CHILDREN OF THE SUN

KINDEREN VAN DE ZON

ORIGINS OF THE INCAS
According to legend, the people later known
as Incas began as a small group of warlike
people and lived near lake Titicaca in Peru
sometime before the 13th century.
According to Inca myth, the first Inca
emperor, Manco Capac, and his three
brothers and four sisters emerged from
caves in the earth.
Around the year 1200 Manco Capac led ten
Inca clans from Lake Titicaca to the fertile
valley of Cuzco. The Incas conquered the
people of the area and took it over for
themselves. They founded the city of Cuzco
as their capital. Manco Capac married one
of his siters to establish the royal Inca
bloodline.
By the reign of Wiraqocha Inca,the eight
emperor, the Incas dominated an area
stretching about 25 miles around Cuzco.
OORSPRONG VAN DE INCAS
Volgens de legende was het volk ,dat later
als Incas zou worden gekend, een
oorlogzuchtige groep die vòòr de 13de
eeuw leefde dichtbij het Titicacameer in
Peru. Volgens de Inca-mythes kwam de
eerste Incakeizer, Manco Capac, en zijn drie
broeders en vier zusters uit grotten in de
aarde.
Omstreeks het jaar 1200 leidde Manco
Capac tien Inca-clans van het Titicacameer
naar het vruchtbare gebied rond Cuzco. De
Incas veroverden het locale volk en hun
gebied en eigenden deze voor zichzelf toe.
Zij stichtten de stad Cuzco en maakten er
hun hoofdstad van. Manco Capac huwde
één van zijn vier zusters en vestigde zo de
Inca-bloedlijn. Onder de heerschappij van
de achtste keizer, Wiraqocha Inca, heersten
de Incas over een gebied dat zich uitstrekte
tot ongeveer 40 kilometer rond Cuzco.
LOCATION OF THE INCA EMPIRE
In the Incan language, Quechua, their empire was
known as Tawantinsuyu. This means “land of the four
quarters”. The empire and all four of the quarters
,which it was divided into, met at the Incan capital
Cuzco. Today, pieces of the incan empire still remain
in different areas of the central highlands of the
Andes. By 1532 the Incas had an accumulated mass of
land that spanned from the Pacific coast across the
Andes to the Atlantic coast and from Chile to
Ecuador.

LOCATIE VAN HET INCARIJK

In de Inca-taal, Quechua, was hun rijk gekend onder de

naam Tawantinsuyu. Dit betekent “land van de vier
kwartieren”. Het keizerrijk en de vier kwartieren waarin
het was verdeeld, grensden aan de Inca hoofdstad
Cuzco. Vandaag, bestaan er nog overblijfsels van het
Incarijk in verschillende delen van de centrale
hoogvlakten van de Andes. Omstreeks het jaar 1532
bezaten de Inca’s grondgebieden die gingen van de
kusten van de Stille Oceaan, over het Andesgebergte
tot de Atlantische Oceaan en van Chili tot Ecuador.
 RELIGION GODSDIENST

The Incan language was based on nature. All elements of which they depended on, and even
some they did’nt, were given a divine character. They believed that all deities were created by
an ever-lasting, invisible and all-powerful god named Wiraqocha or Sun god. He was both
father and mother of the Sun and Moon. He was often thought of as an old man with white hair
and beard. He was supposed to be the ruler of destiny. It is suggested that the Incas practiced
fasts and prayers; there was also a concept of sin.

De Incataal was gebaseerd op de natuur. Zij gaven een goddelijke status aan alle
natuurelementen waarvan zij afhankelijk waren en zelfs aan enkele waarvan zij niet afhankelijk
waren. Zij geloofden dat alle goden geschapen waren door een eeuwige-, onzichtbare- en
almachtige god genaamd Wiraqucha of de Zonnegod. Hij was zowel vader en moeder van de
zon en van de maan. De Inca’s maakten zich dikwijls een voorstelling van Wiraqocha als een
oude man met wit haar en met een baard. Hij werd aangezien als de heerser over alle
lotsbestemming. Er wordt verondersteld dat de Inca’s het gebed en het vasten beoefenden; zij
zouden ook een begrip van de zonde hebben gekend.
RELIGION GODSDIENST
The suppreme god of the Incas was the creator god Viracocha. The
Incas also believed that certain objects and places were sacred. They
called these objects and places “huacas”. Offerings were repeadly given
to the huacas to maintain balance in nature and society.The Incas also
believed in an afterlife and workshiped the spirits of their ancestors. The
bodies of dead rulers were among the holiest shrines in the empire.
These rulers were treated as if they were still alive, attended to by
servants in their palaces and consulted for advice on daily affairs.
Rural people practiced simpler rituals. The family of a deceased held
funeral ceremonies for eight days and wore black clothes for as long as
a year and women in mourning cut their hair.
The Inca state religion was highly formal with a large number of priests
to conduct its many rituals and ceremonies. In many rites live sacrifices
were offered to the gods. On the most sacred occasions or in times of
disaster, human children or chosen women might be sacrificed. Priests
prophesied the future and treated the sick.

Voor de Inca’s was de oppergod de schepper Viracocha. Zij geloofden

ook dat sommige voorwerpen en plaatsen heilig waren. Zij noemden
deze voorwerpen en plaatsen “huacas”. Om de natuur en de
maatschappij in evenwicht te houden, werden offers gebracht aan de
huacas. De Inca’s geloofden in een hiernamaals en vereerden de
geesten van hun voorvaderen. De lijken van de heersers behoorden tot
de heiligste relikwieën van het rijk. Deze heersers werden behandeld
alsof zij nog in leven waren, bijgestaan door dienaars en zij werden
geconsulteerd voor dagelijkse aangelegenheden.
Het gewone volk had eenvoudiger rituelen. De familie van een
overledene hield een acht dagen durende rouwdienst en droeg zwarte
kledij gedurende een gans jaar en treurende vrouwen knipten hun haren.
De Inca staatsgodsdienst was heel formeel en een massa priesters
begeleidden de rituelen. In vele ritussen werden levenden geofferd. Op
de heiligste momenten of in tijden van nood werden kinderen geofferd of
uitverkoren vrouwen. Priesters voorspelden de toekomst en
behandelden zieken.
 POLITICAL ORGANIZATION
Inca society was strictly organized, from the
emperor and royal family down to the
peasants. The emperor was thought to be
descended from the sun god, Inti, and he
therefore ruled with divine authority. All
power rested in his hands. Only the
influence of custom and the fear of revolt
checked the emperor’s power.
The emperor had one official wife, but he
had many royal concubines and his children
by these wives often numbered in the
hundreds.
The emperor chose his most important
administrators from among his sons.
Just below the emperor came the
aristocracy, which included descendants
and relations of all the emperors. These
pure-bloded Incas held the most important
government, religious and military posts.
The nobles of conquered peoples also
became part of the governing aristocracy
and were concidered Inca by adoption.
. Inca.
POLITIEKE ORGANISATIE
De Incamaatschappij was strikt georganiseerd
vanaf bovenaan de keizer en de keizerlijke
familie tot beneden bij de boeren. De keizer
werd verondersteld een afstammeling te zijn
van de zonnegod, Inti, en derhalve regeerde hij
met goddelijk gezag. Alle macht lag in zijn
handen. Alleen de invloed van de gebruiken en
de vrees voor opstanden beïnvloedden de
keizerlijke macht.
Officieel had de keizer één vrouw, maar hij had
honderden concubines en met deze vrouwen
had hij dikwijls honderden kinderen. De
voornaamste beheerders koos de keizer uit zijn
zonen.
Onmiddellijk onder de keizer kwam de adel, die
samengesteld was uit afstammelingen en
verwanten van alle vorige keizers. Deze zuivere
bloedlijn beheerste de belangrijkste functies in
de regering, godsdienst en leger.
De edellieden van overwonnen volkeren
maakten eveneens deel uit van de regerende
adel en werden aangezien als geadopteerde
 POLITICAL ORGANIZATION POLITIEKE ORGANISATIE

For administrative purposes the empire was Voor administratieve doeleinden was het
divided into regions known as the “four keizerrijk verdeeld in regio’s, die de “vier
suyus (quarters) of the world with Cuzco at suyus (kwartieren) van de wereld werden
its center. A blood relative of the emperor genoemd met Cuzco als centrum. Een
served as governor of each quarter. The bloedverwant van de keizer was de
Incas further divided each quarter into goeverneur van elk kwartier. Verder
progressively smaller units, with officials of verdeelden de Inca’s elk kwartier in steeds
descending rank overseeing the activities of maar kleiner wordende delen waarover
these units. ambtenaren van lagere rang controle op de
Serving under each governor were ten activiteiten uitoefenden.
district governors, each of whom ruled over Onder de goeverneur stonden de
a district containing about 10,000 peasants. districtgoeverneurs; elk regeerde over een
Another official, ideally a leader of a large district met 10.000 boeren. Een andere
village, ruled over a smaller area containing ambtenaar, liefst de leider van een groter
about 1000 peasants. dorp, heerste over een kleiner gebied van
een duizendtal boeren.
At the level below, ten foreman each
supervised a total of 100 peasants. At the Op niveau daaronder, superviseerden
lowest level an official oversaw a group of voormannen over honderd boeren. Op het
ten peasants. laagste niveau heerste een ambtenaar over
10boeren.
For every 10,000 people, there were 1331 Voor elke 10.000 mensen waren er 1331
officials. ambtenaren.
POLITICAL ORGANIZATION POLITIEKE ORGANISATIE

Inca state affairs were complex and tightly De Inca-staatszaken waren complex en van
controlled. Whole native populations were kortbij opgevolgd. Ganse inheemse
at times uprooted and resettled in other bevolkingen werden ontworteld van hun
communities. Often groups were relocated geboortegrond en herplaatst in andere
to areas where they were needed for gemeenschappen.Dikwijls werden zij naar
agricultural or mining activities. Sometimes andere gebieden gestuurd om daar te
relocations were politically motivated. helpen bij landbouw- of mijn-
Placing Quecha-speaking populations in activiteiten.Soms waren de migraties
newly conquered areas impaired the ability geïnspireerd door politieke motieven. Het
of local groups to unite against the Incas. herlocaliseren van Quecha sprekende
Furthermore, these relocations facilitated bevolkingsgroepen naar nieuw veroverde
the spread of Inca ideas and culture and gebieden verzwakte de mogelijkheid van
promoted unity in the empire. locale groepen om zich tegen de Inca’s te
In order to deal efficiently with such groeperen. Verder werd het verspreiden van
matters, government officers kept strict de Inca-ideeën en –cultuur gemakkelijker.
accounts of all the people, gold, land, crops Teneinde op efficiënte wijze met deze
and projects of the empire, but in order to aangelegenheden om te gaan, hielden
do so, they had to solve first a registration ambtenaren alle gegevens bij van de
problem……… . bevolkingen, goud- en landbezit, oogsten en
. projecten van het rijk, maar om dit te
. kunnen doen, moesten zij eerst een
. registratieprobleem oplossen……….
INCA WRITING ? INCAGESCHRIFTEN ?

Since the Incas had no system of writing, they kept records to means of a
“quipu”, a series of short, knotted strings hung at intervals from a long top
string. By varying the colors and kinds of string used and the spacing of the
strings and knots, the Incas could record populations, troops and tribute as well
as information about their legends and achievements.
The quipu was a complex memory aid rather than a literal record and only a
trained “quipucamayo” (=memory expert) could create or interpret it. An oral
comment accompanied each quipu and allowed the quipucamayo to make
sense of its meaning.
Following the Spanish conquest and the introduction of records written in
Spanish, the Incas lost the ability to read quipus. Modern scholars still have not
deciphered the codes used in the creation of quipus.

Vermits de Inca’s geen geschrift hadden, hielden zij gegevens bij door middel
van een “quipu”; dit was een reeks van korte, geknoopte draden die met
tussenruimten aan een lange hoofddraad hingen. Door het aanbrengen van
variaties in kleur, soort knoop en in de afstand tussen de draden en de knopen,
konden de Inca’s gegevens bijhouden van bevolkingen, groepen en stammen
alsook informatie betreffende hun legenden en prestaties.
The quipu was een complexe geheugensteun en geen letterlijke notitie en
slechts een geoefende “quipucamayo” (=geheugenexpert) kon een quipu
creëren en interpreteren. Een mondelinge toelichting was nodig opdat de
quipucamayo een zinvolle betekenis aan de quipu kon geven.
Ten gevolge van de Spaanse veroveringen en het invoeren van geschreven
gegevens in het Spaans, verloren de Inca’s de vaardigheid om quipus te lezen.
Modern onderzoek heeft nog niet toegelaten om de codes van de quipus te
ontcijferen.
 INCA SOCIETY INCA MAATSCHAPPIJ
The basis of Inca society was the “ayllu”; ayllus were families living together and sharing land, animals and crops.
Everyone belonged to an ayllu. An individual was born into an ayllu and died within it. Even the choice of a mate
could be determined by the ayllu. If an Inca man did not marry by the age of 20, the head of the ayllu selected a mate
for him.
Most Incas were farmers who worked the land. The emperor owned all the land in the empire. Aside from producing
their own food, each ayllu worked additional fields to support the emperor and the state religion . The daily life of the
Incas varied according to social class.
The emperor lived in a dazzling palace, but he slept on the floor like his lowliest subjects. Royalty and nobility were
exempt from taxation and had such privileges as land, llamas, fine clothing and were carried around by people of
lesser social levels. Inca farmers, in contrast, led a life of hard work.
If an Inca man were not a noble, he could have only one wife, but the emperor and other nobles often had many
wives.
Although there was little social mobility, some Inca peasants escaped the grinding labor and hars life.

De basis van de Inca-maatschappij was de “ayllu”; ayllus waren groepen van families die samen leefden en land,
dieren en oogsten deelden. Elk individu behoorde tot een ayllu. Iemand werd geboren en stierf in de ayllu. Zelfs de
keuze van een levensgezel(lin) werd bepaald door de ayllu. Als een Inca-man niet was getrouwd op zijn twintigste,
dan koos het hoofd van de ayllu een levensgezelling voor hem.
De meeste Inca’s waren boeren die op het land werkten. De keizer bezat alle grond van het Incarijk. Naast het
produceren van hun eigen voedsel, bewerkte elke ayllu nog bijkomende grond om de keizer en de staatsgodsdienst
te onderhouden. Het leven van de Incas hing af van de sociale klasse waartoe hij behoorde.
De keizer leefde in een schitterend paleis, maar hij sliep op de vloer zoals zijn laagste onderdanen. De keizerlijke
familie en de adel waren vrijgesteld van het betalen van belastingen en hadden allerlei voordelen zoals gronden, fijne
kleding, lama’s en zij werden rondgedragen door mensen van lagere sociale rang. De Inca-boeren daarentegen
leidden een leven van hard werken.
Een Inca-man die niet van adel was, kon slechts één vrouw hebben, maar de keizer en de adel hadden dikwijls
meerdere vrouwen.
Alhoewel er weinig sociale beweging was, wisten enkele Inca-boeren toch te ontsnappen aan hun harde bestaan.
The Inca emperor killed this girl. De Inca keizer doodde dit meisje.
 MUMMIES MUMMIES

The Inca sometimes interred Sacrificed five centuries ago Whole families may have
their dead in mummy bundles. to a mountain god, this been interred in one
. adolescent girl was burried . mummy bundle.

Soms begroeven de Inca’s Vijf eeuwen geleden werd Ganse families werden
hun doden in bundels. dit meisje geofferd aan begraven in één
. een berggod en begraven mummiebundel.
 SCIENCE AND ARTS
Although priests treated most illness with healing
ceremonies, the Incas were capable of amazing feats of
surgery, including amputations and perhaps bone
transplants. The patient was first made unconscious by
drugs, intoxicants or possibly hypnotism. Many of these
surgeries were successful and the patients lived for
years after the operations.
The Incas seem to have reckoned time by a lunar
calendar. They had accurate standards of measurement
including a fathom that equaled about 64 inches in length
and they used a balance beam for measuring weight.
Goldsmithing was an Inca speciality. Smiths who worked
gold and silver lived in a special district and did not have
to pay taxes. The best examples of their art have not
survived because the Spanish melted most Inca articles
made of gold and shipped them to Spain.
The Incas produced a rich body of music, of which only
fragments survice. Inca music often accompanied
ritualized religious dancing. Musicians used repetitive
rhythms and dissonant tones to induce an almost
hypnotic state in the dancers.
. klanken om een bijna hypnotiserend effect te hebben op
. de dansers.
KUNSTEN EN WETENSCHAP
Alhoewel de priesters de meeste ziekten behandelden met
genezende rituelen, waren de Inca’s in staat tot
verbazende chirurgische ingrepen inclusief amputaties en
misschiel wel beendertransplantaties. Eerst werd de
patiënt verdoofd met drugs, intoxicanten of mogelijks
hypnose. Veel van deze ingrepen waren succesvol en de
patiënten leefden nog vele jaren.
De Inca’s lijken de tijd te hebben berekend via een
maankalender. Zij hadden precieze meetinstrumenten
waaronder een vademmeter van 163 centimeter lengte en
zij gebruikten een weegbalk om gewicht te bepalen.
Goudsmederij was een Inca-specialiteit. Smeden, die goud
en zilver bewerkten, leefden in een speciaal district en zij
moesten geen belastingen betalen. Hun beste
kunstwerken overleefden echter niet omdat de
Spanjaarden het goud ervan smolten en naar Spanje
verscheepten.
De Inca’s hadden een rijke muziek, maar slechts
fragmenten ervan zijn overgebleven. Inca-muziek ging
dikwijls samen met rituële dansen. Muzikanten
produceerden repetitieve rytmes en onwelluidende
INCAS WERE MASTER ENGINEERS INCAS WAREN MEESTER-INGENIEURS

Master engineers, the Inca built structures that De Inca’s waren meester-ingenieurs. Zij
are still standing today. Their best known bouwden structuren die vandaag nog
building technique is that of fine masonry in bestaan. Hun best gekende bouwtechniek
which carefully shaped stones fit together was het fijne metselwerk waarbij
perfectly without mortar or cement. zorgvuldig gevormde stenen perfect in
. mekaar pasten zonder gebruik van mortel
of cement.
END OF THE INCA EMPIRE
The Inca civilization was at its height around 1493
as Spaniards began arriving in the Americas. In
that year the great ruler Topa Inca was succeeded
by Huayna Capac who continued to expand the
empire. In about 1525 the Inca Empire survived
an attack by a band of Chiriguano, Native
American people from nearby Paraguay. The
attackers were accompanied by Portugese
explorer Aleixo Garcia, the first white man the
Incas had ever seen. Also in 1525 both Huayna
Capac and his appointed heir died within a few
days of each other. Their deaths set off a struggle
for power between two of Huayna Capac’s
remaining sons, Huascar and Atahualpa. Civil
wars weakened the empire until Atahualpa
captured Huascar and ordered his execution in
1532. That same year the Spanish explorer
Francisco Pizarro and 180 Spanish soldiers
landed on the coast of Peru. The Incas at first
believed Pizarro to be their creator god
Viracocha, just as te Aztecs of Mexico had
associated the Spanish explorer Hernan Cortes
with their god Quetzalcoatl.
Pizarro ,however, launched a surprise attack on
Atahualpa’s followers and seized the emperor.
Atahualpa tried to buy his life by giving Pizarro
enough gold to fill a room. His efforts were not
successful; in 1533 the Spaniards executed
Atahualpa by strangulation and then they
chopped off his head.
EINDE VAN HET INCA IMPERIUM
De Inca-beschaving was op haar hoogtepunt
omstreeks 1493 toen de Spanjaarden in de
America’s kwamen. In dat jaar was de grote leider
Topa Inca opgevolgd door Huayna Capac die het
rijk nog uitbreidde. In 1525 overleefde het rijk een
aanval van de Chiriguanostam, een volk van
Amerikaanse inboorlingen uit Paraguay. De
aanvallers waren samen met de Portugese
ontdekkingsreiziger Aleixo Garcia en dit was de
eerste blanke man die de Inca’s zagen. Ook in
1525 stierven Huayna Capac en zijn erfopvolger
in een paar dagen. Hierdoor onstond er een
machtstrijd tussen twee van Huayna’s zonen
Huascar en Atahualpa. Burgeroorlogen
verzwakten het rijk tot Atahualpa zijn broer
Huascar gevangen nam en hem liet executeren in
1532. Datzelfde jaar landde de Spaanse
ondekkingsreiziger Francisco Pizarro en 180
soldaten op de kust van Peru. Eerst geloofden de
Inca’s dat Pizarro hun goddelijke schepper
Viracocha was net zoals de Azteken in Mexico
geloofden dat ondekkingsreiziger Hernan Cortes
hun god Quetzalcoati was.
Pizarro echter startte een verrassingsaanval op
Atahualpa’s leger en nam de keizer gevangen.
Atahualpa probeerde zijn leven vrij te kopen door
aan Pizarro zoveel goud te geven dat men er een
kamer mee kon vullen, maar in 1533
executeerden de Spanjaarden Atahualpa door
wurging en nadien lieten zij hem onthoofden.
SPANISH CONQUEST
The Spaniards extended their control over
Inca territory in the following years. Pizarro
tried at first to maintain the appearances of a
continued Inca state by placing Manco
Capac II, a son of Huayna Capac, on the
throne of Cuzco.
Disagreements soon broke out among the
Spanish over how to divide the wealth taken
from the Incas. Manco Capac II took
advantage of this situation. He escaped from
Cuzco in 1536 and launched a revolt against
Spanish rule. After an unsuccessful siege of
Cuzco by another Inca army, Manco Capac II
and thousands of his followers took refuge
in the mountainous region of Vilcabamba to
the northwest of Cuzco. There he created a
new Inca state. The Inca kingdom of
Vilcabamba survived for another 36 years. In
1572 the Spanish overwelmed the Inca
forces and captured the last emperor of the
Incas, Tupac Amaru. The Spanish beheaded
Tupac Amaru in 1572, ending the Inca
dynasty.
Today about 8 million descendants of the
Incas inhabit the land of the former empire,
speaking the Suechuan language and
following many of the ancient Inca beliefs
and customs.
TUPAC AMARU
SPAANSE VEROVERING
In de volgende jaren breidden de
Spanjaarden hun controle uit over
Incagebied. Eerst probeerde Pizarro de
schijn op te houden dat het Incarijk verder
werd gezet en plaatste hij Manco Capac II,
een zoon van Huayna Capac op de troon.
Weldra ontstonden grote misverstanden
tussen de Spanjaarden over de verdeling van
de rijkdommen van de Inca’s. Manco Capac II
profiteerde van deze situatie. In 1536
ontsnapte hij uit Cuzco en ontketende een
opstand tegen de Spanjaarden. Na een
onfortuinlijk beleg van Cuzco door een ander
Incaleger, zocht Manco Capac II en
duizenden volgelingen bescherming in de
bergen van Vilcabamba ten noord-westen
van Cuzco. Daar creëerde hij een nieuwe
Incastaat. Dit koningrijk overleefde 36 jaren.
In 1572 verpletterden de Spanjaarden het
Incaleger en nam het de laatste Incakeizer
,Tupac Amaru, gevangen. De Spanjaarden
onthoofden hem in 1572 en zo eindigde de
dynastie van de Inca’s.
Vandaag leven er nog een 8 miljoen
afstammelingen van de Inca’s in het
vroegere Incarijk; zij spreken de
Suechuantaal en volgen vele oude
Incageloven en Incagebruiken.
Thank you for watching this presentation

Bedankt om deze presentatie te bekijken