကာင္ေတြ… စစ္အတြင္းက ဒုကၡအဝဝကို ေက်ာ္ျဖတ္ႏိုင္ခ့ၿဲ ပီး ..အခုေတာ့
စက္ေတြရဲ႕ ပတ္လည္မွာ… ေၾသာ္..ဒါနဲ႕ ..က်မၾကေတာ့ေရာ… စက္ပတ္လည္က
စစ္ဒဏ္ရာ… ေၾသာ္… စက္ပတ္လည္ကစစ္ဒဏ္ရာေတြပါလား...

ခၽြန္း