Lecture Notes on Systems Theory Part 1

VI. Classical Sociology: The problems and the future of Modern Society according to Durkheim, Marx, and Weber and the Answer of Systems Theory Durkheim Para kay Durkheim ang lipunan ay nagbago ng porma ng solidarity mula mechanical papuntang organic. From the perspective of systems theory, ito ay nagko-correspond sa transition mula segmentary differentiation (mechanical solidarity; homogenous social life) papuntang functional differentiation (organic solidarity; heterogenous social life). Ang pagbabago at increase sa social division of labor ay nasa konteksto pa rin ng functional differentiation kung saan ang lipunan ay nahati sa mga autonomously operating pero interdependent na mga social institutions. Ang division of labor na ginamit sa factory systems ay bunsod pa rin ng paglaganap ng functional differentiation sa loob naman ng economy. Masyadong nag-emphasize si Durkheim sa solidarity kaya hindi niya gaanong naipaliwanag kung bakit may hierarchy at inequality sa lipunan. Kaya naman mas pinroblema niya ang lumalalang Anomie sa modernong panahon na bunsod daw ng abnormal division of labor. Kung titignan ito ni Luhmann, ang pinoproblema ni Durkheim ay consequence lamang ng transition ng lipunan papuntang modernity o functional differentiation. In a modern society, each differentiated institution has its own set of specific norms, e.g. in science, the norm is scientific integrity; in law, the norm is constitutionality; in family, the norm is unconditional love. Kapag ang mga ito ay nag-mix up at hindi na-distinguish kung para saan ang mga ito, ang resulta ay anomie. Hindi lang dito nanggagaling ang confusion. Mayroon pa ring segmentary at hierarchical differentiation sa modern society pero hindi na ito ang pangunahing line of differentiation. Dahil sa pluralistic character ng modern society, naghahalo-halo sa mga urban centers ang mga datiy segments ng lipunan (mga probinsyano, ethnic identities, sub-cultures). Sa bagong sitwasyon na ito, hindi na uubra na mag-differentiate ang lipunan according to segments dahil sa ang magiging tendency nito ay kanya-kanya at tayo-tayo. Kung hierarchical differentiation naman ang mananaig, magkakaron ng inequality dahil sa madi-discriminate ang isang ethnic group halimbawa at ituturing itong inferior sa magiging dominant na ethnic group (tulad ng pagiging imperialistic daw ng mga taga-Manila sa mga promdi). Nakita ni Luhmann na sa ganitong level ng complexity, functional differentiation lamang ang naging successful to a large extent na i-organize ang magkakaibang tradisyon at grupo. Kung ang mga lipunan ay hahatiin o idi-differentiate according sa functions, ang batayan ng paghuhusga sa isang tao ay hindi ang kanyang pinanggalingang probinsya, ethnic origin, socio-economic status, etc. kundi ang kanyang kakayanan. Sa modernong lipunan, posibleng mag-asawa ang Muslim at Kristyano dahil sa mahal nila ang isat isa. Maaaring umangat sa buhay ang isang mahirap na tao dahil sa pagpupusirging hasain ang talento sa sports (Manny Pacquiao) o sa pagnenegosyo (tulad ng mga Filipino-Chinese gaya ni Lucio Tan na dating pahinante lang daw ng tabako). Maaari ring magkaroon ng legitimate power ang datiy kalaban ng estado (mga militanteng party-list representatives).

Engels C. Del Rosario

Page 1

Ang solution ni Durkheim sa anomie ay pagtatatag ng professional occupational groups bilang substitute sa dating all encompassing na collective conscience na nawala kasabay ng mechanical solidarity. Kung humina ang regulating at integrating power ng religion sa modernity, nanatili naman itong powerful among its followers. Kumbaga mga tao bilang religious followers (environment) na lang ngayon ang nare-regulate ng simbahan at hindi na ang buong lipunan. Kapalit nito ang mga corporations (not necessarily business corporations) na may kanya-kanyang set of rules and regulations na sinusunod ng mga members nito. Sa modernong lipunan, hindi lang sa isang grupo kabilang ang tao (clan, tribe, kingdom) kundi maaari siyang sumali sa ibat ibang organization. Ang mga organizations na ito ay walang uniform set of norms (anomie) pero nakakapag-provide pa rin sila ng norms, hindi nga lang all encompassing. Ang mga negosyante ay merong chambers of commerce at trade organizations; ang mga atleta ay may PBA o Olympic committee; ang mga singers ay member ng OPM; maging ang mga kumakalaban sa sistema ay member ng revolutionary political party. Ito ang itsura ng organic solidarity na nakita ni Durkheim, pero para ka Luhmann ito ang consequence ng differentiation ng lipunan according sa mga tasks at careers at hindi according sa lahi o kultura. Marx Marx spent his entire intellectual and political career describing and criticizing the new economic mode of production in modern times, capitalism. He pointed to the inequalities among people that are caused by class struggle between the owners of the means of production and those who do not own it. He saw the proletariat getting more and more alienated by the kind of division of labor practiced in factories. The worker loses control over the products of her labor because the capitalist expropriates it from him. Alienation is just one of the consequences of class struggle in the modern capitalist economy. Marx believed that alienation will be overcome when class struggle is resolved by a socialist/communist revolution that will destroy the capitalist order. The picture of modern society as depicted by Marx is a hierarchical one. Those who are on top of the class structure maintain their power because their private property rights over the means of production are protected by state laws. Consequently, if that is the problem the solution is to abolish private property in favor of a socialist economy, wherein the control of the means of production is public and not private. If seen from Luhmanns perspective, the ownership of the means of production guaranteed by private property rights is not the source of inequality in economic statuses. Because private property is respected by modern laws whether it is ownership of banks or or the savings account of a lowly worker, regardless if it is the private haciendas of landlords or a small vegetable plot by a lowly farmer. It is rather, the rights of inheritance that keeps the economic structure hierarchical. When a rich businessman transfers his wealth and control of a business empire to his children, he is depriving aspiring managers with MBA degress in his company to assume leadership position based on their career record. A functionally differentiated society rewards those who are competent in their field of specialization, and not those who are born rich. This is why I think Luhmann would agree with Marxs recommendation in the Communist Manifesto to abolish the rights of inheritance because this keeps rich families rich and indirectly but surely deprives poor but talented workers the opportunity to Engels C. Del Rosario Page 2

advance in life. If inheritance rights are abolished, the economic race would begin at the same starting line leveling off the players. Those who advance in life can do so because of talent and performance rather than because of family connections. Sa ganitong paran maaaring magsimula ang eradication ng class inequality (hierarchical differentiation) patungo sa mas egalitarian na lipunan (functionally differentiated). Sa susunod na paragraphs, ilalahad ko ang analysis ng theory of modernity ni Luhmann sa phenomenon ng alienation, kaugnay ng discussion ng bureaucracy according kay Weber.

Weber Sa tantya ni Weber, ang Western at Modernong lipunan ay umusbong dahil sa proseso ng Rationalization. Rationalization ang character at ang tadhana ng modernong lipunan. Ang pagiging rational ng lipunan ay nangyari din sa transition mula traditionalism papuntang modernity. The most salient example of rationalization that took place in the Western civilization was the emergence of bureaucracy or bureaucratic social organization. Ang mga sumusunod ay ilan sa mahahalagang katangian ng bureaucracy a) may mga fixed jurisdictional areas o offices na determined ng administrative rules b) fixed din ang distribution ng authority batay sa official rules c) ang mga authority sa bawat offices ay naitatalaga dahil sa kanilang rational qualifications d) may fixed hierarchical positions ayon pa rin sa official rules; may supervisor at supervisee e) mahalaga ang documentation sa bawat trabaho na ginagawa sa loob ng bureaucracy f) nakasalalay sa expert training at expertise ang performance ng duties g) fixed salary system (based sa amount of work done at level of competency) h) pag-iral at pagsunod sa mga fixed set ng official at impersonal rules. Walang distinction ng private o public ang burueaucracy ayon kay Weber. Isa itong (kumbaga) technical means of administration para sa pagbibigay kaayusan at systematicity sa factory production man (private) o sa trabaho ng gobyerno (public). Makikita na ang bureaucratization ng lipunan ay indication ng tinatawag ni Weber na centralization of means of administration. Sa traditional-feudal era, hindi integrated at magkakaiba ang leaders at leadership o management style na ginagawa ng mga inatasan ng hari (lords) magmanage ng kaniyan mga malalayong teritoryo. Ang pangongolekta ng tax at tribute para sa hari ay walang discernible na sistema o regularidad dahil walang iisang sistemang sinusunod ang mga hari at kanyang mga tauhan sa malalayong teritoryo. Pati ang economic production ay subject sa irregularidad ng panahon at irregularidad din ng kagustuhan ng mga landlords. Ang mga ito ay nagbago sa rational-modern society. Nagsimulang umusbong ang market at capitalism nang mahiwalay ang economic activity sa household. Kaalinsabay nito ang organization ng production mula sa mga independent farmlands papunta sa mga concentration ng Engels C. Del Rosario Page 3

production sa mga pabrika sa mga siyudad. Parte ito ng sinasabi ni Weber na rational organization of labor na makikita sa factory organization. Hindi man direktang nabanggit ni Weber pero ang ganitong trend ng centralization of means of administration sa government at legal work at sa economy ay nangyari din sa institution ng education (establishment ng formal school systems), military at science at medicine. Ang mga dating magkakaibang methods at procedures at techniques sa pagma-manage ng ibat ibang institutional activities na ito ay na-unify sa pamamagitan ng pag-i-implement ng bureaucracy. Kung ikukumpara sa modelo ng lipunang unti-unting nagiging functionally differentiated, makikita natin ang similarity at coherence ng pagkakasabay-sabay ng bureaucratization ng mga institution sa functional differentiation ng lipunan. Sa ganitong context, nagutugma pa rin ang theory of modernity ni Luhmann sa paliwanag ng mga classical sociologists. Going back to alienation, Luhmann mentioned that alienation is part and parcel of the modern economy and its bureaucratic/rational division of labor. Wala na talaga sa kamay ng individual worker ang control ng mga nilikha niya sapagkat, mapa-kapitalista o sosyalistang ekonomiya man, hanggang ipinapatupad ang bureaucratic administration ng economic taks, mananatiling hawak ng mga supervisor at manager ang production. Kung alienation ay dating nito kay Marx, dehumanization naman ang description dito ni Weber. Marami man ang nagkri-criticize ng alienating at dehumanizing effect ng rationalization at bureaucratization ng modern life, ang tanong lang siguro ay, is there an alternative way of differentiating society other than through functions?

Engels C. Del Rosario

Page 4